Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Maria Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Ik kijk naar u en in uw harten en Ik zie geen vreugde. Vandaag wens Ik u de vreugde te geven van de Verrezene, dat Hij u zou mogen leiden en u omhelzen met Zijn liefde en tederheid. Ik hou van u en Ik bid onophoudelijk voor Mijn Zoon Jezus om uw bekering. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
1. Medjugorje: meisje genezen van tumor tijdens verschijning
Een tienjarig Italiaanse meisje, Chiarra Zoccante, leed aan een hersentumor toen ze de verschijning van de Heilige Maria bijwoonde aan Mirjana Dragicevic op 2 januari 2006. Na de verschijning vertelde Mirjana aan Chiara's ouders dat de Heilige Maagd haar handen op het meisje had gelegd. Een maand later ontdekten de artsen dat de tumor volledig was verdwenen.
De genezing moet onmiddellijk, blijvend en onverklaarbaar zijn. Toen de Katholieke Kerk beweringen onderzocht van miraculeuze genezingen, moet aan deze drie criteria voldaan zijn, alvorens een genezing als een mirakel kan worden erkend.
Toen de medische deskundigen die werden aangeduid door de Vaticaanse Commisie belast werden met de gebeurtenissen in Medjugorje met het houden van een schifting onder de meer dan 400 dossiers van opgeëiste genezingen, werd het dossier van het Italiaanse meisje Chiara Zoccante, nu in haar zevende jaar van een goede gezondheid, apart gehouden.
Op haar tiende werd er bij Chiara een hersentumor vastgesteld. Zij werd voor de eerste keer gehospitaliseerd op de 24ste [officieuze] verjaardag van de verschijningen te Medjugorje, nl. 24 juni 2005.
"Eerder bij toeval, ontmoeten wij in de kliniek een vriend die ons vertelde over de verschijningen. We beloofden om Chiara mee te nemen naar Medjugorje, van zodra ze zich fysiek goed genoeg zou voelen. En we hielden ons aan ons woord," vertelden de ouders van Chiara, Patrizia en Mariano Zoccante, aan het Italiaanse weekblad Oggi, in juni van dit jaar.
Patrizia en Mariano Zoccante
"Wij hielden ons aan ons woord en op 31 december 2005 kwamen we aan in de stad van de Heilige Maagd. We waren opgewonden door de genade van de plaats, waar iedereen ons uitnodigde om mee te bidden. Onze ontmoeting met Vr. Jozo [parochiepriester toen de verschijningen begonnen] was een hele troost, maar het meest indringende moment was de ontmoeting met Mirjana tijdens haar maandelijkse verschijning. Op 2 januari 2006 nam Chiara plaats nabij de zienster. Na de verschijning vertelde Mirjana ons dat de Heilige Maagd haar handen op Chiara had gelegd.
Precies een maand later, op 2 februari 2066, gingen we naar het hospitaal voor een routine-scan. De kanker was volledig verdwenen. En niet enkel dat: ook haar haar groeide opnieuw, terwijl de dokters ons hadden verteld dat Chiara kaal zou blijven, een gevolg van de chemotherapie," vertelden Chiara Zoccante's ouders aan Oggi.
Hoewel het verhaal nu pas doordringt op de Engelstalige Medjugorje-sites, was het verhaal van de genezing reeds een tijdje gekend in Italië. Op 18 april 2010 getuigde Chiara voor een publiek van 20.000 gelovigen, bij een Medjugorje meeting die werd gehouden te Milaan.
Bron: Medjugorje Today
Vertaling: Chris De Bodt
2. Verschijning aan Marija Pavlovic van 8 oktober 2011
Op zaterdag 8 oktober verscheen Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic in PalaDesio, Italië. Er waren vele kinderen aanwezig en kinderen moeten er nogal eens op gewezen worden op hun plichten van gehoorzaamheid en stil gedrag, op belangrijke momenten. Een aantal kinderen dat zich juist voor Marija Pavlovic bevond, was al de hele tijd rumoerig. Toen Marija zich in gebed voorbereidde op de verschijning van de Heilige Maagd, werd het haar net iets teveel en verkocht ze de kinderen een terechte pedagogische tik, zoals het ook hoort te gebeuren. Tegenstanders van de verschijning zullen hieruit uiteraard hun nodige conclusies trekken om Medjugorje nog verder af te breken. Nochtans is er op dergelijke ogenblikken van grote genade, eveneens grote discipline vereist, ook van kinderen.
3. Algemene daling van het aantal lezers van internetsites
Sedert een tijd kennen internetsites een gevoelige daling van zowat één derde van hun aantal lezers. De schuldige hoeft niet ver te worden gezocht. Sociale websites zijn zodanig ingeburgerd dat er meer en meer tijd wordt doorgebracht op sites als facebook, twitter, hyves en netlog. Het is een algemene trend, die zeker ook bij onze collega's van overige Medjugorje sites in België en Nederland wordt waargenomen. Vele leden van sociale sites moeten van elke handeling die ze uitvoeren, "groot nieuws" maken en mededelen aan hun vrienden, waarop dan de nodige "vind ik leuks" worden aangeklikt. Volgens de leden is het belangrijk aan hun vrienden te moeten delen welk soort shampoo ze hebben gebruikt, of ze de nagels van tenen al dan niet hebben geknipt, enz... Ook het mail- en gsmverkeer krijgt een flinke deuk door de sociale websites. Het is zeker niet prettig om dit te moeten vaststellen omdat er heel wat tijd kruipt in het verzamelen en vertalen van onze nieuwsfeiten. Niets houdt ons echter tegen om er met de nodige moed verder tegenaan te gaan. De Maagd Maria heeft immers gezegd dat de tijd niet meer veraf is dat "iedereen zal smeken naar de boodschappen en de berichtgeving over Medjugorje." 4. Het ondenkbare staat op het punt om te gebeuren, waarschuwt economist
In een exclusief interview met de gekende economist en schrijver Robert Wiedener, brengt deze presentatie harde economische waarheden aan het licht met een uiterst dringende financiële waarschuwing. Een profetische boodschap die in Amerika rondgaat zoals een vuurtje.
Het gaat hier niet om de zoveelste, akelige ontwikkeling die belust is op sensatie, maar een eerder begrijpbare blauwdruk voor een economisch overleven die werkelijk een wereldwijde aandacht vraagt.
Het brengt stap voor stap realistische oplossingen naar voor die de gemiddelde, hardwerkende Amerikaan goed kan volgen. Ondertussen letten miljoenen met zorg op de waarschuwingen en volgen de "Aftershock Survival Summit" op het internet.
De enorme respons op de presentatie die aanvankelijk werd uitgezonden voor een beperkt publiek, gaat gepaard met de nodige tegenwerking om de markten "kalm te houden." Vele filialen weigeren om zich in te laten met de inhoud. Toch schenken er talrijke mensen wel degelijk de nodige aandacht aan en vroegen ze om de opname openbaar te maken, opdat de gewone mens het ook kan meebeleven," zegt Newsmax Financial uitgever Aaron DeHoog, "maar ongelukkiglijk bleef het steeds weerhouden."
Het controversiële komt van rechtstreekse aantijgingen dat de beleidsvoerders in Washington erbarmelijk hebben gefaald. Ondermeer Alan Greenspan, de voorzitter van de Federal Reserve en de huidige voorzitter van de Federal Reserve, Bern Bernanke. Zij hebben de opdracht om financiële ineenstortingen te voorkomen en de economie van het land sterk te houden door een goed monetair en kredietbeleid.
Op een bepaald ogenblik, zegt Wiedener zelfs dat Ben Bernanke "zijn geld uit de hemel naar het pad richting hel leidt."
Het is niet de eerste keer dat Wiedeners voorspellingen de nervositeit doet toenemen. In 2006 voorspelden Wiedener en zijn team voortreffelijk nauwkeurig de "vier luchtbel ineenstortingen" in de woonvesting, de geldvoorraad, de private schuld en de overdreven kredietverlening aan de verbruiker. Door deze vier factoren kwam Amerika in een neerwaartse economische spiraal terecht die het land er bijna onderuit haalde.
Ondanks zijn waarschuwingen en overlevingsadviezen, steunen Bernanke en Greenspan hem absoluut niet. Ze trekken liever de aandacht naar zichzelf toe, wat er ook toe leidde dat de media misleid werd en geen woord sprak over Wiedeners advies. Toen de waarschuwingen niet meer konden worden afgewend en Amerika de gevolgen ervan moest ondergaan, ging Wiedener nog verder en schreef hij zijn laatste profetische werk "Aftershock: bescherm uzelf en uw geld in de volgende Algemene Financiële ineenstorting."
Andermaal deed zijn tegenstrijdige kijk de haren rijzen en amper de week voordat het boek zou worden uitgebracht, schrapte de uitgever het financiële hoofdstuk: het was te controversieel om aan de man te brengen, zowel in de winkel als via online winkels, zoals Amazon. Nochtans is "Aftershock" een boek met geen enkele bedoeling om de mensen angst in te boezemen, verduidelijkt DeHoog. De echte waarde ligt in de leidraad om economisch te overleven, zodat de mensen onmiddellijk kunnen handelen. Ik heb de eerste, ongecensureerde versie, kunnen inkijken en ik ben ervan overtuigd dat het gecensureerde financiële hoofdstuk, het meest cruciale is uit het volledige boek. Na Wiedener te hebben gecontacteerd, verkregen wij [Newsmax] de toelating om het met onze lezers te delen. En kijkers van "Aftershock Survival Summit" krijgen zelfs de mogelijkheid van een volledig vrije download van het boek.
Wiedener onthult wat de uitgever u weigerde ter kennis te brengen. Door het ondenkbare aan te halen, brengt hij bewijsmateriaal naar voor van een ineenstorting van de werkgelegenheid met 50%, alsmede 90% van de geldvoorraad, met daarbovenop een jaarlijkse inflatie van 100 procent.
Ik moet toegeven dat ik aanvankelijk ook tot de twijfelaars behoorde. Maar toen toonde Robert grafieken die als bewijsmateriaal dienden en die verwarring en onrust zouden teweegbrengen. Bovendien is Wiedener bepaald niet de enige die dergelijke scenarios voorspelt. Er is ook nog Jim Rogers, financieel deskundige en medestichter van het "Quantum Fonds" die waarschuwt dan de recente downgrade van AAA naar AA+, Amerika spaart, want het land verdient zelfs geen AA+ waarde.
John Boehner, de Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden bevestigt dit: "Het resultaat van de toevoeging van bijna een triljoen dollar aan onze nationale schuld, geld ontleent van buitenlandse investeerders, heeft een nog grotere erosie veroorzaakt in het economische vertrouwen van Amerika en deed de onzekerheid toenemen met miljoenen jobs in de privé-sector.
Russel H, een financiële marktadviseur uit Wichita, Kansas, zegt dat Aftershock 2012 hem beangstigde en hem terug met beide voeten op de grond bracht. Er is Susan G. uit Montgomery, Alabama die zegt dat het de ogen doet openen en ons aan het denken zet Een ganse rits van financiële deskundigen beginnen een voor een het boek te prijzen als "niet enkel iets om over na te denken, maar om onmiddellijk de juiste daden beginnen te stellen."
Ook in nog hogere rangen, zoals deskundigen bij de Down Jones en de ratingkantoren, begint men het boek meer en meer als de "bijbel" te aanzien die Amerika ertoe moet aanzetten om niet langer passief te blijven toekijken, maar moet doen overgaan tot handelen.
Bron: Katrina Turner
Vertaling: Chris De Bodt
5. Grieks financieel drama is nog veel groter dan werd gevreesd
De financiële situatie van Griekenland is veel dramatischer dan de euroministers van Financiën dachten. Athene heeft minimaal 252 miljard euro aan noodleningen van de andere eurolanden nodig om een faillissement af te wenden, in het slechtste scenario zelfs 444 miljard euro. Daarmee zou het Europees noodfonds voor zwakke eurolanden in één klap leeg zijn. De Europese ministers van Financiën vergaderden gisteren al sinds 09.00 uur over de versterking van het Europese noodfonds en de herziening van de financiële steun voor Griekenland. Een nieuwe aanpak dringt zich op, want de situatie van het land gaat volgens de internationale inspecteurs van kwaad naar erger.
Volgens hun recent ingediende rapport zou de Griekse overheidsschuld tegen 2013 stijgen tot 186 procent. In het slechtste scenario zou Griekenland pas in 2021 opnieuw in staat zijn om kapitaal op te halen op de markt. De inspecteurs stellen naar verluidt dat 252 miljard euro nodig zijn tot 2020, en in het slechtste geval zelfs 444 miljard euro.
Het zinkende Griekse euroschip
Die ramingen overstijgen het steunprogramma van 109 miljard euro dat de eurolanden en het Internationaal Monetair Fonds in juli hadden uitgewerkt. Daarom wordt onder meer van banken, verzekeraars en andere private schuldeisers een forsere bijdrage verwacht. In plaats van de voorziene 21 procent zouden ze afschrijvingen van 50 tot 60 procent op hun obligaties moeten slikken. De onderhandelingen met de private sector, waar her en der geherkapitaliseerd zal moeten worden om het verlies op te vangen, zijn nog steeds aan de gang.
Ook de versterking van het Europese noodfonds blijft een groot struikelblok. Volgens de Nederlandse minister Jan Kees de Jager wordt niet meer gesproken over het voorstel dat het fonds zou kunnen lenen bij de Europese Centrale Bank. België gaat volgens premier Yves Leterme akkoord met de idee dat het fonds gedeeltelijke garanties zou verstrekken aan investeerders in obligaties. Ook over een mogelijke betrokkenheid van het IMF wordt naar verluidt gepraat.
Intussen zijn ook de ministers van Buitenlandse en Europese Zaken in Brussel neergestreken. Voor aanvang van het beraad herhaalde minister Guido Westerwelle het Duitse pleidooi voor een wijziging van de Europese verdragen om het bestuur van de eurozone te versterken. Westerwelle bepleit hardere sancties voor landen die de Europese begrotings- en schuldnormen met voeten treden.
De beraadslagingen van de ministers van Financiën vormen de prelude op de eurotoppen van morgen en aanstaande woensdag. Die worden aangekondigd als cruciaal voor de toekomst van de eurozone. Het is niet de eerste keer dat voor de schuldenproblemen van de eurozone een allesomvattende aanpak wordt aangekondigd, sinds de crisis begin vorig jaar in alle hevigheid losbarstte. De druk van de internationale gemeenschap wordt echter steeds groter.
Aan het Schumanplein vond gisterenaond nog topoverleg plaats tussen onder meer de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Franse president Nicolas Sarkozy, Europees Raadsvoorzitter Herman Van Rompuy, Europees Commissievoorzitter José Manuel Barroso en de top van de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds.
6. Eu-leiders wijzen op de ernst van de situatie in eurozone
Verschillende Europese leiders wijzen vandaag op de ernst van de situatie waarin de eurozone verkeert en zeggen dat er geen tijd meer te verliezen valt om met oplossingen ten gronde te komen. "We hebben een verantwoordelijkheid tegenover Europa, de eurozone, maar ook tegenover de hele wereldeconomie", zegt de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble.
Wolfgang Schäuble, Duits Minister van Financiën
Angela Merkels luitenant deed zijn uitspraak in Brussel, vlak voor aanvang van de eurogroep, de vergadering van de zeventien financiënministers van de eurozone. "De toestand is ernstig. We dragen een grote verantwoordelijkheid, iedereen weet dat", zei Schäuble een dag nadat zijn bondskanselier ervoor zorgde dat de langverwachte eurotop van zondag in stukken gekapt wordt, met een tweede vergadering begin volgende week.
De voorzitter van de eurogroep, de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker, wees bij het binnengaan op het rampzalige imago dat de eurozone kweekt door de heersende onenigheid over de aanpak van de crisis. Met een sneer naar Merkel zei hij: "Ik had liever niet gezien dat er twee vergaderingen nodig zijn, maar wel dat we zondag al een akkoord hadden kunnen bereiken over een algemene oplossing voor de schuldencrisis".
Vanuit Seoel, waar hij op werkbezoek is, stuurde ook de Franse premier François Fillon een oproep tot actie de wereld in. "De Europese Unie is nog nooit zo bedreigd geweest, nooit eerder kwam het uur van de waarheid zo dichtbij", zei Fillon.
Op de eurogroep zal Italië overigens een stevige tik op de vingers krijgen van de Europese Commissie. De economische hervormingen en de bezuinigingen die het land moet doorvoeren, gaan volgens de Commissie te traag.
7. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 102]
Rafaelmarie, California
Ivan bleef in die houding gedurende minstens een half uur en richtte zich dan tot Ana om haar iets te zeggen: beiden begonnen te lachen. Plots knielde hij voor het beeld voor de verschijning. De rest volgde. Ik kon niet knielen. Er was gewoon geen plaats. Het enige wat ik kon doen is mij draaien naar de verschijning toe, maar er was een heel grote en corpulente vrouw, niet Ana, die mijn zicht belemmerde. En ik kon niet knielen omdat ik anders op haar benen moest knielen. Ik deed al het mogelijke om iets te kunnen zien en ik zag een blauwe waas rondom de figuur van onze Koningin van Vrede, of tenminste dat is wat ik dacht te zien. Ik kon Ivan zien van links en ik zag zijn mond bewegen en ik hoorde hem soms stilletjes spreken en ook naar adem snakken. Plots was de verschijning gedaan en Ivan moest zijn hoofd bedekken, een soort emotionele voorbereiding om terug tot deze wereld te komen. Ik had gehoord dat het heel lastig is voor hem om onze Heilige Moeder te verlaten en terug tot deze wereld te komen.
Toen sprak Ana tot mij: "Rafaël, wij gaan u gebruiken als een soort ploeg en u voortduwen om door het volk te geraken." Ik deed wat van mij gevraagd werd en zag dat het volk enigszins meewerkte. Toen we door het drukste heen waren, zei Vicka oudste zus, Mirjana: "Ana!" Daarop nam ze Ana bij de hand en Ana, Mirjana en al haar aanverwanten en vrienden renden tot beneden de heuvel. Ik heb nooit iemand zo snel die heuvel zien afgaan. Ik probeerde om bij te houden, maar ik moest vertragen omdat het risico te groot was om te vallen. Ik zei tegen mezelf: wat een herrie! Toen ik uiteindelijk beneden de heuvel was, hoorde ik iemand roepen: "Rafaël!" Het was Anna. Ik vroeg: "Wat is er gebeurd?" Ze zei: "Wat?" Ik antwoordde: "U en uw aanverwanten renden tot beneden de heuvel, wat is er aan de hand?" Ze zei: "Werkelijk, ik dacht dat u zich voor ons bevond." Ik heb hier later nog over nagedacht en kwam erop uit dat Ana, Mirjana en hun vrienden een bijzonder gave hadden om de heuvel zo vlug af te dalen.
Terwijl ik aan het praten was met Ana, hoorden we dat Ivan ons groette. Hij kwam bij ons staan om mee te praten. Ik vroeg hem of onze Gezegende Moeder onze religieuze voorwerpen gezegend had. Ik had een kruisje en wat rozenkransen bij. Ivan keek mij nogal ernstig aan en zei: "neen." Toen ondervroeg Ana hem opnieuw daarover en toen zei hij lachend "ja." Hij maakte gewoon een grapje. Ik moest ook lachen en zo kwam Ivan voor mij nog menselijker over en begon ik nog meer eerbied voor hem te krijgen.
We merkten nog meer bedevaarders op die naar beneden kwamen en we wisten dat Ivan het heel druk ging hebben en zo namen we afscheid van elkaar. Ana en ik praatten verder over wat er zojuist was gebeurd. Ana vertelde me: "Rafaël, uit al die duizenden bedevaarders op die berg, verkoos Ivan om rechtover u te gaan zitten!" Ze herhaalde dit verscheidene malen. Het leek voor mij alsof onze Heilige Moeder Haar taak met mij nog niet voltooid was. Zij wou er mij ten stelligste van overtuigen dat ik belangrijk was voor Haar, dat ik Haar aandacht voor mij had begrepen. Ze wou me dat ik er absoluut zeker van was, voor welke reden dan ook, en Zij wou mij heel duidelijk maken wat Zij voor mij voelde. Dat is tenminste hoe ik erover dacht.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
8.Bijzondere reeks: De Valstrik van de Opname: Een katholieke Visie [3/9]
Elementaire zaken van de katholieke leer over de laatste dagen
De Kerk heeft nog niet geprobeerd om de precieze betekenis te definiëren van de vier ruiters, de sprinkhanen met mensengezicht en soortgenoten. Waarom niet? Om deze reden: Hoewel het begrip van de Kerk omtrent goddelijke openbaring zich blijft ontwikkelen naargelang de Heilige Geest het Magisterium begeleid, heeft de Geest er nog niet voor gekozen om deze en andere zaken te verduidelijken. Dat wil niet zeggen dat de Kerk niet duidelijk geweest is over de onthulde waarheden van de eschatologie of dat is de leer van de "laatste dingen." Een paar zinnen uit de Geloofsbelijdenis van Nicea vatten de leer van de Kerk hieromtrent samen. We zullen nu een beetje meer in detail gaan over dat begrip, door een paar specifieke punten te schetsen van wat Paus Johannes Paulus II een "handleiding" voor het geloof noemt:
Catechismus van de Katholieke Kerk [de getallen tussen haakjes verwijzen naar de Catechismus]
Jezus zal terugkeren in glansrijke triomf.
"Hoewel Hij reeds in Zijn Kerk aanwezig is", zegt de Catechismus, "moet de heerschappij van Christus nog vervuld worden, met kracht en immense glorie, door de terugkeer van de Koning naar de aarde" [671]. De terugkeer van Onze Heer "kan op elk moment gebeuren" [673] en zal wereldwijd zichtbaar en onmiskenbaar zijn. Hier is geen sprake van een geheime opname. Deze fundamentele waarheid werd meerdere keren opnieuw bevestigd door de Bijbelse teksten die onderzocht werden. Maar eerst zal de Antichrist ten tonele verschijnen om de wereld te misleiden en de Kerk te vervolgen.
"De vervolging zal het mysterie van onrechtvaardigheid ontsluieren, in de vorm van een godsdienstige misleiding waarbij aan de mensen een schijnbare oplossing voor hun problemen aangeboden wordt, in ruil voor het afvallen van de waarheid. De grootste godsdienstige misleiding is die van de antichrist, een pseudomessianisme waarin de mens zichzelf verheerlijkt in plaats van God en de mens geworden Messias" [675]. De geest van de antichrist heeft zich in de loop van de geschiedenis al meerdere keren getoond, met name in recente tijden onder het mom van het atheïstische Communisme [676]. Christenen zullen een verschrikkelijke vervolging ondergaan door de hand van de laatste antichrist, net zoals bij zijn voorboden.
Vertaling: Mario Lossie
9. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 211]
Negende Lezing: Over het mysterie van het Lijden in verband met het later leven.
De man uit de vrouw geboren leeft korte tijd en zijn dagen zijn met veel ellende gevuld [Job 14,1]. Er is een fatale, mysterieuze, universele en onuitlegbare wet in de wetenschap. De wet van het lijden.
Deze wet, afgekondigd op de dag dat de zonde de wereld binnentrad, bestaat uit drie delen die, in hun trieste algemeenheid, de kwalen en ongelukken van de mensheid omvatten. In het zweet van je aanschijn zul je aan de kost komen, werd de man verteld. Je zult in weeën baren, werd de vrouw gezegd. Je zult in het stof de ziekte en de kiemen van die ontbinding, die zich in het graf voltrekt, aanvoelen.
Vanaf de dag dat dit drievoudige vonnis werd uitgesproken is het lijden een belangrijke wet van de mensheid geworden. Als een brede stroom heeft ze al zesduizend jaar lang haar brakke water over de generaties uitgestort. Alle stervelingen hebben er zich waarlijk min of meer aan gelaafd.
"Alles wat ademt," zegt de Apostel, "is gedoemd tot wenen en kreunen." Alle schepselen zijn overgeleverd aan de baarweeën tot op heden Het onterfde ras van Adam draait en keert zich als een zieke op zijn bed van verscheuring en angst. Ondanks haar wanhopige inspanningen, ondanks haar wonderbaar kunnen en uitgebreide veroveringen kende ze geen pijnloos moment. Tot nu toe kon ze armoede, ziekte en dood niet overwinnen. Voor Jezus Christus stelde de mensheid zich voor als een zwaar gefolterde en getroffen, volgens Jesaja, van kop tot teen en zonder een ongedeerde plek op zijn lichaam. Om haar te onttrekken aan de onverbiddelijke wet die op haar woog sinds haar verval was er niet minder dan een dokter uit te hemel De zieke mens kon maar genezen door een hoger en goddelijk geneesmiddel.
Jezus Christus zou waarschijnlijk het lijden op slag kunnen afschaffen en, vanwege de oneindige genade van de Verlossing, de mens terugbrengen naar het volledige en zuivere geluk van de paradijs van onschuld. Hij heeft dat niet gewild. Hij was van oordeel dat voor meerdere het lijden een verdienste, een winst, een bron van glorie, een vernieuwing en een triomf zou zijn. Dat voor de meeste het lijden een noodzakelijke boete zou betekenen. Hij heeft dus het lijden behouden, maar heeft het gezuiverd, veredeld, verheerlijkt door het zich toe te eigenen. Hij is man van lijden geworden, virum dolorum in de eigen zin van dit woord.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
10. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 94]
Oproep tot deelname aan de Eucharistie
Jezus gaf aan de apostelen de macht om zonden te vergeven toen Hij, na zijn verrijzenis, aan hen verscheen in de Bovenzaal en zei: "Vrede zij met u. Zoals de Vader mij heeft gezonden, zo zend Ik jullie uit." Na deze woorden blies Hij over hen heen en zei: "Ontvang de Heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven. Vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven." [Joh.20: 21-23] Bij een andere gelegenheid zei Jezus tot Petrus, die Hij tot hoofd van zijn Kerk had gekozen: "Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn." [Math. 16: 19]
Dus werd aan het Hoofd van de Kerk, die door Jezus Christus gesticht, het gezag gegeven om te beslissing hoe onze zonden vergeven worden. En sinds het Hoofd van de Kerk besloten heeft dat door een nederige en oprechte biecht en door berouw en voornemen tot verbetering, dit de middelen zijn die wij moeten aanwenden om vergiffenis voor onze zonden te verkrijgen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 7]
Hoofdstuk 1: Het gebeurde in Fatima en in Rome ... De Paus was zich zeker bewust van de gewichtigheid van de woorden, die hij gesproken had en met dewelke hij eens en voor goed de vage argumenten had ontkracht, die Fatima zo hadden gerelativeerd. [6] In deze zin was Johannes-Paulus II echt de Paus van Fatima. De Paus, die meer dan gelijk wie de dringendheid van de Boodschap van de H. Maagd had begrepen en er zich naar schikte, hoewel hij dikwijls verkeerd begrepen werd. De Paus, die meer dan gelijk wie tevoren, er zijn gewoonte van maakte Haar positief te beantwoorden en voor de Kerk en de wereld Haar moederlijke bescherming te verkrijgen.
Het moet echter gezegd worden dat, sinds 1917, alle opeenvolgende pauzen Fatima erkend hebben. En eveneens, om de verschijningen tegenover de wereld op een unieke manier te bekrachtigen, en het bovennatuurlijk karakter er van op een doorslaande manier openlijk te bevestigen, toonde de Madonna zelf, samen met de laatste verschijning op 13 oktober 1917, het spectaculaire zonnewonder, waarvan 70.000 mensen getuige waren [waaronder veel journalisten en sceptici]. Een wonder dat de Madonna zelf vooraf had aangekondigd bij haar vorige bezoeken [die begonnen waren op 13 mei van hetzelfde jaar] om iedereen een openlijk bewijs te geven van haar aanwezigheid.
Tijdens deze maanden, samen met de groei van de menigte pelgrims en nieuwsgierigen, die elke 13de van de maand naar de plaats van de verschijningen kwamen, namen ook de polemieken toe van de seculiere pers en van de aanvallen van ideologische, antiklerikale en logekrachten. Om de kinderen vrees aan te jagen, sloten de autoriteiten hen zelfs op in "een openbare gevangenis en dreigden dat ze hen later zouden komen halen om hen levend te koken." [Wat in dezelfde lijn lag als de rest van het antiklerikale geweld, dat later volgde en zelfs de kleine kapel verwoestte, die in 1919 gebouwd was op de plaats van de verschijningen].
Aan de kleine Lucia dos Santos, die bang was van de verantwoordelijkheid, die op haar rustte en de ernst van de boodschap die haar was toevertrouwd, beloofde de Madonna [op 13 juli] dat er in oktober een groot teken zou komen, dat iedereen zou kunnen zien : "In oktober zal Ik zeggen wie ik ben en wat ik verlang en ik zal een wonder tonen, dat iedereen zal zien om te geloven." De belofte was algemeen bekend geworden en de antiklerikale dagbladen hadden het beloofde wonder aanzienlijk verfraaid, dat, volgend hun oordeel, misschien niet beloofd was en bijgevolg een grote ontgoocheling zou worden.
Vertaling: Dr. Guy Claes
12. Heilige Rita van Cascia [dee1 2]
Als patrones van de hopleoze gevallen wordt de Heilige Rita van Cascia in de mooie film, over de prachtige vrouw die in Italië leefde tijdens de veertiende eeuw, onsterfelijk gemaakt. Vittoria Belvedere en Martin Crewes, combineren die prachtig verhaal met vele ingrediënten: drama, liefde, verraad, tragedie, oprechte vergiffenis, en sterk geloof. Op 14-jarige leeftijd werd zij uitgehuwelijkt. Zij wilde echter kloosterlinge worden maar was zo gehoorzaam dat ze niet tegen de wil van haar ouders in ging. Haar echtgenoot was een bruut, doch ze stelde zich niet teweer en bad slechts voor zijn zielenheil. Nadat deze man vermoord werd zwoeren haar beide zoons bloedwraak. Maar Rita bad tot God dat ze liever had dat haar zoons zouden sterven dan hun snode plannen uitvoeren. Haar beide zoons stierven inderdaad, waarna Rita vrij was om tot het klooster toe te treden, het Maria Magdalenaklooster te Cascia Zij voelde zich sterk aangetrokken tot het lijden van Christus. Vanaf Goede Vrijdag 1422 werd ze door een doorn gestigmatiseerd, een wond die niet meer zal helen. Een tweede mirakel vond plaats tijdens haar ziekbed in 1447, toen ze aan een verwante die haar bezocht vroeg om een roos voor haar te plukken. Hoewel het winter was, vond deze toch een roos en bracht die aan Rita. Kort daarop stierf zij. Dit is de reden dat op 22 mei, haar sterfdag, aan Rita gewijde rozen bij de zieken worden gebracht. Tien jaar later werd haar lichaam opgegraven en het bleek nog geheel intact te zijn. Het werd opgebaard in een glazen sarcofaag in de kerk van Cascia.
13. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 121]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Het wonder van de rozen
In 1669 is een bijzondere gunst van de Maagd aan de herderin te melden. Het gebeurde in de vervallen kapel van Valserres, dus de vroegere O.L.V. kerk aan de voet van de Cervier waar de jonge herderin graag kwam bidden. De dag is nauwkeurig door Gaillard geciteerd: vrijdag 15 maart.
"Brave mensen, vrome aanbidders van de heilige Maagd," verduidelijkt Peytieu die het fout plaatst in 1665, "kwamen Benoîte voorstellen een kleine wijngaard van haar moeder te snoeien. Die lag in de buurt Saint-Martin, Tardives genoemd, op de grens van Saint-Etienne en dus dichtbij Pindrau. Ze maakt van de gelegenheid gebruik, rent naar de kapel om God te bidden en waar ze het geluk had de Moeder Gods te zien die haar schort met rozen vulde en die ze vol vreugde aan haar werklui brengt. Twee kwamen uit Tallard."
M. Gaillard duidt dat de herderin er "heel de nacht in extase" bleef. Het is dus een uitzonderlijke gunst die Benoîte te beurt valt en het zou s morgens zijn dat de Dame haar een armvol verse rozen schonk "recht van de rozenstruik" en haar zei er te geven aan degenen die er om zouden vragen. "Ze gaf er aan de werklui in haar wijngaard en die verrast zijn om deze vroege rozen die zo zacht ruiken, veel meer dan de onze." Gaillard voegt erbij dat "Benoîte naar Laus klom om er aan de priesters [Peytieu en Hermitte kwamen pas aan] en aan andere personen te geven en dat ze er 15 jaar lang in haar koffer bewaarde. Hij legt de nadruk op dit feit: "dit is duidelijk en steeds waar, want zoveel hebben er gehad en gezien en de grootste ongelovige kunnen dit niet tegenspreken."
Deze sierlijke gunst van de Maagd, die talrijke getuigen bevestigen aan M. Gaillard bij zijn onderzoek veertig jaar later, doet denken aan de beroemde Dominicaanse derde ordelinge de Heilige Rosa, die in 1668 zalig verklaard werd en een gelijkaardige gunst had gekend. Dit feit schijnt in nauw verband te staan met de visioenen van Christus op het kruis die in 1669 begonnen, zich ook uitbreidden over vijftien jaar en die de herderin deze mystieke kruisigingen bezorgde en waarover meer verderop [in 1673].
Vertaling: Broeder Jozef
14. Jezus' tijdgenoten [aflevering 339]
Kajafas
Graf van Kajafas
In 1990, tijdens bouwwerken in het Vredesbos ten zuidoosten van Jeruzalem werd een Joodse grafkelder blootgelegd met vier hopen beenderen tussen andere relikwieën. Op een ervan staat de naam Qapha gegrift, of Kajafas, en op een andere mooi versierd kan de naam Yehoseph bar Qayapha, of Jozef zoon van Kajafas gelezen worden. Duidelijk leesbaar behoren de graveerletters tot een cursief geschrift dat weinig gebruikt werd in de eerste eeuw na J.C. een redelijk besluit is dat de beenderen uit een graf van de familie Kajafas komen. De hoop beenderen die versierd is bevatte beenderen van zes personen: twee pasgeborenen, een kind van twee à vijf jaar, een jongeling, een volwassen vrouw en een man van ongeveer zestig. Het is niet ondenkbaar dat de oudste man de hogepriester was die het proces van Jezus leidde.
Vertaling: Broeder Joseph
15. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 154]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
Toen wierp de man zich vermorzeld ter aarde en zei: "Heer, van waar kan het mij, ellendig en verworpen mens, geschieden dat Gij in mijn huis treedt?" Jezus verklaarde hem dat Hij gekomen was om de zondaars te bekeren, te reinigen en tot God terug te brengen. De man geraakte niet uitgesproken over zijn verworpenheid en beleed dat zij allen hier een onwaardig, verlopen en verloren ras van mensen waren. Hij bekende dat ook zijn kleinzonen ziek en ellendig waren en Jezus zegde hem dat Hij zijn kleinzonen de gezondheid terug zou schenken, indien hij in Hem geloofde en zich wilde laten dopen. De man waste Jezus dan de voeten en gaf Hem ter verkwikking van het beste dat hij in zijn huis beschikbaar had.
Ook de buren kwamen in dit huis en de man vertelde hun wie Jezus was en wat Hij hem beloofd had. Onder de buurlieden was een verwant van de man. hij heette Issakar. Hij leidde Jezus ook tot zijn zieke kleinzonen: de ene waren melaats, de andere lam en nog andere krom gegroeid. Ook ging Jezus tot vrouwen die aan ziekte en bloedvloeiing leden. Hij beval de kinderen op te staan en zij waren gezond en Hij beval een bad voor de kinderen te bereiden. Zij plaatsten een groot vat vol water onder een tent en Hij goot daarin een weinig van het doopwater uit de Jordaan en zegende het water. Dit Jordaanwater droeg Hij met zich mee in twee flessen, die onder zijn lang kleed met riemen aan zijn zijde vastgemaakt waren. De zieken moesten zich hierin wassen. Zij kwamen er allemaal genezen uit en zij dankten de Heer. Hij doopte hen niet eigenlijk, maar dit wassen kon in geval van nood tot doopsel dienen. Hij stelde de eis dat zij de doop aan de Jordaan zouden gaan ontvangen.
Zij vroegen Hem of de Jordaan dan zulk een bijzondere kracht had en Hij zei hun dat zijn hemelse Vader de loop van de Jordaan gemeten en getrokken en alle heilige plaatsen van dit land voorbestemd en gegrondvest had nog voordat hier mensen bestonden, ja, eer het land en de Jordaan er waren.. Hierover zegde Hij zeer wonderbare dingen, die ik helaas niet onthouden heb. Hij sprak over het huwelijk en in het bijzonder tot de vrouwen en wekte allen op tot matigheid, kuisheid en onthouding. Hij verklaarde dat de achterlijkheid van de mensen hier en de ziekelijkheden van de kinderen de gevolgen waren van de wanordelijke echtverbintenissen in dit gewest. Ook sprak Hij van de schuld der ouders aan de ellende en de gebrekkigheid van de kinderen. Als middel tot onderbreking van het kwaad wees Hij hun de boetvaardigheid en voldoening aan en kwam nogmaals terug op de wedergeboorte door de doop.
Hij haalde de weldaden aan,die zij aan de H. Familie op haar vluchtreis bewezen hadden en onderrichtte hen op de plaatsen waar ze gegeten en gerust hadden. Hij toonde hun al hun handelingen van toen als voorafbeeldingen van hun tegenwoordige stap uit de zonde tot de zaligheid. Zij bereidden de Heer een maaltijd met het beste wat zij hadden. Dit bestond uit een soort dikke melk als witte kaas, uit honig, kleine, onder de as gebakken broodjes en ook uit druiven en vogelen.
16. Het Sacrament van Genezing [deel 6]
Een sacrament voor zieken
De kerk gelooft en belijdt dat één van de zeven sacramenten in het bijzonder bestemd is om hen te sterken die door ziekte beproefd worden: de ziekenzalving
De heilige ziekenzalving werd door Christus onze Heer ingesteld als een sacrament van het Nieuwe Verbond, een sacrament in de waarachtige en eigenlijke zin van het woord; door Marcus1 werd het bedekt aangeduid, maar door de apostel Dakobus, de broeder des Heren, is het aan de gelovigen aanbevolen en uitdrukkelijk verkondigd.
Zowel in het oosten als in het westen bestaan er van oudsher in de liturgische traditie getuigenissen over zalvingen van zieken met gezegende olie. In de loop der eeuwen werd de ziekenzalving steeds meer slechts toegediend aan hen die op het punt stonden te sterven. In navolging van het tweede Vaticaans concilie heeft de Apostolische constitutie 'Sacram unctionem infirmorum' van 30 november 1972 voor de Romeinse ritus het volgende vastgesteld: Vandaar dat men was gaan spreken van het 'laatste oliesel'. Ondanks deze ontwikkeling heeft de liturgie nooit nagelaten de Heer te bidden de zieke gezond te maken, indien dit hem tot heil strekt.
In navolging van het tweede Vaticaans concilie heeft de Apostolische constitutie 'Sacram unctionem infirmorum' van 30 november 1972 voor de Romeinse ritus het volgende vastgesteld:
Het sacrament van de ziekenzalving wordt toegediend aan zieken die in gevaar verkeren; zij worden op het voorhoofd en op de handen gezalfd met speciaal hiervoor gezegende olijfolie of, naargelang van de omstandigheden, met andere speciaal hiervoor gezegende olie, van plantaardige afkomst, waarbij slechts eenmaal deze woorden worden uitgesproken: 'Moge onze Heer Jezus Christus door deze heilige zalving en door zijn liefdevolle barmhartigheid u bijstaan met de genade van zijn heilige Geest. Moge Hij u van zonden bevrijden, u heil brengen en verlichting geven'.
Anne Van Der Sloten
17. Profetieën:Heilige Johannes Damascenus [676-749]
Profetie 1
En toen Hij naar de Hemel steeg, rees Jezus op naar het Oosten en op die wijze verheerlijkten zijn apostelen Hem. Op dezelfde wijze zoals ze Hem naar de Hemel hebben zien stijgen, zal hij opnieuw komen, of zoals de Heer gezegd heeft: "Als een oplichtende komeet die komt uit het oosten en zelf tot in het westen scheen, zo zal de komst van de Mensenzoon zijn." En zo verheerlijken we Hem, wachtend op Hem, naar het Oosten toe. Bovendien is dit een ongeschreven traditie der apostelen, omdat zij ons veel ongeschreven dingen overleverden.
Vertaling: Chris De Bodt
21-10-2011
21 oktober 2011
21 oktober 2011
1. Kolonel Kadhafi is dood.
Profetie aan de Zalige Zr. Elena Aiello [1895-1961]
U kunt zich onmogelijk voorstellen wat er staat te gebeuren. Een grote revolutie zal uitbreken en de straten zullen bevlekt zijn van het bloed. Het lijden van de Paus onder deze gebeurtenissen kan vergeleken worden met de strijd die zijn levensreis op aarde zal verkorten. Zijn opvolger zal de boot sturen tijdens de storm. Maar de straf voor de goddelozen zal niet lang op zich laten wachten. Dat zal een ongemene, vreselijke dag zijn. De aarde zal zo intens beven dat de hele mensheid in angst zal zijn. En zo zullen de goddelozen het leven laten volgens de buitensporige strengheid van de Goddelijke Gerechtigheid. Indien mogelijk, verspreid dan deze boodschap aan de hele wereld en waarschuw de mensen om boete te doen en maan hen aan om onmiddellijk tot God terug te keren.
Zr. Elena Aiello werd onlangs, op 14 september, zalig verklaard.
De verdreven Libische leider Moeammar Kadhafi is gedood. Dat heeft de Libische premier Mahmoud Jibril bevestigd. Volgens een arts is Kadhafi gestorven aan de gevolgen van schotwonden. 'We hebben lang op dit moment gewacht. Moammar Kadhafi is gedood', zei Jibril op een persconferentie in de hoofdstad Tripoli. Minister van Informatie Mahmoud Shammam zei eerder al strijders te hebben gesproken die het lichaam van Kadhafi hebben gezien.
Ook de militaire aanvoerder Abdul Hakim Belhaj bevestigde de berichten dat Kadhafi is overleden nadat hij is gewondgeraakt nabij Sirte. Er zijn ook videobeelden en een foto opgedoken waarop kennelijk te zien is hoe rebellen rond het bebloede lichaam van de dictator staan.
Een arts die in het ziekenhuis van Misrata werkt waar het stoffelijk overschot van de kolonel naartoe is gebracht, heeft aan Al Jazeera heeft gezegd dat de kolonel schotwonden had in het hoofd en de maag. Dat kan erop wijzen dat Kadhafi niet is getroffen bij een vuurgevecht, maar werd geëxecuteerd.
De eerste berichten meldden dat de Libische leider was gevangengenomen en aan beide benen gewond was. Daarop zou hij met een ambulance zijn afgevoerd. Een Libische strijder vertelde toen ook;dat Kadhafi zich in een put verschool in Sirte, en dat de voortvluchtige leider "niet schieten, niet schieten" riep. Hij zou daarvoor geprobeerd hebben de stad te ontvluchten in een konvooi dat onder vuur van de NAVO kwam te liggen. "Hij [Kadhafi] was ook in het hoofd geraakt," zei Abdel Majid Mlegta, een hooggeplaatste militaire functionaris van de NTC, aan Reuters. "Er werd veel op zijn groep gevuurd en hij stierf."
Ook de woordvoerder van de regering van Kadhafi, Moussa Ibrahim, zou door de rebellen zijn opgepakt, net als Mo'tassim Kadhafi. Eerder donderdag was gemeld dat de minister van Defensie van het afgezette regime bij de slag om Sirte is gedood. Volgens een Amerikaanse functionaris hebben de Libische leiders de VS meegedeeld dat Kadhafi inderdaad dood is. "Als het waar is, dan is dit een ware historische dag voor het Libische volk," zei een NAVO-functionaris. In Tripoli is een feest losgebarsten. Het nieuws over de mogelijke gevangenneming volgt op de berichten over de verovering van Sirte, de geboortestad van Kadhafi. Die stad staat na weken van strijd volledig onder de controle van de Libische overgangsregering, verklaarden ooggetuigen en reporters eerder.
Strijders van de Libische Nationale Overgangsraad zouden donderdagochtend de laatste stellingen van de overgebleven strijders van de verdreven leider Kadhafi veroverd hebben. Volgens verslaggevers ter plaatse zetten de strijdkrachten van het nieuwe bewind in Libië rond 8 uur de beslissende aanval tegen de resterende versterkingen in. Het laatste verzet was binnen anderhalf uur gebroken, klinkt het. Even voor het offensief begon, trachtten Kadhafi-getrouwen in vijf volgepakte auto's de enclave te ontvluchten, maar zij werden door de revolutionaire strijders gedood. De revolutionaire strijdkrachten zijn vervolgens begonnen woningen en gebouwen in de stad uit te kammen op zoek naar verscholen Kadhafi-strijders.
2. Paus kondigt "jaar van het geloof" aan
Paus Benedictus XVI heeft voor volgend jaar "het Jaar van het Geloof" afgekondigd. Dat gaat in op 11 oktober 2012, de 50ste verjaardag van de start van het Tweede Vaticaans Concilie, en loopt tot 24 november 2013, het feest van Christus Koning.
Dat heeft de Paus gemeld in een 18 pagina's tellend document, een zogenaamde Motu Proprio. Dat is een wetgevend document met kerkjuridische draagkracht dat door de paus zelf wordt afgekondigd.
Het pauselijke document bevat de krachtlijnen van het initiatief en spreekt de hoop uit dat het zou bijdragen tot een "authentieke en hernieuwde bekering tot de Heer". Gelovigen worden aangespoord hun geloofskennis te verdiepen en openlijk te getuigen van hun geloof.
Volgens pater Federico Lombardi, de directeur van de persdienst van het Vaticaan, ligt het document in het verlengde van de belangrijkste prioriteiten van dit pontificaat.
Stefan von Kempis, de Duitstalige redacteur van Radio Vaticaan, stelt dat het Jaar van het Geloof de gelovigen in staat moet stellen om zich de teksten van het Tweede Vaticaans Concilie, "in het bijzonder een van de belangrijkste vruchten daarvan, de catechismus van de katholieke Kerk", beter eigen te kunnen maken. Die catechismus kreeg in het begin van de jaren 1990 vorm onder de persoonlijke impuls van de huidige paus, die toen als kardinaal Joseph Ratzinger nog prefect was van de Congregatie voor de Geloofsleer.
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 101]
Rafaelmarie, California
Ivan bleef in die houding gedurende minstens een half uur en richtte zich dan tot Ana om haar iets te zeggen: beiden begonnen te lachen. Plots knielde hij voor het beeld voor de verschijning. De rest volgde. Ik kon niet knielen. Er was gewoon geen plaats. Het enige wat ik kon doen is mij draaien naar de verschijning toe, maar er was een heel grote en corpulente vrouw, niet Ana, die mijn zicht belemmerde. En ik kon niet knielen omdat ik anders op haar benen moest knielen. Ik deed al het mogelijke om iets te kunnen zien en ik zag een blauwe waas rondom de figuur van onze Koningin van Vrede, of tenminste dat is wat ik dacht te zien. Ik kon Ivan zien van links en ik zag zijn mond bewegen en ik hoorde hem soms stilletjes spreken en ook naar adem snakken. Plots was de verschijning gedaan en Ivan moest zijn hoofd bedekken, een soort emotionele voorbereiding om terug tot deze wereld te komen. Ik had gehoord dat het heel lastig is voor hem om onze Heilige Moeder te verlaten en terug tot deze wereld te komen.
Toen sprak Ana tot mij: "Rafaël, wij gaan u gebruiken als een soort ploeg en u voortduwen om door het volk te geraken." Ik deed wat van mij gevraagd werd en zag dat het volk enigszins meewerkte. Toen we door het drukste heen waren, zei Vicka oudste zus, Mirjana: Ana! Daarop nam ze Ana bij de hand en Ana, Mirjana en al haar aanverwanten en vrienden renden tot beneden de heuvel. Ik heb nooit iemand zo snel die heuvel zien afgaan. Ik probeerde om bij te houden, maar ik moest vertragen omdat het risico te groot was om te vallen. Ik zei tegen mezelf: wat een herrie! Toen ik uiteindelijk beneden de heuvel was, hoorde ik iemand roepen: "Rafaël!" Het was Anna. Ik vroeg: "Wat is er gebeurd?" Ze zei: "Wat?" Ik antwoordde: "U en uw aanverwanten renden tot beneden de heuvel, wat is er aan de hand?" Ze zei: "Werkelijk, ik dacht dat u zich voor ons bevond." Ik heb hier later nog over nagedacht en kwam erop uit dat Ana, Mirjana en hun vrienden een bijzonder gave hadden om de heuvel zo vlug af te dalen.
Terwijl ik aan het praten was met Ana, hoorden we dat Ivan ons groette. Hij kwam bij ons staan om mee te praten. Ik vroeg hem of onze Gezegende Moeder onze religieuze voorwerpen gezegend had. Ik had een kruisje en wat rozenkransen bij. Ivan keek mij nogal ernstig aan en zei: "neen." Toen ondervroeg Ana hem opnieuw daarover en toen zei hij lachend "ja." Hij maakte gewoon een grapje. Ik moest ook lachen en zo kwam Ivan voor mij nog menselijker over en begon ik nog meer eerbied voor hem te krijgen.
We merkten nog meer bedevaarders op die naar beneden kwamen en we wisten dat Ivan het heel druk ging hebben en zo namen we afscheid van elkaar. Ana en ik praatten verder over wat er zojuist was gebeurd. Ana vertelde me: "Rafaël, uit al die duizenden bedevaarders op die berg, verkoos Ivan om rechtover u te gaan zitten!" Ze herhaalde dit verscheidene malen. Het leek voor mij alsof onze Heilige Moeder Haar taak met mij nog niet voltooid had. Zij wou er mij ten stelligste van overtuigen dat ik belangrijk was voor Haar, dat ik Haar aandacht voor mij had begrepen. Ze wou me dat ik er absoluut zeker van was, voor welke reden dan ook, en Zij wou mij heel duidelijk maken wat Zij voor mij voelde. Dat is tenminste hoe ik erover dacht.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4.Bijzondere reeks: De Valstrik van de Opname: Een katholieke Visie [2/9]
Een nederige verbijstering
De Kerk onderricht, uiteraard, dat het Boek der Openbaring en het Boek van Daniel met zn gelijkaardige beeldspraak, behoren tot de Heilige Schriften die door God geïnspireerd werden. Beide boeken tonen ons Gods uitnodigingen, beloften, en waarschuwingen. Beide bevatten ze nuttige aansporingen tot een standvastig geloof en hoop.
Toch is veel wat in deze boeken staat enorm moeilijk te begrijpen. De regel om een Bijbelse tekst zoveel mogelijk in zn "letterlijke betekenis" te interpreteren, helpt ons niet veel vooruit in veel paragrafen die we hier terugvinden. De "letterlijke betekenis" van een rode draak met zeven hoofden en tien horens is helemaal niet duidelijk.
Anderzijds heeft de Katholieke Kerk, via Christus macht, zeker en vast verklaringen gedaan over het einde van de wereld. En wat deze verklaringen duidelijk impliceren is dat Katholieken verplicht zijn te geloven. Meer zelfs, de Kerk heeft verklaard dat Katholieken dolblij moeten zijn te geloven. Het is tenslotte goed nieuws! De Tweede Komst van Christus en de gebeurtenissen daaromtrent maken evenveel deel uit van het Evangelie als Zijn Eerste Komst.
Vertaling: Mario Lossie
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 210]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
We moeten besluiten en samenvatten: de Kerk leert ons dat Jezus Christus waarlijk op onze altaren verblijft, dat brood en wijn veranderd worden in zijn aanbiddelijk lichaam en bloed en dat Hij zich zo offert aan zijn Vader om onze zonden uit te boeten. Maar het verheven mysterie van het altaar werkt maar dank zij de godvruchtige instelling van de gelovigen, het kan de ziel gehecht aan haar dwaling niet genezen of het in het kwaad volhardende hart weer thuis brengen. De waarachtige aanwezigheid en het offer onthechten de mens van zijn zinnen en doen hem spiritueel leven. Tegelijk tonen ze ons de opperste Weldoener die eeuwig in dit tranendal leeft om onze verbittering te verzachten, ons lijden te milderen, onze tranen uitputten, onze fouten doen verdwijnen en onze wonden genezen Ah! Wie kan er verrast zijn omdat we onze vreugde laten blijken, als we onze cultus met kunstwerken verrijken, als we al het mooie uit de natuur gebruiken om onze altaren te versieren, als onze basilieken nieuwe wonderen en nieuwe praal geopenbaard hebben aan de wereld? De koning van hemel en aarde, onze Verlosser en onze God woont in eigen persoon onder ons [Mller, Symbolique].
Dus, zwakke en kleinmoedige zielen die jullie geloof zien wankelen en afzwakken, verward door het cynisme en de uitdagingen van de ongelovige, werp een blik op het christelijk heelal waarin Jezus Christus steeds wordt bemind en aanbeden, ondanks de leugenachtige en ingewikkelde samenzwering. Zie de nederig knielende menigte die onze tempels vult bij grote feesten en Jezus Christus aanroept met de overtuiging dat hun gebed de Hemel binnendringt. Zie deze stervenden die zijn gewijde afbeelding op de lippen drukken om er kracht uit te putten tegen hun angst en vrees voor de laatste doodstrijd. Zie die droevige gezichten die eenzaam buigen aan de voet van het altaar en bliksemsnel weer opstaan vol onuitsprekelijke vreugde. Zie die zondaars door spijt geknaagd zich op de borst kloppen en weggaan met de hoop van vergeving. Dit is de onfeilbare voorbede van de mensheid, het schitterende getuigenis van het volkse geloof, de diepe kreet van het openbaar geweten, die wel een dag afgezwakt kan zijn maar door geen enkele bedreiging van machtigen of list van de ongelovige wetenschap kan verstikt worden.
Napoleon op de rots van zijn ballingschap zei aan één van zijn wapenbroeders: "Ik ken de mens en ik zeg dat Jezus Christus geen mens was." Hij beleed open Jezus Christus aanwezigheid in het sacramentsleven, vroeg zelf om het laatste viaticum toegediend te krijgen, en eens door die daad het geloof van zijn jeugdjaren beleden, zei hij tot dezelfde wapenbroeder: "Generaal, ik ben gelukkig mijn plicht vervuld te hebben en ik wens je hetzelfde geluk bij je dood."
Laten we slachtoffer zijn met Jezus Christus. Daar Hij zich offert op het altaar, laten we Hem heel ons wezen geven. Door Hem ons verstand te geven zal het door Hem verlicht worden. Door Hem ons hart te geven zal het van zwakheid en ontrouw genezen. Door Hem heel ons wezen te geven zullen we ons verheerlijken en onvergankelijk worden.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 93]
Oproep tot deelname aan de Eucharistie
Deze woorden verduidelijken dat, als wij het voedsel van de Heilige Communie niet ontvangen, geen leven of genaden in ons zullen hebben, het bovennatuurlijke leven dat afhangt van onze vereniging met Christus door het ontvangen van Zijn Lichaam en Bloed. Het is om deze reden dat Hij in de Eucharistie verblijft, om ons geestelijk voedsel te zijn, ons dagelijks brood dat het bovennatuurlijk leven in ons voedt.
Maar om dit Brood waardig te kunnen ontvangen, moeten wij in staat van goddelijke genade zijn, zoals de heilige Paulus ons waarschuwt: Want wat ik heb ontvangen en aan u heb doorgegeven, gaat terug op de Heer zelf. In de nacht waarin de Heer Jezus werd uitgeleverd nam hij een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood en zei: "dit is mijn lichaam voor jullie. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken." Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en hij zei: Deze beker is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt. Doe dit, telkens als jullie hieruit drinken, om mij te gedenken." Dus altijd wanneer u dit brood eet en uit de beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt. Daarom maakt iemand die op onwaardige wijze van het brood eet en uit de beker van de Heer drinkt, zich schuldig tegenover het lichaam en het bloed van de Heer. Laat daarom iedereen zichzelf eerst toetsen voordat hij van het brood eet en uit de beker drinkt, want wie eet en drinkt maar niet beseft dat het om het lichaam van de Heer gaat, roept zijn veroordeling af over zichzelf. [1 Kor. 11, 23-29]
De waarschuwing van de apostel is voor ons allen. Alvorens de altaar van de Eucharistie te naderen, moeten wij een gewetensonderzoek doen of we geen ernstige fouten hebben gemaakt, we moeten eerst onszelf reinigen door onze zonden te belijden in het Sacrament van de Boete, met een oprecht berouw en het vaste voornemen om niet meer te zondigen. Zonder deze twee voorwaarden, heeft onze biecht niet zijn volledige uitwerking, zelfs als de priester ons de absolutie geeft in Gods naam. God ziet onze biecht en bevestigt de priesterlijke vergeving in Zijn naam, in verhouding tot de mate van het berouw dat Hij in ons hart waarneemt, dat wij Hem hebben beledigd en het voornemen dat wij ons maken om Hem niet meer opnieuw te beledigen.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 7]
Hoofdstuk 1: Het gebeurde in Fatima en in Rome ... Zoals Enzo Allegri schreef : "Het was de eerste keer dat de Kerk officieel de historische indringendheid erkent van een profetie waarvan de bron een verschijning is van de H. Maagd. Een profetie, die door Kardinaal Sodano gedefinieerd werd als "de belangrijkste van de moderne tijden". Ze evenaart zelfs Bijbelse profetieën. Een profetie, die de Kerk een verplichting oplegt en die in het geheel niet "facultatief" is, zoals erkend werd door Johannes-Paulus II, pelgrim in het Portugese heiligdom om te danken voor de bescherming bij de moordaanslag. Hij verklaarde plechtig : "Ik ga naar deze gezegende plaats om nogmaals in naam van de ganse Kerk het verzoek te horen dat gegeven werd door O. L. Vrouw, diep bezorgd over haar kinderen. Op vandaag is dit verzoek belangrijker en meer van levensbelang dan ooit". Verder, zou de Paus zeggen, is deze uitnodiging door de Madonna in 1917 "actueler en dringender dan voorheen". En vooral zei de Paus "de oproep door Maria, onze Moeder in Fatima is zo dat gans de Kerk zich verplicht voelt in te gaan op deze verzoeken van O. L. Vrouw [ ]. De boodschap legt haar een verplichting op [ ]".
Beslist zwaarwichtige uitspraken, die zonder twijfel botsen met de herleiding van het Derde Geheim tot een simpele en niet bindende "private openbaring" evenwaardig met zo veel verschijningen en persoonlijke bovennatuurlijke ervaringen van mystici en heiligen. Eerst en voor al, omdat het hier niet gaat om mystici, die een verschijning hadden van de Madonna, maar gewone kinderen. Ten tweede, omdat de H. Maagd hen een publieke boodschap heeft toevertrouwd, gericht tot de Kerk en de wereld en deze boodschap bijgevolg gegeven heeft als een "profetes", die spreekt voor iedereen over de toekomst en over het leven van eenieder. Ten derde, omdat deze verschijningen officieel door de Kerk op een buitengewone manier erkend werden. En tenslotte, door de behandeling, die het Derde Geheim werd voorbehouden.
Het is een feit dat alle verschijningen, die een profetische boodschap voor de mensheid brachten [van La Salette tot de profetische dromen van Don Bosco, waar we later op zullen terugkomen] enkel onofficieel bekend gemaakt werden, zonder het gezag van de Kerk te engageren.
In het geval van het derde deel van het Geheim van Fatima, gebeurde echter het tegenovergestelde. Niet alleen besloot de H. Stoel [van Pius XII en Ottaviani] de tekst voor zichzelf te houden, en niet alleen was het diezelfde H. Stoel [met Johannes XXIII] die besloot de datum, die door de Madonna en door Zuster Lucia aangeduid waren, 1960, te negeren, maar besliste de tekst te sekwestreren. Toen de Paus, na een lang en dramatisch overleg, echter besloot hem bekend te maken [Johannes-Paulus deed dit in 2000] werd het op de meest plechtige manier onthuld: Van uit het heiligdom van Fatima, in aanwezigheid van de Paus en de zienster, door de Vaticaanse staatssecretaris. Het werd bovendien, op 26 juni 2000, gepubliceerd, vergezeld van een theologische commentaar door de hoogste leerstellige autoriteit van de Kerk [heel dicht bij de Paus], Kardinaal Joseph Ratzinger, prefect van het voormalige Heilig Officie, die de tekst van het Geheim voorstelde samen met zijn commentaar op niet minder dan een televisiepersconferentie, die over de ganse wereld werd uitgezonden. Het is werkelijk onmogelijk, na dit alles, verder te spreken over een "private openbaring" en over het relatieve belang van de Boodschap.
De uitzonderlijke woorden, uitgesproken door Johannes-Paulus II, zeggen juist het tegenovergestelde. Laten we ze herlezen : "De oproep door Maria, onze Moeder, in Fatima is zo dat gans de Kerk zich verplicht voelt in te gaan op deze verzoeken van O.L.Vrouw... De boodschap legt haar een verplichting op...
Vertaling: Dr. Guy Claes
8. Heilige Rita van Cascia [dee1 1]
Als patrones van de hopleoze gevallen wordt de Heilige Rita van Cascia in de mooie film, over de prachtige vrouw die in Italië leefde tijdens de veertiende eeuw, onsterfelijk gemaakt. Vittoria Belvedere en Martin Crewes, combineren die prachtig verhaal met vele ingrediënten: drama, liefde, verraad, tragedie, oprechte vergiffenis, en sterk geloof. Op 14-jarige leeftijd werd zij uitgehuwelijkt. Zij wilde echter kloosterlinge worden maar was zo gehoorzaam dat ze niet tegen de wil van haar ouders in ging. Haar echtgenoot was een bruut, doch ze stelde zich niet teweer en bad slechts voor zijn zielenheil. Nadat deze man vermoord werd zwoeren haar beide zoons bloedwraak. Maar Rita bad tot God dat ze liever had dat haar zoons zouden sterven dan hun snode plannen uitvoeren. Haar beide zoons stierven inderdaad, waarna Rita vrij was om tot het klooster toe te treden, het Maria Magdalenaklooster te Cascia Zij voelde zich sterk aangetrokken tot het lijden van Christus. Vanaf Goede Vrijdag 1422 werd ze door een doorn gestigmatiseerd, een wond die niet meer zal helen. Een tweede mirakel vond plaats tijdens haar ziekbed in 1447, toen ze aan een verwante die haar bezocht vroeg om een roos voor haar te plukken. Hoewel het winter was, vond deze toch een roos en bracht die aan Rita. Kort daarop stierf zij. Dit is de reden dat op 22 mei, haar sterfdag, aan Rita gewijde rozen bij de zieken worden gebracht. Tien jaar later werd haar lichaam opgegraven en het bleek nog geheel intact te zijn. Het werd opgebaard in een glazen sarcofaag in de kerk van Cascia.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 120]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Het verbod op Laus.
Begin september 1668 was de prior van Saint-Etienne, Jean Fraisse overleden en bijna meteen vervangen door François Mazet, die kapelaan van de bedevaart was sinds Kerstmis 1666, en die met zijn winstbejag veel kopzorgen zal opleveren aan de latere kapelaans van Laus. Maar tijdens de winter 1668-1669 hing een onbekende op de kerkdeur het verbod over elke religieuze daad. Het is M. Gaillard die in een verwarde tekst ons dit incident meedeelt:
"Het is te veronderstellen dat de afgunst die de priesters in Embrun altijd koesterden, door van meet af aan te denken dat die verering de hunne verdrong, aan de basis ligt van de aanplakbrief op de grote kerkdeur van Laus. Er werd verboden de Mis op te dragen alsook iedere functie op straffe van kerkban." Dan aarzelt M. Gaillard over de auteur van die kwade daad en de nauwkeurige periode van dit gebeuren: "Is het na de dood van heer Lambert of tijdens de tussenregering voor het benoemen van Javelly als vicaris generaal, of nog later zonder dat hij nog wist wat die verering inhield om de vijandig gezinde te behagen. Misschien ook door leden van het Kapittel vooraleer benoemd te zijn, want als het op de deur werd geplakt zou hij er door geërgerd zijn geweest en zou hij getracht hebben te weten waarom het verscheurd werd en de Mis toch werd opgedragen ondanks het verbod en vooraleer hij de kerkban had opgeschort."
Het lijkt wel dat de laatste veronderstelling de juiste is, gezien volgend incident:
Er kwamen drie priesters van heel ver, die van de weg geraakten, drie dagen in een bos verbleven waar ze veel afzien. Aangekomen in Laus dachten ze er de Mis op te dragen en hun gebeden naar goeddunken te volbrengen. Ze waren diep verrast en vernederd door die plakbrief, omdat ze er de Mis niet mochten opdragen nadat ze van zover daarvoor gekomen waren. Vanwege de gesloten deur gingen ze de Mis opdragen in een naburige parochie. Dit was ten nadele van de verering en deed vele mensen morren en oordelen vellen die God beledigden. Een tijd later verschijnt de Moeder Gods aan Benoîte, vraagt haar het papier op de poort weg te nemen en de Mis weer te laten opdragen zoals voordien. Wat dan ook gebeurt zonder dat iemand dit tegenspreekt. Dat laat vermoeden dat er het een plagerij was dat door iemand geplaatst werd en niemand de kapel wilde verbieden om de verering op te doeken zodat er niet meer over Laus gepraat werd."
De moeilijke toegang van de drie vreemde priesters laat bovendien veronderstellen dat het winter was en dat de enige nog dienstdoende kapelaan het gehucht al meerdere weken verlaten had. Dit papier dat officieel lijkt doet de mensen uit de buurt roddelen over het waarom van dit verbod. De meest waarschijnlijke periode van deze episode ligt tussen november 1668 en eind januari eerstvolgend, vermits begin maart de twee pas door M. Javelly benoemde kapelaans aankomen en dat één onder hen, M. Peytieu, geen gewag maakt van dit feit in zijn Mémoires.
De zorg van M. Javelly om deze twee buitengewone priesters op Laus te benoemen vooraleer de bedevaarten weer aanvatten in maart toont aan dat hij niet op de hoogte was van dit verbod, en het is verwonderlijk dat M. Mazet daarover zwijgt. De komst van deze nieuwe ploeg kapelaans verzekert een stevige basis voor deze bedevaart en zal deze een prachtige bloei bezorgen.
Vertaling: Broeder Jozef
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 339]
Kajafas
Graf van Kajafas
In 1990, tijdens bouwwerken in het Vredesbos ten zuidoosten van Jeruzalem werd een Joodse grafkelder blootgelegd met vier hopen beenderen tussen andere relikwieën. Op een ervan staat de naam Qapha gegrift, of Kajafas, en op een andere mooi versierd kan de naam Yehoseph bar Qayapha, of Jozef zoon van Kajafas gelezen worden. Duidelijk leesbaar behoren de graveerletters tot een cursief geschrift dat weinig gebruikt werd in de eerte eeuw na J.C. een redelijk besluit is dat de beenderen uit een graf van de familie Kajafas komen. De hoop beenderen die versierd is bevatte beenderen van zes personen: twee pasgeborenen, een kind van twee à vijf jaar, een jongeling, een volwassen vrouw en een man van ongeveer zestig. Het is niet ondenkbaar dat de oudste man de hogepriester was die het proces van Jezus leidde.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 153]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
Heden, 8 oktober, zag ik Jezus alleen, zonder gezelschap, op de grens van Herodes' gebied, naar de woestijn toe, nabij Anim of Engannim, enkele uren van de Dode Zee, in een wild en nochtans tamelijk vruchtbaar gewest. In deze stad woonde veel slecht volk. De vlucht naar Egypte geschiedde over de oostkant van Judea, de terugkeer over Gaza langs de zee.
Hier in dit gewest weidden vele kamelen binnen omheiningen, misschien niet minder dan veertig. Reeds onderweg had ik Jezus door zulke kudden zien gaan. Hij begaf zich nu naar een huis dat een soort van herberg was voor reizigers die door de woestijn moesten. Verscheidene hutten en stallen stonden dicht bijeen. De eigenaars bezaten ook vele kamelen en waren, geloof ik, kameeldrijvers van beroep. De huizen lagen op een hoogte en overal rond groeide hier veel fruit in het wild.
Deze plaats was de laatste herberg of rustplaats van de H. Familie op het gebied van Herodes op haar vlucht naar Egypte. De bewoners, hoewel verdacht gespuis, dat ook niet terugschrok voor diefstal, hadden de H. Familie toch goedhartig onthaald. Hier, en ook in de naburige stad, leidden vele mensen, zoals gezegd, een ongeregeld leven. Na oorlogen waren zij zich hier als veteranen komen vestigen.
Jezus ging in het huis en vroeg om verblijf. De heer des huizes heette Ruben, was zowat vijftig jaren oud en woonde hier reeds bij Maria's vlucht naar Egypte. Toen Jezus hem aansprak en bezag, schoot er als een straal uit Hem in de borst van de man. Hij was er geheel van onthutst. Als een zegen voelde hij Jezus' woorden en groet aan, en verrast en ontsteld zei hij: "Heer, het is als kwam met U het gehele Beloofde Land in mijn huis." Jezus antwoordde hem: "Gij zult inderdaad het Beloofde Land deelachtig worden, indien gij aan de Belofte gelooft en de vervulling [Jezus zelf] niet van u afstoot!"
Jezus sprak vervolgens over de goede werken en hun heilzame gevolgen en zei dat Hij hem nu de zaligheid kwam verkondigen en aanbieden, omdat zijn Moeder en voedstervader vóór dertig jaren op hun vluchtreis naar Egypte in zijn huis gastvrij onthaald geworden waren. Zoals die handeling vrucht droeg, zo draagt elke andere handeling vrucht, de goede zowel als de slechte.
12. Het Sacrament van Genezing [deel 5]
'Geneest de zieken...'
Christus nodigt zijn leerlingen uit Hem te volgen door op hun beurt hun kruis op te nemen. Door Hem te volgen, verwerven zij een nieuw zicht op ziekte en op zieken. Jezus verbindt hen met zijn leven van onthechting en dienstbaarheid. Hij laat hen delen in zijn dienstwerk van medelijden en genezing: "Zij vertrokken om te prediken dat men zich moest bekeren. Zij dreven veel duivels uit, zalfden zieken met olie en genazen hen." [Mc. 6,12-13].
De verrezen Heer vernieuwt deze opdracht: "In mijn naam [...] zullen zij aan zieken de handen opleggen en dezen zullen genezen zijn" [Mc. 16,17-18] en bevestigd die door de tekens die de kerk verricht onder aanroeping van zijn naam. Deze tekens laten op bijzondere wijze zien dat Jezus waarlijk "God is die redt." Aan sommigen geeft de heilige Geest een speciale gave om ziekten te genezen, waarmee de kracht van de genade van de Verrezene getoond wordt. Niet altijd echter verkrijgt het gebed, hoe intens ook, genezing van ziekten. Zo krijgt de heilige Paulus van de Heer te horen: 'Je hebt genoeg aan mijn genade. Kracht wordt juist in zwakheid volkomen' [2 Kor. 12,9]. Het lijden dat ik te verduren krijg, kan als zin hebben 'dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van de Christus ten bate van zijn lichaam dat de kerk is' [Kol. 1,24], zo leert ons de heilige Schrift. 'Geneest zieken!' [Mt. 10,8]. Dit is de taak die de kerk van de Heer heeft ontvangen en zij tracht die zowel door haar zorg voor de zieken als door haar voorbede, waarmee zij hen bijstaat, te verwezenlijken. Zij gelooft in de levenwekkende aanwezigheid van Christus, geneesheer van ziel en lichaam. Deze aanwezigheid is bijzonder werkzaam door de sacramenten, en heel speciaal door de eucharistie, brood dat eeuwig leven geeft en waarvan de heilige Paulus aangeeft dat het in verband staat met de lichamelijke gezondheid.
De apostolische kerk kent echter een specifieke ritus ten gunste van de zieken, waarover de heilige Dakobus getuigt: 'Is iemand onder u ziek? Laat hij de presbyters van de gemeente roepen; zij moeten een gebed over hem uitspreken en hem met olie zalven in de naam des Heren. En het gelovige gebed zal de zieke redden en de Heer zal hem oprichten. En als hij zonden heeft begaan, zal het hem vergeven worden' [Jak. 5,14-15]. De Overlevering heeft in deze ritus één van de zeven sacramenten van de kerk erkend.
Anne Van Der Sloten
13. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 11
Maar als de dingen op hun hoogtepunt zijn en als de handen van de mensen niets meer kunnen doen, zal het in Zijn handen worden gegeven, die een straf doet neerdalen, zo hevig als nooit tevoren gezien. God heeft reeds de vloed gezonden en Hij heeft geworden deze nooit meer over de wereld te zenden. Wat hij zal doen zal iets onverwacht en verschrikkelijk zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
.
20-10-2011
20 oktober 2011
20 oktober 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 101]
Rafaelmarie, California
Dag 7, donderdag 24/6/2004
Toen Ana wegging, gingen ook Vickas oudste zus, Mirjana samen met nog andere aanverwanten naar de plaats. Onderweg praatten we achteloos. Het werd nu kort tegen 22 uur en Ana en haar aanverwanten en vrienden hadden het niet gemakkelijk om naar boven te gaan, op weg naar de Verschijning. Ze moesten diverse malen halt houden om naar lucht te happen. Ik dacht bij mezelf dat ze bij deze vermoeidheid zeker enkel maar wat zouden rondhangen. Ik merkte dat we langs het volk gingen en werd een beetje bezorgd. Toen zei Ana: "Rafaël, neem mijn hand vast." En oh neen, we gingen recht af op de massa volk, juist naast de Ivans gebedsgroep! Ik wou daar helemaal niet zijn, ik was ondertussen gewoonweg misselijk gewordenvan al dat volk, maar ik had geen andere keuze.
Ik bevond me juist achter Anna en ik kon geen andere weg op. We waren omgeven door Italianen en andere bedevaarders en ik niets doen of zeggen, want ze zouden me van de Verschijningsheuvel hebben afgegooid. Ze dachten hoogstwaarschijnlijk dat ik een aanverwant of zoiets was, want de bedevaarders lieten mij door en deinsden achteruit. Ze boden me zelfs een zitplaats aan en gaven me een van hun opvouwbare stoelen: ik voelde me eigenlijk verveeld hierdoor.
Uiteindelijk zat ik naast Ana en ik zei tegen haar dat ik absoluut niet had verwacht dat ik me temidden van al dat volk zou bevinden, om Ivans gebedsgroep niet te moeten vernoemen, maar ze glimlachte enkel onbeholpen. Toen zei er plotseling iemand: "Ivan is hier." Het volk deinsde opnieuw achteruit, ditmaal voor Ivan.
Enkele ongemanierde mensen bleven, zonder op hun omgeving te letten, blindweg fotos nemen, zodat Ivans gelaat voortdurend onder het licht was van de flashs van hun fotoapparaat, ook waren er die filmden, waardoor het licht constant bleef schijnen in zijn gelaat. Ivan zei iets nors in het Kroatisch als protest en nam zijn stoelkussen en hield het als een schild voor zijn gelaat om niet verblind te worden door al dat licht.
En nu komt het ongelofelijke gedeelte? Raad eens? Ivan kwam naar mij toe en ging precies naast mij zitten, niet alleen naast mij, hij keek me ook aan! Ik kon mijn eigen ogen niet geloven. Ik dacht dat het een gewone nacht ging worden, maar neen, Anna moest me letterlijk naast Ivans gebedsgroep brengen. En niet enkel dat, Ivan stond op en ging zich recht tegenover mij zetten! Alles wat ik kon doen was in deze ongemakkelijke positie blijven zitten en zo weinig mogelijk te pogen naar Ivan te kijken en vroom te handelen!
Ik kon mij er niet van weerhouden om naar Ana te kijken en te gebaren als: "Kijk Ana, nu heb ik een plaats op de eerste rij." Toen voelde ik Ivans blik op mij, alsof hij mij werkelijk wou laten weten hoe ik moest handelen! Het enige wat ik kon doen was naar de grond staren. Ik moest mij werkelijk inspannen om Ivan niet aan te raken en ik wou hem in geen geval storen, maar de bloedcirculatie ging weg uit mijn benen en met beide benen vielen "in slaap." Ik zat ik een erg pijnlijke houding en er was geen plaats over om mij ook maar het minste te kunnen bewegen.
Ivan leek nu in medidatie te zijn. Af en toe maakte hij een zenuwbeweging. Al zijn aandacht ging naar het bidden van de Rozenkrans. Soms poogde een bedevaarder tegen Ivan te praten. Uiteraard is het ongepast om iemands gebed te onderbreken. Wat de reden ook mag zijn, ik heb er steeds het gevoel van overgehouden dat Onze Lieve Vrouw me heel duidelijk wou maken wat ze voor mij voelde. Dit is alleszins hoe ik alles aanvoelde.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Bijzondere reeks: De Valstrik van de "Opname": Een katholieke Visie [1/9]
Als je het laatste boek van de Bijbel opent, treed je binnen in een vreemde, duizelingwekkende wereld. In een razendsnel tempo kom je er een hele schare engelen en beesten tegen, heiligen en zondaars, aanbidders en strijders, vieringen en rampen.
Je vindt er een beest met het nummer 666. Een perkamentrol met zeven zegels. Vier ruiters, en ieders paard heeft een andere kleur. Hagel en vuur, vermengd met bloed. Een strijd die men Armageddon noemt. Een ster met de naam Alsem die op de aarde valt. Gekroonde sprinkhanen met een mensengezicht, vrouwenhaar, leeuwentanden, schubben, en stekende schorpioenstaarten. Invasies door landen met de namen Gog en Magog. Een rode draak met zeven hoofden, tien horens en zeven kronen.
Wat zegt de Katholieke kerk nu écht over de ware betekenis van deze rare symbolen, personages en gebeurtenissen?
Het korte antwoord: Niet veel.
De Kerk heeft nooit beweerd met zekerheid te weten wat bijvoorbeeld de ware betekenis is van de sprinkhaan met een mensengezicht. Maar de Kerk getuigt wel over een aantal belangrijke waarheden over de Tweede Komst van Christus, en het einde der tijden.
Vertaling: Mario Lossie
3. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 209]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Ah! Hoeveel priesters, terug van het altaar en brandend van Gods vuur, hebben hun families verlaten om in verre landen een medebroeder te vervangen die door dieren of menseneters waren opgepeuzeld! Hoeveel vrijwillig gevangen maagden, zoals de heilige Teresa achter de kloostertralies, hebben innerlijk bittere gruwel doorstaan, ze hebben een spijtige blik op deze wereld en de achtergelaten geneugten geworpen. Gelukkig lag het heiligdom naast hun cel waarin ze deze felle strijd ondergingen en de gedachte aan de goddelijke Kluizenaar, al negentien eeuw uit liefde gevangen, deed meteen het vuur van hun toewijding weer opflakkeren. Ze riepen uit: Liever sterven dan Hem te verlaten. Hoeveel mensen in staat zich te verdedigen hebben gezwegen bij een belediging en, in plaats van het zwaard te trekken, nederig de andere kaak aangeboden. Hadden deze mensen, ridders van oneer, geen druppel mild bloed meer in de aderen? Waren ze laf?... Ah! De herinnering aan hun verlaten en vernietigde God op het altaar deed hen de mening en de valse beoordeling van de mensen met de voeten treden en uitroepen: Quis ut Deus?
Deze zin: Quis ut Deus? werd de oorlogskreet die in de hemel weerklonk vanaf het begin. Lucifer, de meest bekende en stralende aartsengel, nu de laagste en verschrikkelijkste duivel, verheft het vaandel van de eerste opstand. De geesten die hij leidt roept hij op tegen God, dromend van zich te verheffen boven de wolken des hemels en de gelijke te worden van de Allerhoogste [Is 14,13-14]. Toen vond er een groot gevecht plaats waarin waarheid en rechtvaardigheid triomfeerden [Apoc 12,7]. De aartsengel Michaël toonde de waardigheid van de Allerhoogste God aan, bewees aan de wijze engelen Gods goedheid, de gaven en eigenschappen die Hij hen had geschonken en hij behield hen trouw en onderworpen door hen te zeggen: Quis ut Deus? wie is aan God gelijk?
Zoals de aarstengel Michaël kunnen we de Eeuwige niet op zijn troon doen verschijnen. Maar we bezitten in ons midden het dode en geofferde Lam [Apoc 12,8]. We hebben het tafereel van die onbegrijpelijke en eeuwige liefde die, om ons heerlijker en krachtiger aan te trekken, zich dagelijks herleidt tot de eenvoudige afmetingen van een kleine hostie. De huidige maatschappij verkondigt heden voor hemel en aarde de meest gedurfde verwaandheid die de hovaardige mens ooit heeft bedacht: ze verkondigt dat ze God uit de wetten en instellingen zal verbannen, een sociale orde en een geluk zal opbouwen waardoor Hij totaal vreemd is en tegen die duivelse onderneming moeten we in opspraak komen en, samen met de aarstengel, glansrijk uitroepen: Quis ut Deus?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 92] Oproep tot deelname aan de Eucharistie
De achtste oproep van de Boodschap: "eet en drink het Lichaam en Bloed van Jezus Christus, is vreselijk geschonden door ondankbare mensen. Breng eerherstel voor hun wandaden en troost uw God.
Deze oproep die de Boodschap ons brengt, staat zeer duidelijk in het Evangelie, maar veel mensen begrijpen ze verkeerd, hebben ze vergeten, ontkennen ze, keren ze de rug toe. In het ergste geval wordt er de spot mee gedreven.
Toen Jezus Christus zijn voornemen bekend maakte om bij ons te blijven in de Eucharistie om ons geestelijk voedsel te zijn, onze kracht en ons leven, waren de farizeeërs geërgerd en geloofden het niet. Maar onze Heer drong aan: "Ik ben het brood des levens [ ] als iemand eet van dit brood, zal hij eeuwig leven, en het brood dat Ik zal geven voor het leven van de wereld is mijn vlees [ ].Als gij het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, is er geen leven in u." [Joh. 6, 48-51 en 53-54]
Vertaling: Chris De Bodt
5. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 6]
Hoofdstuk 1: Het gebeurde in Fatima en in Rome ... "Maria sprak tot kleinen, tot kinderen, tot wie geen stem hebben, tot wie niet meetellen, in deze verlichte wereld vol van trots, van hoop en geloof in evolutie, die ook een wereld is vol vernieling, vol vrees en wanhoop".
Joseph Ratzinger [Fatima 1996]
Kroniek van een unieke gebeurtenis
Een buitengewone gebeurtenis, zonder voorgaande in de geschiedenis, begon in Fatima, in Portugal in 1917 en deinde verder uit in de loop van de 20e eeuw. Het is iets dat reeds enorm belangrijke gevolgen gehad heeft en nog verder kan hebben voor de ganse mensheid, niet alleen voor Christenen. In het middelpunt van dit alles is er een geheime boodschap die, volgens de Katholieke Kerk, de Madonna zelf op 13 juli 1917 toevertrouwd heeft aan de kleine kinderen Lucia dos Santos, Jacinta en Francisco Marto.
Deze mysterieuze boodschap, die bekend werd als het Derde Geheim van Fatima, werd door Zuster Lucia neergeschreven op een simpel stukje papier. In deze lijntjes ligt de profetische verwittiging, die de Moeder van God, in een uiterst uitzonderlijk initiatief, aan de Kerk en aan de wereld gegeven heeft aangaande de nabije toekomst van de mensheid, om onvoorstelbare tragedies af te wenden en voor haar redding. Een belangrijk Katholiek intellectueel, zoals Jean Guitton, sprak er over met Paus Paulus VI in deze bewoordingen : "Heilige Vader, Fatima is belangwekkender dan Lourdes, het is zowel kosmisch als historisch bijgevolg is dit verbonden met de geschiedenis van de verlossing, met de universele geschiedenis."
De gebeurtenissen in Fatima hebben vanwege de Kerk, die over het algemeen zeer voorzichtig is wat bovennatuurlijke fenomenen aangaat, een erkenning gekregen zonder voorgaande in de geschiedenis van het Christendom, die deze verschijning en deze boodschap werkelijk plaatst boven alle zogenoemde "private openbaringen". Alle opeenvolgende pauzen hebben de verschijningen geaccrediteerd met officiële toespraken, handelingen en bedevaarten, met daarbij dikwijls Bijbelse vergelijkingen. Paulus VI voelde Fatima aan als een "eschatologische" [= verband houdend met de eindtijd] plaats. Hij zei : "Het was als een repetitie of een aankondiging van een tafereel aan het einde van de tijden." Johannes-Paulus II verbleef niet minder dan drie maal in het Portugese heiligdom. Hier verklaarde Paus Wojtyla de twee herdertjes heilig, die als kinderen stierven [Francisco en Jacinta Marto] en wijdde het derde millennium plechtig toe aan het Onbevlekt Hart van Maria. Uiteindelijk werd het Derde Geheim, dat gedurende de ganse 20e eeuw voedsel gaf aan apocalyptische geruchten, door de H. Stoel bekend gemaakt met een officiële goedkeuring, die evenmin een voorgaande heeft in de Christelijke geschiedenis.
Vertaling: Dr. Guy Claes 6. Samson and Delilah [13/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 119]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Een pagina geschiedenis.
Om het volgende feit uit te leggen dienen de veranderingen die in 1668 in de administratie van het bisdom Embrun voorkwamen gekend te zijn. Bij het ingaan van de zomer werd Mgr. dAubusson gepolst voor de zetel van Metz. Sinds zijn terugkeer uit Madrid had hij woorden gehad met de Jansenisten en een maatregel uitgevaardigd in november 1667, op verzoek van M. Lambert, aangaande twee onlangs uitgekomen boeken: het "Nieuwe Testament in het Frans vertaald en uitgegeven in Bergen [België]" en het beroemde "Ritueel van Alet" door Nicolas Pavillon, bisschop van dit bisdom. Al op 15 december hadden de Jansenisten een tegenaanval ingezet met twee pamfletten die de aartsbisschop en de vicaris generaal beschimpten en hen verweet deze boeken zelfs niet overlopen te hebben. Mgr. dAubusson achtte het nuttig er op te antwoorden met een request aan de Koning dat hem in mei 1668 een pamflet opleverde, ondertekend door de grote Arnauld en opgesteld door Lalanne, abt van Val-Croissant in het bisdom Die en waarmee heel het Hof van Versailles de draak stak en die de Ambrunade of stoofvlees van Embrun werd genoemd. Kort daarop veroordeelde paus Clemens IX de twee jansenistische boeken in een pauselijke brief waarvan hij de tekst naar Frankrijk stuurde zonder de koninklijke toelating, tot ergernis van de Koning, die de publicatie ervan verbood. Overhaastig had de aartsbisschop de tekst naar M. Lambert gestuurd opdat deze hem zou publiceren en hij was verplicht om de publicatie meteen op te heffen: dit was zijn laatste daad als aartsbisschop van Embrun.
Vanaf juni 1668 was hij begonnen met overeen te komen met zijn aangesproken opvolger, Charles Brulart de Genlis, priester in Moyon, die de Geloofseed aflegde op 11 juli in de handen van de nuntius in Parijs en zijn voordelig dossier werd kort daarop aan Rome overgemaakt. Maar de Heilige stoel zal zijn beslissing maar bekendmaken op 15 juli 1669, want een initiatief van de Koning had de nieuwe paus diep geërgerd: het gaat over het arrest van Agen, een gallicaanse maatregel, die de discipline van de reguliere religieuzen in het koninkrijk wettelijk regelt.
Rond september 1668 werd de benoeming van Mgr. dAubusson op de zetel van Metz officieel bekend wat de zetel van Embrun vrij maakte. Daarop verkoos het kapittel van de kathedraal in Embrun, binnen de canonieke termijn, een tijdelijk beheerder van het bisdom: deken Jean Javelly. Daardoor verloor M. Lambert zijn macht als vicaris generaal. De vacature van de zetel duurde meer dan een jaar, want het is slechts in 1669-1670 dat M. Javelly bevestigd zal worden als vicaris generaal door de nieuwe bisschop. Het is tijdens die lange tussenregering dat er zich vervelende feiten voordoen in Laus.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 338]
Kajafas
Opmerking:
In het laatst van zijn brief komt Kajafas tot de conclusie dat, mocht hij ooit Yeshua ontmoeten, hij dood aan zijn voeten zou neervallen, terwijl het hem toescheen dat zo'n ontmoeting inderdaad zou plaatsvinden. Hij begon de schriften intensiever te onderzoeken, om meer van de profetieën jegens deze man te verstaan.
Hij schrijft dan verder: Ik sloot mijn deur en gaf de wacht het bevel om niemand binnen te laten alvorens mij hiervan in kennis te stellen. Na dit te hebben geregeld, met niemand in de kamer dan mijn vrouw en Annas haar vader, sloeg ik mijn ogen op en zie, Yeshua van Nazareth stond voor mij. Mijn adem stokte mijn bloed leek te stollen en ik stond op het punt te vallen, toen hij sprak: "Wees niet bevreesd, ik ben het. Gij hebt mij veroordeelt, opdat u vrijuit kon gaan. Dit is het werk mijns Vaders. Het enige verkeerde in u, is een slecht hart. Hiervan moet u zich bekeren. Dit laatste lam dat u hebt geslacht, is dat wat voor de grondlegging der wereld was bepaald. Deze offerande is voor alle mensen gemaakt. Uw andere lammeren waren voor hen die ze offerden. Dit is voor allen, dit is de laatste. Het is voor u als u het aan wilt nemen. Ik stierf, opdat u en de gehele mensdom mocht worden gered." Terwijl hij dit zei, keek hij mij aan met zulk een tederheid, dat ik tranen voerde opwellen en mijn kracht mij geheel verliet. Ik viel op mijn aangezicht aan zijn voeten, als een die dood was. Toen Annas mij ophief, was Yeshua vertrokken en de deur nog steeds gesloten. Niemand kon mij vertellen wanneer en waar hij ging.
O edele meesters, gevoel ik niet nog langer het ambt van priester te kunnen waarnemen.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 152]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
Gisteren op de sabbat, 6 oktober, en heden 7 oktober, was A.C. Emmerich zo bedroefd wegens de zonden en slechtheid van zo vele mensen dat zij de dood nabij scheen. Haar visioenen over Jezus' leven kon zij niet vertellen, maar de volgende dag, 8 oktober, kon zij weer iets mededelen over haar gezichten van daags daarvoor. Zij reikte de schrijver de hand en zegde hem liefdevol het volgende.
7 Oktober. Ik heb alles gezien. Hij is nog bij de herders. Jezus bezocht alle in het veld verspreidde gelegen herderswoningen en Hij troostte en onderrichtte hen. De leerlingen gingen gedeeltelijk alleen in enige huizen en verklaarden aan de bewoners de onderrichtingen van Jezus en de verschijning bij zijn doop.
Saturninus doopte verscheidene grijsaards die niet meer naar de doop van Johannes waren kunnen gaan. Zij goten van het doopwater van Christus uit de doopvijver van het Jordaaneiland in het water uit de bron der spelonk naast de geboortegrot. De ouderlingen knielden neer. Hun lichaam was tot op de borst ontbloot. Vóór hen stond een groot bekken. Zij bogen het hoofd erboven en ontvingen het doopsel.
In de formule van deze doop, zoals in de uitdrukking die Johannes bij Jezus' doop gebruikt had, werd gewag gemaakt van de naam Jehova en van de gave der drie eigenschappen. Daarenboven werden er de woorden "In de naam van de Gezondene" aan toegevoegd. Bij de doop van Johannes had een algemene zondebekentenis plaats, doch bij die van Jezus beleden zij hun zware zonden in het bijzonder, verwekten er een akte van berouw over en bekwamen vergiffenis.
Meestal bracht Jezus de nachten eenzaam in gebed op de heuvelen door. Op het einde van zijn verblijf bij de herders in deze dagen zegde Hij tot de leerlingen dat Hij nu een tocht alleen wilde ondernemen naar de mensen die Hem en zijn vluchtende ouders liefdevol ontvangen hadden, dat Hij daar zieken wilde genezen en een zondaar bekeren. Geen voetstap van zijn heilige ouders mocht ongezegend blijven. Allen die Hem toen gastvrijheid en liefde bewezen hadden, wilde Hij opzoeken en op de weg van de zaligheid brengen. Alle weldaad en barmhartigheid was hier, zoals trouwens reeds vroeger en te allen tijde een aandeel aan en een bevordering van de zaligheid geweest en zou dit te allen tijde blijven. En, zoals Hij nu allen bezocht, die Hem en de zijnen toen liefde bewezen hadden, zo zou zijn hemelse Vader allen gedenken, die aan de geringsten van zijn broeders liefde en weldaden bewijzen. Hij duidde zijn leerlingen een zekere plaats aan, een spelonk bij de stad of een gebergte dat Efraïm heet. Daar moesten zij in de volgende dagen op Hem wachten.
10. Het Sacrament van Genezing [deel 4]
Christus als geneesheer
Het medelijden van Christus voor de zieken en de talrijke genezingen van allerlei gebrekkigen zijn een schitterend teken van het feit dat 'God genadig heeft neergezien op zijn volk' [Lc. 7,16] en dat het rijk Gods heel nabij is. Christus heeft niet enkel de macht om te genezen, maar ook die om zonden te vergeven: Hij is gekomen om de gehele mens naar ziel en lichaam te genezen; Hij is de geneesheer die de zieken nodig hebben. Zijn medelijden met al wie lijden, gaat zo ver dat Hij zich met hen vereenzelvigt: 'Ik was ziek en gij hebt mij bezocht' [Mt. 25,36]. Zijn voorliefde voor alle noodlijdenden heeft in de loop der eeuwen zonder ophouden de bijzondere aandacht van de christenen gewekt voor allen die lichamelijk en geestelijk lijden. Zij staat aan de oorsprong van de onvermoeibare inspanningen om hen op te beuren.
Vaak vraagt Jezus van de zieken dat zij geloven. Om te genezen maakt Hij gebruik van tekens: speeksel en handoplegging, slijk en afwassing. De zieken willen Hem aanraken, 'want er ging van Hem een kracht uit die allen genas' [Lc. 6,19]. In de sacramenten houdt Christus niet op ons 'aan te raken' om ons te genezen.
Ontroerd door zoveel lijden laat Christus niet alleen toe dat de zieken Hem aanraken. Hij maakt hun ellende tot de zijne: 'Hij heeft onze zwakheden weggenomen en onze ziekten heeft Hij gedragen' [Mt. 8,17]. Hij heeft niet alle zieken genezen. Zijn genezingen waren tekens van de komst van het rijk Gods. Zij kondigen een diepere genezing aan: de overwinning op zonde en dood door zijn Pasen. Op het kruis heeft Christus heel het gewicht van het kwaad op zich genomen en de 'zonde van de wereld' weggenomen [Joh. 1,29], waarvan de ziekte slechts een gevolg is. Door zijn lijden en dood op het kruis heeft Christus aan het lijden een nieuwe zin gegeven: het geeft ons voortaan de mogelijkheid met Hem gelijkvormig te worden en ons met zijn verlossend lijden te verenigen.
Anne Van Der Sloten
11. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 10
Mensen zullen in opstand komen tegen elkaar en op het einde zullen ze opnieuw orde willen invoeren. Sommigen zullen dit proberen, maar ze zullen hier niet in slagen, wat alles nog slechter zal maken dan tevoren.
Vertaling: Chris De Bodt
19-10-2011
19 oktober 2011
19 oktober 2011
1. Stacie Cimm: de opperste daad van liefde.
Stacie offert haar eigen leven op om haar kind te redden: weigert chemo en sterft als haar baby 23 dagen oud is
Een Amerikaanse was na jaren proberen eindelijk zwanger maar lang duurde haar geluk niet. Ze werd ziek en haar wereld stortte in toen ze haar diagnose kreeg. De moeder in wording had kanker en moest chemo krijgen. Ze weigerde want ze wilde haar baby niet in gevaar brengen. Drie dagen na de enige ontmoeting met haar boorling stierf ze. De baby was toen 23 dagen oud. Vandaag zorgt haar broer samen met zijn vrouw voor Dottie Mae.
Een moeder kiest altijd voor haar kind. Het lijkt vanzelfsprekend maar dat was het zeker niet voor Stacie Crimm. De Amerikaanse werd voor ultieme keuze gesteld: haar leven of dat van haar ongeboren kind. Ze offerde haar kansen op herstel op en koos voor haar baby. De 41-jarige maakte de moedige keuze toen de behandelende artsen haar vertelden dat chemo nefast kon zijn voor het ongeboren leven. Stacie leefde nog vijf maanden en zette haar dochter, Dottie Mae op de wereld. 23 dagen na de geboorte van haar kind stierf ze. "Haar baby was alles voor haar", zegt haar broer Ray Phillips.
De vrouw beleefde haar mooiste moment toen ze alsnog zwanger werd. Na jaren proberen had ze haar droom opgegeven. Ze had zich neergelegd bij de gedachte dat ze onvruchtbaar was. Maar plots was ze dan toch zwanger. Lang duurde haar geluk niet. Na het kopen van de eerste babyspulletjes werd ze steeds vaker en harder geplaagd door aanhoudende hoofdpijn en een troebel zicht. Wat ze toen nog niet wist, was dat de tumoren zich ontwikkelden in haar lichaam. Toen ze de diagnose kreeg, stortte haar wereld in. Haar bezorgdheid ging meteen uit naar haar baby. "Ik hoop dat ik nog lang genoeg mag leven voor mijn baby", zei ze tegen haar broer en ze hoopte dat hij voor het kind zou zorgen. Dat was een vurige wens van Stacie die opnieuw single was.
De kankercellen bleven woekeren in haar lichaam en toen de moeder in elkaar stortte, voerden de dokters een keizersnede uit. Dottie Mae was een pluimpje van een baby en werd naar neonatale gebracht. Haar moeder werd naar de spoed op een andere afdeling gevoerd. "Ze was stervende, haar adem stokte". En toch gaf ze niet meteen op. Ze herstelde en er was opnieuw hoop maar de kanker was al uitgezaaid en een oog wou niet meer mee. Haar keelspieren waren verlamd en spreken ging nog amper. De Amerikaanse verloor vaak het bewustzijn en kon de geboorteakte van haar dochtertje niet meer tekenen.
Stacie was ook te zwak geworden om haar baby op de arm te nemen en de boorling zelf was ook te zwak om bij haar moeder te zijn. "We toonden haar foto's van haar baby en ze huilde. Ze wou zo graag haar kind vasthouden", vertelt haar broer Ray aan NewsOK. "Het was verschrikkelijk en ik voelde me zo machteloos. Ik wou haar helpen, ik wou dat iets voor haar kon doen maar haar kind was te zwak."
Stacie ging snel achteruit en de kans dat ze ooit haar baby zou zien werd steeds kleiner. Een verpleegster die zelf ook moeder was, kon niet langer aanzien hoe de vrouw aan het lijden was. Er was de pijn van de kanker en de pijn van het grote gemis. Ze besloot om iets te doen, ze kon en wou niet langer lijdzaam toezien. Ze pleegde overleg met collega's om een speciaal transport te organiseren zodat Stacie, Dottie Mae toch een keer zou zien. "Ik wist dat er plannen waren om een 'ontmoeting' te regelen maar ik hield de lippen op elkaar. Ook al omdat ik haar geen valse hoop wou geven", aldus Ray. Pas op de dag zelf, toen alles al geregeld was, vroeg hij zijn zus wat ze er zou van vinden om haar baby te zien. Ze opende haar ogen en begon zoekend te kijken. Even later arriveerden verpleegsters met haar wolkje. Ze legden de baby op haar borst. Het werd een emotioneel moment. Moeder en dochter keken elkaar voor het eerst aan. "We konden niets uitbregen, het was een emotioneel moment", aldus Ray. "Ik vertelde mijn zus dat ze een prachtige prestatie geleverd had." Drie dagen na de onvergetelijke ontmoeting stierf Stacie. Het meisje leeft nu bij haar broer en zijn vrouw Jennifer. Samen met hun vier kinderen wonen ze in Oklahoma City. "Ze is een mirakeltje en ik wil voor haar zorgen zoals Stacie me gevraagd heeft om te doen."
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 101]
Rafaelmarie, California
Dag 7, donderdag 24/6/2004
Hierop zei Ivan mij dat het hem een genoegen zou doen indien ik aanwezig zou zijn bij de publieke verschijning van 22.30 uur. Ik knikte goedkeurend met mijn hoofd. Daarop gingen we uit elkaar, terwijl ik nog steeds naar een taxi uitkeek en verder nadacht over onze onmoeting van zonet. Daarop dacht ik bij mezelf dat ik het aanbod van Mr. Simon niet aanvaard had, maar dat ik nog steeds mijn persoonlijke verzoeken en die van mijn vrienden aan Ivan zelf kon overhandigen! En zo keerde ik terug naar de plaats waar Ivan en Mr. Simon samen een koffie aan het drinken waren. Ik naderde voorzichtig en vroeg aan Ivan of hij onze verzoeken wou aannemen en hij nam ze aan. Mr. Simon vroeg mij opnieuw om bij te komen zitten, maar ik wou niet tussenbeide komen in hun gesprek.
Toen zei Ivan tot mij: "Rafaël, onze Gezegende Moeder heeft een opdracht voor mij, zowel als Zij een opdracht heeft voor u, zo wees niet zo vluchtig." Ik hield mijn hoofd naar beneden gericht en knikte goedkeurend met mijn hoofd en ging daarop weg. Ik voelde een eigenaardige vrede. "Opdracht," zei ik tegen mezelf, "iedereen heeft een opdracht."
Toen zag ik de andere bedevaarders uit mijn groep. We sprongen in de taxi en ik kon niet wachten om hen te vertellen wat mij was overkomen, over Ivans uitnodiging op de Verschijning!
Van de rest van de dag herinner ik mij niet zoveel, met uitzondering dat ik het bijwonen van de Verschijning niet als een hoge prioriteit aanvoelde voor mij. Na mijn eerste bijwonen van de Verschijning met mijn verzoeken vóór het beeld van Onze Lieve Vrouw en daarbij nog dat ik ze vandaag persoonlijk heb kunnen overhandigen aan Ivan, voelde ik mij als een gelukkige kampeerder! Ik zou nog wel beslissen of ik zou gaan. Ik bleef voorzichtig en aarzelde. Misschien zou ik naar het Blauwe Kruis gaan, want ik was moe van de massa volk. Ik besloot uiteindelijk om eerst naar de Heilgie Misviering te gaan, alvorens mij naar de Verschijningsplaats te begeven. Zelfs onze Heilige Moeder zegt dat het belangrijker is om naar de Mis te gaan, in plaats van naar de Verschijningen!
Na de Mis ging ik langzaam naar mijn verblijfplaats. Ik merkte op mijn weg op dat er op de Verschijningsheuvel reeds veel volk aanwezig was. Ik was gelukkig en voldaan omwille van de dinsdagverschijning aan Ivan, maar toch besloot ik om te gaan, omwille van Ivans persoonlijke uitnodiging. Het was reeds rond 21.30 uur toen ik aankwam aan mijn verblijfplaats. Ana, onze begeleidster, was nog steeds daar, zichzelf aan het opmaken voor de Verschijning. Zij was verbaasd. Ik had niets anders te doen, en zo besloot ik om samen met haar naar de Verschijning te gaan en ik dacht dat, omdat ze zo laat vertrok, vermoeid moest zjn, of dat was tenminste wat ik dacht. En zo vroeg ik aan haar: "Ana, mag ik met u meegaan naar de Verschijning?" Ze antwoordde bevestigend, maar ik moest wel steeds acher haar blijven. Ik vroeg: "Wat? Wat bedoelt ik met dat ik steeds moet achter u blijven?" Wat ik echter niet wist dat was dat ze recht afstevende op het midden van Ivans gebedsgroep. Zo vroeg ik haar opnieuw: "U gaat toch niet temidden van al dat volk gaan staan?" Ik wou mij liever afzijdig houden. Ze bleef echter enkel maar herhalen dat ik achter haar moest blijven. Ik vroeg geen verdere details..
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 23]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Huidige tijd
Maar de Heer zal tegelijkertijd de inwoners van Jeruzalem steunen en vervullen met een geest van mededogen en inkeer. De Heer zal alles in het werk stellen om de volken uit te roeien die Jeruzalem belagen en dan zullen ze zich weer tot de Heer wenden en tot diegene die ze hebben doorstoken [een Bijbelse profetie die in vervulling in gegaan, want God heeft het hier over Zijn Zoon, Jezus]. Dit betekent dat ze Jezus dan zullen aanvaarden als hun Messias en zij zullen beginnen met het bouwen van een nieuwe tempel, wanneer er een bron zal ontspringen die de plaats ervoor zal aanduiden. Dit zal zonder twijfel geschieden op de Olijfberg. Dit zal een Heilige Tempel zijn [lees van 12: 8 tot 13:5]
Dan zal de antichrist komen [13:6], waartegen de Heer zich zal keren [13:7] en dan zullen beide groepen Joden tegen elkaar vechten [deze uit het noorden tegen deze uit het zuiden] en zal er een derde van hen overleven [13: 7-9]. Dan zal de Heer alle volken samenbrengen om tegen Jeruzalem ten strijde te trekken om uiteindelijk de antichrist te verslaan [14: 1-2]. Dan zal de Tweede Komst van de Heer geschieden [14: 3-9]. Dan zullen er noh meer aardbevingen plaatsvinden, waarbij de Olijfberg zal instorten en plaats maken voor een breed dal van oost naar west. Er zal een nieuwe Heilige Tempel komen [14: 9-21] en God zal dan, in de persoon van Jezus, symbolisch de Tempel binnentreden. Tegen dan zal hij Zijn Damascusverblijf verlaten om intrek te nemen in zijn geliefde plaats, Jeruzalem.
God houdt ervan om te verblijven in Jeruzalem. Waarom is voor iedereen een vraagteken. Ik ben afkomstig uit het Noordwesten van de Verenigde Staten dat de meest schone scheppingen van de goddelijke hand van de Heer als natuurgebied bezit. Dit gebied is het heiligste voor mij en ik hou er met geheel mijn hart van. Iedereen zal het erover eens zijn dat deze streek de schoonheid van Israël, dat geen stromen, noch wouden bezit en waar men bezwaarlijk van gebergten kan spreken, vele malen overtreft. Waarom zou ik zon mooi gebied willen inruilen voor de dorre rotsen van Jeruzalem? Ik zal het niet doen, maar mijn geliefde Joodse en Palestijnse vrienden, die ginds leven, zullen hun erfland tot de dood verdedigen. Voor hen zijn deze gebieden Gods "beloofde Land" en God de Vader en Jezus Christus zijn het blijkbaar met hen eens.
Laat ons, om af te sluiten, er ons opnieuw van bewust worden dat de eerste grote gebeurtenis, de aanzet voor zijn verblijfplaats te Damascus te verlaten, de vernietiging zal zijn van het hele oostelijke Middellandse Zeegebied, de Gazastrook inbegrepen en dit normaliter als gevolg van een gigantische tsunami. De hele wereld zal dit zien gebeuren en hiermee begrijpen dat de tijd gekomen is voor God om zich met de wereldse aangelegenheden te mengen. Zij zullen begrijpen dat Israëls God de enige en ware God is en dat Jezus Christus zijn zoon is. Dan zal de wereld het Joodse volk "en masse" laten terugkeren naar Israël en Jordanië en de gebeurtenissen die zullen volgen zullen rechtstreeks leiden tot de Tweede Komst van Christus.
Ernest L. Martin, 2000 Bewerkt door David Sielaff, March 2005
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 208]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Salomon zei over de onvolmaakte en figuratieve offers van de oude wet: Als de brons geworden hemel ons dauw en regen weigert, zullen we naar deze heilige tempel komen, Heer, om onze wensen te offeren en Je zult over onze landen stromen van honig en melk doen vloeien. Als de ziekte ons treft of de oorlog ons teistert zullen we ook naar deze tempel afzakken en Je zult die kwalen stopzetten die de mensheid uitroeit.
Ah! waar gaat de wereld naartoe met al dat ongeluk en die opspraak wanneer een vijandig en goddeloos beleid tegen Jezus Christus niet ophoudt door zijn lastertaal in de pers Gods boosheid en vervloeking over de mensen te brengen. Jezus Christus stem, die dragelijks op het altaar neerdaalt, bereikt God de Vader om barmhartigheid af te smeken in plaats van rechtvaardigheid. En gezien dit offer op elk ogenblik van de dag plaats heeft en de zon in haar koers rond de aarde nooit ophoudt te schijnen op de vlekkeloze Hostie, voel ik mijn hart en mijn hoop groeien en onze angst, verwarring en argwaan verdwijnen.
Daniel, bij het verkondigen van de voortekenen van Gods rechtvaardigheid en de val van het koninkrijk, bij het vermelden van de grote rampen die Jeruzalem en de andere grootsteden zullen verslinken, zegt ons: Je zult herkennen dat de grote rampen nabij zijn wanneer de gruwel van de verwoesting zal optreden in de gewijde ruimte en het eeuwig offer zal ophouden. Ten tijde van de uiteindelijke gruwel komt er een ogenblik dat het niet bloedige offer op aarde niet meer zal gevierd worden. Dan zal er geen tussenpersoon meer zijn tussen Gods rechtvaardigheid en de mens. Misdaad en godslastering hebben geen tegengewicht meer, het is het moment waarop de rechtvaardige Rechter in zijn glorie zal verschijnen en de hemelen zullen dichtvouwen als een tent zonder reiziger.
Die tijd is nog niet ontbroken. Dit bewijst de schat aan deugd en leven, de wonderen van toewijding en heldhaftigheid die een oplettende en voortdurend geofferde God doet ontplooien.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 91]
De oproep om zich op te offeren
Dan zijn er de van buitenaf opgelegde boetes en opofferingen, waarvan sommigen verplicht zijn en de anderen vrijwillig. Verplichte boetes zijn, bijvoorbeeld, het vasten en de onthoudingen die zijn opgelegd door de Kerk. Maar we kunnen en moeten voorbij deze limiet gaan, die is feite heel klein is, vergeleken met de nood waar we allen behoefte aan hebben om boete te doen voor onze eigen zonden en deze van de anderen.
Er zijn sommige hulpmiddelen voor de boete, die gebruikt zijn door vele heiligen, zoals discipline, een haren boetekleed, etc. Zulke boete wordt ondernomen in eenheid met Christus, die gegeseld werd aan de paal, vastgebonden werd met koorden en gekroond met doornen. Als Christus voor ons leed, dan is het maar meer dan juist dat we iets terugdoen voor Hem en Zijn verlossend Werk. Een andere praktijk is het bidden, met de geest van boete, met uitegtrekte armen in de vorm van een kruis, in eenheid met de gekruisigde Jezus of door het bidden met het hoofd voorover tot het de grond raakt en ons aldus te vernederen voor God die we durfden te beledigen, wij, die niets zijn bij zijn aanwezigheid.
Alhoewel dergelijke boetvaardigheden niet verplicht zijn, zijn ze in vele gevallen nodig, om brandende kenmerken, die de mensen tot de zonde doen overgaan, of de krachtige verleidingen van de wereld, de duivel, de trots en het vlees, te overwinnen. Jezus, die Goddelijk was, kon niet zondigen en Hij gaf ons een schitterend voorbeeld van een leven van boete. Alvorens zijn openbare leven te beginnen, bracht hij veertig dagen in de woestijn door om te bidden en te vasten. De Evangeliën vertellen ons alles dat Jezus zich, gedurende zijn openbare leven, regelmatig afzonderde van het volk om zo, in alle stilte in het verborgene, te kunnen bidden tot onze Vader. En, alvorens zichzelf over te leveren aan de dood, bracht Hij een lange tijd van gebed door in de Tuin van Gethsemane. En hebben wij, arme en zwakke schepselen, geen nood aan gebed? Uiteraard! Het is in het gebed dat we God ontmoeten en het is in deze ontmoeting met God dat Hij ons de genaden en de kracht verleent die we nodig hebben om, wat er ook vereist is van ons, te kunnen ontzeggen: " Ga naar binnen door de nauwe poort. Want de poort en de weg die naar de ondergang leiden, zijn ruim en breed, en velen gaan die weg. Maar de poort en de weg die naar het leven leiden, zijn nauw en smal, en maar weinigen vinden die weg." [Mat. 7: 13-14]. Hier benadrukt Jezus Christus ons de grote nood van de zelfontzegging omdat we, zonder de geest van verzaking, de Hemel en aldus het eeuwige leven, niet zullen binnentreden. Onze offers en gebeden zijn voortdurend nodig voor de Allerhoogste.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 5]
Inleiding
Een verrassende ontdekking
Ik was er van overtuigd dat, als deze verdenkingen niet werden ontkracht en de beschuldigingen tegengespraken, de Kerk vroeg of laat zou te lijden hebben onder een storm, die gelijkaardig of misschien nog krachtiger zou zijn, dan deze die losgebarsten was over de "stiltes van Pius XII" of de theorieën van Dan Brown.
Het leek me dat de "strijdwapens" klaar waren [zelfs als ze op dat ogenblik nog niet gekend waren door de media en het brede publiek] en opgeslagen waren in de arsenalen van de Traditionalisten, maar ter beschikking waren van ieder, die een hevige aanval wilde inzetten tegen het Vaticaan. Zo bij voorbeeld : Het hevige "I accuse" [Ik klaag aan] van Laurent Morlier onder de veelzeggende titel : "Het door het Vaticaan onthulde Derde Geheim van Fatima is een vervalsing". Bij het ontleden van deze literatuur, naast wat er op het internet circuleerde, kwam het me voor dat er rond de Fatima zaak zo veel vragen zijn zonder antwoord, dat dit stof zou kunnen geven voor een "detective verhaal" [5]. Misschien het meest boeiende en dramatische detective verhaal van onze tijd omdat het niet alleen betrekking heeft op het Vaticaan, de grootmachten en hun geheime diensten, als op sommige duistere machtsorganen , maar ook op ieder van ons en het nabije lot van de ganse mensheid en van de Kerk.
Om de houding van het Vaticaan te verklaren en die berichtgeving te weerleggen, zocht ik vertegenwoordigers op van de Curie, zoals Kardinaal Bertone, nu Staatssecretaris, die in het middelpunt stond van de bekendmaking van het Geheim in 2000 [zeer zeker een delicate en zwaarwichtige taak, die begrip verdient]. Hoewel hij me begunstigd had met zijn persoonlijke aandacht en me had uitgenodigd een persconferentie te houden in zijn voormalig bisdom Genua, meende de prelaat het niet nodig in te gaan op mijn vraag om een interview, een keuze waartoe hij natuurlijk het recht had, maar die niettemin de vrees voedt dat er vervelende vragen bestaan en, vooral, dat er iets te verbergen is.
Ik trachtte evenwel de stelling van het Vaticaan te begrijpen om de beschuldigingen van de "Fatimisten" te kunnen weerleggen en onderzocht de concrete en betrouwbare elementen van kritiek in de litteratuur van de Traditionalisten. Ongelukkiglijk waren ze verborgen in een massa veronderstellingen, scheldwoorden, absurditeiten, en niet bevestigde geruchten. Ik vond sommige tegenstrijdigheden, ontmantelde sommige veronderstellingen, maar moest me aan het eind gewonnen geven , mede dank zij de onthullingen van een gezaghebbend getuige, die me onschatbaar waardevolle informatie bezorgde. Ik had me niet verwacht aan de ontdekking van een kolossaal raadsel, van een mysterie dat de geschiedenis van de Kerk van de 20e eeuw overspant, iets onzeglijks, iets "ijzingwekkends" dat letterlijk verschillende pauzen, die mekaar opvolgden in het midden van de eeuw, geterroriseerd heeft. Iets dat zeker betrekking heeft op de Kerk, maar ook onze nabije toekomst en die van onze broeders.
Hier vertel ik mijn reis doorheen het grootste mysterie van de 20e eeuw en stel het resultaat voor dat ik eerlijk heb bereikt, een resultaat dat ernstig in tegenspraak is met mijn aanvankelijke overtuiging en dat me verrast en getroffen heeft. [De lezer zal deze ontwikkeling en verandering van beoordeling bemerken vanaf de eerste bladzijden tot aan het besluit]. Op het einde schets ik een hypothese over het "waarom" van deze gebeurtenissen. Een hypothese, die evenwel de hoop opent en de Goddelijke grootheid van de Kerk toelaat te schijnen doorheen en langsheen de kleinheid van haar bedienaars [met hun beperkingen, die we allen hebben] en die ons als met de hand in aanraking brengt met de werkelijke en levende aanwezigheid van Jezus Christus en van Zijn Moeder, nu, vandaag, tussen ons. Tot onze hulp.
Niemand is natuurlijk verplicht te geloven in bovennatuurlijke gebeurtenissen, zoals deze van Fatima. Niemand zal echter op een dag kunnen zeggen dat hij het niet wist.
Antonio Socci 7 oktober 2006, Feest van O.L.Vrouw van de Rozenkrans.
Voetnoten
[5] De traditionalistische kritiek op de keuzen van de hiërarchie met betrekking tot Fatima, te beginnen met Pius XI, kan men samen met een buitengewone documentatie vinden in het monumentale werk van Frère Michel de la Sainte Trinité, Toute la verité sur Fatima [De volledige waarheid over Fatima], gepubliceerd bij La contre-Réforme Catholique. De drie delen, gepubliceerd tussen 1989 en 1990, handelen echter niet over het Derde Geheim, zoals het in 2000 werd bekend gemaakt. Voor de eenvoud zal ik deze drie boeken enkel vermelden met de initialen van de auteur FM, samen met een referentie naar het deel [v.I, v.II, v.III].
Vertaling: Dr. Guy Claes 7. Samson and Delilah [12/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 118]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
De vijanden van de bedevaart.
Negen maand lang was M. Gaillard afwezig voor een reis naar Rome, vanaf begin april tot 7 december 1667. Deze mysterieuze afwezigheid intrigeerde de onderzoekers die er een geheime zending in zagen vanwege zijn vrioend de minister van State Hugues de Lyonne als voorbereiding op de verkiezing van de nieuwe paus Clemens IX. Kardinaal Rospigliosi werd inderdaad verkozen met de steun van Frankrijk en hij slaagde erin snel de betrekkingen tussen pausdom en Lodewijk XIV te verbeteren, ter gelegenheid van de strubbelingen met de jansenisten, dankzij de pauselijke brief van 28 september 1668 die 20 jaar rust bezorgde en die de Clementijnse Vrede werd genoemd.
M. Gaillard is kort over dit verblijf in Rome: Mijn Romereis was heerlijk, ik bracht aflaten mee voor Laus, voor de Confrérie die zich er eens zal vestigen met de 72 volgelingen van Jezus, alsook in Gap. In feite zag die confrérie nooit het licht, ondanks dat onze reiziger op het laatst een kladschrift van de 72 volgelingen opstelde.
Tijdens zijn afwezigheid duurden de vijandige geruchten over Laus voort. M. Peytieu maakt er gewag van in zijn verhaal aan Mgr. de Genlis eind 1671, waar hij schrijft: "Onder alle vereringen aan de Moeder Gods was er nooit een die zo bestreden werd en er kan gezegd worden dat deze kapel een rots is die opgetrokken is te midden van de stormen " Dan verdeelt hij de tegenhangers in drie groepen: degenen die weigerden het getuigenis van de herderin te geloven, degenen die de wonderbare genezingen niet aanvaardden, en tenslotte degenen die beweren dat Laus het werk van de Duivel is, sluw om de mensen te bedriegen. Dan weerlegt hij de argumenten van die vijandige geesten door met feiten de deugd van de Ziende en de waarde van de bekeringen aan te tonen: kortom, dat de hele Aktie van Laus leidt naar het heil der zondaars en de glorie van God.
Graag kregen we geschreven details over die aanvallen tegen Laus, maar er is ons tot op heden geen enkel vijandig geschrift bekend. De enige kenmerkende aanwijzing zal tegen eind 1668 voorvallen.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 337]
Kajafas
Rapport van Kajafas
Ook is er nog een rapport van Kajafas betreffende een berechtingsproces over de opstanding van Yeshua.
In zijn brief [Sanhedrin 89 door Siphir 11, 7] schreef hij ondermeer: Enkele dagen na de terechtstelling van Yeshua van Nazareth werd het rapport van zijn opstanding van de dood zo algemeen, dat ik het noodzakelijk achtte dit te onderzoeken, omdat de opwinding intenser was dan tevoren en mijn eigen leven, als wel dat van Pilatus, in gevaar was. Ik liet Malchus, de kapitein van de koninklijke stadswacht komen, die mij mededeelde niets persoonlijk te weten, omdat hij Isham de bevelvoering over de wacht had gegeven; maar voorzover hij van de soldaten had gehoord, had de toedracht ontzag ingeboezemd, en het rapport werd zo algemeen geloofd dat het geen zin had het te loochenen. Hij dacht dat mijn enige kans was de soldaten het zwijgen op te leggen en Johannes en Petrus te verbannen naar Kreta, of te arresteren en op te sluiten in de gevangenis, en als zij zich niet stil zouden houden, hen net zo te behandelen als ik Yeshua behandeld had.
Hij zei dat alle soldaten waar hij mee gesproken had, overtuigd waren dat Yeshua was opgestaan door bovennatuurlijke kracht en voortleeft en dat hij geen menselijk wezen was, want licht en de engelen en de doden, die uit hun graven kwamen, toonden allen aan dat er iets gebeurd was, wat nog nooit op aarde had plaatsgevonden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 151]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht
Hij zegde hun dat zijn hemelse Vader deze plaats had aangeduid en voorbestemd, toen Maria ontvangen werd. Ook ontving ik de kennis van verscheidene voorafbeeldende gebeurtenissen, die in het Oud Testament op deze plaats voorgevallen waren. Ook Abraham en Jakob waren hier geweest. Set, het kind van de belofte, was hier, na een zevenjarige boetepleging van Eva uit deze geboren. Hier zegde een engel tot Eva dat God haar dit kind in de plaats van Abel had gegeven. Set werd hier lang verborgen gehouden. Hij werd in de melkgrot of grafspelonk van Maraha verborgen en gevoed, want zijn broers vervolgden hem, zoals Jakobs zonen Jozef vervolgden.
De herders leidden Jezus ook in de aangrenzende spelonk,waarin de H. Familie enige tijd verbleven had [de eerste en tweede van het grottencomplex]. Zij hadden de bron die daar bij Jezus' geboorte ontstaan was, sierlijk ommuurd en in hun ziekten gebruikten zij van haar water. Ook Jezus liet van dit water door de leerlingen meenemen.
6 oktober. Emmerich: Ik herinner mij uit mijn beschouwingen uit Jezus' openbaar leven dat Hij op 6 oktober, na zijn doop, in de geboortegrot, die door de herders reeds tot bidplaats ingericht was, de sabbat vierde. Bij deze gelegenheid zei Hij tot de herders dat zijn hemelse Vader reeds bij de ontvangenis van Maria deze spelonk tot zijn geboorteplaats had voorbestemd.
11. Het Sacrament van Genezing [deel 3]
De ziekenzalving
'Door de heilige ziekenzalving en het gebed van de priesters legt de gehele kerk de zieken in handen van de lijdende en verheerlijkte Heer, opdat Hij hen zou opbeuren en behouden. Meer nog, zij spoort hen aan zich vrijwillig bij het lijden en sterven van Christus aan te sluiten en aldus het hunne tot het welzijn van het Volk van God bij te dragen'.
1. Haar grondslagen in de heilsgeschiedenis
Ziekte in het menselijk leven
Ziekte en lijden behoren van oudsher tot de ernstigste problemen waardoor het menselijk leven beproefd wordt. In de ziekte ervaart de mens zijn onmacht, beperktheid en eindigheid. Elke ziekte is een voorbode van de dood.
Ziekte kan leiden tot angst, tot terugval op zichzelf, soms zelfs tot wanhoop of opstandigheid tegenover God. Ze kan iemand ook tot een grotere rijpheid brengen, hem helpen te onderscheiden wat in zijn leven niet wezenlijk is, om zich te keren tot datgene wat dat wel is. Heel vaak leidt ziekte ertoe God te zoeken en naar Hem terug te keren.
De zieke ten overstaan van God
De oudtestamentische mens beleeft ziekte voor Gods aanschijn. Hij stort zijn klachten over zijn ziekte voor God uit en bidt Hem, de Meester over leven en dood, om genezing. Ziekte wordt een weg van bekering, en de vergeving van God leidt de genezing in. Israël ervaart dat ziekte op mysterieuze wijze met zonde en kwaad te maken heeft en dat trouw aan Gods wet het leven schenkt: 'Want Ik, de Heer, ben uw geneesheer' [Ex. 15,26]. De profeet voelt aan dat lijden ook voor de zonden van anderen verlossend kan zijn. Tenslotte kondigt Jesaja aan dat er voor Sion een tijd zal komen dat God elke fout zal vergeven en elke ziekte zal genezen.
Anne Van Der Sloten
12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 9
Wee hen die, tijdens deze dagen, de antichrist niet zullen vrezen, omdat hij de vader is van hen die geen weerstand bieden aan misdaden. Hij zal nog meer moorden en vele mensen zullen tranen laten over zijn slechte gewoonten. Vertaling: Chris De Bodt
18-10-2011
18 oktober 2011
18 oktober 2011
1. Jeruzalem: Het symbool van de Oostelijke Poort
Wist je dat de Oostelijke Poort in de oude ommuurde Stad Jeruzalem één van de sleutelsymbolen van Bijbelse eindtijdprofetie is? Wist je dat de poort, zoals ze er vandaag staat, een vervulling is van een profetie die 2.000 jaar geleden in het boek van Ezechiël werd vermeld? Wist je dat zelfs Orthodoxe Joden geloven dat de Messias op een dag door deze poort terug zal keren naar Jeruzalem?
De Oostelijke Poort is een symbool van de spoedige terugkeer van Jezus. Laat me dit even verklaren: In juni 1967, tijdens de Zesdaagse Oorlog, werkte ik als professor van internationaal recht en politiek aan een universiteit in Texas. Dat waren de dagen dat het internet nog niet bestond, dus ik moest via televisie en kranten op de hoogte blijven van de dagelijkse ontwikkelingen in de oorlog. Kort na de oorlog las ik een krantenartikel dat mijn aandacht vestigde op de Oostelijke Poort en Bijbelprofetie. Het betekende eveneens een radicale wijziging in mijn leven.
Er zijn acht grote poorten die toegang geven tot de Oude Stad. De eerste en belangrijkste is de Gouden Poort, of de Oostelijke Poort. Het is de enige poort die toegang geeft tot de Tempelberg.
Toen in juni 1967 de Zesdaagse Oorlog uitbrak, kwam de scheidingslijn tussen Israêl en Jordanië vanuit het noorden, boog dan of naar het westen, en kwam dan recht naar beneden. Dat betekende dat Israël aan de westelijke kant lag, en de Jordaniërs aan de oostelijke kant en dat de Jordaniërs de ganse Oude Stad Jeruzalem beheersten.
De Jordaniërs verwachtten dat de Israëlieten vanuit het westen zouden toeslaan, aan de Jaffapoort. Daarom verzamelden ze al hun versterkingen en troepen op dat punt. Maar de Israëlieten wisten dat de Jordaniërs dit verwachtten, en verrasten hen door s nachts troepen langs de oostelijke zijde van de stad te sturen, waar ze een aanval lanceerden op de Leeuwenpoort. De aanval was een succes. De Israëlieten vielen de stad binnen, overwonnen ze in een mum van tijd en haastten zich dan naar de Westelijke Muur om er te bidden. Het was een uiterst emotioneel moment want het betekende dat de Joden voor het eerst in 1.897 jaar terug controle hadden over hun stad, en dit alles in overeenstemming met de eindtijdprofetie.
In het krantenartikel dat ik las over de Zesdaagse Oorlog en dat letterlijk mijn leven had veranderd, stond dat de Joodse militaire leiders de dag voor de aanval op de Leeuwenpoort een verhit debat hadden gehad, omdat iemand voorstelde om de Oostelijke Poort op te blazen, wat de Jordaniërs nog meer zou verrast hebben. Volgens het verslag dat ik las, was er tijdens deze besprekingen een Orthodoxe Jood aanwezig, en hij vertelde de militaire aanvoerders dat ze de Oostelijke Poort niet konden opblazen omdat ze moest dicht blijven tot de wederkomst van de Messias. Die opmerking trok mijn aandacht en ik was erdoor gefascineerd. Waar had hij het toch over? Ik had er geen idee van.
Dus ik nam een woordenlijst en zocht het woord "Oostelijke Poort" op, en ik begon de Bijbelreferenties te bekijken. Het duurde niet lang voor ik bij Ezechiël 44 aanbelandde. In dat deel van Ezechiël krijgt de profeet een rondleiding in de toekomstige Tempel die in de eindtijd in Jeruzalem zal gebouwd worden. En, tijdens die rondleiding, wees men hem er op dat de Oostelijke Poort dicht zal zijn en blijven tot de Messias terugkomt. Ik was heel mijn leven naar de kerk geweest, en had nooit iets over die profetie gehoord.
Vervolgens nam ik de Encyclopedia Britannica en begon te lezen over de Oostelijke Poort. Ik ontdekte dat ze in de jaren 1500 gesloten werd, toen de Moslimleider Suleyman de Grote de muren van Jeruzalem herbouwde, die er heden ten dage nog steeds staan. Het intrigerende is dat niemand precies weet waarom de poort dichtgemetseld werd. Volgens de traditie deed er tijdens de herstelling van de muren in de stad het gerucht de ronde, dat de Joodse Messias op komst was. Suleyman riep de Joodse rabbijnen bijeen en vroeg wat het gerucht betekende. Ze vertelden hem dat de Joodse Bijbel profeteerde dat God op een dag een Messias zou zenden die uit het Oosten zou komen. Hij zou via de Oostelijke Poort binnenkomen en zou de stad vrijmaken van alle vijanden van de Joden, en zou dan vanuit Jeruzalem over de heel wereld heersen.
Volgens de traditie bedankte Suleyman de rabbijnen, liet hen vertrekken, en gaf dan het bevel de Oostelijke Poort af te sluiten en er een Moslimbegraafplaats voor te plaatsen, want hij dacht dat een Joodse Messias nooit een voet op een Moslimbegraafplaats zou zetten, en Hij zou zeker nooit door een poort kunnen stappen die dichtgemetseld was. Deze ontdekking fascineerde mij, en ik besefte dat de Oostelijke Poort een volbrenging is van Bijbelprofetie.
Net zoals in Ezechiël 44 wordt voorspeld, wordt de Oostelijk Poort afgesloten en blijft ze afgesloten tot de terugkomst van de Messias. Psalm 24 beschrijft hoe ze op een bovennatuurlijke wijze zal open waaien om de Messias te verwelkomen wanneer Hij verschijnt. Psalm 24:7 zegt: "Heft uw hoofden op, gij poorten, en verheft u, gij eeuwige deuren, opdat de Koning der ere inga! Wie is de Koning der ere? De Heere, sterk en geweldig, de Heere, geweldig in den strijd."
De Oostelijke Poort is het eerste dat ik wil zien telkens ik naar Israël ga. Voor mij is ze het bewijs dat de Bijbel het Woord van God is en dat Bijbelprofetie betrouwbaar is en letterlijk geïnterpreteerd kan worden. Het is ook een herinnering aan de belofte van Jezus dat Hij op een dag terug zal keren.
Bron: Donald R. Reagan
Vertaling: Mario Lossie
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 100]
Rafaelmarie, California
Dag 7, donderdag 24/6/2004
Hierop zei Ivan mij dat het hem een genoegen zou doen indien ik aanwezig zou zijn bij de publieke verschijning van 22.30 uur. Ik knikte goedkeurend met mijn hoofd. Daarop gingen we uit elkaar, terwijl ik nog steeds naar een taxi uitkeek en verder nadacht over onze onmoeting van zonet. Daarop dacht ik bij mezelf dat ik het aanbod van Mr. Simon niet aanvaard had, maar dat ik nog steeds mijn persoonlijke verzoeken en die van mijn vrienden aan Ivan zelf kon overhandigen! En zo keerde ik terug naar de plaats waar Ivan en Mr. Simon samen een koffie aan het drinken waren. Ik naderde voorzichtig en vroeg aan Ivan of hij onze verzoeken wou aannemen en hij nam ze aan. Mr. Simon vroeg mij opnieuw om bij te komen zitten, maar ik wou niet tussenbeide komen in hun gesprek.
Toen zei Ivan tot mij: "Rafaël, onze Gezegende Moeder heeft een opdracht voor mij, zowel als Zij een opdracht heeft voor u, zo wees niet zo vluchtig." Ik hield mijn hoofd naar beneden gericht en knikte goedkeurend met mijn hoofd en ging daarop weg. Ik voelde een eigenaardige vrede. "Opdracht," zei ik tegen mezelf, "iedereen heeft een opdracht."
Toen zag ik de andere bedevaarders uit mijn groep. We sprongen in de taxi en ik kon niet wachten om hen te vertellen wat mij was overkomen, over Ivans uitnodiging op de Verschijning!
Van de rest van de dag herinner ik mij niet zoveel, met uitzondering dat ik het bijwonen van de Verschijning niet als een hoge prioriteit aanvoelde voor mij. Na mijn eerste bijwonen van de Verschijning met mijn verzoeken vóór het beeld van Onze Lieve Vrouw en daarbij nog dat ik ze vandaag persoonlijk heb kunnen overhandigen aan Ivan, voelde ik mij als een gelukkige kampeerder! Ik zou nog wel beslissen of ik zou gaan. Ik bleef voorzichtig en aarzelde. Misschien zou ik naar het Blauwe Kruis gaan, want ik was moe van de massa volk. Ik besloot uiteindelijk om eerst naar de Heilgie Misviering te gaan, alvorens mij naar de Verschijningsplaats te begeven. Zelfs onze Heilige Moeder zegt dat het belangrijker is om naar de Mis te gaan, in plaats van naar de Verschijningen!
Na de Mis ging ik langzaam naar mijn verblijfplaats. Ik merkte op mijn weg op dat er op de Verschijningsheuvel reeds veel volk aanwezig was. Ik was gelukkig en voldaan omwille van de dinsdagverschijning aan Ivan, maar toch besloot ik om te gaan, omwille van Ivans persoonlijke uitnodiging. Het was reeds rond 21.30 uur toen ik aankwam aan mijn verblijfplaats. Ana, onze begeleidster, was nog steeds daar, zichzelf aan het opmaken voor de Verschijning. Zij was verbaasd. Ik had niets anders te doen, en zo besloot ik om samen met haar naar de Verschijning te gaan en ik dacht dat, omdat ze zo laat vertrok, ze vermoeid moest zjn, of dat was tenminste wat ik dacht. En zo vroeg ik aan haar: "Ana, mag ik met u meegaan naar de Verschijning?" Ze antwoordde bevestigend, maar ik moest wel steeds achter haar blijven. Ik vroeg: "Wat? Wat bedoelt u met dat ik steeds moet achter u blijven?" Wat ik echter niet wist dat was dat ze recht afstevende op het midden van Ivans gebedsgroep. Zo vroeg ik haar opnieuw: "U gaat toch niet temidden van al dat volk gaan staan?" Ik wou mij liever afzijdig houden. Ze bleef echter enkel maar herhalen dat ik achter haar moest blijven. Ik vroeg geen verdere details...
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 22]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Huidige tijd
Wat ons betreft mogen we gerust zeggen dat de aarde, wat natuurrampen betreft, de laatste 500 jaren zowat haar rustigste periode heeft gekend in haar geschiedenis. Zelfs de Heilige Schrift spreekt van dingen die er gebeurden tijdens de Exodus die de meeste mensen vandaag beschouwen als verzinsels, en toch vonden ze plaats. De oude Griekse literatuur staat vol van dergelijke catastrofische gebeurtenissen die gebeurden na de zondvloed. En wat vinden we in Zacharia 9 tot 14? Het somt de diverse gebeurtenissen op die zullen leiden tot Jezus bij Zijn Tweede Komst voet op aarde zal zetten op de Olijfberg.
Eerst zal echter het oostelijke Middellandse Zeegebied voor een groot deel getroffen worden door het zwaard van God, en niet door de mens [zie 9: 2-8]. Dit zal gebeuren wanneer de "hele wereld erkent" dat God verblijft te Damascus en niet in Jeruzalem [zie 9: 1].
Na deze verwoesting [die eveneens het kustgebied zal treffen van de huidge staat Israël], zal er een grote uittocht vinden van Joden uit andere landen die terug zullen keren naar Israël. Dit houdt in dat de Joden van het zuidelijke rijk, ofwel het koninkrijk Juda [zij die hoofdzakelijk in de Arabische landen wonen] en deze van Israël [deze van noordelijke afkomst, die nu Asjkenazische Joden worden genoemd en voornamelijk in Europa wonen] massaal zullen terugkeren naar het Land van Israël om er zich opnieuw te vestigen, zelf tot helemaal in Jordanië [9: 9-10:12]
Deze twee groepen Joden zullen niet omgaan met elkaar [hoofdstuk 11]. Maar vóór hun broederlijk "uiteenvallen," zullen ze opnieuw sterk en machtig zijn in Israël en de hele wereld [samen met de Joden die er thans wonen]. De uitkomst zal zijn dat Jeruzalem de hoofdstad van de wereld zal worden [12: 1-8]. Vele heidenen [en zelf Joden] zullen zich tegen deze gedachte verzetten omwille van de Bijbelse leer die zegt dat de antichrist eerst zal regeren vanuit Jeruzalem.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 207]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Het misoffer is uiterst verzoenend voor levenden en doden. Het voldoet totaal om alle genaden van hier boven te verkrijgen en al onze noden te helen. Oneindig in waarde en waardigheid is het nochtans beperkt in zijn uitwerking en toepassing: omdat degenen die ervan genieten, priester, gelovigen en Kerk, hoe heilig ook, slechts een beperkte verdienste en waardigheid bezitten. Ze zijn bekwaam om nieuwe genaden te verkrijgen, om volmaakter te worden maar, ondanks al hun inspanningen, zullen ze nooit bij machte zijn om alle vruchten van dergelijk offer te plukken. Het misoffer is gelijk aan het kruisoffer. Maar dit laatste, hoe onbegrensd ook in waarde, kan geen onbeperkte verdienste en voldoening schenken zonder mogelijkheid tot bijvoegen.
Bij instelling van zijn offer heeft Jezus Christus de maat van genade vastgelegd die de begenadigden zouden genieten. Vandaar dat meerdere missen voordeliger zijn dan één enkele. Dat een mis in het bijzonder opgedragen voor die of die overledene hem voordeliger uitkomt en bijdraagt tot zijn bevrijding dan een mis gezamenlijk opgedragen voor alle christenen.
Het offer is gebracht ter ere van de martelaars en heiligen die in de Hemel zijn. We vragen God dat ze steeds meer vereerd zouden worden door de gelovigen van de strijdende Kerk, en dat de tussen komst en de eer die we hen toezenden hen meer vreugde berokkenen.
Het offer baat de levenden om Gods genade te verkrijgen en de straf voor hun zonden te herroepen.
Het offer is, onder alle voorbeden, het meest efficiënte en verzoenende voor de doden. Het gebed, de aalmoes, de liefdadigheidswerken zijn maar doeltreffend voor de bevrijding of de opluchting der doden in de mate van de godsvrucht en de ingesteldheid van hem die ze offert. Het zijn daden die zich, volgens de theologische uitdrukking, ex opere operantis profileren. Maar het misoffer staat los van de verdienste van de offeraar, het is direct doeltreffend en vanwege de instelling zelf ex opere operato. Het is een des te grotere remedie dat, ten overstaan van de zielen in het Vagevuur, de Kerk er geen andere bezit die onfeilbaar en zeker is. De Kerk kan de overleden gelovigen niet laten deelnemen aan de sacramenten: het sacrament is een extern en tastbaar teken dat de ziel maar via het lichaam heelt en dus hebben de van hun aardse bekleedsel ontdane zielen geen toegang meer tot hun vruchten. Het altaaroffer is dus de enige weg die de Kerk bezit om de verdienste van het lijden en bloed van Jezus Christus doeltreffend op de overledenen toe te passen. Het is de doctrine van de Kerk en van het concilie van Trente: aangaande de uitwerking van het offer bestaat er geen onderscheiding tussen levenden en doden, wat betekent dat de eigenschap van het offer om Gods barmhartigheid aan te trekken op de levenden hier op aarde ook bestaat om de rechtvaardigheid om te buigen voor de overledenen.
In Rome kan het altaar bezocht worden waarop Sint Gregorius de Grote de mis opdroeg, en waarop Jezus Christus verscheen om hem bekend te maken dat bij hij elke viering de bevrijding van een ziel in het Vagevuur bekwam.
Helaas! De mensen bezitten niet hetzelfde vermoeden van de geneesmiddelen en onbeperkte steun die Jezus Christus bezit. Ze vergeten hun hemels lot en hun verplichtingen tegenover God en geloven alleen nog in hun eigen kracht en fysieke activiteit, aanschouwen zichzelf als werktuigen en machines en waarderen zichzelf alleen nog met hun salaris. Hovaardig en misprijzend zeggen ze: "Wie dagelijks eet, moet dagelijks werken."
Op de zondag met zijn zegeningen, zijn missen overbodige vieringen waardoor het bedrijf vierentwintig uur wordt vertraagd, het salaris van de werkman met een zevende verminderd, brood en kleren aan kind en vrouw van de werkman en de arme ontnomen. Ongelovige mensen, antwoordt Sint Paulus: "Is het rijk Gods maar eten en drinken? Hij die de lelie in het veld kleedt, die de vogelen des hemels voedt, is hij ooit tekort gekomen aan degene die Hem dient aan de tafel van zijn Voorzienigheid?"
Sint Jan Chrysostomus leert ons dat Onze Heer Jezus Christus aan het altaar zich toont als op de troon van zijn goedheid, de handen vol met genaden en gaven. Hij is omringd door talrijke engelen die in een respectvolle houding staan en door deze hemelde geesten schenkt Hij de mensen alle helende gaven voor z iel en lichaam. Maar, wie durft beweren dat zijn goddelijk bloed, dagelijks op het altaar uitgegoten, minder deugd en efficiëntie vertoont dans het menselijk zweet, de regen en de dauw uit de hemel, om onze weilanden te bevruchten en onze nijverheid te bevorderen? Waar zien we de voortvarende families, de stevige en bloeiende rassen, zo niet onder deze die deelnemen aan het altaar en bijdragen tot de overvloedige vruchten door hun vurig smeken en hun krachtig meewerken.
Pater Rodriguez vertelt in zijn werk over Communie en Offer dat een landbouwer gewoon was om dagelijks een half uur van zijn werktijd te offeren om zo de mis bij te kunnen wonen. Hij leefde comfortabel, zijn land was beschermd tegen stormen en leek het best bebouwd en het meest vruchtbaar. Geen enkele kwaadaardige invloed, geen vergiftigde kiem schaadde zijn bomen en wijngaarden. Zijn zolders waren jaarlijks gevuld met ontelbare vruchten. Zijn vrienden en buren, vol bewondering, hadden geen uitleg voor dergelijke wonderbare bescherming. Op een dag begeleidde de landbouwer een onder hen naar de Kerk op het uur van de mis. "Zie," zei hij, "dit is mijn schat en wondermiddel, dit is de bron van mijn geestelijke en tijdelijke zegeningen, en de toegang ervan is voor iedereen vrij." Op dit altaar waarop Jezus Christus dagelijks neerdaalt stelt Hij het op prijs om voor hen die Hem bezoeken en eren zijn vroeger woord te vervullen: Zoek eerst het Rijk Gods en zijn rechtvaardigheid en al het andere zal je er bovenop krijgen. [Mt 6,32].
Het is zeker dat het misoffer, als we er de vruchten van toepassen, ons zou beschermen tegen grote kwalen. Het zou beter onze tijdelijke belangen veilig stellen dan onze ontdekkingen of bedrijvige verbeteringen en al de kennis van onze landbouwers. Het zou meteen het oïdium en de phylloxera uitroeien, alsook alle ziekten die onze wijngaarden, vruchten en wortels, die de arme voedt, treffen.
Nu al zou het ons het door het Evangelie beloofde meervoud doen genieten, voorteken van de hemel en overmaat van de komende bezittingen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 90]
De oproep om zich op te offeren
En zo is het nodig om te weten hoe we alle dingen kunnen doorstaan: door opofferingen te doen aan God en dingen te laten vallen, door alle dingen te laten vallen, alsof we blind, doof en stom waren, opdat we in feite beter zouden zien en met een grotere zekerheid zouden spreken en de stem van God zouden horen. Laat anderen "blijken" dat ze hun levenswijze te hebben, ik zeg "blijken," omdat in werkelijkheid diegene die overwint, diegene is die weet dat hij beter zwijgt uit liefde tot God. Opgewekt anderen de eerste plaats toekennen, hen het beste toewensen, hen laten deelnemen in de vreugde en te laten genieten van de vruchten van onze arbeid, onze opofferingen, onze bezigheden, onze mogelijkheden, van dingen die ons zijn ontnemen, ik zou zelfs zeggen van onze goede eigenschappen, alsof ze ook hen toebehoren, en ons tevreden stellen met nederig te zijn en aan zelfverzaking te doen uit liefde voor God en onze naaste.
Om met een goed kenmerk het gezelschap te doorstaan van hen waar we niet van houden of van onaangename mensen, of zijn die tegen ons zijn, ons ergeren en tergen om ondiskrete of zelf onvriendelijke vragen, moet we dit beantwoorden met een glimlach, een kleine daad, de gunst van vergeving en liefhebben, met onze ogen gericht op God.
Deze zelfontkenning is dikwijls het moeilijkse van onze menselijke aard, maar het is ook deze die de Heer het meest behaagt en ons het meest verdienstelijk is.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 4]
Inleiding
Een verrassende ontdekking
Daarom reageerde ik op het nieuwe artikel van Messori met een journalistieke polemiek waarin ik als met een zwaard het gelijk van het Vaticaan verdedigde [vooral genadeloos tegenover de traditionalisten], viel de schrijver aan en ruimde al zijn "diëtrologieën" [1] uit de weg wat niet gepubliceerde documenten betrof. Ik wist natuurlijk dat na de noodlottige bekendmaking van het Derde Geheim in 2000, twijfels, verdenkingen, geruchten en kritische bemerkingen waren opgedoken binnen de omgeving van de Curie en dat deze openlijke bekendheid hadden gekregen binnen traditionalistische kringen. Ik had echter nooit aandacht besteed aan traditionalistische uitgaven omdat ik geloofde dat deze hun oorsprong vonden in een brandende ontgoocheling over een Geheim dat al hun "apocalyptische" voorspellingen negeerde.
Ik was echter getroffen door de publicatie van een jong Katholiek geleerde, Solideo Paolini, in een traditionalistisch tijdschrift, waarin ikzelf werd vernoemd. Hij kwam tussenbeide in mijn debat met Messori over Fatima en, in een vaardige polemiek, ontwikkelde hij een reeks argumenten, die grondig de officiële versie van het Vaticaan [die ook de mijne was] vernietigde. In hoofdzaak, volgens Paolini, die onmiddellijk daarna zijn thesis publiceerde in het boek "Fatima: Veracht de profetieën niet," verbergt het Vaticaan nog steeds het bijzonderste deel van het Derde Geheim, en ontkent het zelfs het bestaan er van omwille van zijn explosieve inhoud. De argumenten van Paolini waren ernstig en zijn houding niet partijdig. Andere boeken bleken minder goed gefundeerd en minder respectvol.
De geschillen van de traditionalisten met het Vaticaan over de bekendmaking van het Derde Geheim [van 26 juni 2000] zijn van kerkelijke zijde nooit onderzocht, nooit geconfronteerd en nooit weerlegd. Ze zijn onbekend in de wereld van de leken, misschien omdat hun publicaties bijna uitsluitend worden gelezen in hun eigen kring [2].
Mij kwam het voor dat de keuze van de Curie en de Katholieke media om dit te negeren en er niets over te zeggen, niet juist was, vooral na de buitengewone harde toon te hebben gelezen van hun beschuldigingen tegenover het Vaticaan. Zo wordt, bij voorbeeld in het boek van Pater Paul Kramer, die de werken verzamelt van verschillende auteurs [3], het Vaticaan er van beschuldigd de verzoeken van de Madonna van Fatima niet te hebben verhoord en wordt er bevestigd dat "de prijs van de besluitloosheid van het Vaticaan niet groter hadden kunnen zijn en door het ganse menselijk geslacht wordt betaald" [4].
Voetnoten
[1] Diëtrologie is een Italiaanse term voor samenzweringstheorieën, die gebeurtenissen in het verleden (dietro) onderzoeken om verborgen complotten te vinden.
[2] De Vaticanist Marco Tossati, somde in 2002, met een aandacht voor de details, die kenmerkend zijn voor hem, in zijn boek Il Segreto Non Svelato (Het niet onthulde geheim) bepaalde van deze thesissen, twijfels en theorieën op, die begonnen de ronde te doen en voegde er waardevolle informatie aan toe, zoals we verder zullen zien.
[3] De auteur, samen met anderen, tekenen hun werk met initialen (B.Ph.,M.Div.,S.T.L.Cand.), en met Editional team of the Missionary Association, en vermeldt (op pagina xxiii) de bijzonderste bronnen van dit boek, vaak te vinden op het internet. Met de toelating van de auteurs hebben Pater Kramer en de uitgevers van de Missionary Association artikelen en toespraken verzameld en er nog meer gegevens aan toegevoegd. Daar de verschillende bijdragen geen naam dragen van de auteurs en omwille van de beknoptheid, zal ik enkel verwijzen naar Pater Kramer, vermits hij de curator is van dit boek, dat de naam draagt The Devils final battle [De eindstrijd van de Duivel]. Het is gepubliceerd bij The Missionary Associaltion, Terryville, Connecticut, 2002 en is online verkrijgbaar op en is te vinden op de website : www.devilsfinalbattle.com
[4] Ibid. p. xi.
Vertaling: Dr. Guy Claes 7. Samson and Delilah [11/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 117]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
De vijanden van de bedevaart.
M. Gaillard toont ons, zonder hem te noemen, een heer die verbeten tegen Laus was. "Een voornaam man uit de buurt, verheven in taak en waardigheid, in acht genomen voor zijn kennis, deugd en verdienste, denkt dat de verschijningen aan Benoîte niet echt zijn en alleen maar illusies. Hij denkt een daad te stellen die God behaagt en het volk nuttig vindt door ze te doen opsluiten. Meermaals gaat hij daarvoor naar Laus, voor en na de komst van de Aartsvicaris.
Zo is die belangrijke heer niet akkoord met de officiële beslissing van M. Lambert en wil steeds de herderin laten opsluiten.
Benoîte was steeds in de kapel toen hij er kwam. Ondanks dat de kapel klein is en hij nogal groot en dik was, kan hij ze nooit zien, want God wilde dit zo. Wat aantoont dat onze eigenliefde ons meestal verblindt en ons tot het kwade leidt onder het voorwendsel van het goede: dat zegt de Maagd aan Benoîte. Voor het misprijzen dat die man haar vertoonde en het affront dat hij haar wilde aandoen kreeg hij stenen waaraan hij zou sterven. Maar hij bekende zijn zonde vooraleer te sterven, deed een noveen in Laus en de Heer vergaf hem."
Dat is een voorbeeldige straf zoals onze ijverige verdediger van Benoîte ze graag heeft. We zijn niet zo discreet als hij door de schuldige te noemen, namelijk de baron van Avançon en du Poët, Jacques dAmat, heer van Upaix, die raadsman bij de Staat was en algemeen pachter die stierf in 1669 op 79 jaar. Hij is inderdaad de enige die met dit gezag in zijn baronie, waaronder Laus viel, kon optreden. Jean Claude-Noël, zoon van Jacques, verkocht ze voor 64.000 pond aan de markies Horace de Castellane, juist na de dood van zijn vader in 1669.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 337]
Kajafas
Brief van Kajafas
De grote kwestie voor de Joden is hoe we ons kunnen bevrijden van de druk van de Romeinen, maar Yeshua zei dat we hen met rust moesten laten en dat het er niet toe doet wie er over ons regeert. Als ze je kwetsen, heb ze dan lief. Betaal je belastingen, het is niet meer dan Caesars geld. Soms dacht ik zelfs dat de Romeinen hem gebruikten om ons er onder te houden. Om ons geloof en onze tempel te redden, heb ik Yeshua van Nazareth laten arresteren. Ik deed het niet zo maar, maar alleen na beraad met de raad van de hogepriester van 12 leden, oudsten en priesters.
De aanklachten zond ik, naar Pilatus, om zijn toestemming. Ik verwachtte die executie niet, maar de menigte was zo aan het dringen dat hij ze nooit ontvangen heeft. Ik verwachte dat Pilatus hem naar mij zou terugzenden en dan zou ik hem met Urim en Thummim beproeven, zoals onze wet het voorschrijft, maar het leek alsof Pilatus dorste naar zijn bloed. Zoals alle schuldige tirannen was hij bang voor zijn eigen schaduw en wilde alles vernietigen wat zijn macht belaagde.
Met deze redenen voor mijn actie leg ik de zaak voor aan mijn meesters in Israël.
Opmerking: Volgens de documenten die Spencer Lewis raadpleegde was Kajafas een spion voor de regering in Rome.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 150]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht
Jozef, wiens ouderlijk huis aan de zuidzijde lag, had reeds als knaap hier dikwijls met de herders verkeerd, en was hier vaak komen bidden, wanneer hij zwichtte voor zijn broers en hij zich hier kwam verbergen.
De geboortegrot waarin de herders Jezus brachten, had sedertdien menige verandering ondergaan. De herders hadden haar als een heilige bidplaats ingericht. Niemand mocht de heilige bodem betreden. Daarom hadden zij een gang rondom de geboortekamer met traliën gemaakt en de spelonk daardoor verwijd. Van aan deze gang waren er cellen in de rots, zoals in een klooster. De wanden en de bodem waren met tapijten van de H. Driekoningen behangen en belegd. Ze waren bont en met veelkleurige driehoeken doorweven.
Zij hadden daarenboven twee trappen aangelegd, die van uit de omringende gang tot op de geboortespelonk liepen [in de noord-oosthoek bestond in elk geval één opening] en zij hadden boven de eigenlijke spelonkkamer het dak of gewelf, waarin schuine lichtgaten geweest waren, geheel weggenomen en er een dak als een koepel boven aangebracht. Hierdoor viel nu het licht van bovenaf in de grot. Zij konden langs de éne trap op de heuvel komen en zo vanop de heuvel naar Bethlehem gaan. Zij hadden al die veranderingen uitgevoerd met de middelen die de koningen hun achtergelaten hadden.
Het was vrijdagavond en de sabbat begon, toen zij met Jezus hier kwamen. Zij hadden sabbatlampen in de geboortespelonk aangestoken. De kribbe zelf stond nog waar ze gestaan had. Jezus toonde hun [wat zij niet wisten] de plaats waar Hij geboren was. Hij hield hier een leerrede voor hen en zij vierden de sabbat.
12. Het Sacrament van Genezing [deel 2]
Catechismus
Door de sacramenten van de christelijke initiatie ontvangen wij het nieuwe leven van Christus. Dit leven nu dragen wij 'in aarden potten' [2 Kor. 4,7]. Het is nog 'met Christus verborgen in God' [Kol. 3,3]. Wij zijn in 'onze aardse woning' [2 Kor. 5,1] nog onderworpen aan lijden, ziekte en dood. Dit nieuwe leven als kind van God kan door de zonde verzwakt worden en zelfs verloren gaan.
Onze Heer Jezus Christus, geneesheer van onze ziel en ons lichaam, die de lamme zijn zonden vergeven heeft en hem zijn lichamelijke gezondheid heeft teruggegeven, wilde dat zijn kerk, in de kracht van de heilige Geest, zijn werk van genezing en heil zou voortzetten, zelfs jegens haar eigen leden. Dit is het doel van de twee sacramenten van genezing: het boetesacrament en de ziekenzalving.
De ziekenzalving
'Door de heilige ziekenzalving en het gebed van de priesters legt de gehele kerk de zieken in handen van de lijdende en verheerlijkte Heer, opdat Hij hen zou opbeuren en behouden. Meer nog, zij spoort hen aan zich vrijwillig bij het lijden en sterven van Christus aan te sluiten en aldus het hunne tot het welzijn van het Volk van God bij te dragen'.
Anne Van Der Sloten
13. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 8
Vreemde tekenen zullen er aan de hemelen verschijnen: beide hoornen van de maan zullen zich bij het kruis verenigen . "Gelukkig zullen diegenen zijn die deze oorlog zullen overleefd hebben, daar de geneugten van het leven opnieuw zullen beginnen en de zon opnieuw zal schitteren."
Vertaling: Chris De Bodt
17-10-2011
17 oktober 2011
17 oktober 2011
1. Vicka had een ontmoeting met de Vaticaanse Commissie
De Bosnische online nieuwsite Otvereno rapporteert dat Vicka Ivankovic als tweede getuige is ondervraagd door de Vaticaanse Commissie die de verschijningen te Medjugorje onderzoekt. Ze was niet de enige die de Adriatische Zee heeft overgestoken naar aanleiding van de meest recente bijeenkomst van de Commissie Ruini.
Vicka Ivankovic en Kardinaal Camillo Ruini
"De Internationale Commissie van de Congregatie voor de Geloofsleer heeft een nieuwe periodieke samenkomst gehouden, waarop Vicka werd uitgenodigd om er een officieuze getuigenis te komen afleggen. Daarnaast gaf Vr. Jozo Zovko, die parochiepriester was te Medjugorje bij de aanvang van de verschijningen, ook getuigenis,' schrijft Otvereno.
De Vaticaanse Commissie heeft haar bijeenkomst gehouden op 6 oktober, schrijft de Kroatische krant Slobodna Dalmacija.
In juni van dit jaar is Ivanka Ivankovic als eerste zienster komen getuigen voor de Commissie. Ongeveer tegelijkertijd vertelde Cardinaal Camillo Ruini, als Voorzitter van de Commissie, dat er nog een lange weg te gaan is, alvorens tot een conclusie te kunnen komen.
Bron: Medjugorje Today
Vertaling; Chris De Bodt
2. Why Medjugorje?
"Why Medjugorje" is een nieuwe film, van de hand van de Kroatische regisseur Josip Loncar. U volgt zijn persoonlijke ervaringen sinds hij Medjugorje in 1987 voor de eerste maal bezocht. Deze film geeft vooral de geest van Medjugorje weer, vanuit het perspectief van de bedevaarder. Er is een bonusverhaal bijgevoegd van de bekende schriftgeleerde Tony Hickley. Na het bekijken van deze film hebt u alweer vele goede redenen om te overwegen om naar Medjugorje te gaan.
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 99]
Rafaelmarie, California
Dag 7, donderdag 24/6/2004
Nog steeds op mijn weg naar beneden, merkte ik nog meer bedelaars op en ik gaf ze allemaal wat geld, ik kon het echt niet verhelpen. Beneden merkte ik op dat ik al mijn geld had weggegeven en dat ik geen geld meer had voor de taxi om mij terug te brengen naar het dorp, enkel reischeques. Ik ging naar een winkel en probeerde cola te kopen met deze cheques, in de hoop op wat wisselgeld voor de taxi, maar ze werden geweigerd. Dan ging ik naar de toeristenkraampjes en vroeg hen of ze mijn cheques wilden aanvaarden, maar ook ving ik bot. Ik voelde dat dit misschien een soort bestraffing was; omdat ik Vr. Svets advies niet had gevolgd om geen geld te geven aan de bedelaars, moge God mij vergeven. Enkele minuten later vertelde een dame uit de eerste winkel mij dat ik de cola gratis mocht houden en dat ik deze bij mijn volgende bedevaart naar Medjugorje wel zou betalen. Ik zei haar dat het niet de cola was die mijn interesseerde, enkel het wisselgeld voor de taxi. Toen ze benarde toestand begrepen, gaven ze mij het wisselgeld. God zij dank voor deze genade!
Terwijl ik naar een taxi uitkeek om mij terug te brengen naar het hotel voor het ontbijt, merkte ik Bill Simon op, een zogenaamde Pro-Life politieker, die een gooi deed naar het Gouverneurschap in Californië. Hij werd later een overloper en gaf zijn steun aan Arnold Schwarzenegger, in plaats van aan een andere Pro-Life kandidaat die nog steeds kandidaat was. Ik had hem eerder die week al opgemerkt aan de Heilge Jacobuskerk en ik benaderde hem met de bedoeling hem een bolwassing te geven, maar ik kan mij niet meer tot in de details herinneren wat ik allemaal tegen hem heb uitgekraamd.
Ik stelde mezelf voor toen hij zich aan de H. Jacobuskerk bevond en ik zei hem dat ik hem wou spreken over iets in verband met de verkiezingen, maar ik herinner mij alle feiten niet meer en om deze reden kan ik hem nu ook niet beoordelen. Maar nu kreeg ik opnieuw de kans en ik benaderde hem voor een berisping, dit in alle respect, maar ik ben uiterst Pro-Life. Diegenen onder u die op de frontlinie staan van de abortusoorlog weten wat ik bedoel.
Terwijl ik met Mr. Simon aan het spreken was, voelde ik een klop op mijn schouder: het was Ivan! Hij zei: "Ik ken u, kent u mij?" Ik voelde mij een een beetje uit het veld geslagen, maar toch kon ik mijn gesprek met Bill afmaken en daarbij Ivan nog uitleggen wat er precies gaande was. Zij waren het beiden met mij eens en Mr. Simon nodigde mij en Ivan uit om samen een koffie te gaan drinken. Ik dacht bij mezelf: wat gaat die overloper met Ivan doen? Misschien had hij spijt over zijn overloperij, wie weet? Ik weigerde echter beleefd, omdat ik mij een beetje overbodig aanvoelde tussen Mr. Simon en Ivan. Ik wou mij niet verder opdringen, vooral na mijn berisping.
Ik merkte op dat de Rozenkrans van Mr. Simon heel erg in goud was veranderd, meer nog dan mijn Rozenkrans en misschien was dit een teken dat hij waarachtig spijt had. Maar ik vroeg aan Ivan of ik samen met hem op de foto mocht en deze keer ging hij akkoord, maar ik was vastbesloten dat het geen gelaten foto zou worden. Ik hield Ivans schouder vast en Ivan nam mij bij mijn schouder en ik plaatste mijn wang naast de zijne, wat ook hij deed. We glimlachten beiden en toen werd de prachtige foto genomen.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 21]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Huidige tijd
Wat ons betreft mogen we gerust zeggen dat de aarde, wat natuurrampen betreft, de laatste 500 jaren zowat haar rustigste periode heeft gekend in haar geschiedenis. Zelfs de Heilige Schrift spreekt van dingen die er gebeurden tijdens de Exodus die de meeste mensen vandaag beschouwen als verzinsels, en toch vonden ze plaats. De oude Griekse literatuur staat vol van dergelijke catastrofische gebeurtenissen die gebeurden na de zondvloed. En wat vinden we in Zacharia 9 tot 14? Het somt de diverse gebeurtenissen op die zullen leiden tot Jezus bij Zijn Tweede Komst voet op aarde zal zetten op de Olijfberg.
Eerst zal echter het oostelijke Middellandse Zeegebied voor een groot deel getroffen worden door het zwaard van God, en niet door de mens [zie 9: 2-8]. Dit zal gebeuren wanneer de "hele wereld erkent" dat God verblijft te Damascus en niet in Jeruzalem [zie 9: 1].
Na deze verwoesting [die eveneens het kustgebied zal treffen van de huidge staat Israël], zal er een grote uittocht vinden van Joden uit andere landen die terug zullen keren naar Israël. Dit houdt in dat de Joden van het zuidelijke rijk, ofwel het koninkrijk Juda [zij die hoofdzakelijk in de Arabisch landen wonen] en deze van Israël [deze van noordelijke afkomst, die nu Asjkenazische Joden worden genoemd en voornamelijk in Europa wonen] massaal zullen terugkeren naar het Land van Israël om er zich opnieuw te vestigen, zelf tot helemaal in Jordanië. [9: 9-10:12]
Deze twee groepen Joden zullen niet omgaan met elkaar [hoofdstuk 11]. Maar vóór hun broederlijk "uiteenvallen," zullen ze opnieuw sterk en machtig zijn in Israël en de hele wereld [samen met de Joden die er thans wonen]. De uitkomst zal zijn dat Jeruzalem de hoofdstad van de wereld zal worden [12: 1-8]. Vele heidenen [en zelf Joden] zullen zich tegen deze gedachte verzetten omwille van de Bijbelse leer die zegt dat de antichrist eerst zal regeren vanuit Jeruzalem.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
5. Crisis eurozone vormt een groot gevaar voor de Amerikaanse economie
De Amerikaanse president Barack Obama heeft een telefoongesprek gehad met de Duitse bondskanselier Angela Merkel over de laatste ontwikkelingen rond de schuldencrisis in de eurozone. Volgens Obama betekent die crisis een groot gevaar voor de Amerikaanse economie. Dat heeft het Witte Huis bekendgemaakt.
"De president en de bondskanselier hebben gesproken over de voorbereidingen voor de G20-top in het Franse Cannes en hebben afgesproken om in contact te blijven voor de ontmoeting", aldus het Witte Huis.
Obama heeft al herhaaldelijk telefonische contacten gehad met Europese leiders over de schuldencrisis in de eurozone. Zo belde hij maandag nog met de Franse president Nicolas Sarkozy.
Indignados: protest verspreidt zich stilaan over de hele wereld
Aan het Brusselse Noordstation zijn gisteren rond 14.30 uur ruim 6.000 mensen vertrokken om deel te nemen aan de betoging van de zogenaamde Indignados. De Indignados komen op tegen de manier waarop politici en financiële instellingen de economische crisis te lijf gaan en ijveren voor een vernieuwde democratie. Volgens de actiewebsite 15october.net zijn er vandaag manifestaties voorzien in 951 steden in 82 landen. In Rome is de betoging intussen zwaar uit de hand gelopen. Demonstranten staken auto's in brand en sloegen de ramen in bij banken. Er werden 60 gewonden geteld. In ons land werden geen grote incidenten gemeld, er waren wel enkele berispingen voor het spuiten van graffiti en er is één ruit gesneuveld.
De bonte en lawaaierige stoet vertrok rond 14.30 uur aan het Noordstation en is zonet aangekomen op het plein voor de Brusselse beurs. Telkens de betoging voorbij een bankgebouw trok, klonk er oorverdovend gefluit en boegeroep.
Omstreeks 18.45 uur waren de betogers in de omgeving van het Schumanplein, maar de toegang tot het plein zelf is afgesloten. Een kleine groep betogers staat aan de afsluiting tegenover de politie. De sfeer is kalm. De manifestatie eindigde uiteindelijk in het Jubelpark.
Later op de avond zouden de manifestanten nog een algemene vergadering houden om te zien of ze in het park overnachten. Daarover bestaat voorlopig geen duidelijkheid.
In Italië zijn tienduizenden mensen op straat gekomen na een oproep van de Indignados. De voor 14 uur voorziene demonstratie in Rome startte vroeger dan gepland. Volgens Italiaanse media hebben enkele vermomde demonstranten meerdere auto's in brand gestoken. Anderen verbrandden de Italiaanse en Europese vlag aan een hotel. Bij enkele banken werden de ramen ingeslagen.
Ook een bijgebouw van het ministerie van Defensie werd in brand gestoken. Brandweerlieden probeerden het vuur te blussen. Rond het gebouw waren militanten met bivakmutsen te zien. De oproerpolitie voerde charges uit tegen de betogers en gebruikte waterkanonnen.
Vele duizenden mensen zijn in de Italiaanse hoofdstad de straat opgegaan, honderdduizend volgens de politie, 200.000 volgens de organisatoren.
De actievoerders trokken door het centrum naar het plein San Giovanni [plein van Sint-Jan van Laterenen]. Dat is een populaire locatie voor manifestaties door vakbonden en linkse partijen. Ongeveer 1.500 politieagenten patrouilleren door de Italiaanse hoofdstad om de betoging in goede banen te leiden. Verder heeft de politie helikopters ingezet.
Volgens de Indignados worden de privileges van een kleine groep rijken te veel gevrijwaard en zijn het de minder begoeden die de crisis betalen doordat gesnoeid wordt in allerlei sociale voorzieningen.
Her en der dook ook de slogan "We are the 99 procent" op. Dit is een spreuk overgewaaid van de Verenigde Staten en het protest daar tegen hebberige bankiers en meedogenloze banken. 99 procent van de Amerikaanse bevolking verdient "gemiddeld" tot zeer weinig. De echte rijkdom zit bij één procent, vandaar de slogan. Een andere leuze luidt 'Wij betalen hun crisis niet'.
De manifestanten vormen een bonte bende van voornamelijk jonge mensen, al zijn er ook oudere betogers terug te vinden. Ze stappen op achter de slogan "Take the street," die in drie talen wordt meegedragen. Bij de betogers bevindt zich een groep die zich kleurrijk verkleed en geschminkt heeft. Er zijn ook verwijzingen naar de verschillende andere steden in Europa en de rest van de wereld, waar manifestaties plaatsvinden.
Aan de staart van de betoging loopt een kleine groep zogenaamde anti-manifestanten mee. Zij dragen zeer deftige kledij en slogans waarmee ze hun ongenoegen en afkeer voor de hele Indignado-beweging uiten.
In Madrid trekken de betogers vanuit vijf plaatsen naar de Puerta del Sol, het plein dat deze lente een maand lang bezet werd door de Indignados. De actievoerders zullen dat in de nacht van zaterdag op zondag opnieuw doen. In Spanje, waar het ongenoegen wordt gevoed door de recordwerkloosheid van meer dan 20 procent, heeft de beweging al het meest bereikt. Ze verhinderde er onder meer de uitzetting van tientallen Spanjaarden die hun hypotheek niet meer konden afbetalen. Volgens een woordvoerder van de Indignados in Spanje moet 15 oktober het startpunt worden voor een 'hete herfst'.
Er wordt vandaag verder onder meer betoogd in het financiële district van Londen en aan de Europese Centrale Bank in Frankfurt. In de City, het financiële hart van Londen, kwamen zowat 800 "verontwaardigden" op straat, onder wie de oprichter van de klokkenluiderswebsite Wikileaks, Julian Assange.
In Nederland waren ruim 2.000 mensen op de been in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht.
In New York wordt er al sinds midden september actie gevoerd. Gisteren kwam er opvallend veel volk opdagen: het wereldberoemde plein Times Square raakte verstopt door de massa. De ordediensten hadden veel volk verwacht, want er waren dranghekken geplaatst. Duizenden betogers daagden op, onder wie veel families. Ook toeristen steunden het protest, door vanuit de open bussen slogans te scanderen en het overwinningsteken te maken. "Ik kan niet geloven hoeveel volk hier is. Het gaat nauwelijks vooruit", aldus een passant.
Ter hoogte van 46th Street en 7th Avenue kwam het tot incidenten. De politie chargeerde en tientallen mensen raakten in paniek en vluchten weg. Eén vrouw kwam hierbij ten val. Eerder op de dag werd er nog gedemonstreerd aan een filiaal van de grootbank JPMorgen Chase.
Het protest krijgt navolging tot in het onherbergzame Alaska. Een vrouw heeft op de sociaalnetwerksite Facebook een foto van zichzelf en haar drie honden in het bevroren gras gepost met de slogan "Occupy the tundra" [Bezet de toendra]. De foto, die symbool staat voor het rurale antwoord op een hoofdzakelijk grootstedelijk protest, werd al door duizenden op het web gedeeld.
De vrouw, assistent professor Diane McEachern, woont in Bethel, een plaatsje van amper 6.400 inwoners in het verre westen van Alaska. In een interview met de Los Angeles Times zegt de vrouw dat ze graag aan het protest wilde deelnemen. "Ik vroeg me af wat ik kon bezetten. Wat is mijn context, wat is belangrijk voor mezelf". Ze riep dan ook symbolisch op "de toendra te bezetten".
Volgens haar hebben de inwoners van Bethel ook last van de hoge brandstofprijzen en de afbouw van sociale voorzieningen. Daarenboven wordt in de buurt de bouw van een grote goudmijn gepland, die heel wat schade aan het milieu zou veroorzaken. Duizenden internetgebruikers hebben de foto al gedeeld, of hun goedkeuring laten blijken.
6. Twee Europese vulkanen staan op uitbarsten
El Hierro
Op het Canarische eiland El Hierro wijst toegenomen seismische activiteit erop dat een onderwatervulkaan ieder moment kan uitbarsten. De Spaanse autoriteiten hebben schepen en vliegtuigen intussen opgedragen om de omgeving van het havenstadje La Restinga te mijden. De ongeveer zeshonderd inwoners van de plaats werden vorige week al geëvacueerd. In de zeelucht nabij La Restinga zouden vulkanische deeltjes gevonden zijn. Dat heeft de regionale regering van de Canarische eilanden bericht. Een onderzoeksschip dat werd uitgestuurd om monsters te verzamelen, is al teruggeroepen. Ook de verzamelde journalisten in het gebied werden opgeroepen om de streek te verlaten, aldus de tv-zender La Sexta.
El Hierro, ondergrondse zeevulkaan
Katla, IJsland
Het rommelt in de IJslandse vulkaan Katla, de grootste en meest actieve vulkaan van het eiland. Als 1.450 meter hoge vulkaan zou uitbarsten, zou dat veel ergere gevolgen hebben dan de aswolk van de Eyjafjallajökull, die in april 2010 uitbarstte. Hij ligt immers bedolven onder de gletsjer Mýrdalsjökull, die een oppervlakte heeft van ongeveer zeshonderd vierkante kilometer.
Katla, eveneens een verborgen vulkaan, gelegen onder een gletsjer
Wetenschappers hebben de laatste tijd steeds sterker wordende bevingen gemeten rond Katla, genoemd is naar een boosaardige werkneemster. De laatste keer dat de vulkaan uitbarstte was in 1918. Toen duurde het een maand vooraleer hij opnieuw kalmeerde. De lucht werd donker, de dieren stierven, de gewassen gingen kapoten een deel van het ijs op de vulkaan smolt, waardoor er grote ovestromingen ontstonden.
De Katla barst normaal twee keer per eeuw uit, dus ze is al zwaar overtijd nu. Bovendien gebeurt dat meestal in de herfst. "Ze vertoont zeker en vast tekenen van verhoogde activiteit", vertelt een expert. "De overheid werkt nauw samen met de wetenschappers, maar wellicht zullen we pas een uur op voorhand zeker weten wanneer de uitbarsting zal komen."
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 206]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
"Het misoffer," zegt Tertullianus, "draagt bijzonder bij tot de vrede in de Kerk: het bezorgt de volkeren goede en wijze regeringen. Het is nuttig het op te dragen voor de soldaten, voor de zeevaarders, voor de zieken en breder voor allen die onderdrukt en angstig zijn of die de bezittingen en voordelen der aarde moeten missen."
"Het muisoffer", zegt Sint Jan Chrysostomus moet opgedragen worden voor de oogsten en het bewaren van de vruchten der aarde.
Sint Augustinus in hoofdstuk 22 van La Cité de Dieu vertelt dat in zijn tijd een huis vergeven was door duivels en, zodra de mis opgedragen, de kwade geesten verdwenen. Sint Gregorius de Grote citeert in zijn gesprekken het verhaal van een man die gevangen werd door zeeschuimers. Hij werd in verre streken weggevoerd, in een somber cachot opgesloten en zijn vrouw en vrienden wisten lange tijd niet wat er overkomen was en konden zijn sporen niet terugvinden. Eens bevrijd uit zijn ballingschap en weer onder de zijnen vertelde hij, toen hij soms in de gevangenis kreunde, dat zijn ketens vanzelf van zijn handen en voeten vielen. Zijn echtgenote en vrienden bekeken dag en uur en stelden vast dat dit wonder voorviel telkens zij de mis opdroegen voor zijn heil.
Sint Antonius, aartsbisschop van Firenze, vertelt dat twee jongelui kwistig leefden en meegesleept werden midden allerlei gespuis. Op een feestdag trokken ze naar de buiten voor een jachtpartij. Een onder hen, uit gewoonte, s morgens voor te vertrekken de mis bijgewoond. s Avonds, na beschamende losbandigheden en verderf maakten beide aanstalten huiswaarts te keren. Amper op weg verduisterde de hemel, scheurde de bliksem door de wolken en brak er een onweer los met gedonder en verschrikkelijk geloei. Te midden van die chaos klonk een stem, de stem van Gods rechtvaardigheid die riep: Sla toe, sla toe!... Hij die niet naar de mis was geweest werd op slag gedood door een bliksemslag. Dezelfde stem weerklonk nog en riep: Sla toe, sla toe!... De tweede jongeling, door angst bezeten, zet het op een lopen om aan de dood en aan Gods straf te ontsnappen Maar een andere stem weerklinkt in de hemel: deze van de Barmhartigheid die riep: O nee, sla hem niet. Vanmorgen heeft hij de woorden van heil en leven aanhoord bij het altaar: "En het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond, vol genade en waarheid."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 89]
De oproep om zich op te offeren
De opoffering die we kunnen en moeten nemen aangaande onze kledij en dit zonder morren, ook als is het wat warm of koud, is dan te vragen aan de andere mensen in de kamer om de deuren of vensters wat te openen of dich te doen. Kleed uw welvoeglijk en eenvoudig, zonder slaaf te worden van de laatste modesnufjes. Vermijdt herhaling hiervan wanneer het niet in overeenstemming is met deze waarden, zodat we voor anderen geen aanleiding zouden geven tot zonde, door steeds in gedachten te houden dat we verantwoordelijk zijn voor onze zonden die zijn begaan, omwille van ons.
Vandaar dat we ons moeten kleden volgens de Christelijke moraal, de persoonlijke waardigheid en ook uit solidariteit met anderen, om het offer te schenken van het ontzeggen van overdreven pronkzucht en deze overdreven pronkzucht kunnen we vermijden door ons niet over te leveren aan overdreven, uiterlijk vertoon van juwelen, waar we gerust mee kunnen leven zonder en met de verkoop ervan onze broeders en zusters in nood kunnen helpen. In plaats van het dragen van kledij, gemaakt uit duur en zelfdzaam materiaal, zouden we genoegen moeten kunnen nemen met iets eenvoudiger en minder dure kledij, waarbij we zo besparen om zo onze broeders en zusters te helpen die niets hebben om zich mee te bedekken.
Om deze kleine ergenissen die we op ons pad kunnen ontmoeten te verdragen: soms kan dit een misnoegend, irriterend of onvriendelijk woord zijn, voor anderen kan dit een ironische glimlacht, een minachtende kijk, een weerlegging zijn, of we worden voorbijgestoken of opzij gezet alsof we niet bestaan, kunnen we deze, als ze uiteraard misverstanden zijnn aan onze Heer schenken.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 3]
Inleiding
Een verrassende ontdekking
Op 13 februari 2005 stierf in het Karmelietenklooster van Coïmbra op 98 jarige leeftijd, Zuster Lucia dos Santos, de laatste zienster van Fatima, bewaarster van het belangrijkste en verschrikkelijkste van de geheimen van de 20e eeuw. Ze stierf de 13e van de maand, op dezelfde datum, die de Madonna gekozen had voor haar verschijningen in Fatima.
Twee dagen later, op weg naar Perugia, stopte ik voor een korte break in een café aan het Trasumeense meer. Gezeten aan het rustige water, nam ik een exemplaar van "Corriere della Sera", dat ik juist gekocht had, opende het, begon te lezen en schrok. De Katholieke schrijver, Vittorio Messori, publiceerde op de eerste pagina een artikel "Het geheim van Fatima, verzegeld in de cel van Zuster Lucia".
Hij maakte enkele raadselachtige allusies op een aantal geschriften en "brieven van pausen", die de zienster had nagelaten en sprak dan over het fameuze "Derde Geheim", dat door het Vaticaan in 2000 was bekend gemaakt "en dat, verre van het mysterie op te lossen", volgens de Katholieke schrijver, "aanleiding gegeven had tot andere mysteries: Omtrent de interpretatie, de inhoud en het geheel van deze gepubliceerde tekst".
Het artikel zei niets meer en dat was jammer omdat dit "nieuws" dat met nonchalance de wereld ingezonden, me een bom leek, dat heel wat meer uitleg had gevraagd. Ook omwille van het gezag van hem, die het getekend had: Messori is een belangrijk journalist, buitengewoon nauwgezet, de meest vertaalde Katholieke schrijver in de wereld. Hij zou zich nooit lichtzinnig gewaagd hebben zulke "vermoedens" te uiten tegenover het Vaticaan. In het artikel werd er niet gezegd of, wanneer en hoe iemand als hij, zeer nauw verbonden met de Vaticaanse diensten, tot het besluit gekomen was dat de officiële versie niet overtuigend was. Ik ken zijn huidige mening niet. Vijf jaar vroeger, op het moment van de bekendmaking van het geheim, had Messori geen enkele twijfel getoond. Ik heb nog steeds zijn artikel in Corriere della Sera van 25 juni 2000 met de titel : "Geen Fatima geheimen meer." Alles leek in orde.
Vertaling: Dr. Guy Claes
10. Samson and Delilah [10/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
11. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 116]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
De zending van Benoîte.
Ze waarschuwde ook duidelijk twee Paters Minderbroeders uit het bisdom Sisteron die de oude kapel van O.L.V. van Aulun op grondgebied Lurs bedienden. Door de hugenoten vernield in 1592 werd ze in 1666 gerestaureerd na een wonderbare genezing op 2 augustus 1655 op het franciscaanse feest van O.L.V. der Engelen en waardoor de volksdevotie plots weer was opgeflakkerd. Maar die paters, onderling verdeeld, verwaarloosden de dienst van de pelgrims.
Dit is de tekst van Gaillard: "Twee van die kloosterlingen gingen hout halen naar Guillestre voor de bouw. Ze liepen de kerk [van Laus] binnen op het ogenblik dat Benoîte de Maagd had gezien. Eens uit haar extase vroegen die Paters haar raad over hun plannen. Ik ben verplicht vanwege onze goede Moeder dat het misverstand tussen jullie ervoor gezorgd heeft dat de godsvrucht tot O.L.V. der Engelen diep afgezwakt is. Maar als jullie overeenkomen en vurig werken aan het heil van de naaste, zal die verering weer opflakkeren in jullie kerk," waarna ze hen verzekerde dat ze zouden slagen in hun zoeken naar hout. Ze bedankten haar en benutten haar raad, want "ze kwam te weten dat de verering flink gestegen was in die kerk."
M. Peytieu meldt ons in 1671 dat de herderin maar om de maand communiceerde, maar de Moeder Gods vroeg haar meer tot de Sacramenten toe te treden: "zo nadert ze nu zonder falen wekelijks de Eucharistie en nog vaker de Biecht indien nodig." Hij merkt ook op, na de ziende goed te hebben gadegeslagen, dat "ze bijna nooit de Moeder Gods ziet zonder gecommuniceerd te hebben of tenminste gebiecht. Ze ziet ze steeds op dezelfde manier: uit haar kleren en haar gelaat straalt zoveel licht dat ze bijna nooit haar ware trekken heeft gezien Ze krijgt dat bezoek, of nu volk is of niet, en valt in extase Door die extase vergeet ze wat ze aan het doen was, de plek waarop ze verbleef, hoe laat het was, maar de extase duurt maar kort. Bij terugkeer is haar gelaat als verzengt, ze knielt meteen en nodigt alle aanwezigen uit om God en zijn heilige Moeder te danken. De hele dag kan ze niet eten, maar ze drinkt heel veel water."
M. Peytieu duidt ook aan dat Benoîte dikwijls ongesteld is, maar dat belette haar nooit om elke zaterdag en zondag naar de heilige Mis te gaan, behalve een keer. Weldra zullen we de oorzaak van die constante malaise kennen en waaraan de diepe vijandigheid tegenover de bedevaart niet vreemd is.
Vertaling: Broeder Jozef
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 336]
Kajafas
Brief van Kajafas
In de Vaticaanse archieven zijn de ook brieven en rapporten gevonden. Een verslag van Kajafas gericht tot het Sanhedrin en geschreven door Eliëzer Hyran.
Kajafas laat schrijven dat het niet uit persoonlijke haat of kwaadwilligheid was dat hij handelde in de zaak van Yeshua. Zijn motieven betroffen het geloof der vaderen.
Yeshua ging in tegen Gods voorschriften, erkende de offers niet, zei alleen: "Bekeert u, bekeert u," stelde de doop in de plaats van de besnijdenis, brood en wijn in plaats van het Paaslam, zei dat de Vader en hij èèn [dus dezelfde] zijn, verachtte de tempel en zei dat die zal worden verwoest. Uit zijn manier van zeggen lijkt het alsof hij blij zou zijn als het maar spoedig zou gebeuren.
Als we de leer van hem tolereren, betekent dat we de Romeinen laten weten dat onze vroegere leer onjuist was, dat de God van de Joden niet vertrouwd kan worden.. Dan zal de wereld het vertrouwen in God verliest en in ons dan ook, als gelovig volk. En onze tempel is nog wel gebouwd onder Gods supervisie waar Hij beloofde om met zijn kinderen te wonen, hun gebeden te horen en behagen te scheppen in hun offers. Het is het aardse huis voor mensenzielen, de grootste gave van de Vader. Volgens onze wetten was ik verantwoordelijk en sta tussen God en mijn volk om hen te beschermen wat de leer en de leiding betreft.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 149]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus bij de Herders te Bethlehem
De herders lieten Jezus ook nog hun schat zien, die hun ouders van de geschenken der drie koningen bewaard hadden en die hier in de spelonk in een kuil verborgen waren. Deze bestond uit massieve goudstaafjes en stukken van zeer kostbare, met goud doorweven stoffen. Zij vroegen Jezus of zij het aan de tempel moesten geven, maar Hij zegde hun het voor de Gemeente te bewaren. Deze zou de nieuwe tempel zijn. Ook voorzegde Hij hun dat er boven dit graf eenmaal een kerk opgericht zou worden. Dit geschiedde onder de H. Helena.
Deze heuvel was het begin van de wijnbergen die zich naar Gaza toe uitstrekten. Het was de algemene begraafplaats van de herders. Van hier gingen die herders met de Heer naar zijn geboorteplaats, naar de spelonk van de kribbe, nagenoeg een kilometer gaans. De weg liep door een overschoon weidedal, met drie paden. Deze liepen tussen rijen van zorgvuldig gesnoeide vruchtbomen. Onderweg vertelden zij tegen Jezus over het Gloria der engelen. Hier zag ik, in bijvisioenen, de taferelen van hun verschijningen, die zich op drie plaatsen voorgedaan hadden: eerst aan de drie herders, de volgende nacht bij de herderstoren en ten derde aan de bron, waar de herders Jezus gisterenmorgen tegemoet gekomen waren. Bij de herderstoren waren zij in groter getal verschenen. Ze waren groot van gestalte en hadden geen vleugelen. Op de weg naar de geboortegrot leidden die herders de Heer in het voorbijgaan ook in de grafspelonk van Abrahams voedster Maraha bij de grote terpentijnboom.
Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht
Nu brachten zij Jezus in de geboortegrot. Van deze oostzijde uit was Bethlehem in de rechte lijn niet toegankelijk. Van hier liep geen rechte weg er heen. De stad was van die zijde zelfs nauwelijks te zien. Ze was door vervallen wallen en dik, verbrokkeld muurwerk, waartussen diepe wegen liepen, van het herdersdal gescheiden. De eigenlijke en naaste of normale ingang van de stad was de zuidpoort, die naar Hebron leidde. Van deze poort uit moest men om de stad ooswaarts gaan om in het gewest van de geboortegrot, dat aan het herdersdal grensde, te komen en uit dit herdersdal kwam men in voornoemd gewest der geboortegrot, zonder bij Bethlehem te komen.
De geboortegrot en de daarnaast gelegen spelonken behoorden ook aan de herders en zij hadden die sedert lang in gebruik om er hun vee en gereedschappen in te plaatsen en niemand uit Bethlehem betrad hier weg of steg, noch kwam hier iets verrichten.
14. Het Sacrament van Genezing [deel 1]
Voorwoord:
De ziekenzalving is een sacrament waarvan de betekenis en de vruchten ervan minder goed gekend zijn.
Ik heb al dikwijls gemerkt dat er aan het ziekbed van een zwaar zieke er niemand aan denkt om een priester te roepen om de ziekenzalving toe te dienen. Ook niet bij mensen waarvan men weet dat ze het wel zouden waarderen. Niet noodzakelijk uit kwade wil, maar men denkt er dikwijls gewoon niet aan.
Nochtans is dit één van de mooiste dingen die wij kunnen doen voor een zieke of een stervende: een priester roepen om dit prachtige sacrament toe te dienen.
Indien de zieke bewusteloos is, aarzel niet om er zelf om te vragen. Indien de zieke wel bij bewustzijn is: vraag het hem of haar. Ze zijn vaak te ziek en denken er niet aan om het te vragen. Ik heb het zelf in mijn familie ervaren. Ook als je denkt dat ze er niet voor openstaan, vraag het toch maar, je kan het nooit weten.
Na het lezen, de volgende weken van wat de Kerk ons zegt over dit sacrament, zal je het met mij eens zijn, dat dit een buitengewoon geschenk is. Laat ons er dan ten volle gebruik van maken.
Volgende vragen komen aan bod:
Wat is de betekenis van ziekte en lijden?
Geneest Jezus nu nog?
Welke opdracht hebben wij als christen en de priester in het bijzonder?
Wie mag het sacrament toedienen?
Wanneer mag men dit toedienen?
Hoe dikwijls?
Is het noodzakelijk?
Welke vruchten zijn eraan verbonden?
Anne Van Der Sloten
15. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 7
Op één dag zullen er meer mensen worden gedood dan de catacomben van Rome ooit hebben geherbergd. Pyres zal opstaan groter dan de grootste stad en de mensen zullen de hoogste bergen beklimmen om God te loven en niemand zal nog oorlog willen voeren.
Vertaling: Chris De Bodt
14-10-2011
14 oktober 2011
14 oktober 2011
1. Aramese taal is bezig aan een wederopstanding in Israël
Twee TV-kanalen zijn betrokken in iniatieven om de taal die door Jezus en zijn tijdsgenoten werd gesproken nieuw leven in te blazen. Vandaag wordt het Aramees nog door 400.000 mensen gesproken, in de diaspora. De twee Israëlische TV-zenders zijn aan het uitzoeken of het Aramees, de taal die door Jezus en zijn tijdgenoten in die streek tijdens de Romeinse bezetting werd gesproken, opnieuw een levende taal kan worden die door de gewone man wordt gesproken en niet bijna uitsluitend en door een select clubje van geleerden in Semitische talen. "Turoyo TV" [West-Syrisch dialect] en "Suryoyo TV" [de naam die ze zichzelf geven als bevolkingsgroep] bieden een enorme kennis aan gegevens voor online discussies door fans, zodat ze kunnen oordelen wat de beste vertaling is. Onder de naamwoorden, die eenzelfde betekenis hebben, zijn er immers diverse varianten van deze Oud-Syrische taal of het Aramees. De kenners leven voornamelijk in het gebied rond Haifa en Hoog-Galilea. Waarschijnlijk zijn er nog anderen, maar deze leven in Syrië, in de bergen rond Damascus en in de kleine stad Maloula. Het blijkt echter dat het nogal moeilijk is voor deze laatste groep om hen in verbinding te stellen met de twee Israëlische kanalen.
Niettemin zijn deze twee kanalen uiterst waardevol: ze tonen aan dat het Aramees nog steeds leeft als taal, zoals bij de inwoners van Jish, een van de dorpen in het gebied. Het Aramees is een Semitische taal die dicht aanleunt bij de Hebreeuwse taal en werd ooit wijd verspreid gesproken in het gebied tussen de Tigris en de Eufraat. Langzaam droogden de Aramese culturele en taalgrenzen op en werden ze vervangen door de Arabische taal van de "veroveraars" uit het zuiden. Vandaag de dag is de taal een keuze voor de Christenen uit het Midden-Oosten, in het bijzonder bij het liturgische gebruik ervan. De taal wordt zelfs bestudeerd door deskundigen van de Talmoed.
Tekst uit de Bijbel, Exodus 12: 25-31 in zowel het Aramees als het Hebreeuws
Eigenlijk werd het Aramees een beetje vlug als dode taal afgeschreven, tot geleerden er zich bewust van werden dan er een aantal van de Aramese dialecten werden gesproken door bevolkingsgroepen in Syrië, Irak, Turkije en Iran. En dit zijn niet de enige voorbeelden. Ook in Libanon, Georgië, Azerbeidzjan en in Israël zijn er nog gebieden, hoewel niet zo uitgestrekt, waar eveneens Aramees wordt gesproken. In de westerse wereld, is het Aramees in de diaspora een zeer levendige taal, zeker in de Verenigde Staten en in Zweden en, zoals het nogal dikwijls het geval is, zijn deze "ballingen" meer actief en geïnteresseerd in het doen heropleven van de taal. Vandaag wordt aangenomen dat er, verspreid over de hele wereld, zon vierhonderdduizend mensen de verschillende dialecten van de Aramese taal spreken en begrijpen.
In Israël wordt de strijd om het Aramees terug levend te maken voornamelijk gedragen door twee broers, Amir en Shady Khallul. Zij zien Eliezer Ben Yehuda, de vader van het moderne Hebreeuws, als hun voorbeeld. Als het Joodse volk het Hebreeuws kon doen herleven en moderniseren als taal, waarom zou dan hetzelfde niet kunnen gebeuren met het Aramees? Het oorspronkelijke Aramese alfabet is gebaseerd van het Fenicisch alfabet. Het Hebreeuws alfabet is daar rechtstreeks van afgeleid. De vraag is gesteld geweest en werd bevestigend beantwoord. Vorig jaar gaf de Israëlische Minister van Onderwijs aan Jish de toelating om het Aramees te onderwijzen in de eerste twee jaren van het basisonderwijs. Er werd een programma opgebouwd waarop alles is gebaseerd. Woordenboeken van de taal werden ontdekt in Frankrijk en heel wat onderwijzend materiaal werd in Zweden gevonden. De meeste van de boeken zijn gedrukt in Libanon. Het moderne geschreven Aramees gebruikt een oud alfabet [het Bijbelse schrift gebruikt Hebreeuwse letters] dat zowat een mix is tussen het Hebreeuws en het Aramees. Het maakt gebruik van 22 tekens en wordt van recht naar links geschreven. Er zijn twee hoofddialecten, een Oosters en een Westers [zoals dit het geval is met het Armeens] en één enkel geschreven taal als ze gebruikt wordt in gebeden en religieuze teksten, het zogenaamde "Estrangelo."
Aramees alfabet
Israëlische gebruikers van het Aramees die het Westers dialect gebruiken hebben nog een bijkomende uitdaging. Zij moeten hun kinderen aanleren hoe ze de taal moeten spreken en hen daarbij ook nog aanmoedigen om de taal in het dagelijkse leven te gebruiken onder hun vrienden, familie en op school. Ze moeten hen ook aanleren hoe ze zowel het Westers als het Estrangelo alfabet moeten schrijven. Jish was ooit het gebied van Gush Halev, een dorp uit de tijd van Jeruzalems Tweede Tempel en stond gekend om de vruchtbaarheid van de bodem en de hoge kwaliteit van hun olijven. Meer dan de helft van hun huidige 3.000 inwoners zijn Maronitische Christenen, die door de Israëlische soldaten in 1948 werden verhuisd vanuit Biram. Zij konden volgens de onafhankelijksheidsakkoorden niet terugkeren naar hun oorspronkelijk gebied dat nu Baram Kibboets is. 35 procent van de inwoners zijn moslim en 10 procent is Grieks-Orthodox. Het zijn deze Maronieten die pogen om hun cultuur, taal en historische authenticiteit levendig te houden.
Jish [Gush Halev]
Jish heeft heel levendige maatschappelijke contacten met andere Maronieten uit Israël, Nazareth, Acri en Haifa. Onder hen zijn er ongeveer tweeduizend soldaten uit het voormalige leger van Zuid-Libanon die onderdak vonden in Israël nadat het Israëlische leger zich terugtrok uit Libanon in het jaar 2000. Toen werd het initiatief om Aramees te onderwijzen enthousiast onthaald en werden er klassen voor zowel kinderen als volwassenen opgericht. Zelfs het schoolhoofd, een Moslim, steunt het project actief en loyaal, zelfs in die mate dat zijn zoon ook de cursussen volgt om zo hun solidariteit te betuigen met de aangrenzende gebieden.
Voor de Maronieten in Jish zit het nog anders in elkaar, want hoe dan ook is het Aramees voor hen van wezenlijk belang voor hun voortbestaan als volk, op dezelfde wijze als het Hebreeuws en het Arabisch dit zijn voor hun mensen. "Wij vereenzelvigen ons niet als Aramezen, zoals sommige andere nationaliteiten," verklaart Khallul. "Voor ons is de staat Israël heel dierbaar. Ik ben heel fier over de militaire opdrachten die ik uitvoerde als Kapitein van de paras en in het Israëlische leger zijn er meer dan een aantal Aramezen. Wij hebben een diep gevoel dat we hier thuis zijn met al haar tradities."
Maronitische Kerken in het gebied rond Jish
De contacten tussen de Maronieten gaan redelijk terug in de tijd. Diverse Maronitische stromingen werden gerapporteerd aan het einde van de jaren 1930 met de komst van de Zionistische beweging. Tijdens de Arabische opstand van 1939, werden de Joden soldaten in Salfed, bevoorraad door de Maronieten. Ezels werden ingezet voor het transport van het voedsel en ook smokkelden ze diverse overlevenden van de Holocaust in het geheim Biram binnen, nadat de Engelsen de Palestijnse grensgebieden hadden afgesloten. David Ben Gurion werkte eveneens aan het oprichten van een Maronitische Christelijke Staat in Zuid-Libanon, dat door de Joodse instellingen werd gesteund.
Bron: Marco Tosatti, Rome
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 98]
Rafaelmarie, California
Dag 7, donderdag 24/6/2004
De volgende morgen beklommen we de Kruisberg en deden we de 14 staties van het kruis. Nog een mijlpaal in mijn leven, en boven aan het Kruis zou ik de twintig tientjes van de Rozenkrans bidden.
Beetje bij beetje kwamen we allemaal boven. Eenmaal iedereen boven was, deed Snezzy een kleine uiteenzetting over de geschiedenis van de Kruisberg en hoe het Votiefkruis werd opgericht door het geloof, de vroomheid en het harde werk van de katholieke inwoners van Medjugorje. We begonnen aan de staties en het was voor mij een hele eer dat ik het woord mocht nemen bij één van de staties. Tijdens deze kruisweg merkten we allen op dat Snezzy last had van migraine. Zij had zon hevige hoofdpijn dat ze ons later vertelde dat ze niet wist of ze al dan niet zou vervolgen, na de vierde statie. Ik merkte een andere vrouw op die haar aansprak in het Kroatisch en Snezzy medicatie aanbood voor haar hoofdpijn, maar Snezzy weigerde. Later vertelde Snezzy ons dat dit haar zus was die haar het geneesmiddel had aangeboden. We waren allemaal bezorgd om Snezzy. Op een ongeblik merkte ik, tijdens de vierde statie, op dat ze haar hoofd tussen de handen hield. Ik richtte mijn hoofd op en bad een Weesgegroet, een Onze Vader en een Glorie zij de Vader: ik merkte dat ze haar ene hand oprichtte en mij aankeek, maar ik deed alsof ik er mij niet bewust van was.
Ik had het gevoel alsof Snezyy deze pijn vrijwillig wou ondergaan en dat dit de reden was waarom ze de medicatie niet aannam. Zij wou de doornkroning van Christus beleven. Dit terzijde.
Tijdens onze beklimming van de Kruisberg merkte ik op dat sommige bedevaarders blootvoets naar boven stapten. Ik zag hiervan af omdat ik niet gehandicapt wou blijven voor de rest van onze bedevaart. Ik beloofde wel van dit te doen wanneer ik samen met mijn echtgenote naar hier zou terugkomen. Een onder hen heeft zoveel pijn. Iedereen merkte op dat zijn enkels hard waren opgezwollen en dat hij nog amper kon wandelen. Bij elke stap trok hij zijn gelaat. Ik hield mijn linkerhand omhoog en zei wat gebeden en later merkte ik op dat hij minder last had van de pijn. Ik zeg deze dingen niet om de aandacht te willen trekken, maar om u de waarheid te vertellen en hoe God onze gebeden beantwoord, vooral in Medjugorje. Gebeden worden verheerlijkt door onze Heilige Moeder! Soms zagen we bloed op de rotsen.
Uiteindelijk kwamen we aan op de top van de Kruisberg en filmde ik de hele omgeving: de Heilige Jacobuskerk, Bosnië en Herzegovina, enz Op de top van de Kruisberg besefte ik dat ik de twintig tientjes van mijn Rozenkrans, die ik had beloofd, niet zou halen, omdat Snezzy ons zei dat we maar een half uur op de top van de Kruisberg konden blijven. Ik kon tenminste nog de laatste vijf droevige mysteries bidden, terwijl de rest de Kruisberg al aan het afdalen was.
Daarna begon ik aan de afdaling toen ik een bedelaar zonder benen zag, die wat geld vroeg. Ik vroeg mij af hoe hij op de top was geraakt en waarom hij in zijn staat naar de top wou komen. Dit moet een gigantische inspanning zijn geweest voor hem en daarom was het minste wat ik doen kon, hem wat geld te geven.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 20]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Een grote vernietiging
De Byzantijnse hofgeschiedkundige Procopius die leefde in deze tijd dat het verlies aan mensenlevens zo groot was dat hij angstaanjagende wezens gebruikte om dit alles te omschrijven, wat doet veronderstellen dat er zon 75 tot 90 procent van de beolking verdween. Deze rampen luidden "de donkere jaren" in, die bijna vijfhonderd jaren aanhielden. Het was geen toeval dat een stel uitschot van Arabische Bedoeïnen hun meestal ongetrainde legers vanuit de Arabische woestijngebieden uitstuurden in een veroveringsstrijd die hen leidde tot centraal Frankrijk en de grenzen van India in een tijdspanne van zon honderd jaren. Er waren eenvoudigweg bijna geen menselijke bevolkingsgebieden meer in het vroegere Byzantijnse Rijk of het Perzische gebied om de verspreiding van de Moslims te stoppen. In vele gevallen veroverden de Arabieren weerloze steden, die weinig inwoners kenden om zichzelf afdoende te kunnen verdedigen.
Zo had Rome in het begin van het jaar 546 na Christus een inwonersaantal van 500.000 mensen, maar door oorlogsgeweld en ziekten was de stad tegen het einde van datzelfde jaar een spookstad geworden met amper 500 inwoners die overbleven.
In 726 kende Santorini opnieuw een zodanig grote uitbarsting dat de mensen dachten dat het einde van de wereld was aangebroken. Deze natuurlijke gebeurtenis was zo hevig dat er onder de Byzantijnse keizers [die door de Moslims werden berispd om hun verafgoding] de iconoclastische verdeeldheid ontstond waarbij de Orthodoxe Christenen een ban over godsdienstige beeltenissen of iconen invoerden, die zon 70 jaar aanhield. Vele Oosterse Christenen gaven hun verafgoding op en schreeuwden God toe om vergeving van hun zonden.
In de kronieken van Theophanes [die stierf in 818] beschreef hij de gebeurtenissen van 749 als volgt: "Tijdens dat jaar was er een aardbeving en een grote en angstaanjagende instorting [van gronden] in Syrië. Sommige steden werden volledig met de grond gelijk gemaakt, andere steden gedeeltelijk. Er vonden verschuivingen plaats van vestingen, gebouwen en alles wat maar kon, van de bergen tot de vlakten, waarbij er grondbewegingen van zon tien kilometer of meer plaatsvonden. Ooggetuigen zeiden dat het land van Mesopotamië scheurde tot een diepte van bijna vier kilometer, waarbij zich een nieuwe ravijn vormde, van waaruit het witte zand te boven kwam."
Deze grote seismologische ramp gebeurde iets meer dan 1.250 jaar geleden, in ons tijdperk van de opgeschreven geschiedenis. Beeld u even voor wat deze ene gebeurtenis teweeg bracht. Sommige steden in Syrië verplaatsen zich tien kilometer verder dan waar ze oorspronkelijk lagen. De nieuwe ravijn die zich vormde in het noorden van Mesopotamië was zelfs meer dan de helft diper [niet breder, wel dieper] dan de Grand Canyon in Arizona.
Theophanes, als ooggetuige, beschreef dat er in het jaar 763, een bittere koude vanuit het noorden kwam, die begon in oktober en zonder voorgaande was in de geschiedenis. De Zwarte zee, dat uiteraard zout oceaanwater bevat, bevroor tot een diepte van 15 meter vanuit haar noorderkant. In februari volgden er hevige winden die het ijs, onder de vorm van ijsbergen tot in Constantinopel bracht. Deze ijsbergen waren zo groot, dik en diep, dat de Bosporus, de zeeëngte tussen Europa en Azië, en het hele gebied errond, ontoegankelijk werd.
Dierbare vrienden, deze ijsbergen vormden zich in een groot aantal, op dezelfde noorderbreedte als 160 kilometer ten noorden van San Francisco, California! De mensen van Zuid-Europa waren volslagen verstomd met deze ijsbergen. Dat was pas een winter! Alle hierboven genoteerde informatie komt van ooggetuigenverslagen, opgeschreven door Theofanes.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 205]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Sint Augustinus, in hoofdstuk 22 van "La Cité de Dieu" over de overledenen, ziet er twee categorieën in: de middelmatig goede en de middelmatige slechte. De eersten zijn degenen waarvan het leven enkel door dagelijkse zonden en lichte onvolmaaktheden bezoedeld werd. Het offer ontlast hen vlug van hun straf en bevrijdt ze gemakkelijk. De middelmatig slechten zijn degenen die constant in staat van zonde verkeerden en waarvan het leven bezoedeld werd door misdaden, maar die voor te sterven vergiffenis van hun doodzonden kregen. Slechts zelden verkort het offer zichtbaar hun straf of bevrijdt het ze snel: maar het baat hen door de vlammen te milderen en hun lijden te verzachten.
Niet zelden verschijnen overleden zielen aan de levenden: dikwijls stond God dergelijke uiting toe, ofwel om de levenden wakker te schudden uit hun slordigheid en passiviteit, ofwel opdat de achtergelaten zielen een snelle en bezorgde steun zouden ondervinden.
Onder de meest geloofwaardige visioenen geldt deze van Sint Malachias, aartsbisschop van Armagh in Ierland en die we al vermeld hebben. Ook deze van Lodewijk de Goede, keizer en koning, zoon van Karel de Grote en die na 33 jaar tribulaties aan zijn zoon Lodewijk I verscheen. Nog die van paus Benedictus VIII, die twaalf jaar op de Stoel van Petrus zat en, lang na zijn dood, aan de bisschop van Laprée verscheen die zijn vriend was. Ook die van een zus van Sint Thomas van Aquino die de Kerkleraar begeleid had en die hem verscheen en hem tegelijk zijn vertrek uit dit leven en zijn ingang in de boeteplek aankondigde. Alle zielen die eens terug op aarde verschenen dank zij een uitzonderlijke toelating van God wilden de nieuwsgierigheid van de mensen aan wie ze verschenen niet prikkelen door hen geheimen uit het andere leven te openbaren, maar ze spoorden ze om aan te vasten, te wenen, te bidden en vroegen hen missen voor hen op te dragen om hen te ontlasten en hun bevrijding bevorderen. Het misoffer is vruchtbaar, niet alleen voor de ziel, maar ook voor het lichaam, ut sit ad salutem animae et corporis.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 88]
De oproep om zich op te offeren
Vele tijden zal het nodig zijn om een beetje van onze tijd te besteden aan bezinning, ook om een beetje vroeger op te staan om naar de Kerk te gaan en de Mis bij te wonen, of s avonds wat vroeger de radio of de televisie uit te zetten als opffering en zo wat tijd opzij te zetten om de Rozenkrans te bidden. Het is het verzaken aan onze eigen voorkeuren en zinnen dat God van ons verlangt, en, zoals reeds gezegd, als we onszelf niet verloochenen in dit leven, zullen we onszelf opgeofferd vinden in het leven dat komt, want als we niet kunnen hopen op onze redding door onze onschuld, dan kunnen we enkel door gebed en boete worden gered.
We kunnen aan God een kleine daad van opoffering of zelfverloochening doen op ons voedsel, maar niet door tot het uiterste te gaan, want dat zou onze gezondheid verzwakken om te kunnen gaan werken. Neem bijvoorbeeld een stuk fruit, een desert of een drankje waar we niet zoveel van houden, doorsta de dorst voor een tijdje alvorens deze te lessen, maar dan met een drank waar we persoonlijk niet zoveel van houden, met de afstand van alcohol, of minstens met het overmatig drinken ervan.
Als we onszelf aan tafel bedienen, laat ons dat niet het beste stuk nemen, maar als we dit kunnen vermijden zonder de aandacht naar ons toe te trekken en door dit eenvoudig en onopvallend te doen, en God hiervoor bedanken, omdat we moeten denken dan God een Goede Vader is en dat Hij enkel behaagd is door ons als Hij ziet dat wij aan verzaking doen. God schiep goede dingen voor Zijn kinderen, en houdt er van dat we er gebruik van maken, maar zonder er misbruik van te maken en zo onze te plicht doen om dit allemaal te volbrengen en er gebruik van maken in dankbaarheid en liefde voor Hem die ons onverlaadt met stapels giften.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 2]
Voorwoord
Op 13 mei van het Jubileumjaar 2000 onthulde het Vaticaan het Derde Geheim van Fatima aan de wereld in een officiële plechtigheid zonder voorgaande in de geschiedenis van de Kerk: Het visioen van een "Bisschop in het wit" die een heuvel beklimt, tussen de lijken, naar een kruis toe, waar hij gedood wordt door enkele soldaten. Onmiddellijk verbonden met de aanval op 13 mei 1981, ontgoochelde deze vaak aangekondigde bekendmaking vele mensen. Is het mogelijk dat een boodschap, die zo lang en zo zorgvuldig verborgen gehouden was, tenslotte verwijst naar een gebeurtenis, die reeds had plaats gevonden? Waarom dan bijna twintig jaar wachten om de inhoud bekend te maken? Wie is die "Bisschop in het wit?" Wat betekent die lange stilte en die afzondering, die aan Zuster Lucia werd opgelegd, te beginnen van 1960 tot aan haar dood in 2005? En hoe legt men sommige van haar woorden uit?
Is er een Paus-martelaar te verwachten in de nabije toekomst van de Kerk? Waarom werden er zoveel bijzonderheden van de officiële reconstructie betwist? Beetje bij beetje hebben de vervelende vragen zich opgestapeld en veel aanwijzingen tonen een ander beeld, een andere brandende waarheid: Misschien is er een ander deel van de boodschap van de Madonna nooit bekend gemaakt omdat het te verontrustend is. En het Vaticaan, met Johannes-Paulus II, kan een eerder andere weg gekozen hebben, een niet officiële weg om het volledige Derde Geheim bekend te maken aan de mensheid.
In dit onderzoeksdocument brengt Antonio Socci licht over de waarheid in de schaduwen, de taferelen achter de schermen, de intriges en polemieken die het Derde Geheim omringen en boven alles onthult het het drama van de pausen van de twintigste eeuw tegenover de enormiteit van de gebeurtenis en de profetie van Fatima. Het verzamelde bewijsmateriaal toont onverwacht de krachtlijnen van een boodschap, die cruciaal is voor het lot van de wereld en die alle mensen van onze tijd, maar vooral elke Christen aanbelangt. Een boodschap waarvan de sleutel de verschrikkelijke vraag is, die Jezus stelde in het Evangelie van de H. Lucas : "Maar zal de Mensenzoon, bij Zijn wederkomst, nog geloof vinden op aarde?" Vertaling: Dr. Guy CLAES
7. Samson and Delilah [9/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 115]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
De zending van Benoîte.
"Bij het begin van de verering en vooraleer de kerk gebouwd was," schrijft M. Gaillard, "bracht Benoîte dikwijls de nacht door in gebed in de kleine kapel. Vier of vijf keer had ze een zo grote en vurige liefde voor God dat deze haar zo ontvlamde om nog alleen Hem lief te hebben alsook zijn heilige Moeder. Dan verstopte ze zich in een korenveld om te bidden en ook om te zuchten, want ze zag zo weinig ommekeer bij de zondaars. Maar de Maagd waarschuwde haar dat de tot Jezus gerichte gebeden hem niet aanstonden als ze bedroefden of kwaad maakten en dat ze hun kracht verloren door het verdriet."
Zo zorgde de Maagd voor een meer manhaftig gebed vanwege de jonge herderin door recht te trekken wat bij haar te gevoelig lag: dat was nodig voor het evenwicht van het innerlijk leven van Benoîte en voor de lastige taak om de zondaars te waarschuwen en die haar te wachten stond. De herderin naderde de 20: haar grote geestdrift zetten haar tot eenzaamheid aan en haar gebed was constant. Ze bad veel voor de zielen in het vagevuur en was afgeschikt door het misprijzen van de genade die sommige pelgrims vertoonden tijdens de grote samenkomsten.
Ze kwam uit Saint-Etienne voor die gelegenheden en begon een discrete dienst, vooral bij de twee onervaren directeurs, door hen aan te raden "de pelgrims vol ijver en hartelijke liefde te ontvangen, zacht en geduldig te zijn, vooral hartelijk tegenover de grootste zondaars om hen tot berouw aan te manen en zich te verbeteren, hen te waarschuwen goed hun zonden te biechten en maar te communiceren na een grondige voorbereiding." Ze behoedde hen voor elk heiligschendend communiceren, want ze had een persoon opgemerkt die onvolledig gebiecht had en ging communiceren, en die ze discreet tegenhield want ze kende die goed. Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 333]
Kajafas
Flavius Josephus, Philo van Alexandrië versus het Evangelie
De uitleg is verschillend. Sommige denken dat het Sanhedrin de doodstraf, tegen Joden uitgesproken die religieuze wetten overtreden hadden, niet mocht uitvoeren. Daarvoor steunen ze op het keizerlijk decreet van 6/7 na J.C. dat de terechtstelling van moordenaars voorbehouden was aan de Romeinse gouverneur van de nieuwe Romeinse provincie Judea. Volgens hun uitleg mocht geen enkele doodstraf uitgesproken worden zonder toestemming van Rome.
Voor anderen integendeel bezat het Sanhedrin alle macht op het gebied van Bijbelse wetgeving, wat gestaafd wordt door literaire en epigrafische getuigenissen. Josephus verklaart, en een opschrift verkondigt het, dat een niet Jood, zelfs Romeins burger, meteen kon terechtgesteld worden als hij op de binnenplaats van de Tempel betrapt werd. Er is nergens sprake van een toestemming uit Rome. Philo van Alexandrië, een tijdgenoot van Jezus, verklaart ook dat de ingang van het Heilige der Heiligen, dus in het meest gewijde deel van het heiligdom door een Jood of een priester onmiddellijk de doodstraf verdiende [Legatio ad Caium, 307].
Meer nog, zoals het proces van Paulus in de Handelingen der Apostelen is weergegeven [23-26] lijkt het dat het Joodse hoger hof bevoegd was om de doodstraf uit te spreken. Kortom, door Jezus aan Pilatus over te leveren zou Jozef Kajafas een hoofdrol gespeeld hebben in de kruisdood maar de uiteindelijke verantwoordelijkheid van deze gerechtelijke dwaling zou Pontius Pilatus en het Romeinse rijk dat hij vertegenwoordigde toekomen.
Drie bijkomende details in de evangelietekst over Kajafas dienen rechtgezet. Volgens Lukas [3,2] zouden Annas en Kajafas samen het ambt van hogepriester bekleed hebben tijdens en na het openbaar leven van Johannes de Doper. Deze situatie is in tegenspraak met de Joodse godsdienstwetten die slecht één hogepriester in functie per periode herkenden. Waarschijnlijk ligt de uitleg voor deze verkeerde voorstelling van Lucas in het feit dat onder Kajafas' bewind de macht werd uitgeoefend door zijn schoonvader Annas, de voorgaande hogepriester. De waarheid van zijn uitgebreide invloed is duidelijk zichtbaar: hij benoemt zelf zijn schoonzoon als opvolger [Joh. 18,13] en bekomt hetzelfde ambt voor vijf van zijn zonen en voor zijn kleinzoon.
Tot tweemaal beschrijft Johannes [11,49 en 18,13] Kajafas als de hogepriester van het jaar wat veronderstelt dat de benoeming jaarlijks gebeurde. Geen enkel historisch gegeven bevestigt dat. In de Bijbelse tijden was het ambt van hogepriester erfelijk en voor het leven. Onder Herodes en zijn opvolgers en onder de Romeinse gouverneurs kwam de benoeming van de hogepriester toe aan de burgerlijke overheid.
Het is waar dat de meerderheid de functie maar voor korte tijd vervulde, maar Annas en Kajafas waren opmerkelijke uitzonderingen die respectievelijk negen en achttien jaar aanbleven. Johannes [11:50] haalt aan dat Kajafas een belangrijk Joods wettelijk principe uitspreekt: het welzijn van de gemeenschap is meer waard dan het leven van één persoon. Dit debat was geregeld aan de orde in de vergaderingen van rabbijnen ten tijde van de Talmud en de Misjna, in verband met de zaken waarvoor de Romeinse overheid de uitlevering van een opstandige Jood eiste met de bedreiging van een collectieve straf in geval van bescherming van de vluchteling door het volk.
Meestal waren de rabbijnen afkerig om een Jood aan de heidenen over te leveren, maar voor het algemeen welzijn trachtten ze de vluchteling te overtuigen zich zelf over te geven. In die context is de haast van de hogepriester en zijn raad om Jezus over te leveren aan Pilatus te begrijpen door het feit dat de oproer, tijdens Jezus verschijning, in de Tempelgangen bewees dat de openbare rust in gevaar werd gebracht. Als wethouders was het hun plicht de bevolking te vrijwaren van bedreiging van Romeinse vergelding, zelfs als dat het overleveren van een onschuldige Jood aan de heidenen inhield.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 162]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus bij de voorlaatste halte van Maria
Op 11 oktober ging Jezus met zijn leerlingen een paar uren verder en kwam aan een hofstede, die de voorlaatste herbergplaats was geweest van Maria op haar reis naar Bethlehem en die er ongeveer vier uren van verwijderd kon zijn. Er kwamen Hem mannen uit het huis tegemoet. Zij wierpen zich voor Hem op de weg neer om Hem in hun huis uit te nodigen. Op de verdere weg werd het huis van Jozefs verwanten niet bezocht. Zij hielden alleen nog een halte te Qatamin en zo is de hofstede te Q. Madadi Maria's voorlaatste rustplaats op haar reis naar Betlehem.
Jezus werd in dit huis met grote vreugd ontvangen. Deze mensen gingen bijna dagelijks naar de prediking van Johannes en kenden het wonder van zijn doop. Er werd Hem een maaltijd opgediend en ook een warm bad aangeboden. Ook hadden zij voor Hem een mooi slaapvertrek gereed gemaakt. Jezus onderrichtte hen als naar gewoonte.
De vrouw die hier vóór dertig jaren de H. Familie geherbergd had, leefde nog. Zij woonde alleen in het hoofdgebouw alleen en de kinderen woonden daarnaast en lieten haar de spijzen brengen. Na zich gebaad te hebben, ging Jezus ook tot deze vrouw. Zij was blind en sedert verscheidene jaren geheel ineengekromd. Jezus sprak tot haar over de barmhartigheid en de gastvrijheid, over de onvolmaakte werken en de eigenbaat en verklaarde haar dat haar tegenwoordige ellende een straf daarvoor was. De vrouw was zeer ontroerd, bekende haar misslagen en Jezus genas haar. Hij beval haar om zich in het water te leggen waarin Hij zich gewassen had. Toen kreeg zij het licht van haar ogen terug en werd kaarsrecht en weer volkomen gezond, doch Hij legde haar het stilzwijgen daarover op.
Deze mensen hier vroegen Hem in vertrouwen,wie nu de grootste was, Hij of Johannes? Hij antwoordde: "Degene van wie Johannes getuigenis aflegt!" Zij brachten het gesprek ook op Johannes' ijver en sterkte en op Jezus' schone en krachtige gestalte. Maar Jezus antwoordde: "Nog eer drie jaren verlopen zijn, zult gij geen gestalte of schoonheid meer aan Mij ontwaren, ja, Mij zelfs niet meer herkennen. Zodanig zal ten gevolge van folteringen en mishandelingen mijn Lichaam misvormd zijn!"
Hij sprak van de kracht en de ijver van Johannes als van iemand, die vóór de aankomst van de Heer aan het huis van de slapenden aanklopt, als van iemand die een weg door de woestijn baant, opdat de koning er zijn intocht zou kunnen doen, als van een stroom die zijn bedding reinigt.
11. De Sacramentalia [deel 5]
In het kort
Sacramentalia zijn heilige tekens die door de kerk zijn ingesteld. Hun doel is de mensen erop voor te bereiden de vruchten van de sacramenten te ontvangen en de verschillende levenssituaties te heiligen.
Zonder de sacramentalia nemen de zegeningen een belangrijke plaats in.
Zij zijn zowel een lofprijzing van God voor zijn werken en zijn gaven, als een voorbede van de kerk, opdat de mensen volgens de geest van het evangelie van Gods gaven gebruik mogen maken.
Maria is de volmaakte Orante, zij staat model voor de Kerk.
Wanneer wij tot haar bidden, stemmen wij, samen met haar, in met het heilsplan van de Vader, die zijn Zoon gezonden heeft om alle mensen te redden.
Net als de welbeminde leerling, nemen ook wij de moeder van Jezus bij ons in huis; zij is immers de moeder van alle levenden geworden.
Wij kunnen samen met haar alsook tot haar bidden. Het gebed van de kerk wordt als het ware gedragen door het gebed van Maria. Het is met haar gebed in dezelfde hoop verenigd.
Het christelijk leven wordt niet alleen door de liturgie gevoed, maar ook door allerlei vormen van volksvroomheid, die geworteld zijn in de verschillende culturen. De kerk is erop bedacht er het licht van het geloof over te laten schijnen en begunstigt de vormen van volksvroomheid die een evangelisch instinct en een menselijke wijsheid uitdrukken en die het christelijk leven verrijken.
Anne Van Der Sloten
12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 6
Driemaal zal de zon rijzen over de hoofden van de strijders, zonder dat ze deze zullen waarnemen. Maar daarna zal er vrede heersen en allen die de vrede gebroken hebben zullen hun levens verliezen.
Vertaling: Chris De Bodt
13-10-2011
13 oktober 2011: Onze Lieve Vrouw van Fatima
13 oktober 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 97]
Rafaelmarie, California
Ik was met Annemarie, nog iemand van de pelgrims, en we besloten om op de kant van een tafel te gaan zitten, net zoals bij het gesprek met Ivan. Er was aardig veel volk en ik merkte twee kloosterzusters op die binnenkwamen. De ene was duidelijk veel jonger dan de andere. Ze keken beiden in het rond, maar ze konden geen plaats vinden. De oudere zuster was hierover een beetje wanhopig, omdat ik weet hoe moeilijk het is om voor langere periodes rechtop te staan. Onze ogen ontmoeten elkaar en ik bood haar mijn plaats aan. Ik ben nu eenmaal zo. Zij was heel gelukkig en ik kuste haar op haar wang. Ik besloot om helemaal achteraan te gaan staan, in de uiterste hoek van de zaal. Ik had het opgegeven om een foto te maken of met de zieners te spreken of een vriendschappelijk relatie met hen aan te gaan. Ik ben zovele obtstakels tegengekomen dat ik letterlijk besloot om mij op de achtergrond te houden.
Toen ik Marijas toespraak begon te filmen, merkte ik op dat ze recht naar mij keek, ook al bevond ik mij op een aanzienlijke afstand van haar. Ik filmde niet zo lang, volledig ingezoomd leek het net of ze de hele tijd naar mij keek. Daarna legde ik mijn camera neer en nam ik de zoomlenzen weg, om een minder bewegend beeld te hebben, en opnieuw leek het of ze mij de hele tijd aankeek. Ze keek naar het volk en toch leek het dat ze mij voortdurend aanstaarde, ook al bevond ik mij het verst van haar, tenminste dat is wat ik denk.
Ik besloot toen om buiten haar zicht te gaan neerzitten en enkel naar haar te luisteren. Ook was ik moe. Nadat haar gesprek was beëindigd, voelde ik opnieuw dat haar ogen op mij waren gericht. Ik was gewoon nieuwsgering en zo stak ik vlug mijn hand op om haar te groeten: zij deed hetzelfde. Het was verrassend, maar om welke reden ook, keek ze mij aan. Mijn verbeelding sloeg zowat tilt bij zon situatie: waarom keek ze mij aan. Misschien was ik slecht, enz enz Maar op het einde, maakte haar klein gebaar met haar hand mijn dag volledig goed en dit zal ik voor de rest van mijn leven nooit vergeten. Nu nog heb ik steeds in gedachten dat Marija mij aankeek, ook al kan het enkel toeval zijn geweest.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 19]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Een grote vernietiging
Wanneer de inwoners van deze wereld op televisie en op internet deze specifieke vernietiging in dit gebied van de wereld zullen zien, dan zal hun verteld worden van deze welbepaalde profetie in Zacharia 9 tot 14 en dat God zich vanaf nu zal inmengen in de wereldse aangelegenheden. Mensen over de hele wereld zullen bijna algemeen berouw krijgen en zullen hun idolatrie laten [Zacharia 10:2] net zoals er gebeurde ten tijde van de Minoïsche uitbarsting, toen er zich gelijkaardige catastrofe voordeed. Van het eiland Santorini, met zijn twaalfhonderd meter hoge vulkaan, bleven nog amper twee randcirkels met brokstukken over. Van de hele Minoïsche beschaving, bleef er niets meer over. Werd het merendeel van de bevolking van Kreta eerst getroffen door een enorme vloedgolf, kregen ze daarna nog een enorme hoop lavapuin over zich heen. Niemand bleef gespaard. Deze grote uitbarsting bracht grote sociale en religieuze veranderingen met zich mee in het oostelijke Middellandse Zeegebied. De laatse 500 jaren is de aarde er tamelijk rustig, zonder enige noemenswaardige natuurlijke ramp. De hedendaagse wereldrampen zullen mild lijken in vergelijking met dit oordeel.
Hoe dan ook, zal de tijd spoedig aanbreken dat de aarde plotseling en uit het niets, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunamis, en extreme weersomtandigheden zal voortbrengen, die de moderne mensheid nooit gekend heeft. Dit staat allemaal geprofeteerd in het Boek der Openbaringen, waarbij het inluidende oordeel een massieve tsunami zal zijn die het oostelijk Middellandse Zeegebied zal treffen, zoals staat opgetekend in het "Damascus-tijdperk" van Zacharia 9 tot 14.
De rampen van de voorbije tien tot twintig jaar, die geleidelijk aan een waarschuwing vormden voor hetgene wat zal volgen zullen hierbij vergeleken kinderspel zijn.
Ten tijde van Keizer Justinianus [van 1 augustus 527 tot 13 november 565] en in het midden van grote voorspoed, vonden er ook uit het niets enorme rampen plaats. Geschiedkundige wetenschappers hebben kunnen bepalen dat in zijn vroege regeerperiode [rond 536 na Christus] de vulkanische activiteit zo intens en vernietigend was in het gebied van krakatau dat er over de hele wereld veranderingen in het weerpatroon plaatsvonden. Samen met andere catastrofische gebeurtenissen resulteerde dit in het mislukken van de oogsten, in ziekten en hongersnood met logische oorlogsvoeringen als gevolg, waarbij het aantal slachtoffers uit de Eerste en de Tweede Wereldoorlog eerder aan de lage kant bleef.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 87]
De oproep om zich op te offeren
Het is de vrijgevigheid in de gewone, kleine dingen die zich dagelijks voordelen verleent en ons op dat ogenblik volmaakt maken. Die ons meer aandachtig maken in ons gebed en aandacht, die de verstrooidheid zo veel mogelijk vermijdt, die het bidden eerbiedwaardig maakt, want vergeet niet dat we op dat ogenblik praten met God; bidden met vertrouwen en liefde, omdat we ons allen in de aanwezigheid bevinden van iemand van wie we weten dat Hij van ons houdt en ons wenst te helpen, zoals een vader die zijn kleine jongen bij de hand neemt om hem de eerste stappen aan te leren: In Gods ogen zijn we allen kliene, kwetsbare kinderen die zwak zijn in de deugdzaamheid, die steeds fouten begaan en vallen en dat is waarin we Onze Vader nodig hebben om ons de hand te verlenen om ons op onze voeten te houden en te wandelen in de wegen der heiligheid.
Of we nu onze gebeden bidden in de Kerk, thuis, op reis, buiten op de velden of tijdens onze wandeling op de straat: God is overal en luistert naar onze verzoeken en ons lof- en dankbetuigingen. Dit is wat Jezus Christus ons heeft onderricht, als antwoord op de Samaritaanse vrouw die de volgende vraag tot Hem richtte: "Onze voorouders hebben God op deze berg aanbeden, maar bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar men God moet aanbidden." Jezus zei: "Geloof mij, er komt een tijd dat u de Vader noch op deze berg noch in Jeruzalem zult aanbidden. Jullie aanbidden zonder te weten wat je aanbidt, maar wij aanbidden wat we kennen. Maar er komt een tijd, en die is er al, dat wie echt aanbidden, de Vader aanbidden in geest en waarheid. Want de Vader wil mensen die hem zo aanbidden. God is geest, en wie hem aanbidden, moeten hem aanbidden in geest en waarheid."
God wenst dat we bidden in oprechtheid, in de volle erkennning van wat we zijn, onze "nietigheid" voor God: Hij wil dat we er ons bewust zijn van onze vragen en oprechte beloften, klaar om onze beloften te houden. Laat onze God loven en bedanken in de waarheid die zich in ons hart bevindt, in een geest van geloof, liefde en dankbaarheid. God is niet tevreden met fijne woorden en beloften die absurd zijn en geen enkele inhoud hebben, om met woorden om applaus te winnen van anderen. Neen, onze woorden moeten nederig zijn en gepaard gaan met een geest van opoffering.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Antonio Socci: The Fourth Secret of Fatima [aflevering 1]
Engelse vertaling van "Il Quarto Segreto di Fatima"
Opgedragen aan :
Zijne Heiligheid Benedictus XVI.
Aan Yusriani [15 jaar], Theresa [16 jaar] en Alvita [19 jaar], jonge Christenen, de keel overgesneden en onthoofd met de machete omwille van hun geloof in Jezus. Op 29 oktober 2005 werden in Indonesië deze drie Christelijke studentinnen aangevallen door een bende fundamentalistische Moslims op weg naar school [een private Katholieke school in Poso]. De terroristen wierpen hen op de grond, sneden hen de keel over en onthoofden hen. Het hoofd van een van hen werd naar de ingang geworpen van de Christelijke kerk van Kasiguncu.
Aan Angela Pia, die door haar gebeden, de praktische medeauteuris van dit boek.
Harmish Fraser: "Het lijkt me dat dit de eerste keer is dat de Hemel de wereld verwittigt voor haar gedeeltelijke vernietiging, sinds de Heer Jeruzalem de straf voorspelde, die haar bedreigde. Wij zijn volledig vrij deze oproep te negeren, maar als dat moest gebeuren, moge God dan medelijden hebben met ons allen!"
De H. Maagd tot de H. Catherine Labouré, Parijs, 1830: "Het ogenblik zal komen, het gevaar zal groot zijn, men zal denken dat alles verloren is. Dan zal Ik met u zijn".
Psalm 8: "Uit de mond der kleinen, de kreet van het kind, bevestigt Gij uw vermogen, dat uw tegenstanders het weten"
Vertaling: Dr. Guy CLAES
5. Samson and Delilah [8/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 115]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Wijding van de lampolie
De tweede gevoelige genade, op deze plek welgekend, komt van de heilzame zegening van de olie voor de Godslamp. Dit wordt voor het eerst aangehaald bij de genezing van het dochtertje van de notaris in Saint-Julien-en-Bôchaine. Dit is het verslag: "Heer Pierre Rougier heeft verklaard op 5 juni 1667, bij zijn komst om te bidden met zijn vrouw en zijn 2 kleintjes, dat hij verleden jaar [dus op 23 juni] naar Laus kwam met de boetelingenprocessie en andere uit het vernoemde Saint-Julien, en dat hij in een flesje olie van de lamp meebracht. Terug thuis legde hij van die olie op een oog van zijn dochtertje van amper twee en een half jaar oud, dat leed aan glaucoom dat het zicht belemmerde en na zes weken overgehouden van de pokken. s Anderendaags was ze kompleet genezen en kwam de kwaal niet meer terug."
Deze verklaring moest grote indruk nagelaten hebben op de pelgrims, want het gebruik van de wijding met olie komt vaak voor in de verslagen vanaf juni 1667: zo dat van Jean Faugère uit Ventavon die genas van een zweer aan de hand en het laatste op de lijst van M. Grimaud dat gaat over zijn eigen dochtertje dat genas van een tumor aan het oor een jaar geleden, zodra de wijding toegepast werd door de overste van de Ursulinnen in Gap op juni 1667.
M. Gaillard vult de lijst van genezingen aan die Grimaud aanhaalt en voegt er deze nuttige verduidelijking bij: "De goede Moeder zei Benoîte bij het begin van de aanbidding dat de lampolie van de kapel, als men ze toepast en er toevlucht tot neemt tot Haar vol geloof, genezing zal brengen. Dat God haar deze plek heeft gegeven om te zondaars te bekeren."
Deze slecht gestileerde tekst duidt de voorwaarden aan voor een degelijk gebruik van de olie: de toepassing, het geloof, het vertrouwen in de voorspraak van de Maagd. Het is een godsdienstige handeling voor een tijdelijke gunst, naar believen van het maagdelijke gebed: God kan dus antwoorden op het geloof van de Christen met een tastbare gunst als hij dat goed vindt voor het heil der zielen. Het is steeds een strijd van het leven tegen de dood: de dankbare zondaar naar de Sacramenten van het heil brengen. Het zou in de winter 1665 zijn dat Benoîte deze ingeving zou gekregen hebben tijdens haar gesprekken met de Maagd in de kapel van Goede Ontmoeting.
Vertaling: Broeder Jozef
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 332]
Kajafas
Flavius Josephus, Philo van Alexandrië versus het Evangelie
De evangelisten laten verstaan dat de hogepriester en het Sanhedrin beslist hadden Jezus tot de doodstraf te veroordelen. Daarom, zonder beslissende getuigenissen, wilde Kajafas Jezus in het nauw drijven door hem te vragen of hij "de Christus" [Lk 22,67] of "de Christus, Zoon van God" [Mt 26,63], of nog "de Christus, Zoon van de Gewijde" [Mk 14,61] is. Mattheus en Lucas kennen Jezus een vaag antwoord toe: "Je hebt het gezegd" [Mt 26,64] ofwel: "Je zegt dat ik het ben" [Lk 22,70] wat veronderstelt: "Ik zeg dat niet." Marcus [14,62] kiest voor een frank en direct antwoord: "Ik ben het." Wel is het zo dat sommige handschriften van Marcus het onzeker antwoord van Mattheus en Lukas weergeven.
De hogepriester verklaarde Jezus schuldig en het Sanhedrin veroordeelde hem ter dood voor godslastering. In feite zou geen enkele gekende Joodse wet iemand voor godslastering veroordeeld hebben omdat hij verklaarde de Messias of de Zoon van God te zijn. Strikt genomen betekende godslasteren de naam van God vervloeken, wat Jezus natuurlijk niet heeft gedaan. Een twijfelachtige reden tot beschuldiging gevonden en de doodstraf uitgesproken, doet heel de moorddadige procedure gebaseerd op godsdienstige wetten plots terzijde laten. De voorgeschreven vorm van terechtstelling voor dergelijke belediging, het stenigen, wordt zelfs niet vermeld.
In plaats daarvan wordt de instructie plots overgebracht naar het hof van de Romeinse gouverneur, met een ander beschuldiging, nu een politieke: rellen tegen de keizer opgehitst hebben. Markus, Mattheus en Lukas doen geen enkele moeite om dergelijke wending uit te leggen. Johannes rechtvaardigt nochtans deze ommekeer door het voorwendsel dat de Joodse prominenten niet wettelijk bevoegd waren om de doodstraf uit te voeren. Johannes gaat zelfs zo ver dat hij de Joden Pilatus eraan laat herinneren dat de Romeinse wet de Joden verbiedt "iemand te doden" [Jo 18,31].
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 161]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef
Ik heb moeite om mij uit te drukken, maar Hij zei dat Hij wel wist dat zij alleen gekomen waren om Hem te bespieden, maar zij mochten Hem gerust te Jeruzalem gaan verklikken en daar vertellen welke leer Hij hier [in verband met de heidenen] verkondigd had.
Jezus heeft ook over Judas de Maccabeeër gesproken en over de gebeurtenissen die zich hier hadden voorgedaan. Zij echter kwamen terug op de heerlijkheid van de tempel en op de voorrang van de Joden boven de heidenen. Maar Hij toonde hun aan dat het doel van het uitverkoren volk en van de joodse tempel bereikt en hun rol uitgespeeld was en dat nu Degene, die God door de profeten beloofd had, gekomen was om het nieuwe Rijk en de nieuwe tempel van de hemelse Vader te stichten.
Na deze redevoering verliet Jezus Mizpa en trok ongeveer een uur oostwaarts. Hij kwam door een rij huizen en dan in een afgezonderde hofstede bij verwanten van Jozef. Een weduwe had aan de vader van Jozef een stiefzoon toegebracht. Deze was hier getrouwd en zijn nakomelingen woonden hier nog. Zij hadden kinderen, waren gedoopt en onthaalden Jezus vriendelijk en ootmoedig. Er kwamen nog vele buren bij. Jezus hield hun een onderrichting voor en nam een maaltijd in hun huis. Na het maal ging Hij met beide mannen alleen. Zij heetten Aminadab en Manasse. Zij vroegen Hem of Hij hun betrekkingen kende en of zij Hem nu aanstonds moesten volgen. Hij zei "neen." Zij mochten voorlopig geheime leerlingen blijven. Zij knielden neder en ontvingen zijn zegen. Nochtans zijn zij al voor zijn dood tot de openbare leerlingen gekomen. Jezus bleef hier overnachten.
9. De Sacramentalia [deel 4]
De volksvroomheid
De volksreligiositeit is in de kern een geheel van waarden dat, vanuit een christelijke wijsheid, antwoord geeft op de grote vragen van het bestaan. Het gezond verstand van het katholieke volk heeft een aangeboren talent tot het maken van een synthese van het menselijk bestaan. Zo bewerkt het op creatieve wijze een verbinding tussen het goddelijke en het menselijke, Christus en Maria, geest en lichaam, de kerk als gemeenschap en de kerk als instelling, tussen persoon en gemeenschap, geloof en vaderland, verstand en gevoel. Deze wijsheid is een christelijk humanisme dat radicaal de waardigheid van elk wezen als kind van God bevestigt, dat een fundamentele broederlijkheid sticht, dat met de natuur leert om te gaan en inzicht geeft in de arbeid, dat alle reden geeft om zelfs te midden van de harde kanten van het bestaan met vreugde en goed humeur te leven. Deze wijsheid geeft het volk ook een onderscheidingsvermogen, een evangelisch instinct waardoor het spontaan aanvoelt wanneer in de kerk het evangelie op de eerste plaats komt, of wanneer de inhoud ervan door andere belangen wordt uitgehold en verstikt.
Anne Van Der Sloten
10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 51]
Schilderij van Moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochia ontdekt
23 februari 2010
Tijdens de vijftiende en de zestiende eeuw leefde er en bad er een Spaanse non in Quito, Ecuador. Haar naam was moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochoa, een non van de Orde der Conceptionisten. Onze Lieve Vrouw verscheen aan haar en vroeg haar om een beeld te laten maken onder de titel "Onze Lieve van het Welslagen." Haar weinig gekende, maar buitengewone leven houdt een onmiddellijk verband met het beeld en de toewijding tot Onze Lieve Vrouw van het Welslagen.
Gedurende een lange tijd kende de mensen die vertrouwd waren met het verhaal van de verschijningen het schilderij van Moeder Mariana van toen ze jong was. Een ander schilderij van haar werd gevonden in de koorkapel van het klooster in Quito en toont de zuster op gevorderde leeftijd. Het werd geschilderd door een kunstenaar uit haar tijd. Tot op vandaag was het schilderij niet gekend buiten het klooster. Dit nieuw portret toont een andere kant van Moeder Mariana, waarin haar groot lijden en gevorderde heiligheid te zien is. Moeder Mariana overleed op 72-jarige leeftijd, op 16 januari 1635.
Einde
Vertaling: Chris De Bodt
11. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 5
De aarde zal trillen van de gewelddadige gevechten. Hongersnood en pest zullen zich verenigen met deze oorlogen. De landen zullen schreeuwen: "vrede, vrede," maar er zal geen vrede komen.
Vertaling: Chris De Bodt
12-10-2011
12 oktober 2011
12 oktober 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 97]
Rafaelmarie, California
Dag 6, woensdag 23/6/2004
De volgende morgen gingen we als groep naar Oasis van Vrede. Men moest stil blijven. We kwamen aan de Kapel en Snezzy liet mij binnen niet filmen. In de Kapel was er de gekruisigde Christus, net levensecht, en het was het meest gemartelde uitbeelding van Christus dat ik ooit heb gezien.
Na de Engelse ochtendmis was er de toespraak van Vr. Svet, en jongens, deze keer, was deze echt goed. De dingen die uitsprongen uit het gesprek van van Vr. Svet en die ik mij herinner, was zijn beschrijving over hoe we allen zoeken om meester te zijn van de dingen in onze wereld, waarbij we vergeten om Gods Heilige wil te laten doen, ook toen hij sprak over onze bedevaart in Medjugorje, waarin we een kruis zouden ervaren, maar daarna een overwinning.
Dit gedeelte van zijn toespraak trof me enorm, omdat ik mij betrokken partij voelde. Tijdens mijn verblijf te Medjugorje gebeurde er een voorval dat mijn trots diep kwetste. Het was niet gemakkelijk, maar ik probeerde te antwoorden met liefde en deze beproeving draaide uiteindelijk uit op een overwinning.
Tijdens het dieptepunt van mijn beproevingen, stelde ik mijzelf dezelfde vragen als Vr. Svet zei die we onszelf zouden afvragen. Eén van deze vragen was: "Waarom ben ik hier? Wat doe ik hier?" Ik voelde mij alsof ik in de ring werd gegooid, enz enz Bijkomend denk ik dat Vr. Svet zei dat onze zwakheden zouden naar boven komen in Medjugorje, maar dat onze Gezegende Moeder steeds een antwoord zou geven, alsmede de genade, om deze zwakheden te overwinnen. Dit kan ook u overkomen zijn, en misschien allen die naar Medjugorje komen, maar er zijn overvloedige genaden om enige spirituele tegenstand te overwinnen.
Ook is er nog één ding dat ik naar voor wil brengen van tijdens ons vragen en antwoorden gesprek, na Vr. Svets toespraak. Iemand stelde hem een vraag over John Kerry, een zogenaamde katholieke Amerikaanse politieker die zich kandidaat had gesteld voor het presidentschap. In wezen was de persoon, die de vraag stelde, aan het klagen over de pro-choice standpunten van Kerry en hoe dit in tegenstelling stond tegen de Katholieke leer. Hierop gaf Vr. Svet een heel mooi antwoord: in wezen zei hij dat, indien abortus een belangrijk item was, zoals dit hoort te zijn, wij katholieken geen zogenaamde katholieke politiekers zouden hebben die pro-choice zijn. Het zijn wij, katholieken, die voor deze politiekers stemmen. Als katholieken stemmen voor pro-choice kandidaten, dan zullen we ook beleidsmensen hebben die pro-choice zijn. Abortus zou in ons land niet bestaan als we voor de juiste kandadidaten zouden stemmen en zo komt het volgende gedeelte van mij: "stem voor pro-life kandidaten bij de komende presidentsverkiezingen en Kerry maakt daar geen deel van uit. Dit is genoeg over de politiek.
Na het gesprek van Vr. Svet, rende ik naar buiten om samen met hem op de foto te kunnen staan. Ik wist dat hij zou toestemmen, daar hij mij reeds kende van de Medjugorje conferentie te Irvine. Ik vroeg het hem en hij erkende mij. Een beetje aarzelend stond hij toe dat we samen op de foto zouden staan. Ik was tevreden. Vr. Svet en mezelf
Ik ben niet zeker van de tijdslijnen, maar ik denk dat het die namiddag Marijas toespraak was. Ze oogde zo mooi en deed mij denken aan de Heilige Maagd Maria.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 18]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Wat zegt de Damascus profetie in Zacharia 9 tot 14?
Deze profetie voor al diegenen die leven in de Vruchtbare Halvemaan [gebied van Israël tot de Perzische Golf], begint met een tijd wanneer Israël en de Joden in balling zijn voor hun zonden en wanneer de Tempel niet op een gepaste wijze functioneert. Deze profetie is voor de Eindtijden omdat het een voorspelling is over hoe God stap voor stap opnieuw Zijn verblijf in Jeruzalem zal vestigen. Het geeft gebeurtenissen weer die zullen leiden tot de seismische verwarring van Zacharia 14, die zal gepaard gaan met Gods terugkeer, in de persoon van Jezus Christus, naar Zijn verblijf in Jeruzalem.
Een grote vernietiging
De profetie begint met een grote vernieting van de hele Morgenlanden of de oostelijke Middellandse Zeelanden [het gebied van Hamath op de Eufraat in het hoge noorden] dat zuidwaarts reikt, alle Filistijnse [Palestijnse] steden, tot de Gaza inbegrepen. [Zacharia 9: 2-8]. Het is God [en niet de mensen of het leger van de mensen] die voor deze geprofeteerde vernietiging zal instaan. Zonder twijfel zal dit een hevige aardbeving inhouden met een daaropvolgende grote, vernietigende tsunami of vloedgolf. Onthoud alvast dat de steden van het oostelijk Middellandse Zeegebied zijn veroordeeld. En alhoewel we stilaan aan tsunamis gewend beginnen raken, zal deze gigantisch zijn en zonder voorgaande.
En zo zal de eerste gebeurtenis die de eindtijd inluidt een omvangrijke tsunami zijn met golven van oceaanwater die de Oosterse Middellandse Zeekust zullen treffen en die waarschijnlijk een hoogte van 50 à 70 meter kunnen bereiken. Een enorme vernietiging van de zeekust zal het resultaat zijn. Daar er een geen hoog gelegen inlandse gebieden beschreven zijn in het oordeel [zoals Jeruzalem, dat gelegen is op een hoogte van zon 800 à 900 meter boven de zeespiegel], is een reusachtige tsunami meer dan waarschijnlijk het teken dat de eindtijdprofetie van Zacharia 9 tot 14 zal inluiden. Dit lijkt op dat waar God over spreekt. De waarheid hang van de juiste interpretatie van Zacharia 9: 2-8. Ik beweer geen hedendaagse profeet te zijn, maar ik ben een uitlegger van de Schriften die vele van de traumatische historische gebeurtenissen uit het verleden hebben uitgelegd en die terug te vinden zijn in diverse documenten, de Bijbel inbegrepen. In mijn opzicht zal het oordeel iets zijn als een tsunami.
Deze tsunami zal een grote omvang hebben. Het zal de oostelijke kustlijn van de Middellandse Zee treffen, tot zon 20 tot 30 km landinwaarts, allemaal afhangend hoeveel laaggelegen land er zich landinwaarts bevindt. Tel Aviv, Israëls grootste stad zal zeker ruim getroffen worden, samen met alle regios van de Turkse grens in het noorden, tot de Gazastrook in het zuiden. En hoewel het oordeel het land van Chadrach [het Beloofde Land] zal treffen, zal zon tsunami bijna zeker ook gevolgen hebben voor Egypte met haar laaggelegen massa rondom de Nijldelta en die kan reiken tot aan Opper-Egypte. Ezechiël 29: 1-12 kan een verwijzing zijn naar deze "vernietiging."
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 87]
De oproep om zich op te offeren
Volgens wat ik gehoord heb van een aantal uitleggers, verwees Jezus Christus met deze verklaring naar de rijke mensen die inhalig zijn en wiens enige bezordheid is om nog meer rijkdom te verzamelen en die, om dit te bereiken, zullen vermijden van geld uit te geven en weigeren om hun overtollige te delen met deze die in nood zijn. Wat de Heer hier onderricht is dezelfde les die in verband staat met het Laatste Oordeel, waar hij de reden beschrijft voor de verschrikkelijke veroordeling die aan diegenen toekomt die zich aan Zijn linkerhand bevinden: "Ga weg van mij, vervloekten, naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen! Want ik had honger en u gaf mij niet te eten, ik had dorst en u gaf mij niet te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij geen onderdak, ik was naakt en u gaf mij geen kleding, ik was ziek en ik zat in de gevangenis en u verzorgde mij niet [ ] Ik verzeker u: toen u niets deed voor een van deze mensen, ook al was hij onbelangrijk, toen deed u niets voor mij! Zij zullen eeuwig gestraft worden, maar de rechtvaardigen zullen eeuwig leven." [Mat. 25: 41-43 en 45-46]
We worden hier allemaal aan herinnerd met wat God van ons vraagt in de Boodschap van Fatima: "Maak opofferingen en maak goed gebruik van alles dat u niet nodig hebt en niet kunt gebruiken om uw broeders en zusters te helpen die niet genoeg hebben en sterven van honger en koude." Dit is de verzaking en de opoffering die God van ons vraagt: als we onszelf niet opofferen in het leven, zullen we onszelf opgeofferd vinden in het eeuwige leven en niet alleen omdat we het slechte bedreven, maar eveneens omdat we faalden in het bedrijven van goede. "Want ik had honger en u gaf mij niet te eten, ik had dorst en u gaf mij niet te drinken, ik was een vreemdeling en u verleende mij geen onderdak, ik was naakt en u gaf mij geen kleding [ ] toen u niets deed voor een van deze mensen, ook al was hij onbelangrijk, toen deed u niets voor mij! Zij zullen eeuwig gestraft worden, maar de rechtvaardigen zullen eeuwig leven."
Om de redding te verkrijgen is het niet alleen genoeg om niet verkeerd te doen, we hebben namelijk ook de plicht om goed te doen. En dan zijn er altijd de kleine opofferingen die we dagelijks, als uitbreiding voor onze redding, zeker moet opdragen aan God. Het is niet omdat deze opofferingen klein zijn dat ze God minder zouden behagen en ze zijn eveneens zeer verdienstelijk en voordeling voor onszelf omdat we, door dergelijke dingen, bewijs geven van de tact van onze trouw, onze liefde tot God en voor onze naaste. Zulke kleine opofferingen verrijken ons met genaden, versterken ons in ons geloof en liefdadigheid, veredelen ons voor God en onze naaste en bevrijden ons van de verleidingen van de zelfzucht, inhalerigheid, afgunst en zelfgenot.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Samson and Delilah [7/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
5. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 114]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Parfums van Laus
Langs de zware paden van onze bittere vallei Kom, kom naar Laus met vreugde ven geluk ô jij die de Moeder van de Verlosser vereert de Onbevlekte Maagd.
In de holte van de oude rots Op de flanken van de instortende muur De luisterrijke Duif verstopt zich graag.
En van het eeuwig Woord waarmee de doorluchtige en heilige Moeder In Laus een gewone herderin wou opleiden zagen we zoals in Judea simpele, kinderen van Jezus het zachte onderricht opvangen.
Door de goddelijke geuren die de onsterfelijke Koningin Dikwijls met haar aanwezigheid de kapel instuurt Zijn de volkeren naar onze bergen gelopen Zeker dat Maria al hun wensen zal aanhoren.
Van de grote wateren heeft nooit de huilende vloed de vurige liefde op Laus uitgedoofd Maar op deze gezegende plek liet menig ongelovige ziel plots haar ongeloof varen.
Op de vlakte van Hésébon met onvruchtbare grond Voor de nederige pelgrim van Laus Het oog van onze Duif is dit helder water die alle pijn lenigt en alle kwalen geneest.
Verward en verleid door dit heilig Woord Als een vis die zich in het net werpt Hoe dikwijls op dit domein Vonden de zondaars vrede en vergeving.
Vooraleer die woestijn straalt van dergelijke glorie Meegedreven door de stem van hun voorgevoelens Voor de Ster der Zee hadden vroeger Godsvruchtige inwoners een ruwe gebedsruimte gebouwd.
Rustige haven voor de drenkeling Open schuilplaats voor de tranen van de bedroefde Vandaag straalt die Tempel van de luister die onze liefdevolle Patrones bijbracht.
Wees moedig! Haast je, pelgrim! Als in een mand vol sappig fruit Ontvang op deze heilige plek de weldoende genade die je de Hemel opent!
Vertaling: Broeder Jozef
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 332]
Kajafas
Flavius Josephus, Philo van Alexandrië versus het Evangelie
Kajafas, Jozef Kajafas volgens Flavius Josephus, was de hogepriester die het langst het ambt uitoefende in de eerste eeuw van ons tijdperk [18-36 na J.C.]. Hij speelde een hoofdrol in het drama dat leidde tot de dood van Jezus van Nazareth. Flavius Josephus geeft de meest betrouwbare informatie, daar waar de Evangeliën beknopt zijn. Kajafas werd verkozen tot hogepriester door Valerius Gratus, prefect van Judea in 18 na J.C. en hij behield zijn ambt tijdens heel deze prefectuur en die van zijn opvolger Pontius Pilatus. In 36/37 zette de Romeinse gouverneur van Syrië Vitellius tegelijk Kajafas en Pontius Pilatus af.
Het evangelie van Johannes leidt hem in als de schoonbroer van zijn voorganger Annas, maar Josephus zegt daar niets over. In de Evangeliën van Markus en Lukas is het proces van Jezus begonnen in het huis van een naamloze hogepriester. Mattheus duidt dat het om Kajafas gaat. Het Evangelie van Johannes praat niet over het proces van Jezus als dusdanig, maar eerder over een ondervraging van de verdachte door de voorgaande hogepriester Annas [of Hannas] en die hem daarna naar Kajafas stuurt. Schijnbaar drukt die de instructie niet door en levert hem over aan de Romeinse gouverneur Pilatus [Joh. 18,13-14, 19-24, 28].
In tegenstelling met Lukas die geen nachtzitting op het gerecht aanhaalt, wat door de Joodse wet verboden was, vermelden Mattheus en Marcus een nachtelijke bijeenkomst van de raad van hogepriesters in Kajafas huis. Tijdens die vergadering beschuldigden meerdere getuigen Jezus, onder andere dat hij gedreigd had de Tempel van Jeruzalem af te breken. Maar deze getuigenissen stemmen niet overeen en deze twijfelachtige getuigenissen kunnen het gerecht niet overtuigen [Mt 26:59-61 Mc 14:55-59].
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 160]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef
Hier heeft ook Israël zijn strijdkrachten verzameld om de stam Benjamin te bestrijden en te bestraffen wegens de dodelijke mishandeling en verkrachting van de vrouw van de reizende leviet. Deze schanddaad geschiedde bij een boom. De plaats was nog door een muur omringd en werd door niemand benaderd. Ook heeft Samuel zijn ambt als rechter te Mizpa uitgeoefend en hier stond het Essenerklooster, waarin Manahem woonde, die de jeugdige Herodes het koningschap voorspelde. De Esseen Karot had het gebouwd. Omstreeks honderd jaar voor Christus heeft hij geleefd. Deze getrouwde man uit het gewest van Jericho was van zijn vrouw, met haar goedvinden, gescheiden en beiden hadden, hij voor de mannen en zij voor de vrouwen, essenerverenigingen gesticht. Zij hadden ook nog een ander klooster nabij Bethlehem gesticht, waar hij gestorven is. Hij was een zo heilig man geweest dat hij bij Christus' dood als een van de eersten uit zijn graf was opgestaan en verschenen is.
Hier in de stad waren zeer vele herbergen en het was aanstonds bekend, telkens als er een vreemdeling in de stad gekomen was. Jezus was nauwelijks in de herberg of Hij werd door vele mensen omringd. Men leidde Hem naar de synagoge waar Hij de Wet verklaarde. Er waren daar ook bespieders, wie het niet om de waarheid te doen was. Zij wilden Hem uithoren en bekentenissen uitlokken, daar zij gehoord hadden dat Hij óók de heidenen tot het Rijk Gods wilde brengen. Zij hadden vernomen op welk een wijze Hij bij de herders over de drie koningen gesproken had. Doch Jezus leerde hier zeer beslist en zei dat de tijd van de Belofte nu vervuld was, dat allen die door de doop herboren worden, die geloofden in Hem, de Gezondene van de Vader, en die zijn geboden onderhouden [ook de heidenen] het Rijk deelachtig zouden worden. Zijn volgelingen zouden erfgenamen worden van zijn Rijk. "De Belofte," zei Hij, zal zich verwijderen van de Joden die niet geloven, en zich wenden tot de heidenen."
8 De Sacramentalia [deel 3]
De volksvroomheid
Afgezien van de sacramentele liturgie en de sacramentalia moet de katechese ook rekening houden met de uitingen van volksdevotie en volksreligiositeit. In alle tijden heeft de godsdienstzin van het christenvolk haar uitdrukking gevonden in allerlei godvruchtige praktijken die het sacramentele leven van de kerk begeleiden, zoals de verering van relieken, het bezoek aan heiligdommen, bedevaarten, processies, de kruisweg, religieuze dansen, de rozenkrans, medailles, enz.
Deze praktijken liggen in het verlengde van het liturgisch leven van de kerk, maar ze zijn er geen vervanging van: 'Men moet rekening houden met de liturgische tijden en deze oefeningen zo inrichten dat zij in harmonie zijn met de heilige liturgie, in zekere zin uit de liturgie voortkomen en het volk de weg wijzen naar de liturgie, die immers door haar aard hoog boven deze oefeningen uitsteekt'.
Pastoraal onderscheidingsvermogen is nodig om de volksreligiositeit te begeleiden en te ondersteunen en, zo nodig, de godsdienstzin die aan deze devoties ten grondslag ligt uitzuiveren en bijsturen, zodat voortgang wordt geboekt in de kennis van het Christusmysterie. De praktijk van de volksvroomheid is onderworpen aan de zorg en het oordeel van de bisschoppen en aan de algemene normen van de kerk.
Anne Van Der Sloten
9. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 50]
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
Om bevrijd te worden van de slaverij van deze dwaalleren zullen zij, die door de genadevolle Liefde van Mijn Zoon zijn voorbestemd voor dit herstel, een grote wilskracht, volharding, moed en vertrouwen in God nodig hebben. Om het geloof en het vertrouwen van deze rechtvaardigen te testen zal er een tijd komen waarin alles lijkt verloren en verlamd te zijn. Dan komt er de gelukkige aanvang van het volledige herstel
In die tijden zal de atmosfeer doordrengd zijn van de geest van onzuiverheid dat, zoals een smerige zee, de straten en de openbare plaatsen zullen overspoelen met een ongelofelijke instemming Onschuld zal nog amper worden waargenomen bij de kinderen en evenzo in de zedigheid van de vrouwen.
Hij die ten gepaste tijde zou moeten spreken, zal stil blijven.
Er zullen amper nog maagdelijke zielen zijn in de wereld. De mooie bloemen der maagdelijkheid zullen hun toevlucht zoeken in de kloosters Zonder maagdelijkheid zal er vuur uit hemel nodig zijn om deze landen te zuiveren.
Sekten, die in alle lagen van de bevolking zijn binnengedrongen, zullen wegen vinden om zichzelf voor te stellen in het diepste hart van de huizen om de onschuld van de kinderen te besmetten. De harten van deze kinderen zullen lekkernij zijn voor het feestmaal van de duivel.
Relgieuze gemeenschappen zullen blijven om de Kerk te ondersteunen en met moed te werken aan de redding van de zielen de seculiere geestelijkheid zal tekort schieten in wat van hen wordt verwacht en dit omdat zij hun heilige opdracht niet zullen volgen. Door het verliezen van de goddelijke leidraad zullen ze zich verwijderen van de weg van het priesterschap dat voor hen door God is uitgetekend, en zullen ze toegewijd worden aan het geld, waar zij vurig zullen naar op zoek gaan. Bid voortdurend, smeek onvermoeid en ween bittere tranen in het binnenste van uw hart en verzoek het Eucharistische Hart van Mijn Allerheiligste Zoon om medelijden te hebben voor zijn volgelingen en om deze ongelukkige tijden spoedig te doen stoppen door het zenden van de Prelaat naar Zijn Kerk die de geest van de priesters zal herstellen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 4
Gevechten uit het verleden zijn enkel schermutselingen vergeleken met de gevechten die zullen plaats vinden, omdat de aarde rood zal zijn, zelf de lucht, het water en de lucht, daar er bloed zal vloeien in alle richtingen.
Vertaling: Chris De Bodt
11-10-2011
11 oktober 2011
11 oktober 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 12]
Economie en geld
De economie van Bosnië-Herzegovina heeft het zwaar te verduren gehad tijdens de oorlog. Met name de industrie, waar het land [en het vroegere Joegoslavië] van afhankelijk was en flink beschadigd is geweest. Het land telt vele industrieën, waarvan veel te maken heeft met de delving van veel aanwezige grondstoffen [kolen, zink]. Ook is er veel petrochemische industrie in het land. Daarnaast is er sprake van intensieve akkerbouw en veeteelt. Vanwege de ligging is de meeste handel met de buurlanden Kroatië en Servië-Montenegro. Aangezien Bosnië-Herzegovina geen zeehavens heeft, wordt veel export gedaan via de haven Ploče in Kroatië [daar waar de rivier de Neretva uitmondt in de Adriatische Zee]. In ruil daarvoor kunnen reizigers tussen Dubrovnik en de rest van Kroatië vrijelijk gebruik maken van de corridor bij Neum.
De lokale munteenheid is de Konvertibilna Marka. De ISO-code is de BAM, maar lokaal wordt deze afgekort tot KM. In overwegend Kroatische gebieden wordt de Kroatische Kuna ook geaccepteerd. De Euro wordt wijdverbreid geaccepteerd. De koers van de KM is ongeveer 51 eurocent, terwijl een euro ongeveer 1,96 KM is.
1 KM is 100 Fenig. Er zijn munten van 10, 20 en 50 Fenig, en van 1 en 2 Mark, en bankbiljetten van 50 Fenig, en van 1, 5, 10, 20, 50, 100 en 200 Mark. De munten zijn in het hele land gelijk, maar in de Federatie en Srpska zijn verschillende bankbiljetten in omloop [met uitzondering van het 200 Mark-biljet]. Het verschil zit 'm in de volgorde van de talen, en de foto's. De kleuren en grootte zijn hetzelfde. Al het geld wordt door de Centrale Bank uitgegeven. Er is een grote omloopsnelheid van het geld, aangezien in het land vrijwel nergens creditcards of travellers cheques worden geaccepteerd. Pinautomaten zijn mondjesmaat te vinden en dan alleen nog in de steden. De KM uit de Federatie en de KM uit Srpska kunnen in het hele land door elkaar gebruikt worden. Ook Euro's [biljetten] worden goed geaccepteerd.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 95]
Rafaelmarie, California
Ik bad de volledige Rozenkrans met de twintig mysteries, samen met nog andere gebeden. Ik was moe door al de gebeurtenissen van die dag. Gelukkig waren daar ook een aantal van medebedevaarders daar en we praatten we tegen elkaar en ondertussen baden we ook, om de tijd nuttiger door te brengen.
De duisternis begon te vallen en er was reeds tamelijk wel volk aanwezig tegen rond 20.30 uur. De jongens van het Cenacolo kwamen en begonnen mooie liederen te zingen die nog steeds in mijn gedachten blijven rondhangen. Op dat ogenblik kwam er een heer langs die een groot stuk rots binnen de omheining, recht voor het beeld van Onze Lieve Vrouw plaatste. Hij wou dat Zij het stuk rots zegende. Goed voor hem en ik glimlachte goedkeurend naar hem, daar ik zijn taal niet sprak. Ik ken het verlangen om dichtbij onze Gezegende Moeder te zijn tijdens een verschijning. Ik vertelde aan mijn vrienden dat het er precies aan toegaat zoals in de film "Close Encounters of The Third Kind." Hiermee verwijs ik naar Richard Dryfuss obsessie om absoluut aan de heuvel te willen zijn om de buitenaardsen te kunnen zien. In mijn geval ging het om de Verschijningsheuvel en de Gezegende Moeder, en geen buitenaardsen.
Een aantal minuten later kwamen er jongemannen langs in priesterkledij en ook een jonge vrouw wrong zich door het volk. Ze gingen allemaal voor het beeld gaan zitten. Ik zei tegen mezelf dat deze jongemannen hun priester- of monnikenkledij als voorwendsel gebruikten om zo een mooie plaats te kunnen bemachtigen. Iemand onder hen probeerde mezelf uit de weg te duwen, maar ik kon niet voor- noch achteruit. Wat wou hij precies? Mijn plaats innemen? In geen geval zou ik dit toelaten. Ik bevond mij daar nu reeds gedurende uren en ik dacht bij mezelf dat ik na die uren wel degelijk recht had op deze plaats. Ze moesten maar eerder gekomen zijn. Een aantal minuten later, vertelde er mij iemand dat de jonge vrouw, die samen met deze jongelingen was meegekomen, Marija Pavlovic was, één der ziensters. Dit was mij onbekend. Zo raapte ik mijn moed bijeen om haar te vragen of zij werkelijk Marija Pavlovic was en zij antwoordde bevestigend. Ik vroeg daarop of ik samen met haar op de foto mocht, maar zij knikte ontkennend. Een aantal minuten later stond ze recht omdat ze uitgenodigd was om naar de gebedsgroep te gaan. Na een tijd ging het zingen over in gebeden en knielde iedereen neer, naar het beeld toe. Hieruit kon ik opmaken dat de verschijning was begonnen. Ik had al mijn verzoeken, samen met handgeschreven verzoeken van anderen die ik ken, net vóór het beeld neergelegd. Mijn camera stond de hele tijd op. Niemand merkte dit op, omdat het een filmcamera was en geen fototoestel en ook was er geen lichtje dat begon te branden, van zodra men begint te filmen. Stilletjes had ik in mezelf de hoop dat er misschien wel miraculeuze beelden opstonden, maar dat was teveel van het goede gevraagd.
Ik was zo overgelukkig om mij voor het beeld van onze Gezegende Moeder te mogen bevinden tijdens de Verschijning, dat ik al mijn persoonlijke intenties vergat. Het enige wat ik kon zeggen was: "Heilige Moeder, help me om Gods wil te doen," en dit steeds opnieuw. Ik voelde de tranen uit mijn ogen komen. Ik hoorde in de achtergrond wat gebeden, dan meer stilte en daarop geritsel, wat betekende dat de verschijning beëindigd was. Toen nam ik mijn petities, net als de persoon die zijn rots voor het beeld had geplaatst. Ik vertelde hem dat onze Heilige Moeder de rots zeker gekust moest hebben. Hij glimlachte. Daarop werd de boodschap in meerdere talen bekend gemaakt. Mijn vrienden en ik daalden daarna de Verschijngsheuvel af en wij gingen weer naar de stad. Een andere doelstelling van mij was in vervulling gegaan, dankzij God.
Wat volgt is de boodschap van de Heilige Moeder: "Lieve kinderen, Ik roep ieder van u op een bijzondere wijze. Lieve kinderen, ik aanroep u allen in deze tijd van genade. Dat is waarom Ik u allen uitnodig om te bidden, bid deze keer om open te staan voor de Heilige Geest. Ik nodig in het bijzonder deze parochie uit, welke Ik heb gekozen, om mijn oproep te beantwoorden en Mijn boodschappen te hernieuwen. Lieve kinderen, uw Moeder zal met u bidden en u, mijn lieve kinderen, bid ook met mij, uw Moeder, voor de verwezenlijking van mijn plan, mijn plan voor de vrede."
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 17]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
De Dode Zeerollen
Zelfs de schrijvers van de Dode Zeerollen kenden dit onderricht. Hun schrijven toont dat ze Jeruzalem en de Tempel als verdorven aanschouwden in de tweede eeuw vóór Christus en aldus begonnen ze zichzelf als "het volk van Damascus" te noemen, in de betekenis van zoals we nu in deze profetie, die we nu overwegen, zien. Hoewel zij de oorspronkelijke heiligheid van Jeruzalem erkenden, beschouwden ze de stad als "door God verlaten" in hun tijd. En zo keerden zij Jeruzalem en de Tempel de rug toe en keken ze uit naar de plaats waar God was: in Damascus. Zij gingen zelfs nog verder.
De Dode Zeerollen fanatiekers dachten van zichzelf dat ze een groep vormden, sterk lijkend op de apostel Paulus ook heeft onderricht aan de vroege Christenen. Ze vormden een "groep mensen" of een eigen "Tempel van God." Inderdaad, het was niet zonder redden dat Paulus door God en Christus werd geroepen juist buiten Damascus en binnen Damascus [Handelingen 9: 19]. Nadat Paulus Damascus was binnengetreden , werd Hij gedoopt en opgedragen om zijn werk te doen door naar Israël te gaan om de heidenen te bekeren. [handelingen 9: 10-22]
Noteer de betekenis van het feit dat het eerste onderricht van de apostel Paulus tot de Israëlieten en heidenen in Damascus plaatsvond. Deze gebeurtenis toont [door het kleine verschil in Zacharia 9 tot 14] dat God toen misnoegd was met Jeruzalem en de Tempel. Hoewel hij nog steeds handelde met de twee afdelingen van Israël, de Joden en de Israëlieten, keerde Hij zich nu ook tot de heidenen. Hij deed dat vanuit het "wereldse hoofdkwartier" in Damascus, niet Jeruzalem.
Wezenlijk maakt Damascus deel uit van het "Beloofde Land", maar het is het gebied waar de andere afstammelingen van Abraham en zijn neef Lot [en deze van Laban] zouden leven en die noch Israëlieten, noch Joden waren. Die anderen zijn Ismaëlieten [de Arabieren], Mobaïeten, Ammonieten, Edomieten, enz De berg Hermon was hun Zion. In feite was het de dauw van de berg Hermon die de zeven "Zionbergen" van Jeruzalem heilig maakten.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 203]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Het misoffer is uiterst verzoenend voor de levenden en de doden. Het voldoet totaal om alle genaden van hierboven te verkrijgen en al onze noden te helen. Oneindig in waarde en waardigheid is het nochtans beperkt in zijn uitwerking en toepassing: omdat degenen die ervan genieten, priesters, gelovigen en Kerk, hoe heilig ook, slechts een beperkte verdienste en waardigheid bezitten. Ze zijn bekwaam om nieuwe genaden te verkrijgen, om volmaakter te worden maar, ondanks al hun inspanningen, zullen ze nooit bij machte zijn om alle vruchten van dergelijk offer te plukken. Het misoffer is gelijk aan het kruisoffer. Maar dit laatste, hoe onbegrensd ook in waarde, kan geen onbeperkte verdienste en voldoening schenken zonder mogelijkheid tot bijvoegen.
Bij instelling van zijn offer heeft Jezus Christus de maat van genade vastgelegd die de begenadigden zouden genieten. Vandaar dat meerdere missen voordeliger zijn dan één enkele. Dat een mis in het bijzonder opgedragen voor die of die overledene hem voordeliger uitkomt en bijdraagt tot zijn bevrijding dan een mis gezamenlijk opgedragen voor alle christenen.
Het offer is gebracht ter ere van de martelaars en heiligen die in de Hemel zijn. We vragen God dat ze steeds meer vereerd zouden worden door de gelovigen van de strijdende Kerk, en dat de tussenkomst en de eer die we hen toezenden hen meer vreugde zouden berokkenen.
Het offer baat de levenden om Gods genade te verkrijgen en de straf voor hun zonden te herroepen.
Het offer is, onder alle voorbeden, het meest efficiënte en verzoenende voor de doden. Het gebed, de aalmoes, de liefdadigheidswerken zijn maar doeltreffend voor de bevrijding of de opluchting der doden in de mate van de godsvrucht en de ingesteldheid van hem die ze offert. Het zijn daden die, volgens de theologische uitdrukking, ex opere operantis profiteren. Maar het misoffer staat los van de verdienste van de offeraar, het is direct doeltreffend en vanwege de instelling zelf ex opere operato. Het is een des te grotere remedie dat, ten overstaan van de zielen in het Vagevuur, de Kerk er geen andere bezit die onfeilbaar en zeker is. De Kerk kan de overleden gelovigen niet laten deelnemen aan de sacramenten: het sacrament is een extern en tastbaar teken dat de ziel maar via het lichaam heelt en dus hebben de van hun aardse bekleedsel ontdane zielen geen toegang meer tot hun vruchten. Het altaaroffer is dus de enige weg die de Kerk bezit om de verdienste van het lijden en bloed van Jezus Christus doeltreffend op de overledenen toe te passen. Het is de doctrine van de Kerk en van het concilie van Trente: aangaande de uitwerking van het offer bestaat er geen onderscheiding tussen levenden en doden, wat betekent dat de eigenschap van het offer om Gods barmhartigheid aan te trekken op de levenden hier op aarde ook bestaat om de rechtvaardigheid om te buigen voor de overledenen.
In Rome kan het altaar bezocht worden waarop Sint Gregorius de Grote de mis opdroeg, en waarop Jezus Christus verscheen om hem bekend te maken dat bij hij elke viering de bevrijding van een ziel in het Vagevuur bekwam.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 86]
De oproep om zich op te offeren
Op deze wijze, en in zoveel omstandigheden tijdens het leven, moeten we de waarde van de gematigheid praktiseren, die van ons vereist om verstervingen te doen om offers te maken voor de begeerte van de vraatzucht. God heeft in al zijn goedheid als Vader zon breed gamma aan goede en verrukkelijke dingen in de wereld gebracht, waarvan zijn kinderen het voedsel mogen tot zich nemen en er zelfs genoegen in mogen hebben, maar steeds volgens de Wil van God en met de nodige dankbetuiging voor zoveel gunsten, ook voor onze broeders en zusters in nood.
Ik wil niet beweren dat God van ons allemaal verlangt, wat Hij verlangt van sommige van Zijn uitverkoren, nl. om ons van alles te onthouden, het aan de armen te geven en Hem daarop te volgen in een volledige verlatenheid van de dingen der aarde. Wat Hij vraagt is dat we ons allemaal zouden ontzien van elke overdadige liefde voor de goederen. Laat ons terugdenken aan het gesprek tussen Jezus Christus en de jongeman die Hem naliep om Hem te kunnen vragen: "Meester, welke goede daden moet ik doen om het eeuwige leven te kunnen verdienen?" En Jezus zei: "Waarom stelt u mij een vraag over het goede? Er is er maar één die goed is! Als u het eeuwige leven wilt binnengaan, houdt u dan aan de geboden."
Welke? vroeg hij. Jezus antwoordde: "U mag niet doden, geen echtbreuk plegen, niet stelen, geen valse verklaringen afleggen, heb eerbied voor uw vader en uw moeder en heb uw naaste lief als uzelf." "Aan al die geboden heb ik mij gehouden," zei de jongeman, "wat kan ik nog meer doen?" Jezus antwoordde: "Als u volmaakt wilt zijn, ga dan al uw bezittingen verkopen, geef het geld aan de armen en u zult een schat hebben in de hemel. Kom dan terug en volg mij." Toen de jongeman dat hoorde, ging hij terneergeslagen weg, want hij had veel bezittingen. "Ik verzeker jullie," zei Jezus tegen zijn leerlingen, "het zal een rijke veel moeite kosten het hemelse koninkrijk binnen te komen. Ja, ik zeg jullie: het is voor een kameel gemakkelijker om door het oog van een naald te kruipen dan voor een rijke om het koninkrijk van God binnen te komen." [Mat. 19: 16-24]
Vertaling: Chris De Bodt
6. Samson and Delilah [6/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 113]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Parfums van Laus.
De getuigenissen over deze opwindende geuren stemmen overeen en bezorgen een zo plotse spirituele vreugde dat de begenadigden er een diepe indruk aan overhouden en zijn aangespoord om beter te bidden. Voor Grimaud als voor M. Gaillard zijn deze parfums een teken van heiligheid van deze plek en dus een sierlijke bevestiging door God toegestaan aan de werkelijkheid van de verschijningen op Laus.
Het staat vast dat Benoîte er dikwijls van vervuld was, vooral tijdens de extase en dat de getuigen er een bijzondere zegen van God over haar in zagen, alsook een reden om met meer vertrouwen de raadgevingen die ze vanwege de heilige Maagd uitsprak te aanvaarden. Om deze geurige reuk ontwaard te hebben gaf een gulle artiest aan het heiligdom in 1716 het mooie Maagdbeeld in marmer van Carrare dat het koor versiert.
Zo kon dit parfum met geestelijke effecten vatbaar maken voor een waarachtige bekering. Waarom zouden hier op die voor dit doel uitgelezen plek niet enkele voelbare gunsten vallen die doen denken aan de geuren van de goddelijke Echtgenoot die de Bijbel bezingt? De oosterse godsvrucht begrijpt dat zonder moeite en de aantrekking van de menigte uit Syrië bij het welriekende graf van monnik Charbel toont dat duidelijk. Begin 1667 schreef M. Juvénis een lapidair opschrift dat ons openbaart wat de pelgrims van Laus beleefden. Hierbij de rijmende vertaling, rond 1860 door eerwaarde Knig opgesteld, waarvan we de laatste strofe veranderden om ze beter in de lijn van de originele Latijnse versie te brengen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 331]
Kajafas
Verloop van proces voor Kajafas en Annas, volgende de Evangelisen
Na zijn arrestatie werd Jezus naar Annas geleid.
Joh 18:13 En zij leidden Hem eerst naar Annas, want hij was de schoonvader van Kajafas, die dat jaar hogepriester was.
Annas zond Jezus naar zijn schoonzoon Kajafas.
Joh 18:24 [Annas nu had Hem gebonden gezonden naar Kajafas, de hogepriester]. Mt 26:57 Zij nu die Jezus hadden gegrepen, leidden Hem weg naar Kajafas, de hogepriester, waar de schriftgeleerden en de oudsten waren bijeengekomen.
Kajafas verhoorde Jezus.
Joh 18:19 De hogepriester dan vroeg Jezus naar zijn discipelen en naar zijn leer. Joh 18:20 Jezus antwoordde hem: "Ik heb vrijuit gesproken tot de wereld. Ik heb altijd geleerd in de synagoge en in de tempel, waar alle Joden samenkomen, en in het verborgen heb Ik niets gesproken." Joh 18:21 "Waarom vraagt u Mij? Vraag het hun die hebben gehoord wat Ik tot hen heb gesproken. Zie, dezen weten wat Ik heb gezegd." Joh 18:22 Toen Hij nu dit zei, gaf een van de dienaars die daarbij stond, Jezus een slag in het gezicht en zei: "Antwoordt U zo de hogepriester?" Joh 18:23 Jezus antwoordde hem: "Als Ik verkeerd heb gesproken, getuig van het verkeerde; maar als Ik goed heb gesproken, waarom slaat u Mij?" Joh 18:24 [Annas nu had Hem gebonden gezonden naar Kajafas, de hogepriester.] Joh 18:25 Simon Petrus nu stond zich te warmen. Zij zeiden dan tot hem: "Bent u ook niet een van zijn discipelen?" Hij loochende het en zei: "Ik ben het niet." Joh 18:26 Een van de slaven van de hogepriester, een bloedverwant van hem wie Petrus het oor had afgeslagen, zei: "Heb ik u niet in de tuin met Hem gezien?" Joh 18:27 Petrus dan loochende het opnieuw. En terstond kraaide de haan. Joh 18:28 Zij dan leidden Jezus van Kajafas naar het pretorium; en het was s morgens vroeg. En zij gingen niet in het pretorium, opdat zij niet zouden worden verontreinigd maar het pascha zouden eten.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 159]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Mizpa en in het dorp, bij de aanverwanten van Jozef
10 oktober. Heden morgen verliet Jezus de spelonk en zij trokken in de richting van Betlehem, rond de andere zijde van de berg en het dorp om en namen aan de overzijde, buiten het dorp bij afgezonderd liggende huizen, hun intrek in een herberg. Zij verkwikten zich daar en wasten hun voeten.
De mensen waren hier goed en leergierig. Jezus hield een toespraak over de boetvaardigheid, de nabijheid van de zaligheid en de navolging. Ook deze mensen vroegen Hem waarom zijn Moeder toen de verre reis van Nazareth naar Bethlehem ondernomen had, aangezien zij het tehuis zo goed had kunnen hebben. Dan sprak Jezus van de Belofte [en van de profeten die zijn geboorte te Bethlehem voorspeld hadden]. Hij zegde dat Hij te Bethlehem in armoede onder de herders geboren moest worden, daar Hijzelf een herder was die de kudde moest verzamelen. Daarom wandelde Hij nu ook het eerst door deze herdersgewesten, nadat zijn hemelse Vader getuigenis van Hem had gegeven.
Van hier trok Hij naar de zuidzijde van Bethlehem. Ruim drie uren verder, doorkruiste hij een stuk van het herdersdal, waar dit zich zuidwaarts wendde en draaide hij om de westzijde van Bethlehem en liet het huis van Jozefs ouders rechts en kwam s avonds in de thans kleine stad Mizpa [Masfa] aan, die weinige uren van Bethlehem verwijderd ligt. Mizpa kon men van zeer ver zien. Er brandden vuren in ijzeren korven op de grote wegen om de stad. Deze had muren en torens en hier liepen grote banen voorbij. Deze stad was lange tijd een voorname bedevaartplaats geweest. Judas de Makkabeeër had hier een lang en plechtig gebed voor de strijd uitgesproken en God de smadelijke vervolgingsmaatregelen der vijanden en Zijn eigen beloften voor ogen gesteld en ook de priesterklederen voor het volk ten toon gelegd. Dan zijn hun voor de stad vijf engelen verschenen die hun de zege beloofden.
10. De Sacramentalia [deel 2]
De verschillende vormen van sacramentalia
Tot de sacramentalia behoren allereerst de zegeningen [van personen, maaltijden, voorwerpen, plaatsen]. Elke zegening bestaat uit een lofprijzing van God en een gebed om zijn gaven te verkrijgen. In Christus zijn de christenen door God de Vader 'gezegend met elke geestelijke zegen' [Ef. 1: 3]. De kerk geeft daarom de zegen onder aanroeping van de naam van Jezus, hetgeen gewoonlijk gepaard gaat met het heilig teken van het kruis van Christus.
Bepaalde zegeningen hebben een werking van blijvende aard: zij wijden personen aan God toe of bestemmen voorwerpen of plaatsen voor het liturgisch gebruik. Onder de zegeningen die voor personen bestemd zijn [niet te verwarren met de sacramentele wijding] behoren de zegening van de abt of abdis van een klooster, de maagdenwijding, de ritus van de religieuze geloften en de aanstelling tot bepaalde ambten in de kerk [lectoren, akolieten, katechisten, enz.]. Als zegening van zaken is de wijding van een kerk of een altaar, de zegening van de heilige oliën, de zegening van liturgisch vaatwerk of gewaden, klokken, enz. te noemen.
Men spreekt van exorcisme, wanneer de kerk publiek en gezagvol in naam van Jezus Christus vraagt dat een persoon of een voorwerp beschermd mag worden tegen de greep van de Boze en aan zijn macht onttrokken zal zijn. Jezus zelf heeft het toegepast. Ook de macht en de taak van de kerk om exorcismes toe te passen, komen van Jezus zelf. In eenvoudige vorm wordt het exorcisme toegepast bij de viering van het doopsel. Het plechtige, zogenaamde 'grote exorcisme' mag alleen door een priester en met verlof van de bisschop worden uitgeoefend. Men moet hier met voorzichtigheid te werk gaan door de regels die door de kerk vastgelegd zijn, strikt te onderhouden. Het exorcisme is bedoeld om duivels uit te drijven of om iemand te bevrijden van demonische overheersing, uit kracht van het geestelijk gezag dat Jezus aan zijn Kerk heeft toevertrouwd. De situatie ligt heel anders wanneer er sprake is van een ziekte, vooral een psychische ziekte. De behandeling daarvan valt onder de medische wetenschap. Voordat men een exorsisme uitspreekt, is het dus belangrijk na te gaan of het wel om een aanweziheid van de duivel en niet om een ziekte gaat.
Anne Van Der Sloten
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 49]
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
Ongelukkige tijden zullen er komen waarin zij die onverschrokken de rechten van de Kerk zouden moeten verdedigen zich, ondanks het licht, verblind in de handen zullen geven van de vijanden van de Kerk en hun bevelen zullen geven. Maar wanneer het kwade het kwade zal blijken te overwinnen en wanneer de overheden hun macht zullen misbruiken, door het begaan van allerlei onrechtvaardigen en door het onderdrukken van de zwakken, zal hun val nabij zijn. Zijn zullen vallen en neerstorten op de grond.
Dan zal de Kerk, vreugdevol en triomfantelijk zoals een jonge meid, opnieuw wakker worden en aangenaam worden getroost in de armen van mijn meest genegen en verkozen zoon van die tijden. Als hij oor heeft naar de bezielingen van de genade [één ervan is het lezen en uitdragen van de grote genaden die Mijn Zoon en Ik hebben gehad voor u] zullen we hem overstelpen met genaden en heel bijzondere gaven en hem groot op aarde maken en nog groter te worden in de hemel. Daar hebben we een dierbare zetel voor hem voorbehouden omdat hij, zonder acht te slaan op de mensen, gevochten zal hebben voor de waarheid en onophoudelijk de rechten van de Kerk zal verdedigd hebben, waardoor hij verdient om "martelaar" te worden genoemd.
Tegen het einde van de negentiende eeuw en tijdens een groot gedeelte van de twintigste eeuw zullen er vele dwaalleren worden verkondigd in deze landen
Het klein aantal zielen die in het geheim de schat en de waarden van het Geloof zullen vrijwaren zullen een gemeen, onuitspreekbaar en lang martelaarschap ondergaan. Velen zullen worden begraven door de geweld van het lijden en zullen onder de martelaren worden geteld die zichzelf opofferden voor het land en de Kerk.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 3
Tussen de grote strijders liggen er oceanen en de monsters der zee, beangstigd door alles wat er op en onder de zee gebeurt, zullen naar de diepte vluchten.
Vertaling: Chris De Bodt
10-10-2011
10 oktober 2011
10 oktober 2011
1. Wordt de Heilige Faustina Kowalska Kerklerares?
Krakow, Polen, 4 oktober 2011. De Heilige Faustina kan de vierde kerklerares uit de geschiedenis worden. De titel Kerkleraar of Kerklerares [Doctor Ecclesiae] is een eretitel in de Rooms-Katholieke Kerk die door het kerkelijk gezag in een uitdrukkelijke verklaring verleend wordt aan schrijvers en schrijfsters die uitmunten door hun heiligheid in levenswijze, hun getrouwheid aan de kerkelijke leer en hun grote geleerdheid.
De Heilige Faustina Kowalska
Kardinalen en bisschoppen die in Krakow-Lagiewniki bijeenkwamen voor het tweede wereldcongres van de Goddelijke Barmhartigheid hebben een brief gezonden aan Benedictus XI om aan dit verzoek tegemoet te komen.
Het nieuws werd op zondag 2 oktober uitgezonden door Radio Esperance, die de conferentie langs haar radiokanalen, via de WorldSpace satelliet en via het internet verspreidde.
De Poolse Sint Faustina Kowalska [1905-1938] zou dan de Spaanse Karmelietes Teresa van Avila, de Italiaanse Dominicanes Catherina van Siena en de Franse Karmelietes Thérèse van Lisieux, de tot nog toe drie erkende vrouwelijke kerkleraressen, vervoegen.
Na het bidden van het Angelus gaf Paus Benedictus XVI een boodschap door aan de ongeveer 2.000 deelnemers van het Congres, met een verwijzing naar dit onderwerp: "Mijn dierbaren, versterk uw vertrouwen in de Heer door een gezamenlijke overweging en door het gebed zodat jullie aan de wereld de boodschap kunnen brengen dat barmhartigheid de bron van hoop is," verklaarde hij.
Op deze boodschap volgde dan de afkondiging van een Italiaanse brief, ondertekend door de sommige van de aanwezige prelaten. Onder hen de kardinalen Stanisław Dziwisz, Franciszek Macharski, Stanisław Ryłko, Audrys Juozas Backis, Philippe Xavier Barbarin, Christoph Schönborn, and Joseph Zen.
Deze prelaten bedankten de Paus Benedictus XVI voor de zaligverkalring van de "Dienaar van de Barmhartigheid," Johannes Paulus II. Zij voegden aan het verzoek toe dat het wijlen Johannes Paulus II was die het opmaken van het dossier om de Heilige Faustina als doctor te erkennen had aanbevolen en dit om de Goddelijke Barmhartigheid wereldwijd bekend te maken.
Kardinaal Dziwisz kondigde af dat de deelnemers aan het congres zouden worden uitgenodigd om de petitie te ondertekenen ten gunste van deze erkenning...
Het is pas sedert augustus laatst, dat Benedictus XVI deze eer van Kerkleraar verleende aan de Heilige Johannes van Avila, die de 34de Kerkleraar zal worden. De Heilige Johannes van Avila, niet te verwarren met de Sint Jan van het Kruis, die samen met de Heilige Teresa van Avila instond voor de hervorming van de Karmelieten, staat gekend als de Apostel van Andalusië.
De titel van kerkleraar wordt slechts uitzonderlijk toegekend aan mannen en vrouwen die uitmunten door heiligheid, grote kennis van het geloofsgoed en trouw aan de Kerk.
Maria Faustina Kowalska werd op 25 augustus 1905 geboren in een gezin met tien kinderen, in de buurt van Krakau. Op 30 april 1926 legt ze haar geloften af. Kowalska werd wereldwijd bekend door haar dagboek van ruim 600 bladzijden, waarin ze uitvoerig haar visioenen beschrijft. Velen beschouwen haar als een moderne mystica. De heilige had zowat heel haar leven zware gezondheidsproblemen en tussen haar 30ste en 33ste levensjaar ging ze voortdurend van het ene ziekenhuis naar het andere. Uiteindelijk overleed zij op 7 oktober 1938 in een klooster in Krakow aan tuberculose. In 1959 kwam het Vaticaan nog tussen om de publicatie te verhinderen van enkele vertalingen van haar visoenen, maar in 1993 werd zij door paus Joannes Paulus II zalig en in 2000 heilig verklaard.
Net als Jezus Christus, stierf de heilige Faustina Kowalska op de leeftijd van 33 jaar.
Bron: Zenit
Vertaling: Chris De Bodt
2. Betoging tegen de Christianofobie op 29 oktober 2011 te Parijs
Alain Escada, Secretaris generaal van het Instituut Civitas te Argenteuil doet een oproep aan alle Christenen om aanwezig te zijn op zaterdag 29 oktober aanstaande voor een uitgebreide nationale betoging tegen de christianofobie. Vertrek om 18 uur aan de Place des Pyramides in Parijs. U vindt alle inlichtingen in het bijgevoegde PDF-document van het bovenste tekstvak.
3. Bosnië en Herzegivona [deel 11]
Het district Brčko
Tijdens de burgeroorlog hebben beide partijen zwaar gevochten om Brčko: De Serviërs omdat het hun doorgang was tussen de twee helften van de republiek, de Kroaten omdat zij een noordelijke verbinding wilden met Kroatië [Brčko is een grensstad]. Het is geen van beide partijen gelukt. Brčko is sinds het verdrag van Dayton de enige plaats in het land die niet tot een van beide entiteiten behoort, maar een apart district is onder internationale arbitrage is geplaatst.
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 94]
Rafaelmarie, California
Dinsdag 22/6/2004, vijfde dag
Na de Engelstalige Mis diezelfde morgen, werd onze bedevaartsgroep gezegend om Ivan te horen praten in het gele gebouw. Het was bezielend en ik heb er een gedeelte van gefimd en elke keer als ik het fragment opnieuw bekijk, lijkt het of er aan de boodschap iets nieuws is, of een heel nieuwe betekenis heeft. Maar zijn boodschap is de boodschap van de Heilige Moeder die steeds weer opnieuw, op een eenvoudige wijze en rechtuit, oproept om te bidden, te vasten en elkaar lief te hebben. Hij kondigde eveneens aan dat er een verschijning zou zijn voor iedereen om 10.30 uur s avonds. Ik kon niet wachten en was vastbesloten om een een zetel vooraan te bemachtigen, bij wijze van spreken. Na Ivans gesprek, vroeg ik of ik samen met hem op de foto kon, maar hij had geen tijd. Ook vroeg ik hem of hij zich de Medjugorje Conferentie te Irvine herinnerde, waarop hij bevestigend antwoordde.
Na Ivans gesprek werd aan ons allen gevraagd om te verzamelen rond de favoriete ontmoetingsplaats van Snezana, omdat we buiten Medjugorje gingen om Vr. Jozo te horen spreken. Ik kreeg uiteindelijk de kans om het omliggende gebied rond Medjugorje te zien, waarbij ik mij vaag een van de verhalen herinner waarover in de boeken van Wayne Weible wordt gesproken over deze gebieden. Op onze weg naar ginds aanhoorden we het droevige verhaal van de 40 Franciscaner Priesters martelaren die, rechtover de kerk die we bezochten, levend verbrand werden omdat ze niet wilden verzaken aan hun geloof. Hun fotos zijn te bezichtigen binnen in de Kerk.
Toen we aankwamen bevond het beeld van de Gezegende Moeder zich bij de ingang. Ik denk dat dit het beeld was van de tenhemelopneming. Het was hetzelfde beeld als op de voorkaft van Wayne Weibles boek, "The Final Harvest."
Ik herinner mij Vr. Jozo van een Medjugorje conferentie in Irvine. Het was de eerste conferentie over Medjugorje waar ik heen ging. Ik vroeg hem om zijn handen op het hoofd van mijn echtgenote en van mijzelf te plaatsen en om over ons te bidden. Mijn echtgenote is niet gelovig en zo is het onnodig om zeggen dat ze kwaad was op mij, omdat ze daar niet wou zijn. Vr. Jozo zei dat hij ons zou zegenen, maar dat we moesten blijven. Ik wou wel blijven, maar mijn echtgenote bleef maar aandringen om weg te gaan. Desondanks dit voorval heeft Vr. Jozo ons toch gezegend. Na zijn gesprek kregen we allen gratis een Rozenkrans en een foto van onze Heilige Moeder van Vr. Jozo. Daarna legde hij de handen op voor een geestelijke genezing, waarbij velen flauwvielen, geraakt door de Heilige Geest. Ik wenste eveneens zijn zegen te krijgen, maar de corpulente vrouw die zich voor mij bevond viel flauw na haar zegening en ik was er niet op voorbereid om haar op te vangen. Ik kon haar uiteindelijk wel opvangen, maar ik was erdoor verrast. Fr. Jozo keek mij hierop streng aan en zei met zijn ogen: "Wees voorzichtig." Ik kreeg zijn zegen niet. Ik kreeg spijt over mijn houding en probeerde opnieuw om Vr. Jozos zegen te krijgen. In mijn achterhoofd herinnerde ik mij hierbij Snezzys verhaal op de bus, op onze weg naar de Kerk, dat er een heks was die naar ginds was gegaan met haar groep, in haar poging om de krachten van Vr. Jozo te ontnemen. Vr. Jozo ging langs haar heen. Ik zei tot mezelf: misschien denkt Vr. Jozo dat ook ik het kwade bezit. Ik merkte een pas gewijde priester op [in een eerdere misviering werd ons verteld dat hij pas twee weken geleden tot priester was gewijd] en die de mensen zegende. De assistent van Vr. Jozo vroeg hem om de mensen niet te zegenen die zich in zijn rij bevonden, omdat het Vr. Jozos rij was. Ik had medelijden met hem en zo vroeg ik aan hem om mij te zegenen. Hij zegende mij en ik was gelukkig in zijn plaats.
Hierna keerden we terug naar Medjugorje en kreeg ik spijt in mijn bedenkingen over Vr. Jozos afwijzing. Na het avondmaal, diezelfde dag, begaf ik mij rond 18.30 uur onmiddellijk naar de Verschijningsheuvel, om een mooi plaats te bemachtingen. Ik bevond mij voor het beeld van Onze Heilige Moeder, precies op de plaats waar Zij de mensen aankijkt. Ik wist dat het, bij wijze van spreken, een marteling ging worden om te moeten wachten tot 22.30 uur, maar ik herinnerde mij een vroegere conferentie in Irvine, waarbij Wayne Weible iedereen binnenliet die in dezelfde Verschijningskamer wou zijn, samen met Ivan en Vicka. Ik wou er heel graag zijn, maar ik vond mijzelf er niet waardig genoeg voor. Toch was ik deze keer vastbesloten om voor de Heilige Moeder te blijven. Ana vertelde ons dat Ivan gzegd had dat wanneer ook Onze Lieve Vrouw op de Podbrdo verschijnt, het beeld zich naar Haar keert. En zo was ik vastbesloten, met deze gedachte in het achterhoofd en met de kennis dat Zij zou weten dat ik mij daar bevond, omdat ik mij recht voor Haar zou bevinden.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. "Occupy Wall Street" deint uit over de hele Verenigde Staten. Ook in Brussel is er een manifestatie gepland
De nu al drie weken aanhoudende protestactie 'Occupy Wall Street', die sociaal en economisch onrecht aan de kaak stelt, deint uit over de hele VS. Maar ook in ons land klinkt gemor over de crisis. Een nieuwe Facebookgroep roept op om op 30 oktober in Brussel te manifesteren.
De activisten in de VS, onder wie heel wat jongeren, hebben het gemunt op de ongelijkheden in het economische en financiële systeem. Onder meer de toenemende armoede en de macht van de banken worden aangeklaagd.
Het ongenoegen over de grimmige economische toestand, boosheid om de graaicultuur van grote bedrijven en de toenemende concentratie van welvaart bij een kleine toplaag vindt navolging in tal van steden. De acties worden gesteund door verschillende grote syndicale organisaties, lokale groepen en Democratische verkozenen.
Een oproep om samen te komen in het Financial District in New York heeft aanleiding gegeven tot gelijkgezinde acties in de hele VS. In 2008 had 10 procent van de gezinnen een gemiddeld jaarinkomen van 27.342.212 dollar, negentig procent van de gezinnen moet zien rond te komen met een gemiddeld jaarinkomen van 34.244 dollar.
Intussen wordt in ons land opgeroepen tot een gelijkgestemde betoging. De Facebookgroep "En onze crisis? Et notre crise?" organiseert op 30 oktober een manifestatie aan het Brusselse Noordstation, "omdat onze echte problemen niet worden aangepakt". De initiatiefnemers hebben het over "de stijgende huurprijzen, de stijgende energiefactuur, de quasi onbetaalbare woningprijzen, alle zaken die we echt nodig hebben om een menswaardig bestaan te kunnen hebben en constant duurder worden."
6. Enorme zandstormen teisteren Arizona reeds geruime tijd
De Amerikaanse staat Arizona heeft reeds geruime tijd af te rekenen met enorme zandstormen. Hierbij wordt de zichtbaarheid zo goed als tot nul herleid, wat leidt tot enorme kettingbotsingen.
7. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 16]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
De Transfiguratie
Toen zij de top hadden bereikt, geschiedde er een betekenisvolle gebeurtenis. God de Vader daalde af naar de menselijke omgeving. Hier is het uiterst belangrijk te noteren dat deze tussenkomst van God de Vader [de Schepper van het hele universum] niet in Jeruzalem gebeurde, ook niet op de Sinai en ook niet in Mekka of enig andere "heilige plaats," maar het was op de meeste gerenommeerde "heilige plaats" van de oude wereld: de top van de Hermon [de heiligste der bergen in de ogen van de mensen uit die tijd]. Dat is de plaats waar Jezus Christus werd aangeduid als de redder van de wereld. Het was op die plaats, de oudste Zion, dat Jezus Christus werd aangeduid als onze Redder en dit door niemand minder dan God de Vader zelf. Dit gebeurde toen God de Vader zei: "Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde. Luister naar hem!" [Mattheus 17: 5] Ja, Christus kruisiging en verrijzenis waren het allerbelangrijkste, maar deze opdracht was de "toestemming," die de latere handelingen van Jezus Christus te Jeruzalem, wettigden. Dit alles voltrok zich op de eerste berg Zion, de Hermon.
Hier zien we hoe God werkt. Wanneer de hele wereld betrokken is bij een beslissing, trekt God de Vader zich terug op de berg in de achtertuin van Damascus, "de stad van Mijn Vreugde," zegt Hij [Jeremia 49: 24-25]. Als God verklaart dat Hij in Damascus leeft en Hij daar een decreet afkondigt, heeft dit een wereldwijde betrouwbaarheid [niet alleen voor Israël en de Joden, waar de wetten waarbij zijn betrokken zijn, uit Jeruzalem komen]. En dit is wat we vinden in wat wordt genoemd "De Damascus-tijdperk van de Eindtijd." Wanneer God klaar is zijn voor in aangelegenheden die betrekking hebben op de hele wereld, dan kondigt Hij deze af in Damascus.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 202]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
De volmaaktheid van het offer eist niet, volgens Mgr. Rosset, dat het slachtoffer werkelijk geofferd wordt. Het volstaat dat de offerdaad het geofferde vernietigt. De Kerk plaatst onder de martelaars de evangelist Sint Jan, in kokende olie gedompeld, alsook andere heiligen die kwetsuren opliepen of folteringen ondergingen die de dood tot gevolg moesten hebben maar wonderlijk eraan ontsnapten. Onder de oude wet was het offer volmaakt als de offeraar het slachtoffer dodelijk had gekwetst en dit werd als geofferd beschouwd, zelfs na een wonderbare redding.
Op het kruis en aan het altaar offert Jezus Christus dezelfde dood aan zijn Vader. Op het kruis offert Hij zijn huidige dood, op het altaar zijn verleden en vervulde dood. Op het kruis offert Hij zich als Verlosser, op het altaar als toepassing van deze oneindige bron van genade die op de Kalvarie ontsprong. Op het kruis als lijdende man, op het altaar als een bovennatuurlijk en mysterieus wezen. Waarachtig, opdat het offer zou werken moet de zichtbare minister tussenkomen, maar zijn actie is bijkomstig en vermindert helemaal niet de waardigheid en de prijs van het offer. Als bewijs daarvan het feit dat de woorden die de minister uitspreekt deze van Jezus Christus zelf bij het Avondmaal zijn: Sermo autem Christi, non est alius quam verbum consercrationis.
Op het altaar zijn we niet waarlijk Christus, maar wel in mystieke zin en spreken we in zijn naam: we zeggen en doen wat Jezus Christus zei en deed: hoc facite in meam commemorationem. We hebben dezelfde kracht, want, volgens Sint Gregorius de Grote, welke gelovige zou twijfelen dat op het ogenblik van het offer en de stem van de priester, de hemelen niet effectief opengaan en de engelenkoren Jezus vergezellen in dit mysterie? Op dit ogenblik vestigt de eeuwige Vader zijn blik op die offerande, Hij houdt geen rekening met de persoon die viert en ziet uitsluitend zijn goddelijke Zoon. Hij aanvaardt zijn gave als vorstelijk aangepast en aangenaam, zelfs geofferd door de onwaardigste en meest bezoedelde handen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 85]
De oproep om zich op te offeren
Noteer dat Jezus ons aanleerde om dit zowel voor ons, als voor onze broeders en zusters te vragen: "vergeef ons, verlos ons en leidt ons niet in bekoring!" Dit is de oproep van de Boodschap: "Om dingen aan te bieden als een daad van herstel en met het verzoek tot de bekering van onze broeder en zusters die ronddolen op valse en verkeerde paden." Ja, om te bidden en opofferingen te doen, zodat ons hele leven een holocaust van opofferingen aan God zou zijn en dit gedragen door ons dagelijkse kruis in eenheid met het Kruis van Christus, voor de redding der zielen, in samenwerking met Hem in Zijn verlossend werk als leden van Zijn Mystieke Lichaam, de Kerk, die werkt, bidt en lijdt in vertrouwelijke eenheid met haar Hoofd, voor de redding van de mensheid.
Tijdens onze dagelijkse bezighouden komen we allerlei soorten hersteldaden tegen die we kunnen schenken aan God. Zo is er het offer van de vraatuicht, die in vele gevallen verplicht is, en ook deze van het overmatige alcoholgebruik, want deze vertroebelt ons oordeel, beïnvloedt ons denken en degradeert onze waardigheid. Om het even wie te veel inschikkelijkheid nalaat: een eerlijk mens knielt dan voor God. Hoevele families zijn er niet gekweld omwille van deze zonde. Waarom aan God niet het geschenk geven van niet te drinken en in plaats daarvan met de armen delen wat anders verloren is in zondige buitensporigheden die zoveel lijden achterlaten, wanneer er zo vele van onze broeders en zusters niet toekomen om kledij te kopen voor zichzelf.
Zon opoffering, die gevraagd wordt door de gematigheid waarmee we onszelf moeten bedienen aan de tafel der Schepping, was al iets wat God vereiste vanaf het hele begin, bij de twee eerste mensen. De Heilige Schrift vertelt ons: "In Eden, in het oosten, legde God, de Heer, een tuin aan en plaatste daar de mens die hij gevormd had. Hij liet er allerlei mooie bomen met heerlijke vruchten groeien. In het midden van de tuin stonden twee bomen: de vruchten van de ene boom konden de mens het eeuwige leven geven, die van de andere boom inzicht in goed en kwaad. Hij zei tegen de mens: Je mag eten van alle bomen in de tuin, alleen niet van de boom die inzicht geeft in goed en kwaad. Wanneer je daarvan eet, zul je sterven." [Gen. 2: 8-9 en 16-17]. Adam en Eva hadden de vrijheid om het fruit te eten van zovele bomen, dat ze de vruchten niet nodig hadden van de "boom die het inzicht gaf van het goede en het kwade." Bovendien zou het hen ernstige schade berokkenen en daarom liep God op de zaken vooruit en verbood hen om ervan te eten. Het beste wat ze konden doen was gehoorzamen aan Gods bevel en hem het offer schenken om niet van die vruchten te eten.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Samson and Delilah [5/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
11. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 112]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Parfums van Laus.
Vanaf Pasen 1666 worden steeds meer de beroemde parfums van Laus gemeld en waarover M. Gaillard breed uitwijdt in zijn verhaal om er een hele welriekende theologie uit te putten die wat verdacht overkomt. We halen hier maar het getuigenis van M. Grimaud aan die kan uitleggen wat velen ervoeren, een ontegensprekelijke ervaring waarvan de overvloed na drie eeuwen niet is afgenomen.
Het is de dag dat Mgr. Marion, bisschop van Gap, met zijn verwanten de Mis kwam opdragen in Laus, in de paastijd 1666, dat M. Grimaud die gunst ontving. Het was het eerste bezoek van de nieuwe bisschop aan deze bedevaartsplaats want hij was afwezig geweest van 16 augustus 1665 tot 9 maart 1666. Toen hij van M. Gaillard bij zijn terugkeer vernam wat er in Laus was gebeurd besliste hij erheen te gaan met heel zijn bisschoppelijk gevolg. Deze uitstekende bisschop, al in 1662 in Gap benoemd deed er zijn officiële intrede op 8 september 1663, had in 1664 een deel van de parochies in het bisdom bezocht. Bezorgd om de vorming van zijn clerus had hij vanaf 8 december 1664 gesprekken aangevat om een huis in Gap te kopen om er later een seminarie in te vestigen, maar hij had tijdens zijn reis naar Parijs tevergeefs gezocht naar directeurs om er te huisvesten. Luisteren we nu naar M. Grimaud die de genade van het parfum meldt: De hoogillustere en hoogeerwaarde Mgr. Pierre Marion, bisschop, heer en graaf van Gap is er de mis gaan opdragen met heel zijn huis, ieder biechtte en communiceerde er. Daar ik erheen ging zodra ik zijn bezoek vernam, nog aangewakkerd door de eer dat ik een van de kapeldirecteurs was, overkwam me iets dat ik meen te moeten melden. Terwijl ik votiefmissen inschreef bij de vernoemde kapel rook ik gedurende een half kwartier zo een heerlijke geur als ik nooit mocht ruiken, die me zo voldeed dat ik verward was.
Wat me bevestigde in het goede gevoel dat ik altijd koesterde over deze verschijning, want de goede deuren die heersen op een plek zijn zichtbare tekenen van de heiligheid. Van diegene en van de te vereren relikwieën daar Dat is te lezen in de Legenden der Heiligen, in het bijzonder van Saint-Etienne Wat ik nooit had durven beweren, want oneindig veel andere geloofwaardige mensen met standing hadden gemeld gelijkaardige geuren waargenomen te hebben in dit heiligdom.'
Vertaling: Broeder Jozef
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 330]
Kajafas
Verloop van proces voor Kajafas en Annas, volgende de Evangelisen
De hogepriesters en oudsten van het volk vergaderden bij Kajafas om de zaak van Jezus van Nazareth te bespreken.
Mt 26:3 Toen kwamen de hogepriesters en de oudsten van het volk bijeen in de voorhof van de hogepriester, Kajafas geheten;
Kajafas profeteerde dat Jezus zou sterven voor het volk.
Joh 11:47 De hogepriesters dan en de farizeeen riepen de Raad bijeen en zeiden: Wat doen wij? want deze mens doet vele tekenen. Joh 11:48 Als wij Hem zo laten begaan, zullen allen in Hem geloven; en de Romeinen zullen komen en zowel onze plaats als ons volk wegnemen. Joh 11:49 Maar een van hen, Kajafas, die in dat jaar hogepriester was, zei tot hen: Joh 11:50 U weet niets, en u bedenkt niet, dat het nuttiger voor ons is dat een mens sterft voor het volk en niet de hele natie verloren gaat. Joh 11:51 Dit nu zei hij niet uit zichzelf, maar daar hij hogepriester in dat jaar was, profeteerde hij dat Jezus zou sterven voor het volk [Joh 11: 52] en niet alleen voor het volk, maar opdat Hij ook de verstrooide kinderen van God tot een zou vergaderen. Joh 11:53 Van die dag af dan beraadslaagden zij om Hem te doden.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 158]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de spelonk bij Efraïm
De spelonk bij Efraïm, waarin Maria op haar vlucht gerust had, werd later rust- of verblijfplaats van Maria genoemd en door de pelgrims bezocht, zonder dat men nauwkeurig haar geschiedenis kende. Later woonde daar slechts arm en banaal volk.
Jezus vertelde hierover aan de leerlingen, die met een primitief toestel of apparaat vlam verkregen en een vuurtje aangelegd hadden. Om op die primitieve wijze vuur te verkrijgen wordt een stuk hout in een ander snel rondgewreven of gedraaid. Hij sprak hun over de heiligheid van deze plaats. Ook had zich hier dikwijls een profeet opgehouden om te bidden. Het zal wel Samuel geweest zijn. David had hier in het gewest de schapen van zijn vader gehoed, in deze spelonk gebeden en door engelen bevelen van God ontvangen. Hij kreeg hier ondermeer in zijn gebed de opdracht om tegen Goliath te gaan strijden. Ik weet niet meer alles wat ik hier gebeuren zag.
Ik zag dat de H. Familie op haar vlucht hier zeer uitgeput en terneergeslagen aankwam, dat de H. Maagd buitengewoon bedroefd was en weende. Zij leden gebrek aan alles, want op hun vlucht vermeden zij alle steden en openbare herbergen en volgden omwegen. Hier was het hun zesde rustplaats en zij brachten er een gehele dag door. Ook kregen zij hier grote genaden tot hun verkwikking. Er ontstond een bron in de spelonk en er kwam een wilde geit tot hen die zij molken en zij ontvingen ook troost van een engel.
Jezus sprak tot de leerlingen over de grote vermoeienissen welke zij en al zijn volgelingen te verwachten hadden. Hij weidde uit over de bezwaren die zijn H. Moeder en Hij op hun reis door dit gewest hadden verduurd en over de barmhartigheid van zijn hemelse Vader en over de heiligheid van deze plaats. Hij zegde hun ook dat hier eens een kerk gebouwd zou worden en Hij zegende deze spelonk, als wijdde Hij de kerk bij voorbaat in. Zij aten hier enige vruchten en kleine broden, die de leerlingen bij zich hadden.
14. De Sacramentalia [deel 1]
Zoals we uit de boodschappen vanuit de hemel al dikwijls gehoord hebben zijn de sacramentalia [hieronder uitgelegd] goede instrumenten om ons te helpen standhouden in deze verworden wereld. Dikwijls worden deze onderschat in onze strijd tegen het kwaad. Laten we er zo veel mogelijk gebruik van maken.
Onze heilige moeder de Kerk heeft de sacramentalia ingesteld. Dit zijn heilige tekenen, waardoor, enigszins in navolging van de sacramenten, vooral vruchten van geestelijke aard aangeduid en uit kracht van het smeekgebed van de kerk verkregen worden. Door deze sacramentalia worden de mensen in de juiste gesteltenis gebracht om de eigenlijke vrucht van de sacramenten te ontvangen en worden allerlei levensomstandigheden geheiligd.
De kenmerken van de sacramentalia
Zij zijn door de kerk ingesteld om bepaalde kerkelijke ambten, levensstaten, allerlei omstandigheden van het christelijk leven te heiligen, evenals het gebruik van voorwerpen die van nut zijn voor de mens. Zij kunnen ook, naar de pastorale besluiten van de bisschoppen, beantwoorden aan de noden, de cultuur en de geschiedenis die eigen zijn aan het christenvolk van een bepaalde streek of tijd. Zij bevatten steeds een gebed, vaak vergezeld van een welomschreven teken, zoals de handoplegging, het kruisteken, de besprenkeling met wijwater [ter herinnering aan het doopsel]. Zij vallen onder het priesterschap zoals dit door het doopsel verleend wordt: elke gedoopte wordt geroepen een 'zegen' te zijn en te zegenen. Daarom kunnen leken bepaalde zegeningen verrichten; hoe meer een zegening het kerkelijke en sacramentele leven betreft, hoe meer het voorgaan in een viering aan de gewijde bedienaar [bisschoppen, priesters of diakens voorbehouden zal zijn].
De sacramentalia verlenen de genade van de heilige Geest niet op sacramentele wijze, maar door het gebed van de kerk maken zij ons ontvankelijk voor de genade en gereed tot medewerking. 'Bijna elke gebeurtenis in het leven van de gelovigen verkrijgt, als ze goed ingesteld zijn, een heiliging door de goddelijke genade die voortvloeit uit het paasmysterie van het lijden, de dood en de verrijzenis van Christus, waaraan alle sacramenten en sacramentalia hun kracht ontlenen, en vrijwel elk eerzaam gebruik van de stoffelijke dingen kan gericht worden op dit doel: de heiliging van de mens en de verheerlijking van God'.
Anne Van Der Sloten
15. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 47]
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
In die tijden zal het sacrament van het Heilig Oliesel op grote schaal worden verwaarloosd Velen zullen sterven zonder het te ontvangen, waardoor hun vele genaden, troost en sterkte in de grote overstap van de tijd naar de eeuwigheid zullen worden ontzegd.
Het sacrament van het Huwelijk, dat symbool staat voor de eenheid van Christus met de Kerk, zal ingrijpend worden aangevallen en worden ontwijd. De vrijmetselarij, die dan zal regeren, zal zondige wetten stemmen met als doel dit sacrament uit te roeien. Zij zullen het voor iedereen gemakkelijk maken om in zonde te leven en aldus de geboorte van onwettige kinderen, zonder de zegen van de Kerk, enorm doen toenemen.
Het vrijzinnige onderwijs zal bijdragen tot een schaarste aan priesters en religieuze roepingen.
Het sacrament van de priesterwijding zal belachelijk worden gemaakt, onderdrukt en geminacht omdat in dit sacrament zowel de Kerk als God zelf worden onderdrukt en beschimpt, daar Hij wordt vertegenwoordigd door Zijn priesters. De duivel zal alles doen om de dienaars van de Heer op elke wijze te vervolgen, door met grote geslepenheid te werk te gaan en aldus hun geest voor de roeping te vernietigen en velen tot het verderf te leiden. Zij die aldus aanstoot willen geven aan de Christelijke kudde, zullen aldus over de priesters de haat brengen van slechte Christenen en de vijanden van de Ene, Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Deze schijnbare overwinning van satan zal enorm lijden toebrengen aan de goede priesters binnen de Kerk en aan de Opperste Herder en Plaatsvervanger van Christus op aarde die, als een gevangene binnen het Vaticaan, in het verborgene bittere tranen zal laten in aanwezigheid van God, onze Heer, vragend om licht, vroomheid en volmaaktheid voor alle geestelijken in de wereld, van wie hij de Koning en de Vader is.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 2
Alle natiën op aarde zullen elkaar bevechten in deze oorlog. De vechters zullen opstijgen tot in de hemel om de sterren te nemen en ze op de steden te werpen, om de gebouwen in lichterlaaie te zetten en enorme vernietigingen te veroorzaken.
Vertaling: Chris De Bodt
07-10-2011
7 oktober 2011
7 oktober 2011
1. Het ongeval
In een winkel bevind ik mij tussen de rekken van de speelgoed afdeling. In men ooghoek viel me een jongentje op van zon 5 jaar, die een mooie pop in zijn arme hield. Hij stopte niet haar haren te strelen en haar tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af waarom dat jongetje geïnteresseerd was in die pop. Dat is normaal iets voor meisjes. Toen draaide de jongen zich naar een dame die zich naast hem bevond: "Tante ben je zeker dat ik niet voldoende centen heb?"
De dame antwoordde hem een beetje ongeduldig: "Je weet dat je niet voldoende geld hebt om het te kopen."
Toen vroeg de tante hem daar enkele minuten te blijven wachten, en ze vertrok snel. De kleine jongen hield nog steeds de pop in zijn handen. Uiteindelijk ben ik naar hem toegestapt en heb ik hem gevraagd aan wie hij deze pop wou geven.
"Het is de schattigste popje dat me kleine zusje ooit met Nieuwjaar wou hebben, ze was er zeker van dat de Kerstman het haar zou brengen."
Ik zij hem toen dat hij haar deze pop dan wel misschien zou brengen, en hij antwoorde triestig: "Neen, de Kerstman kan niet gaan waar men zusje zich nu bevind. Ik moet het popje aan men mama geven zodat zij ze haar kan brengen."
Met trieste ogen zei hij: "Zij is vertrokken naar Jezus. Papa zegt me dat mama ze binnenkort gaat volgen, dus dacht ik dat zij dit popje wel mee kon nemen en haar dan aan men zusje kon geven."
M'n hart was bijna stil blijven staan. De kleine jongen hield zijn blik naar boven en zij me: "Ik heb tegen men papa gezegd dat ze niet direct mocht vertrekken. Ik heb hem gevraagd te wachten tot ik terug van de winkel was."
Toen heeft hij een foto laten zien, genomen in de winkel, waar hij het poppentje in zijn handen had en hij zei: ""Ik wil ook dat zij deze foto mee neemt, zo weet ze, dat ze het niet mag vergeten. Ik hou van men mama en zou willen dat ze me nooit verliet, maar, papa zegt me dat ze moet gaan met men kleine zusje." Vervolgens liet hij zijn hoofd zakken en werd het stil.
Ik voelde in men handtas en nam er een handbeugeltje uit met enkele briefjes en vroeg aan de jongen: "En als we nu eens je centen terug hertellen voor zeker te zijn ?" "Goed," zei hij, ik moet er zeker genoeg hebben."
Ik gleed mijn geld tussen dat van hem en we begonnen te tellen. Er waren nu zeker voldoende centen voor het popje en zelf meer. Stilletjes, fezelde de jongen: "Bedankt Jezus om me voldoende centen te hebben gegeven."
Toen keek de jongen me aan: "Ik had gevraagd aan Jezus om het te regelen dat ik voldoende centen zou hebben, zodat ik dit poppetje kon kopen en dat men mama het popje aan men zusje kon brengen. Hij heeft men gebed aanhoort. Ik wou ook genoeg hebben om een boeket witte rozen te kopen voor men mama, maar ik durfde het niet te vragen. Maar hij heeft me genoeg gegeven om het popje en de witte rozen te kopen. Weet U, mijn mama houdt zo veel van witte rozen..."
Enkele minuten later kwam de jongen zijn tante terug, ik ging opzij door mijn winkelmandje te verplaatsen. Ik heb men inkopen beëindigd in de winkel met een heel ander beeld dan toen ik begonnen was met men aankopen. Ik kan de kleine jongen maar niet vergeten. Toen herinnerde ik me een artikel in de krant van enkele dagen geleden, waarin een chauffeur onder invloed op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochtertje zaten. Het kleine meisje was opslag dood en de moeder zeer zwaar gewond. Was het deze familie van die kleine jongen ?
Twee dagen laten las ik in de krant dat de moeder was komen te overlijden. Ik heb het me niet kunnen laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me te begeven naar het mortuarium waar de jonge dame lag. Ze lag daar, met een mooie boeket witte rozen in de hand, het popje en de foto van de kleine jongen in de winkel. Ik ging huilend was, wetend dat men hele leven voor altijd veranderd zou zijn.
De liefde dat de kleine jongen had voor zijn mama en zijn kleine zusje was zo groot, zo ongelooflijk en in een fractie van enkele seconde, een bedronken chauffeur heeft hem alles ontnomen...
2. Economie en profetie
3. Bosnië en Herzegivona [deel 10] De Republika Srpska
Nog even de belangrijkste steden van de Republika Srpska op een rijtje:
Banja Luka. Deze stad is sinds 1995 de hoofdstad van Srpska [daarvoor was het Pale bij Sarajevo] en ligt aan de rivier de Vrba in het noorden van het land [ongeveer 30 kilometer van de Kroatische grens]. Als tweede stad van het land heeft het een belangrijk economisch centrum. Veel handel is geörienteerd op Servië, maar er is ook veel contact met het veel dichterbijgelegen Kroatië. Hoewel de stad niet veel last heeft gehad van oorlogsgeweld, is er tijdens de oorlog wel veel gesloopt dat herinnerde aan de Turkse tijd [zoals moskeeëen]. Het gebied is bekend vanwege haar kuuroorden [Banja = kuuroord, Luka = haven].
Srpski Brod. Deze stad ligt aan de Sava aan de Kroatische grens, tegenover het Kroatische Slavonski Brod. Voor de oorlog heette de stad Bosanski Brod. Deze stad heeft een grote petrochemische industrie die, hoewel zwaar beschadigd in de oorlog, toch voor het gebied van groot belang is.
Bijeljina. Een industriestadje, maar met eigen universiteit. Bijeljina ligt in het noordoosten op ongeveer 8 kilometer van de Servische grens.
Trebinje. Een stad in het uiterste zuidoosten van Bosnië, hemelsbreed ongeveer 30 kilometer van Dubrovnik. De stad is erg bekend om de kunst, en dan met name Servische iconen.
Srpsko Sarajevo. Sinds het verdrag van Dayton wordt Sarajevo verdeeld door de [overigens niet of slecht gemarkeerde] entiteitengrens. Het grooste deel hoort bij de Federatie, slechts enkele buitenwijken bij Srpska.
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 93] Rafaelmarie, California
Dinsdag 22/6/2004, vijfde dag
De volgende dag, vóór het ontbijt, aanvaardden een aantal van de bedevaarders uit onze groep mijn uitnodiging om naar het Cenacolo te gaan, een huis ver weg van hun eigen thuis, voor jongeren die drugsproblemen hebben gekend. Ik had over deze plaats reeds gehoord want iemand van de jongens, was ooit naar een vorige Medjugorje-conferentie te Irvine geweest. Zijn gesprek over zijn verblijf ginds was erg bewogen.
We kwamen aan het jongenscenacolo rond 7 uur s morgens en stonden aan de poort, te wachten op een gunst van de Hemel, zodat iemand ons zou opmerken en de poort zou openen. Ik wist ook dat ze een winkel hebben met religieuze voorwerpen. Dit zijn echte kunstwerkjes, waaronder vele die door de jongens zelf zijn gemaakt. Ze zouden dus gemakkelijk bedevaarders binnenlaten. En inderdaad, al spoedig kwam er iemand voorbij en liet ons binnen. We waren nog net op tijd voor de Kroatische Misviering van 7 uur in hun kapel.
Op de achtergrond bevind er zich een mooie muurschildering, gemaakt door de jongens. Het leek wel door een meesterkunstenaar gemaakt te zijn, in plaats van door de jongens. Het was waarachtig een miraculeus geïnspireerd schilderij. De jongens waren heel vriendelijk en beleefd voor ons. Ze boden ons zelfs een zitplaats aan, naast de jongens die er waren om alles te vertalen van het Kroatisch naar het Engels, maar hiervoor bedankten we. We wisten wat er werd gezegd omdat de Misviering, overal in de wereld, voornamelijk op dezelfde wijze gebeurt.
Na de Mis brachten we een bezoek aan hun kunstwinkel. Ik wist ervan omdat ik oot een mooi schilderij hebt gekocht van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, het mooiste schilderij van Haar dat ik ooit in mijn leven heb gezien. Ik had het gekocht op de Medjugorje vredesconferentie in Irvine. Ik praatte met de jongens, die het register bijhielden, over mijn persoonlijke betrokkenheid bij het kerkelijke werk in mijn parochie. Die locatie noemde de "Boys republic." Dit is een plaats voor jonge mensen die moeilijkheden kennen met de wet en en nieuwe kans krijgen door er gaan te studeren, aan sport te doen, maar eveneens met de tucht moeten rekening houden, in plaats van op stap te gaan met hun vrienden. Vooraleer we het cenacolo verlieten, gaf één van de jongens mij vrijblijvend een video cassette mee en wat leeswerk voor de jongens in de "Boys Republic."
"Boys Republic" is echter, als je het vergelijkt met het Cenacolo, zowat een communistische instelling met enkel gewone studie en lichamelijke opvoeding, maar geen godsdienst en daar ligt nu net mijn opdracht. Ik ga er zon tweetal keer heen per maand, en op de tweede woensdag praat ik steeds over Onze Heilige Moeder en leer ik hen hoe men de Rozenkrans moet bidden. En voor de laatste woensdagen van elke maand, kon ik een priester op de kop tikken en de biecht te horen en de Eucharistie te vieren.
Ik ga deze video tonen aan de jongens van de "Boys Republic." Wie weet gaan ze op een dag niet eens zal naar een Cenacolo, als ze geen ander verblijf zouden vinden. Ik denk dat de Cencaolo gemeenschap eveneens afdelingen heeft in Californië en andere plaatsen in de Verenigde Staten. Een ding weet ik zeker: deze jongens zijn als vruchtbare grond, klaar om het zaad van de bekering te planten. Later die week brachten we nogmaals een bezoek aan het Cenacolo.
Omdat ik niet zeker was of onze groep een bezoek aan het Cenacolo had gepland, besloot ik opnieuw om samen met enkele van de groepsleden te gaan, die eveneens waren geïnteresseerd. Ik was zo blij dat zo meegingen, en achteraf waren ook zij heel tevreden over het bezoek.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 15]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
De belangrijkste gebeurtenis
Nu komt dat belangrijke moment uit de menselijke geschiedenis. Jezus nam toen zijn voornaamste apostelen mee naar de top van de Hermon [de eerste "Zion"] en onderging daar Zijn gedaanteverandering vóór hen [verheerlijkt als Hij zal zijn als Hij terugkeert in Glorie] en voor God de Vader zelf [en in een visioen ook voor Mozes en Elia] op die welbepaalde berg.
Hoe weten we nu dat deze transfiguratie plaats nam op de top van de berg Hermon? Hiervoor moet u vanaf Mattheüs 16:13 doorlezen tot het einde van het hoofdstuk. Die gebeurde allemaal in Caesari Fillippi [tegenwoordig Banias geheten en in de oudheid Panias of Panon]. Die stad is één der bronnen van de Jordaan [water komt uit een grot aan de voet van berg Hermon.] Lees nu de laatste twee verzen van Mattheüs, hoofdstuk 16 [27 en 28]. Zij zeggen dat er "bepaalde" [niet alle apostelen, maar enkel "bepaalde" apostelen] niet zullen sterven voor ze de komst van de Mensenzoon en Zijn Koninklijke Heerschappij hebben meegemaakt. Dit betekent dat ze Hem in zijn verheerlijking zullen zien.
Ga nu onmiddellijk naar Mattheüs 17. Hier leest men de optekening van een visioen dat plaatsvindt op een "hoge berg" [zie Mattheïs 17: 1] Zij bevonden zich toen aan de voet van de berg Hermon, dat uiteraard een "hoge berg" is.
Maar in Lucas 9:28, die de gebeurtenis parralel beschrijft [en Lucas schreef voor een heidens publiek dat door Paulus werd toegesproken], wordt de tekst meer specifiek en wordt er gezegd dat het zal geschieden op "dé berg." Inderdaad was er maar één "hoge berg" in het hele gebied, maar Lucas, die schreef voor Paulus, zei dat ze "de berg opgingen," waarop de gedaanteverandering, transfiguratie of verheerlijking plaatsvond. Daar de hele uiteenzetting over deze aangelegenheid geschiedde aan de voet van de Berg Hermon te Caesarea Philippi, kan "deze berg" niet anders zijn dan de Hermon. Christus bereikte samen met drie van zijn voornaamste apostelen [Petrus, Johannes en Jacobus de Grote] de top.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 201]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 3
Aan altaar en kruis staat dezelfde priester en hetzelfde slachtoffer en er is eenzelfde opoffering. "Aan het altaar," zegt Sint Jan Chrysostomus, "is er een zwaard, en dat zwaard zijn wij priesters die het dragen, niet met onze handen, maµar met onze lippen. De opoffering heeft in feite niet werkelijk plaats, maar op mystieke en afbeeldige wijze: maar de afbeelding is zo fel, zo doeltreffend dat ze werkelijk lijkt."
Volgens Sint Thomas, Suarez en de grote theologen is het noch de Offerande, noch de Communie, maar de consecratie die de essentie van het offer uitmaakt.
Inderdaad, zoals Mgr. Rosset opmerkt, heeft Jezus Christus geen banale dood ondergaan. Hij is niet aan ziekte bezweken en zijn beenderen werden niet gebroken. Hij is niet in het water verdronken, maar Hij heeft zijn leven gegeven op het kruis door zijn bloed te vergieten. Daarom is het de Mis die zijn offer gedenkt en ook zijn dood moet voorstellen zoals die werd vervuld. Dit kan maar in zoverre Jezus Christus lichaam, door de sacramentele woorden, opgeofferd wordt apart van zijn bloed en het bloed in de kelk afzonderlijk van zijn gewijd lichaam.
Met de consecratie van het brood alleen wordt Jezus Christus dood herdacht maar niet de dood die Hij onderging. Met consecratie van de wijn alleen zou Jezus Christus totaal van zijn bloed beroofd op het kruis niet duidelijk en uitdrukkelijk getoond worden. Wanneer de priester zegt: Dit is mijn lichaam, wordt alleen het lichaam op het altaar geroepen, en als bloed, ziel en godheid er tegelijk opkomen is dat volgens de theologen zuiver samenvallen omdat de verrezen Jezus Christus niet meer kan sterven. Moest Jezus Christus niet in een bovennatuurlijke en glorieuze status verkeren, dan zou zijn lichaam van zijn bloed gescheiden zijn door de sacramentele woorden. En wanneer de priester zegt: "Dit is mijn bloed," wordt alleen het bloed op het altaar ontboden en moest het niet voorgoed en onverdeelbaar verenigt zijn met het lichaam zou het vloeien zoals vroeger op het kruis. Deze woorden: dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed zijn het zwaard dat doordringt tot op de scheiding van ziel en geest. "Als de scheiding niet effectief is," merkt Bossuet op, "ligt dat niet aan de deugd van het zwaard, maar omdat het verlamd wordt door de onaantastbaarheid van het glorierijke lichaam van de Verlosser."
"De volmaaktheid van het offer eist niet," volgens Mgr. Rosset, "dat het slachtoffer werkelijk geofferd wordt. Het volstaat dat de offerdaad het geofferde vernietigt." De Kerk plaatst onder de martelaars de evangelist Sint Jan, in kokende olie gedompeld, alsook andere heiligen die kwetsuren opliepen of folteringen ondergingen die de dood tot gevolg moesten hebben maar wonderlijk eraan ontsnapten. Onder de oude wet was het offer volmaakt als de offeraar het slachtoffer dodelijk had gekwetst en dit werd als geofferd beschouwd, zelfs na een wonderbare redding.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 84]
De oproep om zich op te offeren
Op dezelfde wijze waarschuwt Jezus ons: "Hij die niet zijn kruis opneemt en mij volgt, is mij niet waardig." [Mt. 10: 38] Ja! Hoe kan iemand een vriend van God en het eeuwige leven waardig zijn als ze zichzelf niet verloochenen in alles wat nodig is om de weg van zijn geboden te volgen, in het afzien van ongeoorloofde pleziertjes, de grillen van de trots, pronkzucht, hebzucht en inhaligheid, buitensporig zelfgenoegen, het negeren in het uitoefenen van liefdadigheidswerken en gerechtigheid tegenover anderen, in het van zich afschudden van het juk van het dagelijkse kruis of het aarzelend dragen zonder het in eenheid en overeenstemming te brengen met het Kruis van Christus?
Soms is dat het kruis van ons dagelijkse werk: "U zult uw brood eten bij het zweet van uw voorhoofd," was de last door God opgelegd aan Adam als straf voor zijn zonden. Bij andere gelegenheden zullen het de moeilijkheden van het leven zijn die zich voordoen bij elke stap die we nemen, en die we met waardigheid, geduld en overgave moeten aanvaarden. Andere keren zullen het de vernederingen zijn die plots kunnen geschieden en die we moeten aanvaarden, onder de toegeving dat wat onvolmaakt is in ons en de vastberadenheid om onszelf over te geven aan God, die altijd de zielen helpt die zich willen omhoogwerken tot een beter en volmaakter leven: "Maak van alles van wat u kunt een opoffering," vertelt de Boodschap ons, "en schenk het aan God als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij wordt beledigd en met het verzoek tot de bekering der zondaars."
God geeft ons nog een andere reden om dingen op te dragen aan Hem: "Tot herstel van de zonden door dewelke niet alleen Hij is beledigd, maar ook onze broeders en zusters, door ons eigen toedoen." Elke keer als we een persoon beledigen moeten we een daad van herstel doen in de mate van het mogelijke, voor elke ontsteltenis of schade dat we hem hebben aangedaan. Daarom moeten we de gewoonte aannemen om ons te verontschuldigen, enz Nu is het des te meer noodzakelijk voor ons om dit te doen in een verhouding tot God. Het is hierom dat Christus onze het "Onze Vader" aanleerde, om vergiffenis te vragen: "Onze Vader, die in de hemelen zijt [ ] vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren." [Mat. 6: 9-12] met onmiddellijk daarop "en leidt ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade." [Mat. 6: 13]. En het is uiteraard zo dat het beste herstel dat we kunnen aanbieden, de combinatie van ons verzoek tot vergeving is met een hard besluit om Hem niet meer te beledigen. Dat is waarom wij vergiffenis, hulp en bescherming vragen.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Samson and Delilah [4/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 111]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.
De negenentwintigste genezing door Grimaud vermeld, is deze van Mgr. dAubusson, aartsbisschop van Embrun en ambassadeur voor de koning in Spanje.
Hij werd vlug genezen van een zware ziekte waaraan hij niet meer dacht te ontsnappen en na zijn belofte als gevolg van de nieuwe devotie die in zijn bisdom verscheen. Hij beval een gift aan de kapel van 300 pond voor de bouw, in afwachting van nog grotere gunsten.
Wanneer M. Grimaud dat schrijft zal Mgr. dAubusson drie maand later terugkeren naar Frankrijk. Maar hij kwam niet meer langs in zijn bisdom, want hij ging naar het Hof in Versailles waar hij al gauw de zetel van Metz kreeg toegewezen in juni 1668. Zo verloor Laus een weldoener met kostbare vrijgevigheid en waarop Grimaud rekende. De poort van de basiliek van Laus draagt twee van zijn wapenschilden, een aan de sluitsteen van het gewelf en een in de deur in notelaar. Deze wapenschilden met klaverkruis hebben eronder een tweede klein kruis, het kenteken van de Koninklijke Orde van de Heilige Geest, de hoogste onderscheiding van het koninkrijk en die hij kreeg in 1662 samen met de aartsbisschoppen van Lyon, Arles en Rouen.
Juffrouw Anne Blanc, echtgenote van heer Céas advocaat in de stad Gap, leed sinds 3 jaar bijna dagelijks aan vreemde verzwakkingen die haar uren lang voor dood lieten en soms stuiptrekkingen en vreemde zenuwtrekken veroorzaakten. Eens beloofd aan O.L.V. van Laus en na er een noveen van Missen te hebben bevolen en die ze met haar moeder Madeleine Blanc, een zeer deugdelijke vrouw, bijwoonde, werd ze wonderbaar genezen begin september 1666, zoals algemeen gekend.
De zoon van heer Maritan, hotelier van het Witte Paard in Grenoble, zowat 5 jaar, had de pokken gekregen en kreeg dan een zware kwaal onder de voet met een gezwel zo groot als een cent en die hem dag en nacht wakker hield en waardoor hij niet kon eten. Er werden twee sneden in de tumor toegepast zonder genezing. De meest beroemde dokters en chirurgen uit Grenoble werden geraadpleegd: sommigen beweerden dat het been langs diende gesneden om de kwaal te bestrijden, met gevaar dat hij kreupel zou blijven, anderen, waaronder vooral M. de Villefranche, zeiden dat het been diende afgezet wat de ouders groot verdriet berokkende. Daar de genoemde heer Maritan pas uit Briançon arriveerde waar hij geboren was, zei hij zijn vrouw dat hij had horen spreken over O.L.V. van Laus die zoveel wonderen deed en dat ze hun zoon aan haar moesten beloven. Ze hadden nog maar juist die belofte gedaan of hun zoon begon te eten en goed te rusten en was na enkele dagen genezen. Het verplichtte de moeder er met hem heen te gaan om God en Zijn heilige Moeder te danken voor dergelijke gunst. Ze ging er een noveen doen met haar zoon en verklaarde al het voorgaande op 1 september 1666.
Madeleine Gervasi uit La Bâtie-Neuve werd ziek en verloor de spraak. Ze was in doodstrijd, verlaten door de dokters na nochtans alle sacramenten van de Kerk te hebben ontvangen. Op de belofte van haar man aan O.L.V. van Laus om een fakkel zo groot als hijzelf en 30 pond voor het bouwen van de kerk te offeren, werd ze meteen genezen en stond ze op uit haar doodstrijd, tot grote verbazing van iedereen en niet het minst van chirurg Hugues, protestant, die niet kon nalaten over iets buitengewoon te praten. Ze vertrok 3 dagen na de Mis: dat bevestigt haar man op 25 oktober 1666.
Vertaling: Broeder Jozef
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 330]
Kajafas
Kajafas was getrouwd met een dochter van Annas die eerder hogepriester was geweest [en tot aan zijn dood nog als zodanig werd aangesproken]. Ook vijf van zijn zwagers hebben dit ambt bekleed. Zowel het Nieuwe Testament als Flavius Josephus suggereren dat Annas' invloed op Kajafas bijzonder groot was. Kajafas onderhield nauwe banden met het Romeinse bestuur, vooral met Pontius Pilatus, die van 26 tot 36 procurator over Judea was.
Vermoedelijk is het hieraan te danken dat Kajafas niet minder dan achttien jaar het ambt van hogepriester bezat, voor deze periode een uitzonderlijk lange tijd. De keerzijde was echter dat toen Pilatus wegens zijn gewelddadige optreden tegen de Samaritanen in ongenade viel, ook Kajafas' lot was bezegeld: de Syrische gouverneur Lucius Vitellius onthief hem uit zijn ambt in hetzelfde jaar dat Pilatus naar Rome werd teruggeroepen.
Kajafas is vooral bekend geworden omdat hij als hogepriester het Sanhedrin voorzat tijdens de berechting van Jezus.
Kajafas en zijn schoonvader Annas waren hogepriester van de tempel in Jeruzalem in de tijd van Jezus [Lucas 3 vers 2. Zie ook Josephus, Joodse oudheden 20.9.1]. De familie van Annas was berucht om haar corruptie.
Kajafas komt in de Bijbel naar voor als de voorzitter van het Sanhedrin, de joodse raad in Jeruzalem die Jezus veroordeelde. Dit gezelschap bestond uit zeventig religieuze en politieke leiders, voor het merendeel priesters. Algemeen echter wordt niet Kajafas, maar Annas beschouwd als de machtigste man. Jezus wordt eerst voor Annas gebracht [Johannes 18 vers 13 en 14] en pas daarna komt hij geboeid voor Kajafas te staan [Johannes 18: 24 en Matteüs 26: 57].
Vertaling: Broeder Joseph
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 46]
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
De "pauselijke onfeilbaarheid" zal als een dogma van het geloof worden afgekondigd door dezelfde paus [Pius IX], gekozen om het dogma van het mysterie van "Mijn Onbevlekte Ontvangenis" af te kondigen. Hij zal worden vervolgd en worden opgesloten binnen het Vaticaan door de inbezitneming van de Pauselijke Staten en door de kwaadwilligheid, afgunst en hebzucht van een aardse monarch [Koning Victor Emmanuel II].
Ongebreidelde lusten zullen de weg vrijmaken voor totaal ontaarde gewoonten, omdat satan wil regeren door de sekten van de vrijmetselarij, met als bijzonder doelwit de kinderen, om algemeen verderf te verzekeren.
Ongelukkig zullen de kinderen zijn van die tijden! Slechts zelden zullen ze nog de sacramenten van het doopsel en het vormsel ontvangen. Wat het sacrament van de Biecht betreft, zal er slechts gebiecht worden in Katholieke scholen, waarvoor de duivel tot het uiterste zal gaan door het gezag te vernietigen.
Hetzelfde zal geschieden met de Heilige Communie. O, hoe doet het mij pijn u te moeten zeggen dat er vele openbare en verborgen heiligschennis zal zijn!
Vertaling: Chris De Bodt
12. Profetieën: Heilige Odilia van de Elzas [660-720]
Profetie 1
Aanhoor, o aanhoor, mijn zusters en broeders: Ik zag wouden en bergen trillen. Er zal een tijd komen, dat er een oorlog zal uitbreken, verschrikkelijker dan alle andere oorlogen tesamen, die ooit de mensheid hebben bezocht. Een vreselijke strijdman zal de aanstichter ervan zijn en zijn tegenstanders zullen hem de antichrist noemen.
Vertaling: Chris De Bodt
06-10-2011
6 oktober 2011
6 oktober 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 9]
De Republika Srpska
Deze Servische entiteit vormt met ongeveer 49% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina de rest van het land [met uitzondering van Brčko]. Het overgrote deel van de bevolking bestaat uit Serviërs, met name in de grote plaatsen wonen ook nog Kroatische en Moslim-minderheden. De hoofdstad van Srpska is Banja Luka, een stad in het noorden van het land op ongeveer 30 kilometer van de grens met Kroatië.
Srpska is in 2 delen verdeeld: Het noordelijke gedeelte [tegen de Kroatische grens], en het oostelijke gedeelte tegen de Servische grens. De 'knip' zit in het distrikt Brčko, zodat Srpska over circa 10 kilometer onderbroken wordt.
Srpska leunt economisch gezien veel op buurland Servië en bestaat uit 7 regio's, die echter administratief zijn, en niet te vergelijken met de kantons uit de Federatie:
Banja Luka [noord]
Doboj [noord]
Bijeljina [oost]
Vlasenica [oost]
Sokolac [oost]
Srbinje [oost]
Trebinje [oost]
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 92]
Rafaelmarie, California
Dit alles was gemarkeerd met veschillende kleuren gebladerte, dat ik herkende. Toen Joe en ik verder gingen naar de rechterzijde van het Verschijningspad, herkende ik de kleur va het gebladerte. Er leek een kleine opening en zo gingen we die plaats binnen. Joe nam een spoor waar dat enigszins bewandeld leek, omwille van de meer aardse kleur. Ik volgde Joe een beetje, maar ik herinnerde mij dat het Kruis beneden het gekleurde gebladerde was, dat ik mij herinnerde.
Hierop baden Joe en ik een gebed voor onze Heilige Moeder, om alstublieft niet naar onze zonden te kijken, maar in de plaats ervan naar onze inspanningen, om ons aldus te helpen om de plaats te vinden. Joe bleef op het spoor dat opwaarts de heuvel scheen te gaan en ik ging bergafwaarts om spoedig op dezelfde rotsstenen terecht te komen. Ik herkende de rotsstenen in mijn herkenningspunten uit mijn geheugen, maar ik was niet meer zeker of het Kruis naar
boven of naar beneden was. Toen hoorde ik Joe roepen: "Rafaël, Rafaël, ik heb het gevonden." Ik volgde zijn stem en vroeg hem waar hij zich bevond. Hij zei om het spoor te volgen, wat ik deed. Spoedig kwam ik op Joe en het Witte Kruis uit. Ik was overgelukkig.
Dit was een der mijlpalen uit mijn leven. We knielden neer en baden de twintig tientjes van de Rozenkrans, nog een van mijn mijlpalen. Tijdens de Rozenkrans, herinnerde ik mij bij momenten, dat ik niet verder kon, omwille van te grote emoties, maar we haalden het. We namen wat fotos en gingen dan bergafwaarts. Deze keer namen we de gemakkelijke weg naar een douche en het ontbijt. Maar daarvoor brachten we nog een kort bezoek aan het Blauwe Kruis, dat zich beneden de heuvel bevindt. Ik geloof dat onze Heilige Moeder aan alles denkt. Ze wist dat er mensen zouden zijn voor wie het lichamelijk onmogelijk zou zijn om de Podbrdo te beklimmen. Het Blauwe Kruis, beneden aan de heuvel, was Haar antwoord.
Later die dag, na de Heilige Misviering, hoorden we een bekend Kroatisch priester aan het woord die leek te spreken met de taal der Engelen. U kon het van zijn aangezicht aflezen: hij was een heel heilig man.
Rond drie uur s namiddags begaven enkele bedevaarders zich, samen met mij, naar de plaats waar Zr. Emmanuel woont en dit op haar uitnodiging aan één van onze pelgrimvrienden, Karen. Zij bad een Rozenhoedje, dat samen met haar inzichten, in totaal zon twee en een half uur tijd in beslag nam. Een van mijn pelgrimvrienden, die nogal corpulent was, zakte door zijn stoel, tijdens het gesprek van de zuster. Onmiddellijk kwamen we hem allemaal ter hulp. Hij was erg beschaamd. En ik zal Zr. Emmanuels reactie hierop nooit vergeten: "Stop daarmee," wat nogal humoristisch overkwam, omdat de brave man er echt niets kon aan verhelpen.
Er waren een aantal dingen in de gebedstuin van Zr. Emmanuel die mijn aandacht trokken: het grote Kruis van Jezus en het beeld van onze Heilige Moeder. Ik stond een beetje verbijsterd bij het filmen van het beeld, omdat er een aantal insecten onder Haar oor kropen. Indien dit mijn beeld was geweest, zou ik er zeker voor hebben gezorgd dat die insecten zo vlug mogelijk weg waren.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 14]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
De belangrijkste gebeurtenis
Laat ons nu even nog een belangrijker gebeurtenis bekijken die verbonden is met niets minder dan met de Berg Hermon [de berg van Damascus]. De meest betekenisvolle onderrichting uit het volledige Nieuwe Testament, gebeurde op de top van de berg Hermon, niet in Jeruzalem. Uiteraard is wat er met Christus is gebeurd op de Olijfberg, Zijn kruisiging en Zijn Dood, extreem belangrijk, maar Christus en Zijn apostelen hadden hun opdracht om te doen voor wat moest gedaan worden in Jeruzalem, van God zelf doorgekregen op de berg Hermon.
Waarachtig, de meest belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van het Openbare Leven van Jezus Christus is geschied op die welpaalde berg, de berg Hermon of de eerste Zion.
Ik doe nu een beroep op u allen als broeders, om mij te aanhoren tot het einde. Ik vraag u om mijn woorden volledig in u op te nemen, want wat ik spoedig zal zeggen kan uw liefde aanvankelijk voor mij doen bekoelen in de diepten van de dwaalleer. Ja, dit kan het geval zijn, maar Ik weet dat ieder van u die met zijn gehele hart van Jezus Christus houdt, mij minstens zal laten uitspreiken over deze aangelegenheid. Wees dus klaar voor enige diepe waarheden. Ik wens een verklaring af te leggen die aanvankelijk kan overkomen als het tegengestelde van de waarheid, maar als u uiteindelijk de waarde ervan zult begrijpen zal het de kolom worden van ons geloof in Jezus Christus als de echte Zoon van God.
Hier is die verklaring: Alhoewel wat Christus voor ons deed op het hout van het Kruis, de meest belangrijke gebeurtenis is, in de geschiedenis van de mensheid, werd de verrechtvaardiging voor die daad aan alle mensen op aarde, zon jaar eerder doorgegeven, toen God de Vader besloot om de menselijke omgeving te betreden om Zijn geliede Zoon, Jezus van Nazareth te leiden naar een machtspositie en autoriteit dat geen menselijk wezen ooit heeft verkregen. Toen Jezus zei dat Hij Zijn Kerk op een "rots" zou bouwen, legde hij deze verklaring af in de stad Panias aan de voet van de berg Hermon.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 200]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 2
Wat nog meer? Vanuit de hoge hemel heeft Jezus Christus de weg gevonden om zich dagelijks weg te cijferen en zich over te geven in de handen van zijn minister als een dienaar en een gevangene. Met zijn onsterfelijk bestaan heeft Jezus Christus het middel gevonden om dood en vernieling te ondergaan, en het nieuwe leven dat Hij krijgt in het sacrament verliest Hij telkens de hosties vergaan. Na negentien eeuwen aanwezigheid op het altaar daalt Hij er dagelijks op neer en vernieuwt telkens op een of ander punt van de aarde de overgave van zijn lijden en dood.
Indien we aandachtig zijn onderricht volgden, welk wonderbaar leven zouden we kennen! Onwetende en ongeletterde mensen, de ogen op de tere hostie en luisterend naar de innerlijke stem die diep in hun ziel weerklinkt, hebben hun acties tot heldendaden verheven, voor hun eigen heil en dat van anderen hebben ze het krachtigste licht gekregen, meer schatten en wetenschap opgedaan alsof ze alle geschriften van Kerkleraars en heiligen hadden gelezen. Zelf, door die voorbeelden, zullen we meesterwerken van genade worden. Ons leven is waarlijk vervuld met wonderen, maar zullen die wonderen niet eens onze veroordeling uitmaken? Aan het altaar nodigt Jezus Christus ons uit ons op te offeren als levendige, heilige slachtoffers die God behagen: Hostiam sanctam, viventem, Deo placentem. Daar leert Hij ons nederig te zijn tegenover de lof, de vervolgingen onverstoorbaar te verduren en onwrikbaar te volharden in onze verplichtingen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 83]
De oproep om zich op te offeren
Maar dat is niet voldoende wat de Heilige apostel Paulus vertelt ons in [Kol. 1: 24] "dat we ons lichaam moeten aanvullen met wat er nog aan Christus lijden ontbreekt," omdat we allen deel uitmaken van het enige en hetzelfde mystieke lichaam van de Heer. En als er één deel van dat lichaam lijdt, dan lijden alle leden mee, en als een die er deel van uitmaakt dient te worden verwijderd, zijn alle andere leden van het lichaam hierbij betrokken. Als er één lid is die ernstig ziek is, zelfs al blijft de ziekte beperkt tot één lichamelijk onderdeel, dan lijdt het hele lichaam en sterft het af. Hetzelfde gebeurt in het geestelijke leven. We zijn allen ziek en hebben allen vele tekortkomingen en zonden. Vandaar dat het onze plicht is om ons op te offeren, in eenheid met Christus, het onschuldige slachtoffer, en dit tot herstel van onze eigen zonden van deze van onze broeders en zusters, omdat we allen leden zijn van het ene en hetzelfde lichaam van hetzelfde Mystieke Lichaam van de Heer.
De Boodschap roept ons op om "van alles een offer te maken en het aan God op te dragen als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij is beledigd en als verzoek voor de bekering van de zondaars." [de woorden van de engel] Dit kunnen opofferingen van spirituele, intellectuele, morale, lichamelijk of materiële aard zijn en afhangend van welk moment zullen we de kans krijgen om alle soorten daden van herstel te doen. Het belangrijke is dat we klaar zijn om voordeel te halen uit elke mogelijkheid die zich voordoet, en in het bijzonder, dat we bereid zijn om opofferingen te doen wanneer het van ons is vereist om zo aan onze plichten tegenover God, onze naaste en onszelf te voldoen. Novendien is zon daad van herstel eveneens nodig om overtredingen te begaan tegen de geboden van God. Onder deze omstandigheden hebben we de verplichting om alles op te offeren wat nodig en verplicht is, omdat we een verbintenis hebben om alles wat nodig is op te offeren om het begaan van zonden te vermijden. Onze eeuwige verlossing hangt er van af, zoals Jezus Christus ons vertelt in het Evangelie: "Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schaadt?" [Lucas 9, 23-25]. Van wat de Heer hier zegt tegen ons, leren we dat we moeten voorbereid zijn om eerder te sterven dan een ernstige zonde te begaan die er de oorzaak kan van zijn dat we het eeuwige leven zouden verliezen. Hetzelfde is eveneens waar als het gehoorzamen van Gods wet van ons vraagt dat we iets opofferen dat van mindere waarde is dan onze levens.
Afstand doen van alles wat ons kan aanleiding geven tot zonde is de weg naar de redding. Het is om deze reden dat de Heer ons waarschuwt dat wie ook zijn leven wil redden, het zal verliezen of met andere woorden: "iedereen die ernaar verlangt om verstoring brengende geneugten te voldoen, leeft een leven van zonde en volgt de brede weg van de zonde en zal op deze wijze, zonder enig teken van berouw of verbetering, het eeuwige leven verliezen. Waarom kunnen we tegen Jezus niet zeggen: "Wat strekt het ons tot voordeel om de hele wereld te winnen als we onszelf verliezen of verbeurd verklaren?"
Vertaling: Chris De Bodt
6. Samson and Delilah [3/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met een enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 110]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.
Heer Alexandre, markies van Tallard, had al meerdere jaren het zicht verloren. Na zijn belofte aan O.L.V. van Laus zag hij weer bij zijn bezoek ter plekke. Dit is gekend in heel Tallard. Ook de genezing van M. Tournu die sinds 12 jaar nog maar alleen met krukken liep: een feit bevestigd door 50 notabelen uit Tallard op 10 mei 1666.
Alexandre was maarschalk van Frankrijk en laatste lid van de familie Bonne dAuriac. En Tournu is de eerste heer van Ventavon, geboren in La Mure.
Mevr. De Mouillard, echtgenote van een advocaat in Grenoble, leed al lang aan trillingen en vreemde misselijkheid die haar soms opwonden en stuiptrekkingen gaven waaronder haar blik en haar tanden uitpuilden. Eens beloofd, genas ze en kwam in de zomer van 1666 met haar moeder en haar man haar danknoveen vervullen. Ze gaf aan de kapel een zilveren hart met zilveren ogen en kinnebak, alsook een heel mooi Lieve Vrouw beeldje en een mooie retabel.
Dergelijke geschenken waren talrijk: Zo werd er een zilveren oog gegeven door de heer de Fontclaire uit Sisteron en door Madeleine Magnan uit Tallard, een buik in witte was door Marguerite Vachier uit Grenoble, enz. Ook werden er naast de krukken, corsetten en andere hulpmiddelen van de kreupelen, schilderachtige werkjes geschonken die de genezing van de zieke voorstelde met zijn familie biddend verzameld rond de Maagd vabn Laus.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 329]
Justus van Tiberias
Voor het einde van de Romeinse verovering van Galilea was Justus naar Beiroet gevlucht waar hij zich bij koning Agrippa II vervoegde. Zijn zuster Berenice sprak ten beste voor hem bij keizer Vespasianus en bekwam zo de herroeping van zijn doodstraf. Zo werd hij slechts voor een tijd opgesloten in de gevangenis Daarna leidde Justus een voorspoedig leven aan het hof van Agrippa II. Na de oorlog werd hij privé secretaris van de koning. Maar Josephus laat niet na later te vermelden dat zijn rivaal werd weggestuurd wegens onbekwaamheid.
Justus bewaarde het handschrift van zijn Geschiedenis twintig jaar en publiceerde het maar na de dood van de protagonisten Vespasianus, Titus en Agrippa II. Josephus laat verstaan dat Justus versie over de gebeurtenissen de overheid misnoegde. Ook plaatste Justus zijn voormalige meester Agrippa in een slecht daglicht, wat waarschijnlijk de oorzaak is waarom hij zijn werk pas na diens dood publiceerde. Justus schreef ook een kroniek over het Joodse volk vanaf Mozes tot Agrippa II. Hij schept op met een brief die hij zou gekregen hebben van Agrippa die zijn koninklijke steun uitdrukt over zijn versie van het gebeuren: "Van koning Agrippa aan zijn lieve Josephus" Me dunkt dat je met meer zorg en waarachtigheid hebt geschreven dan eender wie die dit onderwerp behandelt Stuur me de ontbrekende boekdelen op."
Justus heeft waarschijnlijk geleefd tot in het begin van de tweede eeuw want het schijnt dat zijn boek de dood van Agrippa vermeldt. Volgens de getuigenissen van de Kerkhistorici Eusebius, Hieronymus, de Byzantijnse Suda en Photius schreef Justus van Tiberias drie werken die grotendeels verloren zijn gegaan: Geschiedenis van de Joodse oorlog, Kroniek van de Joodse koningen [van Mozes tot Agrippa II] en, volgens Hieronymus, Commentaar over de Schriften.
Men gaat er tegenwoordig van uit dat de oorlogsgeschiedenis die hij neerschreef, vooral het gedeelte van de oorlog tussen Judea en de Romeinen en de inname van Jerusalem, grotendeels verhalen waren die hij zelf had uitgevonden.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 157]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de spelonk bij Efraïm
9 oktober. Zesde rustplaats der H. Familie op haar vlucht naar Egypte. Bij Jezus' terugkeer van Anim deden enige van die mannen Hem uitgeleide. Hij keerde langs een andere [meer westelijke] weg terug [in tegenovergestelde richting van de weg van zijn vluchtende ouders],en kwam tegen de avond bij een plaats die aan twee zijden van een gebergte lag en tussen de twee delen van deze plaats liep een uit het oosten komend, wild dal met diepe verscheurde kloven. Deze plaats of het gebergte had een naam als Efraïm of Efron. De richting van het gebergte was naar Gaza toe. De bergrug loopt in die richting en een uur verder vindt men thans op het gebergte nog een ruïne met name Taiyibeh, wat de Arabische vertaling is van Efraïm.
Jezus was door het gewest Hebron gekomen. Ook lag er ver, doch zichtbaar van op zijn weg, een verwoeste stad met een toren, waarvan de naam als Malaga klonk. Niet verder dan een uur van hier was het bos Mambre, waar een engel aan Abraham de belofte van Isaak bracht. Ook vindt men daar de dubbele spelonk die Abraham van Efron, de Hetiet, aankocht als familiegraf. Ook het slachtveld, waar David Goliath versloeg, was niet zo ver van hier. Dit slachtveld was het dal tussen Socho en Azeka, vier uren ten noordwesten van hier.
Jezus' begeleiders waren teruggekeerd en Hij ging nu om de ene zijde van de tweedelige stad en zijn leerlingen, aan wie Hij dit gewest als de plaats der ontmoeting aangewezen had, troffen Hem aan op de holweg in het wilde dal. Zich uit dit diepe ravijn wegwendend, leidde Hij hen in een spelonk die zeer wild en moeilijk toegankelijk, maar zeer ruim was. Hier brachten zij de nacht door. Hier had de H. Familie op haar vlucht naar Egypte haar zesde rustplaats gehad. Later op 18 oktober vulde A.C. Emmerich dit verhaal aan als volgt.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 26]
Catechismus
Het Sacrament van het Doopsel in het kort
De christelijke initiatie bestaat uit een geheel van drie sacramenten:
het doopsel dat het begin is van het nieuwe leven.
het vormsel dat er de bevestiging van is en
de eucharistie die de leerling voedt met het lichaam en bloed van Christus met het oog op zijn omvorming in Christus. 'Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb' [Mt. 28,19-20].
Het doopsel is de geboorte tot het nieuwe leven in Christus. Het is naar de wil van de Heer noodzakelijk voor het heil, net zoals de kerk, waarvan het doopsel de poort is.
De wezenlijke rite van het doopsel bestaat in het onderdompelen van de dopeling in het water of in het gieten van water over zijn hoofd, onder aanroeping van de allerheiligste Drieëenheid, dit wil zeggen van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
De vrucht van het doopsel of de doopgenade is een rijke werkelijkheid met als inhoud: de vergeving van de erfzonde en van alle persoonlijke zonden en de geboorte tot het nieuwe leven waardoor de mens een aangenomen kind van de Vader, een lidmaat van Christus, een tempel van de heilige Geest wordt.
Door het feit zelf wordt de gedoopte ingelijfd in de kerk, het lichaam van Christus, en wordt hij het priesterschap van Christus deelachtig. Het doopsel drukt in de ziel een onuitwisbaar geestelijk merkteken, dat de gedoopte heiligt voor de christelijke eredienst. Vanwege het merkteken kan het doopsel niet herhaald worden.
Zij die omwille van het geloof de dood ondergaan, de geloofsleerlingen en alle mensen die, onder stuwkracht van de genade, zonder de kerk te kennen, in alle eerlijkheid God zoeken en er zich op toeleggen zijn wil te doen, worden gered, zelfs als zij het doopsel niet ontvangen hebben.
Sinds de vroegste tijden wordt het doopsel aan kinderen toegediend, want het is een genade en gave van God die geen menselijke verdiensten veronderstelt:
de kinderen worden gedoopt in het geloof van de kerk.
Het binnentreden in het christelijk leven geeft toegang tot de ware vrijheid.
Wat betreft de kinderen die zonder doopsel gestorven zijn, nodigt de liturgie van de kerk ons uit te vertrouwen op de goddelijke barmhartigheid en te bidden voor hun heil.
In geval van nood kan iedereen dopen, als hij maar de intentie heeft te doen wat de kerk doet en water giet over het hoofd van de dopeling met de woorden: "Ik doop u in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest."
Anne Van Der Sloten
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 45]
Een Roos aan haar voeten
Toen haar geliefde Moeder voor een laatste maal ziek werd, werd ze toegewijd verpleegd door zuster Zoila. Maar de zonnestralen verdwenen van haar gelaat bij de gedachte dat ze zou moeten verder leven zonder haar Heilige Moeder.
Op een dag kwam ze stralend uit de ziektekamer. Toen haar naar de reden van zon ongepaste vreugde werd gevraagd, door het naderen van haar Moeders dood, vertelde ze dat Moeder Mariana had beloofd om haar mee te nemen met haar.
Terwijl Moeder Marianas lichaam opgebaard werd op het lager koor, omgeven door een overvloed aan bloemen, knielde zij neer aan de voeten van haar Moeder en legde haar hoofd op haar voeten. Na een tijd kwam de abdis haar vragen om een tijdje te rusten. Zij kreeg geen antwoord. Toen ze nader keken, zagen de zusters dat zij koud was en een mond vol bloed had. Onmiddellijk werd de dokter erbij gehaald. Na een grondig onderzoek was diens conclusie: "Ze stierf ogenblikkelijk aan een hartaderbreuk."
Alle bloemen die door de Regels werden voorgeschreven, die de zusters moesten dragen, werden opgebruikt voor Moeder Mariana. Met een geïmproviseerde lijkbaar droegen ze het snikkend en lofpijzend het lichaam van het jongste lid van de Gemeenschap naar het lagerkoor, ontdaan van de bloemen. Toen ze langs de binnenkoer kwamen, was deze in volle bloei met de prachtigste witte rozen. Deze sprongen in het oog door hun dubbele omvang. Hierop werd Zoilas lichaam bedekt met deze rozen. Overladen met miraculeuze geuren werd haar lichaam bijgezet bij dat van Moeder Mariana.
Gezegend zij God in Zijn Heiligen!
Volgens de "Mystieke Stad van God," geschreven door Maria de Jésus Agreda, een andere Conceptioniste en mystica, werd de gezegende maagd ten hemel opgenomen op de dag van Onze Lieve Heer Hemelvaart, waarbij zij eveneens de keuze kreeg om te blijven of terug te keren naar de aarde om de jonge Kerk te helpen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Profetieën: Heilige Maelsechlainn [7de eeuw]
In de laatste dagen zal er armoede en kommer over vele mensen komen en telkens de Engelsen groot kwaad willen verrichten tegen de kinderen van Ierland, zullen de Engelsen worden uitgedreven totdat Ierland uiteindelijk de eigendom zal worden van zijn rechtmatige eigenaren.
Vertaling: Chris De Bodt
05-10-2011
5 oktober 2011
5 oktober 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 8] De Federatie Bosnië en Herzegovina
Nog even de belangrijkste plaatsen in de Federatie op een rijtje:
Sarajevo. Naast landelijke hoofdstad ook de hoofdstad van de Federatie. Deze stad met ongeveer 350.000 inwoners ligt vlak bij de bron van de rivier de Bosna, waar het grootste deel van het land naar genoemd is. In de stad stroomt ook nog een rivier namelijk de Miljacka. Sarajevo is een verbastering van het Turkse woord Saray, dat paleis betekent. Sarajevo betekent zoveel als "van het paleis". Deze stad met veel bezienswaardigheden heeft veel te lijden gehad van de burgeroorlog van 1992-1995. Ingesloten door bergen was de stad een doelwit voor scherpschutters. Sarajevo kreeg, naast deze gebeurtenissen, twee maal eerder wereldbekendheid. Op de eerste plaats in 1914 toen Gavrilo Princip de Oostenrijkse troonopvolger aartshertog Franz Ferdinand doodschoot [hetgeen de aanleiding was tot de 1e wereldoorlog], en in 1984 toen de stad gastheer was voor de Olympische Winterspelen. De laatste jaren maakt Sarajevo een steeds grotere groei door op het gebied van festivals en congressen. Ook komt het toerisme langzamerhand op gang.
Mostar. Deze stad was in het oude Joegoslavië een bekende toeristische attractie. De oude Turske brug van Mostar was wereldberoemd, evenals de eeuwenoude binnenstad. In 1993 is de brug door Kroatische troepen verwoest en ligt er slechts een noodbrug over de Neretva. Mostar is de hoofdstad van het kanton Herzegovina-Neretva, en vervult daarmee een belangrijke administratieve functie in het zuiden van het land. Sinds de oorlog is de stad verdeeld door de Neretva in een Moslim-deel en een Kroatisch deel.
Medjugorje. Dit dorpje, dat maar op weinig landkaarten is te vinden, is met name in de katholieke wereld van groot belang. In 1981 werd hier de maagd Maria gezien, en sindsdien is het een bedevaartsoord dat jaarlijks overspoeld wordt door pelgrims vanuit de hele wereld.
Zenica. Een industriestad aan de rivier de Bosna in het midden van het land.
Tuzla. Een industriestad in het uiterste noordoosten van de Federatie, bekend om haar zoutmijnen. [Tuz is het turks woord voor zout].
Bihać. Een moslimstad in het uiterste noordwesten van het land, niet ver van de Kroatische grens en de Plitvice meren in het buurland. In de burgeroorlog brak hier onder de moslims een opstand uit tegen de toenmalige [moslim]president Izetgebović.
Neum. De enige plaats van Bosnië-Herzegovina aan de [Adriatische] kust. Deze corridor verdeelt Kroatië, en scheidt Dubrovnik en omstreken van de rest van Kroatië.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 91]
Rafaelmarie, California
Juist vóór de aanvang van de Heilige Mis, sloot Vr. Svet de zijdedeuren af, opdat de Italianen langs daar niet konden binnenkomen aan het einde van de Mis. Ze hebben de slechte gewoonte om binnen te komen tijdens het laatste gedeelte van de Mis, om aldus een mooi plaats te kunnen bemachtigen voor tijdens de Italiaanse Mis die net na de Engelse Mis komt. Ik kon Vr. Svet begroeten en vroeg hem of hij mij nog kon herinneren van de Medjugorje Irvine Peace Conferentie, in Irvine, California. En inderdaad, hij kon mij nog herinneren.
Na de Mis merkte iemand Zuster Emmanuel op met een foto, samen met een aantal pelgrims binnen de kerk. Ik wist niet wie zij was, maar ik denk dat ik van haar reeds gehoord had. Aangezien ik haar reeds eerder, samen met andere bedevaarders in de Kerk, een foto had zien nomen, dacht ik dat ze er niet zou om geven als ik haar zou vragen om een foto. Ik vroeg het haar, maar ze antwoordde dat ze geen tijd had nu. Ik aanvaardde het antwoord, wat kon ik anders doen, maar ik voelde een schuldgevoelen over mezelf en zag mezelf als het karakter van Charlie Brown in een Allerheiligen TV-show, waarin hij en een groep kinderen vals speelden en in plaats van snoep kreeg hij altijd stenen.
Toen we buiten de Kerk kwamen, kwam Zr. Emmanuel naast mij gelopen om tegen iemand van mijn bedevaardvriendinnen te spreken, Karen. Ik vroeg Karen daarop wat de Zuster wou en ze zei dat Zr. Emmanuel een klein meisje zag die haar vroeg om mijn vriend uit te nodigen tot haar gebedsontmoeting die dat op drie uur s namiddags. Daarop gingen we naar het huis van Zr. Emmanuel op er te bidden, maar ze was er nog steeds niet. Maar iemand van haar vriendinnen, die haar hielp bij de opvang van weeskinderen, liet ons binnen. Het was nu reeds voorbij drie uur s namiddags en Zr. Emmanuel was er nog steeds niet en zo besloten we om de noveen van de 23ste verjaardag te bidden. Later kwam ze toch aan en vertelde ons dat dit voorzien was op de volgende dag, terwijl wij goed hadden begrepen dat het om deze dag ging. Tenminste bleven we bidden aan haar huis.
Alvorens naar onze logies terug te keren, haalde ik mij voor de geest hoe men de allereerste verschijningsplaats van onze Heilige Moeder kon bereiken. Ik merkte weideland op naar het Witte Kruis. Dat was mijn actieplan: ik zou via de weide het Witte Kruis bereiken.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 13]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Het belang van de Hermonberg
Het feit is, wanneer God beslist om met de hele wereld te handelen [zowel in genade als gerechtigheid] Hij niet alleen denkt aan de "Zionberg" In Jeruzalem. De zeven "Zionbergen" in Jeruzalem zijn voorbehouden voor het volk en Israël en de Joden. En alhoewel God aan de wereld heeft verklaard dat Hij Jeruzalem heeft verkozen boven alle andere gebieden op aarde als verblijf over de hele wereld, zal God terugkeren naar de eerste "Zionberg" om Zijn besluiten en gerechtigheden uit te vaardigen. Hij zal tot die verhevenste berg en tot Damascus terugkeren omdat Damascus de "stad van Gods verering" is en "de stad van Gods vreugde."
Die "stad van vreugde" is Damascus en haar heilige berg, de "Hermon," die de eerste "berg Zion" was. Kijk naar Jeremia 49: 24-25. Deze verzen spreken van het oordeel over Damascus, zoals de oordelen over Jeruzalem en de steden van Israël, maar God erkent hier ook dat Hij in Damascus de "schitterende stad" en de "stad van Zijn vreugde" noemde. Alhoewel God, ten tijde van Jeremia, oordeel moest vellen over Damascus, zegt hij ook in de duidelijkste taal [met veel gejammer] dat Damascus en haar omgeving de plaats was die hij eerde en prees en verkondigde als de "Stad van Mijn Vreugde." God hield gewoon van Damascus en Hij "eerde" de plaats zoveel als alle andere gebieden op aarde, omdat de stad de berg Hermon, of de oorspronkelijke Zion in haar achtertuin had staan.
Als de "Berg Hermon" s werelds eerste Zion was, of s werelds eerste Heilige Berg, dan zal God hier alle volkeren op Aarde willen samenroepen, want hij zal de aandacht trekken op Damascus en zijn Heilige Berg. Zelfs als God spreekt van eenheid onder alle volkeren op aarde [wat zo geprofeteerd is], verwijst God naar Psalm 133. Noteer dit:
"Wat is het toch goed, wat is het heerlijk, om als broeders en zusters eendrachtig samen te wonen. Als kostelijke olie is het op Aärons hoofd, die neerdruipt in de baard en van de baard op de kraag van zijn kleed. Als dauw is het, dauw van de Hermon, die neerdruipt op de Sionsberg. Ja, daar schenkt de Heer zijn zegen: leven voor altijd."
Bron: Ernest L. Martin Ph D
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 199]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 2
In zijn sacramentsleven openbaart Jezus Christus ons een wijsheid van een nieuwe orde en die slechts waardeert en smaakt wat te maken heeft met Gods glorie, zijn dienst en het heil der zielen. De geest die Jezus Christus bezielt in zijn sacramentsbestaan is ontdaan van elk menselijk en natuurlijk standpunt, ver van onze wereldse voorzichtigheid die zich gerechtvaardigd voelt omdat ze hun middelen kunnen inzetten om de eer te bereiken, hun rijkdom te beheren en de hindernissen vermijden die de weg naar hun grove en belanghebbend doel versperren. De deugden die Jezus Christus ons voorhoudt zijn stevige deugden, meer dan alleen maar gewone verlangens, die zich doeltreffend te kennen geven door hun vruchten. Zo geeft hij ons wonderbare voorbeelden van nederigheid. Geheel aanwezig in elke hostie is Hij als het ware een stofdeeltje, niet groter dan een zandkorrel, om onze ijdelheid, ambitie en dorst naar eer te ontmaskeren, Hij probeert niet zijn waardigheid te beschermen tegen ons vergeten, onze slordigheid en onze verrassingen. Hij geeft ons heldhaftige voorbeelden van geduld. Hij doorstaat de eenzaamheid, de verbanning en de minachting, hij klaagt niet over onze koelheid of onverschilligheid: Hij zwijgt en zijn verontwaardiging werd nooit verklikt wanneer door de eeuwen van goddeloosheid en waanzin heiligschennende handen Hem uit het tabernakel trokken en Hem wegwierpen als straatvuil. Hij preekt de liefde, smeekt, komt tussenbeide en buigt, hij wendt de dreiging van zijn Vader af door Hem zijn wonden te tonen, en om hem te paaien brengt Hij het gedenkoffer van zijn dood dat hij voor ons onderging.
Hij leert ons de armoede en geeft wonderbare voorbeelden van de onthechting die past bij de schepsels. In zijn eucharistisch leven is Jezus Christus aan geen enkele geschapen bezitting gehecht. In een zon van edelstenen, in een rijke verlichting, in een houten tabernakel of op koude planken: Jezus Christus laat begaan en klaagt nooit Hij staat onverschillig tegenover onze verfijndheid en onze praal: als Hij onze decoraties en de eer van onze kostbare voorwerpen aanvaardt is het uit inschikkelijkheid en om zich te lenen aan onze godsvrucht. Zo leert Hij ons elke verfijndheid en praal te misprijzen, onverschillig te staan tegenover aardse bezittingen en met gelijk humeur de praal van de eer en de duisternis, de overvloed en de schaarste te aanvaarden. Tenslotte geeft Hij ons ook voorbeelden van zuiverheid. In de eucharistie is Jezus Christus waarlijk en substantieel aanwezig, maar in sacramentele staat en niet onder eigen gedaante, maar onder brood en wijn. Zo, en in zoverre Hij onder een onzichtbare sluier woont, komen zijn zinnen niet onder de indruk. Onze parfums vleien Hem niet, onze symfonieën vervoeren Hem niet, onze tastbare dingen verleiden Hem niet. Daardoor toont Hij ons welke zuiverheid onze gevoelens verdienen. Hij wil naar zijn voorbeeld dat ons lichaam geen weerstand kent, dat we de ogen openen zonder onze blik te laten rusten op een schepsel uit genot, dat we de geuren opsnuiven en slechts aangetrokken worden door Gods liefde.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 82]
De oproep om zich op te offeren
De zevende oproep van de Boodschap: "offer onophoudelijk gebeden en geef steeds dingen prijs voor de Meest Verhevene."
De oproep om zich op te offeren, die God nu aan ons richt, is iets dat we vinden op vele bladzijden van de Heilige Schrift. Het kan overtolllig lijken om het hier opnieuw te herhalen, maar het zal niet vergeefs zijn, omdat we allemaal zo vlug vergeten en lauwzuchtig zijn om deze grote plicht te vervullen.
In het Oude Testament gebruiken de priesters dieren als offer, die ze opdroegen om God gunstig te stemmen voor zichzelf en voor de mensen. Maar deze slachtoffers waren slechts voorbodes, beelden van het offer van Christus, die het enige echte slachtoffer was die aan God werd opgeofferd voor de zonden van alle mensen. Deze opoffering van Christus, die een einde maakte aan deze beeldvorming, was voorzien in plaats van de opofferingen van het Oude Verbond en het wordt elke dag hernieuwd op het altaar bij de viering van de Eucharistie, die de onbloedige herhaling is van de opoffering aan het Kruis.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Samson and Delilah [2/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 109]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.
Jean Barthélémy, prior van de kartuizerabdij in Durbon, leed veel en sinds lang aan de benen waarop hij niet kon steunen. Een van zijn kloosterlingen zei hem een belofte te doen aan O.L.V. van Laus die zoveel wonderen deed. Hij antwoordde dat het hem verboden was een belofte uit te spreken, maar indien het God behaagde dat de tussenkomst van zijn heilige Moeder hem van die pijn verloste zou hij de Mis gaan opdragen in het gebedsoord van Laus zodra hij paard kon rijden. Op de vooravond van Sint Martinus dacht hij dat de Maagd hem vroeg op te staan en dat hij genezen was. Hij staat op, verwonderd dat hij geen pijn en de benen voelt. Hij denkt dat hij droomt, hij loopt vrij en zonder stok door de kamer, roept zijn confraters, waarschuwt hen van het mirakel dat hem te beurt valt en spoort hen aan God en zijn heilige Moeder te danken voor dergelijke gunst en doet het officie De Beata bidden. Dan doet hij een paard klaarmaken om naar Laus te rijden. Onderweg ontmoet hij de heer Bonnet, dokter in Gap, die met een volle mand drugs kwam om zijn pijn te verzachten. Hij zei hem een andere dokter gevonden te hebben. s Anderendaags, de tweede dag van Sint Martinus markt verlaat hij Gap om op Laus de Mis op te dragen en komt daarna slapen in Gap. Hij verkondigt op het plein, in bijzijn van meerdere vooraanstaande en godsdienstige lieden [calvinisten] heel zijn genezing.
M. Grimaud merkt daarna op dat deze prior een zeer mooie gift aan de kapel van Laus afstond. Deze P. Barthélémy volgde zojuist als prior Pierre-Jean Lémery op en bleef in dit ambt tot in mei 1683. Hij zal overlijden op 22 augustus 1713 en zijn handtekening is te vinden op het register van Laus in oktober 1698 bij de inzegening van het huwelijk van Isaac Lyons, dokter in Embrun, met Catherine Pelliard.
M. de Savines [J-B. de Lafont] had een buitengewoon ontspannen klein kind. Beloofd aan O.L.V. van Laus en erheen gedragen door twee priesters werd het compleet genezen zonder dat er sindsdien iets haperde. Zijn vader heeft beloofd, uit dankbaarheid, een groot gedeelte van de schaliën voor de dakbedekking van de kerk te schenken.
Deze heer kwam met M. Lambert terug uit Laus op 14 september. Het genezen kind is misschien de latere brigadegeneraal Antoine de Lafont, markies van Savines.
Vertaling: Broeder Jozef
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 328]
Justus van Tiberias
Justus van Tiberias was een Joodse schrijver, politiecus en historicus die leefde in de tweede helft van de eerste eeuw. Over zijn leven is niet zoveel gekend, met uitzondering van wat er geschreven is door zijn politieke en letterkundige tegenstander, Josephus Flavius.
Justus werd geboren in Tiberias, een hoog aangeschreven Hellenistische en Galileese stad en was een geleerde. Hij was dicht bevriend met de tetrach Agrippa II en werd een van de leidende burgers van zijn thuisstad.
Justus en zijn vader Pistus waren vooraanstaande burgers uit Tiberias. Justus had een grondige Griekse opvoeding genoten. Zelfs Josephus moest toegeven dat hij "niet onkundig in de Griekse cultuur was," en dat hij begaafd was voor de retoriek. Deze nadruk op de Griekse opvoeding bewijst dat het niet alledaags was onder de Joden maar eerder een voorrecht van de hogere stand. De huidige breed verspreide mening in sommige geleerde middens dat de Galileërs allen Helleens en tweetalig waren en vlot Aramees en Grieks praatten is niet echt gegrond.
Josephus en Justus verweten elkaar de inwoners van Tiberias te hebben opgehitst tot rel tegen Rome. Justus wordt zelfs beschuldigd van een aanval geleid te hebben met de inwoners van Tiberias tegen dorpen in Transjordanië nabij Hippos en Gadara in Decapolis. In feite was Justus, net zoals Josephus, een gematigd politicus die gedwongen tot de opstandige partij was toegetreden. Zijn familie heeft zelfs geleden onder de rebellen van Galilea en Gaulanitus die zijn schoonboer hebben vermoord en de hand van zijn broer hadden afgesneden om hem te straffen voor valsheid in geschrifte.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 156]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
Toen wierp de man zich vermorzeld ter aarde en zei: "Heer, van waar kan het mij, ellendig en verworpen mens, geschieden dat Gij in mijn huis treedt?" Jezus verklaarde hem dat Hij gekomen was om de zondaars te bekeren, te reinigen en tot God terug te brengen. De man geraakte niet uitgesproken over zijn verworpenheid en beleed dat zij allen hier een onwaardig, verlopen en verloren ras van mensen waren. Hij bekende dat ook zijn kleinzonen ziek en ellendig waren en Jezus zegde hem dat Hij zijn kleinzonen de gezondheid terug zou schenken, indien hij in Hem geloofde en zich wilde laten dopen. De man waste Jezus dan de voeten en gaf Hem ter verkwikking van het beste dat hij in zijn huis beschikbaar had.
Ook de buren kwamen in dit huis en de man vertelde hun wie Jezus was en wat Hij hem beloofd had. Onder de buurlieden was een verwant van de man. hij heette Issakar. Hij leidde Jezus ook tot zijn zieke kleinzonen: de ene waren melaats, de andere lam en nog andere krom gegroeid. Ook ging Jezus tot vrouwen die aan ziekte en bloedvloeiing leden. Hij beval de kinderen op te staan en zij waren gezond en Hij beval een bad voor de kinderen te bereiden. Zij plaatsten een groot vat vol water onder een tent en Hij goot daarin een weinig van het doopwater uit de Jordaan en zegende het water. Dit Jordaanwater droeg Hij met zich mee in twee flessen, die onder zijn lang kleed met riemen aan zijn zijde vastgemaakt waren. De zieken moesten zich hierin wassen. Zij kwamen er allemaal genezen uit en zij dankten de Heer. Hij doopte hen niet eigenlijk, maar dit wassen kon in geval van nood tot doopsel dienen. Hij stelde de eis dat zij de doop aan de Jordaan zouden gaan ontvangen.
Zij vroegen Hem of de Jordaan dan zulk een bijzondere kracht had en Hij zei hun dat zijn hemelse Vader de loop van de Jordaan gemeten en getrokken en alle heilige plaatsen van dit land voorbestemd en gegrondvest had nog voordat hier mensen bestonden, ja, eer het land en de Jordaan er waren.. Hierover zegde Hij zeer wonderbare dingen, die ik helaas niet onthouden heb. Hij sprak over het huwelijk en in het bijzonder tot de vrouwen en wekte allen op tot matigheid, kuisheid en onthouding. Hij verklaarde dat de achterlijkheid van de mensen hier en de ziekelijkheden van de kinderen de gevolgen waren van de wanordelijke echtverbintenissen in dit gewest. Ook sprak Hij van de schuld der ouders aan de ellende en de gebrekkigheid van de kinderen. Als middel tot onderbreking van het kwaad wees Hij hun de boetvaardigheid en voldoening aan en kwam nogmaals terug op de wedergeboorte door de doop.
Hij haalde de weldaden aan die zij aan de H. Familie op haar vluchtreis bewezen hadden en onderrichtte hen op de plaatsen waar ze gegeten en gerust hadden. Hij toonde hun al hun handelingen van toen als voorafbeeldingen van hun tegenwoordige stap uit de zonde tot de zaligheid. Zij bereidden de Heer een maaltijd met het beste wat zij hadden. Dit bestond uit een soort dikke melk als witte kaas, uit honig, kleine, onder de as gebakken broodjes en ook uit druiven en vogelen.
9. Het Sacrament van het Doopsel [deel 25]
Catechismus
6. De genade van het Doopsel
Een onuitwisbaar geestelijk merkteken
Door het doopsel ingelijfd in Christus, is de gedoopte gelijkvormig geworden met Christus. Het doopsel tekent de christen met het onuitwisbaar geestelijk merkteken [character] van zijn toebehoren aan Christus.
Dit merkteken wordt door geen enkele zonde uitgewist, zelfs als de zonde het doopsel verhindert heilzame vruchten te dragen.
Het doopsel wordt eens voor altijd gegeven en kan dus niet herhaald worden. Door het doopsel ingelijfd in de kerk, hebben de gelovigen het sacramentele merkteken gekregen dat hen heiligt voor de christelijke eredienst.
Het zegel van het doopsel maakt het de christenen mogelijk en verplicht hen ertoe, God te dienen door van harte aan de heilige liturgie van de kerk deel te nemen en hun gemeenschappelijk priesterschap uit te oefenen door het getuigenis van een heilig leven en daadwerkelijke liefde.
Het 'zegel van de Heer' ['dominicus character'] is het zegel waarmee de heilige Geest ons getekend heeft 'voor de dag der verlossing' [Ef. 4,30].
'Het doopsel is inderdaad het zegel van het eeuwige leven'.
De gelovige die 'het zegel bewaard zal hebben' tot op het einde, dit wil zeggen: die trouw zal zijn gebleven aan de eisen van zijn doopsel, zal heen kunnen gaan 'gemerkt met het teken van het geloof', met het geloof van zijn doopsel, in afwachting van de zalige aanschouwing van God - de voltooiing van het geloof - en in de hoop op de verrijzenis.
Anne Van Der Sloten
10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 44]
Een Roos aan haar voeten
Wij kunnen niet nalaten een meest aangrijpend en gouden aflevering uit haar leven te vertellen als het einde van dit verhaal.
Meerdere jaren voorheen kwam er een bezorgde en aanstaande Moeder aan Moeder Mariana vragen om voor haar toestand te bidden, die als gevaarlijk werd gediagnoseerd.
Opgewekt en vriendelijk zoals altijd, gaf de heilige zuster haar wat anijswater waarmee ze reeds ontelbare ziekten had genezen, en verlichtte zij haar pijnen door haar te verzekeren dat ze een gezond meisje zou ter wereld brengen. De getrooste moeder vroeg daarop aan haar beschermster om voor haar kind te willen bidden.
Maria de Jesus antwoordde: "U hoeft niet om gebeden te vragen, want dit meisje behoort meer tot mij dan tot u. Het is een door God verkozen ziel die dit klooster zal welriekend maken met het aroma van haar deugdzaamheden. Breng haar dikwijls naar hier, want het is mijn wens om haar te zien. Zij zal mijn lichaam aankleden voor de begrafenis."
Zoals voorspeld werd er een mooi en gezond meisje geboren die de naam Zoila Blance Rose meekreeg. Op de leeftijd van tien jaar smeekte ze om te worden toegelaten tot het klooster waar ze reeds een voorbeeld was van deugdzaamheid, alsmede een straal zon door haar steeds vreugdevolle en onschuldige karakter. Haar kloosternaam werd Zoila Blanca Rose de Mariana de Jesus.
Vertaling: Chris De Bodt
11. ProfetieënHeilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]
Profetie 7
Zolang het Colloseum zal standhouden, zal ook Rome standhouden en als Rome valt, zal de wereld vallen.
Vertaling: Chris De Bodt
04-10-2011
4 oktober 2011
4 oktober 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 7]
De Federatie Bosnië en Herzegovina
De veel gebruikte naam van deze, sinds het verdrag van Dayton Moslim-Kroatische entiteit, is Moslim-Kroatische Federatie. In de praktijk wonen de bevolkingsgroepen sinds de oorlog niet echt door elkaar, afgezien van de grotere plaatsen.
De Federatie omvat ongeveer 51% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina. Grofweg het westen, zuidwesten, zuiden en midden van het land. Naast de landelijke hoofdstad is Sarajevo ook voor een deel de hoofdstad van de Federatie. Het andere deel behoort tot de Servische entiteit Republika Srpska.
Politiek en economisch gezien leunt dit deel veel op het buurland Kroatië. De Federatie is administratief verdeeld in tien kantons:
Una - Sana
Posavina
Tuzla
Zenica-Doboj
Bosanska Podrinje
Srednja Bosna [Midden-Bosnië]
Hercegovina-Neretva
Zapadna-Hercegovina [West-Herzegovina]
Sarajevo
Zapadna Bosna [West-Bosnië]
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 90]
Rafaelmarie, California
Het spoor kwam eindelijk ten einde, bijna op de top van de Podbrdo, de Verschijningsberg. Maar alvorens ik ginds raakte, merkte ik een plek op waar alle vliegen plots ophielden met rond te vliegen. Dan zag ik het Witte Kruis zon vijftig meter verder, samengesteld uit enkele lange stammen, midden in een groot grassig gebied. Maar het leek er niet veilig om er lang te blijven, zo dacht ik erover. Ook had ik het gevoel dat dit dit Kruis zich te ver bevond van het kruis dat de eerste Verschijningsplaats markeerde.
Op mijn terugweg, kwam ik teug op de plek waar de vliegen ophielden mij te pesten een een koele bries maakt de spot mooi zichtbaar. Ik stond daar en vroeg mij af, terwijl ik naar beneden keek, waarom ik daar een groot stenen Kruis in de grond waarnam. Ik zag ook een kleiner Kruis aan de rechterzijde ervan en twee kleinere Kruisen aan de rechterzijde van de top en bijna loodrecht tegen de wand. Hmmm, ik vroeg me af wat dit allemaal te betekenen had.
Het was reeds 6.30 uur s ochtends en ik besloot om opnieuw langs het hoofdspoor neer te dalen en terug te keren voor het ontbijt. Ik was doornat van de dauw en moest een douche nemen en van kledij veranderen voor het ochtendeten, maar ik had iets om over te praten tijdens het ontbijt. Terzijde gaf ik Ana en Snezzy kennis van mijn avontuur. Snezzy gaf mij de raad om mij niet te ver te wagen, omdat enkele pelgrims er ooit het leven hadden gelaten. Ana vertelde me ook dat er gevaarlijke slangen waren die u bespringen.
De rest van de dag verliep eerder zonder bijzondere gebeurtenissen, maar ik had uiteindelijk een 360 graden kijk op de Heilige Jacobuskerk. Ik nam ook wat water uit de waterfontein in de Heilige Jacobuskerk. Ik liet het later, na de Misviering, zegenen door de Priesters en zo werd het miraculeus Medjugorje water.
Vóór de mis ging een deel van onze groep de Verrezen Christus bezichtigen, het bronzen beeld achter de Heilige Jacobuskerk. Het beeld bevindt zich aan het einde van de schrijn van de lumineuze mysteries. Een druppel water kwam miraculeus uit de rechterknie van Jezus en niemand heeft hier enige verklaring voor. Als het er miraculeus uitvloeit, is het volgens mijn mening, eveneens miraculeus water! Ik kon een druppel opvangen en zegende mijzelf ermee.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 12]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Het belang van de Hermonberg
Er was meer dan één berg die "Zion" werd genoemd. Inderdaad werd iedereen van de zeven verschillende bergen die het Jeruzalem vormden van Christus tijd een "Zion" genoemd. In Gods ogen waren er officieel zeven bergen die Jeruzalem insloten en elk van deze bergen kon rechtmatig beschouwd worden als de "berg Zion." Hierin was de Olijfberg, de hoogste van de bergen rond Jeruzalem, inbegrepen. In feite was die berg de hoogste van de "bergen van Zion" in Jeruzalem. Jeruzalem had dus meerdere "bergen van Zion." [Psalm 133: 3]
Maar wacht een ogenblik. Ik heb reeds duidelijk gemaakt dat we uit Deuteronomium 4:48 kunnen afleiden dat de berg Hermon ook de berg "Zion" werd genoemd [en de berg Hermon was chronologisch gezien in de geschiedenis van de werld de eerste berg die door God de berg Zion werd genoemd.] Inderdaad, dit gaf de "Hermonberg" [de oorspronkelijke "Zionberg"] onmiskenbaar voorrang op Jeruzalem, omdat de kannaänitische Stad Jebus [de eerdere heidense naam voor Jeruzalem] slechts de benaming "Zionberg" meekreeg, vanaf Koning David, dus minstens duizend jaar nadat aan de berg van Damascus, de berg Hermon, de titel gegeven werd van "berg Zion" door niemand minder dan God zelf. Zie Deuteronomium 4: 48: " tot aan de Sionberg, ofwel de Hermon."
Om verder de voorrang van de berg Hermon aan te tonen, inspireerde God David bij het schrijven van Psalm 133:3 om te zeggen dat de "bergen van Zion" in het gebied van Jeruzalem heilig en deugdzaam waren: "als de dauw van de Hermon die neervalt op de bergen van Sion. Daar geeft de Heer zijn zegen: leven voor altijd." De meesten zullen uiteraard verrast zijn dat ze in de Bijbel de voorrang van de berg Hermon op de zeven bergen van Jeruzalem niet hebben herkend. Dit is omdat God zegt dat het de "dauw van de Hermon is" die neervalt op de "bergen van Zion" te Jeruzalem en aldus aan de bergen van Jeruzalem zijn heiligheid verleende! U kunt het zelf lezen in Psalm 133: 3. Waarachtig, de berg Hermon, als de hoogste berg van het Midden-Oosten, had een "dauw" van hoge kwailiteit, maar het was niet de kwaliteit van de "dauw" die God in gedachten had in Psalm 133:3. God bedoelde dat de zuiverende kracht van Zijn goddelijke dauw en de levenskrachtige voeding van de geestelijke genade van die "dauw" die van de eerste "Zionberg" in 's werelds geschiedenis kwam, ook de "bergen van Zion" te Jeruzalem kon heiligen en deugdzaam maken!
Bron: Ernest L. Martin Ph D
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 198]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 2
Aan het altaar en op het kruis is er maar één priester. Want het priesterschap dat we bekleden is slechts een deelname aan dat van Jezus Christus. En er is ook maar één slachtoffer.
Bij de oude offers verscheen het slachtoffer in een vernederde toestand, de dood nabij. Het was geketend en met rouwbandjes versierd. Het werd als heilig bestempeld, at betekende dat het slachtoffer aan God gewijd was en tegelijk verdoemd en verafschuwd en zo verantwoordelijk en met alle zonden van het volk overladen. Vandaar in de volksmond dat het woord "gewijd" gebruikt wordt om zegening en lof, alsook laster en verdoemenis uit te drukken.
Jezus Christus, ontastbaar door onze zinnen in zijn glorierijk bestaan, is niet sterfelijk noch vergankelijk. Zo kan hij geen slachtoffer zijn. Nochtans behoort het tot het offer zelf dat het slachtoffer zichtbaar is en vernietigd wordt en vroeger betaamde het dat de mens ervan kon eten om deel te nemen aan de verkregen heiliging. Maar Jezus Christus kan zich niet op het altaar offeren met zijn natuurlijke trekken en onder zijn menselijke gedaante, reden voor de Joden om de goddelijke woorden te vertalen in een grove en sensuele zin: Kunnen we mensenvlees eten en kan een mens ons zijn vlees te eten geven? Jezus Christus heeft dus een onbegrijpelijke en totaal nieuwe manier van zich te offeren gevonden. Hij baseerde zijn eeuwig priesterschap, niet volgens Aaron, maar volgens Melkisedek. En zoals dit mysterieus personage de winnende Abraham voorafging om hem brood en wijn te schenken, zo heeft Jezus Christus brood en wijn gekozen om stof en uitgangspunt van zijn nieuw offer te zijn. Jezus Christus verschijnt dus niet op het altaar onder zijn eigen vorm en speciën, maar onder de vorm van brood en wijn.
"Het Misoffer," zegt Sint Augustinus, "bestaat uit twee delen: zichtbaar voorkomen van de vernietigde stof en Jezus Christus waarlijk aanwezig in de totaliteit van vlees en bloed."
Zoals in de oude offers werd een deel van het slachtoffer vernietigd en het overige diende voor de mens, zo wordt op het altaar de tastbare stof van het brood vernietigd en wordt vorm, geur en smaak van het brood behouden, alle onstoffelijke en tastbare eigenschappen van het brood blijven. Jezus Christus, onder hun mystieke sluier, wordt zelf brood volgens dit woord: Ego sum panis vivus. Door een onbegrijpelijk wonder van zijn macht en zijn liefde wordt hij eetbaar om te veranderen in onze substantie en is hij waarlijk ons hemels brood en onze dagelijks voedsel. Wat niet minder wonderlijk is, dat Jezus Christus tot slachtoffer herleid, ons nog kan onderrichten en het voorbeeld schenken van al zijn deugden in zijn Eucharistisch leven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 81]
De oproep tot Gebed
Ons geloof is vaag geworden en aldus stopt haar vlam met onze voetstappen te verlichten: zo wordt ons leven los en ons gebed zonder vuur, waarbij onze intieme eenheid met God vergeten wordt en wegdimt. Om op Zijn oproep tot gebed, die God aan ons richt, te beantwoorden door middel van de Boodschap, moeten we ons ons geloofsleven krachtiger maken zodat het ons zou leiden tot de graad van zelfverloochening die vereist is om te vermijden dat we God beledigen en aldus in Zijn genade kunnen blijven.
We zijn er ons terdege van bewust dan onze wil zwak is en hoezeer we de sterkte van genade nodig hebben om onszelf in staat te stellen de verleidingen die ons aanvallen, de gevaren die ons omringen en de neigingen die ons tot het kwaad neigen, te overwinnen. Dit is waarom Jezus ons het Onze Vader leerde, door te zeggen: "En leidt ons niet in bekoring." [Mat. 6:13]
En laat ons, zoals Jezus ons heeft gezegd dat wij tot niets in staat zijn zonder Hem, [Johannes 15,5] een sterke greep op het gebed nemen waardoor God ons de genade zal verlenen die we nodig hebben om Zijn geboden te begrijpen en hoe ze uit te dragen en aldus voor onszelf Zijn Vaderlijke liefde te winnen: "Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan [ ] Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dan het goede geven aan wie hem daarom vragen [Mat. 7: 7 en 11]
Dit is de belofte die ons vertrouwen in het gebed inspireert en ons verzekert van haar doeltreffendheid. Ave Maria.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Samson and Delilah [1/13]
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 109]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Lichamelijke gunsten en gevoelige genade.
De 61 door M. Grimaud gemelde genezingen tot juni 1667 en de 20 volgende, door M. Gaillard vermeld tot begin 1669, tonen ons van waar de permanente vloed van pelgrims komt en welke de gevallen zijn die het meest genezen worden.
Behalve de inwoners van Gap dichtbij zijn meerdere inwoners van Saint-Julien-en-Bôchaine bij de eerste genezenen: de verrassende genezing van Catherine Vial had het vertrouwen van haar streekgenoten gewekt, vooral daar ze meermaals aan het hoofd van processies uit dat dorp terugkwam. Meerdere genezingen gebeurden in Grenoble, daar het aanstekelijk geloof van M. Gaillard zijn familie te beurt viel. Enkele in Sisteron waar handelaar Durand Laus deed kennen en hij zelf een genezing genoot nadat hij getuige was van deze van zijn vrouw Vial op 18 september: hij liet toen zijn krukken als schenking achter in het heiligdom.
In die drie jaar, van de herfst 1665 tot de winter 1669 hebben de meeste dorpen uit de streek van Gap hun genezen pelgrim: Tallard en Valserres, La Bâtie-Neuve en Avançon, Sigoyer en Rambaud. Ook in de streek van Embrun: Chorges en Savines, Châteauroux en Les Crottes. Verder weg: Guillestre en Château-Queyras, Vars en Villar dArène tot in Mont-Genèvre. In Champsaur: Poligny en Saint-Léger, Montorcier en Orcières, Le Noyer tot in La Mure. In de streek van Laragne: Le Poët, Ventavon en Mison. Aan de overkant van de Durance: Faucon en Seyne-les-Alpes.
De genezing van de ogen komt het meest voor met die van zweren, dan de verlamming van ledematen, de hopeloze gevallen genoemd. Verder de vertering- en zenuwziekten en ten slotte de hoge koortsen en de doven. Dit zijn de meest typische gevallen:
De heer Michel Duport, raadgever secretaris van de koningskroon in Frankrijk, en deurwaarder bij de Kanselarij van de Dauphiné, werd genezen van een pijpzweer die hij sinds 4 jaar aan het dijbeen had en door de dokters ongeneeslijk verklaard was. Hij laat een zeer redelijk geschenk achter voor het bouwen van de kerk dat goed opschiet. Voor zijn belofte had hij raad gevraagd aan zijn broer religieus in de kartuizerabdij van Val Ste-Marie. Eens zijn belofte uitgesproken droogt zijn wonde plots en na zijn wijnoogst kwam hij voor zijn noveen naar Laus op zaterdag 24 oktober 1665.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 327]
Judas Taddeüs
De brief besluit met deze prachtige woorden:
"Aan Hem die bij machte is u voor struikelen te behoeden en onberispelijk vreugdevol voor zijn heerlijkheid te doen verschijnen, aan de enige God die ons redt door Jezus Christus onze Heer, zij heerlijkheid, majesteit, kracht en macht vóór alle eeuwigheid, en nu en tot in alle eeuwigheid. Amen" [Judas 24-25].
Het is goed te zien, dat de auteur van deze regels ten volle zijn geloof beleeft, waar grote werkelijkheden bij horen als morele integriteit en vreugde, het vertrouwen en tenslotte de lofprijzing, omdat dat alles enkel en alleen van de goedheid komt van onze enige God en van de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus. Mogen daarom zowel Simon de IJveraar als Judas Taddeüs ons helpen om de schoonheid van het christelijk geloof steeds opnieuw te ontdekken en onvermoeibaar te beleven, zodat we er krachtig en sereen van weten te getuigen.
Judas Taddeüs nog één keer en wel in de beschrijving van het Laatste Avondmaal [Johannes 14]. Daar stelt hij aan Jezus de vraag, waarom deze zich vooral aan de apostelen bekend maakt en niet aan de wereld. Daarop antwoordde Jezus dat Hij de apostelen er juist op voorbereidde om het evangelie te verkondigen en dat ze daarbij de hulp van de Heilige Geest zouden ontvangen. Judas Taddeüs en Simon de Zeloot hebben die taak inderdaad op zich genomen. Ze trokken, aldus een oude overlevering, gezamenlijk naar Mesopotamië en verkondigden daar de Blijde Boodschap. Beiden moesten ze hun missie met de dood bekopen. Afbeeldingen tonen hen gewoonlijk met het werktuig, waarmee ze gemarteld werden: knots en zaag.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 155]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
Hier in dit gewest weidden vele kamelen binnen omheiningen, misschien niet minder dan veertig. Reeds onderweg had ik Jezus door zulke kudden zien gaan. Hij begaf zich nu naar een huis dat een soort van herberg was voor reizigers die door de woestijn moesten. Verscheidene hutten en stallen stonden dicht bijeen. De eigenaars bezaten ook vele kamelen en waren, geloof ik, kameeldrijvers van beroep. De huizen lagen op een hoogte en overal rond groeide hier veel fruit in het wild.
Deze plaats was de laatste herberg of rustplaats van de H. Familie op het gebied van Herodes op haar vlucht naar Egypte. De bewoners, hoewel verdacht gespuis, dat ook niet terugschrok voor diefstal, hadden de H. Familie toch goedhartig onthaald. Hier, en ook in de naburige stad, leidden vele mensen, zoals gezegd, een ongeregeld leven. Na de oorlogen waren zij zich hier als veteranen komen vestigen.
Jezus ging in het huis en vroeg om verblijf. De heer des huizes heette Ruben, was zowat vijftig jaren oud en woonde hier reeds bij Maria's vlucht naar Egypte. Toen Jezus hem aansprak en bezag, schoot er als een straal uit Hem in de borst van de man. Hij was er geheel van onthutst. Als een zegen voelde hij Jezus' woorden en groet aan en verrast en ontsteld zei hij: "Heer, het is alsof U met het gehele Beloofde Land in mijn huis kwam." Jezus antwoordde hem: "Gij zult inderdaad het Beloofde Land deelachtig worden, indien gij aan de Belofte gelooft en de vervulling [Jezus zelf] niet van u afstoot!"
Jezus sprak vervolgens over de goede werken en hun heilzame gevolgen en zei dat Hij hem nu de zaligheid kwam verkondigen en aanbieden, omdat zijn Moeder en voedstervader vóór dertig jaren op hun vluchtreis naar Egypte in zijn huis gastvrij onthaald geworden waren. Zoals die handeling vrucht droeg, zo draagt elke andere handeling vrucht, de goede zowel als de slechte.
10. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 42]
Thuis
Om drie uur s ochtends van 2 februari 1634, had Moeder Mariana net haar gebeden beëindigd in het opperkoor, toen ze opmerkte dat de olielamp boven het tabernakel was uitgedoofd. Instinctief wou ze naar beneden in de kerk gaan om deze opnieuw te doen branden, maar door een ongekende kracht stond ze ter plaatse stil en kon ze geen stap meer vooruit zetten. Op dat ogenblik verscheen Onze Lieve Vrouw van het Welslagen met de Kleine Jezus in Haar linkerhand en de scepter in Haar rechterhand. Onze Hemelse Moeder naderde zachtjes en zei: "Mijn geliefde dochter, vandaag breng Ik u de aangename mededeling van uw dood, die zal plaatsvinden binnen elf maanden. Uw ogen zullen zich dan sluiten voor het materiële licht van deze wereld om zich vervolgens te openen in de schittering van het eeuwige licht. Bereid uw ziel voor zodat Ik u, zuiverder dan ooit, in volheid kan doen binnentreden in de vreugde van uw Heer."
En zo geschiedde. Moeder Mariana haar gezondheid begon achteruit te gaan, maar zij bleef haar kloosterverplichtingen nakomen tot zolang ze kon. Toch zou de tijd komen dat ze bedlegerig zou worden. Met de kennis van de dag en het uur van haar dood, bereidde ze haar bedroefde dochters voor op haar laatste reis naar de Eeuwigheid. Ze hing heen naar de Heer op 16 januari 1635 om 3 uur sochtends op de leeftijd van 72 jaar.
Rond één uur s nachts vroeg ze aan de Moeder abdis om de gemeenschap bijeen te roepen. Toen ze allen daar waren begon ze luidop haar prachtige testament te lezen, dat begon met het bevestigen dat ze zou sterven als een gelovige dochter van de Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Daaop herhaalde zij, met een bevende stem vol emoties maar eveneens vol kracht en vastbesloten, de woorden van haar Meester: "Het is nodig dat ik ga, maar ik zal mijn weeskinderen nooit verlaten. Ik ga tot mijn Vader en uw Vader, tot mijn God en uw God, en de goddelijke Vertrooster zal neerdalen om jullie te troosten."
Na het ontvangen van de Laatste Sacramenten sloot ze kalm, maar vol van liefde, haar ogen en hield ze op met ademen. Mariane de Jesus Torres was bij God.
Vertaling: Chris De Bodt
11. ProfetieënHeilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]
Profetie 6
Vuur zal uit de aarde komen, de zee en het licht komen en de bronnen zullen droog liggen zodat de blijvende vlam zal verteren. Deze zal van de bergen neerkomen en vanuit de diepten opstijgen in de valleien. Uit de hemel zal zowel vuur als zwavel stromen.
Vertaling: Chris De Bodt
03-10-2011
3 oktober 2011
3 oktober 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 6]
Het Land
De Republiek Bosnië-Herzegovina zoals het land algemeen bekend staat, is sinds 1992 een onafhankelijk land, lid van de Verenigde Naties en veel andere internationale organisaties. Sinds het verdrag van Dayton in 1995 een einde maakte aan de burgeroorlog is het land politiek gezien verdeeld in twee entiteiten [de Republika Srpska en de Federatie Bosnië-Herzegovina] en één district [Brcko]. De hoofdstad is Sarajevo.
Bosnië-Herzegovina heeft een parlementaire democratie. Aan het hoofd staat een Presidium [BH Presidency], bestaande uit drie leden: een Moslim, een Serviër en een Kroaat. Zij worden elke 4 jaar direct gekozen door het volk. Dit presidium kiest een Ministerraad. [BH Council of Ministers].
De activiteiten van de Ministerraad worden goedgekeurd door het Huis van Afgevaardigden [House of Representitives], bestaande uit 42 leden [28 uit de Federatie en 14 uit Srpska] die elke twee jaar door het volk gekozen worden. Verantwoording leggen de ministers af aan het Huis der Volkeren [BH House of People], bestaande uit 5 Moslims, 5 Serviërs en 5 Kroaten, die elke twee jaar gekozen worden door het Federale Huis der Volkeren [Federation House of People] en de Nationale Assemblee van Srpska [RS National Assembly].
De feitelijke macht ligt echter bij de twee entiteiten die het land opdelen. Zo heeft elke entiteit een eigen leger, eigen vlag, eigen volkslied en eigen paspoort!
Zoals reeds gezegd bestaat Bosnië-Herzegovina uit twee entiteiten en een district. In het navolgende gedeelte zal hier iets dieper op in worden gegaan.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 89]
Rafaelmarie, California
Zondag 20/6/2004, derde dag
De volgende ochtend werd ik wakker rond drie uur s ochtends en noteerde ik opgewonden de ervaring van de jetlag. Ik werd wakker rond 4.30 uur. Het daglicht begon reeds op te komen vanaf drie uur, wat uiteraard eveneens bijdroeg aan mijn vroege opstaan. Ik hoopte dat mijn kamergenoot het niet zou erg vinden dat ik zo vroeg opstond. Hij lag nog steeds in bed.
Ik was vastbesloten om naar de Verschijningsplaats te gaan en ondernam mijn eerste stappen buiten de slaapstad. Ik merkte reeds een andere wakkere pelgrim op en hij vroeg mij vanop zijn balkon waar ik heen ging. Ik vertelde het hem en ging verder, met mijn oude camera. Mijn echtgenote had reeds een digitale camera.
Ik nam het eerste pad dat leek naar de Verschijningsbeeld te gaan, het bevond zich naast een Kerk met de Miraculeuze Medaille in de klokkentorens. Als u reeds naar Medjugorje bent geweest, weet u waarschijnlijk over dewelke ik praat.
Eenmaal op het pad begon ik reeds te zweten en werd het ademen moeilijker, maar ik raakte niet vermoeid. Ik ging regelmatig buiten werken en ging elke dag zon anderhalf uur gaan joggen. Ik vertel u dit, omdat de onervaren bedevaarder dient te weten dat de Verschijningsheuvel en de Kruisberg niet zomaar een kleine wandeling zijn.
Het leek er op dat het pad goed bewandeld was, maar het was niet verwoest en in een goede staat, nadat reeds 33 miljoen pelgrims Medjugorje hadden bezocht. Ik heb het vermoeden dat de engelen van Onze Heilige Moeder het pad goed onderhouden.
Ik kom nu aan de bronzen basreliëfs van de Glorierijke mystieries en de 14 Staties. Dat is wat ik minstens heb kunnen opslaan op film. Misschien zijn er dingen die ik vergeten ben. Ik heb elk mystierie en elke Statie gefilmd, maar ik haak af wanneer er mensen staan rond te bidden. Ik wil hen niet storen.
Uiteindelijk kom ik op de plaats van het beeld van de Koningin van de Vrede. Er was een reeds een blootvoetse pelgrim aanwezig om 5 uur s morgens, geknield en alsof getroffen door de Heilige Geest. Ik knielde neer vóór het beeld. De blik scheen mij recht in de ogen te kijken, op een wijze dat de Heilige Moeder naar Haar kinderen kijkt. Ik moet u vertellen dat dit voor mij het beeld is waar Onze Moeder er het gelukkigst uitziet, het lijkt er op dat de Heilige Moeder mij waardeert, tenminste mij! Ik heb dit op film gezet.
Een paar minuten later aanbad ik ook het reuzekruis van onze Heer, dat zich een paar passen links van het beeld bevindt. Enkele pelgrims zijn er reeds op dit vroege uur in de morgen. Ik sprak iemand aan en vroeg hem van waar hij afkomstig was. Hij antwoordde: "Korea" en ik was gelukkig. Ik begon mij reeds af te vragen of een deel van het plan van onze Heilige Moeder ook het bekeren van Noord-Korea was.
Ik vervolgde en ging hoger het verschijninggspad op. De rechterkant van het spoor ging spoedig over naar de linkerkant en ik had een vals gevoel dat het de verschijningsplaats omsingelde om terug te keren naar Medjugorje. Ik besloot om het spoor te verlaten in mijn zoektocht om de allereerste verschijningsplaats te vinden. Ik kwam aan hoge rolstenen en hield ervan om op hun top te wandelen en er van steen tot steen over te springen, maar al spoedig ontdekte ik dat ik hier niet zou in slagen, ook niet via de struiken. Ik besloot om terug te keren tot het hoofdpad.
Daarop kom ik op een smal pad dat aanvangt vanop de top van het hoofdpad. Ik volgde het. Op mijn weg zag ik vele Rozenkransen en kleine kruisen, die vermoedelijk door vorige bedevaarders zijn achtergelaten. Ik bleef het pad volgen, maar werd gehinderd door vliegen en struiken en ik zag dat grote spinnen hun web hadden geweven tussen de struiken. Hoe hoger ik ging, hoe groter de spinnen leken. Op het einde waren het net tarantulas.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. De evacuatiemeloen
Een dreigende ramp? Sping in uw evacuatiemeloen
Als je bij een typhoon, een overstroming, en tsunami of een aardbeving nergens heen kunt, dan is er nu de evacuatielemoen. Er is immers in Japan de Noah: een persoonlijke evacuatieschuilplaats. Het is een ronde bol, waarin hoogstens vier volwassen mensen kunnen in schuilen. De Noah zinkt niet en blijft drijven als het wordt afgedreven met de stroom water, bij een tsnuami.
Hij komt uit Japan en bestaat uit vertevigd vezelglas en plastiek. Er mag een blok opvallen van meer dan honderd kilogram en overleeft een meer dan tien meter vrije val in het water.
De Noahmeloen
De Noah is heldergeel, zodat hij vanuit de lucht goed opvalt bij een ramp. Cosmopower, een klein milieubedrijf in Kanagawa, ten zuidwesten van Tokyo, kreeg ondertussen reeds vijfhonderd bestellingen binnen: de kostprijs is ongeveer 3.000 euro.
Cosmopowervoorzitter, Shoji Tanaka, legde zo'n vier jaar geleden het concept op tafel. Na de aardbeving en tsunami van 11 maart ontving de firma reeds vele vragen. Hij hoopt dat de Noah schuilplaatsen zullen dienen als een hedendaangse versie van de ark van Noah.
De Noah weegt 75 kilo, heeft een doorsnede van ongeveer 135 centimeter. In het midden is er een stang bevestigd als houvast. Eerder deze maand kwam men al met een nieuw model op de markt, met luchtleidingen en een klein raam. Dit project is nu in haar testfase. Hij doorstaat gemakkelijk de test met de voorhamer.
Cosmopower heeft nog andere concepten op het oog, waaronder een als een UFO uitziend toestel, waarin 12 mensen kunnen plaatsnemen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bijzondere reeks: De Damascusfase in de eindtijdprofetie [deel 11]
Het "Damascus Tijdperk" beschreven
Het belang van de Hermonberg
Waarom was de Hermonberg belangrijk voor de vroege mensheid onmiddellijk na de zondvloed van Noah? Er waren historische optekeningen [en bevestigd door het onderricht van de Bijbel zelf] dat de "Zonen van God," die van de hemel op aarde kwamen om er seksuele betrekkingen te hebben met de "dochters van de mensen," op aarde kwamen op de berg Hermon. En aldus was de "Hermonberg" s werelds eerste "Zionberg." Laat ons de Heilige Geschriften bekijken die dit feit beschrijven.
In één woord: de "Hermonberg" [de berg die het volk van Damascus voor heilig en gezegend hield] was op een bepaald ogenblik in het verleden de centrale "heilige plaats" voor alle volkeren op aarde. Het was beschouwd als de poort van de hemel, maar ook omgekeerd als de poort van de hemel naar de aarde. Toen de Toren van Babel werd vernietigd, keerden de mensen zich tot de Hermonberg als de centrale plaats waar God met de mensen communiceerde. In essentie was het de oorspronkellijke berg Zion van de wereld. Dat is waarom de Grieken, na de tijd van Alexander de Grote, de bronnen van de Jordaanrivier, die ontsprongen aan de boden van de Hermon, de "bronnen van de redding" noemden. Het werd beschouwd als de plaats waar "alle goden van de aarde" naar keken als de heiligste plaats op aarde.
U kunt hierdoor verrast zijn, maar zelfs God zelf zegt leerstellig dat de Hermonberg s werelds eerste "Zionberg" was, reeds lang vooraleer Koning David en Solomon de berg Zion als de verblijfplaats van de God van Israël en de Joden beschouwden. In duidelijke taal erkende God de berg Hermon als de oorspronkelijke berg Zion. U kunt dit zelf lezen in de Bijbel, Deuteronomium 4: 48: " tot aan de Sionberg, ofwel de Hermon."
De verwijzing toont ons aan dat Mozes zelf, goddelijk geïnspireerd, de Hermonberg, Gods heilige Zionberg noemde. Zelfs Mozes was zich duidelijk van de geschiedenis bewust dat vóór zijn tijd, de mensen van de hele aarde de berg Hermon als de oorspronkelijke berg Zion beschouwden. Over deze aangelegenheid is de tekst heel duidelijk, maar hedendaagse geleerden die weinig kennis hebben van de vroege geschiedenis van de wereld hebben ontelbare malen gepoogd om de tekst te wijzen in iets dat steekhoudend was voor hen, namelijk dat er maar één berg Zion was, met name in Jeruzalem, maar de geleerden hebben het mis.
Bron: Ernest L. Martin Ph D
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 197]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Opmerkelijk is dat overal waar het eucharistisch offer verdwijnt er geen priester meer is. De protestanten hebben dat ervaren. Eens ze Jezus Christus uit het tabernakel verbannen hebben, waar hij als offer en in goedheid verblijft, verdween meteen hun priesterschap. Er bleven alleen ministers over, moraalprofessoren, politieofficieren van de afdeling godsdienst en, volgens graaf de Maistres woorden, mannen in het zwart om elke zondag eerlijke preken te houden vanop het gestoelte.
Vandaar de hardnekkige haat van de goddeloosheid tegenover de priester. Er staat in het boek Openbaring: De draak stond voor de vrouw die ging baren om het kind op te eten een geboren. [Apoc 12,4] Maar de mens die Jezus Christus baart is de priester, parturiente lingua, volgens de mooie uitspraak van Sint Ambrosius. Het beste middel om zoveel mogelijk Jezus Christus uit te roeien en zijn Rijk op aarde te vernietigen is zich van de priester ontdoen of tenminste het geloof, de onschuld en de christelijke deugden uit zijn hart te halen. Vroeger zei men over de priester, een held van het hedendaagse ongeloof: Dood hem niet: hij zou zich versterken in het bloed, als martelaar verkrijgt hij een nieuwe vruchtbaarheid en een bovenmenselijke kracht. Verstik hem in het slijk. Maar de priester kan niet overwonnen worden. Tegenover de lastertaal die dood en vernieling oproept spreekt de priester twee woorden van leven en eeuwigheid uit: een woord van eeuwigheid dat dagelijks het levend Woord van God op het altaar brengt, een woord van eeuwigheid dat hem in de zielen doet neerdalen om er te verblijven in rechtvaardigheid met de bovennatuurlijke daden van het leven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 80]
De oproep tot Gebed
Aldus zijn we gekomen tot het mysterie van God dat in ons verblijft. En dat niet enkel tot ons komt door de ware aanwezigheid van Jezus Christus, als we Hem in de Heilige Communie ontvangen, onder het geconsacreerde brood en wijn, waarin Hij aanwezig is en Zichzelf met Zijn Lichaam, Bloed, Ziel en Goddelijkheid, levend en waarachtig aan ons geeft, en zo vanuit de Hemel neerdaalt naar onze ziel, en zichzelf met ons verenigd door de vereniging van volledig zelfovergave. Daarnaast verblijft God in ons door de werkelijke aanwezigheid aan de Drie Goddelijke Personen, die onze ziel omvormen in een levende en duurzame tempel, tenzij we onszelf, door zonde, onwaardig maken voor deze goddelijke aanwezigheid.
Dit is wat de Heilige apostel Paulus zegt: "Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? Indien iemand Gods tempel vernietigt, zal God hem vernietigen, want Gods tempel is heilig, en die tempel bent u zelf." [1 Kor. 3:16-17] De apostel herinnert ons hier aan diegenen, die door de zonde, de tempel van God, die onze ziel is, schade toebrengen en zichzelf onwaardig maken om de goddelijke aanwezigheid in zich te dragen. We zijn geroepen om heilig te zijn, wat betekent dat we God niet mogen beledigen door de zonde, door doelbewust te zijn, op een ernstige wijze, of zelfs een minder enstige wijze, te overtreden.
Een beetje verder lezen we in dezelfde brief van Sint Paulus: "Maar bedenk dat het lichaam er niet is om ontucht mee te plegen: het is er voor de Heer en de Heer is er voor het lichaam. God heeft de Heer opgewekt, en door zijn macht zal hij ook ons opwekken. Weet u niet dat uw lichaam een deel is van het lichaam van Christus? [ ] Maar wie zich met de Heer verenigt wordt met hem één geest. Ga ontucht uit de weg! [ ]Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam." [1 Kor. 6: 13-20]. Misschien schatten we deze onmeetbare schat die we in ons dragen niet genoeg in en is het om deze reden wat we op bepaalde tijdstippen zo onverschillig leven.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Jozef [19/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 108]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
De bedevaart tot in 1669.
Tijdens de bouw van de kerk stromen pelgrims en nieuwsgierigen bijna dagelijks toe. Elke religieuze feestdag breidde die toeloop nog uit. Een kozijn van M. Gaillard, magistraat Michel Dupont uit Grenoble, genezen van een pijpzweer na een belofte aan O.L.V. van Laus, kwam kort voor Allerheiligen 1665 zijn danknoveen houden. In zijn officiële verklaring van de genezing noteert hij "zijn bewondering voor de grote volkstoeloop die zeer vroom uit alle richtingen toestroomt."
Deze volkse vurigheid is goed uitgedrukt door M. Juvénis en de Geschiedenis van de Alpes Maritimes: "Uit heel de omtrek kwam er volk, er waren processies van meerdere parochies uit de bisdommen Gap en Embrun. Een wonderbaar aantal personen biechtte en communiceerde met uiterste tederheid van hart en een buitengewone vurigheid." M. Peytieu zal noteren dat pelgrims "op blote voeten, vol vreugde kwamen en terugkeerden met diep pijnlijk misprijzen voor hun zonden." Heel het dal gonsde van de gebeden: "Het klonk er langs alle kanten: Moeder van God, bid voor ons!" De gesprekken haalden de lichamelijke gunsten en de bekeringen aan, dat alles te midden van het rumoer van de werf volop in actie. Pelgrims trachtten de werklui van dienst te zijn door materialen aan te voeren voor het optrekken van de kerkmuren dat startte.
M. Gaillard kwam uit Gap om de dienst te steunen van de twee kapelaans die overrompeld waren door die vurigheid en de zieke prior Fraisse die weinig van nut was. Priesters op doortocht hielpen ook bij de biecht en waren soms verward door de oprechtheid van de boetelingen en hun drang om hun bekentenis over heel [of een deel van] hun zondig leven te doen.
Benoîte begon al een discreet ministerie onder de biechtvaders: ze kwam dikwijls uit Saint-Etienne, verlichtte hen met de gaven die de Maagd haar bekwam voor het heil der zielen. De twee advocaten Grimaud en Nas kwamen op de dagen van grote toeloop om de gulheid van de pelgrims aan te wakkeren en de genezingen op te tekenen met de handtekening van de getuigen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 326]
Judas Taddeüs
Aan Judas Taddeüs wordt het vaderschap toegeschreven over een van de Brieven van het Nieuwe Testament die "de katholieke brieven" worden genoemd, in zoverre zij niet aan een bepaalde Kerk zijn gericht maar aan een veel wijdere kring van geadresseerden. Hij is inderdaad gericht "aan de geroepenen die leven in de liefde van God de Vader en onder de bescherming van Jezus Christus" [Judas 1].
Centrale bezorgdheid van dit schrijven is de christenen waarschuwen voor allen die de genade van God als voorwendsel gebruiken om de eigen losbandigheid goed te praten en andere broeders te misleiden met onaanvaardbaar onderricht. Zo brengen zij verdeeldheid in de Kerk, daartoe aangedreven door hun "dromerijen" [Judas 8] zoals Judas deze leringen en speciale ideeën van hun noemt. Hij vergelijkt hen met de gevallen engelen, en in krachtige bewoordingen zegt hij: "Zij gaan de weg op van Kaïn" [Judas 11]. Zonder ook maar een blad voor de mond te nemen brandmerkt hij hen als "wolken, door de wind voorbijgejaagd, die geen regen geven; bomen zonder vruchten in de herfst, tweemaal gestorven, ontworteld, wilde baren van de zee die hun eigen schande opschuimend: dwaalsterren voor wie het diepste duister is weggelegd voor eeuwig" [Judas 12-13].
Vandaag de dag zijn we misschien niet meer gewend zo'n polemische taal te gebruiken, die ons niettemin iets belangrijks te zeggen heeft. Temidden van al de bekoringen die er zijn, met alle trends van het moderne leven, moeten wij de identiteit van ons geloof bewaren. Zeker, de weg van de verdraagzaamheid en van de dialoog, die het Tweede Vaticaans Concilie gelukkig is ingeslagen, moet met kracht en volharding worden voortgezet. Maar deze weg van de zo noodzakelijke dialoog mag de plicht niet doen vergeten om de hoofdlijnen van onze christelijke identiteit, waar niet van mag worden afgezien, steeds opnieuw en met even grote kracht te overdenken en inzichtelijk te maken.
Van de andere kant moeten we ons er goed van bewust zijn dat deze identiteit van ons om kracht vraagt, om helderheid en moed ten overstaan van de tegenspraak vanuit de wereld waarin wij leven. Daarom vervolgt de tekst van de brief aldus:
"Maar gij, geliefden [hij spreekt tot ons allen], bouwt uw leven op uw hoogheilig geloof, bidt in de kracht van de heilige Geest, bewaart uzelf in Gods liefde, in afwachting van de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus, die u het eeuwig leven zal schenken; en hebt medelijden met sommigen die twijfelen..." [Judas 20-22].
Vertaling: Broeder Joseph 9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 153]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus gaat naar Anim
In de formule van deze doop, zoals in de uitdrukking die Johannes bij Jezus' doop gebruikt had, werd gewag gemaakt van de naam Jehova en van de gave der drie eigenschappen. Daarenboven werden er de woorden "In de naam van de Gezondene" aan toegevoegd. Bij de doop van Johannes had er een algemene zondebekentenis plaats, doch bij die van Jezus beleden zij hun zware zonden in het bijzonder, verwekten er een akte van berouw over en bekwamen vergiffenis.
Meestal bracht Jezus de nachten eenzaam in gebed op de heuvelen door. Op het einde van zijn verblijf bij de herders in deze dagen zegde Hij tot de leerlingen dat Hij nu een tocht alleen wilde ondernemen naar de mensen die Hem en zijn vluchtende ouders liefdevol ontvangen hadden, dat Hij daar zieken wilde genezen en een zondaar bekeren. Geen voetstap van zijn heilige ouders mocht ongezegend blijven. Allen die Hem toen gastvrijheid en liefde bewezen hadden, wilde Hij opzoeken en op de weg van de zaligheid brengen. Alle weldaad en barmhartigheid was hier,zoals trouwens reeds vroeger en te allen tijde een aandeel aan en een bevordering van de zaligheid geweest en zou dit te allen tijde blijven. En, zoals Hij nu allen bezocht, die Hem en de zijnen toen liefde bewezen hadden, zo zou zijn hemelse Vader allen gedenken die aan de geringsten van zijn broeders liefde en weldaden bewijzen. Hij duidde zijn leerlingen een zekere plaats aan, een spelonk bij de stad of een gebergte dat Efraïm heet. Daar moesten zij in de volgende dagen op Hem wachten.
8 oktober. Heden, 8 oktober, zag ik Jezus alleen, zonder gezelschap, op de grens van Herodes' gebied, naar de woestijn toe, nabij Anim of Engannim, enkele uren van de Dode Zee, in een wild en nochtans tamelijk vruchtbaar gewest. In deze stad woonde veel slecht volk. De vlucht naar Egypte geschiedde over de oostkant van Judea, de terugkeer over de Gaza langs de zee.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 23]
Catechismus
6. De genade van het Doopsel
De sacramantele band van de eenheid der Christenen
Het doopsel vormt de grondslag voor de eenheid onder alle christenen, ook met hen die nog niet ten volle in gemeenschap met de katholieke kerk leven
'Want zij die in Christus geloven en geldig gedoopt zijn, treden in een zekere, zij het niet volkomen gemeenschap met de katholieke kerk. [...]
In het doopsel, gerechtvaardigd door het geloof, worden zij in Christus ingelijfd.
Zij voeren daarom met recht de naam van christenen en door de zonen en dochters van de katholieke kerk worden zij terecht als broeders en zusters in de Heer erkend'.
'Het doopsel vormt daarom de sacramentele band van de eenheid tussen allen die erdoor zijn wedergeboren'.
Anne Van Der Sloten
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 41]
Afgewerkt door Hemelse Handen
Daarop onthulde Moeder Mariana wat zich in de vroege uren van die zestiende januari had afgespeeld. Plotseling nam ze een groot licht waar dat de kerk en koor vulde, terwijl zij aan het bidden was. Zij had de aanwezigheid van de Allerheiligste Drievuldigheid in de kerk waargenomen en had hierbij de oneindige liefde begrepen van de drie Goddelijke Personen. Ook Maria was aanwezig, in Koninginnenpracht.
Daarop werd Zij geprezen door de negen engelenkoren die hun eerbied aanboden. De drie Aartsengelen, de Heilige Michaël, Gabriël en Raphaël knielden elk neer voor Haar en zeiden op hun beurt: "Gegroet Maria, dochter van God de Vader, Gegroet Maria, Moeder van God de Zoon, Gegroet Maria, de allerzuiverste bruid van de Heilge Geest. Daarop verscheen Francis met zijn heilige wonden die straalden als de zon. Toen hij het onvoltooide beeld naderde en zijn gordel van rond zijn middel nam, bond hij zijn gordel rond Haar middel en plaatste hierbij zijn geliefde Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis, in haar handen en vroeg haar de beschermster, lerares en moeder van het Klooster te zijn in de moeilijke tijden die zouden komen.
Ondertussen schitterde het beeld als uit het midden van de zon. Zie daar en aanschouw: de Heilige Maagd naderde en trad het beeld binnen zoals de zonnestralen een doorzichtig kristal binnendringen. Op dat ogenblik werd het beeld levend en hief het magnificat aan!
Dit gebeurde om drie uur in de ochtend. Moeder Mariana zag ook haar tante, Moeder Maria Taboada, die haar feliciteerde voor alle genaden die haar en de Gemeenschap kregen toebedeeld. Opnieuw echter werden de moeilijkheden getoond die het klooster, vooral tijdens de twintigste eeuw, zou ondervinden. Ze sprak eveneens van de Heilige Zielen wiens namen reeds in de harten van Jezus en Maria gegrift waren en die niet enkel het klooster zouden handhaven, maar die eveneens rampen voor de mensen in die tijden zouden afwenden.
Op dit ogenblik kwam Moeder Mariana opnieuw bij bewustzijn. Ze aanschouwde het beeld, stralend en op een prachtige wijze afgewerkt.
Vertaling: Chris De Bodt
12. ProfetieënHeilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735]
Profetie 5
Het teken van het noodlot: op aarde zal het klam van het zweet zijn, vanuit de hemel zal de koning komen om voor altijd te regeren. Om middernacht, tijdens het uur dat de engel Egypte zal verwoesten, en als de Heer de hel zal beroven, op datzelfde uur zal hij Zijn verkozenen voor deze wereld bevrijden.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Geneeskracht uit Gods schepping:
Komboecha - Kombusha Kargasok
Kan gekocht worden in reformzaken. Koop er van goede kwaliteit: b.v. van komboefarma. Voor verkooppunten in uw streek: www.komboefarma.be
Lees aandachtig: deze drank kan uw leven een nieuwe wending geven.
Wat is de Komboecha theezwam? Is het eigenlijk wel een zwam? Nee, een zwam is het niet: het is een kosmos. Een groep bacteriën en gistcellen, die samen een soort koek vormen. Hij groeit in gesuikerde thee en maakt er appelwijnachtige drank van, die theekwas genoemd wordt. Hieronder ziet u goed, dat onder een microscoop, kombucha uit verschillende levensvormen bestaat.
Komboecha
Deze zijn o.a. Bacterium xylinum, Saccharonmyces, en nog vele anderen gisten en bacteriën. Zij kunnen in het donker leven. [Ze houden zelfs niet van direct zon licht.]
De theekwas bevat een serie vitamines zoals B1, B2, B3, B6, en B12.
Komboecha bevat verschillende zuren. Hier volgen de voornaamste: Glucuronzuur,foliumzuur, en D-melkzuur[+]. Glucuronzuur wordt in ons lichaam zelf gemaakt en heeft de taak om ons lichaam te ontdoen van gifstoffen. Verder is het een belangrijk onderdeel van het hyaluronzuur. [Basissubstantie van het bindweefsel] en van chondroitinesulfaat [een belangrijk onderdeel van kraakbeen.] Je lichaam maakt er mukoitinesulfaat mee. [ Bouwsteen van het maagslijmvlies en het glasachtig lichaam van het oog.] Heparine is er ook een bijproduct van.
Het is dus begrijpelijk, dat Komboecha gebruikt wordt voor het bestrijden van bindweefsel-aandoeningen. Komboecha verbetert de werking van lever en nieren, helpt bij artrose, artritis, ontstekingen van maagslijmvlies en aandoeningen van het glasachtig ooglichaam en wordt gebruikt bij trombose en tromboflebitiden.
Het werkt bloeddrukverlagend.
Het Usininezuur heeft een sterk antibacteriële werking en kan zelfs sommige virussen stoppen.
Kan genomen worden: altijd en van het ogenblik dat je één of andere besmetting vreest of voelt opkomen.
Door het veranderen van de PH waarde van je lichaam bestrijdt het zelfs kanker. [In Rusland is kanker met Kombucha genezen en is er uitgebreid onderzoek naar gedaan.] Ronald Reagan is hierdoor van kanker genezen.
Naast deze geweldige geneeskrachtige mogelijkheden van de komboecha is het, als je niet ziek bent, nog lekker ook.
Denk echter niet dat het eruit ziet als dat mooie plaatje boven. Het is een licht grijs-bruinachtige kwal, doch hij is wel mooi is op zijn eigen manier.
De onderstaande afbeelding laat zien hoe het eruit ziet bij het maken van kombucha.
Recept om zelf te maken kan aangevraagd worden op: anne.vds@gmail.com
Opmerking: de rubriek "Geneeskracht uit Gods schepping" stopt een aantal weken en gaat verder vanaf nieuwjaar.
Anne Van Der Sloten
02-10-2011
2 oktober 2011
2 oktober 2011
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, ook vandaag roept Mijn Moederlijk Hart u op tot gebed, tot uw persoonlijke verhouding met God, tot de vreugde van het gebed in Hem. God de Vader is niet ver weg van u en u bent Hem niet onbekend. Hij heeft Hemzelf onthuld aan u door Mijn Zoon en gaf u Leven dat Mijn Zoon is. Daarom Mijn kinderen, geef niet toe aan de verleidingen die u wensen af te zonderen van God de Vader. Bid! Poog niet om families en maatschappijen te hebben zonder Hem. Bid! Bid dat uw harten zouden worden overstroomd van de goedheid, die enkel van Mijn Zoon komt, die de oprechte goedheid is. Enkel harten gevuld met goedheid kunnen God de Vader begrijpen en aanvaarden. Ik zal doorgaan met u te leiden. Op een bijzondere wijze smeek Ik u om onze herders niet te veroordelen. Mijn kinderen, vergeet u dat God de Vader hen geroepen heeft? Bid! Dank u!"
Mirjana zei: "Ik heb hiervoor nooit iets gezegd, maar bent u er zich van bewust, broeders, dat de Moeder Gods hier met ons was? Ieder van u zou zichzelf de vraag moeten stellen: ben ik hiertoe waardig? Ik zeg dit omdat het me zwaar valt om Haar [Onze Moeder] in pijn te zien, omdat ieder van ons naar een mirakel zoekt, maar geen mirakel in zichzelf wenst te bewerkstelligen."
Vanaf vandaag is Medjugorje België en Nederland reclamevrij
30 september 2011
1. Oktobermaand: Rozenkransmaand
De betekenis van de naam Maria
En de naam der maagd was Maria [Lucas 1: 27]
Morgen begint de Rozenkransmaand. Tijd dus om even stil te staan bij de naam Maria. Op 12 september eert de Kerk de Heilige Naam van de Heilige Maagd Maria, waarbij ook haar bescherming over de Christenen wordt herinnerd [door de tussenkomst van dezelfde Moeder Gods]. Op 12 september 1683 versloeg een leger van verenigde Poolse, Duitse en Oostenrijkse krachten het Ottomaanse leger onder leiding van grootvizier Kara Mustafa bij Wenen, na een maandenlange belegering waarna Wenen op het punt stond in Ottomaanse handen te vallen. De toenmalige paus Innocentius XI noemde Sobieski, de Poolse koning, om die daad de "redder van Wenen en de Westerse beschaving". Tevens voerde de genoemde paus bij deze gelegenheid het feest van de Heilige Naam van Maria in. De astronoom Johannes Hevelius die in dienst was van Sobieski gaf een sterrenbeeld de naam Scutum Sobieski, Schild van Sobieski. Er is een groot en troostend mysterie voor ons verborgen in de naam "Maria."
Er zijn meer dan 60 verklaringen van de naam. De meest voor de hand zijn de volgende:
De Egyptische oorsprong
Het is mogelijk dat de naam "Maria" van Egyptische oorsprong is. Van "Mozes" en "Aaron" is men bijna zeker dat deze van Egyptische oorsprong zijn. Zo valt niet uit te sluiten dat de naam van Mozes zus, "Mirjam of Maria" eveneens van Egyptische oorsprong is.
In het bovenstaande geval is het meest waarschijnlijke dat de naam is afgeleid van Mery/Meryt wat "gekoesterd" of "geliefd" betekent. Het kan ook zijn dat het Egyptische mer of mar [liefhebben] samengevoegd is met het Hebreeuwse Ya [JHWH] om "Zij die de Heer liefheeft" te betekenen of "Zij die door de Heer geliefd is."
Theologisch gezien is dit een heel mooie betekenis voor de naam, maar toegegeven, de deskundigen vertellen ons dat er aanzienlijke etymologische moeilijkheden zijn met dit verhaal van de Egyptische oorsprong. Vandaar dat het beter is om, in plaats hiervan naar de vele Hebreeuwse verklaringen van de naam te kijken.
Hebreeuwse oorsprong
Samengesteld
Maria is een samengesteld substantief met een achtervoegsel of een adjectief, of zelfs twee substantieven. Het Hebreeuws voor "Maria" is "Miryam" wat "mari" en "am" en betekent in dit geval "opstandeling" en dit kan dan wel van toepassing zijn op de zus van Mozes, die tegen hem in opstand kwam in de woestijn. Hoe dan ook kan deze betekenis niet van toepassing zijn op onze Heilige Moeder.
Anderzijds kan Miryam voortkomen uit "mar" [bitter] en yam [zee], en dan is de betekenis van haar naam "bittere zee." Vooral tijdens de maand september vereren we inderdaad Onze Lieve Vrouw der Smarten. De Heilige Hiëronymous en nog anderen hielden het bij deze betekenis in de etymologie.
Ook is het mogelijk dat Myriam komt van "mor" en "yam" en dat krijgt de naam de betekenis "mirre van de zee," of "mari" en "yam" wat "meesteres der zee" betekent.
Eveneens goed te weten is de samenstelling van "mar" en "yam" en dan komen we bij "druppel van de zee" uit. In het Latijn wordt "druppel van de zee" vertaald als Stilla Maris. Maar, het blijkt dat Stilla eigenlijk een vergissing is voor Stella, wat "ster" betekent en met deze samenstelling komen we bij het uiterst geliefde "Ave Maris Stella" [Gegroet, Ster der Zee], waarbij de gelovigen in vroomheid een beroep doen op de Heilige Moeder als de veilige gids door de stormachtige wateren van dit leven tot de glorie en de vrede van het eeuwigdurende leven.
We moeten erkennen dat er een maar een kleine aantal mensen voor deze etymologische uitleg zijn te vinden als "Ster der Zee," maar we leggen er hierbij ook de nadruk op dat de naam evengoed kan slaan op "Dame van de Zee," die haar kinderen door de zeeën der wereld leidt. In dit opzicht is het wezenlijke van de geliefde "vroomheid" zeker gegrond.
Niet samengesteld
Als men "Maria" in het Hebreeuws als een niet samengesteld woord aanziet, dan is de betekenis ervan "Mooie Dame." Als, anderzijds, de naam Myriam uit één enkel Hebreeuws woord komt, dan is het ook mogelijk dat de betekenis "de welgevormde" is, afgeleid van mara, of "dame," afgeleid van "Mari." Laat ons de betekenis van de twee woordafleidingen overwegen.
Het kan vreemd lijken om de denken dat de naam "Maria" iets van doen zou hebben met "vet" of "mollig." Maar, onthoud hoe dan ook dat in het oude Israël, "mollig," een synoniem was van "schoonheid," of "iemand die mooi is." In de eerste eeuw zou het vleiend zijn geweest om "mara" genoemd te worden, daar de wezenlijke betekenis van het woord mara enkel van toepassing was op het vrouwelijk geslacht. Inderdaad, hoe "mooi" is onze Heilige Moeder niet?
Evenzo is het ook geen verrassing voor de gelovige dat Myriam afgeleid is van "mari" [geliefde, vrouw des huizes] of "marah," [zij die heerst] en we op deze wijze waarachtig spreken over "Onze Dame." Als we spreken over Maria; spreken we echt over "Onze Dame!"
Spirituele beschouwingen over de Heilige naam van Maria: "Ster van de Zee."
Van de Heilige Bernardus: "Kijk naar de ster van de zee, aanroep Maria ... bij gevaar, bij verdriet, bij twijfel ... denk dan aan Maria en aanroep Haar. Moge Haar naam nooit ver van uw lippen zijn, noch van uw hart ... Als u Haar volgt, zult u nooit verdwalen, als u uw gedachten op Haar zet, zult u nooit fouten maken. Als Zij u vasthoudt, zult u het nooit laten afweten. Als Zij u beschermt, hoeft u niets te vrezen. Als Zij uw gids is, zult u nooit moe worden, Als Zij u genadig is, zult u zeker uw bestemming bereiken.
Van de Heilige Louis Marie de Montfort: "God de Vader verzamelde alle waten en noemde het de zeeën [Maria]. Hij verzamelde al zijn genaden en noemde hen Maria. De grote God heeft een schatkamer of voorraadkamer vol van rijkdom waarin hij alles wat schoonheid, alle pracht, het zeldzame en dierbare bewaart, zelfs Zijn eigen Zoon. De immense schat is niemand anders dan Maria, die de Heiligen "de schat van de Heer" noemen: uit haar volmaaktheid zijn allen rijk gemaakt."
De volgende voornamen zijn voorbeelden van namen die van Maria zijn afgeleid:
Maaike
Máire (Iers-Gaelisch)
Mair (Welsh)
Mara
Marie (Frans, Tsjechisch)
Mary (Engels)
Mariëlle
Mariëtte
Marieke
Marlieke
Mariet
Marije
Marijke
Mariam, Marian, Marianne, Marjan
Marina , Marischka
Mieke, Miek, Mie
Rianne, Ria, Rita, Riet
De aanspreekvorm "Mia Donna", Italiaans voor "mijn dame" of "mevrouw", later verbasterd tot "Madonna", wordt vanouds gebruikt om de moeder van Jezus Christus aan te duiden.
Bij de jongens vindt men de naam van Maria dikwijls terug onder samengestelde namen, zoals "Jean-Marie, Louis-Marie..."
Vertaling: Chris De Bodt
De Rozenkrans
De rozenkrans is Mijn Hand. Ik heb jullie Mijn Hand gegeven, Ik heb jullie de rozenkrans gegeven opdat jullie Mij steeds bij de hand kunt nemen.
Ben je zonder uitzicht? Hou je vast aan Mijn Hand zoals aan een boei, Klamp je vast aan die woorden die je kunt herhalen zelfs al voel je je leeg, zonder leven, zonder warmte, zelfs al vertoef je in de meest donkere momenten.
Klamp je vast aan Mijn Hand. Neem haar vast wanneer vragen je kwellen, wanneer je ontredderd bent of wanhopig. Neem haar vast, en stilaan zal vrede je weer omringen, want door de kleine stappen van de rozenkrans breng Ik je dichter bij Jezus.
Wanneer je diep ontgoocheld bent, zonder kracht, zonder vreugde, klamp je vast aan mijn rozenkrans, al heb je de indruk steeds hetzelfde te herhalen, op een eentonige wijze, zonder geloof en vol angst, dan nog is de mooiste uitdrukking van liefde die je kunt geven aan Jezus en aan Mij : je vastklampen aan je rozenkrans, schijnbaar zelfs zonder erin te geloven, zonder blijk te geven van echte aanwezigheid.
En wanneer je vol vreugde bent, innerlijk rustig en badend in het licht ! Denk aan Mij, bid zacht mijn rozenkrans, neem Mij bij de Hand, en deel met Mij uw vreugde, zodat Ik haar kan offeren en delen met Mijn Zoon Jezus.
M-Ch.
2. Bosnië en Herzegivona [deel 5]
Bevolking, religie en talen
Tussen de talen zit een gering onderscheid in woorden, en een nog geringer onderscheid in zinsbouw en grammatica.
De versie door die moslims wordt gesproken kent ook veel Turkse woorden, een overblijfsel uit de Turkse overheersing. Serviërs en Kroaten hebben hun taal meer gezuiverd om zich meer te onderscheiden van de andere talen. Het duidelijkste verschil zit in het schrift: Kroatisch wordt in het latijnse alfabet geschreven, terwijl het Servisch het Cyrillische alfabet gebruikt. Het is een variant van het Russische schrift waaruit enkele letters zijn weggelaten. Beide alfabetten kennen 30 letters, maar het latijnse alfabet kent een andere volgorde dan het cyrillische. Hieronder staan alle letters met het cyrillische equivalent, voor de 'vertaalslag' is ook voor het cyrillische schrift de volgorde aangehouden van het latijnse alfabet:
Zoals op het plaatsnaambord hiernaast [Prnjavor] te zien is, zijn veel opschriften op de weg in Srpska in het Cyrillisch. In de grondwet van Srpska staat ook dat beide alfabetten door elkaar gebruikt worden, en dat beide schriften officieel zijn.
Hier volgt een lijstje van plaatsen in en buiten Bosnië-Herzegovina, met een 'vertaling' in het cyrillische schrift: [wordt later toegevoegd]
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 88] Rafaelmarie, California
Toen we in ons verblijf aankwamen bij Mirjana Brecic, de oudere zus van Vicka en Nedjos weduwe, vroeg de organisator een fooi voor de bestuurder. Ik zei bij mezelf: "wacht eens een ogenblik, onze reisbrochure zegt dat de veertig dollar fooi die we hadden gegeven deze fooi zou meerekenen! Is onze bestuurder en reisorganisator uit op een dubbele fooi?" Er was niets tegen in te brengen: ik begon reeds ernstig te twijfelen over de legitimiteit van mijn bedevaart. Toen ontmoetten we onze reisorganisator, Ana, een Heilige, die ons liefdevol verwelkomde. Nadat we onze bagage kregen, werden we apart gezet met onze kamergenote, kregen we onze kamers toegewezen en daarna begonnen we aan het avondeten. Ikzelf was klaar om het avondeten over te slaan en naar bed te gaan, maar tegelijkterijd voelde ik de honger in mijn maag.
Op mijn weg naar de slaapkamer sprak ik Ana aan over de tegenstellingen: het moderne dat ik waarnam, alsmede de sfeer van onheiligheid, tenminste vanuit mijn onwetend standpunt. Ana beantwoordde geduldig en met veel liefde al mijn twijfels met preciese en verstandige uitleg en legde me de gevaren uit om niet misleid te worden. Ze vertelde me ook dat ik zeker niet de eerste was die deze bezorgdheid deelde.
Na het avondeten gaf Ana ons een beetje geschiedenisles over Medjugorje, de zieners, de verschijningsplaatsen. Ik was werkelijk erg geïnteresseerd in de heel eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw van Medjujorje en Ana toonde ons op de kaart het Kruis dat dit punt markeerde. Ik nam alles, met betrekking tot deze hoofdverschijningsplaats, goed op in mijn geest en was vastbesloten om de plaats te gaan vinden.
We aanvaarden allen zowat Anas uitnodiging om naar de Heilige Jacobuskerk te gaan. Ze gaf ons een prachtige beschrijving. Op mijn weg daarheen veranderde mijn Rozenkrans in goud die ik heel erg mooi had gepoetst voor de lange reis naar Medjugorje. Terzijde, bij mijn vriendin Karen, die gescheiden leefde van haar echtgenoot, veranderde niet enkel haar Rozenkrans in goud, maar eveneens de Rozenkrans die ze voor haar echtgenoot had gekocht. Voor mij was dit een teken dat ze misschien later uiteindelijk terug bij elkaar zouden komen.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. Documentaire: The Miracle of Medjugorje
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 196]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Aan het altaar zijn we maar simpele instrumenten, maar onze waardigheid is de hoogst denkbare.
Priesters van de Heer, riep Sint Jan Chrysostomus uit, al wat groots is onder de mensen lijkt me van alle glorie ontdaan als ik de verkregen glorie zie. Uw ministerie vervult zich waarachtig onder de mensen, maar neemt plaats in onder de hemelse machten en het is de Geest die de mysteries opwekt die je vervult, je bent groter dan de profeet Elias want je draagt in je handen, niet het vuur, maar de Heilige Geest van wie je vraagt zijn genade over alle gelovigen uit te storten. Ongetwijfeld, voegt hij erbij, als priesters van de Heer zul je groter zijn dan koningen" De koning beveelt zijn onderdanen en jij beveelt God. De oordelen van de koning beïnvloeden slechts de tijdelijke zaken en je vonnissen zullen eeuwig overleven. Je hoeft de vrijgevigheid en de schat van de koning niet, maar de koning heeft je zegening en gebed nodig. Vast staat dat je groter bent dan de wonderdoeners: deze doen wonderen met de elementen, daar waar je het doet met de zielen. De wonderdoeners veranderen de stoffelijke natuur en jij verandert dagelijks brood en wijn in lichaam en bloed van Jezus Christus. Ongetwijfeld ben je in zekere zin groter dan de Maagd Maria zelf. De Maagd Maria besliste de Menswording met haar toestemming: ze sprak het zalige fiat uit die Gods Zoon in haar schoot bracht, dit fiat sprak ze slechts één maal uit en jij doet dat dagelijks. Maria baarde Jezus Christus voor een sterfelijk leven en jij voor een eeuwenlang bestaan. Maria deed zich door een lijdbaar Jezus Christus gehoorzamen, jij door een verheerlijkte en onaantastbare Jezus Christus.
De politiek, de filosofie, de wetenschap probeerde vaak een priester te scheppen. Zonder succes.
Ten tijde van de grote revolutie probeerden degenen die de reden vergoddelijkt hadden en getracht hadden de zondagsrust te vervangen door de wettelijke rust van de tiende dag ook een humanitair priesterschap op te richten, een priesterschap zonder enig goddelijk kenmerk Een officieel afgevaardigde van de burgerij trok een wit gewaad aan, een driekleurige sjerp om de lenden en beklom het altaar aan de natuur gewijd om een bos bloemen te offeren als symbool voor patriottisme en hoop. Maar die door de reden gewijde priester leefde geen volle dag, hij verviel onder misprijzen en spot, hij bezat Gods zegel niet, de oneindige straal, het uitzicht of het onbekende dat alleen God aan de mens geeft en door geen koninklijke benoeming of een bijzondere verkiezing kan vervangen worden.
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 78]
De oproep tot Gebed
Ik ben nu tegen u aan het praten over het collectieve gebed, waar we allen moeten aan deelnemen. We gaan naar de Kerk om te bidden, om ons gebed te verenigen met dat van onze broers en zussen. Dit is wat er gebeurt als we samenkomen voor de viering van de Eucharistie, om het Heilig Sacrament te aanbidden, om de Rozenkrans te bidden, samen met andere gemeenschappelijke gebeden.
Laat ons dus niet vergeten dat er ook het persoonlijke gebed bestaat. Allen kinderen kijken uit naar de tijd waarin ze alleen kunnen zijn met hun Vader, om zo hun problemen aan hem voor te leggen en om Zijn hulp, advies, genade en troost te ontvangen.
Het is in het gebed, dat beleefd wordt in een intiem gesprek met Christus, dat we onszelf moeten voorbereiden om onze opdracht uit te dragen die God ons wenst toe te vertrouwen, omdat het in deze ontmoeting is dat God ons Zijn licht, Zijn kracht en Zijn genade geeft, samen met de geschenken van de Heilige Geest. Enkel zo zullen we ware apostelen zijn voor onze broers en zusters, door hen het Woord van Christus over te brengen.
Maar, als bijvoegsel van deze tempels, gebouwd door mensenhanden, hebben we andere tempels die niet minder echt zijn, waar we moeten bidden en aan God onze offers brengen: Ik bedoel onze ziel, ons hart, ons geweten. God is daar! De meest Heilige Drievuldigheid verblijft daar! Als we ons in een staat van genade bevinden, zijn we tempels van God: "Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Jozef [18/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalfzonen van Jacobs,op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broersgevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 107]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Uitzicht van de kerk
Het zeer eenvoudige altaar van O.L.V. van Goede Ontmoeting, in 1640 in ruw metselwerk opgetrokken, werd voor 1692 door een marmeren altaar vervangen, dat uit de kapel van de heilige Maagd in Lettret zou komen. Het wordt maar hoofdaltaar in 1780 bij het wegnemen van de voorgevel van de kleine kapel en een fronton met twee pilaren werd geplaatst. Retabel en tabernakel werden toen vervangen en afgestaan aan de kerk van Saint-Etienne.
Stond er een beeld van de Maagd op het altaar van de kapel voor 1692? Niets bewijst dit, want het eenvoudige houten beeld, vereerd onder de benaming van de Goede Moeder kwam uit Marseille om onbepaalde datum en zou geschonken zijn aan Benoîte na haar komst in die stad in september 1692. Ontdaan van de poppenkleren die het bedekte kwam een kunstwerk te voorschijn met voor die tijd een opmerkelijk realisme.
Om deze inventaris af te sluiten dient opgemerkt dat het terrein boven de driehoekige abside van de kerk uitstak en dat geen enkele draineerbuis het grondwater opving. De vochtigheid kroop in de muren van de abside tot aan het koor en Benoîte zou meermaals gewaarschuwd zijn door de Maagd vanaf september 1670 om de grond weg te halen en de hele bouw droog te zetten. De huidige plaats van de zijkapel, biechtstoel van de mannen genoemd, zal twee eeuwen lang het kerkhof van de paters kapelaans zijn.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 325]
Judas Taddeüs
De apostel Taddeüs heeft als heilige de naam Judas. Volgens de overlevering werd zijn lichaam kort na zijn dood, naar Rome overgebracht en begraven op de plek van de huidige Sint-Pietersbasiliek.
Wat vervolgens Judas Taddeüs betreft: traditioneel wordt hij bij die naam genoemd, waarin twee verschillende namen tot één naam worden. Terwijl Matteüs en Marcus hem eenvoudig "Taddeüs" noemen [Mt. 10: 3 en Mc. 3: 18], noemt Lucas hem "Judas van Jakobus" [Lc. 6: 16 en Hand. 1, 13]. Van de bijnaam Taddeüs is het niet zeker waar die vandaan komt. Hij wordt uitgelegd als afkomstig van het Aramese taddà, wat "borst" of "hart" betekent, en zou dan "grootmoedig" betekenen, of als afkorting van een Griekse naam zoals "Theodoros, Theodotos" [Godsgeschenk of door God gegeven].
Over hem is weinig overgeleverd. Alleen Johannes signaleert van hem een vraag aan Jezus tijdens het Laatste Avondmaal. Taddeüs zegt tegen de Heer: "Heer, hoe is het gekomen dat Gij uzelf aan ons moet openbaren, en niet aan de wereld?" [Joh. 14: 22].
Het is een heel actuele vraag die ook wij aan de Heer stellen: waarom heeft de Verrezene zich niet in heel zijn glorie aan zijn tegenstanders geopenbaard om te laten zien dat God de overwinnaar is? Waarom heeft Hij zich alleen aan zijn Leerlingen geopenbaard?
Het antwoord van Jezus is vol mysterie en diep. De Heer zegt: "Als iemand mij liefheeft, zal hij mijn woord onderhouden. Mijn Vader zal hem liefhebben en wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen" [Joh. 14, 23]. Dit wil zeggen dat de Verrezene gezien, waargenomen moet worden ook met het hart, zodat God verblijf in ons kan nemen. De Heer verschijnt niet als een ding. Hij wil in ons leven binnengaan en daarom is zijn openbaring een openbaring die een open hart veronderstelt. Alleen zo zien wij de Verrezene.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 152]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht
De herders leidden Jezus ook in de aangrenzende spelonk, waarin de H. Familie enige tijd verbleven had [de eerste en tweede van het grottencomplex]. Zij hadden de bron die daar bij Jezus' geboorte ontstaan was, sierlijk ommuurd en in hun ziekten gebruikten zij van haar water. Ook Jezus liet van dit water door de leerlingen meenemen.
6 oktober. Emmerich: Ik herinner mij uit mijn beschouwingen uit Jezus' openbaar leven dat Hij op 6 oktober, na zijn doop, in de geboortegrot, die door de herders reeds tot bidplaats ingericht was, de sabbat vierde. Bij deze gelegenheid zei Hij tot de herders dat zijn hemelse Vader reeds bij de ontvangenis van Maria deze spelonk tot zijn geboorteplaats had voorbestemd.
Jezus gaat naar Anim
Gisteren op de sabbat, 6 oktober, en heden 7 oktober, was A.C. Emmerich zo bedroefd wegens de zonden en slechtheid van zo vele mensen dat zij de dood nabij scheen. Haar visioenen over Jezus' leven kon zij niet vertellen, maar de volgende dag, 8 oktober, kon zij weer iets mededelen over haar gezichten van daags daarvoor. Zij reikte de schrijver de hand en zegde hem liefdevol het volgende.
7 Oktober. Ik heb alles gezien. Hij is nog bij de herders. Jezus bezocht alle in het veld verspreidde gelegen herderswoningen en Hij troostte en onderrichtte hen. De leerlingen gingen gedeeltelijk alleen in enige huizen en verklaarden aan de bewoners de onderrichtingen van Jezus en de verschijning bij zijn doop.
Saturninus doopte verscheidene grijsaards die niet meer naar de doop van Johannes waren kunnen gaan. Zij goten van het doopwater van Christus uit de doopvijver van het Jordaaneiland in het water uit de bron der spelonk naast de geboortegrot. De ouderlingen knielden neer. Hun lichaam was tot op de borst ontbloot. Vóór hen stond een groot bekken. Zij bogen het hoofd erboven en ontvingen het doopsel.
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 40]
Miraculeuze afwerking
In januari 1611, toen het beeld bijna klaar was en er nog enkel een laatste laagje verf en vernis dienden te worden aangebracht, bracht Francisco del Castello er van op de hoogte dat deze laatste afwerking de belangrijkste waren en dat hij er zeker wou van zijn dat hij het beste materiaal had. Hij zei dat hij binnen de twee weken, op 16 januari, zou terugkeren om het werk te hervatten na het ontvangen van de Heilige Communie.
Tijdens deze dagen werd er binnen de Gemeenschap over weinig anders gesproken dan over het heilige beeld dat bijna was voltooid, gezegend en in het klooster geplaatst als hun Koningin en Overste ervan.
In de ochtend van 16 januari, terwijl de zusters het hogerkoor naderden voor hun ochtendgebeden, hoorden ze een mooie melodie. Toen ze het koor binnentraden aanschouwden ze het beeld, omgeven door een hemels licht, terwijl de engelen "Salve Sancta Parens" zongen.
Ze zagen dat het beeld uistekend was afgewerkt en dat Haar gelaat bundels van het helderste licht uitstraalde.
Toen Francisco del Castello terugkwam en het beeld aanschouwde, viel hij neer op zijn knieën met de woorden: "Moeders, wat zie ik? De afwerking van dit dierbare beeld is niet van mijn handen. Ik weet niet hoe ik moet beschrijven wat er omgaat in mijn hart, maar dit is afgewerkt door engelenhanden." In feite lag de buitenste laag van het beeld op de grond.
De Bisschop die kwam om het beeld te zien en knielde, moest het bovennatuurlijk verschijnsel eveneens toegeven. Hij verklaarde plechtig dat het beeld was aangepast en verrijkt door andere dan mensenhanden. Nadien vroeg hij aan Moeder Mariana, die intussen opnieuw adbis was geworden, om te biechten te komen. Hij wist dat zij meer moest afweten van wat er was gebeurd.
Vertaling: Chris De Bodt
12. ProfetieënHeilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735] Profetie 4
Dan zullen de meest glorierijke personen voorgaan, Enoch en Elias, om de komst van de Heer te verkonden, en hen zal de antichrist slachten, en na drie dagen zullen ze weer opstaan.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Vreemde verhalen: Walvis belandt op 800 meter van de kustlijn
In het oosten van het Britse Yorkshire, in Skeffling, is een vrouwelijke walvis gestrand op 800 meter van de kustlijn. Het gaat om een Noordse vinvis van 10 meter lang. Het is heel zeldzaam dat een Noordse vinvis strandt aan de Britse kust, de voorbije 20 jaar gebeurde dat slechts 3 keer.
Wetenschappers staan voor een raadsel, want dit jaar is er een plotse toename van het aantal gestrande walvissen. Alleen al de voorbije maand waren er drie waarnemingen. Niemand die kan zeggen wat de oorzaak is. Sommigen wijzen naar veranderingen in de oceaanstromingen.
Het is ook niet bekend hoe de walvis op 800 meter van de kustlijn, middenin een veld, is beland.
29-09-2011
29 september 2011
29 september 2011
1. Bosnië en Herzegivona [deel 4]
Bevolking, religie en talen
De bevolking, waarvan de etnische samenstelling sinds de burgeroorlog van 1992-1995 in sommige gebieden in Bosnië-Herzegovina drastisch is gewijzigd, bestaat voor ongeveer 44% uit Moslims [Bonijaks], voor 31% uit Serviёrs, voor 17% uit Kroaten en voor 8% uit overigen [waaronder Albanezen en Turken]. Hoewel wereldwijd het woord ´Moslim´ wordt gebruikt voor de aanhangers van deze religie, is ´Bonijak´ hier de officiële term. De Slavische stammen [waaronder die van de Serven, de Kroaten en de Slovenen] die zich rond de 9e eeuw definitief op de Balkan vestigen, komen deels onder de invloed van het West Romeinse Rijk [en worden onder die invloed Katholiek] en deels onder de invloed van het Oost Romeinse [Byzantijnsche] Rijk, en worden onder die invloed Orthodox. Onder meer de Kroaten adopteren het Katholieke geloof; de Serviёrs het Orthodoxe. Na de 15e eeuw komen er door de invloeden van de Turken [Ottomaanse- of Osmaanse Rijk] ook Moslims bij en Kroaten en Serviёrs die zich tot de Islam hadden bekeerd.
Tussen de drie grootste bevolkingsgroepen bestaat in feite weinig verschil. Wel is het zo dat door eeuwenlange verschillende culturele invloeden de religies, gebruiken en in beperkte mate ook de taal uit elkaar zijn gegroeid. Over het algemeen zijn het geen 'strenge' vormen van de religies, maar sinds de jaren 90 wordt het geloof wel sterker beleden, dit omdat het geloof de etnische identiteit benadrukt.
De talen in Bosnië-Herzegovina hebben verschillende namen: Servisch, Bosnisch en Kroatisch. Het zijn Slavische talen die verwant zijn aan het Sloveens, Macedonisch, Bulgaars, [Wit-]Russisch, Pools, Tsjechisch, Slowaaks en Oekraiens. In de praktijk schelen deze 3 talen zeer weinig van elkaar, en is er absoluut geen taalbarriére. In het oude Joegoslavië was de officiele taal het "Servo-Kroatisch." Sinds 1991 is er sprake van een officiёle Kroatische, Servische en Bosnische taal. Zeker in Bosnië-Herzegovina worden de talen door elkaar gesproken.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 87]
Rafaelmarie, California
Zaterdag 19/6/2004, tweede dag
Na een korte tussenstop in Detroit, kwamen we aan in Amsterdam. Daar ontmoette ik eindelijk ook mensen die naar Medjugorje gingen: een prachtige kloosterzuster, die reeds voor vele jaren reizen voor groepen organiseerde.. Ik kon ook te biechten gaan bij een uitstekende priester, Vr. Robert Sadleck. Ik heb nooit zon priester gezien die zoveel bezield was door de Heilige Geest als hij.
Diezelfde dag kwamen we te Split, Kroatië. De luchthaven deed me herinneren aan de Sangster luchthaven van Jamaica. We moesten buiten het vliegtuig verlaten. Ik was uitgeput en we hadden nog drie uur met de bus te rijden tot Medjugorje. We ontmoetten onze reisgids, Snezana. Vraag me niet of dit is juist geschreven, ik probeer enkel haar naam op de beste manier te spellen. Haar bijnaam was Sneeuwwitje en daar hield ze niet van. Ik noemde haar Snezzy.
De Kroatische Adriatische kustlijn is adembenemend mooi en kon vanuit de lucht worden waargenormen toen we de luchthaven van Split naderden. Het gebouw stond nog een beetje in de kinderschoenen en was nog niet volledig afgewerkt en de Adriatische Zee was zo blauw als azuur, zoals bijvoorbeeld ook de kust van Jamaïca.
Na de drie uur misselijke makende busrit [we namen de langere weg om ook wat van de Adriatische Kust mee te nemen], kwamen we eindelijk aan in Medjugorje. Ik zette mijn camera aan en ik begon te filmen. Ik verwachtte Medjugorje niet zo modern te zien zoals vandaag. In feite was het meer modern dat de thuisstad van mijn echtgenote, Orocovis, dat in Puerto-Rico is gelegen, een met de Verenigde Staten geassocieerde vrijstaat. We waren maar net uitgestapt en ik nam al een van de zigeunerbedelaars waar. Snezzy had ons de raad gegeven om geen geld te geven omdat het illegaal is. Ook had Snezzy gezegd dat ze ervan droomde om naar San Francisco te gaan en ik zei bij mezelf: "Wil Snezzy naar Sodom en Gomarra gaan? Kan een ware Medjugorje-liefhebber hier naar verlangen?"
Een beetje verder kwamen we op een kleine weg en onze doorgang werd belemmerd door een plaatselijke inwoner met een Mercedes Benz die weigerde om achteruit te rijden. Na enkele woorden door onze buschauffeur, reed de bestuurder van de Mercedes Benz achterwaarts en liet ons door, terwijl hij gemeen naar onze buschauffeur staarde, toen we langsreden. Ik zei bij mezelf: "gedragen de mensen uit Medjugorje zich altijd op deze wijze?"
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 182]
Schrift 1
516. Diezelfde dag toen ik was ingeslapen, kwam 's nachts een kleine ziel naar mij toe, die me wekte door op het nachttafeltje te kloppen en mij vroeg voor haar te bidden. Ik had willen vragen wie ze was, maar ik heb aan deze nieuwsgierigheid niet toegegeven en deze kleine versterving met mijn gebed verenigd en voor haar opgedragen.
517. Eens toen ik op bezoek was bij een oude zieke zuster van vierentachtig jaar, die zich door vele deugden onderscheidde, heb ik haar gevraagd: "Gij zijt zeker bereid, zuster, om voor de Heer te verschijnen?" Ze antwoordde me dat ze zich geheel haar leven had voorbereid op dit laatste uur, en ze voegde er aan toe dat de leeftijd niet ontslaat van de strijd.
518. + Toen ik voor Allerzielen bij valavond naar het kerkhof ging, vond ik het gesloten. Ik opende de deur op een kier en zei: "Als ge iets van mij verwacht, kleine zielen, zal ik het gaarne doen als de regel het mij toelaat. Ik hoorde deze woorden: "Vervul de wil van God, we zijn gelukkig in de mate we Gods wil volbrachten."
519. 's Avonds zijn die zielen gekomen en vroegen ze mij om voor hen te bidden en ik heb veel voor hen gebeden. En 's avonds, wanneer de processie van het kerkhof terugkwam, zag ik een groot aantal zielen die ons vergezelden naar de kapel, er waren er die baden met ons. Ik heb veel gebeden, want ik had daarvoor de toelating van mijn oversten [32].
520. Tijdens de nacht bezocht me weer een ziel, die ik al eens gezien had. Ze heeft me niet gevraagd voor haar te bidden, maar ze maakte mij verwijten en zei dat ik toen zeer ijdel en hoogmoedig was en nu zo bemiddel voor anderen terwijl ikzelf nog gebreken heb. Ik antwoordde: "Ja, ik was zeer ijdel en hoogmoedig, maar ik heb dat reeds gebiecht en boete gedaan voor mijn domheid; nu vertrouw ik op de goedheid van mijn God. Als ik nu soms val, is dat eerder ongewild en nooit met opzet, zelfs niet in de kleinste dingen". Maar die ziel begon me verwijten te maken omdat ik haar grootheid niet erkende, zoals allen het doen om haar grote daden. Op dat moment begreep ik dat het de duivel was onder de gedaante van een ziel, en ik zei: "Alleen aan God zij eer, ga weg satan!" Onmiddellijk viel deze ziel in een vreselijke, onbeschijfelijke afgrond. Ik zei tot deze ellendige ziel dat ik daar over zou spreken tot heel de Kerk.
521. Zaterdag keerden we van Krakow terug naar Wilno. Onderweg bezochten we Czestochowa. Toen ik voor het miraculeuze beeld bad, voelde ik dat... [33]
[32] De toelating om te bidden tijdens de vrije momenten behoorde tot de maandelijkse toelatingen [zie Db 246]. [33] Hier werd de gedachte afgebroken.
Einde van het Eerste Schrift. belangrijke opmerking: Geertrui is momenteel nog volop bezig aan de vertaling van het tweede schrift. We hopen dit zo vlug mogelijk te kunnen publiceren.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 195]
Achtste Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Met andere woorden, staat er een vertegenwoordiger aan het altaar die Jezus Christus onder meerdere aspecten voorstelt, multifariam et multis modis, met onze kledij en onze mysteries die we aanhalen in de woorden die we uitspreken.
In de mis dragen we bij het verlaten van de sacristie deze mysterieuze kazuifel op de schouders als beeld van het kruis dat Jezus Christus droeg. De albe die we dragen vertegenwoordigt het witte gewaad dat Gods zoon op het plein bij Herodes droeg en dat zijn onschuld omzette in een spierwit kleed. We dragen aan de arm de manipel bedoeld om het zweet van onze voorhoofd op te vangen en ons nieuwe kracht te geven. Na een buiging bestijgen we het altaar zoals Jezus Christus de Golgotha beklom. We verheffen de handen bij het Oremus zoals Jezus tot zijn Vader bad. Bij de Canon bidden we met gedempte stem zoals Jezus in de Olijfhof om op een boogscheut van zijn leerlingen in de biddende stilte van gebed en ingetogenheid te verkeren. Bij de opheffing nemen we de hostie ter hand zoals Jezus Christus bij het Laatste Avondmaal brood en wijn in zijn vereerde en gewijde handen nam. Dan zijn we sprakeloos, onze persoonlijkheid treedt terug en de stem van Jezus Christus vervangt deze van zijn minister. Wij leven of spreken niet meer: het lichaam van de priester is dat van God zelf geworden. Over de Hostie gebogen zeggen we niet: Dit is Jezus Christus lichaam en bloed, maar: "Dit is mijn lichaam en mijn bloed."
Het is een groot mysterie en een uitgelezen waardigheid van de Priester die een gave kreeg die de engelen niet bezitten. Alleen de wettig gewijde priesters bezitten de macht om Jezus Christus lichaam te vieren en consacreren.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 77]
De oproep tot Gebed
Ongetwijfeld is wat hier gezegd wordt over de tempel in Jeruzalem, eveneens van toepassing op onze kerken die aan God toegewijd zijn als een huis van gebed. Heilige plaatsen, kerken en kapellen in de parochies, seminaries en religieuze huizen moeten huizen van gebed zijn waar het volk van God zich kan verzamelen rond Christus om zich zo met Hem te verenigen door zich tot de Vader te richten en Hem te loven, te bedanken en verzoeken te doen, zodat ze in vereniging met Christus hun werk en lijden en hun dagelijkse kruisen, kunnen opdragen aan de Vader voor de redding van hun broeders.
Onze tempels moeten worden geëerbiedigd, omdat ze huizen zijn van God. Christus, de ware God en de mensgeworden God, is daar aanwezig in het tabernakel en staat daar ter beschikking van zijn volk, zodat Hij ze kan verwelkomen in Zijn aanwezigheid, tot hen praten en hen voeden: "Ik ben het brood dat leven geeft. Dit is het brood dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet het brood dat uw voorouders aten: zij zijn gestorven, maar wie dit brood eet zal eeuwig leven." [Joh. 6: 48 en 58]
Kerken zijn de huizen van onze Vader in de Hemel. Op dezelfde wijze als kinderen zich verzamelen rond hun vader om zijn woorden te horen, om te luisteren naar wat hij te leren heeft en om te handelen naar zijn advies, zo komen de mensen van God tesamen met Christus om zo naar Zijn Woord te luisteren, Hem hun noden te vertellen, genaden te ontvangen en hem te eren.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Jozef [17/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 106]
Hoofdstuk 5. Oprichting van de Kerk. Begin van de Bedevaart
Uitzicht van de kerk.
Het eerste globale plan voorzag al in twee zijkapellen maar beperkte zich tot een absis verbonden met de kleine kapel van Goede Ontmoeting. Toen dit plan werd uitgebreid, dankzij M. Gaillard, werd de kerk ter hoogte van deze kapellen verlengd, zodat de bouw van een gedeelte van de huidige sacristie mogelijk werd alsook een gelijkaardige zaal aan de andere kant. Zo kon het gewelf ook de primitieve kapel overdekken, zoals de Sancta Scala in Lorette. Deze nederige kapel van ongeveer 4 m op 3 m behield haar muren, haar rietendak en gaf dus toegang via een deur op het koor van de nieuwe kerk.
De overloop van dit koor, ter hoogte van de kapelvloer, oversteeg de kerkvloer met een tiental treden, zodat de menigte pelgrims goed het Heilig Offer kon bijwonen. Een stenen altaar, waarvan de voet [1,95 m x 1,75 m] werd teruggevonden, was gevestigd op ongeveer 1 m van de kleine kapeldeur. Een brede houten trap verbond de twee niveaus en weldra kwam een leuning het hoogteverschil beschermen. De kerkvloer was nog niet geplaveid: tien jaar later, op 10 april 1676 werd een nieuw contract getekend met steenkliever Pierre Valentin uit Saint-Etienne. Met de hulp van de gebroeders Jullien [Pierre en Blaise] en van Pierre Rolland vloerde hij de hele kapel, beuk en koor en alle treden die naar het heiligdom leidden. Hij bouwde ook twee credenstafels naast het hoofdaltaar dat vooraan in de vernoemde O.L.V. kapel staat, en plaatste een trede door heel de kerk onder dit altaar en de kapellen die nog zijdelings moeten komen. Het vervoer moet afgelopen zijn binnen de vier maand, dus voor 15 augustus en het werk zal 117 pond kosten of 320.000 franken. De akte wordt opgemaakt bij M. Tanc, notaris in Rémolon.
De plaats van de zijaltaren gewijd aan het Kind Jezus en aan Sint Jozef was voorzien, maar de altaren moesten opgetrokken worden en tegelijk fondsen vinden om de kapelaan te betalen die de Missen van de stichting verzorgde. M. Gaillard zal daarvoor 1.200 pond hypotheek op zijn huis van Gap in mei 1672 aangaan en M. de La Poype, heer van Saint-Julien, zal in mei 1675 een stichting van Missen oprichten voor het altaar van het Kind Jezus wanneer dit af zal zijn. Maar een derde akte in Embrun, opgemaakt in mei 1675 voor Mgr. de Genlis door notaris Rispaud zal de twee voorgaande veranderen: M. Gaillard verbindt zich ertoe de beroemde brug over de Durance nabij Valserres te herstellen, [sindsdien de brug van Aartsdiaken genoemd] met het geld dat hij eerder bestemde voor het oprichten van de twee kapellen. De opbrengst van de brugdoorgang moet voorzien in het onderhoud van de kapelaans en van de altaren. Daar M. Gaillard de kostprijs van die brug maar op 9 februari 1686 kon betalen werden deze kapellen maar vanaf toen gebruikt. Hun eerste altaren waren in verguld hout en vernield in 1863 toen ze vervangen werden door de huidige in witte steen, gebeeldhouwd door Miandre van Lyon, volgens ontwerpen van Bossan, de beroemde architect van Fourvière.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 324]
Judas Taddeüs
Taddeüs staat bekend om zijn volharding bij tegenslag. Hij is de beschermheilige van de wanhopigen.
Taddeüs werd ook wel Judas Taddeüs genoemd. In het Nieuwe Testament wordt hij telkens duidelijk onderscheiden van die andere Judas, Judas Iskariot, die Jezus heeft verraden. Taddeüs heeft als heilige de naam Judas. Over het algemeen wordt hij beschouwd als de schrijver van de brief van Judas en de Judas die als broer van Jezus wordt genoemd. Daarmee is hij ook de broer van Jakobus de Rechtvaardige, de leider van de eerste christenen in Jeruzalem. Volgens de kerkhistoricus Eusebius [ca. 275-339 n.Chr.] was Taddeüs de bruidegom op de bruiloft te Kana, waar Jezus zijn eerste wonder verrichtte toen hij water in wijn veranderde.
De heilige Judas, die mogelijk het christendom in Armenië introduceerde, is binnen de rooms-katholieke kerk de beschermheilige van de wanhopigen en hopeloze zaken. Zijn attribuut is de knots en op iconen wordt hij vaak afgebeeld met een stralenkrans om ziin hoofd, ten teken dat de Heilige Geest op hem is neergedaald. Ook wordt hij wel afgebeeld met een hellebaard, het wapen waarmee hij zou zijn gedood. Een enkele keer is hij te zien met een manuscript of boek, waarmee wordt verwezen naar de brief van Judas. Andere afbeeldingen tonen hem met een duimstok, een verwijzing naar het beroep van timmerman en zijn verwantschap met Jezus.
In zijn brief benadrukt Taddeüs het belang van doorzettingsvermogen bij tegenslag en als heilige wordt hij dan ook aangeroepen in wanhopige situaties. Vroeger werd een gebed aan hem vaak vermeden omdat hij zo vaak werd verward met Judas Iskariot en hij werd dan ook wel 'de vergeten heilige' genoemd. Onder de roomskatholieken wordt hij pas vanaf de negentiende eeuw als heilige vereerd en later verspreidde de verering zich vanuit Europa naar Amerika. De rooms-katholieke kerk viert zijn naamdag op 28 oktober, de oosters-orthodoxe kerk op 19 juni.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 151]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus in de Geboortegrot: zij is tot bidplaats ingericht
De geboortegrot waarin de herders Jezus brachten, had sedertdien menige verandering ondergaan. De herders hadden haar als een heilige bidplaats ingericht. Niemand mocht de heilige bodem betreden.Daarom hadden zij een gang rondom de geboortekamer met traliën gemaakt en de spelonk daardoor verwijd. Van aan deze gang waren er cellen in de rots, zoals in een klooster. De wanden en de bodem waren met tapijten van de H. Driekoningen behangen en belegd. Ze waren bont en met veelkleurige driehoeken doorweven.
Zij hadden daarenboven twee trappen aangelegd, die van uit de omringende gang tot op de geboortespelonk liepen [in de noord-oosthoek bestond in elk geval één opening] en zij hadden boven de eigenlijke spelonkkamer het dak of gewelf, waarin schuine lichtgaten geweest waren, geheel weggenomen en er een dak als een koepel boven aangebracht. Hierdoor viel nu het licht van bovenaf in de grot. Zij konden langs de éne trap op de heuvel komen en zo vanop de heuvel naar Bethlehem gaan. Zij hadden al die veranderingen uitgevoerd met de middelen die de koningen hun achtergelaten hadden.
Het was vrijdagavond en de sabbat begon, toen zij met Jezus hier kwamen. Zij hadden sabbatlampen in de geboortespelonk aangestoken. De kribbe zelf stond nog waar ze gestaan had. Jezus toonde hun [wat zij niet wisten] de plaats waar Hij geboren was. Hij hield hier een leerrede voor hen en zij vierden de sabbat.
Hij zegde hun dat zijn hemelse Vader deze plaats had aangeduid en voorbestemd, toen Maria ontvangen werd. Ook ontving ik de kennis van verscheidene voorafbeeldende gebeurtenissen, die in het Oud Testament op deze plaats voorgevallen waren. Ook Abraham en Jakob waren hier geweest. Set, het kind van de belofte, was hier, na een zevenjarige boetepleging van Eva uit deze geboren. Hier zegde een engel tot Eva dat God haar dit kind in de plaats van Abel had gegeven. Set werd hier lang verborgen gehouden. Hij werd in de melkgrot of grafspelonk van Maraha verborgen en gevoed, want zijn broers vervolgden hem, zoals Jakobs zonen Jozef vervolgden.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 22]
Catechismus
6. De genade van het Doopsel
Ingelijfd in de Kerk, het Lichaam van Christus
Door het doopsel zijn wij ledematen van het lichaam van Christus geworden. 'Daarom [...] zijn wij elkanders ledematen' [Ef. 4,25]. Door het doopsel worden wij in de kerk ingelijfd. Uit de doopvont wordt het ene Volk van God van het Nieuwe Verbond geboren, dat alle natuurlijke of menselijke grenzen van de volken, culturen, rassen en geslachten overschrijdt: 'Wij zijn immers in de kracht van een en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam geworden' [1 Kor. 12,13].
De gedoopten zijn 'levende stenen' geworden voor 'de bouw van een geestelijke tempel', voor 'een heilig priesterschap' [1 Petr. 2,5].
Door het doopsel hebben zij deel aan het priesterschap van Christus, aan zijn profetische en koninklijke zending.
Zij zijn 'een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, Gods eigen Volk, bestemd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die [hen] uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht' [1 Petr. 2,9].
Het doopsel maakt de gedoopte het gemeenschappelijk priesterschap van de gelovigen deelachtig. Als lidmaat van de kerk behoort de gedoopte niet meer zichzelf toe [1 Kor. 6,19]1, maar Hem die voor ons gestorven en verrezen is. Hij is nu geroepen om aan anderen onderdanig te zijn, hen te dienen in de gemeenschap van de kerk, 'gehoorzaam en volgzaam' te zijn jegens de kerkelijke leiders [Heb. 12,17]5, hen met eerbied en genegenheid te bejegenen.
Zoals uit het doopsel verantwoordelijkheden en plichten voortkomen, zo geniet de gedoopte ook rechten in de kerk: hij heeft het recht de sacramenten te ontvangen, gevoed te worden met het woord van God en steun te ondervinden van de andere geestelijke hulpmiddelen van de kerk.
'Tot kinderen Gods herboren, moeten [de gedoopten] het geloof dat zij van God door de kerk verkregen hebben tegenover de mensen belijden' en deelnemen aan de apostolische en missionaire activiteit van het Volk van God.
Anne Van Der Sloten
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 39]
Het beeld is afgewerkt
Het verzoek van Onze Lieve Vrouw maakte een diepe indruk op de Bisschop en hij gaf Moeder Mariana een berisping omdat ze hem dat niet vroeger had medegedeeld.
Met de toelating en de volledige steun van de Bisschop, werd er contact opgenomen met Francisco del Castillo. De arme man kon zijn verbazing, vreugde en dankbaarheid amper verbergen, omdat hij door de Moeder van God zelf was aangeduid en vernoemd voor deze heilige opdracht. Hij weigerde elke betaling want hij beschouwde zichzelf volledig vergoed omdat hij alleen was aangeduid. Zijn enige vraag was dat zijn familie en zijn afstammelingen steeds verenigd in gebed met de Gemeenschap zou blijven.
Om het nodige materiaal te vinden voor het beeld verliet hij Quito, vastbesloten dat hij enkel zou terugkeren nadat hij het beste hout en de beste verf had gevonden dat het land te bieden had.
Moeder Mariana beschreef hem zo goed mogelijk het uiterlijk van de Hemelse Koningin zoals Zij aan haar was verschenen en gaf hem daarna de preciese afmetingen door. Volgens de berekeningen waren de afmetingen van onze Lieve Vrouw iets meer dan 1,75 meter.
Vertaling: Chris De Bodt
13. ProfetieënHeilige Beda, de eerbiedwaardige [672-735] Profetie 3
Want hij [de antichrist] zal werken met verbazingwekkende wonderen en vuur laten dalen vanuit de hemel. En de doden zullen opstaan Hij zal de doden doen opstaan, niet waarlijk, want de duivel zal binnentreden in het lichaam van sommige doden en door hen spreken, alsof zij in leven lijken.
