Wat had ik verwacht. Een vos verliest wel zijn haren ...

Deze ochtend is het markt in Amboise. Ik zie er twee agenten lopen en stap op hen af om de gestolen auto die ik gisteren zien staan heb aan te geven. Ik laat hen de foto's zien en ze zeggen dat ze het zullen onderzoeken. Enigszins opgelucht ga ik verder. Tijdens de eerste 20 km volgt de route ongeveer de fietsroute van de Loire. En die is mooi geasfalteerd. In de voormiddag wordt het er erg warm. Er fietsen regelmatig mensen voorbij met pak en zak. Soms gezinnen met de kindjes. Ze rijden allemaal langzaam. Ook voor hen is het duidelijk veel warm. Na de middag lijkt iedereen verdwenen te zijn. En begrijpelijk. Het is bloedheet. Wanneer ik ergens in de schaduw kan zitten neem ik even pauze. 

Wanneer ik na 22 km in Vouvray aankom is het 17h00. Het dorpje lijkt wel uitgestorven. Ik neem er een lange pauze om even na te denken wat ik wil doen. Mijn lichaam zegt dat het genoeg is voor vandaag, maar mijn hoofd geeft niet toe. Het maakt niet uit hoe laat ik aankom. Als het maar vóór het donker is.

De temperatuur begint te zakken en de mensen komen overal terug buiten. Om 20h20 steek ik de Loire voor een laatste keer over. Ik verbaas me wanneer ik zie dat de kathedraal nog open is. Ik kan er zelfs nog een stempel krijgen. Daarna ga ik op zoek naar een slaapplaats en valt het doek over deze etappe naar Tours. Binnen een mand kom ik terug voor de volgende 10-daagse.

Bij het ontbijt ontmoet ik een Limburgs koppel die hier aan het fietsen zijn. Toch leuk om eens Vlaams te spreken zo ver van huis. Daarna stap ik langs bij de bakker en net voor 10 uur ben ik op pad. Het gaat direct stijl bergop.

Het zonnetje is er ook vroeg bij vandaag. En ze geeft zelfs in de voormiddag al flink wat warmte af. Wanneer ik aan een leuk tafeltje kom, neem ik even pauze. Het stuk dat volgt wacht uk echter veel te lang vooraleer ik middagpauze neem. Het mannetje met de hamer slaat meedogenloos toe. Ergens beneden aan een brug over een klein riviertjevind ik een plaats in de schaduw. Na dat ik ruim de tijd heb genomen om terug op adem te komen, begin ik aan de laatste 10 km voor vandaag. 

Alweer heb ik geen idee wat voor een plaatsje Amboise is. Ik had geprobeerd via booking een kamer te regelen, maar die waren allemaal onbetaalbaar. 

In het industriegebied buiten de stad loop ik voorbij een Ibis. 90 euro om 3 km buiten get centrum in het industriepark te slapen. Ik stap wel wat verder! Even later begin ik het te begrijpen. Een horde mensen staat te wachten voor de rondleiding in het kasteel waar Leonardo da Vinci zou hebben gewoond. En om het hoekje krijg ik een glimp te zien van een ander kasteel dat het centrum vormt van de stad. Ik loop het centrum in tussen de toeristen en ga op zoek naar de toeristische dienst. Daar vraag ik een stempel en een slaapplaats. De stempel is zo geregeld. De slaapplaats is echter een probleem. Alle hotels zijn uitverkocht. Ik krijg een papiertje met 2 telefoonnummers mee. Één nummer is van een dame die pelgrims opvangt. Het tweede is een chambre d hotes. De eerste heeft geen plaats vanavond. De tweede gelukkig wel. 

Wanneer ik later op de avond een plaats zoek om te eten wordt mijn verbazing nog groter. Overal zitten de terrassen tot op de laatste stoel vol en staan er mensen aan de schuiven om de vrijgekomen plaatsen in te nemen. Ik sta mee aan te schuiven bij de Italiaan die me was aanbevolen. Na 10 minuten loopt een ober de rij af. Oh, u hebt niet gereserveerd. We zitten vol! Al de mensen die daar stonden aan te schuiven hadden dus gereserveerd. Onwaarschijnlijk. Het is zowat overal even druk

 Bij een andere pizzeria heb ik geluk. Wanneer ik er 10 minuten heb gewacht komt er een tafel vrij en kan ik eindelijk iets eten.

Als ik op vakantie ga, heb ik altijd het gevoel dat de tijd vliegt en de vakantie voorbij is alvorens ik het goed en wel besef. Dat is altijd anders bij dit soort van vakantie. Iedere dag staat er zowat hetzelfde op de agenda. Stappen, eten, drinken en rusten. Na 2 weken heb ik geen besef meer hoe lang ik al onderweg ben of wanneer ik terug naar huis moet. Parijs lijkt al een eeuwigheid geleden en toch is dat maar een dikke week.

60 km moet ik nog tot Tours. Dan zit dit stukje erop.

Vandaag vond ik de eerste 14 km best saai. Bijna allemaal asfalt en vaak tussen de huiz3n. Tijdens de middagpauze heb ik overwogen om gewoon naar het water te stappen en naast de rivier te blijven lopen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan, want het volgende deel was veel beter. Vanavond slaap ik in een piepklein hotelletje naast de Loire. Heel basic, maar dat vind ik niet erg. Ik zit toch aan het water tot het tijd is om te slapen. En daar ben ik nu bijna aan toe.

Het ontbijt is echt heerlijk. Daarna betaal ik mijn rekening en ga ik terug op pad. Om 10 uur begint het al gevoelig warmer te worden. Na de middag wordt het verschroeiend heet. Alweer is er weinig schaduw te vinden vandaag, maar wanneer er een bankje onder een brug is geplaatst, leg ik me even rustig neer. Geen idee van tijd nog plaats en niet denkend aan de afstand die ik nog moet. 

Toch moet ik weer verder. Het is er tijdens mijn pauze niet beter op geworden. Ieder plekje schaduw op mijn route krijgt mijn bezoek. In de verte zie ik Blois liggen. Het is dan nog 8 km. De groene vlakken die ik op het kaartje gezien had blijk3n wijngard3n te zijn. Dat worden zoute druifjes dit jaar. Maar er zal toch nog wat regen moeten vallen om ze wat dikker te maken. 

En dan ... kom ik aan in Blois. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord. Maar blijkbaar ben ik zowat de enige. Ook op een bloedhete dag loopt het hier vol toeristen. Ik kon mij moeilijk een voorstelling maken van de toeristische aantrekkingskracht van de loire-streek. Voor mij was het gewoon een lijntje op de kaart dat ik zou volgen. Voor vele andere is het hun vakantie bestemming. Ik ben alleszins blij dat ik de loire eens een stukje gevolgd ben en niet zoals vorige keer eenvoudigweg ben overgestoken. Het is een imposante rivier.

 

Het idee deze ochtend had iets van "pluk de dag". Ik zou mij vandaag niet binden aan het idee om de 29 km die ik had uitgetekend, volledig te lopen. En het liep best lekker. Na 9 km kom ik in Beaugency. Het GR-pad gaat daar vlak voor her dorp de brug over. Maar ik ga eens rustig een kijkje nemen. 

Tot dan toe was het zwaar bewolkt geweest. Daarna trokken alle wolken weg en werd het al snel erg warm. Er volgde 10 km open velden. Een bankje in de schaduw tussen een vijver en een beekje trok me aan. Ik heb er een lange pauze van gemaakt om de slaapmogelijkheden eens grondig te bekijken. Een hotelletje na 2 km, een hotel na 13 km en 3 campings ertussen. 

Het eerste hotel heb ik niet gevonden. Daarna kreeg ik een leuk, schaduwrijke pad onder de voeten langs de oever van de loire. 

Bij de eerste camping was er nog veel plaats. Het zag er daar niet echt appetijtelijk uit. Bij de tweede camping wist ik wel zeker dat ik daar met veel plezier verder ging. De 3de camping lag in hetzelfde dorp als de tweede en heeft 4 of 5 sterren. Voor de prijs die je daar betaald in de zomer om je tent neer te kunnen zetten. Heb ik gisteren in een hotel geslapen. Zo eindig ik dus toch aan het 2de hotel. En ja, er is nog plaats. Wil menheer een kamer met zicht op de loire of niet? Ik vind het zicht de voortuin ook leuk. Wenst menheer hier te eten? Is er hier iets anders? Nee! Dan eet ik hier wel.

Decadent! Het terras met uitzicht op de Loire, zit vanavond vol. En terecht. Ok al is het er helemaal niet goedkoop, ze serveren hier wel heel erg lekker eten op een onwaarschijnlijke setting.

Het ontbijt start morgen pas vanaf 8 uur. Lekker uitslapen dus.

Dag 30 op de camino. Één derde van de afstand ligt achter mij. Ik blijf toch veel respect hebben voor de mensen die dit in één keer uitlopen. 

Vandaag had ik mezelf de keuze gegeven om te stoppen na 20 km. Het was toen 15h00 en ik had nog wel zin om verder te gaan en dus heb ik me aan mijn oorspronkelijke planning gehouden. Het kaatste deel ging echter hoofdzakelijk over een geasfalteerde fietsroute. Er is daar een blarenrij ontstaan op mijn linker hiel. Gisteren werd het daar al wat warm, vandaag zit er ook vocht in. Straks dus nog even mijn voet verzorgen en dan kan ik morgen wel weer verder.

Wanneer ik vanavond aan het hotelletje aankwam zat er een erg onvriendelijke dame achter de receptie. De dames vóór mij kwamen vragen of ze vanavond in het restaurant konden reserveren. Dat ging pas vanaf 20h30. Daarvoor was alles volzet. Ik ben dus maar even het dorp ingelopen. Aan de creperie ben ik gestopt. En nu zit ik hier op een bankje aan het water, waar het stilaan donker wordt.

 Op de terugkomdag van het Vlaams Compostellagenootschap vorig jaar, koop ik een boekje van de via tournedos. Dat is ongeveer de route die de GR655 volgt. Omdat er op het GR-pad tussen Étampes en Orléans weinig slaapplaatsen te vinden zijn, of de afstanden ertussen erg groot zijn, besluit ik om het stukje uit het boekje van het genootschap dat tussen die twee plaatsen ligt ook als gps-track mee te nemen. 

Gisteren rook ik al wat onraad wanneer ik op een bepaald moment geen enkel teken meer aantrof. Daarvoor had ik er zoveel gezien. En ook vandaag zie ik er niet één. 

Ik loop bijna gans de dag over asfalt en beton. In de voormiddag staat er dan ook nog een harde wind en valt er koude regen. Na de middag blijft het, op enkele druppels na, droog, maar loop ik gans de tijd naast een druk bereden weg zonder voetpad. Ik steek het op de 13de terwijl het eigenlijk gewoon een domme fout was om dit niet beter te controleren. Wanneer ik in de late namiddag door de cathedraal wandel, hangen daar unfoborden over de camino. Bij die info staat ook het verloop van de route tussen Étampes en Blois. Dat zag er al veel beter uit dan wat ik gedaan had. Maar terug ga ik er toch niet voor lopen. 

Bij mijn aankomst hier zat ik er even door. Na het bezoekje aan de cathedraal ging het al terug iets beter. Van hier tot Tours loopt de route een ganse week in de buurt van de loire. En volg ik terug de GR655.

Het kan niet iedere dag allemaal mee zitten. Vandaag bedacht ik onderweg dat je pas pelgrim wordt wanneer de vermoeidheid begint te wegen en je geestelijk vermogen het even niet meer weet. In dat geval kreeg ik vandaag de vuurdoop. De thermometer kruipt vandaag naar 32 graden en er is best weinig schaduw te vinden. In de laatste 10 km zelfs helemaal geen. Maar dan begint het plots erg hard te waaien. Ik kom haast niet meer vooruit en de velden lijken eindeloos. 

Eindelijk kom ik in het dorpje waar ik wil slapen. Het hotel waar ik op gehoopt had, heeft zijn jaarlijks verlof. Het alternatief is een camping 8 km terug. Maar daar gaat direct een kruis over en dus ga ik naar het station.

De trein vertrekt binnen een uur. Optie 1 is Ibis in Orleans aan het station. Maar zij zijn vanavond volgeboekt. Optie 2 is het dorp waar ik morgen heen ga. Ik bel het hotel en zij hebben plaats voor 2 nachten. Ik koop een ticket (waarschijnlijk wel het verkeerde) en stap op de trein. Aan de tweede halte stap ik af en ga kijken welk uur ik morgen terug kan. De keuze in de voormiddag gaat tussen 7 en 8 uur! Haha, die 35 km door de velden laat ik dan toch lekker voor wat ze zijn. Morgen ga ik naar Orléans. Dat wordt al meer dan gek genoeg. 

De wekker loopt af. Ik zet hem af en doe terug mijn ogen toe. Dat doe ik maar beter niet te vaak. Maar het deed toch deugd om eens lang te slapen. 

Om 11h00 stap ik op de trein die me twee dorpjes terug brengt. Tijdens de rit zet ik een berichtje in het Messenger groepje van de groep waar ik training aan gegeven heb. 

De eerste 10 km ben ik een beetje van de kaart. Maar wanneer ik na een lange pauze weer op pad ga, zie ik terug de schoonheid van deze route. Door bossen en velden, omhoog en omlaag. Ik vind het aardig leuk. 

Wat de komende 3 dagen zullen brengen weet ik niet zo goed. Ik heb tot Orleans gekozen om langs de Jacodsroute te lopen. Die is een pak korter en biedt meer kansen om ergens te overnachten of met de trein in Orleans ergens een stekje te zoeken. Ik heb de route echter alleen op GPS en de eerste 2 dagen zijn net iets meer dan 30 km. Vandaag dus maar eens proberen om op tijd de slaap te vatten ... En morgen mijn ogen open houden als de wekker afloopt.

 

Hoe veel je nu een route in, als er geen slaapplaatsen te vinden zijn. Optie twee is nog niet wildkamperen. Er is ook nog een trein.  En die stopt ongeveer in het midden van twee etappes. Die heb ik dus genomen. En morgen neem ik hem terug en stap ik  aar hier. Zo kan ik ook met een lichtere rugzak stappen. Misschien ga ik die strategie de volgende week nog wel eens kunnen gebruiken. Zo zou de wat moeilijkere situatie van de komende 4 dagen wel wat eenvoudiger kunnen worden. En eens een dag rustig aan met een lichtere rugzak kan zeker ook geen kwaad na de lange dag van gisteren. 

Deze morgen wil ik mij zeker stellen van de slaapplaats voor vanavond. Ik probeer het hotelletje te bellen dat ik op de route van vandaag als eindpunt had opgegeven. Mijn pogingen zijn echter tevergeefs. Het nummer bestaat niet meer en dus ga ik ervan uit dat het hotel gesloten is. Ik ga op zoek naar alternatieven, maar die zijn niet zo talrijk.

Iets voor 10 uur stap ik met een klein hartje de regen in.

Na dat ik 's middags in een caffeetje iets gegeten en gedronken heb, kom ik de eerste 2 mesepelgrims op mijn tocht tegen. Een Frans koppel van rond de 60 die gisteren in Parijs vertrokken zijn.

Het regent vandaag twee keer. Één keer vóór de middag en daarna tussen 4 en 6 na de middag. Net vóór de 2de regenbui kom ik voorbij een abdij waar ik op afspraak ook had kunnen overnachten. Ik ga er rustig voorbij. 

Ook net voorbij het dorpje waar ik normaal zou slapen staat een richtingaanwijzer naar een hotel. Ik zoek het even op. 117 euro zonder ontbijt. Ook daar had ik geen zin in. Blijft de camping over.

Om 18h30 kom ik er toe. Er hangt een bordje aan de poort dat aangeeft dat ze vol zijn. Toch ga ik eens kijken. En ja, een tentje kan er nog net bij voor maar 22 euro. Ik twijfel even. Maar ja, waar moet ik anders heen? Ik betaal en wordt naar mijn plaats begeleid. Ik begreep plots wat zij met "vol" bedoelen. Dit vond ik niet prettig. De dame vertrekt terug, en ik zet mijn rugzak neer op mijn aangewezen plaatsje. Op mijn smartphone ga ik op zoek naar alternatieven in de buurt. Het duurt niet lang of ik heb er toch een gevonden op een uurtje stappen en net naast de route staan 4 hotelletjes net naast de autostrade. Aan de receptioniste vraag ik mijn geld terug. Zij verstaat er niets van. 

Ik loop de avond in. De hemel klaart op en mijn vermoeidheid lijkt plots verdwenen. Net na 20h00 boek ik in en na dat mijn kleren hangen te drogen en ik mezelf heb opgefrist, ga ik heerlijk lekker eten bij het grill-restaurant om de hoek.

Vanochtend deed ik het eens kalmpjes aan. Het was terug wat meer normaal van temperatuur en ik moest alvast geen 30 km stappen. 

Klokslag op de middag stond ik aan de kathedraal. Ik mocht er met mijn rugzak niet naar binnen. Maar de wachter wilde wel even mijn boekje voor me laten afstempelen. Dat viel best mee. De rij wachtenden om de kathedraal te bekijken stond tot aan de andere kant van het plein.

En zo was mijn nieuwe start alweer gemaakt. Mijn oorspronkelijke voornemen was om dit jaar naar Parijs te stappen. En dat is alvast gelukt. Maar tijdens het plannen is het idee blijven groeien om toch nog eens verder te stappen naar Santiago de Compostella. En dus loop ik de komende 2 weken nog verder naar Tours. Eerst vandaag heel Parijs door. Soms een beetje te veel beton en asfalt, maar de laatste 10 km werd het al veel rustiger. 

Ten slotte dit nog: de weersvoorspelling van morgen geeft 20 graden kouder dan gisteren en regen.

Het begon erg leuk deze morgen. Wat bergop en bergaf door het bos. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. En ooit moest het asfalt en de verstedelijking beginnen. Daarbovenop steeg de temperatuur vandaag richting 38 graden. En toch liep ik het iets verder dan gepland waardoor ik nu in Parijs slaap. 

Om 17h00 kwam ik mijn kamer binnen. Na dat ik mij opgefrist had, mijn kleren had gewassen en even langs de winkel was gelopen voor de watervoorraad van morgen, kocht ik drie ticketjes voor de metro. Met het eerste reed ik naar de Eifeltoren. Daar zaten zoveel mensen te picknicken dat het er uitzag als op een festival waar de mensen wachten op het volgende optreden. Aan de ticket balie stonden ze om 20h00 nog rijen dik aan te schuiven. Ik heb er al enkele keren op geweest en dat hoefde nu niet echt voor mij vandaag.

Met het 2de metrokaartje ging ik naar de cité. Even van het zicht genieten van de seine en de kathedraal. Om daarna te gaan eten. 

Na het eten gebruikte ik mijn 3de ticket om terug naar het hotel te rijden.

Een rijkgevulde dag dus. Maar zeker de moeite. Mijn voornemen om dit jaar naar Parijs te stappen is bij deze afgevinkt. 

Op naar Tours... En Bordeaux... En DAX... En st. Jean pied de Port ...

Even heel kort. Het was veel te heet voor een tocht als vandaag. 35 graden in de iets te schaarse schaduw. Morgen woedt het nog warmer en dus kan ik best op tijd vertrekken. 

Deze ochtend wilde ik zeker wat vroeger vertrekken. En ja, het is me gelukt. Al was het nog lang niet vroeg genoeg. 

Gelukkig liep de route het overgrote deel van de dag door een dos dat voldoende schaduw bood. Het ging er echter wel behoorlijk bergop en bergaf. Spijtig dat er buiten één plaatsje geen mooie vergezichten te zien waren.

2 km voor Senlis kwam ik uit het bos en wist ik meteen wat ik niet gemist had. De hitte viel direct als lood op mijn lichaam. Ze boezemde me angst in voor morgen. Dan wordt het nog warmer, het gedeelte bos veel minder en de afstand een kwart langer. Maar angst ... is een slechte raadgever. Ik zal wel zien wat er op mijn pad komt.

Vannacht heb ik lekker geslapen. Maar deze morgen was ik een beetje te laat weg om goed te zijn. Het werd dan ook al snel erg warm. En het bos dat ik door moest bleek niet al te vaak de gewenste schaduw te voorzien. De laatste 8 km was er zelfs geen bos meer en werd het echt erg warm. Het voornemen voor morgen is om toch wat vroeger te vertrekken. Nog drie dagen zou de temperatuur richting 35 graden en meer gaan. Daarna gaan er 10 graden af. 

Ik durf het een beetje te hopen, want dit weer is niet gemaakt om door te wandelen met een rugzak. En toch heb ik alweer genoten van de route. Via de GR wordt die zo veel mooier.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Ik slaap nog steeds even slecht in mijn tentje als vroeger. Aan 5 uurtjes ben ik niet gekomen. Het afbreken en inpakken viel best mee.

Om 8 uur kon ik komen ontbijten, maar het brood was nog niet gearriveerd en dus moest ik nog even geduld oefenen.

Na een pover ontbijt begin ik om 9h00 te stappen. Op enkele uitzonderingen na, verliep de route van vandaag door het bos. Soms een smal weggetje en op een àerg keer een wat bredere bosweg. En regelmatig stevig klimmen en dalen.

Een và die uitzonderingen zit in de laatste 5 km tot Compiegne. Die lopen door een brede brandgang en bieden nergens beschutting.  Het is er verschroeiend heet.ik was dan ook niet ontevreden dat ik mij kon gaan douchen.

Zelfs deze avond blijft de warmte hier verschroeiend hangen. Toch maar hopen op een betere nachtrust.

Deze morgen ben ik met de trein naar Noyon vertrokken. Om 13h40 ben ik daar uit de trein gestapt. De hitte viel er als een blok op mijn lichaam. Wanneer ik de bewoonde wereld achter me liet, werd het pad alweer aangenaam om te bewandelen. Alleen de temperatuur maakte dat ik om 18h00 blij was dat ik mijn doel bereikt had. 

Ik kom er kiezen tussen een in de zon badend houten chalet voor 90 euro of mijn tentje onder een boom voor 8 euro. Zo doet mijn tentje al dienst en heb ik het alvast niet voor niets meegenomen. Nu maar hopen dat ik er ook nog goed in kan slapen. Nu de zon onder is, wordt de temperatuur alleszins veel aangenamer.