1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jacov Colo [deel 1]
Jacov kent vandaag tien geheimen. Hij en zijn vrouw hebben drie kinderen: Arianna Marija, geboren op 6 januari 1995, Emmanuel David, geboren op 5 september 1996 en Maria Kiara, geboren op 5 juli 1998.
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Woorden zijn de zwakke leveranciers van de waarheid." Zo is het ook met de ziener Jacov Colo. Als de eerste verschijning van de Gezegende Moeder op 24 juni 1981 te Medjugorje plaats vond, was het drie weken nadat hij tien jaar was geworden. De fotos van die vroege extases onthullen een vreugdevol klein gezicht dat naar de hemel is gericht, een jongen vervuld met liefde en vreugde en verlangen. Meer dan 25 jaar later is Jacov rustig, bescheiden en verborgen. Hij is ook hoog begaafd en heeft veel vermogen tot inzicht. Hij vermijdt publiciteit en streeft ernaar om zijn roeping getrouw te volgen als een boodschapper van Gods woorden, die door de Gezegende Maagd Maria aan de wereld worden aangereikt, en gegeven door hem en vijf andere oudere kinderen.
Jacov is een weesjongen. Hij was het enige kind van een vader die de familie in de steek liet toen Jacov 8 jaar was. Zijn moeder, die aan alcohol verslaafd was, stierf toen hij 12 was. De Gezegende Moeder heeft hem verteld dat zijn moeder bij Haar in de hemel is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Benedictus XVI en Medjugorje
Een non en twee bedevaarders hebben bevestigd dat ze tijdens hun bedevaart naar Medjugorje, in 1985, de toenmalige kardinaal Jozef Ratzinger in het dorp van Bosnië en Herzegovina hebben gezien. Dit werd ooit gerapporteerd door journalist Jakob Marschner uit Kopenhagen.
Dit rapport heeft nog een grotere geloofwaardigheid, omdat het eveneens werd bevestigd door Ante Juric, een priester uit Kroatië en thans pastoor van een Kroatische parochiegemeenschap van Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming te San José, Californië. Als vriend van vele van de franciscaanse paters te Medjugorje, vertelde hij mij een aantal dagen geleden, op 6 december 2010, dat het onder de paters goed geweten is dat kardinaal Ratzinger ooit Medjugorje heeft bezocht, minstens twee maal zelfs. Hij droeg burgerkledij. "Sommigen van de franciscanen hebben hem zonder enige twijfel gezien in Medjugorje. U mag mij op mijn woorden nemen, hierover," antwoordde hij, er met nadruk aan toevoegend: "Het is de waarheid."
Niet alleen zou de paus meer dan ééns naar Medjugorje zijn gereisd, maar hij gelooft eveneens in de authenticiteit van de verschijningen van de Heilige Maagd Maria te Medjugorje. Op 18 maart 2010 legde de apostolische nuntius van Bosnië-Herzegovina, aartsbisschop Allessandro DErrico, de officiële verklaring af over de bedoelingen van de paus achter de recentelijk gevormde Internationale Commissie voor Medjugorje, een verklaring die amper anders kan worden gelezen als ten gunste van Medjugorje: "De Heilige Vader weet heel veel over de verschijningen te Medjugorje, dat heeft hij me zelfs persoonlijk gezegd. Hij is zich bewust van het enorm aantal positieve en goede invloeden van de plaatselijke priesters, geestelijken, franciscanen en leken. Hij heeft er erg moeilijk mee om zoveel tegengestelde informatie te zien over dezelfde kwestie. Dat is reden waarom hij deze Commissie op een heel hoog niveau wou instellen."
Nog heel recent, tijdens de algemene audiëntie, als de paus de pelgrims die Rome bezoeken, in hun eigen taal begroet, glimlachte hij toen hij Medjugorje vermeldde. Op woensdag 1 december, om 12.25 uur, toen hij opkeek van zijn notities, werd er een foto van hem genomen waarop hij glimlachend met zijn rechterhand wuift naar de juichende Kroatische aanwezigen, terwijl hij hen met de volgende woorden toesprak: "Ik groet alle Kroatische pelgrims van ganser harte, en voornamelijk zij uit de parochie van de Heilige Jacobus te Medjugorje. Uw bedevaart naar Rome maakt deel van de voorbereiding van de Komst van de Heer. Wees daarom, in alle hoop, uitdragers van Gods liefde in uw natie. Geloofd zij Jezus en Maria."
Indien, pyschologisch gezien, de paus tegen Medjugorje zou zijn en er op uit zou zijn om de verschijningen af te keuren, zoals sommigen denken dat hij doet, zou er nooit een glimlach over zijn gelaat komen bij de vermelding van Medjugorje en zouden de bedevaarders nooit zijn zegen meekrijgen. Er is geen enkele reden waarom de paus tegen de pelgrims van Medjugorje zou zeggen dat hun bedevaart deel uitmaakt van de Komst van de Heer en nog minder zou hij hen aanmoedigen om de boodschappen uit te dragen. Als hij Medjugorje zou ongenegen zou zijn zou hij nooit zeggen dat er vanuit deze plaats een dwaalleer wordt verspreid over de hele wereld. Het is virtueel onmogelijk voor een persoon met zijn integriteit, om zoveel gunstige gebaren en woorden te besteden aan de bedevaarders.
Bron: Christine Watkins
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 295]
Preken
Het Kruis V
De heiligen waren bang enkele ogenblikken zonder lijden door te moeten brengen, want dat beschouwden zij als verloren tijd. Volgens de heilige Theresia is de mens alleen op de wereld om te lijden, en zodra hij het lijden opgeeft, moet hij ook het leven opgeven. Onder tranen vroeg Johannes van het Kruis de goede God, als enige beloning voor zijn werken, iedere dag meer te mogen lijden. Wat voor conclusie moeten we uit dit alles trekken, broeders? Luister!
Laten we het besluit nemen voortaan alle gewijde kruisbeelden en kruisen een grote eerbied toe te dragen. Ze stellen ons immers levendig voor ogen wat onze goddelijke Zaligmaker voor ons heeft geleden. Prenten we onszelf in dat Jezus Christus alle genaden die ons worden geschonken, door Zijn kruisdood heeft verdiend en dat een gewijd kruis bijgevolg een bron van heil en zegen vormt. We moeten dan ook dikwijls, en altijd met grote godsvrucht, een kruisteken maken en nooit tenslotte mag dit heilzaam symbool in onze woning ontbreken.
Tracht uw kinderen eveneens een diepe eerbied aan te kweken voor het kruis en zorg dat ge altijd een gewijd kruisje bij u draagt. Het zal u beschermen tegen de duivel, tegen het vuur van de hel en tegen alle gevaren. Dat wens ik u toe.
EINDE
Vertaling: Chris De Bodt
4. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [slot]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Dankbaarheid
Dankbaarheid is de beste leidraad in onze opvoeding. Wanneer u iemand wenst te onderrichten, dient u eerst te kijken naar het goede in deze persoon, hoe onbetekenisvol klein dit soms ook kan zijn. Daarop moet u trachten zich voor te stellen hoe deze persoon, samen met u, anders kan zijn en met u samenwerken.
Als u blind bent voor deze dingen, dan zien we enkele de negatieve aspecten: de dingen die onvolmaakt zijn, dingen vreemd aan onze vluchtige voorkeur, en zo kunnen we uiteraard snel uitpakken met onze kritiek, waarmee we veroordelen en verwerpen.
Maria, aan de andere kant, ziet enkele de goede dingen in deze wereld. Zij ziet ook wat beter zou kunnen zijn en precies daar begint Zij met Haar onderricht. Lees de Boodschappen! Zij zijn steeds positief, brengen steeds hoop en zijn bemoedigend. Op dezelfde wijze heeft Maria in ons de positieve krachten doen ontwaken en dat is waarom wij Haar moeten bedanken. De persoon die Maria volgt heeft geen tijd om te bekritiseren. Maria geeft ons de moed om iets te doen, zelf daar waar we geloven dat het verwarring kan brengen, waar het niet goed is, of waar het te veel wordt voor ons. Enkel op deze wijze kan Maria, samen met Haar Zoon Jezus, het derde millennium binnentreden.
Bedank daarom alle mensen in de wereld die Maria volgen en die ons onvermoeid bezoeken, die bedevaarten organiseren zonder er ooit moe van te worden. Laat, zoals Maria ons zegt, een nieuwe dageraad opkomen, een nieuwe lente. Geen lente op de wijze in de kalender, maar een lentetijd van een nieuwe beslissing. Laat de Nieuwe Wereld aanvangen, daar waar wij geloven dat de wereld bijna niet meer bestaat, vervuild en vernietigd is. Als u beslist om God en uw naaste lief te hebben zoals uzelf en wanneer velen rondom u hetzelfde doen, dan is de nieuwe tijd gekomen. Amen.
Vr. Slavko Barbaric stierf op 24 november 2000 op 15.30 uur. Na de Kruisweg die hij, zoals gebruikelijk op vrijdag, samen met mensen uit de parochie en bedevaarders, organiseerde op de Krizevac [Kruisberg], voelde hij pijn in de borststreek. Hij ging neerzitten op een rots en viel daarna neer op de grond. Hij verloor hierop het bewustzijn en gaf zijn ziel over aan de Heer.
Vertaling: Chris De Bodt
5. De waanzin van de gruwel: Zuid-Korea beveelt eilandbewoners om naar bunkers te gaan
Zuid-Koreaanse militairen hebben de bewoners van Yeonpyeong en vier andere eilanden in de Gele Zee bevolen om naar bunkers te verhuizen. Dat meldt persagentschap Reuters. Het bevel komt er in afwachting van militaire oefeningen later vandaag. Noord-Korea heeft er al mee gedreigd dat het zal aanvallen als het zuiden zijn voornemen doorzet om manoeuvres uit te voeren vanaf Yeonpyeong. Dat eiland ligt langs de westkust van het Koreaanse schiereiland en in wateren waarop beide rivaliserende landen aanspraak maken.
De VN-veiligheidsraad probeerde tijdens een crisisvergadering van zes uur lang om de situatie te bezweren, maar die gesprekken liepen op niks uit.
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 30]
1. Gij, Eeuwige God, beveelt Uw Beeltenis [1] te maken, zegent wie Uw stralen raakt, onthult Uzelf, bron van barmhartigheid, Gij die een zwarte ziel weer sneeuwwit maakt.
Hier [2] is Uw troon, Jezus, barmhartigheid, aan zondige mensen biedt Gij vreugd' en kracht Uw open Hart, vloeiende zuivere Bron, brengt troost en redt het berouwvolle hart.
Welle steeds op, uit iedere mensenziel, eer, roem en glorie voor Uw Beeltenis, uit ieder hart om Uw Barmhartigheid, zolang de tijd, nu, ons gegeven is.
[1] Zie hoger Historisch overzicht: De Beeltenis van Gods Barmhartigheid. Deze tekst kan gezongen worden: Zingt Jubilate nr 812: Genadig Heer, die al mijn zwakheid kent. [2] Met "hier" bedoelt Z.F. in de Beeltenis van Gods Barmhartigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 30]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Het zal de laatste beproeving uitmaken van de rechtvaardigen die in de laatste dagen zullen leven. Het zal voor hen het Vagevuur vervangen waarvan, op het ogenblik van de verrijzenis, de helende vlammen zullen doven om niet meer aangestoken te worden. Het zal de smeltkroes zijn waarin de overschot van hun aardse roest zullen neerleggen opdat geen smet hun blanke kleren zou vervuilen wanneer ze voor Gods troon zullen verschijnen.
Al deze gebeurtenissen zullen zonder twijfel in vervulling gaan, ze zijn zeker vanuit een absolute zekerheid zoals God dat zelf is, zoals zijn Geest van waarheid dat is, die noch vergissing noch enige verandering duldt.
Waarachtig, er mag verklaard worden dat we met ons allen hier aanwezig deze aarde zullen verlaten hebben alvorens getuige te zijn van dit grote tafereel van verlatenheid en vernieling. Jezus Christus heeft nochtans geoordeeld dat we nuttig ingelicht zouden zijn, want deze grote waarheden zijn niet speculatief maar bedoeld om op onze levensloop een praktische en onmiddellijke invloed uit te oefenen.
Inderdaad, als de aarde met al wat ze inhoudt eens in het vuur moet verdwijnen, zijn de bezittingen van deze wereld niet kostbaarder dan het hout en het stro. En dan, waarom er zoveel aandacht aan wijden? Waarom trachten te bouwen en sporen van onze genie en macht achter te laten daar waar we geen permanent verblijf bezitten en waar het gezicht van deze wereld zal meegesleurd worden als een tent die gen reizigers beschut?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [19/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 239]
Hoofdstuk 12. Taizé, een "voorlopige roeping
Het kernidee van de prior van Taizé sinds 1965 in de beroemde Dynamique du provisoire dook weer op. De gedachte werd een jaar later weer opgenomen: "Wat ons in Taizé kenmerkt zal waarschijnlijk eens moeten verdwijnen. Onze liturgie bevordert een eensgezind geloof en ondersteunt een vaste hoop [...] Maar is dit geen voorlopig gegeven dat moet verdwijnen op de dag van de zichtbare eenheid?
Degene die het voorlopige beleeft ziet zijn opmars naar eenheid aangewakkerd. De grootste dreiging zou van onze zelftevredenheid komen, de cirkel vergrendelen op een ontdekte schat en daarna voor eeuwen structuren oprichten die, eens voorbijgestreefd, oorzaak worden van afzondering in plaats van communicatie. [...]
Is er verzoening zonder wederzijdse verzaking? Op de dag van de zichtbare eenheid zullen we wel voor een deel aan onszelf moeten verzaken."
In die periode en om de kwestie van de intercommunie trachten op te losten nam Taizé de praktijk van het uitdelen van het gewijde brood aan, dat ingegeven was door een schrijven van kardinaal Ratzinger in 1986 als prefect van de Congregatie van de Geloofsleer. Zonder specifiek de samenkomsten van Taizé te noemen, maar door naar situaties te verwijzen die communiceren aan de katholieke Eucharistie beletten [gescheiden hertrouwden, niet katholieke gelovigen die een katholieke mis bijwonen], opperde de latere Benedictus XVI de oude praktijk van het gewijde brood weer in te voeren. Aan de gelovigen die de katholieke Eucharistie niet mogen ontvangen kan een stuk gewijd brood worden gegeven als teken van broederlijke eenheid. Deze praktijk was een middel om ongewenste intercommunie te vermijden.
Tot op heden is het zo dat in zes talen op de deuren van de kerk van de Verzoening een advies uithangt dat de gelovigen inlicht over de eucharistische tuchtregel: "De katholieke mis wordt opgedragen op zondag om 10 uur s morgens. Door de week wordt ze dagelijks gevierd in de crypte om 7.30 uur. Het is mogelijk elke morgen te communiceren na het morgengebed bij de broeders die de communie uitdelen. Naast de icoon van de Maagd bevindt zich de eucharistische voorraad.
Het Avondmaal wordt aangeboden aan degenen van de Kerken van de Hervorming die het wensen, elke dag bij het morgengebed, en uitgedeeld door jongeren rechts van de icoon van de Verrijzenis naast het kruis. Er zijn regelmatig vieringen.
De Goddelijke Liturgie wordt regelmatig gevierd door de orthodoxen als er een orthodox priester beschikbaar is.
Na het morgengebed staan jongeren op verschillende plekken klaar met mandjes om het gewijde brood uit te delen. Iedereen mag dat ontvangen: degenen die zich net bereid voelen om Christus aanwezigheid in de eucharistie te ontvangen, degenen die niet gedoopt zijn, de kinderen, degenen die om diverse redenen niet communiceren."
Na het pausbezoek in Taizé werd Broeder Roger in Polen verwacht. Hij hield eerst halt in Oost-Berlijn om een gebedsvergadering te leiden. Jonge Duitsers zaten samen in de twee grootste kerken van de stad op de beroemde Alexanderplatz: in de katholieke kathedraal en in de lutheraanse Marienkirche. Broeder Roger, kardinaal Meisner, aartsbisschop van Berlijn en de lutheraanse bisschop Forck gingen van de ene naar de andere kerk om met de ene en de andere te bidden en te zingen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 159]
Hillel I, de Oudere
Als moralist maakte zijn zachtmoedigheid en zijn goedheid tegenover de naaste Hillel beroemd. "Wees een leerling van Aaron die de vrede liefheeft en opzoekt, die zijn naaste bemint en hem aanspoort de Thora te bestuderen," was een van zijn geliefde voorschriften. Er wordt dikwijls beweerd dat Jezus, die de liefde tot God en de naaste aan de top van zijn morele eisen plaatst, zou beïnvloed zijn door Hillel. Deze veronderstelling zou aanvaardbaar zijn indien zou bewezen zijn dat Jezus ook de doctrinale en religieuze strekking van de farizeeërs deelde. Dat stuit echter op twee hindernissen. Ten eerste leefde en verplaatste Jezus zich vooral in Galilea, waar geen sporen van de farizeeërs zijn voor het jaar 70 na Christus. Ten tweede was de inhoud van het Jodendom van de farizeeërs grotendeels wettig of "halakisch," daar waar Jezus godsdienst vooral moreel en charismatisch was.
Het ethisch principe van de "gouden regel" is een bijkomend thema dat Hillel met Jezus verbindt, alsook met Philon, de Grieks-Joodse filosoof van Alexandrië. Hillel en Philon formuleerden het negatief en zo werd het door de Joodse literatuur overgeleverd. "Wat je niet wil ondergaan moet je niet aan anderen opleggen," schrijft Philon. Hillel formuleert het gelijkaardig: "Doe niet aan anderen wat je niet zelf wil ondergaan," en hij voegt eraan toe: "Dit is heel de Thora." Jezus gaf een positieve draai aan hetzelfde voorschrift: "Wat je wilt dat de mensen voor je doen, doe het eerst voor hen" en met zeer gelijkaardige termen als Hillel, zei hij: "Dit is de Wet van de Profeten." Zonder te vrezen voor een vergissing mag de anekdote vergeten worden die beweert dat Hillel deze woorden zou uitgesproken hebben als antwoord aan een heiden die hem uitdaagde de hele Thora te openbaren terwijl hij "op één been stond."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Eenmaal in Rome beval Martinus de heropbouw van de stad en liet de vervallen kerken, paleizen, bruggen en andere publieke werken opknappen met behulp van Toscaanse architecten en kunstenaars, waaronder Pisanello, Masaccio en Lorenzo Ghiberti. Ook werd aandacht geschonken aan de rest van de pauselijke gebieden, die hij stevig onder zijn bestuur bracht in samenwerking met zijn familieleden, die daarvoor belangrijke wereldlijke en kerkelijke beloningen ontvingen.
Volgend op het Westers Schisma was de periode van het conciliarosme aangebroken, een periode waarin de kardinalen eisten, dat de paus iedere 5 jaar een algemeen concilie zou bijeenroepen. Het eerste concilie werd bijeengeroepen in april 1423 te Pavia, maar werd verplaatst naar Siena vanwege een uitbraak van de pest. Door de geringe belangstelling werd het concilie al op 26 februari 1424 ontbonden, waarbij Martinus verzekerde, dat het volgende concilie in 1431 te Bazel zou plaatsvinden, waaraan hij overigens zelf niet meer zou deelnemen door zijn overlijden.
Hoewel het accent van zijn pontificaat lag op wereldlijke zaken, heeft Martinus V ook geprobeerd enige misstanden binnen de kerk op te lossen, overigens met weinig succes. Een van zijn beoogde hervormingen was de uitsluiting van de wereldlijke macht op de benoemingen binnen de kerk, voornamelijk die van Frankrijk.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3394 van 1/11/2010
Lieve zonen en dochters, verheug u in de Heer. Uw volmaakt geluk is in de Heer en Hij wacht op uw oprecht en moedig "ja." Verlies het hart niet omwille van uw moeilijkheden. Open uw harten en dien de Heer met vreugde. Ik ben uw Moeder en Ik ben uw zeer nabij. Kniel neer in gebed. De vrede in de wereld wordt bedreigd. De duivel werkt om vernietiging te scheppen, maar u kunt hem verslaan met het gebed en door gelovig naar het Woord van God te luisteren. Een buitengewone ontdekking zal lijden brengen aan Mijn arme kinderen. De vallei van Sidim: dat is de plaats. Blijf op het pad dat ik u heb getoond en u zult overwinnen. Moed. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Voorwaarts met vreugde. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
20-12-2010
20 december 2010
20 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [slot]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Gebed
Janice: Hoe behandelt u stressvolle situaties, Ivanka? Er is een blokkage op de weg naar uw huis. De lokale mensen zijn gewapend om een aanslag op uw leven te beramen of de toegang tot uw eigendom te verhinderen. Het land staat op de rand van een burgeroorlog. Velen zijn reeds gesneuveld [in 1991]. Er is een economische onzekerheid. De lokale bisschop heeft de authenticiteit van deze verschijning niet aanvaard en toch blijft u er schijnbaar rustig bij. Ivanka: De Gezegende Moeder heeft me geleerd om te bidden en te vertrouwen op God.
Janice: Brengt de Gezegende Moeder u geschenken of genaden? Ivanka: Oh, ja! Ze is onze moeder. Ze weet altijd wat we nodig hebben voordat we het vragen.
Janice: Ivanka, is het waar dat satan zijn volgelingen aanzet om ons in bekoring te brengen en ons te kwellen? Ivanka: Ja, inderdaad. Daarom is het dat de Gezegende Moeder ons geleerd heeft om te bidden en te vasten. Degenen die vasten en bidden hebben geen zorgen.
Janice: Ivanka, u die zowel de tien geheimen als de data waarop ze zullen plaats hebben, kent: wat raadt u aan? Ivanka: Laat God toe dat Hij onze Vader is. Hou van God, onze Vader. Aanvaard het liefdesplan dat Hij voor ieder van ons heeft.
Janice: Ivanka, is het waar dat het kleinste gebed een verlangen opwekt naar God? Ivanka: Inderdaad. Hij belooft leven in de harten van al Zijn kinderen.
Einde
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 21]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
God heeft ons nodig
Als we vertroosting krijgen van God, dan is het maar rechtvaardig dat we deze ook aan de anderen geven en dit kunnen we enkel doen in de tijd en op de plaats waar we ons nu, op dit ogenblik bevinden. Enkel daar, en nu, kunnen we Gods wil doen en Hij kan niets doen zonder onze hulp.
Tijdens deze negentien jaar en vijf maanden is Maria in één ding zeker geslaagd: vele mensen die dachten dat het voldoende was om de Heilige Mis bij te wonen op zondag, zijn erg actief beginnen worden in hun godsdienstig leven en dit door Haar boodschappen. Daarom kunnen we vandaag zeggen: "Dank u" voor alle mensen over de hele wereld, die bewust de boodschappen verspreiden, met de hulp van Onze Lieve Vrouw en van de anderen.
Een Kroatische monnik, een missionaris, die zijn leven doorbracht in India, vertelde me ooit dat hij elke zaterdagavond en -nacht, in zijn parochie, net hetzelfde programma brengt als dat van Medjugorje, en zo ziet u dat Medjugorje niet alleen hier wordt gevierd, maar in diverse parochies over de hele wereld. Dit is nog een andere reden waarom Maria in Haar laatste boodschap zegt, dat Zij God dankte en dat Zij zo verheugd is dat er zo vele mensen tijdens dit jubileumjaar naar hier komen en dat de Kerk geestelijk hernieuwd is.
Ik geloof dat we nog veel te doen hebben om aan onszelf heel wat te sleutelen, bijvoorbeeld, door de Kerk en onze families te kunnen zien door de ogen van Maria. Nogal dikwijls zijn we geneigd om anderen te oordelen, om over andere mensen te klagen, wanneer we naar de wereld kijken in onze tijden. Uiteraard zijn er heel wat problemen. Maar Maria kijkt naar deze wereld met andere ogen dan wij doen. Zij ziet het goede, hoe klein ook, maar wel betekenisvol. Zij herkent het en is dankbaar hiervoor.
Vertaling: Chris De Bodt
3. De waanzin van de gruwel: Ruim 3.000 doden dit jaar door drugsoorlog in Ciudad Juarez
Sinds het begin van het jaar zijn al meer dan 3.000 doden gevallen in de drugsoorlog die woedt in Ciudad Juarez, een Mexicaanse stad die op de grens met de Verenigde Staten ligt. Dat blijkt uit een telling van het parket. Het regionale parket heeft het over een balans van 3.010 doden, van wie 140 agenten. Dat is een nationaal record in de strijd tussen de kartels om de controle over de drugshandel te verwerven in Ciudad Juarez, dat 1,3 miljoen inwoners telt.
Het aantal doden vanwege afrekeningen tussen rivaliserende kartels en hun acties tegen de politie en het leger is volgens het parket de voorbije jaren alleen maar toegenomen: van 1.656 in 2008 tot 2.754 in 2009. Ook op nationaal vlak maakt de oorlog tussen de kartels steeds meer slachtoffers. Sinds de Mexicaanse president Felipe Calderon in december 2006 aan de macht kwam, zijn er al 28.000 doden gevallen.
4. De waanzin van de gruwel: 18.870 abortussen geregistreerd in België dit jaar
In 2009 hebben 18.870 vrouwen in België een abortus laten uitvoeren. Dat zijn er 275 meer dan het jaar voordien, zo leert het laatste rapport van de Abortuscommissie, dat de kranten van Sud Presse hebben kunnen inkijken. In vijf jaar tijd is het aantal zwangerschapsonderbrekingen met 2.800 gestegen.
Acht abortussen op tien werden uitgevoerd in een centrum voor gezinsplanning. Een kwart van de zwangerschapsonderbrekingen vond plaats in Brussel, 15 procent in Antwerpen. In 2009 werden twee abortussen gepleegd wegens incest en 68 wegens verkrachting. In 79 gevallen was de zwangere vrouw tussen 12 en 14 jaar oud.
Een centrum voor gezinsplanning? Welke politiek correcte benamingen gaat men nog allemaal uitvinden om gruweldaden te rechtvaardigen? 5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 293]
Preken
Het Kruis V
Alle heiligen, broeders, hebben het kruis liefgehad. Alleen in het kruis hebben zij hun troost en hun kracht gevonden.
"Ja maar, zult ge zeggen, moeten we dan altijd iets te lijden hebben: vandaag ziekte, morgen armoede, nu eens kwaadsprekerij of laster, dan weer schade en verlies of weet ik wat voor ellende?"
Wordt ge belasterd, vriend? Overlaadt men u met smaad en beschimpingen? Doet men u onrecht aan? Des te beter voor u! Het is een goed teken, wees maar gerust, ge zijt op de weg die naar de hemel leidt. Weet ge, wanneer ge moet treuren? Misschien begrijpt ge het niet, maar pas wanneer ge niets te lijden hebt, wanneer iedereen u eert en hoogacht, hebt ge reden tot klagen. Ja, dan zoudt ge jaloers moeten zijn op degenen die hun leven door mogen brengen in armoede, verachting en leed.
Zijt ge soms vergeten dat ge bij uw Heilig Doopsel een kruis hebt aanvaard, dat ge tot uw dood moet blijven dragen en dat u gegeven is als de enige sleutel waarmee ge de poort van de hemel kunt openen? Zijt ge vergeten dat de Verlosser ook tot u gezegd heeft: "Mijn zoon, als ge Mijn leerling wilt zijn, neem dan uw kruis op en volg Mij?" Niet voor 'n dag, niet voor 'n week, niet voor 'n jaar, maar voor uw hele leven."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 29]
Chronologisch overzicht
07.10.1938: Haar lichaam wordt in een gemeenschappelijk graf op het kerkhof van de communiteit begraven te Krakow-Lagiewniki.
28.11.1958: Het Decreet van de Congregatie van het Heilig Officie [nr 65/52] en de kennisgeving van 3 maart 1959 [AAS 1959 p.271] verbieden de verering van de Barmhartigheid Gods onder de vorm door Zuster Faustina voorgesteld.
21.10.1965: Begin van het informatief proces voor de zaligverklaring van Z.F. in het aarstbisdom van Krakow.
25.11.1966: Overbrenging van het stoffelijk overschot van Z.F. naar de kapel van de zusters van de MGDB te Krakow-Lagiewniki.
20.09.1967: Einde van het informatief proces door een plechtige zitting, voorgezeten door Kardinaal Karol Wojtyla. De acten van het proces worden naar Rome gezonden.
31.01.1968: Opening van het proces van zaligverklaring van Z.F. door een decreet van de Congregatie voor de aangelegenheden van de Heiligen.
30.06.1978: Vernietiging door de Heilige Stoel van het verbod van 28 november 1958 en de kennisgeving van het Heilig Officie van 3 maart 1959, getekend op 15 april 1978 door de Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, Kardinaal Franjo Seper en zijn Secretaris Mgr. Jeroom Hamara O.P. [AAS CXX 1978 p.350]. Opnieuw bevestigd door dezelfde Congregatie op 12 juli 1979.
18.04.1993: Zaligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II te Rome.
30.04.2000: Heiligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II, te Rome op de eerste zondag na Pasen, het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 29]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Dit was een groots en verheven tafereel dat uitgebreide en wonderbare ontwikkelingen zou teweegbrengen. Wie zou zijn geest niet voelen ontplooien en beginnen popelen bij het zien van die schepping, van dit meesterwerk van macht en goddelijke wijsheid dat stromen van licht en schoonheid uit die vormloze duistere oceaan deed ontspringen, en alle roerloze wezens in beweging en in actie bracht en waarvan de goddelijke Geest zich meester gemaakt had met zijn deugd, ijver en uitstraling? Et spiritus oris ejus omnis virtus eorum [Ps 33,6]. Maar nu kunnen we slechts toevallig over deze wonderbare acties praten in de mate dat ze met het aangesneden onderwerp betrokken zijn.
Maar deze zelfde Geest Gods, die zeer gul schatten aan evenwichtigheid en volmaaktheid over het heelal heeft verspreid, zal gelijkaardig te werk gaan om nieuwe hemelen te ordenen en het paleis op te richten dat eeuwig zal dienen als woonplaats voor de verheerlijkte mens.
Hier fantaseren we niet, onze uitspraak is niet de onze, maar deze van alle profeten die zeiden, van alle evangelisten die schreven: Het vuur, werd beweerd, zal het gezicht van de Heer voorafgaan, zal zijn vijanden in de omgeving uiteendrijven, zal de bergen doen smelten en de heuvelen zullen als was instorten [Ps 94,3-4]. ... Bij zijn uitstraling zal de zon verduisteren en zal de maan geen licht meer geven, de sterren zullen neerstorten, een tweede maal ontbonden zullen ze zich in de lucht oplossen als fijne druppels.
Dit vuur zal de bozen verscheuren als stro, hun beenderen tot op het merg binnendringen en voor eeuwig opbranden.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [18/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 238]
Hoofdstuk 12. Taizé, een "voorlopige roeping"
In oktober 1986 tijdens een derde reis in Frankrijk hield Johannes Paulus II even halt in Taizé. Dit was een historisch bezoek. Deze reis toonde een duidelijke voorkeur aan vanwege de Paus. Het bezoek was voorbereid in samenwerking met de bisschoppelijke overheid van Lyon, de voornaamste bestemming van de reis.
Op zondag 5 oktober kwam Johannes Paulus II met vertraging aan vanwege de mist die het opstijgen van de helikopter belette en hem verplichtte om met de wagen te komen.
Om 8.30 uur verscheen de pauselijke stoet op de heuvel waar vijfduizend jongeren de paus opwachtten onder een circustent die voor de kerk van de Verzoening was opgetrokken. Een gewone zetel en een microfoon stonden klaar op een klein verhoog. Broeder Roger ontving Johannes Paulus II met een korte toespraak waarin hij zijn erkentelijkheid en zijn geluk om hem te mogen onthalen, uitdrukte. In zijn antwoord gebruikte de paus een beeld dat vervolgens steeds herhaald werd: "De paus is een voorbijganger. Maar men komt in Taizé zoals men langs een bron loopt. De reiziger stopt, drinkt en stapt verder." Johannes Paulus II nodigde, zoals Broeder Roger al lang deed, de aanwezige jongeren uit om de Kerk niet terzijde te laten: "Laat het niet bij passieve kritiek of bij afwachten tot mensen of instellingen verbeteren. Ga naar de parochies, de aalmoezeniersdiensten, de verschillende bewegingen en gemeenschappen, en schenk hen geduldig de kracht van jullie jeugd en de gave die jullie meekregen."
Daarna ging Johannes Paulus II naar de crypte waar de Broeders van de Gemeenschap hem opwachtten. In de toespraak die hij voorbereid had vat één zin de geschiedenis en de broosheid van Taizé samen: "In haar enige roeping, origineel en ergens ook voorlopig, kan jullie Gemeenschap verbazing opwekken en onbegrip en argwaan tegenkomen."
Voorlopige roeping: betekent dat niet dat voor Johannes Paulus II de Gemeenschap van Taizé verder de weg moest opgaan naar de volle eenheid met de Kerk? "Ik ben zeker dat jullie zullen doorgaan met het ter beschikking van Gods wil te staan," benadrukte hij.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 158]
Hillel I, de Oudere
Volgens de rabbijnse traditie had Hillel geen beslissende invloed op de verdere ontplooiing van de traditionele wetgeving of Halakha. Vooral drie relevante innovaties worden hem toegeschreven. Volgens een passage uit de Talmoed werd hij beroemd op de dag dat hij bewees, in naam van zijn leermeesters Shamayah en Abtalion, dat het paaslam diende geslacht zelfs als Pasen of een sabbat viel.
Verder, op het wetgevend vlak voerde Hillel een hervorming in, de prosbul, die de omstandigheden van die tijd eisten. De Bijbelse wet deed alle schulden teniet tijdens het sabbatjaar, dus om de zeven jaar. [Dt 15: 1-11] Door deze clausule, die gunstig was voor de lener, was het bijna onmogelijk om een lening te bekomen op het einde van de sabbatcyclus van zodra de schuldeiser geen enkele waarborg had dat zijn lening op tijd terugbetaald geraakte. Hillel redde de situatie door de schuldeiser toe te laten een clausule aan het contract toe te voegen dat hij "op elk moment" de geleende som mocht innen, ook tijdens het sabbatjaar. Er is in de woestijn van Judea een wettelijk document in het Aramees gevonden uit het tweede jaar van het bewind van Nero [55/56 na J.C.] die een voorbeeld van gebruik zoals de prosbul aangeeft, behalve dat het hier de schuldeiser is die zich verbindt om zijn schuld ook onder het sabbatjaar te vereffenen.
Meer theoretisch komen van Hillel de zeven wettelijke principes [Middoth], die nieuwe regels formuleerden om de bestaande wetgeving te veranderen. Uitgebreid tot dertien door Rabbi Ismaël zijn deze zeven princies de basis van de meeste latere rabbijnse wetgevingen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Na de dood van Benedictus XIII stond er opnieuw een tegenpaus op, Clemens VIII, die zich in 1429 echter ook zou onderwerpen aan Martinus. Een andere opvolger, Benedictus XIV, was slechts door één [pseudo]kardinaal gekozen en werd door Martinus geëxcommuniceerd.
Na de sluiting van het Concilie van Konstanz op 22 april 1418 verbleef Martinus nog enige tijd in Konstanz, waar hij met diverse landen concordaten afsloot. Verzoeken van de Duitse en Franse vorsten om de pauselijke zetel respectievelijk te Duitsland of Avignon te vestigen, werden door de paus niet gehonoreerd en op 15 mei 1418 reisde hij weer af naar Rome.
Rome verkeerde echter in een deplorabele staat; vele verwoestingen, hongersnood en ziektes hadden het inwonertal sterk teruggebracht. Hierop besloot Martinus niet direct terug te keren, maar eerst steun te vergaren voor de heropbouw van Rome. Zijn eerste toenaderingspoging was met de koningin van Napels, Johanna II van Napels, aan wie hij de belofte deed haar te laten kronen en te erkennen als zij de Napolitaanse troepen uit Rome zou terugtrekken. De Romeinse gebieden werden in leen gegeven aan de twee broers van de paus, Giordano en Lorenzo.
Ook Florence schoot de paus te hulp. Met hulp van hun condottiere Bracco di Montone, die als tegenprestatie vicaris van de kerk werd, werden de pauselijke gebieden heroverd, waaronder de stad Bologna.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3393 van 30/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot een oprechte bekering. Ik vraag u om met moed naar mijn boodschappen te leven. Ik wens u niet te dwingen, maar Ik vraag u om volgzaam te zijn aan Mijn oproepen. De mensen zijn afgedwaald van God en zijn geestelijk blind geworden. Ziet, de smartvolle tijden die Ik heb aangekondigd voor de mensheid, zijn aangekomen. Keer terug tot de Heer door een oprechte liefhebbende zelfopoffering. God heeft u lief en wacht op u met de immense liefde van de Vader. U gaat een toekomst tegemoet van grote moeilijkheden. De aarde zal schudden en Egypte zal drinken uit de bittere kelk van de pijn. Bid, bid, bid. Het Midden-Oosten zal een zwaar kruis ervaren en Mijn arme kinderen zullen schreeuwen om hulp. Het mooie land zal in tranen zijn voor de dood van haar kinderen. Kniel neer in gebed. Uw overwinning ligt bij de Heer. Blijf niet afzijdig. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 31 december. Hiermee is de kalender afgewerkt. Elk jaar opnieuw kunnen mensen zich aansluiten om te bidden tot hun engelbewaarder.
Henk
17-12-2010
17 december 2010
17 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 28]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Gebed
Janice: Hoe dikwijls bidt u? Ivanka: Ik tracht altijd te bidden.
Janice: Hoe doet u dat? Ivanka: De Gezegende Moeder heeft me geleerd om de hemelse dingen op de eerste plaats te doen.
Janice: Wat betekent dat? Ivanka: Ik bid van zodra ik wakker ben. Dan tracht ik alles wat op een dag gebeurt vredevol te aanvaarden: de goede dingen en de dingen die op dat moment niet goed lijken.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 292]
Preken
Het Kruis IV
Het kruisteken is ook het meest geduchte wapen tegen de duivel. De Kerk wil niet alleen dat we dit teken steeds voor ogen hebben om ons in herinnering te roepen wat onze ziel waard is en wat zij Jezus Christus heeft gekost, maar Zij wil ook dat we het ieder ogenblik van de dag met onze handen maken: als we naar bed gaan, als we 's nachts wakker schieten, als we opstaan, als we ons werk beginnen, vóór en na het eten, en vooral als we bekoord worden. We kunnen zeggen dat een christen die met vrome gevoelens het kruisteken maakt, d.w.z. diep doordrongen van zijn daad, de hel en alle duivels doet beven. Wanneer we het kruisteken maken, moeten we het dus niet uit gewoonte doen, maar met volle aandacht, eerbiedig en in het bewustzijn dat we een heilige handeling stellen. O, mijn God, welk een onuitsprekelijke huiver zou ons aangrijpen, als we ons bij het maken van het kruisteken voor de geest zouden roepen dat we de heiligste en meest verheven woorden van onze godsdienst op de lippen nemen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 28]
Chronologisch overzicht
24.12.1936: Met toelating van de geneesheer komt ze voor de feestdagen naar haar klooster.
27.12.1936: Z.F. gaat terug voor de voortzetting van de kuur naar Pradnik.
27.03.1937: Keert terug naar haar klooster: haar gezondheid is verbeterd.
13.04.1937: Haar gezondheid verslechterd, ze moet het bed houden.
29.07.1937: Z.F. reist naar Rabka [Db 1199].
10.08.1937: Ze keert terug van Rabka.
21.04.1938: Nieuwe verslechtering van haar gezondheid en opnieuw hospitalisatie te Pradnik.
8.1938: Laatste brief van Z.F. aan de generale overste waarin ze vergiffenis vraagt voor alle tekorten van haar leven en besluit met de woorden: "we zullen elkaar weerzien in de hemel."
25.08.1938: Z.F. ontvangt het Sacrament van de zieken.
02.09.1938: Op bezoek bij Z.F. in het hospitaal, ziet P. Sopocko haar in exstase.
17.09.1938: Terug naar het klooster.
05.10.1938: Om 22.15 uur, na haar lange ziekte met groot geduld verdragen te hebben, geeft Z.F. haar ziel aan de Heer terug.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 28]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
In het begin,' zegt Genesis in hoofdstuk 1 vers 2, 'was de aarde leeg en zonder vastheid en de duisternis heerste over heel het aanzien van de afgrond. Met andere woorden, zoals de geleerden en de commentatoren ons uitleggen, was de stof vervlogen tot damp. Vooraleer de Schepper hem zijn eigenschappen en diverse vormen had toegekend door hem te vestigen in het werk van de zes dagen waren al deze samenstellende elementen onduidelijk, onenig, als chaos.
De aarde, de zon, de sterren vertoonden het beeld van een uitgebreide, onvloeibare en gasaardige zee in het heelal. ... Maar die zee was niet onbeweeglijk en inert. Aan haar oppervlakte en in haar intiemste diepte kolkte ze en werd ze bewogen door de levensgevende adem van een eeuwige en almachtige agent die de Heilige Geest was: Et spiritus Dei ferebatur super aquas [Gen 1,2]. De heilige Geest deed het stoffelijke een soort incubatie ondergaan. Onder impuls en ijver van deze oneindige en soevereine warmte werden de elementen onderworpen aan een smelten en hersmelten, ze verbeterden, ze verkregen hun macht en energie, ze ontdeden zich van hun slakkenhuis zoals het goud loutert en zich ontdoet van zijn roestlaag in de smeltkroes. En wanneer ze, zo omgevormd door de bries van de goddelijke Geest, bekwaam werden gemaakt om Gods stem te horen, riep de Schepper hen achtereenvolgens en zei: Dat het licht weze, en het licht werd. En, nadat hij de dag en de nacht geschapen had en de Hemel had uitgespreid, scheidde hij de vaste stof van de omvattende wazige massa en zei: Je zult aarde heten en de aarde werd bevestigd. Hij sprak ook tot de wateren en op de aardbol alleen het nodige vocht achterlatend dat voor het begieten van de aarde en het vullen van de zeeën vereist was. Hij zond de rest onder de vorm van damp of ether om de uitgebreide ruimtes boven alle firmamenten te vullen: Divisitque aquas quae erant sub firmamento, ab his quae erant super firmamentum [Gen 1: 17].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [17/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van de ongelovigen en de zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 236]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van de woestijn van Mauritanië naar Madras
De zevende Europese Jongerenbijeenkomst van Taizé ging in Keulen door van 28 december 1984 tot 1 januari 1985. Broeder Roger had ze "spiritueel voorbereid" door met twee Broeders naar Mauritanië te gaan en er een tijd met de bevolking van de Sahel door te brengen. Hij bracht er een Brief uit de woestijn van mee die in Keulen gepubliceerd werd.
We vinden er de vaak aangehaalde themas in terug: "het vertrouwen van het hart," "de stilte van het hart," "durven ja te zeggen tegen Christus." Deze pedagogie van herhalingen ging gepaard met nieuwe aandachtspunten: zo gaf hij de discrete waarschuwing voor een uitsluitend morele en sociale verbintenis in verband met armoede en lijden. "De christenen," schreef hij, "moeten ook tekenen geven van Gods eeuwigheid. Ook zo op het gebied van het gebed gaat het er niet over om de innerlijke stilte te bereiken door een leemte in zich op te wekken, door verbeelding en nadenken stil te leggen. Het is overbodig om zichzelf of andere een werkwijze op te leggen die de innerlijke stilte forceert. In het gebed, in de bedenkingen komen beelden voor de geest. Misschien zijn ze nodig voor het innerlijk evenwicht. Wanneer het gebed onderworpen is aan een techniek die een recept of een systeem wordt projecteert de mens zichzelf."
Op de daaropvolgende tweede maart, op initiatief van kardinaal Decourtray, aartsbisschop van Lyon, leidde Broeder Roger een jongerenbijeenkomst in de Sint-Jan kathedraal. Wel eigenaardig, daar waar de prior van Taizé zoveel jongerenbijeenkomsten had opgezet over de hele wereld, was hij nog nooit voor dergelijke ontmoeting in Lyon geweest. Tweeduizend jongeren kwamen samen in de primaatskerk die zich voor een avond moest aanpassen aan de "meditatieve, warme en mystieke stijl van Taizé." De kerk was bijna in het duister gedompeld en enkel lichtjes brandden langs de gangen. Broeder Roger voegde aan de gebeden en gezangen een door hem voorbereide meditatie toe.
Op 2 juli ging Broeder Roger naar Genève voor een ontmoeting met de Secretaris generaal van de Verenigde Naties, Javier Perez de Cuellar, die al maanden gepland was. De prior van Taizé, vergezeld van kinderen uit verschillende werelddelen, maakte aan de Secretaris generaal de voorstellen van de jongeren over opdat de VN de schepper van hoop onder de volkeren zou worden. Op de fotos van de gebeurtenis is Broeder Roger omringd door kinderen van alle rassen, een baby in de armen en de kleine negenjarige Marie, naast haar peter.
Eind 1985 organiseerde Taizé voor het eerst een Intercontinentale Bijeenkomst in het zuidelijk halfrond, in India. Madras werd weerhouden omdat er een talrijke christelijke gemeenschap bestaat en omdat de kathedraal, volgens de traditie, het graf van de heilige apostel Thomas bezit. De verzameling werd opgezet met de medewerking van de Conferentie van katholieke bisschoppen in India [CBCI]. Van 27 december 1985 tot 1 januari 1986 kwamen tienduizend jongeren uit verschillende streken van India, uit diverse Aziatische landen en uit andere werelddelen samen rond Broeder Roger. Daar er geen kerk bestond die groot genoeg was om deze menigte op te vangen, werd een immens pandal opgetrokken, een gebouw uit bamboestokken en cocosbladeren, zoals er India voor de feesten wordt gebouwd. Iedere dag, na de werkgroepen op verschillende plekken in de stad, kwamen allen samen in het pandal. De vertaling in vijfentwintig talen liet toe dat iedereen de korte meditaties van Broeder Roger, de gebeden en de gezangen kon volgen.
Na deze bijeenkomst van Madras begonnen groepen jongeren uit het Indië naar Taizé te komen voor verblijven van drie maanden [de duur van hun visum] en namen ze deel aan de dagelijkse taken van het jongerenonthaal.
Terwijl de eerste intercontinentale Bijeenkomst in Madras doorging, liep er een Europese Jongerenbijeenkomst in Barcelona. Broeder Roger was er aanwezig door de "Brief uit Madras," die voor de gelegenheid werd voorgelezen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 157]
Hillel I, de Oudere
Hillel I de Oudere was de belangrijkste Joodse leermeester van de periode vóór en na de geboorte van Jezus van Nazareth. Hij werd bijgenaamd "De Oudere" want de technische term Rabbijn die voorbehouden was aan de kenners van de Hebreeuwse Bijbel en de traditionele wetgeving is maar gebruikelijk geworden op het einde van de eerste eeuw van ons tijdperk. Deze beroemde professor die, volgens de traditie van de Talmoed het toekomstig onderricht van het rabbijnse Jodendom inluidde, was dus een tijdgenoot van Jezus.
Zoals voor de meeste eerste rabbijnse leermeesters is bijna niets gekend van de familiale en sociale omgeving van Hillel. Zelfs de naam van zijn vader is onbekend. Zonder bewijs denkt men dat hij uit Babylon komt en toebehoort aan de koninklijke familie van David zoals Jezus in de stambomen van Mattheus en Lukas. In het Evangelie staat dat hij de kost verdiende als dagwerker, wat hem een zilverling per dag opleverde. In het boek Misjna, "De uitspraken van de Vaderen," vormen Hillel en Sjammaï het laatste koppel van een reeks Joodse leermeesters die aanvangt bij het begin van de tweede eeuw v. J.C. en zich verder zet onder het bewind van Herodes de Grote tot aan het begin van het christendom. Josephus vergeet Hillels beroemdheid en vermeldt er niets over. In zijn "Joodse Oudheden" vermeldt hij onder de namen Sameas en Pollion het koppel Shamayah-Abtalion, die Hillel en Sjammaï voorafgingen. Deze twee geleerden waren de enige die gespaard bleven toen Herodes in 37 v. J.C. wraak nam op de leden van het Sanhedrin die hem in 37 hadden bekritiseerd vanwege zijn onwettelijk gedrag in Galilea.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Tijdens beide conclaven te Pisa in 1409 [tegenpaus Alexander V] en 1410 [tegenpaus Johannes XXIII] was Martinus aanwezig. Tijdens het Concilie van Konstanz [1414-1418], dat een einde maakte aan het Schisma, vond een van de opmerkelijkste conclaven in de kerkgeschiedenis plaats.
Naast de kardinalen waren ook prelaten aanwezig namens de regeringen van de verschillende landen in Europa die toezagen op het verloop van het conclaaf. Na drie dagen werd Martinus op 11 november 1417 gekozen. Hij nam de naam Martinus aan, ter ere aan de heilige Maarten van Tours, patroonheilige van de stad en wiens naamdag valt op 11 november. Omdat Martinus slechts subdiaken was, volgden eerst zijn wijdingen tot priester en bisschop, waarna hij op 21 november gekroond werd tot paus in Konstanz.
Ondanks de afzetting van de beide tegenpausen Benedictus XIII en Johannes XXIII ondervond Martinus toch nog enige tegenwerking van die kant. Uiteindelijk kwam hier een einde aan, doordat de aanhang van Benedictus XIII aanzienlijk geslonken was [hijzelf leed een teruggetrokken leven in Spanje], en Johannes XXIII zich onderwierp aan de macht van Martinus V, die hem als dank tot Deken van het College van Kardinalen aanstelde en hem verhief tot kardinaal-bisschop van Frascati.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3391 van 28/10/2010
Lieve zonen en dochter, wees sterk en hecht in uw geloof. Er bestaat geen overwinning zonder het kruis. Ziet, u leeft in tijden van een smartvolle zuivering. Kniel neer in gebed. Enkel door het gebed zult u het gewicht van het kruis kunnen dragen. De dood zal door Japan en India gaan en er een groot spoort van vernieling achterlaten. Zoek sterkte in Jezus. Enkel door het aanvaarden van de oproepen van Mijn Zoon Jezus zult u uw levens kunnen veranderen. Zet geen stap terug. Voorwaards met moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 16]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
Op 24 april 2008 voerde kardinaal José Saraiva Martins, prefect voor de Congregatie van Heiligenzaken, in het heiligdom van de H. Maria van Genade te San Giovanni Rotondo een Mis op in aanwezigheid van 15.000 aanhangers. Daarna werd het lichaam van Pater Pio in een kristallen, marmeren en zilveren kist in de crypte van het klooster geplaatst. Pater Pio draagt zn bruine Kapucijnerpij met een witte zijden stola, bezet met kristallen en gouden draad. In zn handen houdt hij een groot houten kruis. Tot december 2008 maakten 800.000 bedevaarders wereldwijd, maar vooral uit Italië, een reservatie om het lichaam te zien, maar er konden slechts 7.200 mensen per dag de kristallen kist zien. De periode voor het bezichtigen van het lichaam werd verlengd tot september 2009.
De overblijfselen van de H. Pio werden in de Kerk van de H. Pio geplaatst, naast San Giovanni Rotondo. In april 2010 werden ze naar een speciale gouden "Cripta" overgebracht.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
16-12-2010
16 december 2010
16 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 27]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Kent u de engelen van uw drie kinderen? Ivanka: Ja. De meeste ouders kennen de engelen van hun kinderen. We leefden als een familie samen vooraleer mijn kinderen werden geboren. Zo is het met alle moeders en hun ongeboren babys en de engelen van de ongeboren babys.
Janice: U ziet er gelukkig en vredevol uit, Ivanka, en uw kinderen zijn gelukkig en vredevol. Ivanka: Onze engelen zijn zachtmoedig en vredevol. Zij wekken veel vreugde en verwachtingen op.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Elke dag verwachten we wonderen van God die zich voor onze ogen ontrollen. Dit gebeurt in alle families die bidden en vasten en vertrouwen hebben in God.
Janice: Bidden u en uw echtgenoot samen? Ivanka: Ja. We bidden dagelijks de rozenkrans. En we bidden met onze kinderen. Als we bidden, weten we dat de Gezegende Moeder en alle engelen en heiligen met ons bidden. Als we bidden, zijn we allen één familie voor God.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft, hier in Medjugorje, dikwijls gezegd dat als we bidden, Zij met ons samen bidt. Nu vernemen we dat Haar engelen en al de heiligen zich bij Haar voegen als ze met ons bidt. Weet u iets over de gevallen engelen die satan volgen? Ivanka: Zij bestaan echt. Hun taak is om Gods kinderen te vernietigen.
Janice: Maakt u zich ooit zorgen over de gevallen engelen ... de duivels? Ivanka: Nooit. Als we mensen van gebed zijn, moeten we niets vrezen, tenzij we God beledigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 20]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Kritiek
Iedereen die, door het gebruik van zijn talenten, dient, liefheeft, gelooft en hoopt, helpt en eerbiedigt de anderen. Wij zijn allen heel belangrijk, in onze tijd, in onze plaats tijdens ons leven, waar God heeft beslist dat we moeten zijn. Dikwijls heb ik dit tot de mensen gezegd die anderen heel wat bekritiseren, of tot hen die denken dat zij het zelf allemaal beter zouden hebben gedaan indien ze in Gods situatie waren.
Indien God de gedachte zou hebben gehad dat u beter zou geleefd en gediend hebben op een ander tijdstip of een andere plaats, dan zou Hij u niet geplaatst hebben waar u zich nu bevindt, maar zou Hij u elders hebben geplaatst. Zegt nooit "ik" in Gods plaats, maar open eerder uw ogen en oren in uw tijd en tot uw buren met wie u leeft. Dit is uw allereerste taak. Dit is waar u onvervangbaar bent. Dit is waar u belangrijk bent voor God en dit is waar God niets kan doen zonder uw hulp. Op die wijze ervaren we Gods liefde en Zijn liefde, diezelfde liefde, bereikt de anderen door ons.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 291]
Preken
Het Kruis III
En gij, huisvaders, heb ik u twee jaar geleden al niet gezegd dat ge tegelijk met de oogst alle kruisen van de velden moest verwijderen, opdat ze niet onteerd zouden worden? Heb ik u niet aangeraden ze mee naar huis te nemen en ze na het dorsen te verbranden ? Als ge dat niet gedaan hebt, zijt ge schuldig en moogt ge niet nalaten het te biechten. O, wie kan de zonden tellen die er bedreven worden in de tijd van de oogst, in de tijd dat God, in Zijn goedheid en Zijn liefde, de aarde met de gaven van Zijn Voorzienigheid overdekt? Het is alsof de ondankbare mens juist dan zijn smaad en zijn beledigingen verdubbelt. Hoe durft ge u nog te beklagen, als de oogst u tegenvalt of als uw gewassen door hagel of vorst worden vernield? Verwonder er u liever over dat de goede God u, ondanks uw zonden, toch nog voldoende geeft om te kunnen leven, en zelfs veel meer dan dat! O, mijn God, wat is de mens ellendig en blind...
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 27]
Chronologisch overzicht
26.10.1934: Om 17.50 uur met de leerlingen op weg van de tuin naar het huis ziet Z.F. de Heer Jezus boven de kapel van Wilno, met de stralen zoals te Plock. De stralen omvatten de kapel van de communiteit, het ziekenkwartier en daarna heel de wereld.
15.02.1935: Z.F. ontvangt het nieuws dat haar moeder zwaar ziek is en vetrekt naar het ouderlijk huis te Glogowiec. Op de terugweg naar Wilno, oponthoud te Warszawa en ontmoeting met de generale overste en haar oud novicenmeesteres Zuster Maria Brzoza.
19.10.1935: Vertrek voor acht dagen retraite te Krakow.
08.01.1936: Bezoek aan de aartsbisschop van Wilno, Mgr Romuald Jalbrzykowski, aan wie ze zegt dat de Heer de stichting van een nieuwe Congregatie eist.
21.03.1936: Verlaat Wilno en gaat naar Warszawa.
25.03.1936: Overgeplaatst naar het huis van Walendow.
04.1937: Verhuist naar Derdy op 2 km van Walendow.
11.05.1936: Vertrek van Derdy naar Krakow.
14.09.1936: Ontmoeting met aartsbisschop Jalbrzykowski op doorreis in Krakow.
19.09.1936: Medische consultatie in het hospitaal van Pradnik.
09.12.1936: Om haar gezondheid te redden wordt Z.F. voor behandeling naar het ziekenhuis te Pradnik nabij Krakow gezonden.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 27]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Maar hoe zal die grote vernieling verlopen, welke is er de toevallige of doeltreffende oorzaak van, de hoofdfactor, de rechtstreekse en onmiddellijke bewerker? De heilige Schrift heeft geen enkele omstandigheid van dit gebeuren willen overslaan, het meest beslissende en meest plechtige sinds de schepping. De Schrift leert ons dus dat de wereld niet zal vergaan door een overstroming als bij de zondvloed, dat ze niet zal instorten door een aardbeving en niet zal bedolven worden onder as en lava zoals onder het rijk van Titus in Herculanum en Pompei. Ze zal aangestoken worden en uitgeroeid door het vuur: Terra autem et quae in ipsa sunt opera exurentur. Het was al de mening in de Oudheid bij de Egyptenaren en de Perzische filosofen. Cicero heeft gezegd dat de wereld door het vuur zou vergaan.
Maar, het opmerkelijke is dat de huidige wetenschap overeenstemt met de heilige Schrift om te getuigen dat het vuur de grote uitvoerder van Gods rechtvaardigheid en de daaropvolgende vernieuwing zal zijn.
Zo heeft de wetenschap, zoals de Bijbel, vastgesteld dat het uur de eerste geschapen kracht is die haar energie en haar activiteit openbaard heeft. Het is door het vuur dat de natuur bevrucht werd en de elementen in werking traden. Het is door het vuur dat de grote revoluties in de primitieve wereld in werking kwamen, dat de bergen opgeheven werden, dat de sterren zich ontwikkelden en dat ten slotte al die orde, al die variëteit in het heelal zich aan onze blik en onze bewondering toont.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [16/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 235]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Aan de basis van de JWD
Er is gezegd en geschreven dat Broeder Roger de "aanstichter van Jeugdwerelddagen" is die sinds 1986 jongeren uit de hele wereld in telkens een ander land rond de paus scharen. Deze bewering is fout. Het ontstaan van de JWD is anders.
Het Jubileum van de Verlossing [1950ste verjaardag van Christus dood] werd gekenmerkt door een buitengewoon Heilig Jaar (1983-1984) en afgesloten in april 1984 door Jubileumdagen in Rome, waaronder het Jongerenjubileum, die drie dagen duurden. Broeder Roger bij dit Jongerenjubileum te betrekken, was werkelijk een eerbetoon aan zijn pionierswerk in het jongerenpastoraat. Maar de eerste JWD hebben twee jaar later plaats. Het idee is geleidelijk aan gegroeid. Op het einde van de Jubileumdagen van 1984 had Johannes Paulus II een afspraak gemaakt met de jongeren van over de hele wereld voor een nieuwe bijeenkomst in Rome op Palmzondag van het jaar daarop. Dus, in 1985 kwamen meer dan 250.000 jongeren, uit meer dan zestig landen, in Rome samen. Deze nieuwe afspraak valt samen met de afkondiging door de Verenigde Naties van 1985 als Internationaal Jaar van de Jeugd. Na het succes van de bijeenkomst op Palmzondag 1985, kondigde Johannes Paulus II op 20 december de instelling van een Werelddag voor de jongeren aan die afwisselend in een diocesaan kader rond de bisschoppen en in een wereldbijeenkomst rond de paus zou doorgaan. De paus had het succes van de twee bijeenkomsten in Rome beschouwd als een nieuwe verwachting vanwege de jongeren uit alle werelddelen ten overstaan van de christelijke godsdienst en ook de katholieke Kerk.
Na een eerste JWD, in de bisdommen opgezet op 23 maart 1986, volgden alle twee jaar onmetelijke wereldbijeenkomsten rond de paus in een grote stad of in een heiligdom: in Buenos Aires in 1987, in Compostella in 1989, in Czestochowa in 1991 ...
De WJD zijn in feite van Poolse oorsprong. De aartsbisschop van Krakau, Karol Wojtyla kende de beweging Licht en Leven, de beroemdste Poolse katholieke beweging: "Ik was nauw verbonden met die beweging en heb getracht die zo goed mogelijk te helpen. Ik heb de oasen tegen de communistische overheid verdedigd, ik heb ze stoffelijk ondersteund en heb natuurlijk aan hun bijeenkomsten deelgenomen. [...] Ik waardeer zeer positief dit groot experiment. Ik heb het meegebracht naar Rome. Ook hier heb ik getracht er de vruchten van te oogsten door mijn contacten met jongeren te vermenigvuldigen. De JWD zijn daaruit ontstaan."
Indien de JWD en de bijeenkomsten van Taizé uitgaan van eenzelfde zorg voor bezieling en spirituele heropleving van de jeugd en de gelijkenissen werkelijk bestaan [een groot aantal aanwezigen uit dezelfde leeftijdsgroepen, de verschillende oorsprong van de deelnemers], zijn er ook merkelijke verschillen in de ontwikkeling. Telkens waren de hoogtepunten van JWD de verzameling rond de paus onder de vorm van een wake ... een bijeenkomst die zich afspeelt als een dialoog ... en de zondagsmis, de Eucharistie als hoogtepunt van de dagen. Tijdens de bijeenkomsten van Taizé nemen de gespreksgroepen en het parochieleven een belangrijke plaats in naast de grote gebedsverzamelingen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 156]
Herodias
Herodias had in Galilea kunnen blijven maar uit fierheid weigerde ze de keizerlijke gunst en vergezelde ze haar man in ballingschap. Volgens het Nieuwe Testament zou Herodias verantwoordelijk zijn voor de terechtstelling van Johannes de Doper. In de gevangenis, nadat hij kritiek had geuit op het huwelijk van Antipas met Herodias, zou Johannes onthoofd geworden zijn op vraag van Salomé, dochter van Herodias, omdat haar dans op het verjaardagsfeest van de koning hem zo had behaagd dat Antipas haar alles beloofde wat ze maar wou vragen. Tuk op weerwraak zou haar moeder haar toegefluisterd hebben het hoofd van Johannes de Doper te vragen op een zilveren schotel.
Flavius Josephus stelt een ander uitleg voor aangaande Johannes terechtstelling: in de vluchtige en opstandige sfeer van die tijd betekende Johannes welsprekendheid een gevaar. Hij plaatst de gebeurtenis in het fort van Machareus in Perea, daar waar de Evangeliën geen juiste plek aanduiden en de indruk geven dat het in Galilea gebeurde.
Het handelen van Herodias en Salomé met betrekking tot de dood van Johannes de Doper heeft veel kunstenaars geïnspireerd. Op verschillende schilderijen staat Herodias afgebeeld als het brein achter Salomés optreden.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Martinus V was paus van 11 november 1417 tot aan zijn dood in 1431. Hij werd pas tot paus verkozen na de dood van zijn voorganger paus Gregorius XII, die was afgetreden op 4 juli 1415 tijdens het concilie van Konstanz [1414-1418]. Hij werd de eerste erkende paus na het Westers Schisma.
Martinus was de zoon van Agapito Colonna en Caterina Conti. De Colonna familie was een invloedrijke adellijke familie in de stad Rome, die in het verleden al zevenentwintig kardinalen had voortgebracht, maar nog geen paus.
Na zijn studie aan de universiteit van Perugia vervulde hij diverse kerkelijke functies onder de pausen Urbanus VI, Bonifatius IX en Innocentius VII. Op 12 juni 1402 werd hij verheven tot kardinaal-diaken van de San Giorgio in Velabro.
Als deelnemer aan het conclaaf van 1406 had ook hij zijn stem uitgebracht voor paus Gregorius XII, maar besloot zich daarna aan te sluiten bij de kardinalen, die een einde wilden maken aan het Westers Schisma en daarbij de zittende paus en de tegenpaus wilden afzetten.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3391 van 25/10/2010
Lieve zonen en dochters, Azië zal dooreen worden geschud en een reus die reeds eeuwen slaapt zal er voor grote vernietiging zorgen. Ik lijd omwille van wat op u afkomt. Kniel neer in gebed. De mensheid zal lijden omwille van een veroordeelde, maar op het einde zal er de definitieve overwinning zijn van Mijn Onbevlekte Hart. Moed. Ik zal steeds aan uw zijde zijn. Verlaat het pad niet dat ik voor u heb uitgetekend. Heb de waarheid lief en verdedig ze. Mijn Zoon heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Open uw harten voor Zijn Genade en u zult groot zijn in het geloof. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 16]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
Op 1 juli 2004 droeg Paus Johannes Paulus II de Pater Pio Bedevaarderskerk in San Giovanni Rotondo op aan de nagedachtenis van de H. Pio van Pietrelcina. In Messina [Sicilië] trok een standbeeld van de H. Pio de aandacht in 2002, toen het tranen van bloed zou geweend hebben. Pater Pio is een van de populairste heiligen in de wereld geworden. Er zijn meer dan 3.000 "Pater Pio Gebedsgroepen" wereldwijd, met drie miljoen leden. In Vineland [New Jersey, VS] en Sydney [Australië] werden parochies opgedragen aan Pater Pio. In 2006 wees een opiniepeiling door het tijdschrift "Famiglia Cristiana" uit, dat Katholieken meer tot Pater Pio bidden om bemiddeling dan tot een andere heilige.
Op 3 maart 2008, veertig jaar na zn dood, werd het lichaam van de H. Pio opgegraven uit de crypte zodat zijn overblijfselen konden voorbereid worden om opgebaard te worden. Volgens een verklaring van de Kerk bevond het lichaam zich in "goede staat." Aartsbisschop Domenico DAmbrosio, pauselijk gezant van het heiligdom in San Giovanni Rotondo, verklaarde dat het bovenste deel van het hoofd voor een deel skelet was maar de kin was nog perfect en ook de rest van het lichaam was goed bewaard gebleven. Domenico verklaarde ook dat de stigmata niet zichtbaar waren en dat de handen van de H. Pio de indruk gaven dat ze pas een "manicure" hadden gehad. Men hoopte dat de begrafenisondernemers in staat zouden zijn om zn gezicht te herstellen zodat het herkenbaar werd. Maar door de mate van ontbinding werd zn gezicht bedekt met een levensecht siliconen masker.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
12. Noord-Korea bereidt ondergrondse kernproef voor
Noord-Korea heeft op de site voor kernproeven een tunnel van meer dan 500 meter gegraven als voorbereiding op een derde kernproef na deze van oktober 2006 en mei 2009. Dat schrijft deZuid-Korea krant Chosun Ilbo op gezag van bronnen binnen de inlichtingendiensten. De site ligt in het district Punggye in de provincie Noord-Hamgyong (in het noordoosten van het land. Het land voert ook belangrijke graafwerken uit en werkt aan een nieuw gebouw op het grootste nucleaire complex in Yongbyon, ten noorden van de hoofdstad Pyongyang.
De informatie werd niet bevestigd door de Zuid-Koreaanse inlichtingendiensten. De spanningen tussen beide landen lopen momenteel erg hoog op en dat zorgt voor ongerustheid over het Noord-Koreaanse kernprogramma. Zo menen de VS dat Noord-Korea over nog andere sites voor de verrijking van uranium beschikt dan de tot nu toe gekende sites.
Een anonieme bron binnen de Zuid-Koreaanse inlichtingendiensten verklaarde in Chosun Ilbo dat "Noord-Korea graaft op twee nucleaire sites zelfs in de winter, wanneer de grond bevroren is". De bron schatte dat de tunnel reeds meer dan 500 meter diep is. Voor een kernproef is een diepte van één kilometer nodig, wat tussen maart en mei bereikt kan worden.
15-12-2010
15 december 2010
15 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 26]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Kent u de engelen van uw drie kinderen? Ivanka: Ja. De meeste moeders kennen de engelen van hun kinderen. We leefden als een familie samen vooraleer mijn kinderen werden geboren. Zo is het met alle moeders en hun ongeboren babys en de engelen van de ongeboren babys.
Janice: U ziet er gelukkig en vredevol uit, Ivanka, en uw kinderen zijn gelukkig en vredevol. Ivanka: Onze engelen zijn zachtmoedig en vredevol. Zij wekken veel vreugde en verwachtingen op.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Elke dag verwachten we wonderen van God die zich voor onze ogen ontrollen. Dit gebeurt in alle families die bidden en vasten en vertrouwen hebben in God.
Janice: Bidden u en uw echtgenoot samen? Ivanka: Ja. We bidden dagelijks de rozenkrans. En we bidden met onze kinderen. Als we bidden, weten we dat de Gezegende Moeder en alle engelen en heiligen met ons bidden. Als we bidden, zijn we allen één familie voor God.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft, hier in Medjugorje, dikwijls gezegd dat als we bidden, Zij met ons samen bidt. Nu vernemen we dat haar engelen en al de heiligen zich bij haar voegen als ze met ons bidt. Weet u iets over de gevallen engelen die satan volgen? Ivanka: Zij bestaan echt. Hun taak is om Gods kinderen te vernietigen.
Janice: Maakt u zich ooit zorgen over de gevallen engelen ... de duivels? Ivanka: Nooit. Als we mensen van gebed zijn, moeten we niets vrezen, tenzij we God beledigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 19]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Dank u
De eenheid van de Heilige Geest zij met u allen. Bijna elke boodschap van Onze Lieve Vrouw eindigt met de zin: "Dank omdat u gehoor gegeven hebt aan Mijn oproep." Ik heb mezelf dikwijls afgevraagd: Wie bedankt Onze Lieve Vrouw hier eigenlijk? Wie is er zo belangrijk dat zij vanuit de Hemel naar beneden te komen om "dank u" te zeggen tegen deze persoon? Zij verwacht niet zoveel van ons, maar Zij ziet al het goede dat we reeds hebben gedaan, en dat is de reden waarom Zij ons bedankt.
Vergiffenis
Laat ons ook de Heer om vergiffenis vragen voor alles dat niet goed was, waar eigenbelang, jaloezie en arrogantie de overhand hadden in het verleden, zodat we, door ons gebed en vasten, mogen meewerken aan het prille begin van een nieuwe tijd, zoals Onze Lieve Vrouw zei in Haar laatste boodschap [25 oktober 2000]. Ik zou graag bewust, samen met Maria, opnieuw iedereen willen "bedanken" die, op hun eigen bijzondere wijze, Haar boodschappen hebben beantwoord. Het doet steeds goed om steeds weer opnieuw te weten dat Onze Lieve Vrouw niets kan doen zonder onze hulp.
Toen wij Haar "dank u" voor de allereerste keer aanhoorden, deinsden we zowat achteruit, omdat we de gewoonte hebben om aan God, de Almachtige, te vragen en tot Hem te bidden en plots is er daar een boodschap die tot ons komt en die zegt: "Ik heb u nodig. U bent belangrijk voor mij. Ik kan niets doen zonder uw hulp!"
Dikwijls kunnen wij dit niet begrijpen, maar het is waarachtig een feit. God wil ieder van ons, in onze tijd en in onze omgeving waar we leven. Hij wil ons en Hij heeft ons talenten meegegeven. Hij wil dat wij deze talenten ontwikkelen om aldus te groeien in genade, zodat wij Hem kunnen dienen door onze talenten te gebruiken.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 290]
Preken
Het Kruis III
Maar nog grotere gruwelen begaat ge vaak, wanneer ge uw kruis later terugvindt... O, mijn God, hoe onzalig is de tijd waarin wij leven moeten! Toen de Kerk deze heilige ceremonie instelde, prees iedereen zich gelukkig: met de diepste eerbied plantte men het kruis op zijn akkers. En als men het bij de oogst terugvond, boog men zijn hoofd ter aarde om Jezus Christus te aanbidden, die voor ons aan het kruis gestorven is, en men dankte Hem voor de zegen die Hij de gewassen had geschonken. Met tranen in de ogen kusten allen het heilig teken van onze verlossing. Maar tegenwoordig gaat het helaas heel anders. In plaats van God dank te betuigen voor de zegen en het behoud van de vruchten der aarde drijft men de spot met Hem. Lachend kust men het kruis. Degene die het vasthoudt, zwaait men een handvol korenhalmen toe alsof men hem wil bewieroken. Wat een smaad, broeders! Maar hetzij hier of in het hiernamaals, eenmaal zal God u straffen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 26]
Chronologisch overzicht
22.02.1931: Visioen van de Heer Jezus die haar gebiedt de Beeltenis te schilderen naar het model dat ze ziet.
11.1932: Aankomst te Warszawa voor de derde proeftijd [vijf maand] die elke zuster moet doen vóór de eeuwige geloften. Dezelfde maand, retraite te Walendow voor het begin van de proeftijd.
18.04.1933: Vertrek naar Krakow voor een achtdaagse retraite, voor de eeuwige geloften.
01.05.1933: Eeuwige Geloften, voorgezeten door Mgr Stanislas Rospond.
25.05.1933: Vertrek naar Wilno.
02.01.1934: Eerste bezoek aan de schilder E. Kazimirowski, die de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid moet schilderen.
29.03.1934: Z.F. offert zich op voor de zondaars, voor alle zielen die hun vertrouwen in Gods Barmhartigheid verloren hebben.
06.1934: De Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid is voltooid. Z.F. weent omdat de Heer Jezus er niet zo stralend uitziet als ze Hem gezien heeft.
12.08.1934: Algemene verzwakking van Z.F. P. Sopocko dient haar de sacramenten der zieken toe.
13.06.1934: Haar gezondheid verbetert.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 26]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Deze afbeelding uit een van de meest gedenkwaardige en lugubere gebeurtenissen uit onze geschiedenis is in zekere zin levendiger en meer prangend dan de geschiedenis van Noah en zijn ark.
Want tenslotte, ten tijde van Noah en de zondvloed, kregen de mensen juist de tijd voor ze stierven om zich te herkennen en de genade van berouw te bekomen, daar de ramp maar geleidelijk losbrak, en als niet iedereen gered werd voor dit leven, verklaart sint Petrus ons uitdrukkelijk dat het grootste aantal zich tot God keerde en gered werd voor het komende leven. In zijn eerste epistel, 3, 19-20 zegt hij ons dat wanneer Jezus Christus' heilige ziel van zijn lichaam gescheiden werd naar het voorgeborchte ging preken en de ongelovigen verlossen die ten tijde van Noah Gods geduld hadden opgewacht.'
Maar, op de dag van het oordeel, zal het gaan als bij de afgrond van Myans en aan de voet van de heuvel van Saint-André, alles zal prompt en onstuimig verlopen: Caeli magno impetu transient.
Jezus Christus zegt het ons: Dat degene die boven in huis is de moeite niet doe om beneden te komen om iets uit huis mee te nemen. En dat degene die op het veld is niet terugkeert om zijn kleren mee te nemen. O wee de vrouwen die zwanger zullen zijn en die voeden in die dagen ... Als iemand dan zegt: "Christus is hier of is daar, geloof hem niet, want met dezelfde snelheid als de bliksem van oost naar west stormt zal de komst van de Mensenzoon verlopen" [Mt 24: 17, 18, 27].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [15/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 234]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Budapest naar Haïti
In 1983 probeerde Taizé een eerste Jongerenbijeenkomst in Hongarije op te zetten. Hongaren hebben verteld over de moeilijke omstandigheden die met de voorbereiding gepaard gingen: "De voorbereiding herleidde zich tot persoonlijke contacten omdat het onmogelijk was teksten te drukken. Deze voorbereiding spreidde zich over twee jaar met onafgebroken bezoeken. Jongeren door Taizé gezonden en ondersteund door jongeren uit Wenen vervoegden de Hongaren om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Het [communistisch] regime werd bang en liet weten dat het zulke uitgebreide bijeenkomst niet zou dulden." De bijeenkomst werd afgelast. Nochtans verzaakte Broeder Roger niet om naar Boedapest te reizen. Enkele dagen voordien gewaarschuwd, konden jongeren en christenen van alle generaties, achtereenvolgens in drie kerken van de stad bijeenkomen. De prior ging in een ervan op zaterdagavond, op zondagmiddag in de tweede en op zondagavond in de derde. Zonder de verzamelde gelovigen toe te kunnen spreken of een openbaar gebed te kunnen leiden, ging hij telkens, na de communie, van de ene naar de andere en zei in het Hongaars: "Krisztus feltamadt! [Christus is verrezen]."
In de herfst van 1983 kwam Moeder Teresa terug naar Taizé. Tijdens het gezamenlijk gebed, op 23 oktober, werd er een Oproep gepubliceerd die ze met Broeder Roger had opgesteld: "Beiden zijn we ons wel bewust dat er uitgebreide gebieden in de wereld bestaan die spirituele woestijnen zijn. Er leven jongeren die gebukt gaan onder de menselijke verlatenheid en een subtiele twijfel die ontstaat uit breuken die hen diep treffen. Deze toestanden van verscheuring hebben in hen de kinderlijke of jeugdige onschuld gekwetst: waarom voortbestaan, heeft het leven nog zin? In Calcutta zijn er zichtbare crepeerhokken maar in vele landen zitten jongeren in onzichtbare crepeerhokken. [...] Er zijn ook bejaarden die hun leven moeten beëindigen in eenzaamheid, zelfs met genoeg stoffelijke bestaansmiddelen, het is alsof er hen geen andere uitweg overbleef dan de dood afwachten." De oproep eindigde met een aansporing [Zoek de levende Christus], en met een verzoening: "laten we Jezus liefde aan de eenzame, de bedroefde, de zieke, de zwaarmoedige brengen."
Enkele weken later gingen Broeder Roger en vier Broeders naar Haïti waar ze bijna een maand in een sloppenwijk van Port-au-Prince doorbrachten. Daarna trokken ze naar een gedeelte van het eiland, in San Domingo. Tijdens zijn verblijf deed de prior een virus op die hem verplichtte, na zijn terugkeer in Europa, een oogoperatie te ondergaan. Hij voelde zich zwaar vermoeid op zeventigjarige leeftijd.
In Haïti, dat nog onder de dictatuur van Jean-Claude Duvalier gebukt ging, te midden van een tastbare armoede en de gapende leemten, scheef Broeder Roger een Brief uit Haïti. Hij stelde aan iedereen, Haïtiaan of Westerling, zeer concrete verbintenissen voor: bijvoorbeeld dat elke woning een haard van medelijden onder de mensen, een kleine kerkgemeenschap moet worden, met een ingerichte plek voor het gebed, of dat de ouders hun kind met kruis zouden tekenen telkens ze het huis verlaten of gaan slapen.
Deze Brief werd voorgelezen op de nieuwe Europese Jongerenbijeenkomst die doorging in Parijs van 28 december 1983 tot 1 januari 1984. Ze werden door kardinaal Lustiger in de kathedraal van de Notre-Dame onthaald. Er waren geen voltallige vergaderingen, maar een schare tijdelijke haarden 'om te bidden, te wennen aan het leven van de christelijke gemeenschappen, contact te nemen met de misdeelden van Parijs.' Tweemaal daags kwamen allen samen in de kathedraal van Notre-Dame, in de kerk van Saint-Germain-des-Prés of in de kerk van Saint-Sulpice. Broeder Roger ging van de ene naar de andere om er een tijdje deel te nemen aan de gebeden en de gezangen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 155]
Herodias
Jaren later, rond 25 na Chr., verbleef Herodes Antipas op doorreis naar Rome in het huis van Herodes Filippus en Herodias. Antipas en Herodias raakten verliefd op elkaar. Beide scheidden van hun eerste partner [Herodias van Herodes Filippus en Herodes Antipas van de dochter van de Nabateese koning Aretas IV] en trouwden met elkaar. Volgens Flavius Josephus speelde daarbij voor Herodias niet alleen verliefdheid een rol. Hij typeert Herodias als ambitieuze vrouw, die zich er nooit overheen heeft kunnen zetten dat Herodes Filippus geen koning werd. Volgens hem probeerde zij via Antipas alsnog haar koninklijke ambities te verwezenlijken. Daarnaast kwam het huwelijk ook voor Antipas politiek gezien goed uit: hij hoopte vermoedelijk dat Herodias' Hasmoneese afkomst zijn populariteit bij zijn onderdanen [die zeer gering was] ten goede zou komen. Hoe het ook zij, vanaf deze tijd woont Herodias met haar dochter Salomé aan het hof van Herodes Antipas.
Wetsgetrouwe Joden keurden deze situatie af, omdat Antipas en Herodias hiermee ingingen tegen de huwelijksbepalingen in de Thora. De verwerping van de Nabateese prinses veroorzaakte een oorlog die haar vader Aretas tegenover Antipas zette. Deze laatste werd verslagen. Herodias ambitie kelderde Antipas.
In 37 na J.C. zette Herodias, die jaloers was op haar broer Agrippa I die door keizer Caligula tot koning was verheven, haar man ertoe aan om bij Caligula dezelfde keizerlijke gunsten te eisen. Bij Caligula viel het verzoek echter helemaal verkeerd, mede doordat Agrippa tegenover Caligula allerlei beschuldigingen over Antipas uitte. Antipas werd verbannen naar Lyon in Gallië [39 na Chr.]. Herodias volgde hem hierheen. Vanaf dat moment verdwijnt zij uit het blikveld van de geschiedenis.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
In 1418, nadat het Concilie van Konstanz beëindigd was, gaf Martinus V Johannes XXIII zijn vrijheid terug. Hij benoemde hem tot bisschop en kardinaal van Toscane. Johannes overleed eind 1419, vermoedelijk op 22 december. In de Rooms Katholieke Kerk is nog lange tijd onduidelijk geweest of Johannes XXIII [en zijn voorganger Alexander V] als paus of als tegenpaus beschouwd moesten worden. In 1958 kwam aan de onduidelijkheid een einde toen Angelo Giuseppe Roncalli als nieuwe paus de naam Johannes XXIII aannam [en niet Johannes XXIV]. Daarmee kregen Alexander V en zijn opvolger definitief het predicaat tegenpaus.
Tegenwoordig wordt hij in de Rooms Katholieke Kerk beschouwd als een tegenpaus.
De profetie van Malachias zinspeelt op het feit dat Cossa als kardinaal tot titelkerk Sint Eustachius had, dat een hert als embleem heeft. Hij werd geboren in Napels, dat de sirene als symbool heeft.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3389 van 21/10/1990
Lieve zonen en dochters, laat het Licht van de Heer uw levens verlichten. Zet geen stap terug. God heeft alles onder controle. Kniel neer in gebed. U gaat een toekomst van grote en smartvolle beproevingen tegemoet. Dat, wat Ik in het verleden heb aangekondigd, zal geschieden. Zoek sterkte in het gebed. Uw overwinning is in de Heer. Zij die in Loreto zijn zullen drinken uit een beker van bitter lijden. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging dat het met haar eigen handen heeft voorbereid. Ik lijd om uw lijden. Zet geen stap achterwaarts. Ik ben aan uw zijde. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 15]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
In 1982 kreeg Aartsbisschop van Manfredonië toestemming van de Heilige Stoel om een onderzoek te openen om na te gaan of Pater Pio als heilige zou moeten beschouwd worden. Het onderzoek duurde zeven jaar, en in 1990 werd Pater Pio "Dienaar van God" verklaard, de eerste stap naar heiligverklaring.
Begin 1990 debatteerde de Congegregatie voor de Geloofsleer over hoe heroïsch Pater Pio zn leven had geleid, en in 1997 verklaarde Paus Johannes Paulus II hem eerbiedwaardig. Er volgende ook een debat over het effect van zn leven op anderen, waaronder de genezing van een Italiaanse vrouw, Consiglia de Martino. In 1999 werd Pater Pio door Johannes Paulus II zaligverklaard.
Na verder onderzoek naar Pater Pios deugdzaamheid en zn vermogen om zelfs na zn dood goede werken te doen, waaronder nog een andere genezing, werd Pater Pio op 16 juni 2002 heilig verklaard. Naar schatting driehonderduizend mensen woonden de plechtigheid van zn heiligverklaring bij.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
14-12-2010
14 december 2010
14 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 25]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Wat weet u nog meer over de engelen, Ivanka? Ivanka: Ze zijn de geesten van vrede en zachtmoedigheid. Ze zijn erg krachtig. Zij hebben respect voor ons, als kinderen van God.
Janice: Wanneer er geen vrede noch zachtmoedigheid aanwezig is, komen we dan te weten dat we de engelen de rug hebben toegekeerd? Ivanka: Als dat gebeurt, moeten we onmiddellijk bidden.
Janice: Als we de engelen de rug hebben toegekeerd, komen we dan in contact met satan? Ivanka: Je herkent de aanwezigheid van satan als er haat, woede, geweld en wanorde aanwezig is. Als daden brutaal en opgehitst zijn, dan is zijn aanwezigheid overduidelijk. De Gezegende Moeder vertelde ons te bidden en dan zal hij geen macht over ons hebben.
Janice: Hoe ontwikkelen we een harmonieuze relatie met de heilige engelen? Ivanka: Zij wijken nooit van onze zijde. We moeten er enkel tegen spreken. Zij horen zelfs het zwakste geroep. Zij houden ervan om ons te troosten gedurende onze momenten van lijden, ontgoocheling en pijn. Ze houden eveneens ervan te delen in onze vreugde.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft u geïntroduceerd in een compleet ongeziene wereld die ons omringt, nietwaar? Ivanka: Die wereld kan door iedereen gezien worden met de ogen van het geloof. Die heeft altijd al deel uitgemaakt van de Kerk.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 18]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
U brandde uzelf volledig in het dienstenboek van Maria, de Moeder van God, ten dienste van Haar aanwezigheid hier en in de hele wereld. U was de boodschapper en de verkondiger van Haar vroomheid, dat voor altijd in het middelpunt van het Christendom stond. Wij hebben er alle vertrouwen in dat Christus Kerk het werk van u nooit zal vergeten. De Heilige Hiëronymus zei het op deze wijze: "Het is niet nodig om te weeklagen over de doden, maar om dankbaar te zijn dat we met hen hebben mogen leven en dat we nog steeds verbonden zijn met hen. We geloven dat zij met God zijn, en wie met God is, is verbonden met de voltallige familie van God." Met deze gedachte druk ik mijn sympathie uit aan uw moeder Lucia, uw broers en zussen en al uw aanverwanten. En ik dank uw familie om u aan ons te hebben geschonken en dat we u hadden...
Tenslotte, onze beminde Vr. Slavko, zou ik u één ding willen vragen: Vergeef ons alles waarvoor we u in onze ogen en uit ons standpunt niet begrepen. U was en u wou de hele weg vir catholicus, apostolicus, franciscanus, vir Croata hercegoviniensis, of een Katholiek, een apostel, een Franciscaan, een Kroaat uit Herzegovina zijn. Dikwijls ging u ons voor zonder dat we u begrepen. U dacht verder dan de rest, juist zoals de mystieke Promotheus, die steeds vooruitdacht en nieuwe dingen in gedachten had.
Eén ding echter is klaar en duidelijk, namelijk de woorden van Christus: "door hun daden zult u hen kennen." Uw werk is blijvend zichtbaar omdat het verweven en gebouwd is op het gebed, op uw knieën, op uw zoektocht naar Gods wil door de tekenen van deze tijd. U ging ons voor, maar u zult steeds verbonden blijven met ons. Daarom, nogmaals, dank u voor alles en dat u mag rusten in de vrede van de Heer, in de schaduw van de Kerk van Medjugorje, de Kruisberg en de Heuvel der Verschijningen. Amen.
Vr. Tomislav Pervan,
In het midden van mijn dagen [Psalmen 102: 24] Ontwaak, mijn ziel, ontwaak met harp en lier, ik wil het morgenrood wekken [Psalmen 57: 9]
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 289]
Preken
Het Kruis III
Ge hebt de gewoonte, broeders, een gewijd kruis te planten op uw akkers en op de plaatsen waar ge uw oogst verzamelt. De wijding van dit kruis heeft ten doel de goede God te vragen dat Hij Zijn barmhartige ogen moge vestigen op de akker waar het wordt geplant, en dat Hij de vruchten van die akker moge zegenen. Maar een kruis planten is niet genoeg! Ge moet het met eerbied doen, met geloof en vertrouwen, en bovenal moet ge zorgen in staat van genade te zijn. Alleen wanneer ge uw kruis in deze zielsgesteldheid plant, moogt ge hopen dat God uw land Zijn zegen niet zal onthouden en dat Hij het voor tijdelijke ongelukken zal sparen. Als de oogst u tegenvalt, hoeft ge u daar niet over te verwonderen: het komt meestal omdat ge uw kruis zonder eerbied en zonder geloof hebt geplant. Misschien hebt ge immers niet eens de moeite genomen neer te knielen en een Onze Vader of een Weesgegroet te bidden. Misschien hebt ge uw gebed gedaan met één knie op de grond en één in de lucht. Hoe kunt ge dan verwachten dat de goede God uw oogst zal zegenen?
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 25]
Chronologisch overzicht
03/04.1927: Z.F. gaat door een donkere zielenacht die anderhalf jaar duurt.
16.04.1928: Op Goede Vrijdag ervaart de novice het liefdesvuur tot God. Ze vergeet haar smarten en ziet klaar in hoeveel Christus voor haar geleden heeft.
30.04.1928: Retraite van acht dagen en eerste tijdelijke geloften aan het einde van het noviciaat.
10.1928: Moeder Michaëla Moraczewska wordt tot generale overste gekozen. Ze zal Z.F. gedurende haar verder leven begeleiden en haar een grote hulp zijn in moeilijke momenten.
31.10.1928: Vertrek van Z.F. naar het klooster in de Zytnia-straat te Warszawa, waar ze in de keuken werkt.
21.02.1929: Z.F. reist naar Wilno om een zuster die haar derde proeftijd doet te vervangen.
11.04.1929: Terugkeer naar Warszawa.
06.1929: Z.F. wordt naar een nieuw huis gezonden in de Hetmanskastraat te Warszawa.
07.07.1929: Kort verblijf te Kiekrz nabij Poznam om een zieke zuster in de keuken te vervangen.
10.1929: Z.F. is te Warszawa in het huis van de Zytnia-straat.
05.06.1930: Aankomst in het huis van Plock. Z.F. werkt achtereenvolgens in de bakkerij, de keuken en de bakkerswinkel.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 25]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Dan heerste een goddeloos en verdorven personage als een tiran over een voorgoed verdwenen stad die toen nabij de aangehaalde stad lag. [Het gaat over de stad Saint-André, zeer bloeiend in de achtste eeuw en op 7 km van Chambéry]
Dit personage had talrijke blijde tafelgenoten verzameld. Hij vierde met feestmalen en losbandigheden het heiligschendend beroven van een klooster dat hij omgezet had in een profane plek, nadat hij er zonder pardon de monniken en gewijde gasten die de wettelijke eigenaars waren uitgedreven had. Zoals ten tijde van Balthasar was het maal overvloedig en vloeiden wijn en likeur even overvloedig als de godslastering en het grijnzend gelach ... Opeens in een oogwenk, midden in de nacht, beeft de aarde hevig, vreselijke wervelwinden, stemmen en stormgehuil die wel schenen uit de Hel op te stijgen schudden hemel en aarde door elkaar, en nog voor de aanzittenden kunnen opstaan of een noodkreet slaken werden ze door de instorting van een reusachtige berg bedolven: een stad, vijf gehuchten, een streek met zesduizend inwoners worden weggespoeld naar de afgrond waarvan de sporen onuitwisbaar in onze grond gegrift staan en waarvan de legendarische nagedachtenis voor altijd levendig in de geest en het geheugen van onze bevolking geprent staan.
Bron: Abbé Arminjon [1824-1885]
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [14/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 233]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Een bedevaart van verzoening
Op het einde van 1982 bracht Broeder Roger de kerstweek door in Beiroet bij christelijke families die door de burgeroorlog getroffen waren, en vroeg er een afspraak met de patriarchen ven de verschillende Oosterse Kerken. Hij overhandigde hen een tekst onder de titel Brief uit de catacomben, een oproep tot de Kerken, op datum van Kerstmis 1982. Deze tekst was bestemd voor het grootst mogelijk aantal verantwoordelijken in de Kerken over de wereld en was door Broeder Roger opgesteld na het inwinnen van voorstellen van jongeren uit Noord en Zuid, Oost en West alsook van zijn Broeders. Maar in tegenstelling tot de voorgaande, was hij ditmaal alleen door Broeder Roger ondertekend en beweerde deze niet de uitdrukking te zijn van het Jongerenconcilie. De benaming was trouwens verdwenen ten voordele van een nieuw mobiliserend project: een wereldbedevaart van verzoening. Deze oproep tot de Kerken om aarde van levenden, aarde van verzoening, aarde van eenvoud te worden kreeg vanwege de Kerkverantwoordelijken slechts een beleefd en vriendelijk, onthaal.
Een van eerste concrete uitwerkingen van de wereldbedevaart van verzoening was een initiatief om de wereldvrede mee op te bouwen. Ter gelegenheid van een gebedsbijeenkomst in Madrid in april 1983 vroeg Broeder Roger, vergezeld van zes kinderen van verschillende nationaliteiten om door de ambassadeur van de USSR en daarna van de Verenigde Staten ontvangen te worden. Hij maakte hen een oproep over die bestemd was voor hun respectieve staatshoofden, Joeri Andropov en Ronald Reagan. In een tijd van grote spanningen tussen beide landen kwam Broeder Roger pleiten voor de vrede en voor een rechtvaardige verdeling van de stoffelijke bezittingen onder de arme en de rijke streken, volgens hem een van de voorwaarden van de vrede. Broeder Roger was vastberaden om de staatshoofden zelf te ontmoeten: "Hij zal er alles aan doen," stond in het voorwoord van deze oproep, "om de presidenten Andropov en Reagan te ontmoeten, en ook de eerste minister Margaret Thatcher in Londen en de president François Mitterand in Parijs."
Geen enkele van die ontmoetingen bleek mogelijk. Maar de prior kreeg wel talrijke privégesprekken met François Mitterand. Het is gekend dat Mitterand jaarlijks op Pinksterzondag met enkele vrienden en familieleden de rots van Solutré beklom, een soort bedevaart naar een van de plekken waar hij vroeger weerstander was geweest. Daarna lunchte hij in Cluny en s avonds logeerde hij nabij Cormantin, bij een vroeger verkozen socialist. s Anderendaags op Pinkstermaandag ging François Mitterand naar Taizé, bracht een tijd door in de kerk van de Verzoening, en ontmoette er Broeder Roger voor gesprekken waarvan niemand de inhoud kende. De vroegere president van de Republiek zei over de prior van Taizé: "Hij doet me deugd." Hoewel niet praktiserend, misschien ook niet gelovig, gaf François Mitterand in de laatste decennia van zijn leven zijn metafysische zoektocht niet op. Hij vond waarschijnlijk in Taizé de gepaste plek voor zijn bevragingen en bij Broeder Roger het welwillende en onbaatzuchtige luisterend oor.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 154]
Herodias
Herodias was een bekende vrouw uit de familie van de Herodianen. Zij was de dochter van Aristobulus IV, de zoon van Herodes de Grote bij zijn Hasmoneese vrouw Mariamne, en van Berenice, de dochter van Salomé [de zus van Herodes de Grote]. Vermoedelijk is zij geboren tussen 15 en 7 v. Chr. Zij was nog een kind toen haar vader Aristobulus ter dood werd gebracht op [valse] beschuldigingen van hoogverraad.
Als jong meisje trouwde Herodias met haar oom Herodes Filippus, de halfbroer van haar vader en zoon van Mariamne II, dochter van de hogepriester Simon, zoon van Boethos. Bij hem kreeg ze een dochter, Salomé [genoemd naar Herodias' grootmoeder Salomé]. Het leek er in die tijd op dat Herodes Filippus een goede kans maakte Herodes de Grote op te volgen als koning over het Joodse land. Aan die verwachting kwam echter een einde toen bleek dat Herodes Filippus' moeder wist van een aanslag die op Herodes de Grote werd voorbereid, maar deze voor hem verzweeg. Herodes Filippus werd uit het testament van Herodes de Grote geschrapt [4 v.Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
Johannes XXIII besteedde veel aandacht aan de politieke, wereldlijke dimensie van het pausdom. Hij onderhield nauwe betrekkingen met koning Sigismund van Luxemburg. Het was ook Sigismund die Johannes ertoe aanzette het concilie van Konstanz bijeen te roepen [1414-1418]. Het concilie had als belangrijkste doel een einde te maken aan de situatie dat de kerk drie pausen kende. Johannes XXIII verwachtte vermoedelijk dat het nieuwe concilie de besluiten van Pisa zou bekrachtigen door Gregorius XXII en Benedictus XIII [die beide niet deelnamen aan het concilie] af te zetten en hem als enige paus te erkennen. Al gauw werd echter duidelijk dat de meeste deelnemers aan het concilie vonden dat alle drie de pausen van dat moment afgezet moesten worden, zodat er een nieuwe paus kon komen die voor alle partijen acceptabel was.
Johannes XXIII probeerde zijn positie veilig te stellen door in de nacht van 20 maart 1415 heimelijk van het concilie weg te vluchten. Hij hoopte dat, nu er geen paus aanwezig was, het concilie ontbonden zou worden en alles bij het oude zou blijven. Sigismund wist de verwarring echter te bezweren en op 6 april bepaalde het concilie, in de lijn met de argumenten van de conciliaristen, dat het concilie ook zonder de aanwezigheid van een paus bevoegd was bindende besluiten te nemen. Johannes XXIII werd daarop achterhaald en gevangen genomen. De andere twee pausen legden onder druk hun ambt neer. Twee jaar later werd Martinus V door het concilie benoemd als nieuwe paus en als zodanig erkend door heel de Westerse kerk.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3388 van 19/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik kom uit de hemel om u te weg van de Genade te tonen. Blijf niet afgedwaald van de Heer. Weet dat de zonde u tot grotere zonde leidt. De zonde leidt u naar de duisternis en leidt u weg van het pad van de redding. Genade brengt u tot Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. In Genade is er liefde, vrede, vreugde en een persoonlijk ontmoeten met Mijn Zoon Jezus. Keer uw leven naar Hem toe, die u uw enige, ware Redder is. God verheugt zich met hen die Zijn Genade zoeken. Vergeet de woorden niet van Mijn Zoon Jezus: "Wie Hem zoekt, zal Hem vinden." Wees sterk. Trek u niet terug. Mijn Heer houdt van u en wacht op u. India zal schreeuwen om hulp en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Bid. In het gebed zult u de oplossing vinden voor al uw problemen. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 14]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zijn dood
Pater Pio werd op 26 september begraven in de crypte van de Kerk van O.L.V. van Genade. Zijn requiemmis werd door 100.000 mensen bijgewoond. Men had hem vaak horen zeggen: "Na mijn dood zal ik nog meer doen. Mijn echte opdracht zal na mijn dood beginnen." Zij die tot het einde bij Pater Pio bleven verklaarden dat de stigmata na zn dood volledig verdwenen, zonder een litteken na te laten. Enkel een rood teken "zoals getekend met een rood potlood" was even zichtbaar in zn zijde, maar dan verdween het.
De H. Pio van Pietrelcina is heden gekend als de patroonheilige van de vrijwilligers van de burgerlijke bescherming, nadat een groep van 160 vrijwilligers een petitie had ingediend bij de Italiaanse Bisschopsconferentie.
Het "Catholic Enquiry Office" in Londen droeg de meest neerslachtige dag van het jaar, 22 januari, op aan Pater Pio omwille van zn beroemde advies: "Bid, hoop, en wees niet bezorgd."
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13-12-2010
13 december 2010
13 december 2010
1. Medjugorje: Mirjana 2 december 2010
De opname van de verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Mirjana van 2 december 2010 kan bekeken worden in het tekstvak van 2 december 2010
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 24]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Weet u wat nederigheid is, Ivanka?. Ivanka: Het maakt deel uit van de hemel.
Janice: U hebt de hemel gezien, nietwaar? Ivanka: Ja.
Janice: Kunt u de hemel verklaren? Ivanka: Woorden kunnen de hemel nooit beschrijven. Degenen die van God houden, kennen de hemel. Zij die nog niet van God houden, moeten bidden. Op die manier kan iedereen de hemel begrijpen en ernaar verlangen.
Janice: Wat doen de engelen nog? Ivanka: Ze communiceren met ons als we God beledigen. Het stoort hen en dat laten ze ons weten.
Janice: Op welke manier? Ivanka: De engelen geven ons geen vrede tot zolang de daad die God beledigt niet stopt. Zij, die een gebedsleven leiden, begrijpen dat.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 17]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Onze beminde Vr. Slavko! We zijn God dankbaar dat wij u onder ons mochten hebben. We zijn God dankbaar omdat Hij u riep tot de Franciscaanse gemeenschap. We zijn God dankbaar voor de talenten die Hij u heeft geschonken en die u tot het uiterste hebt aangewend. We zijn dankbaar voor uw familie omdat u tot onze provincie behoorde, waarin u één van de uitblinkende figuren werd. We geloven dat we in u, in de hemel, zowel een bemiddelaar als een helper hebben gevonden, een genezer van al die wonden die de mensen en zijn Kerk onderdrukken, en tegelijkertijd ook een verzoener die Gods vrede afdwingt, de vrede van Christus Koning voor ons allen.
Wij hebben er alle vertrouwen in dat u de Heer hebt ontmoet, oog in oog, aangezicht tot aangezicht, toen u voor Zijn Troon kwam, net zoals het Evangelie van vandaag, dat gelezen wordt op Christus Koning, ons ook vertelt. U ging door de school van het dienen, niet van het heersen. De school van het geven, niet van het nemen. De school van de extreme armoede, niet deze van de weelde. En daarom hebben we er alle vertrouwen in dat Hij uw beloning is.
Ontelbare mensen die u hebben ontmoet kunnen zeggen: "Dank u, Heer, dat er iemand bestond zoals Vr. Slavko. Dank voor hem door wie God mij heeft liefgehad." En u, Vr. Slavko, kon bevestigend zeggen: "Er bestaan wezens door wie ik verliefd geworden ben op God, door wie God dichter tot mij is gekomen: Jezus en Maria."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje: Vicka is terug!
Vicka Ivankovic
Volgens plaatselijke berichten is de Medjugorje zienster Vicka weer helemaal terug van haar ziekte en getuigt ze opnieuw publiekelijk van de boodschappen van Onze Lieve Vrouw. Vicka heeft sedert lange tijd last van een rugletstel, waardoor ze dikwijls een medische behandeling moet ondergaan en gedurende lange tijd niet in Medjugorje is. Deze keer duurde haar afwezigheid ongeveer een jaar. De bedevaarders konden afgelopen zomer dan ook Vicka niet waarnemen, die steeds getuigenis aflegt vanaf de trappen van het huis van haar grootmoeder.
Vicka hoopt volgend jaar Ierland te kunnen bezoeken als gast van Finbarr O'Leary, wiens huis in Medjugorje zich niet ver bevindt van de trappen van waarop Vicka getuigenis geeft sinds de aanvang van de verschijningen.
Vader Livio Fanzago [Radio Maria Italia]
Vader Livio van Radio Maria Italia legde de volgende vraag voor aan Vicka: "sommigen zeggen dat het gemakkelijker is voor u om de Heer te kennen, omdat u elke dag Onze Lieve Vrouw ziet..."
Vicka's antwoord:
Het is belangrijker om Haar aanwezigheid in u te voelen dan Onze Lieve Vrouw te zien. Het is in het bijzonder belangrijk om wat Zij ons met Haar boodschappen vertelt in de praktijk te brengen. God heeft mij de grote gave van de vrede geschonken en ik heb er geen woorden voor om hiervoor mijn dankbaarheid te betuigen. Het is een genade die overeenkomst met de opdracht van Onze Lieve Vrouw als Koningin van de Vrede. De vrede is in mij gegroeid, en groeit nog elke dag verder, omdat ik het zo wil en omdat ik wil dat het zo verder blijft duren en hiervoor bid ik elke dag.
Mijn glimlach en mijn vreugde? Er is niets meer dat ik wens te volbrengen dan de wensen van Onze Lieve Vrouw. Ik ben haar dienares. Ik heb mijn leven voor Haar gegeven en zo ben ik er klaar voor om alles te ondergaan wat Zij van mij verlangt. Het is daar waar mijn vrede ligt. Ik wou dat anderen konden voelen wat ik voel en de genade zouden verkrijgen om de liefde over te brengen die Onze Lieve Vrouw voor ieder van ons heeft. Ik weet dat het een verlangen is van Onze Lieve Vrouw om Haar aanwezigheid over te brengen naar anderen of met andere woorden: ons te tonen dat Zij onder ons is.
Wetende dat ik elke dag bedevaarders van over de hele wereld moet ontmoeten en die om diverse redenen lijden, of die zich ver van God bevinden, kan ik niet bedroefd zijn. Elke ochtend als ik wakker word, bid ik aldus: "Hier ben ik Heer, hier ben ik Heilige Maagd, doe met mij zoals u verlangt."
We kunnen geen vrede of rust bezitten wanneer we onszelf laten verstoren door problemen. Ongelukkelijk leiden vandaag vele mensen een bijzonder stressvol leven en ergeren ze zich aan de meest onbeduidende dingen. Mensen die geen vrede hebben moeten de tijd vinden om een poos te stoppen en na te denken over hun ziel: om tot God persoonlijk te spreken, om Hem te vertellen wat hun ergert en verstoort. Vraag Hem om u van deze lasten te bevrijden en éénmaal u de ware vrede hebt gevonden, wordt deze niet gemakkelijk verloren.
Het maakt met heel gelukkig wanneer bij tijden er iemand tot mij komt die niets weets over God, omdat ik dan de liefde van God, die onze Vader is en zich zo dicht bevindt naast ieder van ons, kan overbrengen naar deze persoon. Dan kan deze persoon langzaam Zijn aanwezigheid in en rondom hem beginnnen zoeken. Spijtig genoeg zijn er zovelen die blind zijn en die hun harten sluiten voor God.
Vertaling: Chris De Bodt
5. BBC documentaire over Medjugorje
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 288]
Preken
Het Kruis II
Maar, vrienden, wat is er dan voor 'n verschil tussen uw gedrag en dat van de heidenen? Weet ge welke de gewone ondeugden van de heidenen zijn? Sommigen van hen, bedorven als ze zijn door de zonde van onzuiverheid, braken niets anders uit dan gemene taal. Anderen, meegesleept door hun genotzucht, zoeken op deze wereld enkel slemppartijen en drinkgelagen. En hun dochters laten zich uitsluitend leiden door verwaandheid en behaagzucht. Wat denkt ge van zo 'n gedrag, broeders? "Dat is het gedrag van mensen die geen hoop hebben op een ander leven," zult het zeggen, en ge hebt gelijk, En wat voor verschil bestaat er tussen hun houding en de uwe? Komt er toch eerlijk voor uit: er is geen verschil en bijgevolg zijt ge alleen nog christenen in naam.
O, mijn God, hoe klein is het getal van Uw volgelingen! Als er zo weinig christenen zijn om Uw kruis te dragen, hoe weinig zullen er dan helaas ook zijn om in het hiernamaals Uw lof te zingen!
Vertaling: Chris De Bodt
7. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 24]
Chronologisch overzicht
25.08.1905: Geboorte van H.K. in het dorp Glogowiec in Turek
27.08.1905: Helena Kowalska [H.K.] wordt gedoopt in de parochie van de H. Casimier te Swinice Warckie [bisdom Wloclawek].
1912: De kleine Helena hoort voor het eerst in haar ziel de roep tot het kloosterleven.
1914: Eerste Communie van H.K.
08.1917: H.K. gaat naar de basisschool te Swinice.
1921: H.K. gaat dienen bij de familie Bryszewski te Aleksandrow nabij Lodz.
1922: Terugkeer van H.K. naar het ouderlijk huis. De ouders verzetten zich tegen haar roeping.
Herfst 1922: H.K. gaat werk zoeken te Lodz en vindt een bezigheid bij drie Terciarinnen.
02.02.1923: H.K. werkt in het magazijn van Mercjanna Sadowska te Lodz, 29 Abramaowski-straat.
07.1924: Ze vertrekt naar Warszawa. Biedt zich aan in de Congregatie van de M.G.D.B., wordt aangenomen maar moet nog een jaar werken en haar uitzet bijeen halen. Ze meldt zich als huishelpster bij Aldona Lipzyc, woonachtig in Ostrow, Gemeente Klembow, nabij Warzawa.
01.08.1925: H.K. treedt binnen in de Congregatie van de M.G.D.B. en begint het postulaat.
23.01.1926: Vertrek naar het noviciaat te Krakow.
30.04.1926: Na acht dagen retraite ontvangt H.K. het kleed en draagt voortaan de naam Zuster Maria Faustina [Z.F.].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 24]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Zo zal de slotcatastrofe zich aanmelden wanneer de aarde het veiligst is, de beschaving zal haar hoogtepunt bereikt hebben, het geld overvloedig op de markt zijn, nooit zullen de openbare fondsen zo verhogen. Er zullen nationale feesten zijn, grote tentoonstellingen, de mensheid - door stoffelijke welvaart bedwelmd -zal geen hoop meer stellen op de Hemel, gemeen gehecht aan de laagste verleidingen van het leven zal ze zeggen met de gierigaard uit het Evangelie: "Mijn ziel, je bezit goederen voor lange jaren, drinkt, eet, vermaak je..." Maar opeens midden in de nacht, in media nocte, want het zal in de duisternis gebeuren en op het fatale middernachtelijk uur waar de Heer voor het eerst verscheen in zijn vernedering, zal hij nu verschijnen in zijn heerlijkheid en de mensen, plots gewekt, zullen groot lawaai en luid getier horen en een stem zal weerklinken: God is daar, ga hem tegemoet: Ecce sponsor venit, exile obviam ei [Mt, 25,6].
We bewaren in onze archief in Savoie de herdenking en nagedachtenis van een verschrikkelijke catastrofe die ons een beeld en een aftekening bezorgt van wat er zich zal afspelen wanneer God de mensheid zal achterlaten en zijn goddelijk geduld op zal zijn.
Het gebeurde zevenhonderd jaar geleden in 1248, op 24 november daags voor het kerkelijk feest van de heilige Katharina. Die avond was het zacht en rustig weer, de sterren blonken aan het firmament. Heel de vallei, waar nu de stad Chambéry ligt, rustte zacht en veilig.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Film: Padre Pio, Miracle man [13/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 232]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Broeder Roger, op de rand van de oecumene
De vele reizen van broeder Roger rond de wereld en de bevoorrechte relaties die hij voortaan met de katholieke Kerk had, verhinderden hem niet om hartelijke relaties te onderhouden met de oecumenische en de protestantse instellingen. Voor elke Europese Jongerenbijeenkomst vroeg hij de secretaris generaal van de COE om een boodschap van medeleven te sturen, zoals hij aan andere godsdienstige instanties vroeg.
In 1982 aanvaarde de commissie Geloof en grondwet van de COE, vergaderd in Lima [Peru], een belangrijke tekst: "Doopsel, Eucharistie, Ministerie" [BEM] die door de Presses de Taizé uitgegeven werd. De Franse versie van dit uitgebreid document was opgesteld door Max Thurian, voorzitter van de werkgroep die geduldig de tekst had uitgewerkt. Theologen van diverse christelijke strekkingen, ook katholieken, hadden aan de over meerdere jaren verspreide werkzaamheden deelgenomen.
De uitgebreide tekst trachtte een gelijkgerichtheid van het geloof [een ondertitel van het document] te bepalen over drie centrale aspecten van de christelijke leer. In vijfenvijftig paragrafen formuleerde het theologisch betekenisvolle gelijkgerichtheden die bestaan tussen de christelijke Kerken over de leer van doopsel, eucharistie en ministerie. Broeder Roger, door de oecumenische gelijkgerichtheid te vergemakkelijken met het onthaal en de uitgave in Taizé van het document, betrok er zich niet bij en bevorderde het ook niet daarna.
Op een ander domein [de relaties met de Franse protestantse overheid], legde hij dezelfde zorg aan de dag om elke breuk te vermijden en tegelijk onafhankelijk te blijven. Broeders van Taizé waren lid gebleven van drie Commissies van de FPF ['Rechtvaardigheid en aalmoezeniersdienst gevangenis, Hymnologie en Oecumenische kwesties'].
In september 1982 ontmoetten de leden van de Raad van FPF Broeder Roger en enkele Broeders van Taizé. De gesprekken liepen over verschillende onderwerpen: 'De protestantse wortels van de Gemeenschap', zijn huidige rol in de oecumene en, het scherpste punt van het debat, de nadruk die Taizé legde om aan de noodzaak van een universele herder te herinneren. Al was een overeenkomst op dit laatste punt onmogelijk, toch werd er wederzijds overeengekomen dat de dialoog, niet noodzakelijk van institutionele orde, moest verder gaan.
De kentering die Taizé begin de jaren 1970 maakte [het terugtrekken van de FPF en institutionaliseren van het verband met de Heilige Stoel], werd onderschreven door de prominenten van het Franse protestantisme die slechts konden buigen voor de belangrijke en bijzondere plaats die de Gemeenschap van Taizé in Frankrijk en in het buitenland bekleedt.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Is dit het graf van de Heilige Jozef?
Een groep bedevaarders die in oktober 2010 in het Heilige Land waren, kreeg een zeldzaam monument te zien dat niet aan het publiek gepromoot wordt: een graf en een huis uit de eerste eeuw, die verband houden met het verhaal van de geboorte en de verrijzenis van Christus.
Een bedevaartstocht van een groep bedevaarders uit Ballajura [Perth, Australië] heeft in oktober iets aan het licht gebracht wat wel eens het graf van de H. Jozef kan zijn, de echtgenoot van de Maagd Maria, Moeder van God. In het dorp waar Christus opgroeide, bevindt zich onder het klooster van de Zusters van Nazareth een archeologische site met opgravingen uit de eerste eeuw. Hier bevindt zich een vermoedelijk Herodiaans graf, een huis en een kapel waarvan men zo goed als zeker is dat ze uit het prille Christelijke tijdperk stammen. De lokale bevolking vermoedt dat dit wel eens de plaats kan zijn waar Jozef werd begraven.
Zelfs als de site [ontdekt in 1884 toen een tuinman door een put viel die hij aan het opvullen was] niet met zekerheid als het graf van de H. Jozef kan geïdentificeerd worden, onthult ze veel over hoe het graf van Jezus en zelfs Zijn kribbe eruit konden gezien hebben. Het klooster ligt tegenover de Katholieke Basiliek van de Aankondiging, waarvan men gelooft dat hij op de plaats staat waar de Aartsengel Gabriël aan Maria verscheen en zij de verantwoordelijkheid aanvaardde om de Moeder van God te zijn. Wanneer men in de opgravingsite onder het klooster gaat, en een kronkelende grot volgt, kan men in de hoek van een kamer de overblijfselen zien van een altaar.
Toen de site werd gevonden bevond er zich een skelet in de hoek van de kamer. Het zat in een rots, in zithouding, en men vermoed dat het de overblijfselen waren van een bisschop, monnik of een geestelijke van de gemeenschap. Het was gebruikelijk dat bisschoppen op zon manier begraven werden, als symbool van hun macht. Zuster Stefania Cantore, de Zuster Overste, vertelde de bedevaarders dat ze daardoor "zeker waren dat dit huis/deze kapel uit de prille Christelijke periode stamde." In de Apocalyps [Openbaringen] in de Bijbel, verwijst men naar God als "Diegene die daar zat."
Bij opgravingen in het omliggende gebied heeft men veel mozaïeken uit het Byzantijns Tijdperk [500 - 1000 n.C.] gevonden. Deze bewijsstukken hebben experts doen besluiten dat "we zeker mogen zeggen dat deze kapel ergens na de eerste eeuw gebouwd werd," zei Zuster Stefania. Er werden ook twee uitgegraven plaatsen voor graven gevonden tijdens de opgravingen in de buurt van de kapel. De graven waren gemaakt als een oven, wat gebruikelijk is bij oude Joodse graven. De bedevaarders uit Ballajura zagen tijdens hun laatste dag in het Heilige Land gelijkaardige open graven naast een oude kerk. Die kerk geeft één van de vier plaatsen aan waarvan men vermoed dat Jezus na Zijn Verrijzenis aan twee van Zijn apostelen verscheen toen ze op weg waren naar Emmaüs.
In een aan de kapel aangrenzende kamer in de opgravingsite onder het klooster, is er een gat in het dak waarlangs men water naar omhoog trok. Er zijn ook sporen in de muren van touwen waarmee men voedsel omhoog trok. Dit zijn bewijzen van een huis uit de eerste eeuw. In een andere hoek van de kamer staan twee paar stoelen die door de Kruisvaarders gemaakt werden, nadat ze het gebied in 1099 veroverd hadden. Het is onbekend waar de trap voor diende, vermits er op de muren eromheen niets geschreven stond. Maar in het onderste deel van de trap is er een deur, gemaakt uit rotsen en stenen, waarvan men ook vermoedt dat ze uit de eerste eeuw stamt en een overblijfsel is van een huis.
Archeologen weten dat de muren uit de eerste eeuw stammen, want men vindt gelijkaardig metselwerk terug in de muren van een nabijgelegen dorp. Dat dorp werd in 70 n.C. verwoest door de Romeinen toen de legers van Titus, zoon van de Romeinse keizer Vespasius, heel de stad Jeruzalem met de grond gelijk maakten.
In 1900 vond men twee putten waaruit, toen men een paar stenen wegnam, een geur van wierook kwam die zn oorsprong vond in het graf dat eronder lag en waarvan de lokale bevolking vermoed dat dit het graf van de H. Jozef is. Ze weten dat de Kruisvaarders gebruik maakten van het graf, want men had er [ruiter]sporen van Ridders, lampen en lepels voor de H. Communie gevonden. "Dus we weten dat dit gebied belangrijk was voor de Kruisvaarders," zei Zuster Stefania. Hoewel men niet denkt dat dit hetzelfde graf is waar Christus in begraven werd ... dat in feite in Jeruzalem ligt, zon 105 km beneden Nazareth. Toch geeft dit graf een beeld van hoe graven er in die tijd uitzagen.
De grootte van het graf geeft ook aan dat het om een "belangrijk persoon" ging, zei Zuster Stefania. "Er zijn in het land maar acht van zon graven waar we van afweten. Ze zijn niet talrijk, want ze werden enkel gemaakt voor belangrijke mensen." Dit graf onder het klooster, dat toegankelijk is via een geërodeerde draaitrap, onthult iets over wat de Bijbel ons zegt over de Verrijzenis van Jezus: Toen de Sabbat voorbij was, kochten Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salomé geparfumeerde oliën waarmee ze Jezus wilden zalven. Op de eerste dag van de week, heel vroeg, net na zonsopgang, gingen ze naar het graf. Ze zeiden tegen mekaar: "Wie zal de steen voor de ingang van het graf voor ons wegrollen?" Toen ze bij het graf kwamen, zagen ze dat de steen al verplaatst was geweest. [Marcus 16:1-4]. En later: "Johannes ging het graf niet binnen, maar boog zich voorover om binnen te kijken, en zag het linnen op de grond liggen" [Johannes 20:5]. Zoals onderstaande foto aantoont, kan een ronde steen [hoewel de steen op de foto niet zo groot is als Marcus beschrijft] weggerold worden.
De opening in het graf dat onder het huis lag, zoals het gebruikelijk was De grootte van het graf geeft de belangrijkheid weer van de persoon die er begraven mag [in het land waren er zo maar weinig]
Men kan ook duidelijk zien hoe Johannes zich zou moeten "voorovergebogen" hebben om "binnen te kijken," want doorheen de opening bevindt zich een lager niveau waar de lichamen begraven lagen; en daarachter waren nog twee gaten met daarachter nog een dieper niveau.
Precies boven deze graven in het huis staat een voederbak waar dieren uit eten, zoals beschreven wordt door Lucas: "Ze baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde hem in zwachtels en legde hem in een voederbak." Hoewel dit niet de voederbak is zoals door Lucas beschreven toen Christus in Bethlehem geboren werd, zon 128,7 km verder, geeft dit een heel goed beeld van hoe het eerste bed van Christus er uit moet gezien hebben.
Een voederbak uit de eerste eeuw, in de kamer boven het graf. Dit geeft een idee van hoe de kribbe van Jezus moet geweest zijn
Bron: therecord.com [australië]
Vertaling: Mario Lossie
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 153]
Herodes de Grote
Herodium
Op 8 mei 2007 maakte de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem bekend dat op 12 km ten zuiden van Jeruzalem, in het plaatsje Herodium [een afgevlakte heuvel in de woestijn], het graf van koning Herodes werd gevonden Het was een Israëlische archeoloog, Ehud Netzer, een zeer belangrijke ontdekking gedaan.
De professor Ehus Netzer, een hoogleraard aan de Hebreeuwe Universtieit van Jeruzalem, was al sinds 1972 op zoek naar dit graf. Het graf ligt in de toenmalige burcht van Herodes. Naar de grafplaats in een mausoleum leidt een meer dan 6 meter brede stenen trap. Herodes zou dit graf zelf hebben uitgezocht. Het graf was leeggeroofd en kapot gemaakt, wat erg jammer is. De schade aan het graf deert de ontdekker weinig, want deze vondst heeft één van de grootste archeologische mysteries van Israël opgelost.
Herodium, begraafplaats van Herodes de Grote
"De plaats en de enige in haar soort, gecombineerd met de historische beschrijving, laten er geen twijfel over bestaan, dat dit het graf van Herodes is," aldus Netzer.
Vertaling: Broeder Joseph
13. De oudste opnamen van een Paus
In deze eerste opname hoort u niet alleen de oudst gekende audio-opname van een Paus, maar ziet u eveneens de oudste beeldopnamen van een zittende Paus. De geluidsopname werd een aantal maanden voor de dood van Paus Leo XIII in 1903 gemaakt. De beeldopname dateert van eerder, namelijk van 1896. De opname begint zonder geluid, en daarna werd het geluid, waarbij Leo XIII het Ave Maria in het Latijn zingt, met de opname gemixt. U ziet de Paus uitstappen uit zijn paardenkoets, waarna hij zijn hoofddeksel en zijn bril afneemt en doorgeeft, zijn haar in de plooi legt, waarbij hij eerbetoon ontvangt en de aanwezigen zegent.
De tweede opname is bijna identiek aan de eerste, alleen iets uitgebreider.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
Johannes XXIII was tegenpaus van 1410 tot 1415, in de periode van het Westers Schisma. Hij moet niet verward worden met de latere paus Johannes XXIII.
Aanvankelijk was hij een officier in het leger van paus Bonifatius IX. Pas later werd hij geestelijke. In 1402 werd hij benoemd tot kardinaal. In deze hoedanigheid zat hij het Concilie van Pisa voor [1409], dat bedoeld was de eenheid van de kerk te herstellen. Het concilie zette de pausen van Rome en Avignon af [Gregorius XII resp. Benedictus XIII] en benoemde Alexander V tot nieuwe paus, die zijn residentie te Bologna koos. De afgezette pausen accepteerden de gang van zaken echter niet, zodat er nu drie pausen claimden de rechtmatige paus te zijn.
In 1410 volgde Johannes XXIII Alexander V op, die na een pausdom van tien maanden onverwachts overleden was. Er gingen geruchten dat Johannes XXIII hem had vergiftigd, maar dit is nooit bewezen en het is niet duidelijk of in de bewering een kern van waarheid zit, of dat het gerucht door zijn vele [kerkelijke] politieke tegenstanders in de wereld is geholpen om de nieuwe paus zwart te maken.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3387 van 16/10/2010
Lieve zonen en dochters, vrees niet. Ik ben met u. Moed. Stel uw vertrouwen op God en u zult de vrede zien regeren op aarde. Zoek de sterkte in het gebed en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Ga te biechten om vergeving te krijgen van de Heer. Ontmoet vreugdevol Jezus in de Eucharistie. Uw volledige heiligheid is in Hem. Vlucht het kwade voor altijd en dien de Heer. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. De mensheid heeft God verlaten en bevindt zich in een erge geestelijke blindheid. Ik kom uit de hemel om u het Onbevlekte Hart aan te bieden als een toevlucht in deze tijdens van rampspoed. Nu is het de tijd van een grote spirituele strijd. Sterk uzelf in de liefde. Ik zal tot Mijn Jezus spreken tot u. De aarde zal beven in Tangshen. Een gelijkaardige gebeurtenis zal gebeuren in Iran. De tijd die ik heb voorspeld is gekomen. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 13]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zijn dood
Sinds 1960 begon het slechter te gaan met Pater Pios gezondheid, maar toch bleef hij zijn geestelijke werken verder zetten. Op 21 september 1968, de dag na de vijftigste verjaardag van het ontvangen van de Stigmata, werd Pater Pio bevangen door een hevige vermoeidheid. De volgende dag moest hij een feestelijke, plechtige Mis voorgaan, maar omdat hij zich zwak voelde en vreesde dat hij de Mis niet zou kunnen beëindigen, vroeg hij aan zn overste of hij een gewone Mis mocht voorgaan, zoals hij al jaren dagelijks deed. Door het grote aantal bedevaarders die aanwezig waren voor de Mis, besloot de overste echter dat de feestelijke, plechtige Mis moest doorgaan. Tijdens de Mis was Pater Pio zichtbaar heel verzwakt. Zn stem was zwak, en na de Mis was hij zo verzwakt dat hij bijna van de altaartrap viel en ondersteund moest worden door de Kapucijnerbroeders. Dit was de laatste Mis die Pater Pio zou voorgaan.
Vroeg in de ochtend van 23 september 1968 ging Pater Pio de laatste keer biechten en vernieuwde hij zijn Francisanergeloften. Zoals gebruikelijk had hij zn Rozenkrans in zn handen, maar hij had de kracht niet om de Weesgegroetjes luidop te bidden. Tot aan het einde herhaalde hij de woorden: "Jezus, Maria." Rond 2u30 zei hij: "Ik zie twee moeders" [waarschijnlijk bedoelde hij zijn moeder en Maria]. Om 2u30 blies hij in zn cel in San Giovanni Rotondo zijn laatste adem uit, terwijl hij fluisterde: "Maria!"
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 26 december [zie rubriek gebeden].
Henk
10-12-2010
10 december 2010
10 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 23]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Ivanka, ziet u nog steeds engelen? Ivanka: Soms.
Janice: Hoe zien ze eruit? Ivanka: Ze zijn beeldschoon.
Janice: Ziet u altijd engelen? Ivanka: Ik zie ze altijd als de Gezegende Moeder komt.
Janice: Ziet u ze op andere momenten? Ivanka: Ik ben van ze bewust als ik bid. Alle mensen die veelvuldig bidden begrijpen dit. De engelen betekenen een grote hulp voor ons als we ons naar hen keren.
Janice: Ze ondervinden een immense vreugde als ze Gods kinderen op aarde dienen, nietwaar? Ivanka: Ja, als we hen projecten geven of hen taken toebedelen, zien en ervaren we hun aanwezigheid in ons leven.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 16]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Wat moeten we nog meer zeggen over de voetsporen die Vr. Slavko naliet voor de anderen? Hij ging door deze wereld met het goede te doen, met het loven en verkondigen van Jezus Christus, met het onderrichten van het Evangelie, het vieren van de Eucharistieviering, het liefhebben van Christus in de Eucharistie en aan het kruis, door het aanraken van de pijnlijke plaatsen, de achilleshielen.
Bij Vr. Slavko bleef het echter niet enkel bij woorden. Hij zette zijn woorden om in daden, waarbij hij zichzelf volledig vergat. Hij zette zichzelf in tot het bittere einde, precies voor hen die de meeste hulp nodig hadden. Hij was zowel een geestelijke als een materiële helper, een kompaan voor zo velen tot in het ontelbare. Hij liet zijn sporen na, onuitwisbaar. In zichzelf stortte hij de woorden van Jezus uit: "Zoals de Vader mij liefheeft, zo heb ik u allen lief," en er bestaat geen grotere liefde dan deze: "het geven van zijn leven voor zijn vrienden."
Vr. Slavko heeft zijn leven voor iedereen gegeven. Boven alles had hij diegenen lief die niemand liefhad, zij die zich verlaten en in de steek gelaten voelden, die door zonde en menselijke haat verschrikkelijke wonden hadden.. Hij troostte, hij heelde de wonden, hij hielp, hij aanvaardde. Hij vergat zichzelf. En daarom ging hij te vroeg van ons heen, omdat hij zijn inhoud overal verkondigde.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Masnago, Italië: Medjugorje ziensters Mirjana en Marija veroordelen abortus
Dinsdag 7 december 2010. Een massa mensen begaven zich zondagnamiddag naar Masnago in Italië voor het bezoek van de Medjugorje ziensters Mirjana Dragicevic en Marija Pavlovic. Ze brachten een eenvoudige boodschap: gebed en vasten zijn absoluut nodig, het eerste dagelijks, het tweede twee dagen per week. Dit is wat Onze Lieve Vrouw reeds wil sedert de eerste dag van de verschijning, op 24 juni 1981.
Mirjana zei dat een bedevaart naar Medjugorje een noodzaak is voor zij die het geloof zoeken, om zo binnen zichzelf te kunnen zien en uit te kijken naar de hoop. "Zelfs protestanten bezoeken Medjugorje," zegt Mirjana "en ik heb ook reeds mensen gezien uit Hollywood, knielend op de stenen, met de tranen in hun ogen." Mirjana sprak ook over de eerste dagen van de verschijningen, onder het communistische regime.
"Onze Lieve Vrouw spreekt niet over ongelovigen, maar spreek over zij die Gods liefde nog niet hebben gevonden. Ze zijn zijn kinderen en de ogen van Onze Lieve Vrouw staan vol tranen bij de gedachte aan wat hen te wachten staat. Door het gebrek aan geloof ontstaat er veel kwaad," waarschuwde Mirjana, "oorlogen, zelfmoorden, zwangerschapsonderbrekingen, echtscheidingen. Daarom moeten we bidden. Als u respect voor de priesters verliest, verliest u daarna uw respect voor de Kerk en uiteindelijk ook voor Zijn Zoon. Wat we nodig hebben is het bidden voor de priesters." Mirjana legde er de nadruk op dat abortus door Katholieken moet worden gehaat, want het is het absolute morele kwaad.
Marija zei "dat Onze Lieve Vrouw ons allen tot heiligheid oproept. Ze zegt dat het aardse leven zoals een bloem is. Nu zijn we hier, maar morgen zijn we verdwenen. We mogen honderd jaar worden, maar als we niet in de het eeuwige geloven, is alles vergeefs." Marija sprak eveneens over "de beschaving des doods." Ze zei: "Wij scheppen een nog slechtere wereld, omdat velen, door abortus, neen zeggen tegen het leven. Noem mij een politieker op die voor het leven kiest en tegen abortus is. Ook euthanasie is kwaad: zelfs in onze beschaving hebben we Hitler. We moeten terugkeren naar Gods wetten. In Medjugorje is de revolutie begonnen, niet voor de communisten, maar voor God."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje 2010: record aantal priesters
Sedert de statistieken van concelebrerende priesters worden bijgehouden [1986], heeft 2010 een record gebroken in het aantal concelebrerende priesters. De priesters komen om een groot aantal bedevaarders van over de hele wereld te dienen. Er kwamen groepen uit Italië, Tsjechië, Slowakije, Polen, Hongarije, Griekenland, Ierland, Libanon, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en zelfs België. Elk van deze bedevaarders beleeft er zijn of haar eigen ervaringen. 36.803 priesters hebben de mis gevierd in 2010 te Medjugorje.
Bron: "Mir" center Medjugorje
Vertaling: Chris De Bodt
5. De waanzin van een verloren maatschappij
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 287]
Preken
Het Kruis II
"Nu," zult ge me tegenwerpen, "dat is toch wel 'n beetje te sterk. Ons christendom zit ons heus niet in de weg. Hoe komt u erbij dat we enkel in naam nog christenen zouden zijn?"
Wel, broeders, dat is vrij eenvoudig. Ikzeg het u, omdat ge ervoor terugschrikt om openlijk met uw geloof voor de dag te komen. Buitenshuis durft ge vóór het eten geen kruisteken te maken of ge doet het vluchtig en tersluiks, bang dat ge in de gaten loopt. Als de Angelusklok luidt, houdt ge u doof en ge weigert de Engel des Heren te bidden, uit vrees dat uw kameraden u uit zullen lachen. Wanneer de goede God u aanspoort uw biecht te spreken, zegt ge bij uzelf: "Laat ik nog 'n keertje wachten; wie weet wat ik weer te horen krijg, als ze er achter komen." Wie zich zo gedraagt, heeft niet langer het recht om zich christen te noemen. Nee, vrienden, ge zijt verworpelingen, evenals weleer de Joden. Ge zijt met uzelf in tegenspraak. Afvalligen, dat is uw ware naam. Uw taal en uw levenswijze verraden het iedere dag opnieuw. Waarom, broeders, werd keizer Julianus 'de afvallige' genoemd?
"Wel," zult ge zeggen, "omdat hij eerst christen was en later terugviel in het heidendom."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 23]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Op 12 juli 1979, als antwoord aan de generale overste van de Congregatie van de Paters Marianisten [OMI], die in naam van de provinciaal van de Amerikaanse provincie uitleg gevraagd had betreffende de hoger vermelde kennisgeving van 1978 over de schorsing van het vroegere verbod, verklaarde Cardinaal Franjo Seper, Prefect van het Heilig Officie: "Wat deze zaak betreft deel ik u mee dat de kennisgeving gepubliceerd op 30 juni 1978 [AAS CXX 1978 p.350], die verrijkt is in het licht van de originele documenten en dank zij de informaties van de toenmalige Aartsbisschop, Kardinaal Carol Wojtyla, de Heilige Stoel besloten heeft het verbod vervat in de vroegere kennisgeving van 1959 [AAS 1959 p.271] op te heffen. Daarom is men vanwege de Heilige Congregatie van mening dat er geen enkel beletsel meer bestaat voor de verspreiding van de verering van de Goddelijke Barmhartigheid zoals die in de authentieke vormen door de hoger vermelde religieuze [Faustina Kowalska] werd voorgesteld".
Tegenwoordig is de verering weer intenser en wekt ze de belangstelling van de theologen. Op 18 april 1993 werd Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II zaligverklaard.
Op de eerste zondag na Pasen, 30 april van het Heilig Jaar 2000, werd tijdens de heiligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II, een geschilderde Beeltenis van Gods Barmhartigheid ter verering opgehangen op de obelisk van het Sint-Pietersplein te Rome.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 23]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar indien Jezus Christus ons de juiste tijd van het einde der wereld niet wilde te kennen geven, oordeelde hij het nuttig om ons in detail over de manier en de omstandigheden ervan in te lichten.
Aangaande de wereld, zei hij, zal de aarde plots en onverwachts vallen: Veniet dies Domini sicut fur [2 Pet, 3,10]. ... Het zal op een tijdstip gebeuren waarin het diep in zorgeloosheid gedompeld mensdom geen moment denkt aan straf en rechtvaardigheid. De goddelijke barmhartigheid zal al haar hulpmiddelen en actiemogelijkheden uitgeput hebben. De antichrist zal verschenen zijn. De mensen, verspreid over alle plaatsen, zullen opgeroepen zijn om de waarheid te kennen. Een laatste keer zal de katholieke Kerk zich ontplooid hebben in de volheid van haar leven en haar vruchtbaarheid. Maar al deze aangegeven en overvloedige voordelen, al deze wonderen zullen uit het menselijk hart en geheugen verdwijnen. De mensheid, vanwege een moordende overdaad aan genade, zal terug bij haar braaksel staan. Door haar gehechtheid en haar betrachting te richten op de bezittingen en grove geneugten van deze aarde zal ze zich, zoals de heilige Schrift zegt, van God afwenden en de Hemel niet meer zien en zich de rechtvaardige oordelen niet meer herinneren [Dan 13:9]. Alle geloof is in de harten gedoofd. Alle vlees heeft zijn wegen bedorven. De goddelijke Voorzienigheid zal oordelen dat er geen genezing meer mogelijk is.
Het zal zijn zoals ten tijde van Noah, zegt Jezus Christus [Mt, 24, 77, 38]. Toen leefden de mensen onbezorgd, ze legden plantages aan, ze bouwden weelderige huizen, ze spotten aangenaam met Noah die zich overgaf aan het timmermansberoep door dag en nacht aan zijn ark te werken. Ze zeiden: "Wat een zot, wat een dromer!" Dat duurde tot op de dag van de zondvloed die heel de aarde overspoelde: "Venit diluvium et perdidit omnes."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Film: Padre Pio, Miracle man [12/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 231]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Een gedwarsboomd jaar
s Anderendaags nam hij een vlucht naar Rome. In de polikliniek Gemelli zei de secretaris van de paus, Mgr. Stanislas Dziwisz dat de gezondheidstoestand van de paus nog bedenkelijk was en dat alleen Broeder Roger hem enkele ogenblikken mocht bezoeken. "Zodra ik op de kamer kwam stak Johannes Paulus II de armen uit en omhelsde hij me. In zijn bed lag hij bleek en ontroerd. Als ik geweten had dat hij zo zwak was had ik niet gebeld vanuit Polen om te vragen om te komen. De boterbloemen lagen op zijn knieën. Ik zei hem enkele woorden over zijn land. Hij luisterde attent. Daarop sprak hij woorden van iemand die lang over de dood had nagedacht. Hij besloot: Doe voort, vervolg!"
Het langdurige herstel van de paus verplichtte hem zijn activiteiten vele maanden te beperken. Daardoor zag Broeder Roger af van de Jongerenbijeenkomst in Rome einde dit jaar.
Hij maakte nog enkele korte reizen naar Oost-Duitsland en Tsjechoslowakije. Over zijn eerste kort verblijf in Tsjechoslowakije, na meerdere bijna geheime reizen van de Broeders tijdens de voorgaande jaren, schreef Broeder Roger gewoon: "In 1981 liet de moedige kardinaal Tomasek, aartsbisschop van Praag, me weten dat ik naar Praag moest komen, ondanks alle onmogelijkheden. De opgelegde beperkingen deden het idee rijzen om een tweedaags bezoek als bedevaart van kerk tot kerk te plannen, met afspraken op diverse plekken. Met mijn broeders vatten we post op de doorgang van degenen die van de communie terugkwamen. Ik had in het Tsjechisch leren zeggen: De vrede zij met u. De trage stoet liet een kortstondig contact met ieder toe. Sommigen wilden me een briefje toestoppen dat ik moest weigeren, want alles werd bewaakt. De angst die hen overviel was te begrijpen. Indien er niets kon gezegd worden, zwegen we met hen." Broeder Roger had zijn religieus habijt afgelegd en reisde in burgerpak.
Op 13 december verklaarde generaal Jaruzelski Polen in staat van oorlog en voerde de "Militaire Raad" in. Deze staatsgreep eiste bijna zesduizend aanhoudingen. Het was Broeder Roger niet meer mogelijk om vóór Kerstmis naar Warschau te gaan, zoals hij had voorzien. Hij zette een geldinzameling op om giften en geneesmiddelen naar Polen te sturen. De Brief uit Warschau die hij had voorbereid, werd gepubliceerd tijdens de Bijeenkomst van Londen die doorging van 28 december tot 1 januari.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 152]
Herodes de Grote
Dood en nakomelingschap
Toen hij zwaar ziek werd en daar hij drie van zijn zomen had terechtgesteld koos Herodes op achtenzestig jaar Antipas als zijn opvolger. Maar, enkele dagen voor zijn dood herschreef hij zijn testament ten voordele van Archelaüs. Augustus weigerde de benoeming van Archelaüs te bevestigen door hem slechts de titel van etnarch te geven. Antipas werd tetrarch van Galilea en Filippi, van Gaulanitis, Trachonitis, Batanea, Paneas en Auranitis benoemd. Om zeker te zijn dat een maximum aantal mensen zouden rouwen op de dag van zijn uitvaart had Herodes zijn schoonbroer Alexas en zijn zus Salome bevolen om een groot aantal Joodse prominenten in de hippodroom van Jericho terecht te stellen op de dag van zijn dood. Gelukkig werd zijn laatste wil niet uitgevoerd. Uiteindelijk zal hij 36 jaar aan de macht blijven. Herodes stierf in Jericho in 4 v. J.C. Noch de overlevende leden van zijn familie, noch het Joodse volk betreurden hem. Hij werd begraven in het Herodium.
Herodes bezat een dubbele en diep tegensprekelijke persoonlijkheid. Hij kon zich vrijgevig en goed opstellen, maar zijn wreedheid was maar geëvenaard door zijn haat en zijn wraakzucht tegenover zijn onderdanen en zijn naasten. Volgens Josephus lag zijn onverzadelijke eerzucht aan de basis van zijn vrijgevigheid en zijn wreedheid. Zijn gulheid voor onderdanen en familie diende om hun respect en bewondering af te dwingen. Anders kon hij zijn bitterheid laven door een heftige drang naar wraak. En de Joden haatten hem ondanks de praal van het personage. Zijn afschuwelijk gedrag tegenover zijn familie deed hem ook zijn Romeinse beschermers verliezen. Kortom, we kunnen het hekeldicht aan Augustus toegeschreven aanhalen: "Het is beter Herodes varken dan zijn zoon te zijn." Herodes was overtuigd dat hij steeds gelijk had gehad. Flavius Josephus sprak hem tegen: "Volgens mij heeft hij het geluk vreselijk gemist."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 49: Flagellum Solis [Zweepslag van de Zon]
Alexander V [1409 - 1410] [tegenpaus]
Echte naam: Petrus van Candia [Petrus Philarges] [Kreta, 1340 - Bologna, 4 mei 1410]
Na een pausdom van slechts tien maanden overleed Alexander onverwachts in de nacht van 3 op 4 mei 1410, waar hij gevangen gehouden werd door Kardinaal Cossa, die hem opvolgde als tegenpaus Johannes XXIII. Hij werd begraven in de Franciscuskerk in Bologna. Zijn opvolger was tegenpaus Johannes XXIII [niet te verwarren met paus Johannes XXIII die paus was in de twintigste eeuw. Zijn pontificaat werd gekenmerkt door zijn vergeefse pogingen om Rome te bereiken.
Tegenwoordig wordt Alexander in de Rooms Katholieke Kerk beschouwd als een tegenpaus. Het is opmerkelijk dat er geen officieel erkende paus met de naam Alexander V is. Dit moge blijken uit het feit dat de eerste paus met dezelfde naam paus Alexander VI werd genoemd.
Flagellum Solis is een woordspeling op de familienaam "Philarges" en een verwijzing naar zijn wapen met daarin een zon, omgeven door sterren.
Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3386 van 13/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben de Moeder van Jezus en uw Moeder. Ik vraag u om al het kwade te ontvluchten en overal te getuigen dat u waarlijk tot Mijn Zoon Jezus behoort. God roept u. Heb aandacht voor de tekenen van God. Een buitengewoon verschijnsel zal in verschillende landen van Europa worden gezien. Het is een roep van God tot de mensen die weggaan van Zijn genade. Ik kom uit de Hemel om te redden wat tot God behoort. Open uw harten en luister naar Mijn oproepen. Ik wens u niet te verplichten, maar luister naar Mij. Ik wens u te helpen, maar wat Ik kan doen hangt van u af. Plaats al uw vertrouwen en hoop in Jezus. Uw bevrijding is komende. Trek u niet terug. Vul uzelf met de liefde van de Heer, want dit is de enige wijze waarop u kan bijdragen tot de bekering van de mensheid. U zult verschrikkingen zien op aarde. Turkije zal wenen en jammeren om de dood van haar kinderen. Italië zal om hulp schreeuwen en mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Ik lijd om wat er op u afkomt. Bid. Enkel door de kracht van het gebed zult u vrede vinden. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 13]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Controverses
Pater Pio werd aan ontelbare onderzoeken onderworpen. Uit vrees voor plaatselijke rellen werd afgezien van een plan om Pater Pio naar een ander klooster over te brengen en een tweede plan werd beëindigd toen er bijna een rel uitbrak. Van 1924 tot 1931 deed de Heilige Stoel meerdere verklaringen die ontkenden dat de gebeurtenissen in het leven van Pater Pio een goddelijke oorzaak hadden. Op een bepaald moment werd hem verboden om openbaar zn priesterambt uit te voeren, zoals het afnemen van de biecht en het voorgaan van de Heilige Mis.
Tegen 1933 begon het tij te keren, toen Paus Pius XI de Heilige Stoel de opdracht gaf om het verbod op te heffen. De Paus zei: "Ik heb niets tegen Pater Pio, maar ik werd verkeerd ingelicht." In 1934 mocht Pio opnieuw de biecht afnemen. Hij kreeg ook de toestemming om te preken, hoewel hij nooit een examen had afgelegd hiervoor. Paus Pius XII, die in 1939 het pausschap overnam, moedigde de mensen aan om Pater Pio te bezoeken. Volgens een recent boek was Paus Johannes XIII [1958-1963] het niet eens met zn voorgangers, en schreef in 1960 over Pater Pios "immense misleiding." Maar de opvolger van Johannes XXIIII, Paus Paulus VI, verwierp midden jaren 1960 alle beschuldigingen tegen Pater Pio.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
15. Eerste erkende verschijning in de Verenigde Staten is ... een Belgische verschijning
De bisschop van Green Bay in de Amerikaanse staat Wisconsin heeft een Mariaverschijning erkend van de Belgische immigrante Adele Brise. De maagd Maria is in 1859, een jaar na de verschijning in Lourdes, drie keer aan haar verschenen. Het gaat om de eerste erkende verschijning in de Verenigde Staten.
In het plaatsje Champion is een bedevaartsoord aan Adele Brise gewijd. Een plaats waar mirakels gebeuren. De website maakt gewag van genezingen en bekeringen. Het domein is in 1871 ternauwernood ontsnapt aan een grote bosbrand nadat Brise een gebedswake had georganiseerd.
Bisschop David Ricken opende op 9 januari 2009 een formeel onderzoek naar de verschijningen en stelde een team van drie experts aan die zich over de zaak bogen. Adele Brise is in 1831 in het Waals-Brabantse Dion-le-Val geboren. Haar ouders Lambert en Marie trokken in 1855 naar Wisconsin.
Een erkenning door een bisdom kan een eerste stap zijn naar een bredere erkenning door Rome.
Over de verschijning te Wisconsin hebben we reeds eerder op dit blog geschreven in het volgende artikel:
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 22]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Ivanka, u hebt een mooi huis, drie toffe kinderen, een hardwerkende echt- en geloofsgenoot. Schijnbaar leidt u een leven van veel vrede en eenvoud. Ivanka: Dit zijn de vruchten van gebed en vasten. Ze zijn geschenken van God.
Janice: Denkt u soms aan mode? Ivanka: Vooraleer de Gezegende Moeder aan mij verscheen, dacht ik veel na over de mode. Naarmate mijn gebedsleven groeide, werd het volgen van de mode saai.
Janice: Mode is vergankelijk, zoals alles op aarde, nietwaar? Ivanka: Ja. Nu tracht ik geen dingen te kopen die ik niet nodig heb.
Janice: Ivanka, jonge moeders hebben dikwijls een job die hen weghoudt van hun babys en jonge kinderen, en dat gedurende vele uren. Dikwijls voelen deze moeders zich schuldig. Ivanka: Ze moeten zich nooit schuldig voelen. Als moeders bidden, zullen ze in hun hart ervaren wat het antwoord voor hen is. Als ze werken en ze voelen vrede in hun hart, dan weten ze dat ze handelen volgens Gods wil. Als ze geen vrede ervaren, dan moeten ze bidden om Gods wil voor henzelf en hun kinderen te vinden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 15]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Moest de Heer zon boodschap echter naar ons toesturen, zouden we ons hoogstwaarschijnlijk hebben teruggetrokken in onze kamer, om ons leven nog één maal proberen te overzien en er aldus het maximum voordeel uit te halen op het ogenblik van de genade. Vermoedelijk zouden we nagedacht hebben over deze woorden van God, keuzen hebben gemaakt en meer intens hebben proberen te leven. Maar voor Vr. Slavko zouden deze woorden enkel betekenen dat hij zou verder doen met wat hij bezig was: steeds in de bres staan voor God en de mensen.
Eens vroegen ze aan een heilige man waarom hij nooit enige angst voelde. De heilige man antwoordde: "Omdat ik alle dagen over mijn dood nadenk!" Mensen hebben angst omdat ze bevreesd zijn van alles rondom hen en voor al hun bezittingen. Hoe dan ook: bij het oog in oog staan met de dood, bij het elke dag in onze gedachten houden van onze mogelijke dood, wordt alles overbodig voor de mens. De dood is de ware maatstaf van het leven. Het zendt duidelijk de boodschap hoe we zouden moeten leven en hoe we er de nodige sterkte kunnen uit halen.
De gedachte aan de dood zou ons alles in een andere dimensie moeten voorstellen, en deze is dat het leven kort is en dat het nodig is om duidelijke tekenen, signalen, verkeersborden, en richtlijnen voor de liefde achter ons te laten. Sporen die de anderen zich graag herinneren, afdrukken en wegen die anderen kunnen bewandelen.
Jezus, die wist dat Zijn tijd was gekomen, en omdat hij diegene liefhad die hem wegnam van deze wereld, nam water en een kom en waste de voeten van zijn leerlingen. De voeten zijn de meest bevuilde delen van het lichaam. In Zijn liefde raakte Jezus vuile, maar ook gewonde menselijke voeten aan. Hij raakte de achilleshiel van andere mensen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 286]
Preken
Het Kruis II
Waarom plant men kruisbeelden in de nabijheid van steden en dorpen?Het is om aan te tonen, broeders, dat wij christenen de godsdienst van Jezus Christus openlijk willen belijden, en om er de voorbijgangers aan te herinneren dat de gedachte aan het lijden en de dood van de Zaligmaker nooit mag vervagen. Dit heilzaam teken onderscheidt ons van de ongelovigen evenals vroeger de besnijdenis het Joodse volk van de afgodendienaars onderscheidde. We zien dan ook dat overal waar men onze godsdienst tracht uit te roeien, deze monumenten 't eerst vernield worden. De eerste christenen beschouwden het als hun grootste geluk het teken van onze verlossing met zich om te dragen. Vroeger droegen de vrouwen en de meisjes een kruis, dat hun kostbaarste sieraad uitmaakte: ze hingen het om hun hals en gaven daardoor te kennen dat ze dienaressen waren van een gekruisigde God. Maar, naarmate de godsdienst in verval raakte en het geloof verzwakte, begon dit heilig teken zeldzamer te worden of liever: het is bijna verdwenen. Stap voor stap tracht de duivel ons van het kruis te verwijderen. De vrouwen zijn begonnen met de beeltenis van de Gekruisigde en van de H. Maagd af te schaffen en stelden zich voortaan tevreden met een kruisje zonder corpus. Maar de duivel ging nog verder, want ook dit kruisje verdween en er is tenslotte niets overgebleven dan de ketting, een ijdel sieraad, dat de draagsters, in plaats van Gods zegen over hen af te roepen, in de macht van satan brengt. Ziet ge het verschil, broeders? Het verschil tussen ketting en kruis? Door het kruis immers zijn we vrije kinderen Gods geworden, door het kruis heeft Jezus Christus ons verlost van satans tirannie, waaraan we door de zonde onderworpen werden. De ketting daarentegen is een teken van slavernij, het instrument van de ijdelheid waardoor de duivel ons van God verwijdert en meesleept naar de hel. Wat is de wereld veranderd sinds de eerste christenen! Hoe groot is het getal van hen, die enkel in naam nog christenen zijn en wier gedrag gelijk staat met dat van de heidenen!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 22]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Als gevolg van dit verbod hebben de zusters zich tot de aartsbisschop van Krakow gewend om te vragen wat ze moesten doen met de Beeltenis, de ex-voto's en de vieringen ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid. De bisschop, Mgr Baziak, beval de Beeltenis op zijn plaats te laten, de gelovigen de verering niet te verbieden en de feesten ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid niet af te schaffen. Zo overleefde de verering de zware beproeving in het klooster van de Wronia-straat waar nu de relikwieën van Z.F. bewaard worden.
Op 30 juni 1978 vernietigde de Heilige Stoel het verbod van de kennisgeving van het Heilig Officie van 1959. De Congregatie van de Geloofsleer publiceerde volgende bekendmaking, getekend op 15 april 1978 door de prefect, Kardinaal Franjo Seper en zijn secretaris Mgr Jeroom Hamara O.P.: "Van uit verschillende plaatsen, voornamelijk van uit Polen, heeft men zich officieel tot ons gewend om te vragen of het verbod nog altijd van kracht is, dat vervat ligt in de kennisgeving van de Congregatie van het Heilig Officie in 1959, p.271, van de AAS, betreffende de verering van de Goddelijke Barmhartigheid onder de vorm door zuster Faustina Kowalska aangewezen. Rekening houdend met de vele oorspronkelijke documenten, in 1959 nog onbekend, en de grondige verandering van de omstandigheden en rekening houdend met de mening van vele Poolse bisschoppen, verklaart de Heilige Congregatie dat het verbod vervat in de hogervermelde kennisgeving niet meer bindend is".
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 22]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Wanneer? God weet het, maar het feit is zeker. Het bloed van de martelaars wordt het zaad van christenen, de Kerk bezit onafwendbare beloften. Bij het uitkomen van de Rode Zee trekt ze het Beloofde Land binnen. Na de duisternis komt het licht en de triomf. Na de smaad op de Golgotha hoort ze rond haar de zegeningen en hosannas van de bevrijding.
Dus moeten we de moed niet verliezen. Laat ons de toekomst begroeten. En als vandaag ons vaderland onderhevig is aan stuiptrekken en door onenigheid verdeeld, als rijkdom en politieke invloed de inzet zijn geworden die door onverzadigde ambitie en platte middelmatigheid betwist wordt, zal het zijn zoals de verloren zoon uit het Evangelie: zich al vlug de vrede en de eer herinneren van zijn jeugd, de ketens en blinddoek van zijn schande verwerpen en nieuwe prachtige paginas schrijven in het boek getiteld "Gesta Dei per Francos."
Maar moest het einde der tijden nog lange eeuwen uitgesteld worden, wat betekenen de eeuwen tegenover de eeuwige jaren? Een seconde, een ogenblik vluchtiger dan de bliksem. ... Toen Gods Zoon ten hemel was gestegen en op een wolk gezeten konden de Apostelen hun blik niet afwenden van de plek in de Hemel waar hij verdween. Plots verschenen hen twee engelen in wit gewaad en zeiden hen: Mannen uit Galilea, waarom hier naar de hemel blijven staren? Deze Jezus die van jullie naar de hemel vertrok zal er op dezelfde manier uit terugkeren [Akt, 1, 10-11]. Elders zegt Jezus Christus: Nog een korte tijd en jullie zullen me niet meer zien, want ik ga naar mijn Vader [Joh, 16:16].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [11/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 230]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Een gedwarsboomd jaar
1981 was bezaaid met meerdere reizen. Op 14 maart leidde hij een gebedsbijeenkomst van jongeren in Lissabon. In Taizé op paaszondag 19 april kondigde hij een aanstaande reis naar Istanboel aan om er patriarch Dimitrios te ontmoeten en achtereenvolgens ook twee Europese bijeenkomsten voor jongeren: een in Londen [van 18 tot 22 december 1981] en een andere in Rome [van 28 december 1981 tot 2 januari 1982]. De paus had al een telegram gestuurd om zijn vreugde uit te drukken voor die nieuwe bijeenkomst in Rome. De gebeurtenissen wierpen echter roet in het eten.
Op 13 mei was Johannes Paulus II op het Sint-Pietersplein het slachtoffer van een aanslag die zijn leven in gevaar bracht. Enkele dagen later vloog Broeder Roger naar Warschau voor een reis die al maanden gepland was. De context van die reis was dramatisch. In Polen was kardinaal Wyszynski, tachtig jaar en boegbeeld van de Poolse weerstand tegen het communisme sinds zoveel jaren, zwaar ziek en generaal Jaruzelski was sinds drie maanden benoemd tot eerste minister en minister van Defensie. Dit maakte de beweging voor het opeisen van de vrijheden, waar Lech Walesa en Solidarnosc symbool voor stonden, zeer bezorgd.
Toen hij op 28 mei in Warschau aankwam vernam hij dat kardinaal Wyszynski zojuist overleden was. "We werden meteen meegenomen, vertelde hij, naar de plaats waar zijn lichaam opgebaard was. De grote menigte, die diep bedroefd voor hem defileerde, deed beter inzien wat die man van God betekende. Moedig had hij nooit toegegeven, hij stond symbool voor de Poolse weerstand."
Op zaterdagavond, in een overvolle kerk van Katowice, liep de jongerenbijeenkomst in gebed tot laat in de nacht uit. Zondag was Broeder Roger aan het heiligdom van Piekary. Nooit waren de mijnwerkers van Silesië zo talrijk, misschien waren ze wel met tweehonderdduizend. "Van op de heuvel zag men een zee van mensen," schreef Broeder Roger. Kardinaal Macharski, bisschop van Krakau die de bedevaart voorging, sprak met luide stem: "Hij had een ondenkbare moed en een zeldzame openheid. Stormen van applaus onthaalden zijn woorden van vrijheid." Broeder Roger verklaarde dat hij voor de gekwetste paus, die hij s anderdaags zou ontmoeten, een tuil veldbloemen uit Polen zou meenemen.
Na de bedevaart vertrok Broeder Roger onmiddellijk om de uitvaart van kardinaal Wyszynski in Warschau bij te wonen en er ook kort de jongeren uit verschillende Oostbloklanden te groeten, die stiekem kwamen deelnemen aan de bijeenkomst van Katowice.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 152]
Herodes de Grote
Herodes' huwelijken en nakomelingen
De relaties van Herodes met zijn familie waren uiterst complex. Herodes had minstens tien vrouwen, bij wie hij veel zonen en dochters kreeg. Flavius Josephus noemt de volgende vrouwen van Herodes:
Doris, een Idumeese vrouw met wie Herodes reeds gehuwd was voor hij koning werd. Bij haar kreeg hij Antipater, die hij kort voor zijn eigen dood liet ombrengen omdat hij hem verdacht van een samenzwering.
Mariamne I, een Hasmoneese prinses, met wie hij huwde toen hij koning werd. Na verdachtmakingen van Herodes' zuster Salomé liet hij Mariamne echter ter dood brengen [29 v. Chr.]. Mariamnes zonen Alexander en Aristobulus, die vanwege hun Hasmoneese afkomst zeer populair waren, wachtten in 7 v. Chr. hetzelfde lot. Zij schonk hem ook nog twee dochters en een derde zoon, die in Rome zou sterven.
Mariamne II, de dochter van de hogepriester Simon ben Boëthus', de moeder van Herodes Filippus.
Malthace, uit een Samaritaanse familie. Haar zonen Herodes Archelaüs en Herodes Antipas kregen na Herodes' dood beiden het bestuur over een belangrijk deel van Herodes' rijk. Verder kreeg Herodes bij Malthace een dochter, genaamd Olympias.
Cleopatra, afkomstig uit een belangrijke familie in Jeruzalem. Haar zoon Filippus kreeg na Herodes' dood het bestuur over de noordoostelijke delen van het rijk. Zijn naam komt eveneens voor in het Nieuwe Testament.
Pallas, bij wie hij een zoon kreeg die hij Phasaël noemde, naar zijn overleden broer.
Phaedra, bij wie hij een dochter had met de naam Roxanne.
Elpis, bij wie hij een dochter had met de naam Salomé.
2 nichten van Herodes, van wie de namen niet vermeld zijn. Beiden hadden geen kinderen.
De drie oudste zonen Antipater, Alexander en Aristobulus verbleven jaren in Rome. De laatste twee zonen werden er grootgebracht en genoten de gastvrijheid van de Romeinse staatsman Asinius Pollio of Vedus Pollio, een vriend van Augustus. Herodes hof was een kluwen van voortdurende kuiperijen. Jaloersheid zette de Idumese tak van de familie [Cyprus, moeder van de koning, Pheroras en Salome, zijn broer en zus, en Antipater zijn oudste zoon] op tegen de Hasmonische clan en had tot gevolg dat Alexander en Aristobulus in 7 v. J.C. gewurgd werden. Tenslotte deelde de Idumeër Antipater het lot van zijn Hasmonische halfbroers: in 4 v. J.C. beval Herodes, vijf dagen voor zijn eigen dood, zijn terechtstelling.
Gezien het beheer van zijn familiezaken verdient Herodes niet de benaming "Grote" die de moderne literatuur hem vaak geeft. Die benaming werd maar éénmalig gebruikt door Flavius Josephus en dit om hem van zijn opvolgers te onderscheiden. Nochtans is zijn bewind specifiek onder sommige aspecten.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 49: Flgellum Solis [Zweepslag van de Zon]
Alexander V [1409 - 1410] [tegenpaus]
Echte naam: Petrus van Candia of Petrus Philarges [Kreta, 1340 Bologna, 4 mei 1410]
Alexander V was tegenpaus van 26 juni 1409 tot 1410. Hij was Grieks van geboorte, afkomstig van Kreta. Hij kende ouders, noch familie en kreeg het eerste onderwijs van een pater. Hij was lid van de Orde van de Franciscanen en had gestudeerd aan de universiteiten van Oxford en Parijs. Voor zijn benoeming tot paus was hij kardinaal en aartsbisschop van Milaan. In deze hoedanigheid had hij zich sterk beijverd voor het herstel van de eenheid van de kerk. Alexander koos zijn pauselijke residentie in Bologna.
Alexander werd tot paus benoemd op het Concilie van Pisa [1409]. Dit concilie probeerde een einde te maken aan het Westers schisma, door de twee pausen van dat moment [Gregorius XII en Benedictus XIII] af te zetten en Alexander als nieuwe paus te benoemen. Deze erkenden hun afzetting niet en hadden nog voldoende steun om als paus aan te kunnen blijven. Zo werd Alexander een van de drie pausen die elk claimden de rechtmatige paus te zijn. Alexander werd in zijn claims gesteund door het grootste deel van de toenmalige Westerse christenheid, namelijk de kerk van Frankrijk, Engeland, Bohemen en een groot deel van de Duitse bisschoppen.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3385 van 12/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en de Koningin van Brazilië. Ik vraag u om de vlam van het geloof brandend te houden, want Ik wens u naar Mijn Zoon Jezus te leiden. Enkel door het geloof kunt u de plannen van God begrijpen voor uw leven. Hij heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Trek u niet terug. Uw redding ligt enkel bij Jezus en zonder Hem kan nooit iemand worden gered. Vele mensen zijn gekomen en waren Gods instrumenten ten goede van de mensheid, maar enkel Mijn Zoon is aan het kruis gestorven om u te redden. De grotere liefde is enkel bij Hem. Leef volgens Hem en u zult hier op aarde reeds gelukkig zijn en later, met Mij in de Hemel. Moed. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Iets smartvol dat zal gebeuren in Marokko, zal zich ook voordoen in Bahia. Kniel neer in gebed. Ik zal steeds aan uw zijde staan. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 11]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Controverses
De stichter van de Katholieke Universiteit van het Heilig Hart in Milaan, de broeder, dokter en psycholoog Agostino Gemilli, concludeerde dat Pater Pio een onwetende en zelf-verminkende psychopaat was die de lichtgelovigheid van de mensen uitbuitte. Hij werd dus beschuldigd van inbreuken op zijn drie kloostergeloften: armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Agostino Gemilli beweerde ook dat Pater Pio ervoor zorgde dat zn wonden openbleven door het gebruik van carbolzuur. Als gevolg van de beoordeling van Gemelli werde de wonden met doeken omwonden. Desondanks bleef het bloeden nog zon 50 jaar voortduren, tot de wonden enkele uren na zn dood verdwenen.
Op 29 juli 1960 begon een italiaanse monseigneur, Carlo Maccari, die later de aartsbisschop van Ancona zou worden, een nieuw onderzoek op vraag van Paus Johannes XXIII en het Heilig Officie. Er wordt gezegd dat het 200 paginas tellende rapport, dat nooit volledig gepubliceerd werd, uitermate kritisch was. Er waren heel lang geruchten dat het Maccaridossier een onoverkomelijk obstakel was voor de heiligverklaring van Pater Pio. Volgens de officiële Kapucijnerliteratuur trok Maccari later zn woorden terug, en bad hij op zn sterfbed tot Pater Pio.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
08-12-2010
8 december 2010: Maria Onbevlekt Ontvangen
8 december 2010: Maria Onbevlekt Ontvangen
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 21]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Moeder van de bruiden
Janice: Ivanka, vertel eens iets over uw bruiloft. Het moet moeilijk voor u geweest zijn sinds uw moeder in de hemel is, maar de Gezegende Moeder is de echte moeder van alle bruiden. Ivanka: Ze hielp me erg veel.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Ze vroeg me om de bruiloft voor te bereiden door veel te bidden zodat we een grote vreugde en vrede op de bruiloft zouden ervaren.
Janice: Deed u dat? Ivanka: Ja. Ze hielp me veel met alles.
Janice: Ivanka, u schijnt een nederig persoon te zijn. Ivanka: De Gezegende Moeder is waarachtig nederig. Ik weet niet of ik nederig ben. We kunnen nooit onszelf beoordelen.
Janice: Ze zei ooit: "Ivanka, Ik ben nederig omdat Ik God ken. Hoe meer u God kent, hoe meer uw ziel nederig wordt. Nederigheid is geen uitwendige karaktertrek. Nederigheid is een teken van onze relatie tot God. Nederigheid kan niet worden vastgesteld met zintuigen. Nederigheid is een gesteldheid van de ziel." Ivanka: Het is daarom dat ze ons altijd zegt dat een persoon nooit een andere mag veroordelen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 14]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
En dan is er het voorbeeld van Franciscus dat hem enthousiast maakt. Franciscus is, net als Christus, de leraar van ons allen. Franciscus, de grote onder de groten, hij die zijn dure kledij wierp aan de voeten van zijn vader, een rijke textielhandelaar, hij die de armoede liefhad voor het belang van de armoede. Dat gold ook voor onze Vr. Slavko een dagelijkse inspiratie: niets bezitten, alles weggeven, net zoals Paulus, alles voor de mensen, zodat ik er enkele kan redden voor Christus. Hij had, om te zeggen, zakken die aan flarden waren, hij gaf links en rechts uit, zonder te vragen wie het is en wie wat is.
Hij slaagde duidelijk in de test van het geloof in het evangelie van vandaag omwille van zijn liefde voor de mensen en voor God die zijn persoon belichaamden. Hij was een straal van licht in de nacht van deze wereld. Vr. Slavko was in zichzelf gedreven naar het mystieke, naar het Eeuwige. We weten dat weinige stralen de nacht niet verjagen, dat een aantal golven de oceaan niet doen oprijzen of in beroering brengt, maar als een man zoals onze Vr. Slavkos straalt bij het zicht van een bloem of bij het uitdelen van een stuk brood aan de armen, dan verandert alleen al door deze kleine dingen de wereld naar het goede toe. Dat is precies wat het Evangelie van vandaag ons vertelt over de uiteindelijke ontmoeting met de Heer Jezus op de Dag des Oordeels, iets wat Vr. Slavko letterlijk begreep en beleefde.
Indien de Heer hem de woorden had gezonden: "Luister, Vr. Slavko, morgen zult u sterven," dan denk ik dat hij geen ogenblik zou hebben opgehouden met te doen wat hij elke dag deed, omdat hij, in alles wat hij deed, slechts één enkel doel had: het vereren van de Heer, het dienen van de Heer. Hij zou zeker geen onderbreking of bezinning hebben ingelast om na te denken over zijn leven. Hij zou zijn dagelijkse beklimming van de Kruisberg niet hebben opgegeven, hij zou het bidden en de verering niet hebben opgegeven, noch zou hij opgehouden hebben met zo vele mensen advies te geven, of de minsten te bezoeken.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Afgevaardigden van de parochie Medjugorje op de algemene audiëntie bij de Heilige Vader
Vaticaan, 3 december 2010. Aan het einde van de algemene audiëntie van vandaag, tijdens het gedeelte wanneer de Heilige Vader de bedevaarders in hun eigen taal groet, sprak de Paus tegen de groep van Kroatische bedevaarders met de volgende woorden: "Ik groet van ganser harte de groep van Kroatische bedevaarders en vooral zij uit de parochie van de Heilige Jacobus te Medjugorje. Uw bedevaart naar Rome maakt deel uit van de Komst van de Heer. Daarom ben ik vol hoop dat u Gods liefde evangeliseert in uw natie. Geloofd zij Jezus en Maria!"
Toen de Paus, bij het verwelkomen van de Kroatische Pelgrims te Rome vorige woensdag de naam "Medjugorje" vernoemde, steeg er onmiddellijk gejuich en applaus op vanuit de groep bedevaarders. De Heilige Vader keek toen even op, glimlachte en stak zijn rechterhand op uit erkentelijkheid voor de applaudiserende en juichende Kroaten. Getuige hiervan de bovenstaande foto.
Bron: Officiël site Medjugorje
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 285]
Preken
Het Kruis I
Ik wil u ditmaal spreken over het zichtbare kruis en ik zal u uitleggen, broeders, waarom ge het zo vaak aantreft, waarom het zo zegenrijk is en waarom het door de Kerk met zulke grote eerbewijzen wordt omringd. Dagelijks hebt ge te kampen met een inwendig kruis. Dagelijks ook ziet ge u geplaatst tegenover een zichtbaar kruis, een afbeelding van het kruis waaraan onze Zaligmaker is gestorven. Dat heeft z'n reden, broeders! De Kerk wil ons namelijk steeds voor ogen houden dat we kinderen zijn van een gekruisigde God. Laten we ons ook niet verwonderen over de eer die de Kerk dit heilig hout bewijst, want het verleent ons tal van genaden en grote gunsten. We zien hoe de priester het kruisteken maakt bij alle plechtigheden en bij de toediening van alle sacramenten. Waarom, zult ge me vragen. Wel vriend, luister: omdat al onze gebeden en alle sacramenten hun kracht en hun uitwerking ontlenen aan het kruis! Gedurende het H. Misoffer, het grootste en verhevenste eerbewijs dat we God kunnen brengen, maakt de priester telkens en telkens weer het kruisteken. God wil dat de herinnering aan het kruis in ons altijd levendig blijft. In dit teken immers ligt ons heil en het is de schrik van de duivel. God heeft ons zelfs geschapen in de vorm van een kruis, opdat heel ons lichaam een levend beeld zou zijn van het heilig hout waaraan Jezus Christus is gestorven om ons te redden. Kijk eens, broeders, hoe de Kerk zich beijvert om het aantal kruisbeelden te vergroten: zij gebruikt het als een speciale versiering van onze Godshuizen en het prijkt op ieder altaar. Het prijkt op de meest verheven plaatsen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 21]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Het Decreet van de Congregatie van het Heilig Officie van 28 nov. 1958 [nr 65/52] en de kennisgeving van 3 maart 1959 hebben de verering onder die vorm verboden. Als gevolg daarvan werden in veel kerken de afbeeldingen verwijderd. De priesters hielden op ze te verspreiden. E.H. Sopocko werd streng aangemaand door de Heilige Stoel en heeft daardoor veel geleden.
Het verbod van de verering werd uitgebreid tot de Congregatie van de MGDB., waardoor alle afbeeldingen, rozenkransen, novenen enz. werden ingetrokken. Het leek erop dat het werk van Z.F. volledig vernietigd was. Voordat deze kennisgeving toekwam in het huis waar Z.F. woonde, werd de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid zeer vereerd en omgeven met ex-voto's. De derde zondag van elke maand preekten de priesters erover en de eerste zondag na Pasen werd gevierd als het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, door Kardinaal Adam Sapieha, verrijkt met een aflaat van zeven jaar.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 21]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Nu voorspellen vele wenken een grote overwinning aan het Christendom. Hebben onze vijanden dat voorgevoel niet? Waarschuwt een geheim instinct hen niet dat de dagen van hun kracht geteld zijn en dat de tijd van hun heerschappij niet lang meer kan duren? ... Daarom werven ze voor de strijd tegen de Kerk alle hatelijke omkopingen, alle ongeduldige huichelarijen om hun masker af te nemen, alle vijandige wetenschappen, alle schichtige en goddeloze beleidsvormen. De revolutie hijst moedig haar vaandel tegen de godsdienst, het eigendomsrecht, de familie, ze ondergraaft alle funderingen van de maatschappij en laat gelijktijdig haar aanvallen op alle vlakken op ons los. De pers, vrij van elke beperking, inoculeert via haar duizend bladen de meest opruiende leer en het dodelijkste vergif.
De eeuwenoude troon van de Heilige Stoel, met duivels lef aangevallen, bestempeld als inrichting van onwetendheid en obscurantisme, een vlek voor onze beschaving, heeft begeven onder de talrijke gecombineerde inspanningen, hij is totaal vernield zonder dat het menselijk mogelijk schijnt de hoop te koesteren dat hij weer vlug zal herstellen.
Het is begrijpelijk dat in dergelijke toestand de wijzen aarzelen met hun raad, dat hun moed en hun zekerheid schijnen te wankelen, dat ze door die wolken en tegen die verwarde horizon sombere vooruitzichten ontwaren en ons een toename van moorden, oorlogen en ontzettende omwentelingen voorspellen. Maar wat ons hoop geeft op een nieuw glorierijk tijdperk voor de Kerk is juist de ongelooflijke durf en de steeds hernieuwde razernij van onze vijanden. Heden wordt het Christendom overal aangevallen: in de kunst en de wetenschap, in de Kerk en de Staat, in Europa en in Azië, in de oude en de nieuwe wereld. Het is een zeker teken dat het overal en altijd zal overwinnen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [10/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 229]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Een geloofsbelijdenis
Deze ontmoeting begon op 27 december en duurde vijf dagen. De organisatoren verwachtten vijftienduizend deelnemers en er kwamen er dertigduizend uit heel Europa, ook uit de Oostbloklanden. Enkele vluchten hadden ook enkele honderden Noord-Amerikanen aangevoerd. Zoals in de vorige Europese bijeenkomsten werden de parochies ingeschakeld om de deelnemers te logeren in pastorieën, kloosters en families. Het morgengebed verliep per groep in de catacomben. De gezamenlijke gebeden op de middag en de avond gingen gelijktijdig door in drie basilieken. Het centrale thema van de werkgroepen was de verzoening van de christenen.
Het hoogtepunt van de Bijeenkomst was het gezamenlijk gebed met Johannes Paulus II in de Sint-Pieters basiliek op 30 december s namiddags. Vele jongeren, die in de nochtans grote basiliek geen plaats hadden gevonden, namen deel aan het gebed van op het Sint-Pietersplein dat voor de gelegenheid van een geluidsinstallatie voorzien werd.
Johannes Paulus II sprak de menigte toe in zeven talen. Hij legde de nadruk op de wegen naar een echte eenheid onder de christenen: "Eucharistie en kerkelijke eenheid in eenzelfde geloof mogen niet gescheiden worden" en "Iedere Kerk die wenst de traditie van de Apostelen te bewaren moet daarvoor verbonden blijven met Rome."
Broeder Roger richtte daarna een korte toespraak tot Johannes Paulus II. Hij die sinds begin de jaren 1970 al de christelijke Kerken had opgeroepen om een universele herder te herkennen, die de eenheid en de verzoening bevorderde, schrok niet terug om Johannes Paulus II Welbeminde Heilige Vader te noemen. Wat een lange weg sinds de strenge kritiek dertig jaar eerder aan Pius XII gericht, na de afkondiging van het dogma van de Tenhemelopneming!
Ook tijdens die toespraak van 30 december 1980 sprak Broeder Roger een geloofsbelijdenis uit die hij later meermaals herhaalde: "Voor mijn part, in navolging van mijn grootmoeder en zonder voor niemand een symbool van verzaking te zijn, heb ik mijn eigen christelijke identiteit gevonden door in mijn diepste innerlijk mijn oorspronkelijk protestants geloof met het geloof van de katholieke Kerk te verzoenen."
Deze verrassende verklaring bleef toen nochtans weinig opgemerkt. Tot op heden wordt ze divers en soms tegenstrijdig ontleed. Voor sommigen is het de persoonlijke uitdrukking van een dubbel toebehoren die Broeder Roger opeiste sinds 1973. Voor andere is deze verzoening tussen protestants en katholiek geloof een wil tot het spiritueel overstijgen van de godsdienstige strekkingen. Nog andere die eraan herinneren dat Broeder Roger sinds 1972 de katholieke Eucharistie nuttigde [zelfs toen niemand het wist], aanzien deze geloofsbelijdenis als een teken temeer van zijn katholiciteit.
Broeder Roger sprak over zijn oorspronkelijk protestants geloof maar ook over het geloof in de katholieke Kerk. Is dit geen, zij het discrete verklaring, in een omwonden stijl zoals naar gewoonte bij Broeder Roger, dat voor hem in zijn hart en in zijn geest de weegschaal niet meer in evenwicht is?
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 151]
Herodes de Grote
Intriges
Het verlies van zijn vurig geliefde echtgenote verwarde de koning diep. Hij trachtte tevergeefs zijn verdriet te smoren in banketten en jachten. Als volwaardig ruiter was hij ook een geducht boogschutter en speerwerper, maar hij werd zwaar ziek en vertoonde tekenen van dementie.
Na enkele jaren werd Herodes zo gehaat dat hij zich nergens meer veilig voelde. Hij wantrouwde iedereen die een gevaar voor hem kon zijn en was constant op zijn hoede voor een mogelijke staatsgreep. Veel Joden in hoge posities kwamen vroeg of laat onder verdenking te staan, meestal onterecht. Hij had reeds velen van zijn eigen familieleden laten terechtstellen, waaronder zijn eerste vrouw, een aantal leden van zijn schoonfamilie en drie van zijn zoons. Toen keizer Augustus dit hoorde, sprak hij volgens de overlevering: "Je kunt beter Herodes' varken zijn, dan zijn zoon."
Herodes in het Evangelie
Volgens het Evangelie van Matteüs werd Jezus geboren tijdens de laatste jaren van Herodes' leven. Mattheüs vermeldt dat 'wijzen uit het oosten' een ster volgden die volgens hen aangaf dat de nieuwe koning der Joden geboren was. Bij Herodes vernamen ze dat de messias volgens de profetie in Bethlehem geboren zou worden. Herodes, die voortdurend beducht was voor mogelijke bedreigingen van zijn heerschappij, wilde natuurlijk direct weten wie deze 'rivaal' was om hem uit de weg te kunnen ruimen maar dat zei hij niet tegen zijn bezoekers. Hij vertelde hen dat hij ook eer wilde bewijzen aan de pasgeborene en rekende erop dat de wijzen na hun bezoek aan Bethlehem bij hem verslag zouden uitbrengen, maar toen ze niet terugkwamen, liet hij voor alle zekerheid alle kleine kinderen uit deze plaats vermoorden, de zogenaamde kindermoord van Bethlehem. Jozef en Maria waren echter met Jezus gevlucht naar Egypte. Pas na de dood van Herodes de Grote keerden zij uit Egypte terug.
Op grond van dit evangelie dateert men de geboorte van Jezus kort voor het jaar 4 v. Chr. [meestal 6 v. Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Negro [Zeeman van de zwarte Brug]
Gregorius werd benoemd tot kardinaal-bisschop van Porto-Santa Rufina en legaat in Ancona. Besloten werd, om nog geen nieuwe paus te kiezen totdat Gregorius zou zijn overleden.
Gregorius overleed op 18 oktober 1417 te Recanati, de plaats waar hij de laatste jaren van zijn leven verbleef. Zijn lichaam werd bijgezet in de kathedraal van Recanati.
Malachias doelt op zijn periode als commendataire abt van de kerk van Negroponte op het Griekse eiland Euboea, dat de Venetianen tijdens de bezetting Negroponte noemden, hiermee verwijzend naar de brug die de verbinding maakte met het vasteland. In commendam was het [tijdelijk] verlenen van de titel van commendataire abt, uit hoofde waarvan de opbrengsten van een abdij gebruikt mochten worden ter verbetering van het eigen inkomen. Hierbij inde de abt slechts de opbrengsten, maar had hij geen bestuurlijke inspraak. De abt hoefde overigens ook zelf niet in de abdij te wonen om aanspraak te kunnen maken op de gelden.
Het in commendam geven van abdijen vond zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen, toen dit voorrecht was weggelegd voor geestelijken, die door oorlogen verdreven waren uit hun eigen kerkelijke bestuursgebieden en zo van inkomsten verstoken bleven. Met een tijdelijke functie als commandataire abt kon in financiële ondersteuning voorzien worden. Veelal werd de functie vervuld in abdijen, waar op dat moment geen abt aanwezig was.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3383 van 9/10/2010
Lieve zonen en dochters, verzaak aan de zonde en ontvlucht alles wat u wegleidt naar Mijn Zoon Jezus. Laat uzelf niet verontreinigen door de in de war brengende passies die u tot slaaf maken en u wegleiden van God. U bent het gekozen volk van de Heer en Hij wenst u te redden. Zoek sterkte in de woorden van Mijn Jezus en in de Eucharistie, omdat dit de enige wijze is om de genade te bekomen om deze verleiden te overwinnen. Ik ben uw moeder en ik kom uit de hemel om u te weg uit te tekenen naar de Hemel. Open uw harten. Wees gehoorzaam aan Mijn oproepen en u zult groot in geloof worden. Heb de waarheid lief en verdedig deze. Vrees niet. De Heer heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Moed. Zij die in Santa Barbara leven zullen schreeuwen om hulp. Zij die in Acre leven zullen een gelijkaardig lijden ondervinden. Bid. De mensheid zal enkel door het gebed de vrede vinden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 10]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
In een brief van 21 augustus 1918 van Pater Pio aan Pater Benedotto, schrijft Pater Pio over zn ervaringen tijdens de transverberatie: "Toen ik op de avond van de vijfde augustus de biecht van een jongen afnam, zag ik plots een beeld van een hemels persoon voor mn geestesoog. In zn hand had hij een soort wapen, een scherp zwaard waar vuur uit kwam. Op het moment dat ik dit zag, zag ik die persoon het wapen met al zn kracht door mijn ziel steken. Ik schreeuwde en voelde alsof ik stervende was. Ik vroeg de jongen om weg te gaan, want ik voelde me ziek en had de kracht niet meer om door te gaan. De pijn ging niet weg tot de morgen van de zevende. Ik kan niet zeggen hoeveel ik geleden heb tijdens deze angstige periode. Zelfs mijn ingewanden waren gescheurd door het wapen, niets werd gespaard. Sinds die dag ben ik dodelijk verwond. In de diepten van mijn ziel voel ik een wonde die altijd open is en die me voortdurende pijn bezorgt."
Volgens bepaalde bronnen stopten de pijnen van de transverberatie op 20 september en had Pater Pio "diepe vrede" gevonden. Toen Pater Pio op die dag aan het bidden was in het koor van de Kerk van O.L.V. van Genade, verscheen opnieuw hetzelfde wezen dat hij reeds gezien had en hem de transverberatie gegeven had, en waarvan men veronderstelde dat het de Gewonde Christus was. Pater Pio ervaarde ook deze keer een religieuze extase. Toen de extase voorbij was had Pater Pio de Zichtbare Stigmata, de vijf wonden van Christus gekregen. Deze keer verdwenen de stigmata niet, maar ze bleven de volgende vijftig jaar van zn leven zichtbaar.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
07-12-2010
7 december 2010
7 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 20]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Janice: En wat met materiële dingen? Materiële zaken leiden ons niet naar de hemel maar ze kunnen er voor zorgen dat we niet in de hemel komen, nietwaar? Ivanka: Ja. Door die dingen als het belangrijkste in ons leven te beschouwen!
Janice: Zegt u dat de Gezegende Moeder wil dat we ons verwijderen van mensen, plaatsen, en dingen die ons weghouden van het pad naar het koninkrijk van de hemel? Ivanka: Als we van God houden, zullen we dat doen.
Janice: Is het daarom dat we door ziekte, lijden, en van ouderdom dood moeten gaan? Ivanka: Deze ervaringen bevrijden ons van gehechtheden die vergankelijk zijn. De Gezegende Moeder vraagt ons te vasten met liefde omdat de verdienste groot is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dodental bosbrand in het Karmelgebergte opgelopen tot 42
De dodenbalans van de ergste bosbrand uit de Israëlische geschiedenis is opgelopen tot 42 slachtoffers na het overlijden van commissaris Ahouva Tomer, politiechef van Haifa, in het noorden van Israël. Dat meldt de openbare radio vandaag. De branden zijn ondertussen naar verluidt allemaal geblust, mede dankzij regenbuien na maandenlange droogte.
Bij een uitgebrande bus kwamen 40 cipiers om het leven
De 52-jarige Tomer overleed in het ziekenhuis aan de zware brandwonden die hij afgelopen donderdag had opgelopen. Volgens een nieuwe balans lieten 37 cipiers, drie politieofficieren, een brandweerman en een 16-jarige vrijwilliger het leven tijdens de bosbranden.
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 13]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Het feest dat we vandaag vieren [Christus Koning, de laatste zondag van het Kerkelijke jaar, gewoonlijk rond 25 november] spreekt duidelijk en rechtuit tot ons met Gods stem en rede. Hij spreekt tot ons in alle gebeurtenissen die zich rondom ons voordoen. Hij spreek tot ons door de geschiedenis en door de mensen, maar Christus als Koning zei klaar en duidelijk: "Ik ben gekomen om vuur uit te storten op deze wereld". ... Wat anders zou Medjugorje kunnen willen of wensen in de huidige wereld, dat de Moeder van God, hier vandaag aanwezig is in Medjugorje. Zij wenst maar één ding: Gods koninkrijk op aarde te brengen. Zij wil wat Christus in deze wereld kwam brengen om te worden verspreid. Het wordt samengevat in regel: God is Koning. Christus in Koning over ons allen. De mens is slechts een zwak schepsel en niets meer.
Wat was de wil van onze Vader Slavko? In al zijn gebeden, ontelbare aanbiddingen en preken, conferenties en boeken? Maar één ding: Jezus is mijn God en Hem aanbid ik, voor Hem leef ik, Hij betekent alles voor mij! Jij alleen zal ik dienen en vereren, maar ook in mijn broedernaaste. Per Mariam ad Jesum, per Jesum at Mariam! Door Maria tot Jezus, maar eveneens door Jezus tot Maria!
Hij vond zijn inspiratie in Christus en in de Heilige Franciscus. Christus, die nooit iets neerschreef, die enkel de wereld bezaaide met wat zijn apostelen neerschreven. Christus wist dat zijn woorden in de vruchtbare grond van het geloof gingen vallen en in Vr. Slavkos leven werden deze woorden vervuld tot op het einde. Het viel op de vruchtbare grond van het geloof, van het hart, in de traditie die hij tot zich had genomen, deze van thuis uit, en deze traditie bracht vruchten voort, in het honderdvoud.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 284]
Preken
De gave van iedere dag
Nooit moogt ge uw werk beginnen, broeders, zonder een kruisteken te maken, en trek u niets aan van de mensen zonder godsdienst, die dat niet durven, als ze in gezelschap zijn. Draag uw lasten in alle eenvoud op aan de goede God en vernieuw die opdracht van tijd tot tijd. Daardoor roept ge de zegen des hemels over u af, en over alles wat ge doet. Kijk 'ns, broeders, hoeveel deugden ge kunt beoefenen door u op deze manier te gedragen en zonder iets aan uw dagelijks werk te hoeven veranderen. Als ge werkt met de bedoeling God te behagen en gevolg te geven aan het bevel dat ge uw brood in het zweet uwer aanschijn moet verdienen, dan stelt ge een daad van gehoorzaamheid: Doet ge het om uw zonden uit te boeten, dan stelt ge een daad van rouwmoedigheid. Werkt ge om voor uzelf of voor uw evennaaste een of andere gunst te verkrijgen, dan stelt ge een daad van vertrouwen en van liefde. O, kijk eens, broeders, wat ge iedere dag opnieuw voor de hemel kunt verdienen door gewoon uw werk te doen, als ge het maar doet voor God en voor uw zielenheil! Wat belet u telkens als ge de klok hoort slaan, aan de vergankelijkheid van het leven te denken en bij uzelf te zeggen: de uren gaan voorbij, de dood nadert, ik ben op weg naar de eeuwigheid. Ben ik klaar om voor Gods rechterstoel te verschijnen? Ben ik niet in staat van zonde?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 20]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Door de verering van deze laatste Beeltenis werden talrijke genaden bekomen, zodat de copies en de reprodukties over de hele wereld verspreid werden. Zo vervulde men het verlangen van God die reeds bij de eerste verering van de afbeelding van Gods Barmhartigheid te Plock gezegd had: "Ik wens dat deze Beeltenis vereerd wordt, eerst in uw kapel en dan in de gehele wereld" [Db 47]. Dit schilderwerk staat nu op het linker zijaltaar van de kapel van de zusters van de Moeder Gods der Barmhartigheid te Krakow-Lagiewniki.
Het werk van Batkowski vond een plaats in de kleine kerk van de Goddelijke Barmhartigheid te Krakow, in de Smolenskstraat. Tenslotte werd de eerste tableau van A. Hyla die door moeder Krzyzanowska naar Wroclaw gebracht en in de kerk gehangen van het Heilig Hart waarmee het klooster van de zusters verbonden is.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 20]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Natuurlijk zal die eenheid zich niet zonder moeite verwezenlijken, de mensheid zal niet tot die gouden tijd komen langs vlakke wegen: alle funderingen van de Kerk zijn gemetst met het bloed van de martelaars vermengd met het zweet van de apostelen.
Er staan dus harde strijd en felle weerstand te wachten. Er zal bloed vloeien, de geest der duisternis zal zijn listen en verleidingen weer opstapelen, er staan de Kerk de tot nu toe verschrikkelijkste vervolgingen te wachten, maar anderzijds moet geleerd worden Gods gedachten te peilen en te lezen in de wet van zijn macht. Alle bewonderenswaardige uitvindingen van de moderne tijd hebben hun onverwachte doel. Zou God vandaag de geheimen en verborgen schatten van de schepping voor de mens ontsluieren, zou hij in zijn handen alle wonderbare instrumenten zoals de damp, het magnetisme, de elektriciteit gelegd hebben met als enige doelstelling zijn hovaardigheid aan te wakkeren en er de slaven van zijn egoïsme en hebzucht te maken? Dat was niet wat hij door de profeet uitdrukte toen die zei: Ik zal mijn woord vleugels geven, het vuur voor mijn wagen spannen, mijn apostelen als in een wervelwind opnemen en hen in een oogwenk verplaatsen tussen de barbaarse naties.
Zo is de tijd nabij waarop Jezus Christus een volledige overwinning zal boeken en in waarheid zichzelf de God der aarde noemen: "Deus omnis terrae vocabitur" [Is 34,5].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [09/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 229]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
De opwellingen van het hart
Gewoon van onvoorziene beslissingen te nemen, door de opwellingen van zijn hart te volgen, nam de prior bij zijn terugkeer uit Canada twee initiatieven die aantonen dat hij in staat was onverwacht in te grijpen.
Sinds de militaire staatsgreep van 1973 kende Uruguay een dictatoriaal regime. Een verslag van Amnesty International meende dat dit het land was in de wereld met de meeste politieke gevangenen in vergelijking met het aantal inwoners. In 1980 richtte het militair bewind een referendum in over de nieuwe grondwet die door een overgrote meerderheid van 57,2% op 30 november door de kiezers verworpen werd. Een reactie met een nieuwe machtgreep van de militairen werd gevreesd. Twee jonge Uruguayanen die in Taizé verbleven om bij het onthaal te helpen drukten hun vrees uit bij de prior. Broeder Roger, met de onstuimigheid die hem eigen was, besliste een telegram te sturen naar de president van Uruguay. De tekst die met de twee jonge Uruguayanen werd opgesteld was de stijl van de prior getrouw: "Kwets het geweten van de jongere christelijke generaties niet door de uitslag van de verkiezingen te verwerpen. Ik vraag het in naam van vele jongeren over de wereld."
In feite trachtten de militairen niet met de macht de nieuwe grondwet die ze hadden voorbereid op te leggen. De historici zijn het eens om te menen dat het referendum een keerpunt betekende in het politiek leven van het land dat geleidelijk terugviel op een normale democratische trend.
Zijn tweede spontaan gebaar stelt hij begin december. Een zware aardbeving had het zuiden van Italië getroffen en bijna drie duizend slachtoffers en veel schade geëist. De Europese Jongerenbijeenkomst moest in Rome doorgaan einde deze maand. Broeder Roger besliste om zijn vertrek te vervroegen en enkele weken door te brengen met de beproefde bevolking. Op 13 december betrok hij met meerdere Broeders een dorp ten noorden van Salerno om vandaar met een bestelwagen twee weken lang van dorp tot dorp rond te trekken om hulp en steun te brengen. Ondanks de hachelijke omstandigheden werd dit verblijf door Broeder Roger uitgebuit om zijn Brief uit Italië op te stellen, die hij tijdens de bijeenkomst in Rome publiceerde.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 150]
Herodes de Grote
Intriges
Deze diplomatieke handigheid van Herodes werd zwaar op de proef gesteld door de burgeroorlog die woedde tussen Antonius en Octavianus, de latere Augustus. Zijn trouw aan Antonius kon hem zijn loopbaan kosten. Maar zoals gewoonlijk had hij geluk. Onder druk van Cleopatra beval Antonius aan Herodes om de Nabateeërs aan te vallen in plaats van zijn krachten te verspillen tegen Octavianus. Ondanks dat riskeerde de nederlaag van Antonius bij de slag van Actium in 31 v. J.C. Herodes bloot te stellen aan de wraak van de overwinnaar. Sluw en berekend nam Herodes het risico om Augustus op te zoeken in Rhodes, maar niet vooraleer de terechtstelling van Hyrcanus II te bevelen, een oude onschadelijke man die hij echter aanzag als een rivaal voor het koningschap.
De gevaarlijke reis naar Rhodes betekende ook de ondergang van Mariamne, Herodes favoriete echtgenote. Hij kon niet verdragen dat ze zou hertrouwen in geval dat Augustus hem zou uitschakelen. Hij herhaalde zijn bevel dat hij al heimelijk gaf ten tijde van Marcus Antonius bezoek: haar doden indien hij niet levend weerkeerde. Degenen die gelast waren om haar te doden openbaarden haar tweemaal de orders die ze gekregen hadden en bekochten dit met hun leven door hun trouw aan de koningin. De eerste maal werd Jozef, oom en schoonbroer van Herodes, door Salome, zus van de koning, beschuldigd met Mariamne geslapen te hebben: hij werd prompt gedood. Tijdens het bezoek van Herodes aan Augustus werd de tweede beschermer van Mariamne, een zekere Soemus op zijn beurt door Cyprus en Salome beschuldigd van een verbintenis met Mariamne. Tegelijk beschuldigden ze Mariamne van een complot tot vergiftiging van haar man. Mariamne en haar moeder Alexandra werden beiden ter dood veroordeeld door Herodes, de eerste in 29 en de tweede in 28 v. J.C.
Volgens Josephus ging Mariamne de dood in "met een rustige houding, zonder enige emotie op haar gezicht," met de durf een Hasmonische prinses waardig. Haar moeder echter, in een wanhoopspoging om haar vel te redden, haalde zich de schaamte op het lijf. Ze verweet haar dochter slecht gedrag tegenover haar echtgenoot en vernederde haar in het openbaar daar aan haar haren te trekken. Alexandra ontsnapte tijdelijk aan haar beul. Een jaar later richtte ze een complot in om Herodes op de troon te vervangen. Aan Herodes hof hield een geheim nooit lang stand alvorens Herodes het te horen kreeg. De naam van zijn schoonmoeder kwam op een lange, maar nog onvolledige lijst, van de door Herodes terechtgestelde leden van de koninklijke familie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Zeven kardinalen besloten toch in het geheim te vertrekken en gingen onderhandelingen aan met de [pseudo]kardinalen van Benedictus XIII. Zij besloten het Concilie van Pisa [1409] bijeen te roepen, waarbij beide pausen aanwezig zouden moeten zijn. Via een afzettingsprocedure zou er door de kardinalen vervolgens een nieuwe paus gekozen worden.
Beide pausen lieten echter verstek gaan, waarop het concilie besloot om beide pausen af te zetten als schismatisch, ketters, en plegers van meineed. Petrus Philarges werd door de kardinalen gekozen tot [tegenpaus] Alexander V, waardoor het conflict alleen maar verhevigd werd: een periode van drie pausen:
Gregorius XII: met de steun van o.a. Duitsland en Italië
Benedictus XIII: met de steun van Spanje, Sardinië, Schotland, Corsica en een deel van Frankrijk
Alexander V: met de steun van het grootste deel van Frankrijk en talrijke hervormingsgezinde orden
Tegelijkertijd was door Gregorius XII, die nog 10 kardinalen had gecreëerd, een concilie in Cividale del Friuli bij Aquileia bijeengeroepen, die overigens door een kleine groep werd bezocht. Tijdens deze bijeenkomst werden de tegenpausen Alexander V en Benedictus XIII op hun beurt veroordeeld tot vernietigers van de kerk en afgezet, maar hun oproep ging onopgemerkt voorbij.
Uiteindelijk bracht het Concilie van Konstanz [1414-1418], dat op aandrang van Sigismund van het Heilige Roomse Rijk bijeengeroepen werd, de oplossing. Gregorius XII liet zich op deze bijeenkomst onder andere vertegenwoordigen door Carlo I Malatesta. Op 4 juli 1415 diende Malatesta namens Gregorius zijn ontslag in, wat door alle kardinalen geaccepteerd werd. De aanstellingen van de kardinalen door Gregorius werden erkend om zo de Correr-familie te vriend te houden. Ook Benedictus XIII, afgezet in 1417 en levend in ballingschap in Spanje tot aan zijn dood in 1423, en Johannes XIII [de tegenpaus die als opvolger van Alexander V in 1410 was gekozen, en vanaf 20 maart 1417 leefde in gevangenschap] werden afgezet. Hierdoor kwam een einde aan het Westers Schisma.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3382 van 7/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder die hetzelfde lied herhaalt: keer terug, keer terug. De Heer wacht op u met de immense liefde van de Vader. Leef niet in zonde. Wees bekeerd. Laat uw armen niet zakken. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Aanvaard het evangelie van Mijn Jezus met moed en getuig overal met uw eigen leven dat u tot de Heer behoort. Hij alléén is uw alles en u kunt niets doen zonder Hem. Ik nodig u uit tot gebed en tot het leven naar de boodschappen. U leeft in een tijd van een grote geestelijke strijd. De Rozenkrans is het wapen dat ik u aanbied voor deze grote strijd. Ook vraag ik u om u toe te wijden aan Mijn Onbevlekte Hart. Ik wens u tot Hem te leiden Die uw enige Weg is, Waarheid en Leven. Moed. Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis moeten dragen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 9]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
De H. Johannes van het Kruis beschrijft het verschijnsel van de transverberatie als volgt: "De ziel die in vuur en vlam staat voor de liefde Gods, wordt binnenin aangevallen door een Serafijn die ze met een vlammende pijl doorboort. Dit laat de ziel verwond achter, waardoor ze lijdt aan de overvloed aan goddelijke liefde."
De Eerste Wereldoorlog was nog steeds aan de gang, en in juli 1918 deed Paus Benedictus XV, die de oorlog "de zelfmoord van Europa" noemde, een oproep aan alle Christenen om te bidden voor het einde van de oorlog. Op 27 juli van datzelfde jaar offerde Pater Pio zichzelf op om het einde van de oorlog te bekomen. Tussen 5 en 7 augustus 1918 kreeg Pater Pio een visioen waarin Christus verscheen en zn zijde doorboorde. Het resultaat hiervan was dat Pater Pio een lichamelijke wonde had aan zn zijde. Dit verschijnsel wordt een "transverberatie" beschouwd, of het doorboren van het hart om de liefdesband met God aan te duiden.
In de H. Johannes Cantius Kerk in Chicago [V.S.] ligt een relikwie van Pater Pio, namelijk een stuk katoen met een bloedvlek veroorzaakt door "de wonde van de transverberatie van het hart" in Pater Pios zijde.
Deze transverberatie was het begin van een zeven weken durende periode van geestelijke onrust voor Pater Pio. Eén van zn Kapucijnerbroeders vertelt over deze periode: "Tijdens deze tijd leek zn hele voorkomen veranderd, alsof hij was overleden. Hij weende en zuchtte de hele tijd, en zei dat God hem verlaten had."
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
06-12-2010
6 december 2010
6 december 2010
1. 6 december: Sinterklaas
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 19]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Janice: En wat met materiële dingen? Materiële zaken leiden ons niet naar de hemel maar ze kunnen er voor zorgen dat we niet in de hemel komen, nietwaar? Ivanka: Ja. Door die dingen als het belangrijkste in ons leven te beschouwen!
Janice: Zegt u dat de Gezegende Moeder wil dat we ons vewijderen van mensen, plaatsen, en dingen die ons weghouden van het pad naar het koninkrijk van de hemel? Ivanka: Als we van God houden, zullen we dat doen.
Janice: Is het daarom dat we door ziekte, lijden, ouderdom en dood moeten gaan? Ivanka: Deze ervaringen bevrijden ons van gehechtheden die vergankelijk zijn. De Gezegende Moeder vraagt ons te vasten met liefde omdat de verdienste groot is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Tekens: Israël, hevige brand in het Karmelgebergte brengt ons wel heel dicht bij de roots van ons Christendom
In Fatima verscheen Onze Lieve Vrouw op de laatste verschijningsdag als Onze Lieve Van Karmel. In Garabandal verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. In talrijke andere verschijningen nam ze op een bepaalde dag de titel aan van Onze Lieve Vrouw van Karmel. De verering en de gebruiken rond het bruine scapulier vond zijn oorsprong in 1251 toen de Maagd Maria als Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel aan de Heilige Simon Stock het scapulier overhandigde. De profeet Elia woonde op de Karmelberg en een grot wordt vandaag de dag nog aangewezen als de grot van Elia.
OLV van de Berg Karmel overhandigt het bruine scapulier aan Simon Stock
De brand begon vrijdag uit te slaan en in eerste instantie lieten veertig cipiers aan boord van een bus hun leven in de bosbrand. Het merendeel onder hen waren gevangenisbewakers. De cipiers waren op weg naar de gevangenis Damon, om te helpen bij de evacuatie van zowat 500 gedetineerden. Volgens de krant Haaretz heeft premier Benjamin Netanyahu enkele Europese landen en Rusland om hulp gevraagd om de brand te bestrijden.
Eerder werd er gemeld dat er bij een spectaculaire bosbrand in het noorden van Israël, ter hoogte van de havenstad Haïfa, meerdere mensen waren omgekomen. Volgens de staatsradio ging het om een bus met 50 gevangenen, omgekiept en ingesloten door het vuur. Volgens de gezaghebbende krant Haaretz woedt het vuur in de Carmel en vervoerde de bus 50 cipiers. Op gezag van de Israëlische penitentiare dienst meldde de Jeruzalem Post dat de bus geen enkele gevangene vervoerde.
De uitgebrande bus waar de 40 cipiers de dood vonden
Wel heeft de dienst besloten 500 gevangenen uit de gevangenis van Damon te evacueren en tijdelijk onder te brengen in nabijgelegen gevangenissen, aldus Haaretz. In Damon worden Palestijnen om veiligheidsredenen vastgehouden of omdat ze zonder papieren in Israël waren.
Reddingswerkers evacueerden tientallen woningen en hielden het verkeer tegen. Ook zijn studenten van de Universiteit van Haïfa in veiligheid gebracht, net als een kibboets en een hotel. Tientallen brandweerlieden, geholpen door blusvliegtuigen, bestrijden de vuurzee, aldus de krant Jeruzalem Post.
Het vuur, dat volgens de Post nabij de Druzische plaats Osafia om een nog onbekende reden is uitgebroken, grijpt snel om zich heen vanweg de strenge wind, zo citeert Haaretz een hoge politie-officier.
36 uur na zijn ontstaan is de grootste bosbrand die Israël ooit kende nog altijd niet onder controle. Drieduizend brandweerlui zijn ingezet om het vuur te bestrijden. 17.000 mensen zijn op de vlucht.
Bij de ergste bosbrand uit de geschiedenis van Israël kwamen al 42 mensen om het leven. Zeventienduizend bewoners moesten hun huizen verlaten. Het vuur is inmiddels nog steeds niet onder controle. De Brandweer hoopt het vuur tegen vanavond onder controle te krijgen. Maar mogelijk zal het nog 48 uur duren voor de vuurhaard is gedoofd, afhankelijk van de wind en de temperatuur.
Gisteren bereikte het vuur de eerste buitenwijken van de Noord-Israëlische havenstad Haifa. De brand naderde ook de universiteit van de stad. Verschillende landen sturen hulp in de vorm van brandweermannen, blusvliegtuigen en -helikopters. De slachtoffers van de bosbrand waren voornamelijk cipiers aan boord van een bus.
Tegen zondagavond was de ergste brand uit de Israëlische geschiedenis onder controle. Het vuur brak donderdagavond uit in de omgeving van de havenstaad Haïfa, in het noorden van het land. Meer dan 3.000 reddingswerkers streden tegen de verwoestende bosbrand in het Karmelgebergte. 22 buitenlandse blusvliegtuigen hielpen de Israëli's het vuur te bedwingen.
Er zijn twee jongens van zestien opgepakt die donderdagvoormiddag in een bos in de buurt van hun dorp een vuurtje hadden gestookt om een waterpijp te roken en koffie te zetten. Van die plaats breidde het vuur zich uit. De twee broers zijn opgepakt voor onvoorzichtigheid en nalatigheid, niet voor opzettelijke brandstichting. 4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 283]
Preken
Wilt ge gelukkig zijn?
Alle onaangenaamheden die ge ondervindt, zijn in werkelijkheid slechts middelen om u naar uw einddoel te leiden: ik zal het u onomstotelijk en zonneklaar aantonen. Op de eerste plaats heeft Jezus Christus door Zijn lijden en dood onze handelingen eeuwigheidswaarde verleend. Wat er ook in ons hart omgaat, waartoe we ons lichaam ook gebruiken, het zal zijn beloning niet missen, wanneer we het als goede christenen aan God opdragen. Misschien denkt ge bij uzelf : dat is me toch niet helemaal duidelijk. Wel, als deze woorden niet toereikend zijn, luister dan nog 'n ogenblik, en ge zult weten hoe ge heel uw doen en laten verdienstelijk kunt maken voor de hemel zonder iets aan uw dagelijks leven te veranderen. Ge hoeft alles slechts te doen met de bedoeling God te behagen. Daardoor zal uw taak niet zwaarder of pijnlijker worden, integendeel: zij zal u lichter vallen en aangenamer zijn. Richt uw gedachten op God meteen als ge 's morgens opstaat maak een kruisteken en zeg tot Hem: "Mijn God, ik geef U mijn hart, en omdat Gij zo goed zijt mij weer een nieuwe dag te schenken, vraag ik U de genade dat alles wat ik vandaag zal doen tot Uw eer en glorie moge strekken en tot heil van mijn ziel."
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 19]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
In 1942 te Lwow heeft de schilder Stanislas Batkowski, op aanvraag van de zusters van de Congregatie van de Moeder van de Barmhartigheid, een nieuwe afbeelding geschilderd die in de kapel van de zusters te Warschau werd geplaatst, maar nog datzelfde jaar tijdens de opstand van Warschau is de kapel uitgebrand. Een jaar later vervaardigde dezelfde schilder een nieuwe afbeelding die op 6 oktober 1943 te Krakow aankwam.
Ondertussen had de schilder Adolf Hyla aan de overste van het klooster van Krakow voorgesteld een schilderij te vervaardigen naar de aanwijzingen van zuster Faustina en het werk van E. Kazimirowki. Deze beeltenis werd op 7 maart 1943 door Pater Andrasz plechtig gezegend in de kapel der zusters. Aldus waren er te Krakow twee beeltenissen. Kardinaal Sapieha, toevallig op bezoek, gaf de voorkeur aan het werk van A. Hyla, omdat dit het resultaat was van een belofte. Het bleek echter vlug dat dit werk te groot was voor het altaar waarop het werd geplaatst. Daarom bestelde de overste, moeder I. Krzyzanowska, bij de heer Hyla een tweede schilderij van de Barmhartige Jezus, ditmaal aangepast aan het altaar. Op 16 april 1944, werd in deze kapel voor het eerst de eerste zondag na Pasen gevierd ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid. Pater Andrasz zegende de nieuwe Beeltenis.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 19]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar er staat geschreven dat het Evangelie als getuigenis aan alle naties zal gegeven zijn op het einde der tijden.
"Alle volkeren," roept David uit, "alle volkeren tot op het einde der aarde zullen zich de Heer herinneren en naar hem terugkeren, want het rijk behoort de Heer toe en hij zal de naties beheren" [Ps 21].
Verder zegt David nog: Zijn heerschappij zal zich van zee tot zee strekken en van de stroom tot aan het uiteinde der aarde. De inwoners van Ethiopië zullen voor hem buigen, de koningen van Arabië en Saba zullen hun gaven aanbrengen [Ps 71].
Dan wendt de Heer zich via Isaias tot de Kerk: Breid je omheining uit, ontplooi het zeil van je tenten, bespaar niets, verleng je koorden en verstevig je palen. Want je zult links en rechts binnentreden, je nageslacht zal de naties erven en je zult de steden van de aarde vullen [Is 64,2,3,4].
Deze teksten zijn uitdrukkelijk, duidelijk en uit hun getuigenis vloeit klaar dat er een tijd zal komen waarin alle ketterijen, alle schismas vernietigd zullen orden en de ware godsdienst eenstemmig gekend en beleden zal zijn op alle plekken onder de zon.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [08/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 228]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Een foto is een herinnering aan het gebeuren: Broeder Roger in wit koorhemd zit geknield in de lutheraanse kathedraal van Dresden voor de icoon uit Frankrijk meegebracht en met naast hem de lutheraanse bisschop Hempel en de katholieke bisschop van de stad Mgr. Schaffran. Op de achtergrond in burgerkledij staat Broeder Alois de jonge opvolger in het geheim aangeduid.
Andere gebedsbijeenkomsten vonden plaats in Leipzig en Erfurt op 10 en 11 mei: "Wat onthouden [...] buiten de intense gezamenlijke gebeden in de katholieke en protestantse kerken?"
Een andere grote reis kenmerkte het jaar 1980: Noord-Amerika. Enkele Broeders waaronder Broeder Emile van Canadese herkomst en de prior, brachten eerst enkele dagen door in de fraterniteit in New York gevestigd, op de vijfde verdieping van een gebouw midden in Manhattan. De buurt waarin de fraterniteit woonde, achter de mooie lanen, droeg als bijnaam Hells Kitchen, de helkeuken. De beschrijving van Broeder Roger is zeer prikkelend: "Het gebouw is raakweg hersteld. We zitten op de hoogste verdieping. Het is al gebeurd dat het plafond openscheurt zodat we de hemel zien en de regen binnenvalt. De buurtbewoners hebben geen vast werk, ze leven van lapmiddelen. s Nachts is de buurt gevaarlijk. Op een morgen zag iemand onder ons dat de vuilnisophalers armen en benen uit een vuilbak trokken. Regelmatig wordt er bij ons ingebroken."
Op 1 oktober ging een avondgebed door in de Sint-Patrick kathedraal, op de hoek van de Fifth Avenue en de 50ste Straat. Deze neogotische kathedraal, de grootste in de Verenigde Staten, was die avond overvol en de laatsten stonden recht in de middenbeuk. Broeder Roger verheugde zich dat de uitdrukking bedevaart van hoop op aarde die avond waarheid werd: "een lange voorbereiding in de streek van New York maakte deze bedevaart mogelijk: ze kwamen te voet uit verschillende buurten, groepen staken de brug over met een kaars in de hand."
De reis ging verder met ontmoetingen in Washington, Ottawa, Toronto, Montréal. Broeder Roger vergezelde Broeder Emile die zijn familie bezocht in Timmins ten noorden van Canada.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 150]
Herodes de Grote
Intriges
De oude Hasmoneër Hyrcanus II was niet meer waardig het ambt van hogepriester te vervullen sinds zijn neef hem de oren had afgerukt en Herodes verving hem door een zekere Ananel, een priester uit Babylon. Deze keuze werd afgekeurd door Alexandra, de schoonmoeder van Herodes en dochter van Hyrcanus II en die het hogepriesterschap begeerde voor haar zoon van zeventien, Aristobulus. Ze deed beroep op haar goede vriendin koningin Cleopatra die aan haar man Marcus Antonius, overste van Herodes, vroeg om het ambt aan Aristobulus II toe te kennen. De list, eerst voordelig voor haar, draaide uit op een ramp. De jonge hogepriester, heel populair, botste op de jaloerse Herodes. Toen Aristobulus wat pret maakte met vrienden in het zwemdok van het paleis in Jericho, organiseerde Herodes het "per ongeluk" verdrinken van de jongeman. Gesteund door Cleopatra beschuldigde Alexandra, de moeder van het slachtoffer, Herodes van moord. Herodes kon ontsnappen door Marcus Antonius om te kopen die hem vrijsprak nadat hij hem in Egypte ontboden had voor uitleg.
De grootste bedreiging die boven Herodes hoofd hing was Cleopatra, koningin van Egypte. Ze was niet alleen een grote vriendin van Alexandra, zijn schoonmoeder die haar schoonzoon haatte, maar ze was ook een regerende vorstin die lonkte naar Herodes grondgebied en, vooral, zij was de vrouw van Marcus Antonius, de overste van Herodes. Gebruik makend van haar invloed bekwam Cleopatra het grootste deel van de Palestijnse en Pheniciaanse kuststrook, alsook de vruchtbare streek van Jericho. Als Cleopatra door Judea trok om haar gebieden te bezoeken was Herodes verplicht haar plechtig te ontvangen. De manzieke koningin probeerde hem te verleiden, waarschijnlijk om hem in onmin te brengen bij Marcus Antonius. Van zijn kant probeerde Herodes Cleopatra in zijn kamer te lokken om zich van haar te ontdoen. Maar zijn vrienden raadden hem aan afstand te houden om de gunst van Marcus Antonius te bewaren.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Na zijn verkiezing wilde Gregorius aanvankelijk toenadering zoeken tot Benedictus XIII om samen tot een oplossing te komen. Afgesproken werd om een bijeenkomst te organiseren in het Italiaanse Savona, Ligurië. Het waren de familieleden van Gregorius en Ladislaus van Napels [1399-1414] die Gregorius ervan weerhielden om af te reizen, hoewel er bij Gregorius zelf ook de angst bestond dat hij eventueel gevangengenomen zou kunnen worden door de rivaliserende partij.
Deze stagnatie zorgde voor onvrede bij de kardinalen, die Gregorius aan zijn belofte tijdens het conclaaf bleven herinneren. Om de kardinalen aan zich te blijven binden riep Gregorius XII op 4 mei 1408 een vergadering van kardinalen in Lucca bijeen, waarbij hij hen verbood de stad te verlaten. Om de steun aan hem te vergroten creëerde hij tevens vier kardinalen, inclusief 2 kardinaal-nepoten, waaronder de latere paus Eugenius IV, ondanks een andere belofte die tijdens het conclaaf was gemaakt: de nieuwe paus zou geen nieuwe kardinalen creëren.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3381 van 5/10/2010
Lieve zonen en dochters, u bent het beeld en de gelijkenis van God. Laat deze goddelijke aanwezigheid in u niet uitdoven. U behoort tot de Schepper en Hij draagt met vreugde zorg voor u. Open uw harten voor de heilige makende Genade van God. Ik ben uw Moeder en Ik ken ieder van u bij naam. Wees ontvankelijk voor mijn oproep, want dit is de enige weg waarop ik u kan leiden tot Mijn Zoon Jezus. Laat het licht van God in uw levens schijnen. Behoor niet tot de duisternis. U behoort tot het licht. Uw leven zou het licht moeten zijn voor uw broeders die geestelijk blind leven. Met uw voorbeeld en moedig geloof, zult u allen verlichten, en God zal u dat rijkelijk en met overvloedige genaden terugschenken. Kniel neer in gebed. Natal zal momenten beleven van grote smarten. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 7]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
Uit de briefwisseling van Pater Pio blijkt dat hij zelfs al vroeg tijdens zn priesterschap minder uitgesproken tekens had van de zichtbare stigmata waardoor hij later beroemd zou worden. In een brief uit 1911 beschreef Pater Pio aan zn geestelijk begeleider, Pater Benedetto uit San Marco in Lamis, dat hij al een jaar een bepaalde ervaring had: "Gisteravond gebeurde er iets dat ik niet kan uitleggen of begrijpen. In het midden van mn handpalmen verscheen een rood teken, de grootte van een muntstuk, vergezeld van acute pijn in het midden van de rode tekens. De pijn was meer voelbaar in het midden van de linkerhand, zelfs zo erg dat ik het nog altijd kan voelen. Ik voel ook pijn onderaan mn voeten."
Zijn hechte vriend Pater Agostino schreef hem in 1915 met een paar specifieke vragen, zoals wanneer hij voor het eerst visioenen was beginnen krijgen, en of hij de stigmata had gekregen, en of hij de pijnen van het Lijden van Christus voelde, zoals de doornenkroning en de geselingen. Pater Pio antwoordde dat hij visioenen kreeg sinds zijn noviciaatstijd [1903 - 1904]. Hij schreef dat, hoewel hij het voorrecht van de stigmata had gekregen, hij zo bang was van het verschijnsel dat hij de Heer smeekte om ze weg te nemen. Hij wilde niet dat de pijn zou weggaan, maar enkel de zichtbare wonden vermits hij deze als een onbeschrijfelijke en bijna ondraaglijke vernedering beschouwde. Op dat moment verdwenen de zichtbare wonden, maar in september 1918 kwamen ze terug. Pio zei echter dat de pijn altijd bleef en op sommige dagen en onder bepaalde omstandigheden heviger was. Hij zei ook dat hij inderdaad de pijn van de doornenkroon en de geselingen voelde. Hij kon niet precies zeggen hoe vaak, maar zei dat hij ze al een paar jaar tenminste ééns per week gekregen had. Deze ervaringen waren vermoedelijk de oorzaak van zijn slechte gezondheid waardoor hij thuis mocht blijven. Om zn godsdienstig leven als broeder te onderhouden, hield hij elke dag de Mis en gaf hij les op school.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 26 december [zie rubriek gebeden].
Henk
03-12-2010
3 december 2010
3 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 18]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Dikwijls, Ivanka, hebben mensen moeilijke familierelaties of moeilijkheden op het werk die ze onmogelijk kunnen veranderen. Wat moet iemand doen in dergelijke omstandigheden? Ivanka: Bid. Wijd die persoon en de situatie toe aan het Onbevlekte Hart van Maria en vertrouw op Jezus.
Janice: Bij degenen die van God houden zullen alle dingen en omstandigheden wel in orde komen, nietwaar? Ivanka: Ja, maar onze Gezegende Moeder waarschuwt ons andere mensen niet te beoordelen. Ze zegt ons altijd om de andere mensen lief te hebben en ervoor te zorgen. Dikwijls is het probleem dat we als groot aanzien bij anderen en dat het in feite óns probleem is dat we moeten oplossen. Als we bidden en vasten kunnen we de hulp van God bekomen om zeer moeilijke verstandhoudingen en toestanden op te lossen.
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 13]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Lieve broeders en zusters!
Wat dient er hier op deze plaats te worden gezegd over dit voltooide leven? Ik kende hem al heel lang, reeds vanaf 1961. Ik ontmoette hem de eerste maal bij de eerste misviering van Vr. Dobroslav Stojif en Vr. Gojko Musa op Tweede Kerstdag in 1961. Ik had toen reeds mijn eerste jaar voltooid op het seminarie van Visoko en hij had zich pas aangemeld voor het seminarie. We leerden elkaar kennen. Die magere knul vertelde mij dat hij aanvaard was voor het seminarie te Visoko en nu kwam hij zich aanmelden in het seminarie en zei hij mij dat hij naar Dubrovnik ging. Daarna bleven we bij elkaar en we werden hier in dit bisdom gewijd. We waren altijd bij elkaar, steunden elkaar, werkten tezamen, zij aan zij, vooral tijdens de periode dat ik hier pastoor was te Medjugorje. Zes jaar onder communistische overheden, toen we met Gods hulp alles moesten doen wat we konden doen in onmenselijke omstandigheden. Iedereen zocht ons op in die tijd van genade, in die tijd van de verschijningen, toen de communistische wereld en het goddeloze systeem begon te verkruimelen en de dageraad begon van een nieuwe wereld van vrijheid voor het Kroatische volk.
De grote Franse denker en schrijver Leon Bloy, een bekeerling en een vrome Katholiek gaf de uitdrukking aan een prachtige gedachte. De eerste vrouwelijke schijfster die toegelaten werd tot de Franse Academie, de Belgische Marguerite Yourcenar, zei dat het een van de mooiste citaten was uit de Franse literatuur. Het zegt: "De enige tegenslag die er bestaat, is geen heilige te zijn." Deze uitdrukking kan beangstigend zijn, maar wij moeten in het geheel niet angstig zijn om deze uitdrukking. Een mens is enkel zo heilig zoveel als hij of zij wenst te zijn. Of we wensen heiliger te worden, beter dan we zijn, hangt enkel van onszelf af.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 282]
Preken
Wilt ge gelukkig zijn?
Waarom broeders, is ons aards bestaan zo vol ellende? Als we het leven van de mens goed beschouwen, is het niets anders dan een aaneenschakeling van ongelukken: ziekte, leed, verdrukking, schade en verlies bedreigen ons van alle kanten. Waarheen we ons ook wenden, we zien overal kommer en droefheid. Ondervaag al uw medemensen, van de laagste tot de hoogste, ze spreken allemaal dezelfde taal. De mens kan op aarde alleen maar ongelukkig zijn, broeders, tenzij hij zich wendt tot God. En weet ge waarom? Neen, zult ge me zeggen. Wel, vriend, ik zal u de ware reden laten horen. Het komt omdat God ons in deze wereld heeft geplaatst als in een ballingsoord. Door ons aan rampen en onheil bloot te stellen, wil Hij ons hart losmaken van alles wat aarde en vergankelijk is, zodat het tenslotte enkel nog verlangt naar goederen, groter, zuiverder en duurzamer dan er in dit leven te vinden zijn.
Om ons beter te laten voelen hoe noodzakelijk het is om onze blikken op de eeuwige goederen te richten, heeft God ons hart zulke hoge en verregaande verlangens ingeschapen, dat niets op de wereld ons kan bevredigen. Nauwelijks immers hebben we ons aan een geschapen ding gehecht, nauwelijks bezitten we datgene wat we zo vurig hebben verlangd, nauwelijks hebben we er van genoten of we keren ons weer af en hopen ergens anders iets beters te vinden. Onze eigen ervaringen dwingen ons dus te bekennen dat het nutteloos is om hier beneden in vergankelijke dingen ons geluk te zoeken. Waarom zouden we van deze wereld troost verwachten? Al haar goederen zijn van voorbijgaande aard. Laten we ons liever richten op het edele en gelukzalige doel waarvoor God ons geschapen heeft. Wilt ge gelukkig zijn, vrienden? Zie dan op naar de hemel, want daar alléén zal uw hart ten volle verzadigd worden.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 18]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Op 22 februari 1931, gedurende haar verblijf te Plock, ontving zuster Faustina van Jezus de opdracht een Beeltenis te schilderen naar het model dat haar getoond werd [zie Db 47]. Ze zette zich in om te gehoorzamen, maar ze kon zelf niet schilderen. Toen ze in 1933 naar Wilno gezonden werd, sprak zij erover met haar biechtvader, E.H. Michel Sopocko. Deze gaf aan de schilder Eugeen Kazimirowski de opdracht de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid te schilderen naar de aanwijzingen van Zusters Faustina. In juni 1934 was de Beeltenis voltooid en in de gang gehangen van het klooster van de zusters Bernardijnen, dichtbij de Sint Michielskerk te Wilno, waar E.H. Sopocko rector was.
Bij de sluiting van het Jubeljaar der Verlossing 1935 werd deze Beeltenis overgebracht naar het heiligdom van Ostra Brama en daar van 26 tot 28 april in een gevelvenster van de eerste verdieping uitgesteld, zodat ze van ver te zien was [zie Db 89]. Op 4 april 1937 werd deze Beeltenis gezegend, met toelating van Mgr Romuald Jalbrzykowski, aartsbisschop van Wilno, en in de Sint-Michielskerk te Wilno gehangen. In 1941 erkende een commissie van experts de artistieke waarde van de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid en werd ze opgenomen in het patrimonium van religieuze kunst.
De Beeltenis stelt Christus voor in een bewegende houding, het hoofd omgeven door een kleine aureool, met licht neergeslagen ogen als een blik die van omhoog neerdaalt, de rechterhand opgeheven voor de zegen, terwijl de linkerhand het kleed lichtjes opent langs de zijde van het niet zichtbare hart, waaruit twee lichtende stralen neerdalen: een witte aan de linkerhand en een rode naar de rechterzijde van Jezus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 18]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar het volstaat een landkaart te bekijken om te herkennen dat de evangelische wet verre van aan alle volkeren verkondigd is en dat er vandaag ontelbare menigtes zijn die in de duisternis blijven en niets weten over de openbaring.
Zo heeft het centrum van Azië, de bergen in Tibet, alle betrachtingen van onze onversaagde missionarissen getrotseerd. De Nijl verstopt ons nog zijn bronnen zoals ten tijde van de Romeinen. Niemand heeft ons tot nu toe op een juiste manier kunnen inlichten over de gebruiken, de sociale en godsdienstige toestand van de volkeren uit equatoriaal Afrika, ondanks de recent gevonden grote meren en hoogvlaktes waar vroeger zandvlaktes en woestijnen vermoed werden. Engeland en andere naties hebben kolonies gesticht op de kusten van Oceanië, maar het binnenland van die oneindige werelddelen is onbekend. Het is duidelijk dat het Evangelie nog niet aan alle naties werd aangeboden!
Kan op dit ogenblik gezegd worden dat het met genoeg luister verkondigd werd, zodat degenen die weigerden ernaar te luisteren over een groot gedeelte van de aarde, in alle provincies van India, China en in de meeste schiereilanden geen excuus hebben?
Wat betekenen twintig of honderd, zelfs duizend priesters om een land als Frankrijk te evangeliseren, er de kennis van de goddelijke mysteries in te planten en er het vuur van te liefde te onderhouden? Maar China alleen door immense bevolking is ver verwijderd van deze vergelijking. Onder de driehonderd veertig miljoen inwoners van dit keizerrijk heeft het grootste aantal, ofwel nooit van onze godsdienst gehoord, ofwel hebben ze er maar een vaag en onvolledig idee van: ze leven en sterven zonder ooit een priester te hebben ontmoet. Behalve de noordelijke provincies telt Afrika maar vijf of zes verblijfplaatsen van missionarissen op de meer dan tweeduizend mijl lange kusten. Op elke pagina van de annalen van de Voortplanting van het Geloof staan die pijnlijke uitingen van het hart der apostelen: Bid de heer van de oogst dat hij werklui zendt om de immense oogst binnen te halen [Lk, 10,2].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [07/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 227]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Dit nadenken verfijnde de prior van Taizé om er enkele maanden later een oproep tot verzoening uit te putten.
Deze wil tot begrip en eenheid verzwakte nooit. In het appartement dat hij met Broeder Max in Rome betrok ontving hij velen: Meestal ernstige gesprekken in tijden waar soms openbare confrontaties onder christenen voortduren.
"Hoe de eenheid tot stand brengen wanneer de grote denkers op het openbaar plein redetwisten? Als men partij moet kiezen om te bestaan, houdt men dat niet uit. Wat kunnen we doen tegenover de ziekten in onze Kerk? Sommige, een klein aantal, laten zich in dit getwist meeslepen. Meerderen, het grootste aantal, vluchten deze confrontatie en verwijderen zich meteen van Christus.
Op de meest sombere momenten, wanneer de Kerk het meest ontmoedigd is, is er steeds bezieling en opflakkering gekomen. Dan gebeurden de diepe mutaties, niet degenen die verdelen, maar degenen die van binnenuit de bressen opvullen en verbinden met wat afgescheurd was."
In 1980 ging Broeder Roger voor het eerst naar Oost-Duitsland, op meermaals hernieuwd verzoek van de lutheraanse bisschop van Dresden, Johannes Hempel. Broeder Roger was vergezeld van drie Broeders, Alois alweer, Armin en Marek [een Poolse broeder die een maand eerder zijn eeuwige geloften had afgelegd]. Ze hadden een kopie van de icoon van het kruis meegebracht om die in de beuk van alle kerken waar gebedsbijeenkomsten zouden doorgaan op te richten. Ook twee kopieën van het glasraam van de Verheerlijking: een voor Dresden en een voor Erfurt.
Op de avond van 9 mei, in de Kreuzkirche voor duizenden jongeren uit Oost-Duitsland en zelfs uit Tsjecho-Slowakije, drukt hij zich gevoelig uit: "Een lang verwacht feest: gezichten van jongeren zien die we beminden zonder ze te kennen... Ze zaten samengedrukt tot in de hoogste galerijen." Na het gebed nodigde bisschop Hempel Broeder Roger uit bij hem thuis en deze noteerde: "[De bisschop] was zo aangedaan dat hij sprakeloos was. Hij beleefde een zo lang verwacht gebeuren. Laat in de nacht nam hij me mee naar huis, zette een plaat op en met de zijnen bleven we lang stilzwijgend naar de muziek luisteren."
De morgen daarop, daar zijn huis afgeluisterd werd, nam de bisschop Broeder Roger en een andere Broeder mee om langs de Elbe te stappen en vrijuit spreken. Johannes Hempel bevestigde later het belang van dit bezoek: "Volop in de periode van de Duitse Volksrepubliek was dit een moment van diepgaande hoop voor vele jongeren. Onze gesprekken zijn niet te vergeten, vooral deze langs de Elbe waar we vrij konden praten, ver van het politieafluisteren. Ook niet te vergeten is zijn spirituele openheid voor Gods wil en zijn geboden."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 149]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes kende een constant welslagen in zijn buitenlandse politiek. Romeins burger, zoals zijn vader Antipater, werd hij door Augustus behandeld als een gunsteling. Herodes genoot het bijzonder statuut van geassocieerd koning, vriend en bondgenoot van het Romeinse volk. Onder zijn bewind verdubbelde hij zijn grondgebied door inlijving van niet Joodse steden in Palestina en de gebieden ten noordoosten van Galilea, Trachonitis, Batanea, Auranitis en de districten Ulatha en Paneas. Volgens Josephus had Augustus evenveel waardering voor Herodes als voor zijn beste vriend Marcus Agrippa. Maar tegen het einde van Herodes bewind had ook Augustus geen sympathie meer voor de koning der Joden.
Herodes kon zich, als tiran beschermd door een lijfwacht met Galliërs, Germanen en Thracen, opstellen als een attent en groothartig man voor zijn Joodse onderdanen. De haven van Caesarea die hij bouwde lag aan de basis van de internationale handel van het land. Tijdens de hongersnood van 25 v. J.C. kwam hij de armen te hulp. Om de economie aan te wakkeren in 20 en later in 14 v. J.C. verlichtte hij de belastingen van 33 naar 25 percent. Het leven van de gewone man was eerder aangenaam in zijn koninkrijk, ondanks de stalen greep van deze Griekse Idumeër die de Jood uithing.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Gregorius kwam uit een oude patriciërsfamilie en was de zoon van Niccolò di Pietro and Polissena. Na zijn studie theologie werd hij aangesteld als kanunnik in de kathedraal van Venetië. Op voordracht van de Venetiaanse senaat werd hij benoemd als diaken van de kerk van Corona op 23 maart 1377, een post die hij zou behouden tot 1390. Hij was tevens professor theologie aan de universiteit van Bologna.
Na diverse kerkelijke ambten werd hij op 12 juni 1405 tot kardinaal-priester van San Marco te Rome gecreëerd. Na de dood van paus Innocentius VII, op 6 november 1406, vond het conclaaf plaats en op 30 november 1406 werd hij gekozen tot paus Gregorius XII. Zijn kroning vond plaats op 19 december in de oude Sint-Pietersbasiliek.
Gregorius werd gekozen in de tijd van grote verdeeldheid binnen de Rooms-katholieke Kerk, het Westers Schisma. Hij kon rekenen op de steun van enkele Italiaanse prinsen en Ladislaus van Napels, die aan de paus in Rome zijn erkenning als koning van Napels te danken had. De tegenpaus Benedictus XIII in Avignon kende ook nog steeds een grote steun. Bij aanvang van het conclaaf was bepaald, dat het oplossen van het schisma de hoogste prioriteit was. Alle kardinalen bij het conclaaf werd meegedeeld, dat mocht hij verkozen worden en het probleem te zijner tijd opgelost zou worden, en dat het aan het College van Kardinalen vrij stond een nieuwe paus te kiezen in overeenstemming met alle nu nog strijdende partijen. Indien nodig zou dan de paus die in 1406 gekozen werd moeten terugtreden evenals de tegenpaus Benedictus [of zijn opvolger].
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3380 van 2/10/2010
Lieve zonen en dochter, het leven keerde zich tot de Liefde van de Heer, omdat de liefde sterker is dan de dood en krachtiger dan de zonde. Open uw harten en u zult in de Heer uw ware bevrijding ontmoeten. U bent de verkozenen en de Heer hoopt het beste voor u. Bid veel. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Geef het beste van u ten voordele van de redding der zielen. Ik ben uw Moeder en Ik weet wat er u te wachten staat. Bid, Bid, Bid. Aichi zal uit een bittere beker van pijn drinken. De dood zal komen en de vernietiging zal groot zijn. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 7]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Geestelijk lijden
Pater Pio geloofde dat de liefde van God onlosmakelijk verbonden was met lijden, en dat het lijden omwille van God de weg was om de ziel naar God te brengen. Hij voelde dat zn ziel verloren gegaan was in een chaotisch doolhof, in totale verlatenheid, alsof hij in de diepste put in de hel zat. Zijn volgelingen geloven dat Pater Pio tijdens deze periode van geestelijk lijden door de duivel werd aangevallen, zowel lichamelijk als geestelijk. Zijn volgelingen geloven ook dat de duivel listen gebruikte om Pater Pios kwellingen nog groter te maken; zoals verschijningen van een "engel van licht," en de wijziging of vernietiging van brieven van en naar zn geestelijk begeleiders.
Pater Augustinus bevestigde dit toen hij zei: "De duivel verscheen als jonge meisjes die naakt dansten, of als een kruisbeeld, of een jonge vriend van de monniken, of als de Geestelijke Vader of de Provinciale Vader, als Paus Pius X, een engelbewaarder, als de H. Franciscus en als Onze-Lieve-Vrouw.
Nu zijn er tweeëntwintig dagen voorbij gegaan, sinds Jezus de duivels toestond om hun kwaadaardigheid op mij te botvieren. Mijn Vader, mijn hele lichaam is gekneusd van de slagen die ik tot op heden van onze vijanden heb gekregen. Meerdere keren trokken ze mn kleed uit, zodat ze mn blote vlees konden raken."
Broeder Gabriele Amorth, de hoofdexorcist van Vaticaanstad, zei in een interview dat Pater Pio in staat was om echte verschijningen van Jezus, Maria en de heiligen te onderscheiden van de illusies die door de duivel gecreëerd werden. Hij deed dit door zn geestestoestand en zn gevoelens te analyseren tijdens de verschijningen. In één van Pater Pios brieven zegt hij dat hij temidden van zn beproevingen geduldig bleef dankzij zijn rotsvaste geloof dat Jezus, Maria, zn engelbewaarder, de H. Jozef en de H. Franciscus altijd bij hem waren en hem altijd hielpen.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
02-12-2010
2 december 2010
2 december 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, vandaag bid Ik hier samen met u opdat u de nodige krachten zou opdoen om uw harten te openen en zich aldus bewust te worden van de krachtige liefde van de lijdende God. Door dit, Zijn liefde, goedheid en zachtmoedigheid, ben ook Ik met u. Ik nodig u uit, dat deze bijzondere tijd van voorbereiding, een tijd van gebed, boete en bekering zou mogen zijn. Mijn kinderen, u hebt God nodig. U kunt niet voorwaarts gaan zonder Mijn Zoon. Als u dit begrijpt en aanvaardt zal, wat u beloofd is, worden verwezenlijkt. Door de Heilige Geest zal het Koninkrijk des Hemels in uw harten geboren worden. Ik leid u hiertoe. Dank u."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 17]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: En wat met het onvrijwillige vasten? Ivanka: God houdt van Zijn mensen. Voor degenen die niet kunnen of willen vasten, geeft Hij hen het onvrijwillige vasten.
Janice: Waarom? Ivanka: Het vasten geneest ons van de ziekte van de zonde.
Janice: De Gezegende Moeder heeft ons gevraagd om ons te onthouden van zondige plaatsen, zondige situaties, en zondige sensuele ervaringen, nietwaar? Ivanka: Ze zegt dat haar kinderen moeten vasten met hun ogen, hun tong, hun handen, hun voeten, hun oren.
Janice: Buigt de wil van een persoon door het vasten naar de adem van God? Ivanka: Inderdaad! Zonder vasten kunnen we God niet ervaren.
Janice: Hoe kunnen we vasten i.v.m. mensen? Ivanka: Dikwijls kiezen we onze kameraden, gezellen, partners. Het is daar dat we onze liefde voor God door onze keuzes kunnen tonen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Statististieken oktober 2010
Aantal Heilige Communies: 195.000 Aantal concelebrerende priesters: 5.020 [167/dag]
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 12]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Deze kruisberg, die hij dagelijks, in elke weersomstandigheid, beklom, samen met de bedevaarders, zodat ze een beleving konden hebben van de berg Tabor, onderaan, aan de voet van het kruis. De Kruisberg was veranderd in zijn eigen Tabor: Calvarie en Tabor, Kruisberg en Tabor, waar Vader Slavko werd omgevormd in wat de Calvarie voor Jezus was, volgens het Evangelie van Johannes: de uiteindelijke verheerlijking van de Zoon van God. Als ik tot Verrijzenis kom, zal ik allen naar mij toehalen ... Vader, U hebt mijn naam verheerlijkt ... het kruis als een uiteindelijke overwinning, het Kruis waarvan de Tabor een voorbode was.
Heer, het is goed voor ons om hier te mogen zijn ... en Slavko bleef daar, beneden dat gewijde kruis, op de Kruisberg, zijn kruis dragend voor de ontelbare bedevaarders, de kruisen van Medjugorje, de kruisen van zijn mensen, van de Kerk en van het Bisdom. Hij verliet ons niet zoals de Heer ons verliet. Niet op een sofa, noch op een bed, noch omgeven door broeder en dierbaren, maar onder het kruis, op een koude rots in Herzegovina. Hoeveel symboliek ligt er niet in deze dood? Vr. Slavko: u bracht uw kruis hier aan de voet van Gods kruis, u liet het hier achter, zodat u daarbij, in uw eigen door, ons ook in grote getale naar hier zou leiden: de plaatselijke Bisschop, het volledige Bisdom, zon groot aantal andere broeders priesters, gelovigen, bedevaarders die duizenden kilometers aflegden om "Dank u en tot ziens," te zeggen. Een dood die als een ontmoetingsplaats is die ons allen verzamelt in éénheid en waarin we allen dezelfde zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 281]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
Wel broeders, wanneer we dit alles geduldig verdragen met als enig doel de goede God te behagen, verwerven we onze onschatbare diensten voor de eeuwigheid. Ge moet het hele jaar door hard werken, ge krijgt lasten waar ge bijna onder bezwijkt. Soms dreigt het leven u de adem af te snijden! O broeders, wat een kostbare kans! Ge kunt haar aangrijpen, als ge wilt, en ge hoeft er niets voor te doen dan uw dagelijkse werk. Draag uw zorgen over aan de goede God, verhef uw hart tot de Heer en bid: "Lieve Jezus, ik verenig mijn lijden met uw lijden, mijn pijn met uw pijn. Schenk mij de genade om altijd tevreden te zijn in de staat waarin Gij mij hebt geplaatst. Ik zal uw heilige naam zegenen bij alles wat mij overkomt!" Ja, broeders, als ge het grote geluk had om u op die manier te gedragen, zouden al uw lasten en uw zorgen even zo kostelijke vruchten worden die ge de goede God in het uur van uw dood zoudt aanbieden. Op deze manier immers kan ieder van u in zijn eigen omstandigheden een soort versterving beoefenen en zich grote verdiensten verwerven voor zijn eeuwige zaligheid.
Verder zeg ik u dat er aalmoezen zijn die iedereen kan geven, want een aalmoes hoeft niet altijd te bestaan uit het spijzen van de hongerigen of het kleden van de naakten. Integendeel, alle diensten die ge uw evennaaste bewijst, naar het lichaam of naar de ziel, zijn als aalmoezen te beschouwen, zolang ge tenminste handelt in de geest van de liefde. Wie weinig heeft, hoeft maar weinig te geven en wie niets kan geven, kan misschien iets uitlenen. Wie geen zieken kan verzorgen, kan hen in ieder geval bezoeken, hij kan hen een paar troostwoorden zeggen en voor hen bidden, opdat zij een vruchtbaar gebruik van hun ziekte mogen maken. Ja, broeders, alles is groot en kostbaar in de ogen van God, wanneer ge u door de godsvrucht en liefde laat inspireren? Jezus Christus heeft ons immers gezegd dat er zelfs geen glas water onbeloond zal blijven.
Ge ziet dus, broeders, al zijt ge straatarm, een aalmoes kan er altijd af. En tenslotte is er ook een soort gebed dat ge doorlopend kunt verrichten zonder dat uw zaken er onder lijden, al hebt ge het nog zo druk. Luister maar: het bestaat hierin dat ge in alles wat ge doet, enkel en alleen tracht de wil van God te vervullen. Zeg me, broeders, is het dan zo moeilijk in al uw bezigheden, hoe gering ze ook zijn, de wil van God te volbrengen? Ja, dat soort gebed maakt alles verdienstelijk voor de hemel, maar buiten Gods wil om bewerkt ge uw eigen ondergang. Hoeveel goede daden blijven er uiteindelijk niet onbeloond, terwijl ge ze met dezelfde moeite vruchtbaar had kunnen maken voor het eeuwige leven?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 17]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Op 22 februari 1931, gedurende haar verblijf te Plock, ontving zuster Faustina van Jezus de opdracht een Beeltenis te schilderen naar het model dat haar getoond werd [zie Db 47]. Ze zette zich in om te gehoorzamen, maar ze kon zelf niet schilderen. Toen ze in 1933 naar Wilno gezonden werd, sprak zij erover met haar biechtvader, E.H. Michel Sopocko. Deze gaf aan de schilder Eugeen Kazimirowski de opdracht de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid te schilderen naar de aanwijzingen van Zusters Faustina. In juni 1934 was de Beeltenis voltooid en werd deze in de gang gehangen van het klooster van de zusters Bernardijnen, dichtbij de Sint Michielskerk te Wilno, waar E.H. Sopocko rector was.
Bij de sluiting van het Jubeljaar der Verlossing 1935 werd deze Beeltenis overgebracht naar het heiligdom van Ostra Brama en daar van 26 tot 28 april in een gevelvenster van de eerste verdieping uitgesteld, zodat ze van ver te zien was [zie Db 89]. Op 4 april 1937 werd deze Beeltenis gezegend, met toelating van Mgr Romuald Jalbrzykowski, aartsbisschop van Wilno, en in de Sint-Michielskerk te Wilno gehangen. In 1941 erkende een commissie van experts de artistieke waarde van de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid en werd ze opgenomen in het patrimonium van religieuze kunst.
De Beeltenis stelt Christus voor in een bewegende houding, het hoofd omgeven door een kleine aureool, met licht neergeslagen ogen als een blik die van omhoog neerdaalt, de rechterhand opgeheven voor de zegen, terwijl de linkerhand het kleed lichtjes opent langs de zijde van het niet zichtbare hart, waaruit twee lichtende stralen neerdalen: een witte aan de linkerhand en een rode naar de rechterzijde van Jezus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 17]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Cornelius à Lapide, de meest bekwame Schriftgeleerde, uit de gedachte dat het einde der tijden niet zal komen vooraleer het christendom niet alleen bekendgemaakt en uitgedragen, maar ook gevestigd, georganiseerd werd en is, blijven bestaan als openbare stichting onder de mensen van alle ras en nationaliteit: in die mate dat voor het einde der eeuwen er geen enkel barbaars strand, geen enkel in de oceaan verloren eiland, geen enkele nu onbekende plek in de twee halfronden waar het Evangelie niet geschitterd heeft, waar de Kerk zich niet heeft geopenbaard met haar wetgeving, haar plechtigheden, haar overheid van bisschoppen en tweederangs herders en, ten slotte de grote profetie volkomen werd bevestigd: Er zal maar een kudde en een herder overblijven.
We beamen dit laatste gevoel. Het stemt beter overeen met de heilige Schriften, met Gods wijsheid en barmhartigheid die geen verschil maakt tussen beschaafden en barbaren, Grieken en Joden, maar het heil van alle mensen nastreeft en niemand uitsluit van het licht en de weldaad van de Verlossing. Uiteindelijk verzoent het zich beter met het gedrag van de Voorziening die dezelfde zorg draagt voor alle volkeren en ze achtereenvolgens oproept tot de kennis van zijn wet binnen de tijdspanne door zijn onveranderlijke beslissingen vastgelegd.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: Broeder Joseph
7. Film: Padre Pio, Miracle man [06/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 226]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Twee weken later was de prior in Rome. Op 17 januari 1980 werd hij in private audiëntie bij Johannes Paulus II ontvangen die zojuist de Hollandse bisschoppen, in synode verenigd, verliet. De Hollandse katholieke Kerk was nog niet uit de strubbelingen en verdeeldheid geraakt die haar al jaren teisterden. Broeder Roger leefde mee met de bezorgdheid van de paus voor deze Kerk: Met de armen op zijn werktafel steunend, verdiept en met gespannen trekken denkt Johannes Paulus II hardop na. Zijn woorden zijn duidelijk en onpartijdig.
"Hoe het in hem toevertrouwde oecumenisch pastoraat geen partij kiezen? Het is goed dat hij weet dat er overal ter wereld mannen, vrouwen en ook kinderen voor hem bidden." In bedekte termen herkende de prior van Taizé partij te kiezen en initiatieven van Johannes Paulus II te steunen om het gezag van Rome over de Kerk van Holland te herstellen. Trouw aan zijn overtuiging meende hij dat de eenheid met Rome een toetreding inhield en openbare kritiek over de pauselijke beslissingen en standpunten uitsloot. Dat verhinderde niet om openbaar gewaagde voorstellen en vooruitstrevende wensen voor de oecumene te doen. Sommige oude vrienden van Taizé, waaronder Henri Guillemin, spraken steeds meer dit groeiende papalisme tegen.
In werkelijkheid kon Broeder Roger geen breuken uitstaan, zowel binnen de Gemeenschap met de naaste vrienden [bvb. de franciscanen] of met de Kerken binnen de Kerken. Hij trachtte altijd, soms veel later, om de banden weer te herstellen, om te verzoenen. Getuige daarvan deze regels uit zijn dagboek: "In onze kerk praatte ik met christenen die integrist genoemd worden. Daarna kwamen er christenen die progressist heetten.
Terug thuis noteerde ik meteen deze woorden: zowel de integristen als de progressisten liefhebben. Vooral ze niet rug naar rug wegsturen, dat zou de middenweg zijn die van ons verwaande rechtvaardigen maakt en niet de arme in Gods huis."
In een spontaan gesprek met Pierre-Yves hebben we samen verder nagedacht.
We dachten: niemand kan de diepte beleven zonder openheid, en omgekeerd. Indien men alleen de diepte wil bereiken volstaat het maar zal dit niet alle huidige mogelijkheden van universaliteit in het mensenhart verwezenlijken. Indien men alleen de openheid nastreeft is dat belangrijk, maar hoe essentieel ook kan ze vuurwerk aansteken dat op de duur verblindt.
Geen openheid zonder diepte. Geen diepte zonder openheid. Zullen degenen die aangetrokken zijn door openheid degenen bezoeken die aan de diepte gehecht zijn, en omgekeerd, om te trachten elkaar te begrijpen?
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 148]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes richtte spelen en atletiekwedstrijden in, niet alleen in Caesarea maar ook in Jeruzalem tot grote schande van de orthodoxe Joden.
Herodes benoemde acht hogepriesters. Buiten Ananel en Aristobulus waren er Jezus [zoon van Phiabi], Simon [zoon van Boethos], Matthias [zoon van Theofilus], Joseph [zoon van Ellemm] en Joazar [zoon van Boethos].
Buiten zijn eigen grondgebied financierde Herodes tempels en openbare gebouwen in Rhodos, Antiochië en zelfs in Athene. Dichter bij zijn rijk profiteerden Tyre, Sidon, Byblos, Beiroet en Damascus van zijn vrijgevigheid.
Herodes beschouwde zich als een Joodse vorst maar bevorderde tegelijk de Griekse cultuur. In de niet Joodse steden van zijn koninkrijk gedroeg Herodes zich als een heiden en sponsorde hij heidense gebedsoorden. Hij was omringd door Griekse geleerden waaronder de beroemde Nicolaas van Damascus die zijn leermeester filosofie, retoriek en geschiedenis was. Hij diende hem ook als ambassadeur bij de keizer. Het historische meesterwerk van Nicolaas diende als referentie voor Flavius Josephus in zijn verhaal over Herodes in de Joodse Oudheden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 47: De Meliore Sydere [Van een betere Ster]
Innocentius VII [1404 - 1406]
Echte naam: Cosma dei Migliorati [Sulmona, ca 1336 - Rome, 6 november 1406]
Innocentius VII was Paus van 17 oktober 1404 tot 6 november 1406. Migliorati studeerde in Perugia en Padua. Cosma werd door Urbanus VI als Pauselijk Afgevaardigde naar Engeland gestuurd om er de Tiende, een vorm van winstbelasting, waarbij men een deel van de opbrengst dient te betalen, te innen.
Hij werd in 1387 aartsbisschop van Ravenna, en in 1389 werd hij aartsbisschop van Bologna en in datzelfde jaar creëerde paus Clemens VII hem kardinaal. Innocentius werd pas tot paus gekozen nadat hij gezworen had alles te doen om het Westers Schisma te beëindigen. Tijdens zijn pontificaat was Benedictus XIII [1394-1423] tegenpaus te Avignon. Innocentius weigerde op voorstellen van Benedictus in te gaan om tot overeenstemming te komen. Hij stierf plots in 1406.
Malachias spreuk is een woordspeling op de naam van de Paus [beter, meliorati, Migliorati] en eveneens een zinspeling op zijn wapen, waarin een ster te zien is.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3379 van 29/9/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Koningin van de Vrede en Ik kom uit de Hemel om u de Genade van de Vrede te schenken. U bent in Mijn Onbevlekte Hart en hebt niets te vrezen. U behoort enkel tot de Heer. Keer terug tot Hem die ziet wat verborgen is en u kent bij naam. U weet heel goed hoezeer een moeder van haar kinderen houdt. Vertel aan iedereen dat Mijn komst naar hier er niet is om u te misleiden. De mensheid heeft haar Schepper verlaten en is geestelijk zwak geworden. Ik vraag u om alles wat de Ware Liefe van God in u verlamd te ontvluchten. Kijk naar Jezus. Hij is uw hoop. Met mijn zoon Jezus zal u een betere toekomst hebben. Ik vraag u om uw gebeden te vermeerderen en krachtiger te bidden, zodat mijn plannen zouden worden verwezenlijkt. Laat de armen niet hangen. Ik wil dat Mijn Onbevlekte Hart uw dagelijks verblijf wordt. Draag uzelf elke dag op aan het Onbevlekte Hart en ik zal u meenemen naar Mijn Zoon Jezus. U bent vrij, maar Ik vraag u om de wil van Mijn Jezus te doen. De dag zal komen dat de mensen zullen wonen in een nieuw land. De mensheid zal echter eerst de grote beproevingen moeten doorstaan en de aarde zal worden hervormd. Alles wat u vandaag ziet zal anders zijn. De overwinning van God zal Onze overwinning zijn. Leef niet in deze wereld alsof u van deze wereld bent, want u behoort tot de Heer en u zult enkel Hem dienen. Een droevige gebeurtenis zal gebeuren in het land van het Heilig Kruis [Brazilië]. Er bestaat geen groter lijden. Het zal gebeuren op een vrijdag en de mensen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 6]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
In 1925 werd Pater Pio geopereerd aan een liesbreuk, en kort daarna vormde zich een grote cyste in zn nek die verwijderd moest worden. Nog een operatie was nodig om een kwaadaardige tumor op zijn oor te verwijderen. Na deze ingreep werd Pater Pio aan een radiologische behandeling onderworpen, die na slechts twee behandelingen al succesvol bleek.
In 1956 kreeg hij een ernstig aanval van "exsudatieve pleuritis." De diagnose werd bevestigd door professor Cataldo Cassano, die persoonlijk de waterachtige vloeistof uit het lichaam van Pater Pio trok. Pio bleef vier opeenvolgende maanden bedlegerig.
Toen hij oud was, werd Pio gekweld door artritis.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
30-11-2010
30 november 2010
30 november 2010
1. De sluier wordt dunner
Uit de mailbox
... Ik ben ook bij [...] geweest in het huis op de Podbrdo [niet ver gelegen van het Witte Kruis, de plaats van de eerste verschijning]. Zij nam mij mee op haar slaapkamer om mij haar nieuwe kast te laten zien en wat zag ik : een televisietoestel.
Ze zei mij: "ja, wij staan vlak voor de gebeurtenissen en ik wil kunnen zien op de televisie wanneer het gebeurt, wat er gebeurt in de wereld, want ik zit hier anders zonder enige informatie ..."
Gods tijden zijn echter onze tijden niet en "we staan vlak voor de gebeurtenissen" kan in Gods tijd gerust naar een aantal maanden worden omgerekend, maar de ontwikkelingen kunnen ook reeds vroeger gebeuren.
Wat weinigen weten over het eerste geheim [een verspreking in een interview met Janice T. Connel]
Janice: Mirjana, wat betreft het eerste geheim hebben sommige mensen gezegd dat u zei dat een volledig deel van de planeet zou verlaten/doods zijn ... zou volledig verwoest zijn. Geen enkel leven zou nog groeien op die plaats. Is dat waar? Mirjana: Ik kan me niet herinneren dat ik daarover met iemand sprak. Vraag de mensen alstublieft om niet over de geheimen te spreken. Vraag aub aan hen die op de hoogte zijn van de verschijning van de Gezegende Moeder om zich te focussen op Gods wil. Onze Gezegende Moeder zegt dat we meer zouden moeten bidden en God als onze Vader moeten liefhebben. We zouden de boodschappen, die God aan de wereld zendt door de Gezegende Moeder van Jezus, i.v.m. het gebed, het vasten, de bekering en de verzoening moeten aanvaarden. Als we dat doen, zullen we nergens schrik van moeten hebben wat ook de toekomst moge inhouden.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 16]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Alle dingen van de wereld zijn aan Haar onderworpen voor de redding en het geluk van haar kinderen, nietwaar? Ivanka: Ja. Maar ze respecteert ten volle onze vrijheid van keuze.
Janice: Zal ooit de dag komend dat iedereen op aarde zal begrijpen dat de Gezegende Moeder alle dingen van de wereld heeft om ze aan de mensen te geven? Ivanka: Die dag is hier voor vele mensen. Janice: Weet u op welke manier? wil God we ons leven leiden? Hij wenst voor niemand van de Zijn kinderen het ongemak.
Janice: Wat met de luxe? Ivanka: Als een persoon zich te comfortabel voelt, kan het spirituele leven verzwakken. Het is daarom dat de Gezegende Moeder ons vraagt om te vasten. Ze zegt dat een persoon die niet vast, God niet kent.
Janice: Vasten op vrijwillige basis is een een teken van verwantschap met God, nietwaar? Ivanka: Ja. Vrijwillig vasten behaagt God erg veel.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 11]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Hoe dan ook, in het geval van Vr. Slavko kan ik rechtuit en in volle vertrouwen zeggen, en dit uit mijn eigen ervaring, maar ook met uw goedkeuring, dat hier voor ons een leven ligt dat, menselijk gezien, niet alleen één levensduur , maar drie levensduren bevatte. Geen twee, maar drie, omdat dit leven geen vermoeidheid kende, geen rust, geen opgeven. Hij ging nooit naar bed vóór middernacht en hij zag nooit de zon opkomen in zijn kamer. Zoals de psalmdichter zegt: hij bad steeds. Maak me bewust, mijn ziel, bewust, lier en harp! Ik zal de dageraad wakker maken en in werkelijkheid maakte hij de dageraad wakker met zijn gebeden, zijn bedevaarten elke dag naar de Heuvel der Verschijningen of de Kruisberg. Dag na dag, jaar in, jaar uit, in alle weersomstandigheden, stond hij voor alle anderen op en ging hij buiten bidden. Hij zei steeds dat de enige tijd die voor hem persoonlijk en als priester tijdens de dag was voorbehouden, s ochtends was, bij het opstaan: dan ging hij naar de bergen, waar ook zijn te vroege dood plaatsvond, gewoonweg door een hartverlamming.
Zijn hart kon het niet langer houden en Vr. Slavko had een hart dat zich volledig gaf aan anderen tot het einde. Hij had niet eens de tijd om aan zichzelf te denken, aan zijn eigen gezondheid. Nooit kloeg hij over iets dat hem moeite kostte, ook al was zijn gezondheid breekbaar. Vooral het koude weer, griep, verkoudheden en verschillende infectieziekten hadden een negatieve invloed op zijn natuurlijk afweersysteem. Hij wist hoe hij nog tijd kon vrijmaken voor zichzelf door zijn oneindige taak die hij op zich had genomen, maar die hem elke dag meer en meer uitputte, en zo op deze wijze zijn kruis droeg, het kruis van Medjugorje en dit reeds gedurende twintig jaren, bracht hij dit kruis naar zijn en onze Kruisberg en daar, onder het Kruis van de Heer, liet hij zijn kruis achter om in eeuwigheid verheerlijkt te worden.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 280]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
"Ja maar," zult ge opmerken, "er zijn mensen die eenvoudig niet kunnen vasten of die werkelijk al zo arm zijn, dat ze geen aalmoezen kunnen geven. En anderen hebben het zo druk, dat ze vaak nauwelijks tijd vinden om s morgens en s avonds hun gebeden te doen. Hoe moeten zulke mensen dan zalig worden, als een christen per se doorlopend moet bidden en als het voor ons zielenheil noodzakelijk is om onze medemensen te helpen?"
Daar uw goede werken zich beperken tot het gebed, de versterving en de aalmoes, zijt ge onder alle omstandigheden in staat om uw plichten te vervullen, broeders. Ik zal het u bewijzen.
Ja, al hebt ge een slechte gezondheid, al zoudt ge zelfs van alle krachten verstoken zijn, er is altijd wel iets te vinden waarin ge u kunt versterven. Al zijt ge straatarm, een aalmoes kan er altijd af en hoe omvangrijk uw bezigheden ook zijn, ge kunt altijd bidden tot de goede God, zonder dat uw zaken er op achteruit gaan. s Morgens en s avonds kunt ge bidden, en zelfs de hele dag .... ik zal u uitleggen hoe!
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 16]
Voorwoord
De verering van de Goddelijke Barmhartigheid wil het religieus leven in de Kerk hernieuwen
Dit in een geest van christelijk vertrouwen en barmhartigheid. Ook in die zin moet men de idee van een "nieuwe congregatie" van het Klein Dagboek verstaan. In het denken zelf van Zuster Faustina rijpt dit verlangen van Christus geleidelijk en ondergaat het een zekere evolutie: van een strikt contemplatieve orde naar een beweging van actieve congregaties [van mannen en vrouwen] en van leken. Deze grote supranationale gemeenschap van mensen is één familie, door God samengebracht in het mysterie van Zijn Barmhartigheid, verenigd door het verlangen om deze Goddelijke eigenschap in hun hart en hun werk te prenten, en ook Zijn glorie in alle zielen. Het is een gemeenschap van personen die op verschillende wijzen, volgens staat en roeping [als priester, religieus of leek] het evangelisch ideaal van betrouwen en barmhartigheid beleeft. Die door haar leven en woord het onbegrijpelijk mysterie van de Barmhartigheid bekend maakt en door haar gebeden de Goddelijke Barmhartigheid afsmeekt over de wereld.
De zending van Zuster Faustina vindt een diepe fundering in de Heilige Schriften en in de documenten van de Kerk en beantwoordt vooral aan de opmerkelijke encycliek "Dives in misericordia" van Paus Johannes-Paulus II.
Tot de grotere glorie van de Goddelijke Barmhartigheid.
Krakow, december 1991
Zuster Marie Elisabeth Siepak.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 16]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Cornelius a Lapide, de meest bekwame Schriftgeleerde, uit de gedachte dat het einde der tijden niet zal komen vooraleer het christendom niet alleen bekendgemaakt en uitgedragen, maar ook gevestigd, georganiseerd werd en is blijven bestaan als openbare stichting onder de mensen van alle ras en nationaliteit: in die mate dat voor het einde der eeuwen er geen enkel barbaars strand, geen enkel in de oceaan verloren eiland, geen enkele nu onbekende plek in de twee halfronden waar het Evangelie niet geschitterd heeft, waar de Kerk zich niet heeft geopenbaard met haar wetgeving, haar plechtigheden, haar overheid van bisschoppen en tweederangs herders en, ten slotte de grote profetie volkomen werd bevestigd: Er zal maar een kudde en een herder overblijven.
We beamen dit laatste gevoel. Het stemt beter overeen met de heilige Schriften, met Gods wijsheid en barmhartigheid die geen verschil maakt tussen beschaafden en barbaren, Grieken en Joden, maar het heil van alle mensen nastreeft en niemand uitsluit van het licht en de weldaad van de Verlossing. Uiteindelijk verzoent het zich beter met het gedrag van de Voorziening die dezelfde zorg draagt voor alle volkeren en ze achtereenvolgens oproept tot de kennis van zijn wet binnen de tijdspanne door zijn onveranderlijke beslissingen vastgelegd.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [05/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 225]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
In Zuid-Amerika
Broeder Roger bracht de laatste weken van 1979 in Zuid-Amerika door met Broeder Alois. In november verbleven ze eerst twee weken in Brazilië om er de fraterniteit van Alagoinhas te bezoeken. Zoals steeds openbaart het dagboek van Broeder Roger zijn uiterst poëtische gevoeligheid en zijn spitse aandacht voor de noden van de mens: "De bevolking, grotendeels zwart, waarmee de Broeders leven, is toch zo arm. De mensen uit de buurt lopen constant het huis binnen. Mijn Broeders zijn bezig om ruimtes in te richten waar ze jongeren, van ver gekomen, onderdak kunnen geven voor enkele dagen.
Ik heb de indruk aan de rand van de woestijn te wonen met die oase van onthaal en broederlijk samenzijn. Ik bewonder hun volharding, hun vernieuwde moed te midden van de beproevingen.
En er zijn die beklemtonende maatdelen als summum van de dag: de drie gezamenlijke gebedsstonden in de kleine gebedsruimte. De schoonheid uit weinig opgebouwd. De opengewerkte schutsels in bamboe. Daarboven het gebladerte van een boom. Het groen komt langs het dak binnen en het geruis vergezelt het gebed."
Daarna, in Chili, hielden ze halt in Santiago. Op 26 november vertrokken ze naar Temuco in het zuiden van het land. De reis per bus duurde een volle dag. Aan Angelina, die sinds negen jaar in Latijns-Amerika rondreist voor Taizé en deze verblijfplaats had gevonden, zegt Broeder Roger zijn eerbetoon: "Bij haar aankomst in een onbekende stad neemt ze de plaatselijke kalender, legt de beste datum vast om ontmoetingen voor te bereiden en vindt parochiegemeenschappen voor het onthaal. Jonge en minder jonge mensen worden er uitgenodigd en alles vertrekt van daaruit."
De Broeders Roger en Alois bleven bijna een maand in de arme buurt van Temuco en woonden er, zoals naar gewoonte, te midden van de misdeelden waarvan ze het lot deelden. Er werd hen een barak in de sloppenwijk toegewezen: "een ruimte om te slapen en te bidden. Een afdak met een lemen vloer kon dienen als keuken." De stichter van Taizé was onder de indruk van de vrijgevigheid van de buurtbewoners: "De Indiaanse bevolking kan niet hartelijker zijn. Op het eerste morgenuur komen twee vrouwen aandraven met twee, nog warme broden. Terwijl ze zelfs zo weinig meel hebben voor hun eigen familie, hebben ze die als teken van onthaal voor ons gebakken. Verlegen kunnen we ze alleen maar gewoon aannemen."
Gevoelig aan de godsdienstige verdeeldheid onder de buurtbewoners, [er stond een houten katholieke kapel, maar ook elf barakken als gebedsruimte ingericht door de evangelische sekten] droomde Broeder Roger van een verzoening door gebed en in de Eucharistie: "Moeten deze jongeren van Temuco een experiment als getuigenis ondergaan? Indien ze, als katholiek, s avonds gingen bidden in de elf barakken zodat ze geen plekken van verdeeldheid meer zijn? En indien het mogelijk was dat ze aan allen zouden voorstellen s zondags samen te komen voor de Eucharistieviering? Is het niet een eigen gave van de katholieke Kerk attent te zijn voor eenzelfde geloof, eenzelfde gedachte rond de Eucharistie?"
Op 22 december vertrokken broeder Roger en broeder Alois Temuco naar Santiago. Op 24 december brachten ze de Kerstnacht door in de vrouwengevangenis van de stad. Ze woonden de nachtmis bij, door de aalmoezenier van de gevangenis opgedragen, en deelden daarna een maaltijd met de gevangenen. "Er waren er van het gemene recht, maar ook politieke gevangenen," herinnerde Broeder Roger zich. "Bijna allen weenden, sommige gezichten waren getekend, andere door heiligheid verheerlijkt."
Vanuit Chili gingen Broeder Roger en Broeder Alois rechtstreeks naar Barcelona waar de Europese Jongerenontmoeting moest doorgaan van 27 tot 31 december. Voor de gebeden kwamen de groepen samen in de kerk van Santa Maria del Mar en de oude scheepswerven van de stad die in gebedsruimtes waren omgebouwd. Broeder Roger ging onvermoeid van de ene naar de andere.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 147]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes was een bestuurder die de keizerlijke macht in Rome zijn hele leven trouw bleef. Hij was erg populair bij keizer Augustus, maar bij de Joden was zijn populariteit ver te zoeken. Dat kwam omdat hij niet uit het land van Judea kwam en geen Joodse ouders had, waardoor hij een vreemdeling bleef bij de Joden. Zelfs zijn huwelijk met de Hasmoneese prinses Mariamne kon hierin geen verandering brengen. Ook werkte Herodes zeer nauw samen met de Romeinen, wat de Joden hem bijzonder kwalijk namen, omdat de Romeinen de bezetters waren van Judea. Door de grote geschenken die Herodes aan andere vazalkoningen en aan hooggeplaatste Romeinen [in het bijzonder de keizer] schonk, was de belastingdruk op zijn Joodse onderdanen erg hoog.
Herodes stond bekend als zeer gewelddadig en sloeg geregeld opstanden hard neer. Ook liet hij 45 leden van de joodse Hoge Raad vermoorden, omdat die een plan van Herodes tegenwerkten. Maar de Joden namen het Herodes het meest kwalijk dat hij een schild met een afbeelding van een Romeinse adelaar boven de ingang van de tempel had bevestigd. Het voor de Joden meest heilige gebouw droeg hierdoor het symbool van de Romeinse overheersing, wat door Joden niet alleen als een vernedering werd ervaren, maar ook als godslastering.
Herodes bracht de twaalf eerste jaren van zijn bewind door met zijn positie te verstevigen door vrienden aan te trekken en tegenstanders uit te roeien. Hij bekwam de gunst van twee belangrijke farizeeërs, Pollion [of Avtalyon] en Sameas [of Chemayah]. Eerst bepleiten ze voor het Sanhedrin ten gunste van Herodes [rond 47 v. J.C.] toen hij als gouverneur van Galilea, onwettelijk rebellen uit die streek had doen terechtstellen, en later overtuigden ze het volk van Judea om hem als vorst te aanvaarden. De leden van de hogere klasse uit Judea waren gehecht aan de Hasmoniërs en weerstonden aan Herodes. Maar hij brak die weerstand door vijfenveertig vooraanstaande en rijke burgers uit Jeruzalem terecht te stellen. Hij sloeg hun bezittingen aan die zijn schat goed aanvulden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 46: Cubus de Mixtione [Het mengselvierkant]
Bonifatius IX was paus van 2 november 1389 tot 1 oktober 1404. Piero stamde uit een oude, maar verarmde adellijke familie uit Napels. De tegenpaus van Avignon, Clemens VII, kroonde tezelfdertijd de Franse Prins Lodewijk van Anagni tot koning van Napels. Gedurende het eerste deel van zijn pontificaat resideerde de tegenpaus Clemens VII [1378-94] in Avignon onder bescherming van de Franse koning. Hij stierf in 1404 na een korte ziekte.
Hij regeerde meer als wereldlijk dan als kerkelijk vorst, spande zich weinig in om een eind te maken aan het Westers schisma, maar spande zich wel in om de inkomsten van de kerk te vermeerderen o.a. door het verhogen van de belastingen. Het was Paus Bonifatius IX die in 1389 Birgitta van Zweden heilig verklaarde.
Malachias zinspeelt op het wapen van de Paus, dat een balk met afwisselende vierkanten vertoont.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3378 van 25/9/1980
Lieve zonen en dochters, leef naar het Paradijs toe, waar u enkel bent voor geschapen. Uw God houdt van u en wacht op u met vreugde. Laat de armen niet hangen. Nu is het de tijd van Genade voor ieder van u. Vertel iedereen dat God gehaast is en dat het nu het ogenblik is van Zijn grote Terugkomst. Keer u nu niet af. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om unaar Hem te leiden, die uw ware en enige Redder is. De mensen hebben God verlaten en zijn geestelijk blind geworden. Er is nog steeds kans dat allen worden gered. Keer vlug terug. Een groot lijden zal komen over de mannen en vrouwen van Realeza. De mensheid zal in angst leven voor een veroordeelde persoon en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Behoor tot de Heer. Uw sterkte en overwinning is in Hem. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 6]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
Pater Pio leed zn hele leven ook aan astmatische bronchitis. Hij had ook een grote niersteen en regelmatige buikpijn. Hij leed ook aan een chronische maagontsteking die later leidde tot een maagzweer. Hij had ontstekingen aan de ogen, de neus, de oren en de keel, en kreeg uiteindelijk rinitis en chronische otitis.
Ondanks zn slechte gezondheid werd hij in de zomer van 1915 opgeroepen in het leger. Maar na 30 dagen werd hij al huiswaarts gestuurd wegens ziekte. Daarna keerde hij terug naar het leger en werd terug op verlof gestuurd, ditmaal voor zes maanden naar een klooster in het bergdorpje San Giovanni Rotondo, waar het zomerweer relatief koel was. Na zes maanden keerden hij dan terug naar het leger, maar werd twee maanden later opnieuw naar huis gestuurd. Thuis werd hij echter geschikt voor de legerdienst verklaard en naar Napels gestuurd, waar hij bleef tot maart 1917. Op dat moment werd er tijdens een radiologisch onderzoek longtuberculose vastgesteld. Hij werd dan op permanent verlof naar huis gestuurd.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
29-11-2010
29 november 2010
29 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 15]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Vicka zei dat de Gezegende Moeder altijd naar ons kijkt; dat ze nooit de aanwezigheid van iemand van haar kinderen nalaat; dat ze altijd bij haar kinderen aanwezig is. Elke daad van ons leven wordt gepleegd door een daad van onze wil in haar aanwezigheid en de aanwezigheid van God. Al haar kinderen van de wereld zullen zich vlug bewust worden van deze waarheid, nietwaar? Ivanka: Vlugger dan de meesten zullen geloven.
Janice: Hoe vlug? [Ivanka kijkt naar omhoog en haalt de schouders op] Ivanka, deze bedevaarten naar Medjugorje betekenen voor heel wat mensen in de wereld een echte zegening. De bezoeken schijnen ons te bevrijden van zoveel dingen waaraan we gehecht en verknocht zijn. Ivanka: God verschaft veel licht aan Zijn kinderen die naar Medjugorje komen.
Janice: Ivanka, sommige uitstekende theologen zeggen dat Medjugorje een middel is om de echte rol van de Gezegende Moeder in de heilsgeshiedenis te onthullen. Gods kinderen op aarde behoren toe aan de Gezegende Moeder op een manier die nu wordt geopenbaard. Weet u hierover iets? Ivanka: Ik weet enkele dingen. Sommige mensen weten al veel over de Gezegende Moeder.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 10]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Op deze plaats wens ik eerst en vooral mijn grote dank uitdrukken, in de naam van de provincie en in mijn eigen naam, voor de ontelbare uitdrukkingen van medeleven, de telegramman, de mails, de telefoons, en ook voor uw aanwezigheid hier ter gelegenheid van deze onverwachte dood. Als de eigenlijke Eucharistie een soort van dankbetuiging is, een opofferende dankbetuiging, dan is het mijn bede en gebed tot u allen dat deze Eucharistieviering eveneens een dankbetuiging zou mogen zijn voor zijn leven, een leven vol menselijkheid, christelijkheid, godsdienstigheid, priesterlijkheid in eenheid met de Franciscaanse orde. Een leven dat in alles een grote opoffering was, een grote overgave, een groot hart voor alle mensen. Daarom is dit tegelijkertijd eveneens een dankbetuiging dat we Vr. Slavko mochten bij ons hebben, dat hij hier, in dit Herzegovina, tot zijn grootste ontluiking kwam en een onvermoeibare voorloper was, volgens de wens van de Heilige Franciscus, een man van vroomheid en gebed, rede en toewijding, waarbij hij het pad van zijn vroeger leven vervolledigde op de plaats die hem zo dierbaar was: de Kruisberg.
Als ik persoonlijk zijn leven mocht uitdrukken met een bijbelse gedachte, voor een leidend thema over Vr. Slavkos leven, zou ik vandaag het gebed nemen van de hierboven vermelde psalmdichter. Dat was Vr. Slavkos levenswens: een gebed voor de heer om hem Zijn wegen te tonen, om Zijn paden te bewandelen en een weg van bekering van godsdienstige opleiding. Hij wou altijd in de school van Onze Heer en Onze Lieve Vrouw zijn, op Gods wegen en in Zijn voetstappen, elke dag zoekend naar een nieuw gebed.
Voor ieder van ons is zijn dood een onverwachte shock. Deze dood komt te vroeg, zoals de psalmdichter zou zeggen, in het midden van mijn leven, op het hoogtepunt van mijn menselijke krachten. Als voor de psalmdichter het aantal van onze dagen, zeventig jaar bedraagt, en tachtig jaar bij een sterke gezondheid, dan vallen deze 55 jaren van Vr. Slavko nogal kort uit, vergeleken bij de tijdspanne van een normaal leven dat de mensen normaal verwachten hier op aarde te mogen doorbrengen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Noord- en Zuid-Korea, VS en China: machogedrag kan ernstige gevolgen hebben
Militaire oefeningen Verenigde Staten en Zuid-Korea
Vijf dagen na de aanval van Noord-Korea op een Zuid-Koreaans eiland zijn Amerikaanse en Zuid-Koreaanse strijdkrachten begonnen met militaire oefeningen in de Gele Zee. De oefeningen gingen om middernacht Belgische tijd van start. De oefeningen grijpen ver van de betwiste zeegrens tussen beide Korea's plaats, maar Noord-Korea heeft het over een "provocatie" en spreekt dreigende taal. China vraagt inmiddels spoedoverleg.
USS George Washington
Aan de vier dagen durende gevechtsoefening nemen tien oorlogsschepen deel, waaronder het door kernreactoren aangedreven vliegdekschip USS George Washington. De manoeuvres vinden plaats in een gebied voor de kuststad Taean, ongeveer 150 kilometer ten zuiden van Seoel. Daarmee blijven ze ver verwijderd van de betwiste zeegrens tussen Noord- en Zuid-Korea.
De oefening van de zee- en luchtmacht benadrukt het "engagement voor stabiliteit in de regio door afschrikking". Noord-Korea van zijn kant noemt de oefening "een provocatie" en waarschuwt voor niet te overziene gevolgen. Via een mededeling die verspreid werd door het officiële agentschap KCNA liet het land weten dat er op elke poging om de Noord-Koreaanse wateren binnen te dringen, gereageerd zal worden met "een tegenaanval zonder mededogen."
"De Democratische Volksrepubliek Korea (Noord-Korea, nvdr) zal een militaire tegenaanval zonder mededogen ondernemen bij de minste poging om in de toekomst onze wateren binnen te dringen", zo staat in de mededeling die gepubliceerd werd in Rodong Sinmun, de krant van de communistische partij.
Ook China heeft zijn bezorgdheid geuit over de militaire oefening in de Gele Zee.
Het Zuid-Koreaanse eiland Yonpyong vlak bij de Koreaanse zeegrens in de Gele Zee werd dinsdag door Noord-Koreaanse artillerie onder vuur genomen. Twee soldaten en twee burgers kwamen daarbij om het leven. Het gaat om een van de meest ernstige incidenten tussen beide landen sinds het einde van de Koreaanse oorlog in 1953.
Noord-Korea spreekt opnieuw harde taal tot Zuid-Korea en de Verenigde Staten
Noord-Korea heeft vandaag gewaarschuwd voor de "onoverzienbare gevolgen" voor het inzetten van een Amerikaans vliegdekschip vanaf zondag tijdens gemeenschappelijke zeemanoeuvres met Zuid-Korea in de Gele Zee. Dat meldt het regime in een communiqué via het staatsperbureau KCNA.
"Indien de Verenigde Staten uiteindelijk hun vliegdekschip in de Gele Zee brengen, zal niemand de gevolgen hiervan kunnen inzien", laat Pyongyang weten.
Kort daarvoor had het stalinistische regime beloofd "zonder mededogen te zullen slaan" bij een schending van zijn soevereine ruimte, onder meer in de Gele Zee. Daar zullen volgens planning vanaf zondag gedurende vier dagen Zuid-Koreaanse en Amerikaanse marineschepen kruisen, onder meer het vliegdekschip George Washington. Voor Noord-Korea is dit een "nieuwe ontoelaatbare militaire provocatie".
Het land heeft wel zijn spijt betuigd dat er burgerdoden zijn gevallen bij de bestoking van het eiland Yeonpyeong. Het incident werd echter uitgelokt door Zuid-Korea, aldus een commentaar via het staatspersbureau KCNA.
Pyongyang beschuldigde Zuid-Korea ervan burgers op Yeonpyeong als menselijke schilden te gebruiken. "Indien dit waar is, is dat sterk te betreuren, maar de vijand moet verantwoordelijk gesteld worden voor het incident, door dat het zo'n onmenselijke actie ondernam door het oprichten van "een menselijk schild" rond artilleriestellingen en in militaire faciliteiten vooraleer de provocatie te lanceren", aldus Noord-Korea.
En nabij de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoel zijn vandaag de twee matrozen met militaire eer begraven die deze week omkwamen bij de beschieting van het eiland Yeonpyeong. De ceremonie werd op de Zuid-Koreaanse tv uitgezonden. "We zullen zeker jullie dood wreken", sprak Yoo Nak-Joon, de stafchef van de marine, staande voor foto's van de twee soldaten.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 279]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
In het evangelie kunnen we lezen, broeders, wat de Heer tot Zijn volk heeft gezegd, toen Hij er over sprak dat het noodzakelijk was om goede werken te doen om Hem te behagen en tot het getal van de zaligen gerekend te worden: "De dingen die ik van u verlang, gaan uw krachten niet te boven. Om ze te kunnen doen, hoeft ge u niet tot in de wolken te verheffen, noch de zeeën over te steken. Alles wat ik u gebied, ligt om zo te zeggen in het bereik van uw handen en uw hart."
Ik zou u deze woorden willen herhalen, broeders. Zeker, het is waar dat ge nooit in de hemel komt als ge geen goede werken doet, maar ge hoeft daar niet van te schrikken. Wat Jezus Christus van ons vraagt, zijn geen buitengewone dingen. Ze liggen niet boven onze macht. Hij zal bijvoorbeeld niet van ons verlangen dat we de hele dag in de kerk zitten of dat we onmogelijke verstervingen doen. Ge hoeft uw gezondheid niet te ondermijnen en ge hoeft niet al uw hebben en houden aan de armen te geven. Natuurlijk zijn we verplicht om de armen zoveel mogelijk te helpen, want God zelf zegt dat we goede werken moeten doen om Hem welgevallig te zijn en onze zonden niet te boeten. Het is ook waar dat ge u in veel dingen moet versterven en dat ge uw verkeerde neigingen moet onderdrukken. Wie zich maar laat gaan en de natuur geen enkele beperking oplegt, zal zijn einddoel, de eeuwige zaligheid, nooit bereiken. En al hoeft ge niet de hele dag in de kerk te zitten [wat niettemin een groot geluk voor u zou zijn], ge weet heel goed dat ge uw gebeden nooit moogt overslaan, zeker s morgens en s avonds niet.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 15]
Voorwoord
Het uur van de Barmhartigheid [Het uur van Golgotha]
In 1937, te Krakow, in door Zuster Faustina niet nader verklaarde omstandigheden, raadde Jezus aan het uur van Zijn dood te vieren: "Telkens ge het uurwerk drie uur hoort slaan, dompel u dan helemaal onder in Mijn Barmhartigheid door ze te aanbidden en te vereren: doet beroep op haar almacht voor de hele wereld en in 't bijzonder voor de arme zondaars, want dat ogenblik staat wijd open voor alle zielen" [Db 1572].
Jezus heeft ook duidelijk de aangepaste gebeden voor deze vorm van verering van de Goddelijke Barmhartigheid gepreciseerd: "Probeer op dit uur - zegt Jezus aan Zuster Faustina - voor zover uw bezigheden het u toelaten de kruisweg te doen, of als ge de kruisweg niet kunt doen, kom dan minstens een moment in de kapel en aanbidt Mijn Hart dat, in het Allerheiligste Sacrament, vervuld is van Barmhartigheid, en als ge de kapel niet kunt binnenkomen, verdiep u dan in het gebed, waar ge u bevindt, al was het maar een heel klein momentje" [Db 1572].
Pater Rozycki vermeldt drie voorwaarden voor de gebeden van dit uur:
Het gebed moet tot Jezus gericht zijn;
Het moet om drie uur in de namiddag zijn;
Het moet zich beroepen op de waarde en de verdiensten van het lijden van de Heer.
"Op dit uur," heeft Jezus beloofd, "kunt ge alles verkrijgen voor uzelf en voor de anderen; op dit uur werd de genade aan de hele wereld gegeven, de Barmhartigheid zal het winnen van de gerechtigheid" [Db 1572]. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 15]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
De eerste onder de gebeurtenissen die het einde der tijden aankondigen is deze die de Verlosser aanduidt in Mattheus 24 waar hij zegt: En dit Evangelie van het rijk Gods zal over het heelal verkondigd worden, getuigenis zijn voor alle naties en pas dan zal het einde komen. ... Het tweede van die feiten zal het verschijnen zijn van de zondemens, de antichrist [Thes, 2, 2-3-4]. ... Het derde, de bekering van het Joodse volk, dat de Heer Jezus zal aanbidden en hem herkennen als de beloofde Messias [Rom, 11, 14-17]. Tot daar, zegt Sint Paulus, dat niemand zich vergist alsof we aan de vooravond van de dag van Heer zijn [Thes, 10,2].
Het is duidelijk dat de twee laatste gebeurtenissen, door Sint Paulus aangeduid als de aantocht van de uiterste verslagenheid, niet vervuld zijn ... De antichrist is nog niet verschenen, zoals we zullen stellen in de volgende lezing ... De Joden als natie hebben de dikke blinddoek die hen belet God te herkennen in degene die ze gekruisigd hebben ... Blijft te bestuderen of heden het Evangelie over de hele wereld verkondigd werd en als getuigenis geboden aan de universaliteit der naties.
Daarover zijn de Kerkvaders en de Dokters verdeeld. De enen zeggen dat Jezus Christus woorden moreel dienen begrepen, in de zin van een gedeeltelijke en beknopte predicatie, dat het volstaat om het na te zien dat missionarissen een aantal geesten verspreid over de bewoonbare aarde hebben verlicht, en dat in elke woestijn of verafgelegen kust het kruis minstens eenmaal gehesen werd. Anderen, talrijker, zoals de heilige Hieronymus, Beda, willen dat de woorden van de Zoon Gods gehoord worden in hun meest letterlijke en nauwgezette zin.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [04/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 224]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Spanje naar Rome
Vanuit Finland ging hij naar Rome. Van 19 tot 21 juni ging het IVde Symposium van Europese bisschoppen door onder het thema: De jongeren en het geloof. Broeder Roger was uitgenodigd om een uiteenzetting te houden over het Jongerenconcilie: De bisschoppen wensen meer te vernemen over uw visie op de hedendaagse jeugd van de laatste vijftien jaar. Deze mensen zijn zeer attent. Ze zouden willen begrijpen hoe we de aspiraties kunnen beantwoorden die uit het geweten van de nieuwe generaties opkomen. Maar er is dan ook niets dat ons heeft voorbereid op hetgeen we met de jongeren beleven, we hebben pedagogie, noch werkwijze.
"Door over de jongeren te spreken is het onmogelijk te veralgemenen, dat zou een te gemakkelijke weg zijn. Hun aspiraties zijn zeer verscheiden, onderhevig aan talrijke kenteringen. De nationale verscheidenheden spelen ook mee. In Taizé is het niet min als Finnen en Sicilianen in dezelfde groep zitten!" De vier vaststellingen van zijn toespraak lieten discrete raadgevingen doorschemeren: de ontgoocheling en een verlies voor de zin van bestaan zijn dominant bij de Europese jongeren. De Kerk zal maar geloofwaardig zijn indien ze ver van met de mode mee te lopen, de levende God doet proeven. Het gebed is de eerste bron waaruit de jonge generaties Christenen nieuwe moed putten, maar niet eender welk gebed. En er is steeds de noodzaak van een concrete en onmiddellijke verzoening onder de christenen. Voor hem moest deze verzoening aan drie voorwaarden voldoen: het ministerie van de bisschop van Rome als universele herder moest door iedereen herkend worden, de bisschop van Rome moet zich omringen met christenen van niet katholieke oorsprong die de voorliefde voor eenheid van het Lichaam van Christus beleven, de christenen van de verschillende geloofsstrekkingen moeten attent zijn op de eigen gave van de katholieke Kerk: het geloof in de aanbiddelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie, daar de intercommunie op zich geen eenheid schept.
Wat een evolutie in enkele jaren tijd! Maar kan deze persoonlijke weg model staan voor alle christenen van niet katholieke strekking?
Het voorstel dat de bisschop van Rome zich omringt met christenen van niet katholieke oorsprong die de voorliefde voor eenheid van het Lichaam van Christus beleven leek op een aanbod tot dienstverlening. Broeder Roger had het al tweemaal uitgedrukt in een bijna gelijkaardige bewoording, bij de dood van Johannes Paulus I [U bent zo goed, zo nederig, zo menselijk dat we met enkele jongeren naar Rome willen komen om U te helpen] en dan bij de intrede van Johannes Paulus II [U bent zo menselijk, zo gevoelig, zo man van God, dat we met enkele jongeren naar Rome willen komen om beter uw ministerie te dragen]. Het voorstel werd echter nooit concreet uitgewerkt.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 146]
Herodes de Grote
Herodes' bouwwerken
Een tempel ter ere van de keizer werd in Caesarea Filippi gebouwd, ten noordoosten van het meer van Galilea, de stad waar Petrus zou verkondigen dat Jezus van Nazareth Christus was. De steden van Antipatris en Phasaelis herinnerden aan Antipater vader van Herodes en aan zijn broer Phasaël. Hij bouwde een fort Herodium genaamd ter eigen ere. Hij versterkte er andere waaronder het fort van Machereus, waar Johannes de Doper later onthoofd zou worden, en Massada die als laatste schuilplaats diende voor de Joodse rebellen tijdens de eerste opstand tegen Rome. Machereus en Massada werden omgebouwd tot koninklijke residenties. Hun paleizen waren omringd met parken en vijvers en versierd met standbeelden. Speciale duiventils beschutten de Herodiaanse duiven. De belangrijkste burcht was Masada, een vesting op een plateau bij de Dode Zee.
Deze vesting was bijna niet in te nemen, omdat het plateau waarop het lag erg hoog was, en er maar één weg omhoog leidde, en dat was via een smal, steil kronkelpad. Maar voordat je dan boven was, was je allang neergeschoten door het grote aantal Romeinse soldaten die daar waren geplaatst.
Behalve de stad Caesarea heeft Herodes nog andere steden gesticht of hersticht. Hij voerde de heropbouw van Samaria uit en herdoopte ze in Sebaste ter ere Augustus [Sebastos in het Grieks]. Er was eveneens de heropbouw van Antipatris en Phasaëlis. Ook bouwde hij voor zichzelf paleizen in Herodion, Jeruzalem en een winterpaleis bij Jericho en versterkte hij diverse burchten. Een andere burcht die hij liet bouwen was de burcht Antonia, die naast de tempel in Jeruzalem lag. Herodes' belangrijkste bouwactiviteit tijdens zijn regering was echter de verfraaiing van de tempel in Jeruzalem.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 45: De Inferno Pregnani [Uit het hel van Pregnani]
De overwegend Franse kardinalen, dodelijk geschrokken, zetten nu een catastrofale ketting van gebeurtenissen in gang door hun toevlucht te nemen tot een drastische en ongehoorde ingreep: ze verklaarden dat ze door het Romeinse volk onder zware druk waren gezet en daardoor een verkeerde beslissing hadden genomen, trokken openlijk de geldigheid van Urbanus' verkiezing [en dus hun eigen handelingen] in twijfel, en kozen nog datzelfde jaar 1378 een tegenpaus, Paus Clemens VII.
Deze vertrok onmiddellijk met zijn volgelingen naar Avignon, de wereld berichtend dat hij de enige echte paus was. Urbanus VI wist zich echter te handhaven. De Christelijke wereld werd nu gedwongen te kiezen. Frankrijk, Spanje en Portugal schaarden zich achter Clemens. Italië, het Duitse Rijk, Vlaanderen en Engeland achter Urbanus VI. Ook deze situatie deed geen goed aan het Westers Schisma.
Urbanus' tombe in de Grotte Vaticane is een oude sarcofaag. Er loopt het gerucht dat hij in 1389 door vergiftiging om het leven zou zijn gekomen. Pregnani slaat op zijn familienaam en hij was van geboorte afkomstig uit het plaatsje Inferno bij Napels.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3377 van 25/9/2010
Lieve zonen en dochter, ik ben verheugd om hier te zijn. Ik ben uw Moeder en Ik wens u te zeggen dat u belangrijk bent voor Mij en voor Mijn Zoon Jezus. Vergeet niet dat u wordt geliefd door de grootste Liefde. Ik vraag u om alles te ontvluchten wat u wegleidt van God. Zoek vroomheid en berouw en dient trouw de Heer. U leeft in een tijd van grote rampspoeden, maar u zult nog moeilijker tijden beleven. Kniel neer in gebed. Enkel door het gebed zult u de sterkte vinden voor dit pad van het gebed. Bid. Waardevolle gebeden zullen u veranderen en u dichter tot Gof brengen. Sofia [een stad] zal te lijden hebben en wenen voor haar kinderen en de dood zal langs Chili gaan, met grote vernietiging. Ik lijd om wat op u afkomt. Heb moed. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 5]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
Volgens het dagboek van Pater Agostino da San Marco, zn geestelijk begeleider in San Marco te Lamis, leed de jonge Francesco Forgione aan een aantal aandoeningen. Toen hij zes jaar was had hij een ernstige maagdarmontsteking waardoor hij lange tijd bedlegerig was. Toen hij tien jaar was kreeg hij buiktyfus. Op zeventienjarige leeftijd klaagde hij plots over een gebrek aan eetlust, slapeloosheid, uitputting, momenten van bewusteloosheid en vreselijke migraine. Hij moest regelmatig overgeven en kon enkel melk binnenhouden.
De hagiografen zeiden dat het tijdens deze periode was, samen met zn fysieke ziekte, dat er zich onverklaarbare gebeurtenissen begonnen voor te doen. Volgens hun verhalen kon men s nachts vreemde geluiden horen, komende uit de kamer van Pio, soms geschreeuw of gebrul. Tijdens het gebed leek Pater Pio bedwelmd, alsof hij er niet met zn hoofd bij was. Eén van de medebroeders van Pio beweert hem in extase gezien te hebben, zwevend boven de grond.
In juni 1905 werd Pios gezondheid zo zwak, dat zn oversten besloten hem naar een klooster in de bergen te sturen, in de hoop dat de berglucht hem goed zou doen. Het bleef echter slechter gaan met zn gezondheid, en de dokters raadden aan hem terug naar zn geboortedorp te sturen. Maar zelfs daar bleef zijn gezondheid verslechteren.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13. 78 jaar geleden...
14. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 12 december [zie rubriek gebeden].
Henk
26-11-2010
26 november 2010
26 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 14]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Ivanka, is het waar dat de engelen voor ons bedoeld zijn als speelkameraden en vertrouwelingen? Ivanka: De engelen zijn onze enige echte vrienden. Ze zijn de wonderbaarlijkste speelkameraden en de beste vertrouwelingen.
Janice: Beledigen we ze als we vergeten ons naar hen toe te keren? Ivanka: We beledigen God. De engelen wachten dag en nacht op ons. Ze stoppen nooit met ons te helpen als we in ons lichaam op aarde verblijven. We maken de engelen erg gelukkig als we knielen in de aanwezigheid van de Gezegende Moeder of haar goddelijke Zoon.
Janice: Waarom? Ivanka: Ze houden ervan ons te zien als we de Heer Jezus en hun Koningin, Zijn Moeder, eren. Als we niet langer ons lichaam hebben, zullen we een grote vreugde ervaren dat we geknield hebben in hun aanwezigheid als we ervoor konden kiezen zo te doen.
Janice: Is de Gezegende Moeder altijd aanwezig als we de rozenkrans bidden? Ivanka: Ja. Ze is altijd aanwezig.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 9]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
"OSTENDE MIHI, DOMINE, VIAS TUAS ET SEMITAS TUAS EDOCE ME" "LAAT MIJ UW WEGEN KENNEN, O HEER, LEER MIJ UW PADEN"
25 november 2000,
Vader Bisschop, beste Franciscaanse broeders, lieve moeder Lucia, broers en zussen van onze overleden Vr. Slavko, beste aanverwanten en vrienden, beste gelovigen, beste gelovigen en onze geliefde Vr. Slavko!
Toen ik gisteren op het parochiekantoor van Medjugorje werd opgebeld over de lezingen en gebeden van de gelovigen die ik moest meenemen voor uw begrafenisplechtigheid, zei ik gewoon: neem de lezingen van de Feest van Christus Koning uit het jaar A, en de gebeden van de gelovigen uit het gebedenboek van het feest, van toepassing op de overledenen. Ik denk dat u hier zeker mee zou hebben ingestemd, indien iemand u zou hebben kunnen vragen welke lezingen te kiezen, omdat de eerste lezing uit de profeet Ezechiël praat over priesters en de tweede lezing uit het eerste boek aan de Korintiërs praat over de uiteindelijke overwinning van Christus over de dood, wanneer op het einde alles een gedaanteverwisseling ondergaat zodat God in iedereen zou kunnen zijn. Het gedeelte uit het Evangelie gaat over de laatste scheiding vóór de Gods zetel met zijn oordeel, wanneer de Heer het volk zal scheiden in twee kampen, afhangend van hun houding tegenover de minste, de kleinste, tegenover hen die geen hart, noch ziel hebben.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 278]
Preken
Wie de liefde heeft...
Ofschoon hij meer dan zeventig jaar oud was, zag men hem elke dag op straat met de kinderen spelen. Soms vertoonde hij zich in de danszaal, sprong tussen de anderen door en deelde waarschuwingen uit tegen het kwaad dat daar bedreven werd. Maar men haalde er spottend de schouders voor op en hield zijn woorden voor wartaal. Een andere keer klom hij op het toneel en gooide hij stenen naar het publiek. Wanneer hij mensen zag die van de duivel bezeten waren, sloot hij zich bij hen aan en deed alsof hijzelf ook bezeten was.
Men zag hem in de herbergen, te midden van de dronkaards. Op de markt liet hij zich over de grond rollen en nog veel gekkere toeren haalde hij uit. Iedereen veroordeelde en minachtte hem. Sommigen zagen hem aan voor een idioot, anderen voor een losbol en een gevaarlijk individu dat in de gevangenis thuishoorde. En toch broeders, ondanks alles, was Simeon een heilige, die niets anders zocht dan de verachting van de wereld en juist daardoor de zielen trachtte voor God te winnen. Maar de mensen begrepen hem niet en beoordeelden hem verkeerd. Laten we er dus rekening mee houden dat wij ons altijd kunnen vergissen, hoe slecht ook het gedrag van onze evennaaste ons misschien toeschijnt. Vaak immers zien we kwaad in datgene wat God welgevallig is ...
Ja, broeders, wie de liefde heeft, ziet de fouten van zijn broeder niet ...
Wie de liefde heeft, kan zeker zijn van de hemel ...
En dat geluk wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 14]
Voorwoord
De Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid
Jezus heeft deze rozenkrans op 13-14 september 1935 te Wilno aan Zuster Faustina gedicteerd, als een gebed om God te smeken zijn toorn te bedaren [zie Db 474-476].
Door deze rozenkrans te bidden offeren we aan God "het Lichaam en het Bloed, de Ziel en de Godheid" van Jezus op tot eerherstel van onze zonden, die van onze naaste en van de hele wereld en door ons te verenigen met het offer van Jezus, aanroepen we de liefde die onze hemelse Vader heeft voor Zijn Zoon en, door Hem, voor alle mensen.
Door dit gebed vragen we ook "de barmhartigheid voor ons en voor de gehele wereld" en beoefenen we zo een daad van barmhartigheid. Door hierbij een houding van vertrouwen te voegen en de voorwaarden voor elk goed gebed te volbrengen [nederigheid, volharding, gelijkvormigheid aan Gods wil], kunnen de gelovigen hopen op de vervulling van de beloften van Christus, in het bijzonder die voor het uur van de dood: de genade van bekering en een vredevolle dood. Niet alleen zij die deze rozenkrans bidden zullen deze genaden verkrijgen, maar ook de stervenden bij wie anderen met die woorden zullen bidden. "Als men deze rozenkrans bij een mens in doodstrijd bidt [zegt Jezus] zal de Goddelijke toorn bedaren en de ondoorgrondelijke Barmhartigheid zijn ziel bemachtigen" [Db 811]. De belofte is als volgt geformuleerd: "Het belieft Me hen alles te verlenen wat ze zullen vragen door het bidden van deze rozenkrans" [Db 1541] [...] "als het overeenstemt met Mijn wil" [Db 1731]. Alles wat niet overeenstemt met de goddelijke wil is immers niet goed voor de mens en vooral niet voor zijn eeuwig geluk.
"Door het bidden van deze rozenkrans," zegt Jezus op een andere plaats, "zult ge de mensheid dichter bij Mij brengen" [Db 929]. "De zielen die deze rozenkrans bidden zullen gedurende hun leven en vooral in het uur van de dood omgeven worden door Mijn Barmhartigheid" [Db 754].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 14]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
We geloven dat het menselijk lot bezegeld is wanneer de maat van de heiligen vol en het aantal uitverkorenen bereikt is. Maar, niemand kan, niet alleen om vaststaande redenen maar zelfs op basis van waarschijnlijke gissingen, het aantal voorbestemden kennen en nog minder na welke tijdspanne het aantal volledig zal zijn. Bijvoorbeeld, wie zou durven beweren dat er min of meer mensen verlost zullen worden in de komende eeuwen dan er in de voorbije eeuwen waren? En ofwel waren de toekomstige heiligen talrijker, ofwel waren ze met minder dan de heiligen uit het verleden, maar hoe voorzien na welk tijdspanne hun aantal bereikt is? Is het geen gegeven dat in het leven van de Kerk er tijden van onvruchtbaarheid zijn waarin de heiligen zeldzaam voorkomen en tijden van overvloed met veel heiligen? Daarom is het dat, gezien de hoofdoorzaak van de wereld die niets anders is dan het verborgen mysterie van de uitverkiezing, niemand kan besluiten of het einde van de wereld veraf of nabij is.
Maar als Jezus Christus ons leert dat het einde van die grote dag een geheim aan God voorbehouden is, tempora et momenta quae Pater posuit in sua potestate, en dat ontsnapt aan al onze voorzieningen tot op het uur van de vervulling echter, om ons te vrijwaren van zorgeloosheid en loze veiligheid, houdt hij niet op om de mensen te herinneren, ten eerste dat het einde van de wereld zeker is, ten tweede dat het relatief nakend is, ten derde dat het niet zal plaatsvinden voor er bijzondere en eigen tekenen getoond worden die hij ons duidelijk heeft aangetoond, en dus geen gewone en algemene tekenen als deze die in alle tijden voorkomen. Deze tekenen zijn niet alleen rampen en revoluties in de sterren, maar openbare gebeurtenissen met betrekking tegelijk op het religieuze en sociale vlak en waarover voor de mensheid geen twijfel kan bestaan.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [03/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 223]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Spanje naar Rome
De door Broeder Roger ondernomen reizen in 1979 brengen duizeligheid. Pas terug uit Colombia, vertrok hij in maart naar Spanje. Na een ontmoeting met jongeren in Barcelona ging hij naar Villanueva, een arm bergdorp, waar hij twee weken met enkele jonge Broeders verblijft. Het ging erom het experiment van Bar over te doen: meeleven met een parochie en tevens jonge Broeders opleiden in de werkelijkheid. Zoals alle stichters was Broeder Roger een mensenopleider. Over dit verblijf schreef hij sober: "Ruwheid van het Spaanse bergklimaat. Ruwheid van de levensomstandigheden van de boeren uit het dorp die we elke morgen helpen. Op deze plaats wonen vooral bejaarde mensen. De bergeenzaamheid maakt van hen op hun eigen grondgebied bannelingen van hun volk."
Op het einde van mei, vertrekt hij naar Polen. In Katowice leidde hij er een gebedsvergadering in een kerk van de stad, de eerste ontmoeting van die aard door Taizé gehouden in een Oostblokland. "Deze jongeren," noteerde Broeder Roger, "Weten wat het betekent om Christus te begeleiden die voor elke mens lijdt tot het einde der tijden."
Opnieuw uitgenodigd in Piekary nam hij deel aan de traditionele bedevaart van de Silese mijnwerkers met, naar gewoonte, een omvangrijke toeloop: "Zelfs op de top van de heuvel kon men de menigte niet overzien in een blik, zover staan de mensen." Heel Polen was nog in vervoering na de verkiezing van een Poolse paus, zeven maanden voordien. Broeder Roger kon vervoerende woorden richten die het nationaal godsdienstig gevoel prikkelden: "Geen enkele onder jullie, Poolse werklui, denkt dat hij de evolutie van de mensheid kan beïnvloeden. Ik kan zeggen dat het tegengestelde waar is. Het zijn niet degenen die, schijnbaar op de eerste rij staan, die over de veranderingen in de wereld beslissen. Kijk naar de Maagd Maria. Ook zij dacht niet dat haar leven belangrijk was voor de toekomst van de mensheid. Zoals de Moeder Gods zijn jullie de nederigen der aarde die de weg voorbereiden voor een gemeenschappelijke toekomst. Jullie zo getrouwe verwachting van God draagt velen over de wereld.
Christenen uit Polen, jullie zijn als de wortels van een hoge boom. Daar de wortels verborgen zijn zou kunnen gedacht worden dat ze overbodig zijn. Maar degenen die in andere landen leven weten dat jullie de wortels van de Kerk zijn. Ja, Polen kan de hele mensheid op een weg van verzoening leiden en de christenen van de hele wereld meetrekken naar een lente in de Kerk. Dat is de hedendaagse roeping van de Polen."
De dag daarop was hij in Warschau waar hij zijn oude vriendin Aniela Urbanowicz bezocht.
Op 10 juni, in Turku in Finland, was hij de genodigde van de protestantse kerken waarvan sommige verantwoordelijken met Pasen naar Taizé kwamen. Het contrast was groot tussen Polen waar de kerken gewoonlijk vol jongeren zitten en Finland waar de jongeren bijna niet meer naar de kerk gaan. Nochtans zal Broeder Roger blij zijn met deze noordelijke reis: "Het was de moeite om tot het einde van de wereld te komen om beter dit vriendelijk volk te onderscheiden. Als ze naar Taizé gaan moeten de Finnen onze drang naar langdurige stilte in gebed begrijpen. Ze houden van stilte. Als ze mekaar ontmoeten kunnen ze best de hele avond doorbrengen met enkele woorden te wisselen. Dat wordt door sommigen toch beweerd."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 145]
Herodes de Grote
Herodes' bouwwerken
Herodes stond bekend als een groot bouwer, waarbij hij zich duidelijk liet inspireren door de Romeinse architectuur. Halverwege [25-13 v. J.C.] waren er prachtige en opmerkelijke bouwprojecten in binnen- en buitenland. In Jeruzalem en omgeving bouwde Herodes een theater, een amfitheater een koninklijk paleis en het fort Antonia ter ere van Marcus Antonius. Dit fort lag naast de tempel in Jeruzalem en werd vooral gebruikt om de stad Jeruzalem in de hand te houden. Hij lag ook naast de tempel om bij rellen op het tempelplein snel te kunnen ingrijpen.
Maar het beroemdste bouwwerk van Herodes blijft de heropbouw van de Tempel van Jeruzalem die begon in 20 v. J.C. De werf besloeg heel zijn regeerperiode en nog lang na zijn dood. Hij werd beëindigd onder het bewind van procurator Albinus [62-64 na J.C.], slechts enkele jaren voor de vernieling van het gebouw door de Romeinen in 70 na J.C. Sommige delen van de oorspronkelijke tempel van Herodes bleven bestaan, in het bijzonder de noordelijke muur of Klaagmuur. Om zijn Joodse onderdanen niet te mishagen vertrouwde Herodes het toezicht van de werken toe aan Joodse priesters. Er was geen enkele afbeelding en Herodes zelf zette nooit een voet in het heiligdom. Geen enkel muntstuk door Herodes geslagen draagt zijn afbeelding en er is nooit een standbeeld van hem gevonden. Volgens een Grieks opschrift op een voetstuk zou er een gestaan hebben in Fia [Auranius] ten zuiden van Damascus.
In 22 v. J.C. begon hij aan de bouw van een nieuwe stad met een beschutte haven op de plaats van de vroegere Toren van Strabon. Toen ze na twaalf jaar voltooid was wijdde hij ze toe aan Caesar Augustus door ze Caesarea te noemen. Hij bouwde hier verschillende typisch Romeinse gebouwen, zoals een amfitheater, een hippodroom en een aquaduct. Ook zijn paleis in Caesarea heeft diverse typisch Romeinse kenmerken. Deze kustplaats werd dan ook al zeer snel het grote centrum van het oostelijk deel van het Romeinse Rijk.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 45: De Inferno Pregnani [Uit het hel van Pregnani]
Bartolomeo Prignano werd in 1363 aartsbisschop van Acerenza, en daarna vanaf 1377 aartsbisschop van Bari en cancellarius van paus Gregorius XI. Toen deze laatste in 1378 overleed, kwam het Romeinse volk op straat en eiste dat er eindelijk weer eens een Romein of op zijn minst een Italiaan tot paus zou worden verkozen. De Italiaanse kardinalen waren echter stuk voor stuk veel te oud om nog in aanmerking te komen. Geconfronteerd met het ronduit agressieve volk opteerden de radeloze kardinalen uiteindelijk, na een turbulent conclaaf van drie maanden, voor iemand buiten hun kring. Hun keuze viel op de zachtmoedige, onopvallende en gemakkelijk te beïnvloeden Bartolomeo Prignano, de laatste niet-kardinaal die tot paus werd gekozen.
Ze hadden gedacht hem ertoe te kunnen bewegen om hun hartewens te vervullen en naar Avignon terug te keren, maar hadden al spoedig redenen te over om hun beslissing te betreuren. Eenmaal op de troon, verheven boven de adellijke kardinalen die hem vroeger nooit hadden zien staan, ontpopte Prignano, die de naam Urbanus VI had aangenomen, zich al snel tot een kwaadaardige tiran die razend tekeer ging en niet voor lijfstraffen terugschrok.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3376 van 21/9/2010
Lieve zonen en dochters, wees vol van moed en geef met uw eigen levens getuigenis dat u tot Christus behoort. Heb lief, heb lief. De mensheid is geestelijk arm geworden omdat de mensen de liefde verlaten hebben. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot een oprechte bekering. Open uw harten en laat de Heer u hervormen. U leeft in een tijd die erger is dan ten tijde van de zondvloed. Het ogenblik van uw "ja" aan God is gekomen. Wees verdedigers van de waarheid. Zoek de sterkte die uw nodig hebt voor uw geestelijke reis in de woorden van Mijn Jezus. Moeilijke dagen komen. Zij die in Casa Nova zijn zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van uw lijden. Bid. Enkel door het gebed kunt u Mijn oproepen begrijpen. Zet geen stap achteruit. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 4]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Priesterschap
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog werden vier broeders uit zn gemeenschap aangeduid voor de militaire dienst. Pater Pio was op dat moment leraar aan het seminarie en geestelijk begeleider. Toen er nog een broeder onder de wapens werd geroepen kreeg Pater Pio de leiding over de gemeenschap. Maar in augustus 1917 werd hij eveneens opgeroepen om zn militaire plicht te vervullen. Hoewel hij een zwakke gezondheid had werd hij ingedeeld bij het Vierde Peloton van de Honderdste Compagnie van het Italiaanse Medische Korps. Rond midden oktober werd Pio gehospitaliseerd, maar toch werd hij pas in maart 1918 uit het leger ontslagen. Zijn militaire dienst had 182 dagen geduurd. Hij keerde terug naar San Giovanni Rotondo en werd ingezet in Santa Maria degli Angeli [O.L.V. der Engelen] in Pietrelcina. Later, ten gevolge van zn groeiende reputatie als wonderdoener, wezen zn oversten hem toe aan het klooster van San Giovanni Rotondo.
Pater Pio werd een geestelijk begeleider voor velen, en beschouwde hen als zn geestelijke dochters en zonen. Hij had vijf regels voor spirituele groei: wekelijkse biecht, dagelijkse Communie, geestelijke lectuur, meditatie, en gewetensonderzoek.
De wekelijkse biecht vergeleek hij met de wekelijkse schoonmaak van een kamer. Hij raadde aan om dagelijks tweemaal te mediteren en aan zelfonderzoek te doen: eenmaal s morgens, als voorbereiding op de dag, en nog eens s avonds, als terugblik. Zijn raad m.b.t. de praktische toepassing van theologie vatte hij vaak samen in zijn nu welbekende uitspraak: "Bid, Hoop en Wees niet bezorgd." Hij hielp Christenen om in alles God te herkennen en bovenal de Wil van God te doen.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
25-11-2010
25 november 2010
25 november 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Ik kijk u aan en Ik zie in uw harten dood zonder hoop, rusteloosheid en honger. Er is geen gebed, noch vertrouwen in God en dat is waarom de Allerhoogste Mij toelaat om u hoop en vreugde te brengen. Open uzelf. Open uw harten voor Gods genade en Hij zal u alles geven wat u nodig hebt en uw harten vullen met vrede, omdat Hij de vrede is en uw hoop. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 13]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Hoe doen we dat? Ivanka: Door zonde, veronachtzaming of onwetendheid. Veel manieren.
Janice: Hoe laten we toe dat onze beschermengel ons helpt? Ivanka: Terwijl we op aarde leven hebben we elk een vrijheid van keuze. We kunnen God negeren, onze engelbewaarder negeren. We kunnen doen alsof deze engelen niet bestaan, alhoewel God ons alles geeft wat we hebben ... en onze beschermengel maakt zich steeds aan ons bekend. De echte taak van deze engel is om ons op het pad naar de hemel te houden. Daarom is het dat de Gezegende Moeder wil dat de eucharistieviering het centrum van ons leven vormt.
Janice: Maar Ivanka, veel mensen op aarde zijn niet katholiek. Ivanka: De Gezegende Moeder zegt dat de H. Mis ook aan hen wordt aangeboden zelfs al kennen ze die niet. De eucharistieviering is voor iedereen op aarde. De H. Mis is de kracht van Jezus offer op het Kruis dat ons de sterkte schenkt om het pad van de aarde naar Gods wachtende handen te bewandelen. Dat is Gods wil voor ons. Het is daarom dat onze engelbewaarder ons altijd helpt om op het pad naar de hemel te blijven, als we het toelaten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Toekomst euro staat op het spel
De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble zegt dat de toekomst van de Europese eenheidsmunt op het spel staat in de Ierse schuldencrisis. Ook bondskanselier Angela Merkel gewaagt van een "uitzonderlijk ernstige toestand."
We staan met de euro voor een uitzonderlijk ernstige situatie', zei Merkel vanmiddag tijdens een toespraak voor de Duitse werkgeversbond BDA in Berlijn. Wat er de voorbije maanden rond Griekenland en Ierland gebeurde, hadden we ons een jaar geleden niet kunnen voorstellen, zei de Duitse bondskanselier. Volgens Merkel is Ierland anders dan Griekenland omdat vooral de Ierse banken een probleem vormen.
Eerder vandaag gebruikte de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, zware woorden voor het Duitse parlement, waar hij beklemtoonde dat Duitsland zijn verantwoordelijkheden moet nemen om de Ierse crisis op te lossen. Anders zullen de economische en sociale gevolgen "onberekenbaar" zijn, zei hij. De minister wees erop dat ook Duitsland zelf met een ernstig schuldenprobleem kampt, en dat de bezuinigingen in het land een voorbeeld kunnen vormen voor de rest van Europa.
Ook de Europese president Herman Van Rompuy verklaarde vorige week nog dat de muntunie in een "overlevingscrisis" zit, maar vandaag probeert hij de beleggers te sussen. Van Rompuy, die op bezoek is in Stockholm, verklaarde er op een persconferentie dat het Ierse hulppakket "voldoende" is en dat de situatie van Portugal "gezond" is.
Van Rompuy reageert daarmee op de speculatie dat Portugal het volgende slachtoffer wordt van de eurocrisis. Hij benadrukte dat Portugal een "erg lage" schuldgraad heeft en dat het begrotingstekort zal dalen van 9,3 procent van het bbp in 2009 naar 7,3 procent dit jaar en 4,6 procent in 2011. "De situatie is totaal verschillend van dan die van Ierland", klonk het nog. Nadat de redding van Ierland aanvankelijk voor opluchting op de markten gezorgd had, is opnieuw scepsis teruggekeerd. Zo willen de Ierse Groenen immers de regeringscoalitie verlaten en sturen ze aan op nieuwe verkiezingen. De gouverneur van de Ierse centrale bank verklaarde vandaag dat de hele Ierse banksector 'te koop staat'.
3. Noord-Korea opent vuur op Zuid-Koreaans eiland
Noord-Korea heeft tientallen granaten afgevuurd op een Zuid-Koreaans eiland. Daarbij raakten 13 Zuid-Koreaanse soldaten gewond, en vielen er twee doden. Zestig tot zeventig huizen staan er in brand. Dat meldt de Zuid-Koreaanse tv-zender YTN. Het Zuid-Koreaanse ministerie van Defensie heeft naar eigen zeggen teruggevuurd en verkeert in opperste staat van paraatheid.
Nog volgens YTN liepen verschillende woningen beschadigingen op. Het getroffen eiland in kwestie heet Yeonpyeong en ligt ten westen van het Koreaanse eiland, in de Gele Zee. De bevolking van het eiland is naar bunkers geëvacueerd. De stroom is er uitgevallen. Televisiebeelden tonen dat minstens vier grote rookpluimen opstijgen van het eiland. Bij het eiland Yeonpyeong waren in 2002 en 1999 ook al problemen tussen de twee landen, die op zeer gespannen voet leven. Noord-Koreaanse marineschepen overschreden de zeegrens en openden het vuur op Zuid-Koreaanse schepen. De Noord-Koreaanse schepen trokken zich terug toen er versterking van Zuid-Korea in aantocht was. Bij de incidenten vielen enkele doden. Een Zuid-Koreaans schip zonk.
Noord-Korea is een zeer geïsoleerd streng-communistisch land. De overheid steekt veel geld in defensie, waaronder de ontwikkeling van atoombommen. Deze week nog schrok de Amerikaanse gezant Stephen Bosworth zich een hoedje toen hij een rondleiding kreeg in een centrum met zeer veel centrifuges om uranium te verrijken. Momenteel vertoeft hij in Peking om er het Noord-Koreaanse dossier in verband met het bestaan van de nieuwe nucleaire site te bespreken.
Rusland waarschuwt voor een escalatie van de situatie tussen Noord- en Zuid-Korea. "Het is belangrijk dat het incident niet leidt tot een escalatie van de huidige situatie", aldus een bron binnen het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken.
De Verenigde Staten veroordeelden de aanval van het noorden. Bovenop de veroordeling "roepen de VS Noord-Korea op zijn oorlogszuchtige daad te stoppen en de bepalingen van de wapenstilstand volledig in acht te nemen". Het Witte Huis voegt eraan toe dat ze zich engageren "hun bondgenoot te verdedigen".
Ook China heeft haar ongerustheid over de situatie uitgedrukt. "We hopen dat de betrokken partijen zullen reageren op een manier die zal bijdragen aan de vrede en stabiliteit op het Koreaanse eiland", aldus Hong Lei, een woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken.
Vanuit Europa werd de aanval veroordeeld door de hoge vertegenwoordigster van het Europees buitenlands beleid Catherine Ashton. "Ik veroordeel deze aanval door de Democratische Volksrepubliek Korea scherp. Ik roep de Noord-Koreaanse overheid op om zich te onthouden van alle acties die een risico op verdere escalatie inhouden", zo stelt Ashton.
Zuid-Korea belooft hard te reageren op elke nieuwe provocatie. "Het bombardement van Yeonpyeong is een duidelijke militaire provocatie", aldus de Zuid-Koreaanse autoriteiten. Noord-Korea ontkent en verklaart dat zij niet als eerste gevuurd hebben.
4. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 8]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Pater Slavko: "ga je weg" Een ongewone weg naar het priesterschap.
Op 29 juni 2008 werd dokter Erich Kuen uit Oostenrijk [provincie Voralberg] door de bisschop van zijn diocees Dr. Klaus Küng tot priester gewijd in Sankt Pölten. Zijn ongewone weg naar het priesterschap werd vooral bestempeld door gebeurtenissen in Medjugorje. Dr. Kuen was aanwezig bij de plotselinge dood van Pater Slavko Barberic op de Krizevac [Kruisberg] op 24 november 2000 in Medjugorje. Toen hij voor de stervende priester niets meer kon doen, had hij het gevoel alsof deze hem aanmoedigde en op de rug klopte alsof hij wilde zeggen: "Ga je weg!"
Op dit moment herinnerde hij zich een voorval van zes jaar geleden. Hij had Pater Slavko toen verteld over zijn gevoelens tot roeping van het priesterschap die hij koesterde. Pater Slavko had hem toen vol vreugde een slag op de borst verkocht.
Op deze regenachtige namiddag op de kruisberg met als achtergrond de tragische dood van deze priester, een grote persoonlijkheid, kwam het hem voor als een bevestiging: "Ja, doe nu verder"
Nu volgt een uittreksel van de preek die Dr. Erich Kuen gaf na zijn wijding, in Haag op 27 Juli 2008.
Een groot geschenk op mijn weg was onze Hemelse Moeder. In die tijd verdiepte ik mij zeer in de geschiedenis van Hildegard von Bingen. Ook in die tijd, tijdens mijn legerdienst, reed ik vaak een invalide met zijn rolstoel naar het restaurant, waar we koffie dronken en de krant lazen. In de pers ontdekte ik dan een artikel over Fatima. De kinderen van Fatima hadden een ervaring met de hemel en de hel gehad. De beschrijving daarvan kwam zeer juist overeen met de belevenissen van de Heilige Hildegard von Bingen. Hoe hadden de kinderen van Fatima deze ervaring kunnen hebben? Zo ben ik door Fatima tot de Mariaverering gekomen en tot de maandelijkse biecht, wat een verlangen is van de Moeder van God.
Een eerste ervaring voor de priesterroeping kreeg ik op een werkdag tijdens de Heilige Mis, een onvoorstelbare ervaring als je mijn vroegere levenswandel beschouwd. Ik wilde hierdoor met mijn studie voor arts stoppen en naar het klooster gaan. Maar iedereen raadde mij dit af, de paters, de familie en ook priesters. Dus maakte ik mijn studie in drie jaar af. Mijn roeping was ik weer bijna vergeten. Ik wilde trouwen en me vestigen als huisarts. Doch eerst wilde ik nog een retraite doen, om zeker te spelen. Ik leefde een tijd lang bij de gemeenschap der Zaligsprekingen en ging ook naar Medjugorje. Daar was ik aanwezig bij de dood van een franciscaanse pater die s vrijdags om drie uur plotseling stierf op de kruisberg. Daar dook de roep opeens weer op: "Wil jij verder doen waar Pater Slavko gestopt is?" Ik vroeg aan Pater Slavko me iets van zijn geest te geven, toen we hem vanaf de Kruisberg in de stromende regen naar beneden droegen. Daarna ben ik in de kerk gaan zitten en huilde twee uur aan een stuk. Daar schonk God mij de genade om af te zien van mezelf en er te zijn voor anderen.
Ik ging het eerst als seminarist naar Rome, daarna naar Sankt Pölten en daarna als hulppastoor en diaken naar Haag.
Aan mijn levensweg kunnen jullie zien dat voor God niets onmogelijk is. Hij kijkt niet naar het verleden, geen enkel geval is uitzichtloos. Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf. We zijn voor elkaar verantwoordelijk, niets is zuiver privaat. Alles heeft zijn uitwerking op de gemeenschap en we worden opgeroepen de last te dragen van de ander. Alleen samen komen wij tot Hem. God schenkt ons de wil en de actie. We kunnen ons leven vol vertrouwen in Zijn handen leggen en vragend en biddend er op vertrouwen dat Hij alles ten goede zal leiden. Hij is altijd bij ons en helpt ons, omdat Hij ons liefheeft!
Vertaling: Mia Stassen
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 277]
Preken
Wie de liefde heeft...
"Ja maar," zult ge zeggen, "hoe dikwijls gebeurt het niet dat het kwaad zich voor mijn ogen afspeelt! Ik hoef er toch geen doekjes om te draaien."
Omdat ge geen liefde hebt, beste vriend, daarom speelt er zich zoveel kwaad voor uw ogen af. Als ge de liefde had, zoudt ge er anders over denken. Dan zoudt ge u op de eerste plaats afvragen of ge u niet vergiste, want hoe dikwijls gebeurt dat niet? Een simpel voorbeeld kan u hiervan overtuigen en ik zou willen dat ge dit voor altijd voor ogen hield, wanneer ge denkt dat uw evennaaste kwaad bedrijft.
Wel, in de geschiedenis van de woestijnvaders wordt ons verteld hoe een kluizenaar, Simeon genaamd, die verschillende jaren in de woestijn had doorgebracht, plotseling op de gedachte kwam om de wereld in te trekken. Maar eerst vroeg hij de goede God de genade dat de mensen zijn ware bedoelingen niet zouden achterhalen. Nadat God hem deze belofte had gedaan, verliet Simeon de woestijn. Eenmaal in de wereld gekomen, handelde hij als een dwaas: hij dreef duivels uit en genas zieken. Hij ging de huizen van verdachte vrouwen binnen, liet hen zweren dat zij nooit iemand anders zouden beminnen dan hem en gaf hen al het geld dat hij bezat. Iedereen beschouwde hem als een kluizenaar die zijn verstand had verloren.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 13]
Voorwoord
Het Feest van de Barmhartigheid
Dit feest is niet alleen maar een bijzondere dag van aanbidding van het Goddelijk mysterie van de Barmhartigheid, maar het is ook een tijd van genade voor alle mensen. "Ik verlang, zegt Jezus, dat het feest van de Barmhartigheid de toevlucht en de schuilplaats weze voor alle zielen, en vooral voor de arme zondaars" [Db 699]. "Niettegenstaande mijn bitter lijden gaan de zielen verloren. Ik biedt hen een laatste reddingsplank aan, het feest van Mijn Barmhartigheid. Indien ze mijn Barmhartigheid niet aanbidden, zullen ze eeuwig verloren gaan" [Db 965].
Het belang van dit feest wordt bepaald door de buitengewone beloften die Jezus eraan verbonden heeft: "Wie die dag nadert tot de Bron van Leven, zal volledige kwijtschelding van zijn schuld en straffen bekomen" [Db 300]. "Die dag staat het Hart van Mijn Barmhartigheid open, Ik giet een oceaan van genaden uit over de zielen die naar de bron van Mijn Barmhartigheid komen [...] dat geen enkel ziel vreze tot Mij te komen, zelfs al zijn haar zonden rood als scharlaken" [Db 699].
Om van deze grote gaven te genieten moet men de voorwaarden voor de verering van de Goddelijke Barmhartigheid vervullen [vertrouwen in de goedheid van God en een werkdadige liefde tot de naaste]: men moet ook in staat van genade zijn [gebiecht hebben] en de Heilige Communie waardig ontvangen. Jezus heeft verduidelijkt: "Geen enkele ziel zal gerechtvaardigd worden zolang ze zich niet met vertrouwen tot mijn Barmhartigheid wendt, en daarom moet de eerste zondag na Pasen het feest zijn van de Barmhartigheid, en die dag moeten de priesters de zielen spreken over mijn grote ondoorgrondelijke Barmhartigheid" [Db 570].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 13]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
En dat niemand opwerpt dat, indien de dag onbekend is, het tijdstip of het jaartal kan bepaald worden ... Neen, want Sint Augustinus stelt dat het woord dag in de heilige Schrift moet vertaald worden in de zin van een onbepaalde duur. Het getuigenis van de heilige Schriftleraar stemt overeen met dat van de profeet Maleachi, die ons zegt: Ecce venit, dicit Dominus exercitum: Et quis poterit cogitare diem adventus ejus. Zacharias is nog duidelijker: Et erit in die illa: non erit lux, sed frigus et gelu, et erit dies una, quae nota est Domino, non dies neque nox: et in tempore vesperi erit lux [Mal, 3].
De reden ervan is dat het einde van de wereld uit een natuurlijke oorzaak ontstaat, maar afhangt van Gods wil die ons niet geopenbaard werd [Zach,14].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [02/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 222]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
In de CELAM
Op 27 januari 1979 ging Broeder Roger naar Puebla in Mexico waar de IIIe algemene Conferentie van het Latijns-Amerikaan episcopaat [CELAM] doorging. Ditmaal was hij door de bisschoppen uitgenodigd. Eerst dacht hij maar enkele dagen te blijven, maar hij besliste al gauw om de hele conferentie mee te maken: "Er staat zoveel op het spel op deze bijeenkomst. Weggaan zou een gebrek aan solidariteit betekenen met mannen die Gods wil zoeken in de hedendaagse wereld." Toen hij woord kreeg hernieuwde hij zijn boodschap van eenheid en delen en weigerde hij alle tegenstrijdigheden: jongeren tegen ouderen, armen tegen rijken, ras tegen ras. "Vandaag dringt zich een levendig delen met alle generaties op. En dat vanwege de nieuwe scheidingen, alsof er bijvoorbeeld een Kerk voor jongeren, een Kerk voor armen of een Kerk voor de elite [intellectueel of niet] kon bestaan.
In de geschiedenis van de mensheid was het delen van spirituele en stoffelijke bezittingen nooit zo dringend, al was het maar voor de wereldvrede. Vandaar dat het ons toekomt om deel te nemen aan het verlangen van zoveel jongeren, die angstvol zoeken naar het delen met de arme massa. Het is aan ons om die jongeren te begeleiden die anders, zonder een concreet antwoord van ons, overvallen worden door de wanhoop van de gelatenheid of in die andere wanhoop van het geweld of het doctrinaire van het delen. Indien wij allen als verantwoordelijken besloten om een drie of vierjarig plan op te stellen om alle onnodige bezittingen over te laten aan het ministerie, pas dan zou onze concrete inzet geloofwaardig worden in onze geschriften, zelfs buiten Latijns-Amerika."
Deze wat in zijn concrete voorstellen irrealistische oproep [een drie à vierjarig plan] bewees de samenhang van de overtuigingen van de prior.
Naast de voorkeur voor de armen en de jongeren ontwaarde Broeder Roger een ander thema die een vooraanstaande pastorale as zou worden onder Johannes Paulus II: de nieuwe evangelisatie. Op 15 februari noteerde hij in zijn dagboek: "In de laatste uren van de conferentie werd het voor velen duidelijk, ongeacht de confrontatie van strekkingen, dat we dragers van het evangelie moeten zijn midden in de naties waarvan de bevolking pijlsnel toeneemt."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 144]
Herodes de Grote
Herodes en het hogepriesterschap
Eerdere heersers uit de dynastie van de Hasmoneeën bekleedden naast het koningschap ook het ambt van hogepriester. Voor Herodes was dat vanwege zijn Idumeese afkomst niet mogelijk. Hij was dan ook gedwongen een hogepriester te benoemen van buiten zijn eigen familie. Dit was voor Herodes niet zonder risico, aangezien de hogepriester een grote invloed had op de publieke opinie en ook op politiek vlak een belangrijke factor was. Om te voorkomen dat de macht van de hogepriester te groot zou worden, behield Herodes zich het recht voor niet alleen een hogepriester te kunnen benoemen, maar deze ook te kunnen afzetten als dat in zijn ogen nodig was. Ook Herodes' opvolgers volgden deze politiek, zodat er in de Herodiaanse periode vele verschillende hogepriesters zijn geweest.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 44: Schisma Barcilonicum [Het schisma van Barcelona]
Clemens VIII [1423 - 1429] [tegenpaus]
Echte naam: Gil Sánchez Muñoz y Carbón [bijgenaamd Doncel] [Teruel, 1369 - Mallorca, 28 december 1447]
In 1429 legden Rome en Aragón hun conflict bij. Hiermee verviel de politieke steun voor Clemens VIII. Op 26 juli 1429 riep hij zijn kardinalen samen en verklaarde hij afstand te doen van het pausdom. Op zijn aandringen erkenden de aanwezige kardinalen Martinus V als hun nieuwe paus. Bij de bijeenkomst was ook een vertegenwoordiger van Martinus V aanwezig.
Na zijn aftreden werd Gil Sánchez Muñoz door Martinus V benoemd tot bisschop van Mallorca. De Rooms-katholieke Kerk heeft hem nooit als paus erkend. Hij staat alleen vermeld in een voetnoot van de Vaticaanse cataloog. Hij was kanunnik van Barcelona, waar op omschrijving van Malachias op zinspeelt. Bij een tegenpaus is er uiteraard altijd een schisma. Hij stierf in 1447.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3375 van 20/9/2010
Lieve zonen en dochters, als u het gewicht van het kruis voelt, verlies dan het hart niet. Aanroep dan Jezus en Hij zal tot u komen. Verlies de hoop niet. Kniel neer in gebed en smeek om vrede voor de mensen. De mensen hebben God verlaten en u gaat recht de afgrond tegemoet. Ik lijd om wat u te wachten staat. Ik ben uw Moeder en Ik wens u te helpen. Open uw harten voor Mijn oproep. Ontvang de boodschappen die ik u doorgeef en getuig overal dat u waarlijk tot de Heer behoort. Alegria [een stad] zal wenen bij het zien van zoveel vernietiging. Chora [een stad] zal schreeuwen om hulp en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen Zoek sterkte in de Heer en u zult overwinnen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Maria en het geheimzinnige getal 101 [deel 3/3]
"Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw*, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria." [Zuster Agnes Sasagawas Beschermengel]
Volgens goedgekeurde berichten verscheen op een dag haar Beschermengel aan de zuster in het klooster. Hij had een Bijbel bij zich. De Beschermengel opende de Bijbel en wees naar een bepaald vers dat Zuster Agnes Sasagawa onmiddellijk herkende als hoofdstuk 3, vers 15 van het Boek van Genesis: "En ik zal vijandigheid brengen tussen jou en de vrouw, en tussen je nakomeling en de hare. Hij zal je hoofd verpletteren en jij zal zijn hiel raken."
De engel vertelde haar: "Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria."
Vader Yasuda, de spiritueel begeleider van Zuster Agnes, zei dat deze passage uit Genesis beschouwd wordt als de eerste lichtstraal van de redding, de eerste belofte van een Heiland, gemaakt door God. Het is ook het eerste vers in de Bijbel die naar de Onbevlekte Ontvangenis van Maria verwijst, die nooit door Satan gedomineerd werd.
* Voetnoot: Al te vaak is in de loop van de geschiedenis de vrouw met de vinger gewezen omwille van de misstap van Eva. Ook Adam heeft in de tuin van Eden zijn verantwoordelijkheid niet opgenomen. Het gebod van de Heer om niet te eten van de boom van kennis van goed en kwaad [Gen 2,17] was gericht tot de mens, d.i. Adam én Eva. Deze misstap wordt in de heilsgeschiedenis gecorrigeerd door de nieuwe Adam en de nieuwe Eva, d.i. Jezus en Maria. Zie ook de leer over de erfzonde KKK 396-409 waarin sprake is over de zondeval van de stamouders [407].
Bron: Steven K. Ryan
Vertaling: Mario Lossie
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 3]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Priesterschap
Om zn zes jaar lange studie voor het priesterschap aan te vangen, reisde hij met os en kar naar het klooster van de H. Franciscus van Assisi. In 1910 werd Pio in de kathedraal van Benevento door aartsbisschop Paolo Schinosi tot priester gewijd. Vier dagen later ging hij zn eerste Mis voor in de parochiekerk van O.L.V. der Engelen. Pio had een wisselvallige gezondheid, en daarom werd hem toegestaan om tot begin 1916 bij zn gezin te blijven terwijl hij toch Kapucijn bleef.
Op 4 september 1916 moest Pio terugkeren naar het gemeenschapsleven. Men stuurde hem naar een landbouwgemeenschap, naar het Kapucijnenklooster van O.LV. van Genade in het Garganogebergte in San Giovanni Rotondo. Daar leefde hij samen met zes andere broeders. Pio bleef tot aan zn dood in San Giovanni Rotondo, en ging er enkel weg om zn legerdienst te vervullen.
