1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 29]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De reactie van de anderen
Janice: Hoe behandelden de priesters u? Mirjana: In het begin hielden ze zich op afstand. Later kwamen zij om de verschijningen te aanvaarden.
Janice: Hoe reageerde uw familie op dit alles? Ze moet daarvan geschokt geweest zijn. Mirjana: Ze leden veel. Mijn vaders haar werd er grijs van.
Janice: Waren zij aanwezg tijdens de verschijningen? Mirjana: Vele keren.
Janice: Waren er boodschappen voor hen? Mirjana: U moet begrijpen dat mijn familie en ik niet belangrijk zijn voor de Gezegende Moeder. Zij had geen specifieke boodschappen voor ons. We zijn niet belangrijker dan elke andere familie van de Gezegende Moeder.
Janice: En u? Mirjana: Ik ben niet belangrijk. Ik ben niet belangrijker dan om het even welk ander kind voor onze Gezegende Moeder. We zijn allemaal even belangrijk voor onze Gezegende Moeder. Ze heeft geen voorkeurliefde. We zijn allemaal haar kinderen. Ze houdt van ons zoals we zijn omdat ieder van ons haar kind is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
"Soms doet God een mirakel ... wonderen doet Hij alle dagen. In de parochiekerk werd gevraagd: "Bid tweeduizend weesgegroetjes, dat is één per kilometer, omdat de fietsers niet zouden platrijden tijdens hun bedevaarttocht naar onze Lieve Vrouw in Medjugorje." En die twee mannen reden de tocht! Geen platte banden, geen stukken! WONDERBAAR.
Meestal goed-zeer warm. Een dag bij de verovering van de zwaarste bergpas viel er veel regen en was de wind zeer nukkig. En toch werd er gewonnen! WONDERBAAR.
Onderweg meermaals aanmoedigende gebaren of woorden van onbekende mensen! WONDERBAAR.
Samen op weg, samen bidden, rozenkrans, geestelijke liederen, kruisweg, eucharistie, bezinning, verbondenheid! WONDERBAAR.
Medjugorje: zoveel mensen uit zoveel landen, allen biddend, getuigend van geloof en hoop! WONDERBAAR.
Speciale ontmoetingen, onvoorzien, van mensen die spontaan hulp aanboden als voorbereiding om een nieuwe kruisweg te plaatsen bij de zusters! WONDERBAAR.
Getuigenissen van franciscanenpaters, van Amerikanen met een ernstig levensprobleem, van zieners, van bedevaarders ... het deed ons aanvoelen dat Onze Lieve Vrouw dicht bij ons is! WONDERBAAR.
Groepsgeest, samenhorigheid, respect en aanmoedigingen onder elkaar! WONDERBAAR.
Zulke bedevaart: alles was er! WONDERBAAR.
Of is dat misschien geen MIRAKEL-GODS?
Vanaf morgen: hetzelfde reisverhaal, maar dat het verslag van Pastoor Frans.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 4]
De Rozenkrans is het moeilijkste gebed om te bidden
Als de Rozenkrans goed wordt gebeden, geeft dit meer glorie aan Jezus en aan Maria en is dit verdienstelijker voor de ziel dan om het even welk ander gebed. Maar het is ook het moeilijkste gebed om goed te bidden en om daarin te volharden, speciaal omwille van de verstrooiingen die vrijwel onvermijdelijk optreden als men constant dezelfde woorden herhaalt.
Als we "De Uren van de Maagd," "De Zeven Boetepsalmen" bidden of gelijk welk ander gebed dan de Rozenkrans, houdt de verscheidenheid aan woorden en uitdrukkingen ons alert en zorgt ervoor dat onze aandacht niet afdwaalt. Op die manier is het gemakkelijker voor ons om ze goed te bidden. Integendeel; de constante herhaling van het Onze Vader en het Wees Gegroet in dezelfde onveranderlijke vorm tijdens het Rozenkransgebed maakt het moeilijk om niet vermoeid te geraken waardoor we geneigd zijn om in slaap te vallen of ons te wenden tot andere gebeden die verfrissender en minder saai zijn.
Dit toont aan dat men een grotere vroomheid behoeft om te volharden in het Rozenkransgebed dan gelijk welk ander gebed, zelfs de psalm van David.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 224]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
De heilige vrouwen waren in de buurt van het poortje gekomen, toen de Heer uit Zijn graf opstond. Zij merkten niets van de tekenen die plaatsvonden, wisten ook niet dat er een wacht rond de grafstede stond, want de vorige dag , op de sabbat, was er niemand naar het graf gegaan en zelf waren zij treurend binnen gebleven.
Bekommerd zeiden zij tot elkaar : "Wie zal ons de steen wegwentelen voor de ingang?" In hun verlangen om het lijk van de Heer hulde te brengen, hadden zij niet aan de steen gedacht. Hun bedoeling was geweest, Narduswater en balsem te gaan uitgieten over het lijk en er kruiden en bloemen overheen te strooien, want zij hadden niets bijgedragen , wat de specerijen betreft, welke gisteren gebruikt werden om Jezus lichaam te balsemen, die kwamen immers alleen van Nicodemus. Daarom wilden zij nu, op hun beurt, het kostbaarste dat zij krijgen konden, offerend besteden aan het lijk van hun Heer en Meester.
Salome had het meeste gekocht van wat zij meebrachten. Deze was niet de moeder van Johannes, maar een andere Salome, een rijke vrouw uit Jeruzalem en een verwante van de Heilige Jozef. Zij besloten thans om hun offergaven voor de grafstede op de steen te zetten en treurend te wachten, tot er een discipel zou komen om het gewelf te ontsluiten. En dan schreden zij verder.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 224]
Preken
Aan het gebed gehoorzaamt alles
Maar aangenomen dat we alle personen die ons een slecht voorbeeld geven konden ontlopen, dan hadden we nog met onszelf te kampen: ons eigen lichaam is onze grootste vijand. Wat te doen? Als God de Heer niet waakt over ons behoud, dienen al onze maatregelen tot niets. Neen, broeders, ge zult geen enkele bekeerde zondaar vinden die zijn toevlucht niet heeft genomen tot het gebed. Niemand kan in de deugd volharden zonder telkens telkens weer de hulp in te roepen van het gebed. En anderzijds zult ge in de hel geen enkele verdoemde christen aantreffen wiens ondergang niet is begonnen met een verwaarlozing van het gebed. We zien ook dat de duivel niemand zozeer vreest als degene die bidt.
Op de ogenblikken van het gebed immers, bekoort hij ons heviger dan ooit: hij stelt alles in het werk om ons het bidden te beletten. Wanneer de duivel iemand in zijn macht wil krijgen, tracht hij hem op de eerste plaats een afkeer van het gebed te wekken. Zelfs de beste christenen zijn verloren, zodra satan erin slaagt om hen tot slordigheid of nalatigheid in het gebed te brengen. Onherroepelijk vallen ze hem ten prooi. Wilt ge t nog beter begrijpen, zeg me dan sinds welke tijd ge niet meer aan de verlokkingen van de duivel weerstaat en ge uw hart aan alle ingevingen hebt blootgesteld. Is het niet, sinds ge uw gebeden achterwege hebt gelaten uit sleur of om ze voor het oog van de mensen te verrichten, en niet om de goede God te behagen? Ja, broeders, vanaf het ogenblik dat we ophouden met bidden, verdwijnen we met reuzenschreden in de richting van de hel: en nooit zullen we tot de goede God terugkeren, zolang we onze toevlucht niet nemen tot het gebed. Ja, broeders, met één enkel goed verricht gebed kunnen we hemel en aarde bewegen. Alles zal ons gehoorzamen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 68]
Indrukken over de Tweede Verschijning
Bij de tweede verschijing, op 13 juni 1917, was Francisco diep onder de indruk van het licht waarover ik reeds melding heb gemaakt in het tweede verslag. Onze Lieve Vrouw sprak tot ons op het moment dat Zij zei: "Mijn Onbevlekte Hart zal uw toevluchtsoord zijn en de weg die u zal leiden tot God." Op dat ogenblik scheen hij de betekenis van wat er gebeurde niet te begrijpen, misschien omdat hij de bijhorende woorden niet kon horen. Om deze reden vroeg hij later: "Waarom had Onze Lieve Vrouw een Hart in Haar hand, waarbij zij over de wereld het licht verspreidde, dat God is? U was met Onze Lieve Vrouw in het licht dat neerscheen op de aarde en Jacinta bevind zich met mij in het licht dat opsteeg naar de hemel!" "Dat is omdat u en Jacinta spoedig naar de Hemel zullen gaan," antwoordde ik, "terwijl ik, samen met het Onbevlekte Hart van Maria nog een tijd op deze aarde zal moeten verblijven." "Hoeveel jaren zult u nog hier moeten blijven?" vroeg hij. "Ik weet het niet. Nogal veel." "Was het Onze Lieve Vrouw die dit zei?" "Ja, en ik zag dit in het licht dan Zij uitscheen naar onze harten."
Jacinta bevestigde hetzelfde en zei: "Dat is het! Dat is precies hoe ik het ook waarnam!" Soms merkte hij op: "Deze mensen zijn zo gelukkig omdat u hen hebt verteld dat Onze Lieve Vrouwe wil dat de Rozenkrans wordt gebeden en omdat u gaat leren lezen! Hoe zouden ze zich voelen indien ze enkel maar wisten hoe Zij ons God toonde in Haar Onbevlekte Hart, in dat grote licht! Maar dit is een geheim waar niet mag over gesproken worden. Het is beter dat niemand dit weet!"
Na deze verschijning, wanneer ze ons ook vroegen of Onze Lieve Vrouw nog iets anders had gezegd, begonnen we dit antwoord te geven: "Ja, dat deed Zij, maar het is een geheim." Als ze ons vroegen waarom het een geheim was, trokken we onze schouders op, bogen we onze hoofden en bleven we stil. Maar na 13 juli zeiden we: "Onze Lieve Vrouw vertelde ons dat we er met niemand mochten over spreken," zodus verwijzend naar het geheim dat ons was verteld door Onze Lieve Vrouw.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [6/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 275]
Dat waren overduidelijk waarschuwingen. Zuster Lucia had gezegd dat het derde geheim niet bekend hoefde gemaakt te worden, dat het volledig afhing van de keuze van de paus, maar als hij de boodschap toch wou bekend maken zou ze duidelijker zijn na 1960, omdat het te maken had met het kwade en de ongelovigheid in onze wereld. Marias beelden weenden nooit zo hard als in de nasleep van abortus! Dokters, advocaten en professoren waren getuige van een beeld van O.L.V. van Pompeï dat bloed weende van januari tot mei 1971 in Maropati, Italië. Twee jaar later [het jaar dat abortus in de Verenigde Staten gelegaliseerd werd] weende een beeld in een klooster in het Japanse Akita, tranen die geanalyseerd werden en menselijk bevonden werden. In Akita was er een waarschuwing van schisma en een hevige holocaust, en Maria kwam naar Betania in Venezuela om de verzoening van alle volkeren te vragen. Tijdens een door de Kerk goedgekeurde verschijning in Cuapa, Nicaragua, waarschuwde ze voor een nucleaire oorlog. Ze was in Japan. Ze ging terug naar Vietnam.
En er waren geheimen. Er waren veel verschijningen die geheimen inhielden. In tenminste eenentwintig landen waren er zieners die beweerden geheimen ontvangen te hebben. Dat kan ik niet negeren. Dat kan ik niet relativeren. We mogen nooit de ernst van de wereldlijke toestand bagatelliseren. Ik weet niet hoeveel profetieën wààr zijn en het is jammer dat satan echte profetieën bespot heeft met zijn valse zieners en ongewone voorspellingen, maar ik weet dat er in het verleden nooit een periode geweest is zoals deze. Ik weet dat geheime boodschappen over de toekomst evenzeer een motief geworden zijn zoals verlichtende beelden of verschijningen die begraven beeldjes aanduidden in vroegere eeuwen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 171]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Het succes van de zomerbijeenkomsten verheugde Broeder Roger niet, maar gaf hem schijnbaar een soort bijkomende wettiging om vooruit te gaan in andere richtingen en nieuwe stappen te zetten op zijn buitengewone weg.
In juni ging hij naar de Verenigde Staten op uitnodiging van de Episcopal Church. In New York hield hij voor de Amerikaanse bisschoppen van de anglicaanse Communie een conferentie over de crisis in de Kerk [de Kerken liever] en de rol van de paus. Voor het eerst op een openbare bijeenkomst haalt hij het belang van het ministerie van een universele herder aan. Bij zijn terugkeer verklaarde hij aan de pers: "Ik was verrast door hun onvermoeid luistervermogen toen ik sprak over het ministerie van een universele herder, onder andere om steeds te verwerkelijken wat het hart van ons christelijk geloof is en ook om het Godsvolk naar voor te brengen over de grenzen van de Kerk heen in deze tijd van dramatische bedreiging voor de mensheid." Optimistisch voegde de prior er aan toe: "Ik mag zeggen dat de waarde van dit episcopaat hoopgevend is voor de zichtbare en oecumenische eenheid van de christenen. Dat wist ik niet bij mijn vertrek naar New York."
De latere geschiedenis heeft die hoop niet bevestigd, vermits de priesterwijding van vrouwen werd toegelaten in 1976 en hun bisschoppenwijding in 1989, beslissingen die de kloof met de katholieken alleen maar konden verbreden.
Een andere gelegenheid om over het universele ministerie van de paus te spreken deed zich een maand later voor. In juli vierde Pax romana, een internationale vereniging van katholieke studenten in Fribourg gesticht, de vijftigste verjaardag van haar oprichting. Broeder Roger werd uitgenodigd op een conferentiedebat op 13 juli in de universiteit van Fribourg. De prior van Taizé werd uitgenodigd om de volgende vraag te beantwoorden: "De jongeren verdragen moeilijk de kerkelijke instellingen en zie, zelfs de oecumene loopt vast in de instellingen. Hoe komen we daar volgens jou uit?" Zeker en vast had Broeder Roger die vraag zelf opgesteld, gezien de stijl en zijn dagelijkse zorg over dit thema.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 96]
Gamaliël de Oudere [deel 3]
Gamaliël de Oudere in het Nieuwe Testament
Volgens Handelingen van de Apostelen 22:3, was Gamaliël de leraar van de apostel Paulus. Gamaliël stond bekend als ruimdenkend en zeer gematigd. In het Bijbelboek Handelingen van de Apostelen 5: 34 e.v. staat dat hij vervolging van de jonge christelijke kerk afwees met als motief dat als iets van God afkomstig was, men het toch niet kon bestrijden omdat God het in stand hield, en als iets niet van God afkomstig was, het op den duur vanzelf zou verdwijnen. Mogelijk is hij op latere leeftijd aanhanger van de leer van Jezus Christus geworden. [Clemens Recogn. I,65].
Gamaliël, een instrument in Gods hand
Er volgt nu een bespreking over twee episoden uit zijn leven [Handelingen 5: 17-40 en 22: 1-5]. Het is mogelijk, dat iemand zich zal afvragen of wij als christenen wel enige tijd aan deze man moeten besteden, omdat hij geen Christen was. Wij moeten ons echter realiseren, dat als God deze man zo belangrijk vindt, dat Hij wil dat zijn naam tot twee keer genoemd wordt en als de Heilige Geest het zo belangrijk vindt, dat zijn naam in de Bijbel vermeld moet worden, moeten wij het zeker belangrijk vinden om ook even bij hem stil te staan! Overigens heeft hij een mooie en veelbetekenende naam: Gamaliël, dat eigenlijk als Gamli'el moet worden uitgesproken, betekent "God is ook voor mij". Dat mogen wij vandaag ook tegen onszelf zeggen: "God is er ook voor mij!"
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Ondanks Matts kleine gestalte en afgedragen kledij, trok hij rond 1892 de aandacht van een vroom, Katholiek meisje dat als kokkin werkte voor een Protestantse geestelijke. Door zijn regelmatige gewoontes en zijn respectvolle behandeling van vrouwen, besloot ze kennis te maken en uiteindelijk vroeg ze ook om te trouwen. Matt nam het voorstel in overweging, maar wees het aanbod af na het beëindigen van een noveen waarin hij om begeleiding had gevraagd. Later vertelde hij aan een vertrouweling dat de Heilige Maagd hem gezegd had niet te trouwen.
Matts spiritualiteit verdiepte zich, terwijl zijn vrome praktijken toenamen. Sean T. OCeallaigh zaliger, een voormalig president van Ierland, getuigde ooit dat hij als misdienaar Matt Talbot persoonlijk had gekend: "Ik leerde hem kennen in de tijd toen ik de Mis diende in de Kerk van de H. Jozef. Ik kende hem van 1890 tot 1897, en sprak af en toe met hem. Soms opende ik de deur voor de Mis van 7 uur, en zag ik hem al wachten op de trappen van de Kerk nog voor de deur open was... Alle misdienaars noemden hem Meneer Talbot. Soms verwezen de jongens naar hem als 'Heilige Joe.' s Morgens wachtte hij, neergeknield op de trappen van de kerk, biddend, met de Rozenkrans in zn hand. Hij ontving gewoonlijk de H. Communie. Ik zag hem ook in de kerk tijdens de avondaanbiddingen en na deze aanbiddingen zag ik hem de Kruisweg doen. Hij bad heel vurig en leek een grote achting te hebben voor het gebed. Hij bad vaak met uitgestrekte armen, met zn ogen op het Kruisbeeld gericht, en leek zich niet bewust van de mensen rondom hem ... Ik zou zeggen dat hij bijna was als iemand in extase. Hij was altijd voor het altaar van Onze-Lieve-Vrouw te vinden: hij toonde een bijzondere toewijding voor haar. Op zondag woonde hij meerdere Missen bij."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 112]
Aan Pater Pomian
Nevers, 2 januari 1867
Eerwaarde Pater,
Ik had nooit gedacht dat een zo zware slag zo vroeg mijn hart zou treffen. Ik kan u de pijn niet beschrijven die ik heb ervaren bij het vernemen van de zo plotselinge dood van mijn moeder. Ik vernam haar dood eerder dan haar ziekte. Ik begrijp dat men zo handelde om mij geen leed te bezorgen, maar helaas! De klap was er niet minder wreed door, want bij het lezen van de brief die mijn eerwaarde Moeder mij schreef, maakte ik me geen enkele illusie. Mijn eerste gedachte was dat mijn moeder niet meer in deze wereld was. Ik zette me ertoe dit verdrietige offer aan Onze-Lieve-Heer en zijn heilige Moeder op te dragen, ik zocht mijn toevlucht aan de voet van hun altaar met enkele gebeden voor haar zielenrust en om hulp af te smeken voor de rest van mijn familie. Daar ook heb ik Onze-Lieve-Heer gevraagd mij de benodigde genade te schenken om het kruis dat hij me oplegt, moedig te dragen.
Ik zou u erkentelijk zijn, Zeer Eerwaarde Heer, als u in uw dringende gebeden een intentie zou willen opnemen voor de zielenrust van mijn moeder en voor die van mijn geliefden.
Ik blijf Onze-Lieve-Heer onophoudelijk vragen uw gezondheid te bewaren en dat hij u steeds meer met zijn rijke zegeningen mag overladen, opdat u zich nog lange tijd ervoor kunt blijven inspannen dat men hem gaat liefhebben. Dit zijn mijn geloften en wensen voor u aan het begin van het jaar. Aanvaard, Zeer Eerwaarde Heer, de respectvolle gevoelens van uw deemoedige en dankbare dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: Comes Signatus [Een getekende graaf]
Innocentius III [1198-1216]
Echte naam: Lotario Dei Conti di Segni [Anagni, 1160/61 - Perugia, 16 juli 1216] [2/2]
Paus Innocentius III voegde in het jaar 1207 een zevende werk toe aan de werken van Barmhartigheid. Het werk was "de doden begraven" en is ontleend aan het Bijbelboek Tobit, waarin naast twee bekende, ook door Christus genoemde werken van barmhartigheid, speciaal de zorg voor de overledenen wordt benadrukt: "Ik gaf brood aan de hongerigen en kleren aan de naakten. Als ik het lijk van een volksgenoot buiten de muren van Nineve zag liggen, dan begroef ik het [Tobit 1: 17]." In de door epidemieën geteisterde Middeleeuwen had het moeilijke en gevaarlijke werk van "doden begraven" immers een bijzondere waarde.
Hij werd als theoloog vooral bekend door zijn geschrift "De ontemptu mundi" [over de verachting van de wereld]. Hij was een geniaal heerser, die het pausdom op het toppunt van zijn macht bracht. Hij breidde de Kerkelijke Staat uit. Zijn hoge opvatting van het pausschap moest met de kerkelijke politiek van diverse vorsten in botsing komen.
De omschrijving van Malachias slaat op de beroemde familie van de Conti, waarvan de Conti di Segni een tak vormden.
Chris De Bodt
06-09-2010
6 september 2010
6 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 28]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's gebedsleven
Janice: Leidde de Gezegende Moeder u van in de beginne naar het vasten? Mirjana: Ja. Ze vroeg mij en de anderen om s vrijdags te vasten. Later vroeg ze de hele wereld om s vrijdags te vasten. Nu vraagt ze ons ook om op woensdag te vasten. Ze zegt ons dat als we speciale dingen echt nodig hebben, die weldadig zijn voor onze zielen, we drie dagen per week moeten vasten.
Janice: Waarom is vasten zo weldadig? Ivanka vertelde dat vasten ons van dingen bevrijdt ... van dingen die ons bezig houden, ons beklemmen. Mirjana: Vasten is een soort van zuivering. Het is ook een soort van discipline. Het laat ons toe om de waarde van onze vrije wil en de conditie van ons lichaam te ervaren. Als we in staat zijn te vasten, weten we echt wie de leiding heeft van ons lichaam.
Janice: Mirjana, Eerwaarde Slavko [Barbaric, de spirituele leider van de zieners] heeft gezegd dat de vasten een geschenk is van de genade. Ervaart u dat? Mirjana: Natuurlijk. Ik bid en vraag om de genade om te kunnen vasten.
Janice: Als u niet bidt, wat gebeurt er dan, Mirjana? Mirjana: Als ik niet bid ben ik niet in staat om te vasten.
Janice: Zelfs nu, Mirjana? Mirjana: Oh, ik moet nu meer bidden dan vroeger.
Janice: Bleef de Gezegende Moeder verschijnen om het even waar u was? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
De vijfde dag moesten we vroeg uit de veren, eerst nog ontbijten en dan samen met de andere bedevaarders nog afscheid gaan nemen van het beeld van de Gospa om daarna terug naar België te vertrekken. In Kroatië kwamen we in een zwaar onweer terecht, we konden niet sneller dan 30 km per uur rijden toen we de Karawankel tunnel naderde. We zagen een caravan tegen de rotsen liggen en een beetje verder een gekantelde paardenaanhangwagen, de arme diertjes stonden te bekomen op de rijweg.
We hadden afgesproken om beurtelings te rijden zodat de chauffeur telkens uitgerust achter het stuur zat. In Oostenrijk kregen we nog gratis en voor niets een sneeuwstorm op ons dak en dit begin september. Mooie witte landschappen zoals we die zien op de kerstkaartjes konden we bewonderen, voor de chauffeur van het moment was het wel minder prettig. Het waren 2 lange dagen, maar we zijn veilig thuis geraakt en om middernacht konden we dan onze vrouwtjes oppikken in rijkevorsel, waar de eindbestemming van de bus was.
Tot slot nog even dit: tijdens onze fietstocht waren de automobilisten zeer vriendelijk, velen van hen staken de duim omhoog en als ze moesten passeren werd dit in een grote boog om ons heen gedaan. Behalve één auto niet, je mag drie keer raden, ik geef je nog een tip mee "je komt ze overal tegen." Inderdaad die éne automobilist die ons rakelings voorbij scheurde was een Nederlander. Het was een mooie ervaring, en ik zou dan dit verslag nog graag afsluiten met een tekst die Priester Frans nog schreef.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Na "Concepción, Chili" nu "Christchirch, Nieuw Zeeland" [Beide benamingen verwijzen naar Christus] [Medjugorje, 2 september 2010]
Wederopbouw zal meer dan een jaar duren
De wederopbouw van de door een aardbeving vernielde binnenstad van het Nieuw-Zeelandse Christchurch, zal minstens een jaar duren. Dat verklaarde minister-president John Key. De civiele bescherming gaat ervan uit dat meer dan 500 handelsgebouwen zijn beschadigd. Tot 20 procent van de huizen zouden onbewoonbaar zijn.
ervoor en erna
Burgemeester Bob Parker zei dat zowat 90 procent van de inwoners opnieuw stroom hebben. De watervoorziening blijft een groot probleem, gezien de minstens 200 onderaardse leidingbreuken.
Bij de aardbeving met een magnitude van 7,1 die zaterdagmorgen plaatsvond, kwam een persoon om het leven en vielen verscheidene gewonden. De zwaarste aardbeving in Nieuw-Zeeland van de voorbije 90 jaar heeft gebouwen, bruggen en straten beschadigd. De stad op het zuidelijke eiland heeft de noodtoestand uitgeroepen. Die zou nog enkele dagen van kracht zijn. Tot vanmorgen werden meer dan 30 grote nabevingen geteld.
De aarde in Nieuw-Zeeland beeft bijzonder heftig. Twee grote aardplaten botsen er op elkaar. Volgens seismologen vinden er tot 15.000 aardbevingen per jaar plaats, maar zijn er hooguit 150 daarvan voelbaar. De tot nu zwaarste aardbeving trof in 1931 de stad Napier op het noordelijke eiland. Toen overleden meer dan 250 mensen.
Mooi detail om weten: op 30 en 31 augustus was Vr. Ermelindo in Christchurch aanwezig met de relieken van Pater Pio. Vr. Ermelindo reist momenteel de wereld rond met de relieken van Pater Pio.
Vr. Ermelindo met de relieken van Pater Pio
4. Melbourne, Australië: noodtoestand afgekondigd na hevige overstromingen [Medjugorje, 2 september 2010]
Zuid-Australië is getroffen door de zwaarste overstromingen in vijftien jaar. De watersnood werd officieel uitgeroepen tot ramp. De schade wordt voorlopig geraamd op meer dan tien miljoen Australische dollar. In Melbourne, de hoofdstad van de deelstaat Victoria werd de noodtoestand afgekondigd.
Meer dan 250 huizen zijn er ondergelopen en ruim veertigduizend gezinnen zitten er zonder elektriciteit. Het ergste is nog niet voorbij. De overstromingen kunnen nog dagen aanhouden. Vooral de regionale steden Shepparton en Horsham lopen nog gevaar. Honderden gezinnen houden de adem in. De oevers van de grootste rivieren in Vicotria staan immers op het punt te bezwijken door de aanhoudende regens in het noordelijk en westelijk deel van de staat. Inwoners wordt gevraagd om flessen drinkwater te gebruiken en water te koken.
De Verzekeringsraad van Australië heeft de overstromingen officieel erkend als ramp en rekent voor dat de schade minstens tien miljoen Australische dollar (7,1 miljoen euro) zal bedragen. Premier John Brumby van Victoria waarschuwt de inwoners. "Er wordt nog meer regen verwacht voor woensdag en donderdag. Ik vrees dat het ergste nog moet komen. Intussen zijn 250 huizen ondergelopen en dat aantal zal alleen maar toenemen", voorspelt Brumby. "De overstromingen zijn een verschrikkelijke gebeurtenis en het zal weken duren voor alles opgekuist is".
Intussen zitten ook 40.000 gezinnen zonder stroom. Honderdvijftig extra agenten zijn naar de zwaarst getroffen gebieden gestuurd om hulp te bieden, net als vijftig soldaten.
5. Honderd reddingswerkers vermist na modderstroom in Guatemala [Medjugorje, 2 september 2010]
In Guatemala zijn tot honderd mensen vermist na aardverschuivingen op een grote rijksweg. Tientallen mensen probeerden een door een modderstroom getroffen bus uit te graven toen een tweede aardverschuiving de reddingswerkers trof.
Er zijn al zeker 42 mensen omgekomen door modderstromen en overstromingen in het Midden-Amerikaanse land. Guatemala wordt al wekenlang geteisterd door zware regenval, en reddingsdiensten evacueerden al ruim 5.300 mensen.
Nog meer dan 26.000 inwoners worden nog bedreigd door de aardverschuivingen, schatten hulpverleners. President Alvaro Colom heeft de noodtoestand uitgeroepen.
6. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 2]
Om dit te doen het volgende:
Plaats jezelf in de aanwezigheid van God en beeld je in dat God en de Gezegende Moeder naar jou kijken.
Beeld je in dat jouw engelbewaarder zich aan je rechterzijde bevindt, jouw Wees Gegroeten meeneemt [als ze echt goed gebeden zijn] en ze gebruikt als rozen om kronen voor Jezus en Maria te maken.
Gedenk dat aan je linkerzijde de duivel klaar staat om zich op elke Wees Gegroet te storten die in zijn richting komt en het in zijn boek van de dood opschrijft, als ze niet gebeden zijn met aandacht, vroomheid en eerbiedwaardigheid.
Denk eraan om elk tientje aan te bieden ter ere van één van de mysteries en tracht in je geest een voorstelling te vormen van Jezus en Maria in verband met dat mysterie.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
7. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 223]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Het schudden van de aarde was zo hevig, dat de vuurpotten wankelden en de vlammen heen en weer sloegen. Toen de wachters dit gezien hadden vielen zij als bedwelmd tegen de grond. Zij lagen in de verwrongen houding en star, gelijk doden. Cassius zag alles vol glans. Snel zijn verbijstering overwinnend, trad hij toe op het graf, betastte door de op een kier geopende deur, de ledige hulsels en maakte zich gereed om aan Pilatus mee te delen wat gebeurd was. Even nog bleef hij ter plaatse, om te zien of er verder niets zou gebeuren, want hij had wel de aardbeving waargenomen, had de engel gezien, die de steen wegschoof en er bovenop ging zitten, had het ledige graf betast, maar Jezus had hij niet voor ogen gekregen. Gedeeltelijk van Cassius, gedeeltelijk van de wachten vernamen de discipelen hoe het er aan toe was gegaan.
Op het moment dat de engel naar het graf wederging en de aarde ginder beefde, zag ik de verrezen Heer verschijnen aan Zijn moeder, op de Calvarieberg. Hij was onbeschrijfelijk mooi, waardig en glorierijk. Terwijl Hij voortschreed, wapperde een tip van Zijn kleed, als was er een wijde mantel om Zijn leden geslagen, speels in de lucht en blauwachtig-wit glanzend, gelijk rook in de zonneschijn. Zijn wonden waren zeer groot en blinkend. Men kon gemakkelijk een vinger leggen in de wonden van de handen. Zij vertoonden de figuur van de drie gelijke driehoeken die samenkomen in het middelpunt van een cirkel. Uit het midden van het hand liepen stralen naar de vingers toe. De zielen van de aartsvaders bogen diep voor Jezus moeder, tot wie de Heer iets zei van "elkaar weerzien," dat ik vergeten ben. Hij toonde haar Zijn wonden, en toen zij neerzonk om Zijn voeten te kussen, greep Hij haar hand, hief haar van de grond en verdween.
In de verte zag ik de vuurpotten zwakjes flakkeren bij het graf, in het Oosten, aan de hemel boven Jeruzalem, een witte lichtstreep.
8. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 223]
Preken
Aan het gebed gehoorzaamt alles
Het gebed broeders, is niet alleen een doeltreffend, maar zelfs een absoluut noodzakelijk middel om de vijanden van ons zielenheil te overwinnen. Ge kunt alle heiligen tot voorbeeld nemen: zij stelden zich er niet mee tevreden de vijanden van hun zielenheil voortdurend te bestrijden en alles te ontvluchten wat hen in de verleiding zou kunnen brengen. Neen, hun hele leven lang hebben ze bovendien gebeden en niet alleen overdag, maar ook met hele nachten. We kunnen over onszelf waken, broeders, over alle roerselen van ons hart, we kunnen alle gelegenheden tot zonde angstvallig vermijden, maar als we niet bidden, als we niet onophoudelijk onze toevlucht nemen tot het gebed, blijven alle andere middelen uiteindelijk zonder resultaat en zullen we vroeg of laat toch overwonnen worden. We zien immers dat er in de wereld tal van gelegenheden zijn die we eenvoudig niet kunnen ontlopen. Kan een kind bijvoorbeeld het gezelschap van zijn ouders vermijden, wanneer ze het slechte voorbeeld geven? Maar wat het wel kan doen is bidden en in het gebed zal het steun vinden.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 67]
Indrukken over de Eerste Verschijning
Op een dag, toen ik toonde hoe ongelukkig ik was over de vervolgingen die binnen en buiten onze familie bezig waren, probeeerde Francisco mij aan te moedigen met de volgende woorden: "Geef hier niet te veel om! Heeft Onze Lieve Vrouw niet gezegd dat wij veel te lijden zullen krijgen, tot eerherstel van Onze Heer en Haar eigen Onbevlekte Hart en voor alle zonden waardoor Zij beledigd worden? Zij zijn bedroefd en als wij Hen kunnen troosten met onze lijden, dan moeten wij allen heel gelukkig hiervoor zijn."
Toen we een aantal dagen na de eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw aan de weide kwamen, klom hij naar de top van een steile rots en riep tot ons: "Kom mij niet achterna. Laat me hier bovenaan alleen." "Al goed," en ik ging met Jacinta op vlinders jagen. Van zodra we er een hadden gevangen, maakten we een offer door hem te laten vliegen en we schonken nooit verder aandacht aan Francisco. Tegen de middag misten we hem en gingen hem roepen: "Francisco, komt u niet mee eten?" "Neen, eet u maar." "En om de Rozenkrans te bidden?" "Dat wel, maar dan later. Roep mij later opnieuw." Toen ik hem opnieuw ging roepen, zei hij: "Kom naar hier en bid samen met mij." Wij klommen naar de top, waar wij drieën amper ruimte hadden om te knielen. Ik vroeg hem: "Maar waar bent u al die tijd geweest?" "Ik denk na over God, die bedroefd is vanwege de vele zonden! Kon ik Hem maar geluk schenken!" Op een dag begonnen we samen een lied te zingen over de serra:
Ah! tra la la la, Tra la la la! In dit leven zingt iedereen. En wie zingt er beter dan ik? De herderin aan de Serra? Er is het mooie tjirpen van de goudvink Die mij wakker komt maken, Van zodra de zon opkomt. De bramen komen tot leven met dit lied. De kerkuil schreeuwt tijdens de nacht En wil mij schrik aanjagen, Het meisje zingt in het maanlicht Terwijl vrolijk het kaf van het koren wordt gescheiden. De nachtegaal op het weideland Vult zijn hele dag met zingen. De tortelduif zingt in het woud, Zelf het boerenpaard zingt een lied! De Serra is een tuin vol rotsen, De hele dag lachend. Dauwdruppels glinsteren en stralen, En schitteren glanzend langs de heuvelkant.
We zongen het in een keer door en gingen het herhalen, toen Francisco ons onderbrak: "Laat ons niet langer zingen. Sinds ik de Engel en Onze Lieve Vrouw zag, heb ik niet meer zon verlangen om te zingen."
Vertaling: Chris De Bodt
10. Solomon [5/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 274]
Men zag haar ook boven een Koptisch Orthodoxe Kerk in het Egyptische Zeitoun, waar tijdens de volgende paar jaar meer dan een miljoen mensen van alle godsdiensten, inclusief voormalig president Abdul Nasser, haar zouden zien.
Het waren de jaren zestig. Het was tijd voor de seksuele revolutie. Het was tijd voor elke soort van rebellie. Van 1966 tot 1969 was het de tijd van de rock, drugs en liefdesfestivals zoals Monterey en Woodstock. Het was tijd voor wilde ontucht en de razernij van wellust en egoïsme die tot abortus leidde. Volgens Moeder Theresa was nucleaire oorlog het resultaat van abortus.
Vallend vuur? In 1969 zag men het profiel van de Maagd op een foto van een paddenstoelenwolk boven het testeiland Moruroa in de Stille Oceaan. Het werd gevormd door rook, samen met de miraculeuze afbeelding van Jezus op het Kruis.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 170]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Weigering van een afwijking
"Na lang aarzelen," zei hij, bracht Broeder Roger aan de duizenden jongeren in de kerk verzameld, een diepe eer aan de priesters: "In naam van Christus, laat ze niet over aan eenzaamheid, geef hen uw vertrouwen." Hij nodigde de jongeren ook uit om een beroep te doen op het ministerie van verzoening van de priesters. Nu het sacrament van de biecht in vraag wordt gesteld door sommige priesters en theologen, voer Broeder Roger eens te meer stroomopwaarts. Er moet gezegd dat in die periode na pater Damien, franciscaan, Broeder Roger beroep deed op een andere tachtigjarige katholieke priester, de eerwaarde Buisson, pastoor in Culles-les-Roches.
Echter werd niets bekend over de crisis die Taizé doormaakte na deze bijeenkomst. De vieringen op Paaszondag brachten diepe verwarring in de kleine franciscaanse fraterniteit van Taizé die weldra tot een discrete breuk leidde maar aan beide kanten veel pijn deed. Pater Louis Coolen, stichter van deze fraterniteit haalde dit gebeuren slechts een kwart eeuw later aan in een boek dat weinig ophef maakte.
Twee Eucharistievieringen werden voorzien: s morgens een protestantse viering door de Broeders van Taizé en s namiddags een katholieke viering door de franciscanen. In de twee vieringen was veel volk. De jonge katholieken of protestanten hadden om het even in de een of andere gecommuniceerd, of in beide! Alleen de Broeders van Taizé hadden niet gecommuniceerd in de katholieke mis. Deze massale intercommunie stoorde de Broeders franciscanen. Pater Louis Coolen vertelde: "Tijdens de avond, in de fraterniteit, rijzen de vragen. We zijn hier om te getuigen over al wat we samen in het geloof kunnen beleven, maar ook over wat voor de katholieken verboden blijft. De Broeders en wij zelf hebben die grenzen gerespecteerd. Maar de menigte, grotendeels katholiek, heeft ze overschreden. Is onze verbintenis aan de zijde van de Broeders nog begrepen? Stemmen we niet in, door onze aanwezigheid, met een verwarring die voor Rome een afwijking is?"
Is in de Gemeenschap van Taizé, met nu katholieke leden, een franciscaanse aanwezigheid nog nodig en zal ze de Gemeenschap van Taizé niet verhinderen in haar eigen evolutie? Broeder Louis Coolen nam die avond de beslissing om Taizé te verlaten, wat hij deed in juli. De anderen vertrokken later.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gamaliël de Oudere [deel 2]
Gamaliël behoorde tot de Farizeeën en voorts tot de "School van Hillel." Hij stelde belangrijke hervormingen vast in het joodse recht, waaronder een verbetering van de juridische positie van de vrouw. Zijn kleinzoon Gamaliël II was eveneens een vooraanstaand joods theoloog.
Gamaliel stond bekend voor zijn humanisme en de aandacht die hij aan de vrouw besteedde. Zo stond hij het hertrouwen van een weduwe toe van zodra een enkele getuige de dood van haar echtgenoot kon bevestigen. Gamaliel de Oudere was graag gezien door de auteurs van het Nieuwe Testament. Ze stelden hem voor als de leermeester die Sint Paulus de Thora had aangeleerd in Jeruzalem en eerden ook zijn steun aan de apostelen bij hun ondervraging voor het Sanhedrin. Steunend op de rampzalige voorbeelden van Theudas en Judas de Galileër trachtte Gamaliel aan te tonen dat de bewegingen die God niet goedkeurde vanzelf verdwenen, om zo het gerecht te overtuigen de apostelen vrij te laten en de Voorzienigheid de laten zorgen voor het lot van de nieuwe religieuze partij.
Er wordt tijdens de volgende dagen verder ingegaan op Gamaliël de Oudere en wat over hem af te leiden valt uit het Nieuwe Testament, want Gamaliël de Oudere was de leraar van de Heilige apostel Paulus.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matts vriend, John OCallaghan, ontving één van deze boeken waarin Matt op het schutblad deze bedachtzame woorden had geschreven: "Van drie dingen kan ik niet ontsnappen: het oog van God, de stem van het geweten, en de slag van de dood. Let op wat je zegt in gezelschap. Let op wat je doet bij je familie. Let op wat je denkt wanneer je alleen bent." In een ander boek schreef Matt: "In het gebed spreken we tot God, in spirituele lezingen en preken spreekt God tot ons."
Toen de oude Matt volledig door de nieuwe was vervangen, werd hij beschreven als een man die steeds goed geluimd was en steeds vriendelijk was tegenover iedereen. Zijn gewoonlijke begroeting was "God zij met u," en men hoorde hem vaak lofzangen zingen. Er was geen luxe in zijn kamer die redelijk kaal was, met uitzondering van zijn plankenbed, een stoel, een tafel, een kruisbeeld en een aantal heilige afbeeldingen. Doorheen zn leven droeg Matt enkel de kleren die hij kreeg. Raphaël OCallaghan, die Matt goed kende, zei: "Er was niets opvallends of indrukwekkends aan het voorkomen van Matt Talbot. In het dagelijkse leven was hij een alledaagse werkman, armoedig gekleed, maar proper. Hij was iets kleiner dan middelbare grootte, en mager en pezig gebouwd. Zij manier van stappen was los, met lange stappen. Hij leek steeds in gedachten verzonken, maar niet bezorgd."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 112]
Aan pater Cluzel
Lourdes, 24 april 1864 J.M.J.
Zeer eerwaarde Pater,
Ik wil de brief van mijn geliefde zuster Gilberte niet laten verzenden zonder u enkele woorden te schrijven, al is het alleen maar om te zeggen dat wij de noveen gehouden hebben voor u en voor mijn geliefde Moeder Madeleine. Mijn lieve Moeder is zo welwillend geweest toe te staan deze noveen bij de gezegende Grot te beginnen en te besluiten. Thans zetten wij ons gebed speciaal voor u voort, opdat de Onbevlekte Maagd u van een goede gezondheid zou laten genieten om nog lang veel goeds te doen.
Sta mij toe, zeer eerwaarde pater, mij in uw gebeden aan te bevelen als ook in die van de gehele communiteit, want dat heb ik wel nodig.
De lieve Moeder en alle zusters van Lourdes drukken mij op het hart om u te zeggen dat de trein doorrijdt tot Tarbes en dat zij uw komst vol ongeduld tegemoet zien. Mijn zuster Gilberte heeft hun dikwijls verteld dat u van plan bent om onze bergen te bezoeken, die zo lieflijk zijn.
In afwachting van uw komst, zeer eerwaarde pater, vraag ik u het respect te ontvangen van iemand die gelukkig zou zijn u te leren kennen,
Bernadette Soubirous
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: Comes Signatus [Een getekende graaf]
Innocentius III [1198-1216]
Echte naam: Lotario Dei Conti di Segni [Anagni, 1160/61 - Perugia, 16 juli 1216] [1/2]
Innocentius III was paus van 8 januari 1198 tot zijn overlijden op 16 juli 1216. Hij studeerde theologie in Parijs en waarschijnlijk ook korte tijd recht te Bologna. Hij werd door zijn oom Paus Clemens III in 1190 tot kardinaal gewijd.
Innocentius III is bekend voor zijn strijd tegen de Katharen, het uitroepen van de dramatisch verlopen Vierde Kruistocht van 1204 en het bijeenroepen van het Vierde Lateraans Concilie in 1215. Hij excommuniceerde de Engelse koning Jan zonder Land en hij dwong de Franse koning Filips II zijn vrouw Ingeborg, van wie hij gescheiden was, terug tot zich te nemen. Het bekendst is Innocentius ingreep in de Duitse troonstrijd tussen de Welf Otto IV van Brunswijk en de Stauf Filips van Zwaben. Hij verdedigde zijn opperheerschappij over Sicilië en trad op als scheidsrechter in de hele christenheid. Hij organiseerde de vierde kruistocht [1202-1204]. De paus erkende het keuzerecht van de Duitse keurvorsten. maar stond op zijn recht de gekozen kandidaat te keuren, of deze nl. door de paus tot keizer kon worden gezalfd.
Aanvankelijk steunde hij Otto. Toen Otto echter Sicilië binnenviel, excommuniceerde hij hem [1210 en 1211] en erkende hij de jeugdige Frederik II [zoon van keizer Hendrik VI], over wie hij sinds 1198 voogd was, als kandidaat [1212]. Hij bleef steeds werkzaam voor de hereniging met de Oosterse Kerk. Hoogtepunt en eindpunt van zijn pontificaat was het algemeen concilie van 1215 [Lateranen IV].
In Dante's Paradiso [XI. 92-93] prijst Thomas van Aquino hem om de eerste goedkeuring van de minderbroedersregel. Verder steunde hij onder andere de opkomende bedelorden, met name Franciscus van Assisi en de Franciscanen, maar ook Dominicus Guzman bij diens stichting van de Dominicanen.
Chris De Bodt
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 20 september [zie rubriek gebeden].
Henk
03-09-2010
3 september 2010
3 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 27]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's gebedsleven
Janice: Leidde de Gezegende Moeder u vanaf het begin tot een dieper gebedsleven? Mirjana: Ja.
Janice: Vicka en Marija, in feite alle zes de zieners, hebben verklaard dat de Gezegende Moeder op een speciale wijze aanwezig is als we bidden. U, allen, hebt telkens weer verklaard dat de Gezegende Moeder ons vraagt om vuriger te bidden. Dat vraagt ze van ons om haar aanwezigheid tijdens het gebed te ervaren. Dat vraagt ze van ons om de aanwezigheid van de hemelse rechter, al de engelen en de heiligen, te ervaren als we bidden tot God, onze Vader. Ze zegt ons: "Bid mijn kinderen, en Ik zal bidden met u." Hoelang duurde het om aan dergelijke soort van les te beantwoorden, Mirjana? Mirjana: Onmiddellijk als de Gezegende Moeder met mij bad, kon ik een kracht in mijn gebedsleven waarnemen die ik niet alleen had.
Janice: Hoe is uw gebedsleven nu, Mirjana? Mirjana: Om het even wanneer ik nu bid, hoor ik de Gezegende Moeder met mij in mijn hart bidden. Ik voel haar aanwezigheid. Feitelijk voel ik altijd haar aanwezigheid rond mij.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Opnieuw een olieboorplatform ontploft in de Golf van Mexico
Maria's woorden van gisteren te Medjugorje waren amper uitgesproken
Aan President Obama:
Mijnheer de President,
U bent gisteren begonnen aan de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen. In deze bijzondere tijden zal de Heer in geen geval toelaten dat één stuk grondgebied van de hoofdstad, noch van enig ander gebied van Israël zal worden toegegeven. U hebt vandaag uw waarschuwing gekregen. Waarom luisteren naar vet- en overbetaalde adviseurs, met belangen overal in de indrustrie. Zij luisteren niet naar de stem van God. Zij luisteren alleen naar de stem van de macht en het geld, net zoals alle anderen die op macht belust zijn. Orkaan Danielle [mijn rechter is God] is voorafgegaan en nu het wordt ernstig: Maria's boodschap van gisteren laat niets aan de verbeelding over, maar onze vrees is terecht als we een vermoeden hebben dat u de kaart zult trekken van uw vet- en overbetaalde adviseurs, die alleen de olie-dollars zien blinken voor hun ogen, en u zullen doen kiezen voor toegevingen van Israël, met alle gevolgen vandien.
Welterusten, Mijnheer de President
In de Golf van Mexico heeft zich gisteren, 130 km uit de kust van Lousiana, een ontploffing voorgedaan op een olieboorplatform, gevolgd door brand, zo heeft de VS-kustwaacht gemeld.
Er waren dertien werknemers aan boord en allen kwamen ze in het water terecht, maar volgens CNN zijn ze alle dertien gered en is er slechts één gewonde. Zeven helikopters, twee vliegtuigen en en vier schepen zijn onderweg, aldus CBS News. De oorzaak van de ontploffing op het platform van Mariner Energy is nog onbekend.
Intussen heeft zich een olievlek van 1,5 kilometer lengte ontwikkeld, meldt de kustwacht. Eerder had de eigenaar van het platform, Mariner Energy, meegedeeld dat "geen enkele vorm van vervuiling" waarneembaar was na de explosie.
Volgens het ABC News bevindt het ontplofte platform zich ten westen van Deep Horizon van BP dat tengevolge van een explosie een enorme milieuramp heeft veroorzaakt.
Patrick Cassady, de woordvoorder van Mariner Energy, zegt dat de brand beperkt bleef tot de twee bovenste dekken. Ook zij hij dat het eerder een gewone brand betrof, geen explosie, noch een blowout, zoals bij Deepwater Horizon, dat op 20 april explodeerde. Deze uitspraak wordt echter fel betwist. Een gewone brand werpt immers geen dertien mensen overboord.
Het blijft voorlopig afwachten of er geen pijpleidingen zijn getroffen, zoals bij Deepwater Horizon.
3. Met de fiets naar Medjugorje
De volgende dagen
De volgende 4 dagen hebben we samen met de andere bedevaarders doorgebracht. Frans sliep s nachts in de mobilhome, je weet maar nooit natuurlijk. Er stond nog van alles op de agenda: we zouden ondermeer de Podbrdo beklimmen, de berg waar O.L. Vrouw voor het eerst verschenen is aan de 6 jongeren. Hier werden tijdens de tweede wereldoorlog 2.500 Kroaten, waaronder 500 vrouwen en kinderen afgeslacht door de Partizanen van Tito. Het was tussen de stenen naar boven klauteren. Daarnaast ligt de Krizovac, nog lastiger om te beklimmen. Velen staan vroeg op om deze berg te beklimmen omdat het overdag veel te warm is. Pelgrims doen dit wel eens blootsvoets. Een ventje van een jaar of acht zei dat er niets kan gebeuren omdat het heilige grond is, alhoewel grond, het zijn meer rotsen dan grond.
Ook het kinderdorp werd bezocht, dit werd opgericht door pater Slavko, en is er voor de oorlogswezen. België heeft er ook een huis gebouwd dat de naam Bethlehem meekreeg. De drugverslaafden worden ook bezocht, in dit afkickcentrum word er behandeld zonder medicijnen en met goede resultaten minder dan 10% hervalt.
Elke tweede dag van de maand heeft Mirjana, een van de ziensters, een gesprek met O.L. Vrouw. Soms ziet ze Haar ook. Dit wordt bijgewoond door duizenden pelgrims, tijdens de extase is het zo stil dat je zelfs een naald kunt horen vallen.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [deel 1]
Als men zich schuldig maakt aan opzettelijke verstrooiing tijdens het gebed dan toont men een groot gebrek aan respect, vroomheid en godsdienstigheid. Het maakt onze Rozenkransgebeden onvruchtbaar en leidt ons tot zonde.
Hoe kunnen we van God verwachten om naar ons te luisteren als wezelf geen aandacht schenken aan wat we zeggen? Hoe kunnen we van Hem verwachten dat Hij blij is terwijl we in de aanwezigheid van Zijn enorme Hoogheid en geweldige Verhevenheid toegeven aan afleidingen zoals een kind dat achter een vlinder loopt? Mensen die dat doen verliezen Gods zegen, die verandert in een belediging/vloek omdat men Gods dingen onrespectvol behandelt: "Vervloekt is degene die Gods werk veronachtzaamt" [Jer. 48:10].
Natuurlijk kan men de Rozenkrans niet bidden zonder dat men onvrijwillige verstrooiingen heeft. Het is zelfs moeilijk om een Wees Gegroet te bidden zonder dat jouw verbeeldingskracht en fantasie je een beetje storen omdat het nooit stil is. Maar men kan het Wees Gegroet bidden zonder vrijwillige afleidingen en men moet zijn voorzorgen nemen om de onvrijwillige verstrooiingen te verminderen en uw fantasie te beheersen.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
5. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 222]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Ik zag de ziel van Jezus als een grote glans tussen twee krijgshaftige engelen [de vorige verschenen mij als priesters] en van een heel aantal lichtende wezens vergezeld, zwevend op Zijn heilig lichaam door de bovenwand van de rots. Het was alsof zij zich over Zijn lichaam heenboog en ermee versmolt, en ik zag thans de ledematen onder de lijkdoeken bewegen, zag het stralende, levende lichaam van de Heer, met Zijn ziel en godheid doordrongen, als het ware van opzij uit de hulsels treden, als steeg Hij daar op uit de zijdewonde. Dit gezicht herinnerde aan Eva, die uit Adams zijde te voorschijn trad. Alles was vol licht en glorie.
Vervolgens had ik een verschijning, alsof een monster zich naar boven wrong uit de diepte beneden het graf. Het richtte zijn slangenstaart omhoog en keerde zijn drakenkop grimmig tegen de Heer. Ik herinner mij dat het ook een mensenhoofd had. Ik zag meteen dat de verrezen Heiland een fijne, witte staf in de hand hield, waaraan een vaantje wapperde. De heer trad op de drakenkop en stootte drie maal met Zijn staf op de staart van de slag, en ik zag hoe zij telkens iets meer ineenkromp, iets meer verdween, tot eindelijk de drakenkop geheel in de grond was getreden en enkel het mensenhoofd er nog uitstak.
Ik heb dit beeld reeds vaak gezien bij de Verrijzenis en zag ook een dergelijke slag op de loer liggen, toen Maria ontvangen werd van de Heilige Geest. De hier verschijnende slang herinnerde mij aan het serpent in het Paradijs, maar was nog afschuwelijker. Ik meen dat dit beeld betrekking had op de belofte: "Het zaad van de Vrouw zal de kop van het serpent verpletteren." Het geheel scheen mij slechts een zinnebeeld te zijn van het overwinnen van de dood, want terwijl ik zag hoe de drakenkop in de grond werd getreden zag ik het graf van de Heer, lichtend, door de rots heen omhoogzweven. De aarde beefde en een engel, die er uitzag als een krijgsman en schittende als een bliksem, daalde van de hemel naar het graf, schoof de steen aan de rechterkant en ging er bovenop zitten.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 222]
Preken
Zorg dat ge de absolutie verdient
Wie werkelijk afstand doet van zijn zonden, zal hen niet alleen bewenen. Hij zal integendeel alles vermijden en ontvluchten wat hem opnieuw in de verleiding kan brengen. Hij is bereid om ieder lijden op zich te nemen, als hij maar niet hervalt in de zonden die hij zojuist heeft gebiecht. Kortom broeders, men moet een volledige verandering in ons op kunnen merken, anders hebben we de absolutie niet verdiend en is er alle reden om te veronderstellen dat we heiligschennis hebben gepleegd.
Maar, hoe weinig christenen zijn er helaas die je na de absolutie zon verandering ziet ondergaan ... Mijn God, hoe gemakkelijk wordt er onder ons heiligschennis bedreven ... Ach, als er van iedere dertig absoluties maar één goed was, hoe vlug zou de wereld dan bekeerd zijn!
Biechtelingen die geen spoor van berouw of boetvaardigheid vertonen, verdienen de absolutie immers niet. Hoe velen zie je niet meer terug, als je ze één keer hebt weggestuurd. Dat komt toch alleen omdat ze er niets voor voelen om zich te bekeren. Anders zouden ze hun biecht niet uitstellen tot volgend jaar Pasen en zouden ze integendeel al het mogelijke doen om hun leven te beteren en zich, zo nodig, telkens opnieuw met de goede God te verzoenen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 66]
Indrukken over de Eerste Verschijning
De Verschijning van Onze Lieve Vrouw dompelde ons nog meer onder in de sfeer van het bovennatuurlijke, maar deze keer op een meer zachtaardige manier. We bleven niet langer in vermoeidheid achter, maar in de plaats daarvan vulde de Goddelijke Aanwezigheid, die ons anders lichamelijk uitputte, achter in vrede en een overvloedige vreugde en voelden wij ons niet voorbehouden om er daarna over te praten wat er was gebeurd. Maar met betrekking tot het licht dat tot ons sprak, toen Onze Lieve Vrouw Haar handen opende, en alles wat met dat licht verband hield, hadden we een soort van innerlijke aandrang dat ons aan het zwijgen onderwierp.
Nadien vertelden we aan Francisco alles wat Onze Lieve Vrouw had gezegd. Hij was overgelukkig en drukte nog meer zijn geluk uit toe hij vernam van de belofte dat hij naar de Hemel zou gaan. Met de handen gekruist op de borst, zei hij: "O, mijn Lieve Vrouw! Ik zal zoveel Rozenkransen bidden als U wilt." En van toen af maakte hij er de gewoonte van om zich van ons te verwijderen. Hij zei dat hij een eindje ging wandelen. Toen wij hem riepen en vroegen wat hij aan het doen was, stak hij zijn handen op en toonde hij mij zijn Rozenkrans. Als we hem vroegen om mee te komen spelen en de Rozenkrans nadien te bidden, antwoordde hij: "Ik zal ook dan bidden. Herinnert u zich dan niet dat Onze Lieve Vrouw zei dat ik vele Rozenkransen moest bidden?" Bij een bepaalde gelegenheid zei hij tot mij: "Ik zag die verschijning van de Engel zo graag, maar ik zie nog liever Onze Lieve Vrouw. Waar ik nog het meeste van hield was om Onze Heer te zien in het licht van Onze Lieve Vrouw, dat onze harten binnendrong. Ik hou zoveel van God! Maar is hij diep bedroefd over de vele zonden. We mogen nooit meer een zonde begaan."
Ik heb reeds in het verslag over Jacinta gezegd, hoe hij het was die mij vertelde dat Jacinta onze overeenkomst had verbroken om niets te zeggen. Daar hij eveneens de mening was toegedaan dat de zaak moest geheim worden gehouden, zei hij bedroefd: "Toen mijn moeder me vroeg of Jacinta de waarheid vertelde, moest ik wel ja zeggen om niet te moeten liegen." Van tijd tot tijd zei hij: "Onze Lieve Vrouw heeft ons gezegd dat we zullen moeten lijden, maar daar geef ik niet om. Ik zal al het lijden dat Zij wenst doorstaan! Wat ik wil is naar de Hemel te gaan!"
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [4/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 273]
Geloof was de aarde redden. Geloof hield de arm der gerechtigheid tegen. Miljoenen bezochten Lourdes en Guadelupe, waar in 1921 een terroristenbom in de kerk het gebrandschilderd glas aan diggelen blies en een metalen kruisbeeld onder de afbeelding verwrong, maar de afbeelding en haar beschermende glas op miraculeuze wijze onbeschadigd liet.
Maria kon geen meer cruciale tijd uitgekozen hebben om haar aanwezigheid uit te breiden. Ze was de Moeder van de Kerk, waar ze in 1964 tot was uitgeroepen, en haar Kerk was in groot gevaar. Volgens Paus Paulus VI zelf, was de rook van Satan er binnengedrongen. Er was iets "onnatuurlijks" aan de hand. Er was plots desillusie doorheen het mystieke lichaam. De resultaten van Vaticaan II waren vervormd. Beelden van Maria werden uit kerken gehaald, het Heilig Sacrament werd minder belangrijk, en men stapte af van het krachtige gebed tot de H. Michaël.
Rook. Verwarring. Een verlies van geloof. Religieuze ordes, die ooit godvruchtig waren geweest, begonnen zich te verwereldlijken. Hoewel het nog niet zo erg was als in Avignon, was dat de richting die veel nonnen en priesters uitgingen. De biechtstoel? Die zou een bezemkast worden. Misdienaars? Niemand wilde nog dienen. Nonnen? Ze voelden zich plots griezelig in een habijt. Het is misschien om die redenen dat Maria van 1963 tot 1965 in een klooster in Saigon verscheen. Ze smeekte er niet enkel om trouw en geloof, maar ook om barmhartigheid, in een verschijning die een boodschap bracht van vrede en gepaard ging met een zonnewonder.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 169]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Weigering van een afwijking
De voorbereiding van het jongerenconcilie nam vier jaar in beslag. De voorbereidende sessies verzamelden steeds meer volk. De zomer na de afkondiging van het concilie bracht 7600 jongeren samen op de heuvel voor de verschillende sessies. Het jaar daarop, 1971, trachtte Broeder Roger de inschrijvingen te beperken voor de verzameling van Pasen: "We hebben al 2500 inschrijvingen en zijn verplicht om jongeren te weigeren. Deze vergadering is niet zo belangrijk als die van verleden jaar, vermits we nu maar samen Pasen vieren en de krachtlijnen van het komende jaar meedelen."
Uiteindelijk twee weken voor de bijeenkomst zijn er 6000 inschrijvingen uit een veertigtal landen waaronder, zeer discreet, jongeren uit de communistische Oostbloklanden! Nooit onthaalde Taizé zoveel volk ineens. De kerk van de Verzoening is te klein. Aan de raad van de Gemeenschap stelt broeder Denis, architect van de kerk, voor om de voorgevel af te breken en de kerk te verlengen met een grote tent op de esplanade. Dit voorstel kon Broeder Roger alleen maar met enthousiasme aanhoren, daar hij die niet van beton hield en de dynamiek van het voorlopige loofde. De voorgevel werd afgebroken en er werd beroep gedaan op mensen uit de circuswereld om dringend een enorme tent in wit en rood op te trekken.
Zowat 6500 jongeren van veertig nationaliteiten verzamelden met Pasen voor de tweede voorbereidende stap. Boodschappen van paus Paulus VI en patriarch Athenagoras moedigden de onderneming aan. Verder legden Broeder Roger en de organisatoren de richtlijnen vast: "Bewust worden van de onderdrukkingen. Onze krachten inzetten om de situaties waar de mens schachtoffer is te doorbreken. De voorrechten verwerpen." Al waren er toen een aantal bewegingen van tegenspraak die zich in die uitspraak terugvonden, hield Broeder Roger het niet bij goede voornemens en een vurige inzet. Door een pedagogie van begeleiding zocht hij steeds de jongeren andere doelstellingen aan te reiken, deze van het geloof en de Kerk.
Zo deed hij in de morgenviering van Pasen 1971 onverwachts een oproep tot de jongeren opdat ze de verwarde of tot uittreden geneigde priesters zouden ondersteunen. De crisis van het priesterschap veroorzaakte inderdaad veel opgaven. Volgens de Vaticaanse statistieken verlieten tussen 1964 en 2004 70000 priesters hun ministerie met als hoogtepunt de jaren 1970.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gamaliël de Oudere [deel 1]
Als kleinzoon [of misschien zoon] van van de beroemde wetgeleerde Hillel de Oude, genoot de farizeeër Gamaliel de Oudere een grote reputatie tijdens de eerste helft van de eerste eeuw van ons tijdperk. Hij was een Joods geleerde die overleed omtrent 88 na Chr. De rabbijnse literatuur kent hem brieven toe die op de Tempelberg zijn gedicteerd en bestemd waren voor de Joden van Galilea en het zuiden in Babylon en Medië en die gingen over complexe kwesties als het tiencentstuk en het schrikkeljaar.
Hij was een kleinzoon van de beroemde joodse wetsgeleerde Hillel de Oude. Ten tijde van keizer Caligula [37-41] was Gamaliël voorzitter van het Sanhedrin, het joodse hooggerechtshof dat recht sprak in godsdienstige en burgerlijke zaken en als hoogste [door de Romeinen erkende] autoriteit in Judea gold.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matt ging wekelijks naar de biecht in Clonliffe, en spendeerde een lange tijd aan het terugbetalen van zn schulden die hij tijdens de jaren die hij dronk had opgestapeld. Hij zocht zelfs jarenlang in de armentehuizen van Dublin naar de vioolspeler van wie hij de viool had gestolen, zodat hij hem de prijs van de viool kon terugbetalen. Toen hij hier niet in slaagde, gebruikte hij het geld voor Missen ten voordele van het welzijn van de ziel van de vioolspeler.
Tijdens de eerste jaren van zijn bekering, verzamelde Matt boeken over godsdienstige onderwerpen. Vermits hij een pover onderricht had genoten, moet het moeilijk geweest zijn voor Matt om deze boeken te lezen, tenminste tot hij enige vaardigheid ontwikkelde. Zijn selectie van boeken toonde duidelijk aan dat hij begeleid werd door een vurige en ongewoon scherpzinnige priester, die zelf een man van grote spiritualiteit en diep gebed was. Al deze boeken, waarin veel van Matts notities staan, worden heden bewaard in het huis van de aartsbisschop in Dublin. Onder de boeken bevind zich een zakboekuitgave van het Nieuwe Testament, waarvan men denkt dat Matt het lange tijd met zich meedroeg. Als gevolg van het lezen van talrijke biografieën, ontwikkelde Matt een grote devotie voor de H. Theresia van Avila, de H. Theresia van Lisieux, en de H. Catharina van Siena.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 111]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 22 augustus 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
Ik vraag u mij te verontschuldigen voor de vertraging waarmee ik u schrijf: denk niet dat het uit onverschilligheid is. Zeker niet!, want ik dacht er elk moment aan. Ik had er liever niet zo vaak aan gedacht, vooral omdat het toch niet kon. Ook op school heb ik al enige tijd niets kunnen doen: alles wat ik doe, is pelgrims ontvangen van 's morgens tot 's avonds. Daarom gebruik ik het moment dat ik nu heb, om enkele regels te schrijven.
O wat zou ik gelukkig zijn, Zeer Eerwaarde Heer, u hier in Lourdes te zien, vooral als u kon blijven. Ik zal bidden tot de goede God en de heilige Maagd om u te laten weten of u hun kluizenaar moet worden. Ik zou wel hetzelfde als u willen doen, want het put me uit om zoveel mensen te moeten zien. Bid voor mij, vraag ik u, dat God mij spoedig opneemt te midden van zijn bruiden, want dat is mijn grote, zij het onwaardige verlangen.
Ik weet niet hoe ik u voldoende bedanken kan voor al het goede dat u mij geeft, vooral dat u mij en mijn familie elke dag gedenkt bij het Offer van de Heilige Mis. Ik ben u er zeer erkentelijk voor, Zeer Eerwaarde Heer.
Van mijn kant vergeet ik u in mijn zwakke gebeden evenmin. Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven: zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie; hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
Ik was aangenaam verrast, Zeer Eerwaarde Heer, toen ik uw vereerde brief opende en uw geliefde portret aanschouwde. Ik weet me van vreugde geen raad. Ik heb het heel wat keren bekeken sinds ik het ontvangen heb, maar helaas moet ik me tevreden stellen met het te bekijken. Ik weet eigenlijk niet hoe ik u mijn erkentelijkheid kan betuigen en bedanken voor de toezending ervan.
Ik zal doorgaan met bidden tot de persoon voor wie u mij vraagt te bidden. Wees zo vriendelijk haar te vragen of ze de liefde kan opbrengen een deel van haar lijden aan de Heer op te dragen voor mij. lemand heeft mij verzocht u te vragen of u zo barmhartig wilt zijn om een collecte te houden voor een gezin dat volgens het verhaal van deze persoon in ongelukkige omstandigheden verkeert. Zij heeft mij verboden om haar naam te noemen, maar ik weet dat u haar kent, omdat u verscheidene keren over haar gesproken hebt en u haar reeds geruime tijd kent naar haar eigen zeggen. Ook vroeg ze mij u te zeggen, of u het wou doen en als u iets mocht ontvangen, de coupon naar mevrouw Forel te sturen. Misschien dat u het begrijpt, maar laat het niet blijken, vraag ik u, want dat heeft ze me op het hart gedrukt.
Heel mijn familie draagt me op om u allerlei dingen te zeggen en sluit zich aan bij mijn verzoek aan u om hen niet te vergeten in uw dringende gebeden. Ik beëindig mijn krabbels met u een goede gezondheid toe te wensen. Ik vraag u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: De [Ex] Rure Bovensi [Uit het oude runderen gebied] [2/2]
Celestinus III [1191-1198]
Echte naam: Giacinto Bobone
Gezien hij geen priester was, werd hij na zijn keuze, op 13 april 1191, onmiddellijk tot priester gewijd en daags daarop tot bisschop om dan geïnstalleerd te worden als paus. Met zijn steun werd Tusculum, dat in een concurrentiestrijd met Rome gewikkeld was, in 1191 met de grond gelijk gemaakt. Waarschijnlijk heeft hij een goed leven gehad, want hij werd geboren in de rijke familie Orsini. De familie Orsini was een van de meest invloedrijke adellijke families uit middeleeuws en renaissance Italië, en bezat grote landgoederen in Hongarije. Volgens de familielegende waren de Orsinis verwant met de Bobonis. De eerste leden van de familie droegen dan ook de dubbelnaam Orsini-Bobini.
De omschrijving van Malachias verwijst hoogstwaarschijnlijk naar de Basilica di Santa Maria in Cosmedin, waar hij tot paus werd verkozen. Deze kerk bevindt zich in het gebied Forum Boarium. een oud marktplein in Rome. Het is het oudste forum van Rome en ligt op het kruispunt van enkele belangrijke wegen uit de oudheid. Forum Boarium betekent letterlijk "Rundermarkt" [Runderen=Bovini] en dit was de plaats waar in het oude Rome de veemarkt werd gehouden. Het forum is gelegen op een vlak stuk land aan de Tiber tussen de heuvels Capitolijn, Aventijn en Palatijn. Nadat hier oorspronkelijk een doorwaadbare plaats in de Tiber was geweest, werden hier de eerste bruggen van Rome gebouwd. Een oude en belangrijke haven van de stad, de Portus Tiberinus, lag ook aan het forum.
Chris De Bodt
02-09-2010
2 september 2010
2 september 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen
"Lieve kinderen, Ik bevind Mij naast u omdat Ik u wens te helpen om de beproevingen te doorstaan die deze tijd van zuivering voor u plaatst. Mijn kinderen, één ervan is het niet vergeven en het niet vragen om vergeving. Elke zonde beledigt de Liefde en verwijdert er u van, en de Liefde is Mijn Zoon. Daarom, Mijn kinderen, indien u met Mij wenst te wandelen naar de Liefde van God toe, moet u leren om te vergeven en om vergeving te vragen. Dank u."
Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)
01-09-2010
1 september 2010
1 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 26]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Mirjana, zei u iets tegen de Gezegende Moeder op de eerste dag? Mirjana: Het was Ivanka die als eerste iets tegen haar zei.
Janice: Herinnert u zich nog toen u de eerste keer iets zei tegen de Gezegende Moeder? Mirjana: Ik had grote angst. Ik viel verschillende keren flauw.
Janice: Waarom? Mirjana: Ik was volledig overweldigd om in de aanwezigheid te zijn van de Moeder van God.
Janice: Was het zo angstaanagend? Mirjana: Het was meer verbazing. Ik was vol van verwondering, vroomheid en onwetendheid. Het was veel meer dan dat ik onder woorden kan brengen.
Janice: Bleef u in Medjugorje en bleef u de Gezegende Moeder zien? Mirjana: Ja. Voor een tijdje. Mijn tante telefoneerde onmiddellijk naar mijn moeder en legde haar alles ut. Mijn moeder vroeg mijn tante of ik normaal was. Mijn tante zei dat ik normaal leek. Mijn moeder zei/ "Mirjana liegt niet." Mijn familie weet dat.
Janice: Bleef de Gezegende Moeder aan u verschijnen als u naar huis in Sarajevo teruggekeerd was? Mirjana: Ja. Ze verscheen elke dag aan mij tot december 1982.
Janice: Mirjana, kreeg u onmiddellijk informatie over de tien geheimen? Mirjana: In het begin, enkel van tijd tot tijd. Dikwijls hadden we gesprekken die alleen voor haar en mij bestemd waren. Op andere tijdstippen waren er boodschappen voor de ganse wereld. De Gezegende Moeder koos zelf de onderwerpen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Wat was er, naast de Kardinale Climax, nog bijzonder aan de voorbije maand augustus?
Augustus 2010 telde vijf zondagen, vijf maandagen, en vijf dinsdagen. De volgende keer dat dit gebeurt is nog 823 jaar wachten.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 14 [deel 2]
Het was een heel blij weerzien met onze vrouwtjes. Ook de rest van de bus wenste ons een dikke proficiat. Jos en ik kenden veel van de mensen op de bus, dit van de vorige jaren, toen we zelf met de bus mee waren.
Aan het beeld las ik een gebedje voor waarin ik Maria bedankte voor haar bescherming tijdens de tocht en dat we veilig en zonder stukken in Medjugorje mochten aankomen. Nu wisten mijn mede reisgenoten waar de bloemen voor dienden.
Vandaar reden we dan verder naar het hotel "Jerco," waar we ons konden opfrissen en dan samen met de andere bedevaarders het avondeten konden nuttigen. Aan dezelfde tafel waar het jaar eerder de eerste plannen waren gemaakt voor deze tocht, werd er bijgepraat. Er werden vele vragen gesteld, waarop we natuurlijk met vol enthousiasme op antwoordden. Onze fietsen mochten van de hoteleigenaar in het restaurant overnachten. Dit voor 4 dagen om dan te verdwijnen voor 2 dagen in de skibak richting Rijkevorsel. Manfred, de hotelbaas, trakteerde met een borreltje uit het tonnetje dat daar op de toog staat omdat we ons einddoel hadden bereikt, "neemt maar een tweede en een derde" zei hij, maar we hebben toch maar geopteerd om een pintje te nemen in plaats van dat straf goedje.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 221]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus draagt Zijn Kruis naar Golgotha
Toen de minnende Heer van alle leven door Zijn marteldood de schuld van de zondaars voldeed, als mens Zijn ziel beval in de handen van Zijn God en Vader en Zijn lichaam prijsgaf aan de dood, overtrok de bleke, koude lijkkleur het heilige, gruwelijk geschonden hulsel. Het lichaam van de Heer sidderde in de greep van Zijn smarten en werd wit, terwijl de stromen bloed, die uit Zijn wonden waren gelopen, nu donkerder en duidelijker dan voorheen zich vertoonden. Zijn aangezicht werd langer, Zijn wangen zonken helemaal in, Zijn neus werd smal en spits, Zijn kin kwam omlaag, Zijn ogen openden zich, halfgebroken en vol bloed. Hij hief Zijn met doornen gekroonde hoofd voor de laatste maal gedurende enkele, weinige ogenblikken in de hoogte, en liet het dan op Zijn borst zakken, onder de last van Zijn pijnen. Zijn lippen, blauw en gespannen, weken vaneen, zodat men de bloedige tong zag in Zijn mond. Zijn handen, die gekromd waren om de nagelkoppen, gingen open en zakten naar voren, Zijn armen strekten zich in uiterste verstijving, Zijn rug sloot nauw aan tegen de kruisstam en heel de zwaarte van Zijn heilig lichaam zonk naar de voeten. Daarbij knikten Zijn knieën tezamen en keerden zich in één richting, zijwaarts, terwijl Zijn voeten een beetje om de nagel draaiden, die ze doorboorde.
De handen van Jezus Moeder verstarden, een waas trok voor haar ogen, zij werd bleek als de dood, haar oren hoorden niets meer, haar voeten wankelden, zij zonk neer op de grond en bedekte haar aangezicht, geheel ten prooi aan de smart. Ook Magdalena, Johannes en de anderen lieten zich neervallen op de grond.
Een tijdje nadien, weer door de vrienden overeind geholpen, richtte de liefderijkste, de meest bedrukte moeder, haar blik omhoog en zag het lichaam van haar zoon, het zonder vlek ontvangene van de Heilige Geest, zag het vlees van haar vlees, het gebeente van haar gebeente, het hart van haar hart, het heilige hulsel, dat in haar schoot door goddelijke overschaduwing werd gevormd: nu ontsierd en verminkt, van Zijn allerheiligste ziel beroofd, prijsgegeven aan de wetten van de natuur, die Hijzelf geschapen had en die de zondige mens had misbruikt en geschonden, door de handen van hen tot wier herstel en levendmaking Hij was vlees geworden, mishandeld, verscheurd en gedood. Ach, uitgestotenen, als bevond men het melaats, gehoond en veracht hing het lichaam waarin alle Schoonheid, alle Waarheid en alle Liefde hadden gewoond, daar nu aan het kruis, tussen de kruisen van moordenaars! ... Wie zal ooit de smart kunnen vatten van Jezus Moeder, de koningin van de martelaren?
Het licht van de zon was nog dof en schemerig. Terwijl de aarde beefde, was de lucht zwoel en drukkend, maar dan volgde een gevoelige kilte. ... Van het lijk van Onze Heer ging, het gruwelijke ten spijt, een buitengewoon eerbiedwekkende en meteen ontroerende indruk uit. Links en rechts hingen de moordenaars: vreselijke verwrongen, als dronkaards. Zij zwegen nu allebei: Dismas bad in stilte.
Het was kort na drie uur, toen Jezus stierf. Pas hadden zij hun eerste schrik, bij het beven van de aarde, overwonnen, of de meeste Farizeeërs werden weer stout. Zij naderden de kloof, die op Calvarië was ontstaan, wierpen er stenen in, bonden touwen aaneen en lieten ze neer. Aangezien zij echter de bodem niet konden raken, legden zij iets van hun driestheid af, en toen het volk begon te weeklagen en zich voor de borst te slaan, voelden zij zichzelf klein worden en reden heen. Verschillenden waren innerlijk geheel omgekeerd. Ook de menigte trok nu spoedig hier vandaan en liep verspreid door het dal naar de stad toe, vol angst en vrees. Velen hadden zich bekeerd. Een deel van de vijftig Romeinse soldaten die aanwezig waren op Golgotha, was de wacht aan de poort gaan versterken, tot de vijfhonderd manschappen, om wie men verzocht had, zouden afkomen. Men had de poort gesloten, enige soldaten gingen andere posten bezetten, om de toeloop van volk en verwarring te verhinderen. Cassius [Longinus] bleef met vijf of zes soldaten bij de kruisen; zij lagen om de aarden wal heen. Jezus verwanten stonden naast het kruis of zaten er tegenover, jammerend en treurend. Van de heilige vrouwen waren er verschillende naar de stad teruggekeerd ... Het werd eenzaam, stil en triest ... In de verte, beneden in het dal of op één van de afgelegen hoogten, verscheen nu en dan een discipel, keek bang en tegelijk nieuwsgierig in de richting van het kruis, en zo gauw er mensen naderden, sloop hij weg.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 221]
Preken
Doe eens en voor altijd afstand
Sommige zondaars zeggen: "Als u zo lastig blijft, ga ik naar een ander, die me wel toelaat. Ik kan toch niet telkens terugkomen. Ik heb wel wat anders te doen. U ziet me voorlopig niet meer, u mag me nu eenmaal niet. En wat heb ik dan eigenlijk voor kwaad gedaan?"
Goed, ge gaat dus naar een ander, beste vriend, dat staat u vrij, maar meent ge dat die ander zich gemakkelijker dan ik in het verderf laat storten? Maak uzelf toch niets wijs! Als hij u tot de heilige tafel toelaat, dan komt dat omdat hij u nog niet voldoende kent. Zal ik u eens vertellen wat voor mensen het zijn, die er zo over denken en ergens anders een absolutie proberen te krijgen? Luister, broeders en sidder! Zijn laten hun leidsman in de steek en vragen elders een paspoort dat hen uitsluitend toegang kan verlenen tot de hel.
"Maar," zult ge zeggen, "Ik ben nu al zo dikwijls bij u geweest, dat het me de keel begint uit te hangen."
Wel vriend, beter uw leven en ge zult de eerstvolgende keer al worden toegelaten.
"U ziet me voorlopig niet meer," zegt ge.
Des te beroerder voor u, beste vriend. Hoe langer ge wegblijft, met hoe grotere schreden ge u in de richting van de hel begeeft. Er zijn verblinde christenen die zelfs menen dat hun biechtvader hen niet mag, omdat hij hen de absolutie weigert. Neen, vriend, het is de zonde in u, die hij niet mag. Hij heeft enkel het heil van uw arme ziel op het oog. Daarom wil hij u geen absolutie geven, die u naar het eeuwige vuur zou verwijzen in plaats van u te redden.
"Maar wat heb ik dan eigenlijk voor kwaad gedaan?" vraagt ge, "Ik heb niet gemoord, niet gestolen..."
Ge hebt dus niet gemoord en gestolen. Maar weet ge wel vriend, dat er in de hel tal van zielen branden die niet gemoord, noch gestolen hebben? Er zijn nog meer zonden waarmee ge u de verdoemenis op de hals kunt halen! Als wij, priesters, te laf waren om u een onverdiende absolutie te weigeren, zouden wij beulen zijn voor uw arme ziel, die Jezus Christus zoveel en lijden heeft gekost!
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 65]
Francisco ziet de engel
Tijdens de verschijning van de Engel, wierpen wij ons allen ter aarde, meegesleept door dezelfde bovennatuurlijke kracht dat ons hiertoe bewoog: maar hij leerde het gebed door het ons te horen herhalen. Hij vertelde ons dat hij niets hoorde van wat de Engel had gezegd. Daarna, toen wij knielden om dat gebed te bidden, was hij de eerste die knielde. Hij was de eerste om de druk van een dergelijke houding te voelen. Maar hij bleef geknield of zittend en steeds in gebed, tot wij hadden gedaan. Later zij hij: "Ik kan niet zo lang in de houding blijven, zoals u. Mijn rug doet te veel pijn dat ik dat niet kan volhouden."
Bij de tweede verschijning van de Engel, beneden bij de bron, wachtte Francisco een aantal ogenblikken nadat deze over was en vroeg dan: "U sprak tot de Engel. Wat zei Hij tegen u?" "Hebt u dat niet gehoord?" "Neen! Ik kon zien dat Hij met u aan het praten was, maar ik weet niet wat Hij tegen u aan het zeggen was." Terwijl het bovennatuurlijk karakter, waarmee de Engel ons verliet, nog niet volledig verdwenen was, zei ik tegen hem om het de volgende dag aan Jacinta of mij te vragen. "Jacinta, vertel mij wat de Engel zei." "Ik zal het u morgen vertellen. Vandaag kan ik er niet over spreken." De volgende dag, van zodra hij bij ons kwam, vroeg hij aan mij: "Hebt u vannacht kunnen slapen. Ik moest blijven denken aan de Engel en wat hij kon gezegd hebben." Ik vertelde hem alles wat de Engel had gezegd bij de eerste en de tweede verschijning.
Maar het leek of hij niet alles had begrepen van de woorden, want hij vroeg: "Wat is de Meest Verhevene? Wat is de betekenis van De Harten van Jezus en Maria luisteren steds naar uw smeekbeden?" Toen Ik hem het antwoord verschafte, bleef hij voor een tijdje in diepe gedachten verzonken en viel dan in met een andere vraag. Maar mijn geest was er nog niet klaar voor en zo vertelde ik hem om te wachten tot de volgende dag. Het lukte mij niet om te praten op dat ogenblik. Hij wachtte duidelijk tevreden, maar hij liet de volgende kans niet voorbijgaan om meer vragen te stellen. Hierop zei Jacinta tot hem: "Luister! We moeten niet te veel praten over deze dingen." Toen we over de Engel spraken, kan ik niet onder woorden brengen wat wij voelden. "Ik weet niet lang hoe ik me zo reeds voel," zei ik. Jacinta zei: "Ik kan niet langer zingen, praten, noch spelen. Ik heb hiertoe de volle kracht niet meer." "Ook ik niet," antwoordde Francisco, "maar het geeft niet want de Engel is prachtiger dan alles wat er is. Laat ons aan Hem denken."
Bij de derde verschijning, voelde ik nog intenser de aanwezigheid van het bovennatuurlijke. Francesco waagde zich niet om gedurende de verschijning enige vraag te stellen. Later zei hij: "Ik hou ervan om de Engel te zien, maar het ergste is dat wij achteraf niet in staat zijn om iets te kunnen doen. Ik kon zelfs niet stappen. Ik weet niet wat er gaande is met mij." Ondanks dit alles was het hij, die na de derde verschijning van de Engel, opmerkte dat het donker werd en vestigde hij er onze aandacht op dat we onze kudde opnieuw naar huis moesten brengen.
Eenmaal de eerste dagen voorbij waren en alles terug normaal werd, vroeg Francisco: "De Engel gaf u de Heilige Communie, maar wat gaf Hij aan Jacinta en mij?" "Het was ook de Heilige Communie," antwoordde Jacinta met een onuitdrukkelijke vreugde. "Heb u dan geen bloed van de hostie zien vallen?" "Ik voelde dat God binnen in mij was, maar ik wist niet hoe!" Toen bleven hij en zijn zusje voor een lange tijd geknield op de grond, steeds het gebed van de Engel herhalend ... Meest Heilige Drievuldigheid ... Beetje bij beetje verdween de sfeer van het bovennatuurlijke en tegen de dertiende mei speelden we met bijna dezelfde vreugde en vrijheid van geest als ervoor.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [3/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 272]
Dat waren de gebeurtenissen die het geloof opbouwden. En geloof was wat de Heilige Maagd kwam opbouwen. Om gebeden te doen werken, was er geloof nodig. Geloof was een schild tegen de brandende pijlen [Efeziërs 6:16], net zoals het in vorige eeuwen de pijlen van de Moslims en de Turken had afgeweerd. Geloof omringde de mens en liet de krachten van God vrij. Geloof was de cijfercombinatie voor de verborgen brandkast en was verbonden met nederigheid omdat de nederigen zichzelf opgaven. Geloof was het grote schild tegen duivels die over de aarde liepen in een periode van verleiding en misdaad. Er was nog tijd, maar de klok tikte verder. Het zand in de komische zandloper bleef lopen. Volgens Zuster Lucia had de duivel "zin om een beslissende strijd tegen de Maagd te beginnen." De ziener werd verteld dat de Rozenkrans en de toewijding aan het Onbevlekt Hart, de twee laatste remedies voor de wereld waren. Dat was ook de boodschap van een verschijning in Roemenië, waar Maria zelfs verschenen was in Draculas oude verblijfplaats in Transylvanië!
Geen plaats was onoverwinbaar! Er was geen plaats en geen persoon die niet terug op het rechte pad kon teruggebracht worden. Geloof zorgde voor vijftigduizend toeschouwers om getuige te zijn van de bovennatuurlijke beelden boven de St. Augustinus Kerk in het Communistische Warschau, en het was met geloof dat naar schatting één miljoen bedevaarders te Fatima baden in de nacht van 12 op 13 oktober 1960, voor bescherming tegen de bedreiging van Rusland. [Diezelfde nacht ontplofte een nieuwe Sovjetraket tijdens een test, wat een tegenslag betekende voor het Russische leger en de dreiging in Khrushchev wegnam].
Twee jaar later, in Sao Paulo, Brazilië, luidde een enorme en aangrijpende betoging van honderdduizenden vrouwen die de Rozenkrans baden, de doodsklokken voor het Communisme in dat land.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 168]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Het steeds aanwezige feest in Taizé lag ook aan de basis van het succes van de bijeenkomsten met het vrije woord, het luisteren, de stilte en het gebed. Een artikel opgesteld in samenwerking met de broeders van Taizé werd geduid en beschreef een avond bij de krater: "De jongeren hadden een krater opgericht met los zand, stenen en planken die op een rond theater leek. Vanavond was er ook een geluidsinstallatie en de verlichting hing af van de fantasie van de vlammen. De avond door volgen de jongeren elkaar op om leuke verhaaltjes te brengen of teksten voor te lezen, om in hun eigen taal te zingen: Frans, Spaans, Vietnamees. De gitaar speelt een centrale rol. Er komen negrospirituals, popmuziek, nostalgische folkloreliederen en andere gezangen die de hoop op een omwenteling uitdrukken. Het leven, de liefde, de vriendschap, de fraterniteit en de vrijheid worden bezongen. Oorlog, armoede en racisme wordt openlijk verworpen. De bevrijding van de verdrukten wordt verkondigd alsook dat de verrezen Jezus Christus de mensheid bevrijdt. Er zijn geen toeschouwers, alleen deelnemers die samen een gekend refrein herhalen en met handgeklap het ritme slaan. Het is feest."
Verwachting, feest, marcheren en delen zijn de zorgen en de hoop van de meeste jongeren na mei 1968. De gemeenschappelijke tred van de bijeenkomsten in Taizé stemde ook overeen met de diverse experimenten van de jaren 70, meer op het platteland dan in de steden trouwens. Maar de verschillen waren toch niet te min. Broeder Roger herhaalde graag dat er geen theologie van Taizé en zelfs geen spiritualiteit van Taizé bestond. Hij lichtte toe dat hij en de Broeders van de Gemeenschap vooral trachtten te luisteren naar hen [de jongeren] zonder geestelijke leiders te zijn. Diegene die zich als meester opstelde liep het gevaar een dodende spirituele pretentie op te voeren, [...] hen van antwoord dienen met je moet leidt naar zijwegen. Naar hen luisteren om de weg vrij te maken voor Christus.
Deze uitspraken bewijzen indien nodig dat het niet directief optreden in Taizé maar schijn was, het luisteren een maieutiek is: aandacht hebben voor wat de jongeren zeggen, ze laten uitspreken is de nodige voorwaarde om hen in te lichten en te leiden zonder opleggen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 94]
Gallus
Nu was een oorlog onvermijdelijk geworden. Nero droeg de oorlogvoering op aan Flavius Vespasianus. Hij kreeg 60.000 man tot zijn beschikking maar vanwege ongeregeldheden in Rome, waarbij Nero zelfmoord pleegde, werd Vespasianus teruggehaald en tot keizer uitgeroepen. Vespasianus had voor zijn prestige een spectaculaire zege nodig en deze kon hij behalen door Jeruzalem in te nemen. Titus trok in de lente van het jaar 70 na Christus op om de stad te verwoesten. Hij omsingelde de stad en liet een muur bouwen zodat aanvoer van voedsel voor de stadbewoners en ontsnappen niet meer mogelijk waren.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Matt ging te biechten in het Clonliffe College, en legde de gelofte af om drie maanden niet te drinken. De volgende morgen, een zondag, ging Matt voor de eerste keer sinds jaren naar de Eucharistie. Nadien was hij een ander man. Hij werkte regelmatig, vermeed zijn vroegere maten, en ging meer naar de kerk. De neiging om terug in zn vorige gewoonten te hervallen bleef, en hij vocht om zn gelofte te houden. Toen de drie maanden voorbij waren, vernieuwde hij zn gelofte voor het leven. Matts bekering zou in het jaar 1884 gebeurd zijn, toen hij achtentwintig jaar oud was.
Matt was een veranderd man. Naar verluidt waren zijn werkmakkers verbaasd toen ze hoorden dat Matt de gelofte had afgelegd, en ze waren nog meer verbaasd toen hij ze hield.
De energie en de vastberadenheid die Matt in zijn werk toonde, waren dezelfde als diegene die hij ten dienste van God toonde. Hij werkte nog steeds als knecht, ging mortel en stenen halen voor de metselaars, en elk moment dat hij kon bracht hij door in gebed. Men hoorde hem nooit nog vloeken. Zijn zus Mary Andrews zei, dat Matt na zn dagtaak het meest van de tijd op zn knieën zat. Hij vastte, en sliep op een ruwe plank met een houtblok als kussen. Hij ging dagelijks naar de Mis, en op 18 oktober 1891, trad Matt binnen bij de Derde Orde der Franciscanen. Vermits hij zijn inkomen niet meer aan alcohol verkwistte, gaf hij geld aan zn moeder, de armen, en religieuze organisaties, vooral de missies. Toen zn broers bleven drinken, ondanks de inspanningen van Matt om hen op het rechte pad te zetten, ging hij thuis weg.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voel mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand kan hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben. Het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goedgedaan. Jazeker, en ik hoop dat ze blijven duren, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest; ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten. Ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen.
Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid om elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende; ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 14: De [Ex] Rure Bovensi [Uit het oude runderen gebied]
Celestinus III [1191-1198]
Echte naam: Giacinto Bobone
[Rome 1106 - Rome, 8 januari 1198]. Hij was de oudste van alle pausen op het moment van zijn verkiezing, namelijk 86 jaar. Hij was toen diaken, hoewel hij ook al 47 jaar kardinaal was. Hij kroonde Hendrik VI tot koning van Duitsland en tot keizer van het Heilig Roomse Rijk. Het is deze Paus die Malachias van Armagh heeft heilig verklaard. Hij bevestigde de Duitse Orde in 1191 en weigerde een echtscheiding van de Franse koning Filips II.
Zijn voorganger, Clemens III was een Romein die daardoor de zegen kreeg van de stad Rome. Die stad voerde decennia tevoren een verbeten strijd tegen de pausen om hun de wereldlijke macht over de stad te ontnemen. Paus Clemens III was dan ook de eerste paus sinds lang die vrede kende met de stad. Bij de pauskeuze in 1191 lieten de kardinalen zich dan ook leiden door de gedachte om opnieuw een Romeins kardinaal tot paus te kiezen ... kwestie om vrede te behouden met de stad Rome. En zo werd Celestinus III gekozen, een Romeins kardinaal-deken die reeds 85-86 jaar oud was, de oudste ooit in de geschiedenis van het pausdom.
Chris De Bodt
31-08-2010
31 augustus 2010
31 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 25]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Mirjana, de afstand tussen de plaats waar u voor het eerst de Gezegende Moeder zag en de plaats waar u zei dat de Gezegende Moeder stond is ten minste 300 meter. Dat is de afmeting van drie voetbalvelden. U kon geen details van het gezicht van de Gezegende Moeder zien, u kon het kindje Jezus niet hebben gezien van die afstand. Zij konden enkel maar een stipje op de berg geweest zijn. Mirjana: Neen. Ik zag haar zeer klaar en duidelijk, alsof ze recht voor mij stond.
Janice: Mirjana, denkt u niet dat dat eerder ongewoon is? Kunt u andere mensen zo duidelijk zien van zo n verre afstand? Mirjana: [een verlegen lach] Ik heb daar nooit bij stil gestaan. Waarschijnlijk niet. Ik zag de Gezegende Moeder heel duidelijk. Daar bestaat geen twijfel over.
Janice: Op de berg, zo ver weg? Mirjana: Ja. Ik zag haar heel erg duidelijk.
Janice: Was daar veel licht rond haar ? Mirjana: Dat herinner ik mij niet. Het was overdag. Ze was heel helder en duidelijk.
Janice: Mirjana, nog eens. Hoe wist u dat het de Gezegende Moeder was? Mirjana: Ik wist het, ik kon haar zien.
Janice: Mirjana, kwam ze op de tweede dag omgeven door veel licht? Mirjana: Toen ik de Gezegende Moeder zag was ze allesomvattend. Misschien was er licht rondom haar. Dat weet ik niet. Ik focus me niet op het licht. Haar aanwezigheid is zo persoonlijk voor mij dat ik mij van niets bewust ben tenzij haar immense liefde, haar immense schoonheid, haar immense aanwezigheid.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. BBC-reportage: Medjugorje snelst groeiende bedevaartsoord ter wereld
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 14
De veertiende dag dat we onderweg waren [het zou de laatste fietsdag zijn en omdat maar een klein ritje was ongeveer van zon 40 km], besloten dan ook om na de middag te vertrekken. Zo zouden we ook samen met de reisbus, waar onze vrouwtjes twee dagen eerder mee in België waren vertrokken [behalve die van Frans natuurlijk], aankomen.
Het was een heerlijk gevoel om in Medjugorje aan te komen, ons doel te hebben gehaald en dit nog wel zonder brokken of stukken. Wie Medjugorje kent wil als bedevaarder zo snel mogelijk het kruis op de Krizevac in zicht krijgen. Dit twaalf meter hoge, in beton vervaardigd kruis, dateert nog van de tijd vóór de verschijningen. Het duurde lang voor we het zagen staan, maar als je het ziet is het toch iets speciaal.
Het gaf een warm gevoel om zo Medjugorje binnen te rijden, recht naar het beeld van de Gospa op het plein voor de kerk. Toen we Jos en Frans gevonden hadden, wandelden we rustig terug naar de hoofdweg om er gezellig een kopje koffie of thee te gaan drinken. Plots dacht ik dat ik nog bloemen moest gaan kopen. De andere vroegen zich natuurlijk af waarom, maar ze moesten maar even wachten van mij en dan zouden ze het wel zien. Toen ik bloemen had gevonden, belden we naar Rudy Verhoeven, de buschauffeur, om te vragen om hoe laat we in de straat van het oude postkantoortje moesten zijn. Daar zouden Jos en Frans op de bus stappen om zo tot aan het beeld mee te rijden en dit wanneer Pol en ik met onze fiets voor de bus uit reden.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 220]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Nadat Hij openlijk Gods Zoon had gehuldigd, wou Abenadar, die nu een nieuw, een verlost mens was geworden, niet langer in dienst staan van de vijanden van de Heer. Hij leidde zijn paard naar Cassius, de onderofficier, die men Longinus noemt, sprong uit het zadel, nam zijn lans van de grond op en gaf ze hem, sprak enkele woorden tot de soldaten en tot Cassius, die nu het paard besteeg en hier verder bevel voerde. Dan snelde Abenadar van de Calvarieberg, door het dal Gihon, naar de grotten in het Hinnomdal. Hij meldde de discipelen, die hier verscholen zaten, de dood van de Heer en liep vandaar naar Pilatus in de stad.
Bij de doodschreeuw van Jezus, toen de aarde beefde en de rotsgrond op Golgotha openbarstte, kwam een diepe schrik over alle aanwezigen. Het was een schrik die door de hele natuur ging, want tegelijkertijd scheurde ook de voorhang van de tempel, stegen vele doden op uit hun graf, vielen muren van de tempel omver en stortten in vele streken van de wereld bergen en gebouwen in.
Abenadar gaf luid roepend getuigenis, vele soldaten getuigden met hem, velen uit het volk en van de laatst op Calvarië verschenen Farizeeërs bekeerden zich. Velen klopten zich voor de borst, hieven weeklachten aan en liepen van Golgotha naar huis, dolend door het dal. Anderen scheurden hun kleren stuk en strooiden zand over hun hoofd. Alles was vol angst en vrees.
Johannes richtte zich op. Verschillende heilige vrouwen, die tot nu toe verderaf hadden gestaan, traden nu binnen in de aarden wal, hielpen Maria en de vriendinnen overeind en brachten hen weg om hen te verkwikken.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 220]
Preken
Doe eens en voor altijd afstand
"Dat is nu allemaal wel waar," hoor ik u al zeggen, "maar wat zullen de mensen denken, als ze me telkens te biechten zien gaan, terwijl ik nooit mijn Pasen houd? Ze zullen beslist menen dat ik een slecht leven leid. Ik ken trouwens veel anderen die veel meer kwaad doen dan ik en toch aan de communiebank toegelaten worden. Pas nog hebt u aan iemand de Heilige Communie uitgereikt die samen met mij op vrijdag vlees heeft gegeten en die s zondags, niet als ik, naar de Mis gaat."
Het geweten van de ander is niet het uwe. Als hij kwaad doet wil dat nog niet zeggen dat gij het ook moet doen. Zoudt gij om de schijn te redden heiligschennis willen plegen en uw ziel in het verderf willen storten? Zou dat niet het grootste van alle ongelukken zijn? Ge zijt bang dat men u zal nawijzen, omdat men u telkens te biechten en nooit te communie ziet gaan. Ach vriend, vrees liever de ogen van God, voor Wiens aangezicht ge het kwaad hebt bedreven, en schenk geen aandacht aan de rest. Ge zegt dat ge mensen kent die schuldiger zijn dan gij en toch worden toegelaten. Hoe kunt gij daarover oordelen? Heeft God u soms een engel gestuurd om u te vertellen hoe het innerlijk met deze mensen staat? En aangenomen dat ze niet tot inkeer gekomen zijn en dus in staat van doodzonde aan de heilige tafel gaan zitten, is dat voor u een reden om hetzelfde te doen? Zoudt ge u in het verderf willen storten, omdat anderen zich in het verderf storten? O God, wat een afschuwelijke taal!
"Maar," zeggen zulke biechtelingen, die zich niet bekeerd hebben, die ook niet bekeerd willen worden, doch enkel de schijn wensen te bewaren, "wanneer moeten we dan communiceren, we zijn het echt van plan!"
Wanneer moet gij communiceren? Luister naar Sint Johannes Chrysostomus! Hij zal ons leren wanneer we te communie moet gaan. Met Pasen, met Pinksteren, met Kerstmis? Neen, zegt hij ons. Op het sterfbed misschien? Neen, zegt hij nogmaals. Maar wanneer dan wèl? Ge moet communiceren, zegt hij, zodra ge, eens en voor altijd, afstand hebt gedaan van de zonde, met het vaste voornemen er, met behulp van Gods genade, nooit meer in te hervallen. Zodra ge alles hebt teruggegeven wat niet van u is, zodra ge u hebt verzoend met uw vijand, kortom, van zodra ge u werkelijk hebt bekeerd.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 64]
Franciscos voorkeuren
Waar Francisco, als we er samen in de bergen op uit waren, het meeste van hield was om op de top van de hoogste rots te klimmen en te zingen of op zijn fluit te spelen. Als zijn kleine zus naar beneden kwam om samen met mij rond te rennen, bleef hij op de top zichzelf amuseren met zijn muziek en gezang. Hij zong meestal het volgende liedje:
Ik hou van God in de Hemel, Ik hou ook van Hem op aarde, Ik hou van de bloemen in de velden, Ik hou van de schapen op de bergen. Ik ben een arm herdersmeisje, Ik bid steeds tot Maria. Temidden van mijn kudden, Ben ik zoals de middagkleur. Samen met mijn lammeren Leer ik te springen en te huppelen. Ik ben de vreugde van de serea En de lelie van de vallei."
Als we hem uitnodigden, nam hij steeds deel aan ons spel, maar zelden straalde hij echt enthousiasme uit: "Ik zal meedoen, maar ik weet dat ik een verliezer ben." Dit waren de spelletjes die we kenden en waar we het meest van hielden: keien, pand- en ringspel, naar een punt gooien, de werpring, enkele kaartspelen, en zo verder. We hadden twee spelen kaarten: ik had er eentje bij en zij ook. Francisco hield het meeste van het kaartspel, vooral bisca genoot zijn voorkeur.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [2/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 271]
Op één of andere manier stond de mensheid voor een ontzagwekkende toestand die voorspeld werd door een reeks waarschuwingen en kastijdingen. Anderzijds was het moeilijk ... nee, onmogelijk! ... om te begrijpen waarom zoveel van Marias afbeeldingen begonnen te wenen. Ze weende heel wat tranen omwille van de immoraliteit en het Communisme. In 1953 gaf het Vaticaan haar goedkeuring voor een wenende plaquette van het Onbevlekt Hart in een huis in Syracuse, Sicilië; een zeldzame gebeurtenis omdat de tranen lang genoeg bleven om een formele chemische analyse te kunnen maken. Ze bevatten de alkaliteit en het karakter van een menselijke traan. Onderzoekers die door de bisschop gestuurd werden zagen het zelf, de tranen werden opgevangen in een gaatje dat gevormd werd door haar hand op haar hart. Er was geen bedrog mogelijk. In een radiotoespraak op 17 oktober 1954, bevestigde Pius XII "de unanieme verklaring van de Bisschoppenconferentie in Sicilië over de echtheid van de gebeurtenis," en stelde zich de vraag: "Zal de mens de mysterieuze taal van deze tranen begrijpen?"
Van 1953 tot 1954 waren er minstens dertien andere identieke gevallen met dezelfde afbeelding als die in Syracuse. Maria weende zeker niet omdat alles goed ging en de mensheid zich geen zorgen moest maken! Ze deed het zeker niet om toeschouwers te lokken! "Het is maar al te duidelijk dat God, boos en beledigd door de eigenzinnigheid van de mens - die vergeet hulde te brengen aan zn Schepper en onder mekaar vecht als wilde wolven ... de mensheid wenst te straffen met individuele en collectieve kastijdingen," zei Enrico Contardi, die over Cornacchiola schreef. "Maar dan komt de verheven dame die Hij koos als Onbevlekte Moeder en Maagd, en die Hij aan de voet van het Kruis tot onze moeder maakte ... en spreekt voor ons ten goede, en plaatst zichzelf tussen de eigenzinnige zonen op aarde en de goddelijke Zoon in de hemel."
Het is net dat soort van tussenkomst die in 1955 leek gebeurd te zijn in Oostenrijk, toen de Sovjets hun troepen in dat land probeerden te stationeren. Met de dreiging een Communistische satelliet te worden in het vooruitzicht, verzocht Kanselier Julius Raab dringend een Rozenkranscampagne om vierentwintig uur per dag te bidden. Kort daarna nodigde Moskou een Oostenrijkse delegatie uit om de situatie te bespreken. Op 13 mei 1955 gebeurde er een verbluffende kentering, toen de Sovjets akkoord gingen om zich uit Oostenrijk terug te trekken en een vredesverdrag ondertekenden.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 167]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
De Gemeenschap zelf nam een eigen communicatiemiddel in gebruik met het oog op het concilie. Het blad Aujourdhui dat al zeven jaar voor informatie rond de bijeenkomsten in Taizé verschafte, werd vervangen door de eenvoudigere Brief van Taizé, die viermaal per jaar verscheen. In elk nummer spoorde Broeder Roger de jongeren aan tot een lange mars zoals het volk Israël ondernam met de Uittocht uit de woestijn, op weg naar het Beloofde Land. Maar die lange mars mag geen dwaaltocht zijn: "In de woestijn zijn er ook die, om hun dorst te lessen, luchtspiegelingen achterna lopen. Ze verlaten de langdurige tocht om rond zich heen te kijken. Ze dolen wat links en rechts, op zoek naar ideeën of abstracte constructies. Doelloos rondlopen schept de illusie van bewegen, maar vertraagt alleen de opmars van degenen waarmee we verbonden zijn."
Het doel van deze tocht door de woestijn is een Kerk van delen, legt de prior uit, en Taizé is een verplichte fase. "Om de lange tocht te steunen is een regelmatige [een of tweemaal per jaar] tijd van gebed en dialoog nodig in Taizé. [...] Taizé bundelt de lange optocht: de jongeren kunnen er iedere week terecht van maandag tot maandag." Het thema van de tocht dook meerdere malen op tot aan het Jongerenconcilie.
Het andere herhaalde thema was dat van het feest. Niet zomaar een feest om te ontsnappen, maar een bevrijding, deze die de verrezen Christus in het binnenste van de mens legt, een feest waar vrijheid en spontaniteit heersen [...] zolang we de vrijheid van een ander niet schenden en deze creativiteit toelaten. Dit feest was meer dan alleen maar persoonlijk en spiritueel, het bereidde een lente in de kerk voor, vierde een strijd om de mens te bevrijden, de strijd van de onderdrukte en de stemloze mensheid.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 93]
Gallus
Cestius Gallus was Romeinse gouverneur van Syrië van 63 tot 66/67 na J.C. Hij speelde een betekenisvolle rol bij het begin van de eerste Joodse opstand die losbrak in mei 66 na J.C. Bij de grote opstand van 66 na Christus werden Joodse vrijheidsstrijders, rovers, bandieten en Zeloten genoemd. Problemen veroorzaakt door met name corrupte Romeinse gouverneurs waren er de oorzaak van dat de zaak escaleerde. Gessius Floris kwam met een strijdmacht naar Jeruzalem, eiste gevangenneming van de opstandige Joden en kondigde de staat van beleg af. Tijdens rellen erna werden 3.000 Joden gedood.
Nu ontstond openlijk verzet. De Romeinse bezetting van Jeruzalem en Masada werd door de opstandelingen uitgeschakeld. Enkele maanden later vertrok Cestius Gallus, gouverneur van Syrië, met het twaalfde legioen en hulptroepen vanuit Alexandrië naar Judea. Hij kwam in Lydda aan voor het Tabernakelfeest [september/oktober]. Van daaruit deed hij een aanval op Jeruzalem, voor hij inzag dat hij over te weinig krachten beschikte om te slagen. Na een eerste succes trok hij zich terug maar liep in een hinderlaag waarbij 6.000 van zijn soldaten het leven verloren. Verrast door Joodse strijders nabij Bet-Horôn werd zijn aftocht een ondergang. De kleine overgebleven groep had zich ontdaan van zijn uitrusting en Cestius Gallus ging terug naar Antiochië. Hij stierf in 67 na J.C. een natuurlijke dood, ofwel, volgens Tacitus, van ontgoocheling omdat hij meer nederlagen dan overwinningen had gekend.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
In 1948 zei Matts nicht, Annie Johnson, dat Matt en zn broers zo naar whisky verlangden dat ze de viool van een vioolspeler stalen en ze verkochten om te kunnen drinken. Van zijn vroege tienerjaren tot laat in zijn twintigerjaren, was Matt een alcoholist die zijn zelfrespect verloor, weigerde te luisteren naar de smeekbedes van zn moeder, en niet enkel zn loon opdronk, maar ook al het geld dat hij en zn maten op een eerlijke of een andere manier konden vergaren.
Mary Andrew, de zus van Matt, vertelde de gebeurtenissen die voorafgingen aan Matts bekering. Het lijkt dat Matt een paar dagen werk gemist had omdat hij dronken was. Hij had geen geld en stond op de hoek van William Street en North Strand zn vrienden op te wachten. Vermits zij van hun werk kwamen en hun loon gekregen hadden, verwachtte Matt dat ze hem zouden uitnodigen om iets te gaan drinken. Toen ze hem allemaal voorbij wandelden zonder hem iets aan te bieden, had Matt heel veel om over na te denken en hij ging naar huis. De zussen van Matt vertellen dat, toen Matt het huis binnenkwam, zn moeder zei: "Je bent vroeg thuis, Matt, en je bent nuchter!" Matt antwoordde: "Ja, moeder, inderdaad." Na het avondeten bleef hij thuis, wat heel ongewoon was, en uiteindelijk zei hij tegen zn moeder: "Ik ga de gelofte van geheelonthouding afleggen." Ze glimlachte en zei: "Ga, in Gods naam, maar doe het niet tenzij je van plan bent ze te houden." Terwijl hij naar buiten ging, zei zn moeder: "Moge God je de kracht geven om ze te houden."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 109]
Aan Pastoor Peyramale
Lourdes, 1864 [verder ongedateerd] J.M.J.
Mijnheer Pastoor,
Met plezier richt ik deze regels tot u, als u het mij wilt toestaan. Maar ik ga het niet lang maken, omdat ik niet goed in staat ben te schrijven. Ongetwijfeld omdat de goede God het zo wil, dien ik mij, bijgevolg, neer te leggen en te onderwerpen aan Zijn heilige en geliefde wil. Thans beloof ik van tijd tot tijd een klein gebed voor u te zeggen, evenals voor uw parochianen en uw dierbaren.
Als ik naar de gezegende Grot zal gaan, zal ik een bijzondere herinnering voor u meenemen. In ruil daarvoor wilt u misschien, Mijnheer Pastoor, in uw memento een intentie opnemen voor de lieve Zuster Gilberte en voor mij, die het zo nodig hebben, vooral op dit moment.
Verwaardig u, Mijnheer Pastoor, de respectvolle gevoelens te ontvangen vol eerbied van
Uw deemoedige dienares,
Bernadette Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 13: De Schola exit [De school verlaten]
Clemens III [1187-1191]
Echte naam: Paulus Scolari
In de korte tijdspanne van 1181 tot 1188, hebben snel na elkaar niet minder dan 4 pausen geregeerd. Het waren allen veteranen uit de school van Alexander. Twee dagen na de dood van Gregorius VIII werd de kardinaal-bisschop van Palestrina, Paulus Scolari, tot paus gekozen. Voor de Romeinen was dit een aangename verrassing, want hij was de eerste Romein die zo tot het pausschap verheven werd, sinds de opstand in de dagen van Arnold van Brescia.
Vanaf het begin gaf Clemens III zijn volle aandacht aan de taak om de krachten van het Christendom te mobiliseren tegen de Saracenen. Hij riep op tot weer een kruistocht. Deze kruistocht wordt meestal aangeduid als de derde. Leiders van de derde kruistocht zouden zijn: Keizer Frederik I Barbarossa, Koning Richard Leeuwenhart en Koning Filips II Augustus. Deze kruistocht vond plaats tussen 1189 en 1192. Hij overleed te Rome op 27 maart 1991, dezelfde plaats als waar hij geboren werd, maar zijn geboortedatum is niet gekend.
De spreuk van Malachias is slechts een zinspeling op zijn familienaam, een voorspelling dat hij uit de familie Scolari zou komen.
Chris De Bodt
30-08-2010
30 augustus 2010
30 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 24]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Oh, u had er met de anderen niet over gesproken en niets gepland? Mirjana: Nee, we hadden niets gepland. Wij voelden allemaal op hetzelfde moment een immens verlangen om terug naar die plaats te gaan.
Janice: Waarop geleek dat verlangen? Mirjana: Het was alsof ik geroepen werd om naar die plaats op de berg te gaan. Veel mensen in de wereld kennen nu datzelfde gevoel. Ook, zij hebben de roep van de Moeder van God gehoord om hier naar de berg in Medjugorje te komen en zij komen, om het even hoeveel dat kost.
Janice: Ongeveer vijftien tot twintig miljoen zijn totnogtoe gekomen. Mirjana: Er zullen er nog meer komen. Veel meer. Medjugorje is een oproep voor gans de wereld. Iedereen zal de roep horen. Velen zullen erop ingaan.
Janice: Wat vond u toen u die nacht terug ging naar de berg? Mirjana: We zagen de Gezegende Moeder alleen. Op dat moment had ze het Kindje Jezus niet in haar armen.
Janice: De eerste keer dat u de Gezegende Moeder zag, hield ze het kindje Jezus in haar armen en bedekte ze Hem soms en soms niet, nietwaar? Mirjana: Ja. Ze toonde Hem aan ons.
Janice: Mirjana, kon u echt de Gezegende Moeder met uw eigen ogen zien? Mirjana: Ja. Zeker.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: verslag van de verschijning van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep van 27 augustus jl.
Deze avond vond de verschijning plaats op de Podbrdo of de Heuvel der Verschijningen te Medjugorje. Vele bedevaarders maakten hun weg naar boven al een aantal uren op voorhand. Zo'n uur vóór de verschijning kondigde Ivan het volgende aan: "We beginnen de Rozenkrans als voorbereiding voor de verschijning van Onze Lieve Vrouw: we zullen de blijde, droeve en glorierijke mysteries bidden. Deze avond zullen we bidden voor de familie en de jeugd." Tussen de tientjes door, werd er gezongen. Na de Rozenkrans, begon Ivan met het bidden van de Zeven Onze Vaders, Weesgegroetjes en Glorie zij de Vaders. Onze Lieve Vrouw verscheen kort voor 22 uur en de verschijning duurde zo'n tiental minuten. Hieronder is Ivans beschrijving van wat er zich afspeelde:
Het is echt moeilijk om het te beschrijven. Elke ontmoeting met Onze Lieve Vrouw is een ervaring. Het is vooral moeilijk om Haar liefde te omschrijven, hoezeer Zij van ons allen houdt.
Vanavond kwam Onze Lieve Vrouw heel gelukkig en vreugdevol en bij de aanvang groette Zij ons allen, zoals altijd bij elke ontmoeting, met Haar moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen!" Daarop bad Onze Lieve Vrouw voor een langere periode met Haar uitgestrekte handen over alle aanwezigen. Ze bad in het bijzonder voor de aanwezige zieken en priesters. Dan zegende Zij allen en alle meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar moederlijke zegen. Hierop zei Onze Lieve Vrouw: "Lieve kinderen! Ook vandaag vraag Ik u opnieuw om, in deze tijd van genade, te bidden binnen uw families. Bid met uw kinderen. Lieve kinderen, verblijf, verblijf in Mijn Zoon. Begeef u op weg met Hem en u zult vrede en vreugde ontvangen. Liefde zal in uw harten treden. Lieve kinderen, uw Moeder bidt voor u. Uw Moeder komt voor u allen tussen bij Haar Zoon. Ook vandaag wens Ik te zeggen dat Ik van u hou. Volg Mij. Dank u, lieve kinderen."
Ivan beval allen van ons, onze noden, voornemens, families en vooral de zieken aan. Daarna vervolgde Onze Lieve Vrouw met het bidden over ons en verliet Ze ons in het lichtgevend teken van het Kruis, met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 13
Woensdagmorgen, na het bijwonen van de heilige mis, werden we uitgenodigd in de pastorij voor een kopje koffie en een streekkoekje. De pastoor, die nog maar 2 jaar priester was, haalde een fotoalbum boven met daarin fotos van zijn priesterwijding. Ter gelegenheid van zijn wijding werd er een groot feest georganiseerd, met een half kalf aan t spit. De priester was zeer geïnteresseerd toen hij vernam dat wij met de fiets uit België kwamen. De zuster die daar woonde sprak vloeiend Frans, ze had jarenlang in België gewerkt, in Mons. Ze was heel vriendelijk en gaf ons nog een paar trosjes druiven en wat vijgen mee. We beloofden een mooie kaars uit Medjugorje mee te brengen op onze terugweg, wat dan ook is gebeurd.
Rond half elf zijn we dan vertrokken voor een klein ritje van 85,91 km naar Tihaljina. In Grubinne, een 12 tal kilometer voor de grens met Bosnië en Herzegovina, hielden we zoals afgesproken onze cola-stop. Er liep daar een bedelende hond rond, die smeekte om een stukje brood of een koekje. We hebben hem dan maar een koekje gegeven en hij had er kennelijk veel smaak van, drinken deed hij uit een plas water die daar lag. Veel teken hadden op hem een plaatsje gevonden om hun ding te doen, je zag dat hij in de vrije natuur leefde, hij was schuchter maar niet bang en leefde van wat hij kreeg van de voorbijkomende toeristen. Ik had wel wat compassie met die Kroatische hond.
Aan de grens zag de douanier onze speciale truitjes en mochten we zonder problemen direct verder rijden: we moesten zelfs ons paspoort niet laten zien.
Toch werden er die dag nog enkele pittige hellingen onder de wielen geschoven, meer bergop dan bergaf. Zon twee km voor Klobuk waren er nog enkele stukken van 10%, we moesten nog een 6 km rijden tot onze eindbestemming van die dag en jawel, de wind vlak van achteren, de enige kilometers van de in totaal meer dan 2.000 waar we wind vlak in de rug hadden.
Een stevige klim naar de parking van de kerk en het klooster bracht ons op onze voorlaatste halte. Het stond daar vol met voornamelijk Italiaanse en Poolse bussen. Er staat hier namelijk het mooiste Mariabeeld dat ik ooit in een kerk heb gezien. Hier werd pater Jozo Zovko, die vroeger priester was in Medjugorje, na 18 maanden cel naartoe verbannen. Ook de pater heeft de Heilige Maagd gezien, en dit terwijl hij de mis opdroeg. Daardoor komen er veel pelgrims naar deze plaats.
Van de zusters hadden we de toelating gekregen om hun wastafels te gebruiken. Uit dank maakte Frans een heerlijke pudding voor hen waar ze ons heel dankbaar voor waren, zo dankbaar dat ieder van ons een mooie foto van het Lieve Vrouw beeld kreeg en dit nog bovenop de druiven en vijgen die we al kregen.
Verslag: Staf Druyts
4. China, Pakistan, Nigeria [Medjugorje, 2 april 2010]
Hieronder ziet u een beeld, gemaakt door de "DigitalGlobe's WorldView 2 satellite," op 10 augustus jl. Men ziet hier duidelijk de vernielingen die zijn veroorzaakt door een modderstorm in Zhouqu, China. Bij de ramp vonden 1.200 mensen de dood en werden vele duizenden mensen dakloos.
Dit zijn twee beelden van de "Landsat 5 satellite." Men ziet hier heel mooi de gevolgen van de overstromingen te Pakistan. Het bovenste beeld is genomen op 9 augustus en geeft de regio weer rond de stad Kwehali, alvorens deze door de vloed werd getroffen. Het onderste beeld is van dezelfde regio, maar deze foto dateert van 12 augustus, nadat de vloedgolf begon.
Ook Nigeria is getroffen door zeer extreem weer. Volgens de jongste cijfers van de Verenigde Naties hebben de overstromingen in Niger intussen al bijna 200.000 mensen dakloos gemaakt. De ramp is het gevolg van ernstige regenval, die bovenop de voedselcrisis kwam waaronder het land al te leiden had. Alle acht de regio's van het land hebben momenteel te maken met overstromingen. Zowel de aanhoudende regen als het buiten haar oevers treden van de Niger spelen de bevolking parten. De gevolgen zijn erg zwaar voor de bevolking, die bovendien nog niet verlost is van de gevolgen van de voedselcrisis.
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 219]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Van één en ander dat ik Jezus nog hoorde zeggen tot vermaning van het volk, herinner ik mij enkel dit: "Wanneer ikzelf geen stem meer heb, zal mond van de doden spreken," waarop enkelen riepen: "Hij lastert weer!" Doch Abenadar deed hen zwijgen.
Toen het uur van Onze Heer gekomen was, vocht Hij met de dood, en koud zweet brak Hem overal uit. Johannes stond aan het kruis en droogde Jezus voeten af met zijn zweetdoek. Magdalena, helemaal gebroken van smart, leunde tegen de achterkant van het kruis. De Heilige Maagd bevond zich tussen Jezus kruis en dat van de goede moordenaar; door Maria van Cleophas en Salome ondersteund, hield zij de blik gericht op haar stervende zoon.
Toen sprak Jezus: "Het is volbracht!" en Zijn hoofd opheffende, riep hij daarna met luide stem: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest!" Het was een zoete, heldere schreeuw, die hemel en aarde doordrong. Het hoofd van Onze Heer zonk omlaag. Hij gaf de geest, en ik zag Zijn ziel ... een beeld van louter licht ... nabij het kruis ter aarde dalen en neervaren in het voorgeborchte. Johannes en de heilige vrouwen wierpen zich voorover tegen de grond.
Abenadar, de hoofdman, een geboren Arabier, die later als discipel de doopnaam "Ktesiphon" ontving, week niet meer van de bergkruin, sinds hij Jezus had gelaafd. Zijn paard stond met de voorpoten iets hoger dan met de achterpoten. Diep ontsteld, keek hij een lange poos Onze Heer altijd maar strak in het door de doornenkroon overschaduwde aangezicht. Het paard liet schuw en ziekelijk de kop hangen, en Abenadar, van wie de trots gebogen werd, haalde de teugels niet aan. Toen sprak de Heer Zijn laatste woorden, luid en krachtig, stierf met een schreeuw die drong door aarde, hel en hemel. De aarde beefde en de rotsgrond barstte wijd open tussen Jezus kruis en dat van de moordenaar, links van Hem. Op schrikwekkende wijze ging Gods getuigenis en vermaan door heel de treurende natuur. Het was volbracht, de ziel van Onzer Heer verliet het lichaam en bij de laatste schreeuw van de stervende Heiland sidderden allen die het hoorden, met de aarde mee, die bevend haar Verlosser erkende. Door de verwante harten echter ging alleen een scherp zwaard van smart.
Op dat ogenblik kwam de genade over Abenadar, van wie het paard onder hem rilde. Zijn hartstocht wankelde en zijn harde hoogmoed barstte stuk zoals de rotsgrond van Calvarië. Hij wierp zijn lans weg, sloeg met zijn sterke vuist geweldig tegen zijn borst en schreeuwde luid: "Geloofd zij de almachtige God, de God van Abraham en Jacob! Deze hier was een rechtvaardige, ja, voorwaar, Hij is Gods Zoon! De stem van Abenadar was de stem van een nieuwe mens." Vele soldaten, door de woorden van hun hoofdman getroffen, deden zoals hij.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 219]
Preken
Herstel het onrecht
Na God voldoening te hebben geschonken, moeten we onze evennaaste nog voldoening schenken voor het onrecht dat we hem hebben aangedaan, hetzij naar het lichaam, hetzij naar de ziel. Ik zeg u dat ge uw evennaaste onrecht doet naar het lichaam, dit wil zeggen in zijn persoon, wanneer ge hem bijvoorbeeld beledigt ofwel door smadelijk en verachtelijke woorden, ofwel door een slechte behandeling. Als we het ongeluk hebben gehad hem te beledigen met smadelijke woorden, moeten we hem onze verontschuldigingen aanbieden en ons met hem trachten te verzoenen. Als ge hem onrecht aangedaan hebt door zijn vee af te ranselen, wat bijvoorbeeld kan gebeuren wanneer de dieren schade aanrichten in uw oogt, zijt ge verplicht om hem alles terug te geven wat hij ten gevolge van uw drift misschien verloren heeft: zeker, ge kunt schadevergoeding van hem eisen, maar ge hebt niet het recht om zijn vee te mishandelen. Hebt ge iemand benadeeld, dan moet ge hem zo spoedig mogelijk schadeloos stellen, anders belast ge u met een zware schuld. Zolang ge deze plicht verwaarloost, zijt ge in een staat van zonde en moet ge dus biechten. Als ge uw evennaaste in zijn eer hebt aangetast, bijvoorbeeld door kwaad van hem te spreken, dan moet ge voortaan trachten evenveel goede inlichtingen over hem te geven als ge vroeger slechte praatjes over hem hebt verspreid. Al het goede dat ge van hem weet, moet ge op de voorgrond plaatsen en zijn eventuele fouten zult gij verzwijgen, want het is niet aan u om deze te onthullen. Hebt ge hem belasterd, dan zijt ge verplicht om uw woorden in te trekken tegenover allen die ze hebben gehoord. Ge moet hen verzoeken om er geen geloof aan te hechten en u moet openlijk uw spijt betuigen. Maar het onrecht dat ge uw evennaaste aandoet naar de ziel, is veel moeilijker te herstellen. En toch wordt dit van ons ook geëist, want zonder herstel kan de goede God ons geen vergiffenis schenken.
Ge dient bijvoorbeeld na te gaan of ge uw kinderen en uw buren geen aanstoot hebt gegeven. Hoeveel vaders en moeders, meesters en meesteressen zijn er immers niet, die hun kinderen en hun personeel ergernis geven door hun verwaarlozing van het gebed: ze bidden hun ochtendgebed onder het aankleden, hun avondgebed in de luie stoel of ze doen het helemaal niet en maken zelfs geen kruisteken voor en na het eten. Hoe dikwijls hoort ge hen niet vloeken of zelfs godslasteringen uitspreken! Hoe dikwijls zie je hen niet werken op een zondagmorgen, zelfs voor de Heilige Mis! Ge moet ook onderzoeken of ge soms slechte liederen hebt gezongen, of geen slechte boeken hebt meegebracht, of ge misschien slechte raad hebt gegeven, bijvoorbeeld door anderen tot wraak, ruzie of beledigingen aan te zetten. Ge moet nagaan of ge soms iets van uw buurman hebt geleend en het niet hebt teruggebracht, of ge niet hebt nagelaten aalmoezen te geven die men u had toevertrouwd, of ge misschien nog schulden hebt te betalen in naam van uw overleden ouders. Wilt ge het geluk smaken van uw zonden vergeven te zien, dan moet ge er voor zorgen dat tussen u en uw evennaaste alles in orde is. Als ge hem zwart hebt gemaakt, is het noodzakelijk om al het mogelijk te doen om zijn goede naam te herstellen. Ge moet u met uw vijanden verzoenen. Ge moet over hen spreken alsof zij uw leven lang enkel goed gedaan hebben en niets mag er in uw hart achterblijven dan de liefde die een goed Christen aan zijn medemensen toe behoort te dragen. Alleen zo kunnen we vol vertrouwen voor Gods rechterstoel verschijnen. En dat geluk wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 63]
Franciscos karakter, zijn spiritualiteit
Ik herinner mij hoe hij op een dag bij ons thuis kwam en verheugd was om mij een zakdoek te tonen met de beeltenis op van Onze Lieve Vrouw erop. Iemand had het aan zee voor hem gekocht. Alle kinderen verzamelden zich rondom hem en hielden ervan. De zakdoek ging van hand tot hand en na een paar minuten was deze verdwenen. We zochten ernaar, maar de zakdoek was nergens te vinden. Een beetje later vond ik het terug ik de zak van een andere kleine jongen. Ik wou hem dit ontnemen, maar hij drong erop aan dat het van hemzelf was en dat iemand anders hem er ook een had meegebracht van de zee. Om een einde aan het geschil te maken stond Francisco op en zei: "Laat het hem maar hebben! Wat kan mij een zakdoek schelen!" Indien hij niet zo vroeg zou overleden zijn, denk ik dat zijn grootste onvolkomenheid zijn houding van "het geeft allemaal niet" zou zijn geweest.
Toen ik zeven jaar oud was en onze schapen begon te leiden naar de weiden, gedroeg hij zich nogal anders. s Avonds stond hij mij, samen met zijn kleine zus, op te wachten in de tuin van mijn ouders, maar dit was niet uit genegenheid voor mij, maar eerder om haar tevreden te stellen. Van zodra Jacinta de schaapsbellen hoorde, rende zij naar mij toe, terwijl Francisco op mij wachtte, zittend op de stenen trappen van de voordeur. Nadien kwam hij met ons spelen op de oude dorsvloer, terwijl we wachtten op het aansteken van de lichten door Onze Lieve Vrouw en de Engelen. Hij telde vurig de sterren met ons mee, maar niets kom hem meer boeien als de schoonheid van de zonsopgang en de zonsondergang. Hij sloeg geen acht op de eerste lamp die zou oplichten aan de hemel, tot het laatste zonlicht was verdwenen. "Geen licht is zo mooi als dat van de Heer," zei hij steeds tot Jacinta, die veeleer een voorkeur had voor het licht van Onze Lieve Vrouw, omdat dit, zoals ze zei: "geen pijn deed aan de ogen."
In verrukking keek hij naar de zonnestralen die weerkaatsten op de vensters van de huizen van de naburige dorpen, of de dauwdruppels aan de bomen of de gaspeldoornen van de serra deed glinsteren, en ze deden oplichten als vele sterren. In zijn ogen waren deze duizendmaal mooier dan de lampen van de engelen. Toen hij bleef aandringen bij zijn moeder om zorg te mogen dragen over de kudde en zo met mij kon meegaan, was dit eerder om Jacinta te behagen dan voor iets anders, omdat Jacinta veel liever het gezelschap had van haar broer Francisco dan van haar andere broer.
Op een dag had zijn reeds erg geïrriteerde moeder hem deze toelating geweigerd en hij antwoordde met zijn gebruikelijke kalmte: "Moeder, het heeft niet zozeer voor mij, het was eerder om Jacinta, die graag zou gaan, een plezier te doen." Hij herhaalde dit bij nog een andere gelegenheid. Een van mijn gezellen kwam bij mij thuis met de uitnodiging om met haar mee te gaan, daar ze een uiterst geschikte weide had gevonden voor die dag. Daar het nogal mistig was, ging ik naar het huis van mijn tante om te vragen wie er die dag meeging, Francisco, Jacinta of haar andere broer John, maar ik gaf de voorkeur aan Francisco. Mijn tante had reeds beslist dat John zou meegaan, omdat het nogal mistig en regenachtig was. Daarop ging Francisco naar zijn moeder toe en drong erop aan om zelf te gaan, maar hij ontving een kort en bondig: "neen!" Hierop zei hij: "Voor mij is het allemaal hetzelfde, het is eerder Jacinta die hier bedroefd over is."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [1/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid"[Aflevering 270]
Maria heeft tijdens erkende verschijningen nooit het einde van de wereld aangekondigd. Ze heeft nooit gezegd dat de laatste hoofdstukken van het boek der Openbaring spoedig zouden voltrokken worden. "Aan alle nieuwsgierigen zou ik willen zeggen dat ik er zeker van ben dat Maria zich niet bezig houdt met sensatie," zei Kardinaal Jozef Ratzinger, die het derde geheim van Fatima gelezen had. "Ze boezemt geen angst in. Ze toont geen apocalyptische visioenen, maar leidt mensen naar haar Zoon."
Ze bewoog zich, met andere woorden, door de verzen van Openbaring, maar ze was helemaal niet in de buurt van de laatste verzen. Ze hield zich bezig met hoofdstuk 13. Het oprijzende beest. Ze hield zich bezig met het kwaad dat de ziel van de mens kapot maakte en aardse vernieling bracht. Er moest meer goed dan kwaad heersen opdat ze zou kunnen voorkomen wat de verschijning in Fostoria noemde: "de holocaust die zo dichtbij komt." Keer op keer riep ze een halt toe aan lokale kastijdingen. Keer op keer verloste ze de mens van plagen en droogtes. Ze kon dat niet eeuwig blijven doen. Op een dag zou er een afrekening komen. Op een dag zouden er teveel gaten in de dam zijn. Dat was hoe kastijdingen werkten. Ze waren voornamelijk plaatselijke gebeurtenissen. Maar ze groeiden naarmate de zonde groeide. Naarmate de zonde groeide, werden plaatselijke kastijdingen, regionale kastijdingen. Als de zonde heel groot was, reikte de kastijding tot voorbij de nationale grenzen.
Er was nu iets op komst van hetzelfde kaliber als de builenkoorts. Tijdens de voorbije zestig jaar hadden overstromingen in het heidense China al 4,9 miljoen doden gemaakt, en hoewel het midden van de jaren 1900 de opmars kende van vele sensationele en bedenkelijke zieners, was het opmerkelijk hoe ze eensgezind waarschuwden voor dezelfde rampen. Geestelijken zoals Ratzinger hadden gelijk dat ze de kudde van de sensatie wilden wegtrekken, maar men moest voorzichtig zijn om niet te ver in de andere richting te gaan en echte waarschuwingen te negeren zoals God het over overstromingen en hevige stormen had doorheen het Oude Testament.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 166]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Paulus VI, die Broeder Roger voor dit avontuur had aangemoedigd, had een boodschap gestuurd die de avond vóór de aankondiging werd voorgelezen. Dan, tijdens een zondagse toespraak voor het angelus, had hij een welwillend woord voor Taizé en schaarde hij de Gemeenschap bij de goede voorboden van de eenheid der christenen: "We bekijken Taizé met een respectvolle sympathie," verklaarde de opperherder. Deze hartelijke woorden sluiten de waarschuwing tegen "dubbelzinnige vormen van intercommunie die de eisen van de ware doctrine negeren en illusies en wanorde meebrengen" niet uit. Taizé was dan wel niet vernoemd maar kon zich wel betrokken voelen...
Henri Fesquet in vergeleek in Le Monde dit initiatief met een fles in zee: "Zal het langzaam achter de horizon verdwijnen, zal het op de klippen breken of op verlaten stranden verzeilen, zal het in onveilige handen terecht komen?" De verslaggever vond dat deze voorbereiding een "werk van lange adem dat geen improvisatie duldt" zou worden en dat het "nodig zal zijn om een werkschema te hanteren."
Feit is dat Broeder Roger en de organisatoren van het aankomende concilie niet nalieten voor een degelijke organisatie in te staan. Van meet af aan koos hij voor twee fasen. Eerst beginnen met in een permanente staat van concilie te vertoeven, nadenken en een drievoudige viering van de verrezen Christus beleven in de Eucharistie, door liefde voor de Kerk en voor de mens, onze broeder. Dan, in een tweede fase, op een nog niet bepaalde datum, zou het concilie zelf beginnen.
Margareta Moyana verduidelijkte dat er ploegen van het ene naar het andere werelddeel zouden reizen, in Europa, Afrika, Amerika, Azië en tot in Australië, om er voorbereidende vergaderingen te leiden. De Broeders van Taizé die al in kleine fraterniteiten woonden in Dakar, Kigali [Rwanda], Recife en elders waren antennes, luisterplaatsen om het gebeuren voor te bereiden.
De pers, godsdienstig of niet, gaven eens te meer het project uitgebreid weer. Maurice Manificat toonde het aan in zijn eindschrift over Taizé en de pers: "Als niet alles zeer formeel en goed gepland is in Taizé, zijn de verhoudingen met de pers dat wel. De diensten letten er op dat de berichten op tijd verstuurd worden [inlichtingen over de dag van verschijnen zijn gegeven]. De juiste en overeenstemmende inlichtingen aangaande wat Taizé wil mededelen, mogelijke rechtzettingen worden geëist. Sinds de aankondiging van het Jongerenconcilie worden regelmatig rondzendbrieven opgestuurd. Ze vernoemen het aantal deelnemers, de verklaringen van Roger Schutz en andere personaliteiten, de gekregen en verzonden telegrammen, de getuigenissen van jongeren."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 92]
Gallio
Deze politiek van weigeren tussen te komen in de wettelijke Joodse geschillen werd meestal gevolgd door de Romeinse magistraten. Gallio gedroeg zich dus als een rechtvaardig en scherpzinnig rechter.
Galllio verklaarde de aanklacht onontvankelijk, omdat hij, uit misprijzen, geen partij wilde kiezen in een religieus geschil onder joden. Kort na zijn toevallige ontmoeting met Paulus keerde hij terug naar Rome waar hij consul werd in 58 na J.C. Hij kende een tragisch einde. Gallio viel later in ongenade bij keizer Nero en na bschuldiging voor samenzwering werd hij door Nero omstreeks 66 gedwongen door zelfdoding een einde aan zijn leven te maken, hetzelfde lot dat ook zijn broers, waaronder de beroemde filosoof Seneca, en zijn neef Lucanus overkwam.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Susan Fylan, één van de zussen van Matt, geeft ons details over de bezigheden van haar broer: "Hij zei me zelf dat hij zijn laarzen en hemd had verkocht om drank te kopen, en hij dronk op krediet, waarbij hij vaak zijn loon op voorhand spendeerde. Als hij dronken was, was hij het meeste van de tijd stil, maar hij vloekte en zweerde; als hij thuiskwam, ging hij liggen; dronkenschap was zijn enige ondeugd; hij was opvliegend en maakte ruzie en vocht, maar gewoonlijk was hij stil en was hij thuis niet boos op ons. Ik hoorde hem zeggen (na zijn bekering), dat zelfs wanneer hij dronk, hij in zijn geest vroom was t.o.v. de Heilige Maagd en een raar Weesgegroet bad, en hieraan schrijft hij zijn bekering toe."
Ondanks dat hij hevig dronk, bleef Matt een goeie arbeider. Toen hij als metselaarsknecht werkte, deed hij meer in een half uur, dan de andere arbeiders in een uur deden. De bouwmeester plaatste Matt steeds vooraan zodat de rest van de mannen zijn tempo moesten volgen. Dit is waarom Matt bekend werd als "de beste knecht in Dublin."
Vermits zijn inkomen ontoereikend was om zijn overmatig alcoholgebruik te handhaven, vulde Matt zijn loon soms aan door lege flessen te verzamelen en te verkopen. Wanneer hij naar drank verlangde, stond hij vaak buiten aan Carolans Pub en vroeg hij fooien om op paarden te letten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 108]
Aan pastoor Peyramale
Nevers, 28 december 1876
Mijn hart prijst zich gelukkig dat het de tijd van een nieuw jaar ziet arriveren waarin het de verlangens en de beste wensen mag uitspreken die het voor u gevormd heeft, Monseigneur. Ik vraag het Heilige Kind Jezus u nog vele jaren te midden van uw dierbare parochianen te bewaren, zodat uw goede voorbeeld en uw onvermoeibare ijver vol van barmhartigheid hen nog lange tijd kunnen stichten.
Met grote vreugde heb ik vernomen, Monseigneur, dat het werk aan uw nieuwe Kerk vordert. Ik vergeet het kleine gebed niet dat ik beloofd heb om elke dag ter uwer intentie te bidden. Veroorloof mij als wederdienst een Ave Maria te vragen, wanneer u naar mijn geliefde Grot gaat. Ik heb het hard nodig. Meer dan een jaar verblijf ik nu al in mijn witte kapel, ik verzamel de weinige krachten die ik nog heb om op zondag naar de mis te gaan, met de hulp van één arm. Ik ben blij toe als ik dat deze winter kan volhouden, want het afgelopen jaar is me dat onthouden tot aan de maand mei. Het schijnt dat ons kleine geliefde weeshuis een grote plaats in uw hart inneemt en dat u vaak als hun weldoener optreedt, en zelfs het bos voor hen hebt gekocht. Voor mij is het overbodig, Monseigneur, uw liefdadigheid nog te leren kennen. Zo vaak reeds was ik zelf het voorwerp van uw vaderlijke zorg dat ik onmogelijk denken kon dat dit anders zou zijn bij deze kleine, lieve weeskinderen. Van tevoren reeds wist ik, Monseigneur, dat zij in u het hart van een ware vader zouden vinden.
Sta me toe, Monseigneur, u nogmaals dank te zeggen voor alle goede dingen waarmee u mij en mijn familie hebt overstelpt. Mijn lieve Zuster Nathalie gelast me u haar beste wensen voor het nieuwe jaar en haar eerbetuiging over te brengen.
Wilt u, Monseigneur, mijn wensen en gevoelens van respect en dankbaarheid aanvaarden, Uw dienstwillige en gehoorzame dochter in Onze-Lieve-Heer,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 12: Ensis Laurentii [Het zwaard van Laurentius]
Gregorius VIII [1187]
Echte naam: Albertus de Morra
Paus Gregorius VIII werd geboren omstreeks 1100 te Benevento en overleed te Pisa, op 17 december 1187. Deze Paus regeerde slechts een maand en zevenentwintig dagen. In het jaar 1817 werd in Palestina het Christendom bijna volledig uitgeroeid. De val van de Heilige Stad trof Europa met ontzetting en men zegt dat Urbanus III stierf aan een hartaanval. Daags daarna kozen de kardinalen Albertus de Morra, afkomstig uit Benevento tot Paus. Hij was een telg uit een adellijke familie en in 1155 werd hij kardinaal. In 1158 kreeg hij San Lorenzo in Lucina tot titelkerk. Hij stierf te Pisa op 17 december 1187.
Malachias verwijst hier naar zijn titelkerk San Lorenzo en naar zijn wapen, waarop een getrokken zwaard stond afgebeeld.
Chris De Bodt
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 20 september [zie rubriek gebeden].
Henk
16. Deze vreugdevolle afsluiter mogen wij u uiteraard niet onthouden [dank u, Manon]
27-08-2010
27 augustus 2010
27 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 23]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Wie anders zag haar op de eerste dag? Mirjana: Ivanka, Ivan, Vicka, en al de anderen die passeerden. Zij zagen haar ook. De volgende dag zagen Marija en Jacov haar ook.
Janice: Weet u daar meer over? Mirjana: Wel, ik weet dat toen Jacov van mij hoorde dat ik de Gezegende Moeder gezien had, hij zei dat hij ook haar zou willen zien en dat dat voor hem belangrijker was dan om het even wat op de aarde. Daarom was het dat hij op de tweede dag met mij meekwam.
Janice: Jacov was bij u? Mirjana: Ja.
Janice: Marija vertelde me dat wanneer haar zus, Milka, haar gezegd had dat ze de Gezegende Moeder had gezien, ze absoluut in de aanwezigheid van de Gezegende Moeder wilde zijn. Het kon haar zelfs niet schelen of ze haar zou zien. Ze zei dat ze gelukkig zou zijn om alleen maar naast de Gezegene Moeder te zijn. Mirjana: De eerste dag zagen Ivanka en ik haar. Daarna Vicka, Ivan, Milka en de anderen kwamen ook. We vertelden het aan hen en ze kwamen ook kijken. Nadat iedereen alles zag, kregen we schrik en renden vlug naar huis.
Janice: Vicka vertelde me dat het die dag was dat ze zo hard rende dat ze haar schoenen verloor en ze achter liet op het pad. [gelach] Mirjana: We renden allemaal zo hard we konden. Waarschijnlijk lieten we allemaal onze sandalen achter. Vicka kwam ons zoeken en dan zag ze Maria en rende ze weg. Ivan was op de terugweg naar huis. Ook hij zag Haar en rende naar huis. Toen ik ze allemaal zag lopen realiseerde ik me dat als zij wegrennen wij dat ook moesten doen.
Janice: Herinnert u zich nog de tweede dag, Mirjana? Mirjana: Ja, natuurlijk.
Janice: Waarom ging u terug? Mirjana: Ik voelde in mijn hart dat ik moest terug gaan. Het boeiende is dat iedereen hetzelfde gevoel had.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Ontroerend verhaal: Daniël bezoekt Medjugorje, sterft en komt terug tot leven.
De jonge Daniël reisde, samen zijn goede vriend en zijn ouders, naar Medjugorje voor het Jeugdfestival dat plaatsvond van 31 juli tot 6 augustus 2010.
Tijdens een van bedevaartsdagen, naar het einde de festivalweek toe, besloten ze om naar de Kravice watervallen te reizen, die zich zon tiental kilometer verder bevinden, nabij Mostar in Bosnië en Herzegovina.
Eigenlijk waren ze nooit alleen op hun bedevaart. Meer dan vijftigduizend jongeren en vijfhonderd priesters kwamen van over de hele wereld om het populaire festival bij te wonen. Tijdens een lange namiddagbijeenkomst, maakte een van de Franciscaanse priesters een korte aankondiging, waarbij aan iedereen werd gevraagd om te bidden voor een jonge kerel met de naam Daniël. Daarop was er een stilte en werd er niets meer gezegd. De priester gaf geen verdere uitleg en zo wist dus eigenlijk niemand waarom ze voor hem moesten bidden.
Wat de mensen niet wisten was dat Daniël gaan zwemmen was in het water van de Kravice watervallen en verdronken was. Zeven volle minuten was hij onder water geweest, toen zijn vriend opmerkte dat hij uit het oog verloren was. In paniek dook de vriend onder water en vond er Daniël. Hij trok zijn levensloze lichaam uit het water naar de oever. In volle angst probeerde de vader van Daniël, een dokter, om hem te reanimeren. Tevergeefs.
Kravice watervallen
Ze namen Daniëls slappe lichaam op en reden met hem naar de stad Mostar, waar het meest nabije hospitaal zich bevond, op zon uur rijden. Maar Daniël was als een lijk. Zijn longen waren vol water en elk menselijk wezen dat onmiddellijk daarop voor twintig minuten of meer geen zuurstof krijgt toegediend houdt hier onvermijdelijk zware hersenschade aan over.
In het hospitaal pompte het medische team het water uit zijn longen en probeerden ze alles wat in hun mogelijkheden lag om hem te redden. Maar hun inspanningen bleven vergeefs, zodat de dokters hem kort daarop als officieel dood verklaarden. Daniëls ouders en zijn vriend stortten in elkaar van het leed en de shock.
De daaropvolgende morgen begon Daniël te bewegen. Hij zei tot zijn moeder: "Ik herken u niet, maar zou u tot Jezus willen bidden voor mij?" Later die dag kwam zijn geheugen volledig terug en vroeg hij of hij een groter bed kon krijgen, omdat hij zijn benen niet kon uitstrekken.
Een ongekende vreugde en dankbaarheid barstte zich los van op Daniels hospitaalsbed, waarop het nieuws zich al gauw in Medjugorje verspreidde. Om te weten welke genaden er kunnen voortkomen vanuit de liefdadigheid: de vader van de jonge Daniël had de bedevaartsreis van de jongen die hem uit het water redde, zelf betaald.
In Medjugorje zijn de mirakels overvloedig aanwezig, en dit moet zowat bij de grootste mirakels ginds behoren tot op heden. Door de tussenkomst van Maria van Medjugorje en de gebeden van de gelovige pelgrims, had Jezus iemand uit de dood doen herrijzen, juist zoals Hijzelf tweeduizend jaar geleden had gedaan, toen Hijzelf op aarde rondliep.
Dit waargebeurde verhaal komt uit de eerste hand en werd door Nancy Latta, van het retraitekasteel te Medjugorje, en de persoonlijke vertaler van Vr. Jozo, doorgegeven aan Jordan Lindsey, een seminarist en Medjugorje bedevaarder, die aanwezig was tijdens het Jongerenfestival.
Kravice watervallen
Vertaling: Chris De Bodt
3. Medjugorje: Statistieken juli 2010
Aantal heilige communies: 138.000 Aantal concelebrerende priesters: 4.230 [136/dag]
4. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 11
Nadat we ons bekend hadden gemaakt en wat ons doel van onze reis was en hoe we aan dit adres kwamen werden we hartelijk ontvangen. We moesten een kopje koffie komen drinken, maar de koffie daar is niet echt wat je koffie noemt en uit beleefdheid hebben we dan maar gedronken met onze neus naast de kom. De kinderen spraken engels en zo kwamen we te weten dat Sonja haar hobby haken is, prompt kregen ieder van ons 2 gehaakte doekjes cadeau. Ook vertelde ze dat de vader gehandicapt is door een verkeersongeluk en sindsdien als een plant leefde en omdat hij nog leefde krijgt hij bijna niets van de overheid. De leefkamer was niet erg groot maar wel netjes maar verder, amaai. Het bad, hier zou een boer het zelfs nog niet gebruiken om zijn beesten uit te laten drinken, ze hebben geen geld om zelfs ook maar een kraan voor de lavabo te kopen. Heel triestig maar ze waren er wel heel vriendelijk.
We stelden voor dat wij zouden trakteren met het avondeten, de zoon van het gezin kende iemand die pizzas bakte zoals het moet: op steen. De Pol en ik besloten om samen een jumbo pizza soldaat te maken, de rest bestelde een gewone of een modelletje tussenin. Toen ze onze jumbo brachten moesten we toch wel eens slikken, zo groot had ik nog nooit een pizza gezien, en het was hier ook dat de Pol mij heeft gekopt met eten. Nu was dat wel omdat er kaas op lag en dat is niet echt mijn sterkste ding om binnen te spelen. Na het eten namen we de nodige fotos om daarna afscheid te nemen. Onze dagteller stond die dag op 149,88 km en het was de laatste dag dat we meer dan honderd km aflegden.
Pastoor Frans in volle actie
Frans, die we hier in volle actie zien op de foto, had nog een mooie uitspraak die dag: "we hebben enorm veel van de natuur gezien, hele hoge bergen met sneeuw en minder hoge bergen, heel mooie streken met weelderige begroeiing en dorre vlakten met vele stenen. Nu begrijp ik waarom ons Heerke op de zevende dag ruste, want er is veel werk aan de winkel geweest en de wereld is zo groot."
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
5. Pastoor A. Penne, 25 augustus 2010
Vorige week ging mijn aandacht in de krant naar een artikel waarin werd aangekondigd dat in Kasterlee een Harley Davidson werd gedoopt. Dan denk je: ze zullen wel bedoelen dat er een motor wordt gezegend maar de titel klopte toch. In de parochiekerk van Kasterlee werd wel degelijk een kind gedoopt met de naam Harley Davidson. Vader is een echte motorfreak en daarom kreeg het kind die naam. Een week eerder stond in de krant al een soortgelijk artikel. Ouders gaven hun pasgeboren kindje de naam Barca naar hun favoriete voetbalclub Barcelona.
Wanneer mensen mij bellen om een doop af te spreken, dan moet ik soms wel twee keer vragen hoe de voornaam is en vooral duidelijk vragen hoe je het schrijft. De tijd dat de meeste kindjes Jan, Piet of Maria heetten, ligt lang achter ons. Had vroeger bijna iedereen dezelfde voornaam [wat in een dorp met zich meebracht dat de mensen gemakkelijk een bijnaam kregen om de ene van de andere te onderscheiden] nu heeft bijna iedereen een andere voornaam, de ene al origineler dan de andere. Er zijn voornamen die ons doen denken aan vogels: Mees, Merel, Arend. Er zijn voornamen die ons doen denken aan de natuur: Lente, Winter, Storm. Soms vragen mensen zich wel eens af: kan dat allemaal wel? Vroeger was er een lijst waar men volgens de wet moest moest voldoen. Een naam die niet op die lijst stond, werd door de ambtenaar niet ingeschreven. Nu men die lijst heeft losgelaten, wordt men steeds origineler.
De Kerk is er tamelijk voorzichtig in. De naam voor een kind is belangrijk. Bij het Doopsel is een van de eerste dingen die de priester vraagt: "Iedere mens draagt een naam bij God en de mensen. Welke naam hebben jullie aan jullie kind gegeven?" De ouders noemen dan de naam en met die naam zal het kind voortaan bij God en de mensen bekend zijn. De Kerk weigert geen namen, tenzij dat ze ingaan tegen het geloof. Bijvoorbeeld als iemand zijn kind "satan" of "lucifer" of "hel" zou noemen. Ik ben die namen nog nooit tegen gekomen maar toch denk je soms: "Ocharme, moet dat kind met die naam door het leven..."
Vanouds werden in onze kerk aan kinderen de naam gegeven van een heilige. Er zat een mooie gedachtegang achter: men wilde aan het pasgeboren kind die heilige als voorbeeld voor het leven geven. Er zat natuurlijk ook het vrome verlangen bij dat men aan de heilige, naar wie het kind werd vernoemd, vroeg om voorspraak bij God voor het kind. Iemand wees mij er op dat de naam Harley Davidson wel eens kon verwijzen naar de heilige Harlindis en de heilige David maar ik vermoed dat dit niet klopt....
Bij veel ouders leeft het idee van voorspraak toch nog. Ik doop nog steeds een groot aantal kinderen die als tweede of derde naam Maria meekrijgen. Misschien mag dit woordje een uitnodiging zijn om eens na te denken over onze naam. Waarom hebben onze ouders ons die naam gegeven ? Wat is de betekenis van die naam? Op welke heilige is die naam terug te brengen en kan ik iets met het voorbeeld van het leven van die heilige?
6. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 218]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Vijfde, zesde en zevende woord van Jezus aan het Kruis. Jezus' dood.
Toen het klaarder werd, zag met het lichaam van Onze Heer aan het kruis hangen: bleek en afgemarteld, witter nog dan voordien, zo vreselijk was hij uitgebloed. Ik weet niet meer, of Hij biddend, en alleen verstaanbaar voor mij, dan wel halfluid het volgende zei: "Ik word geperst als de wijndruif die men hier eenmaal heeft stukgedrukt: al mijn bloed moet ik geven, tot het water komt en de schillen wit worden. Voortaan echter zullen hier geen druiven meer worden geperst."
In verband met deze woorden kreeg ik later te zien hoe Japhet, hier op Calvarië, doende was geweest als wijnperser. Ik zal dit visioen nog wel vertellen.
Jezus was volledig afgemarteld en sprak met een verdroogde tong: "Ik heb dorst!" En toen de Zijnen Hem smartelijk aankeken, zei Hij tot hen: "Kunt ge mij niet een slok water geven?" Hij dacht dat niemand, bij deze donkerte, hen gehinderd zou hebben. Bedroefd antwoordde Johannes: "O, Heer, wij hebben vergeten om water mee te brengen!" Hierop zei Jezus nog zoveel als: "Nodig was het, dat ook de naasten Mij vergaten en mij geen drank toereikten, opdat de Schrift vervuld zou worden." Dat vergeten had Hem toch bitter leed gedaan.
Zijn vrienden richtten zich nu tot de soldaten en boden hun geld aan om Jezus een slok water te geven. Maar de soldaten deden het niet. Alleen nam één van de manschappen een peervormige spons, doopte ze in azijn, die daar stond in een tonnetje van bast, en goot er ook gal overheen. Abenadar, de hoofdman, door Jezus lijden getroffen, rukte echter de spons uit de soldaat zijn hand, wrong ze leeg en doopte ze in zuivere azijn. Dan bevestigde hij in de spons een korte hysopstengel, als een soort mondstuk, stak het aldus gereedgemaakte op de spits van zijn lans en hief het naar Jezus aangezicht, zodat de stengel Zijn mond bereikte en Onze Heer de azijn uit de spons kon zuigen.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 218]
Preken
Penitentie betekent verbetering
Ge moet het voedsel beperken tot datgene wat het lichaam nodig heeft om te blijven leven, zodat het de plichten kan vervullen. Van tijd tot tijd moet ge op de grond slapen. Als ge uw zinnen hebt gezet op een of andere spijs die uw genotzucht streelt, dan moet ge haar weigeren en haar even sterk leren verachten als ge er eerst van hebt gehouden. Uw lichaam wil uw ziel in het verderf storten en daarom moet het gestraft worden. Telkens als ge onzuivere verlangens hebt gekoesterd, moet ge uw gedachten richten op de hel, de plaats voor de ontuchtigen. Zijt ge gehecht aan het aardse, dan moet ge zoveel aalmoezen geven als maar mogelijk is, om uw gierigheid te straffen. Ja, ge moet afstand doen van alles wat ge per se niet nodig hebt om te kunnen leven.
Wie nalatig is geweest in de dienst van God, moet zichzelf de penitentie opleggen dat hij voortaan alle godsdienstoefeningen zal bijwonen die er in zijn parochie gehouden worden. Ik bedoel de Heilige Mis, de Vespers, het catechismusonderricht, de aanbidding, het gemeenschappelijk Rozenkransgebed, enzovoort, opdat de goede God zijn ijver zal belonen door hem al zijn vroegere nalatigheden te vergeven. Laat hij tussen de heilige diensten door wat vrome lectuur ter handen nemen, die zijn ziel tot voedsel kan strekken.
Aanbevelingswaardig zijn vooral de levens van de heiligen, waarin we kunnen lezen wat zij gedaan hebben om zalig te worden. Dat zal ons aanmoedigen. Laten we nu en dan ook een bezoek brengen aan het Allerheiligste om vergiffenis te vragen voor de zonden die we in de loop van de week hebben bedreven. Wanneer we ons schuldig voelen aan de ene of de andere fout, laten we er ons dan van bevrijden, opdat onze gebeden en onze goede werken God aangenamer zullen zijn en voordeliger voor onze ziel.
Hebt ge de gewoonte om te vloeken en u op te winden? Werp u dan op uw knieën en bid: "Mijn God, Uw Heilige Naam zij gezegend in alle eeuwen der eeuwen. Zuiver mijn hart, zuiver mijn lippen, opdat zij nooit woorden zouden uitspreken die U beledigen en mij van U scheiden." Telkens als ge in die zonde hervalt, moet ge op staande voet een akte van berouw bidden of een paar stuivers aan de armen geven. Hebt ge op zondag gewerkt? Hebt ge op de Dag des Heren onnodig iets gekocht of verkocht? Geef de profijten die ge daarvan hebt getrokken dan weg aan de armen! Hebt ge onmatig gegeten of gedronken? Dan moet ge u voortaan bij elke maaltijd iets ontzeggen.
Kijk broeders, dat zijn penitenties die, in vereniging met Jezus lijden, niet alleen voldoening kunnen geven aan Gods rechtvaardigheid, maar die u er u tevens voor zullen behoeden om te hervallen in uw zonden. Als ge u zo gedraagt, dan kunt ge er zeker van zijn dat er met Gods genade in uw leven geleidelijk aan een verbetering zal optreden.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 218]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Uw taak!
Denk erover na! God heeft u, voor uw volledig levenstijd, een bijzondere taak gegeven! Hij verwacht deze taak van u en enkel van u! Enkel u kunt dit doel bereiken. Niemand kan u hierin vervangen! Als deze taak niet volledig is vervuld, dan blijft ze onvoltooid in de eeuwigheid. U bent verantwoordelijk voor alle raad die u heeft aan allen die tot u komen voor uw hulp. Bid daarom veel tot de Heilige Geest opdat u hen allen goede raad zou geven en hen dichter tot God zou brengen! Laat de liefde en de goedheid de overhand krijgen op alles. Vraag Gods zegen voor iedereen die uw deur binnen- en buitengaat. Dit is uw taak. Laat niets u ontmoedigen. Met Gods hulp zult u alle moeilijkheden overwinnen, want het redden van zielen vraagt opofferingen. Maar elke persoon heeft ook een taak die hem door God worden gegeven! Namelijk dat hij zoveel als mogelijk aan zijn ziel en aan zijn mogelijkheden werkt! Dat het werken hieraan zich steeds zou vermenigvuldigen en verbeteren om God nog beter te kunnen dienen.
Dat hij zijn ziel verbetert en deze van de anderen en dat hij altijd zijn naaste naar de eeuwige gelukzaligheid leidt. In elke gave die God hem geeft, ligt er een taak, een vraag en een verantwoordelijkheid. Dank God voor uw taak en zie dat u deze steeds goed opvolgt, want u weet niet hoe veel tijd u hebt om deze te volbrengen. Dat iedereen zijn taak mag vervullen met sterkte. Gods liefde raakt u met elke goede gedachte en wens die reist door uw ziel, in elke vreugdevolle beslissing in uw wil om het goede te doen, in elke zuivere vreugde die u verfrist, in elke stille duw naar de liefde die het hart raakt, in elk lijden dat u overkomt, in elk goed woord dat u te horen krijgt, in elk goed voorbeeld dat u wenst na te volgen, in elke verdiende lofprijzing tot u, maar ook in elke belediging, in elke vernedering die tot u komt, in elke test van geduld die u wordt toegestuurd, in elk gebrek van liefde dat u moet dragen. Wees daarom nooit te aangeslagen, omdat Gods liefde u in alles raakt. Al dit moet gezien worden als een minzame, liefdevolle genade die God in Zijn grote liefde tot u zendt. U dient dit op te merken en te gebruiken, of er minstens dankbaar om te zijn. Alles dient u ten beste als u God waarlijk liefheeft!
U zou dit moeten neerschrijven en deze bevelen en onderrichten verspreiden. Velen zullen er goede dingen uit oprapen en er God eeuwig dankbaar voor zijn en uw werk is zeker en vast de moeite, ook al hebt u maar één ziel voor Gods heiligheid gewonnen. Werk daarom zolang u kunt werken.
Deze aanbevelingen werden mij door de Arme Zielen gedicteerd. Ik geloof dat ze heel belangrijk zijn en heel ernstig dienen te worden genomen. Dat de Goede Heer Zijn Zegen mag verlenen aan iedereen die dit leest en in het hart neemt en dat hen dit zou mogen leiden naar de eeuwige gelukzaligheid. Maria Simma
Einde
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Met veel liefde vertaald voor de Arme Zielen, de Engelbewaarders en Jezus en Maria en uiteraard ook voor ons lezers.
Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 62]
Franciscos karakter, zijn spiritualiteit
Ik ga nu beginnen, Zijne Exellentie, met neer te schrijven wat Gods wil voor mijn geest brengt over Francisco. Ik hoop dat de Heer hem in de Hemel laat weten wat ik hier op aarde over hem neerschrijf, zodat hij voor mij bij Jezus en Maria kan tussenkomen, vooral tijdens deze komende dagen. De genegenheid die mij met Francisco verbond, was er een van verwantschap en een die haar oorsprong vond in de genaden die de Hemel ontwierp om ons te verlenen. Onafhankelijk van zijn karaktertrekken en zijn deugdzaamheid, leek Francisco allesbehalve Jacintas broer te zijn. In tegenstelling tot haar, was hij niet wispelturig, noch opgewekt. Integendeel, hij was rustig en onderdaning van aard.
Als hij won bij het spelen en als er iemand hem dit recht als winnaar betwistte, gaf hij zonder meer toe en zei alleen maar: "U denkt dat u hebt gewonnen? Laat het dan zo wezen. Mij kan dit allemaal niet schelen!"
Hij had geen voorkeur voor het dansen, zoals Jacinta, en speelde liever op de fluit terwijl de anderen dansten. Tijdens het spel was hij tamelijk levendig, maar weinigen onder ons hielden ervan om met hem te spelen, daar hij meestal verloor. Ik moet toegeven dat ikzelf me niet altijd even vriendelijk tegenover hem gedroeg, daar zijn natuurlijke kalmte mijn eigen buitensporige levendigheid irriteerde. Soms nam ik hem bij de arm en deed ik hem op de grond of op een steen zitten en gebood hem om stil te zijn: hij gehoorzaamde alsof ik gezag over hem had. Nadien had ik hier spijt over en nam hem bij de hand. Dan ging hij opgewekt mee alsof er niets was gebeurd. Als een van de andere kinderen erop aandrong om hem iets af te nemen, zei hij: "Laat hij het maar hebben, wat kan mij dat schelen!"
Vertaling: Chris De Bodt
10. Film: Moses [23/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 269]
In 1950 werd Marias erkenning, en bijgevolg ook haar mogelijkheid om tussen te komen, vergroot, toen Paus Pius XII het dogma van haar Hemelvaart uitriep. Op de dag dat hij zn intentie aankondigde, zag de paus een zonneverschijnsel. Het gebeurde achteraan in de tuinen van het Vaticaan, boven het land dat ooit aan Nero en Caligula had toebehoord. "De zon, die redelijk hoog stond, zag eruit als een lichtgele ondoorschijnende bol, volledig omringd door een lichtgevende stralenkrans, die me desondanks niet verhinderde om aandachtig en zonder ongemak naar de zon te staren," schreef Pius in een bericht aan een kardinaal. "De ondoorzichtige bol begon te tollen, groter te worden en van links naar rechts en vice versa te bewegen. Maar binnenin de bol kon men heel sterke bewegingen zien in alle helderheid en zonder onderbreking."
Op 1 november, de feitelijke dag van de definitie van het nieuwe dogma, bewoog de zon opnieuw zo raar dat Pius achteraf inlichtingen ging vragen bij het Vaticaans Observatorium.
Hoe meer Maria werd aanroepen, des te meer ze officieel erkend werd, des te meer ze kon tussenkomen. Ze had het deksel op de beker van rechtvaardigheid kunnen houden, maar als alles bleef verder gaan zoals het deed, zou de wereld die beker tot het bittere einde moeten drinken. Er was een strenge waarschuwing geweest. Er was een waarschuwing geweest tegen de heersende frivoliteit. Er was een waarschuwing geweest tegen het atheïsme en het immorele. Dit werd gezegd door iemand binnen het Vaticaan. Velen zouden denken dat de verschijningen in de periode na Wereldoorlog II zouden verminderen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Er was een opstoot. Er was een grote toename. Tussen 1947 en 1954 werden vier keer meer verschijningen gemeld dan in de voorgaande of volgende jaren, en Maria leek te zeggen dat er een gevaar op de loer lag, waarbij Wereldoorlog II in vergelijking maar een voorsmaakje zou lijken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 165]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Deze ging door van zaterdag 28 tot dinsdag 31 maart en verzamelde ongeveer 2500 jongeren uit vijfendertig landen. "Meer dan een derde waren niet aangekondigd," merkte een zuster van Grandchamp, belast met het onthaal. "In de kerk van Verzoening," voegde ze er aan toe, "worden de stoelen weggedaan, de vloer bekleed met een tapijt en zitten ze op de grond, steeds dichter bij elkaar."
Kardinaal Renard, aartsbisschop van Lyon, Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun, Eugen Carson Blake, secretaris generaal van de COE, archimandriet Damaskinos, vertegenwoordiger van patriarch Athenagoras en dominee Blache, vertegenwoordiger van de FPF waren aanwezig.
Volgens Broeder Roger was het gebed "het markante feit van de ontmoeting. De kerk was nooit leeg. De jongeren volgden elkaar op in een voortdurend gebed, ook tijdens bijeenkomsten en maaltijden, en zo tot laat in de nacht. [...] De tegenspraak vermindert meer en meer. We hadden nooit zoveel jongeren samen in de kerk en niets misplaatst is gebeurd."
Op Paaszondag om 10 uur kondigde de prior, omringd met kinderen [de eerste keer dat hij zo openbaar verscheen, maar hij maakte er een gewoonte van, bijna een ritus], het lang verwachte blijde nieuws aan: de Gemeenschap van Taizé ging een Jongerenconcilie inrichten op een nog te bepalen datum.
"De verrezen Christus komt een feest leiden in het meest intieme binnenste van de mens, verklaarde de prior van Taizé. Hij bereidt ons een lente in de Kerk voor: een Kerk zonder krachtige middelen, bereid om met iedereen te delen, een plaats van zichtbare eenheid voor de hele mensheid. Hij zal ons genoeg verbeelding en moed geven om een weg van verzoening te trekken. Hij zal ons voorbereiden om ons leven te geven opdat de mens geen slachtoffer meer zou zijn van de mens. Hij kondigde een middel, een instrument aan: we zullen een Jongerenconcilie houden."
De toejuichingen barstten los, eindeloos. De maandenlange verwachting vond een uitweg. Kardinaal Marty, voorzitter van de bisschoppenconferentie, de enige die was voorgelicht, zal later zeggen: "Ik beken dat ik het woord concilie niet erg op prijs stelde daar het een nauwkeurige betekenis heeft. Maar ik ging nogal akkoord dat hij [Broeder Roger] het avontuur van een jongerenvergadering waagde."
Het was inderdaad een gewaagd woord. Maurice Manificat legde het uit als "een negatieve protesthouding ten overstaan van het grote concilie dat er niet in geslaagd was om de verwachte eenheid te bereiken."
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 91]
Gallio
Gallio doorliep met vrucht de ambtelijke loopbaan en werd [vóór 58] consul, en vervolgens in 65 senator. Volgens de Handelingen van de Apostelen 18:12-17 was hij proconsul van de Romeinse provincie Achaea, hetgeen wordt bevestigd door een inscriptie te Delphi, waarin hij door keizer Claudius "Junius Gallio, mijn vriend en proconsul van Achaea" wordt genoemd. Zijn ambtstermijn moet ergens gesitueerd worden tussen april 51 en mei 53 na Chr. Tijdens Gallio's proconsulaat heeft Paulus te Korinthe verbleven [juni 51?].
Paulus werd door de joden bij Gallio aangeklaagd. Deze ontmoeting was het gevolg van de poging van de apostel om de Joodse Korintiërs te overtuigen aan te sluiten bij de beweging van Jezus. Het was voor Paulus een bitter falen: voor de plaatselijke Joden verstoorde hij gezamenlijke rust door een soort godsdienst aan te prijzen dat ze beoordeelden als een inbreuk op de Joodse wet. De proconsul sprak ontslag van rechtsvervolging uit want de reden tot beschuldiging was volgens hem geen misdrijf. Hij verklaarde zich onbevoegd om dergelijk proces in vooronderzoek te nemen en vroeg daardoor niet aan Paulus om zich te verdedigen.
Daar het om een godsdienstige zaak ging raadde hij de Joden die klacht hadden ingediend ze onder elkaar uit te vechten. Hij greep zelfs niet in toen Sosthenes, de overste van de synagoge, vóór zijn rechterstoel een pak ransel kreeg. Deze houding van Gallio, ingegeven door een [typisch Romeinse] afkeer tegenover religieus fanatisme, maar ook door de soms anti-semitische uitlatingen van zijn broer Seneca, heeft aan de vrije verkondiging van het Christendom in Griekenland een grote dienst bewezen.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Na amper één jaar onderwijs verliet Matt de school in de zomer van 1868, en begon in Dublin te werken als boodschappenjongen voor een wijnhandelaar. Hoewel hij nog geen tiener was, begon hij al snel van het product van zijn werkgever te proeven. Zijn zus, Mevr. Mary Andrews, vertelde in 1931 het volgende over Matt terwijl hij werkte:
"Hij begon overmatig alcohol te drinken. Onze vader zag dit, gaf hem een serieus pak slaag, en vond voor hem een nieuwe job als boodschappenjongen bij het Bestuur van de haven en dokken. Maar Matt bleef drinken, ondanks alles wat mijn vader deed om hem te genezen. Om zn vader, die bij dezelfde werkgever werkte, niet ten schande te brengen, gaf Matt na drie jaar zn job op. Hij werd metselaar, maar zijn drinkgewoontes veranderden niet. Hoewel hij heel hard werkte, ging heel zn loon op aan drank. Hij verpandde zelfs zijn laarzen om drank te kunnen kopen. Tijdens die jaren verwaarloosde hij vaak zijn plichten met Pasen, maar hij ging altijd naar de Zondagsmis. Hij had geen vrouwen of vriendinnen, en zijn moreel gedrag was steeds onberispelijk."
Jammer genoeg was Charles, de vader van Matt, zelf een alcoholist. Volgens Pat Doyle, een hechte vriend van het gezin, "hadden Matt en de rest [de broers van Matt] de smaak voor de drank van hun vader geërfd." Enkel John, de oudste, was een uitzondering.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 107]
Aan pastoor Peyramale, pastoor van Lourdes
Nevers, 10 juni 1872
Mijnheer Pastoor,
Ik ben werkelijk verlegen over de vertraging die ik ondervond bij het beantwoorden van de brief die ik van u mocht ontvangen, en het bedanken voor uw inspanning bij de Monseigneur voor mijn jongste broer, die voor mij werkelijk een voorwerp van grote zorg was sedert ik mijn arme ouders verloren heb.
Ik ben geheel gekalmeerd, Mijnheer Pastoor, sedert ik uw brief gelezen heb waarin u zo barmhartig bent om mij te zeggen dat ik me over mijn familie niet ongerust moet maken en dat u zo goed bent over hen te waken. Ik ben daardoor geheel gerustgesteld.
Ontvang, vraag ik u, mijn dankzeggingen voor alle goedheid waarmee u mij en mijn familie voortdurend overlaadt. Elke dag vraag ik Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd of zij uw grootse barmhartigheid willen vergoeden.
Ik vraag u, Mijnheer Pastoor, mijn diepe respect aan de Zeer Eerwaarde Heer Pomian over te brengen, en mij in zijn gebeden aan te bevelen, ik heb daar grote behoefte aan. U weet dat beter dan ik.
Ontvang, Mijnheer Pastoor, de respectvolle gevoelens van uw erkentelijke kind,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 11: Sus in Cribro [Een zeug in de zeef]
Urbanus III [1185-1187]
Echte naam: Umberto Crivelli
Crivelli werd omstreeks het jaar 1120 geboren te Milaan en overleed te Ferrara, op 19 oktober 1187. Umberto werd door Lucius III in 1182 tot kardinaal en in 1885 tot aartsbisschop van Milaan benoemd. Hij werd gekozen om Lucius op te volgen en op 1 december 1185 gekroond. Urbanus erfde van zijn voorganger de vete met de grote keizer Frederik Barbarossa, nog verhevigd door een persoonlijke vijandschap, daar bij de plundering van Milaan in 1162 de keizer meerdere bloedverwanten van de paus had laten verminken. Frederik was enorm vertoornd omdat hij zijn zoon Hendrik weigerde te kronen en ook omdat hij Fulmar van Karden tot aartsbisschop van Trier had benoemd, in plaats van de beschermeling van Frederik I, provoost Rudolph.
De omschrijving van Malachias is een zinspeling op de familienaam van de paus. Crivelli betekent namelijk een zeef. In zijn "epitom" van Onofrio Panvinio staat het wapenschild van de paus en daar ziet men op het schild duidelijk een zeef, gedragen door twee zeugen.
Chris De Bodt
26-08-2010
26 augustus 2010
26 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 22]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Begindagen
Janice: Mirjana, weet u iets over de Tweede Komst van de Heer? Mirjana: De bijbel heeft ons beloofd dat de heerschappij van God op komst is. De Heer zal tussen Zijn volk wandelen. Zijn verbond is eeuwigdurend.
Janice: Mirjana, de Gezegende Moeder zei: "Laat hen die oren hebben, luisteren en laat hen die ogen hebben, zien." Ze zei dat Gods koninkrijk momenteel in de harten leeft van degene die God liefhebben. Ze zegt ook dat het vuur van de liefde in de harten van haar trouwe, gelovige kinderen de wereld, zoals we die kennen, zal slopen. Is het daarom dat ze ons vraagt om in totale vrede te zijn? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder zegt ons om volledig in Gods liefde te blijven, om ons volledig te vertrouwen op Gods kracht, om te genieten van Zijn voorzienigheid, om nooit voor iets schrik te hebben. De Gezegende Moeder heeft ons geleerd om volledig in Jezus te leven. Ze heeft ons geleerd dat Hij onze broeder is.
Janice: Mirjana, u vertelde me dat door Jezus alle dingen goed komen. U zei dat door Hem en met Hem en in Hem alles voor eeuwig tot God behoort. Is dit wat de Gezegende Moeder u leert? Dat God het Koninkrijk op aarde brengt? Mirjana: Dat is de vervulling van Gods belofte aan Zijn mensen.
Janice: Toen u op de eerste dag de Gezegende Moeder op de berg zag, ervaarde u dan een zeker inzicht of schranderheid? Mirjana: Ik was zo bang, ik rende naar huis, naar mijn familie.
Janice: Waarom liep u ? Mirjana: Op dat ogenblik wist ik niet zoveel over God, ik kende mezelf zelfs niet en ik was bevangen van angst.
Janice: Wat gebeurde er toen u thuis kwam? Mirjana: Mijn grootmoeder vroeg me waarom ik niet bad in de aanwezigheid van de Moeder Gods. Ik vertelde haar dat ik te bang was.
Janice: Geloofde uw familie u? Mirjana: Natuurlijk. Ze weten dat ik niet lieg.
Janice: Wie anders zag haar op de eerste dag? Mirjana: Ivanka, Ivan, Vicka, en al de anderen die passeerden. Zij zagen haar ook. De volgende dag zagen Marija en Jacov haar ook.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Mooi verfilmd verhaal over Littly Audrey Santo
U kunt het volledige verhaal lezen onderaan de rubriek "Weetjes over Medjugorje." De video zal aan dit verhaal worden toegevoegd.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 11 [deel 1]
Voor ons vertrek ging Frans nog snel inkopen doen. Nu ja, snel ... Het was een grote camping dus ... twintig minuten verloren gelopen en daarbij zijn slechte voet nog geforceerd ook nog, het zal je maar overkomen.
Onze rit begon met een lange klim, of zoals ze het nog wel eens durven te noemen "zwaar vals plat." Bij een splitsing van de weg hebben Jos en Frans tevergeefs op ons staan wachten, het kon ook niet anders want wij waren al achttien km verder. Nadat ze ons hadden ingehaald stopten we in Otric waar onze middagstop was. Het dorp waar we normaal zouden stoppen bestond enkel nog op de kaart, in realiteit stonden er enkel nog kapot geschoten huizen. Later zou Frans hierop nog zeggen dat hij veel WAREN-huizen heeft gezien. En dat was het ook. Na dit dorpje hebben we nog meer dan vijftig km gereden zonder een bewoond huis tegen te komen. De burgeroorlog had hier lelijk huisgehouden.
Toen we op onze overnachtingplaats waren aangekomen moesten we nog op zoek naar onze standplaats. Dankzij Johan uit Merksplas hadden we een adres waar we die avond konden overnachten. Maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan, het nummer 12 was nergens te vinden, eerst zeven km verder gereden om dan de zeven km terug te komen, maar niets te vinden. De mensen daar probeerden het zo goed mogelijk uit te leggen maar zelfs de politie en de bouwvakkers konden ons niet helpen. We zaten met onze handen in het haar tot we een meisje van ongeveer 18 jaar tegen kwamen, zij kon ons voorthelpen want ze was de dochter van Sonja. Sonja was de persoon die op dat adres woonde en waar we moesten zijn. Niet ver van het station konden we parkeren en konden we stroom krijgen voor onze mobilhome.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 216]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus' verlatenheid en Zijn vierde woord aan het Kruis
Toen deze luide schreeuw van Onze Heer de bange stilte onderbrak, die daar heerste in het rond, keerden de spotters zich weer naar het kruis en één van hen zei: "Hij roept Elias." Een ander sprak: "Wij zullen zien of Elias komt en hem van het kruis haalt." Toen Maria echter de stem van haar zoon vernam, was zij door niets en niemand te weerhouden. Zij liep opnieuw tot bij het kruis en Johannes, Maria van Cleophas, Magdalena en Salome volgden haar.
Terwijl het volk, door angst gegrepen, hier stond te weeklagen, was er een ruiterstoet van ongeveer dertig voorname mannen uit Judea en de buurt van Joppe aangekomen. Die mannen trokken naar het feest, en toen zij het verschrikkelijke te zien kregen, dat met Jezus was geschied, evenals de dreigende natuurverschijnselen, gaven zij luid hun ontzetting te kennen en riepen: "Wee! Men zou deze gruwelijke stad, indien Gods tempel niet binnen haar muren oprees, tot de grond moeten afbranden: zo zwaar is de schuld die zij op zich heeft geladen."
Aan deze woorden van de voorname vreemdelingen klampte het volk zich vast. Gemor en jammerklachten gingen van alle kanten omhoog en de gelijkgezinden troepten tezamen. De menigte viel in twee partijen uiteen: de partij van hen die morden en jammerden, en de partij van diegenen die schimpten en raasden. De Farizeeërs echter werden immer kleinhartiger, en daar zij een opstand vreesden, temeer omdat ook in Jeruzalem grote beroering was, onderhandelden zij met de hoofdman Abenadar. Enkele manschappen werden dan naar de nabije poort gestuurd, die zij deden sluiten, om elke verbinding met de stad af te snijden, en door een bode liet men vragen, vijfhonderd man van de lijfwacht van Pilatus en Herodes ter beschikking te stellen om een mogelijke opstand tegen te gaan. Intussen wist Abenadar, door zijn ernst, rust en orde te schaffen. Hij verbood het spotten, opdat het volk niet verder zou worden aangehitst.
Kort na drie uur werd de hemel iets klaarder, de maan begon te wijken van voor de zon, en wel in de richting van West naar Oost. De zon scheen opnieuw, maar zonder stralen, omneveld en rood, en naar de overkant zonk de maan snel omlaag, alsof zij viel. Stilaan herkreeg de zon nu ook haar stralen, de sterren verdwenen, doch de lucht bleef nog troebel. Bij het opklaren werden de spotters weer driest. Zij triomfeerden, en toen was het gebeurd, dat zij zeiden: "Hij roept Elias." Maar Abenadar beval hun, te zwijgen. Hij handhaafde de orde.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 216]
Preken
Penitentie betekent verbetering
Verder zeg ik u dat we een oprecht verlangen moeten hebben om de zonde geheel en al vaarwel te zeggen, wat het ons ook kost, ja, zelfs al zou het ons het leven kosten. Zolang we niet in die gesteltenis zijn, kunnen wij Gods rechtvaardigheid geen voldoening schenken. Integendeel, dan beledigen we hem opnieuw en beladen we onszelf met een nog grotere schuld.
Ik heb al gezegd dat we ons niet tevreden mogen stellen met de penitentie die de biechtvader ons oplegt, opdat zij niets of zo goed als niet betekent in vergelijking met de straffen die we voor onze zonden verdienen. Wanneer een biechtvader ons ontziet, dan doet hij dat uit vrees dat we anders een afkeer zouden krijgen van het werk voor ons zielenheil. Als ge werkelijk naar uw zielenheil streeft, moet ge ook uzelf penitenties opleggen. Ik zal er u enkele noemen. Als ge het ongeluk hebt gehad ergernis te geven, moet ge voortaan zo waakzaam zijn, dat uw evennaaste niets onstichtelijks meer in u kan merken. Door uw gedrag moet ge laten zien dat uw leven waarlijk een Christelijk leven is. En als ge het ongeluk hebt gehad te zondigen tegen de heilige deugd van de zuiverheid, dan moet ge uw lichaam straffen door vasten en verstervingen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 216]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de liefde voor de Eucharistie!
Draag veel zorg voor de Eucharistie Liefde die vandaag, door de modernisering van de Kerk, zoveel heeft te lijden. Vergoed de Eucharistische Liefde van de Heer met dezelfde Eucharistische Liefde! Voor dit bidden wij het volgende gebed:
Uw Eucharistische Liefde, O Jezus, wens ik zoveel mogelijk te vergoeden! Om deze reden wens ik, wanneer mogelijk, om elke dag zo aandachtig als mogelijk aanwezig te zijn tijdens de Heilige Mis en U, zo dikwijls als ik kan en zo lang de plicht mij toelaat, te bezoeken, U in mijn hart te nemen! Dikwijls wens ik, verzonken in gedachten, bij U te blijven, U te begroeten in alle tabernakels van de wereld, vooral waar U het meest verwaarloosd wordt! Geestelijk wens ik U te bezoeken in elke Kerk zodat U mij genaden door Uw Eucharistische Liefde kunt schenken. Ook waar er misdaden gebeuren tegen Uw altaren en tegen Uw Meest Heilige Sacrament! Ook waar U ooit graag rustte, maar U opzij gezet bent door een priester die dit niet toelaat. Ook in de armste, kleine missiekapel en hut, waar misschien zelfs niet het minste licht schijnt, wens ik U te bezoeken. Ik wens ook altijd de Heilige Engelen te vragen om in hun verering alle kleinste kruimels die van Uw Eucharistische Tafel vallen of die zich in het Lichaam van het Tabernakel bevinden, in te sluiten.
Zet dit of elk gelijkaardig gebed om in werkelijke daden en daardoor zult u vele genaden verkrijgen!
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 61]
Zalving van de Geest
Zijne Excellentie, in Valencia, op 7 oktober 1941, werden mij de volgende vraag gesteld door Eerwaarde Dr. Galamba: "Zuster, wanneer u zegt dat er maar een gedeeltelijk herstel van de boete is volbracht, zegt u dit voor uzelf, of werd dit aan u onthuld?" Ik denk, Zijne Excellentie, dat, in zulke gevallen, ik nooit spreek van iets neer te schrijven dat van mijzelf komt. Ik moet God bedanken voor de begeleiding van de goddelijke Heilige Geest, die ik in mij voel en mij voor de geest roep wat ik moet schrijven of zeggen. Als mijn eigen verbeelding of begrip mij soms iets suggereert, voel ik onmiddellijk de afwezigheid van de goddelijke zalving, en stop ik met wat ik bezig ben tot ik weet dat God mij toespreekt in het binnenste van mijn hart. Maar waarom vertel ik u dit alles? Ik weet het niet. God weet het, die Zijne Excellentie heeft ingegeven om mij te vragen om alles te vertellen en niet welbewust dingen achter te houden.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [22/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 268]
Ze was in Hongarije. Ze was in Michigan. Ze werd gezien door vier Franse meisjes in een belangrijke verschijning te LIle Bouchard. In Casanova, Italië verscheen ze tijdens een zonnewonder. In één van de meest aangrijpende gevallen verscheen ze op 12 april 1947 in Rome aan een venijnige antikatholiek, Bruno Cornacchiola, die er zn roeping van had gemaakt om in te gaan tegen het Katholicisme en die plannen gemaakt had om de paus te vermoorden. Terwijl zn kinderen in een veld speelden, en hij een toespraak tegen de Maagd schreef, werd Cornacchiola naar een kleine grot aangetrokken waar hij, tot zn verbazing, zijn kinderen in extase zag en getuige was van een bescheiden licht dat helderder en sterker werd tot het de hele grot verlichtte. In het licht stond een hemelse vrouw, omring door goud. Ze vroeg Cornacchiola waarom hij haar vervolgde en beschreef zichzelf als "de Maagd van de Openbaring." Ze droeg een golvende groene mantel en een helderwit kleed, en Cornacchiola was overtuigd. Hij kreeg een geheim dat hij aan de paus moest geven en bekeerde zich onmiddellijk tot het Katholicisme, waarbij hij zn naam wijzigde in Broeder Maria Paolo.
Dit waren geen oude mythen. Dit waren visioenen uit ons eigen tijdperk. Ik ben gefrustreerd omdat ik slechts in staat ben om er maar een fractie van te vertellen. Over Oostenrijk alleen al heb ik een studie die één mirakel per pagina bevat en een paar centimeter dik is. Er waren verschijningen van oost Canada tot het Australische Bellmullet. Tijdens een bezoek aan een non in Fostoria, Ohio, vroeg de Maagd aan Amerika om zich aan de Onbevlekte Ontvangenis toe te wijden en de Rozenkrans te bidden in het gezin. Ze had hulp nodig. Ze had gebeden nodig. De periode van grote beproeving was nog maar begonnen. Ze wilde dat de Amerikanen speciale bedevaarten naar het Nationaal Heiligdom van de Onbevlekte Ontvangenis organiseerden, en zichzelf toewijdden aan haar zuiverheid. Wereldoorlog II was voorbij, maar ze was hier om een andere atomische tragedie te voorkomen. Ze was hier om Wereldoorlog III te voorkomen. Van 25 april tot 25 juni 1946 verscheen ze in de Duitse stad Marienfried, een naam die "de vrede van Maria" betekent. Daar gaf ze een geheim aan een visionair en drong ze opnieuw aan op het bidden van de Rozenkrans om Satan af te weren. Ze waarschuwde dat, als de mensheid geen gebruik zou maken van de genade van Christus, er onheil zou komen. Het was niet de bedoeling om angst in te boezemen maar eerder, zoals elke goede profetie, aan te sporen tot handelen. De zonden van de wereld waren niet allemaal weggewassen en de mensheid had geen lessen getrokken uit de oorlogen. Ze daagden een nieuwe holocaust uit. Deze keer zou het een holocaust op wereldvlak zijn. Deze keer zou hij veel meer van de wereld vernietigen. Deze keer zou er zoiets als straling zijn, wat misschien bedoeld werd door een ziener in Seredne, Oekraïne die, evenals andere zieners, in de jaren 1950 "vuur" zag vallen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 164]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Enkele maanden later, in maart 1970, ontmoette Broeder Roger voor de derde maal de patriarch van Konstantinopel Athenagoras in het bijzijn van pater Matura. Drie opeenvolgende dagen hadden ze een gesprek met de patriarch. Het ging over Paulus VI en zijn moedige voorzichtigheid op het gebied van de oecumene: een voorzichtige moed had patriarch Athenagoras liever gehad, hij die bereid was om Eucharistie te vieren met de paus als teken van eenheid in geloof. Paulus VI ging nooit op die wens in.
Op zesentachtigjarige leeftijd had de patriarch van Konstantinopel nog altijd dezelfde uitstraling, een man met dezelfde profetische inspiratie als Johannes XXIII, dacht Broeder Roger, een man met een diep innerlijk leven, erfgenaam van een duizendjarige traditie.
Broeder Roger hield het tafereel van patriarch Athenagoras op de dag van hun vertrek steeds in gedachte: "Hij hield zich vast aan de deuropening, hief de handen op alsof hij de kelk van de Eucharistie toonde en herhaalde nogmaals: "De beker en het gebroken brood, er is geen andere uitweg. Herinner je ..." Broeder Roger volgde die weg en vroeg twee jaar later om tot de katholieke Eucharistie toegelaten te worden.
De patriarch drong er ook bij zijn bezoekers op aan dat zij een icoon van de kathedraal zouden meenemen. De prior van Taizé nam slechts een stuk in slechte staat aan dat hij liet restaureren en in een hoek van zijn kamer plaatste: "Het ondersteunt," zei hij, "de drang naar gebed, niet met veel woorden, maar met het hart."
In zijn verslag aan de pers over zijn reis naar Istanboel toonde Broeder Roger aan dat er een verband lag met het grote nieuws dat in Taizé zou worden verkondigd. Steeds mysterieus onderhield hij de suspens: "De prior van Taizé houdt eraan dat dit grote nieuws geheim blijft tot op Paaszondag." Inderdaad zou er een jongerenbijeenkomst plaats hebben op die datum.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 90]
Gallio
Iunius Annaeus Gallio [Cordoba, 1 na Chr. - ± 66 na Chr.] was een Spaans-Romeins politicus uit de eerste jaren van onze tijdrekening.
Hij was de oudste zoon van Seneca de Oudere en Helvia. Zijn jongere broers waren de filosoof Seneca de Jongere en de aardrijkskundige en rederijker Marcus Annaeus Mela, vader van de dichter Lucanus. Hij heette oorspronkelijk Marcus Annaeus Novatus, maar na zijn adoptie door de retor Lucius Iunius Gallio liet hij zich Iunius Annaeus Gallio noemen. De oudste broer van Gallio, de beroemde filosoof Seneca was de voogd van keizer Nero.
De naam Gallio komt voor in het Nieuwe Testament, aan het hoofd van de Romeinse administratie van Corinthe waarvoor Sint Paulus gedaagd werd.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Voor iedereen met een dwangmatig probleem, is deze Eerbiedwaardige dé persoon waartoe men zich moet wenden voor aanmoediging. Hij overwon twee verslavingen: alcohol en roken.
Het leven van Matt Talbot begon op 2 mei 1856, in het zeedorpje Clontarf, gelegen op zon 3 kilometer van Dublin in Ierland. Hij was het tweede van twaalf kinderen van Charles Talbot en Elizabeth Bagnall. Charles was een dokwerker, een man van ongewoon kleine gestalte, en met een enigszins agressieve houding. Van Elizabeth is weinig geweten, behalve dat ze, op bijna onvriendelijke manier, beschreven werd als "alledaags."
Op elfjarige leeftijd werd Matthew ingeschreven aan de Christelijke Broederschool. In het Ierland van deze tijd gingen kinderen op vroege leeftijd werken en werd de leerplicht nauwelijks nageleefd. De Christelijke Broeders werkten om kinderen van arme gezinnen, die slechts korte tijd naar school konden gaan, te helpen. Matt Talbot was zon kind, en hij werd in een "speciale" klas gezet waar hij de basisvaardigheden van lezen en schrijven leerde. Hij leerde ook gebeden en de waarheden van het geloof, als voorbereiding op het ontvangen van de sacramenten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 106]
Aan Overste P. Sempe
Nevers, 7 juni 1868
Heer Overste,
Ik ben werkelijk verlegen door de vertraging die ik ondervonden heb bij net beantwoorden van de brief waarmee u mij vereerd hebt, en bij het dankzeggen voor het schilderij dat u zo goed was mij te sturen van mijn geliefde Grot en voor het eerste nummer van de Annalen van Onze Lieve Vrouw van Lourdes.
Hoewel ik me verheug over het heilige vuur dat de schilder ontvangen heeft bij het vervaardigen van dit schilderij van de plaatsen die me zo dierbaar zijn, betreur ik de vergissing die erin geslopen is. De heer Lambert weet waarschijnlijk niet dat het onze goede Zusters van Barmhartigheid uit Nevers zijn, die de zieken in het hospitaal van Lourdes altijd verzorgd hebben en niet de Zusters van Sint Vincentius à Paolo die op het schilderij staan.
Het goede nieuws dat u mij over mijn familie geeft, Heer Overste, heeft mij goed gedaan. Ik ben vooral gelukkig te vernemen dat het mijn broer bevalt in Notre-Dame de Garaison, en dat men tevreden over hem is. Moge Maria Onbevlekt hem zegenen en hem altijd beschermen! Sta mij toe, terwijl ik u nogmaals van mijn grote dank verzeker, Heer Overste, dat ik me aanbeveel in uw dringende gebeden en in die van al uw ijverige missionarissen. Ik ben, met het diepste respect, Heer Overste, uw dienstwillige dienares,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 10: Lux in Ostio [Het licht in Ostium] [1/2]
Lucius III [1181-1185]
Echte naam: Ubaldo Allucingoli
Intussen wenste de raad van 25 senatoren, die Rome regeerde, Tusculum te onderwerpen omdat deze de paus gunstig gezind waren. De paus weet Christiaan I van Buch, de aartsbisschop van Mainz en een bekwaam krijgsheer, te contacteren en deze trekt met zijn troepen vanuit Toscane om Tusculum te ontzetten. Maar deze wordt, nadat hij de stad had ontzet, ziek en zou daarop overlijden. De paus, die nu alleen stond, trok daarop naar keizer Frederik in Verona, waar hij op 22 juli 1183 aankwam. Hij zou echter tot eind september moeten wachten voordat Barbarossa de stad binnentrok en de onderhandelingen konden beginnen.
Deze bijeenkomst, die somtijds veel weg had van een kerkvergadering, wordt beschouwd als de belangrijkste gebeurtenis van zijn pontificaat, want paus en keizer besloten de handen in elkaar te slaan in de strijd tegen de ketters [Katharen, Waldenzen, Arnoldisten] en hij legde met de bul "Ad Abolendam" de basis voor de inquisitie [4 november 1184]. Hij vernieuwde hierin de opdracht van bisschoppen tot vervolging van de ketters. Door de aanwezigheid van de Heraclius, de patriarch van Jeruzalem, en de grootmeester van de ridderorde wist hij bovendien de keizer te overtuigen om een nieuwe Kruistocht te organiseren. Hij zou het Pivilegium Romanum [1100] van Paschalis II bevestigen alsook de Charta caritatis [1119] van Paus Calixtus II die de cisterciënzers vrijstelde van belastingen [22 november 1184]. Op andere punten komt men echter niet tot een overeenkomst: zo weigert hij bijvoorbeeld Barbarossa's zoon Hendrik te erkennen als diens mederegent zolang Frederik I zelf nog leefde. Wat wel zeer waarschijnlijk is, is dat hij de verloving van Hendrik met zijn tante Constance van Sicilië niet afkeurde, hoewel dit een verzwakking van de pauselijke macht in Midden-Italië betekende. Uit vrees voor nog verder toegevingen wist een deel van de curie verdere onderhandelingen te verhinderen.
Maar door de militaire acties van Hendrik VI in Trier en de uitblijvende hulp van de keizer tegen de opstandige Romeinen, werd het conflict tussen paus en keizer verder op de spits gedreven. Voordat het echter tot een nieuwe confrontatie kwam te Verona, kwam Lucius III te overlijden en zou hij zijn rustplaats vinden in de dom van deze stad.
De omschrijving van Malachias is een woordspeling op zijn Pauselijke naam Lucius en op Ostia, waar hij in 1159 tot kardinaal-bisschop werd benoemd.
Chris De Bodt
25-08-2010
25 augustus 2010
25 augustus 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Met grote vreugde wens Ik u ook vandaag te vragen: bid, bid, bid. Dat deze tijd een tijd van persoonlijk gebed voor u mag zijn. Vind tijdens de dag een plaats waar u vreugdevol en op een rustige wijze kunt bidden. Ik hou van u en zegen u allen. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 21]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Mirjana, enkele van de verschillende boeken geven een verschillende uitleg. Bijvoorbeeld betwisten sommigen dat u er eerste dag zeker van was dat het de Gezegende Moeder was. Mirjana: Oh, ik was zeker. Ik wist honderd procent zeker wie zij was.
Janice: Hoe wist u dat? Mirjana: Mijn hele zijn wist zonder enige twijfel dat deze vrouw van onuitsprekelijke schoonheid de Moeder van God was. Het is daarom dat ik zo veel schrik had.
Janice: Hebt u nog steeds schrik als u haar ziet? Mirjana: Oh, neen.
Janice: Wat voelt u nu? Mirjana: Totale liefde in haar aanwezigheid.
Janice: Het staat geschreven dat de Gezegende Moeder de banden zal scheiden die Gods kinderen in gevangenschap houden. Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat gebed en vasten Gods kinderen van het kwaad zullen bevrijden.
Janice: U hebt het al eens uitgelegd, Mirjana, dat de Gezegende Moeder u getoond heeft dat Gods liefde sterker is dan al het kwade van de wereld. Dat Zijn liefde bevrijdt, dat Zijn liefde alles aflost/vrijkoopt, dat Zijn liefde verheerlijkt.
Janice: Is het waar dat het Koninkrijk van God in de wereld komt? Mirjana: Ja. Gods Koninkrijk is een koninkrijk van vrede en vreugde en liefde.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: verslag van de verschijning van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep van 20 augustus jl.
Deze avond vond de verschijning plaats op de Podbrdo of de Heuvel der Verschijningen te Medjugorje. Meerdere duizenden mensen waren aanwezig. Zoals gewoonlijk bij de Podbrdo-verschijningen, bad het volk eerst een aantal Rozenkransen. Toen men aankondigde dat het tijd begon te worden om zich voor te bereiden op de verschijning van Onze Lieve Vrouw, werd er gestopt met fotograferen en begonnen alle bedevaarders in harmonie te zingen. Het eerste lied was de Italiaanse versie van het Amerikaanse lied "I can sing of Your Love forever," met daarna een mooie lied als voorbereiding op de verschijning van de Koningin van de Vrede: "Who is the love of God."
De verschijning aan Ivan begon een beetje voor 10 uur 's avonds en de verschijning duurde zo'n tiental minuten. Hieronder is Ivans beschrijving van wat er zich afspeelde:
Vanavond is het belangrijkste uit mijn ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, dat Zij heel gelukkig en vreugdevol kwam. Zij groette ons allen met Haar moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen!" Daarop bad Onze Lieve Vrouw voor een langere periode met Haar uitgestrekte handen over alle aanwezigen. Dan zegende Zij allen en alle meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar moederlijke zegen. Daarna bad Onze Lieve Vrouw voor de bekering van de zondaars en voor de families. Ik beval al onze noden, onze voornemens, onze families, onszelf, maar vooral de zieken aan door onze gebeden. Daarna vervolgde Onze Lieve Vrouw met het bidden met Haar uitgestrekte handen. Zij bad voor de zieken en ook voor de aanwezige priesters, waarop ze in het verlichte kruisteken wegging met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen!" Ivan legde er de nadruk op dat Onze Lieve Vrouw deze avond voor het grootste gedeelte bad voor ieder van ons, de bekering van de zondaars en voor de families.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 10 [deel 2]
Op het einde van de weg geen bord te zien, dus hebben we de beste weg maar genomen. Na vijf km bergaf te hebben gereden kwamen we aan een concentratiekamp, niet echt de juiste weg dus. Dan maar terug gedraaid en de vijf km bergaf waren nu vijf km bergop geworden. Daar stond nog steeds geen bord en nu hebben we maar de slechtste weg genomen en zo kwamen we aan de kerk waar Jos, Frans en Renata stonden. Ikzelf kende Renata ook al een beetje omdat ik haar al enkele malen had gezien toen we daar oude kleren gingen afgeven.
Het middagmaal werd samen genuttigd en na nog snel een fotootje te hebben genomen met Renata konden we verder. Bij het uitrijden van Ogulin lag er een grote pruimentak op de weg, ben daar dan maar voor gestopt om die opzij te leggen en natuurlijk enkele pruimen te plukken die we dan netjes hebben verdeeld. Onderweg was ons tussendoortje watermeloen, die trouwens heerlijk was, zeker bij temperaturen van meer dan 30°C. We zijn ook nog een gevaarlijk beest tegen gekomen, een kat zonder staart.
Renata, het lieve pleegkind van Jos
En zoals ge weet kan een kat zonder staart geen richting houden en dan was het nog een zwarte ook. Na 155 km en een slechte afdaling kwamen we aan op onze bestemming voor de nacht, het was een natuurreservaat, "Plitvička Jezera." Dit is zeer gekend bij toeristen vanwege enkele zeer mooie watervallen. Op de camping ontmoetten we nog een Belg en nog wel iemand van bij ons uit de streek, Minderhout om precies te zijn. Eerst wou hij niet geloven dat we helemaal tot daar waren gefietst en dat we nog verder moesten.
De camping waar we zouden overnachten was een zeer grote camping met alles erop en eraan. Na de nodige calorieën te hebben opgeslagen begon onze zoektocht naar onze slaapzak waar we dan inkropen voor een goede nachtrust.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 215]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus' verlatenheid en Zijn vierde woord aan het Kruis
Jezus, geheel verlaten, totaal arm en hulpeloos, schonk Zichzelf weg, zoals de Liefde doet; ja, Hij maakte van Zijn verlatenheid Zijn grootste schat, want Hij offerde Zijn persoon en Zijn leven, al Zijn werken, beminnen en lijden, alsook het bitter gevoel van onze ondank, aan Zijn hemelse Vader op, om onze zwakheid en armoede weg te nemen. Hij maakt voor God Zijn testament en schonk al Zijn verdiensten aan de Kerk en de zondaars. Hij was allen indachtig, was in Zijn verlatenheid bij allen, tot het einde van de tijden, en zo bad Hij ook voor diegenen, die dolen wanneer zij aannemen dat Hij, als God, geen enkele van Zijn pijnen heeft gevoeld en niet, of toch minder heeft geleden dan een mens die dergelijke marteling te doorstaan zou krijgen.
Terwijl ik, medevoelend, deelnam aan Zijn gebed, zo was het mij of ik Hem hoorde zeggen, dat men als waarheid moest verkondigen, dat Hij onder de smarten van de verlatenheid bitterder had geleden dan enig mens daaronder lijden kon, vermits Hij helemaal met de godheid verenigd, helemaal God en mens was, en nu in het gevoel van Zijn van God verlaten mensheid als Godmens de smarten van de verlatenheid heel en al, in hun ganse omvang, tot de uitputting toe, onderging.
En zo riep Hij dan, temidden van Zijn lijden, Zijn verlatenheid uit en maakte aldus voor alle door de dood benauwden, die God als hun Vader erkennen, de baan vrij van de vertrouwelijke, kinderlijke klacht. Omstreeks drie uur riep Jezus met luide stem: "Eli, Eli, Lama Sabachtani!", hetgeen betekent: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?"
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 215]
Preken
Penitentie betekent verbetering
Maar vertel me eens, broeders, wat voor penitentie geeft men u? Helaas niet meer dan een paar rozenhoedjes, een paar litanieën, een aalmoes of een kleine versterving. Al die dingen staan toch in geen enkele evenredigheid tot onze zonden waarvoor we eeuwige straffen verdienen! Er zijn er die hun penitentie zittend bidden, of op weg naar huis. Dat gaat niet op!
Ge moet uw penitentie bidden op uw knieën, tenzij uw priester u uitdrukkelijk heeft toegestaan dat ge het zittend of onderweg moogt doen. Hebt ge u daaraan niet gehouden, dan moet ge dit biechten met het vaste voornemen om niet meer tegen dit punt te zondigen.
Op de tweede plaats zeg ik u dat ge uw penitentie op de aangegeven tijd moet verrichten, anders doet ge kwaad. Zoudt ge t op die tijd niet kunnen, dan moet ge dat de volgende keer tegen uw biechtvader zeggen. Zo kan hij u bijvoorbeeld opdragen om na de heilige missen een aanbidding te houden, omdat hij weet dat ge u anders in slecht gezelschap zult begeven. Hij kan u een of andere versterving opleggen bij uw maaltijd, omdat ge een slachtoffer van uw genotzucht zijt. Soms zal hij u ook een oefening van berouw laten bidden, telkens als ge in de zonde, die ge al hebt gebiecht, hervalt. Ge moogt dergelijke penitenties niet uitstellen, want ge weet evengoed als ik dat ge u dan schuldig maakt aan zonden die ge op uw beurt moogt biechten en voortaan moet vermijden.
Op de derde plaats zeg ik u dat ge uw penitentie goed moet doen, dit wil zeggen, met eerbied en met de eerlijke bedoeling de zonde voorgoed vaarwel te zeggen. Met eerbied, dat houdt in broeders, met volle aandacht en met een godvruchtig hart. Als ge uw penitentie gebeden hebt in vrijwillige verstrooidheid, dan hebt ge haar als het ware niet gebeden en zijt ge verplicht om haar opnieuw te bidden. Ge moet haar verrichten in het vertrouwen dat de goede God uw zonden zal vergeven wegens de verdiensten van Jezus Christus, die ons door Zijn lijden en Zijn dood aan het kruis heeft vrijgekocht. Ge moet haar met vreugde doen, blij dat ge de beledigingen die ge God hebt aangedaan, weer kunt goed maken en dat ge zulke eenvoudige middelen hebt gekregen om uw zonden, waarvoor ge eigenlijk heel de eeuwigheid lang had moeten lijden, voor altijd uit te wissen. Iets wat ge nooit moogt vergeten, is dat ge bij het verrichten van iedere penitentie tot God moet zeggen: Mijn Heer en mijn God, ik verenig deze lichte boete met de genoegdoening die Jezus Christus, mijn Zaligmaker, U voor mijn zonden heeft aangeboden. Dat zal onze penitentie voor de goede God verdienstelijker en aangenamer maken.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 215]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het missiewerk!
Iemand die niet bereid is om mee te werken aan de gezondheid van de ziel van zijn naaste is het leven niet waardig! Op een bepaalde manier is elke Katholiek hiertoe geroepen. Het is een plicht van uw geloof! Het geloof komt voort uit de innerlijke kracht en het grootste doel ervan is de verheerlijking van God te verspreiden over de hele wereld, en het is de gelovige plicht van eer om dit te verspreiden. Het is een daad van liefde voor God en voor de naaste! Zo vele zielen zouden kunnen worden gered indien de Katholieken zouden meewerken aan het missiewerk zowel met het hart als met de handen. Een plicht van gehoorzaamheid! Ga en onderwijs alle rassen! Een plicht van dankbaarheid voor het grote geluk om het ware geloof te mogen bezitten. Hij die doordrongen is van dit geluk voelt een enthousiaste gretigheid om anderen te helpen om eveneens zo gelukkig te worden. Hoe dankbaar zullen de zielen in de Hemel u zijn omdat u hen met uw woorden, schrijven, gebeden en opofferingen en vooral door uw voorbeeld tot deze genade bracht. Door uw liefde, uw goedheid in woorden en daden! En al dit uit zuivere dankbaarheid voor God. Geduldig lijden voor God redt vele zielen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 60]
Ingevingen op zolderkamer
Alvorens te starten dacht ik dat ik het Nieuwe Testament moest openen, het enige boek dat ik verlang voor mij te hebben, in deze afgelegen hoek van de zolderkamer, verlicht door een klein dakraam, waar ik mij zoveel mogelijk terugtrek, om zodoende zoveel als mogelijk te ontsnappen aan alle menselijke blikken. Mijn schoot dient als tafel en een oude boomstam als stoel. Maar, zal iemand zeggen: "Waarom schrijft u niet in uw cel?"
Onze Lieve Heer was erin geslaagd om mij van een cel te beroven, ook al stonden er nogal wat leeg in het huis. Nuchter bekeken had de gemeenschapskamer die we gebruikten voor het werk en ontspanning meer kunnen dienen voor de uiteenzetting van Zijn Ontwerpen, maar juist zoals het overlast bezorgd om tijdens de dag te schrijven, kan tijdens de nacht de slaperigheid roet in het eten gooien. Maar ik ben gelukkig en ik dank God voor de genade om arm te zijn, en om nog armer te leven uit liefde voor Hem. Lieve Heer! Dat is helemaal niet wat ik wou zeggen en zo moet ik dus terugkeren naar wat God mij voorlegde toen ik het Nieuwe Testament opende.
In de brief van de Heilige Apostel Paulus aan de Filippenzen, 2: 5-8, lees ik het volgende: "Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood, de dood aan het kruis." Na een tijdje te hebben nagedacht, las ik ook vers 12 en 13 van hetzelfde hoofdstuk: "Geliefde broeders en zusters, u bent altijd gehoorzaam geweest toen ik bij u was. Wees het des te meer nu ik niet bij u ben. Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het hem behaagt."
Heel goed dan, meer heb ik niet nodig: gehoorzaamheid en verlatenheid op God die in mij werkt. Ik ben waarachtig niet meer dan een arm en ellendig instrument dat Hij wenst te gebruiken, en binnenkort, zoals een schilder die zijn oude borstel in het vuur gooit, waar het tot as vergaat, zal de goddelijke Kunstenaar Zelf zijn nu nutteloze instrument doen vergaan tot as in het graf, tot de grote dag van de Eeuwige Halleluja en ik verlang vurig naar die dag, want het graf doet niet alles teniet, en het geluk van de eeuwige en oneindige liefde begint dan.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [21/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 267]
Na het fiasco van Hiroshima, ging Maria over tot een fase van de verschijningen die leidde tot wat we heden zien. In plaats van te verminderen, groeiden de verschijningen van deze wonderbaarlijke vrouw, deze verbazingwekkende en onderschatte vrouw, tot opmerkelijke proporties. Het was het uur van de strijd met Satan en er waren andere verschijningen met andere geheimen, en de verschijningen waren vooral intens bij het begin van de koude oorlog. Rond Italië en de rest van het continent werden al gauw gelijkaardige mirakels gemeld, inclusief op de oude verschijningsplaats in Saragossa. Op plaats na plaats tolde, pulseerde en draaide de zon. Ze bewoog. Ze veranderde van kleur. Marias tijd was gekomen. De periode was begonnen met de Wonderdadige Medaille en, volgens Pater Johann G. Roten, directeur van het Internationaal Mariaal Onderzoeksinstituut, waren er tussen 1830 en 1981 bijna duizend belangrijke, minder belangrijke en verwante verschijningen.
Er waren er die schattingen deden die veel hoger lagen. Als elke dagelijkse of wekelijkse verschijning, in gevallen waar een ziener er meer dan één had, geteld wordt, zou het aantal niet bij te houden zijn. Ik weet niet hoe ze er aan kwamen, maar het Franse tijdschrift Le Monde schatte ooit het aantal verschijningen tussen 1976 en 1986 op eenentwintigduizend. Marias tijdperk, haar meest intense tussenkomst, was op volle snelheid. Verschijningen, die zich ooit afspeelden in Italië en Frankrijk, waren nu over alle landen verspreid. Er waren meldingen in Efeze. Er waren meldingen in Bethlehem. In Polen had Zuster Faustina visioenen. In Dublin verscheen de Heilige Moeder tijdens Wereldoorlog II met een groene klavervormige wolk achter zich en met de draak aan haar voeten. "Heb vertrouwen," zei ze, "de oorlog zal Ierland niet bereiken."
Tot eind 1946 werd ze ook als een lichtgevende gedaante gezien boven een grote rotswand in Kerrytown.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 163]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
"Vooruitlopen op de eenheid met Rome" en "tweevoudig toebehoren" waren de twee betrachtingen die Broeder Roger bezielden in de jaren 1970 en die hij wou delen.
Rome scheen hem steeds meer het enig mogelijke centrum voor eenheid. Zoals elk jaar gaat hij er in 1969 voor meerdere weken, bijna een maand, naartoe: van 22 november tot 19 december. Aan de secretaris generaal van de COE schreef hij dat dit Romeins verblijf bijzonder druk en meer dan ooit opbouwend was. Nu is het mogelijk om in alles zeer direct aan te pakken. Het contact was zeer vooral uitzonderlijk met Rechtvaardigheid en Vrede. Met kardinaal Ottaviani sneed hij de kwestie van de nieuwe mis aan en verklaarde: "Voor mijn part ben ik zeker dat in de nieuwe Ordo missa de inhoud van de mis onveranderd is tegenover wat altijd werd beleefd."
In zijn dagboek vermeldde hij weinig over zijn audiëntie bij Paulus VI op 17 december, maar zijn respect voor de paus en de diepzinnige gesprekken zijn goed aan te voelen: Met vreugde heeft de paus een zo gul onthaalwoord voor Taizé dat ik het niet durf herhalen. De dialoog gaat door en vèr. De paus heeft het voornemen om de mis van 31 december ter ere van Taizé op te dragen. Is het tijdens dit gesprek dat Paulus VI aan Broeder Roger zou gezegd hebben: "Je zou Newman kunnen nadoen," de grote anglicaanse theoloog die zich uiteindelijk bekeerde tot het katholicisme in 1845? Wat zeker is: de paus maakte een einde aan de twijfels van Broeder Roger door hem tot tweemaal toe aan te moedigen om zijn project van Jongerenconcilie uit te voeren: "Zet het op de sporen."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 89]
Gabinius
Burgeroorlog
Na de uitbraak van de burgeroorlog tussen Pompeius en Caesar werd Gabinius in 49 v. Chr. door Julius Caesar teruggeroepen. Terug in Syria sloeg Gabinius de opstand van Alexander neer en verwoestte hij de Joodse forten Alexandrium, Machaerus en Hyrcania. Hij liet een aantal vernielde nederzettingen herbouwen en voerde administratieve hervormingen door. In 55 v.Chr. keerde Gabinius terug naar Rome: hij werd in Syria opgevolgd door Crassus. Gabinius verbond zich met Caesars zaak, maar ondernam geen activiteiten tegen zijn vroegere beschermheer Pompeius. In Rome werd hij vrijgesproken van samenzwering, maar hij zou later veroordeeld worden voor afpersing, hoewel Pompeius voor hem had gepleit en Cicero zijn advocaat was geweest. Na de slag bij Pharsalus werd hem opgedragen nieuwe recruten naar Illyrië te brengen. Hij leidde 15 cohorten en 3000 ruiters over land langs de Adriatische kust. Onderweg werd hij aangevallen door Dalmatiërs en kon hij ternauwernood en met zware verliezen Salonae bereiken. Hier bood hij moedig weerstand tegen de aanvallen van de Pompeiaanse commandant Marcus Octavius, maar enkele maanden later overleed hij aan een ziekte.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Vermits Dorothy sinds de oprichting van haar Huizen van Gastvrijheid in vrijwillige armoede had geleefd, liet ze geen geld na voor een begrafenis. De Aartsbisschop van New York nam gewillig alle kosten voor zich, voor een indrukwekkende begrafenis. Na de begrafenismis, waar veel journalisten en televisieploegen aanwezig waren, waren er ook veel mensen die geholpen waren geweest door Dorothy. Er waren indianen, Mexicaanse arbeiders, zwarten, Puerto Ricanen, en ontelbare Amerikaanse armen. Tijdens de processie vanuit de Katholieke Geboortekerk, droegen Dorothys kleinkinderen de pijnboomhouten kist waar haar lichaam in opgebaard lag. Aan het kerkportaal zegende Kardinaal Terence Cook het lichaam. Dit was niet de eerste keer dat de Kardinaal in contact kwam met Dorothy. Op haar tachtigste verjaardag reed de zwarte limousine van de Kardinaal naar het Huis van Gastvrijheid in First Street, hij stapte uit, en maakte haar persoonlijk de verjaardagswensen van Paus Paulus VI over.
Dorothy werd begraven op een kerkhof in Richmond, Staten Island, op korte afstand van waar ze haar bekering had gehad.
Bijna onmiddellijk na haar dood, rees de vraag of men haar heilig zou verklaren. Dit gebeurde een paar jaar later door Kardinaal John OConnor, na zijn raadpleging van het Vaticaan. De Kardinaal schreef: "Het is met grote vreugde dat ik de goedkeuring van de Heilige Stoel aankondig, om het Aartsbisdom van New York de Reden tot zaligverklaring en heiligverklaring van Dorothy Day te laten openen. Met deze goedkeuring wordt de titel van Dienares van God verleend. Wat een geschenk voor de Kerk in New York en de Universele Kerk."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 105]
Aan Monseigneur Pichenot, bisschop van Tarbes en Lourdes
Nevers, Juni 1872
Monseigneur,
Veroorloof een arme kleine Zuster haar dankbaarheid te betuigen aan Uwe Hoogheid, die zo welwillend heeft willen zijn zich met de opleiding van mijn jongste broer te belasten, over wie ik bijzonder bezorgd was sedert het droeve verlies van mijn ouders. Voortdurend was deze kleine lieve wees in mijn geest aanwezig, en ik vroeg me af wat er van hem moest worden. Onophoudelijk bad ik de goede God en de Heilige Maagd over hem te waken en hem te beschermen. Het is niet zonder grond dat men de heilige Maagd onder de titel Moeder der Arme Wezen aanroept. Krijg ik daar vandaag niet een overtuigend bewijs van, Monseigneur, in de vaderlijke zorg van Uwe Hoogheid en zijn tedere barmhartigheid voor mijn lieve broer?
Welk een geluk voor hem dat u zo goed bent u bezig te houden met zijn opleiding en zijn toekomst. Welk een troost voor mij! Heel mijn leven, Monseigneur, zal ik voor God en voor de Heilige Maagd de herinnering aan deze grootse weldaad bewaren; met nadruk vraag ik of de goede Moeder zich wil belasten met het inlossen van de schuld van erkentelijkheid die wij, mijn familie en ik, tegenover Uwe Hoogheid zijn aangegaan.
Ook beveel ik bij de Heilige Maagd mijn lieve broer aan, opdat hij zich altijd waardig moge betonen voor de weldaden en de vaderlijke welwillendheid waarmee u zich verwaardigt hem te eren. Mag ik u verzoeken, Monseigneur, mij te willen helpen Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd te danken voor alle genade die ik ontvangen heb, en voor mij de deugden te vragen die noodzakelijk zijn om een vrome religieuze te worden.
Ik werp me aan uw voeten, Monseigneur, en smeek u mij te zegenen. Verwaardig u opnieuw mijn blijk van grote dankbaarheid te ontvangen en het nederige eerbetoon van het diepe respect waarmee ik de eer heb, Monseigneur, uw dienstwillige dienares te zijn,
[ondertekening ontbreekt]
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 10: Lux in Ostio [Het licht in Ostium] [1/2]
Lucius III [1181-1185]
Echte naam: Ubaldo Allucingoli
Paus Lucius III werd geboren te Lucca in 1097 en overleed te Verona op 25 november 1185. Hij was oorspronkelijk een cisterciënzer [hij zou Bernardus van Clairvaux nog hebben gekend] en zou rond 1141 door Innocentius II tot kardinaal-priester worden benoemd. Hij zou in 1156 het verdrag van Benevento met Willem I van Sicilië afsluiten en in 1159 door Paus Alexander III worden benoemd tot kardinaal-bisschop van Ostia en Velletri. Hij zou een trouwe vertrouweling worden van de paus, maar tevens inzien dat men tot een vergelijk moest komen met Frederik Barbarossa.
Na de vrede van Venetië [1177], waarbij een vriendschappelijke overeenkomst was gesloten tussen Alexander III en Frederik I, werd Ubaldo door deze laatste gevraagd om te bemiddelen in de strijd om de landgoederen van markgravin Mathildis van Toscane. Deze had haar goederen namelijk eerst geschonken aan Paus Gregorius VII en nadien nog eens aan Paus Paschalis II [17 november 1102], maar de keizer weigerde dit te aanvaarden. Hij slaagde er niet in om een bevredigende oplossing te vinden, maar zijn tijdgenoten geloofden dat hij altijd had getracht om rechtvaardig te zijn.
Wanneer hij op 1 september 1181, één dag na de dood van Alexander, al tot paus wordt gekozen te Velletri, weigert hij de gewoonlijke geld uitdeling te doen aan het volk van Rome, waardoor zijn troonbestijging de zondag daarop [6 september 1181] in Velletri moet gebeuren. Hij kan het slechts enkele maanden [november 1181-maart 1182] uithouden in de Sint-Jan van Lateranen en ontvlucht Rome. Hij trekt naar Velletri waar hij een gezantschap van koning Willem I van Schotland ontvangt, die om absolutie kwamen vragen voor de koning die door Alexander III in de ban was geslagen. Lucius III schenkt daarop Willem I absolutie en als teken van zijn goede wil zond hij hem zelfs een Gouden Roos op 17 maart 1183.
Chris De Bodt
23-08-2010
23 augustus 2010
23 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 20]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Herinnert u zich uw leven nog vóór de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Ja. Ik herinner me dat.
Janice: Mirjana, u schijnt zo ernstig deze tijd. Had u een groot geloof in die dagen vooraleer de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Geloof is een traditie in alle families hier. We hebben een groot geloof.
Janice: Bad u de rozenkrans elke dag vóór de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Ja. Mijn gezinsleven hield in dat we elke dag de rozenkrans baden. Voor zover ik kan terugblikken en ik me kan herinneren, baden we de rozenkrans elke dag.
Janice: Bad u alleen? Mirjana: Neen. We baden als een familie.
Janice: Leefde u in Medjugorje voor de verschijningen begonnen? Mirjana: Neen, ik leefde in Sarajevo. Mijn familie kwam tijdens de zomer naar Medjugorje en op andere tijdstippen bezochten we mijn grootmoeder en onze andere familieleden.
Janice: Mirjana, herinnert u zich de eerste dag van de verschijning? Mirjana: Ja. Als Ivanka beweerde dat ze de Gezegende Maagd Maria gezien had, geloofde ik haar niet.
Janice: Hoe oud was u? Mirjana: Ik was zestien jaar oud. Ik dacht dat de Gezegende Moeder in de hemel was. Ik dacht nooit dat ze naar hier zou willen komen. Ik dacht dat ik het niet waardig was om dichtbij de Gezegende Moeder te zijn. Als Ivanka me vertelde om naar de berg te kijken, keek ik naar Ivanka. Ik dacht dat er iets mis was met haar. Ik vroeg me af wat er met haar gebeurde. Maar ik keek en ik zag Haar.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 10 [deel 1]
Vandaag was het zondag en als goede gelovige, en dan zeker op bedevaart, droeg priester Frans 's morgens de heilige mis op. Dit keer in ons kerkje op wielen, onze mobilhome.
Vandaag zouden we de grens met Kroatië over steken. Via Crnomeli tot het dorpje Vinica. De speciale truitjes aan en zonder problemen de grens over gestoken. Drie km verder kwamen we aan een grotere baan waar we naar rechts moesten om na tweehonderd meter terug links te moeten gaan. Maar dit straatje was zo klein dat we dit niet goed durfden te nemen, en tussen ons gezegd en gezwegen, onze volgers ook niet. Een zestal km verder zei ik tegen de Pol "we zitten verkeerd," maar een geluk bij een ongeluk, daar kwam net nog een wielertoerist aangestormd.
Even laten stoppen om de weg te vragen. Hij was zelfs zo vriendelijk om een stukje mee te rijden. Zon dertig km heeft hij ons vergezeld en ondertussen vertelde hij over de jeugd in de streek. Als ze dan geld hebben geven ze het allemaal uit aan alcohol en drugs, ook hij was zo geweest maar op een dag had hij tegen zichzelf gezegd dat het genoeg was en in de plaats kocht hij een fiets. Hij zei ook dat hij nu veel gelukkiger was dan in de periode voordien. Na afscheid te hebben genomen van deze jongeman konden we verder, daar stonden ook terug wegwijzers. We zochten de juiste eruit, die naar Ogulin. Want daar moesten we nog even zijn. Jos had daar een afspraak met Renata. Renata is het pleegkind van Jos en is nu afgestudeerd en heeft ook werk gevonden.
De weg naar Ogulin was ongeveer veertig km lang met langs de kant allemaal onbewoonde huizen. Enkele daarvan waren helemaal kapot door de oorlog. Slechts drie autos tegen gekomen, maar wel veel kleine slangetjes en één grote, waar de Pol overheen reed, ze beet nog naar zijne band maar ze was te laat.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 215]
Preken
De jaarlijkse biecht
Als de Paastijd verlengd zou worden tot Pinksteren, zoudt ge pas met Pinksteren te biechten gaan, en als het maar één keer in de tien jaar Pasen zou zijn, zoudt ge maar eens in de tien jaar uw biecht spreken. Als de Kerk u tenslotte niet uitdrukkelijk voorgeschreven had dat ge minstens één keer per jaar uw zonden moet belijden, zoudt ge pas biechten vóór uw dood. Wat denkt ge daarvan, broeders? En waarom gaat ge eigenlijk biechten? Omdat het u spijt dat ge de goede God hebt beledigd? Houdt ge uw Pasen werkelijk uit liefde tot God?
"Och," zult ge me ten antwoord geven, "u weet wel beter, we doen het allemaal zonder te beseffen waarom."
Wel, ge begrijpt er niets van. Ge doet het uit gewoonte, om te kunnen zeggen dat ge uw Pasen gehouden hebt of, als ge eerlijk wilt zijn, omdat ge aan uw oude zonden een nieuwe hebt toegevoegd. Niet uit berouw gaat ge biechten, niet uit liefde voor God houdt ge uw Pasen, want zelfs het verlangen om een christelijker leven te leiden is u vreemd. Het bewijs ligt voor de hand: als ge van de goede God hield, hoe zoudt ge dan met zoveel gemak, ja met zon groot genoegen zelfs, toe kunnen stemmen in het kwaad? Als ge een afschuw had van de zonde, en dat past een Christen toch, hoe zoudt ge haar dan een jaar lang op uw geweten kunnen houden? Als ge werkelijk verlangde om een christelijker leven te leiden, dan zou men toch minstens een kleine verandering in uw gedrag op moeten kunnen merken, nietwaar? Neen, broeders, ik wil u vandaag niet spreken over de ongelukkigen, die maar de helft van hun zonden belijden, uit vrees om hun Pasen niet te mogen houden of teruggestuurd te worden [misschien zelf om een schandelijk leven met een mantel van deugdzaamheid te bedekken], en die in zo een toestand aan de heilige tafel gaan zitten. Zij immers nuttigen het lichaam en bloed van de Heer tot hun eigen ondergang. Zij leveren hun God over aan de duivel en verwijzen hun eigen vervloekte ziel naar het eeuwige vuur.
Neen, ik mag hopen dat dit niet geldt voor u, maar toch blijf ik volhouden dat uw jaarlijkse biecht nooit een reden tot gerustheid kan zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 215]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de aanbidding van het Heilig Hart van Jezus!
Jezus zei: "Leer van Mij, Ik ben nederig en mild van hart!" Ja, de verering van het Heilig Hart van Jezus vermindert voortdurend binnen de Katholieke Kerk! Vandaag veronachtzaamt de Kerk op vele plaatsen de vrijdagen van het Hart van Jezus, de bron van zo vele genaden! Gods Hart wordt geminacht door Zijn schepselen! Het Hart van de Redding vergeten door diegenen die hen redt! Het hart van Jezus moet de levensader zijn van de Kerk. Het is de levende bron waaruit de nooit ophoudende waarheid en genaden stromen. Het stimuleert en versterkt uw verlangen naar het Eeuwige Leven. Door dit Hart is onze Kerk alles wat ze is. Wij staan hier als kinderen van de Katholieke Kerk in de onmiddellijke en de levende nabijheid van het Goddelijke Hart. Wij leven door Hem. Zink in het Hart van Jezus, laat uzelf verfrissen door het Hart van Jezus en ons leven door het Hart van Jezus.
Het Goddelijk Hart is de Offerkelk, het geschenk van de opoffering in Zijn Hart is Zijn Dierbare Bloed! Hart en Bloed openbaren zich en maken Zijn opofferende liefde en Zijn opofferende aard tegelijkertijd duidelijk. Wij vereren het Hart van Jezus het beste als wij Zijn aard bereiken, door de Vader boven alles lief te hebben, door volledig open te staan voor Zijn wil, door de mensen tot in het uiterste toe lief te hebben en door goed te zijn voor hen! Laat het Hart van Jezus opnieuw in de mensen wonen. Daarvoor moeten we steeds blijven bidden! Het is Hem aanroepen met uw grootste liefde, een gebed van zeldzame gehalte.
In Jezus Hart leeft de volledige Heilige Drievuldigheid, de Almachtige Vader, de schoonheid en de wijsheid van de Eeuwige Zoon, de omgeven liefde en het Koninkrijk van de Heilige Geest. In Zijn Hart leeft de volledige liefde van de Redder! In Zijn Hart klopt de volledigheid van het verloren Dierbare Bloed. In Zijn Hart zijn alle diepste geheimen verborgen en al de uitwerkingen van de Heilige Eucharistie en alle overige Sacramenten. Uit Zijn Hart stromen al de rijke, grote en kleine genaden die aan elk schepsel worden verleend.
Ja, dit Hart met alle oneindige, mooie rijkdommen zou moeten leven en heersen in alle harten van de mensen, in het uwe en dat van de andere mensen. Een ware aanbidder van de Heilige Moeder en het Meest Heilige Hart van Jezus overwint alle tegenspoed. Leer stil te blijven wanneer er u iets hatelijks overkomt. Klaag niet, maar wees er eerder gelukkig om omdat u lijdt met het Hart van Jezus. Dat is de ware verering van het Hart van Jezus.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 59]
Vertrouwen en verlatenheid
Zijne Excellentie, na een nederig gebed aan de voeten van Onze Heer aan het Tabernakel en voor het Onbevlekte Hart van Maria, onze liefdevolle Hemelse Moeder, waarbij ik de genade vroeg om niet een woord, zelfs geen letter dat niet tot Hun eer strekt, neer te schrijven, begin ik nu dit werk, gelukkig en in vrede zoals deze wiens geweten hen verzekert dat ze alle dingen doen volgens Gods wil. Mijzelf volledig verlatend in de armen van onze Hemelse Vader en voor de bescherming van het Onbevlekte Hart van Maria, leg ik daarom opnieuw in de handen van Zijne Excellentie: de vruchten van mijn boom, mijn boom van gehoorzaamheid.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Moses [20/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 266]
Het was een gruwel zoals de Oekraïense volkerenmoord. Zon 5,9 miljoen Joden, of tweederden van de Europese Jodenbevolking, stierven. De oorlog zelf eiste nog een afschuwelijkere tol. Voor hij ten einde kwam zouden vierenveertig miljoen mensen sterven en kerken, inclusief Marias waardevolle heiligdommen, werden met duivelse vurigheid vernietigd, en het aloude occulte symbool, de swastika, werd aan vlaggenstokken omhoog gehesen. Maximilian Kolbe, die als jongen Maria gezien had en de kroon van het martelaarschap aangeboden kreeg, plaatste die kroon op zn hoofd door in 1941 in Auschwitz zijn leven te geven zodat een veroordeelde man met een gezin gespaard kon blijven.
Tenslotte, op de verjaardag van Fatima, 13 oktober 1945, kwam de verschrikking tot een einde toen de Geallieerden het hoofdkwartier van de Nazis bombardeerden. Tussen het puin waren er een paar kleine mirakels. In de H. Kolumba kerk in Keulen hadden luchtaanvallen bijna volledig een kapel vernield waar een beeld van Maria stond, maar één voetstuk bleef overeind. Het was dat waar haar beeld op stond. In Hiroshima overleefden vier Jezuïeten, die op 6 augustus in de kerk van O.L.V. Hemelvaart de Rozenkrans aan het bidden waren, de ongelooflijke ontploffing van de atoombom. De kerk bleef overeind in het historische puin en tegen 15 augustus, het Feest van de Tenhemelopneming, had Japan zich overgegeven. Het was fascinerend dat de atoomontploffingen atmosferische effecten creëerden ... lichtbollen, rode schokgolven .... die bijna identiek waren aan sommige van de effecten in het noorderlicht. Dit werd later vastgesteld tijdens proeven boven Johnston Island, waar er gelijkaardige weerkaatsingen en lijnen waren. Er waren ook gelijkaardige kleuren.
En zo had het teken dat het begin van de oorlog had aangekondigd, ook getoond hoe hij zou eindigen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 161]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
De "nieuwe mis"
De Novus Ordo Missae [NOM], de nieuwe mis, is een van de vruchten van de liturgische hervorming die op gang kwam na het tweede Vaticaans concilie. Het Roomse missaal van heilige Pius V werd vervangen door een missaal dat weldra het missaal van Paulus VI zal noemen.
De nieuwigheden gingen vorm en inhoud aan. De mis werd niet meer eerst beschreven als een zoenoffer, niet het bloedig vernieuwen van Christus offer op het kruis, maar als de "heilige bijeenkomst van het Godsvolk onder de leiding van de priester om de gedachtenis van de Heer te vieren." Qua vorm, buiten de veranderingen die al enkele jaren in voege waren [altaar naar het volk gericht, gebruik van de landstaal, eenvoudiger gebaren van de celebrant], kwamen er belangrijke nieuwe dingen: een nieuw opgevat offertorium, drie nieuwe canongebeden [of eucharistische gebeden] werden aan sz Roomse canon toegevoegd, de voorganger mocht één van de vier gebruiken naar keuze.
Deze nieuwe mis verwekte meteen weerstand, ook bij sommige kardinalen [Ottaviani en Bacci], die een Kort kritisch onderzoek uitbrachten. Ze kreeg echter veel lof van sommige protestanten. Max Thurian had als waarnemer deelgenomen, naast zijn werkzaamheden over de Eucharistie die op bepaalde punten vooruitliepen op deze hervorming, ook aan de werking van het Consilium dat als taak had die voor te bereiden.
Zodra de nieuwe Ordo verscheen was hij verheugd en schreef hij in La Croix: "De nieuwe orde van de mis heeft een diepe oecumenische zin. [...] Een van de vruchten wordt waarschijnlijk dat de niet katholieke gemeenschappen het Heilig Avondmaal zullen kunnen vieren met dezelfde gebeden als de katholieke Kerk. Theologisch gezien is dit mogelijk."
Katholieke auteurs [Eerwaarde Raymond Dulac in Le Courrier de Rome, Louis Salleron in Carrefour, Jean Madiran in Itinéraires] vreesden die uitspraak. Was dit niet het teken dat de nieuwe mis meer protestants werd door het offerkarakter en de wezensverandering uit te wissen? Broeder Roger kwam zelf tussen bij de auteurs om ze gerust te stellen: "Ik ben ervan overtuigd dat de inhoud van de mis niet veranderd is."
De persoonlijke evolutie van Broeder Roger bracht hem ertoe later uitsluitend de communiceren in de katholieke Eucharistie en dan, geleidelijk, nam de Gemeenschap de nieuwe mis aan voor haar Eucharistievieringen, daar waar het protestantse Avondmaal nooit helemaal verdween.
Is het de katholieke mis die te protestants werd of Taizé die meer katholiek werd? Broeder Roger zou dergelijk alternatief geweigerd hebben, omdat hij de voorkeur gaf aan het overstijgen van geloofsidentiteiten en aan het dubbel toebehoren, formuleringen die zowel katholieke als protestantse theologen verwierpen.
Een andere formule die beroemd zal worden kwam dan tevoorschijn: de eenheid met Rome zonder breuk. Op 27 november 1969 was hij in Rome voor zijn jaarlijks bezoek aan Paulus VI en voor ontmoetingen met verschillende curieafdelingen. Toen bevestigde hij zijn wens van eenheid met de paus: "Steeds meer overtuigd kan onze Gemeenschap niet voortbestaan als ze niet vooruitloopt op de eenheid met de bisschop van Rome, zonder daarom onze oorspronkelijke geestelijke families te verloochenen."
Deze formule werd het paradigma van de roeping van Taizé.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten[aflevering 88]
Gabinius
Syria en de Joodse opstand door Alexander
Intussen was Alexander, zoon van Aristobulus II, in Syria een opstand begonnen tegen Hyrcanus II, de hogepriester uit de Joodse dynastie van de Hasmoneeën. Daar waar Scaurus, de eerste gouverneur, de voornaamste rol had gespeeld in de verovering van Judea onder Pompeius, lag de derde opvolger van Scaurus, Gabinius, aan de basis van de onderdrukking van de opstand aangestookt door Aristobulus II en zijn zoon Alexander en van de administratieve organisatie van de nieuwe provincie. Hij verdeelde het grondgebied in vijf concilies of synedria. Bij deze beheerscentra lagen Jeruzalem en Jericho in Judea, Sepphoris in Galilea, en de twee andere Gadara en Amathus in Transjordanië.. De niet Joodse inwoners van de steden die de Romeinen aan Hyrcanus II, de Hasmonische vorst hadden onttrokken [waaronder Skythopolis, Samaria, Jamnia en Gamala] waren Gabinius oneindig dankbaar hen de vroegere onafhankelijk terug te schenken. Om Egypte te bestrijden kreeg Gabinius de militaire hulp van Hyrcanus en Antipater, vader van Herodes de Grote.
De Romeinse ridders [equites] hadden door de opstand in Syria grote verliezen geleden en hielden Gabinius hiervoor verantwoordelijk. Toen deze terug in Rome was werd hij voor drie vergrijpen aangeklaagd. Ten eerste voor minachting van de republiek [majestas], omdat hij zonder toestemming van de Senaat en in strijd met de Sibyllijnse boeken de hem toegewezen provincie had verlaten om naar Egypte te trekken. Hiervan werd hij vrijgesproken. De tweede aanklacht behelsde afpersing [repetundae], waarbij speciaal werd gewezen op de 10.000 talenten zilver die hij van Ptolemaeus had ontvangen. Gabinius werd schuldig bevonden, ondanks door Pompeius aangedragen ontlastend bewijs, getuigen uit Alexandrië en de welbespraaktheid van Cicero, die hem om Pompeius een gunst te doen verdedigde. De derde aanklacht ging over vermeende illegale zaken voor zijn verkiezing [ambitus] als consul in 58 v.Chr. Omdat hij al schuldig was bevonden aan de tweede aanklacht kwam deze te vervallen. Gabinius' bezittingen werden verbeurd verklaard en hijzelf ging in ballingschap.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Tot de dag van haar dood, had Dorothy spijt van haar deelname aan de seksuele revolutie van de jaren 1920, en schreef en predikte tégen de seksuele revolutie van de jaren 1960. In haar dagboek schreef ze: "Deze menigte gaat tot in de extremen met seks en drugs ... Het is ook een opstand tegen het gezag, zowel natuurlijk als bovennatuurlijk, zelfs tegen het lichaam en diens behoeften, diens natuurlijke functies voor voortplanting."
Na bijna vijftig jaar gewerkt te hebben voor de Katholieke Werkersbeweging, stierf Dorothy, een vriendin van Thomas Merton en veel vooraanstaande schrijvers en geestelijken, op 29 november 1980, met haar dochter Tamara aan haar zijde. Dorothy was 83 jaar oud. Uitgeput door haar werk en de gevolgen van een hartaanval, sliep Dorothy vreedzaam in, in de armen van haar Verlosser. Voor ze stierf vertelde men haar dat ze op een dag heilig zou verklaard worden. Dorothy wilde hier niet van weten, en zei dat het geld dat aan deze onwaarschijnlijkheid zou uitgegeven worden, beter aan de armen zou besteed worden. Maar door haar leven, dat getrouw was aan het Evangelie, en de zorg voor de armen heeft de oproep voor haar heiligverklaring een grote impuls gekregen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 104]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Lourdes, 26 juni 1866
Monseigneur,
Mijn lieve Moeder heeft erop aangedrongen dat ik u vertel hoe teleurgesteld ik was dat ik u gisteren in Tarbes niet heb ontmoet. Het was mijn wens pas naar Nevers te vertrekken na eerst mijn gevoelens van erkenning te betuigen voor uw welwillende belangstelling en onvermoeibare getuigenis over mij, waarvoor ik mij altijd waardig zou willen betonen. Daarom vraag ik, Monseigneur, uw zegen en de hulp van uw gebeden waaraan ik de grootst mogelijke behoefte heb.
Ik smeek uwe Hoogheid mij deze dubbele gunst te bewijzen en mijn tekortschietende uitdrukkingen aan te vullen door de oprechtheid van mijn kinderlijke gevoelens te aanvaarden, waarmee ik de eer heb te verblijven, met de meeste hoogachting, Monseigneur,
Uw deemoedig en gehoorzaam kind,
Bernadette Soubirous
12. Ongeschonden Lichamen
Deze rubriek zal later, na het nodige vertaalwerk, worden verder gezet.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 9: De Pannonia Tuscae [Uit het Hongaars gebied van Tuscia]
Tegenpaus Calixtus III [1168-1178]
Echte naam: Johannes Van Struma
Hij was afkomstig uit Hongarije [hierover heeft er lange tijd onenigheid bestaan] en overleed te Benevento, rond 1178. Hij was de derde tegenpaus van Paus Alexander III. Calixtus III, eigenlijk Johannes van Struma was tegenpaus van 20 november 1168 tot 29 augustus 1178. Hij was de derde tegenpaus tegenover paus Alexander III. Er bestond twijfel over zijn afkomst, maar de historici zijn het er thans blijkbaar over eens dat Calixtus uit Hongarije kwam.
Aan het begin van het pontificaat van Paschalis III, de tweede tegenpaus tegenover Alexander III, was Johannes abt van het klooster in Struma langs de Arno. Paschalis benoemde hem tot kardinaal en bisschop van Albano. Toen Paschalis in 1168 overleed, kozen zijn aanhangers, daartoe aangezet door Frederik I van het Heilige Roomse Rijk, Johannes van Struma als zijn opvolger. Deze nam de naam Calixtus III aan.
Het kerkelijk schisma was ontstaan vanwege een conflict tussen Frederik I en paus Alexander III. In 1177 legden zij echter hun conflict bij. Frederik I erkende de rechtmatigheid van het pontificaat van Alexander III en trok daarom zijn steun aan Calixtus in. Vanuit Albano bleef Calixtus nog enige tijd aan als paus, maar op 29 augustus 1178 trok hij zich terug en onderwierp hij zich aan Alexander III. Alexander nam hem weer op in de kerk en stelde hem aan over het kerkelijk bezit in Benevento. Hier overleed hij korte tijd later.
Na het aftreden van Calixtus III was het kerkelijk schisma echter nog niet voorbij. Kardinalen die Alexander III niet als paus erkenden, kozen Lando van Sezze [Innocentius III] als hun paus. De Heilige Malachias maakt echter in zijn lijst geen enkele verwijzing naar Innocentius III.
Chris De Bodt
14. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 5 september [zie rubriek gebeden].
Henk
15. Tot slot heeft Savana nog een boodschap voor u
20-08-2010
20 augustus 2010
20 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 19]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Het lijden
Janice: Mirjana, is alles wat je voor de Gezegende Moeder doet een bron van grote vreugde voor u? Mirjana: De Gezegende Moeder heeft ons gewaarschuwd dat we veel zouden lijden, en dat doen we.
Janice: Stoort u dat Mirjana? Mirjana: [Zacht gelach] Niemand houdt van lijden, en ik zeker niet. De Gezegende Moeder helpt mij. Ze zegt dat als ik bid, ik vrede zal hebben. Ze zegt dat we de sterkte zullen hebben om te verdragen wat er ook gebeurt.
Janice: Zal het lijden toenemen? Mirjana: Ja. De gelovigen zullen overal veel moeten verdragen.
Janice: Wat met de ongelovigen? Mirjana: Wat hen te wachten staat, is een vreselijk lijden door hun eigen keuze.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 9
De zon stond aan de hemel en het was gezellig om zo te ontbijten, het zou die dag warm worden. Het was de bedoeling om via een klein weggetje naar Bled te rijden. Toch hebben de weg nog eens moeten vragen. We spraken een oud vrouwtje aan en ze wist hoe we moesten rijden. We kwamen terug op de grote baan naar Jesenice, we moesten de stad voorbij, rechts de straat in om zo terug op ons parcours te komen. Het lukte, weliswaar over enkele kilometers zeer slechte weg met niets anders dan scherpe steentjes. Maar we kwamen erdoor en dit zonder lek te rijden. Straffen toebak!
In Bled hadden we een klein oponthoud. De Pol dacht eerst dat het voor een wielerwedstrijd was maar het bleek voor de een of andere hoge piet te zijn. Nadat de grote sleeën waren gepasseerd konden we verder, maar... naar waar? We vroegen nogmaals de weg, maar kwamen er niet veel mee vooruit. Uiteindelijk lieten we de eerste fietster die we tegen kwamen stoppen. Het was een lief jong juffrouwke, en we moesten haar volgen. Het was wel over een mountainbike parcour met enkele steile hellingen. Ze sprak engels, dit is daar op school de tweede taal en is verplicht om te leren. Boven aangekomen wees ze naar een paard en zei ze dat dit het paard was waarmee ze koers reed. Nu viel ook meteen onze euro waarom we langs dit traject reden en niet over de grote baan. Ze was natuurlijk apetrots op haar koerspaard en wou dit aan ons tonen. Ongeveer een uur lang heeft ze met ons meegereden.
In Medvode konden we onze honger stillen en hebben we nog geprobeerd een auto in gang te duwen, maar dit was tevergeefs. Toch bedankte de man ons voor de moeite. We reden verder, de hoofdstad van Slovenië "Ljubljiana" binnen, wat wonderwel heel goed meeviel. Toch nog twee maal de weg moeten vragen.
In Velica Loka een kleine pauze gehouden voor een koekske en een colaatje. Ondertussen maakte we kennis met een oud vrouwtje dat niet kon geloven dat we helemaal met de fiets vanuit België naar Medjugorje reden. Ze had veel pijn aan haar heupen zei ze waarop onze pastoor Frans beloofde om voor haar een kaarsje te laten branden voor de Gospa en ook voor haar een gebedje te doen aldaar. Gospa is de vertaling van O.L. Vrouw. Hiervan was het vrouwtje zo aangedaan dat ze zelfs enkele tranen de vrije loop liet.
Na onze pauze vertrokken we weer maar na een kilometer hield de weg op, tenminste het asfalt toch. En weer konden we over scherpe stenen en andere gevaarlijke toestanden rijden, dit voor ongeveer 8 kilometer. Er stonden veel kapelletjes langs deze weg en het heeft geholpen want alweer kwamen we erdoor zonder pech. En met al die kapelletjes daar dacht ik zo "we kunnen al een weesgegroetje bidden voor dat vrouwtje," mijne maat, de Pol, was hiermee akkoord en dus stopten we even aan één van de kapelletjes om een gebedje te doen. Daarna zetten we onze reis verder richting Kočevske Poljane.
Nog eens de weg gevraagd, dit maal aan een agent, maar hij verwees ons wel naar de verkeerde camping. Uiteindelijk bereikten we toch op de juiste camping, waar de Frans zijn kookkunsten nogmaals ten toon spreidde. Er was daar ook een groot fietsevenement te doen, met duizenden deelnemers, maar voor ons was het die dag wel welletjes geweest, we hadden dan ook 166,67 km. afgelegd.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 214]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus' verlatenheid en Zijn vierde woord aan het Kruis
Op Golgotha schiep de duisternis een wonderbaarlijke, angstwekkende sfeer. Het gruwelijk getier en gehamer, het geschreeuw en gevloek onder de oprichting van het kruis, het gebrul van de moordenaars, terwijl zij gebonden en gekneveld werden, het hoongeroep van de om het kruis heenrijdende Farizeeërs, de aflossing van de soldaten, het rumoerig wegtrekken van de dronken beulen: dat alles had, bij het begin van de zonsverduistering, de indruk verbrokkeld, en dan volgde de strafrede van de berouwhebbende Dismas en de woedende uitval van de Farizeeërs tegen hem. Nu echter groeide de donkerte, de toeschouwers werden stiller en velen keerden zich van het kruis af. Jezus beval Zijn moeder aan in de liefde en de hoede van Johannes en Maria werd buiten de aarden wal gevoerd. Er kwam een beknellende pauze.
De toenemende duisternis vervulde het volk met schrik. De meeste mensen staarden naar de hemel, in velen werd het geweten wakker, velen wierpen een rouwmoedige blik naar het kruis, velen sloegen zich voor de borst en hadden spijt, de gelijkgezinden begonnen stilaan tezamen te troepen, de Farizeeërs, heimelijk bang, gaven voor alles nog een natuurlijke verklaring, maar zij hadden steeds minder praats en tenslotte zeiden zij haast niets meer. Hier en daar was er nog een, die een stout woord liet horen, doch het klonk zeer gedwongen. De kern van de zon was vaal-schemerig, zoals bergen in de maneschijn: een rode ring lag er omheen. De sterren traden rood-glimmend tevoorschijn. Op de Calvarieberg en in de nabije wijngaarden vielen de vogels tussen de mensen neer, en men kon ze vangen met de handen, de dieren in het rond brulden en sidderden, de paarden en ezels van de bereden Farizeeërs drongen dicht bijeen en lieten de kop hangen. Alles was gehuld in nevel en mist.
Om het kruis heerste stilte, de belangstelling was naar elders gericht, vele mensen vluchtten stedewaarts. De gekruisigde Heiland had zich met het gevoel van de diepste verlatenheid in Zijn eindeloze folterpijn tot Zijn hemelse Vader gekeerd. De liefde deed Hem bidden voor Zijn vijanden. Hij bad, zoals gedurende heel de loop van Zijn lijden, in psalmverzen, welke nu aan Hem in vervulling gingen. Engelen ontwaarde ik rondom Onze Heer.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 214]
Preken
Waar moet het heen met uw ziel?
Ach, wie zou niet ontroerd worden? ... Wie zou niet ontroerd worden, als een God het verlies van een ziel met zulke bittere tranen beweend, als Hij niet moe wordt om de zondaar toe te roepen: "Vriend, vriend, waar moet het heen met uw ziel en met uw God? Blijf staan! Ach, kijk naar Mijn tranen, kijk naar Mijn bloed dat nog steeds voor u vloeit. Moet ik dan voor een tweede keer sterven om u te redden? Kijk mij aan! O, engelen des hemels, daal neer, kom en ween met Mij over het verlies van die ziel!"
Hoe ongelukkig is een christen die niet terugkeert op zijn schreden, ondanks de waarschuwende stem die zijn God hem onophoudelijk laat horen!
"Maar," zult ge zeggen, "er is niemand die zo tot ons spreekt."
Ach vriend, als ge uw oren niet gesloten hield, zoudt ge voortdurend de stem vernemen van God, die u achtervolgt. Wat anders is immers de wroeging die u kwelt, zodra ge in zonde vervallen zijt? Waarom zoudt ge u anders verontrust en opgejaagd voelen? Waarom anders die doorlopende angst, alsof ge ieder ogenblik door de bliksem getroffen kunt worden? Hoe vaak hebt ge, zelfs terwijl u aan het zondigen was, geen onzichtbare hand gevoeld, die u tegen scheen te houden! Ongelukkige, riep de stem u toe. Wat doet ge? Waar moet het heen? Waarom wilt ge u in het verderf storten, mijn zoon? Zijt ge het er niet mee eens, broeders, dat een christen die zoveel genade van de hand wijst, verworpen en verdoemd dient te worden, omdat hij niet naar Gods stem heeft geluisterd en niet van Zijn genade heeft geprofiteerd? Hij schijnt de goede God te verachten en Hem zelfs van het leven te willen beroven. Alle schepselen roepen wraak af over die ondankbare ziel, alleen God wil haar nog redden, ja. Hij verzet zich tegen alles wat haar zou kunnen benadelen. Hij waakt over haar inhoud alsof zij alleen op de wereld was en alsof Zijn geluk afhangt van het hare.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 214]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
Dat wat het Evangelie niet belooft, mag u evenmin beloven en dat is een leven zonder Kruis. Het Evangelie zonder een Kruis behoort tot de Hemel, lijden zonder het Kruis behoort tot de hel, en het Evangelie met het lijden behoort tot deze aarde. Met het Kruis van het lijden helpen wij de Heer om zielen te redden. Indien u de waarde van één enkele Mis zou kennen, zou u alles geven om ook maar één ziel te kunnen redden. Want voor uw ziel, werd de Zoon van God mens, en stierf Hij voor aan het Kruis, en richtte Hij de Kerk voor op. Als u maar de schoonheid van een ziel kon zien die bedekt is met genaden, zou ook u onmiddellijk bereid zijn om te sterven omwille van één enkele ziel.
De Heilige Franciscus van Assisi zei: "Ontneem mij alles, O Heer, laat mij enkel zielen redden." De Heilige Gemma Galgani zei: "Ik vroeg Jezus om mij Kruisen te geven zodat ik door het lijden zielen kon winnen voor Hem!" Bestudeer het leven van de Heiligen. Uit hun leer zult u de wijsheid verkrijgen om de waarde van één enkele ziel te zien. Ja, de Heiligen horen thuis in het leven van de mensen, in de huizen van Gods mensen. Zij zijn uit zo vele kerken verdwenen! De Heilige zijn grote voorbeelden, zij waren mensen als u en ik, zij waren uw verkenners en om deze reden behoren zij in alle huizen van God en niet erbuiten. Als u in hun voetstappen wandelt, zult u eveneens kunnen bereiken wat zij konden bereiken.
Maar voor alles, vereer opnieuw de Heilige Moeder in uw leven. Vandaag wordt Zij opzijgeschoven door zo vele priesters en zelfs Haar maagdelijkheid wordt vaak in vraag gesteld. Een priester die de Heilige Maagd opzij zet is niet langer een Katholiek! En voor deze reden hebben er zo velen het priesterschap verlaten. We begroeten Maria in de Litanie als "zeer minnelijke Moeder!" Ja, Moeder, geen zuster! "Zie hier uw Moeder," zei Christus! Door Maria tot God, dat is de zekerste weg tot God. Het is een grote erfenis die Jezus ons naliet en ze is van toepassing op elke persoon! Dit zou vreugde en troost moeten brengen voor iedereen in elke omstandigheid van het leven. Het woord "Moeder" verfrist elke gebroken moed. Het is een woord dat veiligheid inhoudt. Ja, Zij is de meest waardige Moeder van de Liefde! Denk nu na over de vriendelijkheid die Zij toonde in Haar verhouding tot God en tot alle mensen. Op dezelfde wijze was Zij liefdevol en bezat Zij de waardigheid van liefde tijdens Haar dagelijkse leven hier op aarde. Steeds beleefd. Beleefdheid is een waarde en toont de liefde voor onze naaste in haar mooiste en delicaatste vorm. Maar Zij was eveneens de nederigste van al Gods dienaars. Ja, alle leiders van de Kerk, alle priesters en Bisschoppen zouden terug nederig moeten worden op opnieuw het vertrouwen te kunnen winnen van alle gelovigen.
Het nederige toegeven van de schuld ontvangt vergeving, genade en barmhartigheid. Heb lief en wees nederig. Hoe nederiger een mens voor God staat, hoe groter God hem kan maken. God plaatst Zijn Genaden in de liefhebbende Moederlijke handen, in de handen van Maria, de Moeder van alle Genaden! Wat een liefdevolle en troostvolle gedachte. Alle genaden die naar ons toestromen na Jezus dood voor redding der zielen gingen door de handen van Maria! Haar zachte, liefdevolle handen raakten alle genaden aan die ooit door de mensen zijn ontvangen. Met welke eerbied moeten wij deze genaden behandelen en er trouw aan blijven! Maria is de bemiddelaarster van alle genaden! Welke verantwoordelijkheid draagt dit feit. Hoezeer zouden we het ons moeten betreuren indien er ooit een genade, die door Haar handen kwam, door ons niet verwelkomd wordt en terug moet keren in Marias handen. Dit is dikwijls het geval vandaag. Met een bijzondere eerbied zou u diep moeten nadenken over elke genade naar de heiligheid die tot u kwam langs het Heilig Doopsel en alle andere feiten in dit nieuwe bovennatuurlijke leven dat ook tot u kwam langs Maria. Door dit werd Maria onze echte Moeder! Zij droeg ons voor God en voor Gods kinderen, die wij zijn. Vanuit deze overtuigende positie, verdient Maria, na God, onze grootste verering, onze diepste liefde en ons diepste vertrouwen! Zij is voor ons de biddende kracht die steeds naar ons luistert en nooit iemand de rug toekeert.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 58]
Aantekeningen
Er zijn twee belangrijke punten met betrekking tot de derde biografie van Zuster Lucia. Zuster Lucia bevestigt dat de Toewijding, gemaakt door Paus Johannes Paulus II, in vereniging met de Bisschoppen, op 25 maart 1984, voldeed aan het verzoek van Onze Lieve Vrouw en door de Hemel was aanvaard. Zij bevestigde dat een numerieke vereniging van alle Bisschoppen niet vereist was en dat een morele vereniging voldoende was.
In een visioen dat Lucia had van Onze Lieve Vrouw te Pontevedra op 10 december 1925, volbracht Onze Lieve Vrouw haar belofte tijdens de verschijningen van 1917 om terug te komen. Op 13 juni 1929 had Lucia een nieuw visioen te Tuy, waar Onze Lieve Vrouw vroeg om de Toewijding van Rusland tot Haar Onbevlekte Hart. Ongelukkiglijk vond deze toewijding nooit plaats, terwijl Onze Lieve Vrouw er om had gevraagd, en daarom had Rusland zijn dwaalleer reeds verspreid, voor de Toewijding was gemaakt. Ook was de Communie voor het Eerherstel niet vervuld. Er kan niet worden gezegd dat Lucias profetieën post eventum waren, eenvoudig omdat Lucias oversten haar manuscript vrijgaven voor publicatie enkel nadat de gebeurtenissen er in waren verkondigd.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [19/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 265]
Binnen een paar jaar was bijna heel Europa er bij betrokken of aangetast. In Portugal, dat niet deelnam aan de oorlog, werden de plechtigheden voor de vijfentwintigste verjaardag van Fatima in 1942 gevolgd door een radiotoespraak van Pius, die op ernstige toon zn luisteraars eraan herinnerde dat men bij zon "boosaardige verspreiding van conflicten" Maria moest aanroepen. Hij erkende haar voorspelling met de vermelding van de Maagds "voorkennis van deze grote ramp waarmee de rechtvaardigheid van God de wereld tuchtigt." Tijdens een bijna wanhopig gebed smeekte Pius: "Koningin van de allerheiligste Rozenkrans, hulp der Christenen, toevlucht van de mensheid, overwinnaar van alle grote veldslagen van God, wij werpen ons neder voor uw troon, en vertrouwen dat we barmhartigheid verkrijgen en genade vinden en de nodige hulp in de huidige ellende, niet door onze verdiensten, die we niet verdiend hebben, maar enkel en alleen door de grote goedheid van uw moederlijk hart."
De oorlog raasde van Noorwegen tot Egypte, dan naar het oosten naar Rusland en verder naar de Filippijnen. Tegen 1945 zouden acht tot tien miljoen mensen gevangen zitten in concentratiekampen, en de helft zou geëxecuteerd worden. De kastijding die met Wereldoorlog I was begonnen, dertig jaar voordien, had nog een lange weg af te leggen maar de verschrikkelijke Jodenvervolging zorgde voor een heropleving van de oude heksenpraktijken zoals het vergiftigen van slachtoffers of het offeren met vuur, dat in de hekserij gekend was als holokaustein of "verbrand offer."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 160]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Katholieke Broeders
Zonder verband met het vertrek van de orthodoxen traden dit jaar de twee eerste katholieken tot de Gemeenschap van Taizé toe. Al heel lang hoopte Broeder Roger op die komst. Op het einde van 1967 had Broeder Roger getracht om Enzo Bianchi, de jonge katholieke stichter van de gemeenschap van Bose, in Taizé te houden. Sinds meerdere jaren, naast de franciscaanse gemeenschap in het dorp, kwam pater missionaris Jean Gueguen OMI, vier à vijf maanden per jaar de broeders bij het onthaal van jongeren helpen. Broeder Roger had wat graag gezien dat hij de Gemeenschap vervoegde. Maar dan moest de katholieke overheid dit aanvaarden. Het was zover in 1969. De Belgische dokter Ghislain vervoegde de gemeenschap met Pasen. Hij bleef een tijd werkzaam als intern aan het hospitaal in Mâcon. Een andere was Colombiaan en socioloog.
Het nieuws raakte maar enkele maanden later bekend, door een artikel in Le Monde: "Sinds kort en met toelating van Mgr. Marty zijn er twee katholieke broeders: ze genieten een bijzonder statuut. [...] Ze nemen deel aan alle activiteiten van de andere Broeders, behalve de Eucharistie." De voorzorgen ontbraken niet: de katholieke Broeders nemen geen deel aan de protestantse Eucharistie waarbij alle anderen communiceren [de prior incluis], zij communiceren tijdens de katholieke Eucharistie die opgedragen wordt door de Broeders Franciscanen of door pater Gueguen.
In Taizé hebben ze altijd het akkoord van kardinaal Marty naar voor geschoven om deze belangrijke innovatie te rechtvaardigen, namelijk katholieken in een protestantse multigemeenschap. Het moet gezegd dat de aartsbisschop van Parijs Taizé al jaren kende, omdat hij deel uitmaakte van de genodigde bisschoppen op de oecumenische sessie van 1961. Meerdere jaren na de intrede van de eerste katholieke Broeders bevestigde hij: "Ze werden toegelaten met toestemming van de voorzitter van de bisschoppenconferentie en de bisschop van Autun." Het was dus geen persoonlijke beslissing van hem, maar een overleg met meerdere personen. Inderdaad werd hij maar voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie in juni 1969, dus na de intrede van de eerste katholieke Broeder in Taizé. Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun, werd ook geraadpleegd. Het is ondenkbaar dat de Roomse betrokken curie-afdelingen, waaronder het Secretariaat voor de Eenheid der Christenen en de Congregatie voor Religieuzen en seculiere instituten niet bij die beslissing werden betrokken. Maar, gezien de huidig beschikbare bronnen, blijven er nog veel schaduwrijke gebieden.
De komst van katholieke Broeders in de Gemeenschap was voor Broeder Roger een wijze om uit de patstelling van de oecumenische dialoog te geraken. Het was een stap dichter bij Rome. De raad van de Gemeenschap zei het uitdrukkelijk: "Voor ons is de eenvoudige aanwezigheid van katholieke Broeders in ons midden een aansporing om beter vooruit te lopen op de eenheid door verenigd te blijven met degene die als zending heeft de dienaar van de dienaars van God te zijn."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 87]
Gabinius
Egypte
In 58 v. Chr. was farao Ptolemaeus XII van Egypte gedwongen Cyprus aan de Romeinen af te staan. Dit stuitte in Alexandrië op zoveel verzet, dat Ptolemaeus uit de stad werd verdreven. Zijn dochter Berenice IV, mogelijk samen met haar zus Cleopatra VI, nam de heerschappij over.
Pompeius stuurde Gabinius, zonder toestemming van de Senaat, naar Egypte om Ptolemaeus weer op de troon te zetten. Met hulp van Gabinius en tegen betaling van 10.000 talenten [± 260 ton] zilver wist Ptolemaeus in 55 v.Chr. de Egyptische troon weer in handen te krijgen. Gabinius liet een contingent soldaten achter om de farao te beschermen. Berenice werd onthoofd.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Sinds de geboorte van Tamara, was Dorothys gebedsleven gestadig toegenomen. Ze las regelmatig delen uit de Bijbel, haar favoriete boek. Wanneer ze niet op reis was, ging ze elke dag naar de Mis en bad ze de Rozenkrans tijdens de stakingsposten en wanneer haar liefdadigheidswerk het toeliet. Bovenal hield ze van de Kerk en de armen, die steeds bij haar waren.
Dorothy's idealen werden opgesomd in deze paragraaf uit haar dagboek: "Wat we zouden willen doen, is de wereld veranderen ... het eenvoudiger maken voor mensen om zich te voeden, kleden, en onderdak te vinden zoals God het voor hen had voorzien. En tot in een zekere mate, door te vechten voor betere omstandigheden, door onophoudelijk op te komen voor de rechten van de arbeiders, de armen, de behoeftigen ... m.a.w., de rechten van de waardige en onwaardige armen ... kunnen we tot in zekere mate de wereld veranderen; we kunnen werken voor de oase, de vreugde en vrede in een gekwelde wereld."
Door haar inspiratie en haar geloof in de door God aan de mens gegeven waardigheid, zijn er nu meer dan 185 Katholieke Werker-gemeenschappen in de Verenigde Staten en in de wereld, die zich inzetten voor geweldloosheid, vrijwillige armoede, gebed, en gastvrijheid voor de daklozen, de hongerlijdenden, de verdrevenen, en zij die verlaten werden. De leden blijven protesteren tegen onrechtvaardigheid, oorlog, racisme, en elke vorm van geweld.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 103]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Nevers, 13 februari 1868
Monseigneur,
Ik zou niet tot deze dag gewacht hebben om Uwe Hoogheid deelachtig te maken van de vreugde van mijn ziel sedert de dag dat ik het geluk had mijn religieuze professie te doen, als verscheidene zware ziekten mij niet hadden verhinderd deze plicht te vervullen die de erkentelijkheid mij oplegt.
Ik ben al zo vaak het object van uw welwillendheid geweest, Monseigneur, dat ik alle gelegenheden aangrijp om u mijn diepe respect en oprechte dankbaarheid te betuigen.
Sta daarom een arm meisje toe, Monseigneur, zich voor altijd als een van uw kinderen te beschouwen en een beroep te doen op een deel van de talloze zegeningen die u aan uw geliefde diocesanen schenkt.
Ik ben wellicht niet de eerste, Monseigneur, die u vertelt dat ik, door een bijzonder voorrecht van onze vereerde oversten, mijn geloften heb mogen uitspreken vanaf mijn bed, waaraan ik door een zware ziekte gekluisterd was. Afgelopen 30 oktober heeft men mij toegestaan deze dierbare geloften te vernieuwen samen met mijn deelgenoten, en ik ben zeer gelukkig mij voor altijd de bruid van Jezus Christus te kunnen noemen.
Mag ik u om uw hulp vragen, Monseigneur, om de goede God te danken voor alle genade en de benodigde kracht te vragen?
Ik werp me aan uw voeten, Monseigneur, terwijl ik u smeek uw kind te zegenen dat u vraagt de uitdrukking van haar kinderlijke respect te aanvaarden.
Ik heb de eer, Monseigneur, de allereenvoudigste dienares van Uwe Hoogheid te zijn,
Tijdens haar kloosterleven toont zij geen speciale aanleg voor gebed, wat zij zonder spijt erkent: "Ach wat! Ik kan niet mediteren." Wel gaat zij zo dikwijls als het kan en mag, ter communie. Het slaan van kruistekens gedurende de dag, ook wanneer ze alleen is, is bijna een gewoontegebaar.
Hoewel ze veel om priesters gaf, misschien vooral omdat zij Jezus vertegenwoordigen, was zij nooit onder de indruk van het klerikale gezag. Dat kwam wellicht, ietwat ironisch, doordat zij geen verstand had van "de kerk." Voor haar was iedereen, ook de bisschop, "mijnheer pastoor." Daar komt bij dat Bernadette zich, vanaf het moment dat Maria zich aan haar openbaarde, steeds meer op een leven na de dood begon te oriënteren. Mensen boezemden haar niet meer zo veel ontzag in.
Men roemt Bernadettes vrijgevigheid. Zij was geneigd alles weg te geven en aan niets vast te houden. Haar eenvoud en armoede maakten diepe indruk. Wanneer men haar geld gaf, liet ze het op de grond vallen of stopte zij het onmiddellijk in het offerblok. Haar hele leven lang bezat zij niets behalve de kleren die ze droeg en de rozenkrans die zij van haar zusje Toinette had gekregen. Deze droeg ze tijdens de verschijningen bij zich, en toen monseigneur Thibault, bisschop van Montpellier, hem wilde ruilen voor de zijne, zei ze: "Nee, mijnheer pastoor, ik houd liever mijn eigen."
In de verslagen van ontmoetingen met Bernadette valt op hoezeer men onder de indruk was van haar glimlach, de spiegel van haar ziel. "Ik zal je gelukkig maken," had Maria haar beloofd, "niet in deze, maar in een andere wereld." Die wereld werd weerspiegeld in haar ogen.
Einde
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 8: Via Transtiberina [De weg aan de overkant van de Tiber]
Tegenpaus Paschalis III [1164-1168]
Echte naam: Guido Da Crema
Guido Da Crema's geboortedatum is niet gekend, maar het is wel geweten dat hij te Lucca geboren werd. Hij was de tweede tegenpaus tegenover paus Alexander III. Op aandringen van de kanselier van Frederik I van het Heilige Roomse Rijk werd Guido van Crema in 1164 benoemd tot kardinaal. Na de dood van tegenpaus Victor IV, benoemden de aanhangers van de keizer hem tot diens opvolger, waarbij hij de naam Paschalis III aannam. Uit de bewaard gebleven handelingen van Paschalis blijkt zijn verbondenheid met het vorstenhuis Hohenstaufen, waar Frederik uit stamde. In 1167 kroonde hij Frederik I in Rome, volgens de Kerkelijke geplogendheden, tot keizer.
Om aan de eisen van Frederik Barbarossa te voldoen, verklaarde hij Karel de Grote in 1165 heilig, maar dit werd nooit door de kerk goedgekeurd. Tijdens zijn pontificaat wist hij de controle over Rome te behouden, waardoor Alexander III gedwongen was in Frankrijk in ballingschap te verblijven. Na Paschalis' dood was het schisma nog niet voorbij. Paschalis' aanhangers kozen Johannes van Struma [die de naam Calixtus III aannam] als zijn opvolger. In 1179 herriep het Derde Lateraans concilie alle besluiten van Paschalis III.
Na een aantal keizerlijke nederlagen kon hij zich enkel handhaven aan de rechteroever van de Tiber, vandaar de verwijzing van Malachias. Uiteindelijk stierf hij aldaar op 20 september 1168.
Chris De Bodt
19-08-2010
19 augustus 2010
19 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 18]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De speciale betekenis van de verschijning
Janice: Mirjana, in het licht van de geheimen die u kent, kunt u mij de betekenis vertellen van de bewering van de Gezegende Moeder dat dit haar laatste verschijning op aarde is? Mirjana: De Gezegende Moeder vertelde me en de anderen gewoon dat dit haar laatste verschijning is. Ze gaf geen uitleg. Ik heb geen uitleg.
Janice: Mirjana, weet u iets meer over de andere verschijningen van de Gezegende Moeder die op andere plaatsen in de wereld gebeuren? Mirjana: Neen. Als ze op andere plaatsen ook verschijnt, kan niemand ooit zeggen dat ze niet verwittigd waren.
Janice: Mirjana, er is een zekere grote controverse over deze verschijning. Mirjana: Ja, dat weet ik.
Janice: Maakt u dat verdrietig? Mirjana: Het bedroeft me, maar ik denk dat het de Gezegende Moeder droeviger maakt.
Janice: Waarom, Mirjana ? Mirjana: Wel, ze heeft het niet met zoveel woorden gezegd maar ik vermoed dat het is omdat ze dezelfde respons krijgt als haar Zoon Jezus toen Hij op de aarde kwam. "Hij kwam tot de Zijnen en de Zijnen ontvingen Hem niet. Maar degenen die Hem ontvingen, gaf Hij de macht om kinderen van God te worden." Het is vandaag hetzelfde als met de Gezegende Moeder. Tot degenen die haar ontvangen, haar verwelkomen, naar haar luisteren, brengt ze de kracht om kinderen van God te zijn. Ze brengt Jezus tot ons.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Johannes Paulus II: De vergeten aanslag
Wanneer men aan iemand de vraag zou stellen of hij kennis heeft van een aanslag op Paus Johannes Paulus II, dan krijgt u gegarandeerd als antwoord: de aanslag op 13 mei 1981 door de Turk Mehmet Ali Ağca op het Sint-Pietersplein te Rome. Hij opende destijds als 23-jarige militant van de terroristische organisatie, de "grijze wolven," op het Sint-Pietersplein in Rome het vuur op de Paus, die in de buikwand, hand en arm werd geraakt. De paus overleefde de aanslag en vroeg later in een gebed de menigte om vergiffenis voor Ağca: "bid voor mijn broeder [Ağca], die ik oprecht heb vergeven." Ağca kwam op 18 januari van dit jaar vrij. Later lekte uit dat de Russische geheime diensten achter de aanslag zaten en Ağca hadden ingehuurd om de Paus, die een bedreiging vormde voor het communisme, te vermoorden. Maar ook hier telt het spreekwoord: "Wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in," en tien jaar later werd de Sovjetunie van de kaart geveegd. Twee jaar eerder al hadden de Oostbloklanden zich afgescheurd. Het laatste Oostblokregime dat viel was dat van de Roemeense leider Nicolae Ceauşescu en zijn echtgenote Elena, die meer te zeggen had dan hijzelf. Beiden werden op Kerstmis door een volkstribunaal tot de dood veroordeeld en nog dezelfde dag geëxecuteerd.
Het verband met Fatima
Na de aanslag belandde Johannes Paulus II in het ziekenhuis voor een langere periode van herstel en begon Johannes Paulus II na te denken over Fatima. De aanslag was immers gebeurd op 13 mei, de eerste dag van de verschijningen van de Heilige Maagd aan de drie herderskinderen te Fatima in 1917. Al spoedig vroeg hij om de brief met het derde geheim van Fatima. Deze brief was eigenhandig geschreven door Zuster Lucia Dos Santos. Hierop wijdt hij op 7 juni 1981 de wereld toe aan het Onbevlekte Hart van Maria. Op 25 maart 1984, het Feest van de Aankondiging van de Heer, vertrouwt Johannes Paulus II de mensen en de volken toe aan het Onbevlekte Hart van Maria. Zuster Lucia Dos Santos bevestigde op 8 november 1989, in een persoonlijke brief aan Johannes Paulus II, dat deze wijdingsakte exact overeenkwam met dat wat Onze Lieve Vrouw wou. Ze voegde hieraan toe dat, indien dit niet was geschied, de Sovjetunie een atoomoorlog zou hebben ontketend in het jaar 1985.
De vergeten aanslag
De Paus was miraculeus ontsnapt aan de aanslag. Dat bevestigden zelfs de dokters en ook Onze Lieve Vrouw heeft dit later in Medjugorje aan de zieners bevestigd. Zij verklaarde dat de kogel door "Haar Moederlijke Hand" was afgeweken. Om Maria voor deze goddelijke interventie te bedanken, maakte de Paus de belofte om het jaar daarop het Heiligdom van Fatima te bezoeken, om de kogel die Ali Ağca op hem had afgevuurd in te zetten in de kroon van het standbeeld van Onze Lieve Vrouw te Fatima. Dit bezoek zou geschieden van 12 tot 15 mei 1982.
Al tijdens de eerste dag van zijn bezoek werd hij er aangevallen door de ultraconservatieve Spaanse priester, Juan Maria Fernandez y Krohn. De priester werd overmeesterd door het veiligheidspersoneel en veroordeeld tot zes en een half jaar gevangenis. De paus werd bij de aanval niet ernstig verwond, en zette zijn reis gewoon verder. Het incident werd destijds stilgehouden. Het Vatikaan ontkende zelfs dat er een aanslag was geweest en ook nu weigert het Vaticaan elke commentaar over het voorval.
De aanval kwam er dus een jaar nadat de paus werd neergeschoten door de Turk Mehmet Ali Ağca in Rome. Het is de persoonlijke secretaris van de paus, Stanislav Dziwisz, die deze feiten "officiëel" onthulde in een biografische film over de katholieke Kerkvader. Ook werd er daags na de aanslag reeds materiaal uitgezonden door de Portugese televisie, maar dit werd door aartsbisschop Paul Marcinkus lachend weggewuifd met de woorden: "u moet niet alles geloven wat ze op de televisie uitzenden." In ieder geval heeft de Paus zijn reis naar Fatima verder kunnen zetten, zoals gepland.
Juan María Fernández y Krohn werd rond 1948 geboren in Spanje. Hij werd in 1978, in het seminarie van Ecône te Zwitserland, tot priester gewijd. Met een bajonet viel hij de Paus aan op 12 mei 1982 te Fatima, waarbij het tot op vandaag onduidelijk is of de Paus bij deze aanslag werd gewond. Op het ogenblik van de aanslag was hij priester in het Franse Rouen. Tijdens zijn proces verklaarde hij dat hij tegen de hervormingen van het Tweede Vaticaanse Concilie was en dat hij ervan overtuigd was dat de Paus, als geheim agent, samenwerkte met de Sovjetunie, om zo het Vaticaan te "besmetten." Ook verklaarde hij dat de oppossitie van de aartbisschop Marcel Lefèvre tegen Johannes Paulus II veel te zwak was.
Als gevolg van deze feiten werd hij, met terugwerkende kracht, uit zijn priesterambt ontzet. Hij werd tot zes jaar gevangenis veroordeeld, maar kwam na drie jaar reeds vrij. Hij moest Portugal verlaten en besloot om zich in België te vestigen als weinig succesvolle en controversiële advocaat. Reeds tijdens het begin van zijn ambt sloeg hij de Voorzitter van het Hof van Cassatie, Eric Carré, met de volle hand in het aangezicht. Eveneens verspreidde hij anti-semitische propaganda in de raadkamer van het Brusselse Justitiepaleis.
In 1996 werd hij ervan beschuldigd het hoofdkwartier van Herri Batasuna, de politieke tak van de Spaanse terroristische afscheidingsbeweging ETA, in brand te hebben gestoken maar werd, bij gebrek aan bewijsmateriaal, hiervan vrijgesproken.
In juli 2000 kwam Krohn opnieuw in het nieuws. Tijdens een bezoek van de Spaanse Koning Juan Carlos aan België, sprong hij over de veiligheidsbarricades aan het Koninklijk Paleis te Brussel, om er de Spaanse Koning in het openbaar van "moordenaar" te beschuldigen. Hij beschuldigde hem ervan zijn broer Alfonso in 1956 te hebben vermoord om zo later het koningschap voor zichzelf te kunnen vrijwaren.
Juan María Fernández y Krohn's arrestatie te Brussel
Thans woont hij afwisselend in Spanje en België en houdt hij zich bezig met literatuur, onder meer over de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog van 1939 tot 1990.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 8
Toen we die ochtend vertrokken was het bitter koud, kwam daar nog bij dat we de eerste 20 km moesten dalen. We waren allebei blij dat we na dit stukje terug konden klimmen zodat we een beetje konden opwarmen. De Iselberghpass met eerst een klimpercentage van 10% en wat later 6% en met als afdaling ongeveer dezelfde percentages was de eerste die we passeerden en ons in Kotschach bracht.
Hier aangekomen hebben we eerst een bezoekje gebracht aan de O.L. Vrouwkerk. In deze kerk stond een zwarte Madonna te pronken en de kerk zelf was aan de buitenkant versierd met fotos van de plechtige communicanten. Op het plaatselijk pleintje werd het middagmaal geconsumeerd en konden we weer met volle moed verder fietsen richting Villach.
In Arnoldstein koos de Pol het zekere voor het onzekere en gunde hij zijn fiets even rust om zo langs de Karawankel tunnel van 7,8 kilometer lang de beruchte Wurzenpass te laten voor wat hij is en deze netjes in de mobilhome te passeren.
Wurzenpass
"Alléz manne, tot straks," riep ik nog en weg was ik, op mijn eentje de beruchte bult tegemoet. In Riegersdorf moest ik rechtsaf en dan kon ik eraan beginnen. Het eerste bord verwelkomde mij met de heugelijke boodschap: 18%. Daarna was er een iets gemakkelijker stukje van slechts een stijgings percentage van 15% om daarna, jawel, terug de hoogte in te schieten met 18% stijgingspercentage.
Boven is de grens met Slovenië en de grenswachter bekeek me met een blik van "wat komt gij hier uzelf afbeulen en dat om over de grens te geraken," hij bekeek ook mijn truitje waarop stond "Vosselaar - Medjugorje 2007." Ik brabbelde daarop maar van "jaja, van België naar hier en zo verder."
Na mijn pas te hebben laten zien mocht ik verder, hij zei nog iets waarvan ik denk dat het "goede reis" moet geweest zijn. En zo kon ik aan de afdaling beginnen, wel rustig aan want het wegdek was in slechte staat en het gaat daar dan ook tegen 18% naar beneden. Dus opletten was de boodschap. In Podkoren moest ik linksaf naar Gozd Martuljek waar de Pol mij aan de ingang van de camping stond op te wachten. Nadat ik mijn verhaal had gedaan en een douche had genomen konden we gezellig tafelen. De rivier Inn die ook wel eens in kruiswoordpuzzels voorkomt waren we die dag ook gepasseerd. De teller bleef die dag staan op 158,91 km.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. Tachtig procent van de olie blijft hangen in de Golf
De hoeveelheid olie die in de Golf van Mexico achterblijft, is veel groter dan wat tot nu toe werd beweerd. Dat zegt een onafhankelijk onderzoek van de Universiteit van Georgia en de Georgia Sea Grant. Vier vijfde van de olie die in de Golf terechtkwam, zo'n 3 miljoen vaten, vormt nog steeds een bedreiging voor het ecosysteem.
Volgens het rapport kan de olie in vier vormen voorkomen in het zeewater: als microdruppels, als microdruppels met een laag van de chemische stof die de olie moest afbreken, in opgeloste vorm en in de natuurlijke vorm als ruwe olie. "De neiging van de media om 'afgebroken' of 'opgelost' te interpreteren als 'verdwenen', is verkeerd", stelt het rapport. "Afgebroken en opgeloste vormen kunnen erg giftig zijn."
Het is wel juist dat natuurlijke processen een deel van de olie doen verdwijnen. Maar volgens de berekeningen van het onderzoeksteam blijft nog altijd 70 tot 79 procent van de olie in diverse vormen hangen in het ecosysteem.
"Het goede nieuws is dat de kwetsbaarheid van het ecosysteem elke dag een beetje vermindert", zeggen de onderzoekers. Nu het lek gedicht is, komt er geen nieuwe olie in de Golf terecht, en door gunstige stromingen wordt de gelekte olie niet naar de Atlantische Oceaan gevoerd. "De tijd zorgt ervoor dat de concentratie en giftigheid van de olie vermindert," stelt het rapport.
"Maar zonder kennis van de verspreiding en mix in het oppervlaktewater en de diepzee rond het lek, zonder de verdampingsratio aan de oppervlakte en de gegevens over de afbraak, is het onmogelijk te schatten wanneer de olie uit de Golf zal verdwijnen."
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 213]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Hoe het was in de stad en de tempel tijdens de zonsverduistering
Intussen verzamelde zich van hier een grote menigte volksmensen voor Pilatus paleis. Ter plaatse waar deze ochtend de scharen hadden geschreeuwd; "Kruisig hem, weg met hem", riepen zij nu: "Onrechtvaardige rechter! Zijn bloed komt over Zijn moordenaars." Pilatus moest zich door soldaten laten beschermen. Dezelfde Zadoch, die s morgens, toen Jezus in het rechthuis werd geleid, met luide stem getuigd had van de onschuld van de Heer, riep en tierde nu zo geweldig, dat Pilatus er bijna aan toe was, hem te doen vastgrijpen. Pilatus, de ellendige, zielloze mens, maakte de Joden de bitterste verwijten. Hij had part noch deel, zei hij, aan Jezus dood; de Galileeër was hún koning, hún profeet, hún heilige geweest, en niet de zijne, Jezus ging hém, de Romein, niets aan. De Joden hadden de dood van Jezus gewild, zij hadden Hem om het leven gebracht.
In de tempel heerste angst en schrik, zoals nergens angst en schrik heersten. Men was er juist bezig, het Paaslam te slachten, toen plots de duisternis inviel. Alles liep in de war en hier en daar stegen bange weeklachten op. De opperpriesters deden alles om rust en orde te handhaven, men ontstak alle lampen waarover men beschikte, maar de verwarring werd nog groter. Ik zag Annas ten prooi aan een pijnlijke vrees, hij liep van de ene hoek in de andere om zich te verschuilen. Toen ik de stad verliet, zag ik de voorhangsels en tralieschermen heen en weer bewegen aan de vensters van de huizen, en toch was er geen storm. De duisternis nam ieder ogenblik toe. Ik zag ook in het uiterste stadsgedeelte, naar de kant tussen West en Noord, bij de muur, waar vele tuinen en graven zich bevinden, enkele grafpoorten instorten, alsof de aarde beefde.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 213]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Maar zij had zich integendeel gedragen als een ondankbare en een opstandige, dat begreep zij steeds beter. Op zekere dag hoorde Magdalena dat de Heiland op bezoek was bij een voornaam Schriftgeleerde. Zij herinnerde zich alles wat zij uit Zijn mond had vernomen: "Ja," zei ze tot zichzelf, "Hij en niemand anders is de liefderijke, goede Herder en ik ben maar een verloren schaap. Hij bedoelde mij, toen Hij over de verloren zoon sprak. Ja, ik zal opstaan en naar Hem toegaan!"
Zij kon zich niet meer in bedwang houden, stond op en vertrapte haar ijdelheid. Zij liep weg of liever, de genade die haar hart reeds in brand had gezet, sleepte haar mee. Alle menselijke opzichten onderdrukte zij nu en zij trad nederig de feestzaal binnen. Haar hoofdhaar, vroeger zo nauwlettend verzorgd, hing los over haar schouders en de tranen stroomden haar over de wangen. Verwarring en schaamte stonden te lezen op haar aangezicht. Zij wierp zich aan de voeten van de Heiland, die aan tafel was. "Magdalena, Magdalena!" roept een van de Kerkvaders uit, "Wat doet gij? Wat is er met u? Waar zijn uw genoegens, uw ijdelheid en uw aardse liefde?" Neen, broeders, neen, Magdalena is geen zondares meer. Zij is de boetvaardige vrouw en een trouwe dienares van de Heiland.
Ja, broeders, op dat ogenblik veranderde alles in Haar. Hoeveel zielen zij ook door een ergerlijk leven in het verderf had gestort, door haar boetvaardigheid zou zij er nog meer terugwinnen voor de hemel. Zij liet zich niet door menselijk opzicht weerhouden en openlijk beleed zij haar zonden, ten aanhoren van een talrijk gezelschap. Zij sloeg haar armen om de voeten van de Heiland, bevochtigde ze met haar tranen en droogde ze met haar hoofdhaar af. Nee, nee, broeders, Magdalena is niet langer Magdalena, maar een heilige minnares van de Heiland. "Nee, nee, broeders," zegt Augustinus ons, "er is geen ijdelheid, geen aardse genotzucht, geen aardse liefde meer in Magdalena. Alles is heilig en zuiver in haar."
"Ja, broeders," zegt deze grote heilige, "het kostbare reukwerk dat zij vroeger aan haar uiterlijk had verkwist, haar rijk getooide haardos, de gevaarlijke gloed in haar ogen, dat alles is nu door tranen gezuiverd. Wie zal zeggen wat er omgaat in haar hart? Allen die getuige zijn van deze plotselinge edelmoedigheid, lachen haar uit. Ze menen dat Magdalena gek geworden is en bekritiseren en veroordelen haar. Alleen Jezus weet dat enkel Zijn genade dit alles in haar heeft bewerkstelligd." Hij is er zo diep door getroffen, dat Hij niet eens op haar zonden ingaat. Hij schept er een wonderlijk vermaak in om haar in het bijzijn van iedereen te prijzen voor het goede dat zij gedaan heeft. "Ga," voegt Hij haar vertederd toe, "uw zonden zijn u vergeven, schrei niet meer ..."
En omdat uw ziel in de ogen van de goede God even kostbaar is als die van Maria Magdalena, kunt ge er op rekenen, broeders, dat Hij u met Zij genade tegemoet zal komen, als ge u wilt bekeren en in het goede wilt volharden.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 213]
Hoofdstuk 29: Aanbevelingen.
Aanbevelingen aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
De goede boeken die uitleg verschaffen over het offer van de Mis, geschreven door Vr. Martin, worden niet langer ter beschikking gesteld. Zij zijn gezuiverd! Dit is een vervolging van de Heilige Mis van binnenuit de Kerk! Maar vandaag is er opnieuw een goed boek beschikbaar: "Draag de Mis op met het Hart," door de Franciscaanse priester Vr. Slavko Barbaric, OFM. En waarom wonen er nog zo weinigen tijdens de week de Heilige Mis bij? Omdat de mensen zich niet langer bewust zijn van de oneindige waarde ervan. Er wordt te weinig uitleg verschaft, zowel in de scholen als tijdens de preken. Een persoon kan grote opofferingen doen voor de aardse zaken die spoedig toch verdwijnen, terwijl eeuwige waarden veel te weinig gekoesterd worden omdat men er zo weinig over weet! Ja, zelfs Religieuze Orden zijn afgestapt van de regel van de dagelijkse Mis! Vele religieuzen gaan met vakantie zonder op de weekdagen de Mis bij te wonen, ook al hebben ze hiertoe de mogelijkheid. Christus offert zichzelf voor ons bij elke Misviering, maar er zijn zo weinigen aanwezig aan wie hij deze genaden kan verlenen. Een enorme schat ligt op u te wachten tijdens de Misviering: Jezus wonden, Zijn Leven en Zijn Dood, Zijn Dierbaar Bloed! Schatten mogen niet onzichtbaar blijven! U moet er naar uitkijken en er mee werken! U moet de schat van het Dierbare Bloed aannemen en het voortdurend aan de Vader geven door de Heilige Mis tot herstel van uw zonden, als de prijs voor de bekering en de redding van de zielen en als verzoek om rijke genaden voor de noden van de Kerk en voor alle mensen. Ja, als u de waarde van één enkele Mis zou kennen, zou u alles geven om deze genade te krijgen. Elke nieuwe stap in het leven van genade is een mirakel van de goddelijke Liefde en betekent een hervorming van uw ziel.
Bij elke Offerande wordt uw voorbije leven opgetild naar een hogere graad van genaden en dan beleeft u deze hogere genaden. Neem uw lijden en gebeden, uw zorgen en uw werk, neem alles mee in de Offerande van de Heilige Mis. Bij uw dood zullen alle Heilige Missen die u met oprechtheid hebt bijgewoond uw grootste verdedigers zijn. Zelfs bij de striktheid van Gods genade en zelfs al zijn uw zonden ontelbaar en zo zwaar als een berg, staat er daarnaast Zijn oneindige Genade in het Offer van de Heilige Mis. De velen die denken dat ze geen tijd hebben om tijdens de week naar de Heilige Mis te gaan zouden het moeten proberen en het omgaan met de Mis moeten zien als het omgaan met hun werk! Ook zou men moeten nagaan of beiden eventueel kunnen worden gecombineerd, zo lang er geen plichten worden genegeerd, want plichten komen op de eerste plaats.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 57]
Epiloog
Hier, Zijne Excellentie, is al het andere wat ik mij over Jacinta kan herinneren, een waar ik van denk dat ik het nog niet eerder heb gezegd. De betekenis van alles wat ik zegt is echt.
En wat de wijze betreft, waarop ik mijzelf uitdruk, weet ik niet of ik het ene woord voor het andere heb verwisseld, want bijvoorbeeld, toen we tegen Onze Lieve Vrouw spraken, zeiden we de ene keer: De Lieve Dame, de andere keer Onze Lieve Dame, en nu ken ik mij niet meer herinneren welke we wanneer gebruikten. Het is hetzelfde, maar men slechts een klein aantal verschillende details, waarvan ik denk dat het maar van kleiner belang is. Ik schenk dit kleine werk aan Onze Goede Heer en aan Het onbevlekte Hart van Maria, dat de vrucht is van mijn arme en nederige onderdanigheid aan deze die Hem, in mijn beschouwing, vertegenwoordigen. Ik smeek hem om het productief te maken voor Hun glorie en voor het beste van de zielen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [18/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 264]
Korte golf radio-uitzendingen werden onderbroken, en nabij LaSalette in Grenoble overtuigden enorme bloedrode lichtstralen wetenschappers ervan dat het een noorderlicht van "uitzonderlijke grootte" was.
Vanuit haar venster in een klooster in het Spaanse Tuy, bewonderde Lucia dos Santos, de enige nog levende zienster van Fatima, die nu een geestelijke was, het meteorologische spektakel en herinnerde zich de woorden die eenentwintig jaar eerder in geheim tot haar werden gesproken. "Wanneer je op een nacht een onbekend licht ziet, weet dan dat dit het grote teken is dat God u geeft, dat Hij de wereld voor zn misdaden zal straffen bij wijze van oorlog, hongersnood, en de vervolging van de Kerk..." In een brief aan de bisschop bestempelde Lucia de noordelijke lichten als het langverwachte orakel. "God toonde dat teken, dat astronomen een noorderlicht noemen," schreef ze. "Ik ben niet zeker, maar ik denk dat als ze de zaak zouden onderzoeken, dat ze zouden ontdekken dat, in de vorm dat het verscheen, het onmogelijk een noorderlicht kon geweest zijn. God maakte hiervan gebruik om me mee te delen dat Zijn rechtvaardigheid over de schuldige naties ging neerdalen."
De verschijning in Pontmain werd voorafgegaan door een gelijkaardige vertoning van de noordelijke lichten, maar dit was veel spectaculairder en veel onheilspellender. Een week na de noorderlichten, op 4 februari 1938, promoveerde Hitler, die beïnvloed was geweest door de Tempeliers en een sterke interesse voor het occulte had (vooral voor Woden, de oude heidense god van vernietiging), zichzelf tot hoofd van het leger en een maand later marcheerden zn Nazis Oostenrijk binnen en lijfden het land in, met het uitroepen van de overwinning in Wenen.
In bepaalde opzichten was dit het begin van Wereldoorlog II. Er waren vervolgingen in Duitsland, gevolgd door een oorlog zoals men nooit in de geschiedenis gezien had, een oorlog waarin Duitsland Polen binnenviel en Frankrijk aanviel terwijl de Kathedraal van de H. Paulus in Londen in rook gehuld was. Hitler richtte zn troepen in alle richtingen, ook Rusland. Pius XII deed zn eigen evaluatie, en ging akkoord met zijn voorganger dat het "misschien het donkerste uur was sinds het begin van het Christendom."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 159]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
De Slotboodschap van deze bijeenkomst op 31 augustus 1969 kondigde aan dat een blijde boodschap zou medegedeeld worden onder de nakende verzameling op Pasen acht maand later. De nieuwsgierigheid was geprikkeld en noch de jongeren, noch de pers wisten waarover het ging.
Was er vanwege Broeder Roger het opzet om een soort suspens te scheppen om de aandacht te trekken van de jongeren en de media? In feite waarschijnlijk niet. Broeder Roger twijfelde nog. In de herfst verzaakte hij zelfs nog aan zijn project van het concilie, maar dan besliste hij in de winter voorgoed, na een ontmoeting met Paulus VI.
Het is tijdens de bijeenkomsten van de zomer 1969 dat Broeder Roger aankondigde dat de Gemeenschap voortaan de drie jaar eerder in meerdere landen opgestarte Jongerenfraterniteiten niet meer steunde. Reden daarvoor was dat vele leden onder andere toegaven aan relativisme en verzaakten aan de eisen van het gezamenlijk gebed. Deze beslissing stelde velen pijnlijk teleur. Aan een jongere die bij hem kwam en hem met tranen in de ogen vroeg waarom Taizé geen gevolg meer gaf aan de experimenten legde de prior uit: "In meerdere van deze fraterniteiten waar jongeren voor een of twee jaar samenwoonden hadden de zwaksten het pleit gewonnen." De tegenspraak had de bovenhand gehaald. Aan hun lot overgelaten hadden deze kleine gemeenschappen zich naar politieke of sociale verbintenissen gekeerd in plaats van naar het Evangelie. Broeder Roger erkende dat hij in die mislukking een grote verantwoordelijkheid droeg. De beweging, opgericht en dan opgegeven, ging echter door in cellen die kleiner en voorlopig waren.
Een andere gebeurtenis gaf de Gemeenschap een klap. De archimandriet Damaskinos, verantwoordelijk voor het orthodox Centrum van Taizé, werd directeur van het orthodox Centrum van het oecumenisch Patriarchaat in Chambésy bij Genève benoemd. Hij vetrok zeer vlug uit Taizé en nam zijn naaste medewerker Jürgen Hassing mee. "Officieel was het Centrum niet gesloten," maar het heengaan van Mgr. Damaskinos verborg een diep meningsgeschil. Jürgen Hassing, nu archimandriet in Hamburg, zei dat het einde van de permanente orthodoxe aanwezigheid in Taizé te wijten was aan de evolutie van de Gemeenschap: "De goede buurtrelatie van de christelijke geloofsstrekkingen is veranderd in een combinatie van die strekkingen."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 86]
Gabinius
Politieke carrière te Rome
Aulus Gabinius [? - 48/47 v.Chr.] was een Romeins militair en politicus. Gabinius was volkstribuun [tribunus plebis] onder Lucius Cornelius Sulla en werd door hem in 81 v.Chr. als gezant naar Mithridates VI van Pontus gestuurd. In 67 v.Chr. diende hij de Lex Gabinia in. Deze wet verleende Pompeius grote volmachten om de piraten uit Cilicië [in het zuiden van hedendaags Turkije] te bestrijden, die met hun activiteiten op de Middellandse Zee de Romeinse graantransporten in gevaar brachten. Gabinius ging met Pompeius mee als onderbevelhebber [legatus]: in amper drie maanden werd met de piraten afgerekend.
In 61 v.Chr., toen Gabinius praetor was, probeerde hij het publiek voor zich te winnen door grootschalige spelen te organiseren, en in 58 v.Chr. werd hij verkozen tot consul, samen met Piso Caesoninus. Als consul hielp hij de beruchte politicus Publius Clodius Pulcher om Cicero uit Rome te verdrijven. Het jaar daarop werd Gabinius proconsul van de in 64 v.Chr. door Pompeius gestichte Romeinse provincie Syria. Hier maakte hij plannen om met Mithridates III tegen het rijk der Parthen van Mithridates' broer Orodes II op te trekken. Maar door de ontwikkelingen in Egypte trok Gabinius zijn steun aan Mithridates in.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Dorothy was een heel bezige bij. Ze ontfermde zich over het voeden van de mensen, maar ook over hun onderdak en kledij. Er moesten verhandelingen geschreven worden, de krant moest uitgegeven worden, er waren onderhandelingen met heel wat mensen, ontelbare onderbrekingen, bezoekjes aan ziekenhuizen en aan de zieken die thuis waren, en er moest het land afgereisd worden om andere tehuizen op te richten. Tijdens dit alles was haar Bijbel haar voortdurende gezel. Tijdens moeilijke tijdens wendde ze zich ook tot bepaalde heiligen voor inspiratie: de H. Theresa van Avila, de H. Thérèse van Lisieux, de H. Johannes van het Kruis, de H. Franciscus van Assisi, en de H. Catharina van Siena.
Ze haalde zonder twijfel heel wat kracht bij deze heiligen, vermits de mensen rond haar vaak haar verdraagzaamheid, stoïcijns uithoudingsvermogen, en haar bekwaamheid om welwillend de, in hun ogen, extreme irritaties te doorstaan.
Omrngd met de droefheid en de moeilijkheden van haar werk, kwam Dorothys enige echte vreugde van haar dochter, Tamara, die in verscheidene Huizen van Gastvrijheid bij haar verbleef. Dorothy vond dat het niet ongeschikt was dat Tamara getuige was van deze ongelukkige kant van het leven, en zorgde met veel liefde voor haar dochter tijdens diens kinder- en tienerjaren. Toen het tijd was om Tamara te laten studeren, werd ze naar school in Canada gestuurd. Nadien huwde Tamara en schonk ze Dorothy een aantal kleinkinderen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 102]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Nevers, 21 augustus 1866
Monseigneur,
Gelukkig en geborgen in het vrome en heilige toevluchtsoord waarheen de goede God mij geleid heeft, en waar ik de smaak van de zoetste vrede proef en de zuiverste vreugde, ben ik niet vergeten dat ik Uwe Hoogheid hoogachting en diepe dankbaarheid verschuldigd ben.
Ik neem daarorn de vrijheid, Monseigneur, u ten voete te vallen teneinde van Uwe Hoogheid een vaderlijke zegen te verkrijgen.
Als lammetje te midden van uw omvangrijke kudde heb ik hulp en genade nodig om de vele weldaden te beantwoorden die ik van de Heer heb ontvangen.
Ik ervaar steeds meer mijn onvermogen, vooral vanaf het moment dat ik zo gelukkig was mij te mogen bekleden met het heilige religieuze habijt dat mij, verbonden met die mooie en mij zo dierbare namen, Marie-Bernard, grote verplichtingen oplegt.
Aanvaard, Monseigneur, de uitdrukking van het diepste respect waarmee ik de eer heb, in Onze-Lieve-Heer, de allerdeemoedigste en meest toegewijde dochter van Uwe Hoogheid te zijn,
De natuurlijke waarheidsdrang die uit haar gesprekken, brieven en ondervragingen doorklinkt, getuigt van een volgroeid en zelfverzekerd karakter. Zo liet zij zich, zelfs bij de strengste ondervragingen, nooit beïnvloeden. "Dat heb ik niet gezegd ...," "Ik heb nooit gezegd dat...," "Wat ik gezegd heb, is ..." Met dit soort antwoorden bleef zij tegenover politiecommissarissen, bisschoppelijke commissies en rechters van instructie trouw aan haar ervaringen.
Wat andere mensen dachten over haar waarheid en haar ervaringen, liet haar onverschillig. Zij was er niet op uit om te overtuigen. Ze wist wat haar overkomen was. Wie daar enthousiast over was of, andersom, wie daar onmogelijk in kon geloven, moest dat zelf weten. Vr. René Laurentin merkt op dat zij niet discussieerde, en in een debat ontmoedigend was.
Wie de woorden bestudeert waarmee Bernadette over een reeks van jaren de verschijningen beschrijft, staat verbaasd over het consequente relaas en het ontbreken van uitbreidingen of toevoegingen die zo gebruikelijk zijn wanneer verhalen verder terug in de geschiedenis komen te liggen. De vroomheid waarvan haar moeder gewaagt [rustaltaartjes, het bidden van de rozenkrans], blijft binnen zekere grenzen en is bepaald niet ongewoon.
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 7: Ex Tetro Carcare [Uit de ellendige gevangenis]
Tegenpaus Victor IV [1159-1164]
Echte naam: Octavius Monticello
Octavius Monticello werd geboren te Monticelli bij Tivoli, 1095 en is overleden te Lucca, op 20 april 1164. Octavius werd in 1138 tot kardinaaldiaken van Santa Nicola gewijd [deze titelkerk bevond zich nabij de Tulliaanse gevangenis] en in 1151 tot kardinaalpresbyter van Santa Cecilia. Ook Panvinio noemt deze titelkerk, terwijl anderen beweren dat hij kardinaal was van Sint Cecilia. Hij werd op 7 september 1159 gekozen door een kleine minderheid van kardinalen, de geestelijkheid van Sint Pieter en het Romeinse volk, terwijl de meerderheid van het kardinalencollege Rolandus koos, die de titel Alexander III aannam.
Octavianus behoorde tot een van de machtigste Romeinse families [graaf Tuscaulanus] en was kardinaal geweest vanaf 1138. Omdat hij als een groot vriend van keizer Frederik I van het Heilige Roomse Rijk [Barbarossa] werd beschouwd, hoopte hij dat zijn keuze zou steunen. Hij stierf op 20 april 1164 te Lucca en werd opgevolgd door tegenpaus Paschalis III.
De Latijnse omschrijving van Malachias zinspeelt op de Tulliaanse gevangenis, nabij zijn titelkerk.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 17]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De speciale betekenis van de verschijning
Janice: U zei dat de verschijning van de Gezegende Maagd Maria hier in Medjugorje de belangrijkste gebeurtenis van de wereld is. Mirjana: Ja, dat klopt.
Janice: U zei dat deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder op aarde is. Is dat waar? Mirjana: Ja. Dat zijn haar eigen woorden.
Janice: Weet u waarom deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder voor de wereld is? Mirjana: Ik weet veel dingen maar ik weet niet waarom deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder op aarde is. Ze zei dat, nadat de geheimen verwezenlijkt zijn, het niet meer nodig zal zijn dat ze nog komt.
Janice: Herinnert u zich de context van haar bewering, die een zekere indicatie geeft van een diepere betekenis ? Mirjana: Neen, ik weet niet wat de Gezegende Moeder meende als ze zei dat dit haar laatste verschijning op aarde was. Sommige theologen vroegen mij of de Gezegende Moeder meende dat dit haar laatste verschijning op deze manier was. Ikzelf weet niet wat de onderliggende betekenis was van hetgeen de Gezegende Moeder zei. Haar woorden waren zeer eenvoudig. Ze zei dat dit haar laatste verschijning op aarde was. Ze zei dat nadat de geheimen gerealiseerd zijn ze niet meer zou hoeven te komen.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 7
s Morgens kwamen we fit aan het vertrek, en dat was nodig ook, want het zou een zware dag worden. Een etappe met de hoogste beklimming op onze tocht. Maar beginnen moesten we met de Gerlos pass, een beklimming die ons tot op een hoogte van 1.628 meter zou brengen en met stukken beklimming van 10%. We moesten meer dan 1.000 meter klimmen. De Pol haalde het zonder problemen en ikzelf, tja... geen probleem hè, of wat dacht u misschien...? Boven aangekomen moesten we dalen, wat ook logisch is, tot Rattenberg om dan weer te klimmen. In de daarop volgende afdaling gingen we naar beneden op stukken van 13%.
In Uttendorf werd de knapzak bovengehaald en werd er flink gegeten. En dan konden we eraan beginnen, na het bewonderen van de Krimmel watervallen was het tijd om erin te vliegen. De Grossglockner, een berg van 2.575 meter hoogte, kwam eraan. En met een hoogte verschil van meer dan 2.000 meter, dat overbrugd moest worden, wisten we dat dit het betere klimwerk zou worden.
Tot aan de maut, of tol, en na al enkele stukken van 10% verwerkt te hebben, ging het vrij goed. Met de fiets mochten we gratis verder, maar motorvoertuigen moesten tol betalen.
En daar werd het teveel voor de Pol. Zijn vrouw had hem nog wijze raad gegeven voor het vertrek, "Pol jongen, als t niet gaat stopt dan voor ge dood neervalt." En hij had goed geluisterd, wijselijk is hij afgestapt en met de fiets in de bezemwagen gekropen. En toen begon de miserie voor de nog overgebleven sukkelaar. Eerst met wat regen, en dan nog veel meer regen, daarbij begon het dan ook nog eens flink te waaien. Zo hard zelfs dat het water door de wind bergop liep in plaats van de gewoonlijke bergaf richting.
Maar van geen wijken weten, zette ik door en kwam ik kletsnat, maar voldaan, boven aan. Daar stonden de volgers samen met mijn medefietser mij op te wachten. 1 uur en 4 min had ik langer gefietst dan de Pol, en 11 kilometer had ik meer afgelegd en dit met een gemiddeld stijgingspercentage van 11%. De laatste 7 kilometer heb ik ook in de bezemwagen afgelegd, het was te gevaarlijk om te fietsen. Afdalen tegen 10% met een zicht van minder dan 20 meter en op een nat wegdek, er bestaan betere omstandigheden om te fietsen dan deze. De regen bleef aanhouden tot in Heiligenblut waar we vaststelden dat de camping ook voor de helft onder water was gelopen. Deze dag hadden we 119,73 km afgelegd.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 212]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Hoe het was in de stad en de tempel tijdens de zonsverduistering
Het liep nu tegen half twee, en ik werd naar de stad gevoerd om te zien hoe het daar was. Ik vond overal angst en ontzetting, nevel en nachtdonker vulden de straten, de mensen strompelden tastend her en der. Velen lagen ergens in een hoek, het hoofd in de mantel of de sluier gedoken, en sloegen zich voor de borst, vele anderen stonden van op de daken naar de hemel te kijken en jammerden. De dieren brulden en verborgen zich, de vogels vlogen laag en vielen neer. Ik zag dat Pilatus de viervorst Herodes was gaan bezoeken en dat beiden vol schrik naar de hemel staarden.Zij stonden op hetzelfde platte dak, vanwaar Herodes deze ochtend de bespotting van Jezus mee had aangezien. Datgene wat nu geschiedde, was niet natuurlijk, zeiden zij: men had voorzeker Jezus teveel doen lijden.
Hierna zag ik Herodes en Pilatus over het Forum gaan, naar het paleis van de laatstgenoemde. Zij waren allebei zeer beangstigd, liepen met grote passen en waren door wachten omringd. Pilatus keek niet in de richting van Gabbatha, waar hij Jezus veroordeeld had. Het forum lag er verlaten bij en hier en daar vluchtten mensen de huizen binnen. Slechts enkelen dwaalden weeklagend rond. Op andere publieke plaatsen kwamen hoopjes volk tezamen. Eenmaal in zijn paleis, liet Pilatus de oudste Joden roepen en vroeg hun, "wat zij dachten dat deze duisternis betekende. Hijzelf zag er een bedreiging in, hun God scheen over hen in toorn te zijn ontstoken, daar zij met geweld de dood hadden verlangd van de Galileeër, die wis en vast hun profeet en koning was geweest. Hij, Pilatus, had zijn handen gewassen..., enz..." De oudsten van de Joden echter bleven hardnekkig, verklaarden alles als een gewoon natuurverschijnsel en bekeerden zich niet. Vele andere lieden bekeerden zich wel, onder meer de soldaten die gisteren bij de gevangenneming van Jezus, op de Olijfberg, waren omvergevallen en weer opgestaan.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 212]
Preken
Wat is de genade machtig, broeders, wanneer zij een bereidwillig hart aantreft! Magdalena dacht niet langer aan zichzelf, maar zij werd door de genade achtervolgd. De stem van haar geweten kwelde haar. Zij voelde zich gebroken onder de last van haar zonden. Haar ogen, die vroeger een onzuiver vuur uitstraalden en dat vuur ook in het hart van anderen wist te ontsteken, begonnen bittere tranen te storten. Haar hart had eerst de genoegens van de wereld gesmaakt en nu zou haar hart ook eerst het berouw voelen over het kwaad dat zij had gedaan.
De wereld, die vroeger haar vreugde en haar geluk was geweest, begon haar nu steeds meer tegen te staan en te walgen. Zij zocht stilte en afzondering op plaatsen waar zij rustig na kon denken en haar tranen de vrije loop kon laten. Zij leed diep onder de gedachte aan het leven dat zij tot dan toe had geleid, aan de beledigingen die zij God had aangedaan, aan de vele zielen die zij door haar slechte leven in het verderf had gestort. Haar eigenliefde, de verwaande behaagzucht die zij in haar schoonheid ten toon had gespreid, de wereldse eerbewijzen die haar hadden gevleid, dat alles leek haar nu een onzinnige ijdelheid en een soort afgodsdienst. De overdreven luxe en de vermaken die zij altijd als de voorrechten van haar leeftijd en haar geslacht had beschouwd, waren in haar ogen opeens bestanddelen van een heidens leven geworden. Het waren afdwalingen van de godsdienst. In de onstuimige gevoelens die haar hadden beheerst, in de schaamteloze vrijheden die zij zich had veroorloofd, in de liefdesverhoudingen die haar vroeger zo dierbaar waren geweest, kon zij enkel nog misdrijven en gruwelen zien. Onder een stortvloed van tranen erkende zij dat de goede God haar alleen met zoveel gaven had verrijkt, opdat zij Hem des te aangenamer zou worden.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 212]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
Waarom worden de woorden "offeren van een Mis" niet gebruikt in plaats van Misviering of louter "Feest van de Mis?" Christus offerde zichzelf tot het uiterste op aan het Kruis en het Heilige offer van de Mis is toch de hernieuwing van Christus' opoffering aan het Kruis? Het offer van de Heilige Mis wordt zo weinig gekoesterd omdat het opofferende karakter ervan is verloren gegaan. Door het offeren van de Mis brengt u God het meest waardige offer zodat u Hem uw volledige behoeften en noden kunt toevertrouwen! Door niets wordt er iemand zo gelukkig als door zichzelf volledig te geven, in eenheid met Christus opoffering aan het Kruis.
Door Christus is het Kruis het teken geworden van de sterkte van de persoon, van zijn liefde en trouw tot de dood. Het Kruis is het teken van innerlijke sterkte en het dragen van het Kruis zijn de stappen op het pad van de innerlijke sterkte. Er zijn priesters die zelden Heilige Missen opdragen op de weekdagen, en zo velen verlangen hier sterk naar. Is dit een priester waardig? Dikwijls klagen de gelovigen: "Ik weet niet of deze Heilige Mis noch langer waarde heeft, gelet op de wijze waarop ze wordt opgedragen." Dit klagen is ook toegelaten, maar alstublieft, laat daarom niet van naar de Heilige Mis te gaan, maar vraag eerder in alle vertrouwen aan onze liefdevolle God dat hij al het onwaardige van het Heilige Mis herstelt. Hij zal het ook doen. Enkel bij priesters waarvan u zeker bent dat ze niet langer zijn toegewijd, is het u toegelaten om niet langer deel te nemen. Als u niet langer de gelegenheid hebt om naar een goede Mis te gaan, neem uzelf dan geestelijk op in een Heilige Mis die wel goed wordt opgedragen. Neem een goed Missaal mee en bid de Mis waar u zich ook bevindt, samen met alle priesters die op dat moment de Heilige Mis opdragen. Elke keer dat u niet in staat bent om een Mis bij te wonen zou u op deze wijze geestelijk moeten deelnemen! Maar het is verkeerd om te zeggen dat de huidige vorm van de Heilige Mis geen waarde heeft. Indien u enkel zou weten hoeveel waarde één enkele Mis heeft, dan zouden tijdens de werkdagen alle kerken minstens half vol zitten.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 56]
Jacinta en het Onbevlekte Hart van Maria
Bij een andere gelegenheid bracht ik haar een prent van een kelk met een hostie. Zij nam het en kuste het en met een stralen vreugde zei ze: "Het is de Verborgen Jezus! Hoezeer hou ik van Hem! Kon ik Hem in de Kerk maar ontvangen! Bestaat de Heilige Communie ook in de Hemel? Als dat zo is, dan zal ik er elke dag te Communie gaan. Och, wou enkel de Engel maar naar het ziekenhuis komen om mij opnieuw de Heilige Communie te brengen, hoe gelukkig zou ik niet zijn!" Soms, toen ik terugkeerde van de kerk, ging ik naar haar en vroeg ze me: "Hebt u de Heilige Communie ontvangen.?" En als ik bevestigend antwoordde, zei ze; "Kom hier, dichter bij mij, want u hebt Jezus in uw hart verborgen."
Op andere tijden zei ze tot mij: "Ik weet niet wat het is! Maar ik voel de Heer binnen in mij. Ik begrijp wat Hij tegen mij zegt, hoewel ik Hem niet zie, noch hoor, maar het doet zo goed om met Hem te zijn!" Bij een andere gelegenheid, merkte ze op: "Kijk, kent u dit? Onze Heer is bedroefd, omdat Onze Lieve Vrouw ons vertelde om Hem niet meer te beledigen, want Hij wordt reeds teveel beledigd. Maar niemand schenkt er aandacht aan en zo gaan ze maar door met het maken van zonden."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [18/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 263]
Het was ook het jaar van de eerste concentratiekampen, en waarschuwingen voor een nakend oordeel, een ander deel van de kastijding, weerklonken in Zwitserland, Italië en vooral in het Duitse Heede. In Heede kregen vier meisjes tijdens vermeende verschijningen van 1937 tot 1940 geheimen, die via een parochiepriester naar de Heilige Vader moesten gezonden worden. De verschijningen vonden plaats onder grote bedreiging doordat de Gestapo ze probeerde te doen eindigen door de zieners te arresteren en hen in een instelling voor krankzinnigen te gooien. Na vele weken werden de meisjes vrijgelaten, maar nu moest de verschijning heimelijk in een wei plaatsvinden.
Er waren nog andere voorbodes. In januari 1938 zag men aan de hemelen van Europa een ongekende vertoning van wat wetenschappers verklaarden als "noordelijke lichten." Volgens de New York Times zagen inwoners in Londen op 26 januari twee prachtige lichtbogen in het oosten en het westen, "waaruit knipperende lichtstralen kwamen als donkerrode, groenblauwe en purperen zoeklichten." Het was de meest schitterende vertoning ooit van de noordelijke lichten en "één van de nieuwigheden in de opvoering van vanavond, was de levendige rode gloed", schreef de Times.
Astronomen beweerden dat het veroorzaakt werd door activiteit van zonnevlekken. Rode lichtbollen. Vanuit een vliegtuig leek het als een "glinsterend gordijn van vuur." In Londen dacht men dat Windsor Castle in vuur en vlam stond. Het fenomeen was te zien tot in Wenen. In zuid Duitsland boezemde het angst in bij de Katholieken die wisten dat deze dag het feest was van de H. Paulus ... die verblind werd door een licht uit de hemel [Handelingen 9:3] ... en in Portugal renden boeren door de dorpen uit angst voor het einde van de wereld.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 157]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Op de bijeenkomst in augustus 1969, getuigden jongeren die onder het jaar en met steun van de Gemeenschap naar het Midden-Oosten en Nigeria [waar de afscheuring van Biafra een burgeroorlog en een verschrikkelijke hongersnood veroorzaakte] waren getrokken, over hun experiment. Meerdere groepen van Latijns-Amerikanen waren ook aanwezig. Voor het eerst speelde Margareta Moyana een hoofdrol in de leiding van de bijeenkomst. Het blad van Taizé, Aujourdhui, en ook de pers stelden haar voor als de verantwoordelijke van de Zuid-Amerikaanse vrouwelijke katholieke jeugd. Margareta Moyana was veel meer dan dat: in april 1964 werd ze tot voorzitster van het FMJCF [Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques] benoemd, na een persoonlijke tussenkomst van Paulus VI. Op het tweede Vaticaans concilie was ze bij de tweeëntwintig luisteraars die tot de conciliaire debatten waren toegelaten. Gedurende meerdere jaren was ze actief in de voorbereiding en de leiding van jongerenontmoetingen, alvorens het contact met Broeder Roger te verbreken en uit de openbare geschiedenis van Taizé te verdwijnen...
In 1969 legde ze aan een journalist uit: "Ik denk dat de jongeren die hier komen niet goed weten wat ze komen zoeken. Wat hen naar Taizé leidt is een geest van broederschap en een drang naar volkomenheid." Ook Broeder Roger wist dat niet alle jongeren, die steeds talrijker naar Taizé kwamen in de jaren 1968-1969, overtuigde en verbonden christenen waren: "De ene zijn agnostisch, andere zijn volop op zoek, nog andere lopen ongedeerd door het vuur en zijn standvastiger, en nog andere zijn vol overtuiging over God en trekken ons mee." Een gemeenschappelijke taal gebruiken met die jongeren was moeilijk, daar ze net allen eenzelfde overtuiging beleefden. Vandaar meestal een minimalistische rede die eerst beroep deed op het gevoel en een eenvoudige beeldspraak, op symbolen, maar toch altijd trachtte uit te diepen en uit te komen bij het Evangelie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 85]
Florus
Dit werkte echter uit dat de gemoederen alleen nog maar verder verhit werden. Ook andere maatregelen die Florus nam, werkten eerder als olie op het vuur dan dat ze de gemoederen deden bedaren. Via Gallus en Agrippa probeerden de Joodse leiders een delegatie naar Rome te sturen om Florus bij Nero aan te klagen, maar zowel Gallus als Agrippa vonden dit aanvankelijk te riskant. Enkele maanden later, toen de opstand niet meer te bedwingen was, zond Cestius Gallus alsnog een verslag aan Nero waarin hij Florus verantwoordelijk stelde voor de gang van zaken. Nero riep Florus daarop terug naar Rome.
Flavius Josephus beschuldigt Florus ervan met opzet de Joodse Opstand uitgelokt te hebben. Volgens Josephus probeerde Florus op die manier te voorkomen dat hij zich in Rome zou moeten verantwoorden voor zijn corrupte gedrag. Omdat deze beschuldiging echter goed past bij een thematiek die Josephus telkens in zijn werk naar voren haalt [namelijk dat niet de Joden, maar de Romeinen uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de Joodse Opstand], is het moeilijk te beoordelen of Josephus' beschuldigingen terecht zijn of niet. De uitwerking van Florus' maatregelen maakt echter wel duidelijk dat we ofwel Josephus gelijk moeten geven, ofwel moeten constateren dat Florus de situatie in Judea volkomen verkeerd heeft ingeschat.
Hoe Nero over Florus' handelwijze in Judea heeft geoordeeld, is niet bekend. In elk geval had het voor Florus geen blijvende politieke consequenties, aangezien hij na de Joodse Opstand opnieuw, maar elders, optreedt als procurator.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Toen De Katholieke Werker een stevige reputatie had opgebouwd, opende Dorothy, met de inspiratie en hulp van Peter Maurin, een "Huis van Gastvrijheid," in de achterbuurten van New York, waar men voedsel voorzag voor de hongerlijdenden en onderdak voor de daklozen. Dit was in 1939, en ze huurden hiervoor een appartement nabij Tompkins Square, voor acht dollar per maand. Dorothy schreef: "het krioelde er van de ratten, er was geen verwarming, het was er vuil, en zelfs mensen uit de achterbuurten hadden het verlaten." Het werd natuurlijk opgekuist, opgeruimd, en leefbaar gemaakt. Vermits her en der mensen uit hun huis werden gezet, was er de nood aan meer opvangtehuizen. "We moesten andere appartementen zoeken, zorgen dat ze belastingsvrijstelling kregen, handkarren lenen en ze helpen verhuizen. Buren kwamen om kledij vragen en we moesten er om bedelen bij vrienden en lezers... We kookten, kuisten, schreven, deelden literatuur uit, pamfletten, beantwoordden een gigantische briefwisseling en bellers... Geïnteresseerde mensen die vrijwillig in armoede leefden hielpen ons gratis voedsel uitdelen, waarmee letterlijk duizenden mensen gevoed werden."
"In New York kwamen er elke morgen duizend mensen naar het ontbijt," schreef ze. In haar dagboek schreef ze ook over haar grote bezorgdheid en liefdadigheid voor haar buren, die in één van de Huizen van Gastvrijheid verbleven: "Er verblijven verscheidene gezinnen bij ons, behoeftige gezinnen, behoeftig tot in ongelooflijke mate, en daar kan men ook niks anders doen dan liefhebben. Ik bedoel, dat er geen mogelijkheid is op rehabilitatie, geen enkele mogelijkheid, voor zover we kunnen zien, om hen te veranderen; en zeker geen mogelijkheid om hen aan te passen aan hun afschuwelijke leefwereld ..."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 101]
Aan Moeder-Overste Ursula Fardes
Lourdes, 2 mei 1864
Lieve Moeder,
Ik grijp de gelegenheid aan om mij een moment met u te onderhouden, wat een groot geluk voor mij is, gelooft u mij, lieve Moeder, en dit geluk zou des te groter zijn als de goede God mij de gunst verleende u even een moment te zien. Mijn arme ziel zou u heel wat zaken te vertellen hebben. Op papier kan ik u alleen vragen voor mij te bidden, want dat heb ik hard nodig. Nog altijd heb ik pijn. Toch gaat het sedert enkele dagen een beetje beter. Men vreest dat ik de tering heb, maar hoe dan ook, mocht het Gods wil zijn, dan berust ik erin te sterven. Vraag voor mij een zachte dood. Ik denk vaak aan u, ik bid elke dag dat de goede God en de Heilige Maagd u alles geven wat u hun vraagt, en vooral wanneer mij het geluk ten deel valt de Grot te bezoeken.
Zuster Victorine draagt me op u allerlei dingen te vertellen, zij houdt veel van u, en we spreken veel over u, ook met zuster Aurelie. Het scheelde niet veel of de Moeder-Generaal had ons haar ontnomen vorige week. Men wees haar niet aan, men vroeg slechts een zuster naar Oloron te sturen, maar onze lieve Moeder stuurt bij voorkeur haar, zodat ze rust kan houden. Ik hoop dat de Heilige Maagd ons haar nog even laat houden. Moeder heeft naar Nevers geschreven.
Meneer Pastoor [Peyramale] gaat samen met de dames die ons [het beeld van] de Heilige Maagd gegeven hebben, een reis maken naar Rome geloof ik. Mijn familie draagt me op u allerlei dingen van hun kant te vertellen, vooral mijn zus. Ik heb nog een broertje gekregen.
Ik beeindig mijn gekrabbel en omhels u duizend keer met heel mijn hart; ik stuur u een gravure, opdat u voor mij zult bidden; ik hoop dat u dat doet. Aanvaard, mijn lieve Moeder, mijn gevoelens van dankbaarheid en de religieuze toewijding van uw trouwe dienares,
Aandoenlijk zijn de ondeugden die men haar tijdens het zaligverklaringsproces in haar schoenen trachtte te schuiven. Zo haalt men een keer het feit naar boven dat Bernadette een vriendinnetje ertoe aangezet had om aardbeien voor haar te "stelen" uit de groentetuin van het gasthuis. Weliswaar mocht daar niemand komen, maar er werd niet bij gezegd dat je er geen aardbeien mocht plukken. Tegen haar vriendinnetje zei Bernadette: "Ik gooi mijn klomp uit het raam. Jij gaat hem zoeken en je neemt aardbeien mee." Omdat deze daad een verlangen naar het kwaad [malitia] zou uitdrukken, leverde het een van de grootste moeilijkheden op in Bernadettes zaligverklaringsproces. Uiteindelijk werd het haar, evenals een lichte neiging tot ijdelheid [om naar huis te gaan droeg zij graag haar zondagse jurk, en toen zij zeventien was, betrapte men haar erop een balein in haar korset aan te brengen] vergeven, omdat het "jeugdzonden" waren.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
De aanhangers van Calixtus III wilden van geen ophouden weten en verkozen een volgende tegenpaus, Innocentius III, eveneens tegen de wil van Barbarossa in. Die kerel werd echter door de milities van paus Alexander III opgepakt en levenslang opgesloten in een klooster. Innocentius III was de laatste tegenpaus tot in 1328. Even later organiseerde de paus het derde Lateraans concilie waarop besloten werd om een pauskeuze afhankelijk te maken van een tweederde meerderheid der kardinalen. Enige tijd later ontstond in Rome een volksopstand tegen de paus. Ook nu weer was de wereldlijke macht van de paus over de stad de grote inzet. Alexander III moest vluchten en stierf in ballingschap in 1181.
Onofrio Panvinio verwijst naar Alexander III als "de familia Paparona." De uitgave van Ciacconius [1677] zegt dat hij behoorde tot de adellijke familie Bandinella, die later Paparona werd genoemd. Ciacconius beweert dat in het familiewapen van de paus een gans stond. Alle bewijs blijkt dus ten gunste van Malachias te berusten, want over de vroege verklaringen van de "Paparona" is er thans absolute zekerheid. Panvinio, op wie men gewoonlijk vertrouwt als er een genealogische kwestie opduikt, werd er door latere verklaarders van beschuldigd dat hij zich richt naar de profetie. Abbé Cucherat verklaarde zijn wapenspreuk als een klassieke zinspeling op de beroemde vogel die Rome gered heeft. Volgens hem maakt Malachias zowel een klassieke als een verborgen zinspeling op de redding van Rome door Alexander.
Chris De Bodt
17-08-2010
17 augustus 2010
17 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 16]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Kunt u mij iets meer zeggen over de jaarlijkse verschijning van 18 maart 1991 in Medjugorje? Mirjana: Ja. De verschijning duurde ongeveer zeven minuten. Verschillende mensen waren aanwezig. De Gezegende Moeder zegende iedereen die aanwezig was, net zoals vorig jaar toen we allemaal samen waren in Oregon en ze een speciale boodschap voor alle mensen gaf. Toen baden we een Onze Vader en een "Eer aan de Vader," voor de ongelovigen. Het tweede Onze Vader en "Eer aan de Vader," was voor de zieken van over gans de wereld en het derde Onze Vader en "Eer aan de Vader," was voor de mensen die een bijzondere behoefte hadden aan Gods hulp.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder die mensen bepaald die een speciale behoefte hebben aan Gods hulp? Mirjana: Ze vernoemde deze die in een speciale behoefte hebben aan Gods hulp maar ze noemde niet wie ze zijn.
Janice: Mirjana, vernoemde de Gezegende Moeder uw baby? Mirjana: Neen, de Gezegende Moeder vernoemde nooit mijn baby.
Janice: Heeft uw baby de Gezegende Moeder gezien? Mirjana: Oh, ze is te klein.
Janice: Lag uw baby in uw armen tijdens de verschijning? Mirjana: Neen, ik hield haar niet vast.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Verslag van de Verschijning van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep van vrijdag 13 augustus
Naargelang men dichterbij het Hoogfeest van Maria Tenhemelopneming komt, neemt ook elk jaar gestaag het aantal bedevaarders toe. Deze avond waren er meerdere duizenden bedevaarders aanwezig bij het Blauwe Kruis. Het werd een mooie avond en gezellig om bij Onze Lieve Vrouw te mogen zijn en het avondrood ging langzaam over in de duisternis van de nacht. De weerspreuk zegt: "Avondrood, mooi weer aan boord, morgenrood, regen in de sloot." Ook Onze Lieve Heer maakt er melding van in Mattheus 16: 2-3. Onder een volle sterrenhemel, begonnen de pelgrims te bidden en te zingen om zo hun harten te openen voor Maria, de Koningin van de Vrede.
De verschijning aan Ivan werd voorafgegaan door het zingen en het bidden van de Heilige Rozenkrans, gevolgd door de zeven Onze Vaders, de zeven Weesgegroetjes en de zeven Glorie zij de Vaders. Maria verscheen rond 22 uur en de verschijning duurde iets langer dan 9 minuten. Wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning:
Vanavond is het belangrijkste uit mijn ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, met de woorden waarmee ik het kan omschrijven, dat Zij heel gelukkig was. Zoals steeds groette Zij ons bij de aanvang met Haar moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, lieve kinderen!" Daarop bad Onze Lieve Vrouw voor een langere periode met Haar uitgestrekte handen over alle aanwezigen. Dan zegende Zij ons en alle meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar moederlijke zegen. Daarna bad Onze Lieve Vrouw in het bijzonder voor de Priesters, de Bisschoppen en de Heilige Vader. Ivan beval al onze noden, onze voornemens, onze families, onszelf, maar vooral de zieken aan door onze gebeden. Daarna vervolgde Onze Lieve Vrouw met het bidden met Haar uitgestrekte handen, waarop ze in het verlichte kruisteken wegging met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen!" Ivan legde er de nadruk op dat Onze Lieve Vrouw deze avond voor het grootste gedeelte bad voor de Priesters, Bisschoppen en de Heilige Vader.
Enkele sfeerbeelden:
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 6
Na onze welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt, want het zou nodig zijn, konden we direct beginnen met bergop en de wind van voor. Via het vakantiedorp Lermoos klommen we tot op een hoogte van 1.209 meter, namelijk de Fern pass. Dan dalen tot Nassereth om weer te klimmen tot 1.126 meter hoogte om van daar lichtjes te dalen tot in Kematen. Een stukje zelfs tegen meer dan 80 km/u gereden. Daar was onze bevoorrading voor het volgende gedeelte van onze rit.
Kerk van Götzens
In Götzens zouden we even halt houden om een van de mooiste kerkjes van West-Europa te bezichtigen. En waarachtig, dit kerkje mag gezien worden. De volledige binnenafwerking is gebeurd door vrijwilligers, het altaar word daarom ook het volksaltaar genoemd. Na het aansteken van een kaarsje om O.L. Vrouw te bedanken en omdat we nog geen pech hadden gehad konden we weer verder om via een steile afdaling naar Inssbruck te fietsen alwaar het heel druk was.
De rest van de rit tot in Zell Am Ziller was het zo goed als plat. De teller stond die dag op 161,4 km. Na alweer goed gegeten te hebben en wat gepraat te hebben met onze volgers kropen we moe maar voldaan in onze slaapzak, alweer een mooie dag voorbij.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. Overstromingen in Pakistan: de vergeten ramp [Medjugorje 2 april: Wees klaar, Mijn kinderen]
Ban Ki-moon: Nooit eerder heb ik zo'n ramp gezien als in Pakistan
De VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon toonde zich vandaag geshockeerd door de watersnood in Pakistan. De hevige regenval en zware overstromingen troffen naar schatting 20 miljoen mensen. Volgens Ban Ki-moon zijn de overstromingen zonder voorgaande en is er dan ook nood aan een nooit geziene hulpactie.
"In het verleden heb ik al veel natuurrampen gezien overal ter wereld, maar nooit zoiets," aldus Ban aan de pers na zijn bezoek aan het rampgebied. Hij vloog over overstroomd gebied en bezocht een vluchtelingenkamp. "De omvang van de ramp is zo groot, zoveel mensen op zoveel plaatsen hebben nood aan hulp. Naar schatting één op tien Pakistani is getroffen en een vijfde van het land is verwoest door de vloedgolf," aldus de VN-topman.
De VN roepen de internationale gemeenschap op om steun te bieden. In eerste instantie, om de miljoenen vluchtelingen te helpen, is er nood aan 460 miljoen dollar. Maar tot nu toe kwam de internationale solidariteit maar moeizaam op gang. Gisteren liepen de eerste berichten binnen over een mogelijke uitbraak van cholera, vandaag raakte bekend dat verschillende kinderen zijn omgekomen van de honger.
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 211]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Ik weet niet of Jezus al die woorden met Zijn heilige lippen en luid heeft uitgesproken, maar ik vernam ze toen Hij, voor Zijn dood, Zijn heilige moeder aan Johannes tot moeder gaf en Johannes tot zoon aan Maria. In visioenen als de hier navertelde verneemt men vele dingen die nergens geschreven staan, en men kan slechts bitter weinig ervan met behulp van gewone woorden meedelen. Wat daar zo duidelijk is, dat men meent: het is toch vanzelfsprekend en behoeft geen uitleg, vermag men nadien niet met woorden verstaanbaar te maken.
Zo verwondert men zich tijdens het visioen niet in de minste mate over het feit, dat Jezus, zich richtend tot de Heilige Maagd, niet "moeder" zegt, maar "vrouw," want men is zich bewust van Marias waardigheid, als "de Vrouw" die daar komen zou om de kop van de slang te verpletteren, men voelt die waardigheid zo scherp en klaar, op het ogenblik dat de belofte door de offerdood van de Mensenzoon in vervulling gaat. Men verwondert er zich niet over, dat Jezus aan haar die uit de mond van de engel de groet te horen kreeg: "Gij zijt vol genade!," Johannes tot zoon geeft, terwijl men ziet, dat de naam "Johannes" een naam is, die genade betekent, want allen zijn daar precies wat hun naam zegt, en Johannes was een kind geworden van God en Christus leefde in hem.
Men voelde tijdens het visioen dat Jezus, met de woorden die Hij sprak, Maria tot moeder heeft gegeven aan allen die, Hem ontvangend en gelovend in Zijn naam zoals Johannes, kinderen van God worden, niet uit bloed, noch uit de wil van vlees of man, maar uit God zelf geboren. Men voelde dat de reinste, deemoedigste, gehoorzaamste, die op het ogenblik toen zij sprak tot de engel: "Ziehier de dienstmaagd des heren, mij geschiede naar Uw woord," de moeder was geworden van het eeuwige, vleesgeworden Woord, ook nu, nu zij van haar stervende zoon vernam dat zij de geestelijke moeder voor een andere zoon zou zijn, temidden van de vreselijke smarten die afscheid haar deed lijden, deemoedig gehoorzaam in haar hart herhaalde: "Ziehier de dienstmaagd van de heer, mij geschiede naar Uw woord," en alle kinderen Gods, alle broeders van Jezus als haar kinderen aannam. Dit alles verschijnt daar zo eenvoudig en noodzakelijk, en wordt hier zo ingewikkeld, dat men het door Gods genade meer voelend begrijpt dan men met woorden uitdrukken kan. Bij dergelijke dingen moet ik steeds voor de geest houden wat mijn hemelse bruidegom mij eens zei: "In de gelovende, hopende en beminnende kinderen van de Kerk staat alles geschreven."
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 211]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Tenslotte komt het zover met haar, dat zij een voorwerp van schande wordt voor de hele stad. Haar ontmoetingen, haar omhelzingen, de schaamteloze gesprekken waar zij aan deelneemt en het verderf waar zij zich aan overlevert, hebben tot gevolg dat men haar niet anders meer kan zien dan als een dochter van de zonde .Zij wordt door ieder fatsoenlijk mens gemeden en veracht. Voor heel Jeruzalem is zij de zondares en een bron van ergernis. Ge zult het met mij eens zijn broeders, dat hier sprake is van een slechte boom. Hoe velen van u Magdalenas voetspoor ook volgen, weinigen zullen haar in boosheid overtreffen. Vruchten van hoogmoed heeft dat nauwlettend en rijkelijk opgesmukte hoofd gedragen! Vruchten van verderf zijn er voortgebracht door dat van onzuiverheid brandende hart! En alle andere hartstochten die haar beheersten hebben eveneens slechte vruchten afgeworpen. Ik geloof dat we moeilijk een slechtere boom kunnen vinden.
En toch, broeders, ge weet hoe hij veranderde. Als we ons maar laten leiden door de genade, zal ook onze boom goede vruchten dragen. En die genade wordt ons evenmin geweigerd als zij Magdalena geweigerd werd, hoe ellendig we er ook aan toe zijn. Zij komt ons vanzelf te hulp. Het gaat er maar om dat we ons aan haar overgeven. Zo kunnen goede Christenen worden in plaats van slechte en vruchten dragen die het eeuwig leven waardig zijn. Ook dat leert ons het voorbeeld van Maria Magdalena.
Sint Hieronymus zegt dat, terwijl Magdalena zich zo mee liet slepen door haar losbandigheden, heel Judea verbaasd stond over de geruchten rond de Heiland, die zieken genas en doden terugriep tot het leven. Iedereen haastte zich om de Wonderdoener in eigen persoon te zien. Magdalena behoorde ook tot die nieuwsgierigen en dat werd haar geluk. De eerste woorden die zij uit de woorden van de Heiland vernam, waren de parabels van de Verloren Zoon en van de Goede Herder. De werking van de genade was zo sterk dat zij er zich niet aan kon onttrekken. Bij het horen van Jezus woorden voelde zij zich tot tranen toe ontroerd. De grote tekenen die zij zelf had gezien en gehoord, vervulden haar met diepe verwondering, de genade veranderde haar en maakte haar in plaats van een slechte tot een zeer goede boom, die voortreffelijke vruchten zou dragen. Maar wat haar bekering voltooide, wat haar voorgoed losmaakte van zichzelf en van de zonde, wat haar deed breken met alles wat haar in de weg stond, dat was Gods grote goedheid ten opzichte van de zondaars.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 211]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het spreken op het juiste ogenblik!
De uitdrukking bestaat: spreken is zilver, zwijgen is goud. Ja, maar spreken kan ook goud worden! Vandaag zijn de Christenen maar al te vaak zwijgzaam. Met goede woorden kunnen er nochtans veel goede dingen worden bekomen en veel slechte zaken worden vermeden. Het zou nooit zover gekomen hebben met achteruitgang binnen onze Kerk, indien we meer hadden opgekomen tegen deze onophoudelijke stroom van modernisering binnen onze Kerk! Ja, vandaag is de vrees van de mensen groot. Hoe zwaar valt het om te antwoorden terwijl men duidelijk ziet dat dit of dat leidt naar de ondergang, maar men blijft stil, ook al zou men kunnen spreken en weten we wat er moet gezegd worden, maar we verkiezen de zwijgzaamheid om niet te worden teruggedrongen. Wat een verantwoordelijkheid! Bid vooral voor de priesters en de Bisschoppen die uit menselijke angst zo veel schade berokkenen aan de Kerk. Velen zien de afgrond maar blijven toekijken uit schrik om opzij te worden gezet. Spijtig om te moeten zeggen dat vele priesters en Bisschoppen het pad van de afgrond bewandelen en zo velen met hen meesleuren, maar niet voor lang meer, want God zal spoedig orde op zaken stellen als de mensen er niet zelf voor kiezen om te veranderen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 55]
Jacinta en het Onbevlekte Hart van Maria
Een tijdje voor ze naar het hospitaal moest gaan, zei Jacinta tot mij: "Het zal nu niet lang meer duren, vooraleer ik naar de Hemel zal gaan. U zult hier blijven om Gods wens aan de wereld bekend te maken om de verering in te stellen van het Onbevlekte Hart van Maria. Wanneer u dit moet zeggen, ga dan niet en verberg u niet. Vertel aan iedereen de genaden die God ons verleent door het Onbevlekte Hart van Maria, zodat de mensen er naar vragen, en dat het Hart van Jezus wil dat het Onbevlekte Hart van Maria, aan Zijn zijde wordt vereerd. Vertel hen ook om te bidden tot het Onbevlekte Hart van Maria, voor het bekomen van de vrede, daar God deze aan Haar heeft toevertrouwd. Kon ik maar het vuur dat in mijn eigen hart brandt, in de harten van iedereen leggen, omdat mijn hart zozeer houdt van de Harten van Jezus en Maria."
Op een dag kreeg ik een heel mooi Heilige Bidprentje van het Hart van Jezus, van een man die het zelf had gemaakt. Ik nam het mee naar: "Wilt u dit Heilige Bidprentje?" Ze nam het, keek er aandachtig naar en merkte op: "Het is zo lelijk! Het trekt absoluut niet op Onze Heer. Hij is zo mooi! Maar ik neem het, want het stelt Hem toch voor." Ze droeg het steeds bij Haar. Tijdens de nacht, onder haar ziekte, legde ze het onder haar kussen, tot het uiteen viel. Zij kuste het regelmatig en zei: "Ik kus dit Hart omdat ik er het meeste van hou! Hoe graag zou ik ook het Hart van Maria hebben. Hebt u er zo eentje? Ik zou graag de twee tezamen hebben."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [16/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 261]
Er waren vele andere die toevallige of eenmalige zieners waren. Ze kwamen uit tientallen dorpen, van Pamplona tot de omgeving van Santander. Niemand weet eigenlijk hoeveel zieners er waren. In de eerste maand alleen al waren er een honderdtal. Of bepaalde van de eerste gebeurtenissen waarbij zieners Maria opnieuw als de droevige Moeder zagen authentiek waren, is niet zeker, omwille van de vreemde aard van de extases waarop de ogen van de zieners gedwongen werden om omhoog te kijken of omwille van stuiptrekkingen die de zieners kregen. Er waren verschijningen. Ze waren materialisaties van de Eucharistie. Er waren indrukwekkende voorspellingen, de heropleving van een oude profetie van een groot en nakend "mirakel."
Al in 1910 had theoloog Augustin François Poulain zich vragen gesteld over de voorspellingen die zeiden dat de wereld plots veranderd zou worden door een mirakel, dat iedereen plots heilig zou worden, en hoewel zulke voorspellingen niet van de Maagd kwamen, werden ze nu op plaatsen als Ezkioga aan haar toegeschreven. Sommige van de zieners geloofden dat het mirakel zou bestaan uit de verschijning van Maria met drie engelen en een halve maan onder haar voeten, en een buitengewoon licht dat alles rondom zou verlichten ... een hele berg. De Aartsengel Michaël zou op een wit paard neerdalen en de reden van de verschijningen verklaren. Het zou beginnen om kwart voor vijf in de namiddag en eindigen om 11u s avonds. Er zouden kastijdingen komen. Veel van de zieners van Ezkioga waarschuwden voor grote rampen, zoals aardbevingen en drie dagen van duisternis. Er zou een grote oorlog en vernietigende orkanen komen. Nadien zou er een nieuw tijdperk komen, een vreedzame wereld. Een derde van de mensen zou sterven en de wereld zou hernieuwd worden. Eén ziener kreeg van de verschijning toestemming om acht dagen voor ze zouden gebeuren aan de mensen de datums van het mirakel en de kastijdingen te vertellen. Er werd gesproken over de Antichrist, waarvan men beweerde dat hij in vorige eeuwen leefde. Hij zou in 1949 aan de macht komen en in 1956 op drieëndertigjarige leeftijd sterven.
Het was allemaal opwindend en het deel over oorlog, onweren en kastijdingen leek waar te zijn. Maar er werden specifieke datums gegeven voor wonderen die nooit gebeurden, en later gaven tenminste twee zieners toe dat ze hun verhaal verzonnen hadden. In september 1933 veroordeelde de bisschop wijselijk de verschijningen, ontkennend dat ze een bovennatuurlijk gehalte hadden, en hij verbood de Katholieken om schilderijen, fotos en boeken te weerhouden die ernaar verwezen. Eén verbod werd gesteund door Paus Pius XI. De bisschop ging zo ver dat hij priesters opdroeg om de Communie te weigeren aan zieners die Ezkioga bleven bezoeken. Sommige toeschouwers maakten zich zorgen over hekserij. De extases waren vaak vreemd en het was in deze regio in Spanje dat er tijdens de zeventiende eeuw een losbarsting van hekserij was geweest. Had dat een restant achtergelaten, een vloek? Sommigen beweerden dat ze een heks in de lucht hadden gezien, of een aap die in een lelijke vrouw veranderde. Anderen zagen de duivel in menselijke gedaante.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 156]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Broeder Roger en zijn gezellen logeerden op het bisdom en hadden meerdere gesprekken met Mgr. Manziana. Broeder Roger schreef in zijn dagboek: "Al wat ik hem heb toevertrouwd om zijn advies te horen houdt voor mij en mijn broeders het risico van nieuwe verbintenissen in. [...] Zal ik de moed vinden om een gewaagde poging te ondernemen voor Christus en zijn Kerk? Vandaag heb ik beseft dat ik bang ben. Waar de moed putten?"
Na het bezoek aan de bisschop van Crema, trokken Broeder Roger en zijn gezellen naar het nabije Sotto il Monte, de geboorteplaats van Johannes XXIII. Nu zocht de prior een soort teken dat hem moed gaf voor zijn project. Ze baden in de dorpskerk waar de latere paus gedoopt werd. Ze ontmoetten ook de oude landbouwer Zaverio Roncalli, de broer van Johannes. De weinige woorden die de oude man uitsprak: "Corragio! Sempre avanti! Sempre Spirito. Mai paura" [Moed! Steeds vooruit! Altijd de Geest. Nooit bang zijn] schenen bovennatuurlijk.
Nochtans aarzelde Broeder Roger nog meerdere maanden alvorens een definitieve beslissing te nemen aangaande zijn project.
Tijdens de zomer liep de vierde Internationale Jongerenbijeenkomst met als thema: "Een uitdaging: hopen." Meerdere sessies gingen een uitgebreide bijeenkomst vooraf, van dinsdag 28 augustus tot zondag 31 augustus, met 1500 à 1700 jongeren. Eugen Carson Blake was uitgenodigd. Broeder Roger had hem geschreven: "Wat we van U verwachten hoeft geen voorbereiding. Het zou er meer om gaan aanwezig en attent te zijn voor de vragen van de jongeren om ze meteen te beantwoorden naargelang ze opkomen." Waren er ook: Mgr. Manziana, bisschop van Crema, Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun en zijn voorganger Mgr. Lebrun.
Enkele maanden daarvoor was Broeder Roger erin geslaagd tijdens zijn jaarlijks bezoek in Rome om kardinaal Ottaviani, prefect van de Congregatie voor het Geloof, te overtuigen om in de zomer langs Taizé te komen op weg naar Paray-le-Monial. Dit zou een duidelijk symbool zijn geweest: de oude karabinier van het geloof, prefect van het vroegere Heilig Officie, die protesterende jongeren toespreekt in een protestantse abdij .... In een audiëntie bij Paulus VI werd hem afgeraden om naar Taizé te gaan: "Ga niet naar de eerwaarde Roger, de Heilige Stoel moet niet in opspraak komen." De oude kardinaal gehoorzaamde en liet zich verontschuldigen. Broeder Roger heeft nooit geweten dat de weigering van zo hoog kwam. Temeer omdat enkele tijd later de paus een boodschap stuurde om gelezen te worden tijdens de bijeenkomst. Een eenvoudige aanmoedigingsboodschap die een mogelijke tussenkomst van de Congregatie voor het Geloof toeliet, indien vereist. De voorzichtigheid van Paulus VI was niet altijd gemakkelijk te ontwaren.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 84]
Florus
In Jeruzalem leidde het nieuws tot hevige verontwaardiging. Toen Florus bovendien een deel van de tempelkas in beslag nam omdat keizer Nero het geld nodig had, was dit voor de Joden de aanleiding om in opstand te komen tegen het Romeinse gezag. De Joodse Opstand was een feit. Pogingen van Herodes Agrippa II om de gemoederen te bedaren, mochten niet baten.
Florus zelf reageerde op de onlusten door Joodse leiders te laten kruisigen. In mei '66, meldt Josephus, deed de procurator drieduizend zeshonderd Joodse mannen, vrouwen en kinderen vermoorden. Sommigen onder hen waren zelfs Romeinse burgers die tot de ruitersorde behoorden. Door dit bloedbad, dat zelfs herhaalde tussenkomsten van Berenice, de zus van koning Agrippa II, niet konden verhinderen, nam Florus weerwraak op een groep Joden die spottend een inzameling van klein geld hield om de procurator te helpen die beweerde dat hij zonder geld zat nadat hij onwettelijk een belangrijke som had gestolen in de schat van de Tempel. Agrippa II probeerde tevergeefs de gemoederen te bedaren. De wrede uitdagingen van Florus en zijn misprijzen voor de wet konden maar leiden tot de eerste Joodse opstand tegen Rome. Volgens Josephus was zelfs voor de gouverneur van Syrië, Cestus Gallus, Florus verantwoordelijk voor het ontketenen van de vijandelijkheden. De Romeinse historicus Tacitus vatte perfect de situatie samen, laconiek als altijd: Het geduld van de Joden hield stand tot op de dag dat Gessius Florus gouverneur werd: met hem barste de oorlog los.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
De volgende man die in haar leven kwam, Peter Maurin, was anders dan de anderen die ze had gekend, en hij was iets ouder dan haar. Hij was auteur van dogmatisch materiaal, en lid van een broederschap dat onderricht gaf aan kinderen van de armen, liefdadigheidswerken deed, en eerbetuigingen en voorrechten schuwde. Hij was een man van hoge principes, en hij deelde Dorothy's visie om het erbarmelijke toenmalige Amerikaanse landschap te veranderen. Dorothy zou later verklaren dat Peters "geest en ideeën" essentieel waren voor de rest van haar leven, en het was hem die zij beschouwde als medestichter van haar krant, The Catholic Worker, [De Katholieke Werker] waarin ze haar religieuze overtuigingen verkondigde.
De eerste editie van De Katholieke Werker, in mei 1933, had een oplage van 2.500 stuks. Tegen 1936 werden er 150.000 stuks gedrukt. Enthousiaste mensen verkochten exemplaren aan één cent per stuk, maar als de verkoop tegenviel gaven ze de exemplaren weg, door ze in wachtzalen van dokters achter te laten, en op bussen en trams. Het duurde niet lang tot de redacteurs post kregen van over de hele wereld.
Bovenop het promoten van haar religieuze overtuigingen, gebruikte Dorothy de krant ook voor het verkondigen van haar trouw aan een neutraal pacifisme tijdens alle oorlogen in haar leven. En net zoals Ghandi streed ze voor het creëren van een geest van geweldloosheid. Dorothy schreef tijdens haar leven meer dan vierhonderd artikels voor haar krant, die men nu nog kan terugvinden op het internet. Ze schreef ook een autobiografie, een aantal boeken, en hield een dagboek bij dat goed van pas kwam voor biografen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 100]
Aan Moeder Ursule Fardes
15 juni 1866
Lieve Moeder,
Omdat ik weet hoe belangstellend u naar mij bent, ben ik blij u te berichten dat ik eindelijk besloten heb in uw dierbare congregatie in te treden. O, hoe verheugd zou ik zijn, lieve Moeder, als ik u kon zien voor mijn vertrek, hetgeen, denk ik, moeilijk zal zijn, druk als ik ben om rnijn zaken te regelen, want ik hoop begin volgende maand te vertrekken, samen met Leontine Mouret. Wees zo goed, lieve Moeder, mij te gedenken in uw dringende gebeden, evenzo in die van uw lieve Zusters, opdat de goede God van mij een heilige religieuze maakt en opdat ik voldoe aan de genade die hij me schenkt.
Ik weet niet hoe u te danken, lieve Moeder, voor al het goede dat u voor mij gedaan hebt. Ik ben er werkelijk in de war van wanneer ik eraan denk. Ik kan niet meer dan bidden dat de Vader van barmhartigheid u honderdvoudig vergoedt al wat u voor mij gedaan hebt.
Ik denk vaak aan u, lieve Moeder, en denk graag terug aan de dag waarop wij samen op de houtzolder waren, toen u met mij over mijn roeping sprak. Elke keer wanneer ik me dat gesprekje voor de geest haal, is het alsof ik u nog zie zitten op die traptrede en ik op de andere; ik zie het voor me elke keer wanneer ik er kom. Ik vergeet u geen enkele keer wanneer mij het geluk ten deel valt naar de Grot te gaan, waar ik de goede Moeder bid u alle genade te schenken die u nodig hebt. Ik heb een heel bijzondere intentie voor u opgedragen op de dag waarop ik de eer had voor het eerst het heilige Misoffer bij te wonen en toen ik de heilige communie ontving in de ondergrondse kerk bij de Grot.
Juffrouw Estrade heeft me gevraagd haar respect over te brengen en allerlei aardige dingen, evenals juffrouw Caroline Dauzat. Mijn lieve Moeder en alle Zusters hebben me gevraagd hen aan te bevelen in uw goede herinnering. Ontvang, lieve Moeder, de verzekering van gevoelens van genegenheid en respect van uw deemoedige en dankbare kind,
Sommigen menen het mysterie van Bernadettes ziel te begrijpen omdat zij nooit ophield kind te zijn. Dat wordt bestreden, zeker als men daarmee bedoelt dat zij "kinderlijk" of "naïef" was. Bernadette heeft te veel leed gezien en meegemaakt om een dergelijke zienswijze vol te houden. Zij bezat een volwassen kijk op mensen. Zij wist wat hen dreef. Zij ontmoette mensen van allerlei slag en soort: prelaten, eenvoudige mensen, intellectuelen. Zonder uitzondering wilde men iets van haar, meestal uit eigenbelang. En was het niet uit eigenbelang, dan wel omwille van een bloedverwant, geliefde of kennis.
Het vermoeide haar, maar ze vond het zelden vervelend. Eenvoud, oprechtheid en vooral gehoorzaamheid zijn niet per se de deugden van een kind. In de gevallen waarin Bernadette gehoorzaamheid betracht, is dit steeds gekoppeld aan zelfbewustheid. "Gehoorzamen is liefhebben," hield zij zichzelf bij herhaling voor.
In haar kindertijd wordt haar gehoorzaamheid gekenmerkt door eigenzinnigheid. Op de vraag of zij pastoor Peyramales verbod zou gehoorzamen als de verschijning haar naar de grot zou ontbieden, antwoordde zij dat ze de priester weliswaar om toestemming zou vragen, maar ook zou gaan als hij weigerde.
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
In 1168 stierf Paschalis III en werd Calixtus III gekozen tot tegenpaus. Ondertussen was er ook in Engeland weerstand ontstaan tegen Alexander III. Koning Hendrik II steunde Barbarossa in de overtuiging, dat de kerk niets met wereldlijke macht te doen heeft. In 1164 onderwierp hij per koninklijk besluit de kerk aan het koninklijke gezag, tegen de wil van de meeste Engelse bisschoppen in. Hendrik II ging echter met stalen vuist tegen de opstandige bisschoppen in. Thomas Becket moest het gelag betalen en werd vermoord in Canterbury. In 1174 kon Alexander III zijn gezag echter herstellen over de Engelse katholieke kerk en dwong koning Hendrik II tot onderwerping. Deze had geen aanhang meer en knielde voor de paus. Alexander III liet toen even zijn "macht" gelden: hij liet de Engelse koning geselen in de kathedraal van Canterbury en dwong hem de hele daaropvolgende nacht te bidden aan het graf van Thomas Becket.
Ook Barbarossa zou weldra moeten voelen wie de lakens op aarde uitdeelt. In 1176 waren alweer heel wat noordelijke steden van Italië, in opstand gekomen tegen de Duitse keizer. Veel van die Lombardische steden werden militair gesteund door het pauselijke leger. Barbarossa trok aldus weer naar Italië, maar moest een van de zwaarste nederlagen in zijn loopbaan ondergaan.
Alexander III eiste daarop de rekening als paus en ... Barbarossa knielde neer! Zijn lange strijd tegen de wereldlijke macht van een paus was roemloos beëindigd. Als keizer werd hij niet vernederd zoals een koning zou moeten ondergaan, maar hij moest de pauselijke waarde van tegenpaus Calixtus III afzweren. De gebroken Barbarossa voldeed aan die eis. Calixtus III begaf zich naar Alexander III en knielde eveneens, maar hij bleef zich nadien toch nog verzetten, ook al was dat tegen de wens van Barbarossa in..
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 15]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en de gebeden
Janice: Mirjana, u zei dat u van tijd tot tijd een ongelovige bent? Mirjana: Bewust ben ik nooit ongelovig.
Janice: Dat is zeer interessant, Mirjana. Dus van tijd tot tijd is ieder van ons onbewust ongelovig? Mirjana: Van tijd tot tijd heeft ieder van ons een gebrek aan geloof in God ... in Gods liefde ... en we hebben een gebrek aan vertrouwen in Gods liefde voor ons. Elke dag moeten we bidden voor geloof, vertrouwen, hoop voor liefde zodat we een gelovige kunnen zijn ... een totale gelovige.
Janice: U zei dat u getroost wordt door de Gezegende Moeder. Waarom moet u door de Gezegende Moeder getroost worden? Mirjana: Omwille van de geheimen. Ik weet wat de ongelovigen te wachten staat. Dit is een grote tijd van genade. Zij die niet in God geloven, die God niet kennen, verspillen hun leven aan dingen die ze niet kunnen houden, vergankelijke dingen.
Janice: Mirjana, kunt u uitleggen wat u daarmee bedoelt? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft me geleerd dat in een menselijk leven niets belangrijkers is dan de getrouwheid aan Gods wil. God maakte ons voor Hemzelf. Heden ten dage verkwisten zoveel mensen hun aardse leven aan dingen die snel verdwijnen. Momenteel kennen veel mensen God niet. Momenteel hebben veel mensen God gemaakt uit dingen, doelstellingen en andere mensen. Voor hen bestaat enkel geween en angst omdat ons leven op aarde zo kort is, zo heel kort.
Janice: Mirjana, in één van de maandelijkse verschijningen van de Gezegende Moeder vergeleek ze ons leven op aarde met het leven van een bloem. Mirjana: Ja. Het leven van een bloem is zeer mooi zolang het duurt, maar het is zo kort, net zoals het menselijke leven op aarde.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Verenigd met Christus: Heilige zielen die stierven op de leeftijd van 33
Het is bij het bekijken van vele heiligenlevens van het Katholieke Geloof, dat ik op iets merkwaardigs ben gestoten, namelijk dat aan sommige van onze heilige zielen een buitengewone en bovennatuurlijke genade is geschonken, waarin men duidelijk de hand van God kan zien.
Voor eeuwen is het nu een algemeen traditioneel geloof binnen de Kerk geworden dat Jezus Christus stierf op de leeftijd van 33 jaar. Het getal drie verwijst uiteraard naar de Heilige Drievuldigheid: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Bij twee achtereenvolgende getallen drie [33], verwijst de tweede drie naar de tweede persoon van de Heilige Drievuldigheid en dit is, zoals we allen weten, de Zoon, Jezus Christus. Zulke feiten geven een diepere betekenis voor het begrijpen van de nu reeds heel lange traditie van de dood en de verrijzenis van Jezus Christus op de leeftijd van 33 jaar.
Maar wat vooral mijn aandacht trok was dat ik herhaaldelijk heiligenlevens tegenkwam die, zoals Jezus Christus, stierven op de leeftijd van 33 jaar. Nu zijn mensen die leven als heiligen al een relatief klein aantal mensen binnen de Kerk, waarvan er dan nog velen zijn onderverdeeld in heiligen, zaligen, dienaars van God, eerbiedwaardigen, enz..., maar alsof de groep nog verkleind moeten alle acht onder hen gerekend worden onder de mystici en waren ze allen slachtofferzielen. Dit zijn zielen die speciaal door God zijn geroepen om te lijden in éénheid met Christus voor de bekering en de verlossing der zielen. Nog opvallender: vijf van de acht droegen de stigmata.
Toch is het vooral het feit dat allen onder hen slachtofferzielen waren, wat dit artikel zo interessant maakt, omdat de slachtofferzielen niet alleen lijden of hun lijden opofferen: zij zijn symbolisch verbonden en verenigd met Jezus Christus en Zijn lijden en dragen hun leven op in eenheid met Jezus voor de bekering van de zielen. Maar is het echt zo verbazingwekkend dat deze mystieke-slachtofferzielen precies overleden op de leeftijd van 33 jaar, juist dezelfde leeftijd als de dood van Jezus, met wie ze zich in eenheid offeren? Leefden ze tenslotte allemaal niet naar het beeld van Jezus' leven van boete, opofferingen en vooral Zijn lijden?
Echter, bij het doorbladeren van al mijn informatie over heiligenlevens, op zoek naar diegenen die stierven op de leeftijd van 33 jaar, begon deze openbaring bij mij, door het herhaaldelijke nakijken ervan, enigszins af te zwakken. En op een dag zei ik dit ook tegen mijn vrouw, die achteloos antwoordde: "Uiteraard heeft dit enige betekenis. Waarom twijfelt u daaraan? Deze mensen leden op een mystieke wijze in éénheid met Jezus Christus voor de bekering van de zondaars. Is het dan niet meer dan normaal dat velen van hen sterven op de leeftijd van 33 jaar?" "Uiteraard...!" antwoordde ik, "vanuit dat standpunt bekeken heeft het zeker een betekenis."
En zo blijkt dat, voor een aantal slachtofferzielen, hun lijden in éénheid met Jezus werd bekroond door te sterven zoals Hij, op de leeftijd van 33 jaar. Achter dergelijke feiten dient een teken te worden gezocht van de authenticiteit van hun roeping en opdracht en het is een hemelse bevestiging dat hun leven er een was van een heroïsche opoffering in éénheid met Jezus voor de bekering van de zielen.
En zo heb ik dus dusver acht mysitieke zielen ontdekt, die zoals Christus, stierven op de leeftijd van 33 jaar. Deze zijn:
Heilige Catharina van Siena [1347-1380], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Marie Rose Ferron [1902-1936], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Dienares van God, Domenica Lazzeri [1815-1848], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Dienares van God, Louise Lateau [1850-1883], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Ik ben ervan overtuigd dat er nog meerdere zijn, vooral tijdens de vroegere eeuwen, maar tot heden heb ik er zo geen gevonden, ook al omdat men van vele heiligenlevens, zo ver in het verleden, de geboortedatum niet kent.
Van links naar rechts: De Amerikaanse Marie Rose Feron, de Belgische Louise Lateau en de Spaanse Jozefa Menendez
Graag voeg ik hier nog een andere slachtofferziel en mystica aan toe, nl. Maria von Mörl [1812-1868], die de genade van de stigmata ontving gedurende precies 33 jaar. Interessante weetje over deze mystica is dat ze een tijdgenote was van de Dienares van God, Domenica Lazzeri. Op een dag vond men Domenica, die totaal bedlegerig was, afwezig uit haar bed. Na langdurig zoeken kon men haar maar niet vinden. Tot ieders verrassing echter, bevond ze zich enkele uren later opnieuw in bed. Onmiddelijk werd haar de vraag gesteld hoe ze haar bed kon hebben verlaten en ook waar ze geweest was, waarop ze antwoordde: "Ik werd bij mijn lijdende zuster gebracht, Maria von Mörl, en samen hebben we tot Jezus gebeden."
Bron: Glen Dallaire
Vertaling: Chris De Bodt
3. 15 augustus: Op Maria's hoogdag wordt Lourdes ontruimd na bomalarm
De politie in het drukke Mariabedevaartsoord Lourdes in het zuiden van Frankrijk heeft ongeveer 30.000 pelgrims urenlang geëvacueerd nadat een bommelding was binnengekomen. De gelovigen vierden het feest van Maria Tenhemelopneming. Pas even na vier uur werd het alarm afgeblazen.
De politiewoordvoerder zei dat er een melding was binnengekomen waarin werd aangekondigd dat rond 15.00 uur in de heiligdommen van Lourdes vier bommen zouden ontploffen. ''Wij proberen de heiligdommen te ontruimen en te voorkomen dat de mensen die er zijn vertrokken om te gaan lunchen, er terugkeren'', aldus de woordvoerder. De ontruiming werd afgeroepen in zes talen.
Volgens de persverantwoordelijke bevinden zich in de buurt van de grot zo'n 30.000 bedevaarders. Ook de ontmijningsdienst is ter plaatse. De geplande misvieringen en processies werden geannuleerd, de evacuatie verloopt rustig. Het is nog niet bekend van wie de bommelding afkomstig is. Er werden geen explosieven gevonden en rond 16u werd het alarm afgeblazen.
Het bedevaartsoord in Lourdes herdenkt de verschijning van de maagd Maria aan Bernadette Soubirous, 152 jaar geleden.
4. Moskou valt opnieuw onder de giftige smog
De Russische hoofdstad Moskou is vandaag opnieuw in een giftige smogwolk ondergedompeld. De schadelijke rook, die afkomstig is van de zware bosbranden rond de metropool, trok opnieuw de binnenstad in. De autoriteiten riepen de Moskovieten op opnieuw maskers te dragen en de vensters te sluiten.
De voorbije dagen was de stad wat verlost geraakt van de dodelijke smog. Dat kwam door de zware regenval en het gebrek aan wind. Voordien was het dagelijkse overlijdenscijfer in Moskou verdubbeld tot zowat 700 mensen, wellicht door ademhalingsmoeilijkheden.
Tienduizenden inwoners zouden de stad hebben verlaten, terwijl vele anderen klagen over hoofdpijn en misselijkheid.
Rond de hoofdstad woeden nog honderden branden. Het gaat om de zwaarste bosbranden in de geschiedenis van het land. Een einde aan de nationale ramp, zoals president Dmitri Medvedev het omschreef, is nog niet in zicht. Het vuur wordt aangewakkerd door de al meer dan twee maanden durende hitte en zware droogte. Rusland besliste als gevolg daarvan zoals aangekondigd vanaf vandaag de export van graan stop te zetten. Het exportverbod duurt tot eind december.
5. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 5
Voor het eerst in deze tocht zouden we boven de 1.000 meter moeten klimmen. Het zou een gewone dag worden ... dachten we. Met vol goede moed vertrokken we richting Leutkirch. Nog maar net vertrokken of we moesten ons beste Duits al boven halen, samen met de bijhorende gezwaai van onze ledematen en ons plan, vroegen we vriendelijk aan een jonge kerel om ons de juiste weg te tonen: "Je moet zo en zo fietsen en dan kom je er wel" zei hij, maar dan wel in t Duits natuurlijk.
Snel sprongen we terug op onze fiets en vertrokken we weer. Na 20 kilometer stonden we 6 kilometer van waar we die ochtend vertrokken waren. Nogmaals de weg gevraagd maar wel aan iemand anders, en zo, met wat geduld en enkele omwegen kom je uiteindelijk wel op de goeie weg terecht.
In Fischen stonden onze begeleiders natuurlijk ongeduldig op ons te wachten. De koffie en thee stond al klaar, en na ons buikje gevuld te hebben konden we aan het tweede gedeelte van onze rit beginnen. In Buchenberg lieten we Kemten links liggen voor wat het was. Enkelen onder ons, vooral de oudere leden, zullen dit stadje nog wel kennen, waar meermaals vanuit Herentals met de club naartoe is gefietst.
Na Nesselwang, wat op een hoogte van 1.035 meter ligt, gepasseerd te zijn kregen we een fikse bui op onze helm: een uur lang heeft het keihard geregend en met de nodige schuilplaatsen kwamen we uiteindelijk toch in Pfronten aan. Daar stonden we weer voor een ander probleem. Geen enkel bord te vinden met het volgende dorp erop, na Pfronten van alle kanten te hebben bekeken en binnenste buiten te hebben verkend besloten we maar om via Füssen onze weg verder te zetten richting Oostenrijkse grens. Aan de grens konden we genieten van een mooi watervalletje met daarbij een standbeeld van koning Ludwig II.
Na een korte rit van 139,4 km met veel oponthoud en terug opgedroogd te zijn, want volgens de Pol waren we strontnat" van de regen, kwamen we in Heitelwang aan waar het avondeten van de Frans weer heerlijk smaakte. Na de afwas en na O.L. Vrouw te hebben bedankt, kropen we in onze slaapzak voor een welverdiende nachtrust.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
6. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 210]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Een buitengewone schrik kwam over mensen en dieren. Het vee brulde en liep weg, de vogels zochten ijlings een schuilplaats, vielen in grote vluchten neer op de heuvelen rondom Calvarië, men kon ze vangen met de handen. De spotters hielden hun mond, de Farizeeërs probeerden nog alles natuurlijk uit te leggen, doch het lukte hun slecht en ook zij voelden zich inwendig door angst gegrepen. Alle mensen keken omhoog, naar de hemel. Velen sloegen zich voor de borst, wrongen zich in de handen en riepen: "Zijn bloed komt over Zijn moordenaars!" Velen, in de verte en dichterbij, wierpen zich op de knieën, smeekten Jezus om vergiffenis, en Jezus, de Man van Smarten, wendde Zijn ogen naar hen.
Terwijl de duisternis toenam, allen naar de hemel staarden en het kruis daar verlaten stond van iedereen, behalve van Jezus Moeder en de naaste vrienden, hief Dismas, die in een diep berouw verzonken was geweest, zijn hoofd tot Jezus op en sprak, vol deemoedige hoop; "Heer, laat mij ergens belanden, waar Gij mij zult verlossen. Gedenk mij, wanneer Gij in Uw rijk zijt gekomen!" En Jezus zei hem: "Voorwaar, ik zeg u: heden zult ge met Mij zijn in het Paradijs."
De Moeder van Jezus, Magdalena, Maria van Cleophas en Johannes stonden tussen de kruisen van de moordenaars en Jezus kruis in. Hun ogen lieten de Heer niet los en de Heilige Maagd, geheel in de macht van haar moederliefde, smeekte innerlijk zeer vurig, dat Jezus haar mee zou laten sterven. Toen keek de Heer Zijn lieve moeder met grote ernst en medelijden aan, keerde Zijn blik even naar Johannes en sprak dan tot Maria: "Vrouw, ziedaar uw zoon. Hij zal het nog meer zijn dan wanneer gij hem gebaard had." Hij sprak de lof van Johannes en zei: "Hij is altijd argeloos geweest in zijn geloof en heeft zich nooit geërgerd, tenzij toen zijn moeder hem op een hogere plaats wilde zien." Tot Johannes zelf zei hij: "Ziedaar uw moeder." En Johannes omarmde de Moeder van Jezus, die nu ook zijn moeder was geworden, eerbiedig, zoals een vrome zoon, onder het kruis van de stervende Heiland. De Heilige Maagd was echter door de plechtige verklaring van haar stervende zoon zo diep en smartelijk aangedaan, dat zij bewusteloos in de armen zonk van de heilige vrouwen, die haar een poosje lieten neerzitten op de aarden wal, rechtover het kruis, en haar vervolgens naar de vriendinnen brachten, die zich buiten de muur bevonden.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 210]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Om u te laten zien, broeders, dat dit heel goed mogelijk is, zou ik u het prachtige voorbeeld van Maria Magdalena willen geven. Kijk eens wat een slechte boom zij was, volgens Jezus Christus zelf, en hoe de genade haar veranderde in een goede boom, die duizendvoudige vrucht heeft voortgebracht. Sint Lucas zegt dat zij in heel Jeruzalem bekend stond als een zondares. Ik geef u te denken wat die woorden, afkomstig uit de mond van Jezus Christus zelf, te betekenen hebben.
Magdalena was jong, vol rusteloze hartstochten, uitzonderlijk mooi en bovendien rijk, wat haar hartstochten nog feller deed oplaaien en deze voortdurend bleef aanwakkeren. Zij voelde zich hevig aangetrokken tot de genoegens van de wereld, ging overdreven modieus gekleed en trachtte iedereen te behagen. Daarop waren al haar gedachten en al haar zorgen gericht. Haar verre van bescheiden aard, kondigde reeds van tevoren aan dat haar onschuld vandaag of morgen schipbreuk zou lijden. IJdel idool van de wereld als zij was, wou zij haar omgeving zoveel mogelijk welgevallig zijn, met haar ogen waarin het onzuiver vuur opvlamt dat smelt op de bodem van het hart, met haar verwekelijkste gelaatstrekken, in al haar doen en laten. Dat alles, broeders, wijst op een boom die enkel slechte vruchten kan dragen.
Met een ongelofelijke gedienstigheid beantwoordt zij de schaamteloze blikken die de wereld haar toewerpt. Volg eigenliefde hoort zij de flauwe lofreden van de mannen aan. Graag, ja, met een genot dat voor een normaal mens onbegrijpelijk is, treedt zij in voornaam gezelschap op de voorgrond. In haar grote schoonheid, in haar overvloedige rijkdom, jong en welgeschapen, lijkt het haar alsof de wereld enkel oog heeft voor haar verschijning. Danspartijen, feesten, schouwspelen en de zorg om ieders aandacht te trekken nemen haar geheel in beslag. Als zij zich naar de plaatsen begeeft waar de gelovigen samenkomen om te bidden, legt zij een grote ijver aan de dag, niet om haar zonden te bewenen, zoals haar had gepast, maar om zich als een idool in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen, om rond te kijken en vooral om opgemerkt en bewonderd te worden. Zij schijnt God zelf de harten te willen betwisten en de eer op te willen eisen, die Hem alleen toebehoort.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 210]
Hoofdstuk. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over genaden naar de heiligheid!
Koester veel meer de genaden om heilig te worden! Het was het doel van alle Gods heilige taken. Deze genade brengt u Gods vriendschap en verstevigt deze. Het maakt u soortgelijk aan God. Het geeft liefde tussen het gelijke. Zijn zoals een kind van God maakt u aan Hem verwant. Het laat u deelnemen aan Christus waardigheid als Zoon en brengt u in verbinding met Hem. Het verleent een deelname in de goddelijke natuur. Als Gods kind leeft u Gods heilige en wonderlijke leven. De genade om heilig te worden is Gods levende stroom van het leven die uit Hem voortvloeit door u en de anderen. U maakt deel uit van Gods natuur, van zijn natuur vol gevuld met raadsels. Gods oog door hetwelke u kijkt is uw geloof! Gods hand met dewelke u grijpt is uw hoop! Gods hart waaruit u leeft is uw liefde. In deze drie dingen ligt iets van Gods gezegend schouwspel, van Gods voorzienigheid, van Gods bodemlozen liefde! En zo zijn dit allemaal goddelijke waarden! De genade van God die zo grootsheid aan anderen verleenden, zullen ook aan u worden verleend, als u er maar niet het vertrouwen in verliest. Denk hier vaak aan en bid zodat u steeds kan leren om beter te begrijpen wat een onmetelijke schat we in onze zielen dragen met de genaden om heilig te worden.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 54]
Lucia verklaart haar stilte
Het kan zo zijn, Zijne Excellentie, dat sommige mensen kunnen denken dat ik dit alles reeds eerder moest hebben bekend gemaakt, omdat ze denken dat het tweemaal zoveel waarde zou hebben gehad. Dit zou ook zo geweest zijn, indien God mij aan de wereld had willen voorstellen als een profetes. Maar ik denk dat God die bedoeling niet had, toen Hij mij deze dingen bekend maakte. Indien dat het geval zou zijn geweest, zou hij mij in 1917 niet het bevel gegeven hebben om stil te zijn, en dit bevel werd doorgegeven aan Maria die hem vertegenwoordigde, integendeel, Hij zou mij toen nooit het bevel hebben gegeven om te spreken.
Ik beschouw het dan ook zo, Zijne Excellentie, dat God enkel wou gebruik maken van mij om de wereld eraan te herinneren dat het nodig is om de zonde te vermijden en eerherstel te maken voor een beledigde God, bij wijze van gebed en boete. Waar zou ik mezelf hebben kunnen verbergen om te ontsnappen aan de ontelbare vragen die mij gesteld zijn. En nu ben ik bevreesd als ik denk wat er voor mij ligt. En ik moet toegeven dat mijn tegenzin om dit bekend te maken heel groot is, ondanks de brief die ik hier voor mij liggen heb, waarin Zijne Excellentie mij vraagt om al het overige neer te schrijven, wat ik mij herinner en ik ben ervan overtuigd dat dit inderdaad het uur is dat God voor mij heeft gekozen om dit te doen. Ik twijfel nog steeds en ervaar een waarlijk innerlijke strijd om u te overhandigen wat ik heb neergeschreven, of het te verbranden. Laat het Gods wil zijn, omdat ik de uitkomst niet ken van deze strijd.
Voor mij was alles stil houden een grote genade. Wat zou er zijn gebeurd indien ik de hel had beschreven in mijn onbekwaamheid om de precieze woorden te vinden voor een onduidelijk beeld. Ik zou nu eens het ene gezegd hebben en dan eens het andere in mijn bedoeling om alles neer te schrijven, maar er nooit echt in slagen. Het kon een verwarring hebben veroorzaakt en zelfs, wie weet, aan het werk God schade hebben toegebracht. Om deze reden schrijf ik dit neer, dankzij de Heer, omdat ik weet dat Hij alle dingen goed doet. God begeleidt gebruikelijk Zijn onthullingen met een vertrouwelijk en nauwgezet begrijpen van hun betekenis. Maar het blijft gewaagd om over deze zaak te spreken, uit vrees iemand op een dwaalspoor te brengen, iets wat heel vlug kan gebeuren, omwille van de eigen verbeelding die ik aanwend. Jacinta bleek deze intelligentie tot op een merkwaardige graad te bezitten.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Film: Moses [15/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 260]
Hun oogst werd gestolen door de Moskovieten en hun kudden werden geslacht voor Russische consumptie, waardoor de Oekraïners gedwongen waren om netels, boomschors, bladeren, wormen, knaagdieren en kraaien te eten. Hele dorpen waren verlaten. Wanneer er geen koeien en ratten meer waren, werden de honden en katten opgepeuzeld. Er waren ontelbare gevallen van kannibalisme, en in steden waar kinderen verlaten waren door hun ouders, die zelfs nog voor geen stuk beschimmeld brood konden zorgen, kwamen er elke nacht vrachtwagens om de lijken op te halen die elke belangrijke hoofdweg vervuilden. Duizenden priesters en nonnen werden naar Siberië gestuurd.
De Verenigde Staten kwamen er vanaf met enkel de Grote Verdrukking terwijl de kastijding verder ging, maar overal in de wereld was er vreselijke onrust. Hij had zon behoefte aan een moeder dat er tussen 1928 en 1971 minstens 210 belangrijke berichten van verschijningen waren, samen met de vele anderen die als van minder belang werden beschouwd of zelfs niet gemeld werden. Hoeveel waren er waar? Men kan enkel gissen. De Kerk negeerde of verwierp de meerderheid ervan. Een deel ervan omwille van rationalisten en het nieuwe scepticisme, maar ook een deel uit voorzichtigheid. De Kerk voelde het opkomende kwaad en wist dat de duivel er van hield om mirakels te verdraaien of te vervalsen. Kon de duivel komen als Maria? Natuurlijk kon hij dat. Natuurlijk deed hij dat. En het kon verschrikkelijk moeilijk zijn om hem te onderscheiden. De ware test waren voortdurende resultaten [Matteüs 7:16]. Maria genas de ziel, en als ze verscheen was er perfecte vreugde en vrede; maar als er verwarring was, wees dat op een ernstig probleem. Ongeacht hoe vriendelijk en helder een visioen leek, ongeacht hoeveel verschijnselen er waren, eender welke vorm van onrust, en volgens de oude Kerkleer, enige onrust in de ziel, wees naar Lucifer.
Hij was de engel van het licht en men maakte zich zorgen dat hij een verbijsterende reeks van gebeurtenissen in noord Spanje had overgenomen of begonnen. Ze speelden zich af in het dorp Ezkioga. Daar in Baskenland waren in 1931 verschijningen begonnen en tegen 1936 beweerden 250 mensen officieel dat ze Maria zagen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 155]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Een nieuw gewaagd en betwist project was in de maak. Op 20 februari 1969 schreef Broeder Roger in zijn dagboek: "Op deze dagen in volle winter zijn hier jongeren uit tweeënveertig landen samen. Dit was niet voorzien. Samen zoeken we. Tweeënveertig landen: het schijnt wel een klein jongerenconcilie."
Deze uitdrukking, die spontaan scheen neergeschreven door Broeder Roger, betekende een groot project: een jongerenconcilie inrichten. In juni schreef hij in zijn dagboek: "Sinds maanden loop ik met een bezorgdheid rond: Hoe, met de onrust in de Kerk, een gebaar van vrede brengen voor de betrokkenen? Ik heb het voorgevoel dat de te stellen daad een veeleisende en herhaalde ontmoeting in de komende jaren zou moeten zijn ... Dan rijst steeds dezelfde gedachte: deze veeleisende bijeenkomst zal een jongerenconcilie zijn."
Later zal Broeder Roger verduidelijken hoe die gedachte zich voor hem opdrong: "Het is vanuit een tegenslag dat de gedachte van een jongerenconcilie ontstond. Die tegenslag was de patstelling van de oecumenische roeping ten overstaan van het brutale verwerpen van de Kerk door vele jongeren." De Kerk [de Kerken bedoelt Broeder Rogier hier] waren niet bij machte om de jeugd te weerhouden en aan te trekken en ze maken een crisis door van zelfvertrouwen [Paulus VI sprak toen zelfs van zelfvernietiging van de katholieke Kerk in verband met de crisis van de clerus en sommige theologische strekkingen]. Die jongeren dienden begeleid door een soort langdurige pedagogie, door een permanente mobilisatie die hen vooruit stuurt en hen van de ontreddering vrijwaart.
Daar Broeder Roger twijfelde om Taizé in dat avontuur te storten ging hij met vier Broeders van de Gemeenschap naar Crema in Noord Italië om er Mgr. Manziana, een jeugdvriend van Paulus VI, te raadplegen. Als Oratoriaan was hij al voor de Tweede Wereldoorlog actief in het jongerenpastoraat en het was in de Duitse concentratiekampen in 1944-1945 dat hij de problematiek van de eenheid der christenen ontmoette door samen te leven met protestanten, anglicanen en orthodoxen. Eens tot paus verkozen, had Paulus VI nauw contact gehouden met zijn jeugdvriend en hem in 1960 tot bisschop van Crema benoemd.
Mgr. Manziana had al eerder deelgenomen aan een internationale Jongerenontmoeting. Door hem te raadplegen over een mogelijk jongerenconcilie wendde Broeder Roger zich tot een geestelijke die tegelijk begrip had voor de oecumenische roeping van Taizé en haar interesse voor de jeugd.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 83]
Florus
Ook de pro-Romeinse Herodes Agrippa II, die toezicht moest houden op de gang van zaken in de Joodse tempel, vertrouwde Florus niet. Om te voorkomen dat de rijk gevulde tempelkas door Florus geplunderd zou worden, liet hij de straten in de omgeving van de tempel met kostbare witte stenen plaveien. Overigens is het in Florus' bewindsperiode dat de door Herodes de Grote begonnen restauratie van de tempel voltooid werd.
Toen Cestius Gallus, de toenmalige gouverneur van Syrië in 66 Jeruzalem bezocht, deden de Joden massaal hun beklag over Florus bij hem. Florus bespotte de menigte daarbij openlijk, kennelijk in de hoop dat Gallus de beschuldigingen zou wegwuiven, maar dit maakte de situatie alleen nog maar dreigender. Gallus nam de beschuldigingen echter wel degelijk serieus. Hij gaf Florus een laatste kans zijn handelwijze te veranderen en onder grote druk zegde Florus dit inderdaad toe.
Toen Gallus weer was teruggekeerd naar Syrië, bleek echter al gauw dat Florus zijn belofte niet nakwam: hij bleek nog steeds omkoopbaar. Korte tijd later brak bovendien een conflict uit in Caesarea, doordat een Griekse inwoner op provocerende wijze op een sabbat vogels had geofferd bij de ingang van een synagoge. Het kwam tot opstootjes, maar die waren al snel onder controle. De Joodse leiders van Caesarea trokken zich vervolgens met de wetsrollen uit de synagoge terug in een naburig plaatsje. Zij zonden een delegatie naar Florus om bij hem hun beklag te doen. Florus liet hen echter gevangennemen op beschuldiging van diefstal van de wetsrollen.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Kort daarna was Dorothy vastberaden om het kind, en zichzelf, Katholiek te laten dopen. Ze liet zich onderrichten in het geloof, en werd dan met een enorm probleem geconfronteerd. Ze hield heel veel van Forster, maar haar overtuiging om gedoopt te worden kwam in conflict met zijn visies en hun immorele situatie. Vermits haar liefde voor de Kerk groter was, zette ze haar zielensmart opzij en verliet ze hem. Tamara en Dorothy werden gedoopt. Dorothy schreef: "Wanneer men een kind heeft, is het leven anders. Ik wilde niet dat mijn kind in de knoei kwam zoals ik dikwijls, zonder levensregel, en onderwijs... Ik wilde dat mijn kind geloofde, en als deel uitmaken van een kerk haar zon onschatbare genade zou geven als een geloof in God en de gezellige liefde van de heiligen, dan moest ik haar als Katholiek laten dopen."
Sindsdien veranderde Dorothys leven. Op een dag, terwijl Dorothy in Washington D.C. was, bezocht ze het onvoltooide Heiligdom van de Onbevlekte Ontvangenis in de buurt van de Katholieke Universiteit van Amerika, en bad in de crypte. "Daar droeg ik een speciaal gebed op, wenend en angstig, dat op één of andere manier mijn verborgen talenten voor mijn medewerkers, voor de armen, naar boven bracht."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 99]
Aan Moeder Ursule Fardes
Nevers, 16 augustus 1867
Mijn liefste en eerwaarde Moeder Ursule,
Ik ben blij enkele momenten met u te kunnen doorbrengen, sta me toe u nog een keer mijn grote erkentelijkheid te betuigen voor al het goede dat u voor mij gedaan hebt. Wat zal ik u over mezelf vertellen? Dat ik een meubelstuk op de ziekenboeg ben?
Deze keer houdt de goede God me langer vast op het kruis, ik ben hier al vanaf de maand november. Bid een weinig voor mij, ik heb het nodig, men moet geduld opbrengen als iets zo lang duurt. Bid daarom een beetje veel voor mij.
Ik besluit, mijn liefste Moeder, door u te omhelzen en u te verzekeren dat ik vaak aan u denk in mijn gebeden voor Onze-Lieve-Heer en de zeer Heilige Maagd.
Aanvaard, vraag ik u, mijn liefste Moeder, mijn gevoelens vol dankbaarheid en het respect van uw toegewijde kind dat u altijd liefheeft,
In dit boek over de brieven van Bernadette interesseert ons niet de dood, maar het leven. Niet haar dode lichaam, maar de levende ziel die Bernadette is, en die tot op de dag van vandaag werkzaam is en mensen inspireert tot een beter leven, die ziel is misschien wel het grootste mysterie van de heilige Bernadette.
Bernadette is door paus Pius XI op 8 december 1933, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, heilig verklaard. Haar feestdag wordt gevierd op 16 april: "...de dag van haar geboorte in de hemel," zoals de tekst van de heiligverklaring zegt.
Reeds bij haar leven werd Bernadette "heilig" genoemd. Zij verafschuwde dat: "Men denkt dat ik een heilige ben. [...] Als ik dood ben, komen ze me met prentjes en rozenkransen aandraven, terwijl ik in het vagevuur brand." Haar bescheiden karakter en het besef dat zij "zondig" was [voor mensen die haar leven als voorbeeld zien - en dat is toch de bedoeling van een "heiligenleven" - is Bernadettes zelfbeeld ontmoedigend], lieten het idee "heiligheid" niet toe.
17. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
In 1164 stierf tegenpaus Victor IV. Zijn aanhangers verkozen daarop een andere kardinaal als tegenpaus, Paschalis III. Die kreeg dan ook de steun van Barbarossa, hoewel zelfs in het Duitse rijk meer en meer bisschoppen Alexander III erkend hadden. In Italië groeide de tegenstand tegen Barbarossa, niet alleen door zijn verwerping van Alexander III door de keizer, maar veel meer door een onafhankelijkheidsbeweging. Barbarossa trok dan ook met een groot leger naar Italië, geflankeerd door een al even uitgebreid leger van de bisschop van Keulen.
Die laatste zou orde op zaken stellen in Rome en tegenpaus Paschalis doen aanvaarden. In een mum van tijd was Milaan gevallen en viel de ene Noord-Italiaanse stad na de andere. Vanuit Milaan schonk Barbarossa de relikwieën van de Drie Koningen aan de bisschop van Keulen uit dank voor zijn steun. Die relikwieën rusten sinds dat jaar nog steeds in de Dom van Keulen. Paschalis III verklaarde uit dankbaarheid voor de militaire steun de oude keizer Karel de Grote uit de 8ste-9de eeuw heilig. Ook kroonde hij de echtgenote van Barbarossa tot keizerin.
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 29 augustus [zie rubriek gebeden].
Henk
13-08-2010
13 augustus 2010
13 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 14]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Mirjana, wie zijn de ongelovigen ? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat zelfs haar trouwste kinderen van tijd tot tijd ongelovig zijn. We hebben allemaal onze momenten gedurende de dag, gedurende elke dag van ons leven, waar zelfs de trouwsten onder ons niet geloven. Bid tot de Gezegende Moeder ook voor ieder van ons. Velen onder ons, die denken dat ze gelovig zijn, hebben verschillende delen van zichzelf die niet echt geloven. De Gezegende Moeder herhaalt dikwijls dit pleidooi voor haar getrouwen: "Bid alstublieft elke dag voor de ongelovigen. Zij beseffen niet wat hun te wachten staat." Zij onderkent droevig dat veel van haar kinderen van de wereld naar de kerk of plaatsen van aanbidding gaan omdat het een traditie is, maar ze zijn ongelovig omdat ze God niet echt kennen en van Hem houden. Zij gaan enkel naar de plaatsen van aanbidding en verering als een sociale gewoonte. De Gezegende Moeder zegt dat ze veel gebeden nodig hebben zodat ook zij kunnen geloven.
Janice: Mirjana, praat de Gezegende Moeder nog altijd over satan tegen u? Mirjana: Ja. Ze sprak over satan tegen mij dit jaar bij de jaarlijkse verschijning op mijn verjaardag.
Janice: Wat was de boodschap van 18 maart 1991? Mirjana: De Gezegende Moeder zei: "Liefste kinderen! Ik ben blij dat jullie hier met zovelen verzameld bent. Ik verlang dat jullie je dikwijls verzamelen in gebed tot mijn Zoon. Ik verlang dat jullie vooral jullie gebeden opdragen voor mijn kinderen die mijn liefde en de liefde van mijn Zoon niet kennen. Help hen die te kennen. Help me als een moeder van ieder van jullie. Mijn kinderen, hoeveel keer heb ik jullie al uitgenodigd om hier in Medjugorje te bidden? Ik zal daarmee voortdoen omdat ik verlang dat jullie je hart voor mijn Zoon openen, zodat Hij kan binnenkomen en jullie vervullen met vrede en vreugde. Laat Hem toe! Laat Hem binnentreden! Help Hem door jullie gebeden zodat jullie bekwaam mogen worden om de vrede en de vreugde naar anderen uit te dragen, omdat deze acties, nu in deze tijd van de strijd tegen satan, noodzakelijk zijn voor jullie.
Ik heb dikwijls gezegd, bid, bid, bid, omdat jullie alleen door middel van het gebed, satan en al het kwaad dat met hem gepaard gaat, kunnen verdrijven. Ik beloof jullie, mijn kinderen, dat ik voor jullie zal bidden maar ik verwacht van jullie krachtigere gebeden, en ik wens dat jullie vrede en vreugde verspreiden, wat ik van jullie hier in Medjugorje al meer dan tien jaar vraag. Help me en ik zal voor jullie bij mijn Zoon bidden."
Tijdens de maandelijkse verschijningen en bij mijn jaarlijkse verschijning bidt de Gezegende Moeder met mij en troost ze mij voor al de ongelovigen in de wereld.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 4
De vierde dag zou een slakkentocht worden. Denk maar niet dat we heel traag hebben gereden, integendeel, maar het heeft zijn naam te danken aan echte slakken. Duizenden en duizenden kropen er over, op en onder het fietspad, het was onmogelijk om elk lief beestje te sparen al deden we veel slalom werk. Mijn volger "dé Pol" wist al vrij snel dat hij niet in mijn wiel mocht plakken, want het vettig goedje vloog tot in zijn gezicht. Langs de weg stonden veel gladiolen, deze mocht men zelf afsnijden, er stond een bakje met een mes bij en natuurlijk een collecte bus voor de vrije gaven. De rotondes waren ook met bloemen versierd en zelfs de pruimen naast de weg waren lekker.
In Ofterdingen stonden onze begeleiders ons op te wachten en lag de slakkentocht al enkele kilometers achter de rug. Daar kwam ook een vriendelijke Duitser op ons af, en die vroeg van waar we afkomstig waren.
Turnhout was het antwoord, we dachten dat hij Vosselaar wel niet zou kennen maar heel simpel zei hij dat hij Lille bij Turnhout, Gierle, Poederlee en al de andere dorpen in de omtrek heel goed kende. Het was een man van half in de tachtig en was in Lille tijdens de oorlog als SS-er gestationeerd.
s Avonds geen camping op het dorpsplein en gewassen aan een fonteintje, en dan te bedenken dat het de laatste 40 kilometer regende. Warm was het alleszins niet daar aan het klaterende fonteintje. In een schooltje was daar een harmonie aan het repeteren. Het avondeten was heerlijk en na nog wat te hebben gebabbeld kropen we voldaan in onze slaapzak te Haidgau. De dagteller stond op 171,3 km.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 209]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Tot ongeveer tien uur, toen het vonnis door Pilatus werd uitgesproken, was verschillende keren hagel neergevallen, dan werd het tot twaalf uur helder, met zonneschijn, en nu kwam een doffe, rode nevel voor de zon hangen. Omstreeks het zesde uur volgens de Joodse tijdrekening [naar ik opmerkte, zowat half een volgens de stand van de zon] greep er een wonderbare zonsverduistering plaats. Het verschijnsel werd mij uitvoerig verklaard, maar ik kon niet alles onthouden en beschik ook niet over de nodige termen om het na te vertellen. In het begin, toen ik het zag aankomen, was het alsof ik mij ergens buiten de aarde bevond; ik zag allerlei hemelkreitsen en sterrenbanen door elkaar wentelen. Ik zag de maan aan een andere kant van de aarde, zag haar een snelle loop of sprong nemen, als een vliegende vuurkogel.
Daarna was ik wederom in Jeruzalem en zag de maan, vol en bleek, tevoorschijn schieten boven de Olijfberg; met grote spoed schoof zij, in de richting van Oost naar West, voor de zon, die een nevelrand had. Eerst ontwaarde ik aan de oostkant van de zon een soort lage, donkere wolk. Deze werd als een berg, die weldra de zon helemaal bedekte. De kern van het beeld was vaal, er omheen een rode ring. De hemel werd helemaal duister, de sterren traden roodglimmend in het zicht.
Een buitengewone schrik kwam over mensen en dieren: het vee brulde en liep weg, de vogels zochten ijlings een schuilplaats, vielen in grote vluchten neer op de heuvelen rondom Calvarië, men kon ze vangen met de handen. De spotters hielden hun mond, de Farizeeërs probeerden nog alles natuurlijk uit te leggen, doch het lukte hun slecht en ook zij voelden zich inwendig door angst gegrepen. Alle mensen keken omhoog, naar de hemel. Velen sloegen zich voor de borst, wrongen zich in de handen en riepen: "Zijn bloed komt over Zijn moordenaars!" Velen, in de verte en dichterbij, wierpen zich op de knieën, smeekten Jezus om vergiffenis, en Jezus, de Man van Smarten, wendde Zijn ogen naar hen.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 209]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Broeders, denk vandaag na over de goede werken die ge hebt gedaan. Hebt ge ze werkelijk enkel en alleen gedaan voor God, zodat de wereld als het ware voor u niet bestond? Of hebt ge er u veeleer over geërgerd dat de mensen uw goedheid met ondank beantwoordden? Hebt ge uzelf inwendig nooit geprezen omdat ge uw evennaaste een dienst bewezen had? In dat geval, broeders, hebt ge eigenlijk niets gedaan. Ge kunt het althans gerust als niets beschouwen, omdat ge de beloning al hebt verspeeld. En weet ge wat u dan te doen staat als ge niets hebt gedaan of als datgene wat ge gedaan hebt, door uw menselijke oogmerken waarde heeft verloren? Begin dan opnieuw. Anders zult ge na uw dood met lege handen voor Jezus Christus staan en Hem niets aan te bieden hebben in ruil voor het eeuwige leven dat Hij u schenken wil.
"Maar," zult ge misschien tegenwerpen, "ik heb altijd zondig geleefd. Ik ben maar een slechte boom die geen goede vruchten kan dragen."
Dan kan het altijd nog, broeders, en ik zal u leren hoe. Verander die boom van de grond af, begiet hem met ander water, mest hem met een andere mest en ge zult zien dat ge voortaan goede vruchten zult voortbrengen, al hebt ge in het verleden nog zulke slechte gedragen. Als uw boom tot nu toe onvruchtbaar is gebleven door uw hoogmoed, door uw gierigheid of door uw onzuiverheid, dan kunt ge er met Gods genade voor zorgen dat zijn vruchten voortaan zullen overvloedig zijn van de nederigheid, van naastenliefde en reinheid. Doe zoals de aarde die zichzelf vóór de zondvloed besproeide met water uit haar eigen schoot. Zij was vruchtbaar zonder de wolken des hemels te roepen. Zo, broeders, moet ook gij gebruik maken van het heilzame water in uw eigen hart, en uw boom zal van de grond af veranderen. Tot nog toe hebt ge hem besproeid met het troebele water van uw hartstochten. Wel, begiet hem nu met tranen van berouw, van smart en van liefde, en ge zult geen slechte boom meer zijn, maar een die rijke vruchten draagt voor het eeuwige leven.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 209]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het goede gebruik van de tijd
Welke grote dingen had men kunnen doen met de tijd? Welke schatten hebben we gewonnen of verloren? Kort en kostelijk is de tijd en deze komt niet terug. De volbrenging van Gods wil moet het paswoord zijn voor uw hele leven. Waarom duikt de mens onder in tijdsgebonden zaken? Omdat hij zo weinig nadenkt over de eeuwigheid. Zoek in alles naar het volbrengen van Gods wil. Wees niet verward als u telkens weer fouten maakt. Wat belangrijk is, is telkens opnieuw op te staan en opnieuw te beginnen. Missen is menselijk, opstaan is een zegening, blijven stilstaan is duivels. Herken in nederigheid dat u een zondaar bent, maar niemand hoeft te wanhopen wanneer men telkens opnieuw valt, want Christus stierf voor ons aan het Kruis, zodat we herhaaldelijk kunnen opstaan. De grootste oorzaken van ons vallen zijn onze zwakheden, oppervlakkigheden, onverschilligheden, maar slechts zelden de boosaardigheid. Wees dus niet verward over uw eigen fouten en nog minder over de fouten van anderen.
Oordeel niet over de anderen! Deze die dit telkens opnieuw doen zijn diegenen die het meeste werk aan zichzelf hebben. Een goed werk kan genezen, een vuil werk kan doden: oordeel dus niet over de anderen. Laat geen dag voorbijgaan zonder een goed werk of een goede daad! Men moet de anderen hun lasten dragen. Enkel op deze wijze wordt de wet van Christus nageleefd. Als de mensen enkel maar zouden verlangen om elkaar nooit te oordelen, om vrede te zoeken waar conflicten heersen, en enkel voort te gaan op het goede en niet op de fouten van anderen.
Draag er zorg voor om enkel de andere op deze wijze te helpen, maar hen nooit te kwetsen, dan zzl er nooit meer oorlog heersen. Indien dit het geval zou zijn, zouden er zich er maar de helft van het huidige aantal in het Vagevuur zitten en zou de hel leeg zijn. Doe goed voor de anderen zolang u er de tijd voor hebt. Een tijd zal komen wanneer u dit niet meer zult kunnen doen en men enkel zal kunnen oogsten wat men gezaaid heeft.
Oordeel niet de anderen, maar enkel uzelf. Dat is begin van de vrede op aarde. Een goede Christen heeft een sterke besluitvaardigheid over zichzelf om enkel Gods wil te doen. Hij is vriendelijk en zachtmoedig tegen zijn broer. Hij wendt zich steeds opnieuw tot God in nederigheid en eenvoud. Hij is verdraagzaam voor andermans fouten en zijn eigen fouten. U moet uzelf vooruit helpen vanuit de middelmatigheid naar het heilige.
Velen wensen goede Christenen te zijn, maar het streven naar heiligheid lijkt hen te veel! En de Kerk heeft zon nood aan het echte heilig zijn en niet aan louter een beetje heilig zijn! Het getijde van de vloed is sterker dan het getijde van de eb, hoe kan het dan worden overwonnen door het getijde van de eb?
Het is zo belangrijk om loyaal te zijn in kleine dingen, omdat het de nederigheid sterkt en tot grote dingen lijdt. In de kleine dingen tonen de grote dingen waarlijk zichzelf. De nauwgezette volbrenging van kleine plichten vragen niet minder kracht dan de heldendaden. Kleine dingen dragen heel wat meer bij tot de totale som van de goede daden van iemand dan de grote dingen dit doen. Hij die trouw is blijft in de kleine dingen is eveneens trouw in de grootse zaken. Hij die ontrouw is in kleine dingen is eveneens ontrouw in grote dingen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 53]
Visioenen over oorlog
Zoals ik in de notities schreef die ik zond over het boek Jacinta, was zij het diepst getroffen door de dingen die aan ons werden onthuld in het geheim. Dit was het geval met het visioen van de hel en het verloren gaan van zo vele zielen die daarheen gaan, of nog, de toekomstige oorlog met alle gruwelen, die steeds aanwezig lijken te zijn in haar geest. Dit deed haar beven van angst. Toen ik haar in diepe gedachten verzonken zag en haar vroeg: "Jacinta, waaraan denkt u?" dan antwoordde ze regelmatig: "Over de oorlog die gaat komen, en aan alle mensen die gaan sterven en naar de hel gaan! Hoe vreselijk! Als ze alleen maar zouden ophouden met het beledigen van God, zou er geen oorlog zijn en zouden ze niet naar de hel gaan!"
Soms zei ze ook tot mij: "Ik heb zon spijt voor u! Francisco en ik gaan naar de Hemel, en u zult hier nog een tijd moeten vertoeven. Wees niet bevreesd wanneer de oorlog komt, want ik zal in de hemel voor u bidden." Kort voordat ze naar Lissabon ging, bij een van die momenten waarneer zij zich bedroefd voelde bij de gedachte van ons komend afscheid, zei ik tot haar: "Wees nu niet boos omdat ik met u niet kan meegaan. U kan u tijd doorbrengen met de gedachte aan Onze Lieve Vrouw en Onze Heer, en vele keren de woorden zeggen waar u zoveel van houdt: Mijn God, Ik hou van u! Onbevlekt Hart van Maria, Zoet Hart van Maria, en zo verder." "Jawel, inderdaad," antwoordde ze vurig, "ik zal nooit vermoeid worden van deze woorden tot op de dag dat ik sterf! En daarna zal ik ze nog vele, vele malen kunnen zingen in de Hemel."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [14/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moest hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken"[Aflevering 259]
Onbaatzuchtigheid was belangrijker dan eender welk profetisch geheim. Onbaatzuchtigheid was zowel genade als liefde. Onbaatzuchtigheid leidde tot overgave aan God en dat schiep een gevoel van richting dat zo essentieel was wanneer de zonde vermenigvuldigde zoals ze zich nu aan het vermenigvuldigen was [zoals ze nu pijlsnel steeg] in sensuele, liefdeloze tijden die gepromoot werden door de nieuw pracht van Hollywood. Dat zei Maria in een verschijning in de buurt van Luxemburg. Liefde en genade. Liefde, niet sensualiteit. Liefde kwam uit de geest. Liefde kon sensualiteit inhouden binnen een huwelijk, maar het was niet de definitie ervan. Liefde was niet bedoeld als het speelding dat het tijdens de brullende jaren twintig werd. Als liefde een speelding werd betekende dat problemen, en in het Duitse Aichstetten verscheen de Maagd als O.L.V. van LaSalette en zei dat de problemen spoedig overal zouden zijn. Wereldoorlog I was nog maar het begin. Boete, boete, boete, herhaalde ze in een verschijning nabij Grenoble in 1927. Zonde reet de wonden van haar Zoon opnieuw open, die gesymboliseerd werden in de stigmata van mystici zoals een vrouw in de jaren 1930 die eenvoudigweg zei: "De woede van de hel is nu losgelaten. Goddelijke afstraffing is onvermijdelijk."
Oh ja! Er ging een vervolging komen en er gingen martelaars zijn. Er zouden in de twintigste eeuw meer martelaars zijn dan in de hele geschiedenis. Er waren al martelaars in de Sovjet-Unie toen de Communisten genadeloos miljoenen Katholieke vermoordden in wat, enkel in aantal, de grootste vervolging aller tijden werd. De kapel in Hrushiw werd met planken dichtgespijkerd en andere kerken werden neergehaald, omgevormd tot magazijnen, of verbouwd tot musea van het atheïsme. In vergelijking leek zn voorganger, de Franse Revolutie, kinderspel. De verschrikkingen waren vooral hard in Oekraïne. Stalin, die het Oekraïense nationalisme de kop wilde indrukken en privéboeren wilde terroriseren, haalde in 1932 en 1933 alle tarwe nar Rusland en creëerde een ernstige, bijna onbegrijpelijke hongersnood. Alleen in 1933 al stierven tenminste 4,6 miljoen en misschien tot 10 miljoen Oekraïners. "Bijna ieder dorp heeft een massagraf uit de gecreëerde hongersnood van 1933," vertelde Dr. James Mace, directeur van de Commissie voor de Oekraïnse Hongersnood me. "Er was gigantische demografische schade." Volgens een andere Harvardgeleerde, Lubomyr Hajda, was het een geval van volkerenmoord. Het aantal doden uit deze periode alleen, was gelijk aan of oversteeg het aantal mensen die een paar jaar later gedood werden tijdens de Nazi Holocaust. Hajda zei: "In termen van absolute gegevens liggen de Oekraïnse aantallen waarschijnlijk hoger dan enig andere gruwel die we kennen. Proportioneel is het niet zo veel als wat met de Joden gebeurde [wiens volledige Europese bevolking bijna uitgeroeid werd] en we hebben geen goeie berekening van China, maar de Oekraïnse ervaring was zeker één van de vreselijkste van deze eeuw."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 154]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Een groot project
Het jaar 1969 was op verschillende vlakken een belangrijk jaar dat een mijlpaal betekende in de geschiedenis van Taizé: door het project [dat maar een jaar later zou onthuld worden] een Jongerenconcilie, in te richten en door de discrete komst van twee katholieke Broeders in de Gemeenschap. Dit was voor Broeder Roger een dubbele manier om eervol uit de patstelling te geraken.
In het vervolg van zijn vroegere actie deed hij met de voorzitter van CELAM op 16 januari een oproep: "Laten we de strijd onder de christenen opgeven." De tekst was bedoeld voor Latijns Amerika maar ook voor Euro"a. Het was een kritiek op sommige politieke ideologieën en op de tegenspraak in Kerk en maatschappij: "Onder de christenen en onder de ongelovigen gaan er te veel productieve krachten verloren aan het optrekken van ideale maatschappijen. Uiteindelijk worden er veel ideeën maar weinig concreets door de mens opgetrokken. Zelfs de tegenspraak, alom aanwezig in de maatschappij zoals in het Godsvolk, wordt op haar beurt een ideologie in plaats van een opbouwende kritiek. Als ze het doel zelf wordt, schept ze een fanatieke strekking en maakt ze alle creativiteit onmogelijk voor de mens."
De prior van Taizé en de voorzitter van CELAM, wel akkoord dat een verandering van structuren even nodig was in het zuidelijk als het noordelijk halfrond, vroegen eerst aan de christenen van Zuid-Amerika en van Europa om wederzijdse daden van vrede en delen te stellen om de aarde bewoonbaar te maken, maar ook opdat de Kerk geen onbewoonbare aarde zou worden.
De prior van Taizé gaf zelf het voorbeeld. Enkele dagen later werd hij uitgenodigd om een nacht in gebed te leiden in de Parijse kerk van Saint-Germain-des-Prés als slot van de Week van de Eenheid. Hij ging er naartoe met twintig Broeders van de Gemeenschap, de orthodoxe priester en de paters franciscanen uit Taizé. Tijdens de bijeenkomst kondigde hij aan dat de Gemeenschap 500 000 exemplaren van het Nieuwe Testament in het Portugees ging drukken en naar Brazilië versturen voor de armste streken. Ieder die een exemplaar krijgt zal zich ertoe verplichten er aan tien analfabeten uit voor te lezen... Dit was een herhaling van een actie die enkele jaren eerder in de Spaanssprekende landen van Zuid-Amerika werd gevoerd.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 82]
Florus
Gessius Florus was procurator over Judea van 64 tot 66 na Chr. Deze Griek, afkomstig uit Clazomenae in Klein-Azië, behoorde tot de stand van de equites [leden van de ridderstand in Rome] en had zijn benoeming te danken aan de vriendschap die zijn echtgenote Cleopatra onderhield met de keizerin Poppea, echtgenote van Nero.
Eerdere procuratores hadden weliswaar te maken met groeiende anti-Romeinse sentimenten in Judea, maar hadden telkens wel de steun van de hogepriester en andere Joodse leiders. Dat gold echter niet voor Florus. De corruptie die Florus' voorganger Lucceius Albinus aan het einde van zijn bewindsperiode min of meer heimelijk had ingesteld, werd door Florus openlijk gepraktiseerd. Bandieten konden ongestoord hun gang gaan doordat zij gerechtelijke vervolging konden afkopen.Verder liet Florus verschillende dorpjes uitplunderen, ook wanneer er slechts geringe beschuldigingen tegen hen waren, om zichzelf op deze manier te verrijken.
Van alle gouverneurs van Judea was Florus aldus de meest corrupte en, zoals Josephus opmerkt, zou in vergelijking de bengel Albinus een voorbeeld van deugd en een weldoener van de Joden zijn! Tenminste trachtte Albinus zijn onrechtvaardigheid te verstoppen daar waar Florus er openbaar mee opschepte.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Rond het jaar 1926, na haar mislukte huwelijk, ging ze op Staten Island samenwonen met Forster Batterham, een toegewijd atheïst. Forster was bioloog en anarchist. Dorothy werd terug zwanger, en deze keer besloot ze het kind te houden.
Het was tijdens deze zwangerschap dat ze bijna constant begon te bidden, niet neergeknield, maar wandelend en terwijl ze haar werk deed. Ze las "de Imitatie van Christus," en hield vaak de Rozenkrans in haar handen, die iemand haar het jaar voordien gegeven had. Over de Rozenkrans zei ze: "Misschien heb ik hem niet correct gebeden, maar ik bleef hem bidden omdat het me gelukkig maakte." Ze begon ook naar de Katholieke kapel te gaan, waar ze "bad voor het geschenk van het geloof."
De geboorte van het kind in juli 1927 zorgde voor groot geluk. Dorothy schreef in haar dagboek dat met haar dochters geboorte "de lente naderde. Mijn vreugde was zo groot dat ik in het ziekenhuisbed voor de New Masses een artikel over mijn kindje schreef, om mijn vreugde met de hele wereld te delen." Ze noemde het kind Tamara Teresa, wat in het Hebreeuws "kleine palmboom" betekent. Teresa verwees naar de grote H. Theresa van Avila, vermits de kersverse moeder onder de indruk was van diens autobiografie.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 98]
Aan Moeder Sophie Cresseil
Nevers, 21 September 1876 J.M.J.
Lieve en gewaardeerde Moeder Sophie,
Ik weet niet hoe ik u kan danken en mijn grote dankbaarheid kan betuigen voor de mooie Christus die u zo goed was mij toe te sturen. Het geluk dat ik ondervind wanneer ik hem aanschouw, is onbeschrijflijk. Reeds lang verlangde ik ernaar een grote Christus naast mijn bed te kunnen zetten, en daarom riep ik, toen ik hem zag en met een omhelzing aan mijn hart drukte: 'Welk een geweldige ingeving van mijn lieve Moeder Sophie.' Ik heb toestemming gekregen om het te houden: ik ben gelukkiger met mijn Christus boven mijn bed dan een Koningin op haar troon. Mijn lieve Moeder, omdat ik niet weet hoe ik u mijn dankbaarheid kan betuigen, kijk ik zo veel mogelijk naar het Beeld van de gekruisigde Jezus en bid ik dat hij u steeds opnieuw weer zegent, evenals al uw personeel. Sta me toe, mijn lieve Moeder, dat ik mij in uw dringende gebeden aanbeveel, evenals in die van al onze lieve Zusters. Ik zal u niet vergeten in de mijne, hoe zwak ze ook zijn, een kleine [...] bijzonder aan mijn geliefde Zuster Nathalie, namens mij.
Wilt u, mijn lieve Moeder, de eerbetuiging van mijn diep respect aanvaarden en de uitdrukking van mijn grote dankbaarheid,
Over de laatste herkenning schrijft Comte, de aanwezige arts: "Op verzoek van de bisschop van Nevers heb ik als relikwie het voorste deel van de vijfde en de zesde rib [aan de rechterkant] losgemaakt. [...] waar zich in de borstholte een harde, taaie massa bevond. Dit was de lever [...] Als relikwie heb ik een deel daarvan genomen. Hierbij heb ik kunnen vaststellen dat dit orgaan opmerkelijk goed bewaard was gebleven [...] Na verloop van zesenveertig jaar is dit een volkomen onverwachte toestand [...] Tijdens het snijden was de lever zacht en bijna normaal. Ik heb de aanwezigen hierop gewezen en hun gezegd dat dit feit mij niet van natuurlijk karakter leek."
Wie thans Nevers bezoekt, kan bij het bekijken van het nog niet tot stof weergekeerde lichaam van Bernadette, bijna niets anders denken dan dat zij voor altijd in gebed verzonken is. De verroeste rozenkrans en het groen uitgeslagen kruisbeeld die zij in haar doodskist tussen de handen geklemd hield, zijn vervangen door minder kwetsbare materialen. Op den duur zullen ook die vervangen moeten worden. Wat blijft, is de aanblik van de biddende Bernadette, die nooit ophield de mensen te vragen: "Bid voor mij."
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Maar zoals gezegd, de strijd tussen Barbarossa en Alexander III was het tweede hoofdthema gedurende die twintig jaren. Deze strijd verliep vaak tot in het haast belachelijke. Zo riep Barbarossa in 1160 een bisschoppensynode samen in Padua. De keizer had al lang geen bevoegdheid meer om synodes samen te roepen, maar Barbarossa wou het herstel van de keizerlijke macht over de kerk en dus...
Op die synode werd Victor IV door de meerderheid der bisschoppen [al of niet onder dwang] erkend als paus. Alexander III verscheen niet op die synode. Volgens de ene bronnen weigerde hij, volgens andere bronnen zou Barbarossa voor hem en zijn gevolg de deur gesloten gehouden hebben. Daarop vervaardigde Barbarossa de rijksban over Alexander III, en tegenpaus Victor IV sloeg Alexander in de kerkban. En hoe reageerde Alexander? Net hetzelfde...
Al even vreemd was de steun die Barbarossa zocht bij andere koningen in Europa. Zo had hij in 1162 een samenkomst gepland met de Franse koning Louis VII op een brug over de Saone. Daar zouden de twee pausen ook moeten verschijnen. Nu sprak Barbarossa met Louis VII af dat, indien een van de pausen niet op de brug zou opdagen, de andere door beide monarchen zou erkend worden als de enige en echte paus.
Belachelijk, maar ja... Alexander III liet zich niet op die wijze vernederen en verscheen niet. De Franse koning wist echter dat de meerderheid van de Franse bisschoppen achter Alexander III stond en was overigens gebonden door een vergadering in Toulouse twee jaar terug, waarop zowel Engeland, Frankrijk, Spanje, Noorwegen als Ierland Alexander III erkend hadden. Hij vroeg dan ook aan Barbarossa om nog geduld te hebben. Maar die laatste wou nu definitief de erkenning van Victor IV doordrukken en riep zo snel mogelijk een concilie samen! Ja, niet alleen synodes, maar zelfs concilies kon de keizer samenroepen. Dat concilie kwam samen en tot verbijstering van Barbarossa werd Alexander III bevestigd als paus.
Opname van verschijning aan Mirjana kan bekeken worden in het tekstvak van 2 augustus
12 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 13]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Mirjana, weet u wat de Gezegende Moeder doet met al de gebeden? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder neemt alle gebeden en al de boetedoeningen van haar kinderen op aarde mee en ze brengt ze tot bij haar Goddelijke Zoon, Jezus. Ik ben een instrument. De Gezegende Moeder komt tot bij iedere mens op aarde. Zij komt opdat we haar Goddelijke Zoon, Jezus, beter zouden kennen en door Jezus beter te kennen, kunnen we ertoe komen om God, onze Vader, te kennen.
Janice: Mirjana, u zei dat de Gezegende Moeder iedereen vraagt om te bidden en boete te doen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft de genereuze gebeden van al haar kinderen nodig voor de bekering van de ongelovigen.
Janice: Zijn al onze gebeden bestemd voor de ongelovigen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft me al verschillende keren gesproken over haar kinderen. We zijn allemaal kinderen van de Gezegende Moeder ... zowel gelovigen als ongelovigen.
Janice: Verschilt de boodschap die de Gezegende Moeder u nu geeft van deze die ze u gaf in Oregon? Daar zei ze dat haar gelovige kinderen niet genoeg aan gebed en boete deden. Ze zei dat degene die op de hoogte zijn van de verschijningen te Medjugorje haar niet helpen alhoewel velen onder ons haar verzoeken kennen. Mirjana: Haar boodschap is dezelfde. Wij, haar trouwe kinderen, doen niet voldoende. Ze vraagt ons allemaal om elke dag te bidden voor de ongelovigen. Verscheidene mensen doen dat niet.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 3
Het was zondag en als goede bedevaarders begin je dan met een Heilige mis: deze ging buiten door. Daar, waar we de avond voordien onze maaltijd hadden verorberd, celebreerde priester Frans de mis. De innerlijke mens versterkt en de ketting strak, natuurlijk wind op kop, vertrokken we richting Enkenbach. Alles verliep vlotjes, [laat ons zeggen] bijna alles, buiten het feit dat we vaak de weg moesten vragen ging alles vlotjes, maar dit kwam omdat er bijna geen bewegwijzering was.
In Gommersheim was het dan schaftijd geblazen, waar we alweer krachtvoer kregen van dé Frans.
Van Pforzheim tot Calw hadden we de weg voor ons alleen en dit dankzij een wegomlegging voor alle autos wegens werkzaamheden aan de weg. Blijkbaar is het niet enkel bij ons dat men omleidingen kent maar kennen ze in Duitsland ook dit fenomeen.
In Calw aangekomen kregen we nog een klein klimmetje van 7 kilometer tot aan de camping voor de kiezen, met stukken van 10% tot 15%. Na ons wedervaren te hebben verteld aan onze begeleiders en een deugddoend stortbad konden we aan ons avondeten beginnen: het smaakte voortreffelijk. De dagteller wees 181,23 kilometer aan.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Russische branden bereiken besmet gebied rond Tsjernobyl
De eerste regenbui in zes weken heeft de smog verjaagd uit Moskou, melden de Russische overheidsdiensten, maar de bosbranden dreigen buiten controle te raken. Volgens milieuorganisatie Greenpeace naderen de branden de besmette gronden van Tsjernobyl, op de grens met Wit-Rusland en Oekraïne. Die houden momenteel geen gezondheidsrisico's in voor de rest van Europa, zo meldt het Duitse ministerie van Milieu.
Volgens Greenpeace zijn er twintig brandhaarden in de buurt van de radioactieve gebieden, in de regio Briansk ten zuidwesten van Moskou op de grens met Wit-Rusland en Oekraïne. Het gebied is er radioactief sinds er in de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986 een kernreactor ontplofte.
In het gebied rond de voormalige kerncentrale zitten nog altijd zeer veel nucleaire stofdeeltjes. Wanneer de branden tot op die grond geraken, zouden die deeltjes opnieuw in de lucht kunnen komen. Volgens de Duitse experts is er echter geen wezenlijk risico dat er een gevaarlijke radioactiviteit met de wind wordt meegevoerd. Mogelijk brengen winden wel radioactieve deeltjes mee, "maar in het geval dat aanzienlijk aantallen radioactief materiaal worden getransporteerd, zou hun concentratie van een onschadelijk niveau zijn," luidt het.
Het Russische ministerie van Noodsituaties bevestigt dat er "brandjes" zijn waargenomen in het rampgebied, maar beklemtoont dat de situatie er onder controle is. Er zijn extra patrouilles naar het gebied gestuurd. "Er dreigt gevaar, maar we hebben de situatie onder controle", luidt het bij de officiële instantie.
De media, zowel de Russische als de internationale, verwijten de overheid een doofpotbeleid te voeren. Elke brand zou "onder controle" zijn, er zouden nog maar 54 doden gevallen zijn en er zou geen gevaar zijn voor radioactiviteit in de lucht. Volgens locale media zouden dokters in ziekenhuizen in Moskou echter de doodsoorzaak van hun patiënten moeten vervalsen, zodat lijkt alsof hun dood niets met de hitte, de smog of de branden te maken heeft. De overheid zou zich in al die bochten wringen om paniek te vermijden.
Naast het gevaar voor radioactieve luchtvervuiling bij Tsjernobyl, worden ook drie Russische kerncentrales door de branden bedreigd. De noodtoestand werd eerder al afgeroepen rond de belangrijke nucleaire opwerkingsfabriek Mayrak in de Oeral, rond die in Sarov en die in Snezjinsk, ongeveer 80 kilometer ten zuiden van Jekaterinenburg. Volgens de overheid zijn de branden rond de centrale in Sarov onder controle. Verschillende munitiedepots [de meeste tijdig ontruimd] werden door de branden volledig verwoest.
De bosbranden in Rusland hebben sinds juli 3.900 hectare radioactief vervuild gebied bereikt, in het bijzonder in het westen van het land. Dat is een officieel cijfer van de Russische dienst voor bosbescherming, Roslesozasjtsjita. In totaal was gisteren nog 174.000 hectare aan het branden, vandaag zou dat getal [opnieuw volgens officiële cijfers] gehalveerd zijn.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 208]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Bespotting en eerste woord van Jezus aan het Kruis
Jezus nu richtte Zijn hoofd iets naar omhoog en zei: "Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen," en bad in stilte voort. Toen riep Gesmas: "Als gij de Christus zijt, red dan uzelf en ons meteen!" Het geschimp ging zijn gang, maar Dismas, de rover die rechts van Jezus hing, werd diep ontroerd, toen Onze Heer bad voor zijn vijanden. Maria, die de stem van haar kind vernam, liet zich niet langer tegenhouden en drong door tot binnen de aarden wal. Johannes, Salome en Maria van Cleophas volgden haar, en de hoofdman joeg hen niet weg.
Op het ogenblik dat de Heilige Maagd naderbij trad, ontving Dismas, dankzij Jezus gebed, een straal van innerlijke verlichting. Het werd hem duidelijk dat Jezus en Zijn moeder hem reeds eenmaal hadden geholpen, toen hij nog een kind was. Luid en krachtig verhief hij zijn stem en riep ongeveer zo: "Hoe is het mogelijk! Gij lastert Hem zonder ophouden, en Hij, Hij heeft steeds gezwegen, alles duldende, en Hij bad voor u. Hij is een profeet, Hij is onze koning, de Zoon Gods!" Deze onverwachte strafrede uit de mond van de ellendig gekruisigde rover deed een gewoel ontstaan onder de spotters. Zij grepen keien en wilden hem stenigen waar hij hing, maar de hoofdman, Abenadar, verhinderde dat. Hij liet de woedenden uiteendrijven en herstelde de orde.
Intussen voelde de Heilige Maagd zich helemaal gesterkt door Jezus gebed. En Dismas zei tot Gesmas, die naar Onze Heer had geschreeuwd: "Als gij de Christus zijt, red dan uzelf en ons meteen: Ook gij vreest God nog niet, al ondergaat ge toch dezelfde straf. Wij echter lijden deze foltering terecht, want wij krijgen het verdiende loon voor onze daden, maar Hij daar heeft niets verkeerds gedaan. O, bezin u in deze stonde en laat uw ziel tot inkeer komen, enz..." Dismas werd geheel verlicht en ten zeerste ontroerd. Hij beleed Jezus zijn schuld zeggende: "Heer, indien Gij me verdoemt, zal ik hebben wat mij toekomt, meer erbarm U over mij." Onze Heer gaf hem te verstaan: "Gij zult mijn barmhartigheid ondervinden." De genade van een diep berouw viel de goed moordenaar een kwartier lang ten deel.
De dingen, die ik hier laatst heb verteld, geschiedden meestal tegelijkertijd, of dicht na elkaar, tussen twaalf uur en half één, volgens de stand van de zon: zij begonnen een paar minuten na de kruisoprichting. In de ziel van vele toeschouwers nam spoedig alles een andere wending, want terwijl de berouwhebbende moordenaar nog aan het spreken was, deed een groot teken zich voor in de natuur en vervulde allen met angst.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 208]
Preken
Het is moeilijk om los te komen
Luister, broeders, wat de duivel doet om ons om de tuin te leiden: van zodra we op het punt staan om een zonde te bedrijven, stelt hij haar aan ons voor als een kleinigheid. Anderen doen er nog veel meer dan jij, fluistert hij ons in. Ofwel: je gaat het gewoon een keer biechten en je kunt je biechtvader even gauw vier als twee van die kleinigheden vertellen. Maar is de zonde eenmaal bedreven, dan doet hij het tegendeel. Hij stelt haar aan ons voor als een berg. Hij boezemt ons zon grote angst in, dat we niet meer durven biechten wat we gedaan hebben. Kunnen we het tenslotte niet meer uithouden, dan probeert hij ons gerust te stellen met de gedachte dat we ons bij de eerste, de beste gelegenheid van onze wroeging zullen bevrijden. Maar voor het zover is, ontneemt hij ons opnieuw de moed. Je kunt beter wachten tot de volgende keer, blaast hij ons in. Pas op, broeders, de eerste stap weegt het zwaarst: eenmaal in de greep van de duivel is het ontzettend moeilijk om er nog uit los te komen ...
Maar ge denkt misschien: "Ik geloof niet dat er mensen zijn die hun zonden kunnen verzwijgen, ze worden er immers voortdurend door geplaagd." Ach broeders, als ik een eed moest afleggen om te bevestigen of er wel of niet zulke mensen zijn, dan zou ik niet aarzelen om te zeggen dat er zich onder de aanwezigen hier minstens vijf of zes bevinden van wie het geweten van wroeging brandt en die er niet voor uit durven komen. Maar heb geduld, op de dag des oordeels zult ge hen zien en ge zult u herinneren wat ik u vandaag heb gezegd. O mijn God, hoe kunnen vrees of schaamte een Christen weerhouden om de zonden op te biechten? Ach vriend, beseft ge dan niet wat ge uzelf aandoet? Durft ge uw hart niet open te leggen voor uw pastoor? Maar hij is toch niet de enige priester op de wereld! Ge kunt toch gemakkelijk een andere biechtvader vinden, die u met liefde zal ontvangen! Zijt ge bang dan men u een al te zware penitentie zal geven? Laat u door zulke overwegingen toch niet tegenhouden, vriend! Men zal u beslist helpen, men zal zelf het grootste deel van u taak overnemen. Men zal voor u bidden, men zal uw zonden bewenen om Gods barmhartigheid overvloediger op u te doen neerdalen.
Vriend, heb medelijden met uw arme ziel die Jezus Christus zo dierbaar is geweest... O God, wie zal ooit de verblinding van die arme zondaars kunnen begrijpen? Ge hebt uw zonden verzwegen, vriend, maar er komt een dag waarop zij aan het licht zal worden gebracht, en zelfs voor het oog van de hele mensheid, terwijl ge haar met één enkel woord tot uw biechtvader voor altijd verborgen had kunnen houden en ge uw hel in een eeuwigheid van geluk had kunnen veranderen! Hoe ver kan zon arme zondaar afdwalen? Hij wil niet in een staat van zonde sterven, maar hij mist de kracht om zich aan de greep van de duivel te ontworstelen. O mijn God, plaag hem dan, verontrust hem zo hevig dat hij het niet meer uit houden kan.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 208]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het goede gebruik van de tijd
Enkel één keer in de eeuwigheid zult u herkennen wat u met uw tijd tijdens uw leven hebt gedaan, met al uw jaren, dagen en uren, en wat u gedaan zou kunnen hebben met uw tijd. Ginds zult u ook zien welke kansen u gemist hebt tijdens uw leven om alles goed te maken, en eenmaal daar in de eeuwigheid, zal het te laat zijn. Wat zouden de mensen allemaal niet doen om een nieuw leven te kunnen beginnen als ze zouden weten wat de eeuwigheid was en hier zijn enkele belangrijke regels:
Lang is niet eeuwig, maar eeuwig is lang. Dit is een ware en ernstige gedachte. Pluk de rozen terwijl ze bloeien, want morgen is vandaag niet. Laat geen uur ongemerkt voorbijgaan, want de tijd vliegt. Wij bouwen vele grote huizen, maar we zijn er enkel gasten in. Maar voor wat we in de eeuwigheid zullen zijn, bouwen we maar heel weinig.
Het is satans valsheid als u denkt dat u reeds eerder op aarde was of dat u zult terugkeren in een andere lichaam. Dit zijn valse beweringen!
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 52]
Visioenen over oorlog
Op een dag ging ik naar Jacintas huis om wat samen met haar te zijn en ik vond haar, zittend op haar bed, diep verzonken in gedachten. "Jacinta, waaraan denkt u?" "Over de oorlog die gaat komen. Zoveel mensen zullen sterven en bijna allen onder hen gaan naar de hel! Vele huizen zullen worden vernietigd en vele priesters vermoord. Kijk, ik ga naar de Hemel, en wat u betreft, wanneer u het licht zult zien waarover de Dame ons sprak, en dat op een nacht voor de oorlog aan de hemel zal verschijnen, moet u ook daarginds rennen." "Weet u dan niet dan niemand naar de Hemel kan rennen?" "Dat is waar, dat kunt u niet. Maar wees niet bang, want in de Hemel zal ik hard voor u, de Heilige Vader, voor Portugal en voor alle priesters bidden, zodat de oorlog niet tot in dit land komt."
Zijne Excellentie weet niet dat God, een aantal jaren geleden, een teken heeft gegeven die de astronomen een "aurora borealis" verkozen te noemen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat, indien ze de zaak goed hadden bestudeerd, ze eveneens zouden ontdekt hebben dat het, in de vorm waarop het verscheen, geen aurora borealis was. God liet ons dit teken tonen zodat wij zouden begrijpen dat Zijn gerechtigheid zou komen over de schuldige landen. Daarom begon ik onmiddellijk te smeken voor het eerherstel van de Communie van de Eerste Zaterdagen, en de toewijding van Rusland. Ik wou genade en vergiffenis bekomen, niet alleen voor de hele wereld, maar in het bijzonder voor Europa.
Toen God mij, in Zijn eindeloze Genade, liet voelen dat dit verschrikkelijke moment nabij kwam, kan Zijne Excellentie zich herinneren, dat ik bij elke gelegenheid die zich aanbood, de kans greep om het gebed te bidden en de boete te doen dat in Portugal moet gedaan worden. Maar zij hebben zich nog niet verzoend met Gods gerechtigheid. Het ging niet gepaard met berouw, noch met een rechtzetting. Ik hoop dat Jacinta voor ons tussenkomt in de Hemel.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [13/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 258]
Er was zelfs de onderstroom van bepaalde "intellectuele" priesters die, buigend voor de rationalistische druk, sceptisch begonnen te kijken naar de rijke mystieke geschiedenis van Kerk, met inbegrip van de mirakels in de Bijbel. Geen enkele zichzelf respecterende en moderne geest aanvaardde zon kletspraat, zulke sprookjes! Negentien eeuwen lang hadden bisschoppen mirakels verwelkomd en persoonlijk processies naar miraculeuze plaatsen geleid. Ze hadden honderden heiligdommen, basilieken en kapellen laten bouwen om de wonderen van de Maagd in de verf te zetten, en plots, tijdens de jaren 1900, begonnen ze bijgelovig en zelfbewust te worden. Als ze nu over een mirakel hoorden, gingen ze de andere kant op.
Het was de intimidatie van de wetenschap, die een grote macht kon zijn en die opmerkelijke en enorm verdienstelijke ontdekkingen deed, maar die verdraaid werd zoals de duivel zo veel dingen verdraaid die oorspronkelijk goed waren. Dat deed hij door middel van hoogmoed. Door middel van rationalisme. De pretentie van de wetenschap werd zo groot dat het de spiritualiteit begon aan te vallen. Als fysisch systeem kon de wetenschap niet verklaren, begrijpen of beheersen wat bij definitie niet fysisch was. En zoals ik benadrukte, alles wat de wetenschap niet kon controleren, ontkende ze, wat niet enkel arrogant was, maar ook oneerlijk. Geen geleerde van enig betekenis kon de bijna eindeloze verhalen van mirakels ontkennen. Geen geleerde die de moeite deed om op objectieve manier een fractie van de bergenhoge mystieke literatuur te bekijken, kon dit afdoen als hallucinaties.
Akkoord, het was niet gedocumenteerd zoals een doctorsthesis. Het was niet iets dat men in een laboratorium kon nabootsen. Maar dat kwam omdat men niet kon experimenteren met mirakels. Omdat de hemel niet volgens de regels van de mens speelde. Er moest altijd een element van geloof zijn. Zoals we gezien hebben, koos Maria vaak de onontwikkelden en de nederigen, de gelovigen, niet de intellectuelen, als haar getuigen. Haar mystici wilden geen gejuich. Ze wilden geen Nobelprijs. Er waren mannen zoals Pater Pio, en hun kracht was onbaatzuchtigheid.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 153]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Van Upsala naar Bogota
De paus ging naar Colombia van 22 tot 24 augustus om aan twee gebeurtenissen deel te nemen: de viering in Bogota van het 39ste internationaal eucharistisch Congres en de openingsplechtigheid van de IIe vergadering van CELAM. Paul VI wist hoezeer de prior van Taizé begaan was met een steeds breder begrip van het Eucharistiemysterie en hij kende ook zijn oud verband met meerdere bisschoppen in Latijns Amerika en de opeenvolgende voorzitters van de CELAM. Andere protestantse, anglicaanse en orthodoxe personaliteiten waren als waarnemers door de paus uitgenodigd.
Broeder Roger, vergezeld van Broeder Robert, had het logement dat voor hen in de stad was voorzien geweigerd om van nabij het leven van de armsten te delen. Ze vonden onderdak in een favela van Bogota.
In Bogota zag Broeder Roger Margareta Moyana terug, een Argentijnse waarmee hij kennis had gemaakt op het tweede Vaticaans concilie waar ze leken toehoorder was en deel uitmaakte van de commissie Jeugd van CELAM. Weldra kwam Moyana naar Taizé om de voorbereiding op het Jongerenconcilie te leiden.
In Taizé had Broeder Roger meermaals uitgebreide gesprekken gevoerd met jonge revolutionairen uit Zuid-Amerika, Oost Berlijn of Frankrijk, die klaar stonden voor gewelddadige acties. Onder andere vertelde hij over de dialoog die hij twee dagen lang voerde met een twintigtal jonge Duitsers die naar Taizé waren gekomen in 1968. Hun leider was een meisje met een stalen blik, door een koude hartstocht bezeten. Ze bezit de kracht om een soort eensgezindheid over de noodzaak van geweld op te wekken, stelde Broeder Roger vast. Was er een psychiater geweest, hij zou over groepspsychose gesproken hebben. Telkens nam de prior van Taizé de tijd om een grondig gesprek aan te gaan en de gesprekpartners de gevolgen van geweld te doen inzien alsook voor hun ware motivatie: "Zijn er geen die stilletjes hopen politieke leiders te worden? De argumenten zijn eerbaar maar de motivatie niet. Ze is niet gratis noch belangeloos."
De figuur en het woord van de prior van Taizé veroorzaakten buitenshuis steeds meer interesse. Op 30 oktober publiceerde de beroemde dichter Pierre Emmanuel een bijdrage over "Geweld van de Vredelievende" en op 21 december nodigde de eerste Franstalige radiozender, RTL, Broeder Roger uit als hoofdredacteur voor het Onverwacht Journaal. In februari dan kwamen journalisten van twee televisiezenders, een Duitse en een Italiaanse, reportages maken in Taizé, zonder voorafgaande afspraak, zei de prior. Zijn reactie toonde aan dat hij een dubbel gevoel had: ten eerste was voor hem de aanwezigheid van cameras in de kerk tijdens de diensten een wereldse inval die het gebed verstoorde. Ten tweede was hij verheugd dat een communicatie met de massa mogelijk was, dat duizenden mensen door beelden het bestaan in Bourgondië van een biddende gemeenschap die gans het jaar door jongeren ontving konden ontdekken.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 82]
Festus
Het Nieuwe Testament vermeldt dat de apostel Paulus voor Festus terechtstaat, nog maar drie dagen nadat Festus in Judea is aangekomen. Aangezien de beschuldigingen tegen Paulus betrekking hebben op de Joodse godsdienst en tradities roept Festus voor een tweede verhoor de hulp in van Herodes Agrippa II, die zich laat vergezellen van zijn zus Berenice. Festus en Agrippa komen tot de conclusie dat de aanklachten tegen Paulus ongegrond zijn, maar Paulus maakte gebruik van zijn Romeins burgerrecht om te weigeren voor een Joods gerechtshof gedaagd te worden. Hij gaf de voorkeur in beroep bij de keizer te gaan, wat de gouverneur hem wettelijk niet kon weigeren. Daarom stuurt Festus hem naar Rome om voor Nero zijn zaak te bepleiten.
De Handelingen der Apostelen melden dat, tijdens een bezoek van koning Herodes Agrippa II en zijn zus Berenice, Festus hen Paulus had voorgesteld en deze had een vurig pleidooi afgestoken voor zijn zaak en zijn geloof. Je bent gek, Paulus, had Festus geantwoord omdat hij niets begreep. Agrippa had zich met een sarcastische kwinkslag op de vlakte gehouden: "Hij maakte van mij bijna een christen." In Handelingen 25 en 26 wordt dit voorval gedetailleerder beschreven.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Nu kon ze de controversiële onderwerpen promoten, zoals vrouwenrechten, geboorteregeling, en de vrije liefde. Ze voelde zich vooral aangetrokken tot hen die het land probeerden te veranderen, zoals vakbonden en stakers. Ze genoot ook van het gezelschap van vooraanstaande schrijvers van haar tijd, waaronder Eugene ONeill.
Haar "zorgeloos leven" toen ze twintig was, hield ook een arrestatie in na een stakingpost voor de suffragettes. Eén van de belangrijkste indrukken die haar hiervan altijd zou bijblijven, was de vriendelijkheid die ze ervaarde van de opgesloten prostituees. Tijdens haar verblijf in de gevangenis las Dorothy de Bijbel, waarin ze vooral troost vond in de Psalmen. Haar "zorgeloos leven" hield ook een interesse in communistische idealen in, waarvoor ze een aantal vergaderingen bijwoonde. En ze had ook een aantal liefdesaffaires. Nadat ze tijdens één van haar affaires zwanger was geworden, pleegde ze illegaal abortus. Hier zou ze voor de rest van haar leven spijt van hebben. Ze huwde één keer, met een man waarvan we weinig weten behalve dat hij acht keer gehuwd was geweest. Ze reisde met hem naar Europa, begon zwaar te drinken, en verliet hem tijdens haar terugkeer naar de Verenigde Staten. Het huwelijk had nog geen jaar stand gehouden. Om tijdens deze perioden de eindjes aan mekaar te kunnen knopen, werkte Dorothy een tijdje als bibliotheekbediende, kassierster in een restaurant, corrector, en zelfs als bediende in een winkel van Montgomery Ward.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 97]
Aan moeder Augustine Ceyrac
4 december 1865
Lieve Moeder,
Verontschuldig de vertraging die ik genomen heb om u te danken. Ik zou uw hartelijke brief eerder beantwoord hebben, maar ik heb het tot deze dag uitgesteld om u te laten weten dat de pillen die u mij in uw goedheid toegestuurd hebt, mij enige verlichting bezorgden. Ik heb ze precies ingenomen op de manier die u me voorgeschreven hebt. Ze hebben me beslist goed gedaan: ik sliep minder onrustig, mijn eetlust nam toe, en de eeuwige hoest die me zo uitput, leek verdwenen. Verheugd zag ik mijn gezondheid enigszins verbeteren, maar ik ben snel teruggevallen. Na ongeveer twee weken werd ik verkouden, waarbij mijn oude hoest en een hevige irritatie mij nogal hebben doen lijden. Twee dagen lang ging het iets beter. Ik verlangde intens dat mijn gezondheid krachtiger zou worden. Ik zou zeer gelukkig zijn tot de familie van de Zusters van Nevers te behoren. Gelieve daarom, mijn liefste Moeder, mij te gedenken in uw gebeden zodat ik binnenkort in staat zal zijn mij geheel aan onze goddelijke Verlosser te geven.
Hoewel mijn gebeden onvolmaakt zijn, richt ik ze elke dag tot Onze Lieve Vrouw van Lourdes, allereerst voor u, lieve Moeder, die mij zo veel aandacht schenkt, en vervolgens voor heel de gemeenschap van Figeac, waaraan ik zo vaak denk.
Mijn lieve moeder vraagt mij u te zeggen dat het haar spijt dat zij u op dit moment niet schrijven en zij herinnert zich uw ... [enkele woorden in onleesbaar handschrift] ... lieve Moeder, gelieve mijn gevoelens van respect te aanvaarden en te geloven in mijn diepste dankbaarheid.
Bernadette Soubirous
P.S. Als de pillen goed zijn voor astma, wilt u daarvan dan een buisje opsturen voor een mijnheer die aan deze kwaal lijdt, en de prijs noemen.
De beëdigde geneesheren die volgens het canonieke recht verplicht aanwezig zijn, Ch. David en A. Jourdan, noteren in hun rapport: "De doodskist werd geopend in aanwezigheid van de bisschop van Nevers, de burgemeester van Nevers, zijn eerste wethouder, verschillende kanunniken en ons. Wij hebben geen enkele geur bemerkt. Het lichaam was bedekt met haar ordegewaad, dat vochtig was. [...] Haar gezicht was matwit... de neus was perkamentachtig en mager. De mond stond licht open en toonde de tanden, die nog vast op hun plaats stonden. De handen, die kruisgewijs over de borst lagen, waren met hun nagels volledig geconserveerd en hielden nog een verroeste rozenkrans vast. Nadat het gewaad en de hoofdsluier waren verwijderd, zag men het gehele perkamentachtige en verstijfde lichaam waarvan alle delen weerklinkend waren."
Gedurende de enkele uren dat het lichaam aan de lucht wordt blootgesteld, begint het zwart te worden. Het wordt teruggeplaatst in zijn kist, die opnieuw wordt vastgeschroefd en van zegels voorzien. Na de eerste "herkenning" van het lichaam volgen er nog twee. Op 3 april 1919 blijkt het lichaam nog steeds ongeschonden. Bij de definitieve opgraving op 18 april 1925 worden enkele relikwieën van het lichaam genomen. Sindsdien is het lichaam, zonder dat er verdere ontbinding optreedt, boven de grond gebleven. Het ligt opgebaard in een schrijn in de kapel van het klooster Saint-Gildard te Nevers. Opdat men niet zou schrikken van het zwartachtige gelaat, is over de ogen en de neus een lichte waslaag aangebracht.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Barbarrossa en Alexander III waren al voor de pauskeuze aartsvijanden van elkaar geworden. Twee jaar tevoren, in 1157, wou paus Adrianus IV een poging ondernemen om vrede te sluiten met Barbarossa. Daartoe had hij een schrijven opgesteld dat Alexander III [toen nog hoofd van de curie] aan Barbarossa overhandigde. De bisschop van Keulen had die brief dan vertaald. Maar daarin was een fout geslopen. Adrianus IV had geschreven dat de keizer voor zijn keizerschap het "beneficium" van de paus kreeg. Daarmee wou de paus uitdrukken dat Barbarossa het keizerschap gegund was. Maar de bisschop van Keulen vertaalde dit door "een onderdanigheid aan de paus." Barbarossa was meer dan woedend. Nu vroeg hij aan Alexander III, toen aldus nog kardinaal, wat dit te betekenen had. Die laatste voelde de nattigheid. Hij wist dat Barbarossa de wereldlijke macht van de paus wou breken. Hij repliceerde dan ook heel gevat: "Aan wie heeft de keizer zijn ambt te danken?". Toen ontstond de vete tussen Barbarossa en Alexander III.
Het pausschap van Alexander III was uitzonderlijk lang [van 1159 tot 1181]. In die ongeveer twintig jaren overheersten twee thema's het Vaticaan. Enerzijds de aanhoudende strijd tegen Barbarossa en anderzijds de juridische hervorming van het recht in het Vaticaan. Dat laatste maakte Alexander III tot een van de belangrijkste pausen uit de Middeleeuwen. Hij was van opleiding een jurist en gaf het recht in het Vaticaan een definitieve juridische grondslag. Het is deze paus die de decreten van het Vaticaan geldend maakte voor de hele katholieke kerk in de wereld.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 12]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's boodschappen
Mirjana: Ik zal elk geheim aankondigen aan Vader Petar. Hij zal dan publiekelijk openbaar maken wat er komt. [Vader Petar Ljubicic, O.F.M. is de Franciscaanse priester die in de Parochie van H. Jacobus te Medjugorje verblijft. Mirjana koos hem om de geheimen aan de wereld één voor één te onthullen. Hij is nu ongeveer 55 jaar oud [ten tijde van het interview] Er is wat discussie geweest of hij de geheimen wel moet openbaren of dat dergelijke aankondiging binnen zijn bevoegdheid ligt. Mirjana zal de geheimen enkel onthullen aan Vader Petar].
Janice: Dat is een overweldigende verantwoordelijkheid. Hoe gaat u daarmee om? Mirjana: Alles is mogelijk met God. Van mezelf kan ik niets. Van mezelf ben ik niet in staat om om het even wat te doen. Dat is waarom de Gezegende Moeder mij helpt door op de tweede van elke maand naar mij te komen.
Janice:: Mirjana, spreekt u momenteel met de Gezegende Moeder over de geheimen gedurende haar verschijning? Mirjana: Als ik nu de Gezegende Moeder ontmoet, vraagt ze mij om aan alle mensen op aarde te vragen om te bidden voor hulp voor de bekering van de ongelovigen.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 2
Met een brede lach op ons gelaat en een goede morgen gewenst zetten we de koffie en konden we een kwartiertje later gezellig ontbijten. Het ontbijt moest sterk zijn volgens priester Frans want vandaag zouden we een stuk langs de Moezel fietsen, die nota bene in Frankrijk ontspringt, boven op de Col de Bussang in de Vogezen. In Cochem, waar de kermis op volle toeren draaide, hebben we ons zigzaggend doorheen de kraampjes moeten werken. Na een boterhammetje verorberd te hebben moesten we de Moezel over steken, waar onze volgwagen te ver reed. Daar was ook het lachen gedaan want de beklimming die volgde, deze bestaat uit 2 fazen, mocht er wel wezen. Stukken van meer dan 10% was daar meer de regel dan de uitzondering. Maar het loonde de moeite: we kregen een prachtig panorama van Cochem te zien.
Langs de kant van de weg stond er een heel oude wijnpers. Hoe kan dat ook anders in deze wijnstreek? De beklimming liep tot Blankenrath, waar ook onze middagstop was. De rest van de rit was golvend, tot in Imsweiler, waar we werden er ontvangen met muziek. Aan het gemeentelijk volkshuis zouden we onze tweede nacht doorbrengen. Het avondeten hebben we in openlucht naar binnen gespeeld. Onze kilometerstand die dag stopte met tellen op 179 kilometer.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 207]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
De gekruisigde Jezus en de moordenaars
Nu was Zijn haar voor het grootste deel uitgetrokken, wat overbleef, plakte aaneen van het bloed. Zijn lichaam liet wonde naast wonde zien, Zijn borst was als gebroken, Zijn onderlijf ingedrukt, de ribben staken hier en daar door de gescheurde huid heen. Tussen borstkas en buikstreek was Zijn uitgerekt lichaam zo smal, dat het de kruisstam niet helemaal bedekte.
Het kruis was aan de achterzijde ietwat rond, vooraan vlak, en uitgestoken op de plaatsen war men dat nodig had gevonden; de stam was ongeveer even breed als dik. De stukken waaruit het kruis bestond, hadden niet allemaal dezelfde kleur, het ene stuk was van een bruine, het andere van een geelachtige houtsoort. Het donkerst gekleurd was de stam, zoals hout dat lang in het water heeft gelegen.
De kruisen van de moordenaars waren ruwer. Zij stonden links en rechts op de bergkruin, tegen de rand aan, ver genoeg van dat van Jezus af om een man te paard doorgang te verlenen; zij stonden ook dieper dan het kruis van Onze Heer en een beetje naar elkaar toegekeerd. De moordenaars, biddend of schimpend, hieven het hoofd tot Jezus op. De Heer, met Dismas sprekende, hield Zijn hoofd omlaag. Afschuwelijk zagen de gekruisigde rovers eruit, vooral diegene die links hing; een grimmige kerel, nu helemaal dronken, en die niets anders deed dan vloeken en schelden. Zij hingen daar allebei verwrongen, gebroken, gezwollen. De touwen sneden in hun vlees, hun gezicht was bruin en blauw, hun lippen waren bruin, van de azijndrank en het opdringende bloed, hun ogen dik en rood, puilden uit de holten. Zij hadden vervaarlijk gebruld en geschreeuwd, terwijl men hen knevelde: Gesmas vloekte en lasterde aan één stuk door. De pennen waarmee men de dwarsbalken bevestigd had, drukten hun hoofd naar voor: zij sidderden en kromden zich van de pijn, en één was er in geslaagd, een voet uit de sterk aangetrokken touwen hogerop te krijgen, zodat zijn knie naar voor kwam.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 207]
Preken
Het is moeilijk om los te komen
Als wij ten volle zouden begrijpen wat het zeggen wil de Heilige Sacramenten te ontvangen, zouden we er ons in een heel andere geestesgesteldheid op voorbereiden. Weliswaar lopen de meeste mensen van ons aldoor met de heimelijke gedachte rond dat ze hun zonden vandaag of morgen toch eens moeten biechten. Maar desondanks gaan ze verloren, tenzij er een wonder gebeurt. En wilt ge de reden daarvan vinden? Die is niet moeilijk te vinden. Hoe langer we immers in die schrikwekkende toestand blijven, die hemel en aarde doet beven, hoe meer de duivel beslag op ons legt, hoe zwakker Gods genade wordt en hoe groter onze angst, hoe vaker we heiligschennis plegen en hoe heviger we tenslotte terugschrikken voor de biecht: telkens als we tot God terug zouden willen keren, zien we ons voor een bijna onoverkomelijke hindernis geplaatst. Ik zou er u honderden voorbeelden van kunnen geven. Zeg me, broeders, zoudt ge nog enige hoop koesteren, wanneer ge misschien vijf of zes jaar lang doorlopend heiligschennis had bedreven en ge de goede God dus dieper had beledigd dan alle Joden tezamen? Zoudt ge dan nog durven geloven dat God u de genade wil geven om die schrikwekkende toestand te boven te komen? Ge meent misschien dat ge, ondanks de talloze wreedheden waaraan ge u ten opzichte van Jezus Christus hebt schuldig gemaakt, kunt volstaan met te zeggen: "Nu houd ik er mee op en daarmee basta!"
Maar wie zal u garanderen, vriend, dat Jezus Christus tegen u niet dezelfde bedreiging heeft uitgesproken als eertijds tegen de Joden? "Ge wilt dus niet profiteren van de genade die Ik u wou geven, maar Ik zal u aan uw lot overlaten, ge zult Mij zoeken en ge zult Mij niet vinden. Ge zult sterven aan uw zonde!" Helaas, broeders, is onze arme ziel eenmaal in handen van de duivel, dan komt zij heus niet zo gemakkelijk meer vrij als we ons graag wijsmaken ...
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 207]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Raad over onze grote helpers, de machtige engelen
In deze tijden is het ten zeerste nodig om opnieuw onze engelbewaarder te eren opdat het vertrouwen in hem zou worden gevoed. Kwade geesten hebben hun weg gevonden in de Kerk. U alleen kunt deze slechte machten niet onder handen nemen en u hebt de bescherming nodig van de engelen, nu meer dan ooit! Hoe meer u met vertrouwen de engelen aanroept, des te meer kracht zullen zij hebben om u te beschermen. En aanroep de engelbewaarders van de bestuurders, alvorens ergens heen te gaan, omdat in 70 tot 80 procent van alle ongelukken het kwade betrokken is. Aanroep ook de engelbewaarders van de passagiers om u te beschermen en ook deze van de andere bestuurders die u onderweg zult tegenkomen. Indien dit zou geschieden, zou er maar de helft van de ongelukken plaatsvinden. En spijtig om dit te moeten zeggen dat zelf Priesters vandaag het bestaan van de engelen ontkennen. En zo horen velen kinderen tijdens de godsdienstles niets meer over de Engelbewaarders. Hier zouden de ouders er meer zorg moeten voor dragen dat hun kinderen dagelijks tot het Engelbewaarders zouden bidden en dat zij hen meer zouden vertellen over wat de engelen doen. Lees goede boeken over de engelen. Enkel in de eeuwigheid zult u inzien hoeveel dankbaarheid u hen zou moeten schenken voor dingen waar u hen nooit voor bedankt hebt en hoeveel meer zij u zouden hebben geholpen indien u de weg om tot u te spreken, voor hen niet had afgesloten. Bij grote gebeurtenissen en geschillen [zoals tijdens de dagen in de rechtbanken] zou u zowel de Heilige Geest, als uw engelbewaarder moeten aanroepen, om de dingen gepast te laten verlopen!
Gebed voor de Engelen
Heilige Geest, Verleen mij de kracht om moedig de dingen te beantwoorden met de waarheid, zonder de liefde te kwetsen. Heilige Geest, mijn Engelbewaarder en de Heilige Aartsengel Michaël, verdrijf de kwade machten onder ons. Heilige Geest, U Geest van de Waarheid, Schenk aan alle aanwezigen de moed en de kracht voor de waarheid, zodat de leugens en de misleiding zouden overwonnen worden door de macht van de engelen. Amen.
Ja, geloof en vertrouw veel meer op de Heilige Engelen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 51]
Jacintas visioenen over de Heilige Vader
Op een dag waren we bezig aan onze siësta bij de bron van mijn ouders. Jacinta zat op de platte stenen bovenop de bron. Francisco en ik klommen op een steile glooiing, op zoek naar wilde nectar tussen de bramen in het nabijgelegen struikgewas. Na een poosje riep Jacinta mij toe: "Hebt u de Heilige Vader niet gezien?" "Neen." "Ik wie niet hoe het was, maar ik zag Onze Heilige Vader in een heel groot huis, geknield aan een tafel, Zijn hoofd gedragen op Zijn handen, en Hij weende. Buiten dit huis waren er vele mensen. Sommigen onder hen gooiden stenen, anderen beledigden en vervloekten Hem en gebruikten vuile taal. Arme Heilige Vader, wij moeten veel bidden voor Hem." Ik heb u reeds verteld hoe er ons op een bepaalde dag, twee priesters aanbevolen om voor de Heilige Vader te bidden, en ze legden ons ook uit wie de Paus was.
Daarna vroeg Jacinta mij: "Is hij diegene die ik zag wenen, diegene waarover Onze Lieve Vrouw ons heeft gesproken in de geheimen?" "Ja, hij is het," antwoordde ik. "Onze Lieve Vrouw moet hem ook aan die priesters getoond hebben. U ziet dat ik mij niet vergist heb. Wij moeten veel bidden voor hem." Op een ander ogenblik gingen we naar de grot Lapa Cabeco. Van zodra we daar waren knielden wij neer en baden de gebeden die de Engel ons had geleerd. Na een tijdje stond Jacinta op en riep tot mij: "Kunt u al die grote en kleine wegen en velden niet zien, die vol staan met volk, en die wenen van de honger en niets te eten hebben? En de Heilige Heilige Vader, die in de Kerk bidt voor het Onbevlekte Hart van Maria? En zo vele mensen die samen met hem bidden?" Enkele dagen later vroeg ze: "Mag ik zeggen dat ik de Heilige Vader en al deze mensen gezien heb?" "Neen! Ziet u niet dat dit een gedeelte is van het geheim? Als u dat doet kennen ze meteen het geheim?" "Al goed! Dan zal ik helemaal niets zeggen."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [12/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 257]
Nederigheid en liefde waren het geven van zichzelf en wanneer het ik weg was, was er eenheid. De Franse zuster kreeg ook een geheim dat ze op 20 augustus 1923 aan haar Moeder Overste in Rome gaf. Was het een apocalyptisch geheim?
Niemand wist het. De tijden rechtvaardigden het alleszins. Ze waren dan misschien niet het einde van de wereld, maar ze waren apocalyptisch op spiritueel niveau. Elke ziener beklemtoonde de ongewone duisternis. Pius IX had vreselijk lijden van de Kerk voorspeld, gevolgd door een "groot wonder." Maar tot het teken kwam [dat ons doet denken aan het teken in de lucht dat aan Constantijn werd gegeven of het kruis boven Golgota in de vierde eeuw] zou er nog meer onrust komen. Pius was het meest bezorgd door het modernisme. De paus veroordeelde het in tachtig paragrafen, waarin hij besloot dat het verkeerd was om te geloven "dat de Romeinse Paus zich kan en zou moeten verzoenen en akkoord gaan met vooruitgang, liberalisme, en de moderne beschaving" die mensen tot godheid maakten en God negeerden. De Kerk was niet tegen vooruitgang die de mens hielp maar ze was tegen de vooruitgang die alles in alleen maar menselijke termen zag. Het was zijn opvolger, Leo XIII die leek te wijzen naar een speciale beproeving van het kwaad. Pius X beschouwde ook de leer van het modernisme als "de samenvoeging van alle ketterijen."
God negeren was niet enkel de samenvoeging van alle ketterijen, maar was er de moeder van. Het streefde ernaar om heel Zijn schepping te ontraadselen en alles wat bovennatuurlijk was aan te vechten. Dat gebeurde door het publiek te verwarren met een soort wetenschap die niet méér was dan onbenulligheden en brabbeltaal. De duivel zat inderdaad in de details, vooral als die details bedoeld waren om verwarring te zaaien en dingen ingewikkeld te maken. Verwarring was nooit iets van de Heilige Geest. Eenvoud was dat wel. Eenvoud en klaarheid waren wijsheid. Ze werden afgezwakt of verborgen door het technische, maar de mens zag het niet; toen de tijd kwam om te kiezen, zouden de mensen voor de complexiteit kiezen omdat ze dachten dat het complexiteit was, en niet eenvoudige inspiratie, die de geweldige nieuwe hedendaagse gemakken had gemaakt; de autos en gewoonten en films die het leven prikkelend maakten op hun weg door de brullende jaren twintig.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 152]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Van Upsala naar Bogota
Door een gedwongen langdurige afwezigheid van Broeder Roger om aan twee uiteenlopende kerkelijke gebeurtenissen deel te nemen, was er in de zomer van 1968 geen eenmalige ontmoeting in Taizé.
Eerst was er de IVe vergadering van de oecumenische Raad die in Upsala, Zweden, doorging van 4 tot 20 juli. Honderden vertegenwoordigers van de protestantse, anglicaanse en orthodoxe Kerken die lid waren van de COE kwamen bijeen op de universitaire campus. Zonder officieel statuut binnen de COE was de Gemeenschap van Taizé nochtans uitgenodigd om een broederlijke afgevaardigde te sturen. Carson Blake die dicht bij Taizé aanleunde vroeg aan Broeder Roger om zelf te komen. Vijf Broeders vergezelden hem. Broeder Max, als lid van de commissie Hoop en Constitutie, was van rechtswege een erkend theoloog. Broeder Michel leidde een van de zes denkgroepen.
Het weerhouden thema was: Zie, ik maak alles nieuw. Dominee Martin Luther King werd, als vriend van Carson Blake, benaderd om de inleidende preek te houden. Door zijn moord vier maand eerder besliste de COE om de vraagstukken rond racisme en mensenrechten als centraal punt van de werkzaamheden te nemen. Ook de studententegenspraak werd een belangrijk onderwerp in de debatten. Bij de eindresoluties was er de beslissing om een Programma voor Strijd tegen Racisme [PLR] op te richten en een oproep tot een nieuwe internationale economische orde waaraan de Kerken zelf tot deelname werden aangespoord door 1% van hun begroting te wijden aan de ontwikkeling van de Zuiderse landen.
De andere belangrijke verplaatsing van Broeder Roger was om deel te nemen aan een pauselijke reis. Het persbericht van de Gemeenschap om het gebeuren aan te kondigen meldde niet zonder fierheid: "Roger Schutz, prior van Taizé, zal de genodigde van Paulus VI zijn op zijn reis naar Bogota en zal in zijn vliegtuig meereizen."
De prior van Taizé was altijd gevoelig voor het eerbetoon dat hem te beurt viel en wat graag maakte hij er gewag van door een persbericht of in zijn geschriften. "Het is de eerste keer dan een lid van de protestantse Kerk met de paus meereist," noteerde Le Monde. Een foto vereeuwigt de in elegante clergyman geklede Broeder Roger in gesprek met Paul VI in zijn vliegtuig.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 81]
Festus
Porcius Festus, door Nero benoemd, volgde Antonius Felix op die, als Romeinse procurator van Judea van 60 tot 62 na J.C, er niet in was geslaagd de anti-Romeinse sentimenten in Judea onder controle te krijgen. Ook Festus had tijdens zijn ambtstermijn veel te stellen met de Zeloten, die streefden naar onafhankelijkheid. Evenals Felix trad hij tegen hen op met harde hand, maar ook hij slaagde er niet in de situatie onder controle te krijgen. Porcius Festus stamt af uit de Gens Porcia, een beroemde Romeinse familie.
Met de Joodse leiders onderhield Festus wel goede contacten, anders dan bij Felix het geval was geweest. Toen hij in conflict kwam met de hogepriester Ismaël ben Phiabi, omdat deze een muur van de tempel zodanig had verhoogd dat de Romeinse troepen geen zicht meer hadden op het tempelplein, wilde hij de zaak niet op de spits drijven, maar stond hij de hogepriester toe zijn zaak voor Nero te bepleiten.
Festus erfde ook van zijn voorganger de rellen die Caesarea teisterden. Vanwege een kwestie van burgerrechten stonden Joden en Griekse Syriërs tegenover elkaar. De twee kampen beweerden de stad te controleren, de Syriërs omdat ze in de meerderheid waren en Joden omdat de stad gesticht werd door de Joodse koning Herodes de Grote. Moe gestreden en nadat hij eerst de Joden ongelijk had gegeven maakte Felix het dossier over aan de keizerlijke macht in Rome voor een oplossing. De Joodse afgevaardigden hadden kritiek op het beheer van de zaak door de procurator. Maar Pallas, broer van Felix en die nog in de gunst van de keizer lag, bekwam van de secretaris van Nero voor de Griekse briefwisseling dat een decreet het beheer van Caesarea toekende aan de Grieksgezinde Syriërs. Resultaat: Heimelijke twist veroorzaakte de Joodse opstand tegen Rome in 66 na J.C. De plunderingen door de huurmoordenaars namen toe. Festus trachtte ze onschadelijk te maken, maar tevergeefs. Uitgeput door die strijd stierf hij op post in 62 na J.C.
De wanorde breidde uit in afwezigheid van een rechtstreekse vertegenwoordiger van het Romeinse gezag. Een gelegenheid voor de Joodse hogepriester Annas, zoon van Annas, om zijn tegenstanders te doen verdwijnen, onder die Jacobus broer van de Heer die hij deed stenigen.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Dorothy was een uitstekende leerlinge. Toen ze zestien was, deed ze het zo goed op de Waller secundaire school, dat ze een studiebeurs kreeg voor de Universiteit van Illinois in Urbana. Nadat ze een professor over religie had horen spreken als iets dat voor zwakken was, besloot Dorothy, in haar jeugdige arrogantie, dat ze sterk was en er dus ook geen behoefte aan had. Ze hield op te geloven en begon heel bewust te vloeken, en verklaarde met trots dat ze atheïste was. Maar als het op haar inkomen aankwam, stopte ze haar trots weg. Ze had geen andere keuze dan te werken, en ze deed de afwas bij de YWCA [Welzijnsorganisatie voor Jonge Vrouwen], en deed huishoudelijke klusjes bij drie verschillende gezinnen, waar ze telkens bij inwoonde zodat ze voor de kinderen kon zorgen, wat haar goed uitkwam. Ze boende vloeren, waste kleren, en deed andere klusjes, die ze later beschreef als "verstikkend werk."
Toen ze achttien was, verliet ze de school en verhuisde ze naar New York, waar ze toegaf een zorgeloos leven geleid te hebben, "en voor het eerst precies te doen wat ik wilde doen." Ze had de ambitie om journaliste te worden, maar had geen diploma of ervaring. Daardoor was het onmogelijk om werk te vinden bij de grotere kranten, en ze was verplicht om het werk aan te nemen dat ze kon krijgen. Hierdoor werd ze regelmatige correspondente voor de linkse publicatie, de Call en de New Masses.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 96]
Aan moeder Alexandrine Roques, overste van het Hospitium te Lourdes
Nevers, 25 juni 1876
Lieve Moeder,
Ik maak van de gelukkige gelegenheid gebruik u te berichten over mijn slechte gezondheid. Ik schaam me ervoor, maar toch moet ik u zeggen dat ik me voortdurend beroerd voel. Sedert enkele dagen voel ik me wat beter. Ik kan de heilige mis zondag bijwonen. Dat beschouw ik als een grote troost, vooral omdat ik zo lang van deze grote genade buitengesloten was. Ik heb nog niet veel kracht, ik kan niet alleen naar de kapel gaan, maar heb eerder twee armen nodig dan een. Dat is een beetje vernederend, maar ja, wat valt eraan te doen, men kan er zich maar het best bij neerleg-gen, aangezien de goede God het zo wil.
De gezondheid van onze eerwaarde Moeder-Overste lijkt de laatste tijd enigszins vooruit te gaan. Op het feest van het Heilig Hart kon zij naar beneden komen voor het officie, maar naar het schijnt was zij 's avonds doodop. Overbodig te zeggen dat u steeds voor haar moet bidden. Ik heb op de ziekenzaal gezelschap gekregen van onze lieve organiste, Zuster Claire, die erg ziek is. Zij heeft een ernstige vorm van longontsteking. Ik heb haar beloofd dat u voor haar een noveen voor Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes houdt, net als de Lieve Zusters. Zij is daar bijzonder gelukkig mee en dankt u bij voorbaat. De communiteit begint er vanavond mee, maar u kunt haar voortzetten. Wij hopen zo dat de Heilige Maagd haar geneest; ze is innemend en een engel van vroomheid.
Mijn lieve Moeder, u staat op het punt het laatste nieuws uit onze communiteit mondeling te ontvangen door de zussen van mijn lieve Zuster Melanie, die haar zijn komen bezoeken, en door onze tweede spirituaal, die naar Lourdes komt voor zijn gezondheid. Ik beveel hem bij u aan, evenals bij de Zeer Eerwaarde Heer Pomian. Hij is bijzonder bescheiden, en wanneer hij zich beroerd voelt, vrezen wij dat hij evenals de laatste keer verzuimt onderweg ergens halt te houden. Ik heb met hem te doen, omdat ik weet hoe lang hij er al naar verlangt deze reis te maken. Ik hoop dat de Heilige Maagd hem deze genade zal toestaan. Sta me toe u te zeggen, mijn lieve Moeder hoezeer ik naar nieuws van u verlang, evenals van onze lieve Zusters. Ik weet dat u het erg druk hebt, vooral op dit moment. Ik bid ook heel in het bijzonder voor u allen, maar ik hoop dat u ook een beetje namens mij, die de luiheid nu al zo lang tot kunst verheft, wilt werken.
Ik vraag u zo goed te zijn, mijn lieve moeder, mijn gevoelens van respect en dankbaarheid aan Monseigneur Peyramale en Pater Pomian over te brengen, alsmede mij in hun dringende gebeden aan te bevelen. Ontvang, lieve Moeder, evenals de lieve Zusters, mijn gevoelens vol dankbaarheid en liefde van uw dienstwillige kind.
Behalve de verschijningen is er nog dat andere mysterie dat Bernadette omgeeft. Wanneer zij op woensdag 16 april 1879 gestorven is in het klooster Saint-Gildard te Nevers, blijft haar lichaam drie dagen lang, tot 19 april, publiek opgebaard. Dan wordt haar kist, een dubbele doodskist van lood en eikenhout, geplaatst in de grafkelder van de kapel van Sint-Jozef binnen het omheinde terrein van het klooster.
Dertig jaar later, in de herfst van 1909, moet de kist worden geopend. Het proces van de heiligverklaring dat intussen in gang is gezet, vereist een canonieke identificatie: een "herkenning van het lichaam." Op woensdag 22 september 1909 wordt de grafsteen verwijderd, en verschijnt de kist. Op een tafel wordt een wit kleed uitgespreid om daar de stoffelijke resten van Bernadette [men verwacht botten en beentjes aan te treffen] neer te leggen. Wanneer de kist geopend wordt, blijkt haar lichaam in volmaakte toestand geconserveerd.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Bij de dood van Adrianus IV stond Barbarossa voor het eerst als keizer voor de mogelijkheid om de pauskeuze te beïnvloeden naar de aloude gewoonte van Duitse keizers in lang vervlogen tijden. Terwijl de kardinalen een nieuwe paus kozen, liet Barbarossa het Romeinse volk oproepen om naar het oude recht uit de tiende en elfde eeuw een paus te kiezen. Ook een klein aantal kardinalen in de curie kon overtuigd worden.
Toen de meerderheid van de kardinalen het hoofd van de curie verkozen tot paus Alexander III, stormden bewapende mannen de zaal binnen en stelden een andere kardinaal als paus aan, gesteund door een kleine minderheid van de curie-leden. Dat werd tegenpaus Victor IV. Deze eiste met zijn aanhangers de erkenning door alle kardinalen. Reeds voor de pauskeuze was men overeengekomen dat een volgende paus slechts bij eenstemmigheid kon verkozen worden. Victor IV verwierp dan ook de keuze van Alexander III, waarbij hij wel in alle talen zweeg over het feit dat ook hij niet bij eenstemmigheid gekozen was [laat staan dat er van een verkiezing zou geweest zijn]. Alexander III liet zich daarop bekleden met de pauselijke gewaden... Victor IV trok die echter van zijn lijf en eigende ze zichzelf toe.
