Of mensen zich nu goed of slecht voelen, ze hebben altijd wel vragen. En omdat we nu eenmaal mensen zijn, gaan die vragen ook vaak over andere mensen. We zijn eigenlijk de hele dag bezig met omgaan met anderen: geliefden, collega's, familie, buren, winkelbedienden, buschauffeurs, medereizigers ... het houdt niet op. Met al die mensen communiceren we en net daardoor kunnen er misverstanden, problemen, conflicten ontstaan. En net daarom hebben we ook vaak vragen over die andere, over wat die denkt en voelt in verband met ons. Vragen over anderen zijn voor een kaartlegger niet makkelijk te beantwoorden om verschillende redenen. De meeste kaartleggers hebben niet enkel dat ene talent maar zijn tegelijk ook heldervoelend of op andere manieren spiritueel. Je legt de kaarten dus wel voor de persoon met wie je rechtstreeks in contact bent, maar je voelt ook emoties en energieën aan, je vangt twijfels en angsten op, je leest als het ware niet enkel de kaarten maar ook die ander, je gesprekspartner. En via die persoon vang je ook zaken op van de mensen die eromheen zitten, die met een bepaalde vraag te maken hebben. Een kaartlegger moet op dat moment ook rekening houden met de privacy van derden: ook al krijg je duidelijke informatie te zien over een partner of een familielid, je mag dat niet allemaal delen met de persoon die voor je zit, dat zou niet fair zijn ten opzichte van die ander. Nog een belangrijk aspect is het gegeven dat indrukken die je binnenkrijgt ook momentopnames kunnen zijn, de toekomst ligt immers niet vast, die verandert voortdurend. En toch, ondanks al die overwegingen, kan het ook zinvol zijn om informatie over derden te delen, net omdat je daarmee iemand kan helpen om meer inzicht te krijgen en beter te zien wat een goede aanpak van een bepaalde situatie zou zijn. Stel je voor dat Betty vraagt:"Ik heb Frank net leren kennen, heeft hij gevoelens voor mij, kan het iets worden tussen ons?". Stel je voor dat je in de kaarten ziet en aanvoelt dat Frank totaal geen interesse heeft voor Betty. Wat doe je dan? Zeg je dan vergeet het maar, dit wordt niets? Maar stel dat wat je ziet en voelt inderdaad een momentopname is, dat Frank echt gevoelens kan krijgen voor Betty eens hij haar beter leert kennen? Of misschien leert Betty via het contact met Frank wel de liefde van haar leven kennen? Een ander voorbeeld: Betty heeft problemen met een collega en vraagt hoe die collega tegenover haar staat, wat leeft er bij haar? Terwijl je de kaarten legt, krijg je door dat die collega ander werk aan het zoeken is. Vertel je dat aan Betty? Of is dat privé informatie? Dit zijn stuk voor stuk boeiende en zinvolle vragen die elke kaartlegger voor zichzelf moet beantwoorden, naar eigen eer en geweten. Toch is het erg belangrijk dat we onszelf deze vragen blijven stellen, of we nu aan de ene of de andere kant van de tafel zitten.
