Redactie
Medjugorje België en Nederland
Chris De Bodt
(1958 - 2012)

medjugorjebn@gmail.com

Patty De Vos
Kasteelstraat 81
9180 Temse
België
patty.de.vos@hotmail.com

Dr. Guy Claes
Platanendreef 40
8790 Waregem
België
gclaes@scarlet.be

Henk
Twan Vereecken
Geertrui Schonken
Veerle De Caluwé
Anne Van Der Sloten
p. Alfons J. Smet
Broeder Joseph
Zoeken in blog

Medjugorje 2015 Medjugorje 2014 Medjugorje 2013 Medjugorje 2012 Medjugorje 2011 Medjugorje 2010

 

Voorlopig worden enkel de boodschappen gepubliceerd.
13-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.13 oktober 2011: Onze Lieve Vrouw van Fatima
13 oktober 2011

1. Medjugorje: De IIPG
[International Internet Prayer Group] [Deel 97]

Rafaelmarie, California

Ik was met Annemarie, nog iemand van de pelgrims, en we besloten om op de kant van een tafel te gaan zitten, net zoals bij het gesprek met Ivan. Er was aardig veel volk en ik merkte twee kloosterzusters op die binnenkwamen. De ene was duidelijk veel jonger dan de andere. Ze keken beiden in het rond, maar ze konden geen plaats vinden. De oudere zuster was hierover een beetje wanhopig, omdat ik weet hoe moeilijk het is om voor langere periodes rechtop te staan. Onze ogen ontmoeten elkaar en ik bood haar mijn plaats aan. Ik ben nu eenmaal zo. Zij was heel gelukkig en ik kuste haar op haar wang. Ik besloot om helemaal achteraan te gaan staan, in de uiterste hoek van de zaal. Ik had het opgegeven om een foto te maken of met de zieners te spreken of een vriendschappelijk relatie met hen aan te gaan. Ik ben zovele obtstakels tegengekomen dat ik letterlijk besloot om mij op de achtergrond te houden.

Toen ik Marija’s toespraak begon te filmen, merkte ik op dat ze recht naar mij keek, ook al bevond ik mij op een aanzienlijke afstand van haar. Ik filmde niet zo lang, volledig ingezoomd leek het net of ze de hele tijd naar mij keek. Daarna legde ik mijn camera neer en nam ik de zoomlenzen weg, om een minder bewegend beeld te hebben, en opnieuw leek het of ze mij de hele tijd aankeek. Ze keek naar het volk en toch leek het dat ze mij voortdurend aanstaarde, ook al bevond ik mij het verst van haar, tenminste dat is wat ik denk.

Ik besloot toen om buiten haar zicht te gaan neerzitten en enkel naar haar te luisteren. Ook was ik moe. Nadat haar gesprek was beëindigd, voelde ik opnieuw dat haar ogen op mij waren gericht. Ik was gewoon nieuwsgering en zo stak ik vlug mijn hand op om haar te groeten: zij deed hetzelfde. Het was verrassend, maar om welke reden ook, keek ze mij aan. Mijn verbeelding sloeg zowat tilt bij zo’n situatie: waarom keek ze mij aan. Misschien was ik slecht, enz… enz… Maar op het einde, maakte haar klein gebaar met haar hand mijn dag volledig goed en dit zal ik voor de rest van mijn leven nooit vergeten. Nu nog heb ik steeds in gedachten dat Marija mij aankeek, ook al kan het enkel toeval zijn geweest.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

2. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 19]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Een grote vernietiging

Wanneer de inwoners van deze wereld op televisie en op internet deze specifieke vernietiging in dit gebied van de wereld zullen zien, dan zal hun verteld worden van deze welbepaalde profetie in Zacharia 9 tot 14 en dat God zich vanaf nu zal inmengen in de wereldse aangelegenheden. Mensen over de hele wereld zullen bijna algemeen berouw krijgen en zullen hun idolatrie laten [Zacharia 10:2] net zoals er gebeurde ten tijde van de Minoïsche uitbarsting, toen er zich gelijkaardige catastrofe voordeed. Van het eiland Santorini, met zijn twaalfhonderd meter hoge vulkaan, bleven nog amper twee randcirkels met brokstukken over. Van de hele Minoïsche beschaving, bleef er niets meer over. Werd het merendeel van de bevolking van Kreta eerst getroffen door een enorme vloedgolf, kregen ze daarna nog een enorme hoop lavapuin over zich heen. Niemand bleef gespaard. Deze grote uitbarsting bracht grote sociale en religieuze veranderingen met zich mee in het oostelijke Middellandse Zeegebied. De laatse 500 jaren is de aarde er tamelijk rustig, zonder enige noemenswaardige natuurlijke ramp. De hedendaagse wereldrampen zullen mild lijken in vergelijking met dit oordeel.

Hoe dan ook, zal de tijd spoedig aanbreken dat de aarde plotseling en uit het niets, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunamis, en extreme weersomtandigheden zal voortbrengen, die de moderne mensheid nooit gekend heeft. Dit staat allemaal geprofeteerd in het Boek der Openbaringen, waarbij het inluidende oordeel een massieve tsunami zal zijn die het oostelijk Middellandse Zeegebied zal treffen, zoals staat opgetekend in het "Damascus-tijdperk" van Zacharia 9 tot 14.

De rampen van de voorbije tien tot twintig jaar, die geleidelijk aan een waarschuwing vormden voor hetgene wat zal volgen zullen hierbij vergeleken kinderspel zijn.

Ten tijde van Keizer Justinianus [van 1 augustus 527 tot 13 november 565] en in het midden van grote voorspoed, vonden er ook uit het niets enorme rampen plaats. Geschiedkundige wetenschappers hebben kunnen bepalen dat in zijn vroege regeerperiode [rond 536 na Christus] de vulkanische activiteit zo intens en vernietigend was in het gebied van krakatau dat er over de hele wereld veranderingen in het weerpatroon plaatsvonden. Samen met andere catastrofische gebeurtenissen resulteerde dit in het mislukken van de oogsten, in ziekten en hongersnood met logische oorlogsvoeringen als gevolg, waarbij het aantal slachtoffers uit de Eerste en de Tweede Wereldoorlog eerder aan de lage kant bleef.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 87]

De oproep om zich op te offeren

Het is de vrijgevigheid in de gewone, kleine dingen die zich dagelijks voordelen verleent en ons op dat ogenblik volmaakt maken. Die ons meer aandachtig maken in ons gebed en aandacht, die de verstrooidheid zo veel mogelijk vermijdt, die het bidden eerbiedwaardig maakt, want vergeet niet dat we op dat ogenblik praten met God; bidden met vertrouwen en liefde, omdat we ons allen in de aanwezigheid bevinden van iemand van wie we weten dat Hij van ons houdt en ons wenst te helpen, zoals een vader die zijn kleine jongen bij de hand neemt om hem de eerste stappen aan te leren: In Gods ogen zijn we allen kliene, kwetsbare kinderen die zwak zijn in de deugdzaamheid, die steeds fouten begaan en vallen en dat is waarin we Onze Vader nodig hebben om ons de hand te verlenen om ons op onze voeten te houden en te wandelen in de wegen der heiligheid.

Of we nu onze gebeden bidden in de Kerk, thuis, op reis, buiten op de velden of tijdens onze wandeling op de straat: God is overal en luistert naar onze verzoeken en ons lof- en dankbetuigingen. Dit is wat Jezus Christus ons heeft onderricht, als antwoord op de Samaritaanse vrouw die de volgende vraag tot Hem richtte: "Onze voorouders hebben God op deze berg aanbeden, maar bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar men God moet aanbidden." Jezus zei: "Geloof mij, er komt een tijd dat u de Vader noch op deze berg noch in Jeruzalem zult aanbidden. Jullie aanbidden zonder te weten wat je aanbidt, maar wij aanbidden wat we kennen. Maar er komt een tijd, en die is er al, dat wie echt aanbidden, de Vader aanbidden in geest en waarheid. Want de Vader wil mensen die hem zo aanbidden. God is geest, en wie hem aanbidden, moeten hem aanbidden in geest en waarheid."

God wenst dat we bidden in oprechtheid, in de volle erkennning van wat we zijn, onze "nietigheid" voor God: Hij wil dat we er ons bewust zijn van onze vragen en oprechte beloften, klaar om onze beloften te houden. Laat onze God loven en bedanken in de waarheid die zich in ons hart bevindt, in een geest van geloof, liefde en dankbaarheid. God is niet tevreden met fijne woorden en beloften die absurd zijn en geen enkele inhoud hebben, om met woorden om applaus te winnen van anderen. Neen, onze woorden moeten nederig zijn en gepaard gaan met een geest van opoffering.

Vertaling: Chris De Bodt

4. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 1]

Engelse vertaling van "Il Quarto Segreto di Fatima"

Opgedragen aan :

Zijne Heiligheid Benedictus XVI.

Aan Yusriani [15 jaar], Theresa [16 jaar] en Alvita [19 jaar], jonge Christenen, de keel overgesneden en onthoofd met de machete omwille van hun geloof in Jezus. Op 29 oktober 2005 werden in Indonesië deze drie Christelijke studentinnen aangevallen door een bende fundamentalistische Moslims op weg naar school [een private Katholieke school in Poso]. De terroristen wierpen hen op de grond, sneden hen de keel over en onthoofden hen. Het hoofd van een van hen werd naar de ingang geworpen van de Christelijke kerk van Kasiguncu.

Aan Angela Pia, die door haar gebeden, de praktische medeauteuris van dit boek.

Harmish Fraser: "Het lijkt me dat dit de eerste keer is dat de Hemel de wereld verwittigt voor haar gedeeltelijke vernietiging, sinds de Heer Jeruzalem de straf voorspelde, die haar bedreigde. Wij zijn volledig vrij deze oproep te negeren, maar als dat moest gebeuren, moge God dan medelijden hebben met ons allen!"

De H. Maagd tot de H. Catherine Labouré, Parijs, 1830: "Het ogenblik zal komen, het gevaar zal groot zijn, men zal denken dat alles verloren is. Dan zal Ik met u zijn".

Psalm 8: "Uit de mond der kleinen, de kreet van het kind, bevestigt Gij uw vermogen, dat uw tegenstanders het weten"

Vertaling: Dr. Guy CLAES

5. Samson and Delilah [8/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 115]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Wijding van de lampolie

De tweede gevoelige genade, op deze plek welgekend, komt van de heilzame zegening van de olie voor de Godslamp. Dit wordt voor het eerst aangehaald bij de genezing van het dochtertje van de notaris in Saint-Julien-en-Bôchaine. Dit is het verslag: "Heer Pierre Rougier heeft verklaard op 5 juni 1667, bij zijn komst om te bidden met zijn vrouw en zijn 2 kleintjes, dat hij verleden jaar [dus op 23 juni] naar Laus kwam met de boetelingenprocessie en andere uit het vernoemde Saint-Julien, en dat hij in een flesje olie van de lamp meebracht. Terug thuis legde hij van die olie op een oog van zijn dochtertje van amper twee en een half jaar oud, dat leed aan glaucoom dat het zicht belemmerde en na zes weken overgehouden van de pokken. ’s Anderendaags was ze kompleet genezen en kwam de kwaal niet meer terug."

Deze verklaring moest grote indruk nagelaten hebben op de pelgrims, want het gebruik van de wijding met olie komt vaak voor in de verslagen vanaf juni 1667: zo dat van Jean Faugère uit Ventavon die genas van een zweer aan de hand … en het laatste op de lijst van M. Grimaud dat gaat over zijn eigen dochtertje dat genas van een tumor aan het oor een jaar geleden, zodra de wijding toegepast werd door de overste van de Ursulinnen in Gap op juni 1667.

M. Gaillard vult de lijst van genezingen aan die Grimaud aanhaalt en voegt er deze nuttige verduidelijking bij: "De goede Moeder zei Benoîte bij het begin van de aanbidding dat de lampolie van de kapel, als men ze toepast en er toevlucht tot neemt tot Haar vol geloof, genezing zal brengen. Dat God haar deze plek heeft gegeven om te zondaars te bekeren."

Deze slecht gestileerde tekst duidt de voorwaarden aan voor een degelijk gebruik van de olie: de toepassing, het geloof, het vertrouwen in de voorspraak van de Maagd. Het is een godsdienstige handeling voor een tijdelijke gunst, naar believen van het maagdelijke gebed: God kan dus antwoorden op het geloof van de Christen met een tastbare gunst als hij dat goed vindt voor het heil der zielen. Het is steeds een strijd van het leven tegen de dood: de dankbare zondaar naar de Sacramenten van het heil brengen. Het zou in de winter 1665 zijn dat Benoîte deze ingeving zou gekregen hebben tijdens haar gesprekken met de Maagd in de kapel van Goede Ontmoeting.

Vertaling: Broeder Jozef

7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 332]

Kajafas

Flavius Josephus, Philo van Alexandrië versus het Evangelie

De evangelisten laten verstaan dat de hogepriester en het Sanhedrin beslist hadden Jezus tot de doodstraf te veroordelen. Daarom, zonder beslissende getuigenissen, wilde Kajafas Jezus in het nauw drijven door hem te vragen of hij "de Christus" [Lk 22,67] of "de Christus, Zoon van God" [Mt 26,63], of nog "de Christus, Zoon van de Gewijde" [Mk 14,61] is. Mattheus en Lucas kennen Jezus een vaag antwoord toe: "Je hebt het gezegd" [Mt 26,64] ofwel: "Je zegt dat ik het ben" [Lk 22,70] wat veronderstelt: "Ik zeg dat niet." Marcus [14,62] kiest voor een frank en direct antwoord: "Ik ben het." Wel is het zo dat sommige handschriften van Marcus het onzeker antwoord van Mattheus en Lukas weergeven.

De hogepriester verklaarde Jezus schuldig en het Sanhedrin veroordeelde hem ter dood voor godslastering. In feite zou geen enkele gekende Joodse wet iemand voor godslastering veroordeeld hebben omdat hij verklaarde de Messias of de Zoon van God te zijn. Strikt genomen betekende godslasteren de naam van God vervloeken, wat Jezus natuurlijk niet heeft gedaan. Een twijfelachtige reden tot beschuldiging gevonden en de doodstraf uitgesproken, doet heel de moorddadige procedure gebaseerd op godsdienstige wetten plots terzijde laten. De voorgeschreven vorm van terechtstelling voor dergelijke belediging, het stenigen, wordt zelfs niet vermeld.

In plaats daarvan wordt de instructie plots overgebracht naar het hof van de Romeinse gouverneur, met een ander beschuldiging, nu een politieke: rellen tegen de keizer opgehitst hebben. Markus, Mattheus en Lukas doen geen enkele moeite om dergelijke wending uit te leggen. Johannes rechtvaardigt nochtans deze ommekeer door het voorwendsel dat de Joodse prominenten niet wettelijk bevoegd waren om de doodstraf uit te voeren. Johannes gaat zelfs zo ver dat hij de Joden Pilatus eraan laat herinneren dat de Romeinse wet de Joden verbiedt "iemand te doden" [Jo 18,31].

Vertaling: Broeder Joseph

8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 161]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef

Ik heb moeite om mij uit te drukken, maar Hij zei dat Hij wel wist dat zij alleen gekomen waren om Hem te bespieden, maar zij mochten Hem gerust te Jeruzalem gaan verklikken en daar vertellen welke leer Hij hier [in verband met de heidenen] verkondigd had.

Jezus heeft ook over Judas de Maccabeeër gesproken en over de gebeurtenissen die zich hier hadden voorgedaan. Zij echter kwamen terug op de heerlijkheid van de tempel en op de voorrang van de Joden boven de heidenen. Maar Hij toonde hun aan dat het doel van het uitverkoren volk en van de joodse tempel bereikt en hun rol uitgespeeld was en dat nu Degene, die God door de profeten beloofd had, gekomen was om het nieuwe Rijk en de nieuwe tempel van de hemelse Vader te stichten.

Na deze redevoering verliet Jezus Mizpa en trok ongeveer een uur oostwaarts. Hij kwam door een rij huizen en dan in een afgezonderde hofstede bij verwanten van Jozef. Een weduwe had aan de vader van Jozef een stiefzoon toegebracht. Deze was hier getrouwd en zijn nakomelingen woonden hier nog. Zij hadden kinderen, waren gedoopt en onthaalden Jezus vriendelijk en ootmoedig. Er kwamen nog vele buren bij. Jezus hield hun een onderrichting voor en nam een maaltijd in hun huis. Na het maal ging Hij met beide mannen alleen. Zij heetten Aminadab en Manasse. Zij vroegen Hem of Hij hun betrekkingen kende en of zij Hem nu aanstonds moesten volgen. Hij zei "neen." Zij mochten voorlopig geheime leerlingen blijven. Zij knielden neder en ontvingen zijn zegen. Nochtans zijn zij al voor zijn dood tot de openbare leerlingen gekomen. Jezus bleef hier overnachten.

9. De Sacramentalia [deel 4]

De volksvroomheid

De volksreligiositeit is in de kern een geheel van waarden dat, vanuit een christelijke wijsheid, antwoord geeft op de grote vragen van het bestaan. Het gezond verstand van het katholieke volk heeft een aangeboren talent tot het maken van een synthese van het menselijk bestaan. Zo bewerkt het op creatieve wijze een verbinding tussen het goddelijke en het menselijke, Christus en Maria, geest en lichaam, de kerk als gemeenschap en de kerk als instelling, tussen persoon en gemeenschap, geloof en vaderland, verstand en gevoel. Deze wijsheid is een christelijk humanisme dat radicaal de waardigheid van elk wezen als kind van God bevestigt, dat een fundamentele broederlijkheid sticht, dat met de natuur leert om te gaan en inzicht geeft in de arbeid, dat alle reden geeft om zelfs te midden van de harde kanten van het bestaan met vreugde en goed humeur te leven. Deze wijsheid geeft het volk ook een onderscheidingsvermogen, een evangelisch instinct waardoor het spontaan aanvoelt wanneer in de kerk het evangelie op de eerste plaats komt, of wanneer de inhoud ervan door andere belangen wordt uitgehold en verstikt.

Anne Van Der Sloten

10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 51]

Schilderij van Moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochia ontdekt

23 februari 2010

Tijdens de vijftiende en de zestiende eeuw leefde er en bad er een Spaanse non in Quito, Ecuador. Haar naam was moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochoa, een non van de Orde der Conceptionisten. Onze Lieve Vrouw verscheen aan haar en vroeg haar om een beeld te laten maken onder de titel "Onze Lieve van het Welslagen." Haar weinig gekende, maar buitengewone leven houdt een onmiddellijk verband met het beeld en de toewijding tot Onze Lieve Vrouw van het Welslagen.


Gedurende een lange tijd kende de mensen die vertrouwd waren met het verhaal van de verschijningen het schilderij van Moeder Mariana van toen ze jong was. Een ander schilderij van haar werd gevonden in de koorkapel van het klooster in Quito en toont de zuster op gevorderde leeftijd. Het werd geschilderd door een kunstenaar uit haar tijd. Tot op vandaag was het schilderij niet gekend buiten het klooster. Dit nieuw portret toont een andere kant van Moeder Mariana, waarin haar groot lijden en gevorderde heiligheid te zien is. Moeder Mariana overleed op 72-jarige leeftijd, op 16 januari 1635.

Einde

Vertaling: Chris De Bodt

11. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]

Profetie 5

De aarde zal trillen van de gewelddadige gevechten. Hongersnood en pest zullen zich verenigen met deze oorlogen. De landen zullen schreeuwen: "vrede, vrede," maar er zal geen vrede komen.

Vertaling: Chris De Bodt


12-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.12 oktober 2011
12 oktober 2011

1. Medjugorje: De IIPG
[International Internet Prayer Group] [Deel 97]

Rafaelmarie, California

Dag 6, woensdag 23/6/2004

De volgende morgen gingen we als groep naar Oasis van Vrede. Men moest stil blijven. We kwamen aan de Kapel en Snezzy liet mij binnen niet filmen. In de Kapel was er de gekruisigde Christus, net levensecht, en het was het meest gemartelde uitbeelding van Christus dat ik ooit heb gezien.

Na de Engelse ochtendmis was er de toespraak van Vr. Svet, en jongens, deze keer, was deze echt goed. De dingen die uitsprongen uit het gesprek van van Vr. Svet en die ik mij herinner, was zijn beschrijving over hoe we allen zoeken om meester te zijn van de dingen in onze wereld, waarbij we vergeten om Gods Heilige wil te laten doen, ook toen hij sprak over onze bedevaart in Medjugorje, waarin we een kruis zouden ervaren, maar daarna een overwinning.

Dit gedeelte van zijn toespraak trof me enorm, omdat ik mij betrokken partij voelde. Tijdens mijn verblijf te Medjugorje gebeurde er een voorval dat mijn trots diep kwetste. Het was niet gemakkelijk, maar ik probeerde te antwoorden met liefde en deze beproeving draaide uiteindelijk uit op een overwinning.

Tijdens het dieptepunt van mijn beproevingen, stelde ik mijzelf dezelfde vragen als Vr. Svet zei die we onszelf zouden afvragen. Eén van deze vragen was: "Waarom ben ik hier? Wat doe ik hier?" Ik voelde mij alsof ik in de ring werd gegooid, enz… enz… Bijkomend denk ik dat Vr. Svet zei dat onze zwakheden zouden naar boven komen in Medjugorje, maar dat onze Gezegende Moeder steeds een antwoord zou geven, alsmede de genade, om deze zwakheden te overwinnen. Dit kan ook u overkomen zijn, en misschien allen die naar Medjugorje komen, maar er zijn overvloedige genaden om enige spirituele tegenstand te overwinnen.

Ook is er nog één ding dat ik naar voor wil brengen van tijdens ons vragen en antwoorden gesprek, na Vr. Svets toespraak. Iemand stelde hem een vraag over John Kerry, een zogenaamde katholieke Amerikaanse politieker die zich kandidaat had gesteld voor het presidentschap. In wezen was de persoon, die de vraag stelde, aan het klagen over de pro-choice standpunten van Kerry en hoe dit in tegenstelling stond tegen de Katholieke leer. Hierop gaf Vr. Svet een heel mooi antwoord: in wezen zei hij dat, indien abortus een belangrijk item was, zoals dit hoort te zijn, wij katholieken geen zogenaamde katholieke politiekers zouden hebben die pro-choice zijn. Het zijn wij, katholieken, die voor deze politiekers stemmen. Als katholieken stemmen voor pro-choice kandidaten, dan zullen we ook beleidsmensen hebben die pro-choice zijn. Abortus zou in ons land niet bestaan als we voor de juiste kandadidaten zouden stemmen en zo komt het volgende gedeelte van mij: "stem voor pro-life kandidaten bij de komende presidentsverkiezingen en Kerry maakt daar geen deel van uit. Dit is genoeg over de politiek.

Na het gesprek van Vr. Svet, rende ik naar buiten om samen met hem op de foto te kunnen staan. Ik wist dat hij zou toestemmen, daar hij mij reeds kende van de Medjugorje conferentie te Irvine. Ik vroeg het hem en hij erkende mij. Een beetje aarzelend stond hij toe dat we samen op de foto zouden staan. Ik was tevreden. Vr. Svet en mezelf

Ik ben niet zeker van de tijdslijnen, maar ik denk dat het die namiddag Marija’s toespraak was. Ze oogde zo mooi en deed mij denken aan de Heilige Maagd Maria.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

2. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 18]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Wat zegt de Damascus profetie in Zacharia 9 tot 14?

Deze profetie voor al diegenen die leven in de Vruchtbare Halvemaan [gebied van Israël tot de Perzische Golf], begint met een tijd wanneer Israël en de Joden in balling zijn voor hun zonden en wanneer de Tempel niet op een gepaste wijze functioneert. Deze profetie is voor de Eindtijden omdat het een voorspelling is over hoe God stap voor stap opnieuw Zijn verblijf in Jeruzalem zal vestigen. Het geeft gebeurtenissen weer die zullen leiden tot de seismische verwarring van Zacharia 14, die zal gepaard gaan met Gods terugkeer, in de persoon van Jezus Christus, naar Zijn verblijf in Jeruzalem.

Een grote vernietiging

De profetie begint met een grote vernieting van de hele Morgenlanden of de oostelijke Middellandse Zeelanden [het gebied van Hamath op de Eufraat in het hoge noorden] dat zuidwaarts reikt, alle Filistijnse [Palestijnse] steden, tot de Gaza inbegrepen. [Zacharia 9: 2-8]. Het is God [en niet de mensen of het leger van de mensen] die voor deze geprofeteerde vernietiging zal instaan. Zonder twijfel zal dit een hevige aardbeving inhouden met een daaropvolgende grote, vernietigende tsunami of vloedgolf. Onthoud alvast dat de steden van het oostelijk Middellandse Zeegebied zijn veroordeeld. En alhoewel we stilaan aan tsunami’s gewend beginnen raken, zal deze gigantisch zijn en zonder voorgaande.

En zo zal de eerste gebeurtenis die de eindtijd inluidt een omvangrijke tsunami zijn met golven van oceaanwater die de Oosterse Middellandse Zeekust zullen treffen en die waarschijnlijk een hoogte van 50 à 70 meter kunnen bereiken. Een enorme vernietiging van de zeekust zal het resultaat zijn. Daar er een geen hoog gelegen inlandse gebieden beschreven zijn in het oordeel [zoals Jeruzalem, dat gelegen is op een hoogte van zo’n 800 à 900 meter boven de zeespiegel], is een reusachtige tsunami meer dan waarschijnlijk het teken dat de eindtijdprofetie van Zacharia 9 tot 14 zal inluiden. Dit lijkt op dat waar God over spreekt. De waarheid hang van de juiste interpretatie van Zacharia 9: 2-8. Ik beweer geen hedendaagse profeet te zijn, maar ik ben een uitlegger van de Schriften die vele van de traumatische historische gebeurtenissen uit het verleden hebben uitgelegd en die terug te vinden zijn in diverse documenten, de Bijbel inbegrepen. In mijn opzicht zal het oordeel iets zijn als een tsunami.

Deze tsunami zal een grote omvang hebben. Het zal de oostelijke kustlijn van de Middellandse Zee treffen, tot zo’n 20 tot 30 km landinwaarts, allemaal afhangend hoeveel laaggelegen land er zich landinwaarts bevindt. Tel Aviv, Israëls grootste stad zal zeker ruim getroffen worden, samen met alle regio’s van de Turkse grens in het noorden, tot de Gazastrook in het zuiden. En hoewel het oordeel het land van Chadrach [het Beloofde Land] zal treffen, zal zo’n tsunami bijna zeker ook gevolgen hebben voor Egypte met haar laaggelegen massa rondom de Nijldelta en die kan reiken tot aan Opper-Egypte. Ezechiël 29: 1-12 kan een verwijzing zijn naar deze "vernietiging."

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 87]

De oproep om zich op te offeren

Volgens wat ik gehoord heb van een aantal uitleggers, verwees Jezus Christus met deze verklaring naar de rijke mensen die inhalig zijn en wiens enige bezordheid is om nog meer rijkdom te verzamelen en die, om dit te bereiken, zullen vermijden van geld uit te geven en weigeren om hun overtollige te delen met deze die in nood zijn. Wat de Heer hier onderricht is dezelfde les die in verband staat met het Laatste Oordeel, waar hij de reden beschrijft voor de verschrikkelijke veroordeling die aan diegenen toekomt die zich aan Zijn linkerhand bevinden: "Ga weg van mij, vervloekten, naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen! Want ik had honger en u gaf mij niet te eten, ik had dorst en u gaf mij niet te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij geen onderdak, ik was naakt en u gaf mij geen kleding, ik was ziek en ik zat in de gevangenis en u verzorgde mij niet […] Ik verzeker u: toen u niets deed voor een van deze mensen, ook al was hij onbelangrijk, toen deed u niets voor mij! Zij zullen eeuwig gestraft worden, maar de rechtvaardigen zullen eeuwig leven." [Mat. 25: 41-43 en 45-46]

We worden hier allemaal aan herinnerd met wat God van ons vraagt in de Boodschap van Fatima: "Maak opofferingen en maak goed gebruik van alles dat u niet nodig hebt en niet kunt gebruiken om uw broeders en zusters te helpen die niet genoeg hebben en sterven van honger en koude." Dit is de verzaking en de opoffering die God van ons vraagt: als we onszelf niet opofferen in het leven, zullen we onszelf opgeofferd vinden in het eeuwige leven en niet alleen omdat we het slechte bedreven, maar eveneens omdat we faalden in het bedrijven van goede. "Want ik had honger en u gaf mij niet te eten, ik had dorst en u gaf mij niet te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij geen onderdak, ik was naakt en u gaf mij geen kleding […] toen u niets deed voor een van deze mensen, ook al was hij onbelangrijk, toen deed u niets voor mij! Zij zullen eeuwig gestraft worden, maar de rechtvaardigen zullen eeuwig leven."

Om de redding te verkrijgen is het niet alleen genoeg om niet verkeerd te doen, we hebben namelijk ook de plicht om goed te doen. En dan zijn er altijd de kleine opofferingen die we dagelijks, als uitbreiding voor onze redding, zeker moet opdragen aan God. Het is niet omdat deze opofferingen klein zijn dat ze God minder zouden behagen en ze zijn eveneens zeer verdienstelijk en voordeling voor onszelf omdat we, door dergelijke dingen, bewijs geven van de tact van onze trouw, onze liefde tot God en voor onze naaste. Zulke kleine opofferingen verrijken ons met genaden, versterken ons in ons geloof en liefdadigheid, veredelen ons voor God en onze naaste en bevrijden ons van de verleidingen van de zelfzucht, inhalerigheid, afgunst en zelfgenot.

Vertaling: Chris De Bodt

4. Samson and Delilah [7/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


5. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 114]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Parfums van Laus

Langs de zware paden van onze bittere vallei
Kom, kom naar Laus met vreugde ven geluk
ô jij die de Moeder van de Verlosser vereert
de Onbevlekte Maagd.

In de holte van de oude rots
Op de flanken van de instortende muur
De luisterrijke Duif
verstopt zich graag.

En van het eeuwig Woord waarmee de doorluchtige en heilige Moeder
In Laus een gewone herderin wou opleiden
zagen we zoals in Judea simpele, kinderen
van Jezus het zachte onderricht opvangen.

Door de goddelijke geuren die de onsterfelijke Koningin
Dikwijls met haar aanwezigheid de kapel instuurt
Zijn de volkeren naar onze bergen gelopen
Zeker dat Maria al hun wensen zal aanhoren.

Van de grote wateren heeft nooit de huilende vloed
de vurige liefde op Laus uitgedoofd
Maar op deze gezegende plek liet menig ongelovige ziel
plots haar ongeloof varen.

Op de vlakte van Hésébon met onvruchtbare grond
Voor de nederige pelgrim van Laus
Het oog van onze Duif is dit helder water
die alle pijn lenigt en alle kwalen geneest.

Verward en verleid door dit heilig Woord
Als een vis die zich in het net werpt
Hoe dikwijls op dit domein
Vonden de zondaars vrede en vergeving.

Vooraleer die woestijn straalt van dergelijke glorie
Meegedreven door de stem van hun voorgevoelens
Voor de Ster der Zee hadden vroeger
Godsvruchtige inwoners een ruwe gebedsruimte gebouwd.

Rustige haven voor de drenkeling
Open schuilplaats voor de tranen van de bedroefde
Vandaag straalt die Tempel
van de luister die onze liefdevolle Patrones bijbracht.

Wees moedig! Haast je, pelgrim!
Als in een mand vol sappig fruit
Ontvang op deze heilige plek
de weldoende genade die je de Hemel opent!

Vertaling: Broeder Jozef

6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 332]

Kajafas

Flavius Josephus, Philo van Alexandrië versus het Evangelie

Kajafas, Jozef Kajafas volgens Flavius Josephus, was de hogepriester die het langst het ambt uitoefende in de eerste eeuw van ons tijdperk [18-36 na J.C.]. Hij speelde een hoofdrol in het drama dat leidde tot de dood van Jezus van Nazareth. Flavius Josephus geeft de meest betrouwbare informatie, daar waar de Evangeliën beknopt zijn. Kajafas werd verkozen tot hogepriester door Valerius Gratus, prefect van Judea in 18 na J.C. en hij behield zijn ambt tijdens heel deze prefectuur en die van zijn opvolger Pontius Pilatus. In 36/37 zette de Romeinse gouverneur van Syrië Vitellius tegelijk Kajafas en Pontius Pilatus af.

Het evangelie van Johannes leidt hem in als de schoonbroer van zijn voorganger Annas, maar Josephus zegt daar niets over. In de Evangeliën van Markus en Lukas is het proces van Jezus begonnen in het huis van een naamloze hogepriester. Mattheus duidt dat het om Kajafas gaat. Het Evangelie van Johannes praat niet over het proces van Jezus als dusdanig, maar eerder over een ondervraging van de verdachte door de voorgaande hogepriester Annas [of Hannas] en die hem daarna naar Kajafas stuurt. Schijnbaar drukt die de instructie niet door en levert hem over aan de Romeinse gouverneur Pilatus [Joh. 18,13-14, 19-24, 28].

In tegenstelling met Lukas die geen nachtzitting op het gerecht aanhaalt, wat door de Joodse wet verboden was, vermelden Mattheus en Marcus een nachtelijke bijeenkomst van de raad van hogepriesters in Kajafas huis. Tijdens die vergadering beschuldigden meerdere getuigen Jezus, onder andere dat hij gedreigd had de Tempel van Jeruzalem af te breken. Maar deze getuigenissen stemmen niet overeen en deze twijfelachtige getuigenissen kunnen het gerecht niet overtuigen [Mt 26:59-61 – Mc 14:55-59].

Vertaling: Broeder Joseph

7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 160]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef

Hier heeft ook Israël zijn strijdkrachten verzameld om de stam Benjamin te bestrijden en te bestraffen wegens de dodelijke mishandeling en verkrachting van de vrouw van de reizende leviet. Deze schanddaad geschiedde bij een boom. De plaats was nog door een muur omringd en werd door niemand benaderd. Ook heeft Samuel zijn ambt als rechter te Mizpa uitgeoefend en hier stond het Essenerklooster, waarin Manahem woonde, die de jeugdige Herodes het koningschap voorspelde. De Esseen Karot had het gebouwd. Omstreeks honderd jaar voor Christus heeft hij geleefd. Deze getrouwde man uit het gewest van Jericho was van zijn vrouw, met haar goedvinden, gescheiden en beiden hadden, hij voor de mannen en zij voor de vrouwen, essenerverenigingen gesticht. Zij hadden ook nog een ander klooster nabij Bethlehem gesticht, waar hij gestorven is. Hij was een zo heilig man geweest dat hij bij Christus' dood als een van de eersten uit zijn graf was opgestaan en verschenen is.

Hier in de stad waren zeer vele herbergen en het was aanstonds bekend, telkens als er een vreemdeling in de stad gekomen was. Jezus was nauwelijks in de herberg of Hij werd door vele mensen omringd. Men leidde Hem naar de synagoge waar Hij de Wet verklaarde. Er waren daar ook bespieders, wie het niet om de waarheid te doen was. Zij wilden Hem uithoren en bekentenissen uitlokken, daar zij gehoord hadden dat Hij óók de heidenen tot het Rijk Gods wilde brengen. Zij hadden vernomen op welk een wijze Hij bij de herders over de drie koningen gesproken had. Doch Jezus leerde hier zeer beslist en zei dat de tijd van de Belofte nu vervuld was, dat allen die door de doop herboren worden, die geloofden in Hem, de Gezondene van de Vader, en die zijn geboden onderhouden [ook de heidenen] het Rijk deelachtig zouden worden. Zijn volgelingen zouden erfgenamen worden van zijn Rijk. "De Belofte," zei Hij, zal zich verwijderen van de Joden die niet geloven, en zich wenden tot de heidenen."

8 De Sacramentalia [deel 3]

De volksvroomheid

Afgezien van de sacramentele liturgie en de sacramentalia moet de katechese ook rekening houden met de uitingen van volksdevotie en volksreligiositeit. In alle tijden heeft de godsdienstzin van het christenvolk haar uitdrukking gevonden in allerlei godvruchtige praktijken die het sacramentele leven van de kerk begeleiden, zoals de verering van relieken, het bezoek aan heiligdommen, bedevaarten, processies, de kruisweg, religieuze dansen, de rozenkrans, medailles, enz.

Deze praktijken liggen in het verlengde van het liturgisch leven van de kerk, maar ze zijn er geen vervanging van: 'Men moet rekening houden met de liturgische tijden en deze oefeningen zo inrichten dat zij in harmonie zijn met de heilige liturgie, in zekere zin uit de liturgie voortkomen en het volk de weg wijzen naar de liturgie, die immers door haar aard hoog boven deze oefeningen uitsteekt'.

Pastoraal onderscheidingsvermogen is nodig om de volksreligiositeit te begeleiden en te ondersteunen en, zo nodig, de godsdienstzin die aan deze devoties ten grondslag ligt uitzuiveren en bijsturen, zodat voortgang wordt geboekt in de kennis van het Christusmysterie. De praktijk van de volksvroomheid is onderworpen aan de zorg en het oordeel van de bisschoppen en aan de algemene normen van de kerk.

Anne Van Der Sloten

9.  Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 50]

De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw

Om bevrijd te worden van de slaverij van deze dwaalleren zullen zij, die door de genadevolle Liefde van Mijn Zoon zijn voorbestemd voor dit herstel, een grote wilskracht, volharding, moed en vertrouwen in God nodig hebben. Om het geloof en het vertrouwen van deze rechtvaardigen te testen zal er een tijd komen waarin alles lijkt verloren en verlamd te zijn. Dan komt er de gelukkige aanvang van het volledige herstel…

In die tijden zal de atmosfeer doordrengd zijn van de geest van onzuiverheid dat, zoals een smerige zee, de straten en de openbare plaatsen zullen overspoelen met een ongelofelijke instemming … Onschuld zal nog amper worden waargenomen bij de kinderen en evenzo in de zedigheid van de vrouwen.

Hij die ten gepaste tijde zou moeten spreken, zal stil blijven.

Er zullen amper nog maagdelijke zielen zijn in de wereld. De mooie bloemen der maagdelijkheid zullen hun toevlucht zoeken in de kloosters … Zonder maagdelijkheid zal er vuur uit hemel nodig zijn om deze landen te zuiveren.

Sekten, die in alle lagen van de bevolking zijn binnengedrongen, zullen wegen vinden om zichzelf voor te stellen in het diepste hart van de huizen om de onschuld van de kinderen te besmetten. De harten van deze kinderen zullen lekkernij zijn voor het feestmaal van de duivel.

Relgieuze gemeenschappen zullen blijven om de Kerk te ondersteunen en met moed te werken aan de redding van de zielen…de seculiere geestelijkheid zal tekort schieten in wat van hen wordt verwacht en dit omdat zij hun heilige opdracht niet zullen volgen. Door het verliezen van de goddelijke leidraad zullen ze zich verwijderen van de weg van het priesterschap dat voor hen door God is uitgetekend, en zullen ze toegewijd worden aan het geld, waar zij vurig zullen naar op zoek gaan. Bid voortdurend, smeek onvermoeid en ween bittere tranen in het binnenste van uw hart en verzoek het Eucharistische Hart van Mijn Allerheiligste Zoon om medelijden te hebben voor zijn volgelingen en om deze ongelukkige tijden spoedig te doen stoppen door het zenden van de Prelaat naar Zijn Kerk die de geest van de priesters zal herstellen.

Vertaling: Chris De Bodt

10. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]

Profetie 4

Gevechten uit het verleden zijn enkel schermutselingen vergeleken met de gevechten die zullen plaats vinden, omdat de aarde rood zal zijn, zelf de lucht, het water en de lucht, daar er bloed zal vloeien in alle richtingen.

Vertaling: Chris De Bodt



11-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.11 oktober 2011
11 oktober 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 12]

Economie en geld

De economie van Bosnië-Herzegovina heeft het zwaar te verduren gehad tijdens de oorlog. Met name de industrie, waar het land [en het vroegere Joegoslavië] van afhankelijk was en flink beschadigd is geweest. Het land telt vele industrieën, waarvan veel te maken heeft met de delving van veel aanwezige grondstoffen [kolen, zink]. Ook is er veel petrochemische industrie in het land. Daarnaast is er sprake van intensieve akkerbouw en veeteelt. Vanwege de ligging is de meeste handel met de buurlanden Kroatië en Servië-Montenegro. Aangezien Bosnië-Herzegovina geen zeehavens heeft, wordt veel export gedaan via de haven Ploče in Kroatië [daar waar de rivier de Neretva uitmondt in de Adriatische Zee]. In ruil daarvoor kunnen reizigers tussen Dubrovnik en de rest van Kroatië vrijelijk gebruik maken van de corridor bij Neum.

De lokale munteenheid is de Konvertibilna Marka. De ISO-code is de BAM, maar lokaal wordt deze afgekort tot KM. In overwegend Kroatische gebieden wordt de Kroatische Kuna ook geaccepteerd. De Euro wordt wijdverbreid geaccepteerd. De koers van de KM is ongeveer 51 eurocent, terwijl een euro ongeveer 1,96 KM is.

1 KM is 100 Fenig. Er zijn munten van 10, 20 en 50 Fenig, en van 1 en 2 Mark, en bankbiljetten van 50 Fenig, en van 1, 5, 10, 20, 50, 100 en 200 Mark. De munten zijn in het hele land gelijk, maar in de Federatie en Srpska zijn verschillende bankbiljetten in omloop [met uitzondering van het 200 Mark-biljet]. Het verschil zit 'm in de volgorde van de talen, en de foto's. De kleuren en grootte zijn hetzelfde. Al het geld wordt door de Centrale Bank uitgegeven. Er is een grote omloopsnelheid van het geld, aangezien in het land vrijwel nergens creditcards of travellers cheques worden geaccepteerd. Pinautomaten zijn mondjesmaat te vinden en dan alleen nog in de steden. De KM uit de Federatie en de KM uit Srpska kunnen in het hele land door elkaar gebruikt worden. Ook Euro's [biljetten] worden goed geaccepteerd.

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 95]

Rafaelmarie, California

Ik bad de volledige Rozenkrans met de twintig mysteries, samen met nog andere gebeden. Ik was moe door al de gebeurtenissen van die dag. Gelukkig waren daar ook een aantal van medebedevaarders daar en we praatten we tegen elkaar en ondertussen baden we ook, om de tijd nuttiger door te brengen.

De duisternis begon te vallen en er was reeds tamelijk wel volk aanwezig tegen rond 20.30 uur. De jongens van het Cenacolo kwamen en begonnen mooie liederen te zingen die nog steeds in mijn gedachten blijven rondhangen. Op dat ogenblik kwam er een heer langs die een groot stuk rots binnen de omheining, recht voor het beeld van Onze Lieve Vrouw plaatste. Hij wou dat Zij het stuk rots zegende. Goed voor hem en ik glimlachte goedkeurend naar hem, daar ik zijn taal niet sprak. Ik ken het verlangen om dichtbij onze Gezegende Moeder te zijn tijdens een verschijning. Ik vertelde aan mijn vrienden dat het er precies aan toegaat zoals in de film "Close Encounters of The Third Kind." Hiermee verwijs ik naar Richard Dryfuss’ obsessie om absoluut aan de heuvel te willen zijn om de buitenaardsen te kunnen zien. In mijn geval ging het om de Verschijningsheuvel en de Gezegende Moeder, en geen buitenaardsen.

Een aantal minuten later kwamen er jongemannen langs in priesterkledij en ook een jonge vrouw wrong zich door het volk. Ze gingen allemaal voor het beeld gaan zitten. Ik zei tegen mezelf dat deze jongemannen hun priester- of monnikenkledij als voorwendsel gebruikten om zo een mooie plaats te kunnen bemachtigen. Iemand onder hen probeerde mezelf uit de weg te duwen, maar ik kon niet voor- noch achteruit. Wat wou hij precies? Mijn plaats innemen? In geen geval zou ik dit toelaten. Ik bevond mij daar nu reeds gedurende uren en ik dacht bij mezelf dat ik na die uren wel degelijk recht had op deze plaats. Ze moesten maar eerder gekomen zijn. Een aantal minuten later, vertelde er mij iemand dat de jonge vrouw, die samen met deze jongelingen was meegekomen, Marija Pavlovic was, één der ziensters. Dit was mij onbekend. Zo raapte ik mijn moed bijeen om haar te vragen of zij werkelijk Marija Pavlovic was en zij antwoordde bevestigend. Ik vroeg daarop of ik samen met haar op de foto mocht, maar zij knikte ontkennend. Een aantal minuten later stond ze recht omdat ze uitgenodigd was om naar de gebedsgroep te gaan. Na een tijd ging het zingen over in gebeden en knielde iedereen neer, naar het beeld toe. Hieruit kon ik opmaken dat de verschijning was begonnen. Ik had al mijn verzoeken, samen met handgeschreven verzoeken van anderen die ik ken, net vóór het beeld neergelegd. Mijn camera stond de hele tijd op. Niemand merkte dit op, omdat het een filmcamera was en geen fototoestel en ook was er geen lichtje dat begon te branden, van zodra men begint te filmen. Stilletjes had ik in mezelf de hoop dat er misschien wel miraculeuze beelden opstonden, maar dat was teveel van het goede gevraagd.

Ik was zo overgelukkig om mij voor het beeld van onze Gezegende Moeder te mogen bevinden tijdens de Verschijning, dat ik al mijn persoonlijke intenties vergat. Het enige wat ik kon zeggen was: "Heilige Moeder, help me om Gods wil te doen," en dit steeds opnieuw. Ik voelde de tranen uit mijn ogen komen. Ik hoorde in de achtergrond wat gebeden, dan meer stilte en daarop geritsel, wat betekende dat de verschijning beëindigd was. Toen nam ik mijn petities, net als de persoon die zijn rots voor het beeld had geplaatst. Ik vertelde hem dat onze Heilige Moeder de rots zeker gekust moest hebben. Hij glimlachte. Daarop werd de boodschap in meerdere talen bekend gemaakt. Mijn vrienden en ik daalden daarna de Verschijngsheuvel af en wij gingen weer naar de stad. Een andere doelstelling van mij was in vervulling gegaan, dankzij God.

Wat volgt is de boodschap van de Heilige Moeder: "Lieve kinderen, Ik roep ieder van u op een bijzondere wijze. Lieve kinderen, ik aanroep u allen in deze tijd van genade. Dat is waarom Ik u allen uitnodig om te bidden, bid deze keer om open te staan voor de Heilige Geest. Ik nodig in het bijzonder deze parochie uit, welke Ik heb gekozen, om mijn oproep te beantwoorden en Mijn boodschappen te hernieuwen. Lieve kinderen, uw Moeder zal met u bidden en u, mijn lieve kinderen, bid ook met mij, uw Moeder, voor de verwezenlijking van mijn plan, mijn plan voor de vrede."

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 17]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De Dode Zeerollen

Zelfs de schrijvers van de Dode Zeerollen kenden dit onderricht. Hun schrijven toont dat ze Jeruzalem en de Tempel als verdorven aanschouwden in de tweede eeuw vóór Christus en aldus begonnen ze zichzelf als "het volk van Damascus" te noemen, in de betekenis van zoals we nu in deze profetie, die we nu overwegen, zien. Hoewel zij de oorspronkelijke heiligheid van Jeruzalem erkenden, beschouwden ze de stad als "door God verlaten" in hun tijd. En zo keerden zij Jeruzalem en de Tempel de rug toe en keken ze uit naar de plaats waar God was: in Damascus. Zij gingen zelfs nog verder.

De Dode Zeerollen fanatiekers dachten van zichzelf dat ze een groep vormden, sterk lijkend op de apostel Paulus ook heeft onderricht aan de vroege Christenen. Ze vormden een "groep mensen" of een eigen "Tempel van God." Inderdaad, het was niet zonder redden dat Paulus door God en Christus werd geroepen juist buiten Damascus en binnen Damascus [Handelingen 9: 19]. Nadat Paulus Damascus was binnengetreden , werd Hij gedoopt en opgedragen om zijn werk te doen door naar Israël te gaan om de heidenen te bekeren. [handelingen 9: 10-22]

Noteer de betekenis van het feit dat het eerste onderricht van de apostel Paulus tot de Israëlieten en heidenen in Damascus plaatsvond. Deze gebeurtenis toont [door het kleine verschil in Zacharia 9 tot 14] dat God toen misnoegd was met Jeruzalem en de Tempel. Hoewel hij nog steeds handelde met de twee afdelingen van Israël, de Joden en de Israëlieten, keerde Hij zich nu ook tot de heidenen. Hij deed dat vanuit het "wereldse hoofdkwartier" in Damascus, niet Jeruzalem.

Wezenlijk maakt Damascus deel uit van het "Beloofde Land", maar het is het gebied waar de andere afstammelingen van Abraham en zijn neef Lot [en deze van Laban] zouden leven en die noch Israëlieten, noch Joden waren. Die anderen zijn Ismaëlieten [de Arabieren], Mobaïeten, Ammonieten, Edomieten, enz… De berg Hermon was hun Zion. In feite was het de dauw van de berg Hermon die de zeven "Zionbergen" van Jeruzalem heilig maakten.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 203]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 3

Het misoffer is uiterst verzoenend voor de levenden en de doden. Het voldoet totaal om alle genaden van hierboven te verkrijgen en al onze noden te helen. Oneindig in waarde en waardigheid is het nochtans beperkt in zijn uitwerking en toepassing: omdat degenen die ervan genieten, priesters, gelovigen en Kerk, hoe heilig ook, slechts een beperkte verdienste en waardigheid bezitten. Ze zijn bekwaam om nieuwe genaden te verkrijgen, om volmaakter te worden maar, ondanks al hun inspanningen, zullen ze nooit bij machte zijn om alle vruchten van dergelijk offer te plukken. Het misoffer is gelijk aan het kruisoffer. Maar dit laatste, hoe onbegrensd ook in waarde, kan geen onbeperkte verdienste en voldoening schenken zonder mogelijkheid tot bijvoegen.

Bij instelling van zijn offer heeft Jezus Christus de maat van genade vastgelegd die de begenadigden zouden genieten. Vandaar dat meerdere missen voordeliger zijn dan één enkele. Dat een mis in het bijzonder opgedragen voor die of die overledene hem voordeliger uitkomt en bijdraagt tot zijn bevrijding dan een mis gezamenlijk opgedragen voor alle christenen.

Het offer is gebracht ter ere van de martelaars en heiligen die in de Hemel zijn. We vragen God dat ze steeds meer vereerd zouden worden door de gelovigen van de strijdende Kerk, en dat de tussenkomst en de eer die we hen toezenden hen meer vreugde zouden berokkenen.

Het offer baat de levenden om Gods genade te verkrijgen en de straf voor hun zonden te herroepen.

Het offer is, onder alle voorbeden, het meest efficiënte en verzoenende voor de doden. Het gebed, de aalmoes, de liefdadigheidswerken zijn maar doeltreffend voor de bevrijding of de opluchting der doden in de mate van de godsvrucht en de ingesteldheid van hem die ze offert. Het zijn daden die, volgens de theologische uitdrukking, ex opere operantis profiteren. Maar het misoffer staat los van de verdienste van de offeraar, het is direct doeltreffend en vanwege de instelling zelf ex opere operato. Het is een des te grotere remedie dat, ten overstaan van de zielen in het Vagevuur, de Kerk er geen andere bezit die onfeilbaar en zeker is. De Kerk kan de overleden gelovigen niet laten deelnemen aan de sacramenten: het sacrament is een extern en tastbaar teken dat de ziel maar via het lichaam heelt en dus hebben de van hun aardse bekleedsel ontdane zielen geen toegang meer tot hun vruchten. Het altaaroffer is dus de enige weg die de Kerk bezit om de verdienste van het lijden en bloed van Jezus Christus doeltreffend op de overledenen toe te passen. Het is de doctrine van de Kerk en van het concilie van Trente: aangaande de uitwerking van het offer bestaat er geen onderscheiding tussen levenden en doden, wat betekent dat de eigenschap van het offer om Gods barmhartigheid aan te trekken op de levenden hier op aarde ook bestaat om de rechtvaardigheid om te buigen voor de overledenen.

In Rome kan het altaar bezocht worden waarop Sint Gregorius de Grote de mis opdroeg, en waarop Jezus Christus verscheen om hem bekend te maken dat bij hij elke viering de bevrijding van een ziel in het Vagevuur bekwam.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 86]

De oproep om zich op te offeren

Op deze wijze, en in zoveel omstandigheden tijdens het leven, moeten we de waarde van de gematigheid praktiseren, die van ons vereist om verstervingen te doen om offers te maken voor de begeerte van de vraatzucht. God heeft in al zijn goedheid als Vader zo’n breed gamma aan goede en verrukkelijke dingen in de wereld gebracht, waarvan zijn kinderen het voedsel mogen tot zich nemen en er zelfs genoegen in mogen hebben, maar steeds volgens de Wil van God en met de nodige dankbetuiging voor zoveel gunsten, ook voor onze broeders en zusters in nood.

Ik wil niet beweren dat God van ons allemaal verlangt, wat Hij verlangt van sommige van Zijn uitverkoren, nl. om ons van alles te onthouden, het aan de armen te geven en Hem daarop te volgen in een volledige verlatenheid van de dingen der aarde. Wat Hij vraagt is dat we ons allemaal zouden ontzien van elke overdadige liefde voor de goederen. Laat ons terugdenken aan het gesprek tussen Jezus Christus en de jongeman die Hem naliep om Hem te kunnen vragen: "Meester, welke goede daden moet ik doen om het eeuwige leven te kunnen verdienen?" En Jezus zei: "Waarom stelt u mij een vraag over het goede? Er is er maar één die goed is! Als u het eeuwige leven wilt binnengaan, houdt u dan aan de geboden."

‘Welke?’ vroeg hij. Jezus antwoordde: "U mag niet doden, geen echtbreuk plegen, niet stelen, geen valse verklaringen afleggen, heb eerbied voor uw vader en uw moeder en heb uw naaste lief als uzelf." "Aan al die geboden heb ik mij gehouden," zei de jongeman, "wat kan ik nog meer doen?" Jezus antwoordde: "Als u volmaakt wilt zijn, ga dan al uw bezittingen verkopen, geef het geld aan de armen en u zult een schat hebben in de hemel. Kom dan terug en volg mij." Toen de jongeman dat hoorde, ging hij terneergeslagen weg, want hij had veel bezittingen. "Ik verzeker jullie," zei Jezus tegen zijn leerlingen, "het zal een rijke veel moeite kosten het hemelse koninkrijk binnen te komen. Ja, ik zeg jullie: het is voor een kameel gemakkelijker om door het oog van een naald te kruipen dan voor een rijke om het koninkrijk van God binnen te komen." [Mat. 19: 16-24]

Vertaling: Chris De Bodt

6. Samson and Delilah [6/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 113]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Parfums van Laus.

De getuigenissen over deze opwindende geuren stemmen overeen en bezorgen een zo plotse spirituele vreugde dat de begenadigden er een diepe indruk aan overhouden en zijn aangespoord om beter te bidden. Voor Grimaud als voor M. Gaillard zijn deze parfums een teken van heiligheid van deze plek en dus een sierlijke bevestiging door God toegestaan aan de werkelijkheid van de verschijningen op Laus.

Het staat vast dat Benoîte er dikwijls van vervuld was, vooral tijdens de extase en dat de getuigen er een bijzondere zegen van God over haar in zagen, alsook een reden om met meer vertrouwen de raadgevingen die ze vanwege de heilige Maagd uitsprak te aanvaarden. Om deze ‘geurige reuk’ ontwaard te hebben gaf een gulle artiest aan het heiligdom in 1716 het mooie Maagdbeeld in marmer van Carrare dat het koor versiert.

Zo kon dit parfum met geestelijke effecten vatbaar maken voor een waarachtige bekering. Waarom zouden hier op die voor dit doel uitgelezen plek niet enkele voelbare gunsten vallen die doen denken aan de geuren van de goddelijke Echtgenoot die de Bijbel bezingt? De oosterse godsvrucht begrijpt dat zonder moeite en de aantrekking van de menigte uit Syrië bij het welriekende graf van monnik Charbel toont dat duidelijk.
Begin 1667 schreef M. Juvénis een lapidair opschrift dat ons openbaart wat de pelgrims van Laus beleefden. Hierbij de rijmende vertaling, rond 1860 door eerwaarde Kœnig opgesteld, waarvan we de laatste strofe veranderden om ze beter in de lijn van de originele Latijnse versie te brengen.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 331]

Kajafas

Verloop van proces voor Kajafas en Annas, volgende de Evangelisen

Na zijn arrestatie werd Jezus naar Annas geleid.

Joh 18:13 En zij leidden Hem eerst naar Annas, want hij was de schoonvader van Kajafas, die dat jaar hogepriester was.

Annas zond Jezus naar zijn schoonzoon Kajafas.

Joh 18:24 [Annas nu had Hem gebonden gezonden naar Kajafas, de hogepriester]. Mt 26:57 Zij nu die Jezus hadden gegrepen, leidden Hem weg naar Kajafas, de hogepriester, waar de schriftgeleerden en de oudsten waren bijeengekomen.

Kajafas verhoorde Jezus.

Joh 18:19 De hogepriester dan vroeg Jezus naar zijn discipelen en naar zijn leer.
Joh 18:20 Jezus antwoordde hem: "Ik heb vrijuit gesproken tot de wereld. Ik heb altijd geleerd in de synagoge en in de tempel, waar alle Joden samenkomen, en in het verborgen heb Ik niets gesproken."
Joh 18:21 "Waarom vraagt u Mij? Vraag het hun die hebben gehoord wat Ik tot hen heb gesproken. Zie, dezen weten wat Ik heb gezegd."
Joh 18:22 Toen Hij nu dit zei, gaf een van de dienaars die daarbij stond, Jezus een slag in het gezicht en zei: "Antwoordt U zo de hogepriester?"
Joh 18:23 Jezus antwoordde hem: "Als Ik verkeerd heb gesproken, getuig van het verkeerde; maar als Ik goed heb gesproken, waarom slaat u Mij?"
Joh 18:24 [Annas nu had Hem gebonden gezonden naar Kajafas, de hogepriester.]
Joh 18:25 Simon Petrus nu stond zich te warmen. Zij zeiden dan tot hem: "Bent u ook niet een van zijn discipelen?" Hij loochende het en zei: "Ik ben het niet."
Joh 18:26 Een van de slaven van de hogepriester, een bloedverwant van hem wie Petrus het oor had afgeslagen, zei: "Heb ik u niet in de tuin met Hem gezien?"
Joh 18:27 Petrus dan loochende het opnieuw. En terstond kraaide de haan. Joh 18:28 Zij dan leidden Jezus van Kajafas naar het pretorium; en het was ‘s morgens vroeg. En zij gingen niet in het pretorium, opdat zij niet zouden worden verontreinigd maar het pascha zouden eten.

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 159]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef

10 oktober. Heden morgen verliet Jezus de spelonk en zij trokken in de richting van Betlehem, rond de andere zijde van de berg en het dorp om en namen aan de overzijde, buiten het dorp bij afgezonderd liggende huizen, hun intrek in een herberg. Zij verkwikten zich daar en wasten hun voeten.

De mensen waren hier goed en leergierig. Jezus hield een toespraak over de boetvaardigheid, de nabijheid van de zaligheid en de navolging. Ook deze mensen vroegen Hem waarom zijn Moeder toen de verre reis van Nazareth naar Bethlehem ondernomen had, aangezien zij het tehuis zo goed had kunnen hebben. Dan sprak Jezus van de Belofte [en van de profeten die zijn geboorte te Bethlehem voorspeld hadden]. Hij zegde dat Hij te Bethlehem in armoede onder de herders geboren moest worden, daar Hijzelf een herder was die de kudde moest verzamelen. Daarom wandelde Hij nu ook het eerst door deze herdersgewesten, nadat zijn hemelse Vader getuigenis van Hem had gegeven.

Van hier trok Hij naar de zuidzijde van Bethlehem. Ruim drie uren verder, doorkruiste hij een stuk van het herdersdal, waar dit zich zuidwaarts wendde en draaide hij om de westzijde van Bethlehem en liet het huis van Jozefs ouders rechts en kwam ‘s avonds in de thans kleine stad Mizpa [Masfa] aan, die weinige uren van Bethlehem verwijderd ligt. Mizpa kon men van zeer ver zien. Er brandden vuren in ijzeren korven op de grote wegen om de stad. Deze had muren en torens en hier liepen grote banen voorbij. Deze stad was lange tijd een voorname bedevaartplaats geweest. Judas de Makkabeeër had hier een lang en plechtig gebed voor de strijd uitgesproken en God de smadelijke vervolgingsmaatregelen der vijanden en Zijn eigen beloften voor ogen gesteld en ook de priesterklederen voor het volk ten toon gelegd. Dan zijn hun voor de stad vijf engelen verschenen die hun de zege beloofden.

10. De Sacramentalia [deel 2]

De verschillende vormen van sacramentalia

Tot de sacramentalia behoren allereerst de zegeningen [van personen, maaltijden, voorwerpen, plaatsen]. Elke zegening bestaat uit een lofprijzing van God en een gebed om zijn gaven te verkrijgen. In Christus zijn de christenen door God de Vader 'gezegend met elke geestelijke zegen' [Ef. 1: 3]. De kerk geeft daarom de zegen onder aanroeping van de naam van Jezus, hetgeen gewoonlijk gepaard gaat met het heilig teken van het kruis van Christus.

Bepaalde zegeningen hebben een werking van blijvende aard: zij wijden personen aan God toe of bestemmen voorwerpen of plaatsen voor het liturgisch gebruik. Onder de zegeningen die voor personen bestemd zijn [niet te verwarren met de sacramentele wijding] behoren de zegening van de abt of abdis van een klooster, de maagdenwijding, de ritus van de religieuze geloften en de aanstelling tot bepaalde ambten in de kerk [lectoren, akolieten, katechisten, enz.]. Als zegening van zaken is de wijding van een kerk of een altaar, de zegening van de heilige oliën, de zegening van liturgisch vaatwerk of gewaden, klokken, enz. te noemen.

Men spreekt van exorcisme, wanneer de kerk publiek en gezagvol in naam van Jezus Christus vraagt dat een persoon of een voorwerp beschermd mag worden tegen de greep van de Boze en aan zijn macht onttrokken zal zijn. Jezus zelf heeft het toegepast. Ook de macht en de taak van de kerk om exorcismes toe te passen, komen van Jezus zelf. In eenvoudige vorm wordt het exorcisme toegepast bij de viering van het doopsel. Het plechtige, zogenaamde 'grote exorcisme' mag alleen door een priester en met verlof van de bisschop worden uitgeoefend. Men moet hier met voorzichtigheid te werk gaan door de regels die door de kerk vastgelegd zijn, strikt te onderhouden. Het exorcisme is bedoeld om duivels uit te drijven of om iemand te bevrijden van demonische overheersing, uit kracht van het geestelijk gezag dat Jezus aan zijn Kerk heeft toevertrouwd. De situatie ligt heel anders wanneer er sprake is van een ziekte, vooral een psychische ziekte. De behandeling daarvan valt onder de medische wetenschap. Voordat men een exorsisme uitspreekt, is het dus belangrijk na te gaan of het wel om een aanweziheid van de duivel en niet om een ziekte gaat.

Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 49]

De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw

Ongelukkige tijden zullen er komen waarin zij die onverschrokken de rechten van de Kerk zouden moeten verdedigen zich, ondanks het licht, verblind in de handen zullen geven van de vijanden van de Kerk en hun bevelen zullen geven. Maar wanneer het kwade het kwade zal blijken te overwinnen en wanneer de overheden hun macht zullen misbruiken, door het begaan van allerlei onrechtvaardigen en door het onderdrukken van de zwakken, zal hun val nabij zijn. Zijn zullen vallen en neerstorten op de grond.

Dan zal de Kerk, vreugdevol en triomfantelijk zoals een jonge meid, opnieuw wakker worden en aangenaam worden getroost in de armen van mijn meest genegen en verkozen zoon van die tijden. Als hij oor heeft naar de bezielingen van de genade [één ervan is het lezen en uitdragen van de grote genaden die Mijn Zoon en Ik hebben gehad voor u] zullen we hem overstelpen met genaden en heel bijzondere gaven en hem groot op aarde maken en nog groter te worden in de hemel. Daar hebben we een dierbare zetel voor hem voorbehouden omdat hij, zonder acht te slaan op de mensen, gevochten zal hebben voor de waarheid en onophoudelijk de rechten van de Kerk zal verdedigd hebben, waardoor hij verdient om "martelaar" te worden genoemd.

Tegen het einde van de negentiende eeuw en tijdens een groot gedeelte van de twintigste eeuw zullen er vele dwaalleren worden verkondigd in deze landen…

Het klein aantal zielen die in het geheim de schat en de waarden van het Geloof zullen vrijwaren zullen een gemeen, onuitspreekbaar en lang martelaarschap ondergaan. Velen zullen worden begraven door de geweld van het lijden en zullen onder de martelaren worden geteld die zichzelf opofferden voor het land en de Kerk.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]

Profetie 3

Tussen de grote strijders liggen er oceanen en de monsters der zee, beangstigd door alles wat er op en onder de zee gebeurt, zullen naar de diepte vluchten.

Vertaling: Chris De Bodt


10-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.10 oktober 2011
10 oktober 2011

1.
Wordt de Heilige Faustina Kowalska Kerklerares?

Krakow, Polen, 4 oktober 2011. De Heilige Faustina kan de vierde kerklerares uit de geschiedenis worden. De titel Kerkleraar of Kerklerares [Doctor Ecclesiae] is een eretitel in de Rooms-Katholieke Kerk die door het kerkelijk gezag in een uitdrukkelijke verklaring verleend wordt aan schrijvers en schrijfsters die uitmunten door hun heiligheid in levenswijze, hun getrouwheid aan de kerkelijke leer en hun grote geleerdheid.


De Heilige Faustina Kowalska

Kardinalen en bisschoppen die in Krakow-Lagiewniki bijeenkwamen voor het tweede wereldcongres van de Goddelijke Barmhartigheid hebben een brief gezonden aan Benedictus XI om aan dit verzoek tegemoet te komen.

Het nieuws werd op zondag 2 oktober uitgezonden door Radio Esperance, die de conferentie langs haar radiokanalen, via de WorldSpace satelliet en via het internet verspreidde.

De Poolse Sint Faustina Kowalska [1905-1938] zou dan de Spaanse Karmelietes Teresa van Avila, de Italiaanse Dominicanes Catherina van Siena en de Franse Karmelietes Thérèse van Lisieux, de tot nog toe drie erkende vrouwelijke kerkleraressen, vervoegen.

Na het bidden van het Angelus gaf Paus Benedictus XVI een boodschap door aan de ongeveer 2.000 deelnemers van het Congres, met een verwijzing naar dit onderwerp: "Mijn dierbaren, versterk uw vertrouwen in de Heer door een gezamenlijke overweging en door het gebed zodat jullie aan de wereld de boodschap kunnen brengen dat barmhartigheid de bron van hoop is," verklaarde hij.

Op deze boodschap volgde dan de afkondiging van een Italiaanse brief, ondertekend door de sommige van de aanwezige prelaten. Onder hen de kardinalen Stanisław Dziwisz, Franciszek Macharski, Stanisław Ryłko, Audrys Juozas Backis, Philippe Xavier Barbarin, Christoph Schönborn, and Joseph Zen.

Deze prelaten bedankten de Paus Benedictus XVI voor de zaligverkalring van de "Dienaar van de Barmhartigheid," Johannes Paulus II. Zij voegden aan het verzoek toe dat het wijlen Johannes Paulus II was die het opmaken van het dossier om de Heilige Faustina als doctor te erkennen had aanbevolen en dit om de Goddelijke Barmhartigheid wereldwijd bekend te maken.

Kardinaal Dziwisz kondigde af dat de deelnemers aan het congres zouden worden uitgenodigd om de petitie te ondertekenen ten gunste van deze erkenning...

Het is pas sedert augustus laatst, dat Benedictus XVI deze eer van Kerkleraar verleende aan de Heilige Johannes van Avila, die de 34de Kerkleraar zal worden. De Heilige Johannes van Avila, niet te verwarren met de Sint Jan van het Kruis, die samen met de Heilige Teresa van Avila instond voor de hervorming van de Karmelieten, staat gekend als de Apostel van Andalusië.

De titel van kerkleraar wordt slechts uitzonderlijk toegekend aan mannen en vrouwen die uitmunten door heiligheid, grote kennis van het geloofsgoed en trouw aan de Kerk.

Maria Faustina Kowalska werd op 25 augustus 1905 geboren in een gezin met tien kinderen, in de buurt van Krakau. Op 30 april 1926 legt ze haar geloften af. Kowalska werd wereldwijd bekend door haar dagboek van ruim 600 bladzijden, waarin ze uitvoerig haar visioenen beschrijft. Velen beschouwen haar als een moderne mystica. De heilige had zowat heel haar leven zware gezondheidsproblemen en tussen haar 30ste en 33ste levensjaar ging ze voortdurend van het ene ziekenhuis naar het andere. Uiteindelijk overleed zij op 7 oktober 1938 in een klooster in Krakow aan tuberculose. In 1959 kwam het Vaticaan nog tussen om de publicatie te verhinderen van enkele vertalingen van haar visoenen, maar in 1993 werd zij door paus Joannes Paulus II zalig en in 2000 heilig verklaard.

Net als Jezus Christus, stierf de heilige Faustina Kowalska op de leeftijd van 33 jaar.

Bron: Zenit

Vertaling: Chris De Bodt

2. Betoging tegen de Christianofobie op 29 oktober 2011 te Parijs

Alain Escada, Secretaris generaal van het Instituut Civitas te Argenteuil doet een oproep aan alle Christenen om aanwezig te zijn op zaterdag 29 oktober aanstaande voor een uitgebreide nationale betoging tegen de christianofobie. Vertrek om 18 uur aan de Place des Pyramides in Parijs. U vindt alle inlichtingen in het bijgevoegde PDF-document van het bovenste tekstvak.

3. Bosnië en Herzegivona [deel 11]

Het district Brčko

Tijdens de burgeroorlog hebben beide partijen zwaar gevochten om Brčko: De Serviërs omdat het hun doorgang was tussen de twee helften van de republiek, de Kroaten omdat zij een noordelijke verbinding wilden met Kroatië [Brčko is een grensstad]. Het is geen van beide partijen gelukt.
Brčko is sinds het verdrag van Dayton de enige plaats in het land die niet tot een van beide entiteiten behoort, maar een apart district is onder internationale arbitrage is geplaatst.

4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 94]

Rafaelmarie, California

Dinsdag 22/6/2004, vijfde dag

Na de Engelstalige Mis diezelfde morgen, werd onze bedevaartsgroep gezegend om Ivan te horen praten in het gele gebouw. Het was bezielend en ik heb er een gedeelte van gefimd en elke keer als ik het fragment opnieuw bekijk, lijkt het of er aan de boodschap iets nieuws is, of een heel nieuwe betekenis heeft. Maar zijn boodschap is de boodschap van de Heilige Moeder die steeds weer opnieuw, op een eenvoudige wijze en rechtuit, oproept om te bidden, te vasten en elkaar lief te hebben. Hij kondigde eveneens aan dat er een verschijning zou zijn voor iedereen om 10.30 uur ’s avonds. Ik kon niet wachten en was vastbesloten om een een zetel vooraan te bemachtigen, bij wijze van spreken. Na Ivan’s gesprek, vroeg ik of ik samen met hem op de foto kon, maar hij had geen tijd. Ook vroeg ik hem of hij zich de Medjugorje Conferentie te Irvine herinnerde, waarop hij bevestigend antwoordde.

Na Ivans gesprek werd aan ons allen gevraagd om te verzamelen rond de favoriete ontmoetingsplaats van Snezana, omdat we buiten Medjugorje gingen om Vr. Jozo te horen spreken. Ik kreeg uiteindelijk de kans om het omliggende gebied rond Medjugorje te zien, waarbij ik mij vaag een van de verhalen herinner waarover in de boeken van Wayne Weible wordt gesproken over deze gebieden. Op onze weg naar ginds aanhoorden we het droevige verhaal van de 40 Franciscaner Priesters martelaren die, rechtover de kerk die we bezochten, levend verbrand werden omdat ze niet wilden verzaken aan hun geloof. Hun foto’s zijn te bezichtigen binnen in de Kerk.

Toen we aankwamen bevond het beeld van de Gezegende Moeder zich bij de ingang. Ik denk dat dit het beeld was van de tenhemelopneming. Het was hetzelfde beeld als op de voorkaft van Wayne Weible’s boek, "The Final Harvest."

Ik herinner mij Vr. Jozo van een Medjugorje conferentie in Irvine. Het was de eerste conferentie over Medjugorje waar ik heen ging. Ik vroeg hem om zijn handen op het hoofd van mijn echtgenote en van mijzelf te plaatsen en om over ons te bidden. Mijn echtgenote is niet gelovig en zo is het onnodig om zeggen dat ze kwaad was op mij, omdat ze daar niet wou zijn. Vr. Jozo zei dat hij ons zou zegenen, maar dat we moesten blijven. Ik wou wel blijven, maar mijn echtgenote bleef maar aandringen om weg te gaan. Desondanks dit voorval heeft Vr. Jozo ons toch gezegend. Na zijn gesprek kregen we allen gratis een Rozenkrans en een foto van onze Heilige Moeder van Vr. Jozo. Daarna legde hij de handen op voor een geestelijke genezing, waarbij velen flauwvielen, geraakt door de Heilige Geest. Ik wenste eveneens zijn zegen te krijgen, maar de corpulente vrouw die zich voor mij bevond viel flauw na haar zegening en ik was er niet op voorbereid om haar op te vangen. Ik kon haar uiteindelijk wel opvangen, maar ik was erdoor verrast. Fr. Jozo keek mij hierop streng aan en zei met zijn ogen: "Wees voorzichtig." Ik kreeg zijn zegen niet. Ik kreeg spijt over mijn houding en probeerde opnieuw om Vr. Jozo’s zegen te krijgen. In mijn achterhoofd herinnerde ik mij hierbij Snezzy’s verhaal op de bus, op onze weg naar de Kerk, dat er een heks was die naar ginds was gegaan met haar groep, in haar poging om de krachten van Vr. Jozo te ontnemen. Vr. Jozo ging langs haar heen. Ik zei tot mezelf: misschien denkt Vr. Jozo dat ook ik het kwade bezit. Ik merkte een pas gewijde priester op [in een eerdere misviering werd ons verteld dat hij pas twee weken geleden tot priester was gewijd] en die de mensen zegende. De assistent van Vr. Jozo vroeg hem om de mensen niet te zegenen die zich in zijn rij bevonden, omdat het Vr. Jozo’s rij was. Ik had medelijden met hem en zo vroeg ik aan hem om mij te zegenen. Hij zegende mij en ik was gelukkig in zijn plaats.

Hierna keerden we terug naar Medjugorje en kreeg ik spijt in mijn bedenkingen over Vr. Jozo’s afwijzing. Na het avondmaal, diezelfde dag, begaf ik mij rond 18.30 uur onmiddellijk naar de Verschijningsheuvel, om een mooi plaats te bemachtingen. Ik bevond mij voor het beeld van Onze Heilige Moeder, precies op de plaats waar Zij de mensen aankijkt. Ik wist dat het, bij wijze van spreken, een marteling ging worden om te moeten wachten tot 22.30 uur, maar ik herinnerde mij een vroegere conferentie in Irvine, waarbij Wayne Weible iedereen binnenliet die in dezelfde Verschijningskamer wou zijn, samen met Ivan en Vicka. Ik wou er heel graag zijn, maar ik vond mijzelf er niet waardig genoeg voor. Toch was ik deze keer vastbesloten om voor de Heilige Moeder te blijven. Ana vertelde ons dat Ivan gzegd had dat wanneer ook Onze Lieve Vrouw op de Podbrdo verschijnt, het beeld zich naar Haar keert. En zo was ik vastbesloten, met deze gedachte in het achterhoofd en met de kennis dat Zij zou weten dat ik mij daar bevond, omdat ik mij recht voor Haar zou bevinden.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

5. "Occupy Wall Street" deint uit over de hele Verenigde Staten. Ook in Brussel is er een manifestatie gepland

De nu al drie weken aanhoudende protestactie 'Occupy Wall Street', die sociaal en economisch onrecht aan de kaak stelt, deint uit over de hele VS. Maar ook in ons land klinkt gemor over de crisis. Een nieuwe Facebookgroep roept op om op 30 oktober in Brussel te manifesteren.

De activisten in de VS, onder wie heel wat jongeren, hebben het gemunt op de ongelijkheden in het economische en financiële systeem. Onder meer de toenemende armoede en de macht van de banken worden aangeklaagd.


Het ongenoegen over de grimmige economische toestand, boosheid om de graaicultuur van grote bedrijven en de toenemende concentratie van welvaart bij een kleine toplaag vindt navolging in tal van steden. De acties worden gesteund door verschillende grote syndicale organisaties, lokale groepen en Democratische verkozenen.

Een oproep om samen te komen in het Financial District in New York heeft aanleiding gegeven tot gelijkgezinde acties in de hele VS. In 2008 had 10 procent van de gezinnen een gemiddeld jaarinkomen van 27.342.212 dollar, negentig procent van de gezinnen moet zien rond te komen met een gemiddeld jaarinkomen van 34.244 dollar.

Intussen wordt in ons land opgeroepen tot een gelijkgestemde betoging. De Facebookgroep "En onze crisis? Et notre crise?" organiseert op 30 oktober een manifestatie aan het Brusselse Noordstation, "omdat onze echte problemen niet worden aangepakt". De initiatiefnemers hebben het over "de stijgende huurprijzen, de stijgende energiefactuur, de quasi onbetaalbare woningprijzen, alle zaken die we echt nodig hebben om een menswaardig bestaan te kunnen hebben en constant duurder worden."


6. Enorme zandstormen teisteren Arizona reeds geruime tijd

De Amerikaanse staat Arizona heeft reeds geruime tijd af te rekenen met enorme zandstormen. Hierbij wordt de zichtbaarheid zo goed als tot nul herleid, wat leidt tot enorme kettingbotsingen.










7. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 16]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De Transfiguratie

Toen zij de top hadden bereikt, geschiedde er een betekenisvolle gebeurtenis. God de Vader daalde af naar de menselijke omgeving. Hier is het uiterst belangrijk te noteren dat deze tussenkomst van God de Vader [de Schepper van het hele universum] niet in Jeruzalem gebeurde, ook niet op de Sinai en ook niet in Mekka of enig andere "heilige plaats," maar het was op de meeste gerenommeerde "heilige plaats" van de oude wereld: de top van de Hermon [de heiligste der bergen in de ogen van de mensen uit die tijd]. Dat is de plaats waar Jezus Christus werd aangeduid als de redder van de wereld. Het was op die plaats, de oudste Zion, dat Jezus Christus werd aangeduid als onze Redder en dit door niemand minder dan God de Vader zelf. Dit gebeurde toen God de Vader zei: "Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde. Luister naar hem!" [Mattheus 17: 5] Ja, Christus’ kruisiging en verrijzenis waren het allerbelangrijkste, maar deze opdracht was de "toestemming," die de latere handelingen van Jezus Christus te Jeruzalem, wettigden. Dit alles voltrok zich op de eerste berg Zion, de Hermon.

Hier zien we hoe God werkt. Wanneer de hele wereld betrokken is bij een beslissing, trekt God de Vader zich terug op de berg in de achtertuin van Damascus, "de stad van Mijn Vreugde," zegt Hij [Jeremia 49: 24-25]. Als God verklaart dat Hij in Damascus leeft en Hij daar een decreet afkondigt, heeft dit een wereldwijde betrouwbaarheid [niet alleen voor Israël en de Joden, waar de wetten waarbij zijn betrokken zijn, uit Jeruzalem komen]. En dit is wat we vinden in wat wordt genoemd "De Damascus-tijdperk van de Eindtijd." Wanneer God klaar is zijn voor in aangelegenheden die betrekking hebben op de hele wereld, dan kondigt Hij deze af in Damascus.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 202]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 3

De volmaaktheid van het offer eist niet, volgens Mgr. Rosset, dat het slachtoffer werkelijk geofferd wordt. Het volstaat dat de offerdaad het geofferde vernietigt. De Kerk plaatst onder de martelaars de evangelist Sint Jan, in kokende olie gedompeld, alsook andere heiligen die kwetsuren opliepen of folteringen ondergingen die de dood tot gevolg moesten hebben maar wonderlijk eraan ontsnapten. Onder de oude wet was het offer volmaakt als de offeraar het slachtoffer dodelijk had gekwetst en dit werd als geofferd beschouwd, zelfs na een wonderbare redding.

Op het kruis en aan het altaar offert Jezus Christus dezelfde dood aan zijn Vader. Op het kruis offert Hij zijn huidige dood, op het altaar zijn verleden en vervulde dood. Op het kruis offert Hij zich als Verlosser, op het altaar als toepassing van deze oneindige bron van genade die op de Kalvarie ontsprong. Op het kruis als lijdende man, op het altaar als een bovennatuurlijk en mysterieus wezen. Waarachtig, opdat het offer zou werken moet de zichtbare minister tussenkomen, maar zijn actie is bijkomstig en vermindert helemaal niet de waardigheid en de prijs van het offer. Als bewijs daarvan het feit dat de woorden die de minister uitspreekt deze van Jezus Christus zelf bij het Avondmaal zijn: Sermo autem Christi, non est alius quam verbum consercrationis.

Op het altaar zijn we niet waarlijk Christus, maar wel in mystieke zin en spreken we in zijn naam: we zeggen en doen wat Jezus Christus zei en deed: hoc facite in meam commemorationem. We hebben dezelfde kracht, want, volgens Sint Gregorius de Grote, welke gelovige zou twijfelen ‘dat op het ogenblik van het offer en de stem van de priester, de hemelen niet effectief opengaan en de engelenkoren Jezus vergezellen in dit mysterie?’ Op dit ogenblik vestigt de eeuwige Vader zijn blik op die offerande, Hij houdt geen rekening met de persoon die viert en ziet uitsluitend zijn goddelijke Zoon. Hij aanvaardt zijn gave als vorstelijk aangepast en aangenaam, zelfs geofferd door de onwaardigste en meest bezoedelde handen.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

9. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 85]

De oproep om zich op te offeren

Noteer dat Jezus ons aanleerde om dit zowel voor ons, als voor onze broeders en zusters te vragen: "vergeef ons, verlos ons en leidt ons niet in bekoring!" Dit is de oproep van de Boodschap: "Om dingen aan te bieden als een daad van herstel en met het verzoek tot de bekering van onze broeder en zusters die ronddolen op valse en verkeerde paden." Ja, om te bidden en opofferingen te doen, zodat ons hele leven een holocaust van opofferingen aan God zou zijn en dit gedragen door ons dagelijkse kruis in eenheid met het Kruis van Christus, voor de redding der zielen, in samenwerking met Hem in Zijn verlossend werk als leden van Zijn Mystieke Lichaam, de Kerk, die werkt, bidt en lijdt in vertrouwelijke eenheid met haar Hoofd, voor de redding van de mensheid.

Tijdens onze dagelijkse bezighouden komen we allerlei soorten hersteldaden tegen die we kunnen schenken aan God. Zo is er het offer van de vraatuicht, die in vele gevallen verplicht is, en ook deze van het overmatige alcoholgebruik, want deze vertroebelt ons oordeel, beïnvloedt ons denken en degradeert onze waardigheid. Om het even wie te veel inschikkelijkheid nalaat: een eerlijk mens knielt dan voor God. Hoevele families zijn er niet gekweld omwille van deze zonde. Waarom aan God niet het geschenk geven van niet te drinken en in plaats daarvan met de armen delen wat anders verloren is in zondige buitensporigheden die zoveel lijden achterlaten, wanneer er zo vele van onze broeders en zusters niet toekomen om kledij te kopen voor zichzelf.

Zo’n opoffering, die gevraagd wordt door de gematigheid waarmee we onszelf moeten bedienen aan de tafel der Schepping, was al iets wat God vereiste vanaf het hele begin, bij de twee eerste mensen. De Heilige Schrift vertelt ons: "In Eden, in het oosten, legde God, de Heer, een tuin aan en plaatste daar de mens die hij gevormd had. Hij liet er allerlei mooie bomen met heerlijke vruchten groeien. In het midden van de tuin stonden twee bomen: de vruchten van de ene boom konden de mens het eeuwige leven geven, die van de andere boom inzicht in goed en kwaad. Hij zei tegen de mens: ‘Je mag eten van alle bomen in de tuin, alleen niet van de boom die inzicht geeft in goed en kwaad. Wanneer je daarvan eet, zul je sterven." [Gen. 2: 8-9 en 16-17]. Adam en Eva hadden de vrijheid om het fruit te eten van zovele bomen, dat ze de vruchten niet nodig hadden van de "boom die het inzicht gaf van het goede en het kwade." Bovendien zou het hen ernstige schade berokkenen en daarom liep God op de zaken vooruit en verbood hen om ervan te eten. Het beste wat ze konden doen was gehoorzamen aan Gods bevel en hem het offer schenken om niet van die vruchten te eten.

Vertaling: Chris De Bodt

10. Samson and Delilah [5/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


11. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 112]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Parfums van Laus.

Vanaf Pasen 1666 worden steeds meer de beroemde parfums van Laus gemeld en waarover M. Gaillard breed uitwijdt in zijn verhaal om er een hele welriekende theologie uit te putten die wat verdacht overkomt. We halen hier maar het getuigenis van M. Grimaud aan die kan uitleggen wat velen ervoeren, een ontegensprekelijke ervaring waarvan de overvloed na drie eeuwen niet is afgenomen.

Het is de dag dat Mgr. Marion, bisschop van Gap, met zijn verwanten de Mis kwam opdragen in Laus, in de paastijd 1666, dat M. Grimaud die gunst ontving. Het was het eerste bezoek van de nieuwe bisschop aan deze bedevaartsplaats want hij was afwezig geweest van 16 augustus 1665 tot 9 maart 1666. Toen hij van M. Gaillard bij zijn terugkeer vernam wat er in Laus was gebeurd besliste hij erheen te gaan met heel zijn bisschoppelijk gevolg. Deze uitstekende bisschop, al in 1662 in Gap benoemd deed er zijn officiële intrede op 8 september 1663, had in 1664 een deel van de parochies in het bisdom bezocht. Bezorgd om de vorming van zijn clerus had hij vanaf 8 december 1664 gesprekken aangevat om een huis in Gap te kopen om er later een seminarie in te vestigen, maar hij had tijdens zijn reis naar Parijs tevergeefs gezocht naar directeurs om er te huisvesten. Luisteren we nu naar M. Grimaud die de genade van het parfum meldt: ‘De hoogillustere en hoogeerwaarde Mgr. Pierre Marion, bisschop, heer en graaf van Gap is er de mis gaan opdragen met heel zijn huis, ieder biechtte en communiceerde er. Daar ik erheen ging zodra ik zijn bezoek vernam, nog aangewakkerd door de eer dat ik een van de kapeldirecteurs was, overkwam me iets dat ik meen te moeten melden. Terwijl ik votiefmissen inschreef bij de vernoemde kapel rook ik gedurende een half kwartier zo een heerlijke geur als ik nooit mocht ruiken, die me zo voldeed dat ik verward was.

‘Wat me bevestigde in het goede gevoel dat ik altijd koesterde over deze verschijning, want de goede deuren die heersen op een plek zijn zichtbare tekenen van de heiligheid. Van diegene en van de te vereren relikwieën daar… Dat is te lezen in de Legenden der Heiligen, in het bijzonder van Saint-Etienne… Wat ik nooit had durven beweren, want oneindig veel andere geloofwaardige mensen met standing hadden gemeld  gelijkaardige geuren waargenomen te hebben in dit heiligdom.'

Vertaling: Broeder Jozef

12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 330]

Kajafas

Verloop van proces voor Kajafas en Annas, volgende de Evangelisen

De hogepriesters en oudsten van het volk vergaderden bij Kajafas om de zaak van Jezus van Nazareth te bespreken.

Mt 26:3 Toen kwamen de hogepriesters en de oudsten van het volk bijeen in de voorhof van de hogepriester, Kajafas geheten;

Kajafas profeteerde dat Jezus zou sterven voor het volk.

Joh 11:47 De hogepriesters dan en de farizeeen riepen de Raad bijeen en zeiden: Wat doen wij? want deze mens doet vele tekenen.
Joh 11:48 Als wij Hem zo laten begaan, zullen allen in Hem geloven; en de Romeinen zullen komen en zowel onze plaats als ons volk wegnemen.
Joh 11:49 Maar een van hen, Kajafas, die in dat jaar hogepriester was, zei tot hen:
Joh 11:50 U weet niets, en u bedenkt niet, dat het nuttiger voor ons is dat een mens sterft voor het volk en niet de hele natie verloren gaat.
Joh 11:51 Dit nu zei hij niet uit zichzelf, maar daar hij hogepriester in dat jaar was, profeteerde hij dat Jezus zou sterven voor het volk [Joh 11: 52] en niet alleen voor het volk, maar opdat Hij ook de verstrooide kinderen van God tot een zou vergaderen.
Joh 11:53 Van die dag af dan beraadslaagden zij om Hem te doden.

Vertaling: Broeder Joseph

13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 158]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus in de spelonk bij Efraïm

De spelonk bij Efraïm, waarin Maria op haar vlucht gerust had, werd later rust- of verblijfplaats van Maria genoemd en door de pelgrims bezocht, zonder dat men nauwkeurig haar geschiedenis kende. Later woonde daar slechts arm en banaal volk.

Jezus vertelde hierover aan de leerlingen, die met een primitief toestel of apparaat vlam verkregen en een vuurtje aangelegd hadden. Om op die primitieve wijze vuur te verkrijgen wordt een stuk hout in een ander snel rondgewreven of gedraaid. Hij sprak hun over de heiligheid van deze plaats. Ook had zich hier dikwijls een profeet opgehouden om te bidden. Het zal wel Samuel geweest zijn. David had hier in het gewest de schapen van zijn vader gehoed, in deze spelonk gebeden en door engelen bevelen van God ontvangen. Hij kreeg hier ondermeer in zijn gebed de opdracht om tegen Goliath te gaan strijden. Ik weet niet meer alles wat ik hier gebeuren zag.

Ik zag dat de H. Familie op haar vlucht hier zeer uitgeput en terneergeslagen aankwam, dat de H. Maagd buitengewoon bedroefd was en weende. Zij leden gebrek aan alles, want op hun vlucht vermeden zij alle steden en openbare herbergen en volgden omwegen. Hier was het hun zesde rustplaats en zij brachten er een gehele dag door. Ook kregen zij hier grote genaden tot hun verkwikking. Er ontstond een bron in de spelonk en er kwam een wilde geit tot hen die zij molken en zij ontvingen ook troost van een engel.

Jezus sprak tot de leerlingen over de grote vermoeienissen welke zij en al zijn volgelingen te verwachten hadden. Hij weidde uit over de bezwaren die zijn H. Moeder en Hij op hun reis door dit gewest hadden verduurd en over de barmhartigheid van zijn hemelse Vader en over de heiligheid van deze plaats. Hij zegde hun ook dat hier eens een kerk gebouwd zou worden en Hij zegende deze spelonk, als wijdde Hij de kerk bij voorbaat in. Zij aten hier enige vruchten en kleine broden, die de leerlingen bij zich hadden.

14. De Sacramentalia [deel 1]

Zoals we uit de boodschappen vanuit de hemel al dikwijls gehoord hebben zijn de sacramentalia [hieronder uitgelegd] goede instrumenten om ons te helpen standhouden in deze verworden wereld. Dikwijls worden deze onderschat in onze strijd tegen het kwaad. Laten we er zo veel mogelijk gebruik van maken.

Onze heilige moeder de Kerk heeft de sacramentalia ingesteld. Dit zijn heilige tekenen, waardoor, enigszins in navolging van de sacramenten, vooral vruchten van geestelijke aard aangeduid en uit kracht van het smeekgebed van de kerk verkregen worden. Door deze sacramentalia worden de mensen in de juiste gesteltenis gebracht om de eigenlijke vrucht van de sacramenten te ontvangen en worden allerlei levensomstandigheden geheiligd.

De kenmerken van de sacramentalia

Zij zijn door de kerk ingesteld om bepaalde kerkelijke ambten, levensstaten, allerlei omstandigheden van het christelijk leven te heiligen, evenals het gebruik van voorwerpen die van nut zijn voor de mens. Zij kunnen ook, naar de pastorale besluiten van de bisschoppen, beantwoorden aan de noden, de cultuur en de geschiedenis die eigen zijn aan het christenvolk van een bepaalde streek of tijd. Zij bevatten steeds een gebed, vaak vergezeld van een welomschreven teken, zoals de handoplegging, het kruisteken, de besprenkeling met wijwater [ter herinnering aan het doopsel].
Zij vallen onder het priesterschap zoals dit door het doopsel verleend wordt: elke gedoopte wordt geroepen een 'zegen' te zijn en te zegenen. Daarom kunnen leken bepaalde zegeningen verrichten; hoe meer een zegening het kerkelijke en sacramentele leven betreft, hoe meer het voorgaan in een viering aan de gewijde bedienaar [bisschoppen, priesters of diakens voorbehouden zal zijn].

De sacramentalia verlenen de genade van de heilige Geest niet op sacramentele wijze, maar door het gebed van de kerk maken zij ons ontvankelijk voor de genade en gereed tot medewerking. 'Bijna elke gebeurtenis in het leven van de gelovigen verkrijgt, als ze goed ingesteld zijn, een heiliging door de goddelijke genade die voortvloeit uit het paasmysterie van het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus, waaraan alle sacramenten en sacramentalia hun kracht ontlenen, en vrijwel elk eerzaam gebruik van de stoffelijke dingen kan gericht worden op dit doel: de heiliging van de mens en de verheerlijking van God'.

Anne Van Der Sloten

15. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 47]

De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw

In die tijden zal het sacrament van het Heilig Oliesel op grote schaal worden verwaarloosd … Velen zullen sterven zonder het te ontvangen, waardoor hun vele genaden, troost en sterkte in de grote overstap van de tijd naar de eeuwigheid zullen worden ontzegd.

Het sacrament van het Huwelijk, dat symbool staat voor de eenheid van Christus met de Kerk, zal ingrijpend worden aangevallen en worden ontwijd. De vrijmetselarij, die dan zal regeren, zal zondige wetten stemmen met als doel dit sacrament uit te roeien. Zij zullen het voor iedereen gemakkelijk maken om in zonde te leven en aldus de geboorte van onwettige kinderen, zonder de zegen van de Kerk, enorm doen toenemen.

Het vrijzinnige onderwijs zal bijdragen tot een schaarste aan priesters en religieuze roepingen.

Het sacrament van de priesterwijding zal belachelijk worden gemaakt, onderdrukt en geminacht omdat in dit sacrament zowel de Kerk als God zelf worden onderdrukt en beschimpt, daar Hij wordt vertegenwoordigd door Zijn priesters. De duivel zal alles doen om de dienaars van de Heer op elke wijze te vervolgen, door met grote geslepenheid te werk te gaan en aldus hun geest voor de roeping te vernietigen en velen tot het verderf te leiden. Zij die aldus aanstoot willen geven aan de Christelijke kudde, zullen aldus over de priesters de haat brengen van slechte Christenen en de vijanden van de Ene, Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Deze schijnbare overwinning van satan zal enorm lijden toebrengen aan de goede priesters binnen de Kerk en aan de Opperste Herder en Plaatsvervanger van Christus op aarde die, als een gevangene binnen het Vaticaan, in het verborgene bittere tranen zal laten in aanwezigheid van God, onze Heer, vragend om licht, vroomheid en volmaaktheid voor alle geestelijken in de wereld, van wie hij de Koning en de Vader is.

Vertaling: Chris De Bodt

16. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]

Profetie 2

Alle natiën op aarde zullen elkaar bevechten in deze oorlog. De vechters zullen opstijgen tot in de hemel om de sterren te nemen en ze op de steden te werpen, om de gebouwen in lichterlaaie te zetten en enorme vernietigingen te veroorzaken.

Vertaling: Chris De Bodt


07-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.7 oktober 2011
7 oktober 2011

1. Het ongeval

In een winkel bevind ik mij tussen de rekken van de speelgoed afdeling. In men ooghoek viel me een jongentje op van zo’n 5 jaar, die een mooie pop in zijn arme hield. Hij stopte niet haar haren te strelen en haar tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af waarom dat jongetje geïnteresseerd was in die pop. Dat is normaal iets voor meisjes. Toen draaide de jongen zich naar een dame die zich naast hem bevond: "Tante ben je zeker dat ik niet voldoende centen heb?"

De dame antwoordde hem een beetje ongeduldig: "Je weet dat je niet voldoende geld hebt om het te kopen."

Toen vroeg de tante hem daar enkele minuten te blijven wachten, en ze vertrok snel. De kleine jongen hield nog steeds de pop in zijn handen.
Uiteindelijk ben ik naar hem toegestapt en heb ik hem gevraagd aan wie hij deze pop wou geven.

"Het is de schattigste popje dat me kleine zusje ooit met Nieuwjaar wou hebben, ze was er zeker van dat de Kerstman het haar zou brengen."

Ik zij hem toen dat hij haar deze pop dan wel misschien zou brengen, en hij antwoorde triestig: "Neen, de Kerstman kan niet gaan waar men zusje zich nu bevind. Ik moet het popje aan men mama geven zodat zij ze haar kan brengen."

Met trieste ogen zei hij: "Zij is vertrokken naar Jezus. Papa zegt me dat mama ze binnenkort gaat volgen, dus dacht ik dat zij dit popje wel mee kon nemen en haar dan aan men zusje kon geven."

M'n hart was bijna stil blijven staan. De kleine jongen hield zijn blik naar boven en zij me: "Ik heb tegen men papa gezegd dat ze niet direct mocht vertrekken. Ik heb hem gevraagd te wachten tot ik terug van de winkel was."

Toen heeft hij een foto laten zien, genomen in de winkel, waar hij het poppentje in zijn handen had en hij zei: ""Ik wil ook dat zij deze foto mee neemt, zo weet ze, dat ze het niet mag vergeten. Ik hou van men mama en zou willen dat ze me nooit verliet, maar, papa zegt me dat ze moet gaan met men kleine zusje." Vervolgens liet hij zijn hoofd zakken en werd het stil.

Ik voelde in men handtas en nam er een handbeugeltje uit met enkele briefjes en vroeg aan de jongen: "En als we nu eens je centen terug hertellen voor zeker te zijn ?" "Goed," zei hij, ik moet er zeker genoeg hebben."

Ik gleed mijn geld tussen dat van hem en we begonnen te tellen. Er waren nu zeker voldoende centen voor het popje en zelf meer. Stilletjes, fezelde de jongen: "Bedankt Jezus om me voldoende centen te hebben gegeven."

Toen keek de jongen me aan: "Ik had gevraagd aan Jezus om het te regelen dat ik voldoende centen zou hebben, zodat ik dit poppetje kon kopen en dat men mama het popje aan men zusje kon brengen. Hij heeft men gebed aanhoort. Ik wou ook genoeg hebben om een boeket witte rozen te kopen voor men mama, maar ik durfde het niet te vragen. Maar hij heeft me genoeg gegeven om het popje en de witte rozen te kopen. Weet U, mijn mama houdt zo veel van witte rozen..."

Enkele minuten later kwam de jongen zijn tante terug, ik ging opzij door mijn winkelmandje te verplaatsen. Ik heb men inkopen beëindigd in de winkel met een heel ander beeld dan toen ik begonnen was met men aankopen. Ik kan de kleine jongen maar niet vergeten. Toen herinnerde ik me een artikel in de krant van enkele dagen geleden, waarin een chauffeur onder invloed op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochtertje zaten. Het kleine meisje was opslag dood en de moeder zeer zwaar gewond. Was het deze familie van die kleine jongen ?

Twee dagen laten las ik in de krant dat de moeder was komen te overlijden. Ik heb het me niet kunnen laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me te begeven naar het mortuarium waar de jonge dame lag. Ze lag daar, met een mooie boeket witte rozen in de hand, het popje en de foto van de kleine jongen in de winkel. Ik ging huilend was, wetend dat men hele leven voor altijd veranderd zou zijn.

De liefde dat de kleine jongen had voor zijn mama en zijn kleine zusje was zo groot, zo ongelooflijk en in een fractie van enkele seconde, een bedronken chauffeur heeft hem alles ontnomen...

2. Economie en profetie


3. Bosnië en Herzegivona [deel 10]

De Republika Srpska

Nog even de belangrijkste steden van de Republika Srpska op een rijtje:
  • Banja Luka. Deze stad is sinds 1995 de hoofdstad van Srpska [daarvoor was het Pale bij Sarajevo] en ligt aan de rivier de Vrbaš in het noorden van het land [ongeveer 30 kilometer van de Kroatische grens]. Als tweede stad van het land heeft het een belangrijk economisch centrum. Veel handel is geörienteerd op Servië, maar er is ook veel contact met het veel dichterbijgelegen Kroatië. Hoewel de stad niet veel last heeft gehad van oorlogsgeweld, is er tijdens de oorlog wel veel gesloopt dat herinnerde aan de Turkse tijd [zoals moskeeëen]. Het gebied is bekend vanwege haar kuuroorden [Banja = kuuroord, Luka = haven].
  • Srpski Brod. Deze stad ligt aan de Sava aan de Kroatische grens, tegenover het Kroatische Slavonski Brod. Voor de oorlog heette de stad Bosanski Brod. Deze stad heeft een grote petrochemische industrie die, hoewel zwaar beschadigd in de oorlog, toch voor het gebied van groot belang is.
  • Bijeljina. Een industriestadje, maar met eigen universiteit. Bijeljina ligt in het noordoosten op ongeveer 8 kilometer van de Servische grens.
  • Trebinje. Een stad in het uiterste zuidoosten van Bosnië, hemelsbreed ongeveer 30 kilometer van Dubrovnik. De stad is erg bekend om de kunst, en dan met name Servische iconen.
  • Srpsko Sarajevo. Sinds het verdrag van Dayton wordt Sarajevo verdeeld door de [overigens niet of slecht gemarkeerde] entiteitengrens. Het grooste deel hoort bij de Federatie, slechts enkele buitenwijken bij Srpska.
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 93]

Rafaelmarie, California

Dinsdag 22/6/2004, vijfde dag

De volgende dag, vóór het ontbijt, aanvaardden een aantal van de bedevaarders uit onze groep mijn uitnodiging om naar het Cenacolo te gaan, een huis ver weg van hun eigen thuis, voor jongeren die drugsproblemen hebben gekend. Ik had over deze plaats reeds gehoord want iemand van de jongens, was ooit naar een vorige Medjugorje-conferentie te Irvine geweest. Zijn gesprek over zijn verblijf ginds was erg bewogen.

We kwamen aan het jongenscenacolo rond 7 uur ’s morgens en stonden aan de poort, te wachten op een gunst van de Hemel, zodat iemand ons zou opmerken en de poort zou openen. Ik wist ook dat ze een winkel hebben met religieuze voorwerpen. Dit zijn echte kunstwerkjes, waaronder vele die door de jongens zelf zijn gemaakt. Ze zouden dus gemakkelijk bedevaarders binnenlaten. En inderdaad, al spoedig kwam er iemand voorbij en liet ons binnen. We waren nog net op tijd voor de Kroatische Misviering van 7 uur in hun kapel.

Op de achtergrond bevind er zich een mooie muurschildering, gemaakt door de jongens. Het leek wel door een meesterkunstenaar gemaakt te zijn, in plaats van door de jongens. Het was waarachtig een miraculeus geïnspireerd schilderij. De jongens waren heel vriendelijk en beleefd voor ons. Ze boden ons zelfs een zitplaats aan, naast de jongens die er waren om alles te vertalen van het Kroatisch naar het Engels, maar hiervoor bedankten we. We wisten wat er werd gezegd omdat de Misviering, overal in de wereld, voornamelijk op dezelfde wijze gebeurt.

Na de Mis brachten we een bezoek aan hun kunstwinkel. Ik wist ervan omdat ik oot een mooi schilderij hebt gekocht van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, het mooiste schilderij van Haar dat ik ooit in mijn leven heb gezien. Ik had het gekocht op de Medjugorje vredesconferentie in Irvine. Ik praatte met de jongens, die het register bijhielden, over mijn persoonlijke betrokkenheid bij het kerkelijke werk in mijn parochie. Die locatie noemde de "Boys republic." Dit is een plaats voor jonge mensen die moeilijkheden kennen met de wet en en nieuwe kans krijgen door er gaan te studeren, aan sport te doen, maar eveneens met de tucht moeten rekening houden, in plaats van op stap te gaan met hun vrienden. Vooraleer we het cenacolo verlieten, gaf één van de jongens mij vrijblijvend een video cassette mee en wat leeswerk voor de jongens in de "Boys Republic."

"Boy’s Republic" is echter, als je het vergelijkt met het Cenacolo, zowat een communistische instelling met enkel gewone studie en lichamelijke opvoeding, maar geen godsdienst en daar ligt nu net mijn opdracht. Ik ga er zo’n tweetal keer heen per maand, en op de tweede woensdag praat ik steeds over Onze Heilige Moeder en leer ik hen hoe men de Rozenkrans moet bidden. En voor de laatste woensdagen van elke maand, kon ik een priester op de kop tikken en de biecht te horen en de Eucharistie te vieren.

Ik ga deze video tonen aan de jongens van de "Boy’s Republic." Wie weet gaan ze op een dag niet eens zal naar een Cenacolo, als ze geen ander verblijf zouden vinden. Ik denk dat de Cencaolo gemeenschap eveneens afdelingen heeft in Californië en andere plaatsen in de Verenigde Staten. Een ding weet ik zeker: deze jongens zijn als vruchtbare grond, klaar om het zaad van de bekering te planten. Later die week brachten we nogmaals een bezoek aan het Cenacolo.

Omdat ik niet zeker was of onze groep een bezoek aan het Cenacolo had gepland, besloot ik opnieuw om samen met enkele van de groepsleden te gaan, die eveneens waren geïnteresseerd. Ik was zo blij dat zo meegingen, en achteraf waren ook zij heel tevreden over het bezoek.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

5. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 15]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De belangrijkste gebeurtenis

Nu komt dat belangrijke moment uit de menselijke geschiedenis. Jezus nam toen zijn voornaamste apostelen mee naar de top van de Hermon [de eerste "Zion"] en onderging daar Zijn gedaanteverandering vóór hen [verheerlijkt als Hij zal zijn als Hij terugkeert in Glorie] en voor God de Vader zelf [en in een visioen ook voor Mozes en Elia] op die welbepaalde berg.

Hoe weten we nu dat deze transfiguratie plaats nam op de top van de berg Hermon? Hiervoor moet u vanaf Mattheüs 16:13 doorlezen tot het einde van het hoofdstuk. Die gebeurde allemaal in Caesari Fillippi [tegenwoordig Banias geheten en in de oudheid Panias of Panon]. Die stad is één der bronnen van de Jordaan [water komt uit een grot aan de voet van berg Hermon.] Lees nu de laatste twee verzen van Mattheüs, hoofdstuk 16 [27 en 28]. Zij zeggen dat er "bepaalde" [niet alle apostelen, maar enkel "bepaalde" apostelen] niet zullen sterven voor ze de komst van de Mensenzoon en Zijn Koninklijke Heerschappij hebben meegemaakt. Dit betekent dat ze Hem in zijn verheerlijking zullen zien.

Ga nu onmiddellijk naar Mattheüs 17. Hier leest men de optekening van een visioen dat plaatsvindt op een "hoge berg" [zie Mattheïs 17: 1] Zij bevonden zich toen aan de voet van de berg Hermon, dat uiteraard een "hoge berg" is.

Maar in Lucas 9:28, die de gebeurtenis parralel beschrijft [en Lucas schreef voor een heidens publiek dat door Paulus werd toegesproken], wordt de tekst meer specifiek en wordt er gezegd dat het zal geschieden op "dé berg." Inderdaad was er maar één "hoge berg" in het hele gebied, maar Lucas, die schreef voor Paulus, zei dat ze "de berg opgingen," waarop de gedaanteverandering, transfiguratie of verheerlijking plaatsvond. Daar de hele uiteenzetting over deze aangelegenheid geschiedde aan de voet van de Berg Hermon te Caesarea Philippi, kan "deze berg" niet anders zijn dan de Hermon. Christus bereikte samen met drie van zijn voornaamste apostelen [Petrus, Johannes en Jacobus de Grote] de top.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 201]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 3

Aan altaar en kruis staat dezelfde priester en hetzelfde slachtoffer en er is eenzelfde opoffering. "Aan het altaar," zegt Sint Jan Chrysostomus, "is er een zwaard, en dat zwaard zijn wij priesters die het dragen, niet met onze handen, maµar met onze lippen. De opoffering heeft in feite niet werkelijk plaats, maar op mystieke en afbeeldige wijze: maar de afbeelding is zo fel, zo doeltreffend dat ze werkelijk lijkt."

Volgens Sint Thomas, Suarez en de grote theologen is het noch de Offerande, noch de Communie, maar de consecratie die de essentie van het offer uitmaakt.

Inderdaad, zoals Mgr. Rosset opmerkt, heeft Jezus Christus geen banale dood ondergaan. Hij is niet aan ziekte bezweken en zijn beenderen werden niet gebroken. Hij is niet in het water verdronken, maar Hij heeft zijn leven gegeven op het kruis door zijn bloed te vergieten. Daarom is het de Mis die zijn offer gedenkt en ook zijn dood moet voorstellen zoals die werd vervuld. Dit kan maar in zoverre Jezus Christus lichaam, door de sacramentele woorden, opgeofferd wordt apart van zijn bloed en het bloed in de kelk afzonderlijk van zijn gewijd lichaam.

Met de consecratie van het brood alleen wordt Jezus Christus dood herdacht maar niet de dood die Hij onderging. Met consecratie van de wijn alleen zou Jezus Christus totaal van zijn bloed beroofd op het kruis niet duidelijk en uitdrukkelijk getoond worden. Wanneer de priester zegt: Dit is mijn lichaam, wordt alleen het lichaam op het altaar geroepen, en als bloed, ziel en godheid er tegelijk opkomen is dat volgens de theologen zuiver samenvallen omdat de verrezen Jezus Christus niet meer kan sterven. Moest Jezus Christus niet in een bovennatuurlijke en glorieuze status verkeren, dan zou zijn lichaam van zijn bloed gescheiden zijn door de sacramentele woorden. En wanneer de priester zegt: "Dit is mijn bloed," wordt alleen het bloed op het altaar ontboden en moest het niet voorgoed en onverdeelbaar verenigt zijn met het lichaam zou het vloeien zoals vroeger op het kruis. Deze woorden: dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed zijn het zwaard dat doordringt tot op de scheiding van ziel en geest. "Als de scheiding niet effectief is," merkt Bossuet op, "ligt dat niet aan de deugd van het zwaard, maar omdat het verlamd wordt door de onaantastbaarheid van het glorierijke lichaam van de Verlosser."

"De volmaaktheid van het offer eist niet," volgens Mgr. Rosset, "dat het slachtoffer werkelijk geofferd wordt. Het volstaat dat de offerdaad het geofferde vernietigt." De Kerk plaatst onder de martelaars de evangelist Sint Jan, in kokende olie gedompeld, alsook andere heiligen die kwetsuren opliepen of folteringen ondergingen die de dood tot gevolg moesten hebben maar wonderlijk eraan ontsnapten. Onder de oude wet was het offer volmaakt als de offeraar het slachtoffer dodelijk had gekwetst en dit werd als geofferd beschouwd, zelfs na een wonderbare redding.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

7. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 84]

De oproep om zich op te offeren

Op dezelfde wijze waarschuwt Jezus ons: "Hij die niet zijn kruis opneemt en mij volgt, is mij niet waardig." [Mt. 10: 38] Ja! Hoe kan iemand een vriend van God en het eeuwige leven waardig zijn als ze zichzelf niet verloochenen in alles wat nodig is om de weg van zijn geboden te volgen, in het afzien van ongeoorloofde pleziertjes, de grillen van de trots, pronkzucht, hebzucht en inhaligheid, buitensporig zelfgenoegen, het negeren in het uitoefenen van liefdadigheidswerken en gerechtigheid tegenover anderen, in het van zich afschudden van het juk van het dagelijkse kruis of het aarzelend dragen zonder het in eenheid en overeenstemming te brengen met het Kruis van Christus?

Soms is dat het kruis van ons dagelijkse werk: "U zult uw brood eten bij het zweet van uw voorhoofd," was de last door God opgelegd aan Adam als straf voor zijn zonden. Bij andere gelegenheden zullen het de moeilijkheden van het leven zijn die zich voordoen bij elke stap die we nemen, en die we met waardigheid, geduld en overgave moeten aanvaarden. Andere keren zullen het de vernederingen zijn die plots kunnen geschieden en die we moeten aanvaarden, onder de toegeving dat wat onvolmaakt is in ons en de vastberadenheid om onszelf over te geven aan God, die altijd de zielen helpt die zich willen omhoogwerken tot een beter en volmaakter leven: "Maak van alles van wat  u kunt een opoffering," vertelt de Boodschap ons, "en schenk het aan God als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij wordt beledigd en met het verzoek tot de bekering der zondaars."

God geeft ons nog een andere reden om dingen op te dragen aan Hem: "Tot herstel van de zonden door dewelke niet alleen Hij is beledigd, maar ook onze broeders en zusters, door ons eigen toedoen." Elke keer als we een persoon beledigen moeten we een daad van herstel doen in de mate van het mogelijke, voor elke ontsteltenis of schade dat we hem hebben aangedaan. Daarom moeten we de gewoonte aannemen om ons te verontschuldigen, enz… Nu is het des te meer noodzakelijk voor ons om dit te doen in een verhouding tot God. Het is hierom dat Christus onze het "Onze Vader" aanleerde, om vergiffenis te vragen: "Onze Vader, die in de hemelen zijt […] vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren." [Mat. 6: 9-12] met onmiddellijk daarop "en leidt ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade." [Mat. 6: 13]. En het is uiteraard zo dat het beste herstel dat we kunnen aanbieden, de combinatie van ons verzoek tot vergeving is met een hard besluit om Hem niet meer te beledigen. Dat is waarom wij vergiffenis, hulp en bescherming vragen.

Vertaling: Chris De Bodt

8. Samson and Delilah [4/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 111]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.

De negenentwintigste genezing door Grimaud vermeld, is deze van Mgr. d’Aubusson, aartsbisschop van Embrun en ambassadeur voor de koning in Spanje.

Hij werd vlug genezen van een zware ziekte waaraan hij niet meer dacht te ontsnappen en na zijn belofte als gevolg van de nieuwe devotie die in zijn bisdom verscheen. Hij beval een gift aan de kapel van 300 pond voor de bouw, in afwachting van nog grotere gunsten.

Wanneer M. Grimaud dat schrijft zal Mgr. d’Aubusson drie maand later terugkeren naar Frankrijk. Maar hij kwam niet meer langs in zijn bisdom, want hij ging naar het Hof in Versailles waar hij al gauw de zetel van Metz kreeg toegewezen in juni 1668. Zo verloor Laus een weldoener met kostbare vrijgevigheid en waarop Grimaud rekende. De poort van de basiliek van Laus draagt twee van zijn wapenschilden, een aan de sluitsteen van het gewelf en een in de deur in notelaar. Deze wapenschilden met klaverkruis hebben eronder een tweede klein kruis, het kenteken van de Koninklijke Orde van de Heilige Geest, de hoogste onderscheiding van het koninkrijk en die hij kreeg in 1662 samen met de aartsbisschoppen van Lyon, Arles en Rouen.

Juffrouw Anne Blanc, echtgenote van heer Céas advocaat in de stad Gap, leed sinds 3 jaar bijna dagelijks aan vreemde verzwakkingen die haar uren lang voor dood lieten en soms stuiptrekkingen en vreemde zenuwtrekken veroorzaakten. Eens beloofd aan O.L.V. van Laus en na er een noveen van Missen te hebben bevolen en die ze met haar moeder Madeleine Blanc, een zeer deugdelijke vrouw, bijwoonde, werd ze wonderbaar genezen begin september 1666, zoals algemeen gekend.

De zoon van heer Maritan, hotelier van het Witte Paard in Grenoble, zowat 5 jaar, had de pokken gekregen en kreeg dan een zware kwaal onder de voet met een gezwel zo groot als een cent en die hem dag en nacht wakker hield en waardoor hij niet kon eten. Er werden twee sneden in de tumor toegepast zonder genezing. De meest beroemde dokters en chirurgen uit Grenoble werden geraadpleegd: sommigen beweerden dat het been langs diende gesneden om de kwaal te bestrijden, met gevaar dat hij kreupel zou blijven, anderen, waaronder vooral M. de Villefranche, zeiden dat het been diende afgezet wat de ouders groot verdriet berokkende. Daar de genoemde heer Maritan pas uit Briançon arriveerde waar hij geboren was, zei hij zijn vrouw dat hij had horen spreken over O.L.V. van Laus die zoveel wonderen deed en dat ze hun zoon aan haar moesten beloven. Ze hadden nog maar juist die belofte gedaan of hun zoon begon te eten en goed te rusten en was na enkele dagen genezen. Het verplichtte de moeder er met hem heen te gaan om God en Zijn heilige Moeder te danken voor dergelijke gunst. Ze ging er een noveen doen met haar zoon en verklaarde al het voorgaande op 1 september 1666.

Madeleine Gervasi uit La Bâtie-Neuve werd ziek en verloor de spraak. Ze was in doodstrijd, verlaten door de dokters na nochtans alle sacramenten van de Kerk te hebben ontvangen. Op de belofte van haar man aan O.L.V. van Laus om een fakkel zo groot als hijzelf en 30 pond voor het bouwen van de kerk te offeren, werd ze meteen genezen en stond ze op uit haar doodstrijd, tot grote verbazing van iedereen en niet het minst van chirurg Hugues, protestant, die niet kon nalaten over iets buitengewoon te praten. Ze vertrok 3 dagen na de Mis: dat bevestigt haar man op 25 oktober 1666.

Vertaling: Broeder Jozef

10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 330]

Kajafas

Kajafas was getrouwd met een dochter van Annas die eerder hogepriester was geweest [en tot aan zijn dood nog als zodanig werd aangesproken]. Ook vijf van zijn zwagers hebben dit ambt bekleed. Zowel het Nieuwe Testament als Flavius Josephus suggereren dat Annas' invloed op Kajafas bijzonder groot was. Kajafas onderhield nauwe banden met het Romeinse bestuur, vooral met Pontius Pilatus, die van 26 tot 36 procurator over Judea was.

Vermoedelijk is het hieraan te danken dat Kajafas niet minder dan achttien jaar het ambt van hogepriester bezat, voor deze periode een uitzonderlijk lange tijd. De keerzijde was echter dat toen Pilatus wegens zijn gewelddadige optreden tegen de Samaritanen in ongenade viel, ook Kajafas' lot was bezegeld: de Syrische gouverneur Lucius Vitellius onthief hem uit zijn ambt in hetzelfde jaar dat Pilatus naar Rome werd teruggeroepen.

Kajafas is vooral bekend geworden omdat hij als hogepriester het Sanhedrin voorzat tijdens de berechting van Jezus.

Kajafas en zijn schoonvader Annas waren hogepriester van de tempel in Jeruzalem in de tijd van Jezus [Lucas 3 vers 2. Zie ook Josephus, Joodse oudheden 20.9.1]. De familie van Annas was berucht om haar corruptie.

Kajafas komt in de Bijbel naar voor als de voorzitter van het Sanhedrin, de joodse raad in Jeruzalem die Jezus veroordeelde. Dit gezelschap bestond uit zeventig religieuze en politieke leiders, voor het merendeel priesters. Algemeen echter wordt niet Kajafas, maar Annas beschouwd als de machtigste man. Jezus wordt eerst voor Annas gebracht [Johannes 18 vers 13 en 14] en pas daarna komt hij geboeid voor Kajafas te staan [Johannes 18: 24 en Matteüs 26: 57].

Vertaling: Broeder Joseph

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 46]

De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw

De "pauselijke onfeilbaarheid" zal als een dogma van het geloof worden afgekondigd door dezelfde paus [Pius IX], gekozen om het dogma van het mysterie van "Mijn Onbevlekte Ontvangenis" af te kondigen. Hij zal worden vervolgd en worden opgesloten binnen het Vaticaan door de inbezitneming van de Pauselijke Staten en door de kwaadwilligheid, afgunst en hebzucht van een aardse monarch [Koning Victor Emmanuel II].

Ongebreidelde lusten zullen de weg vrijmaken voor totaal ontaarde gewoonten, omdat satan wil regeren door de sekten van de vrijmetselarij, met als bijzonder doelwit de kinderen, om algemeen verderf te verzekeren.

Ongelukkig zullen de kinderen zijn van die tijden! Slechts zelden zullen ze nog de sacramenten van het doopsel en het vormsel ontvangen. Wat het sacrament van de Biecht betreft, zal er slechts gebiecht worden in Katholieke scholen, waarvoor de duivel tot het uiterste zal gaan door het gezag te vernietigen.

Hetzelfde zal geschieden met de Heilige Communie. O, hoe doet het mij pijn u te moeten zeggen dat er vele openbare en verborgen heiligschennis zal zijn!

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]

Profetie 1

Aanhoor, o aanhoor, mijn zusters en broeders: Ik zag wouden en bergen trillen. Er zal een tijd komen, dat er een oorlog zal uitbreken, verschrikkelijker dan alle andere oorlogen tesamen, die ooit de mensheid hebben bezocht. Een vreselijke strijdman zal de aanstichter ervan zijn en zijn tegenstanders zullen hem de antichrist noemen.

Vertaling: Chris De Bodt


06-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.6 oktober 2011
6 oktober 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 9]

De Republika Srpska

Deze Servische entiteit vormt met ongeveer 49% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina de rest van het land [met uitzondering van Brčko]. Het overgrote deel van de bevolking bestaat uit Serviërs, met name in de grote plaatsen wonen ook nog Kroatische en Moslim-minderheden. De hoofdstad van Srpska is Banja Luka, een stad in het noorden van het land op ongeveer 30 kilometer van de grens met Kroatië.

Srpska is in 2 delen verdeeld: Het noordelijke gedeelte [tegen de Kroatische grens], en het oostelijke gedeelte tegen de Servische grens. De 'knip' zit in het distrikt Brčko, zodat Srpska over circa 10 kilometer onderbroken wordt.

Srpska leunt economisch gezien veel op buurland Servië en bestaat uit 7 regio's, die echter administratief zijn, en niet te vergelijken met de kantons uit de Federatie:
  • Banja Luka [noord]
  • Doboj [noord]
  • Bijeljina [oost]
  • Vlasenica [oost]
  • Sokolac [oost]
  • Srbinje [oost]
  • Trebinje [oost]
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 92]

Rafaelmarie, California

Dit alles was gemarkeerd met veschillende kleuren gebladerte, dat ik herkende. Toen Joe en ik verder gingen naar de rechterzijde van het Verschijningspad, herkende ik de kleur va het gebladerte. Er leek een kleine opening en zo gingen we die plaats binnen. Joe nam een spoor waar dat enigszins bewandeld leek, omwille van de meer aardse kleur. Ik volgde Joe een beetje, maar ik herinnerde mij dat het Kruis beneden het gekleurde gebladerde was, dat ik mij herinnerde.

Hierop baden Joe en ik een gebed voor onze Heilige Moeder, om alstublieft niet naar onze zonden te kijken, maar in de plaats ervan naar onze inspanningen, om ons aldus te helpen om de plaats te vinden. Joe bleef op het spoor dat opwaarts de heuvel scheen te gaan en ik ging bergafwaarts om spoedig op dezelfde rotsstenen terecht te komen. Ik herkende de rotsstenen in mijn herkenningspunten uit mijn geheugen, maar ik was niet meer zeker of het Kruis naar

boven of naar beneden was. Toen hoorde ik Joe roepen: "Rafaël, Rafaël, ik heb het gevonden." Ik volgde zijn stem en vroeg hem waar hij zich bevond. Hij zei om het spoor te volgen, wat ik deed. Spoedig kwam ik op Joe en het Witte Kruis uit. Ik was overgelukkig.

Dit was een der mijlpalen uit mijn leven. We knielden neer en baden de twintig tientjes van de Rozenkrans, nog een van mijn mijlpalen. Tijdens de Rozenkrans, herinnerde ik mij bij momenten, dat ik niet verder kon, omwille van te grote emoties, maar we haalden het. We namen wat foto’s en gingen dan bergafwaarts. Deze keer namen we de gemakkelijke weg naar een douche en het ontbijt. Maar daarvoor brachten we nog een kort bezoek aan het Blauwe Kruis, dat zich beneden de heuvel bevindt. Ik geloof dat onze Heilige Moeder aan alles denkt. Ze wist dat er mensen zouden zijn voor wie het lichamelijk onmogelijk zou zijn om de Podbrdo te beklimmen. Het Blauwe Kruis, beneden aan de heuvel, was Haar antwoord.

Later die dag, na de Heilige Misviering, hoorden we een bekend Kroatisch priester aan het woord die leek te spreken met de taal der Engelen. U kon het van zijn aangezicht aflezen: hij was een heel heilig man.

Rond drie uur ’s namiddags begaven enkele bedevaarders zich, samen met mij, naar de plaats waar Zr. Emmanuel woont en dit op haar uitnodiging aan één van onze pelgrimvrienden, Karen. Zij bad een Rozenhoedje, dat samen met haar inzichten, in totaal zo’n twee en een half uur tijd in beslag nam. Een van mijn pelgrimvrienden, die nogal corpulent was, zakte door zijn stoel, tijdens het gesprek van de zuster. Onmiddellijk kwamen we hem allemaal ter hulp. Hij was erg beschaamd. En ik zal Zr. Emmanuels reactie hierop nooit vergeten: "Stop daarmee," wat nogal humoristisch overkwam, omdat de brave man er echt niets kon aan verhelpen.

Er waren een aantal dingen in de gebedstuin van Zr. Emmanuel die mijn aandacht trokken: het grote Kruis van Jezus en het beeld van onze Heilige Moeder. Ik stond een beetje verbijsterd bij het filmen van het beeld, omdat er een aantal insecten onder Haar oor kropen. Indien dit mijn beeld was geweest, zou ik er zeker voor hebben gezorgd dat die insecten zo vlug mogelijk weg waren.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 14]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De belangrijkste gebeurtenis

Laat ons nu even nog een belangrijker gebeurtenis bekijken die verbonden is met niets minder dan met de Berg Hermon [de berg van Damascus]. De meest betekenisvolle onderrichting uit het volledige Nieuwe Testament, gebeurde op de top van de berg Hermon, niet in Jeruzalem. Uiteraard is wat er met Christus is gebeurd op de Olijfberg, Zijn kruisiging en Zijn Dood, extreem belangrijk, maar Christus en Zijn apostelen hadden hun opdracht om te doen voor wat moest gedaan worden in Jeruzalem, van God zelf doorgekregen op de berg Hermon.

Waarachtig, de meest belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van het Openbare Leven van Jezus Christus is geschied op die welpaalde berg, de berg Hermon of de eerste Zion.

Ik doe nu een beroep op u allen als broeders, om mij te aanhoren tot het einde. Ik vraag u om mijn woorden volledig in u op te nemen, want wat ik spoedig zal zeggen kan uw liefde aanvankelijk voor mij doen bekoelen in de diepten van de dwaalleer. Ja, dit kan het geval zijn, maar Ik weet dat ieder van u die met zijn gehele hart van Jezus Christus houdt, mij minstens zal laten uitspreiken over deze aangelegenheid. Wees dus klaar voor enige diepe waarheden. Ik wens een verklaring af te leggen die aanvankelijk kan overkomen als het tegengestelde van de waarheid, maar als u uiteindelijk de waarde ervan zult begrijpen zal het de kolom worden van ons geloof in Jezus Christus als de echte Zoon van God.

Hier is die verklaring: Alhoewel wat Christus voor ons deed op het hout van het Kruis, de meest belangrijke gebeurtenis is, in de geschiedenis van de mensheid, werd de verrechtvaardiging voor die daad aan alle mensen op aarde, zo’n jaar eerder doorgegeven, toen God de Vader besloot om de menselijke omgeving te betreden om Zijn geliede Zoon, Jezus van Nazareth te leiden naar een machtspositie en autoriteit dat geen menselijk wezen ooit heeft verkregen. Toen Jezus zei dat Hij Zijn Kerk op een "rots" zou bouwen, legde hij deze verklaring af in de stad Panias aan de voet van de berg Hermon.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 200]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

Wat nog meer? Vanuit de hoge hemel heeft Jezus Christus de weg gevonden om zich dagelijks weg te cijferen en zich over te geven in de handen van zijn minister als een dienaar en een gevangene. Met zijn onsterfelijk bestaan heeft Jezus Christus het middel gevonden om dood en vernieling te ondergaan, en het nieuwe leven dat Hij krijgt in het sacrament verliest Hij telkens de hosties vergaan. Na negentien eeuwen aanwezigheid op het altaar daalt Hij er dagelijks op neer en vernieuwt telkens op een of ander punt van de aarde de overgave van zijn lijden en dood.

Indien we aandachtig zijn onderricht volgden, welk wonderbaar leven zouden we kennen! Onwetende en ongeletterde mensen, de ogen op de tere hostie en luisterend naar de innerlijke stem die diep in hun ziel weerklinkt, hebben hun acties tot heldendaden verheven, voor hun eigen heil en dat van anderen hebben ze het krachtigste licht gekregen, meer schatten en wetenschap opgedaan alsof ze alle geschriften van Kerkleraars en heiligen hadden gelezen. Zelf, door die voorbeelden, zullen we meesterwerken van genade worden. Ons leven is waarlijk vervuld met wonderen, maar zullen die wonderen niet eens onze veroordeling uitmaken? Aan het altaar nodigt Jezus Christus ons uit ons op te offeren als levendige, heilige slachtoffers die God behagen: Hostiam sanctam, viventem, Deo placentem. Daar leert Hij ons nederig te zijn tegenover de lof, de vervolgingen onverstoorbaar te verduren en onwrikbaar te volharden in onze verplichtingen.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 83]

De oproep om zich op te offeren

Maar dat is niet voldoende wat de Heilige apostel Paulus vertelt ons in [Kol. 1: 24] "dat we ons lichaam moeten aanvullen met wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt," omdat we allen deel uitmaken van het enige en hetzelfde mystieke lichaam van de Heer. En als er één deel van dat lichaam lijdt, dan lijden alle leden mee, en als een die er deel van uitmaakt dient te worden verwijderd, zijn alle andere leden van het lichaam hierbij betrokken. Als er één lid is die ernstig ziek is, zelfs al blijft de ziekte beperkt tot één lichamelijk onderdeel, dan lijdt het hele lichaam en sterft het af. Hetzelfde gebeurt in het geestelijke leven. We zijn allen ziek en hebben allen vele tekortkomingen en zonden. Vandaar dat het onze plicht is om ons op te offeren, in eenheid met Christus, het onschuldige slachtoffer, en dit tot herstel van onze eigen zonden van deze van onze broeders en zusters, omdat we allen leden zijn van het ene en hetzelfde lichaam van hetzelfde Mystieke Lichaam van de Heer.

De Boodschap roept ons op om "van alles een offer te maken en het aan God op te dragen als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij is beledigd en als verzoek voor de bekering van de zondaars." [de woorden van de engel] Dit kunnen opofferingen van spirituele, intellectuele, morale, lichamelijk of materiële aard zijn en afhangend van welk moment zullen we de kans krijgen om alle soorten daden van herstel te doen. Het belangrijke is dat we klaar zijn om voordeel te halen uit elke mogelijkheid die zich voordoet, en in het bijzonder, dat we bereid zijn om opofferingen te doen wanneer het van ons is vereist om zo aan onze plichten tegenover God, onze naaste en onszelf te voldoen. Novendien is zo’n daad van herstel eveneens nodig om overtredingen te begaan tegen de geboden van God. Onder deze omstandigheden hebben we de verplichting om alles op te offeren wat nodig en verplicht is, omdat we een verbintenis hebben om alles wat nodig is op te offeren om het begaan van zonden te vermijden. Onze eeuwige verlossing hangt er van af, zoals Jezus Christus ons vertelt in het Evangelie: "Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schaadt?" [Lucas 9, 23-25]. Van wat de Heer hier zegt tegen ons, leren we dat we moeten voorbereid zijn om eerder te sterven dan een ernstige zonde te begaan die er de oorzaak kan van zijn dat we het eeuwige leven zouden verliezen. Hetzelfde is eveneens waar als het gehoorzamen van Gods wet van ons vraagt dat we iets opofferen dat van mindere waarde is dan onze levens.

Afstand doen van alles wat ons kan aanleiding geven tot zonde is de weg naar de redding. Het is om deze reden dat de Heer ons waarschuwt dat wie ook zijn leven wil redden, het zal verliezen of met andere woorden: "iedereen die ernaar verlangt om verstoring brengende geneugten te voldoen, leeft een leven van zonde en volgt de brede weg van de zonde en zal op deze wijze, zonder enig teken van berouw of verbetering, het eeuwige leven verliezen. Waarom kunnen we tegen Jezus niet zeggen: "Wat strekt het ons tot voordeel om de hele wereld te winnen als we onszelf verliezen of verbeurd verklaren?"

Vertaling: Chris De Bodt

6. Samson and Delilah [3/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met een enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 110]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.

Heer Alexandre, markies van Tallard, had al meerdere jaren het zicht verloren. Na zijn belofte aan O.L.V. van Laus zag hij weer bij zijn bezoek ter plekke. Dit is gekend in heel Tallard. Ook de genezing van M. Tournu die sinds 12 jaar nog maar alleen met krukken liep: een feit bevestigd door 50 notabelen uit Tallard op 10 mei 1666.

Alexandre was maarschalk van Frankrijk en laatste lid van de familie Bonne d’Auriac. En Tournu is de eerste heer van Ventavon, geboren in La Mure.

Mevr. De Mouillard, echtgenote van een advocaat in Grenoble, leed al lang aan trillingen en vreemde misselijkheid die haar soms opwonden en stuiptrekkingen gaven waaronder haar blik en haar tanden uitpuilden. Eens beloofd, genas ze en kwam in de zomer van 1666 met haar moeder en haar man haar danknoveen vervullen. Ze gaf aan de kapel een zilveren hart met zilveren ogen en kinnebak, alsook een heel mooi Lieve Vrouw beeldje en een mooie retabel.

Dergelijke geschenken waren talrijk: Zo werd er een zilveren oog gegeven door de heer de Fontclaire uit Sisteron en door Madeleine Magnan uit Tallard, een buik in witte was door Marguerite Vachier uit Grenoble, enz. Ook werden er naast de krukken, corsetten en andere hulpmiddelen van de kreupelen, schilderachtige werkjes geschonken die de genezing van de zieke voorstelde met zijn familie biddend verzameld rond de Maagd vabn Laus.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 329]

Justus van Tiberias

Voor het einde van de Romeinse verovering van Galilea was Justus naar Beiroet gevlucht waar hij zich bij koning Agrippa II vervoegde. Zijn zuster Berenice sprak ten beste voor hem bij keizer Vespasianus en bekwam zo de herroeping van zijn doodstraf. Zo werd hij slechts voor een tijd opgesloten in de gevangenis Daarna leidde Justus een voorspoedig leven aan het hof van Agrippa II. Na de oorlog werd hij privé secretaris van de koning. Maar Josephus laat niet na later te vermelden dat zijn rivaal werd weggestuurd wegens onbekwaamheid.

Justus bewaarde het handschrift van zijn Geschiedenis twintig jaar en publiceerde het maar na de dood van de protagonisten Vespasianus, Titus en Agrippa II. Josephus laat verstaan dat Justus’ versie over de gebeurtenissen de overheid misnoegde. Ook plaatste Justus zijn voormalige meester Agrippa in een slecht daglicht, wat waarschijnlijk de oorzaak is waarom hij zijn werk pas na diens dood publiceerde. Justus schreef ook een kroniek over het Joodse volk vanaf Mozes tot Agrippa II. Hij schept op met een brief die hij zou gekregen hebben van Agrippa die zijn koninklijke steun uitdrukt over zijn versie van het gebeuren: "Van koning Agrippa aan zijn lieve Josephus" Me dunkt dat je met meer zorg en waarachtigheid hebt geschreven dan eender wie die dit onderwerp behandelt Stuur me de ontbrekende boekdelen op."

Justus heeft waarschijnlijk geleefd tot in het begin van de tweede eeuw want het schijnt dat zijn boek de dood van Agrippa vermeldt. Volgens de getuigenissen van de Kerkhistorici Eusebius, Hieronymus, de Byzantijnse Suda en Photius schreef Justus van Tiberias drie werken die grotendeels verloren zijn gegaan: Geschiedenis van de Joodse oorlog, Kroniek van de Joodse koningen [van Mozes tot Agrippa II] en, volgens Hieronymus, Commentaar over de Schriften.

Men gaat er tegenwoordig van uit dat de oorlogsgeschiedenis die hij neerschreef, vooral het gedeelte van de oorlog tussen Judea en de Romeinen en de inname van Jerusalem, grotendeels verhalen waren die hij zelf had uitgevonden.

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 157]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus in de spelonk bij Efraïm

9 oktober. Zesde rustplaats der H. Familie op haar vlucht naar Egypte. Bij Jezus' terugkeer van Anim deden enige van die mannen Hem uitgeleide. Hij keerde langs een andere [meer westelijke] weg terug [in tegenovergestelde richting van de weg van zijn vluchtende ouders],en kwam tegen de avond bij een plaats die aan twee zijden van een gebergte lag en tussen de twee delen van deze plaats liep een uit het oosten komend, wild dal met diepe verscheurde kloven. Deze plaats of het gebergte had een naam als Efraïm of Efron. De richting van het gebergte was naar Gaza toe. De bergrug loopt in die richting en een uur verder vindt men thans op het gebergte nog een ruïne met name Taiyibeh, wat de Arabische vertaling is van Efraïm.

Jezus was door het gewest Hebron gekomen. Ook lag er ver, doch zichtbaar van op zijn weg, een verwoeste stad met een toren, waarvan de naam als Malaga klonk. Niet verder dan een uur van hier was het bos Mambre, waar een engel aan Abraham de belofte van Isaak bracht. Ook vindt men daar de dubbele spelonk die Abraham van Efron, de Hetiet, aankocht als familiegraf. Ook het slachtveld, waar David Goliath versloeg, was niet zo ver van hier. Dit slachtveld was het dal tussen Socho en Azeka, vier uren ten noordwesten van hier.

Jezus' begeleiders waren teruggekeerd en Hij ging nu om de ene zijde van de tweedelige stad en zijn leerlingen, aan wie Hij dit gewest als de plaats der ontmoeting aangewezen had, troffen Hem aan op de holweg in het wilde dal. Zich uit dit diepe ravijn wegwendend, leidde Hij hen in een spelonk die zeer wild en moeilijk toegankelijk, maar zeer ruim was. Hier brachten zij de nacht door. Hier had de H. Familie op haar vlucht naar Egypte haar zesde rustplaats gehad. Later op 18 oktober vulde A.C. Emmerich dit verhaal aan als volgt.

10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 26]

Catechismus

Het Sacrament van het Doopsel in het kort

De christelijke initiatie bestaat uit een geheel van drie sacramenten:
  • het doopsel dat het begin is van het nieuwe leven.
  • het vormsel dat er de bevestiging van is en
  • de eucharistie die de leerling voedt met het lichaam en bloed van Christus met het oog op zijn omvorming in Christus. 'Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb' [Mt. 28,19-20].
Het doopsel is de geboorte tot het nieuwe leven in Christus. Het is naar de wil van de Heer noodzakelijk voor het heil, net zoals de kerk, waarvan het doopsel de poort is.

De wezenlijke rite van het doopsel bestaat in het onderdompelen van de dopeling in het water of in het gieten van water over zijn hoofd, onder aanroeping van de allerheiligste Drieëenheid, dit wil zeggen van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

De vrucht van het doopsel of de doopgenade is een rijke werkelijkheid met als inhoud: de vergeving van de erfzonde en van alle persoonlijke zonden en de geboorte tot het nieuwe leven waardoor de mens een aangenomen kind van de Vader, een lidmaat van Christus, een tempel van de heilige Geest wordt.

Door het feit zelf wordt de gedoopte ingelijfd in de kerk, het lichaam van Christus, en wordt hij het priesterschap van Christus deelachtig. Het doopsel drukt in de ziel een onuitwisbaar geestelijk merkteken, dat de gedoopte heiligt voor de christelijke eredienst. Vanwege het merkteken kan het doopsel niet herhaald worden.

Zij die omwille van het geloof de dood ondergaan, de geloofsleerlingen en alle mensen die, onder stuwkracht van de genade, zonder de kerk te kennen, in alle eerlijkheid God zoeken en er zich op toeleggen zijn wil te doen, worden gered, zelfs als zij het doopsel niet ontvangen hebben.

Sinds de vroegste tijden wordt het doopsel aan kinderen toegediend, want het is een genade en gave van God die geen menselijke verdiensten veronderstelt:
  • de kinderen worden gedoopt in het geloof van de kerk.
  • Het binnentreden in het christelijk leven geeft toegang tot de ware vrijheid.
  • Wat betreft de kinderen die zonder doopsel gestorven zijn, nodigt de liturgie van de kerk ons uit te vertrouwen op de goddelijke barmhartigheid en te bidden voor hun heil.

    In geval van nood kan iedereen dopen, als hij maar de intentie heeft te doen wat de kerk doet en water giet over het hoofd van de dopeling met de woorden: "Ik doop u in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest."
Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 45]

Een Roos aan haar voeten

Toen haar geliefde Moeder voor een laatste maal ziek werd, werd ze toegewijd verpleegd door zuster Zoila. Maar de zonnestralen verdwenen van haar gelaat bij de gedachte dat ze zou moeten verder leven zonder haar Heilige Moeder.

Op een dag kwam ze stralend uit de ziektekamer. Toen haar naar de reden van zo’n ongepaste vreugde werd gevraagd, door het naderen van haar Moeders dood, vertelde ze dat Moeder Mariana had beloofd om haar mee te nemen met haar.

Terwijl Moeder Mariana’s lichaam opgebaard werd op het lager koor, omgeven door een overvloed aan bloemen, knielde zij neer aan de voeten van haar Moeder en legde haar hoofd op haar voeten. Na een tijd kwam de abdis haar vragen om een tijdje te rusten. Zij kreeg geen antwoord. Toen ze nader keken, zagen de zusters dat zij koud was en een mond vol bloed had. Onmiddellijk werd de dokter erbij gehaald. Na een grondig onderzoek was diens conclusie: "Ze stierf ogenblikkelijk aan een hartaderbreuk."

Alle bloemen die door de Regels werden voorgeschreven, die de zusters moesten dragen, werden opgebruikt voor Moeder Mariana. Met een geïmproviseerde lijkbaar droegen ze het snikkend en lofpijzend het lichaam van het jongste lid van de Gemeenschap naar het lagerkoor, ontdaan van de bloemen. Toen ze langs de binnenkoer kwamen, was deze in volle bloei met de prachtigste witte rozen. Deze sprongen in het oog door hun dubbele omvang. Hierop werd Zoila’s lichaam bedekt met deze rozen. Overladen met miraculeuze geuren werd haar lichaam bijgezet bij dat van Moeder Mariana.

Gezegend zij God in Zijn Heiligen!

Volgens de "Mystieke Stad van God," geschreven door Maria de Jésus Agreda, een andere Conceptioniste en mystica, werd de gezegende maagd ten hemel opgenomen op de dag van Onze Lieve Heer Hemelvaart, waarbij zij eveneens de keuze kreeg om te blijven of terug te keren naar de aarde om de jonge Kerk te helpen.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën: Heilige Maelsechlainn [7de eeuw]

In de laatste dagen zal er armoede en kommer over vele mensen komen en telkens de Engelsen groot kwaad willen verrichten tegen de kinderen van Ierland, zullen de Engelsen worden uitgedreven totdat Ierland uiteindelijk de eigendom zal worden van zijn rechtmatige eigenaren.

Vertaling: Chris De Bodt



05-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5 oktober 2011


5 oktober 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 8]

De Federatie Bosnië en Herzegovina


Nog even de belangrijkste plaatsen in de Federatie op een rijtje:
  • Sarajevo. Naast landelijke hoofdstad ook de hoofdstad van de Federatie. Deze stad met ongeveer 350.000 inwoners ligt vlak bij de bron van de rivier de Bosna, waar het grootste deel van het land naar genoemd is. In de stad stroomt ook nog een rivier namelijk de Miljacka. Sarajevo is een verbastering van het Turkse woord Saray, dat paleis betekent. Sarajevo betekent zoveel als "van het paleis". Deze stad met veel bezienswaardigheden heeft veel te lijden gehad van de burgeroorlog van 1992-1995. Ingesloten door bergen was de stad een doelwit voor scherpschutters. Sarajevo kreeg, naast deze gebeurtenissen, twee maal eerder wereldbekendheid. Op de eerste plaats in 1914 toen Gavrilo Princip de Oostenrijkse troonopvolger aartshertog Franz Ferdinand doodschoot [hetgeen de aanleiding was tot de 1e wereldoorlog], en in 1984 toen de stad gastheer was voor de Olympische Winterspelen. De laatste jaren maakt Sarajevo een steeds grotere groei door op het gebied van festivals en congressen. Ook komt het toerisme langzamerhand op gang.
  • Mostar. Deze stad was in het oude Joegoslavië een bekende toeristische attractie. De oude Turske brug van Mostar was wereldberoemd, evenals de eeuwenoude binnenstad. In 1993 is de brug door Kroatische troepen verwoest en ligt er slechts een noodbrug over de Neretva. Mostar is de hoofdstad van het kanton Herzegovina-Neretva, en vervult daarmee een belangrijke administratieve functie in het zuiden van het land. Sinds de oorlog is de stad verdeeld door de Neretva in een Moslim-deel en een Kroatisch deel.
  • Medjugorje. Dit dorpje, dat maar op weinig landkaarten is te vinden, is met name in de katholieke wereld van groot belang. In 1981 werd hier de maagd Maria gezien, en sindsdien is het een bedevaartsoord dat jaarlijks overspoeld wordt door pelgrims vanuit de hele wereld.
  • Zenica. Een industriestad aan de rivier de Bosna in het midden van het land.
  • Tuzla. Een industriestad in het uiterste noordoosten van de Federatie, bekend om haar zoutmijnen. [Tuz is het turks woord voor zout].
  • Bihać. Een moslimstad in het uiterste noordwesten van het land, niet ver van de Kroatische grens en de Plitvice meren in het buurland. In de burgeroorlog brak hier onder de moslims een opstand uit tegen de toenmalige [moslim]president Izetgebović.
  • Neum. De enige plaats van Bosnië-Herzegovina aan de [Adriatische] kust. Deze corridor verdeelt Kroatië, en scheidt Dubrovnik en omstreken van de rest van Kroatië.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 91]

Rafaelmarie, California

Juist vóór de aanvang van de Heilige Mis, sloot Vr. Svet de zijdedeuren af, opdat de Italianen langs daar niet konden binnenkomen aan het einde van de Mis. Ze hebben de slechte gewoonte om binnen te komen tijdens het laatste gedeelte van de Mis, om aldus een mooi plaats te kunnen bemachtigen voor tijdens de Italiaanse Mis die net na de Engelse Mis komt. Ik kon Vr. Svet begroeten en vroeg hem of hij mij nog kon herinneren van de Medjugorje Irvine Peace Conferentie, in Irvine, California. En inderdaad, hij kon mij nog herinneren.

Na de Mis merkte iemand Zuster Emmanuel op met een foto, samen met een aantal pelgrims binnen de kerk. Ik wist niet wie zij was, maar ik denk dat ik van haar reeds gehoord had. Aangezien ik haar reeds eerder, samen met andere bedevaarders in de Kerk, een foto had zien nomen, dacht ik dat ze er niet zou om geven als ik haar zou vragen om een foto. Ik vroeg het haar, maar ze antwoordde dat ze geen tijd had nu. Ik aanvaardde het antwoord, wat kon ik anders doen, maar ik voelde een schuldgevoelen over mezelf en zag mezelf als het karakter van Charlie Brown in een Allerheiligen TV-show, waarin hij en een groep kinderen vals speelden en in plaats van snoep kreeg hij altijd stenen.

Toen we buiten de Kerk kwamen, kwam Zr. Emmanuel naast mij gelopen om tegen iemand van mijn bedevaardvriendinnen te spreken, Karen. Ik vroeg Karen daarop wat de Zuster wou en ze zei dat Zr. Emmanuel een klein meisje zag die haar vroeg om mijn vriend uit te nodigen tot haar gebedsontmoeting die dat op drie uur ’s namiddags. Daarop gingen we naar het huis van Zr. Emmanuel op er te bidden, maar ze was er nog steeds niet. Maar iemand van haar vriendinnen, die haar hielp bij de opvang van weeskinderen, liet ons binnen. Het was nu reeds voorbij drie uur ’s namiddags en Zr. Emmanuel was er nog steeds niet en zo besloten we om de noveen van de 23ste verjaardag te bidden. Later kwam ze toch aan en vertelde ons dat dit voorzien was op de volgende dag, terwijl wij goed hadden begrepen dat het om deze dag ging. Tenminste bleven we bidden aan haar huis.

Alvorens naar onze logies terug te keren, haalde ik mij voor de geest hoe men de allereerste verschijningsplaats van onze Heilige Moeder kon bereiken. Ik merkte weideland op naar het Witte Kruis. Dat was mijn actieplan: ik zou via de weide het Witte Kruis bereiken.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 13]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Het belang van de Hermonberg

Het feit is, wanneer God beslist om met de hele wereld te handelen [zowel in genade als gerechtigheid] Hij niet alleen denkt aan de "Zionberg" In Jeruzalem. De zeven "Zionbergen" in Jeruzalem zijn voorbehouden voor het volk en Israël en de Joden. En alhoewel God aan de wereld heeft verklaard dat Hij Jeruzalem heeft verkozen boven alle andere gebieden op aarde als verblijf over de hele wereld, zal God terugkeren naar de eerste "Zionberg" om Zijn besluiten en gerechtigheden uit te vaardigen. Hij zal tot die verhevenste berg en tot Damascus terugkeren omdat Damascus de "stad van Gods verering" is en "de stad van Gods vreugde."

Die "stad van vreugde" is Damascus en haar heilige berg, de "Hermon," die de eerste "berg Zion" was. Kijk naar Jeremia 49: 24-25. Deze verzen spreken van het oordeel over Damascus, zoals de oordelen over Jeruzalem en de steden van Israël, maar God erkent hier ook dat Hij in Damascus de "schitterende stad" en de "stad van Zijn vreugde" noemde. Alhoewel God, ten tijde van Jeremia, oordeel moest vellen over Damascus, zegt hij ook in de duidelijkste taal [met veel gejammer] dat Damascus en haar omgeving de plaats was die hij eerde en prees en verkondigde als de "Stad van Mijn Vreugde." God hield gewoon van Damascus en Hij "eerde" de plaats zoveel als alle andere gebieden op aarde, omdat de stad de berg Hermon, of de oorspronkelijke Zion in haar achtertuin had staan.

Als de "Berg Hermon" ’s werelds eerste Zion was, of ’s werelds eerste Heilige Berg, dan zal God hier alle volkeren op Aarde willen samenroepen, want hij zal de aandacht trekken op Damascus en zijn Heilige Berg. Zelfs als God spreekt van eenheid onder alle volkeren op aarde [wat zo geprofeteerd is], verwijst God naar Psalm 133. Noteer dit:

"Wat is het toch goed, wat is het heerlijk, om als broeders en zusters eendrachtig samen te wonen. Als kostelijke olie is het op Aärons hoofd, die neerdruipt in de baard en van de baard op de kraag van zijn kleed. Als dauw is het, dauw van de Hermon, die neerdruipt op de Sionsberg. Ja, daar schenkt de Heer zijn zegen: leven voor altijd."

Bron: Ernest L. Martin Ph D

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 199]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

In zijn sacramentsleven openbaart Jezus Christus ons een wijsheid van een nieuwe orde en die slechts waardeert en smaakt wat te maken heeft met Gods glorie, zijn dienst en het heil der zielen. De geest die Jezus Christus bezielt in zijn sacramentsbestaan is ontdaan van elk menselijk en natuurlijk standpunt, ver van onze wereldse voorzichtigheid die zich gerechtvaardigd voelt omdat ze hun middelen kunnen inzetten om de eer te bereiken, hun rijkdom te beheren en de hindernissen vermijden die de weg naar hun grove en belanghebbend doel versperren. De deugden die Jezus Christus ons voorhoudt zijn stevige deugden, meer dan alleen maar gewone verlangens, die zich doeltreffend te kennen geven door hun vruchten. Zo geeft hij ons wonderbare voorbeelden van nederigheid. Geheel aanwezig in elke hostie is Hij als het ware een stofdeeltje, niet groter dan een zandkorrel, om onze ijdelheid, ambitie en dorst naar eer te ontmaskeren, Hij probeert niet zijn waardigheid te beschermen tegen ons vergeten, onze slordigheid en onze verrassingen. Hij geeft ons heldhaftige voorbeelden van geduld. Hij doorstaat de eenzaamheid, de verbanning en de minachting, hij klaagt niet over onze koelheid of onverschilligheid: Hij zwijgt en zijn verontwaardiging werd nooit verklikt wanneer door de eeuwen van goddeloosheid en waanzin heiligschennende handen Hem uit het tabernakel trokken en Hem wegwierpen als straatvuil. Hij preekt de liefde, smeekt, komt tussenbeide en buigt, hij wendt de dreiging van zijn Vader af door Hem zijn wonden te tonen, en om hem te paaien brengt Hij het gedenkoffer van zijn dood dat hij voor ons onderging.

Hij leert ons de armoede en geeft wonderbare voorbeelden van de onthechting die past bij de schepsels. In zijn eucharistisch leven is Jezus Christus aan geen enkele geschapen bezitting gehecht. In een zon van edelstenen, in een rijke verlichting, in een houten tabernakel of op koude planken: Jezus Christus laat begaan en klaagt nooit… Hij staat onverschillig tegenover onze verfijndheid en onze praal: als Hij onze decoraties en de eer van onze kostbare voorwerpen aanvaardt is het uit inschikkelijkheid en om zich te lenen aan onze godsvrucht. Zo leert Hij ons elke verfijndheid en praal te misprijzen, onverschillig te staan tegenover aardse bezittingen en met gelijk humeur de praal van de eer en de duisternis, de overvloed en de schaarste te aanvaarden. Tenslotte geeft Hij ons ook voorbeelden van zuiverheid. In de eucharistie is Jezus Christus waarlijk en substantieel aanwezig, maar in sacramentele staat en niet onder eigen gedaante, maar onder brood en wijn. Zo, en in zoverre Hij onder een onzichtbare sluier woont, komen zijn zinnen niet onder de indruk. Onze parfums vleien Hem niet, onze symfonieën vervoeren Hem niet, onze tastbare dingen verleiden Hem niet. Daardoor toont Hij ons welke zuiverheid onze gevoelens verdienen. Hij wil naar zijn voorbeeld dat ons lichaam geen weerstand kent, dat we de ogen openen zonder onze blik te laten rusten op een schepsel uit genot, dat we de geuren opsnuiven en slechts aangetrokken worden door Gods liefde.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 82]

De oproep om zich op te offeren

De zevende oproep van de Boodschap: "offer onophoudelijk gebeden en geef steeds dingen prijs voor de Meest Verhevene."

De oproep om zich op te offeren, die God nu aan ons richt, is iets dat we vinden op vele bladzijden van de Heilige Schrift. Het kan overtolllig lijken om het hier opnieuw te herhalen, maar het zal niet vergeefs zijn, omdat we allemaal zo vlug vergeten en lauwzuchtig zijn om deze grote plicht te vervullen.

In het Oude Testament gebruiken de priesters dieren als offer, die ze opdroegen om God gunstig te stemmen voor zichzelf en voor de mensen. Maar deze slachtoffers waren slechts voorbodes, beelden van het offer van Christus, die het enige echte slachtoffer was die aan God werd opgeofferd voor de zonden van alle mensen. Deze opoffering van Christus, die een einde maakte aan deze beeldvorming, was voorzien in plaats van de opofferingen van het Oude Verbond en het wordt elke dag hernieuwd op het altaar bij de viering van de Eucharistie, die de onbloedige herhaling is van de opoffering aan het Kruis.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Samson and Delilah [2/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 109]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.

Jean Barthélémy, prior van de kartuizerabdij in Durbon, leed veel en sinds lang aan de benen waarop hij niet kon steunen. Een van zijn kloosterlingen zei hem een belofte te doen aan O.L.V. van Laus die zoveel wonderen deed. Hij antwoordde dat het hem verboden was een belofte uit te spreken, maar indien het God behaagde dat de tussenkomst van zijn heilige Moeder hem van die pijn verloste zou hij de Mis gaan opdragen in het gebedsoord van Laus zodra hij paard kon rijden. Op de vooravond van Sint Martinus dacht hij dat de Maagd hem vroeg op te staan en dat hij genezen was. Hij staat op, verwonderd dat hij geen pijn en de benen voelt. Hij denkt dat hij droomt, hij loopt vrij en zonder stok door de kamer, roept zijn confraters, waarschuwt hen van het mirakel dat hem te beurt valt en spoort hen aan God en zijn heilige Moeder te danken voor dergelijke gunst en doet het officie De Beata bidden. Dan doet hij een paard klaarmaken om naar Laus te rijden. Onderweg ontmoet hij de heer Bonnet, dokter in Gap, die met een volle mand drugs kwam om zijn pijn te verzachten. Hij zei hem een andere dokter gevonden te hebben. ’s Anderendaags, de tweede dag van Sint Martinus markt verlaat hij Gap om op Laus de Mis op te dragen en komt daarna slapen in Gap. Hij verkondigt op het plein, in bijzijn van meerdere vooraanstaande en godsdienstige lieden [calvinisten] heel zijn genezing.

M. Grimaud merkt daarna op dat deze prior een zeer mooie gift aan de kapel van Laus afstond. Deze P. Barthélémy volgde zojuist als prior Pierre-Jean Lémery op en bleef in dit ambt tot in mei 1683. Hij zal overlijden op 22 augustus 1713 en zijn handtekening is te vinden op het register van Laus in oktober 1698 bij de inzegening van het huwelijk van Isaac Lyons, dokter in Embrun, met Catherine Pelliard.

M. de Savines [J-B. de Lafont] had een buitengewoon ontspannen klein kind. Beloofd aan O.L.V. van Laus en erheen gedragen door twee priesters werd het compleet genezen zonder dat er sindsdien iets haperde. Zijn vader heeft beloofd, uit dankbaarheid, een groot gedeelte van de schaliën voor de dakbedekking van de kerk te schenken.

Deze heer kwam met M. Lambert terug uit Laus op 14 september. Het genezen kind is misschien de latere brigadegeneraal Antoine de Lafont, markies van Savines.

Vertaling: Broeder Jozef

7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 328]

Justus van Tiberias

Justus van Tiberias was een Joodse schrijver, politiecus en historicus die leefde in de tweede helft van de eerste eeuw. Over zijn leven is niet zoveel gekend, met uitzondering van wat er geschreven is door zijn politieke en letterkundige tegenstander, Josephus Flavius.

Justus werd geboren in Tiberias, een hoog aangeschreven Hellenistische en Galileese stad en was een geleerde. Hij was dicht bevriend met de tetrach Agrippa II en werd een van de leidende burgers van zijn thuisstad.

Justus en zijn vader Pistus waren vooraanstaande burgers uit Tiberias. Justus had een grondige Griekse opvoeding genoten. Zelfs Josephus moest toegeven dat hij "niet onkundig in de Griekse cultuur was," en dat hij begaafd was voor de retoriek. Deze nadruk op de Griekse opvoeding bewijst dat het niet alledaags was onder de Joden maar eerder een voorrecht van de hogere stand. De huidige breed verspreide mening in sommige geleerde middens dat de Galileërs allen Helleens en tweetalig waren en vlot Aramees en Grieks praatten is niet echt gegrond.

Josephus en Justus verweten elkaar de inwoners van Tiberias te hebben opgehitst tot rel tegen Rome. Justus wordt zelfs beschuldigd van een aanval geleid te hebben met de inwoners van Tiberias tegen dorpen in Transjordanië nabij Hippos en Gadara in Decapolis. In feite was Justus, net zoals Josephus, een gematigd politicus die gedwongen tot de opstandige partij was toegetreden. Zijn familie heeft zelfs geleden onder de rebellen van Galilea en Gaulanitus die zijn schoonboer hebben vermoord en de hand van zijn broer hadden afgesneden om hem te straffen voor valsheid in geschrifte.

Vertaling: Broeder Joseph

8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 156]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus gaat naar Anim

Toen wierp de man zich vermorzeld ter aarde en zei: "Heer, van waar kan het mij, ellendig en verworpen mens, geschieden dat Gij in mijn huis treedt?" Jezus verklaarde hem dat Hij gekomen was om de zondaars te bekeren, te reinigen en tot God terug te brengen. De man geraakte niet uitgesproken over zijn verworpenheid en beleed dat zij allen hier een onwaardig, verlopen en verloren ras van mensen waren. Hij bekende dat ook zijn kleinzonen ziek en ellendig waren en Jezus zegde hem dat Hij zijn kleinzonen de gezondheid terug zou schenken, indien hij in Hem geloofde en zich wilde laten dopen. De man waste Jezus dan de voeten en gaf Hem ter verkwikking van het beste dat hij in zijn huis beschikbaar had.

Ook de buren kwamen in dit huis en de man vertelde hun wie Jezus was en wat Hij hem beloofd had. Onder de buurlieden was een verwant van de man. hij heette Issakar. Hij leidde Jezus ook tot zijn zieke kleinzonen: de ene waren melaats, de andere lam en nog andere krom gegroeid. Ook ging Jezus tot vrouwen die aan ziekte en bloedvloeiing leden. Hij beval de kinderen op te staan en zij waren gezond en Hij beval een bad voor de kinderen te bereiden. Zij plaatsten een groot vat vol water onder een tent en Hij goot daarin een weinig van het doopwater uit de Jordaan en zegende het water. Dit Jordaanwater droeg Hij met zich mee in twee flessen, die onder zijn lang kleed met riemen aan zijn zijde vastgemaakt waren. De zieken moesten zich hierin wassen. Zij kwamen er allemaal genezen uit en zij dankten de Heer. Hij doopte hen niet eigenlijk, maar dit wassen kon in geval van nood tot doopsel dienen. Hij stelde de eis dat zij de doop aan de Jordaan zouden gaan ontvangen.

Zij vroegen Hem of de Jordaan dan zulk een bijzondere kracht had en Hij zei hun dat zijn hemelse Vader de loop van de Jordaan gemeten en getrokken en alle heilige plaatsen van dit land voorbestemd en gegrondvest had nog voordat hier mensen bestonden, ja, eer het land en de Jordaan er waren.. Hierover zegde Hij zeer wonderbare dingen, die ik helaas niet onthouden heb. Hij sprak over het huwelijk en in het bijzonder tot de vrouwen en wekte allen op tot matigheid, kuisheid en onthouding. Hij verklaarde dat de achterlijkheid van de mensen hier en de ziekelijkheden van de kinderen de gevolgen waren van de wanordelijke echtverbintenissen in dit gewest. Ook sprak Hij van de schuld der ouders aan de ellende en de gebrekkigheid van de kinderen. Als middel tot onderbreking van het kwaad wees Hij hun de boetvaardigheid en voldoening aan en kwam nogmaals terug op de wedergeboorte door de doop.

Hij haalde de weldaden aan die zij aan de H. Familie op haar vluchtreis bewezen hadden en onderrichtte hen op de plaatsen waar ze gegeten en gerust hadden. Hij toonde hun al hun handelingen van toen als voorafbeeldingen van hun tegenwoordige stap uit de zonde tot de zaligheid. Zij bereidden de Heer een maaltijd met het beste wat zij hadden. Dit bestond uit een soort dikke melk als witte kaas, uit honig, kleine, onder de as gebakken broodjes en ook uit druiven en vogelen.

9. Het Sacrament van het Doopsel [deel 25]

Catechismus

6. De genade van het Doopsel

Een onuitwisbaar geestelijk merkteken

Door het doopsel ingelijfd in Christus, is de gedoopte gelijkvormig geworden met Christus. Het doopsel tekent de christen met het onuitwisbaar geestelijk merkteken [character] van zijn toebehoren aan Christus.

Dit merkteken wordt door geen enkele zonde uitgewist, zelfs als de zonde het doopsel verhindert heilzame vruchten te dragen.

Het doopsel wordt eens voor altijd gegeven en kan dus niet herhaald worden. Door het doopsel ingelijfd in de kerk, hebben de gelovigen het sacramentele merkteken gekregen dat hen heiligt voor de christelijke eredienst.

Het zegel van het doopsel maakt het de christenen mogelijk en verplicht hen ertoe, God te dienen door van harte aan de heilige liturgie van de kerk deel te nemen en hun gemeenschappelijk priesterschap uit te oefenen door het getuigenis van een heilig leven en daadwerkelijke liefde.

Het 'zegel van de Heer' ['dominicus character'] is het zegel waarmee de heilige Geest ons getekend heeft 'voor de dag der verlossing' [Ef. 4,30].

'Het doopsel is inderdaad het zegel van het eeuwige leven'.

De gelovige die 'het zegel bewaard zal hebben' tot op het einde, dit wil zeggen: die trouw zal zijn gebleven aan de eisen van zijn doopsel, zal heen kunnen gaan 'gemerkt met het teken van het geloof', met het geloof van zijn doopsel, in afwachting van de zalige aanschouwing van God - de voltooiing van het geloof - en in de hoop op de verrijzenis.

Anne Van Der Sloten

10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 44]

Een Roos aan haar voeten

Wij kunnen niet nalaten een meest aangrijpend en gouden aflevering uit haar leven te vertellen als het einde van dit verhaal.

Meerdere jaren voorheen kwam er een bezorgde en aanstaande Moeder aan Moeder Mariana vragen om voor haar toestand te bidden, die als gevaarlijk werd gediagnoseerd.

Opgewekt en vriendelijk zoals altijd, gaf de heilige zuster haar wat anijswater waarmee ze reeds ontelbare ziekten had genezen, en verlichtte zij haar pijnen door haar te verzekeren dat ze een gezond meisje zou ter wereld brengen. De getrooste moeder vroeg daarop aan haar beschermster om voor haar kind te willen bidden.

Maria de Jesus antwoordde: "U hoeft niet om gebeden te vragen, want dit meisje behoort meer tot mij dan tot u. Het is een door God verkozen ziel die dit klooster zal welriekend maken met het aroma van haar deugdzaamheden. Breng haar dikwijls naar hier, want het is mijn wens om haar te zien. Zij zal mijn lichaam aankleden voor de begrafenis."

Zoals voorspeld werd er een mooi en gezond meisje geboren die de naam Zoila Blance Rose meekreeg. Op de leeftijd van tien jaar smeekte ze om te worden toegelaten tot het klooster waar ze reeds een voorbeeld was van deugdzaamheid, alsmede een straal zon door haar steeds vreugdevolle en onschuldige karakter. Haar kloosternaam werd Zoila Blanca Rose de Mariana de Jesus.

Vertaling: Chris De Bodt

11. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 7

Zolang het Colloseum zal standhouden, zal ook Rome standhouden en als Rome valt, zal de wereld vallen.

Vertaling: Chris De Bodt


04-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.4 oktober 2011
4 oktober 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 7]

De Federatie Bosnië en Herzegovina

De veel gebruikte naam van deze, sinds het verdrag van Dayton Moslim-Kroatische entiteit, is Moslim-Kroatische Federatie. In de praktijk wonen de bevolkingsgroepen sinds de oorlog niet echt door elkaar, afgezien van de grotere plaatsen.

De Federatie omvat ongeveer 51% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina. Grofweg het westen, zuidwesten, zuiden en midden van het land. Naast de landelijke hoofdstad is Sarajevo ook voor een deel de hoofdstad van de Federatie. Het andere deel behoort tot de Servische entiteit Republika Srpska.

Politiek en economisch gezien leunt dit deel veel op het buurland Kroatië. De Federatie is administratief verdeeld in tien kantons:
  • Una - Sana
  • Posavina
  • Tuzla
  • Zenica-Doboj
  • Bosanska Podrinje
  • Srednja Bosna [Midden-Bosnië]
  • Hercegovina-Neretva
  • Zapadna-Hercegovina [West-Herzegovina]
  • Sarajevo
  • Zapadna Bosna [West-Bosnië]
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 90]

Rafaelmarie, California

Het spoor kwam eindelijk ten einde, bijna op de top van de Podbrdo, de Verschijningsberg. Maar alvorens ik ginds raakte, merkte ik een plek op waar alle vliegen plots ophielden met rond te vliegen. Dan zag ik het Witte Kruis zo’n vijftig meter verder, samengesteld uit enkele lange stammen, midden in een groot grassig gebied. Maar het leek er niet veilig om er lang te blijven, zo dacht ik erover. Ook had ik het gevoel dat dit dit Kruis zich te ver bevond van het kruis dat de eerste Verschijningsplaats markeerde.

Op mijn terugweg, kwam ik teug op de plek waar de vliegen ophielden mij te pesten een een koele bries maakt de spot mooi zichtbaar. Ik stond daar en vroeg mij af, terwijl ik naar beneden keek, waarom ik daar een groot stenen Kruis in de grond waarnam. Ik zag ook een kleiner Kruis aan de rechterzijde ervan en twee kleinere Kruisen aan de rechterzijde van de top en bijna loodrecht tegen de wand. Hmmm, ik vroeg me af wat dit allemaal te betekenen had.

Het was reeds 6.30 uur ’s ochtends en ik besloot om opnieuw langs het hoofdspoor neer te dalen en terug te keren voor het ontbijt. Ik was doornat van de dauw en moest een douche nemen en van kledij veranderen voor het ochtendeten, maar ik had iets om over te praten tijdens het ontbijt. Terzijde gaf ik Ana en Snezzy kennis van mijn avontuur. Snezzy gaf mij de raad om mij niet te ver te wagen, omdat enkele pelgrims er ooit het leven hadden gelaten. Ana vertelde me ook dat er gevaarlijke slangen waren die u bespringen.

De rest van de dag verliep eerder zonder bijzondere gebeurtenissen, maar ik had uiteindelijk een 360 graden kijk op de Heilige Jacobuskerk. Ik nam ook wat water uit de waterfontein in de Heilige Jacobuskerk. Ik liet het later, na de Misviering, zegenen door de Priesters en zo werd het miraculeus Medjugorje water.

Vóór de mis ging een deel van onze groep de Verrezen Christus bezichtigen, het bronzen beeld achter de Heilige Jacobuskerk. Het beeld bevindt zich aan het einde van de schrijn van de lumineuze mysteries. Een druppel water kwam miraculeus uit de rechterknie van Jezus en niemand heeft hier enige verklaring voor. Als het er miraculeus uitvloeit, is het volgens mijn mening, eveneens miraculeus water! Ik kon een druppel opvangen en zegende mijzelf ermee.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 12]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Het belang van de Hermonberg

Er was meer dan één berg die "Zion" werd genoemd. Inderdaad werd iedereen van de zeven verschillende bergen die het Jeruzalem vormden van Christus’ tijd een "Zion" genoemd. In Gods ogen waren er officieel zeven bergen die Jeruzalem insloten en elk van deze bergen kon rechtmatig beschouwd worden als de "berg Zion." Hierin was de Olijfberg, de hoogste van de bergen rond Jeruzalem, inbegrepen. In feite was die berg de hoogste van de "bergen van Zion" in Jeruzalem. Jeruzalem had dus meerdere "bergen van Zion." [Psalm 133: 3]

Maar wacht een ogenblik. Ik heb reeds duidelijk gemaakt dat we uit Deuteronomium 4:48 kunnen afleiden dat de berg Hermon ook de berg "Zion" werd genoemd [en de berg Hermon was chronologisch gezien in de geschiedenis van de werld de eerste berg die door God de berg Zion werd genoemd.] Inderdaad, dit gaf de "Hermonberg" [de oorspronkelijke "Zionberg"] onmiskenbaar voorrang op Jeruzalem, omdat de kannaänitische Stad Jebus [de eerdere heidense naam voor Jeruzalem] slechts de benaming "Zionberg" meekreeg, vanaf Koning David, dus minstens duizend jaar nadat aan de berg van Damascus, de berg Hermon, de titel gegeven werd van "berg Zion" door niemand minder dan God zelf. Zie Deuteronomium 4: 48: "…tot aan de Sionberg, ofwel de Hermon."

Om verder de voorrang van de berg Hermon aan te tonen, inspireerde God David bij het schrijven van Psalm 133:3 om te zeggen dat de "bergen van Zion" in het gebied van Jeruzalem heilig en deugdzaam waren: "als de dauw van de Hermon die neervalt op de bergen van Sion. Daar geeft de Heer zijn zegen: leven voor altijd." De meesten zullen uiteraard verrast zijn dat ze in de Bijbel de voorrang van de berg Hermon op de zeven bergen van Jeruzalem niet hebben herkend. Dit is omdat God zegt dat het de "dauw van de Hermon is" die neervalt op de "bergen van Zion" te Jeruzalem en aldus aan de bergen van Jeruzalem zijn heiligheid verleende! U kunt het zelf lezen in Psalm 133: 3. Waarachtig, de berg Hermon, als de hoogste berg van het Midden-Oosten, had een "dauw" van hoge kwailiteit, maar het was niet de kwaliteit van de "dauw" die God in gedachten had in Psalm 133:3. God bedoelde dat de zuiverende kracht van Zijn goddelijke dauw en de levenskrachtige voeding van de geestelijke genade van die "dauw" die van de eerste "Zionberg" in 's werelds geschiedenis kwam, ook de "bergen van Zion" te Jeruzalem kon heiligen en deugdzaam maken!

Bron: Ernest L. Martin Ph D

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 198]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

Aan het altaar en op het kruis is er maar één priester. Want het priesterschap dat we bekleden is slechts een deelname aan dat van Jezus Christus. En er is ook maar één slachtoffer.

Bij de oude offers verscheen het slachtoffer in een vernederde toestand, de dood nabij. Het was geketend en met rouwbandjes versierd. Het werd als heilig bestempeld, at betekende dat het slachtoffer aan God gewijd was en tegelijk verdoemd en verafschuwd en zo verantwoordelijk en met alle zonden van het volk overladen. Vandaar in de volksmond dat het woord "gewijd" gebruikt wordt om zegening en lof, alsook laster en verdoemenis uit te drukken.

Jezus Christus, ontastbaar door onze zinnen in zijn glorierijk bestaan, is niet sterfelijk noch vergankelijk. Zo kan hij geen slachtoffer zijn. Nochtans behoort het tot het offer zelf dat het slachtoffer zichtbaar is en vernietigd wordt en vroeger betaamde het dat de mens ervan kon eten om deel te nemen aan de verkregen heiliging. Maar Jezus Christus kan zich niet op het altaar offeren met zijn natuurlijke trekken en onder zijn menselijke gedaante, reden voor de Joden om de goddelijke woorden te vertalen in een grove en sensuele zin: ‘Kunnen we mensenvlees eten en kan een mens ons zijn vlees te eten geven?’ Jezus Christus heeft dus een onbegrijpelijke en totaal nieuwe manier van zich te offeren gevonden. Hij baseerde zijn eeuwig priesterschap, niet volgens Aaron, maar volgens Melkisedek. En zoals dit mysterieus personage de winnende Abraham voorafging om hem brood en wijn te schenken, zo heeft Jezus Christus brood en wijn gekozen om stof en uitgangspunt van zijn nieuw offer te zijn. Jezus Christus verschijnt dus niet op het altaar onder zijn eigen vorm en speciën, maar onder de vorm van brood en wijn.

"Het Misoffer," zegt Sint Augustinus, "bestaat uit twee delen: zichtbaar voorkomen van de vernietigde stof en Jezus Christus waarlijk aanwezig in de totaliteit van vlees en bloed."

Zoals in de oude offers werd een deel van het slachtoffer vernietigd en het overige diende voor de mens, zo wordt op het altaar de tastbare stof van het brood vernietigd en wordt vorm, geur en smaak van het brood behouden, alle onstoffelijke en tastbare eigenschappen van het brood blijven. Jezus Christus, onder hun mystieke sluier, wordt zelf brood volgens dit woord: Ego sum panis vivus. Door een onbegrijpelijk wonder van zijn macht en zijn liefde wordt hij eetbaar om te veranderen in onze substantie en is hij waarlijk ons hemels brood en onze dagelijks voedsel. Wat niet minder wonderlijk is, dat Jezus Christus tot slachtoffer herleid, ons nog kan onderrichten en het voorbeeld schenken van al zijn deugden in zijn Eucharistisch leven.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 81]

De oproep tot Gebed

Ons geloof is vaag geworden en aldus stopt haar vlam met onze voetstappen te verlichten: zo wordt ons leven los en ons gebed zonder vuur, waarbij onze intieme eenheid met God vergeten wordt en wegdimt. Om op Zijn oproep tot gebed, die God aan ons richt, te beantwoorden door middel van de Boodschap, moeten we ons ons geloofsleven krachtiger maken zodat het ons zou leiden tot de graad van zelfverloochening die vereist is om te vermijden dat we God beledigen en aldus in Zijn genade kunnen blijven.

We zijn er ons terdege van bewust dan onze wil zwak is en hoezeer we de sterkte van genade nodig hebben om onszelf in staat te stellen de verleidingen die ons aanvallen, de gevaren die ons omringen en de neigingen die ons tot het kwaad neigen, te overwinnen. Dit is waarom Jezus ons het Onze Vader leerde, door te zeggen: "En leidt ons niet in bekoring." [Mat. 6:13]

En laat ons, zoals Jezus ons heeft gezegd dat wij tot niets in staat zijn zonder Hem, [Johannes 15,5] een sterke greep op het gebed nemen waardoor God ons de genade zal verlenen die we nodig hebben om Zijn geboden te begrijpen en hoe ze uit te dragen en aldus voor onszelf Zijn Vaderlijke liefde te winnen: "Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan […] Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dan het goede geven aan wie hem daarom vragen [Mat. 7: 7 en 11]

Dit is de belofte die ons vertrouwen in het gebed inspireert en ons verzekert van haar doeltreffendheid. Ave Maria.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Samson and Delilah [1/13]

Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 109]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.

De 61 door M. Grimaud gemelde genezingen tot juni 1667 en de 20 volgende, door M. Gaillard vermeld tot begin 1669, tonen ons van waar de permanente vloed van pelgrims komt en welke de gevallen zijn die het meest genezen worden.

Behalve de inwoners van Gap dichtbij zijn meerdere inwoners van Saint-Julien-en-Bôchaine bij de eerste genezenen: de verrassende genezing van Catherine Vial had het vertrouwen van haar streekgenoten gewekt, vooral daar ze meermaals aan het hoofd van processies uit dat dorp terugkwam. Meerdere genezingen gebeurden in Grenoble, daar het aanstekelijk geloof van M. Gaillard zijn familie te beurt viel. Enkele in Sisteron waar handelaar Durand Laus deed kennen en hij zelf een genezing genoot nadat hij getuige was van deze van zijn vrouw Vial op 18 september: hij liet toen zijn krukken als schenking achter in het heiligdom.

In die drie jaar, van de herfst 1665 tot de winter 1669 hebben de meeste dorpen uit de streek van Gap hun genezen pelgrim: Tallard en Valserres, La Bâtie-Neuve en Avançon, Sigoyer en Rambaud. Ook in de streek van Embrun: Chorges en Savines, Châteauroux en Les Crottes. Verder weg: Guillestre en Château-Queyras, Vars en Villar d’Arène tot in Mont-Genèvre. In Champsaur: Poligny en Saint-Léger, Montorcier en Orcières, Le Noyer tot in La Mure. In de streek van Laragne: Le Poët, Ventavon en Mison. Aan de overkant van de Durance: Faucon en Seyne-les-Alpes.

De genezing van de ogen komt het meest voor met die van zweren, dan de verlamming van ledematen, de hopeloze gevallen genoemd. Verder de vertering- en zenuwziekten en ten slotte de hoge koortsen en de doven. Dit zijn de meest typische gevallen:

De heer Michel Duport, raadgever secretaris van de koningskroon in Frankrijk, en deurwaarder bij de Kanselarij van de Dauphiné, werd genezen van een pijpzweer die hij sinds 4 jaar aan het dijbeen had en door de dokters ongeneeslijk verklaard was. Hij laat een zeer redelijk geschenk achter voor het bouwen van de kerk dat goed opschiet. Voor zijn belofte had hij raad gevraagd aan zijn broer religieus in de kartuizerabdij van Val Ste-Marie. Eens zijn belofte uitgesproken droogt zijn wonde plots en na zijn wijnoogst kwam hij voor zijn noveen naar Laus op zaterdag 24 oktober 1665.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 327]

Judas Taddeüs

De brief besluit met deze prachtige woorden:

"Aan Hem die bij machte is u voor struikelen te behoeden en onberispelijk vreugdevol voor zijn heerlijkheid te doen verschijnen, aan de enige God die ons redt door Jezus Christus onze Heer, zij heerlijkheid, majesteit, kracht en macht vóór alle eeuwigheid, en nu en tot in alle eeuwigheid. Amen" [Judas 24-25].

Het is goed te zien, dat de auteur van deze regels ten volle zijn geloof beleeft, waar grote werkelijkheden bij horen als morele integriteit en vreugde, het vertrouwen en tenslotte de lofprijzing, omdat dat alles enkel en alleen van de goedheid komt van onze enige God en van de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus. Mogen daarom zowel Simon de IJveraar als Judas Taddeüs ons helpen om de schoonheid van het christelijk geloof steeds opnieuw te ontdekken en onvermoeibaar te beleven, zodat we er krachtig en sereen van weten te getuigen.

Judas Taddeüs nog één keer en wel in de beschrijving van het Laatste Avondmaal [Johannes 14]. Daar stelt hij aan Jezus de vraag, waarom deze zich vooral aan de apostelen bekend maakt en niet aan de wereld. Daarop antwoordde Jezus dat Hij de apostelen er juist op voorbereidde om het evangelie te verkondigen en dat ze daarbij de hulp van de Heilige Geest zouden ontvangen. Judas Taddeüs en Simon de Zeloot hebben die taak inderdaad op zich genomen. Ze trokken, aldus een oude overlevering, gezamenlijk naar Mesopotamië en verkondigden daar de Blijde Boodschap. Beiden moesten ze hun missie met de dood bekopen. Afbeeldingen tonen hen gewoonlijk met het werktuig, waarmee ze gemarteld werden: knots en zaag.

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 155]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus gaat naar Anim

Hier in dit gewest weidden vele kamelen binnen omheiningen, misschien niet minder dan veertig. Reeds onderweg had ik Jezus door zulke kudden zien gaan. Hij begaf zich nu naar een huis dat een soort van herberg was voor reizigers die door de woestijn moesten. Verscheidene hutten en stallen stonden dicht bijeen. De eigenaars bezaten ook vele kamelen en waren, geloof ik, kameeldrijvers van beroep. De huizen lagen op een hoogte en overal rond groeide hier veel fruit in het wild.

Deze plaats was de laatste herberg of rustplaats van de H. Familie op het gebied van Herodes op haar vlucht naar Egypte. De bewoners, hoewel verdacht gespuis, dat ook niet terugschrok voor diefstal, hadden de H. Familie toch goedhartig onthaald. Hier, en ook in de naburige stad, leidden vele mensen, zoals gezegd, een ongeregeld leven. Na de oorlogen waren zij zich hier als veteranen komen vestigen.

Jezus ging in het huis en vroeg om verblijf. De heer des huizes heette Ruben, was zowat vijftig jaren oud en woonde hier reeds bij Maria's vlucht naar Egypte. Toen Jezus hem aansprak en bezag, schoot er als een straal uit Hem in de borst van de man. Hij was er geheel van onthutst. Als een zegen voelde hij Jezus' woorden en groet aan en verrast en ontsteld zei hij: "Heer, het is alsof U met het gehele Beloofde Land in mijn huis kwam." Jezus antwoordde hem: "Gij zult inderdaad het Beloofde Land deelachtig worden, indien gij aan de Belofte gelooft en de vervulling [Jezus zelf] niet van u afstoot!"

Jezus sprak vervolgens over de goede werken en hun heilzame gevolgen en zei dat Hij hem nu de zaligheid kwam verkondigen en aanbieden, omdat zijn Moeder en voedstervader vóór dertig jaren op hun vluchtreis naar Egypte in zijn huis gastvrij onthaald geworden waren. Zoals die handeling vrucht droeg, zo draagt elke andere handeling vrucht, de goede zowel als de slechte.

10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 42]

Thuis

Om drie uur ’s ochtends van 2 februari 1634, had Moeder Mariana net haar gebeden beëindigd in het opperkoor, toen ze opmerkte dat de olielamp boven het tabernakel was uitgedoofd. Instinctief wou ze naar beneden in de kerk gaan om deze opnieuw te doen branden, maar door een ongekende kracht stond ze ter plaatse stil en kon ze geen stap meer vooruit zetten. Op dat ogenblik verscheen Onze Lieve Vrouw van het Welslagen met de Kleine Jezus in Haar linkerhand en de scepter in Haar rechterhand. Onze Hemelse Moeder naderde zachtjes en zei: "Mijn geliefde dochter, vandaag breng Ik u de aangename mededeling van uw dood, die zal plaatsvinden binnen elf maanden. Uw ogen zullen zich dan sluiten voor het materiële licht van deze wereld om zich vervolgens te openen in de schittering van het eeuwige licht. Bereid uw ziel voor zodat Ik u, zuiverder dan ooit, in volheid kan doen binnentreden in de vreugde van uw Heer."

En zo geschiedde. Moeder Mariana haar gezondheid begon achteruit te gaan, maar zij bleef haar kloosterverplichtingen nakomen tot zolang ze kon. Toch zou de tijd komen dat ze bedlegerig zou worden. Met de kennis van de dag en het uur van haar dood, bereidde ze haar bedroefde dochters voor op haar laatste reis naar de Eeuwigheid. Ze hing heen naar de Heer op 16 januari 1635 om 3 uur s’ochtends op de leeftijd van 72 jaar.

Rond één uur ’s nachts vroeg ze aan de Moeder abdis om de gemeenschap bijeen te roepen. Toen ze allen daar waren begon ze luidop haar prachtige testament te lezen, dat begon met het bevestigen dat ze zou sterven als een gelovige dochter van de Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Daaop herhaalde zij, met een bevende stem vol emoties maar eveneens vol kracht en vastbesloten, de woorden van haar Meester: "Het is nodig dat ik ga, maar ik zal mijn weeskinderen nooit verlaten. Ik ga tot mijn Vader en uw Vader, tot mijn God en uw God, en de goddelijke Vertrooster zal neerdalen om jullie te troosten."

Na het ontvangen van de Laatste Sacramenten sloot ze kalm, maar vol van liefde, haar ogen en hield ze op met ademen. Mariane de Jesus Torres was bij God.

Vertaling: Chris De Bodt

11. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 6

Vuur zal uit de aarde komen, de zee en het licht komen en de bronnen zullen droog liggen zodat de blijvende vlam zal verteren. Deze zal van de bergen neerkomen en vanuit de diepten opstijgen in de valleien. Uit de hemel zal zowel vuur als zwavel stromen.

Vertaling: Chris De Bodt


03-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3 oktober 2011
3 oktober 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 6]

Het Land

De Republiek Bosnië-Herzegovina zoals het land algemeen bekend staat, is sinds 1992 een onafhankelijk land, lid van de Verenigde Naties en veel andere internationale organisaties. Sinds het verdrag van Dayton in 1995 een einde maakte aan de burgeroorlog is het land politiek gezien verdeeld in twee entiteiten [de Republika Srpska en de Federatie Bosnië-Herzegovina] en één district [Brcko]. De hoofdstad is Sarajevo.

Bosnië-Herzegovina heeft een parlementaire democratie. Aan het hoofd staat een Presidium [BH Presidency], bestaande uit drie leden: een Moslim, een Serviër en een Kroaat. Zij worden elke 4 jaar direct gekozen door het volk. Dit presidium kiest een Ministerraad. [BH Council of Ministers].

De activiteiten van de Ministerraad worden goedgekeurd door het Huis van Afgevaardigden [House of Representitives], bestaande uit 42 leden [28 uit de Federatie en 14 uit Srpska] die elke twee jaar door het volk gekozen worden. Verantwoording leggen de ministers af aan het Huis der Volkeren [BH House of People], bestaande uit 5 Moslims, 5 Serviërs en 5 Kroaten, die elke twee jaar gekozen worden door het Federale Huis der Volkeren [Federation House of People] en de Nationale Assemblee van Srpska [RS National Assembly].

De feitelijke macht ligt echter bij de twee entiteiten die het land opdelen. Zo heeft elke entiteit een eigen leger, eigen vlag, eigen volkslied en eigen paspoort!

Zoals reeds gezegd bestaat Bosnië-Herzegovina uit twee entiteiten en een district. In het navolgende gedeelte zal hier iets dieper op in worden gegaan.

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 89]

Rafaelmarie, California

Zondag 20/6/2004, derde dag

De volgende ochtend werd ik wakker rond drie uur ’s ochtends en noteerde ik opgewonden de ervaring van de jetlag. Ik werd wakker rond 4.30 uur. Het daglicht begon reeds op te komen vanaf drie uur, wat uiteraard eveneens bijdroeg aan mijn vroege opstaan. Ik hoopte dat mijn kamergenoot het niet zou erg vinden dat ik zo vroeg opstond. Hij lag nog steeds in bed.

Ik was vastbesloten om naar de Verschijningsplaats te gaan en ondernam mijn eerste stappen buiten de slaapstad. Ik merkte reeds een andere wakkere pelgrim op en hij vroeg mij vanop zijn balkon waar ik heen ging. Ik vertelde het hem en ging verder, met mijn oude camera. Mijn echtgenote had reeds een digitale camera.

Ik nam het eerste pad dat leek naar de Verschijningsbeeld te gaan, het bevond zich naast een Kerk met de Miraculeuze Medaille in de klokkentorens. Als u reeds naar Medjugorje bent geweest, weet u waarschijnlijk over dewelke ik praat.

Eenmaal op het pad begon ik reeds te zweten en werd het ademen moeilijker, maar ik raakte niet vermoeid. Ik ging regelmatig buiten werken en ging elke dag zo’n anderhalf uur gaan joggen. Ik vertel u dit, omdat de onervaren bedevaarder dient te weten dat de Verschijningsheuvel en de Kruisberg niet zomaar een kleine wandeling zijn.

Het leek er op dat het pad goed bewandeld was, maar het was niet verwoest en in een goede staat, nadat reeds 33 miljoen pelgrims Medjugorje hadden bezocht. Ik heb het vermoeden dat de engelen van Onze Heilige Moeder het pad goed onderhouden.

Ik kom nu aan de bronzen basreliëfs van de Glorierijke mystieries en de 14 Staties. Dat is wat ik minstens heb kunnen opslaan op film. Misschien zijn er dingen die ik vergeten ben. Ik heb elk mystierie en elke Statie gefilmd, maar ik haak af wanneer er mensen staan rond te bidden. Ik wil hen niet storen.

Uiteindelijk kom ik op de plaats van het beeld van de Koningin van de Vrede. Er was een reeds een blootvoetse pelgrim aanwezig om 5 uur ’s morgens, geknield en alsof getroffen door de Heilige Geest. Ik knielde neer vóór het beeld. De blik scheen mij recht in de ogen te kijken, op een wijze dat de Heilige Moeder naar Haar kinderen kijkt. Ik moet u vertellen dat dit voor mij het beeld is waar Onze Moeder er het gelukkigst uitziet, het lijkt er op dat de Heilige Moeder mij waardeert, tenminste mij! Ik heb dit op film gezet.

Een paar minuten later aanbad ik ook het reuzekruis van onze Heer, dat zich een paar passen links van het beeld bevindt. Enkele pelgrims zijn er reeds op dit vroege uur in de morgen. Ik sprak iemand aan en vroeg hem van waar hij afkomstig was. Hij antwoordde: "Korea" en ik was gelukkig. Ik begon mij reeds af te vragen of een deel van het plan van onze Heilige Moeder ook het bekeren van Noord-Korea was.

Ik vervolgde en ging hoger het verschijninggspad op. De rechterkant van het spoor ging spoedig over naar de linkerkant en ik had een vals gevoel dat het de verschijningsplaats omsingelde om terug te keren naar Medjugorje. Ik besloot om het spoor te verlaten in mijn zoektocht om de allereerste verschijningsplaats te vinden. Ik kwam aan hoge rolstenen en hield ervan om op hun top te wandelen en er van steen tot steen over te springen, maar al spoedig ontdekte ik dat ik hier niet zou in slagen, ook niet via de struiken. Ik besloot om terug te keren tot het hoofdpad.

Daarop kom ik op een smal pad dat aanvangt vanop de top van het hoofdpad. Ik volgde het. Op mijn weg zag ik vele Rozenkransen en kleine kruisen, die vermoedelijk door vorige bedevaarders zijn achtergelaten. Ik bleef het pad volgen, maar werd gehinderd door vliegen en struiken en ik zag dat grote spinnen hun web hadden geweven tussen de struiken. Hoe hoger ik ging, hoe groter de spinnen leken. Op het einde waren het net tarantulas.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. De evacuatiemeloen

Een dreigende ramp? Sping in uw evacuatiemeloen

Als je bij een typhoon, een overstroming, en tsunami of een aardbeving nergens heen kunt, dan is er nu de evacuatielemoen. Er is immers in Japan de Noah: een persoonlijke evacuatieschuilplaats. Het is een ronde bol, waarin hoogstens vier volwassen mensen kunnen in schuilen. De Noah zinkt niet en blijft drijven als het wordt afgedreven met de stroom water, bij een tsnuami.

Hij komt uit Japan en bestaat uit vertevigd vezelglas en plastiek. Er mag een blok opvallen van meer dan honderd kilogram en overleeft een meer dan tien meter vrije val in het water.


De Noahmeloen

De Noah is heldergeel, zodat hij vanuit de lucht goed opvalt bij een ramp. Cosmopower, een klein milieubedrijf in Kanagawa, ten zuidwesten van Tokyo, kreeg ondertussen reeds vijfhonderd bestellingen binnen: de kostprijs is ongeveer 3.000 euro.

Cosmopowervoorzitter, Shoji Tanaka, legde zo'n vier jaar geleden het concept op tafel. Na de aardbeving en tsunami van 11 maart ontving de firma reeds vele vragen. Hij hoopt dat de Noah schuilplaatsen zullen dienen als een hedendaangse versie van de ark van Noah.


De Noah weegt 75 kilo, heeft een doorsnede van ongeveer 135 centimeter. In het midden is er een stang bevestigd als houvast. Eerder deze maand kwam men al met een nieuw model op de markt, met luchtleidingen en een klein raam. Dit project is nu in haar testfase. Hij doorstaat gemakkelijk de test met de voorhamer.

Cosmopower heeft nog andere concepten op het oog, waaronder een als een UFO uitziend toestel, waarin 12 mensen kunnen plaatsnemen.

Vertaling: Chris De Bodt

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 11]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Het belang van de Hermonberg

Waarom was de Hermonberg belangrijk voor de vroege mensheid onmiddellijk na de zondvloed van Noah? Er waren historische optekeningen [en bevestigd door het onderricht van de Bijbel zelf] dat de "Zonen van God," die van de hemel op aarde kwamen om er seksuele betrekkingen te hebben met de "dochters van de mensen," op aarde kwamen op de berg Hermon. En aldus was de "Hermonberg" ’s werelds eerste "Zionberg." Laat ons de Heilige Geschriften bekijken die dit feit beschrijven.

In één woord: de "Hermonberg" [de berg die het volk van Damascus voor heilig en gezegend hield] was op een bepaald ogenblik in het verleden de centrale "heilige plaats" voor alle volkeren op aarde. Het was beschouwd als de poort van de hemel, maar ook omgekeerd als de poort van de hemel naar de aarde. Toen de Toren van Babel werd vernietigd, keerden de mensen zich tot de Hermonberg als de centrale plaats waar God met de mensen communiceerde. In essentie was het de oorspronkellijke berg Zion van de wereld. Dat is waarom de Grieken, na de tijd van Alexander de Grote, de bronnen van de Jordaanrivier, die ontsprongen aan de boden van de Hermon, de "bronnen van de redding" noemden. Het werd beschouwd als de plaats waar "alle goden van de aarde" naar keken als de heiligste plaats op aarde.

U kunt hierdoor verrast zijn, maar zelfs God zelf zegt leerstellig dat de Hermonberg ’s werelds eerste "Zionberg" was, reeds lang vooraleer Koning David en Solomon de berg Zion als de verblijfplaats van de God van Israël en de Joden beschouwden. In duidelijke taal erkende God de berg Hermon als de oorspronkelijke berg Zion. U kunt dit zelf lezen in de Bijbel, Deuteronomium 4: 48: "…tot aan de Sionberg, ofwel de Hermon."

De verwijzing toont ons aan dat Mozes zelf, goddelijk geïnspireerd, de Hermonberg, Gods heilige Zionberg noemde. Zelfs Mozes was zich duidelijk van de geschiedenis bewust dat vóór zijn tijd, de mensen van de hele aarde de berg Hermon als de oorspronkelijke berg Zion beschouwden. Over deze aangelegenheid is de tekst heel duidelijk, maar hedendaagse geleerden die weinig kennis hebben van de vroege geschiedenis van de wereld hebben ontelbare malen gepoogd om de tekst te wijzen in iets dat steekhoudend was voor hen, namelijk dat er maar één berg Zion was, met name in Jeruzalem, maar de geleerden hebben het mis.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 197]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

Opmerkelijk is dat overal waar het eucharistisch offer verdwijnt er geen priester meer is. De protestanten hebben dat ervaren. Eens ze Jezus Christus uit het tabernakel verbannen hebben, waar hij als offer en in goedheid verblijft, verdween meteen hun priesterschap. Er bleven alleen ministers over, moraalprofessoren, politieofficieren van de afdeling godsdienst en, volgens graaf de Maistre’s woorden, mannen in het zwart om elke zondag eerlijke preken te houden vanop het gestoelte.

Vandaar de hardnekkige haat van de goddeloosheid tegenover de priester. Er staat in het boek Openbaring: ‘De draak stond voor de vrouw die ging baren om het kind op te eten een geboren.’ [Apoc 12,4] Maar de mens die Jezus Christus baart is de priester, parturiente lingua, volgens de mooie uitspraak van Sint Ambrosius. Het beste middel om zoveel mogelijk Jezus Christus uit te roeien en zijn Rijk op aarde te vernietigen is zich van de priester ontdoen of tenminste het geloof, de onschuld en de christelijke deugden uit zijn hart te halen. Vroeger zei men over de priester, een held van het hedendaagse ongeloof: ‘Dood hem niet: hij zou zich versterken in het bloed, als martelaar verkrijgt hij een nieuwe vruchtbaarheid en een bovenmenselijke kracht. Verstik hem in het slijk.’ Maar de priester kan niet overwonnen worden. Tegenover de lastertaal die dood en vernieling oproept spreekt de priester twee woorden van leven en eeuwigheid uit: een woord van eeuwigheid dat dagelijks het levend Woord van God op het altaar brengt, een woord van eeuwigheid dat hem in de zielen doet neerdalen om er te verblijven in rechtvaardigheid met de bovennatuurlijke daden van het leven.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 80]

De oproep tot Gebed

Aldus zijn we gekomen tot het mysterie van God dat in ons verblijft. En dat niet enkel tot ons komt door de ware aanwezigheid van Jezus Christus, als we Hem in de Heilige Communie ontvangen, onder het geconsacreerde brood en wijn, waarin Hij aanwezig is en Zichzelf met Zijn Lichaam, Bloed, Ziel en Goddelijkheid, levend en waarachtig aan ons geeft, en zo vanuit de Hemel neerdaalt naar onze ziel, en zichzelf met ons verenigd door de vereniging van volledig zelfovergave. Daarnaast verblijft God in ons door de werkelijke aanwezigheid aan de Drie Goddelijke Personen, die onze ziel omvormen in een levende en duurzame tempel, tenzij we onszelf, door zonde, onwaardig maken voor deze goddelijke aanwezigheid.

Dit is wat de Heilige apostel Paulus zegt: "Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? Indien iemand Gods tempel vernietigt, zal God hem vernietigen, want Gods tempel is heilig, en die tempel bent u zelf." [1 Kor. 3:16-17] De apostel herinnert ons hier aan diegenen, die door de zonde, de tempel van God, die onze ziel is, schade toebrengen en zichzelf onwaardig maken om de goddelijke aanwezigheid in zich te dragen. We zijn geroepen om heilig te zijn, wat betekent dat we God niet mogen beledigen door de zonde, door doelbewust te zijn, op een ernstige wijze, of zelfs een minder enstige wijze, te overtreden.

Een beetje verder lezen we in dezelfde brief van Sint Paulus: "Maar bedenk dat het lichaam er niet is om ontucht mee te plegen: het is er voor de Heer en de Heer is er voor het lichaam. God heeft de Heer opgewekt, en door zijn macht zal hij ook ons opwekken. Weet u niet dat uw lichaam een deel is van het lichaam van Christus? […] Maar wie zich met de Heer verenigt wordt met hem één geest. Ga ontucht uit de weg! […]Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam." [1 Kor. 6: 13-20]. Misschien schatten we deze onmeetbare schat die we in ons dragen niet genoeg in en is het om deze reden wat we op bepaalde tijdstippen zo onverschillig leven.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: Jozef [19/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 108]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

De bedevaart tot in 1669.

Tijdens de bouw van de kerk stromen pelgrims en nieuwsgierigen bijna dagelijks toe. Elke religieuze feestdag breidde die toeloop nog uit. Een kozijn van M. Gaillard, magistraat Michel Dupont uit Grenoble, genezen van een pijpzweer na een belofte aan O.L.V. van Laus, kwam kort voor Allerheiligen 1665 zijn danknoveen houden. In zijn officiële verklaring van de genezing noteert hij "zijn bewondering voor de grote volkstoeloop die zeer vroom uit alle richtingen toestroomt."

Deze volkse vurigheid is goed uitgedrukt door M. Juvénis en de Geschiedenis van de Alpes Maritimes: "Uit heel de omtrek kwam er volk, er waren processies van meerdere parochies uit de bisdommen Gap en Embrun. Een wonderbaar aantal personen biechtte en communiceerde met uiterste tederheid van hart en een buitengewone vurigheid." M. Peytieu zal noteren dat pelgrims "op blote voeten, vol vreugde kwamen en terugkeerden met diep pijnlijk misprijzen voor hun zonden." Heel het dal gonsde van de gebeden: "Het klonk er langs alle kanten: Moeder van God, bid voor ons!" De gesprekken haalden de lichamelijke gunsten en de bekeringen aan, dat alles te midden van het rumoer van de werf volop in actie. Pelgrims trachtten de werklui van dienst te zijn door materialen aan te voeren voor het optrekken van de kerkmuren dat startte.

M. Gaillard kwam uit Gap om de dienst te steunen van de twee kapelaans die overrompeld waren door die vurigheid en de zieke prior Fraisse die weinig van nut was. Priesters op doortocht hielpen ook bij de biecht en waren soms verward door de oprechtheid van de boetelingen en hun drang om hun bekentenis over heel [of een deel van] hun zondig leven te doen.

Benoîte begon al een discreet ministerie onder de biechtvaders: ze kwam dikwijls uit Saint-Etienne, verlichtte hen met de gaven die de Maagd haar bekwam voor het heil der zielen. De twee advocaten Grimaud en Nas kwamen op de dagen van grote toeloop om de gulheid van de pelgrims aan te wakkeren en de genezingen op te tekenen met de handtekening van de getuigen.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 326]

Judas Taddeüs

Aan Judas Taddeüs wordt het vaderschap toegeschreven over een van de Brieven van het Nieuwe Testament die "de katholieke brieven" worden genoemd, in zoverre zij niet aan een bepaalde Kerk zijn gericht maar aan een veel wijdere kring van geadresseerden. Hij is inderdaad gericht "aan de geroepenen die leven in de liefde van God de Vader en onder de bescherming van Jezus Christus" [Judas 1].

Centrale bezorgdheid van dit schrijven is de christenen waarschuwen voor allen die de genade van God als voorwendsel gebruiken om de eigen losbandigheid goed te praten en andere broeders te misleiden met onaanvaardbaar onderricht. Zo brengen zij verdeeldheid in de Kerk, daartoe aangedreven door hun "dromerijen" [Judas 8] zoals Judas deze leringen en speciale ideeën van hun noemt. Hij vergelijkt hen met de gevallen engelen, en in krachtige bewoordingen zegt hij: "Zij gaan de weg op van Kaïn" [Judas 11]. Zonder ook maar een blad voor de mond te nemen brandmerkt hij hen als "wolken, door de wind voorbijgejaagd, die geen regen geven; bomen zonder vruchten in de herfst, tweemaal gestorven, ontworteld, wilde baren van de zee die hun eigen schande opschuimend: dwaalsterren voor wie het diepste duister is weggelegd voor eeuwig" [Judas 12-13].

Vandaag de dag zijn we misschien niet meer gewend zo'n polemische taal te gebruiken, die ons niettemin iets belangrijks te zeggen heeft. Temidden van al de bekoringen die er zijn, met alle trends van het moderne leven, moeten wij de identiteit van ons geloof bewaren. Zeker, de weg van de verdraagzaamheid en van de dialoog, die het Tweede Vaticaans Concilie gelukkig is ingeslagen, moet met kracht en volharding worden voortgezet. Maar deze weg van de zo noodzakelijke dialoog mag de plicht niet doen vergeten om de hoofdlijnen van onze christelijke identiteit, waar niet van mag worden afgezien, steeds opnieuw en met even grote kracht te overdenken en inzichtelijk te maken.

Van de andere kant moeten we ons er goed van bewust zijn dat deze identiteit van ons om kracht vraagt, om helderheid en moed ten overstaan van de tegenspraak vanuit de wereld waarin wij leven. Daarom vervolgt de tekst van de brief aldus:

"Maar gij, geliefden [hij spreekt tot ons allen], bouwt uw leven op uw hoogheilig geloof, bidt in de kracht van de heilige Geest, bewaart uzelf in Gods liefde, in afwachting van de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus, die u het eeuwig leven zal schenken; en hebt medelijden met sommigen die twijfelen..." [Judas 20-22].

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich
: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 153]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus gaat naar Anim

In de formule van deze doop, zoals in de uitdrukking die Johannes bij Jezus' doop gebruikt had, werd gewag gemaakt van de naam Jehova en van de gave der drie eigenschappen. Daarenboven werden er de woorden "In de naam van de Gezondene" aan toegevoegd. Bij de doop van Johannes had er een algemene zondebekentenis plaats, doch bij die van Jezus beleden zij hun zware zonden in het bijzonder, verwekten er een akte van berouw over en bekwamen vergiffenis.

Meestal bracht Jezus de nachten eenzaam in gebed op de heuvelen door. Op het einde van zijn verblijf bij de herders in deze dagen zegde Hij tot de leerlingen dat Hij nu een tocht alleen wilde ondernemen naar de mensen die Hem en zijn vluchtende ouders liefdevol ontvangen hadden, dat Hij daar zieken wilde genezen en een zondaar bekeren. Geen voetstap van zijn heilige ouders mocht ongezegend blijven. Allen die Hem toen gastvrijheid en liefde bewezen hadden, wilde Hij opzoeken en op de weg van de zaligheid brengen. Alle weldaad en barmhartigheid was hier,zoals trouwens reeds vroeger en te allen tijde een aandeel aan en een bevordering van de zaligheid geweest en zou dit te allen tijde blijven. En, zoals Hij nu allen bezocht, die Hem en de zijnen toen liefde bewezen hadden, zo zou zijn hemelse Vader allen gedenken die aan de geringsten van zijn broeders liefde en weldaden bewijzen. Hij duidde zijn leerlingen een zekere plaats aan, een spelonk bij de stad of een gebergte dat Efraïm heet. Daar moesten zij in de volgende dagen op Hem wachten.

8 oktober. Heden, 8 oktober, zag ik Jezus alleen, zonder gezelschap, op de grens van Herodes' gebied, naar de woestijn toe, nabij Anim of Engannim, enkele uren van de Dode Zee, in een wild en nochtans tamelijk vruchtbaar gewest. In deze stad woonde veel slecht volk. De vlucht naar Egypte geschiedde over de oostkant van Judea, de terugkeer over de Gaza langs de zee.

10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 23]

Catechismus

6. De genade van het Doopsel

De sacramantele band van de eenheid der Christenen

Het doopsel vormt de grondslag voor de eenheid onder alle christenen, ook met hen die nog niet ten volle in gemeenschap met de katholieke kerk leven

'Want zij die in Christus geloven en geldig gedoopt zijn, treden in een zekere, zij het niet volkomen gemeenschap met de katholieke kerk. [...]

In het doopsel, gerechtvaardigd door het geloof, worden zij in Christus ingelijfd.

Zij voeren daarom met recht de naam van christenen en door de zonen en dochters van de katholieke kerk worden zij terecht als broeders en zusters in de Heer erkend'.

'Het doopsel vormt daarom de sacramentele band van de eenheid tussen allen die erdoor zijn wedergeboren'.

Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 41]

Afgewerkt door Hemelse Handen

Daarop onthulde Moeder Mariana wat zich in de vroege uren van die zestiende januari had afgespeeld. Plotseling nam ze een groot licht waar dat de kerk en koor vulde, terwijl zij aan het bidden was. Zij had de aanwezigheid van de Allerheiligste Drievuldigheid in de kerk waargenomen en had hierbij de oneindige liefde begrepen van de drie Goddelijke Personen. Ook Maria was aanwezig, in Koninginnenpracht.

Daarop werd Zij geprezen door de negen engelenkoren die hun eerbied aanboden. De drie Aartsengelen, de Heilige Michaël, Gabriël en Raphaël knielden elk neer voor Haar en zeiden op hun beurt: "Gegroet Maria, dochter van God de Vader, Gegroet Maria, Moeder van God de Zoon, Gegroet Maria, de allerzuiverste bruid van de Heilge Geest. Daarop verscheen Francis met zijn heilige wonden die straalden als de zon. Toen hij het onvoltooide beeld naderde en zijn gordel van rond zijn middel nam, bond hij zijn gordel rond Haar middel en plaatste hierbij zijn geliefde Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis, in haar handen en vroeg haar de beschermster, lerares en moeder van het Klooster te zijn in de moeilijke tijden die zouden komen.

Ondertussen schitterde het beeld als uit het midden van de zon. Zie daar en aanschouw: de Heilige Maagd naderde en trad het beeld binnen zoals de zonnestralen een doorzichtig kristal binnendringen. Op dat ogenblik werd het beeld levend en hief het magnificat aan!

Dit gebeurde om drie uur in de ochtend. Moeder Mariana zag ook haar tante, Moeder Maria Taboada, die haar feliciteerde voor alle genaden die haar en de Gemeenschap kregen toebedeeld. Opnieuw echter werden de moeilijkheden getoond die het klooster, vooral tijdens de twintigste eeuw, zou ondervinden. Ze sprak eveneens van de Heilige Zielen wiens namen reeds in de harten van Jezus en Maria gegrift waren en die niet enkel het klooster zouden handhaven, maar die eveneens rampen voor de mensen in die tijden zouden afwenden.

Op dit ogenblik kwam Moeder Mariana opnieuw bij bewustzijn. Ze aanschouwde het beeld, stralend en op een prachtige wijze afgewerkt.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 5

Het teken van het noodlot: op aarde zal het klam van het zweet zijn, vanuit de hemel zal de koning komen om voor altijd te regeren. Om middernacht, tijdens het uur dat de engel Egypte zal verwoesten, en als de Heer de hel zal beroven, op datzelfde uur zal hij Zijn verkozenen voor deze wereld bevrijden.

Vertaling: Chris De Bodt

13. Geneeskracht uit Gods schepping:

Komboecha - Kombusha – Kargasok

Kan gekocht worden in reformzaken. Koop er van goede kwaliteit: b.v. van komboefarma. Voor verkooppunten in uw streek: www.komboefarma.be

Lees aandachtig: deze drank kan uw leven een nieuwe wending geven.

Wat is de Komboecha theezwam? Is het eigenlijk wel een zwam? Nee, een zwam is het niet: het is een kosmos. Een groep bacteriën en gistcellen, die samen een soort koek vormen. Hij groeit in gesuikerde thee en maakt er appelwijnachtige drank van, die theekwas genoemd wordt. Hieronder ziet u goed, dat onder een microscoop, kombucha uit verschillende levensvormen bestaat.
 

Komboecha

Deze zijn o.a. Bacterium xylinum, Saccharonmyces, en nog vele anderen gisten en bacteriën. Zij kunnen in het donker leven. [Ze houden zelfs niet van direct zon licht.]

De theekwas bevat een serie vitamines zoals B1, B2, B3, B6, en B12.

Komboecha bevat verschillende zuren. Hier volgen de voornaamste: Glucuronzuur,foliumzuur, en D-melkzuur[+]. Glucuronzuur wordt in ons lichaam zelf gemaakt en heeft de taak om ons lichaam te ontdoen van gifstoffen. Verder is het een belangrijk onderdeel van het hyaluronzuur. [Basissubstantie van het bindweefsel] en van chondroitinesulfaat [een belangrijk onderdeel van kraakbeen.] Je lichaam maakt er mukoitinesulfaat mee. [ Bouwsteen van het maagslijmvlies en het glasachtig lichaam van het oog.] Heparine is er ook een bijproduct van.

Het is dus begrijpelijk, dat Komboecha gebruikt wordt voor het bestrijden van bindweefsel-aandoeningen. Komboecha verbetert de werking van lever en nieren, helpt bij artrose, artritis, ontstekingen van maagslijmvlies en aandoeningen van het glasachtig ooglichaam en wordt gebruikt bij trombose en tromboflebitiden.

Het werkt bloeddrukverlagend.

Het Usininezuur heeft een sterk antibacteriële werking en kan zelfs sommige virussen stoppen.

Kan genomen worden: altijd en van het ogenblik dat je één of andere besmetting vreest of voelt opkomen.

Door het veranderen van de PH waarde van je lichaam bestrijdt het zelfs kanker. [In Rusland is kanker met Kombucha genezen en is er uitgebreid onderzoek naar gedaan.] Ronald Reagan is hierdoor van kanker genezen.

Naast deze geweldige geneeskrachtige mogelijkheden van de komboecha is het, als je niet ziek bent, nog lekker ook.

Denk echter niet dat het eruit ziet als dat mooie plaatje boven. Het is een licht grijs-bruinachtige kwal, doch hij is wel mooi is op zijn eigen manier.

De onderstaande afbeelding laat zien hoe het eruit ziet bij het maken van kombucha.


Recept om zelf te maken kan aangevraagd worden op: anne.vds@gmail.com

Opmerking: de rubriek "Geneeskracht uit Gods schepping" stopt een aantal weken en gaat verder vanaf nieuwjaar.

Anne Van Der Sloten




02-10-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2 oktober 2011
2 oktober 2011

Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana voor hen die Gods liefde nog niet kennen:

"Lieve kinderen, ook vandaag roept Mijn Moederlijk Hart u op tot gebed, tot uw persoonlijke verhouding met God, tot de vreugde van het gebed in Hem. God de Vader is niet ver weg van u en u bent Hem niet onbekend. Hij heeft Hemzelf onthuld aan u door Mijn Zoon en gaf u Leven dat Mijn Zoon is. Daarom Mijn kinderen, geef niet toe aan de verleidingen die u wensen af te zonderen van God de Vader. Bid! Poog niet om families en maatschappijen te hebben zonder Hem. Bid! Bid dat uw harten zouden worden overstroomd van de goedheid, die enkel van Mijn Zoon komt, die de oprechte goedheid is. Enkel harten gevuld met goedheid kunnen God de Vader begrijpen en aanvaarden. Ik zal doorgaan met u te leiden. Op een bijzondere wijze smeek Ik u om onze herders niet te veroordelen. Mijn kinderen, vergeet u dat God de Vader hen geroepen heeft? Bid! Dank u!"

Mirjana zei: "Ik heb hiervoor nooit iets gezegd, maar bent u er zich van bewust, broeders, dat de Moeder Gods hier met ons was? Ieder van u zou zichzelf de vraag moeten stellen: ben ik hiertoe waardig? Ik zeg dit omdat het me zwaar valt om Haar [Onze Moeder] in pijn te zien, omdat ieder van ons naar een mirakel zoekt, maar geen mirakel in zichzelf wenst te bewerkstelligen."


Chris De Bodt
http://www.bloggen.be/medjugorje

30-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.30 september 2011
Vanaf vandaag is Medjugorje België en Nederland reclamevrij

30 september 2011

1. Oktobermaand: Rozenkransmaand

De betekenis van de naam Maria


En de naam der maagd was Maria [Lucas 1: 27]

Morgen begint de Rozenkransmaand. Tijd dus om even stil te staan bij de naam Maria. Op 12 september eert de Kerk de Heilige Naam van de Heilige Maagd Maria, waarbij ook haar bescherming over de Christenen wordt herinnerd [door de tussenkomst van dezelfde Moeder Gods]. Op 12 september 1683 versloeg een leger van verenigde Poolse, Duitse en Oostenrijkse krachten het Ottomaanse leger onder leiding van grootvizier Kara Mustafa bij Wenen, na een maandenlange belegering waarna Wenen op het punt stond in Ottomaanse handen te vallen. De toenmalige paus Innocentius XI noemde Sobieski, de Poolse koning, om die daad de "redder van Wenen en de Westerse beschaving". Tevens voerde de genoemde paus bij deze gelegenheid het feest van de Heilige Naam van Maria in. De astronoom Johannes Hevelius die in dienst was van Sobieski gaf een sterrenbeeld de naam Scutum Sobieski, Schild van Sobieski. Er is een groot en troostend mysterie voor ons verborgen in de naam "Maria."

Er zijn meer dan 60 verklaringen van de naam. De meest voor de hand zijn de volgende:

De Egyptische oorsprong

Het is mogelijk dat de naam "Maria" van Egyptische oorsprong is. Van "Mozes" en "Aaron" is men bijna zeker dat deze van Egyptische oorsprong zijn. Zo valt niet uit te sluiten dat de naam van Mozes’ zus, "Mirjam of Maria" eveneens van Egyptische oorsprong is.

In het bovenstaande geval is het meest waarschijnlijke dat de naam is afgeleid van Mery/Meryt wat "gekoesterd" of "geliefd" betekent. Het kan ook zijn dat het Egyptische mer of mar [liefhebben] samengevoegd is met het Hebreeuwse Ya [JHWH] om "Zij die de Heer liefheeft" te betekenen of "Zij die door de Heer geliefd is."

Theologisch gezien is dit een heel mooie betekenis voor de naam, maar toegegeven, de deskundigen vertellen ons dat er aanzienlijke etymologische moeilijkheden zijn met dit verhaal van de Egyptische oorsprong. Vandaar dat het beter is om, in plaats hiervan naar de vele Hebreeuwse verklaringen van de naam te kijken.

Hebreeuwse oorsprong

Samengesteld
  • Maria is een samengesteld substantief met een achtervoegsel of een adjectief, of zelfs twee substantieven. Het Hebreeuws voor "Maria" is "Miryam" wat "mari" en "am" en betekent in dit geval "opstandeling" en dit kan dan wel van toepassing zijn op de zus van Mozes, die tegen hem in opstand kwam in de woestijn. Hoe dan ook kan deze betekenis niet van toepassing zijn op onze Heilige Moeder.
  • Anderzijds kan Miryam voortkomen uit "mar" [bitter] en yam [zee], en dan is de betekenis van haar naam "bittere zee." Vooral tijdens de maand september vereren we inderdaad Onze Lieve Vrouw der Smarten.  De Heilige Hiëronymous en nog anderen hielden het bij deze betekenis in de etymologie.
  • Ook is het mogelijk dat Myriam komt van "mor" en "yam" en dat krijgt de naam de betekenis "mirre van de zee," of "mari" en "yam" wat "meesteres der zee" betekent.
  • Eveneens goed te weten is de samenstelling van "mar" en "yam" en dan komen we bij "druppel van de zee" uit. In het Latijn wordt "druppel van de zee" vertaald als Stilla Maris. Maar, het blijkt dat Stilla eigenlijk een vergissing is voor Stella, wat "ster" betekent en met deze samenstelling komen we bij het uiterst geliefde "Ave Maris Stella" [Gegroet, Ster der Zee], waarbij de gelovigen in vroomheid een beroep doen op de Heilige Moeder als de veilige gids door de stormachtige wateren van dit leven tot de glorie en de vrede van het eeuwigdurende leven.

    We moeten erkennen dat er een maar een kleine aantal mensen voor deze etymologische uitleg zijn te vinden als "Ster der Zee," maar we leggen er hierbij ook de nadruk op dat de naam evengoed kan slaan op "Dame van de Zee," die haar kinderen door de zeeën der wereld leidt. In dit opzicht is het wezenlijke van de geliefde "vroomheid" zeker gegrond.
Niet samengesteld

Als men "Maria" in het Hebreeuws als een niet samengesteld woord aanziet, dan is de betekenis ervan "Mooie Dame." Als, anderzijds, de naam Myriam uit één enkel Hebreeuws woord komt, dan is het ook mogelijk dat de betekenis "de welgevormde" is, afgeleid van mara, of "dame," afgeleid van "Mari." Laat ons de betekenis van de twee woordafleidingen overwegen.

Het kan vreemd lijken om de denken dat de naam "Maria" iets van doen zou hebben met "vet" of "mollig." Maar, onthoud hoe dan ook dat in het oude Israël, "mollig," een synoniem was van "schoonheid," of "iemand die mooi is." In de eerste eeuw zou het vleiend zijn geweest om "mara" genoemd te worden, daar de wezenlijke betekenis van het woord mara enkel van toepassing was op het vrouwelijk geslacht. Inderdaad, hoe "mooi" is onze Heilige Moeder niet?

Evenzo is het ook geen verrassing voor de gelovige dat Myriam afgeleid is van "mari" [geliefde, vrouw des huizes] of "marah," [zij die heerst] en we op deze wijze waarachtig spreken over "Onze Dame." Als we spreken over Maria; spreken we echt over "Onze Dame!"

Spirituele beschouwingen over de Heilige naam van Maria: "Ster van de Zee."

Van de Heilige Bernardus: "Kijk naar de ster van de zee, aanroep Maria ... bij gevaar, bij verdriet, bij twijfel ... denk dan aan Maria en aanroep Haar. Moge Haar naam nooit ver van uw lippen zijn, noch van uw hart ... Als u Haar volgt, zult u nooit verdwalen, als u uw gedachten op Haar zet, zult u nooit fouten maken. Als Zij u vasthoudt, zult u het nooit laten afweten. Als Zij u beschermt, hoeft u niets te vrezen. Als Zij uw gids is, zult u nooit moe worden, Als Zij u genadig is, zult u zeker uw bestemming bereiken.

Van de Heilige Louis Marie de Montfort: "God de Vader verzamelde alle waten en noemde het de zeeën [Maria]. Hij verzamelde al zijn genaden en noemde hen Maria. De grote God heeft een schatkamer of voorraadkamer vol van rijkdom waarin hij alles wat schoonheid, alle pracht, het zeldzame en dierbare bewaart, zelfs Zijn eigen Zoon. De immense schat is niemand anders dan Maria, die de Heiligen "de schat van de Heer" noemen: uit haar volmaaktheid zijn allen rijk gemaakt."

De volgende voornamen zijn voorbeelden van namen die van Maria zijn afgeleid:
  • Maaike
  • Máire (Iers-Gaelisch)
  • Mair (Welsh)
  • Mara
  • Marie (Frans, Tsjechisch)
  • Mary (Engels)
  • Mariëlle
  • Mariëtte
  • Marieke
  • Marlieke
  • Mariet
  • Marije
  • Marijke
  • Mariam, Marian, Marianne, Marjan
  • Marina , Marischka
  • Mieke, Miek, Mie
  • Rianne, Ria, Rita, Riet
De aanspreekvorm "Mia Donna", Italiaans voor "mijn dame" of "mevrouw", later verbasterd tot "Madonna", wordt vanouds gebruikt om de moeder van Jezus Christus aan te duiden.

Bij de jongens vindt men de naam van Maria dikwijls terug onder samengestelde namen, zoals "Jean-Marie, Louis-Marie..."

Vertaling: Chris De Bodt

De Rozenkrans

De rozenkrans is Mijn Hand. Ik heb jullie Mijn Hand gegeven, Ik heb jullie de rozenkrans gegeven
opdat jullie Mij steeds bij de hand kunt nemen.

Ben je zonder uitzicht? Hou je vast aan Mijn Hand
zoals aan een boei,
Klamp je vast aan die woorden die je kunt herhalen
zelfs al voel je je leeg, zonder leven, zonder warmte,
zelfs al vertoef je in de meest donkere momenten.

Klamp je vast aan Mijn Hand.
Neem haar vast wanneer vragen je kwellen,
wanneer je ontredderd bent of wanhopig.
Neem haar vast, en stilaan zal vrede je weer omringen,
want door de kleine stappen van de rozenkrans
breng Ik je dichter bij Jezus.

Wanneer je diep ontgoocheld bent,
zonder kracht, zonder vreugde,
klamp je vast aan mijn rozenkrans,
al heb je de indruk steeds hetzelfde te herhalen,
op een eentonige wijze, zonder geloof en vol angst,
dan nog is de mooiste uitdrukking van liefde die je kunt geven
aan Jezus en aan Mij :
je vastklampen aan je rozenkrans,
schijnbaar zelfs zonder erin te geloven,
zonder blijk te geven van echte aanwezigheid.

En wanneer je vol vreugde bent,
innerlijk rustig en badend in het licht !
Denk aan Mij, bid zacht mijn rozenkrans,
neem Mij bij de Hand, en deel met Mij uw vreugde,
zodat Ik haar kan offeren en delen met Mijn Zoon Jezus.

M-Ch.

2. Bosnië en Herzegivona
[deel 5]

Bevolking, religie en talen

Tussen de talen zit een gering onderscheid in woorden, en een nog geringer onderscheid in zinsbouw en grammatica.

De versie door die moslims wordt gesproken kent ook veel Turkse woorden, een overblijfsel uit de Turkse overheersing. Serviërs en Kroaten hebben hun taal meer gezuiverd om zich meer te onderscheiden van de andere talen. Het duidelijkste verschil zit in het schrift: Kroatisch wordt in het latijnse alfabet geschreven, terwijl het Servisch het Cyrillische alfabet gebruikt. Het is een variant van het Russische schrift waaruit enkele letters zijn weggelaten. Beide alfabetten kennen 30 letters, maar het latijnse alfabet kent een andere volgorde dan het cyrillische. Hieronder staan alle letters met het cyrillische equivalent, voor de 'vertaalslag' is ook voor het cyrillische schrift de volgorde aangehouden van het latijnse alfabet:

Zoals op het plaatsnaambord hiernaast [Prnjavor] te zien is, zijn veel opschriften op de weg in Srpska in het Cyrillisch. In de grondwet van Srpska staat ook dat beide alfabetten door elkaar gebruikt worden, en dat beide schriften officieel zijn.

Hier volgt een lijstje van plaatsen in en buiten Bosnië-Herzegovina, met een 'vertaling' in het cyrillische schrift: [wordt later toegevoegd]

3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 88]

Rafaelmarie, California

Toen we in ons verblijf aankwamen bij Mirjana Brecic, de oudere zus van Vicka en Nedjo’s weduwe, vroeg de organisator een fooi voor de bestuurder. Ik zei bij mezelf: "wacht eens een ogenblik, onze reisbrochure zegt dat de veertig dollar fooi die we hadden gegeven deze fooi zou meerekenen! Is onze bestuurder en reisorganisator uit op een dubbele fooi?" Er was niets tegen in te brengen: ik begon reeds ernstig te twijfelen over de legitimiteit van mijn bedevaart. Toen ontmoetten we onze reisorganisator, Ana, een Heilige, die ons liefdevol verwelkomde. Nadat we onze bagage kregen, werden we apart gezet met onze kamergenote, kregen we onze kamers toegewezen en daarna begonnen we aan het avondeten. Ikzelf was klaar om het avondeten over te slaan en naar bed te gaan, maar tegelijkterijd voelde ik de honger in mijn maag.

Op mijn weg naar de slaapkamer sprak ik Ana aan over de tegenstellingen: het moderne dat ik waarnam, alsmede de sfeer van onheiligheid, tenminste vanuit mijn onwetend standpunt. Ana beantwoordde geduldig en met veel liefde al mijn twijfels met preciese en verstandige uitleg en legde me de gevaren uit om niet misleid te worden. Ze vertelde me ook dat ik zeker niet de eerste was die deze bezorgdheid deelde.

Na het avondeten gaf Ana ons een beetje geschiedenisles over Medjugorje, de zieners, de verschijningsplaatsen. Ik was werkelijk erg geïnteresseerd in de heel eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw van Medjujorje en Ana toonde ons op de kaart het Kruis dat dit punt markeerde. Ik nam alles, met betrekking tot deze hoofdverschijningsplaats, goed op in mijn geest en was vastbesloten om de plaats te gaan vinden.

We aanvaarden allen zowat Ana’s uitnodiging om naar de Heilige Jacobuskerk te gaan. Ze gaf ons een prachtige beschrijving. Op mijn weg daarheen veranderde mijn Rozenkrans in goud die ik heel erg mooi had gepoetst voor de lange reis naar Medjugorje. Terzijde, bij mijn vriendin Karen, die gescheiden leefde van haar echtgenoot, veranderde niet enkel haar Rozenkrans in goud, maar eveneens de Rozenkrans die ze voor haar echtgenoot had gekocht. Voor mij was dit een teken dat ze misschien later uiteindelijk terug bij elkaar zouden komen.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

4. Documentaire: The Miracle of Medjugorje










5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 196]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

Aan het altaar zijn we maar simpele instrumenten, maar onze waardigheid is de hoogst denkbare.

‘Priesters van de Heer, riep Sint Jan Chrysostomus uit, al wat groots is onder de mensen lijkt me van alle glorie ontdaan als ik de verkregen glorie zie. Uw ministerie vervult zich waarachtig onder de mensen, maar neemt plaats in onder de hemelse machten en het is de Geest die de mysteries opwekt die je vervult, je bent groter dan de profeet Elias want je draagt in je handen, niet het vuur, maar de Heilige Geest van wie je vraagt zijn genade over alle gelovigen uit te storten. Ongetwijfeld, voegt hij erbij, als priesters van de Heer zul je groter zijn dan koningen" De koning beveelt zijn onderdanen en jij beveelt God. De oordelen van de koning beïnvloeden slechts de tijdelijke zaken en je vonnissen zullen eeuwig overleven. Je hoeft de vrijgevigheid en de schat van de koning niet, maar de koning heeft je zegening en gebed nodig. Vast staat dat je groter bent dan de wonderdoeners: deze doen wonderen met de elementen, daar waar je het doet met de zielen. De wonderdoeners veranderen de stoffelijke natuur en jij verandert dagelijks brood en wijn in lichaam en bloed van Jezus Christus. Ongetwijfeld ben je in zekere zin groter dan de Maagd Maria zelf. De Maagd Maria besliste de Menswording met haar toestemming: ze sprak het zalige fiat uit die Gods Zoon in haar schoot bracht, dit fiat sprak ze slechts één maal uit en jij doet dat dagelijks. Maria baarde Jezus Christus voor een sterfelijk leven en jij voor een eeuwenlang bestaan. Maria deed zich door een lijdbaar Jezus Christus gehoorzamen, jij door een verheerlijkte en onaantastbare Jezus Christus.

De politiek, de filosofie, de wetenschap probeerde vaak een priester te scheppen. Zonder succes.

Ten tijde van de grote revolutie probeerden degenen die de reden vergoddelijkt hadden en getracht hadden de zondagsrust te vervangen door de wettelijke rust van de tiende dag ook een humanitair priesterschap op te richten, een priesterschap zonder enig goddelijk kenmerk… Een officieel afgevaardigde van de burgerij trok een wit gewaad aan, een driekleurige sjerp om de lenden en beklom het altaar aan de natuur gewijd om een bos bloemen te offeren als symbool voor patriottisme en hoop. Maar die door de reden gewijde priester leefde geen volle dag, hij verviel onder misprijzen en spot, hij bezat Gods zegel niet, de oneindige straal, het uitzicht of het onbekende dat alleen God aan de mens geeft en door geen koninklijke benoeming of een bijzondere verkiezing kan vervangen worden.

Vertaling: [Broeder Joseph]

6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 78]

De oproep tot Gebed

Ik ben nu tegen u aan het praten over het collectieve gebed, waar we allen moeten aan deelnemen. We gaan naar de Kerk om te bidden, om ons gebed te verenigen met dat van onze broers en zussen. Dit is wat er gebeurt als we samenkomen voor de viering van de Eucharistie, om het Heilig Sacrament te aanbidden, om de Rozenkrans te bidden, samen met andere gemeenschappelijke gebeden.

Laat ons dus niet vergeten dat er ook het persoonlijke gebed bestaat. Allen kinderen kijken uit naar de tijd waarin ze alleen kunnen zijn met hun Vader, om zo hun problemen aan hem voor te leggen en om Zijn hulp, advies, genade en troost te ontvangen.

Het is in het gebed, dat beleefd wordt in een intiem gesprek met Christus, dat we onszelf moeten voorbereiden om onze opdracht uit te dragen die God ons wenst toe te vertrouwen, omdat het in deze ontmoeting is dat God ons Zijn licht, Zijn kracht en Zijn genade geeft, samen met de geschenken van de Heilige Geest. Enkel zo zullen we ware apostelen zijn voor onze broers en zusters, door hen het Woord van Christus over te brengen.

Maar, als bijvoegsel van deze tempels, gebouwd door mensenhanden, hebben we andere tempels die niet minder echt zijn, waar we moeten bidden en aan God onze offers brengen: Ik bedoel onze ziel, ons hart, ons geweten. God is daar! De meest Heilige Drievuldigheid verblijft daar! Als we ons in een staat van genade bevinden, zijn we tempels van God: "Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen."

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: Jozef [18/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalfzonen van Jacobs,op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broersgevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 107]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Uitzicht van de kerk

Het zeer eenvoudige altaar van O.L.V. van Goede Ontmoeting, in 1640 in ruw metselwerk opgetrokken, werd voor 1692 door een marmeren altaar vervangen, dat uit de kapel van de heilige Maagd in Lettret zou komen. Het wordt maar hoofdaltaar in 1780 bij het wegnemen van de voorgevel van de kleine kapel en een fronton met twee pilaren werd geplaatst. Retabel en tabernakel werden toen vervangen en afgestaan aan de kerk van Saint-Etienne.

Stond er een beeld van de Maagd op het altaar van de kapel voor 1692? Niets bewijst dit, want het eenvoudige houten beeld, vereerd onder de benaming van de ‘Goede Moeder’ kwam uit Marseille om onbepaalde datum en zou geschonken zijn aan Benoîte na haar komst in die stad in september 1692. Ontdaan van de poppenkleren die het bedekte kwam een kunstwerk te voorschijn met voor die tijd een opmerkelijk realisme.

Om deze inventaris af te sluiten dient opgemerkt dat het terrein boven de driehoekige abside van de kerk uitstak en dat geen enkele draineerbuis het grondwater opving. De vochtigheid kroop in de muren van de abside tot aan het koor en Benoîte zou meermaals gewaarschuwd zijn door de Maagd vanaf september 1670 om de grond weg te halen en de hele bouw droog te zetten. De huidige plaats van de zijkapel, biechtstoel van de mannen genoemd, zal twee eeuwen lang het kerkhof van de paters kapelaans zijn.

Vertaling: Broeder Jozef

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 325]

Judas Taddeüs

De apostel Taddeüs heeft als heilige de naam Judas. Volgens de overlevering werd zijn lichaam kort na zijn dood, naar Rome overgebracht en begraven op de plek van de huidige Sint-Pietersbasiliek.

Wat vervolgens Judas Taddeüs betreft: traditioneel wordt hij bij die naam genoemd, waarin twee verschillende namen tot één naam worden. Terwijl Matteüs en Marcus hem eenvoudig "Taddeüs" noemen [Mt. 10: 3 en Mc. 3: 18], noemt Lucas hem "Judas van Jakobus" [Lc. 6: 16 en Hand. 1, 13]. Van de bijnaam Taddeüs is het niet zeker waar die vandaan komt. Hij wordt uitgelegd als afkomstig van het Aramese taddà, wat "borst" of "hart" betekent, en zou dan "grootmoedig" betekenen, of als afkorting van een Griekse naam zoals "Theodoros, Theodotos" [Godsgeschenk of door God gegeven].

Over hem is weinig overgeleverd. Alleen Johannes signaleert van hem een vraag aan Jezus tijdens het Laatste Avondmaal. Taddeüs zegt tegen de Heer: "Heer, hoe is het gekomen dat Gij uzelf aan ons moet openbaren, en niet aan de wereld?" [Joh. 14: 22].

Het is een heel actuele vraag die ook wij aan de Heer stellen: waarom heeft de Verrezene zich niet in heel zijn glorie aan zijn tegenstanders geopenbaard om te laten zien dat God de overwinnaar is? Waarom heeft Hij zich alleen aan zijn Leerlingen geopenbaard?

Het antwoord van Jezus is vol mysterie en diep. De Heer zegt: "Als iemand mij liefheeft, zal hij mijn woord onderhouden. Mijn Vader zal hem liefhebben en wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen" [Joh. 14, 23]. Dit wil zeggen dat de Verrezene gezien, waargenomen moet worden ook met het hart, zodat God verblijf in ons kan nemen. De Heer verschijnt niet als een ding. Hij wil in ons leven binnengaan en daarom is zijn openbaring een openbaring die een open hart veronderstelt. Alleen zo zien wij de Verrezene.

Vertaling: Broeder Joseph

10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 152]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht

De herders leidden Jezus ook in de aangrenzende spelonk, waarin de H. Familie enige tijd verbleven had [de eerste en tweede van het grottencomplex]. Zij hadden de bron die daar bij Jezus' geboorte ontstaan was, sierlijk ommuurd en in hun ziekten gebruikten zij van haar water. Ook Jezus liet van dit water door de leerlingen meenemen.

6 oktober. Emmerich: Ik herinner mij uit mijn beschouwingen uit Jezus' openbaar leven dat Hij op 6 oktober, na zijn doop, in de geboortegrot, die door de herders reeds tot bidplaats ingericht was, de sabbat vierde. Bij deze gelegenheid zei Hij tot de herders dat zijn hemelse Vader reeds bij de ontvangenis van Maria deze spelonk tot zijn geboorteplaats had voorbestemd.

Jezus gaat naar Anim

Gisteren op de sabbat, 6 oktober, en heden 7 oktober, was A.C. Emmerich zo bedroefd wegens de zonden en slechtheid van zo vele mensen dat zij de dood nabij scheen. Haar visioenen over Jezus' leven kon zij niet vertellen, maar de volgende dag, 8 oktober, kon zij weer iets mededelen over haar gezichten van daags daarvoor. Zij reikte de schrijver de hand en zegde hem liefdevol het volgende.

7 Oktober. Ik heb alles gezien. Hij is nog bij de herders. Jezus bezocht alle in het veld verspreidde gelegen herderswoningen en Hij troostte en onderrichtte hen. De leerlingen gingen gedeeltelijk alleen in enige huizen en verklaarden aan de bewoners de onderrichtingen van Jezus en de verschijning bij zijn doop.

Saturninus doopte verscheidene grijsaards die niet meer naar de doop van Johannes waren kunnen gaan. Zij goten van het doopwater van Christus uit de doopvijver van het Jordaaneiland in het water uit de bron der spelonk naast de geboortegrot. De ouderlingen knielden neer. Hun lichaam was tot op de borst ontbloot. Vóór hen stond een groot bekken. Zij bogen het hoofd erboven en ontvingen het doopsel.

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 40]

Miraculeuze afwerking

In januari 1611, toen het beeld bijna klaar was en er nog enkel een laatste laagje verf en vernis dienden te worden aangebracht, bracht Francisco del Castello er van op de hoogte dat deze laatste afwerking de belangrijkste waren en dat hij er zeker wou van zijn dat hij het beste materiaal had. Hij zei dat hij binnen de twee weken, op 16 januari, zou terugkeren om het werk te hervatten na het ontvangen van de Heilige Communie.

Tijdens deze dagen werd er binnen de Gemeenschap over weinig anders gesproken dan over het heilige beeld dat bijna was voltooid, gezegend en in het klooster geplaatst als hun Koningin en Overste ervan.

In de ochtend van 16 januari, terwijl de zusters het hogerkoor naderden voor hun ochtendgebeden, hoorden ze een mooie melodie. Toen ze het koor binnentraden aanschouwden ze het beeld, omgeven door een hemels licht, terwijl de engelen "Salve Sancta Parens" zongen.

Ze zagen dat het beeld uistekend was afgewerkt en dat Haar gelaat bundels van het helderste licht uitstraalde.

Toen Francisco del Castello terugkwam en het beeld aanschouwde, viel hij neer op zijn knieën met de woorden: "Moeders, wat zie ik? De afwerking van dit dierbare beeld is niet van mijn handen. Ik weet niet hoe ik moet beschrijven wat er omgaat in mijn hart, maar dit is afgewerkt door engelenhanden." In feite lag de buitenste laag van het beeld op de grond.

De Bisschop die kwam om het beeld te zien en knielde, moest het bovennatuurlijk verschijnsel eveneens toegeven. Hij verklaarde plechtig dat het beeld was aangepast en verrijkt door andere dan mensenhanden. Nadien vroeg hij aan Moeder Mariana, die intussen opnieuw adbis was geworden, om te biechten te komen. Hij wist dat zij meer moest afweten van wat er was gebeurd.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 4


Dan zullen de meest glorierijke personen voorgaan, Enoch en Elias, om de komst van de Heer te verkonden, en hen zal de antichrist slachten, en na drie dagen zullen ze weer opstaan.

Vertaling: Chris De Bodt

13. Vreemde verhalen: Walvis belandt op 800 meter van de kustlijn


In het oosten van het Britse Yorkshire, in Skeffling, is een vrouwelijke walvis gestrand op 800 meter van de kustlijn. Het gaat om een Noordse vinvis van 10 meter lang. Het is heel zeldzaam dat een Noordse vinvis strandt aan de Britse kust, de voorbije 20 jaar gebeurde dat slechts 3 keer.

Wetenschappers staan voor een raadsel, want dit jaar is er een plotse toename van het aantal gestrande walvissen. Alleen al de voorbije maand waren er drie waarnemingen. Niemand die kan zeggen wat de oorzaak is. Sommigen wijzen naar veranderingen in de oceaanstromingen.

Het is ook niet bekend hoe de walvis op 800 meter van de kustlijn, middenin een veld, is beland.


29-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.29 september 2011
29 september 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 4]

Bevolking, religie en talen

De bevolking, waarvan de etnische samenstelling sinds de burgeroorlog van 1992-1995 in sommige gebieden in Bosnië-Herzegovina drastisch is gewijzigd, bestaat voor ongeveer 44% uit Moslims [Bošnijaks], voor 31% uit Serviёrs, voor 17% uit Kroaten en voor 8% uit overigen [waaronder Albanezen en Turken]. Hoewel wereldwijd het woord ´Moslim´ wordt gebruikt voor de aanhangers van deze religie, is ´Bošnijak´ hier de officiële term. De Slavische stammen [waaronder die van de Serven, de Kroaten en de Slovenen] die zich rond de 9e eeuw definitief op de Balkan vestigen, komen deels onder de invloed van het West Romeinse Rijk [en worden onder die invloed Katholiek] en deels onder de invloed van het Oost Romeinse [Byzantijnsche] Rijk, en worden onder die invloed Orthodox. Onder meer de Kroaten adopteren het Katholieke geloof; de Serviёrs het Orthodoxe. Na de 15e eeuw komen er door de invloeden van de Turken [Ottomaanse- of Osmaanse Rijk] ook Moslims bij en Kroaten en Serviёrs die zich tot de Islam hadden bekeerd.

Tussen de drie grootste bevolkingsgroepen bestaat in feite weinig verschil. Wel is het zo dat door eeuwenlange verschillende culturele invloeden de religies, gebruiken en in beperkte mate ook de taal uit elkaar zijn gegroeid. Over het algemeen zijn het geen 'strenge' vormen van de religies, maar sinds de jaren 90 wordt het geloof wel sterker beleden, dit omdat het geloof de etnische identiteit benadrukt.

De talen in Bosnië-Herzegovina hebben verschillende namen: Servisch, Bosnisch en Kroatisch. Het zijn Slavische talen die verwant zijn aan het Sloveens, Macedonisch, Bulgaars, [Wit-]Russisch, Pools, Tsjechisch, Slowaaks en Oekraiens. In de praktijk schelen deze 3 talen zeer weinig van elkaar, en is er absoluut geen taalbarriére. In het oude Joegoslavië was de officiele taal het "Servo-Kroatisch." Sinds 1991 is er sprake van een officiёle Kroatische, Servische en Bosnische taal. Zeker in Bosnië-Herzegovina worden de talen door elkaar gesproken.

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 87]

Rafaelmarie, California

Zaterdag 19/6/2004, tweede dag

Na een korte tussenstop in Detroit, kwamen we aan in Amsterdam. Daar ontmoette ik eindelijk ook mensen die naar Medjugorje gingen: een prachtige kloosterzuster, die reeds voor vele jaren reizen voor groepen organiseerde.. Ik kon ook te biechten gaan bij een uitstekende priester, Vr. Robert Sadleck. Ik heb nooit zo’n priester gezien die zoveel bezield was door de Heilige Geest als hij.

Diezelfde dag kwamen we te Split, Kroatië. De luchthaven deed me herinneren aan de Sangster luchthaven van Jamaica. We moesten buiten het vliegtuig verlaten. Ik was uitgeput en we hadden nog drie uur met de bus te rijden tot Medjugorje. We ontmoetten onze reisgids, Snezana. Vraag me niet of dit is juist geschreven, ik probeer enkel haar naam op de beste manier te spellen. Haar bijnaam was Sneeuwwitje en daar hield ze niet van. Ik noemde haar Snezzy.

De Kroatische Adriatische kustlijn is adembenemend mooi en kon vanuit de lucht worden waargenormen toen we de luchthaven van Split naderden. Het gebouw stond nog een beetje in de kinderschoenen en was nog niet volledig afgewerkt en de Adriatische Zee was zo blauw als azuur, zoals bijvoorbeeld ook de kust van Jamaïca.

Na de drie uur misselijke makende busrit [we namen de langere weg om ook wat van de Adriatische Kust mee te nemen], kwamen we eindelijk aan in Medjugorje. Ik zette mijn camera aan en ik begon te filmen. Ik verwachtte Medjugorje niet zo modern te zien zoals vandaag. In feite was het meer modern dat de thuisstad van mijn echtgenote, Orocovis, dat in Puerto-Rico is gelegen, een met de Verenigde Staten geassocieerde vrijstaat. We waren maar net uitgestapt en ik nam al een van de zigeunerbedelaars waar. Snezzy had ons de raad gegeven om geen geld te geven omdat het illegaal is. Ook had Snezzy gezegd dat ze ervan droomde om naar San Francisco te gaan en ik zei bij mezelf: "Wil Snezzy naar Sodom en Gomarra gaan? Kan een ware Medjugorje-liefhebber hier naar verlangen?"

Een beetje verder kwamen we op een kleine weg en onze doorgang werd belemmerd door een plaatselijke inwoner met een Mercedes Benz die weigerde om achteruit te rijden. Na enkele woorden door onze buschauffeur, reed de bestuurder van de Mercedes Benz achterwaarts en liet ons door, terwijl hij gemeen naar onze buschauffeur staarde, toen we langsreden. Ik zei bij mezelf: "gedragen de mensen uit Medjugorje zich altijd op deze wijze?"

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 182]

Schrift 1

516. Diezelfde dag toen ik was ingeslapen, kwam 's nachts een kleine ziel naar mij toe, die me wekte door op het nachttafeltje te kloppen en mij vroeg voor haar te bidden. Ik had willen vragen wie ze was, maar ik heb aan deze nieuwsgierigheid niet toegegeven en deze kleine versterving met mijn gebed verenigd en voor haar opgedragen.

517. Eens toen ik op bezoek was bij een oude zieke zuster van vierentachtig jaar, die zich door vele deugden onderscheidde, heb ik haar gevraagd: "Gij zijt zeker bereid, zuster, om voor de Heer te verschijnen?" Ze antwoordde me dat ze zich geheel haar leven had voorbereid op dit laatste uur, en ze voegde er aan toe dat de leeftijd niet ontslaat van de strijd.

518. + Toen ik voor Allerzielen bij valavond naar het kerkhof ging, vond ik het gesloten. Ik opende de deur op een kier en zei: "Als ge iets van mij verwacht, kleine zielen, zal ik het gaarne doen als de regel het mij toelaat. Ik hoorde deze woorden: "Vervul de wil van God, we zijn gelukkig in de mate we Gods wil volbrachten."

519. 's Avonds zijn die zielen gekomen en vroegen ze mij om voor hen te bidden en ik heb veel voor hen gebeden. En 's avonds, wanneer de processie van het kerkhof terugkwam, zag ik een groot aantal zielen die ons vergezelden naar de kapel, er waren er die baden met ons. Ik heb veel gebeden, want ik had daarvoor de toelating van mijn oversten [32].

520. Tijdens de nacht bezocht me weer een ziel, die ik al eens gezien had. Ze heeft me niet gevraagd voor haar te bidden, maar ze maakte mij verwijten en zei dat ik toen zeer ijdel en hoogmoedig was en nu zo bemiddel voor anderen terwijl ikzelf nog gebreken heb. Ik antwoordde: "Ja, ik was zeer ijdel en hoogmoedig, maar ik heb dat reeds gebiecht en boete gedaan voor mijn domheid; nu vertrouw ik op de goedheid van mijn God. Als ik nu soms val, is dat eerder ongewild en nooit met opzet, zelfs niet in de kleinste dingen". Maar die ziel begon me verwijten te maken omdat ik haar grootheid niet erkende, zoals allen het doen om haar grote daden. Op dat moment begreep ik dat het de duivel was onder de gedaante van een ziel, en ik zei: "Alleen aan God zij eer, ga weg satan!" Onmiddellijk viel deze ziel in een vreselijke, onbeschijfelijke afgrond. Ik zei tot deze ellendige ziel dat ik daar over zou spreken tot heel de Kerk.

521. Zaterdag keerden we van Krakow terug naar Wilno. Onderweg bezochten we Czestochowa. Toen ik voor het miraculeuze beeld bad, voelde ik dat... [33]

[32] De toelating om te bidden tijdens de vrije momenten behoorde tot de maandelijkse toelatingen [zie Db 246].
[33] Hier werd de gedachte afgebroken.


Einde van het Eerste Schrift. belangrijke opmerking: Geertrui is momenteel nog volop bezig aan de vertaling van het tweede schrift. We hopen dit zo vlug mogelijk te kunnen publiceren.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 195]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

Met andere woorden, staat er een vertegenwoordiger aan het altaar die Jezus Christus onder meerdere aspecten voorstelt, multifariam et multis modis, met onze kledij en onze mysteries die we aanhalen in de woorden die we uitspreken.

In de mis dragen we bij het verlaten van de sacristie deze mysterieuze kazuifel op de schouders als beeld van het kruis dat Jezus Christus droeg. De albe die we dragen vertegenwoordigt het witte gewaad dat Gods zoon op het plein bij Herodes droeg en dat zijn onschuld omzette in een spierwit kleed. We dragen aan de arm de manipel bedoeld om het zweet van onze voorhoofd op te vangen en ons nieuwe kracht te geven. – Na een buiging bestijgen we het altaar zoals Jezus Christus de Golgotha beklom. We verheffen de handen bij het Oremus zoals Jezus tot zijn Vader bad. Bij de Canon bidden we met gedempte stem zoals Jezus in de Olijfhof om op een boogscheut van zijn leerlingen in de biddende stilte van gebed en ingetogenheid te verkeren. Bij de opheffing nemen we de hostie ter hand zoals Jezus Christus bij het Laatste Avondmaal brood en wijn in zijn vereerde en gewijde handen nam. Dan zijn we sprakeloos, onze persoonlijkheid treedt terug en de stem van Jezus Christus vervangt deze van zijn minister. Wij leven of spreken niet meer: het lichaam van de priester is dat van God zelf geworden. Over de Hostie gebogen zeggen we niet: Dit is Jezus Christus lichaam en bloed, maar: "Dit is mijn lichaam en mijn bloed."

Het is een groot mysterie en een uitgelezen waardigheid van de Priester die een gave kreeg die de engelen niet bezitten. Alleen de wettig gewijde priesters bezitten de macht om Jezus Christus lichaam te vieren en consacreren.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 77]

De oproep tot Gebed

Ongetwijfeld is wat hier gezegd wordt over de tempel in Jeruzalem, eveneens van toepassing op onze kerken die aan God toegewijd zijn als een huis van gebed. Heilige plaatsen, kerken en kapellen in de parochies, seminaries en religieuze huizen moeten huizen van gebed zijn waar het volk van God zich kan verzamelen rond Christus om zich zo met Hem te verenigen door zich tot de Vader te richten en Hem te loven, te bedanken en verzoeken te doen, zodat ze in vereniging met Christus hun werk en lijden en hun dagelijkse kruisen, kunnen opdragen aan de Vader voor de redding van hun broeders.

Onze tempels moeten worden geëerbiedigd, omdat ze huizen zijn van God. Christus, de ware God en de mensgeworden God, is daar aanwezig in het tabernakel en staat daar ter beschikking van zijn volk, zodat Hij ze kan verwelkomen in Zijn aanwezigheid, tot hen praten en hen voeden: "Ik ben het brood dat leven geeft. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet het brood dat uw voorouders aten: zij zijn gestorven, maar wie dit brood eet zal eeuwig leven." [Joh. 6: 48 en 58]

Kerken zijn de huizen van onze Vader in de Hemel. Op dezelfde wijze als kinderen zich verzamelen rond hun vader om zijn woorden te horen, om te luisteren naar wat hij te leren heeft en om te handelen naar zijn advies, zo komen de mensen van God tesamen met Christus om zo naar Zijn Woord te luisteren, Hem hun noden te vertellen, genaden te ontvangen en hem te eren.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: Jozef [17/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 106]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Uitzicht van de kerk.

Het eerste globale plan voorzag al in twee zijkapellen maar beperkte zich tot een absis verbonden met de kleine kapel van Goede Ontmoeting. Toen dit plan werd uitgebreid, dankzij M. Gaillard, werd de kerk ter hoogte van deze kapellen verlengd, zodat de bouw van een gedeelte van de huidige sacristie mogelijk werd alsook een gelijkaardige zaal aan de andere kant. Zo kon het gewelf ook de primitieve kapel overdekken, zoals de Sancta Scala in Lorette. Deze nederige kapel van ongeveer 4 m op 3 m behield haar muren, haar rietendak en gaf dus toegang via een deur op het koor van de nieuwe kerk.

De overloop van dit koor, ter hoogte van de kapelvloer, oversteeg de kerkvloer met een tiental treden, zodat de menigte pelgrims goed het Heilig Offer kon bijwonen. Een stenen altaar, waarvan de voet [1,95 m x 1,75 m] werd teruggevonden, was gevestigd op ongeveer 1 m van de kleine kapeldeur. Een brede houten trap verbond de twee niveaus en weldra kwam een leuning het hoogteverschil beschermen. De kerkvloer was nog niet geplaveid: tien jaar later, op 10 april 1676 werd een nieuw contract getekend met steenkliever Pierre Valentin uit Saint-Etienne. Met de hulp van de gebroeders Jullien [Pierre en Blaise] en van Pierre Rolland vloerde hij de hele kapel, beuk en koor en alle treden die naar het heiligdom leidden. Hij bouwde ook twee credenstafels ‘naast het hoofdaltaar dat vooraan in de vernoemde O.L.V. kapel staat’, en plaatste een trede ‘door heel de kerk onder dit altaar en de kapellen die nog zijdelings moeten komen’. Het vervoer moet afgelopen zijn binnen de vier maand, dus voor 15 augustus en het werk zal 117 pond kosten of 320.000 franken. De akte wordt opgemaakt bij M. Tanc, notaris in Rémolon.

De plaats van de zijaltaren gewijd aan het Kind Jezus en aan Sint Jozef was voorzien, maar de altaren moesten opgetrokken worden en tegelijk fondsen vinden om de kapelaan te betalen die de Missen van de stichting verzorgde. M. Gaillard zal daarvoor 1.200 pond hypotheek op zijn huis van Gap in mei 1672 aangaan en M. de La Poype, heer van Saint-Julien, zal in mei 1675 een stichting van Missen oprichten voor het altaar van het Kind Jezus ‘wanneer dit af zal zijn’. Maar een derde akte in Embrun, opgemaakt in mei 1675 voor Mgr. de Genlis door notaris Rispaud zal de twee voorgaande veranderen: M. Gaillard verbindt zich ertoe de beroemde brug over de Durance nabij Valserres te herstellen, [sindsdien de brug van Aartsdiaken genoemd] met het geld dat hij eerder bestemde voor het oprichten van de twee kapellen. De opbrengst van de brugdoorgang moet voorzien in het onderhoud van de kapelaans en van de altaren. Daar M. Gaillard de kostprijs van die brug maar op 9 februari 1686 kon betalen werden deze kapellen maar vanaf toen gebruikt. Hun eerste altaren waren in verguld hout en vernield in 1863 toen ze vervangen werden door de huidige in witte steen, gebeeldhouwd door Miandre van Lyon, volgens ontwerpen van Bossan, de beroemde architect van Fourvière.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 324]

Judas Taddeüs

Taddeüs staat bekend om zijn volharding bij tegenslag. Hij is de beschermheilige van de wanhopigen.

Taddeüs werd ook wel Judas Taddeüs genoemd. In het Nieuwe Testament wordt hij telkens duidelijk onderscheiden van die andere Judas, Judas Iskariot, die Jezus heeft verraden. Taddeüs heeft als heilige de naam Judas. Over het algemeen wordt hij beschouwd als de schrijver van de brief van Judas en de Judas die als broer van Jezus wordt genoemd. Daarmee is hij ook de broer van Jakobus de Rechtvaardige, de leider van de eerste christenen in Jeruzalem. Volgens de kerkhistoricus Eusebius [ca. 275-339 n.Chr.] was Taddeüs de bruidegom op de bruiloft te Kana, waar Jezus zijn eerste wonder verrichtte toen hij water in wijn veranderde.

De heilige Judas, die mogelijk het christendom in Armenië introduceerde, is binnen de rooms-katholieke kerk de beschermheilige van de wanhopigen en hopeloze zaken. Zijn attribuut is de knots en op iconen wordt hij vaak afgebeeld met een stralenkrans om ziin hoofd, ten teken dat de Heilige Geest op hem is neergedaald. Ook wordt hij wel afgebeeld met een hellebaard, het wapen waarmee hij zou zijn gedood. Een enkele keer is hij te zien met een manuscript of boek, waarmee wordt verwezen naar de brief van Judas. Andere afbeeldingen tonen hem met een duimstok, een verwijzing naar het beroep van timmerman en zijn verwantschap met Jezus.

In zijn brief benadrukt Taddeüs het belang van doorzettingsvermogen bij tegenslag en als heilige wordt hij dan ook aangeroepen in wanhopige situaties. Vroeger werd een gebed aan hem vaak vermeden omdat hij zo vaak werd verward met Judas Iskariot en hij werd dan ook wel 'de vergeten heilige' genoemd. Onder de roomskatholieken wordt hij pas vanaf de negentiende eeuw als heilige vereerd en later verspreidde de verering zich vanuit Europa naar Amerika. De rooms-katholieke kerk viert zijn naamdag op 28 oktober, de oosters-orthodoxe kerk op 19 juni.

Vertaling: Broeder Joseph

10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 151]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht

De geboortegrot waarin de herders Jezus brachten, had sedertdien menige verandering ondergaan. De herders hadden haar als een heilige bidplaats ingericht. Niemand mocht de heilige bodem betreden.Daarom hadden zij een gang rondom de geboortekamer met traliën gemaakt en de spelonk daardoor verwijd. Van aan deze gang waren er cellen in de rots, zoals in een klooster. De wanden en de bodem waren met tapijten van de H. Driekoningen behangen en belegd. Ze waren bont en met veelkleurige driehoeken doorweven.

Zij hadden daarenboven twee trappen aangelegd, die van uit de omringende gang tot op de geboortespelonk liepen [in de noord-oosthoek bestond in elk geval één opening] en zij hadden boven de eigenlijke spelonkkamer het dak of gewelf, waarin schuine lichtgaten geweest waren, geheel weggenomen en er een dak als een koepel boven aangebracht. Hierdoor viel nu het licht van bovenaf in de grot. Zij konden langs de éne trap op de heuvel komen en zo vanop de heuvel naar Bethlehem gaan. Zij hadden al die veranderingen uitgevoerd met de middelen die de koningen hun achtergelaten hadden.

Het was vrijdagavond en de sabbat begon, toen zij met Jezus hier kwamen. Zij hadden sabbatlampen in de geboortespelonk aangestoken. De kribbe zelf stond nog waar ze gestaan had. Jezus toonde hun [wat zij niet wisten] de plaats waar Hij geboren was. Hij hield hier een leerrede voor hen en zij vierden de sabbat.

Hij zegde hun dat zijn hemelse Vader deze plaats had aangeduid en voorbestemd, toen Maria ontvangen werd. Ook ontving ik de kennis van verscheidene voorafbeeldende gebeurtenissen, die in het Oud Testament op deze plaats voorgevallen waren. Ook Abraham en Jakob waren hier geweest. Set, het kind van de belofte, was hier, na een zevenjarige boetepleging van Eva uit deze geboren. Hier zegde een engel tot Eva dat God haar dit kind in de plaats van Abel had gegeven. Set werd hier lang verborgen gehouden. Hij werd in de melkgrot of grafspelonk van Maraha verborgen en gevoed, want zijn broers vervolgden hem, zoals Jakobs zonen Jozef vervolgden.

10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 22]

Catechismus

6. De genade van het Doopsel

Ingelijfd in de Kerk, het Lichaam van Christus

Door het doopsel zijn wij ledematen van het lichaam van Christus geworden. 'Daarom [...] zijn wij elkanders ledematen' [Ef. 4,25]. Door het doopsel worden wij in de kerk ingelijfd. Uit de doopvont wordt het ene Volk van God van het Nieuwe Verbond geboren, dat alle natuurlijke of menselijke grenzen van de volken, culturen, rassen en geslachten overschrijdt: 'Wij zijn immers in de kracht van een en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam geworden' [1 Kor. 12,13].

De gedoopten zijn 'levende stenen' geworden voor 'de bouw van een geestelijke tempel', voor 'een heilig priesterschap' [1 Petr. 2,5].

Door het doopsel hebben zij deel aan het priesterschap van Christus, aan zijn profetische en koninklijke zending.

Zij zijn 'een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen Volk, bestemd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die [hen] uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht' [1 Petr. 2,9].

Het doopsel maakt de gedoopte het gemeenschappelijk priesterschap van de gelovigen deelachtig. Als lidmaat van de kerk behoort de gedoopte niet meer zichzelf toe [1 Kor. 6,19]1, maar Hem die voor ons gestorven en verrezen is. Hij is nu geroepen om aan anderen onderdanig te zijn, hen te dienen in de gemeenschap van de kerk, 'gehoorzaam en volgzaam' te zijn jegens de kerkelijke leiders [Heb. 12,17]5, hen met eerbied en genegenheid te bejegenen.

Zoals uit het doopsel verantwoordelijkheden en plichten voortkomen, zo geniet de gedoopte ook rechten in de kerk: hij heeft het recht de sacramenten te ontvangen, gevoed te worden met het woord van God en steun te ondervinden van de andere geestelijke hulpmiddelen van de kerk.

'Tot kinderen Gods herboren, moeten [de gedoopten] het geloof dat zij van God door de kerk verkregen hebben tegenover de mensen belijden'
en deelnemen aan de apostolische en missionaire activiteit van het Volk van God.

Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 39]

Het beeld is afgewerkt

Het verzoek van Onze Lieve Vrouw maakte een diepe indruk op de Bisschop en hij gaf Moeder Mariana een berisping omdat ze hem dat niet vroeger had medegedeeld.

Met de toelating en de volledige steun van de Bisschop, werd er contact opgenomen met Francisco del Castillo. De arme man kon zijn verbazing, vreugde en dankbaarheid amper verbergen, omdat hij door de Moeder van God zelf was aangeduid en vernoemd voor deze heilige opdracht. Hij weigerde elke betaling want hij beschouwde zichzelf volledig vergoed omdat hij alleen was aangeduid. Zijn enige vraag was dat zijn familie en zijn afstammelingen steeds verenigd in gebed met de Gemeenschap zou blijven.

Om het nodige materiaal te vinden voor het beeld verliet hij Quito, vastbesloten dat hij enkel zou terugkeren nadat hij het beste hout en de beste verf had gevonden dat het land te bieden had.

Moeder Mariana beschreef hem zo goed mogelijk het uiterlijk van de Hemelse Koningin zoals Zij aan haar was verschenen en gaf hem daarna de preciese afmetingen door. Volgens de berekeningen waren de afmetingen van onze Lieve Vrouw iets meer dan 1,75 meter.

Vertaling: Chris De Bodt

13. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 3


Want hij [de antichrist] zal werken met verbazingwekkende wonderen en vuur laten dalen vanuit de hemel. En de doden zullen opstaan … Hij zal de doden doen opstaan, niet waarlijk, want de duivel zal binnentreden in het lichaam van sommige doden en door hen spreken, alsof
zij in leven lijken.

Vertaling: Chris De Bodt

28-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28 september 2011
28 september 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 3]

Geografie en klimaat

De langste en belangrijkste rivieren van het land zijn:
  • Sava [945 km] vormt de grens met Kroatië in het noorden.
  • Bosna [245 km] loopt van vlakbij Sarajevo in het oosten naar de Sava in het noorden.
  • Drina [364 km] begint als de rivier Tara in Montenegro, en loopt dan deels parallel, deels als grens met de Unie Servië-Montenegro en mondt uit in de Sava bij het drielandenpunt Bosnië-Servië-Kroatië.
  • Neretva [218 km] loopt vanuit het zuiden via de stad Mostar naar het zuiden naar Kroatië, en mondt daar bij de stad Ploče uit in de Adriatische Zee, op zo'n 10 kilometer na de Bosnisch-Kroatische grens.
  • Vrbaš [240 km] loopt vanuit midden-Bosnië naar het noorden via Banja Luka naar de Sava.
  • Una [214 km] ligt in het westen aan de grens met Kroatië. Deze rivier is zeer bekend bij aktieve sporters.
Het klimaat is divers en wordt grotendeels bepaald door de Adriatische Zee, de Middellandse Zee, de Dinarische Alpen en de Alpen. Er is dan ook sprake van zowel een Middellandse Zee klimaat met warme, droge zomers en zachte, regenrijke winters, als een gematigd landklimaat met warme zomers en strenge winters. In de winter kunnen de temperaturen in de Dinarische Alpen dalen tot -30° C, terwijl de temperaturen in de zomermaanden kunnen oplopen tot 40° C. In de natte periode van het jaar [september tot april] vallen er grote hoeveelheden neerslag. In de vorm van sneeuw levert deze neerslag vooral problemen op in de bergen.

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 86]

Rafaelmarie, California

Mijn eerste Medjugorje bedevaart, 23stee verjaardag, door Rafaelmarie.
 
Vooraleerst wens ik te zeggen dat mijn Medjugorje bedevaart de meest traumatische ervaring was uit mijn leven, maar dan op een positieve wijze. Het was een opleidingskamp voor de ziel. Het was lichamelijk, geeestelijk en emotioneel uitputtend. Het is alsof u moe aankomt en men van deze vermoeidheid niet kan herstellen, tot de tijd komt om weer naar huis te gaan. Men komt vermoeider thuis dan dat men vertrokken is, maar de Heilige Moeder voorziet in de genaden om door te gaan! Hoe dan ook, laat mij het verhaal vertellen.

Ik ben geen deskundige in de literatuur, verontschuldig mij dus voor mijn nogal slechte grammatica. Ik probeer enkel om te schrijven op een wijze om de gebeurtenissen en de emoties die er mee samengingen niet te vergeten, zo alstublieft vergeef mij mijn schrijfstijl.

Ook ben ik niet zo zeker van wat er zich precies allemaal afspeelde tijdens de tijdslijn, maar ik heb mijn best gedaan, waarbij ik gebruik heb gemaakt van de beelden van mijn video camera. Maar ik het geef het toe: het is een lang verhaal omdat er heel wat te schrijven valt over de prachtige mensen die ik heb ontmoet en de gebeurtenissen die ik beleefd. Daarom mijn verontschuldigingen.

Eerst vroeg mijn echtgenote of ik mee wou gaan op een cruise in Alaska. Ik bedankte omdat ik havens verkies waar het water warmer is, zoals Jamaica, Puerto Rico en zo verder. Later draaide de reis uit op een onderonsje onder de vrouwen, daar mijn vrouw haar nichten, tante en ook mijn dochter meenam op de cruise.

Een aantal maanden later vroeg mijn echtgenote of ik naar Medjugorje wou, omdat ze wist dat ik er altijd al heen had willen gaan en het een beetje wou goedmaken voor de Alaskareis. Ik was gelukkig dat ik eindelijk naar Medjugorje kon gaan, maar tegelijktertijd aarzelde ik, daar ik Medjugorje reeds in mijn hart doreg, of het zo dacht. Ik was reeds een vurige voorstander, ook al was ik nog nooit naar Medjugorje geweest. Ook was ik, sinds ik er voor de eerste keer over had gehoord naar alle Irvine Medjugorje Vredesconferenties geweest. Ik ging er zelfs heen, toen ik zonder werk was, jaren geleden, en dit zonder de inkom te betalen, en in de hoop dat ze mij zouden binnenlaten. Door Maria’s genade waren de organisatoren van deze conferentie altijd zo gewillig om dit toe te laten.

Zoals ik reeds heb vermeld was ik steeds een grote voorstander van Medjugorje, las ik de boeken van Wayne Wayble, zijn nieuwsbrieven, andere boeken over Medjugorje, was ik op mailadressen ingeschreven met de boodschappen van Onze Lieve Vrouw, en zo verder. Zo vroeg ik mezelf af, wel wat nu? Waarom wil de Heilige Moeder dat ik nu ga, daar ik altijd al tot Haar Vlaggenschepen had behoord? Om eerlijk te zijn, was ik een beetje op mijn hoede, omdat ik uit eigen ervaring, en u misschien ook uit uw ervaring, weet dat, elke keer dat de Heilige Moeder iets wil van ons bereiken, dit gewoonlijk iets is wat we niet willen doen.

Vrijdag 18/6/2004, eerste dag

Het was dus tijd om te vertrekken en in allerijl bracht mijn echtgenote mij naar de LAX-luchthaven. Terwijl ik naar de KLM-balie wandelde, werd ik er mij van bewust dat ik niets had om tijdens de periode met mijn vrouw te communiceren, omdat zij tegelijkertijd op de cruise liner zou zitten. Ik voelde me dus een beetje afgesloten van de buitenwereld, maar ik denk dat dit is hoe Onze Heilige Moeder het wou: ze wou mij voor Haar alleen hebben, denk ik.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 181]

Schrift 1

508. Wanneer tegenzin en eentonigheid ten opzichte van mijn plichten zich van mij meester maken, word ik er mij van bewust dat ik in het huis ben van de Heer, waar niets klein is, waar van een kleine daad, op goddelijke wijze volbracht, de eer van de Kerk afhangt en de vooruitgang van menige ziel;. Er is dus niets klein in het klooster.

509. De tegenkantingen waarop ik stoot, maken er mij van bewust dat de strijd niet ten einde is. Ik bewapen mij met geduld en op deze wijze behaal ik de overwinning op mijn vijand.

510. Ik zoek de volmaaktheid niet met inhaligheid maar ik dring door in de geest van Jezus en richt mijn blik op Zijn daden waarvan ik de samenvatting heb in het Evangelie en, als ik duizend jaar zou leven, zou ik er nog de inhoud niet van uitputten.

511. Als mijn bedoelingen niet goedgekeurd maar veroordeeld worden, verwondert me dat niet te erg, want ik weet dat God alleen mijn hart doorgrondt. De waarheid vergaat niet, het verwende hart zal met de tijd bedaren en mijn geest verstevigt zien in tegenspoed. Ik luister niet altijd naar wat mijn hart zegt, maar ik bid God om me licht te schenken. Als ik voel dat ik mijn evenwicht hervonden heb, spreek ik meer.

512. Dag van de hernieuwing van de geloften. De tegenwoordigheid van God overstroomt mijn ziel. Tijdens de heilige Mis zag ik Jezus die me deze woorden zei: "Gij zijt Mijn grote vreugde, uw liefde en uw nederigheid doen Mij de hemelse troon verlaten en Ik verenig Mij met u. De liefde vult de afgrond op die tussen Mijn grootheid en uw kleinheid bestaat."

513. Liefde overstroomt mijn ziel, ik ben ondergedompeld in een oceaan van liefde, ik voel me in onmacht vallen en me volledig verliezen in Hem.

514. Jezus, maak mijn hart gelijk aan het Uwe, of liever, verander het in Uw eigen Hart, waarmee ik de noden van de andere harten kan aanvoelen, vooral van de lijdende en treurende harten. Mogen de stralen van de barmhartigheid in mijn hart rusten.

515. 's Avonds, toen ik al wandelend in de tuin de rozenkrans bad, en aan het kerkhof [31] kwam, heb ik de deur op en kier gezet en een tijdje gebeden. Ik vroeg hen innerlijk: "jullie zijn zeker gelukkig?" Toen hoorde ik deze woorden: "Ja, we zijn gelukkig in de mate dat wij de wil van God volbracht hebben." Dan heerste er de stilte zoals tevoren. In mezelf gekeerd, heb ik lang nagedacht over de manier waarop ik de goddelijke Wil volbreng en hoe ik gebruik maak van de tijd die God mij geeft.

[31] De congregatie van de M.G.D.B. heeft te Krakow een eigen kerkhof gescheiden van de tuin door een dikke muur en een brede toegangspoort. Alle zusters en leerlingen gestorven te Krakow werden op dit kerkhof begraven. Ook het stoffelijk overschot van Z.F. rustte daar tot het werd opgegraven op 25 november 1966.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 194]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

De Eucharistie is een volmaakt offer. Alle eigenschappen van God komen en glansrijk in voor: zijn wijsheid, zijn oppermacht, zijn barmhartigheid. De Eucharistie is heilzaam in haar vruchten: hoe zou alle deugd niet uit de wonden van de Godmens en de kelk van zijn bloed stromen? Ze is de oppervorst waardig: het is inderdaad de persoon zelf van het Woord dat zich vernietigt om zijn vader een gepaste glorie te schenken zijn opperste volmaaktheid waardig. De Eucharistie houdt alle vereiste voorwaarden in van een volmaakt vervuld offer. Eerst is er een opperpriester: Jezus Christus. De bijkomende priester is speciaal daartoe aangesteld. Er is een geofferde hostie die weer Jezus Christus is, verborgen onder de gedaante van brood en wijn. Er is de Allerhoogste God aan wie die hostie wordt opgedragen. In feite wordt het offer ook aan Jezus Christus gebracht, niet alleen als de God die hij is; maar ook aan de mens die hij is, Jezus Christus is geofferd en geslacht slachtoffer volgens de heilige Andreas: Immaculatum agnum quotidie in altari sacrificio. In het offer is er een reden waarom het slachtoffer opgedragen wordt: de Kerk en de gelovigen, qui pro vobis et pro multis effundetur. Volgens Sint Thomas staat de uitmuntendheid van het offer boven deze van het sacrament. Het sacrament komt maar ten goede aan degene die het ontvangt en het offer komt iedereen ten goede. Ten slotte, in de Mis is er een altaar: Quid est altare, nisi sedes corporis et sanguinis Domini. De offerdaad en de betekenis van het mysterie zijn doeltreffend uitgedrukt door de offerande, de consecratie en de nuttiging van de gewijde speciën. Komt daarbij dat de uitmuntendheid en de waardigheid van het offer dat de mens aan God brengt het beste is.

Abel schonk zijn eerste vruchten, de patriarchen vlekkeloze lammeren en vaarzen. Maar wat is beter dan degene die alles geschapen heeft in zelf schepper en bron van alles is?

Hoe vurig zou onze godsvrucht zijn geweest, onze liefde en onze dank als we Jezus Christus lijden hadden bijgewoond? Als we in het bijzijn van Sint Jan en de gewijde vrouwen de wonden van de Godmens onder ogen hadden gezien en de eerste druppels van zijn reddend bloed hadden opgevangen?

Maar het Misoffer, volgens het concilie van Trente, heeft dezelfde waarde als het kruisoffer: Tantum valet sacrificium missae, quantum oblatio Christi in cruce. Het is dezelfde priester die offert, hetzelfde slachtoffer dat opgedragen wordt en dezelfde opoffering die vernieuwd wordt.

Ten eerste is het dezelfde priester aan altaar en kruis die offert.

De gewijde ministers die in priesterlijk gewaad verschijnen zijn slechts de afgevaardigden van Jezus Christus, Eerste en eeuwige priester volgens Melkisedek.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 76]

De oproep tot Gebed

Tot besluit is het gebed nodig voor iedereen en allen moeten wij bidden, of dit gebed nu sprekend is of contemplatief.

Bovenop het aanzetten tot het gebeden, heeft Jezus Christus ons prachtige voorbeelden nagelaten van het leven van het gebed. Om aan te tonen dat we altijd moeten bidden zonder het hart te verliezen, vertelt Hij ons, in het Evangelie van de Heilige Lucas, de parabel van de onrechtvaardige rechter. Onmiddellijk daarop volgt de parabel van de Farizeeër en de tollenaar in de tempel. Terwijl de Farizeeër zichzelf prees om zijn goede daden, bleef de tollenaar nederig en vroeg hij om Gods vergeving: "God, wees mij zondaar genadig." Ik zeg jullie, hij ging naar huis als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God, maar die ander niet. Want wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden, maar wie zichzelf vernedert zal verhoogd worden [Luc. 18: 13-14]. Omdat we allen zondaars zijn, moeten we bidden in nederigheid en volharding.

Ook hierin gaf onze goddelijke Redder ons een voorbeeld, omdat Hij al onze zonden op zich nam en bad ten gunste van ons. Zo bracht hij vóór de aanvang van Zijn openbare leven veertig dagen en nachten door in de woestijn, biddend en vastend om zo boete te doen voor ons. Op die wijze wou hij ons het voorbeeld geven, door het offeren van een gepast herstel tot Zijn Vader voor onze zonden en wou hij zijn apostolaat productief maken, door Hemzelf voor te bereiden door de kracht van het gebed en de boete.

De Heilige Schrift vertelt ons dat Jezus regelmatig naar de tempel en de synagoges ging om zo deel te nemen aan het collectieve gebed van het Volk van God. Tijdens zijn aangelegenheid, toen hij de koopmannen in de tempel van Jeruzalem handel zag drijven, maakte deze ontwijding hem kwaad en Hij dreef ze allen naar buiten en zei: "Er staat geschreven: Mijn huis moet een huis van gebed zijn, maar jullie maken er een rovershol van!"

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: Jozef [16/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 105]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Verloop van de bouw

M. Gaillard heeft die overeenstemming maar ontdekt bij het opstellen van zijn Geschiedenis veertig jaar later: "Wat ik het meest verrassende vind als armoedig zondaar is dat ik, zonder het te beseffen gedaan heb wat de Maagd aan Benoîte zei de eerste maal dat ze op Laus kwam. Ik heb het gevonden in de Mémoires toen ik dit verhaal in 1708 bewerkte. Ik dank Jezus en Maria dat ik onbewust hun wil uitvoerde."

Onze onstuimige vicaris generaal vatte kort daarop een reis naar Rome aan, waardoor hij meerdere maanden afwezig was. Voor zijn vertrek in april 1667 drukt hij aannemer Gavi op het hart de muren tot aan het dak op te trekken en het gewelf voor volgend jaar te laten staan. Hij duidt dat hij het vierde jaar, 1669 dus, de pijlers buiten in gehouwen steen liet uitvoeren, "want gewone muren zijn niet duurzaam" en hij besluit: "Alles werd uitgevoerd binnen de vier jaar en het wonder van pater Gérard voltrok zich met bijstand van de heilige Maagd zonder dat ooit iets ontbrak."

Het is dus in een recordtijd van vier jaar dat de kerk voltooid werd: in 1666 de onderbouw, in 1667 de muren, in 1668 het dak, in 1669 de buitenpilaren en bijkomende binnenwerken: witkalken, het verlagen van de kapel, alsook de eerste trap. Het is normaal dat een gedenkplaat de pelgrims van Laus herinnert aan dit snelle welslagen waaraan heel het gelovige volk had meegewerkt.

Een nieuwe akte werd zeker getekend met Gavi toen het eerste plan werd uitgebreid begin 1667: enkel de notariële akte van 24 mei 1668 [over het gewelf, de verlaging van de kapel van de Goede Ontmoeting en het witkalken van heel het gebouw] is overgebleven. Vanaf april 1668 waren Grimaud en Nas naar Theus gegaan om er het nodige hout voor het dak van de kerk te kopen. Het was de heer van Savines die grotendeels deze schuld vereffende zoals hij in 1665 beloofd had. In november 1668, daar Gavi niet overeen kwam met de directeurs van Laus over wat hem verschuldigd was, geeft hij de afwerkingen door aan twee andere metsers: Joseph Billios en Michel Fassy. Deze laatste akte wordt getekend in Embrun voor M. Lambert en de nieuwe prior van Saint-Etienne d’Avançon, François Mazet.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 322]

Judas, de Galileër

Het ‘zelotisme’, doordrongen van doctrinaire ideologie, ging veel verder dan het gewone uiterste nationalisme. Maar Flavius Josephus, die wel de doctrine op het politieke vlak veroordeelde, vleide graag Judas aanhangers door ze te laten doorgaan als vertegenwoordigers van een filosofische strekking. Volgens hem volgen ze globaal de voorschriften van de farizeeërs. Ze onderwees ook dat God de enige meester van Israël was en dat de Joden slechts aan hem moesten gehoorzamen en aan geen enkel ander tijdelijk gezag. Judas lanceerde een uiterst vaderlandslievende beweging met religieus fanatisme getint en waarvan de activiteit zich uitstrekte over de zes eerste decennia van de eerste eeuw na J.C. met als hoogtepunt de oorlog die de Joodse instellingen in Palestina voor negentien eeuwen vernielde.

Judas de Galileër was geen alleenstaande rebel maar de stichter van een opstandige dynastie. Zoon van Ezechias, terechtgesteld door Herodes, liep hij in de voetstappen van zijn vader. Zijn eigen zonen Jacobus en Simon werden tot de kruisdood veroordeeld voor "oproer tegen Rome" door Tiberius Alexander, de Romeinse neef van Philon van Alexandrië, procurator in Judea van 46 tot 48 na J.C. Een andere van zijn zonen, of misschien een kleinzoon, Menahem, maakte deel uit van de rebellenleiders in Jeruzalem toen in 66 na J.C. de oorlog tegen Rome uitbrak. Tenslotte is laatste gekende afstammeling van Judas de Galileër, Eleazar zoon van Yaïr, de bevelhebber van het fort Massada dat weerstand bood aan de Romeinen tot in 73/74 na J.C. Zijn naam komt voor in het Nieuwe Testament. Gamaliel de Oude vermeldt hem in zijn toespraak tot de apostelen die voor het sanhedrin verschenen [Handelingen 5: 34-39]. Hij geeft Judas voorbeeld om te bewijzen dat, wanneer een beweging niet door God wordt herkend, ze maar alleen kan falen. Gamaliel beweert dat Judas omkwam na de opstand die hij veroorzaakte, wat Josephus niet bevestigt. De auteur van de Handelingen begaat een anachronisme: Judas de Galileër komt hier na Theudas, een andere rebelleider. Maar Judas komt al naar voor tijdens de volkstelling van 6 na J.C., daar waar Theudas maar veertig jaar later op het toneel verschijnt. De vergissing ligt eerder bij Lucas dan bij Gamaliel.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Het Sacrament van het Doopsel [deel 20]

Catechismus

6. De genade van het Doopsel

Een nieuwe Schepping

Het doopsel zuivert niet enkel van alle zonden, het maakt van de pas gedoopte ook 'een nieuwe schepping' [2 Kor. 5,17], een aangenomen kind van God die 'deel heeft gekregen aan Gods eigen wezen' [2 Petr. 1,4], lidmaat van Christus en erfgenaam tezamen met Hem [Rom. 8,17], tempel van de heilige Geest. De allerheiligste Drieëenheid geeft aan de gedoopte de heiligmakende genade, de genade van de rechtvaardiging die: - hem in staat stelt in God te geloven, op Hem te hopen en Hem te beminnen door de theologale deugden; - het hem mogelijk maakt te leven onder de leiding van de heilige Geest en te handelen door de gaven van de heilige Geest; - hem in staat stelt te groeien in het goede door de morele deugden. Heel het organisme van het bovennatuurlijk leven van de christen heeft dus zijn wortels in het heilig doopsel.

Anne Van Der Sloten

10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 37]

Nog steeds twijfelt Moeder Mariana: Onze Lieve Vrouw dringt aan

Moeder Mariana smeekte Onze Lieve Vrouw om haar zo niet aan te kijken en beloofde haar dat ze alles wat Ze had bevolen ten uitvoer zou brengen, ook al zou het haar leven kosten.

Daarop berispte de Hemelse Moeder haar met geduld en vroeg haar waarom ze twijfelde en vreesde, ondanks haar weten dat Zij de Allermachtigste Koningin was. Ze verzekerde Moeder Mariana dat er geen enkel gevaar zou zijn van afgoderij, maar dat, integendeel, dit beeld enkel bedoeld was ten goede van het klooster, maar ook voor het volk in het algemeen door de eeuwen heen.

Toen smeekte Moeder Mariana de Heilige Moeder dat haar eigen naam zou verborgen blijven, zodat de eer enkel zou te beurt vallen om aan de Allerheiligste Maria om te worden vereerd.

Onze Lieve Vrouw willigde haar nederig smeken in en verzekerde Mariana de Jezus Torres dat de feiten over het maken van dit beeld en van Moeder Mariana’s leven enkel bekend zouden worden tijdens de twintigste eeuw.

Vertaling: Chris De Bodt

11. Profetieën: Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 2

De koning der Romeinen zal voor zichzelf aanspraak maken op het hele koninkrijk van de landen en zal hiervoor alle eilanden en steden verwoesten en alle tempels der valse goden vernietigen. Alle heidenen zal hij oproepen om zich te laten dopen en het Kruis van Christus zal boven alle tempels rijzen.

Vertaling: Chris De Bodt


27-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.27 september 2011
27 september 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 2]

Geografie en klimaat

Het noorden van het land ligt in de Sava-vallei en is, net als het aan de overzijde van de grens gelegen Kroatische Slavonië, overwegend vlak. Het oosten van het land is voornamelijk bergachtig. In het zuidoosten, op de grens met Montenegro bevindt zich de hoogste berg van het land, Maglić [2386 meter].

Ook rond Mostar in het zuiden en de hoofdstad Sarajevo bevinden zich toppen van ruim 2000 meter. Vanwege de ligging is het gebied rondom Sarajevo erg sneeuwzeker. Verder liggen in de zuidwesten aan de grens met Kroatië de Dinarische Alpen met toppen van gemiddeld 1500 meter.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 86]

Kouao Kablan Michel, Ghana, Ivoorkust


God eren met glorie maakt deel uit van mijn leven!

Groeten IIPG leden! Ik heb uw groep vervoegd in 1997.

David zei in zijn psalm hoe goed en prachtig het is om met onze naaste in eenheid te leven. "Een verzoek, aan mij gevraagd in een stem van samenhorigheid, zal ik steeds nakomen," zei de Heer.

Ik ben een Katholiek die geloofd dat de Heilige Maagd Maria voor mij tussenkomt in mijn gebeden. Daarom beschouw ik het als een hoge waardering dat ik een groep mag vervoegen die Onze Heilige Maagd Maria eert.

Ik werd volwassen in gebed en zo heb ik ook gebeden nodig van andere mensen. Ikzelf wens eveneens altijd voor anderen te bidden.

God eren met glorie maakt deel uit van mij sinds ik koorleider ben. Het lidmaatschap van de gebedsbroep duwt niet allen mijn gebedsmoraal omhoog maar helpt eveneens in het verspreiden van de groepsboodschappen in Ivoorkust en Ghana.

In Christus verenigd,

K.K. Michel

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. BBC verwijst "jaar des Heren" naar de prullenmand

De BBC gebruikt niet langer de termen "voor Christus" [Before Christ - BC] en "na Christus" [Anno Domini - AD]. Reden is dat de Britse openbare omroep niet-christenen niet voor het hoofd wil stoten. Velen spreken over een staaltje van "absurde politieke correctheid" van de BBC, schrijft de Daily Mail.


Jezus voor de zoveelste maal aan het kruis genageld

De Britse openbare omroep beveelt zijn journalisten en presentatoren voortaan aan de termen "before common era" en "common era" te gebruiken. En die vage en ietwat obscure benamingen vinden ingang in steeds meer programma's, zoals het populaire "University Challenge". "Omdat de BBC er zich toe verbonden heeft onpartijdig te zijn, is het passend termen te gebruiken die niet-christenen niet kwetsen", luidt het bij de Britse openbare omroep.

"Ik vind dit een aanval op de christelijke basis van onze cultuur, taal en geschiedenis", zegt Michael Nazir-Ali, de voormalige bisschop van Rochester. "Deze veranderingen zijn niet nodig en bereiken niet wat de BBC wil bereiken. Of je nu 'common era' of 'Anno Domini' gebruikt, de referentie blijft nog altijd de geboorte van Christus".

4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 180]

Schrift 1

506. + J.M.J. Krakow, 27.10.1935

Pater Andrasz. Geestelijke raad.

Zonder toestemming van de oversten niets ondernemen. Deze zaak goed overdenken en veel bidden. In deze dingen moet men een grote voorzichtigheid in acht nemen, want het is de zeker de duidelijke wil van God dat ge door geloften gebonden zijt aan uw Congregatie, en nog wel door eeuwige. Er zou dus geen twijfel mogen zijn. Wat zich innerlijk in u afspeelt, mijn zuster, is maar een flits van iets dat bezig is tot stand te komen. God kan veranderingen doen, maar zulke dingen zijn zeer zeldzaam. Zolang ge geen duidelijker kennis hebt, mijn zuster, zult ge u niet overhaasten. Gods werken gaan langzaam. Als ze van God komen, zult ge ze duidelijk herkennen, anders mislukken ze, en als ge gehoorzaam zijt, zult ge niet afdwalen. Zeg dus alles oprecht aan uw biechtvader en gehoorzaam hem blindelings. Nu, zuster, blijft u niets anders te doen dan het lijden te aanvaarden, tot op het moment dat alles helder wordt, tot deze zaken opgelost zullen zijn. Gij zijt in de goede ingesteldheid tegenover hen en ik vraag u vol te houden, en vol eenvoud en geest van gehoorzaamheid te blijven. Dat is een goed teken. Zolang ge volhardt in deze ingesteldheid zal God niet toestaan dat ge afdwaalt. Houdt u zo ver mogelijk verwijderd van deze dingen en als ze desondanks dan toch geschieden, zult ge alles rustig opnemen en niets vrezen. Ge zijt in de goede handen van de goede God. In alles wat ge gezegd hebt, zie ik geen illusies noch tegenstrijdigheden met het geloof, het zijn op zich goede dingen en het zou zelfs goed zijn moest een groep zielen God voor de wereld bidden, want we hebben allen nood aan gebed. Ge hebt een goede begeleider, verlaat hem niet en wees gerust. Ik vraag u trouw te zijn aan de wil van God en hem te volbrengen. Wat uw bezigheden betreft, doe wat men u zegt te doen en op de wijze waarop men u het zegt het te doen, zelfs als het zeer vernederend en lastig is. Kies altijd de laatste plaats, men zal u dan zeggen, klim hoger op. In geest en daad moet ge u de laatste achten van heel het huis en van heel de Congregatie. In alles en altijd de grootste trouw aan God.

507. O Jezus, ik verlang te lijden en in alle omstandigheden van mijn leven te branden in een liefdegloed. Ik ben geheel van U en verlang me in U te verliezen, o mijn Jezus, ik verlang in Uw goddelijke schoonheid te verdwijnen. Gij achtervolgt mij, o Heer, met Uw liefde, gij dringt als een zonnestraal door in mijn ziel en verandert mijn duisternis in Uw helderheid. Ik voel goed dat ik in U leef als een vonkje, verloren in het vuur van de verslindende gloed waarmee Gij, o onbegrijpelijke Drieëenheid, brandt. Er is geen grotere vreugde als de liefde van God. Reeds vanaf de aarde kunnen we het geluk proeven van de bewoners van de hemel, door een innige vereniging met God,  vreemd en soms onbegrijpelijk voor ons. Door eenvoudige trouw van de ziel kan men dezelfde genade bekomen.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 193]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

De mens met ziel en lichaam moet God eren door hem hulde te brengen voor al zijn zichtbare bezittingen. Zo dachten de mensen overal en altijd God een uitdrukkelijk en krachtig teken van hun aanbidding en dank te geven, door een zeldzaam en nuttig iets voor zijn eer te vernietigen. Constant namen ze hun toevlucht tot dit middel om God te getuigen van hun onderwerpen aan zijn macht en hem te erkennen als de absolute meester van leven en dood.

Daarom was er in het Oude Testament de offeraar voorgeschreven de handen uit te strekken over het slachtoffer vooraleer het te doden. Deze ritus diende om te getuigen dat, daar de mens zichzelf niet mocht verdelgen, hij de plaats van het slachtoffer innam en zo via deze zich het offer toeëigende.

Daaruit volgt dat het offer op zich dat een cultus van aanbidding inhoudt en alleen bestemd is voor de enige oppergod.

Merkwaardig is dat onder het heidendom en bij de afgodenvolkeren de duivels tuk waren op offers, overtuigd dat ze daardoor de rang en eer bekleedden die de ware God toekwamen.

Zonder offer kan de mens God niet eren zoals het past. Hij bezit geen krachtiger middel om zijn barmhartigheid en rechtvaardigheid af te dwingen en zijn gebed efficiënt te maken.

Onder de oude wet hadden de offers een onvolmaakte en figuratieve betekenis. Wat betekende in de ogen van de almachtige Meester een offer van bokken en vaarzen? En zelfs indien de Oppergod deze voor zijn glorie zo minderwaardige hosties zou aanvaard hebben, welke handen zouden zuiver genoeg bevonden worden om ze Hem aan te bieden? Daarom zei de Profeet: Holocaustis non delectaberis.

Zodra het kruisoffer, de oneindige oblatie op zich, overvloedig in haar toepassing en uitwerking, eens op de Kalvarie werd opgedragen, hielden de bloedige offers meteen op over de hele aarde. Noch bij de Joden, noch bij de moslims overleven ze. Slechts bij de volkeren buiten de beschaving en de geschiedenis zijn ze nog aanwezig. Een priester die nu zou opdagen met het mes in de hand en de geur van geofferd vlees zou belachelijk en walgelijk overkomen.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 75]

De oproep tot Gebed

Omgeven door een bovennatuurlijke atmosfeer, laat de ziel zichzelf toe om doordrengd te woorden, verheven te worden en hervormd te worden door Gods handelingen en zal ze in Hem willen gezuiverd om opgenomen te worden door een goddelijke tussenkomst, die ze voelen, maar niet weten op welke wijze. God kan zeer zeker en zonder enige moeite deze genade aan een persoon verlenen, maar gewoonlijk wacht de Heer tot de ziel het punt bereikt van gelovig het pad van het sprekende en geestelijke gebed te volgen, want het is op deze wijze dat de ziel wordt gezuiverd en de dingen der aarde achter zich laat, door zichzelf enkel aan God toe te vertrouwen.

De zielen die dit punt bereiken zijn echter weinig in aantal omdat er slechts weinigen zijn die volledig vaarwel kunnen zeggen aan het materialisme van het leven en de ambitie van eigenliefde, hebzucht, trots en opmerkingen van eerbied. En zelfs als ze het punt van zondeloosheid bereiken, sprenkelen ze de zich met het stof van de aarde en voorkomen ze dat ze verheven wordt naar de hogere sferen van het bovennatuurlijke.

Vandaar deze ze nooit de vertrouwelijke vreugde van de goddelijke liefde zullen smaken, omdat God dit enkel kan verlenen aan zielen, wanneer ze bekommerd zijn om Zijn genaden te ontvangen, bereid zijn om te luisteren naar Zijn stem en Hem te volgen in Zijn wegen. Er bestaat niets op aarde dat kan worden vergeleken met het geluk dat wordt ervaren door de ziel in haar intieme vereniging met God. Ongelukkiglijk zijn we niet in staat om deze gaven te appreciëren of de waarde te erkennen van zo’n rijkdom, noch weten we hoe we met deze gave moeten leven, want ook hiervoor behoeven wij een heel bijzondere gave van God, die we niet verdienen, maar die Hij verleent door Zijn Barmhartigheid en voor Zijn grote Liefde die Hij voor ons heeft.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: Jozef [15/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 104]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Verloop van de bouw

Begin 1667 kwam M. Lambert toezicht houden op de stand van zaken. Dit bezoek werd door Gaillard sappig beschreven:

‘De funderingen waren ongeveer een vadem hoog en de aartsvicaris van Embrun ging er heen met P. Gérard, jezuïet en rector van het college in Embrun en enkele andere personen. M. Lambert was verrast de kerk uitgetekend te zien zonder sacristie: hij keert zich naar mij en zei luid, wat aantoonde dat hij niet tevreden was, dat hij dacht dat een kerk zonder sacristie een vergissing was en een teken van onwetendheid’.

‘Pater Gérard, die dacht aan de hoge kostprijs om ze te bouwen, zei dat het grootste wonder van Laus zou bestaan in het bouwen van een kerk van die afmetingen met er 3 vadems [6 m] aan toe te voegen voor de sacristie. Ik zei de aartsvicaris dat dit niet uit onwetendheid gebeurde, dat ik hem 15 stokken had gevraagd en dat ze 15 stokken zou meten met de hulp van Jezus en Maria. En als antwoord aan P. Gérard zei ik dat ze binnen 4 jaar klaar zou zijn, en dat ik 6 jaar zou vragen indien de meesters overleden of de materialen ontbraken. En als ze binnen 6 jaar niet klaar was met de sacristie erbij gaf ik hen vanaf nu mijn eigen huis: ik laat de akte opstellen als jullie een notaris ontbieden. Dit huis kost me 8.000 pond. Ik voeg er nog mijn bibliotheek bij die 3.000 pond waard is en al mijn bezittingen, behalve het nodige om te leven en brood te hebben. Ik zal mijn inkomsten nog verpachten.

De aartsvicaris weigerde dat. Hij geloofde me op mijn woord en zei me God te bidden om me de kracht en de middelen te bezorgen om dit tot een goed einde te brengen, want hij vreesde nog altijd dat ik dat niet zou kunnen.'

De hardnekkigheid en het vertrouwen van M. Gaillard in de toekomst van de bedevaart lieten toe een kerk te bouwen die de pelgrims kon opvangen en de nodige vrome cultus vieren. Het is zo dat de afmetingen van de kerk juist overeen stemden met deze die de Maagd al in oktober 1664 aan Benoîte had doorgegeven.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 321]

Judas, de Galileër

Judas de Galileër, of Judas van Gamala, een stad op de Golan, was de medestichter van de opstandige partij van de zeloten. Hij wordt soms verward met Judas, zoon van Ezechias, een opstandeling die al besproken werd na de dood van Herodes de Grote. Zijn vader Ezechias was de kapitein van de rovers die Herodes liet terechtstellen in 47 v. J.C.

In 4 v. J.C. wierf Judas de Galileër een leger aan dat het arsenaal van Sepphoris in Galilea veroverde. Stevig voorzien met de zo gestolen wapens zaaiden deze mannen ontzetting in de streek. Volgens geruchten uit die tijd zou Judas koninklijke ambities gehad hebben. De komst van de Romeinse gouverneur van Syrië, Varus, dwongen de opstandelingen een meer voordelige gelegenheid af te wachten. In 6 na J.C. hadden ze geluk: na de afzetting van de etnarch Archelaüs, zoon van Herodes had de gouverneur van Judas koninklijke ambities. Bij de komst van Varus begon Quirinus de voorbereidingen voor de keizerlijke volkstelling van de Joden met de bedoeling de belastingen te innen in de nieuwe Romeinse provincie Judea. De hogepriester Joazar, zoon van Boethos, trachtte de boze bevolking te bedaren, maar de wrok zat te hoog en Judas buitte dat uit. Met behulp van de farizeeër Sadoq stichtte hij een opstandige partij die als doelstelling had een opstand doen losbarsten gebaseerd op religieuze en politieke beweegredenen.

Het ‘zelotisme,’doordrongen van doctrinaire ideologie, ging veel verder dan het gewone uiterste nationalisme. Maar Flavius Josephus, die wel de doctrine op het politieke vlak veroordeelde, vleide graag Judas aanhangers door ze te laten doorgaan als vertegenwoordigers van een filosofische strekking. Volgens hem volgens ze globaal de voorschriften van de farizeeërs. Ze onderwees ook dat God de enige meester van Israël was en dat de Joden slechts aan hem moesten gehoorzamen en aan geen enkel ander tijdelijk gezag. Judas lanceerde een uiterst vaderlandslievende beweging met religieus fanatisme getint en waarvan de activiteit zich uitstrekte over de zes eerste decennia van de eerste eeuw na J.C. met als hoogtepunt de oorlog die de Joodse instellingen in Palestina voor negentien eeuwen vernielde.

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 149]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus bij de Herders te Bethlehem

Deze heuvel was het begin van de wijnbergen die zich naar Gaza toe uitstrekten. Het was de algemene begraafplaats van de herders. Van hier gingen die herders met de Heer naar zijn geboorteplaats, naar de spelonk van de kribbe, nagenoeg een kilometer gaans. De weg liep door een overschoon weidedal, met drie paden. Deze liepen tussen rijen van zorgvuldig gesnoeide vruchtbomen. Onderweg vertelden zij tegen Jezus over het Gloria der engelen. Hier zag ik, in bijvisioenen, de taferelen van hun verschijningen, die zich op drie plaatsen voorgedaan hadden: eerst aan de drie herders, de volgende nacht bij de herderstoren en ten derde aan de bron, waar de herders Jezus gisteren morgen tegemoet gekomen waren. Bij de herderstoren waren zij in groter getal verschenen. Ze waren groot van gestalte en hadden geen vleugelen. Op de weg naar de geboortegrot leidden die herders de Heer in het voorbijgaan ook in de grafspelonk van Abrahams voedster Maraha bij de grote terpentijnboom.

Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht

Nu brachten zij Jezus in de geboortegrot. Van deze oostzijde uit was Bethlehem in de rechte lijn niet toegankelijk. Van hier liep geen rechte weg er heen. De stad was van die zijde zelfs nauwelijks te zien. Ze was door vervallen wallen en dik, verbrokkeld muurwerk, waartussen diepe wegen liepen, van het herdersdal gescheiden. De eigenlijke en naaste of normale ingang van de stad was de zuidpoort, die naar Hebron leidde. Van deze poort uit moest men om de stad ooswaarts gaan om in het gewest van de geboortegrot, dat aan het herdersdal grensde, te komen en uit dit herdersdal kwam men in het voornoemd gewest der geboortegrot, zonder bij Bethlehem te komen.

De geboortegrot en de daarnaast gelegen spelonken behoorden ook aan de herders en zij hadden die sedert lang in gebruik om er hun vee en gereedschappen in te plaatsen en niemand uit Bethlehem betrad hier weg of steg, noch kwam hier iets verrichten.

Jozef, wiens ouderlijk huis aan de zuidzijde lag, had reeds als knaap hier dikwijls met de herders verkeerd, en was hier vaak komen bidden, wanneer hij zwichtte voor zijn broers en zich hier kwam verbergen.

10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 19]

Catechismus

6. De genade van het Doopsel

De verschillende vruchten of uitwerkingen van het doopsel worden aangeduid door de zintuiglijke elementen van de sacramentele ritus.

De onderdompeling in het water roept de symboliek van de dood en de zuivering op, maar ook van de wedergeboorte en de vernieuwing.

De twee voornaamste vruchten zijn dus de zuivering van de zonden en de nieuwe geboorte in de heilige Geest.

Ter vergeving van de zonden

Door het doopsel worden alle zonden vergeven, de erfzonde en alle persoonlijke zonden, evenals alle zondestraffen. In allen die opnieuw geboren zijn, blijft inderdaad niets over van wat hen zou kunnen verhinderen het rijk Gods binnen te gaan, noch de zonde van Adam, noch de persoonlijke zonde, noch de gevolgen van de zonde, waarvan de scheiding van God het ergste is.

Wel blijven er in de gedoopte nog enkele tijdelijke gevolgen van de zonde, zoals lijden, ziekte, dood, of de broosheden eigen aan het leven, zoals karakterzwakheden enz., evenals een neiging tot de zonde, door de Overlevering in het Latijn concupiscentia genoemd, of overdrachtelijk 'fomes peccati' [zondehaard]: 'Omdat deze begeerlijkheid in de mens achtergebleven is met het oog op de strijd, is zij niet bij machte mensen te schaden die er niet mee instemmen en er zich moedig tegen verzetten met behulp van de genade van Christus Jezus. Sterker nog, 'hij die zich in de strijd aan de regels houdt, zal gekroond worden' [2 Tim. 2,5].

Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 36]

Nog steeds twijfelt Moeder Mariana: Onze Lieve Vrouw dringt aan

Bijna niet te geloven, maar na twee verzoeken van de Hemelse Moeder zelf, twijfelde Moeder Mariana nog steeds

Zij vreesde dat de Bisschop haar zou in twijfel trekken en bezwaren zou opwerpen tegen zo’n beeld. Ze vreesde ook dat de Indiaanse bevolking van Quito, die nog maar pas onderricht waren in de godsdienst en nog steeds neigingen hadden tot afgoderij, de verkeerde eerbied zouden hebben voor zo’n mooie weergave van de Moeder Gods.

Op de tweede februari van datzelfde jaar knielde Moeder Mariana voor het Heilige Sacrament neer en beëindigde ze haar gebruikelijke nachtgebed, toen ze in haar hart een mix van vreugde en vrees voelde opwellen.

Ogenblikkelijk bevond ze zich voor de Koningin van de Hemel, omgeven in een stralende gloed binnen een ovaal kader van glinsterende sterren. Mariana voelde een neiging om dit te ontvluchten, maar iets hield haar tegen. Ze zag de Oppermachtigste Koningin die haar streng aankeek, zonder het minste woord te zeggen.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën Heilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]

Profetie 1

En dan zal er een koning komen met naam en een standvastige mening. Dezelfde zal de standvastige koning van de Romeinen en Grieken zijn en de Koning zelf zal voor ogen hebben wat de Heilige Schrift zegt.

Vertaling: Chris De Bodt


26-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.26 september 2011
26 september 2011

1. Bosnië en Herzegivona
[deel 1]

Geografie en klimaat

Bosnië-Herzegovina ligt in het zuid-oosten van Europa is iets groter dan Nederland [51.129 km2] en herbergt ongeveer 3,5 miljoen inwoners.

In het noorden, het westen en het zuiden grenst het land aan Kroatië en in het oosten aan de Unie Servië en Montenegro. In het zuiden heeft het land 21,2 kilometer kustlijn rond de badplaats Neum, tevens de enige directe uitweg naar zee. Door deze corridor worden de zuidelijkste Kroatische provincie en de stad Dubrovnik van de rest van Kroatië gescheiden.


Verschillende deelrepublieken van voormalig Joegoslavië

Grofweg ingedeeld heet het noordelijke en het westelijke deel van van het land Bosnië [genoemd naar de rivier Bosna] en het oostelijke en zuidelijke deel Herzegovina [een Herceg is een oude benaming voor een vorstelijke titel, vergelijkbaar met 'hertog'].

De noordelijke grens met Kroatië wordt gevormd door de rivier Sava, de noordwestelijke grens met Kroatië door de rivier de Una en delen van de oostelijke grens met de Unie van Servië-Montenegro door de rivier de Drina.

2. Medjugorje: De IIPG
[International Internet Prayer Group] [Deel 85]

Ralph MacKie, Alaska

In 1996 nodigden vrienden mij uit om mij aan te sluiten bij de Katholieke Kerk van de Heilige Johannes. Het was bijna dertig jaar geleden dat ik nog naar de Mis was geweest, maar toen ik het Heiligdom binnentrad op die mooie lentedag, werd het gat in mijn hart zacht aangeraakt door de Liefde van God. Mijn vrouw was eveneens erg bewogen en sinds lang namen we de beslissing om samen de Mis beginnen bij te wonen. Daarop ging ik voor de eerste maal in dertig jaar te biechten en mijn begon het proces binnen mijn familie dat leidde tot het doopsel, de verzoening, de communie en het vormsel.

Dit zou normaal gezien het einde van mijn verhaal zijn, was er niet de memorabele zondag 24 juni 1998. Op die dag hernieuwden mijn echtgenote en ik onze geloftenen ontvingen wij het sacrament van het Heilige Huwelijk en terwijl we voor de congregatie stonden, herkende ik een bezoeker uit een nabijgelegen stad. Ik was samen met zijn zoon opgegroeid en zo zocht ik hem na de Mis op om dag te zeggen.

Nadat hij zijn felicitaties had gegeven, haalde de bezoeker twee rozenkransen uit zijn zak en vertelde hij mij dat de Heilige Maagd deze zelf had gezegend. Hij zei dat hij juist van ergens uit Joegoslavië was teruggekeerd, waar Onze Lieve Vrouw elke dag verscheen. Het was doodernstig en ik stond verbaasd. Na elkaar vaarwel te hebben gezegd, ging ik onmiddellijk naar onze kloosterzuster en vroeg haar of zo ooit over deze plaats in Joegoslavië had gehoord. En ja hoor, ze beval ons aan om een video over de verschijning te bekijken.

Het was de gekende Boston Center for Peace video uit 1984 en ik sloeg met een klap dicht! Ik wist vanaf het moment dat de zieners op hun knieën vielen dat het waar was. Mijn leven is nooit meer hetelfde geweest. Ik ben begenadigd met de mogelijkheid om Medjugorje drie maal te bezoeken en, zoals u, verlangt mijn hart ernaar om dichtbij de Heilige Jacobuskerk, de Verschijningsheuvel en de Kruisberg te zijn. Ik probeer elke dag om God te bedanken om ons Zijn Moeder aan onszelf te schenken en ik probeer steeds Haar boodschappen te volgen. Alhoewel ik dikwijls faal, verleent onze Vader in de Hemel mij de genade om te blijven proberen, waarvoor ik Hem nooit genoeg kan bedanken. Vrede zij met u allen.

Uw broer in Christus,

Ralp Mackie

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Palestijnen vragen lidmaatschap Verenigde Naties aan

De Palestijnse president Mahmoed Abbas [76] heeft bij secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties officieel een verzoek ingediend tot opname van een Palestijnse staat bij de Volkerenorganisatie met zetel in New York. De VN-Veiligheidsraad zal maandagnamiddag voor een eerste keer samenkomen om de Palestijnse vraag te behandelen, aldus de Libanese ambassadeur Nawaf Salam, die de Raad in september voorzit. Salam verklaarde dat hij de Palestijnse vraag heeft doorgespeeld aan de veertien andere leden van de Veiligheidsraad. "Ik heb de leden van de Raad bijeengeroepen voor een overlegvergadering over dit onderwerp maandag om 15.00 uur" [21.00 uur Belgische tijd].

De kans van slagen is echter miniem. De meerderheid van de Algemene Vergadering staat weliswaar positief tegenover het initiatief, maar de Veiligheidsraad moet eerst stemmen over een volwaardig lidmaatschap. De Verenigde Staten hebben al aangekondigd van hun vetorecht gebruik te maken. Ook Israël is fel tegen. Beide landen vinden dat een Palestijnse staat er alleen via onderhandelingen kan komen.

De Palestijnse president heeft intussen een toespraak gehouden voor de Algemene Vergadering. Toen Abbas aan zijn rede wilde beginnnen, kreeg hij duidelijk meer applaus dan andere staats-en regeringsleiders. Vele Arabische vertegenwoordigers veerden recht.

Abbas stelde de Joodse staat verantwoordelijk voor de stilstand van het vredesproces. "Een jaar geleden had de internationale gemeenschap hoge verwachtingen en gehoopt dat er binnen het jaar een vredesakkoord zou komen in het Midden-Oosten. Maar al deze oprechte inspanningen en pogingen van de internationale partners zijn steeds weer getorpedeerd door de houding van de Israëlische regering", zo zei de Palestijnse leider.

Hij stelde de Israëlische weigering om een einde te maken aan de bouw van nieuwe nederzettingen en om de grenzen van 1967 als voorwaarde voor gesprekken te aanvaarden, verantwoordelijk voor de huidige impasse.

Abbas zei ook dat de door Israël gebouwde muur zijn land "in geïsoleerde eilandjes en kloven verdeelt, families en gemeentes uit elkaar trekt, en het levensonderhoud van tienduizenden van onze gezinnen tenietdoet".

De Palestijnse president wreef de Joodse staat ook "aanslagen op burgers" aan. "De bezettingsmacht houdt de blokkade van de Gazastrook staande en heeft met aanslagen, luchtaanvallen en artilleriegeschut als voortzetting van de agressieoorlog van drie jaar geleden Palestijnse burgers als doel. Het resultaat is zware schade aan huizen, scholen, ziekenhuizen en moskeeën, en het verwonden van duizenden martelaars".

Hij herhaalde dat het doel van het Palestijnse volk bestaat uit een eigen staat met de Westelijke Jordaanoever en Gaza, en met Jeruzalem als hoofdstad. En voegder eraan toe dat zijn Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO en zijn volk geweld blijven afzweren en terrorisme in al zijn vormen veroordelen. De Palestijnen zien onderhandelingen als het belangrijkste middel voor bijlegging van het conflict.

Abbas zei dat de PLO bereid is naar de onderhandelingstafel terug te keren op basis van de internationale verdragen en bij het volledig stoppen van de bouw van Israelische nederzettingen. Zijn volk zal volgens Abbas het vreedzaam verzet voortzetten "tegen de Israëlische bezetting, de nederzettingen, de apartheidspolitiek en de racistische muur der annexering".

De Palestijnse staat zou de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem moeten omvatten. Israël bezette die drie gebieden in 1967 na de Zesdaagse Oorlog.

4. Amerikaanse overheid dreigt opnieuw zonder geld te zitten

Onenigheid over de begroting dreigt de Amerikaanse overheid opnieuw op droog zaad te zetten. Als het Congres het voor 1 oktober niet eens geraakt, is een 'government shutdown', een sluiting van een groot deel van de overheidsdiensten, een feit. Republikeinen en Democraten zijn het volgens de New York Times en de Washington Post principieel wel eens over een voorlopige verlenging van de geldende uitgavenprogramma's. Op één punt zitten ze mekaar echter in het haar.


Enkele maanden geleden was er ook al een bittere strijd om de uitgaven, en een lamlegging werd maar op het laatste nippertje vermeden. Bijna letterlijk om "vijf voor twaalf" kwam er een akkoord uit de bus. Het begrotingsjaar begint in de Verenigde Staten telkens op 1 oktober. Het Congres verlengt in principe met tussenpozen bestaande uitgavenplannen, tot er een akkoord is over een begroting.

Volgens Amerikaanse media willen de Republikeinen enkel groen licht geven voor financiële hulp aan de slachtoffers van natuurrampen, als er in de plaats gesnoeid wordt in een kredietprogramma voor de auto-industrie. Bedoeling van het programma is brandstofvriendelijke wagens te promoten. De Democraten weigeren op dat punt de broekriem aan te halen.

Het Huis van Afgevaardigden, waar de Republikeinen in de meerderheid zijn, keurde gisteren een wetsontwerp goed waarin weliswaar 3,65 miljard dollar zit voor hulp bij natuurrampen, maar rechtstreeks daaraan gekoppeld ook de omstreden besparingsmaatregel. De door de Democraten beheerste Senaat wees het ontwerp dadelijk af.
 
Harry Reid, de Democratische fractieleider in de Senaat, wil maandag een compromisvoorstel ter stemming brengen, maar volgens de New York Times is het maar de vraag of hij 60 stemmen bijeenkrijgt om een blokkering van de stemming te verhinderen.
 
De Washington Post schreef vandaag dat er zich steeds donkerder wolken samentroepen boven Washington. Als Republikeinen en Democraten over een relatief kleine maatregel al de plooien niet kunnen gladstrijken, dan is dat een slecht voorteken voor de op til zijnde onderhandelingen over omvattende programma's voor werkgelegenheid en de afbouw van de schuldenberg.

5. Het Griekse dra[ch]ma

Kan een land als Griekenland failliet gaan? Zo ja, dan dringt zich een andere vraag op: komen de werknemers/burgers dan ook op straat te staan? Dat laatste is nu al aan het gebeuren. De Griekse middenklasse koestert iedere cent, niemand gaat nog uit. "Daar is geen geld meer voor", klinkt het bij de wanhopige bevolking.

Vastgoedmakelaar Dmitris Andreou verkocht voor het laatst iets in juni. Zijn vrouw verdient de kost met het voorbereiden van examens Engels voor studenten aan de hoge school. Zij verdient intussen geen cent meer. De spaarcenten van het gezin zijn al geplunderd. "Soms kunnen we enkel kopen wat noodzakelijk is en soms hebben we zelfs daar geen geld meer voor. We moeten iedere cent tellen zodat we kunnen kiezen tussen brood, melk en boter", zegt Mary.

Het gezin uit de Griekse middenklasse geeft een ander beeld van de bevolking die we anders enkel met geweld zien demonstreren telkens de Griekse regering met een voorstel van de Europese Unie instemt. En net bij deze mensen schuilt het grootste gevaar voor de toekomst van Griekenland, stelt Paul Mason, economisch expert van de BBC, in The Telegraph. De middenklasse trekt zich terug uit het sociale en politieke leven van het land.


"We zouden de politici graag geëxecuteerd zien worden", zegt Maria zonder glimlach. "De meeste mensen zeggen dit: de politici verdienen de doodstraf. Het is nochtans een mooie kans voor hen om helden te worden, om op te staan en de bevolking te verdedigen. Maar dat doen ze niet."

"Ik kan 's avonds niet meer naar het nieuws op televisie kijken", zegt Dmitris. "Met de constante onzekerheid zou het onze gemoedstoestand op een laag pitje zetten. Het lijkt wel een nachtmerrie waaruit we niet kunnen ontwaken. Misschien is het wel een goede zaak dat we onze kabeltelevisie moesten uitschakelen. Ik volg het nieuws nu enkel nog via internet."

In heel Europa zijn landen maatregelen aan het nemen om niet te worden zoals Griekenland. Ierland en Portugal hebben flink bespaard en ook op Italië en Spanje rust heel wat druk. Maar voor de 11 miljoen Grieken lijkt niets nog te helpen. De belastingsverhoging is een drama voor de middenklasse. Gezinnen als de familie Andreou zagen hun inkomen de voorbije twee jaren gehalveerd worden. En net omdat deze laag van de bevolking zijn levensstijl moest opgeven, is de Griekse situatie zo vluchtig.

Het voorbije jaar is het aantal zelfmoorden in Griekenland met 40 procent gestegen. Sinds 2007 is het aantal diefstallen en inbraken bijna verdubbeld. De haat tegenover migranten is gigantisch geworden. Voor de deuren van liefdadigheidsinstellingen staan doorgaan mensen uit Irak, Somalië of Nepal aan te schuiven. Nu moeten de Grieken zelf aansluiten door de enorme werkloosheid.

De voorbije maanden waren heel chaotisch voor de Griekse bevolking. Het leidde tot een nieuw pakket maatregelen van de Europese Unie. De familie Andreou mag zich opmaken voor nog een extra belasting. Volgens een Griekse journalist is de situatie als een slapende vulkaan. De mensen hebben zich teruggetrokken en kijken machteloos toe. Maar woede is groot en kan weldra tot uitbarsting komen. De rellen van juni zullen daarnaast niets lijken, aldus Antonis Papayiannidis.

Als Griekenland de komende weken geen derde keer gereanimeerd kan worden, zal het drama zich uitbreiden. Niet alleen de Griekse banken zullen tenonder gaan, ook enkele Franse banken zullen worden meegesleurd. En dan is er de vraag of Griekenland met de euro kan blijven betalen.

Het zijn deze onheilsberichten die Dmitris Andreou niet meer kan aanhoren. Zijn gezin heeft geen spaargeld meer over en gaat hoe dan ook nog jaren ellende tegemoet. Zijn twee dochters Phaedra (16) en Ira (12) zullen waarschijnlijk nooit kunnen studeren, want daar is geen geld meer voor. Zelfs nu in het secundaire onderwijs gaan de zaken slecht. De meisjes moeten het zonder boeken doen en hebben in de plaats daarvan CD's gekregen.

"Het voelt aan alsof we in een land leven dat net uit een oorlog is gekomen", zegt Mary. "Er is geen optimisme, we weten niet wat er nu gaat gebeuren. We proberen alleen maar te overleven."

Wat in Griekenland gebeurt, heeft geen voorgaande sinds de jaren 30. De hele middenklasse van een ontwikkeld land trekt zich terug uit het sociale en politieke leven. De relschoppers in Athene waren de voorbije maanden vaak mensen uit deze sociale groep: bankbedienden, binnenhuisarchitecten, muzikanten,... allemaal weerstaan ze het traangas waarmee de politie de betogers op afstand houdt. Het kan hen niet meer schelen, de Griekse bevolking heeft de hoop opgegeven.

Herinnering aan profetie

Tot slot herinneren we nog even aan een profetie die de Heer heeft doorgegeven aan een groep authistische jongeren in 2009 te Israël: "De tijd is gekomen dat Ik alle Heiligen rondom Mij verzamel. Volhard in Mij. Er komen gevaren af op de aarde die groter zullen zijn dan enig gevaar waarvan enig mens getuige was. De tijd is gekomen voor die dingen die Ik lang geleden reeds voorzegd heb. Wees op uw hoede voor zij die vrede verkondigen waar er geen vrede heerst. Wee voor hen die in Mijn Naam spreken en die de vrede verkondigen op aarde, terwijl er beroering heerst. De wereld zal door elkaar geschud worden, tot in de kern. Nu is de tijd gekomen om u rondom Mij te verzamelen. Nu is de tijd gekomen om te weten in wie u gelooft. Nu is de tijd gekomen om uw vertrouwen in Mij te stellen zoals nooit voorheen. Wanneer alles lijkt goed te gaan, wees dan zeker van uw houding tot Mij. Er zal meer smart zijn in die dagen dan ooit ervoor. Leg uw hoop niet op deze wereld, want deze zal falen. Uw geldsysteem zal falen. De onderhandelingen tijdens die dagen zullen falen. Vele van de vrijheden waarover u nu beschikt en die u vanzelfsprekend acht, zullen u worden ontnomen. U zult worden vervolgd omwille van uw geloof. Van al deze vrijheden hebt u lang kunnen genieten, maar niet meer voor lang. Velen van uw broeders en zusters zullen worden vervolgd zoals nooit voorheen. Vraag Mij niet wanneer dit zal gebeuren, maar gebeuren zal het. En u, Mijn volk, die uw hoop in Mij hebt gesteld, doe voort met het werk waarvoor Ik u heb geroepen. Blijf waakzaam en wees wijs, want dit zijn de dagen van het kwade. Ik heb het plan om Mijn volk te redden en weg te houden van het kwade. Maar Ik vertel u deze dingen omdat deze tijd ten einde raast. Er zal verwarring heersen in dit uur. U zult horen van die profeten die in Mijn naam hebben gesproken, niet vanwege de aangename of verleidelijke zaken, maar vanwege de waarheid in hun woorden. Velen zullen zeggen: uiteraard zijn dit allemaal nonsens, maar Ik zeg u dat de tijden waarin u leeft geen tijden van voorspoed zijn. Het wordt de hoogste tijd dat velen onder u volwassen worden. De duisternis die over de wereld zal komen zal zo dik zijn dat u niet meer in staat zult zijn om uw eigen handen te zien. Er zal zo’n vrees heersen dat velen van schrik zullen sterven. De voorbije jaren hebt u gefaald: u vermoordt Mijn kinderen in de schoot van hun moeder, de wetenschap die ik u als gave heb geschonken, hebt u misbruikt. Huwelijken blijven amper bestaan, de jongeren weten niet meer wat goed is of wat kwaad is. Alle waarden hebt u overboord gegooid. Nooit heeft er zoveel kwaad geschied in deze wereld als nu."

6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 179]

Schrift 1

Vandaag het feest van Christus Koning [30]

500. Tijdens de heilige Mis heb ik vurig gebeden dat Jezus Koning zou zijn van alle harten, dat Gods genade zou schitteren in elke ziel. Plots zag ik Jezus zoals Hij op de Beeltenis geschilderd is en Hij zei me deze woorden: "Mijn dochter, door het trouw volbrengen van Mijn verlangens geeft gij Mij de grootste eer."

501. O, hoe groot is Uw schoonheid, Jezus, mijn Bruidegom, Gij, levende bloem die levenwekkende dauw verbergt voor de dorstige ziel. In U sluimerde mijn ziel. Gij alleen zijt het voorwerp van mijn strevingen en verlangens. Verenig mij zo innig mogelijk met U, met de vader en met de Heilige Geest, dat ik in U leve en sterve.

502. Alleen de liefde telt, ze verheft onze kleinste daden tot de oneindigheid.

503. Mijn Jezus, waarlijk ik zou niet zonder U kunnen leven. Mijn geest is met de Uwe versmolten.. Niemand zal dat echt begrijpen; eerst moet men uit U leven om U in de anderen te erkennen.

504. Krakow, 25.10.1935.

Voornemens van de retraite
  • Niets doen zonder toelating van de biechtvader en de toestemming van de oversten, in alles en vooral in de ingevingen en de wensen van de Heer.
  • Elke vrije tijd zal ik met de Goddelijke Gast in de intimiteit van mijn ziel doorbrengen. Ik zal de innerlijke en uiterlijke stilte in acht nemen, opdat Jezus in mijn hart kunne uitrusten.
  • Mijn geliefde rust zal ik in dienstbaarheid ten dienste stellen van de zusters. Ik wil mezelf vergeten en eraan denken de zusters plezier te doen.
  • Bij opmerkingen zal ik me niet verrechtvaardigen of mijn onschuld bewijzen; ik aanvaard beoordeeld te worden zoals iedereen het goedvindt.
  • Ik heb maar één vertrouweling aan wie ik alles toevertrouw, en dat is Jezus - de Eucharistie en Zijn vertegenwoordiger, de biechtvader.
  • In alle lijden van ziel en lichaam, in duisternis en verlatenheid, wil ik zwijgen als een duif en niet klagen.
  • Ik zal niet ophouden mij aan Zijn voeten als offer te plengen, om voor de arme zielen barmhartigheid te bekomen.
505. Heel mijn niets verzinkt in de oceaan van Uw barmhartigheid, met een kinderlijk vertrouwen werp ik mij in Uw armen, Vader van Barmhartigheid, om het wantrouwen uit te boeten van zoveel zielen die vrezen zich aan U toe te vertrouwen. Wat een gering aantal zielen kent U werkelijk. O hoe vurig verlang ik dat het feest der Barmhartigheid door de zielen gekend wordt. De barmhartigheid is de bekroning van Uw werken, Gij voorziet in alles met de liefde van de tederste moeder.

[30] Het feest van Christus Koning werd tot 1969 op de laatste zondag van oktober gevierd, in 1937 op 27 oktober.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 192]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 1

Het offer is een openbare en plechtige daad, bestemd om Gods wezen te eren.

Sint Thomas omschrijft het offer: ‘Een externe, openbare en plechtige daad gesteld door een mens met bijzonder mandaat om aan de opperste God iets stoffelijk of levend te offeren, maar zo dat het geofferde toegewijd is aan de cultus en de eer van God.’

Uit die bepaling vloeit voort:
  • Ten eerste dat het offer de kern de cultus uitmaakt, de gepaste uitdrukking van de betrekkingen tussen God en mens. Op dit vlak wordt het offer in naam van het hele volk gebracht. Het is geen private daad die elk naar goeddunken zou kunnen volbrengen, het kan slechts door bijzonder uitgekozen en gewijde mensen, ofwel direct door God uitgeroepen, ofwel daarvoor aangeduid door de bevoegde leiders van de godsdienstige en burgerlijke maatschappij. En verder, zegt Sint Paulus in 1 Kor: 5 Omnis Pontifex, ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in is quae sunt ad Deum. Zo, onder de natuurlijke wet, was de huisvader hogepriester en koning, en onder de wet van Mozes had de stam van Aaron het uitsluitend recht om aan het altaar te dienen, en onder de genadewet waren alleen de bisschoppen en wettelijk gewijde priesters bij machte om het lichaam van Jezus Christus te vieren en consacreren.
  • Ten tweede bestaat het offer in het opdragen van een extern, tastbaar en blijvend iets.

    Zo is het offer dat de mens God brengt van zijn verlangens en affecties, de riten en plechtigheden zoals het knielen en de boetepraktijken van de diverse cultussen slechts bij vergelijking offer genoemd. Omdat er een offer zou zijn moet het geofferde voorwerp vernietigd worden, of tenminste een verandering ondergaan en onbruikbaar maken voor elke profane dienst en zodoende voorbehouden aan Gods eer. Daaruit vloeit voort dat deze vernieling die de kern van het offer uitmaakt niet toepasselijk is op interne of externe daden van de mens die van nature uit toevallig zijn. Het is noodzakelijk dat het onderwerp van offer vreemd is aan de mens en autonoom, want het offer steunt op het principe van vervanging. In vroegere tijden, als de mens in de plaats een dier offerde werd dit dier gedood, als hij bloem of brood offerde werd dit gebakken en opgegeten, als het om vocht ging werd dit opgedronken.
  • Ten derde heeft het offer, volgens Sint Thomas' beschrijving, iets gemeen met het sacrament dat het ook een uiterlijk en zichtbaar teken is bedoeld om een gewijd iets uit te drukken en te verwezenlijken. Maar het verschilt van het sacrament in die zin dat een sacrament meteen de mens heiligt en sommige genaden of bovennatuurlijke eigenschappen doorgeeft, daar waar het offer als directe bedoeling de eer beoogt van de goddelijke majesteit en de erkenning van zijn oneindig oppergezag.
Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

8. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 74]

De oproep tot Gebed

Dan is er ook nog het geestelijke gebed, de zogenaamde meditatie. Hierbij plaatsen wij onszelf in de aanwezigheid van God om zo te kunnen nadenken of het een of het ander, over de onthulde mysteries van de Rozenkrans, of zelfs over een of andere waarde die we terugvinden in Jezus’ leven, in Onze Lieve Vrouw of in de Heiligen, dat als voorbeeld voor ons kan dienen.

Dit gebed brengt veel baat als we het goed doen. En om dit gebed goed te doen moeten we tot God praten over het onderwerp waar we over mediteren, naar onszelf zien om onze gebreken te herkennen om aldus in waarde te groeien overeenkomstig het onderwerp waarover we mediteren, zoals bijvoorbeeld een toename van het geloof, nederigheid, liefdadigheid, een opoffering, om aldus onze tegenzin, moeilijkheden, onze typische karaktertrekken en gebreken, onze verleidingen te overwinnen. En al dit kan worden bereikt met een intiem gesprek tot God, waarin we alles met Hem bespreken, in het vertrouwen dan Hij ons het licht, genade en de kracht geeft waardoor we trouw kunnen blijven tot op het einde en het ideaal kunnen bereiken van het latere bovennatuurlijke leven dat we voor onszelf uittekenen en dat God van ons verlangt en wenst.

Dan is er ook nog het gebed dat we gewoonlijk "contemplatie" noemen. Dit bestaat uit een nog nadere intimiteit tot God, waarbij zij die het praktizeren nog dieper in Gods aanwezigheid binnentreden en zich meer achter de schermen verlaten op het werk van genade, licht en liefde van God in hen.

Vertaling: Chris De Bodt

9. Film: Jozef [14/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


10. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 103]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Grondwerken en eerste steenlegging.

En M. Gaillard eindigt met deze kostbare nota: ‘Alles is gekomen door het geld van de armen, ondanks de kostprijs van 15 of zoveel duizenden pond. Het toont aan dat het Gods werk is, iets bewonderenswaardig…'

Eens de uitgravingen afgewerkt moest de Eerste steenlegging plechtig plaatsvinden. M. Gaillard beschrijft het tafereel: ‘Voor de eerste steenlegging kwam de processie van de Minderbroeders van de Rozenkrans met Pater provinciaal Etienne de Thord. Ik stond hem die eer toe vanwege de achting die ik had voor hem en de hele orde [van de Dominicanen] die me het weinige dat ik weet hebben bijgebracht. Hij wilde niet. Ik legde dus de eerste steen in het bijzijn van de processie en de grote menigte die op die dag kwamen toestromen…’.

Volgens M. Juvénis vond die plechtigheid in augustus plaats, misschien, op de maandag na Tenhemelopneming. Deze datum lijkt te vroeg en begin oktober is meer aanvaardbaar om de Rozenkrans te vieren. Het klooster van de paters Jacobieten in Gap telde toen 5 à 6 religieuzen: de prior was Guillaume Simiane de Montfalet die zich later zal mengen in de gebeurtenissen op Laus. Er waren ook de broeders Brutinel [Dominique en Raymond] met Trophime Couture en Hyacinthe Charlon.

Op 25 juli stuurde M. Gaillard zijn eerste verhaal over de verschijningen van de Maagd aan Benoîte naar de aartsbisschop van Embrun, Mgr. d’Aubusson, met daarbij een eerste lijst van genezingen. Deze prelaat antwoordde hem op 17 december en spoorde hem aan het te publiceren na een ultieme controle van elk detail qua juistheid en hij kondigde hem een gift aan via de heer Ducros, zijn zaakvoerder in Embrun. Bij die brief zat een opschrift, door de aalmoezenier van de prelaat in Madrid opgesteld en waarin de genezing van de aartsbisschop, bekomen na een wens tot O.L.V. van Laus, beweerd werd. De gift van 300 pond [ongeveer 900.000 franken] liet toe het monumentale portaal van de kerk op te richten, het enige artistieke deel van dit nederig gebouw.

Vertaling: Broeder Jozef

11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 320]

Judas Iskariot

Judas en de ironie van het verraad

Het nieuwgevonden Evangelie van Judas vestigt weer de aandacht op het vreemde verraadverhaal in het Nieuwe Testament. In het boek van Herbert Krosney [zie hieronder] en ook in zijn eigen commentaar bij de tekstuitgave legt de historicus Bart Ehrman [bekend van zijn boek Lost Christianities] uit dat er heel weinig reden is om te twijfelen aan het klassieke verhaal dat Judas Jezus verraden  ;heeft. Simpelweg omdat niemand in de eerste eeuw zo'n verhaal zou verzinnen, niemand had er belang bij. Kennelijk is het dan dus echt gebeurd. Dat in de orthodoxe versie Jezus tegelijk moest sterven als zoenoffer voor de zonden van de mensen en ook om het wonder van de opstanding te kunnen verrichten en dat Jezus dat verraad van Judas nodig had, speelt in het Nieuwe Testament totaal geen rol. Die ongeziene ironie wijst er ook op dat het verraad een zeer oude laag in het verhaal vormt. Dat Jezus alles al voorzien had, is typisch een toevoeging achteraf.

Er is ook een duidelijke ontwikkeling in de verhalen over Judas' motief. In het oudste evangelie, dat van Marcus [ca 65 na Chr.], is er eigenlijk nog geen motief. In dat van Mattheüs [ca. 85] doet Judas het om het geld en in het even oude Evangelie van Lucas verraadt Judas omdat hij door de duivel bezeten is. In het vrij late Evangelie van Johannes [ca. 100-120 na Chr.] wordt Judas zelfs vrijwel gelijkgesteld aan de duivel zelf. Het nu gevonden Judas-evangelie vormt een geheel nieuwe fase in de christelijke speculaties over Judas' motief, maar het verraad zelf blijft staan. En over het werkelijke motief is niets met enige zekerheid bekend.

Vertaling: Broeder Joseph

11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 148]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus bij de Herders te Bethlehem

De herders vertelden Hem van de engelen die zijn geboorte geboodschapt hadden en hoe zij de H. Familie en het Kind waren gaan bezoeken. Ook hadden zij in de ster boven de geboortegrot het beeld van het Kind gezien. Zij verhaalden ook over de koningen, die ook de herderstoren in de gesternten gezien hadden en over de menigvuldige gaven die zij daar achtergelaten hadden. Zij hadden veel daarvan en wel het ruwere tentdoek hier in de toren en in de hutten verbruikt. Hier waren nog enige bejaarde mannen die als jongelingen Jezus in de kribbe bezocht hadden. Zij vertelden tegen Jezus nogmaals alles wat toen geschied was.

5 oktober. De volgende dag werden Jezus en de leerlingen door de herders meer naar Bethlehem toe, naar de woning van de zonen der drie oude, overleden herders geleid, aan wie de engelen bij Jezus' geboorte het eerst verschenen waren en die Hem ook als eersten vereerd hadden. Zij lagen niet ver van hun woning begraven en deze was zowat een uur van de geboortegrot gelegen. Drie reeds bejaarde zonen van die oude herders waren in leven en stonden hoog in aanzien bij hun medeherders. Ook was deze herdersfamilie als een soort overheid door hen met gezag over hen erkend, gelijk de stammen der drie koningen dezen als hun hoofden erkenden. Zij ontvingen Jezus zeer ootmoedig en verheugd en zij brachten Hem bij het graf hunner ouders. Dit was een heuvel waartegen een wijnplanting groeide en hij lag afgezonderd. Beneden was hij rondom met een afdak omgeven, waaronder men in velerhande kelders en spelonken ging, doch hogerop was in de heuvel de grafspelonk van de oude herders. Het licht viel er langs boven in, de graven lagen in deze richting in de grond en waren met deuren bedekt. De herders openden voor Jezus de graven en ik zag de ingehulde lijken met bruine aangezichten. De ruimte rondom de kisten was met kleine steenbrokkelingen opgevuld en er lagen naast hen ook stenen.

De herders lieten Jezus ook nog hun schat zien, die hun ouders van de geschenken der drie koningen bewaard hadden en die hier in de spelonk in een kuil verborgen waren. Deze bestond uit massieve goudstaafjes en stukken van zeer kostbare, met goud doorweven stoffen. Zij vroegen Jezus of zij het aan de tempel moesten geven, maar Hij zegde hun het voor de Gemeente te bewaren. Deze zou de nieuwe tempel zijn. Ook voorzegde Hij hun dat er boven dit graf eenmaal een kerk opgericht zou worden. Dit geschiedde onder de Heilige Helena.

12. Het Sacrament van het Doopsel [deel 18]

Catechismus

6. De noodzaak van het doopsel

De Heer zelf bevestigt dat het doopsel noodzakelijk is voor het heil. Hij heeft dan ook aan zijn leerlingen bevolen het evangelie te verkondigen en alle volkeren te dopen.

Het doopsel is heilsnoodzakelijk voor hen aan wie het evangelie verkondigd werd en die de mogelijkheid hebben gehad dit sacrament te vragen.

De kerk kent geen ander middel dan het doopsel om de toegang tot de eeuwige gelukzaligheid te verzekeren. Daarom hoedt zij zich ervoor de zending te verwaarlozen die zij van de Heer ontvangen heeft om al wie het doopsel kan ontvangen te doen 'herboren worden uit water en geest'.

God heeft het heil verbonden met bet sacrament van het doopsel; Hijzelf is echter niet aan zijn sacramenten gebonden.

Altijd heeft de kerk de vaste overtuiging gehad dat zij, die omwille van het geloof de dood ondergaan zonder het doopsel ontvangen te hebben, gedoopt worden door hun dood voor en met Christus.

Dit doopsel van bloed levert evenals het doopsel van begeerte de vruchten van het doopsel op zonder evenwel sacrament te zijn.

Voor de geloofsleerlingen die sterven voordat zij het doopsel ontvangen hebben, geldt dat hun uitdrukkelijk verlangen om het doopsel te ontvangen, het berouw over hun zonden en hun liefde, hun het heil verzekert dat zij niet door middel van het sacrament hebben kunnen verkrijgen. 'Omdat Christus voor allen gestorven is en omdat de mens slechts één uiteindelijke roeping heeft, namelijk een goddelijke, moeten wij eraan vasthouden dat de heilige Geest allen in staat stelt om, op een wijze die God kent, aan het paasmysterie deel te hebben'.

Ieder die zonder het evangelie van Christus en zijn kerk te kennen, de waarheid zoekt en de wil van God doet, in de mate waarin deze hem bekend is, kan gered worden.

Men mag veronderstellen dat zulke mensen het doopsel uitdrukkelijk verlangd zouden hebben, indien zij er de noodzakelijkheid van hadden gekend.

Wat betreft de kinderen die zonder doopsel gestorven zijn: die kan de kerk enkel aan de barmhartigheid van God toevertrouwen, zoals zij dit ook doet in de uitvaartliturgie voor hen. De grote barmhartigheid van God die wil dat alle mensen gered worden1, en de genegenheid van Jezus voor de kinderen, die blijkt uit zijn woorden: 'Laat de kinderen toch bij Mij komen en houdt ze niet tegen' [Mc. 10,14], staan ons toe te hopen dat er voor de kinderen die zonder doopsel gestorven zijn, inderdaad een weg ten heil bestaat. Des te dringender is dan ook de oproep van de kerk om kleine kinderen niet te verhinderen tot Christus te komen en hun het heilig doopsel te geven.

Anne Van Der Sloten

13. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 35]

Het miraculeuze beeld

Op 21 januari 1610 verscheen de Heilige Moeder van het Welslagen voor een tweede keer, nu vergezeld door de drie aartsengelen Michael, Gabriël en Rafaël met een nieuw verzoek om het beeld te laten maken.

Toen duidde de Hemelse Koningin de beeldhouwer aan die deze heilige taak moest ten uitvoer brengen. Het zou Francisco del Castillo worden, een man uit een goede familie en een voortreffelijk beeldhouwer. Daarenboven was hij Godvrezend, eerlijk en rechtschapen en onderhield hij met zijn vrouw en kinderen nauwkeurig de tien geboden.

"Maar Dame en Lieve Moeder van mijn ziel," antwoordde Mariana, "deze kleine en onzichtelijke mier zal nooit uw wezenlijke schoonheid kunnen overbrengen aan om het even welke beeldhouwer … Het is ten zeerste nodig dat één van de aartsengelen mij zou begeleiden bij het tot stand komen van dit Heilige Beeld dat U wenst."

De Hemelse Koningin stelde haar bezorgdheid gerust door haar te verzekeren dat Francisco del Castillo het zou beeldhouwen en dat haar engelen het zouden voltooien.

Opnieuw verzocht de non om Haar hemelse maten te mogen nemen. Zoals reeds eerder, nam de Allerheiligste Maria minzaam één eind van het koord en plaatste het op haar voorhoofd, terwijl Moeder Mariana het andere eind raakte van de miraculeus uitgestrekte koord tot Haar voeten. Maar deze keer, opdat de Heilige Maagd het uiteinde van de koord gemakkelijk op Haar voorhoofd zou kunnen houden, hielden de drie Aarstengelen de prachtige gouden lichtjes boven haar hoofd, om deze daarna terug te plaatsen met grenzeloze zorg en eerbied.

Vertaling: Chris De Bodt

14. Geneeskracht uit Gods schepping:

Noni [Morinda Citrifolia]

Noni is een tropische vrucht uit Zuidoost Azië. Al duizenden jaren wordt de nonivrucht door de inheemse bevolking gebruikt voor de aanpak van diverse aandoeningen. Omdat noni nog maar recent door de westerse wereld is ‘ontdekt’, steunen de meeste therapeutische toepassingen eerder op ervaringberichten dan op onderzoekswetenschappelijke bewijzen.


Noni [Morinfa Citrifola]

Noni wordt als sap geconsumeerd. Dit sap is niet aangenaam van smaak, maar het is zeer geneeskrachtig. Het kan in reformzaken gekocht worden. Schrik niet, want het is wel duur, maar het is zeker het geld waard.

Indicaties
  • aandoeningen van de luchtwegen
  • sinusitis
  • verkoudheden
  • keelontsteking
  • griepale infecties
  • herpes type 1 en 2
  • leverontsteking
  • ontsteking pancreas
  • Epstein Barr virus
  • wratten
  • tuberculose en malaria
  • gist- en schimmelinfecties
  • wonden, brandwonden, abcessen [ook uitwendige toepassing op wonden en huidveroudering
  • preventie van kanker [ook uitblijven van menstruatie en -pijnen, uteriene fibromen]
  • artritis
  • artrose
  • slijmvliesontsteking
  • lumbago
  • myalgie, spierstijfheid
  • allergieën, astma
  • auto-imuumziekten: fybromyalgie, psoriasis, thyreoïditis, ziekte van Crohn, lupusymbol
  • vermoeidheid, laag energiepeil, lichaamsverzuring
  • diabetes 1 en 2 [betere controle over de suikerspiegel, vermindert insulinebehoefte]
  • vroegtijdige ouderdomsverschijnselen
  • ondergewicht, overgewicht
  • zwakke nierfunctie
  • stress, nervositeit, slaapstoornissen
  • verwardheid, verminderde alertheid, seniliteit
  • depressiviteit en stemmingswisselingen
  • alle types van chronische pijnen
  • migraine, hoofdpijn
  • hulp bij ontwenningen
  • hoge bloeddruk
  • verdikking van de linkerhartkamer
  • aderverkalking
  • moeilijke spijsvertering
  • maagwandontsteking, slokdarmontsteking
  • maag- en duodenumzweren
  • voedselvergiftiging, diarree, dysenterie, cholera
  • wormen
  • goedaardige prostaatvergroting en urinaire klachten daardoor
Verwerkingsvormen en doses Noni

Nonisap
  • ladingsdosis om de lever te verzadigen gedurende de eerste maand in te nemen een half uur voor het ontbijt en een half uur voor het avondmaal: ouder dan 16 jaar nemen 2X 60ml. Kinderen nemen 2 X 30 ml
  • therapeutische dosis [2 tot 6 maand]: volwassenen voor het ontbijt 60 ml, voor het avondmaal 30 ml; kinderen nemen enkel voor het ontbijt 30 ml
  • onderhoudsdosis en preventie: volwassenen: 30 ml voor het ontbijt en avondmaal; kinderen: 30 ml voor het ontbijt
Noniconcentraat: bij griep, verkoudheid: gedurende 4 uur iedere 30 min 25 druppels

Waarschuwing:
  • ongeveer 5% die noni gebruikt heeft last van oprispingen of boeren
  • in zeldzame gevallen kan zich een allergische huiduitslag ontwikkelen, die verdwijnt binnen de 72 uur na het stopzetten van de inname van noni
  • noni werkt ontdanks zijn centrale pijnstillende werking niet verslavend
  • noni werkt in synergie met veel medicijnen en voedingssupplementen; het combineert goed met antioxidanten
Contra-indicaties: Noni niet geven aan zwangere vrouwen, tenzij op voorschrift

Ervaringen met noni:

Toen bleek dat mijn zoon besmet was met het Epstein Barr virus, klierkoorts in de volksmond, is hij onmiddellijk nonisap beginnen nemen. De dokter had de ziekte vastgesteld en bloed genomen. Enkele dagen later nam hij weer bloed af en in zijn bloed bleek de aanwezigheid van het virus al sterk verminderd te zijn. De dokter stond er verbaasd over. Mijn zoon is gelukkig vlug hersteld van de ziekte ondanks het feit dat hij zeer ziek was, mede dankzij het nonisap. Een bijkomend gegeven: hij had al een hele tijd last van enorm veel lucht in zijn maag, door het nonisap te nemen is ook dit helemaal verdwenen.

Anne Van Der Sloten

15. Profetieën

Heilige Ultanus [657-686]

Dan zullen die van Ruadh verder gaan naar het zuiden en veel tegenstand leveren aan de Engelsen. Mijn vertrouwen ligt in de roodharige voor zijn heldhaftigheid. Hij zal Ierland uit de moeilijkheden halen. In een maand, na een hevige strijd, zal er een andere koning uit het noorden komen. Ik verzeker zonder enige misleiding dat er drie veldslagen zullen ophouden in één dag. De strijd zal voortduren voor een hele week en daarna zullen de vreemden uiteengedreven worden. Woensdag zal de dag van de strijd zijn, door dewelke de vreemde uit hun bolwerk zullen worden gedreven. Geen van hen zal daarna nog overblijven, behalve wat de vogels niet met hun klauwen kunnen dragen.

Vertaling: Chris De Bodt

25-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.25 september 2011
25 september 2011

Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:

"Lieve kinderen! Ik vraag u dat deze tijd voor u allen een tijd van getuigenis mag zijn. U, die leeft in de liefde van God en Zijn zegeningen hebt ervaren, getuig ervan met uw woorden en uw leven, zodat deze tot vreugde en aanmoediging kunnen zijn voor anderen. Ik ben met u en en kom bij God onophoudelijk tussen voor u allen zodat uw geloof steeds levend en vreugdevol mag zijn en in de liefde van God. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven!"

Chris de Bodt
www.bloggen.be/medjugorje

23-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.23 september 2011
23 september 2011

1. Medjugorje: De IIPG
[International Internet Prayer Group] [Deel 84]

Ralph MacKie, Alaska

Mijn leven is nooit meer hetzelfde geweest.

Groeten, IIPG leden! Ik heb mij aangesloten in het jaar 2000, toen men al ongeveer een vijfhondertal leden had. Nu, in 2006, zie ik dat er meer dan 2.700 leden zijn en dit dankzij God en de grote inspanningen van onze Heilige Moeder, en uiteraard ook dankzij u, mijn broers en zussen.

Ik ben als katholiek geboren en opgegroeid, maar toen ik elf was, gingen mijn ouders uit de echt en hielden we op met naar de Heilige Mis te gaan. Tegen dat ik Zuidoost Alaska verliet om college te gaan volgen in Californië in 1971, geloofde ik niet langer in God. Ik dacht dat het allemaal te mooi was om waar te kunnen zijn. Binnen de kortste tijd begon de werkelijkheid van de puberteit, na heel teruggetrokken en op zichzelf gerichte kinderjaren, zwaar op mij te wegen en tegen de lente van het eerte jaar van het college bracht ik een hele tijd door in depressie en schuldgevoelens.

Op een nacht reed ik uit met mijn fiets en botste ik op een herboren Christen, Jeff, die in mijn flat leefde. Ons gesprek draaide spoedig uit in persoonlijke problemen en hij bood een verklaring aan. "Er is een door de mens gemaakte God in ieders hart, dat Jezus kan vullen." Jeff, gaf me een klein boekje, "de vier spirituele wetten," en later die avond zat ik onder een boom en keek omhoog en zei: "God, ik weet niet of U daarboven bent of niet, maar als U er bent, laat het mij dan alstublieft weten, en zal ik mijn leven aan u schenken."

Ik hoopte op een groot teken, iets als een miraculeus antwoord dat mijn lot zou bezegelen. Maar er kwam geen antwoord. Dat kwam in die tijd voor mij heel hard aan, omdat ik voelde dat, als God ginds werkelijk was, Hij me dit gemakkelijk kon laten weten. Vandaag ben ik dankbaar voor de wijze waarop alles is verlopen, omdat het werkelijk meer genadig is om te geloven zonder te zien, maar in die tijd wou ik enkel maar zien.
Uiteindelijk besloot ik toch oim Christen te worden. Ik dacht dat ik nog geen teken van God waardig was, maar ik gaf mij voor honderd procent en het zou niet lang duren eer ik het waardig zou worden. En zo werd ik in werkelijk een maniak. Ik bad, vastte, las de Bijbel en woonde elke dienst en gebedsontmoeting bij die ik kon bijwonen. Eerst moedigden mijn ouders mijn interesse in God aan, maar spoedig werden ze bezorgd dat ik de andere uiterste weg was opgegaan, wat inderdaad het geval was. En zo, onverrassend, kreeg ik binnen de drie jaar een burn out en gaf alles op. In geen tijd veranderde ik van de meest vrome christen in een "afvallige," en raakte ik voor een lange tijd betrokken in een nieuwe diepe depressie en een periode van zelfmedelijden.

Gedurende een aantal jaren liep ik doelloos rond. Na aan de pijpleiding naar Alaska te hebben gewerkt, waarbij ik heel wat geld kon sparen, besloot ik om in 1975 terug te keren naar San Francisco Bay om er een aantal antwoorden pogen te vinden op mijn spirituele vragen die bleven smeulen in mijn hart. Het is daar dat ik "The Moonies" ontmoette, alhoewel ik reeds een aantal weken over hun identiteit had horen spreken. Deze Verenigingskerk van voornamelijk Christelijk oorsprong deed een oproep tot een volledig vroom hart, geest, ziel en sterkte voor het bouwen van Gods Koninkrijk. Ik sprong er in met beide voeten en tegen de tijd dat ik leerde dat de beroemde goeroe "Sun Myung Moon" onze leider was, was ik overtuigd over de authenticiteit van onze opdracht en was ik bereid om hem te verdedigen tegen wat voor mij dezelfde verwerping leek, die Jezus Christus 2000 jaar eerder had moeten ondergaan.

Opnieuw begon ik explosief aan dit geloof, zodat ik na drie jaar alweer terecht kwam in een "burn out." Ik herinner me dat ik in Chicago aan een stoplicht stond met mijn emmer anjers, opkijkend naar de Hemel, zeggend: "Het spijt me waarachtig Heer, maar dit kan ik niet meer aan."

Ik keerde terug naar huis om een normaal leven te leiden. Ik vond een goede job, bouwde een huis, huwde een liefhebbende echtgenote en werd begenadigd met twee kinderen. Maar ik was niet vergeten dat er helemaal diep in mijn hart, een gat achterbleef.

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

2. Bloedbad op Europese beurzen ["Alles valt uit elkaar..." Maria, 2 september 2011]

Op de beurs van Brussel is de sterindex Bel20 gesloten met een verlies van 5,34 procent. Dat is de slechtste prestatie sinds oktober 2008. Twee aandelen - Colruyt en Dexia - verloren meer dan 10 procent. Ook de Europese beurzen zijn met zware verliezen geëindigd, daags na sombere uitlatingen van de Amerikaanse centrale bank over de economie.

De weinige beleggers die tot nu toe nog dapper hadden standgehouden, gooiden vandaag toch de handdoek in de ring. De aanleiding tot de nieuwe verkoopgolf was de mededeling van de Amerikaanse centrale bank, de Fed, dat zij "significante, neerwaartse risico's" ziet voor de Amerikaanse economie. De nieuwe 'Operatie Twist', waarbij de Fed voor 400 miljard dollar overheidsobligaties inkoopt, kon de beleggers niet sussen. Een befaamd analist had het over "Twist and Doubt".

Kredietbeoordelaar Moody's deed er nog een schepje bovenop door de ratings van drie Amerikaanse banken te verlagen. Standard & Poor's deed hetzelfde voor een Italiaanse bank. Gevolg: nieuwe verliezen voor de financiële aandelen. In Brussel kletterde KBC 6,97 procent lager tot 13,69 euro. Dexia verloor zelfs 11,39 procent tot 1,28 euro en verzekeraar Ageas kalfde 8,76 procent af tot 1,19 euro.

De Bel20 zakte in de namiddag even onder de symbolische grens van 2.000 punten, maar sloot er uiteindelijk nog net boven, op 2.002,79 punten. De laatste keer dat de Bel20 onder 2.000 punten sloot, was op 13 juli 2009 [1.993,59 punten].

Colruyt kende een uiterst sombere dag. Het aandeel kelderde met 10 procent tot 29,84 euro. Op de algemene vergadering van gisteren was sprake van een nulgroei in het boekjaar 2011/12. Analisten reageerden bijzonder verrast. Zinkspecialist Nyrstar werd 8,38 procent teruggefloten tot 6,74 euro.

Op de beurs van Londen ging de sterindex Footsie-100 4,67 procent lager tot 5.041,61 punten. De Amsterdamse AEX-index verloor 4,4 procent tot 263,44 punten. Ook Frankfurt kon het verlies onder de 5 procent houden: de Dax ging 4,96 procent lager tot 5.164,21 punten.

In Parijs liepen de verliezen wel hoger op. De CAC 40 kelderde met 5,25 procent en zakte tot 2.781,68 punten. Op de beurzen van Moskou liepen de verliezen zelfs op tot circa 8 procent.

Op de beurs van New York verloor de sterindex Dow Jones rond de middag plaatselijke tijd meer dan 3,5 procent. Ook de olieprijs zakte in waarde, en wel meer dan 6 procent. Een vat olie noteerde er 80,51 dollar. Dat is 5,41 dollar (6,3 procent) minder dan gisteren. 

3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 178]

Schrift 1

496. Biechtdag.

Vroeg in de morgen begon mijn innerlijke strijd, zo sterk als ik hem nog nooit kende. Volledig verlaten door God, voelde ik heel de zwakheid die ik ben. Volgende gedachten bekampten mij: "Waarom moet ik dit klooster verlaten, waar ik door de zusters en de oversten gaarne gezien word, een zo rustig leven en door eeuwige geloften gebonden, vervul ik gemakkelijk mijn plichten. Waarom moet ik naar de stem van mijn geweten luisteren, waarom trouw de ingevingen volgen, wie weet vanwaar ze komen, is het niet beter de weg te gaan van alle zusters? Misschien kan ik de woorden van de Heer overstemmen, er geen aandacht meer aan schenken, misschien zal God er geen rekenschap van vragen op de dag van het oordeel? Waarheen zal mij die innerlijke stem voeren? Volg ik deze stem, dan wachten mij grote inspanningen en tegenkantingen. Ik vrees de toekomst en ik sterf in het heden."

Dit lijden duurde een ganse dag met de zelfde hevigheid. Toen ik me 's avonds naar de heilige biecht begaf, kon ik helemaal niet biechten niettegenstaande de voorbereiding. Ik ontving de absolutie en ging weg zonder te begrijpen wat met mij gebeurde. Toen ik ging slapen, steeg het lijden tot een hoogtepunt, of eerder het veranderde in vuur, dat als een bliksem al mijn krachten doordrong tot in het beenmerg en de geheimste diepten van mijn hart. Tijdens deze kwellingen kon ik tot niets besluiten. "Heer, Uw Wil geschiede". Bij momenten kon ik zelfs dat niet eens denken. Waarlijk dodelijke angst overviel mij en het hellevuur beroerde mij. Tegen de morgen trad de stilte in en in een oogwenk verdween het lijden, maar ik voelde mij zo verzwakt dat ik geen enkele beweging kon maken. Tijdens mijn gesprek met moeder overste kwamen mijn krachten geleidelijk terug, maar God alleen weet hoe ik me gedurende de hele dag voelde.

497. O Eeuwige Waarheid, Vleesgeworden Woord, Gij hebt trouw de wil van de Vader volbracht, zie, vandaag word ik martelares van Uw ingevingen, daar ik ze niet uitvoeren kan, want ik heb geen eigen wil. Hoewel ik innerlijk duidelijk Uw Heilige Wil erken, onderwerp ik mij in alles aan de wil van mijn oversten en mijn biechtvader. Ik zal Uw Wil zo ver uitvoeren als Gij mij door Uw plaatsbekleder toelaat. O mijn Jezus, het valt mij zwaar, maar ik stel de stem van de Kerk boven de stem waarmee Gij tot mij spreekt.

498. Na de heilige Communie.

Ik zag Jezus zoals gewoonlijk. Hij zei mij de volgende woorden: "Leg uw hoofd op Mijn schouder, rust uit en kom op krachten. Ik ben altijd met u. Zeg aan de vriend van mijn hart, zeg het hem, dat ik tot het verwezenlijken van Mijn werken zo zwakke schepselen gebruik." Later werd mijn geest door een eigenaardige kracht gesterkt. "Zeg hem dat ik hem in de biecht uw zwakheid heb laten kennen om hem te tonen wat ge uit uzelf zijt."

499. Elke moedig doorstane strijd brengt mij vreugde en vrede, licht, ervaring en moed voor de toekomst. Het brengt God eer en glorie en mij uiteindelijk de beloning.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 10]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De Hermonberg

Panias was strategisch gelegen. Dat blijkt uit het feit dat de Seleucidushe koning Antiochus III de Grote Panias koos als strijdtoneel voor een veldslag tegen de Ptolemaeën.

Maar het was ook een heilige plaats voor de Romeinen. Het gebied Panias lag onder de heerschappij van Herodes de Grote. Hij bouwde bij de grot, waar eerder het heiligdom voor Pan in gebruik was, een tempel voor Augustus. Ergens in de eerste eeuw werd naast de tempel voor Augustus een tweede tempel gebouwd, gewijd aan Pan en de Nymfen.

Aan het noordoostelijke gedeelte van deze "heilige berg," lag de belangrijkste stad van het gebied. Die stad was Damascus. Elke dag waren de ogen van de mensen uti de vroegere tijden op deze berg gericht. Het was dan ook niet verwonderlijk dat deze plaats het centrum werd van hun religie en dit gold voor de meeste der vroege volkeren op aarde.

Het boek Enoch [apocriefe geschriften] vermeld in haar zesde hoofdstuk dat de "Goddelijke Zonen," vernoemd in Genesis 5, naar de plaats kwamen om er te wandelen met God, dat toen geïnterpreteerd werd als een "intieme omgang met God." Door dit voorval werd de top van de Hermonberg door de vroege volkeren aanzien als de "Poort naar de Hemel," waar de goddelijke wezens naar de aarde konden afdalen of er terugkeren naar de hemel. En zo werd de Hermon een heilige plaats voor alle volkeren op aarde.

Dit betekent dat de Hermonberg aanschouwd werd als de "Betel" of een "Zion" [Heilige plaats] zelfs alvorens de Toren van Babel was gebouwd in het land van Sinear [Gen. 11: 1-9]. En toen God de invloed ervan vernietigde met de spraakverwarring, ging de aandacht van velen terug naar de berg Hermon als de heiligste plaats op aarde, en ze maakten er een verband met de Toren van Babel mee door de plaats Senir te noemen [een duidelijke een eenvoudige variant van Sinear]. Zie wat Deuteronomium 3: 8-9 zegt: "Zo hebben wij toen het gebied aan de oostkant van de Jordaan, vanaf het Arnondal tot aan het Hermongebergte, op die twee Amoritische koningen veroverd. De inwoners van Sidon noemen de Hermon Sirjon, de Amorieten Senir. De grootste groep der Amorieten gebruikten gewoon een variant van "Sinear," Senir, om de Hermon religieus in verband te brengen met de Toren van Babylon.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 191]

Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Mijn lichaam is waarlijk spijs en mijn bloed waarlijk drank. [Joh 6: 56].

Ons hart is een altaar: het slachtoffer op het altaar zijn onze slechte neigingen. Het zwaard dat dit slachtoffer moet vellen is de geest van de offerande en de opoffering, het gewijde vuur dat dag en nacht moet branden op het altaar van ons hart is de liefde van Jezus Christus. De inspirerende en vruchtbare adem die het gewijde vuur van de liefde aanwakkert is de Eucharistie.

De Eucharistie is een sacrament van levenden. Als dusdanig bezorgt ze het bovennatuurlijk leven en de heiligmakende genade. Behalve deze eigenschap gemeen aan alle sacramenten heeft de Eucharistie een eigen en bijzondere deugd, deze die Jezus Christus woorden meedelen: ‘Mijn lichaam is waarlijk spijs en mijn bloed waarlijk drank’. Het concilie van Trente legt die woorden zo uit: ‘Alle uitwerkingen die voedsel stoffelijk veroorzaken in ons lichaam bezorgt de Eucharistie aan onze ziel’. Zo versterkt het voedsel ons lichaam et doet het groeien tot op een bepaalde leeftijd. De Eucharistie geeft kracht tegen de bekoringen en doet de ziel groeien in deugd en rechtvaardigheid. Het stoffelijk voedsel is des te aangenamer dat het smakelijk is, dat het hart zuiverder is en de geest beter voorbereid. Het is door de Eucharistie dat de glorierijke God zijn zaligheid inluidt te midden van onze ellende, ze is de bron van elke toewijding, grootheid en heiligheid.

De Eucharistie is een dubbele instelling, eerst één van de zeven sacramenten van het nieuwe verbond waardoor Jezus Christus, aanwezig onder de vorm van brood en wijn open staat voor onze aanbidding en zichzelf als voedsel offert, en verder is ze een offer waardoor het smetteloos Lam herinnert aan zijn lijden en dood en werkelijk opgeofferd wordt. Daar deze lezing in verband staat met de voorgaande zullen we hier de Eucharistie uitsluitend behandelen als offer van het nieuwe verbond.

Om in dat opzicht de ware natuur van het Eucharistisch offer vast te leggen, met zijn doeltreffendheid en zijn uitnemendheid, is het noodzakelijk het offer in het algemeen te beschrijven en er het ware begrip van uit te leggen.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 73]

De oproep tot Gebed

Dit gedeelte uit de Heilige Schrift vertelt ons hoe we de tijd dienen te gebruiken die Gods ons geeft tijdens ons leven. Een gedeelte ervan moet besteed worden aan het gebed, een ander gedeelte wordt besteed aan onze levensverplichtingen en de rest in het goed doen voor de anderen en dit uit liefde voor God. Er zijn vierentwintig uren in een dag. Een aantal minuten per dag besteden aan een ontmoeting met God is zeker niet te veel gevraagd.

In het uitvoeren van onze dagelijkse taken moeten we pogen ons bewust te maken van Gods aanwezigheid: roep in uw gedachten op dat God en onze Engelbewaarder dicht bij ons zijn, zien wat we doen en met welke geesteskader we dit doen. Zo heiligen we ons werk, onze rust, onze maaltijden, ons geheel van ontspanningen alsof ze een voortdurend gebed zijn. Het weten dat God aanwezig is, is voldoende om Hem van tijd tot tijd in onze gedachten op te roepen om Hem een paar woorden toe te spreken. Of dit nu uit liefde gebeurd [Ik hou van u, Heer], of uit dank [Ik dank u Heer voor al wat u goed doet voor mij], of voor een intentie [Help mij Heer om uw trouw te blijven, vergeef mijn zonden, mijn ondankbaarheid, mijn koudheid, mij falen in het begrijpen, mijn hervallen] of uit eerbetoon [Ik zegen u Heer, voor uw grootsheid en uw goedheid, voor uw wijsheid, voor uw kracht, uw genade, uw rechtvaardigheid, uw liefde]. Dit intiem en vertrouw gesprek met God, hervormt onze werken en onze dagelijkse bezigheden in een waar en duurzaam leven van gebed, waardoor we God meer behagen en kunnen genieten van bijkomende en bijzondere genaden en zegeningen.

En we kunnen niet zeggen dat we geen tijd hebben voor dit soort gebeden, omdat het bidden gebeurt tijdens de tijd dat we ermee bezig zijn tijdens ons dagelijkse taken. Zoals een vrouw die met haar man samen aan het werk is: stilletjes en intiemd pratend met elkaar, waarbij ze hem verteld, hoezeer ze alles wat hij voor de familie doet, waardeert, waarbij ze zijn kennis en ervaring looft, hem aanmoedigt in zijn werk en hem vraagt om hulp en advies en hem vertelt over haar zorgen en wensen. Of zoals kinderen die alles aan hun vader tonen, vertellen en van hem verwachten. Zoals een moeder die haar kinderen grootbrengt, die altijd wel iets opmerkzaam moet zeggen, zowel aan haar kinderen die nog heel klein zijn, als aan haar grotere kinderen, omdat ze geen acht slaan op bepaalde dingen of het niet begrijpen. God daarentegen begrijpt altijd wat we zeggen en luistert altijd naar ons, ziet ons altijd en besteed altijd aandacht aan ons.

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: Jozef [13/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 102]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

Grondwerken en eerste steenlegging.

Meteen ontbied advocaat Nas de werklui van Valserres om de grondwerken uit te voeren. M. Gaillard doet de fundaties uitgraven en het terrein effen leggen met aarde van boven de kapel. Dan begint hij de nodige materialen voor de kalkovens te verzamelen. De werf wordt georganiseerd, de ovens gebouwd, het nodige hout bij de ovens aangevoerd en alles klaargemaakt om aan te steken. Een overeenkomst met de buurtbewoners ter plaatse zorgt voor het aanvoeren van de bouwstenen tegen 4 frank de vierkante stok, zijnde 12.000 lichte franken.

Het idee rijpt om de pelgrims te laten deelnemen aan de bouw door aan ieder te vragen een steen aan te brengen: "Ieder nam er een," schrijft M. Gaillard, "tot de kleinste toe die er kleine droegen en dat ging zo tot in de lente."

De werklui dienden ook betaald te worden: maar er waren slechts enkele door de pelgrims geofferde penningen die al snel op waren. De werklui dreigden te vertrekken bij gebrek aan geld. Dan werd beroep gedaan op de gaven van de pelgrims met vier blikken dozen als offerblok. "Bij het zien van de vlijt om de materialen aan te voeren gaf ieder volgens zijn vermogen."

Op een dag gaat Nas bedelen naar een groep met zijn doos in de hand en een vrouw uit de streek van Briançon, "slecht gekleed, een aalmoes waardig indien ze er om vroeg, loopt achter Nas door en legt een gouden Louis [33.000 franken] in de doos." Verrast door het gewicht opent Nas de doos, ziet de Louis, bekijkt de vrouw en toont ze aan de werklui. "Er was genoeg voor die week," merkt Gaillard op, "en de volgende week kwamen er 10 ecu’s [90.000 franken], en naarmate het werk vorderde kwam het geld zonder enig tekort voor materialen of voor de werklui."

Vertaling: Broeder Jozef

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 319]

Judas Iskariot

Het evangelie van Judas:

Inhoud

Het belang van het Judas-evangelie, zo schrijft gnosiskenner Marvin Meyer in zijn commentaar, is bovenal dat het zo'n vroege tekst is, want het moet van vóór 180 zijn, omdat Irenaeus het al noemt. Daarom kan het een licht werpen op de oorsprong van deze gnostische stroming. Als je kijkt naar de uitvoerige uitleg over de kosmos die Jezus aan Judas geeft, schrijft Meyer, dan is er maar heel weinig dat specifiek christelijk is. De terloopse gelijkstelling van Seth aan Christus is eigenlijk het enige. De kern van dat sethiaanse wereldbeeld lijkt dus niet een christelijke maar een joodse oorsprong te hebben, want joodse elementen zijn er te over.

Die mogelijk joodse oorsprong neemt overigens niet weg dat het Evangelie van Judas zich zeer fel keert tegen de proto-orthodoxe christenen. In de tweede scène van het Evangelie vertellen de discipelen een gruwelijk visioen aan Jezus: zij zagen een tempel met twaalf mannen die wachten bij een altaar waar priesters hun eigen kinderen en vrouwen offerden en allerhande zonden begingen [zoals het slapen met andere mannen]. Jezus weet wel wat dat betekent: "Die mannen die al die offers ontvingen bij het altaar, dat zijn jullie zelf […] het vee dat jullie hebben gebracht om te offeren dat zijn de vele mensen die jullie zullen misleiden. [De god van die tempel] zal op die manier gebruik maken van mijn naam en generaties van vromen zullen hem trouw blijven." Geen wonder dat bisschop Irenaeus niets van dit Evangelie moest hebben

Vertaling: Broeder Joseph

10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 147]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus bij de Herders te Bethlehem

De herders in dit gewest wisten reeds dat Hij komen zou. Allen waren zij reeds door Johannes gedoopt en enkele van hen hadden ook dromen en visioenen gehad over de Heer die tot hen kwam. Daarom hielden enigen de wacht en keken altijd uit naar de kant van waar Hij moest afdalen. Eindelijk zagen zij Hem lichtend en door glans omstraald in het dal neerkomen, want vele van die eenvoudige herders waren met grote genaden begunstigd. Aanstonds bliezen zij op een hoorn om de verderaf gelegen herders te wekken en te roepen. Dit was hun gewoonte bij ieder ongewoon voorval.

Nu snelden zij allen de Heer tegemoet en vielen voor Hem neder met een ootmoedig vooruitgestoken hoofd, terwijl hun lange staven in hun armen lagen. Menigeen lag met zijn aangezicht tot op de grond. Zij droegen korte wambuizen, meest van schaapsvellen, enige op de borst open, andere helemaal dicht. Ze hingen tot op hun knieën en enige hadden zakken dwars van hun schouders hangen.

Zij begroetten Jezus met psalmwoorden die de komst van de Verlosser voorspelden en waarin Israël aan God zijn dank uitspreekt voor de vervulling van de Belofte. Jezus ging zeer vriendelijk met hen om en sprak hen van hun geluk tot de herdersstand te behoren. Hij leerde hen ook in de hutten, die hier en daar in het brede weidedal verspreid lagen, en dit meestal in parabelen aan hun herdersbedrijf ontleend. Hierop trok Hij met hen verder door het dal in de richting van Bethlehem, naar de herderstoren. Jezus zegde ook dat Hij hen nu aan huis kwam bezoeken, omdat ook zij Hem in zijn wieg waren komen groeten en Hem en zijn ouders in die dagen liefde betoond hadden. Hij verhaalde hun tot onderricht met parabelen van herders en kudden en zegde dat ook Hij een herder zou zijn en andere herders onder zijn gezag zou hebben, dat Hij de kudden zou verzamelen, verzorgen en leiden tot het einde der dagen.

11. Het Sacrament van het Doopsel [deel 17]

Catechismus

5. Wie mag dopen?

De gewone bedienaars van het doopsel zijn de bisschop en de priester, en in de Latijnse kerk ook de diaken. In geval van nood mag iedereen die met de vereiste intentie bezield is, zelfs een niet- gedoopte, het doopsel toedienen. De vereiste intentie bestaat hierin, dat men wil doen wat de kerk doet als ze het doopsel toedient, en dat men de trinitaire doopformule gebruikt. De reden voor deze mogelijkheid ziet de kerk in de universele heilswil van God en in de noodzaak van het doopsel voor het heil.

Anne Van Der Sloten

12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 33]

Dood van La Capitana

Vijf jaar later, in gebed verzonken, schreeuwde Moeder Mariana het uit en viel ze als dood neer. Ze was voor een lange tijd bewusteloos en dan, diep zuchtend, opende ze haar ogen die zich vulden met tranen van verlichting. Haar hel was over. Geleidelijk herstelden zich haar gezondheid en haar mooie gelaatskleuren.

Niet lang daarop werd "La Capitana" opnieuw ziek en naderde ze haar einde. Zij biechtte al haar zonden op en stierf rustig, bijgestaan door de sacramenten van de Heilige Kerk.

Moeder Mariana de Jesus Torres zag het oordeel van de zuster, terwijl haar werd getoond dat haar redding te danken was aan een vijfjarige verblijf van Moeder Mariana in de hel. Ze zal de immense dankbaarheid meedragen tot in de eeuwigheid. In het Vagevuur werd ze veel geholpen door haar weldoensters, die onophoudelijk voor haar baden. Na de dood van zuster Mariana, werd deze ziel geleidelijk aan vergeten.

Vertaling: Chris De Bodt

13. Profetieën: Heilige Isidorus van Sevilla [560-636]

Een heel vrome koning zal regeren over Spanje, over het Huis van Agar en zal heersen over Jeruzalem. Tijdens de laatste dagen zal een heel vrome koning regeren over ons Grote Spanje.

Vertaling: Chris De Bodt

22-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.22 september 2011
22 september 2011

1. Tekenen van deze tijd: De Palestijnse onafhankelijkheid staat morgen op de agenda van de VN



In ons artikel "Elinin, zin en onzin" hebben we reeds aangehaald dat 16 oktober 2011, het ogenblik dat de komeet het dichtst de aarde zal voorbijgaan, midden het Joodse Loofhuttenfeest valt, dat dit jaar aanvangt op de avond van 12 oktober en duurt tot ’s avonds 19 oktober. Soekot of Loofhuttenfeest is een Joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij wordt herdacht dat de Israëlieten veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken waarbij ze verbleven in tenten of hutten. Deze rondzwerving lag tussen de uittocht uit Egypte die met Pesach wordt gevierd, en de intocht in het Beloofde Land.

En er is nog meer aan de hand met Elenin. Op 27-28-29 september zal de komeet zich precies tussen de Aarde en de Zon bevinden met het belangrijk gegeven dat op de laatste van deze 3 dagen, nl. op 29 september 2011 er nog meer aan de hand is: op die dag zal het sterrenbeeld Maagd [Virgo], de "vrouw" aan de hemel, "bekleed" zijn met de zon, de maan onder haar voeten hebben en Elenin [met staart] als "krans" [diadeem] dragen, met 12 sterren op haar hoofd. Bovendien zal de planeet Venus, de heldere "Morgenster" [in de Bijbel één van de benamingen van Jezus Christus, zie Opb. 22:16], zich uit haar schoot bewegen en als het ware "geboren" worden. Die unieke samenstand van sterren en planeten komt exact overeen met wat er beschreven staat in Openbaring 12: "En er werd een groot teken aan de hemel gezien: een vrouw, met de zon bekleed, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd. En zij was zwanger en schreeuwde in haar weeën en in haar pijn om te baren."

Is het enkel toeval dat zon, maan en sterren, door God aan de hemel tot 'tekenen' voor de mensheid gesteld, eind september 2011 voor het eerst in de geschiedenis precies de door Johannes geziene samenstand laten zien? Of is dit wellicht het signaal dat de allerlaatste fase van de eindtijd inderdaad aangebroken zal zijn, en de "vrouw" 1260 dagen [3,5 jaar] lang naar de woestijn zal vluchten? Bedenk hierbij dat ook de in Openbaring genoemde veelkoppige draak [12:3] bij de vrouw aan de hemel aanwezig zal zijn! Het sterrenbeeld Hydra [in de Griekse mythologie de veelkoppige slang of een draakachtig monster] bevindt zich op dat moment rechts van de vrouw, wachtend om het "kind" [Venus] te "verslinden." En onder de vrouw bevindt zich het sterrenbeeld Serpens Caput, de Kop van de Slang in de Bijbel, net als de draak een verwijzing naar de duivel, satan. Daarnaast bestaat het sterrenbeeld Hydra uit 17 sterren, oftewel de "7 koppen en 10 horens" die de draak in Openbaring 12:3 heeft. Er bestaat ook een letterlijk sterrenbeeld "Draak" [Draco], dat zich op dat moment op het hoogste punt aan de sterrenhemel bevindt.

Om het plaatje compleet te maken: Precies tijdens de dagen dat Elenin tussen de Aarde en de zon in staat, en precies als de in Openbaring 12 genoemde samenstand te zien is, vindt op 29 september de eerste dag van het Rosh Hasjana feest plaats, de viering van het joodse nieuwe jaar 5772. Wat het komende Rosh Hasjana bijzonder maakt is het feit dat dit het 63ste joodse nieuwjaarsfeest zal zijn sedert de wedergeboorte van Israël. Eén generatie duurt volgens diverse teksten in de Bijbel 70 jaar. 1948 plus 70 jaar is 2018. Volgens vele Bijbelkenners duurt de "Grote Verdrukking" in totaal 7 jaar [2x 1260 = 2520 dagen, plus nog 75 dagen die worden genoemd in Daniël]. De rekensom is dan gauw gemaakt: 2018 min 7 jaar = 2011, als zijnde het mogelijke begin van de "Grote Verdrukking."

Kunnen we het toeval noemen dat juist tijdens deze periode het vraagstuk over een Palestijnse erkenning door de VN van een eigen, onafhankelijke staat, voor heel wat beroering zal zorgen in het Midden-Oosten? De Amerikaanse president Barack Obama had gisterenavond alvast een ontmoeting met de Palestijnse president Mahmoud Abbas in de marge van de algemene vergadering van de Verenigde Naties in New York.


VN-gebouwen te New York

De ontmoeting, die aanvankelijk niet was gepland, vond gisteren plaats om 18 uur plaatselijke tijd [middernacht in België]. De Palestijnse president Mahmoud Abbas is van plan om vrijdag een erkenning van Palestina als staat te vragen, ondanks het verzet van de Verenigde Staten en de voorkeur van Europa voor een onderhandelde oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict.

De aankondiging van de ontmoeting van Obama en Abbas komt er op een moment dat de internationale druk op de Palestijnen nog wordt opgevoerd in de hoop dat de Palestijnen zouden afzien van hun vraag tot erkenning. Obama heeft vanochtend ook een ontmoeting met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Abbas had eerder al een gesprek met de Franse president Nicolas Sarkozy en de Britse minister van Buitenlandse Zaken William Hague.


De Palestijnse president Abbas en de Turkse premier Erdogan

Het is vrijwel zeker dat een meerderheid deze erkenning zal goedkeuren, maar dat is buiten de Verenigde Staten gerekend, dat later op de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties hiertegen hun veto zullen stellen. De Amerikaanse republikeinen gaan nog verder: zij duwen Israël in de richting van de hele annexering van de Westbank. Voorts is momenteel het hoofd van de Amerikaanse Nationale Inlichtingendiensten, James Clapper, onverwacht in de Turkse hoofdstad Ankara om een dreigende militaire confrontatie tussen de marines van aan de ene kant Turkije en aan de andere kant Israël, Griekenland en Cyprus te voorkomen. Anderzijds eist de Palestijnse leider, Mahmoud Abbas, een groot deel van het huidige Israël voor Palestina op. Kortom: de komende weken kunnen van cruciaal belang zijn voor de wereldvrede en ongetwijfeld heeft God "op Zijn wijze" hierop de aandacht gevestigd.

Tegen de ochtend van 7 oktober wordt het echt interessant en zal de komeet Honda zich bij de komeet Elenin vervoegen op zo’n vier graden afstand [acht volle manen] aan haar noorderzijde. Alhoewel beide kometen zich op een verschillende afstand met de aarde zullen bevinden. [145 miljoen kilometer voor Honda MP tegen 35 miljoen kilometer voor Elenin, zullen ze zich ongeveer in dezelde zichtlijn bevinden. Door de toenemende ontbinding van de komeet Elenin en de kleine helderheid van Honda, zal dit spektakel enkel door de astronomen waar te nemen zijn.

Alsof dit alles nog niet voldoende is, komt er nog zich nog een derde komeet opdringen, omstreeks 27-28-29 september zal de komeet Levy eveneens op één lijn staan met de zon en op 28 september bereikt Honda zijn dichtste punt met de aarde. Kortom: de komende dagen valt er heel wat waar te nemen an de nachtelijke hemel. Voor de Astonomen zijn het hoogdagen.


7 oktober: Elenin en Honda als tweelingen aan de nachtelijke hemel

In deze tijden ben ik geneigd om niet in het toeval te geloven dat dit nachtelijke luchtspektakel precies samenvalt met heel belangrijke, zoniet de belangrijkste Joodse feestdagen. Met dit vooruitzicht, dreigen de besprekingen en de stemmingen in de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voor het nodige vuurwerk en weerklank in de wereldpers te zullen zorgen, waarbij superlatieven in de bedreigingen van de voor- en tegentanders van Israël en de Palestijnen niet uit te sluiten vallen. De gemoederen kunnen overhit raken wat een einde zou kunnen betekenen aan een periode van relatieve politieke stabiliteit in het Midden-Oosten.

Chris De Bodt

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 83]

Kelly

Ik verlangde zo hevig om naar huis terug te keren om aan iedereen te kunnen vertellen wat een mooie bedevaart ik had meegemaakt, maar hoe kan ik al het goede vertellen over de reis als de laatste gedachte die ik heb er een is van volledig in de steek gelaten te zijn, een gedachte waarbij mijn hart volledig gebroken was. Ik had steeds gedacht dat gebeden worden beantwoord. Ik had geen enkele bijzondere intentie tijdens deze bedevaart en ik de vraag die ik had gesteld was echt niet onoverkomelijk groot! Ik voelde mij diep gekwetst en was helemaal niet bevreesd om dit ook aan Onze Lieve Vrouw te  laten blijken.

Na de Heilige Mis, wou ik, zoals gebruikelijk, niet nablijven om met iedereen een woordje te hebben. Ik wou alleen maar teruggaan naar ons verblijf. En dat deed ik ook. Ik ging terug, samen met mijn kamergenote, Peggy, en terwijl we op het pad naar het hotel terugwandelden,

zat daar, tot mijn stomme en grote verbazing, Vicka. Ze zat onder de veranda van het huis waar we verbleven! Onmiddellijk had ik het gevoel dat, in plaats van dat ik naar haar toeging, zij naar ons toe was gezonden!

Onnodig om iets verder te zeggen: u hebt er geen idee van hoe gelukkig ik me voelde. Wat een wijze om deze bedevaart te mogen beëindigen. Ik vertelde Vicka dat ik van haar hield en ze legde haar armen rond mij en gave me knuffels en kussen! Ik bevond mij in de zevende hemel! Onze Lieve Vrouw had mij verhoord.

Ik kan blijven doorgaan, maar ik denk dat u de hoop van mijn ervaring hebt begrepen. Het was zoals in een achtbaan vanaf het begin tot het einde, maar, zoals ik reeds eerder heb gezegd: voor mij betekent Medjugorje rock and roll, geen rust en ontspanning, maar verlossing en herstel! Ik kan niet wachten om er terug te keren!

Met de reis beëindigde ook mijn betrokkenheid bij de IIPG gebedsgroep! En te denken dat het allemaal begon met een een kleine onschuldige mail naar Steve en het Rozenkransgebed dat hij mij had doorgemaild. Dat gebed heeft er nadien ook voor gezorgd dat een andere dame ook naar Medjugorje ging. Een collega van mij op het werk bekeek het terwijl ik aan tafel zat en zei: “Weet u, ik heb zo vele boodschappen gekregen. Overal zie ik Maria. Nu zie in een Medjugorje Rozenkransgebed en vertelt u mij om er heen te gaan. Ik denk dat ik de roep heb ervaren om daar ook heen te gaan.” Een maand later bevond ze zich reeds in Medjugorje en spreek ze van terug te gaan.

Twee weken nadat ik was teruggekeerd uit Medjugorje, was ik alles aan het voorbereiden om nar een andere appartement te verhuizen aan de Noordkant van Chicago. Eenmaal ik verhuisd was zocht ik naar de dichtsbijgelegen Katholieke Kerk. En maar twee blokken verder van mijn nieuwe thuis was er een kerk met de naam “Onze Lieve Vrouw van Lourdes!” De Kerk heeft een grote schildering vooraan van Onze Lieve Vrouw op een wolk, samen met zieke mensen die Haar omgeven. Het is prachtg!

Ik heb het gevoel dat Onze Lieve Vrouw niet wil dat ik zou vergeten wie er verantwoordelijk voor is om mij naar Haar Ziin en Zijn Kerk terug te brengen!

Dank om dit te hebben gelezen en God zegene u!

Kelly

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 177]

Schrift 1

492. J.M.J. Krakow, 20.10.35

Retraite van acht dagen.

Eeuwige God, Gij de Goedheid zelf, in Uw barmhartigheid die voor elk verstand van mens of engel onbegrijpelijk is, help mij, Uw zwak kind, om Uw heilige Wil te volbrengen, zoals Gij hem mij deed kennen. Ik verlang niets anders dan Gods verlangens te volbrengen. Zie me hier, Heer, neem mijn ziel en mijn lichaam, mijn geest en mijn wil, mijn hart en al mijn liefde, bestuur mij volgens Uw eeuwige plannen.

493. Na de heilige Communie was mijn ziel opnieuw van Gods liefde vervuld. Ik verheug mij in Zijn grootheid. hier zie ik duidelijk Zijn goddelijke wil, die ik zal volbrengen; maar tegelijk zie ik mijn eigen zwakheid en ellende. Ik zie dat ik zonder Zijn hulp niets vermag.

494. Tweede dag van de retraite.

Toen ik bij Pater Andrasz in de spreekzaal moest gaan, had ik het weer met angst te doen, daar ik meende dat de priester alleen in de biechtstoel tot het geheim gehouden is: dat was een ongegronde vrees. Met één woord heeft moeder overste mij gerustgesteld. Toen ik in de kapel kwam hoorde ik deze woorden: "Ik verlang dat ge tegenover Mijn plaatsbekleder oprecht en eenvoudig zijt als een kind, zoals ge met Mij zijt, anders verlaat Ik u en zal Ik met u geen omgang meer hebben." En inderdaad, God verleende mij de genade van een volledig vertrouwen en aan het eind van het gesprek, gaf Hij mij de genade van een diepe vrede en licht over deze zaken.

495 Jezus, eeuwig Licht, verlicht mijn denken, versterk mijn wil, ontvlam mijn hart. Blijf met mij zoals Gij het hebt beloofd, want zonder U ben ik niets. Gij weet, mijn Jezus, hoe zwak ik ben. Moet ik het U zeggen, Jezus? Gij weet best hoe ellendig ik ben. In U is gans mijn kracht.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 9]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

De Hermonberg

Nu komen we bij de Hermonberg. Damascus had ook een "hoger gelegen plaats" als haar eigen "heilige plaats" en het was een gewettigde "heilige berg." De mensen uit Damascus hadden hun eigen "heilige berg." Het was de hoogste der bergen vanaf de Eufraat in het noorden tot helemaal in het zuiden van Egypte en het middengedeelte van het Sinaï schiereiland. Die berg was de Hermonberg op de Golan hoogvlakten. Het is de hoogste van de Heilige bergen van het Midden-Oosten en was de heiligste berg van de Tittieten en van alle heidenen uit Palestina en zelfs voor de Grieken en Romeinen.

Zelfs in de Griekse en Romeine periode werd de heiligheid van de Hermonberg erkend als de centrale vereringsplaats van alle goden ter wereld, ongeacht wie die goden ook waren. Kijk naar dit gegeven: aan de voet van de Hermonberg, aan de zuidwestelijk gelegen plaats die door de Grieken, na de tijd van Alexander de Grote, Panias genoemd. Panias of Panion was in de oudheid de naam van een van de bronnen van de Jordaan en van de nabijgelegen stad. De stad werd in de eerste eeuw "Caesarea Filippi" genoemd. Tegenwoordig heten zowel de bron als de nabijgelegen plaats Banias [ook wel gespeld als Banyas]. Beiden bevinden zich aan de voet van de Hermonberg. Deze plaats was een wereldomvattende "heilige plaats,’ voor alle goden uit die tijd en dus niet alleen de God van één bepaalde natie.

Bij de plaats waar de bron Panias ontspringt, ligt een grot. Hier werd deze rond de derde eeuw vóór Christus als heiligdom ingericht voor de Griekse God Pan. Het is dit heiligdom waaraan de naam van de plaats in de hellinistische ontleend is. Vermoedelijk is de plaats van het heiligdom eerder in gebruik geweest als heiligdom voor de Kanaänitische vruchtbaarheidsgod Baäl. Wellicht is de plaats dezelfde als Baäl-Hermon/Baäl-Gad in het Oude Testament.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 190]

Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

Ah! Als onze geest in vervoering komt vanwege de gedachte aan zoveel rijkdom en praal, als hij aangetrokken wordt naar plekken waar het geluk grenzeloos is, moeten we ons herinneren dat de grootste beloningen maar verkregen worden na een felle strijd, en niemand zal gekroond worden zonder te strijden [Tim 2,5].

Laten we ons met de profeet verheugen voor het gekregen woord: Ik zal naar het huis van de heer gaan, Laetatus sum in his quae dicta sunt mihi, in domum Domini ibimus. Maar onze harten laten zich niet door tastbare dingen verleiden, we staan steeds rechtop in afwachting van je hemelse pleinen, ô Jeruzalem [Ps 121], Jeruzalem gebouwd als een stad, wanneer zullen we je plechtigheden bijwonen, wanneer zullen we verenigd worden met die hoeksteen die het fundament, de kracht en de band van ons gebouw is? Jerusalem quae aedificatur ut civitas. Ontelbare stammen, legioenen apostelen, profeten, martelaars en maagden, rechtvaardigen van alle slag en staat hebben de voorpleinen van je afsluiting betreden. Hoe begeerlijk is hun lot, ze zijn bevrijd van onze bekoringen, verwarring en miserie! Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini. Op eigen opgerichte tronen gezeten hebben ze gebouwd op waarheid en rechtvaardigheid. Trouw en toegewijd tot in de dood aan hun leider hebben ze verdiend met Hem dit nalatenschap van Davids huis te delen. Quia illic sederunt, sedes in judicio, sexdes super domum David.

Dit is de ons enig toegelaten ambitie: al wat niet Jeruzalem heet is ons onwaardig en we verwachten slechts de goederen en de vrede die ze bevat: Rogate quae ad pacem sunt Jerusalem. Laten we alleen aan de hemel denken en deze betrachten, verzamelen voor de hemel alleen en er wonen. Propter Domum Domini Dei nostri quoesivi bona tibi. Nog een tijdje en al wat zal eindigen zal niet meer bestaan. Nog enkele inspanningen en we bereiken het einde. Nog enkele gevechten en we reiken aan de kroon. Nog enkele offers en dan zullen we Jeruzalem bereiken, waar liefde altijd nieuw is en waar geen ander offer bestaat dan de lof en de vreugde. Amen.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 72]

De oproep tot Gebed

Dit is de meest gebruikelijke manier van bidden en ook het meest toegankelijke gebed voor de gewone gelovigen. Daarenboven is het door Jezus Christus aan ons zelf aanbevolen: "Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden, laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel. Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben. Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was. En breng ons niet in beproeving, maar red ons uit de greep van het kwade." [Mat. 6: 9-13]. Dit is het meest verheven gebed van alle gesproken gebeden, omdat het aan ons onderricht werd door de Zoon van God zelf. Aldus moeten we het steeds met een hernieuwde toewijding, vertrouwen, nederigheid en liefde bidden.

Dan is er nog een ander soort gebed dat we aan God moet offeren, samen met onze gesproken gebeden: het is het gebed van ons werk, van de voorstelling van al onze plichten in ons leven met een geest van nederige onderwerping aan God, omdat het Hem was die de wet van het werk aan ons doorgaf. We moeten dit doen met liefde en trouw aan God en onze naaste en op deze wijze: onze alledaagse bezigheden, hoe onbetekend ze soms ook zijn, moeten aan God worden geofferd in een gebed van lofbetuiging, dankbetuiging, boete en verzoeken. Zoals bij Tobit, aan wie de Engel zei; "Nu dan: toen jullie aan het bidden waren, u en Sara, heb ik jullie gebed onder de aandacht van de Heilige gebracht. Ik was het ook die, toen u de doden begroef, dichtbij u was. Ook toen u zonder dralen opstond en uw maaltijd liet staan om een dode te begraven, is die goede daad me niet ontgaan, maar was ik bij u." [Tobit 12: 12-13]

Dit gedeelte uit de Heilige Schrift vertelt ons hoe we de tijd dienen te gebruiken die Gods ons geeft tijdens ons leven. Een gedeelte ervan moet besteed worden aan het gebed, een ander gedeelte wordt besteed aan onze levensverplichtingen en de rest in het goed doen voor de anderen en dit uit liefde voor God. Er zijn vierentwintig uren in een dag. Een aantal minuten per dag besteden aan een ontmoeting met God is zeker niet te veel gevraagd.

Vertaling: Chris De Bodt

6. Film: Jozef [12/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 101]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

De aanbesteding

Tussen het bezoek van M. Lambert en de notariële akte met de onderneming Gavi gaan er 8 maanden voorbij, want de akte van aanbesteding is gedateerd op 4 juli 1666.

"Zijn aanwezig op Laus in het huis van Pierre Meyssonnier, de twee vicarissen generaal, de twee advocaten Grimaud en Nas' zoon, prior Fraisse en drie getuigen: Louis Sarret uit Saint-Etienne, Charles Blanc uit Valserres en de huisbewoner.

Met deze akte verbindt Jean-Antoine Gavi zich een kapel van 24 m lang, 10 m breed, 10 m hoog met 1,25 m onder het gewelf op te trekken. Er zullen 3 ronde ramen van 1,25 m doorsnee boven de grote poort aangebracht worden.

Er dient opgemerkt dat de kapel van Goede Ontmoeting verlaagd moet worden om op gelijke hoogte te komen, door de muren te stuiten en twee vestingmuren tussen kapel en kerk te bouwen.

Architectonisch is alles nauwkeurig beschreven: het gewelf heeft drie dwarsbalken op vier pijlers in harde steen [rode of witte cornuel] aan elke kant, de dwarsbalken bewerkt zoals de harde steen, aan elke kant van de kerk zal een arcade van 4 m lang komen, een poortje aan de kant van zonsondergang zal 1,25 m op 2,25 m meten, enz.

Gavi is gelast met het nodige water voor de bouw te vinden. Al het overige: [funderingen uitgraven, vervoer materialen, steen, hout, kalk…] is voor de directeurs van Laus. De overeengekomen prijs bedraagt 12.400 pond, ongeveer 35 miljoen lichte franken [1968]. Het werk moet starten op 9 september en af zijn met Allerheiligen een jaar later in 1667."

In deze offerte staat in grote lijnen de huidige kerk, behalve het hoogkoor. Het is vanaf 13 juli dat Gavi de funderingen afbakent.

Vertaling: Broeder Jozef

8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 317]

Judas Iskariot

Het evangelie van Judas

Inhoud

Natuurlijk wordt in de publiciteitscampagne rond deze boeken en in de National Geographic-documentaire graag gesuggereerd dat het Judas Evangelie iets zegt over de historische Judas en Jezus, uit de eerste eeuw. "The Gospel of Judas: Was He Innocent?' heet het bijvoorbeeld op de National Geographic website.

Maar het blijft bij hyperige suggesties die nooit waargemaakt worden. Want naar stijl en inhoud is het Evangelie volkomen tweede-eeuws. Er zijn geen elementen die wijzen op stokoude bronnen. De "historische' verwijzingen in het Judas-evangelie komen vrijwel linea recta uit de bijbelse evangeliën. De beginscène bijvoorbeeld is bijna een parodie op Mattheüs 16:16 en verder, waarin Petrus wèl het juiste antwoord geeft op de vraag van Jezus "Wie ben ik volgens jullie?' Ook lijkt het onwaarschijnlijk dat de historische Jezus zich werkelijk zou hebben omringd met leerlingen die helemaal niks van zijn persoon en missie begrepen.

Neen, het belang van dit evangelie is niet een nieuw inzicht in Jezus' biografie, maar een nieuw licht op bepaalde stromingen in de gnostiek van de tweede eeuw. Want alles wijst erop dat het Evangelie afkomstig is uit wat onder specialisten de "sethiaanse gnostiek" noemen, naar de derde zoon van Adam, Seth, die in tegenstelling tot Kaïn en Abel verwekt zou zijn door de Hemelse Adam en aldus de eerste ware ingewijde zou zijn geweest. In het Judas-evangelie komen dezelfde specifieke termen voor [zoals in de naam Barbelo, of Sakla, een satansfiguur en ook Seth zelf]. Of het bij deze Seth-groep van teksten gaat om een duidelijk afgescheiden groep of sekte is nog altijd onduidelijk. Zoveel is er nu ook weer niet bekend over die vroegchristelijke stromingen.

Vertaling: Broeder Joseph

9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 145]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus bij de Herders te Bethlehem

4 oktober. Onder het uitgeleide van vele toehoorders verliet Jezus deze plaats en ging Hij in de richting van het herdersdal, dat ongeveer drie en een half uur, van hier afgelegen, zuidwaarts is. Ik weet niet waar Hij overnacht heeft. Ik zag Hem eens met de leerlingen onder een open afdak alleen en zij aten vruchten en rode bessen, die zij verzameld hadden en ook korenaren van het veld met water als drank.

's Nachts gaan zij verspreid. Jezus wijst hun een plaats aan waar Hij op deze of die tijd zal zijn. Zij verspreiden zich wijd in de omtrek, verschaffen de mensen inlichtingen over Jezus, vermanen hen tot de doop en tot boetvaardigheid, indien zij nog niet gedoopt zijn. Die mensen komen dan op de aangewezen leerplaatsen bijeen. Een deel van hen komen met de leerlingen mede. Ook bewandelt Jezus grote omwegen, en ik zie Hem dikwijls op de heuvelen gaan om er de helft van de nacht in de eenzaamheid te bidden. Zo is zijn tijd onderweg nuttig besteed.

Ik hoorde de leerlingen Jezus eens smeken om toch op te letten, om niet door zulk een harde levenswijze, door dat vasten, nachtwaken en barrevoets te gaan over die stenige wegen, in dit koude en vochtige jaargetijde en zo Zijn lichaam voor de tijd te knakken. Hij wees hen met alle zachtmoedigheid, doch ernstig en beslist terug en volhardde standvastig in hetgeen Hij als zijn taak beschouwde.

In de morgenschemering zag ik Jezus met de leerlingen langs de helling van een berg in het herdersdal afdalen.

10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 16]

Catechismus

Geloof en Doopsel

Het doopsel is het sacrament van het geloof. Om te geloven heeft men echter de gemeenschap van gelovigen nodig. Enkel binnen het geloof van de kerk kan iemand gelovig zijn. Het geloof dat voor het doopsel vereist wordt, is niet een volmaakt en rijp geloof, maar een beginnend geloof dat geroepen is zich te ontwikkelen. Men vraagt aan de geloofsleerling of aan zijn peter: 'Wat vraagt u van de kerk Van God?' En hij antwoordt: 'Het geloof!' Bij alle gedoopten, zowel kinderen als volwassenen, moet het geloof na het doopsel groeien. Daarom ook viert de kerk elk jaar in de paasnacht de vernieuwing van de doopbeloften. De voorbereiding op het doopsel voert enkel tot de drempel van het nieuwe leven. Het doopsel is de bron van het nieuwe leven in Christus, waaruit heel het christelijk leven ontspringt. Voor de ontplooiing van de doopgenade is de hulp van de ouders belangrijk. Hier ook ligt de rol van de peter of de meter, die overtuigde gelovigen moeten zijn, in staat en bereid om de pasgedoopte, kind of volwassene, te helpen op de weg van het christelijk leven. Hun taak is werkelijk een kerkelijke functie [Officium]. Heel de kerkelijke gemeenschap draagt een deel van de verantwoordelijkheid voor de ontplooiing en het behoud van de doopgenade.

Anne Van Der Sloten

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 32]

Moeder Mariana treedt de hel binnen

Enige tijd later verscheen de Heer aan Moeder Mariana. Hij herinnerde er haar aan dat de tijd was gekomen om de prijs te betalen voor de redding van de ziel van "La Capitana." Hij liet haar weten dat ze de volgende dag, na het ontvangen van de Heilige Communie, vanaf het ogenblik dat de sacramantale resten in haar lichaam zouden zijn opgelost, de hel zou binnentreden.

De volgende morgen, terwijl ze naderde om haar God in de Heilige Communie te ontvangen en daarna haar intieme relatie met Hem te verlaten voor de lange tijdsduur van vijf jaren, voelde ze zich alsof haar hart was gebroken. Ze probeerde de Heer nog zo lang mogelijk bij haar te houden, maar van het ogenblik dat de goddelijke resten waren opgelost, voelde ze een verschrikkelijke pijn alsof haar hart uit haar borst werd gerukt. Vanaf dat ogenblik werd ze totaal ongevoelig voor God.

En alhoewel ze vijf jaren in de staat van een vervloekte ziel moest verblijven, verloor ze alle notie van tijd en was ze er van overtuigd dat het eindeloos zou blijven duren. Haar verheven liefde voor God en haar Allerheiligste Moeder sloeg nu om in een gevoel van haat, afkeer en wanhoop.

Ondertussen, terwijl haar ziel alle kwellingen van de vervloekte leed, werden haar vijf lichamelijke zintuigen ondergedompeld in de meest afzichtelijke martelingen. Haar lichaam was als gloeiend hout, brandend, zonder te vergaan onder de onbeschrijfelijkste pijnen. Haar ogen aanschouwden de meest vreselijke helse taferelen terwijl de meest monsterachtige godlasteringen haar oren voortdurend bestormden. Haar gevoel van reuk werd gekweld door de verdorvenheid van de mensheid en haar tastzin werd gekweld door scherpe punten die tot het binnenste van haar lichaam binnendrongen. Haar gehemelte was gemarteld door een verschrikkelijke, ongekende smaak, terwijl de duivels alsmaar zwavel in haar keel duwden. Tegelijkterijd sloegen de duivels haar hoofd tot op het punt dat de hersenen er uit zouden spatten en zetten haar aldus aan tot toorn, wanhoop en godlastering.

Ze onderging dit alles terwijl haar dagelijkse leven in het klooster doorging. Over haar lippen kwam niet de minste klacht tot de Gemeenschap. Integendeel, ze bleef eerder een volkomen voorbeeld van zachtheid, nederigheid en gehoorzaamheid. Enkel de Franciscaanse priesters die haar begeleidden en de andere stichters wisten wat Moeder Mariana onderging en ze baden onophoudelijk voor haar.

Het enige uiterlijke teken van de hel dat ze onderging was dat haar wangen, die anders gezond waren met een mooie blos, iets wat haar natuurlijke schoonheid nog versterkte, elke kleur verloren en helemaal invielen. Op het einde was ze een wandelend lijk.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Profetieën: Heilige Cataldus van Tarentino [± 500]

Een koning uit het Huis der Lelies zal Cyprus, de Turken en de Barbaren onderwerpen. Hij zal Griekenland binnenvallen en er koning van worden. Hij zal Engeland veroveren. De grote Koning zal in oorlog zijn tot zijn veertigste levensjaar. Hij zal een groot leger verzamelen en tirannen uit zijn rijk verbannen. Hij zal alleen de Gekruisigde doen vereren. Uiteindelijk zal Hij zijn kroon neerleggen in Jeruzalem.

Vertaling: Chris De Bodt



21-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21 september 2011
21 september 2011

1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 82]

Kelly

Het was een moeilijke tijd, die eerste dag, omwille van mijn defensief opstellen. En toen kwam het keerpint. Ik had een ongelofelijk gesprek met iemand van de IIPG groep die samen met mij de Krizevac beklom. Voornamelijk ging mijn gesprek met haar over het Katholieke geloof, zoals: waarom te biechten gaan bij priesters die ook zondaars zijn en zo verder, kortom, het de gebruikelijke onderwerpen. Wat me deed wankelen was haar absolute passie in haar woorden? Haar geloof was zo sterk dat, tegen de tijd dat we de Krizevac hadden afgedaald, ik niet meer kon wachten om te gaan biechten en dit voor de eerste keer in 8 tot 10 jaar!

Ik ging te biechten en ik weende. Ik biechtte me de Rozenkrans in de handen op het ogenblik dat de massa aandikte, want Onze Lieve Vrouw zou aan Vicka haar dagelijkse verschijning gaan hebben. Ik voelde mij dus heel nauw verbonden met Maria tijdens mijn biecht.

Na de biecht ontving ik voor de eerste maal de Heilige Communie sinds mijn kindertijd en dan nog tijdens een mis in het Kroatisch, waar ik al helemaal niets van verstond. Na de Heilige Communie richtte ik mijn handen naar de hemel en zag ik het Mirakel van de Zon! Ik was zo gelukkig.

Van die dag aan was het alsof het New Age geloof, dat ik voor jaren hoog in mijn vaandel droeg, ter discussie stond! Het was voor mij niet langer belangrijk om dit of dat te geloven. Mijn hart had zich geopend en ik voelde geen enkele dreiging onder het idee van “misschien verkeerd te zijn” en het Katholieke geloof te herontdekken. Het is verbazingwekkend hoe een sterk aangehouden geloof, dat zich gedurende meer dan acht jaar had ontwikkeld in mij, in amper enkele dagen, volledig verdwenen was. Ik ben er nog steeds verbaasd over als ik er aan denk.

Het begon allemaal met mijn bekering op de Krizevac en mijn vriendin die het woord had staat voor mij nu eeuwig in het hart gegrift als mijn “Medju-berschermengel.”

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

2. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 176]

Schrift 1

489. Vrijdag avond, tijdens de rozenkrans, toen ik dacht aan de reis van de volgende dag en het belang van de zaak die ik aan Pater Andrasz [29] moest voorleggen, greep angst mij aan, gezien mijn ellenden, mijn onbekwaamheid en de grootheid van het werk van God. Verbrijzeld door het lijden, gaf ik mezelf over aan de goddelijke Wil. Op dat moment zag ik Jezus in een licht gewaad, dicht bij mijn bidstoel en Hij zei me deze woorden: Waarom vreest ge Mijn wil te volbrengen? Ga Ik u niet helpen zoals Ik tot hiertoe gedaan heb? Herhaal elk van Mijn eisen voor hen die mij op aarde vervangen en doe alleen wat ze u zullen bevelen. Op dat moment vervulde een grote kracht mijn ziel.

490. De volgende dag zag ik mijn engelbewaarder die me vergezelde tijdens de reis naar Warszawa. Toen we de poort van het klooster binnengingen, verdween hij. Bij het voorbijgaan van de kleine kapel om onze overstem te gaan begroeten, greep de aanwezigheid van God in een oogwenk mij aan en de Heer vervulde mij met het vuur van Zijn Liefde. Op zo een moment erken ik steeds beter de grootheid van Zijn majesteit.

Toen we in Warsawa plaats namen in de trein naar Krakow, zag ik mijn engelbewaarder naast mij. Hij bad terwijl hij God schouwde en in gedachten sloot ik mij bij hem aan. Hij verdween toen we het klooster binnengingen.

491. Bij het binnenkomen van de kapel greep de majesteit van God mij opnieuw. Toen ik zag hoezeer onze hemelse Vader ons bemint voelde ik mij gans in God verzonken, helemaal ondergedompeld en van Hem doordrongen. Wat een groot geluk vervult mijn ziel door de kennis van God en Zijn leven. Ik verlang dit geluk te delen met alle mensen, ik kan het niet in mijn hart besloten houden, want de stralen van dit geluk verbranden mij en doen mijn borst en mijn binnenste openbarsten. Ik verlang de hele wereld te doorkruisen om aan de zielen de grote barmhartigheid van God te verkondigen. Priesters help mij daarbij, gebruik de sterkste woorden over Zijn barmhartigheid, want alles drukt maar zwakjes uit hoe barmhartig Hij in werkelijkheid is.

[29] E.H. Sopocko was niet zeker over de ingeving van Z.F. om een nieuwe congregatie te stichten en wilde dit voorleggen aan het oordeel van een andere priester; hij vroeg Z.F. alles mee te delen aan haar vroeger biechtvader, Pater J. Andrasz.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 7]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Het Begin

Naar welk gebied keerde Paulus terug en waar verbleef hij voor een periode van drie jaren? Van de berg Sinaï ging Paulus niet verder naar Jeruzalem, maar hij keerde onmiddellijk terug naar Damascus [Gal. 1: 17-18]. Voor meer dan duizend dagen [dat is drie volle jaren] bleef de apostel Paulus in Damascus en ging hij niet één keer naar Jeruzalem, dat nochtans die meer dan drie dagen reizen was vanuit Damascus. Uiteindelijk ging hij toch naar Jeruzalem om de apostelen Petrus en Jacobus te zien [Gal. 1: 18]. Maar tijdens de eerste drie jaren van zijn christelijk leven, achtte Paulus het belangrijker om in Damscus te blijven dan terug te keren naar Jeruzalem.

Maar er waren nog andere redenen waarom Paulus niet eerst naar Jeruzalem ging en verkoos om in Damascus te blijven. Daar Paulus behoorde tot de eerste grote Joodse rabbijnen en hiertoe ondericht werd door niemand minder dan Gamaliël, één der meest eminente geleerden in Jeruzalem [Handelingen 22: 3], moeten er theologische redenen hebben meegespeeld in zijn overweging om in Damascus te blijven. Het ontsnappen aan de Joodse gezagsdragers kan hiervoor een aanleiding geweest zijn om naar zijn huis in Tarsus terug te keren, waar hij veilig zou zijn. Waarom schuwde Paulus Jeruzalem en keerde hij deze stad voor drie lange jaren de rug toe, na een kort verblijf op de Sinaïberg, een andere “Heilige Plaats” voor God en waarom verbleef Hij daar dan zo lang? Daar moet een reden voor zijn geweest, die er ook was!

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 188]

Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

Eens beschreef sint Augustinus aan het volk van Hippone de wonderen van Gods stad: Hij deed het met overtuiging en ontroering, met die door de Schrift gevoede gouden redekunst, zodat gedacht werd dat een engel in plaats van een aardbewoner aan het woord was.- Het publiek was onder de indrukt en verrukt en voelde zich in vervoering zoals op de feesten van de Eeuwigheid die hem zo prangend beschreven werden zodat ze een visioen had van de dag waarop de Heer de trouwe volgelingen met lauweren zou bekronen.  – Opeens werd zijn ontroering zo diep dat ze in zuchten en bewondering uitbarstte en de tranen over de wangen rolden. Het respect voor het heiligdom werd terzijde gelaten, de vereiste stilte in het bijzijn van de spreker ook en elk riep luidop de dag waarop hij zonder kommer met diepe teugen het water van waarheid en leven zou drinken. Ieder trilde om niet beroofd te worden van het zalige visioen door zijn zwakheid of verleiding. Overal op die gewijde plek weerklonken deze woorden: O mooie hemel, wanneer zie ik je? Zou ik zo dom zijn om genot en rijkdom van een dag boven jou te verkiezen? Wie zou niet bereid zijn om je te kopen in ruil voor de zwaarste offers en werken? – Augustinus, onderbroken door uitroepen en zuchten, verrast door het effect van zijn woorden, was even beroerd als de menigte…, hij wou doorgaan met het tafereel dat hij schilderde over het hemelse Jeruzalem, maar het snikken van zijn luisteraars en zijn eigen ontroering verstikten zijn stem en zijn tranen en die van de menigte waren als een stroom om de verbanning uit het geliefde vaderland te bewenen.

O heilige opperpriester, hoe graag had ik op mijn lippen je aangrijpende uitdrukkingen! Wie kan die gouden tijd van de primitieve Kerk weer doen opflakkeren, toen de trek naar onzichtbare bezittingen en de beloftes van het latere leven een zo diepe indruk op de zielen uitoefende n! – Als onze woorden niet de deugd bezitten tranen op te wekken, dat je hoop en je nagedachtenis, stad van God, tenminste ons verlangen stimuleren, onze grover betrachtingen afremmen en een tegengewicht betekenen voor onze duizend lage begerigheden die ons bezoedelen!

Ah! We houden van macht en glorie, we zouden overal aanwezig willen zijn en bevelen. Waarom zouden we afstand doen van ons edel lot en het onsterfelijk keizerrijk achterlaten dat God ons voorbereidt? – We houden van genot en vreugde, we bekennen dat het leven zonder genegenheid en vreugde die ongenade en wrangheid temperen ondraaglijk is. Waarom dan het enig ware geluk negeren en wensen dat de bron van alle genot en vreugde voor ons in dit leven zou uitdrogen? – Dat de mensen voor wie de hoop alleen gericht is op de aardse dingen aan de natuur de onuitputtelijke bijdrage van haar gaven vraagt, dat ze hun genot en glorie nastreven in de oneindige volmaaktheden van de materie, dat ze zich verheugd voelen omdat duizenden handen voor hen werken, dat duizenden tuigen en machines bezig zijn hun ontwerpen en dromen uit te voeren. ‘Deze bezittingen, zegt sint Gregorius de grote, verminderen, deze dingen verliezen hun illusie en worden verachtelijk wanneer de natuur en de onmetelijke beloningen die beloofd werden beschouwd worden: de aardse bezittingen, in verhouding tot het hemelse geluk, schijnen niet meer een voordeel te zijn, maar een last en pijnlijke slavernij. Het tijdelijk bestaan tegenover het eeuwig leven verdient de naam leven niet, maar die van dood’. Maar, de hogere stad bewonen midden het engelenkoor, met de engelen de Eeuwige op zijn troon bijstaan, met een onmetelijk licht omringd worden, een spiritueel en onsterfelijk vlees bezitten is geen gebrek meer, maar het koninklijke en overvloedig leven. 

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 70]

De oproep tot Gebed

We zien dat, in dit gebed, ook ten behoeve van ons vroeg: “Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven..” En we hebben het geluk om onder dezen te mogen zijn die, door het woord der apostelen, dat met welslagen aan ons is doorgegeven door hun opvolgers, in God mogen geloven, en dat is wat Christus vroeg ten behoeve van ons. Ik voel me zo gelukkig dat ik aan Hem bekend was toen Hij dit gebed richtte tot zijn Vader, dat Hij aan mij dacht en mij voorstelde aan de Vader als een kind van Zijn Liefde!

Hij dacht aan mij, Hij dacht aan u en Hij dacht aan de ontelbare vermenigvuldiging van zijn broers en zussen. En opdat ons eigen gebed doordrongen zou worden met dezelfde verlangens en gevoelens als Jezus’ eigen gebed, moet het verenigd zijn met Zijn gebed voor al degenen wie zullen komen om in Hem te geloven en zullen gered worden door hun verdiensten.

Laat ons terug gaan naar wat ik zei over de verschillende manieren van bidden. Ons gebed kan overwegend worden gesproken, dus tot God gericht in woorden, maar onze gebeden kunnen ook deze zijn die spontaan uit ons hart komen en formules bevatten als bijvoorbeeld: het Onze Vader, het Weesgegroet, het Glorie zij de Vader, de Geloofsbelijdenis als vele andere dergelijke gebeden die worden gebruikt in de Heilige Liturgie.

Vertaling: Chris De Bodt

8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 100]

Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart

De aanbesteding

Het Reglement van 16 september 1665 door de twee vicarissen generaal Lambert en Gaillard opgesteld voorzag een uitbreiding van de kleine kapel van O.L.V. van Goede Ontmoeting, want ‘bij grote volkstoeloop kunnen er weinig binnen’. Weldra werd duidelijk dat een ware kerk diende gebouwd die de massa kon herbergen en zelfs pelgrims ’s nachts logeren wanneer die geen plaats vonden bij de inwoners van het gehucht op de vooravond van grote feestdagen. 

Al in de herfst van 1665 ontbood M. Lambert in het bijzijn van meestergasten metsers M. Gaillard op Laus met die bedoeling. Hij dacht dat het voldoende zou zijn een bescheiden kerk met twee of drie altaars op te trekken om er bij grote toeloop twee of drie Missen tegelijk op te dragen. Maar laten we het woord aan M. Gaillard:

‘Hij ontmoet me in Laus op de afgesproken dag. Terwijl hij praat met de metsers over wat er moest gebeuren om een kleine kerk te bouwen richt de Aartsvicaris zich tot mij en vraagt me welke lengte en breedte zijn werk behoefde. Ik zei hem: ten minste 15 stokken lang (30 m) en 6 breed. Hij zei me dat dit niet kon: de devotie duurt misschien 8 à 10 jaar en dan verzwakken zoals dat op andere plekken gaat. Een zo grote kerk hier was overbodig want eiste grote bijgebouwen om de nodige materialen op te bergen. Als zo groot begonnen werd zou de kerk nooit afgeraken. Ik zei hem dat de devotie langer zou duren dan wij, en dat God en zijn heilige Moeder zouden zorgen voor de nodige middelen, dat hij de baas was die naar goeddunken kon handelen, dat hij mij ontboden had om te biechten en de mensen op me stonden te wachten… Ik ga naar hen, M. de Aartsvicaris spreekt alleen nog met de metsers, ontbiedt me, staat me 12 vadems toe (24 m) voor  de kerk en staat me de leiding af. Het werk wordt toegekend aan Gavi uit het dal van Aoste’. 

Vertaling: Broeder Jozef

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 315]

Judas Iskariot

Het evangelie van Judas

Inhoud

En nu is die codex dus in handen van de Zwitserse Maecenas-stichting die het manuscript eindelijk de zorg gaf die het nodig had. Want door een verblijf van decennia in een bankkluisje in het vochtige klimaat van New York verkeert de Codex Tchacos (zoals de codex is gaan heten) in erbarmelijke staat. “In mijn lange carrière waarin ik vele Koptische en Griekse papyri heb gezien, heb ik er nog nooit een gezien die er zo slecht aan toe was als deze“, zei de bejaarde koptoloog Rodolphe Kasser, die samen met restaurateur Florence Darbre uit de brosse snippers en fragmenten ongeveer 80 procent van de tekst wist te herstellen.

De betekenis van de tekst van Evangelie van Judas is volstrekt duidelijk, zo blijkt uit de uitgave en commentaren. Het Koptische manuscript uit de derde eeuw gaat terug op een Griekse gnostische christelijke tekst uit de tweede eeuw. De inhoud past in een trend onder sommige gnostici om de bad guys uit de bijbel juist tot helden te verheffen. Rond 180 na Chr. schrijft bisschop Irenaeus van Lyon vol afschuw over deze “provo's' die Kaïn verheerlijken en ook bijbelse figuren als Ezau, Korach (een opstandeling tegen Mozes) en de sodomieten prijzen, omdat zij bestreden werden door hun schepper (die de gnostici als een kwaadaardige god beschouwden). “En Judas de verrader was van dit alles op de hoogte, zeggen ze, als enige kende hij de waarheid', schrijft Irenaeus, “en zij schreven hierover een geschrift dat zij het Evangelie van Judas noemen'.

Vertaling: Broeder Joseph


13. Profetiën:

Heilige Brogan [Broccán Clóen] [zevende eeuw]

Na een man, die Ruadh zal worden genoemd, zal er een geest van vuur komen uit het noorden. Er zal één Heer zijn over Ierland. Het is hij die kwelling zal brengen onder de Galliërs, waardoor hun woeste paarden zullen lijden, tot hij over de Azuren naar Rome zal zeilen zal hij een grote koning zijn, vermaard voor zijn wapenfeiten.

Vertaling: Chris De Bodt


20-09-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.20 september 2011
20 september 2011


1. Medjugorje: zieners zijn overtuigd van toekomstige goedkeuring

Volgens drie van de zieners zullen de verschijningen te Medjugorje worden goedgekeurd door de Katholieke Kerk. Ivan gelooft dat de medisch-wetenschappelijke testen van de zieners een grote invloed zullen hebben in de uitspraak en de beslissingen van de Kerk. Ook Mirjana koppelt deze testen aan de goedkeuring.

Ook de Katholieke Kerk zal overtuigd zijn van de authenticiteit de verschijningen van Maria te Medjugorje aan de hand van deze wetenschappelijke testen, die grotendeels zullen bijdragen tot de beslissing van de Kerk over de verschijningen. Maar de officiële erkenning zal er pas komen wanneer de zieners niet meer in leven zullen zijn.

Volgens Mirjana Dragicevic, Ivan Dragicevic en Marija Pavlovic zijn er sommige toekomstperspectieven voor Medjugorje, dat sedert maart wordt onderzocht door een Vaticaanse Commissie, met aan het hoofd Kardinaal Camillo Ruini.

Ivan gelooft dat de resultaten van de medisch-wetenschappelijke testen op de zieners, door de jaren heen, en die deel uitmaken van het dossier van de Vaticaanse Commissie 'een grote invloed zullen hebben in de uitspraak en de beslissingen van de Kerk.' Eerst stond hij nogal weigerachtig tegenover de hem voorgestelde wetenschappelijke proeven, maar, legt Ivan in het nieuwe boek van Kresimir Sego [dat volledig bestaat uit interviews die op ons blog in het Nederlands zullen te lezen zijn] "A Conversation with the Visionaries" uit, hoe overleg met de Maagd Maria tijdens de verschijningen, hem deed beslissen om deze testen te ondergaan:

"Ja, we hebben het hierover gehad. Ik vroeg Haar of ik er al dan niet zou aan deelnemen. We zijn toen overeengekomen dat ik zou instemmen, omdat het dit was wat de Kerk wou. Al deze resultaten worden nauwkeurig onderzocht door de Internationale Commissie die door het Vaticaan is ingesteld. Ik geloof dat ze bepalend zullen zijn bij de uitspraak van de Kerk. Onze Lieve Vrouw vertelde ons om deze onderzoeken te aanvaarden en dat we later zullen begrijpen waarom zij belangrijk waren," vertelt Ivan aan Kresimir Sego.


"Ik heb dit allemaal doorstaan, ook al vond ik het moeilijk, vooral omdat sommige van deze proeven tot viermaal toe werden herhaald. Desalniettemin, kwamen we overeen om deze testen te laten doen omdat Onze Lieve Vrouw ons hiertoe adviseerde," voegt Ivan hieraan toe.

"De Kerk zal de verschijningen te Medjugorje goedkeuren, maar enkel wanneer de zieners niet meer in leven zullen zijn," aldus Marija Pavlovic in een gesprek met de Kroatische krant Slobodna Damacija, op 21 juli 2010:

"Het instellen van deze Commissie was een positieve handeling. Dikwijls is de Kerk niet geïnteresseerd in sensaties. De Kerk heeft zo haar eigen mening en is zeker niet gehaast. Zo duurde het tientallen jaren eer Lourdes en Fatima werden erkend. Zo zal het ook gaan met Medjugorje. Ik ben ervan overtuigd dat het Vaticaan de authenticiteit van de verschijningen zal erkennen, maar enkel wanneer ze zullen stoppen en de zieners overleden zijn," vertelde Marija aan de krant Slobodna Damacija.


Zienster Mirjana Dragicevic heeft eveneens alle vertrouwen in de definitieve uitspraak van de Kerk. Haar interview in het nieuwe boek van Kresimir Sego dateert uit 2007, drie jaar voor de Vaticaanse Commissie werd opgericht, en daarin zegt ze dat de Kerk zal komen om "te bewijzen" wat ze ziet: "Ik ben de houding van de Kerk om voorzichtig te zijn, genegen, omdat er meldingen zijn van vele 'verschijningen' over de hele wereld, waarvan de uiteindelijke uitkomst zal zijn dat ze niet authentiek zijn. Ik heb er mij nooit zorgen over gemaakt dat de Kerk afwacht en de gebeurtenissen onderzoekt, omdat ik weet wat ik zie. Als mijn Kerk bewijst wat ik zie, dan zal de Kerk ook goedkeuren wat ik zie," vertelt Mirjana aan Kresimir Sego.


In juni van dit jaar was Ivanka Ivankovic de eerste van de zieners die moest getuigen voor de Vaticaanse Commisie. Over Vicka Ivankovic en Mirjana Dragicevic en Ivan Dragicevic, werd gezegd dat ze volgende in de rij waren om te komen getuigen voor de Commissie.

Bron: Jakob Marschner, 12 september 2011 [Medjugorje Today]

Vertaling: Chris De Bodt

2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 81]

Kelly

Het was een moeilijke tijd, die eerste dag, omwille van mijn defensief opstellen. En toen kwam het keerpunt. Ik had een ongelofelijk gesprek met iemand van de IIPG groep die samen met mij de Krizevac beklom. Voornamelijk ging mijn gesprek met haar over het Katholieke geloof, zoals: waarom te biechten gaan bij priesters die ook zondaars zijn en zo verder, kortom, de gebruikelijke onderwerpen. Wat me deed wankelen was haar absolute passie in haar woorden. Haar geloof was zo sterk dat, tegen de tijd dat we de Krizevac hadden afgedaald, ik niet meer kon wachten om te gaan biechten en dit voor de eerste keer in 8 tot 10 jaar!

Ik ging te biechten en ik weende. Ik biechtte met de Rozenkrans in de handen op het ogenblik dat de massa aandikte, want Onze Lieve Vrouw zou aan Vicka haar dagelijkse verschijning gaan hebben. Ik voelde mij dus heel nauw verbonden met Maria tijdens mijn biecht.

Na de biecht ontving ik voor de eerste maal de Heilige Communie sinds mijn kindertijd en dan nog tijdens een mis in het Kroatisch, waar ik al helemaal niets van verstond. Na de Heilige Communie richtte ik mijn handen naar de hemel en zag ik het Mirakel van de Zon! Ik was zo gelukkig.

Van die dag aan was het alsof het New Age geloof, dat ik voor jaren hoog in mijn vaandel droeg, ter discussie stond! Het was voor mij niet langer belangrijk om dit of dat te geloven. Mijn hart had zich geopend en ik voelde geen enkele dreiging onder het idee van "misschien verkeerd te zijn" en het Katholieke geloof te herontdekken. Het is verbazingwekkend hoe een sterk aangehouden geloof, dat zich gedurende meer dan acht jaar had ontwikkeld in mij, in amper enkele dagen, volledig verdwenen was. Ik ben er nog steeds verbaasd over als ik er aan denk.

Het begon allemaal met mijn bekering op de Krizevac en mijn vriendin die het woord had staat voor mij nu voor eeuwig in het hart gegrift als mijn "Medju-berschermengel."

Ik wens nog één verhaal te delen van tijdens mijn eerste reis naar Medjugorje. Een verhaal over een ontmoeting met één van de zieners.

Sinds mijn eerste kennismaking met Medjugorje, werd ik geboeid door de zieners en droomde ik er uiteraard van om één van hen persoonlijk te kunnen ontmoeten. Ik had nochtans niet gebeden voor deze genade, omdat ik dacht dat dit toch niet zou mogelijk zijn … tot onze voorlaatste dag te Medjugorje. Na een wandeling met een nieuwe vriendin die wist waar Vicka verbleef, zei ze tot mij: "Misschien is het omdat u Haar niets in het bijzonder hebt naar gevraagd, dat u nu van Onze Lieve Vrouw te kans krijgt om Vicka te ontmoeten.

Na met haar te hebben gepraat en er van overtuigd te zijn dat zij mij kon voorstellen aan haar, werd ik uitgenodigd voor het avondmaal. Ik was zo opgewonden! Ik bad die nacht dat deze wens zou mogen uitkomen! We baden er samen voor en ik kan met geen woorden omschrijven hoezeer ik er naar uitkeek!

Bron: IIPG

Vertaling: Chris De Bodt

3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 175]

Schrift 1

484. Eens heb ik begrepen hoezeer een daad die zeer lofwaardig kan lijken, maar de zegel der zuivere intentie mist, God mishaagt. Zulke daden zetten God eerder aan tot straffen dan tot belonen; mochten die in ons leven zo weinig mogelijk voorkomen, en helemaal niet in het religieuze leven.

485. In dezelfde geestesgesteldheid aanvaard ik vreugde of lijden, lof of vernedering. Ik ben me ervan bewust dat het ene zowel als het andere voorbijgaat. Wat voor belang heeft het wat men van mij zegt. Reeds lang heb ik verzaakt aan wat mijn persoon aangaat. Mijn naam is hostie, offerande, niet in woorden, maar in daden, door zelfverloochening, door gelijkvormigheid aan U op het kruis, aan U, goede Jezus, mijn Meester.

486. Jezus, als Gij tot mij komt in de heilige Communie, Gij die U gewaardigd hebt met de Vader en de Heilige Geest in de kleine hemel van mijn hart te komen wonen, dan probeer ik U gedurende heel de dag gezelschap te houden en laat ik U geen ogenblik alleen. Ook al ben ik bij de mensen of bij onze leerlingen, mijn hart is altijd bij Hem. Wanneer ik inslaap offer ik Hem elke hartslag, bij het ontwaken verdiep ik mij zonder woorden in Hem. Als ik wakker wordt aanbid ik een ogenblik de Heilige Drieëenheid en dan dank ik ervoor nog een dag ten geschenke te krijgen, en dat zich in mij het mysterie van de menswording van Uw Zoon nog eens zal verwezenlijken en dat Uw smartelijk lijden zich nog eens opnieuw voor mijn ogen zal afspelen. Ik span mij dan in om aan Jezus de doorgang naar de zielen van de anderen te vergemakkelijken. Overal ga ik met Jezus, Zijn aanwezigheid begeleidt me.

487. In het lijden van ziel of lichaam tracht ik te zwijgen, want dan wordt mijn geest vervuld van de kracht die voortvloeit uit het lijden van Jezus. Ik heb voortdurend Zijn smartelijk misvormd aanschijn voor ogen, Zijn goddelijk Hart, doorboord door onze zonden, vooral door de ondank van uitverkoren zielen.

488. Een tweevoudige waarschuwing om me voor te bereiden op het lijden dat me te wachten staat in Warszawa. De eerste waarschuwing was innerlijk, door een stem die ik hoorde, de tweede had plaats tijdens de heilige Mis. Vóór de opheffing zag ik Jezus gekruisigd die me zei: "Bereid u voor op lijden." Ik heb de Heer gedankt voor deze waarschuwende genade en ik heb Hem gezegd: "Zeker ga ik niet méér lijden dan Gij, mijn Verlosser". Niettegenstaande dat ging me het naar het hart en versterkte ik mij door het gebed en klein lijden om het grotere dat zal komen te kunnen verdragen.

Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken

4. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 7]

Het "Damascus Tijdperk" beschreven

Het Begin

U zou kunnen verrast zijn, maar er zijn overige "Zions" op aarde, die God eert en waar Hij innig van houdt:

  • Een ervan is de Berg Sinai, een berg van 2285 meter hoogte, gelegen in het Sinaigebergte en waar God de tien geboden doorgaf aan Mozes [Psalm 68: 17-18]. Dit is een "heilige plaats" voor God.
  • Gods glorie is ook verspreid over de Karmelberg, gelegen in het noorden van het Karmelgebergte in het noordwesten van Israël. Daar leefde in een van de grotten, de profeet Elia, die uitvoerig besproken wordt in I en II koningen. Elia bouwde er een altaar.
  • Het Sharongebied, een centrale kustregio in Israël, is voor God een Heilig gebied. Dit gebied wordt in het noorden begrensd door de berg Karmel. [Jesaja 35: 2]
  • Ook de Taborberg, in het noorden van Israel, is God zeer genegen. Deze 588 meter hoge berg wordt dikwijls genoemd in de Bijbel. Maar hij staat vooral bekend als de berg van de Gedaanteverandering of de Transfiguratie van Jezus.
  • De Hermonberg valt ook onder Gods genade. Met zijn 2814 meter hoogte boven de zeespiegel is het de hoogste berg in zowel Israël als Syrië. De Hermonberg ligt in het uiterste noorden van de Golanhoogten. [Psalm 89:12]. De Hermonberg wordt een aantal keren vermeld in het Oude Testament en geldt als de noordgrens van het door God Beloofde Land aan de Israëlieten.
  • Ook aan de grens met Egypte is een "Heilige plaats." De profeet Jesaja zegt in hoofdstuk 19, vers 19: "Op die dag zal er midden in Egypte een altaar voor de Heer staan en aan de grens een aan hem gewijde steen..." Dit gebied wordt beschouwd als de westelijke grens van het door God "Beloofde Land."
  • Zelfs de vroege Arabieren, lang vóór de tijd van Mohammed, weten dat Abraham de twaalf stammen van Ismaël, de berg Arafat geeft geschonken. Ismaël was Abrahams oudste zoon. De berg Arafat is ook de berg waar Mohammed zijn laatste preek heeft gehouden. Lang geleden dachten de Arabieren dat de Ka’aba [het centrale heiligdom van de Islamieten in Mekka] het "Huis van God" was en dat God de Arabieren liefhad en het bevindt zich ook in Saedi-Arabië op de grens van de zee in het "Beloofde Land." Muhammed vergiste zich wanneer hij zei dat deze heilige plaats enkel voor de Arabieren is voorbestemd als het "Huis van God." Mekka is een "Huis van God," maar niet Zijn hoofdverblijf, dat voorbehouden is aan Jeruzalem.
Niettemin waren de Sinaiberg en de Hermonberg eveneens "heilige plaatsen" voor God, omdat ze bij bepaalde gebeurtenissen even zo belangrijk waren als Jeruzalem of Mekka. Inderdaad, toen de Heilige apostel Paulus zich bekeerde op zijn weg naar Damascus en gedoopt werd in de stad Damascus zelf [Handelingen, hoofdstuk 9], was de eerstvolgende plaats die Paulus aandeed, niet Jeruzalem en de tempel, maar de Sinaiberg in Saoedi-Arabia [vgl. Gal. 1: 17 met 1: 45]. Paulus wist dat de berg Sinaï een vroege "Heilige Plaats" was en het is daar dat hij dan ook het eerst naartoe ging.

Bron: Ernest L. Martin Ph D

Vertaling: Chris De Bodt

5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 188]

Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God

Deel 2

Maar in de hemel is het geluk standvastig, de in glorie bevestigde uitverkorenen zijn niet voor angst vatbaar. Eeuwen na eeuwen zal hun geluk niet verminderen en zal er hen geen droefheid overvallen. De zekerheid eeuwig in het bezit te blijven van dierbare dingen verzacht ze honderdvoudig. Wat een gejubel na duizenden eeuwen van luisteren en hun triomfantelijke optocht indachtig te kunnen zeggen: Niets is voorbij, ik regeer vandaag en bezit nu mijn geluk en dat zal zo lang zijn... God is en dus: altijd, altijd!...

De vreugde van de hemel is duurzaam en niet onderhevig aan opvolging.

De uitverkorenen zijn in de hemel niet tijdgebonden: hun nieuw leven in onafhankelijk van meetbare uren. Voor hen is er noch verleden noch toekomst: ze genieten van Gods leven en verkeren steeds in het heden. Op aarde zijn onze vreugden opeenvolgend, het genot en de indrukken die we gisteren ervoeren verschillen van de huidige. Het geluk komt slechts stapsgewijs. Geen mens kan in een moment het geluk van een dag krijgen en vergaren, laat staan dat van een heel leven. Maar in de hemel geeft God zich mateloos, hij offert zich geheel in de onveranderlijke en ondeelbare eenvoud van zijn wezen. Vanaf het eerste ogenblik waarop ze opgenomen wordt in het goddelijk leven is het geluk van de heiligen volmaakt en volbracht. Zoals de toekomst het niet zal milderen, zullen ze niets uit het verleden missen… In Gods Woord, verlicht door het oneindige, zien ze gebeurtenissen die plaatshebben binnen duizend jaar zo duidelijk als deze die duizend eeuwen geleden voorvielen. Op elk ogenblik, zegt Sint Augustinus, ervaren ze een gevoel van oneindige vreugde. Op elk ogenblik nemen ze het vermogen van de goddelijke deugd op, zoveel als mogelijk voor een schepsel. Op elk ogenblik laat de Eeuwigheid hen het gewicht van zijn roes, genot en glorie aanvoelen. Deus totus simul delectat, Deus erit memoriae plenitudo aeternitatis.

Bron: Abbé Arminjon

Vertaling: [Broeder Joseph]

6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 70]

De oproep tot Gebed

Dit opent voor ons het raadsel van het goddelijke Vaderschap en bevestigt in ons de waarheid dat we allemaal kinderen zijn van dezelfde God. Deze waarheid, door Jezus Christus bevestigd, vult ons met vertrouwen en sterkt ons in liefde. Wie heeft ons ooit liefgehad zoals God zelf? Vandaar dat ons gebed tot het punt van een ontmoeting moet komen tussen de liefde van een kind, dat uitreikt naar het hart van de Vader, en de liefde van de Vader die neerdaalt op het kind, luistert naar wat het heeft te zeggen en aandacht schenkt aan de verzoeken, de woorden van lofprijzen en de dankbetuigingen en daarop deze gebeden beantwoordt.

Er zijn vele manieren van bidden, om God in het gebed te ontmoeten. Welke gebed is het beste gebed? Het beste gebed voor elke persoon is de wijze waarop die bepaalde persoon God het beste kan ontmoeten en in intiem contact kan blijven met Hem, hart tot hart, trillend met liefde voor de Vader en het Hart van Jezus Christus, dat dezelfde verlangens en gevoelens aanneemt als Jezus Christus zelf en waarin we één worden met Christus, zoals Hij van ons verlangde en in deze zin bad tot de Vader: "Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden." [Joh 17: 20-21]

In dit verheven gebed van Christus bespeuren we Gods plan voor ons: om met Hem te zijn in onze vereniging met Christus: "Zoals u, Vader, in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn." Maar deze vereniging met Christus kan enkel worden bereikt door het gebed. Het is in het gebed dat we God ontmoeten en het is in deze ontmoeting dat Hij aan ons Zijn Genade, Zijn Geschenken, Zijn Liefde en Zijn vergiffenis schenkt.

Vertaling: Chris De Bodt

7. Film: Jozef [10/19]

Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon ’s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: ‘Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt.’ De farao was blij met Jozef. Hij zei: ‘Jij wordt nu mijn onderkoning!’ Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.


8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 100]

Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid

Stevige organisatie van de bedevaart

Het is nog geen jaar geleden dat Benoîte de Dame Laus hoorde vernoemen als de latere plek van haar gunsten [tijdens de eindtijd] en meteen gaat de roem van dit nederig gehucht de bergen over. M. Lambert heeft de feiten herkend waarin Gods kracht zich openbaart. Het getuigenis van Benoîte dat hem zo verward had is nu met klank bevestigd door de duidelijke genezing van Catherine Vial en het proces verbaal getuigd ervan. Op deze 18de september 1665, de dag dat Benoîte 18 wordt, is de bedevaart officieel erkend en worden twee priesters aangeduid voor de dienst van de pelgrims.

Terwijl de aartsvicaris nadenkt over het belang van dit religieus gebeuren krijgt hij de bevestiging van de volledige genezing van de zieke. "Een maand later", schrijft Gaillard, "gaan alle inwoners van Saint-Julien-en-Bôchaine op bedevaart naar Laus: Catherine Vial droeg het vaandel en ging te voet. Bijna iedereen ging te biechten en communiceerde als dank voor de wonderbare genezing van die vrouw en met veel stichting voor alle aanwezigen op Laus. Iedereen bevestigt wat de Informatie meedeelt, in het bijzijn van priesters, de bewoners van het gehucht en van de vreemdelingen op doorgang." M. Gaillard voegt erbij "dat de jonge priesters het overbodig achtten deze openbare bekentenis van de pastoor en zijn parochianen schriftelijk te noteren voor later, daar deze genezing nu over de hele wereld bekend was."

Zodra Lambert dit verzuim van de jonge priesters hoort beslist hij hun taak te veranderen. Hij gelast M. Gaillard, als buurman van Laus, met de zorg over de bedevaart en benoemt hem als eerste directeur van de kapel voor het tijdelijke en het geestelijke, en vraagt hem er biecht te horen zoveel zijn taak het hem toelaat. Op zijn vraag benoemt hij dan de advocaten Grimaud en Nas om over het tijdelijke te waken. Hij benadrukt dat de drie elke misbruik moeten vermijden en orde op zaken moeten houden totdat hij priesters gevonden heeft die hij ten volle kan vertrouwen.

Zo heeft M. Gaillard volmacht over de bedevaart, gelast met de ondersteuning en de controle van de activiteiten van de twee onervaren jonge kapelaans. Eyriey zal er maar drie maand blijven en vervangen worden door de eerwaarde Mazet die in de herfst van 1668 M. Fraisse zal opvolgen als prior van Saint-Etienne d’Avançon. Aangaande Lombard van wie M. Gaillard de ijver bewondert, hij zal Laus verlaten bij het aanstellen, door de opvolger van M. Lambert, van de buitengewone ploeg Peytieu-Hermitte.

"Ik was verplicht," eindigt M. Gaillard, "er met toelating meer dan één jaar te verblijven in verschillende keren, bij gebrek aan priester. Er diende te worden geholpen bij het biechten in moeilijke omstandigheden waar de wijsheid en het gezag van onze vurige aartsdiaken zeer nuttig waren."

Vertaling: Broeder Jozef

9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 315]

Judas Iskariot

Het evangelie van Judas

Inhoud

Zó ver is dit Evangelie verwijderd van het traditionele verhaal over Jezus dat de kruisdood hier niet eens de moeite van vermelden waard is. Laat staan de opstanding. En waarom ook, het lichamelijke omhulsel behoort hier tot het domein van de kwaadaardige scheppergod, ook al weer zo'n wezenskenmerk van de gnostische tak van het vroege christendom. Volgens de gnostici is de wereld met alles wat er op leeft, geschapen door een soort gevallen engel. Van het verhaal bestaan vele varianten. Maar altijd is het de taak van de individuele mens om zich te bevrijden uit dit duister gevang van lijden en angst. Die bevrijding kan worden bewerkstelligd door kennis [Grieks: gnosis] van de ware toestand en door de innerlijke kracht van de goddelijke vonk die de kwade god min of meer per ongeluk geïncorporeerd heeft in de menselijke geest, ook van dat verhaal bestaan vele versies. De meeste gnostici zagen de god van het Oude Testament als die kwade god, en tot hém bidden dan ook de door Jezus uitgelachen discipelen.

Jezus is niet de Zoon van God, zoals in het orthodoxe christendom, maar een leermeester, een soort engel die gezonden is door de hoogste en ware God, uit het rijk van Barbelo dus.

En op aarde is Judas de held en ware ingewijde. "Kijk," zegt Jezus tegen hem aan het einde, "Aan jou is alles verteld. Richt je ogen omhoog en kijk naar de wolk die het licht bevat en naar de sterren eromheen. De ster die de weg wijst is jouw ster." Dit is een volkomen nieuw geluid in de geschiedenis van het vroege christendom.

Vertaling: Broeder Joseph

10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 143]

Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten

Jezus te Betaraba. Onderweg onderricht Hij veldarbeiders

De druivenoogst heeft plaats van september tot in oktober. Voor het zaaien waren oktober en november de geschikte tijd, iets vroeger of later naargelang de regens vroeger of later begonnen en de veldarbeid onmogelijk maakten. Het zaaien ging samen met het ploegen. Het graansnijden hangt af van de rijpheid van het koren en hiertoe draagt de temperatuur in de eerste plaats bij. In warme, beschutte valleien is het koren vroeger rijp. De oogst geschiedt in mei en in hoge landstreken en gebergten in juni.

De oogster grijpt met een haak of zijn arm of hand een hoeveelheid halmen nabij de aren en snijdt ze halverhoogte af met een gebogen mes, sikkel of halvemaanvormige zeis. De onderste helft of iets meer van het stro blijft staan, want door de Wet was bepaald: "ge zult het koren niet tot tegen de grond afsnijden." Het koren wordt anders gebonden dan bij ons, namelijk in kleine bundels en deze blijven op een hoek van het veld en blijven daar vaak nog lang liggen. Is de tijd gekomen, dan wordt het door mensen, kamelen of ezels naar de dorsvloer in openlucht gebracht en het graan door ossen uitgetrapt of met een rol of slede uitgestoten. Ook het graan blijft dikwijls nog een hele tijd, zelfs tot de regentijd in de open lucht buiten liggen. Zo zag de pelgrim Mislin er nog liggen half september en in de Esdrelonvlakte tot 25 oktober. Het blijft min of meer lang buiten, al naar gelang er zich een koper aanbiedt. Dezelfde was eens getuige van een verkooponderhandeling. Het is dus normaal dat A.C. Emmerich hier eerst begin oktober koren ziet binnenbrengen, enz.

De leerlingen verzamelden die mensen aan de weg tussen Nebi Moesa en Betaraba en Jezus sprak hen toe in parabelen over het zaaien en oogsten. Hij sprak met de leerlingen over het geestelijk zaad, dat zij door de doop in de zielen moesten uitstrooien. Hij duidde er twee aan, onder wie Saturninus, die binnenkort aan de Jordaan moesten dopen. Hij zei hen dat dit dopen het zaad was en dat zij ook over twee maanden, zoals deze mensen hier, zouden oogsten of het graan binnen brengen. Hij maakte ook gewag van het stro dat in het vuur geworpen moet worden. Het getal "twee maanden" is op de volgende wijze te rechtvaardigen. Na twee maanden is Jezus' vasten geëindigd. Hij zal dan nog enige tijd in deze omstreken rondgaan en onderrichten en dan zullen de leerlingen reeds de vruchten van het door hen toegediende doopsel kunnen vaststellen. Ook wordt doerra reeds geoogst drie maand na’t zaaien.

11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 29]

Exorcisme

Terwijl Moeder Mariana wachtte, merkte ze plots twee zwarte schepsels geknield tegen de muur, in een hoek van de kamer, die zich bang voor haar verborgen. Verbolgen keerde ze zich naar hen toe: "Ellendige en afschuwelijke beesten, wat doet u hier? Ga terug naar uw gemene thuis, want dit is een heilige plaats, een huis van gebed en boete! Al uw pogingen om een greep te krijgen op de ziel van mijn zuster, zullen tot niets leiden. Jezus Christus is voor haar gestorven en ondanks u, zal ze worden gered. Ik beveel u in de naam van de mysteries van de Meest Heilige Drievuldigheid, van de goddelijke Eucharistie, van de goddelijke Moederschap van de Allerheiligste Maria en de glorierijke tenhemelopneming van haar lichaam en ziel, dat u onmiddellijk deze heilige plaats zou verlaten. Ga weg en keer nooit meer terug om één van mijn zusters te kwellen met uw afzichtelijke aanwezigheid."

Terwijl zij deze laatste woorden uitsprak, was er een verschrikkelijk geluid. De grond schudde en vreselijk geschreeuw werd gehoord. Toen waren de duivels verdwenen.

Vertaling: Chris De Bodt

12. Het Sacrament van het Doopsel [deel 14]

Catechismus

Wie kan het Doopsel ontvangen?

'Bekwaam tot het ontvangen van het doopsel is ieder mens die nog niet gedoopt is, en alleen deze'.

Het doopsel van volwassenen

Sinds het ontstaan van de kerk is in die streken waar nog niet lang geleden het evangelie verkondigd is, het doopsel van volwassenen de meest voorkomende situatie. Aan het katechumenaat [voorbereiding op het doopsel] is dan een belangrijke plaats voorbehouden. Het is een inwijding in het geloof en het christelijk leven en het moet de kandidaten ontvankelijk maken voor de gave Gods in het doopsel, het vormsel en de eucharistie. Het katechumenaat of de vorming van de geloofsleerlingen heeft tot doel hen, als antwoord op het goddelijk initiatief en in vereniging met een kerkelijke gemeenschap, de mogelijkheid te bieden hun bekering en hun geloof tot rijpheid te laten komen. Het gaat om 'een oefenschool voor het algehele christelijke leven waardoor de leerlingen met Christus, hun Leraar, worden verbonden. De geloofsleerlingen moeten daarom op passende wijze worden ingewijd in het heilsmysterie en de beoefening van de evangelische leefwijze en door heilige riten, op achtereenvolgende tijden te vieren, worden ingeleid in het leven van', geloof, liturgie en liefde van het Volk van God'. De geloofsleerlingen 'zijn al met de kerk verbonden, zijn reeds huisgenoten van Christus en leiden niet zelden een leven van geloof, hoop en liefde'. 'Hun moeder de kerk omringt hen reeds als haar kinderen met liefdevolle zorg'.

Anne Van Der Sloten

13. Profetiën: Heilige Nennus [zesde eeuw]

Zeven jaren vóór de dag des oordeels zal de zee Ierland overspoelen.

Vertaling: Chris De Bodt


Foto




Weetjes over Medjugorje

Geografie

Kroatië

Bosnië en Herzegovina

Godsdienst

Wetenschap

Portret van de zieners

Maria's uiterlijk

De 5 pijlers van het geloof

Vragen en antwoorden

Standpunt van het Vaticaan

Ratzinger bezocht ooit Medjugorje "incognito"

1e onderzoekscommissie

2e onderzoekscommissie

3e onderzoekscommissie

4e onderzoekscommissie

De kwestie Herzegovina 1

De kwestie Herzegovina 2

De kwestie Herzegovina 3

Profetieën nemen hun tijd

Mirjana meer en meer op de voorgrond

Bestemming van de ziel

De Podbrdo [Verschijningsberg]

De Krizevac [Kruisberg]

Het Votiefkruis

Parochiekerk Jacobus de Meerdere

Uitbreiding biechtgelegenheid

Kapel der Twee Harten

Oasi delle Pace

Verrezen Christus

Cumunità Cenacolo

Mother's Village

Vr. Slavko Barbaric

Vr. Jozo Zovko

Vr. Pétar Ljubicic

Ratko Perics toorn

Heeft Zanic Medjugorje verraden?

Vr. Amorthe betreurt apathie

Siroki Brijeg

Retraîtekasteel

Zr. Emmanuel Maillard

Ivans gebedsgroep

Nedjo Brecic

Christoph Schönborn

St. Stephansdom, Wenen 2012

Scalambra & Casale Monferetto

Madonna van Civitavecchia

Little Audrey Santo

Maria's verjaardag

Medjugorje en Moederdag

De IIPG [1]

De IIPG [2]

De IIPG [3]

De IIPG [4]

De IIPG [5]

De weide van Gumno

De priester die verdween

Nieuwe taksen op logies

Mirakel van de Maan

Documentaire 1983

BBC Documentaire 2010

Documentaire Mary TV

The Miracle of Medjugorje


Interviews Medjugorje

Mirjana Dragicevic [2008]

Mirjana Dragicevic [1998]

Mirjana Dragicevic [1983]

Mirjana Dragicevic [1989]

Mirjana Dragicevic [1]

Mirjana Dragicevic [2]

Mirjana Dragicevic [2009]

Vicka Ivankovic [2008]

Vicka Ivankovic [1983]

Vicka Ivankovic [2007]

Vicka Ivankovic [1988]

Vicka Ivankovic

Ivan Dragicevic [2003]

Ivan Dragicevic [2004]

Ivan Dragicevic

Ivanka Ivankovic [1983]

Ivanka Ivankovic [1989]

Ivanka Ivankovic

Pétar Ljubicic [2004]

Pétar Ljubicic [2006]

Pétar Ljubicic [2008]

Slavko Barbaric [1987]

Gabriele Amorth [2002]

Jakov Colo

Jakov Colo

Jakov Colo [2007]

Marija Pavlovic [2008]

Marija Pavlovic [1989]

Marinko en Dragico Ivankovic [1983]

Damir Coric [1983]

Marica Kvesic [1983]

John en Andja Setka [1983]

Jelena Vasilj [2002]

Jelena Vasilj en
Marijana Vasilj [1]

Jelena Vasilj en
Marijana Vasilj [1]

Zlatko Zudac [1999]

Bisschop Hnilica [2004]





Overige Weetjes

Bestemming van de Ziel

Theresia van Lisieux
over het Vagevuur

Maria Simma

De invloedrijkste vrouw

Engelen

Twaalf stappen voor een gelukkig heengaan

Twaalf fabels over het Katholieke geloof

Pater Pio en Karol Woijtyla

San Nicolàs de los Arroyos

La Madonna del Ghisallo

O.L.V. Van den Oudenberg

Fatima:
Reeds eeuwen Mirakels

Jacinto Marto uit Fatima
door Fr. Robert J. Fox

Profetieën nemen hun tijd

Jacinto Marto uit Fatima
door Zr. Lucia Dos Santos

Ingrid Betancourt

Dikwijls gewichtige feiten
nà verschijningen

satans opzet

De Graal van Valencia

Notre-Dâme du Laus

Kibeho, Rwanda

Esther en Mordechai

Monte Cassino

Gods adres

Jezus' geboortekerk [1]

Jezus' geboortekerk [2]

De Komeet Lulin

De Komeet Elenin

De Komeet Honda

Samuel Alexander Armas

De Geur van Regen

Jaar van de Priesters

Dr. Gloria Polo's terugkeer

Ian McCormack: Een blik
in de eeuwigheid

Middel tegen komende pandemie

Kim Phuc

Michael Anderson

Zeven kenmerken
van een goede vader

O.L.V. van Las Lajas

Vaders Liefdesbrief

O.L.V. van Ocatlàn

Elena Desserich

Rom Houben

Overlijden Mari-Loli Mazon

Advent

Gered door een engel?

Kerst in de loopgraven

Mgr. Peter Savelbergh

Ontdekking v/d sarcofaag v/d H. Philomena

De Heilige Mis

Petrus Lombardus

Oscar, de kat

Tieners, geef hen nooit op!

Ontdekking te Nazareth

Efeze: Maria's Huis

Wonderdadige Medaille

De rivier Kwai

De Exodus

Valentino Mora

Het vijfde Maria Dogma

Elizabeth Kindelmann

H. Louis de Montfort

H. Clelia Barbieri's
miraculeuze stem

Steven en Djaingo

Het wonder van San José

Aalst, België's 9/11

Het getal 11

Maria en het getal 101

Sterven op 33

Is dit St. Jozef's graf?

Het Kerstverhaal
en Koning Herodes

De Kardinale Climax

Winterzonnewende 2010

En de maan werd rood

Schoonheid van Wijwater

De dag die ontbrak

Het celibaat

De vierde ruiter van de Apocalyps

De maagdelijke geboorte

Jordanië claimt oudste christelijke vondst

Colton Burpo versus Stephen Hawking

H. Gelaat van Manoppello

Padre Pio: under investigation

Grace

Michael Browns retreat

7 niveau's van het liegen

De dood van Sint Jozef

De dood van Maria

Betekenis van Maria's naam

Het Aramees in opmars

De Bosnische pyramiden

Brugge, het Jeruzalem van het Noorden

Wonder te Skopje


Diverse Profetieën
Miscellanous Prophecies

Profetieën nemen hun tijd

Is dit de tijd waarover ze spraken?

Garabandal [1961-65]

Israël en Bijbelse Profetie

Pinksterprofetieën 1975

Quito [17de eeuw]

Kenmerken v/d antichrist

A.C. Emmerich [1]

A.C. Emmerich [2]

De Kremna Profetieën

Hildegard van Bingen

Belpasso [1986-88]

2 Noorse profetieën

La Salette [1846]

Anna Maria Taigi

Diversen

Heilige Mechtildis

Non van Tours

Heilige Nilus

Bernardine Von Busto

Non van Bellay

Kloosterling Hilarion

Don Giovanni Bosco

Elizabeth Canori Mora

Judah Ben Samuel

Jeanne Le Royer

Giacchino di Fiore

Bartholomeüs Holzhauser

Madeleine Porsat

De profeet Daniël

Kibeho, Rwanda

Ida Peerdeman

H. Ireneüs van Lyon

Methodius van Olympus

H. Hippolytus van Rome

Firmanus Lactantius

De Berkenboomprofetieën

Dr. Arnold Fruchtenbaum

H. Ephraïm de Syriër

H. Cesarius van Arles

Columba van Ierland

Elena Aiello

Beda, de eerbiedwaardige

Odilia van de Elzas

Johannes Damascenus

Adso, de Monnik

Anselmus van Canterbury

H. Vincent Ferrer

Joachim van Fiore

Johannes Friede

Thomas van Aquino

John of the Cleft Rock

Franciscus van Paola

H. Birgitta van Zweden

Robertus Ballarminus

Dionysus van Luxemburg




















Het Laatste Geheim

1. Een enorm mysterie

2. Sterk en zedig

3. Dagen van duisternis

4. Moeder van de Heer

5. Boven de zon

6. Gog en Magog?

7. Door de straten van de stad

8. Vanop de hoogste bergen

9. Kleine geheimen

10. Klokslag twaalf

11. Lichten, geluiden, graven

12. De klokken luiden

13. Donderslag in de verte

14. Geheime aanwezigheid

15. Vuurzuil

16. Geheimen van de Rozenkrans

17. Het voorteken

18. De zeven

19. Het voorgevoel

20. Signalen en vloeken

21. Afschuwelijke wonderen

22. De kastijding

23. Naschok

24. Waar duivels beefden

25. Geheime Martelaren

26. Geheim van de gehoorzaamheid

27. Geheim van het vertrouwen

28. Ik wacht op u

29. De geest van opstand

30. Genade en rechtvaardigheid

31. De Profetie

32. Voorbij de grenzen
van de kennis

33. Geheimen in
Amerika en Europa

34. Geboren in de hel

35. Cathérina's geheim

36. Geleende tijd

37. Ik zal uw Moeder zijn

38. Het grote Teken

39. Koningin van de Eeuwigheid











Thomas à Kempis
De navolging van Christus

Boek 1.1

Boek 1.2

Boek 2

Boek 3.1

Boek 3.2

Boek 3.3

Boek 4.1

Boek 4.2



Novenen

Maria Onbevlekte Ontvangenis

OLV van Lourdes

OLV Van Fatima

OLV Van Banneux

OLV van de Berg Carmel

OLV Hemelvaart

H. Maagd van de Wonderdadige Medaille

Maria Lichtmis

Don Bosco

Maria Boodschap

Sint Jozef

Heilige Familie

Goddelijke Barmhartigheid

Heilige Geest

Kindje Jezus

Engelbewaarder

Aartsengel Michaël

Aartsengel Gabriël

Franciscus van Assisi

Antonius van Padua

Pater Pio

Heilige Benedictus

Heilig Hart van Jezus

Heilige Rita

Sint Valentijn

OLV van Altijddurende Bijstand

Jean Marie Vianney

Theresia van Lisieux

Maria, die de knopen ontwart

OLV van de Bezoeking

Zielen in het Vagevuur

Kracht van het Kruis
tegen het kwade

H. Gelaat van Jezus

Hart van Jezus en Maria

Kindje Jezus van Praag

OLV van Genezing

Miraculeuze Maagd

Pater Damiaan

Heilige Anna

H. Maria Goretti

Heilige Peregrinus

Heilige Expeditus

Sint Joris

H. Margareta van Cordoba



Films

Padre Pio

The Miracle of Our Lady of Fatima

The 13th Day

Het Lied van Bernadette

One Night with the King

Faustina

Docu: Faustina Kowalska

Docu: Mariaverschijningen

Docu: OLV van Guadalupe

Vincentius a Paolo

Sint Paulus

Sint Petrus

Docu: Pater Damiaan

Passion de Jeanne d'Arc

Story of Father Damien

Docu: Garabandal

Exorcism of Emily Rose

The Nativity Story

Don Johannes Bosco

The Passion of The Christ

King David

Romero

Jean de Florette

Manon des Sources

Abraham

Mozes

Solomon

Jacob

Francesco

A man for all seasons

The Apocalypse

Docu: H. Maria Goretti

Docu: The birth of Israël

Docu: The six-day war

Docu: Ghosts of Rwanda

Becket

Gospel of Luke

Gospel of Matthew

Gospel of John

Acts

Unsolved mysteries

Joseph

Samson and Delilah

H. Rita van Cascia

Thérèse de Lisieux

Isaak, Jacob & Esau

Fray Martin de Porres

Lourdes [2000]

Clara & Francisco

Maria Goretti

Mother Theresa




Astronomische verschijnselen

28/11/2011



Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs

 

Real Time Web Analytics

Page Content

Page Content