Van Bohain-en-Vermandois naar Saint-Quentin. 30 km, 320 hm

Ik denk dat dit voor mij de mooiste dag was die er tot nu toe in 2018 geweest is. De temperatuur bleef net onder 30 graden, leuke wandelwegen en ik voel mij goed. Meer moet dat niet zijn. 

Ik beelde me in hoe het zou zijn wanneer ik naar mijn werk kon bellen om 3 maanden verlof te vragen en gewoon door te stappen tot Finisterre. Moest het kunnen zou ik dat vandaag allicht gedaan hebben. Daartegen doet her mij ook beseffen dat ik morgen alweer naar huis toe moet. 

Bij mijn aankomst in saint-Quentin loop ik eerst even langs het station om mijn ticketje te regelen. Wat ik volgens de site van de NMBS wel kan, lukt mij niet aan het loket van de SNCF. Volgens hun is er geen enkel plaatsje meer op de late treinen naar Brussel morgenavond en ook niet op eender welke trein op zaterdag. De enige 2 keuzes die ik van de loketbediende krijg is vertrekken om 12h00 of om 14h00. Ik versta er niets van, maar kan er helaas ook niets tegen in brengen. Mijn wandeldag naar Ham die ik morgen als afsluiter had gepland, gaat dus niet door.

Later op de avond verandert mijn inzicht. Het was oorspronkelijk mijn bedoeling om op 5 dagen tot hier te komen. Dan kreeg ik morgen namiddag te horen dat ik dit weekeinde niet thuis zou geraken omdat alle treinen volgens hun vol zaten. En plots werd ik blij dat ik er een dagje vroeger was.

Ik heb onderweg wel bedacht dat ik thuis eens ga uitpluizen of het enigszins mogelijk is om in mei en juni nog eens enkele dagen terug te komen. Wachten tot augustus lijkt mij onmogelijk. Daarvoor kriebelt het iets te hard. 

 

Van Landrecies naar Bohain-en-Vermandois. 37 km, 300 hm.

Dag 14 al. Twee weken heb ik al gestapt dit jaar op de route die via Parijs en Tours naar Compostella gaat.

Het thema in de viering voor de  pelgrimszegen dit jaar was “verwondering”. En vandaag had ik echt prijs. Een zwaan heeft mij vandaag perplex laten staan kijken. Ik heb al wel eens een zwaan zoen zitten op een vijver. Maar deze morgen zwom er eentje helemaal alleen op het kanaal terwijl al zijn vriendjes even verder op een vijver zaten. 30 meter voor ik langs de zwaan zou passeren trok ze zich op gang in mijn richting om tot bij haar vriendjes te vliegen. Ongeveer ter hoogte waar ik stond kwam ze los uit het water en steeg ze op met haar enorme vleugels. Het was echt prachtig om te zien. Even later gaat de route een klein stukje door het bos dat bezaaid was met paarse bloemen. Ook dat vond ik erg mooi. 

Na de middag verliep de route bijna uitsluitend over asfalt. Dat was het minpuntje van de dag. 

Verder leek het eerder een dag midden in de zomer, maar dan in april. En de komende 2 dagen zouden van hetzelfde kaliber zijn.  Zij het iets korter in afstand, maar nog steeds meer dan voldoende. 

Morgen kom ik in Saint-Quentin wat het eindpunt is van de Vlaamse uitgave “via Brabantica” en een belangrijke etappeplaats is op deze tocht. Maar eerst lekker slapen…

%%%FOTO2 %%%

Van Aymeries naar Landrecies. 29 km 170 hm.

Ik had me verwacht aan 26 km. Dan kosten die laatste 3 net iets meer moeite. Maar het doel is alweer bereikt en morgen doe ik er nog een klein schepje bovenop. Dan staat er 35 op mijn programma.  Daar hoeft helemaal niets bij te komen.  

Over het weer heb ik ook zeker niet te klagen. Het was vandaag schitterend voorjaarsweer. En ook daar doen ze morgen nog een schepje bovenop. Dan wordt het plots zomers warm.

En wat de route betreft, durf ik ook al niet te klagen. De eerste helft vandaag liep helemaal over de oever van de Samber en vond ik erg leuk. Het tweede deel maakte een ommetje naar Maroilles. Bekend om zijn kaas. Er is een winkeltje waar je streekproducten kunt kopen en waar je ook iets kan consumeren. De kaasgeur was er overheersend. Zo een sterk geurende kaas is niet mijn ding en dus is het bij een tas koffie gebleven.

Het verschil tussen gisterenavond en deze avond is wel erg groot. Van een superdeluxe grote chambre d hotes naar een piepklein kamertje in een wat afgelegen hotel. Maar ook hier heb ik alles wat ik nodig heb. En dus valt ook hierop niets aan te merken.

Van Maubeuge naar Aymeries. 24 Km, 200 hm.

Gisteren kreeg ik een berichtje van de mensen die de chambre d hotes uitbaten waar ik vanavond ben. De eigenaars zouden pas aanwezig zijn vanaf 17h30. Ik heb het vandaag dan ook erg rustig aan gedaan. Deze morgen al wat later opgestaan. Rustig gaan eten. Nog even langs de winkel en om 10h30 de deur uit. Het duurt niet lang vooraleer Maubeuge niet meer te zien is. Tot vlak voor Parijs loop ik door Picardië. Het is hier licht glooiend en vooral erg rustig. Ik krijg het gevoel dat ik best niet te veel winkels en café’s oversla om de dorst te lessen. Vandaag duurde het 19 km tot ik ook maar iets van die aard tegen kwam.

Dat doet echter geen afbreuk aan het gevoel dat deze route me geeft. Ik vond  alweer een leuke dag. Ook de chambre d hotes waar ik terecht ben gekomen vindt ik leuk. 

Vanaf morgen wordt het dan ook nog eens zonnig en warm…

Van Grand-Reng naar Maubeuge. 17 km, 180 hm.

Ik werd deze morgen gewekt door het getik van de regen op het dakraam. Na dat ik de buienradar gecheckt had werd ik er terug wat geruster in. Het zou allemaal minder erg worden dan het op het eerste zicht leek. Tegen het einde van het ontbijt was het gestopt met regenen en kon ik droog vertrekken.

Sinds ik uit de rand van Brussel weg ben vond ik de route uiterst mooi. Vandaag heb ik het er voor de eerste keer wat moeilijker mee. Hier en daar zijn er wat vettige paadjes, maar er is vandaag toch wel veel verharde weg bij. In het veelbelovende dorpje na 9 kilometer, vond ik alweer geen winkel of een tas koffie in een café en dus bleef ik er de pas inzetten.

Om 12h30 loop ik door de imposante omwalling en de korte de Mons het centrum van Maubeuge binnen. De kerk in het centrum heeft iets apart. Het is een halfronde aula met vooraan een orgel en een altaar. De muren zijn wit geverfd en er valt veel licht binnen. Het voelt erg modern aan.

Een kilometer verder kom ik aan het station. Door stakingsacties zouden er vandaag in Frankrijk minder treinen rijden. Maar dit had ik niet verwacht.  Het station is gewoon toe. Er rijden geen treinen. Ik had me voorgenomen om in dit geval een taxi te nemen naar Quévy, net over de grens. Maar er zijn nergens taxi’s te bespeuren. Eerst ga ik terug naar het toeristenbureau. Daar krijg ik een print met de 12 taxidiensten in de omgeving van Maubeuge. Ik zet mij op een bakje en neem iets te eten. Plots rijdt er een Belgische bus van ‘Tec’ met nr. 41 voorbij. Daar had ik thuis iets over gelezen. Het station haal ik van hier nooit meer. Maar in het vorige dorpje een dikke kilometer terug, moet zij ook passeren. Ik pak mijn spullen en begin te stappen. Bij de 3de halte die ik tegenkom staat nr 41 er bij op. Er staat echter geen tijdstabel met nr 41 bij. Ik informeer me even bij de dame die hier al stond. Zij moet ook naar Mons. De bus pikt ons 10 minuten later op. En zo reis ik alweer met een gerust gevoel huiswaarts.

Van Lobbes naar Grand-Reng. 27 km 460 hm.

Alweer kan ik erg kort zijn over het verloop van de tocht vandaag. Ik vind het echt de moeite om langs de GR te wandelen. Wat de accommodaties onderweg betreft heb ik echter wel mijn bedenkingen. Vandaag vond ik geen enkele winkel die open was voor ik aangekomen was. Ik vond 1 café onderweg dat open was, maar koffie kon ik er niet krijgen want “zo een café was het niet”, zei de ongeïnteresseerde eigenaar. En alweer is er in het dorpje waar ik aankom geen avondeten te vinden. Op de koop toe wordt het morgen wel erg spannend omdat ik dan vanuit Frankrijk naar huis wil en de treinen staken er. 

Dat wil natuurlijk ook zeggen dat het gedeelte in België er nu helemaal op zit. De volgende 50 à 60 wandeldagen op de route lopen door Frankrijk via Saint-Quentin, Compiègne, Parijs, Orleans, Tours, Poitiers en Bordeaux naar Saint-Jean-Pied-De-Port. 

Van Landelies naar Lobbes. 10 km 206 hm

Tweede Paasdag. Deze morgen ben ik 2 uurtjes vroeger kunnen stoppen op mijn werk. Om 5h50 was ik thuis na de 7de nacht. De wekker maakte me wakker op de middag en 1,5 uur later zit ik op de trein.

Wanneer ik in Landelies van de trein stap is het nog droog. Maar daar komt tien minuten later verandering in. In de zachte regen loop ik door het bos wanneer ik plots zie dat de wit-rode markeringen een andere weg aan duiden dan wat ik op mijn GPS heb getekend. De weg die ik heb getekend vind ik echter niet en dus volg ik de markeringen. Maar wanneer ik enige tijd later beneden in het dal het water over moet, weet ik zeker dat er iets niet klopt. Via een geweldig mooi alternatief pad kom ik terug op de route. En ook het laatste stuk moet ik een alternatief zoeken om aan het hotel te komen. Daardoor wordt de afstand vandaag bijna de helft langer dan voorzien.

Om 19h00 ben ik aan het hotelletje. Het restaurant ernaast is vandaag gesloten. Als avondeten wordt er pizza geleverd aan het hotel. En zo komt er alweer een einde aan dag 1 van deze driedaagse op de camino.