Het kan niet iedere dag allemaal mee zitten. Vandaag bedacht ik onderweg dat je pas pelgrim wordt wanneer de vermoeidheid begint te wegen en je geestelijk vermogen het even niet meer weet. In dat geval kreeg ik vandaag de vuurdoop. De thermometer kruipt vandaag naar 32 graden en er is best weinig schaduw te vinden. In de laatste 10 km zelfs helemaal geen. Maar dan begint het plots erg hard te waaien. Ik kom haast niet meer vooruit en de velden lijken eindeloos. 

Eindelijk kom ik in het dorpje waar ik wil slapen. Het hotel waar ik op gehoopt had, heeft zijn jaarlijks verlof. Het alternatief is een camping 8 km terug. Maar daar gaat direct een kruis over en dus ga ik naar het station.

De trein vertrekt binnen een uur. Optie 1 is Ibis in Orleans aan het station. Maar zij zijn vanavond volgeboekt. Optie 2 is het dorp waar ik morgen heen ga. Ik bel het hotel en zij hebben plaats voor 2 nachten. Ik koop een ticket (waarschijnlijk wel het verkeerde) en stap op de trein. Aan de tweede halte stap ik af en ga kijken welk uur ik morgen terug kan. De keuze in de voormiddag gaat tussen 7 en 8 uur! Haha, die 35 km door de velden laat ik dan toch lekker voor wat ze zijn. Morgen ga ik naar Orléans. Dat wordt al meer dan gek genoeg.