THE END

Nu enkele dagen naar Portugal. Op 21 mei komt er nog een laatste berichtje op mijn blog.

Enkele weken geleden kocht ik bij de apotheek in Logroño inlegstukjes voor onder mijn hielen. Eergisteren was er eentje volledig stuk en kocht ik er nieuwe in Santiago. Maar deze zijn een maat groter. En nu zit ik met de gebakken peren. Hete voeten en wel erg pijnlijke blaren. Gelukkig is het maar 15 km meer tot Finisterre.  Daarna had ik graag nog een uitstapje naae qmuxia gemaakt. Maar als mijn voeten niet beteren ga ik dat weg laten. Een Noor die ik vandaag tegenkwam zei me dat je Muxia kan vergelijken met een Schots havendoepjz

Dat valt dan nog af te wachten. 

Voorlopig wil ik maar aan één ding denken en dat is een goede nachtrust. 

Om 8h30 werd ik wakker. 2 uur later was ik alweer op pad. Schappelijk laat eigenlijk. En dan was het nog best warm ook. Ik hoef er niet echt bij te vertellen dat het vandaag een zware dag was. Eigenlijk kon ik na 22 km stoppen, maar daar had mijn hoofd weer geen zin in. Daarna bleef het omhoog gaan. Om dan te eindigen in een grote slaapzaal. Hier heb ik eigenlijk niet veel zin in. Ik maak me ook een beetje zorgen omdat ik vanavond niet veel eten binne kreeg en pijnlijke voeten heb.

Maar ik troost mezelf met de gedachte dat het einde in zicht is.

Waardoor het komt weet ik niet, maar alweer had ik erg slecht geslapen. Maar wanneer je met zekerheid weet dat je aankomt in Santiago de Compostela is er een zekere zin van gemoedsrust. Ik doe het vandaag dan ook op mijn gemakje en dat maakt het in de namiddag wel zwaarder omdat het een pak warmer werd. Onderweg haal ik Rayne in en we komen samen aan. Omdat er restauratie werkzaamheden zijn aan de kathedraal,  staat die volledig in de stellingen. Een leuke foto voor de kathedraal is er dan ook niet bij. We zetten ons een uurtje in de schaduw en kijken naar de mensen die er aankomen. Daarna halen we onze credential en bezoeken we de kathedraal. 

Om 19h00 kom ik mijn hotelkamer binnen met gemengde gevoelens. Eenerzijds had ik graag nog even verdergestapt. Anderzijds wil ik hier wel eerst een nachtje blijven. Om 21h00 gaan we eten. Ondertussen ben ik alweer opgefrist en is de was gedaan.

Na het eten zitten we nog tot 23h30 naar een straarmuzikant te luisteren. En dan is de dag alweer om. Een dag die me na 2500 km terug naar Compostela bracht.

Nog 3 á 4 dagen wil ik stappen. Finisterre wil ik zeker nog doen en Muxia misschien ook. De resterende tijd wil ik opvullen in Portugal. 

Tijdens mijn fietsreizen heb ik geleerd om recuperatie poeder mee te nemen om in te nemen op het moment dat het fysieke werk er op zit. Ook voor deze reis heb ik dit meegenomen. Het was echter onmogelijk om voor een hele maand te voorzien. Ik neem al maar halve dosissen en was vertrokken met iets meer dan 1 kg. 1/2 kg had ik opgestuurd naar het postkantoor in Astorga. Aangezien het gisteren zondag was heb ik mezelf getrakteerd op een rustdag en ging ik vanmorgen naar het postkantoor. Ik was er tegen openingstijd en er stonden al 2 mensen voor de deur. Er brande echter geen licht in het gebouw. De Spaanse dame werd wat zenuwachtig en ging op zoek naar een postbediende. Ze vond niemand. Een kwartiertje later komt er een mn aangewandeld in een uniform van de post. Die wist te vertellen dat ze vandaag staakte. Dat vond ik niet grappig! Hij kon me dus ook mijn pakketje niet bezorgen maar heeft mij gezegd dat hij het morgen zal opsturen naar Ponferrada waar ik het overmorgen kan gaan afhalen. Ik ben benieuwd. 

Na het ontbijt vertrek ik, gewapendin mijn regenuitrusting. En dat zal de ganse dag nodig zijn. Op enkele pelgrims na stoppen ze allemaal een dorpje voor Foncebadón. Ik dus niet. Ook al is het hondenweer, ik blijf doorgaan. En waarom ook niet. De weg is zo prachtig met planten in alle kleuren. 

Tijdens de laatste kilometer dteekt er veel wind op en gedurende gans de avond kreunt de hostal door de stormwind buiten. Waarschijnlijk zal het zo gans de nacht blijven. En dan hopelijk krijg ik morgenvroeg prachtige vergezocht te zien aan cruse de ferro.

Wat moet je eigenlijk verwachten van een rustdag? Je kleren eens deftig wassen? Eens door het stadje wandelen en wat bezienswaardigheden bekijken? De rugzak eens leegmaken en terug inpakken? En tegen dat het lijstje is afgewerkt is het alweer avond en tijd om iets te eten.

Wanneer ik mijn schoenen aantrek weet ik meteen dat het geen effect heeft gehad op de toestand van mijn voeten. Hoezeer ik daar ook op had gehoopt. Morgen gaat het gewoon weer verder richting Compostela. Veel dagen boven de 30 km verwacht ik al zeker niet meer. Ik heb eens gekeken in mij boekjes. Volgens het ene zijn het nog 12 dagen tot Compostela en het andere doet er nog 9 dagen over. Het zal daar wellicht ergens tussen zitten. 

Na de pizza vanavond kuier ik terug naar mijn hotel. Voor de deur staat al sinds gisteren een kaasmarkt. Het was wellicht hun laatste dag en er speelt een bandje. Ik hou niet echt van een kaasgeur en zet mij neer op een bankje naast hun feesttent. Die is van doorzichtig plastic en dus zie ik ook het podium waarop de muzikanten spelen. Terwijl sommigen hun standje verder afbreken, zijn de andere standhouders al aan het feesten op de live gespeelde muziek. Het zijn amper een 20-tal mensen. Maar ze hebben het duidelijk erg naar hun zin. Pelgrims zijn er in de verste verte niet te zien. Die maken zich al op om in hun bunkbed te kruipen. Soms is het echt heerlijk om een atypische pelgrim te zijn. Ik geniet van de muziek tot aan de laatste noot. En dan wordt het ook voor mij stilaan tijd om mijn kamer op te zoeken. 

En zo zit deze rustdag er alweer op. Ergens zowat halverwege deel 4 van deze wonderbaarlijke tocht.