Inhoud blog
  • De Camino in 34 minuten.
  • Ontmoetingsavond 22 juni 2012 in Lichtaart
  • Welkom op 22 juni 2012
  • Dank u
  • Mist in Arzua
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Sportieve Pelgrim op weg naar Santiago
    een gezonde afwijking waar (nog) geen medicatie voor bestaat
    05-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De drie Belgen en de Pyreneeen
    Met 3 Belgen bijeen in een prachtige gite in centrum Roquefort. Twee jonge leeuwen en een oude krijger.Allemaal pelgrims met hun eigen story. Boeiend. De Waal van Luik met een Bretoense naam. Luig. Vrolijke kerel. Een lachebek. Als hij 3 volle emmers canard confit ontdekt in de koekast slaan bij hem alle stoppen door. Hij ziet een gastronomisch feestje voor zich. Een fatamorgana voor een woestijnverdwaalde. De zever loopt al van zijn kin als hij de billen in de oven gooit. Bovendien vindt hij ook patatten. Het feestje is kompleet. Hij gooit er voor mij ook een bil bij. De andere jonge leeuw is een Limburgse Turk. Ook een levenslustige kerel. Ik vertelde het u reeds. Hij is de beste pastasausbereider van alle Limburgse Turken wat mij betreft. Af en toe moet een pelgrim iets achter de kiezen stoppen. Als zo'n diner dan nog wat wegheeft van comedy casino dat maakt het nog verteerbaarder. Lachen man! Stelletje ongeregeld op pelgrimstocht.
    Als ik deze morgen ontwaak merk ik dat ik alleen ben. Waar zijn die Belgen? Een briefje van Musty maakt het duidelijk. Ze hadden samen zin om bij volle maan een nachtelijke etappe af te werken.
    Om 5.30 uur heb ik de laatste restanten van het feestje opgekuist, mijn rugzak gepakt en ontbeten. Ik ga op stap. Het is ook nog een beetje nacht. Voorbij Mont-de-Marsan krijg ik voor het eerst een besneeuwde bergketen in het vizier. De Pyreneeen! Hier zijn geen woorden voor. In St. Sever vind ik onderdak. 3 Franse dames vertelden me dat ze deze morgen om 5 uur gewekt zijn door de 2 jonge leeuwen Luig en Musty. Ze hebben ze niet binnengelaten. Misschien slapen ze onder de brug van de Adour. Ben 1240 km van huis. Het saldo to do zakt onder de 1000. Luig zij me gisteren dat hij trager wil stappen omdat hij anders vreest dat het rap gedaan gaat zijn. Hij komt dan te vlug terug in de Belgische kommer en kwel. Ieder zijn verhaal.















    Bijlagen:
    2012-05-04 19.51.52.jpg (92 KB)   
    2012-05-04 19.58.23.jpg (96 KB)   
    2012-05-05 07.51.45.jpg (212 KB)   
    2012-05-05 11.56.00.jpg (156 KB)   
    2012-05-05 15.58.34.jpg (148 KB)   

    05-05-2012 om 00:00 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Volop Landes.
    In dat grote bos en na die helse tocht van gisteren sliep ik al van voor ik ging liggen. Ik zet geen wekker want... vandaag wordt het kort. Slechts 26,5 km. Ik ga op weg naar Roquefort. De bossen waar ik doorloop zijn erg drassig. Het landschap afwisselend. Droge heidegrond afgewisseld met natte bosgebieden. De den domineert uiteraard. Hier en daar ook wel vruchtbare weidse akkers. Ik ben niet de enige puit die hier rondloopt. Er kwaken er nog heel wat in de beek. Adembenemende brok natuur. Stilte doorspekt met tsilpende vogels en kwakkende kikkers. Wat kan het leven simpel zijn. Stappen en genieten. De Chemin de Compostele is enorm goed aangegeven. Voordien was het wel even anders. Even volg ik een paralelweg naast de nieuwe aangelegde snelweg die pas 1 jaar in gebruik is. Lang ook volg ik de oude spoorwegbedding. Overal bosontginning en bosbouw. Het geschreeuw van de kettingzagen is nooit ver weg. Privebossen enkel toegankelijk voor ontginning. Bordjes met Smurfit Kappa. Het karton moet ergens van komen. Mooie duingebieden. De witte bergen van Lichtaart in het kwadraat. Ik bereik omstreeks 14.00 uur Roquefort. Ik pik er een menu de jour mee en nestel me er in de enorm fraaie gemeentelijke gite en maak er kennis met de eerste Vlaamse pelgrim. Musty een Vlaams Turkse Limburger van 21 jaar. Toffe gast. Deze avond gaan we samen koken. Hij kan goed pasta maken vertelt hij me. Ik verzet me niet tegen dat idee.














    Bijlagen:
    2012-05-04 06.44.06.jpg (128 KB)   
    2012-05-04 09.11.25.jpg (188 KB)   
    2012-05-04 10.28.35.jpg (216 KB)   
    2012-05-04 14.55.35.jpg (152 KB)   

    04-05-2012 om 00:00 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vaarwel Gironde, Leve de Landes
    Ik trek de deur van de Chambre Dhotes in La Reola achter me dicht. Even laten om 6.10 uur in de ochtend steek ik de Gironde over via zijn statige hangbrug. Het is nog duister. Ik denk terug aan gisterenavond. In de schitterende tuin van het bejaarde koppel nuttigde ik mijn avondmaal onder de palmboom en de blauwe regen. Onkruid torenhoog tussen de tuintegels. Franser kan haast niet. Ondertussen mijnheer, dik in de tachtig, ijverig bezig met zijn bosmaaier op een hoger tuinverdiep. Zij keuvelend met haar dochter in een woning volgestouwd met 1001 snuisterijen. Geen hoekje onbenut. Een stel met een gans verhaal aan voorwerpen, herinneringen aan een wellicht zeer rijk gevuld leven. De track wil me vandaag brengen naar Mdm Tressera 8 km voorbij Captieux. Nog net de Gironde. De route wordt berekend en zegt... 50,2 km. Jawade Iedereen zal me gek verklaren. Enkelen die me wat beter kennen weten dat ik hier dol op ben. In alle opzichten wordt het een schitterende dag vandaag. Enkele verdwaalde regendruppeltjes herinneren me eraan dat het weer nog onstabiel is. Veel stelt het niet voor en de zon laat zich zeer snel zien.Het wordt echt warm. Het landschap verandert. De vruchtbare Garonnevlakte met zijn wijngaarden, boomgaarden en andere teelten gaat langzaam maar zeker over naar een heel ander decor. Toen O.L.H. de aarde schiep, moet hij gedacht hebben, ik ga die Fransozen eens echt iets aan de hand doen waar ze geen bal mee zijn. Hij noemde het de Landes. Enkel een dom schaap zou er,tegen beter weten in, in weten te gedijen. Een reusachtig groot gebied. Een aaneenschakeling van moerassen, schrale heidegrond en vooral veeeeeeel Pin Maritiem (Zeeden). Door zijn eenvoud heeft dit landschap iets sacraals. Stappen in de stilte door deze eindeloosheid. De kop leegmaken lukt hier aardig. Om 16.00 uur klok ik af. 54 km op de teller van mijn GPS. Benen van gespierd graniet. Amper moe. Toch blij dat ik er ben. Deze locatie is ronduit schitterend. Een gedateerde boerenhof. Restaten van een agrarische activiteit. Ik klop tevergeefs aan. Geen antwoord. De deur is los. Voorzichtig ga ik naar binnen. Ik roep. Geen antwoord. Op mijn sokken verken ik de gite. Raar er is maar een slaapkamer en geen douche. Ik roep nog eens. Niets. Ik besluit om me te installeren. Uit het niets verschijnt een kromgebogen oude toch verbaal zeer vitale Yvette Tressera. Ze schrikt als ze me ziet. Ge zou voor minder.Ik maak kennis met de zeer innemende persoonlijkheid. 1 jaar geleden overleed haar man. De weduwe toont me de weg naar de Gite. Bijna had ik me geinstalleerd in haar woning. Vanuit het overdekt terras zie ik uit over een grasland dat reikt tot aan de bosrand. 's Morgens zie ik er 4 herten grazen. Wat een stuk oerland. In dit woest paradijs wil ik ooit nog terugkomen.











    Bijlagen:
    2012-05-03 09.45.09.jpg (180 KB)   
    2012-05-03 15.38.47.jpg (176 KB)   
    2012-05-03 15.39.51.jpg (176 KB)   
    2012-05-03 16.02.23.jpg (120 KB)   

    04-05-2012 om 00:00 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Entre Dordogne et Garonne
    Ik ben nu in het Zuiden. De dakpannen zijn Provencaals. Ze scheuren als gekken in hun kleine autootjes over de smalle wegeltjes. Lady's first. Maatje 36 op ingedrukt gaspedaal. Kinderen van school halen. Sigaret in de mond. Vitesse...

    En de zon scheen gans de dag. Een doorsteek door een wijngaard maakt men schoenen kletsnat. De zompige grond kreeg ook hier bakken water te verwerken. Op het middaguur besluit ik mijn spierwitte onderbouw te laten kennismaken met de Franse soleil. Mijn nek kleurt al rood.

    Landschappelijk een zeer aangename dag. Op en top wijnstreek. Groene valleitjes, schitterende dorpjes. Roofvogels nooit ver weg. Cirkelend op de stijgende thermiek.

    Om 13.40 uur bereik ik La Reole na 42km. Die marathon bracht me naar een andere zeer belangrijke stroom. De Garonne. Zijn brongebied ligt voornamelijk in de Pyreneeen. Een bergketen die ik binnen een goede week over moet. Maar eerst nog de volgende dagen door het vlakke monotome gebied van de Landes.

    La Reole ligt op 1116 km van thuis. Resultaat van 29 dagen stappen en ... genieten van elke grasspriet die kietelt aan mijn tenen














    Bijlagen:
    2012-05-02 07.26.21.jpg (156 KB)   
    2012-05-02 07.44.12.jpg (140 KB)   
    2012-05-02 11.05.01.jpg (196 KB)   
    2012-05-02 13.23.29.jpg (184 KB)   
    2012-05-02 14.15.49.jpg (132 KB)   

    02-05-2012 om 00:00 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De machtige Dordogne.
    Na 30 km stappen heb ik de Dordogne bereikt. Ik zit in Port Ste Foy. Vroeg vertrekken is dus ook op tijd arriveren. Om 11 uur kwam ik toe. De intermarche was op 1 mei in de voormiddag open. Winkelen en de gite zoeken. Voor het eerst buiten gepicknickt. Genoten van de zon. Omdat ik nu echt wel over de helft ben hebben mijn voeten een biertje verdiend.







    01-05-2012 om 00:00 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    30-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mussidan. Nat maar de voorspellingen zijn gunstiger...
    In Perigueux afscheid genomen van de familie. Altijd een beetje moeilijk. De route van vandaag is niet veel soeps. Lang stuk departemental en zelfs stukje national. In principe te mijden. Maar door slijkpaadjes dabberen langs een mooie GR is helaas nu ook geen sinecure. Zowat ganse dag stonden de regensluizen open. Populieren staan met hun voeten in het water. De pelgrim trekt doorweekt verder. 's Middags steek ik mijn voeten onder tafel in Bar Restaurant Le Kayola in Neuvic. Vriendelijke bediening en een menu du jour voor 12 €. 4 gangen mijnheer en 1/4 l wijn inbegrepen. Waar vindt je dat nog? In Frankrijk natuurlijk. Om 16 uur kom ik aan in Mussidan. Bijna 40 km gestapt en blij dat ik er ben. Tijdens mijn zoektocht naar de slaapplaats wordt het laatste nat van de dag in soldenaanbieding naar beneden gekieperd. Een stortbui om u tegen te zeggen. De gite kan 6 mensen herbergen. Met mijn komst is de boel complet. Wassen en alles droogkrijgen. Want morgen komt er weer een dag.



    30-04-2012 om 19:35 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rustdag nr 2 in Perigueux
    Met 1004 km op de teller je oudste dochter en haar partner op bezoek krijgen. Pa wat ben je mager geworden. Gespierd bedoel je zeker. Mijn broek zakt af. Van zo'n tocht word je niet dikker. In de winkel neemt ze voor mij volle yoghurt. Straks en morgen gaan we eens goed eten. Ik voel me een beetje als jaren terug toen ik een afgetrainde marathonatleet was. Scherp maar wel gezond.



    Het weerzien is plezant. Nog eens goed kunnen kletsen in je eigen taal een verademing. De ontwikkelingen van mijn toekomstig nageslacht in toenemende buikomtrek kunnen aflezen is bijzonder.



    Kuieren door de hoofstad van de Perigord. En bezoek aan het zeer gevarieerde aanbod van het musee de Perigord is leerrijk en boeiend. Archeologische vondsten, kunstvoorwerpen, een beeld van de plaatselijke fauna, schilderkunst en beeldhouwwerken van vroeger en nu.



    Een bezoek aan de grootse kathedraal mocht ook niet ontbreken.



    Bijna ben ik in de helft van mijn tocht. Op 12 mei wil ik in Pamplona arriveren. Als alles blijft meezitten een haalbare kaart. Daar tref ik dan 4 stapmakkers die een week gaan meestappen. De laatste 2 weken Frankrijk kondigen zich aan. Het pakje Franse kaarten wordt erg dun. Alleen de afwezigheid van de zon en de chaleur doen het zuiden nog veraf lijken. Maar het kan hier vlug keren...























    29-04-2012 om 18:48 geschreven door Rudi Santiago  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 30/01-05/02 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs