1. Opnieuw gissingen rond uitstel zaligverklaring van Johannes Paulus II?
Vaticaanstad, 16 februari 2010.
Voormalige prefect van de Congregatie voor de Heilig- en Zaligverklaringsprocessen licht onenigheden toe
Diverse discussies worden aangewakkerd door onthullingen in een onlangs gepubliceerd boek door de postulator van het zaligverklaringsproces van Johannes Paulus II, waarbij een aantal kenmerken van de voormalige Paus in vraag worden gesteld.
Om deze onduidelijkheden op te helderen, heeft ZENIT gesproken met de José Saraiva Martins, de voormalige prefect van de Congregatie voor de Heilig- en Zaligverklarinsprocessen, die aanwezig was bij de voorstelling van het Italiaanse boek: "Waarom hij heilig is: De ware Johannes Paulus II, toegelicht door de Postulator van het Zaligverklaringsproces." [Uitgeverij Rizzoli]
In het boek verzamelt de Poolse postulator Mgr. Slawomir Ider, samen met journalist Saverio Gaeta, directeur van het tijdschrift "Famiglia Cristiana," diverse getuigenissen die details onthullen over Karol Wojtyla's leven.
Het boek bestaat uit drie delen:
"De Man," dat zijn meest menselijke eigenschappen behandelt
"De Paus," dat de nadruk legt op de belangrijkste momenten tijdens zijn pontificaat
"De Mysticus," dat zijn geestelijk gevoelsleven en zijn liefde voor de Eucharistie en de Maagd Maria beschrijft
De commentaren die door de diverse media worden geschreven gaan voor het merendeel over deze drie onderwerpen. Het eerste is de aangevoerde zelfkastijding van Wojtyla. Het tweede is een brief, geschreven in 1994, waarin de Paus verklaart afstand te zullen doen van zijn Pausschap, indien eer zich een ernstige belemmering zou opwerpen door zijn ongeneeslijke ziekte. De eindbeslissing liet hij echter over aan de kardinalen. Tot de brief van Joannes Paulus II was het vrijwel ondenkbaar dat een paus bij leven zou terugtreden. Het derde discussiepunt draait rond een open brief aan Ali Agca, de man de de Heilige Vader in 1981 poogde te vermoorden.
Zelfkastijding
Op een van de laatste bladzijden van het boek staat er een paragraaf dat, volgens sommige getuigen geraadpleegd door de postulator, aanwijst dat Paus Johannes Paulus II "zichzelf tuchtigde." Dit blijft hoe dan ook hypothetisch, gezien er tot op vandaag eigenlijk niemand werkelijk heeft gezien dat dit plaatsvond.
Het boek schrijft dat hij "in zijn kleerkast, tussen zijn soutanes, een bepaalde broeksriem hangen had, die hij aanwendde als zweep en die hij keer op keer ook meenam naar Castel Gandolfo."
De schrijver geeft geen verdere details: dit is enige beschrijving van dit controversiële onderwerp in het boek dat 192 bladzijden telt.
Een aantal journalisten denkt nu dat deze beweerde zelftuchtiging van Johannes Paulus II "het zaligverklaringsproces kan tegenhouden." Anderen verklaren dat deze strenge kastijding, die de Paus zich oplegde, het gevolg kan zijn van een "geestelijke onstabielheid."
Kardinaal Saraiva Martins legt echter aan ZENIT uit dat zelftuchtiging "niet meer dan een mooie uitdrukking van de Christelijke geest is, van het geloof van een persoon die wenst te zijn zoals Christus, die gegeseld werd."
ZENIT vroeg of dit soort praktijken nodig zijn om heiligheid te kunnen bekomen. De kardinaal antwoorde dat een heilige "zichzelf geestelijk moet kastijden," wat betekent dat hij steeds geestelijk in staat van boete en opoffering en in de mogelijkheid van lichamelijke en spirituele pijn moet kunnen zijn.
Hij voegde hier nog aan toe: "heiligheid houdt een duidelijk een grote heldhaftigheid in tijdens het leven, het betekent veel zelfontzegging en buitengewone wilskracht om Christus te kunnen imiteren. Het houdt een grote moed in. Het is een roep tot geestelijke voorbereiding en het opgeven van vele dingen, om te leven volgens de regels van het Evangelie.
In het geval van heiligen die zichzelf vrijwillig onderwierpen aan hevige pijnigingen, heeft dit gebruik niets vandoen met geestelijke onstabiliteit. De heiligen zijn in de eerste plaats heel normale personen, zoniet zouden zij geen heiligen zijn. Er zijn vele heiligen die aan kastijding deden en zij zagen dit als een wijze om hun lichaam onder beheersing te houden. Dit heeft niets te maken met psychologie."
Afstand nemen van het Pausschap
In een van de ondertitels uit het gedeelte dat handelt over "zijn pausschap," zegt Mgr. Oder, "Er is geen plaats in de Kerk voor een pauselijk emitariaat." In dit gedeelte van het boek verhaalt hij uitvoerig dat Johannes Paulus II zei dat "als hij het zou afstand doen van het pausschap, het enkel door de wil van God zou zijn. Ik zal niet diegene zijn die deze beslissing zelf zal nemen. De Heer heeft mij tot hier gebracht en het zal Hemzelf zijn die zal oordelen of beslissen wanneer deze dienst moet eindigen."
Het gedeelte bevat een eerder onuitgegeven brief, in 1994 geschreven door Johannes Paulus II, kort voor zijn 75ste verjaardag, de leeftijd waarop het Bisschoppen en Kardinalen is toegestaan om hun ontslag in te dienen. In deze brief haalt de Heilige Vader de mogelijkheid van ontslag uit zijn dienst aan in het geval van extreme lichamelijke en geestelijke belemmeringen, maar steeds in overeenstemming met Gods wil."
Over dit onderwerp zegt Kardinaal Saraiva Martins dat het boek "niets nieuws" hieromtrent heeft te vertellen. "Het is enkel een kwestie van het volgens van de regels van Paus Paulus VI, die zei dat hij zijn ambt niet kon opgeven tenzij hij leed aan een "ongeneeslijke ziekte," die hem geestelijk en lichamelijk onbekwaam zou maken om zijn verantwoordelijk nog verder op zich te nemen. Als dat het geval zou zijn geweest dat zou de Paus zich teruggetrokken hebben tot deken van het College der Kardinalen.
Eerbiedwaardig
Kardinaal Saraiva Martins vertelde ZENIT dat het recentelijk uitgeven van het boek geen reden is om het proces van zijn zaligverlaring tegen te houden of te versnellen, gegeven dat de Heilige Stoel op 19 december het decreet over zijn heldhaftige verdiensten publiceerde. Vanaf dat ogenblik werd aan de Paus Johannes Paulus II de titel eerbiedwaardig toegeschreven.
"Het eerste werk van de Congregatie voor de Heilig- en Zaligverklaringsprocessen, na het ontvangen van de documenten rond de kandidaat, is het bestuderen van de wijze waarop hij de Christelijke waarden in zijn leven verwezenlijkte, niet op een gewone wijze, noch een gewone vroomheid, maar een helfdhaftige vroomheid. Heldhaftigheid is wat Heiligen onderscheidt van andere Christenen."
De prelaat zei dat het enige wat ontbreekt voor Johannes Paulus II zijn titel als heilige het bewijs van een mirakel door zijn tussenkomst is dat tevens onverklaarbaar is door de wetenschap.
Getuigenissen
"In elk proces van zaligverklaring," bevestigde de kardinaal, zou het werk van de postulator enkel dienen te bestaan uit het verzamelen van informatie en getuigenissen die vroomheid van de kandidaat onderlijnen. Zijn mening telt niet tijdens dit verloop. De gegevens wordt uitsluitend bestudeerd door de Congregatie voor de Geloofsleer.
Met dit gegeven dat de postulator een neutrale persoon moet blijven, vroeg ZENIT of het niet onvoorzichtig is om een boek uit te geven, onder de titel "Waarom hij heilig is," terwijl deze persoon nog niet eens is zalig verklaard?
De voormalige prefect antwoordde hierop dat de postulator, op persoonlijk gebied, "kan zeggen wat hij wil en dat het niets te doen heeft met het verloop zelf, dit wil zeggen dat dit het verloop noch zal tegenhouden, noch zal bespoedigen."
Kardinaal Saraiva Martins zegt dat de titel van het boek eerder een antwoord is op de roep van het volk dat, vanaf het ogenblik van de dood van Johannes Paulus II, met doeken en posters de straten rondliep met daarop de tekst: "santo subito, santo pronto."
Er wordt meer en meer naar 16 oktober 2010 uitgekeken als datum voor zijn zaligverklaring. Dit is de dag waarop hij in 1978 tot Paus werd aangesteld. Het is echter Paus Benedictus XVI die hierover het laatste woord heeft.
Artikel: Carmen Elena Villa
Vertaling: Chris De Bodt
2. Priester uit Polen die streed tegen het communistische regime, wordt zalig verklaard.
Jerzy Popieluszko, de Poolse priester die door commuistische agenten in 1984 werd vermoord, zal tijdens een plechtigheid in Warschau, op 6 juni door Aartbisschop Kazimierz Nycz worden zalig verklaard. Het proces voor de zaligverklaring werd in 1997 gestart door de Rooms-Katholieke Kerk. De zaligverklaring is de laatste stap vooraleer iemand heilig wordt verklaard.
Na zijn priesterwijding wordt Popieliszko aalmoezenier onder de staalarbeiders op de Noord-Poolse scheepswerf van Gdansk. Als in 1980 stakers onder leiding van elektriciën Lech Walesa weigeren om de werf te verlaten kijkt de wereld apathisch toe. De arbeiders eisen dat een priester op 15 augustus de heilige Mis komt opdragen. Hun keuze valt op Jerzy Popieluszko. Hij hoort die dag non-stop biecht.
Generaal Jaruzielski kondigt onder druk van de Sowjet-Unie de staat van beleg af. De verworven vrijheid wordt aan banden gelegd, kruisbeelden worden uit scholen verbannen. Jerzy Popieluszkos maandelijkse Mis voor het vaderland trekt vijftienduizend gelovigen. "Bestrijd kwaad met goed," roept hij.
In 1983 wordt Jerzy Popieluszko gearresteerd. In zijn huis worden zogenaamd "grondstoffen voor een bom" gevonden. Na ingrijpen van de aartsbisschop wordt hij vrijgelaten. Paus Johannes Paulus II zendt hem zijn rozenkrans.
Op 19 oktober 1984 wordt de auto met Jerzy Popieluszko wordt tot stilstand gedwongen. Hij probeert te ontsnappen, maar wordt mishandeld en geboeid. Dezelfde avond wordt zijn nog levende lichaam in de rivier de Wisia geworpen. Nadat zijn zwaar verminkte lichaam op 30 oktober 1984 wordt gevonden, overwinnen een half miljoen Polen hun angst en wonen ze de begrafenis bij.
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 105]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
De verloochening van Petrus
Toen Jezus plechtig had verklaard: "Ik ben het," Caïphas zijn mantel aan stukken reet en het geroep, "Hij is schuldig aan de dood," zich vermengde met het schimpen en tieren van het gepeupel, toen boven Jezus de Hemel der Gerechtigheid geopend was, de hel haar woede en de graven de gevangen geesten loslieten, toen alles vol angst en ontzetting was, vermochten Petrus en Johannes, die veel geleden hadden omdat zij stilzwijgend en zonder te kunnen ingrijpen, in uiterste spanning, de mishandeling van Jezus aanschouwden, niet langer te blijven staan waar zij stonden. Johannes ging weg, tegelijk met enkele getuigen en andere lieden, en snelde naar de Moeder van Jezus, die zich met de heilige vrouwen in Marthas huis bevond, niet ver van de Hoekpoort, waar Lazarus te Jeruzalem een groot gebouw bezat.
Petrus kon er niet toe besluiten om hem te volgen. Hij was te zeer aan Jezus gehecht. Hij kon zich nauwelijks beheersen, weende bitter en probeerde nog om zijn tranen te verbergen. Op de plaats, die hij en Johannes hadden uitgekozen, wou hij niet blijven want door zijn doen zou hij zich verraden hebben, maar het was hem ook onmogelijk om zich anders heen te wenden zonder in het oog te vallen.
Hij ging in het atrium naast het vuur zitten, tussen de soldaten en de mannen van de straat, die af en toe gingen kijken naar de bespotting van Jezus en daarover allerlei slechte dingen ten beste gaven. Petrus hield zich stil, doch alleen reeds zijn toeluisteren en de uitdrukking van diepe droefheid op zijn gelaat, moesten hem bij Jezus vijanden verdacht maken. Nu kwam daar ook een poortwachtster naast het vuur staan, en stout, zoals snibbige vrouwen, mengde zij zich in het geklets en het geschimp over Jezus en Zijn leerlingen.
Zij keek Petrus aan en zei: "Ook jij bent een van de nalopers van de Galileër." Petrus, verward en bang, en in de vrees dat het ruwe volk hem zou mishandelen, antwoordde: "Vrouw, ik kem Hem niet, ik weet, noch begrijp wat gij bedoelt." Meteen stond hij op, want hij wou zich losmaken uit de kring en trad buiten het atrium en het was rond die tijd dat de haan kraaide vóór de stad. Ik herinner mij niet dit te hebben gehoord, maar ik voelde dat het kraaien thans aanving.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 105]
Preken
En een ander zegt: "Ik geef je de verzekering dat ik helemaal geen Pasen hield, als mijn ouders er niet acher zaten. In de catechismus staat immers dat je de zonde en de gelegenheid tot zonde moet vermijden, wil je een goede biecht spreken. En daar voel ik niets voor. Eerlijk gezegd loop ik iedere keer in verlegenheid als het tegen Pasen loopt. Stond ik maar op eigen benen! Later zal ik zo dikwijls niet meer gaan. Dan zal ik een biecht spreken over mijn hele leven om alle biechten, die ik nu spreek, goed te maken. Anders zou ik niet gelukkig sterven."
"Wel," geeft zijn vriend hem te antwoord, "als ik jou was, ging ik weer naar dezelfde bij wie je tot nu toe hebt gebiecht. Die kent je het beste."
"Ik denk er niet aan! Ik ga naar de priester die me de vorige keer de waarheid gezegd heeft, omdat hij mij niet in het verderf wou storten."
Wat een flinke vent ben jij! Maar het maakt toch niets uit bij wie je gaat, want ze hebben allemaal dezelfde macht. Ja, zolang je gezond bent, heb je goed praten, maar als je ziek wordt, begin je er anders over te denken. Ik ben laatst bij iemand op bezoek geweest die zwaar ziek was. Hij vertelde mij dat hij nooit meer te biechten ging bij toegeeflijke priesters, die je schijnbaar willen redden, maar je in werkelijkheid de hel insturen.
Zo, mijn broeders, gedragen zich velen van deze arme blinden.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 105]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Kunt u mij een geval vertellen waarbij een priester begeleiding kreeg van hen? Maria: Ja, dat kan ik. Een priester nabij Boedapest in Hongarije wou onlangs zijn kerk hernieuwen en er een klein klooster bij bouwen. Dus ging hij eerst naar de Bisschop vragen om hulp. De Bisschop vertelde hem dat hij mocht doen wat hij wou, maar dat hijzelf financieel niet zou bijdragen hiertoe. Daarop begon de goede priester te bidden en vroeg aan Onze Lieve Vrouw om hem te helpen via de Arme Zielen. Zo kwam hij naar hier en ik was vlug akkoord om met hem naar zijn parochie te gaan, zowel als de naar de overige parochies in het gebied. Binnen de twee weken na mijn terugkeer had hij 100.000 euro ontvangen voor zijn kerk en zijn klooster. De Arme Zielen hadden hem vlug beantwoord.
God helpt heel vlug dezen die vertrouwen op Onze Lieve Vrouw en in de hulp van de Arme Zielen.
Nicky: Ik ben er zeker van dat u veel beter weet dan ik dat vele seminaries leeg staan vandaag. Wat is hiervan de oorzaak en wat is de oplossing hiervoor? Maria: De oplossing hiervoor is de terugkeer naar de nadruk op de geest van het gebed, opoffering en boete. Dan zouden de mensen in golven terugkeren. De zielen die zichzelf geroepen voelen om God te dienen op deze manier, weten heel duidelijk dat het gebed hun pad is en wanneer dat niet gevoed wordt, voor wat dienen dan uiteindelijk de seminaries? Indien ze dit zouden doen zou er een golf van inschrijvers ontstaan die verder zou reiken dan de weg en het zou niet langer nodig zijn om ongewijde handen toe te laten om de Heilige Communie uit te delen. Dit alleen al zou binnen de seminaries ieders geloof versterken en satan op een veel grotere afstand houden.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Don Bosco [8/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 25: Geheime martelaren [Aflevering 156]
Als Birgitta het bij het rechte eind had, was het de bevestiging dat het eindspel nu begonnen was. Het was het begin van de lange, grote en laatste strijd. Zou hij duizend of vijfduizend jaar duren? Er waren geen tijdsaanduidingen. Die zouden pas later komen. Maria zei niets over deze zaken. Ze sprak er in het geheim over. Ze verkoos tekens boven toespraken, actie boven woorden. Ze begon aan een speciale tussenkomst terwijl de Turken [een mengeling van de wilde Aziatische stammen] Delhi aanvielen en 100.000 mensen afslachtten.
Tegen 1390 hadden de Turken hun verovering van Klein Azië beëindigd en van daaruit trokken ze naar Damascus, Bagdad en Oost Europa.
Het was nu de beurt aan de Turken om de wereld uit te dagen, net zoals de Hunnen, Moslims en de Goten hem ooit hadden uitgedaagd. Ik kan de hele geschiedenis niet vertellen, want het overvalt ons met wreedheid. Evenals het mysticisme. Het Byzantijnse schilderij waarvan men dacht dat het door Lukas werd geschilderd en uit Jeruzalem naar Constantinopel en vervolgens Roethenië werd gebracht, was nu in Polen. Het was in gevaar voor plunderende Tartaren die herhaaldelijk het kasteel van Prins Ladislaus belegerden, waar het schilderij in een speciale kamer bewaard werd. Hoewel het getroffen werd door een pijl, nam Ladislaus het schilderij en bracht het naar de veilige stad Opala om het te vrijwaren voor meer schade. Onderweg stopte hij om een nacht te rusten in het ridderdorp Czestochowa en plaatste het schilderij tot s morgens in een kleine houten kerk. Toen Ladislaus op de morgen van 26 augustus 1382 zn reis wilde verder zetten, weigerden zn paarden te bewegen. Ze wilden de wagen niet voorttrekken. Ladislaus beschouwde dat als een hemels teken en besloot het beeldje in de kapel te laten, waar het wereldbekend zou worden als Onze-Lieve-Vrouw van Czestochowa.
Vier jaar later waren er ook verschijnselen in de buurt van het stille gehucht Dorschausen, Duitsland, waar een man rare muziek hoorde dat uit een opening in een dennenboom kwam. In de opening zat een verborgen afbeelding van Maria.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 65/68)
Verslagen van Rosario Toscano
Tweede verslag [Rots van Belpasso]: 13 mei 1999
De vrede die komt
"Iedereen wenst vrede, maar een klein aantal maakt hier een gewoonte van, en een nog kleiner aantal doet dit op de juiste wijze."
Mijn liefste broers en zussen,
Op het einde van deze eeuw en aan de vooravond van het nieuwe millennium had ik mij nooit kunnen voorstellen om op deze wijze tot u te spreken, u die naar hier bent gekomen op deze meest plechtige dag, waarop we het Onbevlekte Hart van Maria, de Koningin van de Vrede, vereren en aanbidden.
Na mijn rapporten van 11 mei 1991 en 1 oktober 1993 (het betreft hier een mondelinge aanmaning die Rosario nooit heeft neergeschreven en om deze reden nooit de versies die later circuleerden heeft ondertekend, noch bevestigd) dacht ik dat er geen nieuwe woorden meer nodig waren om de gebeurtenissen uit te leggen van de laatste jaren van deze eeuw. Maar vandaag wenst de Goede Heer dat ik anders sta tegenover mijn stilte en terughoudendheid. En, tenzij Hij het anders voorziet voor de toekomst, denk ik dat er na dit rapport geen andere zullen komen. Ja, ik denk dat, de volgende keer, de geheimen voor zichzelf zullen spreken, maar heel zeker in tijden die nog moeten komen en die op voorhand zijn ingesteld door de Goddelijke Voorzienigheid.
Deze laatste jaren zijn gekenmerkt door vele, vele meestal pijnlijke, fatale, hatelijke, gewelddadige en dodelijke gebeurtenissen. Maar tegelijkertijd stond de Goddelijke Goedheid ook niet stil om de kinderen te troosten en heeft Hij, met de werking van de Heilige Geest, de wonden die zijn aangericht door de "prins van deze wereld," genezen. De twintigste eeuw in het geheel bekeken, is vooral gekenmerkt door het gevecht tussen de Geest van God en de "prins van deze wereld." Het heeft geen zin om dit alles, dat nog levendig in het geheugen is gegrift, op te sommen: de geschiedenis is iedereen gekend. En het is ook beter dat we deze geschiedenis niet vergeten, want hij die zich het verleden herinnert, erkent zijn eigen fouten en weet hoe en waarom ze te vermijden. Nu zitten we met een andere gruwel opgezadeld, die de waardigheid en de verhevenheid van de mensen van goede wil treft: een andere oorlog en opnieuw haat, geweld, vernietiging en dood.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 57]
Hoofdstuk 4: Terug naar Taizé
Haat baart haat
In 1945 stak er een ander probleem de kop op: de Duitse krijgsgevangenen, zowat 750 000, verspreid over tientallen kampen. De laatste komen eerst in december 1948 vrij. Velen werden opgevorderd om stranden te ontmijnen, bruggen en wegen weer op te bouwen, alsook voor andere openbare werken.
Twee kampen lagen in buurt van de gemeenschap. Een in Cormantin in de vroegere barrakken van een Jeugdwerkkamp drie à vier kilometer ten noorden van Taizé. Een ander in een oude fabriek nabij Cluny een tiental kilometer zuidwaarts van Taizé. Een vertegenwoordiger van het Rode Kruis had de eenheid Cluny enkele maanden na de opening bezocht en stelde vast dat de bevoorrading van de gevangenen heel onregelmatig gebeurde: het aantal calorieën [is] onvoldoende voor zwaar werkende elementen. Hij wees ook op achterhouden van voedsel bij onvoldoende werken en klachten over de kampwachter, een zekere Tette die de gevangenen slaat. Meer nog, sinds november bij de opening van de eenheid was er voor de protestanten geen dienst meer gevierd.
Dit rapport van 1946 stemt overeen met de herinneringen van Broeder Roger. Gezien de situatie kreeg hij de toelating de gevangenen naar Taizé te laten komen op zondag voor een kort gebed en met hen een beetje voedsel te delen, dat bijna onvindbaar was. Wanneer mogelijk vetrokken de gevangenen met nog wat voedsel op zak. Een onrechtvaardig en afschuwelijk voorval maakte diepe indruk op de stichter van Taizé: "zondag na zondag ontwaarde ik al gauw onder die Duitse gevangenen een jong katholiek priester vol rust en uitstraling. haat baarde haart in die tijd, meer dan ooit. Op een dag gaven enkele echtgenotes van Franse verbannen soldaten die in Duitse concentratiekampen gedood werden uit wanhoop de schuld aan Duitse gevangenen. Ze troffen juist deze jonge gevangen priester. Zeer verzwakt bezweek hij. In zijn laatste uren had hij niets dan woorden van vrede, liefde en verzoening op de lippen."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Aristobulus III
Aristobulus III [53 v. Chr. - 35 v. Chr.] was de laatste Hasmonische hogepriester. Hij had zijn benoeming te danken aan een complot door zijn moeder Alexandra opgezet met behulp van Cleopatra, koningin van Egypte, tegen Ananel die door Herodes de Grote tot hogepriester was aangesteld. Marcus Antonius, echtgenoot van Cleopatra en overste van Herodes zette deze laatste onder druk tot hij toegaf. Zo kwam het dat in 35 v. J.C. Aristobulus, amper zeventien, de priesterlijke kleding van de hogepriester aantrok. De populariteit van de jonge Joodse prins maakte Herodes jaloers en deze organiseerde een zwemongeluk in 35/34 v. J.C. dat Aristobul fataal werd.
Via zijn vader Alexander was hij een kleinzoon van Aristobulus II, via zijn moeder Alexandra van Hyrcanus II, de laatste heersers over de Joodse Hasmoneese staat. Hij is dan ook een zuivere afstammeling van de Joodse koningsdynastie. Sinds 63 v. Chr. was er echter een einde gekomen aan de Hasmoneese staat. Judea [waartoe ook Idumea en Samaria gerekend werden] was een vazalstaatje onder Romeins gezag geworden.
Aristobulus verschijnt voor het eerst op het politieke toneel kort nadat de Idumeeër Herodes de Grote een staatsgreep van Antigonus [Aristobulus' oom] heeft neergeslagen en als dank daarvoor van de Romeinse Senaat de koningstitel krijgt [37 v. Chr.] Herodes had namelijk als hogepriester een zekere Ananel benoemd, uit een familie die voorheen geen rol had gespeeld in de Jeruzalemse elite. Vóór de staatsgreep van Antigonus had Aristobulus' grootvader Hyrcanus II dit ambt echter bekleed. Aristobulus' moeder Alexandra, die door Herodes' huwelijk met Aristobulus' zus Mariamne tevens de schoonmoeder van Herodes geworden was, was het echter niet met die benoeming eens. Door zowel via Mariamne als via Cleopatra en Marcus Antonius druk uit te oefenen op Herodes wist zij gedaan te krijgen dat de benoeming van Ananel ongedaan gemaakt werd, en dat Aristobulus het ambt van hogepriester kreeg [35 v. Chr.].
Aristobulus was erg populair onder de Joden, niet in de laatste plaats vanwege zijn afstamming. Volgens Flavius Josephus was hij bovendien een lange, knappe en charmante man. Aristobulus' populariteit maakte Herodes achterdochtig, zodat hij een uitgebreid spionagenetwerk liet opzetten rondom hem en zijn moeder. Hij verdacht hen ervan op termijn een staatsgreep te willen plegen. De druk op Aristobulus en zijn moeder werd al snel zo groot, dat zij van plan waren uit te wijken naar het Egyptische hof van Cleopatra VII. Toen Herodes dit geheime plan echter ontdekte, voedde dit zijn achterdocht alleen nog maar meer. Voor Aristobulus de wijk had kunnen nemen, liet Herodes hem verdrinken in een van de zwembaden van het Hasmoneese winterpaleis bij Jericho, waar zijn schoonmoeder op dat moment een feest gaf.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 34]
Het wonder van Regensburg, Duitsland [1257]
Vele jaren lang waren er in Regenburg (officieel Ratisbon geheten) twee kapellen met dezelfde naam, De Heilige Verlosser, en beide kapellen hebben een interessante geschiedenis in verband met het Gezegend Sacrament.
De oudste kapel werd opgericht in het jaar 1255. Op 25 maart van dat jaar, dit was op Witte Donderdag, bracht een priester met de naam Dompfarrer Ulrich von Dornberg de Eucharistie bij de zieken van de parochie. Hij kwam bij een kleine stroompje, Bachgasse, en stapte voorzichtig op de plank die als brug over het water diende. Hij gleed uit en liet de ciborie, die hij droeg, vallen. De Hosties vielen uit de ciborie en lagen over de banken van de stroom. Met enige moeite verzamelde hij de Hosties.
De parochianen, toen ze hoorden van dit ongeluk, besloten om een kapel te bouwen op de plek waar de Hosties waren gevallen, om de schade gedaan aan het Heilige Sacrament [ook al was het een ongeluk] te herstellen. Meteen werd begonnen met de bouw van een houten kapel die drie dagen later af was op 28 maart. Bisschop Albert van Regensburg noemde de houten kapel de kapel van de Heilige Verlosser en wijdde de kapel op 8 september 1255. Het wonder van Regenburg gebeurde in deze kapel twee jaar later.
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 25
Deze goede en fanatieke christenen betuigden hem het diepste respect, prezen God en bedankten de Apostelen voor hun bevrijding uit de gemeenschappelijke vernietiging en voor de bescherming van de Kerk van Jezus Christus door het niet toe te laten deze te besmetten met de valse stelregels van de wereld
Vertaling: Henk
13. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 15
27 september 1820. Ik zag betreurenswaardige dingen: ze gokten, dronken en praatten in de kerk. Er waren ook hofdames. Allerlei gruwel werd hier bedreven. De priesters lieten alles toe en vierden de Mis in grote oneerbiedigheid. Ik zag dat slechts weinigen onder hen nog godvruchtig waren en een klare kijk hadden op de zaken. Ik zag ook Joden onder het kerkportaal. Al deze dingen brachten mij in grote verwarring.
Carla Ronci was een mooi meisje die van het leven en de mensen hield. De talrijke fotos die we van haar hebben, tonen haar met een brede glimlach die een vreugdevolle en innemende persoonlijkheid onthuld. Ze was al zo tijdens haar kinderjaren in Torre Pedrena, als dochter van Mario en Iolanda Ronci, die een groenten- en fruitwinkel hadden. Ze werd geboren op 11 april, en ten gepaste tijde deed ze haar Eerste Communie en ontving ze het H. Vormsel.
Haar tijdsgenoten herinneren haar als levendig en ondeugend, vriendelijk en hartelijk, wilskrachtig, beleefd en soms irriterend. Haar leraar uit het derde leerjaar herinnerde haar als een voorbeeldige leerlinge, vriendelijk, hartelijk, goedhartig, en ijverig. Maar Carla herinnerde zich haar kinderjaren anders. Ze schreef:
"Ik ga in gedachten terug naar mijn verleden ... maar ik kan het voor u niet verbergen dat het me pijn doet, wanneer ik me herinner wat er in die dagen gebeurd is, vooral tot mijn veertien jaar. De zonden die ik begaan heb, en de slechte daden die ik verricht heb. Reeds op vroege leeftijd begon ik naar dansavonden en de bioscoop te gaan. Ik las ondeugende tijdschriften en vertoefde in slecht gezelschap. Je kan je wel voorstellen hoe mijn ziel er uit zag onder de leiding van zulke leraars, en wat er zou gebeurd zijn als de Heer, in Zijn goddelijke genade, me niet uit de klauwen van het kwaad had gerukt, want dat was waar ik in verzeild geraakt was... Tot de leeftijd van tien jaar, heb ik een vage herinnering dat ik een klein meisje was die noch heel braaf, noch heel stout was. De vier daaropvolgende jaren echter, zondigde ik en ik besefte dat ik verantwoordelijk was voor wat ik deed, want de Heer liet Zijn aanwezigheid voelen door voortdurend mijn geweten te prikkelen."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [6/9]
Langzamerhand begonnen er van overal bedevaartgangers naar hem toe te komen voor geestelijke bijstand en het sacrament van de biecht. (Op den duur werden er in Lyon voor de reis naar Ars zelfs kaartjes verkocht die een week geldig waren.) De pastoor doorzag zijn biechtelingen en voelde de problemen van de mensen aan, ook als hij ze maar een ogenblik geobserveerd had.
Na enkele jaren was het hele dorp veranderd in een geestelijk welvarende parochiegemeenschap. Binnen tien jaar waren alle dorpskroegen gesloten en het vloeken, een geliefde bezigheid in Ars, was ook verdwenen. Het dorp voer er ook materieel wel bij.
Biografen vertellen verschillende wonderen: Jean ontving geregeld onverwacht geldelijke steun en voedsel voor zijn weeskinderen; hij bezat de gave van profetie en kon zieken genezen, vooral kinderen.
19-02-2010
19 februari 2010
19 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [10/10]
Wat is de opdracht van het Retraitekasteel?
Het hoofddoel van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [een huis van gebed] is om de priesters bij te staan in hun roepingen, maar eveneens voor wees- en opvoedingskampen. Het is om ten volle onze Christelijke roeping te leren in de School van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje door te antwoorden aan haar oproep tot bekering en een heilig leven.
Door Haar boodschappen na te leven met het dagelijks bidden van de Rozenkrans en het lezen van de Bijbel, door het vasten, de biecht en het bijwonen van de Heilige Mis, leren we onze toestemming te geven om vreugdevolle uitdragers te zijn van Gods Woord en Zijn liefde. Door het voorbeeld te geven van een leven, volledig opgedragen aan God, door Haar, in alle stadia van het leven, leren we om mee te werken aan Gods reddingswerk.
Nadat de bouwwerken zullen voltooid zijn, zal het retraîtekasteel worden geschonken aan het patrimonium van het Vaticaan.
Vertaling: Chris De Bodt 2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 104]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
De bespotting van Jezus bij Caïphas
Zij bonden opnieuw zijn handen tezamen vóór zijn borst. Hij moest een riet vasthouden en zij bevuilden zijn mishandelde aangezicht met het smerigste dat hun onreine monden konden uitwerpen. Jezus verwoeste hoofdhaar en baard, Zijn borst en heel het bovenste van de spotmantel hingen vol spuugsel in alle mogelijke, walgelijke kleuren. Vóór Zijn ogen bonden zijn een vuile lap, en terwijl zij hem stampten met hun vuisten en met hun stokken sloegen, riepen zij: "Grote profeet, vertel ons wie u geslagen heeft!" Jezus sprak echter niet: Hij bad inwendig voor hen, zuchtte en werd geranseld. Aan de keten sleepten zij de aldus mishandelde, vermomde en besmeurde Heiland naar de vergaderzaal. Zij schopten Hem, sloegen Hem met knuppels en schreeuwden: "Vooruit, strokoning, vertoon u aan de Raad en laat zien hoe wij u gehuldigd hebben!"
In de zaal, waar Caïphas en velen van de Raad nog op het hoog gestoelte in de ronde zaten, begon een nieuwe bespotting onder schimpscheuten van het allerlaagste allooi met een voortdurende schennis van de heilige gebruiken en handelingen. Toen zij Jezus bespuwden en besmeurden, hadden zij geroepen: "Pak aan, hier is de zalf voor de koning, voor de profeet!" Thans gold hun spotternij de zalving door Magdalena en het doopsel.
"Wat"!" schreeuwden zij honend, "durft hij zo onrein te verschijnen voor de Hoge Raad? Anderen wilt gij altijd reinigen en zelf toch zijt gij onrein. Maar nu zullen wij u eens rein maken." En zij brachten een bekken, gevuld met een troebel en vuil vocht, waarin een smerige, grove vod lag. Terwijl zij Hem stompten en scholden, nu eens schimpenderwijze bogen en groetten en Hem hun ontbloot achterwerk liet zien, knielden ze daarna even en staken hun tong uit naar Hem en wreven met de smerige, natte vod over Zijn aangezicht en Zijn schouders. Zij deden alsof zij Hem wasten, maar besmeurden Hem nog schandelijker dan ervoor. Aan het eind goten zij de vuile inhoud van het bekken over Zijn aangezicht en riepen: "Hier hebt gij kostelijke zalf, narduswater voor driehonderd denaren, doopwater uit de vijver Bethesda!"
Het laatste van deze smaadwoorden bevatte, tegen hun wil in, een vergelijking van Onze Heer met het Paaslam. De lammeren immers, die men vandaag als Paaslammeren zou slachten in de tempel, werden eerst gewassen in de vijver aan de Schapenpoort en daarna in de vijver Bethesda, ten zuidoosten van de tempel. Daar werden zij op een ceremoniële wijze besprenkeld. Eigenlijk zinspeelden de schelmen met dat woord over het "doopwater" op de achtendertigjarige zieke, die Jezus bij de vijver Bethesda genezen had en die ik zichzelf daar heb zien wassen of dopen. Ik zeg "wassen of dopen," want het gebeuren staat mij vandaag niet meer zo duidelijk voor de ogen.
Nu sleepten en sleurden zij Jezus, onder stoten en slagen, langs de nog aanwezige, honende en schimpende raadslieden heen en ik zag de hele zaal vol grimmige duivels: het was een duister, verward en afschuwelijk tafereel. Om Jezus echter zag ik herhaaldelijk, sinds Hij gezegd had, dat Hij Gods Zoon was, een stralende glans. Velen van die hier zaten, schenen dat inwendig min of meer ook te voelen, voor zover zij nog konden voelen, dat alle smaad en alle hoon Hem niet vermochten te beroven van Zijn onuitsprekelijke waardigheid. Zo leek het dan, of Jezus verblinde vijanden de glans rondom Hem slechts vermoedden bij ieder diep branden van hun haat. Mijzelf verscheen Zijn glorie zo duidelijk dat ik telkens denken moest dat zij alléén daarom Onze Heer hadden geblinddoekt, terwijl de hogepriester, sinds het woord "Ik ben het," Jezus blik niet meer verdragen kon.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 104]
Preken
Van de andere kant wil hij graag gezien worden door brave mensen, die van zijn slecht leven geen weet hebben. Hij hoopt hen een gunstige mening over zichzelf bij te brengen. Met vrome mensen praat hij over godsdienst. Met mensen zonder geloof praat hij alleen over de geneugten van de wereld. Hij zou rood worden van schaamte als hij de voorschriften van zijn godsdienst moest nakomen in het bijzijn van de vrienden of vriendinnen die zijn uitspattingen kennen. Werkelijk waar, op een zekere dag vroeg iemand mij of ik hem de Heilige Communie niet wou uitreiken in de sacristie, zodat niemand het kon zien. Ontzettend broeders, is alleen de gedachte aan zon gedrag als niet om te huiveren?
Maar we gaan verder en ge zult zien voor welke moeilijkheden de tobbers komen te staan, die de wereld willen volgen zonder, althans uiterlijk, God vaarwel te zeggen. Het Paasfeest nadert. Ze moeten gaan biechten. Ze doen het niet graag en ze hebben er ook geen behoefte aan. Veel liever hadden ze eigenlijk dat het maar eens in de dertig jaar Pasen werd. Maar hun ouders houden naar buiten nog aan de praktijken van het geloof vast. Ze verlangen minstens dat hun kinderen op tijd aan de heilige tafel verschijnen. Ze dwingen hen om te gaan biechten. Eigenlijk doen ze daar heel groot kwaad mee. Laten ze liever voor hun kinderen bidden en hen niet noodzaken tot heiligschennis, die wordt helaas toch al genoeg bedreven! Om van het gezeur af te zijn en om de uiterlijke schijn te bewaren, rapen zulke tobbers tenslotte al hun moed bijeen en beginnen zij zich af te vragen welke biechtvader hen voor de eerste keer of een tweede keer van hun zonden moet ontslaan.
"Mijn ouders," zegt de een, "blijven er maar op hameren dat ik behoor te biechten?" Maar bij wie? In ieder geval niet bij onze pastoor, die is te zwaar op de hand. Hij moest mij eens verbieden om mijn Pasen te houden! Er is best een andere te vinden, die kwaad gedaan heeft. Ik gedraag mij heus niet zoveel slechter dan de meesten.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 104]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Vele mensen zeggen dat de priesters de kijk op de wereld verloren zijn. Hoe kijkt u hiertegen aan? Maria: Dit lijkt me eerder op de propaganda van de trots die deze dagen overal rondgaat. Ik wens aan dezen te vertellen dat de meest geleerden op aarde dikwijls Jezus meer nodig hebben dan de eenvoudigsten onder de mensen. De opmerking dat de priesters alle banden kwijt zijn is niet waar als de priesters bidden. Enkel indien ze dit niet doen worden de genaden beperkt. Ik denk dat deze, die zon slechte kritiek geven, duidelijk misleid zijn. Men kan en moet kritisch zijn over het gebrek aan gebed, maar niet wegens het gebruik aan stemming tegenover ons. Ieder van ons deelt in deze menselijke en dus zondige ervaring en opnieuw, het opzoeken en luisteren naar psychologen en zo ook, zal hier niets aan verhelpen. Als er al een afstand is, is het deze tussen de priesters en Jezus en niet deze tussen de priesters en de mensen.
Nicky: Hoeveel priesters en Bisschoppen kon u reeds "afleveren" in de Hemel sinds Vaticaan II, door uw gebeden, Missen of lijden? Maria: Wel, dat kan ik u niet exact vertellen, maar ik denk dat het er tussen de veertig en de vijftig moeten zijn.
Nicky: En hoeveel van deze veertig of vijftig bevonden zich in het Vagevuur omwille van hun moderniseringen rond de Heilige Mis? Maria: Bijna allen, en de meerderheid omdat ze achter het standpunt van de Communie in de hand stonden.
Nicky: Als er heel weinig priesters vandaag in uw getuigenis geloven, volgt hier dan ook uit dat er weinigen de begeleiding vragen van de Arme Zielen uit het Vagevuur? Maria: Ja, ik ben bevreesd dat het zo is. Slechts weinigen doen dit.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [7/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco helige verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 24: Waar duivels beefden [Aflevering 155]
Urbanus verdacht bepaalde van zn eigen kardinalen van een complot tegen hem en liet hen martelen. Vijf van hen stierven snel.
Het was een tragische tijd voor het Christendom. De breuk bracht het pauselijke aanzien naar nieuwe laagten. Eens te meer liepen de Kerkelijke problemen parallel met de voortdurende opwelling van het mysticisme. Overal doken zieners op en hun visioenen genoten een nooit geziene invloed. Eén van hen dacht dat hij Elia was en voorspelde een aardbeving die gevolgd zou worden door het einde van de wereld, terwijl anderen evenzeer dubieus waren en de geestelijken op hun hand kregen. "In een aantal van de donkerste preken legde men het vertrouwen in deze ongefundeerde voorspellingen," schreef Professor L. Salembier van de Katholieke Universiteit van Lille, "en bepaalde verzamelwerken uit die tijd geven een mengeling van profetische waanzin, astrologische voorspellingen, en leerstellige verklaringen".
Maar eens te meer was de opkomst van de zieners een teken des tijd, evenals de hernieuwde discussies over de duivel. Speciale verhandelingen, waaronder tenminste één van een bisschop, werden over de Antichrist geschreven. Er waren optochten van tot wel dertigduizend mensen die kruisbeelden droegen waar zweet en bloed uit stroomde ... miraculeuze uitzwetingen.
Niemand kon ooit echt weten wanneer het einde ging komen en, zoals Augustinus lang geleden had gezegd, was het moeilijk om te zeggen welke tekenen zouden voorafgaan aan het Laatste Oordeel omdat de tekenen in de Evangeliën niet alleen naar Christus Wederkomst en het einde van de geschiedenis verwezen, maar ook naar gebeurtenissen zoals Pompeï, Rome, en de vernietiging van Jeruzalem die reeds hadden plaatsgevonden.
Nu verwezen zo ook naar de pest en het Grote Schisma.
Birgitta had een visioen waarin Jezus vertelde dat de wereldgeschiedenis uit drie delen bestond: de periode tussen Adam en de Incarnatie van Christus; de ruwweg duizend jaar na Zijn Komst; en nu een derde periode die voorafgaat aan het Laatste Oordeel, een tijd die niemand kende behalve God, een tijd waarin zonde overvloedig zou zijn en goddeloosheid tot een niveau zou stijgen dat hoger is dan men tot nu toe had gezien.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 64)
Verslagen van Rosario Toscono
Eerste verslag: 11 mei 1991
Velen hebben zichzelf de vraag gesteld of deze onaangename gebeurtenissen zo erbarmelijk moeten zijn. Weet dat ik weken na elkaar heb geweend en dat ik misschien geen vrede meer zou hebben gevonden als het Hart van Onze Moeder mij niet zou hebben getroost, en de genade van Onze Heer mij niet zou hebben ondersteund. Nu ben ik vervuld van hoop in de goedheid van de Heer. Eigenlijk wenst de Heer zijn kinderen helemaal geen angst aan te jagen, maar Hij wenst hen enkel wakker te houden. Denk enkel aan Onze Lieve Vrouw omgord met een witte sjerp: het is een symbool dat we klaar moeten zijn.
De Heer laat nooit Zijn schepselen in de steek en Zijn Liefde voor hen is onbeperkt. Wanneer de wereld zal worden geteisterd door onaangename gebeurtenissen tot nabij het hoogtepunt, dan zal er een vuurtoren schijnen in de nacht: het zevende geheim, waarover de Koningin van de Vrede heeft gezegd: "het zal worden vervangen door een andere gebeurtenis, dat het volk van God, verspreid over de hele aarde, zal behagen." In feite heeft Onze Lieve Vrouw verklaard dat Zij opnieuw zal verschijnen, en Zij zal niet alleen, via mij, maar om iedereen waarschuwen voor dit alles zal plaatsvinden, maar Zij zal eveneens komen om ons te beschermen en aan te moedigen wanneer de beproeving lastiger wordt, door mij het zevende geheim te laten onthullen, het geheim van de Barmhartigheid, van de Genade. Hoe dan ook, lijkt dit nog zo veraf, dat wij ons beter Jezus woorden uit het Evangelie herinneren: "Het is niet nodig om meer kommernissen te zoeken dan deze die elke dag ons brengt."
Ik heb u dit alles enkel verteld om u in te lichten, om er u bewust van te maken en om kennis te hebben van de zaken waar u het recht op hebt van ze te weten en om u eveneens uit te nodigen om er werk van te maken om dit nieuws te verspreiden, omdat het goed is dat deze dingen door meer en meer mensen zijn geweten. Wij hebben de eer en de plicht om kinderen van Maria te zijn. Eer Haar, omdat deze opdracht ons zal vervullen met een heilige fierheid, maar eveneens met plicht, omdat we een grote verantwoordelijkheid hebben. Laat ons daarvoor gaan voor de opdracht die Maria ons heeft gegeven: "Vandaag bent u geroepen voor een afzonderlijke taak die God u, in Zijn Genade, heeft willen toevertrouwen." Onmiddellijk voegde Zij hieraan toe: "Wees dankbaar, maar wordt niet hoogmoedig, omdat God niet de besten koos, maar de volgzamen van Zijn Geest."
Laat ons dus handelen in nederigheid, met liefde en zonder hoogmoed, en laat ons bidden: "Wij smeken u, verleen ons geen gerechtigheid, maar genade, o Onbevlekte Hart van Maria, Koningin van de Vrede. Ik groet U, mijn Koningin, heel de wereld knielt voor u. U hebt de hele wereld verlicht met de Vrucht die U hebt gebracht. Ik groet U, mijn koningin, ik groet u met het Weesgegroet."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 56]
Hoofdstuk 3: Terug naar Taizé
De Kinderstad
Hun religieuze opvoeding werd door de Broeders van de Gemeenschap verzorgd. Een journalist getuigde: "Deze kinderen genieten een evangelische en protestantse opvoeding, maar ze blijven zeer vrij om de diensten bij te wonen of de avondviering die in een voorlopige kapel wordt gehouden rond een tafel met wit kleed waarop een Bijbel tussen twee kaarsen ligt."
Voor twintig wezen zorgen oversteeg uiteraard de mogelijkheden van de Gemeenschap. Een liefdadige Vereniging voor verlaten kinderen en oorlogsslachtoffers werd opgericht. Om sommige installaties te kopen ging Roger Schutz aanbellen bij het Leger des Heils in Parijs. Nog later deed hij een beroep op de Oecumenische Raad der Kerken, maar deze verkoos de aanvragen door te sturen naar de hervormde Kerk in Frankrijk.
De kinderen van Kinderland gingen eerst naar school in het nabije dorp Ameugny. Dan vroeg de gemeenschap om een school in Taizé. Na veel aarzelen en voorzorgen ging de gemeenteraad akkoord: "op voorwaarde dat de school uitsluitend kinderen van de Vereniging inschreef, daar er ook elementen van verdachte moraliteit rondliepen die moeilijk te verbeteren waren."
Grotendeels bleven de vroegere kostgangers nauwe banden behouden met Geneviève en Broeder Roger, getekend door de opvoeding en de liefde die ze daar mochten ervaren.
De prior van Taizé vond dat "ik mag beweren dat ieder van hen deel uitmaakte van een mooie familie." Als volwassenen kwamen velen terug naar Taizé of bleven per brief in contact met Broeder Roger en Geneviève. Daarna kwamen hun kinderen op vakantie in Taizé.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Artistobulus II
Judas Aristobulus II, de jongste zoon van Alexander Janneüs en Salome Alexandre. Hij was de voorlaatste Harmonieer die de functies van hogepriester en koning der Joden cumuleerde, tussen 67 en 63 v. J.C. Salome Alexander, vrouw van Alexander Janneüs, volgde haar echtgenoot op met de titel van koningin van 76 tot 67 v. J.C.
Daar een vrouw geen hogepriester mocht zijn, erfde haar zoon Hyrcanus II deze functie. Bij de dood van zijn moeder nam Hyrcanus II de koninklijke macht op zich, maar zijn eerzuchtige jonge broer Aristobulus zette hem van de troon nadat hij zijn leger had verslagen in Jericho. De onrechtmatige greep op de politieke en godsdienstige functies door Aristobulus II veroorzaakte een langdurige burgeroorlog tussen de twee broers.
De Idumeër Antipater, vader van Herodes de Grote, en de Nabateese koning Aretas III steunden Hyrcanus. Deze drie krachten samen, dwongen Aristobulus zich te verschuilen op de Tempelberg van Jeruzalem. Het is in dit conflict dat Honias de Rechtvaardige, de charismatische regenmaker, gestenigd werd door Hyrcanus aanhangers die razend waren omdat hij weigerde Aristobulus en zijn gevolg te vervloeken. Het conflict liep maar ten einde door tussenkomst van de Romein Pompeuis, die door de twee partijen was opgeroepen en hij palmde Jeruzalem in tijdens de herfst van 63 v. J.C. Hij hield Aristobulus aan en herstelde Hyrcanus als hogepriester maar zonder de titel van koning. Verslagen werd Aristobul II naar Rome gevoerd met zijn zonen Alexander en Antigonus, zijn twee dochters en een groot aantal krijgsgevangenen.
Een diepe vernedering stond de overwonnen leider daar te wachten: hij moest voor de wagen van zijn overwinnaar in 62 v. J.C. onder de triomfboog van Pompeuis door. Vijf jaar later kon Aristobul met zijn zoon Antigonus uit Rome ontsnappen. Nadat hij een legeropstand in Judea had opgezet, werden beide door de legioenen gedwongen zich te verschuilen in Transjordanië op het fort van Macherus, waar Johannes de Doper later onthoofd zal worden. Tot overgave gedwongen werden ze terug naar Rome gestuurd. Aristobul bleef er zes jaar gevangen. Zijn kinderen werden op bevel van de Senaat vrijgelaten. In 49 v. J.C. brak de burgeroorlog tussen Caesar en Pompeus uit. Caesar bevrijdde Aristobulus in de hoop hem te gebruiken om de legioenen van Pompeuis in Syrië te bestrijden. Maar Pompeuis aanhangers vergiftigden Aristobulus nog voor hij Rome kon verlaten. Ze ontdeden zich ook van zijn zoon Alexander, die ook Caesar steunde, door hem te onthoofden in Antiochië. Antigonus, de andere zoon van Aristobul, bleef in leven om de laatste Hasmonieer te zijn die de functie van hogepriester zal bekleden tussen 40 en 37 v. J.C.
Zo eindigt de droevige geschiedenis van de voorlaatste koningpriester van de Hasmoneese dynastie die, zoals zijn voorgangers, meer begaan was met politiiek-militaire avonturen dan met godsdienstige kwesties of de dienst in de Tempel van Jeruzalem. Is Josephus de voornaamste informatiebron over Aristobulus II (en Hyrcanus II), dan bezorgen de Psalmen van Salomon en sommige geschriften van de Dode Zee bijkomende gegevens. De leiders van Jeruzalem in de Psalmen van Salomon (VIII, 15-17) die de machtige krijger (Pompeus) onthaalden kunnen maar Aristobulus II en Hyrcanus II zijn. André Dupont-Sommer zegt dat ze overeenstemmen met de goddeloze priesters uit de commentaar (Pésher) van Qumrân over Habakuk en Nahum. De opstandige Hosmoneese leider Pitholaos, door Josephus geciteerd, die de strijd tegen de Romeinen voortzette na de inrekening van Aristobulus II in 56 v. J.C., is waarschijnlijk dezelfde dan de genaamde Pitholaos die in de geschriften van de Dode Zee voorkomt.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 33]
Het wonder van Olmouc, Tsjechoslawakije [1242]
In die nacht voerde het gevecht, bloederig en kostbaar in mensenlevens. De leider van de Tartaren was gedood en de vijand was zo geslagen dat het duidelijk was dat de Katholieken hadden gewonnen. Geschrokken door het grote aantal doden aan hun kant, en ontmoedigd door de dood van hun leider, verlieten de Tartaren Moravië en gingen naar Hongarije waar ze groeiden in kracht en doorgingen met hun golven van vernietiging.
De overwinning over de Tartaren wordt toegedragen aan de aanwezigheid van de Eucharistie op het slagveld, maar dit was slechts een deel van het wonder waar Olomouc trots op is.
Na afloop van het gevecht, toen de Hosties naar de kerk werden teruggebracht, was de priester verwonderd. Hij zag dat elke Hostie een heldere glanzende rooskleurige cirkel had. Toen hij die aan de congregatie liet zien prijsden ze de Almachtige God voor de overwinning en voor dit Wonder dat zo duidelijk Zijn kracht en eer heeft laten zien.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 24
Toen verscheen een groot licht op de aarde dat het teken van de verzoening van God met de mens was. De engelen begeleidden de kleine kudde, die aan Jezus waren trouw gebleven, tot voor de troon van de prins der apostelen.
Vertaling: Henk
12. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 14
Ik zag de kerk van Sint Pieter, vernield tot aan het hoogaltaar en het tabernakel. De Heilige Michael daalde in wapenkledij neer in de kerk. Hij stopte en bedreigde met zijn zwaard een aantal onwaardige priesters die wensten binnen te komen. Het gedeelte van de kerk dat vernietigd was, werd plotseling omheind door een wit licht, zodat de Heilige Dienst kon doorgaan zoals het moest. Dan kwamen er van over de hele wereld priesters en leken om de stenen muren te heropbouwen. De vernielers waren er niet in geslaagd om de funderingen te verwijderen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Recente heiligenlevens
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914] [10/10]
Felix verzoende zich niet enkel met het Katholieke geloof, maar twee jaar na de publicatie van Elisabeths Dagboek, trad hij toe tot het noviciaat in de Dominicaanse orde. Uiteindelijk werd hij in 1923, op tweeënzestigjarige leeftijd tot priester gewijd. Tijdens zijn noviciaat mocht hij heel Europa afreizen om lezingen te geven over Elisabeths leer en haar apostolaat. Op verzoek van Felix, die zevenentwintig jaar lang priester was, en anderen, zette de Kerk de procedure in werking voor Elisabeths Reden tot heiligverklaring, die jammer genoeg vertraging opliep door de Tweede Wereldoorlog. De Kerk heropende de Reden in 1990, die in 1995 aanvaard werd. Felix stierf op 27 februari 1950.
Jaren na de dood van Elisabeth, schreef Felix deze attente woorden: "Elisabeth, vervulde op aarde elke plicht van haar stand, en haar voorbeeld toont hoe het mogelijk is, wanneer men de wil heeft en beroep doet op de goddelijke genade, om een intens spiritueel leven te leiden en de hoogste evangelische deugden te beoefenen te midden van passieve activiteit."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [5/10]
De parochianen waren na de Revolutie godsdienstig onverschillig geworden. Verbijsterd constateerde de nieuwe pastoor dat ze zondags op het veld werkten of gingen dansen en drinken in de kroegen in plaats van naar de kerk te gaan en de zondagsrust te eerbiedigen. Hij beschouwde de onwetendheid over het geloof als de bron van het kwaad. Daarom stelde hij alles in het werk om geloofsonderricht te geven. Catechese aan de jeugd was zijn eerste zorg, en daarnaast de preek. In de vroege ochtend preekte hij voor een lege kerk, bij wijze van oefening.
In het begin dreven de dorpelingen de spot met hem, maar al gauw merkten ze dat hij toegewijd aan huisbezoek deed, met diepe eerbied de mis opdroeg en eenvoudig en aansprekend preekte. Zo noemde hij de kroeg "de winkel van de duivel, de markt waar zielen worden versjacherd, het gezinsleven wordt verwoest, ruzies beginnen en moorden worden begaan". Ze zagen zijn armoede (hij verkocht zelfs zijn eigen bed), vasten en langdurig gebed en zijn inspanningen om de dorpskerk te restaureren en te verfraaien.
18-02-2010
18 februari 2010
18 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [9/10]
Beelden uit een Iers Klooster
Waarom gaven ze het bouwwerk deze naam? Jarenlang vroegen Patrick en Nancy Latta aan Maria om hen de titel te willen onthullen die Ze verkoos om te worden vereerd voor het Retraitehuis. Uiteindelijk kregen zij een antwoord toen het Klooster van de Zuster van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart de deuren sloot de Blackrock, Dublin. De beelden van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart en het Heilig Hart van Jezus werden aan de deur geleverd. "Wij kozen haar niet, ze koos ons." Zuster Anne Marie van het klooster van Dublin had tranen van geluk in de ogen omdat hetzelfde beeld van Onze Lieve Vrouw, dat ze in haar eigen klooster veertig jaar lang met bloemen had versierd, niet "opgeborgen" werd, maar vereerd werd te Medjugorje. Zij legde ons uit dat Onze Lieve van het Heilig Hart "de hoop is van de hopelozen" en dat een Missionaris van het Heilig Hart, Vader Jules Chevalier, Onze Lieve Vrouw in 1854 voor het eerst vereerde met deze titel. Door Paus Pius X werd dit bevestigd als een "meest eerbare titel voor de Gezegende Maagd omdat het haar nauwkeurig omschrijft en de leer deze titel reeds zo oud als de Kerk acht," voegt Nancy hier aan toe.
Een bijzondere plaats voor verering werd voor Haar voorbehouden en de eerste bidkapel in het Retraitehuis werd aan Haar opgedragen. Meerdere malen verscheen de Koningin van de Vrede hier in de bidkapel aan Marija Pavlovic. De eerste keer was dit ter gelegenheid van het Feest van Maria Koningin in 2003, nog een keer tijdens het Jeugdfestival en ook had Marija nog een verschijning in de tuin, bij het beeld van het Heilig Hart van Jezus, op 19 april, de verjaardag van Patrick ...
Patrick heeft steeds gezegd dat hij naar Medjugorje wou verhuizen om buur te worden van de Moeder van God. De Heilige Maagd aanhoorde zijn gebeden en heeft hem antwoord gegeven.
Vertaling: Chris De Bodt
1. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 103]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
De bespotting van Jezus bij Caïphas
Terwijl Caïphas, na Jezus aan de krijgers te hebben overgeleverd, met zijn Raad de rechtszaal verliet, viel heel de bende boze dienaars, zoals een opgeschrokken zwerm wespen, Onze Heer op het lijf. Twee van de vier beulsknechten die waren meegegaan om de Heiland gevangen te nemen, hielden Hem nog steeds aan de touwen vast. Twee van de vier hadden zich verwijderd en werden door anderen afgelost. Reeds onder het verhoor hadden de krijgers en andere schurken hele klissen uit Jezus hoofdhaar en baard getrokken. Enkele goede lieden raapten heimelijk dat haar op van de grond en slopen er mee weg. Zij zijn het later echter kwijtgeraakt. Ook werd Jezus reeds onder het verhoor door de kwade bende bespuwd, talloze malen met de vuist geslagen, gestoken met stokken die van prikkel waren voorzien, en met naalden gestoken. Pas nu toch zouden de schandelijkste gemeenheden over de arme Jezus neerkomen.
De krijgers en de trawanten zetten Hem, spottenderwijze, verschillende kransen op het hoofd, die gevlochten waren uit bast of stro en rukten hem die kransen weer af, wat telkens opnieuw met nieuwe venijnige smaadredenen gepaard ging. Zij zeiden: "Ziehier de zoon van David, die zijn vaders krans heeft overgenomen." Een volgende keer klonk het: "Dit is meer dan Salomons tooisel," ofwel, "ziehier de koning, gesierd voor de bruiloft van zijn zoon," en zo hoonden zij niet enkel Onze Heer, maar tevens de Eeuwige Waarheid, die Hij tot het heil van de mensheid in gelijkenissen en anders had verkondigd.
Zij sloegen Hem met hun vuisten en stokken, duwden Hem van links naar rechts en bespuwden Hem op de afschuwelijkste manieren. Tenslotte maakten zij nog een krans van dik tarwestro, zoals het ginder gewonnen wordt, zetten Hem een hoge muts op, bijna zo hoog als een hedendaagse bisschopsmijter en hingen de strokrans over die muts, nadat zij Hem Zijn rok hadden uitgetrokken. Daar stond nu de arme Jezus, met niets dan een lendendoek en het scapulier aan het lichaam, maar ook dat scapulier rukten zij Hem af, en heeft het niet meer teruggekregen. Vervolgens deden zij Hem een oude, vodderige mantel aan, die van voor zo kort was, dat hij de knieën niet bedekte, en om Jezus hals legden zij een lange, ijzeren ketting die, zoals een stool, van Zijn schouders over de borst neerhing en tot de knieën reikte. Deze keten eindige in twee grote en zware, stekelige ringen, die Onze Heer bij het gaan en vallen smartelijk kwetsten.
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 103]
Preken
De schrikwekkende staat van een lauwe ziel
Als ik u vandaag spreek, broeders, over de schrikwekkende staat van een lauwe ziel, is het niet mijn bedoeling om u te laten zien hoe gruwzaam en hopeloos er een ziel aan toe moet zijn, die in doodzonde leeft, zonder zelfs nog het verlangen om er mee op te houden. Zon ongelukkige is niets anders dan een slachtoffer van Gods woede in het hiernamaals. Zulke zondaars luisteren er helaas op dit ogenblik naar mij en zij weten goed waarover ik het heb ... Maar laten we er niet verder op ingaan want alles wat ik zou zeggen, zou er alleen maar toe bijdragen om hen nog verstokter te maken. Als ik u spreek, broeders, over de lauwe ziel, wil ik u niet langer te denken geven over hen, die hun Pasen niet houden en niet meer te biechten gaan. Zij weten heel goed dat ze ondanks al hun gebeden en hun goede werken voor het andere leven verloren zijn. Laten wij hen in hun verblinding, ze willen het immers zelf ...
Maar ook diegene die aan de wereld toebehoren zonder zich daardoor te verwijderen van God, beschouw ik nog niet als een lauwe ziel. Vandaag zie je hem knielen voor God, zijn Redder en zijn Meester, maar morgen zie je hem knielen voor de wereld, zijn afgod. Arme blinde, die de éne hand uitstrekt naar God en de andere naar de wereld! Beiden roept hij ter hulp, beiden belooft hij zijn hart. Hij houdt van de goede God, hij zou tenminste van Hem willen houden, maar hij wil ook de wereld behagen. Tenslotte wordt hij de tweestrijd moe en geeft hij zich over aan de wereld. Een uitzonderlijk leven leidt deze ziel, het biedt zon vreemdsoortig schouwspel, dat je niet kunt onderscheiden welk lot één en dezelfde persoon beschoren is. Ik zal het u bewijzen ook, en wel op zon ondubbelzinnig manier, dat verschillenden onder u er zich misschien door beledigd zullen voelen. Maar dat doet er niet toe, ik zal u altijd zeggen wat ik moet zeggen en u kunt er van denken wat u wilt.
Ik zeg u nogmaal broeders, diegene die zowel de wereld als de goede God wil behagen, leidt een allerongelukkigst leven. Ge zult het zien. Neem bijvoorbeeld een man die het genot najaagt of die een slechte gewoonte heeft aangenomen. Hoe diep is hij niet bevreesd, wanneer hij al zijn godsdienstplichten vervult, dat wil zeggen: wanneer hij bidt tot de goede God, wanneer hij zijn biecht spreekt of te communie wil gaan! Voor geen prijs zou hij dan willen gezien worden door personen met wie hij heeft gedanst, met wie hij zijn nachten heeft doorgebracht in de kroeg en zich heeft overgegeven aan allerlei losbandigheden. Hij meent het juist te hebben door zijn biechtvader te bedriegen en het kwaad dat hij heeft gedaan voor hem te verbergen. Maar ik vraag u: heeft hij op die manier verlof om te communiceren of beter, om heiligschennis te plegen? Het liefst zou hij te communie gaan voor of na de Heilige Mis, op een ogenblik dat er niemand in de kerk is.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 103]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Wat over de priesters die naar de hel gaan? Maria: Een korte tijd geleden had ik hier een priester bij mij die heel erg ziek was. Gedurende decennia was hij bijna niet uit het hospitaal en drie keer was hij heel dichtbij de dood. Tijdens zijn laatste opwelling kwam hij heel dicht bij de dood en toen had hij in zijn doodsangst een visioen over priesters die in de hel vielen als sneeuwvlokken. Dit trof hem zo erg dat hij wekenlang moest wenen. Het nam heel veel tijd in beslag om alleen dit visioen te boven te komen.
Nicky: Mag ik u vragen waarom hij u kwam bezoeken? Maria: O, ik kende hem ruwweg van een aantal jaren geleden en na deze ervaring kwam hij naar mij terug om mij te bedanken voor wat ik hem had verteld omdat het hem zo had geholpen. Het was eerder een beleefdheidsbetuiging waar hij nu zoveel belang aan hechtte.
Nicky: Zijn er bezorgde aanverwanten of vrienden van overleden priesters tot u gekomen om uit te zoeken of ze al dan niet gered waren, omwille van hun, hoe zou ik het zeggen, verschillend en zorgwekkend gedrag? Maria: Ja, dit gebeurde een tijdje geleden. Een koppel uit de Franse Elzas kwam tot mij voor een priester die ze hadden leren kennen. Hij was gedurende een tijd verschrikkelijk verstoord en op een zekere dag had hij een beeld van het Heilig Hart van Jezus stukgegooid buiten zijn kerk. Spoedig daarop had hij zelfmoord gepleegd en deze begrijpelijk bezorgde mensen kwamen tot mij om uit te vinden waar hij was terecht gekomen. Het kwam er op neer dat hij wel gered was, maar zich in het diepste gedeelte van het Vagevuur bevond, van waaruit hij nog niet kon worden bevrijd.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Don Bosco [6/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 24: Waar duivels beefden [Aflevering 154]
De Maagd kwam ook Catharina van Siena ter hulp. Op een keer toen Satan verscheen als een knappe, jonge man die Catharina een zijden kleed met schitterende juwelen aanbood, had Catharina zich voor het kruisbeeld geworpen om hulp te vragen. Toen verscheen Maria en gaf aan Catharina een hemels gewaad.
Het was Catharina die, zoals Birgitta vóór haar, probeerde om de paus terug naar Rome te krijgen. Ze smeekte Gregorius XI persoonlijk en porde hem via het gebed aan, en uiteindelijk slaagde ze erin hem te overtuigen om terug te keren naar Rome. Maar een jaar later stierf Gregorius en dan begonnen de echte problemen. De angst dat het overwegend Franse College van Kardinalen het pausschap terug naar Avignon zou verhuizen veroorzaakte een razernij tussen de Romeinen. Een bende viel een aantal kardinalen aan om hen te waarschuwen een Italiaan te verkiezen, en in het heetst van de strijd drong de protesterende menigte zelfs het Vaticaan binnen en namen de pauselijke wijnkelders in beslag. Een Italiaan met de naam Aartsbisschop Bartholomeo Prignano werd effectief verkozen als Urbanus VI, maar na zn verkiezing leek hij een radicale persoonlijkheidswijziging te ondergaan. Zijn harde aanpak leidde ertoe dat dertien kardinalen zijn verkiezing ongeldig verklaarden en hem bestempelden als een tiran, afvallige en antichrist.
Op 20 september verkozen de afgescheiden kardinalen hun eigen paus, Robert van Genève, die de naam Clementius VII aannam en zijn intrek nam in het paleis te Avignon.
Zodoende waren er twee pausen: één in Rome en één in Frankrijk. Zo begon [zoals voorspeld] het Grote Schisma.
De Kerk werd verdeeld. Het "mini-oordeel" ging nu ook over een Kerk in verwarring.
Sommige landen steunden Urbanus en andere Clementius. De twee zouden spoedig in oorlog liggen met elkaar. Urbanus riep op tot een kruistocht tegen Koningin Johanna van Napels, die Clementius steunde, en de Engelsen vielen Frankrijk binnen om diens trouw aan het pausschap te Avignon te verbreken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
6. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 64)
Verslagen van Rosario Toscono
Eerste verslag: 11 mei 1991
Om deze reden heeft onze Heilige Maagd, in Haar moederlijke liefde, gevraagd voor de bouw van een kapel, omdat dit een ontmoeting met Jezus toegankelijker maakt. Zo wordt deze kapel een referentiepunt, een school waarin we leren leven in de navolging van Maria: een bron van genade, een plaats van bescherming tegen het kwade van de wereld, een plaats ten behoeve van Maria, waar we de weg begaan met Haar, een weg die tot Jezus reikt. En wat zijn dat de wonderbare tekenen van deze hemelse, moederlijke liefde? Zij zijn de dingen die zijn gezegd in de boodschappen en die beetje bij beetje worden verwezenlijkt.
Op 23 november 1986 zei de Heilige Maagd: "Ik zou graag hebben dat Rusland zich bekeert," en voegde eraan toe: "wat spoedig zal plaatsvinden!" En hier verschijnt de hoop aan de horizon, zoals drie jaar geleden beloofd. In de boodschap van 1 september 1987 zei ze: "U moet zichzelf vernederen om oorlogen in de wereld te vermijden." En hier komt, aan de horizon van onze geschiedenis, de dreigende Golfoorlog, waarvan we niet wisten hoe we deze konden vermijden, door niet naar de waarschuwing te luisteren van de Heilige Maagd. De wolken zijn nu voorbij en zelfs al valt de nagelaten en de te komen schade niet te negeren, vertelt onze Hemelse Moeder ons in de boodschap van 1 oktober 1987: "Als u naar Mijn moederlijke raad luistert, zal er een periode van vrede zijn en enkel gebeden zullen uw harten kunnen zuiveren."
Van wat Onze Lieve Vrouw heeft gezegd en van wat ik weet over de tien geheimen dat Zij mij heeft toevertrouwd, kan ik zeggen dat de vrede nabij is. De periode van vrede is heel dichtbij: maar het hangt ook van ons af. Laat ons Zijn Goddelijke Barmhartigheid op ons neerkomen en de aandacht van de Heer niet weghouden met onze onverschilligheid. Laat ons bidden, veel bidden, zodat het kwade dat door de mens is begaan en dat zich nu tegen de mensheid zelf keert, wordt verzacht met onze radicale bekering. We moeten voordeel halen uit de periode van vrede om het goede zoveel als mogelijk opnieuw te doen bloeien in de wereld. Maar onze Lieve Moeder kent de zwakheden van de mensen: Zij weet, en zo zei Ze het in de laatste verschijning, dat de mensheid, na de periode van barmhartigheid, God de rug zal toekeren en beschaamd zal zijn voor God. Dit zal onaangename gebeurtenissen veroorzaken, welke iedereen aangaan, niet op een algemene wijze, maar op een afzonderlijke wijze. Hier voegde de Heilige Maagd aan toe: "de Kerk zal veel te lijden hebben."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 56]
Hoofdstuk 3: Terug naar Taizé
De Kinderstad
De streek was pas bevrijd en de gevechten lieten puinhopen achter. Wezen en verlaten kinderen waren talrijk. Al vroeg nam de Gemeenschap een jongen op: een klein, mager ondervoed lichaam, te zwak en te verlaten om te lopen. In de eerste nacht wiegde Broeder Roger hem in slaap met sprookjes. Maar de volgende dagen moesten zijn drie medebroeders en hij elkaar aflossen om de jongen te dragen. Na twee weken was hij eindelijk wat opgeknapt en verdween het trauma van verlatenheid, zodat hij weer kon lopen.
Andere kinderen werden opgevangen of door de overheid toevertrouwd. Deze was overspoeld met ontelbare problemen om zich enkel tot erkende instellingen te wenden. Het boek van Roger maakt gewag van de door hem genoemde Kinderstad, gevestigd dichtbij, op tweehonderd meter van het gemeenschapshuis en die hij beschrijft als een model van opvoeding: "Geen eentonigheid, schrijft Roger Schutz, geen grote eetzaal overbevolkt met kinderen, maar groepen met een eigen woonkamer, een eigen leider door hen verkozen en die hen bijbrengt door een voorbeeld te zijn."
De Gemeenschap ving ook een twintigtal jongens van alle leeftijd op, in een naburig huis bij het Château dat Manoir werd genoemd. Meerdere zussen van Roger Schutz en leden van de Grote Gemeenschap vestigden zich in Taizé om met de jongens bezig te zijn. Eerst kwamen Lily Schutz en haar man Roger Duckert en bewoonden een huis in het dorp in de herfst van 1944. Roger Duckert was doctor in de wetenschappen en werd later dominee. Daarna vroeg Roger Schutz aan zijn zus Geneviève om hem terug te vervoegen. "Dag na dag," zei hij, "ontdekte ze dat ze die kinderen niet meer kon verlaten en haar leven aan hen moest wijden." De kinderen noemden haar Mama Vanaf 1948 kwam Denise Perrot, tante Denise genoemd, haar helpen bij de opvang.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Archelaüs
De oudste zoon van Herodes de Grote met zijn Samaritaanse vrouw Malthace, was Herodes Archelaüs, de voornaamste opvolger van zijn vader. Hij regeerde over Judea, Idumea en Samaria van 4 v. J.C. tot 6 na J.C. In zijn laatste testament stelde Herodes hem aan als zijn erfgenaam met de titel van koning. Archelaüs trok meteen naar Rome om de instemming van keizer Augustus te krijgen. Van zijn kant deed zijn broer Antipas hetzelfde om de late ommekeer van Herodes tegen te spreken: in een voorgaand testament was hij de voornaamste begunstigde. Andere familieleden van Herodes kantten zich tegen Archelaüs en mengden zich met andere Joodse prominenten in de zaak. Alle Herodianen werden over dezelfde kam gescheerd en men eiste de rechtstreekse heerschappij van Rome.
De keizerlijke beslissing had vertraging vanwege verschillende opstanden in Judea en Galilea die het uitzenden van Varus, Romeins gouverneur van Syrië, eiste om onderdrukt te worden. Tenslotte bekwam het pleidooi van de eerste minister van Herodes, de beroemde Nicolaas van Damascus, een gedeeltelijke overwinning in het voordeel van Archelaüs. De keizer gaf hem Judea, Samaria en Idumea met de titel van etnarch waarmee hij tevreden moest zijn want de koninklijke waardigheid was hem geweigerd. De wilsbeschikkingen van Herodes ten voordele van zijn twee andere zonen Herodes Antipas en Herodes Filippus werden goedgekeurd. Antipas werd tetrarch van Galilea en Perea. Filippus werd tetrarch van Batanea, Trachonitis en Auranitis, Gaulanitis en Iturea. Hun tante Salomé, die het meest amok had veroorzaakt tijdens Herodes' leven, erfde een mooi fortuin in geld [500.000 zilverlingen], alsook de steden Jamnia, Azotus, Phasaëlis [bij Jericho] en het koninklijk paleis van Ashkelon [ook Askelon]. Haar erfgebied komt grotendeels overeen met de huidige Gaza.
Zoals zijn vader, gedroeg Herodes Archelaüs zich met machtwellust en wreedheid. Zijn huwelijk met Glaphyra, de weduwe van zijn halfbroer Alexander [van wie ze zonen had] en tegenstrijdig met de wet van Mozes [haar tweede man en Archelaüs eigen vrouw waren nog in leven] ergerde zijn orthodoxe onderdanen. Hij probeerde de architecturale prestaties van zijn vader na te doen dor het koninklijk paleis van Jericho te restaureren en door een nieuwe stad in dezelfde streek te bouwen die hij Archelaüs noemde ter ere van zijn eigen persoon. Archelaüs behaagde noch de Joden, noch de Samaritanen, in zoverre dat beide groepen zich tot Augustus wendden om het willekeurige beleid van hun etnarch aan te klagen. De keizer ontbood Archelaüs in Rome, luisterde aandachtig naar de klachten van zijn aanklagers om hem daarna het woord te geven. Archelaüs pleidooi overtuigde Augustus niet die hem afzette, naar Vienna [een stad in Frankrijk] in Gallië verbande en al zijn bezittingen aansloeg.
">Er staat een zinspeling op Archelaüs in het evangelie van Mattheus [2,22]. Zijn macht in Judea wordt voorgesteld als de reden waarom Jozef, Maria en Jezus naar Galilea trekken in plaats van naar Bethlehem. Per vergissing geeft de evangelist de titel van koning aan Archelaüs die maar etnarch was. Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 32]
Het wonder van Olmouc, Tsjechoslawakije [1242]
Op het feest van de Heilige Johannes de Doper, ging Jaroslas nederig biechten en ontving hij de Heilige Eucharistie. Naar zijn voorbeeld volgden de andere soldaten ook in het ontvangen van deze Heilige Sacramenten, ter voorbereiding op het gevecht wat ze hadden gepland voor die avond.
Sommige soldaten bleven achter om de stad Olomouc te beschermen, de anderen verzamelden zich, vlak na middernacht, buiten de poorten van de stad, om het gevecht te kunnen beginnen. Opnieuw deden de soldaten weer precies wat hun leider ook deed: hij stapte van zijn paard af en knielde in de stof naast zijn paard. Toen alle soldaten waren geknield bad Jaroslas een gebed tot de Moeder van God en beloofde Haar om een kerk te bouwen ter ere van Haar als hun gevecht goed zou aflopen. Luidkeels riepen ze het Ave Maria, en de soldaten bestegen hun rijdieren weer en bestormden de vijand.
Niet alleen reden ze onder de bescherming van de Moeder van God, maar ze werden ook gesterkt door de werkelijke aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie. Na de communie van de soldaten die dag daarvoor waren er nog vijf hosties over. Jaroslas heeft deze hosties in een ciborie laten plaatsen en deze werd door een priester ter paard meegedragen naar het gevecht. Jaroslas zag dit gevecht als dit van het Oude Testament toen, op bevel van God, de Ark van het Verbond werd gedragen door de Israëlieten [Josua 6].
10. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 23
Ik zag ook de Heilige Paulus op aarde neerdalen. Op Gods bevel doorkruist hij de aarde en ketent hij de duivels vast om ze voor de heilige Petrus te brengen. Hij beval hen terug te keren naar de hel, vanwaar ze gekomen waren.
Vertaling: Henk
11. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 13
De Heilige Moeder vertelde me nog vele andere dingen. Het doet mij pijn om ze te berichten. Ze zei dat, indien er ook maar één priester was die waardig het onbloedige offer kon brengen, met dezelfde instelling als de apostelen, dat hij alle komende rampen zou kunnen vermijden. Volgens mij zagen de mensen in de kerk de verschijning niet, maar waren ze in beroering door iets bovennatuurlijks, want van zodra de Heilige Maagd had gezegd dat ze tot God moesten bidden met uitgestrekte armen, gingen al hun armen omhoog. Dit waren allemaal goede en vrome mensen en ze wisten niet waar ze hulp en begeleiding moesten zoeken. Er bevonden zich geen verraders, noch vijanden onder hen en toch hadden ze schrik van elkaar. Hierdoor kan men zich inbeelden hoe ernstig de situatie was.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 9]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Nadat hij alles wat zijn echtgenote geschreven had gelezen had, begreep Felix "de hemelse schoonheid van haar ziel, en dat ze al haar lijden had aanvaard en het opofferde [en zelfs zichzelf opofferde] voornamelijk voor mijn bekering." Geleidelijk aan maakte Felix voormalige vijandigheid tegenover de religie plaats voor een verlangen naar het Katholicisme. Nadat hij een paar boeken uit Elisabeths bibliotheek had gelezen, zag hij de schraalheid van zijn vroeger standpunt, en realiseerde hij zich dat hij zich moest verzoenen met de Kerk, hetgeen gebeurde in 1915. "Elisabeth had me naar de waarheid geleid, en in mijn diepste binnenste blijf ik haar leiding voelen naar een volmaaktere verbintenis met God."
Hij schreef: "Ik had al snel het idee om het Dagboek, dat me met goddelijke genade zo krachtig geleid had, te publiceren. Het werd mijn dagelijkse lectuur; ik haalde er zo veel steun, liefde, en zekerheid uit, dat ik vond dat het evengoed ten goede kon komen aan andere zielen zoals aan mezelf..." Het Dagboek werd uiteindelijk in het Frans gepubliceerd in 1917, en werd al vlug een fenomenaal succes toen het vertaald werd in alle belangrijke Europese talen. De geschriften van Elisabeth zijn nu beschikbaar bij Sophia Institute Press onder de titel "My Spirit Rejoices, The Diary of a Christian Soul in an Age of Unbelief."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [4/9]
Jaarlijks wordt deze ontmoeting herdacht op de tweede zondag van februari en ter herinnering aan dit voorval is ten zuiden van het dorp een "Monument de la Rencontre" opgericht.
Ars was een vervallen dorp van zo'n 200 inwoners, met een dorpskerk, vier cafés en een herenhuis. In dat 'kasteel' woonde de gravin van Ars, een vrome dame die dagelijks uit haar brevier bad. Zij zou Jeans steun en toeverlaat worden. Zij bleek voor nieuw meubilair in de pastorie gezorgd te hebben, maar dat ontdekte de pastoor pas toen hij na lang bidden uit de verwaarloosde dorpskerk terugkeerde. De volgende dag ging hij meteen naar het kasteel om zich voor te stellen en de inboedel terug te bezorgen. De gravin oordeelde: "De bisschop heeft ons een goede en ijverige priester gestuurd: hij wil niets voor zichzelf, maar alles voor zijn kerk en de Heiland".
14. Tieners: geef hen nooit op, zelfs als uw tiener u haat [4/4]
Wat jouw situatie ook is, je moet weten dat God er voor je is. Hij heeft je niet opgegeven. Als er verwarring en duisternis is, dan is God daar nog. Hij belooft om jouw "as in schoonheid," "verdriet in vreugde," en "rouw in dans" te veranderen. Er bestaan geen loze beloften. Er zijn waarheden over God die Zijn kracht weerspiegelen en zij onthullen Zijn bekwaamheid om degene te helpen die het moeilijk hebben. Ze zijn er voor ouders van tieners die moeilijkheden doorspartelen waarvan ze niet dachten dat zij dat konden.
De relatie met jouw tiener gedurende verschillende jaren totnogtoe en voor de rest van hun leven zal wellicht beïnvloed worden door jouw manier van hoe je de moeilijkheden nu aanpakt ... dus geef het niet op, en blaas je relatie of liefde niet op voor hen, hoe ze ook reageren. Vraag Gods hulp, blijf in Zijn aanwezigheid, en opnieuw, geef het nooit maar dan ook nooit op. En als je er toch toe verleid wordt om het op te geven, zal ik je er door heen helpen.
Vertaling: Henk
17-02-2010
17 februari 2010: Aswoensdag
17 februari 2010: Aswoensdag
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [8/10]
Het gebouw is nog niet voltooid
Het bouwen van het kasteel is nog niet volledig voltooid. Het startte 15 jaar geleden en Patrick en Nancy Latta weten eigenlijk niet wanneer het af zal zijn. "Indien we hadden geweten dat het project zo enorm en duur zou worden, zouden we er nooit mee zijn begonnen. Het zou veel gemakkelijker geweest zijn om de boodschappen van Onze Lieve Vrouw na te leven op een catamaran van 20 meter in Hawaii, maar dat lag blijkbaar niet in Haar plannen. Het project is bekostigd door de verkoop van Patricks activa in Canada. Om alles af te werken, als dat Gods wens is, nog tijdens ons leven, plaatsen we al ons vertrouwen in de Goddelijke Voorzienigheid van het Meest Heilig Hart van Jezus," zegt Nancy.
"Maar wat nu belangrijker is, na 17 jaar wonen in Medjugorje en zoveel jaar bouwwerken, is dat er stromen bedevaarders van over de hele wereld naar het Retraitekasteel komen van Onze Lieve Vrouw om Haar te vereren." In de omgeving, achter de muren van het kasteel liggen de gebouwen van een andere gemeenschap in Medjugorje, Oase van Vrede, [thans gesloten] waar priesters komen om zich te herbronnen. "Zoveel jaren van vurig gebed, voorbereiding, nauwgezette bouwwerken, tranen, smart en onzekerheid ... het was het allemaal waard. Zij, voor wie het kasteel van het Heilig Hart van Onze Lieve Vrouw uiteindelijk was bedoeld, was hier. Het was geen misverstand. Vader Slavko Barbaric had gelijk," zegt Nancy, terwijl zij in tranen uitbarst van geluk.
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 102]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
En Caïphas, als een door de hel vervoerde, greep zijn prachtmantel vast aan de zoom, zette er het mes in en reet hem in stukken: dof ruiste de stof bij het scheuren, terwijl de hogepriester luid gilde: "Hij heeft God gelasterd! Wat hebben wij nog getuigen nodig? Gij hoort zelf de godslastering, wat denkt u thans? Toen stonden allen op die daar waren gebleven en schreeuwden met vervaarlijke stem: "Hij is schuldig tot de doodstraf! Hij is tot de dood schuldig!"
Onder dit geschreeuw bereikte de woede der hel, die zo vreselijk in dit huis tekeer ging, haar hoogtepunt. Jezus vijanden waren als in dronken duivelse bezetenheid, en evenzo hun vleiers en hondse knechten. Het was alsof de duisternis haar triomf uitriep over het licht. Allen in wie nog iets goeds woonde, overviel het met zulke gruwel, dat velen zich het hoofd bedekten en naar buiten slopen. Ook de voornamen onder de getuigen verlieten nu met een slecht geweten het rechthuis, waar men hen niet langer nodig had. De geringen liepen of stonden om het vuur heen, in het atrium. Zij kregen hun loon uitbetaald, aten en zopen.
De hogepriester richtte zich nu tot de beulsknechten en sprak: "Ik lever deze koning aan u over. Bewijs de godlasteraar de eer die hem toekomt," en hij verdween met zijn raadslieden in de ronde zaal achter de tribune, waar men van hieruit niet kon binnenkijken.
Johannes, in zijn grote smart, dacht nu aan de Moeder van Jezus. Hij vreesde dat het verschrikkelijke nieuws haar zou gemeld worden door een of andere vijand, wat haar nog dieper zou verwonden. Hij wierp de heiligste der heiligen een blik toe, in stilte zeggend: "Meester, gij weet waarom ik ga" en snelde dan, alsof Jezus hem gezonden had, van het rechthuis naar de Heilige Maagd. Petrus echter, geheel ontsteld door angst en treurnis en daarbij nog eens uiterst vermoeid, zodat hij scherper de koelte voelde van de naderende ochtend, verborg zijn bitter leed zo goed als hij kon en naderde schuchter de vuurkuil in het atrium, waaromheen allerlei schelmen en deugnieten zich aan het warmen waren. Hij wist niet wat hij deed, maar kon niet weg van zijn Meester.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 102]
Preken: Inleiding
De oorspronkelijke manuscripten van de heilige worden bewaard in het generalaat van de Kanunniken van de Onbevlekte Ontvangenis te Rome [Via Frederico Torre 21, Monteverde]. Daar bevinden zich dus alle cahiers die van de vernietiging gespaard zijn gebleven, op vier na: één werd er in 1905 aangeboden aan paus Pius X in een reliekschrijn van kristal en verguld brons, één aan kardinaal Couillié, aartsbisschop van Lyon, eveneens in een reliekschrijn, maar minder kostbaar dan het eerste, één wordt er bewaard in de schatkamer van Ars, in een lijst van verguld brons met dubbel kristal en één tenslotte ligt er in de archieven van het moederhuis der Kanunniken van de Onbevlekte Ontvangenis.
De meeste cahiers van de Pastoor van Ars bestaan uit drie of viel vellen goed papier. Deze zijn in tweeën gevouwen en aaneengenaaid. Ieder cahier bevat dus zes of acht bladzijden van 20 bij 25 of 26 centimeter. De tekst van de preken, in een opeengedrongen handschrijft, beslaat zowel de voor- als de achterkant van elk blad. Aan de linkerzijde is een zeer smalle marge opengelaten.
Het papier verkeert over het geheel genomen nog in goede staat, ofschoon het hier en daar roodachtige vlekken vertoont. Vaak echter is de inkt door het papier heengetrokken, zodat verschillende passages moeilijk leesbaar zijn. Sommige preken, die de pastoor waarschijnlijk tijdens de winter heeft geschreven met halfbevroren inkt en trillende vingers, zijn bijna niet te ontcijferen. Toch is er uiteindelijk, zoals we gezien hebben, geen enkel fragment niet ontcijferd gebleven.
Alle cahiers [behalve de vier bovengenoemde] zijn bijeengebracht in een schrijn van verguld brons met een kristallen vitrine.
De verschijning van "Les Sermons du vénérable serviteur de Dieu Jean-Baptiste-Marie Vianney, Curé dArs," wekte onder het katholieke publiek en vooral onder de priesters een zekere verrassing. Men wist niet dat de arme Pastoor van Ars zon aanzienlijk oratorisch oeuvre had nagelaten. Nog meer verwonderde men zich erover dat zijn manuscripten, die een halve eeuw vergeten onder het stof hadden gelegen, waardig gekeurd werden om in de boekhandel te verschijnen. Dat Jean-Marie Vianney, door de Kerk reeds eerbiedwaardig verklaard, een groot heilige moest zijn, daar twijfelde niemand aan, maar dat hij tevens als een goed auteur en een predikant van opmerkelijke welsprekendheid beschouwd diende te worden, was een andere kwestie! Nogmaals bleek de dienaar Gods het slachtoffer van de onwetendheid, ja, de domheid die sommigen hem tijdens zijn leven hadden willen aanwrijven.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 102]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Maria, u bent overtuigend! Maria: En Moeder Theresa verkoos ook dat de mensen de communie knielend en op de tong ontvingen, en daarom is deze wijze de enige die is toegelaten binnen haar Gemeenschappen. Ziet u? Communie in de hand wordt, vanuit het standpunt van de Kerk, enkel getolereerd, maar het is niet dat wat de Kerk werkelijk wenst.
Nicky: Wanneer priesters uit het Vagevuur tot u zijn gekomen, wie doet dan de gebeden of wat er anders ook nodig is om hen te bevrijden? Maria: Priesters moeten dan zorg dragen voor de gebeden die ze nodig hebben, maar als er iets anders is, dan neem ik dat voor mijn rekening.
Nicky: Hoe dikwijls moet een priester de Heilige Mis opdragen? Maria: Niet minder dan één keer dagelijks en het grootste aantal Missen dat door de Kerk wordt toegelaten is twee, als de tweede een begrafenis of een huwelijksmis is. Maar God begrijpt zeker uitzonderlijke omstandigheden die priesters ertoe dwingen om meerdere Missen te vieren, bijvoorbeeld, wanneer een andere priester niet ter beschikking is. Dit is zo omdat het vieren van de Mis de kern van hun werk is. Het is hun grootste plicht en zou hun grootste liefde moeten worden tegenover God voor wie zij hun gelofte hebben afgelegd.
Nicky: Mogen wij aannemen dat er ook Zusters naar het Vagevuur gaan? Maria: En voor hen is dit meestal zo uit gebrek aan nederigheid, zedigheid en gehoorzaamheid.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [5/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 24: Waar duivels beefden [Aflevering 153]
De vrouw gaf haar de sleutel en toen ze dan aan Catharina vroeg om haar te volgen ging Catharina met haar naar de top van de berg. De vrouw vroeg haar om een put te graven en bijna onmiddellijk vond Catharina een bron met kristalhelder water. "Ga nu en vertel de mensen in je dorp dat ze hier een remedie voor al hun zwakheden zullen vinden," zei de vrouw, die eigenlijk Maria was.
Catharina deed zoals haar gevraagd werd en hoewel de bisschop, D. Pedro de Castillo geneigd was om het verhaal te negeren, veranderde hij van mening toen een blinde man zn ogen in de bron waste en terug kon zien.
In dezelfde buurt en rond dezelfde tijd werd er een derde wonder vastgesteld terwijl een ridder met de naam Nuno op weg was naar het gehucht Aljubarrota. In wat vandaag het graafschap Ourem is, zag hij een kleine kerk, toegewijd aan de H. Moeder. Nuno ging de kerk binnen en knielde voor het altaar neer en bad nog een laatste keer tot Maria alvorens hij verder ging om te vechten in de strijd tussen Portugal en het Castilliaanse leger, dat groter was dan zijn troepen. Toen hij zn gebeden had beëindigd trok de ridder ten strijde. Hij passeerde door het dorpje Fatima toen hij en zn mannen een hemelse aanwezigheid voelden en hun paarden leken neer te knielen. Er was inderdaad een hemelse aanwezigheid. De ridders zweren dat ze in de lucht engelen zagen, waaronder de Aartsengel Michaël, net zoals men Michaël in Rome had gezien aan het einde van de grote plaag. De ridders baden tot hem en voltooiden hun missie en behaalden de overwinning op 15 augustus, het feest van Marias Hemelvaart.
Dit waren cruciale tekenen. Dit waren belangrijke definities van wie Maria was en hoe ze werkte. Haar band met Michaël beklemtoonde haar rol als duiveljager. Zij die vreesden dat ze zelf een "duivel" was, waren zoals zij die dachten dat Christus duivels uitdreef in de naam van Beëlzebub [Matteüs 12:24]. Haar beeltenis deed duivels beven, vluchten en sidderen, schreeuwen van pijn. Er zou spoedig een geval zijn nabij Riardo, Italië, waar een mooi schilderij, gekend als de Madonna van de Ster, gevonden werd in een vergeten ondergrondse kapel. Het schilderij, samen met een schilderij van Michaël, werd gebruikt om een vrouw uit Versano te genezen die leed aan periodieke aanvallen van bezetenheid. Naarmate de vrouw een schrijn langs de kant van de weg naderde, jammerde ze met vreemde angst: "Nee, nee, nee! Ik wil niet naar de Madonna van de Ster gaan!" Maar op dat moment verliet de demon haar en de vrouw was genezen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
6. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 63)
Verslagen van Rosario Toscono
Eerste verslag: 11 mei 1991
Het is voor de vrede dat Zij ons nog steeds vraagt om de Biecht, de Communie en het bidden van de Heilige Rozenkrans, op elke eerste zaterdag van de maand, om te zetten in de praktijk. Er zijn machtige middelen nodig om het kwade dat in onze harten en dat van de anderen aanwezig is, te verslaan. En wanneer Onze Lieve Vrouw deze vrome praktijk vraagt, zegt Zij steeds op het einde van Haar boodschappen: "Gebed, boete en opoffering."
Dit houdt in dat wij de wensen van Maria niet ongeïnspireerd kunnen vervullen. Zijn nodigt ons uit om Haar onze harten te schenken, zodat Zij ze kan meenemen naar God. Wij moeten ons onderdompelen in een innig, vertrouwelijk en oprecht gebed. Wij moeten begrijpen dat, alvorens wij zondaars bekeren, wij onszelf moeten bekeren door boete, opoffering en versterving, die wij elke dag schenken tot eerherstel van de zonden die het Hart van onze Meest Heilige Moeder doorboren.
Laat ons niet de Christenen vergeten die aan liefdadigheidswerk doen, die onze naaste liefhebben, die hen troosten en alles, alles schenken aan de anderen. Laat ons de wrevel vergeten, de veroordelen en laat ons niet met onverschilligheid en minachting kijken naar andere zondaars en naar de ongelovigen. In de ogen van God zijn wij allen gelijk, zijn wij allen Zijn kinderen, zijn we allen broers en zussen. Laten wij ons niet opsluiten in ons eigen egoïsme: om dit te overwinnen moeten wij naar het Hart van onze meest liefhebbende Moeder kijken. Haar Zoon, die Zij zo diep liefhad, werd voor ons gekruisigd, en toch houdt zij nog steeds van ons op dezelfde wijze. Zij houdt van ons alsof ieder van ons Haar eigen kind is. En zo moet ieder van ons deze opdracht elke dag van zijn leven aanvatten, met de gedachte dat wij ons hebben voorgenomen om Christenen te zijn die werken door liefdadigheid. Maar we mogen ook niet denken dat dit alles ons is opgelegd als een verplichting. Het is een levenswijze in overeenstemming met onze God en Zijn schepselen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 55]
Hoofdstuk 3: Terug naar Taizé
De inleiding tot het gemeenschapsleven
De leider van de Gemeenschap is geen rector meer, zoals in 1942, maar een directeur. Deze verandering tornde niet aan zijn invloed die, volgens Roger Schutz, van charismatische aard is: "Op grond van welk voorrecht komt iemand tussen in een Gemeenschap? Door het gezag van het Woord van God. [...] Als hij directeur is komt dat omdat God door hem bestuurt, omdat de Heer van de Kerk hem met een bijzonder gezag bekleedt vanwege zijn eigen charisma. Hij is directeur in naam van God."
Roger Schutz had graag dat enkele vrienden een voorwoord schreven voor zijn eerste boek. Buiten de al aangehaalde teksten van de metaalbewerkers en vakbondsman Lucien Tronchet, was er ook een pagina van de getrouwe dominee Jean de Saussure die, met opluchting, vreugde en hoop, het ontstaan van een eerste gemeenschap van intellectuelen in de hervormde wereld begroette.
De uitdrukking gemeenschap van intellectuelen die Roger Schutz zelf gebruikt in zijn geschriften van 1941 en 1942 was voorbijgestreefd. In zijn boek gaf Roger Schutz er een andere beschrijving van: "Er zijn twee vooraanstaande doelstellingen van de Gemeenschap, inwonende of niet: Missionaris zijn, een innerlijk leven in de Kerk koesteren." In feite kwam er een dimensie bij: openstaan voor de maatschappelijke noden.
Roger Schutz had die themas vastgelegd voor de activiteiten en het onderzoek van de Grote Gemeenschap toen hij nog in Genève verbleef. Een daarvan ging over de toen genaamde Kinderstad, een ambitieus project dat Daniel de Montmollin moest voorbereiden. De Kleine Scholen van Port-Royal waren een van inspiratiebronnen. In Taizé werd het uitgebouwd onder de vorm van een weeshuis.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Antipater
Antipater, de vader van Herodes de Grote, was een Palestijns staatsman die belangrijk werd onder het bewind van de Hasmonische hogepriesters Aristobulus II en Hyrcanus II. Volgens Josephus was hij van Idumese oorsprong [edomiet], maar de Griekse historicus Nicolaas van Damascus, de kroniekschrijver van het bewind van Herodes, stelt voorop dat Herodes afstamt van Joden die uit Babylon terugkeerden tegen het einde van de VIe eeuw v. J.C.
Julius Africanus [rond 200 na J.C.] brengt een sterk verschillende versie: volgens hem diende de vader van Herodes de Grote [ook wel Antipas genoemd] in de tempel van Apollo in Ascalon en de Idumeërs zouden zijn zoon gekidnapt hebben voor adoptie. Maar voor Flavius Josephus maakte de vader van Antipater, die dezelfde naam droeg, deel uit van de Idumese adel. Alexander Jannee zou hem legergouverneur van het land benoemd hebben en de zoon zou daarna de functie geërfd hebben.
In 67 v. J.C. bij het uitbreken van de burgeroorlog tussen Aristobulus II en Hyrcanus II schaarde de lepe Antipater, die betere perspectieven tot promotie rook onder de zwakke Hyrcanus, aan zijn kant en overtuigde koning Aretas III van de Nabateeërs ervan om op te staan tegen Aristobulus. Hun krachten bundelend verdreven Hyrcanus, Antipater en Aretas Aristobulus die moest schuilen in Jeruzalem.
Toen Pompeius in 63 v. J.C. Judea veroverde bood Antipater hem zijn diensten aan en later, na zijn dood in 48 v. J.C., schaarden Hyrcanus en hijzelf zich achter Julius Caesar. Deze kende het Romeinse burgerschap toe aan Antipater en benoemde hem tot procurator van Judea. Ook gaf hem het recht om de wallen van Jeruzalem weer op te trekken.
Onder Romeins toezicht breidde de macht van Antipater zonder ophouden uit, zodat hij zijn twee zonen, Phasaël en Herodes, kon aanstellen als legergouverneurs van Jeruzalem en Galilea. Na de moord op Caesar in 44 v. J.C. trachtten Antipater en Herodes om Cassius te benaderen, één van de moordenaars van Caesar die Syrië veroverd had. In 42 v. J.C., daar Brutus en Cassius verslagen werden in Philippes door Marcus Antonius en Octavius, de latere Augustus, zochten de zonen van Antipater de gunst van Antonius op.
Na veel gesjoemel en de toekomst van zijn zoon Herodes te hebben verzekerd eindigde Antipater als slachtoffer van de politieke intrige. Vergiftigd door de hofmeester tijdens een banket in het paleis van hogepriester Hyrcanus II, stierf hij in 43 v. J.C. Nadat hij door de Romeinen tot koning was benoemd gaf Herodes een gebaar van vroomheid en erkenning voor zijn vader: hij stichtte een nieuwe stad ten noordoosten van Jaffa en die hij Antipatris noemde. Sint Paulus hield er halt een nacht toen hij als gevangene onder Romeinse begeleiding van Jeruzalem naar Caesarea ging om te verschijnen voor Antonius Felix, gouverneur van Judea.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 31]
Het wonder van Olmouc, Tsjechoslawakije [1242]
In de dertiende eeuw toen de Tataren in vele landen macht hadden en hun kwaadaardigheid en vernieling brachten, was Jaroslas van Sternberg belast met de bescherming voor het koninkrijk Moravië, dat werd bedreigd met aanvallen. Hij verzamelde achtduizend man uit Bohemen en vierduizend inwoners van Moravië en bracht naar de vestingstad Olomouc.
De vijandige troepen kwamen al snel het land binnen en begonnen direct met het verbranden van dorpen en het uitmoorden van allen die hen dwars lagen. Ook het klooster van Gradie bleef niet gespaard. Na het onthoofden van de kloosterlingen brandden de Tartaren alle gebouwen van het klooster tot de grond toe af. Toen bonden ze de losse hoofden van de kloosterlingen aan hun paarden en gingen zo op weg naar de stad, waar ze verbleven voor de poorten van Olomouc.
Walgend van wat ze zagen wilden de mannen van Jaroslas meteen overgaan tot de aanval, maar hun leider hield hen tegen omdat hij vond dat het beter was om af te wachten. De Tartaren dachten dat hun tegenstanders laf waren en lieten daardoor hun waakzaamheid zakken.
10. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 22
Na deze vreselijke straf zag ik de hemel open gaan en de heilige Petrus kwam weer naar beneden op de aarde, hij was gekleed in zijn pauselijke gewaden en omringd door een groot aantal engelen die ter ere van hem hymnen zongen, en ze hem aanriepen als de vorst van de aarde.
Vertaling: Henk
11. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 12
Toen zag ik een verschijning van de Moeder Gods en Zij zei dat de beproevingen heel groot zouden zijn. Zij voegde er aan toe dat deze mensen vurig moesten bidden, met uitgestrekte handen, lang genoeg om drie Onze Vaders te bidden. Dit was de wijze waarop Haar Zoon voor ons bad aan het Kruis. Om 12 uur middernacht moesten ze opstaan en op deze wijze bidden. Ze moeten ook naar de kerk blijven komen. Ze moeten boven alles bidden opdat de kerk der duisternis Rome zou verlaten.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 8]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Men moet opmerken dat Elisabeths Dagboek geen dagboek is in de echte betekenis van het woord, vermits ze op onregelmatige tijdstippen schreef, soms met lange tussenpozen tussen twee notities. Er staat weinig geschreven over haar leven, maar zoals Felix schreef: "het is de geschiedenis van een ziel, met de hoofdfases van haar evolutie, een soort gewetensonderzoek dat op bepaalde momenten werd neergeschreven. Ze schreef haar gedachten neer zoals ze bij haar opkwamen, zo snel als ze kon schrijven, vloeiend, en voegde achteraf niets toe of schrapte nauwelijks een woord, zonder teken van inspanning, maar enkel gedreven door de geest."
Felix wist niet van het bestaan van het Dagboek af, tot na Elisabeths dood toen haar zus erover sprak. Ze vertelde Felix dat Elisabeth, in al haar bescheidenheid, het wilde vernietigen maar dat zij haar telkens tegenhield. Elisabeth ging er uiteindelijk mee akkoord het te bewaren en zei: "Je hebt gelijk. Wanneer ik dood ben zal mijn lieftallige echtgenoot het lezen, en het zal hem veel zaken verklaren."
Het Dagboek, "Book of Resolutions and The Daily Thoughts," onthult haar zelfverloochening, objectiviteit, vrijwillige armoede, afkeer van de wereld, opofferingen, aanvaarding van lijden, overgave aan Gods wil, en haar liefde voor God en de medemens.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [3/10]
In 1812 deed hij toelatingsexamen voor het grootseminarie. Hij was zo slecht in Latijn, dat hij (na eerst afgewezen te zijn) dank zij tussenkomst van pastoor Balley de lessen filosofie in het Frans mocht volgen. In augustus 1815 werd hij in Grenoble tot priester gewijd. Hij werd kapelaan bij zijn mentor en voorbeeld in Écully, tot deze in 1817 overleed.
Toen werd hij benoemd tot pastoor in Ars-sur-Formans, bij Villefranche-sur-Saône, ten noorden van Lyon. Op 9 februari 1818 ging hij op weg naar zijn nieuwe standplaats, met een bescheiden inboedel en de bibliotheek van pastoor Balley, zijn grote voorbeeld, die zijn leven geriskeerd had in de uitoefening van zijn priesterambt. Hij raakte in de nevel en modder de weg kwijt, tot hij een paar kinderen hoorde die op de hoogvlakte schapen hoedden. Een van hen (Antoine Givre) wees hem de weg naar Ars, waarop Jean hem toevoegde: "Jij hebt mij de weg naar Ars gewezen; ik zal jou de weg naar de hemel wijzen."
16. Tieners: geef hen nooit op, zelfs als uw tiener u haat [3/4]
Misschien beleef je momenteel moeilijke momenten met jouw kind en tracht je de betekenis te vinden van "wat er juist gebeurd is?" Of vraag je je af of je er ooit wel uit zult geraken. Of misschien zie je iets opkomen en wil je je daarop voorbereiden. In alles wat er gebeurt zeg ik: "geef niet op!"
Geef het niet op ... als jouw inspanningen om in te grijpen in de vreselijke keuzes van je tiener falen.
Geef het niet op ... als familietijd verdwijnt, en jouw tiener jou de rug toekeert.
Geef het niet op ... als jouw tiener wegblijft zonder jouw toelating en je geen enkel idee hebt waar hij is of wat hij zal doen
Geef het niet op ... wanneer je de grens trekt en zegt: 'lieveling, zo kunnen we niet verder leven."
Geef het niet op ... als je de gevolgen van ongepast gedrag oplegt en jouw tiener daardoor razend is.
Geef het niet op ... als jouw tiener zegt dat hij je haat en ermee dreigt weg te lopen.
Wat bedoel ik met "geef het niet op?" Ik bedoel dat je je ouderlijke rol niet mag opgeven. Tracht niet me jouw tiener bevriend te geraken i.p.v. jouw ouderlijke taak uit te voeren en ga niet in op hun onrespectvolle of zelfvernietigende gedragingen. Het is moeilijk om de ouderlijke rol te vertolken maar dat is juist datgene wat je moet doen, want in de afwezigheid van leidersschap bestaat er anarchie.
In het midden van jouw duisternis zal God in het licht van de tijd komen met een belofte van Zijn aanwezigheid en gezelschap.
Vertaling: Henk
16-02-2010
16 februari 2010
16 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [7/10]
Mirjam van Abbelin
Mirjam van Abellin of Mirjam of Mariam Baouardy, leefde van 1846 tot 1878 in het huidige Israel. Haar ouders stierven toen ze nog maar twee jaar oud werd en ze werd vanaf haar achtste opgevoed in Egypte. Op haar dertiende weigerde ze een gearrangeerd huwelijk en wenste een religieus leven te leiden. Een moslimbediende wilde haar van haar geloof afbrengen en sneed haar keel door haar toen ze weigerde. Voor dood achtergelaten in een steeg, genas haar wond door een verschijning van Maria en ze verliet het huis van haar oom.
In 1860 trad Mirjam in bij de Zusters van St. Jozef en al spoedig gebeurden er wonderen om haar heen. In 1867 verhuisde ze naar de Karmelietenzusters, waar ze haar kloosternaam Maria van de Gekruisigde Jezus aannam. Ze ontving de stigmata na gevechten met demonen, kon in de toekomst zien. Ze was medestichteres van de Missionaire Karmel in Mangalore, India en bouwde een karmelietenklooster in 1875 in Bethlehem. Daar stierf ze in 1878. In 1983 is Mirjam zalig verklaard.
Ze wordt wel de Kleine Arabier genoemd en is door paus Johannes Paulus II uitgeroepen tot patroon van de vrede voor het Midden-Oosten. Haar gedachtenis valt op 26 augustus.
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 101]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Onder Caïphas echter zag ik de hel geopend: een trieste, vurige poel vol gruwelgedaanten. En ik zag de hogepriester, als werd hij slechts door een dun floers gescheiden van deze poel. Ik zag hem geheel doordrongen van de haat der hel. Gans het huis, van beneden tot boven, kwam mij thans voor als een woelige hellepoel. Toen de Heer plechtig had uitgesproken dat Hij de Christus, de Zoon Gods was, leek het alsof de hel voor Hel opschrok, en dan ineens al haar haat tegen Hem in dit huis losliet.
Terwijl alles mij getoond wordt in vormen en beelden [in een "taal" die mij, omwille van haar echtheid, kortheid en duidelijkheid, veel dierbaarder is dan elk ander middel tot verklaring van iets, omdat de mens toch ook een tastbare figuur is, en niet zomaar een manier van spreken] kreeg ik de angst en de woede van de hel te zien in talloze gruwelijke gestalten die, als het ware uit de grond naar boven drongen. Ik herinner mij onder meer hele scharen kleine, donkere wezens met korte poten, maar lange klauwen. Zij bewogen zich voort zoals honden die op hun achterpoten lopen, doch wat voor soort boosheid zij moest uitbeelden, kan ik thans niet dadelijk bepalen. Ik heb het toen geweten en weet nu alleen nog hoe zij er uitzagen. Dergelijke "schimmen" zag ik in de meest aanwezige varen, zag ik zitten op het hoofd en de schouders van velen binnen dit huis. Het was er vol van, en de woede steeg hoog bij alle bozen. Ook zag ik in dat ogenblik afschuwelijke spoken uit graven kruipen aan de overkant van Sion. Dat waren, naar ik meen, kwade geesten. Nabij de tempel ontwaarde ik andere spookachtige gedaanten. Zij kwamen uit de grond en verschenen mij, voor een groot deel als gevangenen die hun ketens meesleepten. Ik weet nier meer of het eveneens allemaal kwade geesten waren, dan wel zielen die zolang op aardse plaatsen verbannen hadden gezeten en nu misschien heentrokken naar het voorgeborchte, dat de Heer hen door Zijn doodvonnis ontsloot.
Men kan zulke dingen niet volkomen verwoorden en wil trouwens diegenen die er onkundig van zijn, geen ergernis geven. Zelf toch ervaart men, wanneer men deze dingen ziet, hun werkelijkheid zo fel, dat de haren omhoog rijzen. Het was iets afgrijselijks op dat ogenblik. Ik geloof dat ook Johannes het gezien heeft, want nadien heb ik hem daarover horen spreken. Al wie nog niet geheel verloren was, voelde het ontzettende van dat moment met een diep gruwen aan. De bozen, integendeel, voelden hoe het de haat die zij koesterden, wild deed opflakkeren.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 101]
Preken: Inleiding
Omstreeks 1880 werden de preken naar Rome gezonden. In maart 1866 benoemde paus Pius IX kardinaal Patrizzi tot promotor des geloofs in de zaak Ars en machtigde hem "censors aan te wijzen om de geschriften van de vrome pastoor te onderzoeken." Maar men schrok voor deze taak terug, omdat zij vreesden om bij de ontcijfering van dit haastige en zenuwachtige schrift fouten te zullen begaan. De arme cahiers werden teruggestuurd naar de bisschop van Belley, die ze moest laten overschrijven.
Mgr. Soubiranne vertrouwde ze toe aan enkele geestelijken in Lyon, speciaal aan kanunnik Etienne Delaroche, evenals zijn broer Augustin, een vriend van abbé Colomb. Etienne Delaroche, een doctor in de theologie, was aartspriester van de oud kerk van Ainat te Lyon. Zijn broer Augustin had zich intussen aangesloten bij dom Gréa, die in 1866 te Saint-Claude (Jura) het Instituut van de reguliere Kanunniken van de Onbevlekte Ontvangenis had gesticht. Dank zij hun ijver bezat Rome al spoedig de authentieke en volledige tekst van Jean-Marie Vianneys preken.
Maar ook in Frankrijk wilde men ze leren kennen. Reeds in november 1882 gaven Etienne en Augustin Delaroche bij Vitte et Perrussel te Lyon vier delen in duodecimo uit, getuiteld "Les Sermons du vénérable serviteur de Dieu Jean-Baptiste-Marie Vianney, Curé dArs," welke door Libraire Beauchesne herdrukt werden, doch sinds lang onvindbaar zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 101]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Ja, wat kan dat zijn. En alstublieft Maria, laat me hierover al het mogelijke weten, want er zijn zo vele goede mensen die zoeken naar het juiste antwoord hierover. Maria: In verschijningsplaatsen zoals te Medjugorje, Schio, Garabandal en de anderen waar Onze Lieve Vrouw verkoos om te verschijnen, deed ze dit dikwijls buiten. Neem Medjugorje louter als voorbeeld. Daar verscheen Zij en verschijnt Zij nog op één van de twee bergen. Op deze plaatsen vindt u wel altijd iemand, tot een handvol mensen in het diepste van de winter, tot zelfs vijfduizend mensen op grote feestdagen tijdens de warmere seizoenen. Zonder de minste aarzeling, en ongeacht het weer, wringen de mensen zich naar omhoog om, samengepropt en tussen de doornstruiken te knielen, terwijl Zij bij de zieners is. Dit gebeurt heel natuurlijk en dit moet ook zo zijn, maar twee of drie uur daarvoor in de Kerk, terwijl Jezus zelf tijdens de Communie wordt ontvangen, staat iedereen daar bijna zo fier als een soldaat! Is het dat wat Onze Lieve Vrouw van ons verlangt? Om voor haar te knielen en niet voor haar Goddelijke Zoon? Neen, het is niet dat!
Alstublieft, de goede mensen moeten eveneens naar hun eigen geweten luisteren en niet enkel dingen doen omdat anderen dit ook doen.
Ja, hier is een andere bevestiging voor u over deze aangelegenheid. En het kan schokkend zijn, net als het vorige verhaal over de handen die zwart werden, maar het is eveneens overtuigend en het doet geen kwaad als we het gewoon als een prettige ervaring beschouwen.
Ik persoonlijk ken een heel goede vrouw die veel bidt en die hierover ook problemen had. Zij bad hier eenvoudig weg voor en vroeg dan aan Jezus zelf om haar spoedig een teken te zenden om de zaken eindelijk duidelijk te maken voor haar. Hij deed dit! De eerstvolgende keer dat ze de Communie ontving, legde de priester, zoals hij tot dan toe deed, de hostie in haar handpalm. Van zodra hij deze daar haar gelegd, steeg deze op vanuit haar handpalm en verdween deze in de ijle lucht. Van dit kleine mirakel waren diverse mensen getuige.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [4/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 24: Waar duivels beefden [Aflevering 152]
Nieuwsgierig om wat er in de kist zou zitten, ging een aantal van de zeelui de kist achterna. De kist dreef naar de Golf van Cagliari, maar ze konden ze uiteindelijk inhalen toen ze aan land spoelde nabij een kerk van Mercedariërs aan de voet van een heuvel met de naam Bonaria.
De zeelui gingen de kist oppikken maar ze was zo zwaar dat ze er geen beweging in kregen. Een menigte toeschouwers zagen hoe de zeelui met de kist worstelden. Toen ging een jongen de priesters halen, die geen probleem hadden om de kist naar hun kerk te dragen (waar Maria blijkbaar wou dat de inhoud van de kist in een schrijn gezet werd). Bij het openen zagen ze een prachtig beeld van Maria in blauwe mantel, karmozijnrood kleed, en lang onderkleed.
Nog meer wonderen werden gemeld nabij Fatima, in het gezalfde gebied waar het brood en de miraculeuze bron werden onthuld aan het hongerige meisje uit Reguengo do Fetal en waar rond 1380 nog een bron in de buurt van Aljubarrota in verband werd gebracht met een arme vrouw, Catharina Anes. Volgens Charles Broschart ging Catharina op een dag naar het bos op een berg die de Vale de Deus heette om brandhout te zoeken. Terwijl ze stukjes hout verzamelde verscheen er een dame die zei: "Catharina, wil je dat ik je help met je werk?"
Catharina wees het aanbod af omdat ze de vrouw niet kende, maar toen ze klaar was om te vertrekken deed de dame haar een ander aanbod om Catharina door het bos te leiden.
Catharina wees het aanbod opnieuw af. Ze kende de weg. Maar de vrouw bleef verschijnen, en op een dag was de H. Martha bij haar, wiens kluizenaarshut dichtbij was geweest en waarvoor Catharina speciale toewijding had. "Catharina, volg me!" zei de vrouw. Catharina luisterde niet. "Kom hier, Catharina, want ik wil je een sleutel geven die je verloren bent."
Dat trok Catharinas aandacht. Ze had inderdaad een sleutel verloren. "Hoe kan jij me die nu geven?" vroeg ze.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
6. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 62)
Verslagen van Rosario Toscono
Eerste verslag: 11 mei 1991
Mijn lieve pelgrims, het naderen van dit bewind is de periode van vrede, die Maria heeft beloofd en die nog moet komen. Om deze reden dringt de Koningin van de Vrede erop aan dat de verering van Haar Onbevlekte Hart meer en meer bekend wordt. Niet op een wijze van een eenvoudige kennis van deze verering, maar als een belofte die wij, als ware Christenen, moeten maken in verband hiermee.
Deze belofte bestaat uit het opbouwen van dit tijdperk van vrede, beloofd door Maria. In feite wachten we op het naderen van deze periode van vrede, zonder de sterke bedoeling om er met ijver aan te werken. Hier begaan wij een grote fout. En zo zal dit rijk nooit kunnen worden verwezenlijkt, als we beweren het te kunnen opbouwen met onze eenvoudige en beperkte krachten, zonder te vertrouwen op God, de schepper van al het goede, en de spiritualiteit er rond weg te nemen.
Deze vrede is een belofte, een plan dat God heeft toevertrouwd aan Maria. Daarom kan niemand vrede bekomen zonder Haar tussenkomst. Dit is de opdracht waartoe wij vandaag worden opgeroepen.
Het is onmogelijk om te vragen dat er vrede zou heersen zonder onze bekering. Wij mogen geen aandacht schenken aan de groten en de machtigen der aarde, die de Heer "waardeloos" acht, maar wij moeten met onze goede daden de genade van God aantrekken, met volle eerbied voor Zijn geboden. Laat ons daarom, als ware kinderen, de moederlijke raad die de Heilige Maagd ons heeft gegeven in Haar boodschappen, ontvangen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 54]
Hoofdstuk 3: Terug naar Taizé
De inleiding tot het gemeenschapsleven
"Geen statuut. Geen reglement," maar de basisformulering van de Gemeenschap zoals vastgelegd sinds 1941: de spreuk Ora et labora ut regnet, de drie wetten van de spirituele begeleiding en de geloofsbelijdenis die bij de verbintenis werd uitgesproken, dit alles uitvoerig beschreven in de vijf laatste hoofdstukken.
Deze Introduction hield meerdere vernieuwingen in. Eerst een lang citaat uit De votis monasticis door Luther in 1521 gepubliceerd maar in die tijd nog niet vertaald.
In de aangehaalde passage vroeg Luther om de colleges en abdijen te handhaven, waar mannen zich wijden aan God en studie en de jeugd opleiden door geestelijke oefeningen en een liturgische pedagogie. Maar hij duidde: "Ze moeten niet belast of weerhouden worden met geloften, met gevaar voor hun geweten."
Toen volgde de stichter van Taizé Luthers aanbeveling op. Hij benadrukt de vreugdevolle armoede en de gemeenschap van goederen (drie hoofdstukken zijn daaraan gewijd). Een hoofdstuk gaat over het celibaat van het inwonende gemeenschapslid: celibaat en huwelijk zijn twee gelijkwaardige en even heilige roepingen. Het celibaat is niet onherroepelijk: "Indien de eenzaamheid doorweegt vanwege de prikkelingen van het vlees zouden ze trouwen. [...] Ze willen niet de engel uithangen uit vrees dat het beest zich ontketent. Elk jaar moeten ze hun bestaan opnieuw onderzoeken; Ze weigeren eeuwige geloften af te leggen."
Een monnik in de abdij van Clervaux (Luxemburg) schreef in een lange welwillende boekbespreking dat de clunisiens nog steeds bang zijn van de regel. Hij zal ook verbaasd zijn dat de jonge gemeenschap zelfs niet dacht om het vasten en de onthoudingen van het primitieve monachisme over te nemen.
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Antipas
Antipas of Herodes Antipas was de tweede zoon van Herodes de Grote met Malthace, zijn Samaritaanse echtgenote. Als tetrarch regeerde hij over Galilea en Perea in Transjordanië [Oostelijke Jordaanoever] van 4 v. J.C. tot 39 na J.C. Op zijn muntstukken staat gewoon Herodes. Geen enkele andere Herodiaanse leider is zo nauw betrokken met de belangrijke personaliteiten uit het Nieuwe Testament. Zijn naam komt ongeveer vijfentwintig maal voor in de Synoptische Evangelieën [Deze van Mattheüs, Marcus en Lucas] en de Handelingen der Apostelen.
De huwelijksperikelen van Antipas drukten zwaar op zijn loopbaan. Zijn eerste huwelijk ging hij aan met de dochter van Aretas IV, de koning van de Nabateeërs (9 v. J.C.-40 na J.C.). Op politiek vlak beschermde deze unie Perea, het Transjordaans grondgebied van Antipas, tegen de stroperij van de Arabische zwervers. Enkele jaren later keerde het tij toen Antipas besloot om van haar te scheiden: hij werd smoorverliefd in Rome. Deze femme fatale was zijn eigen nicht Herodias, dochter van Aristobulus IV, de zoon van de geliefde vrouw van Herodes de Grote, Mariamne I. Herodias had een dochter van haar eerste man, Salomé genaamd en die later de vrouw van Herodes Filippus werd, halfbroer van Antipas. Herodes Filippus was dus de schoonbroer van Herodias en niet haar echtgenoot in tegenstelling met wat het Evangelie doet veronderstellen. Het Herodiaanse hof, tuk op roddels, schiep het gerucht over de trouwplannen van Antipas die zijn vrouw te horen kreeg. De sluwe prinses bekwam van haar naïeve echtegenoot de toestemming om Galilea te verlaten en het fort van Machareus te bezoeken in zuidelijk Transjordanië, en vandaar gemakkelijk de grens over te steken om terug te keren naar Petra, de hoofdstad van de Nabateeërs. Nu zijn verworpen en vernederde dochter weer veilig in zijn paleis verbleef kon Aretas naar hartenlust zijn wraakoorlog tegen Antipas voorbereiden.
Machareus was ook de plek waar Antipas Johannes de Doper had opgesloten. Flavius Josephus beschrijft Johannes als een brave man die de Joden aanmoedigde tot rechtvaardigheid en vroomheid en zich te verzoenen door het doopsel. De populariteit en de welsprekendheid van Johannes wekten argwaan op bij Antipas wat zijn val veroorzaakte. Het verhaal van Flavius Josephus verschilt met de versie van de Evangeliën.
Volgens de historicus bracht de vrees voor politieke strubbelingen, door de prediking van Johannes veroorzaakt, de tetrarch van Galilea ertoe haastige voorzorgmaatregelen te nemen: hij liet Johannes de Doper aanhouden en terechtstellen. De nederlaag van Antipas leger tegen de Nabateeërs in 36 na J.C. werd aanzien door de Joden als een goddelijke straf voor Antipas vanwege de moord op Johannes. De jaloersheid van zijn dominante vrouw Herodias veroorzaakte de ondergang van Antipas. Toen de nieuwe keizer Gaius Caligula in 37 na J.C. de overdracht beval van de grondgebieden beheerd door de overleden tetrarch Filippus [Batanea, Gaulanitis, Auranitis, Trachonitis en Iturea] aan Agrippa I, broer van Herodias en hem tegelijk de titel van koning toekende, oefende de eerzuchtige Herodias druk uit op haar man opdat hij bij de Keizer een gelijkaardige promotie zou afdwingen. Grove vergissing! Om Antipas te schaden beschuldigde een gezant van Agrippa hem van hoogverraad. Caligula, overtuigd, zond de ongelukkige tetrarch weg als banneling naar Lyon (Lugdunum) in Gallië. Daar Herodias de zus was van Agrippa, de lieveling van de keizer, werd ze niet verbannen, maar ze wees fier het voorrecht van Caligula van de hand: "De trouw aan mijn man verbiedt me uw liefdevol geschenk te aanvaarden," antwoordde ze bij haar vertrek naar Gallië. Antipas stierf in ballingschap, waarschijnlijk gedood op bevel van de keizer die de gewoonte had zich van de groten der aarde te ontdoen nadat hij ze verbannen had.
Zoals zijn vader Herodes de Grote hield Antipas van grootse bouwprojecten. Het was hem niet genoeg de stad Sepphoris te restaureren die Publius Quinctilius Varus, Romeins gouverneur van Syrië met de grond had gelijk maakt tijdens zijn campagne tegen de Joodse rebellen na de dood van Herodes de Grote in 4 v. J.C., hij bouwde op de oevers van het meer van Galilea een prachtige hoofdstad die hij Tiberias noemde ter ere van Tiberius. Daar er oude graven geschonden werden door de werklui van de nieuwe stad, weigerden de Joden om er te gaan wonen. Tiberias werd dus opgetrokken en beheerd volgens het model van de Griekse steden. Beheerd door een raad van zeshonderd prominenten beschikte de stad over een stadion, een koninklijk paleis versierd met dierenvoorstellingen, alsook een grote synagoog. Om de Joden niet ongunstig te stemmen vermeed Antipas muntstukken te slaan met menselijke beeltenis, van de keizer of de zijne. Volgens Lucas (23,7) zou hij op bedevaart naar Jeruzalem zijn geweest voor het paasfeest.
In het Nieuwe Testament zijn de referenties naar Herodes Antipas, meestal Herodes de tetrarch genoemd, verbonden met Johannes de Doper en Jezus van Nazareth. Het begin van het openbaar leven van Johannes dateert uit de tijd dat Herodes tetrarch van Galilea was, juister nog tijdens het vijftiende jaar van Tiberius bewind, in 29 na J.C. (Lk 3,1). De evangelische versie over de dood van Johannes verschilt met deze van Josephus. Volgens Marcus en Mattheus werd hij terechtgesteld omdat hij het huwelijk van Antipas met Herodias afkeurde. Ondanks het verschil met Josephus is de uitleg van het evangelie geloofwaardig. Het is waarschijnlijk dat Johannes het hertrouwen van Antipas heeft veroordeeld, vooral omdat de Thora een huwelijk tussen een man en zijn schoonzuster verbiedt zolang de broer nog leeft.
Het commentaar van Johannes moest Herodias zeker niet hebben aangestaan en ze heeft zich willen wreken. Daardoor kwam het dat ze tijdens het verjaardagsfeest van haar man haar dochter Salomé de raad gaf, nadat haar dans Antipas verleid had, het hoofd van Johannes te eisen. Daar hij plechtig in het openbaar beloofd had het meisje te geven wat ze zou vragen moest de zwakke Antipas met tegenzin zijn belofte houden en, ondanks de vrees voor de heilige man, gaf hij de beul bevel zijn snode daad te volbrengen in de naburige gevangenis. De evangeliën halen de juiste plek van het gebeuren niet aan. Machereus, dat Josephus vermeldt, komt er niet in voor.
Het Marcus evangelie spreekt van prominenten uit Galilea die op het verjaardagsfeest waren, wat kan betekenen dat het in die provincie doorging. De versie van Josephus is niet onverenigbaar met deze van de Evangeliën. Inderdaad is het begrijpelijk dat Antipas Johannes wou doen verdwijnen vanwege het gevaar van zijn welsprekendheid bij opstanden. De kuiperijen van Herodias tijdens het verjaardagsfeest konden een signaal zijn om in actie te treden. Nochtans moesten de kuiperijen van Herodias openbaar bekend zijn geweest, want aan het Herodiaanse hof bleef een geheim slecht bewaard. Steeds goed ingelicht zou Flavius Josephus op de hoogte zijn geweest. Hij was tuk op dergelijke anekdoten die hij wat graag doorvertelde. Tenslotte en alles wel beschouwd is de politieke motivatie de meest aanvaardbare uitleg voor Johannes terechtstelling. BR>Wat Jezus betreft stemmen de vier evangeliën overeen om aan Antipas de bijgelovige terreur toe te schrijven dat Jezus de reïncarnatie van Johannes zou zijn. Lukas getuigt op dat vlak van twee tegenstrijdige houdingen: Volgens hem wou Antipas kennis maken met Jezus (Lk 9,9), maar hij wou hem ook doden. Daarover op de hoogte gebracht reageerde Jezus fel door Herodes als vos te bestempelen (Lk 13, 31)32).
Lukas vertelt nog een andere episode. Tijdens Jezus proces, toen Pilatus hoorde dat hij een Galileër was, stuurde hij hem naar Antipas daar hij meende dat de Joodse leider van Galilea, die in Jeruzalem was voor het paasfeest, meer bevoegd was om een van zijn onderdanen te beoordelen. Verheugd hem te zien vroeg Antipas hem een wonder te doen. Jezus weigerde. Boos en nadat hij zijn soldatenbenden toeliet met de veroordeelde te spotten, stuurde Antipas hem terug naar Pilatus en naar de Romeinse foltering van de kruisdood.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 30]
Het wonder van Daroca, Spanje [1239]
Omdat de Mis gevierd was in het veld, buiten Valencia, waren er drie steden ... Teruel, Catalayud en Daroca ... die beweerden dat het Wonder binnen hun grenzen had plaatsgevonden. Alle drie wilden ze de Heilige Corporalen zelf krijgen en bewaren. Dit probleem werd uitvoerig besproken en uiteindelijk werd besloten om het lot te laten beslissen. De Corporalen werden geplaatst op de rug van een muilezel, die vrij mocht lopen naar welke stad hij wilde. De muilezel liep naar de poort van Daroca.
Een kerk werd toen gebouwd in Daroca om de bebloede Heilige Corporalen in te bewaren. Deze kerk is vergroot in de vijftiende en zestiende eeuw en draagt nu de naam: De Gemeenschappelijk Kerk van de Heilige Maria (de Colegiata). Langs de muren van de Kapel van de Heilige Relieken zijn afbeeldingen van het wonder zichtbaar naast albasten beelden in middeleeuwse houding. De schrijn bevat nog steeds de Corporalen waarin de bloedvlekken duidelijk zichtbaar zijn.
Het wonder was zeer bekend in die dagen en het wonder word genoemd in vele officiële documenten, met name in documenten uit 1340. Het wonder was het onderwerp voor vele documenten in de vijftiende eeuw en het verhaal van het wonder is geschreven door verschillende beroemde mensen.
Voor meer dan zeven eeuwen zijn de Sagrados Corporales het kostbaarste en dierbaarste bezit van Daroca.
10. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 21
Die boze geesten zullen elke plaats waar God wordt veracht en gelasterd, plunderen. De gebouwen die ze hebben ontheiligd zullen worden afgebroken en vernietigd en niets anders dan ruïnes zullen van er van overblijven.
Vertaling: Henk
11. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 11
Ik weet niet op welke manier ik de voorbije nacht naar Rome ben gebracht, maar ik bevond mezelf nabij de basiliek Santa Maria Maggiore te Rome, en ik zag vele mensen in ellende en verwarring, omdat de Paus nergens te vinden was, alsmede door de verslagen uit de rusteloze stad. Deze mensen leken niet te verwachten dat de kerkpoorten zich zouden openen, ze wensten enkel buiten te bidden. Een innerlijke drang had hen elk individueel naar hier geleid. Maar ik was in de kerk en ik opende de deuren. Ze kwamen verrast en verschrikt binnen omdat de deuren zich hadden geopend. Het leek me alsof ik mij achter de deur bevond en dat ze mij niet konden zien. Er werd geen dienst gehouden in de kerk, maar de lampen naast het hoogaltaar brandden. De mensen baden in tamelijke rust.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Recente Heiligenlevens [aflevering 7]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Haar rouwende echtgenoot schreef na haar dood: "ik aanschouwde de onsterfelijke schoonheid die ze toonde op haar sterfbed, die in mij de diepste emoties teweegbracht. Haar gezicht dat nu vredig was na haar laatste lijden, toonde de rust van een andere wereld. Men kon er zaligheid in onderscheiden, en ik voelde ... vaag, omdat ik nog altijd ongelovig was ... maar op één of andere manier met zekerheid, de waarheid van de tekst in het Voorwoord van de Mis der Doden: Het leven word veranderd, niet weggenomen."
Voorafgaand aan haar dood, was er een ononderbroken processie van mensen die haar aan haar bed kwamen bezoeken, en die oprecht en aandoenlijk rouwden. Hoewel haar rouwende echtgenoot dit niet wist, waren het niet alleen haar vrienden, maar ook zij die baat hadden gehad van haar liefdadigheden en goedheden. De begrafenis werd door een massa mensen bijgewoond, in die mate zelfs, dat de geestelijken verbaasd waren. Bovendien werd Felix er van op de hoogte gesteld dat velen gevraagd hadden: "Wie was deze vrouw? We hebben nog nooit zon begrafenis gezien."
Veel van de mensen naar wie Elisabeth brieven had geschreven, onthulden achteraf de inhoud ervan aan Felix. Het was dan dat hij ten volle de schoonheid van de ziel van zn vrouw apprecieerde. Felix schreef dat er honderden brieven waren, en "bewonderenswaardig waren, zowel naar vorm als inhoud." Het bleek dat, ondanks haar veelvuldige ziektes, ze op één of andere manier in staat was om naar mensen met alle soorten levenswijzen te schrijven, met raadgevingen en spiritueel advies. Ze was, in feite, een leider van zielen geworden, wat bevestigd werd door haar briefwisseling. Felix kwam uiteindelijk ook te weten dat er genaden waren verleend door haar tussenkomst.
Men kan Elisabeths spirituele erfenis terugvinden in haar Dagboek, dat ze begon op 11 september 1899 tijdens de eerste ziekte wanneer men, twee maanden na haar huwelijk, vaststelde dat ze een darminfectie had. Het Dagboek eindigde tijdelijk in 1906, maar ze schreef verder in een boekje met de titel "A Book of Resolutions," dat de leegte opvulde waar het Dagboek eindigde, tot ze het hervatte in 1911. Het ging door tot 1914, toen ze stierf aan haar laatste ziekte. Een deel van haar geschriften staan ook in "The Daily Thoughts": dit zijn losstaande fragmenten die ze schreef tengevolge van haar bezinning of gebed.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [2/10]
Vanaf 1795 werd de onderdrukking wat minder, maar de kerken bleven gesloten. Jean deed zijn eerste communie in 1799 thuis, in het geheim daarop voorbereid door twee nonnen.
Nadat in 1802 de Kerk weer wat meer vrijheid gekregen had, opende pastoor Balley van Écully een seminarie. Hij wilde Jean graag onderwijs geven om hem voor te bereiden op het priesterschap. In die tijd voegde Jean "Baptiste" aan zijn naam toe, uit bewondering voor Johannes de Doper die hij als patroonheilige gekozen had bij het vormsel. De inmiddels 19-jarige jongeman, die tot dan toe boerenknecht en herder geweest was, mocht in het naburige plaatsje gaan studeren. Tussen zijn klasgenootjes, die een jaar of twaalf waren, had hij het moeilijk, vooral met Latijn. Dank zij zijn onmiskenbare roeping en het geduld van de dorpspastoor hield hij de studie vol.
Maar in 1808 werd hij onder de wapens geroepen vanwege de oorlog in Spanje: gebrek aan rekruten bracht Napoleon ertoe de vrijstelling van dienstplicht voor seminaristen op te heffen. Tevergeefs zocht zijn vader een vervanger voor hem. Op de dag van vertrek ging Jean naar de kerk om te bidden en vervolgens bleek zijn regiment al afgemarcheerd te zijn. Hij werd erachteraan gestuurd, maar een gids leidde hem naar een kamp van deserteurs in de Alpen. Daar woonde hij ruim een jaar in een koestal, gedoogd door de burgemeester, en onder de naam Jerôme Vincent leidde hij een dorpsschool. Pas in 1810 kon hij na een keizerlijk pardon voor deserteurs terugkeren naar Écully.
16. Tieners: geef hen nooit op, zelfs als uw tiener u haat [2/4]
De meeste kinderen die bij ons komen leven of hier bij "Heartlight" raadgevingen ontvangen, waren afkomstig van grote christelijke huizen, met liefhebbende en bekommerde ouders. Sommigen zijn van families van bekende christelijke leiders. Ze waren net zoals jij geschokt omdat hun kinderen zich verwijderden van jou, van God en van al wat hun dierbaar was.
Dus is het een vergissing te geloven dat christelijke families veilig zijn. Christelijke kinderen zijn even vatbaar als om het even wie. Maar ik kan je garanderen dat God jouw familie even graag ziet als jij dat doet, en zelfs nog liever ... en er is hoop. Er is een weg doorheen de moeilijke tienerjaren, en er zijn werkmiddelen die we ontwikkeld hebben om met moeilijke tieners om te gaan. Nochtans kan het hard werk zijn, maar het is de moeite waard.
Vertaling: Henk
15-02-2010
15 februari 2010
15 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [6/10]
Waarom een kasteel volgens de Bijbel?
De architecturale structuur van her retraitehuis was een ingeving van de Heilig Theresa van Avila, een grote hervormster van de Karmelietenorde die kloosters vestigde voor de blootvoetse Karmelietenzusters uit de zestiende eeuw. Het centrale onderdeel van de brug is een bezieling van de Heilige Catherina van Sienas Dialoog. De bedoeling ervan is om na te denken, als over een icon, over het "Nieuwe Jeruzalem, de stad van God." Elk onderdeel van het ontwerp is gebaseerd op de Bijbel. Zo vertegenwoordigen de vier torens, de vier Evangeliën. De centrale toren geeft vorm aan de "ark," met als bedoeling Maria te vertegenwoordigen, die de "Ark van het Nieuwe Verbond" is. "Vanaf het prille begin werden de bouwdetails toevertrouwd aan de voorzichtige zorg van de Heilige Jozef, de geliefde echtgenoot van Onze Lieve Vrouw," legt Nancy uit.
Bidkapel in het retraitekasteel
Toen ze het verhaal hoorden van de zalige Mirjam van Abbelin, [zie haar levensverhaal morgen] die leefde tijdens de negentiende eeuw en eveneens patrones is voor de architectuur, baden ze voor haar tussenkomt. "Kort daarop, vernamen we van de ingenieurs dat het centrale bouwwerk van het kasteel zon drie meter hoger moest zijn dan gepland, omdat het over een aardbevingszone gaat. Ook moest elke verdiepingsvloer gebouwd worden in gewapend beton. Patrick zei bij zichzelf: "Onze Lieve Vrouw is klein en nederig. Dit kan niet zijn."
Uiteindelijk werd het bouwwerk groter dan we ons hadden kunnen voorstellen en we vonden geen troost toen het dakwerk uiteindelijk voltooid was, tot we van Florian, de verantwoordelijke, te horen kregen dat het bouwwerk precies achttien meter hoog was. En dit was precies dezelfde hoogte van het klooster van de Karmelietessen, dat rond 1875 is gesticht door de Zalige Mariam Baouardy. Het was Jezus zelf die haar de plannen had doorgegeven voor het klooster van de Berg Carmel. Toch was dit slechts een halve troost, ook toen we ons verdriet uitdrukten aan Vader Jozo over de grootte van het bouwwerk en hij ons trachten op te beuren door te zeggen dat op een dag het bouwwerk te klein zou worden.
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 100]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Caïphas, geheel buiten zichzelf gebracht door de beschamende tegenstrijdigheden in de uitlatingen van de laatste twee getuigen, verhief zich van zijn zetel en daalde een paar treden af en riep tot Jezus: "Antwoordt gij niets op deze aanklacht?" Het ergerde hem vreselijk dat Jezus niet eens omhoog keek. Toen vatten de beulsknechten Onze Heer bij de haren, rukten Zijn hoofd achteruit en sloegen met hun vuisten onder Zijn kin. Jezus echter hield de blik naar beneden gericht. Caïphas stak nu met een heftig gebaar zijn armen in de hoogte, en toornig klonk zijn stem, terwijl hij riep: "Ik bezweer u, in de naam van de levende God, dat Gij ons zeggen zoudt, of gij de Christus zijt, de Messias, de Zoon van de Allerhoogste."
Het rumoer hield op. In de grote stilte die daarna kwam, sprak Jezus, door God gesterkt, met een onvergelijkbare, waardige en diep schokkende stem, met de stem van Eeuwige Woord: "Ik ben het, gij hebt het gezegd en ik zeg tot u, lieden, dat ge weldra de Mensenzoon zult zien zitten aan de rechterhand van de Majesteit en Hem zien verschijnen op de wolken uit de hemel!"
Terwijl Jezus die woorden sprak, zag ik Hem als doorstraald van licht, en boven Hem de hemel geopend. En in de hemel zag ik een onuitsprekelijke, wezenheid: God Almachtig, ik zag de engelen en het gebed der rechtvaardigen, als baden zij schreiend voor Jezus. Maar was het, of ik zag de godheid van Jezus uit de Vader die uit Zichzelf het volgende sprak: "Indien ik lijden kon, zou ik willen lijden. In mijn barmhartigheid ben Ik vlees geworden in de Zoon, opdat de Mensenzoon lijden zou, want ik ben gerechtigheid en zie, Hij draagt de zonden van de hele wereld."
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 100]
Preken: Inleiding
Jaren verliepen. De preken van de Pastoor van Ars werden vergeten. Men herinnerde zich alleen zijn befaamde catechismuslessen. Tenslotte wist men zelfs niet meer dat er van de dienaar Gods nog manuscripten bestonden.
Zij zouden misschien nooit ontdekt zijn, als hun bezitter zich niet bij toeval verraden had. Abbé Colomb maakte namelijk eens een wandeling met abbé Valansio, een priester van het bisdom Belley, die bij de zaligverklaring van de Pastoor van Ars als "advocaat van de duivel" optrad. In de loop van het gesprek merkte abbé Valansio op dat men van Jean-Marie Vianney jammer genoeg maar enkele door hemzelf geschreven stukken bezat.
"En zijn preken dan?" vroeg de ander. "Zijn preken ...? Die zou ik wel eens in willen kijken." "Dat kan. Ik heb ze."
Enkele dagen later werd abbé Colomb officieel verzocht om zijn manuscripten te overhandigen aan de bisschop van Belley. Toen de abbé daartoe niet bereid bleek te zijn, kwam kardinaal Caverot, de aartsbisschop van Lyon, persoonlijk tussenbeide. Maar zelfs de kardinaal meest eerst met interdict en andere kerkelijke straffen dreigen, voor abbé Colomb zijn cahiers wou afstaan.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 100]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Was het een arme ziel? Maria: Hoogstwaarschijnlijk wel en sommigen onder ons begonnen voor haar te bidden.
Nicky: Sommige mensen zeggen dat dit geen kwaad kan omdat Jezus het brood verspreidde in de handen van Zijn leerlingen bij het Laatste Avondmaal. Ze zeggen dat de priesters enkel maar hetzelfde doen. Wat zegt u hierop? Maria: Niet waar! Zowel aan Catharina Emmerich als Therese Neumann, mogelijks de twee grootste Duitse mystica ooit, werd het toegelaten om het Laatste Avondmaal te mogen zien en in beide gevallen legde Christus het brood op de tong van Zijn Apostelen.
En begrijp en vertrouw op dit alstublieft. Ik ben verre van de enige die dit zegt. Uitgerekend dit onderwerp, samen met andere hieraan verbonden onderwerpen, worden vandaag op het hoogste niveau binnen de Kerk bespreken en ik weet dat Jezus ook hier zal overwinnen ondanks hoe chaotisch de dingen thans zijn geworden.
Nicky: Sta me toe, wanneer u zegt dat aan Catharina Emmerich in een visioen is onthuld dat ... Maria: Ja, het is zo, en elke keer in de geschiedenis is het door private onthullingen dat God de dingen op orde heeft gesteld. En wat iedereen onder ons kan bevestigen is dat onderzoek naar de goedgekende feiten uit de geschiedenis, de vruchten ervan enorm waren, met een groot aantal bekeringen. Kijk maar alleen naar Rue de Bac, Lourdes en Fatima, of Therese Neumann, om de miljoen bekeringen niet te vernoemen die de laatste vijftien jaar zijn geschied rond de gebeurtenissen in dat onbetekenende dorpje in met midden van het meest explosieve gedeelte van Europa. Hier bedoel ik uiteraard Medjugorje.
Nu dat ik opnieuw aan Medjugorje denk, hier is een andere kijk betreffende Communie in de hand...
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [3/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 24: Waar duivels beefden [Aflevering 151]
Dat waren de verschrikkingen. Dat was de verbijstering. Het leek alsof het licht van de hemel was uitgedoofd, dat verwarring heerste, maar nu stond Maria klaar om terug op de voorgrond te treden en nog grotere rampspoed te voorkomen. Ze was gezegd geweest om uit het zicht te verdwijnen maar ze stond op het punt om terug te keren en haar kinderen te redden. Ze kwam wanneer haar volk haar vroeg om te komen, en dat is wat de eenzame nonnen en monniken, de eenzame en trouwe godsvruchtigen, de eenzame priesters die niet waren bezweken voor schandalen, deden. Ze baden vurig nieuwe gebeden. Te midden van verdorvenheid, waren zij eilanden van heiligheid. De paus had op 13 oktober 1318 een voorloper van het Angelus officieel goedgekeurd en in de jaren 1360 groepeerde een Kartuizer met de naam Henry van Kalkar de 150 in tientjes en zette voor elk tientje een Onze Vader, waardoor hij dichter bij de uiteindelijke versie van de Rozenkrans kwam.
Als, in overeenstemming met de goddelijke Wil, haar bescherming beperkingen had, dan was haar genade er in ieder geval niet minder op geworden. Haar aanwezigheid groeide zelfs. Het eindspel was bezig. Ze wist dat de laatste Antichrist nog niet leefde, maar ze wist ook wat Johannes had gezegd i.v.m. de geest van de Antichrist [1 Johannes 2:18]. Ze wilde dat hij herkend werd als het uitschot dat hij was. Daar tegenover stond, in sterk contrast, haar Onbevlekte Ontvangenis die sinds de zevende eeuw onofficieel werd gevierd en net voor de omwenteling in het laatste gedeelte van de jaren 1200 volledig verklaard was geweest door een Franciscanentheoloog, Duns Scotus.
Maria was terug, en dat was zichtbaar in de stijging van de miraculeuze berichten. In Italië verscheen ze op dezelfde nacht aan drie mensen op verschillende plaatsen en vroeg om een kerk te bouwen in Pozzuoli, en ze was de H. Vincent Ferrer ter hulp gekomen toen Satan hem toefluisterde en hem probeerde te verleiden om uit het kloosterleven te stappen. In het Franse Chartres kwam Maria tussen op maandag 13 april 1360, toen Koning Edward III van Engeland de vrome stad wou aanvallen en het gebied wou overnemen. Het koninklijk leger had net buiten de stad de tenten opgeslagen en was bezig Chartres te bestormen toen het plots getroffen werd door een hagelstorm die zo hevig was dat men het beschreef als een cycloon. De storm velde zowel de mannen als de paarden. Edward besefte dat het een voorteken was en viel op zn knieën en met zn armen uitgestrekt in de richting van de augustijnenkerk beloofde hij Maria dat hij de aanval zou stoppen en vrede sluiten als ze hem wilde sparen. Zelfs lekenberichten rapporteren dat de storm onmiddellijk ging liggen. Binnen de maand was er in Brétigny een verdrag dat de eerste fase beëindigde van een oorlog die al twee decennia duurde. Edward had opgegeven in het aanschijn van Maria.
Tien jaar later, op 25 maart 1370 was er een andere storm en een ander mirakel. Een schip dat van Spanje naar Italië voer werd voor de kust van Sardinië geteisterd door een orkaan. Het schip liep gevaar te zinken en de zeelui begonnen vracht overboord te gooien. Het laatste stuk was een kist. Zodra het in de zee werd geworpen werden de golven kalmer en ging de storm liggen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 3, Aflevering 60)
Verslagen van Rosario Toscano
Eerste verslag: 11 mei 1991
Mijn beste pelgrims, geen andere dag is meer geschikt dan deze elfde mei, de vijfde verjaardag van de eerste verschijning van de Heilige Moeder aan deze rots, om u en uw broers, die niet aanwezig zijn op de moederlijke uitnodiging van de Koningin van de Vrede, deze boodschap over te maken.
In het licht van de woorden die de Heilige Maagd mij vertelde tijdens Haar laatste verschijning op 1 mei 1988 ["Mijn Onbevlekte Hart zal steeds bij U zijn"], ben ik er meer dan ooit van overtuigd om volledig op de wensen van de Heilige Maagd in te gaan. Daarom vraag ik u, als individueel, om diepgaande aandacht te willen schenken aan wat ik u moet vertellen.
Op 18 juni 1986 vertelde de Heilige Moeder mij: "Ik ben de Koningin van de Vrede en Ik wens dat u Mijn liefde aan de wereld bekend maakt. Mijn Hart is in diep lijden." Zo weet men hoe het Onbevlekte Hart van de Koningin van de Vrede kan gebruik maken van uw hulp.
Vandaag wens ik deze opdracht, die niet alleen voor mij is bedoeld, maar voor iedereen, duidelijk en volledig te omschrijven voor al diegenen die zichzelf wensen ten dienste te stellen van de Heilige Maagd. Iedereen heeft kennis van de toewijding tot het Onbevlekte Hart van Maria, maar niemand heeft ook diep nagedacht over de enorme betekenis van de opdracht die God heeft toevertrouwd aan deze verheven verering: vrede.
De Heilige Louis-Marie Grignion de Montfort zei: "als, zoals zeker is, de kennis en het Koninkrijk van Jezus Christus tot de wereld zal komen, zal er een noodzakelijk gevolg zijn voor de kennis van het Koninkrijk van de Meest Heilige Maagd Maria."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 53]
Hoofdstuk 3: Terug naar Taizé
De inleiding tot het gemeenschapsleven
Enkele weken na zijn vaste intrek in Taizé in oktober 1944 publiceerde Roger Schutz zijn eerste echte boek, Je sers, dat hij uitgaf samen met de meest befaamde protestantse uitgever van Genève, Labor et Fides, en een uitgeverij in Parijs, gesticht voor de oorlog door Denis de Rougemont. Beide uitgevers waren vooral actief in litteraire uitgaven maar wel duidelijk protestants getint. Dit boek was het begin van Collection Communauté de Cluny (CCC). Ondanks de kritiek bleef Roger Schutz achter de benaming van Cluny staan, met volgende uitleg: "Cluny. Deze naam komt van de streek, de Clusinois, waar het eerste huis werd geopend en doelt niet, zoals sommigen beweren, op een omzetting van het benedictijns leven naar de hervormde kerken."
Dominee Schutz schreef een groot gedeelte van het werk toen hij nog in Zwitserland was, maar sommige passages [o.a. over de Kinderstad, waarover later meer] tonen aan dat het herlezen en aangevuld werd in Taizé.
Dit boek ontwikkelt de kleine Notes explicatives van 1941 en brengt bewerkte delen uit zijn eindschrift van 1943. Het gedachtegoed van de stichter van Taizé is aangevuld met het gemeenschapsleven dat hij al enkele jaren beleeft. In zeventien korte hoofdstukken omschrijft het boek duidelijk wat de Gemeenschap van Cluny nastreeft.
In het hoofddeel Cluny, naar de uitdrukking van Roger Schutz, zijn steeds twee soorten ministeries te onderscheiden. Deze van elke Gemeenschap en deze van de inwonende Gemeenschap, verenigd in eenzelfde roeping: Levenslang mensen verenigen die samen Christus volgen, mensen die in hun belijdenis niet gespleten worden maar zich geheel aan hun roeping wijden.'
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Antigonus
Antigonus, de zoon van Aristobulus II, was de laatste hogepriester uit het Joodse koningsgeslacht van de Hasmonische dynastie [40-37 v. J.C.]. Zijn Hebreeuwse naam was Mattatias, maar hij is onder zijn Griekse naam de geschiedenis ingegaan. Toch werden zijn muntstukken geslagen met de Hebreeuwse naam Hogepriester Mattathias en de Griekse naam Koning Antigonus.
Sinds 63 vóór Christus was Judea een vazalstaat van de Romeinen geworden en was het koningschap van Aristobulus II [de laatste Hasmoneese koning] een einde gekomen. Antigonus erfde van zijn vader echter het verlangen naar een herstel van de onafhankelijke Hasmoneese staat. In 56 vóór Christus vergezelde hij zijn vader in een poging een staatsgreep te plegen, maar de poging mislukte. Beide werden gevangen genomen en naar Rome gezonden.
De periode van gevangenschap duurde tot 49 vóór Chr., toen Julius Caesar, in een poging om Pompeius dwars te zitten,vAristobulus en Antigonus vrij liet en hen vroeg Judea op Pompeius te veroveren. Ook deze poging tot herstel van de Hasmoneese staat mislukte echter. Pompeius had lucht gekregen van de plannen en liet Aristobulus vergiftigen nog voor hij Rome verlaten had. Antigonus bleef echter op vrije voeten en zinde op mogelijkheden de droom van zijn vader alsnog te verwezenlijken.
Een paar jaar later zag hij zijn kans schoon. In 43 v. Chr. werd Antipater, de procurator van Judea, vermoord toen hij probeerde belastingen te innen voor de Romeinen. Antigonus probeerde te profiteren van het anti-Romeinse sentiment en probeerde de macht te grijpen. Hij werd echter verslagen door Antipaters zoon Herodes. Hij liet zich echter niet uit het veld slaan en zocht steun bij de Parthen. Met hulp van de Parthische troepen, onder aanvoering van Pacorus I, nam Antigonus in 40 v. Chr. Jeruzalem in. Pacorus en Antigonus namen de oom van deze laatste, Hyrcanus II gevangen, die op dat moment hogepriester en ethnarch was en de hoogste gezagsdrager in de Romeinse vazalstaat was. Aldus maakte hij zich onrechtmatig meester van de politieke en godsdienstige functies van zijn oom Hyrcanus II. Nadat hem de oren werden afgesneden, waardoor hij voorgoed ongeschikt werd voor het hogepriesterschap, werd hij naar Babymonië in Parthië gezonden om daar in ballingschap te verblijven. Pacorus en Antigonus namen ook Herodes' broer Phasaël gevangen. Deze wachtte de loop der gebeurtenissen echter niet af en pleegde zelfmoord. Herodes zelf wist Judea op tijd te verlaten en reisde naar Rome.
In Jeruzalem liet Antigonus zich naar het voorbeeld van de eerdere Hasmoneese heersers uitroepen tot koning en hogepriester. Hij liet daarbij ook zijn eigen munten slaan, wat in de Oudheid als politiek statement gezien werd. Antigonus bracht een groot deel van zijn driejarig bewind door met Herodes te bekampen.
Lang duurde Antigonus' koningschap niet. Met hulp van Romeinse troepen maakte Herodes in 37 v. Chr. een einde aan Antigonus' heerschappij. De Parthen konden Antigonus niet te hulp komen, omdat zij zelf inmiddels door Publius Ventibus Bassus, een veldheer van Marcus Antonius, teruggedreven waren over de Eufraat. Gesteund door de legioenen van Gaius Sosius, gouverneur van Syrië, veroverde Herodes leger Jeruzalem. Antigonus gaf zich over aan Sosius die hem bespotte door de vrouwelijke vorm van zijn naam te gebruiken. Overgebracht naar Antiochië werd Antigonus onthoofd op bevel van Marcus Antonius. Om deze laatste aan te zetten zich van zijn rivaal te ontdoen had Herodes hem smeergeld aangeboden. Zo eindigde in mineur een eeuw heerschappij van de Hasmoneese priesters met de eerste terechtstelling van een regerende koning. Herodes zelf kreeg als dank voor zijn ingrijpen van de Romeinse Senaat het koningschap over het Joodse land.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 29]
Het wonder van Daroca, Spanje [1239]
Direct na het uitdelen van de Heilige Communie vielen de Saracenen aan in een onverwachte aanval. De priester was geschokt en bevreesd door de plotselinge en heftige strijd. In plaats van het nuttigen van de overgebleven zes Hosties, plaatste hij deze Hosties veilig in twee corporalen. Om de veiligheid nog verder te garanderen verborg hij ze onder stenen niet ver bij het altaar vandaan.
Na het gevecht, dat de Saracenen in schande verloren hadden, keerden de Katholieke soldaten terug en knielden voor het altaar om God te bedanken die hen deze overwinning had geschonken. De priester was in de tussentijd op zoek naar de Hosties die hij verborgen had. Hij had grote moeite deze plaats te vinden totdat hij door goddelijke ingeving de plaats wist te vinden. Na het terugvinden van de corporalen was hij verbaasd dat de zes Hosties waren verdwenen en ze zes bloedvlekken hadden achtergelaten. De priester vroeg zich af waarom God dit wonderlijke gebeuren liet plaatsvinden. Hij zag het als een teken van Gods bescherming en liefde voor de katholieke soldaten. De priester bracht toen de bebloede corporalen bij de soldaten voor hun inspectie en erkenning.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 20
Gelukkig zullen de echte en goede katholieken worden! Zij zullen de krachtige bescherming van de heilige Apostelen Petrus en Paulus ervaren, die erover zullen waken dat zij niet zullen worden gekwetst in hun persoon noch in hun eigendom.
Vertaling: Henk
12. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 11
Ik weet niet op welke manier ik de voorbije nacht naar Rome ben gebracht, maar ik bevond mezelf nabij de basiliek Santa Maria Maggiore te Rome, en ik zag vele mensen in ellende en verwarring, omdat de Paus nergens te vinden was, alsmede door de verslagen uit de rusteloze stad. Deze mensen leken niet te verwachten dat de kerkpoorten zich zouden openen, ze wensten enkel buiten te bidden. Een innerlijke drang had hen elk individueel naar hier geleid. Maar ik was ik de kerk en ik opende de deuren. Ze kwamen verrast en verschrikt binnen omdat de deuren zich hadden geopend. Het leek me alsof ik mij achter de deur bevond en dat ze mij niet konden zien. Er werd geen dienst gehouden in de kerk, maar de lampen naast het hoogaltaar brandden. De mensen baden in tamelijke rust.
Vertaling: Chris De Bodt
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
15 februari
Bid voor de mensen vóór ge ze ontmoet. Zend mij naar hun engelbewaarder. Elke ontmoeting dient voor de andere een lichtsignaal te zijn; hij voele zich beter en gelukkiger. Zo moet het zijn met de ontmoeting van een volgeling van Christus.
16 februari
Heb voor uw lamp steeds een voorraad olie. Dan kunt ge ze ontsteken als de bruidegom verschijnt. Gelijk op de wijze maagden van de parabel van Jezus (Mt 25,1-13). Ge kent dag noch uur van zijn komst in het eeuwige Rijk van de Hemelse Vader.
17 februari
Wees een levend deeltje van de gist die de Heer in de mensendeeg mengt om de bloem te doen rijzen. Indien Hij genoeg werkzame leerlingen had, dan zou de deeg vlug rijzen en zo de wederkomst van de Meester van de oogst verhaasten. Als die deeg zo langzaam rijst, soms zelfs invalt, is het omdat het aantal ware volgelingen niet voldoende is, dramatisch ontoereikend.
18 februari
Over de Tempel en zijn luister heeft Jezus aan zijn leerlingen voorspeld dat er geen steen op de andere gelaten zal worden (Mt 24,1-2). Twintig eeuwen later is zijn verwoesting nog altijd even volledig; er is niet de minste hoop hem terug op te bouwen. God heeft hem door levende tempels vervangen. Gij zijt er één van. Bekleed hem met luister. Versier hem met edelstenen. Elke vervoering, elke daad van echte liefde is een parel die uw levende tempel siert. Wat verheug ik er mij om, hem op die levende manier mooier te zien worden.
19 februari
"De Vredevorst" (Jes 9,5) heeft een tuchtvol leger nodig waarvan de leden begonnen zijn met de verovering van zichzelf. Hij kan niets doen met ikzuchtige strijders met een verdord hart. Wat zijn er veel christenen met zo n hart! Werk de littekens weg van hoogmoed die uw ziel misvormt. Indien ge de zielen kon zien, wat zoudt ge verbaasd zijn! Verleidelijke gezichten verbergen soms afzichtelijke inwendige lelijkheid. Tracht uw ziel steeds mooier te maken, meer aantrekkelijk voor de goddelijke Gast die er verblijft. Is uw ziel geen koninklijk paleis? Schrijf in uw hart in gouden letters de woorden van Jezus:"Als iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woorden onderhouden; mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen" (Joh 14,23). Geeft ge u rekenschap van dit goddelijk voorrecht? Alleen mensen genieten daarvan.
20 februari
Ge voelt u soms opzij gezet of miskend door anderen. Dat is een teken dat ge niet van deze wereld zijt. Zij die u verwerpen spreken de taal van de wereld, ze worden gedreven door zijn principes, ze regelen hun leven in overeenstemming met zijn doel. Dat gebeure nooit met u. Beklaag hen die zo handelen, bid voor hen.
21 februari
Innerlijke groei is een wet van het Rijk der Hemelen. Een voortdurende en onbeperkte groei. Hoe lang uw leven ook duurt, het is helemaal niet te lang. Let er op die groei nooit tegen te houden.
Bron: René Lejeune
Henk
14. Recente heiligenlevens
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914] [6/10]
In 1911 ontwikkelde er zich een ernstige toestand, toen men bij haar een kankerachtig gezwel in de borst vaststelde en waarvoor ze een chirurgische ingreep moest ondergaan. In 1912, toen ze hersteld was, reisde ze met haar echtgenoot naar Lourdes waar ze de Heilige Maagd dankte voor de succesvolle medische ingreep, en voor de genezing van haar zus en jong neefje.
Felix schreef dat een eerder bezoek dat hij aan Lourdes had gebracht, hem een "verfoeilijke indruk" had gegeven. Maar de reis samen met Elisabeth maakte echter een andere indruk op hem. "Ik keerde terug uit Lourdes, gekweld door wat ik gezien en gevoeld had in het land van mirakels." Jammer genoeg ontwikkelden er zich, als gevolg van de medische ingreep, pijnlijke complicaties waardoor Elisabeth tegen 1913 regelmatig uitgeput was. Met uitzondering van bezoekjes van vrienden, en nu en dan een ritje met de wagen, bleef ze in bed. Felix merkte op dat Elisabeth nooit klaagde, maar zelfs tijdens de hevigste kwellingen bleef lachen, en zelfs de mensen rond haar troostte. Men zegt dat ze haar kracht ontleende aan de Heilige Eucharistie, het gebed, en zelfopoffering. Men hoorde haar vaak zeggen: "Lijden dat men aanvaard" en opoffert, is het beste gebed."
Bovenop haar fysieke lijden, kreeg ze ook te kampen met grote psychische ellende door de dood van haar jongere zus, vervolgens haar vader, en Roger, de zevenjarige zoon van haar broer, een kind waar ze heel erg van hield. Vervolgens stierf haar tweede zus, die amper tweeëndertig jaar oud was en tevens haar vertrouwelinge. Elisabeth kreeg nog meer te lijden door de dood van een aantal goede vrienden, de ernstige ziekte van haar laatste zus, en de steeds ernstig wordende gezondheidsproblemen van haar moeder.
In het begin van juli 1913 kreeg ze haar laatste ziekte, toen men wijdverspreide kanker vaststelde. Tien maanden lang doorstond ze gruwelijke pijnen, met slechts korte verzachtingen. Dat was haar Calvarieberg, tot ze op achtenveertige jarige leeftijd stierf, op 3 mei 1914.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Ongeschonden Lichamen: Jean-Marie Vianney [1/9]
"Onze Heer is ons voorbeeld, laten wij ons kruis opnemen en Hem volgen. Laten wij doen als de soldaten van Napoleon. Zij moesten een brug over onder een regen van kanonskogels; niemand durfde. Napoleon pakte het vaandel, ging voorop en allen volgden. Laten wij hetzelfde doen: onze Heer volgen, die ons is voorgegaan."
Jean (Baptiste) Marie Vianney werd op 8 mei 1786 geboren in Dardilly, thans een westelijke voorstad van Lyon (aan de N6), als derde van zes kinderen. Een oudere zus, met wie hij samen schapen hoedde, leerde hem lezen en schrijven. Zijn ouders waren vrome boeren, die altijd klaar stonden voor de armen; ze gaven bijvoorbeeld onderdak aan Benedict Labre op zijn pelgrimstocht naar Rome.
Maar de officiële Kerk in Frankrijk had zich zozeer vereenzelvigd met de monarchie en de wereldlijke macht, dat ze na de Franse Revolutie (1789) vervolgd werd: kerken werden gesloten, godsdienstoefeningen verboden en priesters opgepakt. Met levensgevaar moesten zij hun werk voortzetten: heimelijk 's nachts in huizen en schuren de mis opdragen en sacramenten toedienen. De vrome Jean beschouwde priesters als helden. Zelf wilde hij ook priester worden.
16. Tieners: geef hen nooit op, zelfs als uw tiener u haat [1/4]
Ik heb verschillende ouders gezien die zich af vroegen wat er allemaal in hun famlies gebeurt. Klaarblijkelijk stonden zij s morgens op met een tiener die volledig veranderd was tijdens de nacht. Hun lieftalling, braaf en begripvol kind is nu een persoon die ze niet langer meer herkennen. Het is gemakkelijk voor hen om te zeggen dat ze op zo iets niet voorbereid zijn maar ... wie is dat wel?
Hoe goed je ook als ouder bent, in onze cultuur zijn er altijd krachten aan het werk die jouw kind in een richting trachten te duwen die je je nooit kon voorstellen. De tienercultuur wordt soms verbogen waardoor het de waarden ondermijnt die je ten alle prijze met jouw kind wou meegeven.
Zou je je erover verwonderen dat de moeilijkheden van jouw tiener iets te maken hebben met datgene wat je al dan niet deed als ouder, herinner deze waarheid: Er bestaan geen garanties of perfecte formules in de opvoedkunde van een kind. Elke ouder worstelt met een adolescent. En als dat nog niet gebeurd is, dan waarschijnlijk wel in de toekomst.
Vertaling: Henk
12-02-2010
12 februari 2010
12 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [5/10]
De verbouwing van een oud huis was slechts een eerste stap
Aanvankelijk hadden ze er geen enkel idee van waar ze gingen intrekken. "Toen we het eerste huis begonnen te herbouwen, verwondde Patrick zijn rug en gedurende negen maanden werd hij gekweld door ondraaglijke pijnen: hij kon niet blijven zitten, staan of slapen. Het duurde meer dan een jaar om het eerste huis te verbouwen," vervolgt Nancy, wiens voorouders afkomstig zijn uit Kroatië. Samen met haar ouders vertrok zij op tweejarige leeftijd naar Canada. Thans spreekt ze niet alleen vloeiend Engels, maar eveneens Frans en Kroatisch.
In die tijd hadden ze er nog geen benul van dat zij zouden volharden en dat hun opzet zou uitgroeien tot een groot stenen kasteel. "De nacht dat we uiteindelijk toegaven aan Patricks gemeenschapsgevoel met steenblokken en cement, had Patrick een droom. Daarin werd het hem duidelijk dat Maria steenblokken wenste, ondanks de grote kost en alle hindernissen. In grote nederigheid zei Patrick: Moet ik niet naar de wensen van Onze Lieve Vrouw luisteren zoals Sint Jozef luisterde naar een engel? En tot onze verrassing, werden er ons korte tijd daarop, vijf tientonners, vol geladen met stenen van het oorspronkelijke verblijf van de Bisschop uit Mostar [O, ironie!], afgeleverd. Deze zouden dienen voor het nieuwe bouwwerk."
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 99]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Van de vele schandelijke leugenaars en woordverdraaiers, traden er tenslotte nog twee getuigen op, die vertelden dat Jezus had gezegd: "Ik wil de tempel afbreken, die de mensenhanden hebben gebouwd, en in drie dagen een nieuwe bouwen, waar geen mensenhanden aan te pas komen." Doch ook deze getuigen begonnen onder elkaar te wedijveren. De eerste zei dat Jezus wel degelijk de oude tempel wou afbreken, ten einde een nieuwe tempel te vestigen, en sprak in verband daarmee over het gebouw waarin Onze Heer het Paasmaal op een ongewone wijze gehouden had. De tweede weerlegde die verklaring en zei dat het cenakelgebouw nooit de nieuwe tempel kon zijn die Jezus had bedoeld, vermits het eveneens door mensenhanden was gebouwd.
Caïphas was nu mateloos kwaad en bitter, want de mishandeling van Jezus, de tegenspraak in de getuigenissen en het onbegrijpelijke geduld van de zwijgende beschuldigde, maakten op verschillende aanwezigen een verkeerde indruk. Enkele malen werden de getuigen zelfs uitgelachen. Het zwijgen van Onze Heer bezorgde menigeen een bang geweten en een stuk of tien krijgsknechten werden er zo diep door gegrepen, dat zij ongesteldheid voorwenden en de zaal verlieten.
Toen zij Petrus en Johannes voorbijgingen, zeiden zij tot hen: "Dit zwijgen van Jezus de Galileër, onder zon schandelijke behandeling, is hartverscheurend. Men krijgt het gevoel alsof men in de grond gaat zinken. Maar zegt ons, waarheen wij ons moeten wenden." De apostelen echter die de soldaten niet wensten te vertrouwen en vreesden om door hen als discipelen van Jezus te worden verraden, of als zodanig door de omstanders te worden herkend, keken treurig voor zich heen en gaven slechts dit vage antwoord: "Indien de Waarheid u roept, volgt Haar dan. De rest vindt gij vanzelf." Daarop begaven deze mannen zich buiten het atrium en schreden de stad in, waar zij andere volgelingen van Jezus ontmoetten, die hen aanraadden om de weg te nemen naar de grotten, ten zuiden van Jeruzalem, aan de andere zijde van de berg Sion. Hier vonden zij verscheidene apostelen, die eerst schrokken toen zij hen zagen, en dan, na te hebben vernomen hoe het met Jezus stond, en dat er ook gevaar was voor Zijn leerlingen, op stap gingen naar nieuwe schuiloorden.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 99]
Preken: Inleiding
Maar hoe zijn Marie Ricotier en de Broeders van de Heilige Familie er toe gekomen hun kostbare cahiers af te staan aan een vreemde priester uit het bisdom Belley, een zekere abbé Colomb? Het kan wel niet anders of dit is op verzoek van Jean-Marie Vianney zelf gebeurd. Abbé Colomb, stichter van de Zusterorder der Vijf Wonden (Rue de lEnfance, Lyon), kende de Pastoor van Ars. Hij had hem tot biechtvader gekozen en volgde zijn richtlijnen. Op een zekere dag trachtte hij er de heilige van te overtuigen dat diens preken, die vroeger al zoveel vruchten hadden afgeworpen, nog vruchtbaarder zouden worden, als ze gedrukt waren. Jean-Marie Vianney schijnt niet veel tegenstand te hebben geboden aan de voorstellen van de priester, die hij hoogschatte en liefhad.
Abbé Claude Rougemont, een geestelijke van het bisdom Belley, die in 1871 tot kapelaan van Ars benoemd werd, getuigde tijdens het proces van de zaligverklaring (zitting van 5 maart 1886) "van Catharina Lassagne en broeder Athanasius, directeur van de school, gehoord te hebben dat de dienaar Gods abbé Colomb verboden had om zijn manuscripten te drukken, voor ze door de Kerk waren goedgekeurd."
Wij weten niet wat abbé Colomb met de preken van zijn confrater gedaan heeft. In ieder geval dacht hij er blijkbaar niet aan om ze uit te geven, maar hij bewaarde ze zorgvuldig en beschouwde ze als zijn eigendom. Overigens sprak hij zo goed als nooit over dit bezit, zelfs niet met zijn beste vriend, abbé Augustin Delaroche, zijn toegewijde medewerker bij de leiding van de Zusters der Vijf Wonden.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 99]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Bevinden er zich priesters in het Vagevuur en wat brengt hen daar over het algemeen? Maria: Ja, vele priesters bevinden zich daar. Natuurlijk kan ik u het juiste percentage niet vertellen of de graad van voorkomen van bepaalde zonden, maar wat het vlugst in mijn geest opkomt is de ongehoorzaamheid aan de Heilige Vader, het gebrek aan liefde voor de Heilige Mis, het gebrek aan liefde voor het vasten en het gebed, het niet lezen van hun gebedenboek en opnieuw, de Communie in de hand.
Nicky: U weet waarschijnlijk beter dan ik dat het onderwerp van de Communie in de hand bijzonder controversieel is. Waarom? Maria: Men heeft de mensen hier rond niet het volledige verhaal verteld en ze moeten zichzelf hierover informeren. De Regel van de Kerk is dat er een gedeelte van de Communiebank moet blijven staan voor hen die de Communie knielend en op de tong wensen te ontvangen. Dit waren de woorden van Paus Paulus VI. Elke kerk die dit niet doet is dus ongehoorzaam. De Arme Zielen hebben mij verteld dat niet één paus tot op vandaag voorstander van de Communie in de hand is geweest, maar dat de regel er politiek is doorgekregen door een groep bisschoppen en kardinalen. De oudere priesters en bisschoppen weten dit en hebben grotendeels de mensen hierover niet geïnformeerd en daarom zijn zij het die hiervoor de grootste verantwoordelijkheid dragen. Alle Pausen daarentegen, weten heel goed dat de Communie in de hand tegen de eerbiedwaardigheid was van het Heiligste van het Heiligste en de huidige Paus deelt geen Communie uit in de hand.
Uiteraard, onder deze omstandigheden, is het voor deze die ter Communie gaat geen zonde om de hostie in de hand te ontvangen, maar ik smeek de mensen om te luisteren naar onze Pausen. Ook heeft dit meer ontheiligingen tot gevolg gehad. Wees er u alstublieft van bewust dat heksen heel wat geld betalen om Jezus direct te kwetsen met de gewijde Hosties die dikwijls uit de Kerken worden gehaald. We moeten ophouden met hen zo gemakkelijk toegang te verlenen tot het Heiligste van het Heiligste. Dit is een heel ernstige aangelegenheid. Indien alle priesters zouden bidden tot de Heilige Geest en de Rozenkrans zouden bidden, dan zou niemand onder hen verdwaald raken over deze zaak, zoals ze zo dikwijls doen vandaag.
Als de ouders bisschoppen en priesters al hun parochieleden tijdens die jaren hadden gevraagd of ze verkozen om de Heilige Communie knielend te ontvangen, dan zouden dit, uit liefde en respect voor hun broeders en zusters, moeten toegegeven hebben dat de grote meerderheid dit zou hebben verkozen.
Niemand kan zeggen dat er twee generaties geleden minder werd gebeden dan nu, want het tegenovergestelde is waar. En door terug te keren naar meer nederigheid en gebed, zullen de jonge mensen vlug de waarde van de nederige, boetvaardige houding voor het Heiligste van het Heiligste begrijpen. Ik zelf heb reeds gezien dat knielende mensen werden overgeslagen bij de Communie, gewoonweg omdat ze knielden. Ook heb ik gezien dat de kinderen die hun Eerste Communie moesten doen, verteld werden de Heilige Communie staande te ontvangen, ook al leden de ouders en grootouders hieronder. Dit is allemaal satans werk en het maakt me diep bedroefd. En als de mensen zeggen dat ze deel willen uitmaken van de massa uit broederlijke liefde, dan zeg ik neen, omdat wanneer de broederlijke liefde tegengesteld is aan onze nederige eerbied tegenover het Heiligste van het Heilige en de Goddelijke Liefde van God, dan komt deze zwakke toegeeflijkheid niet van God.
Ik herinner me ook nog hoe de Duitse bisschoppen meewerkten om dit erdoor te krijgen. Het waren de Amerikanen die in het begin zegden dat ze niet akkoord zouden gaan omdat het tegen de wensen van de Paus was. Maar kijk wat er nu is gebeurd? En hoeveel priesters hadden we niet lief omdat hun geweten dit niet kon dragen? Veel.
Over dit onderwerp van de Communie in de hand, gebeurde er iets eigenaardigs toen ik een tijdje terug in München werd uitgenodigd om te praten. Toen ik bij dit onderwerp kwam, noteerde ik plots dat hier een aantal mensen hierdoor geprikkeld waren. Drie mensen probeerden mij praktisch tegelijkertijd tegen te spreken. Ik vroeg God in stilte om hulp. Toen het begon luidruchtig te worden in de zaal, kwam er een mooi uitziende vrouw van rond de veertig jaar naar de zijkant van de zaal. Zij droeg een lang zwart kleed en had een grote vriendelijkheid over zich, maar tegelijkertijd ook een zeker gezag. Zij maande de mensen in de zaal aan en binnen de twee minuten werd iedereen opnieuw kalm. Ik was onder de indruk van haar kennis en ook over de manier hoe ze dit in de grootste vriendelijkheid overbracht.
Toen de toespraak gedaan was, ging ik naar de inrichters om hen te vragen of ik de dame in kwestie kon spreken om haar te bedanken. Ik dacht dat ze deel uitmaakte van de groep die mij had uitgenodigd om over het Vagevuur te komen spreken. Maar de inrichters dachten dat het een kennis van mij was die ik had meegebracht. We waren beiden mis. Ze kon niet weergevonden worden en we gingen zelfs tot achteraan de deur om het aan de mensen, die daar de hele tijd rechtstonden te vragen, omdat de praatavond enkel op uitnodiging was. Zij vertelden mij dat ze dergelijk iemand niet hadden zien binnenkomen of buitengaan en de zaal had geen andere ingang. Ze was weg.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [2/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 23: Naschok [Aflevering 150]
We hadden hetzelfde gezien in voorgaande eeuwen, maar nu was de vurigheid overweldigend. Dit waren geen profetieën van de Heilige Moeder, maar eerder van onafhankelijke ontcijferingen van de Bijbel. Zoals bij de oude Montanisten waren er duizendjarige verwachtingen. Vele geloofden dat er een periode van vrede zou zijn voordat de Antichrist kwam, een rustperiode om te bekomen van de verschrikkingen. Anderen verspreidden een scenario dat rampen zoals de Zwarte Dood zagen uitmonden in de heerschappij van de Antichrist en dan de overwinning van Jezus, die gevolgd zou worden door een millennium of duizendjarige periode van aardse perfectie. Tijdens deze periode zouden zwaarden omgesmeed worden tot ploegscharen, en een nooit geziene rechtvaardigheid, vrede en spiritualiteit zouden heersen tot aan een laatste uitbarsting van het kwaad en het einde van de wereld in 2370.
Ondertussen zou er nog meer onrust en dood zijn. De duivel zou vlees worden. Dergelijke voorspellingen deden de ronde op pamfletten van Ierland tot Neder-Oostenrijk.
Tegenspoed. Kastijding. Onder de onheilspellers bevonden zich groepen fanatieke Christenen die gekend waren als "flagellanten" [of "geselbroeders"], die in formaties van twee rijen van stad tot stad zwierven en over boetedoening en het millennium predikten. Ze deden boete voor de zonden van de wereld door zichzelf te geselen.
Als flagellanten de stad binnenkwamen om de Christenen te "redden" werden de klokken geluid.
Hoewel de boodschap van gebed en boetedoening goed was en de flagellanten voor veel bekeringen zorgden, leidden hun hevigheid en extremen ertoe dat Paus Clementius VI, die er eerst gunstig tegenover stond, een veroordeling uitsprak.
Er waren gevallen waar flagellanten zichzelf boven de plaatselijke geestelijken plaatsten en hun altaren en preekstoelen overnamen. Ze gebruikten zwepen met ijzeren punten om te tuchtigen en sommigen staken nagels in hun lichaam. Zorgwekkender was het feit dat een aantal flagellanten, die ervan overtuigd waren dat Joden Christelijke kinderen ontvoerden en ook verantwoordelijk waren voor de pest, deelnamen aan de afslachtingen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 59)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 33
25 maart 1999 [Feest van de aankondiging van de Heer]
Verzoek tot de bijzondere toewijding van de families, de parochies en de bisdommen, aan het Onbevlekte Hart van de Koningin van de Vrede, en door dit, tot het Heilig Hart van Jezus.
In de nacht van 24 op 25 maart 1999 was ik ongelukkig omdat er in Europa een nieuwe oorlog was uitgebroken, te Kosovo. Ik was aan het bidden in mijn kamer om Onze Heer te smeken voor de vrede in de wereld, door de tussenkomst van onze Heilige Moeder. Na een aantal uren viel ik op mijn bed in slaap. Toen ik bij het eerste daglicht ontwaakte, opstond uit mijn bed en rondkeek, bevond ik mezelf op de top van een berg vanwaar ik de wereld kon waarnemen. Het was daar dat ik de Heilige Maagd van Belpasso met Haar Onbevlekte Hart waarnam, de Rozenkrans in de rechterhand en deze keer, een kleine olijftak [die was samengesteld uit twee soorten] in Haar linkerhand.
De Heilige Maagd zei: "Het ogenblik is aangebroken om aan de Heilige Vader te vragen om, met de hulp van alle Bisschoppen, een bijzonder toewijding van de families tot het Onbevlekte Hart, en door dit, tot het Heilig Hart van Jezus, te promoten aan alle parochies en bisdommen van de wereld, en dit volgens de wil van God. Vele zielen nemen een pad dat hen ver wegleidt van God, maar Hij, in Zijn oneindige barmhartigheid, wil hen redden door hen het geneesmiddel van Mijn Onbevlekte Hart toe te vertrouwen. In het begin zullen er hindernissen zijn om dit verzoek te kunnen inwilligen, maar daarna zal het worden erkend als een bolwerk van verdediging en zullen er vele zielen gered worden. En u moet veel bidden en boete doen voor dit."
Ik vroeg wat ik moest doen en de Heilige Maagd antwoordde: "Schrijf neer wat onze Heer u heeft verteld en licht uw Aartsbisschop en de bevolking erover in, maar zeg niet tot deze laatste groep dat u dit van de Heer hebt gehoord." Er volgde een moment van stilte, waarna de Heilige Maagd, bij het tonen van de olijftak, verder ging: "Hier is het teken van de verzoening en de eenheid: het is voor de hele mensheid dat, verzoend met de Vader door de verdiensten van Jezus Christus, opnieuw de banden met God zal vinden voor de vrede en de liefde." Daarna vervolgde Zij, bij het tonen van de Rozenkrans: "Hier is het teken van het gebed: het is voor alle mensen die, door het openen van hun harten voor God en na te denken over Zijn woorden over het eeuwige leven, aan liefdadigheidswerk zullen doen." Op het einde wees Zij naar Hart en zei: "Hier is het teken van hoe men zichzelf aan God geeft: het is voor alle mensen die, verenigd in het Eucharistisch Offer van Christus lijden, de Heilige Harten van Jezus en Maria troosten en eerherstel aanbieden ten gunste van de bekering van zij die door de zonde worden gekweld."
Het was bij deze worden dat ik het Heilig Hart van de gekruisigde Jezus zag en, zwevend ter hoogte van dit Hart, een kelk, omgeven door een hostie. Een immens licht met een ontelbaar aantal kleine vlammen straalde vanuit de top en vulde de ruimte eromheen. De figuur van Jezus werd geprojecteerd in de kelk, en de hostie scheidde druppels bloed en water af, die de kelk eerst vulden en daarna deden overstromen, waarbij de druppels op de wereld vielen terwijl er bovenuit een krachtig stem zei: "Redding en Heiligheid!" Hierop zei de Heilige Maagd: "Hou dit geheim. Na het Jubileum [waarbij Zij verwees naar het jubileumjaar 2000], zal het voor u en voor uw biechtvader, tot wie u zult spreken, duidelijk zijn. Dan zal u de weg worden getoond die u moet begaan."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 51]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
Dialoog met vakbondsmensen
Het gemeenschapsleven ging nog enkele maanden door in Genève. De vier - Roger, Max, Pierre en Daniel -, wanneer ieders activiteiten het toelieten, gingen iedere morgen naar de kathedraal voor het gebed, aten samen en ontvingen s avonds studenten, jonge werklui of vakbondsmensen. De gesprekken aan tafel duurden lang.
De aanwezigheid van vakbondsmensen bij het begin van deze religieuze gemeenschap is eigen aan Taizé: veel belangstelling voor maatschappelijke problematiek en de wil om in contact te komen met het werkvolk. Al vlug herkenden sommige werklui die in het appartement in Geneve door de clunisiens ontvangen werden: "Onze weerstand en ook onze onverschilligheid tegenover een ingeburgerde Kerk deden ons het contact met christenen vrezen. Onze eerste ontmoetingen met de Gemeenschap van Cluny waren vol van nieuwsgierigheid en twijfel. Maar tijdens de maaltijden en de gesprekken die we regelmatig meemaakten konden we uitmaken dat er christenen bestonden die alles wilden delen. Daardoor vielen onze twijfels weg. We kwamen ook dichter naar elkaar toe door samen te ontdekken dat grondige sociale en economische hervormingen zich opdrongen. Slechts veel later vroeger we om ingewijd te worden in de waarheden van het geloof en begrepen dat die ook voor golden." Roger en zijn metgezellen stelden voor hen een vereenvoudigde catechismus op.
In 1944 was het onderwerp voor de jaarlijkse bijeenkomst van de Grote Gemeenschap: Gemeenschappelijk realisme en christelijk communisme, een gedurfd thema.
Roger Schutz stond ook in contact met een beroemde vakbondsafgevaardigde: Lucien Tronchet, voorzitter van de FOBB (Fédération Ouvrière du Bois et du Bâtiment), een verbond dat bij de vrijzinnigen aanleunde. Lucien Tronchet had meerder malen gevangen gezeten voor zijn activisme in de vakbond en omdat hij in 1940 zijn inlijving in het Zwitserse leger geweigerd had. Hij schreef mede het voorwoord van het boek dat Roger Schutz einde 1944 uitgaf. In zijn tekst eist Lucien Tronchet daden en feiten: "Zo lang christenen in hun Kerken niet dagelijks streven, in hun verhoudingen tussen werkgevers en loontrekkende, naar een eerlijke verdeling van de door gezamenlijk werk voortgebrachte rijkdom, is het overbodig een lans te breken voor de herkerstening van de werkende klasse." Zonder de Gemeenschap van Cluny te vernoemen die hij had leren kennen op het appartement van Puits-Saint-Pierre wettigde hij: "Het samenwerken of de actie van kleine gemeenschappen is de juiste weg om de moderne instanties te beïnvloeden en leiden." Maar hij waarschuwde ook: "Maar deze kleine gemeenschappen moeten durven nadenken om te beweren waarheden voor te houden aan hun tijdgenoten en te tonen dat ze genoeg geloven om ze toe te passen."
"Onder deze waarheden is er één van groot belang voor het heil van de wereld: het afschaffen van allerlei eigenaarsvoorrechten die toelaten dat sommigen de medemens uitbuiten." De stichter van Taizé was nooit zo radicaal, maar zijn sociale inzet zal nooit wijken.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 28]
Woordenboek: Letter A
Annas, zoon van Seth
Annas, of Hannas (in het Hebreeuws Hanan of Hanin), zoon van Seth (of Sethi), was de meest invloedrijke hogepriester van de Ie eeuw van ons tijdperk alsook de patriarch van een pontificale dynastie. Van 16 tot 66 na J.C. vervulden vijf van zijn zonen, zijn schoonbroer Jozef Caïphas, en één van zijn kleinzoons om beurt de functie van hogepriester. In 6 na J.C. werd de eerste Annas hogepriester benoemd door Quirinus, Romeins gouverneur van Syrië die pas Joazar, zoon van Boethos had afgezet omdat hij zich liet beïnvloeden door het gepeupel. Hij bekleedde het ambt negen jaar tot aan de komst van Valerius Gratus, Romeins prefect van Judea (15-26 na J.C.). Eens teruggetrokken bleef Annas een actief en invloedrijk leider van de Joodse natie. Volgens Lukas (3, 2) deelden Annas en Caïphas het hogepriesterschap bij het begin van het openbaar leven van Johannes de Doper. Nochtans herkende de Joodse wetgeving het gezag van maar één hogepriester. Waarschijnlijk is de verkeerde versie van Lukas te wijten aan het feit dat onder Caïphas zijn schoonvader Annas of Ananus, de voormalige hogepriester, de touwtjes in handen had. Volgens het Johannes evangelie waarin geen sprake is van een proces, zou Jezus eerst voor Annas gedaagd zijn voor ondervraging (Jn 18, 13-24). Na een voorafgaand onderzoek zou Annas Jezus naar Caïphas gestuurd hebben. Weer verschijnt Annas naast Caïphas en alle leden van de priesterlijke familie tijdens het onderzoek rond de apostelen Petrus en Paulus ontwikkeld door het Sanhedrin van Jeruzalem (Ac 4,6). De voorgaande hogepriesters speelden vaak een belangrijke rol in het Joodse leven van de Ie eeuw uit ons tijdperk. Daarom is de tussenkomst van Annas in de geschiedenis van Jezus en leiders van de primitieve Kerk niet uitzonderlijk. In de opvolging van Annas benoemde Valerius Gratus in snel tempo drie hogepriesters. Josephus zegt er niets over. Een treurzang uit de rabbijnse literatuur heeft kritiek op het huis van de eerste, Ismaël, zoon van Phiabi (15-16 na J.C.), vanwege het geweld van haar leden (tenminste als het niet Ismaël zoon van Phiabi II betrof die hogepriester was van 59 tot 61 na J.C.). Eleazar, zoon van Annas (16-17 na J.C.), staat ook niet voluit in het licht, ofwel is hij het doelwit van de beschuldiging voor lastertaal tegen het huis van Hanin in dezelfde rabbijnse tekst. Aangaande de derde, Simon, zoon van Kamithos (17-18 na J.C.), hebben de Talmoed en de Midrach iets te vertellen over zijn diskrediet om de liturgische dienst van de Grote Verzoening voor te gaan ingevolge een levitische onzuiverheid opgelopen bij contact met het spuugsel van een Arabier. Valerius Gratus maakt een einde aan die labiele pontificale situatie door Jozef Caïphas te benoemen die een record vestigt door achttien jaar als hogepriester aan te blijven, van 18 tot 36 na J.C.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 28]
Het wonder van Daroca, Spanje [1239]
In de stad Daroca, in het noordoosten van Spanje, zijn ze erg trots op de historische geschiedenis en op het belang van hun stad in de tijd van de Romeinen, toen het de negende post was op de Romeinse Militaire route van Laminium, wat tegenwoordig Fuenllana heet, (in een district dat toen Carpetania werd genoemd) naar Caesaraugusta, wat tegenwoordig Zaragoza heet. Buiten de stad werden de Romeinse consul Quintus Cecilius Metelus en zijn legioenen verdreven in het jaar 143 voor Christus. Voorbij de stad is de rivier de Jiloca, langs wiens banken de dappere ridder, El Cid, in victorie liep met zijn troepen na een campagne tegen de Moren.
De geschiedenis van de stad lijkt nog steeds in leven in haar Romeinse, Moorse en middeleeuwse muren, kastelen, torens, pleinen en straten. In de kerken en musea kunnen kostbare kunstwerken gevonden worden met Romeinse en Gotische invloeden, of invloeden van de Renaissance.
Van alle oude gebouwen en kostbare schatten ligt de grootste trots van Daroco in de reliek van de Sagrados Corporales, de Heilige Corporalen, wat teruggaat naar het jaar 1239, het jaar van het Wonder.
In dat jaar, toen Valencia onder de heerschappij viel van de katholieke koning Don Jaime, besloot de Saraceense koning Zaen Moro om de stad opnieuw in te nemen met nieuwe manschappen die hij vergaart had in de noordelijke staten van Afrika. De Katholieke koning kwam hier achter en liet, wetende dat hij veel minder troepen had, buiten een Mis opdragen zodat alle soldaten en hun leiders de Eucharistie konden ontvangen. Koning Jaime bevestigde de soldaten dat als ze op deze manier gesterkt de strijd zouden aangaan, ze konden vechten zonder vrees en met puurheid op hun lippen.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 18
God zal de duivels toelaten om de goddelozen met de dood te treffen omdat ze zichzelf overgaven aan helse krachten en een pact hadden gevormd tegen de katholieke kerk.
Vertaling: Henk
12. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 9
10 augustus 1820. Ik zie de Heilige Vader in groot lijden. Hij leeft in een ander paleis dan voorheen en laat enkel een beperkt aantal vrienden toe bij hem. Ik vrees dat de Heilige Vader nog vele beproevingen zal moeten ondergaan vooraleer hij sterft. Ik zie dat de valse kerk der duisternis groeit en ik zie de vreselijke invloed die ze heeft op het volk. De Heilige Vader en zijn Kerk zijn waarlijk in zo een grote verwarring, dat men waarlijk dag en nacht God moet aanroepen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 5]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Het was vanuit deze stoel dat ze haar grootste invloed uitoefende op diegenen die haar kwamen bezoeken. In haar kamer gaf de ze vaak morele en spirituele begeleiding aan de gezonde bezoekers.
Tussen haar diverse ziektes door, deed Elisabeth liefdadigheidswerken. Ze spendeerde in overvloed geld, tijd en energie aan de mensen rond haar, en voerde goede werken uit, zoals het oprichten van een plaats waar alleenstaande, werkende meisjes in de beste en goedkoopste omstandigheden konden leven. Ze maakte ook deel uit van de Katholieke Actie, die zich ontfermde over arme gezinnen. Toen Elisabeth te ziek werd om de behoeftigen te bezoeken, nam ze de taken op van secretaresse, die ze heel nauwkeurig uitvoerde tot eind 1913, wanneer ze getroffen werd door haar laatste ziekte. Er waren ook nog andere daden van liefdadigheid, waaronder de materiële en morele hulp aan de hulpbehoevenden.
Men beweerde dat Elisabeth een heel fijngevoelig begrip had voor zielen, dat ze het grootste respect toonde voor hun zienswijzen, en dat ze zichzelf of anderen nooit toeliet hen te bekritiseren. Ze verafschuwde grove oordelen, huiverde van vijandige kritieken, laster, verklikkers, en salonroddels, en verdedigde hen die in haar aanwezigheid belasterd werden.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Schatrijke zakenman geeft alles weg: "geld maakt niet gelukkig"
De schatrijke Oostenrijkse zakenman Karl Rabeder (47) schenkt drie miljoen euro aan de armen en wil het voortaan zelf rooien met amper 888 euro per maand. "Mijn fortuin heeft me nooit gelukkig gemaakt", geeft hij als verklaring voor zijn plotse gulheid. "Ik wil finaal niks meer overhouden, helemaal niks", zei hij aan de Daily Telegraph. "Geld werkt contraproductief, het houdt geluk tegen."
Rabeder verkoopt zijn villa van 1,6 miljoen euro. Het optrekje is gelegen aan een meer, heeft een sauna en een spectaculair uitzicht op de Alpen. Ook zijn boerderij in de Provence in Frankrijk doet hij van de hand.
Zijn collectie van zes zweefvliegtuigjes, zijn luxewagen, zijn dure meubels én zijn zaak - samen goed voor een fortuin drie miljoen euro - werden al verkocht. Het geld gaat naar weeshuizen en andere liefdadigheidsprojecten in Zuid-Amerika.
"Ik kwam op dat idee een paar jaar terug, op vakantie in Hawaii. Ik kan niet wachten tot ik echt van al mijn bezittingen af ben. Ik heb er tot nu over gedaan om te beseffen dat ik geen geld nodig heb. Sinds ik mijn bedrijf verkocht in 2004, heb ik al heel wat projecten met weeskindjes gesteund in Centraal- en Zuid-Amerika.
Rabeder woont intussen in een kleine flat met twee kamers in Innsbruck. Hij is gescheiden en leeft van 888 euro per maand. "Het ergste dat mij zou kunnen overkomen, is dat ik er ergens een kleine job moet bijpakken om rond te komen."
11-02-2010
11 februari 2010
11 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [4/10]
Leven op een boerderij
Zij kwamen in 1993 in Bosnië en Herzegovina aan, toen de oorlog in alle hevigheid woedde. Hun spirituele begeleider en biechtvader werd Vader Slavko Barbaric, die hevige verdiensten had in het verder uitbouwen van Medjugorje als een bedevaartsoord, waar sedert 1981 verschijningen van Maria plaatsvinden.
Hun wens was de Maagd Maria, die hun leven had veranderd en die ze nu heel erg liefhadden, te helpen en te bedanken. "Het is niet genoeg om God lief te hebben, maar eveneens verliefd te zijn op God. En hij die God liefheeft, heeft eveneens de Moeder van Zijn Zoon lief," benadrukt Nancy Latta.
Ze vonden een nieuwe woonplaats op een boerderij. Na raad te hebben ingewonnen bij Slavko Barbaric, begonnen ze aan de bouw van het retraitehuis van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart, voor priesters, broeders en zusters uit arme families.
In het begin ging dit helemaal niet gemakkelijk. Ze kochten een familieboerderij: een 70 vierkante meter groot vervallen en verlaten stenen huis en twee bijkomende, kleinere stenen huizen van zon 40 vierkante meter. Het waren drie huizen uit Bijakovici, een gehucht van Medjugorje. Ze dateerden uit het midden van de negentiende eeuw en waren eigendom van Sima Sego, die er met haar ouders verbleef om er voor hen te zorgen tot hun dood. De traditie wil dat, wie het huwelijk en een familie opoffert om hun ouders tot hun dood te verzorgen, de familieboerderij erft. "Wij herinneren ons teder de vonken in haar ogen en hoe ze altijd de Rozenkrans vasthield in haar voorname, verweerde handen en we koesteren haar laatste woorden: Dat God hen mag zegenen en hen helpen met het afwerken wat ze begonnen zijn."
Vertaling: Chris De Bodt
2. Haiti: dodental overtreft dat van de Tsunami en wordt daarmee de grootste natuurramp van de afgelopen decennia
De autoriteiten in Haïti hebben het dodental na de aardbeving van 12 januari opnieuw naar boven bijgesteld. Op dit moment gaat de regering van het Caribische land uit van zeker 230.000 overlijdensgevallen, zo meldden Amerikaanse media dinsdag.
Het aantal doden loopt waarschijnlijk in de komende tijd nog verder op. In de nieuwste schatting ontbreekt een groot aantal overledenen die door familieleden zijn begraven, zonder dat de autoriteiten op de hoogte zijn gesteld.
Het dodental ligt nu ongeveer even hoog als na de verwoestende tsunami in Zuidoost-Azië in december 2004. Die ramp trof echter meerdere landen, in tegenstelling tot de zware aardbeving van begin januari, die een kracht had van 7,0 op de schaal van Richter.
Nu officieel: Haïti is de grootste ramp van de afgelopen decennia
Een maand na de ramp is de situatie in Haïti, en dan met name in de hoofdstad Port-au-Prince, nog altijd nijpend. Veel mensen zijn nog dakloos en hebben een gebrek aan voedsel en schoon drinkwater. Daarnaast is het op veel plekken gevaarlijk.
Dat bleek dinsdag, toen een supermarkt instortte in Port-au-Prince. Er waren mogelijk acht mensen aanwezig in het pand, dat zwaar beschadigd was geraakt tijdens de aardbeving. Volgens de lokale autoriteiten waren de mensen bezig met het plunderen van de winkel toen het gebouw instortte. Tientallen reddingswerkers zijn inmiddels ter plaatse gegaan.
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 98]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Men wierp Jezus en Zijn discipelen nog voor de voeten dat zij niet offerden in tempel. Ik heb ook nooit gezien dat Jezus, of de apostelen, sinds deze Hem vergezelden, offerdieren naar de tempel brachten, buiten de Paaslammeren. Jozef en Anna offerden tijdens hun leven toch meer dan eens voor Jezus. Die beschuldiging was nu waardeloos, want ook de Essenen verrichten geen slachtofferanden en dit werd hun niet als strafbaar aangerekend. Het verwijt van toverij kwam dikwijls ter sprake en Caïphas beweerde herhaaldelijk dat de verwarring die heerste onder de getuigen, het gevolg was van toverkunsten.
Enkelen zeiden thans dat onze Heer het Pascha niet volgens de regels, maar gisteren reeds, in plaats van op de huidige Sabbat, genuttigd had en vorig jaar eveneens tegen de regel was te werk gegaan. Hierop werd wederom hard getierd en geschimpt. De getuigen hadden zich inmiddels zozeer versproken en in hun eigen woorden verstrikt, dat Caïphas en al de raadsleden ten hoogste beschaamd en vertoornd waren , te meer omdat zij van hun kant hieraan niets steekhoudend wisten aan toe te voegen. Jozef van Arimathea, in wiens cenakel op de berg Sion, de Heer het Pascha gegeten had, alsmede Nicodemus, werden opgeroepen om een verklaring te geven. Zij traden voor de hogepriester en bewezen uit de schriftrollen, dat de Galileërs, krachtens een oude overeenkomst, het paaslam een avond vroeger mochten nuttigen. Met dat Paaslam was alles in orde. Dat konden de lieden van de tempel bevestigen. Wat beide vrienden hier zeiden, bracht de getuigen in diepe verlegenheid. Jezus vijanden ergerden zich vooral toen Nicodemus de schriftrollen liet halen, en er het recht van de Galileërs uit bewees. Eén van de gronden waarop dat recht steunde en die ik bijna allen vergeten ben, was, dat men anders, bij een drukke volkstoeloop, niet tegen het vastgestelde uur kon gereed zijn en het gedrang op de weg naar huis zou dan te groot worden.
Werd dit recht van de Galileërs niets altijd toegepast, het bestaan ervan had Nicodemus aan de hand van schriftrollen, volkomen duidelijk gemaakt. De woede van de Farizeeërs steeg ten top, toen hij, bij het besluit van zijn uiteenzetting, er op wees hoe de hele Raad, in een met zoveel zelfzekerheid als vooroordeel, zo overhaastig s nachts vóór het feest ondernomen rechtszaak, zich in het openbaar zo bespot moest voelen door de flagrante tegenstrijdigheden in al wat de getuigen hier hadden verteld. Vol haat keken zij nu naar Nicodemus en zetten met nog meer haast en spoed, onbeschaamder en snoder dan ooit, het verhoor voort.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 98]
Preken: Inleiding
Kapelaan Raymond hield ze. Ofschoon hij van Jean-Marie Vianneys deugdzaamheid volkomen overtuigd was, zag hij in zijn pastoor slechts een tamelijk bescheiden predikant. Het was dus geenszins zijn bedoeling om zich van andermans preken te bedienen. Ook de pastoor zelf had zijn oude manuscripten niet meer nodig: uit tijdgebrek improviseerde hij zijn toespraken voortaan. Kapelaan Raymond borg de cahiers op in een lade. Toen hij in 1853 benoemd werd tot pastoor van Jayat, liet hij ze tussen een stapel onbelangrijke papieren achter. Als getuige bij het proces van de zaligverklaring op 24 februari 1863 bekende hij: "Ik heb twintig preken van de dienaar Gods in mijn bezit gehad, maar ik ben ze kwijt geraakt."
De geschreven preken van Jean-Marie Vianney die behouden gebleven zijn, vijfentachtig in getal, berusten niet meer in Ars.
De Pastoor heeft er enkele afgestaan aan de Broeders van de Heilige Familie te Belley, die als onderwijzers dienst deden in de school van Ars en dikwijls ook behulpzaam waren in de kerk. Ongetwijfeld hebben zij hem deze preken zelf als aandenken gevraagd. De overige heeft hij verkocht aan Marie Ricotier. Deze dame, geboren te Gleize (Rhône), had zich in 1832 te Ars teruggetrokken, waar zij van een kleine rente leefde. Wanneer de pastoor geld tekort kwam voor zijn liefdadige werken, hielp zij hem vaak door bijvoorbeeld meubels, gebruikte kledingstukken en allerlei andere dingen van hem te kopen. Schuchter bekende zij later dat niet alleen uit naastenliefde te hebben gedaan, maar ook om zich, nog tijdens het leven van de heilige, mooie relikwieën te verschaffen. Waarschijnlijk heeft zij er Jean-Marie Vianney op gewezen dat hij op zijn kamer nog nutteloze manuscripten had liggen en dat zij die graag tegen klinkende munt zou ruilen. De heilige had voor zijn armen nooit genoeg. Wat er ook van zij, een groot aantal preken vielen zo ... als relikwieën in handen van deze vooruitziende dame.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 98]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Dikwijls vragen de mensen waarom we ons tot Maria of de Heiligen moeten richten, wanneer we ons in de eerste plaats onmiddellijk tot Jezus kunnen richten. Hieronder bevinden zich ook priesters en zusters. Wat is uw antwoord voor hen? Maria: God heeft ons hier geplaatst om elkaar hier te helpen in dit leven, en als anderen ons, door hun goede voorbeeld, kunnen leren over de ontelbare wegen om met Jezus in de Hemel te geraken, waarom zouden we dan hun begeleiding niet aanvaarden? Door Maria en de Heiligen opzij te laten zal men geen terrein winnen, maar eerder de grootste bemiddelaars voor ons, wanneer wij voor Gods Troon moeten komen, verliezen. Niemand die naar zijn naaste luistert en deze niet helpt, is het leven waardig. Persoonlijk zie ik het zich direct wenden tot Jezus eerder als een daad van misplaatste trots. Net zoals een kind in het leven opgroeit tussen zijn zussen, neven, nonkels en tantes, zo groeit ook een Christen wanneer deze het leven van de Heiligen bestuderen en hun begeleiding, alsook deze van de heilige mensen die zich rondom ons bevinden, toelaten.
Voor diegenen die durven te zeggen dat zij geen behoefte hebben aan de Heilige Maagd Maria, heb ik de volgende vraag: Was het niet Jezus zelf die enkele momenten voor Zijn dood aan het Kruis aan Zijn Moeder en de Heilige apostel Johannes zei: "Moeder, zie daar Uw zoon, zoon, zie daar uw Moeder?"
Zou Jezus ons "eerste klas," zonder tussenpersoon, naar Hem laten toekomen, als we zijn Moeder niet willen kennen die Hem op de wereld bracht? Ik daag hen uit die kunnen zeggen dat ze Hem echt kennen als ze niet luisteren naar die woorden die Hijzelf heeft uitgesproken op het ogenblik dat Hij aan het sterven was voor ieder van hen! Als ik hen bezig hoor tegen Maria, dan kwetst mij dit verschrikkelijk. U kunt zich dus nogal voorstellen hoe het Jezus dan verschrikkelijk kwetst. Maar tijdens deze jaren maakt Zij een heel machtige terugkeer over de hele wereld. Zij leidt een ontelbaar aantal mensen terug naar Haar Zoon door Haar verschijningen die in elke hoek van de wereld lijken te gebeuren in deze ontspoorde wereld.
Nicky: Hebben de Arme Zielen iets gezegd over moderne priesters en hun rol en gedrag in het openbaar? Maria: Ja, dat hebben ze. Wat ze het minst graag zien is het niet meer dragen van hun priesterkledij om zich onder de mensen te vermengen. Hetzelfde geldt voor de religieuze zusters. Dit haalt de nodige eerbied naar beneden die de mensen tegenover hen zouden moeten hebben. Zij hebben de gelofte afgelegd om Jezus te dienen en geen gelofte om te zijn zoals iedereen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Don Bosco [2/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco helige verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 23: Naschok [Aflevering 149]
Godslastering en heiligschennis waren alledaags en er was geen beleefdheid meer.
Het fatsoen was verdwenen. Het aanzien was verdwenen. Er was een kilte in geest en hart. Er was een steile terugval in goede manieren. De taal werd ontuchtig.
Er waren ook golven van antisemitisme. Joden werden beschuldigd van het vragen van buitensporige intresten, laster tegen Christelijke rituelen, en het ontheiligen van de Eucharistie. Hoewel sommigen van die beschuldigingen terecht waren, werden de Joden ook beschuldigd van het verspreiden van de pest door het vergiftigen van waterputten. Het was een absurde bewering maar het kwam veel voor in Duitse en Franse gebieden. Het resultaat waren afslachtingen in Freiburg, Augsburg, Nürnberg en Munchen. Zestig Joodse gemeenschappen werden uitgeroeid in 350 afzonderlijke afslachtingen. In Straatsburg alleen werden er tweeduizend gedood. Paus Clementius bedreigde officieel iedereen die de Joden vervolgde met excommunicatie, en bood de Joden een schuilplaats in Avignon, maar de schade was aangericht en zaadjes waren gezaaid voor verdere rampspoed.
En dan waren er de profetieën. Tussen 1360 en 1370 verwachtte men de Antichrist. Zieners hadden hem zo goed beschreven dat sommige zeiden dat zelfs een kind hem kon herkennen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 58)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 32
1 mei 1988
Vandaag wordt het Feest van de Arbeid gevierd. Niemand moest gaan werken en zoals verwacht was het aantal aanwezigen gewoonweg niet te tellen. Rond de rots waren er zon 150.000 mensen verzameld, het grootste aantal sinds de aanvang van de verschijningen. De mensen kwamen uit alle streken van Sicilië en Italië. Het weer was reeds heet en velen hadden hun paraplu meegenomen voor wat schaduw te hebben. De verschijning [minstens één, zoals later werd geweten] begon precies om 13 uur [zomeruurtijd]. Op het einde van het gesprek verliet Rosario, begeleid door de politie, de plaats, terwijl het volk geduldig wachtte op de boodschap van de Heilige Moeder. Jammerlijk schreeuwde de jongen het na een half uur uit: "Wat, zult U niet meer komen?" Het was heel erg om de gebroken jongen te moeten aanhoren.
De mensen die aanwezig waren, begrepen onmiddellijk dat de Koningin van de Vrede niet meer naar de rots van Belpasso zou komen. Ze konden nauwelijks geloven wat ze hoorden. Zij verlieten wenend en met diepbedroefde harten, de plaats. Tegelijkertijd echter werden hun harten ook gevuld met hoop. In de boodschap bevond zich immers de aankondiging dat Zij in de toekomst zou terugkomen. Enkel God kent de datum van terugkeer.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn lieve kinderen, tijdens deze maanden heb Ik u heel wat boodschappen gegeven om u te bekeren. De Heer heeft vele harten bewogen en ze aangewakkerd met de liefde van Zijn Hart. Hij heeft vele wanhopige mensen getroost, heeft vrede in vele families en in vele harten gebracht. Hij heeft iedereen doen inzien hoe mooi en wonderbaar het gebed is en hoe effectief het bidden van de Rozenkrans is. Daarom heeft Hij Mij doen tussenkomen. Hoe verheugd is Hij met uw opofferingen en de boete voor het eerherstel van de zonden en voor de bekering van de zondaars, maar boven alles, liet Hij u begrijpen hoe onmisbaar de Sacramenten zijn voor het eeuwige leven. Hij heeft u de gave van de vreugde geschonken en zal dit blijven doen tijdens de Heilige Mis.
Lieve kinderen, hoe vele keren heb Ik u uitgenodigd om Mijn raad te volgen, zelfs tot op het punt van Mijn smeken om Gods geboden te aanvaarden. Mijn verschijningen hebben gediend om de geest van het geloof, het vertrouwen en de liefde in uw harten te doen heropleven. Geestelijke vruchten worden bekomen door de volharding en door de totale overlevering aan Gods genade. Ik zal u altijd beschermen, zelfs al wordt u, zoals bomen, heen en weer geschud door de wind, zult u veilig zijn: vertrouw op Mij.
Rosario: Heilige Maagd, Ik heb u vele dingen te vragen: of U de zieken wil genezen, of u geestelijke en materiële genaden wilt verlenen aan anderen. Maria: Sommigen zijn reeds genezen, anderen zullen later genezen, terwijl nog anderen niet zullen verhoord worden: zij moeten bidden en vergeving vragen voor hun zonden. De wereld heeft de Heer te diep beledigd en zo moet de wereld deze fouten herstellen. Nu moet ik iets heel belangrijk vertellen en u moet dit aan iedereen overmaken: na de periode van vrede, die ik aan de wereld zal verlenen door Mijn hart, zullen velen God de rug toekeren en zullen er velen beschaamd zijn om Hem. Wanneer deze periode van vrede tot een einde komt zullen er vele, onaangename gebeurtenissen gebeuren binnen elke familie: dit zal gebeuren omdat velen opnieuw hun waakzaamheid laten vallen, waarbij zij God en Zijn wetten zullen vergeten. De Kerk zal veel moeten lijden. Voor dit alles gebeurt zal ik u waarschuwen, zodat u het aan iedereen kunt vertellen. Dat zal het voelbare teken zijn van mijn verschijningen, en het is veel belangrijker omwille van de ernst ervan, dan de tekenen in de hemel. Maar laat u niet ontmoedigen: verlang steeds naar de Heilige Harten van Jezus en Maria. Laat het Heilig Evangelie in uw gedachten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het boven alles in uw hart geschreven zijn.
Rosario: Heilige Maagd, zult u opnieuw komen? Maria: Neen, ik zal niet meer komen.
Rosario: Wat?! U zult niet meer komen? Maria: Ik zal later terugkomen, maar dit betekent niet dat Ik u heb verlaten. Mijn Onbevlekte Hart zal steeds bij u zijn, omdat de vrede op aarde eraan toevertrouwd werd, en het zal overwinnen: de Koningin van de Vrede zal worden vereerd.
Na deze woorden steeg Onze Lieve Vrouw langzaam op naar de Hemel, waar zij vol verlangen naar ons uitkijkt, zoals een moeder naar haar kinderen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 55]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De pastorale inwijding
Uiteindelijk werd zijn kandidatuur aanvaard en voorgesteld aan de synode EREN die op 7 juni Roger Schutz samen met twee andere kandidaten toeliet tot de inwijding voor het heilig ministerie met 139 stemmen voor en 12 tegen.
De plechtigheid ging door op 16 juli 1944 in de collegiale kerk van Neufchâtel met Marc Du Pasquier als voorganger. Het was een gebeurtenis. Een artikel in La Vie protestante herkent de activiteit van de nieuwe dominee als duidelijk afgetekend tegenover het traditionele pastoraal en stelt hem voor als origineel en krachtig hervormer van een oude gewoonte. De journalist vergist zich door te schrijven dat de jonge vereniging door de nieuwe dominee gesticht tien jaar bestaat, maar hij onderstreept wel de vurigheid van de plechtige dienst waaraan, naast de familie van de wijdeling, vele vrienden en leden van de Gemeenschap van Cluny deelnamen.
Ook grootvader Marsauche was, na zijn overgang van het katholicisme, in deze kerk tot dominee gewijd in 1882.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 27]
Woordenboek: Letter A
Annas, zoon van Annas
Annas [ook wel Ananus] was de vijfde zoon van Annas, zoon van Seth [6-15 na J.C.], die hogepriester werd, een unicum zonder voorgaande in de geschiedenis van het Joodse pontificaat. Hij werd door koning Agrippa II benoemd in 62 na J.C. tijdens de tussenregering van de dood van Romeins procurator Festus en de komst van zijn opvolger Lucceuis Albinus. Als Sadduceeër bezette Annas de functie slechts drie maanden. Van driftige aard, volgens Josephus, zou hij gebruik hebben gemaakt van de afwezigheid van een Romeins procurator om degenen die er kritiek op hadden te doen verdwijnen, waaronder Jacobus broer van Jezus die Christus genoemd wordt.
Na eerst voor Annas te zijn gebracht, diende Jezus voor Caïphas [Kajafas] te verschijnen. Deze laatste was gehuwd met een dochter van Annas. Daarom was Annas' invloed op Kajafas bijzonder groot. Hoewel Annas slechts drie maanden hogepriester is geweest, mocht hij heel zijn leven alsdusdanig worden aangesproken.
Jezus voor Caïphas [Kajafas]
Voor het Sanhedrin gedaagd werden ze ter dood veroordeeld door steniging. Josephus noteert dat de vrome en rechtvaardige Joden uit Jeruzalem gingen klagen bij koning Agrippa en de nieuwe procurator Albinus, vanwege de brutaliteit van Annas. Albinus werd geweldig boos en Agrippa nam Annas het pontificaat af. Toen de eerste opstand tegen Rome losbarste werden Annas en Jozef, zonen van Gorion, gelast met de verdediging van Jeruzalem. Getuige van de hevige ruzie onder de Joodse wachten nam Annas de leiding van de vredelievenden en trachtte hij de rust te doen weerkeren.
Op het politieke vlak beschouwt Flavius Josephus Annas als iemand met een stevige dosis gezond verstand. Hij weerstond inderdaad aan de rebellen. Met zijn collegas verplichtte hij Simon, zoon van Giora, een van de leiders van de opstand, zich een tijdje terug te trekken in het fort van Massada. Maar de huurmoordenaars en hun Idumese aanhangers namen Annas gevangen en stelden hem terecht, en lieten zijn naakt en onbegraven lijk over aan de honden en andere aasgieren [Flavius Josephus].
Er bestaat een fel contrast tussen het negatieve portret van Annas in de Joodse Oudheiden en de voordelige beschrijving in het voorgaande boek, De Oorlog der Joden. De wreedheid van het personage uit de Oudheden stemt niet overeen met de trekken van een deugdelijk man. In de necrologie over Annas beschrijft Flavius Josephus hem met vleiende woorden als een onkreukbaar mens, vol medelijden voor de nederige, voorstander van vrijheid en vrede, een leider die steeds het algemeen belang boven het eigenbelang plaatst. Ofwel is de voordelige beoordeling van de auteur van De Oorlog der Joden te wijten aan zijn afkeer voor de zeloten die ook aartsvijanden waren van de hogepriester, ofwel had zijn afzetting een heilzame schok verwekt op Annas temperament en de wreedheid van zijn karakter afgezwakt. Het is moeilijk uit te maken. Laten we niet vergeten dat de auteur van Joodse Oudheden meestal veel kritischer is tegenover de Joden dan deze van De Oorlog der Joden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 27]
De twee wonderen van Florence, Italië [1230 en 1595]
Het tweede wonder vond plaats op 24 maart 1595 toen de altaardoek van het hoofdaltaar vlam vatte en daarmee het altaar en het tabernakel beschadigde. Een pyxis met geconsecreerde Hosties viel op de grond en viel open. De Hosties die op het kleed voor het altaar vielen kromden en verschrompelden en voegden samen door de hitte van het vuur. Ondanks alles is deze verzameling van Hosties in perfecte staat bewaard gebleven, nu al voor 400 jaar.
Vandaag de dag worden de twee Wonderen bewaard in dezelfde monstrans. Aan de bovenkant van de Monstrans is een bakje, beetgehouden door een gouden engel, waarin een pas geconsacreerde Hostie geplaatst kan worden. Hieronder, tussen twee grotere engelen, is een kristal waardoor men een kristallen glas kan zien waarin het gestolde Bloed zich bevind van het Wonder van 1230. Hier weer onder, achter een kristallen glas, is de Hostie van 1595 te zien. Deze relikwieënschrijn wordt bewaard in een kapel, in een wonderschoon tabernakel gemaakt door Mino van Fiesolie in 1481.
Elk jaar wordt de Monstrans met de twee Eucharistische Wonderen uitgesteld in de Kerk van de Heilige Ambrosius. Volgens de pastoor van de parochie zijn deze wonderen een sterke herinnering aan de werkelijke aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 17
Ontelbare legioenen van duivels zullen de aarde overstelpen, en ze zullen de opdrachten van de Goddelijke Gerechtigheid uitvoeren door het veroorzaken van verschrikkelijke calamiteiten en rampen. Zij zullen alles aanvallen. Zij zullen individuele personen en hele gezinnen kwetsen, zij zullen eigendommen, oogsten van voedsel, steden en dorpen vernietigen. Niets op aarde zal worden gespaard.
Vertaling: Henk
12. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 8
Wanneer de Kerk dan voor het grootste gedeelde [door de sekte] zal zijn vernield, en wanneer enkel nog het altaar en het tabernakel zullen rechtstaan zag ik de vernielers van de vreemde sekte de Kerk binnengaan met het beest. Daar ontmoetten ze een Vrouw, met een edel gedrag, die een kind bleek te dragen, want ze wandelde langzaam. Bij dit zicht kregen de vijanden schrik, en het beest kon geen enkele stap meer voorwaarts maken. Het beest richtte de nek naar de Vrouw, alsof het Haar wou verzwelgen, maar dan keerde de Vrouw zich en boog neer naar het altaar toe, zodanig dat Haar hoofd de grond raakte. Daarop zag ik het beest opnieuw de vlucht nemen naar de zee en vluchtten de vijanden in de grootste verwarring. In de verte zag ik grote legioenen naderen, met voorop een man op een wit paard. Gevangenen werden vrijgelaten en vervoegden hen. Alle vijanden werden vervolgd. Dan zag ik plots dat de Kerk werd herbouwd, meer schitterend dan ooit.
Opmerking: De beschrijving van het beest en de zee en de Vrouw en het Kind, lijkt treffend op de geschriften van de Openbaringen. Toch heeft zuster Emmerich, vertrouwelijk [en aan haar waarheid kan niet worden getwijfeld] gezegd, dat ze de Openbaringen nooit heeft gelezen. In deze betekenis is de Vrouw de Kerk, die op het punt staat de geboorte te geven [van een Paus], die zal heersen met een "roede van ijzer" [Openbaringen 12:5] en Haar barensnood zal samenvallen met de laatste vervolging, alvorens de vrede zal worden hersteld. De legers zijn deze van Hendrik, de grote Katholieke Prins. Vele profetieën zeggen dat hij op een wit paard zal rijden, en dit mag nogal letterlijk worden genomen, want tegen die tijd zal Europa herschapen zijn tot een ruïne en zal er niets anders zijn om te reizen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 4/10]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Elisabeth werd niet alleen omringd door een ongelovige echtgenoot, maar ook door zijn vrienden, die allen vooraanstaande en geleerde mannen waren, maar die ook vijandig stonden tegenover religie. Nadat Elisabeth terug haar geloof begon te beoefenen, en Felix zag dat hij haar sterke gehechtheid aan haar geloof niet kon doorbreken, verdubbelde hij zijn "kritiek, polemiek en gescherts" die haar zo veel pijn deden, en dit is nu de grootste spijt in haar bestaan.
Dit ging door tot in 1903, toen Elisabeth gevraagd werd om de peetmoeder te zijn van een vriend die zich tot het Katholicisme had bekeerd. Het was tijdens deze plechtigheid dat Elisabeth de Dominicaanse priester ontmoette die haar leider en spirituele gids zou worden. Na haar dood zei deze tegen Felix: "Ze was echt een heilige."
Elisabeths hele leven was gevuld met lijden. Tijdens haar kinderjaren leed ze aan een leverprobleem, dat een aanslepende en steeds pijnlijkere ziekte werd. Tijdens haar puberteit werd haar leven bedreigd door een aanval van tyfeuze koorts. En in haar volwassenheid kreeg ze twee maanden na haar huwelijk de darminfectie, die tot het einde van haar leven zou aanslepen. Door deze ziekte was ze acht maanden bedlegerig, en nadien was ze, met tussenpozen, in staat om een enigszins normaal leven te leiden. Later liep ze een ernstig letsel op in een ongeval met een koets, waardoor ze in levensgevaar verkeerde en twee maanden bedlegerig was. Tijdens de jaren 1907 en 1908, werden haar leveraanvallen hevig en verontrustend, waardoor ze gedwongen werd haar levenswijze aan te passen en te reorganiseren, vermits ze veel moest rusten in een rolstoel.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
10-02-2010
10 februari 2010
10 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [3/10]
Kasteel te Medjugorje
Maar de boodschappen veranderen alles. Het was in het jaar 1991 toen Nancy twee boodschappen van de Heilige Maagd van Maria ontving van haar broer. "Het was een soort fax van God. Ik las het niet en gaf het meteen door aan Patrick, om het verder af te handelen. Ik dacht dat hij er niets zou om geven en dat het in de prullenmand zou belanden. Ik waste mijn handen zoals Pontius Pilatus! Maar Patrick las de boodschappen. De eerste boodschap luidde: Lieve kinderen! Ik ben naar hier gekomen om u te vertellen dat God bestaat. Patrick begon te wenen. De volgende boodschap luidde: Lieve kinderen, ik ben naar hier te komen om u op te roepen tot bekering.
Toen Patrick met de tranen in zijn ogen bij mij kwam, vroeg hij me: "Hebt u ze gelezen?" Ik loog tegen hem en antwoordde van ja. "Als u ze gelezen had, zou u evenzeer hebben geweend," antwoordde hij. Toen ging hij terug naar zijn bureel om er voor een lange tijd te wenen. Het was een historische dag voor ons, een breekpunt. We realiseerden ons dat we aan ons leven een nieuwe wending dienden te geven. We begonnen met onze geestelijke oefeningen. Tijdens eens van deze oefeningen wenste Patrick te bidden om Onze Lieve Vrouw te bedanken voor de grote genade van bekering. Hij wist niet wat te zeggen. Hij bleef maar wenen en wenen. Later zei hij: "we moeten ouders zijn zoals nooit voorheen!" En zo droegen we ons leven en onze familie op aan de Heilige Maagd Maria. We verkochten alles, en lieten alles wat we hadden opgebouwd, achter in Canada. We besloten om naar Medjugorje te gaan om dank te geven aan Maria, door wie we herboren waren.
Ondertussen wachtten we gedurende zeventien jaren op de vernietiging van het eerste huwelijk van Patrick zodat we uiteindelijk voor de Kerk konden huwen, na achttien jaar samenleven. De reden voor de kerkelijke echtscheiding was dat Patrick en zijn eerste vrouw niet volwassen waren bij hun huwelijk en dat ze ertoe gedwongen werden. Verder werd er niets gezegd over deze periode van Patricks leven.
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 97]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Al Zijn woorden, parabels en leerstellingen werden verdraaid, verwrongen en, onder wreedheden en spotternijen, als beschuldigingen tegen Hem ingebracht. De een sprak echter de ander tegen en allen raakten in hun getuigenissen verward. Deze zei: "Hij geeft zich uit voor een koning," de andere: "Hij laat zich enkel aldus betitelen, en toen men hem tot koning wou uitroepen, liep Hij weg." Een derde riep: "Maar Hij zegt dat Hij Gods Zoon is," waarop een vierde antwoordde: "Neen, dat niet;, hij noemt zich Zoon, terwijl Hij de wil van de Vader doet." Enkelen getuigden dat Hij hen genezen had, maar zij waren nadien opnieuw ziek geworden en noemden Zijn manier om te genezen louter "toverij." Toverij was trouwens het laatste woord van vele getuigenissen en aanklachten. De genezing van de man in de vijver Bethesda werd opgerakeld, wat aanleiding gaf tot leugens, tegenspraak en valse verklaringen. De Farizeeërs van Sephoris, met wie Jezus eens een twistgesprek over de echtscheiding had gevoerd, beschuldigden Hem van dwaalleer, en de jongeling uit Nazareth, die Hij niet had willen opnemen onder Zijn discipelen, was zo gemeen om hier eveneens tegen Hem op te treden en te getuigen. Het niet veroordelen van de overspelige vrouw, die in de tempel vóór Onze Heer werd geleid en het afstraffen van de Farizeeërs behoorden mede tot de talrijke beschuldigingen.
Een werkelijk gegronde aanklacht vermocht niemand naar voor te brengen. De vele getuigen wisselden elkaar af en deden toch haast niets anders dan Hem schimpwoorden toewerpen. Zij kwamen steeds heviger met elkaar in strijd, terwijl het schelden van Caïphas en van enkele raadsleden altijd zijn gang ging. Tussen de getuigenissen in, riepen de laatsten: "Wat zijt gij voor een koning! Toon ons uw macht nu! Roep de legioenen engelen, waarover gij het had in de Hof van Olijven! Wat hebt ge gedaan met het geld van de weduwen en de dwazen? Hele fortuinen hebt gij verspild. Zeg ons waar al dat goed gebleven is. Antwoord, spreek! Nu gij voor de rechter moet spreken, houdt gij uw mond, gij die zoveel te vertellen had tot het gepeupel en de vrouwenkliek, toen het beter geweest was om te zwijgen."
De gerechtsdienaars en hun trawanten hielden niet op met het mishandelen van Jezus. Met slagen en stoten wilden ze er Hem telkens weer toe dwingen om antwoord te geven. Alleen dank zij Gods bijstand kon Hij dat alles overleven, om verder de zonden der wereld te dragen. Enkele laaghartige getuigen kwamen zeggen dat Onze Heer een buitenechtelijk kind was. Zij werden echter door anderen tegengesproken, die riepen: "Gelogen is het! Zijn moeder was een vrome maagd en wij waren aanwezig bij haar huwelijk met een zeer godvrezend man." Daarover ontspon zich nu een nieuwe ruzie.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 97]
Preken: Inleiding
De pastoor van Ars kende geen enkele ijdelheid, zelfs niet de ijdelheid van een auteur. Bij zijn leven heeft hij slechts vier of vijf gebeden, gedicteerd aan Catharina Lassagne, directrice van de Voorzienigheid, in druk gegeven. Zij verschenen bovendien onder de sluier van de anonimiteit en wel in een boekje van een priester uit Lyon.
Als Jean-Marie Vianney iets had willen publiceren, zou hij ongetwijfeld de voorkeur hebben gegeven aan zijn preken, waarmee hij gemakkelijk zes delen in duodecimo had kunnen vullen. Maar zelfs de gedachte daaraan is nooit in hem opgekomen. Hij bewaarde zijn manuscripten gedurende een zeker aantal jaren, misschien zolang hij ze nog hoopte te kunnen gebruiken. Omstreeks 1832 echter brak er in zijn leven een periode aan, waarin hij, overbelast door zijn werk in de biechtstoel, niet eens meer de tijd had om zijn cahiers te herlezen. Van toen af liet hij ze rusten.
Hij bezat er ruim honderd. Zij lagen nog opgestapeld op een plank van zijn boekenkast, toen rond 1845 kanunnik Perrodin, overste van het Groot-Seminarie te Brou in het Bisdom Belley, die een werk over het geestelijke leven voorbereidde, de Pastoor van Ars enkele van zijn preken over het leven van Jezus en over het Heilige Sacrament des Altaars te leen vroeg. Deze serie is jammer genoeg door ongelukkige omstandigheden verloren gegaan.
Op het ogenblik dat kanunnik Perrodin de twintig preken die hij meegenomen had wou terug geven, bevond de Heilige zich in de biechtstoel, waarschijnlijk nog voor vele uren. Daarom vertrouwde hij de manuscripten toe aan kapelaan Raymond, die de Pastoor van Ars tussen 1845 en 1853 als helper terzijde stond.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 97]
Hoofdstuk 12. Priesters en zusters
Nicky: Met uw ervaringen van een halve eeuw, hoeveel priesters denkt u die er in uw getuigenis geloven? Maria: O, ik twijfel dat het meer dan één vierde van alle priesters is. Er zijn diegenen die er diep in geloven en uiteraard, de moderne priesters, die er geen woord van geloven.
Nicky: Waarom denkt u dat het percentage zo laag is? Maria: De Arme Zielen hebben mij verteld dat de Kerk nooit ervoor in de geschiedenis de Kerk er zo slecht is voorgekomen als vandaag. De zonde van het apostolaat is overal en het zijn de priesters die hiervoor het meest verantwoordelijk worden gesteld. In plaats van te bidden en het Evangelie te onderwijzen, lopen ze allemaal hoog op met het studeren over theologie, in het openbaar spreken, uiteenzetten over alles en nog wat en met te leren hoe men dichter bij het volk moet staan. Zij zijn het die de mensen zouden moeten tonen hoe ze dichter tot God en Maria moeten komen door gebeden en niet door zichzelf wijs te maken hoe ze dichter tot de ongelovige maatschappij moeten komen. Ze zijn zeker vergeten dat indien zij en de mensen bidden, dat Jezus ervoor zorgt dat alles op zijn plaats terechtkomt. Noem mij eens een parochie op waar er veel wordt gebeden en waar de dingen niet goed uitdraaien? Dat kunt u niet.
Nicky: Wanneer priesters zeggen dat uw ervaringen en deze van anderen niet waar kunnen zijn omdat ze niet voorkomen in de Bijbel, hoe antwoordt u daar dan op? Maria: God is heel goed in staat om dingen toe te laten die niet precies omschreven zijn in de Bijbel. Het is niet omdat uw naam of die specifieke berg niet wordt vernoemd in de Bijbel, dat dit niet zou betekenen dat Hij u niet onmetelijk liefheeft en uw ziel niet meer belangrijker zou vinden dat het gehele universum. Dit betekent niet dat die berg niet in Zijn plannen staat. Ook vele andere dingen in de Kerk, zoals het bidden van de Rozenkrans, het Heilig Hart en het Scapulier zijn er gekomen door persoonlijke openbaringen en staan niet in de Bijbel vermeld.
Jezus zelf heeft verteld over het Vagevuur en de Bijbel zelf staat vol met verwijzingen naar de nood voor het gebed voor de overledenen. Alles wat tegen de liefde onder de mensen onderwijst, de liefde inbegrepen voor zij die overleden zijn, komt niet van God.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Don Bosco [1/21]
Don Giovanni Bosco [Castelnuovo Don Bosco, 16 augustus 1815 - Turijn, 31 januari 1888] was een Italiaanse priester. Hij werd geboren als zoon van een arme boer die met hard werken zijn kost verdiende. In 1817 stierf zijn vader. Op tienjarige leeftijd had hij in een droom "de jeugd" als werkterrein gezien. Die droom is verschillende keren teruggekeerd. De jeugdjaren van Don Bosco waren niet gemakkelijk. Toch kon hij in 1841 na zijn studie priester worden. Tijdens zijn priesterschap leerde Don Bosco de trieste levensomstandigheden van de jongens kennen in de voorsteden van Turijn. Jonge mensen doolden door de straten, werkloos, verloren, tot het ergste bereid. Don Bosco wou een eind te maken aan die sociale wantoestanden. Het begon met een ontmoeting met een ontmoedigde jongen. De jongen bracht na een goed gesprek vrienden mee. Zo groeide een centrum waar de jongens terecht konden. Don Bosco probeerde goede arbeidsovereenkomsten af te sluiten tussen werkgevers, de jongens en hemzelf. Hij bouwde huizen, waar arme jongens konden uitgroeien tot geschoolde werkkrachten, eerlijke mensen en goede christenen. Don Bosco liet zich niet meeslepen in de politieke en sociale twistpunten van die dagen. Hij streefde naar het onmiddellijk haalbare. Daarvoor had hij de steun en de medewerking van iedereen nodig. Dankzij de hulpmiddelen van velen heeft hij de armen goed gedaan. Op aanraden van minister Rattazzi en Paus Pius IX stichtte hij de Salesianen van Don Bosco en de Zusters van Don Bosco. Zo groeide het werk van Don Bosco voor jongeren wereldwijd.
In Vlaanderen kan men onderwijs volgen bij een twintigtal Don Bosco-instellingen waarvan er enkele aan de studenten slaapgelegenheid bieden. Men verblijft er op het internaat. In Volendam (Nederland) staat het Don Bosco College, een scholengemeenschap die naar Giovanni Bosco is vernoemd. In Amsterdam is de Don Bosco-buurt, een gedeelte van de wijk Watergraafsmeer. Dat gedeelte is genoemd naar een speeltuin die van de oprichters en buurtbewoners de naam Don Bosco kreeg. In 1934 werd Giovanni Bosco heilig verklaard. Zijn sterfdag, 31 januari, is tevens zijn feestdag.
Dit drama uit 2004 staat onder regie van Lodovico Gasparini. Acteurs zijn onder meer Flavio Insina, Lina Sastri, Charles Dance, Daniel Tschirey, Fabrizio Brucci, Lewis Crutch en Brock Everitt-Elwick.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De Naschok [Aflevering 148]
En er was een heropleving van de duivelse ziekte. Engeland werd in 1360, 1369 en 1375 getroffen door nieuwe golven van de pest, waarbij tussen 13 en 25 procent van de bevolking in de opnieuw getroffen gebieden stierf.
Hetzelfde gebeurde in Frankrijk en Italië. Golf na golf, kleinere maar dodende afstraffingen.
Er was ook het vuur van de profetieën dat voor opstanden zorgde. Er waren koortsachtige verwachtingen van verscheuringen binnen de Kerk en een valse paus of antichristus misticus, gevolgd door nog meer rampspoed en het laatste beest of antichristus magnus.
De verscheuringen bleken een ware profetie te zijn, maar velen hadden voorspeld dat de Antichrist momenteel tien jaar oud was en een verborgen leven leidde.
Zoals in Neros tijd was dat een illusie, maar de geest van de antichrist [1 Johannes 4:3], de geest van het kwaad, was inderdaad op de wereld, samen met alle misleidingen van de duivel. Het gebied rond het Issykmeer [waar de pest was ontstaan] werd een plaats van vreemde luchtverschijnselen of "UFOs."
Er was een ontketening van het kwaad. Er was duivels bedrog. Er was sensualiteit in de vorm van onfatsoenlijke nieuwe gewoontes. Vrouwen verschenen in het openbaar met kunsthaar en diep uitgesneden blouses, met borsten die zo strak werden aangespannen dat men er een kaars kon op zetten. Er was een overvloed aan juwelen en de nouveaux riche hadden een voorkeur voor felle kleuren.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 57)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 31
1 april 1988 [aan de rots van Belpasso]
De eerste april van 1988 was Goede Vrijdag. Vele mensen, waaronder een groot aantal priesters, die dikwijls aanwezig waren aan de rots, moesten ongewild deze maandelijkse afspraak te Belpasso laten voorbijgaan, omwille van hun plichten binnen hun parochie. Niettemin waren er zon 50.000 mensen verzameld op de plaats, toen Rosario aankwam met zijn vader en Vader Dino om deel te nemen aan de Kruisweg die werd geleid door Vader Philip Buccheri. Tijdens de verschijning, namen de aanwezigen, die zich het dichst bij de ziener betroffen, iets ongebruikelijk waar in vergelijking met de vorige maanden.
Tijdens de mysteries van de Rozenkrans die Rosario bad, keek hij herhaaldelijk op naar twee verschillende plaatsen boven de rots, alsof er iets zijn aandacht trok. Op het einde van het gesprek, toen Rosario op het balkon verscheen, werd alles duidelijk toen hij verklaarde dat Hij de Heilige Maagd, duidelijk verschillend dan de vorige keren, heeft zien knielen aan de voet van een prachtig Kruis.
De verschijning was anders dan gewoonlijk. Van zodra de wolk op de rots rustte en zich opende, zag Ik Onze Lieve Vrouw knielen aan de rechterzijde van een mooi levensgroot Kruis. Het kruis was naar mij gericht, maar Jezus bewoog niet. Ik had het gevoel alsof ik mij voor een prachtig gedetailleerd beeld bevond. Jezus was zo levensecht. Ik heb nooit zon mooi Kruis gezien en het was van zon pracht dat ik niet wist waar ik mij ogen moest op richten: op het Kruis of op Onze Lieve Vrouw. Onze Lieve Vrouw nodigde mij uit om alle mysteries van de Heilige Rozenkrans te bidden en ondertussen dacht ik na over Gods liefde voor de mensheid. Ik bemerkte iets heel mooi op toen ik bad: "...Heilige Maria, Moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars ..." Onze Lieve Vrouw richtte Haar ogen liefdevol op. Zo kon ik, heel diep in mijn hart, nadenken over hoe de Heilige Maagd voor ons tussenkomst. Op het einde van de mysteries van de Heilige Rozenkrans, gaf Onze Lieve Vrouw de volgende boodschap voor iedereen.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn liefste kinderen, vandaag moet u in het bijzonder bidden voor uw broers. Uw geliefde Jezus, het lam Gods dat wegneemt de zonden der wereld, blijft de opoffering van Zijn liefde voor de Kerk, dat Zijn mystiek Lichaam is, herhalen. Mijn hart, verenigd met dat van Mijn Zoon, heeft op een enige en bijzondere wijze geleden: daarom zeg Ik tot u dat ik de Moeder ben van zij die lijden en treuren. Ik ben Zij die hen troost. Tijdens het pijnlijke lijden van Jezus, zou Mijn hart zonder twijfel zijn gebroken, indien Ik niet werd ondersteund door het geloof waar allen onder u naar uitkijken.
Blijf met Mij onder het Kruis, bid en heb geloof. Op deze wijze kan de vrede, waarvan Ik de Koningin ben, binnentreden in uw harten: Als u Mij toestaat om ernaar te zoeken als een dierbaar ding dat groeit door de genade van God, is het een bloem die bloeit zonder te verwelken.
Blijf de Rozenkrans bidden en de Heilige Sacramenten ontvangen. De Heilige Mis is uw redding. De Verrijzenis van de Heer is een grote gebeurtenis, omdat dat de wijze is waarop Hij de dood heeft overwonnen. Tijdens deze Heilige Pasen van de Verrijzenis nodig Ik u uit om u niet vast te houden aan de materiële zaken, maar met liefdadigheid naar uw armere broers en zusters te kijken en Jezus uw liefde te tonen en Hem eveneens te tonen dat u niet doof blijft voor Zijn oproepen en dat u dicht bij Zijn Licht mag zijn. Laat het Heilig Evangelie, het Woord van God, in uw gedachten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het boven alles in uw harten geschreven zijn.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u nog iets anders van ons? Maria: Neen, niets anders vandaag. De bedroefde Moeder van de Passie en de vreugdevolle Moeder van de Verrijzenis zegent u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest: de Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, wanneer zult u opnieuw komen? Mario: Ik kom terug op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 54]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De pastorale inwijding
Roger Schutz werd openbaar dominee iets meer dan een jaar later, een tijdspanne die voorvloeide uit de administratieve en kerkelijke stappen en ook door zijn persoonlijke situatie. Als zoon van dominee in de nationale Kerk had hij gestudeerd aan de faculteit theologie van de vrije Kerk. De gemeenschap die hij stichtte had tegenspraak en terughoudendheid teweeggebracht, ondanks dat ze nog in de kinderschoenen stond. Meer zelfs, gepromoveerd in Lausanne, woonde hij tijdelijk in Genève en wou hij zijn zending uitoefenen in Frankrijk zodra de omstandigheden dat toelieten.
Hij werd pastoraal ingewijd in de kerk van Neufchâtel, de kerk van zijn vaders geboorteplaats, en die zojuist werd herenigd onder de naam van evangelische hervormde Kerk van het kanton Neufchâtel (EREN), nadat ze in de XIXe eeuw de verdeling tussen nationale Kerk en vrije Kerk had meegemaakt. Ze werd geleid door een verkozen Synoderaad voorgezeten door dominee Marc Du Pasquier. Deze kende goed de gemeenschap van Grandchamp waardoor hij Roger Schutz had leren kennen. Hij aanvaardde om de jonge theoloog aan te bevelen bij de Commissie voor inwijding die alleen bevoegd was om een kandidaat dominee voor te dragen.
Verschillende documenten, in Neufchâtel bewaard, laten toe de door Roger Schutz afgelopen weg naar de inwijding van juli 1944 te volgen. Dat ging niet zonder aarzelen. Op 22 september 1943 verzond hij zijn schriftelijke aanvraag. Op 8 oktober steunt dominee Marc Du Pasquier deze kandidaat. De Commissie verlangde meer inlichtingen en wendde zich tot de dominees Meyhoffer en Jean de Saussure. Beiden bevelen warm de kandidaat aan. Begin 1944 herkende de faculteit theologie van Neufchâtel het licentiaat theologie door Lausanne uitgereikt. Roger Schutz werd dan ontboden voor een uitgebreid gesprek. Daar kreeg hij onder andere te horen dat de eventuele inwijding, door onze Kerk toegekend, helemaal niet inhoudt dat hij een taak krijgt in ons kanton indien hij dat wenste. Hij wordt op 9 februari opnieuw ontboden, ditmaal door de voltallige Commissie voor inwijding. In deze indrukwekkende zitting moest Roger Schutz zijn preekkunst vertonen door een preek te houden en daarna vragen van de Commissie te beantwoorden. Voor de kandidaat de gelegenheid om zijn religieuze vorming, zijn roeping en zijn theologische en kerkelijke principes voor te leggen.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 26]
Woordenboek: Letter A
Anani, zoon van Nebedeüs
Zie Jozef, zoon van Kami
Andreas
Andreas verschijnt in de groep van twaalf apostelen aan wie Jezus in Galilea de zending toevertrouwt om het Rijk van God te verkondigen en duivels uit te drijven. Geboren in Betsaïda aan het meer van Genesareth en visser van beroep was Andreas de broer van Simon Petrus. In de Bijbel wordt hij eerst genoemd als discipel van Johannes De Doper, en daarna als discipel van Jezus van Nazereth.
Tijdens het openbaar leven van Jezus verbleef hij in Capharnaüm waar hij een huis betrok met Petrus. Volgens het vierde evangelie vond de ontmoeting van de twee broers met Jezus plaats toen ze volgelingen waren van Johannes de Doper. Behalve de lijst van de apostelen en een of andere onbeduidende anekdote zeggen de evangeliën niets over Andreas.
De Kerkhistoricus Eusebius van Caesarea (IVe eeuw na J.C.) kent aan Andreas de evangelisatie van Scythia toe. De Scythen waren een Indo-Europees nomadisch volk van Iraanse afkomst dat leefde op de steppen van Centraal-Azië en die zich van daaruit richtte op de gebieden aan de Zwarte Zee. Later werden ze door de Sarmaten verdreven. Hun gebied reikte tot Zuid-Palestina en Klein-Azië. De Scythen spraken een Oost-Iraanse taal, waarin drie dialecten te onderscheiden zijn. Deze Scythische talen werden gesproken tussen de 8e eeuw v.Chr.en de 5e eeuw na Chr.
Aan het eind van zijn leven is Andreas de marteldood zijn gestorven in Achaia, aan een diagonaal kruis, het Andreaskruis, hij zou namelijk niet aan hetzelfde soort kruis hebben willen sterven als Jezus. Andreas zou begraven zijn in de Griekse stad Patras, waar hij nog steeds een bijzondere verering geniet.
De patriarch van Constantinopel wordt beschouwd als de opvolger van Andreas, zoals de bisschop van Rome, de opvolger is van Petrus. De patriarch van Constantinopel geldt als de belangrijkste bisschop in de wereldwijde gemeenschap van Orthodoxe Kerken. Vandaar dat hij de Oecumenische Patriarch genoemd wordt; oecumene komt van het Griekse woord voor de bewoonde wereld. Zijn naamdag valt op 30 november.
De Orden van Sint-Andreas in Rusland en in Barbados en de Schotse Orde van de Distel gebruiken zijn naam, het Andreaskruis of zijn afbeelding. De Russische Federatie heeft als hoogste onderscheiding de "Orde van Sint-Andreas Protocletos", Protocletos betekent de eerstgenoemde, ingesteld.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 26]
De twee wonderen van Florence, Italië [1230 en 1595]
De Kerk van de Heilige Ambrosius, dat zich bevindt in het centrum van Florence, is bevoorrecht met niet een, maar zelfs twee Eucharistische wonderen.
Het eerste wonder vond laats op 29 december 1230. Hierbij was een priester betrokken, met de naam Uguccione. Op dat moment was hij parochievicaris voor het klooster van de zusters dat verbonden was met de Kerk van de Heilige Ambrosius.
Op een morgen, na de Heilige Mis, was de priester in een afwezige bui en vergat toen de kelk droog te vegen, waardoor er een klein beetje geconsecreerde wijn achterbleef in de gouden kelk. De volgende ochtend bereidde hij zich voor, voor een nieuwe Heilige Mis, en was verbaasd toen hij op de bodem van de kelk een laagje aantrof van gestold Bloed!
Na 750 jaar is dit bloed nog steeds perfect bewaard. In de Kerk van de Heilige Ambrosius, waar het Wonder wordt bewaard, zijn de muren versierd door Cosimo Rosselli met schilderijen van de processie met het Wonderlijke Eucharistische Wonder door de straten van Florence in 1340 toen de stad geplaagd werd met een epidemie.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 16
Deze aanmatigende mensen in hun slechte goddeloosheid geloven dat ze God van Zijn troon kunnen stoten, maar de Heer zal deze schepselen verachten en door het effect van Zijn almachtige Hand zal Hij deze goddeloze godslasteraars straffen door de helse geesten toe te laten uit de hel te komen.
Vertaling: Henk
12. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 7
Van augustus tot oktober 1820. Ik zie meer martelaren, niet nu, maar in de toekomst ... ik zag de geheime sekte niet-aflatend de grote Kerk ondermijnen. Naast hen zag ik een verschrikkelijk beest opkomen uit de zee. Over de hele wereld werden de goede en vrome mensen, en voornamelijk de geestelijken, geteisterd, onderdrukt en in de gevangenis geworpen. Ik heb het gevoel dat ze op een zekere dag martelaren zullen worden.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 3]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Deze beschrijving van Elisabeths persoonlijke en sociale bevalligheden lijkt opmerkelijk, vermits ze doorheen bijna hun hele huwelijk ziek was en slechts twee maanden na haar huwelijk al een eerste gezondheidscrisis doormaakte, toen ze een pijnlijke darminfectie kreeg die nooit volledig genas.
Felix vertelde dat hij was opgevoed in een deftig katholiek gezin, door ouders die met vroomheid hun religie beleefden en dat hij les had gekregen van vooraanstaande priesters. Tijdens zijn universiteitsjaren verloor hij zijn Christelijk geloof, en werd hij aangetrokken tot het heidendom en het atheïsme. Hij zocht zelfs manieren om het Christendom te bestrijden, en bestudeerde de werken van tegenstanders van de Kerk, zelfs tot in die mate dat hij een uitgebreide bibliotheek aanlegde van Protestantse en rationalistische geschriften.
Toen hij huwde besloot hij het Katholieke geloof van zijn vrouw te respecteren en haar altijd toe te staan om het vrijuit te beoefenen. Maar toch viel hij geregeld haar geloof aan, met als ultieme doel haar naar het liberale Protestantisme te leiden, en uiteindelijk naar het radicale agnosticisme. Door zijn volharding onderging Elisabeth een geloofscrisis, en keerde ze bijna twee jaar lang het geloof de rug toe. Felix slaagde bijna in zijn opzet, maar, "Elisabeth, met haar ongewone intelligentie, bezat de zeldzame gave van een verstandig en vast oordeel en ongewoon gezond verstand," wat haar terugbracht naar de liefde voor de Kerk. Hierna wijdde ze zich aan een diepe studie van het Katholieke geloof. Vermits Felix een uitgebreide bibliotheek van antikatholieke en antichristelijke boeken had, compenseerde ze dit met een eigen bibliotheek, met de werken van de grootmeesters van het Katholieke denken: de Vaders van de Kerk en de verheven geschriften van de heiligen, met de geschriften van de H. Theresa van Avila als één van haar favorieten. Ze bestudeerde deze werken en de Bijbel met zon ijver, dat ze in staat was om haar geloof tegen elke aanval te verdedigen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
09-02-2010
9 februari 2010
9 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [2/10]
Kasteel te Medjugorje
Het kasteel van Medjugorje is het Retraitehuis van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart. Patrick en Nancy Latta hebben er 15 jaar aan gebouwd. Ze voelden zich als herboren. De vier torens van het kasteel vertegenwoordigen de vier Evangeliën. De centrale toren geeft vorm aan de "ark," met als bedoeling Maria te vertegenwoordigen, die de "Ark van het Nieuwe Verbond" is.
Kasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart
Het is een verhaal als vele andere, wanneer overtuigde atheïsten een grote genade van bekering ontvangen en gelovige, godsdienstige mensen worden, Christenen. Ik kreeg de gelegenheid om naar zon verhaal te luisteren in Medjugorje, een bedevaartsoord en een verschijningsplaats van Onze Lieve Vrouw, in Bosnïe-Herzogovina. Het verhaal is een sterke en aangrijpende boodschap van wat volharding, geduld en het diepe geloof van een moeder kan doen en welke vruchten het kan voortbrengen, ongeacht het lijden. Wat volgt is het verhaal over een moeder en haar zoon, Patrick Latta, een succesvole zakenman en autohandelaar uit Canada, wiens moeder gedurende het ongelofelijke aantal van 48 jaren had gebeden voor zijn bekering.
Zij groeide op als een weeskind bij kloosterzusters. Ze heeft ook haar zoon laten dopen en zoals elk ander kind heeft hij zijn eerste en plechtige communie gedaan. Alhoewel hij een godsdienstige opvoeding heeft gehad en een normaal leven leidde, hield zijn geloof in God en Maria op te bestaan. Hij leefde zijn gewone leven, verdiende een fortuin, maar was onbezorgd over zijn verdere spirituele leven en dat van zijn kinderen.
"Hij geloofde in niets en in niemand, was driemaal gehuwd en had vier kinderen uit twee huwelijken. Hij scheidde van zijn eerste vrouw na 17 jaar huwelijk en het duurde nog eens 17 jaren eer de Kerk zijn huwelijk vernietigde. Ondertussen huwde hij zelfs met een tweede vrouw, maar dit huwelijk hield niet lang stand en dit was ook geen kerkelijk huwelijk. En dan ontmoette hij mij en ook ik geloofde niet in God, noch in Jezus Christus en de Maagd Maria. We leefden in haat en zonde en beseften niet eens dat we in zonde leefden," aldus Nandy Latta, de echtgenote van Patrick, ooit een succesvolle zelfstandige advocate in Canada. Sedert 1993 leven ze in Medjugorje.
Vertaling: Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 96]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jezus voor Caïphas
Onder razend hoongeschreeuw, gestoten, heen en weer gerukt en met vuil beworpen, begaf Jezus zich op weg naar Caïphas rechthuis. In het atrium hier ontving Hem een dof gemor en gefluitster, helemaal het tegengestelde van het woeste lawaai van de menigte op straat. De stoet wendde zich rechts van de ingang naar de tribune, en terwijl de lieve Heiland de apostelen Petrus en Johannes voorbijschreed, keek Hij hen aan, zonder echter Zijn hoofd te draaien, daar Hij de beiden niet verraden wou. Nauwelijks was Jezus, tussen de zuilen door, tot vóór de Raad getreden, of Caïphas snauwde Hem toe: "Zijt gij daar eindelijk, heiligschender, die deze nacht maakt tot een nacht van stoornis?" De kalebas met Annas aanklacht werd van de scepter genomen en, nadat de verschillende beschuldigingen waren voorgelezen, brak Caïphas los in een stroom van schimpwoorden en verwijten tegen Jezus. De beulsknechten, alsmede de soldaten die het dichtst bij Onze Heer stonden, trokken en duwden Hem van hier naar daar. Zij hadden nu kleine ijzeren staven in de hand, die voorzien waren van peervormige, stekelige knoppen en waarmee zij Jezus stoot op stoot gaven, terwijl ze riepen: "Antwoord! Doe uw mond open! Kunt ge niet spreken?" Dit alles gebeurde terwijl Caïphas, toorniger nog dan Annas, in stormende haast, een reeks vragen richtte tot Jezus, die stil en smartelijk voor Zich neerkeek. De beulsknechten wilden Hem dwingen om te spreken. Zij stootten Hem in de nek en in de zijden, sloegen op Zijn handen en staken Hem met priemen. Ja, een afschuwelijke kerel drukte met zijn duim Jezus onderlip tegen de tanden aan en zei: "Pak vast en bijt!"
Men ging thans over tot het verhoor der getuigen. Het werd een wild getier van de kant van de omgekochte schelmen en tussenin vernam men de aantijgingen van bepaalde partijen, van de grimmigste Farizeese en Sadducese vijanden van Onze Heer uit heel het land, die men in de stad zelf, waar zij ter gelegenheid van het Paasfeest verbleven, was gaan optrommelen. Al dat waarop Jezus reeds honderdmaal geantwoord had, werd opnieuw voor de dag gehaald. Zo kreeg men te horen: "Hij verjaagt de duivel door de macht van de duivel, schendt de Sabbat, ruit het volk op, scheldt de Farizeeërs voor slangengebroed en echtbrekers uit, profeteert de ondergang van Jeruzalem, gaat om met de heidenen, tollenaren, zondaars en slechte vrouwen. Hij loopt het land af en trek grote scharen achter zich, Hij laat zich Profeet nemen, Koning, ja, Zoon van God, en spreekt voortdurend over Zijn Rijk. Hij verklaart dat echtscheiding niet is toegelaten. Hij heeft Jeruzalem beweend en beklaagd. Hij zegt van zichzelf: "Ik ben het brood des levens." Ongelofelijke dingen verkondigt Hij, zoals: "Wie Mijn vlees niet eet en Mijn bloed niet drinkt, zal niet zalig worden."
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 96]
Hoofdstuk 21. Zalig- en heiligverklaring
Paus Leo XIII had graag deze pastoor, "de geestelijke glorie van Frankrijk," zelf nog zalig verklaard, maar God liet dit niet toe en het was de heilige Paus Pius X die deze eer te beurt viel. Deze Paus, werd verkozen op 4 augustus 1803, dag op dag 44 jaar na de dood van de Heilige. Van de 17 miraculeuze feiten die weerhouden werden door de Congregatie voor de Geloofsleer, volstonden er twee voor de zaligverklaring, namelijk de genezing van twee kinderen, bekomen door de tussenkomst van de heilige na zijn dood: Adélaïde Joly en Léon Roussat.
Op zondag 8 januari 1905 werd Jean-Marie zaligverklaard onder het episcopaat van Monseigneur Luçon, Bisschop van Belley. Op 12 april 1905, stelde Paus Pius X hem aan tot patroonheilige van alle priesters, belast met de Franse zielen en dit zowel in Frankrijk als de Franse overzeese gebieden. Het zal uiteindelijk Paus Pius XI zijn, die hem op 31 mei 1925, met Pinksteren, heilig zal verklaren. Van toen af werd hij officieel de Heilige Pastoor van Ars, na de goedkeuring van twee nieuwe mirakelen die aan hem werd toegeschreven, twee genezingen, deze van zuster Eugène en deze van Mathilde Rougeol, die haar verloren stem herwon aan de tombe van de heilige.
Twee weken eerder had Paus Pius XI Theresia van Lisieux van het Kindje Jezus, heilig verklaard en vijf jaar eerder viel deze eer reeds te beurt aan Jeanne dArc die ook tot "heilige van Frankrijk" werd uitgeroepen.
Door een pauselijke brief werd hij op 23 april verheven tot patroonheilige van alle katholieke parochiepriesters ter wereld. Naar aanleiding van het jaar van de priester, dat begon op 19 juni 2009, werd dit uitgebreid tot alle katholieke geestelijken, door Paus Benedictus XVI.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 96]
Hoofdstuk 11. Bisschoppen en de Paus
Nicky: Bent u ooit bezocht door Kardinalen, Bisschoppen of enig andere gerespecteerde uit Rome? Maria: Ja, twee, een Bisschop en een Aartsbisschop, zijn mij hier de laatste jaren komen bezoeken. Maar heb Maria en de Kerk lief want zij zijn hevige supporters van Medjugorje en beiden staan heel dicht bij de Heilige Vader. Maar om hen voor onnodige aanvallen te behoeden, verkies ik hun namen niet te noemen.
Kijk, het is reeds 14.30 uur. Wat over een pauze? Verse lentelucht zou goed doen, denkt u niet?
Nicky: Terwijl we opstaan drukt Maria haar wens uit om maar haar kleine groentetuin te laten zien, zon zeventig meter dieper gelegen. Wanneer we de voordeur verlaten, zegt zij: "Een buur heeft hier problemen veroorzaakt, ziet u, de afspanning rond mijn tuin is beschadigd, en ik heb hem gevraagd om dit te herstellen." We wandelen beneden de heel steile oprit, laten de kerk aan onze linkerhand en zien het restaurant langs onze rechterzijde. Ze voegt hier aan toe: "Hij heeft mij gezegd dat de schade is veroorzaakt door de sneeuw van de laatste winter en dat hij er niets mee te maken heeft."
Sonntag, woonplaats van Maria Simma
We naderen een smalle en tamelijk vlakke aardeweg die is omgeven door een oude, wankele houten omheining. Een andere buurvrouw, een vrouw, ruimt al de dode bladeren op van de voorbije zomer. Na mij te hebben voorgesteld en een beetje te hebben gepraat, zegt Maria: "Kom, kijk hier, Nicky. Ziet dit er volgens u uit dat de sneeuw dit zou hebben veroorzaakt?" Zij wijst naar een stuk omheining, waaruit blijkbaar diverse planken getrokken zijn, en de kleur van het hout wijst duidelijk aan dat het pas recentelijk kan gebeurd zijn. Aan de nagels die hierdoor kwamen bloot te liggen kom men dit ook zien. Neen, ik moest toegeven dat dit nauwelijks door de sneeuw kon zijn veroorzaakt. Na nog wat langer praten met de heel vriendelijke buurvrouw, gingen we terug opwaarts naar haar huis toe. Zij is traag en het lijkt dat ze wat pijn heeft omwille van recente heupproblemen. Aan het begin van haar oprit, schudt Maria een beetje het hoofd en zegt eerder fluisterend: "Ah, het heeft niet, die ongelukkige knorpot! Ziet u, wat hij niet weet is dat een Arme Ziel mij heeft verteld dat het geen sneeuwschade was."
We zwerven nog wat rond en gaan dan terug haar warme verblijf binnen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Saint Peter [21/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 23: Naschok [Aflevering 147]
Op burgerlijk vlak steeg de misdaad met wijdverspreide corruptie in de regering. Er was geen moreel leiderschap. Instellingen verloren hun mankracht en waren nog slechts schimmen van wat ze vroeger waren. Er was niemand om te werken. Zij die overleefd hadden waren emotioneel gestoord. Het was ieder voor zich. Politie en gerechtshoven werden lam gelegd en om de regering operationeel te houden moesten er onervaren en oneerlijke mannen aangesteld worden.
Er heerste onbekwaamheid en grove nalatigheid, en ambten en invloedrijke posities waren opnieuw te koop binnen de Kerk. De verkoop van gunsten stelde de Kerk bloot aan de woede van een "hervormer" in Oxford, John Wycliffe, die afstraffingen tot het extreme dreef en zn afkeuring uitsprak over de sacramenten en het priesterschap.
Maria was er nog steeds als de Madonna della Misericordia [Maagd der Genade]. Ze keek nog steeds toe. Maar het leek alsof men haar gezegd had om uit het zicht te verdwijnen en de zuivering zn gang te laten gaan.
In het verwoestte Avignon zette het pausschap het schandaal van de scheiding van Rome verder in waar velen naar verwezen als de "Babylonische gevangenschap." Het was een ander aspect van de kastijding. De paus was nog steeds in het zuiden van Frankrijk in plaats van op de "rots" of het graf van Petrus. Klachten tegen de Kerk leidden in het burgerlijk leven tot onvrede van werkende boeren die spoedig in opstand zouden komen en verschrikkelijk afslachtingen zouden leiden. Er waren aanvallen op boerderijen en algemene opschudding.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
6. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 56)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 30
1 maart 1988 [aan de rots van Belpasso]
Het seizoen van de lente naderde, maar de koude was nog sterk te voelen te Belpasso. Op de ochtend van de eerste maart blies er een sterke, koude noordenwind. Dit noodzaakte de gelovigen om zich stevig te bedekken, omwille van het lange wachten voor de verschijning. Alles verliep zoals gewoonlijk, ordentelijk en rustig. Het werk van de plaatselijke vrijwilligers werd bijzonder gewaardeerd en de "Misericordia," die steeds bereid zijn tot het helpen van de zieken en zij die flauwvallen, hadden de handen vol.
De verschijning van de Heilige Maagd begon precies op de middag, de gebruikelijke tijd tijdens de wintermaanden. Zoals gewoonlijk was er opnieuw een groot verlangen naar de boodschap. De boodschap van deze maand verwees ook naar het op handen zijnde Paasfeest, met de uitnodiging om dit samenhangend te beleven met deze periode van de lente. De Heilige Maagd zei ook iets dat elke aanwezige gelukkig maakte: dat het zevende geheim niet zal geschieden, maar vervangen zal worden door een andere gebeurtenis die prachtig zal zijn voor alle mensen van God over de hele wereld.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, wij naderen Pasen. Bereid uzelf dus goed voor. Tijdens deze periode van de lente nodig ik uit tot een spirituele overpeinzing. Laat uzelf niet onvoorbereid verrassen. Probeer uw ziel zuiver en helder te houden zoals bronwater: u kunt niets alleen verwezenlijken, dan met Gods genade. Met Zijn en Mijn hulp kunt u vrede bekomen met uzelf en met uw broers en God. Maar als u dit wilt bekomen, ga dan langs Mijn Hart dat u tot Jezus zal brengen en u zult ware vrede vinden. De vrede waar Jezus is voor gestorven en verrezen uit de doden en die Hij u heeft achtergelaten. Verspil uw tijd niet door zon gave te verbergen, maar werk deze verder uit binnen uzelf en uw harten. Als ieder van u zo handelt, kan hij dat delen met zijn broers en kan hij er gebruik van maken om de Heer te prijzen. Als u zo handelt zal Jezus overvloedig de gaven die u Hem offert aanvaarden, maar waar Hij het meeste naar verlangt zijn uw harten. Breng uw harten tot Mij en Ik zal ze eervol zuiveren met het Hart van Mijn Zoon. U zult binnen u een stromende bron hebben die nooit zal uitdrogen op uw weg naar het eeuwige leven. Bereid uzelf voor in nederigheid en met een heilige overgave voor Pasen. Bereid u voor met gebeden en met liefdadigheid. Ik heb u een onvergetelijke Kerstmis beloofd en heb Mij aan Mijn belofte gehouden. Nu beloof ik u een onvergetelijke Pasen, maar, als u dit wil, kunt u veel meer doen dan vorig jaar. Om dit te bereiken moet u dikwijls ernstig nadenken over de Weg van Kruis, de Rozenkrans bidden en meer regelmatig te biechten gaan: dit is de tijd van de verzoening. De Heilige Mis is het begrip van de wonderen die God door de mensen heeft bewerkstelligt: het betekent deelnemen aan de grote opoffering van de Passie en de dood van Jezus. De grote mysteries van God zijn overpeinst en gevierd tijdens de Heilige Mis. Tracht allen naar de Verrijzenis en de Hemel.
Lieve kinderen, probeer het Kruis dat aan u is gegeven niet te ontlopen, want zo neemt u eveneens deel aan het grote offer van de Heilige Eucharistie. Ontvang de Heilige Eucharistie: God kan nooit genoeg worden bedankt voor dit onmetelijk en prachtig geschenk. Tijdens deze weken moet u meer naar de Heilige Mis gaan en nodig Ik u uit om elke dag de gekruisigde Jezus te vereren.
Neem een Kruis en kus het herhaaldelijk met heel veel liefde en vroomheid. U zult een mooi gebaar maken: in werkelijkheid is het met het Kruis dat Jezus de wereld heeft verlost. Lees steeds de waarheden die worden onderwezen in het Heilig Evangelie: de Heer heeft het woord van het eeuwige leven. Laat het in uw gedachten zijn, laat het uw woorden zijn, maar laat het boven alles in uw harten geschreven staan. Zing voor eeuwig de liefde van de Heer.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u iets anders? Maria: Ja, de tijd is gekomen om aan uw biechtvader het geheim over [...] te onthullen, dat deelt uitmaakt van de tien geheimen. Zeg tegen iedereen dat het zevende geheim niet zal plaatsvinden, maar dat het zal worden vervangen door een andere gebeurtenis dat immens prachtig zal zijn voor het Volk van God, verspreid over de hele wereld. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. De Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u terugkomen? Maria: Ja, ik zal terugkomen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 52]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
Een eindschrift als uitdaging
Tal van toekomstige kenmerken van Taizé (een bestendige gemeenschap van gebed, het belang gehecht aan zang, het reizend ministerie door fraterniteiten over de hele wereld gevestigd) zaten als kiemen in dat schrift. Integendeel was het belangrijke punt van de geweigerde eeuwige geloften afwezig. Daarover veranderde de stichter van Taizé later radicaal van mening.
Roger Schutz gaf een ereplaats aan de reguliere gemeenschapsbekleder: "Zij die zich aan de rand van de Kerk ophouden hebben beelden nodig. Ze willen weten onder welke concrete vorm de christenen streven naar evangelische volmaaktheid; ze hebben tekenen en zichtbare beloften nodig die voorproefjes zijn van het Rijk."
Vastberadenheid en durf gaven aan de laatste zin van zijn werk een uitdagende klank: "Het zal er op aan komen te weten ofwel dat de gevoelige reactie op al wat herinnert aan het katholicisme zal primeren ten allen prijs, ofwel dat de geuite kritiek zal steunen op trouw aan het Evangelie."
"Het zal er op aan komen te zien of de Kerk de voorkeur geeft om te verstarren in oude gewoonten en alle nieuwe inbreng uit onverschilligheid of vijandigheid zal verwerpen, of ze zal openstaan voor elke inspanning die wil groeien in haar midden en stralende haarden van vroomheid en christelijke vurigheid ontsteken."
De twee juryleden Meyhoffer en Daulte waren vroegere docenten van Roger Schutz gedurende vier jaar en kenden zijn initiatieven. Ze noteerden hem voordelig met 8/10 en de vermelding goed, want ze hadden begrepen dat de durf van de jonge theoloog niet tegen de hervormde Kerk was gericht en hij een innerlijke vernieuwing betrachtte die het evangelie trouw bleef.
De beroemde theoloog Karl Barth rechtvaardigde in die tijd zelf het bestaan van bijzondere gemeenschappen in de Kerk. In een conferentie, onder boekvorm uitgegeven, schetste hij een zeker ministerie van geloof en liefde die een heel gemeenschapsleven opeist' en hij gaf toe dat geen enkel dergelijk huis helemaal kan vermijden om op een katholiek klooster te trekken'. Hij vernoemde Taizé niet uitgesproken maar zinspeelde erop: "[...] in Engeland onlangs en ook in het Franse protestantisme [...]." Deze zinspeling kon de jonge bannelingen van Genève alleen maar aanmoedigen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 25]
Woordenboek: Letter A
Ananel
Ananel, of misschien Hananel was de eerste Joodse hogepriester door Herodes de Grote benoemd om de Hasmonieër Hyrcanus II te vervangen [37/36 v.Chr.]. Deze werd onbekwaam voor de functie nadat zijn eigen neef Antigonus hem verminkt had. Hij lonkte naar zijn plaats en rukte hem een oor af [of de twee] en rukte hem ook de tanden uit. De oorsprong van Ananel wordt tegengesproken. In eerste instantie beschrijft Flavius Josephus hem als een duister priester afkomstig uit Joodse familie van Babylon, met opzet verkozen door Herodes omwille van zijn teruggetrokken personaliteit die zeker geen leider van de oppositie zou worden. Verder spreekt Josephus zichzelf tegen door dezelfde Ananel voor te stellen als lid van een familie van een hogepriester en goede vriend van de koning. Sommige denken dat deze Ananel overeenstemt met hogepriester Hananel in de Michnah vernoemd. Maar Hanamel kwam uit Egypte, niet uit Babylon. In de twee daaropvolgende jaren onder druk van zijn Romeinse overste Marcus Antonius moest Herodes Ananel ontslaan ten voordele van de kleinzoon van Hyrcanus II, Aristobulus III. Zijn moeder Alexandra had Cleopatra kunnen overhalen tussen te komen bij Marcus Antonius ten voordele van de jonge Hasmoneese prins. Daar Aristobulus III een politiek gevaar betekende zorgde de koning ervoor dat hij verdronk in 35 v.Chr. om zo Ananel in zijn ambt van hogepriester te kunnen herstellen [34-? v. Chr.]. Volgens Josephus was het afzetten van Ananel nietig verklaard daar de hogepriester voor het leven was benoemd. Nochtans, onder de Herodiaanse koningen en tetrarchen alsook onder de Romeinse gouverneurs van Judea zou veranderen van hogepriester een gangbare praktijk worden. Er dient opgemerkt dat onder het rechtstreekse beleid van de Romeinse administratie de hogepriester over meer macht beschikte dan onder het bewind van Herodes en zijn opvolgers. Zo oefende de hogepriester tegelijk de religieuze en seculiere macht van de natie uit, bij gebrek aan een gewone leek als Joodse vorst. Het is niet geheel duidelijk hoe lang deze tweede periode waarin Ananel hogepriester was precies heeft geduurd. In elk geval moet er vóór 23 v.Chr.een einde aan zijn gekomen, omdat in dat jaar aan het hogepriesterschap van Ananels opvolger Jezus ben Phiabi een einde kwam.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 25]
Het wonder van Santarem, Portugal [begin dertiende eeuw]
De Hostie werd in een processie gebracht naar de Kerk van de Heilige Stephanus, waar de Hostie in was werd gesloten en geplaatst werd in het tabernakel. Enige tijd later toen het tabernakel werd geopend, ontdekte men een nieuw wonder. De was, waarin de Hostie was gesloten, was in stukken gebroken en de Hostie lag in een kristallen pyxis. Deze pyxis werd geplaatst in een zilveren en gouden peervormige Monstrans, de versierd was met 33 stralen licht. De pyxis wordt nog steeds in deze monstrans bewaard.
Na de erkenning van de kerkelijke autoriteiten, die geen reden zagen om het wonder te veroordelen of te verzwijgen werd de Kerk van de Heilige Stephanus omgedoopt tot "De Kerk van het Heilig Wonder." Het is in deze kerk dat de Hostie nog steeds word bewaard en uitgesteld voor de aanbidding en verering door de pelgrims. In het schip van de kerk, hoog aan beide kanten, zijn schilderijen die het Wonder afbeelden.
De Hostie is iets onregelmatig van vorm, met kleine adertjes die van boven lopen naar beneden waar een hoeveelheid bloed wordt bewaard in het kristal. Dr Arthur Hoagland, een arts uit New Jersey, die de Wonderlijke Hostie al vele malen heeft aanschouwd in de afgelopen jaren, bemerkte dat het bloed op de bodem van het kristal de ene keer de kleur had van vers bloed, en de andere keer de kleur van gedroogd bloed.
Het wonder, dat plaatst vond in het begin van de 13e eeuw, bestaat nu al voor 700 jaar.
10. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 15
God zal gebruik maken van de krachten van de hel voor de uitroeiing van de goddelozen en de ketters die de Kerk wensen te vernietigen tot in het diepste van haar fundament.
Vertaling: Henk
11. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 15
Hier is nu waarschijnlijk het gekste voorstel. Blijf na de mis en bid voort!! Waarom zo gehaast?? Op de parking is het druk!! Je zult de parking de eerste 10 minuten toch niet kunnen verlaten.
Vertaling: Henk
16. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 6
12 juli 1820. Ik had een visioen over de Heilige Keizer Hendrik. Ik zag hem s nachts knielen aan de voet van het hoofdaltaar in een grote en mooie kerk ... en ik zag de Heilige Maagd Maria helemaal alleen nederdalen. Zij legde op het altaar een rode doek, bedekt met een wit linnen. Ze plaatste een boekinleg met edelstenen. Zij stak de kaarsen en de eeuwige lamp aan. Toen kwam de Redder zelf, gekleed in priesterlijk gewaad. Hij droeg de kerk en het doek. Twee engelen dienden hem en twee engelen volgden. Zijn kazuifel was een volle en zware mantel met doorzichtig rood en wit en glinsterend in juwelen. Er was geen altaarbel, maar wel ampullen voor water en wijn. De wijn was rood als bloed en er was ook een weinig water. De Mis was kort. Het Evangelie van de Apostel Johannes werd op het einde niet gelezen. Toen de Mis ten einde was, kwam Maria naar Hendrik [de keizer] toe, en Zij reikte Haar handen naar hem toe, waarmee ze de erkenning van zijn reinheid bedoelde. Dan voerde Zij hem met klem aan om niet te wankelen. Daarop zag ik een engel die de zenuw van zijn heup aanraakte [zoals bij Jacob]. Hij [Hendrik] leed hevig pijn. Vanaf die dag liep hij mank.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Heiligen uit recentere tijden [aflevering 2]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Felix schreef dat "ze van het huis een middelpunt van warmte en fatsoen maakte, waar ze vaak vrienden ontving." Hij voegde eraan toe dat, hoewel ze nooit zelf kinderen had gekregen, ze een zwak had voor kinderen en een moederlijke liefde toonde voor haar nicht en neefjes.
Hij beschreef Elisabeth ook als een ontwikkelde vrouw die Latijns, Engels en Russisch had geleerd, en ook het Italiaans begon te beheersen toen haar studies onderbroken werden door ziekte. Felix was begrijpelijk uitbundig met de beschrijvingen van zijn vrouw. Hij schreef dat ze heel aantrekkelijk was, met zeer vooraanstaande en vriendelijke manieren die haar steeds deden glimlachen en beminnelijk maakten. Haar geest "stond voor alles open met een opmerkelijke snelheid en diepgang," schreef hij. "Ze verheugde zich in alles wat van nature mooi was of in de aanleg van de mens." Ze wist hoe ze kunst moest begrijpen en appreciëren, in al haar vormen [schilderen, beeldhouwen, muziek en literatuur] en haar reizen [na haar huwelijk] naar Spanje, Italië, Noord Afrika, Griekenland, het Oosten, Rusland, en Duitsland, hadden haar een heel fijne en zuivere smaak gegeven."
Hij voegde eraan toe: "Haar conversatie was levendig, interessant, aantrekkelijk en vurig, maar toch altijd eenvoudig en bescheiden, zonder ooit haar superieure intellect te tonen. Ze was heel vrolijk en lette er op om dat altijd te zijn, ze vond vrolijkheid zelfs een deugd. Men hoorde haar lieftallig gelach, met haar frisse, oprechte klank, bij elke gelegenheid."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
08-02-2010
8 februari 2010
8 februari 2010
1. Medjugorje: Retraitekasteel Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart [1/10]
Inleiding
In 1991 ontvingen Patrick Latta, een succesvolle zakenman en autohandelaar in Canada, en zijn vrouw, een zelfstandige advocate, een grote genade van bekering door de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje. Zij lieten al het materiële achter dat ze hadden opgebouwd en vertrokken in 1993, tijdens het hoogtepunt van de Joegoslavische Oorlog, naar Medjugorje.
Samen met Vader Slavko Barbaric, hun geestelijke begeleider en biechtvader tot aan zijn dood in november 2000, richten ze het retraitehuis "Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart" op, met een bijzonder verlangen om roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven te ondersteunen, hernieuwen en aan te moedigen.
Patrick en Nancy Latta
Ondertussen, 17 jaar na hun verhuis en na 14 jaar bouwwerken, komen stromen bedevaarders van over heel de wereld naar het retraitekasteel van Onze Lieve Vrouw om Haar te eren als de Koningin van de Vrede. Met God is alles mogelijk. Geloofd zij Jezus en Maria.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Jesus is coming soon
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 95]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
De meeste gedagvaarden omringden reeds de hogepriester Caïphas op de tribune. Nu en dan trad er nog een de gerechtszaal binnen. De aanklagers en de valse getuigen vulden bijna geheel het atrium. Vele andere lieden wilden er ook binnen, maar zij werden met geweld teruggedreven.
Kort voordat de stoet met Jezus aankwam, waren Petrus en Johannes, als boden bemanteld, door de eerste poort van Caïphas paleis gestapt. Dankzij de hulp van een van zijn welbekende dienaars, slaagde Johannes er nog in, door de tweede poort en zo in de ommuurde voorhof te komen. Wegens de grote volkstoeloop sloot men de poort achter zijn rug en Petrus, die in het gedrang een beetje opgehouden werd, kwam te laat. De poortwachtster wou niet meer opendoen, ook als sprak Johannes van uit de hof voor zijn vriend ten beste. Petrus zou geen toegang hebben gekregen, indien Jozef van Arimathea en Nicodemus niet verschenen waren, die hem naar binnen loodsten. Eenmaal in het rechthuis, gaven de apostelen de mantels terug aan de dienaars en gingen stilletjes post vatten onder de menigte, aan de rechterkant van het atrium, vanwaar zij de tribune goed konden zien.
Caïphas had ginder zijn zetel reeds ingenomen en ook aanwezig, waren een zeventigtal leden van de Hoge Raad. Aan beide zijden van de tribune stonden of zaten verschillende stadsafgevaardigden, ouderlingen en schriftgeleerden, naast vele getuigen en schurken. Krijgsknechten waren opgesteld aan de voet het halfcirkelvormig getimmerte tussen de zuilen en, omlaag in het atrium, tot tegen de ingang voor de stoet die men nu elk ogenblik kon verwachten. Die ingang bevond zich niet rechtover de tribune maar, van hieruit gezien, aan de linkerkant van het atrium.
Caïphas was een gezet man, hoogrood en grimmig van aangezicht. Hij droeg een lange, donkerrode, met gouden bloemen, en kwasten versierde bezette mantel. Op de borst en schouders, vooral aan de voorzijde was deze protserig versierd, met allerlei soorten blinkende platen. Zijn muts leek wel op een lage bisschopsmijter. Uit de openingen links en rechts, tussen de naar elkaar gebogen punten, puilde er een beetje van het stof uit, en slippen hingen aan weerskanten van de hoofdbedekking neer, die tot op de schouder reikten. Geruime tijd al duurde het samenzijn van Caïphas met de leden en aanhangers van de Raad. Velen hadden hem niet meet verlaten sinds Judas en de bende erop uittrokken. De hogepriester werd zo ongeduldig, vol van gramschap, dat hij in vol ornaat de treden van de tribune afrende, het voorhof inliep, schold en vroeg, of de beklaagde nu spoedig komen zou of niet. Inmiddels naderde de stoet en Caïphas keerde terug naar zijn zetel.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 95]
Hoofdstuk 21. Zalig- en heiligverklaring
Het proces tot zaligverklaring werd in gang gezet tijdens het pontificaat van Paus Pius IX. Over het algemeen wachten de bevoegde geestelijke overheden hiermee zon tiental jaren tot na de dood van de betrokken persoon. Er vonden zon tweehonderd audiënties plaats tijdens dewelke men 66 getuigen heeft ondervraagd. Het dossier dat bestond uit 1.674 bladzijden, werd afgesloten op 6 maart 1865 en naar Rome gebracht door Mgr. De Langalorie zelf, die het aan de Congregatie voor de Geloofsleer toevertrouwde. Hierop begon het "apostolische proces." Ook daar wordt gewoonlijk een wachttijd van tien jaar gerespecteerd, maar door een decreet van 6 februari 1866, werd deze regeling door de grote Paus Pius IX overgeslagen.
Ongelukkiglijk vertraagden de Europese gebeurtenissen de afloop van de procedure: het Eerste Vaticaanse Concilie, de Frans-Duitse Oorlog die door de Fransen werd verloren, de val van het Tweede Keizerrijk met als direct gevolg de invasie van Rome door de troepen van Koning Victor-Emmanuel II en de annexatie van de pauselijke staten door het Koninkrijk Italië.
Desondanks werd de pastoor op 3 oktober 1872 "eerbiedwaardig" verklaard door Paus Pius IX. De apostolische procedure zou twaalf jaar duren, van 3 augustus 1874 tot 12 oktober 1886. Tijdens deze procedure getuigden 147 personen tijdens 311 zittingen. Het dossier telde 2.886 bladzijden.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 95]
Hoofdstuk 11. Bisschoppen en de Paus
Nicky: Wat hebben de Arme Zielen u verteld over de huidige Paus [JP II]? Maria: Ze hebben mij verteld dat de mensen heel veel moet bidden voor hem, omdat hij voortdurend in gevaar is. Maar hier moet ik ook aan toevoegen dat vele Arme Zielen hem beschermen.
Ook heeft hij reeds maatregelen getroffen om de opvolging van het pausschap te beschermen.
Nicky: Maria, heeft de huidige Paus kennis van u, uw ervaringen en uw apostolaat? Maria: Ja.
Nicky: Wetende welk belang u hecht aan de nederigheid en de gehoorzaamheid en, in het bijzonder aan uw geestelijke begeleiders en Bisschoppen, mag ik veronderstellen dat, terwijl u doorgaat met uw apostolaat voor de Zielen in het Vagevuur, dat u altijd gehoorzaamt aan de huidige Heilige Vader, Paus Johannes Paulus II? Maria: Ja, zo niet zou ik heel hypocriet zijn. Uiteraard gehoorzaam ik hem!
Ik zie een grote mogelijkheid voor zijn heiligschap, want Onze Lieve Vrouw voedde hem op en pikte hem er uit. En deze enorme genaden dat Zij hem gaf, beantwoordde hij zo openlijk door zijn motto te kiezen om "TOTUS TUUS" te zijn. Ik heb een diepe liefde en eerbied voor hem en ik bid dikwijls voor hem. Zelfs als ik anders zou staan tegenover hem en tegengestelde dingen over hem zou weten, zou ik steeds gehoorzaam zijn, want het is dat wat God van ons verlangt: hij is de enige en ware opvolger van de Heilige Petrus, de Rots waarop Jezus zijn Kerk heeft gebouwd.
Nicky: Zo heeft u, en hebben uw ervaringen en apostolaat de zegen van onze huidige Heilige Vader, paus Johannes Paulus II? Maria: Ja, ik heb de zegen om mijn opdracht verder te zetten.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Saint Peter [20/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 23: Naschok [Aflevering 146]
Tussen één vierde en één derde van Europa was omgekomen. Op andere continenten stierven tenminste twintig miljoen mensen. Het kwam recht uit de Bijbelse profetieën. Enkel in aantal was het al een grotere ramp dan eender welke ramp in de geschreven geschiedenis. Het eigenlijke dodental lag bijna zeker hoger dan in de dagen van Noë, en hoewel we de twee gebeurtenissen niet willen gelijkstellen vervulde de middeleeuwse catastrofe Openbaring 6:18 [hongersnood en plagen], net zoals Pompeï en Jeruzalem de voorspellingen in Matteüs 24 hadden vervuld. Wat de aantallen ook waren, het had alle kenmerken van een oordeel: niet het Laatste Oordeel, niet de grootse en vurige ontknoping die velen verwacht hadden, niet de langverwachte finale, maar desalniettemin toch een ontknoping. Het was een kleiner oordeel of een "mini-oordeel."
Een tijdperk kwam ten einde, net zoals een tijdperk ten einde was gekomen met de rampspoed die volgde op Nero. En net zoals toen was gebeurd, bleven de rampen aanhouden. De Zwarte Dood was geen alleenstaande gebeurtenis. Zn uitbarstingen sloegen uit tot in de volgende eeuw en werden vergezeld door andere kastijdingen. De hele menselijke structuur werd aan stukken gesneden. Plagen waren de meest opvallende aspecten, maar slechts één van vele kwaadaardigheden. Er gebeurden andere afstraffingen op spirituele niveaus. Het was de tempus muliebre. De opstoot van het kwaad was zowel sociologisch als medisch. In de nasleep van de dood door de builenpest werden mensen koud en egoïstisch. Ze graaiden en werden hebzuchtig. Ze waren vijandig en hardvochtig. Er was een indrukwekkende stijging in processen, conflicten en vechtpartijen. Liefdadigheid was bekoeld en zoals een kroniekschrijver zei: "groter kwaad dan ooit woekerde voort in de wereld." De fysische plaag was slechts een uiterlijk teken van een spirituele kwaal. Het maakte allemaal deel uit van hetzelfde oordeel, de vrucht van de secularisatie. Er heerste oppervlakkigheid, extravagantie, en een wilde golf van uitspattingen. De pest had een fatalistische houding teweeg gebracht: eet, drink en wees vrolijk, want morgen zal je sterven. Dat leidde tot gulzigheid, dronkenschap en ziekelijke seksualiteit.
Het leidde ook tot occultisme. Naarmate de kastijding verder ging schoten tovenaars en gedachtenlezers, drugsverkopers en medicijnmannen, als paddenstoelen uit de grond. Mannen en vrouwen sloten pacten met de duivel. In 1366 waren er zo veel tovenaars dat het Concilie van Chartres beval dat ze elke zondag vanuit de preekstoel moesten veroordeeld worden. In Oost Europa stroomden groepen Indiaanse zigeuners toe, wiens occultisme zo oud was als Babylon.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 55)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 29
1 februari 1989 [aan de rots van Belpasso]
In tegenstelling tot wat algemeen was verwacht waren er opnieuw vele bedevaarders [Zon 50.000] teruggekeerd naar de rots van Belpasso om de verschijning van de Heilige Maagd bij te wonen. Iedereen wachtte enthousiast en was erg opgewonden. Iedereen hoopte dat de boodschap van de Heilige Maagd opnieuw de vrede tot de harten van diegenen zou brengen van zij die vurig hadden gebeden om de slechte voortekenen van de vorige maand af te wenden. De menigte werd niet teleurgesteld. De woorden van de Koningin van de Vrede verwezen naar wat er was gebeurd op de eerste januari.
"Hoe kan Ik gelukkig zijn als de hele wereld het slachtoffer is van haar eigen oppervlakkige materialisme, zelfs op de vooravond van het Nieuwe Jaar?" Zij moedigde iedereen aan om in oprecht geloof te leven: "Ieder van u moet eerst het eigen geloof versterken, zodat u daarna uw naaste kan bekeren."
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, u zult Mij enkel kunnen troosten wanneer u mijn verdriet hebt begrepen. Mijn komst van de laatste maand was werkelijk voor iedereen ontmoedigend ... en het was een dag van vrede. Maar hoe kan Ik gelukkig zijn als de hele wereld het slachtoffer is van haar eigen oppervlakkige materialisme, zelfs op de vooravond van het Nieuwe Jaar? Op deze wijze tekent de mensheid namelijk zelf de straffen voor zich uit. Velen hebben zichzelf bewust verkocht aan het aardse geluk. Enkel één ding maakt Mijn hart gelukkig: namelijk het zien van velen van u die zich betrokken voelen om Mij te troosten. Dit betekent dat niet enkel uw hart openstaat, maar dat u eveneens weet hoe u goedschiks en gewillig kunt zijn in overstemming met Gods ingevingen die Hij naar uw hart zendt. God zal u opnieuw gezond maken, omdat Hij de God van het leven is. Vandaag nodig ik u allen in het bijzonder uit om uw geloof in God te versterken. Vandaag wordt u geroepen tot een bijzondere taak, die Hij, in Zijn genade, u wenst toe te vertrouwen: om aan de wereld Zijn nakende komst te verkondigen. Wees dankbaar, wordt niet hovaardig, omdat God niet de besten, maar de nederigen kiest om naar Zijn Geest te luisteren. Ik deel u dit mede om u op voorhand te waarschuwen voor deze hoogmoed, omdat deze al te dikwijls binnendringt in de gedachten van uw harten.
Rosario: Heilige Maagd, hoe kunnen wij de noodzakelijkheid bekomen om deze taak te vervullen? Maria: Deze taak is gemakkelijk. Velen hebben vergeten dat werkelijk Christen zijn betekent dat u dit Goede Nieuws moet verkondigen. Jezus heeft niet enkel de Sacramenten ingesteld om Zijn broers te heiligen, maar eveneens om de zielen te verrijken. Velen zeggen maar al te vaak dat zij Christen zijn en zijn er zich niet van bewust dat zijzelf de oorzaak zijn van het verlies van hun geloof. Ieder van u dient eerst zijn eigen geloof te versterken en dan zijn naasten te bekeren. Velen weten niet dat geloof van een ware Christen niet een "misschien" is. Iedereen moet diep in zichzelf kijken en dan zeggen: "O Heer, Uw redding vervult mij met vreugde. Maak van mij een voorwerp van bekering."
Hij die weet dat hij zich op het rechte pad bevindt, weet eveneens dat, wanneer hij ziet wat het Heilig Evangelie verkondigt, hij niet bevreesd mag zijn. En als dit zou gebeuren, zal zijn vrees niet zo groot zijn om af te dwalen van de ondernomen weg . Dit is uw sterkte, dit is uw geloof. De wegen van God zijn waarheid en genade. Laat het Woord van God, het Heilige Evangelie, in uw gedachten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het bovenal in uw harten geschreven zijn. Ga en evangeliseer: wees niet bevreesd omdat Mijn hart steeds bij u zal zijn. U zult voor de Heer wandelen in het land van de levenden.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u iets anders van ons? Maria: Neen, niets anders. Ga door met het ontvangen van de Heilige Sacramenten, wordt niet vermoeid van het bidden en het opzeggen van de Rozenkrans, lees de Heilige Schrift en denk erover na. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. De Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ja, ik zal komen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 52]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
Een eindschrift als uitdaging
Verder bleef Roger Schutz kritisch ingesteld tegenover praktijken en beweringen van het aloude monachisme. Ten eerste de eeuwige kloostergeloften: 'De Kerk matigt zich ten onrechte Gods rechten aan, beweert dat een roeping en de verplichting eraan verbonden voor het leven zijn, daar waar de duur van een roeping slechts door Hem die roept wordt bepaald.' Daarnaast haalde hij de theologische tekortkomingen van sommige passages in de Regel van de heilige Benediktus waarin "het vertrouwen in de menselijke krachten overdreven is en aard van het heil slecht bepaald." Hij onderscheidde het ascetisme, gekenmerkt door het begrip verdienste door de daden en een tweeledige tegenstelling tussen stof en geest, van de echte ascese, die een innerlijk en uiterlijke gedraging van de christene is die zich opdringt in het geloof. De reguliere evangelische gemeenschap stelde hij tegenover de reguliere kloostergemeenschap. De eerste zou de beste principes van de aloude monnikengemeenschappen moeten bewaren maar ze ook uitzuiveren van dogmatische dwalingen, van de verdienste door de daden, van de kloostergeloften en de afzondering. Concreet is de eerste doelstelling van een reguliere evangelische gemeenschap gemeenschappelijke woningen te onderhouden waarin de gelovigen een retraite kunnen doen, een innerlijke discipline nastreven, een nieuwe kracht opdoen en een verloren vurigheid in gebed herstellen." Deze gemeenschappelijke woningen zouden bezield worden door reguliere gemeenschapsbekleders gelast met het aanhouden van een spirituele band met de vroegere retraitanten die een derde-orde met de gemeenschap als middelpunt vormen. Eventueel geroepen om een reizend ministerie met de gemeenschap als pleisterplaats te vervullen, zouden ze een dagelijkse zending waarnemen van bidden, zich bezinnen op vaste uren, onder andere door gezang (dat het kenmerk is van de vreugde om het heil), door innerlijke stilte en getrouw aan regels van geestelijke begeleiding.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 24]
Woordenboek: Letter A
Alexander
Tiberius Alexander (Tiberius Julius Alexander) regeerde over Judea als Romeins procurator van 46 tot 48 na J.C. Hij behoorde tot de rijke Joodse adel van Alexandrië. Zijn vader, Alexander broer van de filosoof Philo van Alexandrië, leidde de douanen (alabarque). Tiberius Alexander zwoer het Jodendom af. Schijnbaar voerde hij graag godsdienstige gesprekken met zijn jongere neef, maar zonder erin te slagen trouw aan godsdienst zijn te blijven. Door Rome beïnvloed trad Alexander in het keizerlijk openbaar ambt en werd de enige Romeinse gouverneur van Judea van Joodse afkomst. Zijn beleid werd gekenmerkt door politieke onstandvastigheid ingevolge opruiende activiteiten van Simon en Jacob, zonen van Judas de Galileër, de stichter van een opstandige partij ter gelegenheid van de volkstelling door Quirinus in 6 na J.C. Eens gevangen genomen gaf Alexander het bevel ze te kruisigen. Alexander was procurator tijdens de grote hongersnood gemeld in verband met het bewind van Claudius. De Akten der Apostelen melden die ook (11, 28-30). De Kerken gesticht door Paulus en Barnabas stuurden levensmiddelen naar de christelijke gemeenschappen in Judea. Koningin Helena van Adiabene, een Joodse bekeerde die vanuit het noordelijke Mesopotamië naar Rome was gekomen, kocht voedsel in Egypte om de arme Joden in Judea bij te staan. De procuratie van Judea was maar een onderdeel van de briljante loopbaan van Tiberius Alexander. Nero benoemde hem prefect van Egypte en koning Agrippa II rende naar Alexandrië om hem te feliciteren. Toen Vespasianus tot keizer werd uitgeroepen door het leger verzekerde Tiberius Alexander hem van de onvoorwaardelijke steun van volk en legioenen in Egypte. Later was hij assistent, raadgever en rechterarm van Titus die er zijn hoofdkwartier vestigde tijdens het beleg van Jeruzalem in 70 na J.C. Alexander bouwde een briljante loopbaan op. Na hem bezetten zijn nakomelingen belangrijke functies, incluis het consulaat, in Romeinse administratie en leger.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 24]
Het wonder van Santerem, Portugal [begin dertiende eeuw]
In het dorpje Santarem, ongeveer 56 kilometer ten zuiden van Fatima, leefde er een vrouw die een ongelukkig leven leidde dankzij de handelingen van haar ontrouwe echtgenoot. In haar extreme verdriet zocht ze hulp bij een tovenares, die haar beloofde haar te ontdoen van al haar lasten in ruil voor een geconsacreerde hostie. Na lang te hebben getwijfeld gaf de vrouw uiteindelijk toe en bezocht de Kerk van de Heilige Stephanus. Na het ontvangen van de Heilige Communie, verwijderde ze de Hostie van haar tong en verborg de Hostie in haar sluier, met de bedoeling de Hostie aan de tovenares te geven.
Maar binnen enkele ogenblikken begon er bloed te vloeien van de Hostie. De hoeveelheid bloed nam snel toe zodat het bloed ook droop van haar sluier, en hiermee de aandacht trok van omstanders. Omdat ze bloed zagen op de hand en arm van de vrouw dachten velen dat ze gewond was en kwamen haar te hulp. De vrouw ontweek hen en rende naar huis, terwijl ze een spoort van bloed achter zich liet.
In de hoop de bloederige sluier en haar inhoud te verbergen stopte ze de sluier in een kist; maar tijdens de nacht moest ze het wel aan haar man laten zien, want er scheen een mysterieus licht vanuit de kist, die door het hout heen scheen en zo het hele huis verlichtte. Beide knielden in aanbidding neer totdat de zon opkwam, toen hebben ze de parochiepriester geroepen.
Het nieuws van deze mysterieuze gebeurtenis verspreidde zich snel en trok de aandacht van vele mensen, die het wonder voor zichzelf wilde overwegen. Vanwege de rage die er om ontstond werd direct een bisschoppelijk onderzoek ingesteld.
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 14
Alle mensen zullen opstaan, de een tegen de ander, en zij zullen elkaar zonder medelijden doden. Tijdens dit bloedig conflict zal de wrekende arm van God de goddelozen treffen, en in Zijn almachtige kracht zal Hij hun trots bestraffen.
Vertaling: Henk
13. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 14
Blijf! De mis is niet voorbij na de communie! Er bestaat nog een slotgebed!! Wees niet zoals Judas die het laatste avondmaal verliet alvorens het gedaan was!! Zing dat laatste lied
Vertaling: Henk
14. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 5
Ik zag allerlei soorten mensen, dingen, leerstellingen en meningen. Er was iets trots, arrogant en gewelddadig aan, en ze leken heel succesrijk. Ik geen enkele engel, noch enige heilige die eraan meehielp. Maar ver weg, op de achtergrond, zag ik de zetel van een gemeen volk, gewapend met speren en ik hoorde een lachende figuur zeggen: "Ook al bouwt u het zo stevig mogelijk, toch zullen we het met de grond gelijk maken."
Vertaling: Chris De Bodt
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
8 februari
Jezus heeft aan Petrus en de apostelen de macht gegeven "te binden en te ontbinden...". Alléén aan Petrus gaf hij "de sleutels van het Rijk der Hemelen." Om te binden en te ontbinden dienen de apostelen de eenheid te behouden met Petrus; de bisschoppen, de opvolgers van de apostelen, met de paus, opvolger van Petrus. In geval van twijfel, richt uw blik naar de paus; hij alléén heeft de sleutelmacht in handen.
9 februari
Houd geen rekening met voorspellingen omtrent het einde van de wereld. Luister naar wat Jezus zegt: "Van die dag en dat uur weet niemand iets af, ook niet de engelen in de hemel, zelfs niet de Zoon, maar de Vader alleen [Mt 24,36]. De Heer vraagt trouwens aan zijn leerlingen op elk moment bereid te zijn. Verlies uw tijd niet door naar deze zinloze voorspellingen uit te zien.
10 februari
Wanneer ge Jezus volgt, zijt ge noodzakelijk "mensenvisser" [Mc 1,17]. Verlies die hoge zending niet uit het oog. Help Jezus nieuwe zielen winnen, door het gebed, het getuigenis van uw christelijk leven in een heidense wereld en bij gelegenheid, door het woord. De om niets ontvangen gave van het geloof legt u de taak op onsterfelijke zielen te winnen. Door dat te doen, bevredigt ge Jezus helemaal. Herinner u zijn klacht op het Kruis: "Ik heb dorst" [Joh 19,28]. Dorst naar water en dorst naar zielen. Ge kunt zijn dorst helpen lessen. Wat benijd ik het u de Heer zo te kunnen helpen.
11 februari
Jezus waakt over ons. Wees niet bang: vrees, buiten de vreze Gods, kent de ware leerling niet. Twijfel nooit aan zijn liefde en zijn macht. Volhard. Soms komt de overwinning naar uw zin te traag. Volharding leidt altijd naar overwinning. Zoek onophoudelijk de Heer. Offer Hem voortdurend uw liefde. Moge zijn vrede in u wonen. Laat u naar Hem leiden door zijn moeder.
12 februari
Ge zoekt de volmaaktheid en ontdekt uw zwakheden. De Heer ziet vooral uw geloof en trouw. Wees niet bedroefd om uw zwakheden; offer ze aan de Heer. Zeg met de apostel: "als ik zwak ben, dan ben ik sterk" [2 Kor 12,10]. Uw sterkte verblijft niet in uzelf. Het is Jezus Christus die ze u verleent, zelfs als ge zwak zijt. Voor de Heer volstaat uw geloof. Verlies nooit uit het oog dat de waarden van het Rijk Gods niet die van de wereld zijn. Verdiep onophoudelijk uw geloof; het openbaart u de waarden van het Rijk.
13 februari
Moge stilte en vrede uw leven beheersen. Uw blijvend gebed zal er door vergemakkelijken. Zijn stilte en vreugde geen vorm van gebed? Deze opperste uitdrukkingen van het leven monden natuurlijkerwijze uit in aanbidding, in spontane verheffingen, aan het hart ontsprongen. Bezaai uw dagen met die gouden strohalmpjes van stilte en vreugde.
14 februari
Uw hart weze voor Jezus een gastvrij Bethanië. Hij heeft het zo nodig terwijl men Hem overal in de wereld kastijdt met beledigingen en laster. We kunnen Hem dan samen in het tabernakel van uw Bethanië aanbidden.
Bron: René Lejeune
Henk
16. Heiligen uit recentere tijden (aflevering 1]
Elisabeth Leseur, Frankrijk. Dienares van God [1866-1914]
Men kan niet zeggen dat Elisabeth Leseur haar passie voor religie van thuis uit mee kreeg. Haar vader, een vooraanstaande advocaat aan de Parijse balie, hield zich niet veel bezig met religieuze zaken. Haar moeder, een rolmodel voor moederliefde en zorgzaamheid, vervulde haar religieuze plichten zonder bijzondere devotie. De broer van Elisabeth stond eveneens koel tegenover religieuze zaken, maar haar zusters baden veel en waren godsvruchtig. Elisabeths liefde voor het geloof werd gevoed op school, waar ze haar religieuze opvoeding kreeg en haar Eerste Heilige Communie deed in de parochiekerk.
Elisabeth Leseur
Alles wat we over Elisabeth weten vinden we terug in haar biografie, die geschreven werd door haar echtgenoot, die een overtuigd atheïst was. Felix Leseur hield zich bezig met buitenlandse en koloniale politiek, en leverde bijdragen aan belangrijke linkse, antigeestelijke kranten. Tijdens de hele duur van hun huwelijk, probeerde hij constant haar religieuze overtuigingen te vernietigen, iets waar ze enorm onder leed.
In de biografie van zijn vrouw, die hij schreef na haar dood, vinden we niets terug over Elisabeths kinder- en jeugdjaren. De biografie richt zich enkel op de gebeurtenissen na hun ontmoeting in mei 1887, ten huize van gemeenschappelijke vrienden. Twee jaar later waren ze verloofd, en begonnen een nieuwe thuis in te richten. Twee maanden later waren ze gehuwd.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
05-02-2010
5 februari 2010
5 februari 2010
1. Medjugorje: Vragen en antwoorden
Vraag: Hoe belangrijk zijn de verschijningen te Medjugorje?
Antwoord: Noch enige andere verschijning of innerlijke boodschap uit het verleden is gelijkwaardig of verdient dezelfde aandacht als deze te Medjugorje. Medjugorje is de meest belangrijke gebeurtenis uit 2.000 jaar geschiedenis, sinds de geboorte, het leven, de dood en de opstanding van Jezus en de dood der apostelen. Dit om drie redenen:
Sedert meer dan 28 jaar verschijnt Onze Lieve Vrouw er elke dag. In totaal zijn er nu reeds meer dan 13.000 verschijningen geweest. De verschijningen kunnen geschieden terwijl de zieners tezamen zijn [vooral tijdens de beginjaren], zich ergens apart bevinden en ook is Onze Lieve Vrouw diverse malen meerdere keren per dag verschenen.
Op 4 april 1985 heeft Onze Lieve Vrouw gezegd: "Ik wens de boodschappen verder te blijven geven, zoals nooit eerder in de geschiedenis is gebeurd, sedert het begin van de wereld."
Op 2 mei 1982 zei Onze Lieve Vrouw: "Ik ben gekomen om de wereld een laatste maal op te roepen tot bekering. Daarna zal ik niet meer op deze aarde verschijnen [op deze wijze]."
2. Mirakel zowel gelinkt aan Johannes Paulus II als aan Pius XII
Het vaticaan onderzoekt momenteel een mirakel dat vermoedelijk kan worden toegeschreven aan Paus Pius XII zaliger. Naar verluidt heeft heft mirakel te maken met een zwangere vrouw die een tumor had. Dit gebeurde in 2005 in de streek rond Napels, Italië.
Haar man zegt dat hij begon te bidden tot Paus Johannes Paulus II en dat hij daarop 's nachts een droom had, waarin Johannes Paulus II hem vroeg om zich te richten tot een andere Paus. Hierbij toonde hij de foto van Paus Pius XII. De echtgenoot deed daarop wat van hem werd gevraagd en zijn vrouw genas. Dokters hebben geen enkele wetenschappelijke verklaring voor deze genezing. Daarom heeft het Vaticaan aan de plaatselijke aartsbisschop gevraagd om de zaak nader te onderzoeken.
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 94]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Het rechthuis van Caïphas
Wie in Caïphas rechthuis wil komen, gaat eerst door de poort en over een groot plein, waarna hij door een tweede poort de ommuurde hof bereikt, met in het centrum het huis. Het voorste gedeelte van dit meer dan dubbel zo lange, als brede huis, bestaat uit een geplaveide, naar boven toe open voorhof of atrium genaamd, met aan drie kanten overdekte zuilengangen. Van de drie ingangen die het atrium heeft, bevindt de voornaamste zich langszij het huis, en wanneer men langs hier naar binnen treedt, ziet men links, onder de blote hemel, een gemetselde kuil, waarin vuur wordt gemaakt, en rechts, een paar treden hoger, achter enkele zuilen die hoger zijn dan de zuilen van de galerijen, aan drie kanten van het voorhof: een overdekte ruimte, ongeveer zo groot als de helft van het atrium en waarin de zetels van de raadslieden op een halfronde tribune staan, die verschillende treden telt.
De zetel van de hogepriester staat in het midden. Beneden, rechtover die zetel, is de plaats van de beklaagde met zijn bewakers. Aan beide zijden, alsmede achter hen, tot ginds omlaag in het atrium, komen de aanklagers en getuigen zich opstellen. In de muur, achter de tribune, bemerkt men drie deuren. Zij leiden naar een ronde zaal die groter is dan de rechtszaal en voorzien van zitplaatsen langs de wand. Rechts en links van deze voor besloten vergaderingen voorbehouden zaal, is er een deur die uitkomt op een trap om af te dalen in de ommuurde hof, die hier een ronde vorm heeft, in overeenstemming met het gebouw. Daalt men de trap af rechts, en wendt men zich dan naar links, naar het gebouw toe, dan komt men aan de deur van een donkere, overwelfde kerker. Onder de ronde zaal, die evenals de rechtszaal, hoger ligt dan het atrium, zijn er ook nog andere kerkers. In één daarvan zag ik, na het Pinksterfeest, de apostelen Johannes en Paulus een nacht lang gevangen zitten. Het was toen Petrus de lamme genezen had bij de tempelpoort, de "Schone" geheten.
In het rechthuis en in de omtrek brandden vele lampen en toortsen en het leek wel klaarlichte dag te zijn. Buitendien sloeg in het atrium de gloed uit de vuurkuil ten hemel. Deze "vuurkuil" is als een open oven die men in de grond heeft laten neerzinken. De brandstof, aardkolen naar ik meen, wordt van boven aangebracht. Iets méér dan manshoog rijzen aan de zijkanten horenachtige buizen op, die de rook wegtrekken, terwijl het vuur in het midden altijd zichtbaar blijft. Soldaten en dienaars, allerlei gepeupel en gemene, omgekochte getuigen, verdrongen elkaar bij het vuur. Er waren ook vrouwen in het gezelschap. Meiden gingen rond met een rode drank en bakten, tegen betaling, koeken voor de soldaten. Het ging er daar nogal druk aan toe, alsof men Vastenavond vierde.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 94]
Hoofdstuk 20. Dood van een Heilige
"Waar wenst u te worden begraven?" vroeg de notaris.
"Te Ars!" mompelde de zieltogende pastoor.
Toen stelde de notaris een "notarieel testament" op [zo noemt men een testament met getuigen] waarin de heilige pastoor verklaarde:
"Ik wens dat mijn stoffelijke resten voor eeuwig op de begraafplaats van de parochie Ars rusten. Dat is mijn laatste wilsbeschikking die ik persoonlijk wens te laten voltrekken, waarbij ik alle vorige beschikkingen herroep!"
De getuigen waren graaf de Garets, Pierre Oriol [rentenier], Francois Pertinand [koetsier], Hippolyte Pagès [rentenier], die samen met de notaris tekenden, maar de erflater [die had verklaard dat hij het testament niet mede kon ondertekenen, omwille van zijn zwakheid door ziekte], ondertekende niet.
Daarop kreeg de pastoor van Ars de laatste sacramenten toegediend door M. Louis Beau, pastoor van Jassans, Ain.
Op 4 augustus 1859, rond zeven uur s avonds, spoedde de nieuwe bisschop van Belley, Mgr. De Langalorie, zich naar het sterfbed van de zieke, die hem herkende. Hij verliet deze wereld om tien uur s avonds.
Tijdens de avond brak er een hevig onweer los boven Ars, zoals men sedert veertig jaren niet meer had gekend, terwijl de bedevaarders, op de hoogte gebracht per telegraaf en door de kranten, van alle kanten te voet of per auto kwamen toegestroomd.
De stroom bedevaarders is nooit opgehouden langs het graf van de heilige, gebalsemd en rustend in schrijn, in de kapel van de Heilige Philomena, de kleine heilige in wiens schaduw de pastoor van Ars gepoogd had om zijn eigen glorie te verbergen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 94]
Hoofdstuk 11. Bisschoppen en de Paus
Nicky: Wat zou u zeggen tot alle biddende en welbedoelende vrouwen die vandaag zeggen dat ze het recht zouden moeten hebben om priester te worden? Maria: Eerst en vooral zou ik hen willen vragen om heel veel te bidden tot de Heilige Geest om hen over deze aangelegenheid te verlichten, en dan zou ik hen willen vragen om te beantwoorden aan de goedbedoelende mensen die zeggen dat ze het recht moeten hebben om een van Gods grootste geschenken te ontvangen, te dragen, er geboorte aan te geven, het op te voeden: onze kinderen. Beide van deze wensen worden verward en zijn niet in Gods plan.
Heeft Jezus verlangd dat ook vrouwen priester zouden worden? Maria, de heiligste van alle vrouwen, zou dan zeker moeten aanwezig geweest zijn bij het Laatste Avondmaal, maar dat was niet het geval!
Jezus zette de dingen niet op een andere wijze op, en opnieuw: God weet veel beter dan wij wat het beste is voor ons. Alles wat tegengesteld is aan Zijn plannen, brengt verwarring en verwarring is een van satans meest doorzichtige resultaten.
Nicky: Zijn sommige van de Kardinalen en Bisschoppen, die rond de Paus om hebben gezegd, om de Communie in de hand te er door te drukken, naar de hel gegaan? Maria: Ja, sommigen, maar ik zal niet zeggen dat het louter door dat was. Ik weet dat er ook andere dingen rond betrokken waren en het is de combinatie van dit alles dat dit heeft veroorzaakt. Maar ik kan niet zeggen dat het alleen deze daad was dat de oorzaak was voor het verlies van vele zielen.
Nicky: Hiervoor hebt u de vrijmetselaars vermeld binnen het Vaticaan. Hoeveel van de Kardinalen rond de Paus zijn vrijmetselaars? Maria: Ik weet niet het juiste aantal, maar velen waren Kardinaal toen hij Paus werd. Ondertussen heeft Johannes Paulus II zoveel nieuwe Kardinalen benoemd, die zeker geen vrijmetselaars zijn en zo is hun aantal vandaag de dag minder, maar steeds zijn er nog sommigen daar en zelfs heel dicht rond de Paus.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Saint Peter [19/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 145]
Duitsland werd niet zo hard getroffen als zuid Europa, maar de verwoesting reikte tot plaatsen zo ver als Groenland. Ontsnappen was onmogelijk, evenmin als uitstel. Terwijl de pest bleef toeslaan reisde de Heilige Birgitta in 1349 naar Rome en raadde iedereen aan om "aardse ijdelheid in de vorm van extravagante kledij af te zweren, aalmoezen aan de behoeftigen te geven en alle parochiepriesters eens per maand de Mis te doen vieren ter ere van de Heilige Drievuldigheid."
Ondanks de weinigen in Rome die aandacht schonken aan deze woorden, kon niemand de indrukwekkende aanwezigheid van Birgitta ontkennen. Evenmin konden ze haar mirakels negeren. Een vrouw die bij haar stervende zoon zat zei, "Als de Vrouwe Birgitta hier maar was!" Op dat moment wandelde de heilige binnen en legde haar handen op het voorhoofd van de man. Een paar uren later was de man genezen.
In andere gevallen zocht men verlichting in heiligdommen als Willesden. Daar werd een beeld van de Heilige Moeder in processie gedragen en werden er genezingen gemeld. De koning van Zweden riep op tot vasten op brood en 1350 werd tot heilig jaar uitgeroepen. Het was belachelijk om de Kerk te beschuldigen voor al dit leed, vooral omdat de plaag in een heidens land was ontstaan, maar er heerste een schuldgevoel bij de hiërarchie die in het pauselijk paleis te Avignon stapels geld had geteld en van de Kerk een bureaucratie had gemaakt.
Daar zat kwaad in. Er zat kwaad in het overdreven in acht nemen van de wet en in pretentie. Het kwaad drong door tot het lokale niveau. De paus, getraumatiseerd door het onheil, bekritiseerde veel van zn geestelijken als "de meest fiere van de wereld, arrogant en overgeleverd aan pracht en praal, graai- en hebzucht. Hun geld verkwistend aan pooiers en oplichters."
De tirade van de paus werd ongetwijfeld gevoed door de spanningen en er was meer dan genoeg reden voor.
Zijn vertegenwoordigers berekenden dat de pest [de grote kastijding die God toeliet] in Christelijk Europa 23.840.000 doden had geëist.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 54)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 28
1 januari 1988
Het jaar 1988 begon met geen al te beste vooruitzichten. Het weer was slecht en er werden door sommige kranten valse geruchten verspreid en dit terwijl de feestelijkheden rond het Nieuwe Jaar op hun hoogtepunt waren. Dit lag aan de basis van een sterk verminderd aantal opgekomen bedevaarders nabij de rots. Tijdens de maanden november en december waren er respectievelijk 70.000 en 60.000 pelgrims, terwijl er deze maand amper 20.000 waren. Het weinig aantal gelovige bedevaarders die de verschijning van de Heilige Maagd te Belpasso bijwoonden, waren door en door nat, ondanks de regenschermen. Er was nog een andere onaangename verrassing. De boodschap was geheim. Op het einde van de verschijning was Rosario bedroefd. Hij zei dat de Heilige Maagd meer bedroefd was dan gebruikelijk: "zoals ik nooit ervoor gezien heb." Voor het ogenblik moet de boodschap die hij heeft ontvangen geheim blijven. "Ik wens iedereen uit te nodigen om te bidden, zodat wat de boodschap inhoudt, nooit zou gebeuren," voegde hij eraan toe. Om de verwarring van de vele mensen rond deze geheime boodschap die over toekomstige droevige gebeurtenissen ging, een beetje te verminderen, gaf Rosario enkele dagen laten een verklaring om beter uit te leggen wat de Heilige Maagd van iedereen verlangde.
Een verslag over de verschijning van Onze Lieve Vrouw
Ik kan de boodschap die Onze Lieve Vrouw mij op 1 januari 1988 heeft toevertrouwd, niet onthullen en zo zal ik enkel naar sommige punten verwijzen. Onze Lieve Vrouw was diep bedroefd, zoals nooit voorheen en laat het zo zijn dat Haar boodschap mij heeft ontsteld want de inhoud was heel ernstig. Als de Heilige Maagd verschijnt, doet Zij dat niet zonder redenen: wat Haar de meeste zorgen baart, is de redding van Haar kinderen.
Misschien hebben velen dit niet begrepen en dit is één van de redenen van Haar verdriet. Wat ik nu ga zeggen is moeilijk voor mij. Men moet er zich bewust van zijn dat de mensheid naar de vrede toegaat, gestaag en zeker. Onze Lieve Vrouw zei dit reeds op 1 oktober, toen Zij sprak over een periode van vrede. De vraag rijst dan ook hoe het mogelijk is dat Onze Lieve Vrouw zo bedroefd was.
Op dit moment mogen we onze aandacht niet alleen schenken aan de problemen van de landen die in oorlog zijn. De Heilige Maagd is bezorgd voor de redding van iedere individuele persoon, verhinderd door en gehecht aan de materiële dingen, waarbij hij zich niet meer bezorgd maakt over zijn enige en ware welzijn: God. Ieder van ons moet de roep tot heiligheid in de eigen ziel ontdekken en het spirituele tekort erkennen. Het is goed om te herhalen wat Onze Lieve Vrouw steeds zegt: wij moeten de Heilige Sacramenten van de Biecht en de Communie regelmatig ontvangen, bidden voor de wereldvrede en heel wat Rozenkransen bidden en opofferingen doen voor de bekering van de zondaars.
Als de Heilige Maagd zegt dat de tijd rijp is, moeten wij daarover nadenken en handelen om onszelf te zuiveren en onze heiligheid te verbeteren. Ik wens de benadrukken dat de boodschap van 1 january geen toevoegsel is aan de tien geheimen die ik op 1 maart 1987 heb ontvangen, maar het werpt een dieper licht op deze geheimen en het maakt ze duidelijker. Enkel één ding geeft ons allen hoop: de hulp van Maria, de Koningin van de Vrede, die zeker is, en de overwinning van Haar Onbevlekte Hart. De Parabel van de tien maagden met hun olielamp komt hierbij bij ons op [Mattheus 25: 1-13]. Het is een aanmoediging voor de verwachting waar we allen naar uitkijken: de glorierijke terugkeer van de Jezus Christus.
Onze Lieve Vrouw zal opnieuw verschijnen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 51]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
Een eindschrift als uitdaging
Het eindschrift bestaat uit drie gelijke delen: Het kloosterideaal in het vroege monachisme (tot in de VIe eeuw), Het kloosterideaal, de toepassing en het Evangelie, Is een reguliere evangelische gemeenschap mogelijk?. Het historische eerste deel brengt niets nieuws. Echter toont de schrijver in het tweede deel een briljante dogmatische overtuiging, terwijl hij in het derde gedeelte pleit voor een protestants monachisme zonder het zo te noemen. Hij herhaalt elementen uit de Notes explicatives van 1941 en uit geschriften van 1942.
Hij vraagt zich af hoe en waarom mannen en vrouwen samengekomen zijn in gemeenschap doorheen de christelijke geschiedenis, om een ideaal te bereiken. En of dit ideaal, in zijn principe en zijn toepassing, overeenstemt met de evangelische normen.
De protestantse Hervormers hebben de kloosterinstelling afgeschaft omdat in de kloosters alle misbruiken die de hervormers bestreden hoogtij vierden: verdienste voor zijn daden, aanvullende werken. Maar na vier eeuwen Hervorming formuleert Roger Schutz opnieuw de vraag: "Is het niet mogelijk in het gemeenschapsleven een christelijke pedagogie te zoeken die tot Christus leidt en deze of gene in zijn ministerie ondersteunt? Is het vandaag niet mogelijk een evangelische hervorming toe te passen op het katholieke gemeenschapsleven en zo in onze Kerken een vorm van christelijk leven opnieuw in te voeren die overeenstemt met de wettige en diepe nood bij vele gelovigen?" De betuiging was des te sterker door de ondersteuning van een bestaand experiment van gemeenschapsleven, hoewel niet uitdrukkelijk aangebracht. De auteur streefde naar herkenning van de waarde van sommige methodes wanneer deze het innerlijk leven van de christene, zo vaak zwak en onregelmatig, versterken. Deze methodes bestaan uit een bestendige tijd wijden aan meditatie over de Schrift en aan gebed, de innerlijke stilte, het gezang en het beleven van sommige regels.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 23]
Woordenboek: Letter A
Alexandra
De Hasmoneese prinses Alexandra, dochter van de etnarch en hogepriester Hyrkanus II, huwde haar neef Alexander, zoon van Aristobulus II, de broer van Hyrkanus II. Hun dochter Mariamne I werd de tweede vrouw van Herodes de Grote. De hovaardige Alexandra beschouwde Herodes als niet-adellijk en onwaardig haar schoonzoon te zijn. Er groeide zo een diepe rivaliteit die maar verergerde tussen Alexandra en Mariamne enerzijds, en tussen Cypros en Salomé I, de moeder en de zus van Herodes anderzijds.
Deze vijandigheid openbaarde zich al de dag dat Herodes aan Aristobulus III, zoon van Alexandra de plaats van hogepriester weigerde. Alexandra had als vriendin Cleopatra, koningin van Egypte en vrouw van Marcus Antonius, de Romeinse overste van Herodes. Samen overtuigden de twee vrouwen Antonius om Herodes te verplichten zijn beschermeling Ananel weg te sturen en Aristobulus, zopas zeventien, in zijn plaats te benoemen. Het welslagen van die list duurde niet lang: door het toedoen van Herodes veroorzaakte een ongeval in het zwemdok de dood van de jongeman. In haar wanhoop deed Alexandra weer beroep op Cleopatra. Antonius ontbood Herodes voor uitleg. Een flinke som smeergeld redde de sluwe Idumeër. Alexandra bood moedig weerstand aan Herodes, maar moest het onderspit delven toen het leven van haar dochter Mariamne in het gedrang kwam, daar ze beschuldigd werd van overspel met een vriend van Herodes.
Bezorgd om afstand te nemen, verloochende Alexandra openbaar haar dochter op een onwaardige manier door ze uit te schelden en het haar uit te trekken. Mariamne werd terechtgesteld, maar haar dood ging maar kort deze van haar moeder Alexandra vooraf. Alexandra maakte gebruik van Herodes inzinking door het overlijden van zijn lievelingsvrouw om een complot op te zetten om de troon te bemachtigen. Ze werd echter verklikt en Herodes beval haar terechtstelling in 28 v. J.C. In vergelijking met haar vader, de vriendelijke en edele Hyrkanus II, en met haar dochter Mariamne die zeer waardig was, toonde Alexandra dat het haar aan koninklijke deugden ontbrak.
Volgens Flavius Josephus koesterde Herodes echter voor geen van zijn andere vrouwen zo'n grote liefde als voor Mariamne. De liefde was echter niet wederzijds. Herodes had namelijk Mariamnes vader en haar broer vermoord [uit angst voor een staatsgreep] en Mariamne vergaf hem dat niet.
Vanwege Herodes' impopulariteit onder zijn onderdanen, was hij constant op zijn hoede voor complotten. Bovendien was er binnen Herodes' familie een grote rivaliteit tussen de Idumeese tak [waarvan Herodes' moeder en zijn zuster Salomé de belangrijkste vertegenwoordigers waren] en de Joods-Hasmoneese tak. Toen Mariamne op zekere dag weigerde met Herodes te slapen en Herodes zich hierover zeer beledigd voelde, wist Salomé listig op de situatie in te spelen en beschuldigde zij Mariamne ervan een complot tegen Herodes te beramen [een andere versie van het verhaal dan het hierboven vernoemde overspel met de vriend van Herodes].
In een schijnproces, waarin naast Salomé's beschuldigingen geen bewijzen voor het complot naar voren konden worden gebracht, werd Mariamne op last van Herodes ter dood gebracht (29 v.Chr.). Zij was toen vermoedelijk ongeveer 25 jaar oud. Al meteen na de dood van Mariamne had Herodes er spijt van dat hij zo overhaast te werk was gegaan. Volgens Josephus heeft hij de rest van zijn leven om Mariamne gerouwd. Enkele jaren na de dood van Mariamne bouwde Herodes in Jeruzalem een toren die hij haar naam gaf, als een postuum eerbewijs. Deze toren maakte deel uit van de verdedigingswerken van de stad en was gelegen naast de toren Phasaël
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 23]
Het wonder van Alatri, Italie [1228]
Het grootste deel van de wonderlijke Hostie, dat in een eigen kapel in de kathedraal van Alatri wordt bewaard, wordt twee maal per jaar tentoongesteld: op de eerste zondag na Pasen [op het feest van de Goddelijke Barmhartigheid] en de eerste zondag na Pinksteren [op het feest van de Heilige Drievuldigheid]. Vanwege zijn nederige oorsprong wordt dit ook het "Het wonder van de armen" genoemd.
In 1960, tijdens de viering van het vijfentwintigste bisschoppelijk jubileum, verklaarde bisschop Edoardo Facchini van Altari dat hij bekend was met het diepe geloof van de mensen in de werkelijke aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie, welke door het wonder van de geïncarneerde Hostie, die wordt vereerd en bewaard in onze basiliekkathedraal, werd bevestigd. De bisschop leek het goed om tijdens deze viering door te gaan met de canonieke erkenning van dere heilige reliek, die werd uitgevoerd in de aanwezigheid van een andere bisschop en andere geestelijken.
De monstrans werd uit de kapel genomen en naar een gedeelte in de kathedraal gebracht, waarvan de zegels zorgvuldig werden onderzocht en intact bleken te zijn. Het glas waar de Hostie in bewaard werd, werd verwijderd van de monstrans; en het lint van rode zijde en de zegel van Monseigneur Pietro Saulini, bisschop van Alatri, werden herkend. Deze waren dezelfde als die omschreven in de notulen van de vorige canonieke erkenning op 1 december 1886.
Na het verbreken van de zegel nam bisschop Facchini de wonderlijke Hostie. Hij verklaarde dat deze er nog steeds hetzelfde uitzag als in de vorige erkenningen ... dat wil zeggen: een stuk vlees dat bruin van kleur was, dat een cilindrische vorm had aangenomen door het glas waarin het heeft vastgezeten, en dat glansde op de plaatste waar het met het glas in aanraking was geweest.
Na het overleg met de getuigen en hun erkenning en tevredenheid met het onderzoek werd de wonderlijke Hostie teruggeplaatst achter het glas en gesloten met een dubbele zegel. Toen werd deze in zijn zilveren en gouden monstrans geplaatst, die eruitziet als een stralend kruis van goud.
Voor de zevenhonderdvijftigste verjaardag van het wonder in 1978 werden speciale vieringen gehouden en lezingen gegeven. Deze lezingen zijn bewaard in boekje die ook de details van het wonder bevatte. Tijdens de vieringen voor deze verjaardag verklaarde Mgr. Cesario DAmato dat het wonder blijft bestaan. Het is zichtbaar, onverwoestbaar, echt.
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 13
Gezegende Elizabeth en onze dagen
Hoewel Elizabeth Canori Mora stierf op 5 februari 1825, lijken haar openbaringen meer gericht op onze dagen dan haar eigen periode. Negentiende-eeuwse mensen zouden er moeite mee hebben om te geloven dat de mensheid zo laag zou kunnen zinken als dat nu het geval is, en zij zullen dus wellicht niet de ernst van haar voorspellingen begrepen hebben. Bovendien vormen de openbaringen van de Heilige Elisabeth een interessante aanvulling op de boodschap van Fatima, aangezien beide spreken van afvalligheid en zondigheid die aanleiding geven tot de toorn van God, die kastijdingen en universele verwoesting zal brengen. Beiden beloven dezelfde bekering en herstel van de kerk te brengen.
Samen dienen deze twee profetische openbaringen, hoewel gescheiden door bijna een eeuw, om ons te helpen met volharding te vertrouwen doorheen de chaotische en verderfelijke tijden waarin wij leven.
Vertaling: Henk
13. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
Kerstmis, s ochtends 2009
Ik stond op om vijf uur en maakte het Kruisteken om mijn ochtendgebeden en voorstellen aan te bieden. Ik prees de Heer, Maria en Jozef op deze bijzondere dag van de geboorte van onze Heer Jezus.
Plots verscheen onze Gezegende Moeder, vergezeld van Engelen. Zij was gelukkig, vreugdevol en glimlachte.
Ze Zei: "Ik weet dat u laatst heel wat te lijden had. Mijn Zoon liet dit toe zodat u vele zielen zou kunnen redden, maar vandaag kom Ik om u met Mij mee te nemen naar ons huis in Nazareth. Niet dat hier op aarde, maar dat in de Hemel."
Ze omhelsde mij en op een heel korte tijd bevond ik mij in een mooie plaats, gevuld met lichtstralen, vrede en geluk.
De Heilige Moeder hield mij bij de hand om mij te leiden. Ze zei: "Kom in Ons huis, Mijn dochter." De plaats was eenvoudig, groot en helder met hoge ramen die veel licht binnenlieten in de eenvoudige kamer. Er bevond zich een ronde tafel en ik zag de Heilige Jozef, zittend op een stoel. Hij lachte naar mij terwijl Maria een gang inging. Toen verscheen Zij met de Kleine Jezus in Haar armen en kwam Zij tot mij.
Maria droeg een mooi kleed van wit satijn en de mouwen reikten tot de vuist. Jezus was gekleed in een hetzelfde wit. Hij gleed naar beneden uit Zijn Moeders armen en liep naar een raam, versierd met doorschijnende gordijnen die naar de kant waren getrokken. Hij verborg zich achter deze gordijnen een piepte eerst aan de ene, dan aan de andere zijde en zei: "Ik kan u zien." Hij lachte en speelde met mij. Hij liep van de ene kant naar de andere.
De Heilige Moeder verwijderde Haar doek en legde deze op de tafel. Vervolgens zei Zij tot mij: "Dit is vreemd dat Mijn Zoon dit doet. Gewoonlijk kan hij niet weerstaan als Hij u ziet en kan Hij amper wachten om in uw armen te lopen, maar vandaag wil Hij met u spelen om u gelukkig te maken."
Het verstoppertje spelen duurde een hele tijd en daarna liep Hij vermoeid tot mij. Ik tilde Hem op en koesterde Hem door heen en weer te wandelen.
De Heilige Jozef sprak dan: "Valentina, Ik ben Zijn echte vader niet, enkel zijn voedstervader."
Ik antwoordde: "Ik weet dat, ik heb dat geleerd uit de Heilige Schrift."
De Heilige Jozef ging door: "Ik hou meer van Hem dan een vader. Wij zijn zo verenigd."
Ook Jozef was in het wit gekleed en zag er erg jong uit, altijd heel rustig en respectvol. De Heilige Jozef nam de Kleine Jezus over en daarna brachten de Heilige Maria en de Engelen mij opnieuw naar huis.
Ik werd toen heel emotioneel en herbeleefde alles bij mij thuis wat ik had meegemaakt en dacht: "sla geen acht op uw kleine huis, uw armoede. Ik ben opgevoed in geestelijke rijkdom en opgetogenheid dat vele keren meer waard is dan de wereld kan bieden. Beste mensen, geef nooit op, heb geloof en moed. Onze Heer Jezus heeft ons allen heel erg lief."
Vertaling: Chris De Bodt
14. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 13
Bid! De tijd nadat je het geheiligd sacrament ontvangen hebt is één van de beste momenten om te bidden. Denk daaraan. Jezus is je nooit dichterbij dan op dat moment. Jezus bevindt zich letterlijk in jou. Bedank hem. Loof hem. Bied hem jouw verzoeken aan.
Vertaling: Henk
15. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 4
Ik zag opnieuw die vreemde, grote kerk die ginds werd gebouwd [in Rome]. Er was niets heiligs aan. Ik aanschouwde dit visioen precies op het ogenblik dat ik een beweging zag, geleid door geestelijken en waar engelen, heiligen en andere Christenen aan deelnamen. Maar ginds [in die vreemde, grote kerk] was alle werk ongeïnspireerd [volgens regels en formules], maar niets geschiedde naar het menselijke denken.
Vertaling: Chris De Bodt
04-02-2010
4 februari 2010
4 februari 2010
1. Medjugorje: verschijning van Maria aan Mirjana van 2 februari 2010
De video van deze verschijning is beschikbaar en te bekijken in het tekstvak van 2 februari 2010.
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 93]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Van Annas naar Caïphas
Toen Jezus naar Annas werd geleid, was Hij het huis van Caïphas reeds voorbijgegaan. Het lang een eind terzijde, zodat men thans, terugkerend van Annas, een hoek moest maken. De beide rechthuizen waren zowat driehonderd schreden van elkaar verwijderd. Op de weg, die een stuk langs muren en kleine gebouwen liep, welke tot Caïphas rechthuis behoorden, en die verlicht was met vuurpotten op stangen, krioelde het van razende en tierende Joden. De soldaten konden hen amper in bedwang houden. De Joden die bij Annas geschimpt en gescholden hadden, herhaalden hun smaadredenen vóór het hier aanwezige volk, en Jezus werd de hele weg lang gehoond en mishandeld. Ik zag hoe allerlei gerechtsdienaars de kleine groepjes die medelijden hadden met onze Heer, naar huis joegen, terwijl zij de schelmen, die zich door smaad en laster onderscheidden, geld toestopten en ze met hun aanhang binnenlieten in het paleis van Caïphas.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 93]
Hoofdstuk 20. Dood van een Heilige
Doordat het weer verstikkend was, werden er door de vrome buren stoutmoedig lakens en lange doeken vastgemaakt aan het dak van de pastorij en lieten ze deze hangen tot op de grond. Deze werden om het uur besproeid om zo de warmte wat draaglijker te maken voor de arme, stervende pastoor.
De biechtelingen liepen verloren zonder herder en liepen zuchtend het hele dorp rond, van hier naar daar. Sommigen vielen in de tuin van de pastorij op de knieën en baden luidop de Rozenkrans. De meer stoutmoedigen drongen zich de trappen op naar de kamer, waar de heilige te rusten lag: het was alsof hij weggezonken was in een soort beschouwende extase. Maar vicaris Toccanier en de broeders Athanase en Hérôme waren waakzaam en drongen de menigte terug: het was al zo warm in zijn kamer. De biechtelingen binnenlaten zou het haast onmogelijk maken om nog te kunnen ademen. De smeekbeden bleven echter duren en daarop werden enkele bevoorrechten toegelaten: ze knielden en huilden luidruchtig en de heilige keerde zich naar hen toe maakte bevend de gebaren van de zegening in hun richting.
Nu ontdekte de entourage van de heilige dat hij op 2 december 1841 een eigenhandig geschreven testament had opgesteld, waarbij hij zijn lichaam overdroeg aan zijn geboortedorp Dardilly. Zou Ars, dat zijn wereldberoemdheid te danken had aan de heilige pastoor, volledig gestroopt worden van al zijn aandenken? Ging met een klokkentorenoorlog tussen twee dorpen beginnen zoals tijdens de middeleeuwen, voor de stoffelijke resten van de heilige? Neen. Nog voor hem de laatste sacramenten werden toegediend, ontbood de burggraaf-burgemeester met spoed meester Hippolyte Raffin, notaris te Trévoux, die zich aanbood op 3 augustus om 13 uur s middags.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 93]
Hoofdstuk 11. Bisschoppen en de Paus
Nicky: Maria, zijn er ooit Bisschoppen aan u verschenen? Maria: O ja, meerdere. Een Italiaan en een Amerikaan, wiens namen ik niet kon achterhalen, zijn aan mij verschenen. Toen gaf een ziel mij inlichtingen over een Duitse Kardinaal die nogal dichtbij woonde. De Duitser en de Italiaan moeten in het Vagevuur blijven tot de dag dat de Communie in de hand wordt verboden in hun bisdommen en de Amerikaan tot het wordt verboden in de gehele Verenigde Staten en de Communie op de tong in ere wordt hersteld. Later probeerde ik opnieuw om te achterhalen wat de namen waren van de eerste twee, maar opnieuw werden er geen namen gegeven.
Wat de Duitse Kardinaal betreft, kon ik van Mr. Matt vernemen dat hij van op zijn sterfbed had gezegd dat hij een grote fout had gemaakt door de Communie in de hand er mee helpen door te duwen. Zoals het dikwijls het geval is, worden feiten zoals deze nooit bekendgemaakt, en zo was de schade verricht.
Voor hen allen kunnen we de pijn van het Vagevuur verzachten, maar er hen nog niet uit bevrijden.
Nicky: Hebben de Arme Zielen nog andere dingen gezegd over de Bisschoppen? Maria: Vooral in deze tijden, waardoor er zo velen onder hen zogenaamd "modern" zijn geworden, moet ik adviseren, door wat de Arme Zielen mij hebben gezegd, om hun wegen te veranderen, want ze zijn op weg naar het Vagevuur, en hun tijd daar zal ongemeen lang, en diep pijnlijk zijn. De beweging rond hen om vrouwen als priester toe te laten, zoals er in Engeland is gebeurd, is een van de meest zorgwekkende dingen vandaag, alsook de beweging die probeert de taal in liturgie te neutraliseren om de feministen binnen de Kerk voldoening te geven. Ik moet hen werkelijk smeken om dit te stoppen en om te luisteren naar hun Heilige Vader, zo niet zullen ze hier later verschrikkelijk spijt over hebben. En mogelijks herinnert u zich nog dat Paus Johannes II zich herhaaldelijk sterk hiertegen heeft uitgesproken.
Ook de vele andere bewegingen van dezelfde aard, zoals de priesters die voelen dat ze ook moeten kunnen huwen, zijn enkel een bewijs voor mij dat ze veel te weinig tijd besteden aan het bidden en aan het luisteren naar God.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [18/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 144]
Het feit dat de Biecht door leken mocht afgenomen worden duidde op een ongeziene noodtoestand. Clementius besloot dat het noodzakelijk was om absolutie te verlenen aan allen die bezweken waren omdat er velen geen geestelijke hadden. Voorafgaand aan de pest waren er 17.500 monniken, nonnen en broeders in Engelse kloosters, maar binnen een tijdspanne van twee jaar was dat aantal gehalveerd. Velen geloofden dat dit het einde van de mensheid was. Een broeder met de naam John Clyn in het Ierse Kilkenny "de hele wereld, als het ware, in de greep van de Kwaadaardige was geplaatst."
Die gevaarlijke positie was het resultaat van wellust en hebzucht, van oneerbiedigheid tussen ridders, van gebrek aan respect voor het leven en God, van de astrologie en het kristallen bol-kijken wat in Europa zo ontstellend populair was geworden. De mensen hadden gebruik gemaakt van donkere krachten en oogstten nu, zoals in Pompeï, het resultaat. Koning Magnus II van Zweden jammerde: "Voor de zonden van de mens heeft God de wereld geslagen met deze grote straf van plotse dood. Hierdoor zijn de meeste mensen in het land ten westen van het onze dood. Ze verwoest nu Noorwegen en Nederland en nadert ons koninkrijk Zweden."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 53)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 27
8 december 1987 [in de kerk van de Heilige Filippus Neri, Acireale]
Op het einde van Haar boodschap van 1 december, zei de Heilige Maagd: "Ik zal niet enkel op de eerste dag van de volgende maand komen, maar als de Heer het Mij toelaat, kom Ik ook nog op een ander tijdstip tijdens deze maand." Niemand kende vooraf de dag van deze buitengewone afspraak, alhoewel velen het vermoeden hadden dat het op de dag van de Onbevlekte Ontvangenis zou zijn. Op de ochtend van 8 december ging de ziener naar Acireale naar de Kerk van de Heilige Filippus Neri en hier verscheen de Heilige Maria onverwacht, op het einde van de Heilige Mis die werd opgedragen door Vader Dino Magnano [voor de opening van de bidkapel]. Rosario zat op de eerste bank, in gebed verzonken, terwijl de broeders naar een loflied luisterden. Deze gebeurtenis was zo onverwacht dat de jongen en alle aanwezen niet enkel sterk verrast en bewogen waren, maar tegelijkertijd verheugd door de ervaring. Na de verschijning las Rosario ter plaatse de boodschap voor. Daarna ging hij naar de Rots van Belpasso om aan iedereen te vertellen wat er was gebeurd en om bekend te maken wat de Heilige Maagd hem had verteld.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Liefste kinderen, Ik hou onmetelijk veel van u, een gevoel dat ik grotendeels heb voor u. Niettemin onthul Ik u ook Mijn verdriet: Mijn Onbevlekte Hart wordt te veel beledigd en er zijn maar weinigen die eerherstel opofferen. Herinner u wat Ik precies één jaar geleden heb gezegd. Zo beloof ik bijstand op het uur van de dood met alle nodige genaden voor de redding van zij die elke eerste zaterdag, gedurende vijf opeenvolgende maanden, te biechten en te Communie gaan en Mij vooral voor een kwartier tot een uur gezelschap houden met het bidden van de Rozenkrans en de vijftien mysteries, met als doel het op te offeren voor het herstel van Mijn Onbevlekte Hart. Ik beveel ook het vasten aan voor de vrede in wereld.
Rosario: Heilige Maagd, waarom enkel voor vijf maanden, en niet meer? Maria: Omdat er vijf vergrijpen zijn tegen Mijn Onbevlekte Hart: de lasteringen tegen Mijn Onbevlekte Hart, tegen Mijn Maagdelijkheid, de weigering om Mij te erkennen als de Moeder van God en alle mensen, zij die de harten bewerken met andere onverschilligheden en haat tegenover Mij en zij die met direct beledigen in Mijn Gezegende beeltenissen. Ik nodig ieder van u uit om de noodzaak om uw Moeder te troosten en te bemoedigen, te verkondigen. Ik zou het in het bijzonder waarderen als u uw families toewijdt aan Mijn Onbevlekte Hart. Beloof eerherstel voor de beledigingen en de onverschilligheden die Mijn Hart kwetsen. Ik vertrouw u van nu af aan de taak toe om Mijn Hart te verdedigen en eerherstel aan te bieden. Ik zegen iedereen, in het bijzonder uw families en Ik beloof dat, als u de taak die Ik u heb toevertrouwd, wil aanvaarden, u de genade van bekering zult bekomen. Gebed ... boete ... eerherstel.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 50]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
Een eindschrift als uitdaging
Op zijn vijfentwintigste was voor Roger Schutz het einde van zijn studies theologie in zicht. In januari 1943 legde hij succesvol de drie examens predikkunde af. Daar de prediking een centraal punt van de cultus was moesten de toekomstige dominees de verschillende aspecten van de predikkunde goed beheersen. Op 27 januari hield Roger Schutz een preek over een vers uit de eerste brief aan de Korintiërs. Daarin bepaalt Paulus de zending van de bedienaar Gods: "We zijn Gods medewerkers, jullie zijn de akker en het gebouw van God [I Kor. 3:9]." Op 28 januari gaf hij catechese over het Laatste Avondmaal. Op 30 januari tenslotte gaf hij een Bijbelse uitleg over het fragment uit het boek Genesis waar Jacob tot s morgens vecht met God, overwint en God verplicht hem te zegenen (Gen. 32,24-32).
Van nature bedeesd vreesde Roger Schutz heel zijn leven een grote massa of prominenten toe te spreken. Voor de drie examens kreeg hij slechts een minimale notering: 6/10. We kunnen ons ook goed voorstellen dat de jury hem niet bepaald genegen was. Wat in de pers was verschenen en de daarop volgende controverse [zelfs zonder dat zijn naam vernoemd werd] had de aandacht op hem gevestigd als de stichter van de beruchte gemeenschap. Toch was hij nog geen dominee. Sommige dominees en docenten hebben zich daaraan misschien geërgerd.
Eindelijk op 30 april 1943 s namiddags verdedigde de jongeman zijn eindschrift licentiaat theologie dat de titel droeg: Lidéal monacal jusquà saint Benoît (VI° siècle) et sa conformité avec lEvangile. In 230 paginas steunde het werk vooral op Franse en katholieke bronnen. Roger Schutz heeft klassieke benedictijner auteurs gelezen en geciteerd (Dom Guéranger, Dom Marmion, Dom Delatte, Dom Hébrard). Onder de protestantse auteurs citeert hij het essay over monachisme van de liberale von Harnack en diverse werken van Alexandre Vinet, een van de stichters van de vrije Kerk van het kanton Vaud.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 22]
Woordenboek: Letter A
Albinus
Lucceius Albinus [? - 69 na Chr.] was procurator over Judea van 62 tot 64 en van Mauretania Caesariensis van 64 tot 69. Albinus' bestuur begon met een incident. Albinus' voorganger, Porcius Festus, was in 62 onverwachts overleden. Daardoor moest Judea het in deze periode enkele maanden zonder procurator stellen. Daarom leek het Herodes Agrippa II, die namens de Romeinen toezicht hield op de godsdienstige gang van zaken, verstandig een sterke hogepriester te benoemen en hij stelde Ananus ben Ananus aan. Deze maakte echter misbruik van het machtsvacuüm door Jacobus de Mindere ter dood te laten brengen. Toen Albinus [die nog onderweg was naar Judea] hiervan hoorde, was hij er zeer over ontstemd. Hij dreigde met maatregelen tegen Ananus, maar voor het zover kwam, had Agrippa hem reeds uit zijn ambt ontheven en vervangen door Jezus ben Damneüs.
Meer dan zijn voorgangers, Antonius Felix en Porcius Festus slaagde Albinus erin af te rekenen met de Sicariërs, de meest militante tak van de Zeloten. Toch wist ook hij het geweld niet geheel en al de kop in te drukken. Op een gegeven moment ontvoerden Sicariërs de secretaris van Eleazar [de zoon van een eerdere hogepriester Ananias ben Nebedeüs, die bevriend was met Albinus]. Zij eisten de vrijlating van tien gevangengenomen Sicariërs. Albinus zag zich op aandringen van Ananias gedwongen aan deze eis toe te geven.
Toen Albinus in 64 begreep dat hij spoedig opgevolgd zou worden door Gessius Florus, besloot hij veel gevangenen die voor minder zware vergrijpen gevangen genomen waren tegen hoge betaling vrij te laten. Josephus claimt dat alleen de armen in gevangenschap achterbleven, al overdrijft hij de zaak wellicht enigszins. De Sicariërs wisten Albinus zelfs zover te krijgen dat hij tegen betaling een aantal van hun gewelddadige acties oogluikend toeliet. Dit roofzuchtig individu, tuk op smeergeld afkomstig van de oude hogepriester Ananias of van huurmoordenaars, kaapte openbare fondsen en legde zonder schaamte beslag of private goederen. Er heerste chaos in het land, temeer doordat hij de machteloze en wanhopige bevolking overleverde aan de schoften die hij vrijgelaten had. Albinus verliet Judea als een rijk man, maar liet tegelijkertijd de indruk achter van een corrupte Romeinse overheid die naar willekeur handelde.
Nadat aan Albinus' ambtsperiode in Judea een einde was gekomen, benoemde Keizer Nero hem tot procurator over Mauretania Caesariensis. Na Nero's dood voegde Galba het aangrenzende Mauretania Tingitana toe aan zijn gebied, wellicht om daarmee zijn steun te verkrijgen in de strijd om het keizerschap. In ieder geval is duidelijk dat na Galba's dood Albinus openlijk zijn steun aan Otho gaf.
Toen Alus Vitellius in 69 Otho verslagen had en keizer geworden was nam Albinus de naam Juba aan. Dit was de naam van de laatste koningen die Mauretania gekend had voordat het een Romeinse provincie werd. De naamsverandering werd door Vitellius dan ook opgevat als een poging een onafhankelijk Mauretania uit te roepen, met Albinus als koning. Bovendien trok Albinus zijn troepen samen bij de kust, vermoedelijk met het doel de smalle zeestraat naar Spanje over te steken en dit aan het gebied van het verenigde Mauretanië toe te voegen. Vitellius stuurde zijn legioenen dan ook op Albinus af, sloeg de opstand neer en liet Albinus met zijn vrouw en enkele vrienden ter dood brengen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 22]
Het wonder van Alatri, Italië [1228]
Tijdens Pasen van datzelfde jaar, 1228, kon de bisschop van Alatri het antwoord van de Paus in vreugde tonen. Het antwoord droeg de datum van 13 maart. Het document met de handtekening van de Paus wordt zorgvuldig bewaard in de archieven van de Kathedraal van Alatri. Na het herhalen van de feiten in deze zaak stelde de Pontifex:
...we moesten onze diepste dank betuigen aan Hem, die, altijd werkend op de meest wonderlijke manieren in al Zijn daden, op sommige aangelegenheden werkt met wonderen en nieuwe wonderen laat zien om de zondaars tot boetedoening te roepen, heidenen tot bekering te brengen en daarmee slechte daden van heiligschennis rechttrekt tot het geloof in de Katholieke Kerk, haar hoop verstevigt en haar goedheid aanwakkert.
Daarom, dierbare broeder, via deze apostolische brief, hebben we besloten om een lichtere straf op te leggen aan het meisje die, naar onze mening, deze serieuze zonde beging, meer uit zwakheid dan kwaadaardigheid, zeker in achtnemend dat ze oprecht spijt had toen ze haar zonde opbiechtte. Tegen de aanstichtster, echter, die met haar perversiteit het meisje overhaalde tot het begaan van deze heiligschennis, mag je die disciplinaire maatregel nemen die jouw het meest toepasselijk is. Laat haar ook de bisschoppen bezoeken in de omgeving, om haar zonde voor hen te bekennen en hun vergeving te vragen, met oprechte onderdanigheid.
De wonderlijke Hostie bleef in perfecte conditie door de eeuwen heen tot het jaar 1700, toen bisschop Monseigneur Guerra een klein gedeelte ervan weggaf aan Kardinaal Cybo. Dit gedeelte was omschreven als een stukje ter grote van een kikkererwt. Dit kleine stukje werd geplaatst in een relikwieënschrijn gemaakt door de kardinaal, die de opdracht gegeven had aan de Kerk van de Sancta Maria degli Angeli alle Terme in Rome, waar hij graag begraven had willen worden. Echter, toen de kloosterlingen die deze kerk onderhielden, later werden overgeplaatst, verplaatsten zij de Hostie naar een andere plaats, misschien omdat ze het verzoek van de kardinaal, dat de Hostie daar moest blijven, vergeten waren. Sindsdien is meerdere malen geprobeerd om dit kleine stukje van de Heilige Hostie terug te vinden, maar zonder enig succes.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 12
In 1821 zei Onze Heer tegen haar: "Ik zal mijn volk en mijn Kerk hervormen. Ik zal ijverige priesters zenden om mijn geloof te prediken. Ik zal een nieuw apostolaat vormen en de Heilige Geest zenden om de wereld te vernieuwen. Ik zal de religieuze orden hervormen door middel van nieuwe heilige en geleerde hervormers. Zij hebben allemaal de geest van mijn eerbiedwaardige zoon Ignatius van Loyola. Ik zal mijn kerk een nieuwe pastoor bezorgen, die geleerd is, heilig en vervuld van Mijn Geest. Met heilige ijver zal hij Mijn kudde hervormen."
Hij vertelde me vele andere dingen over deze vernieuwing. Veel vorsten zullen de katholieke kerk en de echte katholieken steunen en zij zullen hun scepters en kronen aan de voeten van de Heilige Vader en Plaatsvervanger van Jezus Christus plaatsen. Veel koninkrijken zullen afzien van hun fouten en terugkeren naar de boezem van het katholieke geloof. Hele volkeren zullen zich bekeren en het geloof van Jezus Christus als de ware godsdienst herkennen.
Vertaling: Henk
12. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
Kerstavond 2009
Tijdens de advent heeft de Heer mij dikwijls lichamelijk lijden gegeven. Hij zei heel vriendelijk: "Valentina, Mijn kind, iedereen wenst in de Hemel te zijn voor Kerstmis [De zielen in het Vagevuur werden ongerust en vroegen zich af wie zou worden toegelaten tot de Hemel]." Het lijden werd mij gegeven om de zielen te begeleiden die zouden worden toegelaten.
Vóór Kerstmis had ik grote koorts. Eerst had ik het warm, daarna koud en dan kwam het beven, gepaard met braken en diarree. Onze Heer verscheen aan mij op Kerstavond en zei: "Deze laatste drie en een half uur, met het intense lijden dat ik u gaf, bevrijdt u de zielen uit de diepste, donkerste plaatsen naar een hogere plaats in het Vagevuur."
Ik voelde dat het de zielen waren van hen die gestorven waren in de WTC ramp in New York. Ik was reeds een tijd voor hen aan het bidden.
Onze Heer zei hierop tot mij: "De Hemel is opengegaan, en vele zielen werden onthaald, maar er verblijven er nog veel in het Vagevuur."
"Velen mensen sterven tijdens deze tijden."
Vertaling: Chris De Bodt
13. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 12
Realiseer je wat er gebeurt als je te communie gaat. Je staat op het punt Jezus Christus in je handen te houden. De schepper van het universum wordt in jouw handen gegeven en jij, het schepsel neemt de schepper tot jezelf.
Vertaling: Henk
14. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 3
12 september 1820. Ik zag een vreemde kerk die tegen elke regels werd gebouwd er waren geen engelen die toezicht hielden op de bouwwerken. In die kerk kwam er niets van hierboven. Er heerste enkel verdeeldheid en chaos. Het is waarschijnlijk een kerk, bedacht door de mensen, die de laatste geloofsgrillen aanhangen, alsook een nieuwe ketterse kerk in Rome, van dezelfde aard.
Vertaling: Chris De Bodt
03-02-2010
3 februari 2010
3 februari 2010
1. 13 mei 2010 of Mattheüs 24:36?
13 mei 2010, Hemelvaartdag. Het is een datum waar reeds enige jaren naar uitgekeken wordt. Het is een hoogdag, een donderdag, het is een datum met een bijzondere betekenis [de aanvang van de verschijningen te Fatima] en deze datum heeft mee dat hij in geen enkele tegenstelling staat tot wat de zienertjes van Garabandal ons hebben medegedeeld over de mogelijke datering van de waarschuwing en het geheim.
Laat ons duidelijk zijn. Dit dient niet om schade toe te brengen aan de verschijning, zoals met wat gebeurd is op 11 april 2002, toen professor Frans Rutten, samen met tweehonderd gelovigen naar Garabandal was getrokken, in de persoonlijke overtuiging dat op die dag het Grote Wonder zou geschieden en er vele genezingen zouden plaatsvinden. Uiteraard kwam dit niet uit. Als professor was het bovendien niet erg slim om te volharden in die overtuiging. Er was geen waarschuwing aan voorafgegaan en ook Conchita Gonzalez had de voorafgaande acht dagen nergens vermeld dat het mirakel zou plaatsvinden. Niettegenstaande dit, mag er wel over geschreven en nagedacht worden. Waarom niet? Maria heeft deze aanwijzingen zelf doorgegeven. En over Maria's woorden mag worden nagedacht.
Garabandal: pijnbomen
Ook in Medjugorje is er een aanwijzing, namelijk de boodschap van de Heilige Moeder 25 augustus 1991: "Lieve kinderen! Vandaag nodig Ik u uit om te bidden, nu zoals nooit hiervoor, nu Mijn plan zich begint te verwezenlijken. satan is sterk en wenst Mijn plannen van vrede en vreugde weg te wissen door u te laten denken dat Mijn Zoon niet standvastig is in Zijn beslissingen. Daarom roep Ik u op, lieve kinderen, om nog beter te bidden en te vasten. Ik roep u op tot negen dagen van zelfverzaking, zodat met uw hulp, alles wat Ik wens te verwezenlijken door de geheimen, die Ik begonnen ben in Fatima, volbracht kan worden. Ik vraag u om nu, lieve kinderen, het belang van Mijn komst en de ernst van de situatie te willen begrijpen. Ik wens alle zielen te redden en ze aan God voor te stellen. Laat ons daarom bidden opdat alles wat Ik begonnen ben zich volledig zou volbrengen. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven." 13 mei en Fatima gaan onafscheidelijk hand in hand.
Het is thans bijna 49 jaar geleden dat de verschijningen te Garabandal begonnen. Niemand zou gedacht hebben dat alles zo lang zou uitbijven, maar het is hier al eerder vermeld: profetieën nemen hun tijd en de voorwaarden, opdat de profetieën in vervulling zouden gaan, zijn nog steeds aanwezig.
Deze voorwaarden zijn de volgende
Acht dagen voor het Grote Wonder, zal Conchita Gonzalez de datum aankondigen vanop de plaats waar ze zich bevindt. Conchita Keena-Gonzalez is ondertussen verhuisd naar Fatima.
Het grote wonder zal plaatsvinden op een donderdagavond om 20.30 uur.
Het zal plaatsvinden in de maanden maart, april of mei.
Het zal gebeuren tussen de zevende en de zeventiende van één van deze maanden.
Het zal geschieden aan de pijnbomen.
Het zal samenvallen met een heuglijke en belangrijke gebeurtenis in de kerk, een niet zo uitzonderlijke gebeurtenis, maar tot in 1999, toen Conchita Gonzalez haar laatste openbare interview weggaf, heeft zij steeds beweerd, dat een dergelijke gebeurtenis in de Kerk nog niet was geschied tijdens haar levensjaren. Vanaf toen heeft Conchita Gonzalez geen interviews meer vrijgegeven.
Het zal niet geschieden op een feestdag van de Heilige Maagd.
Het zal gebeuren op een feestdag van een jonge martelaar van de Heilige Eucharistie.
De aanwezige zieken zullen worden genezen.
De zondaars zullen zich bekeren en de ooggetuigen zullen geen enkele twijfel hebben dat het teken van God komt, mede doordat het is voorspeld.
Het Grote Wonder zal een kwartier aanhouden, waarna er een eeuwigblijvend teken zal achterblijven aan de pijnbomen.
Het zal vanaf de omliggende flanken heel duidelijk kunnen worden waargenomen en de omliggende flanken kunnen miljoenen mensen herbergen.
Het zal duidelijk waarneembaar zijn aan de hemel.
Het zal kunnen worden waargenomen, gefotografeerd, op film vastgelegd, maar men zal het niet kunnen aanraken.
Men zal het niet kunnen vernietigen.
Elkeen, zonder uitzondering, zal deze Grote Waarschuwing ondergaan.
Deze Grote Waarschuwing is een innerlijke belevenis, waarin wij de staat van onze ziel tegenover God de Vader, zullen kunnen waarnemen.
De Grote Waarschuwing zal gebeuren op hetzelfde tijdstip over de hele wereld.
De Grote Waarschuwing zal geschieden op de datum van een gebeurtenis die begint met de letter "A."
De datum van het Grote Wonder is medegedeeld aan Conchita Gonzalez. Zij is strikte geheimhouding opgelegd tot acht dagen voor de datum.
De Grote waarschuwing geschiedt binnen het jaar voorafgaand aan het Grote Wonder, maar dit hoeft niet hoofdzakelijk hetzelfde jaar te zijn.
Na het Grote Wonder zal het lichaam van Vader Luis Andreu ongeschonden worden teruggevonden.
De Paus zal het Grote Wonder kunnen aanschouwen, waar hij zich ook zal bevinden.
Er is de driepausen-profetie die aan Conchita Gonzalez is doorgegeven. [zie uitleg verder]
Joey Lomangino, de blinde man, zal de eerste zijn die het Mirakel zal aanschouwen. Op die dag zal hij "nieuwe ogen" krijgen.
Ook in Medjugorje is een sprake van een gelijkaardig blijvend Groot Wonder, waarbij eveneens vele genezingen zullen plaatsvinden. Dit Wonder zal geschieden op de Podbrdo, de heuvel der verschijningen, de plaats waar de eerste verschijnijng plaatsvond. Dit zal een moment van grote vreugde zijn voor zij die deze verschijningen als een gift uit de Hemel hebben aanvaard en voor zij die Maria erkennen als Koningin van de Vrede. Het derde geheim zal als vuur zijn, maar geen echt vuur. Het zal zichtbaar zijn voor iedere aanwezige, vanop de heuvels rond Medjugorje. het zal kunnen worden gefotografeerd en vastgelegd op camera, maar men zal het niet kunnen aanraken. Volgens de zieners zal het derde geheim waarneembaar zijn op de grond. In Medjugorje is bijkomend gezegd: Voor hen die nog in leven zullen zijn, zal het een tijd van vreugde en grote genade zijn. Voor hen met een lauw geloof zal het moeilijk zijn om zich nog te bekeren na het eeuwige teken. Vicka geeft in een interview aan Vader Livio van Radio Maria Italia medegedeeld dat Onze Lieve Vrouw, na het blijvende teken, aan één der zieners [wie is nog niet gekend] zal blijven verschijnen. Een echte genade van de Heer, want velen zullen zich enkel nog op Hem kunnen verlaten.
Zal het effectief 13 mei 2010 zijn? Hier is niemand zeker van, zoals er ook niemand zeker van is dat het eeuwige teken van Medjugorje en dat van Garabandal op dezelfde dag zullen geschieden. Het is geweten dat de Paus Benedictus XVI op 13 mei 2010 zal aanwezig zijn in Fatima en dat hij op die datum de hele wereldbevolking zal toespreken, maar ook hier duidt niets op een zekerheid van verband met het Eeuwige Wonder.
Een aantal vragen kan men zich stellen, indien het om 13 mei 2010 zou gaan:
Het Grote Wonder valt samen met een belangrijke en heugelijke gebeurtenis binnnen de Kerk, dat [tot 1999, toen Conchita Gonzalez haar laatste interview heeft weggegeven] nog niet was voorgevallen tijdens haar levensjaren, alhoewel het geen uitzonderlijke gebeurtenis is. Is er een dergelijke gebeurtenis dat er op die datum kan plaatsvinden, want veel tijd blijft er niet meer over? Het antwoord hierop is ja: Er is de zaligverklaring van Paus Johannes Paulus II, waarvan de datum nog niet vastligt. Hoewel er meer en meer stemmen opgaan in de richting van 16 oktober 2010, als datum voor zijn zaligverklaring [de dag van zijn aanstelling als Paus], dient het eveneens te worden gezegd dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn en dat 13 mei alsnog de datum van zijn zaligverklaring zou kunnen zijn, voornamelijk vanwege zijn devotie voor Onze Lieve Vrouw van Fatima en vergeet ook niet dat op 13 mei 1981 de moordaanslag plaatsvond op de Paus, die steeds heeft beweerd dat hij zijn leven te danken had aan Onze Lieve Vrouw van Fatima. 13 mei is een datum verbonden aan Paus Johannes Paulus II.
13 mei 1981, aanslag op de Paus
Indien dit echter zo zijn rest de vraag: Waar zal de zaligverklaring plaatsvinden, vermits de Paus op die dag te Fatima is. Hier zegt Conchita Gonzalez dat de Paus het Grote Wonder zal zien, waar hij zich ook zal bevinden [indien zo, in Fatima dus]. En de zaligverklaring dan? Ook hier is alles mogelijk, maar het meest waarschijnlijke is dat deze dan binnen het Vaticaan zou geschieden, maar niet door de Paus, maar door vooraanstaande kardinalen, samen met een een aantal hoogwaardigheidsbekleders binnen de Kerk van Polen. Let wel. Dit zijn veronderstellingen, maar in principe, zijn ze mogelijk.
Er is de reeds vernoemde profetie over de drie Pausen. Maria heeft aan Conchita Gonzalez medegedeeld, dat er na de dood van Paus Johannes XXIII nog drie Pausen zouden resten. Kan deze mededeling waarheid inhouden, want na Johannes XXIII zijn er reeds drie pausen geweest, Paulus VI, Johannes Paulus I en Johannes Paulus II? Het antwoord hierop is dat deze mededeling waarheid inhoudt, wanneer men ze spreekwoordelijk ontleedt en ze leest als volgt: "na deze drie Pausen zullen de feiten beginnen, dus onder het pontificaat van deze Paus, Benedictus XVI."
Wie is die jonge martelaar van de Eucharistie, want het grote wonder valt samen met de feestdag van een jonge martelaar van de Eucharistie? Hierbij moeten we dan in de eerste plaats denken aan de zalige Imelda Lambertini, die op Hemelvaartsdag 1333, op twaalfjarige leeftijd, op een schier wonderbaarlijke wijze overleed, nadat ze voor de eerste maal de Heilige Communie had ontvangen. Zij is de patrones van de Eerste Communicantjes. Haar lichaam is tot op vandaag ongeschonden waar te nemen in de basiliek van Bologna, Italië. In haar leven speelt Hemelvaartsdag eveneens een belangrijke rol.
Ongeschonden lichaam van de zalige Imelda Lambertini
Zijn er nog dagen vóór 13 mei die beginnen met de letter "A"? Logisch gezien moet men bij Mariaverschijningen hier denken aan een kerkelijke gebeurtenis die begint met een letter A, maar ook dit staat niet vast. Het kan zelfs zijn dat men later aan deze gebeurtenis een naam geeft die begint met een letter A. In principe is hier alles mogelijk. Kerkelijke gebeurtenissen die er nog resten zijn:
De vasten: in het Spaans Ayano. De vasten begint dit jaar op 17 februari. Dit houdt in dat de hele periode vanaf Aswoensdag tot Pasen in feite in aanmerking komt.
Er is het feest van de Aankondiging van de Heer, ook nog Maria Boodschap genoemd, dat in het Spaans begint met "Annuncio." Dit feest valt op 25 maart.
Misschien zijn er nog andere Kerkelijke gebeurtenissen die beginnen met de letter A.
Kan het om de zaligverklaring van Paus Johannes Paulus II gaan? Ja, dit kan. Conchita Gonzalez heeft in haar interviews steeds gezegd dat het om een kerkelijke heugelijke gebeurtenis gaat die niet echt zeldzaam is, maar nog niet in haar leven is voorgevallen. Maar dit is zo tot 1999. U gaat geen enkel interview meer vinden van haar na die datum, waarin zij dit nog herhaalt. Bij mijn weten bestaat er zelfs geen interview meer van Conchita van na 1999. Op 3 september 2001 werden de Pausen Johannes XXIII en Pius X zalig verklaard. Een eventuele zaligverklaring van Johannes Paulus II, zou een enorm heuglijk feit betekenen voor de Kerk, gelet op zijn geliefdheid bij de mensen. Ik denk dat op die dag heel Polen er zal willen bij zijn. Polen, eveneens het land van de Heilige Faustina Kowalska.
Zijn er nog andere tekenen dat alles dichtbij is? Hierop is het antwoord duidelijk ja. Deze zijn hieronder vermeld:
de leeftijd van Benedictus XVI [geboren op 16 april 1927].
de leeftijd van Joey Lomangino [geboren op 27 juni 1931].
De wegen naar Garabandal zijn recentelijk verbreed: de huidige Bisschop van Santander Vincente Zamora is de verschijningen zeer genegen en zegt dat "Onze Lieve Vrouw de wegen voorbereidt voor het Grote Wonder." Ook Aartsbisschop Carlos Sierra van Oviedo, Asturië, is de verschijningen zeer genegen.
Het overlijden van Mari-Loli Mazon, de enige persoon aan wie de datum van de Waarschuwing is medegedeeld, op 21 april van vorig jaar, kan een teken zijn die de Heer aanwendt om de mensen voor te bereiden.
In Medjugorje heeft Onze Lieve Vrouw aan Vicka reeds over de periode na de geheimen gesproken.
Er is het onderstaande fragment, waarin Vader Péter Ljubicic zegt dat hij het gevoel heeft dat "de geheimen niet lang meer kunnen uitblijven."
Wat indien het 13 mei zou zijn?
Dan wordt het zeker en vast de komende maanden chaos, met een aantal geheimen die binnen een heel korte tijdspanne zullen plaatsvinden, met als hoogtepunt het Grote Wonder op 13 mei 2010.
Joey Lomangino
Kan het 13 mei 2010 niet zijn?
Uiteraard, niemand van ons is God en Gods wegen zijn ondoorgrondbaar. En er is ook nog Mattheüs 24:36: "Niemand weet wanneer die dag en dat moment zullen aanbreken, ook de hemelse engelen en de Zoon niet, alleen de Vader weet het."
We ronden af met de profetie van Judah Ben Samuel, overleden in het jaar 1217
Sommigen dingen kunnen gewoonweg niet worden begrepen door het menselijk verstandelijk vermogen. In 2008 vierde Israël de zestigste verjaardag van de onafhankelijkheid en dit is een hedendaags mirakel. Een volk dat bijna tweeduizend jaar verspreid leefde over de hele wereld, keerde terug naar haar oorspronkelijke thuisland. Op 14 mei 1948 [de vijfde van de Hebreeuwse maand Iyar, 5708], kondigde de Israëlische eerste minister, David Ben-Gurion de onafhankelijkheid af van het land. Dit jaar valt deze dag, volgens de Joodse kalender, op 8 mei. Omdat 8 mei sabbatsdag is, valt de viering twee dagen eerder.
Het feit dat hij een pragmatist was [filosofische leer die het kenmerk van de waarheid ziet in haar praktische toepasselijkheid], weerhield Ben-Gurion er niet van om te geloven in mirakelen. Honend zei hij: "Hij die in geen mirakelen gelooft is geen realist." Voor hem vormde zowel dit geloof in mirakels als het behouden van de zin voor de realiteit geen tegenstelling. Israëls Bijbelse en voor-Bijbelse geschiedenis bevestigen wat Ben-Gurion hier zei, want Israël is inderdaad een land van mirakels.
Zon 800 jaar geleden leefde er in Duitsland Rabbi Judah Ben Samuel, een vooraanstaand Talmoedisch geleerde die een voorkeur had voor het mystieke. Alvorens hij in het jaar 1217 stierf, voorspelde hij dat de Ottomaanse Turken Jeruzalem zouden veroveren en over de Heilige Stad zouden heersen voor "acht jubileumjaren." Een Bijbels jubileumjaar bestaat uit vijftig jaren. Vijftig vermenigvuldigd met acht, betekent vierhonderd jaren.
Nadien zouden, volgen Ben Samuel, de Turken uit Jeruzalem worden verdreven en het zou een soort "niemandsland" blijven voor één jubileumjaar, of vijftig jaar. In het tiende jubileumjaar zou Jeruzalem worden teruggeschonken aan de Joden en dan zouden de Messiaanse eindtijden beginnen.
Dit gebeurde driehonderd jaar na de dood van Ben Samuel en hij kon zijn voorspelling niet hebben gebaseerd op gebeurtenissen die konden worden voorzien, maar enkel op basis van zijn studie van de Bijbel.
Volgens Leviticus 25, wordt het volk verenigd met het land, in het jaar van het jubileum. Daarom speelt het jubileumjaar een belangrijke rol in de geschiedenis van Israël. In dit geval vangt het Jubileumjaar aan met het verslaan van de Mamelukken in Jeruzalem door het Ottomaanse Koninkrijk in 1517. Vervolgens regeerden de Turken over Jeruzalem tot de Britse generaal Edmund Allenby hen, precies acht jubileumjaren later, versloeg in 1917.
Hiermee ging de voorspelling van Ben Samuel in vervulling, want tussen 1517 tot 1917 zijn er precies vierhonderd jaren. Daarna was Jeruzalem gedurende vijftig jaren een niemandsland tijdens de dagen van het Britse mandaatgebied [1917 en1947] en de oorlog van 1967, een volgend jubileumjaar.
Tijdens deze zesdaagse oorlog veroverde Israël Jeruzalem van Jordanië en werd de stad opnieuw Israëlisch gebied, na bijna tweeduizend jaar van ballingschap. Vanaf dan begint het aftellen van het Messiaanse tijdperk.
Het waren niet alleen mystici die deze gebeurtenissen hebben voorspeld, maar ook vrijzinnige joden, zoals de journalist en dromer van de Joodse staat, Theodor Herzl. Hij voorspelde op het eerste Zionistische Congres van 1897 in Zwitserland, dat er binnen de vijftig jaar een Joodse staat zou bestaan. Dit gebeurde vijftig jaar na Herlzs voorspelling. In 1947 liep het Britse mandaat ten einde en stemden de Verenigde Naties voor de oprichting van een Joodse staat in Israël.
Volgens deze tijdslijn is het mogelijk dat 2017 of 2018 een beslissend jaar zal zijn voor Israël, omdat het dan zeventig jaar zal zijn sedert de onafhankelijkheid en vijftig jaar sedert de inbezitneming van Jeruzalem.
Al deze getallen hebben een Bijbelse betekenis: het getal vijftig is het getal van eenmaking [bijvoorbeeld tussen Pasen en Pinksteren] en het getal zeventig is, volgens Daniël 9, het getal van de voltooiing. En zo vertegenwoordigen de getallen vijftig en zeventig het begin en het einde. Daartussen bevindt zich het getal zestig, wat ondersteuning betekent. God herinnert er ons aan dat Hij de pijler is die het begin en het einde ondersteunt, zodat alles volgens zijn plan zou verlopen. Dit is Gods tijdstabel voor Israël. Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 92]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jezus voor Annas
De beschuldigers haspelden alles door elkaar. Zij traden voor de Heer en slingerden Hem hun dwaze verwijten, met smaadredenen vermengd, in het aangezicht, terwijl de krijgers Hem van hier naar daar duwden en riepen: "Spreek! Antwoord!"
Annas en zijn raadslieden wierpen hoonlachend ophitsende woorden tussen de beschuldigingen, zoals: "Zo, thans krijgen wij de fijne leer te horen, wat antwoordt gij? Dat is het dus, wat in het openbaar onderwezen werd. Het land is er vol van. Kunt gij niets tot uw verdediging inbrengen? Waarom beveelt gij niet, koning? Godsgezant, treed voor de dag met uw opdracht!" Ieder van die gezegden der hooggeplaatsten lokte een stoten, een rukken en schimpen uit van de kant der beulsknechten en omstanders, die het allemaal graag de brutale gerechtsdienaar zouden hebben nagedaan.
Jezus wankelde heen en weer, en vol koude hoon sprak Annas tot Hem: "Wie zijt gij, wat voor een koning en gezant zijt gij? Ik dacht dat gij de zoon waart van een onbekende timmerman, of zijt ge misschien Elias, die in een vurige wagen ten hemel voer? Men zegt dat hij nog leeft, en ook dat Gij uzelf onzichtbaar kunt maken en meer dan eens aldus ontsnapt. Of zijt ge misschien Malachias? Gij liep altijd te pronken met deze profeet, en graag verklaart Gij zijn woorden alsof dat deze betrekking hebben op uw persoon. Er gaat ook zon gerucht over hem, dat hij geen vader heeft gehad, dat hij een van Gods engelen was en niet gestorven is ... een schone gelegenheid voor een bedrieger om zich voor hem te laten doorgaan. Spreek en vertel mij, wat soort koning zijt Gij? Dat Gij méér zijt dan Salomon, is nog een van uw praatjes! Welaan, ik wil U niet langer Uw rijkstitels onthouden."
En Annas liet zich thans een reep schrijfpapier brengen, ongeveer driekwart van een el lang en drie vingers breed. Hij legde die reep op een plank die men hem voorhield, en met een rieten pen schreef hij een reeks grote letters, die ieder een beschuldiging tegen de Heer bevatten. Hij rolde het bijeen en stak het in een kleine, uitgeholde kalebas, sloot de kalebas dicht met een tap en hing ze aan een riet. Terwijl hij deze spotscepter liet overreiken, sprak hij vol koude hoon tot Jezus: "Hier hebt ge de Scepter van uw Rijk: hij houdt al uw titels, rechten en waardigheden in. Draag hem naar de hogepriester Caïphas, opdat hij uw Rijk en uw taak zou leren kennen en u zou behandelen volgens uw hoge rang." Tot de beulsknechten klonk het bevel: "Bind zijn handen en brengt Zijne Majesteit vóór de hogepriester!" En zij bonden Jezus de handen kruisgewijze voor de borst, en gebruikten hierbij meteen de boeien om de spotscepter, die Annas aanklacht bevatte, derwijze vast te hechten, dat Hij hem niet kon ontvallen. Zo voerden zij dan Onze Heer, onder gelach, gejouw en nieuwe mishandelingen, buiten de hal en naar Caïphas.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 92]
Hoofdstuk 20. Dood van een Heilige
In 1859 was de hitte tijdens de zomer verzengend over geheel Frankrijk en Europa. Het was een oorlogsjaar. Napoleon III had aan keizer Frans Jozef van Oostenrijk de oorlog verklaard. De Franse en de Oostenrijkse legers stonden tegenover elkaar op de vlakten van Lombardije. Magenta en Solférino waren twee grote, maar zeer moorddadige, Franse overwinningen, wat de Zwitser Henri Dunand, die van alles getuige was, ertoe inspireerde om het Rode Kruis op te richten. Het Frankrijk van het Tweede Keizerrijk vocht voor de eenheid van Italië. Politieke tegenstanders als Thiers verklaarden dat het een dwaasheid was van Napoleon III, de dromer. Eenmaal verenigd, wachtte het nieuwe koninkrijk niet om een triple-alliantie te vormen met Oostenrijk-Hongarije en Duitsland. Deze alliantie was gericht tegen Frankrijk en stond onder de leiding van Bismarck om zo een weerwraak van Frankrijk tegen te houden, na hun nederlaag in de Frans-Duitse oorlog van 1870-71. Ondanks alle tegenslagen konden de Fransen opnieuw de gebieden Nice en La Savoie terugwinnen, die ze tijdens het eerste keizerlijke bewind hadden verloren.
In het dorpje Ars was de warmte drukkend en loodzwaar. Men had vastgesteld dat gedurende veertig jaar, hetzij vanaf de komst van de heilige in de parochie, de streek gespaard was gebleven van hagelbuien en andere slechte weersomstandigheden. Ging er zich deze keer een onweer voordoen? Op een morgen viel Jean-Marie van zijn trap toen hij zich naar zijn biechtstoel wou begeven: hij was ten einde krachten. De broeders die hem hielpen, hielden hem een poosje stil en legden hem dan op zijn strozak. Zij maakten het hem wat gerieflijker door er een matras op te leggen, die ontleend was van de burggraaf, zonder dat de heilige protesteerde. Een slecht voorteken!
"Dit is mijn arme einde," zuchtte hij, "ah, wat doet het goed om te sterven als men geleefd heeft op het kruis."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 92]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Het was zeker het langstdurende Concilie, maar om voor een ogenblik terug te komen op de Charismatische Vernieuwing, hebt u enige raad voor zij die betrokken zijn in deze Vernieuwing? Maria: Ja, ze zouden minder moeten praten en meer moeten bidden en nederig zijn. Sensatie en geloof gaan niet tezamen.
Nicky: Hebben de zielen ooit geantwoord op een vraag die u of iemand anders hen ooit hebben gesteld, waarop er een antwoord kwam dat ver buiten de aanvaarde theologie bleek te liggen? Maria: Wel, misschien, en hier kijk ik uit naar het antwoord van gereputeerde theologen, als ze er bekommerd voor zijn. Het gebeurde dat iemand mij de vraag stelde of geaborteerde of doodgeboren kinderen, wegens gebrek aan gebeden eerste naar het Voorgeborchte en het Vagevuur, of ogenblikkelijk naar de Hemel gaan? En dit is wat de ziel antwoordde: "Tussen de heel jonge kinderen zijn er ook sommige volwassenen." Hier moet ik toegeven dat ik niet weet wat de omstandigheden zijn die dit zouden toelaten.
Nicky: Betekent dit dat wij en de priesters bij gelegenheid een Mis zouden moeten opdragen en andere gebeden zouden moeten bidden voor de zielen in het Voorgeborchte? Maria: Ja, het blijkt dat we moeten doen, en opnieuw neemt het erg weinig moeite van onzentwege om hen door Jezus naar de Hemel te laten opstijgen. Eén Mis zou al duidelijk volstaan om een groot aantal van hen tot de beste van alle plaatsen toe te laten.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [17/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 143]
Over heel het continent waren steden speciale doelen. De zieken werden meedogenloos achtergelaten en werden al gauw lijken die gewoon voor de huizen bleven liggen of opeengestapeld werden. Uiteindelijk werden de lichamen in enorme gemeenschappelijke putten gedumpt, terwijl verwaarloosde gewassen vergingen en het vee ronddoolde. Als uit afschuw vermeden de wolven de doden en in een ziekenhuis in Montpellier stierf bijna elke dokter. In Marseille stierven de 150 Fransciscaners. Op sommige plaatsen stortte de plaag neer als een vuurbal. De historicus Ziegler schreef: "Eén zon bal werd gelukkig opgemerkt terwijl hij boven Wenen zweefde en werd uitgedreven door een voorbijgaande bisschop. Hij viel onschadelijk op de grond en er werd een stenen beeld van de Madonna geplaatst om deze unieke overwinning te gedenken..."
Maar zulke overwinningen waren tijdelijk. Er waren veel meer nederlagen. Wenen had al evenveel te lijden als Avignon en heel Europa was het toneel van leegheid: vee zonder herders, weduwen zonder kinderen. In Engeland baande de pest zich langs de kust een weg naar Bristol, en doodde met dezelfde wraakzucht als op het vasteland. Vooral de arme geestelijkheden die zich dapper om de stervenden bekommerden werden getroffen. In 1348 werd het Graafschap Dorset getroffen en op landgoeden in Suffolk en Worcestershire stierf 44 tot 50 procent van de bevolking. Bath en Wells leken tussen november 1348 en 13 mei 1349 hun meest verwoestende periode te ondergaan. Het tekort aan priesters was zo erg dat bisschop Ralph van Shrewsbury een brief uitvaardigde waarin stond dat een stervend persoon zijn of haar laatste Biecht bij een andere leek mocht doen als er geen geestelijke beschikbaar was. Hetzelfde gold voor de Eucharistie, die nu ook kon geleid worden door een diaken als er geen priester in de buurt was.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 52)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 26
1 december 1987 [aan de rots van Belpasso]
Ondanks het feit dat de eerste december een werkdag is, zijn er ongeveer een zestigduizend mensen verzameld rond het gebied van Borrello. Het was een heldere dag. Na het gesprek met Onze Lieve Vrouw, las Rosario de boodschap voor. Bijna allemaal zij die van de plaats van de verschijning kwamen waren nog aanwezig om deze te aanhoren. De woorden van de Heilige Maagd waren vervuld van een hoopvolle verwachting van Kerstmis. "Op Kerstmis zal God de Vader bijzondere genaden verlenen aan alle harten die klaar zijn om Hem te ontvangen." Op het einde voegde de Heilige Maagd eraan toe dat ze op een ander tijdstip van de maand zou komen en niet enkel op de eerste januari. Niemand, zelfs Rosario niet, heeft weet van dit tijdstip. Rosario zegt enkel dat, als er boodschappen voor iedereen zijn, hij deze zal te kennen geven.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn lieve kinderen, Ik hou onmetelijk van u. Ik wens u Mijn vreugde over te brengen. Deel deze met Mij. Jezus zal opnieuw onder u worden geboren. Maar, Mijn kinderen, de Advent is een periode van voorbereiding op Kerstmis. En u, hoe bereidt u zich hierop voor? Maak uzelf los van de materiële dingen, want enkel door dit te doen kunt u de echte betekenis van Kerstmis begrijpen. Laat deze Kerstmis dus anders zijn dan deze van de voorgaande jaren. Ik nodig u uit om Kerstmis voor te bereiden met boete, bidden en daden van liefdadigheid. Deze Kerstmis zal voor u onvergetelijk zijn, maar u moet mij aanhoren en de boodschap die Ik u geef omzetten in de praktijk. U hebt allen nagedacht over de wonderen van Gods liefde. Nu moet u uw keuze praktiseren met het hart.
Rosario: Heilige Maagd, hoe kunnen we weten dat onze keuze Gods wil is? Maria: Om te weten of uw keuze Gods wil is, moet u veel bidden en veel boete doen en niet in afdwalen. Vertrouw en verlaat u volledig op Hem en op Mijn Onbevlekte Hart. Lieve kinderen, nu u weet dat het vreugdevolle moment nabij is, zou u moeten begrijpen dat u zonder de liefde niets kan bereiken. Heb elkaar dus lief, eerst binnen de familie en dan over de hele wereld, zodat er een werkelijk klimaat van liefde heerst. Tijdens de volgende weken moet u zichzelf wijden aan het gebed binnen uw familie en moet u elkaar leren liefhebben. Geef uzelf over aan God, zoals ik u heb aangeraden en u zult bijzondere gaven en liefdadigheid en bekering bekomen. U zegt dikwijls dat Mijn boodschappen dezelfde zijn en dat ik steeds in herhaling van. Dat is heel triest, Mijn kinderen, want dat betekent dat u niet weet hoe u moet nadenken. Zo kunt u zeggen dat ik steeds blijf vragen naar gebeden en naar het bidden van de Rozenkrans. Niettemin zou u moeten weten dat u zoveel mooier bent wanneer u bidt. Zoals de bloemen al hun schoonheid tonen tijdens de lente, zo bent ook u mooier als u bidt: uw harten openen zich voor de Heer en u wordt Hem meer dierbaar dan voorheen, zoveel dat u de Hemel waardig zult worden. Bereid uzelf ook voor op een goede biecht: maak een nauwgezet onderzoek van het geweten. Probeer werkelijk berouw en een ware spijt over uw zonden te hebben, wees niet hoogmoedig en wees niet beschaamd tegenover uw biechtvader en op het einde zult u sereniteit voelen en zult u vol zijn van vreugde, klaar om Kerstmis te beleven. Als u, zelfs maar één dag voor Kerstmis, geen vrede voelt in uzelf, haast u dan en ga te biechten, zodat de Heer in uw harten kan vinden wat Hij van u verlangt. Dat de priesters zich ertoe mogen verbinden om iedereen te ontvangen. Lieve kinderen, de Heilige Mis is een vreugdevolle ervaring van uw ontmoeting met Jezus. Verwelkom steeds het woord van God, het Evangelie, daar deze tijd ten volle moet worden beleefd. Laat het steeds in uw gedachten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het boven alles geschreven staan in uw harten.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u nog iets van ons? Maria: Neen, niets anders. Ik vraag u enkel om van de dag van vreugde voor Mij niet de droevigste dag te maken, omwille van uw zonden. Op Kerstmis verleent de Vader bijzondere genaden aan allen die open zijn van hart. Ondertussen zal Mijn Onbevlekte Hart uw vooruitgang volgen. Ik zegen u in de naam van de Heiligie Drievuldigheid: de Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult U blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult U opnieuw komen? Maria: Ik zal niet enkel op de eerste dag van de volgende maand komen, maar als de Heer het Mij toelaat, kom ik ook nog op een ander tijdstip tijdens deze maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 49]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
In ballingschap
Tot in oktober 1944 moest Roger Schutz in Genève blijven, twee jaar die hij als een ballingschap aanvoelde. De pasgeboren Gemeenschap van Cluny scheen gebroken. Nochtans zullen die jaren in Genève niet nutteloos blijken. Roger Schutz beëindigde zijn eindschrift licentiaat theologie en de Grote Gemeenschap beleefde meer regelmatige activiteiten. Naast de samenkomsten voor gebed en discussie op vaste tijdstippen was er een jaarlijks symposium rond een vooraf bepaald thema en openbaar toegankelijk.
Roger wou ook dat de reguliere Gemeenschap, nauwelijks opgestart in Taizé, bleef bestaan. In de winter van 1942 kwam er een student theologie als vierde lid bij: Daniel de Montmollin. Wanneer het mogelijk was begonnen de vier een eerste vorm van gemeenschapsleven te leiden in een deel van het grote appartement in de rue du Puits-Saint-Pierre. In een zelfde mantel gehuld [een schoudermantel met kap], gingen ze om 7 uur naar de kathedraal voor het morgengebed, waarvoor ze het anglicaans Prayer Book gebruikten. Geneviève speelde orgel. Dikwijls vervoegden jongelui hen voor ze naar hun werk vertrokken. Ze hielden zich niet in de middenbeuk, die koud en streng leek, maar in een kleine zijkapel rechts van de ingang. Deze kapel, aan de Maccabeeën gewijd en in de XVe eeuw opgetrokken in flamboyante gotiek, was voorzien van een orgel, rijke glasramen en prachtige houten lambriseringen. Met het appartement van Puits-Saint-Pierre was het een van de pleisterplekken van de groeiende gemeenschap.
De Zusters van Grandchamp sloten hun huis voor de twee wintermaanden, verbleven in Genève en liepen cursus aan de faculteit theologie. Een onder hen heeft verteld hoe dicht ze op spiritueel vlak bij de clunisiens stonden: "Als we in Genève wonen, gaan we om 7 uur naar de Sint-Pieterskathedraal voor het gebed van de Broeders. De portier houdt zich lichtjes op de vlakte: Die jongemannen in lange mantel met kap en die neerknielen om te bidden vindt hij maar niets! [...] Soms komen ze s avonds met ons bidden in onze kleine bidruimte, we zingen dikwijls samen de psalm O, wat is het mooi de Heer te loven of een ander kerklied uit het romaans psalmboek. Soms eten we samen of worden we bij hen uitgenodigd. Het is de vreugdevolle eenvoud van het gezamenlijk gebed."
De priesterraad van de kathedraal was bezorgd om die losse groep waaronder niemand dominee was. In december 1942 vroeg de Raad aan de uitvoerende Commissie van de nationale Kerk in Genève of de Gemeenschap van Cluny moest beschouwd worden als een groep hervormde protestanten of als een sekte. De Vereniging van dominees antwoordde dat er nog geen definitieve uitspraak was over de aard van de groep met de aanbeveling de jongeren verder te laten bidden in de kathedraal gedurende één jaar. De Vereniging van dominees wenste dat de jonge gemeenschap de naam Cluny wegliet, maar vond het niet gepast jongeren te ontmoedigen die zich beroepen op onze traditie en duidelijk verlangen naar vooruitgang en bevestiging.
De clunisiens hadden een engelbewaarder in Saint-Pierre met Jean de Saussure die hun geestelijke raadsman was en een van de weinige dominees in Genève die hen gunstig gezind was. Later was hij ook aalmoezenier van de Gemeenschap van Grandchamp. In 1949 werd zijn zoon Eric Broeder in Taizé.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 21]
Woordenboek: Letter A
Agrippa II [vervolg]
Bij het begin van de opstand tegen Rome in 66 na J.C. staat Agrippa aan de zijde van de Joden die verlangden naar vrede. Daar de oorlogshonden wonnen gedroeg Agrippa zich later als vriend van Rome. Na enkele eerste mislukkingen bezetten de Romeinen Galilea in 67. Agrippa ontving Vespasianus, hun opperbevelhebber, met open armen in Caesarea Filippi. In 68, na de zelfmoord van Nero, ging Agrippa naar Rome in gezelschap van Titus, zoon van Vespasianus. Toen de Oosterse Romeinse legioenen Vespasianus als keizer uitriepen in de zomer van 69 riep Berenice Agrippa terug naar Palestina.
Tijdens het laatste oorlogsjaar en het beleg van Jeruzalem was Agrippa de trouwe metgezel van Titus. Zijn onvoorwaardelijke steun aan het belang van Rome werd bekroond met het toewijzen van nieuwe gebieden in het noorden van Libanon. Tijdens een verblijf met zijn zus in Rome in 75 na J.C. werd Agrippa verheven tot pretor. Berenice bleef de maîtresse van Titus tot op de dag dat de keizer, onder druk, haar moest wegzenden. Agrippa stierf ofwel in het derde jaar van het bewind van Trajanus (in 100 na J.C.) of, meer waarschijnlijk rond 92/93 na J.C.
Agrippa II stond in contact met Flavius Josephus, naar wie hij tweeënzestig brieven zond. Twee daarvan, waarin hij hem feliciteert voor zijn verhaal over de Jodenoorlog, worden door de historicus aangehaald: "Het lijkt me dat je met veel meer zorg en juistheid hebt geschreven dan alle anderen die dit onderwerp behandelden. Zend me de overblijvende boeken." Het is niet geweten of Agrippa de boeken kreeg die hem ontbraken. In feite, bij het lezen van Tegen Apion (I, 51) leert men dat Flavius Josephus een exemplaar van zijn werk verkocht heeft aan de meest te bewonderen koning Agrippa.
Een tafereel uit de Akten der Apostelen brengt Agrippa en Berenice in contact met Sint Paulus in Caesarea. Inderdaad had de nieuwe procurator Festus aan Agrippa gevraagd hem in te lichten over de inhoud van het conflict tussen Paulus en de Romeinse autoriteiten. Agrippa aanvaarde om Paulus te verhoren die zijn zaak voor hen bepleitte. Op het einde zei Festus grappig aan Paulus dat hij de kluts kwijt was. Paulus daagde Agrippa uit door hem te vragen of hij in de profeten geloofde. De koning ging daar niet op in en beperkte zich tot een ironische opmerking: "Binnenkort ga je me nog overtuigen christen te worden!" Agrippa kennende was die niet tot bekeren bereid. In hun ironische beleefdheid gehuld tonen deze woorden aan dat Agrippa een einde wilde maken aan de oneindige retoriek van Paulus.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 21]
Het wonder van Alatri, Duitsland [1228]
Er wordt beweerd dat onder de mensen die de priester begeleidde er eentje was die ze miste, de vrouw die de suggestie aan de jonge vrouw had gegeven. Deze vrouw bevestigde later dat toen ze het hoorde over het wonder ze zich had opgesloten in haar huis en haar verdediging voorbereidde. Ze besloot om te verklaren, naast andere dingen dat ze een goed en eerlijk persoon was die gebeden opzei, dat de jonge vrouw een leugenaarster was die haar vals beschuldigde. Toen ze tevreden was met haar verdediging voelde ze zich beter en toen de boodschapper kwam met een uitnodiging van de bisschop ging ze ook met hem mee. Toen ze zag dat de menigte haar niet vijandig was, voelde ze nieuwe sentimenten, en besloot ze zich voor de voeten van de bisschop neer te werpen en om vergeving te vragen.
Ondertussen was in de kathedraal de Hostie geplaatst op het altaar tussen kaarsen en bloemen. De rij mensen die dichterbij kwamen om het Wonder te zien leek eindeloos. De volgende dag toonden de mensen uit nabij gelegen gebieden ook interesse. Tijdens dit alles was bisschop Giovanni van Altari bijna constant in gesprek met kerkelijke of burgerlijke mensen die hem over dit wonder wilde onderhouden.
Terwijl iedereen het er mee eens was dat een grote Heiligschennis had plaats gevonden wisten ze niet welke zware en toonaangevende straf ten deel moest vallen aan de twee vrouwen. Een brief werd toen opgesteld door bisschop Giovanni en geadresseerd aan de Hoogste Pontifex, Gregorius IX, waarin kort de heiligschennis werd omschreven, alsmede het wonder dat daaruit volgde. De Heilige Vader werd gevraagd welke straf de vrouwen moesten ondergaan, die schuld hadden bekend en in berouw waren. Na zorgvuldig de zegels en handtekeningen van de Bisschop en zijn verwanten te hebben aangebracht werd de brief verstuurd naar Rome door een koerier.
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 11
Het Groot Herstel begint.
Toch zullen allen niet eindigen in deze dood en vernietiging. Na deze zuiverende straffen, zag ze de H. Petrus op een majestueuze pauselijke troon terug keren, samen met de H. Paulus, die in de wereld de duivels vastketende en ze bracht voor de H. Petrus, die ze terug naar de donkere spelonken bracht vanwaar ze gekomen waren. Dan kwam er een mooie gloed over de aarde, om de verzoening van God met de mensheid aan te kondigen.
De kleine kudde gelovige katholieken die toevlucht hadden genomen onder de bomen zullen worden voorgeleid bij H. Petrus, die zal kiezen voor een nieuwe paus. De volledige kerk zal worden herschikt volgens de ware regels van het heilig Evangelie. De religieuze orden zullen worden hersteld en de huizen van christenen zullen huizen worden die doordrenkt zijn van religie.
Zo groot zal de vurigheid en ijver voor de glorie van God zijn dat alles de liefde van God en de naaste zal bevorderen. De triomf, glorie en eer van de katholieke kerk zullen worden vastgesteld in een handomdraai. Ze zal geprezen, vereerd en gewaardeerd worden door iedereen. Alles zal zich verplaatsen om Haar te volgen, en iedereen zal de paus als Plaatsvervanger van Christus herkennen.
Vertaling: Henk
13. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
2 december 2009
Nadat ik de Heilige Communie had ontvangen, sprak Jezus tot mij: "Mijn kinderen, terwijl u zich voorbereidt en dichter bij Kerstmis komt, wanneer uw Redder tot u komt, smeek Ik u om heel eenvoudig en nederig te zijn. Laat u niet door het materiële en de wereldse goederen, die u worden aangeboden, in beslag nemen. Wees eenvoudig zoals Ik was. Ik kwam neer uit de Hemel om u en alle arme mensen te redden. Elk jaar komt ik bij u zodat u uw geloof kunt vernieuwen en opnieuw hoop hebt in uw leven."
Vertaling: Chris De Bodt
14. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 11
Apprecieer wat er gebeurt met je spiritualiteit. Ok, ok, je bevindt je in de kerk en je bent wellicht omgeven door vrienden en familieleden maar op spiritueel gebied is er meer aan de hand. De mis is een éénwording van de Hemel met de aarde. Je bent in de Hemel terwijl je in de mis aanwezig bent. Het betekent meer dan dat je daar bent met de kinderen en je vrouw. Er is daar een grote menigte van heiligen aanwezig met jou. Jouw dierbaren die gestorven zijn, zijn daar met jou. Zelfs meer dan dat jij bent werkelijk één met de universele kerk en je bent daar met de kerk van het dorp als met de kerk van de andere kant van de wereld.
Vertaling: Henk
15. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 2
Opnieuw zag ik de Kerk van Petrus aan het wankelen gebracht door een plan dat was bedacht door een geheime sekte, terwijl hevige stormen schade toebrachten. Maar ik zag ook dat er hulp kwam wanneer de ellende op haar hoogtepunt was. Ik zag de Heilige Maagd opstijgen uit de Kerk en er Haar mantel over spreiden. Ik zag een Paus die plots heel vriendelijk en standvastig werd ... Ik zag een grote hernieuwing en de Kerk reikte hoog tot de hemel.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Kat voorspelde reeds de dood van vijftig bejaarden
Een kat heeft in een Amerikaans rusthuis al vijftig overlijdens van bewoners voorspeld. In hun laatste uren ging 'Oscar' zich naast de bejaarden nestelen. Dokter David Dosa schreef een boek over het bizarre fenomeen.
De vijfjarige kat werd geadopteerd door een instelling in Rhode Island die gespecialiseerd is in patiënten met dementie. In 2007 schreef Dosa voor het eerst over de gave van Oscar. Sindsdien bleef de kat de overlijdens correct voorspellen.
Oscar, de bijzondere kat
Normaal doolt de kat door te gangen van het rusthuis, zonder veel contact te zoeken met de bewoners. Behalve als er iemand op sterven ligt, dan krabt het dier zelfs aan de deur om binnen te mogen.
Het gebeurde al dat verplegers Oscar in bed plaatsten bij een patiënt waarvan ze dachten dat hij stervende was, maar de kat op een ander bed ging liggen. Uiteindelijk bleek het oordeel van de kat correct. Die avond was het de tweede patiënt die stierf, de eerste bleef nog twee dagen leven.
Inmiddels is iedereen zo overtuigd van de gave van Oscar, dat de familie wordt verwittigd als de poes opnieuw op een bed springt en zich uitstrekt naast de bejaarde.
02-02-2010
2 februari 2010: Maria Lichtmis
2 februari 2010: Maria Lichtmis
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
Lieve kinderen, vandaag vraag Ik u met een moederlijke liefde om een vuurtoren te zijn voor alle zielen die ronddolen in de duisternis van de onwetenheid van Gods liefde. Dat u steeds helderder mag schijnen en meer zielen mag aantrekken en sta niet toe dat de onwaarheden die uit uw mond komen uw geweten tot zwijgen brengen. Wees volmaakt. Ik leid u met een moederlijke hand, een hand van liefde. Dank u."
De verschijning van Maria aan Mirjana vond plaats te Napels, Italië
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 91]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jezus voor Annas
Toen hief Jezus zijn vermoeid hoofd op, keek Annas aan en sprak: "Ik heb gesproken in het openbaar, waar alle Joden tezamen komen, en in het geheim heb ik nooit iets gezegd. Waarom ondervraagt gij mij? Ondervraagt diegenen die gehoord hebben wat ik tot hen heb gesproken. Zie, zij weten wat ik gezegd heb!"
Bij deze woorden van de Heer begon Annas gezicht te gloeien van gramschap en hoon. Een rechtsdienaar, een schandelijke vleier van Annas, die naast Jezus stond en die dit alles had waargenomen, gaf de Heiland, met zijn volle hand, bekleed met een ijzer, een kletterende slag op de mond en de wang, terwijl hij riep; "Antwoordt gij de opperpriester op zulke wijze?" Half bedwelmd door de heftige slag, viel Jezus omver. Het bloed vloeide uit Zijn mond en neus. Scheldgeroep, geschimp, geschater en gemor vervulden de hal. De krijgers echter trokken Jezus weer, onder mishandelingen, aan de touwen omhoog, en rustig zei hij: "Heb ik verkeerd gesproken, bewijs het, maar sprak ik goed, waarom slaat ge mij dan?"
Diep verbolgen vanwege Jezus kalmte, nodigde Annas nu de aanwezigen uit, overeenkomstig de wens van de gevangene zelf, om te vertellen wat zij van hem gehoord hadden, wat hij allemaal gezegd en betoogd had. Toen brak daar onder het gepeupel een schimpen en schreeuwen los, waarin allerlei woorden verward door elkaar vlogen. Hij had gezegd dat Hij een koning was, de Zoon van God, en dat de Farizeeërs echtbrekers waren. Hij ruide de menigte op, verbrak de Sabbat om zieken te genezen door de macht van de duivel. In Ophel was het volk niet minder verzot op hem geweest: de lui ginds hadden hem hun redder, hun profeet genoemd. Hijzelf liet zich betitelen als Gods Zoon, verklaarde dat Hij Gods Gezant was, hief weeklachten aan over Jeruzalem en voorspelde de ondergang der stad. Hij hield de vastendagen niet in ere, trok met grote scharen her- en derwaarts, zat mee aan tafel met onreinen, heidenen, tollenaars en zondaars, verkeerde in het gezelschap van overspelige vrouwen. Zopas nog had Hij, vóór de poort van Ophel, gezegd tot iemand die Hem te drinken gaf: "Ik zal u het water van het eeuwige leven geven, zodat gij nooit meer zult dorstig zijn." Met Zijn duistere woorden wist Hij het volk te misleiden. Hij verspilde veel geld en goederen van de anderen, maakte de mensen allerlei dingen wijs over Zijn Rijk, enzovoort.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 91]
Hoofdstuk 20. Dood van een Heilige
Jean-Marie Vianney had de leeftijd van drieënzeventig jaar bereikt en zonder zijn "skelet," zijn "kadaver" te sparen, dat veertig jaar eerder om één uur s morgens opstond, na drie of vier uur te hebben gerust op een armzalige strozak, begon hij vervolgens aan de biecht. Ondanks zijn leeftijd, legde de oude grijsaard zich nog steeds de discipline op. Hij vastte en, tijdens zijn aanbiddingen viel hij op zijn knieën in extase, de handen gekruist.
Tegen elf uur voor de middag, vervolgde hij met zijn "onderrichtingen," maar men kon hem amper nog verstaan: de toehoorders voelden niet langer de hartstocht van de man die in onmiddellijk contact stond met God, zonder de etymologie van het woord "godsdienst." Soms lag hij lange momenten te slapen in zijn biechtstoel: de biechtelingen merkten dit in het algemeen op, stopten en wachtten met geduld tot de heilige zich tot hen zou richten. Toen Catherine Lassagne, broeder Athanase, broeder Jerôme en vicaris Toccanier hen vroegen om de pastoor een beetje te laten rusten, zei hij:
"Bah! Men zal in het volgende leven genoeg kunnen rusten!"
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 91]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Ik heb gehoord dat Christenen zeggen dat ze anderen niet kunnen veranderen en dat ze enkel zichzelf kunnen veranderen. Maar, naar wat u mij vertelt, schijnt dit maar gedeeltelijk juist te zijn. Wat is uw mening hierover? Maria: Het is zeker waar dat Gods eerste wens voor ons is dat we elke dag sterven om dichter en dichter tot Hem te komen. Zijn rechtvaardigheid kan hierin gemakkelijk onderscheiden worden. Elke persoon op aarde krijgt een gelijke kans om zichzelf te beteren, maar wat God ons heeft gegeven stopt hier niet. Hij gaf ons heel krachtige bemiddelaars zoals Maria, de Engelen, de Heiligen, de Arme Zielen en eveneens onze naasten. Als we hen aanroepen is het zeker waar dat we veranderingen kunnen teweegbrengen in de omstandigheden van anderen, die uiteindelijk tot resultaten kunnen leiden. Ook dit is onze verantwoordelijkheid. Het toont enkel onze liefde tegenover onze naaste, vooral wanneer Gods van ons verlangt dat we deze bemiddelaars aanroepen voor onze vijanden.
Maria Simma
Wij kunnen onze vijanden liefhebben op een andere manier, louter door onze eigen zonden te erkennen en door God en deze in Zijn Koninkrijk te vragen om tussen te komen voor hen. Heb een beetje geloof, volhard in het liefhebben, aanroep Zijn vrienden hier en in de Hemel en ik verzeker u dat velen van de liefdelozen op deze wereld hun gedrag zullen veranderen.
Nicky: Is het niet zo dat vele van de dingen waarover de Arme Zielen klagen, voortkomen uit Vaticaan II? Hoe voelt u zich dan bij Vaticaan II? Maria: Ja, vele van de moderne aangelegenheden zijn voortgekomen uit het Concilie, maar deze veranderingen hadden niets te maken met de geest van het Concilie zelf. Aan de kern van Vaticaan II waren er zo veel goede dingen, en ondubbelzinning was de Heilige Geest daar sterk aan het werk. Zo was het bijvoorbeeld heel goed dat we God duidelijker begonnen te herkennen in de overige kerkgenootschappen, en deze oecumenische liefde was er een sterk onderwerp. Maar, zoals steeds het geval is met Heilige plaatsen, mensen of gebeurtenissen, lag satan buiten de muren op de loer en viel aan, bracht verdeeldheid en veroorzaakte ophef waar mogelijk aan de buitenkant, in een poging om datgene, wat de binnenkant is, te verzwakken. En om meer te verduidelijken dat satans agenten veel meer georganiseerd en doorzettend zijn dan de meeste Katholieken, is er mij vanuit minstens drie betrouwbare bronnen verteld dat de vrijmetselaars reeds vanaf 1925 bezig waren om de "Communie in de hand" er pogen door te drukken. Het duurde een tijdje, maar ze zijn zeker in hun opzet geslaagd.
Wat alle overige moderniseringen betreft, waarvan de mensen verkeerdelijk denken dat ze als een goddelijke vrucht voortkwamen uit het Concilie, kan ik u verzekeren dat dit niet het geval was en dat de vrijmetselaars binnen het Vaticaan ze reeds lang van tevoren had geregeld met als enige bedoeling om satans greep op de Kerk te versterken. Toen aan alle Bisschoppen in de wereld werd gevraagd om te stemmen over de Communie in de hand, stemde de grote meerderheid ertegen. Ook kan niemand in de documenten van Vaticaan II iets terugvinden over de Communie in de hand, en Paus Paulus VI zei na het Concilie dat de rook van satan diep was binnengedrongen in de Tempel van God, met de bedoeling de vruchten van het Concilie in de kiem te smoren. Hoe goed had hij het bij het rechte eind!
En als er bijvoorbeeld al iets heel goed was dat voortkwam uit het Concilie, dat daarna ook te modern werd, dan was het de Charismatische Vernieuwing. Het was heel goed tijdens de beginjaren, maar opnieuw, zonder Onze Lieve Vrouw is er gewoon geen vernieuwing. Vandaag is die beweging erg uiteen gevallen en kan ze enkel maar opnieuw worden verenigd indien alle leiders de Heilige Moeder in al hun activiteiten zouden betrekken. Vergeet voor geen minuut Onze Lieve Vrouw die in de Opperzaal aanwezig was toen de Heilige Geest nederdaalde. De modernisering van de Vernieuwing heeft satan toegelaten om het zo doeltreffend te fragmenteren.
En wanneer we alle Concilies in de geschiedenis bekijken, wordt het duidelijk dat er na elke Concilie er een tijd kwam van verwarring, en dit Concilie heeft het langst van al geduurd, is het niet? Al deze vroegere dingen zullen echter spoedig weer in ere worden hersteld.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [16/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 142]
Het was verschrikkelijk. Het was angstaanjagend. Wanneer de pest zn intrede deed luidden de kerkklokken niet meer en wapperden zwarte vlaggen in de wind. Voorzichtige schattingen beweren dat 33 procent van Italië bezweek, maar veel geleerden schatten het dodental voor dat land op 40 of zelfs 50 procent.
Vanuit Italië baande de pest zich een weg naar het westerse Middellandse Zeegebied, met dezelfde dodelijke gevolgen. In het door wellust geobsedeerde Avignon werden in zes weken tijd elfduizend mensen begraven. Spoedig stierf een derde van de kardinalen, samen met de helft van de bevolking. Samen met Firenze was Avignon het zwaarst getroffen. Het dodental onder de priesters was bijzonder hoog en onder de doden waren ook honderden van hen die in het luxueuze pauselijke paleis werkten. Paus Clementius VI moest al gauw de stad ontvluchten. Niemand kon precies weten hoe de Zwarte Dood zich verspreidde, maar tenminste één van zn drie vormen was ongelooflijk besmettelijk. Astrologen probeerden een antwoord te vinden in de sterren, maar ze hadden heel weinig om zich op te baseren. De ziekte verspreidde zich noordwaarts langs de riviervalleien en bereikte Parijs in 1348, met meer dan vijfhonderd lijken die elke dag het hospitaal werden uitgevoerd. In die stad werden de zieken verzorgd door moedige nonnen die, in alle nederigheid en onbaatzuchtigheid, niet dachten aan hun eigen naderende overlijden. In dat vreselijke jaar bezweken 28 procent van de Europese kardinalen en 207 bisschoppen.
In Spanje had de pest Saragossa bereikt en andere gebieden van het land. Op dat moment dook in de grot in Guadaloupe opnieuw het beeld van de Madonna met het Kindje op, dat door Gregorius de Grote zou gebruikt geweest zijn tijdens de plaag in Rome, om de mensen te helpen tegen deze nieuwe en ontzagwekkende plaag.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 51)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 25
1 november 1987
Zoals er was verwacht, kwam er op deze eerste november, een feestdag, een ongelofelijk aantal mensen uit verschillende streken van Italië [Lazio, Umbrië, Toscane en Veneto] naar Belpasso. In het gebied rond Borrello, berekende men dat er zon 70.000 mensen aanwezig waren. De eerste groep bedevaarders verzamelde zich reeds rond de rots om drie uur in de ochtend. Daarna, tijdens de vroege uren van de ochtend, leek de plaats wel op een stromende rivier, door de onophoudelijk toevloed van het volk. Rond 11 uur ging Rosario naar de rots. Na het bidden van de gebruikelijke gebeden, vond de verschijning plaats op de middag. Tijdens een tien minuten durend gesprek met de Heilige Maagd, bad de ziener een tientje van de Rozenkrans. Toen verhief hij het kruis van zijn eigen Rozenkrans en vroeg hij de Heilige Maagd om het te zegenen. Ondertussen onderscheidde er zich uit de dikke wolken uit het oosten een aparte, grijsachtige wolk en loste deze zich langzaam op in de lucht, terwijl het volk riep: "Leve Maria."
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, vandaag bent u in groot aantal tot uw Moeder gekomen. Maar zoek de reden voor mijn onophoudelijke roep. Ik vraag voor een grotere verlatenheid op Mij, de uiterste nederigheid en gehoorzaamheid tegenover God. Wees volgzaam aan Zijn hernieuwende Geest en hunker naar Zijn Heilig makende Geest. Ik wens dat al mijn lieve kinderen heiligen worden: gezegend en zuiver van hart, omdat zij werkelijk God zullen zien. Nu, op zon belangrijke dag, lieve kinderen, hernieuw ik mijn verzoek: bid vele Rozenkransen, maak opofferingen voor de bekering der zondaars, vast voor de vrede in de wereld, maar boven alles, neem meer deel aan de Heilige Mis tijdens de week en doe het met geheel uw hart en met elke goede bedoeling van een beter leven te leiden en uw ziel te heiligen met een zuiver hart. Ontvang de Heilige Sacramenten van de Biecht en de Communie. Blijf bidden voor de heiliging van de religieuzen, mannen en vrouwen, en het volk van God. Ik zal uw gebeden en verzoeken, die met geheel het hart gemaakt zijn, voorleggen aan de Heer.
Rosario: Heilige Maagd, ik heb u bepaalde dingen te vragen over de bekering van de zondaars, de roepingen en vele andere gebeden. Maria: Vele zijn onze dagelijkse zorgen, maar hoe dikwijls stopt u om uw dorst te lessen nabij God? Zoals het hert naar het water gaat, zo zou u naar God moeten gaan. Sluit uw hart niet voor de Liefde, maar zeg: "Mijn ziel dorst naar U, Heer!" Dat is wat Hij van u wenst te horen, zodat Hij een einde kan maken aan uw bezorgdheden. Eerst en vooral is uw bekering, gebed en geloof nodig om gunsten en genaden te bekomen. Ik weet dat er weinig roepingen zijn: bid dus ook voor deze intentie. Onder u zijn er vele jonge mensen die onzeker zijn, maar die een groot verlangen hebben om zichzelf aan God te geven, maar de wereldse zaken verstrooien hen en leiden hen weg. Zo moedig Ik u aan om niet te twijfelen: voldoe aan deze heilige wens, zegt uw Moeder tot u. De Heer wenst niet dat u de verering tot Mijn Onbevlekte Hart vergeet. Aan hen die deze verering blijven volhouden beloof Ik de Redding en deze zielen zullen door God worden geliefd zoals de bloemen die Ik plaats om Zijn troon te sieren. Hier is de Heer die van u houdt en die ieder van u dichter tot Hem wenst te brengen. Maak uzelf los van menselijke kleinigheden, omdat Hij zijn plan voor ieder van u wenst te volbrengen: vooral vanaf vandaag zullen grote ontwerpen zich beginnen te vervullen. Hij wenst u allen naar het Koninkrijk van het Leven te leiden. Lieve kinderen, Onze Heer laat Zijn onverstoorbaarheid over u schijnen en redt u. Bereid uzelf dus voor. Wees u bewust van Zijn nakende komst. Wees niet doof voor het Woord van God, het Heilig Evangelie. Laat dit Woord steeds in uw gedachten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het boven alles geschreven staan in uw harten.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u iets anders van ons? Maria: Neen, niets anders. Bid nu een tientje van de Rozenkrans en offer het voor de heiliging der zielen en voor vrede over de hele wereld. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. De vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult u opnieuw komen? Maria: Ik zal komen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 48]
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De bedrevenheid
De clunisiens waren opgedeeld in retraitanten en bestendige of reguliere leden. Deze laatste, die beslissen om in dienst van God in de Gemeenschap of de Kerk te leven gaan twee bijzondere verbindingen aan: armoede en celibaat, maar het zijn geen eeuwige geloften, ieder blijft vrij om de gemeenschap te verlaten indien God het eist.
Andere nieuwigheid: de voorstelling van een dag te Cluny: Bij het opstaan komt de gemeenschap samen voor een korte meditatie over de Regel en woont daarna de morgendienst (liturgische viering) bij. Heel de voormiddag is gewijd aan studie. Na het middagmaal is er vrije tijd tot 4 uur en daarna wordt het werk hervat. Om half zeven gaan we naar het avondgebed. Het avondmaal wordt gebruikt in stilte om de broederlijke eenheid te bevorderen. De avond zijn er vrijblijvende gesprekken, lezing, gezang, muziek. Na de avonddienst van de Gemeenschap gaan allen naar bed.'
Het verschijnen van die voorstelling in de twee voornaamste uitgaven van de Zwitserse Franstalige protestantse pers kon de aandacht van een breder publiek trekken, veel beter dan het kleine boekje van 1941 met zeer beperkte verspreiding. Meteen begonnen de discussies binnen de protestantse middens in Geneve en Vaud: sommigen verweten de clunisiens de principes van de Hervorming te verraden door het monachisme en de kloostergeloften weer in te voeren.
Deze gelijklopende publicatie van november 1942 getuigt hoe gedreven Taizé heel zijn bestaan lang was om zich bekend te maken. Twee docenten van Thurian verbonden er zich openbaar toe om de jonge gemeenschap te steunen. Een waak later schreef Franz J. Leenhardt, docent exegese aan de faculteit theologie in Genève een gelijkaardig artikel [wel onder een andere titel] in Le Semeur vaudois en La Vie protestante, om de jonge gemeenschap te verdedigen: "Bij de meesten hebben de gevoelsreacties de bovenhand op het heldere nadenken. Graag hekelt men een katholiekachtige strekking en is de kous af. Gaat het niet over gemeenschapsleven, celibaat, leefregels? Ziezo, het klooster is in ere hersteld en de kloostergeloften en de verdienstelijke werken, enz." Na dit pleidooi, door vele citaten uit het Nieuwe Testament ondersteund, voor de wettigheid van een gemeenschappelijk leven en een regel, besluit Franz J. Leenhardt zijn betoog met een nadrukkelijke steun: "Als we het gevaar voor de Gemeenschap van Cluny ontwaren moeten we ze helpen die te vermijden. We zijn solidair met haar. Want misschien bezorgt ze de hervormde Kerk een providentiële kans om die leemte op te vullen." Twee dagen later nam dominee de Saussure in zijn preek in de Sint-Pieterskathedraal de verdediging van het gemeenschapsleven en de Gemeenschap van Cluny op zich.
Deze dubbele bijstand was stralend [en blijvend] maar wel in de marge van de hervormde Kerk in Genève en Vaud. De naam Cluny zorgde ook voor verwarring en scheen zelfs uitdagend. La Vie protestante, dat niet zonder terughoudendheid het artikel en het pleidooi van docent Leenhardt publiceerde, kwam een derde maal terug op de zaak door aan de clunisiens te vragen van benaming te veranderen. Het heeft nog jaren geduurd voor de naam Taizé zich opdrong.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 20]
Woordenboek: Letter A
Agrippa II
Bij de dood van Agrippa I in 44 na J.C. erfde niet meteen zijn zoon Agrippa II of Marcus Julius Agrippa het koninkrijk. Zijn raadgevers deden de aanbeveling aan de Romeinse keizer Claudius om geen volmacht te geven aan een onrijpe jongeman van zeventien die nog Romeins opgevoed zou worden tot in 52 na J.C. In 50 kreeg Agrippa van de keizer het kleine koninkrijk dat voordien beheerd werd door Herodes van Chalkis, alsook het toezicht op de Tempel van Jeruzalem en het recht om hogepriesters te benoemen of af te zetten. In 53 verwisselde Claudius dit klein gebied uit met de vroegere tetrarchie van Philippus: Gaulanitus, Batanea en de Trachonitis, alle gebieden waaraan de nieuwe keizer Nero Galilea, en de districten Tiberias, Tarichea en Julias uit Perea toevoegde.
Agrippa II stond onder invloed van zijn zus Berenice met wie hij volgens de roddels een incestueuze relatie had. Hij zette alles in het werk om de belangen van zijn Romeinse meesters te bevorderen door deel te nemen aan de oorlog tegen de Parthen (54 na J.C.) door het zenden van hulptroepen en door plechtig de Romeinse procurator Festus te ontvangen bij zijn aankomst in Judea in 60 na J.C. Ter ere van keizer Nero gaf hij zijn hoofdstad Caesarea Filippi de nieuwe naam Neronias en hij sloeg zijn muntstukken met de beeltenis van de opeenvolgende keizers.
Agrippa II trachtte zijn Joodse onderdanen te behagen door voor hun welzijn te zorgen en de godsdienstige wetten van het Jodendom te respecteren. Hij drong aan dat de niet Joodse echtgenoot van zijn zus Berenice zich zou laten besnijden. Hij wordt beschreven als een fijn kenner van de wet van Mozes die graag in gesprek ging met de rabbijnen. Eens de bouw van de Tempel van Jeruzalem afgewerkt, onder procurator Albinus, neemt Agrippa de achttienduizend Joodse arbeiders aan om te vermijden dat ze werkloos worden en laat ze de straten van Jeruzalem met witte stenen vloeren.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 20]
Het wonder van Alatri, Italië [1228]
Een jonge vrouw uit de stad Alatri voelde zich aangetrokken tot een knappe jongeman, die vele aanbidders had. Tevergeefs probeerde zij zijn aandacht en interesse te wekken door op zoek te gaan naar iemand die haar een liefdesdrank kon geven, en kwam al snel in aanraking met een vrouw die er meer van af zou weten. De jonge vrouw moest zo snel ze kon deelnemen aan de Eucharistie en voordat de Hostie zacht zou worden de Hostie bewaren in een doek. "Want," zo zei de vrouw "welk medicijn is sterker dan eentje gemaakt met het Heilig Lichaam van de Koning der Harten?"
De jonge vrouw deed zoals ze was gevraagd en was ervan overtuigd dat niemand had gezien dat ze het Heilige Sacrament had verwijderd. Haar geweten echter speelde haar echter bijna direct parten. Tijdens haar wandeling naar huis, en zeker toen ze het huis binnenliep, voelde ze haar geweten zo erg, dat ze het probeerde te kalmeren door de Heilige Hostie te verbergen. Ze plaatste het Heilige Sacrament in een kleine zak en zocht naar een veilige schuilplaats. Ze besloot uiteindelijk te gaan voor een afgelegen hoek van het huis waar brood bewaard werd.
Twee dagen en nachten gingen voorbij. Tijdens de lange nachten werd de jonge vrouw geteisterd door nachtmerries en ze dacht stemmen te horen die haar veroordeelden tot het eeuwige vuur. Op de derde dag, vlak na zonsopgang, kwam ze uit haar bed en nam de Hostie. Terwijl ze twijfelde of ze de Hostie moest brengen naar de vrouw die haar zulk slecht advies gegeven had, of terug moest geven aan de kerk, opende ze de zak en haalde de linnendoek eruit, waarin de Hostie zat. Tot haar schrik zag ze dat de Hostie niet langer bestond uit brood, maar Het had nu de kleur van vlees, en ze voelde dat het leefde.
Haar tranen en gehuil trokken de aandacht van de andere leden van haar gezin die naar haar toe kwamen gesneld. Ze zagen het wonder en lichtten snel de buren in. Het nieuws verspreidde zich snel over de hele gemeenschap en, door de boodschappers, over de hele stad.
Toen de parochiepriester het hoorde ging hij met andere priesters naar haar huis en namen ze de zak mee waarin de Hostie zich bevond. Ze bedekten het met een sluier. Terwijl ze terug liepen naar de kerk besloot de priester om de Hostie naar de bisschop te brengen, omdat hij zich bewust was van de commotie en het enthousiasme van de menigte die het wonder voor zichzelf wilden houden.
11. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 10
God zal lachen om hen, God zal lachen om hun boosheid, en met een enkele golf van Zijn almachtige rechterhand zal Hij de goddelozen straffen. De krachten van de duisternis zullen toegelaten worden om de hel te verlaten en een enorme massa duivels zal de hele wereld overspoelen.
Zij zullen een grote verwoesting aanrichten en dus de orders van Goddelijke Gerechtigheid uitvoeren, waar zij ook aan blootgesteld zijn.
Zij zullen de goederen van de mensen tuchtigen, families, steden, ellendige steden, paleizen, huizen en alles wat bestaat op aarde straffen in de juiste verhouding waartoe God beslist ...
God zal toelaten dat goddeloze mensen wreed zullen worden gestraft door hevige demonen, omdat zij zich vrijwillig onderwierpen aan de duivel en hem steunden in zijn aanvallen op de heilige katholieke kerk ...
Ik zag de verschrikkelijke gevangenis, de Hel. Daar zag ik de duivels die zou worden vrijgelaten op de aarde om overal hun boosaardige vernietiging te realiseren. Zij zullen elke plaats waar afgoderij werd beoefend zodanig decimeren dat er geen spoor van hen zal blijven.
Vertaling: Henk
12. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
1 december 2009
De heilige Moeder kwam tot mij terwijl ik aan het bidden was.
Zij zei: "Hoe bedroefd ben ik vandaag voor de wereld. De mensen praten over Mijn Onbevlekte Ontvangenis. De slechte mensen lachen Mij uit en vertellen leugens aan andere mensen. Zij spreken eveneens over de miraculeuze geboorte van Mijn Zoon, waar ze niets willen van geloven. Zij maken ons belachelijk. Zij spreken over Mij alsof ik zoals iedere vrouw was.
Mijn Zoon voelt zich hevig beledigd door deze valse beschuldigingen.
Mijn dochter, vertel de gelovige kinderen om deze valse geruchten, die rondgaan in de wereld, niet te geloven.
Ik vraag al Mijn kinderen om Mij te verdedigen en Mij te troosten. Als zij de Heilige Rozenkrans bidden voor hun intenties en dan moeten ze ook Mijn Hart, dat verdrietig is om deze godslasteringen, troosten."
Ik voelde mij zo bedroefd toen de Heilige Maria tot mij sprak over deze dingen en ik omhelsde Haar en zei: "Heilige Moeder, U bent zo Heilig, zo zoet en goddelijk. Er is niemand in de Hemel en op aarde zoals U bent en ik hou van zoveel van U. Mijn moeder, ik weet geen bijkomende titels meer die Ik u kan geven, maar U verdient ze allen."
Hierop werd de Heilige Moeder opgewekter en zei Ze: "Dank u, Mijn dochter, omdat u Mij hebt getroost."
Vertaling: Chris De Bodt
13. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 10
Breng je voor de ogen wat er wordt gezegd tijdens de consecratie. Beeld je in dat je Jezus ziet tijdens het Laatste Avondmaal. Hij bevindt zich recht voor jou en zegt: "Dit is mijn lichaam."
Vertaling: Henk
14. Gebeden en Hemelse beloften
De Drie Weesgegroetjes
Tijdens een verschijning aan de Heilige Mechtildis, beloofde de Heilige Moeder: "Aan elke ziel die met eerbied en geloof de drie Weesgegroetjes bidt, zal ik in het uur van de dood verschijnen in zon buitengewone pracht en schoonheid, dat ik de ziel zal vullen met een Hemelse troost.
De Gezegende Maagd Maria verzocht aan de Heilige Mechtildis voor het dagelijks bidden van de Drie Weesgegroetjes, en ze onthulde daarbij nog het volgende:
Het eerste Weesgegroetje dient te worden gebeden ter ere van God de Vader, wiens almacht mijn ziel zo hoog boven elk ander schepsel verhief dat Ik, volgens God, de grootste macht in de Hemel en op aarde heb. In het uur van uw dood zal ik deze macht van God de Vader aanwenden om elke vijandelijke macht van u weg te houden.
Het tweede Weesgegroetje dient te worden gebeden ter ere van God de Zoon, die Zijn ondoordringbare wijsheid aan mij mededeelde ... In het uur van uw dood zal Ik uw ziel vullen met het licht van die wijsheid zodat alle duisternis van onwetendheid en dwaling zal worden verdreven.
Het derde Weesgegroetje dient te worden gebeden ter ere van God de Heilige Geest, die Mijn Ziel vulde met de zoetheid van Zijn liefde, zachtheid en genade ... In uw laatste uur zal ik dan de bitterheid van uw dood veranderen in een goddelijke zoetheid en verrukking.
Vertaling: Chris De Bodt
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
1 februari
Buigen we neer voor de Allerheiligste Drie-eenheid en aanbidden wij onze God.
Neem de gewoonte aan om vanuit uw hart, elke morgen en elke avond, een kort ogenblik de Allerheiligste Drie-eenheid te aanbidden. Zij is een oceaan van Liefde; een oceaan van dat vuur dat Jezus op aarde is komen brengen. Telkens sluit ik me bij uw aanbidding aan.
2 februari
Met Jezus zijt ge, door Maria, aan de Vader opgedragen. Moest ge de goedheid van de hemelse Vader kennen! Mijn hart smelt van liefde bij het Hem aanschouwen. Ik verheug me eens dat geluk volledig met u te zullen delen; geen enkele mensentaal kan er de innigheid en de verblindende schoonheid van uitdrukken.
Denk steeds bij uw bezigheden aan het moment waarop ge de onuitsprekelijke luister van de hemelse Vader zult ontdekken. Ik zal dan bij u zijn.
3 februari
Behoed uw tong voor elk slecht woord; ze is een schat, maak er geen riool van kwaadsprekerij van. Vergeet nooit dat de H. Geest in u woont; uw lichaam is een heilige woning. Houd ervan en eerbiedig het. In de ogen van de Heer zijt ge een "wonder" (Ps 139,14). Blijf altijd deze goddelijke uitverkiezing waardig.
Eenvoud is het voornaamste kenmerk van het Rijk Gods. Houd het steeds bij de eenvoudige waarden. Vereer en houd van wat eenvoudig en nederig is. Dat is het onderscheidingsteken van al wat God is. Uw waardeschaal mag je dus nooit vermengen met die van de wereld. Deze is ingewikkeld, vaag, troebel en verwrongen. Zoek onophoudelijk Jezus. Ge zult hem altijd in de eenvoud vinden. Overweeg zijn leven met zijn leerlingen. Ge zult er nooit het minste spoor van wanorde en verwarring ontmoeten. Volg Hem ook in zijn eenvoud.
5 februari
Wanneer ge in de diepte van uw hart de Heilige Geest beluistert, zet dan uw vijf zintuigen op een laag pitje. Ge verneemt de stem van God slechts in een lichte bries, in de stilte. Voorzie voor uzelf elke dag een tijd van stilte en blijf luisteren... Ge zult dan onzegbare woorden vernemen. In die bevoorrechte ogenblikken sta ik intens naast u.
6 februari
Jezus zoekt u op te trekken naar de hoogste toppen die een mens kan bereiken. Eén van die toppen is de liefde aangeboden aan iemand die in de wereld van de geest slechts verachting en afkeer verdienen zou. Maar jij, die de volgeling van Jezus wil zijn, mag je niet onttrekken aan zijn bevel: "Bemint uw vijanden, doe wel aan die u haten. Zegent hen die u vervloeken en bidt voor hen die u mishandelen (Lc6,27-28)."
Ge hebt weinig vorderingen gemaakt op deze enge weg. Verlies de moed niet. Probeer te gehoorzamen aan de ingeving van de Heer en ge zult een ongekende vreugde ontdekken.
7 februari
Maak u los van de tradities die van de mensen komen. Overweeg wat Jezus er over zegt vanuit de profeet Jesaja: "Dit volk eert Mij met de lippen, maar zijn hart is ver van Mij; en zijn vrees voor Mij is niet meer dan wet van mensen, door mensen aangeleerd [Jes 29,13]." Neem de geest van de Farizeeën en de Wetgeleerden niet over. Het woord van Jezus zal u altijd het goede pad tonen.
Bron: René Lejeune
Henk
16. A.C. Emmerich: Nog dertig profetieën
De zalige A.C. Emmerich was een Augustijner kloosterzuster. Ze werd in Duitsland geboren in 1774 en had een leven vol lijden. Zij droeg de stigmata van de Heer en overleed in het jaar 1824.
Profetie 1
13 mei 1820. Ik zag ook de verhouding tussen de twee pausen ... Ik zag hoe noodlottig de gevolgen voor deze valse kerk zouden zijn. Ik zag deze in omvang toenemen: allerlei soorten dwaalleren kwamen in de stad [Rome]. De locale clerus werd lauw van geloof en ik zag een grote duisternis ... Daarop scheen het visioen zich uit te breiden langs alle kanten. Volledige Katholieke gemeenschappen werden verdrukt, geteisterd, opgesloten en beroofd van hun vrijheden. Ik zag hoe vele kerken de deuren sloten en ik zag overal grote ellende, oorlog en bloedvergieten. Een wild en onbeschaafd volk ondernam gewelddadige handelingen. Maar dit duurde niet lang.
Vertaling: Chris De Bodt
29-01-2010
29 januari 2010
29 januari 2010
1. Medjugorje: Vragen en antwoorden
Vraag: Waarom heeft Onze Lieve Vrouw gekozen voor Medjugorje?
Antwoord:
Op 26 juni 1981 zei Maria: "Ik ben naar hier gekomen omdat er zich hier nog vele gelovigen bevinden. Ik ben blij om met u te zijn om de gehele wereld te bekeren en te verzoenen."
Op 21 maart 1985 zei Maria: "Lieve kinderen, Ik hou van u en ik heb in het bijzonder deze parochie gekozen, omdat ze Mij dierbaarder is dan de andere, waar Ik graag verbleef toen de Almachtige Mij zond. Daarom roep Ik u op: aanvaard Mij, lieve kinderen, opdat het goed zou gaan met u."
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 90]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jezus voor Annas
Omstreeks middernacht werd Jezus, in het paleis van Annas, van het verlichte voorhof in een hal gebracht, die de afmetingen had van een kleine kerk. Tegenover de ingang zat Annas, met zijn achtentwintig raadslieden, op een hoog podium, waar men rechts en links onderdoor kon gaan. Aan de voorkant leidde een trap, van rustplaatsen voorzien, naar deze "rechtbank," die men van het gebouw bereikte door de achterdeur.
Jezus, nog omringd van een deel van de krijgslieden dien Hem hadden gevangen genomen, werd door de krijgers een eind de trap opgesleept. Voor de rest was de zaal gevuld met soldaten en allerlei boeven, schimpende Joden, dienaars van Annas en een deel der getuigen die deze laatste bijeengedreven hadden en die zich later bij Caïphas zouden vertonen.
In afwachting van Jezus komst, kon Annas slechts met moeite zijn ongeduld bedwingen. Hij brandde van leedvermaak, arglist en spotzucht. Hij was nu het hoofd van een soort gerecht en zat hier in de kring van zijn comité, waarvan de leden tot taak hadden om te waken over de zuivere leer en als aanklagers op te treden voor de hogepriester.
Bleek en uitgeput, in Zijn nat en met het vuil van de straten bezoedelde kleed, de handen geboeid, door de krijgers vastgehouden aan de touwen, het hoofd gebogen, zwijgend, stond Jezus voor Annas. Deze oude, magere booswicht met zijn dunne baard, vervuld van hoon en koude Joodse hovaardij, probeerde te glimlachen en deed alsof hij van niets afwist en alsof het hem verwonderde dat Jezus de gevangene was, die hem had aangemeld. Zijn toespraak tot Onze Heer, die ik niet meer met woorden kan herhalen, luidde ongeveer als volgt: "Hé, kijk, daar hebben we Jezus van Nazareth! Gij zijt het immers! Waar zitten dan uw discipelen, waar is uw grote aanhang gebleven? En uw koninkrijk, hoe staat het daarmee? Het schijnt allemaal ineens een andere wending met u te hebben genomen! Uw smadelijk bedrijf is ten einde. Men heeft lang toegezien, tot men genoeg had van uw godlasteringen, uw lastertaal tegen de priesters, uw schenden van de Sabbat. Wie zijn uw discipelen? Waar zitten zij? Ha, ge zwijgt nu? Spreek! Opruier! Verleider! Het Paaslam hebt gij reeds gegeten, op een ongewone manier, een ongewoon tijdstip en een ongewone plaats! Gij wilt een nieuwe leer invoeren. Wie heeft u het recht gegeven om te onderwijzen? Waar zijt ge naar school geweest? Spreek! Wat is dat voor een leer van u, die alles omkeert? Spreek! Waaruit bestaat uw leer?"
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 90]
Hoofdstuk 19. De laatste jaren
Tussen het aanbrengen van de mozetta in 1853 en het Legioen van Eer in 1855, beleefde de pastoor een mooie en zachte vreugde. Toen op 8 december 1854, door Paus Pius IX het dogma van Marias Onbevlekte Ontvangenis werd afgekondigd, werd er een grandioos feest georganiseerd in Ars. De heilige herhaalde:
"Wat een voorspoed! wat een voorspoed! Ik heb altijd gedacht dat deze uitstraling ontbrak aan de glans van de katholieke waarheden. Het was een leegheid dat niet langer zo kon blijven in de godsdienst."
De klokken bleven lang luiden en de heilige zong zelf de grote Heilige Mis voor. Haar beeld was mooi versierd met blauw fluweel, Haar kleur, uit goud geweven, een werk van de zijdeweverij van Lyon. Deze bekleding was geen onderscheiding, zoals de mozetta, maar een sieraad om de Heilige Maagd te verheerlijken. s Avonds was er feestelijke verlichting.
De heilige straalde het uit. Het was een van de mooiste dagen van zijn leven. Het oude kind in zijn zeventiger jaren was "fier om zijn moeder te zien triomferen."
Het was ongeveer rond deze tijd dat een schilder een portret wou maken van deze man van God, waarvan de beroemdheid zich nog elke dag verder verspreidde.
Maar de artiest kende de pastoor van Ars niet: in zijn onwetendheid wou hij hem schilderen met zijn mozetta en het Legioen van Eer!
De ongelukkige kreeg de deur op zijn neus en kon de pastoor van wie hij een portret wou maken, zelfs niet benaderen.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 90]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Ik heb gehoord dat Christenen zeggen dat we enkel slijk zijn zonder Jezus. En sommigen zeggen dat hoe dichter de mensen tot Jezus komen, hoe meer zij Zijn marionetten worden. Hou zou u op deze opmerkingen antwoorden? Maria: Zeggen Christenen deze dingen? Hmmm.
Het eerste klinkt eerder als een louter overenthousiaste opmerking die mogelijk verwijst naar het zich niet langer kunnen voorstellen hoe het mogelijk was om het leven te leiden zonder op Hem elke dag beroep te doen. Maar in waarheid is dit helemaal niet het geval. Mensen zijn altijd enkel maar slijk of God nu dicht bij hen is tijdens hun leven of niet. Gods liefde voor hen is onveranderlijk. Zijn liefde voor hen blijft altijd oneindig en die liefde alleen maakt elke mens op aarde oneindig vuil. Pater Pio zei dat God meer waarde hecht aan elke ziel dan aan het volledige universum.
En dat Christenen enkel marionetten worden van God is het verste van de waarheid verwijderd dan u maar kunt bedenken. Hoe dichter de mensen tot God komen, hoe vrijer ze worden en niet het tegenoverstelde. Een marionet houdt het verliezen van onze vrijheid in om goed te doen. Onze vrijheid om goede daden te doen is een van Gods grootste geschenken aan ons en kan voor het overgrote gedeelte enkel worden weggenomen door satan. Bezetenheid betekent in het bezit zijn van satan.
Deze Christenen waar u hier naar verwijst zouden heel veel tot God moeten bidden zodat ze zouden inzien dat Gods wil hen toont waar de Goddelijke Liefde over gaat.
Nicky: Hebben de Arme Zielen iets van ons gevraagd dat, bij gebrek aan een beter woord, eerder werelds is, maar ook van de Kerk komt die het zo onderricht? Maria: Wel, ze vragen mij dikwijls om iedereen te vertellen om meer te geven aan de wereldse goede doelen. Ik heb deze giften steeds geweigerd omdat giften voor dit doel enkel naar de parochie zouden mogen gaan. Het is zo belangrijk om het Woord van Jezus te helpen verspreiden en dit tot het einde van de wereld. Dit helpt ook de mensen hier en wist vele van hun zonden en versnelt aldus hun reis naar de Hemel. Deze giften moeten steeds in stilte worden gegeven als de mensen alle genaden wenst te komen die God hen hiervoor bereid is te geven. Als een gift wordt geschonken terwijl het aan iedereen wordt verkondigd, zullen de genaden veel minder zijn.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [15/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 141]
Dat werd beschouwd als een teken dat wat er aan het gebeuren was Gods vergelding was voor een zondig, met bloed bevlekt volk en dat Maria niet mocht tussenkomen.
Michael van Piazza zei dat de H. Moeder had geoordeeld dat de stad "zo hatelijk was en zo diep besmet was met bloed dat ze haar de rug toekeerde, niet alleen omdat ze de stad niet wou betreden, maar omdat ze zelfs het zicht ervan verafschuwde."
De waarheid is dat Maria nooit haar rug er naar toekeerde, maar de bescherming uit de hemel leek inderdaad afwezig te zijn. Tijdens de jaren 1340 was er een terugval in de verschijningen van de Maagd, een relatieve stilte [behalve in een Oekraïns klooster met de naam Pochaiv], terwijl de plaag slachtoffers bleef eisen. Het dodental [één derde] was hetzelfde zoals voorspeld in [Openbaring 9:15]. Men zag stuurloze schepen met dode bemanningen en tegen december 1347 had de ziekte zich via verschillende havens en vissersdorpjes over een groot deel van Zuid Europa verspreid. Van daar ging ze verder naar de centrale en noordelijke delen van Europa via zeehavens zoals Genua, waar drie schepen, die aangelegd hadden omwille van krachtige winden uit het Oosten, niet enkel geladen waren met gegeerde kruiden, maar ook met Pasteurella pestis.
Bange inwoners hadden de schepen met vuurpijlen en "diverse oorlogstuigen" aangevallen, in de hoop ze buiten te houden maar het was reeds te laat. De plaag was al aan land geraakt. Ze bereikte ook Venetië en Pisa. In het zwaar getroffen Firenze vielen er naar schatting honderdduizend slachtoffers. De statige huizen en grote paleizen werden geëvacueerd. Broers lieten hun broers in de steek; ooms hun neven; ouders hun kinderen. Zoals de classicus Giovanni Boccaccio het verwoordde: "Daar kwam de dodelijke pest die ... door de hemelse lichamen of door onze eigen zondige handelingen volgens de rechtvaardige toorn van God ter afstraffing over de mensheid werd gestort ... een paar jaar voordien in de Oostelijke gebieden was opgedoken, en na deze laatste beroofd te hebben van een ontelbaar aantal inwoners en zich onophoudelijk van de ene plaats naar de andere had verspreid, had ze zich nu ongelukkiglijk naar het Westen verspreid."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 50)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 24
1 oktober 1987 [aan de rots van Belpasso]
Dit was de tiende verschijning sinds begin dit jaar. Er waren meer dan 50.000 aanwezigen. Het meest opmerkelijk was de komst van vele bussen en vele autos uit Palermo. Zoals bij eerdere verschijningen, ging Rosario, in het gezelschap van zijn vader en zijn moeder en Vader Dino Magnano naar de Rots tegen 9.30 uur, waar hij de ochtendgebeden bad, samen met de zieken. Dit deed Rosario opnieuw rond de middag. Vandaag vertelde de Heilige Maagd aan Rosario om naar een afgezonderde plaats te gaan, ergens nabij de rots, wanneer Zij wordt vereerd als Koningin van de Rozenkrans en Zij wenst dat God de genade verleent van het algemeen welzijn van het volk.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, verlies niet de kracht van het hart als het kruis te zwaar wordt. De goddelijke Voorzienigheid, Gods liefde, uw gebeden en uw geloof zullen uw troost en vreugde zijn. Mijn Onbevlekte Hart zal uw toevluchtsoord zijn. Ik spoor u aan om de Rozenkrans te bidden, om te bidden met een vurig hart en om regelmatig de Sacramenten te ontvangen. Ik wil er u aan herinneren hoe de Heer zich heeft verwaardigd dat u naar hier kunt komen en hoe Zijn handen uw harten heeft geraakt.
Ik nodig u uit om Hem, voor zelfs de kleinste genaden die u ontvangt, te loven, zodat u Hem kunt bedankten voor de grote genaden die voortkomen uit Zijn Goddelijke Barmhartigheid. Hij draagt goed zorg voor Zijn wijngaard. Zijn volk is Gods wijngaard. Doe dus uw best om goede vruchten voort te brengen want zo niet zal Hij u naar de woestijn terugsturen. Hij verwacht rechtvaardigheid en oprechtheid van Zijn volk, en geen bloedvergieten en schreeuwen van de onderdrukten. Wees dus voorbereid, want de tijd is rijp. Als u naar Mijn moederlijke raadgevingen luistert, zal er een periode van vrede zijn en zullen enkel de gebeden uw harten voorzien van zuivering.
Rosario: Heilige Maagd, wij zijn arme zondaars en hebben uw advies, om drie uur per dag te bidden, niet gehoorzaamd. Maria: Ik had ook niet anders verwacht, maar de tijd is gekomen om geestelijk te groeien en uw harten zullen tot Mij horen en Ik zal ze meenemen naar Jezus. De eerste stappen waren moeilijk en de weg naar Jezus is niet gemakkelijk om volgen, maar Ik zal uw gids zijn en de engelen uw beschermers. Lieve kinderen, u moet uzelf voorbereiden om "ja" te zeggen aan Jezus oproep en uitnodiging, en "dank U" aan zijn verwelkoming. Eens u deelneemt aan Zijn maaltijd, kunt u aan dit prachtig geschenk niet verzaken, ook al bedreigen de dagelijkse verleidingen uw weg naar de heiligheid. Beloof om voor eeuwig te verblijven in het Huis van de Heer: het staat altijd open. Ik nodig u uit om de Bijbel ergens in uw zicht te plaatsen, zodat u er dagelijks kunt in lezen en erover nadenken, vooral over de gedeelten uit het Heilig Evangelie. Laat het Woord van God in uw gedachten heersen en laat het uw woord zijn, maar laat het bovenal in uw hart geschreven staan.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u nog iets anders van ons? Maria: Ik wens dat u dagelijks vele Rozenkransen bidt, maar zeker minstens drie. Ik wens dat u zich steeds onderwerpt aan Gods wil, maar vooral dat u Hem liefheeft, omdat Hij uw kracht en uw steun is, en Zijn Heilig Hart brandt van liefde voor u. Ik wens dat u hier naar een afgelegen plaats komt op de dag van Mijn verering als de Koningin van de Heilige Rozenkrans. Onze Heer wenst u een genade te verlenen voor het algemene welzijn van Zijn volk. Ik zegen u in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult u opnieuw komen? Maria: Ik zal komen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie (Aflevering 47)
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De bedrevenheid
Roger Schutz was van plan gebruik te maken van zijn verplichte terugkeer naar Genève om de jonge gemeenschap van Cluny breder bekend te maken. Hij had er een voorstelling van voorbereid die hij graag in d pers zag verschijnen. Begin november 1942 verscheen op een volle pagina van de twee belangrijkste Zwitserse weekbladen, La vie protestante in Genève en Le Semeur vaudois in Lausanne, een hoofdartikel onder de titel Een gemeenschap van protestantse intellectuelen. Het was getekend Gemeenschap van Cluny en een foto van het huis in Taizé illustreerde het.
De clunisiens stelden de Gemeenschap voor als gesticht twee jaar geleden, wat waar is als de komst van Roger Schutz in augustus 1940 als referentie dient. Maar voor hen is de oorsprong veel ouder: "Zowat tien jaar gelegen beslisten enkele romaanse en Franse jeugdige studenten een werkgemeenschap op te richten." Deze chronologische vingerwijzing gaat terug naar 1932 ... In die tijd had Roger Schutz op zeventien jaar zeker nog niet beslist een gemeenschap op te starten. Daartegen stemt het kleine gemeenschappelijk experiment van Max Thurian en Pierre Souverain overeen met die datum.
"De gemeenschap," volgens de voorstelling van 1942, "wil werkzaam zijn in de hervormde Kerk volgens de principes en onder de leiding van die Kerk."
Wat nieuw is tegenover de Notes explicatives van oktober 1941 is de voorkeur die de bestendige of reguliere Gemeenschap nu geniet. Zelfs voorgesteld als twee noodzakelijke en aanvullende vormen wordt één paragraaf gewijd aan de Grote Gemeenschap maar twee derden van het artikel aan de reguliere Gemeenschap. De bestendige Gemeenschap waarvan gedroomd in 1941 wordt als al bestaand beschreven en met een leidersrol: "Deze reguliere Gemeenschap heeft een nauwkeurige zending: het middelpunt zijn van de Grote Gemeenschap onder de leiding van de rector (nieuwe benaming voor de vroegere leider), banden smeden tussen de gemeenschappen en deze aanzetten om zich de leefregel te verdiepen, leden en intellectuelen onthalen voor min of meer lange retraites."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 19]
Woordenboek: Letter A
Agrippa I [vervolg]
Terwijl hij het Jodendom verkondigde in Judea gaf Agrippa, zoals Herodes de Grote, de voorkeur aan het hellenisme in het buitenland. In Berytos (Beiroet) liet hij baden, colonnades, een theater en een amfitheater bouwen. In Berytos en Caesarea richtte hij spelen in. Griekse opschriften duidden hem aan als de vriend van de keizer en de vriend van de Romeinen. Zijn muntstukken in Jeruzalem geslagen droegen niet zijn beeltenis, maar deze van anderen afkomstig van buiten het Joodse grondgebied droegen de afbeelding van de keizer of soms die van zijn eigen persoon. Zijn houding, tegelijk pro-Joods en pro-Romeins was nochtans eerlijk, als Joodse koning in Rome opgevoed. Maar zijn Joods gedrag viel niet in de smaak van zijn niet Joodse onderdanen. Toen het nieuws van de plotse dood van Agrippa de ronde deed in 44 na J.C. op vierenvijftig jaar kraamden sommige inwoners van Caesarea en Sebaste (Samarië) onzedelijkheden uit en richten standbeelden op van zijn dochters op de daken van de bordelen. Agrippa liet drie dochters en een zoon van 17 achter, de latere Agrippa II. Claudius besloot toen de Koninklijke opvolging te onderbreken: voortaan en tot aan de eerste Joodse opstand zou de provincie Judea door Romeinse procurators bestuurd worden.
Het portret van Agrippa dat de Handelingen der Apostelen ons verlenen verschilt merkbaar met het voorgaande: hij wordt voorgesteld als een verwoed vervolger van de christenen. Zonder uitleg beschuldigen de Handelingen hem de onthoofding van Jacobus zoon van Zebedeus te hebben bevolen. Daarna, gezien de Joden tevreden waren, zou hij Petrus opgesloten hebben. Volgens de Handelingen zou een engel Petrus wonderbaar bevrijd hebben. De razende Agrippa zou dan de bewakers terechtgesteld hebben. De Handelingen der Apostelen vertellen de dood van Agrippa op een typisch legendarische manier als de rechtvaardige straf voor zijn misdaden. Terwijl hij in prachtig ornaat een toespraak houdt tot een afvaardiging uit Tyr en Sidon verklaart het volk uit vleierij dat hij de stem van een god heeft. Ondertussen komt een engel die hem dodelijk treft en de wormen verzadigen zich meteen op zijn lijk. In de versie van Flavius Josephus had Agrippa een fonkelend en verzilverd kleed aangetrokken om naar een spektakel te gaan ter ere van de keizer. De zonnestralen deden zijn gewaad glinsteren. Bij zijn zicht riepen de vleiers dat hij een god was. Agrippa, die hen niet deed zwijgen, zag een uil, een slecht voorteken. Door onuitstaanbare pijnen in de buik getroffen zag hij zijn einde naderen en de Agrippa van Josephus onderwierp zich aan de goddelijke wil en stierf vijf dagen later. Het verlies van de geliefde koning werd door de ganse bevolking betreurd.
Het is moeilijk om het portret van Agrippa uit de Handelingen der Apostelen te verzoenen met de man die door Flavius Josephus in detail wordt beschreven. Hij was een liefdevolle vorst. Eens, vertelt Josephus, beschuldigde een belangrijk farizeeër hem in het openbaar de wet te hebben overtreden. Niet alleen vergaf Agrippa hem, maar de man keerde huiswaarts met tal van geschenken. Na zijn zotte jeugdjaren was Agrippa een aangename, welwillende en vrijgevige vorst geworden tegenover de Joden en de niet-Joden. De Joden noemden hem hun broeder. Volgens Flavius Josephus was hij een groot koning.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 19]
Het wonder van Augsburg, Duitsland [1194]
Door de jaren heen zijn andere kerken ook dit feest gaan vieren. Onder deze kerk is de universiteitskerk van de Heilige Moritz, de kloosterkerk van de Heilige Gregorius, in 1496 de Domkerk van Augsburg en in 1639 werd dit feest gevierd in het hele bisdom van Augsburg, omdat de nieuwe kerken automatisch dit feest overnamen. Vele genezingen zijn er gebeurd tijdens de vieringen die het Heilige Wonder eren.
Vlak na de gebeurtenissen van 1199 werden de details van beide wonderen genoteerd in documenten die ver verspreid werden. Het is maar goed ook dat dit verspreid werd, want een brand in 1314 in Het H. Kreuzkloster, het klooster van het Heilig Kruis, verwoestte alle originele papieren rond het wonder. Eeuwenlang hebben Duitse schrijvers zich moeten behelpen met kopieën van eerdere papieren. Er is veel gepubliceerd sinds dan over dit wonder.
11. H. Don Giovanni Bosco [1815-1888]: 4 profetieën
Profetie 4
De enorme uitgestrektheid van de zee is bedekt met een ontzagwekkende reeks van slagschepen, met de voorsteven met speren van scherp ijzer die door elke verdediging kunnen breken. Allen zijn zwaar gewapend met kanonnen, brandbommen en vuurwapens, ja zelfs met pamfletten en boeken, voor elke slag en zij varen voorwaarts naar elk schip, het enige statiger en machtiger dan het andere. Bij het benaderen proberen zij de schepen te rammen en in brand te steken en zo veel mogelijk schade toe te brengen.
Dit statige schip wordt beschermd door een escortvloot. Wind en golven zijn de vijanden. In het midden van de eindeloze zee, verschijnen er twee stevige zuilen op kleine afstand tot hoog in de lucht: "Op één zuil bevindt zich het beeld van de Onbevlekte Maagd, aan Wiens voeten grote inscripties staan: Hulp van de Christenen. De andere, veel hoger en sterker, draagt een hostie van proportionele grote met beneden de inscriptie van de redding van de gelovigen. Aan het stuur strekt de Paus elke spier om het schip tussen beide zuilen te leiden. Aan de toppen ervan hangen vele ankers en sterke haken, die verbonden zijn met een kruis.
De volledige vijandelijke vloot probeert dit vlaggenschip in te sluiten om het ten allen koste te doen zinken. Ze bombarderen het met alles wat ze hebben: boeken en pamfletten, vuurwapens, brandbommen en kanonnen. Op het ogenblik van het hevige rammen is er een grote opening te zien, omgeven door splinters, maar onmiddellijk komt er een bries uit de twee zuilen, om de gapende opening te herstellen.
Opeens raakt de Paus ernstig gewond. Hij wordt onmiddelijk rechtop geholpen, maar valt een tweede keer neer en sterft. Een overwinningskreet is te horen bij de vijanden en hevige vreugde weerklinkt in hun schepen. Maar de Paus is nog maar amper gestorven of een andere neemt zijn plaats in. De kapiteinen van de bondgenoten hebben hem zo vlug verkozen dat het nieuws van de dood van de Paus gelijk valt met dat van de verkiezing van de nieuwe Paus. De zelfverzekerdheid van de vijanden wankelt. De nieuwe Paus breekt door alle weerstand en leidt zijn schip veilig door de twee zuilen en ankert het vast aan de twee zuilen: het eerste anker aan de zuil met de hostie en het andere aan de zuil met het beeld van de Heilige Maagd. Op dit ogenblik gebeurt er iets onverwachts. De vijandelijke schepen raken in paniek en worden uiteengedreven, waarbij ze één voor één elkaar rammen en doen zinken.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 9
De lucht nam een ziekelijk blauwe kleur aan die, iedereen die ernaar keek, bang maakte. Een donkere wind blies overal. Een gepassioneerde en treurige gil, die geleek op het vreselijk gebrul van een felle leeuw, vulde de lucht. Dit klonk over de gehele aarde als met bloed geklonterde echo's.
Bij mensen en dieren overheerste de angst. De hele wereld stuiptrekte en iedereen slachtte elkaar meedogenloos af ...
Als deze bloedige strijd zal komen, zal de wraakzuchtige hand van God wegen op deze gedoemden en met Zijn almacht zal Hij de trotsen voor hun roekeloosheid en schaamteloze brutaliteit straffen. God zal gebruik maken van de machten van de duisternis om deze onrechtvaardige en criminele mensen te verdelgen, die samen spannen om de katholieke kerk uit te roeien, om onze Heilige Moeder in Haar diepste wortels te verscheuren, en Haar op de grond te smijten.
Vertaling: Henk
13. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
30 november 2009
Onze Heer Jezus verscheen aan mij deze morgen terwijl ik aan het bidden was. Hij had een heel droevige uitdrukking op Zijn liefvolle gelaat: "Valentina, Ik u zeggen dat Ik bedroefd ben over Mijn mensen in de wereld. Zoveel word Ik verworpen en ontkend, maar Ik blijf van jullie houden, van elke ziel, met een brandende liefde, vooral van diegenen die Mij zo dierbaar zijn. Ik zou hen willen omhelzen en vertellen hoeveel Ik heb te bieden. Mijn eeuwige liefde en geluk, die nooit eindigen.
Ziet u, Mijn kind, als een nieuwe ziel Mij vindt, dan onderwijs Ik deze, leid Ik deze en zuiver Ik deze binnenin. Ik zuiver zelfs de jas zodat ze volledig gezuiverd en opnieuw als goud is, en dan volg Ik deze overal waar deze gaat. Ik laat deze ziel nooit in de steek.
Wees aan elkaar gehecht zoals aan een magneet. Een nieuwkomer moet leren en moet volledig op Mij vertrouwen. Het is zoals dit: als u een kledingstuk verbindt, moet u het aantal steken uitrekenen om het te maken. Soms moet men, bij fouten, herbeginnen en alle naden losmaken. En dan moet u alle steken één voor één opnieuw herbeginnen. Zo moet u ook uw geloof aanleren, beetje bij beetje en u zult langzaam vooruitgang maken. Hoe meer u geestelijk leert, hoe beter u God en Zijn ware liefde zal leren kennen.
Mijn kinderen, Ik verwacht niet dat jullie in één keer volmaakt zouden zijn. Zelfs mijn Heiligen en Apostelen leerden en ontdekten elke dag nieuwe dingen. Het is Mijn Heilige Geest die u zal leiden en helpen wanneer u hiertoe bereid bent. Hoe meer u hier op aarde ontdekt, hoe meer vooruitgang u maakt voor het leven hierna.
Vertel de mensen dat Ik deemoedig ben en nederig van hart en dat Ik wens dat u allen tot Mij komt om Mij te kennen. Ik zegen u allen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest."
Vertaling: Chris De Bodt
14. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 9
Herhaal voor jezelf wat de priester zegt tijdens de eucharistische gebeden. Ik geef toe dat ik vertrooid geraak tijdens de eucharistische gebeden. Er wordt immers zo veel gezegd. Nadat de priester iets zegt, herhaal dan wat hij zei gewoonweg in je hoofd. Dit is een eenvoudige manier om een actievere participant te worden.
Vertaling: Henk
28-01-2010
28 januari 2010
28 januari 2010
1. Medjugorje: statistieken
Statistieken voor december 2009
Aantal uitgedeelde communies in de kerk: 62.700 Aantal concelebrerende priesters: 1.271 [41/dag]
Statistieken voor het hele jaar 2009
Aantal uitgedeelde communies in de kerk: 1.378.600 Aantal concelebrerende priesters: 33.302 [91/dag]
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 93]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jeruzalem in deze urne
Aan de zuidkant van Jeruzalem, in het diepe dal Hinnom, waar het woest en akelig is, een plaats van vervloeking, waar modder, vuilnis en drek bijeenliggen, doolt Judas Iskariot, de verrader, opgehitst door de duivel en door zijn slecht geweten als het ware opgejaagd met een zweep, ellendig en vluchtend voor zijn eigen schaduw, altijd maar in het rond. Duizenden boze geesten snellen heen en weer, brengen de mensen in de war en zetten hen aan tot zonde. De hel is losgebroken en werkt overal het kwade in de hand. De last van het Lam wordt groter en zwaarder, terwijl de groeiende haat van satan verdubbelt, voort groeit en ten slotte in zichzelf verstrikt geraakt. Het Lam is bereid elke last te dragen, maar satan wil de zonde, en al zondigt deze Rechtvaardige ook niet, al bezwijkt Hij niet onder de bekoringen, Zijn vijanden ten minste zullen door hun zonde in het verderf komen.
Het oude Jeruzalem: Hinnomvallei
Bij de engelen in de hoge heerst er twijfel tussen treurnis en vreugde. Zij zouden voor Gods troon willen smeken dat het hun vergund mag zijn om de Heiland te mogen helpen, maar kunnen slechts sprakeloos het wonder van de goddelijke gerechtigheid en barmhartigheid aanbidden, dat sedert alle eeuwen bestond in het allerheiligste van de Hemel en vanaf het begin der aarde. Want ook de engelen geloven in God, de Almachtige Vader, schepper van Hemel en Aarde en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, Onze Heer, die ontvangen is van de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria, wiens lijden aanvangt deze nacht, onder Pontius Pilatus, en die morgen gekruisigd zal zijn, gestorven en begraven, die ter helle zal nederdalen en de derde dag zal verrijzen uit de dood, die opstijgen zal ten Hemel, waar Zijn troon is aan de rechterhand van God, Zijn almachtige Vader, en vandaar zal hij wederkomen om gericht te houden over de levenden en de doden. Want ook de engelen geloven in de Heilige Geest, een heilige en algemene Kerk, de gemeenschap der Heiligen, de vergeving van de zonden, de verrijzenis van het lichaam en het eeuwig leven! Amen.
Dit zijn maar enkele, weinige indrukken uit de vele, die het hart van een arm en zondig mens wel tot barstens toe moet vullen met angst en berouw, met medelijden en vertroosting. Tevens zo was het dat hij van de gruweltonelen onder de wegvoering van de Heer, gelijk een hulpzoekende, voor een tijd zijn aandacht wendde aan Jeruzalem in deze gewichtige nacht van de eindige tijd, in dit middernachtelijk uur, toen Gods oneindige gerechtigheid en barmhartigheid elkaar ontmoetten, omarmden en doordrongen, het heiligste werk van Gods liefde en mensenliefde begonnen: de zonden van de mensen te straffen aan de Godmens en ze door de Godmens te laten uitboeten. Zo waren dan de dingen, toen onze beminde Verlosser naar Annas werd geleid.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 93]
Hoofdstuk 19. De laatste jaren
"Hebt u de Heilige Maagd gezien?"
Waarop hij antwoordde:
"Ik weet niet dat het de Heilige Maagd was ... Ik heb iets gezien, een dame, een mooie dame ..."
Toen begon Jean-Marie te twijfelen aan de echtheid van de verschijningen. Op dat ogenblik kwalificeerde de steeds voorzichtig zijnde kerk de verschijningen slechts als "de feiten van van La Salette ..." Als gevolg van dit bezoek weigerde de pastoor van Ars om prenten en medailles uit te delen van dit "gebeuren."
In ieder geval, toen acht jaar later, acht jaar van een bittere twijfel, de Kerk, na een nauwgezet onderzoek, de verschijningen te La Salette als echt verklaarde, werd de heilige in zijn gebeden verlicht en ontving hij op een op een bijzondere manier een groot bedrag om zijn zendingswerken te voltooien: Hij had gebeden tot Onze Lieve Vrouw van La Salette. Vanaf toen verklaarde hij:
"Men moet in Haar geloven!"
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 93]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Over het onderricht van de Kerk tijdens de laatste generaties, wat denkt u dat de grootste misstap was dat tot gevolg had dat zoveel mensen de Kerk of hun geloof verlaten? Maria: Het is niet het onderricht van de Kerk die in de fout is gegaan. De bevoegde mensen, zoals de ouders en de leerkrachten negeerden om de jonge mensen bij te brengen dat Jezus enkel het goede, het positieve, en de volledige liefde is. Zij legden te veel de nadruk op de bedreigingen en te weinig op de liefde. Ze onderwezen niets over de enorme schoonheid van het gebed en het vasten. Ze hebben Onze Lieve Vrouw aan de kant gezet en ook de aartsengel Michaël en wanneer zoiets gebeurt, worden onze twee grootste bemiddelaars genegeerd en opschudding is dan steeds het resultaat. In het kort zou ik dus zeggen dat dit het gevolg is van een gebrek aan liefde, gebed, vasten en boete, eerbied voor Onze Lieve Vrouw en de aartsengel Michaël en hierdoor werd het satan toegelaten om terrein te winnen op elk gebied.
Nicky: Bestaat er een verhaal uit de Bijbel waarvan u voelt dat het bevestigt wat er gebeurt wanneer we bidden voor de doden? Maria: Er wordt veel hierover gevonden in de Bijbel, maar het duidelijkst en vermoedelijk ook het meest volledig is het verhaal over Lazarus die opnieuw tot leven wordt gewekt. Wanneer het over het bidden voor de overledenen gaat zijn er virtueel honderden verwijzingen die allemaal vertellen over de noodzaak en de goedheid om dit te doen. In de Tweede brief aan Timotheüs, bidt Sint Paulus voor de overledenen. En zelfs in het Oude Testament zond Judas Machabeus geld naar Jeruzalem om dingen op te offeren voor de zonden van de doden.
Bron: Nicky Eltz Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [14/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 140]
Net voor de pest arriveerde veroorzaakten aardbevingen ook zware schade in Rome, Napels, Pisa en Venetië. Ze deed haar intrede in West Europa, gedeeltelijk via de Siciliaanse haven in Messina, waar de bewoners beweerden dat duivelse entiteiten in de gedaante van honden het onheil over de mensen brachten.
Het volk was zo verbijsterd dat weinigen het aandurfden hun huis te verlaten, tot ze samen besloten om op verzoek van de aartsbisschop hun moed bijeen te rapen en rond de stad stapten terwijl ze litanieën zongen.
Een Schriftgeleerde, Michael van Piazza beweerde: "Terwijl de ganse bevolking in processie door de straten wandelde verscheen er een zwarte hond tussen hen die hen aanviel en alle zilveren vaten en lampen en kandelaars brak..."
Het was een angstaanjagend en ontzaglijk tafereel. De pest werd door schilders afgebeeld als werd ze verspreid door duivels of wraakengelen die zwavelpijlen afvuurden of een dodelijk wierookvat uitstortten zoals in Openbaring 8:5. Sommigen, zoals Paus Clementius VI, omschreven de plaag als een "pest waarmee God de Christenen kwelt." Het leek inderdaad als de stank uit de hel, een plaag die zo walgelijk was, zo onuitstaanbaar in het zweet, de uitwerpselen en het speeksel, in de zwarte of rode urine, in de stinkende adem, dat ze meer afschuw dan medelijden opwekte.
Velen beweerden dat er giftige dampen uit barsten in de aarde kwamen; zwavel uit de onderwereld. Schadelijke wolken waren het zeker! In wanhoop vluchtten de inwoners van Messina te voet en te paard een tiental kilometer weg van de stad om een beeldje van de Madonna te halen dat speciale krachten zou bezitten. Terwijl het paard dat het beeldje droeg Messina naderde, bleef het plots bewegingloos staan, zoals een rots.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 50)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 23
1 september 1987 [aan de rots van Belpasso]
Iets bijzonder gebeurde er tijdens deze verschijning. In Borrello, een gehucht van Belpasso, was er ongebruikelijk veel volk. Het weer was nog enigszins heet, met een lichte, frisse bries die de vermoeidheid van de aanwezigen verlichtte. Om stipt 1 uur in de namiddag knielde Rosario neer en begon hij zijn gesprek met de Heilige Maagd. Na enkele minuten zagen de aanwezigen de jongen eerst de grond kussen , daarna opstaan en zijn armen uitstrekken naar de rots. Hij bleef zo een tijd in deze houding, zich bijna aan de rots vastklampend, duidelijk verzonken in zijn visioen. Dezen, die dichtbij de rots stonden, begrijpen bijna onmiddellijk de betekenis van dit ontroerende gebaar. Het zou helemaal duidelijk worden als de jongen de boodschap zou lezen. Tijdens het gesprek had Rosario aan de Heilige Maagd gevraagd of hij Haar voeten mocht kussen, waarop Zij "Ja" had geantwoord, maar op voorwaarde dat hij eerst de grond zou kussen, als een teken van herstel voor alle zondaars.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, kom tot Mij, Ik wens u tot Jezus te nemen. Dat is waar Ik uw harten hoofdzakelijk toe uitnodig. Wees voortdurend in gebed, zodat u mijn uitnodiging beter zou ontvangen. Schenk steeds meer aandacht aan het gebed. Breng meer tijd door met God. Lieve kinderen, met een onophoudelijke roep nodig Ik u uit tot het gebed en tot deelname aan de Heilige Eucharistieviering: biecht, ontvang de Heilige Communie en leg nooit de Rozenkrans opzij. De Heer maakt het u mogelijk om Zijn stem te horen. Luister naar Hem, want God spreekt diep in uw harten tot u. Probeer Zijn stem te begrijpen die in uw harten weerklinkt. Als u er werkelijk in slaagt om hem te horen, zult u zich uiteindelijk bewust worden van Gods liefde voor u en dat Zijn hart brandt van liefde voor u. Mijn kinderen, waarom opent u uw harten niet voor de grote liefde van God? De goddelijke kracht van de liefde is zo groot dat u zich werkelijk geabsorbeerd zult voelen van het licht van God. Elke beproeving zal voor u verdwijnen als u uzelf overlaat aan Mijn Onbevlekte Hart.
Rosario: Heilige Maagd, wat moet moeten wij doen om onszelf volledig over te laten aan Uw Hart? Maria: Bid, bid veel, minstens drie uur dagelijks, bid vele rozenkransen, maak opofferingen voor de bekering van de zondaars, doe verstervingen om zo oorlogen te vermijden in de wereld.
Rosario: Heilige Maagd, de mensen zeggen dat ze hiervoor de tijd niet hebben om zoveel te bidden. Maria: Maar u hebt wel tijd om uzelf eten te geven. Net als uw lichaam aandacht nodig heeft, heeft ook uw ziel aandacht nodig. Is dit misschien de eerbied die u hebt tegenover uw Vader? De Heer is dicht bij hen die Hem zoekt. Hij zou niet enkel in uw dagelijkse leven moeten aanwezig zijn, maar u zou Hem ook moeten opzoeken om ten allen tijde uitdragers van de vrede te zijn. Jezus schenkt u, in Zijn liefde, steeds de mogelijkheid om de eeuwige beloning te krijgen. Elke dag opnieuw verleent Hij u de mogelijkheid om te winnen wat Hij heeft beloofd. Help uw naaste in nood. Elke kleine of grote daad die u doet om de minste van uw naaste te helpen, doet u eveneens voor Jezus. Lees dikwijls de Heilige Schrift, het Woord van God en denk na over de inhoud: hou Zijn woorden steeds in uw gedachten en maak er uw woorden van, maar laat ze boven alles in uw harten geschreven staan.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u nog iets anders van ons? Maria: Neen, niets anders. Zie dat de liefde tot God en uw gebeden geen marginale plaats in uw harten heeft. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest: de Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, ik liet al deze dingen verwijderen om zo uw voeten te kunnen kussen. Staat U mij dit toe? Maria: Alvorens u dit doet moet u eerst de grond kussen als een teken van boete voor alle zondaars die God beledigen.
Rosario: [Na Marias voeten te hebben gekust] Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult u opnieuw komen? Maria: Ik zal opnieuw komen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Shutz, biografie (Aflevering 46)
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De Verklikking
De vluchtelingen door Roger en zijn zus onthaald, nochtans zeer discreet, bleven niet onopgemerkt in Taizé. In de zomer van 1942 zorgden verklikkingen bij de overheid voor politie- en gendarmeriecontroles. Alvorens de grote poort te openen stuurde Roger de vluchtelingen naar het bos in de buurt en, eens het gevaar geweken, hing hij een wit laken aan het raam om hen te verwittigen dat de plaats weer veilig was. Max Thurian herinnerde zich een onverwachte inval van de politie tijdens zijn verblijf in Taizé en die hem verplichtte om door het raam te vluchten omdat zijn papieren niet in orde waren.
Op een zomeravond in 1942 (hij heeft meermalen die episode verteld) was Roger Schutz aan het schrijven. Plots kreeg hij een stekende pijn in de buik. Hij bad tot God maar zonder die pijn te begrijpen: "Neem mijn leven als Je dat goed vindt, maar sta toe dat wat hier is ontstaan verder gaat."
Er wordt geschreven dat na een huiszoeking van de Gestapo op 11 november 1942 Roger Schutz verplicht werd Taizé te verlaten en de grens terug over te steken. In feite was Roger Schutz op die datum al enkele weken in Genève. Al sinds een tijd had een van zijn familieleden, de generaal Fillonneau, Roger en Geneviève een brief gestuurd om hen te verwittigen dat ze ontdekt waren. Hij raadde hen aan geen vluchtelingen meer te ontvangen en Taizé voor een poos te verlaten. Roger vervoegde Zwitserland in oktober met zijn zus en de laatste vluchteling. Pierre Souverain bleef ter plaatse om het domein te bewaken.
Op 11 november werd ook de vrije zone door de Duitsers bezet. Het huis van Taizé werd tweemaal aangeslagen. Toen Roger enkele maanden later terug wou komen om het begonnen werk voort te zetten raadden vrienden hem familie hem dat af. Het risico was te groot. In 1944 werden zijn twee vrienden Couturier en dominee de Pury aangehouden door de Duitsers.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 18]
Woordenboek: Letter A
Agrippa I
Agrippa of Herodes Agrippa was de zoon van Aristobul (door zijn vader Herodes de Grote terechtgesteld) en van Berenice, de dochter van Salome (zuster van Herodes) met haar tweede man Costobar (ook hij werd terechtgesteld door Herodes). Geboren in 10 v. J.C. werd Agrippa naar Rome gezonden door zijn grootvader voor zijn verdere opvoeding. Hij bleef er een kwart eeuw.
Voor zijn terugkeer naar het Oosten in 37 na J.C., ten eerste om de tetrarchie van Philippus te erven en daarna om de troon van Judea te bestijgen (41-44), leidde Agrippa een avontuurlijk bestaan door ver boven zijn stand te leven in de hoge Romeinse maatschappij. Hij raakte bevriend met Drusus, de zoon van keizer Tiberius, en om zijn stand in de rijke samenleving te handhaven maakte hij schulden. Door de dood van Drusus verspeelde hij de keizerlijke bescherming en moest Agrippa vluchten voor zijn schuldeisers. Hij schuilde een tijdje in een fort in Idumea en dacht zich het leven te ontnemen. Zijn zus Herodiade, ondertussen getrouwd met Antipas, tetrarch van Galilea, kwam hem te hulp. Ze vond voor hem een schuilplaats in de hoofdstad Tiberiade en een rustige bezigheid als controleur op de markten. De val van zijn twee schoonbroers verplichtte de werkloze controleur te vluchten naar Antiochië bij zijn Romeinse vriend Flaccus die gouverneur van Syrië was geworden. Toen Flaccus de oneerlijkheid van Agrippa ontdekte maakte hij een einde aan die schikking. In 36 na J.C. kon hij door een afgetruggelde lening naar Italië vluchten. Nadat Agrippa zijn schuld had vereffend met geld ontleend van de moeder van de latere keizer Claudius, ontving Tiberius hem in een van zijn residenties op Capri. Om in de genade te vallen van Gaius Caligula uitte Agrippa openbaar de wens dat deze laatste vlug Tiberius zou opvolgen. Daar de keizer dit te horen kwam werd Agrippa gevangen genomen.
Zes maand later in de lente van 37 na J.C. stierf Tiberius. Caligula volgde hem op. Agrippa had weer geluk. Hij werd niet alleen vrijgelaten maar zijn vriend, de nieuwe keizer, schonk hem de tetrarchie van Philippus met de titel van koning. Als vergoeding voor de verloren tijd in de gevangenis wisselde Caligula de ijzeren kettingen van Agrippa voor een even zware gouden ketting. In de herfst van 38 na J.C. kwam Agrippa terug om zijn koninkrijk in ontvangst te nemen en twee jaar later voegde zijn keizerlijke vriend aan zijn eerste gave Galilea en Perea toe, tweede vroegere grondgebieden van Herodes Antipas die in ongenade was gevallen. Terug in Rome in 40 na J.C. slaagde Agrippa er tijdelijk in om Caligula te doen afzien van zijn voornemen zijn standbeeld in de Tempel van Jeruzalem te plaatsen. Na de moord op de demente keizer begin 41 na J.C. verzekerde Agrippa de keizerlijke troon ten gunste van zijn jeugdvriend Claudius. Om hem te bedanken voegde hij Judea en Samarië toe aan het gebied van deze fortuinlijke en goed geboren avonturier. Agrippa I heerste over Judea van 41 tot 44 na J.C. en zijn grondgebied was even uitgebreid als dat van Herodes de Grote.
Als vorst zette Agrippa zijn voetstappen in die van zijn grootvader Herodes de Grote. Hij trachtte tegelijk Joden en Grieken te dienen. Voor het Jodendom deed hij beter dan Herodes. Bij vele gelegenheden toonde hij zich vroom. Bij zijn eerste bezoek aan Jeruzalem schonk hij aan de Tempel de gouden ketting van Caligula. Hij bracht dankoffers en hielp met geldelijke steun de vrome Joden die onder de naam Nazireeërs bekend stonden om hun offerwensen te vervullen. Volgens de Michnah, de oudste rabbijnse code, nam hij persoonlijk deel aan de Tempelritus die de eerste vruchten offerde. Ook las hij in de Tempel uit het Deuteronomium bij het afsluiten van het sabbatsjaar in 42 na J.C. Ook Flavius Josephus getuigt van zijn bestendige aanwezigheid in Jeruzalem, zijn nauwgezet naleven van de wet van Mozes en zijn ijver om de Joden te helpen die buiten het koninkrijk verbleven.
De farizeeërs keurden zijn bestuur goed en aanzagen Agrippa als een broeder ondanks zijn voorouders uit Idumea. Daartegen waren de Romeinen minder tevreden. Claudius kwam tussen om de bouw van de nieuwe wal rond Jeruzalem, door Agrippa gestart, stop te zetten. Toen Agrippa het initiatief nam om in Tiberiade een bijeenkomst van vijf Koninklijke leenmannen te houden, oordeelde Marsus, Romeins gouverneur van Syrië dat die vergadering de Romeinse belangen schaadde en gaf aan de potentaten het duidelijk bevel huiswaarts te keren.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 18]
Het wonder van Augsburg, Duitsland [1194]
In de kathedraal werd de Hostie tentoongesteld van Pasen tot het feest van de Heilige Johannes de Doper. Tijdens deze tentoonstelling vond er een tweede wonder plaats: De Hostie zwol op en werd groter en brak door zijn wassen omsluiting heen. Zo scheidde de Hostie zich van de was. Deze scheiding van de bloedrode Hostie en de was vond plaats zonder enige vorm van menselijke tussenkomst.
Op verzoek van de bisschop werden de wonderlijk Hostie en de delen was geplaatst in een kristallen schrijn, en teruggebracht naar de Kerk van het Heilig Kruis. In deze kerk is de Hostie achter glas bewaard in perfect conditie, nu al 780 jaar.
Kristallen schrijn
Bisschop Dekret besloot op 15 mei 1199 dat bijzonder vieringen gevierd moesten worden ter herdenking aan dit wonder. Deze jaarlijkse viering zal genoemd worden Fest des Wunderbarlichen Gutes (wat betekend Feest van de Wonderbaarlijke Goedheid). Elke jaar op 11 mei wordt dit feest gevierd met de Heilige Mis en door het dragen van bijzondere gewaden.
11. H. Don Giovanni Bosco [1815-1888]: 4 profetieën
Profetie 3 [vervolg]
Bij het bekijken van dit vaandel kon men langs de ene kant geschreven zien, "Koningin ontvangen zonder zonde," en aan de andere kant, "Hulp der Christenen."
De Heilige Vader nam vreugdevol het vaandel over, maar als Hij oplettend het overblijvende kleine aantal van hen die met Hem overbleven bekeek, werd Hij diep bedroefd.
De twee engelen voegden hieraan toe: "Ga vlug uw kinderen troosten. Schrijf uw broeders, verspreid over de hele wereld, dat er een terugkeer moet geschieden van de moraal in de mensen. Dat kan enkel worden bekomen door onder de mensen het Brood van het Heilige Woord te verspreiden. Door de kinderen het geloof te onderrichten, en het losmaken van het hart van de wereldse dingen te preken. De tijd is gekomen," beëindigden de engelen, "wanneer de armen de mensen zullen onderwijzen. Roepingen zullen komen van onder hen die met de spade, de bijl en de hamer werken en dit wanneer de woorden van David zullen vervuld zijn: God heeft de armen verheven van het land om hen op de troon van de prinsen van Zijn volk te plaatsen."
Toen de Heilige Vader dit aanhoorde, begon de stoet. Hoe verder deze ging, hoe groter de stoet achteraan werd en toen de stoet eindelijk voet zette in de Heilige Stad, weende Hij bittere tranen om de ellende waarin hij de mensen vond en het grote aantal dat hij nu moest missen. Toen hij Sint Pieter binnentrad, hield Hij het "Te Deum" aan met een koor van engelen dat zingend antwoordde: "Glorie zij de Vader in den Hoge en vrede op aarde aan alle mensen van goede wil."
Met het einde van de hymne kwam er ook een einde aan de dichte duisternis en scheen de zon in volle helderheid.
De grote en kleine steden en de dorpen waren maar dun bevolkt. Het land was gelijkgemaakt als door een orkaan en een hevige hagelstorm. De mensen kwamen tot elkaar en riepen tezamen in diepe ontroering: "Er is een God in Israël."
Van de aanvang van de ballingschap tot het "Te Deum," rees de zon in het Oosten tweehonderd maal. De tijd is voorbij voor het vervullen van deze dingen wanneer deze overeenkomt met het vierhonderd maal rijzen van de zon.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 8
Op het feest van de H. Petrus en de H.Paulus, op 29 juni 1820, zag ze de H. Petrus neerdalen uit de hemel, hij was gekleed in pauselijke gewaden en omringd door een legioen van engelen. Met zijn staf trok hij een groot kruis over het gezicht van de aarde, die op die manier in vier kwadranten werd gedeeld. In elk van deze kwadranten bracht hij vervolgens een boom die ontkiemt in nieuw leven. Elke boom was in de vorm van een kruis en gehuld in een prachtig licht. Al de goede leken en de religieuzen zochten bescherming onder deze bomen en werden gespaard van de enorme straf. "Wee! Wee de onoplettende religieuzen die de Heilige Regels verachten. Ze zullen allemaal omkomen door de verschrikkelijke straf, tesamen met allen die zich losbandig gedragen en die de valse leerstellingen van de hedendaagse betreurenswaardige wijsbegeerte volgen!"
Vertaling: Henk
13. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
27 november 2009
Terwijl ik in de keuken aan het werken was, was ik in gedachten verzonken bij Onze Heilige Moeder en smeekte ik om Haar hulp.
Plots sprak de Heer mij aan: "Valentina, heb Mijn Moeder heel erg lief omdat Ze zoveel van al Haar kinderen houdt, met geheel Haar Hart. Denk eens een ogenblik na. Als het niet omwille van Mijn Moeder was, die voortdurend bezorgd is om jullie, zouden jullie allemaal wezen zijn. Er zou een totale leegheid zijn, zonder Haar. Wees steeds dankbaar voor alles wat Ze voor U doet."
Onze Heer herinnert mij hier dikwijls aan als ik hieraan nood voel en dan zegt Hij: "Vraag het aan Mijn Moeder. Zij zal helpen."
Vertaling: Chris De Bodt
14. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 8
Mediteer: Als je nog altijd te beschaamd bent om te zingen gedurende de omhaling, breng deze tijd dan door al mediterend. Denk terug aan de lezingen. Denk aan de preek van de priester. Of bereid je voor op het volgende onderdeel van de mis.
Vertaling: Henk
15. Noord- en Zuid Korea bestoken elkaar nabij zeegrens
Noord- en Zuid-Korea beschieten elkaar nabij zeegrens in wateren voor de betwiste zeegrens tussen beide Korea's. Dat meldden functionarissen in Seoel. Noord-Korea vuurde verschillende artillerieschoten naar zijn deel van de zogenaamde Northern Limit Line of noordelijke grens rond 9u05 lokale tijd, zegt een lid van de groep stafchefs in Seoul aan het Zuid-Koreaanse persagentschap Yonhap.
Zuid-Korea beantwoordde de schoten, zei een andere functionaris, maar dat bericht kon niet door het ministerie van Defensie bevestigd worden. Eerder riep Noord-Korea het betwiste gebied in de Gele Zee uit tot zone waar geen schepen mogen varen.
27-01-2010
27 januari 2010
27 januari 2010
1. Medjugorje: vragen en antwoorden
Vraag: Marija Pavlovic geeft de boodschappen van Onze Lieve Vrouw nu sedert lange tijd door. Vanaf 3 januari 1984 tot 25 januari 1987 gebeurde dit elke donderdag en waren de boodschappen bestemd voor de parochie. Sedert 25 januari 1987 is er nog één keer per maand een boodschap [elke vijfentwintigste van de maand] en is deze bestemd voor de hele wereld. Marija heeft meerdere malen gezegd dat ze er zeker van is dat ze nooit een fout heeft gemaakt bij het doorgeven van de boodschappen. Hoe kan ze zich die woorden allemaal herinneren en hoe weet ze zo zeker dat ze nauwkeurig zijn?
Antwoord: Door Marija geeft de Madonna de openbare boodschappen door. Eerst was dit op donderdag en vanaf 1987 was dit elke vijfenentwintigste van de maand. Onze Lieve Vrouw geeft deze boodschappen door voor elkeen die wil groeien op het pad van de heiligheid. Elk van ons wordt geroepen om dit pad te volgen, maar door middel van heel eenvoudige boodschappen, roept Zij ons op tot een specifiek leven, het pad van God en de Kerk. In werkelijkheid wenst de Madonna ons wakker te schudden, ons te vertellen hoe belangrijk wij zijn voor Haar en hoe belangrijk de hemel is voor ons, want hier is alles slechts tijdelijk en hierna gaat het om het eeuwige.
Alvorens Marija Pavlovic de boodschappen neerschrijft zegt zij: "Laat ons bidden." Dat is haar zekerheid. Als ze niet bidt, mist ze zelfvertrouwen. Als ze bidt is ze ervan verzekerd dat ze de juiste woorden doorgeeft. Het kan gebeuren, aan het einde van de boodschap, wanneer alles op papier staat, dat de woorden, volgens haar, niet juist klinken. Op een een dag weende ze en zei ze aan Vader Slavko: "Ik zal tegen de Madonna zeggen om mij de boodschappen niet meer door te geven." Maar hij antwoordde: "Wat scheelt er? Is de boodschap niet goed?" "Jawel, de boodschap is goed, maar van zodra ik deze heb neergeschreven, is het alsof het niet is wat de Madonna heeft gezegd. Eerst scheen de boodschap zo rijk, sterk en volledig ... en dan, eens ik ze heb neergeschreven lijkt ze mij zonder inhoud, leeg ... ik heb er geen woorden voor. Het lijken enkel maar woorden en dit brengt me in de war en dan barst ik los: nu is het genoeg. Ik kan de boodschappen niet meer doorgeven." Maar door de jaren heen heeft Marija begrepen dat het de manier is, waarop zij de boodschap ontvangt, die telt. Indien de Madonna tot ieder van ons zou spreken, zou het voor iedereen verschillend klinken, volgens onze ontvankelijkheid.
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 92]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jeruzalem in deze urne
Eindelijk, wanneer zij hun toevluchtsoord hebben bereikt, zinken zij afgemat, wenend en met de handen wringend, allen even troosteloos, sommigen bewusteloos, neer, of zitten ze eenzaam, met het bedekte hoofd op de knieën, hun smart uit te snikken. Er wordt aan de deur geklopt en zij luisteren zwijgend, vol angst. Met een bang hart gaan zij opendoen: het is een vriend, ofwel een dienaar van een der vrienden van hun Heer en Meester. Zij maken een dichte kring om hem, vragen en vernemen nieuwe treurige dingen. Die laten hen niet met rust en weerom rennen zij de straat op, de wegen af, en keren bedroefder dan ervoor terug.
De meeste apostelen en discipelen van de Heer zwerven angstig rond in de dalen bij Jeruzalem of verbergen zich in de grotten van de Olijfberg. Wanneer de een de ander ontmoet, schrikken beiden op, vragen met een stille stem om nieuws en elke naderende voetstap onderbreekt hun vreesachtig uitgesproken mededelingen. Zij verplaatsen zich dikwijls, en nu en dan is er een die zijn schreden richt naar de stad toe. Deze en gene sluipen naar de Paaskampen, waar zij streekgenoten opzoeken, die zij dan uitvragen of als verkenners de stad insturen. Velen beklimmen de Olijfberg, zien met bang gemoed hoe ginds op Sion alles in beweging is onder het wilde laaien van de toortsen, verklaren veelvoudig wat ze hebben gezien en snellen dan weer naar het dal toe, ten einde iets zekers te weten te komen.
Door de nachtelijke stilte dringt immer scherper het geraas dat er heerst om en bij het rechthuis van Caïphas. De hele buurt staat in het flikkerlicht van fakkels en pekpotten. Wijd om de stad heen is het gebrul van de talrijke last- en offerdieren te horen, die de vreemdelingen thans binnen de kampen hebben gedreven. Hoe ontroerend klinkt het hulpeloos en deemoedig geblaat van de onschuldige lammeren, die elke morgen in de tempel geslacht zullen worden. Eén alleen echter wordt geofferd, omdat hij het zelf heeft gewild. Hij doet zijn mond niet open, zoals een schaap dat men naar de slachtbank leidt en zoals een lam, verstomd voor de scheerder, doet het zijn mond niet open: het reine, vlekkeloze Paaslam, Jezus Christus.
Over dat alles welft zich een wonderbaarlijke, angstwekkende hemel. Dreigend schijnt de maan, op een zeldzame wijze door vlekken verduisterd, en tegelijk komt het voor alsof zij ziek is, met ontzetting geslagen, alsof zij aarzelt in de stand der volheid over te gaan, want dan zal Jezus vermoord zijn.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 92]
Hoofdstuk 19. De laatstste jaren
De eeuw die bekend was omwille van de talrijke ongelovigen, maar ook vanwege de miraculeuze gebeurtenissen die zich steeds voordeden in de schoot van het katholieke geloof, zouden de verschijnen van de Heilige Maagd te La Salette, in 1846, de laatste jaren van de heilige ernstig verstoren. In september van 1846, pastten twee herdertjes, Maximim Giraud [11 jaar] en Mélanie Mathieu [14 jaar] op de varkens in de bergen van de Dauphiné toen een "mooie dame" door een schitterend licht omgeven, aan hen verscheen. Zij kondigde rampen aan als de mensen zich bleven verlaten op de goddeloosheid. Ze beval het gebed en de boete aan.
Pastoor Raymond begaf zich ter plaatse en zag Maximim Giraud, aan wie hij zich ergerde. Hij beschouwde hem een "kleine komiek en een fantast." Vier jaar later, op 24 september 1850, begaf Maximim Giraud zich met de postkoets naar Ars. Hij werd begeleid door aanhangers van de baron van Richemont, één van de vierenveertig die beweerden, dat zij de echte afstammeling van Lodewijk XVI zijn, die ontsnapt was uit de gevangenis. De aanhangers van de baron van Richemont maakten gebruik van het kind om hun zaak te propageren. Het kind, dat men omschreef als een "ronde figuur, met gezonde gelaatskleur, grote, mooie ogen, vol uitdrukking," liet zich begeleiden "om het land te zien". Zijn begeleiders hoopten de goedkeuring van de pastoor van Ars te verkrijgen, wat hun politieke zaak ten goede zou komen. Maar, op de hoogte gebracht door zijn vicaris, ondervroeg de heilige de jonge ziener, die later zei "dat men de pastoor van Ars niet al te goed kon begrijpen vanwege zijn vele ontbrekende tanden." In elk geval had hij de vraag begrepen.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 92]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Hebben de Arme Zielen ooit iets gezegd over gehuwde mannen die priester wensen te worden? Kan dit? Maria: Ja, de Arme Zielen hebben hierover verteld, maar enkel als de echtgenote bereidwillig is en hiermee bedoel ik: bereid is om in haar eigen vertrekken te leven. Maar het is niet toegelaten voor reeds gewijde priesters om te huwen en daarna priester te blijven.
Nicky: Jezus zei dat het moeilijk is voor de rijken om het Koninkrijk van God binnen te treden. Wat hebt u van de Arme Zielen hierover geleerd? Maria: Dit hangt opnieuw af van de liefde voor de naaste. Als de rijken veel goede daden doen voor de armen, zullen ze uiteraard naar de Hemel gaan en zo vlug als iemand anders. Het is echter moeilijker om Gods wil te doen met het gewicht op de schouders van te veel wereldse rijkdom en ze moeten beschermd en geleid worden. Maar meer rijken zijn teveel bezorgd om hun aardse goederen dan zij die steeds voorzichtig moeten zijn en de hele tijd afhangen van giften en andere hulp. Men gaat deze rijken ook zeker en vast minder in de kerk aantreffen. Toen Jezus dit zei bedoelde hij Gods Koninkrijk hier op aarde, want Zijn koninkrijk bevindt zich ook hier. We kunnen onszelf tot Zijn koninkrijk rekenen wanneer we noch in leven zijn, net zoals we onszelf tot de hel kunnen rekenen hier op aarde. Daarom nodigt Hij ons uit om eerder te luisteren naar Hem dan naar Caesar of satan. Hij verlangt zo diep dat wij bij Hem zijn in de Hemel en dit is een van de vele duizenden uitnodigingen om ons te bevrijden van alle dingen die ons zo gemakkelijk naar beneden halen.
Nicky: Van de twee mannen die samen met Jezus werden gekruisigd, wat heeft de goede gedaan om in de Hemel te komen? Maria: Hij berispte de andere die, zelfs aan het kruis, bleef spotten met Onze Redder. Hij zei dat zij twee hun straf verdienden. Hij aanvaardde deze straf zonder schuldgevoel, maar het was eenvoudig omdat hij "ja" zei aan Gods wil en Jezus onschuld erkende.
Bron: Nicky Eltz Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [13/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 139]
De eerste gevolgen van de westwaartse verschuiving van de pest werden in 1339 zichtbaar in de sterfgevallen nabij het Issykmeer in het Tien-gebied. Vanuit centraal Azië bewoog ze zich over land of via handelsschepen naar het Midden-Oosten en vervolgens Europa. In 1345 was de pest in Sarai, een belangrijk handelscentrum aan de benedenloop van de Wolga in wat vandaag Rusland is, en binnen het jaar had ze de Kaukasus en Azerbeidzjan bereikt. Van Armenië tot India was het land bezaait met lijken. De zwakken zochten zonder twijfel hun toevlucht bij Vedische goden naarmate deze mysterieuze en vreselijke ziekte [die verspreid kon worden door nog maar te ademen in de nabijheid van iemand of iemand aan te raken of door contact met besmette kledij] veel van het subcontinent ontvolkte en zich rond Jemen een weg baande naar de Rode Zee.
Koerden vluchtten tevergeefs de bergen in. In plaatsen als Caesarea [de huidige Iran-Irak regio] overleefde bijna niemand. Syrië en Egypte werden niet gespaard, evenmin als Mekka, ondanks Mohammeds overtuiging dat er nooit ziekte zou heersen in de Heilige Stad. Binnen twee jaar zou de Islamitische wereld een derde tot de helft van zn bevolking verliezen. Naarmate de ziekte zich via de handelsroutes verspreidde, werden de Christelijke delen van het oosterse Middellandse Zeegebied eveneens getroffen. Na Constantinopel verwoest te hebben, ging de pest in 1347 via Italiaanse schepen naar Cyprus, dat in dat jaar ook een aardbeving en meerdere vloedgolven te verwerken kreeg. Het water stroomde over grote delen van het eiland en vernietigde olijfbossen en vissersvloten. De eilandbewoners vermoordden hun Arabische slaven uit vrees dat die zouden misbruik maken van de chaos en vluchtten dan landinwaarts, maar ze konden de, wat een kroniekschrijver omschreef als "met pest geladen wind die zon giftige geur verspreidde dat velen die erdoor overmand werden plots neervielen ... en een pijnlijke dood stierven" niet vermijden.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 49)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 22
1 augustus 1987 [aan de rots te Belpasso]
Niets bijzonder valt er op te merken aan deze ontmoeting die gebed en diepe verering kenmerkt, behalve de steeds grote aanwezigheid van mensen uit overige gebieden, niet enkel uit het zuiden, maar ook uit andere streken zoals Toscane, Umbrië en Lazio. Zij komen naar Belpasso met de bus of trein om de gebeurtenissen bij te wonen. Vele zieken komen naar hier in de hoop op genezing. In de boodschap van deze maand herinnert Onze Lieve Vrouw haar kinderen opnieuw aan het gebed, de boete en om voorzichtig te zijn om niet in de val te lopen van de gevaren van de verleidingen die de zomer met zich mee brengt.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, Ik kom in de eerste plaats omdat Ik u, door mijn boodschappen, op het juiste pad wil brengen. U moet goed weten dat u zult worden gered als u in de praktijk brengt wat ik u aanraad. Ik herhaal Mijn verzoek en mijn wens voor het gebed nu reeds een lange tijd. Het ogenblik is gekomen dat u uw leven moet veranderen door het in het licht van de Heer Jezus te plaatsen. U kunt niet koud van hart blijven tegenover zon lieve oproep van God. Denk na, Mijn kinderen: is Jezus voor u niet gestorven? Is Jezus voor u ook niet verrezen? Is Jezus niet de weg, de waarheid en het leven? Jezus is uw redding. U kunt niet zeggen dat God niet van u houdt enkel en alleen omdat Hij niet altijd rekening houdt met uw verzoeken, die zo dikwijls rond materiële zaken draaien. De Heer opent Zijn Handen en voldoet elke levende mens. Het banket van de Heer is geen rijke tafel met materiële verrukkingen en voldoeningen die niets bijdragen tot het hart. De tafel van de Heer bevat voedsel voor het eeuwige leven. Enkel op deze wijze kan uw hart gevuld worden met de liefde van Jezus. Bedank Hem met dit gebed en offer Hem uw Heilige Communie op elke donderdag, voor de verzachting van de versteende harten van de arme zondaars.
O, Jezus, het is zo zalig om U in mijn hart te hebben, Ik verlang in hartstocht naar Uw liefde. O, ik smeek, vereer, bid en bemin Uw Heilig en Barmhartig Hart en vraag, door Uw Heilige Verdiensten, om de bekering van deze harten, die thans zo versteend zijn, om de zuivering en het enthousiasme om hen dichter tot het Heilig Sacrament de brengen, waaraan U, Jezus, ons laat deelnemen.
Dat de Heer zijn vreugdevolle aanwezigheid mag verlenen. Ik wens dat u allen Gods aanwezigheid onder u en in u voelt, zodat u in vrede zou zijn met uzelf en met de anderen. Prijs allen de Heer, maar laat deze lofprijzing niet leeg van hart zijn.
Rosario: Heilige Maagd, bent U gelukkig met onze gebeden? Maria: Niet erg veel. Sommige mensen hebben mijn raadgevingen omgezet in de praktijk, anderen hebben dit niet volgehouden, maar het grootste gedeelte is onverschillig gebleven. Ik vraag u andermaal wat Ik de laatste maand heb gevraagd: biecht elke zondag en neem regelmatig deel aan de Heilige Eucharistieviering tijdens de week. Blijf de Heilige Rozenkrans bidden. Door Zijn goedheid zal de Heer u nooit verlaten, omdat u Zijn volk bent, maar keer Hem nooit de rug toe en laat Hem steeds aanwezig zijn in uw leven. Laat uw ziel naar de Heer verlangen zodat Hij tot u zou komen en steeds uw harten zou vullen met liefde, vrede en goedheid. Dat het Heilig Evangelie, het Woord van de Heer, in uw gedachten mag zijn, uw woord mag zijn, maar boven alles in uw harten mag geschreven zijn.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u iets anders van ons? Maria: Ik wens dat u elke vrijdag een uur in gebed opdraagt aan Jezus tot vergoeding van de gewelddaden, de heiligschennis en de onverschilligheid, waardoor Hij zozeer wordt gekwetst. Boet en vast, boven alles, tijdens deze maand van verleiding. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Laat de Vader in uw gedachten zijn, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult u opnieuw komen? Maria: Ik zal de eerste dag van de volgende maand komen.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Shutz, biografie (Aflevering 45)
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De groep van Dombes
De samenkomst vond plaats van 28 september tot 2 oktober. Ze waren met zeventien. Bij de protestanten de scherpste strekkingen van de nieuwe stroming theologie: naast neocalvinist Jean de Saussure waren er de aanhangers van Karl Barth met Roland de Pury of Jacques de Senarclens. De katholieken daagden op met Couturier en zijn medewerker Maurice Villain, maar ook Henri de Lubac, in 1938 auteur van een eerste meesterwerk, Catholicisme, dat een waar programma aanbracht. De ontmoeting van de theoloog de Lubac met de twee jonge gemeenschapsaanhangers was het begin van een wederzijdse bewondering die nooit ophield.
Het thema voor de bijeenkomst van Dombes [De Kerk volgens Paulus aan de Efeziërs] veroorzaakte felle discussies. Schutz en Thurian, nog geen dominee, zwegen tijdens de gesprekken. Couturier schonk hen een brevier zoals de priesters die dagelijks baden. Zoals zeer juist opgemerkt bleef Couturier discreet maar constant de religieuze en katholieke kleur onderlijnen van een werking die maand na maand uitbreidde onder zijn ogen.
Naar het getuigenis van een vroegere abt van Dombes verdiepten de twee jonge stichters almaar hun onderzoek: "Ik was al novice in 1942 en soms verdwenen er boeken uit de bibliotheek in het noviciaat. Ik ben te weten gekomen dat het de Broeders van Taizé waren die ze ontleenden. Later werd verteld dat Roger en Max op zolder het getijdengebed inoefenden met de passende afwisseling, de ene aan het linkse en de andere aan het uiteinde ..."
Op 5 oktober gingen Roger en Max terug naar Taizé waar Pierre Souverain hen opwachtte. Gedurende enkele weken leefden de drie jongemannen in gemeenschap op het ritme van handwerk, gezamenlijk eten en het gebed driemaal per dag in de kleine gebedsruimte in huis. Ze gebruikten daarvoor het Office divin van Kerk en Liturgie.
In oktober vetrok Max terug naar Genève om zijn theologische studies voort te zetten. Roger had toen nog zijn eindschrift licentiaat verdedigd om dominee te worden. De bijzondere omstandigheden die hem verplichtten Taizé te verlaten gaven hem de kans.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 17]
Woordenboek: letter A
Agabus
De Palestijnse Joodchristen Agabus was een charismatisch profeet. Tweemaal wordt hij vernoemd in het bijzijn van Sint Paulus. De eerste keer in Antiochië (Syrië). Met andere profeten voorspelt hij de komst van een algemene hongersnood die inderdaad voorvalt onder het bewind van keizer Claudius en Judea treft. Flavius Josephus vermeldt dat ook en plaatst hem ten tijde van Tiberius Alexander als procurator (46-48 na J.C.). De tweede profetische prestatie van Agabus valt samen met de aankomst van Sint Paulus in Caesarea in 58 na J.C., enkele dagen voor zijn aanhouding. Agabus komt van Judea en grijpt de riem van Paulus om zich handen en voeten te binden. Zo voorspelt hij het lot dat Paulus weldra zal ten onder gaan: eerst opgepakt door de Joden en dan aan de heidenen overgeleverd. Het voorbeeld van Agabus is niet uitzonderlijk. Profetieën en andere charismatische gaven kenmerken het begin van de Joods-Palestijnse Kerk: wonderbare genezingen, in talen spreken, enz., eerst door de Apostelen uitgevoerd op Pinksteren, en daarna door de leden van het huis van de honderdman Cornelius, en later door de vier maagdelijke dochters van diaken Philippus die de gave van de profetie bezaten, en tenslotte door de heidenschristelijke leden van de Kerk in Corinthe door Sint Paulus gesticht (1 Co 12,10; 14, 1-25). Het geval Agabus is kenmerkend voor het primitieve christendom.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 17]
Het wonder van Augsburg, Duitsland [1184]
Sommige priesters waren sprakeloos bij dit schouwspel, anderen waren bang en sommigen uitten de suggestie dat deze transformatie het best geheim gehouden kon worden. De koster echter kwam met de opmerking dat zoiets verteld moest worden aan de bisschop, en dus werd de bisschop erover ingelicht.
In de aanwezigheid van bisschop Udalskalk, die de Wonderlijke Hostie zorgvuldig onderzocht, zagen vele mensen van de parochie en priesters uit andere gebieden ook dit Wonder. De bisschop liet toen de hostie weer opsluiten in de laag was, zodat deze veilig naar de kathedraal gebracht kon worden.
11. H. Don Giovanni Bosco [1815-1888]: 4 profetieën
Profetie 3 [vervolg]
Deze dingen moeten één na één komen. Ze zijn onverbiddelijk.
De dingen gebeuren te traag.
Maar de Verheven Koningin van de Hemel is aanwezig.
De macht van de Heer is in Zijn handen. Hij verspreidt Zijn vijanden als een wolk. De eerbiedwaardige Oude Man tooit zichzelf in al zijn oude gewaden.
Er zal een verschrikkelijke storm komen.
De ongerechtigheid is verteerd. De zonde zal zijn einde kennen. En voor de twee volle malen in de maand van de bloemen hun koers zullen hebben beëindigd, zal de vrede verschijnen boven de aarde [De eerstvolgende maand mei met twee volle maanden volgt in het jaar 2026 nvdr].
De Grote Geestelijke zal de bruid van zijn Koning aanschouwen in feestelijke klederdracht.
Over de hele wereld zal de zon zo stralend schijnen zoals nog nooit is gezien sinds de tongen van vuur neerdaalden over het Cenakel tot deze dag, noch zal de zon ooit zo worden gezien tot het einde dag der dagen.
Het was een donkere nacht. De mensen konden niet langer zien, noch doorvertellen welke weg ze moesten nemen om naar hun huizen terug te keren. Plots verscheen en aan de hemel een heel schitterend licht dat de stappen van de reizigers verlichtte zoals op het middaguur. Op dat ogenblik zag men een massa mannen en vrouwen, zowel jongeren als ouderen, zusters, monniken en priesters met de Heilige Vader aan het hoofd. Ze kwamen uit het Vaticaan en vormden één lijn zoals in een stoet.
En toen kwam er een hevige storm dat dit licht enigszins verduisterde en het was alsof dat licht en de duisternis in een strijd waren verwikkeld. Ondertussen kwamen ze aan een klein plein, bedekt met doden en gewonden, waarvan er sommigen schreeuwden en vroegen om hulp.
Heel velen verlieten vroegtijdig de processie. Na het wandelen van een tijd die overeenkomt met tweehonderd rijzende zonnen, werden ze er zich van bewust dat ze zich niet langer in Rome bevonden. Getroffen door angst renden ze allen naar de Heilige Vader om hem persoonlijk te verdedigen en hem te voorzien in alle behoeften. Onmiddellijk werden er twee engelen gezien die een vaandel droegen. Ze stelden deze voor aan de Heilige Vader en zegden: "Ontvang deze vaandel van Hij die vecht en de sterkste vijanden ter wereld verspreidt. Uw vijanden zijn uit elkaar gedreven. Uw kinderen smeken u met tranen en zuchten om terug te keren."
Vertaling: Chris De Bodt
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 7
Maria geeft het volgende op voor de wereld:
Op Kerstmis 1816 zag de Zalige Elizabeth Onze Lieve Vrouw, die uiterst triest verscheen.
Bij navraag waarom, antwoordde Onze Lieve Vrouw: "Aanschouw, mijn dochter, zo'n grote goddeloosheid."
De Zalige Elizabeth zag toen: "afvalligen proberen schaamteloos haar Heiligste Zoon uit haar armen te rukken.
Geconfronteerd met een dergelijke verontwaardiging hield de Moeder van God op om genade te vragen voor de wereld, en in plaats daarvan verzocht Zij gerechtigheid van de Eeuwige Vader. Gekleed in zijn onverbiddelijke Gerechtigheid en vol verontwaardiging, wendde hij zich tot de wereld.
"Op dat moment onderging de hele natuur een kramp, de wereld verloor zijn normale orde en was gevuld met de verschrikkelijkst denkbare rampen. Dit zal zo iets betreurenswaardigs en afschuwelijks zijn dat de wereld zal worden herleid tot de uiterste diepten der verlatenheid."
Vertaling: Henk
15. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
Boodschap gegeven aan Valentina
Op een dag verscheen er opnieuw een Engel die mij meenam naar een verre plaats, een soort landelijk gebied, in het Vagevuur. Er was een andere groep, die in een geul zat. Hun benen bevonden zich over de rand, maar zijzelf zaten diep in de geul en de rest van hun lichaam bevond zich op 45 graden, zonder enige ondersteuning. Deze zielen waren allemaal mannen.
Ik zei tegen de Engel: "Wat hebben deze mannen gedaan, dat ze zo moeten lijden in de modderige geul? Het is erg ongemakkelijk, zelfs als straf."
De Engel antwoordde: "Praat met hen."
Ik vroeg de zielen: "Wat hebt u in uw leven gedaan dat u nu zo streng bent gestraft?" Ze antwoordden: "We hebben niets goed gedaan tijdens ons leven. We waren zelfzuchtig en dachten enkel aan onszelf. We hebben niemand geholpen."
Ik vroeg: "Hebt u gebeden?"
Ze antwoordden: "Neen, we dachten dat het niet nodig was om te bidden."
Ik begon hen uit te schelden: "Zie in welke narigheid u nu bent beland, zie hoe u moet lijden. Indien u menslievend geweest was tijdens uw leven en niet zelfzuchtig, maar bad en iets goeds had gedaan, dan zou u vele genaden hebben ontvangen van God. Nu moet ik de anderen over mijn ervaringen vertellen zodat ze niet in dezelfde fout zouden vervallen. Wij moeten bidden voor de zielen om hen uit hun lijden te verlossen."
Vertaling: Chris De Bodt
16. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 7
Luister naar de gebeden van de gelovigen. Om één of andere reden heb ik altijd een moment van verstrooidheid. Het is na de homilie. Het is na de geloofsbelijdenis. Luister naar elke intentie en als je zegt: "Wij bidden u, verhoor ons, Heer," weet dan wat je vraagt. Misschien zul je je de naam van een zieke persoon herinneren of van iemand die onlangs overleden is en je kunt die meenemen naar huis om die in je gebeden te gedenken.
Vertaling: Henk
26-01-2010
26 januari 2010
26 januari 2010
1. Uit de mailbox
Beste Chris,
Eigenlijk kwam ik op jullie site omdat ik een plaatje zocht van Jezus Christus. Ik wil verder even niet op jullie site ingaan. Wat jullie naar voren brengen, geloof ik meteen. Er zijn dingen gaande op deze wereld die voor velen niet te verklaren zijn. Zelf ben ik niet Rooms Katholiek en sta op die manier ook niet in verbinding met Maria.
Maar de tekst die je laat lopen bovenaan de website trof me. Maria's goede raad: 'Heb Jezus lief". Laatst op een nacht, voor Kerst, ontmoette ik God en Jezus. God had een persoonlijke boodschap voor me, maar Jezus bleef maar herhalen: "Vertel iederéén dat ik liefde ben, zeg tegen een ieder dat ik liefde ben." Hij bleef het maar herhalen. Dat wilde ik jullie dus laten weten.
Zelf ben ik op een andere manier met "dingen" bezig.
Ik wilde jullie dit laten weten...
Goede groet, [naam]
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 91]
Hoofdstuk 3. Annas en Caïphas
Jeruzalem in deze urne
De Romeinse soldaten blijven afzijdig, doch hun posten zijn versterkt en al hun scharen verzameld. Zij letten scherp op alles wat er gebeurt. Rustig en kalm, maar tevens uiterst behoedzaam wegens de grote volkstoeloop: zo ziet men hen ieder jaar in de Paastijd. De mensen die op de been zijn vermijden de plaatsen waar de Romeinse wachtposten staan. De Farizeese Joden immers vinden het ergerlijk door hen te worden aanroepen.
De hogepriesters hebben vast en zeker reeds aan Pilatus gemeld waarom zij Ophel en een stuk van de berg Sion met krijgsvolk deden bezetten. Hij en zij zijn echter wantrouwig tegen elkaar. Ook Pilatus slaapt niet: hij ontvangt berichten en geeft bevelen. Zijn vrouw ligt uitgestrekt op haar legerstede. Zij slaapt diep, maar onrustig, zucht en weent, als werd zij door zware dromen bezocht. Zij slaapt en verneemt toch veel, zo veel meer dan Pilatus.
Nergens te Jeruzalem is het medeleven met Jezus zo ontroerend als in Ophel, bij de arme tempelknechten en dagloners, die deze heuvel bewonen. De schrik is plotseling in de stille nacht over hen gekomen. Het rumoerige optreden van de krijgslieden wekte hen uit de slaap. Daar ging nu hun heilige leraar, hun weldoener, die hen genezen en gevoed had, langs hen heen: een spookbeeld van verschrikking, zo ellendig als Hij er tengevolge van de mishandelingen uitzag. Een poos nadien stroomde al hun deernis en hun verdriet tezamen rond de bedrukte Moeder van Jezus, die met haar geleide door de wijk trok. Ach, treurig is het om te zien hoe de van smart gebroken moeder van Jezus en de vriendinnen van Jezus, in het holst van de nacht, in een voor heilige vrouwen zo ongewoon uur, met vrees en beven van het ene vriendenhuis naar het andere door de straten moeten lopen. Meer dan eens moeten zij voor de brutale troep uit de weg gaan en zich verbergen in een hoek. Vaak worden zij als slechte vrouwen aangefloten en herhaaldelijk krijgen ze van de voorbijgangers bittere woorden van leedvermaak naar hun hoofd, en krijgen ze maar zelden een woord van medelijden over de Heer te horen.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 91]
Hoofdstuk 19. De laatste jaren
Jean Marie Vianney, die afkomstig was uit een boerengezin, had een nogal onstuimig karakter, dat hij voortdurend moest bedwingen. Hij deed er alles aan om zich te beheersen omdat hij zijn temperament niet kon verbergen, zo niet werd hij lijkbleek en begon hij angstig te beven. Ook moet men het feit dat hij er steeds in slaagde om met een grote gelijkheid aan gemoedsgesteldheid en een volmaakte zachtheid zijn medemens te benaderen tot een van zijn "grote verdiensten" rekenen. Men weet dat hij tijdens zijn jeugd soms brutale antwoorden gaf aan zijn vriend Loras, die hem, ongeduldig geworden door zijn trage geest, een vijg rond de oren had gegeven, waarbij hij op de knieën neerviel en hem vergiffenis vroeg vanwege zijn brutaliteit.
Toen hij ouder werd en hem met dwang de mozetta moest aandoen, werd hij bleek en begon hij over heel zijn lichaam te beven. Men vertelt dat hij, tijdens zijn moeilijke beginperiode te Ars, een oorvijg kreeg van een misnoegd persoon, waarop hij de regel van het Evangelie strikt wou toepassen:
"Mijn overige wang is jaloers!"
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 91]
Hoofdstuk 10. Kerkelijke Leer en de Bijbel
Nicky: Dit zijn allemaal heiligen! U bevindt zich in het gezelschap van vele heiligen. Bent u een Heilige? Maria: God neen, ver, ver ervan! De Arme Zielen hebben mezelf verteld dat velen dit beter gedaan zouden hebben dan ik. Het zijn niet de ervaringen zoals ik heb, of enige type van private onthulling dat van iemand een heilige maakt. In dat verband kende ik een vrouw die precies dezelfde bovennatuurlijke gave had dan ik, maar over de jaren heen begon de trots binnen te sluipen en nu is haar ziel verloren.
Ieder van ons heeft dezelfde kans om heilig te worden hier op aarde, diegenen onder ons inbegrepen die absoluut geen private onthullingen kennen. Omdat mij deze ervaring verleend is, is het voor mij veel moeilijker om heilig te worden, omdat mij zoveel meer is gegeven dan aan de anderen. Ik probeer het dikwijls, maar, zoals de anderen, val ik dikwijls.
Nicky: U hebt reeds verteld dat de zielen kunnen lezen. Is het dan een goed en liefdevol gebaar om voor hen de Bijbel open te houden, zodat ze deze kunnen lezen, zoals bijvoorbeeld het Evangelie van Mattheüs? Maria: Ja, maar enkel bij een goed, liefdevol, aantrekkelijk, vertrouwend en diepgelovig gebaar zal het de Arme Zielen helpen, maar dat ze feitelijk winnen door de informatie te lezen, betwijfel ik ten zeerste, omdat ze reeds het Goddelijk Licht hebben kunnen waarnemen. Neen, het Evangelie is enkel voor de levenden.
Bron: Nicky Eltz Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Saint Peter [12/21]
Simon bar Jona ('Simon, zoon van Jona'), zoals Petrus oorspronkelijk genoemd werd, was een joodse visser aan het Meer van Genezareth. Hij leefde samen met zijn broer Andreas van de visvangst. Simon had samen met Andreas een gewoon leven. Toen Jezus van Nazareth op zoek ging naar leerlingen, vond Hij al gauw Andreas. Jezus sprak tot beiden, op het meer: "Kom achter Mij aan, en Ik zal jullie tot vissers van mensen maken." Petrus antwoordde: "Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens!" Jezus wist Simon al gauw te overtuigen, en deze vertrouwde Jezus en liet zijn vissersboot achter. Jezus besloot Simon vanaf dan Kefas te noemen, wat Rots betekent [in het Grieks Petros]. Alhoewel Simon zich nietig voelde bij zijn roeping, zou hij later de Eerste der Apostelen worden genoemd en de eerste plaatsbekleder van Christus worden.
Dit drama uit 2005 staat onder regie van Giulio Base. Acteurs zijn onder meer Omar Shariff, Claudio Knoll, Daniele Pecci, Johannes Brandrup en Milena Miconi.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 22: De kastijding [Aflevering 138]
Dat iets was de Zwarte Dood.
De ziekte, gelijkaardig aan wat Italië in de tijd van Gregorius de Grote had getroffen, ontstond in de Aziatische achterlanden en werd door Mongoolse ruiters tot in China verspreid, waar ze een vreselijke verwoesting veroorzaakte. De symptomen waren koorts en enorme gezwellen ter grootte van eieren en de ziekte was eigenlijk een combinatie van meerdere bacteriële agens die in ratten en hun vlooien te vinden zijn. De belangrijkste was de bacterie Pasteurella pestis, de oorzaak van de builenpest. Ze werd vaak vergezeld door dodelijkere bacteriën die longontsteking en bloedvergiftiging veroorzaakten; ziekten die de longen aantasten en donkere huidsvlekken veroorzaken.
Misschien was dàt, of het feit dat het door zwarte ratten verspreid werd, de reden waarom ze het de "Zwarte Dood" noemden, maar meer waarschijnlijk was het omwille van de dodelijke gevolgen. De totale zwartheid, verbonden aan het feit dat het, eens het in een gebied binnenkwam, via menselijk contact kon verspreid worden en binnen een tijdspanne van enkele dagen dodelijk kon zijn, maakte er inderdaad een "zwarte dood" van. Het aasde vooral op bevolkingen zoals die van China (waar, ironisch genoeg, de dierenriem een "Jaar van de Rat" bevatte en waar in de jaren 1330 de droogtes, sprinkhanen en overstromingen de bevolking hadden verzwakt), en hoewel we niet precies weten hoeveel er aan de pest gestorven zijn, zou de Chinese bevolking verminderd worden van 123 miljoen in 1200 tot slechts 65 miljoen tegen het einde van de veertiende eeuw.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Belpasso (Deel 2, Aflevering 48)
Dagboek van Rosario Toscano
Verschijning 21
1 juli 1987 [aan de rots van Belpasso]
Er waren zon 45.000 mensen aanwezig. Iedereen verwachtte dat het heet zou zijn, zoals dit gebruikelijk is in juli, maar onverwachts was de dag eerder fris en bewolkt. Dit was een verlichting voor de ernstige zieken toen ze op de plaats aankwamen. Tegen de middag stonden Rosario, samen met zijn ouders en zijn geestelijke begeleider, Vader Dino Magnano, dicht bij de Rots, die bedekt was met bloemen. Na precies tien minuten, van zodra de jongen het begroetingsgebed had beëindigd, stond hij op en begon het hevig te regenen. Het volk ging op zoek naar een schuilplaats. Velen waren doorweekt van het hoofd tot aan de voeten. Niettemin bleven de bedevaarders verder luisteren naar de Boodschap die Rosario vanaf het balkon van zijn huis, dichtbij, aflas. Een wijl voor het begon te regenen had de Heilige Maagd in Haar afscheid gezegd: "Ik zegen u met het Gewijde Water." Toen gaf niemand meer om de regen en allen waren door en door nat. Zover is geweten waren er geen enkele gevolgen voor de chronische zieken, integendeel er waren enkele genezingen.
Boodschap van Onze Lieve Vrouw
Mijn kinderen, ik wens u gelukkig te maken met mijn komst en verleen u werkelijk de vrede van wie Ik ben, de Koningin. Ik wens dat u de Rozenkrans verder blijft bidden en meer de Heilige Sacramenten van de Biecht en de Communie bijwoont, vooral tijdens deze maand, die vol is van verleidingen. Ik nodig u uit om mijn boodschappen met meer warmte te ontvangen en om naar mijn raad te luisteren: vast dikwijls, minstens ééns per maand. Doe boete en eerherstel aan het Heilig Hart van Jezus en Mijn Onbevlekte Hart. Ik nodig u eveneens uit om u bij Mij te voegen in de zegen van God, de nederige Koning der Glorie. Een glorie waarin u zichzelf moet verenigen als u zichzelf toelaat om u te redden door uw Koning te volgen. Een glorie wiens enige waarde in de hemel ligt, samen met de engelen en met alle geredden. Wordt steeds waardiger in uw vreugde om op een dag de Heer te ontmoeten. Dat de Heer dat aarde mag komen bezoeken om de zaden, die Hij heeft geschapen, te zegenen. Wees nooit ondankbaar, want Hij die beledigd is door uw onverschilligheid is genadig, maar hij is eveneens een rechter over uw daden.
Rosario: Heilige Maagd, vergeef ons onze zonden! Maria: De Heer is goed, en Hij is diegene die u vergeeft. Tijdens deze periode zult u meer worden aangezet tot zonde: begin met boete te doen en niet eenmaal, maar meerdere malen: tijdens de week, de Heilige Mis en tijdens deze maand. Ga elke zondag te biechten. Aanhoor mij, Mijn kinderen, want zo wandelt ge op Gods weg. Wees er zeker van dat al uw zonden zullen worden vergeven, want, op deze wijze, zult u niet verhinderd worden om uw zielen te heiligen. Wees meer gehoorzaam aan Gods wetten en het zal tot uw vreugde leiden. Het is de enige wet voor uw leven, onfeilbaar en uw gids. Dat de Kerk Gods volk mag blijven lijden en dat de gelovigen en priesters zouden verenigd zijn in geest in hun strijd tegen het kwade. Lieve kinderen, schep geen verdeeldheid onder elkaar, maar wees verenigd, want u bent het gekozen volk. Laat het Heilig Evangelie, het Woord van de Heer, in uw geesten zijn, laat het uw woord zijn, maar laat het boven alles in uw harten geschreven zijn.
Rosario: Heilige Maagd, wenst u iets anders van ons? Maria: Neen, niets anders voor het volk hier aanwezig, maar ik wens iets van u. Het zou redelijk zijn indien iedereen de andere boodschappen van mijn vorige verschillende verschijningen zou kennen. U zult hen beetje bij beetje lezen op elke zaterdag en er u van vergewissen dat iedereen er naar luistert. Ik zegen u met het Gewijde Water, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. De Vader in uw gedachten, de Zoon in uw harten en de Heilige Geest in uw zielen ... nu moet Ik gaan.
Rosario: Heilige Maagd, zult u blijven komen? Maria: Ik zal blijven komen.
Rosario: En wanneer zult u terugkomen? Maria: Ik zal komen op de eerste dag van de volgende maand.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie (Aflevering 44)
Hoofdstuk 2: Ontstaan van een gemeenschap
De groep van Dombes
In dezelfde periode ontdekte Roger Schutz Notre-Dame-des-Dombes ten noordoosten van Lyon. De eerwaarde Couturier had hem die cisterciënzerabdij aangewezen waarin hij zijn oecumenische vergaderingen hield. Roger deed er een eerste retraite in maart 1942, gevolgd door meerdere andere en hij bleef nauw verbonden aan de abdij.
Ook in 1942 ontmoette Roger Schutz Pierre Souverain, vriend van Max Thurian en tevens vastberaden om zich verder in te zetten voor het gemeenschapsleven. In juli kwam hij naar Taizé voor een eerste experiment in gebed en werk.
In augustus kreeg Roger het bezoek van zijn twee neven Pierre en Jacques Marsauche, zonen van dominee Louis Marsauche. Pierre was oud-leerling van St-Cyr en jong gedemobiliseerd, na geheime zendingen. Hij stond klaar om naar Spanje uit te wijken en via Algiers de Franse vrije zone te bereiken. De twee beleven twee weken in Taizé.
In september kwam Max Thurian op zijn beurt aan om samen met Roger Schutz deel te nemen aan de groep van Dombes. De interconfessionele cel door Couturier gesticht begon aan een nieuwe fase. Tot zover verzamelden jaarlijks vooral de Zwitserse Duitstalige dominees en Franse priesters of religieuzen. Ditmaal zouden de gesprekspartners van de katholieken Franstalige Zwitserse dominees zijn. Priester Couturier had Roger Schutz geschreven: "Ze zouden allen samen, katholieken en protestanten, met twaalf zijn ... meer is te veel voor vriendschap. [...] Het onderwerp dient zorgvuldig gekozen en voorbereid, langzaam aan beide kanten ... en men moet veel bidden om elkaar te begrijpen."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 16]
Woordenboek: letter A
Abba Hilkia
Kleinzoon van Honi de Cirkeltekenaar, tijdgenoot van Jezus [vermoedelijk ouder], was Abba Hilkia een charismatisch regenmaker. De rabbijnse geschriften geven geen details over zijn leven prijs. Een naamloze hassid, door de Palestijnse Talmus aangehaald, houdt misschien verband met hem. Indien waar, dan oppert de naam van zijn dorp, Kefar Imi, een oorsprong uit Galilea. Slechts een anekdote over hem overleeft, maar zeer interessant en leerrijk. Schijnbaar was Abba Hilkia een gewone dagwerker met een sluw karakter. Tijdens een droogte sturen de rabbijnen hem twee boden gelast hem te overtuigen om het te doen regenen. Hij is bezig met ploegen. Zonder op hen te letten beëindigt Hilkia zijn taak en gaat hij blootsvoets weer naar huis. Hij gaat zitten en eet, zonder de gezanten uit te nodigen hem te vervoegen, want er is geen eten genoeg in huis om tafelgenoten te voeden. Na de maaltijd en zonder zich meer om de twee leerjongens rabbijnen te bekommeren vraagt hij aan zijn vrouw om hem op het terras te vervoegen en met hem te bidden om regen te vragen. Ieder in een uithoek op het terras roepen man en vrouw God aan. De wolken verschijnen, maar aan de kant van de vrouw, dat een efficiënter gebed doet veronderstellen. Eens het wonder volbracht vraagt Abba Hilkia dan aan de gezanten de reden van hun bezoek. Ze wilden regen, ziehier antwoordt hij nederig. Zijn gebed is niet meer nuttig. De leerjongens rabbijnen hebben hem door: "We weten wel dat die regen van jou komt," verklaren ze. Dit verhaal toont maar al te goed de psychologie van de charismatische meester aan. Nederig en bescheiden weet hij bij voorbaat wat van hem verwacht wordt. Hij eigent zich de verdienste van het wonder niet toe en beweert ofwel dat het aan het gebed van zijn vrouw ligt, of dat de regen toch ging vallen en zijn gebed overbodig maakte. Maar de gezanten, typische gewone Joden uit die tijd, twijfelen geen seconde dat Abba Hilkia aan de basis van het mirakel ligt. Deze anekdote doet denken aan gelijkaardige anekdotes uit het evangelie waarin, na genezing van zieken, Jezus verklaart dat hun geloof hen gered heeft in plaats van hun genezing aan zijn charismatische macht toe te schrijven.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 16]
Het wonder van Augsburg, Duitsland [1194]
De geschiedenis van dit wonder begint met een vrouw uit Augsburg, die op het idee kwam om een geconsecreerde Hostie in haar huis te bewaren. Daarom ontving ze op een ochtend de communie, en haalde de Hostie weer uit haar mond, en bracht het naar haar huis. Daar maakte ze van was twee delen en plaatste de Hostie daar tussen. Ze sloot de randen met was en creëerde op die manier een soort van relikwieënschrijn. Op deze manier bewaarde ze het Heilige Sacrament voor vijf jaar. Gedurende die vijf jaar werd haar geweten geprikkeld zodat ze in 1199 tenslotte alles opbiechtte aan de parochiepriester, die onmiddellijk haar huis bezocht en de Hostie terugbracht naar de Kerk van het Heilig Kruis.
Onder de priesters van de parochie was er een man met naam Berthold, een koordirigent die beschouwd werd als een zeer vroom man. Pater Berthold werd gevraagd om de wassen relikwieënschrijn te verwijderen, en het was ook hij die voor het eerst opmerkte dat een gedeelte van Hostie was veranderd op iets wat op vlees leek, met duidelijke rode lijnen. Alle priesters van de gemeenschap die de opening van de wassen omsluiting meemaakten waren verbaasd. Ze bespraken het onderwerp vrij grondig en bedachten dat de aard van het de Hostie beter te bepalen is als ze het in twee stukken gedeeld kon worden. Tot hun verbazing kon het niet gedeeld worden, omdat het aan elkaar bleef met draadachtige adderen. Toen wisten ze zeker dat het monster het vlees van Jezus Christus was.
11. H. Don Giovanni Bosco [1815-1888]: 4 profetieën
Profetie 3 [vervolg]
Rome! Tot u zal ik vier maal komen.
De eerste keer zal ik uw gronden en uw inwoners treffen.
De tweede keer zal ik het bloedbad en de afslachting zelf tot uw eigen muren brengen. En zult u nog uw ogen niet openen?
Ik zal een derde maal komen en ik zal uw bescherming en verdedigers met de grond gelijk maken, en op het bevel van de Vader, zal het bewind van de schrik, van de vreselijke angst en de verwoesting binnentreden in uw stad.
Maar mijn oordeelkundige mensen zijn nu gevlucht en nog steeds worden mijn wetten met de voeten getreden. Daarom zal ik een vierde bezoek brengen. Wee jullie als Mijn wetten nog steeds als lege woorden worden beschouwd. Er zal misleiding en leugen heersen onder zowel de verstandigen als de onwetenden. Uw bloed en dat van uw kinderen zal uw schandvlekken wegspoelen door Gods wetten. Oorlog, pest en hongersnood zullen de roede en gesel zijn van de trots en verdorvenheid van de mensen.
O vermogende mensen, waar zijn uw glorie, bezit en paleizen nu. Zij zijn nu het puin op de hoofd- en zijwegen.
En u priesters, waarom bent u niet "beginnen rennen om te wenen tussen het voorportaal en het altaar" om God te smeken om een einde te maken aan deze gesels. Waarom bent u niet, met het wapen en het schild van geloof, op de daken van de huizen gaan staan, in de huizen gegaan, langs de grote en kleine wegen, in elke mogelijke hoek, om het zaad van Mijn zwaard te dragen? Weet dat dit het verschrikkelijke zwaard is dat langs twee kanten snijdt en dan Mijn vijanden neerlegt en Toorn van God en van de mensen breekt?
Vertaling: Chris De Bodt
12. Elizabeth Canori Mora [1774-1825]: Profetieën
Profetie 6
Met betrekking tot haar visioen van 7 juni 1815 schreef ze "felle wolven in schaapskleren, meedogenloze vervolgers van de gekruisigde Jezus en van Zijn vriend de Heilige Kerk ... Ik zag de hele wereld geschokt, vooral de stad Rome. Hoe kan ik ooit vertellen wat ik van het Heilige College zag? Vanwege tegenstrijdige doctrines, samen met de seculiere geestelijkheid, werden zij verstrooid, vervolgd en vermoord door de goddelozen ... De reguliere geestelijken hadden niet van een totale verspreiding geleden, maar werden ook gedecimeerd. Talloze mannen van alle standen en posities stierven in het bloedbad, maar niet allen werden veroordeeld, want onder hen waren mensen van fatsoenlijke zeden en anderen van een heilig leven."
Vertaling: Henk
15. Boodschappen aan Valentina Papagna
Valentina Papagna verhuisde in 1955 van Slovenië naar Australië, na eerder moeilijke tijden tijdens haar kinderjaren. Na de plotse dood van haar man, in 1988, startten haar visoenen en boodschappen van Onze Heer Jezus en Onze Hemelse Moeder. Vanaf die tijd evolueerde ze tot een zeer vrome, Rooms-Katholieke vrouw. Zij krijgt de volledige steun van haar geestelijke begeleider en parochiepriester, Vader Valerian Jenko. Zij wenst haar ervaringen en boodschappen te delen, dit enkel om de mensen te helpen dichter bij God te komen en te groeien in heiligheid naar Jezus' en Maria's wens. Als grootmoeder leidt ze nu een eenvoudig en rustig familieleven. Zij vermijdt elke publiciteit, maar is wel genoodzaakt om de boodschappen die haar worden doorgegeven, openbaar te maken, omdat ze niet enkel voor haarzelf zijn. Voortaan zullen haar boodschappen in dit blog worden vermeld.
Boodschap gegeven aan Valentina
De mensen vragen mij om het verschil tussen de Katholieke zielen, Moslimzielen en de zielen van buiten de gewone beschaving, met een verschillend geloof.
Ik antwoordde: "De Heilige Moeder heeft mij gezegd dat het de mensen zijn die verschillende religies hebben doen ontstaan hier op aarde. Zij wees naar de Hemel en zei: Er is maar één God voor allen, maar volgens hun geloof in hun godsdienst en als ze een goed leven hebben geleid op aarde, worden ze steeds gered.
Jezus onze Heer zei: "Er zijn vele kamers in Mijn Vaders huis."
De Katholieken worden het strengst beoordeelt omdat ons veel genade wordt verleend [de sacramenten]. Als wij ongehoorzaam zijn aan de Tien Geboden en we hebben er geen dank voor over, noch ontzag, dan voelt God zich erg beledigd. En zo moeten we dan leren in het Vagevuur tot we volledig gezuiverd en onberispelijk zijn, 100 procent, alvorens voor God te verschijnen.
In het Vagevuur ontmoette ik een dame die ik vroeger kende, alvorens ze was overleden. Ze bevond zich in een plaats als een kerk. Ze knielde en riep me toe. Ik kwam naderbij en zij vroeg mij om haar te helpen. Er waren gebeden en er ging juist een dienst beginnen in de kerk. Zij stond op en ging weg. Daarop vroeg ik haar: "Waarom ga jij nu weg? Het is precies hieruit dat u voordeelt haalt!"
Zij antwoordde: "Neen, ik moet gaan. Ik kan niet blijven. Het is mij niet toegestaan."
Ik zei: "De Gezegende Moeder zal u helpen."
Zij antwoordde: "Ja, de Gezegende Moeder is heel mooi, maar het is mij nog niet toegelaten om tussen deze mensen te verblijven. Ik was gehuwd met een communist die me ervan weerhield om naar de Mis te gaan. Om woordenwisselingen te vermijden, eerbiedigde ik zijn wensen en ging ik niet naar de kerk en woonde nooit de zondagsmis bij. Nu kan in zelfs niet meer naar de Kerk gaan. Ik moet naar buiten gaan en heb geen woorden om te omschrijven hoe bedroefd ik ben."
Ik zei: "U had u niet mogen laten beïnvloeden en naar de Mis moeten gaan terwijl u nog in leven was. Nu is het te laat."
Zij antwoordde: "Ik weet dat ik sterker had moeten zijn, want God toont ons alles persoonlijk en oordeelt ons en wij kunnen anderen niet beschuldigen voor onze eigen fouten."
Onze Heer Jezus is heel precies in wat we doen. We moeten werkelijk lijden en de pijn voelen die sterker en intens wordt zodat wij weten hoeveel pijn wij Hem hebben veroorzaakt in Zijn Heilig Hart, tijdens ons leven.
Ik kende een man die mij vertelde dat hij door een heel ruw en koud gebergte gaat met een groep mensen: "We moeten door deze koude bergstreek en we voelen het waarachtig." Ze droegen versleten hemden, vol met gaten, die voortdurend verscheurd werden door de koude wind. Hij vroeg mij om drie missen op te dragen om van zijn lijden te worden bevrijd. De zielen in het Vagevuur voelen alles met een grotere intensiteit dan wanneer ze op aarde zijn. Soms voel ik me zelfs boos als ik de zielen zo zie lijden en dan zeg ik: "Heer, hoe kunt u dit lijden toestaan?"
Dan voel ik een vrede en een bescherming rondom mij en ben ik Hem en de Heilige Maria, die mij dit alles laten beleven, heel dankbaar. Ook ben ik dankbaarheid verschuldigd aan de Heilige Engelen en de Aartsengel Michaël.
Soms verschijnen er goede zielen, maar soms ook slechte zielen aan mij. Dan bid ik tot onze Heer Jezus: "Alstublieft, als het een slechte ziel is, laat deze dan weggaan. Als het integendeel een goede ziel is, laat deze dan blijven en ik zal helpen."
Ik bid voor Australië en Sydney, voor de levende, werkende mensen en voor de overledenen. Op een dag was ik erg verrast want Johnny OKeefe kwam tot mij als een Heilige uit de Hemel.
Hij zei: "Valentina, wij zijn bevoorrecht om u hier in Australië te hebben, door zo te bidden voor de mensen uit ons land. Ik moet u voor dit alles werkelijk bedanken." Hij verscheen, gekleed in het wit, en zijn aangezicht was vol van gloed. Hij glimlachte en zag er jong uit.
Vertaling: Chris De Bodt
16. 15 tips om aandachtig te zijn tijdens de Eucharistie
Ik heb nooit de diagnose gekregen dat ik leed aan ADD [Attention Deficient Disorder] en ik denk echt niet dat ik dat heb. Ik geloof dat mijn kenmerk om twee of drie dingen tegelijkertijd te doen een aangeleerd gedrag is. Ik denk dat in de huidige wereld waar verschillende taken vaak voorkomen we onszelf getraind hebben om daar op verschillende niveaus mee om te gaan en onze geest wordt verveeld en zwerft gemakkelijk rond.Daarom is het dat ik een gesprek met u kan hebben terwijl ik een tekt schrijf naar iemand anders terwijl ik terzelfdertijd denk aan wat ik morgen ga doen. Dus neem eens iemand met die mentaliteit naar de katholieke kerk met standbeelden en schilderijen en bevuilde glazen vensters omgeven met mensen en verwacht jij dan dat die zich zal concentreren op de mis? Het is zelfs slechter als de mis in een hedendaagse kerk vol van doodgewone muren en nieuwe kunst en het is zelfs nog moeilijker om zich te concentreren want gedurende een uur vraagt deze arme mens zich af, Wat in s hemelsnaam dachten zij?? Waar is het tabernakel?? Waar zijn de knielbankjes??
Met dat in het achterhoofd, heb ik beslist om 15 manieren te geven om de aandacht tijdens de eucharistieviering te verhogen.
Tip 6
Luister naar de homilie!! De priester heeft werkelijk iets te zeggen!! Hij is misschien geen geïnspireerd spreker. Hij is misschien druk bezig geweest de voorbije week of heeft niet de beste preek voorbereid. Je kunt altijd wel wat kritiek hebben op wat de priester te zeggen heeft. Soms kan je een "Ah-ha!"-moment hebben en je afvragen of de pastoor dit persoonlijk in je geest heeft gegrift. Je zult bij jezelf denken, "Neen, dat zou niet kunnen. Ik heb met hem over dit probleem niet gesproken, trouwens, ik ben van een andere stad of parochie en ik heb deze man nooit ontmoet."
