Te voet naar Santiago de Compostela

Inhoud blog

	30 april 2019
	29 april 2019
	28 april 2019
	27 april 2019
	26 april 2019

Archief per maand

	05-2019
	04-2019
	08-2018
	07-2018
	06-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	05-2017
	04-2017
	01-2017
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	05-2015
	04-2015
	09-2014
	08-2014
	07-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014

E-mail mij

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Te voet naar Santiago de Compostela

28-04-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

28 april 2017

Negreira -Muxia - Finisterra . 93km 1850 hm.
In het hotelletje serveren ze al ontbijt om 7h00. Zo ben ik ook eens vroeger weg. En het is nodig want er staat een zware rit op het programma vandaag. Het is nog wel berekoude wanneer ik vertrek en het gaat meteen flink omhoog. Het zal alweer niet bij Ã©Ã©n kedingswissel blijven.
Over het weer heb ik nochtans geen klachten vandaag. De wind blaast in de goede richting en de zon kleurt de dag.
In Hospitales heb ik de keuze tussen Muxia en Finisterre. Hier zal ik morgen terug passeren en alles tot Santiago over doen. Maar vandaag kies ik voor Muxia. Er lopen op dit stuk plots veel minder pelgrims. En ook in Muxia is het erg rustig. Er staat wel erg veel wind aan zee en het kerkje noch de toeristische dienst zijn open.
Het was niet de bedoeling om er te blijven overnachten en dus fiets ik maar verder. In de 31 km tussen Muxia en Finisterre zitten enkele vreselijk stijlen stukken. Sommige lukken alleen te voet omdat mijn achterwiel pattineert op de losse steentjes.
Om 18h sta ik met mijn fiets in Finisterre. Tegen de tijd dat ik mijn dagelijkse routines heb afgewerkt is het 20h00. Ik pak mijn spullen bij elkaar, ga langs de winkel en zoek een restaurantje om te eten. Om 20h50 vertrek ik voor een wandelingetje van 3 km naar het einde van de wereld. ÃÃ©n kwartier na dat ik er aangekomen ben kijk ik naar de meest mooie zonsondergang die ik ooit gezien heb. Ik probeer het tot me door te laten dringen wat ik de voorbije twee weken heb gedaan. Maar besef maar al te goed dat er morgen nog een loodzware dag op het menu staat.
Toch kan ik alleen maar dankbaar zijn. Dankbaar om dit te kunnen doen. Dankbaar om hier op dit moment te staan en een gevoel te ervaren dat moeilijk te beschrijven valt.