1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 20]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De begindagen
Janice: Herinnert u zich uw leven nog vóór de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Ja. Ik herinner me dat.
Janice: Mirjana, u schijnt zo ernstig deze tijd. Had u een groot geloof in die dagen vooraleer de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Geloof is een traditie in alle families hier. We hebben een groot geloof.
Janice: Bad u de rozenkrans elke dag vóór de Gezegende Moeder aan u verscheen? Mirjana: Ja. Mijn gezinsleven hield in dat we elke dag de rozenkrans baden. Voor zover ik kan terugblikken en ik me kan herinneren, baden we de rozenkrans elke dag.
Janice: Bad u alleen? Mirjana: Neen. We baden als een familie.
Janice: Leefde u in Medjugorje voor de verschijningen begonnen? Mirjana: Neen, ik leefde in Sarajevo. Mijn familie kwam tijdens de zomer naar Medjugorje en op andere tijdstippen bezochten we mijn grootmoeder en onze andere familieleden.
Janice: Mirjana, herinnert u zich de eerste dag van de verschijning? Mirjana: Ja. Als Ivanka beweerde dat ze de Gezegende Maagd Maria gezien had, geloofde ik haar niet.
Janice: Hoe oud was u? Mirjana: Ik was zestien jaar oud. Ik dacht dat de Gezegende Moeder in de hemel was. Ik dacht nooit dat ze naar hier zou willen komen. Ik dacht dat ik het niet waardig was om dichtbij de Gezegende Moeder te zijn. Als Ivanka me vertelde om naar de berg te kijken, keek ik naar Ivanka. Ik dacht dat er iets mis was met haar. Ik vroeg me af wat er met haar gebeurde. Maar ik keek en ik zag Haar.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 10 [deel 1]
Vandaag was het zondag en als goede gelovige, en dan zeker op bedevaart, droeg priester Frans 's morgens de heilige mis op. Dit keer in ons kerkje op wielen, onze mobilhome.
Vandaag zouden we de grens met Kroatië over steken. Via Crnomeli tot het dorpje Vinica. De speciale truitjes aan en zonder problemen de grens over gestoken. Drie km verder kwamen we aan een grotere baan waar we naar rechts moesten om na tweehonderd meter terug links te moeten gaan. Maar dit straatje was zo klein dat we dit niet goed durfden te nemen, en tussen ons gezegd en gezwegen, onze volgers ook niet. Een zestal km verder zei ik tegen de Pol "we zitten verkeerd," maar een geluk bij een ongeluk, daar kwam net nog een wielertoerist aangestormd.
Even laten stoppen om de weg te vragen. Hij was zelfs zo vriendelijk om een stukje mee te rijden. Zon dertig km heeft hij ons vergezeld en ondertussen vertelde hij over de jeugd in de streek. Als ze dan geld hebben geven ze het allemaal uit aan alcohol en drugs, ook hij was zo geweest maar op een dag had hij tegen zichzelf gezegd dat het genoeg was en in de plaats kocht hij een fiets. Hij zei ook dat hij nu veel gelukkiger was dan in de periode voordien. Na afscheid te hebben genomen van deze jongeman konden we verder, daar stonden ook terug wegwijzers. We zochten de juiste eruit, die naar Ogulin. Want daar moesten we nog even zijn. Jos had daar een afspraak met Renata. Renata is het pleegkind van Jos en is nu afgestudeerd en heeft ook werk gevonden.
De weg naar Ogulin was ongeveer veertig km lang met langs de kant allemaal onbewoonde huizen. Enkele daarvan waren helemaal kapot door de oorlog. Slechts drie autos tegen gekomen, maar wel veel kleine slangetjes en één grote, waar de Pol overheen reed, ze beet nog naar zijne band maar ze was te laat.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 215]
Preken
De jaarlijkse biecht
Als de Paastijd verlengd zou worden tot Pinksteren, zoudt ge pas met Pinksteren te biechten gaan, en als het maar één keer in de tien jaar Pasen zou zijn, zoudt ge maar eens in de tien jaar uw biecht spreken. Als de Kerk u tenslotte niet uitdrukkelijk voorgeschreven had dat ge minstens één keer per jaar uw zonden moet belijden, zoudt ge pas biechten vóór uw dood. Wat denkt ge daarvan, broeders? En waarom gaat ge eigenlijk biechten? Omdat het u spijt dat ge de goede God hebt beledigd? Houdt ge uw Pasen werkelijk uit liefde tot God?
"Och," zult ge me ten antwoord geven, "u weet wel beter, we doen het allemaal zonder te beseffen waarom."
Wel, ge begrijpt er niets van. Ge doet het uit gewoonte, om te kunnen zeggen dat ge uw Pasen gehouden hebt of, als ge eerlijk wilt zijn, omdat ge aan uw oude zonden een nieuwe hebt toegevoegd. Niet uit berouw gaat ge biechten, niet uit liefde voor God houdt ge uw Pasen, want zelfs het verlangen om een christelijker leven te leiden is u vreemd. Het bewijs ligt voor de hand: als ge van de goede God hield, hoe zoudt ge dan met zoveel gemak, ja met zon groot genoegen zelfs, toe kunnen stemmen in het kwaad? Als ge een afschuw had van de zonde, en dat past een Christen toch, hoe zoudt ge haar dan een jaar lang op uw geweten kunnen houden? Als ge werkelijk verlangde om een christelijker leven te leiden, dan zou men toch minstens een kleine verandering in uw gedrag op moeten kunnen merken, nietwaar? Neen, broeders, ik wil u vandaag niet spreken over de ongelukkigen, die maar de helft van hun zonden belijden, uit vrees om hun Pasen niet te mogen houden of teruggestuurd te worden [misschien zelf om een schandelijk leven met een mantel van deugdzaamheid te bedekken], en die in zo een toestand aan de heilige tafel gaan zitten. Zij immers nuttigen het lichaam en bloed van de Heer tot hun eigen ondergang. Zij leveren hun God over aan de duivel en verwijzen hun eigen vervloekte ziel naar het eeuwige vuur.
Neen, ik mag hopen dat dit niet geldt voor u, maar toch blijf ik volhouden dat uw jaarlijkse biecht nooit een reden tot gerustheid kan zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 215]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de aanbidding van het Heilig Hart van Jezus!
Jezus zei: "Leer van Mij, Ik ben nederig en mild van hart!" Ja, de verering van het Heilig Hart van Jezus vermindert voortdurend binnen de Katholieke Kerk! Vandaag veronachtzaamt de Kerk op vele plaatsen de vrijdagen van het Hart van Jezus, de bron van zo vele genaden! Gods Hart wordt geminacht door Zijn schepselen! Het Hart van de Redding vergeten door diegenen die hen redt! Het hart van Jezus moet de levensader zijn van de Kerk. Het is de levende bron waaruit de nooit ophoudende waarheid en genaden stromen. Het stimuleert en versterkt uw verlangen naar het Eeuwige Leven. Door dit Hart is onze Kerk alles wat ze is. Wij staan hier als kinderen van de Katholieke Kerk in de onmiddellijke en de levende nabijheid van het Goddelijke Hart. Wij leven door Hem. Zink in het Hart van Jezus, laat uzelf verfrissen door het Hart van Jezus en ons leven door het Hart van Jezus.
Het Goddelijk Hart is de Offerkelk, het geschenk van de opoffering in Zijn Hart is Zijn Dierbare Bloed! Hart en Bloed openbaren zich en maken Zijn opofferende liefde en Zijn opofferende aard tegelijkertijd duidelijk. Wij vereren het Hart van Jezus het beste als wij Zijn aard bereiken, door de Vader boven alles lief te hebben, door volledig open te staan voor Zijn wil, door de mensen tot in het uiterste toe lief te hebben en door goed te zijn voor hen! Laat het Hart van Jezus opnieuw in de mensen wonen. Daarvoor moeten we steeds blijven bidden! Het is Hem aanroepen met uw grootste liefde, een gebed van zeldzame gehalte.
In Jezus Hart leeft de volledige Heilige Drievuldigheid, de Almachtige Vader, de schoonheid en de wijsheid van de Eeuwige Zoon, de omgeven liefde en het Koninkrijk van de Heilige Geest. In Zijn Hart leeft de volledige liefde van de Redder! In Zijn Hart klopt de volledigheid van het verloren Dierbare Bloed. In Zijn Hart zijn alle diepste geheimen verborgen en al de uitwerkingen van de Heilige Eucharistie en alle overige Sacramenten. Uit Zijn Hart stromen al de rijke, grote en kleine genaden die aan elk schepsel worden verleend.
Ja, dit Hart met alle oneindige, mooie rijkdommen zou moeten leven en heersen in alle harten van de mensen, in het uwe en dat van de andere mensen. Een ware aanbidder van de Heilige Moeder en het Meest Heilige Hart van Jezus overwint alle tegenspoed. Leer stil te blijven wanneer er u iets hatelijks overkomt. Klaag niet, maar wees er eerder gelukkig om omdat u lijdt met het Hart van Jezus. Dat is de ware verering van het Hart van Jezus.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 59]
Vertrouwen en verlatenheid
Zijne Excellentie, na een nederig gebed aan de voeten van Onze Heer aan het Tabernakel en voor het Onbevlekte Hart van Maria, onze liefdevolle Hemelse Moeder, waarbij ik de genade vroeg om niet een woord, zelfs geen letter dat niet tot Hun eer strekt, neer te schrijven, begin ik nu dit werk, gelukkig en in vrede zoals deze wiens geweten hen verzekert dat ze alle dingen doen volgens Gods wil. Mijzelf volledig verlatend in de armen van onze Hemelse Vader en voor de bescherming van het Onbevlekte Hart van Maria, leg ik daarom opnieuw in de handen van Zijne Excellentie: de vruchten van mijn boom, mijn boom van gehoorzaamheid.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Moses [20/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 266]
Het was een gruwel zoals de Oekraïense volkerenmoord. Zon 5,9 miljoen Joden, of tweederden van de Europese Jodenbevolking, stierven. De oorlog zelf eiste nog een afschuwelijkere tol. Voor hij ten einde kwam zouden vierenveertig miljoen mensen sterven en kerken, inclusief Marias waardevolle heiligdommen, werden met duivelse vurigheid vernietigd, en het aloude occulte symbool, de swastika, werd aan vlaggenstokken omhoog gehesen. Maximilian Kolbe, die als jongen Maria gezien had en de kroon van het martelaarschap aangeboden kreeg, plaatste die kroon op zn hoofd door in 1941 in Auschwitz zijn leven te geven zodat een veroordeelde man met een gezin gespaard kon blijven.
Tenslotte, op de verjaardag van Fatima, 13 oktober 1945, kwam de verschrikking tot een einde toen de Geallieerden het hoofdkwartier van de Nazis bombardeerden. Tussen het puin waren er een paar kleine mirakels. In de H. Kolumba kerk in Keulen hadden luchtaanvallen bijna volledig een kapel vernield waar een beeld van Maria stond, maar één voetstuk bleef overeind. Het was dat waar haar beeld op stond. In Hiroshima overleefden vier Jezuïeten, die op 6 augustus in de kerk van O.L.V. Hemelvaart de Rozenkrans aan het bidden waren, de ongelooflijke ontploffing van de atoombom. De kerk bleef overeind in het historische puin en tegen 15 augustus, het Feest van de Tenhemelopneming, had Japan zich overgegeven. Het was fascinerend dat de atoomontploffingen atmosferische effecten creëerden ... lichtbollen, rode schokgolven .... die bijna identiek waren aan sommige van de effecten in het noorderlicht. Dit werd later vastgesteld tijdens proeven boven Johnston Island, waar er gelijkaardige weerkaatsingen en lijnen waren. Er waren ook gelijkaardige kleuren.
En zo had het teken dat het begin van de oorlog had aangekondigd, ook getoond hoe hij zou eindigen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 161]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
De "nieuwe mis"
De Novus Ordo Missae [NOM], de nieuwe mis, is een van de vruchten van de liturgische hervorming die op gang kwam na het tweede Vaticaans concilie. Het Roomse missaal van heilige Pius V werd vervangen door een missaal dat weldra het missaal van Paulus VI zal noemen.
De nieuwigheden gingen vorm en inhoud aan. De mis werd niet meer eerst beschreven als een zoenoffer, niet het bloedig vernieuwen van Christus offer op het kruis, maar als de "heilige bijeenkomst van het Godsvolk onder de leiding van de priester om de gedachtenis van de Heer te vieren." Qua vorm, buiten de veranderingen die al enkele jaren in voege waren [altaar naar het volk gericht, gebruik van de landstaal, eenvoudiger gebaren van de celebrant], kwamen er belangrijke nieuwe dingen: een nieuw opgevat offertorium, drie nieuwe canongebeden [of eucharistische gebeden] werden aan sz Roomse canon toegevoegd, de voorganger mocht één van de vier gebruiken naar keuze.
Deze nieuwe mis verwekte meteen weerstand, ook bij sommige kardinalen [Ottaviani en Bacci], die een Kort kritisch onderzoek uitbrachten. Ze kreeg echter veel lof van sommige protestanten. Max Thurian had als waarnemer deelgenomen, naast zijn werkzaamheden over de Eucharistie die op bepaalde punten vooruitliepen op deze hervorming, ook aan de werking van het Consilium dat als taak had die voor te bereiden.
Zodra de nieuwe Ordo verscheen was hij verheugd en schreef hij in La Croix: "De nieuwe orde van de mis heeft een diepe oecumenische zin. [...] Een van de vruchten wordt waarschijnlijk dat de niet katholieke gemeenschappen het Heilig Avondmaal zullen kunnen vieren met dezelfde gebeden als de katholieke Kerk. Theologisch gezien is dit mogelijk."
Katholieke auteurs [Eerwaarde Raymond Dulac in Le Courrier de Rome, Louis Salleron in Carrefour, Jean Madiran in Itinéraires] vreesden die uitspraak. Was dit niet het teken dat de nieuwe mis meer protestants werd door het offerkarakter en de wezensverandering uit te wissen? Broeder Roger kwam zelf tussen bij de auteurs om ze gerust te stellen: "Ik ben ervan overtuigd dat de inhoud van de mis niet veranderd is."
De persoonlijke evolutie van Broeder Roger bracht hem ertoe later uitsluitend de communiceren in de katholieke Eucharistie en dan, geleidelijk, nam de Gemeenschap de nieuwe mis aan voor haar Eucharistievieringen, daar waar het protestantse Avondmaal nooit helemaal verdween.
Is het de katholieke mis die te protestants werd of Taizé die meer katholiek werd? Broeder Roger zou dergelijk alternatief geweigerd hebben, omdat hij de voorkeur gaf aan het overstijgen van geloofsidentiteiten en aan het dubbel toebehoren, formuleringen die zowel katholieke als protestantse theologen verwierpen.
Een andere formule die beroemd zal worden kwam dan tevoorschijn: de eenheid met Rome zonder breuk. Op 27 november 1969 was hij in Rome voor zijn jaarlijks bezoek aan Paulus VI en voor ontmoetingen met verschillende curieafdelingen. Toen bevestigde hij zijn wens van eenheid met de paus: "Steeds meer overtuigd kan onze Gemeenschap niet voortbestaan als ze niet vooruitloopt op de eenheid met de bisschop van Rome, zonder daarom onze oorspronkelijke geestelijke families te verloochenen."
Deze formule werd het paradigma van de roeping van Taizé.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten[aflevering 88]
Gabinius
Syria en de Joodse opstand door Alexander
Intussen was Alexander, zoon van Aristobulus II, in Syria een opstand begonnen tegen Hyrcanus II, de hogepriester uit de Joodse dynastie van de Hasmoneeën. Daar waar Scaurus, de eerste gouverneur, de voornaamste rol had gespeeld in de verovering van Judea onder Pompeius, lag de derde opvolger van Scaurus, Gabinius, aan de basis van de onderdrukking van de opstand aangestookt door Aristobulus II en zijn zoon Alexander en van de administratieve organisatie van de nieuwe provincie. Hij verdeelde het grondgebied in vijf concilies of synedria. Bij deze beheerscentra lagen Jeruzalem en Jericho in Judea, Sepphoris in Galilea, en de twee andere Gadara en Amathus in Transjordanië.. De niet Joodse inwoners van de steden die de Romeinen aan Hyrcanus II, de Hasmonische vorst hadden onttrokken [waaronder Skythopolis, Samaria, Jamnia en Gamala] waren Gabinius oneindig dankbaar hen de vroegere onafhankelijk terug te schenken. Om Egypte te bestrijden kreeg Gabinius de militaire hulp van Hyrcanus en Antipater, vader van Herodes de Grote.
De Romeinse ridders [equites] hadden door de opstand in Syria grote verliezen geleden en hielden Gabinius hiervoor verantwoordelijk. Toen deze terug in Rome was werd hij voor drie vergrijpen aangeklaagd. Ten eerste voor minachting van de republiek [majestas], omdat hij zonder toestemming van de Senaat en in strijd met de Sibyllijnse boeken de hem toegewezen provincie had verlaten om naar Egypte te trekken. Hiervan werd hij vrijgesproken. De tweede aanklacht behelsde afpersing [repetundae], waarbij speciaal werd gewezen op de 10.000 talenten zilver die hij van Ptolemaeus had ontvangen. Gabinius werd schuldig bevonden, ondanks door Pompeius aangedragen ontlastend bewijs, getuigen uit Alexandrië en de welbespraaktheid van Cicero, die hem om Pompeius een gunst te doen verdedigde. De derde aanklacht ging over vermeende illegale zaken voor zijn verkiezing [ambitus] als consul in 58 v.Chr. Omdat hij al schuldig was bevonden aan de tweede aanklacht kwam deze te vervallen. Gabinius' bezittingen werden verbeurd verklaard en hijzelf ging in ballingschap.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Tot de dag van haar dood, had Dorothy spijt van haar deelname aan de seksuele revolutie van de jaren 1920, en schreef en predikte tégen de seksuele revolutie van de jaren 1960. In haar dagboek schreef ze: "Deze menigte gaat tot in de extremen met seks en drugs ... Het is ook een opstand tegen het gezag, zowel natuurlijk als bovennatuurlijk, zelfs tegen het lichaam en diens behoeften, diens natuurlijke functies voor voortplanting."
Na bijna vijftig jaar gewerkt te hebben voor de Katholieke Werkersbeweging, stierf Dorothy, een vriendin van Thomas Merton en veel vooraanstaande schrijvers en geestelijken, op 29 november 1980, met haar dochter Tamara aan haar zijde. Dorothy was 83 jaar oud. Uitgeput door haar werk en de gevolgen van een hartaanval, sliep Dorothy vreedzaam in, in de armen van haar Verlosser. Voor ze stierf vertelde men haar dat ze op een dag heilig zou verklaard worden. Dorothy wilde hier niet van weten, en zei dat het geld dat aan deze onwaarschijnlijkheid zou uitgegeven worden, beter aan de armen zou besteed worden. Maar door haar leven, dat getrouw was aan het Evangelie, en de zorg voor de armen heeft de oproep voor haar heiligverklaring een grote impuls gekregen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 104]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Lourdes, 26 juni 1866
Monseigneur,
Mijn lieve Moeder heeft erop aangedrongen dat ik u vertel hoe teleurgesteld ik was dat ik u gisteren in Tarbes niet heb ontmoet. Het was mijn wens pas naar Nevers te vertrekken na eerst mijn gevoelens van erkenning te betuigen voor uw welwillende belangstelling en onvermoeibare getuigenis over mij, waarvoor ik mij altijd waardig zou willen betonen. Daarom vraag ik, Monseigneur, uw zegen en de hulp van uw gebeden waaraan ik de grootst mogelijke behoefte heb.
Ik smeek uwe Hoogheid mij deze dubbele gunst te bewijzen en mijn tekortschietende uitdrukkingen aan te vullen door de oprechtheid van mijn kinderlijke gevoelens te aanvaarden, waarmee ik de eer heb te verblijven, met de meeste hoogachting, Monseigneur,
Uw deemoedig en gehoorzaam kind,
Bernadette Soubirous
12. Ongeschonden Lichamen
Deze rubriek zal later, na het nodige vertaalwerk, worden verder gezet.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 9: De Pannonia Tuscae [Uit het Hongaars gebied van Tuscia]
Tegenpaus Calixtus III [1168-1178]
Echte naam: Johannes Van Struma
Hij was afkomstig uit Hongarije [hierover heeft er lange tijd onenigheid bestaan] en overleed te Benevento, rond 1178. Hij was de derde tegenpaus van Paus Alexander III. Calixtus III, eigenlijk Johannes van Struma was tegenpaus van 20 november 1168 tot 29 augustus 1178. Hij was de derde tegenpaus tegenover paus Alexander III. Er bestond twijfel over zijn afkomst, maar de historici zijn het er thans blijkbaar over eens dat Calixtus uit Hongarije kwam.
Aan het begin van het pontificaat van Paschalis III, de tweede tegenpaus tegenover Alexander III, was Johannes abt van het klooster in Struma langs de Arno. Paschalis benoemde hem tot kardinaal en bisschop van Albano. Toen Paschalis in 1168 overleed, kozen zijn aanhangers, daartoe aangezet door Frederik I van het Heilige Roomse Rijk, Johannes van Struma als zijn opvolger. Deze nam de naam Calixtus III aan.
Het kerkelijk schisma was ontstaan vanwege een conflict tussen Frederik I en paus Alexander III. In 1177 legden zij echter hun conflict bij. Frederik I erkende de rechtmatigheid van het pontificaat van Alexander III en trok daarom zijn steun aan Calixtus in. Vanuit Albano bleef Calixtus nog enige tijd aan als paus, maar op 29 augustus 1178 trok hij zich terug en onderwierp hij zich aan Alexander III. Alexander nam hem weer op in de kerk en stelde hem aan over het kerkelijk bezit in Benevento. Hier overleed hij korte tijd later.
Na het aftreden van Calixtus III was het kerkelijk schisma echter nog niet voorbij. Kardinalen die Alexander III niet als paus erkenden, kozen Lando van Sezze [Innocentius III] als hun paus. De Heilige Malachias maakt echter in zijn lijst geen enkele verwijzing naar Innocentius III.
Chris De Bodt
14. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 5 september [zie rubriek gebeden].
Henk
15. Tot slot heeft Savana nog een boodschap voor u
20-08-2010
20 augustus 2010
20 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 19]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Het lijden
Janice: Mirjana, is alles wat je voor de Gezegende Moeder doet een bron van grote vreugde voor u? Mirjana: De Gezegende Moeder heeft ons gewaarschuwd dat we veel zouden lijden, en dat doen we.
Janice: Stoort u dat Mirjana? Mirjana: [Zacht gelach] Niemand houdt van lijden, en ik zeker niet. De Gezegende Moeder helpt mij. Ze zegt dat als ik bid, ik vrede zal hebben. Ze zegt dat we de sterkte zullen hebben om te verdragen wat er ook gebeurt.
Janice: Zal het lijden toenemen? Mirjana: Ja. De gelovigen zullen overal veel moeten verdragen.
Janice: Wat met de ongelovigen? Mirjana: Wat hen te wachten staat, is een vreselijk lijden door hun eigen keuze.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 9
De zon stond aan de hemel en het was gezellig om zo te ontbijten, het zou die dag warm worden. Het was de bedoeling om via een klein weggetje naar Bled te rijden. Toch hebben de weg nog eens moeten vragen. We spraken een oud vrouwtje aan en ze wist hoe we moesten rijden. We kwamen terug op de grote baan naar Jesenice, we moesten de stad voorbij, rechts de straat in om zo terug op ons parcours te komen. Het lukte, weliswaar over enkele kilometers zeer slechte weg met niets anders dan scherpe steentjes. Maar we kwamen erdoor en dit zonder lek te rijden. Straffen toebak!
In Bled hadden we een klein oponthoud. De Pol dacht eerst dat het voor een wielerwedstrijd was maar het bleek voor de een of andere hoge piet te zijn. Nadat de grote sleeën waren gepasseerd konden we verder, maar... naar waar? We vroegen nogmaals de weg, maar kwamen er niet veel mee vooruit. Uiteindelijk lieten we de eerste fietster die we tegen kwamen stoppen. Het was een lief jong juffrouwke, en we moesten haar volgen. Het was wel over een mountainbike parcour met enkele steile hellingen. Ze sprak engels, dit is daar op school de tweede taal en is verplicht om te leren. Boven aangekomen wees ze naar een paard en zei ze dat dit het paard was waarmee ze koers reed. Nu viel ook meteen onze euro waarom we langs dit traject reden en niet over de grote baan. Ze was natuurlijk apetrots op haar koerspaard en wou dit aan ons tonen. Ongeveer een uur lang heeft ze met ons meegereden.
In Medvode konden we onze honger stillen en hebben we nog geprobeerd een auto in gang te duwen, maar dit was tevergeefs. Toch bedankte de man ons voor de moeite. We reden verder, de hoofdstad van Slovenië "Ljubljiana" binnen, wat wonderwel heel goed meeviel. Toch nog twee maal de weg moeten vragen.
In Velica Loka een kleine pauze gehouden voor een koekske en een colaatje. Ondertussen maakte we kennis met een oud vrouwtje dat niet kon geloven dat we helemaal met de fiets vanuit België naar Medjugorje reden. Ze had veel pijn aan haar heupen zei ze waarop onze pastoor Frans beloofde om voor haar een kaarsje te laten branden voor de Gospa en ook voor haar een gebedje te doen aldaar. Gospa is de vertaling van O.L. Vrouw. Hiervan was het vrouwtje zo aangedaan dat ze zelfs enkele tranen de vrije loop liet.
Na onze pauze vertrokken we weer maar na een kilometer hield de weg op, tenminste het asfalt toch. En weer konden we over scherpe stenen en andere gevaarlijke toestanden rijden, dit voor ongeveer 8 kilometer. Er stonden veel kapelletjes langs deze weg en het heeft geholpen want alweer kwamen we erdoor zonder pech. En met al die kapelletjes daar dacht ik zo "we kunnen al een weesgegroetje bidden voor dat vrouwtje," mijne maat, de Pol, was hiermee akkoord en dus stopten we even aan één van de kapelletjes om een gebedje te doen. Daarna zetten we onze reis verder richting Kočevske Poljane.
Nog eens de weg gevraagd, dit maal aan een agent, maar hij verwees ons wel naar de verkeerde camping. Uiteindelijk bereikten we toch op de juiste camping, waar de Frans zijn kookkunsten nogmaals ten toon spreidde. Er was daar ook een groot fietsevenement te doen, met duizenden deelnemers, maar voor ons was het die dag wel welletjes geweest, we hadden dan ook 166,67 km. afgelegd.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 214]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus' verlatenheid en Zijn vierde woord aan het Kruis
Op Golgotha schiep de duisternis een wonderbaarlijke, angstwekkende sfeer. Het gruwelijk getier en gehamer, het geschreeuw en gevloek onder de oprichting van het kruis, het gebrul van de moordenaars, terwijl zij gebonden en gekneveld werden, het hoongeroep van de om het kruis heenrijdende Farizeeërs, de aflossing van de soldaten, het rumoerig wegtrekken van de dronken beulen: dat alles had, bij het begin van de zonsverduistering, de indruk verbrokkeld, en dan volgde de strafrede van de berouwhebbende Dismas en de woedende uitval van de Farizeeërs tegen hem. Nu echter groeide de donkerte, de toeschouwers werden stiller en velen keerden zich van het kruis af. Jezus beval Zijn moeder aan in de liefde en de hoede van Johannes en Maria werd buiten de aarden wal gevoerd. Er kwam een beknellende pauze.
De toenemende duisternis vervulde het volk met schrik. De meeste mensen staarden naar de hemel, in velen werd het geweten wakker, velen wierpen een rouwmoedige blik naar het kruis, velen sloegen zich voor de borst en hadden spijt, de gelijkgezinden begonnen stilaan tezamen te troepen, de Farizeeërs, heimelijk bang, gaven voor alles nog een natuurlijke verklaring, maar zij hadden steeds minder praats en tenslotte zeiden zij haast niets meer. Hier en daar was er nog een, die een stout woord liet horen, doch het klonk zeer gedwongen. De kern van de zon was vaal-schemerig, zoals bergen in de maneschijn: een rode ring lag er omheen. De sterren traden rood-glimmend tevoorschijn. Op de Calvarieberg en in de nabije wijngaarden vielen de vogels tussen de mensen neer, en men kon ze vangen met de handen, de dieren in het rond brulden en sidderden, de paarden en ezels van de bereden Farizeeërs drongen dicht bijeen en lieten de kop hangen. Alles was gehuld in nevel en mist.
Om het kruis heerste stilte, de belangstelling was naar elders gericht, vele mensen vluchtten stedewaarts. De gekruisigde Heiland had zich met het gevoel van de diepste verlatenheid in Zijn eindeloze folterpijn tot Zijn hemelse Vader gekeerd. De liefde deed Hem bidden voor Zijn vijanden. Hij bad, zoals gedurende heel de loop van Zijn lijden, in psalmverzen, welke nu aan Hem in vervulling gingen. Engelen ontwaarde ik rondom Onze Heer.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 214]
Preken
Waar moet het heen met uw ziel?
Ach, wie zou niet ontroerd worden? ... Wie zou niet ontroerd worden, als een God het verlies van een ziel met zulke bittere tranen beweend, als Hij niet moe wordt om de zondaar toe te roepen: "Vriend, vriend, waar moet het heen met uw ziel en met uw God? Blijf staan! Ach, kijk naar Mijn tranen, kijk naar Mijn bloed dat nog steeds voor u vloeit. Moet ik dan voor een tweede keer sterven om u te redden? Kijk mij aan! O, engelen des hemels, daal neer, kom en ween met Mij over het verlies van die ziel!"
Hoe ongelukkig is een christen die niet terugkeert op zijn schreden, ondanks de waarschuwende stem die zijn God hem onophoudelijk laat horen!
"Maar," zult ge zeggen, "er is niemand die zo tot ons spreekt."
Ach vriend, als ge uw oren niet gesloten hield, zoudt ge voortdurend de stem vernemen van God, die u achtervolgt. Wat anders is immers de wroeging die u kwelt, zodra ge in zonde vervallen zijt? Waarom zoudt ge u anders verontrust en opgejaagd voelen? Waarom anders die doorlopende angst, alsof ge ieder ogenblik door de bliksem getroffen kunt worden? Hoe vaak hebt ge, zelfs terwijl u aan het zondigen was, geen onzichtbare hand gevoeld, die u tegen scheen te houden! Ongelukkige, riep de stem u toe. Wat doet ge? Waar moet het heen? Waarom wilt ge u in het verderf storten, mijn zoon? Zijt ge het er niet mee eens, broeders, dat een christen die zoveel genade van de hand wijst, verworpen en verdoemd dient te worden, omdat hij niet naar Gods stem heeft geluisterd en niet van Zijn genade heeft geprofiteerd? Hij schijnt de goede God te verachten en Hem zelfs van het leven te willen beroven. Alle schepselen roepen wraak af over die ondankbare ziel, alleen God wil haar nog redden, ja. Hij verzet zich tegen alles wat haar zou kunnen benadelen. Hij waakt over haar inhoud alsof zij alleen op de wereld was en alsof Zijn geluk afhangt van het hare.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 214]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
Dat wat het Evangelie niet belooft, mag u evenmin beloven en dat is een leven zonder Kruis. Het Evangelie zonder een Kruis behoort tot de Hemel, lijden zonder het Kruis behoort tot de hel, en het Evangelie met het lijden behoort tot deze aarde. Met het Kruis van het lijden helpen wij de Heer om zielen te redden. Indien u de waarde van één enkele Mis zou kennen, zou u alles geven om ook maar één ziel te kunnen redden. Want voor uw ziel, werd de Zoon van God mens, en stierf Hij voor aan het Kruis, en richtte Hij de Kerk voor op. Als u maar de schoonheid van een ziel kon zien die bedekt is met genaden, zou ook u onmiddellijk bereid zijn om te sterven omwille van één enkele ziel.
De Heilige Franciscus van Assisi zei: "Ontneem mij alles, O Heer, laat mij enkel zielen redden." De Heilige Gemma Galgani zei: "Ik vroeg Jezus om mij Kruisen te geven zodat ik door het lijden zielen kon winnen voor Hem!" Bestudeer het leven van de Heiligen. Uit hun leer zult u de wijsheid verkrijgen om de waarde van één enkele ziel te zien. Ja, de Heiligen horen thuis in het leven van de mensen, in de huizen van Gods mensen. Zij zijn uit zo vele kerken verdwenen! De Heilige zijn grote voorbeelden, zij waren mensen als u en ik, zij waren uw verkenners en om deze reden behoren zij in alle huizen van God en niet erbuiten. Als u in hun voetstappen wandelt, zult u eveneens kunnen bereiken wat zij konden bereiken.
Maar voor alles, vereer opnieuw de Heilige Moeder in uw leven. Vandaag wordt Zij opzijgeschoven door zo vele priesters en zelfs Haar maagdelijkheid wordt vaak in vraag gesteld. Een priester die de Heilige Maagd opzij zet is niet langer een Katholiek! En voor deze reden hebben er zo velen het priesterschap verlaten. We begroeten Maria in de Litanie als "zeer minnelijke Moeder!" Ja, Moeder, geen zuster! "Zie hier uw Moeder," zei Christus! Door Maria tot God, dat is de zekerste weg tot God. Het is een grote erfenis die Jezus ons naliet en ze is van toepassing op elke persoon! Dit zou vreugde en troost moeten brengen voor iedereen in elke omstandigheid van het leven. Het woord "Moeder" verfrist elke gebroken moed. Het is een woord dat veiligheid inhoudt. Ja, Zij is de meest waardige Moeder van de Liefde! Denk nu na over de vriendelijkheid die Zij toonde in Haar verhouding tot God en tot alle mensen. Op dezelfde wijze was Zij liefdevol en bezat Zij de waardigheid van liefde tijdens Haar dagelijkse leven hier op aarde. Steeds beleefd. Beleefdheid is een waarde en toont de liefde voor onze naaste in haar mooiste en delicaatste vorm. Maar Zij was eveneens de nederigste van al Gods dienaars. Ja, alle leiders van de Kerk, alle priesters en Bisschoppen zouden terug nederig moeten worden op opnieuw het vertrouwen te kunnen winnen van alle gelovigen.
Het nederige toegeven van de schuld ontvangt vergeving, genade en barmhartigheid. Heb lief en wees nederig. Hoe nederiger een mens voor God staat, hoe groter God hem kan maken. God plaatst Zijn Genaden in de liefhebbende Moederlijke handen, in de handen van Maria, de Moeder van alle Genaden! Wat een liefdevolle en troostvolle gedachte. Alle genaden die naar ons toestromen na Jezus dood voor redding der zielen gingen door de handen van Maria! Haar zachte, liefdevolle handen raakten alle genaden aan die ooit door de mensen zijn ontvangen. Met welke eerbied moeten wij deze genaden behandelen en er trouw aan blijven! Maria is de bemiddelaarster van alle genaden! Welke verantwoordelijkheid draagt dit feit. Hoezeer zouden we het ons moeten betreuren indien er ooit een genade, die door Haar handen kwam, door ons niet verwelkomd wordt en terug moet keren in Marias handen. Dit is dikwijls het geval vandaag. Met een bijzondere eerbied zou u diep moeten nadenken over elke genade naar de heiligheid die tot u kwam langs het Heilig Doopsel en alle andere feiten in dit nieuwe bovennatuurlijke leven dat ook tot u kwam langs Maria. Door dit werd Maria onze echte Moeder! Zij droeg ons voor God en voor Gods kinderen, die wij zijn. Vanuit deze overtuigende positie, verdient Maria, na God, onze grootste verering, onze diepste liefde en ons diepste vertrouwen! Zij is voor ons de biddende kracht die steeds naar ons luistert en nooit iemand de rug toekeert.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 58]
Aantekeningen
Er zijn twee belangrijke punten met betrekking tot de derde biografie van Zuster Lucia. Zuster Lucia bevestigt dat de Toewijding, gemaakt door Paus Johannes Paulus II, in vereniging met de Bisschoppen, op 25 maart 1984, voldeed aan het verzoek van Onze Lieve Vrouw en door de Hemel was aanvaard. Zij bevestigde dat een numerieke vereniging van alle Bisschoppen niet vereist was en dat een morele vereniging voldoende was.
In een visioen dat Lucia had van Onze Lieve Vrouw te Pontevedra op 10 december 1925, volbracht Onze Lieve Vrouw haar belofte tijdens de verschijningen van 1917 om terug te komen. Op 13 juni 1929 had Lucia een nieuw visioen te Tuy, waar Onze Lieve Vrouw vroeg om de Toewijding van Rusland tot Haar Onbevlekte Hart. Ongelukkiglijk vond deze toewijding nooit plaats, terwijl Onze Lieve Vrouw er om had gevraagd, en daarom had Rusland zijn dwaalleer reeds verspreid, voor de Toewijding was gemaakt. Ook was de Communie voor het Eerherstel niet vervuld. Er kan niet worden gezegd dat Lucias profetieën post eventum waren, eenvoudig omdat Lucias oversten haar manuscript vrijgaven voor publicatie enkel nadat de gebeurtenissen er in waren verkondigd.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [19/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 265]
Binnen een paar jaar was bijna heel Europa er bij betrokken of aangetast. In Portugal, dat niet deelnam aan de oorlog, werden de plechtigheden voor de vijfentwintigste verjaardag van Fatima in 1942 gevolgd door een radiotoespraak van Pius, die op ernstige toon zn luisteraars eraan herinnerde dat men bij zon "boosaardige verspreiding van conflicten" Maria moest aanroepen. Hij erkende haar voorspelling met de vermelding van de Maagds "voorkennis van deze grote ramp waarmee de rechtvaardigheid van God de wereld tuchtigt." Tijdens een bijna wanhopig gebed smeekte Pius: "Koningin van de allerheiligste Rozenkrans, hulp der Christenen, toevlucht van de mensheid, overwinnaar van alle grote veldslagen van God, wij werpen ons neder voor uw troon, en vertrouwen dat we barmhartigheid verkrijgen en genade vinden en de nodige hulp in de huidige ellende, niet door onze verdiensten, die we niet verdiend hebben, maar enkel en alleen door de grote goedheid van uw moederlijk hart."
De oorlog raasde van Noorwegen tot Egypte, dan naar het oosten naar Rusland en verder naar de Filippijnen. Tegen 1945 zouden acht tot tien miljoen mensen gevangen zitten in concentratiekampen, en de helft zou geëxecuteerd worden. De kastijding die met Wereldoorlog I was begonnen, dertig jaar voordien, had nog een lange weg af te leggen maar de verschrikkelijke Jodenvervolging zorgde voor een heropleving van de oude heksenpraktijken zoals het vergiftigen van slachtoffers of het offeren met vuur, dat in de hekserij gekend was als holokaustein of "verbrand offer."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 160]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Katholieke Broeders
Zonder verband met het vertrek van de orthodoxen traden dit jaar de twee eerste katholieken tot de Gemeenschap van Taizé toe. Al heel lang hoopte Broeder Roger op die komst. Op het einde van 1967 had Broeder Roger getracht om Enzo Bianchi, de jonge katholieke stichter van de gemeenschap van Bose, in Taizé te houden. Sinds meerdere jaren, naast de franciscaanse gemeenschap in het dorp, kwam pater missionaris Jean Gueguen OMI, vier à vijf maanden per jaar de broeders bij het onthaal van jongeren helpen. Broeder Roger had wat graag gezien dat hij de Gemeenschap vervoegde. Maar dan moest de katholieke overheid dit aanvaarden. Het was zover in 1969. De Belgische dokter Ghislain vervoegde de gemeenschap met Pasen. Hij bleef een tijd werkzaam als intern aan het hospitaal in Mâcon. Een andere was Colombiaan en socioloog.
Het nieuws raakte maar enkele maanden later bekend, door een artikel in Le Monde: "Sinds kort en met toelating van Mgr. Marty zijn er twee katholieke broeders: ze genieten een bijzonder statuut. [...] Ze nemen deel aan alle activiteiten van de andere Broeders, behalve de Eucharistie." De voorzorgen ontbraken niet: de katholieke Broeders nemen geen deel aan de protestantse Eucharistie waarbij alle anderen communiceren [de prior incluis], zij communiceren tijdens de katholieke Eucharistie die opgedragen wordt door de Broeders Franciscanen of door pater Gueguen.
In Taizé hebben ze altijd het akkoord van kardinaal Marty naar voor geschoven om deze belangrijke innovatie te rechtvaardigen, namelijk katholieken in een protestantse multigemeenschap. Het moet gezegd dat de aartsbisschop van Parijs Taizé al jaren kende, omdat hij deel uitmaakte van de genodigde bisschoppen op de oecumenische sessie van 1961. Meerdere jaren na de intrede van de eerste katholieke Broeders bevestigde hij: "Ze werden toegelaten met toestemming van de voorzitter van de bisschoppenconferentie en de bisschop van Autun." Het was dus geen persoonlijke beslissing van hem, maar een overleg met meerdere personen. Inderdaad werd hij maar voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie in juni 1969, dus na de intrede van de eerste katholieke Broeder in Taizé. Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun, werd ook geraadpleegd. Het is ondenkbaar dat de Roomse betrokken curie-afdelingen, waaronder het Secretariaat voor de Eenheid der Christenen en de Congregatie voor Religieuzen en seculiere instituten niet bij die beslissing werden betrokken. Maar, gezien de huidig beschikbare bronnen, blijven er nog veel schaduwrijke gebieden.
De komst van katholieke Broeders in de Gemeenschap was voor Broeder Roger een wijze om uit de patstelling van de oecumenische dialoog te geraken. Het was een stap dichter bij Rome. De raad van de Gemeenschap zei het uitdrukkelijk: "Voor ons is de eenvoudige aanwezigheid van katholieke Broeders in ons midden een aansporing om beter vooruit te lopen op de eenheid door verenigd te blijven met degene die als zending heeft de dienaar van de dienaars van God te zijn."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 87]
Gabinius
Egypte
In 58 v. Chr. was farao Ptolemaeus XII van Egypte gedwongen Cyprus aan de Romeinen af te staan. Dit stuitte in Alexandrië op zoveel verzet, dat Ptolemaeus uit de stad werd verdreven. Zijn dochter Berenice IV, mogelijk samen met haar zus Cleopatra VI, nam de heerschappij over.
Pompeius stuurde Gabinius, zonder toestemming van de Senaat, naar Egypte om Ptolemaeus weer op de troon te zetten. Met hulp van Gabinius en tegen betaling van 10.000 talenten [± 260 ton] zilver wist Ptolemaeus in 55 v.Chr. de Egyptische troon weer in handen te krijgen. Gabinius liet een contingent soldaten achter om de farao te beschermen. Berenice werd onthoofd.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Sinds de geboorte van Tamara, was Dorothys gebedsleven gestadig toegenomen. Ze las regelmatig delen uit de Bijbel, haar favoriete boek. Wanneer ze niet op reis was, ging ze elke dag naar de Mis en bad ze de Rozenkrans tijdens de stakingsposten en wanneer haar liefdadigheidswerk het toeliet. Bovenal hield ze van de Kerk en de armen, die steeds bij haar waren.
Dorothy's idealen werden opgesomd in deze paragraaf uit haar dagboek: "Wat we zouden willen doen, is de wereld veranderen ... het eenvoudiger maken voor mensen om zich te voeden, kleden, en onderdak te vinden zoals God het voor hen had voorzien. En tot in een zekere mate, door te vechten voor betere omstandigheden, door onophoudelijk op te komen voor de rechten van de arbeiders, de armen, de behoeftigen ... m.a.w., de rechten van de waardige en onwaardige armen ... kunnen we tot in zekere mate de wereld veranderen; we kunnen werken voor de oase, de vreugde en vrede in een gekwelde wereld."
Door haar inspiratie en haar geloof in de door God aan de mens gegeven waardigheid, zijn er nu meer dan 185 Katholieke Werker-gemeenschappen in de Verenigde Staten en in de wereld, die zich inzetten voor geweldloosheid, vrijwillige armoede, gebed, en gastvrijheid voor de daklozen, de hongerlijdenden, de verdrevenen, en zij die verlaten werden. De leden blijven protesteren tegen onrechtvaardigheid, oorlog, racisme, en elke vorm van geweld.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 103]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Nevers, 13 februari 1868
Monseigneur,
Ik zou niet tot deze dag gewacht hebben om Uwe Hoogheid deelachtig te maken van de vreugde van mijn ziel sedert de dag dat ik het geluk had mijn religieuze professie te doen, als verscheidene zware ziekten mij niet hadden verhinderd deze plicht te vervullen die de erkentelijkheid mij oplegt.
Ik ben al zo vaak het object van uw welwillendheid geweest, Monseigneur, dat ik alle gelegenheden aangrijp om u mijn diepe respect en oprechte dankbaarheid te betuigen.
Sta daarom een arm meisje toe, Monseigneur, zich voor altijd als een van uw kinderen te beschouwen en een beroep te doen op een deel van de talloze zegeningen die u aan uw geliefde diocesanen schenkt.
Ik ben wellicht niet de eerste, Monseigneur, die u vertelt dat ik, door een bijzonder voorrecht van onze vereerde oversten, mijn geloften heb mogen uitspreken vanaf mijn bed, waaraan ik door een zware ziekte gekluisterd was. Afgelopen 30 oktober heeft men mij toegestaan deze dierbare geloften te vernieuwen samen met mijn deelgenoten, en ik ben zeer gelukkig mij voor altijd de bruid van Jezus Christus te kunnen noemen.
Mag ik u om uw hulp vragen, Monseigneur, om de goede God te danken voor alle genade en de benodigde kracht te vragen?
Ik werp me aan uw voeten, Monseigneur, terwijl ik u smeek uw kind te zegenen dat u vraagt de uitdrukking van haar kinderlijke respect te aanvaarden.
Ik heb de eer, Monseigneur, de allereenvoudigste dienares van Uwe Hoogheid te zijn,
Tijdens haar kloosterleven toont zij geen speciale aanleg voor gebed, wat zij zonder spijt erkent: "Ach wat! Ik kan niet mediteren." Wel gaat zij zo dikwijls als het kan en mag, ter communie. Het slaan van kruistekens gedurende de dag, ook wanneer ze alleen is, is bijna een gewoontegebaar.
Hoewel ze veel om priesters gaf, misschien vooral omdat zij Jezus vertegenwoordigen, was zij nooit onder de indruk van het klerikale gezag. Dat kwam wellicht, ietwat ironisch, doordat zij geen verstand had van "de kerk." Voor haar was iedereen, ook de bisschop, "mijnheer pastoor." Daar komt bij dat Bernadette zich, vanaf het moment dat Maria zich aan haar openbaarde, steeds meer op een leven na de dood begon te oriënteren. Mensen boezemden haar niet meer zo veel ontzag in.
Men roemt Bernadettes vrijgevigheid. Zij was geneigd alles weg te geven en aan niets vast te houden. Haar eenvoud en armoede maakten diepe indruk. Wanneer men haar geld gaf, liet ze het op de grond vallen of stopte zij het onmiddellijk in het offerblok. Haar hele leven lang bezat zij niets behalve de kleren die ze droeg en de rozenkrans die zij van haar zusje Toinette had gekregen. Deze droeg ze tijdens de verschijningen bij zich, en toen monseigneur Thibault, bisschop van Montpellier, hem wilde ruilen voor de zijne, zei ze: "Nee, mijnheer pastoor, ik houd liever mijn eigen."
In de verslagen van ontmoetingen met Bernadette valt op hoezeer men onder de indruk was van haar glimlach, de spiegel van haar ziel. "Ik zal je gelukkig maken," had Maria haar beloofd, "niet in deze, maar in een andere wereld." Die wereld werd weerspiegeld in haar ogen.
Einde
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 8: Via Transtiberina [De weg aan de overkant van de Tiber]
Tegenpaus Paschalis III [1164-1168]
Echte naam: Guido Da Crema
Guido Da Crema's geboortedatum is niet gekend, maar het is wel geweten dat hij te Lucca geboren werd. Hij was de tweede tegenpaus tegenover paus Alexander III. Op aandringen van de kanselier van Frederik I van het Heilige Roomse Rijk werd Guido van Crema in 1164 benoemd tot kardinaal. Na de dood van tegenpaus Victor IV, benoemden de aanhangers van de keizer hem tot diens opvolger, waarbij hij de naam Paschalis III aannam. Uit de bewaard gebleven handelingen van Paschalis blijkt zijn verbondenheid met het vorstenhuis Hohenstaufen, waar Frederik uit stamde. In 1167 kroonde hij Frederik I in Rome, volgens de Kerkelijke geplogendheden, tot keizer.
Om aan de eisen van Frederik Barbarossa te voldoen, verklaarde hij Karel de Grote in 1165 heilig, maar dit werd nooit door de kerk goedgekeurd. Tijdens zijn pontificaat wist hij de controle over Rome te behouden, waardoor Alexander III gedwongen was in Frankrijk in ballingschap te verblijven. Na Paschalis' dood was het schisma nog niet voorbij. Paschalis' aanhangers kozen Johannes van Struma [die de naam Calixtus III aannam] als zijn opvolger. In 1179 herriep het Derde Lateraans concilie alle besluiten van Paschalis III.
Na een aantal keizerlijke nederlagen kon hij zich enkel handhaven aan de rechteroever van de Tiber, vandaar de verwijzing van Malachias. Uiteindelijk stierf hij aldaar op 20 september 1168.
Chris De Bodt
19-08-2010
19 augustus 2010
19 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 18]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De speciale betekenis van de verschijning
Janice: Mirjana, in het licht van de geheimen die u kent, kunt u mij de betekenis vertellen van de bewering van de Gezegende Moeder dat dit haar laatste verschijning op aarde is? Mirjana: De Gezegende Moeder vertelde me en de anderen gewoon dat dit haar laatste verschijning is. Ze gaf geen uitleg. Ik heb geen uitleg.
Janice: Mirjana, weet u iets meer over de andere verschijningen van de Gezegende Moeder die op andere plaatsen in de wereld gebeuren? Mirjana: Neen. Als ze op andere plaatsen ook verschijnt, kan niemand ooit zeggen dat ze niet verwittigd waren.
Janice: Mirjana, er is een zekere grote controverse over deze verschijning. Mirjana: Ja, dat weet ik.
Janice: Maakt u dat verdrietig? Mirjana: Het bedroeft me, maar ik denk dat het de Gezegende Moeder droeviger maakt.
Janice: Waarom, Mirjana ? Mirjana: Wel, ze heeft het niet met zoveel woorden gezegd maar ik vermoed dat het is omdat ze dezelfde respons krijgt als haar Zoon Jezus toen Hij op de aarde kwam. "Hij kwam tot de Zijnen en de Zijnen ontvingen Hem niet. Maar degenen die Hem ontvingen, gaf Hij de macht om kinderen van God te worden." Het is vandaag hetzelfde als met de Gezegende Moeder. Tot degenen die haar ontvangen, haar verwelkomen, naar haar luisteren, brengt ze de kracht om kinderen van God te zijn. Ze brengt Jezus tot ons.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Johannes Paulus II: De vergeten aanslag
Wanneer men aan iemand de vraag zou stellen of hij kennis heeft van een aanslag op Paus Johannes Paulus II, dan krijgt u gegarandeerd als antwoord: de aanslag op 13 mei 1981 door de Turk Mehmet Ali Ağca op het Sint-Pietersplein te Rome. Hij opende destijds als 23-jarige militant van de terroristische organisatie, de "grijze wolven," op het Sint-Pietersplein in Rome het vuur op de Paus, die in de buikwand, hand en arm werd geraakt. De paus overleefde de aanslag en vroeg later in een gebed de menigte om vergiffenis voor Ağca: "bid voor mijn broeder [Ağca], die ik oprecht heb vergeven." Ağca kwam op 18 januari van dit jaar vrij. Later lekte uit dat de Russische geheime diensten achter de aanslag zaten en Ağca hadden ingehuurd om de Paus, die een bedreiging vormde voor het communisme, te vermoorden. Maar ook hier telt het spreekwoord: "Wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in," en tien jaar later werd de Sovjetunie van de kaart geveegd. Twee jaar eerder al hadden de Oostbloklanden zich afgescheurd. Het laatste Oostblokregime dat viel was dat van de Roemeense leider Nicolae Ceauşescu en zijn echtgenote Elena, die meer te zeggen had dan hijzelf. Beiden werden op Kerstmis door een volkstribunaal tot de dood veroordeeld en nog dezelfde dag geëxecuteerd.
Het verband met Fatima
Na de aanslag belandde Johannes Paulus II in het ziekenhuis voor een langere periode van herstel en begon Johannes Paulus II na te denken over Fatima. De aanslag was immers gebeurd op 13 mei, de eerste dag van de verschijningen van de Heilige Maagd aan de drie herderskinderen te Fatima in 1917. Al spoedig vroeg hij om de brief met het derde geheim van Fatima. Deze brief was eigenhandig geschreven door Zuster Lucia Dos Santos. Hierop wijdt hij op 7 juni 1981 de wereld toe aan het Onbevlekte Hart van Maria. Op 25 maart 1984, het Feest van de Aankondiging van de Heer, vertrouwt Johannes Paulus II de mensen en de volken toe aan het Onbevlekte Hart van Maria. Zuster Lucia Dos Santos bevestigde op 8 november 1989, in een persoonlijke brief aan Johannes Paulus II, dat deze wijdingsakte exact overeenkwam met dat wat Onze Lieve Vrouw wou. Ze voegde hieraan toe dat, indien dit niet was geschied, de Sovjetunie een atoomoorlog zou hebben ontketend in het jaar 1985.
De vergeten aanslag
De Paus was miraculeus ontsnapt aan de aanslag. Dat bevestigden zelfs de dokters en ook Onze Lieve Vrouw heeft dit later in Medjugorje aan de zieners bevestigd. Zij verklaarde dat de kogel door "Haar Moederlijke Hand" was afgeweken. Om Maria voor deze goddelijke interventie te bedanken, maakte de Paus de belofte om het jaar daarop het Heiligdom van Fatima te bezoeken, om de kogel die Ali Ağca op hem had afgevuurd in te zetten in de kroon van het standbeeld van Onze Lieve Vrouw te Fatima. Dit bezoek zou geschieden van 12 tot 15 mei 1982.
Al tijdens de eerste dag van zijn bezoek werd hij er aangevallen door de ultraconservatieve Spaanse priester, Juan Maria Fernandez y Krohn. De priester werd overmeesterd door het veiligheidspersoneel en veroordeeld tot zes en een half jaar gevangenis. De paus werd bij de aanval niet ernstig verwond, en zette zijn reis gewoon verder. Het incident werd destijds stilgehouden. Het Vatikaan ontkende zelfs dat er een aanslag was geweest en ook nu weigert het Vaticaan elke commentaar over het voorval.
De aanval kwam er dus een jaar nadat de paus werd neergeschoten door de Turk Mehmet Ali Ağca in Rome. Het is de persoonlijke secretaris van de paus, Stanislav Dziwisz, die deze feiten "officiëel" onthulde in een biografische film over de katholieke Kerkvader. Ook werd er daags na de aanslag reeds materiaal uitgezonden door de Portugese televisie, maar dit werd door aartsbisschop Paul Marcinkus lachend weggewuifd met de woorden: "u moet niet alles geloven wat ze op de televisie uitzenden." In ieder geval heeft de Paus zijn reis naar Fatima verder kunnen zetten, zoals gepland.
Juan María Fernández y Krohn werd rond 1948 geboren in Spanje. Hij werd in 1978, in het seminarie van Ecône te Zwitserland, tot priester gewijd. Met een bajonet viel hij de Paus aan op 12 mei 1982 te Fatima, waarbij het tot op vandaag onduidelijk is of de Paus bij deze aanslag werd gewond. Op het ogenblik van de aanslag was hij priester in het Franse Rouen. Tijdens zijn proces verklaarde hij dat hij tegen de hervormingen van het Tweede Vaticaanse Concilie was en dat hij ervan overtuigd was dat de Paus, als geheim agent, samenwerkte met de Sovjetunie, om zo het Vaticaan te "besmetten." Ook verklaarde hij dat de oppossitie van de aartbisschop Marcel Lefèvre tegen Johannes Paulus II veel te zwak was.
Als gevolg van deze feiten werd hij, met terugwerkende kracht, uit zijn priesterambt ontzet. Hij werd tot zes jaar gevangenis veroordeeld, maar kwam na drie jaar reeds vrij. Hij moest Portugal verlaten en besloot om zich in België te vestigen als weinig succesvolle en controversiële advocaat. Reeds tijdens het begin van zijn ambt sloeg hij de Voorzitter van het Hof van Cassatie, Eric Carré, met de volle hand in het aangezicht. Eveneens verspreidde hij anti-semitische propaganda in de raadkamer van het Brusselse Justitiepaleis.
In 1996 werd hij ervan beschuldigd het hoofdkwartier van Herri Batasuna, de politieke tak van de Spaanse terroristische afscheidingsbeweging ETA, in brand te hebben gestoken maar werd, bij gebrek aan bewijsmateriaal, hiervan vrijgesproken.
In juli 2000 kwam Krohn opnieuw in het nieuws. Tijdens een bezoek van de Spaanse Koning Juan Carlos aan België, sprong hij over de veiligheidsbarricades aan het Koninklijk Paleis te Brussel, om er de Spaanse Koning in het openbaar van "moordenaar" te beschuldigen. Hij beschuldigde hem ervan zijn broer Alfonso in 1956 te hebben vermoord om zo later het koningschap voor zichzelf te kunnen vrijwaren.
Juan María Fernández y Krohn's arrestatie te Brussel
Thans woont hij afwisselend in Spanje en België en houdt hij zich bezig met literatuur, onder meer over de nasleep van de Spaanse Burgeroorlog van 1939 tot 1990.
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 8
Toen we die ochtend vertrokken was het bitter koud, kwam daar nog bij dat we de eerste 20 km moesten dalen. We waren allebei blij dat we na dit stukje terug konden klimmen zodat we een beetje konden opwarmen. De Iselberghpass met eerst een klimpercentage van 10% en wat later 6% en met als afdaling ongeveer dezelfde percentages was de eerste die we passeerden en ons in Kotschach bracht.
Hier aangekomen hebben we eerst een bezoekje gebracht aan de O.L. Vrouwkerk. In deze kerk stond een zwarte Madonna te pronken en de kerk zelf was aan de buitenkant versierd met fotos van de plechtige communicanten. Op het plaatselijk pleintje werd het middagmaal geconsumeerd en konden we weer met volle moed verder fietsen richting Villach.
In Arnoldstein koos de Pol het zekere voor het onzekere en gunde hij zijn fiets even rust om zo langs de Karawankel tunnel van 7,8 kilometer lang de beruchte Wurzenpass te laten voor wat hij is en deze netjes in de mobilhome te passeren.
Wurzenpass
"Alléz manne, tot straks," riep ik nog en weg was ik, op mijn eentje de beruchte bult tegemoet. In Riegersdorf moest ik rechtsaf en dan kon ik eraan beginnen. Het eerste bord verwelkomde mij met de heugelijke boodschap: 18%. Daarna was er een iets gemakkelijker stukje van slechts een stijgings percentage van 15% om daarna, jawel, terug de hoogte in te schieten met 18% stijgingspercentage.
Boven is de grens met Slovenië en de grenswachter bekeek me met een blik van "wat komt gij hier uzelf afbeulen en dat om over de grens te geraken," hij bekeek ook mijn truitje waarop stond "Vosselaar - Medjugorje 2007." Ik brabbelde daarop maar van "jaja, van België naar hier en zo verder."
Na mijn pas te hebben laten zien mocht ik verder, hij zei nog iets waarvan ik denk dat het "goede reis" moet geweest zijn. En zo kon ik aan de afdaling beginnen, wel rustig aan want het wegdek was in slechte staat en het gaat daar dan ook tegen 18% naar beneden. Dus opletten was de boodschap. In Podkoren moest ik linksaf naar Gozd Martuljek waar de Pol mij aan de ingang van de camping stond op te wachten. Nadat ik mijn verhaal had gedaan en een douche had genomen konden we gezellig tafelen. De rivier Inn die ook wel eens in kruiswoordpuzzels voorkomt waren we die dag ook gepasseerd. De teller bleef die dag staan op 158,91 km.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. Tachtig procent van de olie blijft hangen in de Golf
De hoeveelheid olie die in de Golf van Mexico achterblijft, is veel groter dan wat tot nu toe werd beweerd. Dat zegt een onafhankelijk onderzoek van de Universiteit van Georgia en de Georgia Sea Grant. Vier vijfde van de olie die in de Golf terechtkwam, zo'n 3 miljoen vaten, vormt nog steeds een bedreiging voor het ecosysteem.
Volgens het rapport kan de olie in vier vormen voorkomen in het zeewater: als microdruppels, als microdruppels met een laag van de chemische stof die de olie moest afbreken, in opgeloste vorm en in de natuurlijke vorm als ruwe olie. "De neiging van de media om 'afgebroken' of 'opgelost' te interpreteren als 'verdwenen', is verkeerd", stelt het rapport. "Afgebroken en opgeloste vormen kunnen erg giftig zijn."
Het is wel juist dat natuurlijke processen een deel van de olie doen verdwijnen. Maar volgens de berekeningen van het onderzoeksteam blijft nog altijd 70 tot 79 procent van de olie in diverse vormen hangen in het ecosysteem.
"Het goede nieuws is dat de kwetsbaarheid van het ecosysteem elke dag een beetje vermindert", zeggen de onderzoekers. Nu het lek gedicht is, komt er geen nieuwe olie in de Golf terecht, en door gunstige stromingen wordt de gelekte olie niet naar de Atlantische Oceaan gevoerd. "De tijd zorgt ervoor dat de concentratie en giftigheid van de olie vermindert," stelt het rapport.
"Maar zonder kennis van de verspreiding en mix in het oppervlaktewater en de diepzee rond het lek, zonder de verdampingsratio aan de oppervlakte en de gegevens over de afbraak, is het onmogelijk te schatten wanneer de olie uit de Golf zal verdwijnen."
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 213]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Hoe het was in de stad en de tempel tijdens de zonsverduistering
Intussen verzamelde zich van hier een grote menigte volksmensen voor Pilatus paleis. Ter plaatse waar deze ochtend de scharen hadden geschreeuwd; "Kruisig hem, weg met hem", riepen zij nu: "Onrechtvaardige rechter! Zijn bloed komt over Zijn moordenaars." Pilatus moest zich door soldaten laten beschermen. Dezelfde Zadoch, die s morgens, toen Jezus in het rechthuis werd geleid, met luide stem getuigd had van de onschuld van de Heer, riep en tierde nu zo geweldig, dat Pilatus er bijna aan toe was, hem te doen vastgrijpen. Pilatus, de ellendige, zielloze mens, maakte de Joden de bitterste verwijten. Hij had part noch deel, zei hij, aan Jezus dood; de Galileeër was hún koning, hún profeet, hún heilige geweest, en niet de zijne, Jezus ging hém, de Romein, niets aan. De Joden hadden de dood van Jezus gewild, zij hadden Hem om het leven gebracht.
In de tempel heerste angst en schrik, zoals nergens angst en schrik heersten. Men was er juist bezig, het Paaslam te slachten, toen plots de duisternis inviel. Alles liep in de war en hier en daar stegen bange weeklachten op. De opperpriesters deden alles om rust en orde te handhaven, men ontstak alle lampen waarover men beschikte, maar de verwarring werd nog groter. Ik zag Annas ten prooi aan een pijnlijke vrees, hij liep van de ene hoek in de andere om zich te verschuilen. Toen ik de stad verliet, zag ik de voorhangsels en tralieschermen heen en weer bewegen aan de vensters van de huizen, en toch was er geen storm. De duisternis nam ieder ogenblik toe. Ik zag ook in het uiterste stadsgedeelte, naar de kant tussen West en Noord, bij de muur, waar vele tuinen en graven zich bevinden, enkele grafpoorten instorten, alsof de aarde beefde.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 213]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Maar zij had zich integendeel gedragen als een ondankbare en een opstandige, dat begreep zij steeds beter. Op zekere dag hoorde Magdalena dat de Heiland op bezoek was bij een voornaam Schriftgeleerde. Zij herinnerde zich alles wat zij uit Zijn mond had vernomen: "Ja," zei ze tot zichzelf, "Hij en niemand anders is de liefderijke, goede Herder en ik ben maar een verloren schaap. Hij bedoelde mij, toen Hij over de verloren zoon sprak. Ja, ik zal opstaan en naar Hem toegaan!"
Zij kon zich niet meer in bedwang houden, stond op en vertrapte haar ijdelheid. Zij liep weg of liever, de genade die haar hart reeds in brand had gezet, sleepte haar mee. Alle menselijke opzichten onderdrukte zij nu en zij trad nederig de feestzaal binnen. Haar hoofdhaar, vroeger zo nauwlettend verzorgd, hing los over haar schouders en de tranen stroomden haar over de wangen. Verwarring en schaamte stonden te lezen op haar aangezicht. Zij wierp zich aan de voeten van de Heiland, die aan tafel was. "Magdalena, Magdalena!" roept een van de Kerkvaders uit, "Wat doet gij? Wat is er met u? Waar zijn uw genoegens, uw ijdelheid en uw aardse liefde?" Neen, broeders, neen, Magdalena is geen zondares meer. Zij is de boetvaardige vrouw en een trouwe dienares van de Heiland.
Ja, broeders, op dat ogenblik veranderde alles in Haar. Hoeveel zielen zij ook door een ergerlijk leven in het verderf had gestort, door haar boetvaardigheid zou zij er nog meer terugwinnen voor de hemel. Zij liet zich niet door menselijk opzicht weerhouden en openlijk beleed zij haar zonden, ten aanhoren van een talrijk gezelschap. Zij sloeg haar armen om de voeten van de Heiland, bevochtigde ze met haar tranen en droogde ze met haar hoofdhaar af. Nee, nee, broeders, Magdalena is niet langer Magdalena, maar een heilige minnares van de Heiland. "Nee, nee, broeders," zegt Augustinus ons, "er is geen ijdelheid, geen aardse genotzucht, geen aardse liefde meer in Magdalena. Alles is heilig en zuiver in haar."
"Ja, broeders," zegt deze grote heilige, "het kostbare reukwerk dat zij vroeger aan haar uiterlijk had verkwist, haar rijk getooide haardos, de gevaarlijke gloed in haar ogen, dat alles is nu door tranen gezuiverd. Wie zal zeggen wat er omgaat in haar hart? Allen die getuige zijn van deze plotselinge edelmoedigheid, lachen haar uit. Ze menen dat Magdalena gek geworden is en bekritiseren en veroordelen haar. Alleen Jezus weet dat enkel Zijn genade dit alles in haar heeft bewerkstelligd." Hij is er zo diep door getroffen, dat Hij niet eens op haar zonden ingaat. Hij schept er een wonderlijk vermaak in om haar in het bijzijn van iedereen te prijzen voor het goede dat zij gedaan heeft. "Ga," voegt Hij haar vertederd toe, "uw zonden zijn u vergeven, schrei niet meer ..."
En omdat uw ziel in de ogen van de goede God even kostbaar is als die van Maria Magdalena, kunt ge er op rekenen, broeders, dat Hij u met Zij genade tegemoet zal komen, als ge u wilt bekeren en in het goede wilt volharden.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 213]
Hoofdstuk 29: Aanbevelingen.
Aanbevelingen aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
De goede boeken die uitleg verschaffen over het offer van de Mis, geschreven door Vr. Martin, worden niet langer ter beschikking gesteld. Zij zijn gezuiverd! Dit is een vervolging van de Heilige Mis van binnenuit de Kerk! Maar vandaag is er opnieuw een goed boek beschikbaar: "Draag de Mis op met het Hart," door de Franciscaanse priester Vr. Slavko Barbaric, OFM. En waarom wonen er nog zo weinigen tijdens de week de Heilige Mis bij? Omdat de mensen zich niet langer bewust zijn van de oneindige waarde ervan. Er wordt te weinig uitleg verschaft, zowel in de scholen als tijdens de preken. Een persoon kan grote opofferingen doen voor de aardse zaken die spoedig toch verdwijnen, terwijl eeuwige waarden veel te weinig gekoesterd worden omdat men er zo weinig over weet! Ja, zelfs Religieuze Orden zijn afgestapt van de regel van de dagelijkse Mis! Vele religieuzen gaan met vakantie zonder op de weekdagen de Mis bij te wonen, ook al hebben ze hiertoe de mogelijkheid. Christus offert zichzelf voor ons bij elke Misviering, maar er zijn zo weinigen aanwezig aan wie hij deze genaden kan verlenen. Een enorme schat ligt op u te wachten tijdens de Misviering: Jezus wonden, Zijn Leven en Zijn Dood, Zijn Dierbaar Bloed! Schatten mogen niet onzichtbaar blijven! U moet er naar uitkijken en er mee werken! U moet de schat van het Dierbare Bloed aannemen en het voortdurend aan de Vader geven door de Heilige Mis tot herstel van uw zonden, als de prijs voor de bekering en de redding van de zielen en als verzoek om rijke genaden voor de noden van de Kerk en voor alle mensen. Ja, als u de waarde van één enkele Mis zou kennen, zou u alles geven om deze genade te krijgen. Elke nieuwe stap in het leven van genade is een mirakel van de goddelijke Liefde en betekent een hervorming van uw ziel.
Bij elke Offerande wordt uw voorbije leven opgetild naar een hogere graad van genaden en dan beleeft u deze hogere genaden. Neem uw lijden en gebeden, uw zorgen en uw werk, neem alles mee in de Offerande van de Heilige Mis. Bij uw dood zullen alle Heilige Missen die u met oprechtheid hebt bijgewoond uw grootste verdedigers zijn. Zelfs bij de striktheid van Gods genade en zelfs al zijn uw zonden ontelbaar en zo zwaar als een berg, staat er daarnaast Zijn oneindige Genade in het Offer van de Heilige Mis. De velen die denken dat ze geen tijd hebben om tijdens de week naar de Heilige Mis te gaan zouden het moeten proberen en het omgaan met de Mis moeten zien als het omgaan met hun werk! Ook zou men moeten nagaan of beiden eventueel kunnen worden gecombineerd, zo lang er geen plichten worden genegeerd, want plichten komen op de eerste plaats.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 57]
Epiloog
Hier, Zijne Excellentie, is al het andere wat ik mij over Jacinta kan herinneren, een waar ik van denk dat ik het nog niet eerder heb gezegd. De betekenis van alles wat ik zegt is echt.
En wat de wijze betreft, waarop ik mijzelf uitdruk, weet ik niet of ik het ene woord voor het andere heb verwisseld, want bijvoorbeeld, toen we tegen Onze Lieve Vrouw spraken, zeiden we de ene keer: De Lieve Dame, de andere keer Onze Lieve Dame, en nu ken ik mij niet meer herinneren welke we wanneer gebruikten. Het is hetzelfde, maar men slechts een klein aantal verschillende details, waarvan ik denk dat het maar van kleiner belang is. Ik schenk dit kleine werk aan Onze Goede Heer en aan Het onbevlekte Hart van Maria, dat de vrucht is van mijn arme en nederige onderdanigheid aan deze die Hem, in mijn beschouwing, vertegenwoordigen. Ik smeek hem om het productief te maken voor Hun glorie en voor het beste van de zielen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [18/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 264]
Korte golf radio-uitzendingen werden onderbroken, en nabij LaSalette in Grenoble overtuigden enorme bloedrode lichtstralen wetenschappers ervan dat het een noorderlicht van "uitzonderlijke grootte" was.
Vanuit haar venster in een klooster in het Spaanse Tuy, bewonderde Lucia dos Santos, de enige nog levende zienster van Fatima, die nu een geestelijke was, het meteorologische spektakel en herinnerde zich de woorden die eenentwintig jaar eerder in geheim tot haar werden gesproken. "Wanneer je op een nacht een onbekend licht ziet, weet dan dat dit het grote teken is dat God u geeft, dat Hij de wereld voor zn misdaden zal straffen bij wijze van oorlog, hongersnood, en de vervolging van de Kerk..." In een brief aan de bisschop bestempelde Lucia de noordelijke lichten als het langverwachte orakel. "God toonde dat teken, dat astronomen een noorderlicht noemen," schreef ze. "Ik ben niet zeker, maar ik denk dat als ze de zaak zouden onderzoeken, dat ze zouden ontdekken dat, in de vorm dat het verscheen, het onmogelijk een noorderlicht kon geweest zijn. God maakte hiervan gebruik om me mee te delen dat Zijn rechtvaardigheid over de schuldige naties ging neerdalen."
De verschijning in Pontmain werd voorafgegaan door een gelijkaardige vertoning van de noordelijke lichten, maar dit was veel spectaculairder en veel onheilspellender. Een week na de noorderlichten, op 4 februari 1938, promoveerde Hitler, die beïnvloed was geweest door de Tempeliers en een sterke interesse voor het occulte had (vooral voor Woden, de oude heidense god van vernietiging), zichzelf tot hoofd van het leger en een maand later marcheerden zn Nazis Oostenrijk binnen en lijfden het land in, met het uitroepen van de overwinning in Wenen.
In bepaalde opzichten was dit het begin van Wereldoorlog II. Er waren vervolgingen in Duitsland, gevolgd door een oorlog zoals men nooit in de geschiedenis gezien had, een oorlog waarin Duitsland Polen binnenviel en Frankrijk aanviel terwijl de Kathedraal van de H. Paulus in Londen in rook gehuld was. Hitler richtte zn troepen in alle richtingen, ook Rusland. Pius XII deed zn eigen evaluatie, en ging akkoord met zijn voorganger dat het "misschien het donkerste uur was sinds het begin van het Christendom."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 159]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
De Slotboodschap van deze bijeenkomst op 31 augustus 1969 kondigde aan dat een blijde boodschap zou medegedeeld worden onder de nakende verzameling op Pasen acht maand later. De nieuwsgierigheid was geprikkeld en noch de jongeren, noch de pers wisten waarover het ging.
Was er vanwege Broeder Roger het opzet om een soort suspens te scheppen om de aandacht te trekken van de jongeren en de media? In feite waarschijnlijk niet. Broeder Roger twijfelde nog. In de herfst verzaakte hij zelfs nog aan zijn project van het concilie, maar dan besliste hij in de winter voorgoed, na een ontmoeting met Paulus VI.
Het is tijdens de bijeenkomsten van de zomer 1969 dat Broeder Roger aankondigde dat de Gemeenschap voortaan de drie jaar eerder in meerdere landen opgestarte Jongerenfraterniteiten niet meer steunde. Reden daarvoor was dat vele leden onder andere toegaven aan relativisme en verzaakten aan de eisen van het gezamenlijk gebed. Deze beslissing stelde velen pijnlijk teleur. Aan een jongere die bij hem kwam en hem met tranen in de ogen vroeg waarom Taizé geen gevolg meer gaf aan de experimenten legde de prior uit: "In meerdere van deze fraterniteiten waar jongeren voor een of twee jaar samenwoonden hadden de zwaksten het pleit gewonnen." De tegenspraak had de bovenhand gehaald. Aan hun lot overgelaten hadden deze kleine gemeenschappen zich naar politieke of sociale verbintenissen gekeerd in plaats van naar het Evangelie. Broeder Roger erkende dat hij in die mislukking een grote verantwoordelijkheid droeg. De beweging, opgericht en dan opgegeven, ging echter door in cellen die kleiner en voorlopig waren.
Een andere gebeurtenis gaf de Gemeenschap een klap. De archimandriet Damaskinos, verantwoordelijk voor het orthodox Centrum van Taizé, werd directeur van het orthodox Centrum van het oecumenisch Patriarchaat in Chambésy bij Genève benoemd. Hij vetrok zeer vlug uit Taizé en nam zijn naaste medewerker Jürgen Hassing mee. "Officieel was het Centrum niet gesloten," maar het heengaan van Mgr. Damaskinos verborg een diep meningsgeschil. Jürgen Hassing, nu archimandriet in Hamburg, zei dat het einde van de permanente orthodoxe aanwezigheid in Taizé te wijten was aan de evolutie van de Gemeenschap: "De goede buurtrelatie van de christelijke geloofsstrekkingen is veranderd in een combinatie van die strekkingen."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 86]
Gabinius
Politieke carrière te Rome
Aulus Gabinius [? - 48/47 v.Chr.] was een Romeins militair en politicus. Gabinius was volkstribuun [tribunus plebis] onder Lucius Cornelius Sulla en werd door hem in 81 v.Chr. als gezant naar Mithridates VI van Pontus gestuurd. In 67 v.Chr. diende hij de Lex Gabinia in. Deze wet verleende Pompeius grote volmachten om de piraten uit Cilicië [in het zuiden van hedendaags Turkije] te bestrijden, die met hun activiteiten op de Middellandse Zee de Romeinse graantransporten in gevaar brachten. Gabinius ging met Pompeius mee als onderbevelhebber [legatus]: in amper drie maanden werd met de piraten afgerekend.
In 61 v.Chr., toen Gabinius praetor was, probeerde hij het publiek voor zich te winnen door grootschalige spelen te organiseren, en in 58 v.Chr. werd hij verkozen tot consul, samen met Piso Caesoninus. Als consul hielp hij de beruchte politicus Publius Clodius Pulcher om Cicero uit Rome te verdrijven. Het jaar daarop werd Gabinius proconsul van de in 64 v.Chr. door Pompeius gestichte Romeinse provincie Syria. Hier maakte hij plannen om met Mithridates III tegen het rijk der Parthen van Mithridates' broer Orodes II op te trekken. Maar door de ontwikkelingen in Egypte trok Gabinius zijn steun aan Mithridates in.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Dorothy was een heel bezige bij. Ze ontfermde zich over het voeden van de mensen, maar ook over hun onderdak en kledij. Er moesten verhandelingen geschreven worden, de krant moest uitgegeven worden, er waren onderhandelingen met heel wat mensen, ontelbare onderbrekingen, bezoekjes aan ziekenhuizen en aan de zieken die thuis waren, en er moest het land afgereisd worden om andere tehuizen op te richten. Tijdens dit alles was haar Bijbel haar voortdurende gezel. Tijdens moeilijke tijdens wendde ze zich ook tot bepaalde heiligen voor inspiratie: de H. Theresa van Avila, de H. Thérèse van Lisieux, de H. Johannes van het Kruis, de H. Franciscus van Assisi, en de H. Catharina van Siena.
Ze haalde zonder twijfel heel wat kracht bij deze heiligen, vermits de mensen rond haar vaak haar verdraagzaamheid, stoïcijns uithoudingsvermogen, en haar bekwaamheid om welwillend de, in hun ogen, extreme irritaties te doorstaan.
Omrngd met de droefheid en de moeilijkheden van haar werk, kwam Dorothys enige echte vreugde van haar dochter, Tamara, die in verscheidene Huizen van Gastvrijheid bij haar verbleef. Dorothy vond dat het niet ongeschikt was dat Tamara getuige was van deze ongelukkige kant van het leven, en zorgde met veel liefde voor haar dochter tijdens diens kinder- en tienerjaren. Toen het tijd was om Tamara te laten studeren, werd ze naar school in Canada gestuurd. Nadien huwde Tamara en schonk ze Dorothy een aantal kleinkinderen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 102]
Aan Monseigneur Laurence, bisschop van Tarbes
Nevers, 21 augustus 1866
Monseigneur,
Gelukkig en geborgen in het vrome en heilige toevluchtsoord waarheen de goede God mij geleid heeft, en waar ik de smaak van de zoetste vrede proef en de zuiverste vreugde, ben ik niet vergeten dat ik Uwe Hoogheid hoogachting en diepe dankbaarheid verschuldigd ben.
Ik neem daarorn de vrijheid, Monseigneur, u ten voete te vallen teneinde van Uwe Hoogheid een vaderlijke zegen te verkrijgen.
Als lammetje te midden van uw omvangrijke kudde heb ik hulp en genade nodig om de vele weldaden te beantwoorden die ik van de Heer heb ontvangen.
Ik ervaar steeds meer mijn onvermogen, vooral vanaf het moment dat ik zo gelukkig was mij te mogen bekleden met het heilige religieuze habijt dat mij, verbonden met die mooie en mij zo dierbare namen, Marie-Bernard, grote verplichtingen oplegt.
Aanvaard, Monseigneur, de uitdrukking van het diepste respect waarmee ik de eer heb, in Onze-Lieve-Heer, de allerdeemoedigste en meest toegewijde dochter van Uwe Hoogheid te zijn,
De natuurlijke waarheidsdrang die uit haar gesprekken, brieven en ondervragingen doorklinkt, getuigt van een volgroeid en zelfverzekerd karakter. Zo liet zij zich, zelfs bij de strengste ondervragingen, nooit beïnvloeden. "Dat heb ik niet gezegd ...," "Ik heb nooit gezegd dat...," "Wat ik gezegd heb, is ..." Met dit soort antwoorden bleef zij tegenover politiecommissarissen, bisschoppelijke commissies en rechters van instructie trouw aan haar ervaringen.
Wat andere mensen dachten over haar waarheid en haar ervaringen, liet haar onverschillig. Zij was er niet op uit om te overtuigen. Ze wist wat haar overkomen was. Wie daar enthousiast over was of, andersom, wie daar onmogelijk in kon geloven, moest dat zelf weten. Vr. René Laurentin merkt op dat zij niet discussieerde, en in een debat ontmoedigend was.
Wie de woorden bestudeert waarmee Bernadette over een reeks van jaren de verschijningen beschrijft, staat verbaasd over het consequente relaas en het ontbreken van uitbreidingen of toevoegingen die zo gebruikelijk zijn wanneer verhalen verder terug in de geschiedenis komen te liggen. De vroomheid waarvan haar moeder gewaagt [rustaltaartjes, het bidden van de rozenkrans], blijft binnen zekere grenzen en is bepaald niet ongewoon.
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 7: Ex Tetro Carcare [Uit de ellendige gevangenis]
Tegenpaus Victor IV [1159-1164]
Echte naam: Octavius Monticello
Octavius Monticello werd geboren te Monticelli bij Tivoli, 1095 en is overleden te Lucca, op 20 april 1164. Octavius werd in 1138 tot kardinaaldiaken van Santa Nicola gewijd [deze titelkerk bevond zich nabij de Tulliaanse gevangenis] en in 1151 tot kardinaalpresbyter van Santa Cecilia. Ook Panvinio noemt deze titelkerk, terwijl anderen beweren dat hij kardinaal was van Sint Cecilia. Hij werd op 7 september 1159 gekozen door een kleine minderheid van kardinalen, de geestelijkheid van Sint Pieter en het Romeinse volk, terwijl de meerderheid van het kardinalencollege Rolandus koos, die de titel Alexander III aannam.
Octavianus behoorde tot een van de machtigste Romeinse families [graaf Tuscaulanus] en was kardinaal geweest vanaf 1138. Omdat hij als een groot vriend van keizer Frederik I van het Heilige Roomse Rijk [Barbarossa] werd beschouwd, hoopte hij dat zijn keuze zou steunen. Hij stierf op 20 april 1164 te Lucca en werd opgevolgd door tegenpaus Paschalis III.
De Latijnse omschrijving van Malachias zinspeelt op de Tulliaanse gevangenis, nabij zijn titelkerk.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 17]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De speciale betekenis van de verschijning
Janice: U zei dat de verschijning van de Gezegende Maagd Maria hier in Medjugorje de belangrijkste gebeurtenis van de wereld is. Mirjana: Ja, dat klopt.
Janice: U zei dat deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder op aarde is. Is dat waar? Mirjana: Ja. Dat zijn haar eigen woorden.
Janice: Weet u waarom deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder voor de wereld is? Mirjana: Ik weet veel dingen maar ik weet niet waarom deze verschijning de laatste verschijning van de Gezegende Moeder op aarde is. Ze zei dat, nadat de geheimen verwezenlijkt zijn, het niet meer nodig zal zijn dat ze nog komt.
Janice: Herinnert u zich de context van haar bewering, die een zekere indicatie geeft van een diepere betekenis ? Mirjana: Neen, ik weet niet wat de Gezegende Moeder meende als ze zei dat dit haar laatste verschijning op aarde was. Sommige theologen vroegen mij of de Gezegende Moeder meende dat dit haar laatste verschijning op deze manier was. Ikzelf weet niet wat de onderliggende betekenis was van hetgeen de Gezegende Moeder zei. Haar woorden waren zeer eenvoudig. Ze zei dat dit haar laatste verschijning op aarde was. Ze zei dat nadat de geheimen gerealiseerd zijn ze niet meer zou hoeven te komen.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 7
s Morgens kwamen we fit aan het vertrek, en dat was nodig ook, want het zou een zware dag worden. Een etappe met de hoogste beklimming op onze tocht. Maar beginnen moesten we met de Gerlos pass, een beklimming die ons tot op een hoogte van 1.628 meter zou brengen en met stukken beklimming van 10%. We moesten meer dan 1.000 meter klimmen. De Pol haalde het zonder problemen en ikzelf, tja... geen probleem hè, of wat dacht u misschien...? Boven aangekomen moesten we dalen, wat ook logisch is, tot Rattenberg om dan weer te klimmen. In de daarop volgende afdaling gingen we naar beneden op stukken van 13%.
In Uttendorf werd de knapzak bovengehaald en werd er flink gegeten. En dan konden we eraan beginnen, na het bewonderen van de Krimmel watervallen was het tijd om erin te vliegen. De Grossglockner, een berg van 2.575 meter hoogte, kwam eraan. En met een hoogte verschil van meer dan 2.000 meter, dat overbrugd moest worden, wisten we dat dit het betere klimwerk zou worden.
Tot aan de maut, of tol, en na al enkele stukken van 10% verwerkt te hebben, ging het vrij goed. Met de fiets mochten we gratis verder, maar motorvoertuigen moesten tol betalen.
En daar werd het teveel voor de Pol. Zijn vrouw had hem nog wijze raad gegeven voor het vertrek, "Pol jongen, als t niet gaat stopt dan voor ge dood neervalt." En hij had goed geluisterd, wijselijk is hij afgestapt en met de fiets in de bezemwagen gekropen. En toen begon de miserie voor de nog overgebleven sukkelaar. Eerst met wat regen, en dan nog veel meer regen, daarbij begon het dan ook nog eens flink te waaien. Zo hard zelfs dat het water door de wind bergop liep in plaats van de gewoonlijke bergaf richting.
Maar van geen wijken weten, zette ik door en kwam ik kletsnat, maar voldaan, boven aan. Daar stonden de volgers samen met mijn medefietser mij op te wachten. 1 uur en 4 min had ik langer gefietst dan de Pol, en 11 kilometer had ik meer afgelegd en dit met een gemiddeld stijgingspercentage van 11%. De laatste 7 kilometer heb ik ook in de bezemwagen afgelegd, het was te gevaarlijk om te fietsen. Afdalen tegen 10% met een zicht van minder dan 20 meter en op een nat wegdek, er bestaan betere omstandigheden om te fietsen dan deze. De regen bleef aanhouden tot in Heiligenblut waar we vaststelden dat de camping ook voor de helft onder water was gelopen. Deze dag hadden we 119,73 km afgelegd.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 212]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Hoe het was in de stad en de tempel tijdens de zonsverduistering
Het liep nu tegen half twee, en ik werd naar de stad gevoerd om te zien hoe het daar was. Ik vond overal angst en ontzetting, nevel en nachtdonker vulden de straten, de mensen strompelden tastend her en der. Velen lagen ergens in een hoek, het hoofd in de mantel of de sluier gedoken, en sloegen zich voor de borst, vele anderen stonden van op de daken naar de hemel te kijken en jammerden. De dieren brulden en verborgen zich, de vogels vlogen laag en vielen neer. Ik zag dat Pilatus de viervorst Herodes was gaan bezoeken en dat beiden vol schrik naar de hemel staarden.Zij stonden op hetzelfde platte dak, vanwaar Herodes deze ochtend de bespotting van Jezus mee had aangezien. Datgene wat nu geschiedde, was niet natuurlijk, zeiden zij: men had voorzeker Jezus teveel doen lijden.
Hierna zag ik Herodes en Pilatus over het Forum gaan, naar het paleis van de laatstgenoemde. Zij waren allebei zeer beangstigd, liepen met grote passen en waren door wachten omringd. Pilatus keek niet in de richting van Gabbatha, waar hij Jezus veroordeeld had. Het forum lag er verlaten bij en hier en daar vluchtten mensen de huizen binnen. Slechts enkelen dwaalden weeklagend rond. Op andere publieke plaatsen kwamen hoopjes volk tezamen. Eenmaal in zijn paleis, liet Pilatus de oudste Joden roepen en vroeg hun, "wat zij dachten dat deze duisternis betekende. Hijzelf zag er een bedreiging in, hun God scheen over hen in toorn te zijn ontstoken, daar zij met geweld de dood hadden verlangd van de Galileeër, die wis en vast hun profeet en koning was geweest. Hij, Pilatus, had zijn handen gewassen..., enz..." De oudsten van de Joden echter bleven hardnekkig, verklaarden alles als een gewoon natuurverschijnsel en bekeerden zich niet. Vele andere lieden bekeerden zich wel, onder meer de soldaten die gisteren bij de gevangenneming van Jezus, op de Olijfberg, waren omvergevallen en weer opgestaan.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 212]
Preken
Wat is de genade machtig, broeders, wanneer zij een bereidwillig hart aantreft! Magdalena dacht niet langer aan zichzelf, maar zij werd door de genade achtervolgd. De stem van haar geweten kwelde haar. Zij voelde zich gebroken onder de last van haar zonden. Haar ogen, die vroeger een onzuiver vuur uitstraalden en dat vuur ook in het hart van anderen wist te ontsteken, begonnen bittere tranen te storten. Haar hart had eerst de genoegens van de wereld gesmaakt en nu zou haar hart ook eerst het berouw voelen over het kwaad dat zij had gedaan.
De wereld, die vroeger haar vreugde en haar geluk was geweest, begon haar nu steeds meer tegen te staan en te walgen. Zij zocht stilte en afzondering op plaatsen waar zij rustig na kon denken en haar tranen de vrije loop kon laten. Zij leed diep onder de gedachte aan het leven dat zij tot dan toe had geleid, aan de beledigingen die zij God had aangedaan, aan de vele zielen die zij door haar slechte leven in het verderf had gestort. Haar eigenliefde, de verwaande behaagzucht die zij in haar schoonheid ten toon had gespreid, de wereldse eerbewijzen die haar hadden gevleid, dat alles leek haar nu een onzinnige ijdelheid en een soort afgodsdienst. De overdreven luxe en de vermaken die zij altijd als de voorrechten van haar leeftijd en haar geslacht had beschouwd, waren in haar ogen opeens bestanddelen van een heidens leven geworden. Het waren afdwalingen van de godsdienst. In de onstuimige gevoelens die haar hadden beheerst, in de schaamteloze vrijheden die zij zich had veroorloofd, in de liefdesverhoudingen die haar vroeger zo dierbaar waren geweest, kon zij enkel nog misdrijven en gruwelen zien. Onder een stortvloed van tranen erkende zij dat de goede God haar alleen met zoveel gaven had verrijkt, opdat zij Hem des te aangenamer zou worden.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 212]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over de oneindige waarde van één enkele mis!
Waarom worden de woorden "offeren van een Mis" niet gebruikt in plaats van Misviering of louter "Feest van de Mis?" Christus offerde zichzelf tot het uiterste op aan het Kruis en het Heilige offer van de Mis is toch de hernieuwing van Christus' opoffering aan het Kruis? Het offer van de Heilige Mis wordt zo weinig gekoesterd omdat het opofferende karakter ervan is verloren gegaan. Door het offeren van de Mis brengt u God het meest waardige offer zodat u Hem uw volledige behoeften en noden kunt toevertrouwen! Door niets wordt er iemand zo gelukkig als door zichzelf volledig te geven, in eenheid met Christus opoffering aan het Kruis.
Door Christus is het Kruis het teken geworden van de sterkte van de persoon, van zijn liefde en trouw tot de dood. Het Kruis is het teken van innerlijke sterkte en het dragen van het Kruis zijn de stappen op het pad van de innerlijke sterkte. Er zijn priesters die zelden Heilige Missen opdragen op de weekdagen, en zo velen verlangen hier sterk naar. Is dit een priester waardig? Dikwijls klagen de gelovigen: "Ik weet niet of deze Heilige Mis noch langer waarde heeft, gelet op de wijze waarop ze wordt opgedragen." Dit klagen is ook toegelaten, maar alstublieft, laat daarom niet van naar de Heilige Mis te gaan, maar vraag eerder in alle vertrouwen aan onze liefdevolle God dat hij al het onwaardige van het Heilige Mis herstelt. Hij zal het ook doen. Enkel bij priesters waarvan u zeker bent dat ze niet langer zijn toegewijd, is het u toegelaten om niet langer deel te nemen. Als u niet langer de gelegenheid hebt om naar een goede Mis te gaan, neem uzelf dan geestelijk op in een Heilige Mis die wel goed wordt opgedragen. Neem een goed Missaal mee en bid de Mis waar u zich ook bevindt, samen met alle priesters die op dat moment de Heilige Mis opdragen. Elke keer dat u niet in staat bent om een Mis bij te wonen zou u op deze wijze geestelijk moeten deelnemen! Maar het is verkeerd om te zeggen dat de huidige vorm van de Heilige Mis geen waarde heeft. Indien u enkel zou weten hoeveel waarde één enkele Mis heeft, dan zouden tijdens de werkdagen alle kerken minstens half vol zitten.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 56]
Jacinta en het Onbevlekte Hart van Maria
Bij een andere gelegenheid bracht ik haar een prent van een kelk met een hostie. Zij nam het en kuste het en met een stralen vreugde zei ze: "Het is de Verborgen Jezus! Hoezeer hou ik van Hem! Kon ik Hem in de Kerk maar ontvangen! Bestaat de Heilige Communie ook in de Hemel? Als dat zo is, dan zal ik er elke dag te Communie gaan. Och, wou enkel de Engel maar naar het ziekenhuis komen om mij opnieuw de Heilige Communie te brengen, hoe gelukkig zou ik niet zijn!" Soms, toen ik terugkeerde van de kerk, ging ik naar haar en vroeg ze me: "Hebt u de Heilige Communie ontvangen.?" En als ik bevestigend antwoordde, zei ze; "Kom hier, dichter bij mij, want u hebt Jezus in uw hart verborgen."
Op andere tijden zei ze tot mij: "Ik weet niet wat het is! Maar ik voel de Heer binnen in mij. Ik begrijp wat Hij tegen mij zegt, hoewel ik Hem niet zie, noch hoor, maar het doet zo goed om met Hem te zijn!" Bij een andere gelegenheid, merkte ze op: "Kijk, kent u dit? Onze Heer is bedroefd, omdat Onze Lieve Vrouw ons vertelde om Hem niet meer te beledigen, want Hij wordt reeds teveel beledigd. Maar niemand schenkt er aandacht aan en zo gaan ze maar door met het maken van zonden."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [18/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 263]
Het was ook het jaar van de eerste concentratiekampen, en waarschuwingen voor een nakend oordeel, een ander deel van de kastijding, weerklonken in Zwitserland, Italië en vooral in het Duitse Heede. In Heede kregen vier meisjes tijdens vermeende verschijningen van 1937 tot 1940 geheimen, die via een parochiepriester naar de Heilige Vader moesten gezonden worden. De verschijningen vonden plaats onder grote bedreiging doordat de Gestapo ze probeerde te doen eindigen door de zieners te arresteren en hen in een instelling voor krankzinnigen te gooien. Na vele weken werden de meisjes vrijgelaten, maar nu moest de verschijning heimelijk in een wei plaatsvinden.
Er waren nog andere voorbodes. In januari 1938 zag men aan de hemelen van Europa een ongekende vertoning van wat wetenschappers verklaarden als "noordelijke lichten." Volgens de New York Times zagen inwoners in Londen op 26 januari twee prachtige lichtbogen in het oosten en het westen, "waaruit knipperende lichtstralen kwamen als donkerrode, groenblauwe en purperen zoeklichten." Het was de meest schitterende vertoning ooit van de noordelijke lichten en "één van de nieuwigheden in de opvoering van vanavond, was de levendige rode gloed", schreef de Times.
Astronomen beweerden dat het veroorzaakt werd door activiteit van zonnevlekken. Rode lichtbollen. Vanuit een vliegtuig leek het als een "glinsterend gordijn van vuur." In Londen dacht men dat Windsor Castle in vuur en vlam stond. Het fenomeen was te zien tot in Wenen. In zuid Duitsland boezemde het angst in bij de Katholieken die wisten dat deze dag het feest was van de H. Paulus ... die verblind werd door een licht uit de hemel [Handelingen 9:3] ... en in Portugal renden boeren door de dorpen uit angst voor het einde van de wereld.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 157]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Op de bijeenkomst in augustus 1969, getuigden jongeren die onder het jaar en met steun van de Gemeenschap naar het Midden-Oosten en Nigeria [waar de afscheuring van Biafra een burgeroorlog en een verschrikkelijke hongersnood veroorzaakte] waren getrokken, over hun experiment. Meerdere groepen van Latijns-Amerikanen waren ook aanwezig. Voor het eerst speelde Margareta Moyana een hoofdrol in de leiding van de bijeenkomst. Het blad van Taizé, Aujourdhui, en ook de pers stelden haar voor als de verantwoordelijke van de Zuid-Amerikaanse vrouwelijke katholieke jeugd. Margareta Moyana was veel meer dan dat: in april 1964 werd ze tot voorzitster van het FMJCF [Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques] benoemd, na een persoonlijke tussenkomst van Paulus VI. Op het tweede Vaticaans concilie was ze bij de tweeëntwintig luisteraars die tot de conciliaire debatten waren toegelaten. Gedurende meerdere jaren was ze actief in de voorbereiding en de leiding van jongerenontmoetingen, alvorens het contact met Broeder Roger te verbreken en uit de openbare geschiedenis van Taizé te verdwijnen...
In 1969 legde ze aan een journalist uit: "Ik denk dat de jongeren die hier komen niet goed weten wat ze komen zoeken. Wat hen naar Taizé leidt is een geest van broederschap en een drang naar volkomenheid." Ook Broeder Roger wist dat niet alle jongeren, die steeds talrijker naar Taizé kwamen in de jaren 1968-1969, overtuigde en verbonden christenen waren: "De ene zijn agnostisch, andere zijn volop op zoek, nog andere lopen ongedeerd door het vuur en zijn standvastiger, en nog andere zijn vol overtuiging over God en trekken ons mee." Een gemeenschappelijke taal gebruiken met die jongeren was moeilijk, daar ze net allen eenzelfde overtuiging beleefden. Vandaar meestal een minimalistische rede die eerst beroep deed op het gevoel en een eenvoudige beeldspraak, op symbolen, maar toch altijd trachtte uit te diepen en uit te komen bij het Evangelie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 85]
Florus
Dit werkte echter uit dat de gemoederen alleen nog maar verder verhit werden. Ook andere maatregelen die Florus nam, werkten eerder als olie op het vuur dan dat ze de gemoederen deden bedaren. Via Gallus en Agrippa probeerden de Joodse leiders een delegatie naar Rome te sturen om Florus bij Nero aan te klagen, maar zowel Gallus als Agrippa vonden dit aanvankelijk te riskant. Enkele maanden later, toen de opstand niet meer te bedwingen was, zond Cestius Gallus alsnog een verslag aan Nero waarin hij Florus verantwoordelijk stelde voor de gang van zaken. Nero riep Florus daarop terug naar Rome.
Flavius Josephus beschuldigt Florus ervan met opzet de Joodse Opstand uitgelokt te hebben. Volgens Josephus probeerde Florus op die manier te voorkomen dat hij zich in Rome zou moeten verantwoorden voor zijn corrupte gedrag. Omdat deze beschuldiging echter goed past bij een thematiek die Josephus telkens in zijn werk naar voren haalt [namelijk dat niet de Joden, maar de Romeinen uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de Joodse Opstand], is het moeilijk te beoordelen of Josephus' beschuldigingen terecht zijn of niet. De uitwerking van Florus' maatregelen maakt echter wel duidelijk dat we ofwel Josephus gelijk moeten geven, ofwel moeten constateren dat Florus de situatie in Judea volkomen verkeerd heeft ingeschat.
Hoe Nero over Florus' handelwijze in Judea heeft geoordeeld, is niet bekend. In elk geval had het voor Florus geen blijvende politieke consequenties, aangezien hij na de Joodse Opstand opnieuw, maar elders, optreedt als procurator.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Toen De Katholieke Werker een stevige reputatie had opgebouwd, opende Dorothy, met de inspiratie en hulp van Peter Maurin, een "Huis van Gastvrijheid," in de achterbuurten van New York, waar men voedsel voorzag voor de hongerlijdenden en onderdak voor de daklozen. Dit was in 1939, en ze huurden hiervoor een appartement nabij Tompkins Square, voor acht dollar per maand. Dorothy schreef: "het krioelde er van de ratten, er was geen verwarming, het was er vuil, en zelfs mensen uit de achterbuurten hadden het verlaten." Het werd natuurlijk opgekuist, opgeruimd, en leefbaar gemaakt. Vermits her en der mensen uit hun huis werden gezet, was er de nood aan meer opvangtehuizen. "We moesten andere appartementen zoeken, zorgen dat ze belastingsvrijstelling kregen, handkarren lenen en ze helpen verhuizen. Buren kwamen om kledij vragen en we moesten er om bedelen bij vrienden en lezers... We kookten, kuisten, schreven, deelden literatuur uit, pamfletten, beantwoordden een gigantische briefwisseling en bellers... Geïnteresseerde mensen die vrijwillig in armoede leefden hielpen ons gratis voedsel uitdelen, waarmee letterlijk duizenden mensen gevoed werden."
"In New York kwamen er elke morgen duizend mensen naar het ontbijt," schreef ze. In haar dagboek schreef ze ook over haar grote bezorgdheid en liefdadigheid voor haar buren, die in één van de Huizen van Gastvrijheid verbleven: "Er verblijven verscheidene gezinnen bij ons, behoeftige gezinnen, behoeftig tot in ongelooflijke mate, en daar kan men ook niks anders doen dan liefhebben. Ik bedoel, dat er geen mogelijkheid is op rehabilitatie, geen enkele mogelijkheid, voor zover we kunnen zien, om hen te veranderen; en zeker geen mogelijkheid om hen aan te passen aan hun afschuwelijke leefwereld ..."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 101]
Aan Moeder-Overste Ursula Fardes
Lourdes, 2 mei 1864
Lieve Moeder,
Ik grijp de gelegenheid aan om mij een moment met u te onderhouden, wat een groot geluk voor mij is, gelooft u mij, lieve Moeder, en dit geluk zou des te groter zijn als de goede God mij de gunst verleende u even een moment te zien. Mijn arme ziel zou u heel wat zaken te vertellen hebben. Op papier kan ik u alleen vragen voor mij te bidden, want dat heb ik hard nodig. Nog altijd heb ik pijn. Toch gaat het sedert enkele dagen een beetje beter. Men vreest dat ik de tering heb, maar hoe dan ook, mocht het Gods wil zijn, dan berust ik erin te sterven. Vraag voor mij een zachte dood. Ik denk vaak aan u, ik bid elke dag dat de goede God en de Heilige Maagd u alles geven wat u hun vraagt, en vooral wanneer mij het geluk ten deel valt de Grot te bezoeken.
Zuster Victorine draagt me op u allerlei dingen te vertellen, zij houdt veel van u, en we spreken veel over u, ook met zuster Aurelie. Het scheelde niet veel of de Moeder-Generaal had ons haar ontnomen vorige week. Men wees haar niet aan, men vroeg slechts een zuster naar Oloron te sturen, maar onze lieve Moeder stuurt bij voorkeur haar, zodat ze rust kan houden. Ik hoop dat de Heilige Maagd ons haar nog even laat houden. Moeder heeft naar Nevers geschreven.
Meneer Pastoor [Peyramale] gaat samen met de dames die ons [het beeld van] de Heilige Maagd gegeven hebben, een reis maken naar Rome geloof ik. Mijn familie draagt me op u allerlei dingen van hun kant te vertellen, vooral mijn zus. Ik heb nog een broertje gekregen.
Ik beeindig mijn gekrabbel en omhels u duizend keer met heel mijn hart; ik stuur u een gravure, opdat u voor mij zult bidden; ik hoop dat u dat doet. Aanvaard, mijn lieve Moeder, mijn gevoelens van dankbaarheid en de religieuze toewijding van uw trouwe dienares,
Aandoenlijk zijn de ondeugden die men haar tijdens het zaligverklaringsproces in haar schoenen trachtte te schuiven. Zo haalt men een keer het feit naar boven dat Bernadette een vriendinnetje ertoe aangezet had om aardbeien voor haar te "stelen" uit de groentetuin van het gasthuis. Weliswaar mocht daar niemand komen, maar er werd niet bij gezegd dat je er geen aardbeien mocht plukken. Tegen haar vriendinnetje zei Bernadette: "Ik gooi mijn klomp uit het raam. Jij gaat hem zoeken en je neemt aardbeien mee." Omdat deze daad een verlangen naar het kwaad [malitia] zou uitdrukken, leverde het een van de grootste moeilijkheden op in Bernadettes zaligverklaringsproces. Uiteindelijk werd het haar, evenals een lichte neiging tot ijdelheid [om naar huis te gaan droeg zij graag haar zondagse jurk, en toen zij zeventien was, betrapte men haar erop een balein in haar korset aan te brengen] vergeven, omdat het "jeugdzonden" waren.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
De aanhangers van Calixtus III wilden van geen ophouden weten en verkozen een volgende tegenpaus, Innocentius III, eveneens tegen de wil van Barbarossa in. Die kerel werd echter door de milities van paus Alexander III opgepakt en levenslang opgesloten in een klooster. Innocentius III was de laatste tegenpaus tot in 1328. Even later organiseerde de paus het derde Lateraans concilie waarop besloten werd om een pauskeuze afhankelijk te maken van een tweederde meerderheid der kardinalen. Enige tijd later ontstond in Rome een volksopstand tegen de paus. Ook nu weer was de wereldlijke macht van de paus over de stad de grote inzet. Alexander III moest vluchten en stierf in ballingschap in 1181.
Onofrio Panvinio verwijst naar Alexander III als "de familia Paparona." De uitgave van Ciacconius [1677] zegt dat hij behoorde tot de adellijke familie Bandinella, die later Paparona werd genoemd. Ciacconius beweert dat in het familiewapen van de paus een gans stond. Alle bewijs blijkt dus ten gunste van Malachias te berusten, want over de vroege verklaringen van de "Paparona" is er thans absolute zekerheid. Panvinio, op wie men gewoonlijk vertrouwt als er een genealogische kwestie opduikt, werd er door latere verklaarders van beschuldigd dat hij zich richt naar de profetie. Abbé Cucherat verklaarde zijn wapenspreuk als een klassieke zinspeling op de beroemde vogel die Rome gered heeft. Volgens hem maakt Malachias zowel een klassieke als een verborgen zinspeling op de redding van Rome door Alexander.
Chris De Bodt
17-08-2010
17 augustus 2010
17 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 16]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Kunt u mij iets meer zeggen over de jaarlijkse verschijning van 18 maart 1991 in Medjugorje? Mirjana: Ja. De verschijning duurde ongeveer zeven minuten. Verschillende mensen waren aanwezig. De Gezegende Moeder zegende iedereen die aanwezig was, net zoals vorig jaar toen we allemaal samen waren in Oregon en ze een speciale boodschap voor alle mensen gaf. Toen baden we een Onze Vader en een "Eer aan de Vader," voor de ongelovigen. Het tweede Onze Vader en "Eer aan de Vader," was voor de zieken van over gans de wereld en het derde Onze Vader en "Eer aan de Vader," was voor de mensen die een bijzondere behoefte hadden aan Gods hulp.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder die mensen bepaald die een speciale behoefte hebben aan Gods hulp? Mirjana: Ze vernoemde deze die in een speciale behoefte hebben aan Gods hulp maar ze noemde niet wie ze zijn.
Janice: Mirjana, vernoemde de Gezegende Moeder uw baby? Mirjana: Neen, de Gezegende Moeder vernoemde nooit mijn baby.
Janice: Heeft uw baby de Gezegende Moeder gezien? Mirjana: Oh, ze is te klein.
Janice: Lag uw baby in uw armen tijdens de verschijning? Mirjana: Neen, ik hield haar niet vast.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Verslag van de Verschijning van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep van vrijdag 13 augustus
Naargelang men dichterbij het Hoogfeest van Maria Tenhemelopneming komt, neemt ook elk jaar gestaag het aantal bedevaarders toe. Deze avond waren er meerdere duizenden bedevaarders aanwezig bij het Blauwe Kruis. Het werd een mooie avond en gezellig om bij Onze Lieve Vrouw te mogen zijn en het avondrood ging langzaam over in de duisternis van de nacht. De weerspreuk zegt: "Avondrood, mooi weer aan boord, morgenrood, regen in de sloot." Ook Onze Lieve Heer maakt er melding van in Mattheus 16: 2-3. Onder een volle sterrenhemel, begonnen de pelgrims te bidden en te zingen om zo hun harten te openen voor Maria, de Koningin van de Vrede.
De verschijning aan Ivan werd voorafgegaan door het zingen en het bidden van de Heilige Rozenkrans, gevolgd door de zeven Onze Vaders, de zeven Weesgegroetjes en de zeven Glorie zij de Vaders. Maria verscheen rond 22 uur en de verschijning duurde iets langer dan 9 minuten. Wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning:
Vanavond is het belangrijkste uit mijn ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, met de woorden waarmee ik het kan omschrijven, dat Zij heel gelukkig was. Zoals steeds groette Zij ons bij de aanvang met Haar moederlijke begroeting: "Geloofd zij Jezus, lieve kinderen!" Daarop bad Onze Lieve Vrouw voor een langere periode met Haar uitgestrekte handen over alle aanwezigen. Dan zegende Zij ons en alle meegebrachte religieuze voorwerpen, met Haar moederlijke zegen. Daarna bad Onze Lieve Vrouw in het bijzonder voor de Priesters, de Bisschoppen en de Heilige Vader. Ivan beval al onze noden, onze voornemens, onze families, onszelf, maar vooral de zieken aan door onze gebeden. Daarna vervolgde Onze Lieve Vrouw met het bidden met Haar uitgestrekte handen, waarop ze in het verlichte kruisteken wegging met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen!" Ivan legde er de nadruk op dat Onze Lieve Vrouw deze avond voor het grootste gedeelte bad voor de Priesters, Bisschoppen en de Heilige Vader.
Enkele sfeerbeelden:
3. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 6
Na onze welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt, want het zou nodig zijn, konden we direct beginnen met bergop en de wind van voor. Via het vakantiedorp Lermoos klommen we tot op een hoogte van 1.209 meter, namelijk de Fern pass. Dan dalen tot Nassereth om weer te klimmen tot 1.126 meter hoogte om van daar lichtjes te dalen tot in Kematen. Een stukje zelfs tegen meer dan 80 km/u gereden. Daar was onze bevoorrading voor het volgende gedeelte van onze rit.
Kerk van Götzens
In Götzens zouden we even halt houden om een van de mooiste kerkjes van West-Europa te bezichtigen. En waarachtig, dit kerkje mag gezien worden. De volledige binnenafwerking is gebeurd door vrijwilligers, het altaar word daarom ook het volksaltaar genoemd. Na het aansteken van een kaarsje om O.L. Vrouw te bedanken en omdat we nog geen pech hadden gehad konden we weer verder om via een steile afdaling naar Inssbruck te fietsen alwaar het heel druk was.
De rest van de rit tot in Zell Am Ziller was het zo goed als plat. De teller stond die dag op 161,4 km. Na alweer goed gegeten te hebben en wat gepraat te hebben met onze volgers kropen we moe maar voldaan in onze slaapzak, alweer een mooie dag voorbij.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. Overstromingen in Pakistan: de vergeten ramp [Medjugorje 2 april: Wees klaar, Mijn kinderen]
Ban Ki-moon: Nooit eerder heb ik zo'n ramp gezien als in Pakistan
De VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon toonde zich vandaag geshockeerd door de watersnood in Pakistan. De hevige regenval en zware overstromingen troffen naar schatting 20 miljoen mensen. Volgens Ban Ki-moon zijn de overstromingen zonder voorgaande en is er dan ook nood aan een nooit geziene hulpactie.
"In het verleden heb ik al veel natuurrampen gezien overal ter wereld, maar nooit zoiets," aldus Ban aan de pers na zijn bezoek aan het rampgebied. Hij vloog over overstroomd gebied en bezocht een vluchtelingenkamp. "De omvang van de ramp is zo groot, zoveel mensen op zoveel plaatsen hebben nood aan hulp. Naar schatting één op tien Pakistani is getroffen en een vijfde van het land is verwoest door de vloedgolf," aldus de VN-topman.
De VN roepen de internationale gemeenschap op om steun te bieden. In eerste instantie, om de miljoenen vluchtelingen te helpen, is er nood aan 460 miljoen dollar. Maar tot nu toe kwam de internationale solidariteit maar moeizaam op gang. Gisteren liepen de eerste berichten binnen over een mogelijke uitbraak van cholera, vandaag raakte bekend dat verschillende kinderen zijn omgekomen van de honger.
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 211]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Ik weet niet of Jezus al die woorden met Zijn heilige lippen en luid heeft uitgesproken, maar ik vernam ze toen Hij, voor Zijn dood, Zijn heilige moeder aan Johannes tot moeder gaf en Johannes tot zoon aan Maria. In visioenen als de hier navertelde verneemt men vele dingen die nergens geschreven staan, en men kan slechts bitter weinig ervan met behulp van gewone woorden meedelen. Wat daar zo duidelijk is, dat men meent: het is toch vanzelfsprekend en behoeft geen uitleg, vermag men nadien niet met woorden verstaanbaar te maken.
Zo verwondert men zich tijdens het visioen niet in de minste mate over het feit, dat Jezus, zich richtend tot de Heilige Maagd, niet "moeder" zegt, maar "vrouw," want men is zich bewust van Marias waardigheid, als "de Vrouw" die daar komen zou om de kop van de slang te verpletteren, men voelt die waardigheid zo scherp en klaar, op het ogenblik dat de belofte door de offerdood van de Mensenzoon in vervulling gaat. Men verwondert er zich niet over, dat Jezus aan haar die uit de mond van de engel de groet te horen kreeg: "Gij zijt vol genade!," Johannes tot zoon geeft, terwijl men ziet, dat de naam "Johannes" een naam is, die genade betekent, want allen zijn daar precies wat hun naam zegt, en Johannes was een kind geworden van God en Christus leefde in hem.
Men voelde tijdens het visioen dat Jezus, met de woorden die Hij sprak, Maria tot moeder heeft gegeven aan allen die, Hem ontvangend en gelovend in Zijn naam zoals Johannes, kinderen van God worden, niet uit bloed, noch uit de wil van vlees of man, maar uit God zelf geboren. Men voelde dat de reinste, deemoedigste, gehoorzaamste, die op het ogenblik toen zij sprak tot de engel: "Ziehier de dienstmaagd des heren, mij geschiede naar Uw woord," de moeder was geworden van het eeuwige, vleesgeworden Woord, ook nu, nu zij van haar stervende zoon vernam dat zij de geestelijke moeder voor een andere zoon zou zijn, temidden van de vreselijke smarten die afscheid haar deed lijden, deemoedig gehoorzaam in haar hart herhaalde: "Ziehier de dienstmaagd van de heer, mij geschiede naar Uw woord," en alle kinderen Gods, alle broeders van Jezus als haar kinderen aannam. Dit alles verschijnt daar zo eenvoudig en noodzakelijk, en wordt hier zo ingewikkeld, dat men het door Gods genade meer voelend begrijpt dan men met woorden uitdrukken kan. Bij dergelijke dingen moet ik steeds voor de geest houden wat mijn hemelse bruidegom mij eens zei: "In de gelovende, hopende en beminnende kinderen van de Kerk staat alles geschreven."
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 211]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Tenslotte komt het zover met haar, dat zij een voorwerp van schande wordt voor de hele stad. Haar ontmoetingen, haar omhelzingen, de schaamteloze gesprekken waar zij aan deelneemt en het verderf waar zij zich aan overlevert, hebben tot gevolg dat men haar niet anders meer kan zien dan als een dochter van de zonde .Zij wordt door ieder fatsoenlijk mens gemeden en veracht. Voor heel Jeruzalem is zij de zondares en een bron van ergernis. Ge zult het met mij eens zijn broeders, dat hier sprake is van een slechte boom. Hoe velen van u Magdalenas voetspoor ook volgen, weinigen zullen haar in boosheid overtreffen. Vruchten van hoogmoed heeft dat nauwlettend en rijkelijk opgesmukte hoofd gedragen! Vruchten van verderf zijn er voortgebracht door dat van onzuiverheid brandende hart! En alle andere hartstochten die haar beheersten hebben eveneens slechte vruchten afgeworpen. Ik geloof dat we moeilijk een slechtere boom kunnen vinden.
En toch, broeders, ge weet hoe hij veranderde. Als we ons maar laten leiden door de genade, zal ook onze boom goede vruchten dragen. En die genade wordt ons evenmin geweigerd als zij Magdalena geweigerd werd, hoe ellendig we er ook aan toe zijn. Zij komt ons vanzelf te hulp. Het gaat er maar om dat we ons aan haar overgeven. Zo kunnen goede Christenen worden in plaats van slechte en vruchten dragen die het eeuwig leven waardig zijn. Ook dat leert ons het voorbeeld van Maria Magdalena.
Sint Hieronymus zegt dat, terwijl Magdalena zich zo mee liet slepen door haar losbandigheden, heel Judea verbaasd stond over de geruchten rond de Heiland, die zieken genas en doden terugriep tot het leven. Iedereen haastte zich om de Wonderdoener in eigen persoon te zien. Magdalena behoorde ook tot die nieuwsgierigen en dat werd haar geluk. De eerste woorden die zij uit de woorden van de Heiland vernam, waren de parabels van de Verloren Zoon en van de Goede Herder. De werking van de genade was zo sterk dat zij er zich niet aan kon onttrekken. Bij het horen van Jezus woorden voelde zij zich tot tranen toe ontroerd. De grote tekenen die zij zelf had gezien en gehoord, vervulden haar met diepe verwondering, de genade veranderde haar en maakte haar in plaats van een slechte tot een zeer goede boom, die voortreffelijke vruchten zou dragen. Maar wat haar bekering voltooide, wat haar voorgoed losmaakte van zichzelf en van de zonde, wat haar deed breken met alles wat haar in de weg stond, dat was Gods grote goedheid ten opzichte van de zondaars.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 211]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het spreken op het juiste ogenblik!
De uitdrukking bestaat: spreken is zilver, zwijgen is goud. Ja, maar spreken kan ook goud worden! Vandaag zijn de Christenen maar al te vaak zwijgzaam. Met goede woorden kunnen er nochtans veel goede dingen worden bekomen en veel slechte zaken worden vermeden. Het zou nooit zover gekomen hebben met achteruitgang binnen onze Kerk, indien we meer hadden opgekomen tegen deze onophoudelijke stroom van modernisering binnen onze Kerk! Ja, vandaag is de vrees van de mensen groot. Hoe zwaar valt het om te antwoorden terwijl men duidelijk ziet dat dit of dat leidt naar de ondergang, maar men blijft stil, ook al zou men kunnen spreken en weten we wat er moet gezegd worden, maar we verkiezen de zwijgzaamheid om niet te worden teruggedrongen. Wat een verantwoordelijkheid! Bid vooral voor de priesters en de Bisschoppen die uit menselijke angst zo veel schade berokkenen aan de Kerk. Velen zien de afgrond maar blijven toekijken uit schrik om opzij te worden gezet. Spijtig om te moeten zeggen dat vele priesters en Bisschoppen het pad van de afgrond bewandelen en zo velen met hen meesleuren, maar niet voor lang meer, want God zal spoedig orde op zaken stellen als de mensen er niet zelf voor kiezen om te veranderen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 55]
Jacinta en het Onbevlekte Hart van Maria
Een tijdje voor ze naar het hospitaal moest gaan, zei Jacinta tot mij: "Het zal nu niet lang meer duren, vooraleer ik naar de Hemel zal gaan. U zult hier blijven om Gods wens aan de wereld bekend te maken om de verering in te stellen van het Onbevlekte Hart van Maria. Wanneer u dit moet zeggen, ga dan niet en verberg u niet. Vertel aan iedereen de genaden die God ons verleent door het Onbevlekte Hart van Maria, zodat de mensen er naar vragen, en dat het Hart van Jezus wil dat het Onbevlekte Hart van Maria, aan Zijn zijde wordt vereerd. Vertel hen ook om te bidden tot het Onbevlekte Hart van Maria, voor het bekomen van de vrede, daar God deze aan Haar heeft toevertrouwd. Kon ik maar het vuur dat in mijn eigen hart brandt, in de harten van iedereen leggen, omdat mijn hart zozeer houdt van de Harten van Jezus en Maria."
Op een dag kreeg ik een heel mooi Heilige Bidprentje van het Hart van Jezus, van een man die het zelf had gemaakt. Ik nam het mee naar: "Wilt u dit Heilige Bidprentje?" Ze nam het, keek er aandachtig naar en merkte op: "Het is zo lelijk! Het trekt absoluut niet op Onze Heer. Hij is zo mooi! Maar ik neem het, want het stelt Hem toch voor." Ze droeg het steeds bij Haar. Tijdens de nacht, onder haar ziekte, legde ze het onder haar kussen, tot het uiteen viel. Zij kuste het regelmatig en zei: "Ik kus dit Hart omdat ik er het meeste van hou! Hoe graag zou ik ook het Hart van Maria hebben. Hebt u er zo eentje? Ik zou graag de twee tezamen hebben."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [16/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 261]
Er waren vele andere die toevallige of eenmalige zieners waren. Ze kwamen uit tientallen dorpen, van Pamplona tot de omgeving van Santander. Niemand weet eigenlijk hoeveel zieners er waren. In de eerste maand alleen al waren er een honderdtal. Of bepaalde van de eerste gebeurtenissen waarbij zieners Maria opnieuw als de droevige Moeder zagen authentiek waren, is niet zeker, omwille van de vreemde aard van de extases waarop de ogen van de zieners gedwongen werden om omhoog te kijken of omwille van stuiptrekkingen die de zieners kregen. Er waren verschijningen. Ze waren materialisaties van de Eucharistie. Er waren indrukwekkende voorspellingen, de heropleving van een oude profetie van een groot en nakend "mirakel."
Al in 1910 had theoloog Augustin François Poulain zich vragen gesteld over de voorspellingen die zeiden dat de wereld plots veranderd zou worden door een mirakel, dat iedereen plots heilig zou worden, en hoewel zulke voorspellingen niet van de Maagd kwamen, werden ze nu op plaatsen als Ezkioga aan haar toegeschreven. Sommige van de zieners geloofden dat het mirakel zou bestaan uit de verschijning van Maria met drie engelen en een halve maan onder haar voeten, en een buitengewoon licht dat alles rondom zou verlichten ... een hele berg. De Aartsengel Michaël zou op een wit paard neerdalen en de reden van de verschijningen verklaren. Het zou beginnen om kwart voor vijf in de namiddag en eindigen om 11u s avonds. Er zouden kastijdingen komen. Veel van de zieners van Ezkioga waarschuwden voor grote rampen, zoals aardbevingen en drie dagen van duisternis. Er zou een grote oorlog en vernietigende orkanen komen. Nadien zou er een nieuw tijdperk komen, een vreedzame wereld. Een derde van de mensen zou sterven en de wereld zou hernieuwd worden. Eén ziener kreeg van de verschijning toestemming om acht dagen voor ze zouden gebeuren aan de mensen de datums van het mirakel en de kastijdingen te vertellen. Er werd gesproken over de Antichrist, waarvan men beweerde dat hij in vorige eeuwen leefde. Hij zou in 1949 aan de macht komen en in 1956 op drieëndertigjarige leeftijd sterven.
Het was allemaal opwindend en het deel over oorlog, onweren en kastijdingen leek waar te zijn. Maar er werden specifieke datums gegeven voor wonderen die nooit gebeurden, en later gaven tenminste twee zieners toe dat ze hun verhaal verzonnen hadden. In september 1933 veroordeelde de bisschop wijselijk de verschijningen, ontkennend dat ze een bovennatuurlijk gehalte hadden, en hij verbood de Katholieken om schilderijen, fotos en boeken te weerhouden die ernaar verwezen. Eén verbod werd gesteund door Paus Pius XI. De bisschop ging zo ver dat hij priesters opdroeg om de Communie te weigeren aan zieners die Ezkioga bleven bezoeken. Sommige toeschouwers maakten zich zorgen over hekserij. De extases waren vaak vreemd en het was in deze regio in Spanje dat er tijdens de zeventiende eeuw een losbarsting van hekserij was geweest. Had dat een restant achtergelaten, een vloek? Sommigen beweerden dat ze een heks in de lucht hadden gezien, of een aap die in een lelijke vrouw veranderde. Anderen zagen de duivel in menselijke gedaante.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 156]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Broeder Roger en zijn gezellen logeerden op het bisdom en hadden meerdere gesprekken met Mgr. Manziana. Broeder Roger schreef in zijn dagboek: "Al wat ik hem heb toevertrouwd om zijn advies te horen houdt voor mij en mijn broeders het risico van nieuwe verbintenissen in. [...] Zal ik de moed vinden om een gewaagde poging te ondernemen voor Christus en zijn Kerk? Vandaag heb ik beseft dat ik bang ben. Waar de moed putten?"
Na het bezoek aan de bisschop van Crema, trokken Broeder Roger en zijn gezellen naar het nabije Sotto il Monte, de geboorteplaats van Johannes XXIII. Nu zocht de prior een soort teken dat hem moed gaf voor zijn project. Ze baden in de dorpskerk waar de latere paus gedoopt werd. Ze ontmoetten ook de oude landbouwer Zaverio Roncalli, de broer van Johannes. De weinige woorden die de oude man uitsprak: "Corragio! Sempre avanti! Sempre Spirito. Mai paura" [Moed! Steeds vooruit! Altijd de Geest. Nooit bang zijn] schenen bovennatuurlijk.
Nochtans aarzelde Broeder Roger nog meerdere maanden alvorens een definitieve beslissing te nemen aangaande zijn project.
Tijdens de zomer liep de vierde Internationale Jongerenbijeenkomst met als thema: "Een uitdaging: hopen." Meerdere sessies gingen een uitgebreide bijeenkomst vooraf, van dinsdag 28 augustus tot zondag 31 augustus, met 1500 à 1700 jongeren. Eugen Carson Blake was uitgenodigd. Broeder Roger had hem geschreven: "Wat we van U verwachten hoeft geen voorbereiding. Het zou er meer om gaan aanwezig en attent te zijn voor de vragen van de jongeren om ze meteen te beantwoorden naargelang ze opkomen." Waren er ook: Mgr. Manziana, bisschop van Crema, Mgr. Le Bourgeois, bisschop van Autun en zijn voorganger Mgr. Lebrun.
Enkele maanden daarvoor was Broeder Roger erin geslaagd tijdens zijn jaarlijks bezoek in Rome om kardinaal Ottaviani, prefect van de Congregatie voor het Geloof, te overtuigen om in de zomer langs Taizé te komen op weg naar Paray-le-Monial. Dit zou een duidelijk symbool zijn geweest: de oude karabinier van het geloof, prefect van het vroegere Heilig Officie, die protesterende jongeren toespreekt in een protestantse abdij .... In een audiëntie bij Paulus VI werd hem afgeraden om naar Taizé te gaan: "Ga niet naar de eerwaarde Roger, de Heilige Stoel moet niet in opspraak komen." De oude kardinaal gehoorzaamde en liet zich verontschuldigen. Broeder Roger heeft nooit geweten dat de weigering van zo hoog kwam. Temeer omdat enkele tijd later de paus een boodschap stuurde om gelezen te worden tijdens de bijeenkomst. Een eenvoudige aanmoedigingsboodschap die een mogelijke tussenkomst van de Congregatie voor het Geloof toeliet, indien vereist. De voorzichtigheid van Paulus VI was niet altijd gemakkelijk te ontwaren.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 84]
Florus
In Jeruzalem leidde het nieuws tot hevige verontwaardiging. Toen Florus bovendien een deel van de tempelkas in beslag nam omdat keizer Nero het geld nodig had, was dit voor de Joden de aanleiding om in opstand te komen tegen het Romeinse gezag. De Joodse Opstand was een feit. Pogingen van Herodes Agrippa II om de gemoederen te bedaren, mochten niet baten.
Florus zelf reageerde op de onlusten door Joodse leiders te laten kruisigen. In mei '66, meldt Josephus, deed de procurator drieduizend zeshonderd Joodse mannen, vrouwen en kinderen vermoorden. Sommigen onder hen waren zelfs Romeinse burgers die tot de ruitersorde behoorden. Door dit bloedbad, dat zelfs herhaalde tussenkomsten van Berenice, de zus van koning Agrippa II, niet konden verhinderen, nam Florus weerwraak op een groep Joden die spottend een inzameling van klein geld hield om de procurator te helpen die beweerde dat hij zonder geld zat nadat hij onwettelijk een belangrijke som had gestolen in de schat van de Tempel. Agrippa II probeerde tevergeefs de gemoederen te bedaren. De wrede uitdagingen van Florus en zijn misprijzen voor de wet konden maar leiden tot de eerste Joodse opstand tegen Rome. Volgens Josephus was zelfs voor de gouverneur van Syrië, Cestus Gallus, Florus verantwoordelijk voor het ontketenen van de vijandelijkheden. De Romeinse historicus Tacitus vatte perfect de situatie samen, laconiek als altijd: Het geduld van de Joden hield stand tot op de dag dat Gessius Florus gouverneur werd: met hem barste de oorlog los.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
De volgende man die in haar leven kwam, Peter Maurin, was anders dan de anderen die ze had gekend, en hij was iets ouder dan haar. Hij was auteur van dogmatisch materiaal, en lid van een broederschap dat onderricht gaf aan kinderen van de armen, liefdadigheidswerken deed, en eerbetuigingen en voorrechten schuwde. Hij was een man van hoge principes, en hij deelde Dorothy's visie om het erbarmelijke toenmalige Amerikaanse landschap te veranderen. Dorothy zou later verklaren dat Peters "geest en ideeën" essentieel waren voor de rest van haar leven, en het was hem die zij beschouwde als medestichter van haar krant, The Catholic Worker, [De Katholieke Werker] waarin ze haar religieuze overtuigingen verkondigde.
De eerste editie van De Katholieke Werker, in mei 1933, had een oplage van 2.500 stuks. Tegen 1936 werden er 150.000 stuks gedrukt. Enthousiaste mensen verkochten exemplaren aan één cent per stuk, maar als de verkoop tegenviel gaven ze de exemplaren weg, door ze in wachtzalen van dokters achter te laten, en op bussen en trams. Het duurde niet lang tot de redacteurs post kregen van over de hele wereld.
Bovenop het promoten van haar religieuze overtuigingen, gebruikte Dorothy de krant ook voor het verkondigen van haar trouw aan een neutraal pacifisme tijdens alle oorlogen in haar leven. En net zoals Ghandi streed ze voor het creëren van een geest van geweldloosheid. Dorothy schreef tijdens haar leven meer dan vierhonderd artikels voor haar krant, die men nu nog kan terugvinden op het internet. Ze schreef ook een autobiografie, een aantal boeken, en hield een dagboek bij dat goed van pas kwam voor biografen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 100]
Aan Moeder Ursule Fardes
15 juni 1866
Lieve Moeder,
Omdat ik weet hoe belangstellend u naar mij bent, ben ik blij u te berichten dat ik eindelijk besloten heb in uw dierbare congregatie in te treden. O, hoe verheugd zou ik zijn, lieve Moeder, als ik u kon zien voor mijn vertrek, hetgeen, denk ik, moeilijk zal zijn, druk als ik ben om rnijn zaken te regelen, want ik hoop begin volgende maand te vertrekken, samen met Leontine Mouret. Wees zo goed, lieve Moeder, mij te gedenken in uw dringende gebeden, evenzo in die van uw lieve Zusters, opdat de goede God van mij een heilige religieuze maakt en opdat ik voldoe aan de genade die hij me schenkt.
Ik weet niet hoe u te danken, lieve Moeder, voor al het goede dat u voor mij gedaan hebt. Ik ben er werkelijk in de war van wanneer ik eraan denk. Ik kan niet meer dan bidden dat de Vader van barmhartigheid u honderdvoudig vergoedt al wat u voor mij gedaan hebt.
Ik denk vaak aan u, lieve Moeder, en denk graag terug aan de dag waarop wij samen op de houtzolder waren, toen u met mij over mijn roeping sprak. Elke keer wanneer ik me dat gesprekje voor de geest haal, is het alsof ik u nog zie zitten op die traptrede en ik op de andere; ik zie het voor me elke keer wanneer ik er kom. Ik vergeet u geen enkele keer wanneer mij het geluk ten deel valt naar de Grot te gaan, waar ik de goede Moeder bid u alle genade te schenken die u nodig hebt. Ik heb een heel bijzondere intentie voor u opgedragen op de dag waarop ik de eer had voor het eerst het heilige Misoffer bij te wonen en toen ik de heilige communie ontving in de ondergrondse kerk bij de Grot.
Juffrouw Estrade heeft me gevraagd haar respect over te brengen en allerlei aardige dingen, evenals juffrouw Caroline Dauzat. Mijn lieve Moeder en alle Zusters hebben me gevraagd hen aan te bevelen in uw goede herinnering. Ontvang, lieve Moeder, de verzekering van gevoelens van genegenheid en respect van uw deemoedige en dankbare kind,
Sommigen menen het mysterie van Bernadettes ziel te begrijpen omdat zij nooit ophield kind te zijn. Dat wordt bestreden, zeker als men daarmee bedoelt dat zij "kinderlijk" of "naïef" was. Bernadette heeft te veel leed gezien en meegemaakt om een dergelijke zienswijze vol te houden. Zij bezat een volwassen kijk op mensen. Zij wist wat hen dreef. Zij ontmoette mensen van allerlei slag en soort: prelaten, eenvoudige mensen, intellectuelen. Zonder uitzondering wilde men iets van haar, meestal uit eigenbelang. En was het niet uit eigenbelang, dan wel omwille van een bloedverwant, geliefde of kennis.
Het vermoeide haar, maar ze vond het zelden vervelend. Eenvoud, oprechtheid en vooral gehoorzaamheid zijn niet per se de deugden van een kind. In de gevallen waarin Bernadette gehoorzaamheid betracht, is dit steeds gekoppeld aan zelfbewustheid. "Gehoorzamen is liefhebben," hield zij zichzelf bij herhaling voor.
In haar kindertijd wordt haar gehoorzaamheid gekenmerkt door eigenzinnigheid. Op de vraag of zij pastoor Peyramales verbod zou gehoorzamen als de verschijning haar naar de grot zou ontbieden, antwoordde zij dat ze de priester weliswaar om toestemming zou vragen, maar ook zou gaan als hij weigerde.
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
In 1168 stierf Paschalis III en werd Calixtus III gekozen tot tegenpaus. Ondertussen was er ook in Engeland weerstand ontstaan tegen Alexander III. Koning Hendrik II steunde Barbarossa in de overtuiging, dat de kerk niets met wereldlijke macht te doen heeft. In 1164 onderwierp hij per koninklijk besluit de kerk aan het koninklijke gezag, tegen de wil van de meeste Engelse bisschoppen in. Hendrik II ging echter met stalen vuist tegen de opstandige bisschoppen in. Thomas Becket moest het gelag betalen en werd vermoord in Canterbury. In 1174 kon Alexander III zijn gezag echter herstellen over de Engelse katholieke kerk en dwong koning Hendrik II tot onderwerping. Deze had geen aanhang meer en knielde voor de paus. Alexander III liet toen even zijn "macht" gelden: hij liet de Engelse koning geselen in de kathedraal van Canterbury en dwong hem de hele daaropvolgende nacht te bidden aan het graf van Thomas Becket.
Ook Barbarossa zou weldra moeten voelen wie de lakens op aarde uitdeelt. In 1176 waren alweer heel wat noordelijke steden van Italië, in opstand gekomen tegen de Duitse keizer. Veel van die Lombardische steden werden militair gesteund door het pauselijke leger. Barbarossa trok aldus weer naar Italië, maar moest een van de zwaarste nederlagen in zijn loopbaan ondergaan.
Alexander III eiste daarop de rekening als paus en ... Barbarossa knielde neer! Zijn lange strijd tegen de wereldlijke macht van een paus was roemloos beëindigd. Als keizer werd hij niet vernederd zoals een koning zou moeten ondergaan, maar hij moest de pauselijke waarde van tegenpaus Calixtus III afzweren. De gebroken Barbarossa voldeed aan die eis. Calixtus III begaf zich naar Alexander III en knielde eveneens, maar hij bleef zich nadien toch nog verzetten, ook al was dat tegen de wens van Barbarossa in..
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 15]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en de gebeden
Janice: Mirjana, u zei dat u van tijd tot tijd een ongelovige bent? Mirjana: Bewust ben ik nooit ongelovig.
Janice: Dat is zeer interessant, Mirjana. Dus van tijd tot tijd is ieder van ons onbewust ongelovig? Mirjana: Van tijd tot tijd heeft ieder van ons een gebrek aan geloof in God ... in Gods liefde ... en we hebben een gebrek aan vertrouwen in Gods liefde voor ons. Elke dag moeten we bidden voor geloof, vertrouwen, hoop voor liefde zodat we een gelovige kunnen zijn ... een totale gelovige.
Janice: U zei dat u getroost wordt door de Gezegende Moeder. Waarom moet u door de Gezegende Moeder getroost worden? Mirjana: Omwille van de geheimen. Ik weet wat de ongelovigen te wachten staat. Dit is een grote tijd van genade. Zij die niet in God geloven, die God niet kennen, verspillen hun leven aan dingen die ze niet kunnen houden, vergankelijke dingen.
Janice: Mirjana, kunt u uitleggen wat u daarmee bedoelt? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft me geleerd dat in een menselijk leven niets belangrijkers is dan de getrouwheid aan Gods wil. God maakte ons voor Hemzelf. Heden ten dage verkwisten zoveel mensen hun aardse leven aan dingen die snel verdwijnen. Momenteel kennen veel mensen God niet. Momenteel hebben veel mensen God gemaakt uit dingen, doelstellingen en andere mensen. Voor hen bestaat enkel geween en angst omdat ons leven op aarde zo kort is, zo heel kort.
Janice: Mirjana, in één van de maandelijkse verschijningen van de Gezegende Moeder vergeleek ze ons leven op aarde met het leven van een bloem. Mirjana: Ja. Het leven van een bloem is zeer mooi zolang het duurt, maar het is zo kort, net zoals het menselijke leven op aarde.
Bron: Janice O'Connell
Vertaling: Henk
2. Verenigd met Christus: Heilige zielen die stierven op de leeftijd van 33
Het is bij het bekijken van vele heiligenlevens van het Katholieke Geloof, dat ik op iets merkwaardigs ben gestoten, namelijk dat aan sommige van onze heilige zielen een buitengewone en bovennatuurlijke genade is geschonken, waarin men duidelijk de hand van God kan zien.
Voor eeuwen is het nu een algemeen traditioneel geloof binnen de Kerk geworden dat Jezus Christus stierf op de leeftijd van 33 jaar. Het getal drie verwijst uiteraard naar de Heilige Drievuldigheid: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Bij twee achtereenvolgende getallen drie [33], verwijst de tweede drie naar de tweede persoon van de Heilige Drievuldigheid en dit is, zoals we allen weten, de Zoon, Jezus Christus. Zulke feiten geven een diepere betekenis voor het begrijpen van de nu reeds heel lange traditie van de dood en de verrijzenis van Jezus Christus op de leeftijd van 33 jaar.
Maar wat vooral mijn aandacht trok was dat ik herhaaldelijk heiligenlevens tegenkwam die, zoals Jezus Christus, stierven op de leeftijd van 33 jaar. Nu zijn mensen die leven als heiligen al een relatief klein aantal mensen binnen de Kerk, waarvan er dan nog velen zijn onderverdeeld in heiligen, zaligen, dienaars van God, eerbiedwaardigen, enz..., maar alsof de groep nog verkleind moeten alle acht onder hen gerekend worden onder de mystici en waren ze allen slachtofferzielen. Dit zijn zielen die speciaal door God zijn geroepen om te lijden in éénheid met Christus voor de bekering en de verlossing der zielen. Nog opvallender: vijf van de acht droegen de stigmata.
Toch is het vooral het feit dat allen onder hen slachtofferzielen waren, wat dit artikel zo interessant maakt, omdat de slachtofferzielen niet alleen lijden of hun lijden opofferen: zij zijn symbolisch verbonden en verenigd met Jezus Christus en Zijn lijden en dragen hun leven op in eenheid met Jezus voor de bekering van de zielen. Maar is het echt zo verbazingwekkend dat deze mystieke-slachtofferzielen precies overleden op de leeftijd van 33 jaar, juist dezelfde leeftijd als de dood van Jezus, met wie ze zich in eenheid offeren? Leefden ze tenslotte allemaal niet naar het beeld van Jezus' leven van boete, opofferingen en vooral Zijn lijden?
Echter, bij het doorbladeren van al mijn informatie over heiligenlevens, op zoek naar diegenen die stierven op de leeftijd van 33 jaar, begon deze openbaring bij mij, door het herhaaldelijke nakijken ervan, enigszins af te zwakken. En op een dag zei ik dit ook tegen mijn vrouw, die achteloos antwoordde: "Uiteraard heeft dit enige betekenis. Waarom twijfelt u daaraan? Deze mensen leden op een mystieke wijze in éénheid met Jezus Christus voor de bekering van de zondaars. Is het dan niet meer dan normaal dat velen van hen sterven op de leeftijd van 33 jaar?" "Uiteraard...!" antwoordde ik, "vanuit dat standpunt bekeken heeft het zeker een betekenis."
En zo blijkt dat, voor een aantal slachtofferzielen, hun lijden in éénheid met Jezus werd bekroond door te sterven zoals Hij, op de leeftijd van 33 jaar. Achter dergelijke feiten dient een teken te worden gezocht van de authenticiteit van hun roeping en opdracht en het is een hemelse bevestiging dat hun leven er een was van een heroïsche opoffering in éénheid met Jezus voor de bekering van de zielen.
En zo heb ik dus dusver acht mysitieke zielen ontdekt, die zoals Christus, stierven op de leeftijd van 33 jaar. Deze zijn:
Heilige Catharina van Siena [1347-1380], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Marie Rose Ferron [1902-1936], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Dienares van God, Domenica Lazzeri [1815-1848], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Dienares van God, Louise Lateau [1850-1883], mystica, gestigmatiseerde, slachtofferziel
Ik ben ervan overtuigd dat er nog meerdere zijn, vooral tijdens de vroegere eeuwen, maar tot heden heb ik er zo geen gevonden, ook al omdat men van vele heiligenlevens, zo ver in het verleden, de geboortedatum niet kent.
Van links naar rechts: De Amerikaanse Marie Rose Feron, de Belgische Louise Lateau en de Spaanse Jozefa Menendez
Graag voeg ik hier nog een andere slachtofferziel en mystica aan toe, nl. Maria von Mörl [1812-1868], die de genade van de stigmata ontving gedurende precies 33 jaar. Interessante weetje over deze mystica is dat ze een tijdgenote was van de Dienares van God, Domenica Lazzeri. Op een dag vond men Domenica, die totaal bedlegerig was, afwezig uit haar bed. Na langdurig zoeken kon men haar maar niet vinden. Tot ieders verrassing echter, bevond ze zich enkele uren later opnieuw in bed. Onmiddelijk werd haar de vraag gesteld hoe ze haar bed kon hebben verlaten en ook waar ze geweest was, waarop ze antwoordde: "Ik werd bij mijn lijdende zuster gebracht, Maria von Mörl, en samen hebben we tot Jezus gebeden."
Bron: Glen Dallaire
Vertaling: Chris De Bodt
3. 15 augustus: Op Maria's hoogdag wordt Lourdes ontruimd na bomalarm
De politie in het drukke Mariabedevaartsoord Lourdes in het zuiden van Frankrijk heeft ongeveer 30.000 pelgrims urenlang geëvacueerd nadat een bommelding was binnengekomen. De gelovigen vierden het feest van Maria Tenhemelopneming. Pas even na vier uur werd het alarm afgeblazen.
De politiewoordvoerder zei dat er een melding was binnengekomen waarin werd aangekondigd dat rond 15.00 uur in de heiligdommen van Lourdes vier bommen zouden ontploffen. ''Wij proberen de heiligdommen te ontruimen en te voorkomen dat de mensen die er zijn vertrokken om te gaan lunchen, er terugkeren'', aldus de woordvoerder. De ontruiming werd afgeroepen in zes talen.
Volgens de persverantwoordelijke bevinden zich in de buurt van de grot zo'n 30.000 bedevaarders. Ook de ontmijningsdienst is ter plaatse. De geplande misvieringen en processies werden geannuleerd, de evacuatie verloopt rustig. Het is nog niet bekend van wie de bommelding afkomstig is. Er werden geen explosieven gevonden en rond 16u werd het alarm afgeblazen.
Het bedevaartsoord in Lourdes herdenkt de verschijning van de maagd Maria aan Bernadette Soubirous, 152 jaar geleden.
4. Moskou valt opnieuw onder de giftige smog
De Russische hoofdstad Moskou is vandaag opnieuw in een giftige smogwolk ondergedompeld. De schadelijke rook, die afkomstig is van de zware bosbranden rond de metropool, trok opnieuw de binnenstad in. De autoriteiten riepen de Moskovieten op opnieuw maskers te dragen en de vensters te sluiten.
De voorbije dagen was de stad wat verlost geraakt van de dodelijke smog. Dat kwam door de zware regenval en het gebrek aan wind. Voordien was het dagelijkse overlijdenscijfer in Moskou verdubbeld tot zowat 700 mensen, wellicht door ademhalingsmoeilijkheden.
Tienduizenden inwoners zouden de stad hebben verlaten, terwijl vele anderen klagen over hoofdpijn en misselijkheid.
Rond de hoofdstad woeden nog honderden branden. Het gaat om de zwaarste bosbranden in de geschiedenis van het land. Een einde aan de nationale ramp, zoals president Dmitri Medvedev het omschreef, is nog niet in zicht. Het vuur wordt aangewakkerd door de al meer dan twee maanden durende hitte en zware droogte. Rusland besliste als gevolg daarvan zoals aangekondigd vanaf vandaag de export van graan stop te zetten. Het exportverbod duurt tot eind december.
5. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 5
Voor het eerst in deze tocht zouden we boven de 1.000 meter moeten klimmen. Het zou een gewone dag worden ... dachten we. Met vol goede moed vertrokken we richting Leutkirch. Nog maar net vertrokken of we moesten ons beste Duits al boven halen, samen met de bijhorende gezwaai van onze ledematen en ons plan, vroegen we vriendelijk aan een jonge kerel om ons de juiste weg te tonen: "Je moet zo en zo fietsen en dan kom je er wel" zei hij, maar dan wel in t Duits natuurlijk.
Snel sprongen we terug op onze fiets en vertrokken we weer. Na 20 kilometer stonden we 6 kilometer van waar we die ochtend vertrokken waren. Nogmaals de weg gevraagd maar wel aan iemand anders, en zo, met wat geduld en enkele omwegen kom je uiteindelijk wel op de goeie weg terecht.
In Fischen stonden onze begeleiders natuurlijk ongeduldig op ons te wachten. De koffie en thee stond al klaar, en na ons buikje gevuld te hebben konden we aan het tweede gedeelte van onze rit beginnen. In Buchenberg lieten we Kemten links liggen voor wat het was. Enkelen onder ons, vooral de oudere leden, zullen dit stadje nog wel kennen, waar meermaals vanuit Herentals met de club naartoe is gefietst.
Na Nesselwang, wat op een hoogte van 1.035 meter ligt, gepasseerd te zijn kregen we een fikse bui op onze helm: een uur lang heeft het keihard geregend en met de nodige schuilplaatsen kwamen we uiteindelijk toch in Pfronten aan. Daar stonden we weer voor een ander probleem. Geen enkel bord te vinden met het volgende dorp erop, na Pfronten van alle kanten te hebben bekeken en binnenste buiten te hebben verkend besloten we maar om via Füssen onze weg verder te zetten richting Oostenrijkse grens. Aan de grens konden we genieten van een mooi watervalletje met daarbij een standbeeld van koning Ludwig II.
Na een korte rit van 139,4 km met veel oponthoud en terug opgedroogd te zijn, want volgens de Pol waren we strontnat" van de regen, kwamen we in Heitelwang aan waar het avondeten van de Frans weer heerlijk smaakte. Na de afwas en na O.L. Vrouw te hebben bedankt, kropen we in onze slaapzak voor een welverdiende nachtrust.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
6. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 210]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Een buitengewone schrik kwam over mensen en dieren. Het vee brulde en liep weg, de vogels zochten ijlings een schuilplaats, vielen in grote vluchten neer op de heuvelen rondom Calvarië, men kon ze vangen met de handen. De spotters hielden hun mond, de Farizeeërs probeerden nog alles natuurlijk uit te leggen, doch het lukte hun slecht en ook zij voelden zich inwendig door angst gegrepen. Alle mensen keken omhoog, naar de hemel. Velen sloegen zich voor de borst, wrongen zich in de handen en riepen: "Zijn bloed komt over Zijn moordenaars!" Velen, in de verte en dichterbij, wierpen zich op de knieën, smeekten Jezus om vergiffenis, en Jezus, de Man van Smarten, wendde Zijn ogen naar hen.
Terwijl de duisternis toenam, allen naar de hemel staarden en het kruis daar verlaten stond van iedereen, behalve van Jezus Moeder en de naaste vrienden, hief Dismas, die in een diep berouw verzonken was geweest, zijn hoofd tot Jezus op en sprak, vol deemoedige hoop; "Heer, laat mij ergens belanden, waar Gij mij zult verlossen. Gedenk mij, wanneer Gij in Uw rijk zijt gekomen!" En Jezus zei hem: "Voorwaar, ik zeg u: heden zult ge met Mij zijn in het Paradijs."
De Moeder van Jezus, Magdalena, Maria van Cleophas en Johannes stonden tussen de kruisen van de moordenaars en Jezus kruis in. Hun ogen lieten de Heer niet los en de Heilige Maagd, geheel in de macht van haar moederliefde, smeekte innerlijk zeer vurig, dat Jezus haar mee zou laten sterven. Toen keek de Heer Zijn lieve moeder met grote ernst en medelijden aan, keerde Zijn blik even naar Johannes en sprak dan tot Maria: "Vrouw, ziedaar uw zoon. Hij zal het nog meer zijn dan wanneer gij hem gebaard had." Hij sprak de lof van Johannes en zei: "Hij is altijd argeloos geweest in zijn geloof en heeft zich nooit geërgerd, tenzij toen zijn moeder hem op een hogere plaats wilde zien." Tot Johannes zelf zei hij: "Ziedaar uw moeder." En Johannes omarmde de Moeder van Jezus, die nu ook zijn moeder was geworden, eerbiedig, zoals een vrome zoon, onder het kruis van de stervende Heiland. De Heilige Maagd was echter door de plechtige verklaring van haar stervende zoon zo diep en smartelijk aangedaan, dat zij bewusteloos in de armen zonk van de heilige vrouwen, die haar een poosje lieten neerzitten op de aarden wal, rechtover het kruis, en haar vervolgens naar de vriendinnen brachten, die zich buiten de muur bevonden.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 210]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Om u te laten zien, broeders, dat dit heel goed mogelijk is, zou ik u het prachtige voorbeeld van Maria Magdalena willen geven. Kijk eens wat een slechte boom zij was, volgens Jezus Christus zelf, en hoe de genade haar veranderde in een goede boom, die duizendvoudige vrucht heeft voortgebracht. Sint Lucas zegt dat zij in heel Jeruzalem bekend stond als een zondares. Ik geef u te denken wat die woorden, afkomstig uit de mond van Jezus Christus zelf, te betekenen hebben.
Magdalena was jong, vol rusteloze hartstochten, uitzonderlijk mooi en bovendien rijk, wat haar hartstochten nog feller deed oplaaien en deze voortdurend bleef aanwakkeren. Zij voelde zich hevig aangetrokken tot de genoegens van de wereld, ging overdreven modieus gekleed en trachtte iedereen te behagen. Daarop waren al haar gedachten en al haar zorgen gericht. Haar verre van bescheiden aard, kondigde reeds van tevoren aan dat haar onschuld vandaag of morgen schipbreuk zou lijden. IJdel idool van de wereld als zij was, wou zij haar omgeving zoveel mogelijk welgevallig zijn, met haar ogen waarin het onzuiver vuur opvlamt dat smelt op de bodem van het hart, met haar verwekelijkste gelaatstrekken, in al haar doen en laten. Dat alles, broeders, wijst op een boom die enkel slechte vruchten kan dragen.
Met een ongelofelijke gedienstigheid beantwoordt zij de schaamteloze blikken die de wereld haar toewerpt. Volg eigenliefde hoort zij de flauwe lofreden van de mannen aan. Graag, ja, met een genot dat voor een normaal mens onbegrijpelijk is, treedt zij in voornaam gezelschap op de voorgrond. In haar grote schoonheid, in haar overvloedige rijkdom, jong en welgeschapen, lijkt het haar alsof de wereld enkel oog heeft voor haar verschijning. Danspartijen, feesten, schouwspelen en de zorg om ieders aandacht te trekken nemen haar geheel in beslag. Als zij zich naar de plaatsen begeeft waar de gelovigen samenkomen om te bidden, legt zij een grote ijver aan de dag, niet om haar zonden te bewenen, zoals haar had gepast, maar om zich als een idool in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen, om rond te kijken en vooral om opgemerkt en bewonderd te worden. Zij schijnt God zelf de harten te willen betwisten en de eer op te willen eisen, die Hem alleen toebehoort.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 210]
Hoofdstuk. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over genaden naar de heiligheid!
Koester veel meer de genaden om heilig te worden! Het was het doel van alle Gods heilige taken. Deze genade brengt u Gods vriendschap en verstevigt deze. Het maakt u soortgelijk aan God. Het geeft liefde tussen het gelijke. Zijn zoals een kind van God maakt u aan Hem verwant. Het laat u deelnemen aan Christus waardigheid als Zoon en brengt u in verbinding met Hem. Het verleent een deelname in de goddelijke natuur. Als Gods kind leeft u Gods heilige en wonderlijke leven. De genade om heilig te worden is Gods levende stroom van het leven die uit Hem voortvloeit door u en de anderen. U maakt deel uit van Gods natuur, van zijn natuur vol gevuld met raadsels. Gods oog door hetwelke u kijkt is uw geloof! Gods hand met dewelke u grijpt is uw hoop! Gods hart waaruit u leeft is uw liefde. In deze drie dingen ligt iets van Gods gezegend schouwspel, van Gods voorzienigheid, van Gods bodemlozen liefde! En zo zijn dit allemaal goddelijke waarden! De genade van God die zo grootsheid aan anderen verleenden, zullen ook aan u worden verleend, als u er maar niet het vertrouwen in verliest. Denk hier vaak aan en bid zodat u steeds kan leren om beter te begrijpen wat een onmetelijke schat we in onze zielen dragen met de genaden om heilig te worden.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
9. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 54]
Lucia verklaart haar stilte
Het kan zo zijn, Zijne Excellentie, dat sommige mensen kunnen denken dat ik dit alles reeds eerder moest hebben bekend gemaakt, omdat ze denken dat het tweemaal zoveel waarde zou hebben gehad. Dit zou ook zo geweest zijn, indien God mij aan de wereld had willen voorstellen als een profetes. Maar ik denk dat God die bedoeling niet had, toen Hij mij deze dingen bekend maakte. Indien dat het geval zou zijn geweest, zou hij mij in 1917 niet het bevel gegeven hebben om stil te zijn, en dit bevel werd doorgegeven aan Maria die hem vertegenwoordigde, integendeel, Hij zou mij toen nooit het bevel hebben gegeven om te spreken.
Ik beschouw het dan ook zo, Zijne Excellentie, dat God enkel wou gebruik maken van mij om de wereld eraan te herinneren dat het nodig is om de zonde te vermijden en eerherstel te maken voor een beledigde God, bij wijze van gebed en boete. Waar zou ik mezelf hebben kunnen verbergen om te ontsnappen aan de ontelbare vragen die mij gesteld zijn. En nu ben ik bevreesd als ik denk wat er voor mij ligt. En ik moet toegeven dat mijn tegenzin om dit bekend te maken heel groot is, ondanks de brief die ik hier voor mij liggen heb, waarin Zijne Excellentie mij vraagt om al het overige neer te schrijven, wat ik mij herinner en ik ben ervan overtuigd dat dit inderdaad het uur is dat God voor mij heeft gekozen om dit te doen. Ik twijfel nog steeds en ervaar een waarlijk innerlijke strijd om u te overhandigen wat ik heb neergeschreven, of het te verbranden. Laat het Gods wil zijn, omdat ik de uitkomst niet ken van deze strijd.
Voor mij was alles stil houden een grote genade. Wat zou er zijn gebeurd indien ik de hel had beschreven in mijn onbekwaamheid om de precieze woorden te vinden voor een onduidelijk beeld. Ik zou nu eens het ene gezegd hebben en dan eens het andere in mijn bedoeling om alles neer te schrijven, maar er nooit echt in slagen. Het kon een verwarring hebben veroorzaakt en zelfs, wie weet, aan het werk God schade hebben toegebracht. Om deze reden schrijf ik dit neer, dankzij de Heer, omdat ik weet dat Hij alle dingen goed doet. God begeleidt gebruikelijk Zijn onthullingen met een vertrouwelijk en nauwgezet begrijpen van hun betekenis. Maar het blijft gewaagd om over deze zaak te spreken, uit vrees iemand op een dwaalspoor te brengen, iets wat heel vlug kan gebeuren, omwille van de eigen verbeelding die ik aanwend. Jacinta bleek deze intelligentie tot op een merkwaardige graad te bezitten.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Film: Moses [15/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
11. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 260]
Hun oogst werd gestolen door de Moskovieten en hun kudden werden geslacht voor Russische consumptie, waardoor de Oekraïners gedwongen waren om netels, boomschors, bladeren, wormen, knaagdieren en kraaien te eten. Hele dorpen waren verlaten. Wanneer er geen koeien en ratten meer waren, werden de honden en katten opgepeuzeld. Er waren ontelbare gevallen van kannibalisme, en in steden waar kinderen verlaten waren door hun ouders, die zelfs nog voor geen stuk beschimmeld brood konden zorgen, kwamen er elke nacht vrachtwagens om de lijken op te halen die elke belangrijke hoofdweg vervuilden. Duizenden priesters en nonnen werden naar Siberië gestuurd.
De Verenigde Staten kwamen er vanaf met enkel de Grote Verdrukking terwijl de kastijding verder ging, maar overal in de wereld was er vreselijke onrust. Hij had zon behoefte aan een moeder dat er tussen 1928 en 1971 minstens 210 belangrijke berichten van verschijningen waren, samen met de vele anderen die als van minder belang werden beschouwd of zelfs niet gemeld werden. Hoeveel waren er waar? Men kan enkel gissen. De Kerk negeerde of verwierp de meerderheid ervan. Een deel ervan omwille van rationalisten en het nieuwe scepticisme, maar ook een deel uit voorzichtigheid. De Kerk voelde het opkomende kwaad en wist dat de duivel er van hield om mirakels te verdraaien of te vervalsen. Kon de duivel komen als Maria? Natuurlijk kon hij dat. Natuurlijk deed hij dat. En het kon verschrikkelijk moeilijk zijn om hem te onderscheiden. De ware test waren voortdurende resultaten [Matteüs 7:16]. Maria genas de ziel, en als ze verscheen was er perfecte vreugde en vrede; maar als er verwarring was, wees dat op een ernstig probleem. Ongeacht hoe vriendelijk en helder een visioen leek, ongeacht hoeveel verschijnselen er waren, eender welke vorm van onrust, en volgens de oude Kerkleer, enige onrust in de ziel, wees naar Lucifer.
Hij was de engel van het licht en men maakte zich zorgen dat hij een verbijsterende reeks van gebeurtenissen in noord Spanje had overgenomen of begonnen. Ze speelden zich af in het dorp Ezkioga. Daar in Baskenland waren in 1931 verschijningen begonnen en tegen 1936 beweerden 250 mensen officieel dat ze Maria zagen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
12. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 155]
Hoofdstuk 8. Uit de patstelling
Een groot project
Een nieuw gewaagd en betwist project was in de maak. Op 20 februari 1969 schreef Broeder Roger in zijn dagboek: "Op deze dagen in volle winter zijn hier jongeren uit tweeënveertig landen samen. Dit was niet voorzien. Samen zoeken we. Tweeënveertig landen: het schijnt wel een klein jongerenconcilie."
Deze uitdrukking, die spontaan scheen neergeschreven door Broeder Roger, betekende een groot project: een jongerenconcilie inrichten. In juni schreef hij in zijn dagboek: "Sinds maanden loop ik met een bezorgdheid rond: Hoe, met de onrust in de Kerk, een gebaar van vrede brengen voor de betrokkenen? Ik heb het voorgevoel dat de te stellen daad een veeleisende en herhaalde ontmoeting in de komende jaren zou moeten zijn ... Dan rijst steeds dezelfde gedachte: deze veeleisende bijeenkomst zal een jongerenconcilie zijn."
Later zal Broeder Roger verduidelijken hoe die gedachte zich voor hem opdrong: "Het is vanuit een tegenslag dat de gedachte van een jongerenconcilie ontstond. Die tegenslag was de patstelling van de oecumenische roeping ten overstaan van het brutale verwerpen van de Kerk door vele jongeren." De Kerk [de Kerken bedoelt Broeder Rogier hier] waren niet bij machte om de jeugd te weerhouden en aan te trekken en ze maken een crisis door van zelfvertrouwen [Paulus VI sprak toen zelfs van zelfvernietiging van de katholieke Kerk in verband met de crisis van de clerus en sommige theologische strekkingen]. Die jongeren dienden begeleid door een soort langdurige pedagogie, door een permanente mobilisatie die hen vooruit stuurt en hen van de ontreddering vrijwaart.
Daar Broeder Roger twijfelde om Taizé in dat avontuur te storten ging hij met vier Broeders van de Gemeenschap naar Crema in Noord Italië om er Mgr. Manziana, een jeugdvriend van Paulus VI, te raadplegen. Als Oratoriaan was hij al voor de Tweede Wereldoorlog actief in het jongerenpastoraat en het was in de Duitse concentratiekampen in 1944-1945 dat hij de problematiek van de eenheid der christenen ontmoette door samen te leven met protestanten, anglicanen en orthodoxen. Eens tot paus verkozen, had Paulus VI nauw contact gehouden met zijn jeugdvriend en hem in 1960 tot bisschop van Crema benoemd.
Mgr. Manziana had al eerder deelgenomen aan een internationale Jongerenontmoeting. Door hem te raadplegen over een mogelijk jongerenconcilie wendde Broeder Roger zich tot een geestelijke die tegelijk begrip had voor de oecumenische roeping van Taizé en haar interesse voor de jeugd.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Jezus' tijdgenoten [aflevering 83]
Florus
Ook de pro-Romeinse Herodes Agrippa II, die toezicht moest houden op de gang van zaken in de Joodse tempel, vertrouwde Florus niet. Om te voorkomen dat de rijk gevulde tempelkas door Florus geplunderd zou worden, liet hij de straten in de omgeving van de tempel met kostbare witte stenen plaveien. Overigens is het in Florus' bewindsperiode dat de door Herodes de Grote begonnen restauratie van de tempel voltooid werd.
Toen Cestius Gallus, de toenmalige gouverneur van Syrië in 66 Jeruzalem bezocht, deden de Joden massaal hun beklag over Florus bij hem. Florus bespotte de menigte daarbij openlijk, kennelijk in de hoop dat Gallus de beschuldigingen zou wegwuiven, maar dit maakte de situatie alleen nog maar dreigender. Gallus nam de beschuldigingen echter wel degelijk serieus. Hij gaf Florus een laatste kans zijn handelwijze te veranderen en onder grote druk zegde Florus dit inderdaad toe.
Toen Gallus weer was teruggekeerd naar Syrië, bleek echter al gauw dat Florus zijn belofte niet nakwam: hij bleek nog steeds omkoopbaar. Korte tijd later brak bovendien een conflict uit in Caesarea, doordat een Griekse inwoner op provocerende wijze op een sabbat vogels had geofferd bij de ingang van een synagoge. Het kwam tot opstootjes, maar die waren al snel onder controle. De Joodse leiders van Caesarea trokken zich vervolgens met de wetsrollen uit de synagoge terug in een naburig plaatsje. Zij zonden een delegatie naar Florus om bij hem hun beklag te doen. Florus liet hen echter gevangennemen op beschuldiging van diefstal van de wetsrollen.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Kort daarna was Dorothy vastberaden om het kind, en zichzelf, Katholiek te laten dopen. Ze liet zich onderrichten in het geloof, en werd dan met een enorm probleem geconfronteerd. Ze hield heel veel van Forster, maar haar overtuiging om gedoopt te worden kwam in conflict met zijn visies en hun immorele situatie. Vermits haar liefde voor de Kerk groter was, zette ze haar zielensmart opzij en verliet ze hem. Tamara en Dorothy werden gedoopt. Dorothy schreef: "Wanneer men een kind heeft, is het leven anders. Ik wilde niet dat mijn kind in de knoei kwam zoals ik dikwijls, zonder levensregel, en onderwijs... Ik wilde dat mijn kind geloofde, en als deel uitmaken van een kerk haar zon onschatbare genade zou geven als een geloof in God en de gezellige liefde van de heiligen, dan moest ik haar als Katholiek laten dopen."
Sindsdien veranderde Dorothys leven. Op een dag, terwijl Dorothy in Washington D.C. was, bezocht ze het onvoltooide Heiligdom van de Onbevlekte Ontvangenis in de buurt van de Katholieke Universiteit van Amerika, en bad in de crypte. "Daar droeg ik een speciaal gebed op, wenend en angstig, dat op één of andere manier mijn verborgen talenten voor mijn medewerkers, voor de armen, naar boven bracht."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 99]
Aan Moeder Ursule Fardes
Nevers, 16 augustus 1867
Mijn liefste en eerwaarde Moeder Ursule,
Ik ben blij enkele momenten met u te kunnen doorbrengen, sta me toe u nog een keer mijn grote erkentelijkheid te betuigen voor al het goede dat u voor mij gedaan hebt. Wat zal ik u over mezelf vertellen? Dat ik een meubelstuk op de ziekenboeg ben?
Deze keer houdt de goede God me langer vast op het kruis, ik ben hier al vanaf de maand november. Bid een weinig voor mij, ik heb het nodig, men moet geduld opbrengen als iets zo lang duurt. Bid daarom een beetje veel voor mij.
Ik besluit, mijn liefste Moeder, door u te omhelzen en u te verzekeren dat ik vaak aan u denk in mijn gebeden voor Onze-Lieve-Heer en de zeer Heilige Maagd.
Aanvaard, vraag ik u, mijn liefste Moeder, mijn gevoelens vol dankbaarheid en het respect van uw toegewijde kind dat u altijd liefheeft,
In dit boek over de brieven van Bernadette interesseert ons niet de dood, maar het leven. Niet haar dode lichaam, maar de levende ziel die Bernadette is, en die tot op de dag van vandaag werkzaam is en mensen inspireert tot een beter leven, die ziel is misschien wel het grootste mysterie van de heilige Bernadette.
Bernadette is door paus Pius XI op 8 december 1933, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, heilig verklaard. Haar feestdag wordt gevierd op 16 april: "...de dag van haar geboorte in de hemel," zoals de tekst van de heiligverklaring zegt.
Reeds bij haar leven werd Bernadette "heilig" genoemd. Zij verafschuwde dat: "Men denkt dat ik een heilige ben. [...] Als ik dood ben, komen ze me met prentjes en rozenkransen aandraven, terwijl ik in het vagevuur brand." Haar bescheiden karakter en het besef dat zij "zondig" was [voor mensen die haar leven als voorbeeld zien - en dat is toch de bedoeling van een "heiligenleven" - is Bernadettes zelfbeeld ontmoedigend], lieten het idee "heiligheid" niet toe.
17. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
In 1164 stierf tegenpaus Victor IV. Zijn aanhangers verkozen daarop een andere kardinaal als tegenpaus, Paschalis III. Die kreeg dan ook de steun van Barbarossa, hoewel zelfs in het Duitse rijk meer en meer bisschoppen Alexander III erkend hadden. In Italië groeide de tegenstand tegen Barbarossa, niet alleen door zijn verwerping van Alexander III door de keizer, maar veel meer door een onafhankelijkheidsbeweging. Barbarossa trok dan ook met een groot leger naar Italië, geflankeerd door een al even uitgebreid leger van de bisschop van Keulen.
Die laatste zou orde op zaken stellen in Rome en tegenpaus Paschalis doen aanvaarden. In een mum van tijd was Milaan gevallen en viel de ene Noord-Italiaanse stad na de andere. Vanuit Milaan schonk Barbarossa de relikwieën van de Drie Koningen aan de bisschop van Keulen uit dank voor zijn steun. Die relikwieën rusten sinds dat jaar nog steeds in de Dom van Keulen. Paschalis III verklaarde uit dankbaarheid voor de militaire steun de oude keizer Karel de Grote uit de 8ste-9de eeuw heilig. Ook kroonde hij de echtgenote van Barbarossa tot keizerin.
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 29 augustus [zie rubriek gebeden].
Henk
13-08-2010
13 augustus 2010
13 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 14]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Mirjana, wie zijn de ongelovigen ? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat zelfs haar trouwste kinderen van tijd tot tijd ongelovig zijn. We hebben allemaal onze momenten gedurende de dag, gedurende elke dag van ons leven, waar zelfs de trouwsten onder ons niet geloven. Bid tot de Gezegende Moeder ook voor ieder van ons. Velen onder ons, die denken dat ze gelovig zijn, hebben verschillende delen van zichzelf die niet echt geloven. De Gezegende Moeder herhaalt dikwijls dit pleidooi voor haar getrouwen: "Bid alstublieft elke dag voor de ongelovigen. Zij beseffen niet wat hun te wachten staat." Zij onderkent droevig dat veel van haar kinderen van de wereld naar de kerk of plaatsen van aanbidding gaan omdat het een traditie is, maar ze zijn ongelovig omdat ze God niet echt kennen en van Hem houden. Zij gaan enkel naar de plaatsen van aanbidding en verering als een sociale gewoonte. De Gezegende Moeder zegt dat ze veel gebeden nodig hebben zodat ook zij kunnen geloven.
Janice: Mirjana, praat de Gezegende Moeder nog altijd over satan tegen u? Mirjana: Ja. Ze sprak over satan tegen mij dit jaar bij de jaarlijkse verschijning op mijn verjaardag.
Janice: Wat was de boodschap van 18 maart 1991? Mirjana: De Gezegende Moeder zei: "Liefste kinderen! Ik ben blij dat jullie hier met zovelen verzameld bent. Ik verlang dat jullie je dikwijls verzamelen in gebed tot mijn Zoon. Ik verlang dat jullie vooral jullie gebeden opdragen voor mijn kinderen die mijn liefde en de liefde van mijn Zoon niet kennen. Help hen die te kennen. Help me als een moeder van ieder van jullie. Mijn kinderen, hoeveel keer heb ik jullie al uitgenodigd om hier in Medjugorje te bidden? Ik zal daarmee voortdoen omdat ik verlang dat jullie je hart voor mijn Zoon openen, zodat Hij kan binnenkomen en jullie vervullen met vrede en vreugde. Laat Hem toe! Laat Hem binnentreden! Help Hem door jullie gebeden zodat jullie bekwaam mogen worden om de vrede en de vreugde naar anderen uit te dragen, omdat deze acties, nu in deze tijd van de strijd tegen satan, noodzakelijk zijn voor jullie.
Ik heb dikwijls gezegd, bid, bid, bid, omdat jullie alleen door middel van het gebed, satan en al het kwaad dat met hem gepaard gaat, kunnen verdrijven. Ik beloof jullie, mijn kinderen, dat ik voor jullie zal bidden maar ik verwacht van jullie krachtigere gebeden, en ik wens dat jullie vrede en vreugde verspreiden, wat ik van jullie hier in Medjugorje al meer dan tien jaar vraag. Help me en ik zal voor jullie bij mijn Zoon bidden."
Tijdens de maandelijkse verschijningen en bij mijn jaarlijkse verschijning bidt de Gezegende Moeder met mij en troost ze mij voor al de ongelovigen in de wereld.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 4
De vierde dag zou een slakkentocht worden. Denk maar niet dat we heel traag hebben gereden, integendeel, maar het heeft zijn naam te danken aan echte slakken. Duizenden en duizenden kropen er over, op en onder het fietspad, het was onmogelijk om elk lief beestje te sparen al deden we veel slalom werk. Mijn volger "dé Pol" wist al vrij snel dat hij niet in mijn wiel mocht plakken, want het vettig goedje vloog tot in zijn gezicht. Langs de weg stonden veel gladiolen, deze mocht men zelf afsnijden, er stond een bakje met een mes bij en natuurlijk een collecte bus voor de vrije gaven. De rotondes waren ook met bloemen versierd en zelfs de pruimen naast de weg waren lekker.
In Ofterdingen stonden onze begeleiders ons op te wachten en lag de slakkentocht al enkele kilometers achter de rug. Daar kwam ook een vriendelijke Duitser op ons af, en die vroeg van waar we afkomstig waren.
Turnhout was het antwoord, we dachten dat hij Vosselaar wel niet zou kennen maar heel simpel zei hij dat hij Lille bij Turnhout, Gierle, Poederlee en al de andere dorpen in de omtrek heel goed kende. Het was een man van half in de tachtig en was in Lille tijdens de oorlog als SS-er gestationeerd.
s Avonds geen camping op het dorpsplein en gewassen aan een fonteintje, en dan te bedenken dat het de laatste 40 kilometer regende. Warm was het alleszins niet daar aan het klaterende fonteintje. In een schooltje was daar een harmonie aan het repeteren. Het avondeten was heerlijk en na nog wat te hebben gebabbeld kropen we voldaan in onze slaapzak te Haidgau. De dagteller stond op 171,3 km.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 209]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Zonsverduistering. Tweede en derde woord van Jezus aan het Kruis
Tot ongeveer tien uur, toen het vonnis door Pilatus werd uitgesproken, was verschillende keren hagel neergevallen, dan werd het tot twaalf uur helder, met zonneschijn, en nu kwam een doffe, rode nevel voor de zon hangen. Omstreeks het zesde uur volgens de Joodse tijdrekening [naar ik opmerkte, zowat half een volgens de stand van de zon] greep er een wonderbare zonsverduistering plaats. Het verschijnsel werd mij uitvoerig verklaard, maar ik kon niet alles onthouden en beschik ook niet over de nodige termen om het na te vertellen. In het begin, toen ik het zag aankomen, was het alsof ik mij ergens buiten de aarde bevond; ik zag allerlei hemelkreitsen en sterrenbanen door elkaar wentelen. Ik zag de maan aan een andere kant van de aarde, zag haar een snelle loop of sprong nemen, als een vliegende vuurkogel.
Daarna was ik wederom in Jeruzalem en zag de maan, vol en bleek, tevoorschijn schieten boven de Olijfberg; met grote spoed schoof zij, in de richting van Oost naar West, voor de zon, die een nevelrand had. Eerst ontwaarde ik aan de oostkant van de zon een soort lage, donkere wolk. Deze werd als een berg, die weldra de zon helemaal bedekte. De kern van het beeld was vaal, er omheen een rode ring. De hemel werd helemaal duister, de sterren traden roodglimmend in het zicht.
Een buitengewone schrik kwam over mensen en dieren: het vee brulde en liep weg, de vogels zochten ijlings een schuilplaats, vielen in grote vluchten neer op de heuvelen rondom Calvarië, men kon ze vangen met de handen. De spotters hielden hun mond, de Farizeeërs probeerden nog alles natuurlijk uit te leggen, doch het lukte hun slecht en ook zij voelden zich inwendig door angst gegrepen. Alle mensen keken omhoog, naar de hemel. Velen sloegen zich voor de borst, wrongen zich in de handen en riepen: "Zijn bloed komt over Zijn moordenaars!" Velen, in de verte en dichterbij, wierpen zich op de knieën, smeekten Jezus om vergiffenis, en Jezus, de Man van Smarten, wendde Zijn ogen naar hen.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 209]
Preken
Verander uw boom van de grond af
Broeders, denk vandaag na over de goede werken die ge hebt gedaan. Hebt ge ze werkelijk enkel en alleen gedaan voor God, zodat de wereld als het ware voor u niet bestond? Of hebt ge er u veeleer over geërgerd dat de mensen uw goedheid met ondank beantwoordden? Hebt ge uzelf inwendig nooit geprezen omdat ge uw evennaaste een dienst bewezen had? In dat geval, broeders, hebt ge eigenlijk niets gedaan. Ge kunt het althans gerust als niets beschouwen, omdat ge de beloning al hebt verspeeld. En weet ge wat u dan te doen staat als ge niets hebt gedaan of als datgene wat ge gedaan hebt, door uw menselijke oogmerken waarde heeft verloren? Begin dan opnieuw. Anders zult ge na uw dood met lege handen voor Jezus Christus staan en Hem niets aan te bieden hebben in ruil voor het eeuwige leven dat Hij u schenken wil.
"Maar," zult ge misschien tegenwerpen, "ik heb altijd zondig geleefd. Ik ben maar een slechte boom die geen goede vruchten kan dragen."
Dan kan het altijd nog, broeders, en ik zal u leren hoe. Verander die boom van de grond af, begiet hem met ander water, mest hem met een andere mest en ge zult zien dat ge voortaan goede vruchten zult voortbrengen, al hebt ge in het verleden nog zulke slechte gedragen. Als uw boom tot nu toe onvruchtbaar is gebleven door uw hoogmoed, door uw gierigheid of door uw onzuiverheid, dan kunt ge er met Gods genade voor zorgen dat zijn vruchten voortaan zullen overvloedig zijn van de nederigheid, van naastenliefde en reinheid. Doe zoals de aarde die zichzelf vóór de zondvloed besproeide met water uit haar eigen schoot. Zij was vruchtbaar zonder de wolken des hemels te roepen. Zo, broeders, moet ook gij gebruik maken van het heilzame water in uw eigen hart, en uw boom zal van de grond af veranderen. Tot nog toe hebt ge hem besproeid met het troebele water van uw hartstochten. Wel, begiet hem nu met tranen van berouw, van smart en van liefde, en ge zult geen slechte boom meer zijn, maar een die rijke vruchten draagt voor het eeuwige leven.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 209]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het goede gebruik van de tijd
Welke grote dingen had men kunnen doen met de tijd? Welke schatten hebben we gewonnen of verloren? Kort en kostelijk is de tijd en deze komt niet terug. De volbrenging van Gods wil moet het paswoord zijn voor uw hele leven. Waarom duikt de mens onder in tijdsgebonden zaken? Omdat hij zo weinig nadenkt over de eeuwigheid. Zoek in alles naar het volbrengen van Gods wil. Wees niet verward als u telkens weer fouten maakt. Wat belangrijk is, is telkens opnieuw op te staan en opnieuw te beginnen. Missen is menselijk, opstaan is een zegening, blijven stilstaan is duivels. Herken in nederigheid dat u een zondaar bent, maar niemand hoeft te wanhopen wanneer men telkens opnieuw valt, want Christus stierf voor ons aan het Kruis, zodat we herhaaldelijk kunnen opstaan. De grootste oorzaken van ons vallen zijn onze zwakheden, oppervlakkigheden, onverschilligheden, maar slechts zelden de boosaardigheid. Wees dus niet verward over uw eigen fouten en nog minder over de fouten van anderen.
Oordeel niet over de anderen! Deze die dit telkens opnieuw doen zijn diegenen die het meeste werk aan zichzelf hebben. Een goed werk kan genezen, een vuil werk kan doden: oordeel dus niet over de anderen. Laat geen dag voorbijgaan zonder een goed werk of een goede daad! Men moet de anderen hun lasten dragen. Enkel op deze wijze wordt de wet van Christus nageleefd. Als de mensen enkel maar zouden verlangen om elkaar nooit te oordelen, om vrede te zoeken waar conflicten heersen, en enkel voort te gaan op het goede en niet op de fouten van anderen.
Draag er zorg voor om enkel de andere op deze wijze te helpen, maar hen nooit te kwetsen, dan zzl er nooit meer oorlog heersen. Indien dit het geval zou zijn, zouden er zich er maar de helft van het huidige aantal in het Vagevuur zitten en zou de hel leeg zijn. Doe goed voor de anderen zolang u er de tijd voor hebt. Een tijd zal komen wanneer u dit niet meer zult kunnen doen en men enkel zal kunnen oogsten wat men gezaaid heeft.
Oordeel niet de anderen, maar enkel uzelf. Dat is begin van de vrede op aarde. Een goede Christen heeft een sterke besluitvaardigheid over zichzelf om enkel Gods wil te doen. Hij is vriendelijk en zachtmoedig tegen zijn broer. Hij wendt zich steeds opnieuw tot God in nederigheid en eenvoud. Hij is verdraagzaam voor andermans fouten en zijn eigen fouten. U moet uzelf vooruit helpen vanuit de middelmatigheid naar het heilige.
Velen wensen goede Christenen te zijn, maar het streven naar heiligheid lijkt hen te veel! En de Kerk heeft zon nood aan het echte heilig zijn en niet aan louter een beetje heilig zijn! Het getijde van de vloed is sterker dan het getijde van de eb, hoe kan het dan worden overwonnen door het getijde van de eb?
Het is zo belangrijk om loyaal te zijn in kleine dingen, omdat het de nederigheid sterkt en tot grote dingen lijdt. In de kleine dingen tonen de grote dingen waarlijk zichzelf. De nauwgezette volbrenging van kleine plichten vragen niet minder kracht dan de heldendaden. Kleine dingen dragen heel wat meer bij tot de totale som van de goede daden van iemand dan de grote dingen dit doen. Hij die trouw is blijft in de kleine dingen is eveneens trouw in de grootse zaken. Hij die ontrouw is in kleine dingen is eveneens ontrouw in grote dingen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 53]
Visioenen over oorlog
Zoals ik in de notities schreef die ik zond over het boek Jacinta, was zij het diepst getroffen door de dingen die aan ons werden onthuld in het geheim. Dit was het geval met het visioen van de hel en het verloren gaan van zo vele zielen die daarheen gaan, of nog, de toekomstige oorlog met alle gruwelen, die steeds aanwezig lijken te zijn in haar geest. Dit deed haar beven van angst. Toen ik haar in diepe gedachten verzonken zag en haar vroeg: "Jacinta, waaraan denkt u?" dan antwoordde ze regelmatig: "Over de oorlog die gaat komen, en aan alle mensen die gaan sterven en naar de hel gaan! Hoe vreselijk! Als ze alleen maar zouden ophouden met het beledigen van God, zou er geen oorlog zijn en zouden ze niet naar de hel gaan!"
Soms zei ze ook tot mij: "Ik heb zon spijt voor u! Francisco en ik gaan naar de Hemel, en u zult hier nog een tijd moeten vertoeven. Wees niet bevreesd wanneer de oorlog komt, want ik zal in de hemel voor u bidden." Kort voordat ze naar Lissabon ging, bij een van die momenten waarneer zij zich bedroefd voelde bij de gedachte van ons komend afscheid, zei ik tot haar: "Wees nu niet boos omdat ik met u niet kan meegaan. U kan u tijd doorbrengen met de gedachte aan Onze Lieve Vrouw en Onze Heer, en vele keren de woorden zeggen waar u zoveel van houdt: Mijn God, Ik hou van u! Onbevlekt Hart van Maria, Zoet Hart van Maria, en zo verder." "Jawel, inderdaad," antwoordde ze vurig, "ik zal nooit vermoeid worden van deze woorden tot op de dag dat ik sterf! En daarna zal ik ze nog vele, vele malen kunnen zingen in de Hemel."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [14/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moest hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken"[Aflevering 259]
Onbaatzuchtigheid was belangrijker dan eender welk profetisch geheim. Onbaatzuchtigheid was zowel genade als liefde. Onbaatzuchtigheid leidde tot overgave aan God en dat schiep een gevoel van richting dat zo essentieel was wanneer de zonde vermenigvuldigde zoals ze zich nu aan het vermenigvuldigen was [zoals ze nu pijlsnel steeg] in sensuele, liefdeloze tijden die gepromoot werden door de nieuw pracht van Hollywood. Dat zei Maria in een verschijning in de buurt van Luxemburg. Liefde en genade. Liefde, niet sensualiteit. Liefde kwam uit de geest. Liefde kon sensualiteit inhouden binnen een huwelijk, maar het was niet de definitie ervan. Liefde was niet bedoeld als het speelding dat het tijdens de brullende jaren twintig werd. Als liefde een speelding werd betekende dat problemen, en in het Duitse Aichstetten verscheen de Maagd als O.L.V. van LaSalette en zei dat de problemen spoedig overal zouden zijn. Wereldoorlog I was nog maar het begin. Boete, boete, boete, herhaalde ze in een verschijning nabij Grenoble in 1927. Zonde reet de wonden van haar Zoon opnieuw open, die gesymboliseerd werden in de stigmata van mystici zoals een vrouw in de jaren 1930 die eenvoudigweg zei: "De woede van de hel is nu losgelaten. Goddelijke afstraffing is onvermijdelijk."
Oh ja! Er ging een vervolging komen en er gingen martelaars zijn. Er zouden in de twintigste eeuw meer martelaars zijn dan in de hele geschiedenis. Er waren al martelaars in de Sovjet-Unie toen de Communisten genadeloos miljoenen Katholieke vermoordden in wat, enkel in aantal, de grootste vervolging aller tijden werd. De kapel in Hrushiw werd met planken dichtgespijkerd en andere kerken werden neergehaald, omgevormd tot magazijnen, of verbouwd tot musea van het atheïsme. In vergelijking leek zn voorganger, de Franse Revolutie, kinderspel. De verschrikkingen waren vooral hard in Oekraïne. Stalin, die het Oekraïense nationalisme de kop wilde indrukken en privéboeren wilde terroriseren, haalde in 1932 en 1933 alle tarwe nar Rusland en creëerde een ernstige, bijna onbegrijpelijke hongersnood. Alleen in 1933 al stierven tenminste 4,6 miljoen en misschien tot 10 miljoen Oekraïners. "Bijna ieder dorp heeft een massagraf uit de gecreëerde hongersnood van 1933," vertelde Dr. James Mace, directeur van de Commissie voor de Oekraïnse Hongersnood me. "Er was gigantische demografische schade." Volgens een andere Harvardgeleerde, Lubomyr Hajda, was het een geval van volkerenmoord. Het aantal doden uit deze periode alleen, was gelijk aan of oversteeg het aantal mensen die een paar jaar later gedood werden tijdens de Nazi Holocaust. Hajda zei: "In termen van absolute gegevens liggen de Oekraïnse aantallen waarschijnlijk hoger dan enig andere gruwel die we kennen. Proportioneel is het niet zo veel als wat met de Joden gebeurde [wiens volledige Europese bevolking bijna uitgeroeid werd] en we hebben geen goeie berekening van China, maar de Oekraïnse ervaring was zeker één van de vreselijkste van deze eeuw."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 154]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Een groot project
Het jaar 1969 was op verschillende vlakken een belangrijk jaar dat een mijlpaal betekende in de geschiedenis van Taizé: door het project [dat maar een jaar later zou onthuld worden] een Jongerenconcilie, in te richten en door de discrete komst van twee katholieke Broeders in de Gemeenschap. Dit was voor Broeder Roger een dubbele manier om eervol uit de patstelling te geraken.
In het vervolg van zijn vroegere actie deed hij met de voorzitter van CELAM op 16 januari een oproep: "Laten we de strijd onder de christenen opgeven." De tekst was bedoeld voor Latijns Amerika maar ook voor Euro"a. Het was een kritiek op sommige politieke ideologieën en op de tegenspraak in Kerk en maatschappij: "Onder de christenen en onder de ongelovigen gaan er te veel productieve krachten verloren aan het optrekken van ideale maatschappijen. Uiteindelijk worden er veel ideeën maar weinig concreets door de mens opgetrokken. Zelfs de tegenspraak, alom aanwezig in de maatschappij zoals in het Godsvolk, wordt op haar beurt een ideologie in plaats van een opbouwende kritiek. Als ze het doel zelf wordt, schept ze een fanatieke strekking en maakt ze alle creativiteit onmogelijk voor de mens."
De prior van Taizé en de voorzitter van CELAM, wel akkoord dat een verandering van structuren even nodig was in het zuidelijk als het noordelijk halfrond, vroegen eerst aan de christenen van Zuid-Amerika en van Europa om wederzijdse daden van vrede en delen te stellen om de aarde bewoonbaar te maken, maar ook opdat de Kerk geen onbewoonbare aarde zou worden.
De prior van Taizé gaf zelf het voorbeeld. Enkele dagen later werd hij uitgenodigd om een nacht in gebed te leiden in de Parijse kerk van Saint-Germain-des-Prés als slot van de Week van de Eenheid. Hij ging er naartoe met twintig Broeders van de Gemeenschap, de orthodoxe priester en de paters franciscanen uit Taizé. Tijdens de bijeenkomst kondigde hij aan dat de Gemeenschap 500 000 exemplaren van het Nieuwe Testament in het Portugees ging drukken en naar Brazilië versturen voor de armste streken. Ieder die een exemplaar krijgt zal zich ertoe verplichten er aan tien analfabeten uit voor te lezen... Dit was een herhaling van een actie die enkele jaren eerder in de Spaanssprekende landen van Zuid-Amerika werd gevoerd.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 82]
Florus
Gessius Florus was procurator over Judea van 64 tot 66 na Chr. Deze Griek, afkomstig uit Clazomenae in Klein-Azië, behoorde tot de stand van de equites [leden van de ridderstand in Rome] en had zijn benoeming te danken aan de vriendschap die zijn echtgenote Cleopatra onderhield met de keizerin Poppea, echtgenote van Nero.
Eerdere procuratores hadden weliswaar te maken met groeiende anti-Romeinse sentimenten in Judea, maar hadden telkens wel de steun van de hogepriester en andere Joodse leiders. Dat gold echter niet voor Florus. De corruptie die Florus' voorganger Lucceius Albinus aan het einde van zijn bewindsperiode min of meer heimelijk had ingesteld, werd door Florus openlijk gepraktiseerd. Bandieten konden ongestoord hun gang gaan doordat zij gerechtelijke vervolging konden afkopen.Verder liet Florus verschillende dorpjes uitplunderen, ook wanneer er slechts geringe beschuldigingen tegen hen waren, om zichzelf op deze manier te verrijken.
Van alle gouverneurs van Judea was Florus aldus de meest corrupte en, zoals Josephus opmerkt, zou in vergelijking de bengel Albinus een voorbeeld van deugd en een weldoener van de Joden zijn! Tenminste trachtte Albinus zijn onrechtvaardigheid te verstoppen daar waar Florus er openbaar mee opschepte.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Rond het jaar 1926, na haar mislukte huwelijk, ging ze op Staten Island samenwonen met Forster Batterham, een toegewijd atheïst. Forster was bioloog en anarchist. Dorothy werd terug zwanger, en deze keer besloot ze het kind te houden.
Het was tijdens deze zwangerschap dat ze bijna constant begon te bidden, niet neergeknield, maar wandelend en terwijl ze haar werk deed. Ze las "de Imitatie van Christus," en hield vaak de Rozenkrans in haar handen, die iemand haar het jaar voordien gegeven had. Over de Rozenkrans zei ze: "Misschien heb ik hem niet correct gebeden, maar ik bleef hem bidden omdat het me gelukkig maakte." Ze begon ook naar de Katholieke kapel te gaan, waar ze "bad voor het geschenk van het geloof."
De geboorte van het kind in juli 1927 zorgde voor groot geluk. Dorothy schreef in haar dagboek dat met haar dochters geboorte "de lente naderde. Mijn vreugde was zo groot dat ik in het ziekenhuisbed voor de New Masses een artikel over mijn kindje schreef, om mijn vreugde met de hele wereld te delen." Ze noemde het kind Tamara Teresa, wat in het Hebreeuws "kleine palmboom" betekent. Teresa verwees naar de grote H. Theresa van Avila, vermits de kersverse moeder onder de indruk was van diens autobiografie.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 98]
Aan Moeder Sophie Cresseil
Nevers, 21 September 1876 J.M.J.
Lieve en gewaardeerde Moeder Sophie,
Ik weet niet hoe ik u kan danken en mijn grote dankbaarheid kan betuigen voor de mooie Christus die u zo goed was mij toe te sturen. Het geluk dat ik ondervind wanneer ik hem aanschouw, is onbeschrijflijk. Reeds lang verlangde ik ernaar een grote Christus naast mijn bed te kunnen zetten, en daarom riep ik, toen ik hem zag en met een omhelzing aan mijn hart drukte: 'Welk een geweldige ingeving van mijn lieve Moeder Sophie.' Ik heb toestemming gekregen om het te houden: ik ben gelukkiger met mijn Christus boven mijn bed dan een Koningin op haar troon. Mijn lieve Moeder, omdat ik niet weet hoe ik u mijn dankbaarheid kan betuigen, kijk ik zo veel mogelijk naar het Beeld van de gekruisigde Jezus en bid ik dat hij u steeds opnieuw weer zegent, evenals al uw personeel. Sta me toe, mijn lieve Moeder, dat ik mij in uw dringende gebeden aanbeveel, evenals in die van al onze lieve Zusters. Ik zal u niet vergeten in de mijne, hoe zwak ze ook zijn, een kleine [...] bijzonder aan mijn geliefde Zuster Nathalie, namens mij.
Wilt u, mijn lieve Moeder, de eerbetuiging van mijn diep respect aanvaarden en de uitdrukking van mijn grote dankbaarheid,
Over de laatste herkenning schrijft Comte, de aanwezige arts: "Op verzoek van de bisschop van Nevers heb ik als relikwie het voorste deel van de vijfde en de zesde rib [aan de rechterkant] losgemaakt. [...] waar zich in de borstholte een harde, taaie massa bevond. Dit was de lever [...] Als relikwie heb ik een deel daarvan genomen. Hierbij heb ik kunnen vaststellen dat dit orgaan opmerkelijk goed bewaard was gebleven [...] Na verloop van zesenveertig jaar is dit een volkomen onverwachte toestand [...] Tijdens het snijden was de lever zacht en bijna normaal. Ik heb de aanwezigen hierop gewezen en hun gezegd dat dit feit mij niet van natuurlijk karakter leek."
Wie thans Nevers bezoekt, kan bij het bekijken van het nog niet tot stof weergekeerde lichaam van Bernadette, bijna niets anders denken dan dat zij voor altijd in gebed verzonken is. De verroeste rozenkrans en het groen uitgeslagen kruisbeeld die zij in haar doodskist tussen de handen geklemd hield, zijn vervangen door minder kwetsbare materialen. Op den duur zullen ook die vervangen moeten worden. Wat blijft, is de aanblik van de biddende Bernadette, die nooit ophield de mensen te vragen: "Bid voor mij."
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Maar zoals gezegd, de strijd tussen Barbarossa en Alexander III was het tweede hoofdthema gedurende die twintig jaren. Deze strijd verliep vaak tot in het haast belachelijke. Zo riep Barbarossa in 1160 een bisschoppensynode samen in Padua. De keizer had al lang geen bevoegdheid meer om synodes samen te roepen, maar Barbarossa wou het herstel van de keizerlijke macht over de kerk en dus...
Op die synode werd Victor IV door de meerderheid der bisschoppen [al of niet onder dwang] erkend als paus. Alexander III verscheen niet op die synode. Volgens de ene bronnen weigerde hij, volgens andere bronnen zou Barbarossa voor hem en zijn gevolg de deur gesloten gehouden hebben. Daarop vervaardigde Barbarossa de rijksban over Alexander III, en tegenpaus Victor IV sloeg Alexander in de kerkban. En hoe reageerde Alexander? Net hetzelfde...
Al even vreemd was de steun die Barbarossa zocht bij andere koningen in Europa. Zo had hij in 1162 een samenkomst gepland met de Franse koning Louis VII op een brug over de Saone. Daar zouden de twee pausen ook moeten verschijnen. Nu sprak Barbarossa met Louis VII af dat, indien een van de pausen niet op de brug zou opdagen, de andere door beide monarchen zou erkend worden als de enige en echte paus.
Belachelijk, maar ja... Alexander III liet zich niet op die wijze vernederen en verscheen niet. De Franse koning wist echter dat de meerderheid van de Franse bisschoppen achter Alexander III stond en was overigens gebonden door een vergadering in Toulouse twee jaar terug, waarop zowel Engeland, Frankrijk, Spanje, Noorwegen als Ierland Alexander III erkend hadden. Hij vroeg dan ook aan Barbarossa om nog geduld te hebben. Maar die laatste wou nu definitief de erkenning van Victor IV doordrukken en riep zo snel mogelijk een concilie samen! Ja, niet alleen synodes, maar zelfs concilies kon de keizer samenroepen. Dat concilie kwam samen en tot verbijstering van Barbarossa werd Alexander III bevestigd als paus.
Opname van verschijning aan Mirjana kan bekeken worden in het tekstvak van 2 augustus
12 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 13]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De Gezegende Moeder en gebeden
Janice: Mirjana, weet u wat de Gezegende Moeder doet met al de gebeden? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder neemt alle gebeden en al de boetedoeningen van haar kinderen op aarde mee en ze brengt ze tot bij haar Goddelijke Zoon, Jezus. Ik ben een instrument. De Gezegende Moeder komt tot bij iedere mens op aarde. Zij komt opdat we haar Goddelijke Zoon, Jezus, beter zouden kennen en door Jezus beter te kennen, kunnen we ertoe komen om God, onze Vader, te kennen.
Janice: Mirjana, u zei dat de Gezegende Moeder iedereen vraagt om te bidden en boete te doen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft de genereuze gebeden van al haar kinderen nodig voor de bekering van de ongelovigen.
Janice: Zijn al onze gebeden bestemd voor de ongelovigen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder heeft me al verschillende keren gesproken over haar kinderen. We zijn allemaal kinderen van de Gezegende Moeder ... zowel gelovigen als ongelovigen.
Janice: Verschilt de boodschap die de Gezegende Moeder u nu geeft van deze die ze u gaf in Oregon? Daar zei ze dat haar gelovige kinderen niet genoeg aan gebed en boete deden. Ze zei dat degene die op de hoogte zijn van de verschijningen te Medjugorje haar niet helpen alhoewel velen onder ons haar verzoeken kennen. Mirjana: Haar boodschap is dezelfde. Wij, haar trouwe kinderen, doen niet voldoende. Ze vraagt ons allemaal om elke dag te bidden voor de ongelovigen. Verscheidene mensen doen dat niet.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 3
Het was zondag en als goede bedevaarders begin je dan met een Heilige mis: deze ging buiten door. Daar, waar we de avond voordien onze maaltijd hadden verorberd, celebreerde priester Frans de mis. De innerlijke mens versterkt en de ketting strak, natuurlijk wind op kop, vertrokken we richting Enkenbach. Alles verliep vlotjes, [laat ons zeggen] bijna alles, buiten het feit dat we vaak de weg moesten vragen ging alles vlotjes, maar dit kwam omdat er bijna geen bewegwijzering was.
In Gommersheim was het dan schaftijd geblazen, waar we alweer krachtvoer kregen van dé Frans.
Van Pforzheim tot Calw hadden we de weg voor ons alleen en dit dankzij een wegomlegging voor alle autos wegens werkzaamheden aan de weg. Blijkbaar is het niet enkel bij ons dat men omleidingen kent maar kennen ze in Duitsland ook dit fenomeen.
In Calw aangekomen kregen we nog een klein klimmetje van 7 kilometer tot aan de camping voor de kiezen, met stukken van 10% tot 15%. Na ons wedervaren te hebben verteld aan onze begeleiders en een deugddoend stortbad konden we aan ons avondeten beginnen: het smaakte voortreffelijk. De dagteller wees 181,23 kilometer aan.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Russische branden bereiken besmet gebied rond Tsjernobyl
De eerste regenbui in zes weken heeft de smog verjaagd uit Moskou, melden de Russische overheidsdiensten, maar de bosbranden dreigen buiten controle te raken. Volgens milieuorganisatie Greenpeace naderen de branden de besmette gronden van Tsjernobyl, op de grens met Wit-Rusland en Oekraïne. Die houden momenteel geen gezondheidsrisico's in voor de rest van Europa, zo meldt het Duitse ministerie van Milieu.
Volgens Greenpeace zijn er twintig brandhaarden in de buurt van de radioactieve gebieden, in de regio Briansk ten zuidwesten van Moskou op de grens met Wit-Rusland en Oekraïne. Het gebied is er radioactief sinds er in de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986 een kernreactor ontplofte.
In het gebied rond de voormalige kerncentrale zitten nog altijd zeer veel nucleaire stofdeeltjes. Wanneer de branden tot op die grond geraken, zouden die deeltjes opnieuw in de lucht kunnen komen. Volgens de Duitse experts is er echter geen wezenlijk risico dat er een gevaarlijke radioactiviteit met de wind wordt meegevoerd. Mogelijk brengen winden wel radioactieve deeltjes mee, "maar in het geval dat aanzienlijk aantallen radioactief materiaal worden getransporteerd, zou hun concentratie van een onschadelijk niveau zijn," luidt het.
Het Russische ministerie van Noodsituaties bevestigt dat er "brandjes" zijn waargenomen in het rampgebied, maar beklemtoont dat de situatie er onder controle is. Er zijn extra patrouilles naar het gebied gestuurd. "Er dreigt gevaar, maar we hebben de situatie onder controle", luidt het bij de officiële instantie.
De media, zowel de Russische als de internationale, verwijten de overheid een doofpotbeleid te voeren. Elke brand zou "onder controle" zijn, er zouden nog maar 54 doden gevallen zijn en er zou geen gevaar zijn voor radioactiviteit in de lucht. Volgens locale media zouden dokters in ziekenhuizen in Moskou echter de doodsoorzaak van hun patiënten moeten vervalsen, zodat lijkt alsof hun dood niets met de hitte, de smog of de branden te maken heeft. De overheid zou zich in al die bochten wringen om paniek te vermijden.
Naast het gevaar voor radioactieve luchtvervuiling bij Tsjernobyl, worden ook drie Russische kerncentrales door de branden bedreigd. De noodtoestand werd eerder al afgeroepen rond de belangrijke nucleaire opwerkingsfabriek Mayrak in de Oeral, rond die in Sarov en die in Snezjinsk, ongeveer 80 kilometer ten zuiden van Jekaterinenburg. Volgens de overheid zijn de branden rond de centrale in Sarov onder controle. Verschillende munitiedepots [de meeste tijdig ontruimd] werden door de branden volledig verwoest.
De bosbranden in Rusland hebben sinds juli 3.900 hectare radioactief vervuild gebied bereikt, in het bijzonder in het westen van het land. Dat is een officieel cijfer van de Russische dienst voor bosbescherming, Roslesozasjtsjita. In totaal was gisteren nog 174.000 hectare aan het branden, vandaag zou dat getal [opnieuw volgens officiële cijfers] gehalveerd zijn.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 208]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Bespotting en eerste woord van Jezus aan het Kruis
Jezus nu richtte Zijn hoofd iets naar omhoog en zei: "Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen," en bad in stilte voort. Toen riep Gesmas: "Als gij de Christus zijt, red dan uzelf en ons meteen!" Het geschimp ging zijn gang, maar Dismas, de rover die rechts van Jezus hing, werd diep ontroerd, toen Onze Heer bad voor zijn vijanden. Maria, die de stem van haar kind vernam, liet zich niet langer tegenhouden en drong door tot binnen de aarden wal. Johannes, Salome en Maria van Cleophas volgden haar, en de hoofdman joeg hen niet weg.
Op het ogenblik dat de Heilige Maagd naderbij trad, ontving Dismas, dankzij Jezus gebed, een straal van innerlijke verlichting. Het werd hem duidelijk dat Jezus en Zijn moeder hem reeds eenmaal hadden geholpen, toen hij nog een kind was. Luid en krachtig verhief hij zijn stem en riep ongeveer zo: "Hoe is het mogelijk! Gij lastert Hem zonder ophouden, en Hij, Hij heeft steeds gezwegen, alles duldende, en Hij bad voor u. Hij is een profeet, Hij is onze koning, de Zoon Gods!" Deze onverwachte strafrede uit de mond van de ellendig gekruisigde rover deed een gewoel ontstaan onder de spotters. Zij grepen keien en wilden hem stenigen waar hij hing, maar de hoofdman, Abenadar, verhinderde dat. Hij liet de woedenden uiteendrijven en herstelde de orde.
Intussen voelde de Heilige Maagd zich helemaal gesterkt door Jezus gebed. En Dismas zei tot Gesmas, die naar Onze Heer had geschreeuwd: "Als gij de Christus zijt, red dan uzelf en ons meteen: Ook gij vreest God nog niet, al ondergaat ge toch dezelfde straf. Wij echter lijden deze foltering terecht, want wij krijgen het verdiende loon voor onze daden, maar Hij daar heeft niets verkeerds gedaan. O, bezin u in deze stonde en laat uw ziel tot inkeer komen, enz..." Dismas werd geheel verlicht en ten zeerste ontroerd. Hij beleed Jezus zijn schuld zeggende: "Heer, indien Gij me verdoemt, zal ik hebben wat mij toekomt, meer erbarm U over mij." Onze Heer gaf hem te verstaan: "Gij zult mijn barmhartigheid ondervinden." De genade van een diep berouw viel de goed moordenaar een kwartier lang ten deel.
De dingen, die ik hier laatst heb verteld, geschiedden meestal tegelijkertijd, of dicht na elkaar, tussen twaalf uur en half één, volgens de stand van de zon: zij begonnen een paar minuten na de kruisoprichting. In de ziel van vele toeschouwers nam spoedig alles een andere wending, want terwijl de berouwhebbende moordenaar nog aan het spreken was, deed een groot teken zich voor in de natuur en vervulde allen met angst.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 208]
Preken
Het is moeilijk om los te komen
Luister, broeders, wat de duivel doet om ons om de tuin te leiden: van zodra we op het punt staan om een zonde te bedrijven, stelt hij haar aan ons voor als een kleinigheid. Anderen doen er nog veel meer dan jij, fluistert hij ons in. Ofwel: je gaat het gewoon een keer biechten en je kunt je biechtvader even gauw vier als twee van die kleinigheden vertellen. Maar is de zonde eenmaal bedreven, dan doet hij het tegendeel. Hij stelt haar aan ons voor als een berg. Hij boezemt ons zon grote angst in, dat we niet meer durven biechten wat we gedaan hebben. Kunnen we het tenslotte niet meer uithouden, dan probeert hij ons gerust te stellen met de gedachte dat we ons bij de eerste, de beste gelegenheid van onze wroeging zullen bevrijden. Maar voor het zover is, ontneemt hij ons opnieuw de moed. Je kunt beter wachten tot de volgende keer, blaast hij ons in. Pas op, broeders, de eerste stap weegt het zwaarst: eenmaal in de greep van de duivel is het ontzettend moeilijk om er nog uit los te komen ...
Maar ge denkt misschien: "Ik geloof niet dat er mensen zijn die hun zonden kunnen verzwijgen, ze worden er immers voortdurend door geplaagd." Ach broeders, als ik een eed moest afleggen om te bevestigen of er wel of niet zulke mensen zijn, dan zou ik niet aarzelen om te zeggen dat er zich onder de aanwezigen hier minstens vijf of zes bevinden van wie het geweten van wroeging brandt en die er niet voor uit durven komen. Maar heb geduld, op de dag des oordeels zult ge hen zien en ge zult u herinneren wat ik u vandaag heb gezegd. O mijn God, hoe kunnen vrees of schaamte een Christen weerhouden om de zonden op te biechten? Ach vriend, beseft ge dan niet wat ge uzelf aandoet? Durft ge uw hart niet open te leggen voor uw pastoor? Maar hij is toch niet de enige priester op de wereld! Ge kunt toch gemakkelijk een andere biechtvader vinden, die u met liefde zal ontvangen! Zijt ge bang dan men u een al te zware penitentie zal geven? Laat u door zulke overwegingen toch niet tegenhouden, vriend! Men zal u beslist helpen, men zal zelf het grootste deel van u taak overnemen. Men zal voor u bidden, men zal uw zonden bewenen om Gods barmhartigheid overvloediger op u te doen neerdalen.
Vriend, heb medelijden met uw arme ziel die Jezus Christus zo dierbaar is geweest... O God, wie zal ooit de verblinding van die arme zondaars kunnen begrijpen? Ge hebt uw zonden verzwegen, vriend, maar er komt een dag waarop zij aan het licht zal worden gebracht, en zelfs voor het oog van de hele mensheid, terwijl ge haar met één enkel woord tot uw biechtvader voor altijd verborgen had kunnen houden en ge uw hel in een eeuwigheid van geluk had kunnen veranderen! Hoe ver kan zon arme zondaar afdwalen? Hij wil niet in een staat van zonde sterven, maar hij mist de kracht om zich aan de greep van de duivel te ontworstelen. O mijn God, plaag hem dan, verontrust hem zo hevig dat hij het niet meer uit houden kan.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 208]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het goede gebruik van de tijd
Enkel één keer in de eeuwigheid zult u herkennen wat u met uw tijd tijdens uw leven hebt gedaan, met al uw jaren, dagen en uren, en wat u gedaan zou kunnen hebben met uw tijd. Ginds zult u ook zien welke kansen u gemist hebt tijdens uw leven om alles goed te maken, en eenmaal daar in de eeuwigheid, zal het te laat zijn. Wat zouden de mensen allemaal niet doen om een nieuw leven te kunnen beginnen als ze zouden weten wat de eeuwigheid was en hier zijn enkele belangrijke regels:
Lang is niet eeuwig, maar eeuwig is lang. Dit is een ware en ernstige gedachte. Pluk de rozen terwijl ze bloeien, want morgen is vandaag niet. Laat geen uur ongemerkt voorbijgaan, want de tijd vliegt. Wij bouwen vele grote huizen, maar we zijn er enkel gasten in. Maar voor wat we in de eeuwigheid zullen zijn, bouwen we maar heel weinig.
Het is satans valsheid als u denkt dat u reeds eerder op aarde was of dat u zult terugkeren in een andere lichaam. Dit zijn valse beweringen!
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 52]
Visioenen over oorlog
Op een dag ging ik naar Jacintas huis om wat samen met haar te zijn en ik vond haar, zittend op haar bed, diep verzonken in gedachten. "Jacinta, waaraan denkt u?" "Over de oorlog die gaat komen. Zoveel mensen zullen sterven en bijna allen onder hen gaan naar de hel! Vele huizen zullen worden vernietigd en vele priesters vermoord. Kijk, ik ga naar de Hemel, en wat u betreft, wanneer u het licht zult zien waarover de Dame ons sprak, en dat op een nacht voor de oorlog aan de hemel zal verschijnen, moet u ook daarginds rennen." "Weet u dan niet dan niemand naar de Hemel kan rennen?" "Dat is waar, dat kunt u niet. Maar wees niet bang, want in de Hemel zal ik hard voor u, de Heilige Vader, voor Portugal en voor alle priesters bidden, zodat de oorlog niet tot in dit land komt."
Zijne Excellentie weet niet dat God, een aantal jaren geleden, een teken heeft gegeven die de astronomen een "aurora borealis" verkozen te noemen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat, indien ze de zaak goed hadden bestudeerd, ze eveneens zouden ontdekt hebben dat het, in de vorm waarop het verscheen, geen aurora borealis was. God liet ons dit teken tonen zodat wij zouden begrijpen dat Zijn gerechtigheid zou komen over de schuldige landen. Daarom begon ik onmiddellijk te smeken voor het eerherstel van de Communie van de Eerste Zaterdagen, en de toewijding van Rusland. Ik wou genade en vergiffenis bekomen, niet alleen voor de hele wereld, maar in het bijzonder voor Europa.
Toen God mij, in Zijn eindeloze Genade, liet voelen dat dit verschrikkelijke moment nabij kwam, kan Zijne Excellentie zich herinneren, dat ik bij elke gelegenheid die zich aanbood, de kans greep om het gebed te bidden en de boete te doen dat in Portugal moet gedaan worden. Maar zij hebben zich nog niet verzoend met Gods gerechtigheid. Het ging niet gepaard met berouw, noch met een rechtzetting. Ik hoop dat Jacinta voor ons tussenkomt in de Hemel.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [13/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 258]
Er was zelfs de onderstroom van bepaalde "intellectuele" priesters die, buigend voor de rationalistische druk, sceptisch begonnen te kijken naar de rijke mystieke geschiedenis van Kerk, met inbegrip van de mirakels in de Bijbel. Geen enkele zichzelf respecterende en moderne geest aanvaardde zon kletspraat, zulke sprookjes! Negentien eeuwen lang hadden bisschoppen mirakels verwelkomd en persoonlijk processies naar miraculeuze plaatsen geleid. Ze hadden honderden heiligdommen, basilieken en kapellen laten bouwen om de wonderen van de Maagd in de verf te zetten, en plots, tijdens de jaren 1900, begonnen ze bijgelovig en zelfbewust te worden. Als ze nu over een mirakel hoorden, gingen ze de andere kant op.
Het was de intimidatie van de wetenschap, die een grote macht kon zijn en die opmerkelijke en enorm verdienstelijke ontdekkingen deed, maar die verdraaid werd zoals de duivel zo veel dingen verdraaid die oorspronkelijk goed waren. Dat deed hij door middel van hoogmoed. Door middel van rationalisme. De pretentie van de wetenschap werd zo groot dat het de spiritualiteit begon aan te vallen. Als fysisch systeem kon de wetenschap niet verklaren, begrijpen of beheersen wat bij definitie niet fysisch was. En zoals ik benadrukte, alles wat de wetenschap niet kon controleren, ontkende ze, wat niet enkel arrogant was, maar ook oneerlijk. Geen geleerde van enig betekenis kon de bijna eindeloze verhalen van mirakels ontkennen. Geen geleerde die de moeite deed om op objectieve manier een fractie van de bergenhoge mystieke literatuur te bekijken, kon dit afdoen als hallucinaties.
Akkoord, het was niet gedocumenteerd zoals een doctorsthesis. Het was niet iets dat men in een laboratorium kon nabootsen. Maar dat kwam omdat men niet kon experimenteren met mirakels. Omdat de hemel niet volgens de regels van de mens speelde. Er moest altijd een element van geloof zijn. Zoals we gezien hebben, koos Maria vaak de onontwikkelden en de nederigen, de gelovigen, niet de intellectuelen, als haar getuigen. Haar mystici wilden geen gejuich. Ze wilden geen Nobelprijs. Er waren mannen zoals Pater Pio, en hun kracht was onbaatzuchtigheid.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 153]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Van Upsala naar Bogota
De paus ging naar Colombia van 22 tot 24 augustus om aan twee gebeurtenissen deel te nemen: de viering in Bogota van het 39ste internationaal eucharistisch Congres en de openingsplechtigheid van de IIe vergadering van CELAM. Paul VI wist hoezeer de prior van Taizé begaan was met een steeds breder begrip van het Eucharistiemysterie en hij kende ook zijn oud verband met meerdere bisschoppen in Latijns Amerika en de opeenvolgende voorzitters van de CELAM. Andere protestantse, anglicaanse en orthodoxe personaliteiten waren als waarnemers door de paus uitgenodigd.
Broeder Roger, vergezeld van Broeder Robert, had het logement dat voor hen in de stad was voorzien geweigerd om van nabij het leven van de armsten te delen. Ze vonden onderdak in een favela van Bogota.
In Bogota zag Broeder Roger Margareta Moyana terug, een Argentijnse waarmee hij kennis had gemaakt op het tweede Vaticaans concilie waar ze leken toehoorder was en deel uitmaakte van de commissie Jeugd van CELAM. Weldra kwam Moyana naar Taizé om de voorbereiding op het Jongerenconcilie te leiden.
In Taizé had Broeder Roger meermaals uitgebreide gesprekken gevoerd met jonge revolutionairen uit Zuid-Amerika, Oost Berlijn of Frankrijk, die klaar stonden voor gewelddadige acties. Onder andere vertelde hij over de dialoog die hij twee dagen lang voerde met een twintigtal jonge Duitsers die naar Taizé waren gekomen in 1968. Hun leider was een meisje met een stalen blik, door een koude hartstocht bezeten. Ze bezit de kracht om een soort eensgezindheid over de noodzaak van geweld op te wekken, stelde Broeder Roger vast. Was er een psychiater geweest, hij zou over groepspsychose gesproken hebben. Telkens nam de prior van Taizé de tijd om een grondig gesprek aan te gaan en de gesprekpartners de gevolgen van geweld te doen inzien alsook voor hun ware motivatie: "Zijn er geen die stilletjes hopen politieke leiders te worden? De argumenten zijn eerbaar maar de motivatie niet. Ze is niet gratis noch belangeloos."
De figuur en het woord van de prior van Taizé veroorzaakten buitenshuis steeds meer interesse. Op 30 oktober publiceerde de beroemde dichter Pierre Emmanuel een bijdrage over "Geweld van de Vredelievende" en op 21 december nodigde de eerste Franstalige radiozender, RTL, Broeder Roger uit als hoofdredacteur voor het Onverwacht Journaal. In februari dan kwamen journalisten van twee televisiezenders, een Duitse en een Italiaanse, reportages maken in Taizé, zonder voorafgaande afspraak, zei de prior. Zijn reactie toonde aan dat hij een dubbel gevoel had: ten eerste was voor hem de aanwezigheid van cameras in de kerk tijdens de diensten een wereldse inval die het gebed verstoorde. Ten tweede was hij verheugd dat een communicatie met de massa mogelijk was, dat duizenden mensen door beelden het bestaan in Bourgondië van een biddende gemeenschap die gans het jaar door jongeren ontving konden ontdekken.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 82]
Festus
Het Nieuwe Testament vermeldt dat de apostel Paulus voor Festus terechtstaat, nog maar drie dagen nadat Festus in Judea is aangekomen. Aangezien de beschuldigingen tegen Paulus betrekking hebben op de Joodse godsdienst en tradities roept Festus voor een tweede verhoor de hulp in van Herodes Agrippa II, die zich laat vergezellen van zijn zus Berenice. Festus en Agrippa komen tot de conclusie dat de aanklachten tegen Paulus ongegrond zijn, maar Paulus maakte gebruik van zijn Romeins burgerrecht om te weigeren voor een Joods gerechtshof gedaagd te worden. Hij gaf de voorkeur in beroep bij de keizer te gaan, wat de gouverneur hem wettelijk niet kon weigeren. Daarom stuurt Festus hem naar Rome om voor Nero zijn zaak te bepleiten.
De Handelingen der Apostelen melden dat, tijdens een bezoek van koning Herodes Agrippa II en zijn zus Berenice, Festus hen Paulus had voorgesteld en deze had een vurig pleidooi afgestoken voor zijn zaak en zijn geloof. Je bent gek, Paulus, had Festus geantwoord omdat hij niets begreep. Agrippa had zich met een sarcastische kwinkslag op de vlakte gehouden: "Hij maakte van mij bijna een christen." In Handelingen 25 en 26 wordt dit voorval gedetailleerder beschreven.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Nu kon ze de controversiële onderwerpen promoten, zoals vrouwenrechten, geboorteregeling, en de vrije liefde. Ze voelde zich vooral aangetrokken tot hen die het land probeerden te veranderen, zoals vakbonden en stakers. Ze genoot ook van het gezelschap van vooraanstaande schrijvers van haar tijd, waaronder Eugene ONeill.
Haar "zorgeloos leven" toen ze twintig was, hield ook een arrestatie in na een stakingpost voor de suffragettes. Eén van de belangrijkste indrukken die haar hiervan altijd zou bijblijven, was de vriendelijkheid die ze ervaarde van de opgesloten prostituees. Tijdens haar verblijf in de gevangenis las Dorothy de Bijbel, waarin ze vooral troost vond in de Psalmen. Haar "zorgeloos leven" hield ook een interesse in communistische idealen in, waarvoor ze een aantal vergaderingen bijwoonde. En ze had ook een aantal liefdesaffaires. Nadat ze tijdens één van haar affaires zwanger was geworden, pleegde ze illegaal abortus. Hier zou ze voor de rest van haar leven spijt van hebben. Ze huwde één keer, met een man waarvan we weinig weten behalve dat hij acht keer gehuwd was geweest. Ze reisde met hem naar Europa, begon zwaar te drinken, en verliet hem tijdens haar terugkeer naar de Verenigde Staten. Het huwelijk had nog geen jaar stand gehouden. Om tijdens deze perioden de eindjes aan mekaar te kunnen knopen, werkte Dorothy een tijdje als bibliotheekbediende, kassierster in een restaurant, corrector, en zelfs als bediende in een winkel van Montgomery Ward.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 97]
Aan moeder Augustine Ceyrac
4 december 1865
Lieve Moeder,
Verontschuldig de vertraging die ik genomen heb om u te danken. Ik zou uw hartelijke brief eerder beantwoord hebben, maar ik heb het tot deze dag uitgesteld om u te laten weten dat de pillen die u mij in uw goedheid toegestuurd hebt, mij enige verlichting bezorgden. Ik heb ze precies ingenomen op de manier die u me voorgeschreven hebt. Ze hebben me beslist goed gedaan: ik sliep minder onrustig, mijn eetlust nam toe, en de eeuwige hoest die me zo uitput, leek verdwenen. Verheugd zag ik mijn gezondheid enigszins verbeteren, maar ik ben snel teruggevallen. Na ongeveer twee weken werd ik verkouden, waarbij mijn oude hoest en een hevige irritatie mij nogal hebben doen lijden. Twee dagen lang ging het iets beter. Ik verlangde intens dat mijn gezondheid krachtiger zou worden. Ik zou zeer gelukkig zijn tot de familie van de Zusters van Nevers te behoren. Gelieve daarom, mijn liefste Moeder, mij te gedenken in uw gebeden zodat ik binnenkort in staat zal zijn mij geheel aan onze goddelijke Verlosser te geven.
Hoewel mijn gebeden onvolmaakt zijn, richt ik ze elke dag tot Onze Lieve Vrouw van Lourdes, allereerst voor u, lieve Moeder, die mij zo veel aandacht schenkt, en vervolgens voor heel de gemeenschap van Figeac, waaraan ik zo vaak denk.
Mijn lieve moeder vraagt mij u te zeggen dat het haar spijt dat zij u op dit moment niet schrijven en zij herinnert zich uw ... [enkele woorden in onleesbaar handschrift] ... lieve Moeder, gelieve mijn gevoelens van respect te aanvaarden en te geloven in mijn diepste dankbaarheid.
Bernadette Soubirous
P.S. Als de pillen goed zijn voor astma, wilt u daarvan dan een buisje opsturen voor een mijnheer die aan deze kwaal lijdt, en de prijs noemen.
De beëdigde geneesheren die volgens het canonieke recht verplicht aanwezig zijn, Ch. David en A. Jourdan, noteren in hun rapport: "De doodskist werd geopend in aanwezigheid van de bisschop van Nevers, de burgemeester van Nevers, zijn eerste wethouder, verschillende kanunniken en ons. Wij hebben geen enkele geur bemerkt. Het lichaam was bedekt met haar ordegewaad, dat vochtig was. [...] Haar gezicht was matwit... de neus was perkamentachtig en mager. De mond stond licht open en toonde de tanden, die nog vast op hun plaats stonden. De handen, die kruisgewijs over de borst lagen, waren met hun nagels volledig geconserveerd en hielden nog een verroeste rozenkrans vast. Nadat het gewaad en de hoofdsluier waren verwijderd, zag men het gehele perkamentachtige en verstijfde lichaam waarvan alle delen weerklinkend waren."
Gedurende de enkele uren dat het lichaam aan de lucht wordt blootgesteld, begint het zwart te worden. Het wordt teruggeplaatst in zijn kist, die opnieuw wordt vastgeschroefd en van zegels voorzien. Na de eerste "herkenning" van het lichaam volgen er nog twee. Op 3 april 1919 blijkt het lichaam nog steeds ongeschonden. Bij de definitieve opgraving op 18 april 1925 worden enkele relikwieën van het lichaam genomen. Sindsdien is het lichaam, zonder dat er verdere ontbinding optreedt, boven de grond gebleven. Het ligt opgebaard in een schrijn in de kapel van het klooster Saint-Gildard te Nevers. Opdat men niet zou schrikken van het zwartachtige gelaat, is over de ogen en de neus een lichte waslaag aangebracht.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans] [vervolg]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Barbarrossa en Alexander III waren al voor de pauskeuze aartsvijanden van elkaar geworden. Twee jaar tevoren, in 1157, wou paus Adrianus IV een poging ondernemen om vrede te sluiten met Barbarossa. Daartoe had hij een schrijven opgesteld dat Alexander III [toen nog hoofd van de curie] aan Barbarossa overhandigde. De bisschop van Keulen had die brief dan vertaald. Maar daarin was een fout geslopen. Adrianus IV had geschreven dat de keizer voor zijn keizerschap het "beneficium" van de paus kreeg. Daarmee wou de paus uitdrukken dat Barbarossa het keizerschap gegund was. Maar de bisschop van Keulen vertaalde dit door "een onderdanigheid aan de paus." Barbarossa was meer dan woedend. Nu vroeg hij aan Alexander III, toen aldus nog kardinaal, wat dit te betekenen had. Die laatste voelde de nattigheid. Hij wist dat Barbarossa de wereldlijke macht van de paus wou breken. Hij repliceerde dan ook heel gevat: "Aan wie heeft de keizer zijn ambt te danken?". Toen ontstond de vete tussen Barbarossa en Alexander III.
Het pausschap van Alexander III was uitzonderlijk lang [van 1159 tot 1181]. In die ongeveer twintig jaren overheersten twee thema's het Vaticaan. Enerzijds de aanhoudende strijd tegen Barbarossa en anderzijds de juridische hervorming van het recht in het Vaticaan. Dat laatste maakte Alexander III tot een van de belangrijkste pausen uit de Middeleeuwen. Hij was van opleiding een jurist en gaf het recht in het Vaticaan een definitieve juridische grondslag. Het is deze paus die de decreten van het Vaticaan geldend maakte voor de hele katholieke kerk in de wereld.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 12]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's boodschappen
Mirjana: Ik zal elk geheim aankondigen aan Vader Petar. Hij zal dan publiekelijk openbaar maken wat er komt. [Vader Petar Ljubicic, O.F.M. is de Franciscaanse priester die in de Parochie van H. Jacobus te Medjugorje verblijft. Mirjana koos hem om de geheimen aan de wereld één voor één te onthullen. Hij is nu ongeveer 55 jaar oud [ten tijde van het interview] Er is wat discussie geweest of hij de geheimen wel moet openbaren of dat dergelijke aankondiging binnen zijn bevoegdheid ligt. Mirjana zal de geheimen enkel onthullen aan Vader Petar].
Janice: Dat is een overweldigende verantwoordelijkheid. Hoe gaat u daarmee om? Mirjana: Alles is mogelijk met God. Van mezelf kan ik niets. Van mezelf ben ik niet in staat om om het even wat te doen. Dat is waarom de Gezegende Moeder mij helpt door op de tweede van elke maand naar mij te komen.
Janice:: Mirjana, spreekt u momenteel met de Gezegende Moeder over de geheimen gedurende haar verschijning? Mirjana: Als ik nu de Gezegende Moeder ontmoet, vraagt ze mij om aan alle mensen op aarde te vragen om te bidden voor hulp voor de bekering van de ongelovigen.
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 2
Met een brede lach op ons gelaat en een goede morgen gewenst zetten we de koffie en konden we een kwartiertje later gezellig ontbijten. Het ontbijt moest sterk zijn volgens priester Frans want vandaag zouden we een stuk langs de Moezel fietsen, die nota bene in Frankrijk ontspringt, boven op de Col de Bussang in de Vogezen. In Cochem, waar de kermis op volle toeren draaide, hebben we ons zigzaggend doorheen de kraampjes moeten werken. Na een boterhammetje verorberd te hebben moesten we de Moezel over steken, waar onze volgwagen te ver reed. Daar was ook het lachen gedaan want de beklimming die volgde, deze bestaat uit 2 fazen, mocht er wel wezen. Stukken van meer dan 10% was daar meer de regel dan de uitzondering. Maar het loonde de moeite: we kregen een prachtig panorama van Cochem te zien.
Langs de kant van de weg stond er een heel oude wijnpers. Hoe kan dat ook anders in deze wijnstreek? De beklimming liep tot Blankenrath, waar ook onze middagstop was. De rest van de rit was golvend, tot in Imsweiler, waar we werden er ontvangen met muziek. Aan het gemeentelijk volkshuis zouden we onze tweede nacht doorbrengen. Het avondeten hebben we in openlucht naar binnen gespeeld. Onze kilometerstand die dag stopte met tellen op 179 kilometer.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 207]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
De gekruisigde Jezus en de moordenaars
Nu was Zijn haar voor het grootste deel uitgetrokken, wat overbleef, plakte aaneen van het bloed. Zijn lichaam liet wonde naast wonde zien, Zijn borst was als gebroken, Zijn onderlijf ingedrukt, de ribben staken hier en daar door de gescheurde huid heen. Tussen borstkas en buikstreek was Zijn uitgerekt lichaam zo smal, dat het de kruisstam niet helemaal bedekte.
Het kruis was aan de achterzijde ietwat rond, vooraan vlak, en uitgestoken op de plaatsen war men dat nodig had gevonden; de stam was ongeveer even breed als dik. De stukken waaruit het kruis bestond, hadden niet allemaal dezelfde kleur, het ene stuk was van een bruine, het andere van een geelachtige houtsoort. Het donkerst gekleurd was de stam, zoals hout dat lang in het water heeft gelegen.
De kruisen van de moordenaars waren ruwer. Zij stonden links en rechts op de bergkruin, tegen de rand aan, ver genoeg van dat van Jezus af om een man te paard doorgang te verlenen; zij stonden ook dieper dan het kruis van Onze Heer en een beetje naar elkaar toegekeerd. De moordenaars, biddend of schimpend, hieven het hoofd tot Jezus op. De Heer, met Dismas sprekende, hield Zijn hoofd omlaag. Afschuwelijk zagen de gekruisigde rovers eruit, vooral diegene die links hing; een grimmige kerel, nu helemaal dronken, en die niets anders deed dan vloeken en schelden. Zij hingen daar allebei verwrongen, gebroken, gezwollen. De touwen sneden in hun vlees, hun gezicht was bruin en blauw, hun lippen waren bruin, van de azijndrank en het opdringende bloed, hun ogen dik en rood, puilden uit de holten. Zij hadden vervaarlijk gebruld en geschreeuwd, terwijl men hen knevelde: Gesmas vloekte en lasterde aan één stuk door. De pennen waarmee men de dwarsbalken bevestigd had, drukten hun hoofd naar voor: zij sidderden en kromden zich van de pijn, en één was er in geslaagd, een voet uit de sterk aangetrokken touwen hogerop te krijgen, zodat zijn knie naar voor kwam.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 207]
Preken
Het is moeilijk om los te komen
Als wij ten volle zouden begrijpen wat het zeggen wil de Heilige Sacramenten te ontvangen, zouden we er ons in een heel andere geestesgesteldheid op voorbereiden. Weliswaar lopen de meeste mensen van ons aldoor met de heimelijke gedachte rond dat ze hun zonden vandaag of morgen toch eens moeten biechten. Maar desondanks gaan ze verloren, tenzij er een wonder gebeurt. En wilt ge de reden daarvan vinden? Die is niet moeilijk te vinden. Hoe langer we immers in die schrikwekkende toestand blijven, die hemel en aarde doet beven, hoe meer de duivel beslag op ons legt, hoe zwakker Gods genade wordt en hoe groter onze angst, hoe vaker we heiligschennis plegen en hoe heviger we tenslotte terugschrikken voor de biecht: telkens als we tot God terug zouden willen keren, zien we ons voor een bijna onoverkomelijke hindernis geplaatst. Ik zou er u honderden voorbeelden van kunnen geven. Zeg me, broeders, zoudt ge nog enige hoop koesteren, wanneer ge misschien vijf of zes jaar lang doorlopend heiligschennis had bedreven en ge de goede God dus dieper had beledigd dan alle Joden tezamen? Zoudt ge dan nog durven geloven dat God u de genade wil geven om die schrikwekkende toestand te boven te komen? Ge meent misschien dat ge, ondanks de talloze wreedheden waaraan ge u ten opzichte van Jezus Christus hebt schuldig gemaakt, kunt volstaan met te zeggen: "Nu houd ik er mee op en daarmee basta!"
Maar wie zal u garanderen, vriend, dat Jezus Christus tegen u niet dezelfde bedreiging heeft uitgesproken als eertijds tegen de Joden? "Ge wilt dus niet profiteren van de genade die Ik u wou geven, maar Ik zal u aan uw lot overlaten, ge zult Mij zoeken en ge zult Mij niet vinden. Ge zult sterven aan uw zonde!" Helaas, broeders, is onze arme ziel eenmaal in handen van de duivel, dan komt zij heus niet zo gemakkelijk meer vrij als we ons graag wijsmaken ...
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 207]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Raad over onze grote helpers, de machtige engelen
In deze tijden is het ten zeerste nodig om opnieuw onze engelbewaarder te eren opdat het vertrouwen in hem zou worden gevoed. Kwade geesten hebben hun weg gevonden in de Kerk. U alleen kunt deze slechte machten niet onder handen nemen en u hebt de bescherming nodig van de engelen, nu meer dan ooit! Hoe meer u met vertrouwen de engelen aanroept, des te meer kracht zullen zij hebben om u te beschermen. En aanroep de engelbewaarders van de bestuurders, alvorens ergens heen te gaan, omdat in 70 tot 80 procent van alle ongelukken het kwade betrokken is. Aanroep ook de engelbewaarders van de passagiers om u te beschermen en ook deze van de andere bestuurders die u onderweg zult tegenkomen. Indien dit zou geschieden, zou er maar de helft van de ongelukken plaatsvinden. En spijtig om dit te moeten zeggen dat zelf Priesters vandaag het bestaan van de engelen ontkennen. En zo horen velen kinderen tijdens de godsdienstles niets meer over de Engelbewaarders. Hier zouden de ouders er meer zorg moeten voor dragen dat hun kinderen dagelijks tot het Engelbewaarders zouden bidden en dat zij hen meer zouden vertellen over wat de engelen doen. Lees goede boeken over de engelen. Enkel in de eeuwigheid zult u inzien hoeveel dankbaarheid u hen zou moeten schenken voor dingen waar u hen nooit voor bedankt hebt en hoeveel meer zij u zouden hebben geholpen indien u de weg om tot u te spreken, voor hen niet had afgesloten. Bij grote gebeurtenissen en geschillen [zoals tijdens de dagen in de rechtbanken] zou u zowel de Heilige Geest, als uw engelbewaarder moeten aanroepen, om de dingen gepast te laten verlopen!
Gebed voor de Engelen
Heilige Geest, Verleen mij de kracht om moedig de dingen te beantwoorden met de waarheid, zonder de liefde te kwetsen. Heilige Geest, mijn Engelbewaarder en de Heilige Aartsengel Michaël, verdrijf de kwade machten onder ons. Heilige Geest, U Geest van de Waarheid, Schenk aan alle aanwezigen de moed en de kracht voor de waarheid, zodat de leugens en de misleiding zouden overwonnen worden door de macht van de engelen. Amen.
Ja, geloof en vertrouw veel meer op de Heilige Engelen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 51]
Jacintas visioenen over de Heilige Vader
Op een dag waren we bezig aan onze siësta bij de bron van mijn ouders. Jacinta zat op de platte stenen bovenop de bron. Francisco en ik klommen op een steile glooiing, op zoek naar wilde nectar tussen de bramen in het nabijgelegen struikgewas. Na een poosje riep Jacinta mij toe: "Hebt u de Heilige Vader niet gezien?" "Neen." "Ik wie niet hoe het was, maar ik zag Onze Heilige Vader in een heel groot huis, geknield aan een tafel, Zijn hoofd gedragen op Zijn handen, en Hij weende. Buiten dit huis waren er vele mensen. Sommigen onder hen gooiden stenen, anderen beledigden en vervloekten Hem en gebruikten vuile taal. Arme Heilige Vader, wij moeten veel bidden voor Hem." Ik heb u reeds verteld hoe er ons op een bepaalde dag, twee priesters aanbevolen om voor de Heilige Vader te bidden, en ze legden ons ook uit wie de Paus was.
Daarna vroeg Jacinta mij: "Is hij diegene die ik zag wenen, diegene waarover Onze Lieve Vrouw ons heeft gesproken in de geheimen?" "Ja, hij is het," antwoordde ik. "Onze Lieve Vrouw moet hem ook aan die priesters getoond hebben. U ziet dat ik mij niet vergist heb. Wij moeten veel bidden voor hem." Op een ander ogenblik gingen we naar de grot Lapa Cabeco. Van zodra we daar waren knielden wij neer en baden de gebeden die de Engel ons had geleerd. Na een tijdje stond Jacinta op en riep tot mij: "Kunt u al die grote en kleine wegen en velden niet zien, die vol staan met volk, en die wenen van de honger en niets te eten hebben? En de Heilige Heilige Vader, die in de Kerk bidt voor het Onbevlekte Hart van Maria? En zo vele mensen die samen met hem bidden?" Enkele dagen later vroeg ze: "Mag ik zeggen dat ik de Heilige Vader en al deze mensen gezien heb?" "Neen! Ziet u niet dat dit een gedeelte is van het geheim? Als u dat doet kennen ze meteen het geheim?" "Al goed! Dan zal ik helemaal niets zeggen."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Moses [12/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 257]
Nederigheid en liefde waren het geven van zichzelf en wanneer het ik weg was, was er eenheid. De Franse zuster kreeg ook een geheim dat ze op 20 augustus 1923 aan haar Moeder Overste in Rome gaf. Was het een apocalyptisch geheim?
Niemand wist het. De tijden rechtvaardigden het alleszins. Ze waren dan misschien niet het einde van de wereld, maar ze waren apocalyptisch op spiritueel niveau. Elke ziener beklemtoonde de ongewone duisternis. Pius IX had vreselijk lijden van de Kerk voorspeld, gevolgd door een "groot wonder." Maar tot het teken kwam [dat ons doet denken aan het teken in de lucht dat aan Constantijn werd gegeven of het kruis boven Golgota in de vierde eeuw] zou er nog meer onrust komen. Pius was het meest bezorgd door het modernisme. De paus veroordeelde het in tachtig paragrafen, waarin hij besloot dat het verkeerd was om te geloven "dat de Romeinse Paus zich kan en zou moeten verzoenen en akkoord gaan met vooruitgang, liberalisme, en de moderne beschaving" die mensen tot godheid maakten en God negeerden. De Kerk was niet tegen vooruitgang die de mens hielp maar ze was tegen de vooruitgang die alles in alleen maar menselijke termen zag. Het was zijn opvolger, Leo XIII die leek te wijzen naar een speciale beproeving van het kwaad. Pius X beschouwde ook de leer van het modernisme als "de samenvoeging van alle ketterijen."
God negeren was niet enkel de samenvoeging van alle ketterijen, maar was er de moeder van. Het streefde ernaar om heel Zijn schepping te ontraadselen en alles wat bovennatuurlijk was aan te vechten. Dat gebeurde door het publiek te verwarren met een soort wetenschap die niet méér was dan onbenulligheden en brabbeltaal. De duivel zat inderdaad in de details, vooral als die details bedoeld waren om verwarring te zaaien en dingen ingewikkeld te maken. Verwarring was nooit iets van de Heilige Geest. Eenvoud was dat wel. Eenvoud en klaarheid waren wijsheid. Ze werden afgezwakt of verborgen door het technische, maar de mens zag het niet; toen de tijd kwam om te kiezen, zouden de mensen voor de complexiteit kiezen omdat ze dachten dat het complexiteit was, en niet eenvoudige inspiratie, die de geweldige nieuwe hedendaagse gemakken had gemaakt; de autos en gewoonten en films die het leven prikkelend maakten op hun weg door de brullende jaren twintig.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 152]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Van Upsala naar Bogota
Door een gedwongen langdurige afwezigheid van Broeder Roger om aan twee uiteenlopende kerkelijke gebeurtenissen deel te nemen, was er in de zomer van 1968 geen eenmalige ontmoeting in Taizé.
Eerst was er de IVe vergadering van de oecumenische Raad die in Upsala, Zweden, doorging van 4 tot 20 juli. Honderden vertegenwoordigers van de protestantse, anglicaanse en orthodoxe Kerken die lid waren van de COE kwamen bijeen op de universitaire campus. Zonder officieel statuut binnen de COE was de Gemeenschap van Taizé nochtans uitgenodigd om een broederlijke afgevaardigde te sturen. Carson Blake die dicht bij Taizé aanleunde vroeg aan Broeder Roger om zelf te komen. Vijf Broeders vergezelden hem. Broeder Max, als lid van de commissie Hoop en Constitutie, was van rechtswege een erkend theoloog. Broeder Michel leidde een van de zes denkgroepen.
Het weerhouden thema was: Zie, ik maak alles nieuw. Dominee Martin Luther King werd, als vriend van Carson Blake, benaderd om de inleidende preek te houden. Door zijn moord vier maand eerder besliste de COE om de vraagstukken rond racisme en mensenrechten als centraal punt van de werkzaamheden te nemen. Ook de studententegenspraak werd een belangrijk onderwerp in de debatten. Bij de eindresoluties was er de beslissing om een Programma voor Strijd tegen Racisme [PLR] op te richten en een oproep tot een nieuwe internationale economische orde waaraan de Kerken zelf tot deelname werden aangespoord door 1% van hun begroting te wijden aan de ontwikkeling van de Zuiderse landen.
De andere belangrijke verplaatsing van Broeder Roger was om deel te nemen aan een pauselijke reis. Het persbericht van de Gemeenschap om het gebeuren aan te kondigen meldde niet zonder fierheid: "Roger Schutz, prior van Taizé, zal de genodigde van Paulus VI zijn op zijn reis naar Bogota en zal in zijn vliegtuig meereizen."
De prior van Taizé was altijd gevoelig voor het eerbetoon dat hem te beurt viel en wat graag maakte hij er gewag van door een persbericht of in zijn geschriften. "Het is de eerste keer dan een lid van de protestantse Kerk met de paus meereist," noteerde Le Monde. Een foto vereeuwigt de in elegante clergyman geklede Broeder Roger in gesprek met Paul VI in zijn vliegtuig.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 81]
Festus
Porcius Festus, door Nero benoemd, volgde Antonius Felix op die, als Romeinse procurator van Judea van 60 tot 62 na J.C, er niet in was geslaagd de anti-Romeinse sentimenten in Judea onder controle te krijgen. Ook Festus had tijdens zijn ambtstermijn veel te stellen met de Zeloten, die streefden naar onafhankelijkheid. Evenals Felix trad hij tegen hen op met harde hand, maar ook hij slaagde er niet in de situatie onder controle te krijgen. Porcius Festus stamt af uit de Gens Porcia, een beroemde Romeinse familie.
Met de Joodse leiders onderhield Festus wel goede contacten, anders dan bij Felix het geval was geweest. Toen hij in conflict kwam met de hogepriester Ismaël ben Phiabi, omdat deze een muur van de tempel zodanig had verhoogd dat de Romeinse troepen geen zicht meer hadden op het tempelplein, wilde hij de zaak niet op de spits drijven, maar stond hij de hogepriester toe zijn zaak voor Nero te bepleiten.
Festus erfde ook van zijn voorganger de rellen die Caesarea teisterden. Vanwege een kwestie van burgerrechten stonden Joden en Griekse Syriërs tegenover elkaar. De twee kampen beweerden de stad te controleren, de Syriërs omdat ze in de meerderheid waren en Joden omdat de stad gesticht werd door de Joodse koning Herodes de Grote. Moe gestreden en nadat hij eerst de Joden ongelijk had gegeven maakte Felix het dossier over aan de keizerlijke macht in Rome voor een oplossing. De Joodse afgevaardigden hadden kritiek op het beheer van de zaak door de procurator. Maar Pallas, broer van Felix en die nog in de gunst van de keizer lag, bekwam van de secretaris van Nero voor de Griekse briefwisseling dat een decreet het beheer van Caesarea toekende aan de Grieksgezinde Syriërs. Resultaat: Heimelijke twist veroorzaakte de Joodse opstand tegen Rome in 66 na J.C. De plunderingen door de huurmoordenaars namen toe. Festus trachtte ze onschadelijk te maken, maar tevergeefs. Uitgeput door die strijd stierf hij op post in 62 na J.C.
De wanorde breidde uit in afwezigheid van een rechtstreekse vertegenwoordiger van het Romeinse gezag. Een gelegenheid voor de Joodse hogepriester Annas, zoon van Annas, om zijn tegenstanders te doen verdwijnen, onder die Jacobus broer van de Heer die hij deed stenigen.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Dorothy was een uitstekende leerlinge. Toen ze zestien was, deed ze het zo goed op de Waller secundaire school, dat ze een studiebeurs kreeg voor de Universiteit van Illinois in Urbana. Nadat ze een professor over religie had horen spreken als iets dat voor zwakken was, besloot Dorothy, in haar jeugdige arrogantie, dat ze sterk was en er dus ook geen behoefte aan had. Ze hield op te geloven en begon heel bewust te vloeken, en verklaarde met trots dat ze atheïste was. Maar als het op haar inkomen aankwam, stopte ze haar trots weg. Ze had geen andere keuze dan te werken, en ze deed de afwas bij de YWCA [Welzijnsorganisatie voor Jonge Vrouwen], en deed huishoudelijke klusjes bij drie verschillende gezinnen, waar ze telkens bij inwoonde zodat ze voor de kinderen kon zorgen, wat haar goed uitkwam. Ze boende vloeren, waste kleren, en deed andere klusjes, die ze later beschreef als "verstikkend werk."
Toen ze achttien was, verliet ze de school en verhuisde ze naar New York, waar ze toegaf een zorgeloos leven geleid te hebben, "en voor het eerst precies te doen wat ik wilde doen." Ze had de ambitie om journaliste te worden, maar had geen diploma of ervaring. Daardoor was het onmogelijk om werk te vinden bij de grotere kranten, en ze was verplicht om het werk aan te nemen dat ze kon krijgen. Hierdoor werd ze regelmatige correspondente voor de linkse publicatie, de Call en de New Masses.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 96]
Aan moeder Alexandrine Roques, overste van het Hospitium te Lourdes
Nevers, 25 juni 1876
Lieve Moeder,
Ik maak van de gelukkige gelegenheid gebruik u te berichten over mijn slechte gezondheid. Ik schaam me ervoor, maar toch moet ik u zeggen dat ik me voortdurend beroerd voel. Sedert enkele dagen voel ik me wat beter. Ik kan de heilige mis zondag bijwonen. Dat beschouw ik als een grote troost, vooral omdat ik zo lang van deze grote genade buitengesloten was. Ik heb nog niet veel kracht, ik kan niet alleen naar de kapel gaan, maar heb eerder twee armen nodig dan een. Dat is een beetje vernederend, maar ja, wat valt eraan te doen, men kan er zich maar het best bij neerleg-gen, aangezien de goede God het zo wil.
De gezondheid van onze eerwaarde Moeder-Overste lijkt de laatste tijd enigszins vooruit te gaan. Op het feest van het Heilig Hart kon zij naar beneden komen voor het officie, maar naar het schijnt was zij 's avonds doodop. Overbodig te zeggen dat u steeds voor haar moet bidden. Ik heb op de ziekenzaal gezelschap gekregen van onze lieve organiste, Zuster Claire, die erg ziek is. Zij heeft een ernstige vorm van longontsteking. Ik heb haar beloofd dat u voor haar een noveen voor Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes houdt, net als de Lieve Zusters. Zij is daar bijzonder gelukkig mee en dankt u bij voorbaat. De communiteit begint er vanavond mee, maar u kunt haar voortzetten. Wij hopen zo dat de Heilige Maagd haar geneest; ze is innemend en een engel van vroomheid.
Mijn lieve Moeder, u staat op het punt het laatste nieuws uit onze communiteit mondeling te ontvangen door de zussen van mijn lieve Zuster Melanie, die haar zijn komen bezoeken, en door onze tweede spirituaal, die naar Lourdes komt voor zijn gezondheid. Ik beveel hem bij u aan, evenals bij de Zeer Eerwaarde Heer Pomian. Hij is bijzonder bescheiden, en wanneer hij zich beroerd voelt, vrezen wij dat hij evenals de laatste keer verzuimt onderweg ergens halt te houden. Ik heb met hem te doen, omdat ik weet hoe lang hij er al naar verlangt deze reis te maken. Ik hoop dat de Heilige Maagd hem deze genade zal toestaan. Sta me toe u te zeggen, mijn lieve Moeder hoezeer ik naar nieuws van u verlang, evenals van onze lieve Zusters. Ik weet dat u het erg druk hebt, vooral op dit moment. Ik bid ook heel in het bijzonder voor u allen, maar ik hoop dat u ook een beetje namens mij, die de luiheid nu al zo lang tot kunst verheft, wilt werken.
Ik vraag u zo goed te zijn, mijn lieve moeder, mijn gevoelens van respect en dankbaarheid aan Monseigneur Peyramale en Pater Pomian over te brengen, alsmede mij in hun dringende gebeden aan te bevelen. Ontvang, lieve Moeder, evenals de lieve Zusters, mijn gevoelens vol dankbaarheid en liefde van uw dienstwillige kind.
Behalve de verschijningen is er nog dat andere mysterie dat Bernadette omgeeft. Wanneer zij op woensdag 16 april 1879 gestorven is in het klooster Saint-Gildard te Nevers, blijft haar lichaam drie dagen lang, tot 19 april, publiek opgebaard. Dan wordt haar kist, een dubbele doodskist van lood en eikenhout, geplaatst in de grafkelder van de kapel van Sint-Jozef binnen het omheinde terrein van het klooster.
Dertig jaar later, in de herfst van 1909, moet de kist worden geopend. Het proces van de heiligverklaring dat intussen in gang is gezet, vereist een canonieke identificatie: een "herkenning van het lichaam." Op woensdag 22 september 1909 wordt de grafsteen verwijderd, en verschijnt de kist. Op een tafel wordt een wit kleed uitgespreid om daar de stoffelijke resten van Bernadette [men verwacht botten en beentjes aan te treffen] neer te leggen. Wanneer de kist geopend wordt, blijkt haar lichaam in volmaakte toestand geconserveerd.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 6: Ex Ansere Custode [van de wakende gans]
Alexander III [1159-1181]
Echte naam: Rolandus Bandinelli
Bij de dood van Adrianus IV stond Barbarossa voor het eerst als keizer voor de mogelijkheid om de pauskeuze te beïnvloeden naar de aloude gewoonte van Duitse keizers in lang vervlogen tijden. Terwijl de kardinalen een nieuwe paus kozen, liet Barbarossa het Romeinse volk oproepen om naar het oude recht uit de tiende en elfde eeuw een paus te kiezen. Ook een klein aantal kardinalen in de curie kon overtuigd worden.
Toen de meerderheid van de kardinalen het hoofd van de curie verkozen tot paus Alexander III, stormden bewapende mannen de zaal binnen en stelden een andere kardinaal als paus aan, gesteund door een kleine minderheid van de curie-leden. Dat werd tegenpaus Victor IV. Deze eiste met zijn aanhangers de erkenning door alle kardinalen. Reeds voor de pauskeuze was men overeengekomen dat een volgende paus slechts bij eenstemmigheid kon verkozen worden. Victor IV verwierp dan ook de keuze van Alexander III, waarbij hij wel in alle talen zweeg over het feit dat ook hij niet bij eenstemmigheid gekozen was [laat staan dat er van een verkiezing zou geweest zijn]. Alexander III liet zich daarop bekleden met de pauselijke gewaden... Victor IV trok die echter van zijn lijf en eigende ze zichzelf toe.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 11]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's boodschappen
Janice: Is God uw leven niet? Mirjana: Wachten op de Gezegende Moeder is wachten op God.
Janice: Waarom is dat zo, Mirjana? Mirjana: Omdat de Gezegende Moeder mij altijd naar haar Zoon brengt. De Gezegende Moeder leidt mij altijd tot God. God is de bron van alles. De Gezegende Moeder is enkel een schepsel. Ik ben een schepsel, jij bent een schepsel. We zijn allemaal schepsels van God.
Janice: Waarom verschijnt de Gezegende Moeder nog steeds aan u op de tweede dag van de maand? Mirjana: Wel, zoals je weet, beloofde ze me dat ze naar mij zou komen op elk moment dat ik lijd of angstig ben omwille van de geheimen.
Janice:: Mirjana, veroorzaken de geheimen u momenteel veel stress? Mirjana: Ik lijd op verschillende manieren.
Janice: Mirjana, u schijnt grote verantwoordelijkheden te hebben. U bent diegene die gekozen is om de dag en de datum aan te kondigen voor het ontvouwen van de tien geheimen die de Gezegende Moeder voor de hele wereld heeft gegeven. Draagt u de verantwoordelijkheid voor de aankondiging van de laatste dagen van de planeet?
2. Met de fiets naar Medjugorje
Dag 1
17 augustus, de dag van het vertrek, om 7.30 uur vroeg in de ochtend begon onze reis. De Pol en ik, gevolgd door Jos als chauffeur en pastoor Frans als begeleider, vertrokken we richting Diepenbeek waar onze knapzak werd aangesproken, om zo verder te fietsen naar Petit Lourdes in Bassenge waar de mobilhome, samen met enkele familieleden en vrienden op ons wachten. Aan de grot heeft priester Frans de Heilige mis opgedragen voor een goede reis.
Na een goede maaltijd namen we afscheid en we konden verder richting Eupen, Monschau, waar we een flinke regenbui op onze nek kregen. In Duitsland moesten we 15 km over dolomiet fietsen, beter voor een mountenbike dan onze koersfiets, waar ons vlees voor bij de aardappelen kwam voorbij gehuppeld en ik bijna nog over de haas reed. Na 226,99 km zijn we in Ahrdorf geland en vonden we onze nodige nachtrust na een heerlijke maaltijd, geen haas maar wel konijn, want de hobby van priester Frans is namelijk koken, dus dat zat wel goed.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
3. Golf Van Mexico: lek is dicht, maar het liegen houdt aan
Er stroomt geen olie meer in de Golf
Uit de resultaten van druktesten blijkt dat de cementering van de olieputten van het boorplatform Deepwater Horizon is geslaagd, zegt BP. Die cementering werd donderdag voltooid.
"De druktesten die volgden op de cementeringsoperaties wijzen erop dat we een operationele cementdop hebben," meldt het Britse olieconcern. "Er ontsnapt momenteel geen aardolie meer in de Golf van Mexico".
Sinds de explosie en het zinken van het olieboorplatform op 22 april zijn zowat 4,9 miljoen vaten aardolie, goed voor 780 miljoen liter ruwe aardolie, in zee gestroomd. Volgens de jongste cijfers van de Amerikaanse regering werden 800.000 vaten (127 miljoen liter) gerecupereerd.
Ongeveer driekwart van de aardolie die vrijkwam in de Golf van Mexico werd reeds geëlimineerd, stelt een woensdag gepubliceerd Amerikaans regeringsrapport.
Olie in de Golf is helemaal niet verdwenen
Hoera, geen olie meer! Driekwart is weg. Zo interpreteerden de meeste media de presentatie van een grafiek in het Witte Huis waarop te zien was dat het allemaal niet zo erg was met die olie. Er zijn echter een paar problemen.
Eén: wie de moeite doet om dat rapport te lezen kan niet anders dan zich afvragen hoe concreet dit allemaal is , hoe dat is gemeten en wie dat heeft gedaan. Dat is informatie die de Amerikaanse overheid bij wet verplicht is te delen met BP, de veroorzaker van de ramp, maar vreemd genoeg niet met de gedupeerden.
Twee: de Amerikaanse overheid en het Witte Huis is tot nu niet meteen de meest betrouwbare bron in deze. Dat is tijdens de hele crisis gebleken. Te veel leugens, tegenstrijdigheden en vooral te veel belangenvermenging. In alweer een knap staaltje van onderzoeksjournalistiek stelt Rolling Stone Obama en zijn administratie aan de kaak inzake de olieramp. En dat is maar een fractie van het verhaal. Sinds het begin van de olieramp is duidelijk dat Amerikaanse overheidsinstellingen moedwillig wetenschappers hebben gemuilkorfd, om te beginnen die in eigen loondienst.
En dan is er de Amerikaanse minister van energie, Steven Chu, zelf een wetenschapper en de man die aan het hoofd staat van het panel experts achter deze cijfers. Een jaar voor Obama Chu opviste om Energy Secretary te worden, richtte die het Energy Biosciences Institute op aan de Universiteit van Berkeley. Dat instituut kreeg 500 miljoen dollar van ... BP. En wat hiermee? Chu benoemde Steve Koonin als ondersecretaris. Koonin was zowat de topwetenschapper van BP sinds 2004.
Drie: is het glas half leeg of half vol? Dat is natuurlijk een kwestie van interpretatie. Maar toch even stellen dat het wel een heel, heel groot glas is. Zelfs de meest optimistische zielen kunnen op de grafiek en in het bijhorend rapportje zien dat er voor 2,1 miljoen vaten olie niet echt een uitleg is van waar die naartoe is. Om u een idee te geven wat 2,1 miljoen vaten olie betekent: stapel ze op elkaar en je krijgt een toren die 1.800 kilometer hoog is. Ook een kwestie van interpretatie: operatieleider Thad Allen letterlijk: "we proberen uit te vissen waar de olie naartoe is." En "ze weten niet waar hij is" wordt blijkbaar snel "hij zal dan wel weg zijn".
Vier: het gaat lijnrecht in tegen wat we horen van mensen aan het front van de olieramp. Wie op andere, ogenschijnlijk propere stranden een spade in de grond steekt stoot al snel op een dikke laag ruwe olie. Duikers melden dat de olie ook nog in het water zit. En een collega van Bloomberg die we belden op een strand in parish County meldde dat daar vannacht weer een dik tapijt olie is aangespoeld.
De bijzonder toxische oplosmiddelen (en in veel landen verboden wegens kankerverwekkend), waarvan BP zeven miljoen liter gebruikte, zijn nu al binnegedrongen in de voedselketen. Ze hebben hun werk goed gedaan, althans voor BP: de olie is van het oog onttrokken. Wat de combinatie erg giftige olie plus erg giftig oplosmiddel op lange termijn gaat aanrichten in die voedselketen weet niemand.
De Amerikaanse overheid heeft trouwens ook cijfers van dode dieren gegeven. Het gaat om dieren die daadwerkelijk zijn geborgen. Alweer ontbreken details (specifieker dan vogels, zoogdieren en schildpadden is het niet) en bovendien zijn de cijfers wetenschappelijk onjuist. Uit voorgaande olierampen blijkt dat minstens 90 procent van de dode dieren nooit aanspoelen maar naar de diepte zinken. Dat geeft meteen een ander plaatje: 35.000 vogels, meer dan 5.000 zeeschildpadden en zeker 660 dolfijnen. En die projectie gaat er van uit dat alle dode dieren ook daadwerkelijk geborgen zijn, wat natuurlijk onzin is. Bovendien zou 80 procent van de schildpadden Kemp's Ridley schildpadden zijn, de meest bedreigde soort op aarde. Volgens een laatste schatting (voor de ramp) waren er nog hooguit 8.000 van.
Over de stroom van informatie valt overigens nog iets interessants te zeggen. Dankzij een wetgeving die nog geïnspireerd werd door voormalig vice-president Dick Cheney, is de Amerikaanse overheid verplicht al zijn data te delen met BP maar moet het die niet openbaar maken aan het Amerikaanse publiek. Dat is niet alleen straf in een democratie, het is bovendien een fantastisch juridisch instrument voor BP. Het stelt BP in staat zijn rechtzaken minitieus voor te bereiden, met toegang tot informatie die mensen die een klacht tegen hen indienen niet mogen zien. Exxon heeft de wetgeving al handig toegepast met de ramp van de Exxon Valdez. Het had toegang tot de informatie over vernielde natuur, liet in afwachting van de rechtszaak studies in elkaar boksen door wetenschappers die het op de payroll zette om die informatie tegen te spreken en ontliep zo miljarden aan schadevergoeding.
BP is ook al volop bezig wetenschappers voor zijn kar te spannen. Het heeft al tientallen experts binnengelokt met veel geld om hun research te sponsoren. Het addertje onder het gras: als ze tekenen, tekenen ze meteen een non-disclosure over hun data over de olieramp voor drie jaar.
Hoe is het zo ver kunnen komen? Wel, BP en de Amerikaanse overheid hebben voor de ramp een media-manipulatietechniek toegepast die op punt gezet is in ondermeer Irak en Afghanistan: het zogenaamde embedded journalism.
Dat steunt op twee principes: het eerste is de veronderstelling dat de media lui zijn en alles publiceren wat je hen op een blaadje presenteert. Dus werd er een Joint Information Center opgericht, waar mensen van BP samenwerkten met overheidsmensen om ons de beste informatie te bezorgen. De pers dronk dus koffie van BP in een gebouw dat eigendom is van BP en kreeg geregeld updates van Amerikaanse kustwachtofficieren en woordvoerders van andere overheidsinstellingen die, zo bleek, betaald werden door BP. Sommigen onder hen, zoals een woordvoerster van de kustwacht, bleek al tien jaar de account te doen van BP op een pr-bureau in San Francisco.
Voor die vervelende reporters die niet tevreden zijn met persberichten is er een tweede principe: zorg dat ze niks zien, laat staan fotograferen of filmen. Om dat te verwezelijken werden er no fly-zones afgevaardigd ("om het drukke vliegverkeer bezig met de opkuis niet te storen"), moesten journalisten op een flinke afstand blijven van waar crews olie aan het opkuisen waren ("om die niet te hinderen") en mochten leden van de pers met boten niet dicht bij olievlekken komen ("uit veiligheidsoverwegingen"). Homeland Security zette zelfs celstraffen en zware geldboetes op overtredingen.
BP hielp een handje: wie werkte bij de opkuis (betaald door het olieconcern) en met de pers praatte mocht zijn boeltje pakken. Als die arbeiders zagen dat journalisten "ongewenste" foto's wilden nemen moest "ingegrepen" worden. Tientallen arbeiders hebben dat ondertussen bevestigd.
Een uitgelekte memo tussen directieleden bij BP stipuleerde dat "ten allen koste moet worden vermeden dat er foto's van met olie besmeurde dieren in omloop komen" want "dan zijn we gezien". Tony Hayward, de BP-topman die kloeg dat de ramp zijn leven had overhoop gegooid ("I want my life back"), werd zelfs (per ongeluk) gefilmd toen hij persoonlijk een fotograaf verbood foto's van olieverontreiniging te nemen.
Verschillende collega's werden de jongste maanden hardhandig aangepakt, bedreigd en zelfs vastgezet omdat ze verslag wilden uitbrengen over een milieuramp.
Het Amerikaanse leger windt overigens al lang geen doekjes meer rond deze vorm van journalistiek en zegt ronduit dat het dient "to attempt to dominate the information environment".
Waarom BP verdoezelt hoeveel olie er is verspild?
Het olielek op het platform Deep water Horizon van BP lijkt ondertussen definitief gedicht. Een heuglijke gebeurtenis voor mens, dier én oliemaatschappij BP zelf. Vooral voor BP, eigenlijk. Omdat ze nu geen hopen geld meer verliezen, hopen geld meer moeten uitgeven om de olie op te kuisen, en omdat ze hopen geld besparen omdat ze niet langer moeten proberen verdoezelen hoeveel olie er werkelijk uit het lek is gevloeid.
BP verdoezelde dat maar voor één reden: nog meer geld. De hoeveelheid weggevloeid olie zal immers de boetes bepalen die BP moet betalen voor zijn aandeel in de vernietiging van de Golfkusten. Hoe meer onduidelijkheid over de cijfers, hoe meer dat speelt in het voordeel van de oliemaatschappij. De boetes zullen bepaald worden op basis van de laatste geschatte cijfers die de groep Flow Rate Technical Group vrijgaf. Op 2 augustus publiceerden ze in de Amerikaanse krant Washington Post: "De olie vloeide 12 keer sneller uit het lek dan de regering en BP in de eerste weken schatten. In de hele periode is 779 miljoen liter olie verloren gegaan. Dat zijn zo'n 62.000 vaten per dag, goed voor 9,8 miljoen liter dagelijks. Naarmate het lek leeg, liep zakte dat tot 53.000 vaten per dag (8,4 miljoen liter) tot het lek gedicht werd op 15 juli ll."
Die olie is niet allemaal in zee gevloeid. 800.000 vaten konden opgevangen worden, dus de boete zal slaan op de 4,1 miljoen verspilde vaten. Afhankelijk van de veroordeling (nalatigheid of grote nalatigheid), kijkt BP aan tegen een boete van respectievelijk 3,4 miljard euro of 13,3 miljard euro. Cijfers die enkele dagen en weken nog heel anders klonken. Half mei werden er 'maar' 5.000 vaten per dag verspild. In een recent interview met Fox News Sunday liet National Incident Commander Thad Allen op de wereld los dat er minimum 19.000 vaten per dag tot maximum 25.000 vaten per dag werden verspild. Nu wordt geschat dat het aantal gelekte vaten 2,5 keer hoger lag.
Maar hoe accuraat zijn die nieuwe cijfers? BP heeft altijd beweerd dat er geen betrouwbare manieren bestaan om de verspilde hoeveelheid olie te meten, en zal waarschijnlijk de cijfers aanvechten. Pech voor hen: volgens een pak wetenschappers zijn er wél manieren om het aantal olie te meten, bijvoorbeeld met een computerprogramma dat deeltjes opspoort en berekent hoe snel ze bewegen. Met een foutenmarge van 20 procent, zou het volgens het programma gaan om 56.000 tot 84.000 vaten per dag. Niet alles daarvan is olie, een deel ervan is ook methaangas. Maar de cijfers bewijzen wel dat de officiële schattingen systematisch te laag zijn.
Hoe zeker zijn we dan dat de cijfers waarop de boetes bepaald worden, accuraat zijn? Helemaal niet. En er is één belangrijk teken aan de wand dat de cijfers een onderschatting zijn van de werkelijke verspilling: BP vecht ze niet aan. Ze knoeiden ook opzettelijk met het opvangen van de verspilde olie, en deden dit nooit voor de volle 100 procent. Als ze dat wel hadden gedaan, dan kon met meer zekerheid berekend worden hoeveel olie is gelekt, en wat de werkelijke schade is.
"Dat BP de olie niet voor 100 procent collecteerde, wil zeggen dat ze zeker zijn dat de cijfers te laag zijn en dat ze er dus goed vanaf komen", aldus Guthberg in The Huffington Post.
BP lijkt ook niet echt te leren uit zijn fouten: het zegt niet uit te sluiten dat het in de toekomst nog zal boren in hetzelfde oliereservoir in de Golf van Mexico. De huidige bron is dan wel voorgoed afgesloten met modder en cement, de optie om andere bronnen in de buurt de boren wordt niet zomaar verlaten. Daarvoor is de lokroep van olie en gas gewoon te sterk.
4. Ook Rusland voert doofpooperatie uit over de ernst van de bosbranden
De Russische autoriteiten hebben de noodtoestand afgeroepen rond een centrum waar kernafval bewerkt en opgeslagen wordt, omwille van de uitslaande branden in het gebied. Dat kondigde de lokale overheid vandaag aan. Het is al het derde nucleaire centrum dat door de bosbranden bedreigd wordt. De brandweermannen slaagden er wel al in een ander nucleair onderzoekscentrum, in Sarov, te vrijwaren.
De Russische autoriteiten hebben vandaag de noodtoestand uitgeroepen in de stad Ozersk in de Oeral. Daar ligt de belangrijke nucleaire opwerkingsfabriek Mayrak. De officiële verklaring is dat de noodtoestand uitgeroepen werd door "een gecompliceerde situatie waarbij gevaar voor branden bestaat".
In de Mayrakfabriek vond in 1957 het grootste nucleaire ongeluk in de Sovjet-Unie plaats voor Tsjernobyl in 1986. Volgens officiële gegevens stierven toen tweehonderd mensen. Een gebied van ongeveer 100 vierkante kilometer werd radioactief besmet.
De Russische overheid geeft zeer weinig informatie over de bosbranden om paniek te vermijden. Volgens plaatselijke media voert de overheid een doofpotbeleid. Zij schrijven dat in verschillende ziekenhuizen in Moskou de doodsoorzaak vervalst wordt, zodat de doden zeker niet in verband gebracht kunnen worden met de hitte of de branden. Officieel zijn er al vijftig doden gevallen.
Verschillende militaire opslagplaatsen [de meeste tijdig ontruimd] werden al volledig verwoest door de branden. De hitte loopt op sommige plaatsen op tot 40 graden. Ongeveer 200.000 hectare land staat in lichterlaaie. Volgens het ministerie van Noodsituaties is de toestand het ergst in de Oeral, de Volga en Centraal-Rusland.
Gisteren raakte bekend dat in de buurt van het nucleair onderzoekscentrum in Snezjinsk, ongeveer 80 kilometer ten zuiden van Jekaterinenburg, een nieuwe brand uitgebroken is. Voorlopig slaagt de brandweer erin het vuur onder controle te houden. De branden bij het onderzoekscentrum in Sarov, dat het eerst door de bosbranden bedreigd werd, zijn ondertussen geblust. Dat melden officiële bronnen.
Nog volgens het ministerie braken de voorbije 24 uur meer dan 250 nieuwe branden uit. Op andere plaatsen slaagde de brandweer er dan weer in vooruitgang te boeken. Zo werd het vuur gedoofd in de omgeving van het nucleair onderzoekscentrum in Sarov, zowat 400 kilometer ten oosten van Moskou.
In de hoofdstad Moskou loopt de hoeveelheid koolstofmonoxide in de lucht intussen op tot zesmaal de veiligheidslimiet. De zichtbaarheid bedraagt er minder dan 50 meter. Ook heeft de smog de metrotunnels, tot 85 meter onder de grond, bereikt.
Als gevolg van de noordwestenwind reikt de smog nu bovendien tot in Sint-Petersburg, de op een na grootste stad van het land.
Voorlopig is er geen impact op de luchtkwaliteit in België. Dat blijkt uit tests van de Intergewestelijke Cel voor Leefmilieu (Ircel) en het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC). Ircel kwalificeert de luchtkwaliteit in België als "goed" en verwacht dat daar de komende dagen geen verandering in komt. Enkel als er hevige wind opsteekt in Rusland zou de rook onze richting kunnen uitkomen.
Er wordt gevreesd dat de branden in de streek van Tsjernobyl radioactieve deeltjes in de atmosfeer brengen, maar het agentschap heeft nog niets gemeten. Zelfs als de radioactieve stoffen onze richting zouden uitdrijven, zou de vervuiling minder groot zijn dan bij de nucleaire tests in de jaren zestig of onmiddellijk na de explosie in Tsjernobyl.
Buitenlandse Zaken raadt niet-essentiële reizen naar Moskou en de andere Russische gebieden die worden getroffen door bosbranden, af. Dat meldt woordvoerder Bart Ouvry. Er moesten voorlopig nog geen Belgen worden gerepatrieerd. De reizen worden in het bijzonder afgeraden voor kinderen, ouderen, personen met ademhalingsproblemen en personen met een zwakkere gezondheid. Zij lopen het risico meer dan anderen te lijden onder de luchtvervuiling.
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 206]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
De gekruisigde Jezus en de moordenaars
Na de vreselijke schok, bij de oprichting van het kruis, begonnen de wonden in Jezus hoofd, dat onder de zware doornenkroon hevig heen en weer werd geschud, overvloedig te bloeden, en ook uit de handen en voeten van Jezus liep Zijn heilig bloed in stromen neer. De beulsknechten gingen op de ladders staan en ontdeden Hem van de touwen, waarmee zij Zijn heilig lichaam aan de kruisstam hadden gebonden om te verhinderen dat Hij, terwijl het kruis werd opgericht, van de nagelen zou zijn losgeraakt. Jezus bloed, dat in zijn loop was gestremd toen Hij daar vast ombonden neerlag, kreeg nu weer vrije beweging. Al Zijn pijnen vernieuwden zich, verlamden Hem heel en al, zodat Hij het hoofd liet zinken en wel zeven minuten lang bewusteloos hing, als was Hij dood.
Op Calvarië was het voor een korte poos kalm geworden. De beulen waren bezig met het verdelen van Jezus kleren en het bazuingeschal uit de richting van de tempel stierf weg. Haat en smart hadden de aanwezigen afgemat, en ik zag mijn Jezus, mijn Heil, het Heil van de wereld: onbeweeglijk, als dood, bewusteloos van pijn. Strak keek ik Hem aan met schrik en medelijden, voelde mijzelf ook de dood nabij, meer stervend dan levend. Mijn hart was vol bitterheid, vol liefde en leed. Mijn hoofd leek in een nest te zitten van doornen en stekels, om waanzinnig te worden; mijn handen en voeten gloeiden van de pijn; zoals bliksemstralen schoten duizend onuitsprekelijke pijnen door al mijn aderen en zenuwen, ontmoetten elkaar in al de ledematen en organen van mijn lichaam, vochten tegeneen waar zij elkaar ontmoetten en veroorzaakten nieuwe kwellingen. En heel dat ontzettende lijden was toch louter liefde, al dat bliksemende vuur van pijn en zeer was toch voor mij een stikdonkere nacht, waarin ik niets, niets anders zag dan mijn gekruisigde Bruidegom, de Bruidegom van alle zielen, en ik staarde naar Hem in grote ellende, maar ook vol vertroosting.
Zijn aangezicht, met bloed in de ooghoeken, de haren, de baard en de smachtend geopende mond, was naar Zijn borst gekeerd, en het zou Hem onuitsprekelijke moeite kosten, gehinderd als Hij werd door de grote, vreselijke doornenkroon, het hoofd nog omhoog te heffen. Zijn borst stond breed gespannen en geweldig naar voor, Zijn oksels vormden een wijde, verschrikkelijke holte. Zijn ellebogen en polsen leken uit het gelid gerukt, het bloed stroomde uit de wrede wonden van de handen langs Zijn armen neer. Beneden de borst was het lichaam diep ingevallen. Zijn onderlijf was hol en smal, als weggesmolten. Evenals de armen, waren de benen en lenden van Onze Heer op een verschrikkelijke manier ontwricht. Zo geweldig waren Zijn ledematen uitgerekt, de spieren en de hier en daar gescheurde huid stonden zo ellendig gespannen, dat men al Zijn beenderen kon tellen. Van onder de gruwelijke nagel, die Zijn heilige voeten doorboorde, droop het bloed over de kruisstam. Heel Zijn heilig lichaam was met wonden, rode bleinen, striemen, bruine, blauwe en gele vlekken en builen bedekt, op talloze plaatsen jammerlijk geschonden. De hevige spanning deed Zijn wonden opengaan. Zijn rode bloed werd stilaan bleek en waterig, het lichaam altijd witter, wondkorsten vielen af en weldra zou Hij geheel leeggebloed schijnen. En toch, niettemin al de afschuwelijke verminkingen, Hem toegebracht, bleef het lichaam van Onze Heer aan het kruis onbeschrijfelijk edel en ontroerend schoon. Ja, de Zoon Gods, de eeuwige, zich binnen de tijd offerende Liefde was schoon, zuiver en heilig in het vermorzelde, met de zonden van alle mensen beladen lichaam van het stervende Paaslam.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 206]
Preken
Zondaar en zonde
Had ik geen gelijk, toen ik u in het begin al zei dat het gebed van een zondaar niets anders is dan een weefsel van leugens en tegenspraak? De Heilige Geest zegt ons immers zelf dat het gebed van een zondaar die de zonde niet op wil geven, een gruwel is in de ogen van de Heer. Natuurlijk, zult ge mij bevallen, het is afschuwelijk en beklagenswaardig. Hoe kan de zonde u zo verblinden, broeders? Want ik zeg u zonder enige angst dat ik lieg: minstens de helft van diegenen die hier in de kerk aanwezig zijn en op dit ogenblik naar mij luisteren, boren tot het getal van die blinden. Hoewel ge me bijvalt, raken mijn woorden u niet. Integendeel, ge verveelt u en de tijd valt u zwaar. Ziet ge niet, vriend, naar welke rampzalige afgrond de zonde een zondaar sleept? Ge weet bijvoorbeeld dat ge al zes maanden, een jaar of langer in staat van doodzonde zijt en ge voelt u volkomen gerust, waar of niet?
"Zeker," zult ge zeggen. Dat is niet moeilijk te geloven, omdat de zonde u de ogen gesloten heeft. Ge ziet niets meer en ge zijt in uw boosheid verstokt, zodat ge ook niets meer voelt. Ik ben er zo goed als zeker van dat mijn woorden bij u geen enkele weerklank vinden. O God, wat een afgrond opent de zonde aan uw voeten!
"Maar," hoor ik u al zeggen, "als onze gebeden voor God enkel beledigingen zijn, kunnen we de moeite wel sparen."
Neen, dat was mijn bedoeling niet, toen ik u zei dat uw gebeden louter leugens waren. Maar in plaats van "Mijn God ik heb u lief," moet ge zeggen: "Mijn God, ik voel eigenlijk niets voor U, maar geef mij de genade om U voortaan te beminnen." In plaats van: "Mijn God, ik heb er zo verschrikkelijk veel spijt van dat ik U beledigd heb," moet ge zeggen, "Mijn God, ik heb niet de minste spijt over mijn zonden, maar geef mij het berouw dat ik er over moet hebben. Beloof God niet dat ge te biechten zult gaan, maar zeg liever: "O God, ik ben aan mijn zonden gehecht en het lijkt wel alsof ik nooit anders zou willen. Geef mij de afschuw die ik er moet van hebben, opdat ik ze leer haten en verfoeien, opdat ik ze zal biechten en er nooit in terug zal vallen! O God, geef ons, als het U behaagt, een eeuwige afkeer van de zonde, want zij is uw vijand, zij heeft U ter dood gebracht, zij berooft ons van Uw vriendschap, zij verwijdert ons van U! Geef, o Schepper, dat wij, iedere keer als wij tot U komen bidden, het mogen doen met een zuiver hart, een hart dat U liefheeft," en dat bij alles wat het U zegt, enkel en alleen de waarheid spreekt! Dat is de genade, broeders, die ik u toewens.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 206]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Lafheid!
Gebeden
Heer, vergeef iedereen die mij ooit onrecht heeft aangedaan, die ooit laster gesproken heeft over mij, opdat ik vergiffenis zou kunnen bekomen voor al mijn zonden. Heer, schenk mij Uw liefde, zodat ik mijn naaste kan beminnen met Uw liefde! Heer, schenk mij de gave van Uw liefde, zodat ik al de anderen kan liefhebben met Uw liefde! Geef mij de kracht om al het lijden geduldig te dragen, uit liefde voor U, omdat ik weet dat ik op deze wijze vele zielen kan redden. Zo zal ik ook het lijden beter kunnen dragen. Ik bid U voor deze genade, O Jezus, en ook voor de genade van de zielen die geestelijk of lichamelijk lijden, zodat op deze wijze meer zielen zouden worden gered, vooral voor de priesters, opdat er spoedig één herder en één kudde zou zijn.
Gebed voor het schenken van meer eerbetoon van de Priesters aan de Moeder van God
O Maria, U, Moeder van de Hemelen en van de Aarde, U, moeder van de Priesters, Zend de Heilige Geest over de Priesters Opdat ze U als Moeder zou erkennen, Onze medeverlosser, Onze sterkste helper in het Priesterschap.
Maria moet opnieuw in het dagelijkse leven worden gebracht en dan zal Maria ook bekwaam zijn om misleide mensen terug te brengen tot God. Door Maria naar Jezus, dat is de veiligste weg naar God! Zo zullen vele Priesters opnieuw het nederige knielen voor God, bij het ontvangen van de Heilige Communie tijdens de Heilige Mis, aanleren. Het is beleefd om te knieling tijdens het confiteor [schuldbelijdenis], tijdens het gebed Gloria, het Sanctus, en vooral tijdens de Consecratie, daarna tijdens het Lam Gods, en eveneens tijdens de zegen van de priesters.
Ja, dan zullen vele harten opnieuw warmte voelen in de Kerk! Door het gebed en de boete zult u het nodige kunnen bereiken om de zielen van deze mensen te redden, de zielen van de Priesters te redden en ook de zielen van vele anderen. Bid met vertrouwen tot de Heilige Geest het volledige Pinkstergebed:
Pinkstergebed
Kom, Heilige Geest, en zend Uw lichtstraal uit de hemel. Kom, Vader der armen, kom, gever van geschenken, kom, licht van het hart. Allerbeste trooster, zachte gastheer van de ziel, zoete lafenis. Rust bij het werk, verfrissing bij hitte, vertroosting bij verdriet. O allerzaligste licht, vul het binnenste van het hart van uw gelovigen. Zonder uw goddelijke macht, is er niets in de mens, is er niets onschuldigs. Reinig wat vuil is, maak nat wat droog is, genees wat gewond is. Maak soepel wat stroef is, verwarm wat koud is, leid wat afgeweken is. Schenk uw gelovigen, die op U vertrouwen, de zevenvoudige heilige giften. Schenk voldoening voor weldaden, schenk het uiteindelijke heil, schenk de eeuwige vreugde.
Gebed voor de Heilige Geest
Verlicht ons, O Heilige Geest, En verleen ons de genade Zodat we zelfs tijdens het laatste ogenblik, Het vreselijke oordeel dat voor de zondevolle mensheid is gepland zou worden afgewend. Heer, maak van ons een voorwerp van Uw vrede! Laat mij liefde brengen, waar er haat wordt gezaaid Laat mij vergeven schenken, waar er wordt beledigd Laat mij genezen, waar er onenigheid heerst Laat mij liefde brengen, waar er twijfel heerst Laat mij licht brengen, waar er duisternis heerst Laat me vreugde brengen, waar er droefheid heerst Heer, laat mij streven om niet te worden getroost, maar om te troosten, Om niet te worden begrepen, maar om te begrijpen, Om niet te worden geliefd, maar om lief te hebben. Want het is in het geven dat we ontvangen, Het is in het vergeven dat wij worden vergeven En het is in het sterven dat we worden geboren tot het eeuwige leven.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 50]
Het Onbevlekte Hart van Maria
Het tweede gedeelte verwijst naar de verering van het Onbevlekte Hart van Maria. Zoals ik reeds in het tweede verslag heb geschreven, vertelde Onze Lieve Vrouw mij op 13 juni 1917 dat Zij mij nooit zou in de steek laten en dat Haar Onbevlekte Hart mijn toevlucht zou zijn en de weg die mij zou leiden tot God.
Toen Zij deze woorden uitsprak, opende Zij Haar handen en van daaruit kwam er een lichtstraal dat tot het binnenste van mijn hart doordrong. Ik denk dat het hoofddoel van dit licht de bezieling was met een bijzondere kennis en liefde voor het Onbevlekte Hart van Maria, net zoals dit bij twee andere gelegenheden, zoals het mij lijkt, het geval was met betrekking tot God en de Meest Heilige Drievuldigheid. Vanaf die dagen werden onze harten vervuld met nog een vurigere liefde voor het Onbevlekte Hart van Maria. Soms zei Jacinta tot mij: "De Dame zei dat Haar Onbevlekte Hart uw toevlucht zal zijn en de weg die u zal leiden tot God. Houdt u daar niet van? Haar Hart is zo goed! Hoezeer bemin ik Het!"
Zoals ik reeds eerder zei, vertelde onze Lieve Vrouw ons in het geheim van juli, dat God de toewijding tot het Onbevlekte Hart van Maria wenste in te stellen en dat wij om een toekomstige oorlog te voorkomen, Zij zou komen vragen voor de toewijding van Rusland tot Haar Onbevlekte Hart, alsmede de deelname aan het herstel van de Eerste Zaterdagen. Vanaf dan, wanneer we hierover ook onder ons praatten, zei Jacinta: "Ik ben zo bedroefd omdat ik de Heilige Communie niet kan ontvangen tot eerherstel van de zonden die zijn begaan tegen het Onbevlekte Hart van Maria."
Ik heb ook reeds vernoemd hoe Jacinta de litanie van de schietgebedjes verkoos, die Vader Cruz, ons had meegegeven: "Zoet Hart van Maria, wees mijn redding!" Nadat ze die had opgezegd voegde zij daar soms, met de eenvoud die eigen was aan haar karakter, aan toe: "Ik hou zou van het Onbevlekte Hart van Maria! Het is het Hart van Onze Lieve Moeder in de Hemel! Houdt u er niet van om dikwijls te zeggen: Zoet Hart van Maria, Onbevlekt Hart van Maria? Ik hou daar zoveel van, zo erg veel." Bij andere aangelegenheden, toen zij op haar weg wilde bloemen plukte, zong zij een klein liedje dat ze zelf had gemaakt: "Zoet Hart van Maria, wees mijn redding! Onbevlekt Hart van Maria, bekeer de zondaars en redt de zielen van de Hel!"
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [11/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 256]
De epidemie had bijlange niet de proporties van de builenkoorts want er waren veel meer mensen nu, waardoor de verhouding kleiner werd, maar het maakte ontegensprekelijk deel uit van een kastijding, een aanwijzing van wat er in de volgende paar eeuwen zou kunnen komen, en het kwam met meer gerommel en daarna met grote bevingen die in het Oosten al gauw 570.000 levens opeiste. Het was een adembenemende eeuw, zowel op het vlak van rampen als van voorspellingen. Een vermeende zienster in het Belgische Brussel kreeg voorspellingen dat Engeland tijdens Wereldoorlog I zou bezweken zijn, als de kardinaal dat land niet had toegewijd aan Marias Smartvol en Onbevlekt Hart. En als dank voor haar hulp werd in 1918 de titel "Koningin van de Vrede" toegevoegd aan de Litanie van de Heilige Maagd. Er was nog meer toewijding nodig. Het was essentieel. De ziener zag problemen die zich over alle landen zouden verspreiden naarmate de mensheid afstevende op, wat de Brusselse openbaring noemde, een "vreselijke storm." Ze beweerde Jezus Zelf gezien te hebben, Die zei dat Hij wilde dat men onder haar titel van Onbevlekt Hart toevlucht nam tot Zijn moeder, als de "laatste hulp die ik verleen voor het einde der tijden."
In Frankrijk kreeg een non de boodschap dat men met liefde en lijden alles kon verkrijgen en dat als er één ding was dat de mensheid moest doen, dan was het "liefhebben, liefhebben, liefhebben." De toekomst zou er donker uitzien als de mensheid zich niet toewijdde aan Onze-Lieve-Vrouw en zich niet met nederigheid aan God overgaf. De non zei dat Christus ons waarschuwde dat de duivel ons zou beïnvloeden om dat niet te doen en dat het de duivel was die ons probeerde te overtuigen dat vertrouwen in Maria afbreuk deed aan de liefde en het respect voor Christus. De duivel boezemde de gedachte in dat Maria een misleiding was, terwijl de echte misleiding, de echte leugen was, dat Maria haar Zoon wou overtreffen. Dit had zelfs de uitverkorenen misleid, de vele goeie gelovigen, zowel Protestanten als Katholieken, en het was een handige zet van Satan om er voor te zorgen dat er altijd een kloof was tussen Katholieken en Protestanten. Zon verdeeldheid kon enkel door nederigheid genezen worden, wat ook door de non werd benadrukt met de twee eenvoudige woorden: "Verneder uzelf."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 152]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Zomer 1968
Waarschijnlijk om te vermijden dat de derde internationale Jongerenontmoeting in dat jaar 1968 zou uitdraaien op een gigantisch forum van tegenspraak, verliep ze niet op een vaste datum zoals de vorige jaren, maar tijdens acht sessies van twee dagen, verspreid over meerdere weken, van 18 juli tot 8 september. Er waren geen beroemde genodigden, noch vertegenwoordigers van Kerken. Andere voorzorg: alle vergaderingen in groepjes gingen niet door in Taizé maar in Ameugny waar de jongeren logeerden en aten. Enkel de drie dagelijkse gebedsstonden verzamelden al de deelnemers in de kerk van de Verzoening.
Nochtans kende het dorp geen rust. Een aanwezige franciscaan getuigde: "We zullen ons nog lang deze zomer van 68 herinneren! Het dorp was een enorme karavansera, natuurlijk wild, van meerdere tienduizenden jongeren, ontredderde dwarsdrijvers die in strijd leefden met hun familiale en sociale midden. Het beste en het kwaadste zullen elkaar ontmoeten. De Gemeenschap weigert nochtans om hen te verwerpen. Ze zal naar die jeugduitbarsting kijken en haar gebed ervoor opdragen."
Het dagboek van Taizé, eerder bescheiden, herkende toch dat de dialoog niet vlotte: "We hebben geen gezamenlijke taal, dus maken we weinig kans om eender welk probleem samen uit te diepen. Telkens iemand praat, en er wordt verondersteld dat alles op een samenhangende wijze verloopt [wat zelden het geval is], wordt hij slecht begrepen door een kleine fractie die door de ene of de andere te intellectueel of te oppervlakkig wordt beoordeeld." Daardoor werd de voorkeur gegeven aan een werkwijze met "beperkte groepjes," want dat maakt een aanpassing aan andermans taal mogelijk en de kans om te begrijpen en begrepen te worden is veel groter.
Eerst wat het thema "Geloven" dat nadien werd omgezet in "Geloven na mei '68" om aan te tonen dat de Gemeenschap attent bleven voor de vragen van de jeugd. A rato driehonderd jongeren per sessie, kwamen er in t geheel, meer jongeren naar Taizé in de zomer van 1968, dan de voorgaande jaren en diende er te worden gezorgd voor een simultane vertaling in vijf talen.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 80]
Felix
Handelingen der Apostelen
Niets kon de escalatie van geweld tegenhouden: religieuze en politieke fanatiekers spanden samen om hun razernij aan Felix te tonen die steeds meer verafschuwd werd. De episode met de Egyptenaar legt een verband tussen Antonius Felix en het Nieuwe Testament, beter nog tussen Felix en Heilige apostel Paulus. Volgens de Handelingen der Apostelen verwarde de Romeinse tribuun, de apostel Paulus, die Grieks sprak, en aanhield in de Tempel van Jeruzalem [in de verwarring als gevolg van het gerucht dat Paulus een niet jood had binnengelaten in het gedeelte van de Tempel waar de heidenen verboden waren] met de Egyptenaar die op de vlucht was geslagen. Hij stuurde hem naar Caesarea om hem voor de procurator te dagen en te confronteren met zijn Joodse beschuldigers. Na de pleidooien stelde Felix het oordeel uit en hield Paulus gevangen in Caesarea. Op een dag ontbood hij Paulus opdat hij zijn godsdienstige standpunten zou uitleggen in bijzijn van zijn Joodse vrouw Drusilla. Hoewel de standpunten van Paulus over rechtvaardigheid, kuisheid en het aankomende oordeel niet naar de zin van Felix waren, werd gezegd dat hij vaak met de apostel praatte tijdens de twee jaar lange aanhouding.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Dorothy's boeiende leven begon in San Francisco, waar haar gezin diep geschokt werd door de aardbeving van 1906. Haar vader John Day, een journalist, verloor zn huis en zn werk. Toen Dorothy acht jaar oud was, verhuisde het gezin naar een klein appartement boven een taverne in Chicagos South Side. Hier leefden ze in barre omstandigheden tot de vader bij een kleine krant in Chicago een job vond als sportredacteur. Nu ze een vast inkomen hadden, konden ze op zoek gaan naar betere huisvesting. Dorothys vader, die van Ierse afkomst was, was ook een renbaanfanaat, en later werd hij een steward en partner van de Hialeah renbaan te Florida. Hij toonde weinig genegenheid voor zn kinderen, en had weinig of geen interesse in religie. De moeder van Dorothy, Grace Saterlee Day, die van Engelse afkomst was, had ook weinig behoefte aan religie. Geen van beide ouders ging naar de kerk.
Dorothy werd voor het grootste deel in Chicago opgevoed, en begon al te lezen toen ze vier jaar oud was. Ze kreeg interesse in religie toen ze op zolder een Bijbel vond en er begon in te lezen. Later gaf ze toe dat ze er weinig van begreep, maar dat ze een gevoel van vroomheid had terwijl ze hem las.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 95]
Aan haar zus Marie
Nevers, 28 april 1873
Lieve Marie,
Ik haast me je over mijn gezondheid te berichten. Zie, hoe ik voor de zoveelste keer herleef nadat ik drie maanden het bed heb gehouden. Het begon met een aanval van astma die betrekkelijk lang duurde. Daarna kwam een forse bloedspuwing, die me de minste beweging verbood op straffe van een nieuwe spuwing. Je zult moeiteloos geloven dat mijn opvliegende natuur zich er niet naar schikt zo gekluisterd te worden. Maar zie hoe mijn krachten terugkeren. Op Paaszondag heb ik voor het eerst weer de mis bijgewoond. Onze-Lieve-Heer is goed. Ik was zo gelukkig hem driemaal per week in mijn arme, onwaardige hart te ontvangen. Het kruis werd minder zwaar, en het lijden zoet, wanneer ik dacht aan het bezoek van Jezus en het bijzondere voorrecht hem in mijn hart te bezitten: Hij, die lijdt met hen die lijden, weent met hen die wenen. In wie vindt men een vriend die weet mee te lijden en terzelfder tijd onze pijn te verzachten als Jezus? Slechts in Jezus, en in Jezus alleen. Laten we hem liefhebben en ons met heel ons hart aan Hem hechten.
Ik vraag je mij te laten weten of mijn nicht Lucile Nicolau bij de Zusters van het Kruis van Saint-Pe is, vergeet het niet, ik wil het erg graag weten. Mijn broer Marie-Bernard heeft me bericht, het schijnt dat Joseph hem heeft opgezocht. Ik zou jullie ook bij mij willen uitnodigen als het niet te ver was. In de hemel zullen we elkaar terugzien, daar is geen reden meer voor een scheiding. Ik vraag je zo goed te zijn om mijn respectvolle groeten te willen overbrengen aan heel onze lieve familie. Ik vraag hun mij niet te vergeten in hun gebeden, vooral wanneer jullie naar mijn geliefde Grot gaan. Soms zullen jullie mij er treffen; ik ga er vaak heen, zelfs zonder toestemming. Bericht mij zo snel mogelijk over jezelf, als ook over de kleine Justine. Omhels haar namens mij. Het ga je goed, mijn lieve zus, ontvang de verzekering van mijn oprechte en religieuze genegenheid,
Het werkelijke mysterie is [hoe omvangrijk en hoe helder de verslagen van ooggetuigen, van rechters, van kerk-autoriteiten of van Bernadette zelf ook zijn] dat wij nooit tot de kern zelf kunnen doordringen. We blijven altijd buitenstaanders. Want of we er nu vol ongeloof, cynisch of juist heel vroom tegen aankijken, we zullen nooit van binnenuit ervaren wat Bernadette ervaren heeft. We kunnen verklaringen opstellen, psychologisch, sociologisch, theologisch. We kunnen proberen de zaak te begrijpen door vergelijkingen te maken met andere verschijningsverhalen, eventueel uit andere culturen. We kunnen zelfs proberen religieus tot de zaak door te dringen, bijvoorbeeld door onze eigen religieuze ervaringen in te brengen of Bernadette "na te volgen." Maar nooit zullen we die onherhaalbare momenten van Bernadettes verschijningservaringen kunnen meebeleven. Haar binnenperspectief is voor ons niet toegankelijk.
Elk leven is uniek, jazeker. Elk leven is ook onherhaalbaar. Maar soms wordt iemand aangeraakt door iets wat al die bijzondere momenten uit gewone mensenlevens overstijgt. Niet dat dit iemand gelukkiger maakt. Bernadette heeft geen gelukkig leven gekend. Wat haar over de zondige mens wordt geopenbaard, bezorgt haar leed. Bernadette, in wie men nauwelijks iets kwaads kan ontdekken, noemt zichzelf desondanks "een zondares." Misschien spreekt zij daarmee voor de gehele mensheid - ook namens degenen die het woord "zonde" niet meer kennen.
In 1879 overlijdt Bernadette, na een lang ziekbed, aan tuberculose. Zij is, zoals ze zelf zegt, "... vermalen als tarwe." Alleen de graankorrel die sterft, zegt Jezus in het evangelie volgens Johannes, brengt vrucht voort. Tienvoudig, honderdvoudig, oneindig.
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 5: De Rure Albo [Uit het Albaans gebied] [vervolg]
Adrianus IV [1154-1159]
Echte naam: Nicholas Breakspear
Malachias omschrijving is een verwijzing naar zijn benoeming tot Kardinaal en Bisschop van Albano. Het bisdom Albano is een suburbicair bisdom nabij Rome. Het bisdom werd gesticht in de 4e eeuw. De oorspronkelijke zetel van dit bisdom was de Romeinse stad Alba Longa. Heden ten dage is dat het plaatsje Albano Laziale in Latium. Een minder aangenomen stelling is dat de omschrijving zou verwijzen naar Engeland, dat Albion genoemd werd om zijn witte krijtrotsen en klippen. Albion is de oudst bekende naam voor de Britse eilanden of voor Groot-Brittannië. De term slaat echter meestal op Engeland alleen en dateert al uit de 6e eeuw voor Christus. De naam zou, met de oudste naam van Ierland (Iouernia), het eerst zijn geboekstaafd in de Massilote Periplus, een kustbeschrijving die uit de Griekse kolonie Massalia (Marseille) stamt. Fragmenten daarvan werden aangehaald in de Ora Maritima van de Romeinse dichter Avienus uit de 4e eeuw n. Chr. De naam Engeland zelf is afgeleid van de Germaanse stam der Angelen, die na het vertrek van de Romeinen dit land mede kolonialiseerden. De Romeinen brachten het in verband met het woord albus (wit), daarmee verwijzend naar de witte krijtrotsen bij Dover. Opmerkelijk is ook de verwijzing naar zijn vader die leefde in het klooster van Sint-Albinus Hertfortshire.
De term Albion leeft nog voort in de negatief te duiden uitdrukking "het perfide Albion" (het verraderlijke Albion) waarin verontwaardiging doorklinkt over de manier waarop Engeland in het verleden politieke doeleinden trachtte te realiseren. De oorsprong hiervan is waarschijnlijk te vinden in een vers van de Franse dichter Augustin, Markies van Ximenes (1726-1817): "Attaquons dans ses eaux la perfide Albion," dat ingang vond tijdens de Franse Revolutie.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 10]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's boodschappen
Janice: Mirjana, u schijnt een ernstig leven te leiden. Leeft u in een diepe verwondering van de boodschappen die u draagt? Mirjana: Ik tracht trouw te leven naar de doelstellingen die de Gezegende Moeder mij heeft gegeven. Ik tracht te leven in gehoorzaamheid aan haar instructies.
Janice: Hoe verschijnt de Gezegende Moeder u momenteel, Mirjana? Mirjana: Ik zie haar in drie dimensies, net zoals ik een normale persoon zie die bij mij is. Ze is zo vertrouwelijk en intiem, intiemer zelfs dan dat mijn eigen moeder ooit met mij kon zijn.
Janice: In welke zin, Mirjana? Mirjana: De Gezegende Moeder kent mij en houdt van mij net zoals ik ben. Ze wil altijd het beste voor mij. Ze vertrouwt me. Ze houdt van mij.
Janice: Mirjana, zij is de Middelares van Alle Genaden, nietwaar ? Mirjana: Ze is vervuld van genade.
Janice: Kunt u beschrijven hoe het is om omringd te worden door een heilige vol van genade? Mirjana: Je kunt haar aanwezigheid beschrijven hier, in deze kamer, nu, met ons door het geloof. De hele wereld kan haar liefde ervaren en haar aanwezigheid door het geloof. Iedere mens op aarde heeft dat voorrecht.
Janice: Mirjana, verschijnt de Gezegende Moeder alleen op speciale plaatsen? Mirjana: Neen. Zij is altijd aanwezig. Het is door diep gebed dat we haar aanwezigheid kunnen ervaren. Ze verschijnt aan mij en spreekt met mij. Dus ze spreekt tot mij waar ik ook ben. Ben ik thuis, dan gebeurt de verschijning in mijn slaapkamer.
Janice: Gebeurt de verschijning altijd gedurende het gebed en op een bepaald moment? Mirjana: Ja. Ik weet op voorhand wanneer de Gezegende Moeder zal verschijnen en dan bereid ik me voor. Mijn hart is zo vol verlangen dat alleen het wachten op Haar mijn leven is.
2. Johannes Paulus II's interesse voor verschijningen [2/2]
Deel 2: Mirjana Dragicevic
Een andere zienster die de Paus fascineerde was Mirjana Dragicevic uit Medjugoje in Bosnië-Herzegovina, een verschijning die momenteel ter studie ligt in Rome, zonder dat we echt weten hoe overtuigend Benedictus XVI is over de bekende verschijning. Mirjana ontmoette Johannes-Paules II tijdens een algemene audiëntie, toe een priester haar aanduidde. Kort daarop zond het Vaticaan haar een uitnodiging voor een persoonlijke ontmoeting met de Paus in Castel Gondolfo.
Voorbije oktober, tijdens een gesprek met bedevaarders in Oasis of Peace, iets buiten Medjugore, onthulde Mirjana dat "samen met andere dingen, de Paus tot haar zei dat hij alles wist, dat hij alles volgde." Paus Johannes Paulus II vroeg aan Mirjana: "Vraag de bedevaarders om voor mij te bidden. En draag goed zorg voor Medjugorje, want Medjugorje is de hoop voor de volledige wereld..."
Anderen hebben gelijkaardige beweringen over de gezindheid van de Paus [zijn aanmaning om het te beschermen inbegrepen] en er zijn rapporten dat hij de maandelijkse boodschappen las, zowel als de private brieven, wat duidt op zijn verering van de Maagd van Medjugorje, alhoewel hij er nooit openlijke verklaringen over aflegde en Medjugorje in de sfeer van de geruchten liet.
Mirjana Dragicevic, samen met Paus Johannes Paulus II
Mirjana voegde er boeiend aan toe dat: "een priester haar van bij het begin had verteld dat de Paus Medjugorje heel genegen was, omdat hij, twee maanden voor de verschijningen te Medjugorje waren begonnen, hij tot Onze Lieve Vrouw had gebeden om naar de aarde te komen. Hij zei dat hij het niet alleen aankon omdat Tsjechoslowakije, Polen, Joegoslavië, enz... allemaal communistische landen waren. Kortom, hij had Haar hulp dringend nodig.
Later hoorde hij dat Onze Lieve Vrouw verscheen in een klein dorpje, Medjugorje, in Joegoslavië. Daarop zei hij; "Dit is een antwoord op mijn gebeden." Mirjana's vertaler bevestigde dat de zienster deze verklaringen had afgelegd. Zoals zo vele dingen, als het gaat om vreemde landen, zijn er dikwijls moeilijkheden bij vertalingen en bevestigingen. Niemand weet wat Benedictus XVI denkt over Medjugorje. Maar er is weinig twijfel dat Johannes Paulus II een affiniteit had voor het bovenzinnelijke en hij leek niet alleen opgewassen tegen dergelijke gelegenheden, maar plaatste er zich heel ver boven.
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
3. Met de fiets naar Medjugorje
Inleiding
Medjugorje, voor vele wielertoeristen nog onbekend, maar voor bedevaarders het tweede Lourdes. In 1937 werd daar een te grote kerk gebouwd voor de 4 gehuchten aldaar, en omdat ieder gehucht de kerk bij hen wilde werd besloten om de grote kerk te bouwen in een grote vlakte, voor een paar honderd mensen.
Vertrek te Vosselaar
Het was net of daar iets zou gebeuren, en zo geschiedde, op 24 juni 1981 is O.L. Vrouw voor de eerste maal verschenen aan 6 jongeren op de berg Podbrdo. En sindsdien verschijnt O.L. Vrouw nog elke dag aan 3 van de 6 kinderen. Medjugorje, wat wil zeggen "dorp tussen de heuvels," ligt vlak in de buurt van Mostar, Bosnië-Herzogowina, met haar beroemde brug. In 1985, nog voor de oorlog begon in ex-Joegoslavië, had ik reeds het plan om naar daar te fietsen. De weg was al uitgestippeld (zonder gps), maar door onvoorziene omstandigheden is die fietstocht niet doorgegaan. In 2006 werd het plan terug bovengehaald en wel in Medjugorje zelf waar we toen met de bus op reis waren. Nu nog een geschikte persoon vinden om mee te fietsen en weg waren we. Het was de bedoeling dat het een bedevaart werd, elke dag zou er een rozenhoedje gebeden worden, en daar de tweede volger "priester Frans" was, hadden we op tijd en stond ook een Heilige mis.
Verslag: Staf Druyts, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 205]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Dobbelen om Jezus' naadloze rok
De kruisigers hadden de kleren van Jezus in enkele stapeltjes op de plaats gelegd, waar de moordenaars hadden gelegen, en zouden nu die kleren onder elkaar verdelen. De mantel was van boven smaller dan van onder en had vele plooien; op de borst was de stof dubbel genomen, zodat er naar binnen zakken werden gevormd. Zij scheurden hem in repen en gaven ieder zij deel; ook het lange, witte opperkleed, dat open was aan borst en er met riemen was dichtgesnoerd, scheurden zij in repen, waarvan ieder het zijne kreeg; zij deden hetzelfde met de zweetdoek, de gordel, het scapulier en de lendendoek, die alle doordrongen waren van het bloed van de heer. Over de bruine, naadloze rok ontstond getwist; dat was geen kledingstuk om te scheuren. Zij namen dan een plank waarop cijfers stonden, haalden boonvormige, van tekens voorziene stenen, die zij bij zich droegen, te voorschijn en gooiden die over de plank, om dus het lot te laten beslissen, wie van hen de rok zou meenemen. Toen kwam daar een bode, van mensen met wie Nicodemus en Jozef van Armithea hadden afgesproken, tot hen gelopen en zei, "dat er zich kopers voor de kleren van Jezus aan de voet van de berg bevonden." Vlug raapten zij alles bijeen, liepen naar beneden en verkochten de kleren. En zo bleven deze heilige relieken onder de Christenen.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 205]
Preken
Zondaar en zonde
Maar, zult ge nu zeggen, dat is toch heus mijn bedoeling niet als ik mijn gebeden verricht. God beware me! Een mooi snoesje, vriend! Neen, diegenen die zonde bedrijft, is inderdaad niet van plan om Gods genade te verspelen, maar toch verliest hij haar. Is hij dan minder schuldig, omdat het niet zijn bedoeling was? Beslist niet, broeders! Hij weet immers bliksems goed dat hij dit of dat niet kan doen of zeggen zonder zich schuldig te maken aan een doodzonde. Dacht ge dat het de bedoeling van de verdoemde was geweest om voor eeuwig naar de hel te gaan? Zijn ze daarom minder schuldig? Beslist niet, broeders! Ze wisten immer maar al te goed dat ze verdoemd zouden worden, als ze hun leven niet beterden. Een zondaar die bidt met de zonde in zijn hart is misschien niet van plan om Jezus Christus te bespotten of te beledigen. Maar daarom is het nog niet minder waar dat hij de spot met Hem drijft, want hij weer goed dat hij God in het belachelijke trekt, wanneer hij tot Hem zegt; "Mijn God, ik heb U lief," terwijl zijn hart in werkelijkheid bij de zonde is.
Ik ga wel biechten, hoort ge zon leugenaar beweren, terwijl hij er in werkelijkheid geen ogenblik aan denkt om zich te bekeren. Maar zeg me eens, wat is dan wel uw bedoeling, wanneer ge naar de kerk gaat of wanneer ge datgene doet wat ge uw gebed noemt? Och, zult ge me misschien ten antwoord geven, als ge het tenminste over uw lippen kunt krijgen, we willen een daad van godsdienst stellen, we willen God de eer en de glorie brengen die Hem toekomt. Ontstellend, broeders, wat een verblinding, wat een goddeloosheid om God te willen eren door Hem te beledigen! Wat een onbeschaamdheid, de naam van Jezus Christus in de mond te nemen en Hem te kruisigen in het hart! Het heiligste te willen vernietigen met het verfoeilijkste, met de dienst van satan! Wat een misdaad om de goede God een ziel aan te bieden die men al duizend keer heeft versjacherd aan de duivel! O God, wat is de zondaar blind, blinder nog, naarmate hij zichzelf niet kent en ook geen moeite doet om zichzelf te leren kennen!
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 205]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Lafheid!
Door de lafheid dragen velen de verantwoordelijkheid vandaag! Velen zien de dingen de verkeerde weg uitgaan, maar hier zit opnieuw de sluwheid van de duivel tussen: "Ik kan toch niet anders doen dan de anderen!" Een Bisschop zei: "Ik heb genoeg van het onderwerp over de Communie in de hand!" Waarom is hij zo laf om dit niet te verbieden in zijn bisdom, terwijl hij het recht en de plicht hiertoe heeft? Misschien zullen anderen hem dan navolgen. Uit zon daad kan veel goeds voortkomen. Ja, we moeten veel bidden en opoffering doen voor onze Bisschoppen en Priesters, opdat ze deze moed zouden verwerven: ook dat is een daad van liefde voor God en onze naaste! Doe nooit uw beklag over Bisschoppen en Priesters die het pad zijn kwijtgeraakt. Dit maakt hen niet beter, maar door het gebed en de boete kunt u hen wel redden! En men mag hen zeker waarschuwen, herinneren en vragen om dit of dat beter te doen, ja, men heeft zelfs de plicht om dit te doen. Maar dit is enkel toegestaan met liefde en genegenheid en niet op een brutale manier. Met liefde en goedheid zal men veel meer bereiken. We moeten de Bisschoppen en de Priesters met warmte vragen om veel te bidden tot de Heilige Geest. Dan zullen ze zeker terug op juiste spoor komen. Mag God hen met Zijn onmetelijke liefde deze gave verlenen!
Ja, als iedereen zich voortdurend bezorgd zou maken over het voeden van de liefde voor God en de naaste, hoe mooi zou dan het leven hier op aarde niet zijn? Begin met kleine dingen, zoals een vriendelijke begroeting en een warme glimlach. Vooral functionarissen en bureaucraten kunnen hier veel bekomen, indien ze liefdevoller, begrijpender en vriendelijker zouden antwoorden. Dit kost niet meer tijd, enkel meer liefde en goedheid en misschien wat meer wilskracht. Op deze wijze kan men mooie dingen bereiken en dat is deze wilskracht meer dan waard. Hiermee wordt men zelf gelukkiger en bereikt men meer innerlijke vrede, omdat de vreugde die men schenkt, terugkeert naar het hart. Het zijn niet hen die op sensatie zijn belust die de wereld zullen beter maken, maar eerder de liefhebbende zielen die weinig aandacht vragen en veel liefde schenken en met hun gebeden helpen. Zij die geduldig en uit liefde voor God lijden in de kelder of op de zolderkamer lossen veel meer de sociale en religieuze problemen op dan de grootste geleerden aan hun groene tafels.
Oordeel niet over uw naaste, maar oordeel over uzelf. Dat is het begin van de wereldvrede. Waar het hart vrij is van alle argwaan, alle afkeer, alle minachting en angst, vrij van slechte kritiek is er geen plaats voor gebrek aan vrede, meningsverschillen, vijandigheid en onrechtvaardigheid! Er zou ook geen oorlog heersen. Waar liefde en goedheid in elke gedachte heersen, waar minzame woorden worden gesproken, maar vooral goede daden geschieden, daar enkel kan het leven mooi zijn. Iemand die hiertoe het initiatief neemt, wordt vele genaden geschonken! Schenk liefde en goedheid waar u ook kunt, maar doe alles uit liefde voor God! Enkel op deze wijze kan u ware en gezegende liefde schenken. Indien iedereen hier vandaag zou mee beginnen, zou het bijzonder vlug en veilig de wereld verbeteren en vernieuwen. Liefde, gebed en opoffering redden de wereld. Help met deze dingen zoveel als u kan om de wereld te redden. Om dit te bereiken bestaat het volgende, heel mooie gebed dat zo vol van genaden is:
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 49]
Lucia kijkt terug
Nu komt er een andere gedachte bij mij op, Zijn Excellentie. Soms is er mij, naar aanleiding van de verschijningen, gevraagd welke zonden Onze Lieve Vrouw aanwijst als deze die God het meest beledigingen. Er wordt gezegd dat Jacinta, toen ze in Lissabon was, de zonden van het vlees vernoemde. Zij stelde mij dikwijls deze vraag en nu denk ik dat zij het in Lissabon misschien zelf heeft gevraagd aan Onze Lieve Vrouw en dat dat het antwoord was dat ze heeft ontvangen. Wel, Zijne Excellentie, het lijkt er mij op dat ik nu het eerste gedeelte van het geheim heb bekend gemaakt.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [10/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 255]
Dat was de verwijzing ... een verlies van het geloof en groeiende verdeeldheid tussen Christenen, met ernstige misverstanden en verwarring. Met Lucias latere eigen woorden: "een duivelse desoriëntatie."
Het was niet het einde van de wereld, niet noodzakelijk een onheil dat de wereld deed eindigen, hoewel onheil kan deel uitgemaakt hebben van het geheim. Maar het was boven al een aanduiding dat de mensheid een beslissende periode van de geschiedenis van de wereld inging, zonder te weten hoe lang die periode zou duren.
Als men het geheim enkel met catastrofale gebeurtenissen zou identificeren, zou men de echte waarschuwing uit het oog verliezen: dat de mensheid voor een eeuwige verdoemenis stond, dat het leven in het hiernamaals veel belangrijker was dan eender wat op aarde, en dat zonde tot een sombere eeuwigheid zou leiden, en daarom hadden de zieners een visioen van de hel gezien.
Op een dag zou er een periode van vrede zijn, een tijd van genade, maar eerst zou er nog grote onrust komen ... de vernietiging van naties ... en inderdaad, slechts drie weken na het zonnewonder in oktober kwam Lenin in Rusland aan de macht en was er een revolutie die het begin van het Communisme inluidde.
Rusland was klaar om haar valse leer te verspreiden en de identiteiten te vernietigen van naburige landen die opgeslokt werden door de goddeloze Russen. Dat waren de twee eerste delen van het geheim dat Lucia had neergeschreven. Er was ook nog het derde deel waarvan ze zei dat het pas na 1960 kon onthuld worden als de paus dat verkoos te doen en dat een voorspelling leek te zijn van toekomstige onrust. Hoewel het nooit onthuld zou worden waren er aanduidingen dat het te maken had met een vermindering van de gelovigen en crisissen binnen de Kerk. Er werden ook in het geheim dingen verteld aan Francisco en Jacinta, die een paar jaar na de verschijning stierven toen ze ziek werden door een verschrikkelijke griepepidemie die over heel de wereld twintig miljoen mensen doodde.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 150]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Geweld van de vredelievende
Sinds 1966 al had Broeder Roger een crisis binnen de jeugd ontwaard: "Vanaf 1966 lieten de grote internationale ontmoetingen van jongeren in Taizé ons toe aan te voelen dat het ongeduld van de jeugd weldra zou ontploffen, daar er teveel ouderen koelbloedig al wat in het geweten van de jongeren opkwam afwezen." Hij voorzag meer dan een generatieconflict, een breuk. De grote beweging van opspraak in mei 1968 bevestigde dit voorgevoel.
Broeder Roger volgde ongerust en bezorgd voor begrip de gebeurtenissen. Enkele maanden na de schijnbaar weergekeerde rust publiceerde hij met spoed zijn meest persoonlijke boek: Geweld van de vredelievende. Dit was geen denkwerk of algemene ontleding, maar een boek op de jeugd en haar twijfels gefocust en geschreven vanuit de ontelbare ontmoetingen van de voorgaande jaren en in lente en zomer van 1968. Voor het eerst was het boek onderbroken door uitreksels van het dagboek van de prior. Een virtuele dialoog beantwoordden de vragen en opmerkingen van Broeder Roger de standpunten en twijfels die de jongeren uitten.
Het boek is geen kroniek van de Franse meimaand 1968. Daarbij was hij sinds jaren vertrouwd met de Zuid-Amerikaanse situatie en had vragen over de tegenspraak en het geweld [ook het gewapend geweld] die sommige jonge Latijns-Amerikanen bekoorden.
De titel van het werk, Geweld van de vredelievende, reikt duidelijk het antwoord van Broeder Roger aan: geweld en tegenspraak die in de lente voorkwamen konden omgezet worden naar een geweld voor Christus. Tussen het vernielend geweld en een engelachtige houding of piëtistische lijdzaamheid wees de prior van Taizé een derde weg aan. De weg van het profetisch scheppend geweld die het aandurft een levend bezwaar ten overstaan van een ongevoelig christelijk geweten te zijn dat vrede neemt met haat en onrechtvaardigheid te tonen, een geweld dat wortel schiet in het intieme van een ander leven, dat van de verrezen Christus en niet in een ideologie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 79]
Felix
Teruggeroepen naar Rome
Ook in Rome drong het besef door dat Felix Judea niet onder controle kreeg. In vermoedelijk 60 na Chr. riep keizer Nero hem terug naar Rome en benoemde hij Porcius Festus in zijn plaats. Volgens Flavius Josephus heeft Felix het aan zijn broer Pallas te danken dat hij niet wegens wanbestuur veroordeeld is, ondanks dat een Joodse delegatie bij de keizer een aanklacht tegen hem had ingediend.
Het land werd ordeloos onder de harde aanpak van de misnoegde Joden door Felix. Hij hield listig de zelotenleider Eleazar aan, zoon van Dineos, en stuurde hem naar Rome om er terecht te staan. Hij kocht de huurmoordenaars om opdat ze de hogepriester zouden doden die hem vijandig gezind was. Deze huurmoordenaars terroriseerden de bevolking door hun politieke tegenstanders te vermoorden met korte degens die ze gemakkelijk in de plooien van hun wijde mantel konden verbergen. De politieke en religieuze rellen hielden niet op. Gluiperds en huichelaars bedrogen de meest naïeve Joden die hen in de woestijn volgden om hun wapenfeiten bij te wonen die hen van de Romeinen zou bevrijden: Felix' legionairs vilden ze levend.
De beroemdste onder hen was de Egyptenaar. Hij gaf zich aan als profeet en kon zo een menigte Joden overtuigen hem op de Olijfberg te volgen van waaruit hij Jeruzalem zou overvallen. Het zware voetvolk van Felix sloeg zijn aanhangers kort en klein, maar de Egyptenaar kon vluchten. De cijfers over de rebellen verschillen. Josephus spreekt van dertigduizend aanhangers van de Egyptenaar waarvan een meerderheid sneuvelt, maar de handelingen der Apostelen geven vierduizend aan, terwijl dezelfde Josephus in "Joodse oudheden," zonder een juist aantal rebellen op te geven, aangeeft dat de Romeinen er vierhonderd doodden en tweehonderd gevangen namen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Dienares van God: Dorothy Day [1897-1980]
Bijna onmiddellijk na haar dood ontstond er een controverse over de vraag of Dorothy Day voor mogelijke heiligverklaring moest voorgesteld worden. Dorothy was per slot van rekening een communiste geweest, had een aantal liefdesverhoudingen gehad, abortus gepleegd, dertig dagen in de cel gezeten wegens het deelnemen aan een stakingspiket voor de suffragettes aan het Witte Huis, en werd ook nog eens zesmaal gearresteerd omdat ze verscheidene burgerrechten verdedigde, waarvan de laatste in 1973 waar ze demonstreerde voor de United Farm Workers (De Amerikaanse Organisatie voor Landbouwers), in Fresno, Californië. Ze woonde ongehuwd samen, en kreeg een kind zonder de voordelen van huwelijksgeloften. Haar bekering na de geboorte van haar kind, en het deugdzaam leven dat ze sindsdien leidde, alsook haar onvermoeibare inzet voor de armen, werden door Kardinaal John OConnor beschouwd als heiligenwerk, en het was hij die de redenen opgaf voor haar heiligverklaring. Voor zij die haar in haar beginjaren kenden, zou het voorstel om haar voor heiligverklaring op te geven belachelijk gemaakt geweest zijn, en openlijk bespot, maar voor hen die haar in haar latere jaren kenden was de heiligverklaring een uitgemaakte zaak na een leven van complexiteit en deugdelijkheid, wat velen aanzette tot gebed en streven naar sociale rechtvaardigheid.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 94]
Aan haar zus Marie
Nevers, 27 december 1876
Mijn goede en lieve Marie,
Ik verlang ernaar jou op de eerste dag mijn beste wensen voor het nieuwe jaar te sturen, en ook aan Joseph. Tegelijkertijd wil ik jullie een klein verwijt maken: ik ben erg verbaasd dat jullie mijn laatste brief nu al twee maanden niet beantwoord hebben. Waar moet ik jullie lange zwijgen aan toeschrijven? Ik ben echt bang dat jullie ziek zijn. Ik wil dat je me heel gewoon de reden vertelt zonder iets achter te houden.
Ik maak me flink zorgen over Pierre, die al lang niet meer geschreven heeft. Je zou bijna denken dat hij het erg druk heeft, omdat hij mijn laatste brief niet heeft kunnen beantwoorden en hij geen bericht van jullie heeft kunnen geven. Het lijkt me dat hij ergens toch wel een momentje had kunnen vinden om mij te schrijven, al was het maar twee regels. Ik zal je vertellen dat ik enorm bezig ben met hem: ik vraag me vaak af, als hij thuis is, wat doet hij dan? Ik verzoek je me te vertellen of hij zich goed gedraagt en hoe hij zijn tijd invult.
Mijn goede zus, ik vraag je mij zo snel mogelijk bericht te sturen, ik maak me behoorlijk zorgen over je gezondheid. Ik raad je aan om in alle mildheid de offers te brengen die de goede God je door je lieve kinderen heeft opgelegd, laten we hem liefhebben en ons altijd aan de heilige Wil van de goede God onderwerpen. Stuur me bericht over Jean-Marie, elke keer wanneer je iets ontvangt.
Ik schrijf niet aan Pierre, omdat hij mijn brieven niet beantwoordt. Mijn gezondheid gaat vooruit, maar ik kan de ziekenzaal toch nog niet verlaten, behalve op zondag om de heilige mis bij te wonen.
Het ga je goed, mijn goede zus, ik besluit door me in jullie gebeden aan te bevelen en jullie allen allerinnigst te omhelzen.
Je geheel toegewijde zus in de Heilige Hart en van Jezus en Maria,
Als we Bernadette's leven een mysterie noemen, laat het dan vooral zijn vanwege de verschijningen. De psychologische verklaringen waarmee men de verschijningen in de loop der tijd heeft proberen te duiden, zijn geen van alle overtuigend. Men heeft Bernadette voor een cataleptische hysterica uitgemaakt, een kwezelachtige fantast, een ziekelijke bedriegster, een willoos instrument in de handen van een propaganda zoekende kerk. Vaak zijn het rationalisaties om het mysterie te ontkennen.
Bepaalde feiten zijn inderdaad mysterieus: de kaarsvlam die haar hand niet verschroeide, de bron die uit het niets lijkt te ontspringen, de vervoeringen die soms meer dan een uur duurden, de opdracht een kapel te bouwen en processies te organiseren. Mysterieus is dat een meisje van veertien de autoriteiten zover kreeg dat allemaal uit te voeren. Mysterieus zijn ook de geheimen die Bernadette persoonlijk werden toevertrouwd, maar die zij nooit heeft geopenbaard. Toch zijn dit geen van alle redenen waarom de verschijningen het mysterie van Bernadette's leven vormen.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 5: De Rure Albo [Uit het Albaans gebied] [vervolg]
Adrianus IV [1154-1159]
Echte naam: Nicholas Breakspear
Na aanvankelijke successen delfden de troepen van de paus en de keizer uiteindelijk het onderspit in de slag om Brindisi. Het herstel van de keizerlijke macht over Italië was daarmee voorgoed buiten beeld. Hetzelfde gold voor de wens van de paus. Daarbij was het ook zeer de vraag of de aanspraak van de paus op religieuze superioriteit voor de orthodoxe gelovigen acceptabel zou zijn geweest.
Op de Rijksdag van Besançon in oktober 1157 verzette Adrianus zich via zijn gezant, de latere Paus Alexander III, tegen Frederik Barbarossa. De strijd ging met name om het recht bisschoppen te benoemen. De paus had hiervoor een brief geschreven aan de keizer welke ongelukkig vertaald werd. Het woord "beneficia" werd uitgelegd in de feodale betekenis van het woord, hetgeen Barbarossa als een ernstige belediging opvatte. De keizer als vazal van de paus was voor hem onverteerbaar. Adrianus heeft daarna nog wel getracht in een nieuwe brief het misverstand te verklaren, maar de relatie tussen beiden was definitief verbroken.
Paus Adrianus IV stierf te Anagni op 1 september 1159, in een open strijd met keizer Frederik Barbarossa die zich met de Lombarden tegen hem had verbonden. Adrianus stond op het punt om Barbarossa te excommuniceren toen hij stierf op 1 september 1159.
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 15 augustus [zie rubriek gebeden].
Henk
06-08-2010
6 augustus 2010
6 augustus 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 9]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Visioenen van Mirjana
Janice: Als ik u tijdens die verschijning observeerde, was het alsof er drie keer een grote wind op u blies en uw lichaam terug zwaaide alsof u werd weggeblazen door die wind. Wat gebeurde er toen op die momenten? Mirjana: De Gezegende Moeder sprak tot mij over zeer ernstige zaken. Ik herinner me niet dat mijn lichaam bewoog.
Janice: Mirjana, wat was de boodschap van de Gezegende Moeder op 2 februari 1990? Mirjana: Ze zei: "Ik ben gedurende negen jaar bij u geweest. Al negen jaar wil Ik u zeggen dat God, uw Vader, de enige weg, de enige waarheid en het enige leven is. Ik wens u de weg naar het eeuwige leven te wijzen. Ik wil uw band, uw verbinding naar een dieper geloof zijn. Luister naar Mij. Neem uw Rozenkrans en bid deze met uw kinderen thuis. Dit is de weg om het heil te bereiken. Geef het goede voorbeeld aan uw kinderen, geef het goede voorbeeld aan zij die niet geloven. U zult geen geluk hebben op deze aarde en u zult de hemel niet bereiken als u geen nederig en zuiver hart hebt en als u de wet van God niet in acht neemt. Ik vraag uw steun: Sluit u aan bij Mijn gebed voor hen die niet geloven. U helpt Mij heel weinig. U betoont uw naaste weinig liefdadigheid en weinig liefde. Toch geeft God u de liefde en laat Hij u zien hoe u moet vergeven en elkaar beminnen. Verzoen u daarom en zuiver uw ziel. Neem uw Rozenkrans en bid. Neem al uw leed geduldig aan. U moet zich herinneren dat Jezus voor u geduldig heeft geleden. Laat Mij uw Moeder zijn en uw band met God voor het eeuwige leven. Dring uw geloof niet op aan de ongelovigen. Laat hen uw voorbeeld zien en bid voor hen, mijn kinderen. Alstublieft, bid voor hen."
Janice: U zei dat de boodschap erg en betekenisvol is. Zovelen, die weten van de verschijningen van de Gezegende Moeder, voelen dat de Gezegende Moeder tot ieder van ons heeft gesproken, maar dat zij meer kunnen doen. Mirjana: Ikzelf voelde hetzelfde. Ik weet dat ik elke dag méér kan doen voor de Gezegende Moeder en ik probeer en ik probeer. Maar dikwijls faal ik zo erg dat ik het nauwelijks kan verdragen.
Janice: Als u faalt, wat doet u dan ? Mirjana: Als ik tekort schiet, bid ik. En als ik bid, heb ik vrede.
Janice: Mirjana, ziet u de Gezegende Moeder nog steeds op de tweede dag van elke maand? Mirjana: Soms zie ik haar of hoor ik haar, maar op andere momenten hoor ik enkel de stem van de Gezegende Moeder.
Janice: Hoort u ook de Gezegende Moeder op andere tijdstippen dan op de tweede van elke maand ? Mirjana: Neen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Maria's echte verjaardag [4/4]
Een anekdote van Marija Pavlovic over Maria's verjaardag
Op een bepaalde dag zei Onze Lieve Vrouw dat we Haar verjaardag mochten vieren en met onze gebedsgroep bestelden we een grote taart en brachten ze om 11.30 uur 's avonds naar de top van Krizevac, de Kruisberg. Daar zou Maria verschijnen. U kunt het zich reeds voorstellen: het was 45 minuten klimmen met een heel grote taart, maar we deden het met veel vreugde. En op het moment dat Maria zou verschijnen zongen we liederen voor Haar verjaardag.
De taart was versierd met vele rozen van suiker en we kregen het idee om er eentje aan Onze Lieve Vrouw te geven. Ze nam de roos aan en nam ze mee. We zegden onder elkaar dat het onmogelijk kon zijn dat Onze Lieve Vrouw deze roos naar het Paradijs zou meenemen. Daarom besloten we 's anderendaags heel vroeg op de berg op zoek te gaan naar de roos, maar de roos was nergens te vinden. We werden vervuld van vreugde.
Na de verschijning en na al onze gebeden besloten we om de taart op te eten en ik moet zeggen dat de taart heel goed smaakte omdat we op dat ogenblik heel moe en hongerig waren.
3. Met de fiets naar Medjugorje
In 2007 was Staf Druyts uit Vorselaar de bezieler van een fietstocht naar Medjugorje. Vanaf maandag krijgt u het volledige en prachtige verhaal te lezen op dit blog. Het verhaal van vier mensen die elkaar nauwelijks kenden en toch snel een akkoord bereikten. Staf, Jos, Pol en Priester Frans. Een wonderbaarlijke reis, dankzij de bovennatuurlijke hulp van de Koningin van de Vrede. Eerst volgt het verslag van Staf en daarna het verslag van Priester Frans. Goed voor twee maanden boeiende Medjugorje-weetjes.
En Staf staat letterlijk te trappelen om in september opnieuw met de fiets te vertrekken. Een verslag van deze tocht is ook reeds toegezegd door Staf voor dit blog. Staf zal de komende maanden onze lezers aangenaam weten te boeien met al zijn wedervaren. Wij wensen hem veel liefde en genade van Jezus toe op zijn tocht, met een glimlachende oppas en knipoogje van de Koningin van de Vrede.
4. Johannes Paulus II's interesse voor verschijningen [1/2]
Deel 1: Maria Esperanza
Paus Johannes Paulus II blijft een bron van verbazing. Elke keer wordt er wel iets nieuw vernomen over hem. Hij had ongetwijfeld een onweerstaanbare drang naar het mystieke. Het was onder Johannes Paulus II dat verschijningsplaatsen in Afrika, Nicaragua en Venezuela formeel werden goedgekeurd, en als toezichthouder mag men hierbij kardinaal Joseph Ratzinger rekenen, die in die tijd het hoofd was van de Congregatie voor de Geloofsleer en niemand twijfelt eraan dat Johannes Paulus II een bijzondere interesse had voor zieners.
Zo was een van die ziensters die onder zijn bijzondere aandacht kwam een grote, heilige vrouw uit Caracas, Maria Esperanza, die morgen, zaterdag 7 augustus, zes jaar geleden overleed aan symptomen die doen denken aan de ziekte van Parkinson, in het "Southern Ocean Country Hospital, in New Jersey.
Het dossier rond Maria Esperanza ligt nu op tafel ter discussie, op de weg naar een mogelijke heiligverklaring, met een bijzondere aandacht voor haar "vrome reputatie en voospraak," aldus Vader Timothy E. Byerly, mede-onderzoeker in haar dossier, dat geleid wordt door het bisdom Metuchen van New Jersey. Vr. Timothy E. Byerly, die spreekt voor het bisdom Camden, heeft dit recentelijk verklaard in zijn zopas verschenen boek "The Great Commission," uitgegeven door Paulist Press. Het werk, gebaseerd op zijn doctoraal proefschrift voor de "Fordham University School of Religion and Religious education," dient om de geschiedenis en rol van de Katholieke evangelisatie nader toe te lichten.
Eenmaal er in het onderzoek van de kandidaat, die "dienares van God" wordt genoemd, voldoende informatie is verzameld en voorgelegd door de plaatselijke Bisschop bij de Roomse curie [Congregatie voor de Heilige- en Zaligsprekingsprocessen], wordt het dossier doorverwezen naar een postulator, wiens opdracht er dan uit bestaat om verdere informatie te verzamelen over het leven van de dienares van God. Als er dan voldoende informatie is verzameld beveelt de Congregatie de Paus aan om de heroïsche waarden van de dienares van God af te kondigen, wat inhoudt dat de dienares blijk gaf van theologische waarden als geloof, hoop en liefdadigheid en de hoofdeigenschappen van wijsheid, gerechtigheid, vastberadenheid en gematigdheid, tot op een heroïsche graad, bezat. Vanaf het ogenblik dat de heroïsche waarden van de kandidaat zijn erkend, wordt de titel "eerbiedwaardig" toegekend.
Vr. E. Byerly houdt de lippen op elkaar als het gaat over het proces en zegt dat er weinig verdere verklaringen kunnen worden afgelegd over het onderzoek, omdat dit nu eenmaal tot de regels van het onderzoek hoort. De aandacht gaat in de eerste plaats zeker niet naar het mystieke gedeelte, maar een aangelegenheid die de postulators zeker verder zullen onderzoeken zijn de "fundamenten van de vroomheid en van het evenwichtig geloof. Er zullen zo'n honderdtwintig mensen worden ondervraagd die haar persoonlijk heel goed hebben gekend," zegt de priester, die zich momenteel in Venezuela bevindt. "Daarop is er een miraculeuze genezing nodig voor het zaligverklaringsproces en opnieuw een miraculeuze genezing voor het heiligverklaringsproces en ik denk dat we zo'n zaak hebben die ernstig verder dient te worden onderzocht," waarbij hij niet geneigd is om in te gaan op verdere details en de nadruk legt op de nood aan "terughoudendheid." Zij die denken dat zij, dankzij haar tussenkomst een miraculeuze ervaring hebben meegemaakt, mogen hem contacteren.
Maria Esparanza's nadruk lag steeds op een strikte gehoorzaamheid aan Rome en de plaatselijke bisschoppen, waarbij ze steeds heeft kunnen genieten van een sterke steun van de prelaten rondom haar. Ooit schonk ze aan Paus Johannes Paulus II een beeld van "Onze Lieve Vrouw, Verzoenster van de mensen van alle natiën." Dat was de titel onder dewelke de Heilige Moeder verscheen in de door de Kerk goedgekeurde Venezolaanse verschijning te Betania, waarvan zij de hoofdzienster was.
Maandag: deel 2: Mirjana Dragicevic
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
5. Medjugorje: 10 mei 2010
Op maandagavond 10 mei 2010, om 18.40 uur, het uur van de dagelijkse verschijningen, deed zich het volgende zonnemirakel voor te Medjugorje en, ondanks dat de beelden gemaakt zijn met een GSM, zijn ze van vrij hoogstaande kwaliteit.
6. BP stopt cement in oliebron
BP is begonnen met de cementering van de olieput in de Golf van Mexico. De lekkende bron veroorzaakte de ergste olievervuiling in de geschiedenis van de Verenigde Staten. "BP is vandaag begonnen met het injecteren van cement in het kader van de operatie Static Kill", die als doel heeft de put te dichten waaruit gedurende bijna honderd dagen 780 miljoen liter olie stroomde, staat in een mededeling van de Britse oliereus.
De Amerikaanse regering had gisteren groen licht gegeven voor deze operatie, nadat BP had bekendgemaakt dat de eerste fase van Static Kill geslaagd was. Daarbij werd modder in de put gepompt. Hierna volgt nog een Bottom Kill-operatie die de stuwende druk van de olie moet verlagen. Met man en macht wordt er gewerkt aan een hulplijn die onderaan de kapotte leiding moet uitkomen zodat er ook daar met cement kan verzegeld worden. Pas daarna durft de leiding van BP zich aan uitspraken wagen of alle gevaar nu echt is geweken of niet.
7. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 204]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Krusiging van de moordenaars
Terwijl Jezus aan het kruis werd genageld, lagen de moordenaars nog met de handen aan de dwarsbalken gebonden naast de weg die daar op de oostkant van Calvarië loopt. Zij lagen op hun rug en de wacht stond bij hen. Zij waren beiden, onder de verdenking, dat zij een Joodse vrouw, die met haar kinderen op reis was, tussen Jeruzalem en Joppe hadden vermoord, gevangen genomen in een slot daar in de streek, waar Pilatus meer dan eens vertoefde, wanneer er krijgsoefeningen werden gehouden, en zijzelf zich voordeden als rijke kooplieden. Zij hadden lang gekerkerd gezeten, tot men het bewijs had van hun schuld en de veroordeling van hun schuld volgde. Nadere bijzonderheden weet ik niet meer. De moordenaar die links van Jezus zou komen hangen, was de oudste en een grote booswicht, hij was de verleider en gebieder van diegene die zich hier bekeerde. Men noemt hen gewoonlijk Dismas en Gesmas. Ik ben hun juiste namen vergeten en zal daarom de goede moordenaar Dismas en de slechte Gesmas noemen.
Zij behoorden allebei tot de roversbende uit het Egyptische grensgebied, in wiens herberg de Heilige Familie met het kind Jezus, tijdens de vlucht naar Egypte, had overnacht. Dismas was toen een kleine melaatse knaap. Op Marias aanraden had zijn moeder hem gewassen in het badwater van het kindje Jezus, en hij was ogenblikkelijk gezond geworden. De barmhartigheid van zijn moeder ten opzichte van de Heilige Familie, de bescherming die zij het Heilig Gezin had verleend tegenover de slechten rondom haar, werden dus beloond. Vandaag nu zou wat Dismas eens uiterlijk te beurt viel, innerlijk in vervulling gaan, gereinigd als hij straks zou worden door Jezus bloed.
Dismas was heel en al verlopen, hij kende de Heer niet, maar hij was niet kwaadaardig en Jezus geduld had hem getroffen. Terwijl hij hier neerlag, sprak hij met Gesmas voortdurend over Jezus. Hij zegde onder meer: "Het is verschrikkelijk, hoe zij de Galileeër behandelen. Hij moet met zijn nieuwe Wet wel groter kwaad hebben bedreven dan wij, maar hij heeft een eindeloos geduld en macht over alle mensen." Hierop antwoordde Gesmas: "Welke macht heeft hij dan? Indien hij zo machtig is als men zegt, zou hij ons allemaal ook kunnen helpen." ... Zulke dingen spraken zij tot elkaar, en toen Jezus kruis werd opgericht, kwamen de rakkers, riepen "dat de beurt nu aan hen was," bonden hun armen los van de dwarsbalken en sleepten hen neer. Men maakte grote spoed, want de zon scheen dof en er ging iets om in de natuur, dat een naderend onweer voorspelde.
De beulsknechten plaatsten ladders tegen de reeds opgerichte stammen, in wiens boveneinde zij vervolgens de kromme dwarsbalken bevestigden door middel van pennen. Hierna plaatsten zij twee ladders-met-één-stijl tegen ieder kruis, en op deze ladders gingen de beulen staan. Intussen had men de moordenaars laten drinken van het azijnbrouwsel waarin mirre gemengd was, hun de slechte, aan beide zijden open wambuizen afgerukt en touwen om hun armen geknoopt. De losse einden van die touwen werden over de kruisarmen gegooid, en terwijl men eraan trok, bestegen de veroordeelden, die ook nog slaag kregen, de sporten welke vooraf in de stammen waren gestoken. Andere touwen [uit bast gevlochten, naar ik meen] waren vastgemaakt aan de kruisen en daarmee werden de moordenaars, wiens armen men verwrong over de dwarsbalken heen, gebonden en gekneveld boven de polsen en de ellebogen, de knieën en de enkels. Met behulp van de stokken draaiden de beulen de touwen zo geweldig aan, dat de spieren van de aan het kruis gebondenen bloedden en hun beenderen kraakten. Gesmas en Dismas brulden verschrikkelijk van de pijn. De laatste van de twee had gezegd, toen men hem de stam deed opklimmen: "Waart gij met ons te werk gegaan zoals met de arme Galileeër, gij hoefde ons nu niet meer omhoog te trekken."
8. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 204]
Preken
De zonde zonder hoop
Ik ben er zeker van, broeders, dat gij wenst te weten of een zondaar die zijn leven niet wil beteren en er ook geen spijt van heeft de goede God beledigd te hebben, toch nog kan bidden. Luister dan: reeds het eerste woord dat hij zegt als hij zijn gebed begint, is een leugen: "In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest." Stil eens vriend! Ge zegt dat ge uw gebeden begint in de naam van de drie Personen van de Heilige Drievuldigheid. Maar, zijt ge dan vergeten dat ge nog geen acht dagen geleden in gezelschap hebt verkeerd waar men beweerde dat met de dood alles is afgelopen, dat er dus geen God, geen hel en geen paradijs bestonden? Als ge dat nog steeds volhoudt, vriend, dan komt ge niet om te bidden, maar alleen om wat verstrooiing en afleiding te zoeken.
"Nu," zult ge zeggen, "mensen die zo praten zijn er zoveel niet." En toch, er zijn er zelfs onder diegenen die op dit ogenblik naar mij luisteren en die beslist niet nalaten nu en dan een klein gebed te doen. Ja, als ik wou, zou ik u zelfs kunnen bewijzen dat drie kwart van de aanwezigen hier wel zo praten, misschien niet met hun mond, maar in ieder geval met hun gedrag en hun levenshouding.
Want, als een Christen zich werkelijk bewust is van hetgeen hij zegt bij het uitspreken van die drie Heilige namen, moet hij dan niet aangegrepen worden door een bijna wanhopig gevoel van angst, omdat hij het beeld van de Vader in zijn wezen zo wezenlijk heeft misvormd, omdat hij het beeld van de Geest in zijn wezen zo ontstellend heeft misvormd, omdat hij het beeld van de Zoon in zijn ziel door het slijk van zijn boosheid heeft gehaald, omdat hij zijn hart, de tempel en het tabernakel van de Heilige Geest zo afschuwelijk heeft laten vervuilen? Zou de zondaar deze drie woorden kunnen uitspreken zonder van afgrijzen over zichzelf te sterven, wanneer hij besefte wat hij zei?
Hoor die leugenaar: "Mijn God," zegt hij, "ik geloof vast dat Gij hier aanwezig zijt." Wel, vriend, gelooft ge werkelijk dat ge u in de tegenwoordigheid van God bevindt voor Wie smetteloze reine engelen sidderen en hun ogen niet durven opslaan, voor Wie zij zich bedekken met hun vleugels, omdat zij de glans van Zijne Majesteit, die hemel, noch aarde kunnen verdragen? En gij, die beladen zijt met misdaden, gij zit daar met één knie op de grond en één in de lucht. Hoe durft gij uw mond te openen voor zon onbeschaamdheid? Zeg liever dat ge u gedraagt als apen: wat ge anderen ziet doen, doet gij ook. En ter afwisseling gaat ge dan vanzelf een keertje mee om te bidden.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 204]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Aan Maria Simma doorgegeven door de Arme Zielen
Over het liefhebben van God en uw naaste
En dan komt het voorwendsel dat we uit broederlijke liefde deze regel zouden moeten volgen. Neen, dat wat in strijd is met de liefde voor God kan niet geschieden uit naastenliefde. Ook de Paus is tegen Communie in de hand en adviseert daarbij het gebruik van het pateen bij het uitreiken van de Heilige Communie! Waar is de gehoorzaamheid? Vele Bisschoppen beschuldigen andere Bisschoppen dat ze de Paus niet volgen, maar gehoorzaamt deze eerste groep wel de Paus. In het begin zeiden de Amerikaanse Bisschoppen: "We staan de Communie in de hand niet toe omdat dit niet de wil is van de Paus." Hadden de andere bisschoppen hetzelfde gedaan zou er zoveel goeds uit de Kerk hebben gegroeid! Waarom wenst men de splinter uit de ogen van de anderen te verwijderen, terwijl men de balk in de eigen ogen niet ziet?
Dan hoort men dikwijls de redenering: "Ja, maar het is de innerlijke houding die belangrijk is!" Precies daarom moet deze slechte gewoonte verdwijnen, want de ontvangst van de Communie, rechtopstaand in de hand, leidt niet tot de goede innerlijke houding! En zo hoort men dikwijls zeggen: "Zolang de Communie in de hand bestond, had ik geen enkele twijfel over Jezus aanwezigheid in de Heilige Hostie, maar nu komen de twijfels overal boven!" Er zijn theologen die zeggen: "Ik heb het seminarie verlaten omdat mijn geweten niet toestaat om de Heilige Communie uit te delen in de hand." Terwijl anderen zeggen: "Ik ga niet langer te Communie omdat ik zo ruw wordt behandeld als ik de Heilige Hostie niet wens te ontvangen in de hand!" Komt hieruit dan een goede innerlijke houding voort? Ja, de innerlijke houding is belangrijk en daarom moet de Communie in de hand worden gebannen. U weet zelf wel hoe dikwijls u hoort klagen: "Ik voel geen warmte meer in onze kerk!" Men moet naar de oorzaak hiervan zoeken en proberen uit te vinden waarom de dingen misgaan. U hebt volkomen gelijk als u zegt: "Zolang de Communie rechtstaand in de hand niet wordt verboden in onze Kerk, zal de diepte van het geloof er niet op verbeteren!" Hoe vele goede Communies worden er niet langer ontvangen omdat er wordt verwacht dat de Communie in de hand wordt ontvangen of omdat er leken de Communie uitdelen zonder enige geldige reden? Voor elke Communie die, omwille van deze reden, niet wordt ontvangen, zal er iemand worden aansprakelijk gesteld! Enkel in gevallen van hoge nood mag de Bisschop dit toelaten en omdat de dingen vlugger zouden gaan is geen geldige en voldoende reden om dit toe te staan en daarom wordt er verondersteld dat het niet toegelaten wordt. De Bisschoppen zouden de zaken veel ernstiger moeten overwegen om te bepalen of er een grote nood toe is of niet.
Men zou in de seminaries een strikte regel moeten herinstellen, waarbij de geest van boete en een veel grotere gebedsvolle opoffering wordt gevoed, dan zouden er veel meer inschrijvingen zijn en veel minder ontslagen en dan zou het ook niet langer nodig zijn om leken in te schakelen bij het uitdelen van het Heilige Communie. Ja, de innerlijke houding is belangrijk. satan is een sluwe vos! Ziet u niet dat achter de opmerking dat "de innerlijke houding het belangrijkste is bij het ontvangen van de Heilige Communie in de hand" de listen zitten van de kwaadaardige vijand? Ook aan de basis hiervan ligt de meest gruwelijke lastering die kan geschieden doordat de gewijde hosties zo vaker kunnen gestolen worden en voor grof geld worden verkocht aan boosaardige mensen die zich bezighouden met zogenaamde "zwarte missen." Ja, denk hierover maar eens ernstig na: hoe diep is men gevallen, hoe ver is men gegaan met de modernisering binnen de Kerk! God laat Zich niet moderniseren en zo kan dit ook niet het geval zijn met de Tien Geboden, want zij moeten blijven staan waarvoor zij altijd stonden! Ook de seksuele opvoeding moet verdwijnen uit het onderwijs. Dat is een zaak voor de ouders en niet voor de onderwijzers! Ja, we moeten terugkeren naar de ware geest van de opoffering van het gebed en boete. Enkel op deze wijze kan het geloof worden versterkt! Zolang de Communie, staande, in de hand niet strikt wordt verboden in onze Katholieke Kerk, zullen de mensen niet tot een dieper geloof komen, omdat de eerbied voor de Heilige Eucharistie hieronder diep lijdt. Als men de eerbied van de mensen wegneemt voor het Heiligste van het Heilige, dan lijdt de liefde voor God en voor de naaste hier eveneens onder!
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
10. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 48]
Blijvende indruk op Jacinta
Nu zal Uw Excellentie begrijpen hoe mijn eigen indruk was over de laatste woorden van dit gebed die verwezen naar de zielen die in het grootste gevaar zijn voor de verdoemnis, of die zielen die er heel dichtbij staan. Jacinta bleef soms voor een heel lange tijd geknield zitten en herhaalde steeds opnieuw hetzelfde gebed. Van tijd tot tijd riep ze tot haar broer of mij, zoals iemand die pas ontwaakt uit een diepe slaap: "Francisco, Francisco! Bid u met mij mee? Wij moeten veel bidden om de zielen te behoeden voor de hel! Zo velen gaan daarheen! Zo velen!" Bij andere gelegenheden vroeg zij: "Waarom toont Onze Lieve Vrouw de hel niet aan de zondaars? Als zij dat zouden zien, zouden zij niet meer zondigen en vermijden om daarheen te gaan! U moet Onze Lieve Vrouw vragen om aan al deze mensen de hel te laten tonen [verwijzend naar hen die aanwezig bij de verschijning in Cova de Iria]. "U zult zien hoe zij zich zouden bekeren." Daarna vroeg zij mij onvoldaan: "Waarom hebt u aan Onze Lieve Vrouw niet gevraagd om de hel te tonen aan al die mensen?" "Ik ben het vergeten," antwoordde ik. "Ik heb er ook niet aan gedacht," antwoordde ze diep bedroefd.
Soms vroeg zij ook: "Wat zijn de zonden die de mensen begaan, waarvoor ze naar de hel moeten gaan." "Ik weet het niet! Misschien de zonde van niet naar de mis de gaan op zondag, het stelen of het zeggen van lelijke woorden, vloeken en zweren. Zo kunnen de mensen voor één enkel woord reeds naar de hel gaan! Het kan toch niet teveel gevraagd zijn voor hen om zich stil te houden en om naar de Mis te gaan. Het spijt me zo voor de zondaars! Kon ik hen maar de hel tonen." Plots bleef zij zich aan mij vastklampen en zei: "Ik ga naar de Hemel, maar u blijft hier. Als Onze Lieve Vrouw u hier laat blijven, vertel dan aan iedereen hoe de hel eruit ziet, zodat ze niet meer zouden zondigen en naar de hel gaan." Om haar enigszins te kalmeren, zei ik: "Wees niet bevreesd! U gaat naar de Hemel." "Ja, dat is zo," zei zij rustig, "maar ik wil dat al die mensen daar ook heen gaan!"
Als ze in een gemoed van versterving was, wou zij niet eten. Ik zei haar: "Luiser Jacinta! Kom nu eten." "Neen, ik doe dit offer voor de zondaars die teveel eten." Toen ze ziek was en toch elke weekdag naar de Mis ging, smeekte ik haar: "Jacinta, ga niet mee! U bent daartoe niet in staat. Daarnaast is het vandaag geen zondag." "Dat geeft niet! Ik ga voor de zondaars die niet naar de mis gaan op zondag." Als het gebeurde dat ze sommige van de uitdrukkingen van de mensen hoorde, bedekte zij verslagen met de handen haar gelaat en zei: "O Mijn God, beseffen deze mensen dan niet dan ze naar de hel kunnen gaan als ze zoiets zeggen? Mij Jezus, vergeef het hen en bekeer hen. Ze beseffen zeker en vast niet dat zij God met dit alles heel erg beledigen! Hoe erg, mijn Jezus! Ik zal voor hen bidden." Nu en dan herhaalde zij het gebed dat Onze Lieve Vrouw ons had geleerd: "O mijn Jezus, vergeef ons ...."
Vertaling: Chris De Bodt
11. Film: Moses [9/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
12. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 254]
De voorspelling was opvallend gelijkaardig met die van de verschijning in Hrushiw in 1914, maar de Maagd van Fatima vroeg ook dat Rusland aan haar Onbevlekt Hart zou opgedragen worden, en de aanbidding op eerste Zaterdagen. "Als men acht slaat op mijn verzoeken, zal Rusland bekeerd worden, en zal er vrede zijn; doet men het niet, dan zal Rusland haar valse leer over de wereld verspreiden, met oorlog en vervolgingen van de Kerk tot gevolg. De goeden zullen gemarteld worden en de Heilige Vader zal veel te lijden krijgen;verschillende landen zullen worden vernietigd. Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen. De Heilige Vader zal Rusland aan mij toewijden, dat zich zal bekeren en de wereld zal een tijd van vrede ontvangen."
Dit waren de twee eerste delen van een groot geheim. Het geluid van donder weerklonk en Lucia riep: "Daar gaat ze!" Met een laatste tedere blik zweefde de Heilige Maagd richting oosten en zoals Lucia zei, "verdween in de verte aan de hemel." Er was nog een derde deel van het geheim, dat nooit onthuld werd. Toen de zieners luisterden, nam Lucia diep adem, werd bleek en gilde. "Waarom kijk je zo droevig?" vroegen de mensen toen de verschijning in juli voorbij was.
"Het is een geheim," zei Lucia, "het is een geheim."
"Goed of slecht?"
Met bijna dezelfde woorden die gesproken werden in LaSalette, antwoordde ze: "Goed voor sommigen, slecht voor anderen."
Het derde geheim werd pas laat in 1943 of in januari 1944 neergeschreven , toen zuster Lucia, misschien geïnspireerd door een bezoek van Maria (zij bleef verschijningen hebben), in de kapel in Tuy ging neerzitten en na een grote belemmering, na een blokkering die meer dan twee maanden duurde en bovennatuurlijk leek te zijn, het eindelijk neerschreef. Hoewel het strikt geheim zou gehouden worden in het Vaticaan, waar het in de archieven van de Heilige Congregatie voor de Geloofsleer werd geplaatst, weten we dat de boodschap uit 1917 begon met de woorden: "In Portugal, zal het dogma van het geloof steeds bewaard worden..." Dit was een aanduiding dat het geloof op andere plaatsen niet zou bewaard worden, dat het geheim, waarvan Lucia zei dat het na 1960 [wanneer de boodschap begrijpelijker zou zijn] publiek mocht gemaakt worden als de paus dit zou wensen, te maken had met een vreselijke beproeving van de twijfel en de uitholling van het geloof door het materialisme dat losbandiger zou worden naarmate een spirituele kastijding, een spiritueel lijden, de Kerk begon te ontdoen van haar geest en een koude secularisatie zich begon te vestigen in een maatschappij die op een dag de kerkbanken zou verlaten en nog meer naar wellust en geld zou keren, net zoals gebeurde tijdens de Middeleeuwse Kastijding.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
13. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 149]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
1968
Op 24 januari 1968, tijdens de Week van de Eenheid, publiceerde Le Figaro een lange bijdrage van Broeder Roger onder de titel: De moed van Paulus VI. De prior van Taizé groette de pauselijke herhaaldelijke tekenen van moed: dialoog met de niet christenen [enkele maanden eerder had Paulus VI een historisch bezoek een patriarch Athenagoras gebracht], hervorming van de Curie en grote liturgische hervorming die tot een nieuwe mis zou leiden. Maar Broeder Roger vroeg aan Paulus VI een ander moedig gebaar: "Indien we binnenkort dichter bij elkaar komen in eenzelfde geloof, gerijpt door ons hedendaags gebed, zou de paus dan elke gedoopte, die in de waarachtige aanwezigheid gelooft en rechtvaardig zoekt naar eenheid, kunnen toelaten tot de katholieke Eucharistie?"
De intercommunie is momenteel onmogelijk, herkent de prior van Taizé, maar de paus zou kunnen beslissen om te beginnen nadenken over de intercommunie met de Kerken die daartoe bereid zijn. Die beslissing zou de oecumenische dialoog doen uitmonden over de huidige patstellingen heen. Eens te meer kwam het woord patstelling voor.
Tegelijkertijd opende zowaar Max Thurian deze dialoog door een pleidooi te publiceren voor de intercommunie: Le Pain unique. Thurian vroeg aan de katholieke Kerk om bij de dominees een uitzonderlijk ministerie, een vrucht van de genade Gods te herkennen.
Deze nieuwe openbare meningen van de twee stichters van Taizé werden niet door alle protestanten gedeeld en nog minder door heel veel katholieken. Maar van katholieke zijde waren de openbare reacties van bisschoppen en theologen zeldzaam, daar sommigen meenden dat het om theologische standpunten ging die onder specialisten dienden behandeld, en andere wilden niet doen alsof de oecumene werd afgewezen. Er verscheen nochtans in de pers één scherpe reactie na het artikel van Roger Schutz en het boek van Max Thurian. Kanunnik Raymond Vancourt, docent aan de katholieke faculteit in Rijsel en gewaardeerd filosoof, zonder de twee auteurs te vernoemen maar meermalen naar Taizé verwijzend, weerde alle kans tot intercommunie: "Dominees zijn geen priesters. Ze zijn niet bevoegd om Christus aanwezigheid op het altaar te brenge". Wat betekent dan het Avondmaal? Het is op dergelijke punten dat er duidelijkheid moet komen, anders begrijpen de gelovigen er niets meer van en de intercommunie zal oorzaak van onverschilligheid en ergernis zijn."
Enkele maanden later in april publiceerde Max Thurian "La Foi en crise." Een teken dat de katholieke middens steeds meer interesse hadden voor Taizé was het feit dat twee dagbladen, namelijk "La Croix" en Informations catholiques internationales de beste passages afdrukten. Indien hij, als andere theologen in die tijd, vooral katholieke [Hans Urs von Balthasar, Louis Boyer], erkent dat het christianisme, de Kerk, alle Kerken een beslissende crisis doormaken, pleitte hij voor een uitzuivering van de Kerk en een institutionele vereenvoudiging.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Jezus' tijdgenoten [aflevering 78]
Felix
Procurator te Judea
In de periode dat Felix procurator was, namen anti-Romeinse sentimenten in Judea steeds verder toe. Felix trad hier met harde hand tegen op. Talloze Zeloten, die verlangden naar onafhankelijkheid van Rome, werden gekruisigd. Groepen die van samenzwering verdacht werden, werden zonder pardon over de kling gejaagd. De Romeinse geschiedschrijver Tacitus merkt op: Met iedere vorm van wreedheid en lust oefende hij de koninklijke macht uit met de mentaliteit van een slaaf, overgegeven aan alle vormen van wreedheid en ondeugd. Tacitus beoordeelde al even streng Felix' beleid: Hij dacht dat hij alle moorddadige handelingen straffeloos mocht begaan.
Felix kreeg de toenemende onrust echter niet onder controle. Jonathan ben Ananus, die de waardigheid van hogepriester droeg [vermoedelijk op grond van een eerdere ambtstermijn, niet omdat hij op dit moment hogepriester was], uitte kritiek op Felix en riep hem op beter bestuur aan de dag te leggen. Felix legde hem echter het zwijgen op door hem in een aanslag om het leven te laten brengen. De aanslag had echter als onbedoeld gevolg dat Judea getroffen werd door een golf van geweld, waarbij allerlei hooggeplaatste Joden die door de Zeloten verdacht werden van nauwe banden met de Romeinen, schrik kregen om gedood te worden.
Vertaling: Broeder Joseph
15. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Het is verbazingwekkend, hoe deze jonge vrouw die aan tuberculose en malaria leed, en op dat moment slechts zon 35 à 40 kg woog, zo veel kon verwezenlijken. Toen één van de zusters zag dat ze nauwelijks kon stappen maar toch met de wagen en de trein verre bezoeken aflegde , zei ze: "Als je zo doorgaat, zal men je op een dag in een wagen of trein dood terugvinden." Edel antwoordde: "Onze Lieve Vrouw zal dat nooit toelaten." Edel wist dat ze het werk van de Heilige Moeder deed, en dat Maria haar zou helpen, en ze ging door met het vestigen van nieuwe bestuursgroepen.
Nadat ze alle territoriale-, stammen-, rassen- en taalproblemen had overwonnen om honderden bestuursgroepen op te richten, stierf Edel op 12 mei 1944 op zevenendertigjarige leeftijd, nadat ze met haar lippen een kruisbeeld had aangeraakt en de naam van Jezus had uitgesproken.
Haar graf in Naïrobi werd een bedevaartsoord, en er werden ontelbare gunsten bekomen door haar voorspraak.
De Heilige Vader, Paus Johannes Paulus II verklaarde tijdens een speciale vergadering: "Er bestaat geen twijfel dat de Dienares van God, Edel Maria Quinn, een wereldlijke maagd van het Legioen van Maria, de theologische en voornaamste deugden tot op een heldhaftig niveau uitvoerde..." Met deze uitspraak verkreeg Edel de titel van Eerbiedwaardige.
Kort na haar dood verklaarde een Naïrobische priester aan een missionaris: "Lang nadat wij zullen verdwenen zijn, zal de naam Edel Quinn op Afrikaanse bodem in verering uitgesproken worden." Het waren voorspellende woorden, behalve dat haar naam niet enkel in Afrika in verering wordt uitgesproken, maar overal ter wereld.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
16. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 93]
Aan haar zus Marie
Nevers, 3 november 1876
Beste zus,
Ik ben verbaasd dat je me niet vaker een bericht stuurt nu Pierre weer thuis is. Wat doet hij? Ik bid je om mij te informeren of hij erover denkt weer naar Garaison te gaan. Hij moet weten wat hij wil gaan doen, want hij is nu zo oud dat hij een baan moet zoeken, als hij tenminste geen religieuze roeping heeft. Ik wil niet dat hij zijn tijd verdoet met duimen draaien.
Onze vereerde Moeder-Overste vertelde me dat je het voornemen hebt mij op te zoeken. Ik laat je daarin helemaal vrij, alleen vraag ik je mij voor je vertrek te schrijven. Ik dank je voor het pakje dat je zo goed was mij via pater Pomian toe te sturen. Ik hoop, lieve vriendin, dat je je religieuze plicht niet verzaakt, en ook Joseph niet. Ik raad je aan, voor al het andere, je uiterste best te doen om de goede God te dienen. Herinner je hoe Onze Lieve Heer ons zegt eerst het koninkrijk van God te zoeken, de rest wordt ons erbij gegeven.
Ik vraag je mijn lieve voedstermoeder met duizend lieve dingen te overladen. Met droefenis heb ik vernomen dat mijn arme voedstervader gestorven is. Probeer mij haar adres te sturen zodat ik haar kan schrijven. Vergeet niet mijn diepe respect aan mijn lieve Moeder te brengen, en ook aan alle lieve Zusters, en beveel me aan in hun dringende gebeden. Het ga je goed, mijn goede zus, ik besluit met je allerinnigst te omhelzen,
Door de verschijningen verandert het leven van Bernadette ingrijpend. Althans uiterlijk. Innerlijk blijft zij, zoals vele getuigen melden, wat ze altijd al was, de natuurlijkheid en de rust zelve. Maar vanaf dat cruciale jaar 1858 zijn de ogen van de wereld en de kerk gericht op haar, de "zieneres," en op Lourdes, dat bergdorpje in de Pyreneeën waar zij voortaan niet meer rustig verblijven kan. Zij zal er desondanks nog acht jaar blijven wonen.
Bij de Zusters van Barmhartigheid uit Nevers, die in Lourdes een hospitium hebben [een gasthuis voor zieken, waar ook reizigers terecht kunnen], gaat zij naar school en leert zij lezen en schrijven. Zij blijft hier wonen tot aan haar vertrek uit Lourdes in 1866. Intussen gaat het de familie weer enigszins voor de wind, doordat Francois Soubirous in 1859 opnieuw een molen krijgt. Op 17 november 1858 wordt Bernadette bij de bisschoppelijke onderzoekscommissie van het bisdom Tarbes ontboden. Het begin van een reeks van ondervragingen. De eenvoud van haar verhaal, Bernadettes consistente betoogtrant en haar onverschilligheid voor zogenaamde wonderen en andere bijzaken [alleen wat de Maagd haar opgedragen heeft, telt] maakt zo veel indruk op de heren van de commissie dat men de verschijningen officieel erkent en besluit tot de bouw van een kapel. De beeldhouwer Joseph Fabisch begint in 1863 aan het beeld van de verschijning dat tot op de dag van vandaag de grot siert. Bernadette zal tactvol zeggen dat het beeld heel mooi is, maar in de verste verte niet op de verschijning lijkt. De basiliek wordt in 1876 ingewijd, zonder Bernadette, die in het klooster van Nevers verblijft en ziek is.
In het voorjaar van 1864 geeft Bernadette te kennen dat zij zuster wil worden bij de congregatie van de Zusters van Barmhartigheid in Nevers. Met haar zestien jaar oudere nicht Jeanne Védère voert zij gesprekken over "roepingen." In 1865 begint zij haar postulaat, en op 4 juli 1866 stapt zij op de trein om in te treden in het klooster van Nevers. Ze zal Lourdes en de Pyreneeën niet meer terugzien.
18. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 5: De Rure Albo [Uit het Albaans gebied] [vervolg]
Adrianus IV [1154-1159]
Echte naam: Nicholas Breakspear
In 1171 viel Hendrik II Ierland binnen en gebruikte daarbij de bul om soevereiniteit over het eiland te verkrijgen. Hij dwong de Cambro-Normandische krijgsheren en enkele van de Hoge Koningen van Ierland om hem als hun heer en meester te accepteren. Adrianus' opvolger, Paus Alexander III, bevestigde de gift van Ierland aan Hendrik II in 1172 en tijdens de Synode van Cashel op 2 februari 1172 accepteerden de Ierse bisschoppen de bul.
Hendrik II schonk zijn Ierse territorium uiteindelijk aan zijn jongste zoon Jan die daarbij de titel "Dominus Hiberniae" of "Heerlijkheid Ierland" kreeg. Toen Jan onverwacht zijn broer Richard I Leeuwenhart opvolgde als Koning Jan zonder Land, kwam Ierland direct onder de Engelse Kroon te vallen. De heerlijkheid Ierland bleef bestaan tot 1541, toen Hendrik VIII de titel Koning van Ierland aannam en Ierland het Koninkrijk Ierland werd, een staat in personele unie met Engeland.
Kort na de kroning van Barbarossa vielen troepen van de keizer van het Oost-Romeinse Rijk het zuiden van Italië binnen. Het zuiden, met name Sicilië werd in die tijd beheerst door de Noormannen. Adrianus had weinig op met hen. Bovendien zag hij een mogelijkheid om het schisma van 1054 te herstellen. Hij steunde daarom de Byzantijnse keizer Manuel Comnenus. De keizer op zijn beurt droomde van een herstel van het Romeinse Rijk.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 8]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Visioenen van Mirjana
Janice: Mirjana, ik herinner me de verschijning op uw verjaardag, 18 maart 1989, de zevende beloofde verschijning op jouw verjaardag. U was toen 24 jaar. Mirjana: Ja. Dat was een lange verschijning en een hele vreugdevolle, maar het was ook een erge. In deze tijden, op de tweede van elke maand, luister ik naar de stem van de Gezegende Moeder in mijn hart. Op dat moment bidden we normaliter voor de ongelovigen. Op 2 maart van dat jaar vertelde de Gezegende Moeder me dat ik mijn verschijning op mijn verjaardag zou hebben om half acht s avonds. De verschijning duurde ongeveer twintig minuten. Gedurende die tijd baden we het Onze Vader en het Gloria voor al onze broers en zusters die God, onze Vader, niet kennen en die Zijn aanwezigheid niet ervaren.
De Gezegende Moeder was verdrietig, erg verdrietig. Ooit smeekte ze ons allen te bidden om haar te helpen met onze gebeden voor de ongelovigen, die, zegt ze, de genade niet hebben om God in hun harten te ervaren door een levend geloof. Ze zegt dat ze ons niet opnieuw wil waarschuwen. Als een moeder wil ze ons allen oproepen en ons smeken voor degene die in het geheel niets over de geheimen weten. Zijzelf lijdt veel, zegt ze, omdat ze de moeder is van iedereen op aarde. De rest van de tijd van deze verschijning was gewijd aan gesprekken over de geheimen.
Janice: Als we even terug gaan naar uw verschijning in 1989, dan identificeerde de Gezegende Moeder zich als de moeder van elke mens op aarde, nietwaar? Mirjana: Ja.
Janice: Mirjana, u zag er zo bedroefd uit na uw verschijning in Portland, Oregon op 2 februari 1990. Mirjana: Ja, ik zal nooit die verschijning vergeten. De Gezegende Moeder gaf een boodschap voor de wereld die zeer ernstig was.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Maria's echte verjaardag [3/4]
Merkwaardigheden rond 5 augustus:
Rome, 352. Terwijl het merendeel van het Romeinse rijk tot het Christendom bekeerd was, begon een aantal vrome Romeinen hun rijkdom uit te geven aan de verering van Maria en de Apostelen. Zij bouwden heiligdommen en kerken gewijd aan Maria en de Apostelen. Een van hen, een edelman [Johan van Rome genaamd] en zijn vrouw, besloten Maria te vereren ongeacht de kosten en met heel hun vermogen.
Begin augustus hadden Johan en zijn vrouw beiden een ongewone droom waarin Maria verscheen. Maria vroeg hen een kerk te bouwen op een van de zeven heuvelen van Rome [de Esquiline]. Maria vertelde dat de plaats waar de kerk gebouwd moest worden gemarkeerd zou zijn met sneeuw. Johan besloot de toenmalige Paus [Liberius] te vertellen van zijn droom. Deze verklaarde een identieke droom te hebben gehad.
Op 5 Augustus gingen ze samen naar "de Esquiline" heuvel die zij [midden in de zomer] bedekt met sneeuw vonden. Wonderbaarlijk was dat het gesneeuwd had en dat de sneeuw de vorm van het fundament van een kerk had. De bouw, conform de lijn die de sneeuw aangaf, werd onmiddellijk gestart.
Een tweede feit gebeurde onder Paus Celestinus I. Hij organiseerde het Concilie van Efeze van 22 juni tot 31 juli van jet jaar 431, waar het dogma van Maria als Moeder van God officieel werd erkend en afgekondigd. Op 5 augustus 431, las Paus Celestinus tijdens de viering naar aanleiding van dit dogma, de tekst van het dogma voor. Efeze was een plaats waar in het bijzonder Maria vereerd werd, in de nasleep van de daar sinds mensenheugenis "Moedergodincultus," meer bepaald de dienst van de tempel van Artemis in Efeze.
Naar aanleiding van dit dogma herbouwde en verfraaide Paus Sixtus III [432-440] de basiliek en doopte deze om tot Basiliek van Santa Maria Maggiore.
Een van de schatten die ondergebracht is in de Basiliek is een icoon die door St Lucas is meegebracht uit Jeruzalem. Door de eeuwen heen is deze icoon meerdere malen in processies door de stad gedragen. Tijdens de grote pest epidemie werd de icoon op last van Paus Gregorius de Grote [590-604] door Rome gedragen en werd er tot Maria gebeden om de epidemie te beëindigen.
In 1837 deed Paus Gregorius XVI [1830-1846] hetzelfde tijdens een grote cholera epidemie. Kort na de processie en het gebed kwam de epidemie tot een einde. De Paus liet, als dank, kronen van goud en juwelen plaatsen boven de hoofden van Maria en het kindje Jezus.
Paus Paulus V [1605-1621] liet ter verering van de icoon een kapel bouwen en op 27 januari werd het icoon verwijderd van het grote altaar en in de nieuwe kapel geplaatst.
Het was ook op 5 augustus 1985 dat aan Mirjana het perkament werd overhandigd waarop de geheimen staan geschreven.
3. Met de fiets naar Medjugorje
In 2007 was Staf Druyts uit Vorselaar de bezieler van een fietstocht naar Medjugorje. Vanaf maandag krijgt u het volledige en prachtige verhaal te lezen op dit blog. Het verhaal van vier mensen die elkaar nauwelijks kenden en toch snel een akkoord bereikten. Staf, Jos, Pol en Priester Frans. Een wonderbaarlijke reis, dankzij de bovennatuurlijke hulp van de Koningin van de Vrede. Eerst volgt het verslag van Staf en daarna het verslag van Priester Frans. Goed voor twee maanden boeiende Medjugorje-weetjes.
En Staf staat letterlijk te trappelen om in september opnieuw met de fiets te vertrekken. Een verslag van deze tocht is ook reeds toegezegd door Staf voor dit blog. Staf zal de komende maanden onze lezers aangenaam weten te boeien met al zijn wedervaren. Wij wensen hem veel liefde en genade van Jezus toe op zijn tocht, met een glimlachende oppas en knipoogje van de Koningin van de Vrede.
4. 6 augustus 1945: het mirakelverhaal van 8 Jezuieten
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 203]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Oprichting van het Kruis
Toen dan het kruis loodrecht met zijn voet in de kuil zonk, zodat de grond er van dreunde, trad er een kort zwijgen in. Allen schenen overmeesterd door een nieuw, een onbekend gevoel. Zelfs de hel kromp ineen bij de plof van het zinkende kruis: zij voelde vrees, maar zou zich spoedig daartegen verzetten en nogmaals vloeken en schimpend zich uiten door de mond van wie haar werktuigen waren. De arme zielen echter in het voorgeborchte vervulde de blijdschap van het laatste wachten, zij luisterden vol hoop en heimwee naar die zware plof, die hun toeklonk als de klop van de naderende overwinnaar aan de poort van de Verlossing.
Het heilige kruis stond opgericht in het middelpunt van de aarde, zoals eveneens de boom des levens in het midden van het Paradijs, en uit de brede wonden van Jezus vloeiden vier heilige stromen neer op de aarde, vier stromen die de vloek van haar zouden wegspoelen en haar vruchtbaar zouden maken, als een ander Eden, voor deze nieuwe Adam.
Toen onze Heiland opgeheven stond tegen de kruisboom, en het spotgeschreeuw voor enkele weinige ogenblikken onderbroken werd door het zwijgen van de verbijstering, klonk vanuit de tempel herwaarts het geluid van vele trompetten en bazuinen. Zij kondigden aan dat de slachting van het zinnebeeldige Paaslam ginder begonnen was, en hun geschal ging plechtig, als bezwerend, in de stilte die hier het smaadgeroep, en ook de weeklachten, rondom het ware, geslachte Lam Gods kwam onderbreken. De herinnering aan het woord van de Doper: "Zie het Lam Gods, dat de zonden van de wereld op Zich genomen heeft!" Vermurwde menig, versteend hart.
De ronde kruin van Calvarië was zowat twee voet hoog. Toen het kruis er vlak boven de open kuil kwam, bevonden Jezus voeten zich op manshoogte, en toen het in de kuil vaststond, konden de vrienden die voeten omarmen en kussen. Jezus aangezicht was naar het Noordwesten gekeerd.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 203]
Preken
De slechte dood
"Ben ik dan van God en van alle mensen verlaten?" riep de ongelukkige. Ja vriend, dat zijt ge. De hel is uw lot en uw enige hoop. Luister naar die goddeloze. Hij roept God ter hulp met dezelfde mond waarmee hij Hem geloochend, waarmee hij de godsdienst en zijn bedienaars belasterd hebt.
"Ach," schreeuwde hij, "Jezus Christus, Zoon van God, Gij die voor alle zondaars zonder onderscheid gestorven zijt, heb medelijden met mij!"
Maar helaas, bijna een eeuw van goddeloosheid had het geduld van de Vader uitgeput. Voltaire was reeds verworpen. Hij was nog slechts een slachtoffer van Gods woede, bestemd voor het eeuwige vuur. De priesters, die hij even diep had veracht als waar hij nu naar verlangde, waren er niet. Hij kromp van wanhoop ineen. Doodsbleek, met verwilderde ogen, beefde hij over al zijn ledematen. Hij wist geen raad met zijn gedachten en schrijnde zich te willen wreken op de godlasteringen waarmee hij zijn mond zo dikwijls heeft besmeurd. Zijn goddeloze vrienden vreesden dat men hem toch nog de laatste Heilige Sacramenten zal toedienen, wat voor hen een schande zou betekenen. Daarom brengen ze hem over naar een landhuis, waar hij in wanhoop sterft ...
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 203]
Hoofdstuk 29. Aanbevelingen
Over het liefhebben van God en uw naaste
Ondanks er in onze kerken vandaag veel gepraat wordt over het liefhebben van onze naaste en onze broeders, vindt dit zo weinig navolging omdat men de mensen zelden uitlegt dat ware broederlijke liefde enkel kan groeien uit de liefde voor onze God.
Wie toch God waarlijk liefheeft, heeft ook zijn naaste lief, uit liefde voor God. Zelfs wanneer hij bij gelegenheid streng moet berispen, komt dit steeds voort uit liefde voor God. Men wenst liefde te ontvangen, maar men denkt zelden aan het geven van liefde en voor dit moet de hoeksteen gezocht worden in de liefde voor God. Het liefhebben van anderen, uit liefde voor God, brengt de beste vruchten voort. Hieruit groeit de sterkte om grote opofferingen te doen, omdat in de opoffering de ware en gezegende liefde zichzelf toont. Maar hierbij valt er wel iets te onthouden: Liefde zonder een Kruis is leeg en Het Kruis zonder Liefde is te zwaar! Maar wie er voor kiest om onderricht te geven in de liefde voor God en de naaste moet een grote liefde hebben voor God en voor de naaste! Woorden verzachten, maar het voorbeeld geven raakt het binnenste.
Spijtig om dit te moeten zeggen, maar in onze Kerk zijn er teveel priesters, zoals dikwijls wordt geklaagd, die goed kunnen preken over de liefde voor onze broeders. Hoe kunnen ze dat zo mooi benadrukken. Goed en wel, als ze de fundamenten ervoor bij de liefde voor God zouden zien, voorwaarts zouden gaan en het goede voorbeeld zouden geven! Want waar blijft de liefde voor God en de naaste wanneer een Priester de Heilige Communie toedient in de handen van rechtstaande mensen, zelfs als er zo velen wensen te knielen bij het ontvangen ervan, zoals het hoort te zijn wanneer men in de aanwezigheid is van de Almachtige God? En waar blijft de liefde wanneer sommigen gewoon worden overgeslagen, wanneer zij knielen om de Heilige Communie te ontvangen. Zelfs wanneer de kinderen hun Eerste Heilige Communie doen, wordt er van hen verwacht dat ze deze rechtstaand in de hand ontvangen, terwijl de ouders en de grootouders dit verdrietig moeten aanschouwen. Ja, waar is al deze liefde voor God en voor de naaste? Hoe lang nog zal dit blijven duren tot deze heren er zich bewust van worden hoe blind ze werkelijk zijn, hoe verkeerd ze zich hierbij gedragen als het aankomt op de liefde voor God en voor de naaste?
U weet nu, uit uw eigen ervaringen, dat precies de ontvangst van de communie, rechtstaand in de hand, veel leed en meningsverschillen, ja zelfs ruzie heeft teweeggebracht tussen de beste katholieke mensen. Denk nu waarlijk hier eens aan! Komt dit leed en deze oneerbiedigheid van God of van satan? Ja, het rechtstaand ontvangen van de Heilige Communie is het werk van satan en hiervoor bestaat er overvloed aan bewijzen! Wie weigert dit in te zien wordt getroffen door blindheid.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 47]
Blijvende indruk op Jacinta
Zijne Excellentie, zoals ik u reeds verteld heb in de verslagen die ik u heb gezonden, nadat u het boek gelezen hebt over Jacinta, maakten sommigen dingen uit het geheim een sterke indruk op haar. Dit was inderdaad het geval. Het visioen van de hel vulde haar met gruwel, zelfs tot in dergelijke mater dat elke boete en versterving niets was in haar ogen, als het maar zielen kon redden van daarheen te moeten gaan. Nu ga ik de tweede vraag beantwoorden, een vraag die mij vanuit diverse hoeken is gesteld.
Hoe kan het dat Jacinta, klein zoals ze was, zichzelf zo in beslag liet nemen door een geest van boete en versterving, en ook zo goed begreep waarom? Ik denk dat de reden de volgende is: ten eerste wou God haar, door het Onbevlekte Hart van Maria, overladen met een bijzondere genade en ten tweede was het omdat ze de hel te zien had gekregen en de verloren zielen die erin terechtkomen. Sommige mensen, zelfs de meest vromen, weigeren tot de kinderen te spreken over de hel, voor het geval het hen schrik zou aanjagen. En toch twijfelde God geen seconde om aan drie kinderen, waarvan er ééntje amper zes jaar oud was, de hel te laten zien, terwijl Hij Zich er wel degelijk van bewust was dat ze met afschuw zouden vervuld zijn, tot op het punt waarvan ik bijna durf te zeggen, dat het ons zou doen verwelken van schrik. Jacinta zat dikwijls in gedachten verzonken op een rots en riep het uit: "O hel! hel! Hoe spijt het mij voor de zielen die naar de hel gaan!! En de mensen die daarginds levend worden verbrand, zoals hout in het vuur!"
Sidderend knielde zij daarop neer met gevouwen handen en begon zij het gebed te bidden dat Onze Lieve Vrouw ons had geleerd: "O Mijn Jezus! Vergeef ons, red ons van het vuur van de hel, vooral hen die in de hoogste nood zijn."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [8/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 253]
Naderende tegenspoed, het begin van een aantal gebeurtenissen, waren ook waarschuwingen toen ze aan vijfhonderd mensen verscheen in Alzonne, Frankrijk, evenals een waarschuwing voor een oorlog. Ze bleef aanwezig zijn in het vaak woelige en ooit barbaarse Duitsland, dat samen met Oostenrijk in de vorige eeuw wemelde van visioenen en spoedig wemelde van gevechten toen de Eerste Wereldoorlog losbarstte tengevolge van de moord op Aartshertog Francis Ferdinand in Sarajevo.
De Turken waren er opnieuw bij betrokken, maar de grootste actie vond plaats tussen Duitsland, Oostenrijk, en die vele andere landen waar haar verschijningen hadden plaatsgehad. De oorlog zette Duitsland, Oostenrijk en Turkije op tegen Frankrijk, Brittannië, en Rusland, en vervolgens de Verenigde Staten. In het heetst van de strijd, verscheen Maria in het Franse LaMarne aan Duitse troepen die naar verluid een dame zagen, in het wit gekleed. Door haar staakten ze een opmars van 5 tot 12 september 1914. Achteraf werd hen verboden, op straffe van dood, erover te praten. In 1917 nam de activiteit toe met berichten van Maria die verscheen in Parijs, Moskou, en de beroemde plaats in het Portugese Fatima, waar de Heilige Moeder ooit gekomen was om een hongerig boerenmeisje te helpen en waar ze ook een doof herderinnetje had genezen. Ook de Aartsengel Michaël was er gezien geweest door D. Nuno, een ridder, net zoals een engel gekomen was om de komst van de Maagd van Fatima aan te kondigen, die in een reeks prachtige en hoogst belangrijke verschijningen van 13 mei tot 13 oktober aan drie jonge herders, Jacinta, Francisco en Lucia verscheen. Deze drie hadden allen de kenmerken van typische zieners, en de verschijningen in 1917 gingen over gebeurtenissen van zon enorme omvang dat ze, zoals Lourdes, Guadeloupe, en de Wonderdadige Medaille, thuishoorden tussen Bijbelse gebeurtenissen.
Tijdens de verschijningen leek een witte wolk tot boven een steeneik neer te dalen, net zoals in 1213 een licht uit een steeneik was gekomen in aanwezigheid van een Spaanse herder en Maria met het geluid van de donder in een lichtgevende bol vertrok. Haar laatste verschijning in oktober was het meest beroemd, toen meer dan vijftigduizend toeschouwers in Fatima getuige waren van onvoorstelbare bewegingen van de zon. Ze maakte cirkelbewegingen en draaide rond haar as, en zorgde ervoor dat de autoriteiten veel meer aandacht aan de jongelingen gingen besteden, die beweerden dat ze in juli drie geheimen over de toekomst hadden gekregen, voorspellingen die zeiden dat de Eerste Wereldoorlog spoedig zou eindigen ... wat ook gebeurde ... maar dat als de mensheid niet ophield met God te beledigen, er tijdens het pontificaat van Pius XI nog een ergere zou uitbreken. "Wanneer je op een nacht een onbekend licht ziet, weet dan dat dit het grote teken is dat God u geeft, dat Hij de wereld voor zn misdaden zal straffen bij wijze van oorlog, hongersnood, en de vervolging van de Kerk en de Heilige Vader," zei de Maagd in het geheim.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 148]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
De tweede internationale Jongerenbijeenkomst
Taizé als grenzeloze gemeenschap, bereikbaar en stabiel tegelijk, kon de jongeren bekoren. Een Broeder van de Gemeenschap maakte deze balans op: "Indien de jongeren gevoelig zijn voor het getuigenis van mannen die voor het leven verbonden zijn, wil dat zeggen dat vele jongeren bereid zijn om alleen te luisteren naar iets dat van het levende experiment uitgaat. Ze moeten het risico van het leven onderscheiden dat met het zeggen strookt.[...] Als vele jongeren zin hebben voor het absolute dat een voorteken geeft van het kloosterleven, dan moeten ze ervaren dat dit absolute vlees en bloed wordt, duurzaam bestaat en niet als een zeepbel verdwijnt. Daar zit het onvervangbaar belang van een verbintenis voor het leven."
Tijdens de bijeenkomst in 1967 lagen de voorlopige fraterniteiten die het jaar daarvoor waren opgericht zwaar onder vuur. "Indrukwekkend," melde een waarnemer, "is de algemene drang om in kleine gemeenschappen te leven die "oor ieder openstaan. Sinds de vorige bijeenkomst werden tachtig fraterniteiten in die geest opgericht. Sommige ervan vereisen samenwonen. Andere een min of meer delen van gebed, geld, zorg, herziening van gemeenschappelijk leven. [...] Op het einde van de huidige bijeenkomst worden gelijkaardige nieuwe fraterniteiten opgericht."
Maar sommige twijfels werden openbaar geuit rond deze jongerenfraterniteiten. Ondervraagd door "La Croix," vroeg Mgr. Renard om "voorzichtigheid, zodat het geloof van de leden beschermd, verdiept en uitgebreid kon worden met het oog op echtheid en trouw."
In de motie op het einde van de bijeenkomst werd een oproep gedaan aan alle kerkelijke verantwoordelijken opdat ze dappere gebaren en ontmoetingen met een heel nieuwe stijl die de verzoening versnelt zouden ondernemen. Daarin is de gedachte van de prior van Taizé te herkennen met zijn permanente zorg voor eensgezindheid: "we roepen degene die naar de Romeinse synode en de vergadering van de COE in Upsala trekken op om in pluraliteit te bouwen aan een eensgezindheid van gans het Godsvolk."
Was dit zoeken naar eensgezindheid geen zachte utopie? De vraag kwam voor in een uitgebreide reportage met fotos in een katholiek magazine. Na een lange beschrijving van de bijeenkomst en het succes meende Aimé Savard dat er geen echte dialoog tussen de jongeren en de aanwezige Kerkverantwoordelijken had plaatsgehad, en betreurde dat de Broeders van Taizé het openbaar debat teveel gericht hadden en de dialoog beperkt. "We kunnen ons soms afvragen," vervolgde de journalist, "of de Gemeenschap Van Taizé, om de twistpunten onder christenen te verzachten [tussen de Kerken en in de Kerken], niet in een buitensporig ireanisme vervalt om de spanningen te verbergen zonder de ware oplossingen te bevorderen." Andere dagbladen namen deze bedenkingen over, bovenop kritiek van politieke en dogmatische aard.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 77]
Felix
Huwelijken
De vrijgevochten Felix en zijn broer Pallas hadden een diepe invloed aan het hof van Claudius. Felix de arrivist huwde achtereenvolgens drie koninklijke prinsessen. Zijn eerste vrouw, Drusilla van Mauretanië, was de kleindochter van Cleopatra en Marcus Antonius [een dochter van Cleopatra Selena II, die gehuwd was met Juba II] .Felix en Drusilla kregen geen konderen en in 56 scheidde hij van haar om Prinses Drusilla, dochter van Herodes Agrippa I van Judea te huwen, ondanks het verbod van de wet van Mozes om een niet Jood te huwen. Zij verliet haar eerdere echtgenoot Azizus, die heerste over Emesa, om met Felix te kunnen trouwen. Wellicht probeerde Felix via dit huwelijk nauwere banden te krijgen met de familie van de Herodianen. Samen kregen zij een zoon, Marcus Antonius Agrippa, maar op 24 augustus van 79 stierven zoon en dochter bij de uitbarsting van de Vesuvius. Of Felix en Drusilla nog meer kinderen kregen, is niet bekend, al menen sommige historici op grond van gevonden inscripties dat dit inderdaad het geval is geweest.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
De uren die ze reisde, bracht Edel in bezinning en gebed door, die haar ongetwijfeld steunden want ze overwon alle hindernissen en vestigde het Legioen niet alleen in Naïrobi, maar ook in het grootste deel van Kenia, Oeganda, Nyasaland en Tanganyika.
Twee jaar na haar aankomst in Afrika kreeg ze een ernstige malaria-aanval, maar zodra ze terug voldoende kracht had, zette ze haar werk verder. Vier jaar na haar aankomst, reisde ze naar het eiland Mauritius, waar ze dertig groepen van het Legioen vestigde. Niet lang nadat ze teruggekeerd was naar het vasteland, stortte ze volledig in toen ze terug malaria kreeg, en een borstvliesontsteking die zo ernstig was dat iedereen dacht dat ze stervende was. Deze keer werd ze voor zes maanden rust naar een sanatorium gestuurd, waar ze opnieuw haar activiteiten voortzette. Wanneer ze niet uit bed kon, kon ze schrijven om haar briefwisseling met het hoofdkwartier van het Legioen in Ierland te onderhouden, en ze schreef ook naar talloze groepen in Afrika om de activiteiten te adviseren, aan te moedigen en onder toezicht te houden.
De missionarissen zagen welke goede resultaten het Legioen tot stand bracht: velen keerden terug naar de Kerk. Er waren veel bekeringen en doopsels, de Mis werd trouw bijgewoond en er was een nieuwe vurigheid in het Christelijke leven, waardoor Edel bestookt werd met nieuwe aanvragen om meer groepen tot stand te brengen. Zwak als ze was, ging ze voort met haar werk en er werden honderden bijkomende groepen gevestigd.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 92]
Aan haar zus Marie
Nevers, 26 augustus 1876
Lieve zus,
Laten we de almachtige hand van Onze-Lieve-Heer altijd beminnen en zegenen. Hij treft ons om ons te genezen en ons het niets van deze ellendige aarde te laten zien, waar we slechts voorbijgangers zijn. Ik begrijp dat het voor een moederhart bijzonder droef is, ik zou zelfs zeggen wreed, haar vierde kind te verliezen. Deze beproeving is inderdaad bijzonder hard. Maar als ik de dingen met het oog van het geloof bezie, kan ik niet nalaten om uit te roepen: gelukkig de moeder die engelen naar de hemel stuurt om voor jou en heel je familie te bidden. Zij zullen onze beschermers zijn bij Onze-Lieve-Heer en bij de Heilige Maagd. Ik stel me deze lieve kleine groep graag voor, in de hemel, terwijl ze voor ons bidden, arme ballingen op deze ellendige aarde. Houd moed, onze familie is groter in de hemel dan op aarde. Laten we bidden, werken en lijden zo velen, zoals het de Heer belieft. Over niet al te lange tijd zullen we hun geluk wellicht delen.
Mijn goede en lieve Marie, ik adviseer je redelijk te blijven, ook Joseph. Laat je niet meeslepen door je verdriet. Jullie zouden me plezier doen als je weldra laat horen hoe het met jullie gaat; daar wacht ik met ongeduld op. Onze vereerde Moeder-Overste laat jullie weten dat zij deelneemt aan jullie verdriet, zo ook de lieve Zusters van de communiteit die voor jullie bidden. Mijn gezondheid is niet verslechterd. Het schijnt dat het gerucht ging dat ik dood was ...
[Ik bid je om geen geloof te hechten aan wat men allemaal zegt zonder dat je een brief uit Nevers ontvangt]. Het ga je goed, lieve Marie,
Bij de zestiende verschijning, op 25 maart 1858, vraagt Bernadette voor de zoveelste keer: "Mejuffrouw, zoudt u zo goed willen zijn mij te zeggen wie u bent?" Ze krijgt ten antwoord: "Que soy era Immaculada Councepdou [Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis]." Onmiddellijk haast Bernadette zich naar de pastorie. Peyramale is furieus: "Je vergist je. Zo kan een dame niet heten! Weet je wel wat dat betekent?" Bernadette zegt dat zij dat inderdaad niet weet. "Maar hoe kun je dat dan zeggen, als je het niet begrijpt?" Hierop zegt zij: "Ik heb het de hele weg lang herhaald."
Om de opdringerige massa te ontlopen gaat Bernadette vanaf april naar school. Een aanval van astma verplicht haar tot een kuur in het nabijgelegen Cauterets. Hier kan zij ook figuurlijk op adem komen.
Op 3 juni 1858 doet Bernadette haar eerste communie, en in de weken daarna is de grot verboden terrein. Hoewel de grot gebarricadeerd is, verschijnt op 16 juli 1858 de Maagd voor de achttiende en laatste keer. Vermomd en in het geheim begeeft Bernadette zich die dag naar de grot, omdat zij er [naar eigen zeggen] "onweerstaanbaar" door wordt aangetrokken. Zij knielt aan de overkant van het water, op de rechteroever van de Gave. De laatste verschijning geschiedt, zoals de eerste keren, in stilzwijgen. Op de terugweg zegt Bernadette tegen een tante die haar vergezelt: "Ik heb geen barricade en geen Gave gezien. Het was net alsof ik bij de grot was, niet verder weg dan anders. Ik zag alleen maar de heilige Maagd."
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 5: De Rure Albo [Uit het Albaans gebied] [vervolg]
Adrianus IV [1154-1159]
Echte naam: Nicholas Breakspear
Als zijn eerste taak zag hij het neerslaan van het anti-pauselijk sentiment in Rome. Dat sentiment werd vertegenwoordigd door Arnold van Brescia. Met hulp van Frederik Barbarossa slaagde Adrianus er in Arnold van Brescia te verslaan. Uit dankbaarheid kroonde hij Barbarossa tot keizer in de Sint Pieter. Deze kroning markeert de toevoeging van het predicaat "Heilige" aan het Roomse Rijk.
In 1155 vaardigde Adrianus de bul "Laudabiliter" uit, waarmee hij de autoriteit van de Kerk over de Britse eilanden bevestigde. Hendrik II van Engeland gebruikte de bul in 1171 om zijn claim op de soevereiniteit van Ierland te bevestigen. Hoewel de bul genoemd wordt door de twaalfde-eeuwse geschiedkundigen Johannes van Salisbury en Geraldus Cambrensis, werd de authenticiteit van de tekst het onderwerp van een academische discussie in de 19e eeuw. Het originele document bestaat niet meer. Toen kardinaal Caesar Baronius de bul publiceerde als "ex codice Vaticano," was de codex in kwestie een vertaling van de kroniek van Matthew Paris. Ernest Henderson merkte in 1896 op dat de bul "in vorm en woordkeuze afwijkt van andere pauselijke bullen uit die tijd".
De woordkeuze van de kopie van de bul versterkt een pauselijke claim op zowel Ierland als Engeland: "Het leidt geen twijfel, zoals uwe hoogheid ook erkent, dat Ierland en alle andere eilanden die verlicht worden door Christus de Zon van Rechtvaardigheid, en die de doctrines van het Christelijke geloof ontvangen hebben, toebehoren aan de jurisdictie van Sint Petrus en de Heilige Roomse Kerk."
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 7]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Visioenen van Mirjana
Janice: Mirjana, is dit nog altijd uw lievelingsgebed? Mirjana: Ik hou van dat gebed maar nu heb ik alle gebeden graag. Ik zal altijd de woorden van de Gezegende Moeder op die dag blijven herinneren. Ze vertelde me: "Mirjana, ik koos jou uit en vertelde jou al het nodige. Ik bracht jou verschrikkelijke dingen over die je waardig moet dragen. Denk aan mij en aan de hoeveelheid tranen die ik heb vergoten omwille van die verschrikkelijke dingen. Je mag nooit de moed verliezen. Je begreep mijn boodschappen vlug en nu moet je begrijpen dat ik niet meer dagelijks aan jou hoef te verschijnen. Wees moedig."
Janice: Zei ze nog iets anders? Mirjana: De rest was voor mij, persoonlijk.
Janice: U ziet er momenteel gelukkig uit. Wat een mooie Kerstmis moet het voor u geweest zijn met uw nieuwe baby. Mirjana: Ik ben altijd gelukkig als de Gezegende Moeder in mijn nabijheid is.
Janice: Mirjana, u hebt andere verschijningen gehad sinds 1982, als de dagelijkse verschijningen stopten. Zijn ze bedoeld om u op de procedure i.v.m. de onthullingen van de geheimen voor te bereiden? Mirjana: Ja.
Janice: Zijn de geheimen en hun ontvouwing dreigend? Mirjana: Iedereen zou nu moeten voorbereid zijn. Mensen zouden altijd moeten voorbereid zijn. Moesten de mensen meer bidden en minder denken aan de geheimen en de kastijdingen/tuchtigingen, dan zouden ze veel meer vrede hebben.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Maria's echte verjaardag [2/4]
Het jaar van Marias geboorte
De Heilige Maagd Maria vertelde aan Ivan Dragicevic dat Haar tweeduizendste verjaardag zou plaatsvinden op 5 augustus van het jaar 1984. Deze dag werd toen gevierd met veel vreugde, vasten en een groot aantal bekeringen. Maar betekent dit dat we dan gewoon tweeduizend jaar dienen terug te gaan, het jaar 1984 inbegrepen?
Neen, de Maagd Maria verwees naar de huidige liturgische kalender toen Zij vertelde dat in 1984 haar tweeduizendste verjaardag zou vallen en dit op dezelfde wijze als wanneer Christenen vertellen over het jaar tweeduizend als de tweeduizendste verjaardag van de geboorte van Jezus Christus. Men kent het juiste jaar niet van Jezus geboorte. Hier wordt gewoon de liturgische kalender gevolgd.
Dionysius Exiguus
De grote historische betekenis van de Scytische monnik en tijdrekenaar Dionysius Exiguus, die, afkomstig uit een landstreek in of nabij het deltagebied van de Donau, zich omstreeks het jaar 500 in Rome vestigde, is tweeërlei:
hij introduceerde de christelijke jaartelling [ook Anno Domini jaartelling genoemd] door haar in zijn paastabel te gebruiken
uit deze zeer nauwkeurige paastabel kon twee eeuwen later Beda Venerabilis "Paascyclus" voortkomen, door middel waarvan uiteindelijk alle toekomstige Juliaanse kalenderdata van Paaszondag definitief werden vastgelegd.
Reeds volgens Dionysius Exiguus Paastabel viel Paaszondag op zijn vroegst op 22 maart en uiterlijk op 25 april. Dionysius paastabel is een voortzetting van de aan de Juliaanse kalender aangepaste Alexandrijnse paastabel die toegeschreven werd aan patriarch Kyrillos van Alexandrië. In Dionysius paastabel zijn de kalenderjaren genummerd, niet volgens de jaartelling van keizer Diocletianus, zoals in de aan Kyrillos toegeschreven paastabel nog wel het geval was, maar volgens zijn nieuwe Anno Domini jaartelling, die bedoeld was te zijn begonnen met Jezus incarnatie.
Dionysius Exiguus presenteerde zijn paastabel [die betrekking heeft op de jaren 532 tot en met 626] in of kort voor het jaar 526 aan officiële vertegenwoordigers van paus Johannes I, helaas zonder onmiddellijk succes. Gedurende ruim een eeuw die daarop volgde, bleef de controverse omtrent de juiste data van Paaszondag die al sinds het eerste concilie van Nicaea bestond tussen de kerk van Alexandrië en de kerk van Rome voortbestaan.
In het jaar 616 werd Dionysius Exiguus' Paastabel door een anonymus uitgebreid tot een paastabel betrekking hebbend op de jaren 532 tot en met 721. Het is deze tabel die door de kerk van Rome werd aanvaard [omstreeks het jaar 650] en door Beda Venerabilis werd gebruikt [omstreeks het jaar 720] om zijn paascyclus te construeren.
De christelijke jaartelling werd als een coherent systeem voor het dateren van historische gebeurtenissen door Beda Venerabilis in gebruik genomen in het jaar 731, maar werd door de kerk van Rome pas omstreeks de eerste millenniumwisseling voor het eerst gebruikt en pas in de tweede helft van de elfde eeuw definitief in gebruik genomen.
In het Europa van de vroege middeleeuwen kende niemand het cijfer of het getal nul. Niettemin wekt de aanwezigheid van het Latijnse woord nulla [dat 'geen' betekent] in de derde kolom van zijn paastabel de indruk dat Dionysius Exiguus dat belangrijke getal wel kende. Er is echter niets waaruit we zouden kunnen afleiden dat zijn 'nulla' een echte 'nul' was [hij gebruikte het in elk geval niet in zijn berekeningen]. Men moest in het middeleeuwse Europa tot in het tweede millennium wachten eer men de beschikking kreeg over het getal nul.
Chris De Bodt
3. Russische vuurzee bedreigt nucleair centrum
De bosbranden in Rusland nemen steeds grotere proporties aan. In de voorbije 24 uur zijn er liefst 323 bosbranden bijgekomen. Minstens 41 mensen kwamen om het leven. En in Sarov heerst paniek omdat de vuurzee een nucleair centrum bedreigt. Sarov ligt zo'n 475 kilometer ten oosten van Moskou. Inwoners vrezen vooral voor hun nucleaire installatie die tijdens de Sovjetperiode een uiterst geheime locatie was. De allereerste atoombom van de Sovjets werd er destijds ontwikkeld. Het centrum had de codenaam Arzamas-16 en wordt vandaag gebruikt als onderzoekscentrum.
De brandweer in Sarov staat voortdurend paraat voor het geval de brandhaard opnieuw zou aanwakkeren. Minstens vier vliegtuig zijn de brand non-stop aan het blussen en de Russische overheid heeft het aantal manschappen in de stad vertienvoudigd.
Zeker 323 nieuwe branden zijn de voorbije 24 uur ontdekt. Daarvan zijn al wel 247 branden uitgedoofd. In totaal woedt de vuurzee over 172.300 hectare. President Dimitri Medvedev kondigde de noodtoestand af in zeven regio's. In een videoboodschap beloofde hij alle beschikbare middelen in te zetten tegen deze "grote tragedie".
Rusland kreunt al weken onder de ergste hittegolf in 130 jaar. De temperatuur zakt er gewoon niet meer onder 30 graden en de rest van de week krijgen vele gebieden met 40 graden te maken. De statistieken zijn ook voor Moskou redelijk indrukwekkend. Waar het gemiddelde tijdens de zomer rond 23 graden ligt, kregen de Moskovieten in juli met een gemiddelde van 37,8 graden te maken.
4. De "kardinale climax"
In de stand van de planeten is er momenteel een heel uitzonderlijke gebeurtenis aan het geschieden, wat men de "kardinale climax" noemt. Vraag mij niet wat het betekent, want het is een taal die ik niet spreek. Doch zijn er diverse Christelijke sites die deze gebeurtenis niet zomaar een gebeurtenis noemen, daarom een woordje uitleg hierover op het blog.
Het eerste wat ik mij afvroeg was: zou ik het artikel wel vertalen? Sterren en katholicisme, gaat het tezamen? En ik kwam tot het besluit van wel, zolang er geen occulte dingen worden achter gezocht, maar er kunnen wel tekenen van God in verborgen zitten. Bij de geboorte van Christus was het immers niet anders. Het verhaal van de drie wijzen leert ons, dat ze afkomstig waren uit stammen uit het Oosten die nauwgezet de stand der sterren volgden om zo, precies op tijd, aan te komen te Bethlehem om er onze kleine Jezus te gaan bezoeken om Hem eer te kunnen betuigen.
En als de geboorte van Christus werd aangekondigd door een ster, kunnen er dan geen tekens in de hemel aanschouwd worden die iets dergelijks aankondigen voor de tweede komst van Jezus?
Uiterst zeldzaam
De planetenstand, die men de "Kardinale climax" noemt is een uiterst zeldzame gebeurtenis. De exacte samenstand vindt plaats op 1 augustus en in de week daarna. Zo zijn er dit jaar meer dan 20 krachtige planetaire samenstanden die allen geconcentreerd zijn rond de late lente en de zomer en waar Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Pluto zijn bij betrokken. In een normaal jaar komen er slechts een handvol samenstanden voor en zijn ze verspreid over het gehele jaar in plaats van over een aantal maanden.
En de christenen kijken uit naar de terugkomst van Jezus, er zijn de boodschappen uit Medjugorje van 2 april, 2 mei en 2 juni. Er was de ramp met het boorplatform "Deepwater Horizon," op 20 april die de komende weken in een eindfase terechtkomt en er was de zonsverduistering die precies liep tijdens de volledige finale van het WK Voetbal 2010 tussen Nederland en Italië op 11 juli, inclusief de verlengingen, alsof het voorspeld was dat er verlengingen zouden plaatsvinden.
Wat maakt het voor Christenen zo uitzonderlijk?
De samenstand die thans geschiedt neemt de vorm aan van een "kruis" en astrologen zijn het erover eens dat deze "Kardinale climax" hoogst uitzonderlijk is en bekend staat als een van de "gemeenste, gevaarlijke, meest uitdagende en transformationele" fenomenen in de geschreven geschiedenis. Bij christelijke astrologen doet het "de haren rechtop komen," want deze samenstand zou naar het schijnt de "vreemdste" zijn in 10.000 jaar.
Bron: Spirit Daily en diversen
Vertaling: Chris De Bodt
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 202]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Oprichting van het Kruis
Nadat zij Jezus hadden vastgenageld, trokken zij het kruis, met behulp van touwen die aan de rugkant aan ringen werden bevestigd, naar de kruin van de berg, wierpen de touwen hier over de dwarsbalk van de gereedgemaakte stellage, en terwijl vele beulsknechten hun krachten verenigden om het kruis in de hoogte te halen, waren anderen bezig met lange haken om een richting te geven aan de stam, zodat de voet precies in de kuil zou terechtkomen. Zij die boven stonden, duwden het kruis aan de kop nog iets vooruit en het hing nu even, met zijn ganse last, loodrecht naar beneden en plofte dan zwaar neer in de kuil. De kruisboom trilde van die vreselijke plof, Jezus jammerde met hoge stem, Zijn strak gespannen lichaam zonk omlaag, de wonden werden breder, het bloed vloeide rijkelijker en de uit hun gelid gerukte beenderen stootten tegen elkaar. De beulsknechten stampten het kruis vast in de kuil en sloegen er vijf wiggen tegenaan: een vóór het kruis, een rechts, een links en twee aan de ietwat ronde achterzijde.
Het was een verschrikkelijk en tegelijk diep aangrijpend moment, toen het kruis, onder het hoongeschreeuw van de beulen, de Farizeeërs en grote drommen volk, die ook van op afstand Onze Heer nu konden zien, in de hoogte ging en kort daarna met een geweldige schok neerkwam. Doch er stegen eveneens vrome, deernisvolle stemmen naar de kruisboom op. De heiligste stemmen ter wereld, die van de jammerende moeder, de vriendinnen en de vriend, de stemmen van allen die zuiver van hart waren, begroetten in een ontroerende weeklacht het eeuwige, vleesgeworden Woord, verheven aan het kruis. De handen van de liefhebbenden rezen bangelijk omhoog, als wilden zij hulp bieden, toen de heiligste der heiligen, de bruidegom van alle zielen, levend op het martelhout genageld, in de handen van de tierende zondaars tussen hemel en aarde zweefde.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 202]
Preken
Ja, broeders, zo gaat het: een leven van zonden, een dood van verwerping. Ge leeft in zonde en ge wilt er niet mee ophouden? Neen, zult ge misschien ten antwoord geven. Wel vriend, dan zijt ge op weg naar uw ondergang. Ge weet toch hoe Voltaire, de bekende godloochenaar, gestorven is? Luister goed en ge zult zien: als men de goede God altijd miskend heeft en Hij heeft ons leven lang tevergeefs op ons gewacht, zal Hij dikwijls zijn rechtvaardigheid laten gelden en ons verlaten in het uur van de dood, wanneer we tot Hem terug willen keren. In zonde leven met de geheime gedachte dat we er te zijner tijd wel een einde zullen aan maken, dat is een list van de duivel die ons naar de afgrond wil lokken, evenals hij reeds met zoveel anderen heeft gedaan.
Toen Voltaire ziek werd, begon hij na te denken over de toestand van een zondaar die met een zwaar belast geweten de dood ingaat. Hij kwam tot bezinning en wou van de goede God vergiffenis trachten te verkrijgen voor de vele zonden waaraan hij zich in de loop van zijn lang leven schuldig had gemaakt. Hij rekende op de oneindige barmhartigheid van God en, met die mooie gedachten, liet hij een van de priesters roepen die hij in zijn geschriften zo dikwijls beledigd en belasterd had. Hij wierp zich op de knieën, beleed God zijn schuld, trok zijn goddeloze uitlatingen terug en beloofde om zijn wangedrag te zullen herstellen. Hij beeldde zich al in een groot werk ter verzoening te zullen schrijven. Maar hij vergiste zich. De goede God had hem verlaten: ge zult het zien. De dood was hem voor. Al zijn angsten overvielen hem opnieuw.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 202]
Hoofdstuk 28. Lijden en herstel
Het lijden van Maria
De enige persoon die ooit werd toegelaten tot Marias kamer tijdens haar mystieke lijden was haar vriend en spirituele begeleider van 1938 tot 1978, Vader Alfons Matt. En zo is het enkel in zijn woorden dat het kan worden omschreven, zoals in twee eerdere boeken over Maria Simma uit 1968:
"Het lijden was in verhouding tot de zonden die dienden te worden hersteld."
"Het was alsof haar ledematen werden uitgerekt. Met een grote macht drukte de Ziel zich tegen haar aan en het was alsof er vanuit alle richtingen dolken in haar lichaam werden gestoken, met alle kracht. Een andere keer was het alsof een afgestompt stuk ijzer in haar lichaam werd gedrukt en als het weerstand ondervond, vermenigvuldigde dit alles zich en ging dit over in elk gedeelte van haar lichaam."
"Meer en meer zielen vragen om hulp. Het herstel voor abortus en zedeloosheid veroorzaakt hevige pijnen in de romp en een vreselijke misselijkheid."
"Dan gebeurde het alsof ze uren tussen dikke blokken ijs lag, waarbij de koude tot in haar geraamte doordrong. Dit was voor het herstel van de onverschilligheid en de religieuze lauwheid."
"Zelfs als het heel moeilijk was voor Maria, aanvaardde ze dit steeds vrijwillig. Soms was het zo erg dat ze dit enkel door bovennatuurlijke hulp kon overleven."
Dit is een getuigenis van Vader Alfons Matt, haar geestelijke begeleider, uit 1968.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 46]
Het visioen van de hel
Wel, het geheim is opgedeeld in drie aparte delen, twee die ik nu ga onthullen. Het eerste gedeelte is het visioen van de hel.
Onze Lieve Vrouw toonde onze een grote zee van vuur. Het leek mij alsof deze zich onder de aarde bevond. Er waren demonen en zielen in menselijke vorm, bestaande uit gloeiende, doorzichtige houtskool, allen helemaal zwart, of verbrand, ronddwalend en ondergedompeld in deze vuurzee, soms opgestuwd in de lucht door de vlammen en grote wolken van rook om terug te vallen als vonken in het grote vuur, gewichtloos en volledig uit evenwicht. Er was gekerm en geschreeuw van pijn en wanhoop. Het was weerzinwekkend en we beefden van schrik. Men kon de demonen onderscheiden door hun afschuwelijke en walgelijke gelijkenis op vreselijke en onbekende dieren, allen zwart en doorzichtig. Dit visioen duurde maar een ogenblik. Hoe kunnen we ooit Onze Lieve Hemelse Moeder, die ons reeds hierop had voorbereid door Haar belofte tijdens de eerste verschijning, genoeg dankbaar zijn om ons naar de Hemel te nemen. Anders denk ik dat ik het van angst en verschrikking niet zou hebben overleefd.
We keken op naar Onze Lieve Vrouw, die ons zo vriendelijk en bedroefd zei: "U hebt de hel gezien, waar de zielen van de arme zondaars heengaan. Om hen te redden wenst God de verering tot het Onbevlekte Hart van Maria in te stellen in de wereld. Als wat ik u zeg wordt gedaan, zullen er vele zielen worden gerend en zal er vrede zijn. De oorlog loopt op zijn einde, maar als de mensen niet ophouden met God te beledigen, zal er een ergere oorlog uitbreken tijdens het pontificaat van Pius XI. Als de nachtelijke hemel zal worden verlicht door een onbekend licht, weet dan dat dit het grote teken is dat door God gegeven wordt om de wereld te straffen voor de misdaden, en dit door middel van oorlogen, hongersnood en vervolgingen van de Kerk en de Heilige Vader.
Om dit te voorkomen vraag ik om de toewijding van Rusland tot Mijn Onbevlekte Hart en het eerherstel van de Eerste Zaterdagen. Als mijn verzoeken worden ingewilligd zal Rusland worden bekeerd en zal er vrede zijn, zo niet zullen er dwalingen worden verspreid over de hele wereld, die oorlogen en vervolgingen van de Kerk zullen veroorzaken. De goeden zullen worden gemarteld en de Heilige Vader zal veel te lijden hebben. Verschillende landen zullen worden vernietigd, maar op het einde zal Mijn Onbevlekte Hart overwinnen. De Heilige Vader zal Rusland aan Mij opdragen, waarop het land zal worden bekeerd en er een periode van vrede zal worden gegund aan de wereld."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film: Moses [7/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 252]
Het was gekend als O.L.V. van Zeven Smarten, en het gebeurde niet alleen net na de gebeurtenissen in San Francisco, maar ook slechts een paar maanden voordat een hevige beving in Vaparaiso twintigduizend doden eiste. Het waren de eerste van vele bevingen die de twintigste eeuw door mekaar zouden schudden zoals dat nog met geen enkele eeuw gebeurd was. In 1908 was er ook een trilling in Messina, Italië, die drieëntachtigduizend mensen doodde en een beroemde reliek, dat een brief van de Maagd zou geweest zijn, tussen het puin deed verdwijnen.
Als het geen willekeurige natuurlijke gebeurtenissen waren, dan waren het voortekens. Dat bleek uit het feit dat ze gepaard gingen met verschijningen, vooral zoals de geheime boodschappen die in LaSalette waren begonnen en nu een vast onderdeel werden van Marias verschijningen. Ik kon niet elke verschijning terugvinden en de Kerk had over de meeste geen formele uitspraak gedaan, dus al wat ik kan doen is berichten over de meer in het oog springende beweringen zoals die in het Franse Gray, die begonnen op 9 september 1909 (een dag na haar verjaardag), waarbij een priester zei dat hij geheimen had ontvangen die enkel aan een paar godvruchtige zielen mochten verteld worden. Eén van de geheimen, die later onthuld werden, voorspelde wereldoorlogen, tenzij de mensen boete deden en het heilige een plaats in het gezin gaven. De priester zei dat er miljoenen zouden sterven en heel Europa in vuur en vlam zou staan.
Dat werd eveneens voorspeld op 12 mei 1914, tijdens een verschijning waar tweeëntwintig Oekraïense boeren die in de velden van Hrushiw aan het werken waren getuige van waren. Er was een miraculeuze bron die in een oude boom ontsprong waarin men ooit een miraculeus beeldje had gevonden. Tijdens de verschijning voorspelde Maria acht decennia van tegenspoed voor gelovigen. Ze waarschuwde ervoor dat de Oekraïeners een aantal oorlogen zouden meemaken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie 11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 147]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
De tweede internationale Jongerenbijeenkomst
Op het einde van de zomer 1967 liep zoals voorzien de Oecumenische bijeenkomst voor de jeugd, de tweede uitgave van de jongerenverzameling, wel verschillend van deze het jaar daarvoor. In plaats van grote openbare conferenties, waren er nu denktijden en gesprekken in groepjes door middel van vragen die aan iedereen werden gesteld, en bredere bijeenkomsten waarop uitgenodigde personaliteiten de aangehaalde vragen toelichtten en met de jongeren in debat traden. De genodigden waren kardinaal Lefèbvre, aartsbisschop van Bourges en voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, kardinaal Renard, nieuwe aartsbisschop van Lyon, Eugen Carson Blake en protestantse en orthodoxe bisschoppen.
Van dinsdag 31 augustus tot zondag 3 september 1967 waren er 1500 à 2000 jongeren uit verschillende landen aanwezig.
Het voorgestelde thema was kort maar breed en de discussiepunten meervoudig: Wat is leven? Wat verwacht ik van het leven? Hoe vandaag als mens Christus beleven? Welke concrete verbintenissen kan een hedendaagse jongere aangaan? De deelnemers werden uitgenodigd om van algemene bedenkingen naar een meer specifieke christelijke bedenking over te stappen om zo tot een persoonlijke inzet te komen.
Naast de jongerenbijeenkomst, kwamen honderd vijftig dominees en priesters samen, voor een oecumenisch gesprek waaraan meerdere bisschoppen deelnamen [waaronder Mgr. Lebrun en de hulpbisschop van Autun die hem zou opvolgen, Mgr. Le Bourgeois].
De ter plaatse aanwezige journalist van "La Croix" beschreef zo het jongerenkamp: "Donderdagavond stonden alle weiden rond Taizé vol met tenten en de trommels hebben tot laat in nacht geroffeld, om de Engelse, Duitse, Spaanse en Franse gezangen te begeleiden." De afgevaardigde van Le Monde begint zijn bijdrage zo: "Het heeft veel weg van een jamboree, een jeugdherberg, een kermis en een reusachtige rally."
Rond die tijd kenden de Verenigde Staten van Amerika hun Summer of Love [Liefdeszomer], een uitgebreide beweging tot bevrijding van de jeugd in muziek, drugs, seks en algemene tegenspraak zonder geweld. Weldra in de zomer 1969 kwamen de legendarische festivals van Wight en Woodstock aan de beurt. Meteen werden de jongerenbijeenkomsten van Taizé als een soort "Christelijk Woodstock" bestempeld. De vergelijking gaat op als men de angst en de tegenspraak die de jongeren hier en ginder bezielden in acht neemt. Maar het gaat niet op als gekeken wordt naar losbandige zeden en het drugsgebruik: ze zijn ook in Taizé te vinden geweest maar nooit zo uitgebreid. Vanaf de eerste ontmoetingen waren de journalisten onder de indruk van de stilte die in de kerk van de Verzoening heerste tijdens de gebedsvieringen. De vergelijking met Woodstock kon niet verder doorgetrokken worden.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 76]
Felix
Afkomst
Antonius Felix [of misschien Marcus Antonius Felix] was procurator van Judea van 52 tot 60 na Chr. Felix was een vrijgelaten huisslaaf van de keizerlijke familie, vermoedelijk van Antonia, de moeder van keizer Claudius. Samen met de keizer was hij een gunsteling van de Joodse hogepriester Jonathan, zoon van Annas Zijn broer Marcus Anotonius Pallas, eveneens een vrijgelaten huisslaaf van Antonia, die eveneens een gunsteling van de keizer was en wist gedaan te krijgen dat Felix benoemd werd tot procurator over Judea, een positie die vrij uitzonderlijk was voor een vrijgelaten slaaf. Daarmee was hij de opvolger van Venditius Cumanus.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Toen Edels gezondheid wat verbeterde, droomde ze van het opstarten van groepen van het Legioen van Maria in Engeland en omliggende landen, en stelde haar idee voor aan het Legioen. Ze kreeg antwoord op haar voorstel in de vorm van een uitnodiging om als lid het Legioen in Oost-Afrika te verspreiden. Ze gaf zich meteen op als vrijwilligster. Haar verzoek werd eerst betwist, maar na een vergadering met het consilium, het bestuur van het Legioen, in aanwezigheid van Frank Duff, de oprichter, werd Edels verzoek goedgekeurd.
Nu het gezin het beter stelde en de kinderen groter waren, vond Edel dat ze niet meer onmisbaar was. Ze verliet het ouderlijke huis en haar dierbaren, wetende dat ze hen waarschijnlijk nooit meer zou terug zien.
Na een zeereis van een maand, kwam ze op 24 november 1936 aan in Naïrobi, Kenia, waar ze zich in het H. Theresa klooster vestigde. Ze kreeg al snel te kampen met moeilijkheden. Edel stelde vast dat er twintig verschillende stammen waren, de meeste met verschillende talen en dialecten die geen overeenkomsten hadden met elkaar. Er waren ook nog een aantal Europeanen, die apart leefden. Maar de taalbarrières waren niet het enige probleem. Er was ook het regenseizoen, die de wegen waterig en ontoegankelijk maakte. Daardoor moest Edel vaak haar chauffeur en wagen achterlaten om te voet in de modder naar haar vergaderingen te gaan. Sommige tochten waren aanzienlijk lang, en ze waren ook uiterst oncomfortabel vermits Edel regen, hitte of verstikkend stof moest doorstaan. Maar ondanks de moeilijkheden waren er, negen maanden na haar aankomst, dertig bestuursgroepen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 91]
Aan haar zus Marie
Nevers, 25 juni 1876
Mijn goede, lieve Marie
De Zeer Eerwaarde Heer is zo welwillend mijn berichten aan jou en mijn kleine broer over te brengen. Ik ben blij van zo'n gelegenheid gebruik te kunnen maken om je over mijn gezondheid te berichten, die niet bijzonder goed is. Ik hoop desondanks dat de koorts nog eens wegtrekt. Ik ga naar de mis zondag. Mijn krachten keren elke dag een beetje terug. Maar maak je niet ongerust, ik zal er nog niet van sterven deze keer.
Ik stuur je twee door onze Heilige Vader gezegende medailles die in aanraking zijn geweest met de kom van het heilig Kind Jezus in de Notre-Dame van Loretto. De ene is voor jou, de andere voor mijn nichtje, en de heilige Jozef is voor mijn schoonbroer. Ik vraag hem deze in zijn broekzak te bewaren en ik zou wensen dat hij elke dag dit gebed tot hem zegt: "Grote heilige Jozef, bid voor mij en mijn familie, bescherm ons!" Ik hoop dat jullie mij deze kleine dienst niet ontzeggen. Stuur me bericht over jullie zodra je kunt; ik ben ongerust over Pierre. Ik vrees dat hij het helemaal niet goed maakt; hij heeft mijn brief van 29 februari niet beantwoord. Maar als Pierre toen niet thuis was, stuur hem die brief dan toe wanneer je hem schrijft. Ik vergat te zeggen dat mijn goede en gewaardeerde meesteres je de medaille toestuurt.
Het ga je goed, ik neem afscheid met een allerinnigste omhelzing voor jou en vooral voor mijn nichtje. Tot ziens.
Je geheel toegewijde zus in de heilige Harten van Jezus en Maria.
Zuster Marie-Bernard Soubirous
PS: Een van onze lieve Zusters heeft me een rood ei gegeven in de hoop dat mijn nichtje er plezier aan beleeft. Ik stuur het je met genoegen. Tot ziens.
Bij de achtste verschijning krijgt Bernadette de opdracht om voor de bekering van zondaars te bidden. Om boete te doen voor de zondaars dient zij de grond te kussen. Bij de negende verschijning wordt haar in de grot de oorsprong van een bron gewezen. Zij drinkt van het water dat opwelt, en eet van het onkruid dat er groeit. Na de twaalfde verschijning wordt de eerste genezing gemeld. Catharine Latapie krijgt de kracht in haar verlamde hand terug. De menigte die van Bernadettes extase getuige wil zijn, groeit gestaag. Hoewel de verschijningen met tussenpozen plaatsvinden, verzamelen zich dagelijks groepen mensen bij de grot. Liep eerst alleen de lokale bevolking uit, gaandeweg komt men van heinde en ver. Op 3 maart staan er drieduizend mensen bij de grot. En wanneer de laatste dag van de veertien dagen is aangebroken, zijn het er ongeveer achtduizend.
Bij de dertiende verschijning ontvangt Bernadette een boodschap: "Ga de priesters zeggen dat men in processie hier naartoe komt en er een kapel bouwt." Pastoor Peyramale reageert cynisch: "Goed, als ze zo graag een kapel wil, laat ze dan haar naam zeggen en de rozenstruik van de grot tot bloei brengen."
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 5:
De Rure Albo [Uit het Albaans gebied]
Adrianus IV [1154-1159]
Echte naam: Nicholas Breakspear
Aangenomen wordt dat hij is geboren in Abbots Langley inn Hertfordshire, rond het jaar 1100. Zijn vader was een pater die leefde in het plaatselijk klooster van Sint-Albanus. De jonge Nicholas zou zijn eerste onderricht hebben gehad op de kloosterschool. Hij wilde zelf ook toetreden tot het klooster, maar dat werd hem geweigerd. In plaats daarvan vertrok hij naar Parijs om zijn opleiding te vervolgen. In Frankrijk trad hij alsnog toe tot een klooster bij Arles, waar hij in 1137 tot abt werd verkozen.
Als abt bleek hij een hervormer. Dat leidde tot de nodige onrust en tot klachten tegen hem bij de Heilige Stoel. Die klachten zorgden er voor dat hij werd opgemerkt door de toenmalige paus Eugenius III (1145-53), die hem kardinaal en bisschop van Albano maakte.
Van 1152 tot 1154 verbleef Nicholas in Scandinavië als pauselijk legaat. Hij was betrokken bij de vestiging van het nieuwe aartsbisdom in Trondheim en de instelling van een eigen metropoliet voor Zweden, dat werd afgescheiden van het (toen) Deense aartsbisdom in Lund.
Na zijn terugkeer uit Scandinavië werd Nicholas eervol ontvangen door de nieuwe paus Anastasius IV (1153-54). Na diens dood werd Nicholas op 4 december 1154 zelf tot paus verkozen. Hij nam de naam Adrianus IV aan.
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 6]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Visioenen van Mirjana
Janice: Mirjana, herinnert u zich nog de boodschap die u op Kerstdag ontving en die u zo van streek maakte? Mirjana: Tijdens mijn laatste ontmoeting met de Gezegende Moeder, nadat ik alle tien de geheimen vernomen had, zei Ze me dat ze van me hield. Ze bereidde me gedurende een maand voor op dit moment. Ze legde me alles uit. Ze was erg moederlijk. Ze zei me dat ze de taak waarvoor ze me uitgekozen had, volbracht had. Ze zei me dat ik voldoende was geïnfomeerd en dat ik me moest realiseren dat ook ik een normaal leven heb en dat ik moest terugkeren naar het dagelijks leven zoals de andere meisjes van mijn leeftijd. De Gezegende Moeder zei dat ik moest voortleven zonder haar moederlijke raad en zonder de dagelijkse gesprekken met haar die zo noodzakelijk waren voor mijn ziel. Maar Ze beloofde me om mij altijd bij te staan en me te helpen in de moeilijkste perioden van mijn leven, zo lang als ik met God leef.
Janice: Wat betekent dit? Mirjana: Zo lang als ik dicht bij God blijf, beloofde Ze me te helpen. De ontmoeting met de Gezegende Moeder was zo moeilijk voor me dat ik me nog steeds de pijn herinner. Ik voelde het in mijn ziel. Het was zo'n grote leegte. U kunt dat vergelijken met het gevoel dat u hebt als u zich realiseert dat de allermooiste zaak die u in uw leven hebt, verdwenen is. Onze Gezegende Moeder was zich goed bewust van mijn marteling en mijn pijn. Ze bad met mij om mij op te monteren. Ze bad dat ik gelukkig zou zijn. Ze leerde me om, als ik verdrietig ben te zingen en God te eren en te loven, zodat ik niet meer verdrietig zou zijn.
Janice: Waarom niet? Mirjana: Omdat een deel van Gods vreugde ook dan op mij valt. Ik bad het gebed dat ik altijd bid als ik alleen ben met haar: nl. Wees Gegroet Heilige Koningin [Salve Regina].
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Maria's echte verjaardag [1/4]
Wist u dat Marias echte verjaardag op 5 augustus valt?
De Heilige Maagd heeft bij Haar verschijningen vele malen tot de zieners van Medjugorje gesproken. Bij een bepaalde gelegenheid, net voor die dag in het jaar 1984, vertelde ze aan de gebedsgroep van Ivan, waar toen ook nog Marija Pavlovic deel van uitmaakte, dat Haar ware verjaardag op 5 augustus viel. Hiermee bedoelde Zij dat Zij werkelijk geboren was op 5 augustus, ook al viert de Kerk officieel Haar verjaardag op 8 september. Maria vroeg destijds aan de Christenen van Medjugorje om, ter gelegenheid van Haar verjaardag, gedurende drie dagen te vasten.
Er is geen lange en complexe woordenwisseling nodig om de maand en de dag van Haar verjaardag vast te stellen: geloof gewoon in Haar eigen woorden die Zij heeft uitgesproken te Medjugorje.
Waarom viert de Kerk officieel Haar verjaardag op 8 september?
De Onbevlekte Ontvangenis van Maria is een dogma van de Katholieke Kerk dat met een hoogfeest gevierd wordt op 8 december, negen maanden voor het feest van de geboorte van Maria op 8 september. Het dogma bevestigt de bijzondere status van Maria door te stellen dat zij verwekt werd en ter wereld kwam zonder met de erfzonde te zijn bevlekt. Zij werd in de schoot van haar moeder ontvangen, met andere woorden, met een onbevlekte ziel. Op haar ziel werd door God reeds tevoren de zuiverende werking van de toekomstige verlossing door haar Zoon Jezus Christus toegepast. Volgens de katholieke geloofsleer bracht de bijzondere uitverkiezing van Maria met zich mee dat zij de enige mens in heel de geschiedenis is wier ziel nooit met enige zonde bevlekt geweest is, zelfs dus niet met de erfzonde.
Het dogma werd op 8 december 1854 met de pauselijke bul "Ineffabilis Deus" afgekondigd door Paus Pius IX en zette onder katholieken een nieuwe golf van Mariaverering in gang.
Paus Pius IX kondigt de pauselijke bul "Ineffabilis Deus" af
Omdat het dogma niet expliciet vermeld wordt in de Bijbel, wordt het door de protestantse kerken en de Oosters-orthodoxe Kerk afgewezen. Katholieken wijzen daarop dat er in de Bijbel een passage staat, waarin God zegt dat "niets dat onrein is de Tempel zal binnen gaan". Het menselijk lichaam wordt in de Bijbel vaak genoemd als tempel van de Heilige Geest. Volgens deze zienswijze kan ook de Heilige Geest nergens komen of binnentreden waar onzuiverheid heerst. Aangezien Jezus Christus, aldus de Katholieke Kerk, waarlijk God en waarlijk mens was, kon hij pas incarneren als de plek van incarnatie ook geheel zuiver was.
Het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis wordt vaak verward met een ander dogma: dat van de maagdelijkheid van Maria.
In vele landen, waaronder Italië, Spanje, Portugal, Oostenrijk en Zwitserland is het Feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria een vrije dag. In het Franse Lyon wordt het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria sinds 1852 jaarlijks gevierd door de huizen en de stad te verlichten ter ere van Maria tijdens de Fête des lumières. Verder begeeft zich een stoet zich van de Cathédrale Saint-Jean naar de Notre-Dame de Fourvière, van oudsher om wassen kaarsen en gouden écus aan de maagd Maria te schenken. Fourvière is ook gekend vanwege de bedevaarten die de patroonheilige der geestelijken, de Heilige Jean-Marie Vianney, naar ginds ondernam.
3. De komende weken zijn bepalend: BP gaat bron olielek definitief dichten
Al twee weken houdt een snel geplaatste capsule stand boven het olielek in de Golf van Mexico. Deze week beginnen de ploegen van BP aan een poging om het lek voor altijd te dichten. BP is van plan om een stroom modder en cement in de bron te sturen. Op die manier willen ze als het ware de stop in het olielek steken dat de milieuramp in de Golf van Mexico veroorzaakte. Net zoals bij alle voorgaande operaties is er geen garantie dat de poging van BP zal werken en ingenieurs van de oliereus zijn van plan om het lek nog enkele dagen na het dichten op te volgen.
We staan dus alweer voor een cruciale week in de thriller van de Golf van Mexico. "Dit kan het begin van het einde zijn", zegt Darryl Bourgoyne, directeur van het 'Petroleum Engineering Research Lab' van de universiteit Louisiana State. Zware modder zal langzaam door de leidingen in het lek stromen. Als de modder de olie kan terugdringen naar het ondergrondse reservoir en de druk stabiel blijft, kunnen de ingenieurs cement in de put pompen zodat het lek definitief wordt afgesloten.
"We willen zoveel mogelijk barrières tussen de oceaan en het reservoir steken", zegt Eric Smith, directeur van het Tunale Energy Institute. Hoewel het lek al twee weken dicht is, blijft BP intussen hevige kritiek veroorzaken. Zo gebruikte BP chemische stoffen om de olie tegen te houden, maar die kunnen op hun beurt erg schadelijk zijn voor het milieu.
De operatie van deze week doet misschien terugdenken aan een eerdere poging van BP om het lek te dichten. In mei heette de actie 'Top Kill', maar toen slaagde de modder er niet in om de oliestroom terug te dringen. BP heeft vertrouwen in de nieuwe poging omdat de olie niet langer vrij in zee stroomt. In het slechtste geval zal de modder extra druk veroorzaken die de capsule kan doen barsten, maar BP acht die kans heel klein.
De hele procedure moet nog voor het einde van de maand afgerond worden. Dat is belangrijk, want iedere dag wordt het water in de Golf van Mexico warmer. Dat doet het risico op een zware orkaan toenemen. Tussen augustus en oktober bereikt het orkaanseizoen in de regio doorgaans een hoogtepunt.
4. Jezus brengt overvaller op andere gedachten
In de Amerikaanse staat Florida heeft een moedige verkoopster een overval verijdeld door met de dader een gesprek over Jezus te beginnen. Televisiezender ABC toonde vrijdag beelden van de bewakingscamera van een telefoonwinkel in Pompano Beach in Florida. Op de beelden is te zien hoe een overvaller de winkel binnenloopt, geld eist en tegelijk de verkoopster gerust probeert te stellen door te zeggen dat ze geen schrik hoeft te hebben. Tot zijn grote verbazing antwoordt de vrouw dat ze helemaal niet bang is.
In plaats van de gevraagde 300 dollar te overhandigen zegt ze tegen de verbouwereerde dader dat ze het eerst even over Jezus wil hebben. Op een rustige toon biedt ze de man aan te helpen bij zijn zoektocht naar een job en vraagt ze waarom hij de overval wil plegen. Na ongeveer vijf minuten is de onzekere overvaller volledig de kluts kwijt en geeft hij toe dat zijn wapen eigenlijk een speelgoedpistool is, waarna hij het op een lopen zet. Zonder geld.
5. Venezuela zet troepen in aan de grens met Colombia
De Venezolaanse president Hugo Chavez heeft troepen ingezet aan de grens met Colombia omdat, zo zei hij vrijdag, de uittredende Colombiaanse president Alvaro Uribe "tot alles in staat is. "We hebben troepen ingezet, maar zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven, want we willen de bevolking niet ongerust maken", verklaarde Hugo Chavez via de telefoon aan de staatstelevisie VTV, zonder details te verstrekken over de ingezette troepen. Uribe is tot alles in staat in de dagen die hem nog resten (aan de macht) (...) Het is een oorlogsdreiging geworden, en wij willen geen oorlog", vervolgde Chavez.
Hugo Chavez en Alvaro Uribe
Op 22 juli liet Hugo Chavez weten dat hij de banden met buurland Colombia verbrak en het leger "in de hoogste staat van waakzaamheid" stelde nadat Colombia had verklaard dat Venezuela onderdak biedt aan Colombiaanse rebellen.
Ooit zei Maria Esperanza uit het Mariaoord Betania, Venezuela, dat de regio rond haar land een cruciale rol zal spelen bij het aanvangen van de geheimen.
6. VS heeft plan klaar om Iran aan te vallen
Het Pentagon heeft een aanvalsplan klaar om Iran te verhinderen nucleaire wapens aan te maken. Dat heeft de Amerikaanse stafchef Mike Mullen verklaard, hoewel hij toegeeft 'extreem bezorgd' te zijn om de gevolgen van zo'n actie. De commentaren van admiraal Mike Mullen lokten al een woedende reactie vanuit Teheran uit. Iran belooft een 'sterke reactie' op eventuele VS-operaties die 'de veiligheid van de regio bedreigen'.
"We zullen ons verdedigen indien Amerika of Israël vijandige maatregelen nemen tegen onze waarden", liet Yadollah Javani van de Revolutionaire Garde optekenen. Iran dreigde er al meermaals mee dat het Tel Aviv, de tweede stad van Israël, als doelwit zal nemen indien er Amerikaanse militaire acties komen.
Amerikaanse stafchef, admiraal Mike Mullen
En de kans op die acties lijkt bepaald niet klein. Toen Mullen de vraag kreeg of de VS een aanvalsplan hebben tegen Iran, was zijn antwoord duidelijk: "Dat hebben we. Hopelijk hoeft het niet zover te komen, maar het is een belangrijke en duidelijke optie." Hiermee spreekt de legerleider veel sterkere taal dan voorheen, toen het Pentagon met "alle opties zijn open" op de vlakte bleef.
Hoewel de admiraal uiteraard geen details over het plan vrijgaf, voegde hij eraan toe dan een snelle aanval "onbedoelde en moeilijk te voorspellen gevolgen kan hebben in een bijzonder onstabiel deel van de wereld. Maar het is evenzeer onaanvaardbaar om Iran toe te laten een kernwapen te ontwikkelen. Eerlijk gezegd ben ik bijzonder ongerust over beide scenario's." Mullen hoopt dat diplomatie en sancties Teheran nog van zijn kernprogramma doen afzien. "Hopelijk werkt het, maar de militaire opties liggen op tafel, en ze blijven daar."
7. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 201]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus wordt aan het kruis genageld
De Heilige Maagd was naar de plaats van de kruisiging teruggekeerd. Het rukken en sleuren van de beulsknechten ging zijn gang. Toen, bij de aannageling van de voeten, kraakgeluiden en jammerklachten tot haar opstegen, zonk Maria nogmaals in de armen van haar gezellinnen en er ontstond een tumult. Farizeeërs kwamen aangereden, beschimpten de Moeder van Jezus, die door enkele vrienden weer uit de onmiddellijke buurt van de aarden wal werd heengeleid. Terwijl Jezus aan het kruis werd geslagen, en later, toen de beulen het kruis oprichtten, vernam men hier en daar, voornamelijk van de kant van de vrouwen, een schreeuw van medelijden. Men hoorde roepen: "O, waarom verslindt de aarde hun schurken niet, waarom valt het vuur van de hemel niet neer op hun hoofd." Deze en andere uitingen van liefde werden met hoon en spot beantwoord.
Jezus weeklachten waren louter klank, Hem door Zijn pijnen ontrukt, maar Hij hield niet op, te bidden in psalmverzen en woorden van de profeten, die nu in vervulling gingen; ook onderweg bad Hij voortdurend en was Zijn geest voortdurend bij de dingen die Hij te vervullen kwam. Ik heb al de verzen en citaten gehoord en met Hem meegebeden. Wanneer ik anders de psalmen bid, valt alles wat Jezus aanhaalde, mij dadelijk in, maar nu heeft de marteling van mijn hemelse bruidegom mij zo gebroken en vermorzeld, dat ik de samenhang niet kan terugvinden. Wenende engelen zag ik telkens weer verschijnen boven Jezus, in de loop van de verschrikkelijke foltering.
Op het ogenblik dat de kruisigers met het aannagelen begonnen, had de hoofdman van de Romeinse wacht het door Pilatus gemaakte opschrift reeds aan de houten pen doen hangen, die in het hoofdeinde van de kruisstam bevestigd was. De Farizeeërs ergerden zich nogal, want de Romeinen lachten luid over de titel: "Koning der Joden." Enige Farizeeërs lieten de maat nemen voor een nieuwe titelplank en reden naar de stad om nogmaals Pilatus te verzoeken, iets anders te schrijven.
Tijdens de aannageling van Onze Heer werkte men nog op de hoogste bergpunt aan de kuil waarin het kruis moest worden geplant, want deze kuil was te klein gebleken en de rots was zeer hard. Enkele van de rakkers hadden de gekruide wijn, door de heilige vrouwen meegebracht voor Jezus, zelf uitgedronken; zij hadden er een zware roes van gekregen, voelden in hun ingewanden een branden en snerpen dat hun als dol maakte. Zij scholden op Jezus, die zij een tovenaar noemden, waren woest over Zijn geduld en liepen herhaaldelijk de Calvarieberg af om ezelinnenmelk te gaan drinken, die vrouwen uit het nabije Paaskamp daar verkochten.
Het Paaslam is geslacht
Volgens de stand van de zon was het ongeveer kwart na twaalf, toen zij Jezus aan het kruis sloegen, en toen het kruis zich op Golgotha verhief, klonk feestelijk trompetgeschal uit de richting van de tempel. Het Paaslam was geslacht.
8. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 201]
Preken
De slechte dood
Dat overkwam bijvoorbeeld Antiochus, wiens lichaam bij een val volledig werd verbrijzeld. Het was alsof men hem de ingewanden uitrukte. De wormen tastten hem levend aan en zijn ledematen verspreidden de stank van een kadaver. Toen gingen hem de ogen open. Alle zondaars gaan de ogen open, als het te laat is ... "Ach," schreeuwde hij, "de zonden die ik in Jeruzalem heb bedreven knagen mij nu aan het hart." Zijn lichaam werd verslonden door vreselijke pijnen en zijn geest door een onvoorstelbaar verdriet. Hij liet zijn vrienden roepen, in de waan dat hij nog een troost zou vinden. Maar nee, de goede God die ons vertroost, had Zijn hand van hem afgetrokken en niemand anders kon nog helpen. "Vrienden," klaagde Antonius, ik ben aan verschrikkelijk lijden ten offer gevallen. Zelfs de slaap is mij niet meer gegund. Geen ogenblik heb ik rust. Mijn hart kwijnt weg van ellende. Droefheid en angst, daar is mijn hele toestand mee beschreven! Ik moet dus sterven van verdriet en nog wel in een vreemd land. O Heer, vergeef me. Al het kwaad dat ik heb gedaan zal ik goedmaken. Ik zal alles teruggeven wat ik uit de tempel van Jeruzalem heb gestolen. Ik zal de tempel met geschenken overladen. Ik zal me gedragen als een waarachtige Jood. Ik zal de wet van Mozes onderhouden. Overal zal ik de almacht van God verkondigen. Ach Heer, wees mij genadig, als het U behaagt!
Maar zijn kwalen namen toe en de goede God, die hij heel zijn leven lang had miskend, schonk hem geen gehoor. Hij was een hoogmoedige, een godslasteraar geweest en ondanks zijn dringende gebeden bleef God doof voor hem: hij werd verwezen naar de hel.
Dit is de treurige, maar rechtvaardige straf voor zondaars die Gods genade hun leven lang verloochend hebben. Zij zullen ook geen genade meer vinden, wanneer zij er van willen profiteren. En hoe groot is in de ogen van God het getal van hen, die op deze wijze de dood ingaan! Hoeveel blinden zijn er niet in deze wereld, wier ogen pas geopend worden op het ogenblik dat er voor hun kwalen geen genezing meer is!
Vertaling: Chris De Bodt
9. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 201]
Hoofdstuk 28. Lijden en herstel
Nicky: Mijn God, hoe mooi! Maria: Ja, de Zielen zijn prachtig en ik smeek de mensen om voor hen te bidden. Ik beloof u dat het niet lang zal duren voor de zielen om in te springen en hun vrienden te helpen op een wijze die hen zal verbazen.
Nicky: Is er iets tot besluit, dat u tot de wereld wenst te zeggen, Maria, als u er de kans toe kreeg? Maria: Enkel wat ik reeds eerder heb verteld. De Arme Zielen hebben mij verteld dat de Kerk zich in de slechtste toestand dan ooit in de geschiedenis bevindt. Maar ze hebben mij ook verteld dat alles veel beter zal worden en dat er vredevolle tijden in het vooruitzicht liggen. Daarvóór echter moet de grote storm komen en Onze Lieve Vrouw wenst dat we ons geen zorgen moeten maken, nadenken of er laster over te vertellen.
God zorgt altijd voor Zijn kinderen. Deze grote storm zal de profetieën van La Salette inhouden die zeggen dat er iets over ons zal komen zoals nooit voorheen, en deze van Fatima, en ook de waarschuwing van Garabandal en de geheimen van de kinderen van Medjugorje.
Tot slot geef ik u nog door wat Onze Lieve Vrouw, de Moeder van Jezus altijd hierover adviseert: Bid en vast op de aarde voor de vrede en breng Gods onmetelijke liefde en vergevingsgezindheid tot al uw broers en zussen, overal.
Nicky: Het lijkt me dat er een enorm aantal mensen aan u vragen om voor hen te bidden, en als dit zo is, wat doet u allemaal voor hen? U kan niet voor iedereen een Rozenkrans opzeggen of een Mis laten opdragen. Bestaat er misschien een bijzonder gebed dat u bidt voor hen? Maria: Ja, dat is zo. De Zielen hebben mij voorgesteld om het volgende voor hen te bidden: "Eer, Lof, Dank en Aanbidding geschieden voor de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, zoals het was in het begin, nu en in alle eeuwen der eeuwen. Amen."
Nicky: En opnieuw Maria, wat precies hebt u zelf geleerd doorheen deze tientallen jaren van waarlijk buitengewone ervaringen? Maria: Ik heb geleerd om God lief te hebben, met geheel mijn kracht.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
10. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 45]
Wat is het geheim?
Het is zo dat ik het kan onthullen, aangezien ik reeds toelating van de Hemel heb gekregen om dit te doen. Gods vertegenwoordigers op aarde hebben me dit reeds verscheidene malen, in verschillende brieven toegestaan, waarvan er één, denk ik, in uw bezit is. Deze brief is van Eerwaarde Vader José Bernardo Golcalves, waarin hij mij aanraadt om naar de Heilige Vader te schrijven en samen met een aantal andere zaken, influistert dat ik het geheim moet onthullen. Ik zei er iets over. Maar om mijn brief niet te lang te maken, daar er mij was verteld om het kort te houden, beperkte ik mijzelf tot het wezenlijke, waarbij ik het aan God overliet om te voorzien in een andere meer gunstige gelegenheid.
In mijn tweede uiteenzetting, heb ik reeds in detail de twijfel beschreven waarmee ik van 13 juni tot 13 juli werd gekweld, en hoe dit volledig verdween tijdens de verschijning van die dag.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Film: Moses [6/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
12. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 251]
Weesgegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U. Iedereen die voor een altaar knielde dat aan haar opgedragen was, knielde niet in aanbidding voor Maria, maar om het hart van Jezus binnen te gaan, Die overal was waar zij was en Die de grootste van alle machten is. Er was geen snellere manier naar het hart van een zoon dan door zn moeder, en in Lissabon zou Kardinaal Dom Manuel Goncalves Cerejeira op een dag haar verschijning beschrijven als een bevestiging en getuigenis van het bestaan van God. "Het is een hernieuwde oproep tot de buitengewone omstandigheden van mirakels, omwille van de tragische angsten van de tijd waarin we leven, en omwille van de hoop die geboden wordt heeft het de betekenis van een ultieme poging om gered te worden, of zoals een Frans schrijver zei: het laatste teken, de laatste poging tot verlossing."
Al die eeuwen had ze de mensheid geleid en nu was ze vastberaden als een moederkloek haar kinderen door de uitzonderlijk gevaarlijke twintigste eeuw te loodsen die, met zijn miljarden mensen, evenveel zielen zou tellen als alle voorgaande eeuwen bij mekaar. Misschien de helft van de mensen die ooit hadden geleefd zouden deel uitmaken van deze eeuw, waardoor hij de grootste van alle spirituele slagvelden was.
Dit jaar, 1900, was ze zelfs in Afrika verschenen. Er waren verschijningen in Peking, Tong-Lu en Mantsjoerije. Ze was droevig en waarschuwde ... haar sterkste en meest expliciete waarschuwingen ooit ... omdat de mensheid kastijdingen uitdaagde en zou blijven uitdagen. Slechts weken na de grote aardbeving van San Francisco in 1906, in een Jezuïeten kostschool in Quito, de plaats van vele van haar mirakels, zag men een afbeelding van Maria als de Moeder van Smarten de ogen openen en sluiten. Het was misschien de meest authentiek uitziende afbeelding van haar vele afbeeldingen, en de verschijnselen werden waargenomen door zowel professoren als studenten, die op het moment dat de afbeelding begon te bewegen over de aardbeving aan het praten waren. "Bij één gelegenheid waren alle studenten s avonds in de schoolkapel de Rozenkrans aan het bidden toen de vrouw in de afbeelding, die naar de kapel was gebracht, opnieuw herhaaldelijk haar ogen opende en sloot," schreef Broschart over het schilderij [dat op de omslag van zn boek staat]: "Op datzelfde moment begonnen de klokken van de kapel te luiden zonder dat iemand ze aanraakte."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
13. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 146]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Het gevaar van de institutionalisering
Uiteindelijk prees hij zich gelukkig: "Eindelijk zijn we met onze afgescheurde broeders verzoend." Maar de verzoening bleef niet duren.
In zijn dialoog met de COE vergat Broeder Roger Rome niet. In april bracht hij er een tiental dagen door en vervoegde Max Thurian die als waarnemer deelnam aan het Consilium dat werd opgericht na het concilie om de liturgie te hervormen. "Hier gebeurt degelijk werk en we hopen dat de Synode heel deze hervorming zal aanvaarden," schreef hij.
Door meer beperkte ontmoetingen met instanties van de COE en door briefwisseling werd een tekst opgesteld die duidelijk en openbaar de verhoudingen tussen de oecumenische instelling en Taizé beschreef. Het ontwerp werd aan de protestantse Vereniging in Frankrijk voorgelegd en deze antwoordde via haar voorzitter: "De Gemeenschap is met de protestantse Vereniging verbonden via een band die niet hiërarchisch is, en we oefenen over haar geen enkel gezag uit. Ze beweert internationaal en oecumenisch te zijn en is praktisch onafhankelijk. Nochtans hebben we regelmatig contact met de Broeders van Taizé, en het is vanzelfsprekend dat we geen bezwaar hebben om een bijzondere band te scheppen tussen haar en ons.
Het enige wat delicate punt is dat ze soms voorkomen als vertegenwoordigers van het Franse protestantisme voor de rooms-katholieken. Dat is een misverstand dat we dikwijls probeerden weg te werken. De Gemeenschap van Taizé is niet bevoegd om het Franse protestantisme te verbinden."
Tenslotte aanvaardde het uitvoerend comité van de COE in Heraklion samen in augustus 1967 dat Taizé een broederlijke afgevaardigde zou sturen naar de vierde zitting van de COE, in Upsala gepland, maar bleef voorzichtig voor de toekomst: de relatie met Taizé diende nog te worden bestudeerd.
Vertaling: Broeder Joseph
14. Jezus' tijdgenoten [aflevering 75]
Falco
In 108, na zijn terugkeer naar Rome, was Falco consul suffectus, waarna hij werd benoemd tot curator Viae Traianae.
Van 116-117 was Falco "legatus Augusti pro praetore" in Moesia Inferior. Daarna vervulde hij van 118 tot de zomer van 122 het zelfde ambt in Britannia. Het lijkt erop dat hij naar Britannia gestuurd werd omdat keizer Hadrianus een einde wilde maken aan de onrust in de provincie. In 122 dat Hadrianus verordende talrijke hervormingen in Britannia en gaf opdracht ook tot de bouw van De Muur van Hadrianus.
Herdenkingsmunten uit 119 getuigen van zijn vermeend succes algids, hoewel een verwijzing van Fronto erop duidt dat er onder Hadrianus in Britannia vele militairen werden gedood, wat er op wees dat de overwinning slechts moeizaam gebeurde.
Na zijn periode in Britannia werd Falco benoemd tot proconsul van Asia, waar hij in de zomer van 123 aankwam en er zich in ieder geval in 124 nog steeds bevond. Het ambt in Asia werd algemeen beschouwd als de bekroning van een succesvolle carrière. Met zijn ambtstermijn in Asia sloot Falco vermoedelijk zijn carrière af.
In latere tijden wordt hij nog genoemd in een brief uit 142 van de jonge Marcus Aurelius aan Fronto, waarin hij schrijft over een bezoek dat keizer Antonius Pius in 140 bracht aan Falco's landgoed, waarbij Falco indruk had gemaakt met zijn experimenten op het gebied van de boomteelt.
Falco was getrouwd met Sosia Polla, die overleed tijdens zijn ambtstermijn in Asia. Hij was de vader van Quintus Pompeius Sosius Priscus, geboren in 117/118 en consul ordinarius in 149. Ook zijn klein- en achterkleinkinderen hadden succesvolle senatoriale carrières.
Vertaling: Broeder Joseph
15. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Ondanks haar ziekte stond Edel altijd klaar om anderen te helpen. Haar zwakke gezondheid was nooit een voorwendsel om een dienst te weigeren. Integendeel. Eén van de zusters zei dat, ondanks Edels fysieke toestand, "Haar opmerkelijkste eigenschap misschien haar schijnbaar onuitputtelijke drijfkracht was. Wanneer de gelegenheid zich voordeed, toonde ze een ongelooflijke energie en felheid in haar onzelfzuchtigheid. Zolang ik haar gekend had, had ik haar nooit vermoeid of slenterend gezien, Ze was altijd enthousiast dat ze mensen kon helpen." De enige keer wanneer zij die haar kenden zich realiseerden dat ze zich niet goed voelde, was wanneer ze neerzat, omdat ze ver achterover leunde op haar stoel, een positie die blijkbaar haar longen ontlastte.
Op één of andere manier leek Edel altijd vol energie. Ze toonde ook een opmerkelijke vreugde en sereniteit, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. "Haar goede humeur was onfeilbaar. Ze had geen stemmingswisselingen." Ze at matig, en kon makkelijk een maaltijd overslaan. s Avonds laat ging ze rusten en, als boetedoening, sliep ze op een heel hard bed.
Omwille van haar tuberculose, werd Edel er soms van beschuldigd diegenen waar ze mee in contact kwam in gevaar te brengen. Maar in Ierland was er in die tijd geen vrees om tuberculose op te lopen door een sporadische omgang met iemand. Men geloofde dat tuberculose enkel besmettelijk was wanneer men in dezelfde kamer sliep als een patiënt, en dat het enkel tijdens de laatste zes maanden voor het overlijden gevaarlijk was.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
16. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 90]
Aan haar zus Marie
Nevers, 4 juli 1875
Lieve Marie,
Ik maak me ongerust: het schijnt dat de Gave buiten haar oevers is getreden. Ik wil graag weten of het water de Grot en de molens die aan de oevers van de Gave liggen, beschadigd heeft. Voor de stad hoeft men niet te vrezen, lijkt mij. Het schijnt dat de overstroming veel schade heeft berokkend in Tarbes, in Bagnères, en dat daar zelfs slachtoffers zijn, en ik vrees het ergste voor mijn familie in Momères. Probeer mij daarover te berichten.
Onze nicht Jeanne heeft mij uit La Trappe geschreven en me gevraagd jou en mijn broers te groeten. Ik maak me ongerust over haar, omdat ze zich dicht bij Toulouse bevindt, waar de overstroming een ontzettende ravage heeft aangericht. Het schijnt dat de mensen die door het water verzwolgen zijn, niet te tellen zijn. lets dergelijks heeft men nog nooit gezien. De goede God bestraft ons, maar altijd als vader. De straten van Parijs waren overgoten met het bloed van talloze slachtoffers, en dat was niet voldoende om de in het kwaad gestaalde harten te raken. Ook de straten van de Midi moesten gewassen worden, opdat zij ook hun slachtoffers hadden. Mijn God! Wat is de mens blind, als hij zijn hart niet opent voor het licht van het geloof. Hadden wij ons, na zulke verschrikkelijke rampen, niet moeten afvragen wat dergelijke verschrikkelijke beproevingen heeft kunnen uitlokken?
Laten we goed luisteren om de stem te vernemen die diep in ons binnenste zegt: de zonde, ja, de zonde, die het grootste ongeluk is en ons al die bestraffingen oplegt. Het kwaad dat wij in onze slechtheid begaan, keert zich tegen ons. Ziehier het geluk en het voordeel dat het werk van de zonde ons oplevert. O, mijn God, vergeef het ons en wees ons genadig!
Mijn goede Marie, ik vraag je om mijn gevoelens te vertolken bij mijn lieve familie, ooms, tantes, neven en nichten: geef hun duizend omhelzingen van mij. Een grote kus voor je kleine meisje van mij. Het schijnt dat ze heel meegaand geworden is: bericht mij over haar en over mijn beide broers, zo snel mogelijk. Hoe gaat het met hen? Ik vind hem erg lui om niet te schrijven. En ik weet niet wat ik moet denken van Jean-Marie, die me al zo lang niet meer geschreven heeft. Ik vraag je, zeg hem dat hij mij niet zonder bericht moet laten. Wanneer ga je mijn lieve voedster opzoeken, geef haar duizend kusjes, ook aan haar kinderen, van mij.
Onze lieve Zuster Nathalie vertelde me dat je het voornemen hebt mij op te zoeken. Neem van mij aan, lieve vriendin, dat ik zeker gelukkig zou zijn je te zien, evenals mijn broers. Maar anderzijds, het is zo ver dat ik, als er, per ongeluk, onderweg iets ergs met jullie zou gebeuren, het mij de rest van mijn leven zou verwijten.
Het ga je goed, mijn lieve Marie. Je zus die je omhelst,
Bij de tweede verschijning besprenkelt Bernadette haar met wijwater, voor het geval dat zij met een kwade geest te maken heeft, maar de dame glimlacht slechts. De derde keer overhandigt zij de verschijning schrijfgerei om haar naam te noteren, maar zij krijgt ten antwoord: "Dat is niet nodig." De verschijning vraagt Bernadette veertien dagen naar deze plek te komen. Na de zesde verschijning wordt Bernadette door commissaris Jacomet ondervraagd. Wanneer hij zegt: "Jij ziet dus Onze Lieve Vrouw, Bernadette?" antwoordt zij: "Dat zeg ik niet, dat ik Onze Lieve Vrouw gezien heb [..] ik heb iets wits gezien." "Iets of iemand?" "Het [aquero] heeft de vorm van een jongedame [damisèle]."
Pas bij de zestiende verschijning zal deze "jongedame" haar identiteit onthullen. Maar intussen gebeurt er bij bijna alle verschijningen wel iets opmerkelijks. Er worden haar drie geheimen toevertrouwd. Persoonlijke geheimen, die volgens Bernadette dieper en "ernstiger" zijn dan bijvoorbeeld de voorspelling dat zij in een klooster zou intreden.
18. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 4: Abbas Suburranus [Abt van Suburra]
Anastasius IV [1153-1154]
Echte naam: Corrado Demetri della Suburra
Corrado werd geboren rond het jaar 1073. Hij was een Romein en zoon van Benedictus delle Suburra. Paus Paschalis II stelde hem in 1114 aan tot kardinaal-priester van Sint-Pudenziana. In 1127 of 1128 werd hij door Paus Honorius II gepromoveerd tot de suburbicaire zetel van Sabina benoemd. De kardinaal-bisschop is evenwel slechts titulair aan het bisdom verbonden en heeft geen bemoeienis met de dagelijkse leiding ervan. Het bisdom Sabina bestaat sinds de vijfde eeuw. Tijdens de Pauselijke verkiezing van 1130 was hij een van de grootste tegenstanders van antipaus Anacletus II (1130-38) en toen Paus Innocentius II (1130-1143) naar Frankrijk vluchtte, bleef hij als pauselijke vicaris achter in Italië. Tijdens de verkiezing in juli 1153 was hij deken van het College van Kardinalen en waarschijnlijk het oudste lid.
Tijdens zijn korte pontificaat speelde hij een grote rol als vredemaker en sloot hij een overeenkomst met keizer Frederik I [Barbarossa] rond de netelige zaak van de toewijzing van Zetel van Maagdenburg en sloot daarmee deze aangelegenheid die gedurende vier pontificaten voor onrust had gezorgd. Deze aangelegenheid ging over de aanstelling van William Fitzherbert [Heilige William van York] bij de Zetel van York, door hem zijn mantel te zenden en dit ondanks de voortdurende tegenstand van de Cistercenziërs Paus Anastasius IV overleed op 3 december 1154. Hij was tijdens het schisma van paus Innocentius II diens secretaris in Rome.
Malachias verwijst naar de familienaam van Paus Anastasius IV.
Chris De Bodt
19. Valentina Papagna: Nieuwe Boodschappen
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
5 juni 2010
Toen ik deze morgen mijn ochtendgebeden las, dankte ik de Heer voor de nieuwe dag en bracht de gebeden tot Hem, van diegenen die hierom hadden verzocht. Toen verscheen de Heilig Maagd Marie glimlachend.
Ze zei: "Mijn dochter, vertel de mensen dat Ik liever bid voor de mensen die Mij zelf om hun intenties komen vragen. Ik zal hen helpen en [geestelijk] bij de hand houden, terug naar God. Ik hou van ieder van hen op een bijzondere wijze, maar ze dienen het zelf te vragen en niet bevreesd te zijn. Hierdoor zullen ze vrede ontvangen en al de rest zal hen gegeven worden. Zeg hen dat ze regelmatig te biechten moeten gaan en om elke dag de Heilige Rozenkrans te bidden. Daarmee zal Mijn Zoon Jezus hun vele genaden schenken."
Dank u, Gezegende Moeder om van ons te houden en ons te onderrichten. Bid voor ons.
Ter verklaring wil de Heilige Maria dat we voortdurend en bestendig verzoeken tot Haar richten. Keer u niet geleidelijk aan af van het gebed. Doe een bewuste inspanning om voortdurend in contact te blijven met de Hemel. Uiteindelijk zullen de genaden worden verleend.
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 15 augustus [zie rubriek gebeden].
Henk
02-08-2010
2 augustus 2010
2 augustus 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen! Vandaag vraag Ik u om, samen met Mij, te beginnen aan het bouwen van Gods Koninkrijk in uw harten, zodat u mag vergeten wat van u persoonlijk is en, geleid door het voorbeeld van Mijn Zoon, denken aan wat God is. Wat wenst Hij van u? Laat satan niet toe om de wegen van het aardse geluk te openen, de wegen zonder Mijn Zoon. Mijn kinderen, ze zijn onecht en duren maar een korte tijd. Mijn Zoon bestaat. Ik schenk u het eeuwige geluk en vrede en eenheid met Mijn Zoon, met God. Ik schenk u het Koninkrijk van God. Dank u."
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 5]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Visioenen van Mirjana
Janice: Mirjana, kunt u beschrijven hoe Zij er uit ziet? Mirjana: De Gezegende Moeder verschijnt mij momenteel op dezelfde manier als de tijd waarin ik dagelijkse verschijningen had. Ze is gekleed op dezelfde wijze: het grijs kleed, de witte sluier, dat mooie gezicht, die ongelooflijk mooie ogen van liefde. Haar volledige houding is vervuld van Gods liefde.
Janice: Hoe dikwijls ziet u de Gezegende Moeder momenteel? Mirjana: Mijn "dagelijkse" verschijningen van de Gezegende Moeder stopten in december 1982. Dat was de moeilijkste periode uit mijn leven.
Janice: Herrinert u zich nog de grote pijn die gepaard ging met het einde van de verschijningen, Mirjana? Mirjana: Ja. Ik herinner me nog hoe vreselijk het was voor mij, hoe erg depressief ik was als de Moeder van God niet langer meer elke dag naar mij toekwam.
Janice: Als u terugblikt op die moeilijke dagen, hoe bent u erdoor geraakt? Mirjana: De Gezegende Moeder beloofde me iets heel speciaals. Ze beloofde me dat ze bij mij één keer per jaar op mijn verjaardag zou komen en dat voor de rest van mijn leven. En ze beloofde me ook dat ze bij mij zou komen elke keer als ik het moeilijk in mijn leven heb.
Janice: Mirjana, u deelde uw verschijning van 24 december 1982 in uw huis te Sarajevo. Op dat moment ontving u dagelijkse verschijningen. Er waren die nacht mensen aanwezig in uw huis. Wenst u iets te zeggen over die verschijning? Mirjana: Het maakt me verdrietig.
Janice: Waarom? Mirjana: De Gezegende Moeder vertelde me dat dit mijn voorlaatste verschijning was. Ze zei me dat ze de volgende dag met Kerstmis zou komen als een geschenk van vreugde. Ik kende al het tiende geheim dat bijzonder erg is. Ze beloofde me dat ze elk jaar, zo lang ik leef, op mijn verjaardag, 18 maart, zou komen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 200]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus wordt aan het kruis genageld
De Heilige Maagd voelde al de pijnen die Jezus onderging, werd bleek als een lijk, en zachte klanken van smart kwamen over haar lippen. De Farizeeërs keerden zich honend en schimpend naar de plek waar zij stond, en enkele vrienden leidden haar iets verder weg van de aarden wal, bij de andere heilige vrouwen. Magdalena was als waanzinnig; zij krabde haar gezicht open, haar wangen en ogen waren vol bloed.
Aan de kruisstam, tussen het benedeneind en het midden, was met behulp van een grote spijker een vooruitspringend blok bevestigd om er Jezus voeten op vast te nagelen, zodat Hij meer zou staan dan hangen; zonder het steunblok zouden Zijn handen gescheurd zijn en had men ook Zijn voeten niet ongebroken kunnen aannagelen. Het gat was in dat blok geboord, en er was een plaats uitgestoken voor de hielen. In de kruisstam zelf had men hier en daar een diepte gemaakt. Men wilde immers de foltering van de Gekruisigde zo lang mogelijk laten duren en wilde verhinderen dat Zijn handen zouden scheuren, het lichaam zou neervallen, meegetrokken door de eigen zwaarte.
Daar men Jezus armen met geweld had moeten uitrekken, opdat Zijn handen tot aan de gaten zouden hebben gereikt, die te ver van elkaar af lagen, had heel het lichaam van onze Verlosser zich als een boog naar boven gespannen en waren zijn knieën hoog opgetrokken. De rakkers drukten ze met geweld omlaag en bonden ze stevig vast aan de kruisstam; maar Jezus heilige voeten kwamen, ten gevolge van de slechte plaatsing van de nagelgaten, helemaal niet tot op het blok. Toen begonnen de kruisigers te vloeken en te schelden; enkele waren van mening, dat men andere gaten moest boren voor de handen, want het voetenblok hoger plaatsen, vonden zij te moeilijk; anderen zeiden spottend, om er bij te huiveren: "Hij wil zich niet rekken, maar wij zullen hem wel helpen!" Zij snoerden dan koorden om Jezus rechterbeen en trokken met martelende ruwheid de voet op de steunblok, waarna zij het been tegen de stam bonden. Het lichaam spande zich zo geweldig, dat Jezus borst kraakte en Hij luid jammerde: "O God! O God!" Zij hadden ook Zijn bovenlijf en Zijn armen met touwen vastgemaakt aan het kruis, opdat Zijn handen niet zouden loskomen van de nagels. Het onderlijf was helemaal ingedrukt, terwijl het leek of de ribben door Jezus borst zouden heen schieten. De pijnen van Onze Heer waren verschrikkelijk. Altijd even woest en ruw trokken de kruisigers nu de linkervoet van Jezus naar beneden en bonden hem vast op de rechtervoet; daar hij hun echter niet stevig genoeg tegen de rechtervoet scheen te rusten om zonder meer tot de aannageling te kunnen overgaan, doorboorden zij eerst nog de wreef met een stift, die fijner was en een plattere koop had dan de nagels voor de handen, zo iets in de vorm van een schulpboor, eigenlijk toch een priem. Toen zij hiermee klaar waren, grepen zij de langste, wreedste nagel en dreven die, onder grote inspanning, door de wonde van de linkervoet en vervolgens door de rechtervoet heen, in het gat van het steunblok en verder in de kruisstam. Ik zag van opzij hoe de nagel door de beide voeten ging ...
Het aannagelen van de voeten was wel het gruwelijkste van al. Ik telde zesendertig hamerslagen, min of meer. De weeklacht van onze arme Heiland klonk mij helder, zoet en rein in de oren. De stemmen van de spotters en haters rondom Hem klonken voor mij dof en donker.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 200]
Preken
De slechte dood
Maar wat de dood slecht en ongelukkig maakt, dat is de zonde. Wat de zondaar op dat schrikwekkend ogenblik verscheurt en verslindt, dat is de zonde. Waarheen de ongelukkige zijn ogen ook wendt, hij ziet niets dan zonde, hij ziet niets dan miskende genade. Richt hij zijn blik op de hemel, dan ontwaart hij een vertoornde God, gewapend met heel de woede van Zijn gerechtigheid, die op het punt staat Zich op hem neer te storten. Slaat hij zijn ogen naar beneden, dan ziet hij enkel de hel die haar muil al heeft geopend om hem te verzwelgen. In zijn leven heeft die arme zondaar Gods gerechtigheid helaas niet willen erkennen, maar op dat ogenblik ziet hij haar niet alleen, hij voelt haar reeds in haar volle gewicht op hem drukken. In zijn leven heeft hij altijd geprobeerd om zijn zonden weg te redeneren of ze in ieder geval te verkleinen, maar op dat ogenblik wordt alles in het helderste licht gezet. Dan beseft hij wat hij vroeger had moeten beseffen, wat hij niet heeft willen beseffen. Dan beweent hij zijn zonden, maar het is te laat. In zijn leven heeft hij de goede God miskend, maar dan zal God hem op zijn beurt miskennen en hem prijsgeven aan zijn wanhoop.
Hoort ge t, verstokte zondaars, die u met zoveel genoegen wentelt in het slijk van uw losbandigheden, zonder er zelfs aan te denken om die poel te verlaten? Maar ge staat er misschien niet eens bij stil dat de goede God u zal verwerpen zoals Hij zoveel andere zielen heeft verworpen, die minder schuldig waren dan gij? Ja, zegt ons de Heilige Geest, in hun laatste ogenblikken zullen de zondaars knarsetanden en alleen al bij de gedachte aan hun misdaden zullen ze aangegrepen worden door een vreselijke angst. Hun eigen onrechtvaardigheden zullen tegen hen in opstand komen en hen aanklagen. Ach, schreeuwen ze in dat rampzalige uur, waar heeft het allemaal toe gediend: de hoogmoed, de ijdele halsstarrigheid en al het vermaak dat we in de zonde hebben gezocht? Alles is voorbij, geen spoor van deugd is er achtergelaten op onze levensweg en wij hebben ons mee laten meeslepen door onze boosheid.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 200]
Hoofdstuk 28. Lijden en herstel
Nicky: Bij de verschijningen hier bij u thuis moet het zijn dat u veel brieven en vele, vele telefoonoproepen krijgt. Heb u ooit bijgehouden hoeveel brieven en hoeveel telefoonoproepen u gemiddeld krijgt elke dag? Maria: Neen, maar op een dag plaagde de postmeester mij omdat er 73 brieven waren voor mij. En de plaatselijke priester, Eerwaarde Heer Bischof, vermelde me onlangs dat de telefoonmaatschappij hem had verteld dan ik meer telefoons krijg dan het crisiscentrum in Feldkirch.
Nicky: Buiten de postmeester, wie is er uw beste vriend op aarde, Maria? [lachend] Maria: O, dat is uiteraard mijn geestelijke begeleider.
Nicky: En wie is uw tweede beste vriend op aarde? Maria: Iedereen die eerlijk is en de dingen zegt zoals ze zijn.
Nicky: Maria, het spijt me heel erg, maar ik heb geen vragen meer te stellen. Ik dank God en dank u met geheel mijn hart om mij te toelating te hebben gegeven om u tijdens deze twee dagen te mogen lastig vallen. Maar voor ik wegga, kunt u mij nog een voorval vertellen waarbij de zielen iemand hebben geholpen en iets ongebruikelijks deden om hun grote nood te benadrukken? Maria: U hebt mij niet lastig gevallen. Het was een vreugde om zoveel weldoordachte vragen te mogen beantwoorden. Ook ik bedank God en dank u voor de Zielen. Laat mij een beetje nadenken over uw vraag: Heilige Geest, alstublieft, verlicht mij nu. O, hier waren we.
Pas onlangs kwamen twee zussen uit een nabijgelegen stad om te vragen wat hun overleden vader nodig had om naar de Hemel te gaan. Zoals steeds noteerde ik graag zijn naam en geboortegegevens, alsmede de datum van zijn overlijden. Toen zei een van de zussen met een meedogenloze stem dat als het antwoord dat ik zou ontvangen iets zou met geld te doen hebben, zij er niet zou aan deelnemen. Ik vertelde hen dat dit hun zaak was en niet de mijne, maar als ze een antwoord wensten, ik uiteraard gelukkig zou zijn hen dit te kunnen mededelen. Daarop gingen ze naar huis.
Een tweetal weken later kreeg ik een antwoord van een andere ziel. Ik liet het de zusters weten, zodat ze het antwoord konden ophalen. Zij kwamen en ik overhandigde hen het antwoord: hun vader had zeven Missen nodig om naar de Hemel te kunnen gaan. Na een beleefde dankzegging, gingen ze weg. Een tijd ging voorbij en een andere vrouw uit dezelfde stad kwam bij mij voor iets totaal anders, maar het was zo dat zij de buurvrouw was van de twee zusters. Nadat wij hadden besproken wat ze nodig had, vroeg ik gewoon hoe het met de twee zussen ging. Hierop antwoordde ze: "O, alles gaat heel goed met hen nu! Ik was bij hen toen ze spraken over uw brief waarin u hen vroeg waarom ze toestonden om hun goede vader nog langer te doen lijden. Zij waren verbaasd over wat zij te lezen kregen. Hoe was het in Hemelsnaam mogelijk dat u dit wist dat ze nog wat goed te maken hadden voor hun vader door zeven missen te laten opdragen?" Daarop gingen ze onmiddellijk naar de pastoor om het verzoek in te willigen.
Hierop zei ik niets en de vrouw ging door. Maar ziet u, ik heb deze brief nooit geschreven.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 44]
Proloog
Zijne Excellentie, in gehoorzaamheid op het bevel dat U mij gaf in uw brief van 26 juli 1941, dat ik er moet over nadenken en alle het andere neerschrijven wat ik mij over Jacinta kon herinneren, heb ik hierover nagedacht en besloten dat, zoals God sprak door u, het moment is gekomen om te antwoorden op twee vragen die mij dikwijls zijn gesteld, maar waarvan ik het antwoord tot op heden steeds heb afgewend.
Naar mijn mening zou het God en het Onbevlekte Hart van Maria bijzonder behagen dat er, in het boek over Jacinta, een hoofdstuk zou gewijd worden aan het onderwerp van de hel en een ander aan het Onbevlekte Hart van Maria. Zijn Excellentie zal deze mening eerder vreemd en ongeschikt vinden, maar het is niet mijn eigen idée. God zal dat u duidelijk maken dat dit een aangelegenheid is dat past bij Zijn Glorie en voor het goede van de zielen. Dit zal mij opdragen om over het geheim te spreken, en zo de eerste vraag te beantwoorden.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Moses [5/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: "Het grote teken" [Aflevering 250]
Men was droevig omdat dit het begin van de twintigste eeuw was, de woeligste van alle eeuwen, de meest opwindende van alle eeuwen, een eeuw gevuld met het grootste goed en het grootste slecht, een eeuw die de sterkste uitbarsting van bovennatuurlijke krachten tot dusver kende, naarmate de mens een nieuw en ongekend millennium inging.
Binnen een kleine honderd jaar zou het het jaar 2000 zijn. Was de wereld eindelijk klaar voor het einde? De kans bestond dat hij niet klaar was, maar de kans bestond ook dat Marias verschijningen naar een soort van laatste ontknoping leidden.
Er zat iets in de wind, net zoals er voor het schisma en de Zwarte Dood iets in de lucht had gehangen, iets dat niet slechts één gebeurtenis of crisis inhield, maar een lange reeks van crisissen tijdens de volgende eeuw of twee. De spirituele losbarsting was daar een precieze aanduiding van. Naarmate de realiteit veranderde, naarmate mensen autos en telefoons begonnen te gebruiken, naarmate de wereld spoedig zou verbonden worden door televisie en satellieten, naarmate de mens de aarde verliet in raketten om andere werelden te verkennen en de natuur van deze wereld veranderde, zouden de verschijningen van Maria Bijbelse proporties aannemen.
Was het allemaal een misleiding geweest? Was het mogelijk dat de niet-traditionele Christenen, de antagonisten die na Luther kwamen, het bij het rechte eind hadden? Was ze enkel maar een boerenmeisje wiens schoot door de Heilige Geest was gebruikt geweest?
Niets is minder waar, en voor Christus was dit één van de beweringen waar Hij zich het meest aan stoorde. Ze was niet zomaar een vrouw en ze was niet zomaar een heilige. Ze was Zijn moeder. Hij hield van haar als Zijn Moeder. Hij bleef in haar armen. Hij was de Verlosser en Zoon van God, een deel van de Drievuldigheid, maar Hij was ook haar Zoon en zoals het in de ontelbare beeldjes werd afgebeeld was ze er om het Kind vast te houden en Hem de wereld te tonen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 145]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Het gevaar van de institutionalisering'
Na een eerste gesprek met de nieuwe secretaris generaal Eugen Carson Blake in oktober, was er een bredere ontmoeting gewenst. Op 9 januari 1967 gingen de prior van Taizé, Max Thurian en vier andere Broeders naar de hoofdzetel van de COE in Genève om de leidersploeg van de oecumenische organisatie te ontmoeten. Verschillende vraagstukken werden bekeken: oecumenische inzet, relaties met de katholieke Kerk, medewerking van Taizé aan activiteiten en initiatieven van de COE. Wat de breed verspreide persmededeling niet zegt is dat Broeder Roger, door in dit institutioneel kader de verscheidene facetten van zijn Gemeenschap toe te lichten, nederig het probleem van Taizé stelde: "Taizé werd steeds meer in de laatste jaren geconfronteerd met het vraagstuk van de institutionalisering. Er werd beslist om aan eender welke religieuze familie te verbieden zich nog vereenzelvigen met Taizé, bijvoorbeeld door de liturgie van Taizé te volgen. Verleden jaar was er sprake van een nieuwe Gemeenschap op te richten in de Staat New York. Ondanks de dringende vraag en de oproepen allerhande, hebben we geweigerd om het gevaar van permanente institutionalisering te vermijden. In een doorlopend veranderende maatschappij is het broodnodig soepel te blijven en zich in het voorlopige op te houden. Zelfs het huis van Taizé werd in vraag gesteld, maar het is nodig om wortels te bewaren op een plaats waar de Broeders kunnen herbronnen tussen twee perioden van dienstverlening in de wijde wereld. Maar dan ook niet meer dan dat. In ieder geval, het teken nabootsen dat Taizé probeert uit te stralen op andere plaatsen in de wereld, zou in institutionalisering doen vervallen en de Gemeenschap van Taizé omzetten in een nieuwe reguliere orde zonder vrijheid van handelen en medewerking in de wereld. Taizé wil geen andere stabiliteit kennen dan haar fundamentele inzet voor God."
De theologische positie van Taizé werd aanzien als correct maar revolutionair. Andere ontmoetingen met de COE werden in de volgende maanden gehouden.
In diezelfde periode werkte Broeder Roger aan het verstevigen van zijn relaties met de Franse protestantse overheid. In februari 1967 bracht hij verschillende dagen door in Parijs en gaf hij een maaltijd waarop hij tegelijk dominee Westphal, voorzitter van de protestantse Vereniging in Frankrijk, en dominee Bourguet, voorzitter van de nationale Raad van de Franse hervormde Kerk, ontving. "Het gevoerde gesprek mag als uitzonderlijk en voordien onmogelijk aanzien worden," schrijft de prior van Taizé. Dan op 17 februari ontmoette hij met drie Broeders van de Gemeenschap de voltallige nationale Raad van ERF voor een diepgaande gedachtewisseling. Waarschijnlijk gesprekken zonder toegevingen, want Broeder Roger meende: "Onze moeilijkheden in Frankrijk kwamen nooit van de lutheranen maar enkel van de hervormden." Hij herkende: "Daaromtrent is het een gedeelde verantwoordelijkheid."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 74]
Falco
Het is voor de tijd dat Trajanus Plinius gouverneur van Pontius en Bythinië in Klein-Azië benoemt. De inhoud van Plinius brief oppert om aan een naaste bekende een vertrouwensambt in het Romeinse leger toe te kennen onder zijn bevel in Judea. Falco vroeg daarvoor meer inlichtingen die hij en deze tweede brief kreeg: "Misschien hebt U wat druk van mijn kant aangevoeld in mijn vraag om een van mijn vrienden tot legertribuun te benoemen, maar eens U weet over wie het gaat zult U niet meer verrast zijn. Nu ik uw woord heb kan ik de naam bekend maken en de persoon beschrijven. Hij heet Cornelius Minuscianus. Hij vertoont buitengewone hoedanigheden van rechtvaardigheid als hij zetelt, van moed als hij getuigt, en van rechtschapenheid in vriendschap. U zult aanvoelen dat U een gunst krijgt eens U hem intiemer kent en zien dat hij de plaats en het Hoogste openbaar aanzien verdient. Maar ik weiger de verdiensten van de meest bescheiden man nog meer te roemen." Door zijn stand en zijn hoedanigheden is hij de fierheid van mijn geboortedistrict [Plinius was afkomstig uit Como in Noord Italië]. Uit inscripties blijkt dat Minicianus inderdaad, vermoedelijk door toedoen van Falco, werd aangesteld als Prafectus cohortis van het in Damascus gelegerde eerste cohort. Later werd hij in Afrika tribunus militum van het legio III Augusta. De grote historicus Ronald Syme denkt dat Minuscianus het ambt dat Plinius hij in Judea verkreeg nooit heeft aanvaard. Inderdaad vermelden de inschrijvingen een zekere Cornelius Minuscianus die legertribuun was in het derde legioen in Noord-Afrika. Zou de jongeman een beter ambt hebben gekozen en de rug toegekeerd hebben tot zijn vriend Plinius, zijn beschermer?
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Diegenen die haar in het sanatorium bezochten, stelden vast dat ze altijd straalde en vol plezier was, en er steeds in slaagde te vermijden over haar gezondheidstoestand te praten. Ze klaagde nooit, en lachte haar pijn weg. Ze bleef echter niet lang in het sanatorium omdat ze wist dat haar ouders, die niet rijk waren, gebukt gingen onder de kosten die ze maakte. Ze keerde terug naar huis en stelde al spoedig vast dat geen enkel behandeling succesvol was geweest. Ze besloot dan om haar aandacht en overblijvende energie in iets nuttigs te steken. Ondanks haar aanslepende ziekte, vond ze werk als secretaresse bij de firma "Callows Engineering Works," en ze werd ook een actiever lid van een bestuursraad van het Legioen van Maria.
Edel hervatte haar gewoonlijke, sobere bestaan van vasten en kastijdingen, en ze liet niet toe dat haar ziekte een obstakel werd in haar streven naar een hechtere vereniging met God. De enige gunst die ze zichzelf toestond, was een dag rust wanneer ze een longbloeding had gekregen.
Haar diepe liefde voor de Heilige Moeder had haar naar het Legioen van Maria geleid, waar haar spirituele leven open bloeide. Ze was toegetreden om Maria beter te dienen en om zielen tot Christus te brengen. Maria, wiens deugden en karaktertrekken Edel in haar eigen leven trachtte na te volgen, was haar voorbeeld. Ze las veel over de Heilige Moeder, vooral "De Ware Godsvrucht" en "Het Geheim van Maria," van de H. Louis-Marie de Montfort, de twee voornaamste boeken van het Legioen. Ze voelde zich ook aangetrokken tot de H. Theresa van Lisieux, wiens boek, "Verhaal ener Ziel," één van Edels meest gekoesterde bezittingen werd. Nog een paar van haar favorieten waren de H. Juliana van Norwich, De H. Johannes van het Kruis, de H. Theresa van Avila, Zuster Elisabeth van de Drie-eenheid, en Elisabeth Leseur, een wereldlijke heilige van de moderne tijden.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 89]
Aan haar zus Marie
Nevers, 6 September 1874
Lieve Marie,
Met genoegen heb ik vernomen dat je gezondheid goed is, evenals die van je kleine meisje. Vraag Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd of ze ons dit lieve kind, dat ik zo liefheb, willen bewaren. Toch, lieve Marie, zou ik duizendmaal liever haar dood vernemen dan, later, dat zij geen goed christen was. Jullie beseffen toch welke zorg jullie aan de opvoeding van dit lieve kind moeten besteden? Leer haar, zodra ze hiertoe in staat is, de goede God en de Heilige Maagd kennen en beminnen, leer haar jullie te respecteren, en breng haar de afschuw bij voor het kwaad. Zo lessen jullie je plicht als vader en moeder in. Vergeet niet dat Onze-Lieve-Heer jullie, op een dag, rekenschap zal vragen over deze dierbare ziel.
Duizend kusjes van mij aan peettante en heel haar familie. Ik bid elke dag tot Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd dat zij allen braaf mogen zijn en de goede God beminnen. Ja, lieve kinderen, bemin de goede God in jullie leven, het is het grootste geluk dat jullie hier op aarde kunnen beleven, en het enige dat ons eeuwig gelukkig in de hemel zal maken.
Vergeet me niet bij mijn tante Basile en mijn oom Jean-Marie en hun gezinnen. Nogmaals, duizend kusjes voor ieder.
Lieve zus, probeer me te laten weten of mijn broer Marie-Bernard nog altijd in Eauze is. Ik ben zeer ontstemd over hem: ik heb hem tweemaal geschreven zonder een antwoord zijnerzijds. Ik dank Joseph voor de opdracht die hij voor mij gedaan heeft. Wat me vooral met vreugde vervulde, is dat hij zijn taak zo getrouw heeft uitgevoerd; dat is de grootste troost die jullie me kunnen schenken.
Ik kan niet antwoorden op de brief die je in de jouwe hebt bijgesloten: wij mogen alleen onze familie aanschrijven.
Vergeet me niet in jullie gebeden, vooral wanneer jullie naar mijn geliefde Grot gaan.
Omhels de kleine Bernadette namens mij. Met vreugde heb ik vernomen dat zij zo verstandig is.
Ik neem afscheid, mijn lieve Marie, door je allerinnigst te omhelzen, evenals je lieve meisje. Ik ben geheel en al je toegewijde zus, in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
De eerste verschijning heeft plaats op 11 februari 1858 bij de grot Massabielle aan de Gave, net buiten Lourdes. Weinig gebeurtenissen uit die tijd zijn zorgvuldiger beschreven. We kunnen Bernadette op de voet volgen van verschijning naar verschijning. Het zijn er achttien in totaal: zestien verschijningen in de maanden februari en maart, één in april en de laatste op 16 juli 1858. Politiecommissaris D. Jacomet en pastoor D. Peyramale die haar in deze periode en kort daarop sceptisch ondervragen, houden nauwkeurige verslagen bij. In november 1858 moet Bernadette voor een bisschoppelijke onderzoekscommissie verschijnen, waar zij voor de zoveelste keer haar verhaal doet. In geen van die verslagen spreekt zij zichzelf tegen. En ook later zal zij, telkens wanneer haar gevraagd wordt het verhaal van de verschijningen nog eens te vertellen, nooit proberen de geschiedenis te verfraaien of aan te dikken.
De eerste verschijning duidt Bernadette aan met het nogal onpersoonlijk woordje aquero: "dat." Maar ook beschrijft zij haar als een mooie "jongedame" in een witte jurk met een blauwe ceintuur, gele rozen op haar voeten en een rozenkrans in haar handen. Bij de eerste verschijning maakt aquero een kruisteken en wenkt haar naderbij te komen. Hoewel Bernadette gefascineerd is en, zoals ze later verklaart, altijd wel in haar aanwezigheid zou willen vertoeven, durft zij dit niet.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 3: Ex Magnitudine Montis [Van de grote berg] [vervolg]
Eugenius III [1145-1153]
Echte naam: Bernardo Pignatelli di Montemagno
Tijdens zijn pontificaat hield Eugenius III een aantal synodes: in Parijs, Reims en in Trier. De synodes waren bedoeld om het kerkelijk leven te hervormen. Daarnaast sprak Eugenius zijn lof uit over het leven van Hildegard van Bingen.
In 1149 keerde hij terug naar Italië. Hij vestigde zijn residentie in Viterbo. In 1150 lukte het hem kortstondig om zich weer in Rome te vestigen dankzij hulp van de koning van Sicilië. De nieuwe keizer van het Roomse rijk Frederik Barbarossa (1152-90) beloofde hem steun tegen zijn opstandige onderdanen. Voordat die steun verleend kon worden, stierf Eugenius III op 8 juli 1153 in Tivoli
Zaligverklaring
Hoewel de inwoners van Rome zich fel verzet hadden tegen de wereldlijke macht van Eugenius III, hadden zij nooit bezwaar gemaakt tegen zijn geestelijk leiderschap. Hij kon daarom zonder bezwaar begraven worden in het Vaticaan. Vrij spoedig na zijn bijzetting werd er gesproken over wonderbaarlijke genezingen bij zijn graf.
Dit leidde er uiteindelijk toe dat Eugenius III op 28 september 1872 door Pius IX zalig werd verklaard.
Malachias omschrijving refereert naar de geboorteplaats van de Paus, Montemagno, bij Pisa.
Chris De Bodt
14. Valentina Papagna: Nieuwe Boodschappen
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
2 juni 2010
De Heer Jezus kwam tot mij tijdens mijn ochtendgebeden. Hij hield Zijn hand over Zijn Heilige Hart en sprak:
"Valentina, Mijn kind, vereer Mijn Heilig Hart vol met liefde en medelijden voor u allen. Zie hoe Mijn Hart lijdt omdat de hele wereld Mij zo beledigt. Zo hevig is de pijn in Mijn Hart en nog heb Ik, met al deze pijn, medelijden met u allen. Niets is zeker in de wereld. De economie gaat neerwaarts en zal langzaam neervallen in een depressie. Over alle delen van de wereld zal er protest heersen en op sommige plaatsen zullen er revoluties plaatsvinden omwille van de corruptie van de regeringen. Het spijt me om u dit te moeten vertellen, Mijn kinderen, maar uiteindelijk zal er een wereldwijde hongersnood volgen en zal het geld op sommige plaatsen waardeloos worden. De rijken zullen elkaar opzoeken. De rijken zullen rijker worden en de armen, armer. Indien de mensen, met al deze problemen die nog moeten komen, maar tot Mij zouden komen, zou Ik meer dan gelukkig zijn om hen te helpen. Mijn Heilig Hart doet pijn om al deze onrechtvaardigheid te moeten aanschouwen in deze wereld. Mijn kinderen, vertrouw op Mij en troost Mijn Hart."
Heer Jezus, wees ons genadig.
Vertaling: Chris De Bodt
29-07-2010
29 juli 2010
29 juli 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 4]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Interview
Een compilatie gedurende verscheidene jaren van verschillende uitgegeven interviews met Mirjana volgt:
Janice: Mirjana, ik stelde vast dat momenteel in 1991 pelgrims tot op jouw drempel van je deur hier in Medjugorje komen. Geeft u elke dag, zoals de andere zieners, algemene interviews? Mirjana: Ik zie slechts af en toe pelgrims.
Janice: Heeft u een boodschap voor de pelgrims? Mirjana: Mijn boodschap is voor alle mensen. Bid voor de ongelovigen. Dit is een speciale periode van genade. Onze gebeden brengen echt veel bij. De Gezegende Moeder vraagt aan al haar mooie kinderen van de wereld om te bidden voor de ongelovigen zodat ook zij kunnen komen in het koninkrijk van de hemel.
Janice: Mirjana, geeft u veel private interviews? Mirjana: Neen. Ik geef weinig interviews.
Janice: Waarom? Mirjana: Dat is omdat de Gezegende Moeder het zo wil.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 199]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus wordt aan het kruis genageld
Jezus, een beeld van ellende, werd door de rakkers op het kruis uitgestrekt. Hij ging zelf neerzitten en zij duwden Hem op Zijn rug, trokken aan zijn rechterarm, tot de hand kwam liggen boven het nagelgat in de rechter kruisbalk, en bonden Zijn arm vast. Een van de beulsknechten ging geknield op Zijn borst zitten, een andere hield de hand van Jezus open, de hand die zich gesloten had, en een derde zette de lange, zware nagel met de spits-gevijlde punt in het dikke deel van de Heer Zijn gezegende rechterhand en sloeg met de ijzeren hamer woeste slagen. Een zoet en helder, hoewel gebroken weegeschrei klonk uit de mond van Onze Heer. Zijn bloed spatte op de rakkers hun armen. Het touw dat om Zijn hand was gebonden, werk stukgetrokken en met de driekantige nagel mee in het nagelgat gedreven. Ik heb de hamerslagen geteld, maar voelde mij zo lijdend en afgemat nadien, dat ik niet meer weet hoeveel het er waren. De Heilige Maagd jammerde zacht en scheen onttogen aan het uiterlijk gebeuren, terwijl Magdalena geheel buiten zichzelf was.
De boren die de kruisigers gebruikten, waren grote stukken ijzer, in de vorm van een Latijnse T. Er was nergens hout aan. Ook de grote hamers waren met steel en helemaal van ijzer en uit één stuk, zij hadden ongeveer dezelfde vorm als de houten sleggen waarmee de schrijnwerkers op de beitels slaan.
De nagels, die Jezus deden huiveren toen Hij ze zag, waren zo lang, dat zij nagenoeg een duim uitstaken aan beide kanten van de vuist die ze vasthield. Hun kop, iets verheven in het midden, had de grootte van een kroondaalder. Zij waren driesnedig, die nagels, van boven zo dik als een gewonde duim, van onder als een kleine vinger en spits aangevijld. Zij gingen door de kruisarmen heen en hun spits was nog een beetje te zien aan de achterzijde.
Nadat zij de rechterhand van Onze Heer hadden vastgenageld, ontdekten de kruisigers dat Zijn linkerhand, die eveneens op de kruisarm gebonden was, niet tot bij het nagelgat kwam, dat zij ongeveer een paar duim te ver hadden doorboord. Zij slingerden nu de touwen alleen om Jezus linkerarm, schoorden zich met hun voeten tegen het kruis en trokken zo hevig en zo lang, tot Jezus linkerhand op de plaats reikte, waar zij de nagel moesten inslaan. Jezus jammerde hartroerend. Zij rukten zijn armen helemaal uit het gelid, Zijn oksels waren een wijde holte en aan Zijn ellebogen zag men de beenderen alsof zij bloot lagen. Zij borst welfde zich hoog naar boven, Zijn knieën waren opgetrokken ter hoogte van het onderlijf. De kruisigers knielden neer op Zijn armen en Zijn borst, bonden Zijn armen vast en sloegen de tweede nagel in Zijn linkerhand. Het bloed fonteinde en tussen de hamerslagen in klonk de zoete, heldere jammerklacht van Onze Heer. Jezus armen waren nu in een rechte lijn uitgestrekt, zodat zij niet meer de schuinslopende dwarsstukken van het kruis bedekten; men keek door die stukken en de okselholten van de Gekruisigde heen.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 199]
Preken
De slechte dood
Als ge me vraagt, broeders, wat men dient te verstaan onder een slechte dood, geef ik u ten antwoord: wanneer iemand sterft in de bloei van zijn leven, in goede gezondheid, in het bezit van alles wat zijn hart begeert, gehuwd, waarbij hij vrouw en kinderen moet achterlaten, dan lijdt het geen twijfel of deze dood is wreed. Koning Ezechias zei: "Waarom, o God, moet ik sterven in het midden van mijn jaren, in de bloei van mijn leven?" En hij vroeg de goede God om uitstel.
Anderen zeggen dat sterven onder de handen van een beul of aan de strop een slechte dood is. Sommigen noemen een schielijk overlijden een slechte dood, bijvoorbeeld getroffen worden door een bliksem, verdrinken of doodvallen van een dak. Weer anderen beweren dat het een slechte dood is, wanneer men sterft aan de pest of aan andere besmettelijke ziekten.
En toch, ik zeg u, broeders, dat er in geen van deze gevallen sprake is van een slechte dood. De dood van iemand die in de bloei van zijn jaren sterft, is niet minder kostbaar in de ogen van de Heer, mits hij goed heeft geleefd. We hebben zoveel heiligen die in de bloei van hun jaren gestorven zijn. Het is ook geen slechte dood onder de hand van een beul te vallen. Alle martelaren zijn door beulen ter dood gebracht. Zelfs een schielijk overlijden is nog geen slechte dood, mits men voorbereid is. We hebben zoveel heiligen die schielijk gestorven zijn. De Heilige Simeon werd op zijn zuil door de bliksem getroffen. Sint Franciscus van Sales stierf aan een beroerte. Neen, broeders, sterven aan de pest hoeft niet eens een noodlottige dood te zijn: Sint Rochus en Sint Franciscus Xaverius zijn beiden aan deze ziekte overleden.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 199]
Hoofdstuk 28. Lijden en herstel
Nicky: Wat nog kunt u vertellen over het lijden? Maria: Vraag maar!
Nicky: Met de kennis dat er vele soorten mensen bestaan en wat er uit onze ziel voortkomt, nooit mag worden onderschat, kunnen sommigen aan God vragen om meer te mogen lijden. Stelt u een gebed voor, voor diegenen die hiertoe de neiging hebben? Maria: Over het algemeen zeker niet. Mensen die in deze wereld leven en die anderen hebben waarvoor ze verantwoordelijk zijn, hoeven dit absoluut niet te doen, want hun lijden zal op de ene of andere manier toch komen. Gebeden voor extra lijden zou enkel moeten voorbehouden worden voor zij die een kloosterleven lijden, voor hen die enkel verantwoordelijk zijn voor zichzelf en die steeds hulp rondom zich hebben. Zij kunnen de wens hebben om dit te doen, maar anderen niet. In mijn geval heb ik er nooit om gevraagd maar ik laat alles wel gebeuren voor het welzijn van de Zielen in het Vagevuur. En ik heb niet voor een familie gekozen. Aldus kan ik mijn hele leven aan hen schenken. Ook hier is mijn geval verschillend van dat van de meeste andere mensen.
Nicky: Of het nu gaat om de levenden of om de zielen, is er een bepaalde zonde voor dewelke u het meeste hoeft te lijden? En als dat het geval is, wat is dan deze zonde? Maria: Voor zowel onder de levenden als onder de zielen is dit zeker en vast de Communie in de hand.
Nicky: Hebt u er ooit over nagedacht om er minder over te praten? Maria: Neen. Het is mijn Godgegeven plicht om de mensen te vertellen over het Vagevuur en het is eveneens mijn plicht om alles in volle waarheid mee te delen wat de Arme Zielen mij hebben verteld over de toestand van de Kerk. Hoe kan ik dingen weglaten, enkel om het mij meer aangenaam te maken als het over de toestand van de Kerk gaat. De Arme Zielen hebben mij verteld dat de huidige toestand de slechtste is die er ooit is geweest. Dan zou ik zeker geen ware vriendin van de zielen zijn.
Recentelijk gebeurde het dat ik door een priester werd uitgenodigd om de parochie te spreken, maar ik mocht één onderwerp niet aanhalen. Toen ik hem vroeg wat dit onderwerp was, antwoordde hij: "Communie in de hand." Toen in daarop de zielen vroeg wat ik moest doen, vertelden zij mij: "Zonder de volle waarheid komt er ook geen lezing." Ik heb de priester hetzelfde gezegd.
Op dezelfde wijze zal ik nooit toestaan dat enig boek of artikel wordt uitgegeven over mij als de uitgevers weigeren over het onderwerp van de Communie in de hand te schrijven.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 43]
Lucias uitstekend geheugen
Misschien zal er iemand zich afvragen: Hoe kunt u zich dit alles herinneren? Hoe? Ik weet het niet. Onze Lieve Heer, die de talenten uitdeelt zoals Hij deze het beste acht, heeft mij dit goed geheugen toebedeeld. Hij alleen weet waarom. En daarnaast, voor zover ik weet, is er dit verschil tussen gewone en buitengewone dingen: Als we spreken over een louter schepsel, zelfs wanneer we spreken, hebben we de neiging om te vergeten wat er is gezegd, terwijl bovennatuurlijke dingen dieper in de ziel zijn geschreven, zeker als we ze zien of horen, zodat het niet gemakkelijk is om te vergeten.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Moses [4/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 37: "Ik zal uw Moeder zijn."[Aflevering 249]
Er was geen duidelijke boodschap, maar in de buurt van Frankfurt benadrukte Maria opnieuw een tijd van "bevingen."
"Arme zondaars," zou ze naar verluidt in Corsica in 1899 gezegd hebben.
En op 8 september 1900 doodde een orkaan en een vloedgolf meer dan zesduizend mensen in Galveston, Texas. Het hele eiland werd overstroomd door het zeewater, men zag enkel nog drijvend puin en surrealistische bliksemschichten. Het eiland, dat ooit een beroemde feeststad was geweest ["Beëlzebub en de Duivels" was het recente thema van een plaatselijke "Mardi Gras"], werd bedekt met een twee en een halve centimeter dikke laag van stinkend slijm. Een artikel in National Geographic beschreef het als "een tafereel van lijden en verwoesting zoals men nog nooit gezien had in de geschiedenis van de wereld" en het was een bijzonder droevige dag omdat 8 september Marias officiële verjaardag was.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 144]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
Het gevaar van de institutionalisering
In die tijd is Taizé bijna een instelling geworden in het Franse religieuze landschap, tenminste een unicum waarnaar velen verwijzen. Paris Match wijdt er een lange bijdrage aan met prachtige fotos. Jean-Marie Paupert, toen een boegbeeld van het progressieve katholicisme [volgens zijn eigen uitdrukking], publiceert zijn eerste boek over Taizé. Een prachtig boek, goed opgesteld en meer een kroniek en een al opbouwende legende dan geschiedenis, is geschreven in overstemming met Broeder Roger en onder toezicht van de Gemeenschap. Tot slot wenst Jean-Marie Paupert dat zijn boek nieuwsgierigheid, zin en wens om naar Taizé te gaan zou ingeven. Hij looft de kostbare kleinoden van de broeder prior als misschien het grootste geestelijk werk uit onze tijd. Het werk was door de uitgeverij Fayard aan de beroemde katholieke historicus Daniel-Rops gevraagd maar zijn overlijden in juli 1965 had zijn werk onderbroken en Paupert nam het over. Het boek eindigde met een uitgebreid nawoord van de filosoof Paul Ricoeur, van protestantse afkomst en een vertrouwde gast in Taizé. Hij sprak vol lof over de losse liturgie van de Bourgondische gemeenschap.
In dit jaar 1967 kreeg de Gemeenschap van Taizé de Watelerprijs voor de Vrede toegekend. Deze prijs ging sinds 1931 jaarlijks naar een personaliteit of een vereniging die het beste de vrede had gediend. In het verleden hadden Jean Monnet, Unicef en Willem Vissert Hooft hem gekregen. Voor de Gemeenschap was het de eerste openbare eerbetuiging.
Deze steeds bredere aandacht en deze herkenning zouden Broeder Roger tevreden moeten stellen. De kleine hervormde Gemeenschap van het begin is groots uitgebreid. Alle vijfenzeventig Broeders waren protestanten maar afkomstig uit hervormde, lutheraanse, presbyteriaanse, anglicaanse, methodistische, enz. Kerken. Een orthodox Centrum en een franciscaanse fraterniteit waren in de buurt gevestigd. Vier gemeenschappen van vrouwelijke religieuzen zorgden voor het onthaal van steeds talrijker bezoekers en jongeren [tweehonderd duizend in 1966]. De actie van de Gemeenschap breidde uit: in haar moeite om de armen te bereiken waren sinds meerdere jaren kleine fraterniteiten in verschillende werelddelen gevestigd, de laatste in de herfst van 1966, het zwarte getto van Chicago, in samenwerking met de franciscanen, en het Braziliaanse Recife sinds 1967, in een gemeenschap met de benedictijnen.
De intellectuele productie van Taizé [boeken geschreven door sommige leden en in verschillende talen omgezet] en de stoffelijke productie [de glasramen van Broeder Eric, aardewerk en keramiek van Broeder Daniel], haar gezangen en liturgie kregen een almaar breder gehoor.
Broeder Roger [nu de vijftig voorbij] kon blij zijn met de uitstraling van zijn stichting en de invloed die herkend was. Nochtans als hij, zoals elke onrustige mens, tuk was op herkenning en fier over zijn welslagen, vreesde hij de institutionalisering die de armslag beperkt. Hij legde dat duidelijk uit tijdens een ontmoeting met de prominenten van de COE.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 73]
Falco
Quintus Pompeius Falco [ca. 70 - 140] was een Romeins legeraanvoerder en politicus. Hij behoorde tot de patriciërsstand. Hij volgde de duistere Caius Julius Quadratus Bassus [102/103-104/105 na J.C.] op als Romeinse gouverneur van Judea. Zijn volledige naam luidde Quintus Roscius Murena Silius Decianus Vibullus Pius Julius Eurycles Herculanus Pompeius Falco. Falco begon zijn carrière als tribunus militum van het legio X Gemina. Vervolgens streed hij onder keizer Trajanus in de Eerste Dacische oorlog [101-102] als legatus legionus van het legio V Macedonica. Na de oorlog werd hij geëerd met de ornamenta triumphalia. Na de Eerste Dacische oorlog werd Falco legatus Augusti pro praetore van de provincia Lycië/Pamfylië [dat in die tijd door één "legatus" bestuurd werd].
Van ca. 105-107 was hij legatus Augusti pro praetore van Judea, waarbij ook het legio X Fretensis onder zijn bevel viel. Uit deze tijd is een aanbevelingsbrief uit Rome van Plinius de Jongere, toen hoog ambtenaar gelast met het onderhoud van bedding en kaaien van de Tiber en de riolering van de stad Rome, bewaard gebleven. Het is een voorbeeld van de briefliteratuur die toen gebruikelijk was in de gecultiveerde middens van de hoofdstad van het Rijk.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Edels innerlijke leven maakte voortdurend vorderingen, zelfs in die mate dat een vriendin, die later een Kartuizernon werd schreef, dat ze Edel Quinn kende rond het jaar 1930-1931 toen Edel zon drieëntwintig jaar oud was: "Sinds het begin (van onze vriendschap) was ik er van overtuigd dat ik contact had met een uitverkoren ziel. Men voelde bij haar een bewustzijn van leven in de goddelijke aanwezigheid. Ze sprak er niet over, maar haar persoonlijkheid straalde een sfeer van gemoedsrust uit. Toch was ze de vrolijkheid zelve. Dat was één van de meest buitengewone aspecten van haar hele gedrag: volkomen natuurlijk en blijkbaar met het grootste gemak, combineerde ze een diep innerlijk leven met alle voordelen van sociaal succes: jeugd, charme, slimheid, graag plezier maken, onschuldige vrolijkheid, een vurig gevoel voor humor, een pienter oordeel, een talent voor muziek, en vaardigheid in sporttakken zoals tennis, dansen en golf, wat ze allemaal heel graag deed maar later opgaf om haar vrije tijd aan het apostolaat van het Legioen van Maria te wijden."
Het nam wat tijd in beslag om haar roeping in het leven te overwegen, en toen ze er zeker van was maakte ze regelingen om de Orde der Clarissen in Belfast te vervoegen. Haar intrede was gepland voor april 1932. Ze was vijfentwintig jaar oud. Haar vrienden waren verbaasd door haar beslissing, maar weken later kregen ze de onaangename verrassing dat ze tuberculose had opgelopen en naar een sanatorium was gebracht. Sommigen staken de schuld op haar dieet omdat ze vastte, dikwijls maaltijden miste, en geen melk, boter en vlees at.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 88]
Aan haar petekind Bernadette Nicolau
Nevers, 26 augustus 1876
Mijn liefste Bernadette,
Ik dank je voor het goede nieuws over de familie. Ik ben verheugd te vernemen dat jullie alien in goede gezondheid verkeren. Ik vraag Onze Lieve Heer jullie daarin te bewaren.
Ik bid mijn lieve Meter zich niet zo om mijnentwille te kwellen. Ik voel me de laatste dagen al wat beter. Ik heb niet veel pijn, ik voel me alleen erg zwak. Mijn maag weigert voedsel, vandaar dat ik er zo lang over doe weer op krachten te komen. Ik voel me al wat beter, dus nogmaals kwel u niet: ik word verzorgd als een pasgeboren baby. Ik ben nogal beduusd door alle goede dingen die onze vereerde Moeder-Overste mij geeft, nog afgezien van de goede zorgen die de verpleegster mij geeft. Alle lieve Zusters zijn goed voor mij. Ze zeggen vaak dat ze elk wel een deel van mijn pijn zouden willen overnemen, zodat ik kon hollen als vroeger. Dat maakt me aan het lachen, en dan zeg ik hun dat mijn grootste verdriet er op dit moment uit bestaat dat ik niet met hen kan meedoen. De gewone gang van zaken van mijn geliefde communiteit volgen, dat zou voor mij ware vreugde betekenen.
Wees verzekerd, mijn liefste Meter, dat ik u niet vergeten ben, op uw naamdag, bij Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd, evenmin als mijn lieve petekind, ik hoop dat zij u troost zal brengen. Ik vraag u mijn zus niet te vertellen dat ik pijn lijd. Het ga je goed, lief petekind, ik besluit met jullie alien allerinnigst te omhelzen en me in jullie gebeden aan te bevelen,
Heel haar leven leed Bernadette aan astma, waarvan sommige aanvallen haar op het randje van de dood brachten. In 1854, Bernadette is dan tien jaar oud, verliest haar vader de molen. In 1855 wordt Lourdes getroffen door een cholera-epidemie, waarbij ook Bernadette geïnfecteerd raakt. Zij wordt ernstig ziek en ondervindt de rest van haar leven de gevolgen. Wanneer vader Soubirous door een ongeval aan één oog blind raakt en zijn diensten niet meer kan verhuren, komt het van kwaad tot erger. Het gezin met vier kinderen moet zijn intrek nemen in een hok van 3,72 bij 4,40 meter, het cachot, een voormalige gevangeniscel die enkele jaren eerder gesloten was omdat het er te vies was, vochtig en vol ongedierte.
Tot overmaat van ramp wordt Soubirous gearresteerd wegens een vermeende diefstal van twee zakken meel. Hij verdwijnt voor enige tijd achter de tralies. In september 1857, enkele maanden voor de verschijningen, wordt Bernadette, omdat er te veel monden te voeden zijn, uitbesteed aan haar vroegere min Marie Laguës in het aangrenzende dorpje Bartrès. Daar hoedt zij de schapen en past zij op de kinderen. Bernadette, die niet kan lezen en schrijven, krijgt van haar min de eerste catechismuslessen ter voorbereiding op de eerste communie, die zij op haar veertiende zal doen. Bernadette's moeder Louise beschrijft haar als een kind met "een uitgesproken neiging tot vroomheid." Zij maakte graag rustaltaartjes in de meimaand en bezat een eenvoudige rozenkrans die zij in het Frans kon bidden, een voor haar vrijwel onverstaanbare taal. Deze rozenkrans draagt zij bij zich tijdens de eerste verschijning.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 3: Ex Magnitudine Montis [Van de grote berg] [vervolg]
Eugenius III [1145-1153]
Echte naam: Bernardo Pignatelli di Montemagno
In 1144 heroverden de moslims onder leiding van Zengi de stad Edessa na een beleg van vier weken. De bevolking van de stad werd grotendeels uitgeroeid. Twee jaar later werd Zengi door een van zijn eunuchen vermoord. Zijn leger plunderde zijn bezittingen en viel uiteen. Zodra in Jeruzalem bekend werd dat Edessa was veroverd door de troepen van Zengi nam koningin Melisende contact op met Raymond van Poitiers, prins van Antiochië. Zij besloten de bisschop van Jabala naar de Paus te sturen om te vragen een nieuwe kruistocht te organiseren. Hoewel de stad Edessa ver van Jeruzalem verwijderd is, was de val van Edessa een schok voor de christenen.
Paus Eugenius III riep op tot een nieuwe grote kruistocht. Ook Bernardus van Clairvaux predikte een nieuwe kruistocht. De Paus schreef de bul Militia Dei. De Tempeliers kregen nu het recht eigen kerken te bouwen en kerkhoven te beheren. De koning van Frankrijk, Louis VII, had tijdens een conflict met de Graaf van Champagne diens kasteel in band gestoken. Daarbij was het dorp Vitry-sur-Marne ook in brand gevlogen. De naar de kerk gevluchte burgers kwamen allen om toen de kerk in brand vloog en instortte. Het verbranden van een kerk met 1300 christenen werd Louis VII zwaar aangerekend door Bernard en Paus Eugenius. Ter verzoening beloofde Louis op kruisvaart te gaan. Hij riep de adel bijeen in Bourges in 1145. Weinig leenmannen waren bereid Louis te volgen. Rond Pasen in 1146 volgde een tweede bijeenkomst te Vezelay. Bernardus van Clairvaux predikte hier en ditmaal was het succes groter: er werd besloten tot een kruistocht. Bernard van Clairvaux wist koning Koenraad III ook te bewegen deel te nemen aan een kruistocht. Louis benoemde abt Suger tot zijn plaatsvervanger tijdens de kruistocht. Paus Eugenius III gaf de Orde de Tempeliers het recht een rood kruis op hun witte mantel te dragen.
Tijdens zijn pontificaat hield Eugenius III een aantal synodes: in Parijs, Reims en in Trier. De synodes waren bedoeld om het kerkelijk leven te hervormen. Daarnaast sprak Eugenius zijn lof uit over het leven van Hildegard van Bingen.
Chris De Bodt
14. Valentina Papagna: Nieuwe Boodschappen
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
24 maart 1010: Maria, hulp der Christenen
Onze Heilige Moeder sprak: "Mijn lieve kinderen, de meeste Christenen vieren vandaag Mijn Feest van Onze Lieve Vrouw, Hulp der Christenen. Mijn Zoon vertrouwde Mij deze titel toe om Mijn Christen kinderen te helpen. Ik ben heel gelukkig dat ik Mijn kinderen kan leiden en helpen, vooral hen die dit feest in dit land vieren [Autralië].
Ze keek mij aan met een lach op het gelaat en zei dan: "Weet u dat dit land ooit heel Christen was, maar ondertussen hebben heel wat mensen met een verschillende achtergrond heel wat atheïsme met zich meegebracht en nu is Australië atheïstisch geworden bij minstens twee derden van de bevolking. U ziet de kaarsen in de Kerk. Als u een kaars doet branden stelt dat voor dat uw geloof levend is. Maar als de kaars uitdooft, rest er alleen duisternis en, tenzij er elke keer opnieuw een kaars wordt aangestoken door het gebed en de goede werken, zal de vlam niet meer aanwakkeren. Het spijt Mijn kinderen, dat u tussen al deze ongelovigen moet leven. De regering tracht de maatschappij beperken op te leggen door het ontkennen van God, maar indien er geen God zou zijn, zou er helemaal niets bestaan. Mijn kinderen, God houdt zoveel van u, maar het doet Hem pijn aan het hart dat zo veel mensen afvallen van het ware geloof. Troost Hem met gebeden en moedig het volk aan om terug te keren tot God. Ik zegen u allen op deze heel bijzondere dag."
Hierop verdween Onze Lieve Vrouw in de naam van de Vader en en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
28-07-2010
28 juli 2010
28 juli 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 3]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Inleiding
Medelijden voor de ongelovige en voor het verspilde leven weegt werkelijk zwaar op Mirjana. Ze zegt: "Ze verkiezen dingen van voorbijgaande aard. Zij verspillen hun leven met dingen die zij niet bij zich kunnen houden."
Ze weet wat er komen zal. "Bid," smeekt ze. "Bid voor de ongelovigen. Ze weten niet wat er hen te wachten staat! satan is de grote leugenaar. Hij belooft alles. Hij wil de vrede, de vreugde, het geluk allemaal vernietigen. Een synoniem voor satan is pijn." Op een zekere dag, verklaarde Mirjana, "Ik heb de hemel gezien! Niets, absoluut niets op aarde is een onvriendelijk woord waard." Mirjana, de woordvoerster van de ultieme verschijning van de Gezegende Maagd Maria, die zichzelf de Koningin van de Vrede noemt, zegt "De Gezegende Moeder komt in liefde en genade en brengt de zekerheid mee dat het leven na de dood zo prachtig is en dat we momenteel slechts glimpen van liefde en vreugde kunnen opvangen. De hemel is het allerbelangrijkste wat er bestaat."
Mirjanas naam bestaat uit 2 delen: "mir," wat in het Kroatisch "vrede" betekent, en "jana" wat Johannes betekent. De Gezegende Moeder verscheen voor het eerst op het feest van Johannes de Doper nl. 24 juni 1981. Zijn boodschap was: "Bekeer u, het Rijk Gods is op handen."
De zieners, vooral Vicka, verklaarden dat God elke persoon, elk schepsel op aarde een naam gaf met een vrije wil. Gevraagd naar de bron van deze informatie, zegde Vicka, "De Gezegende Moeder zei dat, alvorens God de wereld schiep, Hij ieder van ons kende. Hijzelf noemde en kende ons vooraleer Hij de wereld schiep. Hij ademde ons uit uit de liefde van Zijn hart in de schoot van onze moeder. Als je wilt weten wie je werkelijk bent, zoek dan de bijbelse betekenis op van jouw naam."
Als één van de zes zieners moet ook Mirjana trouw zijn aan de boodschappen van de Gezegende Moeder. Ook zij moet bidden en vasten. Haar leven staat open voor onderzoek en toezicht van de wereld. Zij verdraagt het binnendringen in haar privéleven voor de liefde van God en de Gezegende Moeder.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië.
Special over Pedro Régis [2/2]
De eerste boodschap
Op 1 oktober 1987 was Pedro in gesprek met zijn zussen op hun slaapkamer toen een jonge vrouw aan hem verscheen. Hij herkende haar als de vrouw die hem een paar dagen eerder geholpen had. De jonge dame vroeg om de zussen de slaapkamer te doen verlaten. Ze sprak tot hem en gaf hem een boodschap, met de vraag om dit niet te onthullen tot Ze toestemming had gegeven. Ze vroeg hem iedere dag de rozenkrans te bidden en op zoek te gaan naar een priester. Pedro begon te beseffen dat het om een verschijning ging, maar betwijfelde of het niet gewoon zijn eigen verbeelding was.
Op 10 maart 1987, een maand gewijd aan Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans, was de familie samen met Pedro de rozenkrans aan het bidden. Opeens hoorde Pedro een vrouwelijke stem die van buiten het huis kwam. Hij vroeg een van zijn zussen om dit uit te zoeken. Toen ze terug kwam zei ze dat er niemand buiten was. Hij hoorde het een tweede keer. Een van zijn zussen ging opnieuw naar buiten, zonder resultaat. Hij hoorde het een derde keer en nu ging Pedro zelf naar buiten.
Niet ver van de veranda van het huis was een heuvel waar Pedro een intens licht zag dat hem dwong om naar de heuvel te lopen. Haastig ging hij er naar toe. Zijn familie was in de war en probeerde hem tegen te houden. Ze dachten dat hij zelfmoord wou plegen door zichzelf in het meertje naast de heuvel te werpen. Echter zijn zus, Valdeci, zag ook een licht op die plaats. Een andere zus, Iraci, die zich aan de kledij van Pedro vasthield, vroeg de familieleden om hem te laten gaan en vergezelde hem.
Bij aankomst op de heuvel was hij teleurgesteld daar het intense licht verdwenen was. Toen draaide hij zich om waarop plotseling de jonge vrouw verscheen die hij eerder had gezien, omgeven door een groot licht. Een vreemde kracht dwong hem voor haar neer te knielen. Toen stelde de jonge vrouw zich voor: "Wees niet bang. Ik ben de Moeder van Jezus. Ik ben hier omdat Ik je nodig heb om Mijn arme kinderen te helpen die Mijn hulp nodig hebben. De jonge dame vertelde Pedro dat hij nu genezen was van de aanvallen. Ze vroeg hem om elke zaterdag naar die plaats terug te komen.
Op zaterdag, 10 oktober 1987, verscheen de Koningin van de Vrede, gaf hem een boodschap en vroeg de ziener om dit op te schrijven. Het is de eerste boodschap die Onze Lieve Vrouw aan het publiek gaf te Anguera.
Vertaling: Frederick
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 198]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus ontkleed en met azijn gelaafd
Toen, even daarna, de beulsknechten Jezus bij de armen pakten, Hem aan Zijn armen, waarmee Hij probeerde Zijn naaktheid te bedekken, wilden oprichten om Hem op het kruis te werpen, ontstond in de kring van de vrienden grote verontwaardiging, luid gemor en gejammer over de schande die men Jezus aandeed. Jezus Moeder bad vurig: zij stond op het punt, haar sluier los te maken, doorheen de massa te dringen tot bij haar zoon en hem de sluier aan te reiken, opdat hij zich zou kunnen omhullen. Maar God verhoorde haar gebed, want zie, daar sprong een man, die dwars door al het volk was komen afgelopen, met opgeschorte kleren en buiten adem over de aarden wal temidden van de rakkers en gaf Jezus een doek. Onze Heer nam dankbaar deze doek aan en wond hem zo om Zijn middel, zodat Hij het uiteinde, tussen de benen door, nog kon vastmaken aan de rugkant.
De door God, dankzij het smeekgebed van de Heilige Maagd, gezonden helper van Onze Heer had in de onstuimigheid van zijn doen iets gebiedends. Hij hief zijn vuist dreigend naar de beulsknechten op en zei alleen: "Laat deze arme mens toe om zijn naaktheid te verbergen, hoor je!" Hij sprak met niemand anders en verdween even vlug als hij gekomen was. Die man was Jonadab, een neef van de Heilige Jozef, uit de buurt van Bethlehem, de zoon van de broer aan wie Jozef, na Christus geboorte, de ezel had verpand. Hij was geen besliste vriend van Jezus, had zich vandaag ook op afstand gehouden en schuw overal om zich heen geloerd. Toen hij vernam hoe Jezus werd ontkleed door de geselaars, ontstak hij in gramschap, en bij het naderen van de kruisiging overviel hem in de tempel een geweldige angst. Terwijl Jezus Moeder op Golgotha smeekte tot God, voelde Jonadab plotseling een onweerstaanbare drang in zich. Hij moest de tempel verlaten en naar de Calvarie snellen om er de naaktheid van de Heer te bedekken. Hij voelde het branden in zijn ziel: de schande van Cham, die de spot had gedreven met de blootheid van de bedronken Noach, en zoals een andere Sem moest hij ijlings heenlopen om de naakte wijnperstreder een stuk kleding te bezorgen. De kruisigers waren nu Chamieten, en Jezus stelde de bloedige druiven voor de nieuwe wijn van de Verlossing voor, op het ogenblik dat Jonadab verscheen met het doek. De daad van deze laatste was de vervulling van iets zinnebeeldigs, en deze daad werd beloond, zoals ik later gezien heb en nog zal vertellen.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 198]
Preken
Op wie heeft de duivel het gemunt?
Het grootste van alle ongelukken is om niet bekoord te worden. Dan immers hebt ge alle reden om te geloven dat de duivel u als zijn eigendom beschouwt en dat hij slechts op uw dood wacht om u naar de hel te slepen. Niets is zo gemakkelijk om te begrijpen. Neem een Christen die het heil van een ziel niet wil verwaarlozen: alles wat hem omringt, prikkelt hem tot het kwaad! Dikwijls kan hij zelfs zijn ogen niet opslaan zonder te worden bekoord, ondanks zijn gebeden en zijn verstervingen. En een oude zondaar, broeders, die zich misschien al twintig jaar dagelijks overgeeft aan losbandigheden, beweert rustig dat hij niet wordt bekoord! Wat zijt gij diep ongelukkig, vriend! Juist gij moest sidderen, omdat ge uw bekoringen niet kent! Als ge immers volhoudt dat ge niet bekoord wordt, wilt ge daarmee als het ware zeggen dat er geen duivel bestaat of dat hij al zijn energie heeft verbruikt in zijn strijd tegen de Christenen. "Wanneer ge geen last hebt van bekoringen," zegt de Heilige Gregorius, "dan komt dat omdat de duivelen uw vrienden, uw raadslieden en uw herders zijn. Zij laten u in de loop van uw armzalig leven met rust, maar op het einde van uw dagen sleuren ze u in de afgrond." En de Heilige Augustinus zegt dat het de grootste beproeving is om niet op de proef gesteld te worden, want de duivel spaart alleen de verworpenen, die door God verlaten zijn en geheel in de macht staan van hun hartstochten.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 198]
Hoofdstuk 28. Lijden en hertel
Nicky: Wat nog kunt u vertellen over het lijden? Maria: Behalve het leven zelf en de tijd dat we hier zijn om goede dingen te doen, is het lijden het grootste geschenk van God dat er bestaat. Terwijl we hier lijden, ontvangen we nog steeds de genade om goede dingen te doen, maar eens dat we in het Vagevuur zijn, is dit voor altijd gedaan. Het lijden geneest altijd iets en wij moeten op God vertrouwen dat het altijd voor ons eigen goed is en voor Zijn eer.
Er is een enorme genade dat uitgaat van het lijden en dat ik zou willen benadrukken. Het is in het lijden dat de mensen elkaar en elkaars hart vinden. In het lijden wordt de andere persoon belangrijk en zonder het lijden zijn de meeste mensen geneigd om enkel aan zichzelf te denken. Het Westen kent dit probleem tot in de hoogste graad en in het herstel dat God spoedig over het Westen zal brengen zullen de mensen in hun lijden opnieuw elkaar vinden. Daaruit zullen vele goede dingen voortkomen en het beste uit de mensen, die nu enkel aan hun volgende en grote huis of auto denken. Ook dit is een zuiveringsproces. En zo eindigt wat wordt beschouwd als een grote ramp, dikwijls in een grote genade en een groot geschenk van God.
Nicky: Wanneer het lijden van satan komt, is dit dan verschillend dan wanneer het van God komt? Maria: Al het lijden komt van God, is het zelfs in die mate dat Hij eveneens het lijden door satans toedoen toelaat. Maar, als we het herkennen als een lijden dat van satan komt is het onze plicht om deze persoon naar een exorcist te brengen, terwijl, als het lijden van God komt, de exorcist hiertegen niets zal kunnen ondernemen. Sommige mensen hebben gezegd: "Ik hoop dat God me niet te veel liefheeft!" Ik kende een moeder die aan haar zoon, die voor Priester studeerde, zei: "Vertel aan God dat Hij alles met u mag doen." Hierop antwoordde hij: "Neen, want dan zal Hij veel te veel vragen van Mij." Dit is niet waar, wees ervan overtuigd dat God nooit meer van ons zal vragen dan dat wij kunnen dragen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 42]
Lucias aantrekkingskracht
Het kan uit dit verslag blijken dat er, in mijn dorp, mij niemand geen liefde of genegenheid meer toonde, maar dit is niet zo. Er was een gekozen gedeelte van Gods kudde die een bijzondere genegenheid voor mij toonden. Dit waren de kleine kinderen. Ze renden naar me toe om me te overweldigen met vreugde en als ze wisten dat ik de schapen ging hoeden in de buurt van ons klein dorpje, kwamen hele groepen met mij mee om samen met mij de dag door te brengen. Mijn moeder zei: "Ik weet niet welke aantrekkingskracht u hebt op kinderen! Ze rennen u achterna alsof ze naar een feest gaan!" Ikzelf voelde me niet rustig temidden van zon vrolijkheid en om deze reden probeerde ik uit hun buurt te blijven.
Hetzelfde gebeurde met mijn gezellen te Vilar en ik durf bijna te beweren dat nu hetzelfde gebeurt met mijn medezusters. Een aantal jaren geleden, vertelde Moeder Overste me, die nu Provinciaal Overste is: "U hebt zon invloed op de Zusters dat, indien u dat wil, heel wat goeds kunt doen." En nog onlangs zei de Moeder Overste in Pontevedra mij: "Tot op een zekere graad bent u verantwoordelijk tot Onze Heer voor de staat van hartstocht of het veronachtzamen van de regels, door onze Zusters, omdat hun hartstocht toeneemt of afneemt tijdens de ontspanningsmomenten. Wat de anderen u ook maar zien doen, doen ze u na. Bepaalde onderwerpen die u naar voor bracht tijdens de ontspanning, hielpen de andere Zusters om de regels beter te begrijpen en deden ze beter naleven."
Waarom? Ik weet het niet.
Misschien is het een talent dat de Heer mij heeft geschonken en waar Hij een grote waarde aan hecht. Indien ik wist hoe ik er moest mee omgaan, ik zou het Hem duizendmaal terugschenken.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [3/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 143]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
De eerste internationale Jongerenontmoeting
Het stoute staaltje van september 1966 was er maar omdat het meteen na de weigering van kardinaal Bea kwam. Maar de pers had het verstikt. Maar ze maakte wel gewag van een ander initiatief in Taizé: de jongerenfraterniteiten, een andere poging om uit de patstelling te geraken. Het idee kwam van Broeder Roger. Hij voorzag al om een nieuwe internationale ontmoeting te houden het jaar daarop en het lanceren van kleine fraterniteiten was een manier om de geest van eenheid en solidariteit, die de eerste dagen had bezield, door te trekken.
Onder de titel Krachtlijnen voor het komende jaar werd de oprichting van kleine fraterniteiten van jongeren uit alle geloofsstrekkingen voorgesteld. Naar het beeld van de christelijke gemeenschappen in de oertijd, zouden ze toegewijd bidden, alles verdelen en door hun vrijwillige aanwezigheid onder de mensen een teken van eenheid in naastenliefde betekenen, tekenen van het nakende Rijk. Onder studie of beroepsleven zouden ze zich inzetten met solidaire en helpende acties voor de armste.
De prior dacht dat het gemeenschappelijke en broederlijk leven van Taizé jongeren, indien niet door hen nagebootst in de wereld, toch zou inspireren: "Kunnen we de jongeren niet laten deelnemen aan ons experiment? Kan wat we voor het leven ervaren niet tijdelijk geprobeerd worden?" Een jaar later werden bijna tachtig fraterniteiten opgericht in verschillende landen.
Tot daar had geen enkele belevenis van Taizé zo de aandacht van de pers gehaald, zelfs niet de inhuldiging van de kerk van de Verzoening: zesentwintig bijdragen in totaal gingen over deze eerste internationale ontmoetingen met jongeren. Ze waren meestal positief en een stak er boven uit door de vrije toon ervan. Op 24 september 1966 in was dominee Finet in Réforme tegelijk lovend en kritisch. Hij betreurde dat de protestantse Vereniging niet was uitgenodigd op de bijeenkomst en dat een protestantse gemeenschap, van Zwitserse oorsprong en op Franse bodem gevestigd, de regels van de gastvrijheid verwaarloosde. Met zijn gebruikelijke vrijheid zei hij: "Een zin van Broeder Schutz steekt me de keel uit als een visgraat: We zijn het slachtoffer van de vier eeuwen oude echtscheiding" Slachtoffer? Neen: getuigen, meende Albert Finet, overtuigd dat alleen de Kerken van de Hervorming het zuiver Evangelie hadden geërfd. Volgens hem waren de katholieken van het rechte pad geraakt. De onstuimige, maar zeer geëerde stichter van Réforme besloot toch: "Als we denken aan de stagnerende bureaucratie die elke Kerk overlaadt is Taizé een oase, een stroom levend water."
Met de zorg om geen meningsverschillen te zien uitgestald in de belangrijkste protestantse krant van Frankrijk nodigde Broeder Roger dominee Finet uit. Dit bezoek en de gesprekken met Broeder Roger leidden tot een uitgebreide bijdrage op de voorpagina van Réforme: "Taizé benaderen."
De lof voor Taizé en zijn stichter ontbrak niet. Maar sommige twijfels bleven: "de uitgesproken achting en zichtbare voorkeur waarmee de gemeenschap van Taizé de Roomse prominenten opzoekt en onthaalt [...] verwonderen me des te meer dat hetzelfde lot niet toekomt aan de protestantse overheid." Als strenge hervormde, die diep beïnvloed is door de theologie van Karl Barth, uitte de directeur van Réforme ook wat ironisch zijn twijfel rond de liturgie: "Ik kan niet weglaten dat de liturgische weelderigheid van Taizé, waarvan ik de esthetiek en de schoonheid smaak, me soms van de enige noodzaak verwijderen. Ik vrees een fataal verval dat, van kaars naar kledij, beelden oproept en van de wierook een weg naar het religieuze en mystieke verwacht die Jezus met veel humor minachtte." Tot slot bevroeg hij zich over de theologische standpunten van Taizé: "Ik ben niet altijd overtuigd dat de theologische gedachte van Taizé, in de lofwaardige zorg om de Eenheid te bevorderen, steeds uitsluitend op de Schrift berust."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 72]
Fadus
De Joodse opstand
Eveneens aan het begin van Fadus' bewind kwam hij in conflict met de hogepriester. Destijds, toen Marcellus prefect van Judea werd [36 na Chr.], had Lucius Vitellius [de toenmalige gouverneur van Syrië] bepaald dat kleding van de hogepriester door de priesters zelf bewaard mocht worden. Fadus was echter van mening dat de symbolisch beladen kleding wel eens aanleiding tot opstanden kon geven en wilde zelf deze kleding buiten de Joodse feesttijden om in bewaring houden, zoals voor Vitellius' bepaling gebruikelijk was geweest. Fadus werd daarbij gesteund door Cassius Longinus, de toenmalige gouverneur van Syrië.
Het conflict werd uiteindelijk voorgelegd aan Claudius, die op aandringen van Herodes Agrippa II oordeelde dat de Joodse priesters zelf de hogepriesterlijke kledij in bewaring mochten houden, zoals Vitellius destijds had bepaald.
Fadus had, veel meer dan de prefecten die eerder Judea bestuurd hadden, te maken met groeiende anti-Romeinse gevoelens onder de Judeese bevolking. In 46 na Chr. werd Fadus opgevolgd door Tiberius Julius Alexander.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Edel Quinn [1907-1944]
Volgens Moeder Thomas Aquinas, herinnerde men haar in de lagere schoolklassen als "een echte rakker op school, niet stout, maar altijd vol kracht, levenslust en vrolijkheid, en altijd te vinden om iemand een poets te bakken. Ze was het middelpunt van elke groep die plezier maakte of kattenkwaad uithaalde..." Het kind had ook een andere zijde. "Hoewel ze zorgeloos en levendig was, was ze nooit slordig in haar werk of haar voorkomen. Haar onbaatzuchtigheid en bereidheid om ten dienste te staan, waren opmerkelijk. Ze was een geboren organisatrice, en alles wat ze deed, deed ze goed."
Twee jaar lang ging ze naar een kostschool in Engeland, waar men zich haar herinnerde als een heel principiële leerlinge, volkomen betrouwbaar, met aandacht voor elke taak, en bijna overdreven vriendelijk. Omwille van haar vaardigheden werd ze verkozen tot kapitein van het cricketteam, en haar andere activiteiten waren tennis, dansen en piano spelen.
Maar haar gelukkige schooldagen kwamen ten einde toen het gezin zich in Dublin vestigde. Het gezinsinkomen daalde, waardoor Edel genoodzaakt werd om haar steentje bij te dragen aan de financiële steun van het gezin. Edel was zeventien jaar oud. In haar enthousiasme om het gezin bij te staan, volgde Edel handelsonderricht, en na het afstuderen kreeg ze een secretariaatsfunctie bij Chagny Tile Works. Haar werkgever bestempelde haar als een modelwerkneemster, en een perfecte secretaresse die snel al haar taken beheerste en ze foutloos uitvoerde.
Vermits ze het oudste kind was, wendde het gezin zich instinctief tot haar om advies te vragen, want ze had bij alle gezinsleden een bijzondere plaats in hun harten. Haar vader noemde haar zelfs "Grootje," waarmee hij aantoonde hoe wijs en rijp hij haar aanbevelingen vond.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
11. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Anita Cantieri [1910-1942]
De rijpheid van haar ziel was tot die mate gevorderd, dat ze zichzelf aan God wilde geven. Uit een nota die ze schreef weten we, dat Anita voor het eerst een religieuze roeping had gehad toen ze twaalf jaar oud was. Tijdens één van haar uitstapjes voor de missies, keerde ze terug naar huis en reed met haar fiets een steile helling af toen haar remmen het begaven. De dood leek onvermijdelijk, maar ze had het besef om zichzelf volledig aan Jezus te geven als ze ongedeerd bleef. Ze kwam thuis, ongedeerd en uitermate gelukkig. Vermits ze ongedeerd was gebleven, besefte ze dat God haar aanbieding had aanvaard.
Naarmate ze ouder werd zorgden haar contacten met de Zusters van de H. Dorothy en de gesprekken met haar biechtvader ervoor, dat haar verlangen naar een religieus leven versterkt werd. Haar ouders waren echter niet zo blij om haar te moeten verliezen. Ze hadden altijd gehoopt dat één van hun zonen voor het priesterschap zou kiezen, maar geen van hen leek daartoe geneigd. Vooral haar moeder probeerde Anita van mening te doen veranderen, maar de tussenkomst van bepaalde priesters die Anita kenden, brachten haar moeder op andere gedachten.
Op voorstel van haar vader liet ze zich fotograferen met haar lange vlechten over haar schouders. Ze gaf toe dat ze zich hier ongemakkelijk bij voelde omdat ze het ijdel vond, maar ze gehoorzaamde.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 87]
Aan haar petekind Bernadette Nicolau
Nevers, 11 januari 1879
Mijn lieve kleine petekind,
Je brief bezorgde mij een intense vreugde. Alles wat jullie aangaat, heeft mijn belangstelling, want ik draag jullie allen steeds tedere gevoelens toe. Ik dank je voor de goede gebeden die je voor mij gedaan hebt. Ik op mijn beurt bid dat je verstandig, gehoorzaam en vroom mag blijven. Ik vind het jammer dat je de school gaat verlaten terwijl je nog zo jong bent. Dit is het moment waarop je het meest zou moeten profiteren, nu je iets ouder bent en verstandiger.
Nou ja, niemand is tot het onmogelijke gehouden. Als je nodig bent als hulp van mijn peettante, moet je daar iets voor opofferen. Zeg haar, je moeder, dat ik aan haar denk wanneer ik pijn lijd en dat ik mijn lijden vaak aan God opdraag omwille van haar, van jou en van je broers. Ik dank mijn peettante voor haar bedoeling mij iets via mijn broer op te sturen. Ik ben haar daarvoor net zo dankbaar als wanneer ik het zou bezitten. Wanneer je de gelegenheid hebt mijn lieve Moeder en de Zusters te ontmoeten, wil je dan zo vriendelijk zijn hun mijn goede wensen voor het nieuwe jaar over te brengen. Verzeker hun dat ik de mooiste herinneringen aan hen bewaar.
Het ga je goed, mijn lieve kind, ontvang een liefdevolle kus van je liefhebbende peettante,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
[...] je zult vast lachen om mijn onbezonnenheid, ik ben te moe om nog eens opnieuw te beginnen, adieu.
Bernadette was het oudste kind uit een gezin van negen.5 Vijf kinderen overleden bij hun geboorte of zeer jong. Jean werd een jaar na Bernadette geboren, in 1845, en stierf twee maanden oud. Jean-Marie, geboren in 1848, werd twee jaar oud. Justin werd geboren in 1855 en stierf in 1865. Nog een broertje Jean werd geboren in 1864. Hij stierf zeven maanden oud. In 1866 werd nog een meisje geboren dat enkele minuten na haar geboorte stierf; haar naam komt niet voor in de registers van de burgerlijke stand. Bernadettes zus Marie, als kind liefkozend Toinette genoemd, kreeg zes kinderen; daarvan heeft zij er vijf ten grave gedragen; de jongste, Jean-Alexis, stierf vijfendertig jaar oud, zonder nakomelingen. Het drama en de droefenis rondom deze gebeurtenissen komen in Maries briefwisseling met Bernadette uitvoerig aan de orde. Bernadettes "broertje"Pierre [hij is vijftien jaar jonger dan Bernadette] krijgt twee kinderen, die beiden vroeg komen te overlijden. Hoewel de dood het geslacht Soubirous dus altijd dicht op de hielen zat, zijn er dankzij Bernadettes broer Jean-Marie (vernoemd naar zijn overleden broer] vandaag de dag nog altijd nakomelingen.
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 3: Ex Magnitudine Montis [Van de grote berg]
Eugenius III [1145-1153]
Echte naamBernardo Pignatelli di Montemagno
Bernardo werd tot paus verkozen op 15 februari 1145 en overleed te Tivoli op 8 juli 1153. Op dezelfde dag dat Paus Lucius stierf, was er al een felle tegenstand van de inwoners van Rome tegen de wereldse macht van de Paus. Daarom besloot Het Heilige College om de Paus vlug te begraven en zich terug te trekken in afgelegen kloosters, waar ze unaniem Bernardo Pignatelli tot Paus verkozen. Door de woelige toestand was het voor hem onmogelijk om Rome als residentie te kiezen. Hij was abt van een Cisterciënzerklooster even buiten Rome. Zijn verkiezing tot paus in februari 1145 kwam mede door het gebrek aan belangstelling, en gedeeltelijk door zijn vriendschap met Bernardus van Clairvaux, op dat moment de meest invloedrijke geestelijke in de katholieke kerk. Bernard was overigens niet voor zijn verkiezing, omdat hij meende dat Pignatelli de vereiste kwaliteiten miste. Eugenius won het hart van het volk door zijn minzaamheid en vrijgevigheid. Hij bleef het ruwe habijt van Bernardus van Clervaux verder dragen onder zijn pauselijke kledij. De Heilige Antonius van Padua omschreef Eugenius III als een der grootste en meest gekwelde pausen.
Eugenius verbleef gedurende het grootste deel van zijn pontificaat buiten Rome. Hij werd in het klooster van Farfa ingehuldigd. Rome stond onder invloed van Arnold van Brescia, die het verzet aanvoerde tegen de wereldlijke macht van de pausen. Eugenius III zocht hulp bij steden die zich tegen Rome verzetten. Met die hulp slaagde hij er voor een poos in zijn positie in Rome te vestigen, maar niet voor lange duur. Via Viterbo en Siena kwam hij uiteindelijk in Frankrijk terecht.
Chris De Bodt
14. Valentina Papagna: Nieuwe Boodschappen
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
20 maart 1010
Ik was uitgenodigd bij een gebedsgroep om er te gaan praten. Mijn heel bijzondere vrienden hadden in deze bijeenkomst en een verblijfplaats voorzien. Het was een prachtige spirituele bezinning en ik dankte de Heer voor de genaden die Hij ons geschonken had.
Onze Heer verscheen heel gelukkig en vreugdevol aan mij. Hij zei: "Valentina, Mijn kind, de bijeenkomst die u zojuist hebt bijgewoond was heel succesvol. De mensen tot wie u Mijn Heilig Woord hebt gesproken waren zo gelukkig om Het te horen. Ze wensten niet dat de bijeenkomst ophield. Waar u ook gaat, bemerken de mensen u en benaderden zij u en u sprak met hen en u gaf hen hoop. Toen u op de laatste dag Mijn boodschappen voorlas en erover praatte, raakte u de harten van alle aanwezigen. Mijn kind, u maakt Me zo gelukkig, u bewijst mij zo prachtig de eer. Vertel hen, Mijn kind, dat ik steeds aanwezig ben, evenals Mijn meest Heilige, geliefde Moeder, maar ook engelen en heiligen en u ontving allen van Mij een bijzndere zegen."
Dank u, Heer Jezus, voor al Uw genaden en zegeningen die U ons gaf.
Later, tijdens de nacht, verscheen de Heilige Rita in mijn kamer en vroeg mij de mensen te zeggen om haar te aanroepen en te vragen voor tussenkomst.
Zij zei: "Ik zal persoonlijk pleiten bij de Heer voor wat ze ook vragen en de genaden zullen worden verleend, hoe moeilijk ze ook mogen zijn. Valentina, vertel de Italianen dat ik meer dan gelukkig zou zijn om voor hen te kunnen bidden." Toen verdween ze glimlachend. De Heilige Rite is een mooie en beminnelijke Heilige.
Vertaling: Chris De Bodt
27-07-2010
27 juli 2010
27 juli 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice O'Connell met Mirjana [deel 2]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Inleiding
Mirjana heeft de toekomst van de wereld staan op een mysterieus stuk perkament, dat zij alleen kan lezen. De Gezegende Moeder overhandigde haar dit perkament. Daarop staan de dagen en de data van de tien geheimen en de kastijdingen voor de zonden van de wereld, geschreven.
Mirjana heeft enkele vreselijke ontmoetingen met satan gehad. Ze kent satan en zijn trucs door eigen ervaring. Ze vroeg mij om alle mensen op aarde te waarschuwen dat satan echt bestaat en hij wil Gods kinderen beroven van hun erfenis, het hemelse koninkrijk, behaald door de overwinning van Jezus op het kruis. Ze zei dat de Gezegende Moeder haar vertelde dat Zij haar in feite toestond om de kracht en de verleiding van satan te ervaren.
Mirjana zegt dat wanneer het eerste geheim, dat haar werd toevertrouwd, wordt verwezenlijkt de kracht van satan zal gebroken worden. Ze zegt dat de Gezegende Moeder haar verteld heeft dat hij daarom momenteel zo agressief is. satan heeft immense kracht gedurende de twintigste eeuw gekregen; een kracht die hij nooit tevoren heeft gehad en nooit meer zal hebben. Mirjana beweert dat de Gezegende Moeder haar dat gezegd heeft. Volgens de zienster is er momenteel een grote kosmische strijd aan de gang voor onze zielen. De strijd gebeurt tussen het "zaad" [kinderen] van Maria en het "zaad" van de slang [kinderen] van satan. De Eeuwige Vader gaf satan een laatste uitdaging voor Zijn Kerk, in de twintigste eeuw, en zelfs een tijd daarvoor en een stuk in het derde millenium. Volgens Mirjana zijn er drie dingen die satan niet wist:
De Eeuwige Vader zou "Maria" zenden, de "vrouw" van Zijn Verbond met Zijn volk om de zielen die in de tijd van de grote duisternis strijden te waarschuwen, aan te moedigen en de zielen te helpen die strijden in deze tijd van grote duisternis.
De Eeuwige Vader zou grote hoeveelheden aan genade in de wereld toelaten zoals nooit tevoren in de geschiedenis van het mensdom is gebeurd.
De Eeuwige Vader zou gekozen zielen zenden die een standvastig geloof en vertrouwen hebben niettegenstaande elke aanval van satan.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: verslag van het bezoek van Vr. Pétar Ljubicic, die hiermee, afgelopen donderdag, ons klein landje vereerde Van onze medewerker-verantwoordelijke uit Nederland, Jos De Bres
Beste Chris.
Jouw vakantie zit er nu op en ik hoop dat je jouw accu weer hebt kunnen opladen! Ik heb een paar drukke dagen achter de rug. We hebben gisteren de verjaardag van mij en mijn vrouw Annemie gevierd en tevens ons 40-jarig huwelijk.
Ik wil je nog vertellen dat het bezoek van pater Pétar druk bezocht was! We zijn moeten uitwijken naar een grotere kerk en die was behoorlijk vol bezet. Er moesten nog stoelen bijgehaald worden. Pater Pétar vertelde dat het grootste gebed dat God lief heeft, de H. Mis is. Het is de grootste genadegave van Onze Lieve Heer. Ook werd natuurlijk weer veel aandacht gegeven aan het sacrament van de verzoening, en het grote belang hiervan voor ons mensen om ons steeds weer met God te verzoenen.
Er was een prachtige misviering met daarbij 13 concelebranten! De Medjugorjesfeer was goed merkbaar aan de liederen die er tijdens deze viering werden gezongen.
Pater Pétar was goed op dreef en kon de aanwezigen zeer geïnteresseerd doen luisteren. Hij beschreef diverse wonderbaarlijke genezingen welke in Medjugorje in de loop der jaren hebben plaats gevonden! Ook werd natuurlijk de nieuwe commissie aangehaald en dat de zieners binnenkort naar Rome gaan en dat er een grote kans bestaat dat pater Pétar daar ook wordt uitgenodigd. Hij zei letterlijk dat er voor een heiligverklaring minimaal twee wonderen moeten zijn gebeurd. In Medjugorje zijn in de afgelopen jaren zo veel wonderen gebeurd, dat de erkenning c.q. heiligverklaring eigenlijk vanzelfsprekend is.
Natuurlijk werd er ook over de tien geheimen gesproken, echter, er was geen "nieuw nieuws" te vermelden. Tien dagen van te voren wordt hij ingelicht en dan volgen er 7 dagen van vasten en gebed en wordt het aan de hele wereld medegedeeld!!
Pater Pétar kreeg een warm applaus en er werd medegedeeld dat hij volgend jaar zal terugkomen, samen met een nog niet nader genoemd persoon uit Medjugorje. Op het einde kreeg de chauffeur van pater Pétar, een Duitse meneer, de gelegenheid om het verhaal van zijn bekering te vertellen!! Ook hij kreeg applaus en daarna kregen alle mensen, die dat wilden, de handen opgelegd!!
Veel dank gaat uit naar de organisatie van deze bijzondere bijeenkomst, t.w. Mia Stassen en Paul Grauls en hun team van medewerkers!!
In Christo,
Jos de Bres.
3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia,Brazilie.
Special over Pedro Régis [1/2]
Tot aan de eerste verschijning
Voor de verschijningen in Anguera begonnen, had Pedro Regis te lijden onder aanvallen zonder enige medische verklaring en dit voor een periode van ongeveer 18 maanden. De verschillende artsen konden geen sluitende diagnose vaststellen. Hij onderging tal van neurologische en cardiologische onderzoeken. De artsen vertelden hem dat hij volkomen gezond was. Het was een tijd van grote nood voor zijn ouders en familie. Volgens zijn vaststelling voelde hij zich ziek tot flauwvallen toe, keerde enige tijd later terug tot bewustzijn maar zonder enig teken van ziekte.
Op 29 september 1987 ging Pedro Regis terug naar school waar hij een opleiding tot leerkracht volgde in Bonfim de Feira, in de buurt van Anguera. Toen hij uit de bus stapte, voor een klein schooltje in de buurt van zijn huis, voelde hij zich plots niet goed. Een vriend, Celestino Silva Santa Cruz die met hem meeliep, haastte zich naar Pedros familieleden om hulp te zoeken. Op dat moment, toen hij het gevoel kreeg flauw te vallen, zat Pedro Regis op de grond zonder in de gaten te hebben vlak bij een mierenhoop te zitten. Toen verscheen een jonge vrouw [hij dacht dat het een non uit de buurt was die recent uit Italië kwam te verhuizen] die ongeveer 20 jaar oud leek, gekleed in het wit met een witte sluier die haar gezicht bedekte. Hem benaderend sprak ze : "Ik zal je helpen. Ik zal je uit de mierenhoop halen." Met veel gemak nam zij hem bij zn armen, tilde hem op en volgens Pedro, [aangezien hij zich met zijn benen niet in staat achtte te wandelen] nam Ze hem mee naar de inkomsthal van de kleine school die op ongeveer 300 meter van zijn huis gelegen was. Deze school bestaat nog steeds. Vanaf dat punt weet Pedro niet meer wat er gebeurde.
Enige tijd later arriveerden zijn familieleden die hem bewusteloos aantroffen. Toen hij opnieuw tot bewustzijn kwam, vroeg hij naar die jonge vrouw die hem geholpen had. Zij begrepen niet waar Pedro het over had. Ook Pedro begreep niet wat er gebeurd was. Een interessant gegeven is dat Pedros lichaam volledig bedekt was met mieren, maar dat hij geen enkele beet had opgelopen.
Vertaling: Frederick
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 197]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Jezus ontkleed en met azijn gelaafd
De beulsknechten rukten Onze Heer de mantel af, die zij om Zijn bovenlijf hadden gebonden. Zij maakten de gordel los, waaraan zij hun touwen hadden vastgeknoopt, ontdeden Hem van Zijn eigen gordel en trokken het witwollen opperkleed, dat een sleuf had en met riemen voor de borst werd dichtgesnoerd, over Zijn hoofd. Vervolgens namen zij de lange, smalle doek van Zijn schouders, en daar zij de bruine, naadloze rok, door Zijn moeder vervaardigd, niet over de brede kroon konden trekken, rukten zij Hem de kroon af, zodat de wonden in Zijn hoofd weer opengingen. Dan schortten zij de rok op en haalden hem zo, onder gehoon en vermaledijdingen, over Zijn hoofd vol bloed en wonden.
Daar stond nu de Mensenzoon: sidderend, besmeurd met bloed, door builen en striemen, drogende en lopende wonden, gevlekt en geschonden. Hij had alleen nog het korte wollen scapulier en de lendendoek aan. Het scapulier zat tegen Zijn wonden geplakt en was in de nieuwe, diepe schouderkwetsuur gedrongen, die de kruislast had veroorzaakt, en dat deed Hem geweldig veel pijn. Zonder het geringste mededogen trokken de rakkers het scapulier van Zijn borst, en Jezus stond daar bijna helemaal naakt, vreselijk gezwollen en als doorkorven, de schouder opengereten tot op het been, met plukjes wol hier en daar aan de wondkorsten en in het opgedroogde bloed.
De beulsknechten rukten Hem nu het laatste stuk kleding af: de doek om Zijn lenden. Gans naakt, kromde de Heer zich van schaamte, en toen Hij onder de handen van de rakkers dreigde neer te zinken, zetten zij Hem op een steen, die zij haastig aanrolden, en boden Hem te drinken uit de kruik met gal en azijn, doch Hij wendde zwijgend Zijn aangezicht naar de andere kant.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 197]
Preken
Op wie heeft de duivel het gemunt?
Luister wat hij aan zijn vrienden schrijft: "Beste vriend, ik wil u deelgenoot maken van mijn droefheid en u een beeld geven van de ellende die de duivel mij veroorzaakt. Dikwijls is de hitte van de zon in deze uitgestrekte eenzaamheid bijna niet te verdragen en dan word ik door een onweerstaanbaar verlangen naar de genoegens van Rome overrompeld. De smart en de bitterheid waarvan mijn ziel is vervuld, doen mij dag en nacht een stroom van tranen storten. Ik verberg mij op de meest afgelegen plaatsen om er tegen mijn bekoringen te strijden en mijn zonden te bewenen. Mijn lichaam is totaal misvormd en bedekt met een ruwharig kleed. Ik heb geen ander bed dan de naakte grond en tot voedsel dienen mij rauwe wortels en water, ook als ik ziek ben. Ondanks al die strengheid voelt mijn lichaam nog behoefte aan de eerloze genoegens waardoor Rome is verpest. Mijn geest bevindt zich te midden van de schone vriendinnen met wie ik de goede God zo vaak heb beledigd. In deze woestijn, waarheen ik mijzelf heb verbannen om de hel te ontvluchten, tussen deze sombere rotsen waar ik geen ander gezelschap heb dan schorpioenen en wilde dieren, wordt mijn lichaam, dat voor mijzelf reeds dood is, nog door een onzuiver vuur bestookt. De duivel durft het zelfs nog genoegens aan te bieden. Vernederd door bekoringen, waarvan de gedachte me al van ontzetting doet sterven, niet meer wetend welke boete ik mijn lichaam moet opleggen om het voor God te bewaren, werp ik me op de grond aan de voet van mijn kruis. Ik bespoel het met mijn tranen, en als ik niet meer schreien kan, sla ik mezelf met stenen op de borst tot het bloed me uit de mond loopt, en ik schreeuw om barmhartigheid tot de Heer medelijden met me krijgt. Wie zal zich voor kunnen stellen hoe ellendig ik me voel in het vurig verlangen de goede God te behagen en Hem alleen lief te hebben? Steeds immers zie ik me geneigd om Hem te beledigen. Wat een smart! Help mij, beste vriend, door uw gebed, opdat ik de kracht zou vinden om weerstand te bieden aan de duivel, die mijn eeuwige ondergang gezworen heeft."
Hebt ge t gehoord, broeders? Dat is de strijd waaraan de goede God Zijn grootste heiligen blootstelt. Wat zijn wij te beklagen, broeders, als we niet hevig met de duivel te kampen hebben! Naar het schijnt zijn we vrienden van de duivel: hij laat ons zogenaamd met rust, hij sust ons in slaap met het smoesje dat we een paar gebeden hebben verricht en een paar aalmoezen hebben gegeven. Als je bijvoorbeeld een kroegloper vaagt of hij wel eens bekoord wordt, zal hij enkel zijn schouders ophalen en antwoorden dat hem niets in de weg zit. Vraag eens aan dat lichtzinnige meisje wat voor strijd zij te voeren! Lachend zal zij je ten antwoord geven dat ze zelfs niet weet wat bekoring eigenlijk is. Aan de verschrikkelijkste bekoring valt ge ten offer, broeders, juist wanneer ge niet wordt bekoord. Want dat is de toestand van diegenen die de duivel bewaart voor de hel. Als ik goed durfde, zou ik u zeggen dat hij er zich speciaal voor hoedt om hen te bekoren en hen lastig te vallen over hun verleden, uit vrees dat hun ogen open zouden gaan...
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 197]
Hoofdstuk 28. Lijden en herstel
Nicky: Denkt u dat het lijden dat u vrijwillig op u neemt gelijkaardig is aan het lijden in het Vagevuur? Maria: Ja, dat lijkt me zo. Eenmaal de pijn mijn lichaam heeft verlaten, blijven er geen littekens achter of enige andere neveneffecten. Dat betekent dus dat de pijn zich volledig in de ziel bevindt en dit doet me denken dat de pijnen in het Vagevuur gelijkaardig zijn.
Nicky: Als we iemand zien die veel lijdt, kunnen wij dan voor hem opkomen en zijn lijden opofferen aan God voor de zielen in het Vagevuur? Maria: Ja, maar het heeft niet dezelfde waarde als een persoon die het uit zichzelf doet.
Nicky: En als het iemand dit doet, maar het na een tijdje opgeeft omdat hij niet geduldig genoeg is, en het daarna opnieuw opoffert, heeft dit dan enige waarde? Maria: Opnieuw ja, maar ook heeft het niet dezelfde waarde dan dat dit in één keer zou gebeuren.
Nicky: Als een persoon al zijn toekomstig lijden opoffert aan God, heeft dit dan dezelfde waarde als hij een huidig lijden opoffert? Maria: Ja, als het met een oprecht hart gebeurt en God kent de harten.
Nicky: Als dus iemand lijdt en het niet aan God schenkt, gaat de waarde van het lijden verloren! Maria: Met betrekking tot die specifieke ziel en het naar de Hemel gaan, ja, maar meestal gebeurt het lijden omdat er iets in het verleden is gebeurd en dat is dan uiteraard hersteld. Met of zonder Gods hulp, staat God dit toe. Hij is zuivere liefde en weet precies wat het beste is voor ons.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 41]
Verdere herinneringen aan Jacinta
Ik vergat te zeggen dat Jacinta, toen ze naar het ziekenhuis ging in Vila Nova de Ourem en daarop in Lissabon, wist ze ze niet meer zou genezen, maar het enkel was om te lijden. Lang voordat er haar iemand had gesproken over de mogelijkheid van een opname in het ziekenhuis van Vila Nova de Ourem, zei ze op een dag: "Onze Lieve Vrouw wil dat ik naar twee ziekenhuizen ga, niet om te genezen, maar om meer te lijden voor de liefde van Onze Heer en voor de zondaars."Ik ken de preciese woorden niet van Onze Lieve Vrouw in deze verschijning aan Jacinta alleen, want ik vroeg haar hier nooit om. Ik hield er me aan om louter te éren wat ze me bij gelegenheid toevertrouwde en in dit verslag probeer ik niet te herhalen wat ik reeds in het eerste gedeelte over Jacinta heb vermeld, om alles niet hoeven te rekken.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Moses [2/23]
Mozes wordt geboren in omstandigheden die verre van ideaal zijn. Drie maanden lang moet hij als kind verborgen worden gehouden. De wrede Farao van Egypte had bevolen alle kinderen van de Hebreeuwse slaven ter dood te brengen. Uiteindelijk kunnen zijn ouders hem niet langer verborgen houden en wordt hij in een biezen mandje toevertrouwd aan het water van de Nijl. het lijkt alsof God het volk van de Hebreeen aan hun lot heeft overgelaten. ze moeten slavenarbeid verrichten tot ze er dood bij neervallen. Mozes krijgt de opdracht om het volk te redden uit de greep van de Farao en hij weet als godsgezant het volk uit Egypte weg te halen. het volk wordt bevrijd, weg van de slavernij en onderdrukking. Op weg naar het beloofde land Kanaan ontvangen ze bij de berg Sinai de tien geboden en uiteindelijk komen ze bij het land 'overvloeiend van melk en honing'. Mozes zelf echter zal het land nooit betreden...
Deze Amerikaanse TV-film uit 1996 staat onder regie van Roger Young. Met Ben Kingsley [Mozes], Frank Langella [Mermefta], Christopher Lee [Ramses II], Enrico Lo Verso [Joshua] en David Suchet [Aaron]. De film duurt 188 minuten.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 37: "Ik zal uw Moeder zijn."[Aflevering 248]
Een wetenschapper, bedreven in geneeskunde en fysica onderzocht de plaats om de vermeende verschijningen te bewijzen of te weerleggen, maar zoals zoveel onderzoekers op zo veel andere plaatsen, was hij niet in staat om fysieke wetenschap te gebruiken om iets te bevatten dat niet fysisch was. Hoewel de meeste van de plaatselijke geestelijken er oorspronkelijk vijandig tegenover stonden, veranderde hun sceptisme in geloof toen ze het met hun eigen ogen zagen of wanneer anderen hen het bewijs leverden, en in 1890 werd er een mooie Gotische kerk gebouwd. "Ik zelf kan getuigen dat ik de heilige plaats bezocht heb, en, na een tijdje gebeden te hebben, zag ik de verschijning van de Heilige Maagd," schreef Bisschop Macarone-Palmieri van Bojano. "Het beeld van O.L.V. verscheen eerst zwak en vaag, maar na verloop van tijd verscheen ze in de gedaante en verhoudingen van de voorstelling van de Moeder der Smarten in een religieus tijdschrift. Buiten mezelf en de grote menigte wiens namen in het officiële rapport staan, waren er de vicaris-generaal van het bisdom, de aartspriester van de kathedraal, en veel andere geestelijken die de verschijningen zagen."
In Spanje werd de Maagd opnieuw gekroond op 13 oktober 1889, en hoewel dat een blijde gebeurtenis was, erkende de Kerk in 1892 een wenend beeld in de Italiaanse stad Campocavallo.
In het noordelijke Franse dorp Tilly sur Seulles, zagen tientallen nonnen en schoolkinderen de Maagd van 3 maart tot 26 juli 1896. Het was buitengewoon hoe ze uit het schoolraam naar een weide konden kijken en haar gedurende lange tijd zien. "In de velden, op zon kilometer afstand, zagen ze, zo duidelijk als mogelijk is van op zon grote afstand, een gedaante van O.L.V. zoals ze op de Wonderdadige Medaille staat, met haar handen uitgestrekt en omringd door een ovaal van oogverblindend licht," schreef William Walsh.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 142]
Hoofdstuk 8. Uit de Patstelling
De eerste internationale Jongerenontmoeting
Op zondagmorgen waren er twee Eucharistievieringen geweest. Het protestantse Avondmaal werd door de dominees van de Broeders van Taizé geconcelebreerd. Tijdens de plechtigheid spraken twee Broeders hun eeuwige geloften uit in de handen van de prior: een Zweed, de zoon van een lutheraanse bisschop, en een Duitser, ook een lutheraan. Daarna werd er een katholieke mis geconcelebreerd door Mgr. Maryin, zes bisschoppen en andere priesters. Eén onder hen vertelde later hoe sommige deelnemers de intercommunie beleefden, ondanks de oproepen van kardinaal Bea, die al niet meer in Taizé was: "Ik was één van de concelebranten en deelde de communie uit: onder de communicanten herkende ik hervormde christenen aan het kruis van de Heilige Geest dat ze droegen." Tijdens het eerst gevierde protestantse Avondmaal hadden ook jonge katholieken gecommuniceerd.
Niet alleen had de pers geen commentaar gegeven rond deze wilde intercommunie, broeder Roger beweerde in een schrijven: "We waren nooit voorstander van een intercommunie die op een nog groter misverstand zou uitdraaien. In hun brede welwillendheid en hun zorg om wat Taizé hen vroeg, aanvaardden deze 1.400 jongeren edelmoedig deze onmogelijkheid." De werkelijkheid was anders, zoals aangehaald.
De praktijk van intercommunie werd een terugkerende kwestie in de volgende jaren. In 1967 werd door het Directorium over oecumene dat het Secretariaat voor de Eenheid der christenen uitgaf een principe herhaald. De deelname van de uit het katholiek geloof gescheiden broeders, en vooral aan de eucharistie, biecht en ziekenzalving is verboden, maar, toegegeven, in uitzonderlijke gevallen [bij levensgevaar of dringende noodzaak] is communie van niet katholieken toegestaan, aan de afgescheurde broeder [...] indien hij van een geloof getuigt dat met de Kerk strookt. Datzelfde jaar was voor de Groep van Dombes de intercommunie het gespreksthema waarvoor, zonder de theologische knelpunten te negeren, een thesis in zes punten werd uitgewerkt: "Mogen de Kerken van de Hervorming en de katholieke Kerk een gelegenheidsdeelname aan hun respectieve eucharistievieringen overwegen?" Max Thurian publiceerde ook een pleidooi ten voordele van dit standpunt.
De stelling van Taizé was kwetsbaar, voor sommigen dubbelzinnig. Indien Broeder Roger met aandrang de katholieke Kerk vroeg om de intercommunie toe te laten, heeft hij ze zelf nooit openbaar ingesteld. Er waren altijd aparte diensten en, al heel vroeg [vandaag ook nog] hingen er aan de deur van de kerk affiches die de diverse eucharistische diensten onderscheidden. Maar in feite heeft de intercommunie altijd bestaan in Taizé, in een wel onschatbare mate.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 71]
Fadus
De twist werd bijgelegd door Claudius die voor de status quo koos. Maar een andere opstand zal een band leggen tussen Fadus en het Nieuwe Testament. Een zelfverkondigde profeet, Theudass genaamd, trok met een menigte goedgelovige Joden naar de Jordaan met de belofte het wonder van Jozua bij de verovering van Canaan over te doen. De waterscheiding zou hen toelaten met droge voeten de stroom over te steken en zo aan iedereen bewijzen dat Theudas wel degelijk de door God aangeduide generaal was om de Joden te bevelen in hun strijd tegen de Romeinen.
Een eskadron ruiters door Fadus gestuurd stormde op de rebellen af en maakte een einde aan de krachttoer van Theudas. Hijzelf werd aangehouden en onthoofd, zijn hoofd als een trofee gedragen door Jeruzalem. De Handelingen der Apostelen halen een toespraak van Gamaliel de Oude voor het Sanhedrin aan: de beroemde farizeeër citeerde het geval Theudas om de ijdelheid te bewijzen van godsdienstige bewegingen die Gods steun niet genieten.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 86]
Aan haar peettante, tante Bernarde
Nevers, 27 december 1876
Mijn goede en lieve meter,
Ik wil de eerste dag van het jaar niet voorbij laten gaan zonder u het beste voor het nieuwe jaar te wensen. Ik verzeker u dat ik mijn gebeden, hoe zwak ook, ter uwer intentie en voor de noden van uw lieve familie tot de Heer richt. Ik heb het heerlijke vertrouwen, goede en lieve meter, dat mijn beide neven en mijn lieve nichten u steeds meer tot troost strekken, ook in de toekomst, als zij zich tegenover uw goede en liefdevolle raadgevingen steeds gehoorzaam en volgzaam opstellen.
Ik bid mijn nichten of ze mij in hun gebeden niet willen vergeten, vooral wanneer ze naar de Grot gaan. Ik geloof dat Lucile een beetje boos op mij is: omdat ik geen bericht meer van haar krijg, vraag ik me vaak af waarom. Nu, ik geloof dat ik het gevonden heb. Ik herinner me dat zij me een keer uit Saint-Pé geschreven heeft. Ik ben totaal vergeten haar te antwoorden; ik vraag haar of ze het mij niet kwalijk wil nemen. Het is geen onverschilligheid van mij, maar een nalatigheid die ik zeer betreur. Hoe gaat het met mijn lieve petekind? Houdt ze veel van de Goede God? Is ze verstandig? Ik wou dat ik nieuwjaarsgeschenken had die ik haar kon sturen, maar ik ben erg arm, ik heb niets, helemaal niets. Wel bid ik tot het Heilige Kind Jezus om haar Zijn liefde als nieuwjaarsgeschenk te geven, en dat Hij haar almaar vromer mag maken, evenals haar zussen. Ik draag haar op jullie allen een dikke kus van mij te geven.
Mijn lieve meter, u zult niet tevreden zijn als ik deze brief verstuur zonder over mijn gezondheid te spreken. Ik voel me beter, maar mijn maag is bepaald niet meegaand. Daarom doe ik er deze keer zo lang over te herstellen. Maar het ontbreekt me niet aan goede zorg: ik ben beduusd van al die goedheid die mijn oversten en vriendinnen mij betonen. Ik besluit, mijn goede en lieve meter, door u allerinnigst te omhelzen, evenals mijn lieve nichten.
Bernadette Soubirous is geboren op 7 januari 1844 in de molen Boly, de voorlaatste van de vijf molens aan de voet van de grote steile rots waarop de burcht gelegen is die Lourdes beheerst. Haar vader is de vierendertigjarige molenaar Francois Soubirous. Haar moeder is de achttienjarige molenaarsdochter Louise Soubirous-Casterot. Bernadette, die, zoals haar biografen schrijven, de molenstenen vanuit haar wieg hoorde kraken, zal op haar sterfbed verklaren: "Ik ben vermalen tot een graankorrel."
Met dit aan het molenaarsleven ontleende beeld doelde Bernadette op de lichamelijke pijn en haar ziekten, maar het beeld kan ook worden betrokken, niet op de verschijningen zelf [die zij als een bijzonder voorrecht beschouwde], maar op de gevolgen ervan voor haar persoonlijke leven. De belangstelling die haar ten deel viel, de roem die het haar reeds vroeg, meteen na de verschijningen, maakten het haar onmogelijk om gewoon over de straat te lopen. De eisen die mensen aan haar stelden, de plannen die men voor haar maakte [goed- en minder goedbedoeld], dat alles hing haar als een molensteen om de nek. Daarbij kwamen het lichamelijke en persoonlijke leed en haar zwakke gezondheid.
Gerardo werd geboren in Bologna [datum onbekend] en stierf te Rome op 15 februari 1145. Eerst was hij regulier kanunnik te Bologna. In 1124 werd hij kardinaal-priester en van 1125 tot 1126 was het pauselijke gezant in Duitsland. Tijdens het pontificaat van Innocentius II werd Gerardo driemaal gezant in Duitsland, en het was voornamelijk door hem dat koning Lotharius III twee veldtochten ondernam naar Italië om Innocentius II te beschermen tegen de antipaus Anacletus II. Tegen het einde van het pontificaat van Innocentius II werd hij pauselijk kanselier en bibliothecaris.
Op 12 maart 1144 werd hij tot Paus verkozen. Zijn pontificaat was er een vol moeilijkheden en als we de bewering van Gotfried van Viterbo in zijn Patheon mogen geloven, trok hij aan het hoofd van een klein leger naar Rome, in een dispuut met de senaat. Hij leed een nederlaag en liep ernstige verwondingen op door stenen die naar hem werden geworpen. Een aantal dagen later overleed hij. Tijdens zijn pontificaat maakte hij een einde aan het dispuut tussen de Bisschop van Tours en de Bisschop van Dol. Hij was de orde der Premonstratenzers of Norbertijnen bijzonder genegen.
Malachias omschrijving is een zinspeling op de familienaam van de Paus. Cacciare is het Italiaans voor verdrijven en nemici zijn de vijanden.
Chris De Bodt
14. Valentina Papagna: Nieuwe Boodschappen
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
2 juni 2010
's Avonds had ik last van griep, toen de Heilige Maria mij bezocht. Ik begon te bidden en vroeg mij af: "Waarom ben ik zo ziek?" Maar nog terwijl ik mij aan het beklagen was, verscheen de Heilige Maria met een beminnelijke glimlach. Ze zei: "Het spijt ons erg dat u ziek bent, maar deze ziekte en het ermee gepaard gaande lijden, wordt u door Mijn Zoon gegeven. Wenst u de reden te kennen voor dit lijden?"
"Het is voor Medjugorje, opdat de plannen van Mijn Zoon en Mij zouden worden verwezenlijkt. De duivel probeert dit te vernietigen. Alstublieft, aanvaard met liefde al het lijden dat wij u geven. U en de boodschappen die wij u geven, zijn verenigd met Medjugorje. Wij weten hoeveel u van Medjugorje houdt.
Daarop gaf de Heilige Moeder mij de zegen en met nog steeds dezelfde beminnelijke glimlach, verdween ze. Ik was heel gelukkig met wat de Heilige Maria mij had verteld en aanvaardde de opoffering voor dit doel.
