1. 9/11 De zwartste dag uit de Belgische geschiedenis
Niet alleen de VS hadden hun 9/11, ook ons land had zijn 9/11
Het getal staat ook wel bekend als het gekkengetal waardoor de cultuur van het carnaval ook rijkelijk voorzien is van dit getal, denk alleen maar aan de raad van elf. Tijdens de vasten, met name met carnaval, worden de tien geboden op vele wijze overschreden. Aalst is dé carnavalstad van België. Elk jaar vangt carnaval in Aalst aan op 11/11 om 11:11. 9+1+1=11.
Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren, ook al was het gisteren 25 jaar geleden dat de bloedigste overval uit de Belgische geschiedenis plaatsvond, nl. de aanslag van de Bende van Nijvel op de Delhaize van Aalst, waarbij acht mensen om het leven kwamen. In mei van datzelfde jaar was ik alleen gaan wonen en zaterdagavond was "mijn" avond, mijn ontspanningsavond. Ik was naar de VRT aan het kijken [toen heette de nationale omroep nog BRT], toen het programma plots onderbroken werd, met een bericht op het scherm dat er spoedig een "speciaal ingelast journaal" zou volgen. Zoiets gebeurde zelfden op de BRT: er moest iets ernstig zijn gebeurd.
Onmiddellijk belde ik naar mijn [intussen overleden] ouders en vroeg hen of ze ook aan het kijken waren naar de BRT. Neen, ze waren naar een programma op de Nederlandse Televisie aan het kijken. In die tijd stonden de Nederlandse Televisie Omroepen bekend om hun een buitengewoon prachtige zaterdagavondshows [de commerciële zenders bestonden toen nog niet]. Wie herinnert zich niet "Wedden dat ...?" bijvoorbeeld, gepresenteerd door de inmiddels overleden Jos Brink. Mijn ouders hielden van die shows. Niemand moest hen dan storen.
Ik vertelde hen dat ze moesten overschakelen naar de BRT, want dat er binnen enkele minuten een "bijzonder journaal" zou volgen. Er moest iets uitzonderlijk zijn gebeurd, want de BRT had absoluut niet de gewoonte om haar programma's te onderbreken, tenzij het om het "hoogst uitzonderlijke gebeurtenis" zou gaan. Mijn ouders schakelden over. Enkele minuten later volgde het bijzondere nieuws: de Bende van Nijvel had opnieuw toegeslagen, ditmaal in de Delhaize te Aalst. Heel het land was in die periode in paniek omwille van de bloedige reeks overvallen op warenhuizen die eraan voorafgegaan waren, waarbij het nooit ging om de buit, enkel om het brute geweld.
Na het bijzondere nieuws belde ik mijn ouders opnieuw op. We waren volledig door elkaar geschud bij het aanhoren van wat er zich had afgespeeld: de feiten waren namelijk gebeurd in onze streek, op amper tien kilometer van mijn deur. We kennen de plaats heel goed.
Naast de Bende van Nijvel was er in de jaren 1984-1985 nog een andere bende actief, de CCC [Cellules Communistes Combattantes], die de ene aanslag na de andere pleegde. Kortom: de vrees zat er toen bij de Belgische bevolking dik in. Heel het land leefde mee met deze gebeurtenissen: het leek alsof men ons land poogde te destabiliseren. Het gevolg was dat er zich een enorme politiemacht begon te ontplooiien en aan bijna ieder warenhuis kon men zwaar gewapende politiepatrouilles opmerken. In december van 1985 heeft men de terroristen van de CCC, onder leiding van Pierre Carette, kunnen arresteren. De identiteit van de overvallers van de Bende van Nijvel heeft men [iedere landgenoot denkt "gewild"] nooit kunnen achterhalen.
Telefacts: de laatste 30 uren van de Bende van Nijvel
Aalst, de feiten:
Op 9 november 1985 bereikt de terreur van de Bende van Nijvel een absoluut hoogtepunt. In het Delhaize-warenhuis aan de Parklaan in Aalst is het omstreeks halfacht drukker dan op andere zaterdagen. De feestdag van 11 november valt dit jaar op een maandag en de klanten houden daar bij hun inkopen rekening mee. Op het moment dat een Volkswagen Golf GTI de parking opdraait, rijdt aan de andere kant van het warenhuis de rijkswachtpatrouille belast met de verscherpte bewaking van het warenhuis weg.
Uit de Golf stappen drie gewapende mannen, het aangezicht verborgen achter sjaals en bivakmutsen. Evenals in Eigenbrakel en Overijse verklaren getuigen later dat de gangsters gekleed waren in lange overjassen of parka's en dat ze militaire gevechtsschoenen droegen. Zoals bij de vier voorgaande overvallen is ook hier sprake van een 'reus' van minstens 1m90, die de leiding over het overvalcommando heeft. Een commando dat met militaire discipline en trefzekerheid optreedt.
Als ze via de achteringang het warenhuis binnenkomen, breekt onmiddellijk paniek uit. De gangsters schieten met hun riotguns op alles wat beweegt en verschillende mensen raken gewond. De 'reus' schiet van op minder dan een meter twee klanten neer die hem voor de voeten lopen neer. De kassiersters moeten hun kassa's leegmaken en ook een kleine brandkoffer blijkt voor de overvallers niet te zwaar.
De hele operatie neemt geen drie minuten in beslag, een tijdspanne waarin de overvallers minstens veertig schoten afvuren. Op de parking wordt het een waar bloedbad. Een negenjarige jongen, zijn ouders en zijn zusje worden neergemaaid. Enkel de jongen zal de slachting overleven. Klanten die al in hun auto zitten worden beschoten.
De Golf GTI rijdt achterwaarts de parking af. Vanuit de geopende kofferruimte schiet 'de reus' zonder ophouden. De inmiddels gealarmeerde politie komt ter plaatse maar moet het wat vuurkracht betreft tegen de Bende afleggen. De Golf GTI raast weg over de Steenweg naar Ninove. Een politiewagen en een R4 van de rijkswacht proberen de veel snellere Golf te achtervolgen, maar moeten die poging na zeven kilometer stopzetten. Hun collega's die inmiddels de eerste vaststellingen doen op de parking en in het warenhuis treffen er acht doden aan en evenveel zwaargewonden.
De patronen afkomstig uit de riotguns blijken geladen te zijn met een bijzonder soort projectielen: 9 tot 12 loden bollen met een gezamenlijk gewicht van 32 gram. Dit is munitie die in België zelden gebruikt wordt. In het recente verleden werd er wel mee geoefend door de Groep Diane [een groep agenten die speciaal opgeleid waren om tussen te komen bij terroristische aanslagen of gijzelingen]. Tenslotte blijken de kogelhulzen die her en der werden gevonden voordien al gebruikt en opnieuw gevuld te zijn, een praktijk die door nogal wat leden van schuttersclubs wordt toegepast.
Het valt de rechercheurs ten slotte ook op dat de moordenaars er andermaal in slaagden alle wegversperringen en de talrijke uitgestuurde politie- en rijkswachtpatrouilles te vermijden. Nochtans viel de overval in het Aalst buiten het gebruikelijke operatiegebied van de Bende, zodat wordt aangenomen dat zij via een rijkswachtontvanger in de vluchtwagen de strategische verplaatsingen van de politiediensten konden volgen.
1971-1973: Van 1971 tot 1973 werkt Juan Mendez bij motorhandelaar Podevyn in de Gustaaf Papestraat in Aalst. Hij sleutelt er in het atelier wat aan motoren, en volgens sommigen ook aan wapens. Hij komt er ook in contact met wapenhandelaar B., die vlakbij een schietstand uitbaat. Tot een eindje in de jaren tachtig zal Mendez geregeld over de vloer komen bij zowel Podevyn als B. In de schietstand ontmoet hij Madani Bouhouche. Wanneer de Brusselse vrienden overkomen, dan parkeren ze hun auto's vaak bij Podevyn, in de Gustaaf Papestraat. Ook Albert Van Den Abiel heeft een bedrijf dat wat doet met motoren. Het is in die periode gevestigd in de Sint-Jobstaat en is in de loop der jaren achterwaarts uitgebreid. Van Den Abiel heeft een pand kunnen opkopen in de straat die toegang biedt tot de straat die parallel loopt. En dat is de Gustaaf Papestraat. Van Den Abiel en Podevyn zijn met andere woorden buren.
22 september: Onbekenden stelen in het depot van D'ieteren Lease, in Erps-Kwerps, een gloednieuwe, antracietgrijze Volkswagen Golf GTI.
27 September: Vijf dagen later pleegt de Bende van Nijvel een brutale overval op het Delhaize-warenhuis van Eigenbrakel en Overijse. De gangsters zijn met drie en maken gebruik van een donkere Volkswagen Golf.
31 Oktober: Twee joggers hebben een beangstigende ontmoeting met drie personen aan de atletiekpiste in het Osbroekpark, op ongeveer 1,5 km van het Delhaize-warenhuis te Aalst. De onbekenden gebruiken een beige Ford Taunus en een persoon is zeer groot. Ze nemen contact op met de politie die er net niet in slaagt om de personen aan een controle te onderwerpen.
2 November: Spelende kinderen vinden in het Osbroekpark achter de Delhaize in Aalst een collectie wapens. De wapens waren geladen en de kinderen hebben er zelfs een paar schoten mee afgevuurd voordat de geschrokken ouders konden ingrijpen.
8 November: Daags voor de overval in Aalst belt Jean Bulot naar een informant van de Staatsveiligheid met de vraag of die hem 'dringend' een machinegeweer kon bezorgen. De informant nam het gesprek op en alarmeerde de Staatsveiligheid. Die verbood de infiltrant hiermee door te gaan en maakte zijn bandje zoek.
Voor 9 November: Verschillende getuigen bemerken in en rond Aalst een verdachte grijze Mercedes met Nederlandse nummerplaat.
9 November 1985
3u00: Een groep van zes personen stapt net voor sluitingstijd een café binnen op de Grote Markt van Aalst. De eigenaar vind dat deze groep zich verdacht gedraagt en legt op 12 november klacht neer bij de politie. Later zal blijken dat het hier wel degelijk om de Bende gaat.
13u30: Motorcrossers vinden in het bos van Houssière een aantal bewijsstukken die daar werden achtergelaten door de Bende van Nijvel.
Namiddag: In Sint-Stevens-Woluwe horen getuigen schoten en merken ze een Ford Taunus op.
± 16u00: Philippe De Staerke maakt zijn tocht door het warenhuis.
Iets na 16u00: Tegenover het Delhaizewarenhuis op de Parklaan staat een grijze Mercedes geparkeerd. De inzittenden hebben een gesprek met personen in een Audi 100.
± 17u00: Philippe De Staerke keert terug naar huis.
18u00: Philippe De Staerke verlaat zijn gezin.
18u00: Een getuige ziet aan een villa in Hoeilaart drie mannen aan een Ford Granada staan.
18u45: Getuigen zien in het Bos van Houssière een grijze Mercedes, een donkere Golf GTI en drie mannen waarvan één gewapend.
± 19u00: Een lerares ziet op de Grote Markt van Aalst een verdacht konvooi dat onder andere bestaat uit een beige Ford Taunus. Iets later merkt ze de wagens opnieuw op.
19u00: Een onbekende persoon vraagt bij de lokale radiozender Mi Amigo het liedje "Te voet naar Scherpenheuvel" aan. Het liedje moet voor of om exact 19u15 afgespeeld worden en werd aangevraagd door de Bende van Nijvel voor de Bende van Hofstade.
19u00: Marie-Thérèse Van Den Abiel belt naar haar vader om te zeggen dat ze nog even gaan winkelen.
19u15: Een getuige merkt een persoon op aan het Texaco-tankstation langs de autosnelweg ter hoogte van Groot-Bijgaarden. Deze persoon droeg een 3/4 regenjas waar, volgens een getuige, een wapen met een korte loop uitviel.
19u20: Getuigen zien in Ternat een grijze Mercedes en een Golf, beiden rijden in konvooi in de richting van Aalst.
19u40: De Bende van Nijvel pleegt een bloedige overval op het Delhaize-warenhuis van Aalst.
19u42: Agent Eddy Nevens is op het Keizersplein een voertuig aan het controleren met een collega wanneer er op hun radio een oproep binnenkomt dat er een overval bezig is in het Delhaize-warenhuis. Drie minuten later loopt agent Nevens naar de uitgang van de parking.
19u49: De Volkswagen Golf verlaat de parking van het warenhuis en vlucht via de Geraardbergsestraat. Ze worden gevolgd door een Ford van de politie van Aalst. 700 meter verder ligt het kruispunt Houten Hand. Vandaag is het een rond punt. Daar geeft de Ford de achtervolging op en worden ze ingehaald door een wagen van de rijkswacht.
19u50: Een getuige ziet een Golf op de brug over de E40. De koffer staat open, de wagen rijdt zeer snel en heeft geen lichten aan. De afstand tussen de brug en de Delhaize is 1,8 km. Beneden draait de Golf naar rechts, in het Industriepark Zuid en komt even later op de rotonde van Erembodegem waar ze links draaien en de N45 nemen.
19u50: De rijkswacht van Ninove wordt verwittigd en plaats een blokkade aan De Doorn. De blokkade staat er om 19u53 of om 19u58. 20u05: De baan tussen Ninove en Halle, de N28. Net voor Leerbeek zijn er twee bochten en beperkte zichtbaarheid. Een getuige ziet een Golf tegen hoge snelheid passeren, ongeveer 200 km/u. De wagen wordt gevolgd door een BMW.
20u05: De Golf komt aan in Leerbeek en rijdt door een rood licht. De BMW staakt de achtervolging.
20u05: Aan het Hogenbergkruispunt in Leerbeek ziet een getuige een VW Golf met gesloten kofferdeksel waarin twee personen zitten.
21u00: De Staerke geeft bij zijn vriend Papadopoulos een blauwe koffer af. Papadopoulos vermoedt dat er wapens in zitten. 10 November 1985
00u30: Getuigen zien in het Bos van Houssière een Golf met twee mannen naast een levenloos lichaam.
1u00: Aan het kerkhof van Grimbergen wordt een gestolen GTI gevonden, identiek aan de wagen gebruikt door de gangsters. De wagen werd twee uur na de overval gestolen op de Kunstlaan in Brussel.
1u40: De Bende steekt hun Golf GTI in brand.
11 November 1985
00u40: Getuigen aan de draaikom van het Kanaal Brussel-Charleroi bemerken dat personen zakken in het water gooien. Zondagnacht was er vlakbij nog een andere Golf opgemerkt, donkergroen of blauw, en zeker geen splinternieuw model. Een frituuruitbater in de buurt van de zwaaikom van het Kanaal van Ronquières was rond middernacht gewekt door dichtslaande autoportieren. De man, die al een paar keer ongewenst bezoek had gekregen, had zijn karabijn bovengehaald en was aan het raam gaan kijken. Hij zag twee mannen bij de donkere oude Golf staan. Vlakbij was een grote bleke break geparkeerd. De mannen bij de Golf waren bezig een nummerplaat te vervangen. Een derde kerel bleef de hele tijd in de wagen zitten.
Dag: Een jogger ontdekt in het bos van Houssière een uitgebrande Golf GTI, het gaat om de gloednieuwe Golf die gestolen werd in Erps-Kwerps. Er worden ook boorddocumenten gevonden van twee VW's Golf GTI.
Na 11 November 1985
28 December 1985: Op 28 december 1985, anderhalve maand na de aanslag in Aalst, laat de politie van Elsene op het Flageyplein een fout geparkeerde BMW 520 met nummerplaat FHV 715 wegtakelen. Enkele dagen later krijgt de eigenaar het proces-verbaal, de factuur van takelfirma Les Dépanneuses Orange [8.403 frank] en het verzoek om zijn wagen daar te komen ophalen in zijn brievenbus. In dit geval is dat die van Albert Van Den Abiel. Hij schrijft een briefje terug: ik bezit geen BMW 520 en ik heb andere dingen aan mijn hoofd dan uitstapjes te maken naar Brussel. Een ambtelijke fout? Niet echt. Op de BMW zit een kopie van de plaat van Van Den Abiels Mercedes 230E. Gangsters doen dat wel vaker, valse platen op hun wagens schroeven. Het toeval, zo lijkt het, wou gewoon dat ze er deze keer de zijne hadden uitgepikt.
19 Januari 1995: Op 19 januari 1995 bekeurt de politie van Antwerpen in de Euterpastraat in Berchem een Peugeot 309. Het verzoek om een boete van 2.000 frank te betalen, belandt alweer in de brievenbus van Van Den Abiel. Ook nu weer is de nummerplaat FHV 715. "Ik ben machteloos en verdomd alleen", besluit Van Den Abiel de brief waarin hij het Antwerpse parket erop wijst dat dit nu al de tweede keer is. Hij brengt ook de Bende-magistraten op de hoogte, maar kan hierover in de Bendecommissie-bis alleen zeggen: "Ik heb er verder niks meer van gehoord."
Herdenking
Het stadsbestuur van Aalst en een veertigtal nabestaanden, slachtoffers en hulpverleners hielden gisteren, dinsdagvoormiddag een minuut stilte aan het gedenkteken voor de slachtoffers van de Bende van Nijvel. Precies 25 jaar geleden werden in en aan een Delhaizevestiging in Aalst acht mensen gedood.
"Aalst draagt de dag mee in hart en geheugen," zei burgemeester Ilse Uyttersprot, "dit is het verhaal van een trauma van de hele stad." De burgemeester deed opnieuw een oproep om de waarheid te achterhalen. Ze besloot haar herdenkingswoord met een citaat uit het boek 'Niet schieten, dit is mijn papa' van bendeslachtoffer David Van de Steen, die destijds getuige was van de moord op zijn ouders en zus.
Eigenaardig aan de herdenking is dat deze geleid werd door de Aalsterse burgemeester Ilse Uyttersprot, terwijl ten tijde van de aanslag, haar vader Raymond Uyttersprot, burgemeester was van Aalst.
De plechtigheid werd bijgewoond door het Aalsterse stadsbestuur, de Delhaizedirectie en de nabestaanden van slachtoffers. Na een minuut stilte legden de aanwezigen bloemen neer bij het sobere gedenkteken. Verschillende nabestaanden hadden er overigens al voor de plechtigheid bloemen achtergelaten. De herdenking zal voortaan jaarlijks herhaald worden.
De herdenking werd druk bijgewoond door de regionale, nationale en zelfs de Nederlandse pers. Er werd opgeroepen om gisterenavond om 19 uur samen te komen op de parking van de Delhaize voor een herdenking.
De Delhaize in Aalst werd op 9 november 1985 overvallen. Eerder dat jaar, op 27 september, waren er ook dodelijke raids op de filialen in Eigenbrakel en Overijse. Daarbij vielen respectievelijk drie en vijf doden. Vooralsnog zijn de daders niet gevonden. In 2015 verjaren de feiten. Het onderzoek is nog volop aan de gang.
Bron van de overzichtsfeiten: www.bendevannijvel.com
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 3]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Inleiding
"De derde keer was zo gelukkig. Ik had een moeilijke opdracht voor de Gezegende Moeder voltooid. Als een beloning bracht ze mijn moeder naar mij. Ik had haar al twee keer gezien maar de derde maal kwam ze naar me toe. Ze omarmde me en zei: "Liefste Ivanka, ik ben zo fier op jou!" Als Ivanka dit verhaal vertelt, heeft ze tranen van geluk en verlangen in haar ogen.
"De Gezegende Moeder komt altijd met engelen, kleine engelen. Zij gelijken op babys," herinnert Ivanka zich. Ze zegt dat de Gezegende Moeder haar zelfs uitgenodigd heeft om met de engelen te spelen, wat ze ook deed. Zij noemt de engelen haar speelkameraden en vertrouwelingen. Engelen schijnen de taak te hebben om, als een instrument van goddelijke kracht, in de wereld tussen te komen. Zij worden verondersteld om over de verschillende domeinen van het universum te heersen ... de sterren, de meteoren, de planeten en zelfs de dieren. Alle dingen van de aarde worden beheerd door de engelen, en aan elk kind van God, aan elk schepsel met een vrije wil wordt een bijzondere en persoonlijke engelbewaarder toegewezen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Aartsbisschop van Sarajevo, Kardinaal Vinko Puljic, dreigt uit zijn residentie te worden gezet
Een rechtbank in Bosnië-Herzegovina heeft geoordeeld dat Kardinaal Vinko Puljic zijn residentie moet verlaten. De eigendom zou, volgens de rechtbank, toebehoren aan de familie van een voormalig lid van de Joegoslavische geheime politie.
"Over mijn lijk," heeft de kardinaal geantwoord.
De verblijfplaats, in het centrum van Sarajevo, is reeds eigendom van de Katholieke Kerk sedert het in 1895 werd gebouwd, maar de voormalige communistische overheid sloeg de residentie aan, waarbij er een appartement in het gebouw werd ter beschikkking gesteld van een voormalig lid van een officier van de Geheime Politie. Tijdens de oorlog die volgde op de ineenstorting van het Joegoslavische communistische regime, vluchtte hij weg en moest hij een geheime bewaarplaats met spionagemateriaal verlaten.
De geheime politie van het voormalige Joegoslavië stond gekend om zijn vijandige houding tegenover alles wat Katholiek was. Nu zijn er bewijzen dat het achtergebleven materiaal ooit is aangewend om hooggeplaatsen binnen de Kerk te bespioneren. Zo is er afluisterapparatuur gevonden in de slaapplaats van de Aartsbisschop.
De Bisschoppelijke Conferentie van Bosnië en Herzegovina veroordeelde de uitspraak van de rechtbank, volgens dewelke het "een hoogtepunt is van reeds lang bestaande praktijken tegen personen en instituten in Bosnië en Herzegovina."
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 262]
Preken
Doe eens en voor altijd afstand
Ontzettend broeders: eerst smeekt ge de goede God om Zijn intrek te willen nemen in uw hart en dan verjaagt ge Hem. "Vandaag," zegt "Sint Ephrem, "verenigen zij zich met Jezus Christus en morgen met de duivel." Op die bijeenkomsten waar alles samenstroomt wat verdorven is, gedraagt ge u even laaghartig als Judas: ge verraadt uw God en verkoopt hem aan satan! Ge leeft voortdurend in strijd met het heilig sacrament van de biecht. Want hoe kan een christen, die na één enkele zonde zijn leven lang zou treuren, zich doorlopend overgeven aan al die wereldse genoegens? Velen ontwijden zelfs het Heilig Oliesel door hun handen en voeten en al hun lichaamsdelen die door de laatste zalving geheiligd moeten worden, voor eerloze bewegingen te misbruiken! En is het geen belediging voor het sacrament van het priesterschap, als ge de vermaningen van uw pastoor veronachtzaamt? Maar de grootste schade lijdt ongetwijfeld het sacrament van het huwelijk! Hoeveel ontrouw wordt er op die bijeenkomsten niet beraamd? Dààr schijnt alles geoorloofd! Hoe blind moet men zijn om te kunnen denken dat er geen kwaad in steekt!...
Het Concilie van Aix-la-Chapelle verbiedt het dansen, zelfs bij bruiloften. En de heilige Carolus Borremeus, aartsbisschop van Milaan, zegt dat men toentertijd drie jaar penitentie gaf aan iemand die had gedanst, en wanneer hij er niet mee ophield, bedreigde men hem met excommunicatie. Als er geen kwaad in stak, broeders, zouden de heilige vaders en de Kerk zich dus vergissen! Maar wie heeft u eigenlijk verteld dat er geen kwaad in steekt? Waarschijnlijk een of andere losbol of een lichtekooi, die de stem van hun geweten zoveel mogelijk trachten te smoren!
"Er zijn ook priesters," zegt ge, "die in de biechtstoel niet over dansen praten of die je, zonder het openlijk goed te keuren, toch de absolutie geven."
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 3]
Proloog
Toen ik zestien jaar geleden de eerste uitgave van het "Klein Dagboek van Zuster Faustina Kowalska" inleidde, heb ik verklaard me ten volle rekenschap te geven van zijn uitzonderlijke waarde, niet enkel voor de Kerk van Polen, maar ook voor de universele Kerk. De Congregatie van de Geloofsleer had juist al het vroegere uitdrukkelijk voorbehoud opgeschorst, en in de encycliek "Dives in miséricordia" had ook Paus Johannes Paulus II gepast de aandacht van de Kerk en van de wereld gevestigd op de goddelijke Barmhartigheid, die bewonderenswaardige eigenschap van God in het verlossingswerk. Een diepere studie van het Dagboek, in het licht van deze encycliek, kan niet anders dan de talrijke convergerende punten tussen beide teksten aantonen, een duidelijk bewijs dat beider inspiratiebron dezelfde is, namelijk de Openbaring en de leer van Christus.
Sindsdien heeft de verering van de Goddelijke Barmhartigheid volgens de vormen door Zuster Faustina aangewezen, zich wijd verbreid in talrijke landen en zich verder verspreid over alle continenten. Men kan zonder te overdrijven zeggen dat de boodschap van Zuster Faustina, voortaan gekend, bijdraagt tot de vormgeving van de vroomheid van de gelovigen.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 3]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
In de vier eerste lezingen zullen we achtereenvolgens oproepen: eerst welke de aanwijzingen en voortekens van het einde der tijden moeten zijn, ten tweede welke de trekken en karakters van de vervolging van de zondige mens die de apostel aankondigt moeten zijn, ten derde welke de omstandigheden van de verrijzenis en het oordeel zullen zijn en ten slotte welke de plek van de onsterfelijkheid zal zijn en de staat van de wereld na de verrijzenis.
Vandaag zullen we, met commentaar over de heilige Schrift en vooral over hoofdstuk 24 uit Mattheus, proberen deze drie fundamentele vragen te beantwoorden:
Ten eerste: Is de leer over het einde der tijden een onbetwistbare leer die op de rede steunt en overeenstemt met de huidige wetenschap?
Ten tweede: Kan er uit Jezus Christus woorden besloten worden dat het einde der tijden dichtbij of veraf is?
Ten derde: Op welke manier zal deze laatste ramp, deze grote en uiterste verandering zich afspelen?
Bij deze beruchte vraagstukken die het menselijk verstand uitdagen kunnen we maar aarzelend en stamelend antwoorden. Graag, Monseigneur [Mgr. Pichenot, aartsbisschop van Chambéry] uw zegen als steun. Moge Gods Geest ons verstand verlichten en op onze lippen woorden van waarheid, kracht, wijsheid en bescheidenheid leggen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Abraham [16/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 211]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Aan de poorten van China
Het einde van 1977 werd gekenmerkt door een gewaagde beslissing: Broeder Roger ging naar China. Met enkele Broeders bracht hij eerst de maand november in Hong Kong door. Jongeren uit verschillende werelddelen wachtten hen al op.
"We vertrekken zonder plan, om onder de armste te leven en een woord van God door hen te begrijpen, schreef Broeder Roger. Waarom het bestaan komen delen van de meest verlatene op de zee van China? Het is niet uit plezier of natuurlijke aantijging, maar om in ons leven de meest pijnlijke beproevingen van de menselijke toestand op te nemen. Het is gevaarlijk om tot solidariteit met de armen op te roepen en tegelijk roerloos blijven."
De prior van Taizé en zijn Broeders verbleven in een vlottende buurt, op de zee van China. Een fraterniteit van de Kleine Zusters van Jezus verbleef daar al meerdere jaren in de kleine cabine van een groot jonk. Ze vonden een kot in planken en op palen met een dak van stalen golfplaten, zonder drinkwater noch elektriciteit. Als de zee opkomt, wiegt het zacht noteerde Broeder Roger. Er was weinig inrichting in de enige ruimte: twee petroleumlampen, een kookstelletje, tassen voor de maaltijden, strooien matten en dekens op de grond.
Een jonge Chinese priester kwam hun leven delen en dagelijks de mis opdragen. De eucharistische voorraad stond in een hoek van de ruimte onder een icoon van Christus uit Frankrijk meegebracht: een wondermooie hoek, vond Broeder Roger, we worden er onweerstaanbaar door aangetrokken tot bidden.
De ontmoeting met jongeren van alle herkomst, het uitwisselen en het bidden zoals gewoonlijk, mondde uit in een nieuwe Brief aan het Godsvolk. Ditmaal werd het de titel: Brief van het Jongerenconcilie aan jongeren van alle generaties. De tekst, in het zevenjarig vooruitzicht een jaar eerder in Calcutta begonnen, riep op tot het scheppen van plekken van delen rond enkele jongeren of een gemeenschap, een familie of een koppel, soms een alleenstaande. Het ging erom in de dynamiek van het voorlopige te blijven [die uitdrukking werd hernomen] en er werd geduid dat deze plekken van delen niet verbonden worden onderling of met het Jongerenconcilie door organische banden alsof het een beweging of een nieuwe structuur betrof die leden wil aanwerven.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 132]
Hanina Ben Dossa
Regenmaker
Haninas gebeden waren ook op andere wijzen doeltreffend. Op een van zijn reizen werd hij overvallen door een stroom van regen en bad hij: 'Meester van het Universum, de hele wereld is tevreden, terwijl Hanina alleen wordt lastig gevallen." Ogenblikkelijk hield het op met regenen. Toen hij thuiskwam, veranderde hij zijn gebed: "Meester van het Universum, moet de hele wereld treurig zijn, terwijl enkel Hanina geniet van zijn genoegen." Hierop begon het overvloedig te regenen. Met betrekking tot zijn gaven als regenmaker, werd er gezegd: "tegenover de gebeden van Ben Dosa hebben deze van de Hogepriester geen enkel nut."
Brandende azijn
Toen, op een de vooravond van de Sabbat, zijn dochter de lamp met azijn, in plaats van met olie had gevuld, en hem van haar vergissing op de hoogte bracht, merkte hij op "Hij die aan de olie de gave van het branden heeft geschonken, kan ook aan azijn deze gave schenken," waarop de lamp tot de volgende dag bleef branden.
Volle oven
De armoede van Rabbi Hanina den Dosa wordt beschreven met een beroemd verhaal: Hij en zijn vrouw waren zo arm, dat zij steeds beweerden dat ze voedsel in huis hadden en dit om geen geschenken te hoeven ontvangen. Gedurende enige tijd werd de buitenwereld dan ook in de schijn gelaten over hun ontberingen: zijn vrouw deed wat mogelijk was om er alles mooi en netjes te laten uitzien, en ook al hadden zij geen meel om deeg mee te maken, stak ze elke vrijdag de oven aan, zodat de mensen de rook zagen om hen aldus te doen geloven dat ze, zoals alle anderen, de sabbat maaltijden bereidde. Op een dag begon er toch iemand argwaan te koesteren en zij besloot om Haninas vrouw te verrassen om zo de waarheid te ontdekken. Maar een mirakel voorkwam de bekendmaking. Toen de vrouw in Haninas huis verscheen en tussendoor eens in de oven ging kijken, zag ze dat deze gevuld was met broden.
Ondanks zijn wonderlijke krachten was Hanina heel arm. Inderdaad, spreekwoordelijk werd er gezegd dat, terwijl de hele wereld door Haninas grote verdiensten van het nodige werd voorzien, hij zich van de ene naar de andere sabbat in leven hield op een emmer Sint Jansbrood.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 39: De Montibus Pammachii [Uit de bergen van Pammachius]
Innocentius VI was paus van 18 december 1352 tot 12 september 1362. Hij werd geboren in het bisdom Limoges.
Hij werd in 1338 bisschop van Noyon en in 1340 bisschop van Clermont. Hij werd kardinaal in 1342. Hij was een van de pausen tijdens de Babylonische ballingschap der pausen en verbleef dus in Avignon in plaats van Rome. Zijn poging, in 1354, om via kardinaal Albornoz en Cola di Rienzo de macht in Rome terug te krijgen, liep op niets uit. Wel kwam het verdrag van Brétigny, dat voor een negenjarige onderbreking in de honderdjarige oorlog zorgde, mede door zijn invloed tot stand. Als kardinaal-priester was hij titilus SS. Ionais et Pauli [of Titilus Pammachii] van de Santi Giovanni e Paolo [naar zijn ligging, op de heuvel Coelius] ook wel Santi Giovanni e Paolo al Celio genoemd, een basiliek in Rome, gewijd aan de apostelen Johannes en Paulus.
De kerk werd op last van senator Pammachius gebouwd over de resten van het huis waar de heiligen zelf gewoond hadden. De titel die aan deze titelkerk verbonden is, is derhalve ook wel Pammachius. Tijdens het beleg van Rome in 410 werd de kerk ernstig beschadigd. Paus Paschalis I liet de kerk in 824 herbouwen, maar de kerk werd bij een beleg door de Noormannen in 1084 opnieuw verwoest. De kerk werd daarna opnieuw herbouwd.
De kerk wordt bediend door de Passionisten, wier oprichter, Sint Paulus van het Kruis ook in deze kerk begraven ligt.
Het altaar van de kerk is over de lichamen van de beide martelaren gebouwd. Tijdens archeologisch onderzoek dat in de negentiende eeuw werd gedaan, werden onder de kerk een aantal kamers aangetroffen van 2 huizen uit de de eerste tot de vierde eeuw. Een van de kamers heeft nog de originele beschildering. Een andere kamer is vanuit de basiliek bereikbaar gemaakt. In de vloer van deze ruimte [in de rots van de heuvel] zijn 3 graftombes uitgehakt. Mogelijk was dit de plaats waar Johannes en Paulus werden herbegraven.
Innocentius VI ligt begraven in het klooster van de kartuizers van Villeneuve lez Avignon.
Malachias verwijst hier naar de basiliek Santi Giovanni e Paolo, gebouwd door Sint Pammachius. Zijn familiewapen vertoont zes heuvels, maar ook in zijn geboorteplaats komt "les Monts" voor.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3363 van 24/8/2010
Lieve zonen en dochters, Ik lijd omwille van wat er u te wachten staat. Kniel neer in gebed. God is gehaast. Doe nog vandaag wat u morgen moet doen. De mensen zullen wegvluchten uit Touros [een stad] en zullen angstig naar de Portão rennen, maar deze niet kunnen oversteken, waardoor er velen de dood zullen ontmoeten. De mensheid heeft God verlaten als hun Schepper en zijn geestelijk blind geworden. Ik kom uit de hemel om de weg voor u aan te wijzen. Open uw harten en aanvaard Mijn boodschappen, want dit is de enige wijze waarop Ik u tot Mijn Zoon Jezus kan leiden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het lot van de antichrist
De ultieme vernietiging van de Antichrist wordt bevestigd in Daniëls laatste woorden over de antichrist. Het werd gevonden in Daniel 11. Daniël spreekt over verschillende meedogenloze koningen die symbolisch verwijzen naar de antichrist. Opvallend is dat de 3 belangrijkste van deze figuren een voornaam dragen die begint met de letter A.
De vierde koning van Perzië na Darius: Ahasuerus [vers 2]
Alexander de Grote [vers 3]
Antiochus III, de Grote [vers 11]
Antiochus Epiphanes [vers 21]
Opnieuw wordt Antiochus Epiphanes voorgesteld als het klassieke voorbeeld van de antichrist [verzen 21-35]. Hij kenmerkt zich als een gemeen, misleidend man vol van intriges. Een persoon wiens hart tegen God is. Hij wordt ook voorgesteld als de oorlogsvoerder die zal overwinnen en plunderen en zelfs de joodse tempel zal ontwijden door de offerandes te verhinderen en de oorzaak te zijn van de gruwel van verwaarlozing en vernietiging.
Vers 36 luidt een plotse overgang in als Antiochus Epiphanes tot de antichrist verwordt in de Eindtijd.
Het is dan [Eindtijd vers 35] dat de koning enkel zal doen wat hem bevalt, zichzelf zal prijzen en verheffen boven gelijk welke god terwijl hij monsterlijke dingen zal uitspreken tegen de God van alle goden, en hij zal het kunnen volhouden tot op het einde van het strijdgewoel tijdens de "Tijd der beproevingen."
In deze passage tonen de volgende verzen ons aan dat hij naast een hevig egoïstisch en godslasterend, ook sterk vechtlustig en veel geld wil bezitten.
Vanaf vers 40 krijgen we een overzicht van de militaire campagne van de antichrist tijdens deze eindtijd, die zal plaatsvinden in het Midden Oosten, waarschijnlijk als reactie op rebellerende naties in dat gebied [verzen 40-45].
Er wordt ons gezegd dat de antichrist een inval zal plegen in het Beloofde land [Israel] en dat hij zal aangevallen worden door de "Koning van het Zuiden" en de "Koning van het Noorden" [heel waarschijnlijk Egypte en Syrië]. Hij zal de naties van het Midden Oosten onder de voet lopen [behalve Jordanië], waar hij belet zal worden binnen te vallen [heel waarschijnlijk door de overblijvende joden die zich daar schuil houden].
Hij zal zich naar Egypte begeven om rijkdommen van het land te plunderen. Maar "geruchten van uit het oosten en het noorden" zullen hem in de war brengen [waarschijnlijk Russische legers en het Verre Oosten die opstandig zijn]. Hij zal terug trekken tot aan het gebied [gelegen tussen de zeeën of de vallei van Armageddon] wachtende op de aankomst van deze legers. Het is in deze vallei dat satan zijn definitieve nederlaag tegemoet zal gaan [Danïel 11: 45, Joël 3: 9-17 en Openbaringen 19: 14-24].
Dit gehele onderdeel van de Schrift zou je kunnen omschrijven als de "Slag van Armageddon" want het leidt de antichrist naar de plaats waar hij en zijn legers op een bepaald ogenblik de totale ondergang tegemoet zullen gaan wanneer Christus terug zal verschijnen en door Zijn goddelijk woord de definitieve ondergang van het kwade zal bewerkstelligen [Zacharia 14:12 en 2 Tessalonicenzen 2:8].
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
13. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel [3/10]
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Acht: Gilles de Rais [1404 - 1440]
Gilles de Rais werd beschouwd als een intelligent, moedig en zeer aantrekkelijk man met een blauwachtige zwarte baard. Hij werd geboren in één van de meest vooraanstaande families in Bretagne, en erfde het familiefortuin op twintigjarige leeftijd toen zn vader stierf. Opeens had hij een ongetelde rijkdom en macht, die uiteindelijk tot zijn ondergang zouden leiden. Gilles wilde wat rijkdom betreft niet onderdoen voor iemand anders, en dat leidde tot het verlies van veel van zn rijkdom.
Wanhopig begon hij te experimenteren met het occulte, onder leiding van een zekere Francesco Prelati, die beloofde dat Gilles hem kon helpen om zijn fortuin terug te krijgen door het offeren van kinderen aan een demon met de naam Baron. Tijdens zijn moordtocht verkrachtte, martelde, en vermoorde Gilles tussen 80 en 200 kinderen. Hij stond terecht, werd schuldig bevonden en werd opgehangen en verbrand.
Vertaling: Mario Lossie
09-11-2010
9 november 2010
9 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 2]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Inleiding
Ivanka is sereen en rustig. Haar leven is een krachtige boodschap dat God liefde is.
Een gevoelige vrouw met grote eenvoud en bescheidenheid. Ivankas gebed is gebaseerd op haar diepe liefde tot God. Ze heeft de stilte onder de knie gekregen. Ze leert om Gods wil te verkiezen. Zij is Zijn keuze voor een groot project dat betrekking heeft op de laatste hoofdstukken in de geschiedenis van de planeet aarde. Ze staat gekend voor haar getrouwheid om Gods wil te volgen. Ze is genadevol. Ze verstaat Gods genade: Zijn genade is geschikt voor de zwakheid van al Zijn kinderen. Zijn genade is stil als Hem er niet wordt om gevraagd. Zijn genade is afwezig wanneer Hij niet wordt uitgenodigd. Zijn genade wordt gebruikt als Zijn kinderen Zijn genade zoeken. Hij onthoudt verdiensten aan diegenen die zijn genade misbruiken.
Ivanka, groot en sterk, is gehuwd met Rajko Elez, één van zes zonen die een lokaal restaurant bezit. Ze heeft een stille rustige houding en een vreugdevolle lach. Haar eerste kind, Kristina, is twee en half jaar ouder dan Jozef, die in juni 1990 werd geboren. Ivan werd geboren in 1994. Op een namiddag terwijl Ivanka haar pasgeboren baby Jozef vasthield, had ze en oneindige blik in haar ogen. Deze jonge vrouw heeft de hemel, de hel en het vagevuur gezien. Ze heeft ook vier bezoeken gehad van haar overleden moeder. "Haar favoriete ontmoeting," zegt ze, "was enig en uniek."
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 264]
Preken
Uw gebed is louter smaad
Er zijn er die zich beroepen op een paar deugden, die zij enkel beoefenen, omdat ze er van nature toe geneigd zijn. Zo zal een moeder er bijvoorbeeld trots op gaan dat zij nu en dan een aalmoes geeft, dat zij nauwgezet haar gebeden verricht, regelmatig de sacramenten ontvangt en soms zelfs vrome lectuur ter hand neemt. Maar van de andere kant ziet zij zonder blikken of blozen aan hoe haar kinderen zich langzaam, maar zeker van het geestelijk leven verwijderen. Zij houden ternauwernood hun Pasen, maar wel geeft hun moeder hen van tijd tot tijd verlof om naar kermissen, dansgelegenheden, bruiloften en kermissen te gaan. Zij wil dat haar dochters "er bij zijn" en dat ze goed voor de dag komen. Als ze niet regelmatig op al die smerige plaatsen verschijnen, blijven ze onbekend, meent moeder. Zij is bang dat ze zullen "overschieten." Ja, ongetwijfeld, ze zullen onbekend blijven, bij de losbollen... Zeker, moeder, ze zullen "overschieten," als ge hen tenminste per se in handen wil laten vallen van schoten die hen als slavinnen behandelen.
Zon moeder wil er haar dochters fraai gekleed op uit sturen. Zij wil hen in het gezelschap zien van rijke jongelui. Voor de rest meent zij met een paar gebeden en een paar goede werken zelf al aardig op weg naar de hemel te zijn. Doe maar, moeder, ge zijt niets anders dan een blinde, een schijnheilige. Ge stelt u gerust met de gedachte dat ge nu en dan een bezoek brengt aan het Allerheiligste. Natuurlijk is dat goed, maar uw dochter is in de danszaal en zij zit bij een stel losbollen in de kroeg en wordt van geen enkele vorm van gemeenheid gespaard. Zij brengt de nacht door op plaatsen waar zij nooit moest komen. Ga, verblinde moeder, ga en staak uw gebed. Ziet ge dan niet dat ge precies hetzelfde handelt als de Joden, die voor Jezus spottend een kniebuiging maakten alsof ze Hem wilden aanbidden? Ge gaat immers de goede God aanbidden, terwijl uw kinderen bezig zijn met hem te kruisigen! Arme blinde, ge weet noch wat ge zegt, noch wat ge doet. Uw gebed is louter smaad. Ga eerst uw dochter halen, want haar zielenheil staat op het spel, en kom dan terug om de goede God de genade van de bekering te vragen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 2]
Afkortingen
AAS = Acta Apostolicae Sedis ASF = Archiwum Siostry Faustyny Db. = Dagboek E.H. = Eerwaarde Heer H.K. = Helena Kowalska [Z. Faustina] J.M.J. = Jezus, Maria, Jozef L. = Lijst van de brieven betreffende Z.F. MGDB = Moeder Gods der Barmhartigheid P. = Pater Z.F. = Zuster Faustina
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 2]
Hoofdstuk 1: Over het einde van de wereld
Hoe zal die grote verandering gebeuren? Welke zullen de omstandigheden en de nieuwe vorm van onze aarde zijn wanneer ze, totaal vernield en veranderd door het vuur, niet meer door mensenzweet zal begoten worden en ophouden de woelige en bloedige arena te vormen van onze strijd en passies? Daar komen we meteen op terug.
Onze doelstelling in deze eerste toespraak is herinneren aan de getuigenissen in de Heilige Schrift en meer bepaald het Evangelie van vandaag die ons verklaren dat na verloop van een min of meer lange rij eeuwen, de orde der zichtbare dingen plaats zal maken voor een nieuwe bestendige orde en dat de veranderlijke tijden opgevolgd zullen worden door standvastige en rustige tijden.
Door dit gevoelige en lastig onderwerp aan te snijden, een van de belangrijkste die in de christelijke sfeer kunnen behandeld worden omdat het raakt aan het zijn en het geworden van ons vaderland en bestemming, lijkt het ons nuttig te waarschuwen dat we elke gewaagde opinie zullen mijden, dat we ons niet zullen baseren op twijfelachtige openbaringen noch apocriefe profetieën, en dat we geen enkele mening zullen uiten die niet ondersteund is door de heilige Schriften of bevestigd door het ware onderricht van de Kerkvaders en de overlevering.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Abraham [15/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 210]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Een aanvullende oecumene
De maand daarop vertrok de prior van Taizé naar Madrid waar hij op 19 maart in de kerk van de Heilige Geest en in bijzijn van kardinaal Tarascon, voorzitter van de Spaanse bisschoppenconferentie, een Brief aan een jonge Spanjaard voorlas. Broeder Roger vroeg de jeugd om te verzaken achterom te kijken [Franco was iets meer dan een jaar geleden gestorven]. Door een verband te leggen tussen een algemene historische situatie en de situatie van elke toehoorder riep de prior op tot innerlijke en spirituele, maar ook openbare en sociale verzoening.
De charismatische Vernieuwing hield haar eerste nationale bijeenkomst in Lyon op 29 mei 1977. Tienduizend jongeren kwamen samen in het Sportpaleis. Noch de charismatieken, noch Broeder Roger dachten na in termen van religieuze concurrentie en Broeder Roger werd zelfs uitgenodigd om de bijeenkomst in Lyon toe te spreken. Hij verraste zijn toehoorders door andermaal te spreken over de universele herder en de eenheid van de Kerk. Hij legde uit hoe Taizé had weerstaan aan de bekoring om een nieuwe Kerk te stichten: "Meermaals in ons bestaan, als gemeenschap van Taizé, werden we aangespoord om een nieuwe Kerk op te richten. Maar dergelijke schepping zou onze zoektocht naar verzoening, onze passie voor de Kerk en de oecumenische roeping hebben tegengesproken. In plaats van de ware communie die de Kerk moet bevorderen zouden we in een oud proces van versplintering van het Lichaam van Christus in de geschiedenis getreden zijn. We hebben teveel onder dit proces geleden om er zelf aan mee te doen."
Deze woorden waren duidelijk voor de charismatische Vernieuwing bedoeld: het was een aanbeveling, zo niet een discrete waarschuwing. De protestantse oorsprong van de Vernieuwing gaf ook reden tot waarschuwen: Als niet katholieken beginnen te wensen om het katholicisme protestants te maken zou dat niet alleen ten onrechte zijn maar ook een ramp betekenen.
Tegelijk vermenigvuldigde de prior zijn tussenkomsten bij de staats- en regeringshoofden. Op 15 augustus, nadat hij een brief kreeg van Mgr. Romero, bisschop van Santiago de Maria in Salvador, en een dossier over de vervolgingen die de Kerk onderging, zond Broeder Roger een brief aan de president van de Republiek van dit land: "Vele jongeren zijn gevoelig geweest aan de feiten die zich in Salvador afspelen. [...]"
"Het geweten van talloze mensen overal ter wereld, in het bijzonder van jonge christenen, is gekwetst door die feiten. In naam van de menselijke eerbaarheid doe ik beroep op de christelijke kenmerken die U inroept, opdat U alles in het werk zou stellen om een eind te maken aan deze gebeurtenissen op het Salvadoraanse grondgebied. [...] Ik hoop op de verrezen Christus die aan de deur van je mensenhart klopt."
Op 12 september daaropvolgend sprak hij op het Eucharistisch Congres van Pescara in de Abruzzen een nog straffere geloofsbelijdenis uit over het oppergezag van de paus en zijn ministerie in dienst van alle christenen: "Ik houd eraan te zeggen dat God in de katholieke Kerk een roeping heeft gelegd om desem van eenheid te zijn voor heel de mensheid. [...] Christus heeft de Kerk toevertrouwd aan Petrus. Kan de universele herder kiezen? Is hij niet de herder van elke gedoopte? Ook van degene, katholiek of niet, die zijn ministerie niet begrijpt? Moet hij zijn oecumenisch pastoraat niet bijwerken voor elke gedoopte en niet voor een deel ervan alleen?"
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 131]
Hanina Ben Dossa
Genezingen
Zijn reputatie van wonderdoener was van die aard dat de meesters farizeeërs uit de eerste eeuw zijn tussenkomst inriepen. Toen de zoon van zijn oude professor Yohanan ben Zakkaï heel ziek werd, riep hij de gebeden in van Hanina. Hanina twijfelde geen ogenblik en hierbij nam hij bij zijn gebed een mystieke houding aan: met het hoofd tussen de knieën, in navolging van de profeet Elias. Het kind genas. De overgelukkige vader kon zijn bewondering voor zijn leerling niet genoeg herhalen. Hijzelf had immers reeds een hele dag gebeden, wat tot niets had geleid. Daarop vroeg zijn verbaasde vrouw, bij zulke zelfvernedering van de kant van haar beroemde echtgenoot: "Is Hanina groter dan u?" Hierop antwoordde Yohanan: "Er is een verschil tussen ons. Hij is als de lijfknecht van een koning, die de hele tijd toelating heeft om bij hem te zijn, zonder dat hij zelfs moet wachten op enige toelating, terwijl ik, als een gast voor de koning, moet wachten tot het geschikte ogenblik."
In een andere verhaal stuurde Gamaliel [waarschijnlijk de Oudere] hem zijn twee volgelingen, die reisden van Jeruzalem naar het verre Galilea, om de tussenkomst van Hanina af te smeken voor zijn zoon die zwaar ziek was. Gamaliel stuurde twee volgelingen naar Hanina ben Dossa om hem te vragen de goddelijke barmhartigheid af te smeken voor zijn zoon. Zodra Hanina ze zag afkomen ging hij boven in zijn huis en begon hij te bidden. Toen hij terug beneden kwam zei hij de volgelingen: "Jullie kunnen gaan, de koorts is weg." "Ben je dus profeet?" vroegen ze. Hij antwoordde: "Ik ben noch profeet, nog zoon van een profeet, maar ik bezit een traditie die me komt van mijn grootvader. Als mijn gebed vlot over mijn lippen komt weet ik dat het verhoord is, zo niet weet ik dat het ongedaan is." Ze gingen zitten en schreven het juiste uur op. Toen ze terug bij Gamaliel kwamen verklaarde deze: "Hemels, het is juist op dat moment, noch vroeger noch later dat de koorts hem verliet en hij ons te drinken vroeg."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 38: Ex Rosa Atrabensis [Uit de Roos van Arras/Atrecht]
Clemens VI [1342- 1352]
Echte naam: Pierre Roger de Beaufort [Maumont 1291 - Avignon, 6 december 1352]
Clemens VI is paus terwijl de dodelijke pest door Europa woedt. Hij zetelt op het moment dat de ziekte talloze slachtoffers eist, vooral in het Franse Avignon. Hij weet zijn leven te redden door zich te isoleren van de rest van de wereld. Overal in Europa worden joden verantwoordelijk gesteld voor de verschrikkelijke ziekte. De beschuldiging ontstaat doordat er onder joden naar verhouding minder slachtoffers vallen ... vanwege hun strenge voedsel- en hygiënewetten. In reactie erop begint de bevolking de joden uit te moorden. Clemens VI doet pogingen de moordpartijen te stoppen. De paus wijst er keer op keer op dat de joden de schuldigen niet kunnen zijn. Zij vallen immers zelf ook aan de ziekte ten prooi.
Malachias verwijzing is duidelijk. Clemens VI was bisschop van Arras [Atrecht], Episcopus Atrebatensis, en in zijn wapen staan zes rozen.Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3362 van 21/8/2010
Lieve zonen en dochters. Dolores [een stad] zal in angst leven bij het zien van de vernietiging van Belo Monte. Het land is vol van goddeloosheid en de mensen zijn er geestelijk zo goed als blind. Ik lijd om uw lijden. Ik vraag u om met moed naar het Evangelie van Mijn Jezus te leven. Bevind u nooit ver van de genade Gods. Open uw harten en dien oprecht de Heer. Ik ken ieder van u bij naam en zal voor u tot Mijn Zoon Jezus spreken. Vlucht van alles wat u verlamt van de ware liefde en keer terug tot Hem die van u houdt en met open armen op u wacht. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Verdere informatie over de antichrist
De volgende referentie naar de antichrist is terug te vinden in hoofdstuk 9 in de profetie van Daniël: de 70 weken-jaren [9:24-27].Er wordt aan Daniël gezegd dat een bevel zal uitgevaardigd worden om Jeruzalem her op te bouwen en dat 69 weken of jaren later [483 jaren] de Messias het contact zal verliezen en Jeruzalem opnieuw vernietigd zal worden.
In vers 26 wordt ons een indicatie gegeven voor wat betreft de persoon van de antichrist. Er wordt ons gezegd dat de antichrist afkomstig is van hen die de Tempel zullen vernietigen volgend op de dood van de Messias. Deze mensen zijn natuurlijk de Romeinen! Dus de antichrist zal een afstammeling zijn van de Romeinen.
In vers 27 wordt aan Daniel kenbaar gemaakt dat de laatste week van het jodendom [gedurende de zevenjarige periode van de beproevingen] zal aanvangen met de ondertekening van een overeenkomst tussen de antichrist en de joden, hoogstwaarschijnlijk een overeenkomst die Israël de vrede waarborgt om zo hun Tempel te kunnen heropbouwen.
Maar het is ook geopenbaard dat de antichrist gedurende de drie en een half jaar van de laatste zevenjarige periode zijn gemaakte belofte tegenover de joden niet zal houden. De antichrist zal net zoals Antiochus de tempel ontheiligen, de offerandes belemmeren en de stad in droefenis onderdompelen.
En toch zijn we er zeker van dat de antichrist vernietigd zal worden tijdens deze gebeurtenis. Daniel is verteld dat de vernietiging diegene zal treffen die diepe droefenis over de mensheid brengt [vers 27].
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel [1/10]
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Negen: Nicolo Paganini [27/10/1782 - 27/05/1840]
Nicolo Paganini is een van de grootste vioolvirtuozen die ooit leefden. Toen hij 5 jaar oud was leerde hij de mandoline spelen en hij componeerde al toen hij 7 jaar was. Op twaalfjarige leeftijd begon hij in het openbaar te spelen en tegen zn zestiende kreeg hij een inzinking en vluchtte hij in het alcoholisme. Hij werd weer nuchter en tegen zn tweeëntwintigste was hij de eerste muzieksuperster.
Paganini kon met één hand drie octaven over vier snaren spelen, iets dat vandaag de dag zelfs bijna onmogelijk is. Op zn drieëntwintigste componeerde hij 24 "A Capriccios" en jarenlang was er geen andere vioolspeler in staat om zijn muziek te spelen. Toen hij gevoelige passages speelde kreeg zn publiek naar verluidt de tranen in de ogen. Eén van zn beroemdste stukken was Le Streghe, of De Heksendans.
Het publiek geloofde dat Paganini een pact met de duivel had gesloten om bovennatuurlijke technieken te kunnen gebruiken. Sommigen beweerden zelfs dat ze de duivel hem zagen helpen tijdens zijn opvoeringen. Omdat men hem de Laatste Sacramenten weigerde, en omwille van de wijdverspreide geruchten over zn betrokkenheid met de duivel, kreeg hij geen Katholieke begrafenis in Genua. Het duurde vier jaar en een verzoek aan de Paus, voordat zijn lichaam naar Genua mocht overgebracht worden. Maar hij werd nog steeds niet begraven. Uiteindelijk werden zijn overblijfselen in 1876 op een kerkhof in Parma begraven.
Vertaling: Mario Lossie
08-11-2010
8 november 2010
De opname met de verschijning van Maria aan Mirjana van 2 november 2010 is te bekijken in het tekstvak van die dag
8 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 1] NIEUW!!
Ivanka kent tot op vandaag tien geheimen. Zij en haar echtgenoot, Rajko, hebben drie kinderen, Kristina geboren op 10 november 1987, Jozef geboren op 6 juni 1990 en Ivan, geboren op 10 februari 1994.
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Inleiding
Ivanka Ivankovic Elez zegt dat ze tien geheimen kent die betrekking hebben op de laatste hoofdstukken in de geschiedenis van de planeet aarde. Zoals met Mirjana en Jacov, die ook de tien geheimen hebben ontvangen werden de tien geheimen door de Gezegende Moeder gegeven. Het is Ivanka die ons verteld heeft dat God de wereld niet zal vernietigen. Ze zegt dat het het zondig hart van het mensdom is, dat tot dergelijke vernietiging in staat is. Door haar trouw aan het gewone leven als vrouw en moeder herinnert ze dagelijks de mensen eraan dat God onze Vader is, dat de Gezegende Moeder als Koningin van de Vrede gekomen is en dat alles mogelijk is voor zij, die van God houden.
Aan Ivanka werd de vraag gesteld over de drie dagen van duisternis geprofeteerd door Pater Pio. Ze werd gevraagd of ze iets wist van de vuurregen uit de hemel, volgens het derde geheim van Fatima. Ivanka werd ook geraadpleegd over de boodschap van Akita, een door de kerk goedgekeurde verschijning van de Gezegende Moeder in 1973 in Japan waarin de Gezegende Moeder zei: "De Hemelse Vader is klaar om een grote tuchtiging [toe te laten] voor het hele mensdom. Als de mensen niet tot inkeer komen of berouw hebben en hun leven niet verbeteren dan zal de Hemelse Vader een opperste kastijding doen [toelaten] ... erger dan de zondvloed. Vuur zal neerkomen vanuit de lucht ... een groot deel van de mensheid zal worden vernietigd. De goeden zullen sterven met de slechten. Zij die overleven zullen in dergelijke mate lijden dat zij de doden zullen benijden."
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Hittewolk van vulkaan Merapi
De Vulkaan Merapi heeft vorige week opnieuw dood en vernieling gezaaid in Indonesië. Tientallen mensen werden in hun slaap verrast door een wolk van hitte en as. Meer dan zeventig mensen overleefden de nacht niet, maar dat aantal zal zeker nog toenemen. De Merapi eiste sinds 26 oktober al een honderdtal slachtoffers.
Een hittewolk trok vrijdagnacht in alle stilte over het dorpje in de buurt van vulkaan Merapi. De vulkaan is al meer dan een week actief en is één van de gevaarlijkste vulkanen ter wereld. Hulpdiensten haalden het ene na het andere lichaam uit een groepje huizen in Argomulyo, terwijl andere delen van het dorp nog te heet zijn voor de reddingswerkers. De wolk trof zelfs gebieden die liefst 18 kilometer van de vulkaan verwijderd zijn.
Na de hitte trok een wolk vol as en modder over het dorp. De meeste huizen liggen bedekt onder een zwarte laag. "Ik heb drie lichamen gevonden: een kind met zijn moeder en vader," zegt reddingswerker Utha aan AFP. "Ze lagen gewoon op hun bed en moeten dus geslapen hebben toen de hete as hun huis overspoelde." Het zijn emotionele momenten voor mensen als Utha. De lichamen zijn zwaar verbrand en de slachtoffers waren kansloos. "We vonden ook een dode man met een telefoon in zijn hand."
De meeste slachtoffers vielen in de buurt van een rivier. Zeker negen huizen zijn gewoon in de rivier gestort en uit het modderige water stijgt nog steeds rook op. "We hebben ons moeten terugtrekken omdat het er nog te heet is", zegt soldaat Widodo. "Op dit ogenblik zou een stalen staaf er gewoon smelten."
Getuigen vertellen hoe inwoners in paniek probeerden te ontsnappen in de duisternis. Volgens wetenschappers maakte de vulkaan de zwaarste uitbarsting in een eeuw mee. In 1930 eiste de vulkaan al 1.300 doden, maar toch was die uitbarsting lang niet zo gewelddadig als wat Indonesië de laatste uren meemaakte. Vorige week werden al veel mensen geëvacueerd, een maatregel die zonder twijfel een pak levens gered heeft.
De evacuaties gaan intussen door en de perimeter is al uitgebreid naar 20 kilometer. Opnieuw zullen duizenden mensen hun toevlucht zoeken in opvangcentra. Hoe vreemd het ook mag klinken, vulkaan Merapi heeft een goddelijke status bij de bevolking. Zo was het eerste slachtoffer Opa Marijan, de beschermengel van Merapi. Hij weigerde te verhuizen terwijl hij een gebedje deed aan de flank van de vulkaan. Zijn laatste gebed, zo bleek.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 261]
Preken
"Neen," zult ge me zeggen, "nu gaat ge toch uw boekje te buiten!" Meen ge dat ik teveel zeg? Wel luister dan; zeggen de heilige vaders soms teveel? Sint Ephrem zegt ons dat de dans het verderf van de vrouwen en de meisjes is, de verblinding van de mannen, de droefheid van de engelen en de vreugde van de duivel. Mijn God, hoe kan een christen zich een rad voor de ogen laten draaien en denken dat er geen kwaad steekt in dit vermaak, terwijl de duivel het gebruikt als het net waarmee hij de meeste zielen naar de hel sleept? ... Ja, doe maar, arme ouders, ge loopt verloren als blinden ... Ja, lach maar om de woorden van uw pastoor! Ga uw gang! Luister naar mijn waarschuwingen, maar trekt u er niets van aan! Er steekt geen kwaad in, zegt ge? Maar waarvan hebt ge dan afstand gedaan op dag van uw Heilige Doopsel? Of liever: op welke voorwaarde heeft men het u toegediend?
Heeft men voor u niet hemel en aarde, en in de tegenwoordigheid van Jezus Christus op het altaar, laten beloven dat ge uw leven lang zoudt verzaken aan de duivel, aan al zijn werken en aan al zijn ijdelheden, d.w.z. aan de zonde, aan de genoegens van de lichtzinnigheden van deze wereld? Heeft men u niet laten beloven dat ge in het voetspoor zoudt treden van een gekruisigde God? En zeg me nu, staan uw vermaken in de danszaal dus in werkelijkheid niet gelijk met een verbreking van uw doopbeloften, met een ontheiliging van het sacrament waardoor God u Zijn barmhartigheid heeft bewezen? Ja, ge schendt ook het Heilig Vormsel door het kruis dat ge van Jezus Christus hebt ontvangen, voor ijdele tooi te verwisselen, door te blozen en terug te schrikken voor dit kruis, dat uw glorie en uw geluk moest zijn! Sint Augustinus verzekert ons dat degenen die gaan dansen, Jezus Christus verloochenen en zich overgeven aan satan.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 1] NIEUW!!
Heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II op de Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid, 30 april in het jubeljaar 2000. De Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid valt steeds de eerste zondag na Pasen.
Nederlandse vertaling [met nota's] van het Dagboek van de Heilige Zuster MARIA FAUSTINA KOWALSKA, naar de Duitse, Franse en Engelse vertalingen [de cijfers tussen haakjes verwijzen naar de bladzijden van het oorspronkelijk handschrift, die in de marge beantwoorden aan de verwijzingen van de Index]:
Tagebuch der Schwester Maria Faustyna Kowalska, aus der Kongregation der Muttergottes der Barmhartigkeit. Ch-1648, Hauteville/Schweiz, Parvis-Verlag, 2. Auflage, April 1991, XLIV,554 p. [Deutsche Übersetzung von DZIENNICZEK, Slugi Bozej S.M. Faustyny Kowalskiej, polnische Originalausgabe, Krakow, 1981].
Soeur M. Faustine Kowalska, Petit Journal. La Miséricorde Divine dans mon âme. Paris, Editions du dialogue, 1997, 682 p. [Traduction revue et corrigée, sous la direction de l'Apostolat de la Miséricorde Divine [Société de l'Apostolat Catholique] à partir de l'édition originale polonaise publiée par "Wydawnictwo Ksiezy Marianow" Warszawa 1993 sous le titre "Dzienniczek, Milosierdzie Boze w duszy mojej"].
Divine Mercy in my Soul. The Diary of the Servant of God, Sister M. Faustina Kowalska. Stockbridge, Massachusetts, Marian Press, 1987.
Met kerkelijke goedkeuring: 18 juli 2000. Het "Imprimatur" van dit werk betekent dat het overeenkomt met de leer van de Kerk. Gegeven door E. Goffinet, Vicaris-generaal van de Kardinaal-Aartsbisschop , Aartsbisdom Mechelen-Brussel.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 1] NIEUW!!
Hoofdstuk 1: Over het einde van de wereld
Over de tekenen die eraan zullen vooraf gaan en de omstandigheden die ermee gepaard gaan
De dag van de Heer komt als een dief, en de hemel zal met groot lawaai voorbijtrekken [II Petr, 3,10]
Sint Paulus leert ons dat de huidige wereld een uitgebreid laboratorium is waarin de hele natuur gist en werkt tot op de dag dat ze, bevrijd van alle slavernij en bederf, open bloeit tot een vernieuwde en stralende orde [Rom, 8,21-22].
De mens zelf in zijn aardse loopbaan is slechts een reiziger, zwalpend op de beweeglijke en stormachtige zee en de aarde die hem draagt is maar een schuitje bestemd om hem naar een onsterfelijk en eeuwig leven te leiden.
De naties, net zoals de mensen, zijn eens gedoemd te verdwijnen.
De geschiedenis van de mensheid zou slechts een onuitlegbaar drama zijn, een opvolging van alleenstaande en doelloze feiten zonder samenhang, als ze niet vroeg of laat haar voltooiing en ontknoping kende. In de natuurlijke gang van zaken is alles wat begint ooit zal eindigen. Een ketting zou onafgebroken zijn als ze geen twee uiterste schakels had.
De huidige wereld, daar ze geschapen werd, reikt verplicht naar haar slot en einde.
Vertaling [Broeder Joseph]
6. Film: Abraham [14/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 210]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Een aanvullende oecumene
Op 1 februari 1977 leidde Broeder Roger een gebedsverzameling voor jongeren in de oude kathedraal van Zürich. De toeloop verplichtte hem om een tweede kerk te openen aan de overkant van de Limmat, door een telefoonlijn verbonden met de kathedraal. De jongeren konden Broeder Roger horen, maar niet zien. Als veiligheidsmaatregel had de politie de deuren van de kathedraal, eenmaal vol, doen sluiten. Maar buiten klopten de jongeren op de deuren in de hoop nog binnen te mogen. "Iedere klop met zijn weerklank verscheurde mijn ziel," noteerde Broeder Roger. Hij las een tekst over verzoening van de christenen, samen opgesteld met Moeder Teresa tijdens zijn verblijf in Calcutta, en die een nieuw gezicht gaf aan de oecumene: "We bedanken je, o Christus Jezus, omdat de katholieke Kerk, de Kerk van de Eucharistie is, geworteld in Uw woorden: Dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed, om van Uw aanbiddelijke aanwezigheid te doen leven."
"We bedanken U opdat de protestantse Kerken ook Kerken van het Woord zijn die steeds de kracht van je Evangelie herhalen."
"We bedanken U opdat de orthodoxe Kerken, zo vaak in hun geschiedenis, door trouw zouden geleid worden tot het uiterste van de liefde."
Het gaat niet meer om een oecumene van toenadering, maar over een aanvullende oecumene waarin elke Kerk het beste van zichzelf aanbrengt en het beste van de andere aanvaardt. Om het op zich terugplooien te vermijden, het aanvaarden van de specifieke gaven van de andere is de voorwaarde van de verzoening. De latere geschiedenis van de oecumene heeft die visie van Broeder Roger niet bevestigd.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 130]
Hanina Ben Dossa
De giftige slang
Hanina liet niet toe dat iets zich liet afleiden van zijn overgaven. Zo bleef hij verder bidden, zonder onbehagen, terwijl hij door een giftige slang gebeten was. Op de vragen van zijn bezorgde leerlingen antwoordde hij dat hij zo in beslag genomen was door zijn gebeden, dat hij de beet niet had gevoeld. Toen de mensen de slang zagen, was deze dood. Dit verhaal ligt aan de basis van het spreekwoord: "Wee de man door een slang gebeten, maar wee de slang die Hanina ben Dossa heeft gebeten." Deze wonderbaarlijke ontsnapping hing af van de het feit dat het resultaat van de slangenbeet afhangt van wie het eerste het water kan bereiken: de persoon of de slang. De laatste sterft. In het geval van Hanina ontsprong er op een miraculeuze wijze een bron onder zijn eigen voeten.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 38: Ex Rosa Atrabensis [Uit de Roos van Arras/Atrecht]
Clemens VI [1342- 1352]
Echte naam: Pierre Roger de Beaufort [Maumont 1291 - Avignon, 6 december 1352]
Clemens VI was paus van 7 mei 1342 tot aan zijn overlijden in 1352. Clemens is van Franse adellijke afkomst. Hij wordt geboren onder de naam Pierre Roger en treedt vroeg in zijn leven tot de orde van de Benedictijnen toe. In 1326 wordt hij abt van Fecamp en Bisschop van Arras in 1328. Een jaar later krijgt hij de post van aartsbisschop van Sens. Kardinaal wordt hij in 1338. In de eerste vier maanden van zijn pausschap benoemt hij tien nieuwe kardinalen, van wie er maar liefst negen ook uit Zuid-Frankrijk komen.
Tijdens zijn regering nam hij het slepende conflict met keizer Lodewijk van Beieren weer op en Lodewijk onderwierp zich uiteindelijk aan de paus. Clemens was eerder een wereldlijk vorst dan een kerkelijke bewindsman. Hij was een beschermer van kunsten en hield van feestmalen en recepties, waarbij dames vrij werden toegelaten. Zoveel praal legde al gauw een druk op de uitgaven, waardoor Clemens steeds meer belastingen oplegde.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3361 van 20/8/2010
Lieve zonen en dochters, de mensen zullen wenen omwille van Três Irmãos [een stad]. Ze zullen om hulp zoeken in Carmelo, maar zullen deze niet vinden omdat er geween en gejammer zal zijn. Kniel neer in gebed. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van wat er u te wachten staat. Nu is het een moeilijke tijd voor de mensheid. Keer terug tot Mijn Jezus, omdat in Hem allen uw volledige vreugde is. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De ware antichrist
Dit brengt ons naar Daniëls openbaring van de echte Antichrist die de kenmerken van Darius, Alexander en Antiochus in zich verenigt. Een schrikwekkende beschrijving van hem is te lezen in Daniël 8: 23-26, zo angstwekkend dat Daniël geschokt, uitgeput en ziek werd voor meerdere dagen [vers 27].
Hij werd beschreven als:
Schaamteloos [vers 23]
Bedreven in intriges [vers 23]
Beschikt over bovennatuurlijke krachten [vers 24]
Vernietigend [vers 24]
Wilskrachtig [vers 24]
Als een helleveeg [vers 25]
Misleidend [vers 25]
Egoïstisch [vers 25]
Godslasterend [vers 25]
Het enige goede nieuws in deze passage is de zekerheid dat Daniël ook vernomen heeft dat de antichrist uiteindelijk vernietigd zal worden door God [vers 25].
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel [1/10]
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Tien: Paus Sylvester II
Paus Sylvester II was één van de geleerdste mannen uit zijn tijd. Hij was bedreven in wiskunde, astronomie en mechanica. De uitvinding van het waterorgel, van de slingerklok en het invoeren van de Arabische cijfers in West Europa worden aan hem toegewezen. Hij schreef ook boeken over wiskunde, natuurwetenschappen, muziek, theologie en filosofie. Paus Sylvester II was de eerste Franse paus en vast en zeker de meest betekenisvolle in de tiende eeuw.
Bij zijn dood begonnen de geruchten de ronde te doen dat zijn grote intelligentie [en bijgevolg zn vindingrijke geest] het resultaat was van een pact met de duivel. Dit was waarschijnlijk te wijten aan zijn regelmatig contact met grote wetenschappelijke breinen in de Arabische wereld en zijn moedige pogingen om simonie of het verhandelen van geestelijke zaken door middel van koop, verkoop of ruilhandel in de Kerk uit te roeien.
Gerbert had magische kunsten en astrologie gestudeerd in Sevilla. Dit leidde tot legenden waarin hij als tovenaar in een pact met de duivel werd afgebeeld.
Paus Sylvester II in een pact met de duivel
Er werd verondersteld dat Gerbert in het bezit was van een boek dat in Spanje van een Arabische filosoof was gestolen. Gerbert werd volgens de legende achtervolgd door het slachtoffer, die de dief via de sterren konden vinden. Gerbert was zich echter bewust van de achtervolging, en verborg het werk onder een houten brug, waar het voor de tovenaar onzichtbaar was.
Van Gerbert werd ook gezegd dat hij een bronzen hoofd gebeeldhouwd had, dat alle vragen met "ja" of "nee" kon beantwoorden. Er werd gezegd dat hij een verhouding had met een vrouwelijke demon genaamd Meridiana met wier hulp hij erin slaagde de pauselijke troon te bestijgen.
Vertaling: Mario Lossie
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 14 november [zie rubriek gebeden].
Henk
02-11-2010
2 november 2010
2 november 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen! Met een Moederlijke vastberadenheid en liefde, breng Ik u tot het Licht om de donkerte van de dood in u te vernietigen. Verwerp Mij niet, Mijn kinderen. Stop en kijk in uzelf en zie hoe zondevol u bent. Wees u bewust van uw zonden en bid om vergeving. Mijn kinderen, u wil niet aanvaarden dat u zwak en klein bent, maar u kunt sterk en groot zijn door Gods wil te doen. Schenk Mij uw gezuiverde harten zodat Ik ze kan verlichten met het licht van het leven, Mijn Zoon. Dank u."
In de nacht van 3 op 4 september 2010 werd de tweede grootste stad van Nieuw-Zeeland, Christchurch, getroffen door een krachtige aardbeving tussen 7.1 en 7.4 op de schaal van Richter. Net zoals in andere grote rampen die gebeurden na de boodschap van de Koningin van de Vrede van 2 april jl., wordt ook hier voor ons een boodschap achtergelaten:
Aardbeving staat voor "breuk"
Christchurch staat voor "de Kerk van Christus"
De koningin van de Vrede vraagt ons in haar boodschappen te kijken naar de tekenen van deze tijd.
29 oktober 2010
1. Medjugorje: Statistieken voor september
Aantal uitgedeelde H. Communies: 195.000 Aantal concelebrerende priesters: 5.020 [167/dag] 2. Wees klaar, Mijn kinderen [Medjugorje, 2 april 2010]
In deze opname hoort u een aantal [niet alle] waarheden: luister en luister en luister opnieuw en: "Wees klaar" Aan u om te oordelen, maar onthoud dat vele Heiligen het soms ook mis hadden in hun profetieën
"Haïti moet zich voorbereiden op het ergste, nu de cholera-epidemie steeds verder om zich heen grijpt," hebben de gezondheidsautoriteiten van het land laten weten. De cholera-epidemie in Haïti heeft al het leven gekost aan 304 mensen. Meer dan 4.770 mensen zijn geïnfecteerd. Ondertussen waarschuwen wetenschappers in Nature Geoscience dat Haïti rekening moet houden getroffen te worden door een nieuwe, mogelijk nog zwaardere aardbeving dan die van januari dit jaar. Daarbij werden 1,3 miljoen mensen dakloos en vielen 230.000 doden.
Een infectie met de cholerabacterie veroorzaakt diarree en uitdroging. Na besmetting kan dat binnen enkele uren tot de dood leiden als de patiënt niet snel water en zout krijgt. Volgens functionarissen vormt de ziekte een ernstige bedreiging voor de 1,3 miljoen overlevenden van de zware aardbeving in januari die nog in tentenkampen rondom de hoofdstad verblijven. Door de slechte hygiënische omstandigheden zijn ze zeer kwetsbaar voor cholera, dat wordt overgedragen door vervuild water en eten.
Angst voor de besmettelijke ziekte is ondertussen omgeslagen in boosheid onder de bevolking. De Haïtianen geven buitenlandse hulpverleners en vredessoldaten de schuld van de eerste cholera-uitbraak ooit in het land.
Het gonst van de geruchten dat Nepalese VN-vredessoldaten de bron van de epidemie zouden zijn. De VN hebben dit ontkend.
De VN-Missie in Haïti Minushtah gebruikt septische tanks die niet in verbinding staan met de rivier de Artibonite, die de meeste Haïtianen als drinkwaterbon gebruiken.
Het opzetten van een behandelcentrum in de plaats Saint Marc is stopgezet nadat driehonderd inwoners doktoren en hulpverleners aanvielen.
Minstens vijf Latijns-Amerikaanse landen hebben preventieve maatregelen genomen om een verspreiding van de cholera-epidemie te verhinderen. Op de Dominicaanse Republiek, in Peru, Colombia, Venezuela en Peru is sinds dinsdag epidemiologisch alarm van kracht.
Dat is vooral gericht naar grensposten, havens en luchthavens. Het toezicht op de reizigers wordt er versterkt en er zijn sanitaire maatregelen. Op de Dominicaanse Republiek, een buurland van Haïti, bijvoorbeeld moeten mensen die de grens over willen hun handen ontsmetten en een medische vragenlijst invullen.
Cholera heeft in Latijns-Amerika al meer dan 10.000 mensen gedood sinds de ziekte in 1991 in Peru verscheen. Ondertussen waarschuwen wetenschappers in Nature Geoscience dat Haïti rekening moet houden getroffen te worden door een nieuwe, mogelijk nog zwaardere aardbeving dan die van januari dit jaar. Daarbij werden 1,3 miljoen mensen dakloos en vielen 230.000 doden.
Uit een eerste studie blijkt dat de aardbeving in januari tot verrassing van veel wetenschappers niet op een bekende breuklijn plaatsvond die verantwoordelijk was voor verschillende eerdere aardbevingen, maar langs een vrij onbekende lijn. Bij de aardbeving kwam bovendien maar een fractie van de opgebouwde spanning vrij, waardoor het wachten is op een nieuwe beving, die ook een tsunami kan veroorzaken.
Een tweede studie in hetzelfde tijdschrift bevestigt die stelling op basis van satellietbeelden en metingen. Daaruit blijkt dat de aarde na de aardbeving veel minder verplaatst is dan bij vorige grote aardbevingen, en dat dus een groot deel van de spanning tussen de tektonische platen nog steeds aanwezig is. Haïti, en met name de hoofdstad Port-au-Prince, loopt daardoor het risico getroffen te worden door een nieuwe aardbeving, zeggen de onderzoekers. Deze beving kan nog heviger zijn dan de dodelijke aardbeving van januari.
Indonesië: Merapi-vulkaan blijft nog een tijd actief, ook tsunami gevaar blijft
De Indonesische vulkaan Merapi heef gisteren weer wolken van hete as gespuwd, zo hebben plaatselijke media gemeld. Twee dagen geleden kostte een uitbarsting het leven aan zeker 29 mensen. Op televisiebeelden waren donkere rookwolken te zien boven de top van de vulkaan op het centrale eiland Java. Er zijn niet meteen berichten over slachtoffers.
Specialisten waarschuwen dat de enorme druk die onder de lavamassa wordt opgebouwd tot een heel krachtige uitbarsting kan leiden en zijn er meer er meer van overtuigd dat de aardbeving die de tsunami heeft veroorzaakt en de uitbarsting van de vulkaan aan elkaar gelinkt zijn.
In het westen van Indonesië loopt de dodentol na de tsunami dan weer hoog op. Na de aardbeving en de daaruit voortvloeiende vloedgolf afgelopen maandag in het westen van Indonesië, zijn minstens 272 mensen om het leven gekomen. Meer dan 400 anderen zijn nog steeds vermist. Dat meldt een verantwoordelijke van de hulpdiensten.
"We hebben 272 lichamen aangetroffen. Minstens 412 mensen zijn nog steeds vermist", aldus Ade Edward, een verantwoordelijke van de hulpdiensten van de provincie West-Sumatra. Een vorige balans sprak van 154 doden op de Mentawaï-eilanden, ter hoogte van Sumatra. De getroffen eilanden zijn moeilijk bereikbaar, waardoor de reddingsoperaties moeilijk verlopen.
3. Bijzondere reeks: Djaingo, baasje gered door God èn door hond [3/3]
Een tweetal weken geleden kon u hier reeds de beelden zien over de biddende hond, Djaingo. Deze week een bijzondere reeks in drie delen hierover: Baasje gered door God èn door hond.
De video was oorspronkelijk bedoeld om wat vrienden te maken op Facebook, èn voor zijn moeder
"Ik hoorde het zo onderscheidend als Ik nu op dit ogenblik uw stem hoor," zegt Steven met een bibberende stem aan de telefoon tot CNN. "Ik hoorde: doe dit niet!! Het was mijn Vader, God en ik stortte in. Elke keer als ik er over praat krijg ik nog steeds de tranen in de ogen."
Hij groeide op in een Christelijke omgeving. Zijn vader was de diaken van hun kerk. Zijn Moeder geeft cathecheseles en geeft tevens onderricht in de Bijbelstudie. Steven zag zichzelf als een Christen, tot hij er zich van bewust werd dat hij een "christelijk leven," leefde naar zijn eigen gebruiken.
De afmattende ziekte, waardoor hij het meeste van zijn tijd gedwongen is om thuis te blijven, het verlies van alles, heeft hem in feite gediend, antwoordt hij: "Het veranderde alles. Het voelde waarlijk aan als God die als een turbo te keer ging, mij in het aangezicht sloeg en mij vertelde om wakker te worden," zegt Steven, die zichzelf omschrijft als "harteloos" na zijn jaren militaire dienst. "Het heeft mijn hart op zoveel wijzen verzacht en ik werd er mij van bewust dat de dingen die u worden toegekend in het leven, dikwijls nogal eens de meest belangrijke dingen zijn in het leven."
Hij raakte betrokken bij de Kerkelijke werking en wanneer hij kon, woonde hij Bijbelstudies bij en als Kerstgeschenk voor zijn moeder, leerde hij zijn hond aan hoe hij God moest bedanken.
"Hij is een arbeidsongeschikte oorlogsveteraan met een heel beperkt inkomen," zegt zijn moeder, en zo vertelde zij haar zoon dat "het beter was om iets te doen voor elkaar, iets te maken of te schrijven, eerder dan dingen aan te kopen als geschenk."
Wat haar zoon en Djaingo voor haar deden, raakte haar hart, zegt zij. En met de recente video op het internet, is zij niet langer meer alleen hierin.
De reacties waren overweldigend voor Steven. Hij ontving meer dan vijfduizend boodschappen van over de hele wereld: Australie, Rusland en tot zelfs uit Thailand. Het verzoek om vriendschap op Facebook, liep al gauw in de honderden en nu, sinds Djaingo eveneens een eigen Facebook profiel heeft, komt de vraag voor vriendschap van Djaingo ook van alle zijden.
"Steven kreeg huwelijksvoorstellen. Een grootmoeder die chemotherapie ondergaat en alleen woont, zegt dat ze elke morgen de film bekijkt om haar te helpen de dag door te komen. Een moeder, wiens zoon zijn geloof heeft verloren, hoopt nu dat ze door haar hond te leren bidden, opnieuw het geloof kan opwekken bij haar zoon. Priesters gebruiken de film in hun sermoenen. En dit alles, inbegrepen wat er voor mijn zoon is gedaan," zegt zijn moeder, "is het bewijs dat Gods hand hier aan het werk is. Steven heeft ons zo dikwijls verteld dat hij zich zo eenzaam voelde. Bijna de hele tijd van zijn leven is hij gebonden om binnen te blijven in zijn appartement, maar nu krijgt hij mails van over de hele wereld. Dit alles krikt Steven zijn moraal gevoelig op. God gebruikt de kleinste dingen om er goed mee te doen."
Nu bidden Steven en Djaingo elke avond tezamen. Het is niet zo dat hij denkt dat het corpulente dier, die eerder als eens voor een varken werd aanzien, werkelijk bidt. Hij weet dat zijn trouwe dier gewoon doet wat het gevraagd wordt te doen, om zo zijn eten te krijgen.
"Maar het is een bevestiging van mijn geloof dat mijn hond nu samen met mij kan meebidden," zegt Steven. "Wie zou ooit hebben gedacht dat God gebruik zou hebben gemaakt van mijn dikke en vette hond, om Zijn Glorie te verspreiden?"
Have no fear in your heart though you feel you've been broken and lost there's a world where we will meet up again there's a place that mends your hurt and takes you in
There are times faced alone when you find all the holes in yourself you don't have to walk the night on your own I will send a prayer with you to lead you on I will say a prayer for you when you have gone
When you walk through a storm Hold your head up high And don't be afraid of the dark At the end of the storm There's a golden sky And the sweet silver song of a lark
Walk on through the wind Walk on through the rain Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on With hope in your heart And you'll never walk alone You'll never walk alone
Walk on, walk on With hope in your heart And you'll never walk alone You'll ne-ever walk alone
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 260]
Preken
Wie niet godsdienstig is, gaat verloren
"Neen," zegt Johannes Chrysostomus ons, "neem dat lichtzinnige, wereldse meisje, of liever dat stuk helse brandhout, dat door haar schoonheid en haar ijdele tooi in het hart van die jongeman het onzuiver vuur van de begeerte ontsteekt! Ziet ge niet dat ze elkaar, de één zowel als de ander, met hun houding, hun gebaren, met alle mogelijke middelen trachten te betoveren? Ongelukkigen, zeg me eens, als ge kunt, aan hoeveel slechte gedachten, slechte verlangens en slechte handelingen gij u schuldig maakt? Waar anders hoort ge zoveel woorden en klanken die uw oren strelen en uw hart in lichterlaaie zetten? Zijn zulke plaatsen geen ovens van onzuiverheid?"
Dààr, broeders, lessen uw jongens en meisjes hun dorst aan de bron van de misdaad die weldra, als een wassende rivier, hun hele omgeving zal overstromen om allen die met hen in aanraking komen, te verzwelgen ... Verdwijn, vaders en moeders, verdwijn in de eeuwige vuurpoel waar Gods woede u wacht om u te straffen voor de nalatigheid waarmee ge over uw kinderen hebt gewaakt. Verdwijn, zij zullen u gauw genoeg volgen, want ge hebt hun zelf de kortste weg gewezen! Verdwijn en tel de jaren die uw jongens en uw meisjes hebben verspeeld! Verdwijn en geef rekenschap van uw leven. Ge zult weldra merken dat uw pastoor u deze duivelse genoegens niet voor niets heeft verboden."
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Abraham [13/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 208]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Marie-Sonaly
Broeder Roger bracht de kleine Sonaly mee naar Frankrijk. Ze had op haar paspoort ook de voornaam Marie gekregen. De reis verwekte heel wat zorgen, want ze kon geen voedsel bewaren en moest constant overgeven. In Taizé ontfermde een jonge dokter zich over haar. Na een maand van dagelijkse zorgen dacht ze dat de baby het niet zou overleven. "Iedere dag," schreef toen Broeder Roger, "wordt Marie-Sonaly meerdere uren verzorgd. Sinds een maand, sinds onze terugkeer uit Calcutta, slaapt ze op mijn kamer. In Azië zou deze baby van zes maanden, zo broos, het wintervirus niet overleefd hebben. Hier leeft ze tenminste, ondanks het vele overgeven en het gebrek aan bijkomen van gewicht. De slaap blijft moeilijk. Alleen in mijn armen slaapt ze in. Ik ben beginnen schrijven terwijl ik haar draag." Stilaan verzwaarde het meisje en werd ze weer gezond. Broeder Roger waakte over haar als een vader. Ze verbleef in Taizé tot op haar achttiende, een grote liefdesgeschiedenis belevend in de nabijheid van hem die ze peter noemde.
Juridisch, als religieus, kon hij haar niet adopteren. Het was zijn zus Geneviève die Sonaly officieel adopteerde. Op 18 januari 1978, een jaar na haar aankomst in Frankrijk, werd ze gedoopt en kreeg ze de voornaam Marie. Ze woonde bij Geneviève die ze grootmoeder noemde, maar elke zondag zat ze mee aan tafel bij haar peter in de gemeenschap. Een nauwe onverwachte relatie ontstond tussen het kleine meisje en de religieus. Er was in hem zulke drang om liefde en tederheid te geven, zei Marie later zelf. Hij was waarlijk een vader in zijn manier van me te beschermen, soms wel overbeschermen.
Na eerst uren op de baby te hebben gepast bracht Broeder Roger daarna uren door om met haar te spelen of haar eindeloze verhaaltjes te vertellen. Wanneer hij naar het buitenland reisde bracht haar speelgoed voor haar mee. Soms nam hij haar mee. Ze ontmoette tweemaal Johannes Paulus II in Rome, en maakte deel uit van de kinderafvaardiging die de Secretaris generaal van de UNO in Genève ontmoette.
Marie-Sonaly liep college in Cluny, lyceum in Lyon en trok naar de universiteit in Dijon alvorens glansrijk haar studies aan de School voor praktische psychologie in Lyon te beëindigen. Vandaag herinnert ze zich in de eerste plaats de onmetelijke menselijke kwaliteiten van Broeder Roger: "Wanneer ik als klein kind verdriet in het hart droeg en naar hem toe ging had hij steeds een geruststellend woord dat bemoedigde. Nooit hadden we ruzie. Bij hem was er altijd plaats voor een meningsverschil. Zijn luisteren en zijn begriipen waren onmetelijk."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 129]
Hanina Ben Dossa
Hij behoorde tot de Tannaim [rabijnen tot het jaar 200 na Christus] en er zijn, gelet op zijn bekendheid, eerder weinig dingen over zijn leven geweten. De populariteit waarvan hij hij tijdens zijn hele leven genoot, en die hem zowat onsterfelijk maakte onder de mystici, had hij niet te danken aan zijn kennis en geleerdheid, maar aan zijn heilige krachten. Uit de diverse spreuken die aan hem worden toegeschreven, kan men afleiden dat hij aanhanger was van het oude Hasidim:
"Wiens vrees voor de zonde voorafgaat aan zijn onderricht, diens onderricht zal standhouden, maar wanneer het onderricht voorafgaat aan de vrees voor de zonde, zal diens onderricht niet standhouden."
"Waar iemands werken groter zijn dan zijn onderricht, zal zijn onderricht standhouden en waar iemands onderricht groter zijn dan zijn werken, zal diens onderricht niet standhouden."
"Wie de hartelijkheid van de mensen verdient, wordt door God geliefd, maar hij die niet door de mensen is geliefd, is ook niet geliefd door God."
Hanina bad veel, en men zei destijds dat hij zovele mirakelen kon verrichten door zijn gebeden. Hij is verbonden met drie belangrijke personaliteiten: Yohanan ben Zakkaï tijdens zijn verblijf in Galilea, Nehounyah, een Tempelbeheerder [dus voor 70] en Gamaliel. Als het om Gamaliel de Oudere gaat, de leermeester van Sint Paulus, zijn we in de periode voor de val van Jeruzalem. In elk geval is er geen enkele getuigenis over Hanina met een datum na de vernieling van de Tempel.
Als de latere Talmoed Hanina beschrijft als een ongeëvenaarde wonderdoener, stellen de eerste rabbijnse beschrijvingen hem voor als een heel vrome man, een hassid, die over een uitzonderlijke macht voor genezing beschikte. De beste getuigenis over zijn vroomheid was zijn volmaakte concentratie in het gebed. Er wordt gezegd dat noch de nakende komst van een koning, noch de dreigende aanwezigheid van een slang zijn godsvrucht konden verstoren. Over Hanina ben Dossa bestaan een aantal mooie verhalen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Een paar dagen later ontving mevrouw Jägerstätter het vreselijke nieuws en, samen met de dorpsdominee, reisde ze naar Berlijn voor een laatste bezoek van twintig minuten aan haar echtgenoot. Later schreef ze: "Met zwaarbeladen harten moesten we afscheid nemen van elkaar."
De laatste brieven die Franz naar huis schreef waren hartverscheurend, maar vol van vertrouwen in God, van zijn bereidheid om zn leven te geven voor een rechtvaardige zaak, en een verzoek om vergiffenis aan zijn echtgenote. Als laatste woorden aan zn kinderen schreef Franz: "Mijn lieve kinderen, wanneer moeder jullie deze brief voorleest, zal jullie vader reeds dood zijn. Hij zou heel graag terug bij jullie gekomen zijn, maar de Hemelse Vader heeft het anders gewild. Wees goede en gehoorzame kinderen, en bidt voor mij zodat we in de hemel mogen herenigd worden..." Zijn laatste brief was op een speciaal formulier geschreven dat voor deze droevige gebeurtenissen ter beschikking werd gesteld door de overheid, die het naar de gevangenis stuurde en vervolgens naar het militaire gerechtshof. De brief werd dan naar de familie verstuurd als kennisgeving dat de terechtstelling had plaatsgevonden.
Op de avond voor de terechtstelling kreeg Franz opnieuw bezoek van Jochmann, de gevangeniskapelaan. De kapelaan trof een heel kalme Franz aan, die voorbereid was en geen enkele klacht uitte. Op de tafel lag een formulier dat, als Franz het ondertekende, zn leven zou redden. Franz weigerde opnieuw. De volgende morgen weigerde Franz een paar brochures te lezen die de kapelaan hem had aangeboden, en in de plaats daarvan las hij uit het Nieuwe Testament. Daarna stapte hij rustig naar het schavot. Hij was zesendertig jaar oud.
De kapelaan, die de terechtstelling bijwoonde, vertelde later aan een non: "Ik kan jullie enkel feliciteren met deze boer die leefde als een heilige en nu stierf als een held. Ik zeg met zekerheid dat deze eenvoudige man de enige heilige is die ik in mijn leven heb ontmoet."
Het lichaam van Franz werd gecremeerd. Een zeker Zuster George zocht de urne met zijn as en bracht ze naar St. Radegund om begraven te worden. Vermits er een vertraging was in het transport, schrijft ze dat ze de urne een paar dagen in haar kamer had gehouden en ze voegt eraan toe: "Ik kan getuigen dat ik op spirituele wijze uitzonderlijke hulp vond door de voorspraak van Jägerstätter... In onze ogen was Jägerstätter, die we enkel kennen van wat de kapelaan ons vertelde, één van de bijzondere vrienden van God."
Hoewel de toenmalige dorpelingen de handelingen van Jägerstätter niet als heldhaftig beschouwden, begonnen ze uiteindelijk zijn moed en overtuigingen te appreciëren. En in december 1984, na een nationale petitie, kende de president van Oostenrijk aan Franz Jägerstätter een speciale postume Onderscheiding van Eer toe. Franz wordt nu beschouwd als een nationale held en een Katholieke martelaar, en zijn verhaal werd wijd verspreid via de radio en Tv-bewerkingen die miljoenen geïnspireerd hebben.
Het graf van Franz ligt tegen de westelijke muur van de St. Radegund dorpskerk, waar bezoekers uit heel Oostenrijk en de wereld regelmatig komen bidden om zijn tussenkomst. In 1999 werd in het Newman Centre van de Universiteit van Toronto een glasraam geïnstalleerd, ter herdenking van deze boer die stierf voor zijn geloof.
De postulator voor zijn reden voor zaligverklaring schrijft, dat "Franz Jägerstätter kan beschouwd worden als een martelaar van het geloof en de rechtvaardigheid in de zin van de kerkelijke traditie. Hij stond voor de keuze: God of afgod: Jezus Christus of de Führer."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 37: Frigigus Abbas [De koele abt]
Benedictus XII [1334- 1342]
Echte naam: Jacques Fournier [Gascogne, ± 1280 - Avignon, 25 april 1342]
Benedictus XII was paus in het tijdvak van de Babylonische ballingschap der pausen [1309-1376]. Hij begon met de bouw van het beroemde Palais des Papes te Avignon waar de pausen sinds 1309 verbleven. Zelf sober en eenvoudig levend streefde hij ernstig naar hervorming en versobering bij de kloosterorden. Zijn pogingen om het conflict tussen Engeland en Frankrijk op te lossen mislukten: in 1337 begon wat later de Honderdjarige Oorlog [1337-1453] is gaan heten.
In 1334 gaf hij aan Petrarca de opdracht om de wensen van Rome in een gedicht uit te drukken. Dezelfde Petrarca werd tijdens het pontificaat van Benedictus XII op het Capitool te Rome tot dichter gekroond.
Het onderzoek van Jacques Fournier naar de katharen van Montaillou is bekend geworden door de editie en vertaling van zijn inquisitieregisters [bewaard in de Vaticaanse Bibliotheek] door Jean Duvernoy en de studie erover van Emmanuel Le Roy Ladurie uit 1975, Montaillou, village occitan.
Malachias verwijst naar zijn periode als abt van de Abij Sainte-Marie de Fontfroide, abt van het klooster van de koele bron.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3360 van 17/8/2010
Lieve zonen en dochters, de inwoners van Caçador zullen in vrees en vlammen vluchten uit Floresta, maar zullen wenen bij hun aankomt in Porto Bello, en dit omwille van de vernietiging [Caçador, Floresta en Porto Belo zijn namen van steden in Brazilië]. Er komen moeilijke tijden aan voor Mijn arme kinderen. Bid. Enkel door het gebed zult u de vrede kunnen ontmoeten. Keer terug naar Mijn Zoon Jezus. Leef niet ver van de waarheid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Daniël zoekt uitleg
Hier wordt Daniël in hoofdstuk 8 het visioen van drie koningen gegeven: Darius, Alexander de Grote en Antiochus Epiphanes. Zij symboliseren sterk het type van de antichrist, maar dat begrijpt Daniël nog niet op dat moment.
Dus vraagt Daniël aan de Heer om het visioen [vers 15] uit te leggen. Hierop zendt de Heer de engel Gabriël die hem vertelt dat het visioen "zal blijven duren tot het allerlaatste moment" [vers 17].
Hij benadrukt opnieuw in vers 19 dat het visioen betrekking heeft "op de laatste periode [De Grote Beproeving] en dat dit zal aanhouden tot het gepaste moment bij het einde."
Deze uitleg maakt duidelijk dat Antiochus en de andere koningen slechts symbolische types van de Antichrist zijn. De echte Antichrist zal niet eerder komen dan tijdens de eindtijd.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 14 november [zie rubriek gebeden].
Henk
28-10-2010
28 oktober 2010
28 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanka Ivankovic
Het interview met Ivanka Ivankovic start na het allerheiligenverlof op 8 november
Henk
2. Bijzondere reeks: Djaingo, baasje gered door God èn door hond [2/3]
Een tweetal weken geleden kon u hier reeds de beelden zien over de biddende hond, Djaingo. Deze week een bijzondere reeks in drie delen hierover: Baasje gered door God èn door hond.
De video was oorspronkelijk bedoeld om wat vrienden te maken op Facebook, èn voor zijn moeder
Samen met zijn adoptie kreeg de Australische rashond een nieuwe naam, liever dan zijn reeds bestaande naam "Chip." Zijn eigenaar dacht terug aan de tijd toen hij, samen met de derde Royal Australian Airborne, trainde. De man dacht aan de term "djaingo." "To go djaingo," betekende ginds volgens Steven: "uitgaan, dronken en wild worden, vrouwen meenemen, het vechten uiteraard mooi meegenomen." En zo kreeg de kleine, taaie hond zijn naam.
Vanaf zijn eerste hospitalisatie, op 19 februari 2002, ging het met Steven van kwaad naar erger. Door meerdere traumatische hersenbeschadigingen, door de vele militaire oefeningen, een ernstig ongeval met zijn auto, een ongeluk bij het afdalen met het touw en de ontploffing van een granaat, lijdt hij aan gastroparesis, een verlamming van de maag en darmen, waardoor het eten en drinken een soort "Russische roulette" wordt. Zo kan er voedsel in zijn maag blijven rondhangen en rotten. Ongewild begon hij letterlijk zichzelf van vrees uit te hongeren. Dagenlang kon hij liggen braken, soms tien tot vijftien keer per uur. Als gevolg hiervan kreeg hij gebroken ribben.
Als gevolg van zijn ziekte en de herhaalde dehydraties begon hij veel gewicht te verliezen. Toen hij gezond was, woog hij 79 kilogram. Spoedig viel hij terug op 44 kilogram. Maar tijdens zijn ziekte stond Djaingo naast hem. De ouders van Steven woonden drie uur verder en zijn moeder, Cheryl vertelt dat zij opgelucht was vanaf het ogenblik dat ze wist dat er een hond bij hem was: "Hij blijft steeds in zijn buurt en let op hem. Als Steven te ziek is om de hond uit te laten, laat hij de deur van zijn appartement open. De hond weet op zichzelf naar buiten te rennen, om te doen wat hij moet doen en houdt dan ook de open deur in de gaten," zegt Cheryl. Als haar zoon in nood is of medische aandacht nodig heeft, zal de hond de buren waarschuwen.
Djaingo als vriend hebben is een bron van vertroosting voor Steven. Maar er was een tijd dat een dier alleen nog niet voldoende was. Na meerdere dagen van braken, vier jaar geleden, dacht hij dat het met hem zou afgelopen zijn. Hij had een vriend gekend die een aantal jaren eerder zelfmoord had gepleegd door Chlorox te drinken. Vanaf de badvloer, waar hij lag te kronkelen van de pijn, had Steven zicht op het bleekmiddel dat dicht bij hem stond. Met het deksel er af, bereidde hij zich voor om ervan te drinken...
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 260]
Preken
Wie niet godsdienstig is, gaat verloren
Het vierde gebod beveelt de kinderen om hun ouders te eerbiedigen. Maar kunt ge van jongelui die regelmatig gaan dansen, de eerbied en de onderworpenheid verwachten die ze hun ouders verschuldigd zijn? Integendeel, ze laten hen liever sterven van verdriet, hetzij door hen te minachten, hetzij door hun geld te verkwisten, hetzij door hun eigen vroeger gedrag aan te kaarten. Hoe droevig zijn zulke ouders er aan toe, als het geloof in hen nog niet is afgestorven en ze met eigen ogen moeten zien hoe hun kinderen zich overgeven aan allerlei losbandigheden! Ze zien hun kinderen voor de hemel verloren gaan en rijp worden voor het eeuwige vuur. Stel u voor dat de ouders nog een greintje geloof bezitten ... Ik durf niet verder te gaan! Blinde ouders ... Verworpen kinderen ...
Is er een plaats, een tijd, een gelegenheid, broeder, waar zoveel zonden van onzuiverheid worden bedreven als op dansavonden, en daarna? Is het niet op deze bijeenkomsten dat men het hevigst bekoord wordt tot de zonde, die in lijnrechte tegenstelling staat tot de heilige deugd van de kuisheid? Daar worden alle zinnen tot wellust geprikkeld! Wie er dieper op ingaat, broeders, en in overweging neemt hoeveel misdrijven daar worden gepleegd, zou van afgrijzen moeten sterven. Dààr ontsteekt de duivel in de harten van de meeste jongelui een onzuiver vuur dat de doopgenade voor altijd vernietigt! Dààr maakt hij net zoveel slachtoffers als hij zich maar wensen kan. Als een christen, die alle gelegenheden tot zonde vermijdt en voortdurend zijn toevlucht zoekt tot het gebed, nog zoveel moeite heeft om de zuiverheid in zijn hart te bewaren, hoe zou deze deugd dan stand kunnen houden te midden van een omgeving die over alle middelen beschikt om haar te dien bezwijken?
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [12/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 207]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Calcutta
Aangaande de tweede Brief aan het Godsvolk had Broeder Roger gedacht aan opstellen van een tekst met een groep jongeren uit verschillende werelddelen, te midden van degenen die het meest verspreide menselijk lot kennen, de armoede. Enkele Europeanen, Noord en Zuid Amerikanen, Afrikanen en verschillende Aziaten waren naar de sloppenwijk van Calcutta gekomen en werken s namiddags aan het opstellen van een tekst die werd uitgegeven op een bijeenkomst enkele weken later in Parijs.
Na een veertiental dagen in India vertrok Broeder Roger op 13 november naar Bangladesh voor de fraterniteit van Chittagong, tweede stad van het land en die vandaag bijna vier miljoen inwoners telt: "Het landschap is stralend mooi maar de logementen zijn er onbeschrijfelijk. [...] In een eng straatje zat een kind gehurkt met een baby op de ene arm terwijl het met de andere een tweede baby probeerde op te lichten. Eens de twee kindjes opgelicht zakte het in elkaar. Een beeld van de gekwetste onschuldigheid van de kindsheid." Dit beeld zal in zijn hart en zijn geheugen blijven hangen.
Waartoe diende de aanwezigheid van de Broeders op deze miserabele plek? "We weten maar al te goed hoe degenen van het Zuidelijk halfrond bang zijn om afhankelijk te worden. Als we er naartoe gaan is het om een gratis aanwezigheid te brengen [...] we wensen geen onmiddellijke efficiëntie door, met geld, de goed afgewerkte oplossingen van het Westen aan te voeren." Het gaat er eerst om vertrouwen te geven, plaatselijke initiatieven te ondersteunen en een parabel van communie met allen te beleven.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 129]
Hanina Ben Dossa
Hanina ben Dossa was een charismatische Galileër uit de eerste eeuw van ons tijdperk. Hij woonde in de stad Arav/Araba, of Gabara, op een twintigtal kilometer ten noorden van Nazareth. Als tijdsgenoot van Jezus van Nazareth was hij iets jonger. De rabbijnse literatuur stelt hem voor als een leerling van Yohanan ben Zakkaï die, volgens de traditie van de Talmoed, de geestelijke leider was van Arav gedurende achttien jaar. Er is weinig gekend over de familie van Hanina. Hij en zijn vrouw zouden ginds begraven liggen.
De Griekse naam van zijn vader, Dossa, verkleinwoord van Dossitheus die regelmatig door de rabbijnen gedragen werd, wil niet zeggen dat hij een Griekse cultuur bezat. Hoewel Hanina met geen historische gebeurtenis verbonden is zijn er aanwijzingen dat hij leefde in de eerste eeuw van ons tijdperk, zonder twijfel vóór 70.
Zijn echtgenote was heel vroom en zag haar armoedige leven, met een voortdurend gebrek aan geld, als een grote eer.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Doorheen zijn gevangenschap was Franz zich bewust van de liturgische vieringen en de feestdagen van de heiligen, want hij vermeldde ze in zn brieven. Hij wist ook heel goed welke werkzaamheden er op de boerderij moesten gebeuren. Twee weken na zijn arrestatie schreef hij: "Het is nu bijna tijd om de haver te zaaien. Het weer moet heerlijk zijn. Als je vragen hebt over de boerderij, schrijf me dan zodat ik je raad kan geven. Ik hoef niet te zeggen dat ik daar altijd toe bereid ben, hoewel ik je veel liever persoonlijk zou helpen." Zijn brieven drukken het verlangen uit om thuis te gaan helpen, en ook het verdriet omdat hij niet kan: "Als het mogelijk zou zijn om verlof te krijgen om een paar bomen om te hakken, dan zouden we ook het stro in de koeienstallen kunnen vervangen. Als het weer zo blijft, moet je het hooi tegen Pasen beginnen afmaaien en zal je vers voeder hebben. Gisteren zagen we al abrikozenbloesems in onze gevangenistuin."
De droevigste van zn brieven is waarschijnlijk die waarin hij zijn vrouw zegt: "Ik denk dat het beter is dat je de kinderen vertelt waar hun vader is." Hij richt dan een paar woorden aan zijn drie kleine dochters, Rosalie [geboren in 1937], Marie [geboren in 1938], en Aloisia [geboren in 1940]: "Ik dank jullie uit de grond van mn hart voor de groeten die jullie me gestuurd hebben. Het maakt me heel blij dat jullie zo vaak voor me bidden en dat jullie, zoals ik hoop, betere kinderen geworden zijn. Het zou me zo gelukkig maken als ik jullie zou kunnen terugzien. Ik zou jullie allemaal samenbrengen zodat jullie zouden leren om niet meer onder mekaar te vechten. Jullie mogen ook niet liegen, en bij het eten moeten jullie altijd tevreden zijn met wat jullie krijgen. Dan, geloof ik, dat de Hemelse Vader me op een dag zal toelaten om naar huis te komen, ook al zou het niet onmiddellijk zijn... Ik groet jullie, mijn lieve, kleine meisjes. Moge het Kindje Jezus en de lieve Hemelse Moeder jullie beschermen tot we mekaar terugzien." Men kan in zijn brief de hartpijn lezen die zijn offer teweegbracht.
De brieven van Franz stonden vol met vrome aantekeningen over zijn vertrouwen in God, het handhaven van het geloven, het lofprijzen van God, en het opdragen van alle pijn en zorgen als offers. Hij schrijft: "De weken gaan voorbij; het is belangrijk dat we geen enkele dag vergeefs laten voorbijgaan zonder hem goed aan te wenden voor de eeuwigheid." En opnieuw: "Het is goed dat de mens niet in de toekomst kan kijken. Zo kunnen we elke dag nemen zoals God hem ons zend." Aan zn vrouw, die zijn taken van koster had overgenomen, vergeet hij geen aanwijzingen te geven vermits ze weldra de decoraties zou doen voor de meiaanbiddingen: "Doe dit ter ere van onze geliefde Moeder van God. Ze zal ons zeker niet in de steek laten." Franz schrijft in zn brieven ook dat hij af en toe de H. Communie mocht ontvangen van een bezoekende priester.
Na een paar maanden werd Franz overgebracht naar de Militaire Onderzoek Gevangenis [Berlijn-Tegel] in Berlijn. Hier werd Franz door de gevangeniskapelaan aangeraden om mee te werken, maar de kapelaan rapporteerde dat Franz niet van zijn standpunt afweek. Franz zei dat het regime slecht was ,zoals de Kerk had gezegd, en een onrechtvaardige oorlog vocht.Gezien de omstandigheden vond hij het onmogelijk om zijn dienst te vervullen.
Het proces van Franz was gepland voor 6 juli 1943. Toen zijn advocaat merkte dat de rechtszaal reeds in gebruik was, overhaalde hij het gerechtshof om rechtsbeambten aan te stellen om Franz te overhalen om zn standpunt te wijzigen. Vermits de gevangene oprecht en nederig was, ging het gerechtshof akkoord. En zo kwam het dat Franz, een boer, geconfronteerd werd met twee hooggeplaatste beambten die een doodstraf konden opleggen. Er werden argumenten aangehaald, tot de verzoeken van de beambten een punt bereikten dat ze de gevangene smeekten om hen niet te dwingen hem ter dood te veroordelen. Het proces was kort, en de straf was snel: de dood.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 37: Frigigus Abbas [De koele abt]
Benedictus XII [1334- 1342]
Echte naam: Jacques Fournier [Gascogne, ± 1280 - Avignon, 25 april 1342]
Fournier was afkomstig uit Gascogne, waar hij tussen 1280 en 1285 geboren werd als zoon van een bakker. Hij trad in bij de Cisterciënzers. In zijn jonge jaren studeerde hij theologie te Parijs. In 1311 werd hij abt van de abdij Sainte-Marie de Fontfroide nabij Narbonne. Hij volgde er zijn oom Arnorld Novelli op. Hij werd in 1317 bisschop van Pamiers en in 1326 van Mirepoix. Als bisschop van Pamiers toonde hij zich een onvermoeibaar inquisiteur. Hoogstpersoonlijk leidde hij het onderzoek naar de laatste grote groep Zuidfranse Katharen in het Pyreneeëndorp Montaillou. Thans kent dit dorp nog tien inwoners en boven het dorp vindt men nog steeds de ruïnes van het Château de Montaillou, waar zich de laatste aanhangers van de Katharen bevonden. Hij nam de registers van zijn onderzoek zelfs mee toen hij paus werd. Johannes XXII benoemde hem in 1327 tot kardinaal. Hij nam deel aan de heftige strijd over de apostolische armoede die de Franciscanen zeer verdeelde. Na de dood van Johannes XXII werd hij na een kort conclaaf op 20 december 1334 tot paus gekozen. Hij overleed op 25 april 1342. Clemens VI werd zijn opvolger.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3359 van 14/8/2010
Lieve zonen en dochter, de gekwelde gelovigen zullen naar het vernietigde Esquina rennen, maar zullen er Mercedes in tranen vinden, bij het zien van zoveel vernietiging [zowel Esquina, als Mercedes zijn gebieden in Argentinië]. De mensheid heeft God ver achter zich gelaten en is geestelijk arm geworden. Keer terug tot Hem, die uw enige en grote vriend is. Hij houdt van u en wat op u met de immense liefde van een Vader. Laat het gebed niet. Heb de waarheid lief en verdedig deze, want enkel de waarheid kan uw bevrijden. Ik ben uw Moeder en Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Heb moed, geloof en hoop. Na zo vele rampspoed zal de mensheid vrede vinden. Luister naar Mij. Ik kom niet voor de grap vanuit de Hemel naar u toe. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het wezenlijke kenmerk van de antichrist
De gruwelijkheden van deze waanzinnige figuur worden in nog groter detail beschreven in 1 Maccabeeën 1:23-67. Daar wordt ons gezegd dat hij de tempel van alles ontdoet, van alle zilver, goud en kostbaarheden, een troosteloze plaats.
Twee jaar later viel hij Jeruzalem opnieuw aan. Hij plunderde de stad, stak ze in brand, vernielde de huizen en nam vrouwen en kinderen gevangen. Dan kondigde hij een regeling af die alle joodse gebruiken laat beëindigen. Hij bande offerandes en feestelijkheden en de voorschriften van de sabbat. Hij beval dat alle mannelijke nieuwgeborenen niet besneden mochten worden. En tot grote ergernis is het verboden een exemplaar van de Tora te bezitten. Dan begint hij opnieuw de tempel te ontheiligen. Hij richt de "gruwel van de totale ontreddering" op, boven het altaar. Met name het standbeeld van de Griekse God Zeus.
Deze informatie in "1 Maccabeeën" geeft ons de preciese datum terug van de ontheiliging van de tempel door het oprichten van het standbeeld van Zeus door Antiochus: op de vijftiende dag van Chislev [Hebreeuwse maand], in het jaar 145. Dit is te lezen als 8 december, 168 vóór Christus. Later wordt ons verteld in "Maccabeeën" dat de tempel gereinigd werd en het altaar heropgericht door Judas Maccabeeus op Chislev 25 in 165 vóór Christus, slaande op een periode van 1.150 dagen, precies zoals voorspeld in Daniël 8:14 [1 Maccabeeën 4:52].
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
27-10-2010
27 oktober 2010
27 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanka Ivankovic
Het interview met Ivanka Ivankovic start na het Allerheiligenverlof op 8 november
Henk
2. Eén op vijf Belgen gokt liever op het bijgeloof
Helderzienden, handlezers en genezers doen gouden zaken. Volgens een onderzoek van consumentenorganisatie OIVO is één op de vijf Belgen bijgelovig. Vooral genezers doen het goed. Terwijl in 2007 nog maar zes procent hen geloofde, is dat vandaag vier keer zoveel.
Er is bijgeloof en bijgeloof. In handlezen en andere helderzienden hebben Belgen, met respectievelijk tien en twaalf procent, niet zo heel veel vertrouwen. Astrologie en persoonlijke horoscopen worden door vijftien procent voor waar aangenomen. Genezers vinden we het meest betrouwbaar. In 2007 geloofde nog maar zes procent van de Belgen erin. Vandaag is dat 22 procent. Dat blijkt een studie bij 631 landgenoten van OIVO, het onderzoeks- en informatiecentrum van de gebruikersorganisaties.
Acht pocent van de bevolking heeft ooit al een genezer bezocht. Dat is een stijging met zes procent tegenover 2007. Vijftien procent van de ondervraagden heeft al eens een helderziende geraadpleegd.
Oorzaken in de stijging van het bijgeloof dienen te worden gezocht in uitzendingen over het paranormale, verwijzingen in reclame naar zwarte katten, klavertjes vier andere geluks- of ongeluksbrengers. Dit alles bevordert de goedgelovigheid. Verder bleek ook dat de jongere generatie positiever is ingesteld wat betreft bijgeloof en dat zij meer belang hechten aan klavertjes vier dan aan dingen die ongeluk brengen, maar het zijn vooral de uit Groot-Brittannië en Amerika overgewaaide rages rond Harry Potter en Halloween, die het belang van Allerheiligen en Allerzielen doen vergeten en het bijgeloof bevorderen.
Pastoor Andy Penny legt ons alles uit over de Kerkelijke uitvaart, iets waar we in deze periode van het jaar toch wel even mogen bij stilstaan.
3. Merapi, één van de gevaarlijkste vulkanen, is uitgebarsten
Indonesië krijgt het weer zwaar te verduren op het gebied van natuurrampen. Terwijl het westen van het land nog volop de wonden likt van de verwoestende tsunami van gisteravond, is nu de gevreesde Merapi-vulkaan op Java uitgebarsten. Tienduizenden mensen werden al geëvacueerd, maar toch zijn er al tientallen gewonden afgevoerd met brandwonden. Op tv-beelden is te zien hoe duizenden bewoners op de vlucht zijn voor de vulkaan. Sommigen zijn bedekt onder een dikke aslaag.
Volgens de plaatselijke vulkanologen hebben er zich al drie uitbarstingen van vulkanisch as en rotsen voorgedaan op één van de meest gevreesde en grillige vulkanen ter wereld. De uitbarsting begon net voor valavond in het centrale deel van Java. Er waren enkele explosies te horen en nu spuwt de Merapi vulkanisch materiaal tot 1,5 km de lucht in. Specialisten waarschuwen dat de enorme druk die onder de lavamassa wordt opgebouwd tot een heel krachtige uitbarsting kan leiden.
De uitbarsting werd al enkele dagen verwacht omdat de vulkaan aan het rommelen was. Gisteren hebben de autoriteiten nog 11.000 mensen die op de flanken van de vulkaan wonen, geëvacueerd. De vulkanologen willen dat nog eens 13.000 mensen in een straal van 16 km rond de Merapi in veiligheid worden gebracht. Bij een uitbarsting van de Merapi in 1994 vielen 70 doden. In 1930 kostte de vulkaan het leven aan 1.300 mensen.
In het westen van Indonesië loopt de dodentol na de tsunami dan weer hoog op. Er zouden al meer dan 100 doden geteld zijn en er zijn ook nog honderden vermisten. Tientallen dorpen werden weggevaagd.
Sedert vorige week waren de Indonesische autoriteiten reeds begonnen met de evacuatie van 40.000 mensen rond de vulkaan Merapi op Java. Die was sinds vrijdag weer actiever geworden, met honderden aardschokken en tientallen erupties van lava. De Merapi is één van de gevaarlijkste vulkanen ter wereld. Van de rand van de krater waren al kilometerslange lavastromen naar beneden gestroomd.
De vulkaan op Java was voor het laatst in 2006 erg actief. Toen kwamen twee mensen om het leven door giftige gaswolken. In 1994 eiste een uitbarsting van de Merapi 66 mensenlevens. De grootste ramp in de recente geschiedenis gebeurde in 1930: toen werden door een uitbarsting van de vulkaan dertien dorpen bedolven en kwamen bijna 1.400 mensen om het leven.
De Merapi [2.968 meter] is met 68 uitbarstingen sinds 1548 de meest actieve vulkaan van het land. De naam "merapi" betekent "berg van vuur." De vulkaan ligt dicht bij de stad Jogjakarta, en duizenden mensen leven op de hellingen ervan, in dorpen die op hoogten tot 1.700 meter boven zeeniveau liggen. Vanwege de grote dreiging die de vulkaan oplevert voor bevolkte gebieden, wordt de Merapi tot de 16 gevaarlijkste vulkanen ter wereld gerekend.
Gewoonlijk vinden iedere twee tot drie jaar kleine uitbarstingen plaats, en grotere uitbarstingen ongeveer iedere 10 tot15 jaar. Belangrijke uitbarstingen, die doorgaans vele mensenlevens eisten, hebben plaatsgevonden in de jaren 1006, 1786, 1822, 1872 [de krachtigste uitbarsting van de recente geschiedenis] en 1930. Een zeer grote uitbarsting in 1006 bedekte heel Midden-Java met vulkanische as. Die uitbarsting zorgde ondermeer voor de instorting van het hindoekoninkrijk Mataram.
4. Meer dan 100 doden door tsunami in Indonesië
Een tsunami aan de Indonesische westkust heeft maandagavond aan minstens 113 mensen het leven gekost. Honderden anderen zijn nog vermist. Om 21.42 uur lokale tijd [16.42 uur Belgische tijd] vond in de regio Kepulauan Mentawai een aardbeving met magnitude 7,7 plaats. Het epicentrum lag op slechts 14,2 kilometer diepte. De aardbeving voltrok zich langs de breuklijn die ook de aardbeving veroorzaakte die in december 2004 een gigantische tsunami met zich meebracht.
De autoriteiten vaardigden een tsunami-alarm uit, maar dat werd snel opgeheven. Toch werden Pagai en Silabu, twee van de dunbevolkte Mentawai-eilanden, overspoeld door golven van drie meter hoog. De eilanden vormen een populair surfoord en liggen 280 kilometer voor de kust van Sumatra.
In Muntei Baru, een dorp op Silabu, raakte tachtig procent van de huizen beschadigd. Zo'n drieduizend mensen meldden zich in opvangkampen. Van de bemanningen van een aantal schepen in de Indische Oceaan was dinsdag nog niets vernomen.
De beving trof ook een aantal plaatsen aan de kust van Sumatra, waaronder Padang, waar een aardbeving vorig jaar meer dan zevenhonderd levens eiste. 'Iedereen rende zijn huis uit', zei een van de inwoners. De wegen naar de omringende heuvels waren binnen korte tijd verstopt met duizenden auto's en motoren.
Een groep Australiërs stond op het moment van de aardbeving op het achterdek van een surfboot die voor anker lag in een baai. Hun boot werd door een golf tegen een andere boot geslagen en de cabine van het schip vloog in brand. 'We gooiden alles wat kon drijven in het water: surfboards, stootkussens en sprongen erachteraan', vertelde een van de surfers, Rick Hallet, aan een Australische televisiezender. 'Gelukkig hadden de meesten van ons iets waaraan ze zich konden vasthouden. We spoelden gewoon aan land, klommen in de hoogste bomen die we konden vinden en bleven daar anderhalf uur zitten.'
5. Bijzondere reeks: Djaingo, baasje gered door God èn door hond [1/3]
Een tweetal weken geleden kon u hier reeds de beelden zien over de biddende hond, Djaingo. Deze week een bijzondere reeks in drie delen hierover: Baasje gered door God èn door hond.
De video was oorspronkelijk bedoeld om wat vrienden te maken op Facebook, èn voor zijn moeder
De negenendertigjarige Steven Boyd heeft zijn hond, Djaingo, aangeleerd om God te bedanken en op een morgen, tijdens de vorige maand september, verleidde hij zijn slapende hond ertoe om de leefkamer binnen te komen en God te bedanken. Met de voorpoten op Stevens dijen en het hoofd gebogen, offerden man èn hond de volgende woorden: "Dank u om man en hond te kunnen zijn die u ons toestond te kunnen zijn. Vader, dank u voor onze vrienden en onze familie, hun gebeden, steun en energie die zij aan ons geven... Vader, ik vraag U in een bijzonder gebed dat u mij zou helpen om niet achter de kat van de buurman te gaan en naar mijn meester te luisteren, om het even wanneer hij wenst dat ik iets doe."
Wat begon als een geposte video op Stevens facebook ging het internet rond en werd door velen gedeeld. Op Youtube is het een echte hit, het verscheen op talloze sites, inclusief de onze, en de video haalde zelfs de "Tonight show with Jay Leno."
Maar het verhaal achter Djaingo, de biddende hond, heeft een veel diepere, dan een schattige betekenis. Steven en het dier ontmoetten elkaar op het ogenblik dat ze elkaar het hoogst nodig hadden. De man was ziek, reeds meer dan anderhalf jaar, toen hij rondzwierf in een dierenasiel, op zoek naar een tijdelijke uitkomst.
Het was 10 september 2003, de dag vóór de tweede verjaardag van de terroristische aanslagen op de WTC-torens en het Pentagon en de herinneringen aan die dag wogen zwaar door op hem. Steven zegt dat hij gedurende twaalf jaar dienst deed in het leger, van gewone soldaat tot sluipschutter met tussendoor nog vele andere opdrachten. Zowel privé als in zijn werk was hij zonder angst. Hij sprong uit vliegtuigen, daalde de rotsen af en ging mountainbiken op de meest gevaarlijke terreinen.
Nu was hij alles aan het verliezen: zijn hospitalisatiekosten liepen hoog op. Zijn loopbaan was om zeep en de relatie met het meisje met wie hij dacht te huwen was stuk gelopen. De ziekteproblemen bleven komen ... Kortom, de jongen was aan het sterven.
En toen zocht hij naar een uitweg en bezocht hij een dierenasiel. Die dag vroeg hij alleen of hij met een aantal honden mocht gaan wandelen. Hij had niet eens het plan om een dier aan te nemen. Maar dan, na drie uur, klikte het tussen hem en de hond. In één ogenbik wist hij dat zij voor elkaar waren bestemd. Het enige probleem was dat men het toen nog jonge dier reeds had afgeschreven. De volgende morgen zou hij een definitief spuitje krijgen. Hij zou, volgens het rapport van de asielwerkers, te agressief zijn en te moeilijk om af te richten. Steven smeekte om het dier te mogen houden en 75 dollars later, ging het duo samen naar huis, volgens eigen zeggen, zijn beste investering ooit.
De hond begon zijn baasje, een voormalige soldaat uit Austin, Texas, te vertrouwen. Het dier toonde zijn genegenheid en binnen de zes maanden was het dier als herschapen: gelukkig, liefhebbend en zacht. "Ik heb mijn leven zowel te danken aan hem als hij zijn leven aan mij," zegt Steven.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 259]
Preken
Wie niet godsdienstig is, gaat verloren
Ge weet om te beginnen even goed als ik dat deze buitensporige dwaasheden gewoonlijk alleen op zon- en feestdagen plaatsgrijpen. Wat zullen de jongens en de meisjes die straks willen gaan dansen, op zon dag dus doen? Wat voor Godsliefde valt er van hen te verwachten? Dacht ge dat ze iets anders in hun hoofd hadden dan de opschik waarmee ze degenen die ze straks hopen te treffen, willen behagen. Ze doen hun gebeden, laten we dat in ieder geval aannemen, maar hoe? Dat weet helaas God alleen. Trouwens, hoe kan iemand de goede God liefhebben, als hij enkel maar genot en aardse liefde verlangt? Ge zult het toch met me eens zijn dat ge God en de wereld onmogelijk beiden kunt behagen. Dat bestààt eenvoudig niet!
God verbiedt ons het vloeken, maar hoe vaak wordt er in dansgelegenheden helaas niet getwist, gevloekt en gezworen? Hoeveel ruzies en vechtpartijen ontstaan er niet uit de jaloezie die de jongelui elkaar op zulke duivelse bijeenkomsten toedragen? Wie kan de misdrijven tellen, broeders, die er in de danszaal bedreven worden? Het derde gebod zegt dat we de dag des Heren moeten heiligen. Maar meent ge dat een jongen die een paar uur heeft doorgebracht met een meisje wier hart gelijk is aan een oven, zich aan dat voorschrift zal houden? Sint Augustinus had wel gelijk toen hij zei dat de mannen beter hun grond kunnen bewerken en de vrouwen beter voor het huishouden kunnen zorgen dan naar de danszaal te gaan: ze zouden er in ieder geval minder kwaad mee doen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Abraham [11/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 206]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Calcutta
Een ander gebaar van Moeder Teresa was ook niet zonder gevolgen. Op een dag liet ze een houten tabernakel in het huis van de Broeders brengen. "Ze wou," schreef Broeder Roger, "dat de eucharistische aanwezigheid in onze kleine fraterniteit zou vertoeven. Ze wist dat het de onontbeerlijke bron is om de gave van een heel leven te steunen." Van toen af namen de Broeders de gewoonte de ware aanwezigheid te plaatsen op alle plekken waar ze zich voorlopig vestigden, zelfs in het buitenland. Telkens Broeder Roger in een ver land verbleef deed hij een kleine gebedshoek inrichten met de eucharistie als centrum.
Moeder Teresa kwam zelfs tussen op het vlak van kleding. Doorgaans in burgerkleren droeg Broeder Roger slechts een wit kleed in sommige omstandigheden: in de kerk van de Verzoening, op bijeenkomsten van jongeren in Taizé of bij het ontmoeten van sommige religieuze personaliteiten. Moeder Teresa legde hem zogoed als op om voortaan permanent dit witte kleed te dragen. Broeder Roger vertelde zelf die episode: "Op een dag na een bezoek dat we samen brachten aan de melaatsen, zei ze me in de wagen: Ik heb je een vraag te stellen. Zeg me ja! Vooraleer te antwoorden probeerde ik er wat meer over te vernemen, maar ze herhaalde: Zeg me ja! Uiteindelijk legde ze uit: Zeg me dat je voortaan heel de dag je witte kleed zal dragen, want dit teken is nodig in de huidige situaties."
Broeder Roger gaf toe aan die wens. Moeder Teresa deed een wit kleed vervaardigen door haar Zusters en ze wilde er zelf een deel van naaien. Het wit kleed werd onafscheidbaar van Broeder Rogers imago zoals de witte sari met blauwe boord van Moeder Teresa of de beroemde zwarte mantel van abbé Pierre.
In navolging van de stichteres van de Missionarissen van de Liefde ontwikkelde Broeder Roger tekenen en symbolen van communicatie. Buiten het steeds gedragen witte kleed en het kruisteken dat hij in de hand trok als teken van eenheid, nam in de loop der jaren andere identificatiebakens aan: het kruis van Taizé (gestyliseerd kruis met de duif van de Heilige Geest verstrengelt in het kruis van Christus), de lange oranje gordijnen in het koor van de kerk van de Verzoening als in de gebedsruimtes op de grote internationale jongerenbijeenkomsten. Bij Moeder Teresa als bij Broeder Roger was het symbool niet alleen een modern communicatiemiddel, maar ook een teken van een hogere spirituele werkelijkheid. Het witte kleed bijvoorbeeld betekende de volledige verbintenis, de intiemste zoektocht ernaar, de permanente opmars van de twijfel naar het licht van een nederig vertrouwen in God.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 128]
Hanan ha-Nehba
Hanan, bijgenaamd ha-Nehba ["de verborgene," of beter "de schuchtere"], ook Abba ["Vader"] genoemd zoals zijn neef Abba Hilkia, was de kleinzoon van Honi de Cirkeltrekker. Hij was een tijdsgenoot van Jezus van Nazareth, maar was wel net iets ouder. In perioden van droogte deed zijn gebed, zoals dat van Honi en Abba Hilkia, de regen altijd vallen. De geschiedenis heeft over hem maar een anekdote weerhouden, zonder verdere details over zijn leven:
Volgens de Talmoed hadden de rabbijnen de gewoonte om de schoolkinderen tijdens een hongersnood naar hem te sturen om hem te smeken de regen te doen vallen. Zoals voor alle kinderen ter wereld hadden ze veel plezier met die actie. Ze liepen de man Gods achterna, grepen de slippen van zijn kleed en herhaalden het smeekgebed: "Vader, Vader, geef ons regen!" De verdienste van de regen werd hem natuurlijk toegekend, maar de nederige Hanan smeekte God de regen te sturen uit medelijden met de kinderen die de valse Abba [Hanan] inriepen, en die onbekwaam was het te doen regenen en verward werd met de ware Abba [God], de enige bekwame.
Dit verhaal waarin God als Vader wordt gesmeekt doet denken aan de manier van Jezus bidden in het Evangelie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Op 1 maart 1943 ontving Franz een brief, waarin stond dat hij zich bij het Duitse leger moest aanmelden. Vóór zijn vertrek schreef hij een brief naar zn vrouw, waarin hij haar aanmoedigde om, wat er ook zou gebeuren, alles in de geest van boetedoening te aanvaarden, en te vertrouwen op de Heer voor hulp. In deze brief, die een afscheidsbrief leek, vroeg Franz aan zn echtgenote om hun dochters vaak over het Kindje Jezus en de hemel te vertellen: "Leer een gezin te worden waarin jullie mekaar liefhebben en mekaar vergeven, wat er ook moge gebeuren. Vergeef ook allen die het jullie moeilijk zouden maken, en mij ook." Hij wist blijkbaar met welke kritiek ze zou te maken krijgen omwille van wat hij zou doen: de totale weigering om te vechten in wat hij een onrechtvaardige oorlog vond, en die tegen zijn Katholiek geloof was en het Nationale Socialisme invoerde.
In zijn dorp wist men heel goed van de weigering van Franz om te vechten, en zijn gezin kreeg zware kritiek te verwerken, net zoals hij verwacht had. Omdat hij het risico liep opgesloten en gedood te worden omwille van zn weigering om te vechten, zeiden sommigen dat hij zijn verantwoordelijkheid t.o.v. zijn gezin verwaarloosde. Franz weerlegde de kritiek in één van zijn brieven: "Steeds opnieuw benadrukken de mensen de gewetensverplichtingen die mijn vrouw en kinderen aanbelangen. Toch kan ik niet geloven dat iemand, enkel omdat hij een vrouw en kinderen heeft, God mag beledigen, vooral in de dingen die men van hem vraagt. Was het niet Christus Zelf die zei: Hij die meer van zn vader, moeder en kinderen houdt dan van Mij, is Mijn Liefde niet waardig?"
De critici beweerden dat Franz geestelijk gestoord was en in feite zelfmoord aan het plegen was. Ondanks de harde kritieken, en hoewel hij zelfs door een aantal priesters en zelfs zijn moeder aangemoedigd werd om mee te werken, bleef Franz bij zijn standpunt.
In een brief aan een bevriende priester smeekt Franz om voor hem te bidden, en zegt hij dat niemand hem kan afbrengen van wat hij zag als: "Een groot gevaar voor het welzijn van mijn ziel dat deze bende voorstelt. Het is zo al moeilijk om zelfs maar één stap dichter bij de perfectie te komen. Is het zelfs nog maar denkbaar om het te proberen in zon geval? Iedereen zegt me dat ik niet zou mogen doen wat ik doe, omwille van het gevaar van de dood [in de gevangenis], maar het lijkt mij dat de anderen die wél vechten, niet vrijgesteld zijn van hetzelfde gevaar van de dood. Ik geloof dat het beter is om zn leven onmiddellijk op te offeren, dan het gevaar te lopen om te zondigen en dan te sterven." Franz smeekt dan om een nagedachtenis tijdens de Mis, "zolang men je nog toestaat om de Mis te vieren.
Toen hij in het Ennis Opleidingscentrum weigerde mee te werken, werd Franz onmiddellijk gearresteerd. De volgende dag werd hij overgebracht naar de militaire gevangenis van Linz. Men gaf hem de indruk dat zijn terechtstelling elke minuut kon plaatsvinden.
In zijn eerste brief naar huis, schreef hij: "Vanuit mijn nieuwe thuis. Vergeet me niet in jullie gebeden en alles zal goed komen zoals God het wil... Moge God jullie alles geven dat jullie voor jezelf wensen, zolang het niet in de weg staat van jullie eeuwige welzijn. Want de zorgen van deze wereld zullen spoedig voorbijgaan." Vervolgens vraagt hij zijn echtgenote om een paar noodzakelijke dingen ... zeep, een werkhemd, enz.. " en hij besluit met de vraag of ze in haar brief "één van die kleine brochures over de verschijning van de H. Moeder in Portugal" wil bijvoegen.
Tijdens de begindagen van zijn gevangenschap, werd hij in zijn standpunt aangemoedigd door andere gevangenen, en hij zou twee veroordeelde mannen bekeerd hebben. Hij zei dat hij meer kon verwezenlijken te midden van de verbitterde en ontgoochelde gevangenen, dan hij ooit kon hopen te verwezenlijken in het leger.
In een andere brief aan zn vrouw schreef hij: "Ik ben steeds angstig omdat je omwille van mij zoveel moet lijden: vergeef het me als ik je onrecht aandoe." Dan vertelt hij haar dat hij zichzelf klaar heeft bevonden om in het medische korps te dienen, omdat hij dan een barmhartige dienst zou verlenen, maar hij kwam terug op zijn beslissing toen hij zich realiseerde dat hij enkel maar iemand anders zou vervangen die in zijn plaats zou gaan vechten en doden. Het maakte eigenlijk weinig uit dat hij van mening veranderde: zijn verzoek om bij het medische korps te dienen werd afgewezen.
Echte naam: Pietro Rainalducci di Corvario [? - Avignon, 16 oktober 1333]
In 1328 ontving de geëxcommuniceerde Duitse koning Lodewijk van Beieren de keizerskroon van Sciarra Colonna. Op 18 april verklaarde deze, in naam van Lodewijk van Beieren, Johannes XXII tot ketter, indringer en verdrukker van de kerk en ontdeed hem daarom van zijn pauselijke waardigheid. Een stropop die de paus voorstelde werd te Rome openlijk verbrand en op 12 mei werd een Franciscaner monnik, Pietro, door Lodewijk tot tegenpaus uitgeroepen. Deze nam de naam Nicolaas V aan. In augustus 1330.
Lodewijk trok zich echter in 1329 uit Rome terug, waardoor de tegenpaus zijn steun verloor. Deze kon niets anders dan naar Avignon reizen en zich aan Johannes XXII onderwerpen. In augustus 1330 schreef Pietro naar Paus Johannes XII en vroeg hij kwijtschelding en vergiffenis. Deze werden hem verleend, maar Pietro mocht de stad niet meer verlaten. Hij bracht zijn drie resterende levensjaren door in vrijwillige boete en studie. Hij stierf in 1333.
Malachias profetie is een zinspeling op zijn naam en als tegenpaus zit men uiteraard steeds met een schisma.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3358 van 11/8/2010
Lieve zonen en dochter, voorwaarts in gebed. Ziehier, de tijd die door Mij is voorspeld, is gekomen. Keer u niet af. God heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging die ze met hun eigen handen hebben voorbereid. Keer terug tot Jezus. Hij alleen is uw alles en zonder Hem kunt u niets doen. Ik ben uw Moeder en en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot bekering. Doe uw best in de opdracht die die Heer u heeft toevertrouwd. Weet dat vele plaatsen die u vandaag nog ziet, zullen ophouden te bestaan. De aarde zal hervormd worden en na de grote rampspoed zullen de mensen de krachtige hand van God in actie in. Er zal een grote vernietiging zijn in het land van Cheirosa en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Laat de handen niet zakken. Laat de dingen niet die u morgen moet doen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het wezenlijke kenmerk van de antichrist
Laat ons eerst naar de profetie kijken en dan naar het historisch archief. In Daniël 8: 9-12 werd ons meegedeeld dat "de kleine hoorn" de Joden onder de voet zal lopen, God zal lasteren, de Joodse tempel zal onteren, de offerplechtigheden zal verhinderen. Daniël vertelt zelfs hoe lang de ontheiliging van de tempel zal duren. Het zal 2.300 avonden en ochtenden duren eer de heilige plaatsen in ere hersteld zullen zijn [vers 14]. Concreet betekent dit waarschijnlijk dat de offerplechtigheden, ritussen in totaal 1.150 dagen verhinderd zullen zijn gezien er telkens s morgens en s avonds een offerplechtigheid plaatsvond [Exodus 29:38-43].
Het is volgens deze bronnen dat we te weten komen dat Antiochus gedood werd en dit tijdens een invasie in Egypte. Dit nieuws zet een voormalig hogepriester genaamd Jason tot revolteren aan. Deze hogepriester werd door Antiochus afgezet, en hij zag nu de kans om zijn positie terug te winnen. Zo viel hij Jeruzalem binnen met een leger van 1.000 man. De snelle en brutale reactie van Antiochus werd opgenomen in 2 Maccabeeën 11-16.
Toen Antiochus hoorde wat er gebeurd is, concludeerde hij hieruit dat Judea in opstand was gekomen. Vanuit Egypte marcheerde hij als een wild beest richting Judea en stormde de stad Jeruzalem binnen. Vervolgens beviel hij zijn soldaten iedereen die ze ontmoeten, zonder genade, neer te slaan, en ook diegenen die bescherming zochten in hun huizen af te slachten. Het was een bloedbad van jong en oud, van vrouwen, maagden en kinderen. In die drie dagen vielen er veertigduizend doden door geweld en nog eens evenveel toen ze verkocht werden als slaven. En alsof dat nog niet genoeg was had hij de brutaliteit om de allerheiligste tempel in de gehele wereld binnen te vallen. Met zijn onreine handen greep hij naar alle heiligheden van de tempel en met zijn zedenloze handen veegde hij brutaal alles weg wat de vorige koningen gedaan hadden voor het tot stand komen voor de glorie en de eer van de plaats.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
26-10-2010
26 oktober 2010
26 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 63]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Waarom? Ik vermoed dat het moet zijn omwille van de onwetendheid. Niemand zou vrijwillig het heilig vertrouwen van God willen schaden. Mirjana: Jezus zei ooit op het kruis: "Vader, vergeef ze want ze weten niet wat ze doen." Het vergt veel gebeden om al deze mysteries in het juiste perspectief te zien.
Janice: Mirjana, weet u of het lijden deel uitmaakt van Gods plan? Mirjana: Ongehoorzaamheid aan Gods plan veroorzaakt lijden.
Janice: God wil het paradijs voor ieder van Zijn kinderen, nietwaar? Mirjana: Dat is Zijn wil. Voor degene die van God houden, leiden alle dingen samen naar het goede, zelfs het lijden.
Janice: Mirjana, dat vereist een groot geloof en vertrouwen. Hoe dieper het lijden, hoe meer geloof en vertrouwen het vereist. Mirjana: Het is daarom dat de Gezegende Moeder ons zegt om te bidden voor een stevig geloof. Ons geloof en vertrouwen moeten strenger zijn dan de dood. Voor degene die Gods liefde kennen en die in Gods liefde geloven en erop vertrouwen, is er enkel vrede.
Janice: Wat is er nodig om de vrede te ervaren? Weet u dat, Mirjana? Mirjana: Geloven in Gods liefde, vertrouwen op Gods goedheid, en liefde voor Zijn wil zijn sterk genoeg om aan zijn wil te gehoorzamen om het even wat er in het leven van iemand gebeurt.
Janice: Mirjana, hoe kennen we Gods wil? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat we Gods wil kunnen kennen door geloof, vertrouwen, de heilige Schrift, vurig gebed, oprechte gehoorzaamheid aan de Geboden, de Kerk en het wettelijk gezag.
Einde
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Paus hekelt oorlogen, geweld en terrorisme in het Midden-Oosten
Paus Benedictus XVI heeft eergisteren de conflicten, de oorlogen, het geweld en het terrorisme in het Midden-Oosten aan de kaak gesteld bij de officiële afsluiting van de synode voor het Midden-Oosten in het Vaticaan. De kerkvorst benadrukte ook dat vrede mogelijk en dringend is.
"De conflicten, de oorlogen, het geweld en het terrorisme duren al te lang in het Midden-Oosten. Vrede, een gift van God, is ook het resultaat van de inspanningen van mensen van goede wil en van nationale en internationale instellingen, in het bijzonder van de staten die het meest betrokken zijn bij de zoektocht naar een oplossing voor conflicten," zei de paus tijdens zijn homilie in de Sint-Pietersbasiliek.
De homilie werd voorafgegaan door een plechtige processie in de basiliek waar zowat 180 religieuzen uit het Midden-Oosten die deelnamen aan de synode, baden.
De synode over het Midden-Oosten, die twee weken duurde, beëindigde haar werkzaamheden zaterdag en vroeg in haar slotverklaring een einde te maken aan de Israëlische bezetting van de verschillende Arabische gebieden. Ook stelde ze dat de Joodse staat de Bijbel niet mag inroepen om een kolonisatiepolitiek te rechtvaardigen.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 258]
Preken
Wie niet godsdienstig is, gaat verloren
Ik hoor één van u nog zeggen: "Wat steekt er nu voor kwaad in, als je een ogenblik ontspanning zoekt? Ik leg niemand iets in de weg, maar moet ik dan ook de godsdienstige uithangen? Als je op zijn tijd niet gaat dansen, word je zo dood als een pier."
Ge vergist u vriend. Wie niet godsdienstig is, gaat verloren. Wat moet ge onder een godsdienstig mens verstaan? Een godsdienstig mens is iemand die zijn christelijke plichten vervult en anders niets. Ge zegt dat het tijdsverlies is om met u over de dansvloer te praten, omdat ge toch geen steek verandert, maar ge vergist u opnieuw. Door de vermaningen van uw pastoor in de wind te slaan, haalt ge u een nieuwe schuld op de hals, terwijl ik me door de vervulling van deze plicht verdiensten voor de hemel verwerf. In het uur van mijn dood zal God mij niet vragen of ge uw plichten hebt gedaan, maar of ik ze u duidelijk en vaak genoeg heb voorgehouden! Ge wilt ook niet van mij aannemen dat er kwaad in steekt, wanneer ge ontspanning zoekt op de dansvloer. Ge gelooft me dus niet!
Dat is dan uw zaak. Mij gaat het er alleen om het u te zeggen op een manier dat ge het, tenminste als ge wilt, begrijpen kunt. Ik doe alles wat ik moet doen. Ge hoeft er u niet aan te ergeren: uw pastoor doet zijn plicht. Maar, zult ge me tegenwerpen, noch in de tien geboden, noch in de Heilige Schrift staat iets dat ons het dansen verbiedt. Misschien hebt ge ze niet goed nagekeken, broeders. Tracht me een ogenblik te volgen, en ge zult zien dat er geen enkel gebod bestaat dat door het dansen niet wordt overtreden. Ja, zelfs de sacramenten worden door dit zogenaamd onschuldig vermaak ontheiligd.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [10/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 205]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Calcutta
Einde oktober vertrok Broeder Roger naar India. Zijn verblijf in Calcutta was belangrijk in meerdere opzichten. Niet alleen beleefde hij daar een immersie in een wereld van absolute armoede, maar ook het vaderschap door de adoptie van een klein meisje.
Iedere morgen ging hij met een andere Broeder, een dokter, in een van de centra van Moeder Teresa waar de op straat gevonden kinderen werden onthaald: het crepeerhok voor kinderen. "Het was een experiment dat levenslang tekent. Het gebeurde dat een kind in onze armen stierf," getuigde de prior. Op 1 november beleefde hij een ontmoeting die zijn leven ondersteboven haalde: "Een klein meisje van vier maanden, met een ernstige blik, trekt de aandacht." Haar moeder was kort na haar geboorte overleden. Ze heette Sonaly. De verantwoordelijke van het onthaalhuis, Zuster Fabienne zei tegen de Broeders dat ze het risico liep niet te overleven, dat ze kracht niet bezat om de winter door te komen. Moeder Teresa drong aan bij Broeder Roger: Neem haar mee naar Taizé, je zult ze kunnen verzorgen.
Ongehoord voorstel. Hoe kan een mannelijke religieuze gemeenschap een kind aannemen? Maar Broeder Roger herinnerde zich het twintigtal wezenkinderen dat Taizé had opgenomen in de naoorlogse jaren. Geneviève, die er zich over ontfermd had, zou ook nu voor dit weesje kunnen zorgen. Het onverwachte en aandringende voorstel van Moeder Teresa kwam in feite overeen met de neiging tot onverwachte initiatieven van Broeder Roger. Hij rekende op God en aanvaardde. Met behulp van Moeder Teresa vervulde hij bij Indische en Franse overheden de nodige stappen en ging terug naar Frankrijk met het broze kindje.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 127]
Hadrianus
Overlijden
Hadrianus stierf in zijn villa te Baiae en werd eerst in Pozzuoli begraven, maar later herbegraven in de Tuinen van Domitia bij zijn onvoltooide mausoleum . Na voltooiing van zijn grafmonument, de Engelenburcht [Castel Sant'Angelo] in Rome, werd hij door zijn opvolger Antoninus Pius gecremeerd en bijgezet met de as van zijn vrouw Vibia Sabina en zijn adoptiezoon Lucius Aelius. In 139 keurde de Senaat op initiatief van Antoninus Pius, Hadrianus' opname onder de goden goed, dit overigens tegen de zin van de Senaat waarvan Hadrianus de macht had beknot. Hadrianus' decreten draaide men meteen terug en er werd als vanouds weer vanuit Rome bestuurd volgens het principe "Roma imperat." In 145 kreeg Hadrianus zijn tempel op het Campus Martius [Marsveld] in Rome waarvan er nog steeds zuilen staan, ingemetseld in een muur.
In de negentiende eeuw viste men in de Londense Theems een gaaf beeld van de keizer op. Opgravingen in het Turkse Sagalassos in 2007 onder leiding van professor Marc Waelkens met een team van de Katholieke Universiteit Leuven brachten een enorm standbeeld en een keizerskop van Hadrianus aan het licht. De mooiste beeldencollectie staat opgesteld in het British Museum te Londen. Het museum bezit ook een papyrussnipper van een grotendeels verloren autobiografie van de keizer.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Toen Franz zon twintig jaar oud was, verliet hij het dorp gedurende bijna drie jaar om in de ijzermijnen in de streek van Steiermark in Oostenrijk te gaan werken. In het socialistische milieu, dat nogal vijandig was t.o.v. het Katholicisme, besefte Franz blijkbaar hoe waardevol zijn geloof was, en hij begon meer in de liefde van God te groeien, en in het beoefenen van deugdzaamheid. Toen hij terugkeerde naar huis, was de verandering in Franz, van een onstuimige jongeman naar één van deugdzaamheid, zo plots dat veel dorpelingen verrast waren. Zoals één van hen zei: "Het was bijna alsof hij in bezit was genomen door een hogere kracht." Tegen de parochiepriester zei hij zelfs dat hij eraan dacht om het religieuze leven op te nemen. Vader Karobath raadde hem dat af, en wees Franz op zijn verplichting om de boerderij van zijn ouders te laten voortbestaan. Toen Frans in 1936 de diepgelovige Franziska huwde, geloofden velen dat hij haar had gekozen omwille van haar eigenschappen die in harmonie waren met zijn eigen geloof.
Hoewel men hem algemeen beschouwd graag had, geloofden sommige dorpelingen dat Franz te extreem werd in het uitoefenen van zijn deugdzaamheid; dat hij een fanatiekeling was. Hij zong hymnen terwijl hij werkte en vee hoedde, of onderweg van en naar de parochiekerk. Sommige dorpelingen herinneren zich, dat Franz de Rozenkrans bad terwijl hij het land ploegde, en zelfs zijn werk op de boerderij onderbrak om te bidden of een beetje in de Bijbel te lezen. Franz zei dat gokken een ondeugd was, en weigerde kaart te spelen, maar hij speelde wél mee als hij er zeker van was dat er niet om geld zou gespeeld worden. Hij bleef ook weg uit de plaatselijke tavernes, om te vermijden dat hij zou verzeild raken in politieke discussies die zich altijd leken te ontvouwen als Franz aanwezig was.
Franz ontwikkelde nog een vorm van zelfontkenning: Een buur beweerde dat, toen Franz de Heilige Eucharistie op dagelijkse basis begon te ontvangen, hij tot de middag vastte als een speciaal teken van respect voor het sacrament. Hij stak een knapzak vol met voedsel en vlees, om deze aan de armen uit te delen. Zijn vrouw zag dit stilzwijgend door de vingers, ook al leefden ze zelf eenvoudig en zelfs bijna in armoede. Franz had een diepe devotie voor de Heilige Moeder, en bezocht vaak haar heiligdom in Altötting. Soms vergezelde zn vrouw hem, achterop de motorfiets.
Toen de koster van de dorpskerk in 1940 overleed, nam Franz zijn verantwoordelijkheden over. Hij deed dit tot hij zijn militaire dienst moest vervullen. Hij zorgde voor het schoonmaken van de kerkgebouwen, assisteerde tijdens de kerkdiensten, hield de controle over de misdienaars, en had ook een aantal organisatorische taken. Franz weigerde giften te aanvaarden voor het assisteren bij begrafenissen en huwelijken. Zijn toewijding en de uitzonderlijke manier waarop hij zijn taken uitvoerde, worden erkend op een marmeren plaat op zijn graf, die hem aanwijst als Leherbauer, wat "koster" betekent.
Franz was een goeie boer. Na zijn bekering dachten sommigen dat Franz zn werkzaamheden op de boerderij wel moest verwaarloosd hebben om zijn godsdienstige activiteiten uit te voeren. Maar zijn familie zegt dat Franz zijn werkschema na zn bekering herindeelde, en efficiënter werd. Franz was een voorbeeldige buur op wie men altijd kon rekenen als men hulp nodig had. Hij was ook gekend als een voorbeeldige echtgenoot, vader en vriend.
Kort voor de invasie van de Nazis in Oostenrijk, kwam Franz krachtig op tegen het regime. Nadat de troepen van Adolf Hitler de Oostenrijkse grens in 1938 hadden overgestoken, stemden de Oostenrijkers bijna unaniem om Oostenrijk bij Duitsland in te lijven. Wat Franz nog meer van streek bracht, was het aantal Katholieke geestelijken dat de Nazis zelfs prees voor hun vele goede werken. Dit beïnvloede de mensen om de Nazis een zo goed als unanieme overwinning te bezorgen bij de stemming.
Hoewel hij door velen, waaronder ook Vader Karobath, aangemoedigd werd om voor de Nazi Partij te stemmen, is het in St. Radegund algemeen geweten dat Franz geen "ja" stem uitbracht. Men geloofde echter dat hij een "blanco" stem had uitgebracht, typisch voor andersdenkenden. Voor Franz betekende een "ja" stem het verraad van de Kerk en het land.
Franz weigerde met de Nazis mee te werken, waaronder ook de weigering om bij te dragen aan de "kleine rode collectebussen," die veel van de door de Nazis gesponsorde welzijns- of vaderlandslievende organisaties steunden. Die enkele keer dat hij wél een bijdrage deed was ten voordele van de politie. Misschien voelde hij een drang om de dienaars van de wet te helpen, omdat hij ze in het verleden zoveel last had berokkend.
In 1940 moest Franz zich in het Duitse leger aanbieden voor zn militaire opleiding. Hij begon onmiddellijk het advies van priesters, en zelfs de bisschop, in te winnen of het wel moreel aanvaardbaar was om in de Naziorganisatie te vechten. Na veel bidden en overweging, diende hij zich aan voor de opleiding, maar was zich bewust van het verzet dat hij uiteindelijk zou plegen. Op verzoek van de burgemeester van St. Radegund zou hij spoedig huiswaarts keren om voor zijn gezin en zijn boerderij te zorgen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 35: De Sutore Osseo [Van de schoenmaker uit Osa]
Johannes XXII [1316-1334]
Echte naam: Jacques Duèze [ook gespeld als Jacobus Arnoldi Deuza, of d'Osa of d'Euze] [Cahors, 1249-Avignon, 4 december 1334]
Tussen 1331 en 1332 deed hij zelf een paar uitspraken die hem tot aan zijn dood zouden achtervolgen: hij ontwikkelde de visie dat de heiligen God pas na het Laatste Oordeel van aangezicht tot aangezicht zouden aanschouwen, en dat de verdoemden nog niet definitief in de hel waren. Deze visie werd in 1333 aan de universiteit van Parijs veroordeeld en door zijn tegenstanders [onder wie Willem van Ockham] aangegrepen om zich tegen hem te keren.
Er werd aangedrongen om de paus door een algemeen concilie te laten veroordelen en af te zetten. Maar zover zou het niet komen... Johannes XXII werd ernstig ziek en op zijn sterfbed, in aanwezigheid van zijn kardinalen, verklaarde hij zich bereid om zijn standpunten te herroepen, als die zo strijdig waren met de gangbare geloofsopvattingen binnen de kerk.
Hij overleed op 4 december 1334, op de leeftijd van 89 jaar, en werd begraven in de kathedraal Notre-Dame-des-Doms te Avignon.
De spreuk van Malachias verwijst volledig naar zijn afkomst en naar zijn familienaam. Bovendien beweren alle geschiedkundigen dat hij de zoon was van een schoenmaker.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3357 van 18/8/2010
Lieve zonen en dochters, sterke winden zullen de Torens dooreenschudden en Mijn kinderen zullen doodsbang zijn. De mensen zullen het Witte Huis ontvluchten en de dood ontmoeten in Correntes. Nu is het de tijd van grote smarten voor u. Het land van het Heilige Kruis [Brazilië] zal getroffen worden. Uw kruis zal zwaar zijn, maar God zal aan uw zijde staan. Kniel neer in gebed want dit is de voor u de wijze om de overwinning te bekomen. Ik kom uit de Hemel om u tot Mijn Zoon Jezus te leiden. Open uw harten en wees volgzaam aan mijn oproep. Voorwaarts zonder vrees. Na alle rampspoed zal er een grote overwinning van God komen voor u. Keer u niet af. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Symbolische kenmerken van de antichrist
Daniëls beschrijving van het Griekse Keizerrijk legt de klemtoon op de kracht van zijn leger en de snelle opeenvolgende veroveringen. Dit stemt overeen met het feit dat ons werd gezegd in de Openbaringen dat de antichrist de gehele wereld in drie en een half jaar zal veroveren. Daniël benadrukt ook het ego van de opvallende hoorn. Deze figuur zal erop uit zijn zichzelf sterk te willen verheerlijken [vers 8].
Daniël rondt zijn beschrijving af van de mannelijke geit door ons te vertellen dat de betreffende hoorn zal gebroken en vervangen worden door 4 andere hoorns [vers 8]. Deze profetie werd in de geschiedenis bewaarheid door de dood van Alexander de Grote op de leeftijd van 33 jaar en zijn Keizerrijk viel uiteen in 4 koninkrijken met aan het hoofd 4 van zijn generaals.
Vers 9 van hoofdstuk 8 beschrijft ons het derde symbolische antichristkenmerk. Als we het vertalen volgens de terminologie van hoofdstuk 7 dan heet Daniël dit individu "De kleine hoorn." Hij zegt dat hij zal voortkomen uit één van de vier delen van het koninkrijk van Alexander de grote en dat hij zal oprukken tot het "Beloofde Land Israël."
Deze persoon was een Griekse tiran die wou heersen over het Seleucidische gebied van Alexanders koninkrijk, een gebied dat Syrië en Israël omvat. Zijn naam is Antiochus. Hij was een waanzinnig man die zichzelf als "goddelijk" zag. Hij betitelde zichzelf Antiochus Epiphanes, vertaald "Antiochus, de verpersoonlijking van God." De Joden noemden hem spottend "Antiochus Epimanes," of "Antiochus de waanzinnige," een naam die hem goed typeerde.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
11. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 14 november [zie rubriek gebeden].
Henk
25-10-2010
25 oktober 2010
25 oktober 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Dat deze tijd een tijd van gebed mag zijn voor u. Mijn oproep, kleine kinderen, wenst voor u allen een oproep te zijn tot beslissing om de weg van de bekering te volgen. Daarom, bid en zoek de tussenkomst van al de heiligen. Laat hen voor u een voorbeeld zijn, een stimulans en een vreugde naar het eeuwige leven. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Onder normale omstandigheden zou ik mezelf zitten afvragen: "Wat zit ik in Godsnaam op dit onwezenlijk uur nog mails te zenden?" Maar deze keer heb ik een goede uitleg: ik kijk naar de berichtgeving van de Chileense televisie over de reddingsoperatie in de mijn van San José, nabij Copiapó, in de Chileense Atacama woestijn, 3.000 meter boven de zeespiegel, met bergen langs alle zijden die tot 7.000 meter reiken. Dit is een verschrikkelijke plaats. Als men zegt dat het in zuiden van Californië nooit regent, dan regent het nog minder in Atacama. Het schaarse leven dat ginds overleeft, hangt af van de "camanchaca," een heel dichte mist, die opstijgt vanuit het westen, het kustgebied, tijdens de nacht. Als u denkt dat u als eens midden in een dikke mistlaag hebt gezeten, wacht dan tot u midden in de camanchaca zit. Het is een ervaring van zo goed als blind zijn. De vochtigheid ervan is de enige bron van water hier.
Terwijl ik zit na te denken, heb ik het gevoel alsof er voor ons een heel mooie boodschap in hedendaags mirakel zit. Denk eens na, deze 33 mijnwerkers, eenvoudige mensen met een familieleven, met echtgenotes, zonen en dochters, hebben allen hetzelfde gemeen: uiterste armoede, omdat niemand op zoek gaat naar werk in een 140 jaar oude mijn, tenzij men echt nood heeft aan werk. Zij die dit soort werk aanvaarden, doen het voor de tengere voordeeltjes.
Als u er geen idee van hebt hoe arm de mensen leven in Chili, probeer u het u dan eens voor te stellen, maar vermenigvuldig het daarna met 10, zo hard is het leven in de Atacama woestijn. Chili lijdt en was ooit overgeleverd in de handen van een communistische regering die er, in het begin van de jaren 70, bijna in geslaagd was om het land op vier jaar tijd op de rand van de afgrond te brengen.
Het land begint het laatste decennium stilaan uit de sloot te raken. Chilenen zijn heel nationalistisch van aard en zoals nergens ter wereld zijn hun mijnwerkers de hardste onder de hardere en de armste onder de armeren, maar dat hield hen niet tegen om gelovig te zijn. Gevangen in de ondergrond, ontving ieder van hen een rozenkrans die persoonlijk gezegend was door Paus Benedictus XVI. Ze baden zonder ophouden en hadden een klein altaar gebouwd in hun schuilplaats, met enkele religieuze beelden er op.
Hebt u de aanvang van de redding gezien? Hebt u dan ook opgemerkt dat de president van Chili er absoluut geen probleem in zag om een Kruisteken te maken. Hij voelde er zich niet beschaamd voor om God te bedanken om het leven van de mijnwerkers te hebben gespaard. Ook prees hij zijn landgenoten, omdat ze zich zo goed weten te redden hebben uit de schrikwekkende aardbeving, eerder dit jaar. Hij koos ervoor om de eer niet voor zichzelf op te strijken, maar legde er de nadruk op dat het een werk was van eenheid onder alle Chilenen, elke dag opnieuw, en dat ze niet moeten zitten te wachten tot er een ramp gebeurt om als zusters en broeders samen te werken voor het welzijn van Chili.
De Chileense president, Sebastian Piñera, heeft op 13 oktober de harten gestolen van iedereen. De man liep ooit nog school aan het Sint-Bonifatiuscollege te Brussel, omdat zijn vader ooit ambassadeur was van België tijdens het presidentschap van Eduardo Frei Montalva. Hebt u de warme knuffels opgemerkt die de brave man uitdeelde aan elke geredde mijnwerker? Hartverwarmend! Ziet u uw baas op het werk dit reeds doen bij u? Nochtans zou het de werksfeer meer dan ten goede komen.
Eén ding hebben we zeker geleerd. De Chileense President gelooft in God en voelt zich niet ongemakkelijk bij het tonen van zijn geloof en om God te bedanken voor de goede afloop. Toen hij zijn prachtige vrouw een kus gaf, kon met zou de uitstraling van geluk van zijn gelaat aflezen. Zijn gevoelens waren absoluut niet geveinsd.
Dank u, president Sebastian Piñera, omdat u ons een les in nederigheid hebt geleerd.
Mijnexperte noemt de redding van de Chileens mijnwerkers een mirakel
De wereld heeft op 13 oktober kunnen toezien hoe een reddingcapsule, de "Phoenix Eén" alle 33 mijnwerkers één voor één heeft naar boven gebracht. Terwijl de mijn in Chili zich op meerdere duizenden kilometers bevindt van Idaho, heeft het reddingsteam een rijk gevulde ervaring opgedaan met betrekking tot het redden van mijnwerkers.
Newschannel 7 ging dan ook praten met een professor geologie aan de universiteit van Idaho. Het bezoeken van mijnen maakt deel uit van haar werk met de Geologische expertise te Idaho.
Dr. Virginia Gillerman geeft de donkere gangen van de mijnen over de hele wereld gezien en heeft een indrukwekkende kennis opgebouwd. Zij heeft mijnen bezocht in Zuid-Amerika, Austrialië en de Verenigde Staten.
Ze weet waarom de reddingsoperatie riskant was. De kans bestond dat er een enorme druk zou vrijkomen. Het boren diende dus met de grootste voorzichtigheid en nauwkeurigheid te gebeuren. En dan spreken we nog niet over de gevangen mijnwerkers, die nooit langer dan 12 uur beneden in de tunnels zijn en nu voor meer dan twee maanden moesten zien te overleven.
"Het moet een mentale en emotionele ontbering geweest zijn, voor iedereen, denk ik, omdat, ook al hadden ze wat voorraad en werd er voor hen, nadat ze gevonden werden, zo goed mogelijk zorg gedragen, toch voelt men zich nog steeds in een duistere gevangenis, met 33 verschillende karakters," zegt Dr. Gillerman.
Nu werkt ze bij de Geolosche expertise te Idaho, een groep die de mijnwerkers onderricht geeft over de gevaren van hun werk. Het is een moeilijke opdracht, want de mijnen brengen heel wat geld op. In 2008 was de omzet een miljard dollard, enkel voor Idaho. Er ligt dus heel wat druk op onze schouders, waardoor we fouten kunnen maken.
In Idaho, Silver Valley, in het noorden, wordt, zoals de naam het reeds zegt, zilver ontgonnen, terwijl het in het zuiden vooral om fosfaat gaat. In centraal Idaho is het dan vooral molybdeen. Bijkomend aan al deze zorg, gaat het in Idaho vooral om heel diepe mijnen, nog dieper dan deze in Chili.
"Deze mijnwerkers werken in diepten van meer dan 1.600 meter ondergronds, in feite dus onder het zeeniveau en tussen rotsgebieden die onder een enorme druk staan. Zeker gebeuren er soms instortingen en ongelukken. Gelukkig niet al de dikwijls, maar de mogelijkheid is nooit ver weg," zegt Dr. Gillerman.
En Idaho heeft geleerd uit de ervaring. In mei 1972 was er een mijnramp die tot de ergste behoorde uit de geschiedenis van de VS. Nabij Kellogg brak er vuur uit in de "Sunshine Mine," waarbij de rook zich over het hele netwerk van tunnels verspreidde. Hierbij kwamen 91 mijnwerkers om het leven en werden er strengere regels opgesteld voor de mijnuitbaters.
Dat is nu tientallen jaren geleden, maar kan er een andere "Sunshine" of "Chiliramp" gebeuren in Idaho?
"Jazeker. Wij hopen uiteraard dat het niet voorvalt, want we hebben strenge veiligheidsvoorschriften, vooral in mijnen die bestaan uit harde rots. Deze uit Idaho behoren daar allen toe. Voor zij die de veiligheidsvoorschriften voor mijnen opstellen is het een gedeelde verantwoordelijkheid, waarvan het ene gedeelte bij de Staten valt en het overige gedeelte bij de Mine Safety and Health Administration, een agentschap opgericht in 1978, een aantal jaren na de mijnramp in het noorden van Idaho."
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 62]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, hel en vagevuuur
Janice: Waarom, Mirjana? Mirjana: Omdat ik weet wat hen te wachen staat. De Gezegende Moeder vraagt aan al haar trouwe kinderen hun leven te wijden aan haar, om te bidden en te vasten en boete te doen opdat iedereen het koninkrijk van de hemel zou verwerven.
Janice: Is deze verschijning alleen voor de gelovigen? Mirjana: Neen. Deze verschijning is voor iedereen op aarde. Elke persoon op aarde zal een rol te vervullen hebben als de geheimen worden ontvouwd. Velen, zoals ik, kennen reeds hun rol in deze verschijningen. Er zal lijden zijn. Zij die de boodschappen van de Gezegende Moeder volgen, zullen vervolgd worden maar op het einde zal alles goed komen. De verdiensten zijn groot. Zij zijn elke vorm van lijden en vervolging waard.
Janice: Zal de bisschop tot geloof in de verschijningen komen? Mirjana: De Gezegende Moeder wil dat wij bidden voor de bisschop en hem liefhebben en gehoorzamen. Gods wil wordt altijd verwezenlijkt. Soms moet er vreselijk lijden plaats hebben want de vrije wil van het mensdom is een heilig vertrouwen dat van God komt.
Janice: De vrije wil van het mensdom is een heilig vertrouwen? Mirjana: Velen misbruiken dit heilig vertrouwen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 257]
Preken
Wij vieren naamdag
Maar nee, ge besteedt de tijd liever aan het klaarmaken van dingen die uw genotzucht strelen! Zou je niet gaan zeggen dat de naamdag een dag van losbandigheid is? Of komen uw ouders en uw vrienden misschien, evenals vroeger, om te delen in de genaden die God ons door tussenkomst van onze patroonheilige verleent? Ze komen ja, maar alleen om die dag bijna helemaal aan tafel door te brengen. Vroeger duurden de heilige diensten veel langer dan tegenwoordig en toch bleken ze altijd nog te kort. Tegenwoordig heb je zelfs huisvaders die tijdens de heilige diensten rustig aan tafel zitten en zich te goed doen aan vlees en wijn.
De eerste christenen nodigden elkaar wederkerig uit om hun gebeden en hun goede werken even zo vele malen te verdubbelen als er gasten waren. Schijnt het er tegenwoordig niet veeleer om te gaan door overdadig eten en drinken de zonden te verdubbelen? Weet ge wel dat God u rekenschap zal vragen, zelfs van iedere cent dat ge voor een verkeerd doel uitgeeft? Begint het er niet veel op te lijken dat we onze naamdag enkel vieren om onze patroonheilige te beledigen en onze ondankbaarheid te verdubbelen?
Alles welbeschouwd, broeders, moeten we toch tot de conclusie komen dat we degene die God ons tot voorbeeld heeft gegeven, in geen enkel opzicht navolgen. Hij heeft zijn leven doorgebracht in boete en in tranen. Hij is onder de grootste kwellingen gestorven. Maar ik ben er zeker van dat er parochies zijn waar op de naamdag meer zonden bedreven worden dan tijdens de rest van het jaar. Tot de Joden heeft God eenmaal gezegd dat hun feesten een gruwel waren en dat Hij hun het vuil van die dagen in het aangezicht zou werpen. Aldus geeft Hij ook ons te verstaan hoe diep Hij wordt beledigd op dagen die doorgebracht moeten worden in tranen en gebed. We lezen in het evangelie dat Jezus Christus op de aarde is gekomen om in de zielen het vuur van de goddelijke liefde te ontsteken? Maar we mogen we aannemen dat ook de duivel over de wereld ronddoolt om het vuur van onzuiverheid te ontsteken in de harten van de christenen, en vooral bij feesten en dansgelegenheden wakkert hij het aan. Ik heb lang geaarzeld, eer ik kon besluiten om dit onderwerp met u te bespreken, want het is moeilijk te begrijpen voor de christenen van deze onze tijd, die door hun hartstochten worden verblind. Ze staan er immers nooit bij stil. Maar als het geloof in u niet afgestorven was, zoudt ge me één oogopslag zien dat ge een afgrond tegemoet rent, zolang ge u met zoveel vuur aan zulke rampzalige genoegens overgeeft.
"U verspilt uw tijd," zult ge me zeggen, "het heeft geen zin met ons over de dansvloer te praten en over het kwaad dat we daar doen. We kunnen het toch niet laten." Ja, ik geloof u graag, want reeds Tertullianus heeft opgemerkt dat velen liever weigeren om zich tot het christendom te bekeren dan van dergelijke vermaken af te zien.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [9/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 204]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Calcutta
Taizé was een van de geliefde verzamelplekken geworden van de jeugd, gelovig of niet, meer op zoek dan zelfzeker. In de zomer ontving de Gemeenschap doorgaans twee duizend jongeren per week.
Op de samenkomst van Pasen 1976 kondigde Broeder Roger aan dat Moeder Teresa in de komende maand augustus in Taizé zou zijn en dat hijzelf in oktober voor een tijd het leven in de crepeerhokken van Calcutta zou gaan delen, en daarna het leven van de armsten in Bangladesh. Ginder zou hij met een groep jongeren uit verschillende werelddelen een tweede Brief aan het Godsvolk opstellen. Enkele Broeders verbleven al in Bangladesh sinds twee jaar in een slum (sloppenwijk) van Chittagong, en andere werkten met Moeder Teresa.
De stichteres van de Missionarissen van de Liefde was al wereldvermaard voor haar actie ten voordele van de armsten in Calcutta. Frankrijk had haar het jaar daarvoor ontdekt door de vertaling van haar eerste biografie en van het eerste in het Frans uitgegeven boek van haar: De vreugde van de gave.
Tijdens die eerste ontmoeting stelden Broeder Roger en Moeder Teresa samen op 16 augustus een gebed op dat aan alle jongeren voorgelezen werd: "O God, Vader van ieder mens, je vraagt aan allen om de liefde te dragen, daar waar de armen vernederd zijn, de vreugde daar waar de Kerk wordt neergehaald, de verzoening daar waar de mensen verdeeld zijn, de vader met zijn zoon, de moeder met haar dochter, de echtgenoot met zijn vrouw, de gelovige met degene die niet kan geloven, de christen met zijn onbeminde broeder christen. Je opent voor ons deze weg opdat het gevierendeeld lichaam van Jezus Christus, uw kerk, desem van eenheid zou worden voor de armen van de aarde en in de hele menselijke familie."
Moeder Teresa heeft een grote invloed gehad op de prior van Taizé, die in haar een vrouw van God ontdekte met een onmetelijk mededogen, een vrouw van gebed en contemplatie, ook een soort oudere zus [ze was vijf jaar ouder dan hij] die hem aanspoorde op sommige wegen met een overtuigend gezag.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 126]
Hadrianus
Opvolging
Zijn huwelijk bleef kinderloos. In 136 adopteerde hij Lucius Ceionus Commodus als zijn zoon en opvolger, niet te verwarren met de latere keizer Commodus, zoon van Marcus Aurelius. Deze opvolger kreeg daarmee de naam Lucius Aelius Caesar, maar genoot zelf een zwakke gezondheid en overleed rond nieuwjaar 138. In 137 sloeg Hadrianus een samenzwering tegen hem neer van zijn zwager en ex-consul Lucius Julius Ursus Servianus en diens kleinzoon Gnaeus Pedanius Fuscus Salinator.
Met Commodus had Hadrianus waarschijnlijk de opvolging in twee generaties willen veiligstellen, want een dochter van Commodus was verloofd met een vijftienjarige gunsteling, Marcus Annius Verus, de latere Marcus Aurelius. Toen Commodus overleden was, adopteerde Hadrianus de gewaardeerde senator Antoninus in diens plaats, en vroeg hem op zijn beurt om de zoon van Commodus en Marcus Annius Verus te adopteren. Deze laatsten kregen respectievelijk de namen Lucius Aurelius Commodus en Marcus Aurelius Verus. Zo zorgde Hadrianus voor zijn opvolging door twee "goede" keizers, Antoninus Pius en na hem Marcus Aurelius.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Franz interesse voor de dames bracht hem in nog meer problemen, toen men dacht dat hij de vader was van een bastaardkind. Veel van de dorpelingen dachten dat hij niet de vader was, terwijl zijn vrienden dachten van wel. Of hij het nu was of niet, Franz aanvaardde het kind, en dat feit werd jaren later door zijn weduwe bevestigd en ook in brieven die hij vanuit de gevangenis schreef.
Bovenop zijn "zwak" voor de dames, zoals de dorpelingen het noemden, was Franz gekend als een getalenteerde sportman. Een jonge man die hield van dansen, bowlen, en kaartspelen. De meest levendige herinnering van zijn buren is misschien wel dat Franz de eerste in het dorp was die een motorfiets had. Nadat hij die gekocht had, vertrok Franz een paar dagen zonder iemand te vertellen waar hij naartoe ging. Zijn uitstapjes leidden hem vaak naar een vriend in Salzburg, die zegt dat Franz een gelukkige jongeman was die deelnam aan dansavonden, oogstfestivals, en gelijkaardige sociale evenementen.
Franz had de reputatie een jonge man met veel tekortkomingen te zijn. Later in het leven gaf hij toe dat hij spijt had van zijn verleden, en hij schreef vaak tegen de immoraliteit. De verandering in het karakter en gedrag van Franz komt tot uiting in een lange brief die hij in 1936 aan zijn petekind schreef, wiens vader was overleden. In een poging om de plaats van de vader in te nemen, gaf Franz de jongen raad in zaken die een jongen van vijftien of zestien jaar aanbelangen: "Indien de verleiding ooit zo sterk zou worden, dat je voelt dat je moet toegeven aan de zonde, denk dan even aan de eeuwigheid. Want het gebeurt vaak dat een man zijn tijdelijk en eeuwig geluk op het spel zet voor een paar seconden plezier. Niemand kan weten of hij ooit nog de gelegenheid zal hebben om te biechten, of dat God hem de genade zal geven om te boeten voor zijn zonde. De dood kan ons elke minuut verrassen, en bij een ongeval heeft men zelden genoeg tijd om berouw en spijt te voelen. Dit kan ik je vertellen uit eigen ervaringen."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 35: De Sutore Osseo [Van de schoenmaker uit Osa]
Johannes XXII [1316-1334]
Echte naam: Jacques Duèze [ook gespeld als Jacobus Arnoldi Deuza, of d'Osa of d'Euze] [Cahors, 1249-Avignon, 4 december 1334]
Johannes XXII mengde zich in een slepend conflict dat verdeeldheid zaaide binnen de orde der Minderbroeders, door de kant van de conventuelen te kiezen, tégen de spiritualen. Deze laatsten predikten de absolute armoede en beschouwden zelfs het opslaan van levensmiddelen als zondig. Een handjevol hardleerse spiritualen die zich tegen de pauselijke beslissing bleven verzetten, verschenen voor de Inquisitie en belandden uiteindelijk in 1318 op de brandstapel.
Maar ook daarna volhardden de minderbroeders, tot grote ergernis van de paus, in hun visie dat Christus en de apostelen géén eigendommen hadden bezeten. De meerderheid van de Minderbroeders onderwierpen zich in 1325 aan het pauselijke gezag, maar een minderheid scheidde zich af,waaronder Michaël van Cesena en de beroemde filosoof Willem van Ockham [1347, de persoon die model stond voor de hoofdfiguur William van Baskerville in Umberto Ecos's roman "De naam van de roos," waarvan het verhaal kadert in deze theologische discussie].
Johannes XXII sloeg deze allemaal in de ban, en verklaarde dat het recht om bezittingen te hebben reeds van de tijd van Adam en Eva dateerde.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3355 van 7/8/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed. U zult verschrikkingen zien op aarde. De grote heuvel zal instorten en veel smart veroorzaken. De hoge brug zal instorten en de kinderen van de prinses zullen wenen en jammeren. Ik lijd om wat er over u zal komen. Keer terug tot de Heer en vul uzelf met Zijn Liefde. Verlaat het pad niet dat ik voor u heb uitgetekend. Verander uw leven en geef uw "ja" aan de roep van de Heer. Laat de dingen niet die u morgen moet doen. Ik weet wat u noden zijn en Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Wie met de Heer is zal nooit hulpeloos achtergelaten worden. Dien de Heer in vertrouwen en Hij zal altijd aan uw zijde zijn. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De terreur van de antichrist
Deze verzen brengen ons tot het tweede hoofdthema van de eindtijd profetieën van Daniël: de antichrist en zijn demonische rol. Daniel zou de profeet van de antichrist kunnen genoemd worden omdat hij ons voorziet met meer informatie dan elke andere profeet, met inbegrip van Johannes in het boek van de Openbaringen, aangaande deze tiran.
In Daniel 7, verzen 8, 25 en 26 bijvoorbeeld beschrijft de profeet de antichrist als een trots man vervuld van grootsprakerigheid, en blasfemie, een vervolger van de joden, een die de wet en de tijden zal veranderen. Hij zal natuurlijk de westerse wetten veranderen gezien het gebaseerd is op de bijbel, en hij zal ook de kalender veranderen gezien deze gelinkt is aan de Jezusgeboorte.
Verder wordt ons duidelijk gemaakt dat hij de joden zal vervolgen gedurende drie en een half jaar, en dan zal er plotseling aan hem en zijn keizerrijk een einde worden gesteld.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
21-10-2010
21 oktober 2010
21 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 4/5]
Medjugorje en Garabandal
Medjugorje
Op 25 augustus 1991 geeft Onze Lieve Vrouw de volgende boodschap door te Medjugorje via Marija Pavlovic: ""Lieve kinderen! Vandaag nodig Ik u uit om te bidden, nu zoals nooit hiervoor, nu Mijn plan zich begint te verwezenlijken. satan is sterk en wenst Mijn plannen van vrede en vreugde weg te wissen door u te laten denken dat Mijn Zoon niet standvastig is in Zijn beslissingen. Daarom roep Ik u op, lieve kinderen, om nog beter te bidden en te vasten. Ik roep u op tot negen dagen van zelfverzaking, zodat met uw hulp, alles wat Ik wens te verwezenlijken door de geheimen, die Ik begonnen ben in Fatima, volbracht kan worden. Ik vraag u om nu, lieve kinderen, het belang van Mijn komst en de ernst van de situatie te willen begrijpen. Ik wens alle zielen te redden en ze aan God voor te stellen. Laat ons daarom bidden opdat alles wat Ik begonnen ben zich volledig zou volbrengen. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Er blijft dus geen enkele twijfel meer over: Medjugorje is de voortzetting en voltooiing van het werk dat Maria is begonnen te Fatima. Op 13 oktober 1917, toen de laatste van de zes verschijningen plaatsvond te Fatima en toen ook het zonnewonder plaatsvond, verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. Dit is een eerste aanwijzing van een Hemelse tussenkomst, aangezien Onze Lieve Vrouw van Karmel de hoofdpatrones is van Chili.
Een tweede aanwijzing vinden we in de datum van de instorting van de schacht. In 1984, kort voor de vijfde augustus, verklaart Maria aan de gebedsgroep van Ivan [en Marija ook nog destijds], dat 5 augustus 1984 Haar tweeduizendste verjaardag zal zijn. Alhoewel de Kerk de verjaardag van Maria officieel viert op 8 september, zegt Maria hier duidelijk dat Haar echte verjaardag 5 augustus is. Dit is de tweede aanwijzing.
De derde aanwijzing vinden we in de dag van de redding van de mijnwerkers. Oorspronkelijk waren de meest optimistische schattingen dat de mijnwerkers pas tegen Kerstmis zouden worden bevrijd. Maria voorzag het anders: de eerste mijnwerker werd naar boven gebracht om enkele minuten na middernacht van 13 oktober 2010 en nog dezelfde dag zouden ze allemaal worden bevrijd. De Patrones van Chili had alles mooi gepland.
Er zijn nog andere aanwijzigen die de Heilige Familie compleet bij de redding betrekken. De naam van de mijn is San José of Sint Jozef, de echtgenoot van Maria. Van de eerste dag tot de laatste waren er 33 kompels opgesloten. Jezus werd ter dood gebracht op 33-jarige leeftijd. Een verwijzing naar Haar Zoon en Redder. Het voorval vond plaats op 13.10.10. Tel deze cijfers bij elkaar op en u bekomt eveneens het getal 33 als uitkomst. De boorwerkzaamheden duurden 33 dagen en tenslotte duurde de rit voor de redding precies 33 minuten.
Maar, zoals onze geestelijke begeleider het zou mooi heeft uitgedrukt. Niet alleen was er de medewerking van de Hemelse zijde, maar ook de mijnwerkers hebben tijdens die 69 dagen veel tijd besteed aan gebed en vasten. Ze richtten een eigen kapel in en de meeste mijnwerkers hun eerste daad bij de redding was het maken van een Kruisteken en een bedanking voor hun Hemelse Redding. Het is een schoolvoorbeeld van hoe Maria het te Medjugorje steeds omschrijft: "door gebed en vasten kan men alles bekomen, zelfs oorlogen vermijden."
Garabandal
De "Goede Vrijdagboodschap" van 2 april 2010 aan Mirjana Dragicevic betekende een keerpunt in de verschijningen van Medjugorje: "Lieve kinderen. Vandaag zegen Ik u op een bijzondere wijze en bid Ik voor u opdat u zou terugkeren op het juiste pad van Mijn Zoon, uw Redder, uw Verlosser, tot Hem die u het eeuwige leven schonk. Denk na over al het menselijke, over alles wat u verhindert om u op de weg te begeven naar Mijn Zoon, over de vergankelijkheid, de gebreken en de beperkingen, en denk dan aan Mijn Zoon, aan Zijn Goddelijke Oneindigheid. Veredel uw lichaam en vervolmaak uw ziel, door uw overgave en gebed. Wees klaar, Mijn kinderen. Dank u."
Meteen komen we na bijna 29 jaar verschijningen in een nieuwe fase terecht, of zoals wij het noemen, vóór de "rode fase" is er de "oranje fase," of de fase waarin de boodschappen anders zijn, de fase voorafgaand aan de geheimen. De rampen zijn vanaf deze datum nog niet uit het nieuws geweest en bovendien blijven ze lange tijd aanhouden.
Nadat een Ijslandse vulkaan vooral in Westeuropa het luchtverkeer een tweetal weken aan de grond houdt, ontploft op 20 april voor de kust van New Orleans, het olieboorplatform "Deepwater Horizon." Laat 20 april 2010 nu net de eerste verjaardag zijn van het overlijden van Marie-Loli Mazon, de enige zienster te Garabandal aan wie Onze Lieve Vrouw te Garabandal de datum van de Waarschuwing heeft medegedeeld. De ramp houdt lang aan en blijft duren tot men er op 16 juli 2010, na vele eerdere mislukte pogingen, in slaagt om het lek volledig te dichten. 16 juli is een toevallige datum, dacht u? Absoluut niet! Op 16 juli is het de Feestdag van Onze Lieve Vrouw van Karmel.
Met Onze Lieve Vrouw van Karmel en 2 april en 16 juli is het verband duidelijk: in Garabandal verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. Meteen is er ook een verband met Chili, waarvan Onze Lieve Vrouw van Karmel de hoofdpatrones is.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 61]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, hoe helpen de gebeden en de boetedoeningen van degene die nog in leven zijn de overledenen? Mirjana: De Gezegende Moeder verklaarde dat de gebeden en de boetedoeningen van de mensen op aarde de harten van steen verzachten, ze doen de harten van steen smelten. Wanneer de harten van steen van de kinderen van God zijn gesmolten, is grote liefde mogelijk, zelfs op deze aarde.
Janice: Mirjana, is het waar of weet u of de arme zielen van het vagevuur ons op aarde kunnen zien? Mirjana: Zij kunnen hun geliefden zien gedurende de momenten dat we voor hen, bij naam, bidden.
Janice: Ivan vertelde me dat de Gezegende Moeder zei dat ze zeer eenzaam zijn en zij gaat er dikwijls heen om hen te troosten. Mirjana: Ook wij kunnen hen troosten met onze gebeden en offers.
Janice: Mirjana, bidt u voor de zielen in het vagevuur? Mirjana: Ja. Ik heb mijn leven aan de Gezegende Moeder gegeven voor het heil van de ongelovigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 255]
Preken
Wij vieren naamdag
In de eerste tijden van de kerk kwamen de gelovigen van eenzelfde streek op de feestdag van een heilige in grote getale bijeen om te delen in de gunsten die God op die dag verleende. De kerkelijke plechtigheid begon al in de vooravond. Biddend bracht men de macht door op het graf van de heilige. Men luisterde naar het woord van God. Men zong hymen en liederen te Zijner ere. s Morgens woonde men gezamenlijk de heilige mis bij en allen gingen te communie. Daarna trok iedereen zich terug, God lovend voor de overwinningen die de heilige met zijn hulp had behaald en Hem dankend voor de genaden die Hij door diens tussenkomst had geschonken. Hoe zou God zijn gunsten kunnen onthouden, broeders, aan zon vrome vergadering van gelovigen? Hoe zou een heilige haar zijn bescherming kunnen weigeren? Kijk, zo werden eertijds de feesten van de patroonheiligen gevierd.
Wat denkt ge daarvan? Ga eens na hoe we deze tegenwoordig vieren! Als de eerste christenen op aarde zouden terugkeren, zouden zij dan niet zeggen dat onze feesten ternauwernood van heidense feesten verschillen? Wordt God niet juist op die heilige dagen het meeste beledigd? Het is alsof we onze goederen en onze krachten voor deze dagen opsparen om de zonde bijna tot in het oneindige te vermenigvuldigen! Waarmee brengen we da avond en zelfs verschillende dagen voor het feest eigenlijk door? Is het niet met het uitgeven van geld voor dwaze en overtollige dingen? En ondertussen sterven de armen van honger en roepen onze zonden in zulke mate Gods woede af, dat zelfs de eeuwigheid niet voldoende zal zijn om ze uit te boeten. Ge zoudt de hele nacht in droefheid moeten waken, omdat ge het voorbeeld van uw heilige patroon zo slecht hebt nagevolgd.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [8/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 203]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De eerwaarde Quenum redden
De prior was vol bewondering voor het geloof van het volk, voor zijn moed: "Het Poolse volk heeft een unieke roeping. Tijdens duizend jaar geschiedenis heeft het schatten aan vrijgevigheid en uithoudingsvermogen opgestapeld. Haar constant geloof ondersteunt de hoop van vele christenen in de wereld." De uitspraak kan waarschuwend klinken, drie jaar voor de verkiezing van een Poolse paus.
Tegen het einde van 1975, weer in Rome, nam Broeder Roger deel op 14 december aan de viering van de tiende verjaardag van de opheffing van de banvloeken tussen Rome en Konstantinopel. Tijdens de Eucharistieviering, die in de Sixtijnse kapel doorging, knielde de paus om de voeten van de metropoliet Meliton te kussen, een gebaar zonder voorgaande in de Kerkgeschiedenis noteerde de patriarch, die in Paulus VI de eerste bisschop van het christendom, de bisschop van Rome, te weten een kracht van verzoening en eenmaking van de Kerk en de wereld begroette. Broeder Roger dacht precies hetzelfde.
Op vraag van de paus die hem in audiëntie ontving bleef hij in Rome om de mis van Kerstmis bij te wonen die op het Sint-Pietersplein werd opgedragen als slot van het Heilig jaar. s Anderendaags gaf hij de volgende verklaring aan het katholieke blad Avvenire: "Ik ben gekomen om vergiffenis te vragen aan de universele herder, paus Paulus VI, voor de traagheid van de verzoening onder christenen."
Schijnbaar provocerende taal, maar die deel uitmaakte van een communicatiestrategie waar alle mogelijkheden dienden benut om aan het vooropgestelde doel te herinneren.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 125]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Op het puin van Jeruzalem gebouwd werd de nieuwe stad heidens en was de toegang voor de Joden verboden. De Joodse Tempel werd vervangen door een tempel ter ere van Jupiter Capitolum en het standbeeld van Hadrianus oversteeg alles. Het Joodse volk had zijn politieke onafhankelijkheid verloren voor de eerstvolgende duizend achthonderd jaar. De christenen werden door Hadrianus beter behandeld dan de Joden. Hij zette de relatieve liberale politiek van Trajanus voort. In 121/122 na J.C. stuurde Quintus Licinius Silvanus Granianus, proconsul in Syrië, een brief naar de keizer en het antwoord kwam in 122/123 onder zijn opvolger Minucius Fundanus toe.
De keizer benadrukte dat voortaan de beschuldigingen tegen de christenen niet alleen meer gegrond mochten zijn door petities en gehuil van de menigte, maar duidelijk geformuleerd werden voor het gerecht van de proconsul. Indien bewezen was dat christenen de wet overtreden hadden moesten ze gestraft worden in verhouding met de ernst van de overtreding. Maar, voegde Hadrianus er aan toe "bij Hercules, als iemand er gebruik van maakt om een vijandige beschuldiging uit te spreken, ga zijn bedrog na en straf hem evenredig."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter[1907-1943]
In dezelfde streek van opper Oostenrijk waar Adolf Hitler geboren werd [Braunau], en waar Adolf Eichmann, de verantwoordelijke voor de beruchte "eindoplossing voor het Joodse probleem" zn kindertijd doorbracht [Linz], ligt het dorpje St. Radegund. Daar leefde de rebelse boer Franz Jägerstätter, in sterk contrast met de principes van deze twee voorstanders van het kwaad.
Franz was de zoon van Franz Bachmeier, een boer die stierf tijdens WO I. De dood van de vader liet de moeder van Franz in een vervelende situatie achter: ongehuwd en zwanger. De moeder van Franz huwde uiteindelijk met meneer Jägerstätter, die de bastaardjongen adopteerde en, volgens het gebruik, zijn boerderij aan zijn geadopteerde zoon gaf toen Franz volwassen werd.
Op school was Franz een goede leerling die in veel onderwerpen uitblonk, maar vooral in lezen en godsdienst. Zijn gedrag was echter onaanvaardbaar. Sommigen beweren dat hij een beetje onstuimiger was dan de meeste jonge mannen van zn leeftijd. Hij leek altijd de eerste te willen zijn om iets nieuw te proberen, en de dorpelingen herinnerden hem als iemand die altijd klaar stond om te vechten en die "een beetje onstuimig was in zijn gedragingen en zijn levensstijl." Eén dorpeling herinnerde zich dat Franz de reputatie had één van de meest getalenteerde vechtersbazen van het dorp te zijn in zijn vele vechtpartijen met jonge mannen van naburige dorpen, om de aandacht van de plaatselijke meisjes te trekken. Voor één van die vechtpartijen werden Franz en zijn tegenstander gearresteerd, en moesten ze een paar dagen in de gevangenis doorbrengen. Toen hij tot bedaren was gekomen, keerde hij terug.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 35: De Sutore Osseo [Van de schoenmaker uit Osa]
Johannes XXII [1316-1334]
Jacques Duèze [ook gespeld als Jacobus Arnoldi Deuza, of d'Osa of d'Euze] [Cahors, 1249 - Avignon, 4 december 1334]
Hij was de tweede en belangrijkste Paus van de Babylonische ballingschap te Avignon. Hij is één van de weinige pausen die ooit van ketterij werd beschuldigd. Eerst was hij bisschop van Fréjus [1300], daarna van Avignon [1310], en werd vervolgens bevorderd tot kardinaal [1312] onder zijn voorganger Clemens V.
Na een sedisvacatie van meer dan twee jaar, werd hij op 7 augustus 1316, na een bijzonder lastige en ingewikkelde verkiezingsprocedure, tot paus verkozen, met de steun van de toekomstige koning Filips V van Frankrijk en van koning Robert van Napels. De 72-jarige kardinaal Duèze leek een compromisfiguur: gezien zijn leeftijd en zijn zwakke gezondheid dachten zijn kiezers dat hij slechts een overgangspaus zou zijn. In werkelijkheid duurde zijn pontificaat achttien jaar...
Nadat zijn voorganger zich in 1309 te Avignon was komen vestigen, besloot hij in die stad te blijven, en hij versterkte er de Franse invloed in de curie aanzienlijk. Met ongewone energie en enthousiasme wijdde de bejaarde paus zich aan zijn taak. Tijdens zijn pontificaat voerde hij belangrijke bestuurlijke en financiële hervormingen in de Kerk door. Hij reorganiseerde de werking van de curie, ontnam aan de kanunniken van de kathedrale kapittels het recht de bisschoppen te kiezen, en sleutelde aan de omvang van de bisdommen door de meest uitgestrekte te splitsen of er de grenzen van te verleggen. Hij saneerde de financiële toestand van de kerk door de invoering van een pauselijk belastingssysteem, de zgn. "annaten." Zijn benoemingen voor het college van kardinalen betroffen, met een paar uitzonderingen, haast allemaal Fransen. Hij bezondigde zich ook aan schaamteloos nepotisme, door schenkingen en kerkelijke ambten aan vrienden en verwanten toe te kennen.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3354 van 3/8/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u tot een oprechte bekering te brengen. Laat de armen niet hangen. U leeft in een tijd die erger is dan tijdens de zondvloed en de mensheid is geestelijk blind geworden. Keer terug tot de Heer, want Hij houdt van u en wacht op u. Ontvlucht de zonde en zoek de genade Gods om alsnog te worden gered. Aanvaard het Evangelie van Mijn Jezus en laat Zijn woorden u omvormen. Ik heb ieder van u nodig. Keer niet terug. De mensheid is afgedwaald van haar Schepper en is ongelovig geworden. Nu is het de juiste tijd voor uw terugkeer. Kniel neer in gebed en u zult de vrede zien regeren op aarde. Een droevige gebeurtenis staat er te wachten in het Land van het Heilige Kruis [Brazilië]. Velen zullen de Tubarão proberen te ontvluchten, maar de dood vinden.. Ik lijd voor wat er op u afkomt. Ik wil u niet verplichen, laar luiser naar Mij. Ik zal tot Mijn Jezus voor elk van u spreken. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De droom van Daniël
Deze profetie over de opeenvolging van wereldrijken werd 48 jaar later opnieuw bevestigd aan Daniël, toen God hem een droom liet zien. Dit is te lezen in hoofdstuk 7.
Daniel zag een reeks van angstaanjagende beesten uit de zee oprijzen, de zee stond voor het profetische symbool van heidense naties.
Het eerste beest was een leeuw met de vleugels van een adelaar. Het tweede beest was een beer dat op zijn zijde lag en drie tanden in zijn muil vertoonde. Het derde beest was een luipaard met 4 koppen en vier vleugels. Het vierde beest was een beest dat Daniël beschreef als "vreselijk, angstaanjagend en extreem sterk." Het had grote ijzeren tanden en tien hoorns.
Wat Daniël in zijn dromen ziet is dezelfde opvolging van wereldrijken die Nebukadnezar II zag in zijn droom. Met dat verschil echter dat Nebukadnezar II ze aanschouwde vanuit het standpunt van een mens, als iets wonderlijks en groots. God openbaart ze aan Daniël zoals hij ze ziet: als een reeks van roofzuchtige beesten.
Op het ogenblik dat Daniël met afgrijzen naar het laatste beest kijkt, ziet hij opeens tussen de andere tien hoorns een nieuwe kleine hoorn verschijnen die 3 andere hoorns met de wortel erbij naar omhoog wegduwt. Deze kleine hoorn had mensenogen en een mond dat grootsprakerigheid uitkraamde. In vers 24 van hoofdstuk 7, werd Daniël gezegd dat de 10 hoorns 10 koningen voorstellen en dat de kleine hoorn 3 van hen zal onderwerpen en hierbij zich blasfemisch zal opstellen tegenover de Almachtige.
Hier zien we de eerste manifestatie van de antichrist in het boek van Daniël die het laatste heidense Keizerrijk zal doen verrijzen dat de gehele wereld zal omsluiten. Het feit dat het laatste keizerrijk werd voorgesteld als het vierde beest met de 10 hoorns op zijn kop, is een klare indicatie dat het laatste heidense keizerrijk een heropleving zal zijn van het oude Romeinse Rijk.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
20-10-2010
20 oktober 2010
20 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 3/5]
Een zelfgemaakte kapel
Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel is de patrones van Chili. Op 13 oktober was het de 93ste verjaardag van het "zonnewonder" dat plaatsvond te Fatima, Portugal 1917. Onze Lieve Vrouw van Fatima verscheen als Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel [en droeg de kledij der Karmelietessen] tijdens de zesde verschijning te Fatima, op 13 oktober 1917, tijdens het tafereel der visioenen dat zich afspeelde tijdens het zonnewonder.
Afgelopen maart schonk Paus Benedictus een nieuw beeld van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel aan Chili. Het beeld reisde door het hele land om vertroosting te brengen aan de slachtoffers die leden onder de verschrikkelijke aardbeving van het voorjaar.
De media werd voor de gek gehouden op 13 oktober. Hoe kwam het dat de mijnwerkers geestelijk gezond, verenigd en onvertwijfeld bleven? Wat heeft hun hoop op hun redding zo sterk ondersteund tijdens deze verschrikkelijke beproeving? Het was zonder twijfel hun geloof, hun katholieke geloof!
Volgens een CNA rapport uit Santiagio, dat verscheen op 27 augustus, hadden de 33 ingesloten mijnwerkers van de San José mijn in Atacama, Chili, verzocht om religieuze beelden en fotos naar beneden te brengen, in hun bange afwachting op hun redding. Chileense woordvoerders hadden gezegd dat de reddingswerken maanden zouden duren ... ze hoopten de mijnwerkers te kunnen bereiken tegen Kerstmis. Men had reeds een smalle doorgang kunnen maken om zo boodschappen, voorraden en verzoeken over te maken aan de ingesloten mijnwerkers.
En alhoewel men al een kruisbeeld had laten afdalen, bleven de mijnwerkers verzoeken om meer beelden van Maria en de Heiligen ... om aldus een eigengemaakte kapel te kunnen bouwen. "Hun wens was om een gedeelte van hun afgesloten ruimte in te richten als een kapel, een vereringsplaats," aldus de Chileense Minister van Gezondheid, Jaime Manalich.
Later had de president van Chili, Sebastian Pinera, met de mijnwerkers een telefoongesprek gehad, waarop hij een beeld van de Heilige Laurentius, de patroonheilige van de mijnwerkers, in het presidentieel paleis had geplaatst, samen met 32 Chileense en één Boliviaanse vlag, die elk van de, sinds 5 augustus gevangen mijnwerkers, vertegenwoordigde.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 60]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, waarom moeten de mensen op aarde teruggave doen voor de mensen die gestorven zijn? Mirjana: Omdat de gestorvenen geen vrije wil meer hebben zoals ze die op aarde hadden. Ze hebben niet langer een lichaam. Het is voor hen niet langer mogelijk om de dingen, die ze gedaan hebben en waarmee ze anderen en zichzelf pijn deden of beschadigden, goed te maken. Op 24 juli 1982 zegde de Gezegende Moeder: "we gaan naar de hemel in volle bewustzijn: datgene wat we nu hebben. Op het moment van de dood zijn we bewust van de scheiding van lichaam en ziel. Het is vals om de mensen aan te leren dat we verschillende keren worden wedergeboren en dat we verschillende lichamen aannemen. Men wordt slechts éénmaal geboren. Het lichaam, uit de aarde, wordt na de dood ontbonden. Het komt nooit meer terug om opnieuw te leven. Men ontvangt een van gedaante veranderd lichaam. Wie veel kwaad heeft aangericht tijdens zijn leven kan rechtstreeks naar de hemel gaan als hij biecht, echt spijt heeft van wat hij heeft gedaan en de communie ontvangt op het einde van zijn leven."
Janice: De goede moordenaar die naast Jezus aan het kruis stierf was de eerste gecanoniseerde heilige, nietwaar, Mirjana? Mirjana: Jezus zelf beloofde hem het paradijs op dié dag!
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 254]
Preken
Reinig uw geest
Als ge wilt dat de eer, die ge God brengt, Hem aangenaam zal zijn en voordeling voor het heil van uw ziel, ga dan welbewust te werk. Begin u voor te bereiden op de heilige mis van zodra ge wakker wordt en verenig u in de geest met alle heilige missen die er op dat ogenblik gelezen worden. Wanneer de klok u roept om naar het Huis van de goede God te komen, bedenk dan dat het Jezus Christus zelf is die u uitnodigt. Vertrek op staande voet, zodat ge nog een paar minuten hebt om u te bezinnen op de grootsheid van het offer, waaraan ge straks zult deelnemen. Zeg niet, zoals de mensen zonder geloof, dat ge nog tijd genoeg zult hebben om altijd te vroeg te komen. Zeg liever met de profeet: "Ik heb me verheugd, toen men me zei dat we zouden opgaan naar het Huis des Heren." Vanaf het ogenblik dat ge thuis weggaat, moet ge u bezighouden met de gedachte aan hetgeen ge straks hebt te doen en aan hetgeen ge de goede God zult vragen.
Reinig uw geest van alle aardse beslommeringen en denk alleen aan God. Vermijd alle overbodige gesprekken die uw aandacht tijdens de heilige mis zouden kunnen afleiden. Roep u, bij het binnentreden van de kerk, in herinnering wat de heilige patriarch Jacob heeft gezegd: "O, hoe mooi is deze plaats, en hoe heilig! Dit is waarlijk het huis van God en de poort van de hemel!" Wanneer ge op uw plaats zijt, verneder u dan diep voor de grootsheid van God, die u in uw onwaardigheid en ondanks uw zonden, in Zijn grote tegenwoordigheid wilt dulden. Vraag de goede God dat ge moogt delen in de gunsten die Hij allen verleent die met een oprecht gemoed tot Hem komen en dat ge niets van Zijn genade moogt verliezen. Open uw hart, opdat het woord Gods er in door kan dringen, opdat het wortel kan schieten en vruchten dragen voor het eeuwige leven.
Alvorens de kerk te verlaten, moogt ge nooit vergeten de goede God te bedanken voor de genade die Hij u heeft geschonken, en terwijl ge weer naar huis gaat, moet ge u verdiepen in hetgeen ge hebt gezien en gehoord. Ja, broeders, als we ons op die manier gedragen, zullen we geen enkele mis bijwonen zonder vervuld te worden door een nieuw verlangen naar de hemel en door een nieuwe afkeer van onszelf en van de wereld. Zo zullen onze geest en ons hart steeds minder aan het aardse en steeds meer aan God toebehoren. En het Huis des Heren zal voor ons inderdaad de poort van de hemel worden. Dat wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [7/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 202]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De eerwaarde Quenum redden
De prior van Taizé moest andermaal tussenkomen voor veroordeelde politieke Afrikanen. Dahomey (weldra Benin) was bestuurd door een Nationale Raad van de Revolutie (CNR) onder Marxistisch-leninistisch regime. De Kerk onderging een onverbiddelijke onderdrukking.
Op 17 maart 1975 werden eerwaarde Alphonse Codjo Quenum en zes andere personen ter dood veroordeeld, onder het voorwendsel van politiek complot, door het revolutionair gerechtshof van Cotonou. Jonge Afrikanen die voor de Paasontmoeting naar Taizé waren gekomen verwittigden Broeder Roger over het lot van de veroordeelden. Eerwaarde Quenum was al in Taizé geweest. De prior aarzelde niet om rechtstreeks tussen te komen bij de overheid van Dahomey. Op 29 maart, vooravond van Pasen, zond hij een telegram aan de president van de Republiek, generaal Kérékou: "Met duizenden jongeren uit vele landen verzameld in Taizé, vernemen we de zeven terdoodveroordelingen, waaronder die van eerwaarde Quenum. In naam van de waardigheid, geef hen genade. Kwets het geweten van de jongeren niet."
In zijn dagboek vermelde Broeder Roger enkel de tekst van het telegram. Uit andere bronnen weten we dat eerwaarde Quenum en de andere veroordeelden genade verkregen.
In mei daarop werd Broeder Roger nogmaals uitgenodigd door kardinaal Wojtyla om deel te nemen aan de bedevaart van Piekary. "Op de heuvel van Piekary nabij Krakau, een bedevaart van honderd tachtig duizend mijnwerkers uit Hoog-Silesië die vanmorgen zijn aangekomen in lange rijen. In verschillende parochies hebben ze s nachts gecommuniceerd om daarna te vertrekken per bus, per trein om te voet te eindigen. De vrouwen wachten ze vanavond op in de parochiekerken."
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 124]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Zoals kon voorzien worden zagen de Joden in deze wet een rechtstreekse aanval op hun godsdienst. In alle opzichten moesten ze weerstand bieden. De opvolger van Hadrianus, Antoninus Pius [138-161 na J.C.], verdraagzamer en zonder het algemeen verbod op te heffen, stelden de Joden er vrij van voor de besnijdenis van hun eigen zoon. Een derde reden voor deze oorlog zou de beslissing kunnen zijn van Hadrianus om een Romeinse stad te bouwen, Aelia genaamd vanwege zijn familienaam Aelius, op de plaats van het puin van Jeruzalem [Dion Cassius]. Gezien de globale historische context schijnt deze uitleg de meest relevante.
Zoals Dion Cassius vermeldt begon de bouw van de "Colonia Aelia Capitolina" [Aelia in het kort] tijdens het verblijf van Hadrianus in Egypte, in Judea en Syrië rond 130 na J.C. Maar we weten dat deze oorlog, uitgedacht en bevolen door Simeon bar Kosiba, in 132 na J.C. uitbarstte. Het is te begrijpen dat de wrevel rond de bouw van de nieuwe stad gekoppeld werd aan de vernedering door het verbod van besnijden, maar het is waarschijnlijk dat deze laatste slechts werd opgelegd als straf na de vernietiging van de opstand. De onderdrukking werd eerst toevertrouwd aan Tinneius Rufus, gouverneur van Judea en, gezien zijn onmacht, riep Hadrianus een van zijn beste generaals terug uit Groot-Brittannië, Julius Severus, die een einde maakte aan het conflict in 135 na J.C. door de laatste Joodse versterkte vesting Bethar, ten zuiden van Jeruzalem, in te nemen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Na haar biecht, en na het ontvangen van het Sacrament van de Ziekenzalving door één van haar priesterzonen, en in de aanwezigheid van haar kinderen, overleed ze vredig. Ze was negenenzeventig jaar oud. De begrafenis vond plaats op 5 november, in de aanwezigheid van zevenentwintig priesters. Haar parochiekerk in Vo di Brendola was te klein om de rouwende menigte te ontvangen. Het lichaam van de Dienares van God, rust in de gezinskelder op het kerkhof van Brendola [Vicenza].
Voor ze stierf, kreeg ze het bezoek van een priester van haar parochie Vo, die al een aantal priesters naast haar bed aantrof. Ze was kalm en sereen. De priester schreef: "Ik heb niets gelijkaardigs gezien in mijn leven als priester. In het aanzien van de dood, die nu nakende was, riep ze uit: Ik heb in elk moment de heilige wil van God vervuld."
Een tijdje voor haar dood vertelde Elisabetta aan haar kinderen: "Na mijn dood zullen jullie voor mij het Te Deum zingen, in dankbaarheid aan God voor de gaven die ik ontvangen heb. Bovenal, voor de trouwheid aan mijn Christelijk leven en mijn twaalf kinderen. Acht ervan zijn gelukkig getrouwd, en vooral voor de vier die religieus werden."
Elisabetta hoorde ooit iemand zeggen dat ze bang was om te sterven. Daarop antwoordde ze: "Ik niet. Ik ben er zeker van dat de Heer me in Zijn armen zal nemen wanneer Hij me ziet. Hij weet hoeveel ik geleden heb." En we geloven dat Hij dit gedaan heeft. Het decreet van het Vaticaan, Positio Super Virtutibus, werd gegeven in 1994.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 34: De Fessis Aquitanicis [Een lint uit Acquitanië]
Clemens V [1305 - 1314]
Echte naam: Bertrand de Gouth [Villandrot, 1264 - Roquemaure, 20 april 1314]
Filips de Schone was vastbesloten om de Orde van de tempeliers op te doeken. Hij beschuldigde ze van ketterij, maar enkel de Katholieke Kerk kon een dergelijk vonnis vellen. Filips had gedacht dat het proces na de bekentenissen snel afgehandeld zou worden, maar paus Clemens zorgde ervoor dat het nog jaren aansleepte. Op 22 november 1307 droeg Clemens alle christelijke vorsten op de tempeliers te arresteren en hun bezittingen beschikbaar te stellen aan de kerk in afwachting van het proces. In februari 1308 schortte hij de activiteiten van de Franse inquisiteurs op. Op 12 augustus 1308 verscheen de pauselijke aanklacht tegen de tempelorde. Een commissie moest de aanklacht onderzoeken.
Het concilie van Vienne was bepalend voor het lot van de tempeliers. Op 3 april 1312 deelde de paus mee dat hij besloten had de tempelorde op te heffen zonder haar te veroordelen voor ketterij. Met de bul "Vox in Excelso" schafte hij de tempelorde af, met de bul "Ad Providam" droeg hij hun bezittingen over aan de hospitaalridders. Clemens was niet bij machte geweest om weerstand te bieden aan de druk van de Franse koning.
In 2001 werd het "Perkament van Chinon" gevonden in het Archivio Segreto Vaticano. Naast de verhoren van een aantal tempeliers bevat het ook aantekeningen van paus Clemens. Daaruit zou blijken dat hij de tempeliers in 1314 vrijgesproken heeft van ketterij, hen de pauselijke absolutie geschonken heeft en zelfs vergiffenis gevraagd heeft.
Malachias verwijst naar zijn geboortestreek Acquitanië en naar zijn wapen met drie horizontale balken, in de wapenkunde gekend als een lint ["Fesse" is oud Frans en in het Latijn is het "Fascia"]
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3353 van 2/8/2010
Lieve zonen en dochters, verlies de hoop niet. Ik ben uw Moeder en ik bevind Mij aan uw zijde, ook al ziet u Mij niet. Geloof vurig in Mijn Zoon Jezus. Hij is uw redder en zonder Hem bent u niets en kunt u niets doen. Ik vraag u om met moed naar Mijn oproepen te leven. Laat de armen niet hangen. Uw tijd is kort en u mag niet leven met enkel stil te blijven staan. Vertrouw in Mijn moederlijke bescherming. Ik wens u te leiden naar een hoog punt van heiligheid. Open uw harten en Ik zal u leiden op de weg naar de overwinning. Kniel neer in gebed. Moeilijke tijden komen er aan voor Brazilië. Schrikwekkende dingen zullen gebeuren en vele van Mijn arme kinderen zullen een hevig kruis te dragen hebben. Steden zullen worden getroffen door hevige winden die grote vernietiging zullen veroorzaken. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Moed. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Een tijdskloof
Een ander interessant aandachtspunt is dat vanuit historisch perspectief, we duidelijk kunnen zien dat de profetieën een grote tijdskloof vertonen, iets dat vaak voorkomt in bijbelse profetieën. De tijdskloof komt voort tussen het vierde en het vijfde keizerrijk of tussen de ijzeren benen en de leemijzeren voeten.
De tijdskloof is normaal omdat er geen heidens keizerrijk voorkomt in de geschiedenis dat overeenstemt met het keizerrijk van ijzer en leem, over het welke Daniel in hoofdstuk 7 vertelt dat het een confederatie van 10 naties is dat zal herrijzen als het Romeinse keizerrijk.
Het Romeinse Keizerrijk hield op te bestaan in 476 AD. De Oosterse, Byzantijnse zijlijn bleef verder bestaan tot 1453. Door de eeuwen heen zijn er veel pogingen gedaan om het Romeins Keizerrijk te herstellen. De twee grootste inspanningen werden ooit geleverd door Napoleon en Hitler. Maar alle inspanningen waren vergeefs tot de nasleep van wereldoorlog II, die de Europese leiders duidelijk maakte dat hun enige hoop om Europa te heropbouwen, erin bestond door over de grenzen heen te kijken en om samen een Europese supermacht op te zetten.
Deze inspanning leidde de Europese Unie in, een heropleving van het oude Romeinse Keizerrijk dat op dit ogenblik bestaat uit 27 lidstaten. Kan het zijn dat deze uiteindelijk in 10 administratieve regios zullen worden verdeeld?
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
19-10-2010
19 oktober 2010
19 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 2/5]
1785
In 1785 bestelde Don Martin de Lecuna een beeld van Onze Lieve Vrouw van Karmel bij een beeldhouwer te Quito. Het beeld en de verering ervan zijn sindsdien altijd al verbonden geweest met het Chileense volk en hun onafhankelijkheid. Op 5 december 1811 vroegen de generaals General José Miguel Carrera en General Bernardo OHiggins aan de vicaris van Santiago de Chile om een "plechtige Eucharistieviering uit dankbetoon" voor hun welslagen in hun strijd voor onafhankelijkheid.
De H. Maagd van Karmel, Patrones van Chili
Op 5 januari 1817 plaatste generaal José de San Martin zijn wapenstok in de rechterhand van het beeld en noemde Haar de patrones van het Leger van de Andes. Op de vooravond van Slag van Chabuco noemde generaal OHiggins de Maagd van Karmel plechtig tot patrones en generaal van de Chileense gewapende macht.
Toen in 1818 de Spaanse troepen opwaarts rukten, kwam het volk en haar leiders samen in de Kathedraal om hun gebeden en vertrouwen uit te spreken aan de voeten van het beeld van Onze Lieve Vrouw, waarbij ze de belofte maakten om een kerk ter ere van haar op te richten op de plaats waar de onafhankelijkheid van Chili zou worden ondertekend. Tegen het einde van het jaar werd aan de bouw ervan begonnen. De vereringsplaats werd voltooid in 1892 en de huidige kerk werd voltooid in oktober 1974.
Op algemeen verzoek van de Chileense Bisschoppen, kondigde het Vaticaan in 1923 de Maagd van Karmel af tot hoofdpatrones van alle Chilenen, niet enkel het leger en de zeemacht. Er zijn twee beelden van de Maagd Karmel die door de Chilenen worden vereerd, één bij de nationale vereringsplaats van Maipú [het oorspronkelijke beeldje dat gemaakt werd te Quito, Ecuador in 1785], het andere is gemaakt in Frankrijk en wordt thans vereerd in de Basiliek van de Verlosser van Santiago de Chili.
Chris De Bodt
2. Medjugorje België en Nederland: nieuwe hoofding en nieuw logo
Zoals u kunt merken heeft het blog al een tijdje een nieuwe hoofding en vanaf vandaag beschikken we ook over een logo [rechterbovenzijde]. Ter info: de afkorting U.I.O.G.D. staat voor "Ut in omnibus glorificetur Deus: Opdat God in alles worde verheerlijkt [cf. 1 Pe 4:11]." En ere wie ere toekomt: beiden zijn van de hand van onze geestelijke begeleider. Bedankt.
3. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 59]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Waren de mensen koud? Was de plaats koud? Mirjana: Ik zag deze plaats slechts voor een korte tijd. Ik ervaarde de temperatuur niet persoonlijk. De Gezegende Moeder was met mij. Ze verklaarde mij dat ze wou dat ik het vagevuur zou zien. Ze zei dat zoveel mensen op aarde niets weten van het vagevuur.
Janice: Zijn veel mensen vandaag de gerechtigheid van God vergeten? Mirjana: Aangezien niets in het zicht van God kan leven dan echte liefde, zuivert Gods gerechtigheid. Dat is waarom het vagevuur bestaat.
Janice: Mirjana, bedoelt u dat het vagevuur een instrument is van Gods gerechtigheid. Ons werd geleerd dat Gods gerechtigheid niet is zoals de menselijke gerechtigheid want God kent geen wreedheid. Wreedheid is een eigenschap van trots. Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat God pure liefde is.
Janice: Gilden de mensen in het vagevuur? Mirjana: Ik kon hen niet horen. Ik zag hen alleen maar.
Janice: Waarom wou de Gezegende Moeder dat u het vagevuur zag? Mirjana: Ze zei dat zoveel mensen die sterven door hun geliefde volledig in de steek worden gelaten. Ze kunnen zichzelf niet helpen in het vagevuur. Ze zijn volledig afhankelijk van de de gebeden en de offers van vrijgevige mensen op aarde die hen herinneren. Onze Gezegende Moeder hoopt dat haar eigen kinderen de zielen in het vagevuur zullen helpen door gebed, vasten en verschillende boetedoeningen om zo voor de arme zielen iets terug te doen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 253]
Preken
Als ge thuiskomt ...
Toen de koningin van Saba thuiskwam, raakte zij niet uitverteld over alles wat zij in de tempel van Salomon had gezien: het was iedere keer opnieuw een groot genot voor haar om er met iemand over te spreken. Zo moet het ook gaan met een christen die naar behoren een heilige mis heeft bijgewoond. Als hij thuiskomt, moet hij zich met zijn kinderen en zijn personeel onderhouden en hun vragen wat zij zich van de heilige mis herinneren, wat hen het meeste heeft getroffen. Maar helaas, mijn God, wat zal ik zeggen ... Hoeveel vaders en moeders, hoeveel meesters en meesteressen zijn er niet, die lachend hun schouders zouden ophalen, als je met hen zou willen praten over hetgeen zij in de heilige mis gehoord hebben. We weten er alles van, zouden ze zeggen, laat ons liever met rust ... Over het algemeen schijnt men niettemin toch wel naar het heilige woord te luisteren.
Maar nauwelijks heeft men de kerk verlaten of men geeft zich over aan allerhande verstrooiing. Haastig springt men op, men holt naar de uitgang en wringt zich door het portaal naar buiten. Velen staan al druk te praten op het kerkplein, terwijl de priester de trappen van het altaar nog niet is afgedaald. Weet ge broeders, wat daar het gevolg van is? Luister! Men trekt geen enkel voordeel van hetgeen men in het Huis van God heeft gehoord en gezien. Er wordt een schat van genade vergooid! Gods redmiddelen worden met de voeten getreden! O, wat een ongeluk! Wat ons tot heil kan strekken, wenden we aan tot onze ondergang. Ge ziet het zelf, broeders: het heilig offer wordt het grootste deel van de christenheid tot last! Zij voelen zich in de kerk opgesloten als in een soort gevangenis.
De mis is nog niet afgelopen of je hoort ze bij de kerkdeur schreeuwen als gevangenen die men zojuist heeft vrijgelaten. Ben je dikwijls niet verplicht de deur te sluiten, als je tenminste niet doof wil worden van hun onafgebroken gekwetter? Mijn God, dat zijn de christenen die Uw heilige tempel moeten verlaten met een gemoed boordevol goede gedachten en goede verlangens! Moesten zij dit niet diep in hun geheugen griffen om ze nooit meer te vergeten en ze bij de eerste, de beste gelegenheid ten uitvoer brengen? Maar helaas, het getal van diegenen die de heilige diensten met aandacht volgen en er profijt uit weten te trekken, staat praktisch gelijk met het aantal uitverkorenen. Ach, wat is het klein.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Abraham [6/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 201]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In zijn dagboek beschrijft Broeder Roger een doorgebrachte nacht in een barak van een familie uit de arme buurt van Santiago. Hij bespaart zijn lezers geen enkel detail over de miserie van de plek en verbergt niet hoe moeilijk die nacht was: "We slapen allen in dezelfde ruimte, met vier kinderen, ons bed gescheiden van het hunne door enkele houten planken. Een van de kinderen heeft een oorontsteking en weent heel de nacht. Door de losse planken komt een koude wind uit de Andes met vlagen binnen. De honden huilen uren lang. Een afwachtende nacht. Een vigilie."
Later nam Broeder Roger Hans Lachmann mee, de beroepsfotograaf die hij had aangenomen voor het Jongerenconcilie. Lachmann nam fotos van Broeder Roger te midden van de armen, in de sloppenwijken in Azië en Afrika. Deze fotos werden aan de pers verkocht, maar ook aan de getrouwen van Taizé. Enscenering, handigheid en oprechtheid vielen samen voor Broeder Roger.
In de volgende jaren bracht hij steeds de nacht van het Nieuwe Jaar door in een arm land van het zuidelijk halfrond. Hij kondigde dat aan in een Brief die gelezen werd tijdens een bijeenkomst in Frankrijk of elders. Deze daad van solidariteit, in een periode van het jaar waar de gedachten meer op voorbijgaande geneugten gericht zijn, had een sterke symbolische waarde.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 123]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Hadrianus heeft een onuitwisbare stempel gezet op Joodse geschiedenis door de tweede Joodse opstand tegen Rome in te tomen. Tijdens het grootste gedeelte van zijn bewind toonde hij geen enkele vijandigheid tegenover de Joden. De opstand door Bar Kokhba aangestookt en de tweede Joodse oorlog tegen Rome genoemd, barste slechts los in 132 om te eindigen in 135 na J.C. Er wordt nog altijd gekibbeld over de redenen.
De minst waarschijnlijke uitleg is een Joodse legende die vertelt dat Hadrianus eerst de Joodse vraag om de Tempel weer op te bouwen zou aanvaard hebben, om er daarna op terug te komen onder druk van de Samaritanen. Zijn weigering zou een gewapende opstand hebben uitgelokt die uitdraaide op een driejarige oorlog. Dit verhaal staat in een rabbijnse Midrach Genesis Rabba genaamd, waarschijnlijk gebundeld in de loop van de vijfde eeuw van ons tijdperk. Maar geen enkele Romeinse bron bevestigt dat. De wederopbouw van de Tempel zou de eigen bouwplannen van Hadrianus doorkruist hebben.
Een meer relevante reden, ook betwistbaar, voor het uitbarsten van de oorlog was misschien Hadrianus verbod van de besnijdenis. Volgens de Romeinse historicus Spartianus zou de opstand veroorzaakt zijn door het aan de Joden opgelegde verbod om hun geslachtsdelen te verminken. In feite was die wet niet in het bijzonder op de Joden gericht, maar op alle volkeren die de besnijdenis toepasten, zoals de Nabateeërs, de Samaritanen en de leden van de Egyptische priesterkaste. Dit decreet was gemotiveerd door de gelijkstelling van de besnijdenis met een mindere vorm van castratie die, gezien de lex Cornelia, bestraft werd met de verbanning of de dood.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Een non schreef dat ze zich als kind Elisabetta herinnerde toen ze de Mis bijwoonde tijdens het oogstseizoen. "Wanneer de priester voorbijging, vroeg Elisabetta of ze de Heilige Eucharistie eerder kon ontvangen, vermits ze niet kon blijven voor de Mis omdat ze graan en hooi moest oogsten. De priester bracht haar onmiddellijk de Communie. Na haar dankzegging, vertelde Elisabetta aan mn moeder: Met Hem heb ik alles. Ja, met Jezus in mijn hart heb ik alles en ik kan nu mijn werk en de problemen van de dag met vertrouwen en vreugde tegemoet gaan." Bij een andere gelegenheid vertelde diezelfde non dat Elisabetta haar vertelde: "Wees altijd blij. Als er iets vanbinnen je doet lijden, verlies je moed niet en denk aan Hem. Na een gebed zal het voorbij gaan, en zing dan. Als je wist hoeveel zorgen me voorbijgegaan zijn door een lied. En zo zal het ook voor jou zijn. En schenk aan iedereen een glimlach."
Dit deed ze zelf in de praktijk. In de jaren voor haar dood, beschreef men haar als heel geteisterd, maar ze klaagde nooit. Ze was altijd blij, ondanks haar problemen, haar fysieke kwalen, en haar harde leven. En ze verspreidde vreugde.
Op 2 oktober 1978 kreeg Elisabetta haar laatste ziekte; een longprobleem. Toen haar toestand erger werd, werd ze met spoed naar het ziekenhuis van Montechhio overgebracht, waar ze een maand verbleef. Ze verdroeg al haar pijnen met overgave en zonder klagen. Een tijdje leek het alsof ze haar ziekte overwonnen had, maar in de nacht van 23 oktober kreeg ze erge pijn in de lever en de ingewanden die, na diagnose, twee dringende operaties vereisten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 34: De Fessis Aquitanicis [Een lint uit Acquitanië]
Clemens V [1305 - 1314]
Echte naam: Bertrand de Gouth [Villandrot, 1264 - Roquemaure, 20 april 1314]
Paus Clemens V werd in het Franse Aquitanië, uit een familie van aanzien. Zijn broer was aartsbisschop van Lyon. Bertrand de Gouth studeerde rechten in Orléans en Bologna. Hij was aartsbisschop van Bordeaux geweest, een zetel waarop paus Bonifatius VIII hem in 1299 had benoemd. In 1305 werd hij na een conclaaf van elf maanden tot paus verkozen.
Clemens is de paus die als eerste de tiara, de pauselijke drievoudige kroon droeg. Tijdens de gebruikelijke pauselijke processie werd de paus door een instortende muur van zijn paard geworpen. Een van zijn broers, en ook kardinaal Mathheus Orsini, die twaalf conclaven had bijgewoond en dertien pausen had gekend, werden gedood. Het kostbaarste juweel uit de pauselijke kroon ging die dag verloren. Dit incident wordt door velen als een profetie uitgelegd. Hij stierf in april 1314.
Hij trok met zijn gevolg in 1309 naar Avignon en luidde de zogenaamde Babylonische ballingschap der pausen in [de periode van 1309 tot 1377, waarin de pausen niet in Rome zetelden]. De Franse koning Filips IV wist de paus ervan te overtuigen dat het verstandig was in Avignon te gaan wonen, naar aanleiding van de verwarde toestand in Rome. Deze periode betekende een dieptepunt in het prestige van de pausen. Zij maakten zich geheel afhankelijk van de Franse koning.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3352 van 31/7/2010
Lieve zonen en dochters, de dood zal langsgaan in Rio Branco en in Cachoeira zullen kreten van wanhoop worden gehoord. Dit zal de tijd van smarten zijn voor Mijn arme kinderen. Wees moedig en neem uw rol op als ware Christenen. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel op u te helpen. Open uw harten en getuig overal dat u tot de Heer behoort. Vrees niet. Ik ben aan uw zijde. Na alle rampspoed zal de overwinning Gods over u komen. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het tijdperk van de ongelovige heersers
Zoals je zal merken, is deze profetie opmerkelijk in zijn draagwijdte, het beslaat meer dan 1.000 jaar vanaf het Babylonische keizerrijk tot de instelling van het duizendjarige rijk van Christus op aarde.
Het is de periode van de tijd waarnaar de bijbel verwijst als "de tijd van de heidenen" [Lucas 21:24], welke zijn aanvang neemt met de laatste koning van Juda, Zedekia [586 vóór Chr.] en zal doorgaan tot wanneer Christus terugkeert en de troon van David in Jeruzalem opnieuw zal oprichten.
Het is naar mijn mening interessant te noteren dat in het boek van Daniël de nadruk wordt gelegd op de periode van heidense dominantie in de wereld. In hoofdstuk 2:4 gaat de taal van het Hebreeuws over naar het Aramees, de taal van de heidense naties in die tijd. En de tekst gaat voort in het Aramees tot het einde van hoofdstuk 7. Het gaat dan weer over in het Hebreeuws in hoofdstuk 8, op dat ogenblik gaat de aandacht over van de heidenen naar het lot van de joden.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
18-10-2010
18 oktober 2010
18 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 1/5]
De mijn van San José
De mijn van San José [in het Spaans Mina San José] is een eerder kleinere koper- en goudmijn die zich situeert nabij Copiapó, in regio Atacama te Chili. Uiteraard is de mijn nu thans wereldwijd gekend omwille van de instorting van een schacht in 2010, waarbij 33 mijnwerkers op 700 meter onder de grond gevangen kwamen te zitten. Anders dan bij vele mijnen met een vertikale mijnschacht wordt de ondergrond door de mijnwerkers bereikt via een lange slopende weg met vele spiraalbochten.
De San José mijn bevindt zich 45 kilometer noordwestwaarts van Capiapó. Men begon met het ontginnnen in 1889 en in 1957 stichtte Jorge Kemey Letay, een Hongaarse immigrant, de "San Esteban Mining Company" [San Esteban = de Heilige Stefanus, de eerste Christelijke martelaar]. De vergelijking met de Heilige Stefanus is treffend, want de Heilige jongeling stierf onder een regen van stenen, op bevel van het Sanhedrin te Jeruzalem, tijdens de eerste eeuw. Getroffen worden onder een regen van stenen, zoals de arme Heilige Stefanus, is nooit uit de gedachte van elke mijnwerker.
De mijn heeft een jaarlijkse omzet van meer dan 15 miljoen euro.
Tussen 2003 en 2010 vonden er verscheidene incidenten plaats in de mijn, waarbij minstens drie mensen om het leven kwamen. In 2007 kwam er een geoloog om het leven en dit had een tijdelijke sluiting van de mijn tot gevolg. In mei 2008 werd de mijn heropend door de Nationale Geologische Mijndienst [Sernageomon, Servicio Nacional de Geologica y Minera]. In juli 2010, verloor de mijnwerker Gino Cortés een van zijn benen bij een ongeval.
Op 5 augustus lichtte de "Compañía Minera San Esteban" de nationale overheid in dat er een instorting had plaatsgevonden om 14 uur plaatselijke tijd. De reddingswerken begonnen de dag daarop. De Nationale Hulpdienst van Chili rapporteerde die dag dat er 33 mijnwerkers waren vermist, waaronder Franklin Lobos, een gewezen voetballler uit de eerste divisie en Carlos Mamani, een Boliviaanse mijnwerker. Oorspronkelijk wist men niets over hun lot en was het zoeken tot men 17 dagen later, op 22 augustus 2010 de mijnwerkers wist te lokaliseren. Alle 33 mijnwerkers waren nog in leven. Niettegenstaande hun vondst, duurde het tot 69 dagen na de instorting, tot 13 oktober 2010, eer de eerste mijnwerker, Florencio Ávalos, enkele minuten na middernacht, kon worden bevrijd. Hoewel men aanvankelijk dacht dat de reddingsoperatie langer zou duren, werden alle ze alle 33 nog dezelfde dag bevrijd.
Omwille van het voorval wordt de "Compañía Minera San Esteban" thans als failliet beschouwd. San José is de enige mijn door door San Esteban wordt ontgind. Op 12 oktober verklaarde de Chilleense president, Sebastion Piñera, dat "de mijn dicht zal blijven tot de nodige veiligheidsmaatregelen zijn getroffen om levens te sparen en de arbeidsomstandigheden als waardig worden beschouwd."
Chris De Bodt
2. AIDS problematiek en Medjugorje
Naar aanleiding van de controverse vorige week rond de ziekte Aids is er op dit blog een mooi interview te vinden dat Janice T. Connell had met Marija Pavlovic, de zienster te Medjugorje, die tevens de maandelijkse boodschappen voor de hele wereld op de 25ste van elke maand doorgeeft. Marija Pavlovic is als zienster dan ook de woordvoerster van onze lieve Hemelse Moeder.
Uittreksel uit het interview
Janice: Weet u of AIDS een straf is van God? Marija: De Heilige Moeder heeft nooit iets vermeld over AIDS. Zij heeft mij nooit gezegd dat AIDS een straf van God is. Maar de boodschap dat God hierover kan geven is de volgende: zuiverheid voor het huwelijk, in het huwelijk, na het huwelijk, in onze relaties, en vrij zijn van verslaafdheid.
Janice: Marija, welke levenswijze kunt u ons aanbevelen, die zowel God als onszelf hier op aarde behaagt? Marija: Volg enkel de tien geboden die God heeft aan ons gegeven en volg een Christelijke levensstijl.
Janice: Kunt u iets zeggen over drugs? Marija: Ik heb veel van mijn tijd doorgebracht met jongeren die in grote moeilijkheden waren. Sommigen gebruikten drugs, anderen hadden AIDS. Deze groep kwam en bleef bij ons in Italië. Een gedeelte van deze groep heeft beantwoord aan de boodschappen van de Heilige Moeder. Zij leiden nu een leven in gebed, vasten, gezonde voeding en geest, het werken op het veld. Zij werkten hard met de handen op het veld en aten enkel natuurlijke en gezonde voeding en zij sliepen heel goed tijdens de nacht. Zij stonden onder toezicht van een Zuster die heel vastberaden was over een streng leven in gehoorzaamheid in alle lichamelijke gewoonten en alle gebedsgewoonten. Na verscheidene maanden van zon levenswijze was er, na onderzoek, geen enkel spoor meer terug te vinden van AIDS. Bij hen die echter niet baden en vastten, zoals de Heilige Moeder vraagt, en streng over hun lichaam waakten, was de ziekte niet weggegaan. Ik was met deze jonge mensen die AIDS hadden en de dokters kunnen geen mening geven, maar de jongen mensen wijdden hun leven aan het gebed en hoe dieper ze hierbij betrokken raakten, hoe minder de neveneffecten van AIDS werden.
Janice: Wat is de betekenis van uw ervaring met deze AIDS-slachtoffers? Marija: Zij die niet volhielden zijn gestorven. Ons lichaam is in voortdurende strijd met het leven. Als u dingen doet met uw lichaam, zoals het nemen van drugs en zo, die uw gezondheid vernietigen, dan zult u sterven, omdat uw lichaam, uw organen niet meer kunnen functioneren. Dat is ziekte. AIDS is werkelijk een boodschap die God ons wenst te geven over hoe Hij wil dat wij leven.
Janice: Marija, wat is uw bron voor deze uitspraak? Marija: Mijn bron voor dit is het gebedsleven dat ik heb geleefd in Italië met de mensen die AIDS hadden. Zij die beantwoordden aan de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, bleven leven en zijn nu weer gezond. Zij die dit niet deden, stierven.
Janice: Kunt u ons iets anders vertellen over uw tijd in Italië? Marija: Soms toen ik naar TV keek, zag ik de reclamespots rond de bescherming tegen AIDS. Mijn mening is dat deze reclamespots meer zijn geïnteresseerd in het verkopen van hun dingen dan in de bescherming tegen AIDS. Zij halen gewoon voordeel uit de ziekte. Het is God die werkelijk onze meester is en het is aan Hem dat wij ons moeten overleveren. Wij zouden ons aan Hem moeten geven met alles wat wij hebben, en dan zal Hij ons hiervoor belonen. Vele keren trachten ze ons met deze reclamespots angst in te boezemen en ons meer en meer aan te zetten tot de aankoop van materiële dingen die geld kosten. God is onze Meester en wij moeten ons overleveren aan Hem. Hij is de Meester van alle omstandigheden.
Janice: Marija, hebt u een mening over mensen die de ziekte AIDS hebben? Marija: Ja. Wij mogen nooit mensen met AIDS veroordelen en hen nooit afkeuren en zeker de zieken niet. Wij mogen hen nooit afzonderen of weigeren om hen hulp te verlenen. Het is niet dat wat Gods wil is.
Janice: Betekent dit dat we geen medische voorzorgen mogen nemen tegen deze ziekte? Marija: We mogen nooit uitersten opzoeken. Als ik bijvoorbeeld naar de tiende verdieping van een gebouw zou gaan om mij van het balkon te werpen om te zeggen dat er mij niets zal overkomen, dat God mij zal beschermen en voor mij zal zorg dragen, dan is dit een zonde. God verwacht dat wij altijd ons gezond verstand gebruiken, in alle dingen die we doen. Denk aan een plaats als Lourdes, waar de zieken van over de hele wereld komen om ginds te worden ondergedompeld in het water, omdat Lourdes een genezende plaats is. We mogen geen vrees hebben, want wij zijn Gods kinderen.
Janice: Denkt u dat het goed is dat de medische wereld voorzorgen neemt als het over gevaarlijke ziekten gaat? Marija: Ik ben geen wetenschapper. Al wat ik kan zeggen is dat ik in God geloof. Ik geloof in Gods liefde voor mij en ik geloof dat God voor mij zorg draagt. Maar ik weet ook dat God wil dat ik Hem gehoorzaam en Hij spreekt door vele mensen, zelfs dokters.
Janice: Wat stelt u voor wat de mensen moeten doen? Marija: We moeten antwoorden met onze harten en onze zielen, op een manier waarvan wij weten dat ze de juiste is. We moeten bidden, en hoe meer we bidden, hoe meer we zullen weten wat God van ons verlangt. Wij zijn Christenen. Wat soort Christenen zijn wij, als we mensen zien sterven van AIDS en deze achterlaten en zeggen: "Neen, hij is ziek, hij sterft aan AIDS en ik wil mijzelf beschermen. Hij kan mij niets schelen, laat hem maar sterven." Dat is geen Christelijke houding en deze gedachte is niet Jezus wil. Jezus stierf ook voor hen en wij weten dat het leven op aarde niet alles is, want de dood is niet het einde van ons leven. Het is pas het begin. De dood is het begin van ons leven in de Hemel. We moeten altijd op aardse dingen antwoorden naar Jezus onderricht.
Janice: Er zijn zoveel problemen in de wereld van vandaag. Dikwijls is het heel moeilijk om beslissingen te nemen om deze problemen aan te pakken. Marija: Het is belangrijk dat we antwoorden op de manier waarop we moeten antwoorden, namelijk op een Christelijke wijze.
Chris De Bodt
3. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 58]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Heeft u echt het vagevuur gezien? Mirjana: Ja.
Janice: Is dat een plaats? Mirjana: Ja.
Janice: Maakt het geografisch deel uit van de planeet aarde of is het ergens anders? Mirjana: Ik zag een plaats. Veel mensen waren daar. Zij leden enorm.
Janice: Welk soort lijden? Mirjana: Het was een fysiek lijden.
Janice: Waar is deze plaats? Mirjana: Dat weet ik niet.
Janice: Welke soort mensen waren daar? Oude, jonge, dikke, smalle? Mirjana: Zij waren normaal, alle soorten mensen waren daar. Er was veel fysiek lijden.
Janice: Kunt u het lijden dat u zag, beschrijven? Was het zoals lepra of iets in die aard? Mirjana: Ik kon de mensen zien bibberen en kronkelen van pijn.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 252]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
"Ja maar," hoor ik u al zeggen, "wie niets heeft, krijgt ook niets." Wat wil ge dat de goede God u geeft, als ge alleen vertrouwt op uw werk en niet op Hem? Wat wilt ge, als ge niet eens de tijd neemt om s morgens en s avond uw gebeden te doen, als ge er u mee tevreden stelt om één keer per week naar de heilige mis te gaan? Ge kent helaas de hulpbronnen niet die Gods Voorzienigheid opent voor al diegenen die tot Haar hun toevlucht nemen. En wilt ge een afdoend bewijs? Het staat hier vóór u: Kijk naar uw pastoor en bedenk voor Gods aanschijn wat hem toegeworpen wordt.
"O," zult ge mij zeggen, "u hebt gemakkelijk praten, men geeft het u." Maar wie anders geeft het mij dan Gods Voorzienigheid? Zij is mijn schatkist en zij alleen! Hoe blind is de mens! Hij tobt zich af om steeds ongelukkiger te worden en tenslotte verloren te gaan. Denk liever aan uw zielenheil, broeders, en ga zo dikwijls als ge kunt naar de heilige mis, en ge zult mijn woorden weldra bewezen zien.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Abraham [5/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 200]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Na Mexico trok Broeder Roger naar Chili, zoals beloofd. Vergezeld van Broeder Robert verbleef hij in het land van 2 tot 16 januari, nadat hij onthaald werd op de luchthaven van Santiago door kardinaal Henriquez. In het voor hem opgestelde programma stond een bezoek aan generaal Pinochet, leider van de militaire junta, aan de macht sinds september 1973. De prior van Taizé, zijn liefde voor dialoog ten spijt, weigerde dit bezoek.
Integendeel ontmoette hij meermaals de leiders van het nationaal Comité voor de Vrede dat opgericht werd door kardinaal Silva Henriquez, daags na de Staatsgreep en als voorzitter een jonge priester had, Christian Precht, die al in Taizé was geweest. Het honderdtal leden van het Comité zorgde voor de politieke gevangenen en hun families en bezorgde hen advocaten.
Tijdens zijn verblijf bracht de prior van Taizé een bezoek aan de vrouw van Luis Corvalan, secretaris generaal van de Chileense communistische Partij, aangehouden in de eerste uren van de staatsgreep en met een nakende terechtstelling bedreigd. Broeder Roger openbaarde aan Mevrouw Corvalan dat hij al was tussengekomen bij de overheid en zelfs bij Paulus VI te voordele van haar echtgenoot. Hij wist niet dat kardinaal Colombo, aartsbisschop van Milaan van zijn kant de paus rechtstreeks had gewaarschuwd en had aangespoord om tussen te komen. Later bekwam de Sovjet Unie de vrijlating van Corvalan tegen deze van de opstandige Vladimir Boukovsky.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 122]
Hadrianus
Cultuur
In de periode van Hadrianus en zijn opvolgers bereikt de portretkunst op Romeinse munten een hoogtepunt. Tijdens de Julisch-Claudische dynastie en Vespasianus werd de keizer vergoddelijkt, en was het portret een ideaalbeeld. Na Trajanus vangt een realistische stijlperiode aan. Mogelijk waren de interesse van Hadrianus voor Griekenland en zijn vele reizen de aanleiding daartoe.
Reeds gedurende zijn opleiding als jongeman in Rome had Hadrianus een grote bewondering voor de Griekse cultuur. Hij sprak liever Grieks dan Latijn en was vertrouwd met de Griekse filosofie. Hij liet naar Griekse gewoonte zijn baard staan, waarmee hij brak met de Romeinse mode van eeuwen. Op zijn reizen vergezelde zijn geliefde Antinous hem: een Griekse jongen van buitengewone schoonheid, die hij na zijn dood zelfs tot god verklaarde. Hadrianus is door latere schrijvers vaak verguisd vanwege zijn relatie met Antinous. Zijn huwelijk met Vibia Sabina was slecht. Dit leidde mogelijk tot de affaire, waardoor de geschiedschrijver Suetonius van het hof verwijderd werd.
Het beroemd geworden rijpaard van Hadrianus werd Borysthenes genoemd, en hij vereeuwigde het dier in een bewaard gebleven grafschrift op een graf in Zuid-Frankrijk.
Er zijn een aantal Latijnse en Griekse fragmenten van de hand van Hadrianus bewaard gebleven.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Toen een van haar zonen in het seminarie trad om later Pater Galileo te worden, zag ze de andere moeders allerlei geschenken aan hun zonen geven. Ze nam haar zoon terzijde en zei: "Mijn kind, wij zijn heel arme mensen. Ik kan je niet geven wat die moeders aan hun kinderen gegeven hebben." Met tranen in de ogen ging ze verder: "Hier is het geschenk van je moeder, een rozenkrans. Hiermee zal je er zeker komen."
We prijzen onszelf gelukkig dat we zevenhonderd brieven van Elisabetta hebben, en naar verluidt zijn ze geschreven in een mooi handschrift, een vriendelijke gedachtestroom, en een diepe spiritualiteit. Ze vertonen ook een grote gelijkenis met de Bijbel, en tonen een vrouw van goeie intelligentie, een uitzonderlijk geheugen, en goede beoordeling.
Tijdens haar gouden jaren, toen ze de Mis bijwoonde, moest ze omwille van sporadische problemen met haar knieën, vaak met haar handen op de achterkant van een stoel leunen. Wanneer ze de Rozenkrans bad, bracht ze lange tijd door in bezinning van één enkel mysterie, en wanneer ze de Haltes van de Kruisweg deed, pauzeerde ze plechtig bij elke halte met haar ogen half open, en haar gezicht toonde veranderende uitdrukkingen van medeleven naar medelijden, naar pijn. Haar aanblik nadat ze de Eucharistie had ontvangen, was inspirerend.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 33: Concionator Patarensis [Een prediker uit Patara]
Het grootste probleem van zijn pontificaat was het conflict met de Franse koning Philips de Schone. Hij deed concessies aan Frankrijk, zoals het vrijwel geheel intrekken van de bul "Clericis Laicos" van 1296, maar hij dreigde Guillaume de Nogaret en zijn helpers, de daders van de aanslag te Anagni op Bonifatius VIII, met excommunicatie. Hij trok diens bul "Super cathedram" [1301] in, die de rechten van de bedelorden om te preken en biecht te horen had ingeperkt.
Zwaar ziek overleed hij op 7 juli 1304 te Perugia, na een pontificaat van slechts acht maanden. Men vermoedt dat hij vergiftigd werd. Hij werd begraven in de San Domenico aldaar. Benedictus XI werd opgevolgd door paus Clemens V. Paus Clemens XII verklaarde Benedictus XI in 1736 zalig. Zijn feestdag is 7 juli.
Malachias zinspeelt op Patara, de thuisstad van de Heilige Nicolaas, een naamgenoot van hem. Hij behoorde tot de Orde der Predikers.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3351 van 29/7/2010
Lieve zonen en dochters, vertel aan iedereen dat God gehaast is. Laat de armen niet zakken. Laat niet wat u morgen te doen hebt. De mensheid wordt geestelijk blind en dient te worden genezen. Keer terug tot Hem Die uw Enige en Ware Redder is. Vul uzelf met liefde en Gods liefde, want de liefde is sterker dan de dood en krachtiger dan de zonde. In de liefde zult u de sterke vinden om uw ware taak als Christenen op te nemen. In de liefde zult u de hoop op een betere morgen ontmoeten. Wees aandachtig en keer u niet af. De dood zal langsgaan en een spoor van vernietiging nalaten. Dit staat te gebeuren in Suvo [Fuji eilanden] en Marajo [Amzonedelta]. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Nebukadnezars droom
In hoofdstuk 2, vers 31, begint Daniël met de onthulling van Nebukadnezars droom en betekenis. Hij vertelt de koning dat hij in zijn droom een prachtig en ontzagwekkend beeld te zien kreeg: het had een gouden hoofd, een zilveren romp, bronzen dijen en ijzeren benen. De voeten van het beeld waren een mengsel van ijzer en klei. Hij wees de koning erop dat, toen hij het beeld aan het bewonderen was, er plots een grote steen tevoorschijn kwam, een steen dat niet met de hand was uitgehouwen.
Deze bovennatuurlijke steen raakte plots de voeten van het beeld en het gehele beeld was vernietigd. Toen veranderde de steen snel in een grote berg dat de gehele aarde scheen op te vullen.
In vers 36 begint Daniël uit te leggen wat de betekenis is van deze mysterieuze droom. We zijn getuige van een adembenemende overzicht van heidense keizerrijken vanaf de tijd van Nebukadnezar II tot de tijd van de tweede komst van de Messias. Daniël maakt ons duidelijk dat het standbeeld een voorstelling is van de opeenvolgende keizerrijken.
Een gouden hoofd: Nebukadnezar en zijn Babylonisch keizerrijk.
Een zilveren romp: het koninkrijk dat Babylonië zal vervangen, dat Daniël later, in hoofdstuk 8, zal identificeren als het Medo-Perzische keizerrijk.
Bronzen dijen: het volgende koninkrijk in de rij dat Daniël opnieuw identificeert als Griekenland in hoofdstuk 8. IJzeren benen: het vierde koninkrijk in rij dat we kennen in de geschiedenis was het Romeinse keizerrijk dat uiteindelijk in twee delen uiteen zal vallen.
Voeten van klei en ijzer: het laatste heidense keizerrijk in de geschiedenis. De onstabiele combinatie van klei en ijzer duidt op een onstabiele confederatie van naties dat zal ontstaan uit het oude Romeinse keizerrijk.
De bovennatuurlijke steen of het symbool van de terugkeer van de Messias die een einde zal maken aan het laatste heidense koninkrijk en de heidense overheersing door het oprichten van Gods koninkrijk op aarde.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15-10-2010
15 oktober 2010
15 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 57]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Hoe weet u dat? Mirjana: De Gezegende Moeder heeft dat met mij gedeeld. Elke dag bid ik voor het licht om Gods wil te zien en voor de kracht om Gods wil te gehoorzamen.
Janice: Maar kent u die altijd en gehoorzaamt u Gods wil? Mirjana: Neen. Ik ben een zondaar. Als ik val, weet ik dat ik niet genoeg heb gebeden en weet ik dat ik niet heb gehoorzaamd.
Janice: Wat gebeurt er als u zondigt? Mirjana: Ik ga te biechten en ik ontvang de kracht van het sacrament om me te helpen de zonde te vermijden. De Gezegende Moeder zegt om altijd om Gods genade te bidden. Zijzelf beschermt ons met haar engelen.
Janice: Ivanka spreekt dikwijls van de Gezegende Moeder als Koningin van de Engelen. Mirjana: Zij komt altijd in het gezelschap van engelen maar we moeten voor haar hulp kiezen om haar hulp te ervaren.
Janice: Waarom is dat? Mirjana: De Gezegende Moeder is te nederig om zich aan ons op te dringen. Ze komt alleen wanneer ze wordt uitgenodigd.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 251]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
"Vriend," antwoordde de andere hem, "het geheim van mijn succes is alleen te vinden in de kerk. Heus, ik heb geen andere middelen dan iedere dag de heilige mis bij te wonen. Ik verzeker je dat ik de goede gang van zaken, waar jij je over verwondert, enkel daaraan te danken heb. Je weet toch dat Jezus Christus ons in het evangelie zegt: Zoek eerst het Rijk Gods en al het andere zal u worden toegeworpen!"
Verwondert dat u misschien, broeders? Mij niet! We zien het dagelijks in de gezinnen waar vroomheid heerst: diegenen die vaak naar de heilige mis gaan hebben over het algemeen meer geluk in hun zaken dan diegenen die uit louter gebrek aan geloof menen dat ze er geen tijd voor hebben. Wanneer we al onze hoop stelden op de goede God en zo min mogelijk verwachtingen koesterden van ons eigen werk, hoeveel gelukkiger zouden we dan zijn!
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [4/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 199]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De directeur van Unesco reikte eens een prijs uit aan Broeder Roger en groette hem als een zwerver die zijn tent onder alle hemelen plant. De voorgaande private secretaris van Johannes XXIII, Mgr. Capovilla, vergeleek hem met de vroegere patriarchen geroepen om de wegen in de wijde wereld te betreden met de lamp van de hoop. In feite werd dit zwerven een gewoonte vanaf 1974, na de opening van het Jongerenconcilie.
Broeder Roger had aangekondigd dat het Jongerenconcilie andere openingen zou kennen in andere werelddelen. Het kwam er op aan om te trekken naar degenen die niet in Taizé aanwezig konden zijn, maar ook om hoop te blijven koesteren volgens de uitdrukking van de prior. Vanaf december 1974 volgden de bijeenkomsten zich op in Mexico, Argentinië, Brazilië, Verenigde Staten, Canada, in verschillende landen van Afrika en Azië, voor de bijeenkomst van Pasen in Taizé: "We zoeken geen aanhangers, duidde Broeder Roger, we hebben ook geen systeem te verdedigen en ook geen oorzaak te doen zegevieren."
De eerste bijeenkomst ging door van 28 tot 31 december 1974 in een armenwijk van Guadalajara. Zonder te beschikken over dezelfde structuur als in Taizé hadden de inrichters de families uit de buurt en de omliggende parochies aangesproken om de duizenden verwachte deelnemers te onthalen. In een geest van solidariteit had de prior van Taizé de aanwezigheid van jongeren uit verschillende landen uit het Amerikaans werelddeel, Canada en Verenigde Staten gewenst. Zijn gedacht was op de gezichten van de mensen die glans van Gods gezicht te ontdekken.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 121]
Hadrianus
Verdedigingslinies
Sinds de begintijd van het Romeinse Rijk hebben de keizers de veroverde gebieden afgegrendeld met verdedigingslinies tegen barbaren. Op de meest bedreigde punten was al een limes, versterkte grens, aangelegd: in Noord-Afrika, Syrië, Roemenië/Hongarije [Dacië], Duitsland, Nederland en Engeland, in de huidige benamingen. Voor Germania hadden de Romeinen, sinds de slag in het Teutoburgerwoud in het jaar 9, weinig belangstelling meer. In 83 begon de afgrendeling met limes tussen de natuurlijke verdedigingslinies Rijn en Donau, van Rheinbrohl ten zuiden van Keulen naar de omgeving van Regensburg. Dit stuk van de limes was 550 kilometer lang en voorzien van minstens duizend wachttorens en honderden forten. De muren in Brittannië moesten nog worden gebouwd; daar werd nog te hard teruggevochten.
In Germania liet Hadrianus de limes versterken in 122 na Christus. Zijn opvolger Antoninus Pius zou de limes in 160 nog wat uitbreiden in oostelijke richting.
In 122 gaf Hadrianus het startsein voor de aanleg van de "Vallum Hadriani", de "Hadrianusmuur" of "Pictenmuur" in het noorden van Britannia tegen de aanvallen van de Picten en Scoten [Schotten]. Deze Hadrianusmuur is circa 117 kilometer lang en loopt van oost naar west van het plaatsje Tynemouth, aan de monding van de Tyne, via Newcastle naar Solway Firth bij Carlisle aan de westkust. Deze limes in Caledonia bestond uit drie verdedigingslinies: een stenen muur met een gracht ervoor, een wal met eveneens een gracht ervoor en zeventien "castella," forten en wachttorens. De resten van een groot Romeins gebouw bij Vindolanda die archeologen recent hebben ontdekt, zouden deel geweest zijn van het persoonlijke hoofdkwartier van Hadrianus.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
En hoe kocht mama Elisabetta eten voor haar gezin wanneer ze geen geld had? Ze betaalde met producten van de velden, of met wijn, salami, of polenta, een dikke pap gemaakt van maïsgriesmeel. Ze slaagde hier blijkbaar goed in, vermits de twaalf kinderen heel gezond waren.
Toen hun buren de eerste televisie hadden, hadden ze er ten huize Serena geen, en Elisabetta wilde er ook geen. In de plaats ervan verzon ze dit kleine voordrachtje: Kanaal 1: ga naar de eerste Mis. Kanaal 2: bid de Rozenkrans. Kanaal 3: stop de kousen en herstel de kledij. Kanaal 4: werk in de stal. Kanaal 5: onderwijs de lessen aan de kinderen en bereid ze voor op school. Kanaal 6: maak het eten klaar. Kanaal 7: doe de was. Kanaal 8: zing met vreugde. Kanaal 9:Wens iedereen het beste. Kanaal 10: zoveel werk te doen en nooit een nutteloos moment.
Elisabetta had enkel basisonderwijs gevolgd, en ze studeerde op eigen houtje verder met het bestuderen van de geschriften van de H. Teresa van Avila, de H. Johannes van het Kruis, de H. Paulus van het Kruis, en de H. Theresa van Lisieux. Met haar kennis van de Karmelietenspiritualiteit, zou men denken dat als ze een derde orde had willen vervoegen, ze Karmel zou kiezen. Maar in de plaats daarvan werd Elisabetta een Franciscaner van de Derde Orde, en volgde een cursus spirituele oefeningen in het huis van het Heilig Hart te Vicenza. Ze was een vurige lezeres van de Bijbel, de Katholieke pers, en de levens van de heiligen, waaronder dat van de H. Leopold Mandic, die tien jaar lang haar biechtvader was geweest.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 33: Concionator Patarensis [Een prediker uit Patara]
Niccolò Boccasini trad al jong [op de leeftijd van veertien jaar] toe tot de Dominicanen. Hij studeerde en doceerde theologie. In 1286 werd hij voor zijn orde provinciaal van Lombardije. In 1296 werd hij magister-generaal van de Dominicanen. Hij was een krachtig verdediger van het optreden van Bonifatius VIII. Uit dankbaarheid hiervoor verhief deze paus hem in 1298 tot kardinaal. Hij werd bisschop van Ostia en deken van het Heilige College.
Toen de vijanden van de Paus in 1303 het paleis bezetten, bleven enkel hij en een andere kardinaal aan de zijde van Bonifatius VIII staan en verdedigden hem. Toen hij in oktober van 1303 eenstemmig tot paus werd gekozen, koos hij de naam Benedictus, ter herinnering aan Benedetto Gaetani, zijn vriend en voorganger.
Hij raakte verwikkeld in conflicten met de kardinalen die tot de Romeinse familie Colonna behoorden. De spanning liep zo hoog op dat hij in 1304 Rome verliet en naar Perugia ging.
Chris De Bodt
8. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3350 van 27/7/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed en zoek sterkte in de Eucharistie en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Nu is het de tijd van smarten voor de mensheid en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Terreur zal zich verspreiden en leed en pijn zal komen over de mensen van Granada. Aanvaard mijn oproepen. Laat de duivel u niet van de waarheid beroven. Uw twijfels en onzekerheden zijn een inmenging van Mijn tegenstander. Wees gelovig en doe uw best in uw opdracht die de Heer u heeft toevertrouwd. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De tijd van de ongelovigen
Twee jaar na de aankomst van de toen zeventienjarige Daniël in Babylon, liet God Nebukadnezar II een zeer verontrustende droom zien. De koning eiste een verklaring van zijn schare wijze mannen. Wat had hij precies gezien in de droom en wat was de betekenis ervan? Dat wou hij van hen weten. Aangezien de wijze mannen geen passende verklaring konden geven, liet de koning Daniël roepen om zijn droom uit te leggen. Het wekt geen verbazing dat de wijze mannen ontsteld waren bij het horen van de verklaring van de droom.
Toen Daniël het ongewone verzoek van de koning hoorde, vroeg hij biddend aan God om hem te zeggen over wat de droom ging en welke zijn betekenis was. God antwoordde Daniël door hem de volgende mysteries te openbaren. En weer vereerde Daniël God met een lofzang [Daniël 2:20-23a].
Laat de naam van God gezegend zijn voor eeuwig en altijd. Want wijsheid en kracht horen Hem toe. Het is Hij die de tijden en tijdperken doet keren: Hij verwijdert koningen en laat nieuwe aantreden Hij geeft wijsheid aan de wijzen En kennis aan diegene die begrijpen Het is Hij die het diepere en verborgene openbaart.
Deze psalm is zeer belangrijk omdat deze het thema samenvat van het gehele boek van Daniël, met name, dat God almachtig is, dat Hij de geschiedenis leidt, en dat Hij over de wijsheid en over de kracht beschikt om menselijke zaken en naties te leiden tot triomf van Zijn goddelijke wil.
Later in het boek, maakt Nebukadnezar II een vergelijkbare afkondiging over de goddelijke almacht nadat hij de kastijding van Gods discipline had ervaren [Daniël 4:34b-35].
Gods dominantie is een eeuwigdurende dominantie, En Zijn koninkrijk gaat over van generatie op generatie. En alle bewoners op aarde worden als niets beschouwd Maar Hij handelt volgens Zijn wil in de hemel waar Hij verblijft En onder alle bewoners op Aarde.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14-10-2010
14 oktober 2010
14 oktober 2010
1. Reddingsactie Chileense kompels verloopt vlot
De reddingsactie van de Chileense mijnwerkers verloopt erg vlot en is bijna halfweg. Zestien van de 33 onfortuinlijke kompels zijn ondertussen bovengehaald en één voor één worden ze met luid gejuich onthaald. Iets voor 5 uur Belgische tijd begonnen ze eraan onder het goedkeurend oog van de Chileense president Sebastian Piñera en verwacht wordt dat de operatie in totaal 24 uur in beslag zal nemen.
De eerste mijnwerker wordt na 69 dagen gevangenschap bovengehaald
Met de redding van Florencio Avalos, rond 5 uur Belgische tijd, komt er een einde aan de nachtmerrie van de Chileense mijnwerkers die meer dan twee maanden 700 meter onder de grond moesten doorbrengen. Familieleden reageerden euforisch toen de man aan de oppervlakte verscheen. Avalos stapte rustig uit de capsule en zag er gezond uit. Hij viel eerst zijn familie in de armen en groette dan de Chileense president.
Om de drie kwartier ongeveer wordt een nieuwe mijnwerker naar boven getakeld. Verwacht wordt dat het de hele dag kan duren voor alle geblokkeerde kompels zijn bevrijd. De eerste tien bevrijde mijnwerkers zijn ondertussen al met een helikopter afgevoerd naar een ziekenhuis waar ze enkele dagen in observatie zullen gehouden worden. Opvallend is hoe goed de mijnwerkers eruit zien na hun zware beproeving van 69 dagen.
De 31-jarige Florencio Avalos was dus de eerste van de 33 opgesloten mijnwerkers die naar boven wordt gehaald. Volgens de Britse openbare omroep komende de mijnwerkers in deze volgorde naar boven; Florencio Avalos, Mario Sepulveda, Juan Illanes, Carlos Mamani, Jimmy Sanchez, Osman Araya, Jose Ojeda, Claudio Yanez, Mario Gomez, Alex Vega, Jorge Galleguillos, Edison Pena, Carlos Barrios, Victor Zamora, Víctor Segovia, Daniel Herrera, Omar Reygadas, Esteban Rojas, Pablo Rojas, Dario Segovia, Yonni Barrios, Samuel Avalos, Carlos Bugueno, Jose Henriquez, Renan Avalos, Claudio Acuna, Franklin Lobos, Richard Villarroel, Juan Aguilar, Raul Bustos, Pedro Cortez, Ariel Ticona, Luis Urzua. Degenen die als het meest soepel worden beschouwd, gaan als eerste.
De Australische mijnwerkers Brant Webb en Todd Russell, die in 2006 twee weken geblokkeerd zaten in een mijn, waarschuwden dat de Chileense mijnwerkers nu hun zwaarste beproeving tegemoet gaan. Wachten op hulp, terwijl je je lotgenoten één voor één ziet vertrekken, is het moeilijkste. "De groep wordt kleiner en kleiner, de vreugde bij de vertrekkers neemt toe. Maar voor zij die moeten wachten, is het bijzonder zwaar", getuigde Webb.
Voor de aanwezige familieleden bovengronds kan het uitstel geen domper op de feestvreugde zijn. Na maandenlang wachten wordt er gezongen, en mensen delen hun vreugde met de massaal opgetrommelde media. De testen met de reddingscapsule verliepen zonder problemen. Toch kon het na de tests nog een aantal uren duren voor de eerste persoon daadwerkelijk naar boven werd gehaald. Rond twee uur Belgische tijd ging dan toch de eerste kabel in de schacht.
Volgens de Duitse media-expert Bernd Blöbaum moeten de Chileense kompels beschermd worden tegen de honderden journalisten die zich op de plaats verzameld hebben om getuige te zijn van de reddingsactie. Blöbaum benadrukt dat de mijnwerkers eerst de kans moeten krijgen om tijd met hun familie door te brengen. "Dat is veel belangrijker dan de media te woord te staan", zo luidt het. "Niet alle journalisten zullen echter de gepaste afstand bewaren."
De media-expert benadrukt verder dat de betrokkenen, die het niet gewend zijn om met media-aandacht om te gaan, ook op dat vlak begeleiding nodig zullen hebben zodat ze niet overgeleverd worden aan de nieuwsgierigheid van de aanwezige journalisten. Daarnaast moet er ook rekening mee worden gehouden dat bepaalde media geld zullen bieden voor interviews. Voor de mijnwerkers die in vergelijking met onze standaarden arm zijn, speelt dat natuurlijk een belangrijke rol.
De mijnwerkers zitten sinds 5 augustus, de dag waarop de mijnschacht instortte, vast op 622 meter diepte. Pas zeventien dagen later werden de kompels levend teruggevonden door reddingswerkers. De eerste prognoses om de arbeiders te kunnen redden spraken van de kerstperiode. De kompels worden dus één voor één naar boven gehesen. De rit door de smalle schacht duurt ongeveer 20 minuten, maar per mijnwerker moet ongeveer één uur uitgetrokken worden. Het zal dus nog even duren eer alle kompels zich veilig en wel bovengronds zullen bevinden.
De kompels moeten allemaal een groene overall aantrekken en krijgen een dekentje: ze gaan immers van 32 graden beneden naar de vrieskou boven. Ze krijgen ook een computertje mee dat onder meer hun hartslag zal meten. En hun ogen worden beschermd tegen het felle licht dat ze na al die tijd weer zullen zien.
Voor één mijnwerker dreigen er ook nog problemen als hij eenmaal boven de grond is. Marta Salinas, de 28-jarige echtgenote van mijnwerker Yonny Barrios, gaat de reddingsoperatie boycotten omdat diens minnares ook op de site werd uitgenodigd. "Ik ben gelukkig dat hij het heeft overleefd, het is een mirakel. Maar ik ga de redding niet bijwonen. Hij heeft het me gevraagd, maar nu blijkt dat hij het ook aan een andere vrouw heeft gevraagd. De zaken zijn duidelijk: zij of ik", aldus Salina, die zelfs niet naar de tv-beelden wil kijken. "Uit telefoongesprekken en brieven blijkt dat hij oké is, dat is voldoende voor mij."
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 56]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Wat zag u? Mirjana: De hemel was als een video die zich voor mijn ogen openvouwde. Ik zag gelukkige gezonde mensen, zowel mannen als vrouwen. Het gras was van een schoonheid die ik niet kan beschrijven. De bloemen waren zo mooi dat ik ze niet kan beschrijven.
Janice: Waarom wou de Gezegende Moeder dat u de hemel zag? Mirjana: Ze vertelde me dat veel mensen op aarde niet geloven dat de hemel bestaat. Ze zegde dat God ons, zes zieners, had uitgekozen als instrument van Zijn liefde en genade. Ik, persoonlijk, heb de hemel gezien. Hij bestaat! Ik heb hem gezien! Zij die tot op het einde trouw blijven aan God zullen de hemel hebben als een beloning voor hun getrouwheid.
Janice: Waarom lijden sommige mensen, die schijnbaar Gods wil doen, zo veel? De Gezegende Moeder leed vreselijk toen ze aan de voet van het kruis stond. Mirjana: Ze was vervuld van Gods liefde, Gods vrede en Gods kracht. Er bestaat liefde en vrede als men Gods wil doet zelfs in het midden van wat men aanvoelt als wat het ergste lijden is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 250]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Neen, broeders, wees niet bang dat de Heilige Mis in onze tijdelijke aangelegenheden ooit een hinderpaal kan zijn. Integendeel, hoe vaker we de kerk bezoeken, het beter het ons zal vergaan en hoe meer geluk we zelfs in onze zaken zullen hebben. Laat ik u een sprekend voorbeeld geven. Er waren eens twee ambachtslieden die hetzelfde beroep uitoefenden en die in dezelfde buurt woonden. De één, die een groot gezin had, ging iedere morgen naar de heilige mis en kon gemakkelijk van zijn vak leven. Maar de andere had geen kinderen. Hij werkte dag en nacht, vaak zelfs op de dag des Heren, en nog kon hij slechts met moeite rondkomen. Met lede ogen zag hij het succes van de eerste aan.
Toen hij deze op een zekere dag ontmoette, vroeg hij hem toch waar hij de middelen vandaan haalde om in een onderhoud van een gezin als het zijne te voorzien. "Ik heb niets dan mijn vrouw," kloeg hij, "ik buit elke minuut uit, maar ik red het niet."
"Luister eens," gaf de andere ambachtsman hem ten antwoord, "als je wil, zal ik je morgen het geheim van mijn succes laten zien." De andere was overgelukkig met deze belofte. Vol spanning zag hij uit naar het ogenblik waarop hij zou leren hoe hij fortuin kon maken. De volgende dag kwam de eerste hem halen. Welgemoed gingen ze samen op pad en hun weg leidde tenslotte naar een kerk, waar ze de heilige mis bijwoonden. "Vriend," zei de eerste na afloop rustig, "keer nu terug naar je werk!" Daags daarna deden ze hetzelfde. Maar toen hij voor de derde keer gehaald werd om naar de heilige mis te gaan, zei de arme ambachtsman: "Wat wil je eigenlijk? De weg naar de kerk ken ik ook wel! Die moeite kun je wel sparen. Wat ik weten wou is de manier waarop jij zo gemakkelijk rondkomt. Dan kon ik het misschien ook eens proberen? Je zou me toch eerst het geheim van je succes laten zien?"
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [3/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 198]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
De CSJ [Christelijke Studenten Jeugd] Op haar beurt wenste afstand te nemen van Taizé. In een toen aangenomen verslag door de nationale Raad meende de CSJ: "Taizé is ontegensprekelijk een nieuwe plek, een hoopvolle plek in verband met een vervelende Kerk. Wat vooral aantrekt is het onthaal van nieuwe vormen van uitdrukking en verzameling die meteen het leven veranderen. Maar staat dat niet naast een traditionele gedachtegang over geloof? Gaat het niet eerst over innerlijkheid die leidt naar sociale of liefdadige inzet in plaats van naar een serieuze politieke ontleding van de menselijke conflicten?"
In feite verweet men Taizé niet politiek genoeg ingesteld te zijn. Inderdaad had Broeder Roger het Jongerenconcilie beschreven als een "stroom die zich uitstrekt, als een stof die geweven wordt" en hij bevestigde: "Het zal niet trekken op de gewone structuur van samenkomsten met hun stemmingen, amendementen, commissies en vertegenwoordigingen."
Dergelijke spirituele mobilisatie leidde tot buiten de gewone sfeer van de Kerken. Enkele maanden na de opening van het Jongerenconcilie reikten de boekhandelaars en uitgevers, verzameld in de Boekenbeurs van Frankfurt, op 13 oktober de Vredesprijs uit aan Broeder Roger, omdat hij aan de jongeren van alle slag, geloof en ideologie een weg toont om zin aan hun schijnbaar hopeloos bestaan te geven. De viering vond plaats in de Sint-Paulus kerk van Frankfurt, in het bijzijn van Walter Scheel, de president van de Federale Republiek Duitsland. In plaats van een danktoespraak te houden voor al deze prominenten van de uitgeverij, de pers en de politiek, stelde de prior van Taizé voor om in dialoog te treden met de jongeren.
Het was geen improvisatie. Zijn vier gesprekspartners [een Indiaan, twee Duitsers en een Amerikaan] waren huisvrienden van Taizé en hun antwoorden, zowel als de vragen van Broeder Roger, waren zorgvuldig voorbereid. De prior van Taizé haalde, onder andere, de hulp door Taizé verleend aan de Duitse krijgsgevangenen in 1945-1946 aan. De gekregen som [tienduizend mark] werd aan een groep jonge Portugezen gegeven die zich ontfermden over achtergelaten kinderen in een arme buurt van Porto.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 120]
Hadrianus
Verdedigingslinies
De muur liep van de Solway Firth naar de Tyne [tussen het huidige Carlisle en Newcastle] en lag enige kilometers ten zuiden van de huidige grens met Schotland. Hij werd aanvankelijk opgetrokken met een breedte van 3 meter, hoewel later gebouwde delen iets smaller waren. De hoogte was vermoedelijk tussen de 4 en 5 meter. Op vaste afstanden lagen 14 grote en 80 kleinere forten.
Gezien van noord naar zuid bestond het verdedigingswerk uit een glooiing met een diepe gracht voorzien van puntige staken, dan kwam de muur zelf. Daarvoor lag een militaire weg voor de verplaatsing van goederen en manschappen, en tenslotte waren er twee verhogingen met weer een gracht ertussen.
De muur werd bemand door naar schatting negenduizend man. Zij kregen hevige aanvallen te verwerken in 180 en vooral in 196 en 197 na Chr., waarbij ernstige verliezen waren te betreuren. Hij onderging een uitgebreide reconstructie onder Septimius Severus. Door diens harde optreden tegen de verschillende opstandige stammen bleef het daarna relatief rustig in het gebied. Aangenomen wordt dat garnizoensleden zich ook hebben vermengd met de plaatselijke bevolking en volledig integreerden.
De Muur van Hadrianus vond zijn einde in de overbodigheid. Na 400 trachtte Rome tevergeefs haar rijk te verdedigen tegen aanvallen op de Europese grenzen door onder meer de Westgoten, de Hunnen, de Oostgoten, de Vandalen. Britannia werd ontruimd.
Groepen Juten, Friezen, Angelen en Saksen staken de Noordzee over en namen Brittannië in bezit. Min of meer geromaniseerde Kelten werden verdreven naar 's lands uithoeken Wales, Cornwall, Ierland en zelfs Armorica, het huidige Franse Bretagne.
De plaatselijke bevolking wendde veel van het materiaal van de muur aan voor eigen gebruik. Toch staat een groot deel van de muur nog overeind, vooral in het middengedeelte. Het is een belangrijke toeristische trekpleister vanwege de wandelroute over en langs de muur van zee naar zee.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Na Wereldoorlog II besloten Jozef en Elisabetta naar een eigen huis te verhuizen. Ze werkten achttien jaar lang op land dat eigendom was van ene Dr. Maffei, tot 11 november 1963, toen Joseph ernstig ziek werd. Elisabetta zou hem zes maanden lang verzorgen, tot aan zijn dood, en ze moest hem vaak vervangen in het harde werk op de velden. Die achttien jaar voor zijn dood, waren gevuld met de gebruikelijke moeilijkheden voor een groot gezin met weinig geld. Elisabetta had vaak medicijnen nodig, maar kon ze niet kopen.
Tijdens die jaren ging Elisabetta elke dag naar de Mis, zoals ze in haar jonge jaren altijd had gedaan. Ze ontving de sacramenten, was betrokken in parochiale activiteiten, onderwees de catechismus, en ze zong in het koor. Ze was toegewijd in het bidden van de Rozenkrans, de Haltes van de Kruisweg en het bezoeken van het heiligdom van O.L.V. Gezondheid. Ondanks haar schamele bezittingen was ze gul voor haar buren, en deelde ze vaak haar karige voedselvoorraad. Ze had een grote toewijding tot de gekruisigde Christus, en ze schreef ooit: "Ik dank de Heer, die me de kracht geeft om mijn kruisen te dragen. In mijn kruis zie ik de Heer die me bij Zijn kruisbeeld wil. Als ik alles had in het leven, zou ik de Heer misschien vergeten en gehecht zijn aan tijdelijke en ijdele zaken. God troost me."
Toen men haar vroeg hoe ze het in haar armoede klaarspeelde om zo veel kinderen te kleden, antwoordde ze dat veel mensen haar kledij gaven waar hun eigen kinderen uitgegroeid waren. Daarnaast werkte ze korte tijd als kindermeisje, en verdiende een beetje geld. Toen de kinderen ouder waren, kochten ze kledij van het geld dat het gezin verdiende met het rapen van tarwe op geoogste velden. En als de oudere kinderen een bepaald kledingstuk wilden, kweekten en verkochten ze konijnen. Het meeste van de kledij die ze kregen moest hersteld worden, waardoor Elisabetta veel werk had. Wanneer de kinderen de herstelde kledij droegen, zei ze dat ze die met tevredenheid moesten dragen, vermits je voor armoede geen schuldgevoel moet hebben.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voel mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand an hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben: het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goedgedaan; ja, zeker, en ik hoop dat ze gecontinueerd worden, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest. Ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten. Ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen. Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende. Ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
Einde van de brieven van de Heilige Bernadette Soubirous
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
In 1298 had Bonifatius VIII het "Liber Sextus" uitgevaardigd, een verzameling van pauselijke decretalen [vonnissen in briefvorm] als vervolg op het eerdere kerkelijk wetboek, het "Liber Extra" van Gregorius IX uit 1234. Met de bul "Super cathedram" perkte hij het recht van de bedelorden in om te preken en biecht te horen. Zo verminderde hij de wrijving tussen hen en seculiere priesters. Hij stichtte in 1303 de eerste universiteit van Rome.
Na Bonifatius' dood werd op aandringen van de Franse koning een proces tegen hem geopend wegens ketterij. Het Concilie van Vienne [1311-1312] besloot echter dit proces niet voort te zetten.
Verhalen dat hij in een aanval van razernij stierf, terwijl hij op zijn handen beet en met zijn hoofd tegen de muur bonsde, zijn niet bewezen.
De Latijnse spreuk van Malachias is tegelijk een verwijzing naar zijn voornaam als naar zijn wapen als paus.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3349 van 24/7/2010
Lieve zonen en dochters, de inwoners van Formosa [Formosa is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Goiás, maar is eveneens een provincie in Argentinië, waarvan de hoofdstad dezelfde naam draagt] zullen wenen omwille van een verwoesting in de Rio Negro [Zwarte Rivier, de belangrijkste rivier aan de noordzijde van de Amazone] en Mijn arme kinderen zullen jammeren voor een vernieting in Santa Cruz [kan verwijzen naar gemeenten in Brazilië, een departement in Bolivië, maar ook naar de Azoren en/of Madeira, gebieden van Potugal]. Weet dat de mensheid koers zet naar grote smarten. Blijf leven rond het gebed, want enkel door het gebed kunt u een rechtvaardigere en meer broederlijke wereld opbouwen. Keer terug tot God. Blijf niet in zonde leven, maar heb berouw, want berouw is de eerste stap die dient te worden ondernomen op de weg naar de bekering. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Wees nederig en volgzaam van hart. Ik wens u te leiden naar Mijn Zoon Jezus. Open uw harten met vreugde. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
In 1713, na dertien jaar missiearbeid, bood hij zich aan in zijn eigen seminarie in Parijs. Hij zocht enkele flinke kandidaten om zijn levenswerk voort te zetten. Helaas, de ontmoeting met zijn leraars en pas gepromoveerde vrienden verliep stroef. Hij mocht wel twee conferenties geven, maar hij slaagde er niet in het ijs te breken. Had hij daarvoor de vijfhonderd kilometer van La Rochelle naar Parijs te voet afgelegd?
Montfort was toen amper veertig jaar. Verschillende malen had men gepoogd hem van kant te maken. Het gif van de Hugenoten bleef in zijn ingewanden nawerken en een nierkwaal werd gedeeltelijk verholpen door een pijnlijke ingreep.
Toen hij zijn beste seminarievriend Blain ontmoette kreeg deze de indruk dat de toenmalige reus zich als een wrak voortbewoog. Zo jong en reeds afgeschreven? En wat met zijn levensdroom: een congregatie voor missies? De leefregel voor de missionarissen had hij reeds neergepend. Een half dozijn broeders deelde de laatste jaren wel en wee met hem, maar niemand was door geloften met hem verbonden. Marie-Louise, de eerste kandidaat-zuster, verpleegster in het hospitaal van Poitiers, zal al ruim tien jaar op hem te wachten. Montfort liet haar in 1715 naar La Rochelle overkomen om er een school te openen. Nog in datzelfde jaar legden twee zusters geloften af in de handen van Montfort. De regel van de zusters leek veel concreter en meer genuanceerd dat het vlammend en geforceerd proza van de regel van de missionarissen.
Gaandeweg versoepelde zijn verhouding tot de rijke burgerij die hij wel eens half intellectuele lawaaimakers durfde noemen. Zijn ruwe kanten werden afgerond en zijn ongewild kwetsende uitlatingen bleven achterwege zodat zelfs bij de bourgeoisie een diepe bewondering voor deze man begon te groeien. De versleten veertiger werd wijzer. En niettegenstaande hij zijn hele leven een originele kerel bleef was hij er toch voor een stuk in geslaagd zijn buitensporig temperament in te tomen. Montfort, die als dienaar van de armen in een aan flarden gewaaide toog liep, eiste van zijn discipelen een kledij volgens de gangbare normen.
In deze rijpingsperiode op het einde van zijn leven schreef hij ook zijn populaire "Verhandeling over de ware godsvrucht tot Onze-Lieve-Vrouw." Er verschenen 400 uitgaven in 25 talen.
De volgende missie hield hij in Saint-Laurent-sur-Sèvre. Maar het wordt zijn laatste. In de namiddag van 28 april 1716 kondigt men zijn nabije dood aan. Het volk verdringt zich wenend voor de deur van "De Voorzienigheid". Met de ene hand omklemt hij het kruisbeeld dat Paus Clement VI hem geschonken heeft; met de andere hand een Mariabeeldje dat Hij steeds bij zich droeg. Hij kuste beide om beurten. Tegen acht uur 's avonds wordt hij geveld door een longontsteking. Hij was drieënveertig jaar, twee maanden en achtentwintig dagen oud.
12. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De merkwaardige Profeet
Daniël was gedurende zijn leven een man van geloof, gebed en een smetteloze deugd. Hij werd geciteerd door de profeet Ezechiël, een van zijn tijdgenoten, als een van de drie meest rechtvaardige mensen die ooit geleefd hebben, samen met Job en Noah [Ezechiël 14:14]. Tijdens een bezoek van de engel Gabriël, te lezen in Daniël 9:23, werd hem gezegd, "God schept een groot behagen in u."
We hebben hier dus te maken met één der opmerkzaamste mensen in de Bijbel.
Nu we de historische context geschetst hebben en we een beeld hebben van de mens Daniël door wie God sprak, gaan we de eigenlijke eindtijd profetieën doorlopen die God hem heeft aangereikt.
De tijd van de heidenen
De terreur van de antichrist
De triomf van Jezus Christus
Het tijdstip waarop Christus terugkeert.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
13. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelias stem wordt ook vandaag nog gehoord
De hemelse stem van de H. Clelia bevestigt haar belofte die ze voor haar dood deed aan haar gezellinnen: "Wees moedig omdat ik naar het Paradijs ga; maar ik zal altijd bij jullie blijven ook; Ik zal jullie nooit verlaten."
In het boek "Een liefdeslied-de H. Clelia Barbieri" van Paolo Risso ["Un canto damore-Santa Clelia Barbieri", Torino, 1898], zegt de biograaf van de H. Clelia: "En de H. Clelia laat ons nog altijd haar stem horen zoals op die eerste verjaardag van haar dood. Haar nonnen, en vele anderen, blijven haar stem horen die bidt, zingt en voorspreekt. De stem is vol van vreugde als ze goed nieuws aankondigt voor haar familie, de kerk en de wereld. Ze is bedroefd wanneer er lijden op komst is. Ze is altijd kalm en bemoedigend, een waarachtig teken dat God ons nooit verlaat."
Haar relikwieën liggen in een mooie urne in het religieuze huis van de Gemeenschap in LeBudrie [Bologna,Italië]. Velen die haar aanbidden komen haar heiligdom bezoeken, om te bidden in aanwezigheid van haar relikwieën. En het is van hieruit dat vele zegeningen voortgekomen zijn voor Italië en de hele wereld.
"Oh Heer God, U ziet dat het mijn wens is om van U te houden, en te proberen om U niet te beledigen. Oh Heer, open Uw Hart en stort de vlammen van liefde uit. Ontvlam mijn hart met deze vlammen en doe me branden van liefde." H. Clelia Barbieri
Vertaling: Mario Lossie
14. Bijzondere bisschoppensynode over het Midden-Oosten
Er loopt sedert 10 oktober een bijzondere Bisschoppensynode over het Midden-Oosten. Deze werd door Paus Benedictus plechtig geopend in de Sint-Pietersbasiliek. Met de Heilige Stoel verbonden bisschoppen uit de regio zijn tot en met 24 oktober bijeen om de spreken over de problemen van de christenen uit het gebied.
Het christendom stamt uit het Midden-Oosten, evenals het jodendom en de islam, maar vrijwel alle christelijke gemeenschappen nemen er al geruime tijd in omvang sterk af. Ongeveer een eeuw geleden was circa 20 procent van de bewoners van de regio christelijk, nu nog geen 5 procent. De bisschoppen zullen met elkaar spreken over manieren om de gestage uittocht van christenen tot staan te brengen en om vreedzaam samenleven met de islamitische meerderheden te bevorderen. Tot de onderwerpen die ter tafel komen behoren het Israëlisch-Palestijnse conflict, de politieke islam en islamitisch extremisme, de verdeeldheid onder de vele christelijke godsdiensten in de regio en het geweld in Irak, waar de christelijke gemeenschappen dreigen te verdwijnen.
Enkele schattingen:
Het aantal christenen in Egypte wordt door de autoriteiten om politieke redenen vaak erg laag opgegeven. Waarnemers schatten dat met ongeveer acht miljoen christenen deze groep circa 10 procent van de bevolking vormt. Het overgrote meerendeel behoort tot de koptisch-orthodoxe kerk. Veel christenen zijn in Irak, na de Amerikaanse inval in 2003 op de vlucht gedreven. Het land telt naar schatting 850.000 christenen, wat 3 procent van de bevolking betekent. Ongeveer 400.000 van hen behoren tot de Chaldeeuwse- of Syrische-katholieke kerken, dat zijn oosterse kerken die in gemeenschap zijn met de Heilige Stoel. Ongeveer 2 procent van de bevolking van Israël is christelijk. Dat zijn circa 150.000 mensen. Jordanië telt ook ongeveer 150.000 christenen, wat 2,4 procent van de bevolking betekent. De meerderheid van hen behoort tot de Grieks-Orthodoxe Kerk, maar er wonen ook Grieks-katholieken, rooms-katholieken, Syrisch-orthodoxen, Armeens-orthodoxen, koptisch-orthodoxen en protestanten. In Libanon wonen anderhalf miljoen christenen, wat 35 procent van de bevolking vertegenwoordigt. Ongeveer twee derde behoort tot met Rome verbonden kerken, met name de Maronitische kerk en de Grieks-katholieke kerk. In de Palestijnse gebieden wonen circa 50.000 christenen. Dat is ongeveer 0,8 procent van de bevolking daar. In Syrië is ongeveer 4,5 procent van de bevolking christelijk. Dat zijn naar schatting 850.000 christenen. Bijna de helft behoort tot oosterse katholieke kerken. Tenslotte telt Turkije telt slechts 85.000 christenen of 0,2 procent van de bevolking. Aan het begin van de 20e eeuw was in het Turkse deel van het Ottomaanse Rijk volgens sommige schattingen nog ongeveer een vijfde van de bevolking christen. Het vrijwel verdwijnen van christenen uit het gebied dat Turkije nu beslaat, komt mede door de uitroeiing van de christelijke Armeniërs in de nadagen van het rijk en door het gedwongen vertrek van de Grieken uit wat de republiek Turkije werd.
Profetie van Garabandal is verbonden aan een Bisschoppensynode:
Het is geweten van de zieners te Garabandal dat de Waarschuwing zal plaatsvinden na een Bisschoppensynode. Dit is bevestigd door Maxima Gonzalez, de tante en eveneens meter van Conchita Gonzalez. Wat deze profetie zo merkwaardig maakt is, dat de synodes van Bisschoppen nog niet bestonden ten tijde van Garabandal. Deze zijn een voortvloeisel uit Vaticaan II.
De Bisschoppensynode is een orgaan binnen de Rooms-Katholieke Kerk dat door Paus Paulus VI op 15 september 1965 werd opgericht in zijn "Motu proprio Apostolica Sollicitudo." Het betreft een orgaan tussen zowel de Paus en de Bisschoppen als tussen de Bisschoppen onderling waarbij met uitgenodigde specialisten [over belangrijke zaken die de gehele wereldkerk aangaan] kan gediscutiëerd worden. De Bisschoppensynode dient de collegialiteit met de paus en tussen de bisschoppen onderling te bevorderen zoals gewenst door het Tweede Vaticaanse Concilie. Overigens was Paulus VI met Apostolica sollicitudo de concilievaders voor. Binnen het Concilie heerste een opvatting dat er een synode moest komen die het medebestuur over de Kerk zou krijgen. Paulus vond dat te vergaand en vaardigde dit motu proprio uit, vooruitlopend op de besluitvorming van het Concilie.
Er worden drie soorten Bisschoppensynodes onderscheiden:
de Gewone
de Buitengewone, bijvoorbeeld per continent gehouden in de aanloop tot het Jubeljaar 2000
de Bijzondere, bijeengeroepen per land. Dit is reeds dikwijls het geval geweest rond de Commissies, opgericht met betrekking tot Medjugorje.
De eerste Bisschoppensynode was een Gewone Bisschoppensynode en vond plaats van 29 september tot 29 oktober 1967. Waarschijnlijk is deze profetie verbonden aan een Gewone Bisschoppensynode en deze vinden normaal plaats rond deze tijd van het jaar, tijdens de maand oktober. Niets sluit echter andere data uit en het is absoluut niet geweten aan welke Bisschoppensynode de Waarschuwing verbonden is. Eén ding is echter wel zeker: de sluier wordt steeds maar dunner.
13-10-2010
13 oktober 2010
13 oktober 2010
Punt 13 van vandaag is heel belangrijk
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 55]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, heeft u de hel gezien? Mirjana: Neen, ik wou die niet zien.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u aangeboden om de hel te tonen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder gaf me de keuze. Ik opteerde ervoor om de ervaring van de hel niet te hebben.
Janice: Weet u zeker dat u niet naar de hel gaat als u sterft? Mirjana: Niemand kan zeker zijn. Ik bid elke dag om met Gods kracht vervuld te worden. Van mezelf kan ik niets. Ik hang voor alles af van Gods liefde en Zijn genade.
Janice: Weet u wanneer u zal sterven? Mirjana: Neen.
Janice: Heeft u de hemel gezien? Mirjana: Ja.
Janice: Heeft u de hemel ervaren met uw hart of zag u de hemel echt met uw eigen ogen? Mirjana: Ik zag de hemel met mijn eigen ogen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 249]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Hoeveel zonden, ja ook doodzonden, bedrijven wij gedurende de heilige diensten door ons gebrek aan godsvrucht en bezinning! Waar zijn de gelukkige tijden dat de Christenen niet alleen de dag, maar ook een groot deel van de nacht doorbrachten in de kerk om er hun zonden te betreuren of Gods lof te zingen? Ge kunt er zelfs het Oude Testament op naslaan: neem bijvoorbeeld de heilige profetes Anna, die zich in een galerij had verborgen om altijd in de tegenwoordigheid van God te mogen blijven. Neem de heilige grijsaard Simeon. Neem verder Zacharias en zoveel anderen, die het merendeel van hun leven hebben doorgebracht in de tempel des Heren. Grote en kostelijke gunsten heeft de goede God hun dan ook verleend. Om de heilige Anna te belonen, schonk Hij haar de genade om als eerste Jezus Christus te leren kennen. De heilige grijsaard Simeon viel het geluk, het grote geluk te beurt om, na Sint Jozef, als eerste de Verlosser in zijn armen te mogen nemen. Zacharias werd uitverkoren om de vader te mogen worden van een kind dat op zou treden als de wegbereider van Gods zoon in deze wereld. Tal van voorrechten verleent de goede God aan hen, die het als hun plicht beschouwen om Hem zo dikwijls als zij kunnen in Zijn heilige tempel te bezoeken!
Verwondert u dat? Mij niet!
"Hoe komt het toch," zult ge me vragen, "dat wij zoveel heilige missen bijwonen en desondanks altijd dezelfden blijven?"
Dat komt, broeders, omdat we ze alleen bijwonen met ons lichaam en niet met onze geest. Door onze slechte innerlijke gesteldheid leggen we onder de heilige mis als het ware onze laatste hand aan onze verwerping. Hoeveel Heilige Missen worden er helaas niet bijgewoond, die ons zondaars nog verstokter maken in plaats van ons tot heil te strekken? Toen Jezus Christus aan de Heilige Mechtildis verscheen, sprak Hij tot haar: "Weet, mijn dochter, dat de heiligen aan het sterfbed staan van allen die te hunner ere godvruchtig een Heilige Mis hebben bijgewoond? Zij zullen hen helpen in het uur van hun dood, hen beschermen tegen de bekoringen van de duivel en hun zielen aanbevelen aan mijn Vader." Wat een geluk voor ons, broeders, in die vreselijke ogenblikken bijgestaan te worden door alle heiligen, ter ere van wie zij in ons leven heilige missen hebben gehoord!
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [2/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 197]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
"Als de melodieën die we bevoorrecht hebben simpel zijn hebben ze ook een bezinnend karakter. Dat strookt met onze wil. Het gemeenschapsgebed in Taizé moet geen plaats van vervoering zijn, maar jongeren toelaten God te zoeken en vooral Hem verder zoeken eens ze Taizé verlaten hebben. [...] De herhaling van enkele woorden verinnerlijkt een tekst, bevrijdt het verstand, en beetje bij beetje sijpelt de gezongen geloofswaarheid in het hart.
Voor zij of hij die een gejaagd leven leiden kan de dikwijls moeilijke ingetogenheid vergemakkelijkt worden door de herhaling van enkele woorden.
"De schoonheid van de zang heeft ertoe bijgedragen dat duizenden jongeren het gebed ontdekt hebben en er een plaats in hun leven aan hebben gegeven. Meestal zijn de jongeren verrast te ontdekken dat ze graag bidden."
Een maand voor de opening van het Jongerenconcilie had de KAJ [Katholieke Arbeiders jeugd] een grote nationale bijeenkomst opgezet in het Tentoonstellingspark van Parijs onder de naam "Doel 1974." Veertig duizend jongeren kwamen samen van 29 juni tot 1 juli. Taizé was dus niet de enige die toen de jeugd aantrok. Maar de verschillen waren wel duidelijk. Georges Marchais, secretaris generaal van Parti communiste, was onder de genodigden van "Doel 1974." De politisering van de KAJ en zijn linkse inzet onderscheidden hem van de voorrang gegeven in Taizé aan de innerlijkheid van de bijeenkomsten.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 119]
Hadrianus
Verdedigingslinies
Aan de noordkant van het Romeinse Rijk liet Hadrianus verdedigingswerken uitvoeren: de Muur van Hadrianus in Britannia en in 122 liet hij de limes in Germania versterken o.a. met een houten palissade.
De keizer wilde overal in het rijk persoonlijk zijn militaire apparaat inspecteren en de provincies zelf leren kennen. Daarom reisde hij sinds 121 het gehele Romeinse Rijk door. Na een bezoek aan Britannia liet hij daar van 122 tot 128 de 117 km lange muur bouwen, die als onderdeel van de limes [versterkte grenslinie van het rijk, waaronder Vindolanda] tot eind vierde eeuw dienst deed. Hadrianus' opvolger keizer Antoninus Pius herhaalde dit project door vanaf 142 de noordelijker Muur van Antoninus aan te leggen.
De muur van steen en plaggen was een versterking over de gehele breedte van Groot-Brittannië en had als doel om de Romeinse noordgrens te beschermen en invallen van de stammen, later bekend onder de naam Picten, vanuit het noorden [het latere Schotland] te voorkomen. Daarnaast diende hij als symbool van de Romeinse macht, zowel in Britannia als in Rome. In de enige Romeinse bron over de muur staat dat hij diende om de Romeinen te scheiden van de barbaren.
De muur vormde ook de noordelijke grens van het Romeinse Rijk en was een van de best bewaakte stukken. Vermoedelijk deden de poorten in de muur ook dienst als douaneposten, om zo de handel doorgang te kunnen laten vinden.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Vroeg in haar huwelijk, vroeg ze Vader Leopold Mandic [1866-1942], een heilige Kapucijn die in 1983 heilig verklaard werd, om haar spirituele begeleider te zijn. Ooit schreef ze: "Mijn Christelijk huwelijk werd geboren tijdens de biecht bij Vader Leopold, en daar werd het juiste licht geworpen op dit sacrament. Dat licht bracht me naar de Calvarieberg." Vader Leopold was tien jaar lang haar biechtvader, zodat "deze vrouw de troost had om het onfeilbare woord van een heilige te hebben."
Wanneer het ene na het andere kind begon te komen, ontdekte de dokter een ernstig lichamelijk probleem en stelde haar tweemaal voor om het kind te aborteren, of het risico te lopen te sterven. Elisabetta diende hem snel van antwoord: "Er komt nooit een abortus in mijn huis. Als ik moet sterven, dan is het de wil van God." En ze voegde eraan toe: "Mijn kinderen zijn mijn mooiste bloemen, en ik dank de Heer dat hij verlangde dat ze in mijn tuin zouden groeien." Ze had een aantal heel moeilijke zwangerschappen, met lange herstelperiodes. Later werd geschreven "dat in onze cultuur van de dood, wanneer kinderen worden gedood voordat ze geboren worden, Moeder Elisabetta een bijzondere, prachtige figuur in de Kerk zal zijn, een prachtig voorbeeld voor de moeders die zullen willen leven in de volheid van de Christelijke godsdienst binnen het heiligdom van hun gezin." Vele jaren later, toen ze naar haar twaalf kinderen keek, zei ze: "Ik leef in rust. De moeders die hun kinderen door abortus hebben gedood ... hoe leven zij?"
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 137]
Voor pater L. Cros s.j. [op de achterzijde van een bidprentje van de heilige Jean Berchmans s.j.]
Lourdes, 24 oktober 1865
Woorden van de Heilige Maagd bij de verschijning aan Bernadette Soubirous
Voletz me her ra gratia de vie pendent quinze dias? Wilt u voor mij zo goed zijn gedurende vijftien dagen naar hier te komen?
Anatz dise ats preires de her bastir aci ua capera. U dient de priesters te zeggen dat ze hier een kapel laten bouwen.
Anatz beue en-a hont e v'i lauar. Ga drinken aan de bron en u er wassen.
Que pregueratz Diu entdents pecadors. U moet tot God bidden voor de zondaars.
Que soi er' Immaculada Conception. Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis.
Anatz minyar d'aquera yerba qui troberatz [qu'ei] atheu. Ga het kruid eten dat u daar vindt.
Nov prometi pas dev her [d'estar] urosa en este monde, mes en enaute. Ik beloof u gelukkig te maken niet in deze wereld, maar in een andere.
Bernadette S.
PS. Vereniging in gebeden voor het leven met de eerwaarde pater Jezuiet.
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
Met de bul "Clericus laicos" van 1296 probeerde hij de Franse koning het recht te ontnemen om belastingen te eisen van geestelijken ter financiering van zijn oorlog tegen Engeland. De koning verbood handel vanuit Frankrijk met de paus. Als gebaar van verzoening verklaarde de paus in 1297 Lodewijk IX heilig.
Door zijn voortdurende bemoeienissen met wereldse zaken geraakte hij ook in conflict met Albrecht I en met de invloedrijke Romeinse familie Colonna. In 1300 stelde hij voor het eerst een Heilig Jaar in.
In 1301 formuleerde Bonifatius VIII in de bul Unam sanctam een zeer scherp standpunt ten aanzien van de suprematie van de pausen. Hierin stelde hij dat het voor ieder levend wezen noodzakelijk was voor zijn redding zich te onderwerpen aan de Paus. Bonifatius was intussen ook in conflict geraakt met de invloedrijke familie Colonna en trok zich terug in een slot in Anagni, zijn geboortestad.
Filips de Schone reageerde fel op de pauselijke pogingen om zijn gezag te ondermijnen en besloot de paus gevangen te nemen en naar Frankrijk te brengen. Willem van Nogaret kreeg die opdracht. Samen met Sciarra Colonna trok hij naar Anagni. Gebroken stierf Bonifatius een maand later. Zijn opvolger werd paus Benedictus XI.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3348 van 20/07/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed. Ik lijd veel omwille van wat er op u afkomt. Het Land van het Heilige Kruis [Brazilië] zal uit de bittere beker van het lijden drinken. Zij die zich niet in de grote kano bevinden zullen een zwaar kruis te dragen hebben en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Ik ben uw Moeder en ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot bekering. Laat de armen niet zakken. Ontvlucht de zonde en keer terug tot Mijn Zoon Jezus. Ik wil u niet verplichten, maar wat Ik zeg dient ernstig te worden genomen. Zet geen stap achterwaarts. Mijn Heer wacht op u met open armen. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
Tijdens een missie van vier of vijf weken werden drie sermoenen per dag aangeboden. Meer dan de helft van de tijd werd besteed aan het biechthoren. En dit gebeurde in twee tijden: de schuldbelijdenis en het vaste voornemen. De mannen die scheef liepen van de drank, de vrouwen die leefden van kwaadspreken, de bedelaars die het verschil niet kenden tussen mijn en dijn ... ze moesten een bewijs voorleggen van beterschap en dan pas gaf de priester hen de absolutie. Een geslaagde missie betekende een totale bekering.
Montfort boekte veel succes bij het volk omdat hij heel de geloofsleer en de praktijk van het deugdenleven in rijmen en verzen had gegoten die dan gezongen werden op de wijze van de alomgekende straatdeuntjes. Die werkwijze werd door zijn collegas niet altijd in dank aanvaard. De kindercatechese werd toevertrouwd aan broeder Mathurin, de gekende voorzanger en volkszangdirigent. Een missie telde tot zeven processies. Eén openingsprocessie, drie processies voor de algemene communie (mannen, vrouwen en kinderen), één processie om de overledenen te herdenken, de processie voor de hernieuwing van de doopbeloften en die voor het planten van het missiekruis bij de sluiting van de missie.
Montfort was een geboren organisator. Om in een stad als La Rochelle met twintigduizend inwoners, drieduizend vrouwen processiegewijs vroom en devoot door de straten te doen defileren, was er wat verbeelding, werkkracht, vindingrijkheid en enthousiasme nodig. Montfort was tevens een volwaardig toneelspeler. Sermoenen over de dood, de hel, het laatste oordeel, werden door verschillende personen uitgebeeld. Montfort hield voor zichzelf de moeilijkste rol: die van de stervende. Een tweede priester vertolkte de engelbewaarder, een andere de duivel. Het risico dat die tragedie zou ontaarden in komedie was gering. Het werd zo aangrijpend en echt dat de mensen in stilte huiswaarts keerden, vast besloten hun leven te veranderen om een goede dood te mogen sterven.
Het rozenkransgebed voor die massa analfabeten leek hem in dit bastion van het Calvinisme het scherpste wapen. Het lukte hem dan ook enkele kopstukken ervan terug naar de Kerk te brengen. Herhaalde pogingen van fanatici om hem uit de weg te ruimen mislukten, alhoewel dat een kopje giftige bouillon lelijk zijn gestel bleef ondermijnen.
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De merkwaardige Profeet
Wie was Daniël eigenlijk? In 605 vóór Christus overmeesterde Nebukadnezar II, de Koning van Babylon, de stad Jeruzalem, hoofdstad van het gebied Juda. Hij verwijderde de koning van Juda en verving hem door zijn achtienjarige zoon Jojachin.
Acht jaar later, op het ogenblik dat Jojachin rebelleerde, viel Nebukadnezar II Juda opnieuw binnen, palmde Jeruzalem voor een tweede keer in, en verving Jojachin door zijn oom, Zedekia. Tien jaar later toen Zedekia de rebellelie weer aanwakkerde, viel Nebukadnezar II een derde maal de stad binnen en besliste komaf te maken met de joodse opstanden. Aldus vernietigden de Babyloniërs in 587 BC de stad Jeruzalem volledig met inbegrip van Solomons tempel en maakte ze aldus een einde aan de Davidische lijn van koningen.
In de drie keer dat Nebukadnezar II Juda binnenviel en Jeruzalem overmeesterde, nam hij krijgsgevangenen mee naar Babylon. Na de eerste inval in 605 BC, nam hij een handvol joodse gevangenen mee. Het waren de zonen van de voornaamste joodse elite, waaronder Daniël [Daniël 1:3-4, 6-7].
Daniël was toendertijd slechts 15 jaar oud, maar hij onderscheidde zichzelf onmiddellijk als een iemand met een spirituele maturiteit door het weigeren van niet-koosjer voedsel te nuttigen dat de koning hem te eten gaf. Op dezelfde wijze bracht Daniël in het jaar 82 zijn leven in gevaar, door een gebod van koning Darius van het Medo-Perzische keizerrijk, te weigeren. Niemand kon 30 dagen lang bidden tot gelijk welke god behalve tot de koning zelf. Daniëls weigering zich neer te leggen bij dit gebod zette de koning ertoe aan hem in een leeuwenkuil te gooien, maar zijn leven werd gespaard door een goddelijke tussenkomst. Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelias stem wordt ook vandaag nog gehoord
In de gemeenschappen van Usokami en Wadakanchery horen de Zusters Clelias stem mee zingen en bidden in het Swahili en Malayalam. Wanneer ze in het Latijns bidden, bidt Clelia ook in het Latijn.
Clelias stem wordt nog regelmatig gehoord in de huizen van de Orde. Vooral in LeBudrie hoort men de stem samen zingen met de Zusters, tijdens religieuze lezingen, en tijdens hun gesprekken. Men hoort ze ook samen met de priester tijdens de viering van de H. Mis, en tijdens de preken.
In 1970 verklaarde de Moeder Overste van de Orde in LeBudrie het volgende aan Joan Carroll Cruz, de auteur van het boek "Mysteries, Marvels and Miracles in the Lives of the Saints": dit wonderbaarlijk geschenk stimuleert ons om goed te doen, ons geloof te versterken. Het is een verlichting voor de beproevingen van het leven, en doet ons naar de hemel verlangen.
In een latere brief, die ontvangen werd voorafgaand aan de publicatie van het bovenvermelde boek, bevestigd de Moeder Provinciaal van de orde, Silvana Magnani, dat het wonder nog steeds gebeurt. Ze schrijft: "De stem begeleidt ons in onze gebeden in het Italiaans, en met gebeden in andere talen; in onze missiepost in Tanzania spreekt de stem Swahili: in India spreekt ze Malayalam."
De stem van de H. Clelia Barbieri werd beschreven als een stem die totaal anders is dan eender welke op deze wereld. Ze is altijd zoet en vriendelijk en werd soms vergezeld van engelentonen. Ontelbare getuigen van onberispelijke integriteit, waaronder haar oorspronkelijke gezellinnen, verschillende oversten en zusters van de Orde, priesters en leken in het ziekenhuis van de Orde, hebben getuigd dat ze de stem gehoord hebben. Veel getuigen hebben zelfs gezworen verklaringen afgelegd voor kerkelijke rechtbanken, die het wonder onderzochten met het oog op zowel de zaligverklaring op 27 oktober 1968, als haar heiligverklaring door Paus Johannes Paulus II op 9 april 1989.
Vertaling: Mario Lossie
13. 13 oktober, de datum van de laatste verschijning te Fatima
Chili: Reddingsoperatie kompels begint deze avond al
Beste lezers, noteer alstublieft eveneens dat de instorting van de schacht gebeurde op 5 augustus, de dag waarvan Maria te Medjugorje heeft gezegd dat dit Haar echte verjaardag is.
De 31-jarige Chileen Florencio Avalos is de eerste van de 33 opgesloten mijnwerkers die naar boven wordt gehaald. Dat is vernomen uit regeringsbronnen. De reddingsactie van de mijnwerkers in Chili, die al sinds begin augustus vast zitten, start vanavond en vermoedelijk wordt de eerste kompel rond middernacht plaatselijke tijd bevrijd.
Nadien volgen de 39-jarige Mario Sepulveda en de Boliviaan Carlos Mamani (23). De drie werden gekozen uit een groep van mijnwerkers die als het meest soepel werden beschouwd.
Aanvankelijk zou de hele operatie pas rond middernacht plaatselijke tijd beginnen, vervolgens werd het 20 uur en nu dus 18 uur lokale tijd. Althans volgens de minister. Er bestaat nog altijd onduidelijkheid over het exacte ogenblik waarop de redding van start zal gaan. De voorbereidende werkzaamheden werden alvast sneller afgerond dan verwacht. De testen met de reddingscapsule verliepen zonder problemen.
De mijnwerkers [van wie de oudste 63 is en de jongste 19] zitten nog altijd vast op 622 meter diepte, nadat een mijnschacht op 5 augustus instortte. Pas zeventien dagen later werden de kompels levend teruggevonden door reddingswerkers. De eerste prognoses om de arbeiders te kunnen redden spraken van de kerstperiode.
De kompels worden één voor één naar boven gehesen. De rit door de smalle schacht duurt ongeveer 20 minuten, maar per mijnwerker moet ongeveer één uur uitgetrokken worden. Het zal dus nog even duren - in totaal zo'n 48 uur wordt vooropgesteld - eer alle kompels zich veilig en wel bovengronds zullen bevinden.
De kompels moeten allemaal een groene overall aantrekken en krijgen een dekentje: ze gaan immers van 32 graden beneden naar de vrieskou boven. Ze krijgen ook een computertje mee dat onder meer hun hartslag zal meten. En hun ogen worden beschermd tegen het felle licht dat ze na al die tijd weer zullen zien.
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 54]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Lucia, de zienster van Fatima, heeft zeer zeker een lang leven gehad. Weet u dat veel mensen in deze tijd denken dat er geen duivel bestaat, dat er geen Gezegende Moeder is, dat er geen God is? Mirjana: Ja. Ik ken veel zulke mensen persoonlijk van waar ik ben opgegroeid. Sarajevo is een stad waar het atheïsme wordt aangeleerd van de lagere school tot aan de universiteit.
Janice: Weet u of mensen met dat geloof zich zullen bekeren? Mirjana: Veel mensen met dat geloof bekeren zich. En nog veel meer zullen zich bekeren.
Janice: Mirjana, die mensen die zich niet bekeren, zullen zij eindigen in de hel of kunnen zij ook naar de hemel gaan? Mirjana: U kunt dat de Gezegende Moeder vragen. Ik weet dat niet zeker.
Janice: Mirjana, weet u wat er gebeurt met mensen die niet geloven in God? Mirjana: Ik weet dat niet. De Gezegende Moeder zegt dat niemand de andere mag oordelen. Zijzelf oordeelt ook niemand. Zij heeft lief, zij onderwijst, ze begeleidt. God alleen oordeelt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 248]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Helaas, geen enkele gedachte aan het geluk dat hun in de kerk wacht, geen spoor van bezinning op hun zielenheil, laat staan op dat van hun kinderen en hun personeel! Ze betreden het Huis van God zonder eerbied, zonder aandacht, en sommigen liefst zo laat mogelijk. Anderen nemen niet eens de moeite om naar binnen te gaan, ze blijven op het kerkplein achter om nog wat verstrooiing te vinden. Het woord Gods verontrust hun geweten niet: ze staan op hun gemak te kijken wie er zoal komt. Mijn God, zijn dat de Christenen voor wier geluk Gij zoveel geleden hebt? Is dat nu al hun dankbaarheid?
Ge kunt u wel voorstellen, broeders, hoeveel zonden er onder die omstandigheden juist tijdens die heilige diensten bedreven worden. Sommigen doen s zondags meer kwaad dan tijdens de hele week... Luister maar naar wat Sint Martinus ons leert. Toen hij eens, samen met Sint Bricius, zijn leerling, de Heilige Mis zong, merkte hij dat deze op een gegeven ogenblik glimlachte. Na afloop vroeg Martinus hem de reden daarvan. "Vader," antwoordde Bricius, "ik heb iets buitengewoons gezien, terwijl wij de Heilige Mis zongen. Achter het altaar zag ik een duivel die op een groot vel perkament alle zonden aantekende waaraan de gelovigen zich in de kerk schuldig maakten. Het vel stond al vol, vóór de plechtigheid ten einde was. Toen pakte de duivel het tussen zijn tanden, trok er aan en scheurde het nijdig aan stukken. Daar moest ik toch even om lachen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [1/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Izak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 196]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
Na die bijeenkomst en zoals gewoonlijk, nadat een lang voorbereid doel bereikt werd, was Broeder Roger ontevreden over het bereikte resultaat. Hij bekende dat maar eens: "Ik had de indruk dat er meer mist dan licht in de tenten hing. Een ongewoon aantal deelnemers, het feit dat een bijzondere muziek voor die gelegenheid werd voorbereid, dat alles zorgde er voor dat ons gebed brutaal veranderd werd. Als het gebed moeilijk wordt in dergelijke verzameling komt dat over als een falen. Dat raakte ons."
Broeder Roger legde de kwestie voor aan de componist Jacques Berthier. Als organist in de kerk van Saint-Ignace-de-Loyola in Parijs had hij vroeger al klassieke stukken voor de misvieringen van Taizé gecomponeerd. Nu moesten er nieuwe vormen van uitdrukking gevonden worden die de deelname van de jongeren aan gebed en gemeenschapsmis konden bevorderen. Hij werkte samen met een Broeder van de Gemeenschap, Broeder Robert, die de teksten vond of opstelde en waarop Berthier muziek zette. Op een dag dat Broeder Robert met succes een Latijns canon van Praetorius, Cantate Domino door de jongeren deed zingen, vroeg hij Berthier er andere te componeren vanuit traditionele Latijnse gezangen: het Magnificat, het Christus vincit... Daarna evolueerde de vorm: "We waren vertrokken met het idee van canons, zei Berthier, dat scheen het gemakkelijkst. Daarop dacht ik: wanneer je een gezongen canon hoort gaat het in feite om een vervolg van vier harmonische akkoorden, wat uiteindelijk saai wordt. Ik dacht dat het misschien beter was om wat ik ostinatos noem te maken, namelijk korte zinnen van acht maten en steeds in het Latijn. Dat geeft al wat meer muzikale mogelijkheden. Het ostinato van acht maten die steeds herhaald worden liet toe om solisten in superpositie te laten horen die diversiteit en melodische nieuwigheden meebrachten."
Deze muzikale vorm drong zich op in de tientallen gezangen die Jacques Berthier bijna twintig jaar lang tot aan zijn dood componeerde. Deze tegelijk bezinnende en terugkerende gezangen, steeds herkenbaar door hun simpele melodie, kort maar herneembaar tot in het oneindige, bleken volkomen aangepast voor grote menigten: De canons, de ostinatos, de zich herhalende gezangen passen in onze context want ze overwinnen het taalprobleem, ontleedde dertig jaar later een Broeder. De enkele woorden van een lied worden vlug onthouden, wat de deelname van allen toelaat in eender welke taal.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 118]
Hadrianus
Architect
Hadrianus was op de eerste plaats in Rome actief. Over zijn bouwactiviteiten daar is geschreven in de "Historia Augusta" [Hadr. 19,9-13]. Hij liet talloze werken uitvoeren, maar zette nergens zijn naam op, behalve op de Tempel van Trajanus. Het Pantheon liet hij in 125 geheel herbouwen. Onder zijn andere bouwwerken horen de Saepta, de Basilica van Neptunus, zeer veel tempels, het Forum van Augustus en de Thermen van Agrippa. Naast zijn Mausoleum en de Pons Aelius, de brug die daar heen leidde over de Tiber, bouwde hij ook de Tempel van Bona Dea. Aldus de Historia Augusta, waarin verder wordt verteld dat Hadrianus de Colossus van Nero door de architect Decrianus liet verwijderen van de plaats waar hij de Tempel van Venus en Roma liet bouwen, en dat hij het, nadat Neros gezicht verwoest was, aan Sol [de Zonnegod] wijdde. Ten slotte staat er dat hij de architect Apollodorus een ander dergelijk beeld van Luna [de Maangodin] liet maken.
Maar Hadrianus liet ook veel bouwen buiten Rome tijdens zijn reizen door het Romeinse Rijk. Hij verbleef twee keer een lange tijd in Athene en verfraaide de stad. Hij verrijkte de tempels op de Akropolis, liet ten noorden daarvan een grote bibliotheek bouwen en liet een nieuw stadsdeel verrijzen rond de door hem heropgebouwde Tempel van de Olympische Zeus, dat naar hem wel Hadrianopolis wordt genoemd. In Tibur [Tivoli] liet hij tussen 126 en 134 zijn lusthof Villa Hadriani bouwen.
Zijn adoptiemoeder Plotina kwam uit Nîmes, het Romeinse Nemausus, in Frankrijk. Na haar dood ca. 122 liet Hadrianus in haar geboortestad een tempel ter ere van haar bouwen [Historia Augusta, Hadr. 12,2; Cassius Dio, 69, 10, 3], nadat hij al eerder ter ere van zijn stiefvader Trajanus in Rome een tempel had laten bouwen.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Op de dag van haar huwelijk schreef Elisabetta: "Tijdens de Eucharistische viering na de plechtigheid, zei ik dit gebed: "Heer, in het huwelijk zal ik altijd Uw heilige wil doen en ik aanvaard graag de kinderen die U me zal schenken. Geef me tenminste de genade dat een paar ervan priesters en nonnen worden. Heer, als het u ook belieft, laat ze allen ten dienste staan van U...." Haar gebed werd opnieuw verhoord. Van Elisabetta's twaalf kinderen werden er twee priester en twee kloosterzuster.
Na de huwelijksplechtigheid vertrokken de twee pasgetrouwden voor een korte reis naar Venetië, en gingen ze daarna in het huis van haar schoonouders wonen, waar ze een vreugde was voor de talrijke leden van het gezin. Ze zong, en schonk haar echtgenoot serieuze en intelligente affectie, en een geweldige Christelijke cultuur. En hier, ten huize Serena, werden elk van de twaalf kinderen geboren.
Elisabetta beschreef haar echtgenoot als zijnde "altijd eerlijk en trouw jegens mij, een Christen met grote vroomheid, geloof, en liefde, en trouw aan zijn religieuze plichten. Hij had een afkeer van zonde, was een harde werker, en had voor iedereen een groot hart, vooral voor de armen en de zigeuners." Later zou ze echter schrijven: "Mijn echtgenoot was een beetje streng..."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 136]
Aan zuster Marie-Therese de Saint-Joseph, Karmelietes van Tours
Lourdes, 20 juli 1862
Madame Marie-Therese de Saint-Joseph, Karmelietes van Tours,
Gelieve zo goed te zijn om tot de goede God te bidden voor de arme Bernadette, die op haar beurt belooft om u niet te vergeten in haar onvolmaakte gebeden,
Bernadette Soubirous
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
Benedetto was Paus van 1294 tot 1303. Zijn claim op de hoogste positie binnen Europa bracht hem in ernstig conflict met Filips de Schone van Frankrijk. Hij was de zoon van een nobele Spaanse familie, die zich eerst in Gaeta en later in Anagni vestigde. Via zijn moeder was hij verwant aan het Huis van Segni.
Benedetto Gaetani was lid van een adellijke familie in de Campagna. Hij studeerde te Bologna zowel Romeins recht als canoniek recht. Hij werd belast met diplomatieke missies naar Frankrijk en Engeland [samen met kardinaal Fieshi om de eendracht te herstellen tussen Hendrik III en de opstandige baronnen. In 1281 werd hij kardinaal. In 1294 volgde hij Celestinus V op, toen het conclaaf hem al elf dagen na diens aftreden tot paus koos. Eén van zijn eerste daden tijdens zijn pontificaat was het gevangenzetten van zijn voorganger in het kasteel van Fumone. Bijgestaan door twee monniken van zijn orde stierf Celestinus daar op 81-jarige leeftijd.
In 1276 begon hij zijn loopbaan aan het pauselijk hof, waar hij al spoedig een grote invloed kreeg. Het aftreden van Paus Celestinus V wordt dikwijls toegeschreven aan de verkeerde invloed en druk van kardinal Gaetani. Het is hoogst waarschijnlijk dat de verheffing van deze eenvoudige en onervaren kluizenaar een man als Gaetani niet zinde. Deze stond immers zelf bekend als de grootste jurist van zijn dagen en was goed geschoold in de knepen van de pauselijke diplomatie. Hij lijdt geen twijfel dat hij zijn voorganger uiterst gruwzaam behandelde. Hij koesterde de meest exorbitante begrippen inzake de pauselijke suprematie en formuleerde zijn aanspraken met zeer veel klem. Zijn regering werd gekenmerkt door politieke intriges in de hele westerse wereld en daarin had hij een groot aandeel.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3346 van 17/7/2010
Lieve zonen en dochters, draag zorg voor uw geestelijk leven. U bent belangrijk in de verwezenlijking van Gods plannen en Hij verwacht veel van u. Leef niet ver van de genade van God, want nu is het de geschikte tijd voor uw terugkeer tot Hem die uw enige Weg, Waarheid en Leven is. Geef het beste van uzelf in de opdracht die Ik u heb toevertrouwd. Wees goed voor iedereen. Blijf niet gehecht aan de materiële zaken. Hou uw vast aan de dingen van de Hemel om gered te worden. Vlucht weg van alles dat u wegleidt van de Heer. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u te leiden naar de Heiligheid. De dag zal komen dat er maar weinig mannen en vrouwen meer zullen volharden in de waarheid. Valse ideologieën zullen een groot aantal mensen aantrekken. Zelfs zij die vurig zijn in het geloof zullen onverschillig worden. Let op. Laat de duivel u niet weghouden van de waarheid. Er zal een tijd komen van grote afvalligheid en zij die tegen God zijn zullen vele mensen misleiden. Kniel neer in gebed. De overwinning van de Heer komt na de rampspoed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
"Gij zet hier geen voet binnen, mijnheer!" "Maar mijnheer pastoor, gij herkent mij niet. 't Is donker en ik ben totaal uitgeput. Gij hebt mij gevraagd om een missie te preken en volgens onze afspraak zou ik morgen beginnen."
"Ik herken u maar al te goed, Louis de Montfort, en juist daarom stuur ik u door. Gij laat u doorgaan voor een heilige en gij zijt een waanzinnige comediant. De bisschop van Nantes heeft u buitengeworpen en nu komt ge naar Luçon om uw buitensporigheden voort te zetten. Maar bij mij pakt dat niet. De deur uit!"
En de pastoor van St.-Hilaire smeet de deur toe. Op straat terecht gekomen, in april, stijf van de kou en de regen, na een dagmars van vijftig kilometer is geen pretje. Montfort en broeder Mathurin vonden een onderkomen bij de vrouw van een zoutzieder.
In het bisdom La Rochelle kreeg hij de vrije teugel van de bisschop. De missionarissen zijn met acht: zes priesters en twee broeders. Ze werken, eten, bidden samen. Te voet gaan ze van het ene dorp naar het andere. Ze logeren in het huis, dat zij "De voorzienigheid" noemden.
Montfort aanvaardde geen geld, en op die manier bleef hij dichter bij het volk dat zelf zorgde voor het voedsel van de missionarissen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat bedelaars rond "De voorzienigheid" rondslenteren. Zij krijgen hun gading.
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het gehate boek
En er is ook Josephus, de joodse historicus en hogepriester van de eerste eeuw die schrijft dat, wanneer Alexander de Grote naar Jeruzalem kwam, in 333 vóór Christus, hij aan deze laatste toonde dat er een profetie geschreven was over zijn veroveringstochten en zijn rijk, in het boek van Daniël. Alexander de Grote was zodanig onder de indruk dat hij de stad van de vernietiging gespaard heeft [Joodse Oudheden, vol 11, p. 311].
Maar het grootste bewijs van de authenticiteit van het boek van Daniël is terug te vinden in het Nieuwe Testament in Mattheüs 24:15 waar Jezus zelf de profetieën van Daniël aanhaalt en hiermee dus persoonlijk het bewijs levert van de authenticiteit van het boek.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Ik zal altijd bij jullie zijn en jullie nooit verlaten
Alles wat Clelia voorspeld had gebeurde uiteindelijk. Clelia stief op 13 juli 1870 aan tuberculose. Ze was 23 jaar oud. Haar laatste woorden waren profetisch: "Wees moedig omdat ik naar het Paradijs ga, maar ik zal altijd bij jullie blijven ook. Ik zal jullie nooit verlaten." Deze voorspelling werd ook werkelijkheid, want kort nadien bewees ze haar aanwezigheid door haar stem te laten horen. Het miraculeuze fenomeen van haar stem gebeurde voor het eerst tijdens de avond van 13 juli 1871, precies één jaar na haar dood, toen de Zusters in de kapel aan het bidden waren. De Zusters verklaarden: "Plots hoorden we een hoge, harmonieuze en hemelse stem die samen zong met het koor. De stem ging van rechts naar links. Soms passeerde ze dicht bij de oren van één van de Zusters. De vreugde die ze bracht vulde onze harten met een gelukzaligheid die onmogelijk in woorden kan uitgedrukt worden. Dit was niet van deze wereld. Die dag leefden we in het paradijs. Soms moest iemand de kamer verlaten.. De emoties die we meemaakten waren zo sterk dat ze ons ademloos maakten tot iemand moest roepen: Genoeg, Lieve Heer, genoeg."
Deze miraculeuze gebeurtenis verdreef alle gedachten aan slaap. Ze besloten de nacht in aanbidding voor het H. Sacrament door te brengen, in een nabijgelegen kerk. Opnieuw verklaarden ze: "Maar groot was onze verbazing toen we vaststelden dat de stem ons was gevolgd en samen met ons de gebeden zei!" Clelias stem bad samen met hen tot dageraad. Het was de eerste verjaardag van haar overlijden. Sinds die dag heeft ze hen nooit meer verlaten, en vervoegd ze hen in de meest uiteenlopende omgevingen en omstandigheden.
Ten tijde van Clelias dood leefden er slechts tien meisjes in de gemeenschap. Nadat de Regel van de Orde door het Vaticaan werd goedgekeurd, traden meer leden toe tot de gemeenschap, velen onder inspiratie van de stem van de heilige stichtster. Na de tweede wereldoorlog waren er 236 leden. Tijdens de jaren 1950 liep het aantal tegen de driehonderd. Heden heeft de bloeiende orde vijfendertig instellingen over heel Italië. De Zusters voelden de roep uit het buitenland en begonnen met buitenlandse missies. Huizen van de Orde werden geopend in Kenia, India, en Tanzania [Afrika], waar een aantal plaatselijke jonge vrouwen de deugden en idealen van de heilige stichtster beoefenen.
Vertaling: Mario Lossie
11-10-2010
11 oktober 2010
11 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 53]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Waarom aanvaardde Hij zo n belediging? Mirjana: Hij nam alle zonden op Zich.
Janice: Is het de wil van God om beledigingen van broers en zusters te aanvaarden? Mirjana: Het is niet Gods wil dat iemand van Zijn kinderen iemand anders beledigt. Dat is zonde. Wanneer er een belediging plaatsgrijpt, is satan daarbij betrokken.
Janice: Gods liefde is sterker dan alle pijn en zelfs de dood, nietwaar, Mirjana? Mirjana: Gods liefde is eeuwig. Hij nodigt ons tot diezelfde liefde uit.
Janice: Dus, Mirjana, God roept iedereen van ons op om Zijn geliefden te zijn? Mirjana: God is de grote geliefde. Wij zijn het voorwerp van Gods liefde. De Gezegende Moeder zegt: "God is liefde." En we kunnen Zijn liefde blokkeren. We kunnen ze weigeren.
Janice: U hebt ook gezegd dat gebed en vasten de macht van satan zullen breken. Dat het de wereld, zoals we die kennen, zal veranderen. U hebt gezegd dat gebed en vasten de ongelovigen zullen bekeren, inbegrepen diegene die beweren dat ze geloven en deze die beweren dat ze niet geloven. Zal dit gebeuren tijdens uw leven? Mirjana: Ja, omdat we tot God voor een lang leven zullen bidden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: meer nieuws over de verschijning van de Heilige Moeder van 2 oktober 2010
Op het einde van Haar boodschap van 2 oktober 2010 deed Maria opnieuw een oproep om te bidden voor de "herders" [priesters]. Mirjana zei wat Maria met deze zin bedoelde, namelijk de manier waarop Maria dit aan Mirjana overbracht: "Het was een heel belangrijke boodschap en Maria omschreef het als een "brug": aan de ene kant van de brug staan de mensen die lijden en aan de andere kant van de brug staan de mensen die om bekering zoeken ... de priesters bidden voor de mensen, maar ze zouden eveneens moeten bidden voor zichzelf, wat ze meestal vergeten. Zo dienen de mensen ook te bidden voor de priesters en hen niet te veroordelen. Zij en wij hebben allemaal de mogelijkheid om de brug over te steken door het gebed. Onze Lieve Vrouw zei ook dat dit een tijd van genade is en dat er later lijden zal volgen, dus: hoe sterker de brug, hoe beter. Dit alles kan alleen worden bereikt door het gebed en enkel door het gebed."
3. Hongarije: milieuramp dreigt zich nog verder uit te breiden
In het westen van Hongarije proberen arbeiders in een race tegen de klok een dam te bouwen. Het reservoir staat er volledig op barsten en zo dreigt een tweede giftige modderstroom het dorpje Kolontar en de nabijgelegen rivieren te overspoelen.
Vorige maandag richtte een breuk in een reservoir van een aluminiumfabriek zware schade aan in Hongarije. Verschillende dorpen werden overspoeld door een hoeveelheid giftige smurrie die zelfs bijna vergelijkbaar is met de oliemassa die in Golf van Mexico lekte. Sommige dorpen zijn mogelijk voor goed verloren.
Gisteren werd een ander dorp, Kolontar, geëvacueerd omdat hetzelfde gruwelijke lot dreigt. De noordelijke kant van het reservoir zou nu ook barsten vertonen en zo dreigt een tweede vloedgolf aan giftige smurrie te ontsnappen. Een 25 meter lange breuk in de muur zou sinds vanochtend aanzienlijk gegroeid zijn.
Arbeiders zijn daarom bezig om een vier tot vijf meter hoge dam te bouwen. Zo willen ze het scenario van maandag vermijden. Toen werden in andere dorpen huizen en auto's overspoeld door de giftige modderstroom. Vannacht werden al duizend mensen geëvacueerd uit Kolontar. Premier Viktor Orban benadrukte dit weekend nogmaals dat het om de zwaarste ecologische ramp uit de geschiedenis van Hongarije gaat.
Niet zo ver van Kolontar ligt het stadje Devecser. Daar wonen 5.400 mensen. Ook Devecser houdt zich klaar voor een evacuatie. Het leger stuurde 319 soldaten en 127 transportvoertuigen naar het rampgebied. Er staan ook vijf treinen klaar om de bewoners weg te voeren. Al enkele honderden mensen verlieten de stad uit vrije wil.
Modderstroom veel groter en veel giftiger dan gedacht
De grote Donau rivier in Hongarije lijkt de rode, giftige smurrie goed te absorberen. Dat is een opluchting nadat enorme hoeveelheden van het giftige goedje maandag verschillende dorpen overspoelden. Maar daarnaast blijkt de modderstroom nu veel groter dan verwacht. Bovendien zijn de stoffen in de smurrie extreem giftig.
Hoewel de vergelijking natuurlijk niet opgaat, kan de olieramp in de Golf van Mexico de ernst van de zaak in perspectief plaatsen. Maandag stroomde in één klap evenveel rode modder naar de omliggende dorpen als de hoeveelheid olie die dit voorjaar uit het olielek in de Golf stroomde. Het is dan ook een wonder dat de ecologische schade op het eerste gezicht lijkt mee te vallen.
De recente schattingen over de ramp in Hongarije zijn echter minder bemoedigend. Tussen 600.000 en 700.000 kubieke meter chemische smurrie stroomde maandag uit het reservoir van een aluminiumfabriek. Dat is bijna evenveel als de ruim 750 miljoen liter olie die in de Golf van Mexico vrijkwam.
Terwijl Hongaarse instanties het drama lijken te relativeren, vindt Greenpeace de situatie wel onrustwekkend. Op basis van eigen onderzoek stelt de organisatie "verrassend hoge" hoeveelheden arseen en kwik vast. Die stoffen behoren tot de giftigste op onze planeet.
Een overzicht van de inhoud van het goedje: 300 ton chroom, 50 ton arseen en 500 kilo kwik. Al die stoffen zijn extreem giftig. Chroom is irriterend voor de ogen en kan kanker veroorzaken. Arseen richt in het menselijk lichaam verwoestingen aan in het spijsverteringsstelsel, meestal met de dood tot gevolg. En ook kwik is haast zonder uitzondering heel giftig. Het richt schade aan in de hersenen, het zenuwstelstel, de lever en de nieren. En het is ook gevaarlijk voor zwangere vrouwen.
Volgens Greenpeace ligt de hoeveelheid arseen bovendien twee keer hoger dan normaal in de roodkleurige modder. Ook het water in een nabijgelegen kanaal bevat te veel arseen om drinkbaar te zijn. De Hongaarse minister van Milieu, Zoltan Illes, waarschuwde wel voor de hoge concentratie zware metalen in de smurrie. En hij vreest ook de ecologische gevolgen, vooral met betrekking tot het grondwater.
Na de regen van de voorbije week is het de laatste dagen droog en warm in Hongarije. De modder verandert daardoor in een soort mist die voor ademhalingsproblemen kan zorgen, aldus Illes. Mensen die in de buurt van het rampgebied wonen moeten maskers dragen. Die alarmerende uitspraken staan dus in fel contrast met de bevindingen van de Hongaarse Wetenschappelijke Academie, die de zware metalen niet gevaarlijk acht.
"Die academie mag zeggen wat het wil", getuigt Barbara Szalai Szita, inwoner van het zwaar getroffen Devecser. "Iedere keer als ik buiten kom krijg ik al na dertig minuten een vreemde smaak in mijn mond. En mijn tong voelt raar aan." Tot nu toe eiste de ramp vijf doden. Vanmorgen overleed een 81-jarige man in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Als de berichten over de Donau kloppen, is dat in elk geval slecht nieuws. De rode smurrie heeft de omgeving in Hongarije verwoest, maar via de op één na grootste rivier van Europa zouden ook buurlanden Kroatië, Servië en Roemenië getroffen kunnen worden.
Europese Unie
Een verbindingsofficier van de Europese Commissie landt morgenochtend in Hongarije als voorbode van een Europees expertenteam dat de autoriteiten moet helpen bij de bestrijding van de toxische modderstroom. Dat heeft de Europese Commissie meegedeeld.
De verbindingsofficier moet de ontplooiing van een team experts van de lidstaten van de Europese Unie voorbereiden. Donderdagavond had Hongarije de Europese autoriteiten gevraagd om drie tot vijf experts te sturen die ervaring hebben bij de bestrijding van giframpen.
Inmiddels zijn ruim dertig experts uit tien lidstaten beschikbaar gesteld. Boedapest gaat momenteel na welke experts het meest geschikt zijn om ter plaatse hulp te bieden.
Moeten dorpen worden afgeschreven?
De giframp kan een nachtmerrie zonder einde worden voor de inwoners van de getroffen Hongaarse dorpjes. De toestand is er zo ernstig dat ze misschien nooit meer naar hun huis zullen kunnen terugkeren. De Hongaarse premier Viktor Orban bracht een bezoek aan de drie dorpen die maandag overspoeld werden door een giftige, rode modderstroom. Hij verklaarde dat de dorpen in kwestie "afgeschreven moeten worden" omdat het "onmogelijk is voor mensen om er nog te wonen".
De modderstroom werd veroorzaakt door een breuk in een reservoir van een aluminiumfabriek. Ongeveer 7.000 mensen zagen hoe hun eigendommen bedekt werden door de chemische smurrie. Hongarije heeft de internationale hulp bij de schoonmaak aanvaard, maar zegt dat het de ramp financieel zelf kan oplossen.
Nochtans zullen de slachtoffers het met een aalmoes moeten stellen, hoewel fabriekseigenaar Lajos Tolnay schatrijk is. En als we de premier van Hongarije mogen geloven, zal het veel geld kosten om de bewoners opnieuw onderdak te bieden. "We zullen waarschijnlijk een nieuw gebied vrij moeten maken om de dorpen herop te bouwen. Hier zullen de mensen niet meer kunnen wonen", aldus Orban.
Er kwam vanmorgen wel goed nieuws van specialisten die de rivier Donau onderzochten. De besmetting van de rivier door de chemische stoffen is afgenomen. Gisteren werden al dode vissen gezien in het water, maar experts hoopten dat de Donau het gif zou kunnen neutraliseren door z'n grote omvang.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 247]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Maar waarom zouden wij in bijzonderheden treden, broeders? Handelt immers niet het grootste deel der Christenen zo? Ja, wanneer ge naar de kerk komt om Gods genade in ontvangst te nemen, spreidt ge allen hetzelfde gebrek aan ijver ten toon, dezelfde onverschilligheid, dezelfde lusteloosheid en een bijna algehele verstrooidheid. Hebt ge de kerk wel eens vol gezien, als de heilige diensten begonnen? En ook de vespers zijn dikwijls al uit, eer ge allen in de kerk zijt!
"We hebben ons werk," zegt ge.
Wel vrienden, als ge me zoudt zeggen dat ge geen geloof en geen Godsliefde had en zelfs geen verlangen om uw arme ziel te redden, dan zou ik u bijvallen. Wat moet je er van denken? Is er niet alle reden om te treuren, wanneer je het merendeel van de Christenen in zo een toestand ziet? Velen schijnen naar de kerk te komen tegen hun zin, je zou haast zeggen dat ze er met geweld naar toe gesleept worden. Onderweg praten ze uitsluitend over aardse dingen. De jonge meisjes gaan arm in arm en fluisteren over ijdelheden, over mooi en knap zijn, enz. De jongens hebben het over het spel en plezier en dingen van nog slechtere aard. Huisvaders hoor je over hun bezittingen en hun zaken redeneren. De moeders raken niet uitgepraat over hun kinderen en hun huishouden. Zo gaat het, dan kan niemand ontkennen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [12/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 195]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
Na een zo lange voorbereiding [vier en een half jaar] was het conciliair gebeuren eerder kort: amper vier dagen. Er waren twee periodes van uitwisselen in kleine groepjes in de kwartieren en vier grote voltallige vieringen. Deze laatste [die soms twee uren duurden] wisselden gebed, gezang, muziek en getuigenissen van jongeren uit verschillende werelddelen af. Zoals een deelnemer het voldaan onderstreepte, namelijk kardinaal Gouyon, was er zelfs geen gezamenlijke Eucharistie om de dubbelzinnige intercommunie te vermijden. Maar, in feite, bleven communiebanken, katholieke en protestantse vele uren bereikbaar en ter beschikking van degenen die wilden communiceren...
Tijdens de viering van zaterdagnamiddag, rond het thema Arme mensen, onderdrukte mensen, nam Broeder Roger het woord voor een onverwachte aankondiging, handig uitgebaat zou een jezuïet ter plaatse zeggen: "Ik zal naar Chili gaan om te luisteren, te bidden, trachten te begrijpen." Chili had het jaar voordien een staatsgreep ondergaan die de socialistische regering van Salvador Allende had omver geworpen en generaal Pinochet aan de macht gebracht. Er waren honderden slachtoffers en talrijke aanhoudingen. De Chileense dictatuur werd symbool van de verdrukking die in Taizé en elders werd aangeklaagd. De onverwachte aankondiging van Broeder Roger werd op enorm applaus onthaald. Het was het markante feit van het weekeinde schreven sommige kranten.
In de nacht van zaterdag op zondag vonden drie verscheidene eucharistievieringen plaats [katholiek, protestants en orthodox]. Op de zondag, de eerste dag van de bijeenkomst, tijdens het morgengebed, kwam een jonge Congolees de Brief aan het Godsvolk voorlezen. Opgesteld door een ploeg jongeren uit verschillende werelddelen, had ze een aanvallende toon: de Kerk was geroepen om "te verzaken aan de machtmiddelen, aan het compromitterend gedrag met de macht," om "zaad van een klasseloze maatschappij" te worden [...] zonder overmacht van de ene over de andere mens... De jongeren werden aangespoord om te verzaken aan voorrechten en hun leven te geven voor een verborgen gebed. Een priester sprak sommige twijfels uit over het plotse enthousiasme van de jongeren bij dit lezen: "een gegalvaniseerde menigte door de muziek, het gezang, haar eigen warmte, het eerste applaus. Een brief door een groepje opgesteld en gelezen als een orakel. Zonder een tijd van stilte en bedenken keurt men een woordenschat goed die ontroert. Is dit een echte verbintenis of een onredelijke toestemming?"
De prior zelf las dan een eigen tekst, Vivre linespéré [Het onverhoopte beleven] en werd het uitgedeeld bij buitengaan aan alle deelnemers. Zijn beleidspedagogie getrouw, die hij gebruikte van bij de aankondiging van het Jongerenconcilie, vermenigvuldigde Broeder Roger de spirituele raadgevingen, niet onder didactische of opgelegde vorm, maar als een gesprek van hart tot hart dat uitmondde in een gebed.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 117]
Hadrianus
Politieke beslissingen van een reizende keizer-inspecteur
Hadrianus koos voor interne versterking en consolidering in plaats van de uitbreiding van het Romeinse Rijk. Hij sloot grenslanden als Bulgarije buiten en trok het leger terug uit oorlogsgebieden. Hij verbeterde de bestaande infrastructuur en schonk fiscale amnestie aan belastingontduikers. Gemor van het volk drukte hij de kop in en hij bedaarde de gemoederen onder andere door belastingvermindering.
De keizer reisde voortdurend rond als projectleider-inspecteur en militair om zijn veldheren te controleren. Hij stichtte onderweg vele steden, onder meer Hadrianapolis [Adrianopel, de huidige Turkse grensplaats Edirne] in Thracië en liet er opmerkelijke openbare gebouwen aanleggen zoals thermen. In Nederland was Hadrianus in 121 of 122 en stichtte Forum Hadriani op de plaats van het huidige Voorburg, dat als marktstad bloeide tot in de derde eeuw.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Elisabetta was altijd vroom, en gedreven om het Woord van God te verspreiden. In haar tienerjaren bracht ze vaak een groep kleine jongetjes mee naar de weide. Nadat ze de dieren tot bedaren had gebracht, verzamelde ze met de jongens in de schaduw van een kastanjeboom, en herhaalde ze de preken die ze gehoord had. Eén van de jongens zei later toen hij groot was: "Ik ging graag naar de weide met Elisabetta, want ze vertelde over de geschiedenis en de levens van de heiligen. Op een dag vertelde ze ons over het leven van de H. Maria Goretti, en hoezeer we de deugd van zuiverheid moeten respecteren. Tijdens mijn lange leven heb ik me altijd de woorden van Elisabetta herinnerd, zo veel zelfs dat ze in mijn hart geschreven staan."
Toen Elisabetta haar twintigjarige leeftijd naderde, begon ze te denken aan het huwelijk en het stichtten van haar eigen gezin. Een jonge man, Jozef Serena, begon haar te bezoeken en vroeg haar ten huwelijk, maar vermits ze niet van hem hield vond ze het beter om een priester te raadplegen. Wat de priester zei, deed haar ongemakkelijk voelen. Hij zei: "Vergeet niet dat vele jongen mannen in de oorlog gestorven zijn, dus, als je een gezin wil stichtten, neem dan de eerste man die langskomt, anders loop je het risico om er geen te vinden." Ze was niet gelukkig met dit advies, dus bezocht ze het heiligdom van O.L.V., waar ze de Rozenkrans bad. Bij het derde blijde mysterie kreeg ze een antwoord op haar gebeden. "Er kwam zon grote liefde in mijn hart, dat wanneer ik de Rozenkrans had beëindigd, ik de heuvel afliep naar zijn huis, en hem vertelde dat ik met hem wilde trouwen." Op het moment van het huwelijk was Jozef negenentwintig jaar oud, en Elisabetta tweeëntwintig. Ze huwden op 6 april 1921.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 135]
Aan een pelgrim JL
Oktober 1865
Bernadette belooft alle dagen voor haar te bidden, voor haar familie en in het bijzonder voor de kleine Paul Bouille opdat hij altijd wijs en vroom moge zijn.
[niet ondertekend]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 31: Ex Eremo Celsus [Uit de woestijn verheven]
Celestinus V [1294]
Echte naam: Pietro del Morrone Isernia, 1215 - Fumone, 19 mei 1296]
Omdat hij geen verstand had van diplomatie, werd het bij de curie een chaos. Staatszaken beschouwde hij als het verpillen van tijd, de beter kon worden aangewend voor oefeningen in de godsvrucht. Omdat hij bang was voor zijn zielenheil stelde hij voor dat hij afstand zou doen. Zo kwam voor de eerste keer de vraag aan de orde of een paus kon aftreden. Op 13 december riep hij de kardinalen samen, kondigde zijn heengaan aan en zei dat deze tot een nieuwe keuze konden overgaan. Hij werd uiterst wreed behandeld door zijn opvolger Bonifatius VIII, die hem liet arresteren en gevangen zetten. Hij stierf in de gevangenis op 19 mei 1296.
De profetie van Malachias lijkt op een merkwaardige wijze vervuld. Zijn grote voorbeeld was Johannes De Doper, wiens levenswijze hij ook navolgde en zo werd hij letterlijk verheven uit de woestijn.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3345 van 13/07/2010
Lieve zonen en dochters, God is gehaast. Laat de armen niet zakken! Zie daar, de tijd die door Mij is voorzien is gekomen. Blijf dicht bij God leven. Hij wacht op u met de onmetelijke liefde van de Vader. Wees mannen en vrouwen van gebed, want dit is de enige wijze waarop u kunt bijdragen tot de bekering van de mensheid. U leeft in tijden die erger zijn dan ten tijde van de zondvloed. De mensen hebben de Schepper de rug toegekeerd en begeven zich naar een grote afgrond. Ik ben uw Moeder en Ik lijd omwille van er op u afkomt. Heb berouw en keer terug tot Mijn Jezus. Ik vraag u om goed te zijn voor iedereen en zoek overal getuigenis van Mijn oproepen. Ik heb nog heel wat edele zaken die Ik u moet onthullen. Wees aandachtig. De dood zal gaan door het Noorden van Italië en Mijn arme kinderen zullen de bittere kerk van pijn drinken, zoals het lijden van de inwoners van het Land van de Evangelist. Kniel neer in gebed. Ik herhaal: keer u niet af van het gebed. Nu is het de geschikte tijd om tot God terug te keren. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Pontchâteau
Er zullen weinig streken zijn waar er zoveel kruisen of calvaries staan als in Bretagne. Het was de gewoonte om bij de sluiting van een missie ergens in het dorp een groot kruis te planten. Montfort droomde al lang van een grote Calvarieberg. Heel toevallig had hij de hand kunnen leggen op de beelden ervoor van een bekend beeldhouwer. Hij zag de kans schoon toen hij in 1709 in Pontchâteau wilde beginnen. De mensen stemden er geestdriftig mee in. Montfort had een heuvel uitgekozen onder vorm van een paddenstoel dicht bij de kapel van de Heilige Madeleine.
Een zekere heer Olivier zegt hier de volgende details over: "Montfort nam een touw en trok twee concentrische cirkels, één van 120 m omtrek en één van 150 m. De ruimte tussen de twee omtrekken diende uitgegraven te worden om met die grond de bestaande heuvel te verhogen met 20 meter. Vier- à vijfhonderd personen kwamen gedurende anderhalf jaar hun diensten aanbieden. De grond werd losgehakt, de draagmanden gevuld en naar boven gedragen. Iedereen stelde zich tevreden met een stuk brood en men dronk water van de beek. Het tempo werd erin gehouden door het zingen van geestelijke liederen of het bidden van de rozenkrans. Geld vroegen ze niet. Ze voelden zich rijkelijk beloond wanneer ze na de dagtaak mochten neerknielen in de grot, uitgehouwen in de heuvel. Het was er donker, maar zodra de lantaarn werd aangestoken zag men de mooie Christus en de beelden van Sint-Jan, Maria Magdalena en Maria. Daar werd dan lang en innig gebeden."
De werken duurden vijftien maanden. De winter van 1709-1710 gaat door voor één van de koudste. Er was hongersnood. De onrust groeide. Ook aan het hof begon men te vrezen. Overal werd meel opgeëist. Woekeraars en helers werden streng gestraft, verklikkers beloond, maar de honger bleef. Dit verklaarde misschien waarom er zoveel werkvolk te vinden was in Pontchâteau: ze werkten voor een korst brood die Montfort hen bezorgde. Het kruis van Christus was gehouwen uit een boomstam van 18 m hoogte. Twaalf koppels ossen sleepten het naar de top. Aan dit kruis werd een twee meter hoge Christus gehangen. Aan de voet stond de beelden van O.-L.-Vrouw van Smarten, de Heilige Johannes en Maria Magdalena. Langs de grote omheining had Montfort 165 coniferen laten planten, een spar per Weesgegroet en een cipres per Onze Vader. Dit werd een doorlevende groene rozenkrans.
Pontchâteau, Calvarieberg
Men verkocht reeds reproducties van het geheel. Alles was klaar voor de inwijding, men verwachtte 20.000 pelgrims op het feest van de kruisverheffing op 14 september. Maar niemand kon vermoeden dat dit werk als staatsgevaarlijk werd bestempeld in Parijs.
Door het reliëf te wijzigen werd klaarblijkelijk diefstal van graan door de Engelsen in de hand gewerkt. Het rapport dat naar Parijs werd gestuurd maakte zodanig veel indruk dat de inhuldiging van Montforts levenswerk verboden werd en dat het landschap in zijn oorspronkelijke staat moest hersteld worden. Montfort kreeg de melding dat de inhuldiging niet mocht doorgaan.
Op zondag zag de Madeleineheide zwart van het volk. Er volgde een plechtigheid zonder Montfort en zonder inwijding. De volgende dag vertrok hij om een missie te beginnen op 25 km daar vandaan. Op 22 september werd hem een brief van de bisschop overhandigd waarin hij werd verplicht de missie stop te zetten. Montfort zweeg en weende ...
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het gehate boek
De houding van de priester ervoer ik als een algemene houding bij de hedendaagse christenen. Daniël is inderdaad het meest controversiële boek van de bijbel. Vrijdenkers haten het omdat ze niet geloven in de goddelijke oorsprong van de geschriften en het boek Daniël is een grote getuigenis van de goddelijke inspiratie. Het bevat namelijk een van de meest opmerkelijke bijbelprofetieën die zowel sterk gedetailleerd zijn qua inhoud als breed in tijdsperspectief, met name van de tijd van Daniël zelf tot op de dag van de Tweede Komst van de Messias. Ooit zei iemand: "Daniël schreef meer nauwkeuring in de verleden tijd dan iemand een relaas doet van de feiten nadat de profetie zich heeft voltrokken."
Om het boek in diskrediet te brengen voerden de liberaal gezinden binnen de Kerk het argument aan dat het lang na Daniëls tijd werd geschreven door iemand die zich voor hem uitgaf. Zij schatten de geschriften van ongeveer 100 jaar voor Christus. Ze schatten de geschriften van de tijd na de Griekse tiran, Antiochus Epiphanes, die regeerde van 175 tot 164 voor Christus. De reden waarom ze zo vastbesloten zijn is omdat het Boek Daniël de regering van Antiochius in detail voorspelt, de wreedheden die hij tegen de Joden heeft verricht, inbegrepen.
Maar de inspanningen van de vrijdenkers om het boek naar de prullenmand te verwijzen zijn allen vergeefs gebleken. Een van de sterkste tegenbewijzen is het feit dat Daniël terug te vinden is in de Septuagint [Griekse vertaling van het Oude Testament en de Apocriefen]. Dat zijn de vertalingen van wat we noemen het Oude Testament van het Hebreeuws naar het Grieks. Het werd gedaan door een groep van 70 Hebreewse geleerden uit Alexandrië, Egypte, zon 280 jaar vóór Christus. Lang dus voor de komst van Antiochus Epiphanes.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Een aantal opmerkelijke wonderen tijdens het leven van Clelia
Kort na de stichting van de Gemeenschap begonnen veel ongewone dingen te gebeuren. Toen er geen voedsel in huis was bad de gemeenschap onder begeleiding van Clelia, en kort nadien ging de deurbel en ontvingen ze een voedseldonatie. Clelia koos de H. Franciscus van Paola als de patroonheilige van de Gemeenschap, en dankzij het bidden om zijn bemiddeling waren er bij verschillende gelegenheden op uitzonderlijke wijze giften van brood, bloem, wijn en ander basisvoedsel.
Clelia was ook gezegend met andere mystieke gaven, zoals bleek toen ze van de moeder van Anne Forni, een lid van de gemeenschap, een hoeveelheid appels kreeg. Clelia legde de appels op tafel, verdeelde ze in drie groepen en zei: "Diegene die je in de boomgaard geplukt hebt en die je op de grond gevonden hebt zal ik houden. Maar de derde groep kan ik niet aannemen omdat je ze niet op eerlijke manier bekomen hebt." De vrouw had in feite een paar appels van de bomen in iemand anders boomgaard geplukt. Daarnaast genas "Moeder" Clelia, zoals ze gekend was, veel mensen door het gebruiken van olie van de lamp die voor het portret van de H. Franciscus van Paola brandde.
Op een dag, toen ze bij het raam van het gemeenschapshuis stond, wees ze naar een nabijgelegen veld en voorspelde ze: "Zie je dat veld naast de kerk? Daar zal het nieuwe huis komen. Maar ik zal er niet meer zijn. Jullie zullen groeien in aantal en jullie verspreiden over de vlakten en in de bergen om in Gods wijngaard te werken. Velen zullen met koetsen en paarden komen."
Vertaling: Mario Lossie
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 24 oktober [zie rubriek gebeden].
Henk
08-10-2010
8 oktober 2010
8 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 52]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Vele mensen bidden maar nog altijd gebeuren er slechte dingen. Weet u waarom dat is? Mirjana: Gods wil is het enige criterium dat waarde heeft. Niet mijn mening. Wanneer we ook bidden, we zouden altijd moeten zeggen: "Uw wil geschiede, niet de mijne, lieve God." De Gezegende Moeder heeft ons haar Zoon, Jezus, getoond gedurende Zijn passie. Hij leed veel. Slechte dingen gebeurden met Hem. Hij gehoorzaamde de wil van onze Vader.
Janice: Weet u wat de wil van onze Vader voor Jezus was, Mirjana? Mirjana: Dezelfde wil als Hij voor ons heeft ... houden van Hem [God] met gans ons hart, ziel en verstand en onze naaste liefhebben als onszelf.
Janice: Hoe was de kruisiging Gods wil? Weet u dat, Mirjana? Mirjana: Zij die Jezus kruisigden waren kinderen van onze Vader. Zij wisten niet wat ze deden. Jezus verklaarde dat vanop het kruis aan ons. Zij waren blind voor Gods aanwezigheid in hun leven. Jezus eerde onze Vader, God de Schepper en was een steun voor alle mensen, plaatsen en dingen, door van zijn Vaders kinderen te houden, zelfs als ze Hem kruisigden. Hij leed en stierf in stilte en gehoorzaamheid en liefde voor al de kinderen van de Vader.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Hongarije: opruimingswerken ramp te Ajka kunnen jaar duren en zullen miljoenen kosten
Nadat de Hongaarse regering vorige week de noodtoestand had afgekondigd in drie departementen in het westen van het land, die bedreigd worden door een overstroming met toxische rode modder, na een ongeval in een aluminiumfabriek in Ajka, zijn er, volgens het Hongaarse Ministerie van Binnenlandse Zaken, reeds vier mensen om het leven gekomen, onder wie een baby. 123 anderen raakten gewond, van wie er een zestigtal, wegens brandwonden, nog in het ziekenhuis liggen. Er zijn nog drie vermisten. Het gaat om de departementen Veszprem, Gyor-Moson-Sopron en Vas.
Vorige week brak een reservoir met giftige modder van de aluminiumfabriek in Ajka, op 165 kilometer ten westen van Boedapest, om een nog onbekende reden, waardoor er zo'n 1,1 miljoen kubieke meter rood toxisch slib wegstroomde. Verschillende dorpen raakten overspoeld. De staatssecretaris voor Milieu, Zoltan Illes, oordeelde na een bezoek aan Kolontar, een van de ondergelopen dorpjes, dat Hongarije nog nooit getroffen werd door zo'n zware chemische ramp: "de overstroming is een ecologische catastrofe."
De rode modder is een toxisch residu, afkomstig van de aluminiumproductie, samengesteld uit giftige elementen en is erg bijtend. De productie van een ton aluminium leidt tot de productie van bijna drie ton rode modder. De opruimingswerken, na het zware chemische ongeval in Hongarije zullen maanden duren, als het al geen jaar is. Dat heeft de Hongaarse staatssecretaris voor Milieu, Zoltan Illes, tegenover de Hongaarse website langlovagok.hu gezegd. De kosten worden geraamd op tientallen miljoenen euro. Hongarije overweegt de hulp in te roepen van de Europese Unie. De Hongaarse autoriteiten doen er vandaag alles aan om de rode giftige blubber die drie dorpen in het westen van het land heeft overspoeld, in te dammen. Vijfhonderd mensen proberen de straten en de huizen schoon te maken met hogedrukreinigers. Ook het reinigen van de rivieren is volop bezig.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 246]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
En gij, vaders en moeders, in wat voor toestand komt gij naar de kerk, naar de Heilige Mis? Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar het zijn meestal juist de vaders en de moeders die je de kerk ziet binnen komen als de priester al aan het altaar of zelfs al op de preekstoel staat!
"Tja," zult ge me zeggen, "we komen zo gauw we kunnen, maar er valt altijd nog iets te beredderen."
Zeker, ge hebt van alles te doen, dat weet ik. Maar ik weet ook dat ge een heleboel dingen opzettelijk uitstelt tot s zondags. Als ge ze s zaterdags deed, zoals het hoort, of als ge desnoods een beetje vroeger opstond, zoudt ge dan gemakkelijker op tijd in de kerk kunnen zijn. Hetzelfde geld voor uw kinderen en uw personeel. Als ge ze niet tot het laatste ogenblik liet werken, waren ze heus in de kerk, vóór de priester aan het altaar stond, reken maar. Ik weet niet of de goede God wel genoegen zal nemen met al uw smoesjes, ik twijfel er aan.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film Jacob [11/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 194]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
In een veld van vijfentwintig hectare aan de voet van de heuvel gelegen [plaats in het kadaster beschreven onder de poëtische naam van Palais Grillon] stonden dertig grote zeilen tenten die als centraal punt zouden fungeren voor de dertig kwartieren met ontelbare tenten van de jonge kampeerders. Tegenover de kerk van de Verzoening, die dus verlengd was met een immense ronde tent stonden andere reusachtige zeilen circustenten aan de overkant van de weg. Bedoeld voor de vieringen stonden er vijf in stervorm rond een zesde, kleinere, waarin een verhoog als koor diende. Alle tenten waren voorzien van geluidsinstallaties die simultane vertaling in vijf talen toelieten. Tussen vijfendertig en veertig duizend jongeren uit meer dan honderd landen waren aanwezig op de lang verwachte afspraak.
Een van de speciale verslaggevers van Le Monde steekt niet weg dat hij verrast is: "Zou het Taizé-Barnum zijn, want we zien hier alleen maar veelkleurige circustenten? Of een legerkamp in de woestijn vanwege de bijna militaire schikking van de maraboetenten? Laten we dit manke vergelijk terzijde, het randverschijnsel niet met het verschijnsel vermengen, het stoffelijke en het spirituele niet doorheen halen. Taizé is niet het Woodstock van een christendom à la pop, noch de Larzac van eender welke anti-institutionele Kerk, noch het Avignon van een raadselachtige off godsdienst. Niets daarvan, ook niet van een geloofskermis zoals er zijn voor het oud ijzer, de look of de hesp [...] In een panoramisch zicht ontdekt men een zacht glooiend landschap, afgewisseld met heuvels en dalen, bosjes en ingesloten velden waar, achter okerkleurige stenen muren, de witte ossen hun leven slijten als rasdieren van Charolais. De schoonheid van de plek, die volle stilheid die ze uitstraalt en die, onmiddellijk de nieuwkomer overvalt, zijn waarschijnlijk fundamenteel. Taizé is geen oud ijzer, Taizé in geen betoon ... Taizé is schoonheid, stilte, platteland."
Er waren vijf kardinalen aanwezig, acht Franse en vreemde bisschoppen, de nieuwe secretaris generaal van de COE [Philip Potter], vertegenwoordigers van de orthodoxe, anglicaanse en protestantse Kerken. Paulus VI had een boodschap gestuurd die gelezen werd door kardinaal Willebrands. Voor het eerst, naar het schijnt, had Broeder Roger een beroepsfotograaf opgeroepen om de gebeurtenis op te nemen. Het ging om Hans Lanchmann, een Duitser. Hij verkocht, in samenspraak met de Gemeenschap, zijn fotos aan de persorganen die interesse hadden. In de daaropvolgende jaren vergezelde hij Broeder Roger op meerdere van zijn verre reizen.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 116]
Hadrianus
Opvolger van Trajanus
Waarschijnlijk heeft Plotina, toen keizer Trajanus in 117 overleed, de adoptie van Hadrianus door Trajanus aan diens sterfbed vervalst en zo een opvolging van Hadrianus geforceerd. Ofschoon velen twijfelden aan de rechtmatigheid van de adoptie, vocht niemand die aan.
Hadrianus kan zijn opvolging ook bij Trajanus' leven al verdiend hebben. In de jaren 105-108 toonde Trajanus zijn voorkeur voor Hadrianus door hem te verloven met zijn achternicht Vibia Sabina en hem de ambten van "quaestor Imperatoris" en "comes Augusti" [hoog keizerlijk ambtenaar] te verlenen. Bovendien schonk Trajanus Hadrianus de diamant van Nerva en stelde hij hem onder meer voor als "consul suffectus." Hadrianus was de enige directe mannelijke bloedverwant van Trajanus. Toch was de steun van Plotina en Lucius Licinius Sura [overleden in 108] van groot belang voor Hadrianus.
Hadrianus liet verklaarde vijanden als Celsus, Palma, Gaius Avidius Nigrinus en Lusius Quietus kort na elkaar vermoorden door zijn voogd Attianus, wat de Senaat tegen hem innam. De nieuwe keizer kreeg onmiddellijk te maken met de nasleep van de Kitosoorlog, een Joodse opstand die op zijn hoogtepunt een groot deel van het oosten van het rijk besloeg. Kort na de opvolging trok Hadrianus de Romeinse garnizoenen terug uit Armenia, Syria en Mesopotamië. Dit deed hij niet uit vredelievendheid. De kosten van de voortdurende oorlogen aan de bedreigde grenzen liepen uit de hand, terwijl handhaving van het gezag in het rijk zelf al veel inspanning vergde.
Wetgever: het Edictum Perpetuum
In Europa bereikte de romanisering haar hoogtepunt. Keizer Hadrianus trok veel macht naar zich toe ten koste van de Senaat en benoemde een uitgebreide persoonlijke ambtelijke staf. Lastposten liet hij ombrengen. Hij streefde naar wetgeving die zou gelden voor het hele Romeinse imperium en gaf de jurist Publius Salvius Iulianus in 130 opdracht om de pretoriaanse edicten samen te vatten tot een wetboek: het "edictum perpetuum."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Ten tijde van haar geboorte en in de streek waar ze geboren werd, waren er twee belangrijke sociale klassen, de landedelmannen en de middenklasse. De landedelmannen bezaten grote stukken land en grote kudden vee; en dan was er de middenklasse, die voor hen op het land werkte. Elisabettas gezin leefde lange tijd in dienst van deze "meesters," en "heren der aarde," en werd slecht betaald zodat zij en haar broers en zussen vaak honger en vernedering te lijden hadden. Elisabetta noemde haar werk vaak "jobs van tirannen." De huizen van de arbeiders waren vaak ongezond, en het analfabetisme nam ernstige proporties aan. In die tijd was het leven voor plattelandsmensen er één van armoede, opoffering, soberheid, en hard werken, behalve op zondag wanneer ze s morgens de Mis konden bijwonen en catecheselessen in de namiddag.
Als kind was Elisabetta levendig en heel actief. Soms werkte ze zichzelf in nesten, en s avonds "moest ik boeten voor mijn ongehoorzaamheid." Toch was ze heel getalenteerd, want wanneer ze de koeien naar de weiden nam om te grazen, nam ze haar haakwerk mee en maakte ze mooie dingen die ze verkocht of als geschenk gaf. Ze maakte een bedsprei voor het bed van haar ouders en ze maakte ook papieren bloemen en vogels die ze verkocht.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 134]
Ik wilde je net schrijven, toen ik je brief ontving. Wees niet bezwaard en maak je niet ongerust. Dat dient nergens toe. Zoek het vertrouwen dat je ziel balsemt. Wat je op dit moment nodig hebt, zijn enkele vriendelijke woorden die troost bieden, die je vertrouwen geven en kracht. Mediteer zo nu en dan over de volgende gedachten. Hoe meer wij in dit leven te lijden hebben, des te groter zal de troost zijn in het uur van de dood, als tenminste ons lijden met dat van Jezus verbonden was, uit liefde voor hem, en om onze zonden te zuiveren. In de hemel zullen wij met Jezus eeuwige vreugde beleven. Moed en vertrouwen. De hemel lijdt intens. [...]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 31: Ex Eremo Celsus [Uit de woestijn verheven]
Celestinus V [1294]
Echte naam: Pietro del Morrone Isernia, 1215 - Fumone, 19 mei 1296]
Celestinus V was paus gedurende zes maanden van het jaar 1294. Celestinus was een uitzonderlijk en kortstondig Fremdkörper in het laat dertiende-eeuwse, door rijkdom en politieke en juridische belangenverstrengeling verscheurde pausdom. Op zeventienjarige leeftijd trad hij in bij de Benedictijnen. Zijn liefde voor de eenzaamheid leidde hem naar de wildernis van Montemorrone en later naar die van Majellaberg. Hij volgde het voorbeeld van Johannes De Doper en droeg een haren kleed dat met knopen ruw gemaakt was.
Elke dag, behalve op zondag, droeg hij een ijzeren ketting en gedurende lange perioden leefde hij op water en brood. In juli 1294 beklommen drie kardinalen, vergezeld van een grote menigte monniken, de berg en berichtten Pietro dat hij door het Heilig College eenstemmig tot Paus was gekozen. Twee jaar en drie maanden waren voorbij sinds de dood van Nicolaas IV. Petrus aanhoorde zijn verheffing met tranen, maar na een kort gebed gehoorzaamde hij aan wat duidelijk de stem van God leek.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3344 van 11/07/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u naar Mijn Zoon Jezus te leiden. Verheug u, want uw namen zijn reeds opgeschreven in de Hemel. Laat u niet ontmoedigen. Keer u niet weg. Na alle rampspoed zal Jezus uw tranen afdrogen. Alle duisternis zal verdwenen zijn en het licht van God zal schijnen in de harten van de mannen en vrouwen van het geloof. Vreugde zal er heersen in de harten van zij die door God zijn uitverkoren en er zal maar één kudde en één herder meer zijn. De overwinning van God over de machten van het kwade zullen komen met de uiteindelijke overwinning van Mijn onbevlekte Hart. Heb moed. Ik zal steeds naast u zijn, ook al ziet u Mij niet. Kniel neer in gebed en u zult triomferen. Ik lijd omwille van uw lijden. Ik ben naar de wereld gekomen om u vrede te brengen. Open uw harten en aanvaard Gods wil voor uw leven. Voorwaarts op het pad dat ik heb aangewezen voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Nantes
De bisschop van Nantes deed een beroep op Montfort om in zijn bisdom missies te preken. Montfort startte er in de druivenstreek op het ogenblik van de pluk. Erg ongelegen. Het gezond boerenverstand hield de mensen bij hun werk. Broeder Mathurin trok erop af met een bel in de hand en op een bekend wijsje, waarin het thema van de missie verweven zat, trok hij zingend de wijngaarden in. Weldra hoorde hij de plukkende menigte meezingen en vanaf de tweede avond liep de kerk vol. Een te ijverige wijnboer, die steeds zijn kat had gestuurd, werd die avond naast zijn perskuip door de bliksem geveld ...
In Campbon had de kerk eerder het uitzicht van een verlaten schuur. De enige vloertegels waren grafstenen. Het volk had zich het recht toegekend om in de kerk begraven te worden, terwijl op het nabijgelegen kerkhof het vee graasde. Bisschoppelijke verordeningen vermochten niets tegen deze misbruiken. Verteerd door de ijver voor Gods huis besloot Montfort die stal te reinigen. Na het morgensermoen liet hij vrouwen en kinderen de kerk verlaten. De mannen riep hij krachtdadig op om onmiddellijk een einde aan die mensonwaardige toestand te stellen. "Ga met zijn achten bij elke grote grafsteen staan, met zijn vieren bij de gewone grafstenen en met zijn tweeën bij de andere stenen. Draag al die stenen naar het kerkhof." Tegen de middag was de kerk ontruimd. De volgende dag werd een beroep gedaan op vaklui. Na twee dagen was de vloer hersteld. Nog in dezelfde week ging men over tot het witkalken van de muren en in hun ijver verdwenen de wapenschilden van de hertog onder de witkalk. Dit lokte hevig protest uit bij de edelman. Rond het kerkhof werd een muur opgetrokken, zodat het vee geen toegang meer had.
In La Chevrolière lag de pastoor overhoop met de kasteelheer. De pastoor verzette zich openlijk tegen de missie en toch trok het volk de kerk in. Vol van nijd snelde de pastoor onder één van de sermoenen naar het altaar: "Mannen, riep hij uit, hebt gij dan niets te doen dan hier uw tijd te verknoeien? Ga naar huis werken voor vrouw en kinderen". Montfort knielde neer. Toen de pastoor weg was zei hij tot zijn broeder: "Laat ons een Te Deum zingen als danklied voor God voor deze kleinering."
Doch op dezelfde dag werd onze missionaris ziek. Krampen en paardenkoorts maakten het werk haast onmogelijk. Ze stonden er slechts met hun tweeën voor en hadden nog veertien dagen missie voor de boeg. Toch gaf hij het niet op. Als naar gewoonte wou men de missie besluiten met het optrekken van een kalvariekruis. Sinds een week regende het en de grond was doorweekt. Men ploeterde door het slijk. Montfort vroeg, uit boete en eerbied, blootsvoets mee te stappen in de processie. Hij gaf zelf het voorbeeld. Tweehonderd mannen trokken barrevoets met het kruis naar de heuveltop. Zo bleek als de dood zette Montfort de slotceremonie in. Het volk vreesde dat hij in onmacht zou vallen. Het tegengestelde gebeurde. Volledig genezen, monter en fris, trok Montfort na de plechtigheid naar de pastorie om er afscheid te nemen. Hij wou zijn collega omhelzen. "Heel mijn leven zal ik voor u bidden. Ik ben u teveel verschuldigd opdat ik het zou kunnen vergeten."
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Ik stond verbijsterd en ik was vastbesloten om deze opmerking niet te laten voorbijgaan zonder een antwoord. Dus begon ik aan een argumentatie die de geldigheid van Daniëls profetieën moesten staven, maar elke keer opnieuw dreef hij met de nodige minachting de spot met mij. Teneinde raad vroeg ik hem: "Hebt u liever dat ik naar huis ga?"
Hij antwoordde: "Neen, maar spreek niet over het boek Daniël." Ik stond daar voor een tijd, nog steeds in een staat van verbijstering. Toen hernam ik en vroeg ik de congregatie om naar Genesis 3:15 te gaan en zei ik: "Ik wil jullie de allereerste bijbelse Messiaanse profetie uit de Bijbel tonen."
Maar, nog voor ik kon aanvangen, onderbrak de priester mij opnieuw. Hij sprong op en zei: "Het spijt me maar ik kan u niet toestaan dit vers te lezen want ik weet dat je de maagdelijke geboorte van Jezus zal verkopen als een profetie terwijl wij hier, in deze Kerk, niet geloven in de maagdelijke geboorte!"
Dit alles vond plaats in de belangrijkste protestantse kerkgemeenschap.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Een aantal opmerkelijke wonderen tijdens het leven van Clelia
Kort na de stichting van de Gemeenschap begonnen veel ongewone dingen te gebeuren. Toen er geen voedsel in huis was bad de gemeenschap onder begeleiding van Clelia, en kort nadien ging de deurbel en ontvingen ze een voedseldonatie. Clelia koos de H. Franciscus van Paola als de patroonheilige van de Gemeenschap, en dankzij het bidden om zijn bemiddeling waren er bij verschillende gelegenheden op uitzonderlijke wijze giften van brood, bloem, wijn en ander basisvoedsel.
Clelia was ook gezegend met andere mystieke gaven, zoals bleek toen ze van de moeder van Anne Forni, een lid van de gemeenschap, een hoeveelheid appels kreeg. Clelia legde de appels op tafel, verdeelde ze in drie groepen en zei: "Diegene die je in de boomgaard geplukt hebt en die je op de grond gevonden hebt zal ik houden. Maar de derde groep kan ik niet aannemen omdat je ze niet op eerlijke manier bekomen hebt." De vrouw had in feite een paar appels van de bomen in iemand anders boomgaard geplukt. Daarnaast genas "Moeder" Clelia, zoals ze gekend was, veel mensen door het gebruiken van olie van de lamp die voor het portret van de H. Franciscus van Paola brandde.
Op een dag, toen ze bij het raam van het gemeenschapshuis stond, wees ze naar een nabijgelegen veld en voorspelde ze: "Zie je dat veld naast de kerk? Daar zal het nieuwe huis komen. Maar ik zal er niet meer zijn. Jullie zullen groeien in aantal en jullie verspreiden over de vlakten en in de bergen om in Gods wijngaard te werken. Velen zullen met koetsen en paarden komen."
