Redactie
Medjugorje België en Nederland
Chris De Bodt
(1958 - 2012)

medjugorjebn@gmail.com

Patty De Vos
Kasteelstraat 81
9180 Temse
België
patty.de.vos@hotmail.com

Dr. Guy Claes
Platanendreef 40
8790 Waregem
België
gclaes@scarlet.be

Henk
Twan Vereecken
Geertrui Schonken
Veerle De Caluwé
Anne Van Der Sloten
p. Alfons J. Smet
Broeder Joseph
Zoeken in blog

Medjugorje 2015 Medjugorje 2014 Medjugorje 2013 Medjugorje 2012 Medjugorje 2011 Medjugorje 2010

 

Voorlopig worden enkel de boodschappen gepubliceerd.
27-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.27 april 2010
27 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Politie

Op 4 juli 1982 nodigde Onze Lieve Vrouw ons uit om een gebedsgroep te vormen. Mijn hart was in Medjugorje, maar mijn lichaam en mijn gezin in Metkovic. Ik was toen reeds verloofd en onze huwelijksdag was op 14 augustus 1982. Mijn schoonvader stelde mij voor om in Medjugorje een huis te bouwen, maar dat konden wij ons niet veroorloven. We aanvaardden dat we niet alles meteen konden hebben. We begonnen met de bouw van een huis in 1984 en de werken waren af in 1991. We hebben onze kruisen en onze smarten gehad tijdens die achttien jaren. Alles dat we bezaten was door de hulp van God en Onze Lieve Vrouw en met ons zweet en onze opofferingen. God zij gezegend in al Zijn daden, vooral door Maria, de Koningin van de Vrede.

Nedjo Brecic

PS: Mijn bijzondere dank aan mijn vrienden Ana en Albert Casey, wiens verslag nu volgt. God zegene hen.

2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 2]

Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.

Inleiding

In die tijd was Fr. Jozo Zovko de parochiepriester te Medjugorje. Fr. Zrinko Cuvalo werkte samen met hem in de parochie. Beiden hebben niets van doen met het ophitsen van de kinderen. Integendeel, Fr. Zovko kon aanvankelijk niet geloven dat de verschijningen echt waren. Bisschop Zanic heeft hen beiden bij hem geroepen om hen op het hart te drukken dat ze beslister moesten zijn en om Gods daden rondom hen te herkennen. Ze antwoordden hem dat er geen haast bij was en dat het beter was om af te wachten hoe alles zich verder zou ontwikkelen. Maar de positieve ingesteldheid van de Bisschop bezielde hen en gaf hen en aan iedereen moed die nog geen standpunt hadden ingenomen over Medjugorje.

De toenmalige Joegoslavische communistische regering was de gebeurtenissen te Medjugorje niet bepaald welwillend gezind. Ze noemden het "een opstand tegen het bewind" [4 juli 1981]. De geheime politie riep Bisschop Zanic naar hun hoofdkwartier in Sarajevo voor onderzoek. Ook Fr. Jozo Zovko werd geroepen. Maar de gebeurtenissen leidden hun eigen weg. Bisschop Zanic begon minder en minder over de verschijningen te spreken en Fr. Zovko begon, als parochiepriester, meer en meer in de bovennatuurlijke aard van de verschijningen te geloven. Omwille van zijn welwillende houding tegenover de verschijningen, werd Fr. Zovko gearresteerd en veroordeeld tot drie en een half jaar van harde gevangenschap [17 augustus 1981]. Samen met hem werden ook Fr. Ferdo Vlasic en enige tijd later Fr. Jozo Krizic gevangen gezet. De spanning was toen te snijden. Het was gevaarlijk om iets over Medjugorje te zeggen. Iedereen voelde dit, vooral als sommige inwoners uit de parochie en zelfs bedevaarders naar de gevangenis werden gestuurd.

En toen kwam er een wending. Er waren eerst nog geen negatieve verklaringen van Pavao Zanic rond Medjugorje, maar alles werd stil. In Medjugorje voelde men dat de steun vanuit Mostar wegbleef. Was het een stilte omwille van de sereniteit die Zanic wou aanhouden of was er iets anders aan de hand? Het antwoord zou niet lang op zich laten wachten, want na deze periode van stilte begon Bisschop Zanic actief Medjugorje uit te dagen. Hij was van mening veranderd.

Dr. Guy Claes en Chris De Bodt

3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië

Boodschap 3310 van 24/04/2010

Lieve zonen en dochters,  ga niet weg van het gebed. De mensheid staat aan de vooravond van de meest trieste gebeurtenissen. Ik ben uw droevige Moeder en Ik lijd om wat er u te wachten staat. De aarde zal schudden en rivieren van vuur zullen uit het diepste van de aarde komen. Slapende reuzen zullen wakker worden en leed veroorzaken voor vele naties. De as van de aarde zal veranderen en Mijn arme kinderen zullen momenten van grote beproevingen beleven. Let op. Dit is een tijd van pijn voor de mensheid. Keer terug naar Jezus. Alleen in Hem zult u de kracht vinden om het gewicht te dragen van de beproevingen die moeten komen. Sterkte. Ik zal bij Mijn Jezus ten beste spreken voor ieder van u. Deins niet terug. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 144]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Van Herodes naar Pilatus

De beulsknechten sleurden Jezus nu ook weer de trappen op vóór Pilatus’ paleis. Zij trokken zo fel, dat Jezus, strompelend over Zijn lang spotkleed, neerviel en met Zijn hoofd tegen de marmeren trappen sloeg. Het wit werd geverfd door Jezus’ heilig bloed. Jezus’ vijanden, die hun zitplaatsen op het Forum hadden ingenomen, en de lompe massa barstten los in een honend gebrul, terwijl de beulsknechten Onze Heer schopten en verder sleurden.

Pilatus leunde op zijn zetel die was gemaakt als een rustbed. Het tafeltje stond naast hem en, zoals de eerste keer, was hij door enkele officieren en mannen met schriftrollen omringd. Hij trad naar voren op het terras, vanwaar hij sprak tot het volk: "Gij hebt mij deze mens als een volksopruier overgeleverd. Ik heb hem in uw bijzijn verhoord en bevonden dat hij niet schuldig is aan wat gij Hem ten laste legt. Ook Herodes ontdekte geen schuld in Hem, want ik zond u met deze mens naar de viervorst en zie, er werd geen veroordeling tegen Hem uitgesproken. Ik zal Hem dus laten tuchtigen en dan vrijlaten." Een heftig en rumoerig protest steeg van de kant van de Farizeeërs op en onder het volk werd het stoken en de omkoperij met grote ijver voortgezet. Pilatus behandelde hen met grote verachting, tussen andere, scherpe woorden in en liet zich de vraag ontvallen "of zij vandaag niet genoeg onschuldig bloed zouden zien vloeien bij het slachten van de lammeren."

Het was nu de tijd dat het volk, kort vóór Pasen, bijeenkwam vóór Pilatus om, krachtens een oud gewoonterecht, de vrijlating van een gevangene te verkrijgen. De Farizeeërs hadden vanuit Herodes’ Paleis onderhandelaars naar de wijk Acra, ten westen van de tempel, gestuurd, teneinde de massa om te kopen opdat zij niet de vrijlating van Jezus, maar Zijn kruisiging zouden eisen. Pilatus hoopte dat het volk zou vragen om Jezus vrij te laten en hij besloot om hen, naast Jezus, een vreselijke misdadiger voor te stellen, zodat zij helemaal niet zouden kunnen kiezen. Die misdadiger heette Barabbas en werd door het ganse volk vervloekt. Hij had gemoord tijdens de oproer en ik heb van hem nog vele andere gruweldaden gezien. Hij had aan tovenarij gedaan en zwangere vrouwen de vrucht uit het lichaam gesneden. Nadere bijzonderheden zijn mij echter ontgaan.

5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 144]

Preken

De goot van de hel

Er is nog een andere kwaal in ons leven, broeders, des te bedroevender omdat ze zo veelvuldig voorkomt: ik bedoel de gemene taal. Niets is afschuwelijker en walgelijker dan die taal. Wat is er meer in strijd met de heiligheid van onze godsdienst, broeders, dan onreine woorden? Ze zijn een belediging voor God en een ergernis voor onze naaste. Of om het duidelijker te zeggen: ze bederven alles. Vaak blijkt één enkel ongepast woord genoeg om duizend slechte gedachten op te roepen, duizend schandelijke verlangens. Het kan uw evennaaste zelfs tot talloze andere laagheden doen vervallen. Het kan voor onschuldige zielen het begin der boosheid worden, die zij tot dan toe gelukkig niet kenden. Wel, broeders, mag een christen zich met een dergelijke gemeenheid inlaten, een christen die de tempel is van de Heilige Geest, een christen die geheiligd is door het aanbiddelijk lichaam en door het kostbaar bloed van Jezus Christus? O God, hoe slecht beseffen we wat we eigenlijk doen, als we zondigen! Men kent de boom aan zijn vruchten, heeft de Heer ons gezegd. Zo ook kunt ge uit de taal van bepaalde personen opmaken hoezeer het bederf hun hart heeft aangetast. Geen enkele kwaal is zo algemeen verspreid.
 
Luister maar eens waar de jeugd over praat! Heeft zij iets anders dan gemeenheid in de mond? Ga binnen, als ik met Sint Johannes Chrysostomos mag spreken, ga binnen in de kroegen, dat wil zeggen: in de holen van onreinheid. Waar draaien de gesprekken om, zelfs tussen mensen van een bepaalde leeftijd? Ja, ze beroemen er zich op dat ze in hun uitlatingen zo ver durven gaan. Hun mond is als het ware de goot waardoor de hel haar vuil naar de aarde stuwt en de zielen mee terugsleept. Wat doen die slechte christenen of liever: die afgezanten van het verderf? Kennen zij enige vreugde? In plaats van Gods lof te zingen, halen ze de meest schaamteloze liederen boven, die een Christen van ontzetting moet doen sterven. O grote God, wie zou niet sidderen bij de gedachte aan het oordeel dat zij over zich afroepen? Wanneer Jezus Christus zelf ons verzekert dat geen enkel nutteloos woord ongestraft zal blijven, wat zal dan de straf zijn voor de liederlijke gesprekken, de vuile praatjes, de gemene woorden, die een goed Christen de haren ten berge doen rijzen? En dan te horen hoe verblind die ongelukkigen bovendien nog zijn: "Er steekt toch niets in," zeggen ze, "men wil eens lachen, het zijn maar aardigheden, onschuldige grapjes zonder bijbedoelingen."

Vertaling: Chris De Bodt

6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 144]

Hoofdstuk 21. Hel en satan

Nicky: Maria, is er enige manier om te vertellen dat iemand verloren is? Zeggen de Arme Zielen wel of een ziel verloren is?
Maria: Neen, dat zeggen ze nooit omdat ze zich enkel bewust zijn van wat er voor hen ligt. Maar gaan we terug naar het eerste gedeelte van uw vraag. Ja, iemand met veel ervaring en onderscheidingsvermogen kan tot dit besluit komen. Als een familie veel onenigheid en andere zware aanvallen krijgt te verwerken, en iemand kan dit herleiden tot een welbepaalde persoon, dan zou er een ernstig uitdrijvingsgebed moeten worden gebeden door een bevoegd en ervaren iemand. Iemand die zich in een staat van genade bevindt om dit zowel over de ziel als over deze die bijzondere aanvallen krijgt, uit te voeren. Als de vrede dan terugkeert, kunnen we, vrees ik, tot het besluit komen dat de eerdere ziel verloren is. Ik ken ook een man die de aanwezigheid kan voelen van zielen terwijl deze nog steeds in het Vagevuur zijn. Dus, hier ook, indien hij zegt dat een ziel niet ginds is en we daarenboven weten dat de familie blijkbaar verschrikkelijke aanvallen heeft te verwerken en dat, als gevolg hiervan, de familie is weggedreven van God, van de Kerk en elk gebed, kan hij zeggen of hun voorouder verloren is en aldus de machtigste van alle gebeden nodig zijn om de afstammelingen van deze greep te verlossen. Vrede en gebedsvolle levens zijn dikwijls tot deze families teruggekeerd nadat er zorg werd voor gedragen.

Nicky: Wat kunt u mij vertellen over satans activiteiten vandaag?
Maria: Nog nooit als tevoren is satan zo sterk en actief als vandaag.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: King David [10/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 197]

Hoewel Juan eerst bang was, werd hij gerust gesteld door de vriendelijkheid van de stem van de Dame en de manier waarop ze naar hem keek. Juan voelde een grote last van z’n schouders vallen. Hij wist niet waar ze het over had [voor zover hij wist was er daar geen bron] maar Juan volgde haar toch en na een tijdje wees de vrouw een bron met helder water aan.

"Neem zoveel je wil van dit water," zei de vrouw, "en weet dat zij die er zelfs maar door een druppel van aangeraakt worden, niet enkel zullen genezen van hun ziekte, maar in een perfecte gezondheid zullen verkeren." De vrouw vertelde Juan dat ze de Franciscaners moest zeggen dat ze bij de bron een beeld van haar zouden vinden. "Het zal niet enkel mijn volmaaktheid tonen, maar door het beeld zal ik gul zijn met gunsten," zei ze. "Wanneer ze het beeld vinden moeten ze het in de kapel van San Lorenzo plaatsen."

Juan gaf het water aan de zieken en was getuige van de indrukwekkende genezingen. Er waren veel genezingen, en kort daarna kwam er een einde aan de plaag.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 92]

Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome

Tussen 1950 en 1957 verdrievoudigde het aantal Broeders; de Gemeenschap ging van twaalf naar zesendertig leden met een tiental die nog novice zijn (het noviciaat duurt twee tot vier jaar voor de plechtige verbintenis voor het leven). Deze drieëntwintig nieuwkomers lieten het toe dat Taizé leden kon uitzenden in Europa en elders in kleine voorlopige fraterniteiten.

In zijn relaas over zijn Afrikaanse reizen van 1957 en 1958 met Broeder Jean heeft Broeder Eric een betekenisvolle opmerking over het verband tussen Taizé en het katholieke geloof: "We hebben Ivoorkust in alle richtingen doorkruist, kerken bezocht en het plaatselijke leven ontdekt want we verbleven vooral in een Afrikaans midden. We trokken ook door Kameroen, Dahomey, Guinee, Mali. We hebben vele aspecten van die landen gezien en mooie reizen gemaakt, dan met een vrachtwagen, dan in een prauw, we logeerden in dorpen waar we over onze oecumenische zending min of meer succesvol spraken. Meestal werden we beter ontvangen in de katholieke parochies: dikwijls klaagden de protestanten over het ‘katholiek worden’ van Taizé..."

Vertaling: Broeder Joseph

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Cleopatra

Joden

Cleopatra ging op koninklijk bezoek bij Herodes. Josephus maakt gewag van de poging tot een liefdesverhouding met de koning van Judea: "Ze maakte gebruik van haar dagelijkse omgang met Herodes om te trachten van hem haar minnaar te maken, daar ze van nature uit geneigd was tot zinnelijk genot. Ze scheen door haar verlangen gedragen," schrijft Josephus, "maar ze beantwoordde vooral een koude politieke berekening, gezien een liefdesverhouding met de Joodse koning hem in onmin bracht bij Marcus Antonius."

Van zijn kant zag Herodes daarin een middel om van deze geduchte vrouw af te geraken, maar het risico om zijn politieke meester te mishagen, deed hem verzaken. Zonder het te weten redde Cleopatra Herodes. Namelijk, tijdens een ruzie met Octavus, de latere Augustus, dwong ze haar Romeinse echtgenoot om de gewapende troepen van Herodes tegen de koning van de Nabateeërs uit te sturen, omdat hij een grote som verschuldigd was, in plaats van ze te gebruiken om Antonius bij te staan tegen Octavus. Cleopatra, die de Latijnse dichter Horatius beschrijft als een ‘fataal monster’, diende Octavus tot voorwendsel om zijn metgezel in het triumviraat, Marcus Antonius in diskrediet te brengen. Na de nederlaag van Actium in 31 v. J.C. pleegden Antonius en Cleopatra zelfmoord in 30 v. J.C.

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 77]

Het wonder van Macareta, Italië [1356]

Er zijn geen officiële documenten meer in de archieven van Macerata uit die tijd, maar de bekende historicus Ignazio Compagnoni vertelt de details over de echtheid van het wonder in zijn vierde manuscript. De verslagen uit de tijd van het wonder en de daaropvolgende uitspraken van vele bisschoppen en aartsbisschoppen [in het bijzonder die van de Kardinaal-bisschop Centini in 1622] hebben bijgedragen tot de erkenning van de echtheid van deze reliek. Iedereen bevestigt dat de bloedvlekken, die nog steeds duidelijk zichtbaar zijn op de corporaal, afkomstig zijn van het Kostbare Bloed van Onze Verlosser.

Documenten uit 1647 vertellen dat een man, Orazio Longhi, een kostbare monstrans van zilver en kristal heeft geschonken aan de kathedraal voor de uitstelling van het reliek. In 1649 organiseerde Bisschop Monseigneur Silvester een processie en een grote viering ter ere van de heilige koporaal, vieringen waaraan de meeste gelovigen deelnamen.

De reliek werd voortdurend uitgesteld tot 1807, toen Napoleon Italië en de kerk bedreigde. Toen Napoleon lekenbroederschappen verbood en traditionele processies niet meer toeliet, werd de corporaal verborgen in een kast achter het altaar in de kathedraal. Daar bleef de koporaal veilig, maar ook tijdens een ander periode van politieke onrust in Italië halverwege de negentiende eeuw, was de koporaal daar veilig. De doek werd ook in die jaren niet vergeten. De corporaal werd authentiek verklaard op 10 oktober 1861 door Monseigneur Zangari, en later op 15 september 1885 door Monseigneur Galeati.

12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 2]

Volgens de Bijbelse chronologie vond de Exodus plaats in het achthonderdnegentigste jaar voorafgaand aan de vernietiging van de Tempel door de Babyloniërs in 420 v. C. [algemeen aanvaarde datum: 587 v. C., zie 1]. Dit was dus in 1310 v. C. [1476 v. C.]. In dit jaar zette Thoetmoses III, de grootste krijgsheer die Egypte ooit kende, z’n tante Hatsjepsoet af en vertrok op veroveringstocht, waarbij hij de Egyptische invloedssfeer via Israël en Syrië, over de Eufraat naar Mesopotamië bracht. Hoewel het interessant is dat deze datum samenviel met de dood van een Egyptische overheerser [en sommigen hebben geprobeerd om Koningin Hatsjepsoet als de Farao van de Exodus te identificeren] zijn de macht en voorspoed van Egypte op dat moment moeilijk in overeenstemming te brengen met het verhaal van de Exodus.

De aandacht van een aantal geschiedkundigen werd getrokken door de naam van de voorraadstad Raamses, die vóór de Exodus door de Israëlieten gebouwd werd. Ze hebben verbanden gelegd tussen de best gekende Farao met die naam, Ramses II of Ramses de Grote, en situeerden de Exodus rond zijn tijd, zo’n 1134 v.C. [1300 v. C., zie 2]. Hiervoor moesten ze de tijd tussen de Exodus en de vernietiging van de Tempel met 180 jaar inkorten, wat ze deden door de herinterpretatie van de 480 jaar tussen de Exodus en het bouwen van de Tempel [Koningen 6:1] als zijnde twaalf generaties van veertig jaar. Door de Bijbel te "corrigeren," en een generatie gelijk te stellen aan vijfentwintig jaar, werden deze denkbeeldige twaalf generaties 300 jaren.

Bron: Brad Aaronson

Vertaling: Mario Lossie

13. Recente heiligenlevens

Zalige Ivan Mertz [1893-1928]

Zijn vele activiteiten voor het welzijn van de kerk hadden zo’n diepgaande invloed op de jonge mensen van zijn tijd, dat zijn herinnering nog steeds de huidige jeugd inspireert en velen doet neigen naar een hechtere band met God.

We kunnen de vonk voor Ivans liefde voor de kerk niet in zijn vroege opvoeding vinden. Hij werd opgevoed in een vrijzinnige thuis waar godsdienst enkel als een traditie werd beschouwd, een formaliteit, terwijl de wereldlijke waarden hoog in het vaandel werden gedragen. Ivans vader was een legerofficier in de toenmalige Oostenrijks-Hongaarse Monarchie, en hij was tevens het hoofd van het treinstation. Hij had een veilige financiële positie die Ivan, die geboren werd op 16 december 1896, van een gelukkige, zorgenloze kindertijd voorzag. Ivans moeder beheerde het huishouden in de stijl van de hogere middenklasse en gaf Ivan, die enig kind was, veel liefde en aandacht.

In Banja Luka, zijn geboortestad, ging Ivan naar de basisschool en studeerde in 1914 af. Later zou hij zeggen dat het niet het officiële godsdienstige onderricht op school was, dat hem naar het Katholieke geloof leidde, maar wel een leraar van de middelbare school, Dr. Ljubomir Marakovic. Ivan zei: "Een Katholieke leek heeft me gered voor de eeuwigheid." Professor Marakovic, Ivans Kroatische taalleraar, leidde Ivan via een interesse in kunst en literatuur, tot morele en godsdienstige waarden. En het was op aanraden van Professor Marakovic, dat Ivan een spiritueel dagboek bijhield waaruit we zijn geestelijke ontwikkeling kunnen volgen. Ivans biograaf, Eerwaarde Bozidar Nagy, schrijft: "Er zijn weinig mensen, zelfs onder de heiligen en de uitverkorenen van God, wiens geestelijke ontwikkeling en opklimming naar God zo nauwgezet kan gevolgd worden als die van Ivan Merz." Ivan hield zijn dagboek gedurende acht jaar bij en bestond uit twintig schriftjes.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 37]

Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram

Zondag kwam ik er de tweede keer, omdat ik me vanbinnen gedrongen voelde. Mijn moeder had me verboden erheen te gaan. Na de hoogmis gingen de twee andere meisjes en ik het haar nog eens vragen. Ze wilde het niet, ze zei dat ze bang was dat ik in het water zou vallen; ze was bang dat ik niet zou terugkomen om de vespers mee te maken. Ik beloofde haar van wel. Toen kreeg ik toestemming om te gaan. In de parochiekerk haalde ik een flesje wijwater om het naar de verschijning te gooien wanneer ik haar bij de grot zou zien.

Inderdaad zag ik haar. Toen ik het [water] naar haar gooide, glimlachte ze naar me en boog ze het hoofd. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween ze. Pas de derde keer sprak ze met mij. Ze vroeg me of ik hier twee weken lang wilde komen: ik antwoordde "ja." Ze zei dat ik de priesters moest zeggen hier een kapel te laten bouwen en vervolgens zei ze dat ik van de bron moest drinken. Omdat ik geen bron zag, wilde ik aan de Gave gaan drinken. Ze zei me dat het daar niet was: ze gaf me een teken met haar vinger en en toonde me de bron. Ik ging erheen en zag alleen maar modderig water. Ik stak mijn hand erin. Ik kon het niet pakken. Ik begon te graven en toen kon ik erbij. Tot drie keer toe heb ik het weggegooid, de vierde keer kon ik ervan drinken.

15. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Het lijden van Christus

In de Vastenperiode van 1425 preekt de H. Jacques de la Marche, een Franciscaan, iedere dag in Cascia. Rita is het meest van iedereen onder de indruk van zijn preek op Goede Vrijdag en geeft zich geheel over aan het verlangen op de een of andere wijze te delen in de kwellingen die de Verlosser heeft ondergaan. Wanneer ze zich heeft teruggetrokken in haar cel werpt ze zich aan de voet van het Kruisbeeld en smeekt Onze Lieve Heer haar te vergunnen dat ze minstens de smart van een punt van de doornenkroon mag ondervinden. Jaren later, in 1432, ontvangt ze de genade van een heel bijzonder stigma: ze wordt op wonderbare wijze aan het voorhoofd verwond door een doorn uit de kroon van Christus en wel zo dat de wond tot haar dood niet meer dichtgaat. De documenten die dit feit bevestigen laten er geen twijfel over bestaan. Bijna twee eeuwen na de dood van Rita verklaart de schrijver van de "Breve racconto" dat de wond aan haar voorhoofd nog zichtbaar is op haar lichaam dat niet door bederf is aangetast. Bij de lijkschouwingen van de Heilige in 1972 en 1997 en ook van recenter datum, hebben de deskundigen het bestaan van een overduidelijke verandering in het voorhoofdsgebeente geconstateerd. Ter gelegenheid van de herdenking dat zeshonderd jaar geleden de H. Rita werd geboren schreef Paus Johannes Paulus II: "We kunnen een veelbetekenend punt van overeenkomst ontdekken tussen de twee kinderen van Umbrië, Rita en Franciscus van Assisi. Waarlijk, wat de stigmata voor Franciscus waren, was voor Rita de doorn: een teken van rechtstreekse deelname aan het verlossende Lijden van de Heer Jezus Christus... Deze verbintenis met het Lijden kwam bij beiden voort uit de liefde die de intrinsieke kracht bezit eenwording te bewerkstelligen" [10 februari 1982].

De stigmatisatie van Rita houdt in dat ze ook de beproeving van de eenzaamheid moet ondergaan doordat de wond aan haar voorhoofd zo walgelijk stinkt, dat ze verplicht is zich vaak terug te trekken uit haar gemeenschap, omdat de zusters er anders onpasselijk van worden. Wanneer deze laatsten, waarschijnlijk in 1446, zich naar Rome moeten begeven voor de heiligverklaring van Nicolaas van Tolentino, sporen ze Rita uit grote naastenliefde aan in Cascia te willen blijven vanwege het stigma dat wel eens ophef zou kunnen veroorzaken in de Eeuwige Stad. Rita verzinkt in gebed en verkrijgt dat het stigma verdwijnt, maar bij terugkeer uit Rome verschijnt de wonde opnieuw, volgens het getuigenis van alle schrijvers uit die tijd.

16. Zalige Giacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 12

De drie onmiddellijk opvolgers zullen mannen zijn van een voorbeeldige heiligheid. De ene na de andere zullen voorbeelden van waarden zijn en zullen hun werk verrichten door mirakelen en de leer van hun voorgangers bevestigen. Onder hun leiding zal de Kerk groot worden en men zal deze Pausen de engelachtige pausen noemen.

Vertaling: Chris De Bodt


26-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.26 april 2010
26 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Politie

Daarop namen ze ons mee naar hun politiekantoor. Al die tijd was ik nooit bevreesd. Ik vertrouwde er op dat God zorg zou dragen voor ons. De politie officier schreef een verkeerde verklaring informatie en wou mij deze doen ondertekenen. Ik wou niet, vooraleer ze de tekst aanpasten. Op het einde van de nacht dacht ik dat dit het minste was dat ik kon doen voor Onze Lieve Vrouw. Daarna lieten ze ons gaan en gingen we nog iets drinken toen we twee politiemensen ontmoetten in de bar. We wensten hen iets te betalen, maar de kelner zei: "over mijn lijk." In die tijd haatte zowat iedereen de communistische politie. We zaten daar en zongen het Glorie Hallelujah. Alle religieuze liederen waren onwettig, maar daar gaven we niet om.


Nedjo's echtgenote en kindje [Foto: Trees Merckx]

Deze hele gebeurtenis had zo’n vat op mij tijdens een latere verschijning, maar ik kan hierover niet in het openbaar praten. Ik aanvaardde het als een geschenk van God en dit hielp mij om mijn geloof te dragen tot op vandaag. Maar zelfs dit geschenk had geen uitwerking op mijn bekering.

Die bekering geschiedde pas op de eerste dag dat ik naar de heuvel der verschijningen ging in Medjugorje, toen er geen verschijning was en ook geen zieners waren. Dat was de dag van mijn bekering. Op die dag voelde ik de liefde van Onze Lieve Vrouw.

2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 1]

Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.

Inleiding

Bij het erkennen van verschijningen is het altijd de gewoonte dat het Vaticaan de verantwoordelijkheid overlaat aan de Bisschop van het plaatselijke bisdom. Toen de verschijningen te Medjugorje begonnen, in juni 1981, viel Medjugorje onder de bevoegdheid van de inmiddels overleden Bisschop Pavao Zanic, Bisschop van Mostar. Zijn standpunt over de verschijningen veranderde van hevig voorstander tot hevig tegenstander. Eigenlijk is het dankzij zijn oorspronkelijke standpunt dat de verschijningen van Onze Lieve Vrouw zo wereldwijd bekend zijn geraakt. Tijdens de eerste twee maanden van de verschijningen was de Bisschop vijf maal in Medjugorje. Nadien kwam hij er enkel nog om er het sacrament van het Heilig Vormsel toe te dienen.

Hij zei duidelijk: "Ik ben er diep van overtuigd dat geen kind dat zegt dat het Onze Lieve Vrouw heeft gezien, dit op bevel van iemand anders zou doen. Als we over één enkel kind zouden spreken, zou men nog kunnen zeggen dat het eigenwijs en koppig is en dat zelfs de politie er niet in slaagt om het de waarheid te laten zeggen. Maar zes onschuldige, eenvoudige kinderen zouden allen binnen een tijdspanne van een half uur toegeven, indien er enige druk op hen zou worden uitgeoefend. Geen enkele van de priesters had enige intentie om, samen met de kinderen, iets dergelijks op te zetten... Ik ben er ook van overtuigd dat de kinderen niet liegen. De kinderen zeggen enkel wat er hen op het hart ligt... Het staat vast: de kinderen liegen niet." [uit een preek, gegeven op het Feest van de Heilige Jacobus de Meerdere, de patroonheilige van Medjugorje, op 25 juli 1981].

In "Glas Koncila," [Het officiële blad van de Kroatische bisschoppenconferentie], zei hij op 16 augustus 1981: "Het staat vast dat de kinderen door niemand zijn aangespoord om te liegen, en zeker niet door de Kerk."

Dr. Guy Claes en Chris De Bodt

3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië: meest recente boodschap

Boodschap 3309 van 22/04/2010

Lieve zonen en dochters, u bent belangrijk voor de realisatie van Mijn plannen.  Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. God heeft haast en het is tijd voor uw oprechte en liefdevolle bekering. Keer terug naar de God van heil en vrede. Ik ben uw Moeder die heel dicht bij u is. Wanneer u het gewicht van uw problemen voelt, roep Mij dan aan en Ik zal u leiden naar Mijn Zoon Jezus. In Hem krijgt u kracht voor uw reis. Uw volmaakt geluk is in Hem. Ga terug naar Hem die van u houdt en die u bij naam kent. Vandaag is de tijd van grote spirituele beproevingen. Zoek kracht in het gebed en in de Eucharistie. Als alles verloren lijkt, zal God een grote overwinning behalen. Mijn uitverkorenen zullen niet verslagen worden. Het uur van Golgotha zal komen voor de mensheid. Grote en verdrietige gebeurtenissen zullen tot u komen, maar verlies de moed niet. De engelen van de Heer zullen uit de Hemel komen en Zijn uitverkoren zullen geen fysieke pijnen ervaren. In de tijd van grote en definitieve verdrukking zult u de machtige hand van God in actie zien. Voorwaarts zonder vrees. U behoort tot de Heer. U hebt niks te vrezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederik Deknudt

4. Als er vergeving is, kan er genezing zijn


5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 143]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Van Herodes naar Pilatus

Deze ramp was, volgens de vertelster, de oorzaak van de vijandschap tussen Pilatus en Herodes. De Romeinse landvoogd wou over de ravijn aan de zuidoostelijke kant van de Tempelberg een waterleiding en afloop voor het stadsvuil laten bouwen. Door bemiddeling van een sluwe Herodiaan, die in het Sanhedrin zat, had Herodes de landvoogd hiervoor bouwmateriaal bezorgd, alsmede achttien bouwmeesters, eveneens Herodianen. De opzet van Herodes was om de bouw te doen mislukken om aldus de onenigheid tussen de landvoogd en de Joden nog te doen aangroeien. De bouwmeesters maakten het bouwwerk zo dat het zou instorten. Toen het bijna voltooid was en de arbeiders uit Ophel, in groot aantal de stellingen onder de bogen wegnamen, stonden er achttien architecten op een toren in de buurt [Siloa] om het resultaat af te wachten. Het bouwwerk stortte in, maar ook een deel van de toren, waarbij en 93 arbeiders en met hen ook de architecten, om het leven kwamen. Dit gebeurde enkele dagen voor de onthoofding van Johannes De Doper. Toen Jezus naar Hebron ging, om de verwanten van Johannes te troosten, verwijlde Hij een poos in Ophel en genas er vele arbeiders die bij het instorten werden gewond. De dankbaarheid van deze arbeiders jegens Jezus zou nooit verdwijnen en staat eerder uitgebreid beschreven in de lijdensverhaal. De wraak die Pilatus, deels omwille van het verraad dat onder het bouwen van de waterleiding was geschied, op Herodes nam, vergrootte de vijandschap tussen beiden.

A.C. Emmerich berichtte hierover: "Op de zevende Nisan [25 maart], in het tweede jaar van Jezus’ openbaar leven, werden de Heer en de Zijnen door Lazarus gewaarschuwd, dat er bij gelegenheid van het Paasfeest een opstand van Judas Gaulonita tegen Pilatus was beraamd. De tiende Nisan [28 maart] kondigde Pilatus te Jeruzalem een tempelbelasting af, mede om de kosten te dekken van de ingestorte tempelmuur. Er ontstaat een tumult onder de aanhangers van Galilea van de vijheidstrijder, Judas van Gaulon, die met zijn mannen, zonder het te eten, een werktuig van de Herodianen was [de Herodianen vormden een gemeenschap die men kan vergelijken met de huidige vrijmetselaars]. De twaalfde Nisan [30 maart], ’s ochtends om 10 uur, bevindt Jezus zich in de tempel te Jeruzalem, vergezeld van de apostelen en dertig discipelen. Hij onderricht er, in het bruine kleed van de Galileërs. Op deze dag ontstaat het verzet van Judas Gaulonita tegen Pilatus. De oproerlingen bevrijden vijftig van hun aanhangers uit de gevangenis en doden verschillende Romeinen. De negentiende Nisan [6 april] laat Pilatus de offerende Galileërs door hier en daar in de tempel opgestelde, verklede Romeinen overvallen en uitmoorden. Judas Gaulonita boet eveneens en laat er het leven bij. Zo wreekt Pilatus zich op Herodes, door zijn onderdanen en aanhangers te treffen, wegens de samenzwering tot het mislukken van het bouwwerk. Vandaag dan neemt die vijandschap [op een huichelachtige manier] een einde. Pilatus zendt de Galileër Jezus, als onderdaan van de viervorst, vóór Herodes’ rechterstoel, om het doden in de tempel van een deel van zijn onderdanen tijdens het vorige jaar, goed te maken."

6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 143]

Preken

Sint Nicolaas en de drie verdachte meisjes

Dit moge voor ons een waarschuwing zijn om nooit te oordelen over de daden van onze evennaaste, zonder er van tevoren grondig over na te denken. En dan nog alleen, wanneer wij als vader of moeder, als meester of meesteres, met de zorg over die evennaaste belast zijn. In alle andere gevallen doen we met ons oordeel meer kwaad dan goed. Ja broeders, ik heb mensen gehoord die het waagden om anderen te veroordelen, van wie ik met zekerheid wist dat hun bedoelingen goed waren. Wat ik ook probeerde, het lukte me niet om hen een beetje begrip bij te brengen. O, vervloekte hoogmoed, hoeveel onheil richt je aan, hoeveel zielen sleep je naar de hel! Zeg me broeders, zijn onze oordelen over het gedrag van onze evennaaste beter gefundeerd dat het oordeel dat ik u strak liet vellen over Sint Nicolaas, de heilige bisschop die te middernacht naar het raam van de drie verdachte meisjes sloop?

Niet aan ons hoeven de anderen rekenschap te geven van hun leven, maar aan God alleen. Niemand heeft ons gevraagd om rechter te spelen over dingen die ons niet aangaan. De zonden van de anderen komen voor rekening van de anderen. Wij hebben enkel onze eigen zonden te verantwoorden. De goede God zal ons geen rekenschap vragen van hetgeen anderen hebben gedaan! Hem interesseert uitsluitend wat wijzelf van ons leven gemaakt hebben. Laten we ons met onze eigen zaken bemoeien. Wat anderen doen of zeggen, raakt ons niet. Alle drukte die we over anderen maken is verloren moeite, die slechts kan voortkomen uit een hoogmoedig hart. Het hart van de bemoeizuchtige is als dat van de farizeeër uit het evangelie: altijd vol slechte gedachten over anderen, terwijl het zelf in de aller droevigste staat verkeerd. Neen, broeders, laat het gedrag van uw evennaaste wat het is, en bidden wij met koning David: "O God, geef mij de genade mijzelf te leren kennen zoals ik ben, opdat ik moge onderscheiden wat U mishaagt en wat ik moet doen om mezelf te beteren en vergiffenis te krijgen." Neen, broeders, zolang iemand er vermaak in schept andermans wegen na te gaan, kent hij zichzelf nog niet en staat hij aan de zijde van de wereld.

Vertaling: Chris De Bodt

7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 143]

Hoofdstuk 21. Hel en satan

Nicky: Is er enige zonde die Jezus niet vergeeft?
Maria: Ja, er is er een en dat is laster tegen de Heilige Geest. Dat zal Hij nooit vergeven. Maar, uiteraard, betekent dit "neen" tegen Hem zeggen, "neen" zeggen tegen Zijn Licht, Liefde, Genade en Vergevingsgezindheid en dit herhaaldelijk tot op het einde. Met Gods onmetelijke Barmhartigheid kunnen mensen hier altijd uitkomen als ze het willen, maar ze moeten het willen. Niemand anders kan dit doen in hun plaats. Zij moeten de wil hebben. God zal nooit onze wil manipuleren. De Arme Zielen hebben mij verteld dat iedereen dezelfde mogelijkheid krijgt bij zijn dood om "ja" te zeggen wanneer het laatste ogenblik is aangebroken, of het nu gaat om een lange, langzame dood, of iemand die zich met een kogel door het hoofd schiet. Allemaal krijgen ze dezelfde twee tot drie minuten om "ja" te zeggen tegen God. En enkel wanneer zij de hele tijd door hun "neen" aanhouden zijn zij verloren en moeten ze voor eeuwig boeten in de hel. God zal ons niet dwingen om onze "neen" tegen Hem te veranderen en satan kan ons niet dwingen om onze "ja" te veranderen. Dit is een andere reden waarom we nooit iemand mogen beoordelen of ernaar raden waar ze terechtgekomen zijn. We zien nooit wat er precies gebeurd tussen God en de ziel tijdens deze ogenblikken, ook al kunnen we een ogenschijnlijke vrede waarnemen, of het gebrek eraan, op het sterfbed.

Nu herinner ik mij plots een geval dat deze noodzakelijke behoedzaamheid aantoont.

Ooit was er een kleine jongen die vreselijk werd misbruikt door een priester. Deze verschrikkelijk wonde was er de oorzaak van dat hij alle priesters en de Kerk verder vermeed. Velen rondom hem hebben heb geholpen om terug te keren bij het ouder worden, maar hij bleef ver weg en viel zelfs dikwijls de Kerk en alles wat er mee te maken had aan. Toen werd hij heel erg ziek en bleef hij de Kerk lasteren tot op het einde. Een zorgzame en gebedsvolle man die het hele verhaal kende bracht deze zaak tot bij Thérèse Neumann, die ook kon te weten komen waar zielen terechtkwamen.

Toen zij het te weten kwam zei ze dat de jongen gered was, maar zich nog steeds in het Vagevuur bevond. Dit verraste de man die naar hem had gevraagd en vooral omdat de man gestorven was terwijl hij de Kerk tot op het einde bleef belasteren. De uitleg was de volgende. Alhoewel satan zijn weg tot de waarheid had versperd toen hij nog steeds een hoogst gevoelige en beïnvloedbare jongen was, had hij steeds in stilte zijn weg gezocht naar de ware God en omdat hij altijd deze nood in zijn hart had gehouden, had Gods genade hem tot Hem opgeheven. Opnieuw is dit een onmetelijk reusachtig bewijs van Gods Barmhartigheid en vertelt het ons dat we nooit besluiten mogen nemen, zelfs al hoorden we of zagen we dingen die in de andere richting wezen.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

8. Film: King David [9/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 196]

In een andere Mexicaanse plaats, Xiloxostla, een dorpje dat zwaar getroffen was door de pokken, deed er zich een heel ander verhaal voor.

Het jaar was 1541. Het gebied was Tlaxcala. En het ging over een andere man met de naam Juan Diego, of Juan Diego Bernardino om precies te zijn. Deze Juan had zieke familieleden in Xiloxostla en had van z’n werkgevers in een Franciscanenklooster toestemming gekregen om water te halen in de stroom Zahuapan, waarvan men beweerde dat het geneeskrachtige eigenschappen bezat.

De situatie was hopeloos geworden. Er was een catastrofaal verlies onder de bevolking. In sommige gebieden waren er negen op de tien mensen aan de ziekte bezweken en dus, op een late namiddag, wandelde Juan een berg af op weg naar de stroom, vulde z’n kan, en ging terug over de westelijke helling van Cerro de San Lorenzo door een dicht bosje pijnbomen, toen er plotseling een mooie vrouw voor hem stond.

"Moge God je behoeden, mijn Zoon," zei ze. "Waar ga je heen?." Juan was een aantal seconden sprakeloos. Uiteindelijk zei hij: "Ik breng water uit de stroom naar m’n zieke familieleden, die stervende zijn!"

"Volg me dan," zei de vrouw, "Ik zal je water geven om de ziekte te genezen. Ik zal niet enkel je familie genezen, maar elk die er van drinkt. Mijn hart wil de zieken helpen, want ik kan zulks ongeluk niet aanzien."

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 91]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Lijden met U

Anderzijds blijkt, vanaf 1954-1955 tot aan het einde van het pontificaat van Pius XX, dat prior Schutz ontgoocheld was door de katholieke Kerk. Waren er bijeenkomsten in Rome met pater Boyer en zijn centrum Unitas over de oecumene en de Vestigia ecclesiae? Roger Schutz schreef twee bijdragen in het blad van pater Boyer, maar had twijfels: "De oecumenische beweging is in crisis [...] na samen, Roomse en niet Roomse, de grote theologische kwesties te hebben bekeken, na samen onderzocht te hebben wat ons verdeelt en wat ons verenigt, zijn we verplicht te erkennen dat we voor een muur staan.."

Het verbod rond de priesterarbeiders in 1954 en de sancties voor de Dominicaanse theologen die het experiment ondersteunden (paters Congar, Féret en Boisselot) gaven Roger Schutz de indruk dat hij voor een muur stond. Hij schreef zijn ontgoocheling naar pater Congar: "Ik wou u zeggen hoezeer we gevoelig zijn aan de beproeving die we ondergaan. We kunnen maar niet begrijpen waarom deze maatregelen er zijn en we kunnen alleen maar ons lijden met U delen en U toevertrouwen aan de barmhartige Heer. Dank voor al wat U bent in de oecumene en ons persoonlijk bijbrengt."

Taizé scheen zich toen op de protestantse wereld te concentreren. Buiten de discussies met de ERF ontving de Gemeenschap in september 1955 het nationaal congres van de protestantse ‘Postfederatie’ die vroegere leden van de Franse Federatie van protestantse christelijke studentenverenigingen bijeenbracht. Gezien de grote verscheidenheid van Franse protestantse families in die tijd, was de keuze van Taizé om dergelijk nationaal congres in te richten een verenigend gebaar. Daarbij werd door dominee Marc Boegner [voorzitter van de protestantse Federatie in Frankrijk] in Taizé een retraitecentrum voor mannen ingehuldigd, dat was ingericht in een huis van het dorp.

In dezelfde periode vond de wil van Taizé, om zich lokaal in te werken, een mogelijkheid om zich te uiten. Broeder Alain Giscard was landbouwingenieur en sinds jaren gelast met de boerderij. In 1954 zette de melkerij die in de streek de melk kwam ophalen haar activiteiten stop. Broeder Alain stelde aan de boeren uit de omgeving voor een coöperatieve melkvereniging op te richten om de verdwenen onderneming te vervangen. Het werd een groot succes dat zich wijd uitbreidde. Tot duizend tweehonderd boeren sloten zich aan. Het bedrijf werd een model dat de boeren per autobus kwamen bezoeken.

Naar de beeldspraak van een ex-Broeder, Jean Jaquenod, werd Taizé een ‘bijeenkorf’ rond dominee Schutz, tegelijk stichter, beheerder en geestelijke vader van de Gemeenschap. Broeders zoals de theoloog Max Thurian of de communicatieman Robert Giscard op het einde van de jaren 1950 namen een belangrijk plaats in. Docent Guyotat, psychiater en psychoanalyst, die het voorwoord schreef in het boek van Jean Jaquenod, nam de beeldspraak over: "De Gemeenschap lijkt wel een honinggevende bijenkorf waarvan de prior de koningin is: de bijen kunnen er leven en werken in de omtrek, bijvoorbeeld in de huistaken. [...] Andere vliegen uit in de wereld, als dragers van de oecumenische boodschap. Nog andere gaan ver weg om een buitensporig of dramatisch leven te leiden, maar steeds intiem verbonden door een netwerk dat niet te verwoorden is."

Vertaling: Broeder Joseph

11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Joden

De laatste Egyptische koningin Cleopatra VII werd nauw betrokken, niet alleen bij de Romeinse geschiedenis, maar ook bij de Joodse. Haar liefdesverhouding met Marcus Antoius liep uit op een huwelijk in 36 v. J.C. Ze kregen drie kinderen waarvan een meisje dat later Felix huwde, procurator van Judea tussen 52 en 60 na J.C. Cleopatra zocht het grondgebied van Herodes de Grote in te palmen.

Haar invloed op Marcus Antonius, Herodes overste, schonk haar het district Jericho. Ze was een goede vriendin van Alexandra, de Hasmonische prinses waarvan Herodes de schoonbroer was. In eerste instantie overtuigden beide vrouwen Marcus Antonius om Herodes te bevelen Aristobulus II, zoon van Alexandra, tot hogepriester te benoemen. Daarna, na de verdachte dood van Aristobulus, moest dezelfde Herodes zich komen rechtvaardigen over dit vreemd zwemongeval.

Vertaling: Broeder Joseph

12. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 76]

Het wonder van Macareta, Italië [1356]

De katholieken van Macerata beweren dat hun stad "De stad van het Hoogheilig Sacrament" genoemd kan worden. Hiervoor geven ze twee redenen: Vanwege het Eucharistische wonder dat hier plaatsvond, maar ook omdat deze stad een van de eerste steden in de wereld was die lekenbroederschap stichtte ter ere van de Hoogheilige Eucharistie.

Het wonder vond plaats in Macerata op de ochtend van 25 april, 1356. Een priester vierde de heilige Mis in de kerk van de Benedictijnenzusters. Tijdens de Consecratie had hij een zeer kort moment van twijfel over de werkelijke aanwezigheid van Jezus Christus in de Eucharistie, toen er plotseling, bij het breken van de geconsacreerde Hostie, bloed druppelde van de gebroken Hostie! Hierdoor was de priester zo overdonderd door geloof en vertrouwen dat zijn handen begonnen te trillen en hij bloed morste naast de kelk, op de corporaal waar de kelk op stond.

Na afloop van de mis ging de priester naar de Bisschop, Nicoló van San Martino, die de natte corporaal naar de kathedraal liet brengen voor canoniek onderzoek. Het wonder leek heel erg op het wonder dat plaats vond in Bolsena, nog geen honderd jaar eerder, waardoor het Hoogfeest van Sacramentsdag werd geïntroduceerd. Nadat de canonieke commissie het wonder authentiek verklaard had, werd de bebloede corporaal plechtig uitgesteld voor verering.

13. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 1]

Volgens de auteur [Brad Aaronson] werd de belangrijkste gebeurtenis in de Joodse geschiedenis op de verkeerde plaats gesitueerd op de algemeen aanvaarde archeologische tijdslijn.

"En Mozes zei tot de mensen: Vreest niet! Blijf volhouden en dan zult u zien hoe de Heer u vandaag nog zal redden. Want vandaag ziet u de Egyptenaren nog, daarna zult u ze niet meer zien, nooit meer!" [Exodus 14:13]

De Exodus [Uittocht] uit Egypte was niet enkel de allereerste gebeurtenis in de geschiedenis van het Joodse Volk, maar was een nooit eerder geziene en ongeëvenaarde catastrofe voor Egypte. Door de koppige weigering van de Farao om ons te laten vertrekken, en de plagen die als gevolg daarvan door de Heer gestuurd werden, werd Egypte vernietigd. Hagel, ziekte en plagen vernietigden de landbouwopbrengsten en het vee van Egypte, terwijl de plaag van de eerstgeborene het land z’n elite afnam, waardoor de onervaren, tweede oudste zonen de economische ramp het hoofd moesten bieden. Door het verdrinken van de Egyptische legertroepen in de Rode Zee, was Egypte kwetsbaar voor invasies.

Sinds de dagen van Flavius Josephus [70 na Christus] tot vandaag, hebben historici geprobeerd om in de oude archieven van Egypte een spoor te vinden van deze gebeurtenis. Echter, zonder resultaat.

Bron: Brad Aaronson

Vertaling: Mario Lossie

14. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

Amata leed heel haar leven zowel fysiek als financieel, maar ze bleef zich inzetten om de behoeftigen te helpen, en bij middel van haar organisatie assisteerde ze ontelbare mensen die ook te lijden hadden. Niet enkel de armen of de zieken, maar ontelbare andere marginalen. De slachtoffers van vooroordelen, oneerlijkheid, of extreme armoede werden geholpen, evenals zij die uitgesloten werden door de maatschappij, zoals overspeligen en zelfs melaatsen. Enkel God weet van al het goeds dat bereikt werd door deze organisatie die werd opgericht door Amata, die een eer was voor haar Karmelietenfamilie.

Naar het einde toe zei Amata; "Ik deug nergens meer voor. Ik weet enkel hoe ik moet lijden." Maar toch bleef de liefde voor God haar naar mensen duwen die hulp nodig hadden, een luisterend oor, of een bemoedigend woord.

Het begin van het einde startte op Kerstmis van 1962, wanneer ze met nog grotere vurigheid dan gewoonlijk haar diensten verleende. Op dat moment woonde ze bij het gezin Gelli, die haar gastvrijheid hadden geboden. Begin januari kreeg ze een ernstige verkoudheid, die ontaarde in hoge koorts en krampen die haar hele lichaam deden beven. Terwijl haar lichaam voelde alsof het in brand stond, vroeg ze om de laatste sacramenten van de Kerk te ontvangen. De Franciscanenmonnik die bij haar kwam, was verbaasd door haar overgave aan Gods wil. Haar toestand bleef een paar dagen onveranderd, terwijl ze bijgestaan werd door leden van The Family. Nadat ze in coma was gevallen, blies ze haar laatste adem uit op 26 januari 1963, in de aanwezigheid van haar vriendin voor het leven, Carmen.

Haar invloed, die zo velen had geraakt, ging over op één van de zonen van het gezin Gelli, die tot de Karmelieten toetrad en nu priester is en samen met Vader Augustinus Bartolini The Family leidt.

Ten tijde van Amatas dood, waren er een paar duizend leden van The Family, dat nog altijd vrede en liefdadigheid brengt aan de mensen in nood.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 36]

Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram

Lourdes, 28 mei 1861

Verslag van de verschijning

Ik ging met nog twee meisjes naar de oever van de Gave om hout te sprokkelen. Terwijl zij het water overstaken, begonnen zij te huilen. Toen ik vroeg waarom zij huilden, antwoordden zij dat het water zo koud was. Ik vroeg hun mij te helpen door stenen in het water te gooien, zodat ik kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Zij zeiden dat ik hetzelfde moest doen als zij. Dus liep ik een stukje verder om te zien of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Dat kon niet. Daarom keerde ik terug naar de grot om mijn schoenen uit te trekken.

Net toen ik daarmee begon, hoorde ik een geluid. Ik draaide me in de richting van het veld; de bomen bewogen in het geheel niet. Ik ging door met mijn schoenen uit te trekken; toen hoorde ik hetzelfde geluid. Ik tilde mijn hoofd op naar de grot. Ik zag een Dame in het wit gekleed: zij droeg een witte jurk met een blauwe ceintuur en ze had een gele roos op elke voet, de kleur van het snoer van haar rozenkrans. Toen ik dat zag, wreef ik mijn ogen uit; ik moest me vergissen. Ik stak mijn hand in mijn zak en vond er mijn rozenkrans. Ik wilde het kruisteken maken, maar kon mijn hand niet naar mijn voorhoofd brengen; hij viel steeds. De verschijning sloeg een kruis. Toen trilde mijn hand. Ik probeerde het nog eens, en het lukte. Ik heb de rozenkrans gebeden. De verschijning liet de kralen van de hare door haar vingers glijden, maar bewoog haar lippen niet. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween de verschijning plotsklaps. Ik heb de twee andere meisjes gevraagd of zij iets gezien hadden, maar ze zeiden van niet. Ze vroegen me wat het was, zodat ik het moest zeggen. Dus zei ik hun dat ik een in het wit geklede Dame gezien had, maar dat ik niet wist wat het was en dat zij het niet moesten vertellen. Toen zeiden ze dat ik er niet meer moest terugkeren; daar stemde ik niet mee in.

16. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Het lijden van Christus

Rita's leven in het klooster gaat met de nodige beproevingen gepaard. Op zijn minst één keer komt ze in de verleiding in de wereld terug te keren; anderzijds wordt ze belaagd door talloze verleidingen, met name tegen de deugd van de kuisheid. Die verleidingen bestrijdt ze met gebed en penitentie. Maar de duivel blijft haar op verscheidene manieren kwellen. Om hem te overwinnen richt Rita haar blik op het Lijden van Christus. In een heel oud relaas van haar leven krijgen we te zien hoe serieus ze daarmee bezig is, al voor haar intreden in het klooster: "Om haar verbeeldingskracht te helpen altijd bezig te zijn met de hemelse geheimen zonder zich onnodig te laten afleiden door minderwaardige voorwerpen, stelde ze zich de verscheidene delen van haar arme woning voor als de verschillende plekken waar het gruwelijk Lijden van de Verlosser zich heeft afgespeeld. Zo herkende ze in een hoek de Calvarieberg, in een andere het Heilig Graf, weer ergens anders de Geselpaal en zo ook voor alle andere geheimen. Deze manier hielp haar zozeer dat ze die later opnieuw invoert in het klooster in de beperkte ruimte van haar kleine cel."

Het geestelijk leven van Rita staat onder inspiratie van de Franciscanen voor wie de devotie tot het Lijden van Christus een centrale plaats inneemt. De H. Bonaventura schrijft aan een zuster: "Hij die de vroomheid in zichzelf niet wil zien doven moet vaak, altijd zelfs, met de ogen van het hart de stervende Christus aan het Kruis aanschouwen... Als u iets droevigs, iets pijnlijks, iets vervelends, iets bitters overkomt of als u tegenzin ervaart om iets goeds te doen, neem onverwijld uw toevlucht tot de gekruisigde Jezus, hangend aan het Kruis; zie de doornenkroon, de ijzeren nagels, het spoor van de lans in zijn zijde; aanschouw de wonden aan zijn voeten, de wonden in zijn zijde, de wonden over het hele lichaam en weet weer hoezeer Hij u heeft liefgehad, Hij die voor u zo heeft geleden en voor u dergelijke kwellingen heeft doorstaan!" [De Perfectione vit].

17. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 11

Een man van een opmerkelijke heiligheid zal de opvolger worden op de Heilige Stoel. Door Hem zal God zo’n wonderen verrichten dat de mensen ontzag zullen hebben voor hem en niemand het zal aandurven om zijn regels tegen te werken. Hij zal aan de clerus geen wereldse zaken brengen, maar hen overreden om te leven door tienden en door giften aan de gelovigen. Hij zal praalvertoon in de klederdracht verbieden, alsook elke immoraliteit in liederen en dansen. Hij zal het evangelie in persoon verkondigen, en alle eerlijke meisjes aanmanen om in het openbaar te verschijnen zonder enige gouden versieringen of dure edelstenen. Na de Heilige Stoel voor een lange periode te hebben bekleed, zal hij gelukkig terugkeren naar de Heer.

Vertaling: Chris De Bodt

18. 365 dagen met mijn engelbewaarder

"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 9 mei [zie rubriek gebeden].

Henk

19. Uit de mailbox: opgelet voor gratis rozenkransen bij bedevaartsoorden

Een aantal mensen hebben gevraagd dit bericht te willen verspreiden via het blog: In bekende bedevaartsoorden, vooral Banneux Notre Dame, worden er in kiosken, of elders buiten heel dikwijls gratis plastiek rozenkransen massaal uitgedeeld. Er zijn er heel wat bij die niets met het katholieke geloof te maken hebben [New Age, enz...]. De rozenkransen hebben in plaats van INRI, bovenaan een slang staan en op de hoeken van het kruis staan symbolen in plaats van nagels.Nog een vreemd detail: deze rozenkransen kan men openmaken via het medaillon aan het begin van de tientjes. Wees dus extra op uw hoede. In Banneux zijn er winkels genoeg waar men terecht kan voor echte Rozenkransen en ze kosten echt niet zo veel.

20. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico?

Boodschap 3294 van 18/03/2010

Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Milieuramp zal dramatische gevolgen hebben voor de Golf van Mexico

De olievervuiling in de Golf van Mexico als gevolg van het ongeval met het donderdag gezonken booreiland is aan het uitdraaien op een enorme ecologische catastrofe. Elke dag lekt 42.000 gallon [160.000 liter] olie in zee, en de vlek heeft nu al een omvang van 32 kilometer. Het kan nog maanden duren voor het lek gedicht is, want het bevindt zich op een diepte van meer dan 5.000 voet [1.500 meter].

Gisteren nog meldde de dienst nog dat het er op leek dat er geen olie meer vrij kwam vanaf de plek waar het Deepwater Horizon booreiland verdween in de golven. De pijpleiding zou zijn afgesloten. Nu blijkt echter dat de bron wel degelijk lek is, waardoor naar schatting dagelijks 160.000 liter olie in zee terechtkomt. In één dag tijd, zo stelde de Amerikaanse kustwacht vast, was de olievlek 25 keer groter geworden in oppervlakte. Ze bevond zich vannacht op een goeie 30 kilometer van de kust van Louisiana.

De implicaties voor de natuur zijn enorm. De Golf van Mexico heeft al zwaar te lijden onder vervuiling: via de Mississippi komt toxisch water, met enorme concentraties pesticiden en kunstmest van de landbouw in het Midwesten en de Corn Belt in de Golf terecht. Daardoor is er al een "dead zone", een plek waar geen leven meer is in zee, van 23.000 vierkante kilometer, tussen Galveston (Texas) en Venice (Louisiana). De "dead zone" is sinds 1985 verdubbeld in grootte.

Kan nog maanden duren

De milieuramp begon dinsdag, toen zich een explosie voordeed tijdens een proefboring. Tot het incident had het booreiland, dat ongeveer zo groot was als een voetbalveld en dat beschikte over diepzeeapparatuur, dagelijks meer meer dan een miljoen liter olie gewonnen.

BP PLC, dat het boorplatform least, en de Amerikaanse overheid gaan nu in eerste instantie proberen met op afstand bediende toestellen het lek te dichten. De kans dat zoiets lukt is minimaal. Het lek bevindt zich immers, net zoals in augustus bij een ramp met een boorplatform in Australië, niet in het platform zelf, maar in de leiding die de olie uit de bodem haalt. In Australië heeft het maanden geduurd voor dat lek gedicht kon worden: er moet immers een nieuw gat naar de exacte plaats van het lek geboord worden, immens precisiewerk. De kans dat ook hier zo'n "intervention well" zal moeten geboord worden is meer dan waarschijnlijk. En dat duurt, gezien de diepte van dit lek, maanden. "Er zijn al lekken gedicht op zo'n dieptes", zegt Lars Herbst, de regionale directeur van de Minerals Management Service, "maar dat is altijd erg tijdrovend en ingewikkeld."

Klok tikt

"We gaan de volgende dagen bekijken wat de beste manier is om het lek aan te pakken", aldus Doug Suttles, chief operating officer van BP Exploration and Production. Ondertussen tikt de klok en lekt dus elke dag minstens 160.000 liter olie in zee. Er is ondertussen ook slecht weer de Golf binnengewaaid: regen, wind en hoge golven bemoeilijken de zaken nog verder. De kustwacht is daardoor ook moeten stoppen met haar pogingen om de vervuilende vlek in te dammen. Ze hadden amper 130.000 liter aan met olie vervuild zeewater verwijderd uit de Golf van Mexico.


Tijdbom: 2,6 miljoen liter diesel in wrak

Naast de lekkende oliebron, is er nog de meer dan 2,6 miljoen liter diesel in het wrak van het boorplatform, dat ook meer dan een kilometer diep ligt, op een goeie 400 meter van de lekkende oliebron. Voorlopig lijkt dat stabiel; maar het is sowieso een tijdbom: vroeg of laat gaat dat ding lekken zeggen specialisten.


BP maakt zich ondertussen sterk al het mogelijke te doen. Het olieconcern heeft een "extensive oil spill response" geactiveerd, met 700 arbeiders, vier vliegtuigen en 32 schepen om de olievlek en het lek te bestrijden. Bij de explosie op het olieplatform afgelopen dinsdag kwamen 11 arbeiders om, 115 konden gered worden. De elf zijn officieel vermist, maar de kustwacht is gestopt met zoeken.


25-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.25 april 2010
25 april 2010

Maandelijkse boodschap aan Marija Pavlovic, bestemd voor de hele wereld:

"Lieve kinderen! In deze tijd, dat u op een bijzondere wijze bidt en zoekt naar Mijn tussenkomst, roep Ik u op, kleine kinderen, om te bidden, zodat Ik u, door uw gebeden, kan helpen om nog meer harten te openen voor Mijn boodschappen. Bid voor Mijn voornemens. Ik ben met u en kom voor eenieder van u tussen bij Mijn Zoon. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."

Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)

23-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.23 april 2010
23 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Politie

Mijn hele leven was ik opgegroeid in vrees voor de Communistische politie. Voor hen waren wij, Katholieken, als zand in hun ogen. In Medjugorje deden ze mij vele malen stoppen bij het rijden. Ik had nooit enige problemen tot op een dag in december 1981. Die avond hadden we, zoals gebruikelijk, een bijeenkomst in het huis van Jakov. Ik speelde gitaar en we zouden de hele nacht door religieuze liederen zingen. Het was heel vreugdevol. We hadden dit soort ontmoetingen na de mis. Soms ging ik maar naar huis om 4 uur ‘s ochtends om twee uur later te moeten opstaan voor het werk, maar ik was niet vermoeid, maar integendeel heel gelukkig.

Bij een van deze bijeenkomsten ontmoette ik mijn toekomstige vrouw. Zij was heel verlegen. Vele keren betrapte ik er haar op dat ze naar mij keek. Maar ik besloot om mijn leven aan Maria te geven en misschien naar India te trekken om er te gaan zorgen voor de melaatsen. Dat was de droom die ik in mijn hoofd had, maar het was niet de wil van God. Spoedig daarna, spraken we af met elkaar. De politie begon me elke dag te achtervolgen, maar ik wist het niet. Op een avond, na een verschijning, besloten mijn vriend en ik om weg te gaan. Toen ik aan het rijden was, zag ik de politie wenken om mij te stoppen. We stapten uit de wagen. Voor de een of andere reden wensten ze de wagen te inspecteren en wensten ze achteraan in de auto te kijken. Op de achterzetels vonden ze een zak, gevuld met grond van de Verschijningsberg. Ik had deze grond bij mij voor mijn moeder, die pijn leed aan haar been.

Die avond vertelde een vrouw mij om haar grond mee te nemen van de Verschijningsberg om aan mijn moeder te geven. In die tijd was het verboden om de heuvel te beklimmen. De politie beschuldigde mij ervan op de heuvel te zijn geweest. Ik vertelde dat dit niet het geval was en dat de grond droog was. Het had die dag heel wat geregend.

2. Onze Lieve Vrouw van Anguera: nieuwe boodschap

Boodschap 3308 van 20/04/2010

Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u te leiden naar Mijn Zoon Jezus. Deins niet terug. Ik heb haast, kruis uw armen niet.  Geef het beste in de missie die de Heer aan u heeft toevertrouwd.  Leef naar Mijn oproepen met vreugde. Ik wil u nu reeds gelukkig zien hier op aarde en later met Mij in de hemel. Ik weet wat u nodig hebt en ik zal ten beste spreken bij Mijn Jezus voor u. Heb moed. Geef de moed nooit op. Niets is verloren. Vertrouw volledig op de macht van God en alles komt goed voor u. De mensheid is op weg naar een grote afgrond, maar God is niet ver van u vandaan. Bekeert u en keer tot Hem terug. Hij wacht op u met open armen. Bid. Alleen door gebed zult u de overwinning bekomen. Iets bedroevend zal gebeuren in een beroemd heiligdom in Brazilië. Mijn arme kinderen zullen huilen en klagen. Het westen zal schudden en Bahia zal momenten van pijn beleven. Voorwaarts in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 142]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Van Herodes naar Pilatus

Pilatus had de muiterij van de ijveraars uit Galilea tijdens het vorige Paasfeest nog in gedachten en daarom had hij wel duizend soldaten samengebracht binnen en om het wachthuis en aan de ingangen van het Forum en van zijn Paleis.

De Heilige Maagd, haar oudste zuster, Maria Heli, met haar dochter, Maria van Cleophas, Magdalena en verschillende andere heilige vrouwen, in het geheel een twintigtal [A.C. Emmerich vergat te vermelden, hoe al deze vrouwen bij elkaar waren gekomen. Uit haar vroegere mededelingen herinnert de schrijver zich dat Maria, op weg naar Herodes’ paleis, Jezus had ontmoet en Hem naar het Forum gevolgd was], waren aanwezig bij datgene wat zich hier nu zou afspelen. Zij stonden in een der hallen, vanwaar zij alles konden horen en slopen soms van hier naar daar. Johannes was in het begin eveneens aanwezig.

Jezus werd in Zijn spotkledij voorbij het hoonlachende volk gevoerd. De stoutsten waren overal op de eerste rij gezet door de Farizeeërs, die zelf voorgingen met smaden en schimpen. Een dienaar van Herodes had reeds aan Pilatus gemeld hoezeer de viervorst hem erkentelijk was voor zijn attentie. Tevens had deze dienaar aan de landvoogd medegedeeld dat Herodes in de beruchte, wijze Galileër niets anders had gezien dan een dwaas, een zot, en hem derhalve ook aldus had laten behandelen en naar Pilatus terugzenden. Het verheugde de landvoogd dat Herodes niet tegen zijn opvatting was ingegaan en Jezus niet veroordeeld had. Hij liet de viervorst zijn groeten overbrengen en van heden af werden zij vrienden, nadat zij sedert het instorten van de waterleiding vijanden waren geweest.

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 142]

Preken

Sint Nicolaas en de drie verdachte meisjes

Maar zeg me, broeders, waarop zijn al die oordelen en uitspraken gegrond? Is het helaas niet vaak op een zwakke uiterlijke schijn en, nog vaker, op wat men heeft horen zeggen? Misschien zult ge me tegenwerpen dat ge veel dingen met uw eigen oren en ogen hebt gezien en gehoord. Maar zelfs dan kunt ge u gemakkelijk vergissen, ik zal het u bewijzen ... Ik ken geen beter voorbeeld dan dat van Sint Nicolaas. Het zal u aantonen hoe licht we misleid worden, ja, dat we ons bijna altijd laten misleiden. Zeg me broeders, wat ge gedacht zoudt hebben, als ge ten tijde van Sint Nicolaas had geleefd en ge zoudt de heilige man midden in de nacht rond de woning van drie ongehuwde meisjes hebben zien sluipen, voorzichtig en op zijn hoede om door niemand ontdekt te worden. Kijk, zoudt ge onmiddellijk bij uzelf hebben gezegd: "een bisschop die zich tot zoiets verlaagt, is niets meer of minder dan een huichelaar. In de kerk stelt hij zich aan als een heilige en in het holst van de nacht vind je hem voor de deur van drie meisjes, die alles behalve een goede reputatie genieten." En toch broeders, was deze bisschop, die gij ongetwijfeld veroordeeld zoudt hebben, één van Gods beste vrienden en een groot heilige. Wat hij deed, was liefdeswerk van de eerste rang. Om de drie meisjes de schande van de bedelarij te besparen, begaf Sint Nicolaas zich ’s nachts naar hun huis en schoof hun ongemerkt over de vensterbank wat geld toe, uit vrees dat de armoede hen tot zonde zou brengen.

Vertaling: Chris De Bodt

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 142]

Hoofdstuk 21. Hel en satan

Nicky: En zo stemde hij er dus mee in om zijn leven te geven voor mensen die hij nooit had gekend en die betrokken waren geraakt bij occulte praktijken.
Maria: Precies.

Nicky: Wanneer is dit gebeurd en kunt u mij de naam van deze buitengewone priester vertellen?
Maria: Jazeker. Dit gebeurde pas in de late jaren 80 en zijn naam was Vader Joseph Kalosans. Zo’n goede en moedige man is zeker en vast een heel machtige bemiddelaar voor ons.

Nicky: Wat is het dat de mensen van vandaag aantrekt tot het occulte?
Maria: Er is altijd wel schijnbaar een onschuldig iets dat de mensen aantrekt tot enige van deze bezigheden. Vooral de televisie is vandaag hiervoor verantwoordelijk. Het is het altaar in het centrum van 95 procent van de woonkamers geworden vandaag is de westerse huizen. Daar worden de kinderen onophoudelijk gebombardeerd met de verleidingen van het geld, het materialisme, seks, geweld en macht. En zo dikwijls worden tijdens deze programma’s occulte praktijken voorgesteld als een spelletje en onschuldig plezier met grote beloften eraan verbonden. Ook de muziek van vandaag is een middel om dit proces te doen starten.

Nicky: Bezit u een televisie?
Maria: Neen, die heb ik niet, ik wil er zelfs niet van dromen. Ik zie genoeg zaken zoals ze zijn [lachend]. En enig belangrijk nieuw verneem ik via de krant, radio, mijn vele gasten en mijn buren.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: King David [8/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 195]

De redding van twee vissers die op het Titicacameer in Zuid Amerika in een storm waren verzeild geraakt, werd ook toegewezen aan de oproeping van Maria. Stormen en donder bleven deel uitmaken van zowel bijbelse [Openbaring 11:19] en Mariale verschijnselen. Tijdens een veronderstelde verschijning in Matamargo, Spanje was er een vreemde donder geweest, en er was een donderslag net voor een verschijning in Santa Maria de Los Llanos.

De Maagd kwam met de geluiden van een storm maar was er eigenlijk om de grillen van de natuur te stoppen. Tijdens een vreselijke droogte die in de jaren 1500 delen van Frankrijk trof, kleedden veel mensen zich in wit zakkenlinnen en liepen blootsvoets naar de dorre hellingen van een heilige heuvel in Fourviere, waar ze weenden, "Heer God! Genade! Heilige Maria, Moeder van God, bidt voor ons. Water! Water!" en er kwam water. Er was regen.

Men kan de tussenkomst van Maria niet ontkennen, net zoals men niet voor de Mount Everest kan staan en zeggen dat er geen berg is. In Zapopan, Mexico, waar Maria goede vooruitgang boekte met de Indianen, kwamen er lichtgevende stralen uit één van haar beelden.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 90]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Betrekkingen met de ERF

Terwijl de prior van Taizé aan zijn broeders een gezamenlijke Regel gaf trachtte hij de betrekkingen met de hervormde Kerk in Frankrijk (ERF) te normaliseren. Onder andere wenste hij dat de Broeders van de Gemeenschap dominee zouden worden gewijd in die Kerk. De gesprekken liepen meerdere jaren.

Om 28 juni 1954 vroeg de nationale Raad van de hervormde Kerk in Frankrijk een verslag over de voorwaarden tot toetreden in de Gemeenschap en over de verbintenissen. Op 7 augustus zond Roger Schutz een uitgebreid memorandum dat werd onderzocht en besproken door de nationale Raad op 12 oktober. De nationale Raad vond het principe van ‘eeuwige verbintenissen voor een menselijke instantie uitgesproken’ onverenigbaar met de Heilige Schrift. De verbintenis tot gehoorzaamheid aan de Gemeenschap zorgde voor een bijzondere opmerking: "Wat gebeurt er in geval van strijd tussen gehoorzaamheid aan de Gemeenschap en gehoorzaamheid aan de tuchtregel van de ERF waaraan de wijdeling zich onderwerpt?" Als gevolg oordeelde de nationale Raad van de ERF dat er meer uitleg moest komen over ‘de vorm, de inhoud en de draagwijdte van de verbintenissen, niet enkel tot het celibaat, maar ook tot de gehoorzaamheid.’

Op 2 december werden op de zetel van de ERF in Parijs Roger Schutz en Max Thurian, samen met Broeder Robert Giscard, verhoord door het bureau van de nationale Raad. Op 5 januari 1955 vervolledigde de prior dit verhoor met een tekst die hij zond aan de prominenten van de ERF. In de vergadering dertien dagen later meende de Raad: "De principes van de Hervorming laten niet toe dat een mens verbintenissen voor het leven (gehoorzaamheid, celibaat, enz.) aangaat tegenover een menselijke instantie die hem ook van zijn verplichtingen kan ontlasten." De discussie ging dus door. Op 28 en 29 september kwamen dominee Bourguet (voorzitter van de nationale Raad) en drie andere dominees naar Taizé om met de vertegenwoordigers van de Gemeenschap, dominees Schutz, Thurian en de Montmollin, alsook Broeder Giscard te praten. Volgens de afgevaardigden van de ERF waren de gesprekken ‘ zeer broederlijk, direct, gemakkelijk en vruchtbaar’ maar er bleven meningsverschillen. Het ging om de onafhankelijkheid van Taizé en de wil om een ‘interconfessionele’ gemeenschap te blijven. Maar de nationale Raad vond dat ‘het niet mogelijk is aan de universele Kerk toe te behoren zonder lid van een bestaande Kerk te zijn’.

De moeizame onderhandelingen tussen de nationale Raad en de afgevaardigden van Taizé hadden de Gemeenschap er gelijklopend toe gebracht haar positie in de Kerken uit te klaren. In negen punten neergeschreven, in die periode onder de titel ‘Kerk en Gemeenschap’ omschrijft Taizé zich niet meer als hervormde gemeenschap, maar als ‘cenobietengemeenschap’ die een ‘verkondiging van de Kerk, Lichaam van Christus, met haar plaatselijk karakter’ is. ‘Door de verscheidenheid van haar leden’ is ze ‘een van de tekenen van het supranationale en zelfs het confessionele oecumene van de Kerk’. Daardoor ‘zou ze haar roeping verloochenen door juridisch onderhevig te zijn in alles aan de plaatselijke nationale Kerk.’

Deze tekst werd door Broeder Roger in de Raad van de Broeders gelezen op 29 november 1956. Maar er was nog heel wat tijd nodig om de relaties tussen Taizé en de ERF te omschrijven.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Marcus Antonius

Het gedrag van Antonius werd in Rome als schandelijk beschouwd en Octavianus overtuigde de Senaat om een oorlog te beginnen tegen Egypte. In 31 v.Chr. kwamen de troepen van Antonius tegenover die van Octavianus te staan in een zeeslag voor de kust van Actium. Cleopatra was aanwezig met haar eigen vloot, maar toen zij zag dat de slecht uitgeruste schepen van Antonius begonnen te verliezen van de superieure Romeinen, koos zij het hazenpad. Antonius verliet het gevecht om haar te volgen. Zo luidt althans de versie die later verspreid is door Octavianus. De kans is groot dat de 'vlucht' van beiden eerder een geplande uitbraakpoging was, nadat ze reeds zo goed als alle vlootbases in de regio verloren hadden aan Octavianus' generaal Agrippa.

Volgend op de Slag bij Actium viel Octavianus Egypte binnen. Toen hij Alexandrië naderde, deserteerden de legers van Antonius naar Octavianus. Cleopatra en Antonius pleegden beiden zelfmoord: Antonius stortte zich op zijn zwaard en Cleopatra vergiftigde zich [na een afwijzing van haar voorstellen door Octavianus] met behulp van een of meerdere slangen op 12 augustus in 30 v.Chr. Cleopatra's zoon van Julius Caesar, Ptolemaeus XV [Caesarion], werd in opdracht van Octavianus geliquideerd. De drie kinderen van Cleopatra en Antonius werden gespaard en meegenomen naar Rome waar zij werden opgevoed door de echtgenote van Antonius, Octavia.

Er werd vaak gezegd dat Cleopatra een Aspisadder gebruikte om zich te doden, maar deze slangensoort komt niet in Egypte voor. Er wordt veeleer aan een Egyptische cobra gedacht, omdat die gebruikt werden om criminelen te executeren. Ook gaat het verhaal dat zij verscheidene dienaars vroeg om de verschillende vormen van zelfmoord uit te proberen, voordat zij de meest effectieve methode uitkoos. Andere bronnen suggereren dat zij experimenteerde met verschillende vormen van "zelfmoord" op gevangenen. Ook werd er wel beweerd dat Cleopatra een kom met gif zou hebben gedronken om te sterven. Een alternatieve theorie zegt dat ze werd vermoord door Octavianus, in plaats van zelfmoord, maar deze theorie wordt niet gestaafd door de bronnen.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 75]

Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]

Naast deze jaarlijkse vieringen waren er individuele processies in de loop der tijd die zelfs tijdens de reformatie plaatsvonden. Ze werden de stille omgang genoemd, omdat de mensen langs de weg liepen in stille aanbidding. Deze processies vinden nog steeds plaats, maar nu nemen er veel meer mensen aan deel, vooral tijdens de nacht en in de vroege uren van de viering.

De kleine huiskapel waarin het wonder was gebeurd werd gesloopt in 1908 ondanks het protest van zowel de katholieken als de protestanten. Deze kapel is echter niet vergeten want een afbeelding daarvan is vastgelegd in een glas-in-loodraam in de kapel van het "Begijnhof." Ook is er achter het hoofdaltaar een schitterend glas-in-loodraam die het wonder afbeeld. Langs de muren hangen schilderijen die de middeleeuwse processies afbeelden.

Ter herinnering aan het Wonder wordt het Heilig Sacrament dagelijks uitgesteld voor aanbidding in deze kapel. Op deze manier is Amsterdam een bedevaartsplaats geworden voor heel Nederland.

11. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

De lekenbeweging, gekend als "The Family," was gevestigd in het Karmelietenhuis in Castellina, één van de bergdorpjes nabij Firenze, Italië. "The Family" had verscheidene takken van het apostolaat, met elk opererend in een andere soort noodwendigheid. The Family bezat textielfabrieken die werden georganiseerd volgens de Katholieke principes van sociale rechtvaardigheid, zoals die door de Kerk werden uitgestippeld. De arbeiders kwamen samen in de kapel van de fabriek voor de dagelijkse Misviering, en tijdens de werkdag bad men de Rozenkrans. Daarnaast werden er regelmatige vergaderingen gehouden over de Bijbel en de leer van de Kerk.

Om de leden ook op sociaal vlak te verenigen werden er sportteams samengesteld. De jagers behoorden tot de H. Martinusgroep, en vissers behoorden tot de H. Petrusgroep. De H. Rafaël was de patroonheilige van de verloofde koppels. "Zwaluwen" waren jonge mensen die in contact bleven met zij die de Kerk hadden verlaten, en "Samaritanen" zorgden voor de zieken. Er waren nog andere sociale groepen, en er waren ook enthousiaste wielerwedstrijden.

Het is verbazingwekkend, dat de verschillende takken van sociale en religieuze activiteiten van The Family, geleid werden door Amata en de goede priester, zelfs al had zij fysisch en financieel te lijden. Hoewel ze verging van de pijn, was ze gedreven om elk mogelijk apostolaat dat eer aan God kon brengen, tot stand te brengen. Ze leed gedurende heel de stichtingsprocedure van The Family, maar in haar geest en haar hart was haar doel het belangrijkste. Op één of andere manier, door de genade van God, was ze in staat om haar lijden ondergeschikt te maken aan de doelstellingen van de organisatie, om mensen bij te staan in hun spirituele reis, evenals mensen die dringende behoefte hadden aan de diensten van The Family.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 35]

De verschijningen en de Kerk

Deze beoordeling door de Kerk is essentieel, want de verschijningen voegen niets toe aan het credo of aan het Evangelie: zij zijn er een verwijzing naar, voor een tijd die er toe neigt ze te vergeten, iets als een profetisch bezoek aan onze wereld. God wil onze aandacht helemaal niet vastpinnen op het wonderbaarlijke of het buitengewone: door de verschijningen geeft Hij ons een teken, opdat wij terugkeren naar het Evangelie, dat het Woord van zijn Zoon is, het Woord van Leven. De overeenstemming van de boodschap met het Evangelie, de authenticiteit van het leven van de getuige, de vruchten van heiligheid die er uit voortvloeien voor het Godsvolk: dat zijn de criteria voor de echtheid van een verschijning voor de Kerk. In Lourdes laten deze elementen zich verifiëren met een heel grote duidelijkheid: de Kerk heeft zich hier niet vergist.

13. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Moeilijk maar mogelijk

Het kan moeilijk zijn om te vergeven. Het is onmogelijk om het gebod van de Heer na te komen, als het hier een uiterlijke nabootsing van het goddelijke voorbeeld betreft. Het gaat om een levendige deelname die komt "uit de grond van het hart," aan de heiligheid, aan de barmhartigheid en aan de liefde van onze God. Alleen de Geest, 'door wie wij leven' kan dezelfde gevoelens die in Christus Jezus waren, tot "onze eigen" gevoelens maken. Dan wordt ook de eenheid in de vergeving mogelijk, waarbij "wij elkaar vergeven zoals God ons vergeven heeft in Christus" [Ef 4: 32]... Met dat "uit de grond van het hart" staat of valt alles. Het ligt niet in onze macht gevoelens uit te schakelen en te vergeten wat ons is aangedaan, maar het hart dat zich aanbiedt aan de heilige Geest, verandert de verwonding in medelijden en zuivert de herinnering door de belediging om te vormen tot voorspraak. [KKK, 2842-2843].

Als ze weduwe is geworden, verlaat Rita de echtelijke woning in Roccaporena en vestigt zich in een kleiner huis waar ze zich geheel wijdt aan gebed en werken van naastenliefde. Van tijd tot tijd gaat ze naar de top van de Schioppo, een ongeveer 120 meter hoge rotsachtige bergtop, die oprijst wanneer men Roccoporena verlaat. Het is een moeilijk toegankelijke plek vanwaar men een schitterend uitzicht heeft over de omgeving en de eenzaamheid die men er vindt is bevorderlijk voor het gebed. Het oude verlangen dat Rita had om zich aan God toe te wijden duikt weer op en zij vraagt om tot het klooster H. Maria-Magdalena van de Augustinessen van Cascia te worden toegelaten. Ondanks haar aandringen wordt ze geweigerd. Diep bedroefd bidt ze twee keer zo intens en op een nacht hoort ze de heilige Johannes de Doper die haar uitnodigt naar de top van de Schioppo te komen. Daar wordt ze getroost met het visioen van de Voorloper in gezelschap van de heilige Augustinus en de heilige Nicolaas van Tolentino [die nog niet heilig was verklaard]. De drie heiligen voeren haar op geheimzinnige wijze naar het klooster waar haar verzoek tenslotte wordt ingewilligd. De communauteit telt tien zusters die onder de leiding staan van een abdis. In het noviciaat leest Rita gretig in de Heilige Schrift, wijdt zich aan het zingen van de psalmen van de eredienst en bidt de rozenkrans. Voor ze de geloften aflegt schenkt ze al haar bezittingen aan het klooster.

14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 15]

Hij greep me vast en geweerkolven en vuisten sloegen me tegen de grond

De rest van de kille nacht ging voorbij in een waas van schoppen en slagen. Ik hallucineerde en het voelde alsof ik gek werd.

Bij de tweede ochtend beval de Zwarte Prins om me naar het zwarte gat te brengen.

Ik had geen hoop meer. Ik wist dat de meeste mannen die in deze ernstigere vormen van afstraffing waren opgesloten geweest ... deels ingegraven kooien van bamboe waarin je niet kon staan, liggen, of knielen, er niet levend uit waren gekomen. En zij die dat wel hadden gedaan, waren kreupele wrakken die nooit volledig herstelden.

De bewakers gooiden me in één van de bamboekooien. Ik werd ondergedompeld in het duister en de vuiligheid van de vorige ‘bewoners’. Ik snikte het uit, en was afwisselend bij en buiten bewustzijn.

De dagen gingen voorbij. Ik werd geveld door malaria, waardoor ik oncontroleerbaar begon te beven. Luizen kropen over mijn ganse lichaam. In het donker was het gevoel van afzondering verschrikkelijk, en ik werd half gek door de pijn en van uitputting. Mijn vernedering was compleet. De enige notie van tijd die ik had, kwam van de waterige rijstkom die ik één keer per dag kreeg. Tegen de tijd dat ze me eruit lieten, had ik zes of zeven kommen geteld.

Toen ik uit de donkere cel kroop, prees ik mezelf gelukkig omdat ik zo’n korte tijd in het zwarte gat had moeten zitten. Ik had er een week in gezeten. Het had net zo goed een maand kunnen geweest zijn.

Op handen en voeten bereikte ik mijn hut, en dokter Mathieson, de Britse legerdokter in ons kamp, begon me op te lappen. Langzaamaan brachten hij en zijn verplegers me terug tot leven met limoensap, water, voedselresten, melk en eendeneieren. Een week later, zelfs in mijn zwakke toestand, werd ik fit verklaard en moest ik terug gaan werken.

Dat was maar goed ook. Hierbij eindigt het verhaal voor ons, maar niet voor hen. Dit was maar een begin. Voor hen moest het ergste nog komen.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

15. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 10

Wanneer de Paus een monster zal zien verschijnen aan de Hemel, zult hij een gemakkelijke ontsnappingsroute vinden naar het Oosten, waar hij na negen jaren zijn ziel zal terugschenken aan God.

Vertaling: Chris De Bodt


22-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.22 april 2010
22 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic
[9/15]

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje

Dit wekte enkel mijn innerlijke vrede op, terwijl het gebeurde. Ik zocht naar iets sterker, en zelfs dan nog had Onze Lieve Vrouw iets voor mij in voorraad. Enkele van mijn vrienden kenden Vicka en ze konden het klaarspelen dat ik aanwezig mocht zijn bij een verschijning, maar ik wou niet, omdat ik dat ik mij niet waardig genoeg achtte om zo dicht bij Onze Lieve Vrouw te zijn. Ik strafte mijzelf voor de oorlog die ik in het verleden met God uitvocht.

Maar op een avond was ik dicht bij Vicka en Jakov, die zich in een wagen bevonden. Ik vroeg Jakov of ik naar een verschijning bij hem thuis mocht komen. Hij zei tegen mij dat ik altijd mocht komen. Diezelfde avond nog werd ik een goede vriend van de familie. Ik voelde mij vol onvrede die avond. Ik voelde iets in mij branden, een ongekend vuur. Ik dacht enkel aan de volgende dag wanneer ik zou kunnen aanwezig zijn bij de verschijning. Om 17 uur wachtte ik met mijn toekomstige schoonbroer om samen naar Jakovs huis te gaan.


Nedjo Brecic [midden] op de Podbrdo, 22 uur [Foto: Trees Declerck]

Die verschijning was voor mij als een droom. Ik zag Onze Lieve Vrouw niet, maar ik kon Haar aanwezigheid voelen met mijn ziel en lichaam. Ik besloot om mijzelf volledig aan Haar te wijden. Op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, maakte ik de belofte van zuiverheid tot aan het huwelijk. Ik had ergens over deze toewijding gelezen.

2. Onze Lieve Vrouw van Anguera: 4 nieuwe boodschappen


Boodschap 3304 van 10/04/2010

Lieve zonen en dochters, houd van de waarheid en leef moedig naar Mijn oproepen. Getuig overal dat u Mijn Zoon Jezus toebehoort en dat de dingen van deze wereld niet voor u zijn. U bent de uitverkorenen van God en Hij houdt van u. Vlucht weg van de zonde en leef in de genade van de Heer. Als u dreigt te vallen, aanroep dan Jezus. Ga naar de biecht en zoek de liefdevolle vergeving van God. Ga niet weg van het gebed en de Eucharistie. Uw overwinning is in de Heer. Sterkte. U zult verschrikkingen zien op aarde. Het kwaad van de mannen zal lijden en pijn brengen aan Mijn uitverkorenen, maar verliest de moed niet. Blijf bij de Kerk. Het gewicht van het verdriet zal groot zijn voor de Kerk, maar Zij zal niet verslagen worden. De triomf van de Kerk zal groot zijn en de vijanden zullen op de grond vallen. Verheugt u, want de Heer zal u niet verlaten. Wees aandachtig en u zult de machtige hand van God zien handelen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Boodschap 3305 van 11/04/2010

Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder die veel van u houd. Ik heb nobele dingen nog aan u te openbaren. Ik vraag u om aandachtigheid, want Ik wil u leiden naar Mijn Zoon Jezus. Neem uw echte rol als christenen aan. Wees trouw aan het Evangelie en getuig van de wonderen van God. Let op. Wat er ook gebeurt, wijk niet af van de waarheid. Laat de vlam van het geloof u verlichten. Mijn Jezus wacht op u met open armen. Laat de duisternis van het kwaad niet tot dicht bij u komen. U behoort tot de Heer en dient enkel Hem te volgen. De mensheid zal drinken uit de bittere beker van het lijden. Een beangstigende gebeurtenis zal geschieden in Iran, in Pakistan en in Angra dos Reis [Angra dos Reis is een Braziliaanse gemeente, gelegen in het ZW van de staat Rio de Janeiro. De gemeente ligt op zo'n 150 kilometer afstand van Rio de Janeiro] De gebeurtenissen zullen op verschillende tijdstippen plaatsvinden, maar gelijkenissen vertonen. Mijn arme kinderen zullen momenten van angst beleven. Kniel neer in gebed. Deins niet terug. Ik zal altijd aan uw zijde staan. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Boodschap 3306 van 13/04/2010

Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik roep u op tot bekering. Blijf niet vast zitten in de zonde, maar keer terug tot Hem die uw enige, ware Verlosser is. Geef de moed niet op. Mijn Jezus is aan uw zijde en u hebt niets te vrezen. Ik moedig u aan om in alles zoals Jezus te zijn. Uw oprechte en moedige getuigenis zal Mijn arme kinderen die ver van Mij verwijderd zijn aantrekken. Diegenen die wonen in het land van de rijkdom zullen een zwaar kruis ervaren. De aarde zal schudden en de dood zal aanwezig zijn. Het zal drinken uit de bittere beker van verdriet. In het westen, in de buurt van de Stille Oceaan, zal geschreeuw en gejammer gehoord worden. Kniel neer in gebed. Wie met de Heer is zal nooit verslagen worden. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Boodschap 3307 van 17/04/2010

Lieve zonen en dochters, Ik ben uw bedroefde Moeder. Ik kom uit de hemel om u Mijn boodschap van vrede en bekering te brengen. Kruis uw armen niet, maar open uw hart en aanvaard de wil van God voor uw leven. U woont in een tijd van grote geestelijke verwarring en Mijn tegenstander zal met grote woede handelen om u uit de buurt van God weg te halen. Zoek kracht in het gebed. Ga niet weg van de waarheid. Wat er ook gebeurt, laat de duivel niet winnen. U behoort alleen de Heer toe en u zult met Hem zegevieren. De mensheid gaat naar een afgrond van vernietiging, welke zij met hun eigen handen hebben bereid. Een slapende reus zal rijzen in Indonesië en Mijn arme kinderen zullen de bittere beker van pijn drinken. Geen grotere ramp bestaat. Wees sterk en stevig in het geloof. Ik zal altijd bij u zijn. Een groot deel van Japan zal verwoest worden. Bid. Bid. Bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 141]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Van Herodes naar Pilatus

Groter dan ooit was de verbolgenheid van de opperpriesters en Jezus’ vijanden, toen zij met Hem uit Herodes’ paleis de terugtocht naar Pilatus ondernamen. Zij waren beschaamd om zonder een veroordeling te moeten terugkeren voor de landvoogd, die Jezus reeds onschuldig had verklaard. Zij volgden nu een andere weg, nog eens zo lang als de vorige, ten einde Jezus in Zijn ellendige staat te laten zien in een ander gedeelte van de stad, maar eveneens om Hem nog méér en langer te kunnen mishandelen en hun trawanten de nodige tijd te geven om de samengedreven volkscharen te bewerken en op te ruien overeenkomstig hun boze bedoelingen.


De weg die ze met Jezus gingen was ruw en oneffen en voortdurend porden zij de beulsknechten tot spoed en wreedheid aan. Het lange spotkleed hinderde de Heer bij het gaan en sleepte in de vuiligheid van de straat. Enkele keren viel Jezus neer en terwijl men Hem weer overeind trok, schopte men Hem en sloeg men Hem op het hoofd. Onzeglijke hoon en allergruwzaamste mishandelingen werden Hem aangedaan door Zijn begeleiders en de Joodse menigte. Jezus bad opdat Hij onderweg niet zou sterven en Zijn bitter lijden voor ons toch geheel en al tot het einde zou mogen uitlijden.

Het was nu kwart na acht ’s ochtends toen de stoet opnieuw over het Forum [ditmaal waarschijnlijke van de oostelijke zijde] het paleis van Pilatus naderde. Er was een geweldige volksmassa op de been. De mensen stonden in rijen, volgens de streek en de plaats van hun afkomst en de Farizeeërs liepen van groep tot groep om de mensen nog meer op te hitsen.

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 141]

Preken

Ze zeggen het allemaal

Denkt ge dat men bijvoorbeeld van een meisje, onverschillig welk, veel goeds zal vertellen? Tja, zegt de één, ze heeft goede eigenschappen, ze heeft ook slechte. Ik zie ze te vaak bij die en die. Laten we eerlijk zijn, zij staat niet zo best aangeschreven. Ik zou wel eens willen weten wat die twee samen uitvoeren. Ze gaat netjes gekleed, daar niets van. Ze houdt van kinderen, maar het was beter dat ze haar schulden betaalde. Zo te zien is ze tegen iedereen even vriendelijk, maar ik heb haar wel door. Jij zou er heus ook anders over denken, wanneer je haar zo goed kende als ik. Al die lieve snuitjes dienen alleen om minder fraaie dingen te verbergen. Ik hoop voor haar dat ze tot de trouw komt, maar ik zou niemand aanraden om het haar te vragen ...

"Wie is dat, daar ginds?" vraagt de ander.

"Nu, je mist niet veel als je die niet kent. Ik zal er maar niet verder op ingaan. Laat hem lopen, als ik je een tip mag geven. Het is zonder meer een mispunt. Ze zeggen het allemaal. En dan te bedenken dat dergelijke lui ook nog eens een keer de vrome uit willen hangen, terwijl ze voor geen stukken te goed zijn. Trouwens, dat weet iedereen: mensen die met alle geweld voor braaf of, als je wilt, voor verstandig door willen gaan, zijn meestal de grootste deugnieten."

"Heeft die man soms in je vaarwater gezeten?"

"Welnee, maar je weet net zo goed als ik dat ze allemaal dezelfde zijn. Ik heb het van een oude kennis: het is een dronkenlap en bovendien een geweldige lomperd."

"Heeft hij je misschien iets gezegd wat je niet aanstond?" vraagt de ander.

"Dat niet, ik heb zelfs nooit een verkeerd woord van hem gehoord, maar hij staat algemeen bekend als de bonte hond."

"Goed dat ik het hoor: als jij het mij niet gezegd had, zou ik het niet geloven."

"O, maar wanneer hij onder mensen is die hem niet kennen, weet hij zich heel mooi voor te doen. Dan zou je hem heus voor de netste man aanzien die er op Gods aardbodem rondwandelt. Toevallig weet ik wel beter, van die oude kennis, snap je? Die is doodeerlijk in dat soort dingen. Als zo’n kerel je niets in de weg legt, heb je geluk: hij kan misschien op dat ogenblik niet anders. Maar ik zeg je dat ik niet graag met hem alleen zou zijn."

"Dat kan ik me voorstellen, maar heeft hij jou wel eens lastig gevallen?"

"Nooit, waarschijnlijk omdat ik nog niets met hem te maken heb gehad."

"En hoe weet je dan dat hij zo beroerd is?"

"O, heel eenvoudig, ze zeggen het allemaal. Als je hem hoort praten, zou je denken dat hij de liefdadigste man ter wereld is en dat hij niemand iets zou kunnen weigeren. Maar in werkelijkheid heb je te doen met een vrek, die desnoods tien uur loopt om twee stuivers rijker te worden. Je weet tegenwoordig niet meer hoe de wereld in mekaar zit, je kunt geen mens meer vertrouwen. Zo is het ook met deze schavuit: hij maakt goede zaken, uiterlijk gedraagt hij zich behoorlijk, zijn gezin wekt een degelijke indruk. Dat kan allemaal, als je ’s nachts geen oog dicht doet."

"Hoe bedoel je? Heeft hij misschien iets bij je gestolen?"

"Gelukkig niet. Persoonlijk heb ik hem nooit betrapt. Maar er wordt verteld dat hij laatst midden in de nacht gepakt en gezakt thuiskwam. Hij heeft er trouwens de naam van, maar ik heb natuurlijk ook mijn fouten, maar ik verzeker je dat ik me dood zou schamen als ik in de schoenen van dat soort mensen stond."

Hoort ge hem, broeders, de farizeeër die tweemaal per week vast en tienden geeft van al wat hij bezit, die God dankt dat hij niet is zoals de andere mensen: rovers, onrechtvaardigen en echtbrekers. Hoort ge de hoogmoed, de haat en de jaloezie?

Vertaling: Chris De Bodt

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 141]

Hoofdstuk 21. Hel en satan

Nicky: En wat nog kan hij tegen u ondernemen?
Maria: O, alles wat hij kan. Het is gebeurd dat ik naar een reeks gesprekken moest gaan bij 40 graden koorts, maar ik kon niet weten waar ik die kou kon hebben gevat. Ik sloeg er dus geen acht op en wanneer de gesprek begon, was de koorts verdwenen en voelde ik mij zo goed als altijd.

Nicky: Hoe machtig is satan en tot op welke hoogte worden wij beschermd tegen hem door ons eigen goed gedrag en door onze Engelbewaarder?
Maria: Die bescherming is heel sterk. Zonder deze bescherming zou satan ons heel vlug doden. Laat mij u vertellen over wat er gebeurde met een heel heilige priester in een klooster hier nabij, in Bludenz, en misschien zult u dit bijstand noemen van de zielen in het oplossen van een misdaad. Deze persoon was de oudste en ook de overste van het klooster. Hij bad zoveel en deed zoveel goed dat hij dikwijls het mikpunt van jaloezie was door de jongere en minder gebedsvolle priesters.


Voorzijde van het boek

Op een avond waren twee van de jongere mannen op weg naar hun kamer toen ze langs een van de hoofdgebouwen kwamen en licht zagen branden in de kelder. Omdat het reeds laat was, bracht het licht hen in de war en gingen ze kijken wie er zich bevond. Ze gingen de kelder binnen en tot hun gruwel troffen zij deze oude en heel geliefde priester dood aan. Hij was met een touw rond zijn nek vastgebonden aan de deurklink. Zijn benen waren uitgestrekt alsof hij neerzat, met maar een paar centimeters van de grond. De politie werd erbij gehaald en wekenlang werd het klooster binnenste buiten gekeerd. Heilige, zoals hij was, kon ook maar niemand zich inbeelden dat hij zelfmoord zou plegen. Alle overige priesters werden uiteraard ondervraagd omdat het algemeen geweten was dat er met hem de spot werd gedreven omwille van zijn nabijheid tot God in zijn voortdurend diep gebedsleven en onophoudelijke goede daden. Maar het lange onderzoek bracht geen opheldering en de hele streek bleef versteld achter.

Toen bracht iemand het droevige verhaal tot mij en ik stemde ermee in om de Arme Zielen erover te ondervragen. Er kwam al spoedig een antwoord omdat er zo velen voor hem baden en omdat het hele klooster uiteraard in schrik leefde omwille van het gebeuren. Ik kreeg het volgende antwoord: "Onze Lieve Vrouw is aan hem verschenen en heeft hem gevraagd of hij satans mogelijkheid om hem te doden wou aanvaarden. Als hij dit zou aanvaarden, zou dit tot herstel van vele zielen dienen die zichzelf aan hem hadden verkocht. Dit had hij aanvaard."

Met dit antwoord ging ik naar ginds naar het klooster waar iedereen, politie inbegrepen, tezamen werd geroepen. Voor iedereen las ik het antwoord luidop. In de stilte die hierop volgde, slaakte een priester achteraan een diepe zucht en ik vroeg hem wat er gebeurde. Hij kwam in tranen naar voor en nam een stuk papier uit zijn zak. Hij legde uit dat hij het in de zak van de priester had gevonden op de avond dat hij en de andere priester hem gevonden hadden. Hij vouwde het open en toonde het aan de hele kamer dat het in het handschrift van de oude priester was geschreven en las het daarop aan iedereen voor. Er stond geschreven: "Onze Lieve Vrouw is aan mij verschenen en heeft mij gevraagd om satans mogelijkheid om mij te doden te willen aanvaarden. Als ik dit zou doen, zou dit tot herstel leiden van vele zielen die zichzelf hadden verkocht aan satan. Ik heb het voorstel aanvaard."

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: King David [7/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 194]

Toen Antonio om een teken vroeg zodat anderen het zouden geloven zei ze enkel: "Ga! Ga, en ik zal hen een innerlijk teken geven zodat ze, wanneer ze deze dingen horen, het zullen geloven zonder andere tekens."

Alsof ze de stroom zegende, hief Maria dan beide handen boven het water en zei ze driemaal: "Genade, en geen gerechtigheid, mijn Zoon!"

Dat was Maria als voorspreekster. Ze was ook de hemelse onderwijzeres. "Leef vreedzaam en zonder zorgen," zou ze tegen een zestiende-eeuws mystica Victoria Fornar-Strata zeggen. "Al wat ik vraag is dat je jezelf aan mij toevertrouwt en je vanaf nu boven alles toewijd aan de liefde van God."

Ze was de beschermster en duiveluitdrijfster. Toen de H. Alfonso in Spanje door een duivel werd aangevallen, verscheen de H. Maagd. "Alfonso, mijn zoon: waar ik ben," zei ze, "hebt gij niets te vrezen."

Dezelfde boodschap gaf ze toen ze op een door een storm geteisterd schip, op weg van Rhodos naar Messina, verscheen aan een vrouw met de naam Nicoletta, "Wees niet bang, Nicoletta, dit schip staat onder mijn bescherming, en niet één van deze mensen die al zo geleden hebben voor het geloof, zal sterven. Dat ze niet bang mogen zijn, want ik ben altijd bij hen."

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 89]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

De Derde-Orde van de Eenheid (TOU)

Het invoeren van de Regel betekende het einde voor de Grote Gemeenschap. De inwonende Gemeenschap voorafgaand verloor zo stilaan haar structuur. De nauwe banden, bijna organiek, tussen ‘clunisiens’ en inwonende Broeders zoals voorzien in de ‘Constituties’ van 1948 werden slapper. De overgebleven leden van de Grote Gemeenschap werden opgenomen in een derde-orde, gesticht met Grandchamp.

Grandchamp had ook van bij het begin een aantal vriendinnen, een ‘Grote Gemeenschap’ die financieel en spiritueel ondersteunden en regelmatig deelnamen aan retraites en bijeenkomsten die in het moederhuis plaatsvonden.

Op 31 augustus 1954 kwamen, op initiatief van Broeder Roger en Moeder Geneviève, de twee groepen (zowat honderd twintig leden) samen in Grandchamp en stichtten de Derde-Orde van de Eenheid (TOU). Broeder Roger hield een toespraak over eenheid en Zaligheden. Het jaar daarop gaf hij aan de Derde-Orde ‘een eerste kleine regel, zeer praktisch en spiritueel en gebaseerd op de beknopte Regel van Taizé:

Bid en werk opdat Hij zou heersen.
Dat je dagelijkse arbeid en rust bezield wordt door het Woord Gods,
Behoud steeds het innerlijke stilzwijgen om in Christus te vertoeven,
Doordring je van de geest van de Zaligheden: vreugde, eenvoud, barmhartigheid.


De derde-ordelingen van de Eenheid [enheid als persoon, Eenheid in de menselijke relaties, Eenheid in Kerk en wereld] verbonden zich namelijk tot het dagelijks gebed, de meditatie van de Bijbel, een regelmatige retraite en een jaarlijkse ontmoeting. ‘Het accent ligt op de roeping tot eenheid in gewone contacten (de gastvrijheid in de families, bvb) en tot samenwerken in de parochie.’ De leden zijn opgeroepen om een ‘middelpuntvliegende kracht, een uitstraling van de gemeenschapsgeest in Kerk en wereld’ te zijn.

De Derde-Orde van de Eenheid vervolgde zijn weg buiten het zog van Taizé maar met behoud van alle banden. Mettertijd namen Broeder François, Broeder Pierre-Yves of Broeder Roger zelf de animatie van sommige jaarlijkse bijeenkomsten waar.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Marcus Antonius

In 41 v. Chr. riep Marcus Antonius, een van de triumvirs die Rome regeerden in het machtsvacuüm na de dood van Caesar, Cleopatra bij zich in Tarsus om haar loyaliteit te testen. Cleopatra arriveerde met groot gevolg en charmeerde Antonius dusdanig dat hij ervoor koos om de winter van 41-40 v. Chr. met haar door te brengen in Alexandrië. Tijdens de winter werd zij zwanger van een tweeling, die Cleopatra Selene en Alexander Helios genoemd werden.


Cleopatra en Marcus Antonius

Vier jaar later, in 37 v. Chr., bracht Antonius weer een bezoek aan Alexandrië, op weg om oorlog te voeren tegen de Parthen. Hij vernieuwde zijn relatie met Cleopatra, en van dan af zou Alexandrië zijn thuis worden. Wellicht is hij getrouwd met Cleopatra volgens een Egyptisch ritueel [een brief van Suetonius suggereert dit], ook al was hij op dat moment getrouwd met Octavia Thurina minor, zuster van zijn mede-triumviraat Octavianus. Hij en Cleopatra hadden nog een kind, Ptolemaeus Philadelphus. Bij de Donaties van Alexandrië laat in 34 v. Chr., na de overwinning van Antonius in Armenia, werden Cleopatra en Caesarion gekroond tot co-heersers van Egypte en Cyprus. Alexander Helios werd de koning van Armenië, Medië, Parthië. Cleopatra Selene werd gekroond tot heerser van Cyrenaica en Libië. Ptolemaeus Philadelphus werd gekroond tot heerser van Fenicië, Syrië en Cilicië. Cleopatra nam ook de titel van Koningin der Koningen aan.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 74]

Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]

De lange lijst van verkregen genade als gevolg van de aanbidding van dit Wonder werd nog langer toen de kapel eenmaal herbouwd was. Enorme groepen mensen kwamen daar samen en namen deel aan de jaarlijkse processie ter ere van het Wonder.

Op dit moment in de geschiedenis van dit wonder richtten we ons op de Begijnenzusters, die een klein dorp in de buurt van Amsterdam verlieten om een gemeenschap te stichten in de buurt van het Wonder. Deze gemeenschap, later bekend als de Begijnen, bestond uit lekenvrouwen die tijdelijke geloften aflegden van gehoorzaamheid en kuisheid. Ze legden niet de gelofte van armoede af, wat wel gebruikelijk is in gemeenschappen, omdat ze hun eigen bezit mochten hebben om mee te doen wat ze wilden. Ze verzamelden zich voor de Missen en de gebeden, maar waren verder vrij om te gaan en komen, omdat velen verbonden waren met educatieve en vrijgevige activiteiten. Hun situatie was een beetje anders omdat ze leefden in smalle huizen die met elkaar waren verbonden. Ze waren gerangschikt in een vierkant met een pleintje in het midden. In één van de huizen was een kapel gemaakt, die later werd vergroot en uitgebouwd. Het hele complex werd bekend als het "Begijnhof."

Toen de huiskapel van het wonder werd ingenomen door de wethouders, tijdens de reformatie, werd de Wonderlijke Hostie toevertrouwd aan de Begijnenzusters. De aanbiddingen en de andere gelovige activiteiten waren inmiddels traditie geworden en werden aangehouden. In 1607 werd echter deze plaats gesloten maar werden er in een klein bijgebouw van de kapel privéaanbiddingen gehouden. Langzaam aan was het weer mogelijk om dit gebouw van de Begijnhof te vergroten, maar het was pas in 1845, vijf eeuwen na het wonder, dat er weer een grote publieke uitstelling was. Dit werd een jaarlijks gebruik ter ere van het Wonder.

11. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

In 1948 startte er een nieuwe fase in het leven van Amata en van dat van haar vriendin Carmen, met de ontmoeting van een Karmelietenpriester van de Oude Observantie, Vader Augustinus Bartolini. Deze goede priester werd haar spirituele raadgever, en hielp haar de organisatie te stichten die gekend is als The Family. Amata had ondertussen een groep vrouwen aangetrokken die haar vaak vergezelden in het gebed. Deze groep van tien vrouwen diende een verzoek tot aanvaarding als leden van de Karmelieten van de Derde Orde in, en werden toegelaten in februari 1957. Bij haar toetreding aanvaardde Amata de naam ‘Amata van Jezus’, en die naam staat op haar grafsteen.


Amata Cerretelli

Door haar aanvaarding van het lijden als zijnde de wil van God, was Amata al gevorderd in het spirituele leven, en ze boekte snel nog meer vooruitgang onder leiding van Vader Augustinus. Ze was vooral toegewijd aan het Heilig Sacrament, en was bedroefd toen haar ziektes haar verhinderden om die sacramenten dagelijks te ontvangen. Wanneer haar gezondheid het toeliet, bracht ze urenlang voor het Heilig Sacrament door, in diepe bezinning. Amata besefte dat ze het voorrecht had gekregen om deel te nemen in het lijden van de Heer, voor de redding van zielen, en ze vocht dapper tegen de duivel z’n insinuaties van het tegendeel. Ze was vooral toegewijd aan de zielen in het vagevuur, en aanvaarde haar lijden en andere opofferingen voor hun redding. Maar haar liefdadigheid stopte niet bij de arme zielen, maar strekte zich ook uit over de levenden, vooral de zieken en de armen.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 34]

Het oordeel van de bisschop

En zo besluit dan de bisschop: "Er is dus een nauwe band tussen de genezingen en de verschijning; de verschijning is goddelijk, want de genezingen hebben een goddelijk karakter. Maar wat van God komt is waarheid! Bijgevolg, de Verschijning die zich Onbevlekte Ontvangenis noemt, dat wat Bernadette heeft gezien en gehoord, is de Allerheiligste maagd Maria. Laten we het dus uitroepen: Gods hand is hier aanwezig!" Verwijzend naar de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis, door Pius IX op het einde van het jaar 1854, roept hij nog uit: "En zo, drie jaar later verschijnt de heilige Maagd aan een kind, en zegt: Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis." Ik wil dat men ter mijner ere hier een kapel bouwt." Lijkt dit niet alsof ze met een monument de onfeilbare uitspraak van de opvolger van de heilige Petrus heeft willen heiligen? Na nog eens de heilige naam van God te hebben aanroepen, volgt dan de tekst die de officiële erkenning inhoudt van de verschijningen, de tekst die we bij het begin hebben geciteerd.

13. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

De vendetta

"Vergeving! Christus heeft ons vergeving geleerd," zei de Paus kort na de aanslag van 13 mei 1981. Talloze malen en op verscheidene manieren heeft Hij ons vergeving geleerd. Wanneer Petrus Hem vraagt hoe vaak hij zijn naaste zou moeten vergeven: "tot zeven maal toe?" antwoordt Jezus hem dat hij "tot zeventig maal zeven maal toe zou moeten vergeven." [Mt 18: 21-22]. In de praktijk wil dat zeggen «altijd». Het getal zeventig vermenigvuldigd met zeven is inderdaad symbolisch en betekent minder een bepaalde hoeveelheid als wel een ontelbare, oneindige hoeveelheid. Als antwoord op de vraag op welke manier wij moeten bidden, heeft Christus enkele prachtige woorden gesproken, gericht tot de Vader: "Onze Vader die in de hemel zijt en, na de vragen waaruit dit gebed bestaat, komt de laatste die spreekt over vergeving: "Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen [aan hen die bij ons in het krijt staan] hun schuld vergeven." Tenslotte bevestigt Christus zelf de waarheid van deze woorden op het kruis wanneer Hij zich tot zijn Vader richt en Hem smeekt: "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen" [Lc 23:34].

"Vergeving" is een woord dat over de lippen kwam van een man die kwaad was gedaan. Het is zelfs een woord dat uit het hart van de mens komt. Met dit woord uit het hart probeert ieder van ons de barrière van de vijandschap te doorbreken die hem kan scheiden van de naaste en probeert daarmee ook de innerlijke ruimte van verstandhouding, contact en verbondenheid weer op te bouwen. Door het evangelie en vooral door zijn voorbeeld heeft Christus ons geleerd dat deze ruimte niet alleen open gaat voor de andere mens maar ook voor God zelf. De Vader die de God van vergeving en barmhartigheid is wenst nu juist te handelen in deze ruimte van menselijke vergeving. Hij wenst hen te vergeven die in staat zijn anderen te vergeven, die proberen de volgende woorden in praktijk te brengen: "Vergeef ons... zoals wij vergeven" [21 oktober 1981].

14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 14]

Hij greep me vast en geweerkolven en vuisten sloegen me tegen de grond

Dit was een moment van absolute verschrikking. De 14 maanden van mijn gevangenschap had ik geprobeerd om ten allen tijde uit de buurt van de brutale Japanse bewakers te blijven, en nu had ik de persoonlijke aandacht van de hoofdsadist van het kamp.

Hij vroeg de Koreaan zijn versie van het verhaal. Hij zweeg uiteraard over het stukje waar hij seksuele avances naar mij toe had gemaakt. Toen hij klaar was vroeg de commandant waarom ik de bewaker had aangevallen. Ik vertelde hem de waarheid. De Zwarte Prins begon tegen jan en alleman te schreeuwen , en ik wist dat ik in grote problemen zat.

Ze voerden de Koreaanse bewaker weg en brachten mij naar het bewakershuis, waar ik in houding moest staan. Gekweld door pijn en met gebroken tenen, wankelde ik en viel ik bijna neer.

Zodra ik de neiging had om omver te vallen, kreeg ik een aantal stoten van geweerkolven in mijn nieren om me terug rechtop te doen staan. Elke minuut van elk uur van die nacht was een pure marteling. Bij zonsopgang verzamelden mijn medegevangenen voor het ontbijt en het appel, voordat ze aan de spoorlijn gingen werken. De bewakers lieten mij achter.

De opkomende zon brandde op mijn weerloos lichaam, en wanneer ik het bewustzijn verloor, goten mijn persoonlijke oppassers emmers water over mij en schopten me tot ik terug in houding stond. Het was meedogenloos. Toen kwam zonsondergang. De andere krijgsgevangenen kwamen terug en wenden hun ogen van mij af ... een teken dat mijn toestand ernstig was. Niemand toonde een teken van medeleven, anders zouden ze zelf gestraft worden.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

15. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 9

Om deze gelukkige resultaten te bekomen zal deze Heilige Paus aanvankelijk de hulp nodig hebben van een tijdelijke en krachtige begeleiding en zal hij de medewerking vragen van de weldadige Franse Koning [De grote Monarch]. Tegen die tijd zal een knappe koning en afstammeling van Koning Pepijn, als een pelgrim komen om getuige te zijn van de pracht van deze glorierijke paus, wiens naam beginnen zal met een R... Een wereldlijke troon zal vrij komen en de Paus zal hem op deze troon plaatsen en zijn hulp inroepen.

Vertaling: Chris De Bodt


21-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21 april 2010
21 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje

Mijn hart begon te ademen bij dit eenvoudige leven en het begon zich te openen voor de waarheid. Ik stond op zo’n tiental meters van de plaats die was afgesloten voor de zieners. Er was een videorecorder om de verschijningen op te nemen, maar dat was de dag dat de zieners in een auto door twee vrouwen werden weggeleid om hen ervan te weerhouden om een verschijning te hebben. De volgende dag was er geen verschijning op de Podbrdo, omdat de politie er de verschijningen had verboden. Maar binnen in mij gebeurde er een mirakel. Ik geloofde. Toen ik naar hier kwam, was ik juist aan het plannen hoe ik de zieke mensen kon helpen, zoals de helpers te Lourdes, die de zieken onderdompelen in het miraculeuze water. Ik beeldde mij in dat er hier in Medjugorje hetzelfde zou gebeuren. Ik kon de hele nacht niet slapen.

De volgende dag ging ik opnieuw naar Medjugorje. Daags daarop opnieuw en ook daarna nog. Soms moest ik op de velden gaan werken, maar om 17 uur voelde ik een gebrek aan vrede in mij. Ik moest naar Medjugorje gaan. Maar vandaag weet ik dat dit gevoel een uitnodiging voor mij was om naar Medjugorje te gaan. De mis zou heel vlug voorbijgaan. Ik wou dat ze langer duurde. Ik zag vele tekenen op de heuvel der verschijningen. Ik zag iets als vuur met een ritme. Ik zag het zuiver witte silhouet van een vrouw onder het kruis op de Kruisberg en soms verdween het kruis volledig. Zo’n honderd mensen zagen hetzelfde.

2. Heilige Faustina Kowalska

Op 14 september 1935 openbaart Jezus zelf, in een verschijning aan de Heilige Faustina Kowalska, geboren op 25 augustus 1905 en overleden op 5 oktober 1938, de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid, waarin Jezus belooft de zielen te beschermen die zich tijdens hun leven vertrouwen op Zijn Goddelijke Barmhartigheid. Alles staat genoteerd in haar dagboeken, met de woorden die ze van Jezus ontving. Volgende teksten zijn een uittreksel hieruit:

Schrijf deze woorden neer, Mijn dochter: "Vertel de wereld over Mijn genade, laat iederen Mijn onmetelijke genade kennen. Het is een teken voor de eindtijden, hierna zal de dag van Mijn gerechtigheid komen. Laat de mensen toevlucht zoeken tot Mijn bron van genade, laat hen voordeel halen uit het Bloed en het Water die eruit vloeien, nu het nog tijd is."

Schrijf dit neer: "Voor Ik kom als de rechtvaardige Rechter, kom Ik eerst als de Koning van Genade. Vóór de dag van de gerechtigheid komt, zal er aan de mensen een teken uit de hemel worden gegeven: alle lichten uit de hemel zullen worden gedoofd en over de hele aarde zal er een grote duisternis zijn. Dan zal het teken van het kruis in de lucht worden gezien, en uit de openingen waar de handen en de voeten van de Redder werden genageld, zullen er grote lichtstralen komen die de aarde een bepaalde tijd zullen verlichten. Dit zal plaatsnemen kort voor de laatste dag. Dienster van Mijn genade, vertel de zielen over Mijn grote barmhartigheid, omdat de vreselijke dag, de dag van Mijn gerechtigheid, nabij is."

Toen ik aan het bidden was voor Polen, hoorde ik de woorden: "Ik draag een bijzondere liefde voor Polen, en als zij gehoorzaam is aan Mijn Wil, zal Ik haar verheffen in kracht en heiligheid. Uit haar zal de vonk voortkomen die de wereld zal voorbereiden op Mijn laatste komst [Paus Johannes Paulus II]."

De Heilige Faustina vertelde aan haar geestelijke begeleider, Vader Michael Sopocko, de laatste keer voor zij stierf: "Reeds niet zo ver verwijderd van nu, zal de wereld niet meer bestaan. God wenst steeds de mensen genaden te verlenen voor het einde, zodat niemand kan zeggen tijdens de gerechtigheid, dat zij niet afwisten van Gods goedheid en niet hebben gehoord van Zijn Genade."

3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 140]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Herodes

Alles gebeurde in een wilde haast, terwijl zij luid tierden en elkaar van de plaats verdrongen. Jezus’ vijanden hadden verschillenden onder hen omgekocht, die te midden van het gewoel Onze Heer herhaaldelijk met knuppels op het hoofd sloegen. Jezus zag hen vol medelijden aan, zuchtte en kermde zacht, maar smartelijk. Zij bootsten krijsend zijn jammerklachten na, barstten bij elke nieuwe mishandeling in een brullend hoongelach uit en niet één was er die zich over Hem ontfermde. Ik zag het bloed langs Zijn Heilige Hoofd neervloeien en zag Hem driemaal onder de knuppelslagen neerzinken ter aarde. Ik zag echter ook alsof er wenende engelen boven Hem verschenen, die Zijn hoofd zalfden en mij werd te kennen gegeven, dat zonder die goddelijke hulp de slagen dodelijk zouden zijn geweest. De Filisters, die in de renbaan te Gaza de blinde Samson dwongen rond te lopen tot hij dood ten gronde stortte, waren niet zo wreed en gewelddadig als deze misdadigers hier.

De tijd drong thans voor de opperpriesters, daar zij zich straks naar de tempel moesten begeven, en toen zij bericht ontvingen dat hun boden alles overeenkomstig hun bevel hadden uitgevoerd, bestormden zij nogmaals Herodes met het verzoek om Jezus te veroordelen. Herodes hield echter het oog alleen op Pilatus gericht en stuurde Jezus, in Zijn spotkleding, naar de landvoogd terug.

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 140]

Preken

Een boze tong is als een rups

De goede naam van een mens, eenmaal op de tong van de kwaadsprekers, is als een graankorrel onder de molensteen: hij wordt uiteengerukt, verpletterd en volkomen vernietigd. Ze dringen je bedoelingen op die je nooit hebt gehad en ze vergiftigen al je pogingen en al je daden. Als je vroom bent, omdat je nu eenmaal trouw je godsdienstplichten wilt vervullen, maken ze je voor een ogendienaar uit: in de kerk een engel en thuis een beest. Als je goede werken doet, doe je ze volgens hen uit loutere hoogmoed, om op te vallen. Als je de wereld ontvlucht, ben je een zonderling, iemand die niet helemaal in orde is. Toon je je zorgzaam en vlijtig, dan ben je een gierigaard. Laten we het eens anders uitdrukken, broeders: de tong van de kwaadspreker is als een worm die de goede vruchten aansteekt, dat wil zeggen: onze goede bedoelingen en hen in hun tegendeel wil veranderen. De tong van de kwaadspreker is als een rups die de mooiste bloemen aanvreet en er enkel de walgelijkste sporen van haar uitwerpselen op achterlaat.

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 140]

Hoofdstuk 21. Hel en satan

Nicky: Maria, waarom bestaat satan?
Maria: God wou zijn engelen op de proef stellen en hierop antwoorden Lucifer en zijn volgelingen met overmoed: "Neen." Hij was de mooiste en meest intelligente van alle engelen en wou de dingen naar zijn hand zetten, niet naar Gods hand.

Nicky: Bestaat de hel, zoals de oudere generatie erover spreekt, werkelijk?
Maria: Ja.

Nicky: Welke houding van het hart kan leiden tot het eeuwige verlies van onze ziel?
Maria: De onbuigzaamheid, de arrogantie en de overmoed om de genade en de liefde in ons te aanvaarden en dit tot het allerlaatste moment. En hier bedoel ik niet enkel de liefde voor God, maar eveneens de liefde voor de medemens.

Nicky: Wat zijn de gevolgen voor mensen die, zoals u zonet vertelde, deelnemen aan de occulte praktijken? Hoe streng is de straf die hen na de dood staat te wachten?
Maria: Opnieuw hangt alles ervan af. Er is een groot verschil tussen hun werkelijk besef dat dit alles van satan afkomstig is, of hun naïviteit, onwetendheid of onvolwassenheid. Als zij dit bewust en met volle kennis van zaken beoefenen, zijn de gevolgen verschrikkelijk, maar als zij het enkel uit onwetendheid doen, zal God minder streng zijn. In ieder geval moet dit zo vlug mogelijk worden gebiecht en specifiek en bij naam worden genoemd. Hoe dieper de betrokkenheid was, hoe meer ervaren de priester moet zijn. Maar ik vrees ervoor dat dit fenomeen vandaag voor vele priesters onbekend is en sommige priesters zijn zelf betrokken bij het occulte. Vooral voor hen durf ik de gevolgen niet uit te spreken, omdat zij een veel grotere verantwoordelijkheid dragen.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: King David [6/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 193]

De waarschuwingen golden voor alle Christenen. De berispingen waren voor alle gelovigen. Op 18 maart 1536 wandelde een man, Antonio Botta, nabij Savona, Italië, toen hij z’n naam hoorde roepen en op een steen in het midden van een stroom een mooie vrouw zag staan, omringd door een oogverblindende bol van licht.

"Wees niet bang, Antonio, ik ben het, Maria," zei de vrouw. "Ga naar je biechtvader en smeek hem aan alle mensen in de kerk te zeggen dat ze de volgende drie zaterdagen moeten vasten ter ere van de Moeder van God. Je moet biechten en het sacrament van mijn Zoon ontvangen en dan, op de vierde zaterdag, kom dan hier terug want ik heb je nog meer dingen te zeggen."

Antonio haastte zich terug en vertelde het aan de priester. Het nieuws verspreidde zich zo ver dat hij een verklaring moest afleggen bij de burgemeester en de vicaris-generaal. Zijn getuigenis werd volgens de wet vastgelegd en toen hij op 8 april terug naar de beek terugkeerde, verscheen de Koningin van de Hemel opnieuw in volle pracht, witter dan sneeuw en gekroond met juwelen, en haar ogen ten hemel gericht.

"Ga naar Savona, naar hen aan wie je mijn vorig bezoek hebt aangekondigd, en herhaal mijn instructies met nog grotere aandrang. Roep hen op om hun zonden en ontucht achter te laten", zei ze. "Verzoek aan iedereen en vooral de gelovigen en leden van de broederschappen om drie boeteprocessies te houden, want mijn Zoon is boos op de wereld omwille van z’n zonde en hun levens zullen kort zijn tenzij ze doen wat ik vraag."

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 88]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Een regel


Enkele maanden na Taizé namen ook de Zusters van Grandchamp de Regel, door Broeder Roger in de woestijn opgesteld, aan tijdens een viering in Grandchamp van beide gemeenschappen in november 1953. De gezellentijd dertig jaar eerder begonnen tijdens een ontmoeting tussen de jonge Roger Schutz en Zuster Marguerite de Beaumont zette een nieuwe stap, daar de twee gemeenschappen eenzelfde geest beleefden en op dezelfde principes werkten. Samen stelden de prior van Taizé en Moeder Geneviève, overste van Grandchamp, een tekst op waarin de ‘twee gemeenschappen hun gezamenlijke roeping in dienst van Jezus Christus en de eenheid van hun getuigenis in de schoot van de hervormde Kerken’ verklaarden.

In tegenstelling met Taizé en uitgezonderd enkele veranderingen in woordkeuze en enkele aanpassingen, zal Grandchamp deze Regel ‘in oorspronkelijke versie’ handhaven, wat ‘meer concreet’ bevonden. In Taizé bleef de basistekst van de in 1953 ingevoerde Regel voor het gemeenschapsleven tot op heden van kracht, maar wel met opeenvolgende uitgaven en bijvoegsels. Dit, volgens Broeder Alois die Broeder Roger in 2005 opvolgde, ‘alsof hij ons wou meeslepen om ons niet aan de letter of structuren te hechten, maar ons steeds verlaten op de kracht van de Heilige Geest’.

In 1962 zorgden de ‘verbintenissen bij de geloften aangegaan’ en vooral de vele ‘spirituele richtlijnen’ ervoor dat de Regel tweemaal langer werd. Na het tweede Vaticaans Concilie publiceerde Broeder Roger een boek als commentaar en update van de Regel, onder de titel: ‘Unanimité dans le pluralisme’. In 1978 beraadde hij zich met zijn Broeders, tijdens de jaarlijkse raad van de Gemeenschap, over het woord ‘Regel’, dat hij te stijf vond: "Het boekje dat onze grondbeginselen uitdrukt draagt ongepast de benaming ‘regel’. Het is noch een constitutie, noch een juridische tekst. Is het niet beter om van ‘bronnen van Taizé’ te spreken?" Inderdaad, in 2001 komen de ‘Sources de Taizé’ uit waarin de originele Regel, met kleine veranderingen van formulering, alsook drie andere teksten die voor de prior fundamenteel waren.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Caesar

Caesar overwinterde in Egypte in 48-47 v. Chr. en Cleopatra versterkte haar politieke positie door zijn minnares te worden. Als het koningshuis er niet meer zou zijn, zouden de Romeinen van het land een provincie maken. Dit wilde Cleopatra voorkomen. Ze besloot haar vrouwelijke charmes in te zetten, en met succes en ging vervolgens een verhouding aan met Julius Caesar die haar greep op de troon verstevigde. Egypte bleef onafhankelijk, maar drie Romeinse legioenen bleven achter om het te verdedigen. Cleopatra's winterse affaire met Caesar leverde een zoon op, Ptolemaeus Caesar [bijgenaamd Caesarion, kleine Caesar]. Om de Romeinse Senaat niet voor het hoofd te stoten, weigerde Caesar echter de zoon te benoemen als zijn opvolger. In plaats daarvan benoemde hij [later, in zijn testament] zijn achterneef Octavianus.

Cleopatra en Caesarion waren op bezoek in Rome tussen 46 en 44 v. Chr. en waren er ook aanwezig toen Caesar werd vermoord. Voor of net na haar terugkeer naar Egypte stierf Ptolemaeus XIV. Cleopatra maakte vervolgens Ptolemaeus XV Caesarion [beter bekend als Caesarion] tot haar medeheerser en opvolger [44 tot 30 v. Chr.], uiteraard zonder huwelijk.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 73]

Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]

Een officieel onderzoek werd ingesteld door de burgemeester en de wethouders. Ze waren allen tevreden over de waarheid van de getuigenissen. Zij beschouwden de gebeurtenissen als waar gebeurd en namen het wonder op in de officiële documenten. De bisschoppen van Nederland, geleid door de bisschop van Utrecht, hielden en uitgebreider onderzoek voordat ze de geestelijken toestemming gaven om over dit wonder te spreken.

Het huis waar het wonder had plaatsgevonden werd omgebouwd tot een kapel met de naam Nieuwe Zijds [ook wel Heilige Plaats geheten], niet alleen omdat het wonder daar plaats had gevonden, maar ook omdat de Hostie van het wonder op het altaar werd bewaard. De vuurhaard waar het wonder in gebeurde bleef bestaan.

Ongeveer 100 jaar later, in 1452, vernietigde een groot vuur het grootste deel van Amsterdam en het vuur zou ook de kapel verwoesten. In een poging om de Wonderlijke Hostie te redden werden er slotenmakers geroepen om het tabernakel te openen. Hun moeite was zinloos want hun gereedschap brak en uiteindelijk moesten ze wijken voor het vuur. Toen de vlammen uiteindelijk allemaal waren geblust, was er een nieuw wonder zichtbaar: tussen de smeulende resten, onaangetast door de het vuur, zagen ze de Hostie samen met Zijn zijden omhulsel.

13. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

De terreur van Wereldoorlog II zorgde voor andere moeilijkheden, toen hun huis getroffen werd door een bom, en er slechts twee kamers overeind bleven staan. Ze ontsnapte ook aan serieuze verwondingen, toen een bom dichtbij in haar straat insloeg en de omliggende gebouwen vernielde.

Ondanks alle ontberingen die de oorlog teweegbracht, en haar eigen zwakke gezondheid, ontfermde Amata zich over hen die het nog slechter hadden dan haar. Ze zorgde zelfs voor een oude, verlamde nicht van de overleden parochiepriester. Vermits de oude vrouw niet voor zichzelf kon zorgen, hielp Amata haar door haar elke dag te bezoeken, haar een bad te geven, en haar huis schoon te maken. Tot aan het einde van de oorlog, maakte Amata elke dag twee maaltijden voor de vrouw, tot de invalide vrouw overleed.

Tijdens deze periode, zorgde Amata ook voor haar eigen moeder, die ziek was door een gebrek aan behoorlijke voeding. Amata werd opnieuw ziek waardoor ze moest overgeven, en deze toestand deed de dokter versteld staan. Ze kreeg dan een cyste op haar linker ooglid, waardoor ze een operatie moest ondergaan aan het oog, dat ze niet meer kon bewegen. Vervolgens stelde men tuberculose bij haar vast, en zei men dat ze naar een sanatorium moest, maar familieleden namen haar in hun huis tot ze beter was.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 33]

De wondere daden van de genade

Aansluitend op het getuigenis van Bernadette verwijst de bisschop naar "de wonderbaarlijke feiten die plaatsvonden sinds het eerste gebeuren. Indien men de boom aan zijn vruchten moet beoordelen, dan kunnen we zeggen dat de verschijning, die door het jonge meisje werd verteld, bovennatuurlijk en goddelijk is; zij heeft immers bovennatuurlijke en goddelijke gevolgen voortgebracht." De bisschop herinnert aan de groeiende en biddende menigte tijdens de verschijningen, en dat na de verschijningen "de pelgrims van de verre kantons en van de buurlanden naar de Grot zijn gekomen" om er te bidden en gunsten te vragen aan de Onbevlekte Maagd Maria. Christelijke zielen zijn gesterkt in de deugd, onverschillige mannen zijn teruggekeerd tot de geloofspraktijk; koppige pelgrims hebben zich met God verzoend nadat men voor hen tot O.-L.-Vrouw van Lourdes had gebeden. Deze wonderen van de genade, die van universele en blijvende aard zijn, kunnen alleen maar God als maker hebben: bevestigen zij bijgevolg niet de waarheid van de verschijningen?"

Na de vermelding van deze wondere daden, die werden bewerkt "voor het goed van de zieken" gaat de bisschop over naar de gevolgen voor de gezondheid van het lichaam, vooral bij de zieken die, nadat ze Bernadette hebben zien drinken en zich wassen op de plaats die de verschijning haar had aangeduid, zich afvragen of dit geen aanduiding was van een bovennatuurlijke deugd die was neergedaald op de bron van Massabielle. "Vanuit die gedachte probeerden de zieken te drinken van het water van de Grot, en het was niet zonder succes; meerdere mensen, van wie de ziekte weerstand bood aan de zwaarste behandelingen, vonden hier ogenblikkelijk de gezondheid terug. Deze buitengewone genezingen hadden een immense weerklank. Zieken uit heel het land vroegen om het water van Massabielle."

Wij kunnen hier niet de lijst weergeven van alle ontvangen gunsten, maar we moeten wel zeggen dat het water van Massabielle verlaten en ongeneesbaar geachte zieken heeft genezen. Deze genezingen zijn verkregen door het gebruik van een water dat geen enkele natuurlijke geneeskracht bezit, volgens het verslag van scheikundigen die het water heel grondig hebben onderzocht. "Deze genezingen zijn blijvend," preciseert Mgr. Laurence nog, en vraagt zich af wie ze heeft veroorzaakt: "De wetenschap, die hierover werd geraadpleegd, heeft negatief geantwoord. Deze genezingen zijn dus het werk van God." Welnu, merkt de bisschop nog op, zij zijn rechtstreeks verbonden met de verschijning die aan het begin staat en die het vertrouwen van de zieken heeft opgewekt.

12. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

De vendetta

Van die dag af vraagt Rita in haar gebed dat ze de kracht zal opbrengen de moordenaar te vergeven en smeekt Onze-Lieve-Heer onophoudelijk om hem ook te vergeven. Maar ze vreest dat haar zonen op een dag zullen proberen hun vader te wreken [de "vendetta" maakte deel uit van de zeden en gewoonten van de landen om de Middellandse Zee]. Om ze niet in de verleiding te brengen verstopt ze het bebloede overhemd van haar man en spoort ook hen aan om te vergeven, waarbij ze Onze Lieve Heer bezweert dat Hij eerder haar kinderen van haar mag afnemen dan toe te staan dat ze zich overgeven aan hun verlangen naar wraak. Een paar maanden later overlijden beide zonen van Rita door ziekte zonder zich te hebben gewreekt. Rita's vergeving komt ook tot uiting in haar weigering aan haar schoonfamilie de naam bekend te maken van de moordenaar van haar man. Dat komt haar duur te staan door de grote verontwaardiging van de familie.

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 13]

De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe

We verzamelden enorme hoeveelheden termieten en witte mieren, en zetten ze in de gleuven en verbindingen van steunbalken. Zonder dat de bewakers het zagen, zaagde ik stiekem houten bouten half door, en hoopte dat ze zouden breken als er een groot gewicht, zoals een trein, zou over rijden.

Op een nacht in ons krijgsgevangenenkamp, werd ik wakker met dysenterie. Met mijn handen op mijn maag die enorm pijn deed, rende ik naar de latrines, maar toen ik terug naar mijn hut keerde werd ik tegengehouden door een Koreaanse bewaker. Hij jammerde in mijn gezicht en ik dacht eerst dat hij me een vermaning gaf omdat ik niet gesalueerd had. Dan wees hij naar mijn middenrif en tot mijn verschrikking besefte ik dat hij speels werd.

"Seks, seks," zei hij, terwijl hij me probeerde vast te grijpen. "Nee," riep ik.

Zonder aarzelen trapte ik zo hard ik kon, blootsvoets, recht tussen z’n benen. Hij viel neer en kreunde van pijn. Ik liep weg, maar zijn geschreeuw had een bende bewakers gealarmeerd, en jammer genoeg liep ik één van hen tegen het lijf. Hij greep me vast en vuisten en geweerkolven sloegen me tegen de grond. Ik werd voor de hut van de Japanse officier gesleurd. De vertaler werd gewekt, alsook de kampcommandant, de gevreesde Zwarte Prins.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 8

Deze heilige Paus zal zowel herder als hervormer zijn. Door hem zullen het Oosten en het Westen een eeuwigdurend concordaat sluiten en de stad Babylon zal dan het hoofd en de gids van de hele wereld worden. Voor Rome, verzwakt in macht, zal voor altijd het geestelijke gezag worden voorbehouden en zal van een grote vreugde genieten. Tijdens deze gelukkige dagen zal de engelachtige Paus gebeden vol van beminnelijkheid naar de Hemel zenden. De verspreide natie [de Joden] zal ook van de rust genieten. Zes en een half jaar na deze tijd zal de Paus zijn ziel terugschenken aan de Heer. Het einde van zijn dagen zal komen in een schrale streek dat zich bevindt tussen een rivier en een meer nabij de bergen.

Vertaling: Chris De Bodt


20-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.20 april 2010
20 april 2010

1. Hoe komt het toch dat de "groten der aarde" niet willen inzien, wat de kleinsten reeds lang inzien?


Antwoord: Hoogmoed

2. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje

Op 27 juni 1981 kwam mijn moeder in mijn kamer en zei ze: "Nedjo, weet u wat de mensen nu zeggen? Onze Lieve Vrouw is aan enkele kinderen verschenen in een klein dorp en iedereen kan Haar stem horen."

Ik barstte het uit van het lachten. Al mijn vrienden haastten zich naar Medjugorje. Een van hen telefoneerde mij om mee te gaan met hem, maar ik wou niet. Ik vertelde hem dat ik zou gaan als zijn terugkeerden om mij te vertellen wat er gebeurde. Toen hij terugkwam, beschreef hij mij alles over de verschijningen en hoe Vicka van op het balkon van hun huis het volk stond toe te schreeuwen, na een verschijning, en hen vertelde wat Onze Lieve Vrouw had gezegd.

Ik besloot om de volgende dag zelf te gaan. Ik raakte met mijn auto tot aan de kerk van Jacobus de Meerdere, maar de communistische politie deed mij en alle anderen stoppen. Toen beklom ik de Heuvel der Verschijningen en zag ik al het volk, de bergen, de velden en de aanplantingen.

3. Paul Eicke: Overgrootmoeder in de Hemel stuurde mij terug

Het mysterie van de bijna-doodervaring blijft heel wat wetenschappers bezighouden. In de buurt van Berlijn heeft een driejarig jongetje getuigd over iets wat alles weg heeft van zo'n bijna-doodervaring. De kleine Paul Eicke was verdronken in een vijver en na reanimatie was hij afgeschreven. Meer dan drie uur nadat hij in het ziekenhuis was binnengebracht, kwam het jongetje plots terug tot leven en hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder had gezien in de hemel. Die vertelde hem dat hij terug naar de levenden moest gaan.

Paul Eicke was aan het spelen in de tuin van zijn grootouders toen hij in een vijver sukkelde. Het duurde enkele minuten voor zijn grootvader het incident opmerkte en hij hem uit de vijver sleurde. Pauls vader paste vervolgens gedurende tien minuten hartmassage en mond-op-mond-beademing toe tot een medische helikopter ter plaatse kwam. Het duurde nog tien minuten vooraleer Paul in het ziekenhuis arriveerde. Urenlang probeerden dokters hem te reanimeren. Ze hadden net de hoop opgegeven, toen het jongetje meer dan drie uur later weer tot leven kwam. Zijn hart begon plots weer te slaan.

Hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder Emmi gezien had en die had hem aan een soort poort bevolen terug te keren naar zijn ouders. "Er was veel licht en ik dreef. Ik kwam aan een poort en ik zag Emmi aan de andere kant. Ze zei me: 'Wat doe je hier, Paul? Je moet terug naar mama en papa. Ik zal hier wel op je wachten.' Ik wist dat ik in de hemel was, maar ze zei dat ik snel naar huis moest gaan. De hemel zag er leuk uit, maar toch ben ik blij dat ik nu terug bij mama en papa ben."

Paul is nu terug thuis en vreemd genoeg lijkt hij geen enkele hersenschade te hebben opgelopen. Mogelijk werd het jongetje gered door de lage temperaturen in de vijver. Toen hij eruit kwam, lag zijn lichaamstemperatuur amper rond de 28 graden. Omdat het metabolisme bij zulke temperaturen vertraagt, kan het lichaam langer overleven zonder zuurstof.

Professor Lothar Schweigerer maakte het medische mirakel zelf mee. "Na twee uur hartmassage stonden we op het punt hem helemaal op te geven. We dachten echt dat hij hersendood was en dat zijn overlevingskansen onbestaande waren. Toch begon zijn hart weer te kloppen. Het was een fantastisch mirakel. Ik beoefen deze job nu al 30 jaar en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Het toont alleen maar aan hoe groot de weerstand van het menselijke lichaam kan zijn en dat we nooit zouden mogen opgeven."

4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 138]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Herodes

Herodes, ofschoon ten zeerste geërgerd door Jezus’ stilzwijgen, liet zich niet van zijn politieke bedoelingen afbrengen. Hij wou Jezus niet veroordelen, dit ten eerste omdat Hij een geheime vrees voor Hem koesterde [de onthoofding van Johannes vervulde hem reeds dikwijls genoeg met schrik en beven], ten tweede omdat hij de opperpriesters haatte, die ook nooit zijn echtbreuk hadden willen vergoelijken en hem juist daarom van het offer hadden uitgesloten en ten derde en in hoofdzaak, omdat hij niet anders wenste te handelen dan Pilatus. Neen, hij zou diegene niet veroordelen van wie de landvoogd had gezegd "dat hij zonder schuld was." Het beantwoordde aan zijn politieke doelstellingen om Pilatus op deze wijze, vóór de verzamelde hogepriesters, een vleierij te bewijzen. Jezus echter overlaadde hij met verachting en smaadwoorden en tot zijn dienaars en lijfwachten [hij had er wel een paar honderd in zijn paleis] zei hij: "Breng deze dwaas naar buiten en bewijs deze belachelijke koning de eer die Hem toekomt. Hij verdient inderdaad méér, dat men Hem een zot noemt, dan wel een misdadiger."

Zij voerden de Heiland nu naar een groot binnenhof en deden Hem onzeglijke mishandelingen en beschimpingen ondergaan. Dat binnenhof lag tussen de vleugels van het paleis in en van op een der platte daken keek Herodes een poos lang toe hoe men ginder met Onze Heer omging. Annas en Caïphas echter zaten hem overal achter de hielen en probeerde al het mogelijk te doen om hem er toe te bewegen om Jezus te veroordelen. Maar Herodes sprak, en wel op een wijze dat de Romeinen het goed konden horen: "Het zou van mijnentwege de grootste zonde zijn indien ik Hem veroordeelde." Hij bedoelde hiermee waarschijnlijk: "de grootste zonde tegenover de uitspraak van Pilatus, die ten andere zo hoffelijk was om Jezus naar hem te sturen."

Toen nu de opperpriesters en Jezus’ vijanden zagen dat Herodes hen op geen enkele wijze ter wille wou zijn, stuurden zij enkelen uit hun kring met de zakken vol geld naar de wijk Acra, waar thans vele Farizeeërs vertoefden. Zij lieten de voornaamste van de Farizeeërs aldaar verwittigen dat zij zich met hun gemeenten naar de buurt van Pilatus’ paleis moesten begeven en lieten hun ook veel geld overhandigen om uit te delen onder het volk, zodat het onweerhoudbaar de dood van Jezus zou eisen. Anderen werden de stad ingezonden om het volk te bedreigen dat Gods vloek zich over hen zou voltrekken indien zij niet de dood van de godslasteraar zou eisen. Ook zij lieten het bericht verspreiden dat Jezus, indien Hij niet stierf, met de Romeinen zou samenspannen. Dan zou het Rijk worden gesticht waarover Hij altijd al gesproken had en de Joden zouden voor immer verslagen zijn.

5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 138]

Preken

Uw hart is een vat vol hoogmoed

"Ja maar," zult ge misschien zeggen, "wij oordelen over hetgeen we zien, over hetgeen we zelf gehoord hebben en waarvan we getuige zijn geweest. Ik heb hem op heterdaad betrapt, ik kan dus voor de feiten instaan. Ik heb met mijn eigen oren gehoord wat hij gezegd heeft. Ik kan me dus onmogelijk vergissen."

Wel, ik zeg u, begin met binnen te treden in uw eigen hart, dat een vat vol hoogmoed is, en niets anders. Ge zult beseffen dat ge oneindig veel schuldiger zijt dat degene die ge zo lichtvaardig veroordeelt. En ge hebt alle reden om te vrezen dat ge uzelf op een zekere dag, ja gij, in plaats van de hemel ziet binnengevoerd te worden, met de duivelen in het hellevuur ziet storten! "Ach, ongelukkige," zegt Sint Augustinus ons, "die uw broeder bij de minste of geringste aanleiding van kwaad durft te beschuldigen, hoe weet gij of hij intussen geen berouw heeft gekregen van zijn misstap en of hij niet tot het getal van Gods vrienden behoort? Waak alleen dat hij niet de plaats zal innemen die gij door uw hoogmoed dreigt te verliezen." Ja, broeders, al die lichtvaardige oordelen en verklaringen komen van mensen die door een heimelijke hoogmoed worden gedreven, die zichzelf niet eens kennen en toch het binnenste van hun evennaaste menen te kunnen doorgronden: dat kan God alleen. Als we er in zouden slagen, broeders, de primaire zonde van hoogmoed uit ons hart te verbannen, zou onze evennaaste in onze ogen geen kwaad meer doen. Nooit meer zouden we er vermaak in scheppen zijn gedrag te onderzoeken. We zouden ons tevreden stellen met het betreuren van onze eigen zonden, wij zouden onze handen vol hebben met de poging om ons eigen leven te beteren, en niet dat van de anderen.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 138]

Hoofdstuk 20. Het occulte

Nicky: U zegt dus dat de vrijmetselarij Paus Johannes Paulus I heeft vermoord. Zijn er andere Pausen of hooggeplaatsten binnen de Kerk recentelijk vermoord?
Maria: Ja.

Nicky: En gelooft u deze vrouw uit Carinthië en haar geestelijke begeleider?
Maria: Zonder enige twijfel.

Nicky: Maria, kunt u mij vertellen, hoe u in de meeste gevallen met satan omgaat?
Maria: Als hij blijft zeuren en meestal gebeurt dit met kleine dingen, dan doen ik gewoon het volgende: onlangs zat ik hier de Rozenkrans aan het bidden, maar om een of andere reden moest ik de kamer verlaten. Ik liet de Rozenkrans aan de stoel hangen en ging buiten. Toen ik slechts een aantal minuten later terugkwam, lag de Rozenkrans op tafel en hopeloos in knopen, die ik niet kon ontwarren. Ik zei dus onbuigzaam tot satan: "U ellendige idioot! Herstel deze Rozenkrans of ik ontneem u tien zielen!" Voor mijn ogen ontdeed de Rozenkrans zich van de knopen en kon ik mijn gebed vervolgen. Als er iets gebeurt waarvan ik denk dat satan ermee gemoeid is, dan beveel ik hem eenvoudig om weg te gaan in de naam van Jezus Christus, en hij zal dit altijd doen.

Nicky: Kunt u aan iets anders denken dat onze bescherming tegen het kwade kan versterken deze dagen?
Maria: Ja, de laatste decennia is de duiveluitdrijving verwaterd, of zelfs volledig uit het Sacrament van het Doopsel geweerd. Ook dat is een grote misvatting en laat de deur open voor het kwade om het kind gemakkelijk te beïnvloeden. Ook dit is iets waar de moderne tijden de priesters hebben doen dwalen. Het uitdrijvingsgebed moet blijven en volledig, om van volledige bescherming te kunnen genieten.

Ook het gebed tot de Aartsengel Michaël, dat vroeger aan het einde van de Heilige Mis werd gebeden, moet worden in ere hersteld. Het gebrek er aan vandaag verzwakt eveneens dramatisch de bescherming van de mensen wanneer ze de kerk verlaten. Ik smeek de priesters om moedig te zijn en te vertrouwen op de Heilige Michaël en dit gebed opnieuw in te voeren tot bescherming van hun parochianen.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: King David [5/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 192]

De derde kastijding was ergens in de toekomst, een aantal eeuwen verderop. Hoe meer kwaad er was, hoe meer de Heer uiteindelijk zou moeten zuiveren. Op dit moment was de duivel aanwezig overal waar er overspel was. Mannen zoals Hernan Cortés voelden dit en trokken naar Azteekse tempels met afbeeldingen van Maria. Dit waren geen perfecte mannen, maar ze hadden een missie, en toen in de Oude en Nieuwe Wereld afbeeldingen werden neergezet, gebeurden er bekeringen en vluchtte het kwaad weg. Het was een komische strijd en een kosmische wipplank. Maria was voortdurend bezig met het ingaan tegen het demonisch onevenwicht. Dat deed ze met mirakels die het geloof ondersteunden want het geloof redde de mensen van de onderdrukking van de duivel.

Er waren mirakels van de Amerika’s tot Italië. In Brescia kwam er een fresco van de Geboorte tot leven voor het oog van vele getuigen waaronder Bisschop Paolo Zane, die het de herdenkingsdatum van 24 juni gaf. In Frascati kwam een afbeelding van Maria op de muur van een wijngaard niet alleen tot leven, maar sprak ze woorden tot Lutheraanse troepen die door de Duitse Keizer Karel V gestuurd waren om Rome te plunderen, omdat de paus met zijn vijanden samenspande.

Toen de achttienhonderd infanteristen Frascati naderden, zou naar verluid Maria’s mond opengegaan zijn en ze stuurde hen weg met de woorden, "Indietro, fanti! Questa Terra e mia!", of "Ga terug, soldaten! Dit land is van mij!"

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 87]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Een regel

Couturier stierf enkele dagen voor de lezing van de Regel door Roger Schutz voor zijn Broeders werd opgesteld en die hij hield op Pasen, 5 april 1953. De prior wendt zich tot elke broeder, legt de noodzaak uit van de ‘fundamentele tuchtregels’ opdat een gemeenschap zou ‘groeien in Christus en zich wijden aan eenzelfde dienst van God’. Hij stelt gerust [je bent bang dat een regel uw persoonlijkheid zou verdringen] en waarschuwt tegelijk [dat je vrijheid geen voorwendsel wordt om volgens je eigen prikkels te leven].

Eigenlijk bepaalt de Regel eerst in enkele pagina’s een planning van de ‘daden van de Gemeenschap’: het gebed, de maaltijd, de orderaad. Dan komen de ‘spirituele tuchtregels’, als principe van de Gemeenschap sinds haar ontstaan [het Woord van God, de innerlijke stilte, de geest van de Zaligheden], met korte commentaar, alvorens de zin van de drie ‘verbintenissen voor het leven’ uitvoerig worden beschreven. De prior neemt de belangrijke beslissingen, na zijn Broeders, indien nodig, te hebben geraadpleegd, maar zonder aan ‘een meerderheid gebonden te zijn’.Hij ‘duidt een assistent aan om hem te steunen en een opvolging na hem te verzekeren’. Max Thurian zal die ‘assistent’ zijn met de titel van onderprior; later, in 1978, zal Broeder Roger in het geheim Broeder Alois als zijn opvolger aanduiden.

Later verduidelijkte Broeder Roger: "Vanaf het begin wou ik niet ‘prior’ genoemd worden in de Gemeenschap. Ik ben hun medebroeder en slechts een dienaar van de eenheid." Inderdaad zal dit een traditie zijn in Taizé. De broeders spraken over de prior door hem alleen ‘onze Broeder’ te noemen, maar aanzagen hem als ‘hun geliefde, begaafde en bewonderde stichter’.

Nochtans, buiten de Gemeenschap tekende Broeder Roger persberichten, bijdragen en boeken met ‘prior van Taizé’. Vanaf 1976 nam hij de eenvoudige vorm ‘Broeder Roger van Taizé’ aan.

Deze eerste Regel wordt aangevuld met pagina’s over ‘uitgezonden Broeders’, ‘de nieuwe Broeders’ en de ‘gasten’.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Caesar

Vanaf augustus 51 v. Chr. begon zij met het weglaten van de naam van haar echtgenoot in officiële documenten, een klap in het gezicht van de Ptolemaeische traditie die bepaalde dat vrouwelijke heersers ondergeschikt waren aan de mannelijke co-heerser. Bovendien verscheen alleen Cleopatra's gezicht op munten. Misschien vanwege haar geldingsdrang zette een kliek van hovelingen, geleid door de eunuch Pothinos, Cleopatra af [waarschijnlijk in 48 v. Chr., wellicht eerder]. Zij overleefde deze staatsgreep uitgedokterd door de hovelingen van haar oudste broer Een decreet met alleen de naam van Ptolemaeus uit 51 v. Chr. is bewaard gebleven. Zij probeerde om een rebellie te organiseren rond Pelusium, maar zij was spoedig gedwongen om Egypte te ontvluchten. Haar enige levende zuster, Arsinoë IV vergezelde haar.

In de herfst van 48 bracht Ptolemaeus echter zijn eigen macht in gevaar door onwettelijke inmenging in de zaken van Rome. Toen Pompeius, verslagen bij Pharsalus en op de vlucht voor de zegevierende Julius Caesar, in Alexandrië bescherming zocht, liet Ptolemaeus hem vermoorden om bij Caesar in de gunst te komen. Caesar vond dit verraad echter zodanig verachtelijk dat hij de Egyptische hoofdstad innam en zichzelf als scheidsrechter tussen de rivalen Ptolemaeus en Cleopatra benoemde. Genoemd dient te worden dat Pompeius getrouwd was met de dochter van Caesar, die gestorven was bij de geboorte van hun zoon. Na een korte oorlog [Alexandrijnse oorlog] werd Ptolemaeus gedood en Caesar herstelde Cleopatra op de troon, met een andere jongere broer, Ptolemaeus XIV, als nieuwe medeheerser en echtgenoot [48-44 v. Chr.].

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 72]

Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]

Het Eucharistische Wonder van Amsterdam vond plaats op 15 maart 1345, in een huis aan de Kalverstraat. Daar woonde een man, Ysbrant Dommer, die de teerspijze ontving van de parochiepriester omdat hij ernstig ziek was en op sterven lag. Vlak nadat de priester het huis had verlaten werd de patiënt nog zieker en kotste hij de inhoud van zijn maag uit. Zijn huisvrouw verzamelde zijn braaksel in een bak en gooide het in het grote open vuur van de haard.

Als de vrouw de volgende ochtend naar de haard gaat om het vuur weer een beetje op te stoken is ze verbaasd om de Hostie, in goede staat, te zien tussen de smeulende kolen en de as van de haard. Ze pakte de Hostie op en wikkelde deze voorzichtig in een linnen doek waarna ze hem in een kist legde ter bewaring.

De priester werd geroepen en hij plaatste de Hostie in een pyxis, en waste de doek waarin hij gewikkeld was. Hij bracht de Hostie terug naar de Nicolaaskerk, de parochiekerk [Deze kerk is nu in handen van niet-katholieken].

De volgende ochtend trof de priester een lege pyxis aan, maar de Hostie werd teruggevonden door dezelfde vrouw toen ze de kist weer opende om een doek te pakken. Opnieuw werd de priester geroepen om de Hostie terug te brengen naar de kerk. Na opnieuw een verdwijning en terugvinding riep de priester de hulp in van andere geestelijken om te vragen wat ze nu moesten doen. Zij waren er allen van overtuigd dat deze gebeurtenissen een direct bewijs waren van God’s macht. Ook zagen ze dit als teken dat dit wonder openlijk aanbeden moest worden. De wonderlijke Hostie werd toen in een plechtige processie naar de kerk gebracht.

12. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

Vermits Amata een jonge, aantrekkelijke dame was met een aantal aanbidders, spoorden haar vriendinnen haar aan om te trouwen, omdat zij en haar moeder dan zekerheid zouden hebben. Maar Amata wilde niet naar die redeneringen luisteren, en zei dat het niet eerlijk zou zijn om zo’n last op de schouders van een echtgenoot te leggen. Bovendien zou haar zwakke toestand een beperking opleggen aan de aandacht die ze aan haar gezin zou kunnen geven. Men stelde haar ook voor om voor een religieus leven te kiezen, maar ook hier wou Amata niets van horen en zei dat haar roeping op wereldlijk vlak lag, waar God haar hebben wilde. Haar enige wens was de plichten van haar levensstatus te vervullen.

Amata vond vervolgens werk in een winkel die kunstbloemen en decoratieve pluimen maakte. Dit deed ze twee jaar lang, zelfs al kreeg ze een hele reeks ziekten. Eerst kreeg ze twee abcessen rond haar neus, die haar hele hoofd deden opzwellen en het onmogelijk maakten om te eten of te drinken. Toen ze ook nog hoge koorts kreeg, moest ze in bed blijven. Zodra ze hiervan genezen was, kreeg ze een ischiasaanval in haar linkerdijbeen. Dit sleepte een tijdje aan en verhinderde haar zelfs om de Kerstviering in de kerk bij te wonen. Toen dit voorbij was, kreeg ze zoveel pijn aan een vinger van haar linkerhand, dat een dokter een infectie onder de vingernagel vaststelde en de nagel verwijderde, opnieuw zonder verdoving. Er werd ook nog een tweede vingernagel verwijderd. Vervolgens werd haar appendicitis verwijderd, evenals een grote hoeveelheid besmettelijke stoffen uit haar onderbuik. Het duurde een maand om te herstellen.

Amatas volharding in het gebed tijdens deze beproevingen was verbazingwekkend. Ze aanvaarde haar pijnen als haar deelname in de Kruisweg van Jezus, en als Gods wil voor haar. Ze doorstond alles als haar deelname in het lijden van Christus voor de verlossing van de wereld.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 32]

Het getuigenis van Bernadette

Het eerste argument van de bisschop is dat Bernadette niet heeft willen bedriegen: zij is oprecht en haar getuigenis bezit alle garanties die we kunnen verlangen. "Wie bewondert in haar niet de eenvoud, de oprechtheid en de bescheidenheid van dat kind? Zij spreekt alleen wanneer men haar ondervraagt; dan vertelt zij zonderstemverheffing, met een ontroerende ongekunsteldheid, en op de vele vragen die men haar stelt, geeft zij klare, duidelijke en ter zake doende antwoorden, getekend door een sterke overtuiging." En de bisschop onderstreept daarbij dat Bernadette noch door bedreigingen noch door genereuze aanbiedingen in de war werd gebracht. "Nooit sprak zij zichzelf tegen tijdens de verschillende ondervragingen die ze moest ondergaan, steeds vasthoudend aan wat ze had gezegd, zonder er iets aan toe te voegen of weg te laten. De oprechtheid van Bernadette kan niet in twijfel worden getrokken." Maar de bisschop gaat verder in zijn argumentatie: oprecht was ze, en ze heeft zich niet vergist: "Als Bernadette niemand heeft willen bedriegen, kan ze dan zichzelf niet hebben bedrogen? Heeft zij niet geloofd te zien en te horen wat ze niet heeft gezien of gehoord? Was zij niet het slachtoffer van een zinsverbijstering? Hoe zouden wij haar kunnen geloven? De wijsheid van haar antwoorden openbaart in dat kind een gezonde geest, een kalme verbeelding, meer gezond verstand dan haar leeftijdgenoten. Haar geloofsbeleving was bij haar nooit overdreven te noemen; men stelde bij het jonge meisje geen intellectuele wanorde, geen zinsverbijstering of afwijkend gedrag vast, geen neiging naar het ziekelijke dat aanleiding kon geven tot het ontwikkelen van ingebeelde wezend." En verder verwijst de bisschop er ook nog op dat Bernadette niet één keer, maar 18 verschijningen heeft gehad, onverwacht, waarbij niets er haar op had voorbereid, en dat op andere momenten, waarop ze de verschijning verwachtte, ze juist helemaal niets zag. Hij verwijst ook naar de veranderende gelaatsuitdrukkingen tijdens de verschijningen en dat ze dan een taal hoorde die ze niet altijd begreep, maar ze zich toch herinnerde: "Al deze omstandigheden samen laten niet toe te geloven in een hallucinatie; het jonge meisje heeft dus werkelijk een wezen gezien en gehoord, dat zegt de Onbevlekte Ontvangenis te zijn; dat fenomeen kan niet op natuurlijke wijze worden verklaard, waardoor wij op gefundeerde wijze kunnen geloven dat de verschijning van bovennatuurlijke aard is!"

14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Het wonder van de bijen

Op een dag woont Rita in de kerk van het klooster H.Maria-Magdalena van de Augustinessen van Cascia de H.Mis bij en hoort diep in haarzelf Christus tegen haar zeggen: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven" [Joh 14:6]. Deze innerlijk gehoorde woorden schijnen het beginsignaal te zijn van haar religieuze roeping. Rita denkt diep na over een manier om van haar ouders de toestemming te krijgen zich aan God toe te wijden, maar slaagt er niet in. In tegendeel, wanneer ze twaalf is wordt ze toegezegd aan Paolo di Fernando als zijn aanstaande bruid. Zij weet met haar vriendelijke manieren de ruwe zeden van hem te verzachten. Na hun huwelijk leven ze in goede verstandhouding en er worden twee zonen geboren. Ook getrouwd en moeder van een gezin geworden, zet Rita haar intens geestelijk leven voort. Maar ongeveer vijftien jaar later doet zich een drama voor: de echtgenoot van Rita wordt vermoord zonder dat men met zekerheid kan zeggen wat het motief van deze moord was.

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 12]

De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe

Het bouwen van de brug over de rivier Kwai eiste een verschrikkelijk tol van ons, en de voorstelling van ons lijden in de film met dezelfde naam, was een heel erg opgekuiste versie van de gebeurtenissen.

In tegenstelling tot de goed gevoede hulpjes in de film, floten we het deuntje van Kolonel Bogey niet. Noch hadden we gelijkaardige uniformen. We waren naakte, blootsvoetse slaven. En er waren zeker geen mooie en schaars geklede plaatselijke meisjes die in de jungle wandelden.

En, in tegenstelling tot de film, werkte onze echte commandant, Kolonel Philip Toosey, niet samen met de Japanners. We deden wel voortdurend pogingen tot sabotage.

De mannen fluisterden bevelen om, waar het ook maar mogelijk was, de constructie van de brug te verzwakken. Sommigen, die beton moesten maken, voegden opzettelijk te veel of te weinig zand toe, wat later desastreuze gevolgen zou hebben.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 7

Daarvoor echter, na vast en stevig gevestigd te zijn in de Heilige Stoel, zullen er ontelbare oorlogen en gewelddadige conflicten zijn tijdens dewelke de Heilige Stoel door elkaar zal worden geschud. Maar door de vurigheid van de Goddelijke Barmhartigheid, in beweging gebracht door de gelovigen, zal alles zo goed welslagen dat ze hymnen en dankgebeden zullen kunnen zingen ter ere van God.

Vertaling: Chris De Bodt


19-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.19 april 2010
19 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic
[6/15]

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Mijn oorlog met God

Vijf maanden voor de verschijningen te Medjugorje begonnen, overkwam er mij iets vreemd. Ik had de volgende droom: mijn vader lag in het hospitaal en ik vroeg hem hoe lang hij daar zou blijven. Hij antwoordde: "102 dagen." Ik werd onrustig wakker, snakkend naar adem. Die droom voelde zo werkelijk aan. Binnenin begreep ik iets als: "u doet vaak beloften, maar komt ze niet na."

Zo beloofde ik bijvoorbeeld op school aan Onze Lieve Vrouw om een Rozenkrans te bidden als ik geen slechte punten behaalde. Ik telde op hoeveel Rozenkransen ik Haar verschuldigd was. Het waren er zo’n honderd. Toen ik de school beëindigde, vergat ik op mijn belofte te volbrengen. Na deze droom dacht ik dat mijn vader zich in het Vagevuur bevond en hij 102 Rozenkransen nodig had. Ik bad niet echt met het hart. Ik bad enkel om mijn belofte na te komen met Onze Lieve Vrouw, maar ik wou nog steeds niet naar de kerk gaan.

Mijn broer, de priester, beval me aan om de Bijbel te lezen. Ik had het nooit goed begrepen met hem, maar toch ging ik in op zijn voorstel. Zelfs in de Bijbel zocht ik naar dingen om God te beschuldigen om zo genadeloos te zijn. Ik vroeg Hem waarom Hij mijn broer had weggenomen. Er waren immers zoveel zondaars en godlasteraars. Ik heb nooit aan Zijn bestaan getwijfeld, maar was wel heel kwaad op Hem. De manier om mij te wreken was door Zijn Kerk te negeren.

Toen las ik een boek over de verschijningen van Maria te Lourdes. Dit was de eerste keer dat ik een boek las over Lourdes. Nadat ik het had gelezen, vroeg ik met mijn hart aan Onze Lieve Vrouw waarop Zij wachtte. Zou Zij niet iets doen aan deze wereld vol van zonde? Er was geen bestaansreden voor de mensen. In die tijd studeerde ik economie aan de universiteit. Ik had maar één examen meer te gaan tijdens mijn eerste jaar toen de verschijningen te Medjugorje begonnen en daarop kon ik niet langer meer luisteren naar de verhalen over de Communistische leer van Marx en Engels. Ik verliet de universiteit.

2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 137]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Herodes

Toen Jezus altijd maar bleef zwijgen, begon Herodes nog vlugger te ratelen: "Wie zijt Ge? Wat is er met u aan de hand? Wie heeft u volmacht gegeven? Waarom is het thans uit met uw macht? Zijt gij diegene over wiens geboorte zulke vreemde geruchten de ronde doen? Eenmaal zijn er koningen uit het Morgenland bij mijn vader verschenen om te vragen naar een nieuwgeboren Koning der Joden die zij hun hulde wensten te brengen. Men zegt, dat U het kind was, dat men toen zocht. Is dat zo? Zijt Gij ontsnapt aan de dood die vele kinderen toen hebben geleden? Hoe gebeurde dat? Waarom is het zolang stil geweest rond U? Of wordt dat feit alleen met U in betrekking gebracht om van U een koning te maken? Verantwoord U toch! Wat zijt Gij voor een koning? Waarachtig, ik zie niets vorstelijks aan u! Naar ik vernam heeft men U onlangs in een triomf naar de tempel geleid. Wat had die triomftocht te betekenen? Spreek! Hoe komt het dat alles nu een dergelijk einde heeft genomen?"

Zo praatte en ratelde Herodes er op los, maar een antwoord van Jezus kreeg hij niet. Mij werd geopenbaard, nu en ook vroeger reeds, dat Jezus niet tot Herodes sprak, omdat deze wegens zijn overspelige verhouding met Herodias en de moord op Johannes De Doper in de ban was. Annas en Caïphas maakten van Herodes’ wreveligheid, over het zwijgen van de Heer, gebruik om de viervorst nieuwe klachten voor te leggen: zij zegden onder meer dat Jezus hem als "vos" had uitgescholden en sedert lang de ondergang van Herodes’ hele familie had nagestreefd en ook dat Jezus een nieuwe godsdienst wou invoeren en gisteren al het Pascha genuttigd had. Deze laatste beschuldiging, aan de vijanden van de Heer door Judas’ verraad aan de hand gedaan, werd reed bij Caïphas naar voor gebracht, maar een aantal leerlingen van Jezus hadden deze volkomen ontwricht door zich te steunen op de schriftrollen.

3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 137]

Preken

De afgunst, een publieke pest

Maar hoe kunnen we ons van die kwaal beteren, broeders, als we ons niet schuldig achten? Ik ben er van overtuigd dat er op duizend afgunstigen niet één is, die toe zou willen geven dat hij tot dit aantal behoort. Er bestaat geen enkele zonde die men zo slecht kent als deze. Bij sommigen is de onwetendheid zo groot, dat zij nauwelijks het vierde deel van hun gewone zonden kennen. En aangezien de zonde van de afgunst het moeilijkst te herkennen lijkt van alle, is het geen wonder dat zo weinigen haar biechten en zich van haar trachten te ontdoen. Omdat ze geen grove en in het oog lopende misdrijven begaan, denken ze dat de zonden van de afgunst maar kleine afwijkingen van de naastenliefde betekenen, terwijl het in werkelijkheid vaak zware doodzonden zijn die zich voeden en zich in leven houden met het beste van hun hart zonder dat men er weet van heeft.

"Maar," denkt ge bij uzelf, "als ik ze kende, zou ik me trachten te beteren."

Om ze te leren kennen, broeder, moet ge bidden om de verlichting van de Heilige Geest. Hij alleen kan u deze genade schenken. Men zou ze u wel stuk voor stuk met de vinger aan kunnen wijzen, maar ge zoudt het er niet mee eens zijn. Ge zoudt altijd weer een of andere reden vinden om uzelf wijs te maken dat ge geen ongelijk hebt, wanneer ge blijft denken en handelen op dezelfde manier als ge tot nu toe hebt gedacht en gehandeld. Weet ge wat u ook zou kunnen helpen om de toestand van uw ziel te leren kennen en de jaloezie te ontdekken die in de donkere hoeken van uw hart verborgen ligt? De nederigheid! Wat de hoogmoed voor u verbergt, zal de nederigheid u openbaren.

Vertaling: Chris De Bodt

4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 137]

Hoofdstuk 20. Het occulte

Nicky: Zo bestaan er geen diepten waar Jezus ons niet kan uit weghalen?
Maria: Juist. Als de mensen ook Hem willen, kan God altijd satan overwinnen. Het komt altijd op onze wens neer om goed te zijn en goede daden te doen tot zelfs in de laatste ogenblikken van ons leven. Gods genade is groot!

Nicky: Maria, kunnen verloren zielen schade veroorzaken aan levende mensen?
Maria: Ja, zij vallen de mensen op aarde aan en vooral binnen hun eigen familie. Veel daarvan geschiedt vandaag. Sommigen zeggen dat de hel bijna leeg is vandaag omdat satans leger overal in de wereld aanwezig is vandaag. Ik werk, ik bid en ga dikwijls op bedevaart met een uitdrijver die dikwijls bezeten zielen heeft bevrijd van de aanvallen van hun aanverwanten. Dit is een duidelijke verklaring voor misdadige families die zeker bestaan. Een verloren grootvader, met alle haat binnen hem die hij heeft opgebouwd, kan gemakkelijk zijn kleinkind in hetzelfde soort leven duwen. Enkel een sterke uitdrijver kan deze kettingreactie doen stoppen. De gevangenis zal er hen niet van weerhouden, noch de doodstraf. Integendeel, meer dan waarschijnlijk zal het ervoor zorgen dat de ketting langer om langer wordt.

Nicky: Welke van alle occulte praktijken is het meest gevaarlijk voor de mens om er aan deel te nemen?
Maria: De vrijzinnigheid. Het leidt heel gemakkelijk tot echtscheidingen en uiteindelijk tot zelfmoord, maar opnieuw andere duistere betrokkenheid heeft dit ook tot gevolg. Maar het enige doel van de vrijzinnigheid is de volledige vernietiging van de Kerk.

De Arme Zielen hebben mij verteld dat onze laatste Paus, Paus Johannes Paulus I, vermoord werd en dat dit het werk was van de vrijzinnigen. En toen een Kardinaal, die een heel belangrijke plaats bezat, ook stierf, wou een geestelijk begaafde vrouw uit Carinthië ook voor hem bidden. Zij bad, maar werd weerhouden. Ze probeerde diverse malen, maar kon gewoon niet verder gaan. Op een dag verscheen die Kardinaal zelf aan haar in een vuurrode gloed en zei: "U kunt voor mij niet bidden omdat ik verloren ben omwille van mijn deelname aan de vrijmetselarij en ik heb Pausen op mijn geweten." Toen ging zij naar haar geestelijke begeleider die op zijn beurt tot mij kwam en eerst alles vertelde aan mij en daarna aan de hoogste instanties binnen het Vaticaan en de Kerk. Iemand onder hen, die dit toegaf, stond aan zijn doodsbed en was getuige van snijdende schreeuwen, en zei dat hij zo’n dood niet wou sterven. Onmiddellijk ging hij te biechten bij de Heilige Vader.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

5. Film: King David [4/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 191]

Dit waren aanwijzingen. Dit waren opnieuw de tekenen des tijds [Matteüs 16:3]. Ze konden voor een groot deel wetenschappelijk verklaard worden (aardbevingen waren tenslotte verschuivingen van tektonische platen), maar globaal gezien maakten ze deel uit van een patroon. Ze waren een reeks waarschuwingen. Hoe meer de mens van God wegdreef, hoe minder Zijn bescherming werd en hoe minder stevig het vasteland werd. Zonder God liep alles uit de hand. Alle energieën waren onderhevig aan God omdat Zijn macht de ultieme energie was. Dat is de reden waarom er in de Middeleeuwen zoveel verkeerd liep. Dat is waarom Maria zo nadrukkelijk aanwezig was tijdens de daaropvolgende Renaissance. Er was nog meer gevaar op komst. Een nieuwe periode, een nieuw tijdperk ving aan, en hoe men er mee omging, en of de kwaadaardigheden die na de Zwarte Dood nog aanwezig waren zouden verdreven worden of ter plaatse blijven en zelfs in aantal toenamen, zou op een dag bepalen hoe het tijdperk zou eindigen: rustig of met kastijding.

Nu zag het er niet goed uit. Er waren oorlogen. Er was duivelsheid. Er waren bloedbaden. De tekst "Dat deel van de mensheid dat kon ontsnappen aan de plagen, had geen berouw over de afgoden die ze gemaakt hadden" was een correcte opmerking in [Openbaring 9:20], dat op expliciete wijze voorspeld had dat een derde zou gedood worden zoals gebeurde tijdens de Zwarte Dood, en nu waarschuwde voor een groot kwaad dat op komst was.

Sprinkhanen. Schorpioenen. Er waren twee grote kastijdingen geweest: de Klassieke Kastijding tijdens de eerste paar eeuwen en dan de Middeleeuwse Kastijding door middel van de pest. De kastijdingen namen steeds toe in kracht en dat ging ook gebeuren met een derde grote kastijding in de toekomst. Zoals het zegt in[Openbaring 11:14]: "De tweede wee is voorbij, maar let op! De derde is op komst."

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 86]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

In de woestijn


In El Abiodh waren de Kleine Broeders van Jezus gewoon te bidden gezeten op de hielen of op piepkleine bankjes tussen de benen geschoven en toelieten ‘op de knieën te zitten’. Taizé nam die bidbankjes over en later waren die in vele religieuze gemeenschappen verspreid.

Na zijn verblijf in El Abiodh ging de prior van Taizé nog een tijd naar de fraterniteit van de Kleine Broeders van Jezus in Algiers. Onder de leiding van Broeder Michel Nurdin was die gelegen in een arbeidersbuurt. Daarna vertrok hij naar het Heilig Land en vervoegde er Max Thurian. Een foto door pater René Beaupère genomen toont de twee stichters van Taizé in grote mantel, lachend onder een heldere hemel naast een kameel uit Samarië. Ze gingen op bedevaart naar het Heilig Graf en naar het land waar Christus zijn leven op aarde had doorgebracht. Meer is over dit verblijf niet bekend.

Kort na hun terugkeer in Frankrijk ontviel hen een vooraanstaande figuur van de oecumene: de eerwaarde Couturier stierf op 24 maart 1954. Op de uitvaart huldigden dominee de Pury en de Weymarn (directeur van SOEPI) het verzoeningswerk dat hij had aangevat. De prior van Taizé schreef een roerende getuigenis.

In Réforme werkte hij mee aan meerdere boeken van erkentelijkheid die later uitkwamen. De stichter van Taizé begroette Couturier als een ‘profeet’. In 1944 kenschetste hij hem als ‘geestelijke vader’. Ondanks de evolutie in de Gemeenschap bleef de afstamming gevoelig. Etienne Fouilloux heeft de twee strategieën van de oecumene in de jaren 1930-1950 fijn samengevat: "Gebed-studie, hoop-incarnatie, improvisatie-organisatie, durf-voorzichtigheid." Voor hem behoorden Couturier en Schutz meer tot de eerste uitdrukkingen.

De stichter van Taizé ging verder die weg op, verkoos persoonlijke contacten boven officiële vergaderingen, gedurfde initiatieven boven programma’s lang op voorhand voorbereid en het overstijgen van tegenstellingen boven een heldere confrontatie van de verschillende standpunten.

Vertaling: Broeder Joseph

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 41]

Woordenboek: Letter C

Cleopatra

Cleopatra VII Philopator [januari 69 v.Chr.-12 augustus 30 v.Chr.] was koningin van het oude Egypte, het laatste lid van de Ptolemaeïsche dynastie en dus de laatste Hellenistische heerseres van Egypte. Ze is verreweg de bekendste van de vele gelijknamige Egyptische vorstinnen en wordt gewoonlijk kortweg als Cleopatra aangeduid. Haar familie was oorspronkelijk van Grieks-Macedonische afkomst. "Cleopatra is Grieks voor "vaders glorie", en haar volle naam, "Cleopatra Thea Philopator" betekent "De Godin Cleopatra, Vaderminnend". Zij was de derde dochter van de in totaal vier dochters van koning Ptolemaeus XII Auletes. In haar familie waren dan ook meerdere Cleopatra’s. Daarvan werd zij "Cleopatra VII" genoemd. Ze was intelligent, maar niet buitensporig knap om te zien, volgens de antieke schrijvers.

Bewind samen met haar vader en broers

Ze was mede-heerseres over Egypte naast haar vader Ptolemaeus XII Auletes/ Toen haar vader stierf in het voorjaar van 51 v. Chr. was zij net 18 jaar oud. Als Auletes' oudste kind [haar oudere zussen Berenice IV en Cleopatra VI waren reeds gestorven] werd zij regentes tijdens het koningschap van de oudste van haar jongere broers, Ptolemaeus XIII, die twaalf jaar oud was. Geheel volgens de Egyptische traditie trouwde zij met hem, doch hoofdzakelijk om dynastieke redenen [teneinde koningin over Egypte te kunnen worden via een huwelijk met haar eigen broers/echtgenoten Ptolemaeus XIII Theos Philopator, Ptolemaeus XIV Theos Philopator II, en later haar zoon Ptolemaeus XV Caesarion].

Vertaling: Broeder Joseph

9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 71]

Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]

Op 27 december 1793 kwam er een groep revolutionairen de kerk binnen gestormd en opende stoutmoedig het tabernakel. De doek met de bloedvlek, bewaard in een kristallen glas, werd door een van hen beetgepakt maar werd toen, gelukkig, met rust gelaten omdat het geen waarde voor hen had. Na deze schending van de kerk werd het reliek toevertrouwd aan een vrome parochiaan, Dominique Cortet. In die tijd werd het reliek in zijn huis vereerd en aanbeden. Ondanks de goede zorg raakte het kristallen klas toch beschadigd aan de boven- en onderkant. Een van deze beschadigingen kwam door M. Lucotte, de zielenpriester van Blanot, die regelmatig het reliek kuste en tentoon stelde aan de gelovigen. De andere beschadiging was een ongeluk toen het glas verborgen werd in een la van een kast.

Na de revolutie, toen de vrede langzaam zich hersteld, werden velen mensen gevraagd of de doek in het glas wel de originele doek was. Allen bevestigden ze dat het ging om de doek die al die tijd in de kerk was bewaard. Nadat de kerkelijke autoriteiten tevreden waren met de echtheid van het reliek werd het plechtig teruggebracht naar de kerk en geplaatst in een doos bekleed met fluweel, welke in het tabernakel werd geplaatst.

Enige tijd later werd een nieuw kristallen glas voor het reliek gemaakt. Aan beide kanten zijn er nu ringen van goud en koper aangebracht, en een kruis is geplaatst aan de bovenkant. Het glas, met daarin het doek duidelijk zichtbaar, is afgesloten en wordt bewaard in een bijzondere monstrans. Deze is versierd aan de onderkant met vier panelen die delen van de geschiedenis van het reliek beschrijven.

Elk jaar op Paasmaandag, als gevolg van een oud gebruik, wordt het reliek plechtig tentoongesteld in de kerk van Blanot.

10. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

Toen ze hiervan hersteld was, moest Amata terug het bed houden, deze keer omwille van een tumor op de zool van haar voet. Omwille van de slechte financiële toestand van het gezin, besloot de dokter om de tumor in zijn kabinet te verwijderen. De tumor kwam echter terug. Omdat hij vreesde dat de tumor kwaadaardig was, besloot de dokter dat het beter was om de hele voet te amputeren. Maar de moeder richtte een verzoek aan de H. Antonius, met een gunstig resultaat want de tumor verdween. Spoedig erna kreeg Amata problemen met haar keel, waardoor ze een tweede operatie moest ondergaan. Hierdoor had Amata tot aan haar dood een spraakgebrek.

Het gezin had met nog meer problemen te kampen toen ze het moeilijk hadden om de intrest af te betalen van drie leningen, die ze hadden aangegaan om de kosten te dekken. Er werd een openbare veiling gehouden en hun eigendom werd verkocht. Het gezin kreeg één maand de tijd om hun huis te verlaten. Ondanks haar slechte gezondheid en ernstige financiële problemen, drong Amata er bij haar ouders op aan om de wil van God te aanvaarden, en ze baden alle drie heel vurig opdat God voor hen zou zorgen.

Toen het wat beter ging met Amatas gezondheid, zocht ze samen met haar vriendin Carmen Arini, die later Amatas eerste biografie zou schrijven, naar een appartement voor hun beider gezinnen. Toen dat geregeld was, vond Amata werk in een fabriek, waar snelheid belangrijk was. Maar door een gebrek aan goede voeding en haar zwakke gezondheid, stortte Amata in en moest ze de hele winter in bed blijven. Haar vader, die ook een slechte gezondheid had, overleed in de lente.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 31]

Een stevig geargumenteerd schrijven

Na een beschrijvende herinnering aan de verschijningen, legt de bisschop de wijze traagheid van de Kerk uit, in verband met een oordeel over bovennatuurlijke feiten: zij vraagt om stevige bewijzen vooraleer ze te aanvaarden en ze goddelijk te noemen, want de duivel kan de mens in verwarring brengen en zich vermommen als een engel van het licht: "Wij hebben ons laten inspireren door de Commissie, samengesteld uit wijze, vrome, geleerde priesters met veel ervaring, die het kind hebben ondervraagd, de feiten bestudeerd, alles onderzocht en afgewogen. Wij hebben ook beroep gedaan op de wetenschap, en wij overtuigd gebleven dat de Verschijning bovennatuurlijk en goddelijk is, en dat bijgevolg datgene wat Bernadette heeft gezien, de allerheiligste Maagd is. Onze overtuiging steunt op het getuigenis van Bernadette, maar vooral op de feiten die zich hebben voorgedaan, en die alleen maar een verklaring vinden in een goddelijke tussenkomst."

12. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Het wonder van de bijen

"Rita" is het verkleinwoord van Margherita [Margriet]. Kort na haar geboorte is het kind op een dag omgeven door bijen waarvan er een paar haar mond binnendringen en er zonder haar te steken weer uit komen. Deze episode, die "het wonder van de bijen" wordt genoemd en door talloze getuigenissen wordt bevestigd, schept tussen Rita en de bijen een band die lijkt verordend door de Voorzienigheid en die niet is gespeend van spirituele betekenis. De H. Ambrosius stelt de bij voor als een voorbeeld ter naleving: "Maak dat uw werk lijkt op dat in een bijenkorf, want uw zuiverheid en kuisheid moeten worden vergeleken met nijvere, bescheiden en ingetogen bijen. De bij voedt zich met dauw, kent de zonden van de zinnelijkheid niet en brengt kostbare honing voort. De dauw van een maagd is het woord van God zelf dat, zoals de dauw van de bijen, goedgunstig en zuiver uit de hemel neerdaalt."

Rita ontvangt van haar ouders een zorgzame opvoeding en een gedegen godsdienstige vorming die wordt gekenmerkt door de devotie voor de Heilige Eucharistie. In Cascia draagt de processie van de H. Sacramentsdag een bijzonder uitbundig karakter: men vereert er de relikwie van een authentiek eucharistisch wonder waarvan melding wordt gemaakt in een notariële akte die wordt bewaard in de gemeentearchieven. Het wonder vond plaats in Sienna: een priester die een zieke de communie moet brengen stopt de gewijde Hostie een beetje slordig in zijn brevier. Aan het ziekbed opent hij het boek en treft er de hostie in geheel vloeibare, bijna bloedige toestand aan. Een van de bladzijdes en de wonderdadige hostie worden toevertrouwd aan het klooster van de H .Augustinus in Cascia waar speciaal een reliekhouder wordt vervaardigd om ze erin te bewaren. Ieder jaar op de H. Sacramentsdag wordt de reliekhouder in processie rondgedragen.

13. Monsters van de Rivier Kwai [deel 11]

De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe

Wanneer we terugkeerden van een werkdag aan de spoorlijn, waren de mannen er vaak niet meer. Niemand vroeg waar ze naartoe waren. Ik wilde het zeker niet weten. Na zo’n verschrikkelijke beproeving was de dood door een Japanse bajonet zeker en vast welkom.

Na een aantal weken van goeie vooruitgang aan de spoorlijn, hadden we de rivier Kwai bereikt. De Japanners wilden dat we er twee bruggen bouwden. Het zou een belangrijke onderneming worden en, in de toestand waarin we ons bevonden en met de armzalige werktuigen die we hadden, twijfelde ik of we dat zouden aankunnen.

Naarmate de hout- en bamboeconstructie van de eerste brug hoger werd, probeerde ik in de hoogte te werken. Sommige mannen gingen niet graag zo hoog, maar voor mij was het de gelegenheid om ver uit het bereik van de bewakers en hun zwaaiende stokken te zijn.

Voor zij die in de rivier werkten, soms tot aan hun nek in het water, kon het leven heel wat moeilijker zijn. Het vuile water infecteerde hun wonden. Het bijkomende gevaar van vallende voorwerpen, waaronder houtblokken en stutten, betekende dat de sterftecijfers enorm hoog lagen.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

14. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 6

Er zullen twee hoofden zijn, de ene in het Oosten en de andere in het Westen. De Paus zal de wapens doen zwijgen en de strijdende hordes verspreiden. Hij zal de vreugde zijn van Gods verkozenen. Deze engelachtige paus zal het evangelie verkondingen in elk land. Door zijn vroomheid en zijn nauwgezetheid zal de Griekse Kerk voor altijd verenigd zijn met de Katholieke Kerk.

Vertaling: Chris De Bodt

15. 365 dagen met mijn engelbewaarder

"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 2 mei [zie rubriek gebeden].

Henk

16-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.16 april 2010
16 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Mijn oorlog met God

Vanaf die dag wou ik niets meer horen over God, zelfs niet Zijn naam. Ik wou niet meer naar de kerk gaan. Mijn moeder weende elke dag en bad voor mij omdat ik ogenschijnlijk uiteen leek te vallen, na een verlies van twintig kilogram gewicht. Ik was zo depressief dat ik wou sterven. Mijn vreugde en geluk stierven tezamen met mijn broer. Mijn enige troost was het lezen van boeken, allerhande boeken. Ik had de gewoonte om elk weekend naar Split te gaan om er de tijd door te brengen met zijn kinderen. Ik zou terugkeren als een gewond dier, omdat ze me nog meer zouden doen denken aan hem.

Zijn jongste meid, de vier jaar oude Alma, hield ervan om met mij te spelen. Op een dag vroeg ze mij in het geheim: "Nedja, mijn vader is gestorven. Wil u mijn vader zijn?" Dat maakte me heel verdrietig. Toen ik terugkeerde uit Split dreef een zekere kracht mij naar Verpic, een vereringsplaats van Onze Lieve Vrouw van Lourdes, op de weg naar Medjugorje. In de stilte van deze plaats, vroeg ik aan Onze Lieve Vrouw om mij te helpen, omdat ik zo niet langer verder kon. Het was het enige gebed dat ik kon bidden. Het voelde vreemd aan, want ik voelde woede tegenover Onze Lieve Vrouw. Ik was gewoonweg kwaad op God. Vanaf dan zou ik er elke week stoppen op mijn weg terug naar huis.

2. Wat zal u merken van de IJslandse aswolk?

De neerdalende aswolk van de actieve IJslandse Eyjafjallajokull-vulkaan is onderweg naar België. Wat zal u daarvan merken?

Luchtkwaliteit

De aswolk zou niet meteen een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Ten eerste omdat de wolk laag blijft en daardoor de ozonlaag, die ons beschermt tegen UV-straling, niet zal beschadigen. Bovendien zal de wolk sterk verdund zijn wanneer hij ons land bereikt.De aspluim bestaat uit bijzonder kleine partikeltjes geëxplodeerd gesteente en vulkanisch as, die enkel dicht bij de uitbarsting de gezondheid kunnen schaden.

De FOD Volksgezondheid staat in permanent contact met de intergewestelijke cel leefmilieu en het KMI, om te zien welke richting de aswolk uitgaat en hoe de situatie evolueert. De Vlaamse Milieumaatschappij [VMM] houdt permanent de luchtkwaliteit in de gaten. Omdat de stofwolk zich op meerdere kilometers [6 à 10 kilometer] boven de grond verplaatst, is het nog maar de vraag of er de komende dagen überhaupt verhoogde concentraties fijn stof en andere polluenten zoals zwaveldioxide in de onderste luchtlagen zullen gemeten worden, klinkt het daar.

Als er wel hogere concentraties fijn stof en zwaveldioxide worden gemeten dan kan dat, afhankelijk van de samenstelling en de concentraties, vergeleken worden met een smogdag in de winter. Maar een smogalarm, met verkeersbeperkingen, komt er niet. Daarvoor moeten twee dagen hoge concentraties worden gemeten. Wel kan er, als er effectief hoge concentraties worden gemeten, een informatief alarm worden afgevaardigd. Dan kunnen mensen met gezondheidsproblemen worden aangeraden om binnen te blijven of 's nachts de ramen te sluiten. Maar dat is nog voorbarig.

Luchtverkeer

Wie vandaag het vliegtuig moet nemen, heeft een slechte dag uitgekozen. De aswolk maakt vliegen in Noord-Europa nagenoeg onmogelijk. Deze voormiddag kondigde Eurocontrol aan dat het luchtruim van Groot-Brittannië, dat de wolk het eerst ontvangt, vanaf 13 uur gesloten zal zijn. Het luchtruim boven België, Duitsland en Nederland zal later in de namiddag gesloten worden. De vluchten vanuit Zaventem naar Groot-Brittannië, Dublin, Oslo, Göteborg en Kopenhagen werden 's morgensvroeg al geannuleerd.

Rode zonsondergang

Een dergelijk natuurfenomeen heeft ook een mooie kant: als de factoren goed zitten, krijgen we vanavond een bijzondere zonsondergang te zien. De aspluim bevindt zich volledig in de troposfeer, lager dan 10 km. De stofdeeltjes absorberen de straling van de zon, waardoor de intensiteit van het zonlicht en ook van de UV-straling tijdelijk verminderd zullen zijn. Dit kan kleureffecten opleveren bij zowel de zonsondergang als zonsopgang, die sterker zijn als de hoeveelheid as in de atmosfeer groter is. De zon en de lucht zouden roder kleuren.

Of we in België getuige zullen zijn van dit spektakel hangt van meerdere factoren af. Volgens de berekeningen van het KMI en volgens de VMM zou de aspluim ons land nog niet vanavond maar wel morgenochtend bereiken. De VMM zegt er wel bij dat een kleine wolk met de eerste stofresten toch al vandaag ons luchtruim kan betreden. Eurocontrol, dat instaat voor het Europees luchtruim, schat dat de grote wolk hier wel nog vandaag zal toekomen, en nog wel voor het donker wordt.

Als de wolk er vanavond is, dan zullen we het fellere avondrood waarschijnlijk te zien krijgen, want het ziet ernaar uit dat het helder blijft vanavond, aldus het KMI. Morgenvroeg zou het wel bewolkt zijn, waardoor we een eventuele bijzondere zonsopgang missen.


3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 136]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Herodes

Zij brachten met veel lawaai en een grote haast hun beschuldigingen naar voren. Herodes keek intussen nieuwsgierig neer op Jezus en terwijl hij Hem in zo een ellendige en mishandelde toestand zag, met verwoeste haren en een door bloed en vuil verontreinigd aangezicht, in een kleed dat helemaal was besmeurd, voelde de wellustige koning waarachtig tegelijk een walg en medelijden in zich opkomen. Hij riep een van de namen van God uit, iets in de aard van "Jehovah!" Daarop keerde hij zijn gezicht vol afschuw naar de andere kant en sprak dan tot de priesters: "Voert hem weg! Reinig hem! Hoe kunt ge zo een onreine, mishandelde mens onder mijn ogen brengen?" Na deze woorden trokken de knechten Jezus in de voorhal. Men bracht water in een bekken en een veeglap aan en zij begonnen Jezus te wassen, maar op een mishandelende wijze, want Zijn aangezicht was gewond en zij wreven er ruw overheen, zodat zij Hem deerlijk bezeerden. Herodes verweet de priesters hun gruwzaamheid. Het scheen alsof hij de methode van Pilatus wou volgen, wanneer hij zei: "Men zit het Hem aan dat hij in de handen van de slachters is gevallen. Gij begint vandaag vóór de tijd."

De opperpriesters hadden echter haast met hun klachten en beschuldigingen. Toen men Jezus weer binnenbracht, wou Herodes de vriendelijke tegenover Hem uithangen en hij beval dat men Onze Heer een beker wijn te drinken moest geven, om weer op krachten te komen. Maar Jezus schudde het hoofd en weigerde de drank.

Herodes werd nu buitengewoon spraakzaam en ruw jegens Jezus Onze Heer en haalde alles boven wat hij van Hem wist. Om te beginnen vroeg hij Hem omtrent een en ander uit en wenste hij zelfs een wonderteken van Hem te zien. Daar Jezus hem ook geen lettergeep als antwoord gaf en altijd maar stil voor zich uitkeek, werd Herodes kwaad en beschaamd voor de omstanders want hij wou niets laten merken en kwam vragenderwijze, in een stroom van woorden, met alles voor de dag wat hem over Jezus bekend was. Eerst probeerde hij al vleiend bij de Heer met de woorden: "Het doet me leed dat Gij zo zwaar beschuldigd wordt. Ik heb veel van u horen spreken. Weet Gij wel, dat Gij mij in Thirza te na zijt gekomen, toen Gij daar, zonder mijn toelating, gevangenen, die ikzelf had laten vastzetten, hebt verlost? Maar Gij hebt het misschien goed gemeend. Nu wordt Gij door de Romeinse landvoogd overgeleverd opdat ik U zou vonnissen. Wat hebt Gij tegen al die beschuldigingen in te brengen? Gij zwijgt? Men heeft mij allerlei dingen verteld over Uw grote wijsheid, Uw talent als spreker en leraar. Ik wens te horen hoe Gij thans de aanklachten tegen u zult weerleggen. Wat zegt Gij? Is het waar dat Gij de Koning der Joden zijt? Zijt Gij de Zoon van God? Wie zijt Gij? Ik vernam dat Gij grote wonderen hebt verricht, lever mij de proef van uw kunnen en verricht een teken. Het ligt in mijn macht om u vrij te spreken. Is het waar dat Gij blindgeborenen hebt genezen, dat Gij Lazarus uit de doden hebt opgewekt en verschillende duizenden mensen met enkele broden hebt te eten gegeven? Waarom antwoordt Gij niet? Ik bezweer u, verricht een van Uw wonderen! Het zal u ten goede komen."

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 136]

Preken

De afgunst, een publieke pest

Deze ondeugd, broeders, vinden we helaas ook onder mensen bij wie ze wel allerminst te pas komt en daarmee bedoel ik onder diegenen die de godvruchtige uithangen. Ze gaan na hoeveel tijd een ander nodig heeft om zijn biecht te spreken en hoe hij zich gedraagt onder het gebed, in tegenwoordigheid van de goede God. Zo en zo lang heeft hij laatst in de biechtstoel gezeten, zeggen ze, en ook zijn houding in de kerk keuren ze af. Ze denken dat hun evennaaste alleen maar bidt en goede werken doet voor het oog van de mensen, uit huichelarij, als ge wilt. Ze hebben gemakkelijk praten, broeders. Ze ergeren zich en koesteren argwaan wanneer anderen beter handelen dan zijzelf. Zelfs de armen onder elkaar zijn niet vrij van jaloezie. Als de ene een grotere aalmoes heeft ontvangen dan de andere, spreken ze kwaad van de bevoorrechte, opdat men hen de volgende keer over zou slaan. Mijn God, wat een afschuwelijke hartstocht is de afgunst. Niets laat zij onaangetast, noch geestelijke, noch tijdelijke goederen.

Wij hebben al gezegd dat deze hartstocht kleingeestigheid verraadt. Soms gaat zij zelfs zo ver dat iemand niet gelooft of althans niet wil geloven met afgunst behept te zijn. Hij tracht haar achter talloze voorwendsels voor anderen te verbergen. Als men in ons bijzijn de goede kanten naar voor brengt van iemand aan wie ze een hekel hebben, doen we er het zwijgen toe. Jaloezie vreet aan ons hart. Worden we verplicht te spreken, dan doen we het op een koele toon. Neen, broeders, er is geen naastenliefde in de afgunstige. Sint Paulus zegt dat we ons moeten verheugen over de weldaden die onze evennaaste ondervindt. De christelijke liefde, broeders, moet ons warme gevoelens ingeven voor elkaar. Maar de gevoelens van de afgunstige zijn ijskoud. Neen, ik geloof niet dat er een bozere en geduchtere zonde bestaat dan de jaloezie, omdat het een verborgen zonde is, die niet zelden schuilgaat in een mooi kleed van deugdzaamheid en vriendschap. Of beter: het is een leeuw die ogenschijnlijk een muilkorf draagt, of een slang, verscholen onder een handvol bladeren, die je bijt zonder dat je er iets van merkt. Het is een publieke pest, die niemand spaart. Zonder het te weten bewegen we ons in de richting van de hel.

Vertaling: Chris De Bodt

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 136]

Hoofdstuk 20. Het occulte

Nicky: U zegt dat het pasgeboren kind allemaal overneemt van zijn ouders, dus ook de vader?
Maria: Natuurlijk! De moeder kan thuiszitten met de kleine embryo in haar lichaam, terwijl de vader aan het oorlogsfront zit aan de Perzische Golf en de kleine ervaart alles wat hij doet. Het lijden en het herstel voor deze oorlog is reeds thuis begonnen, vele kilometer veraf. Als de vader daarbij nog een heel erg zondigt, zoals het bezoeken van een andere vrouw buiten het huwelijk, tijdens deze negen maanden, zal het kind heel gemakkelijk en onderbewust wonden bekomen, wat bijvoorbeeld kan resulteren in weerstand tegenover het andere geslacht en dus homoseksualiteit. Dat is waarom er zoveel onder hen eerlijk zeggen dat ze gewoon zo geboren zijn. Hun angst, pijn, teleurstellingen en gebrek aan voldoening zijn vaak het resultaat van de zonden van hun ouders. En zo maakt satan de mensen ziek, en hun ziekten, hun wonden kunnen enkel worden genezen met veel gebed en in het bijzonder door de hulp van de Heilige Michaël die de sterkste van allen is om satans verleidingen te bekampen.

Nicky: Is er ooit een ziel tot u gekomen die tijdens het leven had deelgenomen aan zwarte missen?
Maria: Dat is nog niet gebeurd, maar veronderstel hiermee alstublieft niet dat zij ten allen tijde verloren zijn. Ikzelf heb mensen gekend die hebben deelgenomen aan zwarte missen, maar hiermee ophielden en hun leven volledig hebben veranderd. En dan zijn ze uiteraard niet verloren.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: King David [3/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 190]

En als er geen aanval was door atheïsten, dan was er een aanval door hekserij, die ook door heel Europa verspreidde. Hekserij was grotendeels gebaseerd op Druïdisme. Het was een samenvoeging van vele boosaardigheden die dateerden uit de tijd van de oudste heidenen. Maar nu kreeg het vorm. Zoals het atheïsme, dreef het nu spot met de Christenen. Nu was het vooral berucht in zuidwest Duitsland en de Baskische regio van Spanje, maar het was ook veel voorkomend in Frankrijk en Italië.

Misschien was dat de reden waarom Maria haar verschijningen opdreef, waarom ze een kapel liet oprichten op de plaats van een vorige verschijning in Heiligenbronn in het Zwarte Woud, en waarom ze in Spanje aan Ignatius van Loyola verscheen terwijl op hetzelfde moment zijn kasteel door mekaar geschud werd door een aardbeving.

Er waren ook aardbevingen in Portugal, en vervolgens in Shaanxi, China, waar de meest verwoestende beving in de geschiedenis 830.000 slachtoffers maakte.

In Llojeta, Bolivië bleef er na een gelijkaardige aardbeving enkel een gebouw staan dat als schuilplaats had gediend voor een mysterieuze vrouwelijke vreemdeling.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 85]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

In de woestijn


Carlo Carretto was in El Abiodh als novice aangekomen kort voor de komst van Roger Schutz en heeft de bijzondere sfeer beschreven die er heerste in dit vormingshuis naast de woestijn: "Er zijn ongeveer veertig novicen. Allen hebben een hekel aan gebruiken, bevalligheid, comfort. Al gauw wordt het aanzien als een spel. Overal vreugde, arbeid, gebed, eenvoud en wederzijdse liefde."

Het verblijf van zijn jeugdjaren in de Chartreuse en in Dombes had dominee Schutz vertrouwd gemaakt met katholieke gemeenschappen, maar er is een verschil tussen het verblijf in het gastenverblijf van een abdij en ondergedompeld worden in een gemeenschapsleven. In El Abiodh had hij maanden de tijd om de volledige maat te nemen van een bestaan in gebed en soberheid. Een bestaan buiten de tijd, onverschillig tegenover de moderne wereld, onder een trekkend moslimvolk waarmee de Kleine Broeders van Jezus respectvolle banden aanhielden. Zoals in alle fraterniteiten van de Kleine Broeders van Jezus nam de dagelijkse aanbidding van het Heilig Sacrament een fundamentele plaats in. Waarschijnlijk was Broeder Roger diep onder de indruk van die ervaring die zijn eigen aantrekking, vanaf zijn jeugd, tot het mysterie van de werkelijke aanwezigheid vervoegde.

Broeder Eric bracht na Broeder Roger enkele maanden door in hetzelfde noviciaat. Hij vertelde over het ‘harde ascetische leven’ in El Abiodh: "De nachten waren ijskoud en de dagen snikheet. Het voedsel was sober. We werden ingewijd in het katholiek religieuze leven, terwijl we de nog jonge oecumenische boodschap meebrachten. Soms gingen we drie dagen met de fraterniteit in de tent wonen waar de oudste medebroeders rondtrokken met geiten en kamelen. [...] Dit avontuur in de Sahara heeft me diep beïnvloed en mijn drang naar eenzaamheid en een eenvoudig leven vloeit deels daaruit voort. Ik heb daar ook ontdekt hoe we ons overlasten met onnuttige dingen."

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 40]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Echtgenotes en dood

Claudius trouwde al gauw daarna voor de vierde keer en wel met Julia Agrippina minor, dochter van zijn broer Germanicus en Vipsania Agrippina Maior. Ze had Claudius overgehaald om haar zoon uit een vroeger huwelijk te adopteren. Deze zoon was de later zo beruchte keizer Nero. Hij werd op zijn zestiende als troonopvolger aangewezen, Claudius' zoon Britannicus werd hiervoor gepasseerd. Hiermee bezegelde Claudius zijn eigen lot [en dat van zijn zoon], want nu kon Nero Claudius opvolgen en hadden ze hemzelf niet meer nodig.

De eerste moordpoging met giftige paddenstoelen mislukte echter. Claudius had last van buikloop en hield daarom het gif niet vast in zijn darmen. Bij de tweede poging lukte het echter wel: hij werd vermoord door zijn eigen lijfarts, Xenophos, die ook in het complot zat. Deze vermoordde Claudius door hem een giftige veer in zijn keel te steken [de Romeinen staken bij lange banketten veren in hun keel om de braakreflex op te wekken, zodat ze daarna met een lege maag verder konden eten].

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 70]

Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]

Vijftien dagen later kwam er een afgevaardigde van het aartsbisdom Autun, Jean Jarossier, naar Blanot om een onderzoek te starten. Met hem kwam ook de zielenpriester van Lucenay, een Monseigneur van Autun en een apostolische notaris. De ondervraging van de getuigen vond plaats in de aanwezigheid van Pierre Osnonout, de zielenpriester van Blanot. De conclusie van dit onderzoek werd door aartsbisschop Pierre Bertrand verstuurd naar paus Johannes XXII, die een goedkeuring gaf en een aflaat verbond aan iedereen die deelnam aan de Mis in de parochiekerk van Blanot. Kopieën van deze documenten worden nog steeds bewaard in het stadhuis van Blanot. Ze zijn antiek en daardoor moeilijk te lezen.

De Hosties die overbleven in de ciborie nadat de Communie was uitgereikt op de Paaszondag, werden niet meer gebruikt, maar bewaard in het tabernakel. De reden hiervoor is niet bekend, alhoewel men kan vermoeden dat de priester een herhaling van dit wonder wilde voorkomen. In 1706 werden de Hosties, die toen nog steeds in goede conditie waren na 375 jaar, gedragen in een vijf uur durende processie door de parochie van Blanot ter ere van de herdenking van het wonder. Aan deze ceremonie namen veel prelaten en een groot aantal mensen uit de parochie en omliggende gebieden deel. Na afloop van de processie werd de zilveren ciborie met de Hosties teruggeplaatst in de gouden kist waarin deze werd bewaard. Deze werd weer voorzichtig geplaatst in het tabernakel van de kerk.

Er waren vele jaren lang herdenkingsprocessies en speciale vieringen, maar hier werd mee gestopt toen de Franse Revolutie begon en gewelddadige fanatiekelingen kerken ontheiligden en plunderden voor hun kostbare schatten.

11. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

Toen Amata achttien was werd haar toestand kritiek, en was ze zes maanden aan het bed gekluisterd. Haar ouders leenden geld om hun dochter door een specialist te laten onderzoeken, maar volgens zijn diagnose was haar toestand heel ernstig en hij verwachtte dat Amata zou sterven. Maar tot grote verbazing van de specialist en de pastoor die men geroepen had om haar het Sacrament van de Ziekenzalving te geven, werd Amata stilaan beter.

Het gezin kwam in een crisis terecht, toen de vader gearresteerd en valselijk beschuldigd werd van het verkopen van tabaksproducten die van de zwarte markt afkomstig waren. Hij zat elf maanden in een cel, samen met elf andere gevangenen, en verloor gewicht door de povere rantsoenen. Amata en haar moeder ontzegden zichzelf veel, om hem meer eten te kunnen brengen, maar hij weigerde te eten wat ze meebrachten omdat zijn celgenoten ook geen eten hadden. De gezinnen van de andere gevangenen woonden ver weg, maar toch brachten Amata en haar moeder voor hen elke dag iets te eten mee, zelfs al waren de twee dames hierdoor verplicht om strikt te vasten. Toen de vader werd vrijgelaten, werd zijn vergunning om tabak te verkopen ingetrokken, wat een nog zwaardere druk legde op de familiezaak die reeds verliezen boekte. En jammer genoeg moesten ze nog meer leningen aangaan om medische en bedrijfskosten te kunnen betalen.

Het begon weer slechter te gaan met Amatas gezondheid. Deze keer luidde de diagnose: ontstoken amandelen. Ze onderging een operatie om haar amandelen te laten wegnemen, maar door haar zwakke toestand had ze geen andere keuze dan de procedure zonder enige vorm van verdoving te ondergaan. Toen ze niet beter werd, en ondraaglijke pijnen doorstond, breidde de dokter zijn diagnose uit met problemen aan de nieren en de ruggengraat.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 30]

Een onderzoekscommissie

De Commissie moet de genezingen onderzoeken, die het gevolg zijn van het gebruik van het water van de grot. Is dit natuurlijk of bovennatuurlijk water? Zijn de visioenen van Bernadette echt? Indien ja, hebben zij een goddelijk karakter? Heeft het verschenen ding vragen tot het kind gericht? Welke? Bestond de bron in de grot vóór het visioen dat Bernadette beweert te hebben gehad? De bisschop wijst daarbij op de ernst waarmee de Commissie het onderzoek moet voeren: een onderzoek om de feiten vast te stellen, de getuigen ondervragen, wetenschapsmensen raadplegen, onder andere de artsen die de zieken vóór hun genezing hebben verzorgd, maar ook de specialisten in fysica, scheikunde en geologie: "De Commissie mag niets verwaarlozen om te komen tot het volle licht, en de waarheid te vinden, welke die ook mag zijn."

Bijna vier jaar lang voert de Commissie haar onderzoek en ondervraagt ze Bernadette. De bisschop spreekt zijn oordeel uit in zijn Herderlijk Schrijven van 18 januari 1862: "een oordeel vellend over de Verschijning die plaats vond bij de Grot van Lourdes."

14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Geboorte

Rita is geboren rond 1381 in Roccaporena, in Umbrië [midden Italië] en is gedoopt in de kerk van de H.Johannes de Doper van Cascia. Cascia [op 5 kilometer van Roccaporena] is een vestingstad en maakt deel uit van de pauselijke domeinen en is ongeveer 200 kilometer ten noorden van Rome gelegen. De plaatselijke gezagsdragers voeren er een politiek die wordt gekenmerkt door een verheven gevoel voor recht en goed bestuur. De maatregelen die worden genomen en de wetten die worden ingevoerd dienen de bevordering van de openbare hygiëne, de bescherming van de weduwen en wezen, het onderricht van de gemeenschap, de werken van godsvrucht. Buiten de talrijke wereldlijke geestelijkheid telt het stadje van tweeduizend inwoners elf kloosters en talloze liefdadige instellingen. De streek leidt een karig bestaan van de landbouw, het kleine handwerk en vooral van de handel want het is gelegen aan een belangrijke verbindingsweg tussen Milaan en Napels. Cascia is, zoals zovele Italiaanse steden in die tijd, een stad waar de menselijke en burgerlijke evenals de godsdienstige waarden in hoog aanzien staan en worden bevorderd. De ouders van Rita, fatsoenlijke burgerlieden, zijn "pacieri," wat letterlijk betekent: "bewerkers van de vrede," dat wil zeggen bemiddelaars. Het was de taak van de "pacieri" strijdende partijen met elkaar te verzoenen omwille van de liefde voor God. In alle gevallen kwam de vredestichting tot stand in het bijzijn van getuigen en werd ze beklonken met een notariële akte. Die vredestichting was bedoeld om een proces te voorkomen en de helse kringloop van de wraak te doorbreken. Het kon ook zo lopen dat men werd verplicht de aangerichte schade te vergoeden. Aan de vredestichting waren beide partijen en hun erfgenamen voor altijd gebonden.

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 10]

We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie

We werden vaak geslagen, maar het werd nooit makkelijker om eraan te weerstaan. Elke keer ik geslagen werd, knaagde het een stukje weg, niet enkel van mijn zwakke spieren, maar ook van mijn wil om ze te verdragen.

Het dilemma was om ofwel je trots in te slikken door je te laten neervallen bij de eerste slag, ofwel iets van je waardigheid te behouden door een aantal slagen te incasseren en tegen hen op te komen. Als je weigerde te tonen dat hun slagen je pijn deden werden ze woedend, en konden de slagen heel erge, soms fatale gevolgen hebben.

Sommige mannen vonden het bestaan makkelijker door een band te smeden met andere gevangenen. Ze deelden eten en water en zelfs slagen. Dat was niet mijn manier. Ik keek hoe mannen hartzeer hadden toen ze hun beste vrienden verloren. Niet lang erna volgden ze hun maten in het graf.

Als een man razend werd door de onophoudelijke slagen en zich naar een bewaker keerde, werd hij met uitgestrekte armen en benen op de grond vastgebonden. De bewakers wikkelden natte rotan [dezelfde koordachtige schors die we gebruikten om onze bamboehutten aan mekaar te binden] rond zijn enkels en polsen, en bonden hem vast aan stokken.

Naarmate de rotan droogde, sneden de knopen langzaam door de huid. Dit bloedde niet alleen, maar sneed ook door de pezen en het kraakbeen van de ledematen die uit hun kom gerukt werden. Zelfs de hardste mannen schreeuwden het uit van pijn. Zo martelden ze ons allemaal.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 5

De heilige macht van deze Paus zal zo groot zijn dat hij dat furie en de onstuimigheid van de dreigende golven zal afhouden. De verwoestende krachten van de bergen en de zee zullen voor hem buigen en de doden zullen herrijzen, de kerken heropend en altaren zullen worden opgetrokken.

Vertaling: Chris De Bodt

15-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.15 april 2010
15 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Mijn vaders en broers dood

Vijftig dagen later overleed mijn broer Ante, op de leeftijd van 35 jaar. Hij was gehuwd en had drie kinderen tussen de leeftijd van vier en tien jaar. Hij leefde met zijn gezin in Split. Hij was een heel goed man. Hij vocht als een leeuw voor zijn gezin en offerde heel zijn leven op voor hen. Hij voedde zijn kinderen op in geloof. Hij was een knappe man en werd door iedereen in de buurt aanvaard. Hij had de stem van een engel en speelde accordeon. Hij hield veel van mij en ik zag hem meer als een vriend dan als een broer. Voor mij was hij de ideale persoon. Iemand die ik wou nastreven toen ik opgroeide.

Op de dag van zijn dood, op 15 februari 1977, werkte ik in een opslagplaats. Ik voelde een vreemde koude en angst en ook een gebrek aan liefde in mijn hart. Heel spoedig daarop vernam ik zijn dood. Ik was zowat in shock. Ik hield veel van hem en het was heel moeilijk voor mij om zijn dood te aanvaarden. Het eerste dat bij mij toen opkwam was wie dit aan mijn moeder zou vertellen. Ze verwachtte zijn thuiskomst van het hospitaal op die dag en had reeds zijn lievelingsmaaltijd klaargemaakt. Ik vertelde haar het slechte nieuws en ze wou het niet geloven.

Heel het dorp sprak over zijn dood, omdat iedereen veel van hem hield. Nog nooit in mijn leven had ik zo’n grote opkomst meegemaakt bij de begrafenis. Op die dag bad ik tot God om mij een of ander teken te geven dat hij in de hemel was, maar ik kreeg geen enkel teken. Ik voelde een grote angst in mijn hart en probeerde mijn verdriet met alcohol weg te spoelen. Normaal drink ik geen alcohol en toch had het geen effect op mij.

2. Standbeeld van "Christus de Verlosser" in Rio onbereikbaar na aanhoudende stortregens

Het standbeeld van Christus de Verlosser [Cristo Redentor] dat vanop de berg Corcovado uitkijkt over de Braziliaanse stad Rio de Janeiro, is voor de eerste keer in zijn geschiedenis volledig afgesneden van de buitenwereld. Oorzaak zijn grondverschuivingen na de hevige regen van vorige week.




Stenen, modder en bomen versperren de toegang tot het Nationaal Park van Tijuca, waarin de Corcovado ligt. Het park is voor onbepaalde tijd gesloten. Volgens de burgemeester van Rio is er 2,8 miljoen dollar nodig om de hellingen steviger te maken.

Jaarlijks komen er 2 miljoen toeristen naar de Corcovado die 710 meter hoog is. Het Christusbeeld is te bereiken met de trein of met de auto. Het werd in 2007 verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Drie dagen van hevige en onophoudelijke regen kostten vorige week het leven aan 246 mensen in de staat Rio de Janeiro

3. Minstens 400 doden en 8.000 gewonden bij aardbeving in China

Bij de krachtige aardbeving in de provincie Qinghai in het noordwesten van China zijn minstens 400 mensen om het leven gekomen. Eerder was er sprake van 300 doden. Ongeveer 8.000 mensen raakten gewond. Dat blijkt uit een nieuwe balans van de lokale autoriteiten. Volgens getuigen zijn 80 procent van de huizen nabij het epicentrum ingestort.




De aardbeving had volgens het Amerikaans geologisch instituut USGS een kracht van 7.1. Alle bevingen met een kracht van meer dan 6 worden door USGS als "krachtig" omschreven. De reddingsoperatie wordt fel bemoeilijkt omdat er heel wat toegangswegen tot het gebied onbruikbaar zijn geworden door de aardbeving.

Qinghai is een bergachtige en onherbergzame regio. Het is één van de minst bevolkte provincies van China. Er wonen vooral landbouwers en nomaden van Tibetaanse en Mongoolse origine.

4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 135]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Herodes

Het paleis van de viervorst Herodes lag ten noorden van het Forum. Het was niet ver te lopen tot ginds en een schare Romeinse soldaten, mannen uit het grondgebied tussen Zwitserland en Italië, trok mede. Jezus’ vijanden waren ten zeerste verbitterd, omdat zij van hier naar daar werden gestuurd en ze hielden niet op met het beschimpen van Jezus en Hem door de bende te doen voortsleuren en duwen.

Pilatus’ bode was vroeger dan de stoet aangekomen bij Herodes, die nu de stoet afwachtte in een grote hal, waar hij op een soort troon zat, op kussens, met vele hovelingen en krijgsknechten om hem heen. De opperpriesters traden binnen door de zuilengang en gingen hier en daar post vatten, terwijl Jezus zelf bleef staan aan de ingang. Herodes voelde zich ten hoogste gevleid omdat Pilatus hem, in het openbaar en vóór de opperpriesters, het recht had toegekend een vonnis te vellen over een Galileër en nu deed hij heel druk en gewichtig. Ook verheugde het hem om Jezus, die steeds had geweigerd om Zich aan hem te tonen, daar nu te zien staan in zo’n vernederende toestand.

Johannes had inderdaad zo plechtig en hevig over Jezus gesproken, dat de Herodianen en de andere spionnen en aanbrengers zeer nieuwsgierig waren naar Onze Heer. Nu was Herodes bovenal begerig om Hem, in het bijzijn van de hovelingen en de opperpriesters, een schitterend verhoor te doen ondergaan, waardoor hij beide groepen het bewijs kon leveren, hoe volmaakt hij, Herodes, wel op de hoogte was. De mededeling dat Pilatus geen schuld in Jezus had gevonden, was voor de kruiperige vorst een wenk om de aanklagers met enige terughoudendheid te behandelen, wat hun woede nog heviger maakte.

5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 135]

Preken

De afgunst, een publieke pest

Of neem een dagloner. Hij kan het niet verkroppen dat zijn kameraad meer werk krijgt dan hij. Hij zal geen kans onbenut laten om de andere zwart te maken, in de hoop dat zijn opdrachtgevers hem weg zullen sturen. Neem een huisvader. Hij ergert er zich over dat zijn buurman betere zaken doet dan hij, als diens grond meer opbrengt dan de zijne. Neem een moeder. Zij wil over haar kinderen niets anders dan gunstig horen spreken. Als je in haar bijzijn andere kinderen prijst en de hare niet, dat geeft ze je ten antwoord: "Zij zullen ook wel niet volmaakt zijn, neem dat maar van mij aan," en ze trekt een misprijzend gezicht. Wat laat ge u vlug van de wijs brengen, arme moeder! Het deert uw kinderen toch niet, als men een andere bewondert. Neem de jaloezie van een man ten opzichte van zijn vrouw en van een vrouw ten opzichte van haar man. Kijk eens hoe ze elkaar wantrouwen bij alles wat ze doen, bij alles wat ze zeggen. Hoe elk van hen probeert te achterhalen met wie de ander praat, in welke huizen de andere komt. Wanneer de ene merkt dat de andere een paar vriendelijke woorden heeft gewisseld met een derde, zijn geen verwijten te erg om elkaar te beschuldigen, ofschoon er vaak geen enkele reden toe bestaat. Is het dikwijls niet de afgunst, die tussen broers en zusters onenigheid brengt? Geeft een vader of een moeder per ongeluk de één iets meer dan de ander, dan wordt de bevoorrechte onmiddellijk het slachtoffer van een jaloerse haat, die jarenlang kan blijven voortbestaan en soms het hele leven. Zulke kinderen houden hun vader en moeder doorlopend onder controle om de verhinderen dat de één misschien boven de ander wordt gesteld. En wee als het toch gebeurt, dan schrikken ze voor geen enkele vorm van kwaadsprekerij terug.

Het is alsof deze zonde de kinderen ingeboren wordt. Let maar eens op de kleine tekens van afgunst onder de kinderen, zodra ze bij hun ouders een zekere voorkeur opmerken. Neem een jongen. Hij zou de enige willen zijn die, om zijn vlug begrip, zijn handigheid en zijn goed gedrag geprezen wordt. Hij windt zich op, als de anderen hem de loef afsteken of beter in de smaak vallen. Neem een jong meisje. Zij wil het liefste, het mooiste en het aantrekkelijkste van allen zijn. Wanneer anderen voorgetrokken worden, maakt ze zich nijdig. Misschien barst ze zelfs in tranen uit in de plaats van de goede God te danken dat Hij haar in de ogen van de wereld tot een verachtelijk schepsel gemaakt heeft om zich beter te kunnen hechten aan Hem alleen. Wat een blinde hartstocht, broeders! Wie zou in staat zijn om het te begrijpen?

Vertaling: Chris De Bodt

6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 135]

Hoofdstuk 20: Het occulte

Nicky: In de Verenigde Staten is er vandaag een debat aan de gang tussen, aan de ene kant, priesters en lekenraadgevers die zeggen dat satanische rituelen misbruik is en overal welig tiert, en anderen die zeggen dat deze verhalen pure verzinsels zijn die worden wijsgemaakt aan hoogste beïnvloedbare personen. Hebt u hierover iets te zeggen?
Maria: satanisch misbruik op pasgeborenen of kinderen is absoluut verwoestend vandaag. Ik zou heel voorzichtig overwegen om deze te zeggen dat het gewoon iets dat ze zelf hebben uitgevonden. Waarom laten deze zich niet vertegenwoordigen door hen die er zelf bij betrokken zijn? Wat hebben zij erbij te winnen door dezen te ondersteunen die op zoveel mogelijk macht uitzijn en tegelijkertijd slachtoffers maken. Zij vertellen zo’n stommiteiten en leugens dat ze er wel iets moeten bij te winnen hebben.

Nicky: Waarom verkiezen mensen om anderen kwaad te doen en meer en meer macht te verwerven?
Maria: Het begint bijna door altijd zelf slachtoffer te zijn geweest en dan zoeken ze meer en meer vergelding door macht te verkrijgen over anderen. Zowel de wegen naar heiligheid als de hel zijn trage, maar standvastige vooruitgangen. Alle kinderen worden onschuldig geboren, maar niet alle kinderen worden in vrede en zonder misbruik geboren. De weg naar de hel begint reeds dikwijls nog vooraleer het kind is geboren. Als ouders vechten, aan de drugs zitten, het duistere vereren, maar gruwelfilms kijken, naast discotheken gaan of zelfs de hele dag en nacht voor de televisie hangen, ontvangen de ongeboren kinderen alles waar ze naar kijken en horen zij of nemen zij deel aan alles in hun onderbewustzijn en worden allen diep aangetast hierdoor.

Het is geen "oude vrouwenpraat," dat zwangere vrouwen niet naar lelijke beelden mogen kijken. Tijdens de dagen toen dit nog gezegd werd, verwees men enkel naar lelijke schilderijen of foto’s. U kunt zich dus voorstellen wat het betekent als kleine kinderen vandaag uren aan een stuk worden blootgesteld aan gruwelbeelden! Zelfs mensen die zich hiervan niet bewust zijn zondigen verschrikkelijk tegen hun kinderen vandaag, zelfs nog voor ze geboren zijn.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: King David [2/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.


8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 189]

Er waren derdemachtsvergelijkingen en er was de bestudering van de bloedsomloop en er waren nieuwe chemische producten van zwavel. Men begreep hoe de planeet in mekaar zat en hoe ze rond de zon draaide, evenals het feit dat ze rond was, en niet plat. Het enige wat nodig was om deze problemen op te lossen was observatie, logica en deductie. De mens was in staat om de dingen zoals het weer en de seizoenen te begrijpen en mappen te tekenen van een ooit mysterieuze en schijnbaar magische aarde zonder er iets bovenzinnelijks bij te betrekken. In de opwinding, in de euforie van de ontdekking zou de mens afdwalen naar het extreme van enkel te aanvaarden wat met de fysieke zintuigen kon gezien worden en zou het geloof verpletterd worden, net zoals de scholastiek voor twijfel gezorgd had bij Luther. Geloof was buitenzintuiglijk weten. Geloof tartte de fysieke logica. Het focuste op God. Geloof steeg boven de mens uit terwijl de wetenschap en hyperrationalisten dachten dat alles rond mensen moest draaien en geloofden dat de mens, niet God, z’n eigen lot in handen had, net zoals de werken van oude Griekse en Romeinse filosofen hadden aangegeven.

En zo was er een scheuring tussen Protestanten en Katholieken, maar er was ook een nog grote verdeeldheid tussen zij die in het spirituele geloofden en zij die enkel het fysieke aanvaardden. Het was een scheiding die elk jaar groter zou worden. Humanisme. Zelfaanbidding. Terwijl mannen zoals Michelangelo, die niet bang waren van religie, een grote, algemene visie hadden ... getuige waarvan de creatie van meesterstukken zoals het plafond in de Sixtijnse Kapel ... neigden anderen tegen de goddeloosheid aan van de Renaissance.

Aan de Koninklijke Universiteit van Londen waren wetenschappers gemachtigd om menselijke dissecties uit te voeren, en Nederlandse opticiens stonden op het punt de moderne telescoop uit te vinden. Er was zoölogie en zelfs embryo’s werden bestudeerd.

Er was geen nood meer aan verbeelding.

Er was geen nood meer aan mythen.

Er was geen nood meer aan God.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 84]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

In de woestijn

Op 9 november 1952 legden Moeder Geneviève Micheli, stichteres van Grandchamp, en haar zes eerste medezusters hun kloostergeloften af. Ze hadden nauwere banden met de plaatselijke hervormde Kerk (de EREN) dan Taizé met de ERF.

Dominee Du Pasquier en dominee Cand, voorzitter van de Raad van EREN, woonden de plechtigheid bij. Maar het waren Broeder Roger en Moeder Geneviève die de verbintenissen van de zusters in wit gewaad in ontvangst namen, nadat de overste zelf haar geloften had uitgesproken voor de prior. De verbintenissen waren dezelfde als die van Taizé: ‘de persoonlijke armoede en de gemeenschap van goederen beleven’, ‘het celibaat bewaren’ en ‘de beslissingen in de gemeenschap genomen, en door Moeder medegedeeld, aanvaarden’.

Na deze voor Grandchamp stichtende plechtigheid ondernam de prior van Taizé het opstellen van de Regel voor beide gemeenschappen bestemd en ingegeven met de principes, intuïties en praktijken die al lang beleefd en beproefd waren.

Als voorbereiding deed Roger Schutz in de winter van 1952-1953 een retraite waarvan hij nooit de omstandigheden openbaarde. Uit diverse bronnen kan afgeleid dat hij enkele maanden doorbracht in het noviciaat van de Kleine Broeders van Jezus in El Abiodh in de woestijn ten zuiden van Oran. Hij kende daar de novicemeester, Broeder Noël Retailleau.

De prior van Taizé vertrok per boot uit Marseille. Op een dag en een nacht bereikte hij Oran. De verdere reis verliep per autobus: vijfhonderd km met een verplichte halte in Géryville (nu El Bayadh) waar de reizigers logeerden op een missie van de Witte Paters. El Abiodh is een oase aan de voet van de laatste Atlas bergketen, aan de rand van de Sahara. Het noviciaat van de Kleine Broeders van Jezus lag in een bordj, een klein fort rond een binnenplaats dat leek op een kloostergang.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 39]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Echtgenotes en dood

Claudius had niet veel geluk met zijn opeenvolgende vier echtgenotes. Zijn eerste vrouw was Plautia Urgulanilla. Zij was zijn vrouw tussen de jaren 9 en 24. Claudius scheidde van haar wegens overspel. Alleen hun jonggestorven eerste kind wordt als van Claudius zelf beschouwd.

Daarna was Claudius vanaf 28 getrouwd met Aelia Paetina. In 30 kregen ze samen een dochter: Claudia Antonia. In 31 was Claudius haar blijkbaar moe en scheidden ze.

In 37 of 38 trouwde Claudius met Valeria Messalina. Ze kregen samen twee kinderen: Claudia Octavia in 39 en Britannicus in 41. Messalina stond al voor haar huwelijk met Claudius bekend als een ongeremde vrouw die zich zelfs prostitueerde om zoveel mogelijk mannen in haar bed te krijgen. Ook tijdens hun huwelijk zette ze haar levenswijze voort en zette ze Claudius geregeld voor schut met haar seksuele uitspattingen. Toen Claudius eens op inspectiebezoek was in Ostia, trad Messalina in Rome bij een 'wild feest' op als de bruid van haar minnaar, waarna ze zich lieten uitroepen als de nieuwe keizer en keizerin. Op sterk aandringen van zijn adviseurs, die Claudius vertelden dat hij, als dat zo door ging, steeds minder serieus genomen zou worden, liet hij haar tenslotte executeren.

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 69]

Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]

De laatste die de communie ontving was een vrouw met de naam Jacquettte. Zij was de weduwe van Regnaut d’Effour. De priester plaatste de Hostie op haar tong en keerde zich om, om terug te keren naar het altaar. Toen zagen de twee mannen die de doek hadden opgehangen en een paar andere parochianen, dat de Hostie uit haar mond was gevallen op het doek dat haar handen bedekte. De priester plaatse op dat moment de ciborie in het tabernakel, daarom liep Thomas Caillot naar hem toe en vertelde hem van het incident. De priester verliet meteen het altaar en liep naar de communiebank. Maar in plaats van de Hostie te vinden, zag hij een bloedvlek in de vorm van de Hostie, welke blijkbaar was veranderd in bloed.

Na afloop van de Mis nam de priester het doek mee naar de sacristie en plaatste het doek in een bak met helder water. Na de vlek te hebben gewassen en met zijn vingers meerdere keren te hebben geschrobd, zag hij dat de vlek niet lichter en kleiner werd, maar juist groter en donkerder. Toen hij het doek uit het water haalde zag hij dat het water er bloederig uit zag. De priester en zijn assistenten waren niet alleen verbaasd, maar ook bang en riepen uit: "Dit is het Kostbaar Bloed van Onze Heer Jezus Christus!" De priester nam toen een mes en, na het te hebben gewassen, sneed hij daarmee het stuk van het doek af waar de bloederige vlek zich bevond. Dit vierkante stuk doek werd voorzichtig geplaatst in het tabernakel.

12. Recente heiligenlevens

Amata Cerretelli [1907-1963]

Amata Cerretelli was ziek sinds haar geboorte, en leed gedurende haar zesenvijftig levensjaren aan een hele waaier van ziekten. Men kan enkel bewondering hebben voor haar geduld en goedgezindheid, ondanks de pijn die ze uit liefde voor God aanvaardde. Maar ondanks een hele reeks ziektes, stichtte Amata een organisatie, La Famiglia, die vandaag nog steeds actief is.

Na haar geboorte in Campi Besenzio, een dorpje net buiten het Italiaanse Firenze, werd Amata omwille van haar zwakke toestand diezelfde dag nog gedoopt. De negen volgende jaren leed ze volgens de dokter aan een reumatische aandoening van de aderen. Tijdens de korte tussenpozen dat het beter ging, kon Amata stappen, maar met grote moeite. Dit duurde tot ze achttien jaar oud was, maar dan kreeg ze een spraakgebrek, en door haar ziekte liep ze voorovergebogen. Haar moeder kende een gezin dat voorstelde om Amata naar hen op het platteland te sturen, waar ze misschien baat zou kunnen hebben van het andere klimaat, maar de plaatselijke specialist was wanhopig omdat hij haar niet kon helpen, en stelde voor dat ze terug naar huis keerde. Dit veroorzaakte een bijkomend probleem, want ze kwetste haar hoofd toen ze viel in het treinstation.

Tijdens de periodes dat ze zich een beetje beter voelde, hielp ze in het café van het gezin, en ging ze dagelijks naar de Mis. Hoewel het gezin met financiële problemen te kampen had en ze de helft van hun bezittingen moesten verkopen, kreeg Amata een beetje zakgeld dat ze aan de armen gaf.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 29]

Officiële erkenning van de verschijningen door de Kerk

Bij het betreden van de Bovenste Basiliek, rechts achteraan, kan men de plechtige verklaring in het marmer lezen, van Monseigneur Laurence, de bisschop van de verschijningen: "Wij oordelen dat de Onbevlekte Maria, Moeder van God, werkelijk aan Bernadette Soubirous is verschenen, op 11 februari 1858 en de dagen erna, samen achttien keer, in de grot van Massabielle, juist buiten Lourdes; deze verschijning draagt in zich alle kenmerken van de waarheid. De gelovigen worden tot geloof opgeroepen. Nederig onderwerpen wij ons oordeel aan het Oordeel van de paus, die belast is met de leiding van de Wereldkerk." Deze verklaring van de bisschop van Tarbes is van kapitaal belang: 4 jaar na de verschijningen, op 18 januari 1862, erkent hij in naam van de Kerk de echtheid van de verschijningen.Mgr. Laurence, bisschop van Tarbes

Mgr. Laurence heeft de zaken niet laten aanslepen: de 18 verschijningen vonden plaats tussen 11 februari en 16 juli 1858. Op 28 juli stelde hij al een Onderzoekscommissie samen "om de feiten vast te stellen en te verzamelen die zich voordeden of zich opnieuw zouden kunnen voordoen in de grot van Lourdes; om deze feiten aan ons door te geven, de ware aard ervan te doen kennen en ons de noodzakelijke elementen aan te reiken om tot een besluit te komen..."

14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia

Op 13 mei 1981 werd Paus Johannes Paulus II door de Turk Mehemet Ali Agca en diens vuurwapen zwaar gewond. Terwijl hij per ambulance naar het ziekenhuis wordt vervoerd roept de veel pijn lijdende Heilige Vader voortdurend Maria aan: "Maria, mijn Moeder! Maria, mijn Moeder!" Er komt geen woord van wanhoop of wrok over zijn lippen. Wanneer hij door een snelle chirurgische ingreep is gered, is de Paus vier dagen later, op een zondag, reeds bekwaam om zich tot de gelovigen te richten tijdens het Regina Cæli, gebed, waarbij hij degene die had gepoogd hem te doden «broeder» noemt: "Zeer beminde broeders en zusters, ik weet dat u dezer dagen en op het moment van het Regina Cæli met mij bent verenigd. Met ontroering dank ik u voor uw gebeden en zegen u allen. De twee personen die tegelijk met mij werden gewond zijn me bijzonder na aan het hart. Ik bid voor de broeder die me heeft getroffen en die ik oprecht heb vergeven."


Heilige Rita van Cascia

Door deze daad van vergeving te stellen heeft de Heilige Vader het voorbeeld gevolgd van Christus die op het kruis zijn beulen vergaf. Ter gelegenheid van het Jubeljaar stelde Johannes Paulus II op 20 mei 2000 de christenen voor een voorbeeld te nemen aan de Heilige Rita die eveneens onder heldhaftige omstandigheden heeft weten te vergeven. De lering die we kunnen trekken uit het leven van de Heilige Rita kenmerkt zich door "het aanbieden van de vergeving en het aanvaarden van het lijden, zei de Paus. Laten we hopen dat het leven van alle gelovigen door de hartstochtelijke liefde voor Onze Heer Jezus Christus wordt ondersteund; dat het een bestaan is dat antwoord kan geven op het lijden en de doornen, door middel van de vergeving en de volledige gave van zichzelf, om overal de goede reuk van Christus te verspreiden."

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 9]

We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie

Later zouden de Australiërs de spoorlijn de "Hellevuur Pas" noemen, en ik had er zelf geen betere naam voor kunnen bedenken. Zelfs Japanse ingenieurs hadden geschat dat het vijf jaar zou duren om het werk af te krijgen. Het Japanse Keizerlijke Leger zou bewijzen dat ze ongelijk hadden. Het had een geheim wapen: slavenarbeid.

In zestien maanden tijd zou een spoorweg, die Bangkok met de Birmaanse rijstvelden en de levensbelangrijke olievelden zou verbinden, tegen een verschrikkelijke menselijke prijs afgewerkt worden.

We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie. Er was ook een nieuwe ziekte die lelijk huis begon te houden tussen een aantal gevangenen. Men noemde het tinea, maar kreeg de bijnaam ‘rijstballen’ omdat de afschuwelijke zwelling de martelende neiging had om het scrotum aan te vallen, te breken of te infecteren.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 4

De ware God van de Joden, Onze Heer Jezus Christus, zal alles doen bloeien tot ver buiten elke menselijke verwachting en hoop. De hemelen zullen de glorie van God afkondigen en de gelovigen zullen in vreugde en geluk leven omdat de Heer zich zal waardigen aan allen genade te verlenen. Hij zal zijn verkozenen uitnodigen tot het banket van het Lam, waar mooie lofzangen en welluidende concerten zullen worden gehoord.

Vertaling: Chris De Bodt


14-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.14 april 2010
14 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic
[3/15]

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Mijn vaders en broers dood

Maar al mijn dromen stopten in 1976. Ik was toen 24 jaar. Mijn vader was stervende van longkanker. Hij was als een heilige. Zijn gezin betekende veel voor hem. Hij offerde alles op voor ons. Hij was maar tot het vierde leerjaar naar school geweest, maar dat maakte er hem niet minder fatsoenlijk op.

Daags na Kerstmis 1976 overleed hij in mijn armen terwijl hij door de ziekenwagen werd overgebracht naar het hospitaal. Hij stierf vreedzaam, zonder pijn. Het was alsof hij in slaap viel. Dit was de eerste dood binnen het gezin die ik zelf meemaakte, maar ik verwerkte alles tamelijk goed. God zij dank dat mijn vader niet leed.

Mijn broer Ante was eveneens ziek. Hij had sinds zijn geboorte een hartafwijking. Toen mijn vader stierf, probeerden we ons verdriet voor onszelf te houden zodat mijn broer geen hartfalen zou krijgen omwille van het verdriet, vooral mijn moeder, die stierf in 1989. We wandelden naar het kerkhof, drie kilometer verder. Mijn broer ging mee en twee mannen hielpen hem. Tegen het einde viel hij neer en dacht ik dat ook hij ging sterven. Ik voelde mij diep bedroefd. Ik wenste niet meer verder te leven.

1. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 134]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Pilatus en zijn vrouw

Zijn bijgeloof deed hem ook elders naar tekenen uitzien. Hij lette er bijvoorbeeld op hoe de kippen vandaag hun voer pikten. Dit alles vond ik zo afschuwelijk, zo duister en zo duivels, dat ik mij verschrikt terugtrok en aldus die dingen niet juist kan navertellen. Hij kreeg de zotste invallen en satan fluisterde hem allerlei tegenstrijdigheden toe. Nu eens meende hij dat Jezus als een onschuldige moest worden vrijgelaten, en dan weer dat zijn goden zich op hem zouden wreken, wanneer hij deze Jezus, die zulke zeldzame woorden sprak en met zulke vreemde oordelen voor de dag kwam, alsof hij toch een soort halfgod was, het leven zou laten behouden. Jezus zou immers zijn goden heel wat kwaad kunnen berokkenen.

"Wie weet," zo dacht hij, "of Jezus niet een soort Jodengod is. Er bestaan zoveel voorspellingen in verband met een koning der Joden, die over alles heerschappij zal voeren. Koningen der sterrenvereerders uit het Morgenland hebben hier reeds eenmaal naar zo’n koning gezocht. Het kan zijn dat Jezus zich toch eens boven Mijn goden en mijn keizer verheft, en dan zou ik mij zwaar te verantwoorden hebben, als ik dit niet had verhinderd door hem te laten leven. Misschien betekent Zijn dood de triomf van mijn goden."

Maar dan waren daar weer die wonderlijke visioenen van zijn vrouw, die Jezus nooit tevoren had gezien. Zij wierpen een groot gewicht ten voordele van Jezus in de wankele weegschaal van de landvoogd, en hij besloot in zichzelf opnieuw om Onze Heer vrij te spreken. Hij wou rechtvaardig zijn, doch kon niet, want hij had gevraagd: "Waarheid? Wat is waarheid?" en niet gewacht op het antwoord: "Jezus Nazarenus, de Koning der Joden, is de Waarheid." Er woelde zoveel door zijn binnenste dat ik uit deze wirwar niet wijs raakte en Pilatus zelf wist ook niet wat hij wilde. Als het anders was geweest zou hij zich vast niet tot de kippen hebben gewend voor een uitkomst.

Op de markt en lang de weg die Jezus moest gaan naar Herodes toe, stroomde meer en meer volk bijeen. Hij waren geen slordige drommen die daar bij elkaar kwamen, maar groepen mensen, geordend volgens de plaatsen en de streken, vanwaar zij voor het feest hierheen waren gekomen. De meest verbitterde Farizeeër, uit al de gouwen van het land waar Jezus had onderwezen, stonden bij hun streekgenoten om het wankelmoedige, onthutste volk tegen Onze Heer te bewerken. Romeinse soldaten waren in groot aantal opgesteld om het wachthuis en overal in de stad, waar het nodig leek.

2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 134]

Preken

De afgunst, een publieke pest

Als mensen, ge weet het, broeders, moeten wij een gevoel van menselijkheid voor elkaar hebben. Maar een afgunstige zou, als hij kon, alles willen vernietigen wat hij bij zijn evennaasten aan goede hoedanigheden opmerkt. Als christenen, dat weet ge ook, moeten wij een grenzeloze liefde hebben voor onze broeders. Maar een afgunstige is van al deze deugden wel ver verwijderd. Het liefst zou hij zien dat zijn broeder ten onder ging. Ieder teken van Gods goedheid, aan zijn evennaaste bewezen, is als een lanssteek die zijn hart doorboort en hem heimelijk doet sterven. Daar wij alleen ledematen zijn van één lichaam met Jezus Christus als hoofd, moeten wij ook één zijn in onze menselijkheid, onze liefde en onze ijver. Om elkaar gelukkig te maken moeten wij ons verheugen, zoals Sint Paulus zegt, in het geluk van onze broeders en samen met hen treuren, als het ongeluk hen getroffen heeft. Verre van deze gevoelens staat de afgunstige, die integendeel niet ophoudt kwade vermoedens en lasterpraatjes tegen zijn broeder rond te strooien. Hij schijnt op die manier verlichting te zoeken voor zijn eigen shagrijn.

Maar wij hebben helaas nog niet genoeg gezegd. Deze verschrikkelijke ondeugd stoot zelfs koningen en keizers van hun troon. Waarom, broeders, wordt van de koningen, van de keizers, van de mensen die in de samenleving de eerste plaats bezetten, de ene verjaagd, de andere vergiftigd, de derde neergestoken? Enkel en alleen om in hun plaats te kunnen regeren. Noch eten, noch drinken, noch onderdak komen de daders van die misdrijven immers tekort. Neen, ze lijden geen gebrek, maar de afgunst verslindt hen. Neem bijvoorbeeld een koopman: hij wil alle klanten hebben, ook die van zijn collega’s. Wanneer één van zijn klanten naar een ander gaat, zal hij zoveel mogelijk kwaadspreken, ofwel over die andere koopman ofwel over diens koopwaar. Hij zal alle middelen aanwenden om de concurrent van zijn goede naam te beroven, bijvoorbeeld door te beweren dat diens koopwaar niet zo goed is als de zijne, of dat men bij hem het nodige gewicht niet krijgt. En dan moet ge horen hoe sluw zo’n afgunstige te werk gaat: "Je moet het maar niet verder vertellen," voegt hij er aan toe, "want zou me spijten dat hij erop achteruit ging. Ik waarschuw je alleen dat je je niet door hem in de luren laat leggen."

Vertaling: Chris De Bodt

3. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 134]

Nicky: Bestaan er zwarte missen?
Maria: Ja, en vandaag meer dan ooit tevoren in de geschiedenis. Hier is hier waar zij Jezus martelen door afgrijselijke dringen te doen met de Gewijde Hosties en onschuldige kinderen. Nieuwgeboren kindjes worden dan geboren zonder enige Geboortecertificaat zodat ze met hen kunnen doen wat ze wensen. Ze offeren ook maagden op, nemen deel aan orgieën, drinken bloed en doen aan kannibalisme om de beloofde macht te verkrijgen. Door niets is satan te stoppen. Vele van deze organisaties zullen de mensen, nadat deze een bepaald niveau hebben verkregen, vertellen dat ze nooit meer kunnen weggaan. Dit is een leugen. Men kan dit altijd. Jezus vergeeft zelfs mensen die ooit hebben deelgenomen aan zwarte missen.

Nicky: Op welke dingen in de maatschappij leggen de heksen zich vooral toe?
Maria: Dat hangt ervan af, maar heel dikwijls onder de kinderen op school. Ook in klinieken, waar bloed en medicijnen heel gemakkelijk te verkrijgen zijn. Ook binnen de kerk en gebedsgroepen veroorzaken zij tweedracht. En ook onder de politie en wettelijke overheden, zodat ze over ingewijden beschikken die de activiteiten van anderen kunnen nagaan. Zij zijn zeer goed georganiseerd en verbergen zich dikwijls, in elke laag van de maatschappij, achter gewone zakenkledij of uniformen. Zij zoeken allemaal zoveel mogelijk macht.

Nicky: Als men een heks verdenkt, zijn er dan enige gewoonten waardoor men de echtheid hiervan kan achterhalen?
Maria: Zij streven enkel naar aandacht en zullen alles doen om controle te krijgen over anderen. Het ontbreek hen dikwijls aan spontaniteit omdat al hun bewegingen om iemand te benadelen reeds zijn gepland en rondom kerken zullen zij een overdreven en aldus valse vroomheid hebben. Zij zullen bluffen over hun godsdienstige en spirituele kennis en mogelijkheden en dikwijls een valse naam gebruiken.

Maar alstublieft, alstublieft, laat nooit uw verdachtmakingen merken en houdt deze volledig voor uzelf omdat u nooit zal weten of ze het zullen te weten komen. Bovendien als u uw verdachtmaking bekend maakt, kunnen de demonen hen hiervan op de hoogte brengen. Ga gewoon in stilte uw verdere gang en bid elke dag voor deze mensen. Enkel het gebed zal hen bevrijden, terwijl onze woorden over hen ons enkel schade kunnen toebrengen.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

4. Film: King David [1/15]

Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.

Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff



5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand
[Aflevering 188]

De geest van verdeling was als een virus dat buiten de controle van Luther lag. Er was onenigheid tussen de Protestanten en ze werden gesplitst in kleinere splintergroepen zoals Quakers, Calvinisten, Baptisten en Anabaptisten. De Kerk was één grote verdeelde warboel, net zoals de maatschappij, die in 1531 de Kerk van Engeland formeel zag afscheiden van Rome toen de paus geen annulering wou toestaan aan Hendrik VIII's huwelijk.

In Duitsland was er een boerenopstand die leidde tot de verkrachting van nonnen en wrede aanvallen op 132 kloosters.

Die aanval werd vergezeld van de intellectuele aanval van rationalisten wiens macht groeide naarmate de prestaties van de mensheid groeiden. Nieuwe, indrukwekkende ontdekkingen waren voor de arroganten een aanwijzing dat er geen nood was aan welke kerk dan ook en dat de hoogste vorm van intelligentie de mens was, niet God. In plaats van nieuwe uitvindingen als een geschenk uit de hemel te beschouwen, liet de mens zo’n ontdekkingen het geloof in het spirituele ondermijnen. God werd naar de achtergrond verdreven want vele dingen die ooit aan het bovennatuurlijke werden toegeschreven werden nu verklaard door de wetenschap, die indrukwekkende vooruitgang maakte in astronomie, biologie en scheikunde.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 83]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Dominee in Mâcon

In die periode nam Roger Schutz zich voor het eerst voor om zijn officie als dominee te beoefenen in een protestantse parochie. De parochie van Mâcon die in het twaalfde district van de Franse hervormde Kerk lag en afhing van het Consistorie van Lyon zat zonder dominee sinds 1950. Dominee Schutz aanvaardde ze te bedienen maar zonder de hervormde Kerk van Frankrijk te vervoegen. Hij werd nooit op de rol van de ERF ingeschreven, noch erdoor vergoed.

De dienst ging door om 10,30 uur in de tempel, rue Gambetta. De dominee moest ook de tempel van Cluny bedienen (eens per maand met een dienst op zondagnamiddag) en meer onregelmatig de tempel van Saint-Laurent-les-Mâcon in het departement Ain.

Na tien jaar atypische dienst in Genève en daarna in Taizé keerde dominee Schutz terug naar een meer klassiek officie met gelovigen van alle slag en leeftijd, oerprotestanten die ver stonden van de grote theologische en oecumenische zorgen die de Bourgondische gemeenschap bezighielden.

Dit officie bestond niet alleen uit het voorgaan van de dienst en Avondmaal, maar ook uit de ‘zielzorg’ die hij al uitoefende bij de Broeders en de leden van de grote Gemeenschap. De zielenzorg, ook ‘raadgeving’, is verwant met de biecht en de geestelijke begeleiding van de katholieken. Gezien hij daarover veel had opgestoken bij een van zijn meesters in Straatsburg, Jean-Daniel Benoît bezat volgens Roger Schutz de kunst om er momenten van luisteren en samenspraak van te maken, waarbij het woord van verzoening past bij de persoonlijke situatie van ieder. Wat later herstelde Max Thurian het woord en de praktijk ’biecht’ weer in ere en hij wijdde zijn boek "Aan mijn broeder Roger Schutz, prior van Taizé, die me heeft opgeleid in de zielenzorg."

De prior van Taizé kreeg de gelegenheid om zich bij te scholen in een ander domein: "Daar waar hij in de Gemeenschap meestal wat schuchter was om zich uit te drukken en er maar zelden preekte, was hij op zijn gemak in Mâcon. Zijn op- en afreizen voor zijn officie herstelden zijn krachten die zwaar onder druk stonden door de permanente strijd om zijn gemeenschap te verstevigen, die al verdacht was en langs alle kanten werd bestookt."

Maar, naast zijn taken als dominee had Roger Schutz ook interesse voor de niet protestantse middens. Een vakbondsafgevaardigde van de CGT, Marcel Brissaud, herinnert zich zijn geregelde bezoeken, ook nadat hij Mâcon verlaten had.

Marcel Brissaud was secretaris generaal van de CGT Bond in Mâcon en lid van het Bureau van de Bond in het departement. De prior van Taizé kwam dikwijls naar het Volkshuis waar de kantoren van de vakbond waren, had gesprekken met de ene en de andere en toonde belangstelling voor de lopende eisen en geschillen. Nooit haalde hij religieuze onderwerpen aan. Toen hij vernam dat de vakbond een locatie zocht om haar vormingsactiviteiten op te starten stelde hij hen voor om hen onderdak te verschaffen in Taizé. De militanten aarzelden en wezen dan deze te religieuze locatie af.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 38]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Verhouding tot de Joden

Voor Judea bestond de enige rechtstreekse tussenkomst van Claudius erin de Joden toe te laten de ceremoniekledij van de hogepriester, vroeger in handen van de Romeinen, zelf te bewaren zo dat de hogepriester meer vrijheid verwierf. Verder speelde hij een actieve rol bij de oplossing van het conflict tussen Grieken en Joden van Alexandrië onder Caligula. Claudius gaf de Joden de godsdienstvrijheid terug en veroordeelde de twee Egyptische leiders die verantwoordelijk waren voor de rellen tegen de Joden tot de dood.

In een brief van oktober 41 gaf de keizer bevel aan beide kampen om de vrede te handhaven en zich niet meer met de zaken van de tegenpartij te bemoeien. Meteen herinnerde hij de Joden aan de toegestane gunsten in een stad die de hunne niet was [Papyrus Londen 19,2]. De formulering van die overeenkomst verschilt met de versie van Josephus die gelijke rechten aanhaalt voor Griekse en Joodse burgers van Alexandrië.

De naam van Claudius wordt tweemaal vernoemd in het Handelingen der Apostelen. Een eerste keer bij de grote hongersnood die Palestina trof onder zijn bewind. Volgens de christelijke profeet Agabus trof deze catastrofe "het heelal" [Ak 11,28-30]. Josephus beperkt de ravage tot Judea [Ant. XX,101]. De tweede vermelding van Claudius heeft te maken met het uit Rome zetten van de Joden, waaronder Aquilas en Priscillus, Paulus metgezellen in Corinthië [Ak 18,2]. Het is verrassend dat Josephus die uitdrijving verzwijgt. Anderzijds vermeldt Suetonius rellen onder verschillende Joodse groepen van Rome en waarvan hij de verantwoordelijkheid bij een zekere "Chrestus" legt.

Chrestus was een veel voorkomende naam maar het zou een vervorming van ‘Christus’ kunnen zijn, daar de historicus gewag maakt van rellen tussen Joden en Joodschristenen uit Rome. Het taalgebruik van Suetonius zou laten verstaan dat Chrestus persoonlijk de aanstoker van die rellen was. Hij bezit niet de nauwkeurigheid van Tacitus die wist dat de ‘Chrestiani’ [christenen] de aanhangers waren van een zekere "Chrestus" terechtgesteld door Pontius Pilatus onder het bewind van Tiberius.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 68]

Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]

Het dorp Blanot ligt in een lange smalle vallei, omgeven met schilderachtige bergen. Vanwege zijn omgeving is het niet heel opvallend, maar viel het toch op in de ogen van God, die het dorp eerde met een Eucharistisch wonder. Het fysieke bewijs van deze gebeurtenis wordt nog steeds bewaard in de kerk waar het wonder plaatsvond.

Voordat we het over het wonder gaan hebben, is het misschien handig om te vertellen op welke manier de mensen ginds [en tegenwoordig nog steeds op vele plaatsen] te communie gaan. Tijdens de Heilige Mis, als het tijd is om de communie uit te reiken, komen de gelovigen naar het altaar toe en vormden een lijn op de grens van priesterkoor en kerk. Langs deze communiebank knielen de mensen naast elkaar. Twee acolieten nemen hun plaats langs deze lijn, één aan elke kant. Zij pakken dan een lange linnen doek vast, welke achter de communiebank hangt. Deze doek wordt over de communiebank uitgehangen. De gelovigen plaatsen dan hun handen onder deze doek. De priester, met de ciborie met geconsacreerde Hosties in zijn hand, begint dan aan één kant van de communiebank en deelt dan de communie uit langs de communiebank tot hij aan de andere kant is aangekomen. Op het moment van het wonder was dit de manier waarop de Heilige Communie werd ontvangen in Blanot.

Het wonder vond plaats op Paaszondag, 31 maart 1331, tijdens de eerste Mis van die dag, opgedragen door Hugues de la Baume, de vicaris van Blanot. Vanwege de vreugdevolle gelegenheid waren er naast de twee acolieten ook twee mensen van de parochie: Thomas Caillot en Guyot Besson. Deze twee plaatsen de linnen doek over de communiebank toen het tijd werd voor de uitreiking van de communie. De parochianen namen hun plaats in langs de communiebank, met hun handen onder het doek, wachtend op de priester die langs kwam.

13. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

De lichamen werden van alles ontdaan en in een massagraf gegooid. Volgens Mariano Carruesco Arnal, een van de grafdelvers, waren de lichamen begoten met gebluste kalk en water om het ontbinden te versnellen, en daarna werden ze bedekt met modder. Ceferino’s lichaam kon niet worden opgegraven.

Zalige Ceferino werd uitsluitend gedood om religieuze redenen. Hij was nooit betrokken in politiek, en de revolutionairen hadden geen klacht tegen hem, behalve dat hij de rozenkrans bad in de gevangenis en dat hij een priester had verdedigd. Ceferino was 57 jaar oud op het ogenblik van zijn dood en al diegenen die met hem stierven werden altijd beschouwd als martelaars van het geloof.

Toen Ceferino zalig verklaard werd, zei aartsbisschop Giovanni Cheli, die toen president was van de Pontificale Raad voor Pastoraal Zorg van de Migranten en Rondreizende Bevolkingsgroepen, dat "Ceferino arm was gedurende een groot deel van zijn leven, maar rijk in liefdadigheid, die hij gebruikte om ontelbare anderen te helpen. Arm, maar rijk in de deugd. Nederig, maar groot in het geloof."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 28]

Het water

Op 25 februari 1858 hoort Bernadette: "Ga drinken aan de bron en was u er."

"Aquero ["dat ‘ding’ daar," zoals Bernadette zei over de verschijning] zei me dat ik moest gaan drinken en me wassen aan de bron. Ik zag er geen en ging dus naar de Gave. Maar ze deed me teken met haar vinger onder de rots te gaan. Ik deed het en vond er een beetje water, eerder modder, en zo weinig dat ik er amper wat van in de palm van mijn hand kon nemen. Drie keer smeet ik het weg, zo vuil was het water. Pas de vierde keer kon ik er van drinken."

Het Evangelie beschrijft ons het volgende voorval. Jezus is moe van het stappen en zet zich neer bij een waterput. Een vrouw komt water halen. Jezus zegt tot haar: "Wie van het water drinkt dat ik hem zal geven, zal nooit meer dorst hebben; integendeel, het water dat ik hem zal geven, zal een bron van eeuwig leven worden." [Joh 4, 14]

14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Patroonheilige duivenmelkers

De officiële patroonheilige van de duivenmelkers is Colombe van Sens, een martelares uit de IIIde eeuw, eveneens beschermster van Soulme en Deerlijk. Hoe te weten komen wat eertijds Rome tot die keuze heeft bewogen? Ze heeft een pluim gekregen in haar emblemen, maar het is een pauwenpluim; en als men de legende mag geloven, werd ze aanbeden om regen te verkrijgen: het staat geschreven in de Bibliotheca Sanctorum. Wie kan maken, kan ontbinden!

Zoé-Catharina Labouré, geboren zestienhonderd jaar na Colombe van Sens, verdient ook deze erkenning voor de vele duivenmelkers van wie ze de hartbeschermster is. Catharina Labouré heeft op jonge leeftijd 600 à 700 duiven verzorgd van de vaderlijke duiventil, in Bourgogne in de XIXde eeuw. Ze is naar Parijs getrokken om binnen te treden in het klooster bij de Meisjes van de Liefdadigheid, een leven verlicht door meerdere verschijningen, volledig toegewij aan het verzorgen van oude mensen, 'zonder ooit de duiventil te vergeten die haar deed denken aan haar [...] kindervreugden'.

Haar duivenbouillon is in de volkse geest gebleven: een befaamd versterkend serum voor zieken. Een drankje dat goed gekend is door onze wielrenners, beweert Joseph Willems, een Antwerpse priester, die elk jaar een mis opdraagt voor de duivenmelkers, gevolg door een zegening ["duivenzegening" of "duivenwijding" is de populaire uitdrukking].

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 8]

Ik werd in een container van 5,5 op 3 meter gepropt, samen met 30 andere mannen


Zo’n 600 gevangenen [ziek, vol ongedierte en volledig aan de grond] begonnen aan de tocht door de jungle. Met de laatste glimp van de beschaving die we achter ons lieten, begonnen we aan een wat een 160 kilometer lange dodenmars zou worden. Wie neerviel of weigerde verder te gaan werd achtergelaten om te sterven. Zij gingen een lange en eenzame dood tegemoet, of de snelle en brutale steek van een bajonet.

In de late namiddag van de zesde dag, na een moeizame tocht van zo’n 32 uren, kwamen we aan bij een kleine, schaars begroeide plaats in het midden van de jungle. Het duurde even voor we begrepen dat het ‘dit’ was, het einddoel van onze martelende reis.

Via een vertaler zei een bewaker ons: "Dit is jullie kamp. Jullie maken hier uw thuis. Bouw uw eigen hutten. Alle mannen werken aan de spoorlijn."

Een spoorlijn! Hier, temidden van niemandsland. Het leek waanzin. De volgende morgen begonnen we te werken aan de beruchte Dodenspoorlijn, de 415 kilometer lange lijn tussen Birma en Siam, dwars door één van de meest onherbergzame gebieden op aarde.

Als ik toen had beseft, dat het nog maar de eerste van 750 dagen was die ik als slaaf in de jungle zou doorbrengen, zou ik in elkaar gestort zijn en geweend hebben als een kind.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 3

De heiligheid van deze weldadige paus zal zo groot zijn dat de voornaamste vorsten zullen buigen voor zijn aanwezigheid. Deze heilige man zal de arrogantie van de religieuze schisma’s en ketterijen verbrijzelen. Alle mensen zullen terugkeren naar de oorspronkelijke kerk en er zal één herder zijn, één wet en één meester, nederig, bescheiden en Godvrezend, omdat enkel God de wonden van de mensheid met genezende balsem en zoete olie kan helen. Rome, verzwakt in de wereldse macht, zal geestelijk leider blijven en zal van een grote vrede genieten. Zes en een half jaar na deze tijd zal de Paus zijn ziel terugschenken aan de Heer.

Vertaling: Chris De Bodt


13-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.13 april 2010
13 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic
[2/15]

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Kinderjaren en jeugd

Ik beëindigde de handelsschool, niet omdat ik ervan hield, omdat mijn droom eigenlijk was om iets te doen rond techniek of mechaniek, maar mijn ouders konden het zich niet veroorloven om mij hiervoor in de gepaste school in te schrijven. Na mijn schooljaren werkte ik een jaar aan de Adriatische kust. Nadien was het tijd voor mijn verplichte legerdienst.

In die tijd was ons gezin één der armste van de streek. Ik was verlegen om mijn vrienden mee te nemen bij ons thuis, vooral omdat ons toilet zich buiten bevond. Ik wou alles beter maken. Toen ik terugkwam uit het leger vond ik werk bij een bank. Ik ging een grote lening aan en bouwde een huis. De afbetaling van mijn huis bedroeg 10 euro. In 1988 begon de inflatie dramatisch toe te nemen, waardoor mijn lening goedkoper werd ten opzichte van mijn loon.

Als ik terugkijk, zie ik dat Onze Lieve Vrouw mij aan het voorbereiden was voor deze tijd en toen de verschijningen begonnen, bezat ik veel geld. Ik bezat een nieuwe auto, een televisie en een stereoketen. Al mijn dromen werden werkelijkheid. Tot 1976 leidde ik een leven zoals al mijn vrienden. Ik ging naar de zondagmis, maar daar eindigde dan ook mijn geestelijk leven.

2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 133]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Piliatus en zijn vrouw

Zo had zij een ganse nacht geleden en in die nacht waren vele wonderen en waarheden, deels klaar en duidelijk, deels nevelachtig, doorgedrongen tot haar geest. Toen het lawaai van de bende die Jezus opbracht, haar uit de slaap wekte, en toen zij later naar buiten ging kijken, zag zij de Heer, om wie al die wonderen waren geschied. Hij was haar uit haar nachtvisioenen bekend en zij zag Hem nu, gruwelijk mishandeld door Zijn vijanden over het Forum sleuren. Dit herkennen in een wakkere toestand, verbonden met haar wonderlijke droombeelden, vervulde haar hart met een grote vrede. Zij had spoedig iemand naar Pilatus toegestuurd en nu vertelde zij hem veel van wat zij had beleefd. Zij deed dit angstig en schuw, omdat zij niet alles begreep en zich althans niet volkomen kon uitdrukken, en terwijl bad en smeekte zij en leunde zij lieflijk tegen hem aan.

Pilatus was ten zeerste verwonderd en ten dele ook onthutst over wat zij hem mededeelde. Hij rijmde dit alles, tezamen met wat hij zelf reeds, links en rechts, over Jezus vernomen had, met de haat van de Joden, met Jezus’ zwijgen en met Zijn stellige, wonderlijke antwoorden op de vragen die hij tot Hem had gericht. Eerst wist hij niet waaraan zich te houden en voelde hij zich een ogenblik sterk verontrust, maar helde toch gauw over naar de zienswijze van zijn vrouw en zei dat hij reeds verklaard had geen schuld te vinden in Jezus en dat hij Hem niet zou veroordelen, daar hij de boosheid van de Joden en geheel hun kwade opzet had doorzien. Hij sprak nog over Jezus’ uitlatingen tegenover hemzelf en tenslotte schonk hij zijn vrouw een pand, ter verzekering dat hij Hem niet zou veroordelen. Ik weet niet meer wat voor een kleinood hij haar als pand gaf, of het een ring, ofwel een stempel was. Hierop verlieten zij elkaar.

Pilatus zag ik als een totaal verwarde, hebzuchtige en onstandvastige, nu eens een trotse en dan eens een laaghartige man. Gespeend van alle hogere godsvrucht, kon hij, wanneer hij daar voordeel bij had, schandelijke daden begaan, terwijl hij op de laagste, lafste manier tot allerlei bijgeloof en afgodenpraktijken en wichelarij zijn toevlucht nam wanneer hij zich in verlegenheid bevond. Zo zag ik hem ook thans geheel verward en verdraaid, voortdurend bezig met zijn goden, aan dewelke hij wierook offerde in een geheime kamer van zijn huis, en dan nu eens dit en dan weer eens een ander teken van die goden verwachtte.

3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 133]

Preken

Boze tongen

Ik geloof dat de zonde van de roddelaar het begin is van alle kwaad. Ja, broeders, deze zonde houdt het vergif van alle ondeugden in zich opgesloten: het kleinzielige van de ijdelheid, het venijn van de jaloezie, de verbittering van de woede, de prikkel van de haat en de lichtzinnigheid, die een christen zo slecht past... Is het in feite niet de kwaadsprekerij die bijna overal tweedracht en verdeeldheid zaait, die vrienden van elkaar verwijdert, die vijanden weerhoudt zich met elkaar te verzoenen, die de vrede in de gezinnen verstoort, die broeders ophitst tegen de broeders en de man tegen zijn vrouw, de schoondochter tegen haar schoonmoeder, de schoonzoon tegen zijn schoonvader? Hoeveel goede huwelijken zijn er niet verdorven, hoeveel gezinnen uit elkaar gerukt! En wat is daar de oorzaak van? Vaak enkel en alleen de boze tong van een buurman of een buurvrouw.

Ja, broeder, de tong van een kwaadspreker vergiftigt alle goede daden en brengt al het slechte aan het licht. Eén boze tong kan op hele families een smaad werpen die van vader op zoon overgaat, van het ene geslacht op het andere, en die misschien nooit meer zal uitgewist worden. Sommigen kunnen zelfs de doden niet met rust laten. Gretig roepen ze de fouten en gebreken in herinnering die de overledenen meegenomen hebben in hun graf. Wat een schaamteloosheid, broeders! Zoudt ge niet beven van verontwaardiging, wanneer ge moet toezien hoe een woesteling zich vergreep aan een lijk en het in stukken scheurde? Ge zoudt zuchten van medelijden! En toch is het een veel grotere misdaad om de fouten van een dode uit het graf te halen. Maar veel mensen vinden het heel gewoon om kwaad te spreken van iemand die reeds lang overleden is: "Dat was me een dronkenlap in zijn tijd! Hij heeft er goed van geleefd, een rasechte deugniet!"

Misschien vergist ge u, vriend. En als het waar is wat ge zegt, is het nog niet uitgesloten dat de goede God die man vergiffenis geschonken heeft en dat hij nu in de hemel is! Waar blijft uw naastenliefde?

Vertaling: Chris De Bodt

4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 133]

Hoofdstuk 20. Het occulte

Nicky: Wat moeten de mensen doen die aan deze praktijken ooit actief hebben meegewerkt en nu, naar aanleiding van wat u hebt gezegd, hiermee wensen te stoppen.
Maria: Eerst en vooral moet men er onmiddellijk mee stoppen en ermee ophouden om die mensen nog te zien die u door deze gewoonten kent en doe het zonder anderen hiervan op de hoogte te brengen. Verbrand al het verzamelde materiaal die tot deze occulte zaken dienden. Verlaat alles in stilte en vind daarna de veiligheid onder de Christenen. Eenmaal u dit hebt gevonden, vind dan een goede en ervaren priester of leek die ervaring heeft met deze zaken. Alles in stilte verlaten is heel belangrijk, want als u het aan de anderen verkondigt, kan het nieuws van uw bekering onmiddellijk opklimmen tot de hoogste hiërarchie van elke occulte organisatie en eenmaal het nieuws zover geraakt, kunnen en zullen zij u aanvallen. In al deze organisaties bevinden er zich heksen en tovenaars die u kunnen en zullen aanvallen met de duivels onder hun controle.

Nicky: Maria, dit klinkt extreem!
Maria: satan is extreem en zal nooit stoppen met zij, die uit deze greep willen geraken, te kwetsen en te vernederen.

Nicky: Kent u gevallen waar mensen die uit deze greep van slechte praktijken probeerden te raken, schade werd toegebracht omdat ze er niet stil rond bleven, zoals u aanraadt?
Maria: Ja, ik ken zulke gevallen. Er werd mij een naam gegeven om uit te zoeken of deze persoon nog in leven was of hij vermoord werd. De antwoorden die ik ontving van de zielen was dat hij vermoord was omwille van zijn bekering. Ongelukkiglijk had hij niet naar de raad van de Christenen rondom hem geluisterd door niet terug te keren naar zijn vorige omgeving. Maar deze voelden op de een op andere wijze dat zijn afwezigheid veel te verbergen had en ze waren dan ook niet gelukkig met zijn plotse en diepe bekering. Het negeren van deze belangrijke raad heeft hij uiteindelijk met zijn leven moeten bekopen, maar ook in dit geval waren wij in de mogelijkheid om hem vlug te bevrijden en nu is hij in de hemel bij Jezus.

Nicky: Hoe nog kunnen heksen of tovenaars ons kwaad aandoen?
Maria: Op eindeloze manieren. Ze kunnen echtscheidingen veroorzaken, ziekte zenden over mensen, huizen doen afbranden, waarbij uiteraard niet het minste spoor wordt nagelaten. Zij kunnen de mensen ’s nachts aanvallen. Als er genoeg kracht achter zit, bij een heksensamenkomst bijvoorbeeld, kunnen ze gemakkelijk iemand vermoorden zonder zelfs hun huis te moeten verlaten. Zo werd een priester een tijdje geleden door hen vermoord en daarbovenop waren ze nog pervers genoeg om dit op Kerstavond te doen. Zij kunnen onze gesprekken van op een grote afstand afluisteren zonder enige mechaniek en ons later belasteren. Zij kunnen auto-ongelukken veroorzaken en nog meer. En ze kunnen dit alles doen van op afstand. Ja, alles wat ze nodig hebben is een naam, een adres, een foto of een stukje kledij van de persoon die betrokken was bij hun bezigheden. Maar nog moeten negatieve uitkomsten van zwarte magie steeds door God worden toegelaten. Goede Christenen hoeven zich geen zorgen te maken, want als ze nederig zijn, zich in een staat van genade en gebed bevinden dan is deze bescherming veel sterker dan wat de duivels ook maar kunnen aanrichten.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

5. Documentaire: The End Times [7/7]


6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 187]

Luthers theses werden bekend gemaakt op 31 oktober 1517, met als gevolg dat de geest van verdeeldheid zich over heel Europa verspreidde. Hoewel hij ooit aan Maria was toegewijd, waarbij hij een afbeelding van haar in z’n kamer hield en geloofde dat zij de "verpersoonlijkte heiligheid, de zuiverste aanbidster van God, de meest verheven vrouw en na Christus het prachtigste juweel in het Christendom" was en haar in z’n eigen theses beschreef als een vrouw die nooit bekritiseerd mocht worden maar wel diep vereerd, een vrouw die hij zelf aanriep in momenten van nood of crisis, en erkende als de "Moeder van God" begon Luther veel dingen die met het Katholicisme geassocieerd waren aan te vallen, en zij die z’n voorbeeld volgden begonnen een vreselijke aanval op het celibaat, priesterlijke genaden, en de sacramenten. Ze beweerden dat de Bijbel de enige bron van gezag moest zijn, en terwijl geen enkele Christen ooit de Schrift zou relativeren, ging dit in tegen wat Christus had gezegd over het zenden van de Heilige Geest over Zijn volgelingen [Handelingen 1:8], wat de deur openzette voor traditie, doctrine, en persoonlijke openbaringen.

Zij die protesteerden of "Protestanten" wilden hier niets van weten, en zo werden vijftienhonderd jaren van wijsheid, vijftien eeuwen van traditie en openbaring teniet gedaan. De verdeeldheid was het meest radicaal in Zwitserland. De crisis was zo erg dat Maria er in 1531 twee maal verscheen, één keer nabij Luzerne, waar op Pinksterzondag een groep hervormers die een beeld van haar hadden verbrijzeld door een lichtstroom werden opgeschrikt, en op 11 oktober 1531 in Gubel, tijdens een gevecht tussen Protestanten en de traditionele Roomse Christenen.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 82]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

De eerste fraterniteit

Eind 1950 telt de Gemeenschap twaalf leden waarvan vijf in dit jaar hun geloften hadden afgelegd: Alain Giscard, André Berruex, Eric de Saussure, Philippe Brandon en Ami Guignard.

Dit symbolisch getal bereikt [de prior had het liever daarbij gelaten] werd beslist dat de Broeders Taizé zouden verlaten om op zending de wereld in te trekken. Een idee dat reeds dateerde uit 1948.

Dergelijke experimenten groeiden in de katholieke Kerk die al enkele jaren ‘priesterarbeiders’ had. Die poging begon in 1943: Frankrijk, dat nu ‘missiegebied’ was, had behoefte aan een nieuw type priester. Een priester die de "toog ruilde voor het werkpak, in de fabriek werkte, de helse cadans en de kapitalistische uitbuiting onderging, in de meest belazerde volksbuurten woonde: een man die niet te onderscheiden was tussen de vrouwen en mannen en waarmee hij ten volle de levenswijze [misschien zijn naastenliefde], zijn blijvende beschikbaarheid voor allen en alles deelde."

Jonge religieuze congregaties waren eenzelfde weg opgegaan. In 1946 hadden de Kleine Zusters van Jezus en, een jaar later, de Kleine Broeders van Jezus, fraterniteiten opgericht in de arbeidswereld, beiden in Aix-en-Provence. Het was er om te doen aanwezig te zijn in ‘het hart van de massa’ om de beroemde titel te gebruiken van het boek dat René Voillaume begin 1951 publiceerde.

Enkele maanden na die uitgave stichtte Taizé een eerste fraterniteit in de nabije industriestad Montceau-les-Mines. Twee onder de oudste Broeders, Pierre Souverain en Daniel de Montmollin vestigden zich daar in 1951. Een symbolisch gebaar vergezelde hun vertrek na het morgengebed: Op de drempel van het grote huis legde de prior de handen op aan de, naast hun bagage geknielde Broeders. Een foto vereeuwigt dit tafereel.

De twee Broeders lieten zich aannemen in een mijn om ten volle het lot van de werknemers te delen en, zoals veel priesterarbeiders ‘meteen in de vakbondstrijd te stappen’ vertelt Broeder Roger. Deze keuze deed hen al vlug de werkloosheid ervaren en het kostte hen veel moeite om ander werk in de streek te vinden.

De fraterniteit van Montceau-les-Mines bestond slechts twee jaar. Een andere werd opgericht in Marseille en later ook in andere steden, andere landen, andere werelddelen. Kortstondig of blijvend, velen zijn verdwenen, andere bestaan reeds veertig jaar, in Brazilië bijvoorbeeld.

Opgesteld in 1953 houdt de Regel van Taizé een lange passage in over de ‘uitgezonden Broeders’ dat steunt op de ervaring van Montceau-les-Mines. "Zoals de apostelen twee per twee werden uitgezonden, zijn de uitgezonden Broeders getuigen van Christus. Mogen ze tekenen van Zijn aanwezigheid onder de mensen en dragers van Zijn vreugde zijn. Ze moeten leven volgens de tuchtregels van de Gemeenschap met ‘een in de raad bekeken aanpassing." De band met en de gehoorzaamheid aan de prior blijven onaangeroerd: de Broeders ‘op zending’ (of ‘in fraterniteit’) ‘houden de prior regelmatig op de hoogte van hun leven. Ze wagen zich niet aan een nieuwe onderneming zonder zijn toestemming, want hij moet het advies van de raad inwinnen. Als de Broeders op zending dit nauw contact niet onderhouden, gaat de eenheid verloren.’

Vertaling: Broeder Joseph

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 37]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Keizer

Eén van de wapenfeiten van Claudius is de Romeinse invasie van Brittannië in 43. Julius Caesar had een eerste verkenning van het eiland uitgevoerd maar de 80 jaar erna waren er geen Romeinen meer geweest. Claudius wilde graag een verovering op zijn naam hebben en besloot het eiland, waar vandaan geregeld piraten last veroorzaakten aan de Romeinse kuststreken, te 'pacificeren' en in te lijven. Bij zijn leven werd het zuiden veroverd en zijn opvolgers voltooiden de verovering tot aan de Schotse hooglanden waar de Picten te sterk bleken.

Als liefhebber van wetenschap, studie en boeken in het algemeen schonk Claudius regelmatig grote sommen geld aan de beroemde bibliotheek van Alexandrië.

Volgens Romeinse kronikeurs hield Claudius van weelderige feesten waar hij zoveel (vr)at en dronk dat hij er ziek van werd. Dit werd ernstig afgekeurd door deze schrijvers, maar Claudius viel hierin niet echt bijzonder op: dit was de gewoonte onder de rijke Romeinse elite.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 67]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

Tussen de vele beroemde bezoekers die de Hosties kwamen aanbidden zat ook de Heilige Don Bosco. Ze werden ook geëerd door Paus Johannes XXIII, die het gastenboek tekende op 29 mei 1954, toen hij nog patriarch was van Venetië. Ondanks dat ze niet instaat waren de wonderlijke Hosties te bezichtigen hebben toch de pausen Pius X, Benedictus XV, Pius XI en Pius XII, hun eerbied en interesse getoond via brieven en correspondentie.

Met een unanieme stem eerbiedigen de gelovigen, de priesters, de bisschoppen, de kardinalen en de pausen de Heilige Hosties, waarin ze een permanent wonder herkenen, een compleet en prefect wonder dat nu al 250 jaar duurt.

De Hosties zijn door dit wonder heel gebleven en glanzend en hebben hun karakteristieke geur van ongedesemd brood niet verloren. Omdat deze Hosties in zo’n goede staat bewaard zijn gebleven en op brood blijven gelijken, verzekert de katholieke kerk de gelovigen dat, ondanks dat de Hosties geconsacreerd zijn in 1730, deze Eucharistische Hosties nog steeds werkelijk het Lichaam van Christus zijn. De wonderlijke Hosties worden bewaard en vereerd in de basiliek van de Heilige Franciscus in Siena, nu al 250 jaar lang.
,
10. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

De militia wierpen zich op Ceferino en terwijl ze hem fouilleerden, vonden ze in zijn zakken een instrument waarmee hij paarden verzorgde, en een rozenkrans. De rozenkrans alleen al was voldoende reden voor de mannen om hem naar het Capucijnerklooster mee te nemen, waar minstens 350 gedetineerden waren samen gebracht, waaronder vele Broeders Capucijnen. Ceferino moest daar blijven tot de dag van zijn marteldood. Twee van de gevangenen die gespaard werden tot bijna op het laatste moment, verklaren dat Ceferino "leefde in een voortdurende atmosfeer van gebed," en dat "hij gewoonlijk bad en de rozenkrans opzegde in de gevangenis."

Ceferino’s geadopteerde dochter, Pepita, bracht hem elke dag eten en waarschuwde hem dat hij zijn leven in gevaar bracht door voortdurend te bidden en zijn geloof te tonen. Ze smeekte hem meermaals in tranen om te stoppen met het opzeggen van de rozenkrans, omdat ze hem daarvoor zouden doden. Maar al haar smeekbeden waren niet succesvol. Een van de getuigen zei dat Ceferino zijn rozenkrans niet wilde afgeven "omdat de rozenkrans zijn geloof in Christus symboliseerde, en deze opzeggen was gebed."

De precieze datum van Ceferino’s marteldood is ook onzeker, hoewel er gerapporteerd is dat dat 9 augustus 1936 moet zijn geweest. Op een nacht namen de revolutionairen 25 gevangenen naar de begraafplaats van Barbastro om doodgeschoten te worden. Onder hen waren priesters, religieuzen, en speciaal daarvoor uitgekozen christenen, waaronder Ceferino. Rond drie uur ’s morgens werden de onschuldigen op een lijn geplaatst langs de muur van het kerkhof. Terwijl hij riep: "Lang leve Christus de Koning" en de rozenkrans omhoog hield, werden Ceferino en de anderen doodgeschoten. Sommingen waren niet na het eerste schot dood. Volgens Jose Castellano zei een zekere revolutionair, Bellostas genaamd, die de leider scheen te zijn van de groep : "De zigeuner leeft nog, hij is de beste." Hij schoot opnieuw op Ceferino, waardoor hij gedood werd. Ceferino stierf met de rozenkrans in de hand.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 27]

De boodschap van Lourdes

De "handtekening" van de boodschap komt na 3 weken verschijningen en 3 weken stilte (van 4 tot 25 maart). 25 maart is het feest van Maria Boodschap, het feest van het "ontvangen" van Jezus in de schoot van Maria. De Dame bij de Grot duidt dus haar roeping aan: zij is de moeder van Jezus, heel haar wezen staat gericht op het ontvangen van de Zoon van God, zij is alles voor Hem. Daarom is zij onbevlekt, door God bewoond. Op dezelfde wijze moet de Kerk en moet elke christen zich door God laten bewonen om onbevlekt te zijn, helemaal vergeven en vrijgesproken, om op hun beurt getuigen van God te zijn. Dat zal de roeping van Bernadette zijn. Op 7 april, tijdens de volgende verschijning, zal de vlam in haar handen branden, zonder ze te verbranden: zij wordt zelf licht en ze kan het licht van God doorgeven. Maria zegt ons wat we moeten worden. Op de dag van haar eerste communie [3 juni 1858] verlengt Bernadette deze ervaring, door zich één te maken met de gave van God.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Dood en zaligverklaring

Zuster Catharina wacht vanaf die dag in alle rust op de dood. Talloze malen heeft ze haar zusters gewaarschuwd dat ze het jaar 1877 niet meer zal meemaken. En inderdaad, op 31 december 1876, tegen zeven uur 's avonds, na met haar communiteit de gebeden der stervenden te hebben gebeden, schijnt ze in te sluimeren. Weldra constateert men dat ze zacht en zonder enig gerucht, zoals ze heeft geleefd, is gestorven; haar ziel wordt in de handen van de Heilige Maagd ten hemel gedragen. "We konden nauwelijks merken dat ze had opgehouden te leven, verklaarde later zuster Dufès; ik heb nooit iemand zo kalm en zacht zien sterven."

"De doorluchtige Moeder Gods die aan een nederig meisje verschijnt is zeker iets dat de grootste bewondering waardig is," zei Paus Pius XII bij de zaligverklaring van de heilige Catharina Labouré [27 juli 1947], "maar nog meer bewonderenswaardig schijnen ons de deugden toe die deze dochter van de H. Vincentius sieren." "Laten we aan de Allerheiligste Maagd Maria de genaden vragen die wij nodig hebben om op onze beurt aan Christus gelijkaardig te worden want," zo luidt het getuigenis van Alfons Ratisbonne, "de woorden ontbreken ons om weer te geven hetgeen de handen van onze Moeder Maria omsluiten en om te getuigen van de onuitsprekelijk goede gaven die uit die handen komen... Dat zijn de goedertierenheid, de barmhartigheid, de liefde, de zachtmoedigheid en de weldadigheid van de Hemel die over ons worden uitgestort om er de zielen die zij wil beschermen in onder te dompelen."

Doordat God de Vader zijn Zoon door Maria naar de wereld heeft gezonden, komen de mensen ook door Maria nader tot Jezus, verkrijgen vergeving van hun zonden en brengen het werk ter eigen heiliging tot een goed einde. Wij bidden de Allerheiligste Maagd en ook de Heilige Jozef voor u en voor allen, levenden en doden, die u dierbaar zijn.

13. Monsters van de Rivier Kwai [deel 7]

Ik werd in een container van 5,5 op 3 meter gepropt, samen met 30 andere mannen


Op de vijfde dag, net voor het donker werd, stopte de trein. De deuren gingen open en de bewakers bevalen ons uit te stappen. We waren in Thailand. Onze 1.400 kilometer lange treinreis was ten einde. Ik hielp een paar van de dikkere mannen van de trein, en merkte een tienersoldaat op die achterin de wagon lag. Eén van de jongens sprong terug in de wagen en schopte tegen zijn voet: "Komaan jongen, we zijn er."

Levensloze ogen staarden ons aan. Ik draaide me om en ging verder. Ik wilde zijn gezicht niet zien om het vervolgens constant met me mee te dragen. Alles wat de wil om te leven ondermijnde, moest vermeden worden. De vertaler van de Japanse officier vertelde ons dat we onze bestemming nog niet hadden bereikt. We hadden nog een wandeling van 50 kilometer voor de boeg, waar we onmiddellijk moesten aan beginnen en die nacht nog moesten beëindigen.

Ik wankelde op mijn voeten van de shock, alsof men mij in het gezicht had geslagen.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

14. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Profetie 2

Na veel aanhoudende pijnen, door de Christenen ondergaan, en na een groot vergieten van onschuldig bloed, zal de Heer vrede en geluk brengen aan de troosteloze landen. Een merkwaardige Paus zal zetelen op de Pauselijke Troon, onder de bijzondere bescherming van de Engelen. Heilig en vol van vriendelijkheid, zal hij al het slechte vernietigen, de staten van de Kerk terugwinnen en de verbannen wereldse machten herenigen. Hij zal vereerd worden door alle mensen en zal het koninkrijk van Jeruzalem herstellen. Als enige Herder zal hij de Oosterse en Westerse Kerk herenigen en zal er dus opnieuw één geloof bloeien.

Vertaling: Chris De Bodt


12-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.12 april 2010
12 april 2010

1. Medjugorje: Nedjo Brecic
[1/15]

Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.

Kinderjaren en jeugd

Mijn voornaam is Nedjeljco [afgekort Nedjo], wat zondag betekent. Mijn familienaam is Brecic. Ik kreeg deze naam omdat ik geboren ben op zondag 26 september 1952 in de stad Metkovic in Kroatië. Menigmaal maakte ik grapjes over hoe ik het enige kind was dat niet weende in het hospitaal, toen ik werd geboren, maar daarna voegde ik er ook de reden aan toe waarom: ik ben namelijk thuis geboren.

Ik was de jongste van acht kinderen in mijn familie. Een zus en een broer overleden heel jong, omwille van de armoede en het harde leven binnen ons gezin. Mijn vader was de enige van het gezin die werkte. Hij laadde zware zakken cement over van het schip naar de haven. We zijn heel strikt opgebracht als een Katholiek gezin.


Nedjo Brecic

Al mijn kinderjaren waren op de een of andere manier verbonden met de kerk. Ik was misdienaar, zong mee tot in de achtste klas. Daarna zongen mijn twee jaar oudere broer en ik psalmen. Van mijn zestiende tot mijn achttiende leerde ik spelen op het kerkorgel en was ik belast met de leiding van het koor. Ik heb nog twee andere broers en zussen. Eén ervan is priester, nog een andere broer verliet het seminarie na een jaar. Indien hij het seminarie niet vroegtijdig had verlaten, had ik zeker in zijn voetsporen getreden.

Vertaling: Chris De Bodt

2. Recente boodschappen Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië

Boodschap 3302 van 06/04/2010

Lieve zonen en dochters, een angstaanjagende gebeurtenis zal geschieden in Geneve en herhaald worden in Pernambuco [Pernambuco is een van de 26 deelstaten van Brazilië en ligt in het noordoosten. Grenst aan de Atlantische Oceaan in het oosten en Bahia in het zuiden]. Geneve zal momenten van grote verdrukking beleven. De woede van een onzichtbare vijand zal Mijn arme kinderen aanvallen. Nu is de tijd van verdriet voor de mensheid. Ik nodig u uit tot oprecht gebed. Gebed is de enige manier waarmee u het gewicht van de proeven kunt dragen die moeten komen. Ik ben uw moeder en Ik wil u tot een deel van Mijn overwinnend leger maken. U vindt het echte motief van uw toekomstige overwinning in de woorden van Mijn Zoon Jezus en in de eucharistie. Deins niet terug. Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Boodschap 3303 van 07/04/2010

Lieve zonen en dochters, Ik hou van u. Ik kom uit de hemel om u op te roepen tot heiligheid en om u groot te maken in het geloof. Ga niet weg van Mijn Zoon Jezus. Hij wacht u op met de onmetelijke liefde van de Vader. Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. Getuig dat u echt van Christus bent en dat de dingen van deze wereld niet voor u zijn. De mensheid heeft zichzelf met zonde besmet en moet genezen worden. Open uw hart voor de heiligende genade van de Heer. Verlies de moed niet. Verheugt u, want u hebt een speciale plaats in Mijn Onbevlekt Hart. Wees sterk en standvastig in het geloof. Kniel neer in gebed. Een verwoestende kracht zal Europa doorkruisen en vernietiging en dood veroorzaken. Wijk niet af van het pad dat Ik u heb aangewezen. Nu is voor u de tijd van genade. Sterkte. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

3. Zondag 25 april: Bijeenkomst Onze Lieve Vrouw van alle Volkeren

Dierbare vrienden,

We leven in zware tijden, "een crisistijd" zeggen we, velen lijden daar onder. Wij katholieken zien om ons heen de geloofscrisis, de geloofsafval en een maatschappij waarin God geen plaats meer heeft.

We ervaren daarvan de gevolgen: o.a. het aannemen van wetten die rechtstreeks ingaan tegen Gods wet, zoals de abortuswet, de euthanasiewet, het homohuwelijk enz. Een ander duidelijk gevolg is, dat men geen waardering meer heeft en geen belang meer hecht aan de sacramenten, zoals het H. Doopsel, Het Huwelijk, de Biecht, en de H. Eucharistie. De mensen worden harder en egoïstischer op elk gebied. Velen zeggen: "Waar moet dit naartoe, het kan zo niet verder!" Wij mensen kunnen die problemen niet zelf oplossen. Dat hoeft ook niet, want wij hebben een Vader in de hemel, die van ons houdt en voor ons zorgt.


Onze Lieve Vrouw van alle Volkeren

In zijn oneindige wijsheid stuurt Hij ons sinds het jaar 1830 de Heilige Maria , onze Moeder, veelvuldig naar de aarde om ons de juist weg te wijzen en ons door middel van vele boodschappen te leiden, te vermanen en duidelijk te zeggen wat wij moeten doen en hoe wij moeten leven om, ondanks alle verwarring om ons heen, de innerlijke vrede en vreugde te bewaren.

In Nederland verscheen Onze Lieve Vrouw gedurende 14 jaren in Amsterdam, van 1945 tot 1959 als: "Moeder, Vrouwe van alle volkeren."

Dit is een profetische titel, heel bijzonder van toepassing op de tijd waarin wij nu leven. De wereld heeft nu meer dan ooit behoefte aan een Moeder, een Vrouwe van alle álle volkeren.

Toen O. L. Vrouw in Amsterdam haar boodschappen gaf, waren deze niet altijd goed te begrijpen maar O. L. Vrouw zei daarover: "Het zal met de jaren uitkomen," en zo is het ook gebeurd.

De plaatselijke bisschop Mgr. Punt die als eerste verantwoordelijk is voor verschijningen in zijn bisdom, heeft op 31 mei 2002 van zowel de verschijningen alsook van de boodschappen officieel verklaard, dat ze een bovennatuurlijke oorsprong hebben.

Om de betekenis van de verschijningen in Amsterdam beter te leren kennen en te begrijpen zal pater Gabriël uit Amsterdam met enkele zusters die verbonden zijn aan de kapel van de Vrouwe van alle volkeren in Amsterdam uitleg komen geven en dit in de wijkkerk van O.L.Vrouw in de Hengelhoefstraat te Genk op zondag 25 april. Aanvang 14u, rozenhoedje, toespraak gevolgd door een Heilige Mis, einde 17u.

We nodigen iedereen van harte uit op deze bijeenkomst om te luisteren naar wat onze Lieve Vrouw ons wil zeggen in deze tijd die de onze is!

Mia Stassen, gebedsgroep "Maria Koningin van de vrede."
Tel. 089/35.51.00

4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 132]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Pilatus en zijn vrouw

Terwijl Jezus naar Herodes werd gevoerd, waar Hij gruwelijk zou worden bespot, zag ik Pilatus naar zijn vrouw, Claudia Procle, gaan. In een prieel langs een der tuinpaden achter het paleis ontmoetten zij elkaar. Claudia was zeer ontsteld en gejaagd. Zij was een grote, volschone, maar bleke vrouw. Zij droeg een sluier, afhangend over de rug, met het haar echter steeds zichtbaar, om haar hoofd gevlochten. Hier en daar flonkerde een groot juweel. Zij had ook sieraden aan de hals en de oren en ook een dergelijk juweel, maar groter, in de aard van een slot, prijkte op haar borst en hield er het lange kleed, dat vele plooien had, vast. Zij sprak geruime tijd met Pilatus en bezwoer hem, bij al wat heilig was om Jezus de profeet, de heiligste onder de heiligen, geen kwaad te doen, en vertelde hem gedeelten uit de wonderbare droomgezichten die zij de vorige nacht over Jezus had gehad.

Ik heb, terwijl zij aan het spreken was, veel gezien van wat zijzelf te aanschouwen had gekregen, doch de volledige reeks van haar visioenen staat mij niet meer vóór de geest. Ik herinner mij nog wel dat Jezus’ leven haar, in al zijn hoogtepunten, werd getoond. Zo zag zij de boodschap aan Maria, de geboorte van Christus, de aanbidding der herders en de koningen, de voorspelling van Simeon en Hanna, de vlucht naar Egypte, de kindermoord, de bekoring in de woestijn, enzovoort. Zij zag algemene beelden uit zijn heilige en heilbrengende wandel op aarde, zag Hem daarbij steeds omgeven met licht en zag de boosheid en listen van zijn vijanden in de meest schrikwekkende voorstellingen. Zij zag de heiligheid en de smarten van Zijn moeder, benevens de heiligheid van Zijn eigen oneindige pijnen, die Hij doorstond vol eindeloze liefde en geduld.

Zij zag dat alles in snel opeenvolgende beelden, die met licht en duisternis en allerlei verklarende tekens waren omrand, en had leed, onder het zien van dit alles, een onbeschrijfelijke angst en een niet te verwoorden droefenis, want al die dingen waren nieuw voor haar en bovendien buitenmate overtuigend en indrukwekkend. Sommige dingen daarvan, zoals de kindermoord en Simeons voorspelling in de tempel, zag zij gebeuren in de nabijheid van haar huis. Hoe diep en fel een medelijdend hart door zulke woorden wordt beangstigd, weet ik best: de meeste gevoelens van anderen vatten wij immers voor zover als wij die ook waarnemen in onszelf.

5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 132]

Preken

Boze tongen

Velen spreken kwaad uit afgunst. Dat gebeurt vooral onder mensen van hetzelfde beroep, om elkaars klanten af te pikken. Ze vertellen bijvoorbeeld van anderen dat hun koopwaar niet deugt, dat zij de mensen beledigen, dat zij knoeien, want anders konden zij hun spullen onmogelijk voor die prijs leveren! Dat verschillende personen het zich al beklaagd hebben! Dat de klanten heus wel zullen inzien dat men hen bij de neus neemt ... Of ze beweren dat hun concurrenten noch het volle pond, noch de volle maat geven. Een dagloner zegt van zijn kameraad dat hij een slechte werkman is en dat hij er teveel heilige huisjes op nahoudt, tot grote ontevredenheid van zijn baas natuurlijk: hij loopt er de kantjes af, of liever, hij heeft geen verstand van zijn werk. "Je moet het maar niet verder vertellen," voegen ze er dan aan toe, "ik zou niet graag willen dat hij er last mee krijgt."

De kwaadsprekers schijnen niet te beseffen dat het veel eenvoudiger is zelf de mond te houden. Een boer die merkt dat de gewassen van zijn buurman beter gedijen dan de zijne, ergert zich daaraan en dan begint het geroddel weer. Anderen spreken kwaad van hun buurman uit wraak: wanneer je iets ten nadele van zo iemand hebt gezegd of gedaan, zelfs al was het uit plichtsgevoel of naastenliefde, zal hij je zwart proberen te maken. Hij zal van alles tegen je inbrengen om zich te wreken. En als men het voor je opneemt, wordt hij nijdig en zegt: "U hoeft mij niets wijs te maken: hij heeft even goed zijn fouten als een ander. Dat en dat heeft hij gedaan. U kent hem maar half. Dat komt omdat u nooit iets met hem te doen hebt gehad."

Velen spreken kwaad uit hoogmoed. Ze menen zichzelf te kunnen verheffen door anderen neer te halen en slecht te maken. Ze willen hun zogenaamde goede eigenschappen op de voorgrond schuiven. Alles wat zij doen of zeggen is goed en alles wat de anderen doen of zeggen is verkeerd. Maar verreweg de meesten spreken kwaad uit lichtzinnigheid, uit een soort onweerstaanbare zucht om te praten, zonder zich af te vragen of het eigenlijk allemaal wel klopt wat ze zeggen. Ze moeten praten! Al zijn die lieden misschien minder schuldig dan de anderen, dan diegenen die kwaadspreken uit afgunst, wraak of haat, bedoel ik: ze zijn niet zonder zonde. Hoe ze er ook toe komen, ze halen de goede naam van hun naaste door het slijk.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 132]

Hoofdstuk 20. Het occulte

Nicky: Wat kunt u mij vertellen over het occulte?
Maria: Het woord "occult" betekent verbergen of in duisternis en wordt gegeven aan alle bezigheden die, als dusdanig erkend of niet, als bedoeling hebben om satan te vereren. Vandaag zijn er veel te veel om er een degelijke lijst van te maken en elk gedeelte van de wereld kent aparte praktijken die uiteraard, volledig andere namen hebben. Maar satan is de expert in het vermommen.

Maar wat het meest krachtige en vernietigende is vandaag, is het zuivere het primaire kwaad onder het ontelbaar aantal mensen die anderen verwensen, vervloeken en beheksen. Zwarte Magie in al haar vormen is vandaag, zoals nooit voorheen, algemeen overheersend.

Nicky: Wat is de uitwerking op mensen die het doel zijn van dergelijke geestelijke aanvallen?
Maria: Elke dergelijke aanval kan op zijn minst verwarring en angst teweegbrengen en dikwijls de persoon depressief, neerslachtig, angstig, verwarring, echtscheiding, haat en bezeten maken en zelf een angstaanjagende dood berokkenen indien zij niet heel goed worden beschermd door een goed leven, de engelen, zowel als door de Arme Zielen.

Nicky: En voor de mensen die het occulte uitoefenen, wat is het gevolg voor hen als ze niet onmiddellijk hiermee ophouden?
Maria: De gevolgen, bewust of niet, onwetend, actief of passief van alle occulte bezigheden zijn allemaal dezelfde en zullen eveneens overgaan op de volgende generaties. De gevolgen van deze zonde heeft een aaneenschakeling van dingen tot gevolg, tenzij de betrokken mensen onmiddellijk en blijvend Jezus aanroepen. Maria en de Heilige Aartsengel Michaël komen tussen en houden de aanvallen tegen, zodat ze uiteindelijk ophouden.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

7. Documentaire: The End Times [6/7]


8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 186]

Het was niet alleen voor de Azteken een miraculeus teken, maar voor de hele Kerk die het schisma had overwonnen om dan in haar grootste crisis te vallen. Want op hetzelfde moment dat Maria de Nieuwe Wereld opeiste, trok tweedracht de Kerk in de Oude Wereld uiteen. Er was een omwenteling aan de gang en het was begonnen toen de briljante, maar emotionele Martin Luther zijn vijfennegentig scripties aan een kasteelkerk in Wittenberg had opgehangen, waar hij gekend was als een prikkelbare professor die de autoriteit van Rome verwierp, en die uiteindelijk iedereen vervloekte die ze gehoorzaamde.

De Kerk had zeker en vast vele gebreken. Ze verkocht nog steeds gunsten, alsof de paus controle had over het vagevuur en haar wereldlijkheid onderworp haar aan wereldlijke oordelen. Velen klaagden dat hebzucht en simonie (het verkopen van kerkelijke functies), gewoon doorgingen en dat de Kerk te betrokken was bij burgerlijke zaken, vaak op een strenge manier. Na wat gekend was als de "Evil May Day" opstanden in Londen, liet de plaatselijke kardinaal zestig opstandelingen opknopen.

Maar de catastrofale verdeling door Luther ging veel verder dan nodig, en er waren zaken in het leven van Luther die op een onevenwicht wezen. Luther was een oprecht Christen, met retorische bekwaamheden en kennis van de Bijbel, maar hij was ook vaak geneigd tot drastische en grillige stemmingswisselingen. Volgens biograaf Erik H. Erikson, beweerden drie van Luthers tijdsgenoten dat hij in z’n vroege of midden twintigerjaren in het koor plots op de vloer was neergevallen tijdens een lezing van [Markus 9:17], terwijl hij voor ongekende redenen op een vreemde en angstaanjagende manier schreeuwde. Dat soort kwellingen volgden Luther tot in het graf, evenals z’n overtuiging dat de Kerk op één of andere manier schuldig was aan z’n spirituele angst.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 81]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Maria-Hemelvaart

Om 1 november 1950 verkondigde Pius XII, zijn onfeilbaarheid indachtig, plechtig het dogma van Maria-Hemelvaart in zijn bul Munificentissimus Deus: "Wij verkondigen, verklaren en bepalen dat het een door God geopenbaard dogma is dat de maagd Maria, de Onbevlekte Moeder Gods, aan het einde van haar aardse bestaan, met lichaam en ziel opgeheven werd in de hemelse glorie."

Hoewel verwacht, was dit een aanzienlijk gebeuren. In de Gemeenschap werd het stil en droevig onthaald: "In Taizé luisterden we op de radio naar de viering in Rome. Toen we hoorden dat de paus zijn onfeilbaarheid inriep, werden we stil."

De stilte duurde niet lang. Het blad Verbum Caro wijdde een volledig nummer aan het onderwerp en Max Thurian nam het grote deel ervan op zich met twee uitvoerige artikelen en een nawoord: "Hoe zouden we nalaten onze katholieke broeders weer te zeggen dat we nooit, in geen enkele theologische discussie, beter op ons gemak waren, zekerder en sterker" om te protesteren "tegen een duidelijke misvorming van het geloof?"

Veel meer nog dan het dogma zelf, betreurde Max Thurian dat het aan alle katholieken werd opgedrongen via de pauselijke onfeilbaarheid. Met harde woorden meende hij dat ‘de bron van het geloof’ zich nu bevindt in het gezag van de paus door de Heilige Geest bijgestaan: "We hebben niet meer te doen met het christianisme, nog met het katholicisme (die het geloof in Christus en in de Geest in de Kerk zijn), maar een godsdienst die alleen maar ‘papalisme’ kan genoemd worden."

Deze kritiek was breed verspreid in de protestantse middens. Dominee Boegner, toen voorzitter van de protestantse Vereniging van Frankrijk en een van de zes verkozen ondervoorzitters van het COE, drong aan: "De ontwikkeling van het mariaal dogma [die niet voltooid schijnt met de afkondiging van het dogma van Maria-Hemelvaart] en de Mariaverering verandert in onze ogen het essentiële karakter van het christianisme en toont ons een godsdienst die diep verschilt met deze waarvan het Nieuwe Testament getuigt."

De afkondiging van het dogma zal niet zonder gevolgen zijn voor de oecumenische dialoog.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 36]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Keizer

Na de dood van Caligula dreigde de Praetoriaanse garde te worden opgeheven. Terwijl de Senaat debatteerde over de mogelijkheid de Romeinse Republiek te herstellen, werd in het Praetoriaanse kamp, waar men de bui al zag hangen, snel Claudius tot keizer uitgeroepen. Deze had daar volgens sommige kroniekschrijvers absoluut geen zin in maar had weinig keus: hij was de enig overgebleven prins van de Julisch-Claudische dynastie die in aanmerking kwam voor de troon (maar anderen schrijven dat hij wellicht niet zo onschuldig was als leek en zelfs meegeholpen had met het opruimen van de hem vernederende Caligula). De Senaat voelde zich aanvankelijk gepasseerd omdat niet zij, maar de Praetoriaanse garde de nieuwe keizer had uitgeroepen. Dankzij bemiddeling van koning Herodes Agrippa I legde de Senaat zich na enkele dagen neer bij de keuze voor Claudius als keizer.

Tjdens Claudius' principaat ondernamen diverse senatoren tevergeefs pogingen een staatsgreep te plegen. Tijdens Claudius' regering werden niet minder dan 35 senatoren om deze reden terechtgesteld. Hoewel zijn verhouding met de Senaat dus ronduit slecht te noemen was, wordt Claudius toch over het algemeen en ook door tijdgenoten beschouwd als een goede regeerder. Misschien mede door zijn grote belezenheid wist hij voor veel bestuurlijke problemen meestal snel een antwoord te vinden. Hij vergrootte en verbeterde flink de organisatie van het overheidsapparaat. Belangrijk voor Rome was dat hij de haven Ostia, waar het graan voor Rome vanuit Sicilië, Egypte en Afrika binnenkwam, flink liet uitbreiden en extra pakhuizen liet bouwen zodat de graanvoorziening voor de stad beter gewaarborgd was.

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 66]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

In 1922 was er opnieuw een onderzoek, deze keer in aanwezigheid van kardinaal Giovanni Tacci, samen met de aartsbisschop van Siena en de Bisschoppen van Montepulciano, Foligno en Grosseto. De resultaten waren opnieuw dezelfde: De Hosties smaakten naar ongedesemd brood, de samenstelling was van zetmeel en ze waren volledig intact gebleven.

In 1950 werden de Hosties uit hun ciborie gehaald en geplaatst in een uitbundigere en kostbaardere ciborie, die de aandacht trok van een andere dief. Zodoende, ondanks de maatregelen van de geestelijken, vond er opnieuw een heiligschennend diefstal plaats op de nacht van 5 augustus 1951. Deze keer was de dief aardig genoeg om alleen de ciborie mee te nemen en de Hosties in een hoekje van het tabernakel achter te laten.

De wonderlijk bewaarde Hosties worden bij verschillende gelegenheden publiekelijk tentoon gesteld, maar in het bijzonder op de zeventiende van de maand, ter herdenking aan de dag waarop ze voor gevonden werden, na de eerste diefstal in 1730. Op Sacramentsdag worden de Heilige Hosties geplaatst in een processieciborie en triomfantelijk gedragen in een processie vanaf de kerk door de straten, een viering waaraan de gehele bevolking meedoet.

12. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Ceferino inspireerde de kinderen uit de buurt en hij verzamelde hen regelmatig voor religieuze lessen. Donna Gloria Castellon getuigde in het proces voor de zaligverklaring dat "Ceferino regelmatig de kinderen van de buurt samen bracht en hen naar het platteland bracht, schijnbaar om cenojo, een eetbaar kruid, te verzamelen, maar eigenlijk was het om hen catecheseles te geven door hen bijbelverhalen en verhalen uit de Spaanse geschiedenis te vertellen, en om kerkliederen met hen te zingen. Hij riep de kinderen op om de natuur te respecteren en tenslotte gaf hij iedereen een reep chocolade."

De vrede in Barbastro stopte wanneer geruchten over onrust de ronde deden in de buurt. Don Nicolas Santos de Otto, op wiens landgoed Ceferino verbleef, vroeg Ceferino om naar de stad te gaan en nieuws mee te brengen van daar. De Spaanse Burgeroorlog was begonnen en Ceferino was erdoor meegesleurd. Na de vieringen van zaterdag 18 juli, het feest van de Heilige Christoffel, greep de Partij van het Volk de macht, en gewapend met geweren begonnen ze in de straten te lopen. Zigeuners vertopten zich, priesters werden gearresteerd en mensen werden zomaar opgepakt.

De precieze datum van Ceferino’s arrestatie is niet gekend, maar experts denken dat het tussen 19 en 25 juli moet zijn geweest. Toen hij die morgen naar de H. Mis ging, zag hij een jonge priester die zich probeerde los te maken van de militie die hem had opgepakt. El Pele naderde met de woorden: "Help mij, Heilige Maagd! Zo velen tegen één man, en hij is onschuldig!" Een andere getuige beweert dat Ceferino’s woorden tegen de soldaten waren: "Help mij, Heilige Maagd! Ben je niet beschaamd om een onschuldige man mee te nemen? Hij heeft niets gedaan, en zo velen van u doen dit!"

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 26]

De boodschap van Lourdes

Men vraagt aan Bernadette: "Heeft ‘de Dame’ je iets gezegd?" En Bernadette antwoordt: "Ja, af en toe zegt ze: "Boete, boete, boete. Bid voor de zondaars." Het woord "boete" moet hier als bekering worden verstaan. Voor de Kerk, en zoals Jezus het ons leerde, bestaat de bekering in het keren van zijn hart naar God en naar zijn medemensen. "Bid voor de zondaars." Het gebed doet binnentreden in de Geest van God. Zo leren we dat de zonde niet leidt tot het geluk van de mens. De zonde is alles wat tegenover God staat.

Bij de dertiende verschijning richt Maria zich tot Bernadette: "Ga aan de priesters zeggen dat men hier een kapel moet bouwen, en dat men naar hier in processie moet komen." "In processie" betekent stappen, in dit leven, altijd verbonden met de medemensen. "Een kapel bouwen": In Lourdes werden de kapellen gebouwd om de menigte van pelgrims op te vangen. Deze kapellen zijn echter maar het teken, het symbool van de gemeenschap die steunt op de liefde, en waaraan we moeten bouwen. De kapel is "de Kerk" die we moeten bouwen, op de plaats waar we leven, in onze familie, op het werk, in onze parochie, in ons bisdom. Elke christen moet heel zijn leven meebouwen aan de Kerk, door de gemeenschap met God en met zijn broeders en zusters te beleven.


Paus Benedictus XVI bidt bij de Lourdesgrot

Op 25 maart 1858, de dag van de zestiende verschijning, begeeft Bernadette zich naar de Grot en vraagt, op uitdrukkelijk verzoek van E.H. Peyramale, de pastoor van Lourdes, naar de naam van "de Dame." Bernadette blijft haar vraag herhalen. Na de vierde keer antwoordt "de Dame" in de streektaal: "Que soy era Immaculada Councepciou." "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis." Bernadette heeft de betekenis van dat woord niet onmiddellijk begrepen. De Onbevlekte Ontvangenis, zoals door de Kerk wordt onderwezen is "dat Maria zonder zonde is ontvangen, dank zij de verdiensten van het Kruis van Christus" [het dogma werd in 1854 afgekondigd]. Bernadette loopt onmiddellijk naar de pastoor, om hem de naam van "de Dame" mee te delen. Hij begrijpt wel dat het de Moeder van God is, die aan de Grot van Massabielle verschijnt. Later zal Mgr. Laurence, de bisschop van Tarbes, dat bevestigen.

Vertaling: Chris De Bodt

14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Gemene spin!

Na deze tragische periode hervat zuster Catharina haar bescheiden werkzaamheden. Maar ze wordt oud en door ziekte gedwongen gaat ze het wat minder aan doen. Haar hele leven heeft ze geleden aan gewrichtsontsteking en rheumatiek waarbij ze de pijn met een groot geloof aanvaardde: "Wanneer de Heilige Maagd ons iets te lijden bezorgt, verleent ze ons juist een gunst," zei Catharina. Ze is nu versleten door het werk en van de ouderdom en aan het eind van haar krachten. Ze heeft nog altijd één groot verdriet: de Heilige Maagd had haar gevraagd om een beeld van Haar met de wereldbol in haar handen. Haar biechtvaders hadden aan dat verzoek geen gevolg willen geven en pater Aladel had haar zelfs voor "gemene spin" uitgemaakt toen ze weer eens met klem om het beeld had verzocht... Zuster Catharina bidt derhalve tot Maria om te weten of ze haar "geheim" aan haar Overste bekend moet maken; diep in haar hart hoort ze «ja» en vertelt dan alles: ze drukt zich zo helder en zo vlot uit dat haar Overste zich gewonnen geeft en weldra wordt het beeld van de Maagd met de wereldbol uitgevoerd.

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 6]

Volgepropt in een container van 5,5 op 3 meter

In oktober 1942, na bijna acht maanden opsluiting in het beruchte Changi krijgsgevangenenkamp (waar, in het begin, 50.000 man op mekaar werden gepropt in accommodaties die voorzien waren voor 4.000 man), werd ik uitgekozen om verder te trekken. Samen met andere Gordon Highlanders stapten we naar het Singapore treinstation, waar we vanuit de trein geklop en geschreeuw hoorden komen: "We kunnen niet ademen! Doe open! Doe open!"

Samen met 30 andere mannen werd ik een container van 5,5 op 3 meter gepropt. De Japanners schreeuwden en haalden naar ons uit met bajonetten. Er was geen ruimte om neer te zitten. En om het nog erger te maken waren de zijkanten van de stalen wagon verzengend heet. We begonnen al snel uit te drogen. Het was alsof we levend begraven werden.

Terwijl de trein noordwaarts reeds, werd de stank binnen de wagon ondraaglijk. Er waren geen toiletten, dus de mannen moesten hun behoefte doen waar ze stonden. Een aantal kreeg malaria, dysenterie en diarree. Sommigen braakten en verloren het bewustzijn. De wagon hing vol stof die in onze ogen prikte en ons nog meer dorst deed krijgen.

En de trein bleef doorrijden. De dag werd nacht. Niemand zei iets; de inspanning was gewoon te groot. Ik begon te overwegen zelfmoord te plegen, en begon me in te beelden dat de trein zou ontsporen en dat ik snel dood zou zijn, zonder verder te moeten lijden. Ik hoopte dat de RAF [Britse Luchtmacht] bommen op ons zou gooien en een einde zou maken aan onze miserie.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën

Gioacchino di Fiore werd werd geboren in 1130 in Celico, nabij de stad Cosenza in het Koninkrijk Napels. Tijdens zijn jeugd was hij schildknaap van Rogier II, de koning van Sicilië. Enkele jaren later werd hij Cisterciënzer monnik in het Klooster van Corrazo. Omwille van zijn enorme kennis en zijn deugdzaamheid werd hij al spoedig tot prior en abt verkozen.

Met de toestemming echter van Paus Lucius II trok hij zich in het jaar 1185 in alle eenzaamheid terug te Casemara, waar hij commentaren schreef over de Heilige Schrift. Twee jaar later, in 1187, keerde hij terug naar het klooster van Corrazo, maar op verzoek van de paus om voort te werken aan zijn geschriften, werd hij met toestemming ontslaan van zijn abtstitel en trok hij zich terug in Fiora, Calabrië, waar hij een nieuw klooster oprichtte.. In 1202 overleed hij op 72-jarige leeftijd overleed te Pietrafitta en liet hij een groot aantal werken achter dat in 1516 in Venetië voor het eerst werd gedrukt. Dom Gervais, een Trappistenmonnik, schreef twee boekdelen over zijn leven, die hij publiceerde in 1745. Zijn lichaam ligt opgeborgen in de abdij van San Giovanni te Fiori.


Profetie 1

Tegen het einde van de wereld zal de antichrist de paus doen vallen en zich zijn stoel toeëigenen. [...]

Vertaling: Chris De Bodt

17. 365 dagen met mijn engelbewaarder

"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 25 april [zie rubriek gebeden].

Henk

09-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.9 april 2010
Opname van de verschijning aan Mirjana van 2 april is beschikbaar: zie tekstvak van die dag

9 april 2010

1. Medjugorje: Aanmaning om "klaar te zijn" brengt de vraag naar voor wat hiermee wordt bedoeld

Maria maande ons in Haar boodschap van "Goede Vrijdag" aan "om klaar te zijn." Mirjana spreekt weinig over de geheimen, ook al heeft ze er in de beginperiode de meeste informatie over vrijgegeven. Zij heeft universitaire studies gedaan en is heel intelligent. Precies daarom wakkert dit het voorgevoel aan dat er "ernstige zaken" op komst zijn. Mirjana zou nooit lichtzinnig omgaan met woorden als "wees klaar," in het bijzonder als het aan niets is verbonden en helemaal apart staat aan het einde van de boodschap. En in vorige boodschappen verwees Maria dikwijls naar de 'tekenen van de tijden." Neen, Mirjana is er de persoon niet naar om dubbelzinnigheden naar buiten te brengen.

De zienertjes van Garabandal en Medjugorje hebben ons gewaarschuwd dat de dingen zouden aanvangen op het moment dat alle geloof in God bijna zou verdwenen zijn. De kerk heeft de laatste vijftig jaar enorm veel gelovigen moeten inleveren. De recente onthullingen over kindermisbruik, geven 95% van de media de gelegenheid om de Kerk nog meer af te maken, zelfs tot op het hoogste niveau. Er blijven maar enkele "echte gelovigen" meer over. Er zijn het groot aantal "verlichte" reacties op dergelijke artikels van de ongelovigen, die het vuur nog meer aanwakkeren. Er zijn grote meningsverschillen binnnen de kerk. Alleen al in de zaak Medjugorje is het, zoals het te Garabandal en Akita was voorspeld, Bisschop tegen Bisschop en Kardinaal tegen Kardinaal. Of het om opnieuw in Vader Pétars woorden te zeggen: "God moet tussenkomen, hij moet satan stoppen. De wereld kan zo niet langer blijven doorgaan. Nog nooit is de maatschappij zo ziek geweest zoals nu. De dingen kunnen niet langer meer uitblijven." En ook de voorstanders van Medjugorje voelen dat alles wel eens heel vlug zou kunnen gaan. Er zal nog worden nagepraat over de "Goede Vrijdag" boodschap.


Er is ook de snelheid waarmee het resultaat van de derde Medjugorje-Commissie resoluut "van tafel werd geveegd," en de nog mogelijk vluggere samenstelling van een nieuwe Commissie, met door de meest bekwame deskundigen en waar Bisschop Ratko Peric niet aan deelneemt. Dit betekent een blaam voor Peric. Het Vaticaan wantrouwt hem. Het is immers de eerste maal in de geschiedenis dat dergelijke bevoegdheden uit handen van de plaatselijke bisschop worden genomen. Tegenstanders van Medjugorje hebben ons jaren overstelpt met "al het slechte" wat Medjugorje te bieden had, met de negatieve resultaten van de derde Commissie. Zij hebben bijna dertig jaar lang gepoogd om ons af te doen als "eenvoudigen van geest." Ondanks alles bleef Medjugorje massa's bedevaarders aantrekken.

Indien men echter rustig over alles nadenkt kan men al gauw tot het besluit komen dat het Vaticaan al die tijd "serieus met de voeten van Peric heeft gespeeld." Was het om tijd te winnen? Tot de tijd er zou aankomen dat alles genoeg dichtbij zou zijn om uiteindelijk zelf de zaak over te  nemen? Zeker is dat er deze zomer "afspraken" zijn geweest binnen het Vaticaan "op het hoogste niveau." We hebben het gevoel dat alles al gepland was, zo vlug zijn de dingen gegaan. En kardinaal Christoph Schönborn heeft met zijn autoriteit Bisschop Peric duidelijk gemaakt dat het stilletjes aan wel begint te worden. Bijna was Medjugorje ontnomen aan zijn bevoegdheid, en dit laatste is nog lang niet uitgesloten in de verdere toekomst.

De recente aardbevingen in Haïti, Chili, Mexico en Indonesië herinneren er ons aan dat het nooit kwaad kan om voorbereid te zijn op mogelijke gebeurtenissen, vooral in deze onstuimige tijden. Een voorraad voedsel [met voorbereide maaltijden, ingeblikt voedsel, of drooggevroren voedsel en melk] is nooit een slecht idee, of men nu in aardbevings- of orkaangebieden leeft, of gebieden waar veel overstromigen en stormen, of wat dan ook voorkomen. Een kleine tent en een slaapzak zijn mooi meegenomen.

Er zijn nu speciale producten op de markt [men noemt ze noodkits], met bonen en voedselpaketten inbegrepen, die minstens twintig jaar houdbaar zijn. Ook is het aan te raden om een voorraad water in huis te houden, met liefst een alternatief voor kraantjeswater, met de nodige filters en zuiveringstabletten, om zo onbereid water in huis te hebben, in de gevallen dat we dergelijk water nodig hebben. Is het buitensporig of paranoïde om te weten hoe men de tuin moet bewerken of een vuur moet aanmaken? Een voorraad van drie maanden is geen overbodige luxe in deze tijden.

Naast de lichamelijke voorbereiding, is er ook de geestelijke: hebt u een rozenkrans in huis, een lijst met de belangrijkste gebeden? Hebt u gezegende voorwerpen in huis, een voorraad gewijd water? Bent u "in orde" met uzelf en met God? Bent u nederig genoeg om God te ontvangen? Sinds 1981 dringt Maria aan om te bidden, om onze ziel te zuiveren.

Chris De Bodt

2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 131]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Ontstaan van de Kruiswegoefening

Zo ging de reinste, de Onbevlekte, reeds op dat moment de Kerk voor in het volgen van de kruisweg, om de onuitputtelijke verdiensten van Onze Heer, van plaats tot plaats, als edelstenen bijeen te garen, te plukken als bloemen langs de weg, en ze ter intentie van de gelovigen aan Zijn Hemelse Vader op te dragen. Al wat ooit in de mensheid heilig was geweest en heilig zou zijn, allen die gehunkerd hadden naar de Verlossing, allen die in de loop van de tijden, door de eeuwen heen, Jezus’ lijden, uit liefde en medelijden zouden herdenken, wandelden, treurden, baden en offerden mee in het hart van Jezus’ Moeder, die ook een trouwe moeder is van Zijn gelovige broeders in de Kerk.

Magdalena, ach Magdalena, was als buiten zichzelf van smart. Zij droeg Jezus een onmetelijke, heilige liefde toe, maar nu zij haar ziel, in minne, zo heel en al had willen uitstorten vóór Zijn voeten, gelijk ze de Nardusolie eens had uitgegoten over Zijn hoofd, schoof er zich een afgrond tussen haar en haar liefde. Oneindig was het berouw over haar zonden, oneindig haar dank voor Zijn vergiffenis, maar nu haar liefde en dankbaarheid zoals een wierookwolk tot Hem wilden opstijgen, zag zij Jezus mishandeld en naar de dood gevoerd, ook ten gevolge van haar schuld, die Hij op Zich had genomen.

Toen schrok zij van de liefde voor haar schuld, die Hij op zich had genomen en die Jezus zo ontzettend wreed te lijden gaf, en ze stortte zich neer in de afgrond van het berouw, maar kon echter deze afgrond noch vullen, noch leegscheppen en ze verhief zich, opnieuw verlangend, tot haar Heer en Meester en zag Hem afschuwelijk mishandeld, allerbitterst gefolterd. Zo werd Magdalena in het diepste van haar ziel geschokt, voelde zij zich heen en weer geslingerd tussen haar liefde en haar berouw, tussen haar dankbaarheid en de beschouwing van de ondank, waarmee haar volk zijn Heiligheid beloonde. En dit alles kwam in haar trekken, haar woorden en beweging tot uitdrukking.

Johannes beminde en leed. Hij begeleidde de moeder van zijn heilige Meester en God, van de Heer die ook hem beminde, langs de weg van de lijdensherdenking, waarop zij de Kerk voorging, en zag de toekomstige dingen.

3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 131]

Preken

Net als de anderen

Neen broeders, er is niets zo belachelijks en dom als steeds maar te praten over wat men heeft en wat men doet. Luister maar eens naar een huisvader, wanneer zijn kinderen zo ver zijn dat ze kunnen gaan trouwen. Overal waar hij komt, hoort ge hem vertellen: "Ik heb hen zoveel duizend frank geleend, de grond levert me toch genoeg op." Maar vraagt ge hem vijf stuivers voor de armen, dan kan het er niet af.

De naaister en de kleermaker wrijven zich van tevredenheid in de handen, zodra ze een klant voorbij zien komen wiens pak of wier japon goed uitgevallen is: "Kijk eens, van passen gesproken! Wie zou dat gemaakt hebben?" Dan antwoorden ze: "Wel, wie anders dan ik?"

En waarom antwoorden ze zo? Om te laten zien hoe knap ze zijn. Maar als het pak nergens op lijkt, praten ze er vlug overheen, bang dat ze te kijken zullen gezet worden. En zo doen ze allen, zelfs vrouwen in het huishouden ... Maar ik zeg u dat de zonde van de hoogmoed nog het meest te vrezen is bij mensen die de vrome willen uithangen.

Vertaling: Chris De Bodt

4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 131]

Hoofdstuk 19. Voorgeborchte

Nicky: Als dit alles is volbracht, blijven er dan nog wonden achter?
Maria: Naast het feit dat de moeder dit nooit zal vergeten, hebben de Arme Zielen mij verteld dat de moeder in de Hemel de plaats zal zien waar haar kind zou hebben verbleven, indien het een volledig leven hebben geleid, maar deze plaats zal dan leeg zijn. Maar omdat de Hemel de Hemel is zal er geen pijn zijn of iets in die aard.

Nicky: Worden alle abortussen op dezelfde wijze bestraft?
Maria: Neen, omdat het vaak gebeurt dat jonge meisjes vandaag door hun ouders, of door de maatschappij, hiertoe worden gedwongen en in deze gevallen zal de veel grotere verantwoordelijkheid worden gedragen door de volwassenen die hen zover hebben gebracht. De media en de zij die deze wetten stemmen, die het geweten van de maatschappij verminken, en de dokters die profijt halen hieruit en liegen en de dingen verbergen over deze negatieve gevolgen voor de moeders later, zullen hiervoor heel streng worden gestraft. Ook de medische en cosmetische wereld die afgeleide producten van foetussen ontwikkelen, zullen de onmetelijkheid van hun zonden onder ogen krijgen. We moeten heel veel voor hen bidden.

Nicky: Vele vrouwen, zowel in het Westen als het Oosten, veronderstel ik, zeggen dat ze meester zijn van hun lichaam en aldus zelf hiervoor mogen kiezen. Wat is uw antwoord voor hen?
Maria: Hoe durven zij een hulpeloos kind iets aan te doen, wat ze zichzelf nooit zouden aandoen. Als volwassenen zijn ze anders heel vlug om zichzelf te beschermen. Hoe vlug gaan ze niet naar een rechtbank wanneer een tak van de boom van een buur afbreekt en iets van hun eigendom beschadigt, maar als ze een leven wegnemen, blijft dit wel hun recht en niemand anders mag het opnemen voor dat leven! Deze heel arme mensen, hebben elke dag heel hard onze gebeden nodig hebben om van hun zelfgenoegzaamheid, arrogantie en verwarring te worden bevrijd.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

5. Documentaire: The End Times [5/7]


6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 185]

Het effect van dit wonder op de hele regio was niets minder dan miraculeus. De bisschop wist meteen dat het iets compleet buitengewoon was ... zoals in Genazanno leek het van uitdrukking of kleur te veranderen, maar belangrijker was dat men wist dat het onmogelijk was om iets zo gedetailleerd en prachtig te schilderen op een stuk jute ... en ging akkoord om een heiligdom te bouwen. Het trok meteen Azteken aan die met duizenden bekeerd werden. Tijdens de volgende zeven jaar, van 1532 tot 1538, werden er naar schatting acht miljoen Mexicanen Christen. Op verzoek van Maria aan Juans oom, die genezen werd tijdens een verschijning aan hem, werd de plaats bekend als "Heilige Maria van Guadeloupe" [waarbij ze verbonden werd aan de verschijningsplaats in Spanje] en tijdens de volgende vier eeuwen zouden Kerkambtenaren en wetenschappers zich het hoofd breken over de onvoorstelbare afbeelding en het feit dat ze nooit vervaagde, hoewel de jute zelf slechts zo’n twintig jaar had moeten meegaan. De kleuring leek niet van een gekende combinatie van pigmenten of verf te zijn, en de kleuren veranderden wanneer men van verschillende afstanden keek. Het leek niet op kunstmatige kleuring die zou afhangen van de absorptie en reflectie van moleculaire pigmenten.

Net zoals bij de Lijkwade van Turijn was er geen rationele verklaring voor hoe de afbeelding er gekomen was. Er waren geen penseelstreken op de afbeelding, geen vlekken. De kleuren barstten nooit, pelden niet af of liepen niet door mekaar, en vulden ook de plaats tussen de vezels niet. Ze leken deel uit te maken van de stof. Maria’s roze kleed was van het type dat men in het oude Palestina droeg en er was een ietwat Byzantijnse uitstraling aan de afbeelding die enigszins leek op Czestochowa, het schilderij waarvan men dacht dat het door Lukas geschilderd werd, zelfs al was dit een wereld ver weg in het zestiende eeuwse Mexico. Latere onderzoeken zouden uitwijzen dat er later bijkomende afbeeldingen werden toegevoegd, waaronder een engel aan de voeten van de Maagd en misschien ook het patroon van de fleur-de-lys (Franse lelie), net zoals bij het Czestochowa schilderij. Maar waar deze latere toevoegingen tekenen van ouderdom vertoonden, deed het oorspronkelijke schilderij dat, onverklaarbaar, niet.

Bovendien zouden computerbewerkte beelden op een dag ongelooflijke portretten in de ogen van de Maagd tonen [zoals Juan Diego, een Spanjaard met baard, een vrouw, en mogelijkerwijze Bisschop Zummarraga] op het hoornvlies van het geschilderde oog, precies zoals ze zouden vervormd worden door de kromming van een echt, levend oog.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 80]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Terug naar Rome


Per toeval konden ze de heiligverklaring van Maria Goretti bijwonen en waarover ze zeiden ‘diep onder de indruk te zijn’ omdat ze er grootse betoging van katholieke eenheidszin waarnamen. Enkele dagen eerder hadden ze aan kardinaal Gerlier geschreven: "We zijn werkelijk blij hier te zijn, te midden van verscheidene bedevaarten die Rome nog meer katholiek maken."

Tegelijk hoopvol en een beetje ontgoocheld na hun tweede Romereis, kregen Roger Schutz en Max Thurian de steun van Mgr. Chevrot, pastoor van de Parijse parochie Saint-François-Xavier en vriend van Couturier: "Hoe meer ik nadenk over God en het eenheidsprobleem, hoe meer ik me ervan overtuig dat Hij zijn geheim prijsgeeft in de Bijbel. Onze verdeeldheid zal verdwijnen zoals het schisma tussen Israël en Juda na het gezamenlijk lijden in Babylon. Misschien zien we een ballingschap maar niet Esdras. Meerdere generaties ondergrondse Kerk zullen het katholiek geloof uitzuiveren en de christenen van alle belijdenissen zullen [vanuit de basis] één worden."

Toch ging Rome verder met aanwijzingen van voorzichtigheid uit te zenden, ondanks een welwillende houding tegenover de stichters van Taizé. Zo kreeg de bisschop van Autun strenge richtlijnen van Mgr. Montini voor een bezoek aan de Broeders van Taizé: "[...] het betaamt niet te doen alsof we daar ons licht gingen opsteken. Vergeet niet dat ze dwalen. Sint Franciscus van Sales in de Chablais navolgen." Dit wil zeggen ze met zachte overtuiging naar het katholiek geloof leiden.

Vertaling: Broeder Joseph

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Voorgeschiedenis

Claudius zelf vond het niet erg dat hij niet werd betrokken in de vele intriges die in de familie speelden en door het ontbreken van verantwoordelijkheden kon hij zich wijden aan zijn liefhebberijen zoals geschiedenis, literatuur en studeren in het algemeen. Vooral de Etrusken hadden zijn belangstelling en hij leerde zelfs de Etruskische taal van de weinige mensen die die toen nog spraken. Bekend is dat Claudius een geschiedenis van de Etrusken schreef en een woordenboek Etruskisch; allebei verloren gegaan.

Met Augustus kon Claudius redelijk goed opschieten, maar met zijn oom Tiberius had hij een veel koelere relatie. Of anders gezegd, deze wilde hem eigenlijk nooit zien, wat Claudius waarschijnlijk allang best vond. Zijn neef Caligula had meer belangstelling voor Claudius, maar dan in negatieve zin; deze dreef graag [liefst in het openbaar] de spot met zijn onbeholpen oom.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 65]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

Zuur- en zetmeeltesten uitgevoerd op één van de Hosties liet een normaal zetmeel gehalte zien. De conclusie die volgde op het microscopisch onderzoek was dat de Hostie gemaakt was van grof gezeefde bloem.

De commissie wist dat ongedesemd brood, als het onder steriele toestand word bereid en luchtdicht en steriel word bewaard , lang houdbaar is. Ongedesemd brood bereid onder normale omstandigheden en blootgesteld aan lucht en micro-organismen zou maar een paar jaar houdbaar zijn. Men concludeerde da de gestolen Hosties waren bereid zonder wetenschappelijk voorzorgsmaatregelen en dat ze bewaard waren onder normale omstandigheden, waardoor ze meer dan een eeuw geleden al vergaan geweest hadden moeten zijn. De conclusie is dus dat het gebrek aan vergaan bovennatuurlijk was: "e la scienza stess che proclama qui lo straordinario.

Professor Siro Grimaldi, professor in de scheikunde aan de universiteit van Siena en directeur van het gemeentelijk chemisch laboratorium, ook in het bezit van hoge en belangrijke posities op het gebied van de scheikunde, was de man die de Hosties chemisch onderzocht in 1914. Na afloop gave hij in omslachtige woorden de wonderlijke natuur van de Hosties. Hij schreef een boek over dit wonder met als titel: "Uno Scienziato Adora" [Een wetenschappelijke aanbidder]. In 1914 verklaard hij: "De heilige deeltjes van ongedesemd brood zijn een voorbeeld van perfects instandhouding." een uniek fenomeen dat de natuurwetten tart wat betreft het vergaan van organisch materiaal. Dit is een unieke gebeurtenis in de wetenschap."

10. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Ceferino was niet verlegen om zijn geloof te tonen. Hij was altijd de eerste in processies en droeg een aangestoken kaars. Toen de Franciscaanse Derde orde canoniek opgericht werd, werd Ceferino gezien terwijl hij een Franciscaanse vlag droeg. De aanwezige seminaristen merkten dit op en gaven positieve commentaar over deze nederige devotie.

Ceferino hield niet van godslasteringen en confronteerde diegenen die dit deden hiermee op een beleefde manier. Hij sprak kort met hen over God en over de priesters, en vroeg de schuldigen om deze praktijk te stoppen, zeker "wanneer ik in de buurt ben, spreek dan geen slecht over God of over priesters." Met deze beleefde en christelijke houding schenen de schuldigen nooit beledigd te zijn.

Zijn liefde voor de armen was opmerkelijk. Tijdens de laatste jaren van zijn leven, toe Ceferino bijna in armoede leefde, bleef hij aalmoezen geven aan de armen op welke manier hij ook maar kon. Vele getuigen spreken over zijn generositeit. Jose Cortes Gabarre verklaarde: "Ik heb meerdere keren gezien hoe hij bedelaars verwelkomde in zijn huis en hen goede kleren en geld gaf. Hij deed dat allemaal op een vriendelijke manier en hij behandelde hen met genegenheid."

Een andere getuige meldt dat "arme zigeuners naar hem toe gingen en hij nam hen in huis, gaf hen te eten en behandelde hen met genegenheid. Wanneer het sneeuwde ging hij rond in de dorpen om te zien of de arme zigeuners iets nodig hadden. Hij ruïneerde zichzelf, zijn bezittingen delend met de zigeuners."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 25]

De boodschap van Lourdes

Het gezicht bevuilen: de profeet Jesaja duidt de Messias, de Christus aan als de Lijdende Dienaar. "Omdat hij alle zonden van de wereld op zich had genomen, had zijn gelaat niets menselijks meer. Hij was, zo zegt Jesaja, als een schaap dat naar de slachtbank werd geleid, en onderweg spotten de mensen met hem." We zien hetzelfde bij de Grot: Bernadette heeft haar gezicht vuilgemaakt en de menigte schreeuwt het uit: "Zij is zot geworden."

Die gestes van Bernadette zijn bevrijdende gebaren. De Grot is niet langer overwoekerd en ook de modder is weg. Maar waarom moest deze Grot worden bevrijd? Omdat zij een immens grote schat verbergt, die kost wat kost aan het licht moet komen. Daarom vraagt "de Dame" bij de negende verschijning aan Bernadette om achter in die varkensschuilplaats in de bodem te krabben, haar zeggend: "Ga drinken aan de bron en was u er." Er begint een beetje modderig water te stromen, voldoende voor Bernadette om er van te drinken. En langzaam wordt dat water doorzichtig, zuiver en klaar.

Met die gestes wordt zelfs het mysterie van het hart van Christus ontsluierd: "Een soldaat doorstak met een lans zijn hart, en terstond vloeide er bloed en water uit." Maar ook de diepte van het mysterie van het hart van de mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, wordt ontsluierd: "Het water dat ik u zal geven, zal in u en bron van eeuwig leven worden." Het hart van de mens, door de zonde gekwetst, wordt getoond door de kruiden en de modder. Maar diep in het hart is God zelf aanwezig, Hij is de bron.

12. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 22

God heeft mij de boosaardigheid van lucifer en de verdorvenheid en duivelse bedoelingen van zijn aanhangers tegen de Kerk van Jezus Christus getoond. Op het bevel van hun meester gingen ze als gekken de wereld rond om de weg en de plaats van de antichrist, wiens heerschappij nabij is, voor te bereiden. Door de verdorven adem van hun trotse geest hebben ze het verstand van de mensen vergiftigd. Zoals mensen aangetast door de pest, hebben ze het kwade aan elkaar doorverteld en de besmetting was algemeen geworden. De storm begon in Frankrijk en, na zijn bakermat te zijn geweest, zal Frankrijk eerst leiden onder de vernielingen. Op een dag zal de Kerkelijke Raad aanvallen met anathema’s en de kwade beginselen van die misdadige instelling vernietigen. Wat en vertroosting! Wat een vreugde voor de ware gelovigen!

Vertaling: Chris De Bodt

13. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

De voorzorgen van de nederigheid

In 1860 wordt in het tehuis van Enghien een nieuwe jonge Overste benoemd, zuster Dufès. Ze koestert grootse plannen die ze, ter leniging van de ontzaglijke ellende van de buurt, energiek ten uitvoer brengt. De zustergemeenschap komt adem tekort en voelt zich opgejaagd door zoveel jeugdige ondernemingslust, maar zuster Catharina brengt de morrende zusters tot bedaren. Toch wordt ze niet bepaald ontzien door zuster Dufès die haar altijd wel iets heeft te verwijten. Deze strenge houding vindt snel navolging en voor meerdere zusters telt de boerse Catharina met haar accent en haar schort die «in de koestal thuishoren» amper mee. Zuster Catharina zwijgt nederig hoewel ze innerlijk soms een harde strijd voert. Maar haar nederigheid doet niets af aan haar moed en durf. In 1871, na de nederlaag van Frankrijk tegen Pruisen, komt de Commune van Parijs in opstand tegen de maatschappelijke orde. De Heilige Maagd had tegen zuster Catharina gezegd: «Het ogenblik zal komen waarop het gevaar groot zal zijn. Men zal denken dat alles is verloren... maar heb vertrouwen». Op zekere dag vragen de oproerlingen aan de zusters om twee gewonde gendarmes die bij hen zijn opgenomen uit te leveren om te worden geëxecuteerd. Zuster Dufès weigert en wordt met gevangenisstraf bedreigd. Ze verlaat onopvallend het tehuis en vlucht naar Versailles. Zuster Catharina, die haar tijdens haar afwezigheid vervangt, gaat naar de communards om de zaak van haar Overste te bepleiten. Het is een roerig onderhoud en de aanvoerder van de patrouille zwaait op een gegeven moment zelfs met zijn sabel naar haar. Maar uiteindelijk krijgt ze gedaan waarvoor ze was gekomen en keert ongehinderd terug naar het hospitium.

14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 5]

Elk pak slaag knaagde aan mijn wil om te leven

Op 15 februari stopten de beschietingen en werd er een staakt-het-vuren afgekondigd. Maar zonder water en verdediging uit de lucht werd de situatie onmogelijk geacht. Tijdens vernederende onderhandelingen werd Generaal Arthur Percival, Algemeen Commandant [Malaya], ertoe misleid om zich over te geven aan een overspannen en veel kleinere Japanse krijgsmacht.

Twee dagen later stond ik voor het eerst oog in oog met Japanse soldaten. Ik zat in mijn kantoor in Fort Canning waar ik werkte als bediende van de Garnizoensadjudant, toen de deur plotseling openvloog en er twee mannen voor mij stonden. In hun ogen zag ik niets dan woede en haat. Ze begonnen met hun bajonetten te steken terwijl ze in het Japans riepen en kreunden.

Ze sloegen, klopten en schopten mij en de andere bediende in het kantoor, en bevolen ons dan om buiten te gaan waar we met verbazing geslagen werden: honderden mannen kwamen uit de ondergrondse bunker, met de handen boven het hoofd en met grote angst op hun gezicht.

Ze kwamen naast ons staan, terwijl een aantal Japanse soldaten de rijen afgingen en alles wat waarde had afnamen: horloges, aanstekers, sigaretten. Ze sloegen de officieren in het gezicht, rukten hun schouder epauletten af, en wierpen hun petten op de grond.

Terwijl we daar in de brandende zon stonden, werd ik me bewust van de realiteit op een ziekmakende en deprimerende manier. Ik was gevangene. Mijn vrijheid was weg, en ik wist niet wanneer ik ze terug zou krijgen.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie


08-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.8 april 2010
8 april 2010

1. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 130]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Ontstaan van de Kruiswegoefening

Terwijl Jezus vóór Pilatus werd aangeklaagd, hadden de Moeder van de Heer, Magdalena en Johannes, heel die tijd lang onder het volk gestaan, in een hoek van een der hallen en vandaar het roepen en tieren gehoord, dat hun hart verscheurde. Toen Jezus nu naar Herodes werd gebracht, leidde Johannes de beide vrouwen weg en samen met hen ging hij de lijdensweg terug, die Jezus totnogtoe was gegaan. Zo stapten zij dan in de richting van de huizen van Annas en Caïphas, schreden door Ophel, klommen naar Gethsemane op de Olijfberg, en overal waar de Heer was gevallen en waar Hem kwaad en leed waren geschied, stonden zij stil, jammerden er, en leden ze Zijn smarten mee.

Meer dan eens zonk de Heilige Maagd ter aarde neer en kuste Zij de grond. Magdalena wrong haar handen en Johannes, wenend en troostend, hielp Jezus’ moeder weer overeind en leidde haar verder. Dit was het begin, de oorsprong van de heilige kruiswegoefening, de medelijdende beschouwing en verering van Jezus’ lijden, nog vóórdat het geheel geleden was: toen reeds nam, in de heiligste bloem van de mensheid, bij de maagdelijke Moeder Gods, de vrome aandacht van de Kerk voor de smarten van haar Verlosser een aanvang. Reeds op dat ogenblik, toen Jezus nog maar de helft van zijn bittere lijdensweg had afgelegd, beweende de uitverkoren en genaderijke Moeder de bloedige voetstappen van haar Zoon en God.

O, wat een medelijden! Hoe scherp en geweldig drong het zwaard in haar hart, hoe lang en pijnlijk bleef het er branden! Zij, wier zalige schoot Hem had gedragen, wier gezegende borsten Hem hadden gevoed! Zij, de heilige, die het Woord dat in het begin bij God en God zelf was, werkelijk en wezenlijk had gehoord, die het Woord in zich opgenomen en gedurende negen maanden bewaard had onder haar hart vol genade, die het Woord verzorgd had, gadegeslagen en aan haar borsten gelaafd! Zij, die Jezus’ leven in haar had gevoeld en gedragen, voordat de mensen, Zijn broeders, van Hem onderricht, zegeningen en helende hulp ontvingen, leed alles, van het eerste tot het laatste, met Jezus mee en leed ook Zijn dorst mee naar de verlossing van de mensen, door Zijn pijnen en Zijn bittere dood.

2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 130]

Preken

Net als de anderen

Er zijn ambtenaren die het werk van anderen moeten keuren. Ze ontdekken talrijke fouten en zeggen: "Wat wilt u? Die man heeft geen kijk op de zaak!" Maar aangezien de hoogmoedigen anderen nooit vernederen zonder zichzelf te verheffen, haasten ze zich een lang verhaal weg te geven over een werk dat zij zelf hebben gedaan, en wel zo goed, dat er wijd en zijd over gesproken wordt.

Een jong meisje zal zich steeds maar afvragen of zij wel een mooi figuurtje geeft. Ge ziet haar met afgemeten pasjes rondhuppelen, grenzeloos verwaand en gemaakt. Heeft zij mooie bloesjes en japonnen, dan laat ze haar kleerkast open om er mee te pronken. Sommigen zijn trots op hun vee, anderen op hun huishouden. Men is er zelfs trots op dat men op tijd gaat biechten, dat men bidt tot de goede God, dat men zich in de kerk eerbiedig gedraagt. Een moeder laat zich voorstaan op haar kinderen. Een boer op het feit dat zijn akkers er beter bij liggen dan die van de anderen, aan wie hij een hekel heeft, en hij roemt zijn eigen vakmanschap. Wanneer een jongeman een horloge in zijn zak draagt, of misschien alleen maar een ketting van vijf stuivers, hoort ge hem zeggen: "Ik weet eigenlijk niet eens hoe laat het is ..." opdat zijn kameraden met een blik op zijn vestzak zouden antwoorden: "Wel, kijk dan even!" Waagt hij zich aan het spel, met de bedoeling te winnen, en hij zou maar twee stuivers rijk zijn, dan legt hij alles op tafel wat hij heeft, en dikwijls zelfs wat hij eigenlijk niet heeft. Ofwel beweert hij meer bij zich te hebben dan dat hij in werkelijkheid heeft. Hoeveel mensen zijn er niet die kleren of geld lenen om naar het feest te gaan?

Vertaling: Chris De Bodt

3. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 130]

Hoofdstuk 19. Voorgeborchte

Nicky: Ik heb gehoord dat heel gevoelige kinderen dikwijls kun doorgeboren of geaborteerde broers of zusjes hebben gezien en als dat zo is, zien ze hen mee opgroeien in de tijd van de levenden. Spreekt dit niet tegen dat de zielen altijd aan u verschijnen op dezelfde leeftijd wanneer zij stierven?
Maria: Neen, dat denk ik niet, want God ken het beste van al en toont ons de dingen op de wijze waarop we ze het best kunnen begrijpen. Als de kinderen zichzelf dus "opgroeiend" tonen, zoals u komt te zeggen, dan betekent dit enkel dat God het zo duidelijk mogelijk wenst te maken voor het heel gevoelige en liefdevolle kind aan wie zij verschijnen. Kinderen bidden gemakkelijker en meer vrijuit dan volwassenen en worden vlugger door hun ouders geloofd dan anderen en zo zal deze ervaring zeker resultaat opleveren als de liefhebbende ouders tussenkomen en de zaken ter harte nemen zoals het moet, met betrekking tot al hun kinderen. Jezus zelf zei: "Laat de kinderen tot mij komen, houdt hen niet tegen," en hier zijn uiteraard ook de doodgeboren en geaborteerde kinderen inbegrepen.

Nicky: Wat denkt u over abortus?
Maria: Abortus is de grootste oorlog en de grootste gruwel aller tijden. Het is de verminkte maatschappij die het mogelijk maakt voor satan om miljoenen onschuldigen te doden, zoals zwermen vliegen. De herstelling voor dit moet enorm zijn. Ik wens hier verder niets over te zeggen.

Nicky: Als een vrouw heeft toegegeven dat haar abortus een grote zonde was, wat moet ze dan doen opdat ze zeker zou zijn dat Jezus haar zonder volledig heeft uitgewist? Kunt u dit beantwoorden of moet ik van onderwerp veranderen?
Maria: Neen, dat gaat. De vrouw moet dit onmiddellijk biechten aan een priester en Jezus waarlijk om vergeving vragen. Daarop moet de vrouw een diepe en hartgrondige boete doen hiervoor, op een wijze die de vrede waarlijk tot haar terugbrengt. Daarop moet aan het kind een naam worden gegeven zodat het liefdevol kan aanvaard worden binnen de familie, waar het uiteindelijk toe behoort, om ingeschreven te worden in het Boek des Levens. Zij moet haar kind om vergeving vragen. Uiteindelijk moet zij het laten dopen en er een Mis voor laten opdragen, zoals ik reeds heb uitgelegd. Als dit alles met nederigheid en met een berouwvol hart is geschied, volstaat dit.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

4. Documentaire: The End Times [4/7]


5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 184]

Maar het lukte hen niet. Elke keer dat ze ernaar grepen, leken de bloemen opeens op de stof geschilderd, gestempeld of geborduurd in plaats van echte rozen. Verbluft door het schijnbare mirakel liet de assistente Juan toe om bij de bisschop te gaan. Hij ging binnen met eerbied maar verspilde geen tijd en kondigde het teken aan en opende z’n tilma.

Zummarraga moet met verstomming geslagen geweest zijn. We weten dat hij van z’n stoel opstond en neerviel op z’n knieën. Andere aanwezigen deden hetzelfde. Toen de bloemen uit de tilma vielen, zagen ze een onvoorstelbaar levensgrote afbeelding van de Madonna op de stof, een afbeelding van een vrouw met haar handen nabij haar hart gevouwen, haar hoofd lichtjes naar rechts gebogen, droevig naar beneden kijkend. Maria’s gelaat was eenvoudig maar toch mooi. Ze was gekleed in een zalmkleurige tuniek met een blauwgroene sjaal. Ze had donker haar en ze droeg een ceintuur die leek op het Azteekse signaal dat ze zwanger was.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 80]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Terug naar Rome

In Rome aangekomen op 19 juni werden de twee stichters op de twintigste ontvangen door twee Franse prelaten, Mgr. Veuillot van het Staatssecretariaat en daarna Mgr. Baron, rector van Saint-Louis-des-Français. Beiden maakten hen de vele ontmoetingen tijdens hun verblijf een stuk makkelijker. Met Mgr. Montini op 21 juni werd de kwestie van de waarnemers op oecumenische conferenties aangekaart.

Daarna deelden ze de protestantse kritiek mee, na de laatste instructie over de ‘oecumenische beweging’, en brachten verslag uit over de reacties van sommige protestantse prominenten op de ‘uitspattingen’ van de Mariaverering in sommige streken van de wereld en die, volgens hen, ‘nieuwe en diepe kloven sloegen onder de christenen [...] en een nieuwe reden en oorzaak van verdeeldheid waren’.

Pater Boyer die ze ’s anderendaags ontmoetten sprak verzoenende woorden. Aangaande Mgr. Ottaviani, die al vroeg de naam van ‘karabinier van het geloof’ meekreeg, deze was niet vijandig gezind tegenover deelname van katholieke theologen aan de komende oecumenische conferenties, op voorwaarde dat het onder de controle van de Heilige Stoel verliep.

Tot slot, daags voor hun vertrek uit Rome, werden ze op 24 juni kort door Pius XII ontvangen ... twaalf minuten ... daar het Heilig Jaar de paus verplichtte, in die periode van het jaar, het aantal en de duur van de private audiënties te beoperken. Als we hun ‘strikt vertrouwelijk verslag’, voorbehouden aan enkele katholieke vrienden en aan Visser ’t Hooft mogen geloven, hebben de twee dominees zich zeer direct opgesteld bij de uiting van hun ongerustheid: "We zeggen hem de verwachting in het niet katholieke milieu van een werkelijk ‘profetische’ tekst over eenheid, dat zijn Kersttoespraak vele protestanten heeft geërgerd, dat de uitdrukking ‘terugkeer’ psychologisch onaanvaardbaar is." Aangaande het dogma van de Maria-Hemelvaart dat binnenkort zal verkondigd worden, "zeggen we hem dat dit oecumenisch zeer ongelegen komt [...] en voor ons een Bijbels en historisch probleem stelt, en dat er voor ons geen enkele grondslag bestaat voor dit dogma."

Vertaling: Broeder Joseph

7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 43]

Woordenboek: Letter C

Claudius

Claudius Tiberius Drusus [10 v. J.C.-54 na J.C.], kleinzoon van Marcus Antonius, Schoonkleinzoon en achterneef van Augustus, was de vierde keizer van Rome. Zijn onmiddellijke voorganger was Caligula, die in 41 vermoord was door de Praetoriaanse garde. Claudius was de oom van Caligula, en was zo'n vijftig jaar oud toen hij de opperste macht verwierf. De pretoriaanse wacht schonk hem de troon na de moord van Caligula. Hij regeerde van 41 tot 54 na J.C.

Voorgeschiedenis

Claudius werd op 1 augustus 10 v. Chr. geboren in Lugdunum in Gallië als zoon van de immens populaire generaal Nero Claudius Drusus. Hij was lichamelijk enigszins gehandicapt [hij liep mank, stotterde en was waarschijnlijk licht spastisch], waardoor hij door veel van zijn tijdgenoten als achterlijk werd beschouwd, hoewel er geestelijk niets mis met hem was. Zijn directe familie liet hem meestal links liggen; hoewel zijn oudoom keizer Augustus wel plezier had in de verlegen maar intelligente jongen en vaker met hem optrok. Zijn eigen moeder Antonia Augusta en grootmoeder Livia Drusilla, de laatste vrouw van Augustus, spraken met hoon en minachting over zijn gebreken en wilden hem eigenlijk het liefst nooit zien.

Toen hij officieel meerderjarig werd en de toga mocht dragen als teken hiervan, werd de ceremonie 's nachts en in het geheim voltrokken. Normaal was dit een grote gebeurtenis in het leven van een Romeinse jongen als hij openbare ambten mocht gaan bekleden en zijn mening mocht laten horen over politieke zaken en werd dit groots gevierd. Claudius kreeg echter nooit een post in het leger of het bestuur aangeboden om hem voor te bereiden als machtsbekleder. Waarschijnlijk heeft hij hieraan wel zijn overleven te danken te midden van zijn complotterende omgeving die hem nooit als een serieuze rivaal voor de macht zag. De ambitieuzere leden van zijn familie sneuvelden meestal al vrij jong onder verdachte omstandigheden, zoals zijn populaire broer Germanicus.

Vertaling: Broeder Joseph

8. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 64]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

Een grondiger onderzoek vond plaats in 1789 door Aartsbisschop Tiberio Borghese van Siena, samen met een aantal theologen en ander hoogwaardigheidsbekleders. De Hosties werden onderzocht onder een microscoop en de commissie verklaarde dat de Hosties volledig intact waren en geen teken van afbraak vertoonden. De drie Franciscanen die aanwezig waren bij het vorige onderzoek, die in 1780, werden onder ede ondervraagd door de aartsbisschop. Toen werd opnieuw bevestigd dat de Hosties die onderzocht waren de zelfde waren als de Hosties die gestolen waren in 1730.

Als een test, om de echtheid van het wonder nog verder te bevestigen, liet de aartsbisschop, tijden het onderzoek van 1789, verschillende ongeconsacreerde Hosties plaatsen in een gesloten doos die op slot bleef. Tien jaar later werden deze Hosties onderzocht en bleek dat ze misvormd waren en waren vergaan. In 1850, 61 jaar nadat de Hosties in de doos waren geplaatst, was er niets over van de Hosties behalve een donker gele korrelige rest, maar de geconsacreerde Hosties waren nog steeds in perfecte staat.

Er werden door de jaren heen nog andere onderzoeken uitgevoerd. Het meest interessante was dat van 1914, toen de Heilige Paus Pius X een onderzoek liet instellen. Voor dit onderzoek koos de aartsbisschop een groep van onderzoekers, waaronder wetenschappers en professoren van Siena en Pisa, maar ook theologen en afgevaardigden van de kerk.

9. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Alejandro Moca Sese, een vriend van Ceferino, verklaarde eens aan Vader Gabriel Camp: "Ceferino was zo’n goede man dat het moeilijk was om een zonde, leugen of fout te bedenken. Hij leek altijd beschermd door genade."

Terwijl hij werkte als paardenhandelaar, ontwikkelde hij een vriendschap met Don Nicolas Santos de Otto, een professor die les gaf aan de universiteit in Oviedo, en die een landgoed had in San Esteban de Liters. De professor had een grote invloed op Ceferino, die goed bevriend werd met de familie van de professor. Naar het einde van zijn leven toe wijdde hij zich helemaal aan het gezin Otto en werd hij een betrouwbare beschermer van hun huis.

Professor Otto kende Ceferino 15 jaar lang. De professor verklaart: "Ceferino was een man die erg vasthoudend was aan zijn religieuze overtuigingen. Hij droeg altijd zijn rozenkrans bij zich en je kwam hem vaak tegen terwijl hij die aan het bidden was. Wanneer hij langs de straat wandelde, alleen of samen met anderen, zei hij die altijd op. Wanneer hij dat kon, was hij altijd aanwezig bij het sacrament van de zieken, de H. Mis, de aanbidding van het Heilig Sacrament en bij andere religieuze ceremonieën waarbij hij een trouwe en devote deelnemer was. Hij was daar ook voor gekend."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 24]

De boodschap van Lourdes

Tijdens de eerste zeven verschijningen van Maria, toonde Bernadette een gezicht dat straalde van vreugde en geluk. Maar alles verandert tussen de achtste en de twaalfde verschijning: het gezicht van Bernadette wordt hard, verdrietig, pijnlijk en ze doet onbegrijpelijke dingen. Op haar knieën tot achter in de Grot kruipen, de grond kussen, zelfs drie keer proberen wat vuil water te drinken, telkens er een beetje opzuigend en weer uitspuwend. Modder in haar handen nemen en haar gezicht vuilmaken ...

Dan kijkt Bernadette de menigte aan en opent haar armen. Ze zeggen allemaal: "Ze is zot geworden." Bernadette herhaalt die gestes verscheidene keren. Wat betekent dat allemaal? Niemand die er iets van begreep! En toch staan we hier in de kern van de "Boodschap van Lourdes."

Die gestes zijn inderdaad van bijbelse aard. Omdat "de Dame" het haar vroeg, drukt Bernadette de Menswording, het Lijden en de Dood van Christus uit. Bernadette kust de grond, om te beduiden dat de vernedering het teken is van Gods Liefde voor de mensen. Zure kruiden eten verwijst naar de joodse traditie, die men in de oude teksten vindt. Toen de joden wilden beduiden dat God al hun leed en alle zonden op zich had genomen, slachtten ze een lam, haalden de ingewanden er uit en stopten het dier vol met zure kruiden, ondertussen biddend: "Zie, dit is het Lam van God dat alle leed en alle zonden van de wereld op zich neemt." Wij gebruiken deze woorden nog altijd in de eucharistie.

11. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 21

Maar ik begreep dat Jezus de precieze kennis van het juiste aantal voor Zichzelf hield, en ik wou ook hierover niets méér vragen. Het voldeed me om te weten dat de vrede van de Kerk en de herstelling van de gehoorzaamheid nog een aanzienlijke tijd zouden vragen.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

De voorzorgen van de nederigheid

Opstijgen naar de «hoge toppen van de volmaaktheid» veronderstelt dat men de deugd van de nederigheid bezit welke de Maagd Maria zo dierbaar is. Ondanks de stroom van genaden die door de Wonderdadige Medaille worden verkregen blijft zuster Catharina zich, als ware dochter van H. Vincentius, gedragen met een nederigheid die menigeen verbijstert. Monseigneur Quélen had met alle discretie de verspreiding van de medaille goedgekeurd. Maar weldra besluit hij een officieel proces te openen ter erkenning van de op gang gekomen genadenstroom. Wanneer hij echter zuster Catharina te spreken vraagt, al was het maar met bedekt gelaat, krijgt hij nul op zijn rekest en legt zich daarbij neer. «De tegenzin van de zuster om zich bekend te maken komt enkel voort uit haar nederigheid», zal pater Aladel hierover opmerken. We zullen het dus moeten stellen met het getuigenis van de biechtvader die door de zieneres zelf is gemachtigd de feiten te onthullen. Wat zuster Catharina zelf betreft, zij zal haar leven lang alles doen om incognito te blijven, waarbij ze met haar boerenslimheid zo goed mogelijk alle indiscrete vragen uit de weg weet te gaan.

Intussen werkt ze gewoon door en verandert beetje bij beetje de tuin van het tehuis in Enghien in een boerderij. Ze doet ook dienst in de keuken, de linnenkamer en in de portierskamer, waar ze met veel fijngevoeligheid de armen ontvangt, evenzeer hun zielen als hun lichamen verzorgt, zoals Mijnheer Vincent had aangeraden. Haar voornaamste taak is echter het zorgen voor de oude mannen. Dat is niet bepaald gemakkelijk want ze moet het hoofd bieden aan voormalige jachtopzieners, kamerbedienden, huismeesters, portiers met heimwee naar hun gouden livrei. Ze probeert de grijsaards vooral lief te hebben en legt daarbij een zekere voorkeur aan de dag voor de onaangenaamsten onder hen, alsof die recht hadden op meer bijzondere aandacht.

13. Monsters van de Rivier Kwai [deel 4]

Ik stond te wankelen van de shock, alsof ik geslagen was geweest

Drie maanden nadat ik opgeroepen was geweest werd ik in Singapore gestationeerd. Het werd algemeen beschouwd als een makkelijke postje, een plaats waar Britse kolonialen een bevoorrecht bestaan genoten en in bungalows woonden met bedienden om hun cocktails te maken, volwassen mannen [gekend als ‘jongens’] om hun huishouden te doen en ayahs [plaatselijke kindermeisjes] om voor hun kinderen te zorgen.

Als lid van de Krijgsmacht was ik één van de duizenden die naar daar gezonden was om hen te beschermen. Niet dat in die tijd iemand dacht Singapore kwetsbaar was. Het diamantvormige eiland aan het onderste puntje van het Maleisisch schiereiland, was Brittanniës grootste fort ten oosten van Suez, beschermd door enorme kanonnen die zeewaarts gericht waren om aanvallen van op zee af te slaan.

Maar in februari 1942 kwamen de Japanse soldaten aan op het eiland. We hoorden het vreselijke nieuws dat de Japanners een slachting verricht hadden in het Alexandra militair hospitaal. Meer dan 300 patiënten, dokters en verpleegsters werden vermoord in de schaduw van het Rode Kruis dat hen moest beschermen. De invallers vermoordden sommige patiënten zelfs met de bajonet op de operatietafel.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

14. Zware aardbeving in Indonesië

Een zware aardbeving heeft woensdagochtend het noorden van het Indonesische eiland Sumatra opgeschrikt. Het Amerikaanse instituut USGS sprak van een beving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. In Indonesië zelf schat men de beving op een sterkte van 7,2. Het epicentrum van de aardbeving lag voor de kust van de provincie Aceh.

De beving deed zich voor op een diepte van 46 kilometer. Ze werd geregistreerd om 5.15 uur lokale tijd. Er zijn nog geen berichten over gewonden. Het tsunami-alarm werd even geactiveerd, maar werd twee uur later opgeheven.

Na de beving renden heel wat kustbewoners in paniek de straat op, en ze trokken naar hogergelegen gebied. In de stad Sinabang, die het dichtst bij de aardbeving lag, werd geen belangrijke schade gemeld. In Banda Atjeh was de elektriciteit uitgevallen, maar de telefoonlijnen werken wel nog normaal.

Op tweede kerstdag in 2004 vond in dezelfde regio een aardbeving plaats met een kracht van 9,2 op de schaal van Richter. Die gaf aanleiding tot een tsunami waarbij meer dan 230.000 mensen stierven.


07-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.7 april 2010
7 april 2010

1. Recentste boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera

Boodschap 3300 van 02/04/2010

Lieve zonen en dochters, open uw harten voor de oproep van de Heer. De Heer verwacht veel van u. Sta niet stil. Doe uw best in de opdracht die aan u is toevertrouwd en u zult voortdurend gezegend worden door Mijn Zoon Jezus. Ik vraag u te blijven bidden voor de kerk. De woede van de vijanden zal afbreuk doen aan de Kerk en velen die eens vurige gelovigen waren zullen onverschillig worden. De kerk zal naar de kruisweg gebracht worden en de gelovigen zullen veel gewijde personen zien sterven. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd om wat u te wachten staat. Wees sterk en stevig in het geloof. Wat er ook gebeurt, laat de vlam van het geloof in uzelf niet uitdoven. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

2. Onze Lieve Vrouw van Anguera: profetische "hits"

Ongeacht de definitieve uitspraak over de authenticiteit [als er ooit wel een uitspraak zal komen] blijven de berichten, komende van een ziener uit Brazilië, profetische ‘hits’ bieden. Wij dringen er bij iedereen op aan om enkele maanden te wachten voordat u een mysticus van te dichtbij gaat volgen, en waarschuwen dat nauwkeurige voorspellingen meer intuïtief dan profetisch kunnen zijn of zelfs van een bovennatuurlijke bron [in tegenstelling tot de Goddelijke]. De Bijbel vermaant de gelovigen over "en zij zullen hun oren sluiten" [2 Timotheus 4:3]. Op andere plaatsen waarschuwt de Bijbel ook voor misleiding.


Pedro Regis

Maar de woorden voortvloeiend uit een man, genaamd Pedro Regis uit Bahia, die zegt dat hij de Heilige Moeder sinds 1987 ziet [toen was er de grote uitbarsting van vermeende zieners over de hele wereld] zijn soms intrigerend.

Bijvoorbeeld in september vorig jaar citeerde de Braziliaanse ziener Maria zeggende "Vertrouw volledig op de Heer en u zult nooit misleid worden. Uw kracht is in Hem want Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Wat er ook moge gebeuren, wijk niet af van het pad dat Ik u heb aangewezen. Let op, moeilijke dagen zullen voor u komen. U zult beproefd worden door grote moeilijkheden, maar reken op de Heer. Mijn Jezus zal u nooit verlaten. Hij zal uw toeverlaat zijn in de moeilijke momenten. De kerk zal geconfronteerd worden met een zware storm en veel zal verloren gaan. Bid. De overwinning voor de rechtvaardige is in de handen van de Heer."

De volgende maand, 26 oktober, was de boodschap: "Lieve zonen en dochters, het kwaad van de mensen op aarde zal groot zijn. De gelovigen zullen vervolgd worden en diegenen die tegen Christus zijn, zullen met grote woede optreden tegen de kerk van Mijn Jezus. Ik lijd om wat er u te wachten staat. Ga niet weg van het gebed. Ik moedig u aan om getuige te zijn van uw verbondenheid met de Heer. Vlucht weg van de zonde en keer terug naar Hem, Hij die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Wees standvastig. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u mij hebt toegelaten om u hier eens te meer te herenigen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

En de volgende maand op 17 november: "Wanneer u het gewicht van het kruis begint te voelen, aanroep dan Jezus en Hij zal komen om u te helpen. Open uw hart en volg Mijn Zoon Jezus. Ik weet wat u nodig hebt en spreek ten beste bij Jezus voor ieder van u. Kniel neer in gebed. De mensheid is ver weg van haar Schepper en Mijn arme kinderen gaan naar een grote afgrond. Nu is de tijd voor uw terugkeer. Kruis uw armen niet. Ik kom uit de Hemel om op te eisen wat van God is. Wees volgzaam. U bent belangrijk voor de realisatie van Mijn plannen. Weet dat de beloning groot is voor al diegenen die naar Mij luisteren. Wandel in de Waarheid. Aanvaard het Evangelie en leef volgens Mijn oproepen. De kerk van Mijn Jezus zal op moeilijke paden wandelen en veel lijden. Net als lijkt dat alles verloren is, zal de Heer een rechtvaardige man sturen en hij zal bijdragen tot de geestelijke groei van de Kerk. Na al het goede dat hij zal doen voor de Kerk, zal hij worden vermoord, maar de kerk zal stevig blijven en zijn vijanden zullen worden verslagen. Ga voorwaarts zonder vrees. Wie met de Heer wandelt, zal nooit verslagen worden."

Aan het begint van dit jaar, zelfs op 1 januari [voor de Ierse priester misbruikschandalen] beweert Regis dat Maria hem vertelde: "Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u vrede te brengen. Open uw hart voor de liefde van de Heer en laat Hem u veranderen. Kruis uw armen niet. Blijf trouw aan het gebed. Het gebed zal u sterken en u leiden naar de overwinning met God. U bent op weg naar een toekomst met grote beproevingen. De dood van een groot leider zal leiden tot grote verwarring. De val van een profeet zal noodzakelijk zijn voor het welzijn van vele zielen. U kunt de mysteries van God niet begrijpen. Kniel neer in gebed. Zoek kracht in de Heilige Eucharistie en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. De kerk zal met een groot probleem te maken krijgen door de opstand van een beroemde congregatie. Blijf stevig bij de waarheid. Laat niets u uit de buurt van de waarheid halen. Luister naar Mij en Ik zal u op een zeker pad leiden. Sterkte. Wie met de Heer wandelt, zal nooit verslagen worden. Bloed zal uit de hoogten vallen en vuur zal stromen op de wateren. Zie hier de tijden die Ik u in het verleden heb aangekondigd."


OLV van Anguera, Bahia, Brazilië

Deze berichten zijn met verhoogde interesse bestudeerd door de correcte en zeer specifiek lijkende voorspellingen van de catastrofale overstromingen in Madeira, Portugal, de aardbeving in Haiti en de recente seismische activiteit in Chili ... alhoewel andere voorspellingen nog niet voltrokken zijn en sceptici zouden kunnen aanvoeren dat de omvang van het aantal berichten en de aangehaalde plaatsen [land na land wordt genoemd] slechts voor sommigen juist kunnen zijn.

"Een droevige gebeurtenis zal het vertrouwen van veel mensen door elkaar schudden," aldus een boodschap van 3 maanden geleden op 9 januari. "De kerk zal huilen en klagen. Bid veel voor het kruis."

En eind februari, juist voor de Ierse schandalen op grote schaal bekend werden: "Bid veel voor de kerk van Mijn Jezus. De kerk zal uit de bittere beker van het lijden drinken. De duisternis van het gebrek aan geloof en de ontrouw zullen zich meer en meer in de kerk verspreiden. Een groot schandaal zal het geloof van het volk door elkaar schudden en de kerk zal veel verliezen. Ik vraag u om de vlam van uw geloof levend te houden. Ga niet weg van de waarheid"

Op 25 februari: "De kerk van Mijn Zoon Jezus zal drinken uit de bittere beker van het lijden. Zeer droevig, want het zal komen. De kerk is op weg naar Golgotha. U zult een grote geestelijke verwarring zien en de vrienden van de Koning zullen Hem verwerpen Ik ben uw Moeder en Ik weet wat u te wachten staat. Streef in deze dagen naar een intiem wonen met Mijn Zoon Jezus door gebed en het luisteren en mediteren van Zijn Woord. Geef de moed niet op. Na de pijn zal voor de rechtvaardigen de overwinning komen

En op 27 maart: "Lieve zonen en dochters, verlies de moed niet. God staat aan uw zijde, zelfs als u Hem niet ziet. Zoek de kracht in Hem voor uw weg van het geloof. De tijd van de grote geestelijke verwarring is gekomen. Kniel neer in gebed, de enige manier waarop u de overwinning kunt bereiken. Ik ben uw moeder en Ik ben onvermoeibaar. Ik kom uit de hemel om u tot een oprechte bekering op te roepen. Open uw hart en laat de genade van de Heer u veranderen. Vertel iedereen dat God Mij heeft gezonden en dat heden een goede tijd is voor uw bekering. Ik lijd omwille van wat u te wachten staat. Vlucht van het kwaad en behoor alleen toe aan de Heer. Iets geweldigs zal in het land van het Heilig Kruis [Brazilië] tijdens de Heilige Eucharistie gebeuren in de schaduw van een boom in Brazilië. Het eerste en enige Eucharistische Mirakel in Brazilië. Door dit wonder zullen velen die de kerk verlaten hebben terugkeren. Open uw hart voor Mijn oproep. Ik wil u leiden naar Mijn Zoon Jezus.

Bron: Spirit Daily

Vertaling: Frederick Deknudt

3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 129]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Toen Pilatus het woord "Galilea" hoorde, bezon hij zich en ogenblik en vroeg dan, naar beneden gewend: "Is deze man uit Galilea, een onderdaan van Herodes?" En daar Jezus’ aanklagers antwoordden: "Ja, want zijn ouders hebben in Nazareth gewoond, en nu woont hij in Capharnaüm," sprak Pilatus: "Wel, als deze man een Galileër is, één van Herodes’ onderdanen, voert hem dan vóór deze vorst. Hij vertoeft te Jeruzalem ter gelegenheid van het feest en mag Hem vonnissen." En hij liet Jezus uit het rechthuis wegleiden naar Zijn vijanden en zond meteen een officier naar Herodes, om de vorst te melden dat men één van zijn onderdanen, een Galileër, Jezus van Nazareth, voor zijn gerecht zou brengen. Pilatus was blij door zo de veroordeling van Jezus van zijn eigen rug te kunnen afschudden en tegelijk een politieke zet te kunnen doen. Hij wou namelijk Herodes, met wie hij in vijandschap lag, een vriendschapsdienst bewijzen. Hij wist dat de vorst altijd zeer gebrand was geweest op een kennismaking met Jezus.

De vijanden van de Heer, ten hoogste verbitterd omdat zij ten aanschouwen van het volk door Pilatus waren afgewezen en verder naar Herodes werden doorverwezen, deden Jezus hun toorn ontgelden. Razend en tierend, in een nieuwe vlaag van woeste haat, sloten zij Jezus tussen zich en de gerechtsdienaren in en dreven Hem, opnieuw gebonden, onder stoten en slagen, met geweldige haast, dwars over de propvolle markt en dan door een straat naar het niet al te wijd gelegen paleis van Herodes. Romeinse soldaten vergezelden hen.

Claudia Procle, Pilatus’ vrouw, had haar gemaal tijdens Jezus’ verhoor door een dienaar laten zeggen, dat zij hem dringend wenste te spreken. Toen Jezus naar Herodes werd gevoerd, stond zij op een hoge galerij en zag vandaar, zelf ongezien, volg angst en droefenis de stoet over het Forum trekken.

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 129]

Preken

Net als de anderen

De poort waardoor de hoogmoed het vlugst ons hart binnendringt, is de poort van de rijkdom. Zodra iemand zijn bezit ziet groeien, verandert hij zijn levenswijze. Het gaat hem zoals de farizeeër die Jezus beschreven heeft: Hij staat erop dat de mensen hem "mijnheer" noemen, hij wil beleefd gegroet worden. Hij maakt aanspraak op de eerste plaats. Hij begint rijker gekleed te gaan. Hij neemt een andere houding en andere omgangsvormen aan. Als je hem "goeie dag" zegt, knikt hij je nauwelijks merkbaar toe, zonder zijn hoed af te nemen. Met hoog opgeheven hoofd zoekt hij naar mooie woorden, waarvan hij zelf niet eens de betekenis kent, en hij herhaalt ze met kennelijk genoegen. Zo’n man geraakt nooit uitgepraat over de erfenissen die hem te wachten staan en hij wil je graag laten horen dat zijn vermogen nog steeds stijgt. Zijn enige zorg is geëerd en geprezen te worden. Is hij in een of andere onderneming geslaagd, dan haast hij zich om er bekendheid aan te geven om de mensen van zijn zogenaamde bekwaamheid te overtuigen. Heeft hij met de een of andere bewering bijval uitgelokt, dan herhaalt hij ze tot vervelens toe, tot iedereen hem begint uit te lachen. Is hij op reis geweest, dan hoort ge de hoogmoedige nog honderd keer zo vaak vertellen wat hij gedaan of gezegd heeft, zodat ge medelijden krijgt met degenen die naar hem moeten luisteren. Hij meent voor een grote geest door te gaan, terwijl de mensen hem inwendig verachten. Men kan zich niet weerhouden om bij zichzelf te zeggen: "Kijk eens wat een opschepper, hij denkt dat men alles gelooft wat men beweert ..."

Vertaling: Chris De Bodt

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 129]

Hoofdstuk 19. Voorgeborchte

Nicky: Wat gebeurt er met doodgeboren en geaborteerde kinderen? Waar gaan ze heen?
Maria: De Arme Zielen vertellen mij dat ze niet naar de Hemel gaan, maar, omdat zij onschuldig waren, gaan ze uiteraard ook niet naar het Vagevuur. Zij gaan naar een plaats die ertussen ligt. Men noemt deze plaats het Voorgeborchte, maar soms noemt men deze plaats ook de "Hemel van de Kinderen." Het woord Voorgeborchte [Limbo] komt van Limbus, dat de ruimte is tussen de uitprint en de rand van een bladzijde.

De zielen van de kindjes weten niet dat er iets beter bestaat. Zij weten niet dat zij niet in de Hemel zijn en het is onze verantwoordelijk om hen daarheen te brengen. Maar vele inspanningen hoeft dit uiteraard niet omdat ze nooit de kans hebben gekregen om te zondigen. We kunnen dat eenvoudig al doen met het "Doopsel voor de Ongeborenen," of met een Requiemmis. Aan doodgeboren of geaborteerde kinderen zou ook een naam moeten worden gegeven en ze moeten ook binnen de familie worden aanvaard. Dat brengt hen in het Boek des Levens.

Ik kende een verpleegster die in een kliniek in Wenen werkte en die steeds de doodgeboren en geaborteerde kinderen doopte in die kliniek. Zij deed dit tweemaal per dag: ’s ochtends voor de kindjes die tijdens de nacht waren gestorven en ’s avonds voor de kindjes die tijdens de dag waren gestorven. Toen haar tijd gekomen was om te sterven, riep zij verheugd uit: "O, kom hier, al mijn kinderen, zoveel kinderen!" De priester aan haar bed antwoordde: "Dat zal wel, u hebt er zoveel gedoopt en nu zijn ze hier om u te helpen." En de kinderen begeleidden haar daarop op haar weg.

Nicky: Verschijnen de kindjes in het Voorgeborchte ook aan hun aanverwanten hier, of liggen zij hun nauw aan het hart?
Maria: Ja, vooral hun broertjes en zusjes zijn zich dikwijls bewust van een ander kindje dat dichtbij is, zelfs al weten ze niets over het doodgeboren of geaborteerde kindje.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Documentaire: The End Times [3/7]


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 183]

Maar hoewel Juan de Tepeyac Haar wou omzeilen, toch verscheen de Maagd. Ze daalde neer en naderde aan de zijkant van de heuvel. Toen ze vroeg waar hij heen ging, vertelde Juan dat hij een priester zocht om zijn oom de absolutie te geven. Toen ze z’n verhaal had gehoord antwoordde de Maagd: "Luister naar mij en begrijp me goed, mijn zoon, dat je niet bang moet zijn of treuren. Laat je hart niet verontrust zijn. Wees niet bang voor die ziekte, noch enig andere ziekte of pijn. Ben ik niet hier, je moeder? Ben je niet onder mijn bescherming? Ben ik je gezondheid niet? Wees niet getroffen door de ziekte van je oom, die er nu niet zal van sterven. Wees er zeker van dat hij nu genezen is."

Vol vertrouwen bleef Juan bij haar en volgde de instructies van de Heilige Moeder om bewijs te leveren aan de bisschop. Zoals opgedragen klom hij naar de top van de heuvel waar hij haar eerst had gezien, en zocht naar bloemen waarvan ze gezegd had dat ze daar zouden staan. Ze had hem gezegd de bloemen af te snijden en mee te brengen. Toen Juan op de plek aankwam, was hij verbaasd bij het zien van een heleboel Castiliaanse rozen in bloei, ondanks de harde grond en het winterse seizoen. De rozen waren welriekend en bedekt met dauw. Juan sneed ze bij de bloemblaadjes af en stopte ze in z’n tilma, een juten mantel aan de voorzijde van z’n lichaam die hij opvouwde om een zak te vormen. Juan had nog nooit zulke bloemen gezien op die plek, enkel doornen en distels op de onvruchtbare en droge heuveltop. Maar nu bracht hij mooie rozen terug! Toen hij terug bij de Maagd kwam vroeg ze te tonen wat hij bij zich had. Ze nam dan elke bloem en herschikte ze één voor één in z’n tilma, en zei aan Juan om ze naar de bisschop te brengen.

Z’n tilma goed vasthoudend, rende Juan naar het dorp, omringd door een ongelooflijke welriekendheid. Toen hij bij de kanselarij kwam vroeg de assistent van de bisschop om te zien wat hij bij had en toen Juan z’n tilma liet zakken zagen ze de ongewone rozen en probeerden ze te pakken.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 79]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Terug naar Rome

Op 23 december 1949, ter gelegenheid van Kerstmis en het openen van het Heilig Jaar, richtte Pius XII aan de wereld een oproep tot de eenheid onder de christenen. In tegenstelling met de oecumene van doctrinetoenadering die de COE en de Groep van Dombes voorstelden sprak de paus uitsluitend in de zin van een ‘terugkeer’ van de ‘afgescheurde’ christenen naar de ‘enige ware Kerk’: alleen de Heilige Stoel is ‘het anker des Heils voor heel de wereld’.

Enkele weken later werd een Instructie van het Heilig Officie over de ‘Oecumenische beweging’ gepubliceerd. Veel meer uitgebreid dan het korte droge monitum van 1948 had ze een open toon. Heel voorzichtig verbood ze ‘de vergaderingen en gemengde conferenties met katholieken en niet katholieken’ niet, maar onder strenge voorwaarden. In ieder geval bleef het bijwonen van niet katholieke diensten verboden, maar een gezamenlijk gebed mocht als het een ‘Onze Vader’ of een ‘door de katholieke Kerk erkend gebed’ was.

Eens te meer vroegen Roger Schutz en Max Thurian aan kardinaal Gerlier om verschillende audiënties in Rome te bekomen om ‘onze vreugde en de weerklank die de instructie genoot te uiten’.

Vreemd genoeg, ze kregen tegelijkertijd van dominee Visser ’t Hooft de zending om ‘de kwaadaardige indruk’ bekend te maken die de Instructie in niet katholieke kringen teweeg bracht’ en de Romeinse overheid te polsen over het zenden van katholieke waarnemers naar de grote oecumenische conferentie voorzien in het Zweedse Lund voor 1952.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 42]

Woordenboek: Letter C

Sjammai

Sjammai werd geboren in 30 v. Chr. en stierf in 30 na Chr. Hij was een Joodse geleerde en een belangrijk figuur bij het opstellen van de kernpunten van de Mishnah, een belangrijk werk van het Rabbijnse Judaisme. Later wordt het een belangrijgrijke bron van Rabbijnse godsdienstige gedachten.

Sjammaï en Hillel waren de meest invloedrijke onder de eerste meesters farizeeërs. Hun beroemdheid overleefde hen. Beiden genoten de benaming "Oude" in plaats van gewoon maar Rabbi of Rabban.


Graftombe van Sjammai, Meron, Israël

Sjammaï, een streng professor, stichtte een rabbijnse school om te wedijveren met deze van Hillel. Deze school was gekend om haar strenge en ernstige interpretatie van de wetten. Er bestaan bijna geen gegevens voor een biografie van Sjammaï. Het schijnt dat hij het beroep van ondernemer uitoefende en een opvliegend iemand was. Om zijn slecht karakter goed te maken herhaalde hij graag dat de bezoekers steeds vriendelijk en beleefd moesten ontvangen worden. Een heiden is bereid om bekeerling te worden indien iemand hem de hele Thora op een been uitlegt... Chammaï de opvliegende jaagt hem weg. Maar de zachtaardige Hillel openbaart hem de gouden regel: ‘Doe een ander niet aan wat ze zelf niet wil ondergaan’, een voorschrift dat in Jezus onderwijs voorkomt. Maar als Mattheus vertelt dat, volgens Jezus, een echtscheiding maar mogelijk is wanneer de vrouw overspel pleegt, staat de evangelist dichter bij het strenge onderwijs van Sjammaï. Inderdaad, Sjammaï duldde een echtscheiding slechts bij overspel van de vrouw, daar waar Hillel die al toeliet wanneer het gedrag van zijn vrouw hem niet behaagde.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 63]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

In de twee eeuwen die volgden vroeg men zich wel eens af waarom de Hosties niet werden geconsumeerd door de priesters tijdens de mis, wat de gebruikelijk gang van zaken was. Er is geen antwoord hierop, maar er zijn wel twee theorieën. Eén verklaring is dat de horde mensen van Siena en nabijgelegen dorpen, die zich verzamelden in de kerk om te bidden voor het herstel van de zonden voor deze Heilige Hosties, de priesters aanbevolen hadden de Hosties gedurende een tijd te bewaren. Een andere reden waarom de priester de Hosties niet hadden genuttigd kan de smerige conditie geweest zijn waarin ze waren aantroffen. Ondanks dat de Hosties waren schoongemaakt en aan de buitenkant waren ontdaan van stof en vuil waren de Hosties nog steeds niet gezuiverd van alle vuil en zand. In zo’n geval is het niet noodzakelijk om de Hosties te nuttigen, maar is het toegestaan om de Hosties op natuurlijke wijze te laten vergaan, waarna Christus niet meer aanwezig is in het brood.

De geestelijken waren verbijsterd dat de Hosties niet vergingen, maar volledig vers bleven en zelf een heerlijke geur hadden. In de loop der tijd waren de traditionele Franciscanen er van overtuigd dat ze getuigen waren van een doorlopend wonder waarin de Hosties bewaard bleven.

Vijftig jaar na het vinden van de gestolen Hosties kwam er een officieel onderzoek naar de echtheid van dit wonder. Het hoofd van de Franciscanenorde, Pater Carlo Vipera, onderzocht de Hosties op 14 april 1780. Hij proefde van een Hosties en vond hem vers en onaangetast. Er waren een aantal Hosties verspreid in de loop der jaren en Pater Carlo liet de overige 230 Hosties in een nieuwe ciborie plaatsen en verbood de verdere verdeling van de Hosties.

11. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Toen hij de paarden verzorgde, droeg Ceferino een kiel, met een baret op het hoofd, lage schoenen aan zijn voeten, een zweep rond zijn nek en opgerold in zijn hand. Vader Fandos, zijn biograaf, zegt: "Zijn manier van kleden wanneer hij de caravaans vervoegde om naar een festival te gaan, was anders. Wanneer hij te paard reed of op de bestuurdersstoel van een overdekte kar zat, had hij een levendige conversatie met zijn metgezellen, terwijl hij een oogje in het zeil hield over de groep ezels die hij meevoerde. Dan droeg hij een jas, een das, stoffen hoed en laarzen."

Ceferino was hoger in aanzien omwille van zijn persoonlijke kwaliteiten. Vader Fandos zegt: "Hoewel hij ongeletterd was en niet in staat zijn boekhouding te doen, was hij gezegend met een natuurlijke intelligentie, voelde hij de dingen goed aan, was hij eerlijk en kon hij onenigheden die ontstonden tussen zigeuners en niet-zigeuners tot een goed einde brengen. Daar moet zijn grote generositeit, die soms naar vrijgevigheid neigde, aan toegevoegd worden."

Er werd vaak op Ceferino een beroep gedaan om tussen te komen bij twisten. Vader Fandos zegt hierover: "Nog nooit hadden de omliggende dorpen een man gekend die zo eerlijk, oprecht, fatsoenlijk en christelijk was. Publiek in privé toonde hij zich respectvol, bescheiden, vredelievend, opgewekt, behulpzaam en genereus. Voor iedereen had hij een groet, een glimlach, tijd voor een leuke conversatie, een beleefde uitnodiging, een belofte," Ik hoorde niets afkeurends. Wat de andere zigeuners betrof, behandelde hij hen steeds met grote vriendelijkheid en noemde hen ‘Tato’, een term die affectie uitdrukt tussen de zigeuners onderling.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 23]

De boodschap van Lourdes

Bij het tweede woord van Maria: "Wilt u voor mij zo goed zijn om gedurende twee weken naar hier te komen?" is Bernadette in de war. Het is de eerste keer dat iemand "u" tegen haar zegt. Zijzelf illustreert het feit: zij kijkt naar mij zoals alleen mensen naar elkaar kunnen kijken. De Mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, is een persoon. Bernadette, zich gerespecteerd en bemind voelend, ervaart dat ze zelf een persoon is, dat ze "iemand" is. In Gods ogen zijn wij allemaal waardevol. Want we worden allemaal door Hem bemind.

Het derde woord van de Maagd: "Ik beloof u niet het geluk in deze wereld, maar in de andere." Wij kennen de wereld van het geweld, de leugen, de sensualiteit, het profijt en de oorlog. We kennen ook de wereld van de liefde, de solidariteit en de rechtvaardigheid. Wanneer Jezus ons in het Evangelie uitnodigt het Koninkrijk der hemelen te ontdekken, dan nodigt hij ons om in de wereld zoals hij is, een "andere wereld" te ontdekken. Waar Liefde heerst, daar is God. Deze realiteit verduistert de boodschap over de Hemel helemaal niet. De maagd Maria brengt aan Bernadette de zekerheid over van een beloofd land, die alleen maar over de dood heen kan worden bereikt. Op aarde beleven we de tijd van de verloving, het huwelijk is voor later, voor de Hemel.

God ervaren is niets anders dan de liefde op aarde ervaren. Tot degene die dat wist te ontdekken zei Jezus: "Je staat niet ver af van het Rijk Gods." Ondanks haar ellende, haar ziekte, haar gebrek aan cultuur, was Bernadette altijd diep gelukkig. Dat is het Rijk van God, de wereld van de echte Liefde.

13. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 20

Ik keek aandachtig naar de zon en het leek mij alsof ze binnen de twee uur zou ondergaan. Jezus zei: "Dit zijn geen millennia maar eeuwen en ze zijn maar klein in aantal."

Vertaling: Chris De Bodt

14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Tien miljoen medailles

Pater Aladel is gerustgesteld en bestelt medailles bij een Parijse graveur en geeft ruchtbaarheid aan het verhaal van de Verschijningen, zonder de zuster met name te noemen aan wie ze ten deel waren gevallen. De eerste 1500 exemplaren van de medaille worden geleverd op 30 juni 1832. Zeer spoedig doet zich het ene na het andere wonder voor, zo vaak dat de Medaille geregeld wordt aangemerkt als «wonderdadig». In 1839 zijn er al meer dan 10 miljoen exemplaren van verspreid. Verhalen van genezingen komen uit Amerika, Polen, China, uit Rusland... Zuster Catharina is in dankgebed; het goede nieuws dat door Jesaja werd aangekondigd wordt weer actueel: De blinden zien, de kreupelen lopen, de armen worden onderricht in het evangelie. De Medaille is een «Bijbel» van de armen, het teken van een aanwezigheid, die van Maria, in het licht van Christus, in de schaduw van het Kruis. De weldaden van de mariale bescherming zijn op zeer bijzondere wijze voelbaar in de families van zusters die door H. Vincentius zijn gesticht, met name door de toename in de roepingen.

Het unieke succes van de Wonderdadige Medaille geeft blijk van het genoegen dat Onze-Lieve-Heer erin schept dat zijn Moeder op die manier zo wordt geëerd. Op de dag van Maria Boodschap heeft de engel Gabriël haar gegroet als zijnde vol van genade [Lc 1, 28]. In de uitdrukking vol van genade, welke bijna de waarde bezit van een naam, de naam die God aan Maria geeft, heeft de Kerk het voorrecht van de Onbevlekte Ontvangenis erkend, een dogma dat plechtig is afgekondigd in 1854 door Paus Pius IX: "Wij verklaren, wij doen de uitspraak en bepalen dat de leer die stelt dat de Heilige Maagd Maria, vanaf het eerste moment van haar ontvangenis, door genade en bijzonder voorrecht van de almachtige God, met het oog op de verdiensten van Jezus Christus, de Verlosser van het menselijk geslacht, was gevrijwaard van elke smet van de erfzonde, een door God onthulde leer is en deze om die reden vast en voortdurend geloofd moet worden door alle gelovigen.[Bul Ineffabilis Deus, 8 december 1854].

Sinds de val van Adam wordt de mensheid door de zonde, het grootste aller kwaden, als het ware overspoeld; alleen voor de Verlosser en zijn trouwe Medewerkster, Maria, deinst zij terug. Er is wel een opmerkelijk verschil: Christus is totaal heilig uit kracht van de genade die Hem in zijn menselijke hoedanigheid toevloeit uit zijn goddelijke Persoon; Maria is allerheiligst uit kracht van de genade die ze heeft ontvangen door de verdiensten van Jezus Christus. Zij die de Moeder van de Verlosser en Moeder van God moest worden, moest vrij zijn van elke smet. Maria is zodoende op een heel bijzondere wijze vrijgekocht: niet door bevrijding van de zonde maar door vrijwaring van de zonde. Vrij zijn van de erfzonde houdt als gevolg in dat men niet vatbaar is voor concupiscentie, een ongeregelde aandrang die voortkomt uit de zonde en tot zonde aanzet. De Allerheiligste Maagd Maria is door haar trouw aan de genade van haar onbevlekte ontvangenis alleen maar gegroeid in heiligheid, zonder ooit een fout, zelfs geen lichte, te begaan. "Daarom is Maria voor de gelovigen het lichtgevende teken van de goddelijke barmhartigheid en een betrouwbare gids voor wie de hoge toppen van de evangelische volmaaktheid en van de heiligheid wil bereiken" [Johannes Paulus II, 19 juni 1996].

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 3]

Hij schiep er genoegen in om ons te martelen.

Ik hield mijn ogen gesloten, maar wankelde op mijn voeten en voelde een collectief gevoel van machteloze woede en weerzin.

Ik weet dat ik geluk gehad heb. Ik ben nu 90 jaar oud, één van de laatst overblijvende overlevenden van mijn bataljon van de Gordon Highlanders.

Waarom overleefde ik, een twintigjarige, ambitieuze loodgieterleerling toen ik kort na het uitbreken van WO II in september 1939 werd opgeroepen, de onvoorstelbare gruwel van de Japanners terwijl er zoveel stierven?

Het is een vraag die ik mezelf vaak gesteld heb. Maar ik heb er niet over gepraat met andere overlevenden omdat ik, net als hen, zestig jaar gezwegen heb. Dat deden veel van de krijgsgevangenen van het Verre Oosten, en allen voor dezelfde reden. We wilden onze echtgenotes en families, of onszelf, niet van streek brengen.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie


06-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.6 april 2010
6 april 2010

1. recentste boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera

Boodschap 3301 van 03/04/2010

Lieve zonen en dochters, zoek de Heer die van u houdt en op u wacht met open armen. U leeft in een tijd van grote geestelijke verwarring en het moment is gekomen om ja te zeggen aan de oproep van de Heer. Laat het kwaad uw hart niet overnemen. U behoort de Heer toe. Ik kom uit de hemel om u te leiden op de weg naar goedheid en heiligheid. Deins niet terug. Let op. Laat niets voor morgen wat u nu moet doen. Heb moed. Ik zal ten beste spreken bij Mijn Jezus voor u. Wanneer u het gewicht van het kruis voelt, roep dan om Jezus. Hij alleen is uw alles en u kunt niets doen zonder Hem. Een schokkende gebeurtenis zal gebeuren in Duitsland. De dood zal passeren en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis ondervinden. Ga voorwaarts op de weg die ik u heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

2. Opnieuw een aardbeving boven magnitude 7

Een zware aardbeving met een magnitude van 7,2 heeft zondagavond de Mexicaanse staat Neder-Californië getroffen. De schok werd tot in de Amerikaanse steden Los Angeles en San Diego gevoeld. Er zijn voorlopig twee doden geteld. De aardschok deed zich voor ten zuidoosten van de stad Tijuana in Neder-Californië, de staat die in het noordwesten van Mexico aan de VS grenst. Het epicentrum ligt op 26 km ten zuidwesten van de Mexicaanse stad Guadalupe Victoria. De stad Mexicali, op dertig kilometer van het epicentrum, is het zwaarst getroffen. Daar werden voorlopig twee doden geteld.




De kracht van de aardbeving zorgde ervoor dat de schok tot in het zuiden van Californië [LA en San Diego], Arizona [Phoenix] en Nevada [Las Vegas] te voelen was. Heel wat gebouwen daverden er volgens de Los Angeles Times op hun grondvesten. Het nieuws werd bevestigd door het Amerikaans Geofysisch Instituut [USGS]. "De laatste keer dat we in de regio zo'n krachtige aardbeving hebben gehad, was in 1992," zegt Lucy Jones van USGS. "Toen ging het om een aardbeving met magnitude van 7,3."


3. L'Aquila, een jaar later

Gisteren was het een jaar geleden dat de stad L'Aquila in Centraal-Italië werd verwoest door een aardbeving, waardoor ruim driehonderd mensen om het leven kwamen. Het meeste puin ligt nog steeds in de straten van de spookstad en van wederopbouw is nog geen sprake. Eerst moet 4,5 miljoen kubieke meter puin worden geruimd, waarvoor nog geen oplossing is gevonden.


De bewoners van L'Aquila waren de besluiteloosheid zat en steken sinds een maand zelf de handen uit de mouwen. "Het volk van de kruiwagens," worden ze in de volksmond al genoemd. Deze ludieke actie van burgerlijke ongehoorzaamheid [men moest er de verboden zone voor binnendringen) is sinds een maand de vaste zondagochtendbesteding van vele L'Aquilanen. Een derde van de gebouwen in de stad is dusdanig beschadigd dat ze niet of nauwelijks te redden vallen, maar tot nu toe wordt alles in de stad gestut met staalconstructies. Dat heeft al 80 miljoen euro gekost en is volgens critici een verspilling van geld, werk en tijd. Men zou sneller moeten besluiten welke gebouwen afgebroken moeten worden en welke absoluut gespaard.

Ook de daklozenopvang is nog niet definitief geregeld. De tentenkampen zijn weliswaar verdwenen, maar nog steeds bivakkeren ongeveer vijfduizend mensen in hotels en bijna duizend in de politiekazerne waar vorig jaar de G8-top plaatsvond. De dure, aardbevingbestendige nieuwbouwhuizen die premier Silvio Berlusconi beloofde zijn er wel gekomen, maar ze bieden onderdak aan nog geen 15.000 mensen, ongeveer een derde van het totaal aantal daklozen. Nog eens vijfduizend mensen zijn alsnog ondergebracht in goedkope, houten woonunits. Critici vinden dat het geld dat is uitgegeven aan de dure nieuwbouw, beter besteed had kunnen worden aan de wederopbouw van de stad. De goedkope woonunits waren goed genoeg geweest voor een tijdelijke opvang, vinden velen.

Kritiek is er ook op de geldverspilling voor de opvang van de circa vijfduizend daklozen die al een jaar in hotels wonen. Dat kost de staat dagelijks zo'n 350.000 euro. Veel hoteleigenaren wachten overigens nog steeds op hun geld van de afgelopen maanden. Niet alleen door de regering in Rome voelen de inwoners van L'Aquila zich in de steek gelaten, ook de G8 komt zijn beloftes aan de stad niet na. De leiders van de rijkste westerse industrielanden en Rusland beloofden vorig jaar tijdens de top in de stad hulp bij de wederopbouw, maar alleen Frankrijk, Duitsland, Rusland en Kazachstan voegden de daad bij het woord. De andere wereldleiders lieten het afweten.

4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 128]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Pilatus


Toen Pilatus deze ernstige woorden uit Jezus’ mond vernam, voelde deze zich geschokt en sprak nadenkend tot Hem: "Gij zijt dus een koning?" En Jezus antwoordde: "Gij zegt het: ja, ik ben koning. Ik ben geboren en in deze wereld gekomen om te getuigen van de Waarheid en ieder die uit is op de Waarheid, luistert naar Mijn stem." Pilatus keek onze Heer in de ogen en zei, terwijl hij opstond: "Waarheid? Wat is waarheid?" Er werd nog een en ander gezegd, dat ik mij niet juist meer herinner.


Jezus voor Pilatus

Pilatus ging terug naar het terras. Hij kon Onze Heer niet begrijpen, maar wist nu genoeg van Hem, waaruit hij de zekerheid had, dat Jezus geen koning was die de keizer schade zou berokkenen, dat Hij geen aanspraak maakte op een Rijk in deze wereld en een Rijk uit een andere wereld baarde de keizer zorg nog kommer, en hij riep van op het terras tot de priesters: "Ik vind helemaal geen schuld in deze mens." De vijanden van Jezus ontstaken thans in een nieuwe woede en een stroom van beschuldigingen lieten zij thans tegen Hem los. De Heer echter zweeg en bad voor die arme mensen, en toen Pilatus Hem de vraag stelde: "Hebt gij niets op al hun aanklachten in te brengen?" sprak Jezus ook geen enkel woord, zodat Pilatus, in hoge mate verwonderd, tot Hem zei: "Ik zie wel dat zij tegen u met leugens omgaan." [Hij gebruikte voor leugens een andere uitdrukking, die ik vergeten ben] De aanklagers echter staakten hun woedend getier en riepen: "Wàt, vindt gij geen schuld in hem? Is dit misschien geen schuld, dat hij het volk opruit door zijn leer te verspreiden over het hele land, van Galilea af tot hier?"

5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 128]

Preken

Net als de anderen

We kunnen zelfs zeggen dat de zonde van de hoogmoed overal gevonden wordt waar mensen zijn. Zij vergezelt de mens bij alles wat hij doet en zegt. De hoogmoed is een onkruid dat wortel schiet. Luister een ogenblik en ge zult het zien. Jezus Christus geeft er ons een voorbeeld van in het evangelie, waar hij spreekt over de farizeeër die naar de tempel ging om er te bidden. Hij stond recht overeind en zei met luide stem, zodat iedereen hem zien en horen kon: "O God, ik dank U dat ik niet ben als de andere mensen die beladen zijn met zonden. Ik wijd mijn leven aan het goede en aan uw dienst." Kijk, dat is echt het type van een hoogmoedige: in plaats van God te danken omdat Hij zo goed is geweest Zich van hem te bedienen om het goede te doen, beschouwt hij dat alles alsof het van hemzelf kwam en niet van de goede God. Laten we er iets verder op ingaan en ge zult zien dat bijna niemand van deze kwaal uitgezonderd is. De ouden van dagen, evenmin als de jongelui, de armen evenmin als de rijken. Allemaal gaan zij trots op wat zij zijn en wat zij gedaan hebben, of liever: op wat zij niet gedaan hebben. Iedereen prijst zichzelf en hoort zich graag prijzen. Iedereen bedelt om de lof van de mensen en tracht er zich op alle mogelijke manieren van te verzekeren. Daarop is het hele leven, ook van de meeste Christenen, gericht.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 128]

Hoofdstuk 18. Bescherming en begeleiding

Nicky: Als we iemand kennen die bijvoorbeeld als kind veel geleden heeft onder zijn of haar ouders, of de omgeving, kan een Arme Ziel die persoon dan beschermen tegen satans voortdurende aanvallen door deze wonden, die uiteraard nog steeds openblijven tot wanneer deze persoon, laat ons zeggen, hulp heeft gezocht bij een priester of door een dokter op te zoeken?
Maria: Zeer zeker en de Arme Ziel kan deze ook naar de juiste persoon leiden. Ik heb weet van gevallen waar precies zulke dingen gebeurden en enkele dagen later hebben de Arme Zielen mij verteld dat zij het waren die waren tussengekomen.

Nicky: Wat gebeurt er als iemand vraagt om hulp voor iets dat niet volledig heilig is? U hebt eerder gezegd dat de Arme Zielen niet tussenkomen in dergelijke gevallen?
Maria: Neen en neen! Als iemand hulp vraagt voor iets met slechte bedoelingen, zullen zij nooit ter hulp snellen! Enkel satan zal iemand met slechte bedoelingen helpen, maar hij kan uiteraard ook hun activiteiten nabootsen.

Nicky: Weet u van een zaak waar zij aan iemand verschenen die daarna dingen vroegen die niet echt zuiver waren?
Maria: Ja. Tijdens een vreselijk auto-ongeluk, verschenen drie zielen aan de bestuurder en zeiden hem: "En nu gaat u ons helpen!" Zij hadden hem duidelijk geholpen omdat de auto minstens een keer over kop was gegaan en hij precies op zijn plaats gebleven was en daarna uitstapte zonder één enkele schram. Toen het hem duidelijk was dat hij door hen van een zekere dood beschermd was, wenste hij nog meer hulp van hen bij het invullen van de verzekeringsdocumenten. Nu liet hij Missen voor hen opdragen en woonde deze ook bij, met de gedachte dat zij hem hierbij ook zouden helpen. Maar al spoedig werd het hem duidelijk dat ze hem niet hielpen omdat hij geen cent terugtrok van de verzekering. Hij maakte zich hierover kwaad en leek maar niet te begrijpen waarom zij hem niet hadden geholpen. In werkelijkheid had hij niet de volledige waarheid verteld aan de verzekeringsmaatschappij, en aldus een onterechte vergoeding had gevraagd. Deze oneerlijkheid bracht hem alleen maar meer tegenspoed.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

7. Documentaire: The End Times [2/7]


8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 182]

De Maagd wou hier niets van horen. Ze vertelde Juan dat hij als tussenpersoon gekozen was en dat hij het opnieuw moest proberen. De volgende dag, een zondag, ging Juan hiermee akkoord en ging opnieuw naar de kanselarij.

De bisschop wou echter meer bewijs. Hij vroeg een teken. Hij stuurde ook mannen om Juan Diego te volgen en te zien wat hij van plan was. Ze verloren hem echter op onverklaarbare wijze uit het oog nabij de brug naar Tepeyac, waar Juan opnieuw de Maagd ontmoette en haar vertelde dat de bisschop nog altijd niet echt geloofde en één of ander bewijs wilde.

"Goed en wel, mijn beste," antwoordde Maria, "je zal hier morgen terugkeren zodat je het teken waar de bisschop om vroeg naar hem kan brengen. Hiermee zal hij je geloven, hij zal niet aan je twijfelen of je verdenken, en weet, mijn beste, dat ik je bekommernis, inspanning en vermoeidheid omwille van mij zal belonen. Ga nu! Ik verwacht je hier morgen."

De volgende dag, maandag 11 december, kwam Juan niet opdagen omdat z’n oom, Juan Bernardino, ernstig ziek was geworden door een vorm van de pest die cocolztli noemde. Op dinsdag ging Juan een priester halen om de laatste sacramenten toe te dienen en probeerde om de heuvel heen te lopen zodat de Maagd hem niet zou zien en hem tegenhouden. Z’n oom had een priester nodig en hij was gehaast.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 73]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Eerste ontmoeting met Pius XII


De reis vond dus plaats. Hun gewoonte van geheimhouding getrouw, wachtten Roger Schutz en Max Thurian bijna een jaar om het bekend te maken en dan nog slechts aan acht uitgekozen correspondenten, in ‘vertrouwelijk opzicht’: de eerwaarde Couturier en zijn medewerker pater Villain, de dominicaan Yves Congar, de jezuïeten Jean Daniélou en Robert Rouquette, de anglicanen Neill en Tomkins en Visser ’t Hooft.

De moeder van de prior en zijn zus Geneviève vergezelden hem. Aangekomen in Rome op 11 maart werden Roger Schutz en Max Thurian al ’s anderendaags in het Vaticaan toegelaten: op de twaalfde woonden ze in de Sixtijnse Kapel de mis bij, opgedragen voor de tiende verjaardag van de kroning van Pius XII. ’s Anderendaags werden ze op de Gregoriaanse universiteit ontvangen door de jezuïet Charles Boyer, docent theologie en verantwoordelijk voor het blad Unitas. In Rome was hij een van de meest opmerkelijke figuren in het katholieke unionisme, ook bezorgd om de houding van de Heilige Stoel te verdedigen. Hij vroeg zijn protestantse bezoekers om begrip en geduld, terwijl hij een positieve mening uitte over de conferentie van Amsterdam waarin hij een ‘verkondiging van de Geest’ ontwaarde. Later schreef hij: "Ze verduidelijkten me dat de professie drie geloften inhield: persoonlijke armoede, eeuwig celibaat, gehoorzaamheid aan de prior." Dergelijk perspectief kon Rome alleen maar behagen.

Op 15 maart werden de twee stichters op het Staatssecretariaat ontvangen door Mgr. Montini die ze als ‘bijzonder verstandig en diep spiritueel’ bestempelden, onder de indruk van zijn openheid en zijn streven naar bedaren.

Mgr. Montini nochtans ‘rechtvaardigt de stroeve katholieke houding in de oecumenische dialoog’: "Rome komt hard over, maar dit is haar zending. De Kerk is op Petrus gebouwd en die steen is soms hard." De twee bezoekers waren ook gevoelig voor de ‘enkele mogelijke hervormingen die de rechterarm van de paus niet uitsloot, zowel over de taal in de liturgie als het celibaat voor de priesters.

Roger Schutz en Max Thurian weerhielden alleen de positieve kanten van hun audiëntie bij de paus op 16 maart. De heilige vader liet een mogelijkheid doorschemeren tot ‘officieuze’ deelname van de katholieke Kerk aan de toekomstige bijeenkomsten met ‘waarnemers’ en liet hopen op een oproep tot gebed voor de eenheid van de Kerk ter gelegenheid van het aankomende Heilig Jaar.

"Deze reis werd gezegend, geloof ik, en kan vruchtbaar zijn," schreef Max Thurian korte tijd naar zijn thuiskomst.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 41]

Woordenboek: Letter C

Caesar

Zijn verhouding tot de Joden

Behalve de specialisten in Romeinse geschiedenis zijn er weinige lezers van het Nieuwe Testament die zich rekenschap geven van de vooraanstaande rol die Julius Caesar heeft gespeeld in de geschiedenis van de Joden uit Palestina en de diaspora tijdens de laatste jaren van zijn bewind [49-44 v. J.C.] De Joodse Oudheden van Flavius Josephus houden uitreksels in van een reeks officiële documenten die betrekking hebben op politieke beslissingen van Caesar voor de Joden. Ondanks hun onvolledige staat kan er het belangrijkste uit opgemaakt worden.

In het kort dient eraan herinnerd dat in 63 v. J.C. Pompeius Judea had veroverd. Nadat hij de regerende hogepriester Aristobulus II had afgezet en opgesloten, verving hij hem door zijn broer Hyrcanus II. Toen dus werd Pompeius gesteund door Hyrcanus en de politieke Palestijnse leider Antipater [uit Idumea] die bekend raakte en vader was van Herodes de Grote.

Toen de rellen tussen Caesar en Pompeius uitbraken in 49 v. J.C. vroegen Caesar en zijn aanhang de steun van de Joden. Ze bevrijdden de door Pompeius afgezette Aristobulus II uit de Romeinse gevangenis en gaven hem de steun van twee legioenen om Pompeius in Syrië aan te vallen. Dit plan mislukte want de aanhangers van Pompeius hadden Aristobulus gevangen genomen in Rome nog vóór hij naar Syrië kon inschepen. Maar, na de dood van Pompeius, door zijn nederlaag in de slag bij Pharsalus [48 v. J.C.], liepen hogepriester Hyrcanus II en Antipater over naar de overwinnaar.

Aan het hoofd van de drieduizend Joodse soldaten nam Antipater actief deel aan deze strijd. Van zijn kant was Hyrcanus in keizer Caesars gunst gevallen door de Joden uit Egypte aan te sporen de keizer te ondersteunen. Als beloning bevestigde Caesar Hyrcanus als hogepriester en etnarch van de Joden en verleende hij aan Antipater het Romeinse burgerschap, de titel van procurator van Judea en stelde hem vrij van belastingen. Zo bevorderde Caesar de opkomst van de Herodiaanse dynastie die bijna een eeuw lang over Palestina zou regeren.

Bovenop de al toegestane voordelen gaf Caesar aan Hyrcanus de haven van Jaffa en andere steden die Pompeius aan de Joden had onttrokken. Hij liet ook toe de wallen van Jeruzalem weer op te trekken en hij stelde de Joden van de gebieden die hij beheerde vrij van legerdienst. Caesar toonde zich ook mild tegenover de Joden van de diaspora. Hij bevestigde het Romeinse burgerschap van de Joodse gemeenschap in Alexandrië en beschermde de godsdienstvrijheid van de Joden in Klein-Azië.

Zodoende was Caesar een held in de ogen van de Joden uit de hele Romeinse wereld. Toen Caesar in 44 v. J.C. vermoord werd op de Idus werd hij meer door de Joden dan door een andere natie betreurd: "De diepe openbare droefenis," schrijft Suetonius, "betreuren vele buitenlanders volgens hun eigen gewoonten, waaronder vele Joden die meerdere nachten na elkaar rond de brandstapel stonden." In 42 vóór J.C. werd Caesar vergoddelijkt en voortaan vereerd als divus Julius.

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 61]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

Twee dagen later, op 17 augustus, was er een priester in gebed in de kerk van de Heilige Maria van Provenzano. Zijn aandacht werd gericht op iets wits dat kwam van de offerkist die zich in zijn Prie-Dieu [klein gebedsaltaar] bevond. Hij zag dat het een Hostie was en ging naar de andere priesters van de kerk, die op hun beurt de aartsbisschop en de broeders van de Kerk van de Heilige Franciscus inlichtten.

Toen de offerkist werd geopend in de aanwezigheid van de priester en de afgevaardigde van de aartsbisschop, vonden ze een groot aantal Hosties, sommige bedekt met spinrag. De Hosties werden vergeleken met ongeconsecreerde Hosties die in de kerk van de Heilige Franciscus gebruikt werden, De Hosties bleken het zelfde formaat te hebben en ze hadden het zelfde symbool, wat bekende dat ze door de zelfde bakkerij gebakken waren. Het aantal Hosties was precies gelijk aan het geschatte aantal Hosties die gestolen waren ... 348 hele Hosties en zes halve Hosties.

Omdat de offerkist maar eens per jaar werd geopend waren de Hosties bedekt met een laag stof wat zich daar had verzameld. Nadat ze voorzichtig door de priesters van het stof ontdaan waren, werden de Hosties geplaatst in een ciborie in het tabernakel van het hoofdaltaar van de Kerk van de Heilige Maria. De volgende dag bracht, in aanwezigheid van een grote menigte dorpelingen, de aartsbisschop Alessandro Zondadari de Heilige Hosties in een plechtige processie terug naar de kerk van de Heilige Franciscus.

12. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Na de eucharistie begon hij aan de gewone taken in de stallen : de dieren voederen, stallen schoonmaken, water halen voor de dieren en klanten helpen. Hij was ook een smid die paarden besloeg. Hiervoor gebruikte hij een speciaal soort gereedschap, een "puhamante," die nu als een relikwie bewaard wordt in het museum van de Martelaars van de Clarissen in Barbastro.

Ceferino was geen saai iemand. Hij bezocht foren in de naburige dorpen en miste geen enkel feest dat door zijn mede-zigeuners werd georganiseerd. Hij nam deel aan processies en de activiteiten van de verschillende religieuze organisaties waartoe hij behoorde. Daarbij waren de Genootschap van de Nachtelijke Aanbidding en Eucharistische Verenigingen, de Vincentius à Paolo-vereniging, en de Broederschap van de Franciscaanse Derde Orde waarin hij een belangrijke functie bekleedde. Hij woonde dagelijks de Mis bij en ontving het Heilig Sacrament.

Op middelbare leeftijd was Ceferino "groot, slank, in goede gezondheid, met een sterke geest en een goed voorkomen." Maria de los Dolores, die de Zalige kende, herinnert zich hem als een grote, slanke man, en de kleine jongens uit de omgeving zagen hem als "de fantastische gentleman met een overweldigende persoonlijkheid, groot, mager en met goede manieren." Andres Jimenez, een zigeuner, voegt nog iets toe aan de beschrijving van Ceferino: "Hij was een mooie man. Hij kleedde zich elegant met een pak en vest. Hij had een horlogeketting die neerhing uit zijn vest en verdween in een kleine zak. Hij had een wandelstok bij zich."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 22]

De boodschap van Lourdes

In de tijd van Bernadette was de Grot een vuile, duistere, vochtige en koude plek. Men noemde de Grot de "varkensschuilplaats," omdat men er soms de varkens naar toe leidde. Daar wilde Maria verschijnen, helemaal wit, helemaal puur, als teken van Gods Liefde, d.w.z. teken van wat God in elk van ons wil bewerken. Het contrast is hemelsgroot tussen deze duistere en vochtige Grot en de aanwezigheid van de maagd Maria, de "Onbevlekte Ontvangenis." Dat herinnert ons aan het Evangelie: de ontmoeting van de rijkdom van God en de armoede van de mens. Christus is gekomen om te zoeken wat verloren was.

In Lourdes is Maria verschenen in een vuile en duistere Grot, op de plaats die Massabielle heet, oude rots, om ons te zeggen dat God naar ons komt daar waar wij zijn, in het hart van onze ellende en onze verloren zaken. De Grot is niet alleen de plaats van een aantal gebeurtenissen, een geografische plaats, het is ook de plek waar God ons teken doet om ons zijn hart en ons eigen hart te ontsluieren. Het is een oord waar God ons een boodschap brengt, die geen andere is dan deze van het Evangelie. God komt ons zeggen dat hij ons bemint ... dat is heel de inhoud van de Boodschap van Lourdes: en dat hij ons bemint zoals wij zijn, met onze successen, maar ook met onze kwetsuren, onze broosheid en onze beperkingen.

Op 18 februari, bij de derde verschijning, spreekt de Maagd voor de eerste keer. Zij zegt tot Bernadette, die haar papier en potlood voorhoudt om haar naam op te schrijven, zegt "de Dame": "Dat is niet nodig." Het is een buitengewoon woord. Het wil zeggen dat Maria in een liefdesrelatie met Bernadette wil treden. Het hart wordt aangesproken. In de Bijbel is het hart van de mens de kern van zijn persoonlijkheid, het diepste van het menszijn. Bernadette wordt zo uitgenodigd om haar hart te openen voor die Boodschap van Liefde.

14. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 19

Op een dag was ik op een grote vlakte helemaal alleen met God. Jezus verscheen aan mij een toonde mij van op de top van een heuvel een mooie zon aan de horizon. Hij zei bedroefd: "De wereld gaat voorbij en mijn Tweede Komst is nabij. Wanneer de zon aan het ondergaan is, weet dan dat de dag nabij is en dat de nacht spoedig zal vallen. Eeuwen zijn voor mij als uren. Kijk naar deze zon en zie hoeveel ze nog te reizen heeft en schat de tijd die overblijft voor de wereld."

Vertaling: Chris De Bodt

15. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Geheimzinnige edelstenen

In december 1830 verschijnt Maria een derde maal aan zuster Catharina en toont haar het tableau waarop de medaille is afgebeeld. Aan de vingers van de Allerheiligste Maagd schitteren edelstenen van waaruit lichtstralen op de aarde schijnen. Maar uit sommige edelstenen komen geen stralen: "De edelstenen waar niets uitstraalt stellen de genaden voor die men mij vergeet te vragen," zegt de Maagd Maria: "Je zult me niet meer zien maar je zult mijn stem horen tijdens je gebeden." Zuster Catharina voelt zich vastgezet door het hernieuwde verzoek van de Heilige Maagd en de gehoorzaamheid aan haar biechtvader die niets meer wil horen over die "hersenspinsels." Daar Onze Lieve Vrouw niet op haast heeft aangedrongen legt ze zich maar het stilzwijgen op.


Wonderdadige Medaille

Op 30 januari 1831 vindt haar inkleding plaats en wordt ze ingezet in het hospitium van Enghien, in een voorstad van Parijs. Daar is ze op bekend terrein: het kippenhok, de tuin, de duiven en even later de koeien. Maar de innerlijke stem dringt bij haar aan dat ze de medaille laat slaan. Pater Aladel wordt weer geraadpleegd die op zijn beurt de "zaak" aan een collega voorlegt. Vervolgens wenden beiden zich tot monseigneur de Quélen, aartsbisschop van Parijs. De verschijning van Maria gezien in het licht van het mysterie van de Onbevlekte Ontvangenis, ontmoet bij de prelaat meer dan een gewillig oor: "Geen enkel bezwaar tegen het laten slaan van de Medaille, het is geenszins in strijd met het geloof en de vroomheid. Over de aard van het geziene moeten we ons onthouden van een voorbarig oordeel, evenals aan de omstandigheden waaronder het plaatsvond geen ruchtbaarheid geven. Laat die medaille heel eenvoudig worden verspreid. En aan de vruchten zullen we de boom kennen."

16. Monsters van de Rivier Kwai [deel 2]

Hij schiep er genoegen in om ons te martelen

Na 60 dagen werken aan de spoorlijn, zonder een dag rust, hadden we de gevreesde rots bereikt die onze weg versperde voor de volgende 450 tot 500 meter. Het zien alleen al van die rots moet genoeg geweest zijn voor één van de gevangenen, die smeekte om hem vrij te laten.


Alistair Urquhart

Ik wist niet dat er iemand ontsnapt was, tot er op een morgen een kerel het kamp werd in gesleept. Hij was afgrijselijk geslagen geweest; hij was gezwollen en vol bloed en zo goed als onherkenbaar. De vertaler zei: "Deze man is heel slecht. Hij probeert te ontsnappen. Niet goed!". Twee bewakers wierpen hem op de grond voor ons en deden hem knielen. Hij smeekte niet om genade. Hij wist wat zijn lot was en wachtte stil af.

De Zwarte Prins, die zich speciaal voor deze gelegenheid leek uitgedost te hebben, kwam met grote stappen dichterbij en trok zijn samuraizwaard. Hij pookte de gevangene in de rug om hem te doen rechtzitten. Dan hief hij zijn zwaard op en er volgende een moment dat zo gruwelijk was dat ik nauwelijks kon geloven dat het gebeurde.


Ontsnappingspogingen hadden de dood tot gevolg

Dit was één van de vele voorbeelden van barbaarsheid op de spoorlijn die ik uit mijn hoofd trachtte te bannen. Maar ik kon niet ontsnappen aan het ijzige gesuis van het zwaard terwijl het door lucht kliefde, of het ziekelijke geluid toen het de nek van onze kameraad raakte, gevolgd door de doffe bons van zijn hoofd dat op de grond viel.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie


05-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5 april 2010
5 april 2010

1. Medjugorje: kort overzicht van alle gebeurtenissen sedert december 2009.

Sinds afgelopen december zijn er heel wat dingen vlug gegaan in Medjugorje. Daarom dit overzicht.
  • 13.12.2009: Officieus wordt het geweten dat kardinaal Christoph Schonborn een bezoek zal brengen aan Medjugorje van 28 december 2009 tot 2 januari 2010. Sedert eind de jaren tachtig is Schonborn een grote voorstander van Medjugorje. In 1989 vertelde hij aan Jozef Ratzinger, toen nog Voorzitter van de Congregatie voor de Geloofsleer: "Als Medjugorje wordt gesloten, mogen we meteen ook ons seminarie opdoeken, omdat de meeste seminaristen hun roeping hebben gekregen door Medjugorje." Ratzinger antwoordde hierop: "Medjugorje sluiten, daar is geen sprake van!"
  • 28.12.2009: Kardinaal Christoph Schönborn komt aan te Medjugorje.
  • 29.12.2009: Kardinaal Schönborn houdt een eerste toespraak in de Kerk over de Goddelijke Barmhartigheid en omschrijft Medjugorje als een "Supermacht van Genade."
  • 30.12.2009: De kardinaal ontmoet de zieners die zich in Medjugorje bevinden en verkent, samen met Marija Pavlovic, de Podbrdo.
  • 01.01.2010: Kardinaal Schönborn is hoofdcelebrant van de Middernachtmis Op Niewsjaarsnacht.
  • 02.01.2010: De kardinaal keert terug naar Wenen.
  • 05.01.2010: Kardinal Schönborn geeft interviews weg aan de Oostenrijkse Media met een resumé over zijn bezoek aan Medjugorje.
  • 08.01.2010: De kardinaal zegt dat hij later zeker nog terugkeert naar Medjugorje.
  • 10.01.2010: Kardinaal Schönborn spreekt op de Oostenrijkse TV over de reactie van Bisschop Peric over zijn bezoek aan Medjugorje.
  • 15.01.2010: De kardinaal heeft een privé-ontmoeting met Paus Benedictus XVI.
  • 15.01.2010: Kardinaal Schönborn dient Bisschop Peric schriftelijk van antwoord.
  • 18.01.2010: Samen met Kardinaal Ersilio Tonini spreekt Kardinaal Schönborn op de Italiaanse televisie.
  • 19.01.2010: De bisschop van Mostar, Ratko Peric wenst het openlijk debat te sluiten over zijn uitval naar Kardinaal Schönborn.
  • 22.01.2010: Christoph Schönborn spreekt met kath.net. over het rapport van de voormalige Commissie.
  • 23.01.2010: Kardinaal Bertone wijdt een nieuwe en vijfde Bisschop, Pétar Rajic, voor Bosnië en Herzogovina in.
  • 22.02.2010: Het Pauselijke vastengebed bevat de woorden: "Dat de Heilige Maagd Maria ons, geleid door de Heilige Geest, mag helpen tijdens deze tijden van genade en van vreugde en vruchten ..."
  • 06.03.2010: De eerste officieuze berichten komen door dat de Heilige Stoel een nieuwe Commissie, op internationaal niveau, zal samenstellen zijn rond Medjugorje. In feite komt dit neer op een hevige berisping voor Ratko Peric, dat deze zijn werk allerminst goed gedaan heeft.
  • 09.03.2010: De Kroatische pers rapporteert de mogelijkheid van de oprichting van een nieuw Bisdom voor Medjugorje.
  • 13.03.2010: De Paus heeft een ontmoeting met de Kroatische eerste minister Jadranka Kosor. Er wordt onder meer gesproken over de Katholieke situatie in Bosnië-Herzegovina.
  • 17.03.2010: De Vaticaanse pers maakt officieel de oprichting van een nieuwe Internationale Commissie openbaar, die het Medjugorje fenomeen zal onderzoeken. De Commissie zal worden voorgezeten door Kardinaal Camilllo Ruini.
  • 18.03.2010: De voormalige parochiepriester van Medjugorje, Vader Ivan Cesar, zegt niet verrast te zijn door het bericht over de nieuwe Commissie.
  • 19.03.2007: De eerste namen van de Commissieleden worden "officieus" bekendgemaakt.
  • 20.03.2007: De Pauselijke Nuntius in Bosnië en Herzegovina, Aartsbisschop Allessandro D'Errico, geeft verder informatie over de motivering van de Paus voor de oprichting van de nieuwe Commissie. Deze verklaring wordt uitgezonden door Radio Mir Medjugorje. Duidelijk wordt dat de Paus steeds altijd heel geïnteresseerd bleek in de verschijningen en dikwijls de positieve invloed er van heeft aangehaald.
  • 20.03.2010: De Italiaanse verslaggever over het Vaticaan, rapporteert nu in de zaterdagse uitgave van de krant "Il Giornale," een Italiaanse krant, over de nieuwe mogelijkheid van de oprichting van een bisdom dat Medjugorje onafhankelijk zou maken van het bisdom van Mostar, dat geleid wordt door Bisschop Ratko Peric. Tornielli schreef dat de beslissing om een nieuw bisdom op te richten, met als mogelijke zetel Maskrska, in september jongstleden bijna was genomen, maar in laatste instantie werd afgewezen door het protest van Bisschop Peric. Het nieuwe bisdom zou gevormd worden uit gebieden die momenteel vallen onder de bisdommen van Dubrovnik, Mostar en Spalato.
  • 24.03.2010: Start van de eerste driedaagse zitting in Rome van de Internationale Commissie.
  • 29.03.2010: Officieus worden nu de namen vrijgegeven van 17 Commissieleden.
Deze maand is de "Medjugorje Special" gewijd aan Nedjo Brecic, de oprichter van Ivans gebedsgroep. Deze vangt aan vanaf komende maandag. In de "Medjugorje Special" van volgende maand wordt uitgebreid aandacht besteed aan de inmiddels vier opgerichte Commissies om de authenticiteit van de verschijningen te onderzoeken.

2. Recente boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië

Boodschap 3298 van 27/03/2010

Lieve zonen en dochters, verlies de moed niet. God staat aan uw zijde, zelfs als u Hem niet ziet. Zoek de kracht in Hem voor uw weg van het geloof. De tijd van de grote geestelijke verwarring is gekomen. Kniel neer in gebed, de enige manier waarop u de overwinning kunt bereiken. Ik ben uw moeder en Ik ben onvermoeibaar. Ik kom uit de hemel om u tot een oprechte bekering op te roepen. Open uw hart en laat de genade van de Heer u veranderen. Vertel iedereen dat God Mij heeft gezonden en dat heden een goede tijd is voor uw bekering. Ik lijd omwille van wat u te wachten staat. Vlucht van het kwaad en behoor alleen toe aan de Heer. Iets geweldigs zal in het land van het Heilig Kruis [Brazilië] tijdens de Heilige Eucharistie gebeuren in de schaduw van een boom in Brazilië. Het eerste en enige Eucharistische Mirakel in Brazilië. Door dit wonder zullen velen die de kerk verlaten hebben terugkeren.Open uw hart voor Mijn oproep. Ik wil u leiden naar Mijn Zoon Jezus. Wees standvastig. Ik kom niet uit de hemel om u tot iets te verplichten, maar Ik vraag u mijn boodschap ernstig te nemen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.


Boodschap 3299 van 30/03/2010

Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed en smeek de barmhartigheid van God af voor uw leven. Bid voor de kerk. De kerk van Mijn Zoon Jezus zal drinken uit de bittere beker van het lijden. Zeer droevig, want het zal komen. De kerk is op weg naar Golgotha. U zult een grote geestelijke verwarring zien en de vrienden van de Koning zullen Hem verwerpen.  Ik ben uw Moeder en Ik weet wat u te wachten staat. Streef in deze dagen naar een intiem wonen met Mijn Zoon Jezus door gebed en het luisteren en mediteren van Zijn Woord. Geef de moed niet op. Na de pijn zal voor de rechtvaardigen de overwinning komen. Sterkte. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.

Vertaling: Frederick Deknudt

Opmerking: Frederik heeft ook bijkomende vertalingen gedaan voor het jaar 2009. Zie OLV van Anguera.

3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 127]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Pilatus


Pilatus was een verwarde, bijgelovige en wispelturig heiden. Hij koesterde allerlei donkere voorstellingen betreffende de zonen van zijn goden, die op aarde geleefd hadden, en het was hem ook niet onbekend dat de profeten der Joden van oudsher een gezalfde van God, een verlosser en bevrijder, een koning hadden voorspeld en dat deze door vele Joden werd verwacht. Hij wist eveneens dat koningen uit het Morgenland bij de oude Herodes waren gekomen en navraag hadden gedaan naar een nieuwgeboren Koning der Joden, die zij hun hulde wensten te brengen en dat, tengevolge daarvan, vele kinderen op Herodes bevel werden vermoord. Hij wist genoeg van de sagen over een Messias, een Jodenkoning, maar als een ijverig dienaar der goden hechtte hij er geen geloof aan en kon hij zich ook niet inbeelden wat voor een koning dat eigenlijk mocht zijn. Hij zou, ten hoogste, in zulk een koning hebben kunnen geloven op de wijze der verlichte Joden en Herodianen, die hem als een machtige, triomfantelijke heerser zagen: aldus vond hij de beschuldiging dat Jezus, die daar zo ellendig, arm en gehavend voor Hem stond, die Zichzelf de Gezalfde van God, zo'n Koning noemde, méér dan belachelijk. Daar echter Jezus’ vijanden de beschuldiging op een dergelijke wijze hadden ingekleed, als ging het om een krenking van de rechten van de Keizer, nam hij de Heiland apart voor verhoor.

Pilatus keek Jezus vol verwondering aan en sprak tot Hem: "Gij zijt dus de Koning der Joden?" Jezus antwoordde: "Hebt gij dit uit uzelf, of hebben anderen u dit van mij gezegd?" Hierop zei Pilatus op een minachtende toon, heimelijk denkend dat Jezus hem voor dwaas zou kunnen houden door aan zo’n arme, ellendige mens te vragen of hij een koning was: "Ben ik soms een Jood, dat ik iets zou moeten afweten van dergelijke flauwe geschiedenislessen? Het volk en zijn priesters hebben u onder die aanklacht, schuldig aan de dood, aan mij overgeleverd, opdat ik u zou vonnissen. Zeg wat u gedaan hebt." Hierop gaf Jezus plechtig ten antwoord: "Mijn Rijk is niet van deze wereld. Indien mijn Rijk van deze wereld was, dan zou ik ook wel dienaars hebben, die zich te weer zouden hebben gesteld, om te verhinderen dat ik aan de Joden werd overgeleverd, maar Mijn Rijk is niet van hier beneden."

4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 127]

Preken

Net als de anderen

"Ik ben niet als de anderen." Dat, broeders, is het gewone gezegde van de valse deugd en van de hoogmoedige die, altijd tevreden over zichzelf, ook altijd klaar staat om het gedrag van anderen af te keuren. Dat is bovendien het gezegde van de rijken, die op de mensen neerzien alsof zij van een andere natuur waren, en hen ook zo behandelen. Kortom broeders, dat is het gezegde van bijna iedereen! Er zijn er maar weinig, zelfs op de laagste zedelijke trap, die geen hoge dunk hebben van zichzelf, die zich niet boven hun gelijken stellen en die er zich niet op laten voorstaan meer waard te zijn dan veel anderen. Vandaar broeders, dat de hoogmoed de bron is van alle kwaad en de oorzaak van alle misdrijven de er gepleegd zijn en nog gepleegd zullen worden in de loop van de eeuwen. Wij gaan in onze verblinding zelfs zo ver, dat we ons dikwijls beroepen op dingen die ons met schaamte moeten vervullen. Sommigen baseren hun hoogmoed op de veronderstelling dat ze meer geest bezitten. Anderen op een paar akkers grond of een handvol geld, terwijl ze zouden moeten beven bij de gedachte dat God hen eenmaal rekenschap zal vragen. Laten zij allen, broeders, het gebed herhalen dat Sint Augustinus tot God heeft gericht: "Geef, o Heer, dat ik zou mogen inzien wat ik ben, en ik zal geen andere zorg meer kennen dan mijzelf te schamen en te verachten."

Vertaling: Chris De Bodt

5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 127]

Hoofdstuk 18. Bescherming en begeleiding

Nicky: Kunt u mij een ander verhaal vertellen over, laat ons zeggen, algemene begeleiding, eerder dan geestelijke of lichamelijke begeleiding?
Maria: Het volgende gebeurde in Frankrijk. Een vrouw had de belofte gemaakt om elke maand een Mis te laten opdragen voor de Arme Zielen. Zij was een bescheiden en vrome vrouw die in een kuisploeg werkte. Toen gebeurde het dat ze haar werk verloor, zelfs voor een langere periode dat zij had gedacht. Haar geld was volledig op, maar op een dag, bij het verlaten van de Mis, werd zij er zich plots van bewust dat ze die maand nog geen Mis had laten opdragen en nu stond ze werkelijk voor een groot probleem. Als zij een mis zou laten opdragen, zou ze waarschijnlijk voor enkele dagen zonder geld zitten die maand, en zo begon zij te twijfelen. Maar al spoedig vertrouwde zij op Jezus en wist ze dat Hij haar niet zou in de steek laten in haar noodsituatie.

Zij ging naar de priester en, zoals gewoonlijk, vroeg ze om een mis op te dragen voor de zielen in het Vagevuur. Daarop ging ze huiswaarts. Zij verliet de kerk en een goed uitziende man stapte naar haar toe en zei dat hij had gehoord dat zij nieuw werk nodig had. Zij gaf dit toe, maar bleef zich uiteraard afvragen hoe hij dit kon geweten hebben. Hij was vriendelijk, maar overtuigend en vertelde haar dat zij een bepaalde weg moest nemen en aan het derde huis rechts aankloppen. Zij vond al spoedig het huis en wat zij zag stond haar bovendien onmiddellijk aan. Ze ging naar de deur en klopte aan. Een heel vriendelijke, oude dame liet haar met vreugde binnen toen ze alles vernam over haar nood aan werk, en dat zij ervaring had in poetswerk. Het duurde niet lang voor ze beiden tot een overeenkomst kwamen. Bovendien waren beiden zo gelukkig en opgelucht omdat ze hadden gevonden waar zij beiden zo naar zochten. Terwijl de dame in kwestie door de lange en mooie leefruimte wandelde, merkte ze een ingekaderde foto op aan de schoorsteenmantel boven het haardvuur. Het was deze man die zich enkele minuten daarvoor, buiten de kerk, tot haar had gericht!

"Mevrouw," vroeg zij vriendelijk, "wie is die meneer op die foto?" "O," antwoordde de oude vrouw, "dat is mijn zoon, Henri, die vier jaar geleden is gestorven."

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

6. Documentaire: The End Times [1/7]


7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 181]

Rond haar veranderde het landschap op een manier die doet denken aan de beschrijving van de hemel in [Openbaring 4:3]. Ze had iets van een andere wereld, een hemelse eigenschap. “Toen hij haar naderde, was hij verbaasd over haar bovenmenselijke grootheid”, schreef een auteur in de jaren 1500, die gekend was onder het vermeende pseudoniem Antonio Valeriano. “Haar gewaad scheen als de zon. De rots waar haar voeten op rustten schitterde, zoals een enkelring met kostbare stenen, en de aarde fonkelde als de regenboog. De kruiden die er groeiden leken wel smaragden, hun gebladerte als turkoois en hun takken en doornen glinsterenden als goud. Hij boog voor haar en hoorde haar woord, zacht en beleefd, zoals iemand die charmeert en die hoog aanzien voor je heeft.”


De vrouw vroeg Juan waar hij heen ging en nadat hij vertelde dat hij op weg was om te gaan bidden zei ze: "Weet en begrijp goed, jij de meest nederige mijner zonen, dat ik de eeuwige maagd, de Heilige Maria ben, Moeder van de Ware God voor Wie we leven, van de Schepper van alle dingen, Heer van de hemel en de aarde. Ik wens dat hier spoedig een kapel wordt gebouwd, zodat ik daarin al mijn liefde, medeleven, hulp, en bescherming kan tonen en geven, aan u en alle bewoners van deze aarde en allen die me liefhebben, aanroepen en me in vertrouwen nemen, want ik ben je barmhartige moeder; en luisteren naar hun geweeklaag en al hun ellende, kwellingen en zorgen genezen. En om te bewerkstelligen wat mijn goedertierenheid beweert, ga naar het paleis van de bisschop van Mexico, en zeg hem dat ik mijn groot verlangen uitdruk dat hier een kapel voor mij wordt gebouwd. Je zal exact vertellen wat je gezien en bewonderd hebt, en wat je gehoord hebt."

Het was een verschijning van enorm belang. Op een dag zou deze plaats het tweede meest bezochte heiligdom zijn in het Christendom (na het Vaticaan) en het was hier dat Maria begon met de heidense godin te vervangen, Tepeyac van Tonantzin los te rukken net zoals ze Venus uit Genazzano had verdrongen. Nadat Juan de bisschop, Juan de Zummarraga, had bezocht, keerde hij terug en vond Maria op dezelfde plek. Hij vertelde haar dat ondanks het feit dat de bisschop een heel vriendelijke man was, hij zijn verhaal niet leek te geloven. De arme Azteek drong er bij Maria op aan om iemand van hoger aanzien te kiezen, zodat Bisschop Zummarraga het verhaal ernstig zou nemen.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 78]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

Het gezang in Taizé

"Vanaf de eerste jaren van de gemeenschap ben ik met mijn broeders begonnen te zingen. Enkelen konden muziek lezen, meerstemmig, wondermooie koren. Toen heb ik begrepen dat gezang een onvervangbare steun is voor het gezamenlijk gebed," vertrouwde de stichter van Taizé toe, die in een muzikale familie was opgegroeid. De ontmoeting in 1949 me pater Gelineau, pionnier van de Franstalige liturgische zang, was beslissend.

Als jonge jezuïet afkomstig uit de Anjou, musicus en vroegrijpe componist, begon hij vanaf 1946 te werken met het Centrum voor het Liturgisch Pastoraat, zojuist gesticht door de paters dominicanen Pie Duployé en Aymon-Marie Roguet. In 1949 was hij al begonnen enkele psalmen te componeren. Dit werk bracht dominee Schutz in vervoering. Al bij zijn eerste bezoek vroeg hij hem hoe de gebruikte aanroeping die de Getijden opende en in het Frans kon gezongen worden: Deus, in adjutorium meum intende/Domine, ad adjuvandum me festina. ‘Op een hoek van de tafel schreef pater Gelineau een melodie voor aangepaste vertaling: ‘God, kom me te hulp/Heer onze toevlucht’. Dit openingsvers ontstond in Taizé, werd beroemd en aanvaard in tal van katholieke gemeenschappen.

Pater Gelineau werd dikwijls gevraagd door Taizé om muziek en ook volledige missen te componeren. Zodra de vertaling van de ‘24 meest gezongen psalmen’ af was en door hem op muziek gezet, werd zijn werk in Taizé gebruikt, nog voor het werd opgenomen.

Broeder Robert, die een zo belangrijke rol speelde in de muziek en de zang van Taizé, bekende: "Begin de jaren 1950 beantwoordde de nieuwe vorm van psalmodie van Joseph Gelineau, juist op tijd, aan de noden van onze dagelijkse liturgie."

Vertaling: Broeder Joseph

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 40]

Woordenboek: Letter C

Caesar

Ondoordachte moord

De moordenaars hadden echter een fout gemaakt: ze hadden Marcus Antonius laten leven, omdat het volgens Brutus fout zou zijn geweest hem ook te doden. Het was tenslotte alleen hun bedoeling te voorkomen dat Caesar koning werd. Marcus Antonius zette een wraakactie op touw om de moordenaars te straffen, maar die waren allen gevlucht voor de woede van het Romeinse volk, dat bepaald niet blij was met de moord op Caesar.

Marcus Antonius bracht het dode lichaam van Caesar naar buiten en liet het op een baar leggen. Naast de dode Caesar onthulde hij de namen van de moordenaars, en na een melodramatische necrologie las hij het testament van Caesar voor. De dictator bleek zijn tuinen aan de stad te hebben vermaakt en aan iedere burger 300 sestertiën, dat was 10 weken loon te hebben geschonken. De menigte stond verbijsterd. De scepsis ten opzichte van Caesar sloeg om in een wilde verering. De mensen richtten een gigantische brandstapel op van allerlei materiaal. En aan de vlammen die hoog om Caesars lijk opvlamden, ontstaken zij fakkels om de huizen der moordenaars in brand te steken. Zo kreeg Marcus Antonius de macht binnen Rome in handen.

Maar de samenzweerders bezetten verscheidene provinciae, terwijl Marcus Brutus en Cassius met een legertje in de buurt van Rome lagen. Er diende zich evenwel een onverwachte concurrent voor Antonius aan, Caesars neef en adoptiezoon Octavianus. Hij was nog geen 19 jaar. Brutus sloeg de hand aan zichzelf toen hij twee jaar later, in 42 v.Chr., door Marcus Antonius bij de stad Philippi in Griekenland verslagen was.

Caesar liet bijna al zijn rijkdommen na aan Octavianus. Na nog een aantal jaren van burgeroorlogen wist Octavianus zijn meeste tegenstanders uit te schakelen en verleende de senaat hem in 27 v.Chr. de eretitel Augustus [de verhevene]. Verder kende de senaat Augustus een aantal bevoegdheden toe waardoor hij als keizer kon regeren en de rust in het rijk herstellen. Zo werd de jonge Octavianus de alleenheerser die Caesar had willen zijn en kreeg het Romeinse volk alsnog één grote almachtige leider. Na Octavianus volgden nog vele andere keizers.

Vertaling: Broeder Joseph

10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 60]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Tweede Wonder

Het tweede Eucharistische wonder van Siena heeft zijn begin in de dertiende eeuw, toen er speciale missen en vieringen werden geïntroduceerd ter ere van het Hoogfeest van Maria Ten Hemelopneming. Deze missen werden later een traditie en werden nog steeds gevierd ten tijde van het wonder. Zo was het ook op 14 augustus 1730. Tijdens de vieringen voor dit feest was het grootste gedeelte van de bevolking en de geestelijken aanwezig bij de mis waardoor de kerk van de Heilige Franciscus dus verlaten was. Er waren toen dieven die de verlaten kerk binnen gingen. Ze maakte misbruik van de afwezigheid van de broeders en gingen naar de kapel waar ze het slot van het tabernakel forceerden en de ciborie met geconsacreerde Hosties meenamen.

De diefstal werd de volgende ochtend pas opgemerkt, toen de priester het tabernakel opende om de communie te kunnen uitdelen. Toen een parochiaan later het deksel van de ciborie vond, wisten ze zeker dat het om heiligschennis ging. De angst van de parochianen leidde uiteindelijk tot de annulering van de traditionele feesten ter ere van het Hoogfeest van Maria Ten Hemelopneming. De aartsbisschop riep op tot gezamenlijk gebed voor herstel, terwijl de autoriteiten een zoektocht begonnen naar de Heilige Hosties en de dieven de ze gestolen hadden.

11. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

Velen hebben getuigd dat uit dankbaarheid voor zijn vrijspraak velen gezien hebben dat Ceferino op zijn knieën door de Calle San Hipolitostraat ging, terwijl hij twee grote kaarsen vasthield, om zijn dankbaarheid te tonen tegenover God omdat hij vrijgesproken was. Zijn biograaf schrijft: "Indien iemand anders dit had gedaan, dan zou hij bespot geweest zijn hierom. In het geval van de zigeuner was dit natuurlijk niet het geval, omdat iedereen wist hoe eerlijk en religieus hij was. Rekening houdend met het feit dat dit rond 1922 gebeurde, moeten we zeggen dat hij al als erg religieus beschouwd mag worden."

Kort na dit voorval met de ezels stelde God zijn dienaar opnieuw op de proef. Ceferino’s geliefde vrouw Teresa stierf onverwacht op 4 december 1922. Nu zijn vrouw gestorven was bleef Ceferino alleen achter met zijn geadopteerde nicht Pepita, die nog geen 16 jaar oud was. Om een schandaal te vermijden liet hij haar trouwen met Juan Alfredo Jinenez, zijn neef, de zoon van zijn broer Felipe. De trouwceremonie was zo weelderig dat de celebranten het zich nog jaren lang herinnerden. De pasgehuwden woonden verder bij Ceferino en weldra was het huis gevuld met kinderen, die Ceferino allemaal graag zagen.

Van Ceferino is het geweten dat hij elke dag plechtig de eucharistie bijwoonde in de kerk van de Clarissen. Meerdere getuigen die hem kenden zeiden dat hij gewoonlijk op de laatste rij zat en de rozenkrans bad. Naar verluidt bad hij elke dag de rozenkrans om zich aan een belofte te houden voor een bekomen mirakel door Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans. Op de leeftijd van 65 jaar werd Ceferino lid van de Franciscaanse Derde Orde en was hij lid van de Nocturnal Adoration Society [Genootschap van de Nachtelijke Aanbidding] in zijn parochie.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 21]

De boodschap van Lourdes

De Boodschap van Lourdes is het geheel van gebaren en woorden die tussen de Maagd en Bernadette bij de Grot van Massabielle werden uitgewisseld, tijdens de 18 verschijningen tussen 11 februari en 16 juli 1858. Om de gebeurtenissen goed te begrijpen en de "Boodschap van Lourdes" beter te benaderen, is het goed de context van de verschijningen te kennen.

Halfweg de 19e eeuw is Lourdes de hoofdplaats van een kanton met ongeveer 4.000 inwoners, waaronder men notabelen telt, notarissen, advocaten, artsen, officieren, schoolmeesters, maar ook handarbeiders, zoals ambachtslui, steenkappers en heel wat molenaars. De molens zijn talrijk, er liggen er verschillende buiten de stad, als de parels van een paternoster langs eens van de beekjes die in de Gave uitmonden: de Lapaca. Bernadette wordt in een van die molens, de Boly-molen op 7 janauri 1844 geboren.

In 1858 leeft de geruïneerde familie Soubirous in het cachot.

Op 11 februari 1858 gaat Bernadette, samen met haar zuster Toinette en hun vriendin Jeanne Abadie hout sprokkelen. Zij gaan zich naar "de plaats waar het kanaal in de Gave stroomt," vlak bij de Grot van Massabielle. Toinette en Jeanne waden door het ijskoude water van het kanaal. Bernadette aarzelt omwille van haar astma. Dan "hoort zij het lawaai als van een windstoot," hoewel "geen enkele boom bewoog." Het hoofd opheffend, ziet zij in een holte van de rots een klein meisje door licht omgeven, die haar aankijkt en glimlacht. Het is de eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw.

13. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 18

Wanneer de heerschappij van de antichrist nabij komt, zal er een valse religie naar voor treden, die de eenheid van God zal ontkennen en die zich tegen de Kerk zal opstellen. Dwalingen zullen vernietiging veroorzaken zoals nooit voorheen.

Vertaling: Chris De Bodt

14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Ik verander niet!

In de nacht van 18 op 19 juli wordt zuster Catharina gewekt door iemand die haar roept: "Zuster! Zuster!" Een klein kind van 4 à 5 jaar staat voor haar, gekleed in het wit: "Sta snel op en kom mee naar de kapel, de Heilige Maagd wacht op u!" "Maar ze zullen me horen!" "Wees gerust, het is half twaalf, iedereen slaapt." Ze kleedt zich aan en loopt achter het kind aan in de bundels licht die het verspreidt waar het maar gaat. In de kapel zijn alle kaarsen en fakkels ontstoken. Na even wachten ziet zuster Catharina een rijzige dame die, na te zijn neergeknield voor het Tabernakel, in een stoel gaat zitten.

Met één sprong is ze bij haar, met haar handen op de knieën van de Heilige Maagd: "Lief kind, zegt Maria tegen haar, de Goede God wil je belasten met een opdracht die veel moeilijkheden met zich mee zal brengen... Je moet alles aan je biechtvader vertellen. Ongelukken zullen Frankrijk overvallen... Kom aan de voet van dit altaar. Daar zullen de genaden worden uitgestort over alle mensen die met vertrouwen en met godsvrucht erom vragen. Het zal lijken of alles is verloren. Maar ik zal bij jullie zijn. Heb vertrouwen, ik zal je bezoeken en de bescherming van God en de H. Vincentius zal op jullie gemeenschappen rusten."

Wanneer Maria tegen 2 uur in de ochtend weggaat is het alsof een licht uitgaat. Zuster Catharina gaat onder geleide van het kleine kind weer naar haar bed. Ze slaapt niet opnieuw in: dat bewijst dat ze niet heeft gedroomd. Meneer Aladel wordt op de hoogte gesteld, maar hij ziet in dat alles niet meer is dan «zinsbedrog» en «verbeelding». De voorspelling van een nieuwe revolutie komt hem erg onwaarschijnlijk voor: Frankrijk verkeert in welvaart en vrede. Maar de revolutie breekt onverwacht uit, op 27 en 28 juli. De oproerlingen vervolgen priesters en geestelijken. Het geweld komt echter de drempel van de door Sint Vincentius gestichte huizen niet over.

Op de daaropvolgende 27ste november ziet zuster Catharina tijdens het avondgebed een tableau opdoemen waarop de Heilige Maagd is afgebeeld: Maria strekt de armen naar haar uit en uit haar handen stralen lichtbundels van een verrukkelijke schittering. Op hetzelfde ogenblik is een stem te horen die zegt: "Deze lichtbundels zijn het symbool van de genaden die Maria voor de mensen verkrijgt." Rondom het tableau ziet zuster Catharina in gouden letters het volgende opschrift: "O, Maria, zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot u nemen." Dan wordt het tableau omgedraaid en verschijnen op de achterkant de letter M, initiaal van Maria met daarboven een kruis en onderaan de heilige Harten van Jezus en Maria. De stem voegde er duidelijk aan toe: "Laat een medaille slaan naar dit model. De personen die haar zullen dragen zullen een aflaat ontvangen en zij die die korte aanroeping uitspreken met vroomheid, zullen heel in het bijzonder de bescherming van de Moeder Gods genieten."

Zuster Catharina brengt van alles verslag uit aan de eerwaarde Aladel door wie ze alles behalve vriendelijk wordt ontvangen: "Zuiver zinsbedrog! Als u Onze-Lieve-Vrouw wilt eren, volg haar deugden na en hoedt u voor verbeelding!" De zuster trekt zich kalm en beheerst terug en maakt zich verder niet ongerust. De shock kwam echter hard aan.

15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 1]

Alistair Urquhart was net 20 toen hij opgeroepen werd in de Tweede Wereldoorlog. Zestig jaar lang sprak hij niet over de meedogenloze brutaliteit van het Japanse leger die hij doorstaan had. Nu onthult hij de volledige verschrikking van zijn 750 dagen als krijgsgevangen in het Verre Oosten. In het eerste deel van zijn boeiende autobiografie komen we meer te weten over zijn gevangenneming en  zijn dwangarbeid aan de beruchte "Dodenspoorlijn."

De aanleg van de Dodenspoorlijn was één van de grootste oorlogsmisdaden van de 20ste eeuw. Er werd gezegd dat er een man stierf voor elke dwarsbalk die gelegd werd. Het was routine om de gevangenen te slaan.

Er was constant de dreiging van op het hoofd geslagen te worden met een geweerkolf. Er werden zweepslagen op de rug gegeven, tot bloedens toe en zonder reden. Sommige bewakers sloegen met een bamboestok op de open, tropische zweren op je benen, met enorme pijnen tot gevolg.

De meest sadistische man in het Japanse kamp was de commandant van het kamp, luitenant Usuki, die ik de Zwarte Prins noem. Hij was een echte schoft. Hij was donkerder van huid dan de andere Japanse soldaten, en liep trots rond alsof hij van adel was. Zijn dikke buik puilde uit vanonder zijn armzalig uniform. Hij verachtte ons. Voor hem waren we uitschot.

Sergeant Seiichi Okada was zijn rechterhand. Hij stond bij ons Britten ook gekend als Dokter Dood. Hij was klein en dik, deed het appel, en voerde alle bevelen van de commandant uit. Hij was extreem meedogenloos en hield ervan ons te martelen. Hij genoot vooral van een ziekelijke vorm van marteling met water. Bewakers hielden zijn slachtoffer vast terwijl hij met emmers en een waterslang liters water door hun keel goot. De maag van de gevangene zwol op van de enorme hoeveelheden water. Triomfantelijk sprong Okada dan steeds op de gevangene. Soms bonden de bewakers prikkeldraad rond de buik van de gevangene. De meesten stierven, weinigen overleefden het.

Maar hoe hard die twee afschuwelijke mannen ons ook dwongen, door de dichtbegroeide jungle konden we niet meer doen dan zes meter per dag.

Bron: Alistair Urquhart

Vertaling: Mario Lossie

16. 365 dagen met mijn Engelbewaarder

365 dagen met mijn Engelbewaarder [Henk] is aangevuld tot 18 april. Zie rubriek gebeden.


02-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2 april 2010: Goede Vrijdag
2 april 2010: Goede Vrijdag

Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:

"Lieve kinderen. Vandaag zegen Ik u op een bijzondere wijze en bid Ik voor u opdat u zou terugkeren op het juiste pad van Mijn Zoon, uw Redder, uw Verlosser, tot Hem die u het eeuwige leven schonk. Denk na over al het menselijke, over alles wat u verhindert om u op de weg te begeven naar Mijn Zoon, over de vergankelijkheid, de gebreken en de beperkingen, en denk dan aan Mijn Zoon, aan Zijn Goddelijke Oneindigheid. Veredel uw lichaam en vervolmaak uw ziel, door uw overgave en gebed. Wees klaar, Mijn kinderen. Dank u."

Toen Onze Lieve Vrouw verdween, zag Mirjana een groot, gouden kruis achter Maria.


Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)


01-04-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1 april 2010: Witte Donderdag
1 april 2010: Witte Donderdag

1. Medjugorje: Commissieleden bijna allen gekend [officieus bericht]

Diverse bronnen uit Kroatië en Bosnië-Herzogovina onthulden de afgelopen dagen meerdere namen van de leden die deel gaan uitmaken van de nieuwe Onderzoekscommissie rond Medjugorje.

In de Commissie zetelen vijf kardinalen: Jozef Tomko, Julian Herranze Casado, Vinko Puljic, Josip Bozanic en Camillo Ruini. Deze laatste zetelt als voorzitter.

Secretaris is Achim Schültz, bijgestaan door Krysztof Nykiel.

Overige namen zijn David Maria Jaeger, Salvatore Perrelli, Pierangelo Sequeri, Josef Kijas, Tony Anatrella, Franjo Topic, Nela Veronica Gaspar, Mijo Nikic and Mihaly Szentmartoni.

  • Kardinaal Camillo Ruini: Italië, gewezen Vicaris-generaal van Rome, gewezen voorzitter van de Italiaanse Bischoppenconferentie. Voorzitter van de Commissie. Geboren op 19 februari 1931.
  • Kardinaal Vinko Puljic: Bosnië-Herzegovina, Aartsbisschop van Vrhbosna, Sarajevo. Geboren op 8 september 1945.
  • Kardinaal Josip Bozanic: Kroatië, Aartsbisschop van Zagbreb. Geboren op 20 maart 1949.
  • kardinaal Jozef Tomko; Slovakije, gewezen secretaris generaal van de Wereldbisschoppensynode en voormalig pro-prefect van de Congegratie voor de Evangelisatie van de Volkeren, gewezen voorzitter van de Pauselijke Commissie voor de Internationale Eucharistische Congressen. Geboren op 11 maart 1924.
  • Kardinaal Julian Herranz Casado: Spanje, voormalig voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Wetteksten. Herranz is slechts één van de twee kardinalen die lid zijn van Opus Dei. Hij is de hoogste geestelijke in Opus Dei, volgens de Rooms-katholieke hiërarchie. Hij is tevens een groot expert op het gebied van het canonieke recht en werd vlak voor de dood van paus JP II gezien als een van meest invloedrijke mannen in het Vaticaan. Geboren op 31 maart 1930.
  • Aartsbisschop Angelo Amato: Italië, Voormalig secretaris van de Congregatie voor de Geloofsleer. In die hoedanigheid ondertekende hij de kerkelijke sancties tegen de voormalige Broeder Tomislav Vlasic. Pro-prefect van de Congegatie voor de Heilig- en Zaligsprekingsprecoessen. Geboren op 8 januari 1938.
  • Vr. Franjo Topic: Kroatië, Prof. in de Theologie, Voorzitter van de Koratische Culturele Gemeenschap "Progress" in Sarajevo.
  • Vr. Mijo Nikić: Kroatië, Voorzitter van de Jezuïetenorde en Professor in de religieuze psychologie aan het Jezüïeteninstituut van de universiteit van Zagreb.
  • Zuster Nela Veronica Gaspar: Kroatië, Prof. in de Theologie te Rijeka [enig vrouwelijk Commissielid]
  • Vr. Szentmartoni Mihaly: Servië, Jezuïet Voorzitter van het Geestelijk Instituut aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit te Rome. Als professor in de klinische psychiatrie, maakte hij reeds deel uit van het medische comité van de eerste commissie die geleid werd door de Joegoslavische Bisschoppenconferentie. Het was dit comité, dat bestond uit zes deskundigen, dat tot het besluit kwam dat er mentaal niets verkeerd was met de zieners en dat er zich ook geen tekenen vertoonden bij hen van psychotische aandoeningen, of enig ander fenomeen van die aard. Geboren op 22 februari 1945.
  • Vr. David Maria Jaeger: Franciscaan, Israël, Raadgever van de Pauselijke Raad voor de Wetteksten, Woordvoerder van de Franciscanen te Israël. Zijn ouders waren beiden Joods. Hijzelf bekeerde zich tot het Katholiscime. Voormalig priester te Austin, Texas.
  • Salvatore Perella: Mariaal Priester, Vice Deken en Docent-Marioloog aan het Pauselijke Marianum Faculteit
  • Mgr. Pierangelo Sequeri: Professor in de fundamentele theologie voor Noord-Europa te Milaan, auteur, musicus. Een van de meest vooraanstaande Italiaanse theologen en vorig jaar door Benedictus XVI aangeduid om te zetelen in de Internationale Theologische Commissie. Geboren in 1944.
  • Fr. Zdzislaw Kijas Josef,  Franciscaan, secretaris van de Pauselijke Academie van Maria Immaculata te Rome, Docent aan de theologische faculteit Sint Bonaventure in Rome.
  • Mgr. Tony Anatrella Frankrijk, Psychoanalyst en Marioloog, professor aan de Universiteit van Parijs en raadgever van de Pauselijke Raad voor het Gezin en de Pauselijke Raad voor de Gezondheidswerkers.
  • Dr. Achim Schütz: Duitsland, Secretaris van de Commissie, Prof aan de Lateraanse Universiteit van Rome en deskundige inzake religieuze fenomenen.
  • Krzysztof Nykiel: Polen, afgevaardigde en assistent-secretaris van Achim Schutz, afgevaardigde in de Congregatie voor de Geloofsleer. gewezen lid van de Pauselijke Raad voor Pastorale Zorg van Migranten en Reizigers: Geboren op 28 februari 1965.
Op 24 maart jongstleden heeft de Commissie, gedurende een periode van drie dagen, reeds een eerste maal beraadslaagd te Rome. Sinds december 2009 is er heel wat beweging geweest in Medjugorje. Er was het bezoek van Kardinaal Christoph Schönborn en daarna waren er de nieuwsfeiten rond de nieuwe Commissie. Daarom volgt er maandag een kort overzicht van alle gebeurtenissen sindsdien.

Vertaling: Chris De Bodt

2. Foto van Jezus [genomen te Israël]

Geschiedenis van deze foto: Deze foto is gemaakt door een Duitser tijdens een bezoek aan het Meer van Galilea. Tijdens de ontwikkeling van het filmrolletje kwam het volgende beeld te voorschijn. Van links naar rechts betreft het Petrus, Jezus en Johannes [over deze laatste denken sommigen dat het over Maria Magdalena zou gaan, maar dit is waarschijnlijk niet zo. Over Johannes is geweten dat hij een mooi en jong gelaat had]. De foto moet ongeveer een veertigtal jaar oud zijn. Indien lezers meer informatie weten over deze foto is deze steeds welkom. Er is geen enkele truckage mee gemoeid. [deze foto is geen aprilgrap].


2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 126]

Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus

Jezus voor Pilatus


De tweede hoofdklacht was dat Jezus het volk opstookte, met de woorden geen belasting te betalen aan de keizer. Hier onderbrak Pilatus hen wederom, en zoals iemand tot wiens taak het hoort om op zulke dingen te letten, riep hij zeker van zijn stuk: "Dat is een grove leugen, dat moet ik beter weten!" De Joden gingen echter voort met hun geraas en grepen weldra naar een derde hoofdklacht en zegden: "Het is in ieder geval een feit dat deze mens van lage, duistere en verdachte afkomst, die zich van een grote aanhang wist te verwerven in en rond Jeruzalem Ach en wee! geroepen heeft.

Hij verspreidt onder het volk dubbelzinnige gelijkenissen, over een koning die voor zijn zoon het bruiloftsfeest toebereidt, en dergelijke meer... Eenmaal reeds heeft de menigte, die boven op een berg rond Hem verzameld was, Hem tot koning willen uitroepen, maar het leek Hem te vroeg en Hij is Zich toen gaan verbergen. De jongste tijd trad Hij herhaaldelijk weer in het openbaar op en liet Hij Zich zelfs te Jeruzalem met veel lawaai inhalen, en liet het gebeuren dat het volk Hem toeriep: Hossanah de Zoon van David! Hooggeprezen het Rijk van onze vader David, dat in aantocht is! Hij stond toe dat men Hem koninklijke eer bewees, want Hij verklaart dat Hij Christus is, de Gezalfde des Heren, de Messias, de beloofde koning der Joden, en laat zich aldus ook betitelen." Zoals de vorige, werd ook deze klacht door tien getuigen bevestigd.

Bij de woorden dat Jezus zich de Christus, de koning der Joden liet noemen, was Pilatus beginnen nadenken. Hij verliet nu het open terras, trad in de aanpalende gerechtskamer, wierp in het voorbijgaan een scherpe blik naar Jezus en beval de wachten om Onze Heer vóór hem te brengen in de kamer.

3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 126]

Preken

Wij zijn ontstellend blind

Wij moeten wel ontstellend blind zijn, broeders. Alles wel beschouwd zou niemand van ons kunnen zeggen dat hij klaar is om voor Jezus Christus te verschijnen. En ofschoon we weten dat we niet klaar zijn, zal niemand van ons een voet verzetten om dichter bij God te komen! O God, wat zijn de zondaars blind! Hoe bedroevend is hun lot! Nee, nee, broeders, laten we niet langer als dwazen leven, want op het ogenblik dat we er het minste aan denken, zal Jezus Christus aan onze deur kloppen. Gelukkig dan degene die zich tijdig voorbereid heeft en niet tot dit ogenblik heeft gewacht! Dat wens ik u toe.

Vertaling: Chris De Bodt

4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 126]

Hoofdstuk 18. Bescherming en begeleiding

Nicky: Als wij hen vragen om ons hier te beschermen, kunnen we dan ook de zielen in het hoogste van de drie lagen vragen om tot het onderste niveau neer te dalen om de zielen ginds te beschermen?
Maria: Neen, dat niet. De reden hiervoor is dat ze enkel weet hebben en handelen naar wat voor hen ligt. Ze zoeken en verlangen naar het Licht van God en streven enkel in die richting. We moeten aan de Heilige Aartsengel Michaël en aan de overigen engelen vragen om deze in de lagere niveaus te helpen.

Nicky: Hoe nog kunnen ze ons helpen?
Maria: Ik denk dat dit enkel wordt beperkt door onze verbeelding, tot op het punt dat onze intenties goed en heilig zijn. Ze zullen ons nooit helpen bij het bereiken van iets dat tegen Gods wil is. En verlies alstublieft ook de hoop niet wanneer, bij gelegenheid, de wijze van hun hulp niet onmiddellijk duidelijk is. Vergeet niet dat ze voor alles wat ze doen de toelating van Jezus, door bemiddeling van Zijn Heilige Moeder, nodig hebben. En zoals we allen weten liggen Jezus’ plannen voor ons niet altijd in de lijn van onze verwachtingen, zelfs als onze wensen goed bedoeld zijn. Ook blijft hun werk dikwijls onopgemerkt, omdat de vrede die voortvloeit uit hun bescherming dikwijls in alle stilte gebeurt en onzichtbaar is.

Neem nu bijvoorbeeld dat u over een kruispunt wandelt, wanneer het licht groen is en er komt een auto af vanuit de andere richting. Wat u niet kan weten is, dat de bestuurder van die auto misschien in slaap is gevallen. Een Arme Ziel kan deze persoon heel vlug wakker maken en op deze wijze de auto laten stoppen, zonder dat u iets hebt gemerkt. Uw leven was gered en toch zal u het nooit beseffen. En zo komen ze dikwijls tussen voor ons, zonder dat wij het zelf weten.

Bron: Nicky Eltz

Vertaling: Chris De Bodt

5. Film: The Passion of the Christ [11/12]

The Passion of the Christ vertelt de laatste 12 uren uit het leven van Jezus van Nazareth. Het verhaal begint in de Tuin der Olijven waar Jezus staat te bidden na het Laatste Avondmaal. Jezus weerstaat hier voor de eerste maal aan de verleidingen van de Duivel. Door Judas verraden, wordt Jezus gearresteerd en naar Jeruzalem gebracht waar hij beschuldigingen naar het hoofd geworpen krijgt van de Farizeeërs. Hij wordt veroordeeld tot de doodstraf op grond van blasfemie.

Jezus wordt voor Pilatus gebracht, de Romeinse gouverneur van Palestina. Pilatus hoort de beschuldigen van de Farizeeërs aan. Wanneer Pilatus met dit politiek conflict geconfronteerd wordt, weet hij niet wat te doen en richt hij zich tot Koning Herodus. Maar Herodus komt al snel terug bij Pilatus terecht, die het volk laat beslissen over Jezus' lot. Het volk moet kiezen tussen Jezus en de misdadiger Barrabas. Het volk kiest ervoor om Jezus te veroordelen en Barrabas de vrijheid te schenken.

Hierna wordt Jezus overgeleverd in de handen van Romeinse soldaten die Hem folteren. Nauwelijks herkenbaar door de folteringen wordt Jezus opnieuw voor Pilatus gebracht, die Hem opnieuw voor het volk brengt en vraag of Hij nu nog niet genoeg geleden heeft. Het antwoord is nee. Pilatus trekt zijn handen van de hele kwestie en beveelt zijn mannen te doen wat het volk wenst. Jezus krijgt zijn kruis in de handen geduwd en wordt bevolen zelf het kruis te dragen door de straten van Jeruzalem tot op de berg Golgotha waar de kruisiging zal plaatsvinden...

Op 25 februari 2004 is de film in de Verenigde Staten in première gegaan [Aswoensdag, het begin van de Veertigdagentijd]. Dit drama uit 2004 duurt 186 minuten en staat onder regie van Mel Gibson. Acteurs zijn onder meer Jim Caviezel, Paia Morgenstern, Monica Belluci, Hristo Jivkov, Hristo Shopov, Rosalinda Celentano en Mattia Sbragia.


6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 180]

Het was op de heuvel Tepeyac, in hetzelfde jaar als de Komeet van Halley, dat één van de grootste gebeurtenissen in de spirituele geschiedenis zou plaatsvinden. Op 9 december 1531, een twaalftal jaar nadat Mexico veroverd werd door Hernán Cortéz, wandelde een arme Azteekse boer uit Cuautitlán [die eens gekend was als "Zingende Arend" maar onlangs gedoopt was als "Juan Diego,"] in de buurt van die heuvel op weg naar de Mis toen hij bij het aanbreken van de dag een zacht geluid hoorde dat van bovenaan de heuvel kwam. Het geluid leek op het gezang van verspreide vogels maar was toch verschillend, mooier dan vogelzang. Het gezang was zo wonderlijk dat Juan z’n geestestoestand in vraag stelde en zich afvroeg of hij aan het dromen was. Het leek wel een aards paradijs. Toen het gezang plots gestopt was, keek Juan naar het oosten, naar de top van de heuvel. Er was een rare stilte. Dan hoorde hij iemand, een vrouw, zeggen: "Juanito, Juan Dieguito."

Het leek te komen van waar de vogels waren. Hij kon het niet zien. De top van de Tepeyac was verborgen in een nevel, een heldere wolk. Toen Juan, die ondanks zijn leeftijd van vijftig jaar nog altijd heel kwiek was, omhoog klom om op onderzoek uit te gaan, zag hij een vrouw die hem wenkte om dichterbij te komen. Een vrouw! Dit was geen godin. Ze had iets "anders." Er was een onmiddellijk gevoel van ontzag en troost. Juan was niet bang. Hij was blij. Ze leek veertien jaar oud en ze straalde als gouden stralen.

Bron: Michael Brown

Vertaling: Mario Lossie

7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 77]

Hoofdstuk 5: De beslissende stappen

De verbintenis ‘voor het leven’

De afwezigheid van vertegenwoordigers van de Franse en Zwitserse hervormde Kerken spreekt boekdelen over de afstand die ze wilden bewaren tegenover een gemeenschap die toen nochtans zichzelf ‘hervormd protestants’ noemde. Noch Roger Schutz, noch Max Thurian behoorden tot de hervormde Kerk van Frankrijk [ERF]. In die tijd stonden hun namen zelfs niet op de lijst van dominees van het Protestantse Jaarboek. Trouwens, een verkeerde informatie vanwege de oecumenische pers- en informatie dienst van Genève die aankondigde dat ‘de gemeenschap officieel herkend werd door de hervormde Kerk van Frankrijk’ werd krachtdadig rechtgezet door het Bureau van de nationale Raad van ERF.

Enkele maanden later vergezelde een jonge artiest, Eric de Saussure, zijn vader dominee Jean de Saussure op bezoek in Taizé. Het werd een openbaring: "Roger Schutz startte zijn gemeenschap op en mijn vader was de enige dominee in Genève die zijn project ondersteunde, omdat het door velen in strijd werd geacht met de protestantse geest. Ik wist niet goed wat me te wachten stond. We kwamen bij valavond aan en ’s anderendaags nam ik mijn beslissing nadat ik met Broeder Roger gesproken had. Het was niet echt een keuze, eerder een antwoord op een innerlijke oproep: Ga die weg op!"

De motieven die een jongeman bereid vinden om zijn leven aan God toe te wijden zijn niet allen redelijk. Eric de Saussure stak de diepe indruk, die zijn ontmoeting en gesprek met Roger Schutz naliet, niet weg. Later is het de beurt aan Jean Jaquenod, een groot musicus: "[...] op mijn negentiende ben ik verleid door een religieuze gemeenschap, de Gemeenschap van Taizé, toen ik er naartoe ging en Max Thurian ontmoette. Ik denk dat ik daar beelden uit mijn kinderjaren heb gevonden: mannen om te vrezen en te bewonderen, enkele uitverkorenen en een dichterlijke godsdienst. Ik heb een wereld gezien zonder vrouwen, zonder seks, zonder geld." Hij werd Broeder en bleef tweeëntwintig jaar in de Gemeenschap voor deze te verlaten.

Andere getuigen hebben de mengeling van zachtheid en gezag die van de prior uitging vermeld: zijn ‘moederlijke’ kant, het vrouwelijke dat van hem uitging en tegelijk de voorrang die hij wilde bewaren, de uiteindelijke beslissing die hij opdrong na meerdere adviezen te hebben ingewonnen. Het charisma van de leider of de stichter legde hij eerst zichzelf op, scherpzinnig of onbescheiden: "Dienaar of dienares van de eensgezindheid zijn in een gemeenschap." Soms vertaalt zich dat in eenzelfde persoon, door een manhaftig temperament verbonden aan een bijna moederlijke houding van onthaal.

Johannes XXIII had dit alles in zich, tot de barmhartige moederschoot toe. De heilige Theresia van Avila verenigde haar zin voor moederschap en harding als stichtster.

Vertaling: Broeder Joseph

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 39]

Woordenboek: Letter C

Caesar

Caesars dood

Toch bleef Caesar ook in Rome politieke tegenwind ondervinden. De leden van de senaatspartij waren het niet eens met de reorganisatie van het staatsbestel [dictatuur], omdat de laatste keer dat zij een koning hadden [Tarquinius Superbus] hij de Romeinen alle rechten ontnam. Dus wilden zij het Republikeinse staatsbestel behouden, hoewel dat oude systeem slecht berekend was op de gigantische omvang die het Rijk gekregen had.

Op 15 maart, de Iden van maart [volgens de overlevering had een waarzegster hem al onheil voorspeld voor deze dag] vond er een aanslag op zijn leven plaats. Die dag van het jaar 44 v.Chr. werd de vergadering van de senaat gehouden in de curia van het Theater van Pompeius. De Curia Julia op het Forum was op dat moment buiten gebruik door een grote brand. Zodra Caesar binnenkwam, stonden alle senatoren op als teken van respect. Enkele mannen gingen achter de stoel van Caesar staan terwijl de rest naar hem toeliep. Cimber trok met beide handen de mantel van Caesars rug waarbij Caesar uitriep: "vanwaar dit geweld", waarna Casca zijn dolk trok en Caesar in de nek probeerde te steken. Caesar kon zich echter nog net omdraaien, zodat hij alleen een ondiepe snee opliep. Caesar stak Casca met zijn griffel waarbij hij de arm van Casca doorboorde.

Geen van de senatoren en toeschouwers die dit zagen dorsten iets te doen en allen deinsden geschrokken achteruit. Ze dorsten niet weg te rennen en ook niet te proberen Caesar te helpen. Vervolgens trokken alle samenzweerders hun wapens en duwden ze Caesar heen en weer terwijl ze hem met hun messen en zwaarden steek- en snijwonden toebrachten. Toen Caesar onder zijn aanvallers het gezicht van Brutus zag, zijn vriend die hij altijd door en door had vertrouwd, riep hij in het Latijn: "Et tu Brute, tu quoque fili mi? [Ook gij, Brutus, mijn zoon?]."

Hierna trok hij zijn mantel over zijn hoofd en stortte hij op de grond. De moordenaars raapten hem op en duwden hem tegen het standbeeld van zijn oude vijand Pompeius. Ze probeerden hem zo vaak mogelijk te raken en liepen hierbij ook zelf verwondingen op. Uiteindelijk liep Caesar 23 dolksteken op.

De historicus Jörg Meidenbauer verwijst het verhaal van de door Caesar uitgesproken zin voor zijn dood overigens naar het rijk der fabelen. Hij merkt op dat Suetonius en Cassius Dio expliciet melden dat Caesar stierf zonder een woord te zeggen.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 59]

De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]

Eerste Wonder

Er is ook nog een andere fenomeen. De bloedvlek, als je er door een zwakkere lens naar kijkt, laat dit het portret zien van een man die zichtbaar verdrietig is. Dit is ook te zien op foto’s van de bloedvlek.

In 1930 was er in Cascia een Eucharistisch congres dat samenviel met de viering van het zeshonderdjarig bestaan van het wonder. Hiervoor werd een nieuwe monstrans gezegend voor het reliek.

Op deze manier heeft de basiliek van de heilige Rita in Cascia drie heilige relieken in bezit: Het ongeschonden lichaam van de Heilige Rita. Het geraamte van de Zalige Pater Simone Fidati en de reliek van het Eucharistische Wonder uit 1330 welke nu voor 650 jaar bewaard is gebleven.

10. Recente heiligenlevens

Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]

In die tijd leefden mensen in angst voor tuberculose en Cerefino’s daad werd gezien als een heldendaad. Als dank gaf Don Simon, een rijk man, aan Cerefino een grote som geld, met het advies om daarmee naar Frankrijk te gaan om paardenkarren te kopen die de Franse Regering verkocht op het einde van de Wereldoorlog. Blijkbaar kocht Cerefino de wagens, verkocht ze en bracht een kocht een groot aantal muilezels, die hij snel verkocht in het dorp Somontano. Hij herhaalde de hele operatie meerdere keren en verdiende genoeg om als een welstellend man beschouwd te kunnen worden.

Eens een nomade, was Cerefino nu in staat om een huis te kopen in het district San Hipolito, waar hij als huurder had geleefd. Hij was ook in staat om een paardenstal te bouwen, die hij steeds goed gevuld hield. Verschillende getuigen melden dat zowel zigeuners als niet-zigeuners in zijn stallen samenkwamen om paarden te kopen omwille van Cerefino’s reputatie van eerlijkheid. Eén getuige merkt op dat "hij als paardenkoopman geen bedrog probeerde te plegen en dit feit bracht hem prestige ... als er iets mis was met een paard, zou hij dat aangeven. Je kon mensen horen zeggen : Vertrouw op El Pele om je een goed advies te geven. El Pele ging zelfs zo ver dat hij de zigeunerverkopers corrigeerde die bedrog probeerden te plegen met niet-zigeuners, door te zeggen dat dat iets was dat ze beter niet deden. Hiervoor werd hij erg geliefd en geapprecieerd."

Een vernoemenswaardig feit in Ceferino’s leven deed de inwoners van het district opkomen voor hun betrouwbare en genereuze vriend. Ceferino was enkele ezels aan het verkopen op een markt in Vedrell toen hij ervan beschuldigd werd dat hij ezels verkocht die gestolen waren. Ceferino kon in het gerecht rekeningen tonen die bewezen dat hij de ezels gekocht had zonder de afkomst ervan te kennen. De ezels waren inderdaad gestolen van de rechtmatige eigenaar, maar nadat de rechter de rekeningen onderzocht had, sprak hij in zijn vonnis de vrijspraak uit en zei in zijn rede in het gerecht: "Pele is noch een dief, noch een zwendelaar. Hij is Heilige Ceferino Jimenez Malla, Patroon van de Zigeuners."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Angelina Van De Moortele

11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 20]

De heiligverklaring van Bernadette

Op 8 december 1933 spreekt paus Pius XI plechtig de woorden van de heiligverklaring van Bernadette uit:

"Tot eer van de allerheiligste en ondeelbare Drie-eenheid, tot glorie van het katholieke geloof en voor de groei van de christelijke godsdienst, onder het gezag van onze Heer Jezus Christus, van de heiligen Petrus en Paulus, en ons eigen gezag, na rijpe overweging en na het afsmeken van de goddelijke hulp, in overeenstemming met de overtuiging van onze eerbiedwaardige broeders de kardinalen van de heilige Roomse Kerk, de patriarchen, de aartsbisschoppen en bisschoppen, verklaren wij en noemen wij heilig de zalige Marie-Bernard Soubirous, en wij schrijven haar in op de lijst van de heiligen, beslissend dat haar gedachtenis door de Wereldkerk vroom zal worden gevierd op 16 april van elk jaar, de dag van haar geboorte in de hemel. In naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest."

Na de plechtige eucharistieviering, voorgegaan door Paus Pius XI, werd spontaan het Ave Maria van Lourdes gezongen, zoals het dagelijks in het Heiligdom van Lourdes klinkt.

12. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën

Profetie 17

Op een dag zei de Heer tot mij: "Een aantal jaren voor de komst van mijn vijand, zal satan valse profeten doen opstaan die de antichrist zullen aankondigen als de ware Messias en ze zullen ons Christelijk Geloof trachten volledig te vernietigen. Maar ik zal de kinderen en de ouderen doen profeteren. Hoe dichter we bij de heerschappij van de antichrist komen, hoe meer satan zijn duisternis over de aarde zal verspreiden en hoe meer pogingen zijn volgelingen zullen ondernemen om de gelovigen in hun netten te strikken."

Vertaling: Chris De Bodt

13. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré

Ik verander niet!

In Châtillon-sur-Seine brengt het meisje een bezoek aan de Dochters van Liefde. Daar herkent ze tot haar verbazing op een portret de priester die haar in een droom was verschenen.

"Wie is dat?" vraagt ze. "Het is onze goede vader de heilige Vincentius a Paulo," is het antwoord van een zuster. Ze zegt niets maar deze keer is ze er zeker van dat God haar wil als Dochter van Liefde. Wanneer ze meerderjarig is geworden, in die tijd 21 jaar, kondigt ze haar vader haar beslissing aan zich aan God te wijden. Meneer Labouré wil daar niets van weten: hij heeft al een dochter aan God afgestaan en dat is voldoende. En daarbij is Catharina van nut, zij is opgeruimd, gaat niet met tegenzin naar de feesten in het dorp en de omgeving en men heeft haar zelfs ten huwelijk gevraagd. Maar het meisje is vastbesloten: "Ik wil niet trouwen." Tonine probeert haar op andere gedachten te brengen maar Catharina antwoordt haar: "Ik heb je al gezegd dat ik niet zal trouwen. Ik ben verloofd met de Heer." "Dus sinds je twaalfde denk je er niet anders over?" "Nee, ik verander niet".


Hier verzorgde Catherine dagelijks de duiven

Na enige maanden geduld te hebben geoefend, verkrijgt Catharina tenslotte de toestemming van haar vader. Op 21 april 1830 vertrekt ze naar de rue du Bac in Parijs om haar noviciaat bij de Dochters van Liefde te beginnen. Vanaf de eerste maanden van haar religieuze leven wordt ze begunstigd met buitengewone genaden: Jezus vertoont zich aan haar in het Heilig Sacrament tijdens de Mis. het Hart van de H. Vincentius a Paulo verschijnt haar en ze voorvoelt de op handen zijnde Revolutie. Ze vertelt alles aan haar biechtvader, de eerwaarde Aladel, Lazarist, die zo zijn twijfels heeft en haar aanmaant tot rust te komen en de zaak te vergeten.

14. 216 Belgische volwassenen treden met Pasen toe tot de Kerk

De Belgische kerk verwelkomt dit jaar 143 catechumenen die in de paasnacht het doopsel, het vormsel en de eerste communie ontvangen. Daarnaast zijn er 73 volwassenen die als kind werden gedoopt, maar niet gevormd. De meesten van hen ontvangen het vormsel met Pinksteren, meldt het christelijk weekblad Tertio.

Die volwassen vormelingen zijn verwant aan de zogenaamde 'herbeginners' die de initiatiesacramenten ontvingen, maar vervreemd raakten van de kerk. Zij herontdekken op latere leeftijd het christelijke geloof en willen het weer bewust een plaats geven in hun leven, aldus Tertio.

In 2006 waren er in België 181 volwassendopen, in 2008 ging het nationaal om 164 volwassenen die gedoopt en gevormd werden en vorig jaar waren het er in totaal 154.

Een rondvraag van Tertio leert dat er nu in België 216 volwassenen mannen en vrouwen toetreden tot de kerk. In het bisdom Brugge is er 1 catechumeen en 1 volwassen vormeling, in het bisdom Gent zijn er 7 catechumenen en 3 vormelingen, in het bisdom Antwerpen 7 catechumenen en 10 vormelingen en in het bisdom Hasselt 5 catechumenen en 3 vormelingen. Wat het aartsbisdom Mechelen-Brussel betreft, is er 1 vormeling in Vlaams-Brabant en zijn er 39 catechumenen in Franstalig Brussel en 14 in Waals-Brabant. Het bisdom Luik heeft 22 catechumenen. In het bisdom Doornik zijn er 37 catechumenen en 51 vormelingen en in het bisdom Namen tenslotte gaat het over 11 catechumenen en 4 vormelingen.



Foto




Weetjes over Medjugorje

Geografie

Kroatië

Bosnië en Herzegovina

Godsdienst

Wetenschap

Portret van de zieners

Maria's uiterlijk

De 5 pijlers van het geloof

Vragen en antwoorden

Standpunt van het Vaticaan

Ratzinger bezocht ooit Medjugorje "incognito"

1e onderzoekscommissie

2e onderzoekscommissie

3e onderzoekscommissie

4e onderzoekscommissie

De kwestie Herzegovina 1

De kwestie Herzegovina 2

De kwestie Herzegovina 3

Profetieën nemen hun tijd

Mirjana meer en meer op de voorgrond

Bestemming van de ziel

De Podbrdo [Verschijningsberg]

De Krizevac [Kruisberg]

Het Votiefkruis

Parochiekerk Jacobus de Meerdere

Uitbreiding biechtgelegenheid

Kapel der Twee Harten

Oasi delle Pace

Verrezen Christus

Cumunità Cenacolo

Mother's Village

Vr. Slavko Barbaric

Vr. Jozo Zovko

Vr. Pétar Ljubicic

Ratko Perics toorn

Heeft Zanic Medjugorje verraden?

Vr. Amorthe betreurt apathie

Siroki Brijeg

Retraîtekasteel

Zr. Emmanuel Maillard

Ivans gebedsgroep

Nedjo Brecic

Christoph Schönborn

St. Stephansdom, Wenen 2012

Scalambra & Casale Monferetto

Madonna van Civitavecchia

Little Audrey Santo

Maria's verjaardag

Medjugorje en Moederdag

De IIPG [1]

De IIPG [2]

De IIPG [3]

De IIPG [4]

De IIPG [5]

De weide van Gumno

De priester die verdween

Nieuwe taksen op logies

Mirakel van de Maan

Documentaire 1983

BBC Documentaire 2010

Documentaire Mary TV

The Miracle of Medjugorje


Interviews Medjugorje

Mirjana Dragicevic [2008]

Mirjana Dragicevic [1998]

Mirjana Dragicevic [1983]

Mirjana Dragicevic [1989]

Mirjana Dragicevic [1]

Mirjana Dragicevic [2]

Mirjana Dragicevic [2009]

Vicka Ivankovic [2008]

Vicka Ivankovic [1983]

Vicka Ivankovic [2007]

Vicka Ivankovic [1988]

Vicka Ivankovic

Ivan Dragicevic [2003]

Ivan Dragicevic [2004]

Ivan Dragicevic

Ivanka Ivankovic [1983]

Ivanka Ivankovic [1989]

Ivanka Ivankovic

Pétar Ljubicic [2004]

Pétar Ljubicic [2006]

Pétar Ljubicic [2008]

Slavko Barbaric [1987]

Gabriele Amorth [2002]

Jakov Colo

Jakov Colo

Jakov Colo [2007]

Marija Pavlovic [2008]

Marija Pavlovic [1989]

Marinko en Dragico Ivankovic [1983]

Damir Coric [1983]

Marica Kvesic [1983]

John en Andja Setka [1983]

Jelena Vasilj [2002]

Jelena Vasilj en
Marijana Vasilj [1]

Jelena Vasilj en
Marijana Vasilj [1]

Zlatko Zudac [1999]

Bisschop Hnilica [2004]





Overige Weetjes

Bestemming van de Ziel

Theresia van Lisieux
over het Vagevuur

Maria Simma

De invloedrijkste vrouw

Engelen

Twaalf stappen voor een gelukkig heengaan

Twaalf fabels over het Katholieke geloof

Pater Pio en Karol Woijtyla

San Nicolàs de los Arroyos

La Madonna del Ghisallo

O.L.V. Van den Oudenberg

Fatima:
Reeds eeuwen Mirakels

Jacinto Marto uit Fatima
door Fr. Robert J. Fox

Profetieën nemen hun tijd

Jacinto Marto uit Fatima
door Zr. Lucia Dos Santos

Ingrid Betancourt

Dikwijls gewichtige feiten
nà verschijningen

satans opzet

De Graal van Valencia

Notre-Dâme du Laus

Kibeho, Rwanda

Esther en Mordechai

Monte Cassino

Gods adres

Jezus' geboortekerk [1]

Jezus' geboortekerk [2]

De Komeet Lulin

De Komeet Elenin

De Komeet Honda

Samuel Alexander Armas

De Geur van Regen

Jaar van de Priesters

Dr. Gloria Polo's terugkeer

Ian McCormack: Een blik
in de eeuwigheid

Middel tegen komende pandemie

Kim Phuc

Michael Anderson

Zeven kenmerken
van een goede vader

O.L.V. van Las Lajas

Vaders Liefdesbrief

O.L.V. van Ocatlàn

Elena Desserich

Rom Houben

Overlijden Mari-Loli Mazon

Advent

Gered door een engel?

Kerst in de loopgraven

Mgr. Peter Savelbergh

Ontdekking v/d sarcofaag v/d H. Philomena

De Heilige Mis

Petrus Lombardus

Oscar, de kat

Tieners, geef hen nooit op!

Ontdekking te Nazareth

Efeze: Maria's Huis

Wonderdadige Medaille

De rivier Kwai

De Exodus

Valentino Mora

Het vijfde Maria Dogma

Elizabeth Kindelmann

H. Louis de Montfort

H. Clelia Barbieri's
miraculeuze stem

Steven en Djaingo

Het wonder van San José

Aalst, België's 9/11

Het getal 11

Maria en het getal 101

Sterven op 33

Is dit St. Jozef's graf?

Het Kerstverhaal
en Koning Herodes

De Kardinale Climax

Winterzonnewende 2010

En de maan werd rood

Schoonheid van Wijwater

De dag die ontbrak

Het celibaat

De vierde ruiter van de Apocalyps

De maagdelijke geboorte

Jordanië claimt oudste christelijke vondst

Colton Burpo versus Stephen Hawking

H. Gelaat van Manoppello

Padre Pio: under investigation

Grace

Michael Browns retreat

7 niveau's van het liegen

De dood van Sint Jozef

De dood van Maria

Betekenis van Maria's naam

Het Aramees in opmars

De Bosnische pyramiden

Brugge, het Jeruzalem van het Noorden

Wonder te Skopje


Diverse Profetieën
Miscellanous Prophecies

Profetieën nemen hun tijd

Is dit de tijd waarover ze spraken?

Garabandal [1961-65]

Israël en Bijbelse Profetie

Pinksterprofetieën 1975

Quito [17de eeuw]

Kenmerken v/d antichrist

A.C. Emmerich [1]

A.C. Emmerich [2]

De Kremna Profetieën

Hildegard van Bingen

Belpasso [1986-88]

2 Noorse profetieën

La Salette [1846]

Anna Maria Taigi

Diversen

Heilige Mechtildis

Non van Tours

Heilige Nilus

Bernardine Von Busto

Non van Bellay

Kloosterling Hilarion

Don Giovanni Bosco

Elizabeth Canori Mora

Judah Ben Samuel

Jeanne Le Royer

Giacchino di Fiore

Bartholomeüs Holzhauser

Madeleine Porsat

De profeet Daniël

Kibeho, Rwanda

Ida Peerdeman

H. Ireneüs van Lyon

Methodius van Olympus

H. Hippolytus van Rome

Firmanus Lactantius

De Berkenboomprofetieën

Dr. Arnold Fruchtenbaum

H. Ephraïm de Syriër

H. Cesarius van Arles

Columba van Ierland

Elena Aiello

Beda, de eerbiedwaardige

Odilia van de Elzas

Johannes Damascenus

Adso, de Monnik

Anselmus van Canterbury

H. Vincent Ferrer

Joachim van Fiore

Johannes Friede

Thomas van Aquino

John of the Cleft Rock

Franciscus van Paola

H. Birgitta van Zweden

Robertus Ballarminus

Dionysus van Luxemburg




















Het Laatste Geheim

1. Een enorm mysterie

2. Sterk en zedig

3. Dagen van duisternis

4. Moeder van de Heer

5. Boven de zon

6. Gog en Magog?

7. Door de straten van de stad

8. Vanop de hoogste bergen

9. Kleine geheimen

10. Klokslag twaalf

11. Lichten, geluiden, graven

12. De klokken luiden

13. Donderslag in de verte

14. Geheime aanwezigheid

15. Vuurzuil

16. Geheimen van de Rozenkrans

17. Het voorteken

18. De zeven

19. Het voorgevoel

20. Signalen en vloeken

21. Afschuwelijke wonderen

22. De kastijding

23. Naschok

24. Waar duivels beefden

25. Geheime Martelaren

26. Geheim van de gehoorzaamheid

27. Geheim van het vertrouwen

28. Ik wacht op u

29. De geest van opstand

30. Genade en rechtvaardigheid

31. De Profetie

32. Voorbij de grenzen
van de kennis

33. Geheimen in
Amerika en Europa

34. Geboren in de hel

35. Cathérina's geheim

36. Geleende tijd

37. Ik zal uw Moeder zijn

38. Het grote Teken

39. Koningin van de Eeuwigheid











Thomas à Kempis
De navolging van Christus

Boek 1.1

Boek 1.2

Boek 2

Boek 3.1

Boek 3.2

Boek 3.3

Boek 4.1

Boek 4.2



Novenen

Maria Onbevlekte Ontvangenis

OLV van Lourdes

OLV Van Fatima

OLV Van Banneux

OLV van de Berg Carmel

OLV Hemelvaart

H. Maagd van de Wonderdadige Medaille

Maria Lichtmis

Don Bosco

Maria Boodschap

Sint Jozef

Heilige Familie

Goddelijke Barmhartigheid

Heilige Geest

Kindje Jezus

Engelbewaarder

Aartsengel Michaël

Aartsengel Gabriël

Franciscus van Assisi

Antonius van Padua

Pater Pio

Heilige Benedictus

Heilig Hart van Jezus

Heilige Rita

Sint Valentijn

OLV van Altijddurende Bijstand

Jean Marie Vianney

Theresia van Lisieux

Maria, die de knopen ontwart

OLV van de Bezoeking

Zielen in het Vagevuur

Kracht van het Kruis
tegen het kwade

H. Gelaat van Jezus

Hart van Jezus en Maria

Kindje Jezus van Praag

OLV van Genezing

Miraculeuze Maagd

Pater Damiaan

Heilige Anna

H. Maria Goretti

Heilige Peregrinus

Heilige Expeditus

Sint Joris

H. Margareta van Cordoba



Films

Padre Pio

The Miracle of Our Lady of Fatima

The 13th Day

Het Lied van Bernadette

One Night with the King

Faustina

Docu: Faustina Kowalska

Docu: Mariaverschijningen

Docu: OLV van Guadalupe

Vincentius a Paolo

Sint Paulus

Sint Petrus

Docu: Pater Damiaan

Passion de Jeanne d'Arc

Story of Father Damien

Docu: Garabandal

Exorcism of Emily Rose

The Nativity Story

Don Johannes Bosco

The Passion of The Christ

King David

Romero

Jean de Florette

Manon des Sources

Abraham

Mozes

Solomon

Jacob

Francesco

A man for all seasons

The Apocalypse

Docu: H. Maria Goretti

Docu: The birth of Israël

Docu: The six-day war

Docu: Ghosts of Rwanda

Becket

Gospel of Luke

Gospel of Matthew

Gospel of John

Acts

Unsolved mysteries

Joseph

Samson and Delilah

H. Rita van Cascia

Thérèse de Lisieux

Isaak, Jacob & Esau

Fray Martin de Porres

Lourdes [2000]

Clara & Francisco

Maria Goretti

Mother Theresa




Astronomische verschijnselen

28/11/2011



Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs

 

Real Time Web Analytics

Page Content

Page Content