1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 73]
Robert Boyd, Canada
Bij mijn terugkeer was mijn vrouw erg bekommerd om mij te zien omdat ze de tijd, dat ik daar had verbleven, te lang vond. Ik deelde met haar en met mijn familie mijn ervaringen, kracht en hoop. Ze zei: "Ik hoop dat u de volgende keer maar tien dagen wegblijft." En omdat bij een getrouwd koppel alles in harmonie en liefde moet blijven, beloofde ik haar dat. Ik heb er heel wat vruchten ervaren en we hebben er ons huis ook naar ingericht. Zo hebben we in elke kamer een kleine hoek om te bidden en thans bidden we er samen de Rozenkrans. Mijn vrouw is nog steeds niet van overtuigd om naar Medjugorje te gaan en mijn vrienden uit de gebedsgroepen zeggen mij: "Laat haar de nodige tijd."
Kort na mijn terugkeer, bood ik mijn diensten aan in het werken voor een Franse gemeenschap, met de naam "Familie van Myriam Bethlehem." Eén van hun huizen bevindt zich te Quebec. Hoe mooi is het om te werken en te bidden. Vele van de broeders en zusters zijn naar Medjugorje geweest en elk probeert toch voor zichzelf in zijn wijze van leven en gebed de boodschappen na te komen. Ik geef de zuster die verantwoordelijk is voor de gemeenschap elke maand de boodschappen van Onze Lieve Vrouw en alles wat ik ontvang uit Medjugorje. Hun gemeenschap is ontstaat uit de vele vruchten van Vaticaan II en is gebaseerd op de Familie van Nazareth. Zij bidden voor nieuwe priesterroepingen en leven naar hun doopselherkomst. Ze hebben huizen over geheel de provincie Quebec van Canada, Sachachwen en sinds het jaar 2000 hebben ze ook een huis in België.
Ik was niet van plan om het komende jaar naar Medjugorje terug te keren, maar een twee- à drietal maanden terug, gaf ik mijn naam op, gelet op dit jubileumjaar. Ik heb mij aangeloten bij een groep met Daria Klanac, een Kroatische dame die tot de Kroatische Gemeenschap en Gebedsgroep in Montreal behoort.
We zullen in Medjugorje aanwezig zijn voor de viering van de negentiende verjaardag van de verschijiningen, tussen 20 juni en 6 juli. Het zal de eerte keer ziin dat ik er bij een verjaardagsherdenking zal bijzijn. Ik denk dat het ook de vijfde Internationale ontmoeting voor Priesters is in die periode. Een interessant gegeven. Een van de sprekers is Vr. Don Cosimo Cavuluzo die, samen met vele anderen, ook heeft gespreken op het tiende Internationale Jeugdfestival. Hij sprak over de kinderen en vele van de ouders kwamen bijeen om hem te horen spreken. Ongelukkiglijk vallen mijn vrije data niet samen met de verjaardag van de IIPG Gebedsgroep. Vergeet me niet te vertellen waar Ante Muzic leeft in het dorp, want ik wil hem zeker en vast ontmoeten.
In dit Jaar van de Heilige Drievuldigheid wil ik met u dit kleine ochtendgebed delen: "Meest heilige en goddelijke Drievuldigheid, één God uit drie personen, Ik loof u en bedank u voor al de gunsten die u mij gegeven hebt. Uw goedheid heeft mij tot op heden beschermd. Ik schenk u mijn hele zijn en in het bijzonder mijn gedachten, werken en daden, samen met al de beproevingen die ik vandaag moet ondergaan. Geef hen Uw zegen. Moge uw goddelijke Liefde deze onderhouden en u laten dienen tot een grotere glorie. Ik maak deze ochtendoffering in eenheid met de goddelijke voornemens van Jezus Christus die zichzelf dagelijk opoffert in het offer van de Heilige Mis en in éénheid met Maria, zijn Moeder Maagd en onze Moeder, die onze Heer steeds op een prachtige wijze heeft gediend."
Wel, mijn beste vrienden van Onze Koningin van de Vrede: "Vrede, vrede en enkel vrede! Er moet vrede heersen tussen God en de mensen en eveneens onder de mensen."
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [9/9]
Nog een antwoord van Vr. Pétar uit een kort videofragment over de geheimen:
"Ik kan enkel zeggen dat we elke dag dichterbij komen. De toestand is over de gehele wereld nog nooit zo slecht geweest zoals nu. De crisis waarmee we te maken hebben was nooit als voorheen. Nooit in de geschiedenis waren er zoveel "zieke" mensen en ongelovigen zoals nu zondaars. We voelen dat er iets heel vlug moet gebeuren. Zoals nu kan het niet langer meer verder. God moet iets doen en heel vlug. God moet tonen dat de hel het einde is. Het kan zo niet meer verder
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 169]
Schrift 1
+ J.M.J. Wilno,12.8.1935.
Driedaagse Retraite.
456. Tijdens de voorbereidingsdag voor de retraite, 's avonds, bij het luisteren naar punten van de meditatie, hoorde ik deze woorden: "Tijdens deze retraite zal Ik tot u spreken door de mond van deze priester, om u de waarachtigheid van de woorden, die ik in de diepte van uw ziel tot u spreek, te verzekeren en te bevestigen. Ook al is het een retraite voor al de zusters, toch richt Ik mijn ogen speciaal op u, om u te sterken en onverschrokken te maken in al de tegenkantingen die u wachten; luister dan ook met toewijding naar de woorden van de priester en overweeg ze in de diepte van uw ziel."
457. Wat was ik verbaasd bij de vaststelling dat ik, al wat de pater zei over de vereniging met God en de hindernissen voor deze innige vereniging, letterlijk in mijn ziel had meegemaakt en reeds gehoord had van Jezus Zelf die in de diepte van mijn ziel met me spreekt. De volmaaktheid bestaat in deze innige vereniging met God.
458. Tijdens de meditatie van tien uur, sprak de pater [22] over de Goddelijke Barmhartigheid en over de Goedheid van God tegenover ons. Hij zei dat, als we de geschiedenis van de mensheid overlopen, we bij elke pas deze grote goedheid van God zien. Alle eigenschappen van God, zoals de almacht, de wijsheid, werken samen, om ons Zijn goedheid, de hoogste eigenschap van God, te onthullen. Gods goedheid is die grootste eigenschap. Veel zielen die naar volmaaktheid streven, kennen deze grote goedheid van God niet. Alles wat de pater in zijn meditatie over de goedheid van God zei, is juist dat wat Jezus me gezegd had betreffende het feest van de Barmhartigheid. Nu heb ik alles wat de Heer mij gezegd had, werkelijk duidelijk verstaan en heb ik niet de minste twijfel meer.
459. Tijdens heel deze meditatie zag ik Jezus op het altaar in een wit gewaad, met in de hand de cahier waarin ik dit schrijf. Heel de tijd van de meditatie bladerde Jezus door het schrift en zweeg. Ondertussen kon mijn hart het vuur dat in mijn ziel brandde niet meer verdragen. Ondanks de inspanning van mijn wil om mij te beheersen en niet aan mijn omgeving te laten zien wat zich in mijn ziel afspeelde, voelde ik tegen het einde van de meditatie dat ik niet meer van mijzelf afhing. Dan zei Jezus mij: "Gij hebt in dit schrift niet alles over Mijn goedheid jegens de mensen geschreven. Ik verlang dat ge niets overslaat. Ik verlang dat uw hart in een volledige vrede bevestigd wordt."
460. O Jezus, als ik bedenk al wat Gij voor mij gedaan hebt, houdt mijn hart op met slaan. Ik bewonder U, Heer, dat Gij U zo tot mijn ellendige ziel verlaagt. Wat een ondoorgrondelijke middelen gebruikt Gij om mij te overtuigen.
461. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zo'n retraite doe: ik versta op bijzonder klare wijze elk woord van de pater. Ik heb het allemaal reeds beleefd in mijn ziel. Ik zie nu dat Jezus een ziel die Hem oprecht bemint niet in onzekerheid laat. Jezus verlangt, dat de ziel die innige omgang heeft met Hem, ondanks lijden en tegenkantingen, vervuld wordt van vrede.
[22] Een driedaagse retraite, tussen 12 en 16 augustus 1935, werd gepreekt te Wilno door Pater Rzyczkowski S.J.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 181]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 2
Visie en kennis van God volstaan voor de mens en zijn zaligheid, zijn volledige en voltrokken kennis die hij over de beperkte wezens bezit alsook over de externe en zichtbare natuur. Ze vormen het bijkomende en toevallige deel van het geluk.
Sint Thomas leert ons deze waarheid met zijn gebruikelijke ernst en overtuiging: "Elke kennis," zegt hij, "waardoor de geschapen geest vervolmaakt wordt, is onderhevig aan de kennis van God en aan zijn doel. Vandaar dat degene die de essentie van God ontwaart, zijn geest tot de hoogste volmaaktheid verheven ziet worden en hij wordt niet volmaakter door zaken te zien die God niet zijn, behalve dan als die zaken bijdragen om God beter te zien." Op dat vlak, zegt Sint Augustinus in zijn Confessions boekdeel V: Wee de man die alles weet over de geschapen dingen en die Je negeert, opperste Waarheid. Integendeel, gezegend hij die Je kent, al wist hij niets over de geschapen zaken. Hij die èn Jij èn alle wezens van het heelal kent is daarom niet gelukkiger, maar hij is het omdat hij Je kent
Maar het zicht van het goddelijk wezen zal de heiligen niet zo bezighouden dat ze zichtbare wonderen van de wereld vergeten en de relatie met andere uitverkorenen uitsluiten. In dit bestaan, als een faculteit focust op een onderwerp zijn alle andere faculteiten lamgelegd, maar het zicht van God, verre van ons verstand en gevoel te verlammen, zal deze honderdvoudige kracht en penetratie geven. Zo zag de mensgeworden God duidelijk de goddelijke essentie terwijl hij vertrouwelijk met de mensen sprak, at en vrij de dagelijkse levensgewoonten onderging. De engelen, bevestigd in genade, genieten van een volmaakte zaligheid en zien voortdurend het gezicht van de Vader in de hemel. Maar ze schikken en ordenen de stoffelijke onderdelen, beschikken over de beweging van de sterren en hun aandacht voor Gods aanwezigheid wordt niet afgeleid wanneer ze ons behulpzaam zijn op onze pelgrimstocht of ons verlichten met hun ingevingen [Pater Blot: Au ciel on se reconnaît].
Het is geloofswaardig dat er geen vatbare tijdspanne bestaat tussen het ogenblik van de dood en dat van het vellen van het oordeel. Terstond bij de scheiding van ziel en lichaam treedt de ziel de hemelse beloning in, zoals de verdoemde ziel geleid wordt naar haar eeuwige kwelling [Job 21,13].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 63]
De oproep tot Gebed
De zesde oproep van de boodschap: "Bid, bid heel veel!"
Zoals u reeds weet, werd deze oproep gedaan tijdens de tweede verschijning van de Engel. De drie kinderen zaten aan de kant van de bron die grensde aan mijn ouders huis. De Hemelse Boodschapper verscheen en zei tot hen; "Wat bent u aan het doen?" Daarop ging hij, zonder te wachten op een antwoord door: "Bid, bid heel veel! De harten van Jezus en Maria hebben plannen van genade voor u. Offer voortdurend gebeden en boetes voor de Allerhoogste [ ] Maak van alles een soort offergave en schenk het aan God als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij wordt beledigd en bijkomend voor de bekering van de zondaars. Op deze wijze zult u vrede brengen over uw land. Ik ben de engelbewaarder van uw land, de beschermengel van Portugal. Boven alles moet u met onderdanigheid het lijden dragen en aanvaarden die die Heer u zal zenden."
Bovennatuurlijke onthulligen gaan gewoonlijk gepaard met de bijzondere genade die hun betekenis opheldert. In feite stonden de drie kinderen destijds inderdaad heel ver van het begrijpen van de volle betekenis ervan, zoals we dit met onze ogen van vandaag bekijken en naar onze zielen overbrengen, daar het Gods wil is dat ik hier op aarde tot Zijn beschikking blijf.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Jozef [3/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 93]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De ondervraging.
"Benoîte," vervolgt Gaillard, "met haar gebruikelijke nederigheid, bedankt hem gewoon voor zijn goede raad en dat ze in de gevraagde zin zou bidden volgens zijn doelstellingen [en voegt erbij] en dat hij bij machte is om Jezus in de Eucharistie te doen afdalen maar dat hij niets kan opleggen aan zijn heilige Moeder die doet wat ze wilt [sic]." Deze laatste zin zou verkeerd begrepen zijn als een arrogant antwoord van de herderin: het is maar een duidelijke bevestiging van de vrijheid van handelen van de Maagd.
De teksten van Juvénis en Peytieu geven de indruk dat de rechters niet gunstig gezind waren of zich minstens aarzelend opstelden. Inderdaad merkt Peytieu op: "M. Lambert was van mening dat er geen geloof diende gehecht aan wat de herderin en de vergezellende geestelijken vertelden en besloot alles in de kiem te smoren, de volktoeloop te verbieden om misbruiken of bijgeloof te voorkomen." Juvénis voegt erbij dat Gaillard "geboeid was door die devotie, de wonderen en visioenen van de herderin en sprak voortdurend in haar voordeel." Deze twee auteurs, op die dag afwezig, overdrijven de tegenkanting van de onderzoekers, zoals de latere feiten zullen bewijzen.
Inderdaad, indien de ondervraging niets beslissend heeft opgeleverd is de aartsvicaris niet in die mate van zijn stuk gebracht, want het administratief Reglement van de kapel werd twee dagen later opgesteld. Waarschijnlijk veranderde de eerste ongunstige indruk van de rechters, niet alleen vanwege verontwaardigde reacties van Gaillard, Grimaud en prior Fraisse, die de oprechtheid van Benoîte loofden of de al verkregen weldaden voor ziel en lichaam onder de pelgrims, maar ook door de getuigenissen van de talrijke aanwezige priesters die al naar Laus kwamen met parochianen. Dit alles deed het kleine gerecht een afwachtende houding aannemen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 309]
Judas Iskariot
Judas' plaatsvervanger
Inderdaad, het bederf van het mensenhart is veelzijdig. De enige manier om eraan te verhelpen, bestaat erin een louter individualistische, autonome kijk op de dingen niet te cultiveren maar zich integendeel, steeds opnieuw aan de zijde van Jezus te stellen en Zijn zienswijze over te nemen. Wij moeten dag na dag proberen in volledige gemeenschap te zijn met Hem. Herinneren we ons dat ook Petrus zich tegen Jezus en tegen hetgeen Hem in Jeruzalem te wachten stond, wou verzetten, maar hij werd streng terechtgewezen: "gij laat u leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil" [Mc. 8: 32-33]! Petrus had berouw na zijn val en vond vergeving en genade. Judas had ook berouw maar het degenereerde tot wanhoop en werd zo een zelfvernietiging. Dit is voor ons een uitnodiging om ons steeds te herinneren wat de Heilige Benedictus zegt op het einde van hoofdstuk V van zijn "Regel", en wat fundamenteel is: "wanhoop nooit tegenover de goddelijke barmhartigheid."
"Waarlijk, God is groter dan ons hart", zegt de heilige Johannes [1 Joh. 3: 20]. Onthouden we dus twee dingen. Het eerste: Jezus respecteert onze vrijheid. Het tweede: Jezus verwacht dat we beschikbaar zijn voor berouw en bekering. Hij is rijk aan barmhartigheid en vergeving. Overigens, als we aan de negatieve rol denken die Judas speelde, moeten we hem toch inlassen in de superieure manier waarop God de gebeurtenissen geleid heeft. Zijn verraad heeft geleid tot de dood van Jezus, die dit verschrikkelijk offer heeft omgevormd tot reddende liefde en in de gave van Zichzelf aan de Vader [cfr. Gal. 2,20; Ef. 5,2.25]. Het werkwoord "verraden" is de vertaling van een Grieks woord dat "overleveren" betekent. Soms is God in persoon er het onderwerp van: het is God die Jezus uit liefde voor ons allen zal "overleveren" [cfr. Rom. 8,32]. In Zijn geheimnisvol heilsplan neemt God de onvergeeflijke daad van Judas op als een gelegenheid voor de totale gave van de Zoon voor de verlossing van de wereld.
Als besluit willen we eveneens degene in herinnering brengen die na Pasen in de plaats van de verrader gekozen werd. In de Kerk van Jeruzalem werden twee personen aan de gemeenschap voorgesteld en vervolgens werd het lot getrokken: "Jozef, ook Barsabbas geheten, bijgenaamd Justus, en Mattias" [Hand. 1,23]. Het is deze laatste die gekozen werd en aldus werd "toegevoegd aan de groep van de elf apostelen" [Hand. 1,26]. We weten niets over hem, tenzij dat ook hij een getuige was van heel het aardse leven van Jezus [cfr. Hand. 1: 21-22] en Hem tot het einde toe trouw is gebleven. Aan de grootsheid van zijn trouw werd vervolgens de Goddelijke roeping toegevoegd om de plaats in te nemen van Judas, om als het ware zijn verraad te compenseren. We kunnen er een laatste les uit trekken: zelfs al zal het in de Kerk niet ontbreken aan onwaardige christenen en verraders, toch moet ieder van ons een tegengewicht vormen voor het kwaad dat zij verrichten, door ons helder getuigenis van Jezus Christus, onze Heer en Verlosser.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 135]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Betel, Luz en Ensemes
2 oktober. De volgende dag zag ik Jezus met zijn gezellen Ensemes verlaten, over de beek gaan en aankomen in Juda.
Jezus volgt meestal binnenwegen en me dunkt dat Hij de plaatsen in de omstreken van Johannes' doopplaats wil bezoeken en ook door de dalen wil trekken, waar de Heilige Maagd met Jozef langs omwegen op hun reis naar Bethlehem, geherbergd hebben. Hij wil zelfs Bethlehem bezoeken en ook enige plaatsen waar Maria op haar vlucht naar Egypte overnacht heeft. Overal wil Hij de mensen onderrichten en ook zieken genezen en dan op zijn terugweg voorbij de doopplaats gaan. Zulke vooruitzichten leest A.C. Emmerich, zoals zij eens zegde, in de wil van Jezus.
Daar in het land is het nu nevelachtig beneden en tamelijk koud boven. Ik zie menigmaal sneeuw en ijzel in de diepe dalen liggen, terwijl aan de zonnekant alles nog groen en aangenaam is. Ook hangen overal nog vruchten, waarvan de Heer en de leerlingen onderweg aten.
Jezus bezoekt nu geen steden, omdat men daar reeds overal de mond vol heeft van zijn doop, van de omstandigheden die hem vergezelden en van de woorden of het getuigenis van Johannes. Vooral in Jeruzalem wordt daar veel over gesproken. Pas na zijn terugkeer uit de woestijn [na zijn vasten] zal Jezus geheel openbaar optreden, beginnend van Galilea. Nu gaat Hij hier alleen rond om uit liefde nog enige bijzondere mensen tot de doop te bewegen.
Al zijn leerlingen zijn niet steeds onafgebroken bij Hem. Dikwijls zijn er slechts twee bij Hem. De overigen bezoeken afzonderlijk verspreide herdershuizen, die van de weg afliggen. Zij zetten de verkeerde meningen der bewoners recht, want deze hebben zulk een hoge dunk van Johannes, dat zij menen dat Jezus slechts zijn helper is. Ook noemen zij Hem eenvoudigweg zijn helper. De leerlingen verklaren hun de verschijning van de Heilige Geest, bij Jezus' doop en de woorden die gehoord werden en zeggen hun wat Johannes verklaard heeft, ondermeer dat hij slechts de bereider van Jezus' wegen is. Daarom was het dat hij zo onstuimig optrad en zich zo onvermoeid inspande. Hij bereidde immers de weg die gereed moest zijn. En zo komen dan de herders en wevers, die in de dalen hier rondom zo talrijk zijn, tot Jezus en aanhoren onder bomen en afdaken zijn korte toespraken. Ze vallen voor Hem neder en Hij zegent en vermaant hen.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 5]
Catechismus
Het Doopsel in het Heilsbestel
De voorafbeeldingen van het Doopsel in het Oude Verbond
Terwijl bronwater symbool is voor het leven, is zeewater dat voor de dood.
Daarom kon het water een beeld zijn van het mysterie van het kruis.
Deze symboliek maakt dat het doopsel de gemeenschap met de dood van Christus aanduidt. Vooral de doortocht door de Rode Zee, de ware bevrijding van Israël uit de Egyptische slavernij, kondigt de bevrijding door het doopsel aan:
Gij hebt de kinderen van Abraham droogvoets door de Rode Zee laten trekken, opdat zij die uit de slavernij van Farao waren bevrijd, een voorafbeelding zouden zijn van het volk der gedoopten.
Tenslotte is ook de doortocht door de Jordaan een voorafbeelding van het doopsel. Toen verkreeg het Volk van God het land dat beloofd was aan het nageslacht van Abraham, beeld van het eeuwig leven. De belofte van dit gelukzalig erfdeel wordt vervuld in het Nieuwe Verbond.
Anne Van Der Sloten
11. Bijzondere reeks: Wanneer een Heilig Gelaat en een gestigmatiseerde elkaar ontmoeten [5/5]
Ondertussen was broeder Domenico naar Turijn gegaan in 1978 voor een expositie van het Schrijn daar. Hij werd aangereden door een auto bij het verlaten van de kathedraal en overleed. Hij was vermaard omwille van de stigmata die hij had en genezingen worden aan zijn tussenkomst toegeschreven, zodanig dat er gestart is met een proces van zaligverklaring.
De bevindingen van zuster Blandina en anderen zijn de volgende:
Het doek is zo fijn en delicaat dat het onmogelijk is om erop te schilderen.
De afbeelding is zichtbaar aan de twee kanten
Wanneer de afbeelding op die van de lijkwade van Turijn gelegd wordt, past het perfect.
De conclusie is dat het heilig gelaat van Manoppello heel waarschijnlijk het apart opgerolde doek is waarvan sprake in het evangelie, gevonden door Petrus en Johannes op paasmorgen.
Het bezoek van de paus, Benedictus XVI, in 2006 was de eerste reis binnen Italië die hij op eigen initiatief ondernam. In zijn homilies refereert hij herhaaldelijk naar het Gelaat van Jezus.
En pater Pio die reeds heilig verklaard werd? Bezocht hij nog voor een laatste maal het Gelaat van de man wiens wonden hij 50 jaar gedragen had voor hij intrad in het eeuwige visioen van zijn verheerlijkte Heer?
Paul MacLeod is een voormalig journalist die nu in Geelong gestationeerd is.
Bron: Paul McLeod
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 22]
Verdere profetieën over de negentiende en twintigste eeuw
Op een dag, tijdens deze tweede periode van afzondering, terwijl ze in haar lijden aan het bidden was, aanschouwde Moeder Mariana opnieuw een dame van een onvergelijkbare pracht en schoonheid, omgeven door licht. Opnieuw noemde de dame zichzelf Onze Lieve Vrouw van het Welslagen. Opnieuw droeg zij de Kleine Jezus en een staf. Een met diamanten versierd kruis glinsterende net zoals zo vele zonnen op de staf. Robijnen versieren het middengedeelte van het kruis en Marias naam was in een robijnen ster gegrift, glinsterend in vele verschillende kleuren.
Deze keer, zei Onze Moeder van het Welslagen, samen met vele andere dingen: "Tijdens de negentiende eeuw zal er een waarachtig Christen president regeren over Ecuador. Hij zal een man van karakter zijn aan wie God, onze Heer, de verdienste van het martelaarschap zal verlenen en dit op hetzelfde centrale plein als dit waar Mijn klooster staat. Hij zal de republiek opdragen aan het Allerheiligste Hart van Mijn Heilige Zoon en deze toewijding dat het Katholieke Geloof ondersteunen in de jaren die zullen volgen, wat dreigend zal lijken voor de Kerk.
"Tjdens deze jaren, waarin de vrijmetselarij, de vervloekte sekte, de regering zal overnemen, waarbij er een gemene vervolging zal heersen tegen de religieuze gemeenschappen. Zij zullen ook dit klooster, dat in het bijzonder Mij toebehoort, gewelddadig aanvallen. Voor deze ellendelingen zal het klooster uitgeroeid lijken, maar in hun onwetendheid, leef Ik en leeft God om in hun eigen midden krachtige verdedigers van dit werk te doen opstaan. We zullen ook onoverkomelijke moeilijkheiden op hun weg plaatsen, en de overwinning zal Ons toekomen."
Deze voorspellingen zijn tot op de letter uitgekomen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
14 april 2011. Paaszondag
Na de Heilige Communie te hebben ontvangen, sprak er een Engel: "Geef glorie aan de Heer, want Hij stierf voor u allen." Onze Heer glimlachte gelukkig: "Mijn Verrijzenis die u elk jaar viert, brengt nieuwe hoop in uw leven. Wat er ook gebeurt in de wereld, blijf in Mij geloven en vertrouw enkel op Mij. Zij zullen praten van nieuwe wijzen om hun denkwijzen te aanvaarden en een nieuwe wet uitvaardigen om u te verwarren. Hun plan is om een nieuwe wet en orde te brengen, maar, Mijn kinderen, denk dat Mijn wetten anders zijn. Ga door de deur van de hoop en het eeuwigdurende leven. Amen."
Vertaling: Chris De Bodt
14. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 17
Een vloot uit een vreemd land zal komen, bemand door de afstammelingen van Golimh van de met goud geborduurde gewaden. Zij zullen de Galliërs van de schepen verslaan en de vastgehouden mensen bevrijden. Deze vloot, die vanuit het oosten zal komen, zal niet worden verhinderd door de machtige oceaan. Door de onstuimigheid van de harde winden, zal de vreemde verschijning ervan worden gekenmerkt door ontvlamde monden. Zij zullen zich in een hevig gevecht werpen en het mag een wonder genoemd worden mocht er geen wederzijde afslachting zijn bij de strijd van zij die van ginds gekomen zijn om de knoop te ontwarren.
Vertaling: Chris De Bodt
08-09-2011
8 september 2011
8 september 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 72]
Robert Boyd, Canada
Vader Jozo had, in verband met het bidden tot de priesters, reeds dikwijls in zijn gesprekken een Canadese vrouw vernoemd die een beweging was opgestart voor de Priesters, de "Margrieten voor de Priesters." De priester bevindt zich in het midden van de bloem en elke bloem bevat zeven blaadjes die de mensen vertegenwoorden die elke dag van de week voor de priesters bidden. Sommige priesters hebben zelfs twee Margrieten die voor hen bidden. Tijdens dit jubileumjaar had ze het voornemen om het aantal Margrieten te verdubbelen.Omdat ikzelf ook tot de beweging behoor, begeleidde ik afgelopen jaar alle priesters en Margrieten in een bijzondere viering in het oord van de Heilige Anna van Beaupré, dat op zon half uurtje rijden van Quebec Stad, Canada, ligt. Van hieruit hoorde ik alle verschillende getuigenissen van de priesters en de bloembladen.
Vader Rancourt, over wie ik reeds eerder vertelde en een andere priester die vorig jaar is overleden, Vader Emiliano Tardif en een dokter, genaamd Philippe Madre, werden ooit gearresteerd in Medjugorje. Op donderdag 25 augustus 1983 werden ze door de communistische overheid achter de tralies gezet en die dag zei Onze Lieve Vrouw in Haar boodschap iets als, ik zal het pogen te vertalen: "Maak u geen zorgen om hen. Dit alles behoort tot Gods plannen." Ook in een andere boodschap, op 23 augustus 1983, zei Onze Lieve Vrouw tot hen: "Ik ben gekomen om ieder van u tot deze plaats uit te nodigen, omdat ik u nodig heb bij het verspreiden van mijn boodschappen aan de hele wereld."
Ik moet hier nog aan toevoegen dat, nog voor de verschijningen waren begonnen, Vader Jozo zich op een zekere dag te Rome bevond bij een ontmoeting voor priesters, waarbij hij aan zijn collega-priesters die ook aanwezig waren vroeg om voor zijn Parochie en de mensen uit zijn arme dorp te bidden. Vr. Emiliano Tardif fluisterde toen een profetische boodschap in de oren van Vr. Jozo, iets in de aard van "Wees niet bezorgd, want binnenkort zult u veel meer krijgen. Onze Lieve Vrouw zal uw dorp komen bezoeken." Zoals ik al zei kan ik mij de preciese woorden niet herinneren, maar het is werkelijk gegaan zoals ik u zonet heb verteld. Kort daarop begonnen in 1981 de verschijningen te Medjugorje en ook al twijfelde Vader Jozo aanvankelijk, diep in zijn hart wist hij, vanaf de eerste dag, dat dit een bevestiging van God was.
In 1998 ging ik voor de derde keer op mn eentje naar Medjugorje en verbleef er een maand en ging bij mijn Kroatische vrienden daar in Sivric, waar ik verbleef. Ik besteedde mijn tijd aan het gebed en het verder werken aan Patrick en Nancys retraîtekasteel en kapel. Het bouwwerk was al flink gevorderd. Verder woonde ik er voor de eerste keer het jongerenfestival bij. Wat een hitte hebben we die zomer ervaren!! Maar dit verdwijnt in het niets in vergelijking met alle liefde die we gekregen hebben uit zulke prachtige ervaring, waarbij alles met elkaar werd gedeeld en voor elkaar werd ingestaan. Ik heb vele nieuwe spirituele vrienden gemaakt, in de beide talen die ik spreek. Ik ben bij de broeders en zusters van de Beatitutes gemeenschap geweest en de Gemeenschap Maria Koningin van de Vrede.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [8/9]
Notre Dame conferentie Medjugorje 27 juli 2007
Op deze conferentie werd aan Vr. Pétar, die deel uitmaakte van de panelgroep, de volgende vragen gesteld:
Vraag: Heb u enige idee wanneer de geheimen zullen worden onthuld? Vr. Pétar: Op dit ogenblik bevinden we ons in een proces van geduldig afwachten over wat er gaat plaats vinden. Van bij het begin bereidde Onze Lieve Vrouw Mirjana ons voor over hoe ze de geheimen zou onthullen. Bij deze gesprekken tussen Onze Lieve Vrouw en Mirjana, was ik dikwijls aanwezig. Ik zag dat ze soms weende en ik vroeg haar: "Waarom weent u?" Ze antwoordde: "Ik ween omwille wat Zij afkondigt wat er allemaal gaat gebeuren, het is niets goeds, het is heel ernstig."
Als ik kijk naar de toestand waarin de wereld zich vandaag bevindt, dat krijg ik de indruk dat dit heel spoedig zal plaatsvinden. De wereld kan niet verder gaan zoals nu, onder de huidige toestand. Iets moet plaatsvinden. Een of andere tussenkomst van de Hemel moet er komen. Hij lijkt er op of alles naar de verdoemenis gaat, maar we weten dat voor diegenen die liefhebben, God ten goede werkt in alle gebeurtenissen, omdat God zelf in kromme lijnen de rechte weg kan beschrijven.
Waar ik de nadruk wil opleggen is wat het belangrijkste is, dat we niet moeten uitkijken naar de tijd wanneer dit zal plaatsvinden, maar men de nadruk moet leggen op: "zijn we klaar om het onder ogen te zien wanneer het zal plaatsvinden? Hij die leeft naar het Evangelie, in overeenstemming naar de verwachtingen van het Evangelie en van Christus, heeft niets te vrezen. Wanneer Jezus komt, zal zon persoon klaar zijn. We zullen tien dagen op voorhand weten wat ze zal gebeuren. Er is een soort perkamentachtig papier dat ik van Mirjana zal ontvangen. Het is heeft de grootte van ongeveer een A4-blad. Alle geheimen staan erop vermeld: waar, wanneer, hoe en om welk uur het zal plaatsvinden. Daarna zullen Mirjana en ik tijdens de daaropvolgende zeven dagen vasten en bidden. Drie dagen voorafgaand aan het geheim, zal er aan de wereld bekend gemaakt worden wat er zal plaatsvinden. Bij de eerste twee geheimen, die een waarschuwing zullen zijn, is Medjugorje betrokken, omdat Onze Lieve Vrouw eerst verscheen te Medjugorje. En de parochianen van de de Heilige Jacobuskerk worden eveneens verzocht om naar de boodschappen te leven en hen te verspreiden. Velen zullen verrast zijn omdat ze, wat er zal gebeuren, niet in hun levenschema voorzien hebben. Het derde geheim zal plaatsvinden op de Berg der Verschijningen. Daar zal een zichtbaar teken komen. Dat teken zal tot grote vreugde dienen voor hen die in Medjugorje waren en die de boodschappen hebben aanvaard en ermee rekening hebben gehouden in hun levenswijze.
Vraag: Overweegt u, volgens uw mening, toestanden zoals 9/11, Katrina, tusnamis, orkanen, rampen, oorlogen die op vele plaatsen in de wereld heersen. Brengt u deze in verband met wat Onze Lieve Vrouw hier in Medjugorje al zolang zegt, met alle eerbied voor de geheimen en de straffen die zullen komen? Vr. Pétar: Ja, over eender wat er met de natuur en in de wereld gebeurd heeft iedereen zowat zijn eigen mening, maar wij katholieken hebben daarover een ander soort mening. We hebben geleerd dat God een liefhebbende Vader is, dat Hij van ons houdt, zoals de Gospa zou zeggen. Maar neem bijvoorbeeld een wereldse vader: elke normale vader zal voor zijn kinderen ook doen wat hij kan opdat ze gelukkig zouden zijn en hun wensen in vervulling zouden gaan. Maar, ziet u, de kinderen weigeren mee te werken, ze willen hun eigen leven leiden. Zij willen niet luisteren naar de wens van hun vader. Wat de tsunami betreft kunnen we misschien het volgende hierover zeggen: "voor mij is dit een goddelijke oproep tot bekering, omdat we een paar seconden van de volledige vernieting werden gered op de plaats waar we ons bevonden. In plaats van naar de Misviering te gaan om de geboorte van Christus te herdenken, hebben we besloten om van het leven te gaan genieten. Ik ging daar niet heen om te zondigen, zoals vele anderen er wel heen gaan om te zondigen. Maar tijdens de komende feestdagen zal ik nooit ergens heen gaan, maar thuis blijven. Ik zal er bidden voor hen die onwetend zijn, voor hun bekering, maar ik zal hier blijven.
Ik zie sommige van die dingen als een waarschuwing van God dat we ons moeten bekeren en ons naar Hem richten. Ik verkies niet te zeggen dat dit een straf is van God, maar eerder een berisping, een waarschuwing van God tot ons. God wil zeggen: "Mensen, wees klaar." Maak het goed met God omdat het deze nacht reeds kan te laat zijn. Dat is wat voor ons belangrijk is. Velen profeteren nu dat er onnoemelijke rampen gaan plaatsvinden in de wereld, maar laat ons daarover geen gissingen maken. Wat belangrijk is, is dat we weten waar we vandaan komen, wat we moeten doen, en waarheen we gedreven zijn om te gaan. We komen van God, voor God en onze naaste waarmee we leven, en dan gaan we naar God. En zo is het, wat dat betreft, belangrijk wanneer we Onze Schepper zullen ontmoeten, maar ook hoe gelukkig we zullen zijn in het geval dat Hij ons met Hem meeneemt naar de eeuwigheid. Maar het is ook belangrijk om er bij onze kinderen de nadruk op te leggen: "Ziet u, lieve kinderen, er zijn velen die hun leven verliezen op de baan. Tsunamis komen en Katrinas gaan en u bent weg. Maak daarom nù uw leven in orde in overeenstemming met God. Uw moeder en uw vader wensen dat ze op een zekere dag samen met u in de Hemel zullen zijn en dit is helemaal geen sprookje. Dat is de waarheid en een feit."
Als u naar de Mis gaat, leg u en uw kinderen en uw familie dan toe op God. Als een priester het brood consacreert, zeg dan op dat ogenblik: "God, ik geloof dat U hier bent. Nu draag ik mijn leven, mijn kinderen, mijn toekomst, mijn familie, mijn moeilijkheden, mijn ziekten aan U op voor Uw glorie." En daarom durf ik te zeggen dat u Jezus helpt zodat Hij en Zijn genade u en uw familie mogen redden.
In een gezin was er een zoon die een dronkaard was. Ze waren reeds naar Lourdes en naar Fatima geweest. Toen ze, in hun wanhoop, uiteindelijk naar Medjugorje gingen, vertelden ze me dit: "onze zoon geeft een ongeluk gehad met de auto, omdat hij onder invloed van alcohol was. Hij is naar Medjugorje gekomen en heeft zich bekeerd. Hij had een roeping gekregen van God om priester te worden en hij werd ook priester. Twee jaar geleden werd hij tot priester gewijd.en nu werkt hij in Roemenië als missionaris." Deze familie zei verder: "Op een bijzondere, wanhopige wijze waren we aan het bidden op het ogenbik van de Consecratie en vertelden we ons verhaal om hem aan Jezus om hem aan te prijzen. We wijdden hem toe aan Jezus zodat Jezus hem heilig kon maken. Door de alcohol was hij reeds dooreen geschud, maar door God werd hij nog meer dooreen geschud." U ziet wat God kan bewerkstelligen. Bid! God staat klaar om te handelen!
"O, mijn God, zelfs in uw straffen die u op de aarde afstuurt, zie ik de afgrond van Uw barmhartigheid., want door ons hier op aarde te straffen, vrijwaart u ons van de eeuwige straf. Verheug u, alle schepselen, want u bent dichter bij God in Zijn oneindige barmhartigheid, dan een boreling in het hart van een moeder. O God, U bent het medelijden zelf voor de grootste zondaars die zich oprecht bekeren. Hoe meer u zondigt, hoe meer u recht hebt op Gods barmhartigheid." [Dagboek van Zr. Faustina, 423]
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 168]
Schrift 1
450. Nachtaanbidding.
Ik voelde mij erg ellendig en het leek mij dat ik geen nachtaanbidding zou kunnen doen. Toch verzamelde ik al mijn wilskracht en hoewel ik gevallen was in mijn cel, schonk ik geen enkele aandacht aan wat me pijn deed.Ik hield het Lijden van Jezus voor ogen. Toen ik in de kapel kwam, begreep ik welk een grote beloning God ons bereidt, niet alleen voor onze goede daden, maar ook voor het oprecht verlangen ze te vervullen. Wat is deze genade van God groot!
O, hoe zoet is het zich af te beulen voor God en voor de zielen. Ik wil geen rust in deze strijd, maar ik ga strijden tot mijn laatste ademtocht, voor de eer van mijn Koning en Heer. Ik zal het zwaard niet neerleggen tot Hij me roept vóór Zijn troon. Ik heb geen vrees voor de slagen, want God is mijn schild. Het is de vijand die schrik van ons zou moeten hebben, en niet wij van hem. Satan behaalt alleen de overwinning over hoogmoedigen en lafaards, want nederigen zijn sterk. Niets kan een nederige ziel verwarren of afschrikken. Ze richt haar vlucht recht op de hitte van de zon en niets kan haar tegenhouden. De liefde laat zich niet gevangen zetten, ze is vrij als een koningin, liefde bereikt God.
451. Eens na de heilige Communie, hoorde ik deze woorden: "Gij zijt onze woning." Op dat moment voelde ik in mijn ziel de aanwezigheid van de Heilige Drieëenheid, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, ik voelde dat ik de tempel van God ben, als kind van de Vader. Ik kan dat allemaal niet uitleggen, maar de geest verstaat het zeer goed. O oneindige Goedheid, hoezeer neigt Gij neer naar Uw ellendig schepsel.
452. Als de zielen tot inkeer wilden komen, zou God onmiddellijk tot hen spreken, want het is de verstrooidheid die het woord van de Heer dempt.
453. Eens zei de Heer mij: "Waarom hebt ge angst en beeft ge als ge verenigd zijt met Mij? Het bevalt Mij niet dat een ziel zich laat gaan in ijdele angsten. Wie zou u durven aanraken als ge met Mij zijt? Een ziel is Mij het dierbaarst als ze gelooft in Mijn goedheid en zich helemaal aan Mij toevertrouwt. Ik vervul haar met Mijn vertrouwen en Ik geef haar al wat ze vraagt."
454. Eens heeft de Heer mij gezegd: "Mijn dochter, neem de genaden aan die de anderen versmaden. Neem er zoveel als ge kunt dragen." Op dat ogenblik werd mijn ziel overstroomd met goddelijke liefde. Ik voel dat ik zo nauw met de Heer verenigd ben dat ik geen woorden vind om deze eenheid te omschrijven; daarin voel ik dat alles wat God bezit , alle goederen en alle schatten, van mij zijn, zelfs al houd ik er mij niet veel mee bezig, want Hij volstaat voor mij, Hij alleen. In Hem zie ik alles, buiten Hem niets.
Ik zoek geen geluk, nergens, buiten mijn innerlijk, waar God woont. Ik verheug mij in God, binnenin mezelf, daar verblijf ik onophoudelijk met Hem, daar is mijn innigste omgang met Hem, daar verblijf ik in veiligheid, daar kan de menselijke blik niet doordringen. De Heilig Maagd moedigt mij aan om mij zo tegenover God te gedragen.
455. Als lijden mij overkomt, veroorzaakt het mij nu geen bitterheid meer, evenzo slepen geen grote vertroostingen mij nog mee. In mij heersen vrede en standvastigheid van geest die voortkomen uit de kennis van de waarheid.
Wat geeft het te leven midden kwaadgezinde harten, als ik in mijn ziel de volheid van het geluk bezit? Of wat kan de welwillendheid van anderen mij bijbrengen, als ik God in mijn eigen hart bezit? Als God in mijn hart is, wie kan mij dan nog schaden in wat ook?
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 180]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
En toch, de uitverkorenen die God zullen zien kunnen hem niet begrijpen, want, zegt het concilie van Lateranen, God is onbegrijpelijk voor elke geschapen geest. We zullen God zien zoals hij is, de ene meer dan de andere, naargelang onze ingesteldheid en verdienste. En nochtans zouden we theologisch niet kunnen preken dat de onbevlekte Maagd zelf, die God volmaakter en duidelijker ziet dan alle engelen en heiligen tezamen, kan leiden tot het zien en herkennen van Hem in gepaste mate. God is oneindig en al wat kan beweerd worden is dat het schepsel Hem ziet zoals Hij is, sicuti est, helemaal, in integro, en toch ziet ze Hem niet, in die zin dat wat ze van zijn volmaaktheid kunnen ontdekken niets is tegenover wat het eeuwig Wezen over zichzelf beschouwt in de praal van zijn Woord en in eenheid van zijn liefde voor de Heilige Geest. Als we een onvolledig en grof beeld mogen gebruiken, zonder te vergeten dat alle vergelijk met gevoelige dingen elke proportie en analogie verliest in het ongeschapen bereid, zouden we de uitverkorenen tegenover God als een reiziger aan de oever van de Oceaan aanzien. De reiziger weet wat de Oceaan betekent, hij ziet de uitgestrekte Oceaan en zegt: Ik heb de Oceaan gezien, maar er zijn klippen en verre eilanden die hij niet ontdekt en hij heeft niet alle oevers en grenzen van de Oceaan overzien. Zo zal het aanschouwen van God geen verstarring zijn, maar vooral activiteit en een stijgende opmars waarin beweging en rust samenkomen in een onuitsprekelijk verbond.
Om dit beter te begrijpen kunnen we ons een geleerde indenken waaraan de natuur vleugels heeft gegeven om zo alle streken van sterren en firmament te doorlopen, hij zou alle verborgen wonderen in de ontelbare constellaties onderzoeken. Deze geleerde zou van kring tot kring, van planeet tot planeet gaan. Naarmate hij meer het heelal binnendringt, gaat hij van de ene naar de andere verrassing, van de ene naar de andere rilling en hij ontdekt steeds rijkere taferelen alsook bredere en stralender gezichteinders. En toch bereikt hij eens de grens Maar het oneindige is grenzeloos, bodemloos, oeverloos. De gelukkige matrozen van dit rijkelijk verblijf die varen op een onmetelijke afgrond van licht en liefde zullen nooit zoals Christopher Columbus uitroepen: Aarde! Aarde! Ze zullen zeggen: God, God altijd, God nog Het zullen eeuwig nieuwe volmaaktheden zijn die ze nastreven, eeuwig meer zuiver en bedwelmend genoegen waarnaar ze verlangen. Ze zullen van glorie naar glorie trekken, van vreugde naar vreugde, want, zegt Sint Gregorius van Nyssa het oneindige Goede is grenzeloos, en het verlangen mateloos.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 62]
De oproep tot Vergeving
Het is juist dat de Joden de gewoonte hadden aangenomen om andere offergaven te schenken aan God voor hun zonden, waarbij zij dieren kozen als slachtoffers, maar zij begrepen de regel van de liefdadigheid niet, vooral met betrekking tot de armen en de verstotenen, de wezen en de weduwen, die ze dikwijls ronder gerechtigheid en zonder hulp achterlieten. Gods antwoord hierop was echer als volgt: "jullie liefde is als een ochtendnevel, als dauw die s morgens vroeg verdwijnt. Want liefde wil ik, geen offers. Met God vertrouwd zijn is meer waard dan enig offer. [Hos 6: 4-6]. Inderdaad, hoe kan een uiterlijk offer God behagen, tenzij we Hem het innerlijke offer aanbieden van de vergiffenis die we aan anderen schenken? Dat komt omdat de waarde van deze daad, die Jezus ons verteld in het Evangelie, zo weinig begrepen wordt: "Barmhartigheid wil ik, geen offers." [Mat. 9: 13]. We moeten werkelijk aanleren om volledig te begrijpen dat het de genade en de vergiffenis tegenover de andere zijn die moeten opwellen in onze harten en dit uit liefde voor God, zowel als de liefde uit het Gods Hart opwelt voor ons. Op een dag vroeg Petrus aan Jezus: "Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken? Tot zevenmaal toe?" Hierop antwoordde Jezus: "Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven." [Mat. 18: 21-22] Of met andere woorden: we moeten altijd vergeven.
Ave Maria!!
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Jozef [2/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 93]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De ondervraging
Er bestaat geen uitgebreid relaas meer over, als die al bestaan had. Inderdaad lijkt het eerder dat M. Lambert meer een autoritaire informatie nastreefde dan een echt juridisch onderzoek met opgetekende vragen en antwoorden. Drie auteurs spreker erover, Gaillard en Grimaud op die dag aanwezig, en Juvénis die in Gap de getuigen ondervraagt en die enkele toevoegingen invoert als gevolg van nadere informatie.
Grimaud haalt een uitspraak van de onderzoekers aan dat doet denken dat hij de ondervraging bijwoonde als burgerlijk rechter in het dal: Bij mijn aanwezigheid zeggen ze de herderin de heilige Maagd te vertellen haar dierbare Zoon te smeken een wonder te doen om deze devotie te versterken. M. Peytieu zal die vraag bevestigen, want hij hoorde vaak Benoîte die uitspraak herhalen.
M. Gaillard levert een stramien van dit tafereel: Zodra M. Lambert was aangekomen, God had aanbeden en zijn devotie had vervuld in de kapel spreekt hij met Benoîte in bijzijn van pater Gérard, jezuïet, en de heer Bonnafous. Hij zei Benoîte dat hij hier niet gekomen was om haar visioenen, haar illusies, al wat over haar verteld werd en alle feiten hier toe te laten. Hij wil ze eerder vernietigen en haar straffen indien ze niet de waarheid vertelt en haar visioenen onbestaande zoals hij denkt, samen met vele mensen met gezond verstand. Maar als dat waar is, dan moet ze Jezus en Maria smeken om haar de waarheid te openbaren met een teken of een wonder, als het waar is en het de wens is van God en zijn heilige Moeder zal hij zorgvuldig en zonder enig verzuim zijn Wil uitvoeren. Als het maar verbeelding is om het volk te bedriegen, zal hij haar streng straffen om de ogen te openen van degene die het heeft geloofd en mogelijke misbruiken recht te trekken met alle middelen waarover hij beschikt.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 308]
Judas Iskariot
Judas' plaatsvervanger
Het gaat dus om iemand die tot de groep behoorde van hen die Jezus gekozen had als naaste gezellen en medewerkers. Twee vragen dienen zich aan wanneer men een verklaring probeert te geven van de feiten. De eerste is de vraag waarom Jezus deze man gekozen heeft en vertrouwen schonk. Daarenboven wordt Judas, al was hij de econoom van de groep, ook "dief" genoemd [Joh. 12: 6]. Het mysterie van de keuze blijft, des te meer omdat Jezus een zeer streng oordeel over hem velt: "wee de mens door wie de Mensenzoon wordt overgeleverd!" [Mt. 26: 24]. Het mysterie wordt nog groter in het licht van zijn eeuwige bestemming, wetend dat Judas "wroeging kreeg en de dertig zilverlingen terug bij de hogepriesters en ouderlingen bracht met de woorden: "Ik heb misdaan door onschuldig bloed te verraden." [Mt. 27,3-4] Alhoewel hij nadien weggegaan is om zich op te hangen [cfr. 27: 5], is het niet aan ons om deze daad te beoordelen en de plaats in te nemen van God die oneindig barmhartig en rechtvaardig is.
Een tweede vraag betreft de reden van Judas gedrag: waarom verraadt hij Jezus? Deze vraag is het onderwerp van verschillende hypotheses. Sommigen denken aan de factor van zijn zucht naar geld, terwijl anderen staan voor een verklaring van messiaanse orde: Judas zou ontgoocheld geweest zijn wanneer hij ziet dat Jezus niet in zijn programma past voor de politieke en militaire bevrijding van zijn land. Maar in feite leggen de evangelieteksten de nadruk op een ander aspect: Johannes zegt expliciet "de duivel had reeds aan Judas Iskariot, de zoon van Simon, het plan ingegeven om Hem over te leveren" [Joh. 13: 2]. Analoog schrijft Lucas: "toen voer de satan in Judas, die Iskariot heette, en tot het getal van de twaalf behoorde" [22: 3]. Op die manier overstijgt men de historische motieven en wordt het feit verklaard vanuit de persoonlijke verantwoordelijkheid van Judas, die ongelukkig bezwijkt voor een bekoring van de boze. Het verraad van Judas blijft hoe dan ook een mysterie. Jezus ging met hem om als met een vriend [cfr. Mt. 26: 50] maar bij Zijn uitnodigingen om Hem op de weg der zaligsprekingen te volgen, oefende Hij geen geweld uit op iemands wil en beschermde Hij hen evenmin tegen de bekoringen van satan, omdat Hij de vrijheid van de mens respecteerde.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 134]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Betel, Luz en Ensemes
Jezus sprak hun over de doop. Om Hem uit te horen vroegen zij welke doop de beste was, de Zijne of die van Johannes. Jezus herhaalde wat Johannes over zijn eigen doop en de doop van de Messias gezegd had [Mt. 3: 11 en Joh.1: 26-33]. Hij voegde er nog aan toe: "Wie de doop van de Voorloper versmaadt, zal ook de doop van de Messias niet eren." Hij zegde nochtans nooit: "Ik ben het", maar sprak altijd in de derde persoon, zoals daarna in het evangelie, waar Hij zich de Mensenzoon noemt. In het huis waarin Hij zijn intrek genomen had, nam Hij nog een maaltijd en voor het slapengaan bad Hij gezamenlijk met zijn leerlingen.
Van Luz uit was Jezus zuidwaarts naar Ensemes gegaan. Bij Ensemes vloeide de Kedron. De Kedron komt uit het dal,waar Judas zich verhangen heeft en vloeit naast de olijfberg door het dal Josafat en verder dan oostwaarts om in de Dode Zee uit te monden. Het was hier een bergachtig gewest. Het gebergte strekte zich opwaarts uit tot bij de berg Ammon bij de woestijn tegenover Giah. Jezus was daar geweest de avond eer Hij te Betanië kwam.
Bezoek aan twee rustplaatsen van Jozef en Maria op hun reis naar Bethlehem.
2 oktober. De volgende dag zag ik Jezus met zijn gezellen Ensemes verlaten, over de beek gaan en aankomen in Juda komen.
10. Bijzondere reeks: Wanneer een Heilig Gelaat en een gestigmatiseerde elkaar ontmoeten [4/5]
Een andere oude overlevering spreekt van Grieken die naar Filippus kwamen vragen om Jezus te zien en die door Abgar gestuurd waren. Het doek verbleef klaarblijkelijk in Edessa en werd verborgen in de stadsmuur als de stad werd aangevallen. Het werd terug ontdekt in 525 en vervolgens naar Constantinopel, naar Genua en uiteindelijk naar Rome gebracht.
Wat is dat doek van Manoppello nu eigenlijk? Zoals reeds gezegd, werd de afbeelding bewaard in de pilaar in Sint-Pieters sinds 1625, na restauratie. Maar het was niet de afbeelding die reeds eeuwen vereerd werd daar, zo blijkt. Het was verdwenen, waarschijnlijk gestolen in 1506. Het kader, gebroken glas en al is nog te zien in Sint-Pieters in de schatkamer. [er zijn stukjes glas gevonden in het doek van Manoppello] Het is interessant om weten dat Urbanus VIII onmiddellijk een decreet uitvaardigde dat de kopies van de "Veronica" moesten vernietigd worden. Hij wilde niet toegeven dat één van de waardevolste relieken van het christendom verdwenen was.
Ondertussen arriveerde er in Manoppello in 1508 een onbekende pelgrim met het ingepakte doek. Dit werd aan dr. Lionelli gegeven die op een bank voor de kerk zat. Hij ging in de kerk en pakte het uit, maar hij kon de persoon die het doek gegeven had niet meer terugvinden. Het doek bleef in het bezit van de familie Lionelli tot het door een andere dokter aan de Kapucijnen geschonken werd. Deze laatsten hebben het steeds in bezit gehouden.
Broeder Domenico da Cese was ervan overtuigd dat het doek meer bekendheid verdiende en in 1977 nam hij een grote foto mee naar een eucharistisch congres in Pescara, het dichtstbijgelegen grote centrum. Toen kwam alles in een stroomversnelling terecht.
Een Zwitser journalist schreef er een artikel over. Dit trok de aandacht van een zuster trapistin in Duitsland, zuster Blandina Schömer. Gefascineerd door de afbeelding, kreeg ze toelating om naar Italië te verhuizen en zich te wijden aan het onderzoek van het doek. Dit doet ze tot op de dag van vandaag.
Bron: Paul McLeod
Vertaling: Anne Van Der Sloten
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 21]
Andermaal verkiezingen en opsluiting
Na hun vrijlating uit hun gevangenschap, werd Moeder Mariana opnieuw verkozen tot priores, waarbij ze de meerderheid der stemmen kreeg van de trouwe en gehoorzame volgelingen van het klooster. Dit veroorzaakte zon woede langs de zijde van de opstandige zusters dat zij zodanig opnieuw door het slijk werd gehaald dat het ter ore kwam van de Bisschop. Niet wetend hoe hij dit moest beantwoorden, liet hij haar opsluiten in de isoleercel. De onwaardige en haatvolle groep wou haar zelfs in een donkere gevangenis laten opsluiten, maar Moeder Valenzuela wou hier niets van weten.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
9 april 2011
Tijdens het cenakel in Sint Patricks Catkedral. Aan het einde van de Vijf Droeve Mysteries van de Heilige Rozenkrans, sprak onze Heer: "Toen ik het kruis droeg op de weg naar de Calvarie, heb ik de gehele wereld op Mijn gewonde schouders gedragen. Mediteer dus over deze droevige mysteries die ik heb moeten lijden voor alle zondaars. Als u hierover mediteert, dan brengt u Mij eveneens troost.
Mijn gekruisigde Heer, Ik hou van U. Heb medelijden voor de mensheid.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 16
De adel zal tot een nederig leven gebracht worden vóór de grote oorlog die tegen hen zal worden afgekondigd van over de zeeën, waardoor het uitzinnig trotse ras zal worden onderworpen. De vijanden van de Engelsen zullen hun activiteiten verhogen, zij die in het oostelijke en westelijke deel van de wereld verblijven, zodat ze zich zullen inlaten in een gevecht op de omschreven zee, waardoor de Engelsen zullen worden verslagen.
Vertaling: Chris De Bodt
07-09-2011
7 september 2011
7 september 2011
1. Verenigde Staten dit jaar reeds getroffen door tien peperdure rampen
De Verenigde Staten zijn de jongste acht maanden getroffen door tien grote global warming-gerelateerde natuurrampen die al meer dan 35 miljard aan schade hebben veroorzaakt. Verzekeraars stellen vast dat het aantal overstromingen, droogtes en zware stormen verdubbeld is in vergelijking met de jaren negentig. De jongste twee zomers waren in de VS ook de warmste sinds de metingen in de negentiende eeuw begonnen.
Een "grote" weerramp betekent met schade die meer dan een miljard bedraagt. Zo waren er sinds 1980 in totaal 99 in de VS, waarvan dus 10 alleen al in de jongste negen maanden. Terwijl de wonden van orkaan Irene nog worden gelikt, woeden in Texas 60 hevige bosbranden [in de staat is sinds eind 2010 al 15.000 km² in bosbranden opgegaan] en bestookt tropische storm Lee New Orleans met 20 centimeter regen.
Texas-branden
Irene [7 miljard aan schade] en tornado's in mei [midwesten en south-east, 7 miljard] en april [Ohio Valley, south-east en midwesten, 9 miljard] spannen de kroon, maar de warmste zomer ooit gemeten in de VS, met absolute recordtemperaturen in 40 regio's zorgde ook voor 5 miljard aan schade, vooral in Texas en Oklahoma.
Irene teistert de oostkust van de VS
Die 40 is overigens maar een richtgetal. Volgens Noaa, zowat het Amerikaanse KMI, "zijn er zoveel hitterecords gebroken deze zomer dat het eigenlijk onmogelijk is ze te quantifiëren". De directeur van Noaa, Jack Hayes, waarschuwde half augustus al dat de VS zich moet wapenen tegen "een nieuwe klimaatrealiteit".
Mississippi overstroming
Daarnaast was er dit voorjaar de "Upper Midwest flooding", waarbij de Missouri en de Souris overstroomden in Montana, North Dakota, South Dakota, Nebraska, Iowa, Kansas en Missouri. De Mississippi overstroomde ook in de lente en de zomer. Een sneeuwstorm gijzelde in januari Chicago en de noord-oostelijke staten. En dan waren er nog drie "runs" van tornado's: van Oklahoma tot Pennsylvania [14-16 april], 59 twisters in het midwesten en noord-oosten [8-11 april] en 46 stuks in de central en southern states [4 en 5 april]. Elk van die drie veroorzaakte meer den 2 miljard aan schade.
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 71]
Robert Boyd, Canada
In september 1997 keerde ik voor een maand terug naar Medjugorje, samen met andere Franstalige vrienden. Tegen dan was ik teruggekeerd tot de Kerk. Mijn vrouw volgde mij hierin een jaar later. Ik kwam terug en beneden de Berg van de School der Liefde, begon ik met vertrouwen en met liefde, de boodschappen te delen en te verspreiden. Sindsdien heb ik hier nooit meer mee gestopt. Ik probeerde dag in, dag uit, om de boodschappen te onderhouden, alsof Maria mij elke dag van mijn levenswandel onderrichte.
Ik sloot me aan bij een groep met de naam "Albatross," om de stervenden te begeleiden. In 1983 kreeg ik in een ontwenningsoord het voorrecht om Moeder Teresa de hand te mogen schudden. Dat was toen ik een priester diende bij het opdragen van de Mis. Haar bezoek heeft mij diep geïnspireerd bij het bijstaan van de stervenden in de diverse klinieken van de stad en in de achterbuurten van de stad. Men moet met Jezus en Zijn Moeder verbonden zijn om dit soort liefdadigheidswerk te doen.
Zoals de Gospa dikwijls heeft gesuggereerd, maakte ik drie uur per dag vrij om geconcentreerd te bidden en hield ik ervan om s nachts op te staan, zodat ik tot Haar en Haar Zoon kon bidden. De eerste keer zei mijn vrouw tot mij: "Hoe denkt u dat u de dag zult doorbrengen als u al die nachten zo vroeg opstaat?" Ik zei: "Vraag het me niet, maar als we voor Onze Lieve Vrouw en Haar Zoon zorg dragen, zullen Zij ons de sterkte verlenen om onze dagelijke plichten na te komen."
In 1997 ontmoette ik een andere Canadees, Patrick Latta en zijn mooie Kroatische vrouw, Nancy, die in die tijd in Oasis van Vrede leefden. Gelet dat ik toen een maand doorbracht in Medjugorje, ging ik hen toen, zoals ik had gepland om tijd vrij te maken voor de gemeenschap, opzoeken. En zo begon ik al spoedig mee te werken aan de bouw van hun nieuw "retraîtekasteel, met een kapel voor de priesters," achter Oasis van Vrede. We baden samen, we deelden alles, lachten en werkten samen en deelden Rozenkransen uit in Siroki Brieg. We aten en we vasten tezamen en verzorgden voor de verdeling van snoep voor de weeskinderen in Citluk. De tijd de we samen hebben doorgebracht was een prachtige tijd. We ontmoetten heel wat prachtige mensen van over de hele wereld. Vandaag ben ik nog steeds in contact met hen om onze ervaringen, krachten, hoop met elkaar te delen in het leven van dag tot dag, iets wat de Gospa van ons vraagt.
Hier in Quebec Stad, ging ik naar een priester die heel dikwijls naar Medjugorje was geweest en streng berispt werd voor zijn geloof in de Gospa, maar de priester vervolgde elke dag zijn opdracht. Zijn naam is Vader Pierre Rancourt en ik deel elke dag zijn zorgen in mijn gebed. Zoals Vader Slavko en Zuster Emmanuel dikwijls zegden: "in plaats van kritiek te geven op de priester, bid elke dag voor hen."
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [7/9]
Vr. Pétar: Zal het zichtbaar zijn? Mirjana: ja.
Vr. Pétar: Het lijkt wel dat Zij ons probeert voor te bereiden en ons aan te kleden met heiligheid, Gods liefde en volmaaktheid, zodat we Onze Heer kunnen begroeten wanneer Hij komt. Is er iets dat iets van die aard aanduidt? Mirjana: Net zoals elke moeder, is Zij bezorgd om Haar kinderen. Zij wilt dat we God de Vader goed voorbereid ontmoeten. Zij wil niet dat we zouden wenen of jammeren als het te laat zal zijn. God zegt dat Hij ten allen tijde vergeeft, onder de voorwaarde uiteraard dat de ziel oprecht berouw heeft. Alles wat ze van ons vraagt en het enige waar ze op wacht is dat wij ons allen zouden bekeren opdat we zouden vergeven worden. Wat volgt zijn de geheimen die werkelijk helemaal niet aangenaam zijn. Ik zou mij gelukkig voelen indien er iemand eindelijk zou begrijpen dat ik niet alles [de geheimen] kan verklappen, maar éénmaal zij zich zullen openbaren, zal het te laat zijn.
Vr. Pétar: Zal de intervaltijd tussen het eerste en het tweede geheim van enige duur zijn? Mirjana: Dat hangt af van de geheimen. Wat ik wil zeggen is dat, bijvoorbeeld, de tijd tussen het eerste en tweede geheim een zekere periode duurt, maar tussen het tweede en het derde geheim van een andere lengte kan zijn.. Zo kan bijvoorbeeld, en ik leg er de nadruk op, het eerste geheim vandaag plaatsvinden en het tweede reeds morgen.
Vr. Pétar: Vertel me, wat denkt u over de mensen die bijzonder geïnspireerd zijn door God, ik bedoel mensen die authentieke mystieke evaringen hebben, bovennatuurlijke ervaringen. Ik praat over hen waaraan God iets toont of zegt, op verschillende wijzen: dingen die zullen plaatsvinden in de toekomst. Kunt u een verband leggen tussen hen en de huidige toestand van de wereld? Mirjana: Ik geloof dat ook zij door Maria zijn gekozen, net zoals wij door Haar zijn gekozen. Ieder van ons is niet gekozen omdat we op de een of andere manier beter zijn dan de anderen, in het geheel niet! Ik bedoel hiermee dat ze gewoon gekozen zijn om de mensen te helpen, op verschillende manieren, om de aandacht te trekken van de mensen op God, om de mensen dingen over Hem te vertellen en over alles wat er zal gebeuren, om de mensen rondom aanwijzigingen te geven, door tot hen te praten en hen te zeggen wat Maria ons vertelt. Om dezelfde dingen te doen en te zeggen die Zij ons vertelt. Misschien zullen de mensen naar hen luisteren. De belangrijkste taak van ons alles, de zieners, is om het geloof en het vertrouwen in God te verspreiden.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 167]
Schrift 1
447. Vrijdag. Ik was ziek en kon niet deelnemen aan de heilige Mis. 's Morgens om zeven uur zag ik mijn biechtvader de heilige Mis opdragen, en zag ik ook het Kindje Jezus. Op het einde van de heilige Mis verdween het visioen, en ik bevond me in mijn cel, zoals tevoren. Een onbeschrijflijke vreugde greep mij aan, want al kon ik niet aanwezig zijn in de heilige Mis in onze kapel, toch had ik deelgenomen aan de heilige Mis in een ver afgelegen kerk. Jezus kan alles verhelpen.
448. 30 juli 1935. Feest van de heilige Ignatius. Ik heb vurig gebeden tot deze heilige en maakte hem het verwijt, dat hij mij kon aanzien zonder mij te hulp te komen in zo een belangrijke zaken als het volbrengen van de wil van God. Ik zei deze heilige: "O, gij onze patroon, die brandde van liefdevuur en ijver voor de grootste glorie van God, ik bid u nederig, help mij in het volbrengen van Gods plannen." Het was tijdens de heilig Mis. Dan zag ik de heilige Ignatius aan de linkerzijde van het altaar, met een groot boek in de hand. Hij zei me deze woorden: "Mijn dochter, ik ben niet onverschillig tegenover uw zaak, de regel kan aangepast worden binnen deze Congregatie." Hij toonde met de hand het grote boek en verdween. Ik was oneindig gelukkig dat de heiligen zo aan ons denken en dat onze vereniging met hen zo nauw is. O goddelijke Goedheid, wat is de innerlijke wereld schoon, al hier beneden kunnen wij in gemeenschap met de heiligen leven. Ik heb gedurende de ganse dag de nabijheid van deze dierbare patroon gevoeld.
449. 5 augustus 1935: Feest van de Moeder Gods van Barmhartigheid.
Ik heb me op dit feest voorbereid met meer ijver dan de vorige jaren. 's Morgens, heb ik een innerlijke strijd ervaren, bij de gedachte dat ik deze Congregatie moest verlaten die de bijzondere bescherming geniet van Maria. De meditatie gebeurde in deze strijd en ook de eerste heilige Mis. Tijdens de tweede heilige Mis, heb ik de Heilige Moeder gebeden en haar gezegd dat het mij moeilijk valt te scheiden van deze Congregatie, die onder haar bijzondere bescherming geplaatst is. Ik zag dan de Heilige Maagd, onbeschrijfelijk mooi. Ze naderde mij van het altaar naar mijn bidstoel, Ze drukte mij tegen Zich aan, en zei me deze woorden: "Ik ben een Moeder voor u door de ondoorgrondelijke barmhartigheid van God. De ziel die trouw de wil van God volbrengt, is mij het aangenaamst." Zij liet me verstaan dat ik trouw alle wensen van God volbracht en dat ik daarom genade gevonden heb in Haar ogen. "Wees moedig en vrees geen schijnbare hindernissen, maar richt uw blik op het lijden van mijn Zoon en zo zult ge de overwinning behalen."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 179]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Deze visie zal gebeuren door een ogenblikkelijke indruk van het goddelijk zijn in onze ziel en door middel van een bovennatuurlijk licht dat het licht van de glorie heet. Suarez beschrijft dit zo: Een geschapen eigenschap en een hogere intellectuele deugd, aangeboren in de ziel, die haar de aanleg en de kracht zal geven God te zien. Dit licht van de glorie zal de mens veranderen, zegt Sint Denijs, hem vergoddelijken door er de stempel van de hemelse schoonheid op te drukken en aan de Vader gelijk te maken. Het zal de aanleg van de ziel verruimen om, in zoverre dat ze in staat is, het immense en onbegrensd bezit te ontdekken en te begrijpen... Zoals bij het zonlicht het oog de verscheidene tastbare dingen ontwaart en met een blik het heelal kan aanschouwen, zoals door het licht van de rede hij de rede zelf en de intellectuele waarheden kent en zo in het licht der glorie wordt gedompeld, zal hij het oneindige als domein bezitten en in zekere zin God zelf omvatten... De Schrift leert ons dat het licht der glorie Gods licht is: In lunine tuo videbimus lumen. Door dat licht zal onze ziel zo doordrongen zijn van de goddelijke aanwezigheid dat ze, niet door eigenkennis, maar door de kennis van God zelf, niet meer ziet met haar beperkte en zwakke blik maar met de blik van God zelf: Erit intellectui plenitudo lucis. De vervoering die de goddelijke visie zal teweeg brengen bij de uitverkorenen zal hun hart doen overlopen van de meest sublieme vreugde, het zal een waterval van heerlijkheden en geneugten zijn, het leven in al zijn vruchtbaarheid en de bron van al het goede en van alle leven [Ps 35,19]. Het zal, volgens Sint Augustinus, als een verbinding zijn met Gods eigen hart opdat we met de volle energie van de liefde en de vreugde van God zelf zouden liefhebben en genieten: Erit voluntati plenitudo pacis.
Het eeuwig leven, zegt Sint Paulus, is als een gewicht, een last van alle geneugten, bedwelmingen en vervoeringen: aeternum gloriae pondus, een gewicht dat, in plaats van de mens te vernietigen, zijn jeugd en kracht onuitputtelijk zal vernieuwen. Het is een steeds vruchtbare bron waaraan de ziel met lange teugen kracht en leven put. Het is een bruiloft waarbij de ziel haar Schepper eeuwig omhelst zonder de emotie in kracht te voelen afnemen sinds de eerste dag dat ze zich met hem verenigde en aan zijn borst leunde.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 61]
De oproep tot Vergeving
Toen zij Jezus zag, geloofde Magdalena in Hem en had zij Hem lief. Het was dit geloof en deze liefde die aan de basis lagen van haar haat voor de zonde, om te treuren over en de ijdelheden der wereld te minachten, aan haar levenswandel te veranderen. En de Heer was veheugd met dit alles met de woorden: "Vele zonden zijn haar vergeven omwille van haar liefde. Uw geloof heeft u gered. Ga in vrede." Het is het geloof en de liefde die ook bij ons de haat voor onze zonden kan doen opwellen, er spijt over hebben en onze levenswijze doen veranderen, zodat God tegen ons kan zeggen, zoals Hij tot Maria Magdalena zei: "Uw zonden zijn u vergeven."
Tot de overspelige vrouw zei Hij: "Heeft iemand u veroordeeld?" Ze zei: "Niemand, Heer." [Joh. 8:10-11] De Heer zag het verdriet in het hart van de vrouw en haar verlangen om haar levenswandel te veranderen, vandaar dat Hij haar beloofde om haar niet te veroordelen en haar vergiffenis te schenken, op voorwaarde echter, dat zij niet meer zou zondigen: "Ga naar huis en zondig niet meer."
Op dezelfde wijze richtte Jezus zich met zijn boodschappen tot hen die ervan uitgingen dat ze enkel goed moesten lijken in de ogen van de anderen zonder zich iets van Gods ogen aan te trekken. Voortdurend riep Hij hen op tot berouw over hun levenswijze en om boete te doen: "Ik verzeker u: de tollenaars en de hoeren zijn u voor bij het binnengaan van het koninkrijk van God." [Mat. 21: 31]
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Jozef [1/19]
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 92]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De aankomst in Laus
Wat gaat Benoîte in deze netelige beproeving doen?
M. Gaillard licht ons in over de reacties van de herderin, de hoofdgetuige. "Benoîte hoort," schrijft hij, "van de komst van de aartsvicaris en dat hij handige lui in ondervragen meebracht. Dit eenvoudige en schuchter meisje wilde vluchten om niet voor hen te verschijnen. Terwijl ze erover nadacht verscheen de Moeder Gods haar en zegt haar dat ze moet blijven, dat de Kerklui redelijk te woord dienden gestaan, dat de ene na de andere haar zullen onderzoeken, steeds weer terug zullen komen op wat ze haar zullen gezegd hebben in onderbroken zinnen om haar te onderbreken en te zien of ze zal afwijken in plaats van gelijk en standvastig te blijven. Ze zullen haar op verscheidene manieren misprijzen om haar in verwarring te brengen, beweren dat de visioenen maar waanzin zijn en een droom van haar lichtzinnige hersenen, dat het maar zuivere verbeelding is de mensen te bedriegen. Maar ze hoeft niets te vrezen! Dat ze de aartsvicaris zegt dat hij God uit de hemel kan doen neerdalen vanwege de macht die hij als priester kreeg, hij niets te bevelen heeft aan de Moeder Gods. Ze zullen haar zeggen dat ze de kapel zullen doen afbreken of afbranden Dat ze dat doen als ze dat kunnen, maar ze zullen die macht niet hebben, alsook deze niet om je de gevangenis in te werpen."
Bij die tekst van 1710 maakt M. Gaillard duidelijk kanttekeningen over de feiten die hij 50 jaar eerder meemaakte. Er is te onthouden dat, na eerst in paniek te zijn geraakt, Benoîte in haar gebed begrepen heeft dat ze moedig het hoofd moest bieden aan de onderzoekers en de waarheid van de haar visioenen moet verkondigen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 308]
Judas Iskariot
Judas' plaatsvervanger
In het Bijbelboek Handelingen van de Apostelen 1:15-26 wordt beschreven hoe de opengevallen plaats van Judas wordt ingevuld. Met behulp van loting wordt Mattias aangewezen als plaatsvervanger.
Algemene audiëntie 18 oktober 2006
Beminde broeders en zusters,
Vandaag sluiten we de galerij van apostelfiguren af, die door Jezus zelf tijdens Zijn aardse leven geroepen werden. We kunnen daarbij niet nalaten degene te vermelden die in de lijsten van de Twaalf steeds het laatst genoemd wordt: Judas Iskariot. We willen hem hier associëren met de persoon die later gekozen werd om hem te vervangen, namelijk Mattias.
Alleen reeds de naam Judas, roept bij christenen een instinctieve reactie van afkeer en veroordeling op. De betekenis van de benaming "Iskariot" wordt betwist: de meest gevolgde verklaring is "man van Keriot," verwijzend naar zijn dorp van oorsprong, dat in de omgeving van Hebron ligt en twee keer in de Heilige Schrift vermeld wordt [cfr. Joz. 15: 25 en Am. 2: 2].
Anderen interpreteren haar als een variante van de term "sikarius", die naar een strijder verwijst, gewapend met een dolk, in het Latijn sica genoemd. Sommigen tenslotte zien in deze bijnaam eenvoudig de Hebreeuws-Aramese transcriptie die betekent: "degene die hem zou overleveren". Deze omschrijving staat twee keer in het vierde Evangelie, namelijk na een geloofsbelijdenis van Petrus [cfr. Joh. 6: 71] en vervolgens bij de zalving in Betanië [cfr. Joh. 12: 4]. Andere passages tonen dat het verraad op gang was: "zijn verrader." Dat is het geval bij het laatste avondmaal, na de aankondiging van het verraad [cfr. Mt. 26,25], vervolgens op het ogenblik van Jezus arrestatie [cfr. Mt. 26: 46.48 en Joh. 18: 2.5]. De lijsten van de Twaalf daarentegen spreken over het verraad als een reeds voldongen feit: "Judas Iskariot, die Hem heeft overgeleverd" [Mc. 3: 19 en Matteüs 10: 4 en Lucas 6: 16 hebben gelijkwaardige uitdrukkingen. Het verraad als dusdanig had plaats in twee momenten: eerst en vooral is er de fase van het plan, wanneer Judas met Jezus vijanden dertig zilverlingen overeenkomt [cfr. Mt. 26: 14-16], vervolgens de uitvoering ervan, met de kus aan de Meester in Getsemane [cfr. Mt. 26: 46-50]. Wat er ook van zij, de evangelisten benadrukken Judas hoedanigheid van apostel, die in al zijn aspecten op hem neerkwam: hij wordt herhaaldelijk "één van de twaalf" genoemd [Mt. 26: 14.47 en Mc. 14: 10.20 en Joh. 6: 71] of "die tot het getal van de twaalf behoorde" [Lc. 22: 3]. Twee keer, wanneer Jezus zich tot de apostelen richt en het over Judas heeft, wijst Hij hem aan als "één van u" [Mt. 26: 21, Mc. 14: 18, Joh. 6: 70 en 13:21]. En Petrus zal van Judas zeggen: hij "behoorde tot ons getal en had aan dit dienstwerk zijn deel gekregen." [Hand. 1:17]
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 133]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Betel, Luz en Ensemes
Lazarus ging van hier terug. De andere vrienden van Jeruzalem waren reeds van bij de Jordaan teruggekeerd. Lazarus was tot hier meegekomen. De Heilige Vrouwen, die te Jeruzalem een bezoek aan Suzanna gebracht hadden, zijn ook door de woestijn van Giba en Efron over Mikmas, waar zij bekenden hadden, afgereisd. Zij begeven zich, vermoed ik naar Tebez, waar Jezus een ontmoeting met hen zal hebben.
1 oktober. Jezus heeft de stad Luz verlaten en, in zuidelijke richting, de woestijn doorkruist. Hij trekt zuidwaarts en is, schat ik, van 12 leerlingen vergezeld. Benevens Saturninus zijn er Hem na zijn doop twee andere gevolgd. De zoon van Veronika is reeds gisteren vertrokken, misschien met een boodschap voor de Heilige Vrouwen. Op zijn voortgezette reis zag ik Jezus en de leerlingen eenmaal tussen een laan van dadelbomen voort wandelen en daar de leerlingen bevreesd waren om de afgevallen vruchten op te rapen en te eten, zei Jezus tot hen: "Ge kunt er gerust van eten. Op dergelijke dingen behoeft ge voortaan niet meer zo angstvallig te zijn, maar zoekt uw reinheid in de eigenschappen van de ziel en in de woorden die uit uw mond komen, niet in de dingen die de mond ingaan." Ik zag Jezus onderweg in een rij van afzonderlijk gelegen huizen een tiental zieken bezoeken, hen troosten en enkele er van genezen. Sommige van deze volgden Hem.
Hij kwam vervolgens in een plaats die Ensemes heet [8 km ten oosten van Jeruzalem, bij de beek es-Sidr, ter plaatse waar de bron el-Hewd ontspringt. Hier kwamen de inwoners Hem tegemoet. Zij hadden reeds de tijding gekregen dat de nieuwe profeet naderde en velen hadden hun kinderen aan de hand mede. Zij groetten Hem eerbiedig en wierpen zich voor Hem neder, maar Hij deed hen vriendelijk opstaan.
Zij die Hem eer bewezen waren voorname lieden uit het dorp en zij ontvingen Hem in hun huis, doch de Farizeeën haalden Hem van daar weg naar de synagoge. Zij waren Hem niet ongunstig gezind en verheugden zich er over een profeet in hun midden te hebben. Op de bekentenis evenwel van de leerlingen dat Jezus de zoon was van een timmerman van Nazareth, ontdekten zij veel in Hem dat hun laakbaar scheen, hoewel zij hun mening voor zich bewaarden. Zij hadden Hem voor een andere profeet gehouden, die meer aan hun opvattingen beantwoordde.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 3]
Catechismus
Het Doopsel in het Heilsbestel
De voorafbeeldingen van het Doopsel in het Oude Verbond
Bij de zegening van het doopwater in de liturgie van de paasnacht gedenkt de kerk op plechtige wijze de grote gebeurtenissen uit de heilsgeschiedenis die reeds een voorafbeelding waren van het mysterie van het doopsel:
God, met onzichtbare macht bewerkt Gij door de sacramenten wonderbare dingen en op velerlei wijzen hebt Gij het water, uw schepping, toebereid om de genade van het doopsel aan te duiden.
Sinds het ontstaan van de wereld is het water, dat nederig en wonderlijk schepsel, de bron van leven en vruchtbaarheid. Volgens de heilige Schrift 'bebroedt' de Geest van God het als het ware:
In het begin van de wereld zweefde uw Geest over de wateren, opdat zij toen reeds kracht zouden ontvangen om te heiligen.
De kerk heeft in de ark van Noach een voorafbeelding van het heil door het doopsel gezien. Door haar bleven inderdaad 'slechts enkelen, niet meer dan acht personen, behouden te midden van het water' [1 Petr. 3,20].
De zondvloed hebt Gij gemaakt tot beeld van de wedergeboorte, zodat hetzelfde water het einde der zonde en het begin van nieuw leven betekende.
Anne Van Der Sloten
11. Bijzondere reeks: Wanneer een Heilig Gelaat en een gestigmatiseerde elkaar ontmoeten [3/5]
Waar kwam het vandaan?
Wel, sinds de zesde eeuw was het bekend onder de naam van "afbeelding die niet door mensenhanden gemaakt is en sinds 705 werd het bewaard in zijn eigen kapel in de oude Sint-Pieters, door Constantijn gebouwd.
Het werd bekend als de vera eikon, of "ware afbeelding" en de naam Veronica werd gebruikt in de middeleeuwen voor de vrouw die de zalige Catharina Emmerich benoemde met de naam Seraphia in haar visioenen van het lijden van Christus.
Hoe kwam het in Rome terecht?
Deze vraag wordt behandeld in het boek van de Duitse journalist, Paul Badde. Hij veronderstelt dat het doek de zweetdoek is die apart opgerold teruggevonden werd door de apostelen en die het gelaat van Jezus had bedekt na Zijn dood. [Joh. 20: 7]
Badde spreekt over een doek dat het gelaat van Jezus droeg en dat door de apostel Judas na de tenhemelopneming naar koning Abgar van Edessa, een vooraanstaande stad in die tijd, zon 600 km van Jeruzalem en nu gekend onder de naam Urfa in Turkije, werd gebracht. De koning werd onmiddellijk genezen van een ziekte die hem aan het bed gekluisterd hield.
Bron: Paul McLeod
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 20]
Goddelijke vertroostingen
Vrijheid
Gekweld door medelijden en wroeging kon Moeder Valenzuela niet langer de gedachte verdragen dat deze onschuldige en heilige zusters zaten opgesloten op die afschuwelijke plek. Zij schreef een brief naar de Bisschop waarin zij haar zwakheid opbiechtte door de opstandige nonnen toe te laten haar te manipuleren en hierdoor tot de gevangenzetting van deze volkomen onschuldige nonnen hadden aangezet. De prelaat was erg woedend door deze boodschap. Hij berispte Moeder Valenzuela streng en beval de onmiddellijke vrijlating van de slachtoffers.
Bij hun vrijlating kustten de arme, lijdende zusters nedering de voeten van hun priores en ook deze van hun vervolgers.
Ondanks dit, zou het een heel werk zijn om de blijvende intriges, laster en roddel en kwellingen die door de vader aller leugens werden opgezet tegen de trouwe en diepgelovige zusters in een boek neer te schrijven. Laat het volstaan om te zeggen dat dit slechts het begin was van de verschrikkelijke kwellingen en vervolgingen die werden geleden door deze heilige zielen, die later moesten terugkeren naar die vreselijke gevangenis.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
20 maart 2011
Terwijl ik in de kerk de vijf droeve mysteries bad van de Rozenkrans, sprak onze Heer Jezus: "Troost mij, Mijn kind, tijdens dit ogenblik van Mijn Passie. Offer mij iedereen waaraan u kunt denken. Bid voor de zondaars en de ongelovigen. Vraag Mij om barmhartig te zijn voor iedereen. Ik geef u hiervoor de genade. Tweeduizend jaar geleden hebben ze Mij gekruisigd en steeds opnieuw en opnieuw word Ik gekruisigd. Zelfs in de kerken word ik door zo velen gekruisigd die Mij beledigen. Mij barmhartigheid breidt zich uit en ik wacht geduldig op de zondaars om zich te veranderen, maar zo weinigen antwoorden op Mijn oproep.
Ik wens de mensen van deze wereld te waarschuwen. Zo vele gebeurtenissen zullen er plaatsvinden in de wereld dit jaar, zelfs in dit land van Australië en vele andere plaatsen. Vertel de mensen dat ze wakker moeten worden, zodat ze kunnen zien hoeveel God word beledigd. Ze moeten zich veranderen en berouw hebben."
Aan alle zielen, terwijl u nog kunt, smeek om genade. Men kan pas gered worden door het Barmhartige Hart van God die ons zo liefheeft.
Mijn gekruisigde Heer, Ik hou van U. Heb medelijden voor de mensheid.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 15
Deze vloot die over de zee vaart zal uit tien grote schepen bestaan, duizend kleinere schepen, duizend boten, duizend aanvoerende boten en duizend kleinere boten. De thuishaven van de vreemde vloot zal behoren tot een land dat naar het westen kijkt. Zon grote verzameling van mensen hebben elkaar nooit eerder ontmoet in het oosten en het westen en nooit meer zal er monsterbijeenkomst zijn zolang Ierland een door de zee omgeven eiland is.
Vertaling: Chris De Bodt
06-09-2011
6 september 2011
6 september 2011
Verschijning aan Mirjana van 2 september 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 70]
Robert Boyd, Canada
Kort vóór ik naar Medjugorje ging, had ik me aangesloten bij een kleine charismatische gebedsgroep, waar ik nogal van hield. Toen ik naar Quebec stad terugkeerde sloot ik definitief aan en ik bleef vier jaar bij de gebedsgroep. Zij waren tegen Medjugorje en later, na zon twee tot drie jaar zeiden de mensen uit de buitenwereld: "U behoort tot een secte." Eerlijk gezegd wou ik niets te maken hebben met wat anderen dachten of zeiden. Rond datzelfde ogenblik zette de kerel die de gebedsgroep had opgericht de priester aan de kant en begon zelf de groep te leiden, zonder priester.
Ook mijn echtgenote behoorde tot deze gebedsgroep, maar stapte er na drie maanden uit, nadat één van haar broers haar had gezegd dat ze tot een sekte behoorde. Tegen die tijd was ik echter zodaning bij de werking betrokken en was ik er eveneens van overtuigd dat ik mij op het rechte pad bevond, dat ze mij het nooit heeft verteld. Een jaar later stapte ook ik op. Ze is binnenin erg gekwetst, tot op de dag van vandaag, en zij heeft heel wat heling nodig. Bid voor haar. Zij gaat naar de Kerk, maar wil geen deel meer uitmaken van een of andere gebedsgroep. Zij gelooft in Medjugorje, maar wil er niet heengaan. Ik offer haar pijnen voortdurend op aan de Heer, Zijn Zoon en Onze Lieve Vrouw en ik ben bereid om mijn hele leven te wachten op haar genezing, zodat we op een dag samen naar Medjugorje op bedevaart zouden gaan.
In moet zeggen dat we gedurende 11 à 12 jaar wegbleven uit de Kerk. Nu 5 januari 2000 zal het 4 jaar geleden zijn dat ik terugging naar de Kerk. Tijdens deze 11 jaren heb ik zowat het onderste uit de kan gehaald, in vele aspecten van mijn leven. In 1993/94 begon ik naar een aanbiddingskapel te gaan en Jezus was daar aanwezig juist vóór mij in het Heilige Sacrament. Ik praatte met Hem. Op een dag voelde ik diep in mijn binnenste alsof er iemand [Onze Lieve Vrouw] in mijn fluisterde om Haar terug te gaan zien in Medjugorje. Ik had toen zeker het geld niet om er heen te gaan. Tijdens al die jaren was ik verslaafd geworden aan het vissen en mijn vrouw ging me heel binnenkort het geld geven om ons een tweedehands terreinwagen te kopen.
Toen ik die dag naar huis terugkeerde voor het eten, waren mijn plannen gewijzigd. Ik vroeg haar om mij, in plaats van het geld voor de auto te geven, ik liever het geld zou krijgen om naar Medjugorje te gaan. Hun eerste reacte: mijn vrouw en de vrienden van de visclub vertelden mij: "Robert, u bent aan het doordraaien en de andere gebruikelijke antwoorden wanneer iemand zichzelf tot God keert na zoveel jaren." Tot mijn verrassing had ze enkele dagen later het geld voor mij ter beschikking. Dit was een diepe bevestiging in mijn hart dat Onze Lieve Vrouw, de Gospa, mij ooit had toegefluisterd "dat ik op een dag zou terugkeren tot God om mijn wil zich aan Hem zou over geven." In mijn geval duurde het niet lang dat Jezus via Onze Lieve Vrouw mij een antwoord bezorgde.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [6/9]
In een later interview met dezelfde priester, gad Mirjana meer uitleg over de overige geheimen, waarbij zij in het bijzonder aandrong op de bekering van de jongeren. Het is vooral voor hen dat Maria zo weent. Mirjana gaat verder: "Ik heb nu kennis over dingen die absoluut niet aangenaam zullen zijn.," zei de zienster, wiens dagelijkse verschijningen ophielden in 1982, toen zij, als eerste van de zes zieners, het tiende geheim ontving. "Ik geloof dat, indien iedereen wist wat ik weet over deze zaken, elkeen van hen geestelijk volledig zou dooreengeschud zijn en onze wereld in een volledig ander daglicht zouden stellen. Uiteraard blijft mijn grootste advies om te bidden voor alle ongelovigen. Ziet u, Maria maakt in haar gesprekken het meeste tijd vrij hierover. We mogen ook de ouderen en de zwakkeren niet vergeten. Ook zij behoren tot ons. Zij offerden hun hele leven. Veel onder hen leefden hun volledig verblijf op aarde ten dienste van God en in gebed. Hun oudere jaren hoefden niet zo treurig en ellendig te zijn. Ik kan niet verder uitweiden, het is moeilijk voor mij om dat te doen. Ziet u, er is zoveel verbonden met de geheimen... Indien de mensen het eerste geheim zouden zien, zoals het mij getoond is, zouden allen zeer zeker genoeg wakker geschud zal om een volledig andere kijk op henzelf en de iedereen rondom hen te hebben.
Vr. Pétar: Zal de openbaring van dat geheim iets tijdelijks zijn of zal het iets zijn dat zal verspreid zijn over voor een langere periode? Mirjana: Het zal slechts een kleine tijd duren.
Vr. Pétar: Een kleine tijd? Mirjana: Niet lang.
Vr. Pétar: Zal de uitwerking blijvend en bestendig zijn of zal de uitwerking ervan tijdelijk en voorbijgaand zijn. Mirjana: Hoe kan ik dat uitleggen zonder meer uit te breiden over het geheim? Laat me enkel zeggen dat het absoluut niets goed en onaangenaam zal zijn.
Vr. Pétar: Als er iemand daarna zal komen met de kennis dat dit en dat heeft plaatsgevonden, zal deze persoon dan alles kunnen zien, enig bewijs dat er werkelijk iets is gebeurd hier? Mirjana: Ja, ja, ja.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Christus in de wolken!
Amateur fotograaf en bergbeklimmer Luc Perrot beklom de "Cirque de Mafate," een caldera op het Franse eiland La Réunion, om er time-lapse foto's te maken [met tussenpausen hetzelfde voorwerp fotograferen] van de voorbijdrijvende wolken. De Fransman was stomverbaasd toen hij zag dat er plots een Christusfiguur opdook in een foto, omgeven met een wolkenrans.
Foto op 10 juli 2011 genomen op het eiland La Réunion, gelegen naast Madagascar
Op 1 september nam Michele Kennedy rond 11:30 uur een tiental foto's van de zon in "solarize mode." Het resultaat waren foto's met een kleine lichtkring rond de zon. Maar om drie uur 's namiddags besloot ze opnieuw een foto te nemen met haar Android smartphone. Het resultaat was Jezus, met kroon en zwaard, als teken van Zijn komst om de wereld te oordelen.
Jezus, met kroon en zwaard, als teken van Zijn komst om de wereld te oordelen
4. Kruisberg te Siauliai, Litouwen
We hebben aan de kruisberg al aandacht besteed, onder de rubriek "Vreemde Plaatsen." Hier een aantal sfeerbeelden van deze wel heel merkwaardige plaats.
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 166]
Schrift 1
444. Deze priester zei me deze diepe woorden, dat er drie graden zijn in het volbrengen van de goddelijke wil: de eerste, dat de ziel alles volbrengt wat uitwendig vervat is in bevelen en regels; de tweede, dat de ziel de innerlijke inspraken volgt en ze volbrengt; de derde, dat de ziel, overgegeven aan de wil van God, Hem de vrijheid laat over haar te beschikken en dat God met haar doet wat Hem belieft, ze is een gewillig werktuig in Zijn hand. En de priester zei me dat ik in de tweede graad van het volbrengen van de goddelijke wil was en dat ik de derde graad van het volbrengen van de goddelijke wil nog niet bereikt had, maar dat ik me toch moest inspannen deze derde graad van de goddelijke wil te volbrengen. Deze woorden drongen door tot op de bodem van mijn ziel, ik zie duidelijk dat God dikwijls aan de priesters kennis geeft van wat zich afspeelt op de bodem van mijn ziel. Dat verbaast mij niet, maar ik dank God eerder dat Hij zulke uitverkorenen heeft.
445. Donderdag. Nachtaanbidding [21]
Toen ik in de aanbidding kwam, greep een innerlijke ingetogenheid mij onmiddellijk en zag ik Jezus, ontdaan van zijn klederen, vastgemaakt aan een paal en dadelijk begon de geseling. Ik zag vier mannen die om de beurt de Heer met gesels sloegen. Mijn hart begaf bij het zien van deze marteling. De Heer zei me dan deze woorden: "Ik lijd een nog grotere pijn dan deze die ge ziet." En Jezus gaf me te kennen voor welke zonden Hij zich aan de geseling heeft onderworpen, het zijn de zonden van onzuiverheid. O, hoezeer heeft Jezus moreel geleden toen Hij zich aan de geseling onderworpen heeft! Hij zei me dan: "Kijk en zie het menselijk geslacht in zijn huidige toestand." En op hetzelfde moment, zag ik vreselijke dingen: de beulen lieten Jezus in de steek en andere personen deden voort met de geseling, ze grepen de gesels en sloegen de Heer zonder erbarmen. Het waren priesters, religieuzen, broeders en zusters en de hoogste gezagdragers in de Kerk, wat mij erg verbaasde, er waren ook leken van verschillende leeftijden en standen: ze luchtten al hun woede op de onschuldige Jezus. Toen ik dat zag viel mijn hart in een soort doodstrijd. Toen de beulen Hem sloegen, zweeg Jezus en keek Hij in de verte, maar toen die zielen waar ik hoger van sprak Hem begonnen te geselen, sloot Jezus de ogen en een dof vreselijk smartelijk gekreun ademde uit Zijn Hart. En de Heer liet mij tot in de bijzonderheden kennen hoe zwaar de kwaadaardigheid van deze ondankbare zielen was: "Ziet ge, dat is voor Mij een pijnlijker marteling dan de dood." Toen zwegen ook mijn lippen en begon ik in mijzelf de doodstrijd te voelen. En ik voelde dat niemand mij kon troosten, noch me uit die toestand losrukken, behalve Degene die me erin had gezet. De Heer zei me dan: "Ik zie de oprechte pijn van uw hart, die een grote verlichting aan Mijn Hart heeft gebracht, kijk en troost u."
446. Dan zag ik Jezus aan het kruis genageld. Hij hing een tijdje aan het kruis, toen ik een legioen zielen zag, gekruisigd zoals Hij. En ik zag een tweede legioen zielen en een derde. Het tweede legioen was niet genageld op het kruis, maar de zielen hielden het kruis stevig vast in de hand. Het derde legioen was niet gekruisigd, en die zielen hielden het kruis niet stevig vast, maar ze sleurden het achter zich aan en waren ontevreden. Dan zei Jezus me: "Ziet ge, de zielen die in het lijden en in de verachting op Mij gelijken, zullen in de heerlijkheid ook op Mij gelijken en degenen die Mij minder gelijken in het lijden en de verachting, zullen ook minder op mij gelijken in de heerlijkheid."
De meeste gekruisigde zielen waren van de geestelijke stand. Ik heb op het kruis ook zielen gezien die ik ken, wat mij een grote vreugde gaf. Dan zei Jezus mij: "In de meditatie van morgen gaat ge nadenken over wat ge vandaag gezien hebt." En aanstonds was Jezus verdwenen.
[21] Zie Db 319.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 178]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Het heilige Concilie voegt erbij: Dit visioen van God vloeit niet voort uit de natuurlijke krachten. Ze stemt niet overeen met eender welk verlangen of eis van ons hart. Buiten de openbaring zou ons menselijk verstand er geen vermoeden van hebben, nec in cor hominis ascendit. Het eeuwig leven is het grootste wonder, het subliemste mysterie, de open bloem of beter nog de vrucht van de genade waarvan, door toedoen van de Heilige Geest, het mensgeworden Woord het zaad en de wortel midden de mensheid heeft geplant. Opdat we het eeuwig leven zouden bereiken is het vereist dat God een nieuwe vorm geeft aan onze geest en hem een nieuwe eigenschap toekent.
Terloops voegen we er aan toe dat het visioen van God, dat onnatuurlijk is voor de mens, en het verlies ervan pijnloos is voor de zinnen en het vuur niet aanvoelt. Zo zijn de zonder doopsel gestorven kinderen niet tot Gods visioen toegelaten: nochtans zullen ze in zekere mate van God genieten, ze zullen Hem kennen door het licht van hun rede en Hem teder beminnen als de schepper van hun wezen en de verstrekker van al het goede. Deze leer steunt op dit groot principe: de mens op zichzelf beschouwd en als zuivere natuur verschilt van de zondige mens zoals de naakte mens verschilt van degene die van zijn kentekens en rechten beroofd werd door een verdiende straf. Dus, elke mens die over zijn verstand en vrijheid beschikt is voorbestemd voor het eeuwig leven en bezit zodoende aanleg en middelen om deze sublieme beloning te bereiken. Als dat niet lukt zal hij een onmetelijke pijn ervaren door het verlies, door eigen schuld, van een bezit die zijn bekroning moest zijn, maar de ongedoopte kinderen bezitten niet het zaad van de glorie, ze hebben er nooit de prijs van ingeschat, hun verstand dat het doopsel niet verlichtte heeft geen aanleg voor visie van bovennatuurlijke dingen zoals een dier geen aanleg heeft om verlicht te worden door de rede en wiskundige of speculatieve waarheden aan te kunnen. Het is dus onredelijk te beweren dat ze zullen lijden onder het ontbreken van een bezit dat niet voor hen bestemd was. Deze ongedoopte kinderen zullen niet helemaal van God gescheiden worden: ze zullen met Hem één zijn in die mate dat ze hun natuurlijk doel zullen bereiken en God zullen zien in zoverre dat Hij door externe wezens zichtbaar is en zich openbaart door de wonderen en de harmonie van de schepping. Kostbare leer die tegelijk de goddelijke rechtwaardigheid en goedheid verzoent, zachte troost voor de christelijke moeders die hun kind betreuren dat per ongeluk stierf zonder te genieten van het sacrament van de Verlossing!
De mens zal God van aangezicht tot aangezicht zien, maar hoe zal die visie gebeuren? Het is een geloofswaarheid dat we geen afbeelding zullen zien: ook weten we uit geloof dat we niet door te redeneren tot aan zijn kennis zullen raken of door te bewijzen zoals we hier op aarde de universele en abstracte waarheden begrijpen. Het staat ook vast dat we Hem niet gedeeltelijk of verkleind zullen zien zoals verafgelegen voorwerpen waarvan we niet alle kanten ontdekken en die we maar onvolledig zien. Hij is geheel in een grassprietje, in een atoom. En als we beweren dat Hij in alle ruimten en plekken aanwezig is, vergist ons verstand zich. God is op geen enkele plek, maar alle ruimten en plekken zijn in Hem, Hij is in geen enkele tijd, maar zijn eeuwigheid bestaat uit een ondeelbaar ogenblik dat alle tijden inhoudt. Maar we zullen Hem in al zijn eenvoud en zijn drievoudige persoonlijkheid en zoals we hier op aarde het gezicht van een mens zien, sicuti est facie ad faciem.[Suarez]
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 60]
De oproep tot Vergeving
Het is in dergelijke omstandigheden dat we gevraagd worden om onze naaste te vergeven wanneer hij ons om genade komt vragen: "Als u uw offergave naar het altaar brengt en u herinnert zich daar dat een ander iets tegen u heeft, laat dan uw offergave voor het altaar staan, ga het eerst met die ander goedmaken en kom dan terug om uw offergave te brengen.
Probeer het tijdig met uw tegenpartij eens te worden, als u nog met hem op weg bent naar de rechter. Anders zou hij u aan de rechter kunnen overdragen, en de rechter aan de cipier, en de cipier zou u gevangenzetten." [Mat. 5: 23-25] Deze woorden van Jezus tonen ons aan dat God zowel vergiffenis als verzoening wenst, en enkel onze offers, onze gebeden en boete God zullen behagen en door Hem zullen worden aanvaard. Onze vergeving moet mild zijn, oprecht en uit het hart komen en ook duidelijk tot uiting komen zodat God ons op dezelfde wijze kan vergeven. Dit is wat onze Goddelijke Meester ons onderwijst: "Want als u anderen hun fouten vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven. Maar vergeeft u anderen niet, dan zal uw Vader uw fouten ook niet vergeven." Met het oog op deze woorden van Jezus, is onze vergiffenis tot onze naaste onontbeerlijk als wijzelf vergiffenis wensen te bekomen van God. Vandaar dat de Boodschap ons opdraagt om Gods vergeving te vragen voor onze broers en zusters en voor onszelf.
God is genadig en steeds bereid om ons te vergeven, van zodra hij maar ons eigen berouw en verlangen tot rechtzetting waarneemt, dit is, wanneer Hij ziet dat we spijt hebben, omdat we onze levenswijze hebben veranderd en het pad van de zonde de rug hebben toegekeerd om in te schepen op het pad van de genade. De Heer zei tot Maria Magdalena: "Uw zonden zijn u vergeven [ ] uw geloof heeft u gered. Ga in vrede heen." [Lucas 7:47]. Hierop richtte hij zich tot de Farizeeërs die sterke verdachtmakingen hadden over haar soort zonden, en hun bedenkingen hadden over de vriendelijkheid en het begrip waarmee Jezus haar had verwelkomd met de woorden: "haar vele zonden zijn vergeven, want zij heeft veel liefgehad. Maar hij, aan wie weinig wordt vergeven, geeft weinig liefde." [Lucas 7: 47] De Heer zag in de ogen van Maria Magdalena de tranen die van haar wangen liepen. Hij zag in haar hart de zalf waarmee ze Hem zalfde, haar minachting voor de pronkzucht van deze wereld en haar vastbeslotenheid om haar levenswijze te veranderen. Het zag in haar hart de pijn en het verdriet waarmee ze haar leven wou beteren: "Vrouw, uw zonden zijn u vergeven."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Handelingen der Apostelen [22/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 91]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De aankomst in Laus.
Het is een klein groepje dat uit Embrun vertrekt op de morgen van 14 september om onder de warmte in het dal van Laus aan te komen. Het proces verbaal van 16 september geeft de leden van deze kleine onderzoekscommissie op: naast M. Lambert en pater Gérard is er de bisschoppelijke secretaris Heer Jean Bonnafous, kanunnikpriester van de genoemde metropolitaanse kerk, pastoor van de verenigde parochies Saint-Marcellin en Saint-Donat, de neef van de vicaris generaal, Esprit Lambert, en de heer van Savines, J.-B. de La Font, die gouverneur van Embrun zal benoemd worden in 1687. Deze twee laatste zijn genoemd door Juvénis.
Het proces verbaal duidt de officiële redenen van dit bezoek: vanwege een buitengewone devotie sinds enkele maanden in de parochie van Saint-Etienne dAvançon en een kapel, sinds een twintigtal jaren opgetrokken in het gehucht van Laus, veroorzaakt een zo buitengewone volkstoeloop dat er sommige dagen 15 of 16 processies uit verre hoeken plaatsvinden, en daar er speciaal advies kwam van vooraanstaande en betrouwbare personen [hebben we beslist] ter plaatse te gaan om te zien en te weten of alles ordentelijk verloopt aangaande de dienst van God en de tijdelijke dingen, weldaden en gaven voor votiefmissen, onderhoud van de kapel en voor kerkfabriek en verlichting .
De ruiters bestijgen moeizaam de steile weg van Avançon die onder de huidige kapel van het Kostbaar Bloed uitmondt en ze bereiken eindelijk het dal van Laus. Ze verklaren bij aankomst,' schrijft Juvénis, 'dat de aartsvicaris hier is om ingelicht te worden over wat hier gebeurde, na te gaan of de geruchten rond verschijning en wonderen waar is en of er soms naïviteit of bedrog in het spel was en dat hij vastberaden was die devotie te verbieden, behalve indien ze ondersteund was door zekere en onfeilbare wonderen. Rector Gérard was nog het meest tegen die wonderen en verschijningen gekant: hij sprak er met bitterheid over of zoals het een geleerde, overtuigde en vrome man paste om geen geloof te hechten aan teveel bijgeloof of bedrog. De houding van de onderzoekers is dus nog strenger dan de administratieve stijl van het proces verbaal laat vermoeden: de sfeer is hartstochtelijk, het komt erop aan meteen te beslissen of, ja dan neen, er bedrog bestaat of een uitzonderlijk spiritueel feit plaatsvindt.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 307]
Judas Iskariot
Judas dood
Na Jezus' overlevering aan de Romeinse stadhouder Pilatus kreeg Judas grote spijt over zijn daad. Hij ging naar de priesters en zei dat hij gezondigd had en onschuldig bloed had verraden. Hij wilde de beloning teruggeven, maar ze draaiden zich om. Daarop smeet hij het geld op de tempelvloer, liep weg en hing zichzelf op. [Matteüs 27:5]
Hoewel de Handelingen het uiteenrijten van het lichaam toeschrijft aan zijn val, beschrijft Papias een andere versie: Judas hing zich kennelijk niet op, maar zijn lichaam was door zijn goddeloos leven zo dik geworden dat een strijdwagen hem niet meer kon ontwijken in een nauwe straat en hem verpletterde, zodanig dat zijn ingewanden naar buiten "golfden."
Papias, was omstreeks 130 na Chr. bisschop van Hiërapolis in Phrygië [Klein-Azië]. Hij was een belangrijke getuige uit de apostolische traditie en wordt daarom tot de Apostolische Vaders gerekend. Papias was een tijdgenoot en vriend van Polycarpus en heeft vermoedelijk net als deze de apostel Johannes nog gekend. Volgens Papias werd het Evangelie volgens Matteüs oorspronkelijk in het Aramees geschreven.
Hij heeft een boek geschreven in vijf delen met als titel "Uitleg van de Logica van de Heer of Verklaring van de woorden des Heren," waarvan slechts fragmenten bekend zijn.
De hogepriesters wilden het "bloedgeld" niet in de offerkist doen omdat de joodse wet dat verbood en gebruikten het daarom om een akker te kopen die zou dienen als begraafplaats voor vreemdelingen [Matteüs 27:7]. De akker werd al gauw 'Akeldama' ['bloedgrond' of 'bloedakker'] genoemd, omdat het verhaal ging dat Judas' lichaam na zijn zelfmoord lang was blijven hangen en dat het touw was geknapt, waardoor in staat van ontbinding verkerende lichaam op de grond was gevallen, waarbij zijn ingewanden naar buiten waren gekomen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 132]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Betel, Luz en Ensemes
Daarna waren zij door de Jordaan getrokken en hadden het Beloofde Land ontvangen: nu was het de tijd waarin dit werkelijk geschiedde door de doop in de Jordaan. Toen was het maar een voorafbeelding geweest. Nu moesten zij getrouw zijn, en na hun doop volharden in het onderhouden van Gods geboden en zij zouden bezitters worden van het ware Beloofde Land, de stad van God. Onder deze stad verstond Hij geestelijker wijze het hemelse Jeruzalem. Zij dachten steeds aan een aards rijk en aan de bevrijding van het juk der Romeinen.
Hij sprak van de Verbondsark en de strengheid van de Oude Wet: wie de Verbondsark naderde en zich verstoutte die aan te raken, werd gedood.
Maar nu was de Wet vervuld en de genade Gods gekomen in de Zoon des Mensen. Hij zei ook dat het nu de tijd was, waarin Tobias door de engel in het Beloofde Land teruggeleid werd, hij die, getrouw aan Gods geboden, zo lang in de gevangenschap had gezucht. Hij sprak ook van Judith, de weduwe, die de dronken Assyriër Holofernes de kop had afgehouwen en het bedreigde Betuel [Betulië] bevrijd had. Nu zou de Maagd, die van eeuwigheid geweest is, groeien, zich uitbreiden en groot worden. Vele trotse koppen, die Betuel benauwden, verdrukten en vervolgden, zouden door haar afgeslagen worden. Hij verstond dit van de Kerk en haar zegepraal op de vorsten dezer wereld.
Jezus haalde nog veel zulke voorafbeeldingen en gelijkenissen aan, die nu allemaal in vervulling gegaan waren. Nochtans zei Hij nooit: "Ik ben het," maar Hij sprak altijd als van een derde persoon. Hij sprak ook van de navolging en hoe men alles moet verlaten en geen overtollige zorg mag hebben voor zijn levensonderhoud. Het was iets groter en moeilijker om herboren te worden dan voedsel te vinden, en indien zij herboren werden uit het water en de Heilige Geest, dan zou Degene die hun de wedergeboorte, het nieuwe leven geschonken had, hen ook het voedsel geven. Hij zei ook nog dat zij die zijn leerlingen wilden worden, hun verwanten moesten verlaten en zich van vrouwen onthouden, omdat het nu geen tijd was om te zaaien en uit te strooien, maar om te oogsten en te verzamelen. Hij sprak ook nog van het brood van de hemel. Zijn toehoorders waren allen wel vol bewondering en eerbied, maar zij namen al zijn uitspraken in een aardse en materialistische zin op.
11. Het Sacrament van het Doopsel [deel 2]
Catechismus
Het heilig doopsel is het fundament van heel het christelijk leven, de toegangspoort tot het leven in de Geest [vitae spiritualis ianua] en de deur die toegang verleent tot de andere sacramenten.
Door het doopsel zijn wij van de zonde bevrijd en, herboren tot kinderen van God, worden wij ledematen van Christus, ingelijfd in de kerk en haar zending deelachtig gemaakt:
'Het doopsel is het sacrament van de wedergeboorte door het water in het woord'
Hoe wordt dit sacrament genoemd?
In het Latijn wordt dit sacrament baptisma genoemd, naar de centrale rite waardoor het tot stand komt: baptizare [in het Grieks baptizein] betekent 'duiken', 'onderdompelen'; de 'onderdompeling' in het water is het symbool van de begrafenis van de geloofsleerling in de dood van Christus, waaruit hij door de verrijzenis met Hem weer opstaat, als 'nieuwe schepping' [2 Kor. 5,17] en [Gal. 6,15]. Dit sacrament wordt ook 'het bad van wedergeboorte en vernieuwing door de heilige Geest' [Tit. 3,5] genoemd, omdat het de geboorte uit water en geest aanduidt en verwezenlijkt, zonder welke 'niemand het rijk Gods kan binnengaan' [Joh. 3,5].
'Dit waterbad wordt 'verlichting' genoemd, omdat zij die deze ervaring ondergaan, geestelijk worden verlicht'. De gedoopte heeft in het doopsel het Woord, 'het ware licht dat iedere mens verlicht' [Joh. 1,9], ontvangen. 'Na het licht ontvangen te hebben' [Heb. 10,32] is hij 'kind van het licht' [1 Tess. 5,5] en zelf 'licht' [Ef. 5,8] geworden:
"Deze verlichting is de mooiste en prachtigste van alle gaven Gods [...]. Wij noemen het gave, genade, onderdompeling, zalving, verlichting, kleed van onvergankelijkheid, bad van wedergeboorte, zegel en alles wat maar kostbaar is. Gave, omdat het toegediend wordt aan wie niets met zich meebrengen; genade, omdat het zelfs aan schuldigen gegeven wordt; onderdompeling, omdat de zonde in het water begraven wordt; zalving, omdat het heilig en koninklijk is [zoals ook de gezalfden het zijn]; verlichting, omdat het een schitterend licht is; kleed, omdat het onze schaamte bedekt; bad, omdat het schoonwast; zegel, omdat het ons behoedt en waarmerkt als bezit van God."
Anne Van Der Sloten
12. Bijzondere reeks: Wanneer een Heilig Gelaat en een gestigmatiseerde elkaar ontmoeten [2/5]
Maar waarom verkozen Pater Pio en de paus om het Heilig Gelaat te bezoeken?
Sinds 1660 bevat de kerk van Manoppello een oud, zeldzaam stuk stof, gekend als byssos, een ragfijne, zijdeachtige, doorzichtige stof gemaakt van mosselzijde, dat vroeger gebruikt werd om de gezichten van de dode faraos mee te bedekken.
Deze stof draagt de afbeelding van het gezicht van een bebaarde man met open ogen, een iets geopende mond en een gekwetste linker kaak. Het was het plaatselijk geloof dat het het bekende doek van Veronica was.
In de St-Pietersbasiliek in Rome is een van de vier zware steunpilaren van de dom bekend als de "Veronicapilaar". Het meest opvallende is een beeld van Veronica dat een doek draagt waarop het gezicht van Christus is afgebeeld en een basreliëf van een engel die ook de afbeelding onthult.
In de pilaar is er een schatkist in dewelke men de vermeende doek waarmee Veronica het gezicht van Jezus afdroogde op zijn weg naar Kalvarië, bewaard wordt.
Deze stof die bewaard wordt in een reliekhouder en die getoond wordt aan het volk in St-Pieters op Passiezondag ieder jaar, is zwart met bruine delen en geen zichtbare afbeelding. Deze werd daar geplaatst in 1625 door paus Urbanus VIII.
Bron: Paul McLeod
Vertaling: Anne Van Der Sloten
13. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 19]
Goddelijke vertroostingen
Op een nacht begon een klein kruis dat Moeder Mariana op de muur had geschilderd intens te schitteren. Terwijl het licht, tot verbazing van de onschuldige gevangenen, intens toenam, werden elk van de zeven stichters opgenomen in een prachtige extase en kregen ze elk een verschillend visioen.
Zo zag Moeder Francisca der Engelen in haar visioen, een van de Spaanse stichtsters, haar serafijnse vader, de Heilige Franciscus van Assisie, in een vlaag van woede links en rechts pijlen afschieten op het klooster. Eén der pijlen doorboorde het hart van een ongehoorzame non, die onmiddellijk doodviel.
Hierop zei de Heilige Franciscus tot Moeder Francisca: "Deze non is de hoofdverantwoordelijke voor de afscheiding van de Franciscanen en de slordigheden die worden ingevoerd in het klooster. Zij zal rekenschap moeten afleggen voor al het lijden en het gebrek aan toezicht op de regels tijdens de komende eeuwen, tot het klooster opnieuw onder de bevoegdheid van de Franciscaanse orde zal komen. Dan zullen de regels die ons door Paus Julius II zijn gegeven, volkomen worden toegepast. Maar ik zeg u ook dat er ten allen tijde zielen zullen zijn die, uit liefde voor hun Serafijnse orde, de geestelijke voorschriften van het klooster zullen ondersteunen met hun leven van boete en toewijding."
De ochtend daarop werd de non dood aangetroffen in haar cel. Haar gelaat was van zwart en purper. De gevangenen moesten het lichaam voor de begrafenis dragen. U kunt zich de smart voorstellen van Moeder Francisca bij het dragen van de zuster die ze had liefgehad en gediend, maar die ze niet had kunnen redden!
Moeder Magdalena van de Heilige Johannes aanschouwde de Heilige Johannes, de evangelist. Hij onthulde haar dat op de dag van het laatste avondmaal, toen hij zijn hoofd op het hart van onze Redder liet rusten, één der geheimen die hem waren geopenbaard, de stichting van dit klooster was. Onze Heer liet hem weten hoezeer Hij dit huis liefhad en dat er Eucharistische zielen zouden in wonen die het lijden van het herstel op zich zouden nemen voor de heiligschennis die was begaan tegen het Goddelijke Slachtoffer.
En zo brachten deze heilige zielen hun dagen van gevangenschap door in hun eigen huis, vervolgd, beschimpt, en op zichzelf verlaten.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
11 maart 2011
Toen ik over de ramp in Japan hoorde, wist ik dat de zieken zouden zoeken naar hulp. Mijn kamer was vol van mopperende, wenende en schreeuwende Heilige Zielen. Het was 1.30 uur en een groep vrouwen kwam voorwaarts. Ze spraken Engels en zeiden: "Valentina, wij vrezen voor ons volk in Japan. Vraag alstublieft aan de Heilige Moeder om hen te helpen, omdat we weten dat u heel dicht bij de Moeder Gods staat. Vraag Haar dit en bid ook voor ons."
Moge u allen rusten in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 14
Na de regeling van een lange en bloedige heerschappij over Ierland door Engeland, zal het gewaad van de dood afdalen en zullen de roeiende wielen komen. Er zullen honderden afdelingen in de vloot zijn en elk ervan zal honderd man bevatten. Het geschut zal zijn krachten verspreiden over de zee en het land en zal aardhopen met verminkte botten opwerpen. Zij zullen aan de vijand een harde, vleesverscheurende oorlogsverloop toebrengen, tot zon graad dan nauwelijks iemand hen zal kunnen ontsnappen. De vloot van roeiende voertuigen zal voor twee en een half jaar blijven.
Vertaling: Chris De Bodt
05-09-2011
5 september 2011
5 september 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 69]
Robert Boyd, Canada
Mijn naam is Robert Boyd en ik kom uit een familie van vier. Ik ben geboren op 26 januari 1946 in Grand´Mère, Province of Quebec, Canada. Ik ben als Christen opgegroeid in zowel de Franse als de Engelse taal. Vroeger was ik misdienaar bij de Latijnse Mis en begeleidde ik de priester met het pateen voor de Heilige Communie. Ik herinner de me de Vespers die ik bijwoonde en eenmaal in het jaar was er een grote processie door de straten van onze stad.
Mijn vader was van Ierse afkomst, zeer Katholiek met een lange traditie in het bijwonen van de Heilige Mis. Hij had een groot geloof in de Heilige Moeder, de Maagd Maria. Ik herinner mij uit mijn vroege tienerjaren dat mijn ouders de Rozenkrans meebaden met een radiouitzending, rechtstreeks uit het Heiligdom Notre-Dame-of the Cap, in Three Rivers, gelegen in de provincie Quebec.
Ik ben nu reeds 21 jaar gehuwd met mijn Frans-Canadese echtgenote Nicole. Wij hebben geen kinderen. Ik ben het enige kind dat leert om, dag in dag uit, met wat Zij van mij vraagt, samen met Onze Lieve Vrouw, Koningin van de Vrede, te wandelen. Ik ben nu vier jaar op officieel pensioen, mede door mijn bekering, om de boodschap te delen van Onze Lieve Vrouw en om te bidden. Elke ochtend ga ik naar de Kerk om de Heilige Mis bij te wonen en om de vijf "wapens," die Onze Lieve Vrouw ons heeft gegeven toe te passen tijdens ons leven: in daden om te zetten.
Mijn eerste bedevaart naar Medjugorje was in maart 1985. Ik bracht er toen dertien dagen door. In die dagen was er rond de Kerk nog gewone aarde. De verschijningen vonden plaats in een kleine kamer, rechts van het hoofdaltaar. Aan de linkerzijde, waar het orgel zich vandaag bevindt, was er een zelfgemaakt beeld te zien en de grootmoeders van het dorp gingen de hele dag door op hun blote knieën, in gebed, rond het beeld. Innerlijk was er een gevoel van warmte en liefde, van zodra met één voet in de Kerk zette. Ik heb dit gevoel nergens anders ooit waargenomen.
In die dagen woonden we de verschijningen, samen met de zieners bij, als er plaats genoeg was om ons te wringen in de kleine ruimte van de Kerk. Andere keren stonden we buiten de Kerk om de ijzeren staven op de tippen van onze voeten vast te houden, om zo naar de verschijningen te kunnen zien die binnen plaatsvonden.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [5/9]
Vr. Pétar: De openbaring van het geheim, zal dat tijdens de nacht of de dag gebeuren? Of kom ik te dicht bij het geheim met deze vraag? Mirjana: Ja, dit hoort tot het geheim. Ik kan dit niet beantwoorden: het geheim heeft al een specifieke datum en tijd.
Vr. Pétar: Heeft het geheim een specifieke minuut en seconde? Mirjana: Ik ken de juiste datum en het juiste uur.
Vr. Pétar: Verwacht u dat er sommige mensen, sommigie zielen zullen zijn, die misschien "iets zullen voelen," dat er iets staat te gebeuren, zonder dat iemand anders er van weet of iemand anders dingen verwacht, en daarom in groot aantal naar hier zullen komen? Mirjana: Ik weet het niet. Maar ik heb de mogelijkheid gehad om Onze Lieve Vrouw over die uitwerking iets te vragen. Wat ik daarvan weet is, dat er tijdens de openbaring van de geheimen, spirituele bekeringen zullen zijn.
Vr. Pétar: Er zullen bekeringen zijn? Mirjana: Ja, er zullen bekeringen zijn.
Vr. Pétar: Denkt u dat er, van hen die zich zullen bekeren, een meerderheid zal zijn die achterdochtig waren of twijfelden, die niet geloofden? Mirjana: Er zullen zich allerlei soorten mensen bekeren: de achterdochtigen, zij die helemaal niet geloofden, en anderen...
Vr. Pétar: Denkt u dat er nog steeds hardleerse ongelovigen zullen blijven, ondanks de duidelijke, concrete en zichtbare tekens en waarschuwingen? Mirjana: Ja.
Vr. Pétar: Ja, dus? Mirjana: ja.
Vr. Pétar: Ja, uiteraard, zoals er altijd al ongelovigen zijn geweest. Zelfs vandaag zijn er zo velen die de onmiskenbare werken van God zien, en toch verwerpen ze alles eenvoudig, omdat ze zo gevoelloos zijn geworden, net zoals de farieeërs waren. Mirjana: Dat zijn diegenen die hun ziel hebben gesloten voor God.
Vr. Pétar: Laat mij even de laatste boodschap van Onze Lieve Vrouw aanhalen. Blijkbaar wil ze onze aandacht vestigen op onze grootste vijand, satan. Het lijkt er op dat zijn aanvallen toenemen, dat hij poogt om verwarring te brengen en de hele zaak ingewikkeld te maken. Mirjana: Hij is verantwoordelijk voor de ongelovigen, satan. Dat is waarom Zij zegt om onze huizen op zaterdag te zegenen met wijwater. Hij is het die van de mensen ongelovigen maakt. Wie anders?
Vr. Pétar: Denkt u dat de goddeloosheid vandaag de dag groeit of afneemt? Mirjana: Vader, de goddeloosheid neemt toe. Er is een mirakel nodig om dit te doen afnemen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 164]
Schrift 1
440. O mijn Schepper en Heer, ziehier heel mijn wezen. Beschik over mij volgens Uw goddelijk goeddunken, naar Uw goddelijke plannen en Uw onpeilbare barmhartigheid. Mocht elke ziel erkennen hoe goed de Heer is, zou geen enkele ziel angst hebben in Zijn vertrouwelijkheid te leven, of uitvluchten te zoeken in haar onbekwaamheid om de goddelijke uitnodigingen tot later uit te stellen, want dat bevalt de Heer niet. Er is geen ellendiger ziel dan de mijne, ik ken mij werkelijk en het verbaast mij dat de majesteit van God zich zo verlaagd heeft. O eeuwigheid, het lijkt mij dat ge te kort zult zijn om de oneindige barmhartigheid van de Heer te prijzen.
441. Eens, toen tijdens de Sacramentsdag-processie de Beeltenis op het altaar uitgesteld was [18] en toen de priester er het Allerheiligste Sacrament neerzette en het koor begon te zingen, gingen de stralen van de Beeltenis door de heilige Hostie en verspreidden zich over de gehele wereld. Toen hoorde ik deze woorden: "Door u zoals door deze Hostie, zullen de stralen van de barmhartigheid naar beneden komen over de wereld." Op deze woorden greep een grote vreugde mijn ziel aan.
442. Eens toen mijn biechtvader [19] zoals gewoonlijk de heilige Mis opdroeg, zag ik vanaf de offerande het Kindje Jezus op het altaar. Dan, juist vóór de opheffing, verdween de priester uit mijn ogen en alleen Jezus bleef, toen het moment van de opheffing naderde, nam Jezus de Hostie en de kelk in Zijn handjes en hief ze samen op, naar de hemel kijkend. Kort daarna zag ik weer mijn biechtvader, en ik vroeg aan het Kindje Jezus waar de priester was toen ik hem niet zag. Hij antwoordde mij: "In Mijn Hart." Meer kon ik van de woorden van Jezus niet begrijpen.
443. Eens hoorde ik deze woorden: "Ik verlang dat gij in de geheimste diepten van uw ziel leeft van Mijn wil." Ik dacht na over deze woorden die me recht naar het hart gingen. Het was biechtdag van de Congregatie [20]. Welnu tijdens mijn biecht, toen ik mij van mijn zonden beschuldigd had, herhaalde de priester, woord voor woord, wat Jezus me tevoor gezegd had.
[18] In 1935 viel Sacramentsdag op 20 juni. De Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid, geschilderd door Kazimirowski, werd geplaatst op een der altaren die men voor de processie had opgericht. [19] E.H. Sopocko [zie Db 34]. [20] De biechtvader was E.H. Sopocko.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 177]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Te oordelen volgens de beperkte gegevens van onze rede kan God door geen enkel schepsel gezien kan worden. God is het onbegrensd wezen. Opdat een voorwerp bekend zou raken, zegt Sint Thomas magistraal, moet het kunnen binnendringen in de geest van de kenner en dat kan maar volgens vorm en omvang van die geest. Zo, we kunnen maar een steen te zien en kennen, alsook het beeld ervan door het gevoel overgemaakt voor zover dit aanwezig is en binnengedrongen in ons begrip. Vandaar het gezegde: Niets is in het verstand dat niet eerst in de zinnen zit. Sint Paulus oppert dezelfde waarheid: De onzichtbare dingen worden begrijpelijk door het tafereel van de zichtbare dingen [Rom 1,20]. De engel is bedeeld met een volmaaktere natuur dan wij, hij hoeft niet de hulp van zichtbare dingen om intellectuele waarheden te ontwaren, hij moet maar zijn wezen en eigen natuur bekijken om zich te verheffen tot de kennis van Gods bestaan en zijn goddelijke eigenschappen. Maar deze manier van kennen gebeurt steeds door uitbeelding, per speculum et in enigmate. Voor de mens dienen de externe en stoffelijke schepsels als spiegel, voor de engel is het de verstandige natuur en, hoewel zuiver geest, bezit hij niet de deugd om zich rechtstreeks tot de kennis van God te verheffen zonder tussenpersoon, facie ad faciem. Daarom heeft nooit iemand God gezien. Deum nemo vidit unquam. God bewoont een ongenaakbaar licht dat nooit een mens zag en kan zien [1 Tim 6,16]. God staat op oneindige afstand van de mens en de engel en is op zichzelf onzichtbaar...
Nochtans, het is een geloofswaarheid dat de mens eens God zal zien zoals Hij is in het licht van zijn wezen [1 Cor 13]. Als iemand Me bemint, zegt Jezus Christus, zal Ik hem beminnen en zal hij door mijn Vader bemind worden en zal Ik mezelf aan hem openbaren [Jo 2]. God zegt tot Abraham: Ikzelf zal je grote beloning zijn. Ego ero merces tua Magna nimis.
Gods visioen, zoals Sint Paulus dit aanhaalt, is voortdurend het onderwerp van verlangen en verwachting van alle patriarchen en profeten, verwachting die God niet kan negeren zonder zijn wijsheid en rechtvaardigheid tekort te doen [Jo 14]. "Elke ziel zuiver van zonde," zegt het concilie van Firenze, "is meteen in de hemel toegelaten en ziet God in zijn Drie-eenheid zoals hij is volgens zijn verdienste, de ene al volmaakter dan de andere."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 59]
De oproep tot Vergeving
De vijfde oproep van de Boodschap: "Ik vraag uw vergiffenis ..." Onmiddellijk na de oproep tot liefdadigheid, spreekt de boodschap ons van vergiffenis en verlangt van ons om Gods vergeving te vragen voor onze broeders en zusters en ook voor onszelf, voor hen die niet geloven, maar ook voor hen die wel geloven, voor hen die niet aanbidden en voor hen die neerbuigen uit eerbied voor God, voor hen die niet hopen en voor hen die alle vertrouwen hebben, voor hen die niet liefhebben en voor hen die werken van liefdadigheid uitoefenen
Het is een gegeven dat we allen Gods genade moeten verdienen voor ons gebrek aan geloof, dat dikwijls zo breekbaar is, voor onze hoop, die dikwijls zo zwak is, voor onze liefdadigheid welke dikwijls zo koud en ongevoelig is en voor onze aanbidding, die dikwijls zo loom is. We vragen vergeving voor hen die niet geloven, voor hen die niet aanbidden, voor hen die niet hopen en voor hen die niet liefhebben en heel dikwijls mogen wij ons daaronder rekenen.
Het is om deze reden dat Jezus Christus ons het "Onze Vader" onderrichtte, om Hem te vragen: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren." [Mat. 6: 12] en zo kunnen we Gods genade niet verdienen, wanneer we onszelf en onze broeders en zusteres niet kunnen vergeven. Daarom mogen we geen wrok dragen, noch een ziekelijke wil of nog minder een ziekelijk verlangen om wraak te nemen voor enig ongenoegen, noch in grote of kleine dingen, noch tegen onze buren of anderen, die ons iets hebben misdaan. Onze vergiffenis moet mild zijn, volledig en zelfopofferend in de betekenis dat we onszelf overwinnen. Het is nodig om in ons de roep tot protest tot stilte te brengen, onze opgewonden zenuwen te kalmeren en een sterke greep te houden op ons humeur en de hitte van onze wonden van eigenliefde bedekt te houden die, goed of slecht, kwetsend zijn en aanzetten tot ergernis.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [21/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus[Aflevering 91]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
Eerste officiële onderzoek
Rond 20 augustus 1665 had M. Gaillard naar zijn collega in Embrun geschreven om hem aan te sporen zo vlug mogelijk orde op zaken te stellen in het gehucht Laus. Eens gewaarschuwd bereidt M. Lambert zijn tocht voor en vraagt Gaillard nuttige getuigen mee te brengen en een afspraak te maken op maandag 14 september. Deze beslissing lekt in het bisdom Embrun en die dag zal de clerus talrijk aanwezig zijn in het dal van Laus: "14 priesters plus de officiële," duidt Peytieu.
Juvénis beschrijft goed de sfeer van dit onderzoek: "Er was nog maar alleen sprake over die devotie en de wonderen die zich in Laus voltrokken. Er werd al een kerk gepland. Ieder oordeelde naar goeddunken: deze waren tegen die devotie en hielden de wonderen voor onbenullig en de verschijningen van de heilige Maagd voor bedrog of verbeelding van de herderin. Er werd zelfs gedacht dat er een rivaliteit bestond onder de geestelijken van Embrun met de vrees dat de kapel van Laus de eeuwenoude devotie van de kathedraal zou wegkapen. Dit is een gevecht tussen de engel der Perzen en de engel der Joden: er heerst opwinding en er wordt openbaar en in privé geklaagd."
De sfeer was dus koortsachtig, ieder raakte geboeid in plaats van de feiten van naderbij te bekijken.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 307]
Judas Iskariot
Het verraad
Uit verschillende passages in de Bijbel kan onder meer het volgende worden opgemaakt:
Judas was met de hogepriesters en de hoofdlieden van de tempel in Jeruzalem overeengekomen om Jezus aan hen over te leveren en daarvoor een gelegenheid te zoeken die zo min mogelijk ophef zou veroorzaken. Hij zou vanzelfsprekend tijdens het proces voor het Sanhedrin getuigen tegen Jezus. Voor zijn diensten zou hij een beloning van dertig sikkels of 'zilverlingen' krijgen, het bedrag dat een slaaf in die tijd opbracht en evenveel als een eenvoudige arbeider in vier maanden verdiende. Judas, die als beheerder van de kas geregeld inkomsten wegnam [Johannes 12: 6], kon mogelijk aan de verleiding niet weerstaan. Toch is het denkbaar dat hij ook politieke motieven had, mogelijk omdat steeds duidelijker werd dat Jezus niet de militante messiaanse verzetsheld en toekomstige wereldlijke koning was waar velen in het begin op hoopten. Palestina was immers door de Romeinen ingelijfd als een van de oostelijke provincies van het Romeinse Rijk en velen verwachtten vurig de komst van de beloofde Messias, die hen, zoals ze hoopten, van de overheersing en onderdrukking zou bevrijden. Mogelijk was Judas, zoals velen, teleurgesteld dat Jezus geen politieke aspiraties had en alleen sprak van het Koninkrijk der Hemelen en meende hij dat Jezus zijn mogelijkheden verkwanselde. Sommigen menen dat Judas mogelijk een doorbraak wou forceren. Hoe het ook zij, toen hij eenmaal de afspraak met de joodse leiders had gemaakt kon hij niet meer terug.
De gelegenheid voor het verraad kwam de nacht voor Pesach [Pascha]. Tijdens de avondmaaltijd met de leerlingen, 'het laatste avondmaal' genoemd, had Jezus gezegd: "één van u zal Mij verraden". Even later spoorde hij Judas aan te doen wat hij van plan was te doen en Judas vertrok. Na de maaltijd ging Jezus met zijn leerlingen Petrus, Johannes en Jacobus naar de Olijfberg net buiten Jeruzalem om er te bidden. Na enige tijd verscheen een groep overpriesters en tempelhoofdlieden, met Judas aan het hoofd, die Jezus ter begroeting kuste, waarna gewapende lieden hem arresteerden. Dit leidde uiteindelijk tot Jezus' kruisiging.
Omdat Judas Iskariot diegene was die Jezus heeft "overgeleverd" of "verraden" aan de Romeinse autoiteiten, waarna Jezus werd gekurisigd, wordt zijn naam vaak gebruikt in uitdrukkingen die verraad aanduiden, zoals "een judas" of "judaskus."
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 131]
Hoofdstuk 3: Van Jezus' doop tot na Zijn vasten
Jezus te Betel, Luz en Ensemes
28 september. Nog dezelfde dag trok Jezus met zijn gezellen een paar uren verder in de richting van Jeruzalem en kwam in een kleine, onbeduidende plaats met een naam die als Betel klonk.
Jezus nam daar zijn intrek in een soort hospitaal, waarin vele zieken lagen. Ik zag Hem daar met zijn medegezellen enige spijs gebruiken. Er kwamen ook nog verscheidene ouderlingen tot Hem. Men ontving en groette Hem plechtig als een Profeet, want men had hier door dopelingen reeds de verklaringen vernomen die Johannes over Hem afgelegd had. Jezus ging hier in de kamers van alle zieken, die Hij troostte en tot wie Hij zei dat Hij zou terugkeren en hen genezen zou, indien zij in Hem geloofden. Eén echter, ik meen die in de derde kamer, genas Hij. Deze was uitgeteerd, had ook zweren aan het hoofd en een witte uitslag. Hij zegende hem en beval hem op te staan. De man stond op en knielde voor Jezus neder. Ook werden hier door Andreas en Saturninus verscheidene mannen gedoopt. Jezus deed een bekken vol water, zo groot dat een kind er in kon liggen, zette het bekken in een zaal van het gesticht op een voetbank en ik zag dat Hij het water zegende en dat Hij er met een tak iets in sprenkelde, ik vermoed van het doopwater dat zij in een zak medegebracht hadden. De dopelingen ontblootten zich tot op de borst, bogen het hoofd boven het bekken en werden door Saturninus gedoopt. Mij dunkt dat deze andere woorden gebruikte dan Johannes. Jezus zei ze hem, doch ik kan ze mij niet meer nauwkeurig herinneren.
29 september. Op deze plaats vierde Jezus ook de sabbat en daarna vertrok Andreas naar Galilea.
30 september. Van hier begaf Jezus zich naar een stad die Luz heette. Hier ging Hij in de synagoge en hield er een lange redevoering, waarin Hij zeer veel oude, diepzinnige voorafbeeldingen uit de Heilige Schrift verklaarde. Hij sprak van de kinderen van Israël en ik herinner me dat Hij daarin ondermeer zegde, dat zij, na door de Rode Zee gegaan te zijn, zo lang in de woestijn rondgedwaald hadden omwille van hun zonden.
10. Het Sacrament van het Doopsel [deel 1]
Inleiding
Het is nodig ons te verdiepen in de ware betekenis van het doopsel.
Meestal wordt dit sacrament gewoon begrepen als: 'je wordt een kind van God.'
Zijn niet-gedoopten dan geen kind van God?
Hoe staat het met mensen die het christelijk geloof nooit gekend hebben, die nooit de kans gehad hebben om zich te laten dopen?
Is de kinderdoop nu eigenlijk noodzakelijk of niet?
Wie mag er dopen?
Wat als je je laten dopen hebt in een andere Kerk? Is het dan nog noodzakelijk om je terug te laten dopen?
Hoe staat het met het populaire ontdopen? Kan dat?
Wat is de diepe betekenis van ons doopsel? Waarom is dit noodzakelijk?
Tijdens de volgende weken, zullen jullie op deze en waarschijnlijk op nog andere vragen antwoord krijgen.
Laten we ons onderrichten door onze Moeder, de Heilige Kerk.
Het is nodig, vooral in deze tijd van onwetendheid ondanks al de informatie, ons te gaan herbronnen aan de rijkdom van dit sacrament. Zo kunnen we ook anderen antwoord geven op hun vragen, indien ze gesteld worden.
Zo staan we ook sterker in onze schoenen als ons heikele vragen worden gesteld om ons in de val te lokken.
Open jullie hart!
Anne Van Der Sloten
11. Bijzondere reeks: Wanneer een Heilig Gelaat en een gestigmatiseerde elkaar ontmoeten [1/5]
In september 1968 naderde het einde van Pater Pio. Hij was 81 en reeds twee maanden ziek. Op 20 september was het de vijftigste verjaardag van het ontvangen van de stigmata en de gebedsgroepen waren samengekomen in het klooster in San Giovanni Rotondo om deze gebeurtenis te vieren.
Hij droeg de Mis op die dag, maar de volgende dag was hij er niet toe in staat. Op zondag 22 september raapte hij al zijn krachten samen om de Mis op te dragen voor een bomvolle kerk pelgrims. Op het einde zakte hij bijna in elkaar en moest men hem helpen het altaar te verlaten.
Een beetje eerder die morgen ging een collega kapucijn en vriend van Pater Pio, broeder Domenico da Cese, de kerk van Manoppello openen. Deze bevindt zich meer dan 200 km verder naar het noorden, in de provincie van de Abruzzen. Binnen in de kerk vond hij Pater Pio op zijn knieën, zijn hoofd in zijn handen, voor de afbeelding die gekend is als het Heilig Gelaat.
Pater Pio zei hem: "Ik vertrouw mezelf niet meer. Bid voor mij. Vaarwel tot we elkaar weerzien in het Paradijs."
Binnen de 24 uur stierf Pater Pio in zijn cel in het klooster te San Giovanni Rotondo.
Pater Pio was bekend voor zijn regelmatige bilocatie [op twee plaatsen tegelijk zijn] hij maakte zelfs de zaligverklaring van de Heilige Thersia van Lisieux in de St Pietersbasliek mee in 1925.
Paus Benedictus XVI bezocht het gelaat van Manoppello bijna veertig jaar later, maar dan met een wereldser transport, met de helikopter.
Bron: Paul McLeod
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 18]
Gevangenis
Met Moeder Valenzuela aan het stuur, gemanipuleerd door de ongehoorzame groep, begon het naleven van de regels onmiddellijk te verzwakken. Zo werden de voorgeschreven momenten van stilte niet langer nageleefd en namen de misbruiken toe.
Bezorgd en met een verwond hart bij deze toestand die aan het ware doel van het kloosterlijk leven voorbijging, benaderde Moeder Mariana nederig haar nieuwe overste, waarbij ze haar, als stichtster en ex-priores, smeekte om deze inbreuken en koersverandering ongedaan te maken en dit ten goede van de gemeenschap.
De seculiere geestelijke prelaat, die nu de autoriteit had over het klooster, had van deze oproep gehoord, maar de opstandige groep zusters verzekerden hem dat hij een heel slecht verslag had gekregen, waarbij ze Moeder Mariana als weerspanning, ongehoorzaam en nog veel meer bestempelden.
Het resultaat was dat de onschuldige maagd tot drie dagen opsluiting werd veroordeeld. Hij beval eveneens dat haar sluier moest worden verwijderd, dat ze een publiekelijke kastijding zou krijgen in de refter, waarbij ze knielend op de grond moest eten. Zij bracht deze drie dagen door in een donkere en ondergrondse gevangenis. Daar moest Moeder Mariana boeten omwille van haar volmaakte onschuld.
Na drie dagen werd ze verhuisd naar een isoleercel. De Spaanse stichtsters die niet langer haar lijden konden aanzien, brachten haar daar bezoek. Hiervoor werden ze, samen met Moeder Mariana, eveneens gevangengezet voor de tijdsduur van een maand. Anderen die solidair waren dienden hen ook te vervoegen in de gevangenis. Op een bepaalde ogenblik waren ze allen samen met vijfentwintig zusters die moesten betalen voor hun trouw.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
9 maart 2011
Deze morgen voelde ik mij zo ziek dat ik mij niet meer bewegen kon. Mijn hele lichaam was onder aanhoudende pijn. Ik bad voor wat ik zojuist had gezien en zei: "O Heer, wees genadig voor deze plaats en deze mensen."
Onze Heer kwam beminnelijk tot mij en zei: "Valentina, Mijn kind, de pijn die u in uw lichaam ervaart is door Mij toegestaan, aanvaard dit alstublieft met liefde. Vertel me dat dit allemaal voor Mij is, om Mij te troosten en om vele zielen te redden van hun onvoorbereide dood. Hoe bedroefd maakt dit Mij."
Heer, wees barmhartig voor het volk van Japan en over de hele wereld.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 13
Ik kan na de dood van Conn niet enig ding waarnemen dan een eenzelvigheid onder zijn verwante kringen, tot de zoon van Ruadt uit de nauwe vallei verschijnt. De duur van zijn Koninklijke heerschappij zal maar kort zijn. Na de onberispelijke en onschuldige zoon van Ruadh zal Cathbarr van Cruachin de macht naar zich toetrekken en, hoewel er vele bedrieglijke handelingen zullen geschieden tijdens zijn heerschappij, zal hij de vriend van de hele kerk zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Geneeskracht uit Gods schepping:
Sambucus Nigra L. [gewone vlier]
Vlierbessen
De gewone vlier werd in vele culturen als een magische, met respect te behandelen struik beschouwd. In de volksgeneeskunde kreeg de gewone vlier de reputatie van wonderplant. Mennoemt ze ook wel de medicijnkist van het volk of de boom der medicijnen.
Vlierbessen zijn aan te wenden bij:
griep, verkoudheden met koorts,
koorts, kinderziekten
aandoeningen van de luchtwegen
hoest, droge hoest
zenuwpijn
migraine
artritis
constipatie
stress, ...
Hoe maak je vlierbessensiroop?
afkooksel van 50g verse bessen op 1/2 liter water of gelijke delen bessen en rietsuiker zacht laten koken.
In flessen doen, eventueel bovenop een beetjs jenever gieten om beter te bewaren
Voor culinair gebruik:
Van de bessen kan er moes, jam of gelei gemaakt worden, vooral in combinatie met appelen, kruisbessen of braambessen. Ze kunnen ook in limonades verwerkt worden.
Gluhwein van vlierbessensap, met kruidnagel en kaneel, en eventueel wat gember
kan ook gebruikt worden bij vleesgerechten
Waarschuwingen:
de rauwe bessen bevatten blauwzuur, daarom is het aangeraden de bessen eerst te koken
oppassen bij inname van volgende medicijnen: medicijnen tegen hartrimestoornissen, hartglycosiden, lithium, kaliumdrijvende diuretica, anti-astmamedicijn
er zijn theoretisch gezien interacties mogelijk met corticoïden en bloeddrukverlagende middelen, neem dan enkel vlierpreparaten in op voorschrift van een arts.
Anne Van Der Sloten
02-09-2011
2 september 2011
2 september 2011
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, met geheel Mijn hart en ziel vol van geloof en liefde voor de Hemelse Vader, heb ik u Mijn Zoon gegeven, en geef Ik Hem opnieuw voor u. Mijn Zoon heeft aan u, de mensen van de hele wereld, de enige, ware God en Zijn Liefde, ter kennis gebracht. Hij heeft u op het pad van waarheid geleid en u tot broers en zussen gemaakt. Daarom, Mijn kinderen, dwaal niet rond en sluit uw hart niet voor deze waarheid. Alles rondom u is voorbijgaand en alles valt uit elkaar, enkel Gods glorie blijft. Daarom, verzaak aan alles wat u van de Heer verwijdert. Aanbid Hem alleen, omdat Hij de enige, ware God is. Ik ben met u en Ik zal met u blijven. Ik bid vooral voor de herders, zodat ze ware vertegenwoordigers van Mijn Zoon mogen zijn en u met liefde op het pad van de waarheid zouden leiden. Dank u."
Chris De Bodt www.bloggen.be/medjugorje
01-09-2011
1 september 2011
1 september 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 68]
Chuck Philyaw
Dag, mijn naam us Chuck en ik verlang ernaar om u allen te kenen. Eerst wens ik Joe Kübler te bedanken voor het warme onthaal op deze website.
Kort over mezelf. Ik ben bekeerd tot het Katholieke Geloof door de hulp van Onze Heilige Moeder tot Jezus, door het gebed, door het bidden van de Rozenkrans en door een bekeringsproces. In 1984 werd ik op vierentwintigjarige leeftijd gedoopt. Nu ben ik 38.
De Heilige Geest heeft mij naar een vrouw geleid die eigenares is van een religieuze boekenwinkel en al spoedig werd ze mijn vriendin, lerares en meter. Later onthulde ze aan mij dat ze wist dat God mij tot haar had gezonden. Zij onderrichte mij de meest belangrijke richtlijnen voor tijdens het leven: zichzelf volledig verlaten op God, zichzelf in alle vertrouwen overgeven aan Zijn Wil en gewillig aanvaarden om Zijn Wil te doen.
Dit is gewoon "Ja" zeggen tot God, op dezelfde wijze als Maria "Ja" heeft gezegd tot de engel Gabriël. Hetzelfde jawoord als in de volgende Boodschap van Onze Lieve Vrouw: "Lieve kinderen! Dit is de tijd van genade. Vooral vandaag, kleine kinderen, met de Kleine Jezus, die Ik omarmd hou, geef Ik u de mogelijkheid om te kiezen voor vrede. Door uw ja-woord voor vrede en uw beslissing voor God, wordt er een nieuwe mogelijkheid voor vrede geopend. Enkel op deze wijze, kleine kinderen, zal deze eeuw voor u een tijd van vrede en welzijn zijn. Zet daarom de nieuwgeboren Jezus op de eerste plaats in uw leven en Hij zal u leiden op de weg naar de redding. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven." [25 december 1999].
Ik vraag u om te willen bidden voor mijn begeleiding, richting en een antwoord op de vragen met betrekking tot mijn huidige levenssituatie.
Ik bedank God om mij naar deze site te hebben geleid en vraag Hem om u allen te zegenen, zodat we elkaar zouden dragen om Zijn Wil te volbrengen.
Met gemeende groeten,
Chuck
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [4/9]
Vr. Pétar: kunt u mij zeggen of het geheim een plaats, eerder dan een toestand of een situatie inhoudt, is het iets dat wenselijk is dat zoveel mogelijk mensen het kunnen zien, om zoveel ooggetuigen als mogelijk te hebben, ook al is het geen prettig gebeuren of iets dat aangenaam is om naar te kijken? Mirjana: Vader, het zal onmiskenbaar duidelijk zijn ... Het zal iets zijn waar mensen van heel ver zullen over horen.
Vr. Pétar: Buiten de tien geheimen die ieder van jullie zullen ontvangen, en u en Ivanka [ondertussen ook Jacov] reeds hebben gekregen, weet u welke van de geheimen voor ieder precies dezelfde zullen zijn? Ik bedoel, welke geheimen zullen dezelfde zijn voor u, voor Ivanka en de anderen. Mirjana: Neen, dat weet ik niet.
Vr. Pétar: Iemand zei dat enkel drie van de geheimen die elk zal ontvangen dezelfde dingen omvatten, terwijl alle anderen geheimen verschillend zullen zijn! Mirjana: Het geheim dat voor ieder hetzelfde is, is het teken. Ik kan dat bevestigen omdat er geen zes verschillende tekenen zullen komen.
Vr. Pétar: Niet op dezelfde plaats. Mirjana: Het teken is hetzelfde teken. Persoonlijk heb ik nooit met de anderen over de geheimen gesproken. Uiteindelijk worden de geheimen op dezelfde wijze aan de anderen bekend gemaakt, als ze aan mij werden bekendgemaakt. .
Vr. Pétar: Tot dusver heb ik nooit met u gesproken over de duurzaamheid of bestendigheid van het teken. Ieder van u handhaaft uitdrukkelijk dat het onvernietigbaar, permanent en heel groot zal zijn. Bijgevolg zal men bekwaam zijn om te begrijpen dat het ook iets concreet is. Mirjana: Ja, het teken zal overnietigbaar en blijvend zijn. Natuurlijk zal het voor iedereen duidelijk zijn dat het niet iets is dat gebouwd is en zelf is opgericht. Niemand zal kunnen zeggen dat het daarheen gebracht werd en op die specifieke plaats werd neergezet, laat ons zeggen, iets uit Medjugorje.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 163]
Schrift 1
435. 9.6.1935. Pinksteren. 's Avonds toen ik door de tuin kwam, hoorde ik deze woorden: "Gij gaat samen met uw medezusters u inspannen om door het gebed barmhartigheid te bekomen voor uzelf en voor de wereld." Ik had begrepen dat ik in de Congregatie waarin ik nu ben niet zou blijven [15]. Ik zie duidelijk dat God van mij iets anders wil; nochtans blijf ik me onophoudelijk bij God verontschuldigen en Hem zeggen dat ik onbekwaam ben dit werk te volbrengen. Jezus, Gij weet goed dat ik niet geschikt ben. Dan begon ik mijn zwakheden op te sommen voor de Heer, en ik verstopte mij achter hen opdat Hij zou erkennen dat mijn weigering gegrond was, en dat ik onbekwaam ben Zijn plannen uit te voeren.
Toen hoorde ik deze woorden: "Vrees niet, Ikzelf zal alles wat u ontbreekt vervolledigen." Deze woorden doordrongen mij tot op de bodem van mijzelf en ik begreep nog beter mijn ellende, ik begreep dat het woord van de Heer levend is en dat het doordringt tot op de bodem van de ziel. Ik begreep dat God een volmaaktere levenswandel van mij eist, nochtans ging ik door met mijn onbekwaamheid als excuus te gebruiken.
436. 29.6.1935. Toen ik sprak met mijn zielebegeleider [16] over de verschillende punten die de Heer van mij vereiste, dacht ik dat hij zou antwoorden dat ik onbekwaam was deze dingen te volbrengen, dat de Heer Jezus zo'n ellendige ziel als ik niet gebruikt voor geen enkel van de werken die Hij wil doorvoeren. Nochtans hoorde ik deze woorden, dat God meestal juist deze zielen kiest om Zijn plannen uit te voeren. Deze priester, geleid door Gods' Geest, doorvorste de geheimen van mijn ziel, de meest verborgen geheimen die tussen mij en God bestonden, waarvan ik hem nog nooit gesproken had; en ik had er hem niet over gesproken omdat ik ze zelf niet goed begreep, en de Heer had mij niet uitdrukkelijk het bevel gegeven erover te spreken. Ziedaar dit geheim: God verlangt dat er een Congregatie komt die Zijn Barmhartigheid aan de wereld verkondigt en die ook door haar gebeden voor de wereld bekomt.
437 Toen de priester mij vroeg of ik geen dergelijke ingevingen had, antwoordde ik dat ik geen duidelijke bevelen had, nochtans op dat ogenblik doordrong een licht mijn ziel en begreep ik dat de Heer door zijn mond sprak. Ik verdedigde mij tevergeefs met te zeggen dat ik geen uitdrukkelijk bevel had want, tegen het einde van het gesprek, zag ik de Heer Jezus op de drempel zoals Hij geschilderd is op de Beeltenis, en Hij zei me: "Ik verlang dat zo een Congregatie bestaat [17]." Dit heeft maar een ogenblikje geduurd. Nochtans heb ik er niet onmiddellijk over gesproken, maar ik was gehaast om naar huis terug te keren en ik herhaalde de hele tijd aan de Heer: "O God, ik ben niet in staat Uw plannen te verwezenlijken". Maar, eigenaardig genoeg, sloeg Jezus geen acht op mijn roepen, maar Hij verlichtte mij en liet mij verstaan hoe aangenaam dit werk Hem was. Hij hield geen rekening met mijn zwakheden maar liet mij weten hoeveel moeilijkheden ik te overwinnen zou hebben. En ik, Zijn arm schepsel, kon niets anders zeggen dan: "ik ben daartoe onbekwaam, o mijn God".
[15] Z.F. dacht dat zij de Congregatie van de M.G.D.B. moest verlaten en een nieuwe congregatie stichten met als doel de cultus van de Goddelijke Barmhartigheid in de gehele wereld te bevorderen [zie Db 435-438 en 448]. [16] E.H. Sopocko [zie Db 6 en 839]. [17] Z.F. schrijft dat Jezus bij haar aandrong een nieuwe Congregatie te stichten met als doel de cultus van de Goddelijke Barmhartigheid in de gehele wereld te bevorderen. Ze wilde echter niets op eigen houtje ondernemen, daarom sprak ze erover met haar biechtvader, met de algemene overste, Moeder Michaela Moraczewska, en later te Krakow met Pater Andrasz S.J. Na veel aarzelen gaf Moeder Michaela de toestemming zonder er enige verantwoordelijkheid voor te nemen. Z.F. maakte haar inspiraties bekend aan de aartsbisschop, Mgr Romuald Jalbrzykowski, die niet weigerde maar vroeg te wachten op een duidelijker teken uit de hemel. Niettegenstaande haar aandringen heeft Z.F. gedurende haar leven het ontstaan van die nieuwe congregatie niet verwerkelijkt gezien. Geleidelijk rijpte dit verlangen van de Heer Jezus in de geest van Z.F. van een zuiver contemplatief klooster [waarvoor ze een verkorte regel schreef] naar een beweging die ook actieve congregaties zou grouperen en personen die in de wereld leven [zie Db 1158]. Na de dood van Z.F. werd de boodschap, een nieuwe congregatie te stichten, op verscheidene wijzen begrepen en onder verschillende vormen toegepast. In de geest van de vernieuwing van het tweede Vaticaans Concilie, integreren sommigen instituten de boodschap en hun spiritualiteit in hun oude structuren, zoals de Congregatie van de M.G.D.B. waartoe Z.F. behoorde. Anderen stichtten nieuwe communiteiten, zoals E.H. Sopocko te Wilno die in 1941 met de eerste kandidaten de Congregatie van de Zusters van de Barmhartige Jezus begon, en op 25 augustus 1947 de eerste formele Communiteit vormde. Er bestaat ook een Lekeninstituut van de Goddelijke Barmhartigheid, gesticht door E.H. Sopocko en L. Nowaka S.J. In zijn encycliek "Dives in Misericordia" heeft Paus Johannes-Paulus II de doelstelling van de "nieuwe congregatie" aan heel de Kerk toevertrouwd.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 176]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
De Heer bemint zijn uitverkorenen zoals een moeder nooit haar meest geliefde kind beminde. Hij is jaloers over zijn waardigheid en, in zijn strijd voor toewijding en vrijgevigheid, kan Hij zich niet laten overtreffen door zijn schepsel.
Ah! De Heer kan niet vergeten dat de heiligen, toen ze op aarde leefden, hem eerden en hem hun rust, geneugten en heel hun wezen gaven, dat ze in hun aders een onuitputtelijk bloed wilden voelen om het te verspreiden als een levend en onuitputtelijk pand van hun geloof, dat ze wensten dat hun hart door een niet te doven vuur werd verbrand om zich tot de marteldood over te geven als een steeds herlevende hostie.
En de dankbare God roept uit: "Nu is het mijn beurt. De gave die de heiligen me toekenden kan ik niet anders beantwoorden dan Mijzelf mateloos te geven. Als ik hen de scepter van de schepping in handen geef, als ik hen overstelp met mijn licht is dat veel en gaat dat verder dan hun gevoelens en hoop ooit reikten. Maar het is niet de laatste inspanning van mijn hart, ik ben hen meer dan het Paradijs verschuldigd, meer dan de schat van mijn wetenschap, van hen kreeg ik mijn leven, mijn natuur mijn eeuwige en oneindige substantie. Als ik mijn vrienden en dienaars in mijn huis binnenlaat, als ik hen troost en doe rillen door hen te omarmen in mijn liefde, laaf ik overvloedig hun dorst en verlangen, meer dan hun harterust vereist. Maar dat is onvoldoende voor de bevrediging en de perfecte voldoening van mijn goddelijke Hart en mijn liefde. Ik moet de ziel van hun ziel zijn, dat ik hen doordring en verzadig met mijn Godheid zoals het vuur een ijzer doordringt, dat ik Me zonder waas toon aan hun verstand in een rechtstreekse eeuwige confrontatie, dat mijn glorie hen verlicht, zodat, door me te kennen zoals ik hen ken, ze ook zelf Goden worden."
"Ô mijn Vader," riep Jezus Christus, "Ik heb het Je gevraagd, dat waar Ik ben ook zij die Ik bemind heb zouden zijn. Dat ze zich onderdompelen in de zee van mijn licht, dat ze verlangen, genieten, bezitten en nog verlangen, dat ze in de schoot van je zaligheid dompelen en dat van hun persoonlijkheid slechts de kennis en het gevoel van hun geluk overblijft."
Hier komt de menselijke taal tekort en bezwijkt het verblinde verstand. Is onze doctrine mysticisme? Zijn het gezang en de hoop die dergelijke sublieme vooruitzichten in ons hart oproepen poëzie en droom of is Gods visioen zoals we het meldden een waarheid en een vaststaand feit dat op een syllogisme steunt en het ingegeven woord van de Kerkvaders ons als getuigenis en onweerlegbaar bewijs nalieten? We kunnen maar onze toevlucht nemen tot de theologische argumentatie en ons gezang en geluk even ter zijde leggen. Het is nuttig de onzekere en wankele zielen te ondersteunen door dit onderwerp met de nodige zorg te behandelen en alle bezwaren door het naturalisme en de rede opgeworpen tegen te spreken.
Is het schepsel bij machte om zich zo innig met God te verenigen tot het zien van aangezicht tot aangezicht, facie ad faciem? Hoe zal dit visioen plaatsvinden? Zullen we God geheel en onbegrensd kennen door Hem te zien zoals Hij is? Drie grote vragen die een oplossing vergen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 58]
De oproep tot Liefde
Dit is de weg die leidt naar het leven. En op deze wijze van leven, die wij volgen is het licht Christus, zoals Hijzelf ons heeft verteld: "Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft." [Joh. 8: 12] Dit licht beschijnt onze stappen, door het word, het leven en het voorbeeld van Christus. Al wat wij moeten doen is Hem volgen. De motivatie om dit te doen is reeds aanwezig, zowel als de uitnodiging aan ons om het te doen, met de woorden: Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken! "Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft, zoals de Schrift zegt." En de Evangelist legt verder uit: Hiermee doelde hij op de Geest die zij die in hem geloofden zouden ontvangen." [Joh. 7: 37-39]
Dit water dat de Heer bedoelt is een symbool van de Heilige Geest, omdat de Geest het leven is in ons, of eerder, het is door de Geest van God dat het bovennatuurlijke leven is geboren en opwelt in ons. Het was deze zelfde gave van de Geest waarover Jezus dacht toen Hij aan de Samaritaanse vrouw onthulde dat Hij in het bezit was van water dat beter was dan dat van de
bron, waarheen ze kwam: "Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit het water opwelt dat eeuwig leven geeft." [Joh. 4: 13-14] Het is het water van de genade waarin we moeten springen en ook in onszelf ontvangen, opdat het op haar beurt uit ons zou kunnen stromen, om de uitgedroogde zielen van onze broeders en zusters te verfrissen en hen te leiden naar de vruchten van het eeuwige leven.
En dit opdat het geloof in onze zielen niet zou verzwakken, noch het geloof zou wankelen en noch de liefdadigheid zou uitdoven, maar eerder zou groeien en steeds sterker de band van onze vertrouwelijke eenheid met God en met onze naaste door ons wederkerige hulp, vergeving en begrip, zodat de vrede, de vreugde en de liefde zou mogen regeren onder ons, overeenkomstig de woorden van Christus: "Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader mij heeft liefgehad. Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn. Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad." [Joh. 15: 9-12]
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [21/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 90]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
André Gérard [1608-1686].
Geboren in Gap, op 30 mei 1608, had deze briljante student op het college van Embrun geloften afgelegd bij zijn leermeesters jezuïeten op 30 september 1626. Nadat hij filosofie doceerde in Aix-en-Provence en zijn derde jaar in Lyon in 1641-42 vervulde werd hij een talentrijk prediker, eerst in Marseille, dan in Embrun [1644-1645] waar de jezuïeten kanselrecht genoten. Als geducht twistredenaar ging hij naar de calvinistische synode in Guillestre op 28 april 1646 waar hij vriend en vijand verblufte met de overtuigingskracht in zijn stellingen die hij in het Latijn, het Grieks en het Hebreeuws voorstelde. Hij zette die apostolische carrière voort in Sisteron in 1646 en later in Grenoble. Daarna zal hij meerdere jaren rector zijn van het college in Arles en daarna in Dôle [Jura]. In 1661 schrijft hij een klein "Handboek van Tegenstellingen" dat hij in Grenoble uitgeeft.
In april 1665 werd hij als leider van het college in Embrun aangesteld: hij zal er maar drie jaar blijven, want in oktober 1667 wordt hij naar Reims geroepen als private leerkracht van de aartsbisschop, kardinaal Antoine Barberini, aartsaalmoezenier van de Orde van de Heilige Geest. Deze neemt hem mee naar Rome waar hij in augustus 1671 overlijdt. De generale Overste van de Jezuïeten houdt pater Gérard in de Romeinse Procuratie als secretaris voor de Franse zaken: als dusdanig overlijdt hij op 26 december 1686, nadat hij een sluitrede rond de Brieven van sint Paulus had opgesteld, onder de vreemde titel: Merg van Sint Paulus Brieven en andere canonieke geschriften. [Lyon, 1672].
Vertaling: Broeder Jozef
8. Het sacrament van de Eucharistie [Slot]
Liefde tot Jezus in het H. Sacrament
Ik wil jullie het volgende verhaal dat ik las in een boek van Zr.Emmanuel: "Het verborgen kind" niet onthouden [ik heb het met mijn eigen woorden verteld]. Bij het lezen ervan rolden de tranen mij uit de ogen.
Dragen wij Jezus zulk een grote liefde toe?
In China hadden de communisten de macht overgenomen en overal hielden ze zuiveringen dwz alles wat naar godsdienst rook of te maken had met het buitenland werd vernietigd, missionarissen werden het land uitgezet of vermoord, christenen werden vervolgd en gevangen gezet...
Op een dag waren ze ook binnengedrongen in de school van de kleine Li. Het kruisbeeld hadden ze van de muur gehaald en op de grond gegooid en vertrapt, de kinderen moesten al hun religieuze afbeeldingen die ze zelf geschilderd hadden afgeven. Li probeerde de afbeelding van de goede herder te verbergen onder haar kleren, maar met een slag in het gezicht werd ze daarvoor gestraft terwijl haar vader vernederd werd en vastgebonden omwille van de daad van zijn dochter. Daarna waren ze in de kerk binnengedrongen en onder het oog van de gelovigen hadden ze het tabernakel vernield en de ciborie met de hosties op de grond geworpen. De gelovigen werden gewaarschuwd zich niet meer in het kerkgebouw te begeven of ze zouden het bekopen met hun leven. De priester van de parochie werd verborgen gehouden door de gelovigen in de kerk en moest bij dit alles lijdzaam toekijken. Als hij zich zou verraden dan zouden diegenen die hem verborgen hadden het moeten uitboeten.
's Avonds wordt de drukkende stilte in de kerk plotseling doorbroken door de deur die knarsend opengaat. Het is de kleine Li van nog geen tien jaar oud. Met kleine pasjes nadert ze het altaar. Ze bezorgt vader Luc doodsangsten: ze kan elk moment worden gedood. Hij kan geen contact met haar hebben, hij kan alleen maar toekijken en alle heiligen in de hemel smeken om dit kind te sparen.
Eerbiedig buigt de kleine voorover en begint in stilte te bidden, zoals de zuster het haar heeft geleerd. Ze weet dat ze eerst haar hart moet voorbereiden, voordat ze Jezus kan ontvangen. Met gevouwen handen bidt ze op een mysterieuze manier tot haar dierbare, in de steek gelaten en mishandelde Jezus. Dan ziet vader Luc hoe ze nog dieper voorover buigt en op handen en voeten met haar tong een hostie opraapt... Elke seconde telt en vader Luc vreest het ergste... Als hij maar iets tegen haar zou kunnen zeggen. Maar het kind vertrekt weer zachtjes, zoals ze gekomen is, bijna huppelend. Elke morgen weet onze kleine Li te ontsnappen om haar Levende Brood in de kerk terug te vinden. Daar speelt zich dan precies dezelfde scène af als op die beruchte avond, ze pakt een hostie op met haar tong en verdwijnt. Vader Luc vraagt zich af waarom ze ze niet allemaal tegelijk neemt, weet ze dan niet dat dat mag? Maar de zuster had gezegd: "Eén hostie per dag volstaat." Ze houdt er zich dan ook aan.
Op een dag is er nog maar één hostie over. Bij het krieken van de dag sluipt het kind zoals gewoonlijk de kerk binnen en nadert het altaar. Ze knielt neer en bidt vlakbij de hostie. De toekijkende priester verstijft. Bij de ingang van de kerk staat een soldaat en hij richt zijn revolver. Een doffe knal klinkt en het kind zakt meteen in elkaar. Vader Luc denkt dat ze dood is, maar met haar laatste krachten kruipt ze in de richting van de hostie en plakt haar lippen erop, dan sterft ze. Ze heeft alle hosties gered: het waren er tweeëndertig.
Kleine Li, geef ons iets van jouw onverdeelde liefde voor Jezus, deze diepgewortelde en tedere liefde van je onschuldige hart... Amen.
Anne Van Der Sloten
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 306]
Judas Iskariot
Judas Iskariot [overleden circa 29-33] was volgens het Nieuwe Testament een van Jezus' twaalf apostelen. Judas Iskariot was degene die Jezus heeft "overgeleverd" [in de christelijke traditie: "verraden"] aan de Romeinse autoriteiten, waarna Jezus gekruisigd werd. Om deze reden wordt zijn naam vaak gebruikt in uitdrukkingen die verraad aanduiden zoals "een judas" of "judaskus".
De naam 'Judas' is de Griekse benaming voor de Hebreeuwse naam 'Juda' of 'Jehuda[h]'. Een van Jezus' andere leerlingen heette ook Judas, "Judas, een zoon van Jacobus" zoals in de Bijbel [Handelingen 1:13] staat geschreven en waarmee Judas Taddeüs wordt bedoeld. Deze laatste werd beschouwd als de schrijver van de brief van Judas in de Bijbel, hoewel die zich in de brief aanduidt als de broer van Jacobus [Judas :1]. Sommigen beschouwen de brief overigens als een document uit de 2e eeuw. Deze figuur of figuren mag men niet verwarren met Judas Iskariot.
De vader van Judas Iskariot was Simon Iskariot. Waarschijnlijk wordt met hun familienaam de woonplaats van de familie aangeduid: "man van Keriot." Keriot was een plaatsje in de buurt van Hebron in het zuiden van Judea. Van de twaalf apostelen was Judas de enige uit Judea: de overige elf kwamen evenals Jezus uit Galilea. Ook in het voormalige Moab was een plaats met die naam.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 130]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
Nu ging Jezus de trappen op en begaf hij zich onder de tent bij de vijver en deed hier weer zijn klederen aan, die Lazarus in bewaring had en die Saturninus hier nu weer binnengebracht had. Aangekleed trad Hij uit de tent en omgeven door zijn leerlingen ging Hij staan op de open plaats van het eiland ter zijde van de middelste boon [waar ook de grond het hoogst was]. Met opgetogen vreugde richtte Johannes nu het woord tot het volk en legde getuigenis voor Jezus af. Hij verklaarde plechtig dat Hij de Zoon van God en de beloofde Messias was. Hij haalde alle beloften van de patriarchen en profeten aan, die nu vervuld waren en deelde ook mede wat hijzelf gezien had. Hij wees hen nog op de betekenis van Gods stem die zij allen gehoord hadden.
Hij zelf zou nu spoedig, bij Jezus' terugkeer [uit de woestijn na zijn vasten], wijken voor Hem. Hij beklemtoonde de betekenis van deze plaats en trok een parallel tussen de voorafbeelding en de vervulling in verband met deze plaats: de Vervuller van het Verbond had zonet getuigenis van zijn Vader, de almachtige God, ontvangen op dezelfde plaats waar, toen Israël het Beloofde Land in bezit kwam nemen, de Ark gestaan had. Hij verwees allen naar Hem en prees gelukkig de dag waarop de belofte vervuld was, Israëls droomwens werkelijkheid geworden was en zijn verzuchtingen verhoring gevonden hadden.
Ondertussen waren nog vele mensen en ook vrienden van Jezus aangekomen. Ik onderscheidde in de menigte Nikodemus, Obed, Jozef van Arimatea, Johannes Markus en anderen. Johannes zegde tot Andreas dat hij in Galilea de doop van de Messias moest verkondigen. Van zijn kant bevestigde Jezus in alle eenvoud dat Johannes de waarheid gesproken had. Hij zegde ook dat Hij zich nu voor een korte tijd wilde verwijderen. Dan mochten alle zieken en bedroefden tot Hem komen. Hij wilde hen troosten, helpen en genezen. Zij moesten zich ondertussen door berouw en goede werken er op voorbereiden. Nu wilde Hij zich nog eerst verwijderen om dan de stichting van het Rijk in te luiden, dat zijn hemelse Vader Hem gegeven had. Jezus kleedde dit in een parabel in, als van een koningszoon die, alvorens zijn troon in bezit te nemen, zich terugtrekt om er zich op voor te bereiden, om de bijstand van diens Vader af te smeken en alles te regelen.
Onder de talrijke aanwezigen waren ook enige Farizeeën, die alles in het belachelijke trokken en zeiden: "Hij is misschien toch niet de timmermanszoon, maar een onderschoven koningskind. Wil Hij misschien militanten recruteren om Jeruzalem binnen te trekken?" Zo'n plan vonden zij vreemd, hachelijk en onbezonnen.
Johannes ging nog door met alle aanwezigen heden in de doopvijver van Jezus op het eiland te dopen. Het waren meestal mensen die zich later bij de Gemeente van Jezus aansloten. Zij traden in het water dat de bronrand omgaf en op deze rand stond de Doper om hen te dopen. Jezus echter verliet nu de doopplaats met zijn negen leerlingen en enige anderen, die hier tot Hem gekomen waren. Lazarus en Saturninus volgden. Zij hadden op zijn bevel een zak met water uit de eilandvijver gevuld en namen hem met zich mee. De aanwezigen vielen Jezus aan de voeten en smeekten Hem nog om bij hen te willen blijven, maar Hij beloofde weer te zullen keren en vertrok.
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 17]
Afscheiding van de Franciscanen
De onheilspellende dag die zowel voorspeld was aan Moeder Maria als aan Moeder Mariana, was aangebroken, de dag waarop de smalle kudde zou worden afgescheiden van hun goddelijk toegekende herders. Er waren nieuwe verkiezingen voor een Moeder Overste en Moeder Magdalena de Jesus Valenzuela, de nieuw verkozen priores, verloor geen tijd in het voltooien hiervan. Deze dame was geen slechte persoon, maar door haar zwakte was ze dikwijls een werktuig in de handen van de andere zusters met kwade bedoelingen.
Ze handelde vlug om de gehoorzaamheid aan de zonen van Heilige Franciscus te annuleren en het klooster onder het gezag te plaatsen van de Bisschop van Quito. Dit was een droevige dag voor de heldhalftige en heilige stichtsters en voor alle gehoorzame Conceptionisten van het klooster. Toen ze afscheid namen van de Franciscaanse Vaders, weenden Moeder Mariana en alle getrouwen als ontroostbaar. Niettegenstaande, gehoorzaamden ze, zich onderwerpend aan hun nieuwe overheid. De provinciale vader van de Franscanen verliet hen met woorden van aanmoediging en troost en verzekerde hun de toekomstige terugkeer. Voor de weerspannigen liet hij enkel woorden van verwensingen achter.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
8 maart 2011
Deze morgen, toen ik aan het bidden was, kwamen de Heilige Moeder en een engel tot mij en zei: "Mijn kind, Wij zijn gekomen om u voor te bereiden om meer te bidden. Ik ben gekomen u om heel slecht nieuw te brengen en ik zal u tonen wat er spoedig zal gebeuren: de grootste aardbeving, veel krachtiger dan enige ervoor. Het zal zeegolven op een enorme schaal teweegbrengen. Het zal alles wegspoelen en vernietigen en vele levens zullen worden weggenomen. Mijn kinderen, deze mensen van Japan zijn niet voorbereid op zon verschrikkelijke ramp, die plots en onverwacht zal komen, vooral bij hen die zich niet in een staat van genade bevinden. Hoe ween Ik voor Mijn kinderen. U bent zo ongehoorzaam op mijn smeekbeden om te veranderen en berouw te hebben, omdat u nooit weet wanneer de volgende ramp onverwachts zal gebeuren, en u er kunt door gegrepen worden.
Mijn kinderen, hoe ween ik om al deze rampen te zien die spoedig over u zullen komen. Mijn Zoon is zo beledigd omwille van de toestand in de wereld. De zonden reiken tot de Hemel. Dit kunnen we niet langer toestaan en Zijn Hand daalt neer.
Vele mensen zullen hun ogen openen en weten dat God alles onder bedwang heeft en niet de mens. De mensen denken dat het moeder natuur is die dit alles veroorzaakt en dat verontwaardigt God zo veel."
Toen verhief de Heilige Moeder haar rechterhand en toonde mij in een visioen de furie van deze ramp in Japan. Ik zei: "O Mijn Moeder, dit is als het einde van de wereld."
Zij antwoordde: "Ik weet dat u diep bedroefd bent voor de mensen, bid voor hen."
We weenden beiden in een omhelzing en toen ging Zij heen.
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 12
Dan zal er een grote gebeurtenis plaatsvinden. Ik laat niet na het te vermelden: oprechtheid zal er het motief van zijn en als u waarlijk niet echt heilig bent, bestaat er een geen droevigere gebeurtenis.
Vertaling: Chris De Bodt
31-08-2011
31 augustus 2011
31 augustus 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 67]
Bogdan Olenici
Het was zoiets als dicht bij de hel staan ... toen op een dag een vriend, die naar Medjugorje was geweest, mij kwam bezoeken en mij de zegen doorgaf van de Gospa en mij vertelde wat er daar allemaal gebeurt. Ik voelde aan dat ik daar nog datzelfde moment wou zijn en voelde geluk en vrede, zoals ik nog nooit ervaren had. Ik voelde dat ik op de een of andere manier reeds daar was. Ik begon de Rozenkrans te bidden en boeken te lezen, eigenlijk alles over de verschijningen. Ik werd getroffen door een foto van een beeld van Medjugorje dat tranen met bloed weende. Ik geloofde dat dit ook zo was, en als het zou waar zijn, zag ik ook in hoe een moeder zich voelde als ze tranen weent van bloed. Ik wilde dat ze niet meer zou wenen en ik begon met tranen in de ogen aan mijn bekering, een volledige bekering ... om Haar tranen te stoppen!
Ik ging voor de eerste keer naar Medjugorje in maart van 1998 en wat ik voelde kan ik niet beschrijven. Ik kan enkel zeggen dat ik Onze Moeder voelde, zoals u iemand liefhebt die u niet kan zien. Ik voelde Haar liefde en bescherming over mij, in de Kerk, bij het bidden van de Rozenkrans, voor de Heilige Mis en de tweede schok kwam er bij de Aanbidding, toen ik bij het lied "Veni Sanctus Spiritus" werkelijk alles voelde: de hemel, de aarde, alles viel op mij en ik begon te wenen terwijl de hele Kerk aan het zingen was en terwijl de Heilige Geest langzaam en rustig over ons nederdaalde met Liefde.
Sinds dan heeft mijn leven een doel en ik dank u daarvoor, Mijn Moeder! Ik ben de laatste van Uw dienaren, maar ik voel Uw liefde voor mij. Nu ben ik reeds vijf maal naar Medjugorje geweest en elke keer leer ik nieuwe dingen bij in het leven. Dat God me zou helpen om nooit op te houden met bidden, vasten, biechten, het lezen van de Bijbel en het naar de Heilige Mis gaan en boven alles: de Heilige Communie ontvangen.
God zegene allen van de gebedsgroep!
Bogdan
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [3/9]
Vr. Pétar: Zullen er daarna mensen zijn die zullen zeggen: "Dit is een soort van natuurlijke fenomeen," ook tussen de regels? Mirjana: Misschien dat sommige koppige ongelovigen iets dergelijks zullen blijven beweren na de eerste twee geheimen.
Vr. Pétar: Ik ben gewoon nieuwsgierig of er iemand zal kunnen zeggen: "Ik voel dat er spoedig iets zal gebeuren?" Mirjana: Wel, u ziet dat er nu reeds eigenaardige gebeurtenissen plaatsvinden in deze wereld. De mensen zijn ongelukkig, onvoldaan en de gierigheid heerst overal, en bijna niemand geeft toe dat ze genoeg hebben om van te leven. Maar, niets van dit geeft enig aanwijzen over dit geheim. Dit geheim staat op zichzelf. Het geheim zal overvloedig voor zichzelf spreken en geeft geen voorafgaande aanwijzingen of tekens nodig."
Vr. Ljubicic: Nogmaals, wat het eerste geheim betreft, wie zal het meemaken en zien, zal dan overtuigd en bekwaam zijn om te zeggen: "Waarachtig, dat wat er is gebeurd of gebeurt is de openbaring van het geheim!" Wie zal dit alles kunnen zeggen? Mirjana: All diegenen die hier zijn en zich bevinden op de plaats(en) in de wereld waar het eerste geheim zal plaatsvinden.
Vr. Ljubicic: Laat me vermoeden dat er een specifieke plaats is bij betrokken. Al diegenen die wensen het teken te zien en mee te maken of wat het eerste geheim ook mag zijn. Zullen er naar die specifieke plaats gaan om het te zien en mee te maken. Mirjana: Wel Vader, uiteraard wenst niemand om rampspoed, leed en ongeluk te gaan bezichtigen. Ik denk niet dat dit soort dingen mensen zal aantrekken. Waarom zouden mensen naar zoiets willen gaan zien? Er bestaat een verschil tussen het gaan bezichtigen van een teken en tussen het zien van lijden of een ramp. Wie zou er nu, bijvoorbeeld, naar Italië willen gaan om een dam te zien instorten? Wie heeft dat soort verlangen? Ik denkt niet dat iemand dat zou doen, en zo zal het ook met het eerste geheim zijn. Wat er ook in het eerste geheim vervat zit, het zal, uiteraard iets zijn waar iedereen, overal en onmiddellijk zal van horen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 162]
Schrift 1
430. Toen ik in de loop van de week naar mijn biechtvader [13] ging, heb ik hem de toestand van mijn ziel onthuld, vooral het feit dat ik de innerlijke omgang met God meed. Ik kreeg het antwoord dat het mij niet is toegestaan het innerlijk gesprek met God te mijden, maar dat ik intens moest luisteren naar de woorden die Hij spreekt.
431. Ik heb de aanwijzingen van de biechtvader uitgevoerd en bij de eerste ontmoeting met de Heer ben ik aan zijn voeten neergevallen en, met een gebroken hart, heb ik Hem voor alles vergeving gevraagd. Toen heeft Jezus me van de grond opgeraapt, me naast Hem doen zitten en me mijn hoofd op zijn borst laten leggen, zodat ik de wensen van Zijn allerzoetste Hart kon verstaan en beter aanvoelen. Toen zei Jezus mij deze woorden: "Mijn dochter, heb van niets schrik, Ik ben altijd met u: al uw vijanden zullen u slechts schaden in de mate dat Ik het hen toesta. Gij zijt Mijn woonplaats en Mijn voortdurende rust, voor u ga Ik de hand, die straf, tegenhouden, wegens u zegen Ik de aarde."
432. Op hetzelfde moment voel ik als een vuur in mijn hart, ik voel mijn zintuigen afnemen, ik weet niet meer wat er rondom mij gebeurt, ik voel de blik van de Heer mij doordringen, ik erken goed Zijn grootheid en mijn ellende, een vreemd lijden neemt mijn ziel in en zo'n vreugde dat ik ze met niets vergelijken kan, ik voel mij machteloos in de armen van God. Ik voel dat ik in Hem ben en dat ik smelt in Hem als een druppel water in de oceaan. Ik kan niet uitdrukken wat zich in mij afspeelt. Na zo'n innerlijk gebed, voel ik in mij de kracht en de macht om de moeilijkste deugden te beoefenen, ik voel een afkeer voor alle dingen die de wereld hoogschat, ik verlang met gans mijn ziel naar eenzaamheid en stilte.
433. 5.1935. Tijdens het veertigurengebed [14], zag ik het gezicht van Jezus in de heilige Hostie die in de monstrans uitgesteld was. Jezus keek met welwillendheid naar iedereen.
434. Tijdens de heilige Mis zie ik dikwijls het Kindje Jezus. Hij is buitengewoon mooi en schijnt bijna één jaar te zijn. Eens toen ik tijdens de heilige Mis in onze kapel datzelfde Kindje zag, werd ik gegrepen door een waanzinnig verlangen en een onweerstaanbare zin het altaar te naderen en het Kindje Jezus in mijn armen te nemen. En op dat moment, kwam het Kindje Jezus naast mij, naast mijn bidstoel en met Zijn twee handjes leunde Het op mijn schouder, bevallig en vreugdevol, met Zijn diepe en doordringende blik. Maar toen de priester de Hostie brak, was Jezus terug op het altaar en werd hij gebroken en door de priester genuttigd.
Na de heilige Communie zag ik dezelfde Jezus in mijn hart, en gedurende de ganse dag voelde ik Hem lichamelijk, werkelijk in mijn hart aanwezig. Onbewust omgaf mij een diepe ingetogenheid, en ik sprak met niemand, ik vermeed zo als goed mogelijk de aanwezigheid van mensen, ik antwoordde altijd op de vragen over mijn taken, daarbuiten, geen woord.
[13] E.H. Sopocko [zie Db 34]. [14] "Veertigurengebed": Z.F. schreef foutief 'veertigdagengebed'. Het gaat om de uitstelling van het Allerheiligste gedurende veertig uren, tot eerherstel en verzoening. In de congregatie van de M.G.D.B. had deze aanbidding plaats voor het feest van Sint Jozef [19 maart] of het Beschermingsfeest van Sint Jozef [woensdag na de tweede zondag na Pasen].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 175]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
De hemel is een zo mooi koninkrijk en een zo transcendente zaligheid dat God er uitsluitend aan denkt. Hij verbindt aan die schepping, de enige zijn glorie waardig, al zijn werken. Het lot en de opvolging van de keizerrijken zijn onderhevig aan dit hemels bestaan, ook de Kerk met haar dogmas, sacramenten en overheid. Het geloof leert ons dat de goddelijke hulp der genade onontbeerlijk is voor de mens om het kleinste verdienstelijk werk te verrichten of Jezus naam in te roepen. Des te meer het eeuwig leven, de doelstelling van elke bovennatuurlijke daad, verdient de bekroning van alle genade genoemd te worden. Volgens Sint Paulus: Gratia Dei vita aeterna [Rom 6,23]. De eeuwige glorie is de opperste genade.
Het plan en het hele verloop van de Menswording eisen dat de zaligheid die er het einde en de vrucht van uitmaakt, volmaakter zou zijn dan elk natuurlijk geluk dat als beloning kan gelden voor moreel goede daden in volle onschuld gepleegd. Toen, ten tijde van de zes dagen, de Schepper hemel en aarde wou uitbreiden en versieren met wat deze kostbaar en aangenaam kon maken, zei Hij slechts: Dixit et facta sunt, maar toen hij Gods stad wou oprichten ontplooide Hij alle schatten van zijn wijsheid, koos zijn eigen Zoon als architect en spoorde hem aan eigenhandig aan die belangrijke taak te werken en noch zijn bloed, noch zijn zweet, noch zijn tranen daarbij te sparen. Hij verkondigt ons dat geen bezoedeling het heiligdom van alle rechtvaardigheid zal betreden. Hij wil dat de genodigden tot de eeuwige bruiloft zijn vlees eten en zijn bloed drinken, dat ze veranderen en de krachten en bekwaamheden van hun ziel verheffen en zich nu al gedragen als een goddelijke natuur en temperament. Kortom, bij de bouw van zijn onsterfelijk huis wendt hij er een oneindige zorg aan, put al zijn wetenschap uit en drijft de voorbereiding tot het uiterste. Hij wil dat dit ongeëvenaard verblijf waarlijk zijn huis is en getuigt van al zijn gaven en glorie om uiteindelijk, bij het aanschouwen van zijn werk bij uitstek, als grote God jaloers op zijn eer waarlijk te kunnen beweren: Het is goed: Ik heb mijn grootste uitdaging tot een goed e inde gebracht. Verder zie ik geen koninkrijk of grootheid die toebedeeld wordt aan het schepsel dat ik bestem om met Mij te regeren in de eeuwen der eeuwen. Ik ben voldaan, Ik heb mijn ideaal bereikt en mijn rust bekomen: Complevitque Deus opus suum quod fecerat, et requievit ab universo opere quod patierit (Gen 2,2).
De Hemel is Gods ideaal en de rust van zijn verstand. Meer nog: hij is de rust van zijn hart. Het hart reikt verder dan het verstand, het heeft zijn verlangens en ongekende geniale opwellingen die alle grenzen van inspiratie en denken overstijgen. Zo ziet een moeder haar rijke en geëerde zoon, op zijn hoofd staan de mooiste kronen, ze kan voor haar kind geen nieuw geluk of macht indenken. Haar wetenschap en reden zeggen haar: Het is genoeg... Maar haar hart roept: Nog meer, het geluk van mijn zoon overstijgt elke droom waarin mijn geest zou verdwalen, het evenaart de grenzen en vooroordelen van mijn liefde niet en raakt de ambitie van mijn hart niet.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 57]
De oproep tot Liefde
Op dezelfde weg en nog steeds in verband met de woorden van Christus hierboven, moeten wij in elk vaderschap en menselijke wijsheid, het vaderschap en de wijsheid van God zien, van Wie elk vaderschap alle wijsheid zijn afgeleid als vanuit een bron. Het is om deze reden dan we diegene "Vader" noemen, die God voor ons op aarde vertegenwoordigen en van wie God gebruik maakt om ons leven te geven. En zo noemen we Hem die ons onderricht in de naam van God, "Meester," hij die onderwijst in de naam van God. Op deze manier zien we God in iedereen en erkennen we in iedereen het beeld van God, en zijn we er zeker van dat we allen kinderen en dienaren van dezelfde God zijn. Dit is de ware weg die Jezus ons het onderwezen: de weg van de waarheid, de weg van het leven, de hoop en de vrede.
Om dit te kunnen bereiken moeten we de weg van de leugens, de inbeeldingen en fantasieën die de wereld tot slaaf maakt, de rug toekeren. Waarom zouden we willen leven in artificiële wereld? Om misleid te worden door slechte vrienden, valse beloften en ideeën die de mensen weghouden van het pad en hen leiden tot het kwade en de tegenspoed? Om onszelf toe te laten om te worden misleid door onze eigen fantasieën en kwade neigingen die ons naar het geluk doen zoeken, waar het niet bestaat? Om in de eerste plaats te worden bedrogen door een verlangen naar eer, rijkdom, zonder er over na te denken dat dit alles uiteindelijk zal leiden tot de vernedering van het ledige? Op een dag bekloef Jezus zich over de blindheid van zovelen in de wereld, toen Hij zei: "Alles wat ze doen, doen ze om op te vallen bij de mensen. [...] Ze zijn gesteld op de beste plaatsen aan tafel en de voorste banken in de synagoge. Ze willen graag gegroet worden op het marktplein en met rabbi worden aangesproken." [Mt. 23: 5-7]. Wanneer dit leven ten einde is, wat zal er dan van overblijven van dit alles?
En wat zal er gebeuren met al die zielen en lichamen op de dag der Verrijzenis? Zij hadden geen geloof, noch hoop en bezaten geen zuivere liefde voor God en voor hun naaste uit liefde tot God. De apostel Paulus spreekt hierover in zeer duidelijke woorden: "Weet u niet dat zij die onrecht doen, geen deel zullen krijgen aan het koninkrijk van God? Maak uzelf niets wijs: mensen die ontucht plegen, afgodendienaars, echtbrekers, schandjongens, knapenschenders, dieven, geldschrapers, drinkers, kwaadsprekers, uitbuiters, zij zullen geen van allen deel krijgen aan het koninkrijk van God. [1 Kor. 6: 9-10] Hier zien we het lot dat diegenen te wachten staat die volhardt in het volgen van deze slechte wegen, van hen die weigeren dit de rug toe te keren en hun leven te beteren, van het die geen berouw hebben over hun zonden en er geen enkele boete voor doen, in plaats van te willen inschepen op de paden het geloof, de hoop, de liefdadigheid, dat de zuivere liefde tot God is en tot onze naaste in Gods liefde."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [20/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 88]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
Antoine Lambert, vicaris generaal in Embrun.
De plek Laus, gehucht van parochie Saint-Etienne dAvançon, was de westerse grens van het aartsbisdom Embrun. Dit bisdom was sinds 1658 beheerd door Antoine Lambert, doctor in de rechten, kanunnik en zanger sinds 1652, aartsvicaris en official einde 1654 bij aftreden van zijn voorganger Hugues Eme. Hij kwam uit een familie van magistraten in Embrun: zijn neef was aartsbisschoppelijk rechter en zijn twee neven Antoine en Esprit waren advocaten in Embrun. Daar aartsbisschop Mgr. DAubusson de La Feuillade door koning Lodewijk XIV ambassadeur van Venetië benoemd werd in de zomer van 1658 en daarna overgeplaatst naar Madrid in juli 1661, kreeg Antoine Lambert de zware taak om het bisdom Embrun te leiden, waaronder het dicht bevolkte dal van Barcelonnette. In het grote dorp Embrun waren er drie levendige parochies en de drie andere werden verwoest in 1585 door de calvinisten van Lesdiguières. Het Kapittel bestond uit zestien kanunniken en drie dozijn kapelaans die een onstuimige clerus vormden die begerig hun voorrechten verdedigden. Minderbroeders, Jezuïeten en Kapucijnen hadden er hun klooster voor verblijf, evenals de Zusters van Visitatie door Mgr. De Lyonne in 1625 gestuurd tien jaar voor de Kapucijnen. De kathedraal was een drukbezocht bedevaartoord vanwege het beroemde schilderij van O.L.V. van Réal dat een mariale cultus genoot met veel genezingen begunstigd.
M. Lambert was een geduldig en methodiek beheerder die erin slaagde, ondanks veel tegenwerking, de Paters van de Drie-eenheid te vestigen in Faucon, de bakermat van hun stichter sint Jan van Mata. Hij zal ook voorzichtig te werk gaan in de lastige zaak van Laus die hij stiekem zal steunen tijdens de vier jaar van zijn ambt. Daarna zal hij zijn taak van aartsvicaris overmaken aan de opmerkelijke kanunnik Javelly eind 1669 en overlijden op 7 maart 1672 na getracht te hebben zijn voorrechten als kanunnik over te dragen op zijn neef Esprit. In de zaak Laus zal zijn voornaamste raadgever pater jezuïet Gérard zijn, de nieuwe overste van het college in Embrun.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Het sacrament van de Eucharistie [deel 37]
De kerk is de tempel van God
Het is ook niet meer dan natuurlijk dat we ons naar dit geloof gedragen, zowel binnen als buiten de kerk.
In haar boodschap vraagt Maria in de kerk eerbied, verantwoordelijkheidsgevoel, goed gedrag en passende kleding. Dat kan alleen een Moeder van ons verlangen. Alleen een Moeder kan ons, haar kinderen, leren, hoe men zich in de kerk, de tempel van God, op de juiste manier moet gedragen. Op heilige plaatsen is het gepast, zich heilig te gedragen. Zoals Gods tegenwoordigheid de kerk heiligt, zo zal zij ook door het streven van de enkeling en van de gemeente naar heiligheid tot een heilige plaats worden. Iedere gelovige draagt door woord en daad deze heiligheid in de wereld uit. Als wij ons daarvan bewust worden, zullen wij in iedereen de heiligheid herkennen en een diepe achting voor de mensen en de natuur ondervinden.
De mens heeft door zijn gedrag de wereld ontheiligd.
De naar heiligheid strevende gelovige geeft de wereld zijn waardigheid terug en schept een nieuw wereldbeeld en een nieuwe orde. De H.Paulus zegt ons dat eenmaal alle schepselen en alle mensen Christus onderdanen zullen zijn. De dood zal overwonnen zijn en Christus zal zich aan Zijn Vader onderwerpen. Dan is God alles in allen. [vgl. Kor 15,23-28]
[uit Eucharistie door Pater Slavko]
Mensen moeten aan ons kunnen zien dat we in Jezus werkelijke aanwezigheid geloven en daarvan leven.
Groeten we Jezus met een kniebuiging bij het binnenkomen en buitengaan van de kerk? Geen vlug knikje, maar met het hart?
Zitten we minstens een tijdje geknield tijdens de Aanbidding?
Hoe komen we buiten na de eucharistieviering? Laten we ons veranderen door Hem?
Zijn we hoopvollere, liefdevollere, gelovigere mensen als we de kerk verlaten?
Anne Van Der Sloten
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 305]
Judas, zoon van Sepphoreus
Judas, zoon van Sepphoreus en Matthias, zoon van Margolos, waren twee geleerde professoren, waarschijnlijk farizeeërs, die een religieuze opstand in Jeruzalem veroorzaakten in 4 v. J.C. Ze ontstond als gevolg van het oprichten van een Romeins symbool, een gouden arend, op een van de deuren van de nieuwe Tempel die Herodes de Grote deed optrekken. Toen bekend werd dat Herodes op sterven lag beslisten Judas en Matthias, die een school bestuurden met jongeren en ijverige leerlingen, dat het hoogtijd was om een krachttoer uit te halen, de voorvaderlijke Wet indachtig, zelfs onder levensgevaar. Zodra ze het [verkeerde] nieuws over de dood van de koning vernamen zetten ze hun vrienden in actie: enkele jongeren kropen op het dak van de Tempel, haalden de arend neer en vernielden hem onder het oog van de voorbijgangers. De twee leerkrachten en veertig opstandelingen werden aangehouden en naar Jericho gesleept waar de zieke en bedlegerige Herodes hen veroordeelde om levend verbrand te worden. Al de andere werden terechtgesteld. Ze waren alle vol enthousiasme om de marteldood te sterven voor het behoud van de Wetten van Mozes. Deze episode toont aan dat ten tijde van Jezus de opstand tegen de burgerlijke overheid dikwijls steunde op religieuze en politieke redenen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 129]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
Ik weet niet meer zeker of de laatste drie woorden juist deze waren, maar het waren drie gaven voor geest, ziel en lichaam en daarin was zoveel besloten als iedereen nodig heeft om aan de Heer zijn geest, zijn ziel en lichaam hernieuwd terug te schenken. Terwijl Jezus nu uit de diepte van de doopbron weer opsteeg, wierpen Andreas en Saturninus, die aan de rechterhand van de Doper rond de driehoekige steen stonden, een doek op Hem, waarmede Hij zich afdroogde en zij deden Hem een lang, wit doophemd aan. En toen Hij nu op de driehoekige, rode steen trad, die rechts lag van de toegang tot de bron [of van de trap, als men afdaalde], legden zij hun hand op zijn schouders en Johannes de zijne op zijn hoofd. Toen dit volbracht was en zij op het punt stonden om de trappen weer op te klimmen, kwam Gods stem over Jezus, die alleen op de steen te bidden stond er kwam een groot gedruis van de hemel, een gerucht als een donder en alle aanwezigen beefden en keken omhoog. Een witte lichtwolk daalde neder en ik zag boven Jezus een lichtgedaante met vleugels die zich als een stroom op Hem uitstortte. Ook zag ik de open hemel en daarin de verschijning van de hemelse Vader in de gewone gedaante en ik onderscheidde in de stem van de donder deze woorden: "Deze is mijn lieve Zoon, in wie Ik mijn welbehagen heb." Jezus was geheel met licht doorstraald, zodat men Hem nauwelijks nog aanstaren kon. Zijn gestalte was doorzichtig. Hij was ook door engelen omringd.
Op enige afstand bemerkte ik op het water van de Jordaan de satan, een zwarte gedaante als een donkere wolk en in die wolk zag ik een gewemel van afgrijselijk gewormte en zwart ongedierte, dat zich onrustig rond hem verdrong. Het was als werd alle kwaad, alle zonde, alle gift uit het gehele gewest, op het ogenblik dat de Heilige Geest zich uitstortte, in vormen zichtbaar werd en alsof het in die donkere gestalte vluchtte, terug in zijn oorsprong. Het was gruwelijk, maar het verhoogde [door zijn kontrast] de onbeschrijfelijke glans, de vreugde en klaarheid, die zich over de Heer en het eiland uitstortten. De heilige doopvijver schitterde tot op de bodem en alles schitterde op bovennatuurlijke wijze. Ook de vier stenen waarop de Verbondsark gestaan had, zag men op de grond van de put vol van vreugde blinken en op de twaalf stenen rondom de vijver, waarop de levieten gestaan hadden, schenen aanbiddende engelen te staan. Want de Geest van God had ten aanschouwen van allen aan de levende Grondsteen, aan de uitverkoren, kostbare Hoeksteen van de Kerk getuigenis gegeven, waaromheen wij als levende stenen gebruikt een geestelijk huis, een heilig priesterschap moeten vormen, om God geestelijke offers door zijn lieve, welgevallige Zoon, te kunnen brengen.
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 16]
Eerste verschijning van de Moeder van het Welslagen
Daarop toonde de Moeder Gods haar hoe haar gebeden en opofferingen God behaagden. Zij verklaarde dat Zij de gouden staf in Haar rechterhand hield omdat ze wenste om zelf het klooster te leiden en dat de duivel alles zou doen wat binnen zijn macht ligt om het klooster te vernietigen door middel van ondankbare zusters die in het klooster verbleven.
"Hij zal zijn doel niet bereiken," vervolgde zij, "omdat de ik de Koningin van de Overwinningen en de Moeder van het Welslagen ben. Onder deze aanroeping, wens ik tijdens de komende eeuwen mirakelen te verrichten voor het behoud van dit, Mijn klooster en haar inwoners.
Tot het einde van de wereld zal ik heilige dochters en heldhaftige zielen hebben in het duistere leven van hun klooster die zullen lijden onder laster en vervolging van binnenuit hun gemeenschap. Zij zullen heel geliefd worden door God en Zijn Moeder ... Hun levens van gebed, boete en opoffering zullen ten allen tijde uitermate noodzakelijk zijn. Na hun, voor iedereen, ongekende leven te hebben geleid, zullen ze naar de Hemel worden geroepen om de verheven Troon der Glorie te bezetten."
Daarop onthulde ze aan Moeder Marina dat haar leven er een zou zijn van lang en voortdurend lijden, maar Zij draagde haar op om nooit de moed te verliezen.
Nadat Zij dit alles had gezegd, legde ze de Kleine Jezus in de armen van de nederige maagd. Moeder Mariana drukte het Hem dicht tegen haar hart en zo voelde ze de sterkte om het lijden ter wille van Zijn eer en ten goede van de zielen te kunnen ondergaan.
Onze Lieve Vrouw verscheen meerdere keren aan Moeder Mariana onder de benaming van Moeder van het Welslagen. Tijdens sommige van deze verschijningen voorspelde Zij vele dingen over de twintigste eeuw.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Valentina Papagna: vervolg van de boodschappen
Tijdens de Vasten
Jezus sprak tijdens de Mis: "Vrees niet, Mijn kind, want Ik ben altijd bij u. Als u door een priester of door een persoon wordt aangevallen, laat hen u dan niet ontmoedigen, maar vervolg in het gebed en blijf in Mij geloven. Zo vele kwade krachten zijn tegen jullie, Mijn getrouwen, maar uw lijden is niet vergeefs. Op een dag zal alles worden geopenbaard met ieder van u in Mijn heilige aanwezigheid. Ik blijf heel dicht bij u allen en Mijn liefde en barmhartigheid zijn sterker om u te omhelzen en te beschermen, maar onthoud, Mijn kinderen: niet door uw verdiensten. U moet er zich van vergewissen dat u zondaars bent, maar Mijn liefde and barmhartigheid kunnen u niet verlaten. Wees uw Redder altijd dankbaar. Ik ben uw Heer Jezus, uw Redder."
Dank u, mijn Heer Jezus. Heb genade voor ons allen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 11
De bomen zullen het gebruikelijke aantal vruchten niet langer dragen, de visindustrie zal niet langer productief zijn en de aarde zal niet langer de overvloed afgeven. Schraal en guur weer en hongersnood komen er aan en de vissen zullen de rivieren verlaten. De mensen zullen worden onderdrukt door de schaarste aan voedsel, wat tot velen hun dood zal leiden. Vreselijke stormen en orkanen zullen hen treffen. Ontelbare ziekten zullen er dan heersen. Versterkingen zullen beperkt gebouwd worden tijdens deze tijden van ontzettend gevaar.
Vertaling: Chris De Bodt
30-08-2011
30 augustus 2011
30 augustus 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 66]
Bogdan Olenici
Ik leef in Boekarest, Roemenië en ben geboren, jawel, op 24 juni van 1969. De dag van de eerste verschijningen op het feest van Johannes de Doper. Dit is een heel bijzondere datum, omdat, zoals ik reeds heb gezegd, niet alleen de verschijningen begonnen op 24 juni, maar op dezelfde datum werd ook de Kerk voltooid te Medjugorje, in 1969 en zo heb ik geen woorden om de Gospa te bedanken en zo besloot ik om voortaan mijn verjaardagen ginds te vieren, samen met Haar.
Mijn bekeringsverjaal is heel moeilijk om te vertellen. Het gebeurde zon tweetal jaren geleden. Ik ging nooit naar de Kerk, behalve misschien met Pasen. Ik had er geen behoefte aan en ik wist ook niet was er ginds gebeurde. Voor mij was het enkel een soort traditie, een ritueel, iets in die aard, maar ik heb steeds een grote eerbied voor de Kerk blijven hebben. Ik heb steeds geloofd dat God bestond, maar kende het verlangen niet om Hem beter te leren kennen, om samen met Hem te leven, om iets te doen en niet onverschillig te blijven.
Gedurende heel mijn leven heeft God mij steeds de dingen gegeven die ik nodig had: goede ouders, een goede financiële situatie, een goed geheugen en een gezond lichaam, een talent voor muziek [ik speel klassieke gitaar en ik heb ook de gaven om goede van slechte muziek te onderscheiden en om van elke goede muziek te houden], goede vrienden, kortom: alles, maar dan zonder te beseffen dat er diep binnen in mij, er een grote leemte was, een leemte die elke dag groter werd, omdat men zonder God de nodige vrede niet kan vinden van de troost en het voornemen.
Deze leemte voelde ik steeds sterker aan en ik begreep niet wat er met mij aan het gebeuren was. Ik bezat alles, maar ik had het echt niet nodig, omdat niets ervan mij een doel gaf in het leven, een reden om te leven, een antwoord op het leven. Dit bracht mij bijna tot een zenuwinzinking. Ik was ziek, maar geen dokter kon mij vertellen waar ik aan leed. Ik voelde een vreemde duizeligheid en kon niets meer doen en dit alles gecombineerd met een allesomvattende vrees. Gedurende vele dagen verbleef ik in bed en zag ik geen reden om op te staan. Ik zag niets anders dan duisternis rondom en binnen in mij. Ik wens dit niemand toe!
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [2/9]
Vr. Pétar: Zeg me, hoe ziet u de situatie rondom u? Wat is uw kijk op de jonge mensen rondom u? Ik verwijs hierbij naar uw vrienden, zij waarmee u leeft en handelt. Mirjana: Vader, ik wou dat u enkel wist hoe ik mij op sommige dagen voel! Ik studeer nu in Sarajevo. Er zijn momenten dat ik het gevoel heb dat ik gek zou worden. Indien ik Maria niet had om mij bij te staan met sterkte, zou ik zeker en vast zo zijn geworden. Als ik zou hoe de mensen hun geloof beleven, vooral in Sarajevo, hoe ze God en Zijn naam gebruiken bij het zweren en in hun vervloeken, hoe gedachtenloos ze zijn ... deze ellendelingen hebben er geen idee over van wat hen te wachten staat in de nabije toekomst. Het is op dergelijke ogenblikken, wanneer ik dit rondom mij waarneem, dat ik medelijden heb met hen. Ik voel me zo treurig om hen en ik bid en ween, en ween en bid, bid zoveel mogelijk voor hen. Ik bid tot Maria om hun geesten te verlichten, zoals Jezus zei: "Zij weten waarachtig niet wat ze doen...." En dan zijn de eerste twee geheimen absoluut niet zo streng en weerzinwekkend. Wat ik bedoel is dat ze wel hard zullen zijn, maar bijlange niet zo hard als de overige geheimen, die daarna volgen.
Vr. Pétar: hebben de geheimen misschien opvallend of waarneembaar karakter, of zijn er meer spiritueel van aard? Mirjana: Ze zijn goed waarneembaar, goed waarneembaar.
Vr. Pétar: Goed waarneembaar? Mirjana: ja, duidelijk zichtbaar. Het zal zichtbaar zijn. Dit is nodig om de wereld wat door elkaar te schudden. Het zal de mensen doen stilstaan en nadenken.
Vr. Pétar: Iets als een catastrofe? Mirjana: Neen, het zal niet iets zo enorm zijn als dat. Dat zal later komen. Het zal iets zijn dat de wereld stof zal geven om er ernstig over na te denken, om hen toe te laten hen te doen inzien dat Zij hier waarachtig was, en om er zich bewust van te zijn dat er een God is, dat Hij bestaat.
Vr. Pétar: Hoe zoudt u de hudige situatie in de wereld omschrijven? Wat is uw persoonlijke kijk op al deze zaken? Mirjana: Er is nooit een tijdperk geweest zoals dit tijdperk, nooit eerder werd God zo respectloos behandeld en nooit werd hij zo weinig vereerd zoals nu, nooit voorheen hebben er zo weinig mensen tot Hem gebeden. Dit is de reden waarom Hij zoveel weent. Het aantal ongelovigen wordt steeds maar groter. In hun streven naar een beter leven is God zelf, voor dergelijke mensen overtollig en geen noodzaak meer geworden. Dit is waarom ik mij zo erbarmelijk voel voor hen en voor de wereld. Ze hebben geen idee over wat hen te wachten staat. Indien ze ook maar een klein gedeelte van deze geheimen mochten waarnemen, zouden ze zich op tijd bekeren. Uiteraard blijft God al diegenen vergeven die zich oprecht bekeren.
Vr. Pétar: Heeft Zij ons misschien op andere zaken gewezen die we moeten doen, bijkomend aan het bidden en de voorbereiding voor die periode? Misschien iets concreter? Mirjana: Ja, Maria heeft mij verteld dat het nodig is om veel te bidden tot het eerste geheim zich onthult. Maar bijkomend aan dat is het nodig dat er zoveel mogelijk opofferingen worden gedaan, om andere zoveel als kan, binnen onze mogelijkheden, te helpen. Dit kan gebeuren door het vasten, vooral nu, vóór het eerste geheim. Zij heeft verklaard dat we verplicht zijn om onszelf voor te bereiden.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Bisschop Punt heeft het in een heel serene boodschap over de "tekenen van deze tijden"
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 161]
Schrift 1
426. O vreselijk uur waarin men al zijn daden in hun naaktheid en ellende moet zien, geen enkele gaat verloren, ze zullen ons trouw begeleiden tot op de dag van Gods oordeel. Ik heb woorden noch vergelijkingen om zo'n vreselijke dingen uit te drukken, en hoewel het me leek dat deze ziel niet veroordeeld was, toch verschilden haar martelingen in niets van deze van de hel. Er is alleen dit verschil, dat ze eens zullen ophouden.
427. Na een ogenblik zag ik terug hetzelfde Kindje dat mij had gewekt, het was wonderlijk schoon. Het heeft deze woorden herhaald: "De ware grootheid van de ziel ligt in de liefde tot God en in de nederigheid." En ik vroeg aan dit Kindje: "Vanwaar weet Gij dat de ware grootheid van de ziel in de liefde tot God en in de nederigheid ligt, alleen theologen kunnen zulke dingen weten, en Gij, Gij hebt zelfs de catechismus nog niet geleerd, hoe weet Gij het." Het antwoordde: "Ik weet het, Ik weet alles, en tegelijk verdween het."
428. Ik kon niet terug inslapen. Mijn geest was moe van na te denken over wat ik gezien had. O mensenzielen, wat erkent gij laat de waarheid. O afgrond van Gods barmhartigheid, giet U zo vlug mogelijk uit over de ganse wereld, zoals Gij Zelf hebt gezegd.
429. Mei 1935. Op een bepaald ogenblik, toen ik de grootheid begreep van de plannen van God over mij, werd ik door hun grootheid verschrikt en voelde ik me niet in staat ze te volbrengen. Ik begon innerlijke gesprekken met Hem te vermijden en verving die tijd door mondgebeden. Ik deed het uit nederigheid maar ik zag weldra dat het geen ware nederigheid was, maar een grote bekoring van satan. Toen ik eens een boek nam voor geestelijke lezing in plaats van het gebed, hoorde ik duidelijk deze krachtige woorden in mijn ziel: "Gij zult de wereld voorbereiden op Mijn laatste komst." Deze woorden hebben een diepe indruk op mij nagelaten, en hoewel ik deed alsof ik ze niet gehoord had, begrijp ik ze goed en had ik geen enkele twijfel.
Op een andere dag, moe van deze strijd tussen mijn liefde voor God en mijn voortdurende weigering omwille van mijn onvermogen dit werk te volbrengen, wou ik de kapel verlaten, maar een kracht verhinderde het mij, ik voelde mij machteloos. Toen hoorde ik deze woorden: "Gij wilt uit de kapel gaan, maar ge zult niet uit Mij gaan, want Ik ben overal. Uit uzelf zult ge niets doen, maar met Mij kunt ge alles." Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 174]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
Nochtans zeggen dat deze taferelen en deze harmonie Gods ideaal zijn is zijn goedheid en opperste almacht kwetsen. Het ingegeven woord zelf kan de realiteiten die de redelijke grens overschrijden niet bereiken en overstijgen elke kracht en omvang van onze natuur.
We luisteren naar de grote Paulus die, in zijn hoogste vervoering tot in de derde hemel geheven in een dieper en onuitsprekelijker licht werd geplaatst dan de arend van Patmos, uitroept: De Hemel is niet wat je ons vertelt, hij staat duizend mijl boven je vergelijkingen en beschrijvingen.
De mens zag, noch hoorde of voelde aan wat God voorbereidt voor degene die hem liefhad en diende op deze aarde [Cor 2,9]. Ah! Verlichte profeet, je dwaalt blijkbaar niet in fabels en denkbeeldige taferelen wanneer je ons zegt dat het eeuwig leven een samenvatting is van alle aardse neigingen en al het mooie uit de heilige Schrift, wanneer je ons leert er de lentebloemen en de groene weiden te vinden, het frisse en heldere water. De Hemel is wel zo Hij bevat al die rijkdommen, geneugten, akkoorden, maar nog veel meer. Als je ons de hemelse onsterfelijke uitverkorenen voorstelt in zacht licht gehuld, of beter in een goddelijke glorie die hen beter doordringt dat de zon door het zuiverste kristal, dwaal je niet met leugenachtige illusies. De Hemel is ook dat, veel meer dan onze vernuftigheid, ons licht en onze glorie. Tenslotte, door het komende geluk te vergelijken met de zachtste greep op de ziel en een steeds vernieuwde vreugde geef je niet toe aan een verleidende hoop.
De Hemel is ook die vreugde, maar in dergelijke mate dat het alle vreugde van menselijke aard overstijgt. Nooit zag of hoorde de mens iets gelijkaardigs. En dat vanwege het feit dat de bezittingen die God ons voorbereidt al wat onze zintuigen kunnen ontwaren of onze ervaring kan bezorgen, al onze gedachten en verlangens die we kunnen opbrengen, overstijgen: Nec in cor hominis ascendit. Sint Bernardus zegt: Nooit zag de mens het ongenaakbare licht of hoorde de onuitputtelijke symfonie of proefde zijn hart deze onuitsprekelijke vrede.'
"Daar," voegt Sint Augustinus aan toe, "brandt een licht dat niets kan beperken, daar klinken oneindige lofbetuigingen en gezangen. Er zijn geuren die de wind niet kan uiteendrijven, smaken die niet vervagen, zoete dingen die geen afkeer verwekken. Daar is God rechtstreeks vereerd en geprezen zonder uitputting of mindering."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 56]
De oproep tot Liefde
Om ons geloof, onze verering, onze hoop en onze liefde echt te maken en God te behagen, moet dit geloof zich uitstrekken tot onze broeders en zusters, door ons gebed, ons goed voorbeeld, onze woorden en onze daden. We moeten onszelf inspannen door hen te helpen en naar God te leiden door de juiste wegen: waarheid, rechtvaardigheid, vrede en liefde. Ik zeg rechtvaardigheid, omdat deze waarde niet enkel moet begrepen worden in termen van bestraffingen, want het is evenzeer een waarde om het goede met het goede te belonen en de goddelozen te straffen. En wie tijdens de loop van de cursus elke moeite heeft gedaan om te studeren en goed heeft geantwoord tijdens het examen moet men belonen, zoals men slechte punten moet geven aan hen die geen enkele inspanning leverden tijdens de leerperiode en die verkeerde antwoorden gaven tijdens de ondervraging, of zich slecht hebben gedragen. Op dezelfde wijze is het gelijkwaardig om hen die goed werken en anderen dienen te belonen, en de luiaards, die niet willen werken, noch anderen willen dienen, loon af te houden. Dit is zo omdat de wet van het werk op ons allen van toepassing is. We zijn allen verplicht om te werken en om anderen te dienen, elkeen moet zich volgens zijn of haar talenten, positie in het leven, cultuur ten dienste stellen van anderen door de talenten die ons geschonken zijn door God. De boer die het land bewerkt is niet minderwaardig aan de leraar die de kinderen van de boer onderricht geeft op school, omdat de eerste de laatste ondersteunt door het resultaat van zijn werk en zo dienen ze allen elkaar, iedereen ten gunste van de andere.
"In het zweet van uw aangezicht zult u brood eten." Deze wet verplicht ons allen om te werken om zo onze broeder en zusters te dienen, kinderen van dezelfde Vader, die God is en die ons allen heeft geschapen voor dezelfde bestemming: het Koninkrijk der Hemelen. Jezus Christus vertelde ons de wijze hoe te leven: "Maar ú moet u geen rabbi laten noemen, want er is er maar één die uw leermeester is en u bent allemaal broeders van elkaar. Ook moet u niemand hier op aarde vader noemen, want u heeft maar één vader, uw hemelse Vader. En laat u geen leraar noemen, want uw enige leraar is de Christus. De belangrijkste onder u moet de anderen dienen. Wie zichzelf verheft, zal vernederd worden, maar wie zichzelf vernedert, zal verheven worden. [Mt. 23: 8-12]. Deze woorden onthullen hoe we ons hele leven met alle activiteiten moet geleefd worden en functioneren ten dienste van God in de persoon van onze broeders en zusters en kinderen van dezelfde Vader die ons geeft geschapen voor één zelfde doel: namelijk, het bezit van het eeuwige, bovennatuurlijke leven, wat wij moeten opbouwen voor onszelf in de hoogst mogelijke graad, omdat dit het enige is dat eeuwig zal blijven duren. Het is hiervoor dat we opofferingen doen, dat we bidden en werken: zodat al onze broeders en zusters zich van het slechte pad zouden afwenden en het enige ware pad, dat Christus is, zouden betreden, zoals Hijzelf ons verteld: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven." [Joh. 14:6]
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: Handelingen der Apostelen [19/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 87]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De grote geschiedenis van Laus.
Het gaat hier om een fenomeen van helderziendheid dat enig is in de geschiedenis vanwege de duur. Hoe de moderne wetenschap dit ook tracht uit te leggen, er is bij de herderin geen spoor van psychische verwarring noch van enige grilligheid te ontwaren die haar beoordelingskracht zou afzwakken of een buitensporige verbeelding betekenen. Benoîte vertoont eerder een buitengewoon menselijk evenwicht voor een meisje dat dergelijke lange vermoeiende beproeving ondergaat: ze vertelt alles zoals ze het ziet, herhaalt de woorden zoals ze die gehoord heeft, komt het nu goed of slecht over. Soms heeft ze enkele feiten kunnen misvormen om er een voor onze moderne mentaliteit moeilijk te aanvaarden interpretatie aan geven:
Zo kon haar eenvoudige geestgesteldheid sommige dingen verwarren omdat ze niet een duidelijk verschil kon maken tussen het objectieve en het subjectieve. Maar er valt op te merken hoe respectvol de herderin overkomt bij degenen die haar van nabij zien handelen en het diepe vertrouwen in haar getuigenis wekt bij degenen die haar dagelijks bestaan delen.
Het is een patent dat de gewone houding van Benoîte en de helderheid van haar leven garant staan voor de oprechtheid van haar getuigen onder wie sommigen over Laus hebben geschreven. Deze auteurs zijn afkomstig uit sociaal open middens met een meer dan middelmatige cultuur. Ze citeren feiten waarvan ze weten dat hun tijdgenoten de waarheid kunnen nagaan, vooral aangaande de aangehaalde genezingen. Zoals wij waren ze bezorgd om de waarheid en hadden ze een bijzondere aandacht voor religieuze feiten want ze verbleven in een streek waar de calvinisten meteen dwalingen of valse getuigenissen zouden aanklagen. In zijn "relatie over Laus," in 1672 aan de nieuwe aartsbisschop van Embrun gericht, uit M. Peytieu zijn gegronde zorg om de getuigenissen te controleren. Hij wijst op de tegenwerking van bij het begin van de bedevaart door in detail de gedachtegang van de hekelaars van Benoîte weer te geven. Maar deze notas van de puike overste van Laus waren zeer nuttig voor M. Gaillard als eerste basis van zijn grote Geschiedenis.
Kortom, heel de context waarin de getuigenissen door Gaillard werden opgetekend pleiten duidelijk om ze te betrouwen en geloofwaardig in te schatten. Meer nog, als alle bijzondere details van deze lange Geschiedenis nagegaan worden is vastgesteld dat namen, data, burgerlijke feiten en familiale banden overeenstemmen met de officiële documenten uit die tijd en zelfs vervolledigen.
We kunnen dus beweren dat dit logboek van 500 bladen een kostbaar werk is: tegelijk geeft het een globale visie over de feiten aan de basis van de bedevaart in Laus, haar invloed een halve eeuw lang en de gunsten aan de pelgrims. Ongewild beschrijft het een uitgebreid beeld van de zeden uit die tijd en toont het ons een voorbeeldig bestaan van een nederige boerin en bevoorrechte vertrouwelinge van de Maagd.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Het sacrament van de Eucharistie [deel 36]
Opdracht
Als wij de geconsacreerde hostie ontvangen, zegt diegene die ze uitreikt: "Lichaam van Christus." Dit heeft twee betekenissen: je ontvangt het lichaam van Christus, maar het houdt ook een opdracht in: word het lichaam van Christus. Aangezien dit Brood een kracht bezit, die machtiger is dan degenen die ervan eten, worden wij omgevormd in dit Brood, in Jezus.
Laat ons dan iedere keer als we te communie gaan van deze gedachte doordrongen zijn: Telkens ik het lichaam van Christus ontvang, word ik meer en meer lichaam van Christus" als ik dit toelaat en daaraan meewerk.
Anne Van Der Sloten 10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 303]
Josephus Flavius [Jozef ben Matthias]
Nadat Titus een einde had gemaakt aan de onlusten in Judea, had hij mij daar een landgoed in de vlakte geschonken. Hij had namelijk bedacht dat ik aan het landgoed dat ik in Jeruzalem bezat niets meer had, omdat een garnizoen, dat die streek moest beschermen, daar zijn kampement zou opslaan. Voordat hij weer naar Rome zou terugkeren, nodigde hij mij uit om met hem mee te varen. Hij behandelde mij uiterst voorkomend. Nadat wij in Rome waren aangekomen, werd ik door Vespasianus met alle mogelijke zorgen omringd. Hij bood mij onderdak in het huis dat hij eerder zelf had bewoond, voordat hij keizer werd. Hij verleende mij ook het privilege van het Romeinse burgerschap en gaf me een jaarlijkse toelage. Tot aan het einde van zijn leven bleef hij voorkomend, en bejegende mij altijd even vriendelijk. Maar juist dat wekte jaloezie op en bracht mij om de volgende reden in groot gevaar.
Er was namelijk een Jood, die Jonathan heette, die in Cyrene een oproer had ontketend. Hij had tweeduizend mannen uit die stad overgehaald om zich bij hem aan te sluiten en was daardoor verantwoordelijk voor hun ondergang. Nadat de gouverneur van dat district hem in de boeien had laten slaan en naar de keizer had laten brengen, vertelde hij dat ik hem wapens en geld had gestuurd. Hij kon echter voor Vespasianus niet verhullen dat hij een leugenaar was. Die veroordeelde hem ter dood en dat vonnis werd vervolgens voltrokken. De mensen die jaloers op mij waren, bleven echter beschuldigingen tegen mij inbrengen, maar door Gods voorzienigheid ging ik steeds vrijuit. Van Vespasianus kreeg ik nog een vrij groot stuk land in Judea als geschenk.
In die tijd scheidde ik ook van mijn vrouw, omdat haar gedrag mij niet beviel. Dat deed ik pas nadat zij mij drie kinderen had geschonken. Twee daarvan zijn gestorven en een, die ik de naam Hyrcanus gaf, is nog in leven. Daarna trouwde ik met een vrouw uit Kreta, die echter wel van Joodse komaf was. Haar ouders waren uitmuntende mensen en stonden in het hele land zeer goed bekend. In haar kwaliteiten stak zij boven de meeste andere vrouwen uit, zoals uit haar verdere leven is gebleken. Bij haar had ik twee zonen. De oudste, die Justus heet en de tweede Simonides, die ook wel Agrippa wordt genoemd. Dat wat betreft mijn familieomstandigheden.
De vriendelijke bejegening door de keizer bleef onveranderd, ook nadat Vespasianus was overleden. Titus, die hem opvolgde, bleef mij even voorkomend behandelen als zijn vader. Ook hij hechtte geen geloof aan al die beschuldigingen die tegen mij werden ingediend. Domitianus, die hem weer opvolgde, deed daar een schepje bovenop, want hij bestrafte mijn aanklagers en gaf de opdracht om een van mijn bedienden, een eunuch die mij ergens van had beschuldigd, te straffen. Hij zorgde er ook voor dat ik over mijn landgoed in Judea geen belasting hoefde te betalen, wat voor een eigenaar een zeer groot eerbewijs is. Ook Domitia, de echtgenote van de keizer, gedroeg zich altijd even vriendelijk tegen mij.
Dit is het relaas van wat ik in mijn leven heb uitgevoerd. Als zij daar behoefte aan hebben, moeten anderen maar hun mening over mijn karakter geven. Maar aan jou, voortreffelijke Epaphrodites, [27] aan jou draag ik deze verhandeling over ons verleden op.
Daarmee besluit ik.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 128]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
Het eiland was niet volmaakt effen, maar iets hoger in het midden. Deels bestond de bodem uit rots, deels ook uit zachte plaatsen. Het was met gras bedekt. In het midden stond een boom met wijd uitgebreide takken, en de twaalf bomen die rondom aan de rand van het eiland geplant waren, reikten met hun toppen of kruinen tot bij de takken van die middelste boom en tussen deze twaalf randbomen was een haag van vele kleine struiken geplant.
De negen leerlingen van Jezus, die Hem in de laatste tijd bestendig vergezeld hadden, daalden tot de bron af en gingen op haar rand staan. Jezus legde in de tent zijn mantel af, dan de gordel en een geelwollen kleed, dat van voren openging en met strikken gesloten was. Dan was er die smalle wollen strook om de nek en op de borst gekruist, die 's nachts en bij slecht weder over het hoofd getrokken werd. Nu behield Hij nog het bruin gestikte hemd [ondertuniek] op het blote lichaam, waarmede Hij uit de tent tot de rand van de bron afsteeg en waar Hij het over het hoofd uittrok. Hij droeg om het middellijf een lendendoek, die om elk van zijn benen tot beneden bij de enkels gewonden was. Saturninus ontving al zijn klederen en reikte die ter bewaring over aan Lazarus, die plaats had genomen op de rand van het eiland. Nu daalde Jezus in de bron af, waarin Hij tot aan de borst in het water stond.
Met zijn linkerhand omvatte Hij de boom en zijn rechterhand legde hij op de borst. De witte lendendoek vlotte met de losgeraakte zomen op het water. Johannes stond bij het zuidelijk einde van de vijver. Hij had een schaal met brede rand, die van drie groeven voorzien was. Hij bukte zich, schepte water en liet het in drie stralen over het hoofd van de Heer vloeien: een straal vloeide op het achterhoofd, een kwam neer midden op zijn hoofd en de derde bevloeide zijn voorhoofd en zijn aangezicht.
De woorden die Johannes bij het dopen sprak, weet ik niet meer juist. Ze luidden ten naaste als: "Jehova door cherubijnen en serafijnen stortte zijn zegen over U uit met wijsheid, verstand en sterkte."
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 15]
Eerste verschijning van de Moeder van het Welslagen
Tegen deze tijd leed Moeder Mariana vreselijk onder de zorg van haar gemeenschap. Ze hadden gebrek aan een degelijke financiële ondersteuning en er was het bijkomende kruis van de dreigende afscheiding van de Franciscanen. Dit was voor haar een waarachtig martelaarschap.
In de vroege morgen van 2 februari 1594 was Moeder Mariana in het hoger koor aan het bidden. Ze lag ter aarde geworpen en haar voorhoofd raakte de vloer en smeekte om hulp voor haar gemeenschap en de zondevolle wereld.
Daarop hoorde ze een zachte stem die haar bij haar naam riep. Ze stond vlug op en zag een allermooiste dame in een aura van licht. In haar linkerarm hield ze het Kindje Jezus vast en in haar rechterhand een staf van het zuiverste goud, versierd met zulke edele stenen zoals men er op aarde geen kan vinden.
"Wie bent u, mooi dame," vroeg zij, "en wat is uw wens? Weet u niet dat ik slechts een arme kloosterlinge ben, vol van liefde voor God, maar lijdend en beproefd tot het uiterste?"
De dame antwoordde: "Ik ben Maria van het Welslagen, de Koningin van de Hemel en Aarde. Precies omdat u een godsdienstige ziel bent, vol van liefde voor God en Zijn Moeder die hier nu tot u spreekt. Ik ben uit de Hemel nedergedaald om uw belaste hart te verlichten."
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 10
Tussen moeder en dochter zal er toorn en bitter sarcasme zijn. Buren zullen verraderlijk worden, koud en vals van hart tegenover elkaar. De adel zal onwillig zijn en waardeloze schenkingen hoog houden. Bloedverwanten zullen koud worden tegenover elkaar. Kerkelijke bezittingen zullen eigendom worden van leken. Zo is de beschrijving van hoe de mensen zullen leven in de tijden die moeten komen: onbillijkheid en onrechtvaardigheid zal veel succes kennen onder het mensenras.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Valentina: Papagna: vervolg van de boodschappen
Februari 2011
Tijdens mijn rit met de bus troostte ik een vreemde die zeer ongelukkig was. Nadat hij afstapte, bad ik voor hem: "Lieve Heer, help deze man alstublieft en zegen deze persoon." Bijna onmiddellijk kreeg ik een antwoord: "Dank u, Mijn kind, om Mijn Heilig Woord te spreken, en u gaf moed aan een heel gedeprimeerd en wanhopige persoon. Het behaagt me heel veel wanneer u vraagt om hen te helpen. Dat betekent dat u in Mij uw vertrouwen legt. Zonder Mij bent u niets. Verlaat u volledig op Mij."
Dank u, Heer Jezus, Ik verlaat mij heel veel op U.
Vertaling: Chris De Bodt
29-08-2011
29 augustus 2011
29 augustus 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 65]
Verheug u mensen van God! Verheug u in de Heer! Een kind is ons gegeven. Een kind is voor ons geboren! Alleluia! Alleluia! Alleliua! Alleluia!
Bob en Lori Hamilton
Wij zijn Bob en Lori Hamilton uit Omaha, Nebraska, Verenigde Staten. We zijn leden van parochie van de Koningin van de Vrede en zijn nu reeds twaalf jaar gehuwd. We hoorden voor het eerste keer [heel beknopt] over Medjugorje tijdens het RCIA [Rite of Christians Initiation of Adults] tijdens de jaren 1986-1987. Lori is een bekeerlinge en Bob is reeds Katholiek van in de wieg.
We verlangden reeds een lange tijd om naar Medjugorje te gaan, maar Lori was bang om te gaan en zo besloten we om geld te sparen voor de reis met een planning voor het jaar 1999 ... tot Lori het boek van Wayne Weible las [ik denk dat het boek "Boodschappen" noemt en een priester leende het ons uit]. In dit boek sprak Maria wezenlijk tot haar hart en de zaak werd afgesloten met een reis naar Medjugorje binnen nog geen twee maanden. We zijn er twee maal geweest. Een eerste keer in mei 1998, de daaropvolgende keer in mei van 1999.
Voor de eerste keer naar Medjugorje gaan was al een klein mirakel op zichzelf, want we hadden de vliegtuigtickets thuis achtergelaten. Bob reed vliegensvlug terug om de tickets te gaan halen en een geluk ... het vliegtuig had vertraging opgelopen. Daarop hielden ze hiet vliegtuig nog een tijdje aan de grond zodat we onze verbinding nog zouden halen in Newark. Bob gaat opnieuw naar Medjugorje in juni van volgend jaar en Lori overweegt om mee te gaan.
Bob en Lori
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Vr. Pétar en Mirjana spreken over de geheimen [1/9]
In 1985 gaf Mirjana Dragecivic heel uitzonderlijk, onthullende en veel ontnuchterende aanwijzingen over wat haar profetieën inhouden en die haar doorgegeven werden de dag vóór haar dagelijkse verschijningen stopten in 1982, nadat haar het tiende geheim werd doorgegeven door de Heilige Maagd Maria. Mirjana, die onlangs naar het Vaticaan werd geroepen om er te getuigen voor de Vaticaanse Onderzoekscommissie, verklaarde toen, in een persoonlijk interview met haar geestelijke begeleider, Vr. Pétar Ljubicic, dat de eerste twee geheimen eveneens gebeurtenissen omvatten die zouden komen als waarschuwingen, waarop er dan een "teken" zou komen dat zou dienen als een "bijkomende bevestiging."
De laatstste jaren heeft Mirjana nauwelijks nog gesproken over de geheimen, evenals de andere zieners. Ze zegt dat er een soort "bovennatuurlijk gordijn" hen hiervan weerhoudt om haar zo aangenamer door het leven te doen gaan, zonder dat ze kan denken aan de geheimen, en waarbij zij zich ook nog amper dingen kan herinneren over de meeste van de geheimen. Als ze nu nog vragen krijgt over de geheimen, spreekt ze naast de kwestie.
Maar in 1985, toen de beweerde onthullingen nog vers in haar geheugen waren, zei ze over het eerste geheim "dat het voor de mensen die bidden, een geschenk zou zijn." Andere gedeelten van het interview waren nog meer onthullend:
Vr. Pétar: Hoe zoudt u de hudige situatie in de wereld omschrijven? Wat is uw persoonlijke kijk op al deze zaken? Mirjana: Er is nooit een tijdperk geweest zoals dit tijdperk, nooit eerder werd God zo respectloos behandeld en nooit werd hij zo weinig vereerd zoals nu, nooit voorheen hebben er zo weinig mensen tot Hem gebeden. Dit is de reden waarom Hij zoveel weent. Het aantal ongelovigen wordt steeds maar groter. In hun streven naar een beter leven is God zelf, voor dergelijke mensen overtollig en geen noodzaak meer geworden. Dit is waarom ik mij zo erbarmelijk voel voor hen en voor de wereld. Ze hebben geen idee over wat hen te wachten staat. Indien ze ook maar een klein gedeelte van deze geheimen mochten waarnemen, zouden ze zich op tijd bekeren. Uiteraard blijft God al diegenen vergeven die zich oprecht bekeren.
Vr. Pétar: Heeft Zij ons misschien op andere zaken gewezen die we moeten doen, bijkomend aan het bidden en de voorbereiding voor die periode? Misschien iets concreter? Mirjana: Ja, Maria heeft mij verteld dat het nodig is om veel te bidden tot het eerste geheim zich onthult. Maar bijkomend is het nodig dat er zoveel mogelijk opofferingen worden gedaan, om andere zoveel als kan, binnen onze mogelijkheden, te helpen. Dit kan gebeuren door het vasten, vooral nu, vóór het eerste geheim. Zij heeft verklaard dat we verplicht zijn om onszelf voor te bereiden.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 160]
Schrift 1
424. Op een bepaald ogenblik, 12.5.1935.
's Avonds had ik me nauwelijks in bed neergelegd of ik sliep in. Vlugger nog dan ik ingeslapen was, werd ik gewekt. Een klein Kindje kwam bij mij en wekte mij. Het was één jaar oud, en ik was verwonderd dat het zo goed kon spreken, want op deze leeftijd spreken de kinderen helemaal nog niet of toch onduidelijk. Het was onbeschrijflijk mooi en het leek op het Kindje Jezus. Het zei me deze woorden: "Kijk naar de hemel." Toen ik naar de hemel keek, zag ik de sterren en de maan die schitterden; dan vroeg het Kindje mij: "Ziet ge die maan en die sterren?" Ik zei dat ik ze zag, en het vervolgde: "Deze sterren zijn de zielen van de trouwe christenen, de maan, de zielen van de kloosterlingen. Ge ziet het grote verschil tussen de maan en de sterren, zo is er in de hemel verschil tussen de ziel van een religieus en die een trouwe christen." Het voegde er aan toe: "De ware grootheid ligt in de liefde tot God en in de nederigheid."
425. Dan zag ik een ziel die zich in vreselijke martelingen van het lichaam scheidde. O Jezus, nu ik dit moet schrijven, beef ik bij het zien van alle wreedheden die tegen haar getuigden... Ik zag zielen van kleine kinderen en grotere, tegen de negen jaar, die uit een soort modderige gracht kwamen. Die zielen waren afschuwelijk en weerzinwekkend, gelijk verschrikkelijke monsters en ontbindende kadavers, maar die kadavers leefden en getuigden met luide stem tegen deze stervende ziel, en de ziel die ik in stervensnood zag, was een ziel die grote eer en applaus ontvangen had van de wereld en waarvan het einde leegte en zonde was. Tenslotte kwam een vrouw naar buiten die in een schort tranen droeg. Ook zij getuigde met kracht tegen haar.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 172]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
De Hemel is niet het ideaal van het menselijk verstand. Hij is de rust van het goddelijk verstand, het ideaal en meesterwerk van God, de meester over alles die het niets bevrucht, die met een woord duizend schoonheden kan verwekken en die we nooit konden gissen: duizend werelden waartegen aarde en firmament maar slijk en vuile rook zijn. Evenzeer als God de mens overstijgt staat ook zijn ideaal boven degene die de meest sublieme en indringende geest kan baren. We hebben geen enkele trek en geen enkele kleur om er een onvolmaakte schets van te tekenen. Alle schilderijen die we zouden trachten te verwezenlijken zijn maar grove en zinloze pogingen zoals de inspanningen van de blindgeborene die, om zich het licht in te beelden, gelijkenissen zou zoeken in de dichte duisternis die op zijn oogleden drukt.
Sint Jan op het eiland Patmos werd geestelijk vervoerd boven de eeuwen uit, en God deed hem een schaduw en een glans van het ideaal van het eeuwig leven ontwaren. Waarachtig, om de visioenen binnen het bereik van onze zwakke geesten te brengen, schetst hij ze met figuurlijke uitdrukkingen en beeldspraken uit de natuur en het dagelijks leven. Deze beelden moeten niet letterlijk genomen worden, ze houden duidelijke analogieën in en er kan een vage voorstelling van die glorie en die praal in ontdekt worden die alle gevoel en verwoording overstijgt.
En ik, Johannes, zag Jeruzalem, de heilige stad, die van God neerdaalde uit de Hemel als een bruid voor haar bruidegom getooid. En ik hoorde een luide stem vanop de troon en die zei: Dit is Gods tabernakel onder de mensen [Apoc 21: 2-3]. Deze stad is met levende en gekapte bouwstenen opgetrokken [I Petr: 2,5]. Alle boosheid is uit die rustige plek verbannen. Er vloeit een stroom levend en kristalhelder water die ontspringt uit Gods troon en die van het Lam [Apoc 12: 1]. In het centrum van de stad en aan beide kanten van de stroom staat de boom van leven die twaalf vruchten draagt en elke maand zijn vrucht afwerpt, en de bladeren van die boom dienen om de naties van alle bezoedeling te genezen. En er zal geen verdoemenis meer zijn, maar de troon van God en van het Lam zal er staan en zijn knechten zullen hem dienen. En ze zullen zijn gelaat aanschouwen en zijn naam op hun voorhoofd dragen. En er zal geen nacht meer heersen, lampen zullen overbodig zijn alsook het zonlicht, omdat de Heer God hen zal verlichten, en ze zullen in de eeuwen der eeuwen heersen [Apoc 22: 1-5]
En zie, er werd een troon opgericht in de hemel. En degene die hem bezette trok op een steen van jaspis en rond de troon stond een regenboog die op een smaragd leek. En rond de troon stonden er vierentwintig andere met een bejaarde op elk in wit gewaad en gekroond hoofd. En uit de troon schoten bliksems en stemmen als donder en voor die tronen stonden zeven brandende lampen die Gods zeven geesten vertolken [Apoc 4: 2-5]. De vierentwintig bejaarden knielden voor hem die op de troon zat, ze aanbaden degene die in de eeuwen der eeuwen leeft. Ze goten gouden schotels vol parfum uit die de gebeden en de verzuchting der heiligen waren... Ze wierpen hun kronen voor de troon en zeiden: Ô Heer onze God, je bent waardig onze glorie, eer en macht te ontvangen, want Je hebt alles geschapen en door jouw wil blijft alles leven en werd alles geschapen [Apoc 4: 2, 5, 10-11]. Daarna zag ik een ontelbaar grote menigte uit alle naties, stammen en talen: ze stonden recht voor de troon en het Lam in witte gewaden en met palmtakken in de hand. En ze zongen luid: Glorie aan onze God die op de troon zit en aan het Lam... En een bejaarde nam het woord: Het zijn degenen die langdurig lijden doorstaan hebben en hun gewaad in het bloed van het Lam witgewassen hebben. Daarom zal degene die gezeten is, hen beschermen als een tent... Ze zullen honger noch dorst lijden, noch de zon noch enige warmte zal hen storen, omdat het Lam in het midden van de troon hun herder zal zijn die hen naar het levend water leidt en God hun herder zal alle tranen in hun ogen opdrogen... [Apoc 8: 9-10, 12-13, 16-17].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 55]
De oproep tot liefde
Dit is de inspanning die we onszelf moeten opleggen en het is dit dat de waarde geeft aan onze liefde voor God en onze naaste. Al zij die liefhebben, zichzelf verloochen voor diegenen van wie ze houden, doen precies wat Jezus Christus voor ons heeft gedaan. Hij offerde zichzelf op en leverde zich over aan de dood om ons het leven te schenken. Is er iets meer dat we moeten doen voor Zijn Wil, dan onze grillen, onze kwade neigingen, onze overdreven pronkzucht, ons zelfvermaak, onze trots en ambities?
Maar wat bedoel ik door te zeggen dat we onszelf dienen op te offeren. De waarheid is dat de we uit deze opoffering eigen voordeel halen, omdat we er niet enkel de Hemel mee winnen, maar ook er eveneens onze vreugde en vrede op aarde mee verzekeren. We willen allen leven in vrede en geluk, we willen allen een gelukkig leven leiden, maar we zijn er ons niet van bewust dat we er naar zoeken op plaatsen waar dit niet kan gevonden worden. Onze Heer vertelt ons: "Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten" [Mt 5: 5] en "Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden. Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel." [Mt. 5: 9-10]
De vredestichters, die deemoedig lijden, zijn zij die gezegend zijn in dit leven omdat ze in vrede zijn met hun eigen geweten, omdat ze zichzelf hebben verloochend in alles wat nodig was om God en hun naaste te beledigen door goed te doen. Dit is waar de ware liefde wordt gevonden. Het is deze boordevolle liefde voor God die uit het hart vloeit op onze naaste met zon uitbarsting van geloof en vrijgevigheid dat we het gelaat van Jezus Christus zien in elk menselijk wezen, of deze nu ons geloof deelt of niet, of hij of zij een goede persoon is of verstrikt in de zonde, en in Christus houden we van hen als onze broeders en zusters, kinderen van dezelfde God en Vader die ons allen schiep en ons allen oproept om deel uit te maken van de erfenis van de Hemel. Vandaar dat onze liefde zich moet uitstrekken tot iedereen! Het is tot dit waartoe wij worden geroepen, door de Boodschap die God zendt door middel van zijn Engelen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [18/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 86]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De grote Geschiedenis van Laus.
Is dit een historisch werk? Zeker niet volgens de moderne opvatting, maar het is een onduidelijke verzameling van getuigenissen, over 50 jaar verspreid, in een nogal nauwkeurige volgorde, met ook enkele dubbels of tripletten die goed herkenbaar zijn. De overgeschreven gesprekken moeten niet altijd in strikte zin begrepen worden, zoals al aangehaald voor het verhaal over de eerste verschijningen in de kapel van Laus, maar het staat vast dat de inhoud waarachtig is. De kanttekeningen van de verteller zitten zonder waarschuwing vermengd in het verhaal maar ze zijn gemakkelijk te ontwaren, want Gaillard hanteert kenmerkende stijlvormen. Meer nog, de opeenvolgende kladschriften en de toegevoegde verbeteringen aan het schrift in het net geven een verlichtende opmars van het verhaal.
Welke waarde hebben de aangehaalde getuigenissen? Onze aartsdiaken heeft het volste vertrouwen in de herinneringen van Benoîte. In zijn ogen inspireert God het geheugen van de herderin en haar kennis van het hart. "De priesters en degenen die haar kennen," schrijft hij, "weten dat alles wat ze vertelt uitsluitend voortvloeit uit dat wat God haar ingeeft." Nochtans vleit hij de bekwaamheid van de ziende niet: "Maria gebruikt een ongeletterde domme [= een onwetende] die amper haar geloof kent, van lage herkomst is en van nature uit weinig begaafd, maar grondig verlicht door de hemelse gaven, beter nog dan de handigste biechtvaders."
Onze auteur is dus moreel zeker getuigenissen uit eerste hand over te leveren en die komen van de meest waarachtige getuigen. Maar, de fundamentele getuige is Benoîte die hem de feiten voorstelt zoals ze deze heeft meegemaakt, volgens een bijzonder inzicht dat niet te beheersen valt, vooral aangaande de beginperiode in het Ovendal waar ze bijna altijd alleen was. Het is normaal dat haar getuigenis over zulke uitzonderlijke feiten spontane reacties twijfel of tegenspraak oproepen. M. Gaillard zelf erkent dat hij in het begin de herderin niet geloofde, maar dat hij daarna door de oprechtheid van de Ziende van gedacht veranderde.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Het sacrament van de Eucharistie [deel 35]
Uniek
Hebt u er al eens bij stilgestaan dat de katholieke godsdienst één van de weinige godsdiensten is waar Jezus als brood vereerd, aanbeden en gegeten wordt?
In sommige godsdiensten moeten de goden gunstig gestemd worden om één en ander te verkrijgen. Hier geeft Jezus/God zichzelf als voedsel. Deze gedachte is voor ons gewoon, maar is dit zo gewoon? Dit is uniek in de geschiedenis: God die mens wordt en die zich geeft als voedsel voor de mens. Als wij samen komen om eucharistie te vieren, gaan wij als één familie aan tafel en nemen Jezus als voedsel tot ons.
Wij kunnen ons nu de vraag stellen: Waarom wil Hij als brood tot ons komen?
Het antwoord ligt volgens mij in het eerste boek Koningen waar de profeet Elia op de vlucht is voor het ongelovige volk en totaal uitgeput. Een engel staat hem bij: de engel biedt hem brood en water aan en zegt tot Elia: "Sta op en eet, anders gaat de reis uw krachten te boven." [1 Kon.19, 4-8]
Hebt u ook wel eens het gevoel dat de beproevingen van het leven uw krachten te boven gaan?
Jezus is voedsel willen worden voor ons opdat wij, door ons met Hem te voeden, sterk zouden staan in het leven, mensen zouden kunnen zijn of worden die anderen gelukkig maken [dwz heilig zouden kunnen worden].
Als je naar de gebeurtenissen in de wereld kijkt, zie je dat er zoveel miserie is die mensen elkaar aandoen: Oorlog, geweld, machtsmisbruik... Maar ook in ons eigen leven zijn er de dingen die Paulus aanhaalt in zijn brief aan de Efesiërs [4: 30]: wrok [niet kunnen of willen vergeven of vergeving vragen ...], gramschap, toorn, geschreeuw en gevloek...
Jezus geeft zichzelf aan ons in de eucharistie opdat we in staat zouden zijn meer op Hem te lijken. Niet uit eigen kracht, maar door Hem. Moeder Theresa, gekend door ons allen, ging iedere morgen naar de Mis. Ze zei dat ze anders onmogelijk de kracht en de liefde zou hebben om de dag door te komen en te doen wat ze deed: stervende mensen van straat oprapen en hen met liefde verzorgen.
Anne Van Der Sloten
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 302]
Josephus Flavius [Jozef ben Matthias]
Korte tijd later kwam Vespasianus in Tyrus aan, samen met koning Agrippa. De Tyriërs begonnen de koning verwijten te maken en noemden hem een vijand van de Romeinen. Ze beweerden dat Philippus, de bevelhebber van zijn leger, het koninklijke garnizoen en de Romeinse legermacht die zich in Jeruzalem bevond, had verraden en dat zij dat in opdracht van hem hadden gedaan. Toen Vespasianus daar verslag van werd gedaan, wees hij de Tyriërs terecht omdat zij iemand beledigden die én een vriend van de koning was én van de Romeinen. Hij raadde de koning wel aan om Philippus naar Rome te sturen, zodat hij Nero zelf zou kunnen vertellen wat hij had gedaan. Philippus werd dus naar Rome gestuurd, maar werd niet bij Nero toegelaten. Die bleek er namelijk vreselijk beroerd aan toe te zijn, door de onlusten die toen plaatvonden en een burgeroorlog. Daarop keerde hij naar de koning terug.
Toen echter Vespasianus in Ptolemais aankwam, verkondigden de belangrijkste mensen uit Dekapolis, in Syrië, luidkeels hun ongenoegen over Justus van Tiberias, omdat hij hun dorpen in brand had gestoken. Vespasianus leverde hem aan de koning uit, zodat hij door de onderdanen van de koning ter dood gebracht zou kunnen worden. De koning liet hem echter alleen maar in de boeien slaan, en liet dat Vespasianus niet merken, zoals ik al heb verteld. De inwoners van Sepphoris liepen uit om Vespasianus te begroeten, die hen troepen stuurde, onder aanvoering van Placidus. Hij trok met hen mee en ik volgde hen op de voet, totdat Vespasianus in Galilea arriveerde.
Over zijn aankomst daar, hoe het er daar aan toe ging, over zijn eerste gewapende treffen met mijn troepen in de buurt van Tarichea, hoe zij vandaar naar Jotapata optrokken en hoe ik gevangen werd genomen, geboeid werd en later weer in vrijheid werd gesteld, en over alles wat ik zelf heb gedaan tijdens de Joodse oorlog en de belegering van Jeruzalem, dat heb ik allemaal zorgvuldig opgetekend in mijn boeken over De Joodse Oorlog. Toch denk ik dat ik er goed aan doe als in daar nu een verslag aan toevoeg, over alles wat ik toen heb meegemaakt en in dat boek over de Joodse oorlog niet heb vermeld.
Na de belegering van Jotapata, was ik in handen van de Romeinen gevallen. Ik werd met alle egards behandeld, omdat Vespasianus mij bijzonder hoogachtte. Op zijn bevel huwde ik een maagd, een van de krijgsgevangen uit die streek [25]. Zij bleef niet lang bij mij, want ik liet haar achter nadat ik was vrijgelaten en naar Alexandrië vertrok. In Alexandrië trouwde ik opnieuw, met een andere vrouw. Vanuit Alexandrië werd ik samen met Titus naar Jeruzalem gestuurd om aan de belegering deel te nemen. Daar verkeerde ik herhaaldelijk in levensgevaar, omdat enerzijds de Joden mij heel graag in handen wilden krijgen om mij te straffen en anderzijds de Romeinen bij elke nederlaag dachten dat die een gevolg waren van mijn verraad.
Doorlopend maakten zij stampei bij de keizers, omdat ik in hun ogen een verrader was. Ze wilden dat ik gestraft werd. Keizer Titus was echter goed bekend met de wisselvalligheden van het lot tijdens een oorlog, en reageerde niet op het hevige aandringen van de soldaten. Bovendien drong keizer Titus, na de gewelddadige inname van Jeruzalem er meer dan eens bij mij op aan, dat ik uit de puinhopen van mijn stad moest pakken wat ik pakken kon. Daar gaf hij mij toestemming voor. Maar toen mijn land was verwoest, was er niets van enige waarde meer dat mij nog troost kon bieden in mijn ellende. Ik verzocht aan Titus om mijn familie in vrijheid te laten stellen. Titus stelde ook weer de heilige boeken [26] tot mijn beschikking. Niet lang daarna vroeg ik hem om mijn broer en vijftig vrienden vrij te laten. Hij stond dat toe. Ik ging ook een keer, met toestemming van Titus naar de tempel, waar een groot aantal vrouwen en kinderen gevangen werden gehouden. Ik herkende daar veel vrienden en kennissen onder en wist die allemaal, zonder enig losgeld te betalen, vrij te krijgen. Dat waren allemaal bij elkaar ongeveer honderdnegentig mensen.
Daarna werd ik door keizer Titus, samen met Ceralius en duizend ruiters naar een dorp gestuurd, dat Tekoa heette. Ik moest daar gaan bekijken of het een geschikte plek voor een legerkamp was. Toen ik terugreed zag ik een groot aantal krijgsgevangenen, die aan kruisen hingen. Drie daarvan herkende ik als vroegere kennissen. Ik was zeer ontdaan en in tranen ging ik naar Titus en vertelde hem wat ik had gezien. Hij gaf meteen opdracht om hen van het kruis te halen en hen zo goed mogelijk te verzorgen, zodat ze weer zouden kunnen herstellen. Twee van hen stierven onder de handen van de arts. De derde overleefde het.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 127]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
De Zaligmaker ging nu met Johannes en diens twee leerlingen Andreas en Saturninus over de brug naar het eiland. Andreas was van de negen leerlingen en gezellen van de Heer, van wie hierboven sprake geweest is, van Kafarnaüm naar hier gevolgd. Op het eiland trad Jezus in een kleine tent, die men dicht aan de oostzijde van de doopvijver opgericht had om er zich te ontkleden en weer aan te kleden. De leerlingen volgden tot op het eiland, terwijl een grote menigte mensen zich op de oever en de brug tot aan haar einde verdrongen. Op de brug konden een drietal mensen naast elkander staan. Lazarus was een van de voorste. De doopbron lag in een achthoekige, zacht afhellende diepte, waarin op de bodem een achthoekige rand de bron of vijver omvatte. Deze was door vijf ondergrondse kanalen met de Jordaan in verbinding gesteld. Het water omgaf gans de rand van de bron en liep in de bron langs de doorsnijdingen,die in de rand waren. Drie van deze randdoorsnijdingen waren aan de noordkant, aan het noordelijk einde van het waterbekken of vijver. Langs deze liep het water er in en ze waren zichtbaar. Twee andere, waardoor het overtollige water wegvloeide, waren aan de zuidzijde van de bron en deze waren overdekt en aan de oppervlakte verborgen, want aan deze zijde was de toegang en de plaats van de handeling. Daarom zag men hier het water de bronrand niet omgeven.
Aan de zuidzijde leidden graszoden trappen, langs de schuine helling van de verdieping [ze was een halve man diep] naar de bronrand. Op de zuidoostrand van het watervlak was een driehoekige, glanzende steen dicht tegen de boord van de bron ingevoegd. Eén zijde lag tegen het water en de hoek tegen [of in] het land.
De zijde van de steen was bespoeld door het water en de hoek drong in het land. De zijde van de bronrand, waarnaar de trappen afdaalden, was iets hoger dan de noordelijke zijde, die voor de toevoer van het water drie openingen had. Op de zuidwestzijde van de bron- of vijverrand leidde een afdalende trede tot het ietwat dieper gelegen deel van het overige van de rand en langs die kant alleen ging men op deze rand. In de bron zelf, vóór de driehoekige steen, stond een groene slanke boom en op de bodem lagen de vier vierkante oude heilige stenen.
11. Geneeskracht uit Gods schepping:
Mijn ervaring met Sint-Janskruid
Zoals het hoort onder medewerkers van ons Medjugorje-blog, was ik afgelopen zaterdag, 30 juli, thuis bij Anne, die deze rubriek verzorgt, om kennis te maken met haar echtgenoot en drie kinderen, alsook de verloofde van één van haar kinderen. We deelden zowat onze ervaringen over ons blog, Medjugorje, overige Mariaverschijningen en andere weetjes. Kortom, het was een heel aangename namiddag die ik niet vlug zal vergeten.
Ik heb reeds anderhalf jaar lang last van beten van insecten, waarbij er opvallende littekens en tot zelfs kleine wonden, maar niet wilden verdwijnen. Ik had reeds raad gevraagd aan mijn arts en bij de apotheker, die mij "Flaminal hydro" en ook "Flammazine" aanraadden, middelen tegen brandwonden. Niets hielp. Ondertussen waren mijn onderarmen zowat één groot litteken en kleine wonden aan het worden. Eigenaardig was dat ik er op de rest van mijn lichaam geen last van had.
Ik zei bij mezelf: "Nu dat ik hier op de juiste plaats ben, is dit hét geschikte moment om raad te vragen aan Anne over dit probleem." In één oogopslag had Anne al door welk middel zeker zou helpen: olie, gemaakt van Sint-Janskruid. Ikzelf stond tot zaterdag eerder sceptisch tegenover zo'n "natuurmiddeltjes." Nu, vier dagen later, moet ik toegeven dat ik mijn mening hierover volledig moet veranderen. Op amper vier dagen tijd zijn bijna alle wonden en littekens verdwenen en uiteraard ben ik blij, want mijn onderarmen waren ondertussen echt geen mooi zicht meer geworden.
Wat ik wel heb ondervonden is, dat men de onderarmen beter eerst een tiental minuten in lauw tot warm water, met wat badschuim erbij, laat inweken. Hierdoor dringt de zalf beter door in de huid en is het genezingseffect nog krachtiger. De olie is wel heel vettig, maar als men dat 's avonds doet, zo'n uurtje voordat men gaat slapen, is dat niet zo'n probleem. Nu ben ik uiteraard enorm dankbaar dat Anne mij heeft kunnen verder helpen, want waar de dokter en de apotheker dat niet konden, heeft Anne mijn wonden op zo'n korte tijdspanne laten genezen.
Deze ochtend moest ik bij de apotheker zijn en toonde ik het resultaat van de oliezalf van het Sint-Janskruid. Zij kon haar eigen ogen niet geloven dat deze olie zo'n mooi genezingsresultaat opleverde.
Bedankt, Anne
Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 14] Dood van Moeder Maria Taboada
In 1594 gaf Moeder Maria Taboada, die een echte moeder was geweest voor Moeder Mariana en al diegenen onder haar zorg, haar ziel terug aan God. Zij had verschrikkelijk geleden alvorens zij stierf en de gemeenschap was ontroostbaar bij het verlies van hun geliefde stichtster.
Niettemin zou zij vanuit de hemel haar klooster blijven begeleiden, zoals ze in haar laatste woorden voor haar doodsangst had beloofd. Toen zat ze plots rechtop in bed met alle sporen van haar ziekte die waren verdwenen en met een gelaat van een montere en jonge vrouw op de leeftijd van 33 jaar, het jaar waarop zij haar klooster had gesticht. Zij had hen verlaten in het meest ontroerende afscheid, waarbij zij de belofte deed om vanuit de Hemel bijstand te blijven verlenen.
In werkelijkheid sprak zij regelmatig met Moeder Mariana tijdens visioenen, wanneer deze toevlucht zocht tot haar voor begeleiding en advies.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3494 van 11/6/2011
Lieve kinderen, een pijnlijke gebeurtenis zal plaatsvinden in Kislovodsk en zich herhalen in Tucano. Ik lijd om wat op u afkomt. Kniel neer in gebed. De mensheid bevindt zich ver van God en het is tijd voor uw grote terugkeer. Wees berouwvol. Berouw is de eerste stap die moet genomen worden op het pad van de bekering. Wees trouw aan Jezus. Laat de duivel u niet misleiden. U behoort tot de Heer en enkel Hem zult u volgen en dienen. Ik ben uw Moeder en ik kom uit de Hemel om u te leiden tot Mijn Zoon Jezus. Ik ken ieder van u bij naam en wens u te leiden naar de heiligheid. Open uw harten met vreugde. Ik zal tot Mijn Jezus bidden voor u. Voorwaarts op het pad dat Ik u heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 9
De laatste jaren van de wereld zullen woelig worden en de gebruiken van de meerderheid van de mensen zullen verdwijnen vanaf ze van hun hartelijke gewoonten zullen afstappen en dit alleen om zichzelf eer te kunnen toeëigenen. Zij zullen elkaar als belachelijke wezens beschouwen. De bezitters van overvloed en weelde zullen vallen door de vermenigvuldiging van hun leugens. Hebzucht zal bezit nemen van elke gulzigaard en wanneer ze voldaan zijn, zal hun arrogantie geen banden kennen.
Vertaling: Chris De Bodt
26-08-2011
26 augustus 2011
26 augustus 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 65]
Susan Kaufer, Franciscaanse universiteit Ohio
Mijn naam is Susan,
Voor het ogenblik ben ik studente aan de Franciscaanse Universiteit. De eerste maal dat ik naar Medjugorje ging was in augustus 1996 [met Tom!] en dit omdat mijn moeder naar ginds ging en ik niet wou dat ik alleen achterbleef. Ik heb daar een diepe bekering meegemaakt. Ik begon een religieuze roeping te overwegen terwijl ik in Medjugorje was en precies één jaar later, op het Feest van Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming, trad ik binnen in Oasis van Vrede te Medjugorje. Voor hen die het niet weten: Oasis van Vrede is één van de nieuwe godsdientige gemeenschappen te Medjugorje.
Spoedig werd ik er mij echter van bewust dat deze gemeenschap niet mijn echte roeping was en na amper zes weken verliet ik reeds de gemeenschp. Helemaal alleen keerde ik in april 1998 terug naar Medjugorje en verbleef daar gedurende twee maanden. Dit was een heel mooie bedevaart voor mij. Ik heb geen woorden om te vertellen wat een mooie ervaring het was om in het dorp te mogen leven.
Nadat ik van mijn derde reis terugkeerde, bracht ik enige tijd door bij enkele groepen lekenmissionarissen om hun werking beter te leren kennen. Ik besefte echter dat ik veel meer zou kunnen doen met een hogere graad en zo ben ik nu eerstejaarsstudente op de Franciscaanse Universiteit. Ik volg een opleiding als opvoeder en hoop om, na mijn studies, missionaris te kunnen worden.
In Christus liefde,
Susan
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Biografie Vr. Pétar Ljubicic [4/4]
De eerste twee geheimen zijn waarschuwingen die vooral bestemd zijn voor de mensen van Medjugorje, omdat onze Lieve Vrouw hier verscheen. Wanneer de eerste twee geheimen zich zullen hebben voltrokken, zal het voor iedereen duidelijk zijn dat Onze Lieve Vrouw werkelijk hier was. Het derde geheim zal een onvernietigbaar teken zijn dat zal kunnen worden waargenomen op de Berg der Verschijningen, op de plaats waar Onze Lieve Vrouw voor de eerste keer verscheen. Dat teken zal een grote vreugde betekenen voor allen die geloofden dat Zij met ons is. Ook zal het een laatste oproep zijn tot diegenen die zich nog niet hebben bekeerd en Haar boodschappen niet wensten te aanhoren. Maar het is zeker niet verstandig om op dat teken te gaan wachten.
Dit is het moment van bekering. Dit is een tijd voor gebed. Die is de tijd voor onze geestelijke reiniging. Dit is de tijd om te belissen om voor God en Jezus Christus te leven. Daarom noemen we deze tijd een "tijd van genade." Dat is wat ik over de geheimen kan zeggen. Daarom moeten we voordeel halen uit deze tijd om zo klaar te zijn om Onze Lieve Vrouw met Haar geheimen te ontmoeten. Het is mijn plicht om dit aan de mensen te vertellen, opdat ze niet zouden voor verrassingen komen te staan bij alles.
Vraag: Vr. Pétar; hebt u er over nagedacht hoe u het eerste geheim zal onthullen? Hoe zal dat gebeuren? Vr. Pétar: Eerst zal ik het aan mij dichtste en dierbaarste vrienden vertellen. Zij zullen klaar zijn om te bidden. En uiteraard, via het internet, televisie, radio en satellietprogrammas. Ik denk dat dat de gemakkelijkste opdracht zal zijn. Voor mij is het belangrijker dat de mensen er klaar voor zijn. Dat is de wens van Onze Lieve Vrouw en van haar Goddelijke Zoon... Wat u zichzelf zou moeten afvragen is: 'Ben ik klaar?' en dat is wat telt. Wanneer Hij zal komen, zal Hij ons dan waardig en klaar vinden. Dan zullen we 'gezegenden' genoemd worden. Als we tegen die tijd niet klaar zijn, rest er ons maar weinig tijd meer om 'gezegend' te zijn. We mogen onszelf ook niet toelaten om 'verrast' te worden, want op dat moment zullen diegenen niet weten hoe ze moeten handelen, hoe ze ermee moeten omgaan.
Vraag: Wat voel jij over de geheimen voor zover ze tot uw verantwoordelijkheid behoren? Voelt u het gewicht op u? Vr. Pétar: Wat dat betreft voel ik geen gewicht op mij. Ik weet dat er een heel leger achter mij staat om voor mij te bidden. Ik kan gewoon niet wachten tot wanneer dit zal plaatsvinden. Wat het is mijn overtuiging dat, als gevolg daarvan, zoveel mensen als mogelijk zich zullen bekeren. Ik ben steeds bereid tot elke opoffering die de Heer mij op mijn weg zal zenden.
Vraag: Hoe vroeg voelt u in uw hart, dat dit gaat gebeuren. Hebt u gevoelens in uw hart over wanneer het eerste geheim zal plaatsvinden? Vr. Pétar: Ik heb een soort besef en gevoel dat dit reeds vlug, heel vlug kan geschieden, maar ik wens er niet over te gissen of er data rond te vertellen. Als u naar de wereld kijkt vandaag, ziet u dan ook niet hoe dringend het voor ons is om ons te bekeren en ons tot God te richten?
Zij die in de verschijningen geloven zijn dikwijls nieuwsgierig naar de zogenaamde geheimen, vooral in welbekende plaatsen zoals Medjugorje in Bosnië-Herzegovina, dat momenteel bestudeerd wordt door het Vaticaan. Nog onlangs, op 24 juni 2011 , tijdens een toespraak van Ivan Dragicevic ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de verschijningen, gaf hij een een opmerkelijke commentéar.
Toch merken we op dat de zieners, in hun pogingen om de geheimen zoveel als mogelijk "geheim te houden," elkaar hierin nogal eens durven tegen te spreken. Dit hoeft niet noodzakelijk door hun vrijwillig toedoen te gebeuren, het kan ook zo zijn omdat de zieners niet allen dezelfde geheimen hebben ontvangen. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat de zieners op dat gebied veel te verbergen hebben, alleen al omdat de geheimen verschrikkelijk zullen zijn [cfr. Verschijningen te Akita, Garabandal, Kibeho, die over hetzelfde onderwerp gaan].
Zo zegt Ivan bijvoorbeeld: "Vele mensen vragen mij of Onze Lieve Vrouw ooit heeft gesproken over de Tweede Komst van Jezus? Mijn antwoord is neen..." Daartegenover staat dat Vicka tijdens haar interview met Vader Livio van Radio Maria Italia, net het tegenovergestelde suggereert. Haar antwoord op dezelfde vraag is: "Denk na. De eerste verschijning vond plaats op 24 juni. Op die dag wordt Johannes de Doper herdacht en Johannes De Doper was de voorloper van Jezus."
Op de vraag of Onze Lieve Vrouw ooit gesproken heeft over het einde van de wereld, ontkent Ivan dat Onze Lieve Vrouw ooit iets dergelijks heeft gezegd. Dit was ook zo bij overige verschijningen, waar Maria het had over het "einde der tijden," een begrip dat niet mag worden verward met het "einde van de wereld."
Ivan sprak ook nog over het volgende: "Onze Lieve Vrouw komt hiervoor niet naar hier. Zo velen vragen wat Onze Lieve Vrouw allemaal te zeggen heeft? Waarover spreekt u met haar elke dag? We spreken over heel wat zaken. En geloof me, als we 24 uren hadden, zouden we tijd missen om alles op te sommen. Maar op de dag, wanneer de tijd zal komen, wanneer sommige dingen zullen worden onthuld, zult u begrijpen waarom de verschijningen zo lang duurden en waarom ze elke dag plaatsvinden. Geleidelijk aan zullen we de dingen beginnen te begrijpen en zullen onze ogen worden geopend. Wanneer we de fysieke veranderingen zullen waarnemen die de wereld zal ondergaan. Dit is zo belangrijk om te begrijpen. Ik zal u de geheimen niet vertellen. De tijd die voor ons ligt is er een van grote verantwoordelijkheid."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 159]
Schrift 1
421. 29.4.1935. De dag vóór de uitstelling van deze Beeltenis, ben ik met onze moeder overste naar onze biechtvader [12] gegaan. Toen de Beeltenis ter sprake kwam, vroeg hij één van de zusters om hem te komen helpen om groene kransen te vlechten. Moeder overste antwoordde dat zuster Faustina hem zou helpen. Dat gaf mij veel vreugde. Thuisgekomen begon ik onmiddellijk groen klaar te maken en met de hulp van een leerlinge hebben we het gebracht, geholpen door een persoon die in de kerk werkt. Om zeven uur 's avonds was alles gereed en hing de Beeltenis. Maar bepaalde dames hadden gezien dat ik daar rondliep, ik hinderde zeker meer dan te helpen. De volgende dag vroegen ze aan de zusters wat deze mooie Beeltenis was en wat ze betekende; jullie moeten het zeker weten want één van jullie was gisteren bij het versieren van de Beeltenis. Deze zusters waren er zeer over verbaasd, want ze wisten er niets van, iedereen wou de Beeltenis zien en onmiddellijk verdachten ze mij en zegden: "Zuster Faustina weet zeker alles."
Toen men mij ondervroeg, bewaarde ik het stilzwijgen, want ik kon de waarheid niet zeggen. Maar mijn zwijgen vermeerderde hun nieuwsgierigheid. Ik verdubbelde de waakzaamheid om niet te liegen terwijl ik de waarheid verzweeg, want ik had daartoe geen toestemming. Dan begonnen ze hun ontevredenheid te uiten en mij openlijk te verwijten [176] hoe het zijn kon dat buitenstaanders het wisten en zij niet. Men begon verschillende oordelen over mij te vellen. Drie dagen heb ik veel geleden, maar een ongekende kracht vervulde mijn ziel. Ik verheugde me voor God te kunnen lijden en voor de zielen die deze dagen Zijn barmhartigheid verkregen hebben. Wanneer ik de vele zielen zie die deze dagen de goddelijke barmhatigheid verkregen hebben, houd ik de laster en mijn lijden voor niets, zelfs de grootste en zelfs al ze zouden duren tot het einde van de wereld, want ze komen ten einde, terwijl de zielen, die zich daardoor bekeerden, gered zijn van lijden zonder einde. Het was me een grote vreugde te zien hoe anderen terugkeerden tot de bron van het geluk, in de schoot van de goddelijke barmhartigheid.
422. Als ik de toewijding en opoffering zie van eerwaarde heer Sopocko voor dit werk, bewonder ik zijn geduld en nederigheid. Het heeft hem niet alleen veel moeite en tegenkantingen gekost maar ook veel geld; want hij heeft alle uitgaven betaald. Ik zie dat de goddelijke Voorzienigheid hem heeft voorbereid om dit werk van de barmhartigheid uit te voeren nog vóór ik daarom gebeden heb. O hoe verrassend zijn Uw wegen, mijn God, gelukkig de zielen die de stem van Uw genade volgen.
423. Loof, mijn ziel, de Heer, voor alles en prijs Zijn barmhartigheid want Zijn goedheid is oneindig. Alles zal voorbijgaan, maar Zijn barmhartigheid heeft grenzen noch einde. Hoewel de boosaardigheid grenzen bereikt, is de barmhartigheid grenzeloos.
O mijn God, zelfs in de straffen waarmee Gij de aarde treft, zie ik de afgrond van Uw Barmhartigheid; door hier te straffen, verlost Gij van de eeuwige pijnen. Verheug u, elk schepsel, want ge zijt dichter bij God, in Zijn oneindige barmhartigheid, dan een baby bij het hart van zijn moeder. O God, voor de grootste zondaars die oprecht berouw hebben, zijt Gij het medelijden zelf; hoe groter de zondaar, hoe meer hij recht heeft op Gods barmhartigheid.
[12] E.H. Sopocko [zie Db 34].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 171]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
In de heilige Schrift noemt God de Hemel zijn rust, "requies." De Hemel is het eindpunt, de slotsom van de goddelijke daden in de natuur en in de tijd, de opperste verheerlijking van het oneindig Wezen in zijn verstandige schepsels wanneer hij, na het verheven te hebben tot de stijgende grens van alle ontwikkeling en alle volmaaktheid, de onherroepelijke grootheid van ons lot zal bekronen met zijn stempel.
Om de praal van die rust van de Almachtige te beschrijven, in zoverre dat onze zwakheid dit toelaat, eens Hij de taak van zijn wijsheid in de eeuwen vervuld ziet, kunnen we ons een kunstenaar inbeelden die een meesterwerk afmaakt en die door zijn genie op aarde een monument heeft opgericht dat bestemd is om de triomf van zijn beroemdheid en de wanhoop van de komende tijden zal betekenen. Hij heeft met zijn taak alle geheimen van zijn kunst gehanteerd, het heelal juicht toe en bewondert Maar hij wordt geveld door een gevoel van ontmoediging en droefheid, hij betreurt dat hij maar een mens is: in de stoute vlucht van zijn verbeelding zal hij een beeld, een volmaaktheid, een ideaal die hij niet kan uitdrukken op het koude doek of de sprakeloze steen en waarop de durf van zijn penseel en de kracht van zijn kunst stuiten Deze kunstenaar, die de betoverde volkeren aan zijn voeten ziet vallen, blijft dromerig en droevig te midden van hun eer en toejuiching achter, hij is niet tevreden en kent geen rust
Maar als de hand en de macht van die kunstenaar op gelijke hoogte komen met de adem en de geestdrift van zijn ziel, als hij als meester van de natuur ze kon ombuigen voor zijn overdrijven en zijn dromen tot de omvorming naar een volmaakt en levend beeld van het ideaal waaraan hij denkt, als hij het marmer kon bezielen en er leven en gevoel aan geven, als een licht feller dan de zon zou fonkelen uit het goud en de edelstenen die overvloedig en kunstvol aanwezig zijn, en ten slotte als de materie vrij van zwaartekracht alleen in de lucht bleef zweven daar waar de genie ze verhief , dan zou dat door een groot architect opgetrokken monument, dat doek van een geniaal penseel en die marmer door een onvergelijkbare artiest gebeiteld afgemaakte werken zijn, mooier dan al wat onze tong kan uitdrukken en ons verstand kan indenken. Bij dit schouwspel zouden de eeuwen vervallen in enthousiasme en verrassing waaraan geen enkel wonder een einde kan maken De kunstenaar zou zijn hoogste ideaal bereikt hebben, tevreden zijn en tot rust komen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 54]
De oproep tot Liefde
Neem het voorbeeld van een goede zoon die van zijn vader houdt en alles doet wat in zijn mogelijkheid ligt om hem behagen. Ook als moet hij zichzelf hierbij ontzeggen, zal hij het met vreugde doen omdat het hem vrolijk maakt om zijn vader gelukkig te zien. Van de andere zijde zal het geluk van zijn vader de zoon ten goede komen, omdat de vader, verheugd door zijn dankbare zoon, hem in zijn armen zal nemen, massas goede dingen voor hem zal doen, kortom: alles voor zijn zoon zal doen. Onze liefde voor God moet ook zijn zoals deze van tussen man en vrouw. Als hun liefde oprecht is, zal de vrouw zichzelf volledig opofferen om haar man gelukkig te maken en de echtgenoot zal zichzelf opofferen voor zijn vrouw opdat ook zij gelukkig zou zijn. Dit is de normale wederzijdse liefde, welke opoffering en overgave vereisen. En de vruchten van deze wederzijdse liefde zijn vrede, vreugde en welzijn.
En zo moet ook onze liefde zelfopofferend zijn. Te beginnen met het vermijden van alles wat ons tot ernstige zonde kan aanzetten tegenover God en onze naaste, met andere woorden mogen we aan Gods Wet niet ongehoorzaam zijn, en zeker niet in elke ernstige aangelegenheid. Daarna, moeten wij ook afzien van alles wat ons kan aanzetten om God en onze naaste te beledigen in minder ernstige aangelegenheden, met andere woorden door de dagelijkse zonden.
De liefde die ons hiertoe zal leiden moet in zichzelf de kracht bevatten om ons toe te laten om onze slechte neigingen te overwinnen die ons tot het kwade aanzet, die verleidingen van de trots, afgunst, hebzucht, wraak, pronkzucht en sensualiteit, en zo verder. Enkel door middel van een dergelijk gevecht met onszelf zullen we erin slagen om op het rechte pad van onze liefde voor God en onze naaste te blijven, alsof dit een plicht is voor ons, zoals Jezus Christus ons zelf heeft verteld in het Evangelie: Sinds de dagen van Johannes de Doper wordt het koninkrijk van de hemel door geweld bedreigd en proberen sommigen er zelfs met geweld beslag op te leggen. [Mt. 11, 12] Met andere woorden wordt het Koninkrijk der Hemelen gewonnen door hen die zichzelf verloochenen, zichzelf geweld aandoen om zichzelf en de kwade neigingen te overwinnen, de verleidingen van de wereld, de duivel en het vlees, om zo nauwgezet van het pad der gerechtigheid, waarheid en liefde niet af te wijken.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [17/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 85]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De grote Geschiedenis van Laus.
Dit werk, in het net geschreven, is het basisverhaal van 50 jaar gebeurtenissen op de bedevaart. M. Gaillard schrijft het uit angst dat de herinnering verloren zou gaan aan "de gunsten en wonderen die er dagelijks gebeuren en die men naliet te bewaren." Hij beslist dat op aangeven van Benoîte, vooral vanaf 1696, want volgens de herderin "zal dat eens dienen en grote vruchten opleveren na verloop van tijd."
Meermaals herhaalt de auteur zijn zorg voor waarheid: "God verafschuwt leugens en Laus kan die ook best missen Meestal wordt de waarheid geweld aangedaan door te veel of te weinig te zeggen: ik vermijd dit euvel zoveel mogelijk." Hij wil ook zeer nauwkeurig zijn: "Ik steek mijn licht op bij zuster Benoîte, bij de eerste getuigen van deze devotie die er waren en nog zijn, en ik ken hun oprechtheid. Ik tracht zoveel mogelijk de waarheid te ontdekken, en dikwijls stel ik vast dat ze verdraaid is. Ik toon mijn werk aan Benoîte en verbeter op haar aangeven zodat alleen mijn schrijffouten overblijven." Hij bewondert het heldere geheugen van Benoîte: "Bij bijzondere genade heeft zulk een duidelijke herinnering aan al die dingen dat, als ik haar over iets spreek, ze meteen alle details opsomt alsof het vandaag gebeurd was Mijn, in het net geschreven tekst, dient geloofd ter worden, want ik schreef maar nadat ik ze had verbeterd."
De litteraire waarde van het werk van Gaillard is maar matig. Hijzelf erkent dat hij niet goed kan opstellen want hij was maar laat begonnen aan litteraire studies. Zijn verhaal is soms langdradig met veel omschrijvingen en adjectieven, ook vervelende herhalingen. Maar zijn tekst bevat veel beweging, kleur en rijke uitdrukkingen, die een schrijver jong van hart kenmerkt. Aan een dergelijk werk beginnen voor iemand die duidelijk de 80 voorbij is, is bijzonder verdienstelijk, vooral omdat hij eerst een tiental jaren lang zorgvuldig documentatie verzamelde en getuigenissen vergeleek.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Het sacrament van de Eucharistie [deel 34]
Wat Maria ons vraagt
Dit vraagt enige overweging:
Brood des Levens
Brood! Loopt u soms ook het water in de mond bij het ruiken van versgebakken brood?
Vooral als je grote honger hebt kan een korst van het verse brood bijzonder goed smaken.
Nochtans heeft het gewone brood veel aan glans verloren. We zijn zo verwend met koffiekoeken en ander gebak dat er wel eens wordt neergekeken op een simpele boterham.
Tijdens de oorlog werd brood wel naar waarde geschat, er werden schatten voor neergeteld voor een brood zonder zaagsel. Mensen die de oorlog hebben meegemaakt weten het nog zeer goed, brood kunnen eten was een zegen en de dankbaarheid voor een snee brood was zeer groot .
Zijn wij nog dankbaar voor ons brood? [Dit kunnen we leren door te vasten op water en brood.]
Jezus vergelijkt zich in het evangelie met brood, Hij zegt: Ik ben het Brood des levens .[Joh. 6, 41-51] [Door te vasten op water en brood bereiden we ons voor op de H. Communie.]
Toen Hij deze uitspraak deed, had brood nog grote waarde. Brood was het eten van de arme mens. Brood was een kwestie van overleven of niet.
Jezus zegt ook vandaag tot ons: Ik ben het Brood des levens.
Welke betekenis heeft dit voor ons? Voor u persoonlijk?
Is het een simpele boterham die zonder beleg niet gelust wordt of is het brood dat zo kostbaar is, dat we er schatten voor zouden uitgeven om het te kunnen eten?
Als Jezus zegt: Ik ben het Brood des levens en daarna bij het Laatste Avondmaal de eucharistie heeft ingesteld, zich daar als brood voor ons gegeven heeft, dan meent Hij oprecht dat dit voor ons levensnoodzakelijk is.
Hij wil dus voor ons het levensnoodzakelijke zijn.
Anne Van Der Sloten
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 301]
Josephus Flavius [Jozef ben Matthias]
Toen ik daarover was ingelicht, stuurde ik meteen tweeduizend gewapende manschappen, onder aanvoering van Jeremia. Ze verschansten zich tweehonderd meter van Julias af, vlak bij de Jordaan. Het bleef bij een enkele schermutseling, totdat ik mijzelf met drieduizend soldaten bij hen voegde. De dag daarop legde ik een hinderlaag ergens in het dal, niet ver van de aarden wallen. Daarna daagde ik de troepen van de koning uit tot een gevecht en gaf mijn eigen soldaten het bevel zich in de tegenovergestelde richting te begeven, zodat zij de vijand uit het kampement zouden lokken en ze in het vrije veld uit zouden komen. Dat deden ze. Sylla die dacht dat onze troepen echt op de vlucht sloegen, ging achter hen aan. Toen vielen onze soldaten die in de hinderlaag lagen hen in de rug aan en richtte een vreselijke verwarring onder hen aan.
Zelf maakte ik meteen een plotselinge zwenking met mijn eigen troepen, stuitte op de troepen van de koning en joeg hen op de vlucht. Ik zou die dag tot grootse daden zijn gekomen als het lot mij geen parten had gespeeld. Het paard dat ik tijdens het gevecht bereed, struikelde op een modderige plek en gooide me op de grond. Ik kneusde mijn pols en werd naar een dorp dat Cepharnomen of Capharnaum heette gebracht. Toen mijn soldaten dat hoorden, waren ze bang dat ik erger gewond was dan het in feite het geval was. Zij staakten hun achtervolging en keerden om, omdat zij zich vreselijk zorgen om mij maakten. Ik liet artsen komen die mij behandelden. Ik bleef die dag koortsig en die nacht werd ik op aanraden van een arts overgebracht naar Tarichea.
Toen Sylla en zijn troepen hadden gehoord wat mij was overkomen, vatten ze weer moed. Omdat ze hadden begrepen dat in ons kamp gebrekkig wacht werd gelopen, legden ze s nachts een ruitertroep in een hinderlaag aan de overkant van de Jordaan. Bij het aanbreken van de dag daagden zij ons uit tot een gevecht. Wij gingen daar op in en trokken de vlakte op, toen opeens de ruiters uit de hinderlaag opdoken. Zij zaaiden verwarring onder onze troepen en joegen hen op de vlucht. Aan onze kant sneuvelden zes mannen. Uiteindelijk gingen ze toch niet met de overwinning strijken, want toen ze hoorden dat er vanuit Tarichea per boot hulptroepen naar Julias waren overgebracht, werden ze bang en trokken ze zich terug.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 126]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
Ik zag een groep, die Hij uit Galilea naar de doop gezonden had, van de doop terugkeren. Er waren tollenaars bij. Zij trokken een eind ter zijde van Hem door de woestijn naar Betanië. Zij volgden zeer waarschijnlijk de gewone klimweg Jericho en Jeruzalem, terwijl Jezus een meer zuidelijke weg schijnt genomen te hebben. Ik zag Jezus nergens binnengaan. Jericho liet Hij links liggen. Ook een paar andere steden lagen bezijden zijn weg. Hun namen herinner ik me niet meer. Hij ging ze voorbij.
Jezus, die vlugger dan Lazarus ging, kwam bijna twee uren voor deze op Johannes' doopplaats aan. Op het uur van de morgenschemering achterhaalde Jezus in de nabijheid van die plaats op de weg een groep mensen die eveneens naar de doop trokken. Zij kenden Hem niet, maar Hij voegde zich bij hen en zette met hen de weg voort,maar zij bezagen Hem toch dikwijls nieuwsgierig, want zijn voorkomen maakte op hen indruk.
Toen zij aankwamen was het morgen. Een overgrote menigte mensen stond reeds te luisteren naar Johannes die hun met gloedvolle geestdrift sprak over de nabijheid van de Messias en de boetvaardigheid en die zei dat het uur voor hem gekomen was om te wijken. Jezus stond reeds in het gedrang onder de toehoorders. Johannes voelde zijn nabijheid en zag Hem ook hoed. Hij was overstelpt van vreugde en vol vuur, maar hij onderbrak zijn redevoering niet en begon daarop te dopen.
Hij had er reeds zeer vele gedoopt en het was omstreeks 10 uur, toen Jezus in de rij der dopelingen op zijn beurt tot de doopvijver afdaalde. Johannes echter boog zich diep ontroerd en zei: "Ik heb het nodig door u gedoopt te worden en Gij komt tot mij!" Jezus antwoordde hem: "Laat het nu geschieden, want het betaamt dat wij alle gerechtigheid vervullen, dat gij Mij doopt en Ik door u gedoopt wordt." Hij zegde hem ook nog: "Wat u betreft, gij zult de doop van de H. Geest en van het bloed ontvangen." Hierop bad Johannes tot Jezus om hem naar het eiland te willen volgen. Jezus zegde dat Hij dit wilde doen, maar dan moest er van het water, waarin allen gedoopt werden, in de eilandvijver gegoten worden en zij die nu hier waren, moesten daar dan ook gedoopt worden. En de boom die Hij zou omvatten, moest daarna op de gewone doopplaats overgeplant worden, opdat voortaan allen zich daaraan vast zouden kunnen houden.
11. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 13]
Voorspellingen over de Gemeenschap
Meerdere malen ontvingen zowel Moeder Mariana als Moeder Maria onthullingen over de toekomst van hun klooster.
Zij kenden iedere non die in hun gemeenschap de geloften zou afleggen, en dit tot het einde van de wereld. Zij wisten dat er ten allen tijde zielen van een grote deugdzaamheid, verdienste en heiligheid in dit gezegende huis zouden zijn, maar er zouden er ook ondankbaren en ongehoorzamen tussen zitten. De heilige zielen zouden grote rampen voor Ecuador afwenden en zouden het geloof brandend houden, zelf tijdens de rampzalige twintigste eeuw.
De duivel smeed een complot om het klooster van binnen in te vernietigen
Aan beide heilige vrouwen werd er eveneens getoond dat er zeer spoedig, op aanstoken van de vijand van de mens, diverse weerspanninge en ongehoorzame zusters, die een minder strengere regel dan de Franciscaanse wensten, zouden pogen een breuk in hun gemeenschap te slaan, op aangeven van de Franciscaanse broeders. Daar de Orde van het Onbevlekte Haar als een tak aan de boom van de Franciscaanse Orde was, veroorzaakte deze scheiding aan de gehoorzame zusters een diep lijden.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3494 van 11/6/2011
Lieve kinderen, een pijnlijke gebeurtenis zal plaatsvinden in Kislovodsk en zich herhalen in Tucano. Ik lijd om wat op u afkomt. Kniel neer in gebed. De mensheid bevindt zich ver van God en het is tijd voor uw grote terugkeer. Wees berouwvol. Berouw is de eerste stap die moet genomen worden op het pad van de bekering. Wees trouw aan Jezus. Laat de duivel u niet misleiden. U behoort tot de Heer en enkel Hem zult u volgen en dienen. Ik ben uw Moeder en ik kom uit de Hemel om u te leiden tot Mijn Zoon Jezus. Ik ken ieder van u bij naam en wens u te leiden naar de heiligheid. Open uw harten met vreugde. Ik zal tot Mijn Jezus bidden voor u. Voorwaarts op het pad dat Ik u heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 8
Elk ras van de mensheid zal goddeloos en verdorven zijn. Jonge vrouwen zullen schaamteloos worden en de oudere mensen lichtgeraakt. Het gezin zal amper nog bestaan en amper nog vruchten voortbrengen. Echtgenoten zullen moordenaars worden en de jongeren zullen nog amper krachtdadigheid krijgen: ze zullen de grijzen van haar verachten en er zullen geen waarden meer zijn waardoor het moraal kan in banen geleid worden. Huwelijken zullen voltrokken worden zonder getuigen.
Vertaling: Chris De Bodt
25-08-2011
25 augustus 2011
25 augustus 2011
1. Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld
"Lieve kinderen! Vandaag roep Ik u op om te bidden en te vasten voor Mijn intenties, omdat satan Mijn plan wenst te vernietigen. Hier ben Ik met deze parochie begonnen en nodigde de hele wereld uit. Velen hebben gehoor gegeven, maar er is een enorm aantal van zij die Mijn oproep niet wensen te horen, noch te aanvaarden. Daarom, u die "ja" hebt gezegd, wees sterk en vastberaden. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
De Spaanse politie heeft aangekondigd dat een buitenlandse student is gearresteerd. Hij wordt ervan verdacht een aanslag voor te bereiden tegen de betoging van morgen in Madrid tegen de kostprijs van de Wereldjongerendagen. De man "bereidde een aanslag voor tegen de opposanten van het bezoek" van de paus en van de Wereldjongerendagen met behulp van "gas en andere chemische bestanddelen", zo luidt het in een persbericht van de politie. Volgens het dagblad El Pais gaat het om een Mexicaanse man van 24 jaar, die extreem gelovig is. De verdachte was in Spanje om chemie te studeren in een openbare onderzoeksinstelling. Volgens het persbericht recruteerde de verdachte aanhangers via het internet.
De man is aangehouden op basis van informatie van burgers "die zijn commentaren hadden gevonden op discussiefora op het internet, waar hij zei dat het onaanvaardbaar is dat de paus aangevallen zou worden", voegt de krant eraan toe. De politie had geen bewijzen dat hij ook effectief tot daden zou overgaan, maar besloot hem preventief op te pakken.
24-08-2011
24 augustus 2011
24 augustus 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 63]
Helen, New York
Dag iedereen,
Mijn naam is Helen. Ik woon in Utica, New York en heb 4 kinderen. Ik sloot al van bij het begin aan bij de IIPG groep. Ik ben nog nooit naar Medjugorje geweest, maar hoop er in groep heen te gaan in juni.
Ik hoorde voor het eerst over Medjugorje in de jaren 80. Ik werk in hospitaallaboratorium. Een patiënte van ons kom nu gedurende een heel lang tijd regelmatig om een bloedtransfusie. Daarvoor bevond ze zich ook reeds in lange tijd in het hospitaal. Niemand had verwacht dat ze nu nog zou leven.
Haar familieleden gingen naar Medjugorje en brachten een religieuze medaille mee en maakten het vast aan haar maag. Vanaf dat ogenblik begon alles beter te gaan. Nu komt ze nog naar het hospitaal, maar verblijft er niet langer, en vertelt ze over dit mirakel. Ik ben er nog steeds door gefascineerd.
Zij gaf mij een beeld van de Gezegende Moeder, dat nu op het bureaublad van mijn computer staat. Sinds ze me Medjugorje heeft leren kennen, begon ik elk boek dat ik maar kon vinden van het oord te lezen. Ik hou van Onze Heilige Moeder.
Zon anderhalf jaar geleden had ik een klein gezondheidsprobleem en ging ik naar een genezingsmis, hier in een plaatselijk gebedsoord. Ik was heel erg verward en na vier dagen merkte mijn elfjarige dochter dat mijn Rozenkransen waren veranderd in goud. Dit was zon zegen voor mij en heeft mij veel sterkte gegeven. Nog steeds bedankt ik Onze Heilige Moeder elke dag voor deze bijzondere genade.
God zegene u allen van onze IIP Groep en dat de Heilige Moeder ons allen zou mogen bedekken met Haar Moederlijke Mantel.
Helen.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Biografie Vr. Pétar Ljubicic [3/4]
Rond 2008-2009 voelt begint Pater Pétar instinctmatig aan te voelen dat de geheimen, die Maria in Medjugorje aan de zieners heeft gegeven, dichterbij beginnen komen en vestigt hij zich in een Franciskanerklooster te Buková, Mesihovina een gebied rond Tomislavgrad, nog een eindje ten noorden van Medjugorje, omdat hij het geschil tussen het bedevaartsoord Medjugorje en Bisschop Péric van Mostar niet verder wil doen escaleren.
Wat later begeeft hij zich naar Citluk, bij Medjugorje, maar een tijdje daarna moet hij, net als Pater Jozo Zovko, het ambtsgebied van bisschop Péric verlaten. Opnieuw gaat hij naar Tomislavgrad en het is pas met de oprichting van de Vierde Commissie rond Medjugorje, waarbij de bevoegdheden van Péric om nog langer te oordelen over het bedevaartsoord worden ontnomen, dat Vr. Pétar Ljubicic zich opnieuw te Medjugorje kan vestigen.
Tot het bekend maken van de geheimen van Medjugorje, maakt hij vele reizen in Europa, waarbij hij opnieuw gaat prediken rond het fenomeen Medjugorje. Zijn toespraken lokken telkens vele mensen in verschillende landen. Hierbij heeft hij verscheidene bezoeken aan ons land gebracht, waarbij telkens vele gelovigen aanwezig waren.
In 2008 werden aan Vr. Pétar de volgende vragen gesteld:
Vraag: Vr. Pétar, uw toekomst is verbonden met Medjugorje. Kunt u daar iets meer over vertellen? Vr. Pétar: Misschien hebt u het over een der ziensters die mij heeft gekozen om de geheimen te onthullen. Is het dat wat u vraagt?
Vraag: Inderdaad, ja! Vr. Pétar: Dat is Mirjana. Zij is een zienster. We weten niet wanneer dit alles zal plaatsvinden. Zij ontving van Onze Lieve Vrouw tien geheimen. Zij ontving eveneens een soort perkament dat niet van deze wereld is, maar iets is wat Onze Lieve Vrouw haar heeft overhandigd en waarop de geheimen zich bevinden. Wanneer de tijd komt voor de geheimen, om vrijgegeven te worden, of beter het eerste geheim, zal Mirjana mij tien dagen op voorhand het perkament overhandingen. Daarop zal ik, samen met haar zeven dagen bidden en vasten. Dan zal ik aan de wereld kunnen openbaren wat er zal plaatsvinden: waar, wanneer, hoe en hoelang. Zo zal dat voor elk geheim zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 158]
Schrift 1
418. Toen de preek gedaan was, wachtte ik niet tot het einde van de dienst, daar ik haast had terug naar huis te gaan. Ik deed enkele stappen maar een groot aantal duivels versperde mij de weg, ze bedreigden me met vreselijke martelingen en ik hoorde stemmen: "Zij heeft ons alles ontrukt waar wij zoveel jaren voor gewerkt hebben." Toen ik hen vroeg: "vanwaar komen jullie zo talrijk?" antwoordden deze boosaardige gestalten: "Uit de mensenharten, kwel ons niet."
419. Ik zag hun vreselijke haat tegen mij en vroeg onmiddellijk de hulp in van mijn Engelbewaarder en dadelijk stond een stralende gestalte naast mij. En hij zei me: "Vrees niet, bruid van mijn Heer, zonder Zijn toestemming doen deze geesten u geen enkel kwaad." Dadelijk verdwenen deze boze geesten en mijn trouwe Engelbewaarder begeleidde mij op zichtbare wijze tot thuis. Zijn blik was bescheiden en vredig, een vuurstraal ontsprong aan zijn voorhoofd.
O Jezus, ik zou me een leven lang willen pijnigen en lijden om dat ene moment dat ik Uw heerlijkheid, Heer, en het voordeel van de zielen zag.
420. Zondag, 28.4.1935
Beloken Pasen. Feest van de Barmhartigheid van de Heer, einde van het Jubeljaar van de Verlossing. Toen we naar de feestelijkheden gingen, sloeg mijn hart van vreugde omdat deze twee feestelijkheden zo nauw verenigd zijn. Ik bad de Heer om barmhartigheid voor de zielen van de zondaars. Na de dienst nam de priester het Allerheiligste Sacrament om de zegen te geven. Toen zag ik Jezus precies zoals Hij voorgesteld wordt op de Beeltenis. De Heer verleende Zijn zegen en de stralen verspreidden zich over de ganse wereld. Plots zag ik een ontoegankelijke klaarte die de vorm had van een kristallen woning, gevlochten met lichtbronnen, voor schepsel noch geest toegankelijk. In deze klaarheid zag ik drie deuren [en Jezus ging in de gestalte als op de Beeltenis in die klaarte] door de tweede deur, in het binnenste van de eenheid binnen. Het is een Drie-Eenheid die de onbegrijpelijke Oneindigheid is. Toen hoorde ik een stem: "Dit feest komt uit mijn barmhartigheid en is in de diepte van Mijn oneindige liefde bevestigd. Elke ziel die gelooft en vertrouwen heeft in Mijn barmhartigheid zal ze bekomen." Ik heb me diep verheugd in de goedheid en de grootheid van mijn God.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 170]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Deel 1
In de heilige Schrift noemt God de Hemel zijn rust, "requies." De Hemel is het eindpunt, de slotsom van de goddelijke daden in de natuur en in de tijd, de opperste verheerlijking van het oneindig Wezen in zijn verstandige schepsels wanneer hij, na het verheven te hebben tot de stijgende grens van alle ontwikkeling en alle volmaaktheid, de onherroepelijke grootheid van ons lot zal bekronen met zijn stempel.
Om de praal van die rust van de Almachtige te beschrijven, in zoverre dat onze zwakheid dit toelaat, eens Hij de taak van zijn wijsheid in de eeuwen vervuld ziet, kunnen we ons een kunstenaar inbeelden die een meesterwerk afmaakt en die door zijn genie op aarde een monument heeft opgericht dat bestemd is om de triomf van zijn beroemdheid en de wanhoop van de komende tijden zal betekenen. Hij heeft met zijn taak alle geheimen van zijn kunst gehanteerd, het heelal juicht toe en bewondert... Maar hij wordt geveld door een gevoel van ontmoediging en droefheid, hij betreurt dat hij maar een mens is: in de stoute vlucht van zijn verbeelding zal hij een beeld, een volmaaktheid, een ideaal die hij niet kan uitdrukken op het koude doek of de sprakeloze steen en waarop de durf van zijn penseel en de kracht van zijn kunst stuiten... Deze kunstenaar, die de betoverde volkeren aan zijn voeten ziet vallen, blijft dromerig en droevig te midden van hun eer en toejuiching achter, hij is niet tevreden en kent geen rust...
Maar als de hand en de macht van die kunstenaar op gelijke hoogte komen met de adem en de geestdrift van zijn ziel, als hij als meester van de natuur ze kon ombuigen voor zijn overdrijven en zijn dromen tot de omvorming naar een volmaakt en levend beeld van het ideaal waaraan hij denkt, als hij het marmer kon bezielen en er leven en gevoel aan geven, als een licht feller dan de zon zou fonkelen uit het goud en de edelstenen die overvloedig en kunstvol aanwezig zijn, en ten slotte als de materie vrij van zwaartekracht alleen in de lucht bleef zweven daar waar de genie ze verhief, dan zou dat door een groot architect opgetrokken monument, dat doek van een geniaal penseel en die marmer door een onvergelijkbare artiest gebeiteld afgemaakte werken zijn, mooier zijn dan al wat onze tong kan uitdrukken en ons verstand kan indenken. Bij dit schouwspel zouden de eeuwen vervallen in enthousiasme en verrassing waaraan geen enkel wonder een einde kan maken. De kunstenaar zou zijn hoogste ideaal bereikt hebben, tevreden zijn en tot rust komen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 53]
De oproep tot Liefde
Maar deze liefde moet worden begrepen in de betekenis van de eerbied van de zuiverheid voor de reinheid vereist in iemands levenswijze, voor de trouw aan God en de anderen en voor het houden van enige belofte, een eed en een plechtige gelofte. Het falen in het naleven van één van deze punten is een handeling van ontrouw en aldus een gebrek aan liefde die we aan God en ons naaste moeten.
We willen allemaal worden bemind, gewaardeerd, aanvaard en worden geëerd als een soort wederdienst. Dit is een verlangen dat God in het menselijk hart heeft gegrift, omdat hij ons schiep uit liefde om lief te hebben. Liefdadigheid is de waarde die wacht op de eeuwigheid in de Hemel, waar we het refrein der Liefde zullen zingen. En het om het mogelijk te maken om ons daar te krijgen, dat God ons Zijn Wet heeft, met boven alles het gebod om Hem lief te hebben, omdat het de liefde is die er zorg moet voor dragen dat wij Zijn voorschriften naleven.
Het was de liefde die God ertoe bewoog om ons te scheppen, en door ons te verlossen door ons Zijn Zoon te zenden, die zichzelf opofferde als slachtoffer tot vergoeding van onze zonden. Indien God ons niet had liefgehad, zouden we niet eens bestaan en zouden we voor eeuwig in het niets zijn gebleven. Vandaar dat het onze plicht is, in dankbaarheid en waarding, in gerechtigheid en billijkheid, om God boven alles lief te hebben, om Zijn Liefde met onze liefde terug te betalen, of "betalen voor liefde met liefde," zoals wij Portugezen dit zeggen. Bovendien is het een daad van rechtvaardigheid om die Ene lief te hebben die ons zo heeft liefgehad en van Wie we al het goede hebben ontvangen. Maar onze liefde moet oprecht, opgewekt en zelfopofferend zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [16/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 84]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
Pierre Gaillard [1621-1715]
Inderdaad, M. Gaillard zal tot aan zijn dood, op 94 jarige leeftijd, een buitengewone vitaliteit vertonen. Fysisch was hij een geblokt man, met groot hoofd en korte hals, licht kropachtig met een chronische verkoudheid doet hem moeilijk ademen en een breuk bezorgde hem een zware tred, nog verergerd door het manken vanwege een onvoldoend herstel van zijn been. Dat belette hem niet dagelijks om 4 uur op te staan, als eerste de Mis op te dragen, streng het vleesderven op woensdag en vrijdag na te leven en zelfs te paard naar Grenoble te reizen zonder grote vermoeidheid. Daarbij had hij een joviaal temperament en wat graag klonk hij met zijn vrienden en droeg hij liedjes voor.
Deze enkele trekken tonen ons een mens met buitengewone energie en hardnekkige volharding, soms koppigheid: zijn rechtszaken tegen het Kapittel hadden hem al meer dan 1.000 pond gekost, 300.000 oude franken, en ze gingen nog door tot in 1711. Al vlug voor Laus gewonnen stelt deze vechter zijn vurige vechtlust en vrijgevige dienstbaarheid ter beschikking van deze devotie. 'Achter zijn ruw uiterlijk," zal M. Jouglar in 1936 schrijven, "schuilde er een mooie ziel, een uitzonderlijk verstand en een mooi karakter.' Deze lof dient genuanceerd door zijn argeloosheid en zijn vurig temperament in acht te nemen.
We zullen zijn werken niet in detail aanhalen: een korte lijst en een waardering van het belangrijkste volstaan. Vanaf 1667 liet M. Gaillard in Grenoble een volks Handboek publiceren onder de titel: "De Weg van de ware christene," met als bijlage een korte Handleiding over de Onbevlekt Ontvangenis, een pretentieloos werk van een moralist en onbeduidende theologie. Alle andere werken, allemaal handschriften, zijn in drie ingebonden boekdelen in het archief van Laus bewaard. Ze bevatten:
"De grote "Geschiedenis van O.L.V. van Goede Ontmoeting in Laus en van zuster Benoîte Rencurel de herderin, waarvan een schets van kladschrift, het volledige kladschrift en het definitieve schrift in het net, alsook een overzicht, dit alles opgesteld tussen 1707 en 1712, dus vanaf zijn 86 jaar.
Vier korte handleidingen, toevoegsel aan de grote Geschiedenis en gedeeltelijk afgeleid uit de notas van broeder Aubin.
Op losse bladen een Voorwoord op de grote Geschiedenis, enkele gebeden, een korte Handleiding over Aanbidding, en verspreide notas.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 112?
Een aantal foute beweringen over het werk doen de ronde:
De bewering dat de laatste gegevens omtrent Petrus Romanus pas in 1559 door de Benedictijnen zou zijn toegevoegd is onjuist. In het boek "Lignum Vitae," van 1559 staat wel degelijk de vermelding naar profetie 112 die verwijst naar Petrus Romanus.
Er is nog een andere bewering dat er geen getal 112 zou vermeld staan bij de profetieën, maar bij geen enkele profetie ervan staat er een getal bijgevoegd. Ze staan wel in chronologische volgorde vermeld.
In het originele boek staat "psecutione." Aangezien men er geen betekenis kan geven leggen velen dit woord uit als een afkorting voor "persecutione" [vervolging] of nog als "prosecutione" [voortzetting in tijd]. In het originele boek staat niet "psecutione" vermeld, maar "p_secutione." Het is geweten dat "p_" een algemene schriftelijke afkorting was voor "per." Er kan dan ook geen twijfel zijn dat hier "persecutione" wordt bedoeld.
Als motto bij de laatste voorspelling staat aldus bij profetie 112: "In persecutione extrema S.R.E. sedebit Petrus Romanus, qui pascet oves in multis tribulationibus: quibus transactis civitas septicollis diruetur, et Iudex tremendus iudicabit populum suum. Finis,"of "Tijdens extreme vervolging van het Heilige College van Kardinalen [Sancta Romana Ecclesia] zal de stoel bezet worden door Petrus de Romein, die zijn schapen zal hoeden gedurende vele beproevingen en wanneer hieraan een einde komt, zal de zevenheuvelige stad verwoest worden, en zal de Grote Rechter zijn volk berechten. Einde."
Omdat vele overige profetieën zeggen dat de Katholieke Kerk een tijdlang zonder leider zal zijn, is het niet onwaarschijnlijk dat er tussen profetie 111 en 112, of na profetie 112, een intervalperiode kan liggen.
Chris De Bodt
9. Het sacrament van de Eucharistie [deel 33]
Wat Maria ons vraagt
Op 16 mei 1986 vraagt Moeder Maria ons:
Lieve kinderen!
Ik roep jullie op tot een actievere deelname aan de H.Mis. Ik zou willen, dat jullie H.Mis een Godsbelevenis wordt. Ik zou voor alles de jeugd willen zeggen: Weest open tegenover de H. Geest, want God wil, in deze dagen, waarin satan zo sterk is, jullie naar Zich toe trekken. Bedankt dat jullie aan mijn oproep gehoor hebben gegeven!
Laten we dit ongelooflijke sacrament waartoe Maria ons oproept eens van naderbij bekijken. Nu in de tijd waar vele kinderen hun Eerste communie gedaan hebben of misschien nog moeten doen, waar er ongelooflijk veel tijd en energie gestoken wordt in de uiterlijkheden bij het toedienen van dit sacrament, maar waar de werkelijke betekenis aan velen voorbij gaat.
Wie gelooft er nog in de werkelijke aanwezigheid van Jezus in dit Heilig Sacrament?
En toch is dit wat Jezus werkelijk wilde: op deze stoffelijke wijze onder ons aanwezig zijn,
Zoals de ark van het verbond een teken was van Gods aanwezigheid die meegedragen werd met de Israëlieten door de woestijn, zo wil Jezus onder de gedaante van Brood steeds bij ons zijn in het H. Sacrament des Altaars .
Waarom wilde Jezus onder deze gedaante onder ons aanwezig zijn?
Waarom vraagt Moeder Maria ons om zoveel mogelijk de eucharistie mee te maken en zegt ze ons dat dit de belangrijkste vorm van gebed is?
Waarom vraagt ze ons om te vasten op water en brood?
Anne Van Der Sloten
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 300]
Josephus Flavius [Jozef ben Matthias]
Rond die tijd vluchtte Justus, de zoon van Pistus, buiten mijn medeweten, naar de koning. Hoe dat kwam zal ik nu vertellen. Bij het begin van de oorlog tussen de Joden en Romeinen, hadden de inwoners van Tiberias besloten om trouw aan de koning te blijven en niet tegen de Romeinen in opstand te komen. Justus probeerde hen echter over te halen om de wapens op te nemen, omdat hij wilde dat de toestand veranderde en omdat hij hoopte dat hij dan de heerschappij over zowel Galilea als zijn eigen stad zou kunnen bemachtigen. Toch kreeg hij niet wat hij hoopte, omdat de Galileeërs een hekel hadden aan de inwoners van Tiberias. Dat kwam omdat zij nog steeds boos waren over alle ellende die zij vóór de oorlog door hun toedoen hadden meegemaakt. Daarom zouden zij het niet accepteren als Justus hun leider zou worden. Ook ikzelf, aan wie de raad van Jeruzalem het beheer over Galilea had toevertrouwd, werd herhaaldelijk zo razend op Justus, dat het weinig scheelde of ik had hem gedood, zo moeilijk vond ik het om zijn kwaadaardigheid te dulden. Hij was dus heel bang dat mijn ergernis uiteindelijk tot een uitbarsting zou komen. Daarom zocht hij zijn toevlucht bij de koning, omdat hij dacht dat hij daar een beter en veiliger onderkomen zou vinden.
Toen de inwoners van Sepphoris op zon verrassende manier aan het eerste gevaar waren ontsnapt, stuurden zij een boodschap naar Cestus Gallius, waarin ze hem verzochten om meteen naar hen toe te komen en het bestuur van de stad over te nemen, of anders voldoende troepen te sturen om hen tegen alle strooptochten van hun vijanden te beschermen. Ten slotte wisten ze Gallus ertoe te bewegen om een aanzienlijke legermacht van ruiters en voetvolk naar het toe te sturen. Ze arriveerden in de nacht en werden door hen de stad binnengelaten. Omdat de omliggende streken voortdurend werden bestookt door het Romeinse leger, vertrok ik met de soldaten die ik tot mijn beschikking had naar Garasme, waar ik mij, op een afstand van vier kilometer van Sepphoris, verschanste.
Ik trok in de nacht op naar de stad en deed met mijn strijdkrachten een aanval op de muren. Met behulp van ladders liet ik een groot aantal soldaten langs de muren omhoogklimmen en zo kon ik mij van het grootste gedeelte van de stad meester maken. Kort daarop moesten wij ons terugtrekken, vanwege onze onbekendheid met de situatie. We hadden toen al twaalf Romeinse soldaten, twee ruiters en een paar inwoners van Sepphoris over de kling gejaagd. Zelf hadden wij maar een man verloren. Toen het later op de vlakte tot een treffen kwam met de ruiters, en wij lange tijd dapper de gevaren het hoofd hadden geboden, dolven wij toch het onderspit. Wij werden door de Romeinen omsingeld, mijn soldaten raakten in paniek en sloegen op de vlucht. In die slag sneuvelde een van mijn lijfwachten. Zijn naam was Justus en hij had eerder diezelfde functie bij de koning bekleed.
Op datzelfde moment doken ook troepen van de koning op, zowel ruiters als voetvolk. Ze werden aangevoerd door Sylla, die ook leider van zijn lijfwacht was. Deze Sylla sloeg zijn kampement op, op een afstand van negenhonderd meter van Julias, en zette wachtposten uit langs de weg, die naar Cana voerde en langs een andere die naar de burcht van Gamala liep. Hij dacht daarmee te verhinderen dat hun inwoners hulpgoederen uit Galilea zouden krijgen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 125]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus door Johannes gedoopt
28 september. Op zijn weg naar Jericho tot zijn doop was Jezus alleen van Lazarus vergezeld. In het begin van de weg echter ging een dienaar van Lazarus met een fakkel mee, want het was nog nacht. Na omtrent een half uur kwamen zij aan een herberg, die aan Lazarus toebehoorde en waarin de leerlingen zich later dikwijls opgehouden hebben. Nochtans is dit een andere herberg dan die welke op een grotere afstand naar de andere kant [de noordkant] gelegen is en eveneens door hen gebruikt werd. Ik heb in mijn verhalen die herberg reeds dikwijls genoemd. De zaal, waarin Jezus en daarna Maria door Lazarus ontvangen werden, was dezelfde waarin Jezus vertoefde en leerde, alvorens Lazarus van de dood op te wekken. Daar was het ook dat Magdalena bij dezelfde gelegenheid Hem tegemoet kwam.[Men herinnert zich hier nog eens dat Emmerich het laatste jaar van Jezus' leven zag voor het eerste gedeelte].
Aan de herberg gekomen trok Jezus zijn sandalen uit en ging barvoets. Juist hier begint Jezus het meest woeste en steenachtigste gedeelte van Palestina te doorkruisen, de fameuze woestijn van Juda en Jericho, met wegen vol losse kelen en scherpe rotsstukjes. Uit medelijden bad Lazarus Hem dit toch niet te doen, daar de weg zo woest en steenachtig en voor een barvoetsganger niet begaanbaar was. Maar Jezus zei hem ernstig: "Laat dit zo geschieden, Ik weet wat Ik te doen heb." En zo vervolgden zij hun weg door de wildernis. Ik kon nauwelijks uit liefde en medelijden met de Heer mijn tranen weerhouden.
Die woestijn strekt zich vijf uren ver met enge ravijnen en diepe wegen tussen de rotsheuvelen naar Jericho uit. Dan komt men in het vruchtbare dal [of de vlakte] van Jericho, dat twee uren lang gaan is. Nochtans vindt men ook hier nog verscheidene stroken woeste grond. Bij Jericho is men nog eens twee uren gaans van Johannes' doopplaats verwijderd. Jezus ging veel sneller dan Lazarus en was dikwijls een uur voorop.
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 12]
Overste
Toen Moeder Maria Taboada, zoals haar voorspeld was, in 1589 haar gezondheid voelde verzwakken, wenste ze haar voor te bereiden op haar naderende dood, en stelde ze voor om een nieuwe overste te kiezen. Gedurende zestien jaar was zij, op unanieme wens van haar Orde, overtuigd dat niemand anders geschikt was voor de taak dan de heilige stichtster, kloosteroverste.
Uit eerbied voor haar wensen, verkoos de Orde unaniem Moeder Mariana de Jesus Torres tot kloosteroverste en vertrouwde haar deze verheven functie toe, ondanks dat ze pas dertig jaar oud was. Als Moeder Overste leidde zij het klooster met een grote wijsheid, voorzichtigheid, liefdadigheid en goedheid, naar het voorbeeld van de Heer, waarbij zij elk punt van de heilige regels in acht hield, waarbij zij niets oversloeg. Mariana wist dat zij haar tante nog een poos bij haar zou hebben en nam voordeel uit haar advies en begeleiding.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3493 van 7/6/2011
Lieve kinderen, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u tot de Heiligheid te leiden. Mijn Zoon Jezus wacht op u met open armen. Blijf niet in zonde leven, maar streef naar een leven van genade. Ik kan u niet verplichten, maar wat Ik zeg dient ernstig te worden genomen. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging die ze met haar eigen handen heeft voorbereid. Keer u tot Mijn Heer die op u wacht. Wees volgzaam en nederig van hart, omdat u enkel zo kan bijdragen tot de Overwinning van God met de overwinning van Mijn Onbevlekte Hart. Raak niet ontmoedigd door uw moeilijkheden. Als u het gewicht van het kruis voelt, aanroep dan Jezus. Enkel in Hem is uw overwinning. Hij is uw enige, ware Redder en niemand die zich buiten Hem bevindt, zal worden gered. Bid veel voor het kruis en smeek om Gods genade. Een pijnlijke gebeurtenis zal plaatsvinden in Fatima [Portugal] en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Banzaé zal schreeuwen om hulp en het kruis zal zwaar zijn voor Mijn arme kinderen. Zoek sterkte in Jezus. Ontvlucht het gebed niet. Volg Mij op het pad van de goedheid en de heiligheid. Ik wens u reeds gelukkig te zien hier op aarde en later met Mij in de Hemel. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 7
De clerus zal op een verdwaald spoor raken door de verkeerde uitleg van hun voordrachten, de relieken van de heiligen zullen als waardeloos worden beschouwd, waarbij zij geen hulp meer kunnen bieden.
Vertaling: Chris De Bodt
23-08-2011
23 augustus 2011
23 augustus 2011
1. Medjugorje: het ongeloof van Bisschop Ratko Peric
De gewezen Ierse majoor-generaal, Liam Prendergast, heeft mij de toelating verleend om zijn beëdigde verklaring over de inhoud van een ontmoeting die hij en Vr. John Chisholm hadden met Bisschop Ratko Peric, vrij te geven. Iedereen die deze tekst leest [zie de oorspronkelijke brief hieronder] zal de ware achtergrond binnen te begrijpen van de vijandigheid van Zijne Excellentie tegenover alle dingen die er plaatsvinden te Medjugorje. Een aantal dagen na dit onderhoud, had Vr. John Chisholm een ontmoeting met een hooggeplaatste kardinaal van de Roomse Curie, die hem, nadat hij hem over deze ervaring zijn relaas had gegeven, toevertrouwde: "alles wat u mij zojuist hebt verteld is reeds lang geweten in Rome!"
Brief van Liam Prendergast
Hierbij de volledige vertaling van de brief van majoor-generaal op rust, Liam Prendergast:
Nationale Raad van Ierland voor Medjugorje,
Verklaring door majoor-generaal Liam Prendergast
Voor wie dit aanbelangt:
Ik ben ervan op de hoogte dat de Bisschop van Mostar-Duvno in juli laatsleden heeft verklaard dat hij de Eerwaarde Vr. John Chisholm CSSp niet kent en hem nooit een interview heeft toegestaan.
Op 9 oktober 1998 vergezelde ik Vr. John Chisholm bij zijn bezoek aan Bisschop Ratko Peric in zijn residentie te Mostar en tijdens dat interview nodigde de Bisschop ons uit om te blijven voor het avondeten.
Hiervan zijn er twee onafhankelijke getuigen:
We zijn naar ginds vervoerd door Ratko Ostojic die zijn wagen naast het verblijf parkeerde en ons, na drie uur wachten, terugbracht naar Medjugorje.
Bij het avondeten werden we opgewacht door Zr. Lilja Pehar, die ik reeds kende en begroette, terwijl we de eetkamer betraden.
Tijdens ons gesprek ontkende de Bisschop dat er zich enige bovennatuurlijke gebeurtenis zou afspelen in Medjugorje. Vr. Chisholm verwees naar de bovennatuurlijke gebeurtenissen te Lourdes en te Fatima, maar de Bisschop aanvaardde deze verschijningen ook niet en zei dat hij in geen enkele verschijning gelooft. Met betrekking tot de verschijningen te Lourdes, verklaarde hij: "Ik geloof in wat ik geacht wordt te geloven en dat is het Dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, dat vier jaar voor de zogenaamde verschijningen aan Bernadette, plechtig werd afgekondigd."
Op een bepaald ogenblik, tijdens het eten, bracht Vr. John enig huldebetoon aan de toewijding van de Franciscanen in Medjugorje in hun geestelijke zorg voor de bedevaarders. Het leek alsof hij met deze woorden de lont had aangestoken van een bom: de toorn op het gelaat van de Bisschop, zijn schuimbekken ... hij reageerde volledig onsamenhangend, sprong van zijn stoel en verliet de kamer. De Bisschop handelde alsof hij bezeten was. Ik had reeds dikwijls gezegd dat satan de Bisschop gebruikte in zijn aanval op Medjugorje, maar na 9 oktober 1998, ben ik ervan overtuigd en sedertdien ben ik voortdurend op zoek naar gebeden voor hem.
Een tijdje later kwam de Bisschop opnieuw de eetkamer binnen met kopieën van een aantal documenten waar Vr. Chisholm om had verzocht. Deze laatste vroeg hem of er intussen een oplossing was gevonden voor de Zaak Herzegovina [de oorlog tussen de Bisschop van Mostar en de Franciscanen]. Het antwoord van de Bisschop hierop was: "De oplossing is dat de Franciscanen moeten zwichten en dat Medjugorje moet worden opgeruimd." Deze woorden staan duidelijk gegrift in mijn geheugen.
Ik was er mij niet van bewust hoeveel bisdommen er waren in het nieuwe gebied van Bosnië-Herzegovina. De Bisschop antwoordde dat er vier waren: Sarajevo, Banja Luka, Mostar-Duvno en Srebrenca en dat hij toezicht had over twee ervan. Ik ben Bisschop van Mostar-Duvno en de apostolische beheerder van Srebrenca [sedert dan heb ik er voortdurend voor gebeden dat aan de Bisschop Srebrenca zou worden toegewezen en dat er een nieuwe Bisschop zou worden aangesteld voor Mostar-Duvno].
Tijdens ons onderhoud bracht de Bisschop de zieners van Medjugorje volledig in diskrediet. Hij gaf toe dat hij nooit één van hen had ontmoet, noch ermee gesproken had. Dit was voor mij een totale schok, om te moeten denken dat de herder, verantwoordelijk voor redding van hun zielen, nooit met hen had gesproken, zelfs nooit enige poging hiertoe had ondernomen om hen te raadplegen, sedert dat hij vijf jaar eerder officieel zijn ambt had aanvaard.
In februari 2001, schreef ik sommige van de hierboven vermelde feiten neer in een brief, die werd gepubliceerd in "The Universe," een Engelse Katholieke krant. Dit was om vele verkeerdelijk weergegeven feiten te weerleggen, in een artikel in deze krant van de hand van Petar Frankovic.
De voorgaande feiten zijn allemaal waar gebeurd en zijn nog heel duidelijk opgeslagen in mijn geheugen.
Getekend,
Liam Prendergast, majoor-generaal op rust
Getuigd en medeondertekend door Vr. P. Bryne, cc
Bij het lezen van deze getuigenis verwondert het ons dan ook helemaal niet dat Bisschop Ratko Peric onlangs zijn eerder dit jaar beloofd stilzwijgen rond Medjugorje doorbrak om uit te halen naar zienster Vicka Ivankovic, omdat ze enthousiast had gereageerd op de prestaties van twee toptennissers uit Medjugorje, Marin Cilic en Ivan Dodig, eerder deze maand.
Geen wonder dat "Rome Reports" ons hieronder mededeelt dat Paus Benedictus XVI er aan denkt om Medjugorje onder een nieuw Bisdom te plaatsen, met Makarska als Bisschoppelijke Zetel en een nieuwe Bisschop aan het hoofd ervan, en niet langer wenst het bedevaartsoord onder de bevoegdheid te houden van Bisschop Ratko Peric van Mostar. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Bron: Denis Nolan/Mary TV
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 62]
Helen, New York
Dag iedereen,
Mijn naam is Helen. Ik woon in Utica, New York en heb 4 kinderen. Ik sloot al van bij het begin aan bij de IIPG groep. Ik ben nog nooit naar Medjugorje geweest, maar hoop er in groep heen te gaan in juni.
Ik hoorde voor het eerst over Medjugorje in de jaren 80. Ik werk in een hospitaallaboratorium. Een patiënte van ons komt nu reeds gedurende een heel lange tijd regelmatig om een bloedtransfusie. Daarvoor bevond ze zich ook reeds in lange tijd in het hospitaal. Niemand had verwacht dat ze nu nog zou leven.
Haar familieleden gingen naar Medjugorje en brachten een religieuze medaille mee en maakten het vast aan haar maag. Vanaf dat ogenblik begon alles beter te gaan. Nu komt ze nog naar het hospitaal, maar verblijft er niet langer, en vertelt ze over dit mirakel. Ik ben er nog steeds door gefascineerd.
Zij gaf mij een beeld van de Gezegende Moeder, dat nu op het bureaublad van mijn computer staat. Sinds ze me Medjugorje heeft leren kennen, begon ik elk boek dat ik maar kon vinden van het oord te lezen. Ik hou van Onze Heilige Moeder.
Zon anderhalf jaar geleden had ik een klein gezondheidsprobleem en ging ik naar een genezingsmis, hier in een plaatselijk gebedsoord. Ik was heel erg verward en na vier dagen merkte mijn elfjarige dochter dat mijn Rozenkransen waren veranderd in goud. Dit was zon zegen voor mij en heeft mij veel sterkte gegeven. Nog steeds bedankt ik Onze Heilige Moeder elke dag voor deze bijzondere genade.
God zegene u allen van onze IIP Groep en dat de Heilige Moeder ons allen zou mogen bedekken met Haar Moederlijke mantel.
Helen.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Medjugorje: Biografie Vr. Pétar Ljubicic [2/4]
Het was nadat Maria aan Mirjana het tiende geheim had bekend gemaakt [Kerstmis 1982] dat Onze Lieve Vrouw haar vroeg om een priester te kiezen die, samen met haar, de geheimen zal bekend maken. Hij heeft deze verantwoordelijkheid aanvaard en moet het volbrengen. Maria heeft steeds herhaald om beter niet over de geheimen te spreken, maar in plaats daarvan te bidden, omdat, wanneer iemand Onze Lieve Vrouw als een moeder en God als een vader aanvoelt, deze persoon niets te vrezen heeft. Onze Lieve Vrouw heeft ook gezegd dat zij het zijn die Gods liefde niet willen kennen, te vrezen hebben. Maar wij, als mensen, spreken steeds over de toekomst, over wat, wanneer en waar. Maar steeds zeg ik hierbij hetzelfde: "wie van ons weet dat hij hier morgen op deze wereld nog zal rondlopen?" Daarom heeft Onze Lieve Vrouw ons gezegd dat we op elk moment moeten klaar zijn, omdat we op elk moment voor God kunnen komen te staan. Wat er in de toekomst gebeurt is Gods wil en het is onze taak om op dat moment te zijn voorbereid.
Na zijn periode als parochiaal vicaris te Medjugorje heeft hij een tijdlang als priester gediend in de parochiekerk van Blankenau bij Hosenfeld, Duitsland. De gemeente Hosenfeld is ingedeeld in drie parochies:
De Sint Petrus en Sint Paulus in Hosenfeld met meerdere filiaalkerken te Schletzenhausen [Sint Nicolaas] , Jossa [Sint Rochus]. De volgende gemeenten die vallen onder Hosenfeld, met name Gersrod, Poppenrod en Pfaffenrod, hebben geen parochiekerk.
De Sint Petrus en de Sint Judas Thaddeüskerk in Blankenau
De Sint Simplicius, Sint Faustinus en Sint Beatrix von Romkerk te Hainzell.
De pastorie voor deze drie parochies is gevestigd in Hosenfeld-Blankenau, dat onder het dekenaat Neuhof-Großenlüder en het bisdom Fulda valt. Het bestuursdistrict Fulda is overwegend katholiek. Daartegenover was er ook het vroegere bestuursdistrict Lauterbach dat in 1972 werd opgenomen in het Vogelsbergsdistrict, dat door de reformatie overwegend Evangelisch protestants werd. Met de oprichting van het bisdom Fulda in het jaar 1752 werd Hosenfeld hieraan toegevoegd en aldus ligt Hosenfeld aan de zogenoemde "Konfessionsgrenze," de voormalige grens tussen katholieken en protestanten. Die grens is nu niet meer zo afgebakend en katholieken en protestanten wonen nu onder elkaar. In de gemeente Jossa bevindt zich bij de windmolen een bedevaartsoord, de zogenaamde "Schlingenkapelle" die aan de Moeder Gods, de Heilige Maria is toegewijd.
Vertaling: Chris De Bodt
4. De slag om Tripoli: einde van het "tijdperk Kadhafi" nabij
In de Libische hoofdstad Tripoli wordt zwaar gevochten tussen strijders van de oppositie en troepen die kolonel Mouammar Kadhafi zijn trouw gebleven, meldt de Arabische nieuwszender al-Jazeera. De rebellen rukken steeds verder op, en hebben het gebouw van de staatstelevisie ingenomen en een derde zoon van Kadhafi opgepakt. "Het tijdperk Mouammar Kadhafi is voorbij," zegt leider Moestafa Abdoel Jalil van de Nationale Overgangsraad.
De hevige strijd in de hoofdstad brak los nadat tanks Bab Azazia hadden verlaten om de rebellen te bevechten. Bab Azazia [Schitterende Poort] is een complex van Kadhafi van naar schatting 6 vierkante kilometer even ten zuiden van het centrum van Tripoli. De familie Kadhafi zou hier wonen, en er zijn kazernes en de hoofdkwartieren van veiligheidsdiensten gevestigd. De NAVO begon het op 20 maart te bestoken in een poging het regime ten val te brengen. Bovengronds is inmiddels vrijwel elk pand verwoest, maar onder de grond zijn er bunkers.
De rebellen hebben nu ook een derde zoon van Kadhafi gevat, meldt al-Arabya. Het gaat om al-Saadi Kadhafi, een vroegere kapitein van het Libische voetbalteam die ook in de Italiaanse Serie A heeft gespeeld. In een gezamenlijke uitzending met de Syrische zender al-Ra'y TV ontkent de Kadhafigetrouwe televisiezender al-Urubah de arrestatie. Op gezag van ooggetuigen meldt al-Urubah ook dat de troepen van Kadhafi "nog meer dan 90 procent" van de hoofdstad controleren.
Het is niet duidelijk waar Kadhafi zich bevindt, terwijl hij zelf zegt nog steeds in Tripoli te verblijven. Hij werd voor het laatst in het openbaar gezien op 12 juni. Het Amerikaanse ministerie van Defensie gaat er alleszins van uit dat hij nog in Libië is. "Wij hebben geen informatie dat hij het land heeft verlaten", luidt het.
Velen nemen aan dat hij in Bab Azazia verschanst zit, maar sommige waarnemers denken dat hij mogelijk naar het zuiden van het land is gevlucht om de strijd voort te zetten. Dat zou verklaren waarom zijn meest getrouwe en goed uitgeruste eenheden [nog steeds] niet zijn verschenen voor de verdediging van de hoofdstad. Rond Bab Azazia wordt alleszins hevig gevochten, melden de opstandelingen. Luidens een verslaggever van de BBC stijgt er rook op uit het hoofdkwartier van de kolonel, terwijl beide strijdende partijen de controle proberen te verwerven.
Vele straten in het stadscentrum, waar tegenstanders van de regering uren eerder feest hadden gevierd, zijn inmiddels weer verlaten. Groepjes aanhangers van de kolonel, sluipschutters en artillerievuur maken het gebied gevaarlijk. Rondom het hotel waar buitenlandse journalisten verblijven sinds het begin van de opstand, zijn de troepen van Kadhafi nog baas op straat.
In Tripoli is de snelle veroveringstocht van de rebellen gestremd. Ze hebben wel 900 [voornamelijk politieke] gevangenen bevrijd uit de Ain Zara-gevangenis nabij Tripoli, en namen ook het gebouw van de staatstelevisie in. Medewerkers van de zender zeggen tegen het Duitse persbureau DPA dat het hele complex in handen van de rebellen is. Tevoren was de uitzending via de satelliet van de programma's die propaganda vormen voor het regime van Kadhafi onderbroken. Volgens Tripoli hernam de uitzending dan vanuit een studio in Kadhafi's geboortestad Sirte, maar ondertussen zendt de Libische staatstelevisie niet meer uit.
De Arabische nieuwszender al-Arabiya meldt op gezag van de Nationale Overgangsraad dat de stad Syrte onder beleg van de opstandelingen is. De stad zit zonder elektriciteit, de communicatie is verstoord. Hoge medewerkers van Kadhafi zouden hun toevlucht tot de stad hebben gezocht, onder hen minister van Communicatie Ali al-Kilani. Ook in de westelijke stad Zawara woedt er strijd. Troepen van Kadhafi vallen de stad vanuit drie richtingen aan.
De Libische premier Al Baghdadi Ali al-Mahmoudi en het hoofd van de Libische staatstelevisie zouden volgens de Arabische nieuwszender al-Jazeera uitgeweken zijn naar Djerba in buurland Tunesië. Mahmoudi zou gisteravond op het Tunesische eiland zijn aangekomen en daar de nacht in een hotel hebben doorgebracht. Volgens bronnen van al-Jazeera wilden aanhangers van de Libische oppositie het hotel van Mahmoudi bestormen.
De val van Kadhafi lijkt een kwestie van tijd. Het tijdperk Mouammar Kadhafi is voorbij", zegt leider Moestafa Abdoel Jalil van de Nationale Overgangsraad [NTC]. Hij waarschuwt op een via de televisie uitgezonden persconferentie in de oostelijke stad Benghazi niettemin dat de "Libiërs moeten inzien" dat er hen "uitdagingen en verantwoordelijkheden te wachten te staan". Hij zegt ook dat de rebellen Kadhafi voor de rechter willen brengen. "Wij hopen Kadhafi levend gevangen te nemen", luidt het. De revolutie is gewonnen eenmaal Kadhafi is opgepakt. De wereld zal getuige kunnen zijn van het proces tegen de dictator.
Jalil belooft te zullen ijveren om de principes te laten gelden waarop de revolutie is gebaseerd: "Vrijheid, gelijkheid, gerechtigheid, democratie en transparantie binnen een gematigd islamitisch kader". Hoe dat alles in zijn werk moet gaan, is vastgelegd in een 37 pagina's tellend document.
Binnen 30 dagen na de verhuizing van Benghazi naar de hoofdstad Tripoli zal de NTC een interim-uitvoerend comité [of een overgangsregering] benoemen om het land te runnen. Deze regering moet binnen 8 maanden na de val van Kadhafi verkiezingen organiseren voor een 200 leden tellende nationale overgangsassemblee of 'nationale conferentie'. Daarna wordt de NTC ontbonden, waarna de overgangsregering een premier moet aanwijzen en een grondwet moet opstellen. De bevolking mag zich vervolgens in een referendum over de grondwet uitspreken.
Vanaf de eerste sessie heeft de assemblee 30 dagen om een kieswet op te stellen en een datum te prikken voor parlementsverkiezingen, die dan binnen de zes maanden moeten plaatsvinden onder toezicht van de VN en andere internationale organen. De assemblee heeft 30 dagen om de resultaten van de verkiezingen goed te keuren en nog eens 30 dagen om het nieuwe parlement bijeen te roepen. Daarmee komt dan een einde aan de overgangsperiode.
De Europese Unie en België laten weten Libië te willen steunen in het overgangsproces naar een nieuw bewind. De Vredes- en Veiligheidsraad van de Afrikaanse Unie [AU] komt vandaag in spoedzitting bijeen over de situatie. De raad wil in dialoog treden met alle conflictpartijen met het oog op "vreedzame oplossingen" en een "duurzame vrede". Ook de Arabische Liga laat weten "volledig solidair" te zijn met de Nationale Overgangsraad. De raad hoopt dat de raad erin slaagt een nieuw tijdperk in te luiden met behoud van de regionale integriteit van Libië, zijn souvereiniteit en zijn onafhankelijkheid.
De inwoners van Tripoli maken inmiddels bange uren door. De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) heeft een schip naar de stad gestuurd om migranten te evacueren. Het schip kan 300 mensen vervoeren en zou morgen in Tripoli aanmeren. Meer dan 5.000 Bengalen, Egyptenaren en Filipijnen hebben te kennen gegeven dat ze uit Tripoli willen vertrekken. Volgens de IOM willen duizenden mensen Tripoli verlaten. Een vertrek over land in westelijke richting naar Tunesië is zeer moeilijk geworden omdat in het westen van Libië zwaar wordt gevochten.
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 157]
Schrift 1
413. Witte Donderdag, 18.4
Deze ochtend hoorde ik deze woorden: "Vanaf vandaag tot de Verrijzenis zult ge Mijn aanwezigheid niet meer ervaren, maar uw ziel zal vervuld zijn met een smachtend verlangen." Aanstonds overstroomde een smachtend verlangen mijn ziel. Ik voelde de scheiding van mijn welbeminde Jezus en toen het ogenblik van de Heilige Communie naderde, zag ik in de kelk op elke Hostie het smartelijk aangezicht van Jezus. Nadien doorstond ik in mijn hart een nog groter verlangen.
414. Op Goede Vrijdag, om drie uur in de namiddag, hoorde ik bij het betreden van de kapel deze woorden: "Ik verlang dat deze Beeltenis openbaar vereerd wordt." Plots zag ik de Heer Jezus in grote pijnen stervend op het kruis en uit Zijn Hart daalden dezelfde twee stralen neer als op de Beeltenis.
415. Zaterdag. Tijdens de vespers zag ik de Heer Jezus in een schitterend licht als de zon, in een licht gewaad, en Hij zei me: "Dat uw hart zich verheuge." Een grote vreugde overstroomde mij, en de aanwezigheid van God, die een onzegbare schat is voor de ziel, doordrong mij geheel en al.
416. Toen de Beeltenis [11] uitgesteld werd, zag ik de levende beweging van de hand van Jezus, die een groot kruisteken maakte. De avond van dezelfde dag, toen ik in mijn bed lag, zag ik die Beeltenis zweven over de stad die met strikken en netten overspannen was. Toen Jezus voorbijkwam sneed Hij al die netten door en op het einde maakte Hij een groot kruisteken en verdween. Ik zag me omgeven door een groot aantal boosaardige wezens die brandden van een enorme haat tegen mij. Hun mond spuwde alle soorten dreigementen. Toch heeft geen enkele mij aangeraakt. Na een tijdje verdween deze verschijning, maar het duurde lang vóór ik kon inslapen.
417. Vrijdag, toen ik te Ostra Brama was voor de feestelijkheden waaronder de Beeltenis was uitgesteld, woonde ik de preek bij van mijn biechtvader. Het was de eerste preek over de Goddelijke Barmhartigheid, die Jezus reeds zo lang verlangd had. Toen hij over de grote barmhartigheid van de Heer begon te spreken kreeg de Beeltenis een levend uitzicht en de stralen drongen binnen in de harten van de verzamelde personen. Bij het zien van de genade Gods werd mijn ziel overstroomd met grote vreugde. Ik hoorde deze woorden: "Gij zijt de getuige van Mijn barmhartigheid, gij zult eeuwig vóór Mijn troon staan als een levende getuige van Mijn barmhartigheid."
[11] Het gaat hier over de Beeltenis geschilderd door E. Kazimirowski [zie Voorwoord: Geschiedkundig overzicht, en Db 1, 418, 419].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 169]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Kijk naar de reiziger: Hij komt van ver, nat van het zweet en uitgeput door de lange tocht. Hij stapt moeizaam, gebukt onder de moeheid en leunend op zijn stok, maar eens op de bergtop ontdekt hij op grote afstand, diep aan de horizon en verstopt in de wolken, de kerktoren van zijn gehucht, het dak waaronder hij geboren werd, de bomen die zijn kinderjaren schaduwden en meteen is de vermoeienis weg en voelt hij zich zo struis als in zijn jeugd, hij loopt, hij vliegt Zo ook, als onze standvastigheid wankelt en we onze moed niet meer aanvoelen op gelijke hoogte met de offers die Gods wet van ons eist moeten we onze blik verheffen en onze geest en ons hart naar het hemelse Vaderland richten
Maar hoe de wonderen van Gods Stad beschrijven, dit visioen en deze ongelofelijke vreugde die geen taal kan uiten en die het menselijk verstand overstijgt? De Hemel, we hebben hem niet gezien Dwalende reizigers in deze vallei van pijn en tranen zijn we gedoemd, zoals het gevangen Israël op de oevers van de Eufraat, om onze harpen en citers aan de treurwilgen van het arme mensenleven op te hangen. Geen mensenstem noch lier kan ooit gezang en akkoorden eenstemmig voortbrengen uit de melodieën en zachte concerten die in de onbeschrijfelijke stad te horen zijn. We kunnen maar met raadselachtig praten met grove en manke vergelijkingen. Onze enige toevlucht is te herinneren aan de verspreide trekken in de heilige Schrift en bij de Kerkvaders, hun onvolledige en afgezwakte woorden over dit welgesteld verblijf. Laat ons nochtans hopen dat de goddelijke genade ons gebrekkig verstand te hulp komt en ons ontoereikend woord aanvult om in zekere mate de zielen van grove verleidingen af te wenden en ze te laten verlangen naar het bezit van het eeuwig Vaderland.
Het is opmerkelijk dat de Heilige Schrift de Hemel "requies," of "rust" noemt. Anderzijds wordt er gezegd dat er twee soorten inwoners in dit verblijf wonen: God eerst, waarvan in de Hemel de tempel en de troon is, dan de engelen en de mens geroepen om één te worden met God en zijn zaligheid te delen. De Hemel is dus de rust van de mens, een dubbele waarheid die we nu zullen toelichten en uiteenzetten.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 52]
De oproep tot Liefde
Alles wat God ons in dit gedeelte zegt is een openbaring van de liefde die hij voor ons heeft, op dezelfde wijze zoals een vader gedragsregels oplegt aan zijn kinderen, opdat ze niet zouden afstappen van de weg die ze moeten volgen.
Op de dagen volgend op zijn triomfantelijke intocht in Jezus, werd Jezus bestookt met listige vragen en problemen door de Farizeeërs en de Sadduceeërs. Een van de schriftgeleerden die naar hen geluisterd had terwijl ze discussieerden, en gemerkt had dat hij hun correct had geantwoord, kwam dichterbij en vroeg: Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod? Jezus antwoordde: Het voornaamste is: "Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht." Het op een na belangrijkste is dit: "Heb uw naaste lief als uzelf." Er zijn geen geboden belangrijker dan deze. De schriftgeleerde zei tegen hem: Inderdaad, meester, wat u zegt is waar: hij alleen is God en er is geen andere god dan hij, en hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers. Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: U bent niet ver van het koninkrijk van God. En niemand durfde hem nog een vraag te stellen. [Marcus 12:18-34] En aldus is het Koninkrijk van God het Koninkrijk der Liefde: om lief te hebben en te dienen uit liefde.
Maar deze liefde moet worden begrepen in de betekenis van de eerbied van de zuiverheid voor de reinheid vereist in iemands levenswijze, voor de trouw aan God en de anderen en voor het houden van enige belofte, een eed en een plechtige gelofte. Het falen in het naleven van één van deze punten is een handeling van ontrouw en aldus een gebrek aan liefde die we aan God en ons naaste verplicht zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Handelingen der Apostelen [15/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 83]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
Pierre Gaillard [1621-1715]
Als official moet hij vaak naar Grenoble. Zo brengt hij daar gedeeltelijk de winter van 1664 door vanwege een rechtsgeding dat de clerus van Gap inspant tegen kanunnik dAbon. Hij is er in familiekring, want hij heeft minstens drie zussen die in Grenoble getrouwd zijn: Marguerite, echtgenote van Guillaume Lavorel, Gasparde, getrouwd met een andere Lavorel, en Anne, vrouw van Espié. M. Gaillard is nog in Grenoble eind juli 1665 wanneer de geruchten rond Laus ophef beginnen te maken. Hij beslist er naartoe te gaan met zijn neef Lavorel, pastoor van Saint-Laurent in Grenoble en zoon van Marguerite. Dit is het verhaal van dit eerste bezoek in het dal van Laus:
"Het gerucht rond de visioenen van Benoîte doet de ronde in Grenoble en in heel de Provincie: ik was toen in Grenoble. Bij mijn terugkeer ging ik naar Laus bij O.L.V. van Augustus met mijn neef Lavorel. Van op de berg, bij het zicht van de kapel, knielde ik, aanbad God, vroeg hem 3 gunsten voor mijn innerlijk leven en die ik erken verkregen te hebben zodat ik totaal aan die devotie verbonden ben en met mijn lichaam en ziel er aan toegewijd ben, al mijn bezittingen, mijn bibliotheek na mijn dood er aan afsta en er begraven wens te worden. Ik daal af en zie een grote menigte, processies, berouwvolle en nederige mensen. Bij het horen van al wat hier gezegd werd en gebeurde was ik als de koningin van Saba: ik zag meer dan ik hoorde zeggen. Ik zag de plaatselijke Prior, bijgestaan door de naburige priesters, de pastoors die biecht hoorden en offeranden ontvingen. Bij het zien van de aangebrachte offeranden en van al wat er zich afspeelde, dat er niets in de kapel bleef, schreef ik naar M. Lambert, de hoofdvicaris, gezien de afwezigheid van Mgr. De aartsbisschop dEmbrun die als ambassadeur voor de Koning in Madrid verbleef."
In dit kort verhaal trilt de vurige aard van de priester, alsook de reactie van een beheerder bij het zien van een ontoereikende organisatie. Hij zal steeds in de bres staan ten dienste van de bedevaart tot in 1678. Eens aartsdiaken in september 1667 beslist hij een brug over de Durance te laten bouwen [de brug van Valserres, zegt de aartsdiaken] waarvan de tol de twee zijkapellen van de basiliek in Laus bekostigt. Na een beenbreuk in 1678 ondergaat hij een diepte in zijn gezondheid tot in 1694 als hij bijna sterft aan een hersengezwel, zodat hij zijn ambt als aartsdiaken overmaakt aan zijn neef Espié die hij uit Gap liet komen. Maar zijn sterk gestel krijgt de bovenhand en hij denkt eraan zich in Laus te vestigen om de bedevaart tegen haar hekelaars te verdedigen. Het is het begin van een resem rechtszaken tegen zijn confraters in het Kapittel en die hem verwijten zijn ambt als kanunnik te verwaarlozen en er de honoraria van op te strijken door zich ziek te melden. "Gaat hij niet te voet en zonder eten van Gap naar O.L.V. van Laus en, in plaats van naar Valserres, dezelfde weg terug neemt hij leest zonder bril, speelt biljart bij kaarslicht en blijft official op de feestdagen gaat hij naar Laus om er 6, 8 en 12 uur per dag biecht te horen, wat inderdaad zijn goede gezondheid bewijst."
Vertaling: Broeder Jozef
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen Profetie 112?
De openbaringen en visioenen van Malachias zijn sinds heugenis een onderwerp van debat geweest. In 1559 vermeldde de Belgische monnik, Arnold de Wyon, Malachias profetie van de pausen in zijn boek "Lignum vitae:" De voorspellingen verhalen over elke toekomstige paus [vele antipausen inbegrepen] in successieve volgorde, beginnende met paus Celestinus II in 1143, tot en met Paus Benedictus XVI: in totaal 111 pausen of 111 aparte profetieën.
Naar verluidt schreef Malachias rond 1139 de profetieën van de pausen neer, net voor zijn eerste bezoek aan de paus. Hij gaf zijn profetische documenten aan de toenmalige paus Innocentius II, waarop het document gedurende meer dan vierhonderd jaar verborgen bleef. Arnold de Wyon [soms de Wion] werd geboren in 1554 in België. Hij werd een benedictijner monnik en uitgever te Venetië. In 1595 geeft hij het lijvige boek "Lignum Vitae, Ornamentum et decus Ecclesiae" uit. In het boek staan de "Prophetia S. Malachiae, Archiepiscopi, de Summis Pontificibus," die worden toegeschreven aan de Heilige Malachias.
Hoe Arnold de Wyon aan dit indrukwekkend werk is gekomen is niet geweten en waarschijnlijk zijn ze wel toe te schrijven aan Malachias. Hoe zou Arnold de Wyon anders aan deze naam gekomen zijn? Omdat Arnold de Wyon uitgever was in Venetië is de meest waarschijnlijke veronderstelling dat een hooggeplaatste persoon, of iemand anders die toegang had tot de archieven van het Vaticaan, deze profetieën aan hem overgemaakt.
Wie de originele auteur ook was, veel van de beschrijvingen zijn heel nauwkeurig. Alle 112 voorspellingen worden gedaan in een korte, Latijnse uitdrukking, die met elke Paus overeenstemt. Hun betekenissen hebben meestal verband met wat de pausen doen, hun plaats van geboorte of hun wapenschild.
Chris De Bodt
11. Het sacrament van de Eucharistie [deel 32]
Biecht en eucharistie
De biecht is het sacrament van de vergeving. God vergeeft de zonden van de mens die Hij geschapen heeft, zodra hij daar maar berouwvol om vraagt.
God geeft ons door Christus echter ook een bijzonder sacrament, waardoor Hij de zonden en de ziel van de wonden, die door de zonden zijn ontstaan, geneest, de eucharistie.
De eucharistie is een feestmaal. De eerste voorwaarde om eraan deel te nemen is de vergeving van de zonden door de kracht van de goddelijke Liefde die zich bijzonder in de biecht openbaart. [vgl.Mt 22, 1-14]
Maar het is niet voldoende vrij van zonden te zijn, de gelovige moet ook vast geloven dat Christus in de Eucharistie tegenwoordig is.
De H. Paulus veroordeelde twee eigenschappen van christenen die de eucharistie vieren:
Enerzijds gedragen zij zich tov anderen egoïstisch, anderzijds zijn zij zich helemaal niet bewust dat zich achter het eucharistisch Brood het LICHAAM VAN CHRISTUS verbergt. [1 Kor. 11,23]
Hierdoor is voor een leven in de zin van de Eucharistie de regelmatige biecht noodzakelijk.
[ ]
Wie tot het geheim van de Eucharistie doordringt, diens ziel wordt steeds gevoeliger en kan steeds gemakkelijker onderscheiden wat goed en niet goed is. Deze mens zal het kwaad weerstaan, de eucharistische liefde wordt een vast bestanddeel van zijn leven en hij zal de belichaming worden van de levende Eucharistie.
[Uit Eucharistie door Pater Slavko Barbaric]
Anne Van Der Sloten
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 299]
Josephus Flavius [Jozef ben Matthias]
Ook Tiberias was bijna, op dezelfde manier, door de Galileeërs geplunderd. Er gebeurde namelijk het volgende: de belangrijkste raadsleden hadden een brief naar de koning geschreven met het verzoek of hij naar hen toe wilde komen om het bestuur van de stad over te nemen. Als antwoord op hun brief schreef de koning dat hij bereid was om te komen. Hij gaf die brief aan een van zijn bedienden, die Crispus heette, en een Jood van geboorte was, om die naar Tiberias te brengen. De Galileeërs kregen in de gaten dat die man een brief bij zich had, namen hem gevangen en brachten hem naar mij toe. Zodra de hele menigte daar hoogte van kreeg werden ze razend en wilden ze hun wapens opnemen. Een groot aantal kwam de volgende dag van alle kanten bijeen en begaf zich naar Asochis, waar ik op dat moment verbleef. Zij maakten een vreselijk kabaal en riepen dat de mensen uit Tiberias verraders waren en hielenlikkers van de koning. Ze vroegen mij toestemming om naar de stad af te dalen en die met de grond gelijk te maken. Zij haatten de inwoners van Tiberias net zo erg als die van Sepphoris.
Toen ik dat hoorde wist ik niet zo goed wat ik moest doen en hoe ik Tiberias aan de woede van de Galileeërs kon laten ontkomen. Ik wist dat ik niet kon ontkennen dat de inwoners van Tiberias een brief naar de koning hadden geschreven met de uitnodiging om naar hen toe te komen, want zijn schriftelijk antwoord aan hen, zou dat onherroepelijk aantonen. Nadat ik daar lang over na had gedacht, zei ik tegen hen: "Ik weet best dan de inwoners van Tiberias onjuist hebben gehandeld en ik zal jullie dus niet verbieden om de stad te plunderen. Jullie moeten daarbij wel met een aantal dingen rekening houden. De inwoners van Tiberias zijn niet de enigen die onze vrijheid hebben verraden, maar velen van de zogenaamd meest vaderlandslievende Galileeërs, hebben hetzelfde gedaan. Wacht daarom totdat ik heb achterhaald wie ervoor hebben gezorgd dat wij gevaar hebben gelopen. Jullie kunnen hen dan allemaal tegelijkertijd in handen krijgen, samen met de mensen die jullie zelf aanbrengen."
Met die woorden kalmeerde ik de menigte. Ze lieten hun woede varen en gingen ieder huns weegs. Ik gaf het bevel om de koerier die de brieven van de koning had gebracht in de boeien te slaan. Een paar dagen later wendde ik voor dat ik voor een dringende persoonlijke zaak het koninkrijk moest verlaten. Ik liet Crispus in het geheim bij mij komen en droeg hem op om de soldaat die hem bewaakte dronken te voeren, en naar het koninkrijk te vluchten en zei hem dat hij niet zou worden achtervolgd. Crispus volgde mijn raad op en maakte zich uit de voeten. Zo ontkwam Tiberias, toen het in gevaar verkeerde, door mijn kundige leiding en zorg, die ik voor haar behoud koesterde, voor de tweede keer aan haar verwoesting.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 124]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Jezus doop is nabij
19 tot 26 september. In deze dagen zijn bij Johannes verscheidene groepen aangekomen die Jezus tot de doop door Johannes had opgewekt. Ook Parmenas en zijn ouders trokken er uit Nazareth heen, zoals ook meerdere tollenaars. Ik zag met vreugde hoe Johannes de boodschap van Jezus' nadering ontving, daardoor met nieuwe moed vervuld werd, opstond en ijverig zijn doopwerk hervatte. Hij hield een schone toespraak over de Messias, voor wie hij weldra de plaats inruimen en wijken zou. Hij verootmoedigde zich zo diep voor Hem, dat zijn leerlingen er zich smartelijk over bedroefden.
Het eiland van Jezus' doopvijver is nu reeds geheel en schoon groen. Niemand betreedt het, tenzij af en toe Johannes. De brug erheen houdt hij gewoonlijk afgesloten. Johannes was na de laatste aanvallen van Herodes en de Joden zeer neerslachtig. Het was echt aandoenlijk om zien, hoe zijn vurigheid verminderde, naargelang de tijd van Jezus' komst [buiten zijn weten] naderde, maar nu hij het bericht van Jezus komst ontvangen heeft, vat hij nieuwe moed. Ik meen dat Jezus binnen 8 of 10 dagen hier zal zijn.
Verscheidene scharen begeleiders, die Jezus vooruit gezonden had uit Nazareth zag ik bij Johannes aangekomen. Ik zag hen in zijn tent tegen hem over Jezus vertellen. Johannes was zo vol liefde tot Jezus en daarom zo vol ijver, dat hij bijna ongeduldig werd, omdat Jezus nog steeds niet duidelijker gezegd had dat Hij de Messias was. Dit is begrijpelijk en het was zeer menselijk. Terwijl Johannes nu die vrienden van Jezus doopte, kreeg hij de zekerheid van Jezus nabijheid, want hij zag een lichtwolk over hen komen en zag in een visioen Jezua en al zijn leerlingen rondom Hem. Sinds dit ogenblik is Johannes onbeschrijfelijk verheugd. Hij ziet telkens opnieuw in de verte of de Heer nog niet nadert.
14. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 11]
Stigmata, ziekte en dood
Omdat Mariana de Jesus Torres voorbestemd was voor buitengewone genaden tijdens gans haar leven, spaarde de Heer haar niets dat enigszins kon bijdragen tot haar zuivering en volmaaktheid.
En zo, tijdens de nacht van 17 september 1588, terwijl Mariana aan het bidden was, ontving ze de heilige wonden van Onze Heer in haar handen, voeten en zijde. Zij schreeuwde het uit en bleef sidderend achter. Men moest haar het bed in helpen. De stigmata verschenen als doorboorde wonden in de palmen van haar handen en de zolen van haar voeten. In haar zijde was een roodpurperachterige zwaardwonde te zien.
Hierna werd ze verschrikkelijk ziek en onderging zij een martelende beproeving. Zij kon geen enkel deel van haar lichaam meer bewegen. Bij het verergeren van haar pijnen deed de duivel zijn uiterste best hiermee te breken door haar te suggereren dat dit allemaal tevergeefs was, een leugen, een hoax was. Hij was onophoudelijk, in de vorm van een afgrijselijke slang, op rooftocht rond haar bed, de zijde langs dewelke zij een onophoudelijk lijden had.
Op een nacht, toen zij niet langer deze verschrikkelijke beproeving van vijf maanden kon volhouden, aanriep zij de Meest Heilige Maagd. Daarop voelde ze een hand die zachtjes over haar hoofd wreef. Zij keek op en zag de Koningin van de Hemel, mooi, vriendelijk en verheven in een aurea van licht.
Nu kon ze bewegen en zag ze niet langer de afzichtelijke slang. Haar toestand verergerde noch. Tot verwarring van de hele gemeenschap blies ze andermaal haar laatste adem uit. Het was de zaterdag voor Pasen en haar lichaam werd opgebaard in het lager koor. Velen kwamen langs en riepen luid: "De Heilige is dood! Onze engel is heengegaan!"
De volgende morgen echter, terwijl de gemeenschap zich naar het hoger koor begaf om de lijkgebeden te bidden, vinden zij haar biddend! Zoals haar goddelijke Bruidegom, die ze in alles trachtte te imiteren, was ze verrezen tijdens de ochtend van Pasen, om verder te lijden voor de zielen van de wereld.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3492 van 6/6/2011
Lieve kinderen, Ik vraag u om trouw Mijn boodschappen na te leven, omdat Ik u wil leiden naar Hem die uw Weg, Waarheid en Leven is. Laat de armen niet hangen, want nu is het de geschikte tijd voor uw terugkeer tot God. Geef het beste van u in de opdracht die de Heer u heeft toevertrouwd. Hij zal u sterkte en moed geven. Ik wens u te helpen. Ga niet weg. U wordt allen bemind, ieder door de Vader, de Zoon en door de Heilige Geest. Leef naar de Hemel toe en laat de wereldse dingen u niet afdwalen van het pad der Heiligheid. De mensheid is besmet door de zonde en nu is het de tijd van grote spijt. U zult gruwelen zien op Aarde. Een pijnlijke gebeurtenis zal plaatsvinden in Trevões en mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Ik lijd om wat op u afkomt. Kniel neer in gebed en de mensheid zal vrede vinden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 6
Ten gevolge van het wijd verspreid zijn van zondevolle praktijken, zal de nederigheid geen vruchten voortbrengen. De wetenschappers zullen niet worden beloond, beminnelijkheid zal er niet meer zijn onder de bevolking. Welslagen en gastvrijheid zullen niet bestaan, maar krenterigheid en armoede zullen hun plaats innemen. De verandering van de rede zal slechts de helft van het gebladerte voortbrengen en de gebruikelijke festiviteiten van de Kerk niet langer bijgewoond. Alle mensenklassen zullen vervuld zijn van haat en vijandigheid tegenover elkaar. De mensen zullen niet meer met genegenheid met elkaar omgaan tijdens de grote seizoenfeesten. Zij zullen verstoken leven van gerechtigheid en oprechtheid, van kleinsaf tot jong en van jong tot oud.
Vertaling: Chris De Bodt
22-08-2011
22 augustus 2011
22 augustus 2011
1. Na Elenin, nu Honda en Levy
Het is amper een paar weken geleden dat ik de komeet Honda-Mrkos-Pajdusakovo aan het waarnemen was, die we om het gemakkelijk te maken komeet Honda M-P noemen. Zij bevond zich heel laag aan de zuiderse hemel in het sterrenbeeld Zuidervis. Met het gebruik van de tijd als lokmiddel, heb ik twee dingen waargenomen: het ene rond middernacht en het andere zon twee uur daarna. Op die wijze kon ik een flauwe, ronde en nevelige gloed bemerken overdwars het sterrenbeeld over een tijdspanne van twee uur.
Natuurlijk was het niet iets uitzonderlijk om naar te kijken, maar een oude vriend opnieuw ontmoeten doet steeds deugd. Ik zag de komeet voor het laatst in 2001 en daarvoor nogmaals in 1995. Honda M-P is, wat astronomen noemen, een terugkerende of periodieke komeet, zowat als de komeet Halley, maar met een kleinere omloop en vandaar ook een minder lange periode vooraleer ze terugkeert. De komeet werd in 1948 ontdekt door twee Japanse amateur-astronomen en bijna tegelijkertijd ook gezien door Antonin Mrkos en Ludmila Pajduskova. Periodieke kometen
Periodieke kometen zijn kometen die een baan hebben met een omlooptijd die minder is dan 200 jaar of kometen waarvan meer dan één perihelium passage werd geobserveerd. [bvb 153P/Ikeya-Zhang]. Zij krijgen een nummer voor de naam, die meestal na de tweede passage wordt toegevoegd. Hierdoor zijn er dus nog periodieke kometen die geen voorafgaande code hebben, zoals P/2005 T5 [Broughton]. Bijna altijd wordt de komeet naar zijn ontdekker genoemd, maar in een paar uitzonderlijke gevallen is dit niet zo en draagt ze de naam van de persoon die de komeetbaan berekende, zoals 2P/Encke en 27P/Crommelin. De baan van een periode komeet met kleine baan is moeilijk te berekenen door de vele storingen van de aantrekkingsvelden van de planeten.
Bij de kometen die dezelfde naam dragen maakt de voorgaande code dan het onderscheid. Een voorbeeld hiervan zijn de 9 kometen ontdekt door Eugene Shoemaker en David Levy, namelijk 181P, 192P. Dikwijls wordt ook gezegd komeet Shoemaker-Levy 6 en komeet Shoemaker-Levy 1.
In de Astronomische nomenclatuur staat de letter "C" voor een niet-periodieke komeet, de letter "P" voor een periodieke komeet, de letter "D" voor een verdwenen of verbrande komeet, de letter "X" voor een komeet met onberekenbare baan en de letter "A" dat verkeerdelijk voor een komeet werd aanzien maar eigenlijk een dwerg planeet is. Sommige kometen behielden de voorletter "C" tot de volgende observatie indien hun omlooptijd groter is dan 30 jaar
De volgende keer dat Honda ons een bezoekje komt brengen zal in het jaar 2017 zijn, waarbij ze de aarde het dichtst zal benaderen tegen 11 februari.
Honda behoort tot de korte termijnkometen van de Jupiterfamilie of zij met een kringbaan van minder dan 20 jaar die onder invloed staan door het zwaartekrachtwonder Jupiter. Terwijl de komeet elke 5.3 jaar langs de zon gaat, benadert ze van tijd tot tijd dicht de planeten Venus, Aarde en Jupiter. Als ze langs Jupiter gaat kan de grote zwaartekracht de baan lichtjes wijzigen. Dit gebeurde ondermeer in 1983 en zal opnieuw gebeuren in 2030.
Op maandag 15 augustus, kwam Honda dicht voorbij de aarde razen, relatief gezien dan, op een afstand van iets meer dan 9 miljoen kilometer. Om u een idée te kunnen vormen: dit is zon 23 maal de afstand aarde-maan, dus nog steeds een veilige afstand. Er werd mij gevraagd of de komeet enige invloed zal hebben op onze Aarde, en mijn antwoord is "neen." Honda is amper een kilometer groot en veel te klein om enig meetbaar effect op onze veel grotere, vaste planeet te kunnen hebben. Als er al van invloed sprake zou kunnen zijn, is het juist omgekeerd en kan de aarde lichtjes invloed hebben op de baan van de komeet.
Toen ik de komeet Honda-M-P zag, gaf ze een flauw lichtschijnsel af in een grote amateur telescoop van 40 centimeter. Midden augustus was ze veel helderder met een lichtsterkte 8.5 en een coma of komeetatmosfeer van zowat de helft van de maanoppervlakte.
U hoeft zich geen zorgen te maken, want de coma zal zeker de aarde niet bereiken. De kortste afstand van Honda was;zon 9 miljoen kilometer en de nevelige gloed rond de kleine komeetkern heeft een lengte van 70.000 kilometer, veel te klein dus om onze planeet te kunnen raken. Zelfs als we door haar buitenste coma zouden langsgaan, zou het meest optimistische effect een mooi spektakel van meteoren zijn. Comas zijn sterk verdund en het ijs, stof en de smalle rotsen zouden vlug verdampen bij het binnendringen van onze bovenste atmosfeer.
Hoe dichter een hemels voorwerp zich bij de aarde bevindt, hoe sneller het zich lijkt voort te bewegen in de lucht. Omdat de komeet op haar dichtste afstand begon te komen terwijl wij 15 augustus naderden, nam ze vlug in snelheid toe tot die dag. Tijdens de maand augustus bijvoorbeeld nam de komeet zon twee graden in beslag in het zuiderse sterrenbeeld Kraanvogel. Dat nam toe tot ongeveer 3 graden en tegen 14-15 augustus doortrok Honda M-P zon tien graden van de zuiderse hemel.
De volgende anderhalve maand is de komeet nog steeds zichtbaar in het uiterste zuidelijke deel van Australië en dat rond 1 uur s nachts, maar na de veertiende, zullen enkel de waarnemers van de zuidelijke hemisfeer ze zien. Om de komeet te zien heb je wel een kleine telescoop nodig, daar ze zeer verspreid wordt en niet helderder dan magnitude 8 zal zijn. Ook komt de maan dan in haar volle fase, waardoor de hemel sterk wordt verlicht en zo het object nog moeilijker vindbaar zal zijn.
Na haar dichtste nadering, gaat Honda M-P over naar de noordelijke hemisfeer en begint ze opnieuw helderder te worden [magnitude 6] en dit tegen einde september, waabij ze dan voor de ochtend zichtbaar zal zijn voor sterrenliefhebbers begin oktober in de noordelijke hemisfeer. Er wordt tegen dan verwacht dan men met een goede verrekijker het object zal kunnen waarnemen, met zon 7 magnitude.
Samen met Elenin opnieuw een verband met Joodse kalender, maar ook met de Christelijke kalender
Bijzonder in 2011 is ook dat op 15 augustus [Maria Tenhemelopneming] de komeet Honda-Mrkos-Pajduáková de Aarde het dichtst naderde tot op 9 miljoen kilometer en wel om 8 uur s morgens. De komeet zal het best zichtbaar zijn vanaf het zuidelijk halfrond. Bij ons komt de komeet vanaf 18 augustus boven de horizon, maar wel laag, zodat ze niet waarneembaar zal zijn in onze streken met een declinatie van -68°
Op 11 september 2011 staat Elenin het dichtst bij de zon namelijk 0,482 AU van de zon. Hun magnetische velden beinvloeden elkaar dan maximaal.
Na haar dichtste nadering, gaat Honda M-P over naar de noordelijke hemisfeer en begint ze opnieuw helderder te worden [magnitude 6] en dit tegen einde 28 September, waarbij ze dan voor de ochtend zichtbaar zal zijn voor sterrenliefhebbers begin oktober in de noordelijke hemisfeer. Er wordt tegen dan verwacht dan men met een goede verrekijker het object zal kunnen waarnemen, met zn 7 magnitude. Om precies te zijn zal de periodieke komeet 45P/Honda-Mrkos-Pajdusakova in periheliumdoorgang op 0,53 AE van de zon komen te staan om 18 uur.
Hierbij dienen we, net als voor de komeet Elenin, te onthouden dat daags daarna het Joodse Nieuwe Jaar 5772, "Rosh Hashjana," precies tijdens die dagen staat Elenin tussen de Aarde en de Zon in staat.
Alsof dit alles nog niet voldoende is, komt er nog zich nog een derde komeet opdringen, omstreeks 27-28-29 september zal de komeet Levy eveneens op één lijn staan met de zon.
Tegen de ochtend van 7 oktober wordt het echt interessant en zal de komeet Honda zich bij de komeet Elenin vervoegen op zon vier graden afstand [acht volle manen] aan haar noorderzijde. Alhoewel beide kometen zich op een verschillende afstand met de aarde zullen bevinden. [145 miljoen kilometer voor Honda MP tegen 35 miljoen kilometer voor Elenin, zullen ze zich ongeveer in dezelde zichtlijn bevinden. Dit zal een prachtig en uitzonderlijk luchtspektakel zijn!
Elenin en Honda als tweelingen aan de nachtelijke hemel
Het ogenblik dat de komeet het dichtst Elenin de aarde zal voorbijgaan, 16 oktober 2011, valt midden het Joodse Loofhuttenfeest, dat dit jaar aanvangt op de avond van 12 oktober en duurt tot s avonds 19 oktober.
Verdere gegevens
Op 17 oktober is de datum dat Elenin het dichtst bij de aarde zal staan, nl. zon 35 miljoen kilometer.
Op 22 oktober 2011 kruist Elenin de baan van de aarde op een afstand van 0,242 AU van de aarde.
Op 24 november 2011 staat de aarde weer tussen Elenin en de zon in op een afstand van 0,6 AU van Elenin en de zon dus op 1,6AU van Elenin.
18 juni 2012 staat Elenin weer op 1 lijn met de zon en de aarde, maar op een afstand van 4,2 AU van de zon en 5,2 AU van de aarde. De zon staat nu dus tussen Elenin en de aarde in.
Op 26 december 2012 is de laatste samenstand. Dan staat Elenin , de aarde en de zon weer op 1 lijn. De afstand van de aarde tot Elenin is dan 5,2 AU en tot de zon 6,2 AU
Bron: Astrobob [Bob King]
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Biografie Vr. Pétar Ljubicic [1/4]
Fr. Pétar Ljbicic, OFM is geboren in 1946 in Prisoje, Tomislavgrad. In 1967 trad hij in bij de Franciscaner Orde in de provincie van Bosnië-Herzegovina. Hij werd tot priester gewijd in 1972. Hij studeerde theologie in Sarajevo en Koenigstein. Hij was parochiale vicaris in Vitina en Tihaljina Seonica, en van 1984 tot 1995 in Medjugorje. Na het verlaten van Medjugorje, diende hij in de Kroatische Katholieke Missie in Zwitserland. Hij is de schrijver van verschillende boeken over de gebeurtenissen te Medjugorje. Tijdens zijn verblijf te Medjugorje en later, nam hij deel aan ontelbare gebedsbijeenkomsten, die over geheel Europa door Medjugorje bedevaarders werden georganiseerd.
Vr. Pétar en Mirjana in veel jongere tijden
Aan Mirjana Dragicivec zijn de belangrijkste geheimen te Medjugorje doorgegeven. Met uitzondering van het derde geheim, is het niet geweten of de geheimen voor alle zieners dezelfde zijn. In feite kunnen er dus maximum 55 geheimen zijn, maar hoogstwaarschijnlijk zijn er nog een aantal geheimen die door meerdere zieners worden gedeeld, waaronder het eerste geheim. Mirjana Dragicevic, die ondertussen is uitgegroeid tot de hoofdzieneres te Medjugorje, heeft Pater Pétar Ljubicic uitverkoren als priester om, samen met haar en vooraleer elk geheim zich gaat manifesteren, tien dagen vooraf afgezonderd te bidden en te vasten. Na zeven dagen of drie dagen op voorhand, zal elk geheim aan de wereld worden bekend gemaakt.
Mirjana heeft ook de reden bekend gemaakt waarom zij Pater Pétar heeft gekozen: hij was opvallend vriendelijk en attent, vooral voor de armen en de weeskinderen en dat ging niet onopgemerkt aan Mirjana voorbij.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Medjugorje: Vicka op de Ierse Openbare Televisie
Zo'n tweeduizend mensen bevonden zich in een Ierse TV-studio toen de zienster uit Medjugorje Vicka Ivankovic er afgelopen donderdag, 18 augustus haar dagelijkse verschijning had. Vicka schijnbaar genezen.
Sedert het begin van de verschijningen van Maria te Medjugorje, staat zienster Vicka ondertussen bekend voor haar eeuwige glimlach en haar ononderbroken, standvastige beschikbaarheid voor iedereen die haar wou bereiken. Er werd enkel een lijn getrokken voor haar dagelijkse verschijningen die, op een aantal uitzonderingen na, allemaal in de private sfeer gebeurden sedert 1981.
Afgelopen donderdag was het niet anders voor wat betreft de eerste twee punten, maar wat haar dagelijkse verschijning betreft, gebeurde deze voor de eerste keer in jaren in het openbaar. Zo'n tweeduizend mensen waren er getuige van hoe Vicka [nogal stevig] op haar knieën viel op 16.40 uur, het equivalente uur van 17.40 in Medjugorje, het normale ogenblik van haar verschijningen.
"Als ik neerkiel, zal u weten dat Maria zich werkelijk onder ons bevindt," vertelde Vicka aan het publiek, aldus de Irish Times.
Na de gebeurtenis drongen de leden van de bijeenkomst zich naar voor op het podium en reikten hun handen uit naar Vicka. Sommigen kregen van Vicka zelfs een kus op het voorhoofd. Vicka werd beschermd door lijfwachten, omdat haar toestand nog broos is, na haar herstel van een recente rugoperatie, maar dat verhinderde haar aard niet om van nature uit de mensen de hand te reiken in een uitdrukking van ware Christelijke liefde.
Toen na de verschijning aan Vicka werd gevraagd of ze nog steeds de aanwezigheid van de Heilige Maagd voelde, zei haar vertaalster aan de Irish Times: "Ik kan Haar nog steeds voelen." Gráinne Ievers uit Blackrock vertelde later aan de Ierse krant dat, toen het visioen plaatsvond, "men een speld kon horen vallen en dat zij eveneens de aanwezigheid van Maria kon voelen."
Op vrijdag verscheen Vicka dan als gaste op het Ierse TV-kanaal RTE1 in "The Late Night Show," waarbij ze werd geinterviewd door Ryan Tubridy. Tijdens het interview, dat u hieronder volledig kan volgen, vertelde Vicka dat ze nog steeds niet weet wanneer het zogenaamde "blijvende teken" op de Podbrdo, de Verschijningsberg, er zal komen. Dit blijvende teken is het derde van de tien profetische geheimen die de Maagd Maria toevertrouwd aan elke ziener. Vicka herhaalde dat het teken op de plaats van de eerste verschijning van Maria, er in de eerste plaats zal komen voor de mensen die zich nog steeds ver van God bevinden.
"Ik weet het zelf nog niet wanneer. Ik wacht op Onze Lieve Vrouw om mij het ter kennis te brengen,"antwoordde ze op de vraag wanneer het permanente teken er zal komen. Dit stelt haar enigszins in een andere positie dan haar medezienster, Mirjana Dragicevic, die meermaals heeft herhaald dat ze de datum, het uur en de minuut kent van elk van haar geheimen.
Bron: Medjugorje Today
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 61]
Michael Sepal
De hemel was gedurende de hele dag bewolkt, behalve in het uiterste westen. Daar bevonden er zich geen wolken en was de hemel blauw. Ik denk niet dat de zon de dag ervoor had geschenen bij de Kroatische Mis om zeven uur s avonds. Vader Jozo deed de homilie en tijdens de Liturgie van de Eucharistie, kwam de zon voor de eerste maal te voorschijn in het wolkenloze gedeelte van de westerse hemel. Het leek ongebruikelijk lang en de zon zag eruit alsof ze bijna volledig was bedekt met een witte schijf die trilde. Aan de randen van de schijf bleef een gedeelte van helder zonnelicht zichtbaar. Anders dan een normale zon op dat uur op de vierentwintigste juni, konden we de zon bekijken, zelfs zonder zonnebril. Vele andere mensen kijken eveneens naar de zon. Niemand scheen opgewonden, maar vele werden erdoor geraakt, mijzelf inbegrepen.
Nadat ik bij de Communie de Heilige Hostie had ontvangen, knielde ik neer onder een kleine boom. Tijdens deze periode kon ik de vrede en de liefde van God voelen, die mijn hart opvulde en bedankte ik Hem, terwijl de tranen van mijn wangen liepen.
Het is nu meer dan drie jaar sinds mijn eerste bedevaart naar Medjugorje en ik ben nog steeds het pad van de bekering aan het volgen. Ik heb sinsdien geleerd dat de bekering een proces is waar men dagelijks moet aan werken tot men de laatste adem hier op aarde heeft uitgeblazen. Ik ben God en Onze Lieve Vrouw enorm dankbaar voor alle genaden die ze mij geschonken hebben en thans voel ik een grote verantwoordelijkheid om Gods liefde en vrede met anderen te delen. Als lid van de "IIPG, Koningin van de Vrede voel ik mij als gezegend, ook al omdat ik de stichter ervan, Nedjo Brecic, persoonlijk heb gekend. Nedjo"was duidelijk een werktuig van Gods vrede en een voorbeeld van hoe men moet leven naar de boodschappen van Onze Lieve Vrouw.
Draag goed zorg voor elkaar en God zegene u,
Michael Sepal
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 156]
Schrift 1
411. 21.3.1935. Dikwijls zie ik tijdens de heilige Mis de Heer in mijn ziel, ik voel Zijn aanwezigheid die mij doordringt. Ik voel Zijn goddelijke blik, ik spreek veel met Hem, zonder een woord te zeggen. Ik weet wat Zijn goddelijk Hart verlangt en ik volbreng altijd wat Hem het meest behaagt. Ik bemin Hem tot de waanzin toe en ik voel dat ik bemind word door God. Op de momenten dat ik Hem ontmoet in mijn diepste binnenste, voel ik me zo gelukkig dat ik het nauwelijks kan uitdrukken. Het zijn korte momenten, want de ziel zou ze niet langer kunnen verdragen: de scheiding van het lichaam zou volgen. Zelfs al zijn die momenten zeer kort, de kracht die zich aan de ziel meedeelt duurt in de ziel heel lang voort. Zonder de minste moeite voel ik een diepe ingetogenheid die zich van mij meester maakt. Ze vermindert zelfs niet als ik met de mensen spreek, ze stoort me ook niet in het uitvoeren van mijn plichten. Ik voel de voortdurende aanwezigheid van God zo dicht als de waterdruppel met de onpeilbare oceaan.
Vorige donderdag, tegen het einde van de gebeden, heb ik deze genade gevoeld die uitzonderlijk lang heeft geduurd, want gedurende geheel de heilige Mis dacht ik dat ik ging sterven van vreugde. Op deze ogenblikken leer ik God en Zijn eigenschappen beter kennen, alsook mezelf en mijn ellende, en ik verwonder me over de oneindige neerbuiging van God naar zo een ellendige ziel als de mijne. Na de heilige Mis voelde ik mij geheel in God ondergedompeld en ik was mij bewust van elk van Zijn blikken in de bodem van mijn hart.
Tegen de middag ging ik een momentje in de kapel en weer trof de macht van de genade mijn hart. Toen ik in ingetogenheid verzonken was, nam satan in grote woede een bloempot en gooide die uit alle macht tegen de grond. Ik zag zijn ganse verbetenheid en afgunst.
412. Er was niemand in de kapel aanwezig, ik hield op met mijn gebed, raapte de gebroken pot op en plantte er de bloem terug in en wou ze terug op haar plaats zetten vóór iemand binnenkwam. Ik lukte er niet in want aanstonds kwamen moeder overste, de zuster van de sacristie en enkele andere zusters binnen. Moeder overste verwonderde er zich over dat ik iets van het kleine altaar had aangeraakt en de bloempot gevallen was. De zuster van de sacristie toonde haar ontevredenheid. Ik probeerde niet het uit te leggen noch mij te rechtvaardigen. Maar 's avonds voelde ik me geheel uitgeput en niet in staat mijn heilig uur te houden, ik bad de moeder mij toe te staan vroeger te gaan slapen. Van zodra ik me neerlegde ben ik onmiddellijk ingeslapen, maar tegen elf uur schudde satan aan mijn bed. Ik werd onmiddellijk wakker en begon rustig te bidden tot mijn engelbewaarder. Plots zag ik zielen uit het vagevuur die boete deden, hun gestalte was als die van een schaduw en tussen hen zag ik veel duivels. Eén van hen probeerde mij te kwellen en nam het uitzicht aan van een kat, en sprong op mijn bed en mijn voeten; hij woog zeer zwaar, als enkele Pud [10]. Ik bad geheel de tijd de rozenkrans; tegen de morgen verdwenen deze wezens en kon ik weer inslapen. Toen ik 's morgens in de kapel kwam, hoorde ik een stem in mijn ziel: "Gij zijt verenigd met Mij, wees niet bang, maar weet, mijn kind, dat satan u haat; hij haat elke ziel, maar jegens u brandt hij met uitzonderlijke haat, want gij hebt veel zielen aan zijn macht ontrukt."
[10] "Pud" is een vroegere Russische maat van 16,38 kg.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 168]
Zevende Lezing: Over de eeuwige zaligheid en het bovennatuurlijke beeld van God
Het is de plek van mijn rust in de eeuwen der eeuwen, ik zal er wonen omdat ik ze gekozen heb. [Ps 131,14]
Ons lot is een raadsel dat de reden alleen niet kan oplossen. Maar het geloof verheft onze gedachte, sterkt onze moed, ontsteekt onze hoop... Het zegt ons: wees niet bang, je verdwaalt niet op een verloren en onzeker pad. Na onze vergankelijke jaren is er een nieuw leven dat het huidige maar afbeeldt. Op deze aarde zijn we reizigers, maar hierboven, de sterren en onze ruimte voorbij, liggen ons erfdeel en ons vaderland. Als pelgrims en bannelingen wonen we nu in tenten: het is in de komende eeuwen dat de Heer ons bestendige woningen zal bouwen.
De onbesuisde die niets begrijpt van ons lot en onze hoop beschuldigt de schepper van onrechtvaardigheid en wijst op de minste onvolmaaktheid in het opzet van de goddelijke wijsheid. Hij lijkt een barbaar, een inwoner van verre eilanden die op een dag bij ons over de werkvloer komt. Hij ziet er verspreide stenen en dooreen geworpen materialen, werklui die metalen frezen of marmer verminken en in dat schouwspel van activiteit ziet hij slechts een afbeelding van de verwarring en vernieling. Hij weet niet dat die schijnbare wanorde eens een volmaakte en wondervare orde zal baren. Zo dwalen onze oordelen over Gods gedrag tegenover de mensen. We zien maar een doelloze strengheid in het mysterie van lijden, we dragen moedeloos en waardeloos de levenslast omdat we onze blik en onze hoop niet kunnen verheffen boven het spektakel en de beperkte horizon van het huidig leven en waarvan we het lot en het einde niet van ontwaren...
Ons lot is God en het eeuwig leven bezitten, het verblijf bewonen waaruit het kwaad is gebannen, waar een overvloed aan goederen geproefd wordt en die in de volksmond Hemel heet. De Hemel, dat is de fakkel die de hedendaagse dingen doet verbleken, het licht dat, ons oordeel veranderend, ons armoede, ziekte, duisternis als een voordeel doet ondervinden en rijkdom, glans van waardigheid, voorkeur en wereldse lof als een nadeel... De gedachte en de verwachting van de Hemel drongen Paulus om de lastigste taken en vreselijkste gevaren aan te pakken, en vervulden hem met vreugde te midden van zijn lijden en verdriet. De gedachte aan de Hemel ontstak bij de belijders een verzuchting naar de marteldood, ze waren onverschillig voor eer en levensgemak, voor koninklijke praal en de pracht van het hof, een Polycarpe, een Ignatius van Antiochië, een Antonius, vol afschuw en minachting in het hart, riepen uit: Aarde, wat lijkt je vuig als ik naar de Hemel kijk!
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 51]
De oproep tot Liefde
Daarom moeten we kijken naar de grondregel die God ons heeft gegeven: "Bemin Hem," en als een nieuw bewijs van zijn liefde, zal het een teken zijn dat Hij onze liefde aanvaardt, onze dankbaarheid, onze nederige tegenprestatie van liefde voor Liefde. We zijn maar heel klein voor de immensiteit van God, maar we geven Hem wat we hebben: "Onze Liefde!" Het is een beetje zoals wat er gebeurt met kinderen die wiegen in de armen van de vader, van wie ze alles ontvangen en hem deze liefde terugschenken met een knuffel en een kus, de symbolen van liefde. En de vader lacht gelukkig en is voldaan, omdat het kind hem als tegenprestatie de liefde heeft geschonken.
Wij tonen en bewijzen onze liefde voor God door de liefde die we geven aan onze broeders en zusters, omdat, zoals wijzelf, ook zij Gods kinderen zijn, geliefd en verlost door Hem in Jezus Christus. Als we werkelijk onze liefde willen tonen aan een vader van een familie, is er geen effectievere weg door geschenken te geven aan onze kinderen. Het is in deze betekenis dat Jezus ons in het Evangelie vertelt dat alles wat we doen voor onze broeders en zusters beschouwt als iets dat we doen voor Hem en dit om de reden dat onze broeders en zusters, zoals wijzelf zijn, kinderen van één en dezelfde Vader zijn, die zich in de Hemel bevindt, geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis en bestemd om het eeuwige leven met God te delen: "God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen." [Gen. 1: 27] Het werk van de schepping is een werk van liefde. God schiep ons uit liefde, zoals een vader.
Hij leidt onze stappen op het pad van het leven. Hij gaf ons Zijn Wetten, Zijn onderricht, die het voorbeeld zijn dat we moeten volgen: "Heb daarom de Heer, uw God, lief en houd u aan uw verplichtingen tegenover hem. Leef zijn wetten, regels en geboden elke dag na. Wees u ervan bewust dat uw kinderen geen getuige zijn geweest van de opvoeding die de Heer u gaf, en niet met eigen ogen zijn grootheid hebben gezien, zijn sterke hand en opgeheven arm. Houd mijn woorden dus in gedachten, maak ze u eigen, draag ze als een teken om uw arm en als een band op uw voorhoofd. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat. Schrijf ze op de deurposten van uw huis en op de poorten van de stad." [Deut. 11: 1-2 en 18-20]
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: Handelingen der Apostelen [14/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 82]
Hoofdstuk 4: Tussenkomst van de bisschoppelijke overheid
De tijd is aangebroken om de voornaamste personages in het onderzoek voor te stellen om een kerkelijke basis te geven aan het gebeuren op Laus. Eerst en vooral M. Gaillard, vicaris generaal van het bisdom Gap, historicus van de bedevaart: de waarde van zijn getuigenis zal vlug overlopen worden. Dan M. Lambert, vicaris generaal in Embrun: zijn beslissing herkent of verwerpt wettelijk Laus. Ten slotte zijn raadgever pater Gérard, jezuïet en overste van het college in Embrun.
Pierre Gaillard [1621-1715]
Het is in augustus 1665 dat M. Gaillard voor het eerst naar Laus komt en hij zal er actief blijven tot aan zijn dood in 1715. Geboren in Grenoble in juni 1621 omhelsde hij het klerikale leven op 19 jaar. Na korte letterkundige studies bij de paters Dominicanen wordt hij op 22 jaar priester gewijd op de zaterdag van de quatertemperdagen van Pinksteren 1643. Als priester ingeschreven in Grenoble werd hij doctor in de godgeleerdheid en licentiaat kerkelijk recht. Opgemerkt door Artus de Lyonne, bisschop van Gap en afkomstig uit Grenoble waar hij overste van de Ursulinnen was, komt hij naar Gap als aalmoezenier van deze bisschop rond 1648.
Vanaf 1650 is hij kanunnik zonder prebende en medepastoor van de kathedraal, dan kanunnik met prebende in augustus 1655 en vertegenwoordiger van de clerus in april 1657. Vicaris generaal en official benoemd in 1660 betrekt hij de woning van de voormalige proost Arnaud op nummer 2 van het plein Saint-Arnoux. In het bisdom Grenoble genoot hij van de inkomsten als pastoor van Saint-Sauveur in Salernes [in 1660 uitgewisseld met de priorij van Montmaur], het rectoraat van Saint-Michel en Saint-Arey in Montignac [in 1662 uitgewisseld met Saint-Jean in Sigoyer] en het rectoraat van Sainte-Madeleine in Pont de Jarrie [later overgedragen aan zijn neef Espié].
In 1661 neemt Mgr. De Lyonne ontslag en benoemt hij Gaillard tot beheerder van zijn bezittingen. Daarna verlaat de bisschop zijn bisdom in april 1662 om zijn intrek te nemen in Parijs bij zijn zoon Hugues, Raadslid van de Staat en kort daarop minister. Gaillard onthaalt de nieuwe bisschop Mgr. Marion en spreekt hem toe bij zijn aankomst in Gap op 8 september 1663. Hij is dus een vooraanstaand lid van de clerus van Gap die ook de eretitel draagt van "raadsman en aalmoezenier van de Koning" sinds 1662, een titel die gewoonlijk toekomt aan de prelaten en hen toegang geeft tot het Hof.
Vertaling: Broeder Jozef
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 111: De Gloria Olivae [Over de Glorie van de Olijf]
Benedictus XVI
Echte naam: Joseph Aloisius Ratzinger, geboren te Marktl am Inn, 16 april 1927
Op 6 November 1998 werd hij gekozen tot vice-deken van het college van kardinalen en op 30 November 2002 tot deken van dit college. Onder zijn verantwoordelijkheid kwam na een periode van 6 jaar [1986-1992] Cathechismus van de van de Katholieke Kerk [KKK] tot stand. Tot op het moment van zijn Pauskeuze beklede hij talrijke verantwoordelijke functies binnen het Vaticaan met als belangrijkste, de Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer.
Op 19 april 2005 wordt Kardinaal Joseph Ratzinger gekozen tot de nieuwe Paus. Hij noemt zich Benedictus XVI. Benedictus XVI gaf bij zijn eerste audiëntie op 27 april 2005 op het Sint-Pietersplein uitleg over zijn naamkeuze. Hij verwees hierbij naar Benedictus XV, die de Kerk door de woelige tijd van de Eerste Wereldoorlog leidde, en daarom ook wel de "Vredespaus" wordt genoemd. Benedictus XVI wil naar eigen zeggen trachten de vrede te bewaren. Ook refereerde hij toen aan de Heilige Benedictus van Nursia, de Vader van het westerse monnikendom en medepatroon van Europa, die herinnert aan de christelijke wortels van Europa.
Hier is de profetie van Malachius eveneens volmaakt. De olijftak is het symbool van de orde der Benedictijnen, maar ook de wapenspreuk van Benedictus is "De Gloria Olivae."
Chris De Bodt
11. Het sacrament van de Eucharistie [deel 31]
7. De Eucharistie: onderpand van de toekomstige Heerlijkheid
In het kort
Door de consecratie geschiedt de transsubstantiatie van het brood en de wijn in het lichaam en het bloed van Christus. Onder de geconsacreerde gedaanten van brood en wijn is de levende en verheerlijkte Christus zelf aanwezig op waarachtige, werkelijke en wezenlijke wijze, zijn lichaam en zijn bloed, met zijn ziel en zijn godheid.
De eucharistie als offer wordt ook opgedragen als eerherstel voor de zonden van de levenden en de doden, en om van God geestelijke of tijdelijke gunsten te verkrijgen.
Wie in de eucharistische communie Christus wil ontvangen, moet in staat van genade zijn. Wie zich van een doodzonde bewust is, mag niet tot de eucharistie naderen zonder eerst de absolutie ontvangen te hebben in het sacrament van de boete.
De heilige communie van Christus' lichaam en bloed verenigt degene die de heilige communie ontvangt nauwer met de Heer, ontslaat hem van dagelijkse zonden en behoedt hem voor zware zonden. Omdat de banden van liefde tussen degene die heeft gecommuniceerd en Christus versterkt worden, versterkt het ontvangen van dit sacrament de eenheid van de kerk, het mystiek lichaam van Christus.
De kerk beveelt de gelovigen ten zeerste aan, telkens wanneer zij deelnemen aan de eucharistieviering, de heilige communie te ontvangen; minstens eenmaal per jaar zijn zij ertoe verplicht.
Omdat Christus zelf in het sacrament van het altaar aanwezig is, moeten wij Hem met een eredienst van aanbidding eren. 'Het bezoek aan het allerheiligste sacrament is een bewijs van dankbaarheid, een teken van liefde en een plicht van aanbidding jegens Christus onze Heer':
Nu Christus van deze wereld is overgegaan naar de Vader, geeft Hij ons in de eucharistie het onderpand van de heerlijkheid die wij bij Hem zullen genieten: de deelname aan het heilig offer vereenzelvigt ons met zijn hart, ondersteunt onze krachten op onze aardse pelgrimstocht, doet ons verlangen naar het eeuwig leven en verenigt ons nu reeds met de kerk in de hemel, met de heilige Maagd Maria en met alle heiligen.
Anne Van Der Sloten
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 298]
Josephus Flavius
Nadat ik in Tiberias orde op zaken had gesteld, riep ik mijn vrienden in een vergadering bijeen en overlegden wat wij verder met Johannes aan moesten. Het bleek dat alle Galileeërs vonden dat ik hen allemaal van wapens moest voorzien, dat wij dan tegen Johannes moesten optrekken en hem moesten straffen, omdat hij de aanstichter was geweest van alle wanordelijkheden die er waren voorgevallen. Ik was onaangenaam verrast door hun besluit, omdat ik van plan was om deze problemen zonder bloedvergieten op te lossen. Daarom spoorde ik hen aan om met de grootst mogelijke behoedzaamheid achter de namen te komen van de aanhangers van Johannes. Nadat ze dat hadden gedaan en ik dus wist wie het waren, liet ik een bevelschrift uitgaan, waarin aan alle leden van de groep van Johannes een vrijgeleide aanbood en mijn woord van eer, als zij berouw wilden tonen. Ik gaf hen twintig dagen de tijd om te bedenken welke te volgen lijn voor hen het meest voordelig was. Ik dreigde ook hun huizen in brand te laten steken en hun bezittingen in het openbaar te laten veilen als zij hun wapens niet zouden neerleggen. Toen de mannen dat hoorden raakten ze helemaal van slag en keerden zich van Johannes af. In totaal legden vierduizend mannen hun wapens neer en liepen naar mij over. Johannes bleef dus alleen achter met zijn eigen medeburgers en ongeveer vijftienhonderd vreemdelingen uit Tyrus. Toen Johannes merkte dat hij door mijn list buitenspel was gezet, waagde hij zich niet meer buiten zijn eigen stad. Hij was heel bang voor mij.
Rond die tijd werden de inwoners van Sepphoris zo vrijpostig dat ze de wapens opnamen. Ze vertrouwden op de sterkte van hun muren en zagen ook dat ik met andere zaken bezig was. Zij stuurden een boodschap aan Cestius Gallus, die gouverneur was van Syrië, met het verzoek of hij onmiddellijk naar hen toe wilde komen om het beheer over de stad over te nemen, of hen een garnizoen te sturen. Gallus beloofde hen dat hij zou komen, maar zei geen woord over het tijdstip. Toen ik daarvan op de hoogte werd gesteld, ondernam ik met mijn soldaten een aanval op Sepphoris en nam de stad met geweld in. De Galileeërs wilden van deze gelegenheid gebruik maken, omdat zij dachten dat er nu een geschikt moment was aangebroken om te laten zien hoezeer zij hen haatten en die stad vijandig gezind waren. Zij troffen dus uitgebreide voorbereidingen, alsof zij alle inwoners en de mensen die daar tijdelijk verbleven, allemaal uit wilden roeien. Ze stormden de stad binnen en staken de huizen die zij zonder bewoners aantroffen, omdat de mensen allemaal in paniek naar de burcht waren gevlucht, in brand.
De Galileeërs roofden alles wat los en vast zat en lieten niet na om alles van hun landgenoten te verwoesten. Toen ik dat zag was ik zeer aangedaan. Ik beval hen daarmee op te houden en hield hen voor dat het schandalig was om hun eigen landgenoten zo te behandelen. Toen zij niet wilden luisteren naar mijn vermaningen en evenmin aan mijn bevelen gehoorzaamden [want de haat die zij die mensen toedroegen was zo hevig dat mijn vermaningen daar niet tegenop konden] smeekte ik de vrienden, die mij het meest trouw waren, het gerucht te verspreiden dat de Romeinen bezig waren om met een grote troepenmacht op een andere plek in de stad binnen te vallen. Ik hoopte dat ik, door dat bericht te verspreiden, het geweld van de Galileeërs in zou kunnen tomen en zo Sepphoris zou kunnen sparen. Uiteindelijk slaagde mijn list. Toen de mannen namelijk dat bericht hoorden en beseften dat ze zelf in gevaar verkeerden, hielden ze op met plunderen en gingen op de vlucht, vooral omdat ze mij, hun eigen bevelhebber, datzelfde zagen doen. Ik deed namelijk zelf ook alsof ik, net zoals zij, in gevaar verkeerde, om ervoor te zorgen dat zij dat bericht serieus namen. Zo werden de inwoners van Sepphoris onverwacht gered door mijn vindingrijkheid.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 123]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Derde gezant uit Jeruzalem. Derde bezoek van Herodes. Johannes op alle manieren geknoeid.
Johannes wedervoer dat deze hem evenmin zou aanhoren, dat hij een echtbreker was en bleef. Hij mocht zijn zondige verhouding voorleggen aan wie hij wilde, het zou een echtbreuk blijven. Toen vroeg Herodes hem waarom hij niet nader tot hem kwam en steeds maar uit de verte tot hem riep, en Johannes antwoordde: "Gij waart blind en zijt door uw echtbreuk nog blinder geworden, en hoe meer ik nader, hoe blinder gij zult worden, maar wanneer ik in uw macht zal zijn, zult gij iets doen wat u zal berouwen!" Dit was een voorzegging van zijn dood. Herodes en zijn wijf verlieten nu zeer verbitterd Johannes.
In de laatste dagen zag ik Johannes zeer bedroefd. Het was alsof zijn tijd nu welhaast ten einde liep, want in zijn doen legde hij niet meer zoveel vurigheid aan de dag. Ik heb gezien dat hem grote moeilijkheden aangedaan werden. Het ene gezantschap volgde op het andere, nu uit Jericho, dan uit Jeruzalem en ook van Herodes en allen wilden zij hem uit de doopplaats verdrijven. Zijn aanhangers hadden een aanzienlijk terrein rond de doopplaats als een kampeerplaats ingenomen. Men eiste nu van Johannes dat hij van die plaats zou wijken en zich over de Jordaan terugtrekken. Ik zag zelfs dat soldaten van Herodes zij die hier kampeerden wegdreven en de omtuiningen tot op een zekere oppervlakte na wegbraken, maar tot Johannes in zijn tent bij de 12 stenen zijn zij toch niet gekomen.
Ik zag Johannes zeer bedroefd en terneergeslagen met zijn leerlingen daarover spreken. Hij wenste zo vurig dat Jezus tot zijn doop zou komen en hij voor Hem naar de andere zijde mocht wijken. Hij zou niet lang meer onder hen, zijn leerlingen blijven. Dezen waren hierover zeer bedroefd, want zij wilden niet dat hij hen verliet.
14. Geneeskracht uit Gods schepping: Waarom deze rubriek?
Waarom deze tips verschijnen op dit blog?
God is schepper van hemel en aarde. Dit belijden wij. Hij heeft ons de natuur gegeven met alles erop en eraan, om ons te voeden en te genezen. De heilige Hildegard von Bingen kreeg vele inzichten omtrent de geneeskracht van vele dingen.
Mensen die bezig zijn met New Age zijn daar ook opgesprongen.
Maar laten we ons niet misleiden.
Bij Hildegard gaat het niet alleen om de kruiden en andere middelen aangewend voor de gezondheid maar om het gans aan God toebehoren. Daarom zou ik dit onderdeel van het blog speciaal onder de bescherming willen stellen van de heilige Hildegard von Bingen. Dat zij er een oog mag op houden dat de dingen die hier geschreven worden alleen zouden mogen zijn tot Gods eer en glorie en dus mogen bijdragen tot onze gezondheid, zowel geestelijke als lichamelijke.
De natuur is door God geschapen en deze moet ons dan ook naar God brengen, moet ons brengen tot aanbidding van Hem. We mogen ons niet laten verleiden om deze natuur te gaan aanbidden in plaats van de Maker van alles. Ook kosmische krachten en energieën mogen ons niet van de wijs brengen. Laten we ons houden bij de zuivere leer en ons niet in de war laten brengen alsof alles wat als natuurlijk wordt voorgesteld ook heilzaam zou zijn. Laten we steeds bij alles wat we doen Gods Heilige Geest om raad vragen, opdat we niet verkeerde paden zouden betreden, paden die ons goed toeschijnen, maar uiteindelijk misleidingen zijn van de vijand.
Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk dit is!!!
In het Oude Testament in het boek Deuteronomium hoofdstuk 18 vers 9-13 worden we reeds gewaarschuwd:
"Het mag bij u niet voorkomen, dat iemand zijn zoon of dochter door het vuur laat gaan, zich afgeeft met waarzeggerij, met geestenbezwering, mantiek of toverij, zich met bezweringen inlaat, geesten en orakels ondervraagt of de doden oproept. Want van iedereen die dergelijke dingen doet heeft Jahwe uw God een afschuw: en om dergelijke gruweldaden drijft Hij die volken voor u weg. Gij moet Jahwe uw God onvoorwaardelijk trouw zijn."
Ik sta er soms versteld van hoe gelovige tot zeer gelovige mensen zich kunnen inlaten met zeer onchristelijke praktijken: raadplegen van zogenaamde genezers, Reiki, pendelen, yoga, kaartleggen...
We laten ons zo graag wijsmaken dat het allemaal gebeurt door mensen die het beste met ons voorhebben. Dat kan in sommige gevallen zo zijn, maar dat neemt niet weg dat er gevaar kan in schuilen en dat deze mensen zelf misleid zijn en gebruikt worden door de vijand. Bij zulke mensen te rade gaan houdt een reëel gevaar in. Ook zuster Emmanuel waarschuwt ons daarvoor in haar boek "Het verborgen kind van Medjugorje."
Ook het boek Wijsheid 13: 1-9 geeft ons raad:
Natuuraanbidding
1 Volslagen onwijs zijn alle mensen die onwetend zijn over God, en die niet in staat zijn uit de zichtbare goederen Hem te kennen die is en evenmin door het beschouwen van de werken de kunstenaar hebben leren kennen, 2 maar die of het vuur of de wind of de snel bewegende lucht of de sterrenhemel of het onstuimige water of de lichten aan de hemel zijn gaan zien als de beheerders van de wereld, als goden. 3 Als zij, door hun schoonheid bekoord, die dingen voor goden gingen aanzien, dan hadden zij moeten begrijpen hoe veel voortreffelijker de Heer van dat alles is, want Hij die het geschapen heeft is de oorsprong van de schoonheid. 4 Als zij het echter deden omdat zij verbijsterd waren over die macht en werking, dan hadden zij uit de verschijnselen moeten begrijpen hoe veel machtiger de maker ervan is. 5 Want uit de grootheid en de schoonheid van de schepselen ziet men door vergelijking hun schepper. 6 Niettemin treft deze mensen maar weinig schuld, want zij komen misschien op een dwaalspoor, terwijl zij God toch zoeken en willen vinden. 7 Want terwijl zij zich met zijn werken bezighouden en zoeken vertrouwen zij op hun ogen: wat zij zien is immers mooi. 8 Anderzijds zijn ook zij niet te verontschuldigen; 9 want als zij in staat waren zo veel te weten dat zij zich van de wereld een gedachte konden vormen, waarom hebben zij dan niet eerder de Heer van alles gevonden?
Het is niet voor niets dat Moeder Maria ons vraagt om de Bijbel te lezen, alle dagen. Heel dikwijls weten we niet wat de Bijbel ons precies leert en daardoor laten we ons op een dwaalspoor brengen. Het is heel belangrijk deze richtlijnen te volgen en ons steeds weer te verdiepen in het Woord van God.
Waarom dan toch gebruik maken van kruiden of natuurlijke geneeswijzen?
We mogen ons natuurlijk daardoor niet laten afschrikken om op een gelovig gezonde manier gebruik te maken van de krachten die God in Zijn schepping heeft gelegd. Hij wil dat we alles wat Hij ons gegeven heeft, ten goede gebruiken.
Laat ons met de psalmist tot God een loflied zingen voor alles wat Hij ons gegeven heeft:
Psalm 100
Wij behoren Hem toe
1 Een zangstuk, bij een dankoffer. Heel de aarde, juich de HEER toe, wees de dienaar van de HEER, in blijdschap; verschijn voor zijn aanschijn met een feestelijk lied. 3 Erken toch: de HEER is God, Hij heeft ons gemaakt, wij behoren Hem toe, wij, zijn volk en de kudde, door Hem geweid. 4 Ga zijn poorten binnen om Hem te danken, ga zijn voorhof binnen om Hem te loven; dank Hem, prijs zijn heilige naam. 5 Want de HEER is goed, zijn liefde kent geen grenzen, zijn trouw gaat van generatie op generatie.
In een tijd waarin een groot deel van de mensheid zich sterk van een natuurlijke levenswijze verwijdert en door hun verkeerde levensinstelling gevaarlijke ziektes op zich zien toekomen, moeten we weer terugkeren naar onze geneeskruiden, die ons door onze goede God sinds onheuglijke tijden reeds gegeven zijn.
Algemene raadgevingen bij het gebruik van kruiden
Als je zelf kruiden plukt, vergewis je er steeds van dat dit gebeurt op plaatsen ver van het verkeer en fabrieksuitstoot. Wees ook steeds alert voor plaatsen waar er kan gesproeid zijn met herbiciden of insecticiden.
Lees steeds de waarschuwingen.
Mensen die medicatie nemen en contraceptiva of hormoonpreparaten gelieve steeds de arts te raadplegen indien je gebruik wil maken van kruiden, daar ze de werking van de medicijnen kunnen verminderen of verhogen.
Bij ernstige ziektes steeds de arts raadplegen.
Zwangere en zogende vrouwen steeds nagaan of je en bepaald kruid veilig kan gebruiken.
Mensen die gevoelig zijn voor bepaalde kruiden goed de waarschuwingen nalezen.
Ga nooit te rade bij mensen met praktijken zoals hierboven beschreven: pendelen, waarzeggen, kinesiologie,... zelfs niet als ze een kruisbeeld of Mariabeeld in hun praktijkruimte hebben.
Anne Van Der Sloten
15. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 10]
De twee kronen
Moeder Mariana verscheen voor de goddelijke Rechter. Hij vond geen fouten in haar en zei: "Kom, geliefde van Mijn Vader, en ontvang de kroon die we voor u hebben gemaakt vanaf het begin van de wereld." Aldus bevond ze zich, in een onbeschrijfelijke blijdschap, in de Hemel, voor de Heilige Drievuldigheid en het Hemelse Hof. Ondertussen stegen op aarde de gebeden van Moeder Maria en al haar zusters, zowel als deze van de Franciscaanse Paters en het gewone volk op naar de Heilige Drievuldigheid. De zusters konden de gedachte niet verdragen om verder te moeten zonder deze engel en de ware oplichtende scepter van Gods gerechtigheid aan hun gemeenschap.
In Zijn wens om gehoor te geven aan de smeekbeden van Zijn kinderen op aarde, legde de Heer aan Moeder Mariana twee kronen voor: een van glorie en de andere van lelies verwikkeld tussen doornen. Hij vroeg haar om een kroon te kiezen en liet haar begrijpen dat ze in de hemel zou blijven bij het kiezen van de kroon der glorie, zoals het haar toekwam, maar bij het kiezen van de andere kroon, zou ze terugkeren naar de aarde om haar lijden te hervatten. De nederige maagd vroeg dan aan haar Geliefde om in haar plaats te kiezen. "Neen," antwoordde de Heer, "toen ik u als bruid nam heb Ik uw wil getest en nu wens Ik opnieuw hetzelfde te doen."
Nu sprak de Heilige Maagd Maria: "Mijn dochter, Ik heb de Glorie des Hemels verlaten om terug te keren tot de aarde om Mijn kinderen te beschermen. Ik wens dat u mij hierin imiteert, want uw leven is heel erg nodig voor de Orde van Mijn Onbevlekte Ontvangenis."
"Wee aan de kolonie in de twintigste eeuw," vervolgde Maria. "Als er dan geen zielen zijn die uw voorbeeld volgen door hun leven op te offeren in de Holocaust om de goddelijke gerechtigheid te bedaren, zal er vuur uit de hemel komen om te mensen te verteren en Quito te zuiveren."
Bij het aanhoren van dit alles, stemde de nederige maagd ermee in om terug te keren naar de aarde. Ze zou een lang leven kennen van een onbeschrijfelijk lijden, daar een deel van haar opdracht was om te boeten voor de zonden van onze arme, chaotische, corrupte en zondevolle eeuw.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3491 van 4/6/2011
Lieve kinderen, Ik hou van u zoals u bent. Ik vraag uw onbegrensd vertrouwen in Mijn Zoon Jezus, want enkel in Hem is uw volledig geluk. Heb geen verlangen meer naar verleden zonden. Bevrijdt uzelf waarlijk van de gemakkelijke verleidingen van de wereld, omdat u tot de Heer behoort. Hij kent uw zwakheden en wenst u te helpen. Open uw harten en verheug u, want Hij bemint u en vergeeft u. Zoek sterkte in het gebed en de Eucharistie. Hoor het Evangelie van Mijn liefhebbende Jezus en laat zijn woorden uw levens omvormen. Heb moed en wees niet ontmoedigd. Zet geen stap terug. Ik ben uw Moeder en Ik ben heel dicht bij u. Wanneer u wordt verleid, kniel dan in gebed neer voor het kruis. De genade van Mijn Jezus zal u ondersteunen en de duivel zal worden verslagen. De mensheid is geestelijk zwak geworden en dient te worden genezen. Ik lijd voor wat op u afkomt. De inwoners van Boniface zullen wenen. De dood zal door de hooggelegen stad trekken en mijn arme kinderen zullen wenen in de stad van Extremo. Voorwaarts. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus bidden voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
17. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 5
De kerkhoven zullen rood worden gekleurd door de toorn die bezit zal krijgen over de zondaars! Oorlogen en woordenstrijd zal er onder elke familie heersen. Voorbeeldige mensen zullen in de armoede ondergedompeld worden en het volk zal ongastvrij worden voor hun gasten. De stem van de parasieten zal hen meer bekoren dan de melodie van de harp, aangeraakt door de vingers der wijsheid.
Vertaling: Chris De Bodt
18. Paus sluit Wereldjongerendagen af
Op een vliegveld bij Madrid hebben anderhalf miljoen katholieken de afsluiting van de Wereldjongerendagen bijgewoond. Die bestond uit een openluchtmis, die door paus Benedictus werd voorgegaan.
Enorme massa enthousiaste jongeren bij afsluiting Wereldjongerendagen
Zij werden onder meer toegesproken door paus Benedictus. Hij riep hen op om hun geloof niet voor zichzelf te houden en volop mee te doen in het parochieleven en andere kerkelijke activiteiten.
De Wereldjongerendagen zijn een initiatief van paus Johannes Paulus II. Hij wilde daarmee het geloof onder katholieke jongeren versterken. De volgende Wereldjongerendagen zijn in in 2013, in Rio de Janeiro.
19-08-2011
19 augustus 2011
19 augustus 2011
1. De dood van Sint Jozef
Volgens diverse mystici was de Heilige Jozef niet erg oud toen hij stierf. Na twintig jaar hard werken voor zijn gezin was de Heilige Jozef volledig uitgeput in kracht en gezondheid en de Heer had hem nu voorbestemd om de laatste jaren van zijn leven in ziekte en lijden door te brengen om zo, door geduld en berusting, zijn Heiligheid te doen toenemen. Maria haalde hem liefdevol over om zijn werk, waarin hij door Jezus werd bijgestaan, op te geven. Jezus maakte het werk dikwijls, op een miraculeuze wijze, gemakkelijker voor hem.
Maria bood zich nu vrijwillig aan op het gezin bij te staan, zoals Zij gedaan had in Egypte, door het spinnen en weven van linnen en wol, hierbij geholpen door een goede en trouwe vriendin. Hierdoor moest ze dikwijls tot lang in de nacht blijven doorwerken, hoewel Jezus haar soms hielp met een groot deel van haar werk in een korte tijdspanne te volbrengen.
Sint-Jozef en Jezus
Tijdens zijn laatste jaren had Sint Jozef veel last van koortsaanvallen, hevige hoofdpijnen en een heel pijnlijke reuma. Dit alles maakte hem zwak en hulpeloos. Terwijl Maria toekeek hoe hij al zijn lijden met nederig geduld en bovennatuurlijke liefde droeg, nam haar genegenheid en bewondering voor hem elke dag toe en ondersteunde en troostte zij hem vreugdevol. Zijn grootste troost was dat ze zijn maaltijden zelf voorbereidde en opdiende en ze spande zich dikwijls in om zijn lievelingseten klaar te maken. Ze deed dikwijls zijn schoenen uit voor hem en ondersteunde hem met haar armen en troostte hem met vriendelijke en bezielende woorden.
De laatste drie jaren werd Jozefs ziekte alsmaar erger en Maria verzorgde hem elke dag en nacht. Dikwijls smeekte zij de Heer om zijn lijden te mogen overnemen en toen zijn pijnen zo hard waren kreeg zij dikwijls de toestemming van Haar zoon om deze voor een tijd te verlichten. Zij beval ook haar engelen om Sint Jozef te troosten, wat ze ook deden door aan hem te verschijnen in de mooiste beelden en met hem te spreken over God, of door het zingen van hemelse liederen voor hem. Al deze tijd stond Jezus zijn geliefde pleegvader bij en moedigde hem aan en dit op elk moment dat Hij zich niet inliet met de intense voorbereiding van Zijn openbaar leven.
Op een dag zagen ze dat het uur van Jozef bijna was aangebroken. Maria ging naar haar Zoon en zei tot Hem: "Mijn Heer, Ik smeek U, laat de dood van Jozef, uw dienaar, zo edel zijn in Uw zicht zijn, zoals de rechtschapenheid van zijn leven U heeft behaagd." En Jezus antwoordde: "Mijn Moeder, uw verzoek is ingewilligd, want de verdiensten van Jozef zijn groot. Ik zal hem nu begeleiden en hem een zo hoge plaats onder Mijn volk toekennen, dat hij zowel door de engelen als door de mensen zal vereerd worden. Met geen enkel menselijk wezen zal ik doen als met uw echtegenoot."
Daarop genoot Sint Jozef voor negen dagen, zonder onderbreking, het gezelschap van Maria en Jezus en drie keer elke dag troostten de engelen hem met hemelse muziek en versterkende aroma. Op de achtste dag viel hij in een extase, die vierentwintig uur aanhield en tijdens dewelke aan hem vele goddelijke Mysteries omtrent de Belichaming en de Verlossing, waarin hij oprecht geloofde, duidelijk werden getoond en waarin hij plechtig werd aangesteld als de boodschapper van de Redder tot de patriarchen en profeten in de limbo.
Toen Jozef uit deze extase komen, schitterde zijn aangezicht als een hemels licht en vroeg hij aan Maria om hem haar zegen te geven. Maar in de plaats daarvan duidde zij Jezus aan om hem te zegenen. Toen viel Maria op haar knieën en, na Jezus zegening, kuste zij zijn hand zo zacht en vol van genegenheid. Jozef smeekte haar om vergeving voor alle tekortkomingen in zijn bediening voor haar en vroeg om gebeden in dit uur van zijn dood.
Toen sprak hij zijn laatste woorden tot haar: "Gezegend zijt gij onder alle vrouwen, Maria! Dat de engelen en de mensen u mogen prijzen! En dat de Naam van de Heer moge gekend, aanbeden en verheerlijkt zijn in al de jaren die nog moeten komen. Ik hoop u te mogen zien in ons hemelse huis..."
Sint Jozef op zijn sterfbed
Daarna draaide Jozef zich naar Jezus toe met een diepe eerbied. Tevergeefs probeerde hij te knielen, maar de Redder nam hem zachtjes in Zijn armen, terwijl Jozef zei: "Mijn Heer en mijn God, geef Uw zegen aan Uw dienaar en vergeef mij de fouten die ik begaan heb als Uw die"aar. Ik geef U mijn innigste dankbaarheid omdat ik ben uitgekozen om de echtgenoot te mogen zijn van Uw Moeder! Uw glorie is mijn dankbetuiging voor de eeuwigheid..."
Daarop zegende Jezus liefdevol Sint Jozef en zei: "Mijn vader, rust in vrede en in de barmhartigheid van Mijn eeuwige Vader en breng aan de Heiligen in het Vagevuur het vreugdevolle nieuws van het naderen van hun verlossing."
Na deze woorden, in Jezus armen, met Maria geknield en wenend aan zijn voeten en in een kamer, helder verlicht door de verschijning van engelen, stierf Sint Jozef een gelukkige en vredevolle dood. Nadat Jezus zijn vaders ogen had gesloten, bereidde Maria zijn lichaam voor om te begraven, met de hulp van de engelen. En het geschiedde zo dat God het omhulde met een wonderlijk licht, zodat Maria enkel Jozefs levensechte aangezicht kon zien. Het lichaam werd gewikkeld in een witte lijkwade en in een lijkbaar geplaatst, dat daarna werd overgebracht naar een mooie graftombe, dat door een rijk man aan Sint Jozef werd geschonken. Enkel Jezus en een paar vrienden vormden de begrafenisstoet, samen met een groot aantal van schitterende engelen.
Bron: Raphael Brown
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 60]
Michael Sepal
Ik telefoneerde ook naar een Katholieke boekhandel om te weten hoe ik naar Medjugorje moest reizen. De eigenaar van de boekhandel zei: "Een ogenblik, mijn dochter keerde gisteren pas terug uit Medjugorje en staat hier naast mij." En zo kreeg ik de naam en het tefefoonnummer van de persoon met wie ik contact moet opnemen. Kort daarop boekte ik voor de bedevaart ter gelegenheid van de vijftiende verjaardag van de verschijningen en betaalde ik het voorschot. Het was in juni van 1996.
Ik had er geen enkel idee van hoe ik het resterende bedrag zou bij elkaar krijgen. Ik was gehuwd, had een kind, een huis af te betalen en er was maar één inkomen. Ik leefde eigenlijk van het ene loon naar het daaropvolgende loon. Maar daarop sloot het ministerie opnieuw, ditmaal voor twee weken en tijdens de maand december en had ik een saldo staan van honderd overuren voor de drie volgende maanden om de acherstand van het werk in te halen. Het bedrag dat ik voor deze overuren ontving was precies genoeg om het restbedrag te betalen voor de reis.
De reis naar Medjugorje duurde tien dagen en onze groep bedevaarders deed wat de meeste groepen doen, zoals ook u kunt zien op de diverse fotogallerijen, van de IIPG-website. Maar er is één ding dat ik absoluut wil vernoemen. Toen ik s avonds de mis in het Kroatisch bijwoonde, die buiten werd gehouden op 24 juni 1996, waren ik en duizenden anderen getuigen van een zonnefenomeen. Het was de feestdag van Johannes De Dopers en de vijftiende verjaardag sedert de eerste verschijning van Onze Lieve Vrouw in Medjugorje.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 155]
Schrift 1
De Vasten
408. Als ik me in het lijden van de Heer verdiep, zie ik Hem tijdens de aanbidding dikwijls op volgende wijze: Na de geseling brachten de beulen Jezus weg en trokken Zijn kleed uit, dat al in Zijn wonden kleefde, die zich opnieuw openden. Toen wierpen ze op de schouders van de Heer en op zijn open wonden een vuile, gescheurde rode mantel. Deze mantel reikte op sommige plaatsen nauwelijks tot de knieën. Men deed de Heer gaan zitten op een stuk balk, dan vlocht men een kroon die men op Zijn heilig hoofd drukte en stak men Hem een rietstok in de hand en allen bespotten hem. Ze bogen zich voor Hem als voor een koning, ze spuwden Hem in het gelaat; anderen namen de rietstengel en sloegen Hem op het hoofd, anderen deden Hem pijn met vuistslagen, nog anderen blinddoekten zijn gezicht en klopten Hem met de vuist. Jezus verdroeg alles in stilte. Wie begrijpt Hem, Zijn smart? Jezus had de blik terneergeslagen. Ik heb gevoeld wat zich toen afspeelde in het Allerzoetste Hart van Jezus. Mocht elke ziel overwegen wat Jezus op dat ogenblik leed. Het was om ter meest Jezus beledigen. Ik vroeg me af waar zo'n boosaardigheid in de mens vandaan kwam. Die is door de zonde veroorzaakt. Hier hebben de Liefde en de zonde elkaar ontmoet.
409. Toen ik met een zuster in een bepaalde kerk in de heilige Mis was, heb ik de grootheid en majesteit van God ervaren, ik voelde dat die kerk doordrongen was van God. Zijn majesteit omgaf mij. Zelfs als ze mij afschrikte, vervulde ze me toch met vrede en vreugde. Ik begreep dat niets zich kan verzetten tegen Zijn wil. O, als alle zielen zouden weten Wie er woont in onze heiligdommen, zouden er niet zoveel krenkingen noch gebrek aan eerbied zijn in heilige plaatsen.
410. O eeuwige en onbeschrijfelijke Liefde, ik bid U mij een genade te verlenen. Verlicht mijn verstand met het licht van boven, laat mij alle dingen kennen en naar hun waarde schatten. De grootste vreugde van mijn ziel is het erkennen van de waarheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 166]
Zesde Lezing: Over het eeuwig lijden en het ongelukkig lot
Deel 3
Wees zelf je rechter, voegt de Verlosser toe: Welk vonnis zal je tegen het liefste en meest geëerde wezen uitspreken dat dezelfde onverschilligheid en hardheid zou vertonen?
Ik ben het niet die je afkeurt, je hebt jezelf verdoemd. Totaal vrij heb je de plek gekozen waar hebzucht, haat en opstand hoogtij vieren. Ik ga terug naar de Hemel waar mijn engelen verblijven en breng er mijn Hart naartoe dat je uitgescholden en genegeerd hebt. Wees de zoon van je keuze, blijf bij jezelf met die onsterfelijke worm en dat onblusbaar vuur.
Laat ons beven maar tegelijk vurig en standvastig hopen! De veroordeling is het werk van de liefde. Het is de mensgeworden barmhartigheid die ons lot zal beslechten en het eeuwige vonnis zal vellen. Ze is dus gemakkelijk te bezweren in dit leven. Hier op aarde eist de liefde geen perfecte pariteit tussen fout en straf. Hij is met weinig tevreden, een zucht, wat goede wil Jezus Christus opent ons zijn Hart en wij zijn de prijs van zijn bloed en zijn verovering. Hij geeft ons de eeuwigheid, niet een eeuwigheid van tranen en lijden, maar van gelukzaligheid die we met Hem zullen delen in de schoot van de Vader, één met de Heilige Geest in de haard van zijn glorie. Amen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: Broeder Joseph
5. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 50]
De oproep tot Liefde
De vierde oproep van de Boodschap: "Ik hou van U."
Kon ik maar uidrukken wat liefde werkelijk is! "God is liefde." De Heilige Johannes, de apostel vertelt ons dat hij imet een eeuwige liefde liefheeft, met andere woorden, uit de eeuwige liefde. We zien deze eeuwige aanwezigheid van ons tot God en in God, voorspeld in een tekst van de Heilige Schrift dat verwijst naar de Goddelijke Wijsheid, welke er uiteraard reeds was voor de schepping, omdat het verspreid is onder de schepping, maar welke Heilige Kerk heeft het niet moeilijk om het volgende op Onze Lieve Vrouw toe te passen: "De Heer heeft mij geschapen in het begin van Zijn werk, het eerste van Zijn handelingen. Jaren, jaren geleden was dit alles al in elkaar gezet, vóór het begin van de aarde met haar velden, of de eerste van stof in deze wereld. Toen hij de hemelen instelde, was Ik daar en toen hij een cirkel trok rond het gelaat van de aarde, toen hij de hemelen maakte boven, toen hij het water en de lucht hierboven schiep, toen hij de grenzen van de zeeën tekende zodat het water zijn gebod niet zou overtreden, toen hij de fundamenten der aarde uittekende, was Ik daar, naast Hem."
Er kan geen twijfel bestaan dat, van alle schepselen, Onze Lieve Vrouw de meest geliefde was van God. Desondanks zijn we, wat de eeuwigheid betreft, gelijkwaardig aanwezig in Gods geest, als deel van zijn creatief ontwerp. Bovendien schiep hij alle andere dingen uit liefde voor ieder van ons, omdat we altijd aanwezig zijn geweest voor Hem en door Hem zijn liefgehad. We hebben een innerlijke schuld te betalen aan God, een schuld die enkel kan worden terugbetaald omdat Gods liefde vóór alles was en voortdurend vermeerderd in intensiteit. Vandaar dat niemand en niemand verdienstelijk kan zijn voor God, zonder onze liefde als tegenprestatie.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: Handelingen der Apostelen [13/22]
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. Het verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 80]
Hoofdstuk 3: Van Pindrau naar het gehucht Laus
Een eerste reeks genezingen.
De zestiende overviel een jongen uit Savines, Jean Vial genaamd. Hij leed sinds lang aan verslapping en werd eind augustus genezen, na toewijding en bezoek met zijn moeder aan Laus.
De zevendtiende is voor edele Gédéon Masse, heer van La Rovière, woonachtig in La Bréolle en 60 jaar oud. Hij had veel last om te wateren en kreeg geen soulaas van de door de dokters toegediende medicijnen. Naar Laus gekomen na zijn toewijding, werd hij op 2 september genezen.
De achttiende kwam ten goede aan Madeleine Pellegrin uit Saint-Bonnet-en-Champsaur. Ze diende in de Provence en leed aan de tong zodat ze niet meer kon spreken en haar baan verloor. Ze onderging dit al 7 maand, wijdde zich toe aan Laus en werd genezen toen ze er op 8 september naartoe ging.
Deze opsomming van officiële genezingen toont goed aan dat de eerste wankeling van de dorpelingen voor het dal van Laus maar tijdelijk is. De liturgische feestdagen waren de gelegenheid van al grote volktoeloop. "Van alle kanten uit de buurt kwam er volk," merkt Juvénis op in zijn historische kroniek, "er waren toewijdingen, processies en offergaven. De zweerlijder, de koortsachtige, de kreupele, de gehandicapte enz. werd er genezen. De volhardende en opstandige zondaar kreeg er een heilzame boete na een pijnlijke biecht."
Tot nu toe was alleen de volksdevotie zichtbaar: het wordt tijd dat de religieuze overheid in Embrun dit verrassend gebeuren komt bekijken dat zich ten westen van haar grondgebied afspeelt en waarvan de geruchten Grenoble al bereikt hebben.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 111: De Gloria Olivae [Over de Glorie van de Olijf]
Benedictus XVI
Echte naam: Joseph Aloisius Ratzinger, geboren te Marktl am Inn, 16 april 1927
Paus Benedictus XVI [Joseph Ratzinger] was tot aan zijn verkiezing tot paus prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, president van de Pauselijke Bijbelcommissie en de Internationale Theologencommissie, deken van het College van Kardinalen. Hij werd geboren op 16 April 1927 in Marktl am Inn te Duitsland. Zijn priesterwijding ontving hij op 29 juni 1951. Zijn vader was politieagent en stamde uit een traditionele familie van landbouwers. Joseph Ratzinger bracht zijn adolescentiejaren in Traunstein door, en werd verplicht te dienen bij het luchtafweergeschut waarvan hij deserteerde. Van 1946 tot 1951, het jaar waarin hij priester werd gewijd en begon te doceren, studeerde hij filosofie en theologie aan de Universiteit van München en de hogeschool in Freising. In 1953 promoveerde hij in de theologie met het proefschrift: "Het volk en het huis van God volgens de leer van Sint Augustinus over de kerk". Vier later jaar, werd hij universitair docent. Hij doceerde dogmatiek en fundamentele theologie aan de hogeschool voor filosofie en theologie te Freising, vervolgens in Bonn van 1959 tot 1969, te Münster van 1963 tot 1966, en te Tübingen vanaf 1966 tot 1969. Vanaf 1969 bezette hij als professor de leerstoel voor dogmatiek en dogmageschiedenis aan de Universiteit van Regensburg en was vervangend rector magnificus van dezelfde universiteit. In 1962, hij was toen al bekend, werd hij op 35 jarige leeftijd tijdens het Tweede Vaticaans Concilie theologisch adviseur van de Aartsbisschop van Keulen, kardinaal Joseph Frings. Vervolgens publiceerde hij talrijke theologische werken.
In maart 1977 werd hij door Paus Paulus VI benoemd tot Aartsbisschop van München en Freising en zijn bisschopswijding volgde op 28 mei 1977. Voor het eerst sinds 80 jaar werd er weer een priester uit de eigen clerus bisschop van dit grote Beierse diocees. Op 27 juni 1977 werd hij door Paus Paulus VI tot kardinaal gecreëerd. Op 25 November 1981 werd hij benoemd door Paus Johannes Paulus II tot Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, voorzitter van de pauselijke bijbelcommissie en van de internationale theologencommissie en tot Relator van de Vijfde Algemene Bischoppen Synode [1980].
Chris De Bodt
9. Het sacrament van de Eucharistie [deel 30]
7. De Eucharistie: onderpand van de toekomstige Heerlijkheid
In het kort
Jezus zegt: 'Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid [..]. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven [..], hij blijft in Mij en Ik in hem' [Joh. 6,51.54.56].
De eucharistie is het hart en het hoogtepunt van het leven van de kerk, want in haar doet Christus zijn kerk en al haar ledematen delen in zijn offer van lofprijzing en dankzegging dat Hij eens en voor altijd op het kruis aan zijn Vader heeft opgedragen; door dit offer stort Hij zijn heilsgaven uit over zijn lichaam dat de kerk is.
De eucharistieviering bestaat steeds uit: de verkondiging van het woord van God, de dankzegging aan God de Vader voor al zijn weldaden, vooral voor de gave van zijn Zoon, de consecratie van het brood en de wijn en de deelname aan het liturgisch gastmaal door het ontvangen van het lichaam en het bloed van de Heer. Deze elementen vormen één en dezelfde daad van eredienst.
De eucharistie is de gedachtenis van het Pasen van Christus: dit wil zeggen van het heilswerk dat voltrokken werd door het leven, de dood en de verrijzenis van Christus, een werk dat tegenwoordig gesteld wordt door de liturgische handeling.
Het is Christus zelf, eeuwige hogepriester van het Nieuwe Verbond, die door het dienstwerk van de priesters het eucharistisch offer opdraagt. En het is ook dezelfde Christus die de offergave is van het eucharistisch offer, werkelijk tegenwoordig onder de gedaanten van brood en wijn.
Slechts de priesters die geldig gewijd zijn, kunnen de eucharistie voorzitten en het brood en de wijn consacreren, opdat deze het lichaam en bloed van de Heer worden.
De wezenlijke tekenen van het sacrament van de eucharistie zijn brood van tarwemeel en druivenwijn, waarover de zegen van de heilige Geest wordt afgeroepen en waarover de priester de woorden van de consecratie uitspreekt die Jezus sprak tijdens het laatste avondmaal: 'Dit is mijn lichaam, dat voor u gegeven wordt. [..] Dit is de beker van mijn Bloed... '
Anne Van Der Sloten
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 297]
Josephus Flavius
Je weet best dat ik, voordat Jeruzalem werd belegerd, in handen was van de Romeinen. Dat was ook voordat Jotapata en veel andere vestingen werden veroverd en een groot aantal Galileeërs in de oorlog sneuvelden. Het kwam jullie dus goed uit, toen jullie niet meer bang voor mij hoefden te zijn, om jullie wapens neer te leggen en de koning en de Romeinen ervan te overtuigen dat jullie niet vrijwillig, maar onder dwang een oorlog met hen waren begonnen. Jullie bleven gewoon wachten totdat Vespasianus met zijn hele leger zelf kwam opdagen. Pas toen hij voor jullie muren stond hebben jullie inderdaad uit angst jullie wapens neergelegd. Jullie stad zou vast en zeker met geweld zijn ingenomen, als Vespasianus niet gezwicht was voor het dringende verzoek van de koning, die zich verontschuldigde voor jullie dwaasheid. Ik was het dus niet die dat allemaal heeft aangericht, maar jullie eigen oorlogszuchtigheid.
Weet je dan niet meer hoevaak ik jullie in handen heb gehad en toch nooit iemand van jullie heb laten doden? Jullie rolden zelf van de ene opstand in de andere en doodden honderdvijfentachtig van jullie eigen mensen, niet uit loyaliteit jegens de koning of de Romeinen, maar omdat jullie zelf zo dwaas waren. En dat terwijl ik op dat moment in Jotapata door de Romeinen werd belegerd. Waren er soms niet alles bij elkaar tweeduizend inwoners van Tiberias die meededen aan het beleg van Jeruzalem, waarbij een aantal sneuvelden en de overigen gevangen werden genomen. Je zult vast beweren dat jij niet bij die oorlog betrokken was, omdat jij je toevlucht bij de koning had gezocht. Dat heb je inderdaad gedaan, maar ik zeg je dat dat uit angst was voor mij. Jij beweert dus dat ik een schurk ben. Waarom heeft koning Agrippa, die jouw leven heeft gered toen jij door Vespasianus ter dood was veroordeeld en jou overladen heeft met rijkdommen, jou dan later dan twee keer in de boeien laten sluiten? Hoe vaak heeft hij je niet gedwongen om je stad te ontvluchten? Heeft hij je soms niet gratie verleend op een dringend verzoek van Berenice, toen hij je een keer zelf ter dood had veroordeeld?
Toen hij jou [na al die boevenstreken] toch nog tot zijn secretaris had benoemd, heeft hij jou erop betrapt dat jij zijn brieven vervalste, en je de laan uitgestuurd. Ik zal echter niet dieper op al die schandalige zaken ingaan. Ik kan me alleen maar verbazen over je schaamteloosheid, als je durft te beweren dat jij beter verslag hebt gedaan van al die gebeurtenissen, dan alle anderen die daarover hebben geschreven. Je weet niet eens wat er aan de hand was in Galilea. Toen was je namelijk bij de koning in Berytus. Je weet dus ook niet hoeveel verliezen de Romeinen hebben geleden bij de belegering van Jotapata of hoeveel ellende zij ons hebben aangedaan. Je hebt dus ook niet zelf nagegaan wat ikzelf tijdens dat beleg heb gedaan, want iedereen die jou die inlichtingen had kunnen verschaffen is tijdens die belegering gesneuveld. Misschien zul je beweren dat jij nauwkeurig verslag hebt gedaan van alles wat de bevolking van Jeruzalem is aangedaan. Hoe zou jij dat kunnen? Op de eerste plaats was jij niet bij die oorlog betrokken en verder heb je de memoires van de keizer niet gelezen. Dat blijkt duidelijk uit het feit dat jij in jouw verhaal in tegenspraak bent met de memoires van de keizer. Als jij zo benadrukt dat jij die gebeurtenissen beter heb beschreven dan alle anderen, waarom heb jij jouw verhaal dan niet gepubliceerd toen de keizers Vespasianus en Titus, die bevelhebber in die oorlog waren, en koning Agrippa en zijn familie, die buitengewoon goed op de hoogte waren van Griekse wetenschappen, nog in leven waren?
Je hebt het allemaal twintig jaar geleden opgeschreven, en toen had je hen nog zelf kunnen vragen of het allemaal klopte. Nu die mensen echter niet meer onder ons zijn, en jij denkt dat je niet meer tegengesproken kunt worden, durf je het te publiceren. Ik was helemaal niet op die manier bang voor mijn eigen werk, maar heb mijn boeken zelf aan de keizers aangeboden, toen de feiten hen nog helder voor ogen stonden. Ik wist dat ik de feiten waarheidsgetrouw had weergegeven en verwachtte dat zij dat zouden bevestigen. In die verwachting ben ik niet teleurgesteld. Bovendien heb ik mijn verhaal meteen aan veel andere mensen laten lezen, waarvan er een aantal zelf aan de oorlog hadden deelgenomen, zoals koning Agrippa en sommige van familieleden. Keizer Titus wilde zelfs zo graag dat de informatie over deze gebeurtenissen alleen uit deze boeken zou worden gehaald, dat hij ze voorzag van zijn eigen handtekening en opdracht gaf om ze te publiceren. Koning Agrippa schreef mij in het totaal tweeënzestig brieven, en bevestigde dat wat ik had opgeschreven waarheidsgetrouw was. Twee van die brieven voeg ik hierbij, zodat je kunt lezen waar ze over gaan:
"Koning Agrippa aan Josephus, zijn zeer dierbare vriend, gegroet. Met zeer veel genoegen heb ik je boek gelezen. Ik ben van oordeel dat jij veel zorgvuldiger te werk bent gegaan dan alle anderen die over dit onderwerp hebben geschreven. Zend mij ook de overige delen. Vaarwel."
"Koning Agrippa aan zijn zeer dierbare vriend Josephus, gegroet. Uit wat je hebt geschreven blijkt dat je geen adviezen nodig hebt over hoe je ons van begin tot eind over alles kunt inlichten. Wanneer je mij zult ontmoeten, zal ik je op mijn beurt nog vele onbekende details onthullen."
Pas nadat ik deze geschiedschrijving had voltooid schreef Agrippa dat, niet om mij te vleien, want zo is hij niet, en ook niet als een ironisch bedoelde opmerking, wat jij vast zult zeggen, [want een dergelijke kwaadaardige instelling was hem volmaakt vreemd] maar als bevestiging van het feit dat het allemaal waarheidsgetrouw was, wat overigens iedereen die mijn geschiedschrijvingen leest zal doen. Ik voel mij verplicht om deze uitweiding toe te voegen, maar dat is alles wat ik over Justus wil zeggen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 122]
Hoofdstuk 2: Johannes De Doper tot het doopsel van Jezus
Derde gezant uit Jeruzalem. Derde bezoek van Herodes. Johannes op alle manieren geknoeid.
3 tot 17 september. Na het driedaags feest, wanneer Johannes weer aan de doopplaats werkzaam was, zag ik een nieuw gezantschap van ongeveer 20 personen uit alle rechtbanken van Jeruzalem tot hem komen om hem ter verantwoording te roepen. Zij wachtten ter plaatse waar men het feest gehouden had en daar ontboden zij Johannes tot zich. Maar hij kwam niet.
Daags daarna naderden zij tot op een klein half uur van de doopplaats. Johannes liet hen zelfs niet toe in de kring der vele omliggende woningen[die er als een kleine stad begonnen uit te zien]. Dit terrein was afgetuind. Ik zag Johannes na zijn arbeid van op een zekere afstand met hen onderhandelen. Zijn manier van spreken met hen was zoals altijd: hij verwierp al hun vragen en verwees hen naar Degene die weldra naar zijn doop zou komen, die méér was dan hij en die hij nooit had gezien.
Hierna zag ik Herodes in een soort kast op een muilezel rijdend, en zijn broers vrouw met wie hij leefde en die ook op een muildier reed. Zij was trots en schaamteloos opgedirkt, vouwrijk en breed gekleed. Zij kwamen met een gevolg van dienaren tot in de nabijheid van de doopplaats.
De vrouw bleef vrij ver verwijderd en op haar muildier gezeten, maar Herodes steeg af en kwam nader tot op een zekere afstand en Johannes begon nu een gesprek met hem. Herodes redetwistte met Johannes,want deze had een ban over hem uitgesproken, nadat hij hem het pleitschrift van zijn overspelige verbintenis had voorgelegd. Johannes had hem daardoor van alle deelneming aan de doop en aan het Heil van de Messias uitgesloten, indien hij die schandelijke verbintenis niet verbrak. Herodes vroeg aan Johannes of hij geen Jezus van Nazareth kende, van wie er nu in het land overal zoveel gesproken werd, of hij boden van hem ontving en of deze het misschien was, wiens komst hij altijd aankondigde. Herodes bad Johannes hem dit te zeggen en wel in zijn eigen voordeel, want dan wilde hij zich met zijn petitie tot deze wenden.
12. Ongeschonden lichamen: Moeder Mariana de Jesus Torres [deel 9]
Visioen van de twintigste eeuw
Dan komen we tot de dag, in het jaar 1582, dat ze aan het bidden was voor de Eucharistische Heer, toen ze plots de kerk, behalve het hoofdaltaar, omhuld zag in duisternis. Naar de rest, tot haar pijnlijke dood met drie zwaarden die in haar hart werden geboord als een boetedoening voor de zonden van de lopende eeuw, hebben we verwezen bij de opening van dit artikel.
Verrijzenis
Mariana, de steeds de eerste was bij alle handelingen van de gemeenschap, bleef de dag, volgend op haar visioen van de Heer aan Zijn Kruis, weg. De adbis en de andere zusters merkten haar afwezigheid op en gingen op zoek naar haar. Ze vonden haar dood in het lager koor en haar lichaam was reeds koud. Met een enorme smart droegen ze de stoffelijke resten van de jonge zuster naar haar cel en legden haar neer op haar bed.
De dokter, Don Sancho, en de Franciscaanse broeders die aanwezig waren in het klooster werden er allen bijgeroepen. Don Sancho bevestigde dat de dood had ingetreden en dat er niets anders meer kon gedaan worden dan haar passend te begraven.
Buiten stond het volk aan de deur van het klooster te dringen om nog een laatste maal het lichaam te kunnen zien van hun geliefde weldoenster, want intussen was Moeder Mariana reeds wel gekend in de stad, door vele mensen bij te staan met raad, boete, gebed en zelfs mirakels.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3490 van 1/6/2011
Lieve kinderen, verlies de hoop niet, maar leef naar de Heer toe, want enkel in Hem is uw ware bevrijding en redding. Ontvang het Evangelie van Mijn Jezus en laat Zijn woorden, uw woorden worden. Wees trouw aan de Kerk. Gehoorzaam de Paus en wees trouw aan de ware leer. Vertel iedereen dat dit de tijd is voor de grote terugkeer naar de Heer. Bid. Bid enkel zodat u het gewoel van de beproevingen die moeten komen zou kunnen dragen. Chania zal drinken uit de bittere beker van het lijden en mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Bid, bid, bid. Ik lijd om uw lijden. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u tot Mijn Zoon Jezus te brengen. Zet geen stap terug. Open uw harten en luister naar Mij. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Profetiën: H. Columba van Ierland [521-597]
Profetie 4
Rechters zullen zich schuldig maken aan onrechtvaardigheden, onder de maatregelen van de machtige, gewelddadige koningen. Het gewone volk zal valse leerstellingen aannemen. Oh, hoe jammerlijk zal hun toestand zijn! De wetenschappers zullen aan de basis liggen van gemopper en schraal van geest worden. De ouderen zullen rouwen in diep verdriet voor rekening van de kommervolle tijd die zal heersen.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Paus Benedictus XVI aangekomen in Madrid
Paus Benedictus XVI is geland op de internationale luchthaven Madrid-Barajas. De kerkleider werd verwelkomd door koning Juan Carlos, koningin Sophia en kardinaal Antonio Rouco Varela, de aartsbisschop van Madrid. Na het spelen van de pauselijke hymne en het Spaanse volkslied werd de paus begroet door premier José Luis Rodriguez Zapatero en het Spaanse episcopaat.
Logo Wereldjongerendagen
Na de begroetingen sprak de Spaanse koning de paus toe, waarop Benedictus zei zich te verheugen op de ontmoeting met de deelnemers van de Wereldjongerendagen.
Het is de derde keer sinds zijn aantreden in 2005 dat Benedictus XVI Spanje bezoekt. De eerste keer was in juli 2006, ter gelegenheid van de Wereldgezinsdagen in Valencia. De tweede keer was november 2010, toen hij Santiago de Compostela en Barcelona bezocht.
Vanavond ontmoet de Duitse kerkleider voor het eerst jongeren uit de hele wereld, op het Plein van de Onafhankelijkheid. Jongeren uit vijf continenten verwelkomen de paus aan de Alcalapoort. Daarna spreekt hij tijdens een begroetingsfeest de honderdduizenden jongeren uit de hele wereld toe. Daarop worden twaalf Mariabeelden, uit alle hoeken van de wereld, door de straten van Madrid gedragen, aldus KerkNet.
Benedictus XVI ontmoet morgenochtend jonge religieuzen en praat met duizend universiteitsprofessoren in de San Lorenzobasiliek. Na een ontmoeting met Zapatero woont hij morgenavond met de jongeren de kruisweg bij in het centrum van Madrid. Zaterdagavond leidt hij de slotwake op de luchthaven van Cuatro Vientos en zondagmorgen gaat hij voor tijdens de afsluitende eucharistieviering van de Wereldjongerendagen.
05-08-2011
5 augustus 2011
5 augustus 2011
Medjugorje: Boodschap van Maria aan Ivan Dragicevic op de Podbrdo, n.a.v. het einde van het Mladifest
Vandaag wordt Maria's verjaardag gevierd. Dit is de reden van Haar verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Ivan en zijn gebedsgroep op de Verschijningsberg.
Reeds uren voor de verschijning begon de menigte te zingen. Een weinig na 22 uur begon Ivan de Rozenkrans te bidden met de droevige en de blijde mysteries. Er waren duizenden aanwezigen op de berg vanavond samengekomen voor Onze Lieve Vrouw. Het werd een heldere avond met een zicht op talloze sterren aan de nachtelijke hemel. Onze Lieve Vrouw verscheen rond 22.52 uur en de verschijning duurde 12 minuten. Raar maar waar, maar tijdens de verschijning van Onze Lieve Vrouw, werd er geen enkel flitslicht van een fototoestel waargenomen, zo waren allen in een diepe en vredevolle stilte betrokken toen Maria kwam. Terwijl Ivan de verschijning van de verschijning van de avond beschreef, kon men meerdere vallende sterren waarnemen. Wat nu volgt is Ivans beschrijving van de verschijning van Onze Lieve Vrouw te Medjugorje op 5 augustus 2011.
Vandaag, zoals elke keer na mijn ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, wens ik u het belangrijkste van Mijn ontmoeting met Onze Lieve Vrouw te beschrijven. Ook deze avond kwam Onze Lieve Vrouw werkelijk ten zeerste vrede, vrede, vredevol en gelukking tot ons. Zij was vergezeld van drie engelen. Bij de aanvang begroette ze ons met Haar moederlijke groet: "Geloofd zij Jezus, Mijn kinderen." Hierop zei Onze Lieve Vrouw het volgende:
"Lieve kinderen, ook vandaag, is dit Mijn grote vreugde, als Ik u allen zo talrijk aanwezig zie. Ik wens u en alle jongeren vandaag op te roepen, om deel te nemen aan de evangelisatie van de wereld, om deel uit te maken van de evangelisatie van de gezinnen. Lieve kinderen: bid, bid, bid, en uw Moeder bidt samen met u mee en komt voor u tussen bij Haar Zoon. Bid, lieve kinderen. Ook vandaag dank ik u, lieve kinderen, om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Hierop bad Onze Lieve Lieve Vrouw voor een langere periode, met uitgestrekte armen, over ons allen hier aanwezig. Daarop zegende Ze ons met Haar moederlijke zegen en zegende Zij alle meegebrachte religieuze voorwerpen. Dan strekte Zij haar handen uit en bad zij voor een langere periode over ons allen hier aanwezig en vooral over de aanwezige jeugd. Ik beval u allen aan, al uw noden, uw voornemens, uw families en vooral allen onder u die ziek zijn. Daarop vervolgde Zij Haar gebed in het bijzonder voor de aanwezige jeugd. In dat gebed verliet Zij ons allen in het verlichte Kruisteken met de groet: "Ga in vrede, Mijn kinderen."
nvdr: de boodschap zal beter worden begrepen met de kennis in het achterhoofd, dat de komende algemene bisschoppensynode [van 7 tot 29 oktober 2012 in het teken staat van de Evangelisatie.
Vertaling: Chris De Bodt
02-08-2011
2 augustus 2011
2 augustus 2011
1. Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op om herboren te zijn in het gebed en door de Heilige Geest, om een nieuw volk te vormen met Mijn Zoon. Een volk dat weet dat, als ze God hebben verloren, ze ook zichzelf hebben verloren. Een volk dat weet dat ze, ondanks alle lijden en beproevingen, veilig en gered zijn. Ik roep u om u te verenigen in Gods familie en u gesterkt te voelen met de kracht van de Vader. Als enkelingen, Mijn kinderen, u kunt het slechte niet stoppen dat wil beginnen heersen in deze wereld en deze wil vernietigen. Maar, in overeenstemming met Gods wil, kunt u, samen met Mijn Zoon, alles veranderen en de wereld genezen. Ik vraag u om, met geheel uw hart, te bidden voor uw herders, omdat Mijn Zoon hen gekozen heeft. Dank u."
Boodschap van 2 augustus jl.is zeer dramatisch
"Het kwade, dat u als enkeling niet kan stoppen, zal beginnen heersen in deze wereld en wil deze vernietigen," is de waarschuwing van Marias boodschap aan de zienster Mirjana Dragicevic. "Maar, in overeenstemming met Gods wil, kunt u, samen met Mijn Zoon, alles veranderen en de wereld genezen," is ook de belofte van de Heilige Maagd.
Met deze woorden, die de Heilige Maagd Maria, nooit eerder heeft aangehaald, geeft Zij ons een ongewone en onheilspellende waarschuwing, maar eveneens een krachtige belofte, tijdens Haar verschijning van 2 augustus jl. aan de zienster Mirjana uit Medjugorje.
"De wereld wordt bedreigd door een kwaad dat wil beginnen heersen en alles wil vernietigen. Iets dat door enkelingen niet kan worden gestopt, maar door een nieuw volk te vormen met Jezus, en u te verenigen met Gods familie, zal u zich gesterkt voelen met de kracht van de Vader kan alles veranderen en de wereld worden genezen," is iets wat Zij ook heeft vermeld in haar boodschap: dit lijkt meer op onheilspellende, profetische woorden.
De verschijning vond plaats aan het Blauwe Kruis in Medjugorje. Deze begon om 8.38 uur en duurde iets meer dan vijf minuten.
Verschijning aan Mirjana van 2 augustus 2011
2. Medjugorje: statistieken voor juli 2010
Aantal heilige communies: 204.500 Aantal concelebrerende priesters: 5.783 [185 per dag]
