1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 39]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's laatste opdracht
Janice: Waarom niet? Mirjana: Onze gebeden zijn een deel van de dingen van het geloof.
Janice: Mirjana, één Onze Vader lijkt niet veel. Mirjana: Het betekent veel als je het met liefde bidt.
Janice: Genieten u en Marco ervan om in Medjugorje te zijn? Mirjana: We verhuisden naar hier omdat niemand van ons een job kon vinden in Serajevo.
Janice: Velen dachten dat uw verhuis naar hier te maken had met de dreiging van de geheimen die u kent, aangezien u en Eerwaarde Pétar hier in Medjugorje verbleven. Sommigen dachten dat de geheimen zich vlug zouden ontvouwen. Kunt u daar commentaar op geven? Mirjana: De geheimen zullen plaats hebben gedurende mijn leven. Ik kan niets meer zeggen. Vraag aub de mensen zich niet te focussen op de toekomst. Ons leven is van dag tot dag. Morgen is geen dreiging voor degene die op God vertrouwen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De vijfde dag
Na het morgengebed en het morgenmaal werd er gestart! 140 km. naar Heiterwang, over Fischen [middagstop].
In de omgeving van Nesselwang zijn de fietsers een uur uitgeregend. "Strontnat," vertelden ze. Ze hadden ook in Middelberg een hoogte van 1.045 meter overschreden.
Het dorp Pfronten werd in-uit-door-en rond gereden om de weg naar Füssen te zoeken ...En we kozen een verkeerde weg.
Frans waste de kleding, hing ze te drogen op het fietsrek, en in de Motorhome.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
2. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 235]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zie in deze visioenen, in Jeruzalem en elders, Onze Heer dikwijls heel duidelijk in het gezelschap van andere mensen, zonder er op te letten of die mensen Hem ook zagen. Soms zie ik dezen en genen plotseling schrikken en verwonderd staan, terwijl de anderen onverschillig blijven en ik weet meteen dat de mensen Hem, toenmaals enkel af en toe gezien hebben.
Evenzo zag ik beide priesterlijke engelen van bij de graflegging altijd in het gewelf zitten. Ik zag tevens dat de heilige vrouwen die engelen nu eens niet, dan slechts één van beide, en dan weer de twee te zien kregen. De engelen die tot de vrouwen spraken waren de priesterlijke verschijnende grafengelen. Er sprak telkens maar één van die engelen, en er werd ook maar één gezien wanneer de deur niet helemaal geopend was. De engel die schitterend als de bliksem van de hemel afdaalde, de steen wegrukte en er bovenop ging zitten, verscheen in de gedaante van een krijgsman. Cassius en de wachten zagen hem in het begin op de steen zitten.
De engelen welke later het woord voeren waren de engelen binnen het grafgewelf. Waarom dit alles zo geschiedde herinner ik mij niet meer. Toen ik het zag vond ik het niets verwonderlijks. In het visioen is immers alles precies zoals het moet zijn en geen enkel ding komt vreemd of zonderling voor.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 235]
Preken
Kom vroeger dan anders
Wilt ge weten, broeders, hoe ge u moet gedragen, wanneer ge het geluk wilt smaken om de goede God in uw hart te ontvangen? Doe zoals die goede Christen, die iedere week te communie ging. Hij gebruikte drie dagen voor de dankzegging en drie dagen om zich voor te bereiden. Wel, wie belet u om hetzelfde te doen en er al uw dagelijkse bezigheden bij te betrekken? In de dagen van voorbereiding moet ge u onderhouden met Jezus Christus, die heerst over uw hart en die een bezoek wil brengen aan uw ziel om haar met weldaden en geluk te overladen. Ge moet de Heilige Maagd, ja, alle engelen en zaligen in de hemel aanroepen, opdat zij namens u tot de goede God zouden willen bidden dat ge Hem zo waardig mogelijk zou mogen ontvangen.
Kom op de bewuste dag vroeger dan anders naar de Heilige Mis en tracht de gebeden en de handelingen van de pastoor nog aandachtiger te volgen. Uw geest en uw hart moeten voortdurend aan de voet van het tabernakel zijn en zij moeten onophoudelijk smachten naar het gelukkige ogenblik van Jezus komst. Dan zullen uw gedachten niet meer naar deze wereld uitgaan, maar enkel en alleen naar de hemel. Ja, ge moet u zo intens in het verlangen naar God verdiepen, dat ge voor de wereld als het ware sterft. Ge moet uw getijden, uw Rozenkrans en uw oefeningen zo vurig mogelijk bidden om in u het geloof en de hoop te doen herleven, maar vooral met een grote liefde tot Jezus Christus, die over enkele ogenblikken van uw hart Zijn tabernakel zal maken of, als ge wilt, een kleine hemel. Mijn God, wat een geluk en wat een eer voor armzalige stervelingen zoals wij! Een grote eerbied moeten we Hem betuigen, broeders, wij zijn immers zo ellendig... Maar van de andere kant mogen we hopen dat Hij medelijden met ons zal hebben.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 78]
Francisco, de kleine moraalridder
Ik zwichtte toen en ging met de jongens mee om de plaats te zien. Er was een mooie, grote kamer, bijna zo groot als een zaal, die heel goed geschikt was voor vertier, er er was een groot terrein voor het avondeten! Alles was in orde gebracht en ik ging klaarblijkelijk in een feestelijk gemoed naar huis, maar in mezelf ging mijn geweten hevig te keer. Van zodra ik Jacinta en Francisco zag, vertelde ik hen wat er was gebeurd. "Gaat u terug naar die feestjes en die spelletjes?" vroeg Francisco mij streng. "Bent u vergeten dat we hebben beloofd om nooit zoiets meer te doen?" "Ik wou helemaal niet gaan. Maar ze hielden niet op van het mij te smeken en nu weet ik niet meer wat ik moet doen!"
Er kwam inderdaad geen einde aan de smeekbeden, noch aan het aantal meisjes die kwam aandringen om met hen te spelen. Sommigen kwamen zelf van afgelegen dorpen, Rosa kwam uit Moita en Ana Caetano en Ana Brogueira kwamen uit Fatima, de twee dochters van Manuel Caracol uit Beleiros, de twee dochters van Manuel de Ramiera en de twee van Joaquim Chapeleta kwamen allen uit Amoreira en de twee Silva meisjes uit Currais. Er waren ook nog Laura Gato, Josefa Valinho en vele anderen waar ik de naam van ben vergeten en die uit Boleiros en Lomba de Pederneira, Eira da Pedra, Casa Velha en Aljustrel kwamen. Hoe kon ik plots allemaal die meisjes laten vallen, die niet wisten hoe ze zichzelf moesten amuzeren zonder mijn gezelschap, en hen doen inzien dat ik met deze samenkomsten voor eens en altijd moet stoppen? God fluisterde Francisco het antwoord in: "Weet u wat u kunt doen? Iedereen weet dat Onze Lieve Vrouw aan u is verschenen. U kunt hen dus zeggen dat u Haar beloofd hebt om nooit meer te dansen en dat u om deze reden niet gaat!" Vanaf toen gingen ze zich op zulke dagen verstoppen in de grot op de Cabeco. "Daar kan ons toch niemand vinden!"
Ik aanvaardde dit voorstel, en eens ik mijn besluit had gemaakt, dacht niemand anders er meer aan om dergelijke bijeenkomsten te organiseren.
Gods zegen was met ons.
Mijn vrienden en vriendinnen die mij tot dan opzochten om bij hen te zijn in hun vermaak, volgden nu mijn voorbeeld en kwamen elke zondagnamiddag bij mij thuis om mij te vragen om met hen de Rozenkrans te gaan bidden op de Cova da Iria.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Solomon [16/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 287]
Ons tijdperk loop op zn einde. Op een dag zal de wereld niet meer de wereld zijn die we kennen. Ik heb het niet over een onvruchtbare wereld, of één zonder mensen, maar over het einde van het modernisme en de technologische obsessie. Heel wat uitvindingen van de mensheid zullen vernietigd worden en er zal meer een boerenhouding en levenswijze zijn zoals in voorbije tijdperken. Na de afbraak van de kunstmatige realiteit zou het me niet verbazen als er grote spirituele manifestaties zijn en de gevaren van een nieuwe wereldorde.
Ik ben me er van bewust dat er onjuiste verontrusting over de Antichrist kan geweest zijn, en terwijl ik zou willen waarschuwen om die verontrusting niet te herhalen, laat me meteen ook aandringen tot waakzaamheid, want Christus heeft altijd gezegd dat we waakzaam moeten zijn. Op een dag zal de Heer verschijnen in een reeks van bovennatuurlijke gebeurtenissen zoals Marias verschijningen, maar veel krachtiger, en het kwade neerslaan. Wanneer dat gebeurt, zal het voor velen spectaculair zijn maar in het begin zullen velen het ook niet herkennen, of niet geloven. Maar de pretentie van de wereld zal neergeslagen zijn. Op een dag, niemand weet wanneer, zal Hij komen in een geweldig licht. Zijn moeder hield Hem als een Kind in haar armen van Saragossa tot Medjugorje, en Hij zal komen zoals zij gekomen is, badend in het licht als de Heer Die de arrogantie van de mens neerslaat.
Er zijn reeds interessante dingen. We hebben al waarschuwingen gezien. De grootste orkaan in de geschiedenis slaat toe in Florida en wordt van de Oostkust tot Hawaï gevolgd door "stormen van de eeuw." Overstromingen bedekken grote delen van Noord Dakota en Californië en de boerderijen langs de Rivier van de Onbevlekte Ontvangenis. Bevingen schudden de H. Maria Koningin der Engelen van de Portiuncola of "Los Angeles" dooreen en treffen ook Assisië. Overstromingen in Firenze. Droogte in Engeland. In 1980, het jaar voorafgaand aan Medjugorje, riep Amerika drieëntwintig federale rampen uit. Dat aantal steeg tot eenendertig in 1989 en vijfenzeventig tijdens 1996, met tenminste zeven van Amerikas tien grootste rampen aller tijden die gebeurden sinds 1989.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 181]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een kerkelijk avontuur
Ondanks de interne evoluties van de Gemeenschap en de verschillende crisissen bleef het opzet van Jongerenconcilie het meest zichtbare. De voorbereidingen vermenigvuldigden zich.
Met Pasen 1972 waren er 16 000 jongeren [een nooit bereikt aantal] aanwezig op de heuvel, afkomstig uit tachtig landen. Een waarnemer van het gebeuren merkte op dat ze zelfstandiger waren dan in de jaren 1960: "Taizé trekt jongeren aan, onafhankelijk van elke begeleiding of elke kerkelijke structuur. Er wordt niet naar Taizé gegaan als lid van een groep die min of meer in verband staat met een parochie of een beweging verwant met de Kerken. De aalmoezenier priester of dominee wordt thuis gelaten. Taizé heeft dergelijke steun niet meer nodig." Op de vraag: "Wie komt er naar Taizé?" gaf een journalist volgend antwoord: "Jongeren van zeventien tot vijfentwintig jaar. De gemiddelde leeftijd schijnt trouwens te dalen. Voor Frankrijk zijn het tot bijna 65% studenten, maar het aantal werklieden stijgt bijvoorbeeld onder de Spanjaarden of de Italianen. Taizé heeft haar marginalen of liever haar afwijkelingen: drugsverkopers [slechte naar het schijnt], vrouwenjagers, autodieven, enz... onvermijdelijke missers waar ieder mee moet leven, gezien de steeds grotere toeloop." Het was wel een marginaal gebeuren, maar het bestond. Een discrete bewakingsploeg met jonge vrijwilligers werd samengesteld om s nachts tussen de tenten de ronde te doen.
Op paasavond, na de mis door een jonge Togolese priester opgedragen in het bijzijn van kardinaal Koening, aartsbisschop van Wenen, Eugen Carson Blake en de metropoliet Timiadis, vertegenwoordiger van de patriarch van Konstantinopel, kondigde Broeder Roger eindelijk de datum van het grote gebeuren aan: "Binnen twee jaar, in de zomer van 1974, zal het Jongerenconcilie beginnen." Oneindig applaus was het antwoord.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 105]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël in het Sanhedrin
Handelingen 5 neemt ons mee naar een heel bijzondere situatie. Het Sanhedrin, dat kortgeleden Jezus gevangengenomen en veroordeeld had, heeft nu de discipelen Petrus en Johannes gevangengenomen en wil niets liever dan ook deze mensen ter dood veroordelen. Als het Sanhedrin echter in vergadering bijeen is, blijkt dat Petrus en Johannes uit hun "gevangenis" ontsnapt zijn. Waarschijnlijk gaat het hier over een gevangeniscel in het huis van de hogepriester. Er is een engel gekomen, die hen bevrijd heeft. En terwijl zij nu in vergadering bijeen zijn, staan Petrus en Johannes alweer in de tempel en verkondigen daar, alsof er niets gebeurd is, de boodschap van de Heer Jezus!
Het moet schokkend voor de leden van het Sanhedrin geweest zijn, dat er enige tijd geleden geen engel van God kwam om de grote Meester van deze discipelen te bevrijden, maar dat er nu wel een engel kwam om deze eenvoudige discipelen te bevrijden! "Hoe is dit mogelijk?" zullen zij gedacht moeten hebben.
Petrus en Johannes worden opnieuw gearresteerd en staan even later in het midden van de mannen in wier midden kortgeleden de Heer Jezus nog stond. En vreemd genoeg, nu gaat Gamaliël spreken. Hij gaat verdedigend spreken voor de beide mannen. Dit roept vragen op: Waarom sprak Gamaliël niet verdedigend voor de Heer Jezus? Waarom spreekt hij nu ineens verdedigend voor deze beide mannen? Wat is er gebeurd, waardoor Gamaliël in zijn gedachten veranderd is? Wij weten het niet.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Maar Gianna had serieuzere interesses. Sinds haar twaalfde waren zij en haar familieleden betrokken bij de Katholieke Actie. Gianna was een enthousiast lid, die niet alleen geïnteresseerd was in het ontwikkelen van haar eigen spiritueel leven, maar ook aan de deelname aan een variëteit van activiteiten die kinderen zouden helpen om God en de naaste graag te zien, en om het Mystieke Lichaam van Christus te helpen. Ze werd leidster en wijdde al haar vrije tijd aan apostolisch werk. Ze plande bezinningen en plande uitjes in de natuur voor jonge meisjes. Ze gaf cursussen met spirituele oefeningen en werkte onvermoeibaar voor het welzijn van de zielen. Zo inspireerde ze velen om haar voorbeeld te volgen. Gianna bleef gedurende meer dan 20 jaar actief in de Katholieke Actie.
Als jonge vrouw bezocht ze armen en zieken thuis en, als les in liefdadigheid, bracht ze vaak de meisjes van de Katholieke Actie mee. Ze bracht voedsel en medicijnen naar de verwaarloosden, gehandicapten en bedlegerigen, en hielp poetsen in huishoudens waar alles op orde gebracht moest worden. Eén bepaald verhaal wordt over haar verteld, toen ze een vriendin ontmoette op weg naar huis. Ze had net een oude vrouw geholpen. "Hou me niet te lang op," klaagde ze, "Ik heb net een oude vrouw in bad gewassen en ik zit onder de vlooien." Zelfs deze weerzinwekkende situatie in het huis van de oude vrouw weerhield haar er niet van om werken van liefdadigheid te doen.
Binnen een tijdspanne van vier en een halve maand verloor ze haar beide ouders. Haar moeder stief in mei 1942.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voelde mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand an hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben. Het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goed gedaan; ja, zeker, en ik hoop dat ze vervolgd worden, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest; ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten; ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen. Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende. Ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
Gregorius X was aartsdiaken van Luik voordat hij tot paus gekozen werd. Zijn pontificaat liep van van 1271 tot 1276.
Na de dood van paus Clemens IV was de zetel van Petrus bijna drie jaar lang vacant geweest als gevolg van strijd tussen Franse en Italiaanse kardinalen. Uiteindelijk besloten de inwoners van Viterbo, waar het conclaaf bijeen was, de kardinalen op te sluiten en op water en brood te zetten, totdat zij een paus gekozen zouden hebben. Als compromiskandidaat werd de Luikse aartsdiaken van Italiaanse afkomst Tebaldo Visconti op 1 september 1271 gekozen in het Petrusambt. Hij was op dat moment druk bezig met zijn deelname aan de Negende kruistocht en verbleef in Akko, waar hem het bericht van zijn nieuwe taak bereikte. Omdat de keus was gevallen op een diaken, werd hij na zijn aankomst in Rome op 13 maart eerst tot priester gewijd [19 maart]. Op 27 maart 1271 werd hij paus Gregorius X.
Gregorius X riep al in maart 1272 een algemeen concilie bijeen, dat op 1 mei 1274 plaatshad in Lyon en de geschiedenis inging als het Tweede concilie van Lyon. De belangrijkste doelstelling van het concilie was de organisatie van een nieuwe kruistocht, maar ondanks toezeggingen van verschillende vorsten [waaronder de koningen van Sicilië, Frankrijk en Engeland] bleven het enthousiasme en de financiële armslag te beperkt. Op het Tweede concilie van Lyon kwam het daarnaast op initiatief van keizer Michael VIII van Byzantium tot een einde van het Grote Schisma van 1054. Dit akkoord werd reeds in 1282 herroepen door Michaëls zoon Andronikos II Palaiologos. Tot slot werd de procedure voor een pauskeuze vastgelegd, die tot paus Paulus VI [1963-1978] ongewijzigd bleef.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3331 van 12/6/2010
Lieve zonen en dochters, keer terug tot Jezus. Hij is de absolute waarheid van de Vader en zonder Hem kunt u uw Redding niet tegemoet gaan. Hij is uw Verlosser en wacht op u met open armen. Vertrouw op Zijn barmhartige liefde en geef uw wezenlijke aan Hem. Ontvlucht al het kwade en wees mannen en vrouwen van geloof. De mensheid heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Geef het beste van uzelf in de opdracht die de Heer aan u heeft toevertrouwd. Wees voorzichtig. Laat uzelf niet misleiden. De duivel zal in een grote woede handelen tegen Gods plannen. Hij zal verwarring zaaien en tot onenigheid aanzetten in de Kerk van Mijn Jezus. Wees waarachtig bekeerd tot Mijn Jezus in de onderrichtingen van de Kerk. Oprechte en ware bekering is er enkel te vinden in het onderricht van Mijn Zoon Jezus. De vijand van God zal grote aantallen blijven aantrekken. Hij zal de waarheid gebruiken om u te misleiden en velen die vurig zijn in het geloof zullen onverschillig worden. Laat de duivel u niet misleiden. Dagen van lijden staan Mijn arme kinderen te wachten. Terreur zal zich verspreiden en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Wandel steeds in de waarheid, omdat u tot de Heer behoort en enkel Hem zou mogen dienen en volgen. Voorwaarts op de weg die Ik voor u heb uitgetekend. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
20-09-2010
20 september 2010
20 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 38]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's laatse opdracht
Janice: Mirjana, er zijn hier zes zieners in Medjugorje. Wat is uw specifieke opdracht? Mirjana: Momenteel bid ik voor de bekering van de ongelovigen.
Janice: Mirjana, ooit vertelde u mij dat we iedereen moeten beschouwen als een kind in Gods armen. Dat we ons moeten overgeven zodat we ons in Gods armen even behaaglijk voelen als Zijn eigen kind. Dat vereist een grote daad van overgave van onze eigen eigenzinnigheid. Bent u erin geslaagd dit te doen? Mirjana: Ik tracht dit elke dag te doen met de hulp van de Gezegende Moeder.
Janice: Mirjana, zult u later een andere opdracht krijgen? Mirjana: Ja.
Janice: Welke is dat? Mirjana: Ik heb nu niet de vrijheid om dat te zeggen.
Janice: Mirjana, hoe bidt u nu voor de bekering van de zondaars? Mirjana: Met een grote liefde voor degenen die niets weten over de katholieke kerk.
Janice: Helpen onze gebeden? Mirjana: Ja, heel veel. De Gezegende Moeder heeft mij verteld dat we de waarde van onze gebeden in dit leven nooit volledig zullen begrijpen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De vierde dag
Wij starten weer onder de beschermende mantel van Maria. Dat was hard nodig want de eerste 7 km. sterke daling waren ijskoud.
De middagstop werd gehouden in Ofterdingen. Onderweg een speciale ervaring: duizenden slakken staken het fietspad op. Als goede natuurliefhebbers werd er oneindig geslalomd, soms met een mislukking. Was het daardoor dat de private zuidenwind van een fietser, de ander meermaals aan het lachen bracht? We herinneren die dag als "slakkentocht." Als compensatie waren er ook lekker pruimen, zomaar overhangend op de weg.
In Ofterdingen kregen wij een bezoekje van een inwoner die ons vroeg waar wij precies in België woonden. Hij kende het. Als soldaat SS-er was hij gekazerneerd in Lille.
Frans ontdekte een bloemenveld: uit te kiezen! Te koop! Er was een "offerblok" en enkele patattenschillers. Zo n mesje leek hem beter dan een bloem! We doopten het "bloemenmesje."
Toen de 173 km. erdoor gemaald waren stonden we op het dorpsplein in Haidgau. Daar stonden ook "rijpe hazelaars": een feest voor Staf. Ons toilet maakten wij aan een fontein: "bibberkoud." En onze rioolpijp werd geledigd in het schoolgebouw, waar de fanfare herhaling hield.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 234]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
In de nabijheid van de tuin kwam Jezus, gekleed in een breed wit gewaad dat over Zijn handen neerhing, de vrouwen tegen en zei Wees gegroet! toen sidderden zij en zonken zij neer aan Zijn voeten, als wilden zij die omhelzen, maar ik herinner mij niet goed meer of ze dat ook werkelijk deden.
Ik zag echter dat de Heer enkele woorden met hen sprak, met Zijn hand in een bepaalde richting wees en verdween. De heilige vrouwen liepen door de Bethlehempoort naar de Sionberg om de discipelen in het cenakel op de hoogte te brengen dat zij de Heer gezien hadden en hen mee te delen wat Hij gezegd had. In het begin weigerden de discipelen aan hun woorden geloof te hechten. Zij geloofden zelf Magdalena niet, en zolang Petrus en Johannes niet terug waren hielden zij alles voor een inbeelding van de vrouwen.
Johannes en Petrus [die heel diepzinning geworden was van verwondering] ontmoetten onderweg Jacobus de mindere en Thaddeus, die hen hadden willen volgen naar het graf. Ook deze twee waren zeer ontsteld want de Heer was hen verschenen in de buurt van het cenakel. Ik zag dat Jezus de apostelen Johannes en Petrus voorbij was gegaan, en het scheen me dat Petrus Jezus had gezien, want hij was plots zeer geschrokken. Ik weet niet of Johannes de Heer gezien had.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 234]
Preken
Ik kom namens God
Een priester vertelde aan één van zijn vrienden dat de goede God hem tot verschillende maanden vagevuur had veroordeeld, omdat hij de tenuitvoerlegging van een testament, op grond waarvan hij enkele werken moest doen, op de lange baan had geschoven. Hoe velen onder ons, broeders, hebben zich niet hetzelfde te verwijten? Misschien zijn er hier in de kerk zelfs mensen die acht of tien jaar geleden van hun ouders of hun vrienden de opdracht gekregen hebben om heilige missen te laten lezen of aalmoezen te geven, en die nog steeds niet aan hun verplichtingen hebben voldaan! Hoe velen zijn er niet die, uit vrees dat ze waarschijnlijk een paar goede werken moeten doen, niet eens de moeite willen nemen om het testament dat hun ouders of hun vrienden te hunnen gunste hebben nagelaten, in te kijken. Die arme zielen worden door de vlammen verteerd, omdat men hun laatste wil niet wenst te vervullen! Arme vaders en moeders, die uzelf hebt opgeofferd om uw kinderen en uw erfgenamen gelukkig te maken. Ge hebt misschien uw zielenheil veronachtzaamd ter wille van uw fortuin. Ge hebt vertrouwd op de goede werken die ge in uw testament hebt vastgelegd... Arme ouders, ge hebt uzelf vergeten, wat zijt ge blind geweest...
Misschien zult ge me tegenwerpen: "Maar onze ouders hebben toch goed geleefd, het waren brave mensen." Er is zo weinig nodig, broeders, om naar het vagevuur gestuurd te worden! Luister maar wat Albertus Magnus op dat punt zegt, en hij was toch een heilige die op dat punt uitblonk in alle deugden. Op zekere dag openbaarde hij aan een vriend dat God hem naar het Vagevuur had verwezen wegens het feit dat hij zich in zijn leven eens had laten voorstaan op zijn geleerdheid. Is het niet verwonderlijk dat zelfs gecanoniseerde heiligen door de vlammen gezuiverd moeten worden? Lange tijd na zijn dood verscheen Sint Severinus, de aartsbisschop van Keulen, aan een van zijn vrienden en zei hem dat hij in het vagevuur was geweest, omdat hij een paar gebeden die hij s morgens had moeten verrichten, tot s avonds had uitgesteld. O, hoeveel jaren vagevuur moeten ons dan te wachten staan, wij, die er niet voor terugschrikken ons gebed achterwege te laten met een smoesje dat we dringende zaken af te werken hebben. Als we oprecht zouden verlangen naar het bezit van de goede God, zouden we de kleine fouten evengoed vermijden als de grote, want de scheiding van God is het verschrikkelijkste lijden waaraan een mensenziel ten offer kan vallen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 77]
Francisco, de kleine moraalridder
Een vrouw uit de buurt had het levendige zingen nog maar pas gehoord of ze kwam naar ons toe om ons te vragen alles opnieuw eens te zingen. Maar Francisco kwam tot mij en zei: "Laat ons dat lied niet meer zingen. Onze Heer wil heel zeker niet dat we nu zon dingen zingen." Daarom gleden we weg tussen de andere kinderen en liepen naar onze favoriete bron. Om eerlijk te zijn, nu dat ik juist onder gehoorzaamheid de tekst heb neergeschreven, dat ik mijn aangezicht met schaamte bedek. Maar Zijne Excellentie, op verzoek van Eerwaarde Dr. Galamba, leek het mij in orde om de tekst van deze geliefde volksliedjes neer te schrijven. Hier zijn ze dan! Ik weet niet waarom men ze wil, maar voor mij is het genoeg om te weten dat ik aldus Gods wil vervul.
Ondertussen naderde de carnavalperiode in 1918. De jongens en de meisjes ontmoetten elkaar éénmaal dat jaar om de gebruikelijke maaltijden voor de festiviteiten voor te bereiden en uiteraard ook voor de pret tijdens die dagen. Iedereen bracht iets mee van thuis: olijfolie, flour, vlees, en zo verder en dan kookten de meisjes alles voor een weelderig banket. Deze drie dagen van feesten en dansen gingen door tot diep in de nacht, vooral de laatste dag van het carnaval. De kinderen onder de veertien, vierden apart in een ander huis. Meerdere van de meisjes kwamen mij vragen om hen te helpen om hun festa te organiseren. Aanvankelijk weigerde ik, maar uiteindelijk gaf ik toe als een lafaard, vooral na het aanhoren van de smeekbeden van Jose Carreiras zonen en dochterss, want het was hij die dit huis in Casa Velha voor ons ter beschikking stelde. Hij en zijn vrouw vroegen onafgebroken om er heen te gaan.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [15/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 286]
Eén verloren leven is al een tragedie, maar de aantallen die sneuvelden in recente oorlogen zijn slechts een heel klein stukje van de wereldbevolking, en niets in vergelijking met de eeuwen van oorlogsvoering tijdens de vorming van Europa. Het is één van de vreedzaamste tijden in de geschiedenis, maar er zijn nog altijd grote gevaren en de klok blijft tikken. We gaan niet eeuwig kansen krijgen. Als er geen gepaste reactie komt op de genade van God, zal er bijna zeker opnieuw een reeks van rampen komen zoals de plagen, bevingen, brandhaarden, stormen en eindeloze oorlogen zoals men die in de Middeleeuwen en het Romeinse Keizerrijk kende. We zullen opnieuw een ramp krijgen zoals de builenpest of een vernietiging van de Tempel op grotere schaal, of ernstige klimaatsveranderingen. Er is geen twijfel mogelijk:de eerste eeuw van het derde millennium zal de interessantste zijn!
Ik geloof dat de mensheid te kampen zal krijgen met een nieuw en nauwelijks waarneembaar kwaad zoals we het nog nooit hebben meegemaakt. De mens heeft op dit moment nog geen kennis van dat kwaad. Het is bijna onmerkbaar gekomen, en weinig mensen zullen de ernst ervan merken, want het zal voordelige en gerieflijke aspecten lijken te bevatten. Dit kwaad wordt toegelaten als test, omwille van de gebeden waartoe Maria ons aanzet om de kastijdingen af te weren. De omvang, duur en ernst van de kastijdingen zullen bepaald worden door de manier waarop de mensheid op dit nieuwe kwaad reageert. Deze kastijdingen zullen verschillen volgens regios, en net zoals het grote kwaad, zal het niet altijd herkend worden voor wat het is. Tijdens deze periode zal er ook een waarschuwing zijn die geen vuur uit de lucht inhoudt, maar wel angst uit de lucht, en een vreemd, luid gedonder. Dit zal dan, afhankelijk van de reactie van de mensheid, gevolgd worden door een andere kastijding, of het onvermijdelijke begin van de verandering van het tijdperk.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 168]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Het steeds aanwezige feest in Taizé lag ook aan de basis van het succes van de bijeenkomsten met het vrije woord, het luisteren, de stilte en het gebed. Een artikel opgesteld in samenwerking met de broeders van Taizé werd geduid en beschreef een avond bij de krater: "De jongeren hadden een krater opgericht met los zand, stenen en planken die op een rond theater leek. Vanavond was er ook een geluidsinstallatie en de verlichting hing af van de fantasie van de vlammen. De avond door volgen de jongeren elkaar op om leuke verhaaltjes te brengen of teksten voor te lezen, om in hun eigen taal te zingen: Frans, Spaans, Vietnamees. De gitaar speelt een centrale rol. Er komen negrospirituals, popmuziek, nostalgische folkloreliederen en andere gezangen die de hoop op een omwenteling uitdrukken. Het leven, de liefde, de vriendschap, de fraterniteit en de vrijheid worden bezongen. Oorlog, armoede en racisme wordt openlijk verworpen. De bevrijding van de verdrukten wordt verkondigd alsook dat de verrezen Jezus Christus de mensheid bevrijdt. Er zijn geen toeschouwers, alleen deelnemers die samen een gekend refrein herhalen en met handgeklap het ritme slaan. Het is feest."
Verwachting, feest, marcheren en delen zijn de zorgen en de hoop van de meeste jongeren na mei 1968. De gemeenschappelijke tred van de bijeenkomsten in Taizé stemde ook overeen met de diverse experimenten van de jaren 70, meer op het platteland dan in de steden trouwens. Maar de verschillen waren toch niet te min. Broeder Roger herhaalde graag dat er geen theologie van Taizé en zelfs geen spiritualiteit van Taizé bestond. Hij lichtte toe dat hij en de Broeders van de Gemeenschap vooral trachtten te luisteren naar hen [de jongeren] zonder geestelijke leiders te zijn. Diegene die zich als meester opstelde liep het gevaar een dodende spirituele pretentie op te voeren, [...] hen van antwoord dienen met je moet leidt naar zijwegen. Naar hen luisteren om de weg vrij te maken voor Christus.
Deze uitspraken bewijzen indien nodig dat het niet directief optreden in Taizé maar schijn was, het luisteren een maieutiek is: aandacht hebben voor wat de jongeren zeggen, ze laten uitspreken is de nodige voorwaarde om hen in te lichten en te leiden zonder opleggen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 104]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël in het Sanhedrin
Het boek Handelingen vertelt ons over de beginperiode van de gemeente van Jezus Christus. Het vertelt ons van een snel groeiende beweging binnen het Jodendom van mensen die geloofden dat Jezus de door God beloofde Messias was. Het waren over het algemeen eenvoudige en enthousiaste mensen die tot de volgelingen van de Heer Jezus behoorden, hoewel er ook een behoorlijk aantal priesters en Farizeeën tot deze aanhangers behoorden, evenals zelfs enkele leden van het Sanhedrin.
Het moet voor de leden van het Sanhedrin een onverteerbare zaak geweest zijn, dat terwijl zij zo duidelijk meenden, dat Jezus een Godslasteraar was, er mensen onder hen waren, die meenden, dat Jezus zowel de Zoon van God als de van God gezonden Messias was. Vanuit de Bijbel bezien waren er teksten die in het voordeel van de Heer Jezus spraken. Er waren echter ook genoeg teksten die gebruikt konden worden om te bewijzen, dat de Heer Jezus niet de Messias was. Wij zullen dat eerlijk moeten erkennen.
De leden van het Sanhedrin waren echt geen mensen, die geen enkele Schriftkennis hadden en op grond van alleen maar een beetje antipathie de Heer Jezus veroordeelden. Neen, de Heer Jezus beantwoordde niet volkomen aan het beeld dat de profeten van de Messias geschetst hadden. En de profeten hadden er niet bij gezegd, dat Hij twee keer zou komen, één keer om te lijden en te sterven en één keer om te regeren en vrede te brengen. Nu keken de Joden naar Jezus en zagen heel duidelijk, dat Hij geen vrede gebracht had en dus niet beantwoordde aan het beeld dat de profeten van de Messias geschilderd hadden.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna was geen briljante studente en had moeite met haar studies, zeker in de hoogste jaren van het middelbaar onderwijs. Toch maakte ze de zware studies af die nodig waren om dokter te worden.
Een van haar leerkrachten tijdens haar vroege schooljaren herinnert zich dat Gianna een zacht karakter had. "Ze glimlachte altijd. Ik hoorde nooit een woord van verveling, vermoeidheid of rebellie. De taken die ze thuis, op school of in de maatschappij vervulde, waren voor haar een heilige opdracht. Ze was een model van respect en discipline, ijverig en toegewijd aan haar studies."
Toen Gianna 15 was, leed ze voor het eerst onder groot verdriet toen haar oudste zus, Amalia, stierf op 26-jarige leeftijd. Kort na haar dood verhuisde de familie naar Genua, waar de kinderen gemakkelijker hun studies konden afmaken. Gedurende die lente ging Gianna op retraite en nadien nam ze haar taken en studies serieuzer op. Ze maakte verschillende voornemens, waaronder: "Ik neem me voor om alles te doen voor Jezus: elk van mijn werken, elke moeilijkheid, alles voor Jezus. Ik zou liever sterven dan een doodzonde te begaan. Ik zal aan mijn leerkrachten gehoorzamen en ik zal studeren, zelfs al wil ik het niet, uit liefde voor Jezus."
Gianna had een veelzijdige persoonlijkheid. Omdat de prachtige bergen haar thuis omringen, hield ze van buitenactiviteiten, zoals bergbeklimmen en skiën. Ze was ook artistiek, en ze schilderde veel Madonnas en landschappen, werken die door haar familie nog steeds gekoesterd worden. Ze hield van piano spelen, ging naar het theater, opera en concerten. Zoals vele jonge vrouwen hield Gianna van mooie kleren, maar ze lette erop om bescheiden gekleed te zijn, omdat ze geloofde dat eenvoud paste bij een christelijke vrouw.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 121]
Aan zuster Mathilde [Leontine Pomian]
Nevers, 7 September 1876
Mijn goede Zuster Mathilde,
Ik dank u voor het goede nieuws. U kunt ervan verzekerd zijn dat ik uw geliefde en gewaardeerde oom altijd met vreugde weerzie, aan wie ik immers zo veel dank verschuldigd ben omdat hi] altijd zo veel belangstelling voor mij heeft gehad, nog altijd trouwens. U mag rustig wet en dat ik erg lang op zulk heuglijk nieuws heb zitten wachten. Ik betreur alleen dat ik niet wat meer kracht heb om met hem te kunnen gaan wandelen. Ik ben altijd op de ziekenzaal: ik heb niet veel pijn, maar ik bezit een zwakheid die onvergelijkbaar is, mijn maag weigert voedsel. Vandaar dat het deze keer zo lang duurt voordat ik herstel, maar ja, wat doe je eraan? Geduld betrachten en herhaaldelijk tegen jezelf zeggen: kom op!
Uit Lourdes zijn er [hier] geen lieve Zusters op retraite. Ik zou u erkentelijk zijn als u een gebedje zou willen bidden voor mijn arme zus, die onlangs haar dochtertje verloren heeft. Het schijnt dat ze zeer bedroefd is, hoewel ook berustend.
Ik vraag u om mijn respect te betuigen aan uw geliefde en gewaardeerde Moeder. Ik heb tot mijn verdriet vernomen dat ze ziek is. Ik vraag Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd om haar genezing in mijn gebeden, hoe zwak ook. Ik verzoek haar mij een stukje van haar lijden te geven.
De gezondheid van onze vereerde Moeder-Overste is stabiel, hoewel ze zeer vermoeid is door het zware werk van de retraite. Bid altijd dat de goede God haar steunt.
Bezoekjes van mijn lieve Zuster Helene aan de ziekenzaal zijn zeldzaam en bijgevolg heb ik uw boodschap nog niet kunnen overbrengen.
Het ga u goed, lieve vriendin, ik moet stoppen, want mijn hand trilt als die van een oud vrouwtje. Ik verzoek u mijn respect aan de lieve Zusters te betuigen en mij in hun dringende gebeden aan te bevelen. Bid voor mij, ik doe het voor u.
Het gaat u goed, zegt nogmaals uw Zuster en vriendin, die u ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Echte naam: Gui Faucoi le Gros [Piacenza, 1210 - Arezzo, 10 januari 1276]
Gui Faucai werd tot paus verkozen op 5 februari 1265, na een conclaaf van vier maanden te Perugia. Het conclaaf duurde zolang omdat de kardinalen het oneens waren om al dan niet te hulp te vragen van Karel van Anjou, de jongste broer van Koning Lodewijk IX van Frankrijk om de oorlog tegen het Huis van Hohenstaufen voort te zetten. Hij was een tijdlang ook de persoonlijke secretaris van Lodewijk IX. Paus Clemens IV was weduwnaar van Margueritte Ruffi, dochter van Jacques en Cécile du Sault. Zij kregen meerdere kinderen, waar er twee van overleefden: Mabilie [later kloosterzuster] en Cécile.
In 1256 werd hij bisschop van Le Puy en drie jaar later werd het Aartsbisschop van Narbonne. In 1261 werd Gui Fulcodi door de paus benoemd tot kardinaal van Sabina waar hij tot 1264 zijn ambt uitoefende. De periode daarna is hij door de paus als afgevaardigde naar Engeland gestuurd om daar orde op zaken te stellen.
Hij staat vooral gekend om zijn conflict met het huis Hohenstaufen, waarbij Manfred het leven liet bij de slag van Benevento op 22 februari 1266 en waarbij Koenraad [de laatste Hohenstaufen] bij de volgende slag van Tagliacozzo op 23 augustus 1268 wert gevangen genomen en onthoofd op het marktplein in Napels op 29 oktober 1268.
De Heilige Malachius verwijst in zijn voorspelling naar het wapen van Clemens IV, met daarin een adelaar die een draak overwint.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3330 van 11/6/2010
Lieve Zonen en dochters, u behoort tot de Heer. Laat de vlam van het geloof niet doven in u. Vertrouw op de Heer. Hij staat aan uw zijde en Zijn dankbare blik is op u gericht. Wees voorzichtig om niet misleid te worden. Er komen moeilijke tijden aan. Er zal overal een grote geestelijke verwarring heersen. De duivel zal buitengewone tekenen doen en vele mensen misleiden. De valse profeten zullen zich meer en meer vermenigvuldigen en de mensen zullen verward raken. Uw Brazilië zal het slachtoffer zijn van grote geestelijke verwarringen. De duivels wensen te vernietigen wat u het meest dierbaar is. Wees aandachtig. Ik ben hier nu reeds zo lang met u, maar enkel nu staat de Heer Mij toe om deze dingen te onthullen. De plaag die door de duivel in uw Brazilië is gebracht zal worden uitgeroeid en de valse profeten zullen vallen. Wees eerlijk in uw handelen. Heb de waarheid lief en verdedig ze. Keer terug tot Hem die uw "alles" is u allen bij naam kent. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om te verdedigen wat tot de Heer behoort. De duivel zijn masker zal afvallen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
16. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 30 september [zie rubriek gebeden].
Henk
17. Vredesduif verwelkomt de Paus tijdens zijn reis naar Groot Brittannië
17-09-2010
17 september 2010
17 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [4/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
En toen kwam Jezus tot haar.
"De aarde zal worden wakker geschud," werd haar door de Heer verteld, "met schokken die een nieuwe wereld zullen voortbrengen, die zal gedragen worden door de kracht van het geloof. De aarde zal worden hernieuwd en sinds het Woord Vlees werd zijn er nooit zon golf van genaden verleend. Deze hernieuwing van de wereld zal beproefd worden door lijden en plaatsvinden door de biddende kracht van de Maagd. Weet dat de aarde zich in een staat bevind zoals de natuur vóór de storm."
Elizabeth, die stierf in 1985, zegt dat haar werd verteld dat "dit kan worden vergeleken met een vulkaan die plots ontwaakt, en iedereen verblindt en doodt met een afschuwelijke rook die de hoogte inschiet en haar as laat neervallen en met haar bevingen alles eromheen zal vernietigen. De dodelijke as, vol van sulfer zal de menselijke zielen, geschapen naar het beeld van God, treffen."
"Maar de Liefdesvlam staat op het punt om te worden aangestoken," vertelde Maria aan Elizabeth, "en satan verblinden en de mensheid bevrijden van de rokende lava van haat."
"De uitverkoren zielen zullen de prins van de duisternis moeten bestrijden," benadrukte Maria. "Het zal een schrikwekkende storm zijn, neen, niet een storm, maar een allesvernietigende orkaan! satan wenst zelfs het geloof en het vertrouwen van de verkozenen te vernietigen, maar Ik zal Mij steeds naast u bevinden in de storm die nu broeit. Ik ben uw Moeder. Ik kan u helpen en Ik sta er op u te helpen! U zult overal het licht van Mijn Liefdesvlam waarnemen, die zal opspringen als een lichtflits die Hemel en aarde zal verlichten en waarmee ik zelfs de zwarte en willoze zielen zal doen ontvlammen! Maar wat een smart is het voor Mij om zoveel van Mijn kinderen te moeten aanschouwen die zichzelf in de hel gooien!"
"Er zullen vervolgingen zijn en de vervolgers," waarschuwde Maria, "zullen de lafaards zijn die vrezen voor hun welzijn, zij die alles beter weten dan de anderen. Zij zullen aanvallen zoals Herodes ooit aanviel."
Maria rondde af: "Mijn kinderen, de arm van Mijn Goddelijke Zoon is klaar om toe te slaan. Ik kan deze nog nauwelijks tegenhouden. Help me! Als u de Liefdesvlam aanroept, kunnen we samen de wereld redden."
Elizabeth zei dat de stem van de Heilige Maagd "vol was van verhevenheid, kracht en vastberadenheid," toen Zij sprak over de komende gebeurtenissen. "Ik kan met woorden niet de onbeschrijfelijke verbazing en verwondering omschrijven waarmee ik dit alles aanhoorde. En dan, na een aantal minuten stilte, sprak zij op een volledig andere toon, Haar gebruikelijke en moederlijke toon van zachte tederheid: vrees niet, heb vertrouwen in Mijn kracht als Moeder."
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 37]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Mirjana, bent u er zeker van dat u niets zult vergeten? Kent u de dag, de minuut en het uur? Mirjana: Ik weet de dag en de datum.
Janice: Maakt dat u bang, Mirjana, speciaal als de dagen voor de vervulling van elk geheim dichterbij komen? [Mirjana haalt de schouders op en kijkt weg] Kunt u ons meedelen of de geheimen goed of slecht nieuws brengen? Mirjana: Wel, het eerste geheim zal de macht van satan breken en daarom is hij momenteel zo aggressief.
Janice: Mirjana, wat betreft het eerste geheim hebben sommige mensen gezegd dat u zei dat een volledig deel van de planeet zou verlaten/doods zijn ... zou volledig verwoest zijn. Geen enkel leven zou nog groeien op die plaats. Is dat waar? Mirjana: Ik kan me niet herinneren dat ik daarover met iemand sprak. Vraag de mensen alstublieft om niet over de geheimen te spreken. Vraag aub aan hen die op de hoogte zijn van de verschijning van de Gezegende Moeder om zich te focussen op Gods wil. Onze Gezegende Moeder zegt dat we meer zouden moeten bidden en God als onze Vader moeten liefhebben. We zouden de boodschappen, die God aan de wereld zendt door de Gezegende Moeder van Jezus, i.v.m. het gebed, het vasten, de bekering en de verzoening moeten aanvaarden. Als we dat doen, zullen we nergens schrik van moeten hebben wat ook de toekomst moge inhouden.
Janice: Mirjana, de mensen spreken over drie dagen van duisternis, over vloedgolven, aardbevingen, catastrofes. Weet u iets over deze soort van gebeurtenissen in de toekomst? Mirjana: Ik zeg niets over dit soort zaken. Nooit heb ik over deze dingen gesproken. God is vrede. God is liefde. De boodschappen van de Gezegende Moeder hier zijn boodschappen van vrede zodat al haar kinderen op aarde Gods liefde zouden ervaren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De derde dag
Na de eucharistieviering en het ontbijt werd de kaart opengelegd. 184 kilometer naar Calw, onderbroken door een middagmaal te Gommersheim.
Feilloos zou het niet verlopen. Bij een wegsplitsing waren geen verkeersborden. En de natte vinger was niet de beste gids. Beroep op de plaatselijke bevolking gaf soms pro en contra tegelijk. Er kwamen dus overbodige kilometers te verslinden ... maar met de glimlach.
De bedoelde camping in Calw lag echter 7 km. verder en stevig bergop. Stijging tussen 10 en 15 % naar het gehucht Altburg.
Gelukkig waren er goede douches, een krachtige maaltijd en een verkwikkend gebed.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 233]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik heb met hen en ook met Magdalena het graf bekeken, en telkens zag ik de twee engelen zitten, aan het hoofd- en het voeteinde van het graf, zoals ik hen altijd zag, eveneens zolang Jezus lichaam in het graf rustte. Het scheen mij echter dat Petrus hen niet gezien had. Johannes hoorde ik later tot de discipelen van Emmaus zeggen dat hij, kijkend van de treden, een engel had ontwaard. Misschien liep hij daarom, verschrikt als hij was, Petrus eerst het graf binnengaan. Dat hij hiervan niets vermelde in het evangelie was uit nederigheid, omdat hij niet meer wilde gezien hebben dan Petrus.
Pas thans zag ik de wachten uit hun bedwelming komen. Zij namen hun lansen en de vuurpotten die voor hen op de stangen gebrand en de buurt verlicht hadden en verlieten de tuin, geheel ontsteld en bang. Zij gingen in de richting van de stad.
Magdalena had de heilige vrouwen gevonden en hun verteld dat zij Petrus gewaarschuwd had en nadien de Heer in de tuin gezien had, en de engelen bij het graf. De vrouwen antwoordden dat ook zij de engelen te zien hadden gekregen. Hierop snelde Magdalena naar de stad, en de vrouwen gingen nog eens tot aan de tuin, wellicht om de apostelen daar te ontmoeten. Ik zag de wachten enkele woorden met hen spreken.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 233]
Preken
Ik kom namens God
Ja, broeders, wat zal ons lot zijn? Met al onze boeteplegingen en onze goede werken hebben we misschien niet eens voldoening geschonken voor één enkele zonde, die ons door het heilig sacrament van de biecht vergeven werd. Ach, hoeveel jaren, hoeveel eeuwen van kwelling zullen er nodig zijn om ons te straffen? Hoe duur zullen we de vele fouten moeten betalen die we nu nauwelijks meetellen: de kleine leugens waarmee we ons vermaken, onze zogenaamde onschuldige kwaadsprekerij, de verachting van de genade die de goede God ons ieder ogenblik geeft, het verzet tegen de lasten die Hij ons oplegt? Neen, broeders, nooit zouden we de moed kunnen opbrengen om ook maar de kleinste zonde te bedrijven, als we konden begrijpen hoe diep zij de goede God beledigt en hoe streng zij, zelfs reeds in deze wereld, gestraft verdient te worden.
God is rechtvaardig, broeders, in alles wat Hij doet. Hij beloont ons ook voor de nietigste goede daad en Hij doet dit zelfs vorstelijker dan we ooit zouden durven te hopen. Geen enkele goede gedachte, geen enkel goed verlangen, dit wil zeggen een verlangen naar een goed werk dat we misschien in werkelijkheid niet eens kunnen doen, zal Hij onbeloond laten. Maar wanneer het er van de andere kant om gaat om ons te straffen, doet Hij het met strengheid: zelfs voor de lichtste fout zullen we naar het Vagevuur verwezen worden. Dat is geen fabeltje, want we lezen in de levens van de heiligen dat verschillenden van hen pas tot de eeuwige vreugde worden toegelaten na door de vlammen van het vagevuur gezuiverd te zijn. Sint Petrus Damianus vertelt dat zijn zuster jarenlang in het Vagevuur moest verblijven, omdat zij met enig genoegen naar een slecht lied had geluisterd. En eens hadden twee kloosterlingen elkaar beloofd dat wie het eerst van hen zou sterven, de ander zou komen zeggen in wat voor toestand hij verkeerde.
De goede God stond diegene die het eerst gestorven was, toe om aan zijn vriend te verschijnen. Hij zei hem dat hij vijftien dagen in het Vagevuur was geweest, omdat hij teveel waarde had gehecht aan zijn eigen wil. En toen de overledene hem gelukwenst met zon lichte straf, antwoordde hij: "Toch zou ik liever 10.000 jaar lang aan één stuk door gevild zijn, want dat lijden zou je niet eens hebben kunnen vergelijken met hetgeen ik in de vlammen van het vagevuur heb doorstaan."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 76]
Anekdoten en mooie liederen
Op een zondagnamiddag ging ik voorbij haar huis met Francisco en Jacinta, toen tante Teresa riep: "Kom binnen, mijn kleine schurken, kom! U bent hier sinds lang niet meer geweest!" Eenmaal binnen, was zij overdadig in haar gewoonlijke aandacht voor ons. De andere kinderen leken te raden dat we daar waren en kwamen ook toegesneld. Mijn lieve meter, gelukkig van ons opnieuw eens allen samen te zien in haar huis na zon lange tijd, overstelpte ons met lekkernijen en wou ons zien zingen en dansen. "Kom op," zeiden we, "wat zal het zijn, dit of dat?" Mijn meter maakte zelf haar keuze, met een meerstemmig lied voor meisjes en jongens.
Vers 1
U bent de zon van de aarde, Weiger uw stralen niet, Dit zijn de stralen van de lente, Ah, verander hen niet van uitzicht! Proficiat aan de planten, Welriekend als de vochtige dauw, Lachend ziet u het strelen Van een nieuwe ochtend tegemoet. Dit jaar is rijk aan bloemen, Aan fruit en ander goeds! En mag het jaar dat komt Rijk zijn aan hoop voor u! De hoop is het mooiste geschenk, Onze warmste wensen voor u! Plaats ze op uw kruin, De mooiste kroon van allen! Zoals het verleden mooi was, Zal ook de toekomst zijn! Groeten aan het jaar dat gaat, Maar ook aan het jaar dat komt. In dit zoete banket van het leven, Bekoorlijke Atlantische bloem, De tuinman en tuinvrouw Worden in mooie liederen geloofd! Uw hart verlangt naar de bloemen Die bloeien op uw inheemse bodem! Voor uw huis en de zuiverste liefde, Verstrengeld rond uw hart!
Vers 2
Denkt u dat het juist is, goede Heer, Als de zeilen veranderen van aanblik, En de Berlanga en de Carveiro Hun lichtstralen uitblussen? Maar de zee zweept in toorn Een eeuwig draaiende mast! Elke nacht is een huilend tumult Dat leidt naar het waterige graf. Nevelige zandbanken van Papoa, Estelas en Farilhoes! Wiens tragedie steeds opnieuw weerklinkt In het geraas van de schuimende golven! Elke ruwe klip in deze wateren Is een wrede voorbode van de dood! Elke golf zingt een akelige dodenzang Elk kruis herinnert aan een wrak! Hoe kunt u dan zo wreed zijn En uw lichten doven die leven zijn? Uitgang uit de duistere wateren Leiden de boten veilig aan wal.
Vers 3
Ik laat niet langer enige tranen Wanneer ik spreek over ons afscheid, Mijn twijfel duurde maar een wijl, Mijn verlies duurt het hele leven Ga en vertel de hemel om haar golvende stortvloed van genade aan te houden. Laat de bloemen verwelken en verdorren Zij getuigen niet langer van uw zorg. Ga, ik ben te wanhopig Mijn toevlucht volledig in rouw. Helemaal boven in de spits Luiden de klokken de dood. Het maakt me bedroefd en eenzaam Op het grijze en akelige kerkhof, Uitgehouwen in het zwart van uw grafsteen Laat ik mijn eeuwig klaaglied. Het was de tuinman die handelde. Ik vertrouw op de Voorzienigheid Die liefdevol zal behandelen! Hopelijk wachtend op iedereen Die het huiselijk nest verlaat.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [14/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid"[Aflevering 285]
Volgens Zuster Lucia begon de Zege van het Onbevlekt Hart met de opmerkelijke [de miraculeuze] ineenstorting van het Communisme. Op de dag dat Lech Walesa uit Polen de nieuwe vrijheid vierde, stond er een foto van hem in de International Herald Tribune, met een beeld van de Maagd van Fatima achter zich. De verschijning te Fatima was duidelijk heel erg bezorgd om Rusland, Oost Europa en het Communisme. En voor het moment is het Communisme in Europa gevallen. Het is een geschenk. Het is het resultaat van de toewijding. Volgens Zuster Lucia wendde de toewijding een nucleaire ramp af.
"De toewijding in 1984 verhinderde een atoomoorlog die in 1985 zou plaatsgevonden hebben," zei Lucia tijdens een vergadering op 11 oktober 1993, samen met Kardinaal Ricardo Vidal van de Filippijnen en de journalist Carlos Evaristo. Het was een opzienbarende vergadering, niet enkel door de gedachte aan zoiets, maar ook omdat de Sovjets op dat moment hun gevaarlijkste leiders hadden en Maria in Medjugorje om gebeden voor de vrede smeekte, een vrede die in feite over het grootste deel van de wereld kwam, maar ironisch genoeg niet in Bosnië. "De periode van vrede verwijst niet naar een burgerlijke vrede, maar eerder naar een vrede die we nu beleven met het einde van de verspreiding van de zonden van het Communistische Rusland," verklaarde Lucia. Daarmee gaf ze aan dat onze tijd een tijd voor genade is, een kans, een stilte voor de mogelijke storm. Op militair vlak zijn de meeste van de jaren van het tweede millennium inderdaad de vreedzaamste geweest van de laatste tweeduizend jaar, ondanks plaatselijke opflakkeringen zoals in Bosnië en Rwanda [wat ook voorspeld werd door verschijningen in Kibeho].
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 180]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het vertrek van de Franciscanen
Dit vertrek, na acht jaar Franciscaanse aanwezigheid, kwam over als een pijnlijke breuk voor allen. De Broeders van Taizé begrepen dit vertrek niet en voelden het in eerste instantie aan als een desertie, schreef pater Coolen. Tot voor kort werden de Franciscanen nooit meer vermeld in de teksten van of over Taizé. Enkele maanden later, in maart 1973, vroeg Broeder Roger aan de Dominicanessen en Franciscanessen om hun apostolaat bij het onthaal in Taizé op te schorten. Alleen de Belgische zusters van Saint-André bleven over.
Maar een jaar na hun vertrek bezocht Broeder Roger de Franciscanen in hun nieuwe vestiging in Grambois [Provence]. Hij deelde de maaltijd en een gebedstonde met hen. Deze vriendschappelijke toenadering heelde de wonden niet helemaal. De verzoening kwam slechts later.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 103]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
De geleerde Gamaliël heeft mogen meewerken in de godsdienstige opleiding van Paulus om hem geschikt en gereed te maken om later "de apostel der heidenen" te worden.
De eerste les die wij van Gamaliël kunnen leren, heeft te maken met de apostel Paulus. Wij zien bij hem, dat God de lessen die je vóór je bekering geleerd hebt, soms gebruikt, opdat je er na je bekering je voordeel mee kunt doen. Zo was het ook bij de lessen die Paulus bij Gamaliël geleerd had. Hoewel Gamaliël geen discipel van de Heer Jezus was, heeft God de lessen die Gamaliël aan Paulus gegeven heeft toch gebruikt, opdat Paulus goed gevormd als apostel in de dienst van de Heer Jezus zou kunnen staan.
Soms zijn mensen erg bang van alles wat ze van niet-christenen geleerd hebben en menen zij, dat zij dat allemaal als "afval" moeten verwerpen. Dat is beslist niet het geval. Ook een aantal zaken die wij van niet-christenen geleerd hebben, kunnen bijzonder bruikbaar voor ons zijn in de dienst van God.
Zo is het misschien goed dat wij ons eens afvragen of een bepaalde opleiding die wij genoten hebben ons misschien op een bijzondere manier van dienst kan zijn in ons geloofsleven.
De tweede les die wij kunnen leren, is deze, dat het voor Paulus toch wel heel erg belangrijk geweest is, dat hij na de lessen van Gamaliël en na zijn bekering aan de voeten van de Heer Jezus gezeten heeft! Daar werd zijn leven gevormd tot wat het echt in de dienst van God kon en moest zijn. Zo moeten ook wij niet tevreden zijn met dat wat wij alleen in de wereld geleerd hebben. Wij zullen ons ook geestelijk moeten laten vormen. Wij moeten les nemen bij de Heer Jezus.
Het is jammer, dat veel christenen in onze tijd niet meer in de leer willen bij de Heer Jezus. Ze zeggen dat natuurlijk niet. Ze zeggen, dat ze het wel willen. Ze bedoelen dan echter, dat ze ervan uitgaan, dat de Here Jezus als vanzelf hen het nodige in hun hart zal geven, terwijl ze zich er niet voor hoeven in te spannen. Wij zullen bereid moeten zijn om veel te leren, zodat als wij eenmaal in de hemel voor Gods troon zullen staan, wij niet hoeven te vragen: "Wie bent U eigenlijk...?"
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
De jongste dochter zei eens : "Nooit verstoorde een hard, ongecontroleerd woord de sereniteit van het gezin. Er was nooit een berisping van de moeder zonder de steun van de vader of omgekeerd. Er was altijd overeenstemming en onwankelbaar hielden ze van hun kinderen en wilden ze hen een deugdelijke en degelijke opvoeding geven. De atmosfeer in huis was vervuld van sereniteit en vrede. Er waren natuurlijk momenten dat er correcties en straffen nodig waren, maar wie misdaan had, zag er de noodzaak van in en accepteerde het als wel verdiend."
Naast het opvoeden van de kinderen tot goede en loyale christenen, zorgden de ouders ervoor dat elk kind een beroep kon aanleren, zodat ze de maatschappij konden dienen en werken in een professionele wereld op een christelijke manier. Het succes van hun inspanningen werd duidelijk door de resultaten van de kinderen. De oudste dochter, Amelia, stierf een heilige dood toen ze midden de 20 was. Zita studeerde farmacologie, Francesco werd burgerlijk ingenieur, Guiseppe studeerde voor ingenieur er werd diocesaan priester, Ferdinando werd een gerespecteerd dokter. Zo ook Enrico, die medicijnen studeerde en daarna een Capucijner priester werd. Hij wijdde zich toe aan de armen in Brazilië. Virginia, de jongste, werd dokter en canossische zuster. Ze werkte als missionaris in India. De anderen stierven in hun kinderjaren. Gianna werd dokter. Ze huwde en werd moeder, en dan ook martelaar toen een zwangerschap resulteerde in het leven van haar ongeboren kind ten koste van haar eigen leven.
Haar jongste zus, Virginia, die veel informatie gaf over haar heilige zus, herinnert zich dat Gianna een normaal kind was, die soms eens samen met haar gestraft werd, maar die weigerde om iemand een poets te bakken of om iemand kwaad te berokkenen. Omwille van de goede voorbereiding die haar ouders haar gaven, mocht ze haar eerste communie doen toen ze vijf en een half jaar oud was. Van toen af woonde Gianna dagelijks de Heilige Mis bij, zelfs als ze zich niet goed voelde.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 120]
Aan Zuster Elisabeth Secail
Nevers, 25 april 1877
Mijn goede Zuster Elisabeth,
Ik dank u dat u zo vriendelijk was om mij te berichten over het weeshuis van Lourdes, dat ik zo liefheb. Ik ben erg blij dat ik nu de namen van uw lieve kinderen heb. Zeg hun dat ik alle dagen voor hen bid dat zij vroom mogen zijn en dat zij de goede God en de Heilige Maagd met heel hun hart beminnen en dat zij gehoorzaam zijn aan hun lerares.
Ik zou u zeer dankbaar zijn, lieve vriendin, als u voor mij een plaats in uw gebeden zou willen reserveren en in die van de lieve, kleine weeskinderen, die ik zo liefheb, ook al ken ik hen niet, en vooral wanneer jullie naar mijn geliefde Grot gaan.
Ik vraag u mijn respect aan mijn geliefde Moeder Philomène te betuigen, ik dank haar voor haar gedachtenis. Zeg haar dat ik het werk dat de goede God haar heeft toevertrouwd, in mijn gebeden, hoe zwak ook, niet vergeet: zij is mij zo dierbaar.
Ik bid uw gezellinnen om mijn beste gedachtenis te willen aanvaarden.
Het ga u goed, mijn beste Zuster Elisabeth, ik laat u in de Geheiligde Harten van Jezus en Maria,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 21: Hierusalem Campaniae [Jeruzalem van Champagne]
Urbanus IV [1261-1264]
Echte naam: Jacques Pantaleon [Troyes, ± 1195 - Perugia, 2 oktober 1264]
Hij was de zoon van een Franse schoenmaker. Hij was eerst kanunnik te Laon, vervolgens aartsdiaken te Luik, bisschop van Verdun [1253] en patriarch van Jeruzalem [1255]. Op 29 augustus 1261 werd hij, door het college van kardinalen dat nog slechts uit acht leden bestond, tot paus gekozen en resideerde hij in Ovieto.
Hij versterkte het Franse evenwicht in de Curie en bevorderde dat Sicilië aan het Huis Anjou kwam [1264]. Aan Thomas van Aquino verzocht hij om een dogmatische verhandeling over de geschillen tussen Oost en West "Contra errores Graecorum" [1263]. Hij stelde ook het feest van Sacramentsdag in [1264]. Het officie hiervan was gemaakt door de Heilige Thomas van Aquino, die sinds 1261 aan het pauselijke hof werkzaam was als magister sacri palatti [theologisch adviseur].
Geboren in de Champagnestreek en verheven tot patriarch van Jeruzalem kreeg hij van Malachias een heel juiste omschrijving.
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3329 van 8/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik bevind mij heel dicht bij u, ook al kunt u mij niet zien. Open uw harten, want dit is de enige wijze waarop u Mijn aanwezigheid kunt voelen in uw leven. Ik hou van u zoals u bent en Ik vraag u om de wil te doen van Mijn Zoon Jezus. Keer terug tot hem door het sacrament van de biecht en dat van de Eucharistie. Sta niet toe dat de duivel u wegleidt van de waarheid. De duivel zal valse tekenen blijven geven. Wees voorzichtig voor de valstrikken van de duivel. God zal u grote tekenen geven en deze zullen er niet enkel zijn om uw aandacht te krijgen, maar om uw levens te veranderen. Open uw harten en luister naar Zijn Stem. U bent geroepen om in alles te zijn zoals Mijn Zoon Jezus Christus. Kniel neer in gebed, ik heb u nodig. Doe geen afstand van wat u morgen moet doen. Voorwaarts zonder vrees. Dat dag zal komen dat er een groot feit staat te gebeuren in een godsdienstig huis van Karmelietessen. Een beeld zal wenen in de aanwezigheid van een bisschop en drie priesters. Het zal eerst en enig gebeuren in Brazilië. Dit fenomeen zal zich drie keer herhalen en zal voor vele dwalende zielen een motief zijn om zich te bekeren. Wees aandachtig. De tekenen van God kunnen niet worden ontkend. Ik kom uit de Hemel om u de waarheid te brengen. Vlucht weg van alle leugens en misleidingen en keer terug tot de Heer die u liefheeft en u vergeeft. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
16-09-2010
16 september 2010
16 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [3/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Maria vertelde haar dat "als een persoon een Heilige Mis opdraagt die geen deel uitmaakt van de formele verplichting, deze tot zon niveau straalt dat, gedurende deze tijd, satan verbind is van overvloed van genaden die overgaan naar deze ziel voor wie u deze Heilige Mis opdraagt, want," vertelde Maria verder, "satan schuimt van woede en begint zelfs nog heviger te vechten met zijn gebruikelijke kwellingen, daar hij voelt dat de dreiging uit zijn blindheid voortkomt!"
Deze en andere boodschappen, alsook de goedkeuringen en een korte achtergrond haar leven en de verschijningen, bevinden zich in een kleine uitgave dat wordt verdeeld door de "Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria."
Alles staat netjes op een eigen website. In alle stilte heeft deze opdracht geleid tot de "Beweging van de Liefdesvlam," verspreid over meerdere Latijns Amerikaanse landen, de Verenigde Staten, Canada, Europa, Afrika en Azië als een organisatie zonder winstoogmerk die zoekt naar de "redding van zielen" [in de woorden van Vr. Gabriel Róna, S.J., die zijn werklust heeft opgedragen in het vertalen van de documenten van Elizabeth].
En Elizabeth heeft nog andere boodschappen gekregen!
Aan Elizabeth werd ook onthuld dat, als de aanbidding van het Meest Heilige Sacrament gebeurt in een sfeer van boetedoening, de duivel al zijn krachten verliest tijdens de volledige tijdsduur van die aanbidding. Wat een belofte! Die boodschap werd haar doorgegeven op 7 november 1962 [en verklaart misschien waarom parochies, waar de aanbidding van het Heilig Sacrament hoog staat aangeschreven, dikwijls ontsnappen aan schandalen]. De Heilige Moeder verzocht ook gebedswaken voor de zielen in het Vagevuur en zei dat elke keer dat er drie Weesgegroetjes ter ere van Haar worden gebeden, waarbij Haar Liefdesvlam wordt aanroepen, er een ziel bevrijd wordt uit het vagevuur, en nog veel meer zielen tijdens de maand november.
"Als priesters op maandagen vasten, worden er tijdens de Consecratie ontelbare zielen bevrijd," vertelde de Heilige Moeder aan Elizabeth.
"Verlegen en passieve geestelijken moeten afstand doen van hun terughoudendheid," kreeg Elizabeth van Jezus te horen: "Zij mogen niet zonder doel blijven, noch de mensen weghouden van de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Mijn Moeder." Jezus maakte hierbij de vergelijking met de drie wijzen, die destijds een bovenmenselijke opoffering deden op Hem eer te kunnen bewijzen. Zij namen het initiatief!
Op 1 januari 1981 waarschuwde Jezus dat de Kerk zich in "groot gevaar" bevond. Maria voegde hier nog hetzelfde jaar aan toe dat er gebedsgroepen nodig waren in elke parochie: 1981, het jaar dat de verschijningen in een ander communistisch land, Joegoslavië, begonnen. Deze laatste verschijningen hadden tot gevolg dat er duizenden gebedsgroepen werden opgestart in de hele wereld.
Op een keer vroeg Elizabeth wat de Liefdesvlam was. Jezus antwoordde haar: "Mijn Moeders Liefdesvlam is voor u wat de Noahs ark voor Noah was!" De Maagd Maria voegde hieraan toe dat "de Liefdesvlam van Haar Meest Onbevlekte Hart, Jezus Christus zelf is. Er zijn velen die keer op keer herhalen: Bedroefde Moeder! Maar zij vergeten dat Ik nu ook lijd, en niet alleen op de Weg van het Kruis van Mijn Goddelijke Zoon."
Dit liet Elizabeth achter in smart. Zij voelde het bijna onbedwingbare verlangen om zo vlug mogelijk satan te verblinden, maar hoe?
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 36]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Waar bewaart u dit perkament? Mirjana: In de slaapkamer van mijn thuis te Serajevo!
Janice: U bewaart dit perkament in Serajevo? Wat gebeurt er als u het hier nodig hebt? Mirjana: Ik bewaar het in Serajevo.
Janice: Als ik naar het perkament zou kijken, wat zou ik zien? Mirjana: Iedereen die het gezien heeft, ziet iets verschillend.
Janice: Maar alleen u kunt lezen wat er geschreven staat? Mirjana: Ja.
Janice: Zijn de tien geheimen op dit perkament geschreven? Mirjana: Ja.
Janice: Dat betekent dat u die geheimen niet hoeft te onthouden. U kunt het perkament halen en ze lezen? Mirjana: Ik herinner mij alles. Ik heb het perkament niet nodig om mij alles te herinneren.
Janice: Is het waar dat u de dag en de datum van alles weet? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De tweede dag
Het ontbijt moest sterk zijn want er wachtte serieuze kuitenbijters. Van Cochem tot Blankenrath naar Imsweiler. Het werd 178 kilometer. Onderweg een oude druivenpers te bewonderen [wat wil je: t is hier de Moezelstreek].
Onze avondrustplaats was naast het gemeentelijk volkshuis. De banken die er stonden werden ons restaurant en de volgende ochtend was dit het geval voor het kerkmeubilair.
We dankten ons Heer eucharistisch. Van de twee plaatselijke kerktorens, was er maar één die dienst deed als klokkentoren, de andere was een kerkruïne.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 232]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Heel Magdalenas wedervaren bij het graf van de Heer duurde maar enkele minuten. Het kon ongeveer half drie geweest zijn toen de Heer haar verscheen. Nauwelijks had zij de tuin verlaten of Johannes kwam binnengerend en Petrus een eind achter hem. Johannes bleef staan aan de treden voor de ingang van de grafstede, hij bukte zich en keek door het traliehek naar de halfgeopende deur. Hij zag de omhulsels liggen. Petrus naderde, ging in het gewelf en vond de grafdoeken van twee kanten samengerold naar het midden van het graf toe, met al de kruiden erin gewikkeld en de lange zwachtel er omheen gewonden, zoals de vrouwen dergelijke doeken opgerold bewaren.
Het doek, dat voor het hoofd had gediend, vond hij rechts tegen de wand. Eveneens was alles mooi in orde. Na Petrus trad ook Johannes in het gewelf: hij zag het graf en geloofde in de Verrijzenis. Wat de Heer gezegd had en wat in de Schrift stond was hen duidelijk geworden. Tot heden hadden zij dat maar oppervlakkig aangenomen. Petrus droeg de doeken mee onder zijn mantel en door het poortje in de stadsmuur trokken zij haastig weg. Johannes liep weer voor Petrus uit.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 232]
Preken
Ik kom namens God
"Ach moeder, wat is u toch overkomen: zijt ge na zoveel boete en zoveel bittere tranen nog bang voor de dood?"
"Neen kinderen," antwoordde zij, "ik ben niet bang voor de dood, integendeel, ik verlang er naar om voor altijd met mijn God verenigd te worden."
"Schrikt gij dan terug wegens uw zonden, na zoveel verstervingen?"
"Ja kinderen," zei Theresia, "ik ben bang voor mijn zonden, maar er is iets waar ik nog banger voor ben."
"Is dat misschien het oordeel?"
"Ik sidder, omdat ik rekenschap zal moeten geven aan de goede God, die op dat ogenblik geen barmhartigheid zal kennen, maar er is nog iets anders, waaraan de gedachte alleen al me doet sterven van angst."
De arme zusters vervielen in diepe droefheid. "Zou het dan toch de hel zijn?"
"Neen," sprak Theresia, "de hel is God zij dank niet voor mij. O zusters, het is de heiligheid van God. Mijn God, heb medelijden met mij! Mijn leven moet tegenover het leven van Jezus Christus zelf gesteld worden! Wee mij, als het ook maar de geringste vlek vertoont! Wee mij, als er ook maar een schaduw van zonde op mij rust!"
"Ach," riepen de andere zusters uit, "wat zal ons lot dan zijn?"
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 75]
Anekdoten en mooie liederen
Tussen ons huis en dat van Francisco leefde mijn peter Anastacio, die gehuwd was met een oudere dame, die door God niet gezegend was met kinderen. Het waren boeren en ze zaten er warmpjes in, dus hoefden ze niet te werken. Mijn vader was opzichter van hun boederij en was baas over de dagknechten. Uit dankbaarheid toonden zij een bijzondere genegenheid tegenover mij, vooral zijn echtgenote, mijn tante Teresa. Als ik overdag niet werd binnengeroepen, ging ik er s nachts gaan slapen, omdat ze niet zonder haar kleine lieveling kon.
Bij feestelijke aangelegenheden, maakte zij mij op met een gouden halsketting en zware oorringen die tot beneden mijn schouders hingen, en ook een mooie, kleine hoed met grote verders uit diverse kleuren en vastgemaakt met een reeks gouden kralen. Bij deze "festas" was er niemand mooier uitgerust dan ik. Mijn zussen en mijn meters verheugden zich hier ten zeerste om. De oudere kinderen kwamen allen rondom mij staan om de glans van mijn opsmuk te bewonderen. Om de waarheid te zeggen genoot ik sterk van de "festas" en in feite was de pronkzucht mijn slechtste tooisel.
Iedereen was lief en respectvol tegen mij, buiten een arm weesmeisje die mijn meter onder haar hoede genomen had. Ze leek schrik te hebben dat ik een gedeelte van de erfenis, waar zij op hoopte, zou opeisen en ze had het inderdaad bij het rechte eind, was het niet dat de Heer voor mij een meer dierbare bestemming had voorbehouden. Van zodra het nieuws van de verschijningen zich verspreidde, had mijn peter hier geen belangstelling voor en mijn meter was er helemaal tegen. Zij maakte geen geheim van haar afkeuring van dergelijke "uitvindingen," zoals zij deze noemde. Daarom begon ik zoveel als mogelijk weg te blijven uit hun huis. Mijn wegblijven werd al spoedig opgevolgd door de groep kinderen die daar steeds rond mij waren en die mijn meter graag hoorde zingen en zag dansen. Zij kregen gedroogde vijgen, noten, amandelen, kastanjes, fruit en zo verder.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [13/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 284]
Toen hij herstellende was, was hij ook getuige van een zonnemirakel.
Dergelijke verschijnselen werden al gauw gezien bij verschijningen in tenminste veertig landen. De tussenkomsten waren vaak onzichtbaar en zonder verschijnselen, maar toch wereldschokkend. Op 13 mei 1984, toen één van de grootste menigten in de geschiedenis van Fatima bijeenkwam om de verjaardag te vieren, vernietigde een grote ontploffing in Severomorsk in de U.S.S.R., een derde van de voorraad luchtafweerraketten van de Noordelijke Vloot, waarbij hun vermogen om toe te slaan in grote mate verminderd werd, op een moment dat er grote spanning was.
De Heilige Moeder had zichzelf al lang bekommerd om Rusland en op 25 maart 1984, knielde haar paus, Johannes Paulus II, voor haar neer, en wijde de wereld en Rusland toe aan het Onbevlekt Hart van Maria, die te Fatima gezegd had dat als haar verzoeken werden ingewilligd, Rusland bekeerd zou worden en er een "periode van vrede" aan de wereld zou gegeven worden. Volgens Zuster Lucia leven we momenteel in die "periode van vrede."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 179]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het vertrek van de franciscanen
De uiterlijk schijnbare sereniteit van de prior van Taizé, zijn vertrouwde verkondigingen, lieten de druk niet achterwege, zelfs buiten het weten van de pers en de menigte. Na het vertrek van pater Louis Coolen in juli 1971 had de prior van Taizé getracht de overige Broeders franciscanen te vermijden door de nauwe band die hij met hen had: pater Damien Grégoire, overste van de kleine franciscaanse fraterniteit was meerdere jaren zijn biechtvader geweest en pater Thaddée Matura was een van zijn vertrouwelingen geworden, zoveel te kostbaarder dat hij een buitenstaander was voor de Gemeenschap en hij hem dingen toevertrouwde die hij aan de Broeders niet kon vertellen.
Maar de evolutie van de Gemeenschap van Taizé zelf stelde de aanwezigheid van de franciscanen in vraag. Later bij het opmaken van de balans van dit uitzonderlijk experiment schreven sommigen heel discreet: "Wanneer de sterkste wegen op de kleinste, wanneer de minderheid opgezogen wordt door de meerderheid en de toegestane houdingen overslaan in dwangnormen voor iedereen, [...] wordt elk gedwongen zijn eigen identiteit te respecteren."
Moeilijke discussies plaatsten pater Damien en de prior van Taizé tegenover elkaar. Uiteindelijk vetrokken de drie laatste Broeders franciscanen uit Taizé in de lente van 1972 met toestemming van hun oversten en na de bisschop van Autun, Mgr. Le Bourgeois op de hoogte te hebben gebracht. Maar de Gemeenschap noch de prior werden gewaarschuwd.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 103]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
Wij zien dat Paulus dat ook van Gamaliël geleerd heeft. Er zijn geleerden, die menen, dat Paulus niet zoveel van het Jodendom noch van de Grieken van Gamaliël geleerd heeft. Er is vaker geprobeerd om van Paulus een soort dwaalleraar te maken. Dat deden de Joden in Jeruzalem volgens Handelingen 21:21 ook. Ook zij vertelden onzin en leugens over Paulus. Dat hebben mensen vaker over hem gedaan!
Paulus heeft dus veel van Gamaliël geleerd, waardoor hij later door de hogepriester belast kon worden om de eerste Christenen te vervolgen. Zoiets is binnen het Jodendom niet alleen een kwestie van wapens. Het is een kwestie van overredingskracht: Paulus moest naar de verschillende synagogen gaan en daar met woorden de leiders van de synagogen overtuigen dat de volgelingen van Jezus van Nazareth, op grond van de Joodse leer, Godslasteraars waren.
Gamaliël heeft Paulus geleerd om goed na te denken om de zaak van het Woord van God helder en duidelijk onderbouwd onder woorden te kunnen brengen. Zo werd Paulus gevormd om later zijn brieven te kunnen schrijven, die in de Bijbel opgenomen zouden worden, waardoor hij ons de bijzondere waarheden van de Heer Jezus kon duidelijk maken. Gamaliël heeft Paulus geleerd om de Torah en de rest van de Bijbel [in die tijd was dat alleen wat wij het "Oude Testament" noemen!] van harte lief te hebben en de grondpatronen duidelijk te kunnen uitleggen en verklaren aan anderen. Gamaliël heeft Paulus ook de mondelinge wet verklaard, zodat Paulus goed op de hoogte was van zaken die niet direct in de Bijbel stonden, maar die wel zeer belangrijk waren om te weten. Paulus bleek er zelfs later als christen gebruik van te kunnen maken. Om één voorbeeld te noemen. Paulus heeft uit de mondelinge wet, uit de overlevering, geleerd, dat er tijdens de woestijnreis een steen met de Israëlieten meerolde, die hen van water voorzag. Paulus kon dit later toepassen in 1 Cor. 10:4, waar hij duidelijk maakte, dat deze steen een beeld was van de Heer Jezus.
Op de Areopagus bleek dat Paulus goed wist wat de Griekse filosofen leerden. Nu kon hij deze Grieken vanuit hun eigen belevingswereld aanspreken en hen wijzen op het feit, dat er maar één God is en dat deze God Zich geopenbaard heeft aan het volk Israël en via hen en via de Bijbel aan de gehele wereld.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna Beretta Molla was een Italiaanse dokter, die leefde van 1922 tot 1962. Ze gaf haar leven voor haar ongeboren kind.
Om Gianna Beretta Molla beter te begrijpen, moet men ook iets afweten van haar familie, van wie ze een voorbeeld van deugdzaamheid kreeg en een door en door christelijke manier van leven.
Ze werd geboren in Magenta [Italië] als tweede jongste van dertien kinderen. Haar ouders waren Maria en Alberto Beretta. Zij waren buitengewone ouders, beiden lid van de Franciscaanse Derde Orde. Ze leerden hun kinderen eenvoudig, zuinig en menslievend te leven. Een van de zonen, die later priester werd, zei dat ze "een intens vroom leven leidden, met de nodige evangelische verstervingen. Ook naar de buitenwereld toe was het duidelijk dat ze alles afzwoeren wat overbodig was."
Beide ouders gingen dagelijks naar de Heilig Mis met hun kinderen in de nabijgelegen parochiekerk. s Avonds werd de rozenkrans gebeden. Daarna werd er nog blij en geanimeerd nagepraat.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 119]
Aan Rachel Dufo
Nevers, 13 September 1876
Lieve Rachel,
Een woord slechts om je te zeggen dat ik heel graag en met dank het handeltje aanvaard dat je voorstelt in je lieve brief die me zo veel plezier heeft gedaan. Ik dank je voor het tientje van de rozenkrans dat je alle dagen voor mij bidt, vraag Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd vooral om de genade van een zachte dood.
Ik vraag je mijn respect te betuigen aan mevrouw Capdevielle. Zeg haar dat ik een groot deel van haar verdriet op mij neem en dat ik voor haar bid.
Het ga je goed, ik laat het hierbij, ik kan de pen niet meer vasthouden, ik weet niet meer wat te zeggen.
Het ga je goed, zeg ik nog een keer. Je geheel toegewijde vriendin, die je ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Paus Alexander IV werd onder de naam Rinaldo Conti rond 1199 na Christus geboren in het Italiaanse plaatsje Anagni. Hij was afkomstig uit hetzelfde geslacht als de eerdere pausen Innocentius III en Gregorius. Laatstgenoemde, zijn oom, benoemde hem in 1231 tot kardinaal-bisschop van de havenstad Ostia [Antica].
Nadat paus Innocentius IV in 1254 overleed werd Alexander IV in Napels tot nieuwe paus gekozen. Dit op 12 december 1254. Paus Alexander IV is niet de geschiedenis ingegaan als een erg succesvolle paus. Veel van zijn plannen mislukten. De kerk erkende de zoon van keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk, Manfred van Sicilië, niet als wettig kind. Frederik II was namelijk pas in 1250 op zijn sterfbed met de moeder van Manfred, Bianca Lancia, getrouwd. Paus Alexander IV excommuniceerde daarom Manfred van Sicilië, maar deze wist zich toch te handhaven als koning van Sicilië.
Alexander IV steunde de kloosterorden, zoals de orde van Sint Franciscus en een van zijn eerste daden was Sint Clara Heilig te verklaren. Verder benoemde hij Albertus de Grote in 1260 tot bisschop van Regensburg. De paus overleed op 5 mei 1261 in Viterbo. Hij werd opgevolgd door Urbanus IV.
Malachias Signum Ostiense verwijst ongetwijfeld naar 1231, toen hij benoemd werd tot kardinaal-bisschop van de havenstad Ostia [Antica].
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3328 van 5/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u deze meest treurige boodschappen aan te kondigen voor de mensheid. God heeft elk land gekozen en heeft mij gezonden voor een oprechte bekering. Verlies uw hart niet. God heeft u nodig. Wat u ook doet, doe het voor de glorie Gods, want enkel Hij kan u belonen voor alles wat u doet voor mijn plannen. Er zal geen eeuwige veroordeling zijn voor hen die Mijn oproepen aanvaarden. Kondig aan iedereen aan dat God gehaast is en dat het nu de Tijd van Genade is. Nooit voorheen heb ik, in welke ook van Mijn verschijningen in de wereld, onthuld wat ik hier heb onthuld. God heeft toegestaan dat ik enkel vanuit dit land mag spreken over de toekomstige gebeurtenissen. God heeft dit land van het Heilige Kruis gekozen om u aan te kondigen wat er de wereld staat te wachten. Ik heb nog steeds edele dingen om u te onthullen. Wees aandachtig. Iets schrikwekkends zal gebeuren op het Iberische schiereiland en de dood zal over mijn arme kinderen komen. Bid, bid, bid, Ik lijd voor wat u te wachten staat. Ik wil u niet verplichten, maar luister naar Mij met liefde. Ik wil Hem tot u brengen, die uw ware Redder is. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
15-09-2010
15 september 2010
15 september 2010
1. Medjugorje: Statistieken augustus 2010
Augustus breekt alle records
Aantal Heilige Communies: 326.500 Aantal concelebrerende priesters: 7.742 [249/dag]
Sedert de statistieken over het aantal uitgedeelde Heilige Communies worden bijgehouden, steekt de afgelopen maand augustus boven alle andere statistieken uit met 326.500 Heilige Communies en hiermee houdt het niet op. Ook de maand september is gestart met grote aantallen bedevaarders van over de hele wereld: Italië, Tsjechië, Slowakije, Polen, Griekenland, Ierland, Libanon, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en België.
Elk van de bedevaarders heeft zijn eigen ervaringen rond Medjugorje en hier brengen we de ervaring van een 54-jarige priester, Francisco Ferrara, uit Panama, die reeds sedert 24 jaar naar Medjugorje komt en de oprichter is van Radio Maria in Panama. In 1994 startte hij met de bouw van een kerk, naar het voorbeeld van de Sint-Jacobuskerk te Medjugorje.
Hij zegt: "In Panama hebben we gebedsgroepen die de geest van Medjugorje beleven en gedurende de laatste zeven jaar is er onafgebroken 24 uur op 24 uur en zeven dagen op zeven de aanbidding van het Heilig Sacrament. Sedert 1997 zijn er ook speciale gemeenschappen die trachten te leven naar de boodschappen van Onze Lieve Vrouw, de Koningin van de Vrede. Ik zie dat Medjugorje in mijn land enorme vruchten voortbrengt.
Wij hebben twee parochies die genoemd zijn naar Maria, de Koningin van de Vrede en die Haar vieren op de officiële verjaardag van de verschijningen in Medjugorje, 25 juni. Medjugorje is mijn leven geworden. De vrede, de vreugde en de liefde die ik hier heb gevonden, kan ik nergens anders vinden, ook al ben ik reeds naar vele andere bedevaartsplaatsen geweest. Als ik in Medjugorje ben, beleef ik de gelukkigste dagen van mijn leven," aldus Vr. Francisco.
Bron: Medjugorje, officële site
Vertaling: Chris De Bodt
2. Elzabeth Kindelmann [2/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Zijn de onthullingen echt? Waarom krijgen ze de verdiende aandacht niet? En uiteraard: wat hielden de boodschappen in? Laat ons hier even dieper op ingaan en de weg volgen van het normale onderzoek omtrent "Hemelse boodschappen."
De verschijningen begonnen drie dagen voor het Feest van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel, op 13 juli 1960, toen Elizabeth, zoals ze in haar dagboek omschreef, een "buitengewoon mooie geestelijke verheldering" ontving, die gedurende drie dagen aanhield.
Elizabeth Kindelmann
Zij was reeds in haar vijftiger jaren toen, spoedig na de "verheldering" [die haar achterliet in een onuitdrukkelijk gevoel] Jezus en Maria tot haar begonnen te spreken. Dit vindt men in haar dagboek, dat de goedkeuring van de Kardinaal èn de plaatselijke bisschop meekreeg. Dit zijn ongebruikelijk sterke goedkeuringen van de Kerk die gekend staat om haar voorzichtigheid in het aanvaarden van bovennatuurlijke feiten.
"Verzaak aan uzelf, want Wij hebben een grote opdracht voor u," was de bijzondere oproep die Elizabeth hoorde. "U zult enkel in staat zijn om deze opdracht te volbrengen als u volledig aan uzelf verzaakt. U bent vrij om te kiezen. U zult het enkel volbrengen als u uw eigen wil is."
"Neem deze vlam ... Het is de Liefdesvlam van Mijn liefde," zei de Heilige Moeder. "Doe er uw eigen hart mee ontbranden en geef het door aan de anderen!"
"Deze volle vlam van genade, afkomstig uit Mijn Onbevlekte Hart, dat ik aan u schenk, moet gaan van hart tot hart," voegde Maria hieraan toe. "Het zal een groot Mirakellicht zijn dat satan zal verblinden. Dit is het vuur van liefde en éénheid. Ik bekwam deze genade voor u van de Eeuwige Vader, als heilzame werking van de Vijf Gezegende Wonden van Mijn Goddelijke Zoon."
Het was ook de bewering van de Hongaarse mystica dat de Heer haar vertelde dat "wie elke maandag vast op brood en water onder verwijzing naar de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria, een ziel van een priester uit het vagevuur bevrijdt. Eveneens zal deze, die zich aan dit voorschrift houdt, de genade ontvangen om binnen de acht dagen, volgend op zijn of haar dood, bevrijd te worden uit het Vagevuur door Mijn Moeder."
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Dit zijn opmerkelijke woorden, maar even opmerkelijk was ook Elizabeths leven. Zij werd in 1913 geboren. Haar vader was protestant en haar moeder katholiek en zij kregen twaalf kinderen, buiten haar, allemaal tweelingen. Maar Elizabeth was de enige die de volwassen leeftijd bereikte.
Haar leven van een ongelofelijk struikelen door een labyrint van ziekte en armoede, waarbij ze dikwijls als meid aan de slag moest om zich één maaltijd per dag te kunnen veroorloven.
Het was tijdens haar middenjaren dat ze een zienster en mystica werd, en er gingen ook stigmata mee gepaard. Vele van haar boodschappen betreffen de verering van de Liefdesvlam, maar er zijn ook boodschappen die gaan over het bestrijden van de duivel.
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
3. Aantal priesterroepingen in ons land stijgt
In ons land zijn er dit jaar minstens 28 nieuwe seminaristen, onder wie negen Vlamingen en acht buitenlandse seminaristen. Daardoor stijgt het aantal priesterkandidaten tot 76. Dat meldt het opinieweekblad 'Tertio' in zijn editie van vandaag. Er zijn vijftien nieuwe kandidaten in het aartsbisdom Mechelen-Brussel, onder wie twee nieuwe Nederlandstalige seminaristen. De priesteropleidingen en -roepingen behoren tot de prioriteiten van aartsbisschop André-Joseph Léonard.
In het bisdom Brugge, traditioneel een van de sterkhouders van de katholieke Kerk in ons land, meldde zich slechts één kandidaat. Een seminarist uit Gent, één uit Hasselt, twee uit Antwerpen en twee uit het aartsbisdom beginnen hun priesteropleiding aan het interdiocesane Johannes XXIII-seminarie. Twee Antwerpse kandidaten vatten studies aan in het Nederlandse Bovendonk. De Vlaamse Kerk telt in totaal negen nieuwe seminaristen, tegenover telkens vijf in de voorbije twee jaar.
4. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 35]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Mirjana, verschillende evangelisten spreken heden ten dage veel over het einde van de wereld. Zal de wereld de geheimen die u kent overleven? Mirjana: Gods wereld blijft onveranderd. Alles zal eindigen en voorbij gaan behalve Gods wil. Zij die bidden, begrijpen dat.
Janice: Mirjana, beschouwt u uzelf als helderder dan de andere zieners opdat u deze verbazingwekkende feiten vlugger kunt opnemen en verwerken? Mirjana: Neen.
Janice: Hoe herinnert u zich de geheimen? Mirjana: Ik heb ze op geschreven.
Janice: In uw eigen handschrift? Mirjana: Neen.
Janice: In het handschrift van de Gezegende Moeder? Mirjana: Ik ontving van de Gezegende Moeder een perkament waarin de tien geheimen opgeschreven staan.
Janice: Is het waar dat alleen u het geschrift van het perkament kunt zien? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De grote dag breekt aan
Op 17 augustus werd aan de woning van Priester Frans het startsein gegeven. Samen biddend, Gods zegen ontvangend. Palmtak, wijwater en kruisjes op het voorhoofd en dan de eerste kilometers van de tweeduizend.
Na vier uur pedaleren arriveerden ze in Bassenge. Heilige Mis en eerste middagmaal in open lucht. De vrouwen waren tot hier gevolgd. Na een hartelijke kus keerden zij huiswaarts en wij, wind-op-kop, naar het huis van Onze Lieve Vrouw.
Het perfect uitgetekend parcours kreeg in Hasselt en in Blankenheim zijn twee eerste deuken. Op het grondgebied van Diepenbeek werden er boterhammen gebunkerd, en richting Monschau spoelde een fikse regenbui het zweet weg. Na 227 kilometer stopten we op een camping in Arhdorf.
De fietsen werden stevig vast gebonden [men weet nooit wat er morgen komt]. Het gezamenlijk gebed bracht innerlijke rust; en de slaapkracht voedde alle spieren voor de volgende dag.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
6. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 231]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus.
Er werd me verklaard waarom Jezus zei Hem niet aan te raken. Ik weet niet helemaal juist hoe de verklaring luidde: ik meen dat Jezus dit gezegd heeft omdat Magdalena zo onstuimig was en zo volkomen het gevoel had dat Hij leefde zoals vroeger. Wat betreft de woorden: "Ik ben nog niet opgestegen naar mijn Vader," vernam ik deze betekenis: Ik heb Mij, na mijn verrijzenis nog niet aan mijn hemelse Vader vertoond en Hem voor Zijn overwinning op de dood en voor de verlossing nog niet bedankt.
Het was alsof Jezus daarmee wilde zeggen dat de eerstelingen de vreugde van de Heer God toekomen, alsof Hij Magdalena tot besef wilde brengen dat zij op de eerste plaats God moest bedanken omdat Hij het mysterie van de verlossing volbracht had en over de dood gezegevierd had, want nu had ze verlangt om Zijn voeten te kussen zoals vroeger, aan niets anders gedacht dan aan haar geliefde Meester, en in de vurigheid van haar liefde was zij het hele wonder vergeten.
Ik zag hoe Magdalena, nadat Jezus verdwenen was, al haar krachten bijeenraapte en, alsof zij gedroomd had, opnieuw tot bij het grafgewelf liep. Daar bemerkte ze de twee engelen die op het graf zaten en vernam ze wat de vrouwen in verband met de Verrijzenis hadden gehoord, zag ze de doeken liggen en overtuigd van het wonder, helemaal zeker van wat zij gezien had, snelde ze de tuin uit om haar gezellinnen te zoeken. Deze liepen daar nog te dralen op de weg naar Golgotha, deels in afwachting dat Magdalena zou terugkeren, deels in de hoop de Heer ergens voor ogen te krijgen.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 231]
Preken
Ik kom namens God
Ja, broeders, in de vlammen van het vagevuur gaat men we anders denken over al die lichte vergrijpen. Mag men nog van lichte vergrijpen spreken, wanneer wij zulke ondragelijke straffen over ons afroepen? "O God," bidt koning David, "wee de mens, wee zelfs de rechtvaardigste van de mensen, als men hem aan een onverbiddelijk oordeel onderwerpt!" Er zijn vlekken op de zon, er was boosheid in de engelen, hoe zal het dan met de zondige mens gesteld zijn, broeders? En wat ons betreft, die zoveel zonden bedreven en nog bijna niets gedaan hebben om Gods rechtvaardigheid voldoening te schenken, hoeveel lange jaren zullen wij in het vagevuur moeten boeten ...
"Mijn God," zei de heilige Theresia, "welke ziel zal zuiver genoeg zijn om binnen te gaan in de hemel, zonder de vlammen van het vagevuur?" Tijdens haar laatste ziekte riep zij plotseling uit: "O, rechtvaardigheid en almacht van mijn God, wat zijt gij verschrikkelijk!" In haar doodstrijd openbaarde God zich aan haar in Zijn heiligheid zoals de engelen en de heiligen in de hemel Hem aanschouwen. Zij schrok zo hevig van dat visioen dat zij over al haar ledematen begon te beven. Opwinding maakte zich van de omstaande zusters meester en zij vroegen Theresia schreiend:
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 74]
Indrukken van de Laatste Verschijning
In mijn boek over Jacinta heb ik reeds verwezen naar wat er gebeurde op een stuk land dat gekend staat als Varzea. Ik denk niet dat het nodig is om dit hier te herhalen. Op een dag, op mijn terugweg naar huis, moesten we voorbijgaan langs het huis van mijn meter. Ze had juist een honingdrank gemaakt en riep ons binnen om een glas te drinken. We gingen binnen en Francisco was de eerste aan wie ze en vol glas gaf. Hij nam het aan en zonder het uit te drinken gaf hij het door aan Jacinta, zodat zij en ik eerst konden drinken. Ondertussen draaide hij zijn voeten en verdween.
"Waar is Francisco?" vroeg mijn meter. "Ik weet het niet, zojuist was hij hier nog." Hij keerde niet terug en zo bedankten Jacinta en ik mijn meter voor het glas en gingen vervolgens op zoek naar Francisco. Zonder enige twijfel wisten wij dat hij op de rand van de bron zou zitten, die ik zo dikwijls vernoemd heb. "Francisco, u hebt uw honingdrank niet gedronken! Mijn meter heeft u zo dikwijls geroepen en u kwam niet meer te voorschijn!" "Toen ik het glas nam, herinnerde ik mij plots dat ik het kon opofferen als troost voor Onze Lieve Heer, en zo verkoos ik om mij uit de voeten te maken, terwijl jullie dronken."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Solomon [12/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 283]
Abortus! Klonen! Euthanasie!
Steeds opnieuw heeft Maria tragedies voorkomen, steeds opnieuw heeft ze haar Zoon overtuigd om Zijn oordeel uit te stellen, maar de goddelijke beker loopt bijna over. Er zijn twee wereldoorlogen voorbij gegaan, en de mensheid wordt weer geconfronteerd met andere crisissen. Net als de Middeleeuwse Kastijding, zijn de oorlogen slechts een begeleiding of inleiding. Er kunnen nog decennia of zelfs eeuwen van uitzonderlijk lijden komen. Er kunnen plagen, schisma, en verschrikkingen komen vanuit de grenzen van de ruimte of de diepten van de oceaan. De beproeving is nog niet voorbij. Er zijn momenten van rust, maar het kan op ieder ogenblik beginnen. Niemand weet wat er zal gebeuren nadat de heroïsche Johannes Paulus II weg is, maar het is een goeie gok dat er angst zal zijn. Het is zeker dat de mensen ofwel zullen verbeteren en opkomen voor hun Christelijkheid, ofwel de gevolgen van hun daden zullen dragen.
"God geeft Me deze tijd als geschenk aan jullie, opdat Ik jullie moge onderwijzen en naar het pad van de redding leiden," zei de Maagd op 25 augustus 1997. "Lieve kinderen, nu begrijpen jullie deze genade niet, maar de tijd zal spoedig komen dat jullie zullen wenen om deze boodschappen."
Hoe ver was de mens afgedwaald! Hoe pretentieus was hij geworden! Zelfs zij, die zichzelf theologen noemden, stelden het bovennatuurlijke in vraag, en dat was ware blindheid, want het bovennatuurlijke handelde op de hoogste niveaus. Dit werd duidelijk toen de kogel, die de buik van Paus Johannes Paulus II op 13 mei 1981 doorboorde, op miraculeuze wijze zijn aorta en vitale organen miste. Hij wist het. Hij wees zijn redding toe aan O.L.V. van Fatima. En hij liet de kogel in haar kroon plaatsen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 178]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
De kritiek kwam ook van katholieke zijde. Op 6 januari 1972, in een bijdrage tot Témoignage chrétien over de cisterciënzerabdij van Boquen, vergeleek Jean-Claude Barreau [een ex-priester die Taizé goed kende door er vele groepen jongeren naartoe gebracht te hebben] het kritisch, lyrisch en politiek christianisme van Boquen met het conservatisme van Taizé. Sinds 1965 had Boquen in Bretagne, onder leiding van zijn nieuwe overste dom Bernard Besret een ware revolutie gekend die de orde tegensprak. De communie van Boquen genoemd, ontving heel uiteenlopende en contesterende groepen. Jean-Claude Barreau onderstreepte de verschillen met Taizé als zeer klassiek ondanks de schijn met overdreven respect van de kerkelijke overheid, daar waar het experiment van Boquen hoop op een nieuw gezicht van de Kerk bracht. Sommige lezers reageerden krachtig zodat Jean-Claude Barreau op 17 februari een ander artikel publiceerde, helemaal aan Taizé gewijd, onder de provocerende titel: "een gemeenschap die overhaald wordt?" Hij verweet Broeder Roger Paulus VI ondersteund te hebben bij het verdedigen van het priestercelibaat: "Als Broeder Roger het Roomse apparaat vleit verliest hij voeling met de hervormde traditie en werkt niet aan oecumene." Hij meende ook dat Taizé "alle vrijheid van woord verloor tegenover de Romeinse Curie waarvan ze de meest betwiste initiatieven goedkeurt." Aangaande het Jongerenconcilie dat hij als een "uitzonderlijk experiment" begroette, had Jean-Claude Barreau een voorgevoel: "Het is het een of het ander: ofwel blijven die bijeenkomsten strovuur en vallen uiteen, ofwel krijgen ze een structuur en monden ze uit op de ware problemen van onze tijd. Dan komen ze onvermijdelijk in opspraak met de overheid. Wat zal de Gemeenschap van Taizé dan ondernemen zonder vrijheid tegenover de Roomse overheid?"
Broeder Roger was niet onder de indruk. Op 28 februari én op uitnodiging van pater abt van de beroemde abdij van Montserrat gaf Broeder Roger in Spanje een conferentie over de verschillende facetten van het gemeenschapsleven in Taizé, "een contemplatief leven tegelijk naar Christus en naar het heden van de mens gericht." Hij herhaalde ook zijn verklaringen over het celibaat in de Kerk en de noodzaak van een universele herder "opdat het pluralisme geen versplintering zou zijn."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 102]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
De leraren van Israël gaven als regel in een eigen gebouw les. Alleen bij bijzondere gelegenheden [zoals tijdens de grote feesten], deden zij dit in de tempel, omdat er dan meer studenten les kwamen volgen.
Tijdens de lessen zat de leraar op een verhoogde zetel, terwijl de leerlingen dus in feite bij of aan zijn voeten zaten. Vandaar dat Paulus ook kon zeggen, dat hij aan de voeten van Gamaliël gezeten had. Dat betekende, dat hij les gehad had van Gamaliël. Het betekende, dat hij gestudeerd had bij "professor" Gamaliël, zoals wij zouden zeggen. Tijdens deze lessen was het de gewoonte, dat de studenten veel vragen stelden. Hoe meer vragen je stelde, des te meer je leerde. Zo zagen wij ook de Heer Jezus op twaalfjarige leeftijd vragen stellen aan de geleerden in de tempel.
Gamaliël vond het belangrijk, in tegenstelling tot de school van Sjammaj, dat zijn leerlingen niet alleen les kregen vanuit de Bijbel, maar dat zij ook een soort algemene vorming kregen en zich verdiepten in de Griekse literatuur. De andere Joodse leraars vonden het gevaarlijk om deze literatuur te lezen. Gamaliël was geen volgeling van deze literatuur, maar hij vond wel, dat je moest weten wat de Griekse filosofen leerden, zodat, als je in een gesprek met hen of met hun aanhangers verwikkeld zou raken, je met deze mensen zou kunnen praten en hun gedachten zou kunnen weerleggen.
Gamaliël was ook beslist geen vijand van de heidenen. Hij leerde, dat in de oogsttijd de heidenen dezelfde rechten als de Joden hadden om de resten van de oogst binnen te halen, Hij leerde, dat je ook tegen heidenen "sjaloom" moest zeggen, zelfs als zij naar een heidens feest gingen.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
In 1952 werden Matt Talbots overblijfselen opgegraven, als deel van de procedure voor heiligverklaring. Eén van de aanwezigen op deze plechtigheid was voormalig misdienaar Sean T. OCeallaigh, president van Ierland. In februari 1972 werden de overblijfselen van Matt Talbot overgebracht naar de kerk van O.L.V. van Lourdes op Gloucester Street, de parochiekerk waar Matt vele jaren naartoe ging. Het graf heeft een glazen paneel, waardoor men de kist ziet. Er staat een gedenkplaat op met de tekst: "Dienaar van God, Matthew Talbot, 1856-1925"
Op Granby Lane hangt eveneens een gedenkplaat, met de woorden: "Het teken tegenover deze plaat geeft de plaats aan waar de Dienaar van God, Matt Talbot, op de Zondag van de Drievuldigheid, 7 juni 1925, neerviel en overleed. Zijn reden tot zalig- en heiligverklaring werden ingeleid in Rome, op 3 mei 1947. Opgericht door het Dublin Matt Talbot Comité, 5 november 1972."
Een eenvoudig kruis, in de stoep op Granby Lane gebeiteld, geeft de plaats aan waar Matt Talbot overleed.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 118]
Aan Rachel Dufo
Nevers, 18 juli 1876
Lieve, beste Rachel,
Ik hield er geen rekening mee dat mij, door zo'n droeve omstandigheid, de eer te beurt zou vallen met u te corresponderen. Onnodig u te vertellen hoezeer ik deelneem aan uw gerechtvaardigde verdriet. God stelt wie hij liefheeft, op de proef. U hebt dus recht op een zeer speciale plek in Zijn Hart. Alleen daar, mijn dierbare vriendin, zult u ware en krachtige troost vinden. Hijzelf nodigt ons uit met deze zachtmoedige woorden: 'O, gij allen die lijdt en in verdriet leeft, kom tot mij; ik zal u steunen en troosten.' Zoek hem, lieve vriendin, zo vaak als u kunt, deze goddelijke Trooster. Alleen Hij is in staat een ziel die in wanhoop verkeert, te begrijpen.
Wees ervan verzekerd, lieve vriendin, dat ik u in mijn gebeden, hoe zwak ook, tot Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd, niet vergeet, evenmin als de ziel van uw lieve man, voor wie ik de heilige communie geofferd heb. Midden in de beproeving hebt u echter de grootste troost ontvangen, waarvoor ik de Heer met u dank: uw dierbare echtgenoot was vroom. Hij heeft u in de vrede en de liefde van Onze-Lieve-Heer achtergelaten. De man die u beweent, is dus niet dood, lieve vriendin, hij is slechts ingeslapen. Ooit zult u elkaar terugzien, in de hemel, naar ik hoop, waar geen scheiding meer bestaat.
Ik kan u verzekeren dat ik bijzonder getroffen en getroost werd, toen ik enkele regels uit een van zijn brieven las, waar hij zijn krachtige geloof zo mooi verwoordt. Ik ben dan ook niet verbaasd over de rust, de overgave en [ik zou bijna zeggen] de heilige ongeraaktheid waarin zijn grote ziel zich in zijn laatste uur bevond, om te leven of om te sterven. Alleen de genade van Onze-Lieve-Heer kan zulke wonderen verrichten. Inderdaad, lieve vriendin, laten we hopen, sterk hopen, dat degene die u beweent, zich in de aanwezigheid van de machtige God, waarmee hij zijn ziel zo vaak en graag voedde, verheugt of weldra zal verheugen. Wat houdt Onze-Lieve-Heer veel van u, als hij u zo raakt!
Ik bid u, lieve vriendin, laat u niet overheersen door verdriet, wees altijd dienstbaar en berustend, zoals ook nu, tegenover de wil van God: zij is altijd zacht, zelfs midden in het offer. Welnu, Jezus is zo nadrukkelijk meester over ons hart dat alleen Hij in ons handelt. Diep in uw hart zal Hij u ongetwijfeld vaker deze zachtmoedige woorden doen horen: 'Houd moed, op aarde verbreek ik de dierbaarste banden, maar in de hemel verenig ik ze. Ik breng lijden, maar als tegenwicht geef ik mij geheel, ik lever me aan je over en ik neem je mee, ik beschouw je als rnijn bezit, ik heers over jou. Moed, mijn dochter, het kruis is het erfdeel van mijn bevoorrechte vrienden. Hier beneden het lijden, in de hemel het ware geluk.'
Ik heb uw eerste brief niet ontvangen, en ook de foto niet die u noemt. Wilt u de hartelijke groeten doen aan mevrouw uw zus, en veel liefs aan haar lieve dochter.
Wilt u mij, dat vraag ik u, lieve vriendin, een kleine plaats in uw gebeden geven; ik zou u zeer erkentelijk zijn indien u, wanneer u naar de Grot gaat, voor mij een gebed tot de Heilige Maagd, onze goede Moeder, zou willen richten. Ik zal proberen het u te vergoeden.
Het ga u goed, lieve vriendin, ik hoop dat u het niet verlangt van mij, maar ik heb mij er niet toe kunnen zetten u te tutoyeren.
Uw vriendin, die u in Onze-Lieve-Heer altijd liefheeft, en u ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 19: Comes Laurentius [Graaf Laurentius]
Innocentius IV [1243-1254]
Echte naam: Sinibaldo dei Fieschi [Genua, ± 1195 - Napels, 7 december 1254]
Hij werd geboren te Genua als "Sinibaldo dei Fieschi", graaf van Lavagna. Hij werd professor in het canoniek recht te Bologna waar hij behalve kerkelijk recht ook Romeins recht had gestudeerd. Hij werd in 1226 rechter bij de curie. Voor zijn verkiezing tot paus was hij vice-kanselier van de Heilige Roomse Kerk [1226-1227] en kardinaal-priester van San Lorenzo in Lucina [18 september 1227].
Toen Celestinus IV gestorven was, probeerde de geëxcommuniceerde keizer Frederik II, die de kerkelijke staten rond Rome in zijn macht had, de kardinalen te intimideren, zodat ze een Paus naar zijn keuze zouden kiezen. De kardinalen vluchtten naar Anagni en stemden voor Sinibaldi, die na een interregnum van één jaar, zeven maanden en vijftien dagen op 28 juni 1243 de pauselijke troon besteeg als Innocentius IV.
Men heeft daar dus, gedurende maar liefst twee jaar, gepalaverd om Innocentius IV tot paus te verkiezen. Een communautaire kwestie speelde de kardinalen parten: ze raakten het maar niet eens of ze voor een Franse dan wel een Italiaanse paus zouden opteren.
Pas nadat een woedende menigte de voedselvoorraden van de kardinalen plunderde en het dak van de vergaderzaal neerhaalden, kwam men tot een overeenstemming.
Opnieuw bleek Matteo Orsini, ondertussen zelf stemgerechtigd kardinaal, kop van jut. Hij werd op aansturen van de Fransgezinden door de burgers van Viterbo samen met zijn broer ontvoerd, waarna de paus de stad onder interdict plaatste.
Sinibaldo dei Feischo, graaf van Lavagna was Kardinaal van Sint Laurentius en de profetie slaat op zijn adellijke afstamming en hij was kardinaal-priester van San Lorenzo in Lucina.
Chris De Bodt
14-09-2010
14 september 2010
Opname verschijning aan Mirjana van 2 september is te bekijken in het tekstvak van die dag
14 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [1/4]
Op de een of andere wijze zijn er in de overvloed aan "onthullingen, locuties en verschijningen," tijdens de laatste twee decennia, een aantal goedgekeurde boodschappen die ontsnapt zijn aan de nodige aandacht die ze verdienen.
En er waren boeiende boodschappen en dikwijls waren er ook priesters bij betrokken en ook gingen ze gepaard met lijden en uitzonderlijke waarnemingen. Bij deze zienster gebeurden ze jaren eerder, van 1961 tot 1981, maar zij overleed in 1985, bij de aanvang van de jongste overvloed aan verschijningen. Elizabeth was zelf een moeder van zes kinderen.
Opmerkelijker en misschien nog ongelofelijker is dat de verschijningen de steun kregen van kardinaal Péter Erdö, de aartsbisschop van Hongarije en eveneens de Voorzitter van de Bisschoppelijke Conferentie van Europa. Elizabeth kreeg bovendien nog de bijkomende steun van een tweede Kardinaal, Aartsbisschop Bernardino Echeverría Ruiz van Guayaquil en de bisschoppen van Acapulco, Celaya, Tuxila, Hermosillo, Mexico City en Durango.
Ook Kardinaal Francis James Stafford, de Voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Leken, van 1996 tot 2003, stond volledig achter het initiatief van Kardinaal Ruiz, na diens verzoek voor de oprichting van een organisatie voor de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria en moedigde hem aan "om elke maatregel te nemen opdat de organisatie overvloedige vruchten onder haar leden zou mogen voortbrengen." Tevens nodigde Stafford hem uit "om door te gaan met zijn edelmoedige taak van geestelijk leider" van de organisatie.
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Meer bepaald hebben we het hier over Elizabeth Kindelmann, een "slachtofferziel" uit Boedapest die gedurende jaren boodschappen ontving van de "Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria," met sommige dramatische waarschuwingen over de toekomst.
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 34]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Het is nu tien jaar geleden dat deze monumentale verschijning begon. Als we terug blikken, schijnt het alsof de Gezegende Moeder u alle tien geheimen over de toekomst van de wereld zeer snel gaf. Mirjana: Ik had genoeg tijd. Het mag snel lijken voor u maar ik bracht meer tijd door met de Gezegende Moeder dan de andere zieners die hier in Medjugorje waren. Ze waren constant omringd door mensen. Ze stelden de Gezegende Moeder vragen over priesters en over al degenen die naar hier kwamen. Mijn tijd met de Gezegende Moeder was privaat en erg geconcentreerd.
Janice: Kunt u nog eens herhalen wat u mag vertellen over de tien geheimen? Mirjana: De eerste twee geheimen zullen waarschuwingen zijn voor de wereld ... gebeurtenissen die zullen plaatsvinden vóór er een zichtbaar teken wordt gegeven aan de mensheid. Zij zullen gebeuren gedurende mijn leven. Tien dagen vóór het eerste en het tweede geheim zal ik pater Petar Ljubicic inlichten. Hij zal bidden en vasten gedurende zeven dagen en zal dan de aankondigingen doen aan de wereld.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De grote dag breekt aan
Op 17 augustus werd aan de woning van Priester Frans het startsein gegeven. Samen biddend, Gods zegen ontvangend. Palmtak, wijwater en kruisjes op het voorhoofd en dan de eerste kilometers van de tweeduizend.
Na vier uur pedaleren arriveerden ze in Bassenge. H.Mis en eerste middagmaal in open lucht. De vrouwen waren tot hier gevolgd. Na een hartelijke kus keerden zij huiswaarts en wij, wind-op-kop, naar het huis van Onze Lieve Vrouw.
Het perfect uitgetekend parcours kreeg in Hasselt en in Blankenheim zijn twee eerste deuken. Op grondgebied Diepenbeek werden er boterhammen gebunkerd, en richting Monschau spoelde een fikse regenbui het zweet weg. Na 227 kilometer stopten we op een camping in Arhdorf.
De fietsen werden stevig vast gebonden [men weet nooit wat er morgen komt]. Het gezamenlijk gebed bracht innerlijke rust, en de slaapkracht voedde alle spieren voor de volgende dag.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [Slot]
Meer hulpmiddelen om verstrooingen te vermijden
Besteed veel aandacht om de twee valstrikken te vermijden waarin de meeste mensen trappen gedurende het bidden van de Rozenkrans.
De eerste is het gevaar om geen enkele genade te vragen alsof het is dat je aan goede mensen vraagt naar hun intentie waarvoor ze de Rozenkrans bidden en ze niet weten wat antwoorden. Dus, wanneer je een Rozenkrans bidt, zorg ervoor dat je steeds vraagt om een speciale genade of deugd of kracht om een zonde te overwinnen.
De tweede valstrik die gewoonlijk wordt gemaakt bij de Rozenkrans is om geen intentie te hebben dan er zo vlug als mogelijk van af te willen zijn. Dit gebeurt zo omdat velen de Rozenkrans als een last beschouwen die zwaar op hen weegt als ze het Rozenkransgebed niet bidden, speciaal als we beloofd hebben hem regelmatig te bidden of wanneer ons gezegd werd om Hem meer of minder tegen onze wil te bidden als een boete.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
5. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 230]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zag haar heen en weer lopen voor de grafstede, zoals een verward en zoekend mens. Haar lange haren hingen links en rechts over haar schouders naar voren. Eerst hield zij haar haren met twee handen naar rechts en vervolgens sloeg zij rechts en links de golvende haren naar achter en keek ze rond.
Toen zag ze op ongeveer 10 schreden van de rots, in het oosten, waar de tuin oploopt naar de stadmuur, tussen het struikgewas en achter een palmboom een lange witte gedaante in het schemerlicht. Terwijl ze in de richting van de gedaante liep hoorde ze andermaal de woorden: Vrouw, waarom weent ge? en dan Wie zoekt ge? Zij hield echter de gedaante voor de hovenier, en ik zag hem ook met een schop in de hand en een platte hoed [als een stuk boomschors dat men voorbindt tegen de zon] precies zoals ik de hovenier had gezien in de parabel die Jezus vertelde aan de vrouwen te Bethanië, toen Hij dicht bij Zijn lijden stond.
Het was geen lichtende verschijning, maar die van een mens in een lang wit kleed die bewoog in de schemering. Op de vraag: Wie zoekt ge? antwoorden ze zonder dralen: Heer, indien gij Hem hebt weggedragen, zeg mij dan waarheen, want ik wil Hem gaan halen! Ze speurde op de grond of Jezus niet in de buurt was. Toen zei Jezus met Zijn gewone stem: Maria! Ze herkende de stem en vergat de kruisiging en dood van Jezus, ze zei: Rabboni! Ze viel op haar knieën en strekte haar handen naar Zijn voeten uit. Jezus verhief haar hand om haar tegen te houden en sprak: Raak mij niet aan, want in ben nog niet tot Mijn Vader opgestegen, doch ga naar mijn broeders en zeg hun: Ik stijg omhoog tot mijn Vader, Mijn en uw God. Toen verdween de Heer.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 230]
Preken
Ik kom namens God
Maar hoe zou ik het hartverscheurend lijden van die arme zielen kunnen schilderen, als de Kerkvaders ons zeggen dat zij bij de pijnen die zij in het vagevuur verduren, het lijden van Jezus Christus zelf schijnen te evenaren? En toch is het zeker dat alle mensen zouden sterven, wanneer zij tezamen slechts één van de geringste martelingen die Jezus Christus heeft ondergaan, op zich moesten nemen. Het vagevuur verschilt alleen hierin van het hellevuur, dat het niet eeuwig is. O, eigenlijk moest de goede God in Zijn barmhartigheid toestaan dat een van die arme zielen hier op mijn plaats verscheen, geheel omringd door de vlammen die haar verteren, en dat zij uzelf kon vertellen welke smarten zij te dragen heeft. Haar angstkreten en haar weeklachten zouden door de hele kerk weerklinken en misschien zouden ze dan eindelijk ook doordringen in uw hart.
"O, hoe ontstellend groot is ons lijden!" zou zij u toeroepen: "O, broeders, verlos ons van deze marteling. Ge kunt het! Ach, als ge maar één ogenblik voelde wat het zeggen wil van God gescheiden te zijn ... Wrede scheiding! Branden in een vuur, ontstoken door Gods rechtvaardigheid ... Pijnen lijden die voor een sterveling onbegrijpelijk zijn ... Verteerd worden door berouw over zonden die wij gemakkelijk hadden kunnen vermijden."
"O mijn kinderen," roepen die vaders en moeders u toe, "laat ons toch niet in de steek, wij hebben immers zoveel van u gehouden. Kunt gij dan rustig slapen, terwijl wij uitgestrekt liggen in een zee van vuur? Hebt gij de moed om u over te geven aan genot en plezier, terwijl wij hier dag en nacht lijden en schreien? Gij beschikt over onze goederen, gij woont in onze huizen, gij plukt de vruchten van ons werk en gij laat ons alleen op deze plaats van kwellingen waar wij jaar in, jaar uit, de afschuwelijkste pijnen doorstaan ... Geen aalmoes geeft ge, geen mis laat ge lezen om ons te helpen. Gij kunt ons troosten, ge kunt de poort van onze gevangenis openen en gij steekt er geen hand voor uit. O, wat is het lijden wreed."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 73]
Indrukken van de Laatste Verschijning
Na 13 september, toen ik Francisco vertelde dat Onze Heer in oktober eveneens aanwezig zou zijn, was hij overstelpt van vreugde: "O, hoe goed is Hij! Ik heb hem maar tweemaal gezien en ik hou zoveel van hem!" Van tijd tot tijd vroeg hij: "Zijn er nog vele dagen, vooraleer het de dertiende is? Ik verlang naar die dag, zodat ik opnieuw Onze Heer kan zien." Dan dacht hij een ogenblik na: "Maar luister! Zou Hij nog steeds zo bedroefd zijn? Ik hou er niet van om Hem zo bedroefd te zien! Ik bied Hem al mijn verstervingen aan waar ik maar kan aan denken en voor die opofferingen mijd ik zelf al die mensen niet."
Na 13 oktober zei hij tegen mij: "Ik hield ervan om Onze Heer te zien, maar ik hield er nog meer van om Hem in dat Licht te zien, waar we met Hem waren en waar ik voor altijd naar Hem kon zien." Op een dag vroeg ik hem: "Waarom hield u uw hoofd naar omlaag toen u werd ondervraagd, en waarom gaf u geen antwoord?" "Maar ik wou u antwoorden, en ook Jacinta, maar ik hoorde niets en ik kan enkel zeggen wat ik zag. Stel u voor dat ik iets zou gezegd hebben dat u niet wou?" Om de haverklap ging hij weg zonder ons te waarschuwen. Als we hem misten, gingen we hem gaan zoeken en riepen we hem bij naam. Hij antwoordde van achter een kleine muur, een struik of heesters en daar zat hij dan te bidden op zijn knieën: "Waarom hebt u ons niet gevraagd om samen met u te bidden." "Omdat ik liever alleen bid."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [11/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 282]
Toen ik Vicka vroeg of haar geheimen iets te maken hebben met het einde van de wereld, zei ze dat haar geheimen "daar niets mee te maken hebben."
Zal Vicka, een ziener die op een dag misschien zal erkend worden zoals Zuster Lucia, lang genoeg leven om haar geheimen te zien onthuld worden? Ze zei "dat ze het niet weet."
Kunnen de laatste drie geheimen afgezwakt worden? "Ja," zei ze. "Het hangt van ons af. In plaats van het onheil af te wachten moeten we vasten en bidden."
Maakte de oorlog in Bosnië, de vreselijke oorlog daar in de buurt van Medjugorje, diegene die leek voorspeld te zijn door de komst van de Heilige Moeder, deel uit van haar geheimen? "Neen. Ze hebben betrekking op andere zaken. Het is een tijd van afrekening. Het is een tijd om te handelen. Er zal onbehaaglijkheid zijn. Er is al veel onbehaaglijkheid wanneer men de televisie op eender welk kanaal afstemt, of wanneer men de kilte ziet die verspreid wordt vanuit plaatsen zoals Los Angeles en New York naar de rest van Amerika."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 177]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Zijn stelling van december 1971 bracht tegenspraak met zich mee, vooral omdat ze kort na zijn tussenkomsten over het pauselijk ministerie kwam. Nog in Rome, op 11 december, berichtte hij Paulus VI met zijn dankbaarheid voor de twee teksten van de synode over de gerechtigheid en het celibaat, die hij enthousiast bestempelde als dwaasheid van het Evangelie voor de mensen en een aankondiging van het komende Rijk. De tegenspraak kwam meteen.
Vanaf 16 december gaven Le Monde, Le Figaro en La Croix een verklaring weer van dominee Bruston, voorzitter van de Commissie voor de relaties tussen katholicisme en FPF, die zich bezorgde over dit nieuwe standpunt: "De boodschap van de prior van Taizé aan Paulus VI verrast vanwege een protestant. Broeder Roger schijnt te zijn vergeten dat de kritiek rond het celibaat van de priester niet gaat over de eigen waarden van het celibaat, maar over het verplichte verband die de Roomse Kerk oplegt tussen celibaat en pastoraat en die Paulus VI heeft gehandhaafd. [...] De oriëntaties van de prior van Taizé schijnen af te wijken van wat werkelijk en soms pijnlijk beleefd wordt door tal van priesters en gelovigen die begaan zijn met de oecumene. We hopen dat deze spijtige indruk vlug zal wegdrijven."
Dan verduidelijkte dominee Sweeting, vicevoorzitter van de FPF, stevig dat de woorden van de prior helemaal niet de overtuiging van de protestantse Kerken uitmaken en hij deelde zijn droefheid mede: "Taizé had een oecumenische roeping en loopt het gevaar die te verliezen als de prior typisch Roomse standpunten inneemt." Broeder Roger begreep dat er werd geprobeerd hem van de Gemeenschap af te scheiden en publiceerde een niet ondertekende en scherpe rechtzetting die beweerde: "Sinds lange tijd is de Gemeenschap van Taizé niet enkel van protestantse aard. Ze telt Broeders afkomstig uit meer dan twintig Europese en Amerikaanse protestantse Kerken en ook uit de anglicaanse Kerk. Meer nog, in samenspraak met kardinaal Marty telt ze ook katholieke Broeders. Dus, als gemeenschap, behoort Taizé tot geen enkele confessionele strekking." Logisch dan ook dat Taizé de Raad van de FPF verliet. Maar ze hield wel nog de voeling met de FPF door steeds deel te nemen aan de werkzaamheden van sommige commissies.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 101]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
In de Talmoed wordt Gamaliël meerdere keren genoemd. Drie brieven van hem die hij aan de schriftgeleerde Jochanan gedicteerd heeft, worden hierin genoemd. Deze brieven heeft hij gedicteerd, terwijl hij op de trappen van de tempel zat. Deze brieven zijn gericht aan "onze broeders in Opper Galilea en Beneden Galilea, in het zuiden en in de landen van Babylon en Medië evenals alle andere Israëlieten."
Zoals zijn grootvader Hillel een aantal takkanot [dat zijn rabbijnse regels met betrekking tot de geschreven Torah] uitgevaardigd had, zo had Gamaliël dit ook gedaan. Veel van deze takkanot beginnen steeds met de volgende openingszin: ten behoeve van de menselijkheid [Git. 4:2,3], in het bijzonder voor de vrouwen. Gamaliël had zelfs vrouwen toestemming gegeven om te hertrouwen, als er niet twee getuigen waren, die bevestig den dat hun echtgenoot overleden was, maar als er slechts één zo'n getuige was. De wet vereiste twee getuigen, maar Gamaliël vond, dat het leed en verdriet en de eenzaamheid van zo'n vrouw zo groot waren, dat als er slechts één getuige was die kon verklaren, dat de echtgenoot overleden was, hij de vrouw toestemming gaf om te hertrouwen. [Yev. 16:7]
Gamaliël was een belangrijk man. Hij had nauwe contacten met de koninklijke familie, in het bijzonder met die van Agrippa I [Pes. 88b]. Zijn vrije houding is de christenen goed uitgekomen, zoals Handelingen 5 laat zien. Gamaliël was zo'n groot geleerde, dat men hem de "schoonheid van de Torah" noemde en toen hij overleed, zeiden de geleerden: Toen Gamaliël de oudste overleed, verdwenen de eerbied voor en de heerlijkheid van de Torah, de reinheid en de heiligheid [Sot. 9:15].
Gamaliël behoorde bij de Farizeeën. Hij overleed 18 jaar voor de verwoesting van Jeruzalem. Dat was ongeveer in de tijd dat Paulus schipbreuk leed bij Malta. Hij werd met grote eer begraven.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Toen Matts lichaam voorbereid werd voor de begrafenis, ontdekte men de kettingen die hij droeg als boetedoening, en werden ze verwijderd. Eén van de kettingen droeg hij onder een knie, vlak onder de knieschijf, op zon manier dat het heel pijnlijk moet geweest zijn toen hij neerknielde. De aanwezigen zeiden dat de kettingen niet in het vlees zaten, maar dat ze blijkbaar heel lange tijd gedragen waren geweest, vermits er groeven in de huid waren. De kettingen werden naast het lichaam in de doodskist gelegd.
Matt overleed op een zondag, maar hij werd pas de volgende donderdag begraven op het kerkhof van Glasnevin. De eenvoudige kist werd begeleid door veel van de arme mensen die van Matts vrijgevigheid hadden genoten.
Matt Talbots reputatie van heiligheid werd vlug wijdverspreid, en er deden geruchten de ronde dat hij uiteindelijk de eer van het altaar zou toegekend krijgen. In 1931, zes jaar na zijn dood, begon het eerste onderzoek naar zijn leven en deugden. Zes jaar later werd een pauselijk decreet getekend, die zijn Reden inleidde. In 1948 vond er een ander onderzoek plaats. Tijdens deze twee onderzoeken gaven achtenzestig mensen die Matt Talbot hadden gekend, verklaringen over zijn vroegere alcoholverslaving, zijn moedige hervorming, en zijn deugdzaam en boetvaardig leven gedurende eenenveertig jaar.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 117]
Aan Paus Pius IX
Nevers, 17 december 1876 J.M.J.
Zeer Heilige Vader,
Ik had nooit de pen durven opnemen om Uwe Heiligheid te schrijven, ik, arme kleine zuster, als onze eerwaarde bisschop, Monseigneur de Ladoue, mij niet had aangemoedigd, ondanks de grote wens die ik koesterde om mij op de knieen voor uw voeten te werpen, zeer Heilige Vader, en u te bidden om mij uw apostolische zegen te geven, die, daarvan ben ik overtuigd, mijn zo zwakke ziel nieuwe kracht zal schenken.
Aanvankelijk was ik bang indiscreet te zijn. Nadien is het in me opgekomen dat Onze-Lieve-Heer net zo lief wordt lastiggevallen door de kleinen als de groten, net zo lief door armen als rijken, en dat hij zich aan ieder van ons geeft zonder onderscheid. Die gedachte heeft me moed gegeven, zodat ik niet meer bang ben. Ik kom tot u, zeer Heilige Vader, als een arm klein kind tot de zachtmoedigste onder de Vaderen, vol overgave en vertrouwen. Wat kan ik doen, zeer Heilige Vader, om u mijn dochterlijke liefde te betuigen? Ik kan alleen maar voortzetten wat ik tot nu toe gedaan heb, dat wil zeggen: lijden en bidden. Gedurende enkele jaren al heb ik mij, hoewel onwaardig, als dienares van Uwe Heiligheid opgesteld. Mijn wapens zijn het gebed en het offer, die ik zal dragen tot mijn laatste zucht. Dan pas zal het wapen van het offer vallen, maar dat van het gebed zal me vergezellen naar de hemel; daar zal het veel krachtiger zijn dan hier op deze aarde van ballingschap.
Ik bid elke dag tot het Geheiligde Hart van Jezus en het Onbevlekte Hart van Maria om u nog lang onder ons te houden, omdat u hen zo goed doet kennen en liefhebben. Ik heb het zoete vertrouwen dat de Geheiligde Harten zich verwaardigen deze mijn hart zo dierbare wens te verhoren. Het schijnt me toe, wanneer ik overeenkomstig de intenties van Uwe Heiligheid bid, dat de Heilige Maagd vanuit de hemel vaak haar moederlijke blik op u doet neerkomen, zeer Heilige Vader, omdat u haar Onbevlekt hebt geproclameerd. Ik geloof graag dat u bij de heilige Moeder bijzonder geliefd bent, omdat zij, vier jaar nadien, zelf op aarde is komen zeggen: "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis."
Ik wist niet wat dit betekende, ik had dat woord nog nooit gehoord. Sedertdien, wanneer ik erover nadacht, zei ik vaak tegen mezelf dat de Heilige Maagd goed is. Men zou zeggen dat zij gekomen is om de uitspraak van onze Heilige Vader te bevestigen. Ik hoop dat deze goede Moeder mededogen met haar kinderen zal hebben, en dat zij zich verwaardigen zal nogmaals haar voet op het hoofd van de kwaadaardige slang te zetten, om aldus een einde te maken aan de beproevingen van de Heilige Kerk en de pijn van haar Verheven en Welbeminde Pontifex.
Ik kus in alle nederigheid uw voeten, met het diepste respect, Zeer Heilige Vader, Uwe Heiligheid,
Uw nederige en dienstwillige dochter,
Zuster Marie-Bernard Soubirous Religieuze van de Barmhartigheid en het Christelijk Onderwijs te Nevers
Celestinus IV was een zoon van de zus van Paus Urbanus III en regeerde slechts 15 dagen. Op 18 Juli 1223 wordt hij kanselier van Milaan en op 18 September 1227 benoemt Paus Gregorius IX hem tot kardinaal van Sint Marcus. In 1238 word hij kardinaal-bisschop van Sabina. Hij volgt Paus Gregorius IX op, op 25 oktober 1241. Zijn dood volgde na een regering van slechts 15 dagen, het op één na kortste pontificaat. Het duurde tot 1243 voor er een nieuwe opvolger, paus Innocentius IV, werd aangeduid.
De eerste pausverkiezing achter gesloten deuren vond plaats in 1241. De Romeinse senator Matteo Orsini sloot toen tien kardinalen op. Een van hen overleed ter plekke door de gewelddadige aanpak van de senator, de andere negen kardinalen werden ziek. Zij kozen al snel Goffredo Castiglione als paus Celestinus IV. Maar Orsini werd niet beloond voor zijn oplossingsgerichtheid: de paus sloeg de senator in de ban. Het woord conclaaf [cum clave, met sleutel] ontstond pas enkele decennia later in de pausenstad Viterbo.
De profetie van Malachias vormt een zinspeling op het wapen van de paus, waarop een leeuw voorkomt en Sabina, waar hij gedurende drie jaar kardinaal-bisschop was.
Chris De Bodt
13-09-2010
13 september 2010
13 september 2010
1. Maria: Medeverlosseres en Middelares en Voorspreekster van alle genaden
Het was verleden maand, toen vele prachtige en milde katholieken over de hele wereld een 365 dagen durende Rozenkranskruistocht begonnen voor het vijfde Mariale Dogma. De één jaar durende Rozenkranskruistocht loopt over de periode van 15 augustus 2010 tot 15 augustus 2011.
Vele mensen sluiten zich nog steeds aan, omdat het resultaat van zo een Rozenkranskruistocht, gebeden door zo vele gelovige mensen over de hele wereld, tot de noodzakelijkheden kan leiden voor een plechtige afkondiging van het vijfde Maria Dogma met daarbovenop de definitieve inwijding van de Triomf van het Meest Onbevlekte Hart van de Heilige Maagd Maria, zoals Zij zelf heeft voorspeld, op 13 juli 1917.
In tijden van niet alleen grote Kerkelijke, maar ook wereldlijke crisissen, hebben Rozenkranskruistochten, steeds de menselijke geschiedenis veranderd.
Te beginnen bij de Slag van Lepanto, die het Katholieke geloof en haar cultuur voor Europa redde, tot de Filippijnse revolutie in 1986, die de potentiële afslachting van een groot aantal Katholieke gelovigen voorkwam, zien we dat de kracht van het in éénheid bidden van de Rozenkrans waarachtig historische vruchten voor Kerk en mensheid kan voortbrengen. Van Leo VIII tot Benedictus XVI, hebben de pausen van de twee laatste eeuwen steeds de gelovigen opgeroepen om dagelijks de Rozenkrans te bidden voor de ernstige noden van de mensheid.
De huidige, buitengewone crisis voor de Kerk en de mensheid, is wereldwijd gekend. De huidige aanvallen op de Kerk, zowel van buitenaf als van binnenuit, en vooral het Pausschap, militaire conflicten en terroristische aanslagen op elk continent, de ineenstorting van de morele en familiale waarden in onevenwichtige proporties, miljoenen die sterven van honger en ellende, natuurrampen in onovertroffen aantallen, communistische en militaire regimes die Christenen en overige religieuze overleveringen vervolgen, ongekende milieurampen en meer dan veertig miljoen jaarlijkse abortussen, hebben geen precedent.
Maar, waar er grote duisternis heerst, zijn er ook de schaduwen van een groot licht dat nadert. De oneindig barmhartige Jezus zal de aarde hernieuwen door een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest. Dit alles is ter kennis gebracht via onze Spirituele Moeder. De enige oplossing voor onze allesomvattende staat van nood is een directe Hemelse tussenkomst. Wij hebben dringend onze Heilige Moeder nodig, die ons de genaden van Haar Zoon en de hernieuwing van de Heilige Geest brengt.
Het is om deze redenen dat de éénjarige Rozenkranskruistocht voor het vijfde Mariale Dogma is begonnen: opdat de Heilige Vader plechtig zou afkondigen dat de Heilige Maagd Maria de geestelijke Moeder en Medeverlosseres en Middelares en Voorspreekster is van alle genaden.
Alhoewel Marias spirituele leiderschap over de gehele mensheid reeds de officiële leer is van de Kerkelijke Overheid, zou de plechtige definiëring en afkondiging van deze waarheid, door onze geliefde Heilige Vader, Benedictus XVI, Onze Lieve Vrouw toestaan om ten volle en op een tot op heden ongekende wijze, Haar door God geschonken bemiddelende krachten voor Haar kinderen, in onze huidige staat van ernstige crisis waarin de wereld is verzonken, uit te oefenen.
De titels van Onze Heilige Moeder van Medeverlosser, Bemiddelaarster en Voorspreekster van alle genaden zijn Haar taken voor de mensheid. Als deze taken en Haar titel plechtig zouden omlijnd worden door de paus, kan dan en enkel dan, door de draagster van de Sleutels van het Koninkrijk [Mt. 16: 15-20], de Medeverlosseres, en Middelares van alle genaden tussenkomen voor de historische genaden van de verlossing en vrede, zoals beloofd in plaatsen zoals Fatima. Dit alles zal de inleiding zijn van de uiteindelijke Triomf van Haar meest Onbevlekte Hart en het daaropvolgende "tijdperk van de vrede" [Fatima, 13 juli 1917].
Ida Peerdeman
Daarom wordt ook u gevraagd om u, in naam van Onze Lieve Vrouw, aan te sluiten bij de wereldwijde Rozenkranskruistocht voor het Vijfde Mariale Dogma, die begon op 15 augustus 2010, de verjaardag van het meeste recente afgekondigde Mariale Dogma van de Tenhemelopneming. Sluit u aan bij dit dagelijkse Rozenkransgebed voor het vijfde en laatste Mariale dogma en hou vol tot 15 augustus van volgend jaar. Met deze Rozenkranskruistocht bidden we gemeend, opdat onze Heilige Vader, Paus Benedictus XVI, spoedig zou afkondigen dat de Onbevlekte Maagd Maria waarachtig de spirituele Moeder is van de hele mensheid, als gift aan ons geschonken door onze Gekruisigde Verlosser, vanaf het kruis: "Aanschouw uw Moeder" [Johannes 19:27].
Samen met deze dagelijkse Rozenkrans, vragen we u eveneens om dagelijks het gebed te bidden voor de Moeder van alle Volkeren, door Onze Lieve Vrouw doorgeven aan Ida Peerdeman, voor de afkondiging van het vijfde Mariale dogma, in de kerkelijk goedgekeurde verschijning [goedkeuring door het plaatselijke bisdom op 31 mei 2002]:
"Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader, zend nu Uw Geest over de aarde. Laat de Heilige Geest wonen in de harten van alle volkeren, opdat zij bewaard mogen blijven voor verwording, rampen en oorlog. Moge de Vrouwe van alle Volkeren, onze Voorspreekster zijn. Amen."
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 33]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De reactie van de anderen
Janice: Heeft de Gezegende Moeder ooit iets gezegd over die lerares of over de school? Mirjana: De Gezegende Moeder heeft nooit aangegeven dat ik op enigerlei wijze speciaal was. Als een moeder moedigde ze me aan om mijn uiterste best te doen met elke gebeurtenis die God elke dag op mijn pad plaatste. Dat betrof de school. Er was een probleem i.v.m. de school omwille van de regering.
Janice: Als de dagelijkse verschijningen voor u in december 1982 stopten, hoe oud was u toen? Mirjana: Zeventien.
Janice: Dat is een eche uitdaging, Mirjana, om op die leeftijd dergelijke dingen te ervaren. Hoe herinnert u zich elk detail van zo n belangrijke verschijning? Mirjana: Zonder de hulp van de Gezegende Moeder, zou ik mij niets herinneren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De voorbereiding begint.
Sinds 1985 had Staf al heel wat verzameld; wegenkaarten, info allerhande. Een eerste tracé werd gezocht. Modaliteiten werden besproken ... en na rustig overleg, gewijzigd en verbeterd. Bij elke werksamenkomst vroegen wij de hulp van de Heilige Geest. Alles kwam in orde! Ieder zijn slaapplaats, ieder zijn bagagekast. De keuken werd gevuld met "stevige kost en lekkere beetjes," een kastje werd voorzien voor medische-zorgen-materiaal, de "rekeningen" werden te boek gesteld en verzameld.
Jos kopieerde voor ieder de wegenkaarten! Foutlopen kon dus niet ...maar ... onze GSMs waren af en toe redder in nood.
Was alles, echt alles klaar? Dan gingen we een proefrit maken. Twee fietsers, twee autos! Op weg naar "Petit Lourdes" te Bassenge.
We droegen de Heilige Mis op voor het wellukken, en keerden hoopvol huiswaarts.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Medjugorje: meer info over het artikel van de miraculeuze genezing te Medjugorje
Met de nieuwe maandelijkse nieuwsbrief van Zuster Emmanuel, is er meteen ook meer duidelijkheid rond het artikel dat we brachten rond de genezing van Dominik, een naam die Nancy Latta van het retraitekasteel te Medjugorje, als Engelstalige, had vertaald naar Daniël. We laten Zr. Emmanuel aan het woord:
Dominik en het jongerenfestival
Er is op 3 augustus iets verrassends gebeurd. Voor ik er over wilde spreken, wilde ik eerst een ernstig onderzoek doen bij de ouders van Dominik in Slowakije. Ik vertel u bijgevolg de feiten.
Een jonge Slowaak van 16 jaar, Dominik Juro, uit een Katholieke familie uit het dorp Hran is deze zomer naar het jeugdfestival gekomen met vrienden van zijn leeftijd. De laatste maanden had Dominik een periode van inwendige crisis doorgemaakt, vooral tegenover het geloof. Hij wilde geen Heilige Mis meer dienen en weigerde om samen met zijn ouders te bidden. Hoewel deze jongeren naar het jongerenfestival gekomen waren, moeten we bekennen dat ze niet veel belangstelling hadden voor het festival, noch voor God in het algemeen. Ze gedroegen zich eerder als toeristen op vakantie.
Op 3 augustus was het extreem warm in Medjugorje. De groep besloot om, in plaats van het programma te volgen van het festival, samen met hun gids Janko, te gaan zwemmen aan de watervallen van Kravica. Dominik gleed uit en viel in het ijskoude water. Hij ging 3 tot 4 meter diep onder water, maar kwam nog enkele keren boven. Niemand merkte dat hij aan het verdrinken was, men dacht dat het een spel was. Tien minuten later begon Janko zich ongerust te maken omdat hij hem niet meer zag boven komen. Hij zwom naar de plaats waar hij hem laatst had gezien en geholpen door enkele mensen slaagde hij er in Dominik uit het water te halen. Zij hart was stil gevallen. Er waren 15 tot 20 minuten nodig om het weer aan het kloppen te krijgen. Op weg naar Mostar viel het echter opnieuw stil. Zijn longen werkten niet meer. In het ziekenhuis hield men Dominik dan in een kunstmatige slaap en werden zijn vitale organen kunstmatig ondersteund.
In allerijl kwamen zijn ouders s anderendaags naar Mostar. Al de jongeren van het festival baden vurig voor hem en een mooie liefdesketting kwam tot stand, dag en nacht! Zelfs de vrienden uit de bus van Dominik, plots aangegrepen door vreze Gods, begonnen te bidden. Ze gingen allen te biechten en volgden de Heilige Mis met een grote vurigheid.
Van 5 augustus af, omringd door zijn familie en veel gebed, begon Dominik onverwacht tekenen van "bewustzijn" te tonen. Hoewel hij nog steeds bewusteloos was, kneep hij soms in de hand van zijn moeder of had hij tranen in de ogen [Zijn moeder had hem, van zijn ontvangenis af, aan de Heilige Maagd toegewijd]. Op 7 augustus werd hij wakker en zijn organen begonnen terug te werken. Zijn eerste reactie was te wenen en zijn ouders te smeken om hem te vergeven. Hij nam de hand van zijn moeder en vroeg haar om samen met hem te bidden, veel te bidden. Hij wou zijn zonden biechten en men liet dus een priester komen. Daarna werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Slowakije, waar hij opnieuw begon te lopen en vrijuit te spreken. Vier weken later ging hij opnieuw naar school. Zijn Slowaakse dokter zegt nu dat zijn herstel verrassend is.
Dominik vertelde enkele interessante aspecten over zijn ervaring. Zo, bijvoorbeeld, toen hij bewusteloos werd weggevoerd na zijn verdrinking, "zag" hij zijn ouders in Slowakije, die op dat moment voor de televisie zaten en hij wist wat ze deden en waar ze gingen! Op 8 augustus, volgens de mensen die er bij waren en ook volgens zijn eigen zeggen, werd Dominik overvallen door een "overgevoeligheid," die gepaard ging met een zeer sterke inwendige strijd. Hij had toen ongewone waarnemingen.
Hij vertelt dat, toen hij zich tussen het leven en de dood bevond, hij zich bedreigd voelde door duivels, "duistere gedaanten," die er waren in het ziekenhuis, sommigen aan zijn deur, anderen die verwarring zaaiden in zijn kamer en hem beschuldigden. Deze gedaanten trachtten voortdurend de gebeden te verhinderen van zijn moeder, die aan zijn bed zat. Het gelaat van Dominik lichtte echter op toen hij de aanwezigheid zag van een persoon, vervuld van licht, van vrede en van vreugde. Hij denkt dat het de Maagd Maria was. Als iemand in zijn kamer kwam met water, wist hij dat het wijwater was en hij dacht: "O, wijwater, dat zal me helpen!" Hij zegt dat hij de gebeden kon opvangen van zijn verwanten en hij zag ze als vredevol, positief, zeer helpend en vol licht.
Hij zag het vagevuur, hij zag twee jongeren [uit een stad in de omgeving van de zijne] die er leden. Hij zag hoe ze een wagen hadden in brand gestoken met benzine en hoe ze bij een ongeval om het leven gekomen waren. Hij zag engelen, prachtige wezens, heel wit en met mooie gezichten. Hij zegt dat hij Jezus zag, van aangezicht tot aangezicht en dat Jezus ogen heeft van een onbeschrijfelijke schoonheid. Als zijn familie aan zijn bed de Rozenkrans bad van de Goddelijke Barmhartigheid, vroeg hij hen: "Ruikt ge die heerlijke geur?" "Welke geur?" vroeg zijn moeder. "Het bloed van Jezus! Hij heeft een heerlijke geur!" antwoordde hij.
Ik moet veel bijzonderheden daar laten.
Dikwijls herhaalde Dominik dat we mekaar moeten beminnen en mekaar vergeven. dat het belangrijkste in het leven de liefde is. Met nadruk vroeg hij aan de leden van zijn familie mekaar met meer liefde te behandelen, zelfs in de kleinste dingen. Altijd te vergeven en geen enkele vijand te hebben. Tegelijkertijd speet het hem dat de dokters zijn leven gered hadden!
Ik heb de medische staf in Mostar nog niet ondervraagd. Het is zo dat na enkele minuten onder water, de hersenen beschadigd zijn door het gemis aan zuurstof. In het geval van Dominik, weet God alleen of het op medisch gebied al dan niet om een mirakel gaat. Het heeft weinig belang! Wat me prachtig lijkt in dit voorval, dat gebeurde terwijl 40.000 jongeren van het festival in Medjugorje aan het bidden waren, is, dat de Heer zich bediend heeft van deze jongeman in crisis, om al zijn vrienden op de knieën te brengen [en meerdere anderen van zijn verwanten], ze laten biechten [wat geen luxe was!] en zich naar God te keren. En bovendien, voor degenen onder hen, die de dingen van de wereld op de eerste plaats zetten in hun leven en dachten dat ze God niet nodig hadden, heeft de ervaring van Dominik hen open gemaakt voor een andere wereld, andere waarden en hen herinnerd aan het meest vitale gebod van Jezus: "Bemint elkaar, zoals Ik u heb bemind!"
Dominik herinnert zich niet alles meer maar de uitwerking van de genade laat zich in zijn leven voelen. Nu is het een jongeman, die diep bidt, die vurig zijn geloof beleeft en zich bereidwillig aansluit bij zijn familie. Hij toont een diepe eerbied voor het Kruis van Jezus en voor de Maagd Maria. Al de zijnen leven in dankzegging voor wat de barmhartigheid van God voor hem gedaan heeft. Zelfs de grootvader, vroeger een hevig tegenstander van Medjugorje, wil er nu op bedevaart gaan. Magnificat!
Met dank aan Dr. Guy Claes, Waregem
5. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 7]
Meer hulpmiddelen om verstrooingen te vermijden
Nadat je de Heilige Geest hebt aanroepen om de Rozenkrans goed te bidden, plaats je jezelf voor een moment in de aanwezigheid van God en bied de tientjes aan op de wijze waarop ik je het voorstel.
Alvorens een tientje te beginnen, pauzeer je eventjes afhankelijk van hoeveel tijd je hebt en overweeg je het mysterie dat je zult eren in dat tientje.
Vraag steeds zeker, door dit mysterie en door de tussenkomst van de Gezegende Maagd, om één van de deugden die in dit mysterie het meest stralen of een deugd die je in het bijzonder nodig hebt.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
6. Passagier filmt evacuatie na miraculeuze noodlanding vliegtuig
We hadden het vrijdag al over de miraculeuze landing van een Russische Tupolev in de taiga van Siberië. Een passagier heeft de evacuatie en de nasleep van het incident vastgelegd op film.
De beelden die door de Russische media werden verspreid, laten zien dat er van paniek onder de inzittenden geen sprake was. Passagiers lopen na de landing al fotograferend en bellend over een vleugel van het toestel. De video toont ook hoe volwassenen en kinderen geëvacueerd worden via de noodglijbaan.
De piloten van de Tupolev kregen verleden week, halverwege de vlucht, te maken met een complete stroomuitval. Ze moesten aan hoge snelheid, zonder werkende vleugelflappen en zonder navigatie-apparatuur het toestel aan de grond proberen te zetten op een in onbruik geraakte landingsplaats. Als bij wonder bleven de 72 passagiers en negen bemanningsleden ongedeerd tijdens de landing, die door luchtvaartexperts een echt mirakel wordt genoemd.
7. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 229]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zag Magdalena de tuin betreden en de grafstede naderen. Ze was helemaal nat van de dauw, haar mantel was van haar schouder gegleden en haar lange haren waren los geraakt. Omdat ze alleen was durfde ze niet onmiddellijk het graf te betreden en bleef zij staan bij de treden die naar het voorpleintje leidden. Ze boog zich voorover om door de deur in het gewelf te kijken en terwijl ze haar lange haren, die over haar aangezicht vielen, met beide handen wegstreek, zag ze twee engelen in priestergewaden zitten, een aan het hoofdeinde en een aan het voeteinde van het graf.
Tezelfdertijd hoorde ze een van de engelen zeggen: "Vrouw waarom weent ge?" En in haar grote droefenis, [niets anders wetend en niets anders denkend dan dat Jezus lichaam daar niet meer was] riep ze uit: "Ze hebben mijn Heer weggenomen uit het graf en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd!"
Terwijl ze dit riep draaide Magdalena, die de ledige doeken had ontwaard, zich om zoals iemand die iets zoekt. Ze geloofde vast Jezus ergens te zullen vinden en had een gevoel van Zijn nabijheid, zelf de verschijning van de engel kon haar van dat gevoel niet afbrengen. Het was alsof ze helemaal niet aan engelen dacht, ze kon alleen maar aan Jezus denken en zei: "Jezus is niet hier." en "waar is Jezus?"
8. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 229]
Preken
Ik kom namens God
Luister naar wat bijvoorbeeld Adam overkwam: toen hij berouw kreeg van zijn zonde, schonk God hem vergiffenis en toch veroordeelde Hij hem tot een boete van meer dan 900 jaar, een boete die al onze voorstellingen te boven gaat. En neem bijvoorbeeld David: Hij vaardigde tegen de wil van God een volkstelling uit, maar toen de stem van zijn geweten hem tot inkeer riep, wierp hij zich ter aarde en smeekte hij de Heer om vergeving. Getroffen door zijn berouw, liet God zich verbidden, maar desondanks stuurde Hij een profeet om hem te zeggen: "Kies, o koning, één van de drie plagen die de Heer u bereid heeft tot straf voor uw misdrijf: de pest, de oorlog of de hongersnood." David antwoordde: "Het is beter in de handen van de Heer te vallen, Wiens barmhartigheid ik al zo dikwijls ondervonden heb, dan in de handen van de mensen." Hij koos dus de pest, die drie dagen duurde en hem van meer dan 70.000 onderdanen beroofde. Als God de hand van de engel, die zich reeds uitstrekte naar de stad, niet had tegengehouden, zou heel Jeruzalem ontvolkt geweest zijn!
Toen David zag welke grote rampen zijn zonde had veroorzaakt, vroeg hij de goede God de genade om Hem alleen te straffen en zijn onschuldig volk te sparen. [Neem ook de boete van Maria Magdalena, misschien zegt die u iets] Helaas, broeders, hoeveel jaren zullen wij dan wel niet moeten lijden in het vagevuur, wij die zoveel zonden hebben bedreven, wij die onder het voorwendsel dat we ze hebben gebiecht, geen enkele traan en geen enkele boete hebben doen? Hoeveel jaren van lijden zullen ons in het andere leven te wachten staan?
Vertaling: Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 72]
Francisco in de gevangenis
Op een dag, na onze terugkeer uit Vila Nova Ourem, begonnen we ons bewust te worden van de aanwezigheid van het bovennatuurlijke en de hemelse aanwezigheid rondom ons. Opeens toonde Francisco zijn bezorgdheid over Jacintas afwezigheid. "Wat jammer zou dit zijn," zei hij "als Jacinta daar niet op tijd zou geraken!" Hij smeekte zijn broer om haar vlug te gaan halen: "Vertel haar dat ze naar hier moet rennen." Nadat zijn broer ons had verlaten, zei Francisco: "Jacinta zal zeer bedroefd zijn als ze niet op tijd is." Na de Verschijning wou zijn zus daar de hele namiddag blijven, en zo zei hij: "Neen! U moet naar huis gaan, omdat moeder u niet liet meegaan met de schapen." Om haar aan te moedigen, ging hij met haar mee naar huis.
In de gevangenis merkten we op dat het reeds voorbij de middag was en dat ze ons niet zouden laten gaan naar de Cova da Iria. Francisco zei: "Misschien komt Onze Lieve Vrouw naar hier om hier aan ons te verschijnen." De volgende dag kon hij zijn verwarring niet verbergen en bijna in tranen zei hij: "Onze Lieve Vrouw moet heel bedroefd geweest zijn omdat we niet naar de Cova da Iria zijn gegaan. Ik zou haar zo graag willen zien!"
In de gevangenis weende Jacinta bitter. Zij verlangde naar haar thuis, naar haar moeder en familie. Francisco probeerde haar enigszins op te beuren en zei: "Ook al zouden we onze moeder nooit meer zien, kunnen we dit opdragen voor de bekering van de zondaars. Het ergste zou zijn als Onze Lieve Vrouw niet meer zou terugkeren! Dat is wat mij het diepste treft. Maar ook dit draag ik op voor de zondaars." Nadien vroeg hij mij: "Vertel me! Zal Onze Lieve Vrouw niet meer komen en aan ons niet meer verschijnen?" "Ik weet het niet, maar ik denk dat Zij nog zal komen." "Ik mis haar zo erg!" De Verschijning van Valinhos was daarom een dubbele vreugde voor hem. Hij werd gekweld door de angst dat Zij nooit meer zou terugkeren. Later vertelde hij mij: "Heel waarschijnlijk zal ze niet op een dertiende verschijnen, om zo te vermijden dat we langs de bestuurder zijn huis moeten gaan, misschien omdat hij zon slechte man is."
Vertaling: Chris De Bodt
10. Solomon [10/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 281]
Vicka had de indruk dat, voordat één van de geheimen plaats zal vinden, ze van Maria het signaal zal krijgen om een boek over het leven van Maria te laten drukken, dat haar door de Maagd gedicteerd werd. Maar ze weet niet zeker wanneer het boek zal vrijgegeven worden en ze weet niet wat de inhoud van de geheimen van de andere zieners is. Ze hebben er nooit over gesproken. Ze vertelde me dat, hoewel de Heilige Moeder met meer vreugde komt dan voordien, er nog steeds een grote strijd is met satan, en de spirituele duisternis nog steeds niet is doorbroken. Toen ik vroeg of ze ooit iets gehoord had over één enkele grote "waarschuwing" die op komst is, zei ze dat haar nooit over één enkele wereldlijke gebeurtenis verteld werd, maar dat de "aanwezigheid van de Heilige Moeder een waarschuwing is."
Medjugorje heeft er altijd op gewezen dat we meerdere waarschuwingen tegemoet gaan die op een regionaal niveau zullen gebeuren, gevolgd door bepaalde kastijdingen en gebeurtenissen in de Kerk die de hele wereld zullen beïnvloeden. Vicka zei dat de afstraffing in haar zevende geheim voor de helft verminderd werd door vasten en gebed. Het is niet geweten wat de overblijvende geheimen inhouden, maar er zijn aanduidingen dat, na de gebeurtenissen, de mensen opnieuw zullen aanbidden zoals in oude tijden, toen mirakels als een onderdeel van het dagelijkse leven aanvaard werden en God door Maria en het Angelus verheerlijkt werd.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 176]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Vijf dagen later was het de beurt aan broeder Roger om Paulus VI op te monteren of hem tenminste een openbare steun toe te kennen die, eens te meer, tot tegenspraak leidde.
Op 30 september was de Tweede Synode van bisschoppen bijeen in Rome over twee themas: "Het ministerieel priesterschap" en "De rechtvaardigheid in de wereld. Door de crisis die de clerus trof wensten sommige bisschoppen [o.a. Canadezen, Fransen en kardinaal Suenens] een versoepeling van de regel van het celibaat en het aanvaarden door de Kerk van de wijding van gehuwde mannen. Meer dan honderddertig tussenkomsten waren aan dit thema gewijd. Buiten Paulus VI, die plechtig tussen kwam op 6 oktober, hadden meerdere bisschoppen zoals kardinaal Wojtyla, aartsbisschop van Warschau en later Johannes Paulus II, de band tussen celibaat, priesterlijk leven en ministerie door de verbintenis tot God verdedigd. Na de Synode, in overeenstemming met een meerderheid van bisschoppen, bevestigde Paulus VI eindelijk dat in de Latijnse Kerk de huidige tuchtregel van het priestercelibaat dient te orden nageleefd met Gods hulp. Sommige misnoegde katholieken en protestanten beschouwden dit als een onoverwinbare hinderpaal op de weg van de oecumenische dialoog. Maar Broeder Roger verdedigde het pauselijk standpunt, op gevaar van ergernis.
Nochtans moest die reactie niet verwonderen. Het celibaat maakte in de Gemeenschap van Taizé van bij het begin deel uit van de verbintenissen van de Broeders, buiten de protestantse traditie. In de jaren 1960 had Broeder Roger in een voorwoord van een boek van Max Thurian over huwelijk en celibaat eens te meer het celibaat als een even authentieke roeping als het huwelijk bestempeld. Een jaar nog voor het concilie had hij in een boodschap aan het Hollands pastoraal Concilie de evangelische oproep tot het celibaat voor Christus en het Evangelie, om broeder van allen te zijn met kracht verdedigd.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 100]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
Gamaliël was zo'n briljant leraar, dat hij de titel "Rabban" gekregen heeft. In totaal zeven geleerden hebben de titel "Rabban" gekregen. Het woord "rabban" betekent "onze meester", "onze grote". Je zou het dus de overtreffende trap van "rabbi" kunnen noemen. Zes van hen heetten "Gamaliël". In de Joodse geschiedenis zijn namelijk zes geleerden bekend onder de naam Gamaliël. Zij allen hadden dus de titel "Rabban". De eerste van deze Gamaliëls was onze Gamaliël, die volledig Rabban Gamaliël de oudste, de oudere genoemd werd, omdat hij de eerste was van een serie van zes geleerden met dezelfde naam. Hij leefde in de eerste helft van de eerste eeuw. Hij was dus een tijdgenoot van de Heer Jezus, van de apostel Paulus en van de eerste christenen. Dat "Rabban" lijkt op wat Maria in het Aramees tegen de Heer Jezus zei: "Rabboeni", dat is "mijn Meester". Terwijl Gamaliël geen Christen was, had hij hierin toch iets bijzonders, wat Maria ook bij de Heer Jezus gevonden had.
Wij komen nog een briljant Joods geleerde tegen in verband met de Heer Jezus: Nicodemus. Hij was in zijn tijd één van de grootste geleerden in Israël. Hij was lid van het Sanhedrin. Toen de Heer Jezus gestorven was, ging hij samen met Jozef van Arimathea naar Pilatus om te vragen of zij de Heer Jezus mochten begraven. Van Nicodemus staat er, dat hij een discipel van de Heer Jezus was. Hij was een discipel van de Heer "in het verborgene." Niemand mocht het weten. Toch was hij een man, die zijn hart opengezet had voor de Heer Jezus. Wat moet hij het moeilijk gehad hebben, toen zijn Sanhedrin de Heer Jezus ter dood veroordeelde. Mogelijk heeft hij niet openlijk in de vergadering van het Sanhedrin voor de Heer Jezus durven pleiten, of werd er niet naar hem geluisterd. Mogelijk heeft hij daar later gewetenswroeging en slapeloze nachten van gehad.
Gamaliël is ook lid van het Sanhedrin. Hij is nu waarschijnlijk nog een gewoon lid van het Sanhedrin. Later is hij president van het Sanhedrin geworden! In deze functie hield hij niet alleen nauw contact met de Joden in Israël, maar ook met de Joden in de diaspora, de verstrooiing, dat is: met de Joden buiten Israël. Hij werd door het gehele volk geëerd vanwege zijn praktische wijsheid en evenwichtigheid.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Tijdens de laatste maanden van zn leven, gaf Matthew toe dat hij heel veel pijn aan het hart had, en dat hij zich vaak heel zwak voelde. Voordat Matt uit het ziekenhuis werd ontslagen, waarschuwde zijn dokter hem voor de mogelijkheid dat hij plots zou kunnen sterven door zn hartziekte, maar toch verbeterde zijn toestand zodat hij terug licht werk kon doen. Het is gekend dat hij bleef verder werken, tot de dag voor zn dood.
Op Trinitatis [de Zondag van de Heilige Drievuldigheid, de zondag na Pinksteren], 7 juni 1925 om 9.45 uur, was Matt Talbot op weg naar de Mis. Hij bleef even staan en viel op de grond. Er kwamen mensen naar hem toegelopen, en iemand ging een priester halen. Toen de priester aaankwam was het duidelijk dat Matt Talbot, de gereformeerde alcoholist, dood was. Terwijl de twintig aanwezigen naast het lichaam neerknielden, zei Vader Walsh de gebeden voor de stervenden.
Matt Talbot was negenenzestig jaar oud toen hij overleed. Daarvan had hij eenenveertig jaar doorgebracht in boetedoening en gebed.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 116]
Aan pater Sempe
Nevers, 15 januari 1878
Zeer eerwaarde Vader,
Ik betreur het ten zeerste dat ik u niet al eerder mijn erkentelijkheid heb kunnen betuigen voor het feit dat u zich verwaardigt om belangstelling te tonen voor mijn jongste broer. Ik hoop dat hij uw vriendelijke en hulpvaardige raad steeds met onderwerping zal aannemen.
Ik ben blij te vernemen dat Monseigneur zo goed was zijn ogen op mijn kleine broer te laten vallen en dat hij hem tot zijn kamerdienaar heeft gemaakt. Ik hoop dat de lieve jongen het vertrouwen dat Zijne Hoogheid in hem stelt, met goed gedrag zal beantwoorden.
Sta me toe, mijn zeer Eerwaarde Vader, dat ik u dank voor de heilige gebeden die u voor mij bij mijn geliefde grot gedaan hebt. Het is me niet meer toegestaan de Heilige Mis op zondag te bezoeken, dat is een groot offer, waarin ik moet berusten.
Wil u, bid ik u, Mijn zeer Eerwaarde Vader, de respectvolle en dankbare gevoelens aanvaarden van uw dienstwillige dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 17: Avis Ostiensis [De vogel van Ostia]
Gregorius IX [1227-1241]
Echte naam: Ugolino di Conti [Agnani, 1145 - Rome, 22 augustus 1241] [2/2]
Gregorius' pontificaat heeft op vele terreinen grote betekenis gehad. Met de bul "Parens scientiarum" onttrok hij in 1231 de universiteit van Parijs aan de zeggenschap van de bisschop. Hij droeg de universiteiten op om de werken van Aristoteles grondig te onderzoeken en zich van dwalingen te ontdoen, een maatregel die de theologie en filosofie in de 13e eeuw diepgaand heeft beïnvloed. Verderde schakelde deze paus vanaf 1231 de orde van de Dominicanen in bij de pauselijke inquisitie tegen de katharen.
Gregorius IX bemoeide zich bijzonder met het canonieke recht. Hij belastte de Spaanse jurist Raymundus van Peñafort, een dominicaan, in 1230 met de opdracht om een kerkelijk wetboek samen te stellen uit de duizenden decretalen [pauselijke vonnissen in briefvorm] van zijn voorgangers en hemzelf. In 1234 leidde dit tot de publicatie van de "Decretales Gregorii IX," ook bekend onder de betiteling "Liber Extra." Verder stichtte hij bijvoorbeeld in 1233 de universiteit van Toulouse.
Enige tijd hoopte hij om een hereniging van de Latijnse en de Griekse kerk tot stand te kunnen brengen. In 1232 erkende de patriarch van Constantinopel het pauselijke primaat, maar evenals vele andere pausen voor en na hem slaagde Gregorius er niet in om de twee kerken te verenigen. In de dertien jaren van zijn pontificaat, benoemde bij veertien kardinalen, onder wie vele kloosterlingen.
Het wapen van Gregorius vertoont een adelaar en hij was kardinaal-bisschop van Ostia. Dit is een duidelijke zinspeling op de afbeelding in het pauselijke wapen en zijn Kardinaalschap.
Chris De Bodt
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 26 september [zie rubriek gebeden].
Henk
10-09-2010
10 september 2010
10 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 32]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: U moet zich wel alleen gevoeld hebben op school? Mirjana: Ik heb eenzaamheid gekend.
Janice: Droeg u ooit een kruis? Mirjana: Altijd. De Gezegende Moeder heeft aan iedereen op aarde gevraagd om op ons lichaam een kruisje te dragen, of een medaille, een scapulier of enig ander gezegend voorwerp als een teken voor satan dat we tot God behoren.
Janice: Wanneer werd u op school achtervolgd? Mirjana: Nadat ze van de verschijningen hoorden. De leraars begonnen toen met mij te spotten. Ze beschimpten me. Ze maakten me in de klas belachelijk.
Janice: Gedroeg elke leraar zich zo? Mirjana: Er was één lerares die zich anders gedroeg. Ze hielp me. Als de eindexamens eraan kwamen [en in ons land moet iedereen het eindexamen doen] contacteerde de politie de school en vertelde de directie dat ik de eindexamens niet mocht doen om de middelbare school af te maken. Ze bevalen de school om mij te verhinderen de middelbare school te beëindigen. Mijn lerares riep mijn vader en zegde hem dat als ik niet slaagde in de eindexamens, het niet mijn fout zou zijn. Ze vertelde mijn vader dat ze zou trachten om me te verbergen als ik de examens naar de directie zou brengen zodat de directie niet kon tussenkomen. Op die manier kon ik slagen in mijn examens. Die lerares hielp me echt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Miraculeuze noodlanding in Siberië
Een Tupolev Tu-154M van de Russische luchtvaartmaatschappij Alrosa Avia heeft dinsdag een geslaagde noodlanding gemaakt op een verlaten vliegstrip in Siberië. Dat meldden Russische autoriteiten woensdag [8 september]. Het toestel schoot van de baan en kwam tweehonderd meter verderop in de taiga tot stilstand. De 81 inzittenden bleven ongedeerd.
Het vliegtuig, vliegend voor Mirninskoye Aviapredpriyatiye, was onderweg van de stad Mirny naar Moskou. Volgens Russische media had het toestel na vier uur vliegen op grote hoogte te kampen met een uitval van de stroomvoorziening. Daardoor waren ook de navigatie- en radiosystemen onbruikbaar. Toen ze lager gingen vliegen ontwaarden de piloten bij toeval het verlaten vliegveld van Izhma. Ze besloten een noodlanding te maken op de overwoekerde landingsbaan, waar nog slechts zo nu en dan een helikopter landt. Uiteindelijk kwam het toestel in een bos tot stilstand.
De passagiers beleefden enkele angstige momenten. "Ik zag hoe de vleugels als een grasmaaier de boomtoppen afhakten," zei een passagier na de spectaculaire landing. De meeste passagiers zijn later vanaf een ander vliegveld alsnog naar Moskou gevlogen. Twee passagiers gingen niet mee met het andere toestel, en verkozen een 1.500 kilometer lange treinrit.
De Russische luchtvaartautoriteiten hebben een onderzoek ingesteld naar de oorzaak van de technische problemen waarmee het toestel had te kampen. Zo zouden drie van de vier stroomgenerators zijn uitgevallen. Volgens eigenaar Alrosa verkeerde het toestel in een goede technische staat. Het bedrijf wil kijken naar mogelijkheden om het vliegtuig uit het bos te krijgen, te herstellen en weer in dienst te brengen. Mocht dat niet lukken, dan ligt een andere toekomst voor de Tupolev in het verschiet. Lokale ondernemers hebben plannen om het twintig jaar oude vliegtuig in gebruik te nemen als museum of hotel.
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
Hoe het idee ontstaan is
Er diende nog gezocht te worden naar een tweede wielertoeristbedevaarder! Niet zo evident vindbaar ... er werd voor gebeden, en Ons Lieve Vrouwke van Vosselaar wist er eentje te vinden in haar parochie: Pol Sels.
Er werden enige twijfels voorgelegd, weggelachen en met hart en hand verbonden werd het JA!
Dan nog een tweede begeleider vinden, naast Jos aan t stuur moest er nog iemand zijn voor de kook, de was en de kleine zorgen. Een kersverse "pastoor op rust" was een schot in de roos. In minder comfortabele omstandigheden toch hobbykok met ware gebedekens.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Medjugorjebedevaarders aan het woord
5. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 6]
Hoe de duivel te verslaan?
Als je de strijdwapens neerlegt door de Rozenkrans te stoppen, dan geef je je nederlaag toe en dan zal de duivel, die kreeg wat hij wou, je in vrede laten en je op de dag van het oordeel bespotten omwille van jouw trouweloosheid en gebrek aan moed. "Wie betrouwbaar is in kleine dingen zal ook betrouwbaar zijn in de grotere dingen" [Lc 16:10].
Wie betrouwbaar is in het afslaan van de kleinste afleidingen als hij zelfs maar het kleinste gebed bidt zal ook betrouwbaar zijn in de grote zaken. Niets is zekerder dan dat aangezien de Heilige Geest het ons zo meegedeeld heeft.
Dus allen onder jullie, dienaars en dienaressen van Jezus Christus en de Gezegende Moeder, die van plan zijn om elke dag de Rozenkrans te bidden, wees sterk van hart en houd moed. Laat niet de massa van vliegen [zoals ik de afleidingen noem die een oorlog met je voeren gedurende het gebed] je het gezelschap van Jezus en Maria ontnemen in wiens heilige aanwezigheid je bent als je de Rozenkrans bidt. In wat volgt zal ik je voorstellen geven om de afleidingen tijdens het gebed te verminderen.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
6. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 228]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Toen zij, opnieuw met vrees bevangen, waren aangekomen bij het graf, stonden daar twee priesterlijke engelen in een glanzend wit gewaad. De vrouwen schrokken hevig en drukten zich tegen elkaar aan en hielden hun gezicht naar beneden. Een engel sprak tot hen en zei ongeveer het volgende: "Wees niet ontsteld! Zoek de gekruisigde niet hier, want Hij leeft, Hij is verrezen en woont niet langer in het huis van de doden." Hij toonde hun de lege plaats en beval hun aan de discipelen te vertellen wat zij gezien en gehoord hadden. Jezus zou Zijn leerlingen voorgaan naar Galilea, en de leerlingen dienden zich te herinneren wat de Heer in Galilea gezegd had: "De Mensenzoon moet in de handen van de zondaars overgeleverd en gekruisigd worden en de derde dag verrijzen."
Toen verdwenen de engelen. De heilige vrouwen sidderden en beefden maar waren vol van vreugde, ze bekeken het graf en de windsels, weenden en gingen weg. Zij waren bang, maar bleven hier en daar staan om te kijken of zij Jezus niet zouden zien en om te zien of Magdalena niet terugkeerde.
Intussen was Magdalena aangekomen bij het cenakel. Zij was buiten zichzelf en klopte op de deur. Verschillende mannen lagen tegen de muur te slapen en enkelen waren aan het praten. Petrus en Johannes deden open. Magdalena zei op de drempel van de deur: "Zij hebben de Heer uit het graf genomen, maar wij weten niet waarheen zij Hem hebben gebracht!" Na deze woorden liep ze haastig terug naar de tuin. Petrus en Johannes bespraken binnen het nieuws met de andere leerlingen en volgden Magdalena: Johannes liep vlugger dan Petrus.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 228]
Preken
Ik kom namens God
Hoort ge t broeders? Hoort ge die lieve moeder en die goede vader en alle verwanten die de handen naar u uitsteken? "Vrienden," roepen zij, "bevrijd ons van deze kwellingen, gij kunt dat." Laten we toch in aanmerking nemen broeders:
De grootte van het lijden van de zielen in het vagevuur te verdragen krijgen, en
De middelen waarover wij beschikken om dat lijden te verzachten.
Het heeft geen zin u te bewijzen dat er een vagevuur bestaat. Dat zou tijdverlies zijn. Niemand van u heeft er uit zichzelf ook maar de geringste voorstelling van. Maar de Kerk, aan wie Jezus Christus het bestand van de Heilige Geest heeft toegezegd en die zich bijgevolg niet vergissen kan, leert het ons duidelijk genoeg: het is zeker en heel zeker zelfs dat er een plaats bestaat waar de zielen van de rechtvaardigen hun zonden moeten uitboeten, vóór ze toegelaten worden tot de glorie van het paradijs dat hen is beloofd. Ja, broeders, dat is een punt van ons geloof: als we geen boete gedaan hebben, evenredig aan de grootte en de afschuwelijkheid van onze zonden, zullen we ze verder uit moeten boeten in het vagevuur, ofschoon ze ons door het heilig sacrament van de biecht reeds vergeven zijn... Een groot aantal teksten in de Heilige Schrift wijzen er op dat de goede God ons, ondanks het feit dat onze zonden vergeven zijn, toch nog tijdelijke straffen oplegt, hetzij hier in deze wereld door het aardse lijden, hetzij in de andere wereld door de vlammen in het vagevuur.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 71]
Francisco in de gevangenis
Ik heb reeds beschreven hoe Francisco de dag biddend en wenend doorbracht, misschien nog meer ontsteld als ik, toen mijn vader een bevel ontving om mij te gaan presenteren bij de overheid in Vila Nova de Ourem. In de gevangenis was hij eerder bemoedigend en probeerde hij Jacinta op te beuren als zij zon verlangden naar huis. Terwijl we de Rozenkrans baden in de gevangenis, merkte hij op dat een van de gevangenen geknield zat, met zijn hoofddeksel nog steeds op het hoofd. Francisco ging naar hem toe en zei: "Als u wenst te bidden, zou u dan uw hoofddeksel niet afnemen?" Onmiddellijk gaf de arme man het aan hem en Francisco legde het bovenop zijn hoofddeksel.
Tijdens Jacintas ondervraging, vertrouwde hij mij onbegrensd zijn vreugde en vrede toe: "Als ze ons gaan doden, zoals ze zeggen, zullen we spoedig in de hemel zijn! Hoe prachtig! Niets anders is van belang!" Dan voegde hij hier na een moment stilte aan toe: "God, verleen de genade dat Jacinta niet bang zou zijn. Ik ga een Weesgegroet bidden voor haar!" Direct legde hij zijn hoofddeksel opzij en begon hij te bidden. De bewaker, die hem zag bidden, vroeg hem: "Wat zegt u allemaal?" "Ik bid een Weesgegroet zodat Jacinta niet bevreesd zou zijn." De bewaker maakte een minachtend gebaar en liet hem doen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Solomon [9/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid"[Aflevering 280]
Tijdens verschijningen, die op een dag op het niveau zullen staan met Lourdes, Guadeloupe, en Fatima [als de zieners geloofwaardig blijven en het Vaticaan het uit de handen kan houden van een vijandige plaatselijke bisschop] stond Maria op een wolk als een volledig, stoffelijk persoon, met twaalf sterren die rond haar hoofd draaiden, en gaf ze aan elke ziener tot tien geheimen. Doordat de geheimen van Fatima in vervulling gegaan zijn, lijken de geheimen van Medjugorje de draad op te pikken waar Fatima eindigde en ze lijken ook dramatischer te zijn. Er was het gevoel dat Fatima over het eerste deel van de algemene kastijding ging, terwijl Medjugorje over het einde ervan gaat. De eerste drie geheimen van Medjugorje bevatten waarschuwingen. In het geval van tenminste één ziener, heeft haar eerste geheim te maken met een plaatselijke gebeurtenis, een gebeurtenis in een stad, land of deel van de wereld, waar de media zal over berichten en herkend zal worden als een speciale waarschuwing door hen die op zon voorteken wachten.
Het tweede geheim is ook een waarschuwing die lijkt op regionaal onheil of gebeurtenissen die, volgens alle zieners, zullen gevolgd worden door een derde waarschuwing en een "groot teken," de exacte woorden die gezegd werden om het noorderlicht in Fatima te voorspellen.
De andere geheimen lijken over de parochie van Medjugorje te gaan, het persoonlijke leven van de zieners, de Kerk in het algemeen, en kastijdingen die de wereld bedreigen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 175]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Stellig was de ontwikkeling dier Broeder Roger meemaakte niet begrepen noch aanvaard door vele protestanten. Dat belette hem niet om door te zetten. Vele maanden later op 16 november publiceerde hij een bericht dat Max Thurian als zijn vertegenwoordiger bij de Heilige Stoel aankondigde. Permanent in contact met het Secretariaat voor Eenheid der christenen was Max Thurian gelast de verschillende contacten met de afdelingen van de Roomse Curie op te voeren. Met Max Thurian koos Broeder Roger voor de theoloog, de meest bekende van Taizé, maar ook een Broeder die innerlijk en spiritueel een gelijkaardige ontwikkeling als de zijne had ondergaan.
Op 26 november, tijdens zijn jaarlijks verblijf in Rome, schreef hij in zijn dagboek: "Na al die tijd hier in Rome besef ik de lange afgelegde weg, bezaaid door meer pijn dan gemak. Waarom wilde ik zo volharden terwijl alles me naar Taizé terug wees? Waarom heb ik zo geloofd in de noodzaak van gesprekken hier in Rome? Onweerstaanbaar werd ik gedwongen voort te doen als gedreven door een aanloop die me oversteeg."
Nochtans was de weg soms drukkend. Op 8 december vertrouwde hij in een onderhoud aan Paulus VI: "De naam Taizé is soms zwaar om dragen, er zijn dagen dat ik hem wat graag zag verdwijnen." De paus moest hem opmonteren en, voegde Broeder Roger eraan toe: "hij maakte een vurige vergelijking met een historische plek." Aan enkele broeders zei hij dat de Paus Taizé met Assisi vergeleken had.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 99]
Gamaliël de Oudere [deel 4]
Gamaliël, de leraar
Gamaliël was de kleinzoon van de grote en bekende geleerde rabbi Hillel, een man die een grote mate van vrijheid verkoos voor het godsdienstige leven en de godsdienstige verplichtingen van het Joodse volk. Tegenover hem stond rabbi Sjammaj, die juist tegen deze vrijheid inging en alleen maar wilde dat het volk zo strikt en strikt mogelijk alle wetten zou naleven, waarbij het niet alleen ging om een letterlijke gehoorzaamheid aan de Bijbelse geboden, maar waarbij het ook ging om situaties waarin je mogelijk je wist het niet zeker of het zo was waarin je mogelijk van de weg van God zou kunnen afdwalen. Rabbi Sjammaj wilde dat de mensen met al die mogelijke [en onmogelijke!] situaties rekening zouden houden. Je zou de "filosofie" van Sjammaj in één zin kunnen samenvatten: "Je weet maar nooit."
Om een voorbeeld te geven: je gaat op een steen zitten, maar je weet maar nooit of daar toevallig een klein insect op zat, dat nu door jou gedood wordt, waardoor jij je verontreinigt aan een lijk. Dan ben je onrein. Het leven van de Joden zou daardoor één grote kramp worden, waarin zij steeds maar angstig waren om niet één van Gods geboden te overtreden. Rabbi Hillel meende, dat het niet Gods bedoeling kon zijn, dat de mensen steeds in een kramp God zouden dienen. Hij meende, dat de dienst van God een vreugde voor je moest zijn en je juist blij moest maken. Wij zien diezelfde houding later bij Paulus, als hij zegt, dat je niet zo krampachtig moet doen, als je je vlees in de vleeshal komt halen. Jij bent niet verantwoordelijk voor wat er vroeger met dat vlees gebeurd is. Stel nou maar geen vragen. Koop gewoon dat vlees en eet het op, zo leert Paulus.
Gamaliël was dus een kleinzoon van Hillel. Hij had aan de voeten van de grote Hillel gezeten en was een volgeling van Hillel geworden. Nu was hij zelf leraar geworden en zette hij de gedachte van zijn grootvader voort in het onderwijs dat hij gaf. Op de school van Gamaliël zat je dus in feite nog altijd op de school van de oude Hillel. Als wij in de Bijbel lezen, dat Paulus les gehad heeft van Gamaliël, dan betekent dit, dat hij onderwezen is in de leer van de grote Hillel. Dit kan hem geen schade gedaan hebben in zijn geestelijke vorming, zodat hij later minder bruikbaar geweest zou zijn als apostel. Neen, deze opleiding heeft hem juist goed gedaan. Wij zien namelijk in de evangeliën, dat de Here Jezus in zekere zin een zelfde onderwijs gaf als Hillel deed!
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Bovenop zijn vele boetedoeningen werd Matts moeder er zich vlug van bewust dat hij regelmatig vastte, buiten de vasten voor de Advent, de Vastentijd, Quatertemperdagen en bepaalde wakes. De andere keren at hij weinig en hij sliep slechts vier uur per nacht; de andere uren wijdde hij aan gebed. Hij stond onder de begeleiding van een geestelijk begeleider die afwist van deze boetedoeningen en die ze blijkbaar afkeurde. Maar toch, er was nog een andere boetedoening, één die gebeurde met de goedkeuring van zijn geestelijk begeleider, namelijk het dragen van kettingen onder zijn kledij. De kettingen waren zo rond zijn lichaam aangebracht, dat er bij elke beweging een benauwdheid en ongemak optrad. Toch was niemand zich bewust van zijn moeite; en niemand vermoedde zelfs dat hij deze ongewone vorm van boetedoening onderging.
Matt was bij meerdere godsdienstige organisaties, die hij financieel steunde en waarvan hij trouw de vergaderingen bijwoonde. Onder die groepen waren het Broederschap van de Onbevlekte Ontvangenis, de Pioniers van Geheelonthouding van het Heilig Hart, het Apostolaat van het Gebed, de Levende Rozenkrans en het Broederschap van de H. Aartsengel Michaël. Vijfendertig jaar lang, tot aan zijn dood, was Matt een trouw lid van de Derde Orde der Franciscanen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 115]
Aan pater Sempe
Nevers, 17 juli 1877 J.M.J.
Mijn zeer Eerwaarde Vader,
Sta me toe dat ik mij tot u richt met oprechte dankzeggingen voor de vaderlijke zorg en de grote belangstelling die u zo vriendelijk aan de dag legt voor mijn jonge broer, die mij, sedert kort, grote zorgen baart. Ik beef elke keer bij de gedachte aan de verantwoording die ik bij Onze-Lieve-Heer moet afleggen over zijn ziel.
Mijn lieve Moeder Alexandrine vertelde me in haar brief dat Marie en Joseph, toen ze onlangs terugkeerden van Poueyferre, Pierre waren tegengekomen, die zich voor hen uit de voeten maakte, en vervolgens een 'lange neus' naar hen trok; ik begrijp niet waarom hij zich tegenover hen zo kwalijk opstelt. Joseph beweert dat hij hem niets heeft gezegd, dat hij daarentegen altijd zeer goed voor hem was.
Ik verzoek u daarom, mijn Vader, wilt u mij, bid ik u, vertellen of Pierre werkelijk zo'n lastpak is. Mijn lieve Moeder vertelde me ook in haar brief dat Joseph Pierre vaker in het gezelschap van kinderen van zijn leeftijd gezien had die hem veel kwaad kunnen berokkenen, juist omdat hij bij hen is.
U begrijpt, mijn Vader, dat als ik me zorgen maak, dit niet ten onrechte is. Ik vrees werkelijk dat hij als een slecht mens eindigt.
Neemt u mij niet kwalijk, mijn Vader, dat ik de beide brieven aan mijn broers bij de uwe insluit. Wilt u ze zelf aan hen overhandigen, en ze doen lezen in uw aanwezigheid, zodat u een woordje tot hen kunt zeggen.
Wilt u, mijn zeer Eerwaarde Vader, de diepe gevoelens van respect en dankbaarheid aanvaarden van uw dienstwillige dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 17: Avis Ostiensis [De vogel van Ostia]
Gregorius IX [1227-1241]
Echte naam: Ugolino di Conti [Agnani, 1145 - Rome, 22 augustus 1241] [1/2]
Ugolino werd in 1145 te Agnani geboren. Hij studeerde te Parijs en Bologna en werd achtereenvolgens pauselijk hofkapelaan, aartspriester van Sint Pieter en in 1198 kardinaal-diaken. In mei 1206 volgde hij Octavianus op als kardinaal-bisschop van Ostia. Honorius III benoemde hem in 1217 tot gevolmachtigd legaat en op 18 maart 1227, na de dood van Paus Honorius III, keurden de kardinalen weer een keuze van kiesmannen goed. Tot de drie kardinaal-kiezers behoorden Ugolino en Koenraad van Urach. Eerst werd Koenraad van Urach gekozen, maar deze weigerde de tiara om de schijn de vermijden dat hij zichzelf gekozen had.
Op 19 maart kozen alle kardinalen eenstemmig Ugolino. Hij was toen reeds meer dan tachtig jaar oud. Ugolino raakte onder de indruk van Franciscus van Assisi en steunde de orde van de Franciscanen en de Clarissen. Hij had zelfs Franciscaan willen worden. Op 19 maart 1227 werd hij tot paus gekozen. Hij raakte al snel in conflict met keizer Frederik II die hij uiteindelijk bestrafte met excommunicatie. Bij de vrede van San Germano moest hij zich echter met Frederik verzoenen, nadat de steden van Lombardije hun steun aan Gregorius hadden ingetrokken. Na een woelig pausschap stierf hij op 22 augustus 1241.
Chris De Bodt
09-09-2010
9 september 2010
9 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 31]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De reactie van de anderen
Janice: Uw medestudenten wisten er echt niets van? Mirjana: Geleidelijk aan lekte het uit. De directie vertelde me dat ik de school moest verlaten. Mijn vader schreef me in een andere school in, waar niemand op de hoogte was van de verschijningen.
Janice: U vertelde het aan niemand? Mirjana: Ik had niemand om tegen te praten. De meeste van de andere studenten waren moslims of orthodoxen. Zij kenden mij niet en waren niet in mij geïnteresseerd en zij lieten me met rust.
Janice: Dus, Mirjana, u moest naar een andere school gaan? Mirjana: Ja.
Janice: Dat was een soort van vervolging en opoffering. Mirjana: Ik had meer opofferingen gedaan en vervolging gekend. En er zullen er nog komen.
Janice: Vertelde u iemand op school over de verschijningen? Mirjana: Ik mocht er niets over zeggen.
Janice: Wie verbood u dat? Mirjana: De schooldirectie. Zij lieten geen discussie toe over heilige zaken.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
Hoe het idee ontstaan is
Staf Druyts, een doorgedreven wielertoerist, had op zijn palmares Lourdes, Fatima, Rome ... en nog zoveel meer staan. In 1985 kreeg hij de eerste kriebels om naar Joegoslavië te fietsen, naar het genadeoord van Onze Lieve Vrouw te Medjugorje.
Zoiets "op je eentje" is niet te realiseren. Staf en zijn vrouw gingen wel per autocar op bedevaart. Enkele dorpsgenoten gingen mee. Natuurlijk werd er menig woordje gewisseld over de droomplannen van Staf. Met veel interesse werden er wegenkaarten en nuttige gegevens verzameld.
De droom groeide! Weer thuis, contact met Jos Weyns. Er groeiden realisatie kansen: fietsen met begeleiding van een motorhome. Er diende nog gezocht te worden naar een tweede wielertoeristbedevaarder!
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 5]
Hoe de duivel te verslaan?
Beste vriend van het Rozenkrans broederschap, luister niet naar de duivel, maar houd moed, zelfs als je aandacht je stoort tijdens de Rozenkrans, doordat je geest gevuld wordt met alle soorten van afleidende gedachten: zo lang je je best maar doet om van die verstrooide gedachten af te geraken van zodra je ze bemerkt.
Onthoud altijd dat de beste Rozenkrans degene is met de grootste verdienste en er is geen grotere verdienste in het gebed dan wanneer het moeilijk in plaats van gemakkelijk gaat. Men spreekt van een moeilijk gebed als het, normaal gesproken, onaangenaam voor de ziel is en vol is van kleine vervelende, ergerlijke muizenissen, die tegen je wil in je hoofd ronddwalen, en die je nauwelijks toelaten om te genieten van de vrede en om de schoonheid te ervaren van wat je zegt.
Zelfs als je gedurende de ganse tijd van het Rozenkransgebed moet vechten tegen de verstrooiingen, wees dan zeker dat je goed vecht met de wapens in de hand nl. stop het Rozenkransgebed niet, zelfs al is het moeilijk om voort te doen en je geen verstandelijke vroomheid hebt. Het is een vreselijke strijd maar het is er één die voordelig is en nuttig voor de gelovige ziel.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 226]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zag Magdalena, toen zij dicht bij de wachten kwam, verschrikt weer enkele passen achteruitlopen naar Salome toe. Dan gingen zij echter tezamen, schuw, tussen de wachten door tot tegen het grafgewelf. Zij zagen de steen opzij gewenteld, de deur stond er tegenaan: dat was waarschijnlijk Casius werk geweest. Angstig opende Magdalena een van de deurvleugels en staarde naar het graf met de ledige doeken. Alles was vol glans , een engels zat rechts op het graf. Magdalena was buitenmate ontsteld, en ik weet niet of zij hoorde of de engel iets zei. Ik zag haar ijlings uit de tuin lopen, en door het poortje naar de stad rennen, om de apostelen te waarschuwen, die daar bijeenzaten. Ook van Salome weet ik niet, of zij een woord van de engel vernomen heeft. Ik zag haar dadelijk na Magdalena, helemaal verschrikt, wegvluchten uit het graf en de tuin en de achtergebleven vrouwen opzoeken, om hen te vertellen wat er gebeurd was.
Dit alles gebeurde met grote haast, en met vrees. De andere vrouwen, door Salome ingelicht, waren tegelijk ontsteld en verheugd. Zij aarzelden een poos, of zij al dan niet de tuin zouden binnengaan. Cassius, die na het graf te hebben verlaten, nog een tijdje in de buurt bleef en rondkeek, of hij Jezus niet zag, en vooral of deze zich niet aan de naderende vrouwen zou vertonen, liep nu snel in de richting van de poort, waardoor Jezus buiten de stad werd gevoerd, daar hij Pilatus het nieuws wilde melden. In het voorbijgaan deelde hij de vrouwen, heel kort en algemeen het wonderlijke mee, dat hij gezien had, en spoorde hen aan te gaan kijken. Nu hadden de vrouwen de moed en traden de tuin binnen.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 226]
Preken
Ik kom namens God
Waarom broeders, ben ik vandaag op de preekstoel geklommen? Wat zal ik u zeggen? Wel, ik kom in naam van God zelf. Ik kom in naam van uw arme ouders om u in de liefde en de dankbaarheid wakker te roepen voor wat ge hun verschuldigd zijt. Ik kom om u weer duidelijk voor de ogen te stellen hoeveel goedheid en liefde zij u bewezen hebben toen zij nog op aarde waren. Ik kom u zeggen dat zij branden in de vlammen, dat zij wenen, dat zij u luidkeels om de hulp van uw goede werken en uw gebeden vragen. Het is alsof ik hen hoor schreeuwen uit de diepte van de vuurgloed die hen verslindt: "Ach, zeg toch aan onze vaders en aan onze moeders, zeg aan onze kinderen, aan al onze familieleden, hoe wreed de pijnen zijn die wij moeten lijden. Wij werpen ons aan hun voeten om de hulp van hun gebeden af te smeken. Ach, zeg hun dat wij hier branden in de vlammen sinds wij van hen gescheiden zijn! O, wie kan ongevoelig blijven bij het zien van de smart die wij te verduren hebben?"
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 70]
Indrukken van de Derde Verschijning
Tijdens de derde verschijning leek het alsof het visioen van de hel op Francisco de minste indruk had gemaakt, alhoewel het wel degelijk een beduidende uitwerking had op hem. Wat het meeste indruk op hem maakte en wat hem helemaal in beslag nam, was God, de Meest Heilige Drievuldigheid, waargenomen in dat licht dat in het binnenste van onze zielen binnendrong. Nadien zei hij: "Wij stonden midden de vlammen van het licht dat God is en toch werden wij niet verbrand! Wat is God toch ...? We zullen het nooit met woorden kunnen zeggen. Ja, dat is inderdaad werkelijk iets dat we nooit zouden kunnen uitdrukken! Maar wat jammer dat Hij zo bedroefd is! Als ik Hem enkel maar kon troosten!"
Op een dag werd er mij gevraagd of Onze Lieve Vrouw ons had verteld om voor de zondaars te bidden en ik antwoordde van niet. Toen de mensen, bij de eerste gelegenheid Jacinta ondervroegen, riep hij mij bij hem en zei: "U hebt zojuist gelogen! Hoe kunt u zeggen dan Onze Lieve Vrouw niet vroeg om te bidden voor de zondaars?" "Voor de zondaars, neen! Zij vroeg ons om te bidden voor de vrede, voor het beëindigen van de oorlog, maar voor de zondaars vroeg zij aan ons om verstervingen te doen." "Oh ja, dat is waar. Ik begon te denken dat u loog."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [8/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 277]
Als Saragossa haar eerste verschijning was, zou Medjugorje haar laatste zijn. Eens de verschijningen in Medjugorje stoppen, zouden de andere verschijningen ook stoppen.
Nadien zou ze op haar plaats in de hemel zijn.
Ik heb er geen idee van wat dat voor de aarde betekent, maar als het zo is, zal Marias rol heel verschillend zijn. Ik weet niet of er een dogma zal nodig zijn en ik laat dergelijke beslissingen over aan de paus, maar ik geloof wel dat er iets op komst is. Ik denk dat ze zal terugkeren aan de zijde van de Koning in de hemel, een plaats die ze aan zieners beschreven heeft als een plaats van onvoorstelbare vrede, vreugde en liefde, een plaats waar licht straalt in plaats van te weerkaatsen, waar er mooie kleuren zijn die door heiligen altijd beschreven werden als goud of smaragd of saffier.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 174]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Drie maanden na het bezoek van kardinaal Willebrands publiceerde het Osservatore Romano een kort bericht: "Tijdens het verblijf van kardinaal Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor Eenheid der christenen, in Taizé van 16, 17 en 18 juli laatsleden, werd bevestigd dat er voortaan een vertegenwoordiger van de prior van Taizé bij de Heilige Stoel zal zijn. In die functie zal het Secretariaat het referentiepunt uitmaken." Deze vertegenwoordiger is wel van de prior van Taizé en niet van de Gemeenschap van Taizé. Telkens de dagbladen dit onderscheid negeerden liet Broeder Roger een rechtzetting publiceren.
Tussen vreugde en vrees vroeg de prior zich af hoe dit nieuws zou overkomen na zijn conferenties over de nood aan een universele herder. Hij ging alleen wandelen in de omgeving. Bij zijn terugkeer noteerde hij in zijn dagboek: "Wie ben je in dit gebeuren? Ik zie me arm in het wilde gras stappen. Ik besef nog niet wat het drie weken geleden ondertekend akkoord veronderstelt. Een ding is zeker: ik hou van die pelgrimerende Kerk in Rome en zijn bisschop. Wat kan ik hem meer vragen dan dat hij me verlichte en de eenheid aanspoort onder allen die van Christus zijn?"
In de protestantse middens was er felle kritiek. La Vie protestante publiceerde op 3 september een bijdrage van Charles Biber: "Als een persoonlijk contact met het Roomse Secretariaat voor Eenheid te begrijpen is, komt de vertegenwoordiging bij het Vaticaan als een verrassing over. Wat betreft de kwestie van de bisschop van Rome, dat is niet actueel in het leven van de Kerken en de protestantse theologie. De eenheid van de Kerk wordt er nagestreefd door bijeenkomsten van synodale en conciliaire aard." In een uitgebreid artikel in Réforme van 2 oktober was Maurice Sweeting de woordvoerder van de ontroering van vele protestanten. Hij verweet de prior van Taizé Bijbel en geschiedenis, de persoon van de volgeling Petrus en de functie van bisschop van Rome zoals ze door de eeuwen tot stand kwam door elkaar te halen. Hij wees een andere weg aan om tot de eenheid der christenen te komen: "Hervormden en lutheranen vragen om een universeel concilie, toegankelijk voor alle christelijke Kerken [...], geen bisschop van Rome verantwoordelijk voor alle christenen, maar alle Kerken onderling verantwoordelijk en samen zijn verantwoordelijk voor de verschuldigde dienstverlening aan de wereld, in een broederlijke collegialiteit waar hun fundamentele eenheid te ontdekken en te beleven valt."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 98]
Gamaliël de Oudere [deel 4]
Gamaliël, een instrument in Gods hand
Handelingen 5 geeft ons eerst het volgende verslag: "Maar een zeker Farizeeër in de Raad, genaamd Gamaliël, een wetgeleerde, in ere bij het gehele volk, stond op en verzocht de mensen een ogenblik buiten te doen staan, en hij zei tot hen: mannen van Israël, overweegt wel, wat gij met deze mensen zult doen! Want voor deze dagen stond Teudas op, die beweerde, dat hij iets was, en een aantal van ongeveer vierhonderd man sloot zich bij hem aan; maar hij werd gedood en zijn gehele aanhang viel uiteen en verliep. Na hem stond Judas de Galileeër op, in de dagen der inschrijving, en kreeg vele afvalligen op zijn hand, maar ook deze is omgekomen en zijn gehele aanhang is uiteengeslagen. En nu zeg ik u: Laat u niet in met deze mensen en laat hen geworden; want indien dit streven of dit werk uit mensen is, zal het vernietigd worden, maar indien het uit God is, zult gij hen niet kunnen vernietigen; het mocht eens blijken, dat gij tegen God strijdt. En zij lieten zich door hem gezeggen, en na de apostelen voorgeroepen te hebben, lieten zij hen geselen en verboden hen te spreken in de naam van Jezus, en gaven hun de vrijheid." [Hand. 5:34-40]
In Handelingen 22 lezen wij: "Mannen broeders en vaders, luistert naar hetgeen ik thans ter verdediging tot u ga zeggen. Toen zij nu hoorden, dat hij hen in de Hebreeuwse taal toesprak, hielden zij zich te meer stil. En hij zei: ik ben een Jood, te Tarsus in Cilicië geboren, doch in deze stad opgevoed, aan de voeten van Gamaliël opgeleid met nauwgezette inachtneming van de wet onzer vaderen, een ijveraar voor God evenals gij allen heden zijt. En ik heb deze weg ten dode toe vervolgd door mannen en vrouwen in boeien te slaan en gevangen te zetten, gelijk ook de hogepriester van mij getuigen kan en de gehele Raad der oudsten, van wie ik ook met brieven aan de broeders naar Damascus gereisd ben, om ook hen, die daar waren, geboeid naar Jeruzalem te brengen, opdat zij gestraft zouden worden." [Hand. 22:1-5]
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
In de houthandel was Matt gekend als de meest plichtsgetrouwe arbeider, die nooit een moment van zn tijd verspilde. Zijn werkmakkers zagen dat hij tijdens zijn vrije tijd en middagpauze een godsdienstig boek las, ofwel ging bidden in een afgezonderd deel van de houthandel om te vermijden dat men hem zou opmerken. Zijn middagmalen waren zo sober dat velen zich afvroegen hoe hij met zon beetje voedsel, zon zwaar werk kon doen. Matt vermeed het om te pronken, en was steeds goed geluimd. Hij werd gerespecteerd als gelovig man en hij was graag gezien bij zijn werkmakkers, ondanks het feit dat hij hen berispte als ze vuile taal gebruikten.
Nadat zijn drinkebroers verhuisd waren, en na de dood van zn vader in maart 1899, keerde Matt terug naar huis om voor zn moeder te zorgen. Elisabeth was ongetwijfeld tevreden om in haar oude dagen in het gezelschap van haar godvruchtige zoon te kunnen zijn, en baat te hebben van de hulp van haar dochter, die eveneens thuis woonde.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 114]
Aan pater Pomian
Nevers, 15 September 1878
Eerwaarde Pater,
Ik betreur het ten zeerste dat ik u niet eerder heb kunnen schrijven, maar de dood van onze dierbare en geachte Mijnheer Pastoor heeft mij geschokt. Wat een vreselijk verlies voor de inwoners van Lourdes! Zij zouden zeer ondankbaar zijn als zij in de dood van onze dierbare en goede Herder niet een overvloedige ijver voor de glorie van God en het heil van hun zielen zouden erkennen. Het schijnt dat de ellende die hij ondervond over de nieuwe kerk, sterk aan zijn dood heeft bijgedragen. Het zou mij geenszins verbazen. Het werk dat hij zo goed begonnen was, lag hem nauw aan het hart! Men moet de plannen van de goede God respecteren, omdat er niets gebeurt zonder zijn instemming, maar anders zou ik mijn geliefde Lourdenaren het verwijt maken dat zij deze goede Vader, die hun zo'n warme vaderlijke belangstelling toedroeg, verdriet hebben gedaan.
Ik heb dit verpletterende nieuws op het feest van Maria's geboorte vernomen. Om 9 uur zocht mijn lieve Zuster Nathalie mij op in de koorbanken en vertelde me dat men zojuist bericht gekregen had dat Mijnheer Pastoor er bijzonder slecht aan toe was. Die dag daarop kwam het bericht van zijn dood. Ik kan u met geen mogelijkheid vertellen, eerwaarde pater, hoezeer ik geleden heb! Maar hoewel het verdriet dat ik voelde, groot was, even groot was de troost toen ik vernam dat onze betreurde Mijnheer Pastoor bij volle bewustzijn de laatste sacramenten heeft mogen ontvangen, terwijl hij in zijn laatste moment werd bijgestaan door u, Zeer Eerwaarde Heer, zijn hartsvriend, zijn trouwe steun en toeverlaat.
De heilige Maagd heeft onze Goede Vader onthaald op de feestdag van haar Geboorte om hem zo de offers en zware beproevingen te vergoeden die hij omwille van haar liefde gedragen en geleden heeft. Ik twijfel geen moment, eerwaarde Pater, aan de diepe droefheid waarin de plotselinge en onverwachte dood van onze waarde en geachte Herder u heeft ondergedompeld. De respectvolle verbondenheid die u met hem had, zegt mij dat de leegte waarin hij u achterlaat, compleet moet zijn.
Alleen de gedachte dat wij in de hemel thans een beschermer meer hebben, kan onze pijn verzachten.
Sedert een maand of drie is mijn gezondheid een stuk beter. Ik kan weer een groot deel van de diensten van de communiteit volgen. Ik wandel en ik heb weer trek.
Door u te verzoeken, eerwaarde Pater, mij een kleine plaats te geven in uw gebeden en heilige offers, betuig ik u mijn respect en erkentelijkheid waarmee ik de eer heb uw nederige en dienstwillige kind te zijn,
Het is merkwaardig dat van de zes heiligen die door Honorius IIII werden heilig verklaard, er vier Engelsen of Ieren waren. Het Vierde Lateraans Concilie had opgeroepen tot de vijfde kruistocht, die tussen 1217 en 1221 plaatsvond. Honorius wilde vooral Frederik II hierbij inschakelen, maar ondanks dat hij hem in 1220 tot keizer had gekroond, werkte Frederik niet mee aan dit plan. Honorius ondernam in 1218 een kruistocht in Spanje. Hij zette de bestrijding van ketters in Zuid-Frankrijk voort.
Op het gebied van het kerkelijk recht vaardigde hij een eerste officiële decretalenverzameling uit na vier eerdere zogeheten "compilationes." Zijn "Compilatio quinta," met daarin in hoofdzaak zijn eigen decretalen [pauselijke vonnissen in briefvorm] werd samengesteld door de jurist Tancredus. Honorius stuurde in 1226 dit kerkelijke wetboek meteen ook aan de universiteiten.
Malachius duidt blijkbaar op het feit dat Cencius Savelli kanunnik van Sint Jan van Lateranen was.
Chris De Bodt
08-09-2010
8 september 2010: Kerkelijke viering van Maria's verjaardag
8 september 2010: Kerkelijke viering van Maria's verjaardag
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 30]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De reactie van de anderen
Janice: Mirjana, in de begindagen van de verschijningen, wist u toen iets af van overige verschijningen? Had u ooit al gehoord van Lourdes of Fatima? Mirjana: Ik wist niets van voorafgaande verschijningen op aarde van de Gezegende Moeder. Ik ben van Sarajevo. Het was een marxistische, atheïstische stad. In de kerk werd er nooit iets vermeld over verschijningen aan mensen door de Gezegende Moeder. Ik dacht dat ze in de hemel was. Ik kreeg een boek over Fatima en Lourdes maar dat was nadat de verschijningen begonnen waren.
Janice: Was u in een atheïstische school op het moment dat de verschijningen begonnen? Mirjana: Hier zijn alle scholen beheerd door de regering. Er zijn geen private of katholieke scholen.
Janice: Dus ging u naar een atheïstische school? Mirjana: Ja.
Janice: Wisten de studenten wat er elke dag met u gebeurde ... dat de Moeder van Jezus Christus u elke dag thuis verscheen? Mirjana: Ze zouden me van school hebben gestuurd moesten ze het geweten hebben.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Verslag van de verschijning van maandag 6 september van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep
De verschijning van Onze Lieve Vrouw deze avond, maandag 6 september 2010, aan Ivan Dragicevic vond plaats aan het Blauwe Kruis. Na de regen, eerder op de dag, was de temperatuur lichtjes gedaald en ging het daglicht over in de duisternis. De wolken ruimden plaats voor een heldere sterrenhemel. Rond 19 uur, en zelfs eerder, begonnen de bedevaarders te verzamelen, en de verschijning ging vooraf met het zingen van liederen en het bidden van de Rozenkrans. Onze Lieve Vrouw verscheen aan Ivan rond 22 uur. Hieronder bevindt zich Ivans beschrijving:
Onze Lieve Vrouw kwam erg vreugdevol en gelukkig en bij de aanvang groette Zij ons, zoals steeds, met Haar Moederlijke Groet: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen." Onmiddellijk hierop zei Onze Lieve Vrouw: "Lieve kinderen, ook vandaag roep Ik u als Moeder met vreugde op om Mijn boodschappen te aanvaarden en te hernieuwen. Lieve kinderen, Ik wens u te blijven leiden, maar vandaag verlang Ik ernaar om u te vragen om te leven naar wat Ik u doorgeef, zodat Ik u nieuwe boodschappen kan geven en u, door deze boodschappen, kan leiden naar Mijn Zoon. Weet dat Ik, als Moeder, bij u ben en voor u allen tussenkom bij Mijn Zoon en ook vandaag wens Ik u te bedanken om Mij en Mijn boodschappen te hebben aanvaard en om de boodschappen na te leven."
Daarna bad Onze Lieve Vrouw een tijd lang, met uitgestrekte armen, over ieder van ons hier. Zij bad over de aanwezige zieken en zegende ons allen met Haar Moederlijke Zegen. Ze zegende ook alle meegebrachte religieuze voorwerpen. Ik beval u allen, uw noden, uw intenties, uw families, maar vooral de zieken aan. Daarna ging Onze Lieve Vrouw verder met het bidden over ieder van ons, met uitgestrekte armen, en in dat gebed verliet Zij ons in het verlichte Kruisteken, met de woorden: "Ga in vrede, Mijn kinderen." De verschijning van Maria duurde acht minuten.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
Voorwoord
Een initiatief. Met de fiets naar Medjugorje. Vier mannen Staf-Jos-Pol-Frans. Ze kenden elkaar nauwelijks. Toch was er snel een akkoord. Het werd een succes! Is dat niet wonderbaar? Dankzij bovennatuurlijke hulp. Het kleine armoedige dorpje Medjugorje in Bosnië-Herzegovina werd gekozen door Maria, Koningin van de Vrede. Sinds 24 juni1981 deelt zij daar vele genaden uit.
Om U, waarde lezer, wat te laten meegenieten van deze bedevaart, vertellen wij ieder onze ervaringen. Waren wij met vier? Nee toch, met vijf, want de bescherming die wij aan onze Lieve Vrouw afgesmeekt hadden, was voelbaar aanwezig.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 225]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zag de soldaten van de wacht in verwrongen houdingen en als bedwelmd hier en daar liggen, de steen was op het voorpleintje weggerukt, naar de achterkant toe, zodat men de deur, die enkel nog aanstond, zonder veel moeite kon openen. Ik zag echter, door de deur heen, de doeken waarmee Jezus lijk werd omhuld, in het graf liggen: het grote laken waarin het lichaam werd gewikkeld, heel onveranderd, maar ineengerold en niets anders meer bevattend dan de kruiden; de zwachtel die over het laken heen was gewonden, als afgestroopt, tegen het voeteinde van het graf; de doek, welke Maria om het hoofd had gewikkeld, apart, rechts aan het andere einde, precies zoals Jeus hoofd er in gevat was geweest, doch het gedeelte voor het aangezicht thans opgeslagen...
De heilige vrouwen naderden de tuin. Toen zij de vuurpotten bemerkten en even nadien de soldaten vonden bij het graf, werden zij bang en begaven ze zich, langs de tuin heen, een eind in de richting van Golgotha. Magdalena vergat spoedig alle gevaar en liep terug in de tuin; Salome volgde haar op korte afstand. Deze beiden hadden het meeste aangebracht voor de huldiging van het lijk van de Heer. De twee andere vrouwen waren vreesachtig en bleven voor de ingang staan.
5. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 5]
Houd de aandacht scherp
Onze aandacht, die nauwelijks langer duurt dan een minuut, bemoeilijkt onze taak en dan is er natuurlijk ook de duivel die nooit ophoudt om te trachten ons af te leiden en ons weg te houden van het gebed. Waartoe is de duivel niet in staat om ons tegen te werken terwijl we bezig zijn met het gebed van de Rozenkrans?
Het is menselijk dat we gemakkelijk moe en slordig worden maar de duivel maakt deze moeilijkheden erger terwijl we de Rozenkrans bidden. Zelfs vooraleer we beginnen maakt hij dat we ons verveeld, afgeleid of moe voelen. En als we begonnen zijn met het gebed achtervolgt hij ons van alle kanten. En als we na vele moeilijkheden en verstrooiingen met het gebed gedaan hebben, fluistert hij ons toe: "Wat je zojuist gebeden hebt, is waardeloos. Het is nutteloos om de Rozenkrans te bidden. Je had beter andere dingen gedaan. Het is enkel tijdverlies om te bidden zonder aandacht te besteden aan de woorden die je zegt. Een meditatie van een half uur of een spirituele tekst lezen zou veel beter zijn. Morgen, als je je niet zo lui voelt, zal je beter bidden. Laat de rest van de Rozenkrans tot dan."
Door dergelijke trucs krijgt de duivel ons zover dat we het rozenkransgebed opgeven of minder vaak bidden of we blijven het niet meer bidden of veranderen naar een andere devotie.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 225]
Preken
Ge hebt geen tijd
We kunnen ons geluk op aarde nergens anders vinden dan in de liefde tot God en we kunnen alleen van Hem houden als we tot Hem bidden. Om er ons toe aan te sporen om dikwijls onze toevlucht te nemen tot het gebed, heeft Jezus ons, zoals ge weet, beloofd dat Hij ons nooit iets zal weigeren, wanneer wij er Hem vol vertrouwen om vragen. Maar ik hoef u niet met een omhaal van woorden lastig te vallen om u aan te tonen dat ge dikwijls moet bidden: sla uw catechismus maar open en ge zult zien dat het de plicht van iedere goede christen is om s morgens, s avonds en zelfs in de loop van de dag te bidden, dit wil zeggen: altijd ...
Wie van ons, broeders, kan zijn tranen weerhouden, als hij sommige armzalige christenen hoort beweren dat zij geen tijd hebben om te bidden? Ge hebt geen tijd, arme blinden... Is het soms van meer belang om uw vee te voederen en uw grond, of uw mest ondersteboven te zetten, dan God te eren en uw ziel te redden? Mijn God, hoe verblind is de mens! Ge hebt geen tijd... Maar zeg me, ondankbaren, als de goede God u vannacht had laten sterven, zoudt ge dan gewerkt hebben? Als de goede God u drie of vier maanden op het ziekbed had geworpen, zoudt ge dan tijd hebben gehad? Wel, ellendelingen, ge verdient dat God u prijsgeeft aan uw verblinding, dat ge ten onder gaat. Ieder ogenblik van de dag staat Hij ons met Zijn genade bij en wij gunnen Hem nauwelijks een paar minuten om Hem te bedanken!
Ge wilt uw werk doen, zegt ge, maar ge vergist u schromelijk, vriend, want ge hebt geen ander werk dan God te dienen en uw ziel te redden. De rest is uw werk niet. Als gij het niet doet, zullen anderen het doen! Maar als gij uw ziel verliest, wie zal haar dan redden?
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 69]
Francisco moedigt Lucia aan
Tijdens de loop van deze maand, nam de toevloed van het volk aanzienlijk toe, maar eveneens de voortdurende bevragingen en weerlegginge.n Francisco leed hier tamelijk veel onder en bekloeg zich bij zijn zus: "Wat jammer. Als u alles maar verzwegen had, dat zou niemand het geweten hebben! Indien het geen leugen zou zijn, zouden we de mensen gewoon kunnen zeggen dat we niets zagen en dan zou dit het einde betekenen. Maar dit kan niet!" Toen hij mij zag verstijfd en vertwijfeld zag staan, begon hij te wenen, en zei: "Maar hoe kunt u denken dat het de duivel is? Hebt u Onze Lieve Vrouw en God niet gezien in dat grote licht? Hoe kunnen we naar ginds gaan zonder u, wanneer u het hele gesprek leidt?"
Die nacht, na het avondmaal, kwam hij terug naar ons huis, riep mij naar buiten naar de oude dorsvloer en zei; "Kijk! Gaat u morgen niet?" "Ik ga niet. Ik heb u reeds verteld dat ik niet meer daarheen ga." "Maar waarom denkt u dat nu zo plots?" "Ziet u dan niet dat het de duivel niet kan zijn? God is reeds bedroefd genoeg over zovele zonden en als u nu niet gaat ... zal Hij nog meer bedroefd zijn! Kom en zeg dat u gaat!" "Ik heb u reeds gezegd dat ik niet ga. Het geeft geen zin om het te blijven vragen." En ik ging abrupt het huis binnen. Een paar dagen later zei hij tot mij: "Weet u dat ik die nacht helemaal niet geslapen heb. Ik was de hele tijd aan het wenen en het bidden, Onze Lieve Vrouw smekend dat u zo gaan!"
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [7/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 276]
Waarom geheimen? Omdat ze streefden naar de gebeden en het lijden van de ziener. Omdat ze gewichtigheid gaven aan de verschijning en duidelijk maakten dat, hoewel de belangrijkste boodschap van Maria altijd hoop geweest is, er ook ernst is.
Ik weet dat er vele, en misschien de meeste, niet echt zijn, net zoals veel voorspellingen in het verleden vals waren. Ze zijn het resultaat van een duivel of het onderbewuste, vooral de sensationele onder hen. Maar ik weet ook dat er een sterke en echte beweging van de Geest is, en dat ga ik niet bagatelliseren. Dat ga ik niet negeren. Ik maak me geen zorgen over hen die overhaast elke waarschuwing afdoen als "apocalyptisch" of "doemdenken," want zij steken hun hoofd in het zand.
Op 24 juni 1981, deed de Maagd haar eerste verschijning op een berghelling net buiten Medjugorje, in het toenmalige Communistisch land Joegoslavië. Ze kwam naar de parochie van de H. Jakobus, met het Kind in haar armen zoals ze met het Kind bij de apostel Jakobus was gekomen in Saragossa. Het was het begin van duizenden verschijningen aan zes geloofwaardige jonge mensen, die haar dagelijks zagen als de Koningin van de Vrede, zoals ze gekend was geweest tijdens Wereldoorlog I. Het kwade was nog steeds aan een opmars bezig, en ze pleitte voor vrede. Net zoals ten tijde van Constantijn was er een groot wonder in de lucht tijdens 1981, toen het woord MIR, wat "vrede" betekent, door een aantal getuigen gezien werd boven het dorp. Er waren nog veel andere tekens, zonnemirakels en visioenen van Christus en sterren die leken te bewegen, alsof ze loshingen zoals ten tijde van de pest. Ik ben er zelf geweest en zag de fenomenen een paar keer. Er was geen twijfel dat er iets op komst was. Elk van de vijf keer dat ik er was had ik dat gevoel. Ik had dat gevoel toen ik op 13 mei 1997 persoonlijk met één van de zieners, Vicka Ivankovic, sprak, die zei dat de verschijningen in Medjugorje "de laatste verschijningen op aarde zijn."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 173]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
In zijn conferentie pleitte hij uitgebreid voor het ministerie van eenheid van de bisschop van Rome. Broeder Roger herhaalde nogmaals wat hij Johannes XXIII verschuldigd was: Was paus Johannes er niet geweest, dan zou ik niet spreken zoals nu. Voor de rest van mijn leven ben ik door die man getekend en nog het meest door het laatste gesprek dat ik voerde met hem.
Broeder Roger nodigde alle christenen uit, katholieken of niet, de noodzaak van een universele herder te herkennen om de Kerk in eenheid weer op te bouwen. Hij benadrukte dat die kwestie van het ministerie van eenheid van de bisschop van Rome het slachtoffer was van een stille samenzwering, ook bij sommige katholieken zelf. Zo doorbrak de prior van Taizé een taboe van de oecumenische dialoog. Dat was niet zonder lang nadenken. "Verleden jaar, schreef een journalist, deelde Broeder Schutz met ons zijn overtuiging dat het uur was aangebroken om openlijk de kwestie van het ministerie van Petrus aan te kaarten. Indien hij nog aarzelde lag dat schijnbaar aan de vrees om verkeerd begrepen te worden door de protestantse middens en deze te schokken."
De conferentie van Fribourg met een katholiek publiek ging door op 13 juli. Drie dagen later kwam kardinaal Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor eenheid der christenen, stiekem naar Taizé. Dat was geen toeval. Later, zonder de naam van de bezoeker te vermelden, leverde de prior van Taizé een bescheiden versie van het gebeuren: "Paulus VI had zoveel vertrouwen dat hij wenste nauwere banden met onze kleine Gemeenschap te smeden. In juli 1971 stuurde hij iemand uit Rome naar Taizé en werd met hem een gewone brief ondertekend. Deze brief drukte uit dat er voortaan een vertegenwoordiger van de prior van Taizé bij de Heilige Stoel zou zijn om een rechtstreekse band te scheppen."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 97]
Gamaliël de Oudere [deel 4]
Gamaliël, een instrument in Gods hand
De Bijbel noemt ons twee keer de naam van Gamaliël, een zeer belangrijk geestelijk leider uit de tijd van de Heer Jezus en de tijd van de eerste Christenen. De eerste keer komen wij hem tegen in Handelingen 5 als lid van het Sanhedrin. De tweede keer komen wij hem tegen in Handelingen 22, waar de apostel Paulus verklaart, dat deze Gamaliël zijn leermeester geweest is. De vraag kan gesteld worden, waarom Paulus zo nadrukkelijk moest verklaren, dat hij aan de voeten van Gamaliël gezeten had. In beide situaties zien wij, dat Gamaliël een instrument geweest is in de hand van God. Er is geen reden om aan te nemen, dat Gamaliël ook echt in de Heer Jezus geloofde. Toch kon hij een belangrijk instrument in de hand van God zijn!
Hoewel Handelingen 22 na Handelingen 5 komt, geeft het laatste gedeelte een beschrijving die ons naar een eerdere tijd voert. Wij zullen de persoon van Gamaliël dan ook bestuderen door eerst naar Handelingen 22 te kijken en daarna naar Handelingen 5. In Handelingen 22 wordt hij beschreven als de leraar van de latere apostel Paulus. Als wij naar dat gedeelte kijken, willen wij zien, of wij iets van deze Gamaliël terugvinden bij Paulus. In Handelingen 5 worden wij verplaatst naar een zitting van het Sanhedrin, waarbij het gaat over de vraag, welke houding het Sanhedrin ten aanzien van de apostelen Petrus en Johannes en ten aanzien van de verdere christenen moet innemen.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matts vrije tijd werd gewijd aan gebed en overpeinzing, maar hij was nog steeds heel erg geïnteresseerd in het welzijn van allen die hij ontmoette. Mr. OCeallaigh voegt eraan toe: "Hij sprak vaak met mij en een paar van de andere jongens. Hij vroeg ons of we de Rozenkrans baden en of we het heel graag deden. Hij raadde ons aan om hem te bidden. Hij stelde ons vaak een vraag over de catechismus en gaf ons goede raad. Hij was vriendelijk en goed voor ons, en we waren niet bang om bij hem te gaan; integendeel, we gingen vaak bij hem om te praten. Hij was heel minzaam."
Na zijn bekering gaf Matt zn pijp en tabak weg, en hij rookte nooit meer. Bovenop zijn immer aanwezig verlangen naar alcohol, doorstond Matt de straf van het zichzelf ontzeggen van nicotine. Mr. OCallaghan zegt dat Matt hem ooit toevertrouwde, dat het voor hem moeilijker was om de tabak op te geven dan de alcohol. John Robbins, die Matt zon dertig jaar lang kende, zei: "Ik vond dat Matt een heroïsche opoffering deed door het roken op te geven, wan hij was een zware roker geweest, waarbij hij tot 200 gram tabak per week gebruikte. Toen hij besloot om er mee te stoppen ging hij naar zijn biechtvader in Clonliffe om een gelofte af te leggen."
Een paar jaar na zijn bekering, begon Matt te werken als arbeider voor houthandelaars T&C Martin. Het blijkt dat hij die verandering enkel deed omdat zijn werkuren hem dan toelieten de Mis van 6.15 uur bij te wonen, en omdat hij dan meer tijd had voor zijn gebeden en aanbiddingen voordat hij naar het werk ging.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 113]
Aan pater Pomian
Nevers, 28 december 1876
Zeer Eerwaarde Pater,
Ik wil de eerste dag van het jaar niet voorbij laten gaan zonder u mijn verlangens en beste wensen voor het nieuwe jaar over te brengen, in het bijzonder de hoop om u, als de goede God het belieft, in de loop van het jaar weer in Nevers te ontmoeten. Ik verlang ernaar dan iets vriendelijker te zijn dan de laatste keer. Elke keer wanneer ik eraan terugdenk hoe onaangenaam ik was toen ik u ontving, ben ik nog steeds van slag. Ik bied u duizendmaal excuus aan en hoop dat u het mij niet kwalijk neemt. Wat zal ik u over mij vertellen? Niet veel goeds: mijn maag is bepaald niet meegaand. De spijsvertering doet elke keer weer pijn. Toch houd ik nu sedert een maand wat meer voedsel binnen. Toen ik onlangs tegen de dokter zei dat het wel erg lang duurde, keerde hij me zijn rug toe en zei hij dat ik een verschrikkelijke vijand had. Ik begin te geloven dat hij aan het eind van zijn Latijn is.
Ik verzoek u, Zeer Eerwaarde Heer, mijn nieuwjaarswensen aan rnejuffrouw Pomian over te brengen en mij in haar dringende gebeden aan te bevelen. Sta me tenslotte toe, Zeer Eerwaarde Heer, om mij in uw heilige gebeden aan te bevelen, ik vergeet u niet in de mijne, hoe zwak ook. Onze waarde Moeder-Overste en de aanwezige Zusters gelasten me u hun beste wensen en eerbetuiging over te brengen.
Wilt u, alstublieft, Zeer Eerwaarde Heer, mijn oprechte en diepgevoelde wensen en de uitdrukking van mijn dochterlijke hoogachting aanvaarden, Uw dankbare en dienstwillige dochter in Onze-Lieve-Heer,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 15: Canonicus de Latere [Een kanunnik van Lateranen]
Cencius Savelli werd te Rome geboren en was een tijd kanunnik van de Santa Maria Maggiore. In 1188 werd hij pauselijk kamerheer en in 1193 kardinaal-deken van Santa Lucia. Onder Paus Innocentius III werd hij kardinaal-priester van Sint Johannes en Paulus en in 1197 werd hij aangesteld als de opvoeder van de toekomstige keizer Frederik II.
Op 18 juli 1216 kwamen 19 kardinalen in Perugia bijeen, waar Innocentius III twee dagen eerder was gestorven. Ze werden het eens met een keuze via kiesmannen en de kardinalen Hugolinus van Ostia [de later Paus Gregorius IX] en Guido van Praeneste werden gemachtigd om een nieuwe paus aan te wijzen. Cencius Savelli werd gekozen, te Perugia gewijd tot bisschop en te Rome gekroond op 31 augustus 1216. Ook Rome was deze keuze gunstig gezind.
Anders dan zijn voorhanger, was hij hoogbejaard, toen hij de Pauselijke Stoel beklom. Honorius III werd de beschermer van drie grote orden. Hij keurde de regel van Sint Dominicus goed in zijn bul "Religiosam Vitam" van 12 december 1216 en die van Sint Franciscus in zijn bul "Solet Annuere" van 29 november 1223. Op 13 januari 1226 keurde hij de karmelietenorde goed in zijn bul "Ut Vivendi Norman."
Chris De Bodt
07-09-2010
7 september 2010
7 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 29]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De reactie van de anderen
Janice: Hoe behandelden de priesters u? Mirjana: In het begin hielden ze zich op afstand. Later kwamen zij om de verschijningen te aanvaarden.
Janice: Hoe reageerde uw familie op dit alles? Ze moet daarvan geschokt geweest zijn. Mirjana: Ze leden veel. Mijn vaders haar werd er grijs van.
Janice: Waren zij aanwezg tijdens de verschijningen? Mirjana: Vele keren.
Janice: Waren er boodschappen voor hen? Mirjana: U moet begrijpen dat mijn familie en ik niet belangrijk zijn voor de Gezegende Moeder. Zij had geen specifieke boodschappen voor ons. We zijn niet belangrijker dan elke andere familie van de Gezegende Moeder.
Janice: En u? Mirjana: Ik ben niet belangrijk. Ik ben niet belangrijker dan om het even welk ander kind voor onze Gezegende Moeder. We zijn allemaal even belangrijk voor onze Gezegende Moeder. Ze heeft geen voorkeurliefde. We zijn allemaal haar kinderen. Ze houdt van ons zoals we zijn omdat ieder van ons haar kind is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
"Soms doet God een mirakel ... wonderen doet Hij alle dagen. In de parochiekerk werd gevraagd: "Bid tweeduizend weesgegroetjes, dat is één per kilometer, omdat de fietsers niet zouden platrijden tijdens hun bedevaarttocht naar onze Lieve Vrouw in Medjugorje." En die twee mannen reden de tocht! Geen platte banden, geen stukken! WONDERBAAR.
Meestal goed-zeer warm. Een dag bij de verovering van de zwaarste bergpas viel er veel regen en was de wind zeer nukkig. En toch werd er gewonnen! WONDERBAAR.
Onderweg meermaals aanmoedigende gebaren of woorden van onbekende mensen! WONDERBAAR.
Samen op weg, samen bidden, rozenkrans, geestelijke liederen, kruisweg, eucharistie, bezinning, verbondenheid! WONDERBAAR.
Medjugorje: zoveel mensen uit zoveel landen, allen biddend, getuigend van geloof en hoop! WONDERBAAR.
Speciale ontmoetingen, onvoorzien, van mensen die spontaan hulp aanboden als voorbereiding om een nieuwe kruisweg te plaatsen bij de zusters! WONDERBAAR.
Getuigenissen van franciscanenpaters, van Amerikanen met een ernstig levensprobleem, van zieners, van bedevaarders ... het deed ons aanvoelen dat Onze Lieve Vrouw dicht bij ons is! WONDERBAAR.
Groepsgeest, samenhorigheid, respect en aanmoedigingen onder elkaar! WONDERBAAR.
Zulke bedevaart: alles was er! WONDERBAAR.
Of is dat misschien geen MIRAKEL-GODS?
Vanaf morgen: hetzelfde reisverhaal, maar dat het verslag van Pastoor Frans.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 4]
De Rozenkrans is het moeilijkste gebed om te bidden
Als de Rozenkrans goed wordt gebeden, geeft dit meer glorie aan Jezus en aan Maria en is dit verdienstelijker voor de ziel dan om het even welk ander gebed. Maar het is ook het moeilijkste gebed om goed te bidden en om daarin te volharden, speciaal omwille van de verstrooiingen die vrijwel onvermijdelijk optreden als men constant dezelfde woorden herhaalt.
Als we "De Uren van de Maagd," "De Zeven Boetepsalmen" bidden of gelijk welk ander gebed dan de Rozenkrans, houdt de verscheidenheid aan woorden en uitdrukkingen ons alert en zorgt ervoor dat onze aandacht niet afdwaalt. Op die manier is het gemakkelijker voor ons om ze goed te bidden. Integendeel; de constante herhaling van het Onze Vader en het Wees Gegroet in dezelfde onveranderlijke vorm tijdens het Rozenkransgebed maakt het moeilijk om niet vermoeid te geraken waardoor we geneigd zijn om in slaap te vallen of ons te wenden tot andere gebeden die verfrissender en minder saai zijn.
Dit toont aan dat men een grotere vroomheid behoeft om te volharden in het Rozenkransgebed dan gelijk welk ander gebed, zelfs de psalm van David.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 224]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
De heilige vrouwen waren in de buurt van het poortje gekomen, toen de Heer uit Zijn graf opstond. Zij merkten niets van de tekenen die plaatsvonden, wisten ook niet dat er een wacht rond de grafstede stond, want de vorige dag , op de sabbat, was er niemand naar het graf gegaan en zelf waren zij treurend binnen gebleven.
Bekommerd zeiden zij tot elkaar : "Wie zal ons de steen wegwentelen voor de ingang?" In hun verlangen om het lijk van de Heer hulde te brengen, hadden zij niet aan de steen gedacht. Hun bedoeling was geweest, Narduswater en balsem te gaan uitgieten over het lijk en er kruiden en bloemen overheen te strooien, want zij hadden niets bijgedragen , wat de specerijen betreft, welke gisteren gebruikt werden om Jezus lichaam te balsemen, die kwamen immers alleen van Nicodemus. Daarom wilden zij nu, op hun beurt, het kostbaarste dat zij krijgen konden, offerend besteden aan het lijk van hun Heer en Meester.
Salome had het meeste gekocht van wat zij meebrachten. Deze was niet de moeder van Johannes, maar een andere Salome, een rijke vrouw uit Jeruzalem en een verwante van de Heilige Jozef. Zij besloten thans om hun offergaven voor de grafstede op de steen te zetten en treurend te wachten, tot er een discipel zou komen om het gewelf te ontsluiten. En dan schreden zij verder.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 224]
Preken
Aan het gebed gehoorzaamt alles
Maar aangenomen dat we alle personen die ons een slecht voorbeeld geven konden ontlopen, dan hadden we nog met onszelf te kampen: ons eigen lichaam is onze grootste vijand. Wat te doen? Als God de Heer niet waakt over ons behoud, dienen al onze maatregelen tot niets. Neen, broeders, ge zult geen enkele bekeerde zondaar vinden die zijn toevlucht niet heeft genomen tot het gebed. Niemand kan in de deugd volharden zonder telkens telkens weer de hulp in te roepen van het gebed. En anderzijds zult ge in de hel geen enkele verdoemde christen aantreffen wiens ondergang niet is begonnen met een verwaarlozing van het gebed. We zien ook dat de duivel niemand zozeer vreest als degene die bidt.
Op de ogenblikken van het gebed immers, bekoort hij ons heviger dan ooit: hij stelt alles in het werk om ons het bidden te beletten. Wanneer de duivel iemand in zijn macht wil krijgen, tracht hij hem op de eerste plaats een afkeer van het gebed te wekken. Zelfs de beste christenen zijn verloren, zodra satan erin slaagt om hen tot slordigheid of nalatigheid in het gebed te brengen. Onherroepelijk vallen ze hem ten prooi. Wilt ge t nog beter begrijpen, zeg me dan sinds welke tijd ge niet meer aan de verlokkingen van de duivel weerstaat en ge uw hart aan alle ingevingen hebt blootgesteld. Is het niet, sinds ge uw gebeden achterwege hebt gelaten uit sleur of om ze voor het oog van de mensen te verrichten, en niet om de goede God te behagen? Ja, broeders, vanaf het ogenblik dat we ophouden met bidden, verdwijnen we met reuzenschreden in de richting van de hel: en nooit zullen we tot de goede God terugkeren, zolang we onze toevlucht niet nemen tot het gebed. Ja, broeders, met één enkel goed verricht gebed kunnen we hemel en aarde bewegen. Alles zal ons gehoorzamen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 68]
Indrukken over de Tweede Verschijning
Bij de tweede verschijing, op 13 juni 1917, was Francisco diep onder de indruk van het licht waarover ik reeds melding heb gemaakt in het tweede verslag. Onze Lieve Vrouw sprak tot ons op het moment dat Zij zei: "Mijn Onbevlekte Hart zal uw toevluchtsoord zijn en de weg die u zal leiden tot God." Op dat ogenblik scheen hij de betekenis van wat er gebeurde niet te begrijpen, misschien omdat hij de bijhorende woorden niet kon horen. Om deze reden vroeg hij later: "Waarom had Onze Lieve Vrouw een Hart in Haar hand, waarbij zij over de wereld het licht verspreidde, dat God is? U was met Onze Lieve Vrouw in het licht dat neerscheen op de aarde en Jacinta bevind zich met mij in het licht dat opsteeg naar de hemel!" "Dat is omdat u en Jacinta spoedig naar de Hemel zullen gaan," antwoordde ik, "terwijl ik, samen met het Onbevlekte Hart van Maria nog een tijd op deze aarde zal moeten verblijven." "Hoeveel jaren zult u nog hier moeten blijven?" vroeg hij. "Ik weet het niet. Nogal veel." "Was het Onze Lieve Vrouw die dit zei?" "Ja, en ik zag dit in het licht dan Zij uitscheen naar onze harten."
Jacinta bevestigde hetzelfde en zei: "Dat is het! Dat is precies hoe ik het ook waarnam!" Soms merkte hij op: "Deze mensen zijn zo gelukkig omdat u hen hebt verteld dat Onze Lieve Vrouwe wil dat de Rozenkrans wordt gebeden en omdat u gaat leren lezen! Hoe zouden ze zich voelen indien ze enkel maar wisten hoe Zij ons God toonde in Haar Onbevlekte Hart, in dat grote licht! Maar dit is een geheim waar niet mag over gesproken worden. Het is beter dat niemand dit weet!"
Na deze verschijning, wanneer ze ons ook vroegen of Onze Lieve Vrouw nog iets anders had gezegd, begonnen we dit antwoord te geven: "Ja, dat deed Zij, maar het is een geheim." Als ze ons vroegen waarom het een geheim was, trokken we onze schouders op, bogen we onze hoofden en bleven we stil. Maar na 13 juli zeiden we: "Onze Lieve Vrouw vertelde ons dat we er met niemand mochten over spreken," zodus verwijzend naar het geheim dat ons was verteld door Onze Lieve Vrouw.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [6/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 275]
Dat waren overduidelijk waarschuwingen. Zuster Lucia had gezegd dat het derde geheim niet bekend hoefde gemaakt te worden, dat het volledig afhing van de keuze van de paus, maar als hij de boodschap toch wou bekend maken zou ze duidelijker zijn na 1960, omdat het te maken had met het kwade en de ongelovigheid in onze wereld. Marias beelden weenden nooit zo hard als in de nasleep van abortus! Dokters, advocaten en professoren waren getuige van een beeld van O.L.V. van Pompeï dat bloed weende van januari tot mei 1971 in Maropati, Italië. Twee jaar later [het jaar dat abortus in de Verenigde Staten gelegaliseerd werd] weende een beeld in een klooster in het Japanse Akita, tranen die geanalyseerd werden en menselijk bevonden werden. In Akita was er een waarschuwing van schisma en een hevige holocaust, en Maria kwam naar Betania in Venezuela om de verzoening van alle volkeren te vragen. Tijdens een door de Kerk goedgekeurde verschijning in Cuapa, Nicaragua, waarschuwde ze voor een nucleaire oorlog. Ze was in Japan. Ze ging terug naar Vietnam.
En er waren geheimen. Er waren veel verschijningen die geheimen inhielden. In tenminste eenentwintig landen waren er zieners die beweerden geheimen ontvangen te hebben. Dat kan ik niet negeren. Dat kan ik niet relativeren. We mogen nooit de ernst van de wereldlijke toestand bagatelliseren. Ik weet niet hoeveel profetieën wààr zijn en het is jammer dat satan echte profetieën bespot heeft met zijn valse zieners en ongewone voorspellingen, maar ik weet dat er in het verleden nooit een periode geweest is zoals deze. Ik weet dat geheime boodschappen over de toekomst evenzeer een motief geworden zijn zoals verlichtende beelden of verschijningen die begraven beeldjes aanduidden in vroegere eeuwen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 171]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Het succes van de zomerbijeenkomsten verheugde Broeder Roger niet, maar gaf hem schijnbaar een soort bijkomende wettiging om vooruit te gaan in andere richtingen en nieuwe stappen te zetten op zijn buitengewone weg.
In juni ging hij naar de Verenigde Staten op uitnodiging van de Episcopal Church. In New York hield hij voor de Amerikaanse bisschoppen van de anglicaanse Communie een conferentie over de crisis in de Kerk [de Kerken liever] en de rol van de paus. Voor het eerst op een openbare bijeenkomst haalt hij het belang van het ministerie van een universele herder aan. Bij zijn terugkeer verklaarde hij aan de pers: "Ik was verrast door hun onvermoeid luistervermogen toen ik sprak over het ministerie van een universele herder, onder andere om steeds te verwerkelijken wat het hart van ons christelijk geloof is en ook om het Godsvolk naar voor te brengen over de grenzen van de Kerk heen in deze tijd van dramatische bedreiging voor de mensheid." Optimistisch voegde de prior er aan toe: "Ik mag zeggen dat de waarde van dit episcopaat hoopgevend is voor de zichtbare en oecumenische eenheid van de christenen. Dat wist ik niet bij mijn vertrek naar New York."
De latere geschiedenis heeft die hoop niet bevestigd, vermits de priesterwijding van vrouwen werd toegelaten in 1976 en hun bisschoppenwijding in 1989, beslissingen die de kloof met de katholieken alleen maar konden verbreden.
Een andere gelegenheid om over het universele ministerie van de paus te spreken deed zich een maand later voor. In juli vierde Pax romana, een internationale vereniging van katholieke studenten in Fribourg gesticht, de vijftigste verjaardag van haar oprichting. Broeder Roger werd uitgenodigd op een conferentiedebat op 13 juli in de universiteit van Fribourg. De prior van Taizé werd uitgenodigd om de volgende vraag te beantwoorden: "De jongeren verdragen moeilijk de kerkelijke instellingen en zie, zelfs de oecumene loopt vast in de instellingen. Hoe komen we daar volgens jou uit?" Zeker en vast had Broeder Roger die vraag zelf opgesteld, gezien de stijl en zijn dagelijkse zorg over dit thema.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 96]
Gamaliël de Oudere [deel 3]
Gamaliël de Oudere in het Nieuwe Testament
Volgens Handelingen van de Apostelen 22:3, was Gamaliël de leraar van de apostel Paulus. Gamaliël stond bekend als ruimdenkend en zeer gematigd. In het Bijbelboek Handelingen van de Apostelen 5: 34 e.v. staat dat hij vervolging van de jonge christelijke kerk afwees met als motief dat als iets van God afkomstig was, men het toch niet kon bestrijden omdat God het in stand hield, en als iets niet van God afkomstig was, het op den duur vanzelf zou verdwijnen. Mogelijk is hij op latere leeftijd aanhanger van de leer van Jezus Christus geworden. [Clemens Recogn. I,65].
Gamaliël, een instrument in Gods hand
Er volgt nu een bespreking over twee episoden uit zijn leven [Handelingen 5: 17-40 en 22: 1-5]. Het is mogelijk, dat iemand zich zal afvragen of wij als christenen wel enige tijd aan deze man moeten besteden, omdat hij geen Christen was. Wij moeten ons echter realiseren, dat als God deze man zo belangrijk vindt, dat Hij wil dat zijn naam tot twee keer genoemd wordt en als de Heilige Geest het zo belangrijk vindt, dat zijn naam in de Bijbel vermeld moet worden, moeten wij het zeker belangrijk vinden om ook even bij hem stil te staan! Overigens heeft hij een mooie en veelbetekenende naam: Gamaliël, dat eigenlijk als Gamli'el moet worden uitgesproken, betekent "God is ook voor mij". Dat mogen wij vandaag ook tegen onszelf zeggen: "God is er ook voor mij!"
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Ondanks Matts kleine gestalte en afgedragen kledij, trok hij rond 1892 de aandacht van een vroom, Katholiek meisje dat als kokkin werkte voor een Protestantse geestelijke. Door zijn regelmatige gewoontes en zijn respectvolle behandeling van vrouwen, besloot ze kennis te maken en uiteindelijk vroeg ze ook om te trouwen. Matt nam het voorstel in overweging, maar wees het aanbod af na het beëindigen van een noveen waarin hij om begeleiding had gevraagd. Later vertelde hij aan een vertrouweling dat de Heilige Maagd hem gezegd had niet te trouwen.
Matts spiritualiteit verdiepte zich, terwijl zijn vrome praktijken toenamen. Sean T. OCeallaigh zaliger, een voormalig president van Ierland, getuigde ooit dat hij als misdienaar Matt Talbot persoonlijk had gekend: "Ik leerde hem kennen in de tijd toen ik de Mis diende in de Kerk van de H. Jozef. Ik kende hem van 1890 tot 1897, en sprak af en toe met hem. Soms opende ik de deur voor de Mis van 7 uur, en zag ik hem al wachten op de trappen van de Kerk nog voor de deur open was... Alle misdienaars noemden hem Meneer Talbot. Soms verwezen de jongens naar hem als 'Heilige Joe.' s Morgens wachtte hij, neergeknield op de trappen van de kerk, biddend, met de Rozenkrans in zn hand. Hij ontving gewoonlijk de H. Communie. Ik zag hem ook in de kerk tijdens de avondaanbiddingen en na deze aanbiddingen zag ik hem de Kruisweg doen. Hij bad heel vurig en leek een grote achting te hebben voor het gebed. Hij bad vaak met uitgestrekte armen, met zn ogen op het Kruisbeeld gericht, en leek zich niet bewust van de mensen rondom hem ... Ik zou zeggen dat hij bijna was als iemand in extase. Hij was altijd voor het altaar van Onze-Lieve-Vrouw te vinden: hij toonde een bijzondere toewijding voor haar. Op zondag woonde hij meerdere Missen bij."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 112]
Aan Pater Pomian
Nevers, 2 januari 1867
Eerwaarde Pater,
Ik had nooit gedacht dat een zo zware slag zo vroeg mijn hart zou treffen. Ik kan u de pijn niet beschrijven die ik heb ervaren bij het vernemen van de zo plotselinge dood van mijn moeder. Ik vernam haar dood eerder dan haar ziekte. Ik begrijp dat men zo handelde om mij geen leed te bezorgen, maar helaas! De klap was er niet minder wreed door, want bij het lezen van de brief die mijn eerwaarde Moeder mij schreef, maakte ik me geen enkele illusie. Mijn eerste gedachte was dat mijn moeder niet meer in deze wereld was. Ik zette me ertoe dit verdrietige offer aan Onze-Lieve-Heer en zijn heilige Moeder op te dragen, ik zocht mijn toevlucht aan de voet van hun altaar met enkele gebeden voor haar zielenrust en om hulp af te smeken voor de rest van mijn familie. Daar ook heb ik Onze-Lieve-Heer gevraagd mij de benodigde genade te schenken om het kruis dat hij me oplegt, moedig te dragen.
Ik zou u erkentelijk zijn, Zeer Eerwaarde Heer, als u in uw dringende gebeden een intentie zou willen opnemen voor de zielenrust van mijn moeder en voor die van mijn geliefden.
Ik blijf Onze-Lieve-Heer onophoudelijk vragen uw gezondheid te bewaren en dat hij u steeds meer met zijn rijke zegeningen mag overladen, opdat u zich nog lange tijd ervoor kunt blijven inspannen dat men hem gaat liefhebben. Dit zijn mijn geloften en wensen voor u aan het begin van het jaar. Aanvaard, Zeer Eerwaarde Heer, de respectvolle gevoelens van uw deemoedige en dankbare dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: Comes Signatus [Een getekende graaf]
Innocentius III [1198-1216]
Echte naam: Lotario Dei Conti di Segni [Anagni, 1160/61 - Perugia, 16 juli 1216] [2/2]
Paus Innocentius III voegde in het jaar 1207 een zevende werk toe aan de werken van Barmhartigheid. Het werk was "de doden begraven" en is ontleend aan het Bijbelboek Tobit, waarin naast twee bekende, ook door Christus genoemde werken van barmhartigheid, speciaal de zorg voor de overledenen wordt benadrukt: "Ik gaf brood aan de hongerigen en kleren aan de naakten. Als ik het lijk van een volksgenoot buiten de muren van Nineve zag liggen, dan begroef ik het [Tobit 1: 17]." In de door epidemieën geteisterde Middeleeuwen had het moeilijke en gevaarlijke werk van "doden begraven" immers een bijzondere waarde.
Hij werd als theoloog vooral bekend door zijn geschrift "De ontemptu mundi" [over de verachting van de wereld]. Hij was een geniaal heerser, die het pausdom op het toppunt van zijn macht bracht. Hij breidde de Kerkelijke Staat uit. Zijn hoge opvatting van het pausschap moest met de kerkelijke politiek van diverse vorsten in botsing komen.
De omschrijving van Malachias slaat op de beroemde familie van de Conti, waarvan de Conti di Segni een tak vormden.
Chris De Bodt
06-09-2010
6 september 2010
6 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 28]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's gebedsleven
Janice: Leidde de Gezegende Moeder u van in de beginne naar het vasten? Mirjana: Ja. Ze vroeg mij en de anderen om s vrijdags te vasten. Later vroeg ze de hele wereld om s vrijdags te vasten. Nu vraagt ze ons ook om op woensdag te vasten. Ze zegt ons dat als we speciale dingen echt nodig hebben, die weldadig zijn voor onze zielen, we drie dagen per week moeten vasten.
Janice: Waarom is vasten zo weldadig? Ivanka vertelde dat vasten ons van dingen bevrijdt ... van dingen die ons bezig houden, ons beklemmen. Mirjana: Vasten is een soort van zuivering. Het is ook een soort van discipline. Het laat ons toe om de waarde van onze vrije wil en de conditie van ons lichaam te ervaren. Als we in staat zijn te vasten, weten we echt wie de leiding heeft van ons lichaam.
Janice: Mirjana, Eerwaarde Slavko [Barbaric, de spirituele leider van de zieners] heeft gezegd dat de vasten een geschenk is van de genade. Ervaart u dat? Mirjana: Natuurlijk. Ik bid en vraag om de genade om te kunnen vasten.
Janice: Als u niet bidt, wat gebeurt er dan, Mirjana? Mirjana: Als ik niet bid ben ik niet in staat om te vasten.
Janice: Zelfs nu, Mirjana? Mirjana: Oh, ik moet nu meer bidden dan vroeger.
Janice: Bleef de Gezegende Moeder verschijnen om het even waar u was? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
De vijfde dag moesten we vroeg uit de veren, eerst nog ontbijten en dan samen met de andere bedevaarders nog afscheid gaan nemen van het beeld van de Gospa om daarna terug naar België te vertrekken. In Kroatië kwamen we in een zwaar onweer terecht, we konden niet sneller dan 30 km per uur rijden toen we de Karawankel tunnel naderde. We zagen een caravan tegen de rotsen liggen en een beetje verder een gekantelde paardenaanhangwagen, de arme diertjes stonden te bekomen op de rijweg.
We hadden afgesproken om beurtelings te rijden zodat de chauffeur telkens uitgerust achter het stuur zat. In Oostenrijk kregen we nog gratis en voor niets een sneeuwstorm op ons dak en dit begin september. Mooie witte landschappen zoals we die zien op de kerstkaartjes konden we bewonderen, voor de chauffeur van het moment was het wel minder prettig. Het waren 2 lange dagen, maar we zijn veilig thuis geraakt en om middernacht konden we dan onze vrouwtjes oppikken in rijkevorsel, waar de eindbestemming van de bus was.
Tot slot nog even dit: tijdens onze fietstocht waren de automobilisten zeer vriendelijk, velen van hen staken de duim omhoog en als ze moesten passeren werd dit in een grote boog om ons heen gedaan. Behalve één auto niet, je mag drie keer raden, ik geef je nog een tip mee "je komt ze overal tegen." Inderdaad die éne automobilist die ons rakelings voorbij scheurde was een Nederlander. Het was een mooie ervaring, en ik zou dan dit verslag nog graag afsluiten met een tekst die Priester Frans nog schreef.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Na "Concepción, Chili" nu "Christchirch, Nieuw Zeeland" [Beide benamingen verwijzen naar Christus] [Medjugorje, 2 september 2010]
Wederopbouw zal meer dan een jaar duren
De wederopbouw van de door een aardbeving vernielde binnenstad van het Nieuw-Zeelandse Christchurch, zal minstens een jaar duren. Dat verklaarde minister-president John Key. De civiele bescherming gaat ervan uit dat meer dan 500 handelsgebouwen zijn beschadigd. Tot 20 procent van de huizen zouden onbewoonbaar zijn.
ervoor en erna
Burgemeester Bob Parker zei dat zowat 90 procent van de inwoners opnieuw stroom hebben. De watervoorziening blijft een groot probleem, gezien de minstens 200 onderaardse leidingbreuken.
Bij de aardbeving met een magnitude van 7,1 die zaterdagmorgen plaatsvond, kwam een persoon om het leven en vielen verscheidene gewonden. De zwaarste aardbeving in Nieuw-Zeeland van de voorbije 90 jaar heeft gebouwen, bruggen en straten beschadigd. De stad op het zuidelijke eiland heeft de noodtoestand uitgeroepen. Die zou nog enkele dagen van kracht zijn. Tot vanmorgen werden meer dan 30 grote nabevingen geteld.
De aarde in Nieuw-Zeeland beeft bijzonder heftig. Twee grote aardplaten botsen er op elkaar. Volgens seismologen vinden er tot 15.000 aardbevingen per jaar plaats, maar zijn er hooguit 150 daarvan voelbaar. De tot nu zwaarste aardbeving trof in 1931 de stad Napier op het noordelijke eiland. Toen overleden meer dan 250 mensen.
Mooi detail om weten: op 30 en 31 augustus was Vr. Ermelindo in Christchurch aanwezig met de relieken van Pater Pio. Vr. Ermelindo reist momenteel de wereld rond met de relieken van Pater Pio.
Vr. Ermelindo met de relieken van Pater Pio
4. Melbourne, Australië: noodtoestand afgekondigd na hevige overstromingen [Medjugorje, 2 september 2010]
Zuid-Australië is getroffen door de zwaarste overstromingen in vijftien jaar. De watersnood werd officieel uitgeroepen tot ramp. De schade wordt voorlopig geraamd op meer dan tien miljoen Australische dollar. In Melbourne, de hoofdstad van de deelstaat Victoria werd de noodtoestand afgekondigd.
Meer dan 250 huizen zijn er ondergelopen en ruim veertigduizend gezinnen zitten er zonder elektriciteit. Het ergste is nog niet voorbij. De overstromingen kunnen nog dagen aanhouden. Vooral de regionale steden Shepparton en Horsham lopen nog gevaar. Honderden gezinnen houden de adem in. De oevers van de grootste rivieren in Vicotria staan immers op het punt te bezwijken door de aanhoudende regens in het noordelijk en westelijk deel van de staat. Inwoners wordt gevraagd om flessen drinkwater te gebruiken en water te koken.
De Verzekeringsraad van Australië heeft de overstromingen officieel erkend als ramp en rekent voor dat de schade minstens tien miljoen Australische dollar (7,1 miljoen euro) zal bedragen. Premier John Brumby van Victoria waarschuwt de inwoners. "Er wordt nog meer regen verwacht voor woensdag en donderdag. Ik vrees dat het ergste nog moet komen. Intussen zijn 250 huizen ondergelopen en dat aantal zal alleen maar toenemen", voorspelt Brumby. "De overstromingen zijn een verschrikkelijke gebeurtenis en het zal weken duren voor alles opgekuist is".
Intussen zitten ook 40.000 gezinnen zonder stroom. Honderdvijftig extra agenten zijn naar de zwaarst getroffen gebieden gestuurd om hulp te bieden, net als vijftig soldaten.
5. Honderd reddingswerkers vermist na modderstroom in Guatemala [Medjugorje, 2 september 2010]
In Guatemala zijn tot honderd mensen vermist na aardverschuivingen op een grote rijksweg. Tientallen mensen probeerden een door een modderstroom getroffen bus uit te graven toen een tweede aardverschuiving de reddingswerkers trof.
Er zijn al zeker 42 mensen omgekomen door modderstromen en overstromingen in het Midden-Amerikaanse land. Guatemala wordt al wekenlang geteisterd door zware regenval, en reddingsdiensten evacueerden al ruim 5.300 mensen.
Nog meer dan 26.000 inwoners worden nog bedreigd door de aardverschuivingen, schatten hulpverleners. President Alvaro Colom heeft de noodtoestand uitgeroepen.
6. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 2]
Om dit te doen het volgende:
Plaats jezelf in de aanwezigheid van God en beeld je in dat God en de Gezegende Moeder naar jou kijken.
Beeld je in dat jouw engelbewaarder zich aan je rechterzijde bevindt, jouw Wees Gegroeten meeneemt [als ze echt goed gebeden zijn] en ze gebruikt als rozen om kronen voor Jezus en Maria te maken.
Gedenk dat aan je linkerzijde de duivel klaar staat om zich op elke Wees Gegroet te storten die in zijn richting komt en het in zijn boek van de dood opschrijft, als ze niet gebeden zijn met aandacht, vroomheid en eerbiedwaardigheid.
Denk eraan om elk tientje aan te bieden ter ere van één van de mysteries en tracht in je geest een voorstelling te vormen van Jezus en Maria in verband met dat mysterie.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
7. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 223]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Het schudden van de aarde was zo hevig, dat de vuurpotten wankelden en de vlammen heen en weer sloegen. Toen de wachters dit gezien hadden vielen zij als bedwelmd tegen de grond. Zij lagen in de verwrongen houding en star, gelijk doden. Cassius zag alles vol glans. Snel zijn verbijstering overwinnend, trad hij toe op het graf, betastte door de op een kier geopende deur, de ledige hulsels en maakte zich gereed om aan Pilatus mee te delen wat gebeurd was. Even nog bleef hij ter plaatse, om te zien of er verder niets zou gebeuren, want hij had wel de aardbeving waargenomen, had de engel gezien, die de steen wegschoof en er bovenop ging zitten, had het ledige graf betast, maar Jezus had hij niet voor ogen gekregen. Gedeeltelijk van Cassius, gedeeltelijk van de wachten vernamen de discipelen hoe het er aan toe was gegaan.
Op het moment dat de engel naar het graf wederging en de aarde ginder beefde, zag ik de verrezen Heer verschijnen aan Zijn moeder, op de Calvarieberg. Hij was onbeschrijfelijk mooi, waardig en glorierijk. Terwijl Hij voortschreed, wapperde een tip van Zijn kleed, als was er een wijde mantel om Zijn leden geslagen, speels in de lucht en blauwachtig-wit glanzend, gelijk rook in de zonneschijn. Zijn wonden waren zeer groot en blinkend. Men kon gemakkelijk een vinger leggen in de wonden van de handen. Zij vertoonden de figuur van de drie gelijke driehoeken die samenkomen in het middelpunt van een cirkel. Uit het midden van het hand liepen stralen naar de vingers toe. De zielen van de aartsvaders bogen diep voor Jezus moeder, tot wie de Heer iets zei van "elkaar weerzien," dat ik vergeten ben. Hij toonde haar Zijn wonden, en toen zij neerzonk om Zijn voeten te kussen, greep Hij haar hand, hief haar van de grond en verdween.
In de verte zag ik de vuurpotten zwakjes flakkeren bij het graf, in het Oosten, aan de hemel boven Jeruzalem, een witte lichtstreep.
8. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 223]
Preken
Aan het gebed gehoorzaamt alles
Het gebed broeders, is niet alleen een doeltreffend, maar zelfs een absoluut noodzakelijk middel om de vijanden van ons zielenheil te overwinnen. Ge kunt alle heiligen tot voorbeeld nemen: zij stelden zich er niet mee tevreden de vijanden van hun zielenheil voortdurend te bestrijden en alles te ontvluchten wat hen in de verleiding zou kunnen brengen. Neen, hun hele leven lang hebben ze bovendien gebeden en niet alleen overdag, maar ook met hele nachten. We kunnen over onszelf waken, broeders, over alle roerselen van ons hart, we kunnen alle gelegenheden tot zonde angstvallig vermijden, maar als we niet bidden, als we niet onophoudelijk onze toevlucht nemen tot het gebed, blijven alle andere middelen uiteindelijk zonder resultaat en zullen we vroeg of laat toch overwonnen worden. We zien immers dat er in de wereld tal van gelegenheden zijn die we eenvoudig niet kunnen ontlopen. Kan een kind bijvoorbeeld het gezelschap van zijn ouders vermijden, wanneer ze het slechte voorbeeld geven? Maar wat het wel kan doen is bidden en in het gebed zal het steun vinden.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 67]
Indrukken over de Eerste Verschijning
Op een dag, toen ik toonde hoe ongelukkig ik was over de vervolgingen die binnen en buiten onze familie bezig waren, probeeerde Francisco mij aan te moedigen met de volgende woorden: "Geef hier niet te veel om! Heeft Onze Lieve Vrouw niet gezegd dat wij veel te lijden zullen krijgen, tot eerherstel van Onze Heer en Haar eigen Onbevlekte Hart en voor alle zonden waardoor Zij beledigd worden? Zij zijn bedroefd en als wij Hen kunnen troosten met onze lijden, dan moeten wij allen heel gelukkig hiervoor zijn."
Toen we een aantal dagen na de eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw aan de weide kwamen, klom hij naar de top van een steile rots en riep tot ons: "Kom mij niet achterna. Laat me hier bovenaan alleen." "Al goed," en ik ging met Jacinta op vlinders jagen. Van zodra we er een hadden gevangen, maakten we een offer door hem te laten vliegen en we schonken nooit verder aandacht aan Francisco. Tegen de middag misten we hem en gingen hem roepen: "Francisco, komt u niet mee eten?" "Neen, eet u maar." "En om de Rozenkrans te bidden?" "Dat wel, maar dan later. Roep mij later opnieuw." Toen ik hem opnieuw ging roepen, zei hij: "Kom naar hier en bid samen met mij." Wij klommen naar de top, waar wij drieën amper ruimte hadden om te knielen. Ik vroeg hem: "Maar waar bent u al die tijd geweest?" "Ik denk na over God, die bedroefd is vanwege de vele zonden! Kon ik Hem maar geluk schenken!" Op een dag begonnen we samen een lied te zingen over de serra:
Ah! tra la la la, Tra la la la! In dit leven zingt iedereen. En wie zingt er beter dan ik? De herderin aan de Serra? Er is het mooie tjirpen van de goudvink Die mij wakker komt maken, Van zodra de zon opkomt. De bramen komen tot leven met dit lied. De kerkuil schreeuwt tijdens de nacht En wil mij schrik aanjagen, Het meisje zingt in het maanlicht Terwijl vrolijk het kaf van het koren wordt gescheiden. De nachtegaal op het weideland Vult zijn hele dag met zingen. De tortelduif zingt in het woud, Zelf het boerenpaard zingt een lied! De Serra is een tuin vol rotsen, De hele dag lachend. Dauwdruppels glinsteren en stralen, En schitteren glanzend langs de heuvelkant.
We zongen het in een keer door en gingen het herhalen, toen Francisco ons onderbrak: "Laat ons niet langer zingen. Sinds ik de Engel en Onze Lieve Vrouw zag, heb ik niet meer zon verlangen om te zingen."
Vertaling: Chris De Bodt
10. Solomon [5/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 274]
Men zag haar ook boven een Koptisch Orthodoxe Kerk in het Egyptische Zeitoun, waar tijdens de volgende paar jaar meer dan een miljoen mensen van alle godsdiensten, inclusief voormalig president Abdul Nasser, haar zouden zien.
Het waren de jaren zestig. Het was tijd voor de seksuele revolutie. Het was tijd voor elke soort van rebellie. Van 1966 tot 1969 was het de tijd van de rock, drugs en liefdesfestivals zoals Monterey en Woodstock. Het was tijd voor wilde ontucht en de razernij van wellust en egoïsme die tot abortus leidde. Volgens Moeder Theresa was nucleaire oorlog het resultaat van abortus.
Vallend vuur? In 1969 zag men het profiel van de Maagd op een foto van een paddenstoelenwolk boven het testeiland Moruroa in de Stille Oceaan. Het werd gevormd door rook, samen met de miraculeuze afbeelding van Jezus op het Kruis.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 170]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Weigering van een afwijking
"Na lang aarzelen," zei hij, bracht Broeder Roger aan de duizenden jongeren in de kerk verzameld, een diepe eer aan de priesters: "In naam van Christus, laat ze niet over aan eenzaamheid, geef hen uw vertrouwen." Hij nodigde de jongeren ook uit om een beroep te doen op het ministerie van verzoening van de priesters. Nu het sacrament van de biecht in vraag wordt gesteld door sommige priesters en theologen, voer Broeder Roger eens te meer stroomopwaarts. Er moet gezegd dat in die periode na pater Damien, franciscaan, Broeder Roger beroep deed op een andere tachtigjarige katholieke priester, de eerwaarde Buisson, pastoor in Culles-les-Roches.
Echter werd niets bekend over de crisis die Taizé doormaakte na deze bijeenkomst. De vieringen op Paaszondag brachten diepe verwarring in de kleine franciscaanse fraterniteit van Taizé die weldra tot een discrete breuk leidde maar aan beide kanten veel pijn deed. Pater Louis Coolen, stichter van deze fraterniteit haalde dit gebeuren slechts een kwart eeuw later aan in een boek dat weinig ophef maakte.
Twee Eucharistievieringen werden voorzien: s morgens een protestantse viering door de Broeders van Taizé en s namiddags een katholieke viering door de franciscanen. In de twee vieringen was veel volk. De jonge katholieken of protestanten hadden om het even in de een of andere gecommuniceerd, of in beide! Alleen de Broeders van Taizé hadden niet gecommuniceerd in de katholieke mis. Deze massale intercommunie stoorde de Broeders franciscanen. Pater Louis Coolen vertelde: "Tijdens de avond, in de fraterniteit, rijzen de vragen. We zijn hier om te getuigen over al wat we samen in het geloof kunnen beleven, maar ook over wat voor de katholieken verboden blijft. De Broeders en wij zelf hebben die grenzen gerespecteerd. Maar de menigte, grotendeels katholiek, heeft ze overschreden. Is onze verbintenis aan de zijde van de Broeders nog begrepen? Stemmen we niet in, door onze aanwezigheid, met een verwarring die voor Rome een afwijking is?"
Is in de Gemeenschap van Taizé, met nu katholieke leden, een franciscaanse aanwezigheid nog nodig en zal ze de Gemeenschap van Taizé niet verhinderen in haar eigen evolutie? Broeder Louis Coolen nam die avond de beslissing om Taizé te verlaten, wat hij deed in juli. De anderen vertrokken later.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gamaliël de Oudere [deel 2]
Gamaliël behoorde tot de Farizeeën en voorts tot de "School van Hillel." Hij stelde belangrijke hervormingen vast in het joodse recht, waaronder een verbetering van de juridische positie van de vrouw. Zijn kleinzoon Gamaliël II was eveneens een vooraanstaand joods theoloog.
Gamaliel stond bekend voor zijn humanisme en de aandacht die hij aan de vrouw besteedde. Zo stond hij het hertrouwen van een weduwe toe van zodra een enkele getuige de dood van haar echtgenoot kon bevestigen. Gamaliel de Oudere was graag gezien door de auteurs van het Nieuwe Testament. Ze stelden hem voor als de leermeester die Sint Paulus de Thora had aangeleerd in Jeruzalem en eerden ook zijn steun aan de apostelen bij hun ondervraging voor het Sanhedrin. Steunend op de rampzalige voorbeelden van Theudas en Judas de Galileër trachtte Gamaliel aan te tonen dat de bewegingen die God niet goedkeurde vanzelf verdwenen, om zo het gerecht te overtuigen de apostelen vrij te laten en de Voorzienigheid de laten zorgen voor het lot van de nieuwe religieuze partij.
Er wordt tijdens de volgende dagen verder ingegaan op Gamaliël de Oudere en wat over hem af te leiden valt uit het Nieuwe Testament, want Gamaliël de Oudere was de leraar van de Heilige apostel Paulus.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matts vriend, John OCallaghan, ontving één van deze boeken waarin Matt op het schutblad deze bedachtzame woorden had geschreven: "Van drie dingen kan ik niet ontsnappen: het oog van God, de stem van het geweten, en de slag van de dood. Let op wat je zegt in gezelschap. Let op wat je doet bij je familie. Let op wat je denkt wanneer je alleen bent." In een ander boek schreef Matt: "In het gebed spreken we tot God, in spirituele lezingen en preken spreekt God tot ons."
Toen de oude Matt volledig door de nieuwe was vervangen, werd hij beschreven als een man die steeds goed geluimd was en steeds vriendelijk was tegenover iedereen. Zijn gewoonlijke begroeting was "God zij met u," en men hoorde hem vaak lofzangen zingen. Er was geen luxe in zijn kamer die redelijk kaal was, met uitzondering van zijn plankenbed, een stoel, een tafel, een kruisbeeld en een aantal heilige afbeeldingen. Doorheen zn leven droeg Matt enkel de kleren die hij kreeg. Raphaël OCallaghan, die Matt goed kende, zei: "Er was niets opvallends of indrukwekkends aan het voorkomen van Matt Talbot. In het dagelijkse leven was hij een alledaagse werkman, armoedig gekleed, maar proper. Hij was iets kleiner dan middelbare grootte, en mager en pezig gebouwd. Zij manier van stappen was los, met lange stappen. Hij leek steeds in gedachten verzonken, maar niet bezorgd."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 112]
Aan pater Cluzel
Lourdes, 24 april 1864 J.M.J.
Zeer eerwaarde Pater,
Ik wil de brief van mijn geliefde zuster Gilberte niet laten verzenden zonder u enkele woorden te schrijven, al is het alleen maar om te zeggen dat wij de noveen gehouden hebben voor u en voor mijn geliefde Moeder Madeleine. Mijn lieve Moeder is zo welwillend geweest toe te staan deze noveen bij de gezegende Grot te beginnen en te besluiten. Thans zetten wij ons gebed speciaal voor u voort, opdat de Onbevlekte Maagd u van een goede gezondheid zou laten genieten om nog lang veel goeds te doen.
Sta mij toe, zeer eerwaarde pater, mij in uw gebeden aan te bevelen als ook in die van de gehele communiteit, want dat heb ik wel nodig.
De lieve Moeder en alle zusters van Lourdes drukken mij op het hart om u te zeggen dat de trein doorrijdt tot Tarbes en dat zij uw komst vol ongeduld tegemoet zien. Mijn zuster Gilberte heeft hun dikwijls verteld dat u van plan bent om onze bergen te bezoeken, die zo lieflijk zijn.
In afwachting van uw komst, zeer eerwaarde pater, vraag ik u het respect te ontvangen van iemand die gelukkig zou zijn u te leren kennen,
Bernadette Soubirous
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: Comes Signatus [Een getekende graaf]
Innocentius III [1198-1216]
Echte naam: Lotario Dei Conti di Segni [Anagni, 1160/61 - Perugia, 16 juli 1216] [1/2]
Innocentius III was paus van 8 januari 1198 tot zijn overlijden op 16 juli 1216. Hij studeerde theologie in Parijs en waarschijnlijk ook korte tijd recht te Bologna. Hij werd door zijn oom Paus Clemens III in 1190 tot kardinaal gewijd.
Innocentius III is bekend voor zijn strijd tegen de Katharen, het uitroepen van de dramatisch verlopen Vierde Kruistocht van 1204 en het bijeenroepen van het Vierde Lateraans Concilie in 1215. Hij excommuniceerde de Engelse koning Jan zonder Land en hij dwong de Franse koning Filips II zijn vrouw Ingeborg, van wie hij gescheiden was, terug tot zich te nemen. Het bekendst is Innocentius ingreep in de Duitse troonstrijd tussen de Welf Otto IV van Brunswijk en de Stauf Filips van Zwaben. Hij verdedigde zijn opperheerschappij over Sicilië en trad op als scheidsrechter in de hele christenheid. Hij organiseerde de vierde kruistocht [1202-1204]. De paus erkende het keuzerecht van de Duitse keurvorsten. maar stond op zijn recht de gekozen kandidaat te keuren, of deze nl. door de paus tot keizer kon worden gezalfd.
Aanvankelijk steunde hij Otto. Toen Otto echter Sicilië binnenviel, excommuniceerde hij hem [1210 en 1211] en erkende hij de jeugdige Frederik II [zoon van keizer Hendrik VI], over wie hij sinds 1198 voogd was, als kandidaat [1212]. Hij bleef steeds werkzaam voor de hereniging met de Oosterse Kerk. Hoogtepunt en eindpunt van zijn pontificaat was het algemeen concilie van 1215 [Lateranen IV].
In Dante's Paradiso [XI. 92-93] prijst Thomas van Aquino hem om de eerste goedkeuring van de minderbroedersregel. Verder steunde hij onder andere de opkomende bedelorden, met name Franciscus van Assisi en de Franciscanen, maar ook Dominicus Guzman bij diens stichting van de Dominicanen.
Chris De Bodt
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 20 september [zie rubriek gebeden].
Henk
03-09-2010
3 september 2010
3 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 27]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's gebedsleven
Janice: Leidde de Gezegende Moeder u vanaf het begin tot een dieper gebedsleven? Mirjana: Ja.
Janice: Vicka en Marija, in feite alle zes de zieners, hebben verklaard dat de Gezegende Moeder op een speciale wijze aanwezig is als we bidden. U, allen, hebt telkens weer verklaard dat de Gezegende Moeder ons vraagt om vuriger te bidden. Dat vraagt ze van ons om haar aanwezigheid tijdens het gebed te ervaren. Dat vraagt ze van ons om de aanwezigheid van de hemelse rechter, al de engelen en de heiligen, te ervaren als we bidden tot God, onze Vader. Ze zegt ons: "Bid mijn kinderen, en Ik zal bidden met u." Hoelang duurde het om aan dergelijke soort van les te beantwoorden, Mirjana? Mirjana: Onmiddellijk als de Gezegende Moeder met mij bad, kon ik een kracht in mijn gebedsleven waarnemen die ik niet alleen had.
Janice: Hoe is uw gebedsleven nu, Mirjana? Mirjana: Om het even wanneer ik nu bid, hoor ik de Gezegende Moeder met mij in mijn hart bidden. Ik voel haar aanwezigheid. Feitelijk voel ik altijd haar aanwezigheid rond mij.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Opnieuw een olieboorplatform ontploft in de Golf van Mexico
Maria's woorden van gisteren te Medjugorje waren amper uitgesproken
Aan President Obama:
Mijnheer de President,
U bent gisteren begonnen aan de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen. In deze bijzondere tijden zal de Heer in geen geval toelaten dat één stuk grondgebied van de hoofdstad, noch van enig ander gebied van Israël zal worden toegegeven. U hebt vandaag uw waarschuwing gekregen. Waarom luisteren naar vet- en overbetaalde adviseurs, met belangen overal in de indrustrie. Zij luisteren niet naar de stem van God. Zij luisteren alleen naar de stem van de macht en het geld, net zoals alle anderen die op macht belust zijn. Orkaan Danielle [mijn rechter is God] is voorafgegaan en nu het wordt ernstig: Maria's boodschap van gisteren laat niets aan de verbeelding over, maar onze vrees is terecht als we een vermoeden hebben dat u de kaart zult trekken van uw vet- en overbetaalde adviseurs, die alleen de olie-dollars zien blinken voor hun ogen, en u zullen doen kiezen voor toegevingen van Israël, met alle gevolgen vandien.
Welterusten, Mijnheer de President
In de Golf van Mexico heeft zich gisteren, 130 km uit de kust van Lousiana, een ontploffing voorgedaan op een olieboorplatform, gevolgd door brand, zo heeft de VS-kustwaacht gemeld.
Er waren dertien werknemers aan boord en allen kwamen ze in het water terecht, maar volgens CNN zijn ze alle dertien gered en is er slechts één gewonde. Zeven helikopters, twee vliegtuigen en en vier schepen zijn onderweg, aldus CBS News. De oorzaak van de ontploffing op het platform van Mariner Energy is nog onbekend.
Intussen heeft zich een olievlek van 1,5 kilometer lengte ontwikkeld, meldt de kustwacht. Eerder had de eigenaar van het platform, Mariner Energy, meegedeeld dat "geen enkele vorm van vervuiling" waarneembaar was na de explosie.
Volgens het ABC News bevindt het ontplofte platform zich ten westen van Deep Horizon van BP dat tengevolge van een explosie een enorme milieuramp heeft veroorzaakt.
Patrick Cassady, de woordvoorder van Mariner Energy, zegt dat de brand beperkt bleef tot de twee bovenste dekken. Ook zij hij dat het eerder een gewone brand betrof, geen explosie, noch een blowout, zoals bij Deepwater Horizon, dat op 20 april explodeerde. Deze uitspraak wordt echter fel betwist. Een gewone brand werpt immers geen dertien mensen overboord.
Het blijft voorlopig afwachten of er geen pijpleidingen zijn getroffen, zoals bij Deepwater Horizon.
3. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
De volgende 4 dagen hebben we samen met de andere bedevaarders doorgebracht. Frans sliep s nachts in de mobilhome, je weet maar nooit natuurlijk. Er stond nog van alles op de agenda: we zouden ondermeer de Podbrdo beklimmen, de berg waar O.L. Vrouw voor het eerst verschenen is aan de 6 jongeren. Hier werden tijdens de tweede wereldoorlog 2.500 Kroaten, waaronder 500 vrouwen en kinderen afgeslacht door de Partizanen van Tito. Het was tussen de stenen naar boven klauteren. Daarnaast ligt de Krizovac, nog lastiger om te beklimmen. Velen staan vroeg op om deze berg te beklimmen omdat het overdag veel te warm is. Pelgrims doen dit wel eens blootsvoets. Een ventje van een jaar of acht zei dat er niets kan gebeuren omdat het heilige grond is, alhoewel grond, het zijn meer rotsen dan grond.
Ook het kinderdorp werd bezocht, dit werd opgericht door pater Slavko, en is er voor de oorlogswezen. België heeft er ook een huis gebouwd dat de naam Bethlehem meekreeg. De drugverslaafden worden ook bezocht, in dit afkickcentrum word er behandeld zonder medicijnen en met goede resultaten minder dan 10% hervalt.
Elke tweede dag van de maand heeft Mirjana, een van de ziensters, een gesprek met O.L. Vrouw. Soms ziet ze Haar ook. Dit wordt bijgewoond door duizenden pelgrims, tijdens de extase is het zo stil dat je zelfs een naald kunt horen vallen.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 1]
Als men zich schuldig maakt aan opzettelijke verstrooiing tijdens het gebed dan toont men een groot gebrek aan respect, vroomheid en godsdienstigheid. Het maakt onze Rozenkransgebeden onvruchtbaar en leidt ons tot zonde.
Hoe kunnen we van God verwachten om naar ons te luisteren als wezelf geen aandacht schenken aan wat we zeggen? Hoe kunnen we van Hem verwachten dat Hij blij is terwijl we in de aanwezigheid van Zijn enorme Hoogheid en geweldige Verhevenheid toegeven aan afleidingen zoals een kind dat achter een vlinder loopt? Mensen die dat doen verliezen Gods zegen, die verandert in een belediging/vloek omdat men Gods dingen onrespectvol behandelt: "Vervloekt is degene die Gods werk veronachtzaamt" [Jer. 48:10].
Natuurlijk kan men de Rozenkrans niet bidden zonder dat men onvrijwillige verstrooiingen heeft. Het is zelfs moeilijk om een Wees Gegroet te bidden zonder dat jouw verbeeldingskracht en fantasie je een beetje storen omdat het nooit stil is. Maar men kan het Wees Gegroet bidden zonder vrijwillige afleidingen en men moet zijn voorzorgen nemen om de onvrijwillige verstrooiingen te verminderen en uw fantasie te beheersen.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
5. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 222]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Ik zag de ziel van Jezus als een grote glans tussen twee krijgshaftige engelen [de vorige verschenen mij als priesters] en van een heel aantal lichtende wezens vergezeld, zwevend op Zijn heilig lichaam door de bovenwand van de rots. Het was alsof zij zich over Zijn lichaam heenboog en ermee versmolt, en ik zag thans de ledematen onder de lijkdoeken bewegen, zag het stralende, levende lichaam van de Heer, met Zijn ziel en godheid doordrongen, als het ware van opzij uit de hulsels treden, als steeg Hij daar op uit de zijdewonde. Dit gezicht herinnerde aan Eva, die uit Adams zijde te voorschijn trad. Alles was vol licht en glorie.
Vervolgens had ik een verschijning, alsof een monster zich naar boven wrong uit de diepte beneden het graf. Het richtte zijn slangenstaart omhoog en keerde zijn drakenkop grimmig tegen de Heer. Ik herinner mij dat het ook een mensenhoofd had. Ik zag meteen dat de verrezen Heiland een fijne, witte staf in de hand hield, waaraan een vaantje wapperde. De heer trad op de drakenkop en stootte drie maal met Zijn staf op de staart van de slag, en ik zag hoe zij telkens iets meer ineenkromp, iets meer verdween, tot eindelijk de drakenkop geheel in de grond was getreden en enkel het mensenhoofd er nog uitstak.
Ik heb dit beeld reeds vaak gezien bij de Verrijzenis en zag ook een dergelijke slag op de loer liggen, toen Maria ontvangen werd van de Heilige Geest. De hier verschijnende slang herinnerde mij aan het serpent in het Paradijs, maar was nog afschuwelijker. Ik meen dat dit beeld betrekking had op de belofte: "Het zaad van de Vrouw zal de kop van het serpent verpletteren." Het geheel scheen mij slechts een zinnebeeld te zijn van het overwinnen van de dood, want terwijl ik zag hoe de drakenkop in de grond werd getreden zag ik het graf van de Heer, lichtend, door de rots heen omhoogzweven. De aarde beefde en een engel, die er uitzag als een krijgsman en schittende als een bliksem, daalde van de hemel naar het graf, schoof de steen aan de rechterkant en ging er bovenop zitten.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 222]
Preken
Zorg dat ge de absolutie verdient
Wie werkelijk afstand doet van zijn zonden, zal hen niet alleen bewenen. Hij zal integendeel alles vermijden en ontvluchten wat hem opnieuw in de verleiding kan brengen. Hij is bereid om ieder lijden op zich te nemen, als hij maar niet hervalt in de zonden die hij zojuist heeft gebiecht. Kortom broeders, men moet een volledige verandering in ons op kunnen merken, anders hebben we de absolutie niet verdiend en is er alle reden om te veronderstellen dat we heiligschennis hebben gepleegd.
Maar, hoe weinig christenen zijn er helaas die je na de absolutie zon verandering ziet ondergaan ... Mijn God, hoe gemakkelijk wordt er onder ons heiligschennis bedreven ... Ach, als er van iedere dertig absoluties maar één goed was, hoe vlug zou de wereld dan bekeerd zijn!
Biechtelingen die geen spoor van berouw of boetvaardigheid vertonen, verdienen de absolutie immers niet. Hoe velen zie je niet meer terug, als je ze één keer hebt weggestuurd. Dat komt toch alleen omdat ze er niets voor voelen om zich te bekeren. Anders zouden ze hun biecht niet uitstellen tot volgend jaar Pasen en zouden ze integendeel al het mogelijke doen om hun leven te beteren en zich, zo nodig, telkens opnieuw met de goede God te verzoenen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 66]
Indrukken over de Eerste Verschijning
De Verschijning van Onze Lieve Vrouw dompelde ons nog meer onder in de sfeer van het bovennatuurlijke, maar deze keer op een meer zachtaardige manier. We bleven niet langer in vermoeidheid achter, maar in de plaats daarvan vulde de Goddelijke Aanwezigheid, die ons anders lichamelijk uitputte, achter in vrede en een overvloedige vreugde en voelden wij ons niet voorbehouden om er daarna over te praten wat er was gebeurd. Maar met betrekking tot het licht dat tot ons sprak, toen Onze Lieve Vrouw Haar handen opende, en alles wat met dat licht verband hield, hadden we een soort van innerlijke aandrang dat ons aan het zwijgen onderwierp.
Nadien vertelden we aan Francisco alles wat Onze Lieve Vrouw had gezegd. Hij was overgelukkig en drukte nog meer zijn geluk uit toe hij vernam van de belofte dat hij naar de Hemel zou gaan. Met de handen gekruist op de borst, zei hij: "O, mijn Lieve Vrouw! Ik zal zoveel Rozenkransen bidden als U wilt." En van toen af maakte hij er de gewoonte van om zich van ons te verwijderen. Hij zei dat hij een eindje ging wandelen. Toen wij hem riepen en vroegen wat hij aan het doen was, stak hij zijn handen op en toonde hij mij zijn Rozenkrans. Als we hem vroegen om mee te komen spelen en de Rozenkrans nadien te bidden, antwoordde hij: "Ik zal ook dan bidden. Herinnert u zich dan niet dat Onze Lieve Vrouw zei dat ik vele Rozenkransen moest bidden?" Bij een bepaalde gelegenheid zei hij tot mij: "Ik zag die verschijning van de Engel zo graag, maar ik zie nog liever Onze Lieve Vrouw. Waar ik nog het meeste van hield was om Onze Heer te zien in het licht van Onze Lieve Vrouw, dat onze harten binnendrong. Ik hou zoveel van God! Maar is hij diep bedroefd over de vele zonden. We mogen nooit meer een zonde begaan."
Ik heb reeds in het verslag over Jacinta gezegd, hoe hij het was die mij vertelde dat Jacinta onze overeenkomst had verbroken om niets te zeggen. Daar hij eveneens de mening was toegedaan dat de zaak moest geheim worden gehouden, zei hij bedroefd: "Toen mijn moeder me vroeg of Jacinta de waarheid vertelde, moest ik wel ja zeggen om niet te moeten liegen." Van tijd tot tijd zei hij: "Onze Lieve Vrouw heeft ons gezegd dat we zullen moeten lijden, maar daar geef ik niet om. Ik zal al het lijden dat Zij wenst doorstaan! Wat ik wil is naar de Hemel te gaan!"
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [4/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 273]
Geloof was de aarde redden. Geloof hield de arm der gerechtigheid tegen. Miljoenen bezochten Lourdes en Guadelupe, waar in 1921 een terroristenbom in de kerk het gebrandschilderd glas aan diggelen blies en een metalen kruisbeeld onder de afbeelding verwrong, maar de afbeelding en haar beschermende glas op miraculeuze wijze onbeschadigd liet.
Maria kon geen meer cruciale tijd uitgekozen hebben om haar aanwezigheid uit te breiden. Ze was de Moeder van de Kerk, waar ze in 1964 tot was uitgeroepen, en haar Kerk was in groot gevaar. Volgens Paus Paulus VI zelf, was de rook van Satan er binnengedrongen. Er was iets "onnatuurlijks" aan de hand. Er was plots desillusie doorheen het mystieke lichaam. De resultaten van Vaticaan II waren vervormd. Beelden van Maria werden uit kerken gehaald, het Heilig Sacrament werd minder belangrijk, en men stapte af van het krachtige gebed tot de H. Michaël.
Rook. Verwarring. Een verlies van geloof. Religieuze ordes, die ooit godvruchtig waren geweest, begonnen zich te verwereldlijken. Hoewel het nog niet zo erg was als in Avignon, was dat de richting die veel nonnen en priesters uitgingen. De biechtstoel? Die zou een bezemkast worden. Misdienaars? Niemand wilde nog dienen. Nonnen? Ze voelden zich plots griezelig in een habijt. Het is misschien om die redenen dat Maria van 1963 tot 1965 in een klooster in Saigon verscheen. Ze smeekte er niet enkel om trouw en geloof, maar ook om barmhartigheid, in een verschijning die een boodschap bracht van vrede en gepaard ging met een zonnewonder.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 169]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Weigering van een afwijking
De voorbereiding van het jongerenconcilie nam vier jaar in beslag. De voorbereidende sessies verzamelden steeds meer volk. De zomer na de afkondiging van het concilie bracht 7600 jongeren samen op de heuvel voor de verschillende sessies. Het jaar daarop, 1971, trachtte Broeder Roger de inschrijvingen te beperken voor de verzameling van Pasen: "We hebben al 2500 inschrijvingen en zijn verplicht om jongeren te weigeren. Deze vergadering is niet zo belangrijk als die van verleden jaar, vermits we nu maar samen Pasen vieren en de krachtlijnen van het komende jaar meedelen."
Uiteindelijk twee weken voor de bijeenkomst zijn er 6000 inschrijvingen uit een veertigtal landen waaronder, zeer discreet, jongeren uit de communistische Oostbloklanden! Nooit onthaalde Taizé zoveel volk ineens. De kerk van de Verzoening is te klein. Aan de raad van de Gemeenschap stelt broeder Denis, architect van de kerk, voor om de voorgevel af te breken en de kerk te verlengen met een grote tent op de esplanade. Dit voorstel kon Broeder Roger alleen maar met enthousiasme aanhoren, daar hij die niet van beton hield en de dynamiek van het voorlopige loofde. De voorgevel werd afgebroken en er werd beroep gedaan op mensen uit de circuswereld om dringend een enorme tent in wit en rood op te trekken.
Zowat 6500 jongeren van veertig nationaliteiten verzamelden met Pasen voor de tweede voorbereidende stap. Boodschappen van paus Paulus VI en patriarch Athenagoras moedigden de onderneming aan. Verder legden Broeder Roger en de organisatoren de richtlijnen vast: "Bewust worden van de onderdrukkingen. Onze krachten inzetten om de situaties waar de mens schachtoffer is te doorbreken. De voorrechten verwerpen." Al waren er toen een aantal bewegingen van tegenspraak die zich in die uitspraak terugvonden, hield Broeder Roger het niet bij goede voornemens en een vurige inzet. Door een pedagogie van begeleiding zocht hij steeds de jongeren andere doelstellingen aan te reiken, deze van het geloof en de Kerk.
Zo deed hij in de morgenviering van Pasen 1971 onverwachts een oproep tot de jongeren opdat ze de verwarde of tot uittreden geneigde priesters zouden ondersteunen. De crisis van het priesterschap veroorzaakte inderdaad veel opgaven. Volgens de Vaticaanse statistieken verlieten tussen 1964 en 2004 70000 priesters hun ministerie met als hoogtepunt de jaren 1970.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gamaliël de Oudere [deel 1]
Als kleinzoon [of misschien zoon] van van de beroemde wetgeleerde Hillel de Oude, genoot de farizeeër Gamaliel de Oudere een grote reputatie tijdens de eerste helft van de eerste eeuw van ons tijdperk. Hij was een Joods geleerde die overleed omtrent 88 na Chr. De rabbijnse literatuur kent hem brieven toe die op de Tempelberg zijn gedicteerd en bestemd waren voor de Joden van Galilea en het zuiden in Babylon en Medië en die gingen over complexe kwesties als het tiencentstuk en het schrikkeljaar.
Hij was een kleinzoon van de beroemde joodse wetsgeleerde Hillel de Oude. Ten tijde van keizer Caligula [37-41] was Gamaliël voorzitter van het Sanhedrin, het joodse hooggerechtshof dat recht sprak in godsdienstige en burgerlijke zaken en als hoogste [door de Romeinen erkende] autoriteit in Judea gold.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matt ging wekelijks naar de biecht in Clonliffe, en spendeerde een lange tijd aan het terugbetalen van zn schulden die hij tijdens de jaren die hij dronk had opgestapeld. Hij zocht zelfs jarenlang in de armentehuizen van Dublin naar de vioolspeler van wie hij de viool had gestolen, zodat hij hem de prijs van de viool kon terugbetalen. Toen hij hier niet in slaagde, gebruikte hij het geld voor Missen ten voordele van het welzijn van de ziel van de vioolspeler.
Tijdens de eerste jaren van zijn bekering, verzamelde Matt boeken over godsdienstige onderwerpen. Vermits hij een pover onderricht had genoten, moet het moeilijk geweest zijn voor Matt om deze boeken te lezen, tenminste tot hij enige vaardigheid ontwikkelde. Zijn selectie van boeken toonde duidelijk aan dat hij begeleid werd door een vurige en ongewoon scherpzinnige priester, die zelf een man van grote spiritualiteit en diep gebed was. Al deze boeken, waarin veel van Matts notities staan, worden heden bewaard in het huis van de aartsbisschop in Dublin. Onder de boeken bevind zich een zakboekuitgave van het Nieuwe Testament, waarvan men denkt dat Matt het lange tijd met zich meedroeg. Als gevolg van het lezen van talrijke biografieën, ontwikkelde Matt een grote devotie voor de H. Theresia van Avila, de H. Theresia van Lisieux, en de H. Catharina van Siena.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 111]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 22 augustus 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
Ik vraag u mij te verontschuldigen voor de vertraging waarmee ik u schrijf: denk niet dat het uit onverschilligheid is. Zeker niet!, want ik dacht er elk moment aan. Ik had er liever niet zo vaak aan gedacht, vooral omdat het toch niet kon. Ook op school heb ik al enige tijd niets kunnen doen: alles wat ik doe, is pelgrims ontvangen van 's morgens tot 's avonds. Daarom gebruik ik het moment dat ik nu heb, om enkele regels te schrijven.
O wat zou ik gelukkig zijn, Zeer Eerwaarde Heer, u hier in Lourdes te zien, vooral als u kon blijven. Ik zal bidden tot de goede God en de heilige Maagd om u te laten weten of u hun kluizenaar moet worden. Ik zou wel hetzelfde als u willen doen, want het put me uit om zoveel mensen te moeten zien. Bid voor mij, vraag ik u, dat God mij spoedig opneemt te midden van zijn bruiden, want dat is mijn grote, zij het onwaardige verlangen.
Ik weet niet hoe ik u voldoende bedanken kan voor al het goede dat u mij geeft, vooral dat u mij en mijn familie elke dag gedenkt bij het Offer van de Heilige Mis. Ik ben u er zeer erkentelijk voor, Zeer Eerwaarde Heer.
Van mijn kant vergeet ik u in mijn zwakke gebeden evenmin. Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven: zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie; hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
Ik was aangenaam verrast, Zeer Eerwaarde Heer, toen ik uw vereerde brief opende en uw geliefde portret aanschouwde. Ik weet me van vreugde geen raad. Ik heb het heel wat keren bekeken sinds ik het ontvangen heb, maar helaas moet ik me tevreden stellen met het te bekijken. Ik weet eigenlijk niet hoe ik u mijn erkentelijkheid kan betuigen en bedanken voor de toezending ervan.
Ik zal doorgaan met bidden tot de persoon voor wie u mij vraagt te bidden. Wees zo vriendelijk haar te vragen of ze de liefde kan opbrengen een deel van haar lijden aan de Heer op te dragen voor mij. lemand heeft mij verzocht u te vragen of u zo barmhartig wilt zijn om een collecte te houden voor een gezin dat volgens het verhaal van deze persoon in ongelukkige omstandigheden verkeert. Zij heeft mij verboden om haar naam te noemen, maar ik weet dat u haar kent, omdat u verscheidene keren over haar gesproken hebt en u haar reeds geruime tijd kent naar haar eigen zeggen. Ook vroeg ze mij u te zeggen, of u het wou doen en als u iets mocht ontvangen, de coupon naar mevrouw Forel te sturen. Misschien dat u het begrijpt, maar laat het niet blijken, vraag ik u, want dat heeft ze me op het hart gedrukt.
Heel mijn familie draagt me op om u allerlei dingen te zeggen en sluit zich aan bij mijn verzoek aan u om hen niet te vergeten in uw dringende gebeden. Ik beëindig mijn krabbels met u een goede gezondheid toe te wensen. Ik vraag u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: De [Ex] Rure Bovensi [Uit het oude runderen gebied] [2/2]
Celestinus III [1191-1198]
Echte naam: Giacinto Bobone
Gezien hij geen priester was, werd hij na zijn keuze, op 13 april 1191, onmiddellijk tot priester gewijd en daags daarop tot bisschop om dan geïnstalleerd te worden als paus. Met zijn steun werd Tusculum, dat in een concurrentiestrijd met Rome gewikkeld was, in 1191 met de grond gelijk gemaakt. Waarschijnlijk heeft hij een goed leven gehad, want hij werd geboren in de rijke familie Orsini. De familie Orsini was een van de meest invloedrijke adellijke families uit middeleeuws en renaissance Italië, en bezat grote landgoederen in Hongarije. Volgens de familielegende waren de Orsinis verwant met de Bobonis. De eerste leden van de familie droegen dan ook de dubbelnaam Orsini-Bobini.
De omschrijving van Malachias verwijst hoogstwaarschijnlijk naar de Basilica di Santa Maria in Cosmedin, waar hij tot paus werd verkozen. Deze kerk bevindt zich in het gebied Forum Boarium. een oud marktplein in Rome. Het is het oudste forum van Rome en ligt op het kruispunt van enkele belangrijke wegen uit de oudheid. Forum Boarium betekent letterlijk "Rundermarkt" [Runderen=Bovini] en dit was de plaats waar in het oude Rome de veemarkt werd gehouden. Het forum is gelegen op een vlak stuk land aan de Tiber tussen de heuvels Capitolijn, Aventijn en Palatijn. Nadat hier oorspronkelijk een doorwaadbare plaats in de Tiber was geweest, werden hier de eerste bruggen van Rome gebouwd. Een oude en belangrijke haven van de stad, de Portus Tiberinus, lag ook aan het forum.
Chris De Bodt
02-09-2010
2 september 2010
2 september 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen
"Lieve kinderen, Ik bevind Mij naast u omdat Ik u wens te helpen om de beproevingen te doorstaan die deze tijd van zuivering voor u plaatst. Mijn kinderen, één ervan is het niet vergeven en het niet vragen om vergeving. Elke zonde beledigt de Liefde en verwijdert er u van, en de Liefde is Mijn Zoon. Daarom, Mijn kinderen, indien u met Mij wenst te wandelen naar de Liefde van God toe, moet u leren om te vergeven en om vergeving te vragen. Dank u."
Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)
01-09-2010
1 september 2010
1 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 26]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Mirjana, zei u iets tegen de Gezegende Moeder op de eerste dag? Mirjana: Het was Ivanka die als eerste iets tegen haar zei.
Janice: Herinnert u zich nog toen u de eerste keer iets zei tegen de Gezegende Moeder? Mirjana: Ik had grote angst. Ik viel verschillende keren flauw.
Janice: Waarom? Mirjana: Ik was volledig overweldigd om in de aanwezigheid te zijn van de Moeder van God.
Janice: Was het zo angstaanagend? Mirjana: Het was meer verbazing. Ik was vol van verwondering, vroomheid en onwetendheid. Het was veel meer dan dat ik onder woorden kan brengen.
Janice: Bleef u in Medjugorje en bleef u de Gezegende Moeder zien? Mirjana: Ja. Voor een tijdje. Mijn tante telefoneerde onmiddellijk naar mijn moeder en legde haar alles ut. Mijn moeder vroeg mijn tante of ik normaal was. Mijn tante zei dat ik normaal leek. Mijn moeder zei/ "Mirjana liegt niet." Mijn familie weet dat.
Janice: Bleef de Gezegende Moeder aan u verschijnen als u naar huis in Sarajevo teruggekeerd was? Mirjana: Ja. Ze verscheen elke dag aan mij tot december 1982.
Janice: Mirjana, kreeg u onmiddellijk informatie over de tien geheimen? Mirjana: In het begin, enkel van tijd tot tijd. Dikwijls hadden we gesprekken die alleen voor haar en mij bestemd waren. Op andere tijdstippen waren er boodschappen voor de ganse wereld. De Gezegende Moeder koos zelf de onderwerpen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Wat was er, naast de Kardinale Climax, nog bijzonder aan de voorbije maand augustus?
Augustus 2010 telde vijf zondagen, vijf maandagen, en vijf dinsdagen. De volgende keer dat dit gebeurt is nog 823 jaar wachten.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 14 [deel 2]
Het was een heel blij weerzien met onze vrouwtjes. Ook de rest van de bus wenste ons een dikke proficiat. Jos en ik kenden veel van de mensen op de bus, dit van de vorige jaren, toen we zelf met de bus mee waren.
Aan het beeld las ik een gebedje voor waarin ik Maria bedankte voor haar bescherming tijdens de tocht en dat we veilig en zonder stukken in Medjugorje mochten aankomen. Nu wisten mijn mede reisgenoten waar de bloemen voor dienden.
Vandaar reden we dan verder naar het hotel "Jerco," waar we ons konden opfrissen en dan samen met de andere bedevaarders het avondeten konden nuttigen. Aan dezelfde tafel waar het jaar eerder de eerste plannen waren gemaakt voor deze tocht, werd er bijgepraat. Er werden vele vragen gesteld, waarop we natuurlijk met vol enthousiasme op antwoordden. Onze fietsen mochten van de hoteleigenaar in het restaurant overnachten. Dit voor 4 dagen om dan te verdwijnen voor 2 dagen in de skibak richting Rijkevorsel. Manfred, de hotelbaas, trakteerde met een borreltje uit het tonnetje dat daar op de toog staat omdat we ons einddoel hadden bereikt, "neemt maar een tweede en een derde" zei hij, maar we hebben toch maar geopteerd om een pintje te nemen in plaats van dat straf goedje.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 221]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus draagt Zijn Kruis naar Golgotha
Toen de minnende Heer van alle leven door Zijn marteldood de schuld van de zondaars voldeed, als mens Zijn ziel beval in de handen van Zijn God en Vader en Zijn lichaam prijsgaf aan de dood, overtrok de bleke, koude lijkkleur het heilige, gruwelijk geschonden hulsel. Het lichaam van de Heer sidderde in de greep van Zijn smarten en werd wit, terwijl de stromen bloed, die uit Zijn wonden waren gelopen, nu donkerder en duidelijker dan voorheen zich vertoonden. Zijn aangezicht werd langer, Zijn wangen zonken helemaal in, Zijn neus werd smal en spits, Zijn kin kwam omlaag, Zijn ogen openden zich, halfgebroken en vol bloed. Hij hief Zijn met doornen gekroonde hoofd voor de laatste maal gedurende enkele, weinige ogenblikken in de hoogte, en liet het dan op Zijn borst zakken, onder de last van Zijn pijnen. Zijn lippen, blauw en gespannen, weken vaneen, zodat men de bloedige tong zag in Zijn mond. Zijn handen, die gekromd waren om de nagelkoppen, gingen open en zakten naar voren, Zijn armen strekten zich in uiterste verstijving, Zijn rug sloot nauw aan tegen de kruisstam en heel de zwaarte van Zijn heilig lichaam zonk naar de voeten. Daarbij knikten Zijn knieën tezamen en keerden zich in één richting, zijwaarts, terwijl Zijn voeten een beetje om de nagel draaiden, die ze doorboorde.
De handen van Jezus Moeder verstarden, een waas trok voor haar ogen, zij werd bleek als de dood, haar oren hoorden niets meer, haar voeten wankelden, zij zonk neer op de grond en bedekte haar aangezicht, geheel ten prooi aan de smart. Ook Magdalena, Johannes en de anderen lieten zich neervallen op de grond.
Een tijdje nadien, weer door de vrienden overeind geholpen, richtte de liefderijkste, de meest bedrukte moeder, haar blik omhoog en zag het lichaam van haar zoon, het zonder vlek ontvangene van de Heilige Geest, zag het vlees van haar vlees, het gebeente van haar gebeente, het hart van haar hart, het heilige hulsel, dat in haar schoot door goddelijke overschaduwing werd gevormd: nu ontsierd en verminkt, van Zijn allerheiligste ziel beroofd, prijsgegeven aan de wetten van de natuur, die Hijzelf geschapen had en die de zondige mens had misbruikt en geschonden, door de handen van hen tot wier herstel en levendmaking Hij was vlees geworden, mishandeld, verscheurd en gedood. Ach, uitgestotenen, als bevond men het melaats, gehoond en veracht hing het lichaam waarin alle Schoonheid, alle Waarheid en alle Liefde hadden gewoond, daar nu aan het kruis, tussen de kruisen van moordenaars! ... Wie zal ooit de smart kunnen vatten van Jezus Moeder, de koningin van de martelaren?
Het licht van de zon was nog dof en schemerig. Terwijl de aarde beefde, was de lucht zwoel en drukkend, maar dan volgde een gevoelige kilte. ... Van het lijk van Onze Heer ging, het gruwelijke ten spijt, een buitengewoon eerbiedwekkende en meteen ontroerende indruk uit. Links en rechts hingen de moordenaars: vreselijke verwrongen, als dronkaards. Zij zwegen nu allebei: Dismas bad in stilte.
Het was kort na drie uur, toen Jezus stierf. Pas hadden zij hun eerste schrik, bij het beven van de aarde, overwonnen, of de meeste Farizeeërs werden weer stout. Zij naderden de kloof, die op Calvarië was ontstaan, wierpen er stenen in, bonden touwen aaneen en lieten ze neer. Aangezien zij echter de bodem niet konden raken, legden zij iets van hun driestheid af, en toen het volk begon te weeklagen en zich voor de borst te slaan, voelden zij zichzelf klein worden en reden heen. Verschillenden waren innerlijk geheel omgekeerd. Ook de menigte trok nu spoedig hier vandaan en liep verspreid door het dal naar de stad toe, vol angst en vrees. Velen hadden zich bekeerd. Een deel van de vijftig Romeinse soldaten die aanwezig waren op Golgotha, was de wacht aan de poort gaan versterken, tot de vijfhonderd manschappen, om wie men verzocht had, zouden afkomen. Men had de poort gesloten, enige soldaten gingen andere posten bezetten, om de toeloop van volk en verwarring te verhinderen. Cassius [Longinus] bleef met vijf of zes soldaten bij de kruisen; zij lagen om de aarden wal heen. Jezus verwanten stonden naast het kruis of zaten er tegenover, jammerend en treurend. Van de heilige vrouwen waren er verschillende naar de stad teruggekeerd ... Het werd eenzaam, stil en triest ... In de verte, beneden in het dal of op één van de afgelegen hoogten, verscheen nu en dan een discipel, keek bang en tegelijk nieuwsgierig in de richting van het kruis, en zo gauw er mensen naderden, sloop hij weg.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 221]
Preken
Doe eens en voor altijd afstand
Sommige zondaars zeggen: "Als u zo lastig blijft, ga ik naar een ander, die me wel toelaat. Ik kan toch niet telkens terugkomen. Ik heb wel wat anders te doen. U ziet me voorlopig niet meer, u mag me nu eenmaal niet. En wat heb ik dan eigenlijk voor kwaad gedaan?"
Goed, ge gaat dus naar een ander, beste vriend, dat staat u vrij, maar meent ge dat die ander zich gemakkelijker dan ik in het verderf laat storten? Maak uzelf toch niets wijs! Als hij u tot de heilige tafel toelaat, dan komt dat omdat hij u nog niet voldoende kent. Zal ik u eens vertellen wat voor mensen het zijn, die er zo over denken en ergens anders een absolutie proberen te krijgen? Luister, broeders en sidder! Zijn laten hun leidsman in de steek en vragen elders een paspoort dat hen uitsluitend toegang kan verlenen tot de hel.
"Maar," zult ge zeggen, "Ik ben nu al zo dikwijls bij u geweest, dat het me de keel begint uit te hangen."
Wel vriend, beter uw leven en ge zult de eerstvolgende keer al worden toegelaten.
"U ziet me voorlopig niet meer," zegt ge.
Des te beroerder voor u, beste vriend. Hoe langer ge wegblijft, met hoe grotere schreden ge u in de richting van de hel begeeft. Er zijn verblinde christenen die zelfs menen dat hun biechtvader hen niet mag, omdat hij hen de absolutie weigert. Neen, vriend, het is de zonde in u, die hij niet mag. Hij heeft enkel het heil van uw arme ziel op het oog. Daarom wil hij u geen absolutie geven, die u naar het eeuwige vuur zou verwijzen in plaats van u te redden.
"Maar wat heb ik dan eigenlijk voor kwaad gedaan?" vraagt ge, "Ik heb niet gemoord, niet gestolen..."
Ge hebt dus niet gemoord en gestolen. Maar weet ge wel vriend, dat er in de hel tal van zielen branden die niet gemoord, noch gestolen hebben? Er zijn nog meer zonden waarmee ge u de verdoemenis op de hals kunt halen! Als wij, priesters, te laf waren om u een onverdiende absolutie te weigeren, zouden wij beulen zijn voor uw arme ziel, die Jezus Christus zoveel en lijden heeft gekost!
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 65]
Francisco ziet de engel
Tijdens de verschijning van de Engel, wierpen wij ons allen ter aarde, meegesleept door dezelfde bovennatuurlijke kracht dat ons hiertoe bewoog: maar hij leerde het gebed door het ons te horen herhalen. Hij vertelde ons dat hij niets hoorde van wat de Engel had gezegd. Daarna, toen wij knielden om dat gebed te bidden, was hij de eerste die knielde. Hij was de eerste om de druk van een dergelijke houding te voelen. Maar hij bleef geknield of zittend en steeds in gebed, tot wij hadden gedaan. Later zij hij: "Ik kan niet zo lang in de houding blijven, zoals u. Mijn rug doet te veel pijn dat ik dat niet kan volhouden."
Bij de tweede verschijning van de Engel, beneden bij de bron, wachtte Francisco een aantal ogenblikken nadat deze over was en vroeg dan: "U sprak tot de Engel. Wat zei Hij tegen u?" "Hebt u dat niet gehoord?" "Neen! Ik kon zien dat Hij met u aan het praten was, maar ik weet niet wat Hij tegen u aan het zeggen was." Terwijl het bovennatuurlijk karakter, waarmee de Engel ons verliet, nog niet volledig verdwenen was, zei ik tegen hem om het de volgende dag aan Jacinta of mij te vragen. "Jacinta, vertel mij wat de Engel zei." "Ik zal het u morgen vertellen. Vandaag kan ik er niet over spreken." De volgende dag, van zodra hij bij ons kwam, vroeg hij aan mij: "Hebt u vannacht kunnen slapen. Ik moest blijven denken aan de Engel en wat hij kon gezegd hebben." Ik vertelde hem alles wat de Engel had gezegd bij de eerste en de tweede verschijning.
Maar het leek of hij niet alles had begrepen van de woorden, want hij vroeg: "Wat is de Meest Verhevene? Wat is de betekenis van De Harten van Jezus en Maria luisteren steds naar uw smeekbeden?" Toen Ik hem het antwoord verschafte, bleef hij voor een tijdje in diepe gedachten verzonken en viel dan in met een andere vraag. Maar mijn geest was er nog niet klaar voor en zo vertelde ik hem om te wachten tot de volgende dag. Het lukte mij niet om te praten op dat ogenblik. Hij wachtte duidelijk tevreden, maar hij liet de volgende kans niet voorbijgaan om meer vragen te stellen. Hierop zei Jacinta tot hem: "Luister! We moeten niet te veel praten over deze dingen." Toen we over de Engel spraken, kan ik niet onder woorden brengen wat wij voelden. "Ik weet niet lang hoe ik me zo reeds voel," zei ik. Jacinta zei: "Ik kan niet langer zingen, praten, noch spelen. Ik heb hiertoe de volle kracht niet meer." "Ook ik niet," antwoordde Francisco, "maar het geeft niet want de Engel is prachtiger dan alles wat er is. Laat ons aan Hem denken."
Bij de derde verschijning, voelde ik nog intenser de aanwezigheid van het bovennatuurlijke. Francesco waagde zich niet om gedurende de verschijning enige vraag te stellen. Later zei hij: "Ik hou ervan om de Engel te zien, maar het ergste is dat wij achteraf niet in staat zijn om iets te kunnen doen. Ik kon zelfs niet stappen. Ik weet niet wat er gaande is met mij." Ondanks dit alles was het hij, die na de derde verschijning van de Engel, opmerkte dat het donker werd en vestigde hij er onze aandacht op dat we onze kudde opnieuw naar huis moesten brengen.
Eenmaal de eerste dagen voorbij waren en alles terug normaal werd, vroeg Francisco: "De Engel gaf u de Heilige Communie, maar wat gaf Hij aan Jacinta en mij?" "Het was ook de Heilige Communie," antwoordde Jacinta met een onuitdrukkelijke vreugde. "Heb u dan geen bloed van de hostie zien vallen?" "Ik voelde dat God binnen in mij was, maar ik wist niet hoe!" Toen bleven hij en zijn zusje voor een lange tijd geknield op de grond, steeds het gebed van de Engel herhalend ... Meest Heilige Drievuldigheid ... Beetje bij beetje verdween de sfeer van het bovennatuurlijke en tegen de dertiende mei speelden we met bijna dezelfde vreugde en vrijheid van geest als ervoor.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [3/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 272]
Dat waren de gebeurtenissen die het geloof opbouwden. En geloof was wat de Heilige Maagd kwam opbouwen. Om gebeden te doen werken, was er geloof nodig. Geloof was een schild tegen de brandende pijlen [Efeziërs 6:16], net zoals het in vorige eeuwen de pijlen van de Moslims en de Turken had afgeweerd. Geloof omringde de mens en liet de krachten van God vrij. Geloof was de cijfercombinatie voor de verborgen brandkast en was verbonden met nederigheid omdat de nederigen zichzelf opgaven. Geloof was het grote schild tegen duivels die over de aarde liepen in een periode van verleiding en misdaad. Er was nog tijd, maar de klok tikte verder. Het zand in de komische zandloper bleef lopen. Volgens Zuster Lucia had de duivel "zin om een beslissende strijd tegen de Maagd te beginnen." De ziener werd verteld dat de Rozenkrans en de toewijding aan het Onbevlekt Hart, de twee laatste remedies voor de wereld waren. Dat was ook de boodschap van een verschijning in Roemenië, waar Maria zelfs verschenen was in Draculas oude verblijfplaats in Transylvanië!
Geen plaats was onoverwinbaar! Er was geen plaats en geen persoon die niet terug op het rechte pad kon teruggebracht worden. Geloof zorgde voor vijftigduizend toeschouwers om getuige te zijn van de bovennatuurlijke beelden boven de St. Augustinus Kerk in het Communistische Warschau, en het was met geloof dat naar schatting één miljoen bedevaarders te Fatima baden in de nacht van 12 op 13 oktober 1960, voor bescherming tegen de bedreiging van Rusland. [Diezelfde nacht ontplofte een nieuwe Sovjetraket tijdens een test, wat een tegenslag betekende voor het Russische leger en de dreiging in Khrushchev wegnam].
Twee jaar later, in Sao Paulo, Brazilië, luidde een enorme en aangrijpende betoging van honderdduizenden vrouwen die de Rozenkrans baden, de doodsklokken voor het Communisme in dat land.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 168]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Het steeds aanwezige feest in Taizé lag ook aan de basis van het succes van de bijeenkomsten met het vrije woord, het luisteren, de stilte en het gebed. Een artikel opgesteld in samenwerking met de broeders van Taizé werd geduid en beschreef een avond bij de krater: "De jongeren hadden een krater opgericht met los zand, stenen en planken die op een rond theater leek. Vanavond was er ook een geluidsinstallatie en de verlichting hing af van de fantasie van de vlammen. De avond door volgen de jongeren elkaar op om leuke verhaaltjes te brengen of teksten voor te lezen, om in hun eigen taal te zingen: Frans, Spaans, Vietnamees. De gitaar speelt een centrale rol. Er komen negrospirituals, popmuziek, nostalgische folkloreliederen en andere gezangen die de hoop op een omwenteling uitdrukken. Het leven, de liefde, de vriendschap, de fraterniteit en de vrijheid worden bezongen. Oorlog, armoede en racisme wordt openlijk verworpen. De bevrijding van de verdrukten wordt verkondigd alsook dat de verrezen Jezus Christus de mensheid bevrijdt. Er zijn geen toeschouwers, alleen deelnemers die samen een gekend refrein herhalen en met handgeklap het ritme slaan. Het is feest."
Verwachting, feest, marcheren en delen zijn de zorgen en de hoop van de meeste jongeren na mei 1968. De gemeenschappelijke tred van de bijeenkomsten in Taizé stemde ook overeen met de diverse experimenten van de jaren 70, meer op het platteland dan in de steden trouwens. Maar de verschillen waren toch niet te min. Broeder Roger herhaalde graag dat er geen theologie van Taizé en zelfs geen spiritualiteit van Taizé bestond. Hij lichtte toe dat hij en de Broeders van de Gemeenschap vooral trachtten te luisteren naar hen [de jongeren] zonder geestelijke leiders te zijn. Diegene die zich als meester opstelde liep het gevaar een dodende spirituele pretentie op te voeren, [...] hen van antwoord dienen met je moet leidt naar zijwegen. Naar hen luisteren om de weg vrij te maken voor Christus.
Deze uitspraken bewijzen indien nodig dat het niet directief optreden in Taizé maar schijn was, het luisteren een maieutiek is: aandacht hebben voor wat de jongeren zeggen, ze laten uitspreken is de nodige voorwaarde om hen in te lichten en te leiden zonder opleggen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gallus
Nu was een oorlog onvermijdelijk geworden. Nero droeg de oorlogvoering op aan Flavius Vespasianus. Hij kreeg 60.000 man tot zijn beschikking maar vanwege ongeregeldheden in Rome, waarbij Nero zelfmoord pleegde, werd Vespasianus teruggehaald en tot keizer uitgeroepen. Vespasianus had voor zijn prestige een spectaculaire zege nodig en deze kon hij behalen door Jeruzalem in te nemen. Titus trok in de lente van het jaar 70 na Christus op om de stad te verwoesten. Hij omsingelde de stad en liet een muur bouwen zodat aanvoer van voedsel voor de stadbewoners en ontsnappen niet meer mogelijk waren.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matt ging te biechten in het Clonliffe College, en legde de gelofte af om drie maanden niet te drinken. De volgende morgen, een zondag, ging Matt voor de eerste keer sinds jaren naar de Eucharistie. Nadien was hij een ander man. Hij werkte regelmatig, vermeed zijn vroegere maten, en ging meer naar de kerk. De neiging om terug in zn vorige gewoonten te hervallen bleef, en hij vocht om zn gelofte te houden. Toen de drie maanden voorbij waren, vernieuwde hij zn gelofte voor het leven. Matts bekering zou in het jaar 1884 gebeurd zijn, toen hij achtentwintig jaar oud was.
Matt was een veranderd man. Naar verluidt waren zijn werkmakkers verbaasd toen ze hoorden dat Matt de gelofte had afgelegd, en ze waren nog meer verbaasd toen hij ze hield.
De energie en de vastberadenheid die Matt in zijn werk toonde, waren dezelfde als diegene die hij ten dienste van God toonde. Hij werkte nog steeds als knecht, ging mortel en stenen halen voor de metselaars, en elk moment dat hij kon bracht hij door in gebed. Men hoorde hem nooit nog vloeken. Zijn zus Mary Andrews zei, dat Matt na zn dagtaak het meest van de tijd op zn knieën zat. Hij vastte, en sliep op een ruwe plank met een houtblok als kussen. Hij ging dagelijks naar de Mis, en op 18 oktober 1891, trad Matt binnen bij de Derde Orde der Franciscanen. Vermits hij zijn inkomen niet meer aan alcohol verkwistte, gaf hij geld aan zn moeder, de armen, en religieuze organisaties, vooral de missies. Toen zn broers bleven drinken, ondanks de inspanningen van Matt om hen op het rechte pad te zetten, ging hij thuis weg.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voel mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand kan hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben. Het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goedgedaan. Jazeker, en ik hoop dat ze blijven duren, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest; ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten. Ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen.
Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid om elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende; ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: De [Ex] Rure Bovensi [Uit het oude runderen gebied]
Celestinus III [1191-1198]
Echte naam: Giacinto Bobone
[Rome 1106 - Rome, 8 januari 1198]. Hij was de oudste van alle pausen op het moment van zijn verkiezing, namelijk 86 jaar. Hij was toen diaken, hoewel hij ook al 47 jaar kardinaal was. Hij kroonde Hendrik VI tot koning van Duitsland en tot keizer van het Heilig Roomse Rijk. Het is deze Paus die Malachias van Armagh heeft heilig verklaard. Hij bevestigde de Duitse Orde in 1191 en weigerde een echtscheiding van de Franse koning Filips II.
Zijn voorganger, Clemens III was een Romein die daardoor de zegen kreeg van de stad Rome. Die stad voerde decennia tevoren een verbeten strijd tegen de pausen om hun de wereldlijke macht over de stad te ontnemen. Paus Clemens III was dan ook de eerste paus sinds lang die vrede kende met de stad. Bij de pauskeuze in 1191 lieten de kardinalen zich dan ook leiden door de gedachte om opnieuw een Romeins kardinaal tot paus te kiezen ... kwestie om vrede te behouden met de stad Rome. En zo werd Celestinus III gekozen, een Romeins kardinaal-deken die reeds 85-86 jaar oud was, de oudste ooit in de geschiedenis van het pausdom.
Chris De Bodt
31-08-2010
31 augustus 2010
31 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 25]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Mirjana, de afstand tussen de plaats waar u voor het eerst de Gezegende Moeder zag en de plaats waar u zei dat de Gezegende Moeder stond is ten minste 300 meter. Dat is de afmeting van drie voetbalvelden. U kon geen details van het gezicht van de Gezegende Moeder zien, u kon het kindje Jezus niet hebben gezien van die afstand. Zij konden enkel maar een stipje op de berg geweest zijn. Mirjana: Neen. Ik zag haar zeer klaar en duidelijk, alsof ze recht voor mij stond.
Janice: Mirjana, denkt u niet dat dat eerder ongewoon is? Kunt u andere mensen zo duidelijk zien van zo n verre afstand? Mirjana: [een verlegen lach] Ik heb daar nooit bij stil gestaan. Waarschijnlijk niet. Ik zag de Gezegende Moeder heel duidelijk. Daar bestaat geen twijfel over.
Janice: Op de berg, zo ver weg? Mirjana: Ja. Ik zag haar heel erg duidelijk.
Janice: Was daar veel licht rond haar ? Mirjana: Dat herinner ik mij niet. Het was overdag. Ze was heel helder en duidelijk.
Janice: Mirjana, nog eens. Hoe wist u dat het de Gezegende Moeder was? Mirjana: Ik wist het, ik kon haar zien.
Janice: Mirjana, kwam ze op de tweede dag omgeven door veel licht? Mirjana: Toen ik de Gezegende Moeder zag was ze allesomvattend. Misschien was er licht rondom haar. Dat weet ik niet. Ik focus me niet op het licht. Haar aanwezigheid is zo persoonlijk voor mij dat ik mij van niets bewust ben tenzij haar immense liefde, haar immense schoonheid, haar immense aanwezigheid.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. BBC-reportage: Medjugorje snelst groeiende bedevaartsoord ter wereld
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 14
De veertiende dag dat we onderweg waren [het zou de laatste fietsdag zijn en omdat maar een klein ritje was ongeveer van zon 40 km], besloten dan ook om na de middag te vertrekken. Zo zouden we ook samen met de reisbus, waar onze vrouwtjes twee dagen eerder mee in België waren vertrokken [behalve die van Frans natuurlijk], aankomen.
Het was een heerlijk gevoel om in Medjugorje aan te komen, ons doel te hebben gehaald en dit nog wel zonder brokken of stukken. Wie Medjugorje kent wil als bedevaarder zo snel mogelijk het kruis op de Krizevac in zicht krijgen. Dit twaalf meter hoge, in beton vervaardigd kruis, dateert nog van de tijd vóór de verschijningen. Het duurde lang voor we het zagen staan, maar als je het ziet is het toch iets speciaal.
Het gaf een warm gevoel om zo Medjugorje binnen te rijden, recht naar het beeld van de Gospa op het plein voor de kerk. Toen we Jos en Frans gevonden hadden, wandelden we rustig terug naar de hoofdweg om er gezellig een kopje koffie of thee te gaan drinken. Plots dacht ik dat ik nog bloemen moest gaan kopen. De andere vroegen zich natuurlijk af waarom, maar ze moesten maar even wachten van mij en dan zouden ze het wel zien. Toen ik bloemen had gevonden, belden we naar Rudy Verhoeven, de buschauffeur, om te vragen om hoe laat we in de straat van het oude postkantoortje moesten zijn. Daar zouden Jos en Frans op de bus stappen om zo tot aan het beeld mee te rijden en dit wanneer Pol en ik met onze fiets voor de bus uit reden.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 220]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Nadat Hij openlijk Gods Zoon had gehuldigd, wou Abenadar, die nu een nieuw, een verlost mens was geworden, niet langer in dienst staan van de vijanden van de Heer. Hij leidde zijn paard naar Cassius, de onderofficier, die men Longinus noemt, sprong uit het zadel, nam zijn lans van de grond op en gaf ze hem, sprak enkele woorden tot de soldaten en tot Cassius, die nu het paard besteeg en hier verder bevel voerde. Dan snelde Abenadar van de Calvarieberg, door het dal Gihon, naar de grotten in het Hinnomdal. Hij meldde de discipelen, die hier verscholen zaten, de dood van de Heer en liep vandaar naar Pilatus in de stad.
Bij de doodschreeuw van Jezus, toen de aarde beefde en de rotsgrond op Golgotha openbarstte, kwam een diepe schrik over alle aanwezigen. Het was een schrik die door de hele natuur ging, want tegelijkertijd scheurde ook de voorhang van de tempel, stegen vele doden op uit hun graf, vielen muren van de tempel omver en stortten in vele streken van de wereld bergen en gebouwen in.
Abenadar gaf luid roepend getuigenis, vele soldaten getuigden met hem, velen uit het volk en van de laatst op Calvarië verschenen Farizeeërs bekeerden zich. Velen klopten zich voor de borst, hieven weeklachten aan en liepen van Golgotha naar huis, dolend door het dal. Anderen scheurden hun kleren stuk en strooiden zand over hun hoofd. Alles was vol angst en vrees.
Johannes richtte zich op. Verschillende heilige vrouwen, die tot nu toe verderaf hadden gestaan, traden nu binnen in de aarden wal, hielpen Maria en de vriendinnen overeind en brachten hen weg om hen te verkwikken.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 220]
Preken
Doe eens en voor altijd afstand
"Dat is nu allemaal wel waar," hoor ik u al zeggen, "maar wat zullen de mensen denken, als ze me telkens te biechten zien gaan, terwijl ik nooit mijn Pasen houd? Ze zullen beslist menen dat ik een slecht leven leid. Ik ken trouwens veel anderen die veel meer kwaad doen dan ik en toch aan de communiebank toegelaten worden. Pas nog hebt u aan iemand de Heilige Communie uitgereikt die samen met mij op vrijdag vlees heeft gegeten en die s zondags, niet als ik, naar de Mis gaat."
Het geweten van de ander is niet het uwe. Als hij kwaad doet wil dat nog niet zeggen dat gij het ook moet doen. Zoudt gij om de schijn te redden heiligschennis willen plegen en uw ziel in het verderf willen storten? Zou dat niet het grootste van alle ongelukken zijn? Ge zijt bang dat men u zal nawijzen, omdat men u telkens te biechten en nooit te communie ziet gaan. Ach vriend, vrees liever de ogen van God, voor Wiens aangezicht ge het kwaad hebt bedreven, en schenk geen aandacht aan de rest. Ge zegt dat ge mensen kent die schuldiger zijn dan gij en toch worden toegelaten. Hoe kunt gij daarover oordelen? Heeft God u soms een engel gestuurd om u te vertellen hoe het innerlijk met deze mensen staat? En aangenomen dat ze niet tot inkeer gekomen zijn en dus in staat van doodzonde aan de heilige tafel gaan zitten, is dat voor u een reden om hetzelfde te doen? Zoudt ge u in het verderf willen storten, omdat anderen zich in het verderf storten? O God, wat een afschuwelijke taal!
"Maar," zeggen zulke biechtelingen, die zich niet bekeerd hebben, die ook niet bekeerd willen worden, doch enkel de schijn wensen te bewaren, "wanneer moeten we dan communiceren, we zijn het echt van plan!"
Wanneer moet gij communiceren? Luister naar Sint Johannes Chrysostomus! Hij zal ons leren wanneer we te communie moet gaan. Met Pasen, met Pinksteren, met Kerstmis? Neen, zegt hij ons. Op het sterfbed misschien? Neen, zegt hij nogmaals. Maar wanneer dan wèl? Ge moet communiceren, zegt hij, zodra ge, eens en voor altijd, afstand hebt gedaan van de zonde, met het vaste voornemen er, met behulp van Gods genade, nooit meer in te hervallen. Zodra ge alles hebt teruggegeven wat niet van u is, zodra ge u hebt verzoend met uw vijand, kortom, van zodra ge u werkelijk hebt bekeerd.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 64]
Franciscos voorkeuren
Waar Francisco, als we er samen in de bergen op uit waren, het meeste van hield was om op de top van de hoogste rots te klimmen en te zingen of op zijn fluit te spelen. Als zijn kleine zus naar beneden kwam om samen met mij rond te rennen, bleef hij op de top zichzelf amuseren met zijn muziek en gezang. Hij zong meestal het volgende liedje:
Ik hou van God in de Hemel, Ik hou ook van Hem op aarde, Ik hou van de bloemen in de velden, Ik hou van de schapen op de bergen. Ik ben een arm herdersmeisje, Ik bid steeds tot Maria. Temidden van mijn kudden, Ben ik zoals de middagkleur. Samen met mijn lammeren Leer ik te springen en te huppelen. Ik ben de vreugde van de serea En de lelie van de vallei."
Als we hem uitnodigden, nam hij steeds deel aan ons spel, maar zelden straalde hij echt enthousiasme uit: "Ik zal meedoen, maar ik weet dat ik een verliezer ben." Dit waren de spelletjes die we kenden en waar we het meest van hielden: keien, pand- en ringspel, naar een punt gooien, de werpring, enkele kaartspelen, en zo verder. We hadden twee spelen kaarten: ik had er eentje bij en zij ook. Francisco hield het meeste van het kaartspel, vooral bisca genoot zijn voorkeur.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [2/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 271]
Op één of andere manier stond de mensheid voor een ontzagwekkende toestand die voorspeld werd door een reeks waarschuwingen en kastijdingen. Anderzijds was het moeilijk ... nee, onmogelijk! ... om te begrijpen waarom zoveel van Marias afbeeldingen begonnen te wenen. Ze weende heel wat tranen omwille van de immoraliteit en het Communisme. In 1953 gaf het Vaticaan haar goedkeuring voor een wenende plaquette van het Onbevlekt Hart in een huis in Syracuse, Sicilië; een zeldzame gebeurtenis omdat de tranen lang genoeg bleven om een formele chemische analyse te kunnen maken. Ze bevatten de alkaliteit en het karakter van een menselijke traan. Onderzoekers die door de bisschop gestuurd werden zagen het zelf, de tranen werden opgevangen in een gaatje dat gevormd werd door haar hand op haar hart. Er was geen bedrog mogelijk. In een radiotoespraak op 17 oktober 1954, bevestigde Pius XII "de unanieme verklaring van de Bisschoppenconferentie in Sicilië over de echtheid van de gebeurtenis," en stelde zich de vraag: "Zal de mens de mysterieuze taal van deze tranen begrijpen?"
Van 1953 tot 1954 waren er minstens dertien andere identieke gevallen met dezelfde afbeelding als die in Syracuse. Maria weende zeker niet omdat alles goed ging en de mensheid zich geen zorgen moest maken! Ze deed het zeker niet om toeschouwers te lokken! "Het is maar al te duidelijk dat God, boos en beledigd door de eigenzinnigheid van de mens - die vergeet hulde te brengen aan zn Schepper en onder mekaar vecht als wilde wolven ... de mensheid wenst te straffen met individuele en collectieve kastijdingen," zei Enrico Contardi, die over Cornacchiola schreef. "Maar dan komt de verheven dame die Hij koos als Onbevlekte Moeder en Maagd, en die Hij aan de voet van het Kruis tot onze moeder maakte ... en spreekt voor ons ten goede, en plaatst zichzelf tussen de eigenzinnige zonen op aarde en de goddelijke Zoon in de hemel."
Het is net dat soort van tussenkomst die in 1955 leek gebeurd te zijn in Oostenrijk, toen de Sovjets hun troepen in dat land probeerden te stationeren. Met de dreiging een Communistische satelliet te worden in het vooruitzicht, verzocht Kanselier Julius Raab dringend een Rozenkranscampagne om vierentwintig uur per dag te bidden. Kort daarna nodigde Moskou een Oostenrijkse delegatie uit om de situatie te bespreken. Op 13 mei 1955 gebeurde er een verbluffende kentering, toen de Sovjets akkoord gingen om zich uit Oostenrijk terug te trekken en een vredesverdrag ondertekenden.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 167]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
De Gemeenschap zelf nam een eigen communicatiemiddel in gebruik met het oog op het concilie. Het blad Aujourdhui dat al zeven jaar voor informatie rond de bijeenkomsten in Taizé verschafte, werd vervangen door de eenvoudigere Brief van Taizé, die viermaal per jaar verscheen. In elk nummer spoorde Broeder Roger de jongeren aan tot een lange mars zoals het volk Israël ondernam met de Uittocht uit de woestijn, op weg naar het Beloofde Land. Maar die lange mars mag geen dwaaltocht zijn: "In de woestijn zijn er ook die, om hun dorst te lessen, luchtspiegelingen achterna lopen. Ze verlaten de langdurige tocht om rond zich heen te kijken. Ze dolen wat links en rechts, op zoek naar ideeën of abstracte constructies. Doelloos rondlopen schept de illusie van bewegen, maar vertraagt alleen de opmars van degenen waarmee we verbonden zijn."
Het doel van deze tocht door de woestijn is een Kerk van delen, legt de prior uit, en Taizé is een verplichte fase. "Om de lange tocht te steunen is een regelmatige [een of tweemaal per jaar] tijd van gebed en dialoog nodig in Taizé. [...] Taizé bundelt de lange optocht: de jongeren kunnen er iedere week terecht van maandag tot maandag." Het thema van de tocht dook meerdere malen op tot aan het Jongerenconcilie.
Het andere herhaalde thema was dat van het feest. Niet zomaar een feest om te ontsnappen, maar een bevrijding, deze die de verrezen Christus in het binnenste van de mens legt, een feest waar vrijheid en spontaniteit heersen [...] zolang we de vrijheid van een ander niet schenden en deze creativiteit toelaten. Dit feest was meer dan alleen maar persoonlijk en spiritueel, het bereidde een lente in de kerk voor, vierde een strijd om de mens te bevrijden, de strijd van de onderdrukte en de stemloze mensheid.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 93]
Gallus
Cestius Gallus was Romeinse gouverneur van Syrië van 63 tot 66/67 na J.C. Hij speelde een betekenisvolle rol bij het begin van de eerste Joodse opstand die losbrak in mei 66 na J.C. Bij de grote opstand van 66 na Christus werden Joodse vrijheidsstrijders, rovers, bandieten en Zeloten genoemd. Problemen veroorzaakt door met name corrupte Romeinse gouverneurs waren er de oorzaak van dat de zaak escaleerde. Gessius Floris kwam met een strijdmacht naar Jeruzalem, eiste gevangenneming van de opstandige Joden en kondigde de staat van beleg af. Tijdens rellen erna werden 3.000 Joden gedood.
Nu ontstond openlijk verzet. De Romeinse bezetting van Jeruzalem en Masada werd door de opstandelingen uitgeschakeld. Enkele maanden later vertrok Cestius Gallus, gouverneur van Syrië, met het twaalfde legioen en hulptroepen vanuit Alexandrië naar Judea. Hij kwam in Lydda aan voor het Tabernakelfeest [september/oktober]. Van daaruit deed hij een aanval op Jeruzalem, voor hij inzag dat hij over te weinig krachten beschikte om te slagen. Na een eerste succes trok hij zich terug maar liep in een hinderlaag waarbij 6.000 van zijn soldaten het leven verloren. Verrast door Joodse strijders nabij Bet-Horôn werd zijn aftocht een ondergang. De kleine overgebleven groep had zich ontdaan van zijn uitrusting en Cestius Gallus ging terug naar Antiochië. Hij stierf in 67 na J.C. een natuurlijke dood, ofwel, volgens Tacitus, van ontgoocheling omdat hij meer nederlagen dan overwinningen had gekend.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
In 1948 zei Matts nicht, Annie Johnson, dat Matt en zn broers zo naar whisky verlangden dat ze de viool van een vioolspeler stalen en ze verkochten om te kunnen drinken. Van zijn vroege tienerjaren tot laat in zijn twintigerjaren, was Matt een alcoholist die zijn zelfrespect verloor, weigerde te luisteren naar de smeekbedes van zn moeder, en niet enkel zn loon opdronk, maar ook al het geld dat hij en zn maten op een eerlijke of een andere manier konden vergaren.
Mary Andrew, de zus van Matt, vertelde de gebeurtenissen die voorafgingen aan Matts bekering. Het lijkt dat Matt een paar dagen werk gemist had omdat hij dronken was. Hij had geen geld en stond op de hoek van William Street en North Strand zn vrienden op te wachten. Vermits zij van hun werk kwamen en hun loon gekregen hadden, verwachtte Matt dat ze hem zouden uitnodigen om iets te gaan drinken. Toen ze hem allemaal voorbij wandelden zonder hem iets aan te bieden, had Matt heel veel om over na te denken en hij ging naar huis. De zussen van Matt vertellen dat, toen Matt het huis binnenkwam, zn moeder zei: "Je bent vroeg thuis, Matt, en je bent nuchter!" Matt antwoordde: "Ja, moeder, inderdaad." Na het avondeten bleef hij thuis, wat heel ongewoon was, en uiteindelijk zei hij tegen zn moeder: "Ik ga de gelofte van geheelonthouding afleggen." Ze glimlachte en zei: "Ga, in Gods naam, maar doe het niet tenzij je van plan bent ze te houden." Terwijl hij naar buiten ging, zei zn moeder: "Moge God je de kracht geven om ze te houden."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 109]
Aan Pastoor Peyramale
Lourdes, 1864 [verder ongedateerd] J.M.J.
Mijnheer Pastoor,
Met plezier richt ik deze regels tot u, als u het mij wilt toestaan. Maar ik ga het niet lang maken, omdat ik niet goed in staat ben te schrijven. Ongetwijfeld omdat de goede God het zo wil, dien ik mij, bijgevolg, neer te leggen en te onderwerpen aan Zijn heilige en geliefde wil. Thans beloof ik van tijd tot tijd een klein gebed voor u te zeggen, evenals voor uw parochianen en uw dierbaren.
Als ik naar de gezegende Grot zal gaan, zal ik een bijzondere herinnering voor u meenemen. In ruil daarvoor wilt u misschien, Mijnheer Pastoor, in uw memento een intentie opnemen voor de lieve Zuster Gilberte en voor mij, die het zo nodig hebben, vooral op dit moment.
Verwaardig u, Mijnheer Pastoor, de respectvolle gevoelens te ontvangen vol eerbied van
Uw deemoedige dienares,
Bernadette Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 13: De Schola exit [De school verlaten]
Clemens III [1187-1191]
Echte naam: Paulus Scolari
In de korte tijdspanne van 1181 tot 1188, hebben snel na elkaar niet minder dan 4 pausen geregeerd. Het waren allen veteranen uit de school van Alexander. Twee dagen na de dood van Gregorius VIII werd de kardinaal-bisschop van Palestrina, Paulus Scolari, tot paus gekozen. Voor de Romeinen was dit een aangename verrassing, want hij was de eerste Romein die zo tot het pausschap verheven werd, sinds de opstand in de dagen van Arnold van Brescia.
Vanaf het begin gaf Clemens III zijn volle aandacht aan de taak om de krachten van het Christendom te mobiliseren tegen de Saracenen. Hij riep op tot weer een kruistocht. Deze kruistocht wordt meestal aangeduid als de derde. Leiders van de derde kruistocht zouden zijn: Keizer Frederik I Barbarossa, Koning Richard Leeuwenhart en Koning Filips II Augustus. Deze kruistocht vond plaats tussen 1189 en 1192. Hij overleed te Rome op 27 maart 1991, dezelfde plaats als waar hij geboren werd, maar zijn geboortedatum is niet gekend.
De spreuk van Malachias is slechts een zinspeling op zijn familienaam, een voorspelling dat hij uit de familie Scolari zou komen.
Chris De Bodt
30-08-2010
30 augustus 2010
30 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 24]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Oh, u had er met de anderen niet over gesproken en niets gepland? Mirjana: Nee, we hadden niets gepland. Wij voelden allemaal op hetzelfde moment een immens verlangen om terug naar die plaats te gaan.
Janice: Waarop geleek dat verlangen? Mirjana: Het was alsof ik geroepen werd om naar die plaats op de berg te gaan. Veel mensen in de wereld kennen nu datzelfde gevoel. Ook, zij hebben de roep van de Moeder van God gehoord om hier naar de berg in Medjugorje te komen en zij komen, om het even hoeveel dat kost.
Janice: Ongeveer vijftien tot twintig miljoen zijn totnogtoe gekomen. Mirjana: Er zullen er nog meer komen. Veel meer. Medjugorje is een oproep voor gans de wereld. Iedereen zal de roep horen. Velen zullen erop ingaan.
Janice: Wat vond u toen u die nacht terug ging naar de berg? Mirjana: We zagen de Gezegende Moeder alleen. Op dat moment had ze het Kindje Jezus niet in haar armen.
Janice: De eerste keer dat u de Gezegende Moeder zag, hield ze het kindje Jezus in haar armen en bedekte ze Hem soms en soms niet, nietwaar? Mirjana: Ja. Ze toonde Hem aan ons.
Janice: Mirjana, kon u echt de Gezegende Moeder met uw eigen ogen zien? Mirjana: Ja. Zeker.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: verslag van de verschijning van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep van 27 augustus jl.
Deze avond vond de verschijning plaats op de Podbrdo of de Heuvel der Verschijningen te Medjugorje. Vele bedevaarders maakten hun weg naar boven al een aantal uren op voorhand. Zo'n uur vóór de verschijning kondigde Ivan het volgende aan: "We beginnen de Rozenkrans als voorbereiding voor de verschijning van Onze Lieve Vrouw: we zullen de blijde, droeve en glorierijke mysteries bidden. Deze avond zullen we bidden voor de familie en de jeugd." Tussen de tientjes door, werd er gezongen. Na de Rozenkrans, begon Ivan met het bidden van de Zeven Onze Vaders, Weesgegroetjes en Glorie zij de Vaders. Onze Lieve Vrouw verscheen kort voor 22 uur en de verschijning duurde zo'n tiental minuten. Hieronder is Ivans beschrijving van wat er zich afspeelde:
Het is echt moeilijk om het te beschrijven. Elke ontmoeting met Onze Lieve Vrouw is een ervaring. Het is vooral moeilijk om Haar liefde te omschrijven, hoezeer Zij van ons allen houdt.
Vanavond kwam Onze Lieve Vrouw heel gelukkig en vreugdevol en bij de aanvang groette Zij ons allen, zoals altijd bij elke ontmoeting, met Haar moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen!" Daarop bad Onze Lieve Vrouw voor een langere periode met Haar uitgestrekte handen over alle aanwezigen. Ze bad in het bijzonder voor de aanwezige zieken en priesters. Dan zegende Zij allen en alle meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar moederlijke zegen. Hierop zei Onze Lieve Vrouw: "Lieve kinderen! Ook vandaag vraag Ik u opnieuw om, in deze tijd van genade, te bidden binnen uw families. Bid met uw kinderen. Lieve kinderen, verblijf, verblijf in Mijn Zoon. Begeef u op weg met Hem en u zult vrede en vreugde ontvangen. Liefde zal in uw harten treden. Lieve kinderen, uw Moeder bidt voor u. Uw Moeder komt voor u allen tussen bij Haar Zoon. Ook vandaag wens Ik te zeggen dat Ik van u hou. Volg Mij. Dank u, lieve kinderen."
Ivan beval allen van ons, onze noden, voornemens, families en vooral de zieken aan. Daarna vervolgde Onze Lieve Vrouw met het bidden over ons en verliet Ze ons in het lichtgevend teken van het Kruis, met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 13
Woensdagmorgen, na het bijwonen van de heilige mis, werden we uitgenodigd in de pastorij voor een kopje koffie en een streekkoekje. De pastoor, die nog maar 2 jaar priester was, haalde een fotoalbum boven met daarin fotos van zijn priesterwijding. Ter gelegenheid van zijn wijding werd er een groot feest georganiseerd, met een half kalf aan t spit. De priester was zeer geïnteresseerd toen hij vernam dat wij met de fiets uit België kwamen. De zuster die daar woonde sprak vloeiend Frans, ze had jarenlang in België gewerkt, in Mons. Ze was heel vriendelijk en gaf ons nog een paar trosjes druiven en wat vijgen mee. We beloofden een mooie kaars uit Medjugorje mee te brengen op onze terugweg, wat dan ook is gebeurd.
Rond half elf zijn we dan vertrokken voor een klein ritje van 85,91 km naar Tihaljina. In Grubinne, een 12 tal kilometer voor de grens met Bosnië en Herzegovina, hielden we zoals afgesproken onze cola-stop. Er liep daar een bedelende hond rond, die smeekte om een stukje brood of een koekje. We hebben hem dan maar een koekje gegeven en hij had er kennelijk veel smaak van, drinken deed hij uit een plas water die daar lag. Veel teken hadden op hem een plaatsje gevonden om hun ding te doen, je zag dat hij in de vrije natuur leefde, hij was schuchter maar niet bang en leefde van wat hij kreeg van de voorbijkomende toeristen. Ik had wel wat compassie met die Kroatische hond.
Aan de grens zag de douanier onze speciale truitjes en mochten we zonder problemen direct verder rijden: we moesten zelfs ons paspoort niet laten zien.
Toch werden er die dag nog enkele pittige hellingen onder de wielen geschoven, meer bergop dan bergaf. Zon twee km voor Klobuk waren er nog enkele stukken van 10%, we moesten nog een 6 km rijden tot onze eindbestemming van die dag en jawel, de wind vlak van achteren, de enige kilometers van de in totaal meer dan 2.000 waar we wind vlak in de rug hadden.
Een stevige klim naar de parking van de kerk en het klooster bracht ons op onze voorlaatste halte. Het stond daar vol met voornamelijk Italiaanse en Poolse bussen. Er staat hier namelijk het mooiste Mariabeeld dat ik ooit in een kerk heb gezien. Hier werd pater Jozo Zovko, die vroeger priester was in Medjugorje, na 18 maanden cel naartoe verbannen. Ook de pater heeft de Heilige Maagd gezien, en dit terwijl hij de mis opdroeg. Daardoor komen er veel pelgrims naar deze plaats.
Van de zusters hadden we de toelating gekregen om hun wastafels te gebruiken. Uit dank maakte Frans een heerlijke pudding voor hen waar ze ons heel dankbaar voor waren, zo dankbaar dat ieder van ons een mooie foto van het Lieve Vrouw beeld kreeg en dit nog bovenop de druiven en vijgen die we al kregen.
Verslag: Staf Druyts
4. China, Pakistan, Nigeria [Medjugorje, 2 april 2010]
Hieronder ziet u een beeld, gemaakt door de "DigitalGlobe's WorldView 2 satellite," op 10 augustus jl. Men ziet hier duidelijk de vernielingen die zijn veroorzaakt door een modderstorm in Zhouqu, China. Bij de ramp vonden 1.200 mensen de dood en werden vele duizenden mensen dakloos.
Dit zijn twee beelden van de "Landsat 5 satellite." Men ziet hier heel mooi de gevolgen van de overstromingen te Pakistan. Het bovenste beeld is genomen op 9 augustus en geeft de regio weer rond de stad Kwehali, alvorens deze door de vloed werd getroffen. Het onderste beeld is van dezelfde regio, maar deze foto dateert van 12 augustus, nadat de vloedgolf begon.
Ook Nigeria is getroffen door zeer extreem weer. Volgens de jongste cijfers van de Verenigde Naties hebben de overstromingen in Niger intussen al bijna 200.000 mensen dakloos gemaakt. De ramp is het gevolg van ernstige regenval, die bovenop de voedselcrisis kwam waaronder het land al te leiden had. Alle acht de regio's van het land hebben momenteel te maken met overstromingen. Zowel de aanhoudende regen als het buiten haar oevers treden van de Niger spelen de bevolking parten. De gevolgen zijn erg zwaar voor de bevolking, die bovendien nog niet verlost is van de gevolgen van de voedselcrisis.
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 219]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Van één en ander dat ik Jezus nog hoorde zeggen tot vermaning van het volk, herinner ik mij enkel dit: "Wanneer ikzelf geen stem meer heb, zal mond van de doden spreken," waarop enkelen riepen: "Hij lastert weer!" Doch Abenadar deed hen zwijgen.
Toen het uur van Onze Heer gekomen was, vocht Hij met de dood, en koud zweet brak Hem overal uit. Johannes stond aan het kruis en droogde Jezus voeten af met zijn zweetdoek. Magdalena, helemaal gebroken van smart, leunde tegen de achterkant van het kruis. De Heilige Maagd bevond zich tussen Jezus kruis en dat van de goede moordenaar; door Maria van Cleophas en Salome ondersteund, hield zij de blik gericht op haar stervende zoon.
Toen sprak Jezus: "Het is volbracht!" en Zijn hoofd opheffende, riep hij daarna met luide stem: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest!" Het was een zoete, heldere schreeuw, die hemel en aarde doordrong. Het hoofd van Onze Heer zonk omlaag. Hij gaf de geest, en ik zag Zijn ziel ... een beeld van louter licht ... nabij het kruis ter aarde dalen en neervaren in het voorgeborchte. Johannes en de heilige vrouwen wierpen zich voorover tegen de grond.
Abenadar, de hoofdman, een geboren Arabier, die later als discipel de doopnaam "Ktesiphon" ontving, week niet meer van de bergkruin, sinds hij Jezus had gelaafd. Zijn paard stond met de voorpoten iets hoger dan met de achterpoten. Diep ontsteld, keek hij een lange poos Onze Heer altijd maar strak in het door de doornenkroon overschaduwde aangezicht. Het paard liet schuw en ziekelijk de kop hangen, en Abenadar, van wie de trots gebogen werd, haalde de teugels niet aan. Toen sprak de Heer Zijn laatste woorden, luid en krachtig, stierf met een schreeuw die drong door aarde, hel en hemel. De aarde beefde en de rotsgrond barstte wijd open tussen Jezus kruis en dat van de moordenaar, links van Hem. Op schrikwekkende wijze ging Gods getuigenis en vermaan door heel de treurende natuur. Het was volbracht, de ziel van Onzer Heer verliet het lichaam en bij de laatste schreeuw van de stervende Heiland sidderden allen die het hoorden, met de aarde mee, die bevend haar Verlosser erkende. Door de verwante harten echter ging alleen een scherp zwaard van smart.
Op dat ogenblik kwam de genade over Abenadar, van wie het paard onder hem rilde. Zijn hartstocht wankelde en zijn harde hoogmoed barstte stuk zoals de rotsgrond van Calvarië. Hij wierp zijn lans weg, sloeg met zijn sterke vuist geweldig tegen zijn borst en schreeuwde luid: "Geloofd zij de almachtige God, de God van Abraham en Jacob! Deze hier was een rechtvaardige, ja, voorwaar, Hij is Gods Zoon! De stem van Abenadar was de stem van een nieuwe mens." Vele soldaten, door de woorden van hun hoofdman getroffen, deden zoals hij.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 219]
Preken
Herstel het onrecht
Na God voldoening te hebben geschonken, moeten we onze evennaaste nog voldoening schenken voor het onrecht dat we hem hebben aangedaan, hetzij naar het lichaam, hetzij naar de ziel. Ik zeg u dat ge uw evennaaste onrecht doet naar het lichaam, dit wil zeggen in zijn persoon, wanneer ge hem bijvoorbeeld beledigt ofwel door smadelijk en verachtelijke woorden, ofwel door een slechte behandeling. Als we het ongeluk hebben gehad hem te beledigen met smadelijke woorden, moeten we hem onze verontschuldigingen aanbieden en ons met hem trachten te verzoenen. Als ge hem onrecht aangedaan hebt door zijn vee af te ranselen, wat bijvoorbeeld kan gebeuren wanneer de dieren schade aanrichten in uw oogt, zijt ge verplicht om hem alles terug te geven wat hij ten gevolge van uw drift misschien verloren heeft: zeker, ge kunt schadevergoeding van hem eisen, maar ge hebt niet het recht om zijn vee te mishandelen. Hebt ge iemand benadeeld, dan moet ge hem zo spoedig mogelijk schadeloos stellen, anders belast ge u met een zware schuld. Zolang ge deze plicht verwaarloost, zijt ge in een staat van zonde en moet ge dus biechten. Als ge uw evennaaste in zijn eer hebt aangetast, bijvoorbeeld door kwaad van hem te spreken, dan moet ge voortaan trachten evenveel goede inlichtingen over hem te geven als ge vroeger slechte praatjes over hem hebt verspreid. Al het goede dat ge van hem weet, moet ge op de voorgrond plaatsen en zijn eventuele fouten zult gij verzwijgen, want het is niet aan u om deze te onthullen. Hebt ge hem belasterd, dan zijt ge verplicht om uw woorden in te trekken tegenover allen die ze hebben gehoord. Ge moet hen verzoeken om er geen geloof aan te hechten en u moet openlijk uw spijt betuigen. Maar het onrecht dat ge uw evennaaste aandoet naar de ziel, is veel moeilijker te herstellen. En toch wordt dit van ons ook geëist, want zonder herstel kan de goede God ons geen vergiffenis schenken.
Ge dient bijvoorbeeld na te gaan of ge uw kinderen en uw buren geen aanstoot hebt gegeven. Hoeveel vaders en moeders, meesters en meesteressen zijn er immers niet, die hun kinderen en hun personeel ergernis geven door hun verwaarlozing van het gebed: ze bidden hun ochtendgebed onder het aankleden, hun avondgebed in de luie stoel of ze doen het helemaal niet en maken zelfs geen kruisteken voor en na het eten. Hoe dikwijls hoort ge hen niet vloeken of zelfs godslasteringen uitspreken! Hoe dikwijls zie je hen niet werken op een zondagmorgen, zelfs voor de Heilige Mis! Ge moet ook onderzoeken of ge soms slechte liederen hebt gezongen, of geen slechte boeken hebt meegebracht, of ge misschien slechte raad hebt gegeven, bijvoorbeeld door anderen tot wraak, ruzie of beledigingen aan te zetten. Ge moet nagaan of ge soms iets van uw buurman hebt geleend en het niet hebt teruggebracht, of ge niet hebt nagelaten aalmoezen te geven die men u had toevertrouwd, of ge misschien nog schulden hebt te betalen in naam van uw overleden ouders. Wilt ge het geluk smaken van uw zonden vergeven te zien, dan moet ge er voor zorgen dat tussen u en uw evennaaste alles in orde is. Als ge hem zwart hebt gemaakt, is het noodzakelijk om al het mogelijk te doen om zijn goede naam te herstellen. Ge moet u met uw vijanden verzoenen. Ge moet over hen spreken alsof zij uw leven lang enkel goed gedaan hebben en niets mag er in uw hart achterblijven dan de liefde die een goed Christen aan zijn medemensen toe behoort te dragen. Alleen zo kunnen we vol vertrouwen voor Gods rechterstoel verschijnen. En dat geluk wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 63]
Franciscos karakter, zijn spiritualiteit
Ik herinner mij hoe hij op een dag bij ons thuis kwam en verheugd was om mij een zakdoek te tonen met de beeltenis op van Onze Lieve Vrouw erop. Iemand had het aan zee voor hem gekocht. Alle kinderen verzamelden zich rondom hem en hielden ervan. De zakdoek ging van hand tot hand en na een paar minuten was deze verdwenen. We zochten ernaar, maar de zakdoek was nergens te vinden. Een beetje later vond ik het terug ik de zak van een andere kleine jongen. Ik wou hem dit ontnemen, maar hij drong erop aan dat het van hemzelf was en dat iemand anders hem er ook een had meegebracht van de zee. Om een einde aan het geschil te maken stond Francisco op en zei: "Laat het hem maar hebben! Wat kan mij een zakdoek schelen!" Indien hij niet zo vroeg zou overleden zijn, denk ik dat zijn grootste onvolkomenheid zijn houding van "het geeft allemaal niet" zou zijn geweest.
Toen ik zeven jaar oud was en onze schapen begon te leiden naar de weiden, gedroeg hij zich nogal anders. s Avonds stond hij mij, samen met zijn kleine zus, op te wachten in de tuin van mijn ouders, maar dit was niet uit genegenheid voor mij, maar eerder om haar tevreden te stellen. Van zodra Jacinta de schaapsbellen hoorde, rende zij naar mij toe, terwijl Francisco op mij wachtte, zittend op de stenen trappen van de voordeur. Nadien kwam hij met ons spelen op de oude dorsvloer, terwijl we wachtten op het aansteken van de lichten door Onze Lieve Vrouw en de Engelen. Hij telde vurig de sterren met ons mee, maar niets kom hem meer boeien als de schoonheid van de zonsopgang en de zonsondergang. Hij sloeg geen acht op de eerste lamp die zou oplichten aan de hemel, tot het laatste zonlicht was verdwenen. "Geen licht is zo mooi als dat van de Heer," zei hij steeds tot Jacinta, die veeleer een voorkeur had voor het licht van Onze Lieve Vrouw, omdat dit, zoals ze zei: "geen pijn deed aan de ogen."
In verrukking keek hij naar de zonnestralen die weerkaatsten op de vensters van de huizen van de naburige dorpen, of de dauwdruppels aan de bomen of de gaspeldoornen van de serra deed glinsteren, en ze deden oplichten als vele sterren. In zijn ogen waren deze duizendmaal mooier dan de lampen van de engelen. Toen hij bleef aandringen bij zijn moeder om zorg te mogen dragen over de kudde en zo met mij kon meegaan, was dit eerder om Jacinta te behagen dan voor iets anders, omdat Jacinta veel liever het gezelschap had van haar broer Francisco dan van haar andere broer.
Op een dag had zijn reeds erg geïrriteerde moeder hem deze toelating geweigerd en hij antwoordde met zijn gebruikelijke kalmte: "Moeder, het heeft niet zozeer voor mij, het was eerder om Jacinta, die graag zou gaan, een plezier te doen." Hij herhaalde dit bij nog een andere gelegenheid. Een van mijn gezellen kwam bij mij thuis met de uitnodiging om met haar mee te gaan, daar ze een uiterst geschikte weide had gevonden voor die dag. Daar het nogal mistig was, ging ik naar het huis van mijn tante om te vragen wie er die dag meeging, Francisco, Jacinta of haar andere broer John, maar ik gaf de voorkeur aan Francisco. Mijn tante had reeds beslist dat John zou meegaan, omdat het nogal mistig en regenachtig was. Daarop ging Francisco naar zijn moeder toe en drong erop aan om zelf te gaan, maar hij ontving een kort en bondig: "neen!" Hierop zei hij: "Voor mij is het allemaal hetzelfde, het is eerder Jacinta die hier bedroefd over is."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [1/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid"[Aflevering 270]
Maria heeft tijdens erkende verschijningen nooit het einde van de wereld aangekondigd. Ze heeft nooit gezegd dat de laatste hoofdstukken van het boek der Openbaring spoedig zouden voltrokken worden. "Aan alle nieuwsgierigen zou ik willen zeggen dat ik er zeker van ben dat Maria zich niet bezig houdt met sensatie," zei Kardinaal Jozef Ratzinger, die het derde geheim van Fatima gelezen had. "Ze boezemt geen angst in. Ze toont geen apocalyptische visioenen, maar leidt mensen naar haar Zoon."
Ze bewoog zich, met andere woorden, door de verzen van Openbaring, maar ze was helemaal niet in de buurt van de laatste verzen. Ze hield zich bezig met hoofdstuk 13. Het oprijzende beest. Ze hield zich bezig met het kwaad dat de ziel van de mens kapot maakte en aardse vernieling bracht. Er moest meer goed dan kwaad heersen opdat ze zou kunnen voorkomen wat de verschijning in Fostoria noemde: "de holocaust die zo dichtbij komt." Keer op keer riep ze een halt toe aan lokale kastijdingen. Keer op keer verloste ze de mens van plagen en droogtes. Ze kon dat niet eeuwig blijven doen. Op een dag zou er een afrekening komen. Op een dag zouden er teveel gaten in de dam zijn. Dat was hoe kastijdingen werkten. Ze waren voornamelijk plaatselijke gebeurtenissen. Maar ze groeiden naarmate de zonde groeide. Naarmate de zonde groeide, werden plaatselijke kastijdingen, regionale kastijdingen. Als de zonde heel groot was, reikte de kastijding tot voorbij de nationale grenzen.
Er was nu iets op komst van hetzelfde kaliber als de builenkoorts. Tijdens de voorbije zestig jaar hadden overstromingen in het heidense China al 4,9 miljoen doden gemaakt, en hoewel het midden van de jaren 1900 de opmars kende van vele sensationele en bedenkelijke zieners, was het opmerkelijk hoe ze eensgezind waarschuwden voor dezelfde rampen. Geestelijken zoals Ratzinger hadden gelijk dat ze de kudde van de sensatie wilden wegtrekken, maar men moest voorzichtig zijn om niet te ver in de andere richting te gaan en echte waarschuwingen te negeren zoals God het over overstromingen en hevige stormen had doorheen het Oude Testament.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 166]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Paulus VI, die Broeder Roger voor dit avontuur had aangemoedigd, had een boodschap gestuurd die de avond vóór de aankondiging werd voorgelezen. Dan, tijdens een zondagse toespraak voor het angelus, had hij een welwillend woord voor Taizé en schaarde hij de Gemeenschap bij de goede voorboden van de eenheid der christenen: "We bekijken Taizé met een respectvolle sympathie," verklaarde de opperherder. Deze hartelijke woorden sluiten de waarschuwing tegen "dubbelzinnige vormen van intercommunie die de eisen van de ware doctrine negeren en illusies en wanorde meebrengen" niet uit. Taizé was dan wel niet vernoemd maar kon zich wel betrokken voelen...
Henri Fesquet in vergeleek in Le Monde dit initiatief met een fles in zee: "Zal het langzaam achter de horizon verdwijnen, zal het op de klippen breken of op verlaten stranden verzeilen, zal het in onveilige handen terecht komen?" De verslaggever vond dat deze voorbereiding een "werk van lange adem dat geen improvisatie duldt" zou worden en dat het "nodig zal zijn om een werkschema te hanteren."
Feit is dat Broeder Roger en de organisatoren van het aankomende concilie niet nalieten voor een degelijke organisatie in te staan. Van meet af aan koos hij voor twee fasen. Eerst beginnen met in een permanente staat van concilie te vertoeven, nadenken en een drievoudige viering van de verrezen Christus beleven in de Eucharistie, door liefde voor de Kerk en voor de mens, onze broeder. Dan, in een tweede fase, op een nog niet bepaalde datum, zou het concilie zelf beginnen.
Margareta Moyana verduidelijkte dat er ploegen van het ene naar het andere werelddeel zouden reizen, in Europa, Afrika, Amerika, Azië en tot in Australië, om er voorbereidende vergaderingen te leiden. De Broeders van Taizé die al in kleine fraterniteiten woonden in Dakar, Kigali [Rwanda], Recife en elders waren antennes, luisterplaatsen om het gebeuren voor te bereiden.
De pers, godsdienstig of niet, gaven eens te meer het project uitgebreid weer. Maurice Manificat toonde het aan in zijn eindschrift over Taizé en de pers: "Als niet alles zeer formeel en goed gepland is in Taizé, zijn de verhoudingen met de pers dat wel. De diensten letten er op dat de berichten op tijd verstuurd worden [inlichtingen over de dag van verschijnen zijn gegeven]. De juiste en overeenstemmende inlichtingen aangaande wat Taizé wil mededelen, mogelijke rechtzettingen worden geëist. Sinds de aankondiging van het Jongerenconcilie worden regelmatig rondzendbrieven opgestuurd. Ze vernoemen het aantal deelnemers, de verklaringen van Roger Schutz en andere personaliteiten, de gekregen en verzonden telegrammen, de getuigenissen van jongeren."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 92]
Gallio
Deze politiek van weigeren tussen te komen in de wettelijke Joodse geschillen werd meestal gevolgd door de Romeinse magistraten. Gallio gedroeg zich dus als een rechtvaardig en scherpzinnig rechter.
Galllio verklaarde de aanklacht onontvankelijk, omdat hij, uit misprijzen, geen partij wilde kiezen in een religieus geschil onder joden. Kort na zijn toevallige ontmoeting met Paulus keerde hij terug naar Rome waar hij consul werd in 58 na J.C. Hij kende een tragisch einde. Gallio viel later in ongenade bij keizer Nero en na bschuldiging voor samenzwering werd hij door Nero omstreeks 66 gedwongen door zelfdoding een einde aan zijn leven te maken, hetzelfde lot dat ook zijn broers, waaronder de beroemde filosoof Seneca, en zijn neef Lucanus overkwam.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Susan Fylan, één van de zussen van Matt, geeft ons details over de bezigheden van haar broer: "Hij zei me zelf dat hij zijn laarzen en hemd had verkocht om drank te kopen, en hij dronk op krediet, waarbij hij vaak zijn loon op voorhand spendeerde. Als hij dronken was, was hij het meeste van de tijd stil, maar hij vloekte en zweerde; als hij thuiskwam, ging hij liggen; dronkenschap was zijn enige ondeugd; hij was opvliegend en maakte ruzie en vocht, maar gewoonlijk was hij stil en was hij thuis niet boos op ons. Ik hoorde hem zeggen (na zijn bekering), dat zelfs wanneer hij dronk, hij in zijn geest vroom was t.o.v. de Heilige Maagd en een raar Weesgegroet bad, en hieraan schrijft hij zijn bekering toe."
Ondanks dat hij hevig dronk, bleef Matt een goeie arbeider. Toen hij als metselaarsknecht werkte, deed hij meer in een half uur, dan de andere arbeiders in een uur deden. De bouwmeester plaatste Matt steeds vooraan zodat de rest van de mannen zijn tempo moesten volgen. Dit is waarom Matt bekend werd als "de beste knecht in Dublin."
Vermits zijn inkomen ontoereikend was om zijn overmatig alcoholgebruik te handhaven, vulde Matt zijn loon soms aan door lege flessen te verzamelen en te verkopen. Wanneer hij naar drank verlangde, stond hij vaak buiten aan Carolans Pub en vroeg hij fooien om op paarden te letten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 108]
Aan pastoor Peyramale
Nevers, 28 december 1876
Mijn hart prijst zich gelukkig dat het de tijd van een nieuw jaar ziet arriveren waarin het de verlangens en de beste wensen mag uitspreken die het voor u gevormd heeft, Monseigneur. Ik vraag het Heilige Kind Jezus u nog vele jaren te midden van uw dierbare parochianen te bewaren, zodat uw goede voorbeeld en uw onvermoeibare ijver vol van barmhartigheid hen nog lange tijd kunnen stichten.
Met grote vreugde heb ik vernomen, Monseigneur, dat het werk aan uw nieuwe Kerk vordert. Ik vergeet het kleine gebed niet dat ik beloofd heb om elke dag ter uwer intentie te bidden. Veroorloof mij als wederdienst een Ave Maria te vragen, wanneer u naar mijn geliefde Grot gaat. Ik heb het hard nodig. Meer dan een jaar verblijf ik nu al in mijn witte kapel, ik verzamel de weinige krachten die ik nog heb om op zondag naar de mis te gaan, met de hulp van één arm. Ik ben blij toe als ik dat deze winter kan volhouden, want het afgelopen jaar is me dat onthouden tot aan de maand mei. Het schijnt dat ons kleine geliefde weeshuis een grote plaats in uw hart inneemt en dat u vaak als hun weldoener optreedt, en zelfs het bos voor hen hebt gekocht. Voor mij is het overbodig, Monseigneur, uw liefdadigheid nog te leren kennen. Zo vaak reeds was ik zelf het voorwerp van uw vaderlijke zorg dat ik onmogelijk denken kon dat dit anders zou zijn bij deze kleine, lieve weeskinderen. Van tevoren reeds wist ik, Monseigneur, dat zij in u het hart van een ware vader zouden vinden.
Sta me toe, Monseigneur, u nogmaals dank te zeggen voor alle goede dingen waarmee u mij en mijn familie hebt overstelpt. Mijn lieve Zuster Nathalie gelast me u haar beste wensen voor het nieuwe jaar en haar eerbetuiging over te brengen.
Wilt u, Monseigneur, mijn wensen en gevoelens van respect en dankbaarheid aanvaarden, Uw dienstwillige en gehoorzame dochter in Onze-Lieve-Heer,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 12: Ensis Laurentii [Het zwaard van Laurentius]
Gregorius VIII [1187]
Echte naam: Albertus de Morra
Paus Gregorius VIII werd geboren omstreeks 1100 te Benevento en overleed te Pisa, op 17 december 1187. Deze Paus regeerde slechts een maand en zevenentwintig dagen. In het jaar 1817 werd in Palestina het Christendom bijna volledig uitgeroeid. De val van de Heilige Stad trof Europa met ontzetting en men zegt dat Urbanus III stierf aan een hartaanval. Daags daarna kozen de kardinalen Albertus de Morra, afkomstig uit Benevento tot Paus. Hij was een telg uit een adellijke familie en in 1155 werd hij kardinaal. In 1158 kreeg hij San Lorenzo in Lucina tot titelkerk. Hij stierf te Pisa op 17 december 1187.
Malachias verwijst hier naar zijn titelkerk San Lorenzo en naar zijn wapen, waarop een getrokken zwaard stond afgebeeld.
Chris De Bodt
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 20 september [zie rubriek gebeden].
Henk
16. Deze vreugdevolle afsluiter mogen wij u uiteraard niet onthouden [dank u, Manon]
27-08-2010
27 augustus 2010
27 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 23]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Wie anders zag haar op de eerste dag? Mirjana: Ivanka, Ivan, Vicka, en al de anderen die passeerden. Zij zagen haar ook. De volgende dag zagen Marija en Jacov haar ook.
Janice: Weet u daar meer over? Mirjana: Wel, ik weet dat toen Jacov van mij hoorde dat ik de Gezegende Moeder gezien had, hij zei dat hij ook haar zou willen zien en dat dat voor hem belangrijker was dan om het even wat op de aarde. Daarom was het dat hij op de tweede dag met mij meekwam.
Janice: Jacov was bij u? Mirjana: Ja.
Janice: Marija vertelde me dat wanneer haar zus, Milka, haar gezegd had dat ze de Gezegende Moeder had gezien, ze absoluut in de aanwezigheid van de Gezegende Moeder wilde zijn. Het kon haar zelfs niet schelen of ze haar zou zien. Ze zei dat ze gelukkig zou zijn om alleen maar naast de Gezegene Moeder te zijn. Mirjana: De eerste dag zagen Ivanka en ik haar. Daarna Vicka, Ivan, Milka en de anderen kwamen ook. We vertelden het aan hen en ze kwamen ook kijken. Nadat iedereen alles zag, kregen we schrik en renden vlug naar huis.
Janice: Vicka vertelde me dat het die dag was dat ze zo hard rende dat ze haar schoenen verloor en ze achter liet op het pad. [gelach] Mirjana: We renden allemaal zo hard we konden. Waarschijnlijk lieten we allemaal onze sandalen achter. Vicka kwam ons zoeken en dan zag ze Maria en rende ze weg. Ivan was op de terugweg naar huis. Ook hij zag Haar en rende naar huis. Toen ik ze allemaal zag lopen realiseerde ik me dat als zij wegrennen wij dat ook moesten doen.
Janice: Herinnert u zich nog de tweede dag, Mirjana? Mirjana: Ja, natuurlijk.
Janice: Waarom ging u terug? Mirjana: Ik voelde in mijn hart dat ik moest terug gaan. Het boeiende is dat iedereen hetzelfde gevoel had.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Ontroerend verhaal: Daniël bezoekt Medjugorje, sterft en komt terug tot leven.
De jonge Daniël reisde, samen zijn goede vriend en zijn ouders, naar Medjugorje voor het Jeugdfestival dat plaatsvond van 31 juli tot 6 augustus 2010.
Tijdens een van bedevaartsdagen, naar het einde de festivalweek toe, besloten ze om naar de Kravice watervallen te reizen, die zich zon tiental kilometer verder bevinden, nabij Mostar in Bosnië en Herzegovina.
Eigenlijk waren ze nooit alleen op hun bedevaart. Meer dan vijftigduizend jongeren en vijfhonderd priesters kwamen van over de hele wereld om het populaire festival bij te wonen. Tijdens een lange namiddagbijeenkomst, maakte een van de Franciscaanse priesters een korte aankondiging, waarbij aan iedereen werd gevraagd om te bidden voor een jonge kerel met de naam Daniël. Daarop was er een stilte en werd er niets meer gezegd. De priester gaf geen verdere uitleg en zo wist dus eigenlijk niemand waarom ze voor hem moesten bidden.
Wat de mensen niet wisten was dat Daniël gaan zwemmen was in het water van de Kravice watervallen en verdronken was. Zeven volle minuten was hij onder water geweest, toen zijn vriend opmerkte dat hij uit het oog verloren was. In paniek dook de vriend onder water en vond er Daniël. Hij trok zijn levensloze lichaam uit het water naar de oever. In volle angst probeerde de vader van Daniël, een dokter, om hem te reanimeren. Tevergeefs.
Kravice watervallen
Ze namen Daniëls slappe lichaam op en reden met hem naar de stad Mostar, waar het meest nabije hospitaal zich bevond, op zon uur rijden. Maar Daniël was als een lijk. Zijn longen waren vol water en elk menselijk wezen dat onmiddellijk daarop voor twintig minuten of meer geen zuurstof krijgt toegediend houdt hier onvermijdelijk zware hersenschade aan over.
In het hospitaal pompte het medische team het water uit zijn longen en probeerden ze alles wat in hun mogelijkheden lag om hem te redden. Maar hun inspanningen bleven vergeefs, zodat de dokters hem kort daarop als officieel dood verklaarden. Daniëls ouders en zijn vriend stortten in elkaar van het leed en de shock.
De daaropvolgende morgen begon Daniël te bewegen. Hij zei tot zijn moeder: "Ik herken u niet, maar zou u tot Jezus willen bidden voor mij?" Later die dag kwam zijn geheugen volledig terug en vroeg hij of hij een groter bed kon krijgen, omdat hij zijn benen niet kon uitstrekken.
Een ongekende vreugde en dankbaarheid barstte zich los van op Daniels hospitaalsbed, waarop het nieuws zich al gauw in Medjugorje verspreidde. Om te weten welke genaden er kunnen voortkomen vanuit de liefdadigheid: de vader van de jonge Daniël had de bedevaartsreis van de jongen die hem uit het water redde, zelf betaald.
In Medjugorje zijn de mirakels overvloedig aanwezig, en dit moet zowat bij de grootste mirakels ginds behoren tot op heden. Door de tussenkomst van Maria van Medjugorje en de gebeden van de gelovige pelgrims, had Jezus iemand uit de dood doen herrijzen, juist zoals Hijzelf tweeduizend jaar geleden had gedaan, toen Hijzelf op aarde rondliep.
Dit waargebeurde verhaal komt uit de eerste hand en werd door Nancy Latta, van het retraitekasteel te Medjugorje, en de persoonlijke vertaler van Vr. Jozo, doorgegeven aan Jordan Lindsey, een seminarist en Medjugorje bedevaarder, die aanwezig was tijdens het Jongerenfestival.
Kravice watervallen
Vertaling: Chris De Bodt
3. Medjugorje: Statistieken juli 2010
Aantal heilige communies: 138.000 Aantal concelebrerende priesters: 4.230 [136/dag]
4. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 11
Nadat we ons bekend hadden gemaakt en wat ons doel van onze reis was en hoe we aan dit adres kwamen werden we hartelijk ontvangen. We moesten een kopje koffie komen drinken, maar de koffie daar is niet echt wat je koffie noemt en uit beleefdheid hebben we dan maar gedronken met onze neus naast de kom. De kinderen spraken engels en zo kwamen we te weten dat Sonja haar hobby haken is, prompt kregen ieder van ons 2 gehaakte doekjes cadeau. Ook vertelde ze dat de vader gehandicapt is door een verkeersongeluk en sindsdien als een plant leefde en omdat hij nog leefde krijgt hij bijna niets van de overheid. De leefkamer was niet erg groot maar wel netjes maar verder, amaai. Het bad, hier zou een boer het zelfs nog niet gebruiken om zijn beesten uit te laten drinken, ze hebben geen geld om zelfs ook maar een kraan voor de lavabo te kopen. Heel triestig maar ze waren er wel heel vriendelijk.
We stelden voor dat wij zouden trakteren met het avondeten, de zoon van het gezin kende iemand die pizzas bakte zoals het moet: op steen. De Pol en ik besloten om samen een jumbo pizza soldaat te maken, de rest bestelde een gewone of een modelletje tussenin. Toen ze onze jumbo brachten moesten we toch wel eens slikken, zo groot had ik nog nooit een pizza gezien, en het was hier ook dat de Pol mij heeft gekopt met eten. Nu was dat wel omdat er kaas op lag en dat is niet echt mijn sterkste ding om binnen te spelen. Na het eten namen we de nodige fotos om daarna afscheid te nemen. Onze dagteller stond die dag op 149,88 km en het was de laatste dag dat we meer dan honderd km aflegden.
Pastoor Frans in volle actie
Frans, die we hier in volle actie zien op de foto, had nog een mooie uitspraak die dag: "we hebben enorm veel van de natuur gezien, hele hoge bergen met sneeuw en minder hoge bergen, heel mooie streken met weelderige begroeiing en dorre vlakten met vele stenen. Nu begrijp ik waarom ons Heerke op de zevende dag ruste, want er is veel werk aan de winkel geweest en de wereld is zo groot."
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
5. Pastoor A. Penne, 25 augustus 2010
Vorige week ging mijn aandacht in de krant naar een artikel waarin werd aangekondigd dat in Kasterlee een Harley Davidson werd gedoopt. Dan denk je: ze zullen wel bedoelen dat er een motor wordt gezegend maar de titel klopte toch. In de parochiekerk van Kasterlee werd wel degelijk een kind gedoopt met de naam Harley Davidson. Vader is een echte motorfreak en daarom kreeg het kind die naam. Een week eerder stond in de krant al een soortgelijk artikel. Ouders gaven hun pasgeboren kindje de naam Barca naar hun favoriete voetbalclub Barcelona.
Wanneer mensen mij bellen om een doop af te spreken, dan moet ik soms wel twee keer vragen hoe de voornaam is en vooral duidelijk vragen hoe je het schrijft. De tijd dat de meeste kindjes Jan, Piet of Maria heetten, ligt lang achter ons. Had vroeger bijna iedereen dezelfde voornaam [wat in een dorp met zich meebracht dat de mensen gemakkelijk een bijnaam kregen om de ene van de andere te onderscheiden] nu heeft bijna iedereen een andere voornaam, de ene al origineler dan de andere. Er zijn voornamen die ons doen denken aan vogels: Mees, Merel, Arend. Er zijn voornamen die ons doen denken aan de natuur: Lente, Winter, Storm. Soms vragen mensen zich wel eens af: kan dat allemaal wel? Vroeger was er een lijst waar men volgens de wet moest moest voldoen. Een naam die niet op die lijst stond, werd door de ambtenaar niet ingeschreven. Nu men die lijst heeft losgelaten, wordt men steeds origineler.
De Kerk is er tamelijk voorzichtig in. De naam voor een kind is belangrijk. Bij het Doopsel is een van de eerste dingen die de priester vraagt: "Iedere mens draagt een naam bij God en de mensen. Welke naam hebben jullie aan jullie kind gegeven?" De ouders noemen dan de naam en met die naam zal het kind voortaan bij God en de mensen bekend zijn. De Kerk weigert geen namen, tenzij dat ze ingaan tegen het geloof. Bijvoorbeeld als iemand zijn kind "satan" of "lucifer" of "hel" zou noemen. Ik ben die namen nog nooit tegen gekomen maar toch denk je soms: "Ocharme, moet dat kind met die naam door het leven..."
Vanouds werden in onze kerk aan kinderen de naam gegeven van een heilige. Er zat een mooie gedachtegang achter: men wilde aan het pasgeboren kind die heilige als voorbeeld voor het leven geven. Er zat natuurlijk ook het vrome verlangen bij dat men aan de heilige, naar wie het kind werd vernoemd, vroeg om voorspraak bij God voor het kind. Iemand wees mij er op dat de naam Harley Davidson wel eens kon verwijzen naar de heilige Harlindis en de heilige David maar ik vermoed dat dit niet klopt....
Bij veel ouders leeft het idee van voorspraak toch nog. Ik doop nog steeds een groot aantal kinderen die als tweede of derde naam Maria meekrijgen. Misschien mag dit woordje een uitnodiging zijn om eens na te denken over onze naam. Waarom hebben onze ouders ons die naam gegeven ? Wat is de betekenis van die naam? Op welke heilige is die naam terug te brengen en kan ik iets met het voorbeeld van het leven van die heilige?
6. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 218]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Toen het klaarder werd, zag met het lichaam van Onze Heer aan het kruis hangen: bleek en afgemarteld, witter nog dan voordien, zo vreselijk was hij uitgebloed. Ik weet niet meer, of Hij biddend, en alleen verstaanbaar voor mij, dan wel halfluid het volgende zei: "Ik word geperst als de wijndruif die men hier eenmaal heeft stukgedrukt: al mijn bloed moet ik geven, tot het water komt en de schillen wit worden. Voortaan echter zullen hier geen druiven meer worden geperst."
In verband met deze woorden kreeg ik later te zien hoe Japhet, hier op Calvarië, doende was geweest als wijnperser. Ik zal dit visioen nog wel vertellen.
Jezus was volledig afgemarteld en sprak met een verdroogde tong: "Ik heb dorst!" En toen de Zijnen Hem smartelijk aankeken, zei Hij tot hen: "Kunt ge mij niet een slok water geven?" Hij dacht dat niemand, bij deze donkerte, hen gehinderd zou hebben. Bedroefd antwoordde Johannes: "O, Heer, wij hebben vergeten om water mee te brengen!" Hierop zei Jezus nog zoveel als: "Nodig was het, dat ook de naasten Mij vergaten en mij geen drank toereikten, opdat de Schrift vervuld zou worden." Dat vergeten had Hem toch bitter leed gedaan.
Zijn vrienden richtten zich nu tot de soldaten en boden hun geld aan om Jezus een slok water te geven. Maar de soldaten deden het niet. Alleen nam één van de manschappen een peervormige spons, doopte ze in azijn, die daar stond in een tonnetje van bast, en goot er ook gal overheen. Abenadar, de hoofdman, door Jezus lijden getroffen, rukte echter de spons uit de soldaat zijn hand, wrong ze leeg en doopte ze in zuivere azijn. Dan bevestigde hij in de spons een korte hysopstengel, als een soort mondstuk, stak het aldus gereedgemaakte op de spits van zijn lans en hief het naar Jezus aangezicht, zodat de stengel Zijn mond bereikte en Onze Heer de azijn uit de spons kon zuigen.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 218]
Preken
Penitentie betekent verbetering
Ge moet het voedsel beperken tot datgene wat het lichaam nodig heeft om te blijven leven, zodat het de plichten kan vervullen. Van tijd tot tijd moet ge op de grond slapen. Als ge uw zinnen hebt gezet op een of andere spijs die uw genotzucht streelt, dan moet ge haar weigeren en haar even sterk leren verachten als ge er eerst van hebt gehouden. Uw lichaam wil uw ziel in het verderf storten en daarom moet het gestraft worden. Telkens als ge onzuivere verlangens hebt gekoesterd, moet ge uw gedachten richten op de hel, de plaats voor de ontuchtigen. Zijt ge gehecht aan het aardse, dan moet ge zoveel aalmoezen geven als maar mogelijk is, om uw gierigheid te straffen. Ja, ge moet afstand doen van alles wat ge per se niet nodig hebt om te kunnen leven.
Wie nalatig is geweest in de dienst van God, moet zichzelf de penitentie opleggen dat hij voortaan alle godsdienstoefeningen zal bijwonen die er in zijn parochie gehouden worden. Ik bedoel de Heilige Mis, de Vespers, het catechismusonderricht, de aanbidding, het gemeenschappelijk Rozenkransgebed, enzovoort, opdat de goede God zijn ijver zal belonen door hem al zijn vroegere nalatigheden te vergeven. Laat hij tussen de heilige diensten door wat vrome lectuur ter handen nemen, die zijn ziel tot voedsel kan strekken.
Aanbevelingswaardig zijn vooral de levens van de heiligen, waarin we kunnen lezen wat zij gedaan hebben om zalig te worden. Dat zal ons aanmoedigen. Laten we nu en dan ook een bezoek brengen aan het Allerheiligste om vergiffenis te vragen voor de zonden die we in de loop van de week hebben bedreven. Wanneer we ons schuldig voelen aan de ene of de andere fout, laten we er ons dan van bevrijden, opdat onze gebeden en onze goede werken God aangenamer zullen zijn en voordeliger voor onze ziel.
Hebt ge de gewoonte om te vloeken en u op te winden? Werp u dan op uw knieën en bid: "Mijn God, Uw Heilige Naam zij gezegend in alle eeuwen der eeuwen. Zuiver mijn hart, zuiver mijn lippen, opdat zij nooit woorden zouden uitspreken die U beledigen en mij van U scheiden." Telkens als ge in die zonde hervalt, moet ge op staande voet een akte van berouw bidden of een paar stuivers aan de armen geven. Hebt ge op zondag gewerkt? Hebt ge op de Dag des Heren onnodig iets gekocht of verkocht? Geef de profijten die ge daarvan hebt getrokken dan weg aan de armen! Hebt ge onmatig gegeten of gedronken? Dan moet ge u voortaan bij elke maaltijd iets ontzeggen.
Kijk broeders, dat zijn penitenties die, in vereniging met Jezus lijden, niet alleen voldoening kunnen geven aan Gods rechtvaardigheid, maar die u er u tevens voor zullen behoeden om te hervallen in uw zonden. Als ge u zo gedraagt, dan kunt ge er zeker van zijn dat er met Gods genade in uw leven geleidelijk aan een verbetering zal optreden.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 218]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Uw taak!
Denk erover na! God heeft u, voor uw volledig levenstijd, een bijzondere taak gegeven! Hij verwacht deze taak van u en enkel van u! Enkel u kunt dit doel bereiken. Niemand kan u hierin vervangen! Als deze taak niet volledig is vervuld, dan blijft ze onvoltooid in de eeuwigheid. U bent verantwoordelijk voor alle raad die u heeft aan allen die tot u komen voor uw hulp. Bid daarom veel tot de Heilige Geest opdat u hen allen goede raad zou geven en hen dichter tot God zou brengen! Laat de liefde en de goedheid de overhand krijgen op alles. Vraag Gods zegen voor iedereen die uw deur binnen- en buitengaat. Dit is uw taak. Laat niets u ontmoedigen. Met Gods hulp zult u alle moeilijkheden overwinnen, want het redden van zielen vraagt opofferingen. Maar elke persoon heeft ook een taak die hem door God worden gegeven! Namelijk dat hij zoveel als mogelijk aan zijn ziel en aan zijn mogelijkheden werkt! Dat het werken hieraan zich steeds zou vermenigvuldigen en verbeteren om God nog beter te kunnen dienen.
Dat hij zijn ziel verbetert en deze van de anderen en dat hij altijd zijn naaste naar de eeuwige gelukzaligheid leidt. In elke gave die God hem geeft, ligt er een taak, een vraag en een verantwoordelijkheid. Dank God voor uw taak en zie dat u deze steeds goed opvolgt, want u weet niet hoe veel tijd u hebt om deze te volbrengen. Dat iedereen zijn taak mag vervullen met sterkte. Gods liefde raakt u met elke goede gedachte en wens die reist door uw ziel, in elke vreugdevolle beslissing in uw wil om het goede te doen, in elke zuivere vreugde die u verfrist, in elke stille duw naar de liefde die het hart raakt, in elk lijden dat u overkomt, in elk goed woord dat u te horen krijgt, in elk goed voorbeeld dat u wenst na te volgen, in elke verdiende lofprijzing tot u, maar ook in elke belediging, in elke vernedering die tot u komt, in elke test van geduld die u wordt toegestuurd, in elk gebrek van liefde dat u moet dragen. Wees daarom nooit te aangeslagen, omdat Gods liefde u in alles raakt. Al dit moet gezien worden als een minzame, liefdevolle genade die God in Zijn grote liefde tot u zendt. U dient dit op te merken en te gebruiken, of er minstens dankbaar om te zijn. Alles dient u ten beste als u God waarlijk liefheeft!
U zou dit moeten neerschrijven en deze bevelen en onderrichten verspreiden. Velen zullen er goede dingen uit oprapen en er God eeuwig dankbaar voor zijn en uw werk is zeker en vast de moeite, ook al hebt u maar één ziel voor Gods heiligheid gewonnen. Werk daarom zolang u kunt werken.
Deze aanbevelingen werden mij door de Arme Zielen gedicteerd. Ik geloof dat ze heel belangrijk zijn en heel ernstig dienen te worden genomen. Dat de Goede Heer Zijn Zegen mag verlenen aan iedereen die dit leest en in het hart neemt en dat hen dit zou mogen leiden naar de eeuwige gelukzaligheid. Maria Simma
Einde
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Met veel liefde vertaald voor de Arme Zielen, de Engelbewaarders en Jezus en Maria en uiteraard ook voor ons lezers.
Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 62]
Franciscos karakter, zijn spiritualiteit
Ik ga nu beginnen, Zijne Exellentie, met neer te schrijven wat Gods wil voor mijn geest brengt over Francisco. Ik hoop dat de Heer hem in de Hemel laat weten wat ik hier op aarde over hem neerschrijf, zodat hij voor mij bij Jezus en Maria kan tussenkomen, vooral tijdens deze komende dagen. De genegenheid die mij met Francisco verbond, was er een van verwantschap en een die haar oorsprong vond in de genaden die de Hemel ontwierp om ons te verlenen. Onafhankelijk van zijn karaktertrekken en zijn deugdzaamheid, leek Francisco allesbehalve Jacintas broer te zijn. In tegenstelling tot haar, was hij niet wispelturig, noch opgewekt. Integendeel, hij was rustig en onderdaning van aard.
Als hij won bij het spelen en als er iemand hem dit recht als winnaar betwistte, gaf hij zonder meer toe en zei alleen maar: "U denkt dat u hebt gewonnen? Laat het dan zo wezen. Mij kan dit allemaal niet schelen!"
Hij had geen voorkeur voor het dansen, zoals Jacinta, en speelde liever op de fluit terwijl de anderen dansten. Tijdens het spel was hij tamelijk levendig, maar weinigen onder ons hielden ervan om met hem te spelen, daar hij meestal verloor. Ik moet toegeven dat ikzelf me niet altijd even vriendelijk tegenover hem gedroeg, daar zijn natuurlijke kalmte mijn eigen buitensporige levendigheid irriteerde. Soms nam ik hem bij de arm en deed ik hem op de grond of op een steen zitten en gebood hem om stil te zijn: hij gehoorzaamde alsof ik gezag over hem had. Nadien had ik hier spijt over en nam hem bij de hand. Dan ging hij opgewekt mee alsof er niets was gebeurd. Als een van de andere kinderen erop aandrong om hem iets af te nemen, zei hij: "Laat hij het maar hebben, wat kan mij dat schelen!"
Vertaling: Chris De Bodt
10. Film: Moses [23/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 269]
In 1950 werd Marias erkenning, en bijgevolg ook haar mogelijkheid om tussen te komen, vergroot, toen Paus Pius XII het dogma van haar Hemelvaart uitriep. Op de dag dat hij zn intentie aankondigde, zag de paus een zonneverschijnsel. Het gebeurde achteraan in de tuinen van het Vaticaan, boven het land dat ooit aan Nero en Caligula had toebehoord. "De zon, die redelijk hoog stond, zag eruit als een lichtgele ondoorschijnende bol, volledig omringd door een lichtgevende stralenkrans, die me desondanks niet verhinderde om aandachtig en zonder ongemak naar de zon te staren," schreef Pius in een bericht aan een kardinaal. "De ondoorzichtige bol begon te tollen, groter te worden en van links naar rechts en vice versa te bewegen. Maar binnenin de bol kon men heel sterke bewegingen zien in alle helderheid en zonder onderbreking."
Op 1 november, de feitelijke dag van de definitie van het nieuwe dogma, bewoog de zon opnieuw zo raar dat Pius achteraf inlichtingen ging vragen bij het Vaticaans Observatorium.
Hoe meer Maria werd aanroepen, des te meer ze officieel erkend werd, des te meer ze kon tussenkomen. Ze had het deksel op de beker van rechtvaardigheid kunnen houden, maar als alles bleef verder gaan zoals het deed, zou de wereld die beker tot het bittere einde moeten drinken. Er was een strenge waarschuwing geweest. Er was een waarschuwing geweest tegen de heersende frivoliteit. Er was een waarschuwing geweest tegen het atheïsme en het immorele. Dit werd gezegd door iemand binnen het Vaticaan. Velen zouden denken dat de verschijningen in de periode na Wereldoorlog II zouden verminderen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Er was een opstoot. Er was een grote toename. Tussen 1947 en 1954 werden vier keer meer verschijningen gemeld dan in de voorgaande of volgende jaren, en Maria leek te zeggen dat er een gevaar op de loer lag, waarbij Wereldoorlog II in vergelijking maar een voorsmaakje zou lijken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 165]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Deze ging door van zaterdag 28 tot dinsdag 31 maart en verzamelde ongeveer 2500 jongeren uit vijfendertig landen. "Meer dan een derde waren niet aangekondigd," merkte een zuster van Grandchamp, belast met het onthaal. "In de kerk van Verzoening," voegde ze er aan toe, "worden de stoelen weggedaan, de vloer bekleed met een tapijt en zitten ze op de grond, steeds dichter bij elkaar."
Kardinaal Renard, aartsbisschop van Lyon, Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun, Eugen Carson Blake, secretaris generaal van de COE, archimandriet Damaskinos, vertegenwoordiger van patriarch Athenagoras en dominee Blache, vertegenwoordiger van de FPF waren aanwezig.
Volgens Broeder Roger was het gebed "het markante feit van de ontmoeting. De kerk was nooit leeg. De jongeren volgden elkaar op in een voortdurend gebed, ook tijdens bijeenkomsten en maaltijden, en zo tot laat in de nacht. [...] De tegenspraak vermindert meer en meer. We hadden nooit zoveel jongeren samen in de kerk en niets misplaatst is gebeurd."
Op Paaszondag om 10 uur kondigde de prior, omringd met kinderen [de eerste keer dat hij zo openbaar verscheen, maar hij maakte er een gewoonte van, bijna een ritus], het lang verwachte blijde nieuws aan: de Gemeenschap van Taizé ging een Jongerenconcilie inrichten op een nog te bepalen datum.
"De verrezen Christus komt een feest leiden in het meest intieme binnenste van de mens, verklaarde de prior van Taizé. Hij bereidt ons een lente in de Kerk voor: een Kerk zonder krachtige middelen, bereid om met iedereen te delen, een plaats van zichtbare eenheid voor de hele mensheid. Hij zal ons genoeg verbeelding en moed geven om een weg van verzoening te trekken. Hij zal ons voorbereiden om ons leven te geven opdat de mens geen slachtoffer meer zou zijn van de mens. Hij kondigde een middel, een instrument aan: we zullen een Jongerenconcilie houden."
De toejuichingen barstten los, eindeloos. De maandenlange verwachting vond een uitweg. Kardinaal Marty, voorzitter van de bisschoppenconferentie, de enige die was voorgelicht, zal later zeggen: "Ik beken dat ik het woord concilie niet erg op prijs stelde daar het een nauwkeurige betekenis heeft. Maar ik ging nogal akkoord dat hij [Broeder Roger] het avontuur van een jongerenvergadering waagde."
Het was inderdaad een gewaagd woord. Maurice Manificat legde het uit als "een negatieve protesthouding ten overstaan van het grote concilie dat er niet in geslaagd was om de verwachte eenheid te bereiken."
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 91]
Gallio
Gallio doorliep met vrucht de ambtelijke loopbaan en werd [vóór 58] consul, en vervolgens in 65 senator. Volgens de Handelingen van de Apostelen 18:12-17 was hij proconsul van de Romeinse provincie Achaea, hetgeen wordt bevestigd door een inscriptie te Delphi, waarin hij door keizer Claudius "Junius Gallio, mijn vriend en proconsul van Achaea" wordt genoemd. Zijn ambtstermijn moet ergens gesitueerd worden tussen april 51 en mei 53 na Chr. Tijdens Gallio's proconsulaat heeft Paulus te Korinthe verbleven [juni 51?].
Paulus werd door de joden bij Gallio aangeklaagd. Deze ontmoeting was het gevolg van de poging van de apostel om de Joodse Korintiërs te overtuigen aan te sluiten bij de beweging van Jezus. Het was voor Paulus een bitter falen: voor de plaatselijke Joden verstoorde hij gezamenlijke rust door een soort godsdienst aan te prijzen dat ze beoordeelden als een inbreuk op de Joodse wet. De proconsul sprak ontslag van rechtsvervolging uit want de reden tot beschuldiging was volgens hem geen misdrijf. Hij verklaarde zich onbevoegd om dergelijk proces in vooronderzoek te nemen en vroeg daardoor niet aan Paulus om zich te verdedigen.
Daar het om een godsdienstige zaak ging raadde hij de Joden die klacht hadden ingediend ze onder elkaar uit te vechten. Hij greep zelfs niet in toen Sosthenes, de overste van de synagoge, vóór zijn rechterstoel een pak ransel kreeg. Deze houding van Gallio, ingegeven door een [typisch Romeinse] afkeer tegenover religieus fanatisme, maar ook door de soms anti-semitische uitlatingen van zijn broer Seneca, heeft aan de vrije verkondiging van het Christendom in Griekenland een grote dienst bewezen.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Na amper één jaar onderwijs verliet Matt de school in de zomer van 1868, en begon in Dublin te werken als boodschappenjongen voor een wijnhandelaar. Hoewel hij nog geen tiener was, begon hij al snel van het product van zijn werkgever te proeven. Zijn zus, Mevr. Mary Andrews, vertelde in 1931 het volgende over Matt terwijl hij werkte:
"Hij begon overmatig alcohol te drinken. Onze vader zag dit, gaf hem een serieus pak slaag, en vond voor hem een nieuwe job als boodschappenjongen bij het Bestuur van de haven en dokken. Maar Matt bleef drinken, ondanks alles wat mijn vader deed om hem te genezen. Om zn vader, die bij dezelfde werkgever werkte, niet ten schande te brengen, gaf Matt na drie jaar zn job op. Hij werd metselaar, maar zijn drinkgewoontes veranderden niet. Hoewel hij heel hard werkte, ging heel zn loon op aan drank. Hij verpandde zelfs zijn laarzen om drank te kunnen kopen. Tijdens die jaren verwaarloosde hij vaak zijn plichten met Pasen, maar hij ging altijd naar de Zondagsmis. Hij had geen vrouwen of vriendinnen, en zijn moreel gedrag was steeds onberispelijk."
Jammer genoeg was Charles, de vader van Matt, zelf een alcoholist. Volgens Pat Doyle, een hechte vriend van het gezin, "hadden Matt en de rest [de broers van Matt] de smaak voor de drank van hun vader geërfd." Enkel John, de oudste, was een uitzondering.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 107]
Aan pastoor Peyramale, pastoor van Lourdes
Nevers, 10 juni 1872
Mijnheer Pastoor,
Ik ben werkelijk verlegen over de vertraging die ik ondervond bij het beantwoorden van de brief die ik van u mocht ontvangen, en het bedanken voor uw inspanning bij de Monseigneur voor mijn jongste broer, die voor mij werkelijk een voorwerp van grote zorg was sedert ik mijn arme ouders verloren heb.
Ik ben geheel gekalmeerd, Mijnheer Pastoor, sedert ik uw brief gelezen heb waarin u zo barmhartig bent om mij te zeggen dat ik me over mijn familie niet ongerust moet maken en dat u zo goed bent over hen te waken. Ik ben daardoor geheel gerustgesteld.
Ontvang, vraag ik u, mijn dankzeggingen voor alle goedheid waarmee u mij en mijn familie voortdurend overlaadt. Elke dag vraag ik Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd of zij uw grootse barmhartigheid willen vergoeden.
Ik vraag u, Mijnheer Pastoor, mijn diepe respect aan de Zeer Eerwaarde Heer Pomian over te brengen, en mij in zijn gebeden aan te bevelen, ik heb daar grote behoefte aan. U weet dat beter dan ik.
Ontvang, Mijnheer Pastoor, de respectvolle gevoelens van uw erkentelijke kind,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 11: Sus in Cribro [Een zeug in de zeef]
Urbanus III [1185-1187]
Echte naam: Umberto Crivelli
Crivelli werd omstreeks het jaar 1120 geboren te Milaan en overleed te Ferrara, op 19 oktober 1187. Umberto werd door Lucius III in 1182 tot kardinaal en in 1885 tot aartsbisschop van Milaan benoemd. Hij werd gekozen om Lucius op te volgen en op 1 december 1185 gekroond. Urbanus erfde van zijn voorganger de vete met de grote keizer Frederik Barbarossa, nog verhevigd door een persoonlijke vijandschap, daar bij de plundering van Milaan in 1162 de keizer meerdere bloedverwanten van de paus had laten verminken. Frederik was enorm vertoornd omdat hij zijn zoon Hendrik weigerde te kronen en ook omdat hij Fulmar van Karden tot aartsbisschop van Trier had benoemd, in plaats van de beschermeling van Frederik I, provoost Rudolph.
De omschrijving van Malachias is een zinspeling op de familienaam van de paus. Crivelli betekent namelijk een zeef. In zijn "epitom" van Onofrio Panvinio staat het wapenschild van de paus en daar ziet men op het schild duidelijk een zeef, gedragen door twee zeugen.
Chris De Bodt
26-08-2010
26 augustus 2010
26 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 22]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Begindagen
Janice: Mirjana, weet u iets over de Tweede Komst van de Heer? Mirjana: De bijbel heeft ons beloofd dat de heerschappij van God op komst is. De Heer zal tussen Zijn volk wandelen. Zijn verbond is eeuwigdurend.
Janice: Mirjana, de Gezegende Moeder zei: "Laat hen die oren hebben, luisteren en laat hen die ogen hebben, zien." Ze zei dat Gods koninkrijk momenteel in de harten leeft van degene die God liefhebben. Ze zegt ook dat het vuur van de liefde in de harten van haar trouwe, gelovige kinderen de wereld, zoals we die kennen, zal slopen. Is het daarom dat ze ons vraagt om in totale vrede te zijn? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder zegt ons om volledig in Gods liefde te blijven, om ons volledig te vertrouwen op Gods kracht, om te genieten van Zijn voorzienigheid, om nooit voor iets schrik te hebben. De Gezegende Moeder heeft ons geleerd om volledig in Jezus te leven. Ze heeft ons geleerd dat Hij onze broeder is.
Janice: Mirjana, u vertelde me dat door Jezus alle dingen goed komen. U zei dat door Hem en met Hem en in Hem alles voor eeuwig tot God behoort. Is dit wat de Gezegende Moeder u leert? Dat God het Koninkrijk op aarde brengt? Mirjana: Dat is de vervulling van Gods belofte aan Zijn mensen.
Janice: Toen u op de eerste dag de Gezegende Moeder op de berg zag, ervaarde u dan een zeker inzicht of schranderheid? Mirjana: Ik was zo bang, ik rende naar huis, naar mijn familie.
Janice: Waarom liep u ? Mirjana: Op dat ogenblik wist ik niet zoveel over God, ik kende mezelf zelfs niet en ik was bevangen van angst.
Janice: Wat gebeurde er toen u thuis kwam? Mirjana: Mijn grootmoeder vroeg me waarom ik niet bad in de aanwezigheid van de Moeder Gods. Ik vertelde haar dat ik te bang was.
Janice: Geloofde uw familie u? Mirjana: Natuurlijk. Ze weten dat ik niet lieg.
Janice: Wie anders zag haar op de eerste dag? Mirjana: Ivanka, Ivan, Vicka, en al de anderen die passeerden. Zij zagen haar ook. De volgende dag zagen Marija en Jacov haar ook.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Mooi verfilmd verhaal over Littly Audrey Santo
U kunt het volledige verhaal lezen onderaan de rubriek "Weetjes over Medjugorje." De video zal aan dit verhaal worden toegevoegd.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 11 [deel 1]
Voor ons vertrek ging Frans nog snel inkopen doen. Nu ja, snel ... Het was een grote camping dus ... twintig minuten verloren gelopen en daarbij zijn slechte voet nog geforceerd ook nog, het zal je maar overkomen.
Onze rit begon met een lange klim, of zoals ze het nog wel eens durven te noemen "zwaar vals plat." Bij een splitsing van de weg hebben Jos en Frans tevergeefs op ons staan wachten, het kon ook niet anders want wij waren al achttien km verder. Nadat ze ons hadden ingehaald stopten we in Otric waar onze middagstop was. Het dorp waar we normaal zouden stoppen bestond enkel nog op de kaart, in realiteit stonden er enkel nog kapot geschoten huizen. Later zou Frans hierop nog zeggen dat hij veel WAREN-huizen heeft gezien. En dat was het ook. Na dit dorpje hebben we nog meer dan vijftig km gereden zonder een bewoond huis tegen te komen. De burgeroorlog had hier lelijk huisgehouden.
Toen we op onze overnachtingplaats waren aangekomen moesten we nog op zoek naar onze standplaats. Dankzij Johan uit Merksplas hadden we een adres waar we die avond konden overnachten. Maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan, het nummer 12 was nergens te vinden, eerst zeven km verder gereden om dan de zeven km terug te komen, maar niets te vinden. De mensen daar probeerden het zo goed mogelijk uit te leggen maar zelfs de politie en de bouwvakkers konden ons niet helpen. We zaten met onze handen in het haar tot we een meisje van ongeveer 18 jaar tegen kwamen, zij kon ons voorthelpen want ze was de dochter van Sonja. Sonja was de persoon die op dat adres woonde en waar we moesten zijn. Niet ver van het station konden we parkeren en konden we stroom krijgen voor onze mobilhome.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 216]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus' verlatenheid en Zijn vierde woord aan het Kruis
Toen deze luide schreeuw van Onze Heer de bange stilte onderbrak, die daar heerste in het rond, keerden de spotters zich weer naar het kruis en één van hen zei: "Hij roept Elias." Een ander sprak: "Wij zullen zien of Elias komt en hem van het kruis haalt." Toen Maria echter de stem van haar zoon vernam, was zij door niets en niemand te weerhouden. Zij liep opnieuw tot bij het kruis en Johannes, Maria van Cleophas, Magdalena en Salome volgden haar.
Terwijl het volk, door angst gegrepen, hier stond te weeklagen, was er een ruiterstoet van ongeveer dertig voorname mannen uit Judea en de buurt van Joppe aangekomen. Die mannen trokken naar het feest, en toen zij het verschrikkelijke te zien kregen, dat met Jezus was geschied, evenals de dreigende natuurverschijnselen, gaven zij luid hun ontzetting te kennen en riepen: "Wee! Men zou deze gruwelijke stad, indien Gods tempel niet binnen haar muren oprees, tot de grond moeten afbranden: zo zwaar is de schuld die zij op zich heeft geladen."
Aan deze woorden van de voorname vreemdelingen klampte het volk zich vast. Gemor en jammerklachten gingen van alle kanten omhoog en de gelijkgezinden troepten tezamen. De menigte viel in twee partijen uiteen: de partij van hen die morden en jammerden, en de partij van diegenen die schimpten en raasden. De Farizeeërs echter werden immer kleinhartiger, en daar zij een opstand vreesden, temeer omdat ook in Jeruzalem grote beroering was, onderhandelden zij met de hoofdman Abenadar. Enkele manschappen werden dan naar de nabije poort gestuurd, die zij deden sluiten, om elke verbinding met de stad af te snijden, en door een bode liet men vragen, vijfhonderd man van de lijfwacht van Pilatus en Herodes ter beschikking te stellen om een mogelijke opstand tegen te gaan. Intussen wist Abenadar, door zijn ernst, rust en orde te schaffen. Hij verbood het spotten, opdat het volk niet verder zou worden aangehitst.
Kort na drie uur werd de hemel iets klaarder, de maan begon te wijken van voor de zon, en wel in de richting van West naar Oost. De zon scheen opnieuw, maar zonder stralen, omneveld en rood, en naar de overkant zonk de maan snel omlaag, alsof zij viel. Stilaan herkreeg de zon nu ook haar stralen, de sterren verdwenen, doch de lucht bleef nog troebel. Bij het opklaren werden de spotters weer driest. Zij triomfeerden, en toen was het gebeurd, dat zij zeiden: "Hij roept Elias." Maar Abenadar beval hun, te zwijgen. Hij handhaafde de orde.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 216]
Preken
Penitentie betekent verbetering
Verder zeg ik u dat we een oprecht verlangen moeten hebben om de zonde geheel en al vaarwel te zeggen, wat het ons ook kost, ja, zelfs al zou het ons het leven kosten. Zolang we niet in die gesteltenis zijn, kunnen wij Gods rechtvaardigheid geen voldoening schenken. Integendeel, dan beledigen we hem opnieuw en beladen we onszelf met een nog grotere schuld.
Ik heb al gezegd dat we ons niet tevreden mogen stellen met de penitentie die de biechtvader ons oplegt, opdat zij niets of zo goed als niet betekent in vergelijking met de straffen die we voor onze zonden verdienen. Wanneer een biechtvader ons ontziet, dan doet hij dat uit vrees dat we anders een afkeer zouden krijgen van het werk voor ons zielenheil. Als ge werkelijk naar uw zielenheil streeft, moet ge ook uzelf penitenties opleggen. Ik zal er u enkele noemen. Als ge het ongeluk hebt gehad ergernis te geven, moet ge voortaan zo waakzaam zijn, dat uw evennaaste niets onstichtelijks meer in u kan merken. Door uw gedrag moet ge laten zien dat uw leven waarlijk een Christelijk leven is. En als ge het ongeluk hebt gehad te zondigen tegen de heilige deugd van de zuiverheid, dan moet ge uw lichaam straffen door vasten en verstervingen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 216]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de liefde voor de Eucharistie!
Draag veel zorg voor de Eucharistie Liefde die vandaag, door de modernisering van de Kerk, zoveel heeft te lijden. Vergoed de Eucharistische Liefde van de Heer met dezelfde Eucharistische Liefde! Voor dit bidden wij het volgende gebed:
Uw Eucharistische Liefde, O Jezus, wens ik zoveel mogelijk te vergoeden! Om deze reden wens ik, wanneer mogelijk, om elke dag zo aandachtig als mogelijk aanwezig te zijn tijdens de Heilige Mis en U, zo dikwijls als ik kan en zo lang de plicht mij toelaat, te bezoeken, U in mijn hart te nemen! Dikwijls wens ik, verzonken in gedachten, bij U te blijven, U te begroeten in alle tabernakels van de wereld, vooral waar U het meest verwaarloosd wordt! Geestelijk wens ik U te bezoeken in elke Kerk zodat U mij genaden door Uw Eucharistische Liefde kunt schenken. Ook waar er misdaden gebeuren tegen Uw altaren en tegen Uw Meest Heilige Sacrament! Ook waar U ooit graag rustte, maar U opzij gezet bent door een priester die dit niet toelaat. Ook in de armste, kleine missiekapel en hut, waar misschien zelfs niet het minste licht schijnt, wens ik U te bezoeken. Ik wens ook altijd de Heilige Engelen te vragen om in hun verering alle kleinste kruimels die van Uw Eucharistische Tafel vallen of die zich in het Lichaam van het Tabernakel bevinden, in te sluiten.
Zet dit of elk gelijkaardig gebed om in werkelijke daden en daardoor zult u vele genaden verkrijgen!
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 61]
Zalving van de Geest
Zijne Excellentie, in Valencia, op 7 oktober 1941, werden mij de volgende vraag gesteld door Eerwaarde Dr. Galamba: "Zuster, wanneer u zegt dat er maar een gedeeltelijk herstel van de boete is volbracht, zegt u dit voor uzelf, of werd dit aan u onthuld?" Ik denk, Zijne Excellentie, dat, in zulke gevallen, ik nooit spreek van iets neer te schrijven dat van mijzelf komt. Ik moet God bedanken voor de begeleiding van de goddelijke Heilige Geest, die ik in mij voel en mij voor de geest roep wat ik moet schrijven of zeggen. Als mijn eigen verbeelding of begrip mij soms iets suggereert, voel ik onmiddellijk de afwezigheid van de goddelijke zalving, en stop ik met wat ik bezig ben tot ik weet dat God mij toespreekt in het binnenste van mijn hart. Maar waarom vertel ik u dit alles? Ik weet het niet. God weet het, die Zijne Excellentie heeft ingegeven om mij te vragen om alles te vertellen en niet welbewust dingen achter te houden.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [22/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 268]
Ze was in Hongarije. Ze was in Michigan. Ze werd gezien door vier Franse meisjes in een belangrijke verschijning te LIle Bouchard. In Casanova, Italië verscheen ze tijdens een zonnewonder. In één van de meest aangrijpende gevallen verscheen ze op 12 april 1947 in Rome aan een venijnige antikatholiek, Bruno Cornacchiola, die er zn roeping van had gemaakt om in te gaan tegen het Katholicisme en die plannen gemaakt had om de paus te vermoorden. Terwijl zn kinderen in een veld speelden, en hij een toespraak tegen de Maagd schreef, werd Cornacchiola naar een kleine grot aangetrokken waar hij, tot zn verbazing, zijn kinderen in extase zag en getuige was van een bescheiden licht dat helderder en sterker werd tot het de hele grot verlichtte. In het licht stond een hemelse vrouw, omring door goud. Ze vroeg Cornacchiola waarom hij haar vervolgde en beschreef zichzelf als "de Maagd van de Openbaring." Ze droeg een golvende groene mantel en een helderwit kleed, en Cornacchiola was overtuigd. Hij kreeg een geheim dat hij aan de paus moest geven en bekeerde zich onmiddellijk tot het Katholicisme, waarbij hij zn naam wijzigde in Broeder Maria Paolo.
Dit waren geen oude mythen. Dit waren visioenen uit ons eigen tijdperk. Ik ben gefrustreerd omdat ik slechts in staat ben om er maar een fractie van te vertellen. Over Oostenrijk alleen al heb ik een studie die één mirakel per pagina bevat en een paar centimeter dik is. Er waren verschijningen van oost Canada tot het Australische Bellmullet. Tijdens een bezoek aan een non in Fostoria, Ohio, vroeg de Maagd aan Amerika om zich aan de Onbevlekte Ontvangenis toe te wijden en de Rozenkrans te bidden in het gezin. Ze had hulp nodig. Ze had gebeden nodig. De periode van grote beproeving was nog maar begonnen. Ze wilde dat de Amerikanen speciale bedevaarten naar het Nationaal Heiligdom van de Onbevlekte Ontvangenis organiseerden, en zichzelf toewijdden aan haar zuiverheid. Wereldoorlog II was voorbij, maar ze was hier om een andere atomische tragedie te voorkomen. Ze was hier om Wereldoorlog III te voorkomen. Van 25 april tot 25 juni 1946 verscheen ze in de Duitse stad Marienfried, een naam die "de vrede van Maria" betekent. Daar gaf ze een geheim aan een visionair en drong ze opnieuw aan op het bidden van de Rozenkrans om Satan af te weren. Ze waarschuwde dat, als de mensheid geen gebruik zou maken van de genade van Christus, er onheil zou komen. Het was niet de bedoeling om angst in te boezemen maar eerder, zoals elke goede profetie, aan te sporen tot handelen. De zonden van de wereld waren niet allemaal weggewassen en de mensheid had geen lessen getrokken uit de oorlogen. Ze daagden een nieuwe holocaust uit. Deze keer zou het een holocaust op wereldvlak zijn. Deze keer zou hij veel meer van de wereld vernietigen. Deze keer zou er zoiets als straling zijn, wat misschien bedoeld werd door een ziener in Seredne, Oekraïne die, evenals andere zieners, in de jaren 1950 "vuur" zag vallen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 164]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Enkele maanden later, in maart 1970, ontmoette Broeder Roger voor de derde maal de patriarch van Konstantinopel Athenagoras in het bijzijn van pater Matura. Drie opeenvolgende dagen hadden ze een gesprek met de patriarch. Het ging over Paulus VI en zijn moedige voorzichtigheid op het gebied van de oecumene: een voorzichtige moed had patriarch Athenagoras liever gehad, hij die bereid was om Eucharistie te vieren met de paus als teken van eenheid in geloof. Paulus VI ging nooit op die wens in.
Op zesentachtigjarige leeftijd had de patriarch van Konstantinopel nog altijd dezelfde uitstraling, een man met dezelfde profetische inspiratie als Johannes XXIII, dacht Broeder Roger, een man met een diep innerlijk leven, erfgenaam van een duizendjarige traditie.
Broeder Roger hield het tafereel van patriarch Athenagoras op de dag van hun vertrek steeds in gedachte: "Hij hield zich vast aan de deuropening, hief de handen op alsof hij de kelk van de Eucharistie toonde en herhaalde nogmaals: "De beker en het gebroken brood, er is geen andere uitweg. Herinner je ..." Broeder Roger volgde die weg en vroeg twee jaar later om tot de katholieke Eucharistie toegelaten te worden.
De patriarch drong er ook bij zijn bezoekers op aan dat zij een icoon van de kathedraal zouden meenemen. De prior van Taizé nam slechts een stuk in slechte staat aan dat hij liet restaureren en in een hoek van zijn kamer plaatste: "Het ondersteunt," zei hij, "de drang naar gebed, niet met veel woorden, maar met het hart."
In zijn verslag aan de pers over zijn reis naar Istanboel toonde Broeder Roger aan dat er een verband lag met het grote nieuws dat in Taizé zou worden verkondigd. Steeds mysterieus onderhield hij de suspens: "De prior van Taizé houdt eraan dat dit grote nieuws geheim blijft tot op Paaszondag." Inderdaad zou er een jongerenbijeenkomst plaats hebben op die datum.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 90]
Gallio
Iunius Annaeus Gallio [Cordoba, 1 na Chr. - ± 66 na Chr.] was een Spaans-Romeins politicus uit de eerste jaren van onze tijdrekening.
Hij was de oudste zoon van Seneca de Oudere en Helvia. Zijn jongere broers waren de filosoof Seneca de Jongere en de aardrijkskundige en rederijker Marcus Annaeus Mela, vader van de dichter Lucanus. Hij heette oorspronkelijk Marcus Annaeus Novatus, maar na zijn adoptie door de retor Lucius Iunius Gallio liet hij zich Iunius Annaeus Gallio noemen. De oudste broer van Gallio, de beroemde filosoof Seneca was de voogd van keizer Nero.
De naam Gallio komt voor in het Nieuwe Testament, aan het hoofd van de Romeinse administratie van Corinthe waarvoor Sint Paulus gedaagd werd.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Voor iedereen met een dwangmatig probleem, is deze Eerbiedwaardige dé persoon waartoe men zich moet wenden voor aanmoediging. Hij overwon twee verslavingen: alcohol en roken.
Het leven van Matt Talbot begon op 2 mei 1856, in het zeedorpje Clontarf, gelegen op zon 3 kilometer van Dublin in Ierland. Hij was het tweede van twaalf kinderen van Charles Talbot en Elizabeth Bagnall. Charles was een dokwerker, een man van ongewoon kleine gestalte, en met een enigszins agressieve houding. Van Elizabeth is weinig geweten, behalve dat ze, op bijna onvriendelijke manier, beschreven werd als "alledaags."
Op elfjarige leeftijd werd Matthew ingeschreven aan de Christelijke Broederschool. In het Ierland van deze tijd gingen kinderen op vroege leeftijd werken en werd de leerplicht nauwelijks nageleefd. De Christelijke Broeders werkten om kinderen van arme gezinnen, die slechts korte tijd naar school konden gaan, te helpen. Matt Talbot was zon kind, en hij werd in een "speciale" klas gezet waar hij de basisvaardigheden van lezen en schrijven leerde. Hij leerde ook gebeden en de waarheden van het geloof, als voorbereiding op het ontvangen van de sacramenten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 106]
Aan Overste P. Sempe
Nevers, 7 juni 1868
Heer Overste,
Ik ben werkelijk verlegen door de vertraging die ik ondervonden heb bij net beantwoorden van de brief waarmee u mij vereerd hebt, en bij het dankzeggen voor het schilderij dat u zo goed was mij te sturen van mijn geliefde Grot en voor het eerste nummer van de Annalen van Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
Hoewel ik me verheug over het heilige vuur dat de schilder ontvangen heeft bij het vervaardigen van dit schilderij van de plaatsen die me zo dierbaar zijn, betreur ik de vergissing die erin geslopen is. De heer Lambert weet waarschijnlijk niet dat het onze goede Zusters van Barmhartigheid uit Nevers zijn, die de zieken in het hospitaal van Lourdes altijd verzorgd hebben en niet de Zusters van Sint Vincentius à Paolo die op het schilderij staan.
Het goede nieuws dat u mij over mijn familie geeft, Heer Overste, heeft mij goed gedaan. Ik ben vooral gelukkig te vernemen dat het mijn broer bevalt in Notre-Dame de Garaison, en dat men tevreden over hem is. Moge Maria Onbevlekt hem zegenen en hem altijd beschermen! Sta mij toe, terwijl ik u nogmaals van mijn grote dank verzeker, Heer Overste, dat ik me aanbeveel in uw dringende gebeden en in die van al uw ijverige missionarissen. Ik ben, met het diepste respect, Heer Overste, uw dienstwillige dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 10: Lux in Ostio [Het licht in Ostium] [1/2]
Lucius III [1181-1185]
Echte naam: Ubaldo Allucingoli
Intussen wenste de raad van 25 senatoren, die Rome regeerde, Tusculum te onderwerpen omdat deze de paus gunstig gezind waren. De paus weet Christiaan I van Buch, de aartsbisschop van Mainz en een bekwaam krijgsheer, te contacteren en deze trekt met zijn troepen vanuit Toscane om Tusculum te ontzetten. Maar deze wordt, nadat hij de stad had ontzet, ziek en zou daarop overlijden. De paus, die nu alleen stond, trok daarop naar keizer Frederik in Verona, waar hij op 22 juli 1183 aankwam. Hij zou echter tot eind september moeten wachten voordat Barbarossa de stad binnentrok en de onderhandelingen konden beginnen.
Deze bijeenkomst, die somtijds veel weg had van een kerkvergadering, wordt beschouwd als de belangrijkste gebeurtenis van zijn pontificaat, want paus en keizer besloten de handen in elkaar te slaan in de strijd tegen de ketters [Katharen, Waldenzen, Arnoldisten] en hij legde met de bul "Ad Abolendam" de basis voor de inquisitie [4 november 1184]. Hij vernieuwde hierin de opdracht van bisschoppen tot vervolging van de ketters. Door de aanwezigheid van de Heraclius, de patriarch van Jeruzalem, en de grootmeester van de ridderorde wist hij bovendien de keizer te overtuigen om een nieuwe Kruistocht te organiseren. Hij zou het Pivilegium Romanum [1100] van Paschalis II bevestigen alsook de Charta caritatis [1119] van Paus Calixtus II die de cisterciënzers vrijstelde van belastingen [22 november 1184]. Op andere punten komt men echter niet tot een overeenkomst: zo weigert hij bijvoorbeeld Barbarossa's zoon Hendrik te erkennen als diens mederegent zolang Frederik I zelf nog leefde. Wat wel zeer waarschijnlijk is, is dat hij de verloving van Hendrik met zijn tante Constance van Sicilië niet afkeurde, hoewel dit een verzwakking van de pauselijke macht in Midden-Italië betekende. Uit vrees voor nog verder toegevingen wist een deel van de curie verdere onderhandelingen te verhinderen.
Maar door de militaire acties van Hendrik VI in Trier en de uitblijvende hulp van de keizer tegen de opstandige Romeinen, werd het conflict tussen paus en keizer verder op de spits gedreven. Voordat het echter tot een nieuwe confrontatie kwam te Verona, kwam Lucius III te overlijden en zou hij zijn rustplaats vinden in de dom van deze stad.
De omschrijving van Malachias is een woordspeling op zijn Pauselijke naam Lucius en op Ostia, waar hij in 1159 tot kardinaal-bisschop werd benoemd.
Chris De Bodt
25-08-2010
25 augustus 2010
25 augustus 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Met grote vreugde wens Ik u ook vandaag te vragen: bid, bid, bid. Dat deze tijd een tijd van persoonlijk gebed voor u mag zijn. Vind tijdens de dag een plaats waar u vreugdevol en op een rustige wijze kunt bidden. Ik hou van u en zegen u allen. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
