Op dertien mei deed zich rond 13.30 uur een eigenaardig zonnefenomeen voor, tenminste in Fatima, Portugal, het bedevaartsoord waar Onze Lieve Vrouw 94 geleden, precies op die datum aan drie herderskinderen verscheen. Rond de zon begon zich een krans te vormen.
Volgens diverse getuigen begon het fenomeen zich voor te doen, exact op het ogenblik dat er een video werd getoond over de eerder deze maand zaligverklaarde Paus Johannes Paulus II. Wetenschappelijk komt dit wel meer voor en men noemt het een zonnekrans, of -kring, maar als we er aan toevoegen dat dit buitengewoon verschijnsel zich voordeed te Fatima en op 13 mei, dan moet dit worden bekeken met andere ogen en is dit meer dan toeval.
2. FM-frequenties Radio Maria in Nederland en Vlaanderen
Vlaanderen
Aalst
90.0 FM
Antwerpen
104.6 FM
Antwerpen Zuid
107.4 FM
Blankenberge
107.6 FM
Brugge
105.3 FM
Brussel
94.6 FM
Genk
105.4 FM
Gent
96.3 FM
Hasselt
106.1 FM
Kortrijk
92.7 FM
Leuven
104.2 FM
Oostende
107.4 FM
In Vlaanderen kunt u ons beluisteren via de volgende digitale kabelpresets:
Telenet: (Brussel:
preset 912 preset 932)
Indi-decoders:
preset 512
Nederland
In Nederland kunt u Radio Maria nog steeds niet via de kabel ontvangen. Zet uw radio op de middengolf en stem af op 675
Internetradio toestel
Luister via een internetverbinding, zónder computer! Stel het toestel in op het adres http://webstream.radiomaria.nl. Voor toestellen kunt u bijvoorbeeld kijken op de website van Conrad. Voor personen met een (visuele) handicap is de Orion Webbox een oplossing.
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 17]
Ana Shawl
De tweede keer dat ik naar Medjugorje ging, wist ik wat er gaande was want ik had er reeds veel over gelezen, over gepraat met mijn familie ginds en ik dacht dat het heerlijk zou zijn om dit met iemand te kunnen delen waar ik echt van hield, maar hoe zou ik ooit een man kunnen vinden die samen met mij de Rozenkrans wou bidden, die dagelijks met mij naar de mis wou gaan en maandelijks te biechten? Wie zou met mij de boodschappen van Onze Gezegende Moeder willen naleven, zoals Zij dat keer op keer vroeg?
Toen herinnerde in mij een boek dat ik had gelezen waarin geschreven stond: "Indien er meer mensen zouden bidden over hun wederhelft, als ze op zoek zijn naar iemand, dan zouden er veel minder echtscheidingen zijn." Zo nam ik het besluit om deze raad op te volgen, omdat ik wist dat het niet zo goed om er zo maar een man, onder de zo velen, uit te pikken. Ik zou dit aan God overlaten. Ook wist ik dat ik niet meer kon huwen, zonder dat mijn vorige huwelijk zou worden geschrapt.
Ik was nu al zon twee jaar aan het bidden om de juiste man te vinden, als er al zo iemand was op aarde. Ik had er na mijn echtscheiding geen idee van wat God werkelijk wou: iemand vinden of voor de rest van mijn leven ongehuwd blijven. Zo was ik op een dag aan het bidden en vroeg ik aan de Heilige Moeder dat, als er al een man zou zijn waarvan God wou dat ik hem zou ontmoeten en huwen, dat ik dan graag zou weten dat dit van God kwam en zo vertelde ik de Gezegende Moeder dat, indien mogelijk, ik graag twee tekenen van Haar zou krijgen, dat hij door God was gezonden. Ik wou niet opnieuw de fout maken om er juist iemand voor mezelf uit te pikken.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 124]
Schrift 1
246. + 25.4.1933
Maandelijkse toelatingen [27]
Binnengaan in de kapel bij het langskomen. Bidden tijdens de vrije momenten. Kleine dingen aannemen, geven, lenen. Voor het tweede ontbijt en vieruurtje. Soms niet aan de recreatie kunnen deelnemen. Soms ook niet kunnen deelnemen aan de gemeenschappelijke oefeningen. Soms zal ik niet in de gemeenschap het avond- en morgengebed kunnen verrichten. Soms een moment bij mijn taken blijven na negen uur en soms de oefeningen na negen uur verrichten. Iets opschrijven of optekenen op een vrij ogenblik. Telefoongesprekken. Het huis verlaten. De kerk bezoeken als ik in de stad ben. De zieke zusters bezoeken. In geval van nood binnengaan in de cel van een andere zuster. Soms buiten de voorgeschreven tijd wat water drinken.
Kleine verstervingen.
Met de armen in kruisvorm, de rozenkrans van de goddelijke Barmhartigheid bidden. Op zaterdag, een rozenhoedje met uitgestrekte armen. Soms een gebed met uitgestrekte armen. Donderdag, het heilig uur. Vrijdag, een iets grotere versterving voor de stervende zondaars.
247 Jezus, Vriend van het eenzaam hart, Gij zijt mijn haven, Gij zijt mijn vrede, Gij zijt mijn eeuwige redding, Gij zijt de kalmte in mijn strijd en in de oceaan van mijn twijfels. Gij zijt de lichtende straal die de weg van mijn leven verlicht. Gij zijt alles voor de eenzame ziel. Gij begrijpt de ziel, zelfs als ze zwijgt. Gij kent onze zwakheden, zoals een goede geneesheer, troost en verzorgt Gij en spaart Gij ons voor lijden, want Gij kent ons goed.
248. Woorden van de bisschop [28] onder de ceremonie van de eeuwige geloften: "Aanvaard deze kaars als een teken van het hemels licht en de ontvlamde liefde".
Bij het geven van de ring: "Ik verenig u met Jezus Christus, Zoon van de Vader, de Allerhoogste, dat Hij u beware zonder smet. Ontvang deze ring als teken van de eeuwige verbintenis die gij aangaat met Christus, de Bruidegom der maagden. Moge Hij voor u de ring zijn van het geloof, het teken van de Heilige Geest, opdat gij bruid van Christus genoemd wordt en als ge Hem trouw dient, voor eeuwig gekroond wordt".
249. + Jezus, ik vertrouw op U, ik vertrouw op de oceaan van Uw Barmhartigheid, Gij zijt mijn Moeder.
250 + Dit jaar 1933 is bijzonder plechtig voor mij, want in dit jubeljaar van het lijden des Heren, heb ik mijn eeuwige geloften uitgesproken en heb ik mijn offer heel bijzonder verenigd met het offer van de gekruisigde Jezus, om daardoor welgevallig te zijn aan God. Ik vervul al mijn daden met Jezus, door Jezus en in Jezus.
[27] In de Congregatie van de M.G.D.B. is het de gewoonte elke maand aan de overste de toelating te vragen voor kleine verstervingen, niet gebruikelijke gebeden en kleine persoonlijke noodwendigheden en om dispensatie te vragen van sommige voorschriften die in de gegeven omstandigheden moeilijk te onderhouden zijn. [28] Hier gaat het over Mgr Respond, hulpbisschop van Krakow, die een vriend was van de Congregatie en lange jaren bij de ceremonies van de inkleding en de professie voorging. Bij de inkleding kregen de nieuwe novicen het ordeskleed en een witte sluier; bij de tijdelijke professie een kruis, de gordel, een rozenkrans en een zwarte sluier; bij de eeuwige geloften een brandende kaars en een ring als teken van hun eeuwige verloving met Jezus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fatima in Lucia's eigen woorden"De Oproepen" [aflevering 6]
De drie herderskinderen en hun families
Deze Heilige tekst toont ons dat God de lichamen bedekte die zichzelf hadden, door de zonde, hadden ontdaan van de kledij van genade. Om deze reden moeten we onszelf welvoeglijk, zedig en met waardigheid kleden. Zij die onwelvoeglijk gekleed lopen zijn een prikkel tot de zonde en zijn zo niet allen verantwoordelijk voor hun eigen zonden maar eveneens voor de zonden die anderen begaan omwille van hen. Denk na over het uiterlijk en als het onwelvoeglijk is en de wereld volgt dit alsof het wet is, dan is het een list van de duivel, een handige val waarmee de duivel zielen vangt, op dezelfde wijze als jagers hun prooi vangen in de wouden en de velden.
God gaf ons de kledij niet als een versiering om de menselijke pronkzucht en lichtzinnigheid te voeden. Neen! Hij gaf het ons als een bescherming tegen de zonde, als een teken van boete en straf voor onze begane zonden, alsmede om ons aan Zijn wetten te herinneren aan dewelke wij verplicht zijn te gehoorzamen.
Laat ons beginnen met te onderzoeken hoe het een teken van zonde en straf is voor de begane zonde en een bescherming tegen de verleiding. De Heilige Schrift vertelt ons dat Adam en Eva probeerden zichzelf te bedekken met vijgenbladeren, maar God zag dat dit niet voldoende was, omdat de Heilige Schrift ons vertelt: "Hij maakte voor de man en zijn vrouw kleren van dierenvellen en trok hen die aan." [Genesis 3, 21]
Hierop volgt er een beschrijving van de straf en de boete die wordt opgelegd omwille van de zonde: "Daarom stuurde hij de mens weg uit de tuin van Eden om de aarde te gaan bewerken, waaruit hij was genomen" [Genesis 3, 23] en dit "totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen, want stof ben je, tot stof keer je terug." [Genesis 2, 17]. Ja, uw lichaam zal afsterven omdat u hebt gezondigd en de wet van uw God hebt overtreden. Maar erger nog zal uw ziel voor eeuwig verloren zijn, tenzij u berouw hebt en boete doet. U zult sterven als u uw levenswijze niet verandert en niet terugkeert tot het gehoorzamen naar de wet van uw God.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 124]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 1
Ah! Waarschijnlijk,n roet deze ziel, is mijn pijn nijpend! Niets is vergelijkbaar met het geweld van mijn foltering, maar deze en het lijden zijn niet bij machte om me van God te verwijderen en in mij de vlam van zijn liefde te verdelgen: Quis ergo nos separavit a charitate Christi! An tribultio, an angustuia, an fames [Rom 8,35] Ah!... mijn zwakheid is nu niet meer geneigd zich te verraden door drift of ongeduld of gemor. Onderworpen aan Gods goedheid zegen ik de hand die me straft en aanvaard ik met vreugde al mijn lijden.
Dit lijden kan mijn ziel niet terneerslaan of in verwarring, bitterheid of angst brengen... non contristabit justum quidquid ei acciderit. Ik weet dat het geregeld en verzacht wordt door de goddelijke Voorzienigheid die, voor het welzijn van haar schepselen alles schikt met liefde en rechtvaardigheid [Suarez] Meer nog, ik heb liever mijn lijden dat de hemelse heerlijkheden indien ik kon verkrijgen ervan te genieten buiten zijn opperste wil waaraan ik voortaan totaal onderworpen ben en waaraan mijn beloften en betrachtingen in een woord luiden: Als wat God wil, hoe Hij het wil, waar en wanneer Hij het wil. Oh! God van mijn hart, mijn schat en mijn al, wie ben ik omdat Je zo goed zou zijn naar mij neer te dalen en met Je vaderlijke hand een ondankbare en onrechtvaardige ziel te zuiveren.
Ah! Snoei en roei de ondenkbare kelk van Je lijden. Luister slechts naar Je hoogheid en de belangen van Je rechtvaardigheid totdat deze laatste ten volle verzadigd is en let niet op mijn zuchten e n mijn klagen.
Arme zielen! Ze hebben maar een passie, een vurigheid, een verlangen, dat van de hindernis te vernietigen die hen belet naar God te snellen, die hen roept en naar Hem trekt met de kracht en het geweld van Zijn schoonheid, Zijn barmhartigheid en Zijn onbegrensde liefde.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [8/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 34]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Benoîte als tiener
Maar de uiterste onschuld van dit meisje en haar diep gebrek aan opleiding lieten haar verstand braak liggen: M. Peytieu zal deze nog zeer ruwe staat van haar denken ten tijde van de eerste verschijningen benadrukken. Benoîte wist niets over het geniep spel van de bijoorzaken en ze leefde in een wereld waarin heiligen en engelen naaste en makkelijk bereikbare gezellen waren. Maar haar perfecte rechtvaardigheid zal aan haar getuigenis van ziende een accent van waarheid bezorgen dat enkel degenen die geen visioenen of wonderen als ware feiten in het kerkelijk leven herkennen zullen tegenspreken. Voor het overige was de mentaliteit van toen gunstig gesteld tegenover dergelijke feiten, en kardinaal de Richelieu had juist de principes vastgelegd die een voorzichtige beoordeling van deze uitzonderlijke feiten mogelijk maakte.
Benoîte had ook gebreken, nog weinig zichtbaar in de enkele aangehaalde feiten, maar die zich later zullen vertonen:
Bruuske gebaren en woorden, overdreven gehechtheid van een armoedige ziel aan stoffelijke bezittingen uit besparingsdrang, voorbarige en soms koppige beoordeling en vooral een uiterste gevoeligheid voor vreugde en voor falen.
Zo zien we de jonge herderin, die de nederige vertrouwelinge van de Maagd zal zijn, de ziende die niet verpletterd wordt door de bovennatuurlijke visioenen, het door God gekozen instrument voor een bijzonder moeilijke taak die meer dan een halve eeuw zal duren.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Het sacrament van de Verzoening [deel 14] Het Sacrament van Boete en de Verzoening
De zonde is allereerst een belediging van God, het verbreken van de gemeenschap met Hem. Zonde tast bovendien de gemeenschap met de kerk aan. Daarom leidt bekering zowel tot Gods vergeving als tot verzoening met de kerk, wat door het sacrament van de boete en verzoening liturgisch uitgedrukt en verwezenlijkt wordt. God alleen vergeeft de zonde
God alleen vergeeft zonden. Aangezien Jezus de Zoon van God is, zegt Hij over zichzelf: 'De Mensenzoon heeft de macht op aarde zonden te vergeven' [Mc. 2,10] en Hij oefent deze macht ook uit: 'Uw zonden zijn u vergeven !' [Mc. 2,5] ; [Lc. 7,48]. Zelfs nog meer: krachtens zijn goddelijk gezag geeft Hij deze macht aan de mensen, opdat zij die uitoefenen in zijn naam.
Christus wilde dat heel zijn kerk, in haar gebed, haar leven en haar handelen, teken en instrument zou zijn van de vergeving en de verzoening, die Hij voor ons met de prijs van zijn bloed verworven heeft. Hij heeft echter de uitoefening van de macht om te vergeven aan het apostolisch ambt toevertrouwd. Dit ambt is belast met 'de dienst van de verzoening' [2 Kor. 5,18]. De apostel wordt gezonden 'in naam van Christus', en 'het is God zelf' die door middel van hem oproept en smeekt: 'Laat u met God verzoenen'
De verzoening met de kerk
Tijdens zijn openbaar leven heeft Jezus niet alleen de zonden vergeven, Hij heeft ook de vrucht van deze vergeving laten zien: Hij heeft de verzoende zondaars weer opgenomen in de gemeenschap van het Volk van God, waaruit de zonde hen verwijderd en zelfs uitgesloten had. Het feit dat Jezus zondaars bij zich aan tafel toelaat en, duidelijker nog, dat Hij zich bij hen aan tafel aansluit, is een schitterend teken daarvan. Op indrukwekkende wijze brengt Hij hiermee zowel Gods vergeving als hun terugkeer in de kring van het Volk van God tot uitdrukking.
Wanneer de Heer de apostelen laat delen in zijn macht zonden te vergeven, geeft Hij hun ook het gezag de zondaars met de kerk te verzoenen. Deze kerkelijke dimensie van hun taak wordt met name uitgedrukt door de plechtige woorden die Christus tot Simon Petrus richt: 'Ik zal u de sleutels geven van het rijk der hemelen en wat gij zult binden op aarde, zal ook in de hemel gebonden zijn en wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook in de hemel ontbonden zijn' [Mt. 16,19]. 'Het staat vast dat de macht om te binden en te ontbinden, die aan Petrus geschonken werd, ook is gegeven aan het college van de apostelen, dat met zijn hoofd verenigd is [Mt. 18,18 ; 28,16-20].'
De woorden binden en ontbinden betekenen: wie gij uit uw gemeenschap uitsluit, zal ook uit de gemeenschap met God uitgesloten worden; wie gij opnieuw in uw gemeenschap opneemt, zal ook God weer bij zich opnemen. De verzoening met de kerk is niet te scheiden van de verzoening met God.
Het sacrament van vergeving
Cristus heeft het boetesacrament ingesteld ten behoeve van alle zondige leden van zijn kerk, allereerst voor hen die na het doopsel zwaar gezondigd hebben en die zo de doopgenade verloren en de kerkelijke gemeenschap geschaad hebben. Het boetesacrament biedt hun een nieuwe gelegenheid om zich te bekeren en de genade van de rechtvaardiging terug te vinden. De Kerkvaders stellen dit sacrament voor als 'de tweede redplank [van het heil] na de schipbreuk, het verlies van de genade'.
In de loop der eeuwen heeft de concrete vorm waarin de kerk deze macht, ontvangen van de Heer, heeft uitgeoefend veel variaties gekend. Gedurende de eerste eeuwen was de verzoening van de christenen die na hun doopsel bijzonder zware zonden bedreven hadden [bijvoorbeeld afgoderij, moord of overspel], aan een zeer strenge tucht gebonden. De boetelingen moesten vaak jarenlang in het openbaar boete doen voor hun zonden alvorens verzoend te worden. Tot deze 'orde der boetelingen' [die slechts bepaalde zware zonden betrof] werd iemand slechts zelden toegelaten, in bepaalde streken slechts eenmaal in zijn hele leven. Gedurende de zevende eeuw brachten de Ierse missionarissen, geïnspireerd door de monastieke traditie uit het oosten, de 'privé'-praktijk van de boete naar het vasteland van Europa mee. Er werd niet meer geëist, publiek en langdurig boete te doen alvorens met de kerk verzoend te worden. Het sacrament vindt voortaan op een meer besloten wijze plaats tussen de boeteling en de priester. Deze nieuwe praktijk voorzag in de mogelijkheid dat het sacrament herhaald werd en opende zo de weg voor een regelmatig ontvangen ervan. De mogelijkheid ontstond dat in één enkele sacramentele viering zowel de zware als de dagelijkse zonden vergeven werden. Dit is in grote lijnen de vorm van boete die de kerk tot op de dag van vandaag kent.
Bij alle veranderingen die de kerkorde en de viering van dit sacrament in de loop der eeuwen gekend hebben, onderscheidt men dezelfde fundamentele structuur. Zij bevat twee even wezenlijke elementen: enerzijds wat de mens doet die zich bekeert onder invloed van de heilige Geest, namelijk het berouw, de belijdenis en de voldoening; anderzijds wat God doet door tussenkomst van de kerk. De kerk die door de bisschop en zijn priesters in naam van Jezus Christus de vergeving van de zonden schenkt en de wijze van voldoening vastlegt, bidt ook voor de zondaar en doet samen met hem boete. Zo wordt de zondaar genezen en weer opgenomen in de kerkelijke gemeenschap.
De absolutieformule die in de Latijnse kerk gebruikt wordt, brengt de wezenlijke elementen van dit sacrament tot uitdrukking: de barmhartige Vader is de bron van alle vergeving. Hij verwezenlijkt de verzoening van de zondaars door het paasmysterie van zijn Zoon en de gave van zijn Geest door middel van het gebed en het dienstwerk van de kerk: God, de barmhartige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden; Hij schenke u door het dienstwerk van de kerk vrijspraak en vrede. En ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest.
Anne Van Der Sloten
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 252]
Jezus, zoon van Damneus
Zijn weg naar het hogepriesterschap
Bij het horen van de dood van Festus, zond de keizer Albinus naar Judea als procurator. Maar de koning beroofde Jozef van het Hogepriesterschap en verleende de opvolging van deze waardigheid aan de zoon van Annas [Ananus], die zelf ook Annas [Ananus] heette. Nu ging het verhaal de ronde dat deze oudste Annas een heel fortuinlijk man was, want hij had vijf zonen die allen het ambt van hogepriester bekleedden en die zelf gedurende een lange tijd ervoor had genoten, wat nooit eerder gebeurd was bij enige hogepriester.
Maar deze jongere Annas die het hogepriesterschap opnam, was een stoutmoedig man in zijn temperament en, heel aanstootgevend, hoorde hij ook aan de secte der Saducceeën die erg onbuigzaam waren bij het veroordelen van tegenstanders, strenger dan alle andere Joden.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 78]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Onderhoud van Jezus met de zwijgzame Maria
De stille Maria wist in haar helderziende toestand inderdaad niet wat er met en rondom haar gebeurde en zij leefde bestendig in die afwezigheid van geest. Voor niemand had zij nog zo gesproken gelijk nu voor Jezus. In het bijzijn van alle anderen zweeg zij, niet omdat zij geheimzinnig, gesloten of trots was, neen, maar omdat zij die medemensen in de innerlijke wereld, waarin zij leefde, niet zag omdat zij hen niet in betrekking zag met hetgeen zij alleen aanschouwde, te weten: de hemelse werkelijkheden, de geheimen van de Verlossing.
Godvruchtige en geleerde vrienden van de familie spraken haar wel menigmaal aan, en luidop zegde zij dan wel iets, maar zij verstonden er geen gebenedijd woord van, omdat het niet aansloot bij het gesprek, maar betrekking had op haar visioenen. Het was een bijzonderheid hieruit zonder verband met het door hen aangeraakte onderwerp en daarom voor de ondervragers een raadsel. Zo werd zij door de gehele familie voor krankzinnig gehouden, hoewel zij slechts was, wat zij alleen kon en moest zijn, namelijk: eenzaam, zonder verband met de wereld, want zij was met haar geest niet in de huidige tijd en het dagelijks leven.
Haar bezigheden bestonden in het onderhouden van haar tuintje en in het vervaardigen van borduurwerk voor de tempel en dit werd haar door Martha gebracht. Hierin was zij bedreven en onder haar werk was zij voortdurend in overweging en beschouwing. In haar gebed was zij godvruchtig en vurig. Zij kreeg ook dikwijls de opdracht om speciaal voor de zonden van anderen te lijden en dan voelde zij zich zo bezwaard en terneergedrukt, alsof het gewicht van de gehele wereld op haar lag. Haar woning was van rustbedden en alle huisraad voorzien en geriefelijk ingericht. Zij at maar weinig en alleen. Nadat haar broeder en haar zusters Jezus gevolgd waren en zich definitief en voorgoed bij Jezus aangesloten hadden,stierf zij van droefheid over de grootheid van Jezus' bitter lijden, dat zij in de geest vooraf beschouwde.
Martha sprak met Jezus ook over Magdalena en stortte bij Hem het verdriet van haar hart over ze uit. Jezus troostte Martha en zegde dat Magdalena zeker tot Hem zou komen en dat zij niet moe mochten worden om voor haar te bidden en haar te vermanen.
Om half twee kwam de H. Maagd met Joanna Chusa, met Lea, Maria Salome en Maria van Kleofas hier aan. De vooruitgaande gids meldde hun nabijheid en Martha, Serafia, Maria Markus en Suzanna[van Jeruzalem] gingen met de nodige gereedschappen en enige verversingen naar dezelfde zaal, de ontvangstzaal, bij de ingang van de omringende gebouwen van het kasteel, om ze te ontvangen.
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 92: Columna Excelsa [Verheven Zuil]
Clemens XII [1730-1740]
Echte naam: Lorenzo Corsini [Florence, 7 april 1652 - Rome, 6 februari 1740]
De Europese hoven legden de voorrechten van de Kerk en de Heilige Stoel zonder meer naast zich neer. Van zodra de paus enig protest liet horen, verbraken Madrid en Napels hun diplomatieke betrekkingen. Op het einde van de Poolse successieoorlog beschikte het Verdrag van Wenen, zonder enige toelating, over bepaalde gebieden, zoals Parma en Placentia, die aan de paus toebehoorden. Men had hem ook nooit de toestemming gevraagd troepen een permanent doorgangsrecht te verlenen via de pauselijke Staat. De paus protesteerde maar kreeg geen gehoor. Geen enkele vernedering werd hem bespaard.
Zijn voornaamste, louter religieuze daden waren de heiligverklaring van Sint-Vincent a Paolo in 1737 en, in 1738, de eerste veroordeling van de vrijmetselarij. Zij had de kop opgestoken in Florence in 1733 en Rome reeds na twee jaar bereikt.
Het pontificaat van deze bijzonder verstandige, door en door goede en zonder meer eerlijke grijsaard, liep ten einde op 8 februari 1740. Ook al was hij soms verkwistend, dan gebeurde dit toch steevast ten bate van Rome en de Kerk.
Zijn grafmonument bevindt zich in de cappella Corsini van de Sint-Jan van Lateranen. Twee kolommen uit deze kapel versierden vroeger de zuilenhal van het Pantheon van Agrippa, vandaar Malachias verklaring.
Chris De Bodt
13. De Berkenboomprofetieën [deel 16]
Wessel Eilert
De Polen zullen in het begin onder de voet gelopen worden. Maar dan zullen ze vechten tegen de invallers en ze zullen een koning krijgen. Frankrijk zal verdeeld worden in drie dagen. Spanje zal niet betrokken zijn, maar de Spanjaarden zullen wel tussen komen en helpen om terug orde op zaken te stellen met de kerken. Oostenrijk zal gespaard blijven; in feite zal het daar vrij goed zijn. De Romeinse stoel zal voor een tijdje leeg zijn. Dit zal geen kwestie zijn van godsdienstoorlog, maar allen die in Jezus Christus geloven zullen een gemeenschappelijke oorzaak hebben. Een eerste teken van deze tijd dat deze oorlog zal uitbreken zal een algemene onverschilligheid zijn ten opzichte van de godsdienst en een algemene corruptie op vele plaatsen. In die tijd zullen de gelovigen de naam krijgen van "onnozelaars" en de goddelozen zullen zich voordoen als mensen van het licht.
Er zal één geloof zijn dat alle geloven zal verenigen, behalve dat van de joden die hun gebruikelijke koppigheid zullen tonen. Aan de Rijn zal een kerk gebouwd worden door de wil van alle volkeren. Vanaf daar waar de volgende grote oorlog zal uitbreken is wat de mensen verondersteld worden van te geloven. Elk geloof zal gelijkwaardig zijn. Duitsland krijgt een nieuwe koning en dan volgt er een gelukkige tijd.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
14. Twee op drie huwelijken eindigen met echtscheiding
Twee op de drie afgesloten huwelijken in 2009 eindigen nog voor de vijftigste huwelijksverjaardag op een echtscheiding. Dat voorspelt de FOD Economie op basis van een berekening van de 'echtscheidingskans'.
In Vlaanderen zijn er minder echtscheidingen dan in Wallonië. Daar gaat iets meer dan één gehuwd koppel op twee (50,6 procent) uit elkaar binnen de 49 huwelijksjaren, terwijl het in Wallonië om bijna twee op de drie (64,3 procent) gaat.
De kans op echtscheiding berekenen voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft weinig zin: echtscheidingen voor in het buitenland gesloten huwelijken worden in Brussel geregistreerd, waardoor dat cijfer kunstmatig hoog ligt. Het landelijk gemiddelde van 64,5 procent werd hier dan ook door beïnvloed.
De kans op een echtscheiding neemt al decennialang toe. In 1960 bedroeg ze amper 6,7 procent om dan gestaag te groeien naar 9,6 procent in 1970, naar 20,6 procent in 1980 en 31,9 procent in 1990. Nog eens tien jaar later, in 2000, zaten we aan 45,7 procent. In 2009 was er wel een daling van het aantal huwelijken en echtscheidingen (43.303 en 32.606) tegenover 2008 (45.613 en 35.366).
Onder meer wetswijzigingen zorgen voor tijdelijke pieken van het aantal echtscheidingen. Zo schoot het aantal echtscheidingen in 1995 en 2008 sterk de hoogte in na de vereenvoudiging van de echtscheidingsprocedure en de hervorming van de echtscheiding, telkens ingevoerd het jaar voordien.
Ook aangaan en beëindigen wettelijke samenlevingscontracten neemt toe
In 2009 hebben 67.561 personen een wettelijk samenlevingscontract afgesloten in België, dat is bijna het dubbele ten opzichte van 2006. Zowat 20.308 samenwonenden lieten in de loop van datzelfde jaar de overeenkomst beëindigen.
Het wettenlijk samenwonen werd in 2000 ingevoerd in België. Het biedt samenwonende koppels een aantal rechten en plichten, vooral in het geval van een erfenis. Sinds de aanvang nam het aantal samenlevingscontracten zowat elk jaar toe.
Bij de 67.561 contracten die in 2009 werden afgesloten, waren er 65.406 tussen personen van verschillend geslacht en 2.155 tussen personen van hetzelfde geslacht. In Vlaanderen waren het er 40.208, in Wallonië 21.732 en in Brussel 5.621. In Vlaanderen lieten 11.769 personen het contract beëindigen, tegenover 6.951 in Wallonië en 1.588 in Brussel.
19-05-2011
19 mei 2011
19 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 16]
Ana Shawl
Later in mijn tienerjaren, bad ik echt niet veel en werd het moeilijker om naar de Mis te gaan. Er waren nog steeds mijn vriendinnen die ik wou zien, maar dacht weinig aan God en sprak er nog minder over.
Op mijn twintigste huwde ik en daarop kreeg ik twee kinderen, Katie Rose en Stephen. Het huwelijk was verschrikkelijk en wij schelden elkaar uit van bij het begin, maar ik bleef omwille van de kinderen. Eindelijk overtuigden mijn ouders mij om mijn echtgenoot te verlaten en mocht ik terug bij hen gaan wonen. Ik bleef daar tot ik met de kinderen vertrok en later scheidde ik dan officieel van mijn man.
We vormden zo samen ons gezinnetje en ik ging al een tijd niet meer naar de kerk, omdat dat toch geen verschil zou uitmaken. Zefs na de eerste keer toen in naar Medjugorje ging in 1983, toen het hier allemaal rond de kerk nog open lag. Ik ben Kroatisch en ging in hoofdzaak naar Kroatische en Bosnië en Herzegovina om mijn familie te zien. Ik voelde daar warmte, alsof er ginds echt iets aan het gebeuren was. Er waren noch geen treden en ook geen biechtstoelen, enkel vuil en afsluitingen van de politie. Mijn familie vertelden me een aantal dingen over wat er ginds gebeurde, maar het grootste deel van de tijd liep ik wat rond. Het was pas toen ik thuis kwam dat ik werkelijk begreep wat er met mij was gebeurd, ginds in Medjugorje. Dit was dan ook het begin van alles.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 123]
Schrift 1
241. + J.M.J. 1.5.1933
Bijzondere voornemens van de retraite
Naastenliefde:
ten eerste: dienstvaardigheid jegens de zusters
ten tweede: niet spreken over afwezigen en de eer van de naaste verdedigen
ten derde: me verheugen in het welslagen van de naaste.
242. + O God, hoe verlang ik een klein kindje [26] te zijn. Gij zijt mijn Vader, Gij weet hoe klein en zwak ik ben, ik smeek U dus, houd mij bij U alle dagen van mijn leven, en vooral in het uur van de dood, Jezus, ik weet dat Uw goedheid die van de tederste moeder overtreft.
243. Ik zal Jezus danken voor elke vernedering, ik zal bijzonder bidden voor de persoon die mij de kans geeft mij te vernederen. Ik zal mij slachtofferen ten voordele van de zielen. Geen offer tellen, mij uitstrekken als een tapijt onder de voeten van de zusters waarop ze niet alleen kunnen stappen maar ook hun voeten vegen. Mijn plaats is onder de voeten van de zusters. Ik zal trachten dit in praktijk te brengen op een voor menselijke ogen onzichtbare wijze. Het volstaat dat God het ziet.
244. De dagelijkse grijze dagen zijn al herbegonnen. De plechtige tijd van de eeuwige geloften is voorbij, maar de grote genade blijft in mijn ziel. Ik voel dat ik geheel van God ben, ik weet dat ik Zijn kind ben, ik voel dat ik geheel en al eigendom ben van God. Ik ervaar dit zelfs op lichamelijke en voelbare wijze. Ik ben volmaakt rustig in alles, want ik weet dat het voor de goede zaak is.
129. Uit de diepte, terwijl de klokken luiden als voor een begrafemis. De celebrant, meestal een bisschop, besprenkelt de zusters met wijwater terwijl hij zegt: "Sta op, ge zijt dood voor de wereld en Jezus zal u verlichten..." van mijn Bruidegom is aan mij te denken. Ik heb mezelf volledig vergeten. Mijn vertrouwen in Zijn allerbarmhartigste Hart is zonder grenzen. Ik ben onophoudelijk met Hem verenigd. Het lijkt mij alsof Jezus zonder mij niet gelukkig zou zijn, noch ik zonder Hem. Ik begrijp ook wel dat, vermits Hij God is, Hij in Zichzelf gelukkig is en voor Zijn geluk helemaal geen schepsel nodig heeft, maar Zijn goedheid dringt Hem Zich aan Zijn schepselen te geven, en dat met een onbegrijpelijke mildheid.
245. Mijn Jezus, ik ga mij nu inspannen voor de eer en de glorie van Uw Naam, strijdend tot de dag dat Gij Zelf mij zult zeggen "genoeg". Jezus, elke ziel die Gij mij toevertrouwt, wil ik ondersteunen door gebed en offer, zodat Uw genade in hen kan handelen. O mijn Jezus, grote vriend der ziellen, ik dank U voor het groot vertrouwen waarmee Gij de zielen aan onze bescherming toevertrouwd hebt. Grijze en zware werkdagen, gij zijt helemaal niet eentonig, want elk moment brengt nieuwe genaden en nieuwe mogelijkheiden om goed te doen.
[26] Zie Db 56.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 5]
De drie herderskinderen en hun families
Van zodra de kinderen de leeftijd van zeven jaar bereikten, namen ze hun deel op in de taken van het huishouden en werd er hen ook bijgebracht hoe ze op de kudde schapen moesten passen. Zoals de vroegere Patriarchen en Koningen, beschikte bijna elke familie over haar kleine kudde beminnelijke schapen, die door de kinderen werden uitgelaten om te grazen in de groene velden van hun ouders. De kudde droeg aanzienlijk bij tot het onderhoud van de familie: melk en kaas, lammeren om de oudere schapen te vervangen of om verkocht te worden op de markt, wol voor de vrouwen om te spinnen, te kleuren en daarna te weven om het aan te wenden voor het maken van warme en gekleurde sjaals voor de winter, of om matten te maken voor de eenvoudige slaapkamers, of ronde, blauwe en stevige rokken met brede rode strepen om de zondagskledij van de meisjes op te vrolijken. Gouden oorringen reikten tot hun schouders en glanzende medailles hingen rond hun nek, een sjaal over hun schouders en een warme muts, om hun hoofden te beschermen, versierd met gouden kralen en gekleurde veders om hun opschik te vervolledigen.
De kledij die de mensen droegen in onze dagen, had zelf een vleugje weg van eerbaarheid, de eerbied voor de menselijke waardigheid, vertoond door dorpsvrouwen van die dagen! Het is hier goed om even te herinneren aan wat de Heilige Schrift te zeggen heeft over dit onderwerp.
Jahweh, de God, hield hem het volgende voor: "Van alle bomen in de tuin mag je eten, maar niet van de boom van de kennis van goed en kwaad; wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven." De vrouw keek naar de boom. Zijn vruchten zagen er heerlijk uit, ze waren een lust voor het oog, en ze vond het aanlokkelijk dat de boom haar wijsheid zou schenken. Ze plukte een paar vruchten en at ervan. Ze gaf ook wat aan haar man, die bij haar was, en ook hij at ervan. Toen gingen hun beiden de ogen open en merkten ze dat ze naakt waren. Daarom regen ze vijgenbladeren aan elkaar en maakten er lendenschorten van [...] Toen de man en zijn vrouw God, de Heer, in de koelte van de avondwind door de tuin hoorden wandelen, verborgen zij zich voor hem tussen de bomen. Maar God, de Heer, riep de man: "Waar ben je?" Hij antwoordde: "Ik hoorde u in de tuin en werd bang omdat ik naakt ben. Daarom verborg ik me."
"Wie heeft je verteld dat je naakt bent? Heb je soms gegeten van de boom waarvan ik je verboden had te eten? De mens antwoordde: De vrouw die u hebt gemaakt om mij terzijde te staan, heeft mij vruchten van de boom gegeven en toen heb ik ervan gegeten. [...]"
Toen zei Jahweh, de God, tot de man: "Je hebt geluisterd naar je vrouw, gegeten van de boom die ik je had verboden. Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je om ervan te eten, je hele leven lang. Dorens en distels zullen er groeien, toch moet je van zijn gewassen leven. Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen, want stof ben je, en tot stof zul je terugkeren. [...]"
God, de Heer, maakte voor de mens en zijn vrouw kleren van dierenvellen en trok hen die aan. [Genesis 2, 16-17 en 3, 6-21]
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 123]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 1
Waarachtig, hun ogen zijn nog niet herschapen door het zachte licht, de engelen dalen niet uit de hemel neer om hun vlammen in een verfrissende dauw te veranderen, maar ze bezitten de zachtste schat die voldoende is om de laagst gevallen mens weer te verheffen, om de dageraad van rust weer op de triestigste voorhoofden te doen verschijnen: ze bezitten de waarde die de ellendigste mens op aarde behoudt nadat hij de beker van de steeds vernieuwende droefenis en pijn heeft geledigd. Ze hebben de hoop, de hoop in de hoogste mate en die alle twijfel of angst wegneemt, die het hart tot rust brengt en in de diepste en absolute veiligheid: Reposita est mihi corona justitiae [II Tim 4,8].
Deze zielen zijn zeker van hun heil. Sint Thomas geeft ons twee redenen voor deze onfeilbare zekerheid, zo troostend dat ze in zekere zin hun lijden doet vergeten. Ten eerste weten die zielen door hun geloof dat de verdoemden noch God kunnen beminnen, noch hun zonden haten of een goed werk doen: maar ze zijn overtuigd God te beminnen, hun zonden te haten en geen enkel kwaad meer kunnen doen. Ze weten als geloofswaarheid dat de zielen die sterven in staat van doodzonde zonder uitstel na hun laatste adem in de Hel gestort worden. Ducunt in bonus dies suos, et in puncto ad inferna descendunt (Job 21,13). Maar die zielen over wie sprake worden niet hopeloos, zien het gezicht van de duivel niet of horen zijn lasteringen en vloeken, en besluiten door dit feit en op onfeilbare wijze dat ze niet gestorven zijn in staat van doodzonde, maar in staat van genade en aangenaam aan God.
Bijgevolg, hoe blij zijn ze om met Sint Paulus overtuiging te kunnen uitroepen: Geen nieuw verval in zonde! Geen scheiding meer tussen God en mij! Geen negeren meer van Jezus Christus die mijn leven is: certus sum enim! Geen geduchte twijfels meer over mijn voorbestemming. Ah! Het is zover, ik ben gered.... Ik heb uit de mond zelf van mijn God het onweerlegbare vonnis van mijn heil vernomen, ik weet zonder enige twijfel, dat eens de deuren van de hemelse stad zullen opengaan voor mijn triomfantelijke intrede, dat de Hemel, de aarde, de Prinsdommen, de verenigde Machten, het zwaard zelfs machteloos zijn om me van Gods liefde te scheiden en me de eeuwige kroon te ontnemen: Quia neque principatus neque creatura alia poterit nos separare a charitate Dei, quae est in Christo Jesu [Rom 8,38].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [7/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 33]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Benoîte als tiener
Vooraleer met het verhaal van de eerste Verschijningen te beginnen willen we Benoîte als tiener schetsen. Geboren in een godsvruchtig en arm gezin waar de moeder krachtdadig optrad en de vader zacht van aard was, het door God gezegende kind [Benoîte = benedicta] schijnt een baby met weelderige vitaliteit die enkele kleine ongevallen veroorzaakt. Het jonge kind legt al gauw een vrijgevige en spontane natuur aan de dag, met vroegtijdige religieuze intuïties die de liefdevolle waarneming van de vader niet ontgaan. Eens overleden heeft de weduwe aan dit meisje van zeven een kostbare steun dankzij de christelijke hoop van dit kind die ze al vroeg meeslepend kon uitdrukken, zoals het feit met het bootje aantoont.
In dienst geplaatst heeft de tiener nood aan een paternoster, want ze vindt in het gebed al het nodige voedsel voor haar ziel. Misschien is de nabije pastorij, waar haar meter werkt, oorzaak van deze goede neiging. De gezondheid van Benoîte schijnt soms aangetast door aanvallen van koorts, alsof ze een te vrijgevig bloed bezat, vooral in de puberteit. Verder is ze een kloek gebouwde meid, hard opgevoed en tot langdurig vasten bekwaam en ze zal uitzonderlijke fysische weerstand vertonen.
Haar tienertijd ontplooit haar natuurlijke gaven van bescheidenheid, besliste zachtheid en aardige liefde, waardoor ze zeer op prijs wordt gesteld door de volwassenen en haar gezellinnen die hun tedere sympathie niet wegstoppen. Het is de leeftijd waarop zich de instinctieve zuiverheid van het meisje ontpopt met zeer duidelijke trekken: ze handelt meteen met moed en beslissing die de bewondering van de schuldigen afdwongen, ze weigert alle jatterij of onkuisheid en ze kan haar brutale baas raad geven met de kalmte van een heldere ziel. Het gezin Jullien stelt haar op prijs: wijs, eenvoudig en godsvruchtig, de gevoelige tiener komt stilaan in de vervoering van de barmhartige Maagd Maria. Ze vindt er de wonderbare weerkaatsing van het ideaal dat haar bezielde sinds haar kinderjaren. Haar meditatieve ziel heeft zulke ingevingen over de morele schoonheid dat haar blik, haar houding, haar woorden een bijzondere uitstraling krijgen die sommige verrast.
Vertaling: Broeder Jozef
7. Het sacrament van de Verzoening [deel 13]
4. De veelvuldige vormen van boetedoening in het Christelijk leven
De innerlijke boetvaardigheid van de christen kan zich op uiteenlopende wijzen uiten. De Schrift en de Kerkvaders leggen vooral op drie vormen de nadruk: het vasten, het gebed en de aalmoes. Het zijn uitdrukkingen van onze bekering in onze relatie tot onszelf, tot God en tot de anderen. Naast de grondige zuivering die het doopsel of het martelaarschap bewerken, noemen zij als middel om vergiffenis van de zonden te verkrijgen: de inspanning om zich met zijn naaste te verzoenen, de tranen van boete, de zorg voor het heil van de naaste, de voorspraak van de heiligen en de naastenliefde 'die tal van zonden bedekt' [1 Petr. 4,8].
De bekering wordt in het dagelijks leven verwezenlijkt door daden van verzoening, de zorg voor de armen, het betrachten en verdedigen van de rechtvaardigheid en het recht, door schuld te bekennen aan zijn broeders en zusters, de broederlijke vermaning, de verbetering van zijn leven, het gewetensonderzoek, de geestelijke begeleiding, het aanvaarden van het lijden en het verduren van de vervolging omwille van de gerechtigheid. Elke dag zijn kruis opnemen en Jezus volgen is de zekerste weg van boetvaardigheid.
Eucharistie en boete. De dagelijkse bekering en boetvaardigheid vinden hun bron en hun voedsel in de eucharistie, omdat het offer van Christus immers, dat ons met God heeft verzoend, tegenwoordig wordt gesteld. Ze voedt en sterkt hen die door het leven van Christus worden bezield: 'ze is het tegengif dat ons verlost van onze dagelijkse zonden en ons behoedt voor doodzonden.'
Het lezen van de heilige Schrift, het bidden van het getijdengebed en het Onze Vader, elke oprechte daad van eredienst of godsvrucht verlevendigen in ons de geest van bekering en boetvaardigheid en dragen bij tot vergiffenis van onze zonden.
Boetetijden en boetedagen tijdens het liturgisch jaar [de vastentijd, elke vrijdag ter gedachtenis van de dood van de Heer] zijn voor de kerk gelegenheden bij uitstek om boete te doen. Deze tijden zijn uitermate geschikt voor retraites, boetevieringen, bedevaarten als teken van boete, dingen die men zich vrijwillig ontzegt, zoals vasten en aalmoezen geven en broederlijk delen [liefde- en missiewerken].
[Zijn dit niet de dingen die de Gospa ons ook met aandrang vraagt?]
Het proces van de bekering en de boetvaardigheid werd door Jezus op indrukwekkende wijze beschreven in de zogenaamde parabel 'van de verloren zoon' waarin 'de barmhartige vader' centraal staat [Lc. 15: 11-24]: de betovering van een denkbeeldige vrijheid, het verlaten van het vaderlijk huis, de uiterste ellende waarin de zoon geraakt, nadat hij zijn geld verkwist heeft; de diepe vernedering varkens te moeten hoeden en, erger nog, verlangen zich te voeden met de schillen die de varkens voorgeworpen kregen, de gedachte aan wat hij verloren had, het berouw en het voornemen schuld te bekennen jegens zijn vader; de weg terug, de liefdevolle opname door de vader en de vreugde van de vader. Het zijn allemaal fasen die het bekeringsproces kenmerken. In het fraaie kleed, de ring en het feestmaal verschijnen de symbolen van het nieuwe, zuivere, waardige en vreugdevolle leven, een leven van iemand die tot God en zijn huisgezin, de kerk, terugkeert. Enkel het hart van Jezus, dat de diepten van de liefde van zijn Vader kent, kon ons op een zo eenvoudige en tegelijk schitterende wijze openbaren hoe onpeilbaar diep de barmhartigheid van de Vader is.
Anne Van Der Sloten
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 251]
Jezus, zoon van Damneus
Zijn weg naar het hogepriesterschap
Met Festus, die nu dood was, en door Albinus die onderweg was naar Judea, had Annas het voordeel van zijn ambt aan hem. Hij verzamelde het Sanhedrin, het Joodse gerechtshof om Jacobus en nog anderen te veroordelen. Toen de beschuldiging tegen hen was opgesteld als "ongehoorzaam aan de wetten," leverde Annas hen over om te worden gestenigd.
Maar de rechtvaardigen onder de burgers keerden zich van deze handeling af, omdat, wat gebeurd was, tegen de wetten der Joden was. Daarom richtten ze zich tot Albinus om Annas terecht te wijzen voor wat er gebeurd was omdat hij niet rechtvaardig had gehandeld. Toen Albinus op reis was in Alexandrië, werd hij door Annas tegenstanders bezocht en ingelicht dat het onwettig was van Annas om het sanhedrin bijeen te roepen, zonder de Albinus daarin te kennen. Hierop schikte Albinus naar wat hem was medegedeeld en schreef in woede tot Annas dat hij zou gestraft worden voor wat hij had uitgericht, waarop Agrippa II hem, reeds na drie maanden, het hogepriesterschap ontnam en hierop Jezus, de zoon van Damneüs tot hogepriester benoemde.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 76]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Onderhoud van Jezus met de zwijgzame Maria
Daarna beschouwde zij de H. Maagd in haar kamer en sprak haar toe en drukte de wens uit dat zij met het voorstel van de Engel mocht instemmen. Zij zag de Engel aankomen en aan Maria de Heer verkondigen en beschreef dit alles, terwijl zij in de verte voor zich uit staarde, als was zij toeschouwster en als uitte zij luidop haar gedachten. Dan vertoefde zij in overdenking bij de gedachte, die zij ook kinderlijk onbevangen uitsprak, dat de H. Maagd zich bezonnen had alvorens haar antwoord en toestemming te geven en tot haar het woord richtend, zei zij: "Gij had de belofte van maagdelijkheid gedaan. Indien Gij eens geweigerd had de Moeder van de Heer te worden, hoe zou het de mensen dan vergaan zijn? Zou er nog een andere zulke maagd ooit te vinden geweest zijn? Ongelukkig Israël, gij had nog lang verweesd moeten zuchten."
En nu beklemtoonde zij welk een geluk het geweest was dat de H. Maagd had toegestemd. Zij prees haar en ging hierop over tot de geboorte van Jezus, sprak het Kind in de kribbe aan en zei: "Boter en honig zult Gij eten." En zij doorvlocht haar ontboezemingen met profetieën en maakte ook gewag van de voorzeggingen van Simeon en Hanna in de tempel. En zo ging haar beschouwing door, alsof zij alles zag, en zij sprak alle verschijningen aan, als leefde zijzelf in ieder van die tijden en als maakte zij de gebeurtenissen mede. Tenslotte kwam zij op de tegenwoordige tijd en zei ze: "Nu gaat Gij de zure, zware weg op....enz." Hierbij was zij altijd als alleen, en ofschoon zij wist dat de Heer bij haar was, maakte dit de indruk op haar, alsof Hij haar niet naderbij was dan de personen uit haar visioenen, wier handelingen zij beschreef. Jezus onderbrak haar met gebeden en dankzeggingen tot God. Hij loofde zijn Vader en aanriep Hem ten gunste van de mensen, en dit op het gepaste ogenblik tussen het overige in. Dit gehele gesprek was wonderbaar en onuitsprekelijk zielroerend.
Jezus verliet haar en zij bleef zo rustig en onbewogen als te voren. Zij ging in haar woning terug. Bij Lazarus en Martha teruggekeerd sprak Jezus hun ongeveer in dezer voege toe: "Zij is niet van haar verstand beroofd, maar met haar ziel is zij niet op deze wereld. Haar geest ziet deze wereld niet en deze wereld weet niet wat er met haar aan de hand is. Zij is gelukkig, want zij zondigt niet."
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 92: Columna Excelsa [Verheven Zuil]
Clemens XII [1730-1740]
Echte naam: Lorenzo Corsini [Florence, 7 april 1652 - Rome, 6 februari 1740]
De pauselijke financiën werden nog verder verbeterd door nieuw leven te blazen in een openbare loterij, die onder Benedictus XIII was verboden. De verbeterde financiële situatie stelde hem in staat de kunsten en wetenschappen te bevorderen [begin van de bouw van de Trevifontein, nieuwe façade voor de Sint-Jan van Lateranen, Bibliotheca Corsini]. Hij gaf nieuwe regels voor de pauskeuze [1732] en steunde de missionering in de Libanon. In 1738 werd de vrijmetselarij veroordeeld.
De paus beperkte zijn steun niet tot Rome. Hij moderniseerde de haven van Ancona en liet in Ravenna indrukwekkende hydraulische machines bouwen die de stad doelmatig tegen overstromingen moesten beschermen. Het was ook hij die de kleine republiek San Marino vrijheid en onafhankelijkheid schonk. Hoewel Clemens XII van Rome een artistiek en cultureel centrum met aanzien maakte, moest hij toegeven dat het pausdom op het internationale forum veel van zijn prestige had ingeboet.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 16]
Wessel Eilert
Een andere Westfaalse ziener, een boer genaamd Wessel Dietrich Eilert [ook bekend als oude Jasper], laat ons meer details zien omtrent de oorlog van de berkenboom. Eilert leefde in Huckarde nabij Dortmund, Duitsland, van 1764 tot 1833. Zijn profetie werd gepubliceerd in 1848:
In het jaar dat de oorlog begint zal men de oogst van de maïs binnen kunnen brengen, maar niet die van de tarwe. Voor deze oorlog zal er een tijd zijn van algemene ontrouw. Mensen zullen het kwaad houden voor goedheid en eer, verraad voor beleefdheid. Er zal een algemene instorting zijn van de structuur van de gemeenschap. Deze oorlog zal in het oosten beginnen. De oorlog zal zeer vlug uitbreken. ´s Avonds zal men zeggen: "Vrede, vrede," maar er is geen vrede en ´s morgens zal de vijand al aan de deur staan en het oorlogsgeweld zal weerklinken. Het zal maar een paar dagen duren en diegenen die zich kunnen verbergen voor enkele dagen zullen veilig zijn. Ook het uittrekken zal vrij vlug gaan. Iemand gooit de wielen en rijtuigen in het water en de vluchtende vijand zal alles met hem meenemen. De mensen van de halve wereld zullen opstaan tegen mekaar. God zal de twee vijanden schrik aanjagen met al Zijn macht. Alleen enkele Russen zullen in staat zijn om naar huis terug te keren en hun zaken daar te behartigen. Het land zal veel van zijn bevolking verliezen zodanig dat vrouwen op het land zullen moeten werken en zeven meisjes ruziën om een man. De priesterstand zal zo zeldzaam zijn dat je zeven uren moet gaan om een mis te kunnen bijwonen.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Bidden voor België in de basiliek van Koekelberg
In de basiliek van Koekelberg wordt op zaterdag 28 mei vanaf 19.30 uur een grote nationale gebedssamenkomst georganiseerd. Dat staat te lezen op Kerknet.be, de website van de Kerk in Vlaanderen. Het einde van de gebedssamenkomst is voorzien om 21.30 uur.Volgens Kerknet hebben de toestand in ons land en de crisis die België doormaakt enkele christelijke gemeenschappen, zoals de Charismatische Vernieuwing (KCV) en le Verbe de Vie, aangezet tot een nationaal gebed.
De KCV roept op haar website iedereen op om "samen te bidden met christenen van verschillende talen en verschillende belijdenissen om de barmhartigheid van de Heer te vragen over de situatie van ons land en zijn inwoners." Tijdens de grote gebedsavond in de basiliek moet er gebeden worden voor de "heling van de kwetsuren ten gevolge van de splitsing die de Belgische gemeenschappen hebben ondervonden en die zich van elkaar meer verwijderden in plaats van zich te verenigen. Op 28 mei is iedereen welkom om mee te bidden en Gods zegen te vragen over alle christelijke gemeenschappen, over taal- en cultuurgrenzen heen", aldus Kerknet.
Volgens de Charismatische Vernieuwing zal aartsbisschop Léonard op de samenkomst aanwezig zijn.
18-05-2011
18 mei 2011
18 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 15]
Ana Shawl
Dit is een lang verhaal, maar ik wou een beetje van mijn verhaal delen met mijn familie van de gebedsgroep. Het verhaal lag reeds een paar dagen op mijn lippen. Het is niet zozeer een bekeringsverhaal, maar enkel een van die werkelijk heel bijzondere momenten uit iemands leven die men wenst te delen met iemand anders. Hier gaan we dan. Ik zal het bekeringsverhaal later wel eens vertellen, maar voor meer infomatie verwijs ik naar onze Medjugorje site http://www.medjugorje.org
Ik ben katholiek opgevoed en ging als kind met mijn ouders, drie broers en mijn zus naar de mis. We gingen allen regelmatig te biechten, vermoedelijk zowat elke twee maanden. Dan ging ik neerzitten om allerlei gebeden te lezen en soms speelden mijn zus en ik "Heilige Mis," waarbij we dan de gebeden van in de kerk probeerden op te sommen. Ik bleef naar de kerk gaan tijdens mijn tienerjaren, maar dan vooral om bij mijn vriendinnen te zijn, waarbij ik weinig aandacht schonk aan de Mis, alhoewel ik de zondagsmis niet wou missen. Mijn oom was een priester en bracht me steeds bijbels mee of prenten en gebedsboeken, en daar hield ik enorm van.
Later in mijn tienerjaren, bad ik echt niet veel en werd het moeilijker om naar de Mis te gaan. Er waren nog steeds mijn vriendinnen die ik wou zien, maar dacht weinig aan God en sprak er nog minder over.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 122]
Schrift 1
240. Drie verzoeken op de dag van mijn eeuwige geloften. Ik weet, Jezus, dat Gij mij vandaag niets zult weigeren.
Eerste verzoek. Jezus, mijn welbeminde Bruidegom, ik vraag U de triomf van de Kerk, vooral in Rusland en in Spanje, de zegen voor de Heilige Vader Pius XI en heel de geestelijkheid, de genade van de bekering voor de verstokte zondaars. Ik vraag U, Jezus, een bijzondere zegen en licht voor al de priesters waarbij ik ga biechten gedurende geheel mijn leven.
Tweede verzoek. De zegen voor onze Congregatie, een vurige ijver in de Congregatie. Zegen Jezus, de algemene moeder overste, de moeder meesteres en heel het noviciaat en alle oversten, zegen mijn geliefde ouders. Verleen, Jezus, Uw genade aan onze meisjes, versterk hen machtig in Uw genade, opdat zij die onze huizen verlaten U niet meer door enige zonde beledigen. Jezus, ik bid voor mijn vaderland, verdedig het tegen de aanvallen van zijn vijanden.
Derde verzoek. Jezus, ik bid U voor de zielen die het meest gebed nodig hebben. Ik bid U voor de stervenden, wees barmhartig jegens hen. Ik bid U ook, Jezus, voor de verlossing van alle zielen van het vagevuur.
Jezus, ik beveel U bepaalde personen aan: mijn biechtvaders, de personen aan mijn gebeden aanbevolen, een zekere persoon..., Pater Andrasz, eerw. Heer Czaputa [24] en de priester die ik in Wilno [25] leerde kennen en mijn biechtvader moet worden, een bepaalde ziel..., een bepaalde priester, een bepaalde kloosterling, aan wie ik, Gij weet het Jezus, zoveel te danken heb en al de personen die zich in mijn gebeden hebben aanbevolen.
Jezus, op deze dag kunt Gij alles doen voor de personen voor wie ik U bid. Voor mezelf, Jezus, vraag ik U, vorm mij helemaal om in U, bewaar mij voortdurend in een heilige ijver voor Uw glorie, geef mij de genade en de geesteskracht om in alles Uw heilige Wil te volbrengen. Ik dank U, mijn welbeminde Bruidegom, voor de waardigheid die Gij mij verleend hebt en speciaal voor de koninklijke wapens die mij vanaf vandaag sieren en die de engelen zelfs niet bezitten, namelijk het Kruis, het Zwaard en de Doornenkroon. Maar, o mijn Jezus, bovenal dank ik U voor Uw Hart, het is mij in alles genoeg.
Moeder Gods, Allerheiligste Maria, mijn Moeder, Gij zijt nu heel bijzonder mijn Moeder omdat Uw beminde Zoon mijn Bruidegom is, zo zijn we beiden uw kinderen. Omwille van Uw Zoon moet gij mij beminnen. Maria, mijn geliefde Moeder, bestuur mijn innerlijke leven zodat het welgevallig is aan Uw Zoon.
+ Heilige en Almachtige God, op dit moment dat Gij mij de grote genade verleent door mij met U voor eeuwig te verenigen, werp ik mij, een klein niets, aan Uw voeten met de diepste dankbaarheid, zoals een klein onbekend bloempje, en de geur van dit liefdebloempje gaat elke dag opstijgen tot Uw troon.
Op momenten van strijd en lijden, van duisternis en stormen, van smachtend verlangen en verdriet, op momenten van harde beproeving en op momenten waarop ik door geen enkel schepsel begrepen word en zelfs door iedereen veroordeeld en veracht word, zal ik deze dag van mijn eeuwige geloften gedenken, de dag van onbegrijpelijke goddelijke genade.
[24] P. Andrasz, zie Db 34; T. Czaputa zie Db 23. [25] E.H. Sopocko, zie Db 34.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 4]
De drie herderskinderen en hun families
Iedereen voldeed aan het voorschrift om de zondagen en andere verplichte feestdagen heilig te houden. Tijdens de voormiddag ging iedereen naar de Mis en tijdens de namiddag nam iedereen ontspanning. De jonge mensen ontmoetten elkaar gezellig in onze tuin, in de schaduw van de enorme vijgenbomen en onder de toekijkende ogen van hun ouders, die, in groepjes apart, praatten over het werk in de velden, met de kaart speelden, en zo verder. Toen de zon onderging en de kerkklokken luidden, stond iedereen op. De mannen namen hun typische hoofddeksel af en namen het in de hand, terwijl het Angelus werd gebeden. Dit werd gevolgd door het gewoonlijke afscheid, de "Adeus." Nadat iedereen van de heerlijke dag had genoten werd het tijd om terug te keren naar huis voor het avondmaal, samen met een gerust geweten omdat de wetten van God waren onderhouden en de lichamelijke sterkte werd hernieuwd zodat iedereen de daaropvolgende dag met volle vitaliteit hun dagelijkse taken zou kunnen hernemen.
Na het avondmaal startte vader met het dankgebed, gevolgd door een reeks Onze Vaders en Weesgegroetjes en Glorie zij de Vaders voor de intenties van iedereen die in onze gedachten opkwam. Daarna leidde moeder de Rozenkrans ter ere van Onze Lieve Vrouw der Smarten. Hierop volgden momenten van gesprekken en plannen voor het werk van de volgende dag en dan moesten we naar bed, daar de nachten kort waren.
Heel vroeg de volgende morgen stonden de volwassenen en oudere kinderen op bij dageraad en dan vertrokken ze, vrolijk zingend op het geluid van de harmonica, de fluit, waarbij de overrijpe olijven, distels en doornstruiken vertrapt werden om zo het "manna des levens" te bekomen, want voor hen, zowel als voor de Israëlieten zou binnen enkele dagen het regenseizoen beginnen, samen met de frisse ochtenddauw.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 122]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 1
Het bestaan van het Vagevuur is formeel bevestigd door de heilige Schrift en de constante traditie van de Joodse en Christelijke Kerk. In het boek Macchabeeën wordt gezegd dat het voor een heilige en helende gedachte is om voor de overledenen te bidden om ze te bevrijden van hun zonden en onvolmaaktheden die hun leven bezoedelden: ut a peccatis solvantur [Macc 12,46]. Sint Paulus zegt, bij het spreken over lichtzinnige en verwaande predikers die zich in hun ministerie laten verleiden door liefde voor eerbetuigingen, ijdel en toegevend zijn, dat ze zullen gered worden maar nadat ze eerst door de vlammen gezuiverd zijn: sic quasi per ignem [Cor 3,15]. Sint Gregorius leert dat de zielen schuldig aan plichtsverzuim dat niet genoeg uitgeboet werd in hun leven zullen gedoopt worden in het vuur: ab igne baptizabuntur. Het is hun tweede doopsel. Het eerste is vereist om ons in te leiden in de aardse Kerk, het tweede om ons in te leiden in de hemelse Kerk. Volgens Sint Cyrillus en Sint Thomas is het vuur van het Vagevuur van dezelfde aard dan dat van de Hel. Het is even vurig, en verschilt maar omdat het tijdelijk is. Ten slotte leert de gewijde liturgie ons dat het Vagevuur een afgrijselijke afgrond is, een verblijf waarin de zielen in angst en gruwelijke verwachting leven, een brandhaard waarin ze zonder ophouden branden in een subtiel vuur aangewakkerd door de adem van de goddelijke rechtvaardigheid en waarvan de energie de maat is van zijn zeer rechtvaardige en zeer gevreesde wraak: Dies irae, dies illa ... Lacrymosa dies illa, qua resurget ex familia judicandus homo reus.
De Kerk, in het Canon van de Mis, offert aan God haar gebeden om voor die zielen een plek van licht te bekomen [locum lucis]: wat betekent dat ze in de nacht verblijven, in dichte en ondoordringbare duisternis. Ze vraagt voor hen locum refigerii, een plek van verfrissing: wat betekent dat ze in onuitstaanbare hitte verblijven. Ook vraagt ze nog voor hen locum pacis, een plek van vrede: wat betekent dat ze overgeleverd zijn aan onrust en onuitsprekelijke angsten.
Deze korte uiteenzetting doet heel ons wezen huiveren. Vlug voegen we aan toe dat de troost die deze zielen ervaren ook onuitsprekelijk zijn.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [6/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 32]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De verhalen van Mr. Gaillard
Volgens een nota, verzeild in een map papieren van M. Gaillard, zou Benoîte zelf geaarzeld hebben [nog in 1710] over de juiste identiteit van die bejaarde. Ze zou inderdaad aan de Maagd gevraagd hebben wie hij was en als antwoord gekregen hebben: "Het is mijn dienaar Maurice," wat Gaillard in de marge van zijn handschrift zo noteert: "Sint Maurice, mijn dienaar." Zo worden de mensen soms te vlug heilig verklaard!
De aanwezigheid van wolven is niet ongewoon, want als gevolg van barre kou begin van de XVIIe eeuw waren troepen wolven de Alpen binnengedrongen vanuit het Oosten en ze zwierven in kleine groepen rond, dunden de kuddes uit en vielen soms de herders aan. In de vallei van de Avance worden ze drie à vier maal vermeld in onze handschriften en ook in de burgerlijke teksten. Premies werden uitgeschreven in Gap voor het hoofd of de oren van een gedood dier.
Tot besluit hebben we deze mindere gebeurtenis in detail weergegeven om een eind te maken aan de legende die een inleiding wil zijn of zelfs een voorspelling van de grote gebeurtenis die weldra zal plaatsvinden.
Vertaling: Broeder Jozef
7. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 12]
Het sacrament van de Verzoening
4. De inwendige boetvaardigheid
Zoals dit reeds bij de profeten het geval was, beoogt Jezus' oproep tot bekering en boete niet op de eerste plaats uiterlijke werken -'zak en as', vasten en verstervingen- maar de bekering van het hart, de innerlijke boetvaardigheid. Zonder deze innerlijke bekering blijven de werken van boetvaardigheid vruchteloos en leugenachtig; de innerlijke bekering daarentegen zet ertoe aan deze houding uit te drukken in zichtbare tekens, gebaren en werken van boetvaardigheid.
De innerlijke boetvaardigheid houdt een grondige heroriëntering van heel het leven in, een terugkeer, een, bekering van ganser harte tot God, een afzien van de zonde, een afkeer van het kwaad, met daarbij een weerzin tegen de slechte daden die bedreven werden. Tegelijkertijd wekt zij in ons het verlangen en het besluit ons leven te veranderen, met daarbij de hoop op de goddelijke barmhartigheid en in het vertrouwen op de hulp van zijn genade. Deze bekering van het hart gaat vergezeld van een heilzame smart en droefheid, die de Kerkvaders animi cruciatus [zielskwelling] of compunctio cordis [rouwmoedigheid van het hart] hebben genoemd.
Vervul ons want de mens is traag en hard. God moet de mens een nieuw hart geven. Bekering is allereerst een werk van Gods genade die onze harten weer tot Hem keert: 'Heer, breng ons weer bij U terug, maak ons leven opnieuw zoals vroeger' [Klaagl. 5,21]. God geeft ons de kracht om opnieuw te beginnen. Pas als ons hart de verhevenheid van Gods liefde ontdekt, wordt het ontsteld door de verschrikking en de last van de zonde en begint het te vrezen God door de zonde te beledigen en van Hem gescheiden te worden. Het menselijk hart bekeert zich door op te kijken naar Hem die onze zonden hebben doorstoken:
Laten wij met aandacht het bloed van Christus beschouwen, en beseffen hoe kostbaar dit is voor God, zijn Vader. Dit bloed is immers vergoten voor ons heil, en bracht aan heel de wereld de genade van de inkeer.
Sinds Pasen is het de heilige Geest die 'de wereld het overtuigend bewijs levert van wat zonde is' [Joh. 16,8-9], namelijk dat de wereld niet heeft geloofd in Hem die de Vader gezonden heeft. Dezelfde Geest echter die de zonde open baart, is ook de Vertrooster die aan het hart van de mens de genade van het berouw en van de bekering schenkt. BR 8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 250]
Jezus, zoon van Damneus
Zijn weg naar het hogepriesterschap
Bij het horen van de dood van Festus, zond de keizer Albinus naar Judea als procurator. Maar de koning beroofde Jozef van het Hogepriesterschap en verleende de opvolging van deze waardigheid aan de zoon van Annas [Ananus], die zelf ook Annas [Ananus] heette. Nu ging het verhaal de ronde dat deze oudste Annas een heel fortuinlijk man was, want hij had vijf zonen die allen het ambt van hogepriester bekleedden en die zelf gedurende een lange tijd ervoor had genoten, wat nooit eerder gebeurd was bij enige hogepriester.
Maar deze jongere Annas die het hogepriesterschap opnam, was een stoutmoedig man in zijn temperament en, heel aanstootgevend, hoorde hij ook aan de secte der Saducceeën die erg onbuigzaam waren bij het veroordelen van tegenstanders, strenger dan alle andere Joden.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 75]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Onderhoud van Jezus met de zwijgzame Maria
Zij zei nooit: "ik," maar "gij," wanneer zij zichzelf bedoelde, alsof zij zichzelf elders zag en het woord tot die andere buiten haar richtte. Zij sprak Jezus niet aan en viel niet voor Hem neder. Jezus sprak het eerst tot haar: het was geen eigenlijke dialoog en zo wandelden zij het hofje rond.
De stille Maria zag gestadig naar omhoog en beschreef hemelse werkelijkheden die zij scheen te aanschouwen. Jezus sprak eveneens op die wijze en wel over en tot zijn hemelse Vader. Zij zag Jezus nooit aan. Slechts nu en dan was zij onder het spreken half ter zijde naar Hem gewend. Hun afwisselend spreken was meer een gebed, een lofzang, een beschouwing, een mondelinge beschrijving van geheimenissen dan een gesprek. Maria scheen niet te weten dat zij leefde. Haar geest zweefde in een andere wereld en op aarde handelde haar lichaam in harmonie met haar ziel.
Ik herinner me nog uit haar woorden dat zij met ten hemel geslagen ogen over de menswording van Christus sprak, als zag zij het hele gebeuren in de H. Drievuldigheid plaats hebben. Ik kan haar kinderlijke en toch ernstige woorden niet letterlijk herhalen. Zij zei alsof zij het zag: "De Vader zegt tot de Zoon dat Hij tot de mensen op aarde moet nederdalen en dat de Maagd Hem moet ontvangen." En hierop beschreef zij de vreugde van alle engelen over dit raadsbesluit van God en hoe Gabriël daarop tot een Maagd neergezonden werd. Alle engelenkoren in ogenschouw nemend [want ja, alle koren waren mede nedergedaald] richtte zij, naar gelang ze voorbijtrokken, het woord tot allen, juist gelijk een kind dat een voorbijgaande processie aanspreekt, haar schoonheid bewondert, vol lof is voor de ijver en de godsvrucht van elke deelnemer in het bijzonder.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 92: Columna Excelsa [Verheven Zuil]
Clemens XII [1730-1740]
Echte naam: Lorenzo Corsini [Florence, 7 april 1652 - Rome, 6 februari 1740]
Hij was aanvankelijk een in Pisa afgestudeerde jurist. Na een lang conclaaf van 4 maanden werd hij op 78-jarige leeftijd en kampend met een voortdurend afnemend gezichtsvermogen, tot paus gekozen. Vanaf 1732 was hij totaal blind. Het conclaaf van 1730 begon erg veel op een veiling te gelijken: de Medici' s riepen vanuit Londen, Parijs en Den Haag hun bankiers op om zoveel mogelijk stemmen te kopen in het voordeel van kardinaal Lorenzo Corsini, een Florentijn van wie zij alle steun verwachtten. Wat er ook van zij, na vijf maanden gesjacher werd het uiteindelijk Corsini die op 12 juli 1730 mocht plaatsnemen op de Stoel van Sint-Pieter.
Zijn eerste stap als paus was het drastisch reorganiseren van de financiën van het Vaticaan, die onder zijn voorganger Benedictus XIII behoorlijk in het ongerede waren geraakt. De hoofdschuldige van het financiële wanbeheer, kardinaal Coscia, ging voor tien jaar de gevangenis in.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 14]
De monnik van Werl
Een anonieme franciscaanse monnik van Werl nam zijn profetie op die hij ontving in 1701. Het werd de eerste keer gepubliceerd in 1849:
"Er za1 een vreselijke oorlog zijn. Aan de ene kant zullen er volkeren van het westen zijn, aan de andere kant die van het oosten. Zij zullen arriveren met een veelheid van soldaten. De oorlog zal gevochten worden gedurende lange tijd met onbesliste resultaten tot ze aan de Rijn komen. Daar zullen ze gedurende drie dagen vechten tot het water van de Rijn rood zal zijn. Dan zal de zaak beslecht worden in het gevecht van de berkenboom waar witte, blauwe en grijze soldaten zullen vechten uit alle macht zodat massas zullen weggeveegd worden. Dan zal er vrede en rust zijn overal. De tijd zal komen dat er een algemene ontevredenheid en verachting zal zijn over de godsdienst. Mensen zullen niet meer gehoorzamen,wanneer er geen onderscheid meer zal zijn tussen rijk en arm, geloof dat de tijd dan gekomen is. Heel Noord-Europa zal oorlog voeren tegen het ganse zuiden geleid door een sterke keizer. Deze man zal de goddelijke orde binnen de Kerk, staat en familie herstellen en echte vrede brengen in de naties."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
17-05-2011
17 mei 2011
17 mei 2011
1. Special: Het getal "11"
Soms krijgen we het gevoel alsof de Heer ons door de getal elf iets probeert duidelijk te maken. We kenden 9/11 in de VS, met de aanslag op de WTC-torens, maar we kenden ook in ons land een 9/11, met het grootste bloedblad dat werd aangericht door de Bende van Nijvel in de Delhaize van Aalst. Er waren de verschrikkelijke aardbeving en tsunami in Japan die plaatsvonden op 11 maart, maar ook in de twee daaropvolgende maanden volgden er grote aardbevingen. Op 11 april vond nogmaals in Japan de tweede grote aardbeving plaats in hetzelfde gebied als de eerste aardbeving en onlangs, op 11 mei hadden we de aardbeving in Spanje.
Tijd om toch eens stil te staan bij dit gegeven. Onlangs stond een heel interessante link op Spirit Digest, naar een site die een en ander duidelijk maakt hier rond, steeds rekening houdende met het Christelijke aspect ervan.
Als tien het getal is dat de volmaaktheid van de goddelijke orde kenmerkt, dan is elf er een toevoeging van die deze orde ongedaan maakt. Als twaalf het getal is dat de volmaaktheid van het goddelijke gezag kenmerkt, dat zien we een tekortkoming in het getal elf. Hoe we het dus ook bekijken: 10 + 1 of 12 - 1, elf is het getal dat staat voor wanorde, ontregeling, onvolmaaktheid en de ineenstorting.
Er staat over het getal elf niet zoveel in het Woord van God beschreven, maar wat er staat, is betekenisvol, vooral als omstandigheid.
De stamvorsten van Edom
Er waren elf stamvorsten van Edom [Genesis 36: 40-43]: Dit zijn de namen van de stamvorsten die van Esau afstamden, ieder aan het hoofd van zijn eigen familie en met zijn eigen gebied: Timna, Alwa, Jetet, Oholibama, Ela, Pinon, Kenaz, Teman, Mibsar, Magdiël en Iram. Dit waren de stamvorsten van Edom, ieder met zijn eigen woongebied in het land dat zij in bezit hadden genomen. Esau was de stamvader van Edom.
Esau was de broer van Jakob en zoon van aartsvader Isaak en zijn vrouw Rebekka. Esau en Jakob waren een tweeling. Esau werd als eerste geboren en gold dus als de oudste en belangrijkste zoon. Bij hun geboorte hield Jakob hem echter aan zijn hiel vast en dat was een profetische verwijzing naar het Bijbelse gegeven dat Jakob Isaäk zou opvolgen en niet Esau. De Bijbel vertelt twee keer hoe Jakob zich van het eerstgeboorterecht meester maakt:
In Genesis 25: 29-34 staat dat Esau hongerig thuiskwam, en dat Jakob hem te eten gaf in ruil voor het eerstgeboorterecht.
In Genesis 27 wordt verteld dat Jakob, met de hulp van zijn moeder Rebekka, zich als Esau vermomt om de zegen van zijn vader te ontvangen, die Isaak voor Esau had bestemd.
En, alhoewel Edom, hecht verbonden was aan Israël, was het heel verschillend van hen in wet en bestuur, en bestond er een bittere haat tussen hen.
De elf zonen van Jacob
In feite kreeg Jacobs twaalf zonen. Een zoon, Jozef genaamd, was zijn lievelingszoon. Uit jaloezie werd hij daarom door zijn broers aan slavenhandelaren verkocht. Jozef kwam in Egypte terecht, wist daar op te klimmen tot de positie van onderkoning en tijdens een periode van zware hongersnood kwamen zijn broers noodgedwongen in Egypte terecht alwaar Jozef zich uiteindelijk aan hen openbaarde. Jakob trok vervolgens met heel zijn huishouden naar Egypte, waar hij later overleed. Voordat hij de geest gaf maakte hij duidelijk dat hij niet definitief in Egypte, maar te zijner tijd in Kanaän begraven wilde worden. Doordat Jozef door de overige elf zonen werd verstoten staat het getal synoniem voor de onvolmaaktheid en verdeeldheid in Jacobs nageslacht.
Van de Horeb naar Kades-Barnea
In Deuteronomium 1: 2-3 staat: De afstand van de Horeb tot aan Kades-Barnea langs de weg door het Seïrgebergte is elf dagen reizen. Eén reisdag meer zou hen gebracht hebben onder het beheer van al de wondermooie wetten die God hen had gegeven. Toen Mozes, in opdracht van de Heer, deze rede tot de Israëlieten hield, was het het veertigste jaar, de eerste dag van de elfde maand.
Eli, Hofni en Pinechas
Eli, Hofni en Pinechas hebben als gematria het getal 462, waarvan de factoren 11 en 42 zijn. Beide factoren zijn betekenisvol voor de wanorde in Elis huis en het verval van Israël.
Jojakim regeerde gedurende elf jaar
Jojakim was vijfentwintig jaar oud toen hij koning werd. Elf jaar regeerde hij in Jeruzalem. Zijn moeder was Zebudda, de dochter van Pedaja, uit Ruma. Hij deed wat slecht is in de ogen van de Heer, precies zoals zijn voorouders. Koning Nebukadnessar van Babylonië trok tegen hem ten strijde, nam hem gevangen en voerde hem, geboeid met bronzen ketenen, mee naar Babel. [2 Kon. 23: 36 en 2 Kron. 36: 5-6]
Sedekia regeerde gedurende elf jaar
Sedekia was eenentwintig jaar oud toen hij koning werd. Elf jaar regeerde hij in Jeruzalem. Zijn moeder was Chamutal, een dochter van Jirmeja, uit Libna. [Jer. 52: 1-4] Hij deed wat slecht is in de ogen van de Heer, precies zoals Jojakim. De Heer was zo woedend op Jeruzalem en Juda dat hij ze uiteindelijk verstootte. Sedekia kwam tegen de koning van Babylonië in opstand. In het negende jaar van zijn regering, op de tiende dag van de tiende maand, kwam koning Nebukadnessar van Babylonië met heel zijn leger bij Jeruzalem aan en ze sloegen er hun kamp op. Ze wierpen een wal op rondom de stad en belegerden haar tot in het elfde regeringsjaar van koning Sedekia. en op de negende dag van de vierde maand van het elfde regeringsjaar van Sedekia werd er een bres in de stadsmuur geslagen [Jer. 39: 2] Of ook nog in 2 Kronieken 39: 11. Daar staat: Sedekia was eenentwintig jaar oud toen hij koning werd. Elf jaar regeerde hij in Jeruzalem.
Het elfde jaar
In het elfde jaar, op de eerste dag van de maand, richtte de Heer zich tot mij: Mensenkind, Tyrus heeft zich vrolijk gemaakt over Jeruzalem, zij heeft uitgeroepen: "De Poort der volken is verwoest en is mij toegevallen. Nu de stad in puin ligt, zal ik mij vullen met haar schatten!" Daarom zegt God, de Heer: "Ik zal je straffen, Tyrus, ik zal een vloed van volken op je afsturen, ze zullen op je aanstormen als de golven van de zee! De muren van Tyrus zullen ze verwoesten en haar torens neerhalen. Ik zal zelfs het stof uit Tyrus wegvegen, ik zal van haar een kale rots maken." [Ezech. 26: 1-4].
Ook sprak de Heer een vloek uit tegen Egypte: "Ik zal Egypte straffen, het zal weten dat ik de Heer ben. Op de zevende dag van de eerste maand in het elfde jaar richtte de Heer zich tot mij. Hij zei: Mensenkind, ik zal de arm van de farao, de koning van Egypte, breken. Niemand zal die arm verbinden om hem te laten genezen, niemand legt om die arm een verband waardoor hij weer sterk genoeg wordt om het zwaard te hanteren. Ik zal de Egyptenaren verdrijven naar verre landen en hen verspreiden onder vreemde volken." [Ezech. 30: 20]
Deze drievoudige herhaling is door de Heer telkens gericht tegen tegen Sedekia. Naast Jerzulem, werden zowel Tyrus als Egypte verwoest.
De elf apostelen
Ook de elf apostelen krijgen te maken met desintegratie, toen één van hen, Judas Iskariot, Jezus had verraden. Voor zijn "diensten" kreeg hij dertig zilverlingen. Judas kreeg wroeging en ging zich verhangen.
Het elfde uur
Toen hij tegen het elfde uur van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond. Hij vroeg hun: "Waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk?" "Niemand wilde ons in dienst nemen," antwoordden ze. Hij zei hun: "Gaan jullie ook maar naar de wijngaard." Toen de avond gevallen was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn rentmeester: "Roep de arbeiders bij je en betaal hun het loon uit. Begin daarbij met de laatsten en eindig met de eersten." [Mat. 20: 6-9] Hier wordt het getal elf spreekwoordelijk aanzien als tegengesteld tegen zowel het rechtvaardige als tegen een overeenkomst, want de laatsten hadden maar één uur gewerkt en toch kregen ze dezelfde beloning als de eersten. "En zij die er vanaf het elfde uur waren, kwamen naar voren en kregen ieder een denarie." [Mat. 20: 10]
Het leven van onze Heer op aarde
Jezus werd gekruisigd op de leeftijd van 33 jaar [3 x 11]. Dat alles aan hem onderworpen is, zien wij echter nu nog niet. [Hebr. 2: 8]
Elfhonderd
Het getal elfhonderd komt tweemaal voor in de Bijbelse schriften. Telkens wordt er verwezen naar een gebrek aan bestuur door het feit dat er geen "koning" is.
Rechters 16: 5: de Filistijnen spreken Delila aan om Simson [Samson] te overmeesteren: "Probeer er eens achter te komen wat het geheim is van zijn grote kracht, en hoe wij hem kunnen overmeesteren om hem in de boeien te slaan en machteloos te maken; dan krijgt u elfhonderd sikkel zilver van ieder van ons."
2. Rechters: 17: 2 en verder: Dit verhaal is verbonden met bijgeloof in Israël, wat tegenspoed zou meebrengen. Uiteindelijk zou het land uiteenvallen. Deze man zei tegen zijn moeder: "Die elfhonderd sikkel zilver die bij u gestolen zijn en waarover u een vloek hebt uitgesproken die ik ook heb gehoord, dat geld heb ik. Ik heb het gestolen." Toen zei zijn moeder: "Wees gezegend door de Heer, mijn zoon." Toen nam zij tweehonderd sikkel en gaf die aan een zilversmid. Die maakte er een metalen beeld van, en dat werd opgesteld in het huis van Micha.
Dan en Efraïm waren de twee betrokken stammen, want Micha, die het beeld maakte met de elfhonderd sikkels, was uit Efraïm en de stam en hun priester de het gestolen had was Dan. Beide stammen worden weggelaten in Openbaringen 7 en dit volgens de verklaring van Deutoronomium 29: 18-20: De Heer zal hem uit de stammen van Israël halen en hem treffen met al de vervloekingen van het verbond die in het wetboek staan opgetekend. Beide stammen maakten zich schuldig aan afgoderij en hun namen werden aan het zicht onttrokken.
Elf koningen beledigd
Elf koningen en heersers werden door dienaren van God beledigd, omdat deze laatsten hen de waarheid hadden verteld.
De farao [Exodus 10:28]
Balak [Numeri 24:10]
Jerobeam [1 Koningen 13:4]
Achab [1 Koningen 22:27]
Naäman [2 Koningen 5: 12]
Asa [2 Kronieken 16:10]
Joas [2 Kronieken 24:21]
Uzzia [2 Kronieken 26:19]
Jojakim [Jeremia 26:21]
Sedekia [Jeremia 32: 3]
Herodes [Mattheus 14:3]
Jozef was elf jaar in het huis van faroa Potifar
Jozef, die inmiddels zeventien jaar was, weidde gewoonlijk samen met zijn broers de schapen en geiten. Hij hielp de zonen van zijn vaders vrouwen Bilha en Zilpa, en alle praatjes die over zijn broers de ronde deden vertelde hij aan hun vader door. [Gen. 37: 2]
Jozef bevond zich aldaar twee jaar in de gevangenis: Twee volle jaren later kreeg de farao een droom. Hij droomde dat hij aan de Nijl stond. [Gen. 41: 1] Hij liet toen Jozef halen om hem de droom te verklaren.
Dertig jaar was hij toen hij voor de farao, de koning van Egypte, verscheen, en nadat hij het koninklijk paleis had verlaten, trok hij door heel Egypte. [Gen. 41:46]
30 jaar - 17 jaar - 2 jaar = elf jaar.
Overige hedendaagse merkwaardigheden buiten de Bijbelse context
Op 11 maart 2004 werden er te Madrid vier pendeltreinen tot ontploffing gebracht door Al Qaida. Er vielen 191 doden en 1.400 gewonden, waaronder velen ernstig.
Wereldoorlog I eindigde op 11/11/1918 om 11 uur precies.
Apollo 11 bracht de eerste man op de maan. Om dit getal te bereiken ontbreken er nummers in het Apollo project.
Na de aanslagen van 11 september op de WTC-torens restten er nog 111 dagen tot het einde van het jaar. De eerste brandweerwagen ter plaatse droeg het nummer 11.
De orkaan Katrina [wat "zuivering" betekent] was de elfde storm van het jaar 2005. Amerika werd erdoor getroffen op 29 augustus: 2+9= 11.
De Nederlandse cineast, Theo Van Gogh, werd precies 911 dagen na Pim Fortuyn vermoord: 9+1+1 = 11
De aanslagen op de WTC-torens te New York, gebeurde op 11 september 2001. De twee torens zien er uit als een elf. Het noodnummer in de Verenigde Staten is 911 of 9+1+1= 11.
De gruwelijkste aanslag van de Bende van Nijvel in de Delhaize van Aalst viel op 9/11 of 9+1+1 = 11
De aanslagen te Madrid volgden precies 911 dagen na deze op de WTC-torens: 9+1+1 = 11
Op 11 augustus 1999 was er een totale zonsverduistering om 11.11 uur.
Zwarte September was verantwoordelijk voor het Bloedbad op de Olympische Spelen in München in 1972, waarbij 11 Israëlische atleten en officials werden gegijzeld en doodgeschoten.
Michaël Brown van Spirit Daily heeft duizenden getuigenissen verzameld van mensen die op hun horloge telkens het uur 11.11 zien of 10.11, enz...
Bij de vrijmetselaars, de tegenpool van het Christendom, zijn het getal 11 en 33 meestergetallen. Hetzelfde geldt voor de astrologie en het occulte [niet te verwarren met astronomie].
En dan dit jaar, drie maanden na elkaar: 11 maart, 11 april en 11 mei 2011. Op elf maart vindt de grootste aardbeving ooit in Japan plaats. Naar schatting 25.000 mensen hebben de ramp niet overleefd. De kerncentrales van Fukushima blijven een groot gevaar vormen. Op 11 april volgt er een tweede grote aardbeving met een kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Dit kan nog moeilijk aanzien worden als een naschok. Op 11 mei is er de aardbeving in Spanje, Lorca met meer dan 10 doden. Men zou haast het hart vasthouden voor 11 juni aanstaande.
In Medjugorje valt het jaar 2011 samen met de dertigste verjaardag van de verschijningen. Jezus' openbare leven begon op Zijn dertigste. Iedereen weet de dat geheimen van Medjugorje heel nabij zijn.
Bij carnavalisten staat het getal 11 gekend als gekkengetal. In elke stad wordt het startschot voor carnaval gegeven op 11/11 om 11.11 uur. De Raad van Elf is een gezelschap van elf mannen dat tijdens carnaval, met een President [of Vorst of Adjudant] aan het hoofd, de activiteiten organiseert en begeleidt. Aan het hoofd van de Raad van Elf staat Prins Carnaval. De tegenpool van de Vasten is Carnaval en ook de carnavalskreet "Alaaf," is afgeleid van het getal elf.
Dit is maar een beperkte opsomming van de meest frappante feiten. Diepgaander onderzoek zou nog veel meer dingen in verband brengen met het getal 11. Toeval? Bij God bestaat geen toeval.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 14]
Linda Rolinski's bekering
Waarom twee minuten en geen twee seconden. Ik wist niet dat ik nog amper samenhing van paniek en de woorden kwamen zo uit mijn mond. Ik wachtte precies twee minuten en Alex kwam van om de hoek van de Kerk en zei: "Hé mama, wat scheelt er?" Ik begon nu zelfs nog harder te wenen van opluchting en hield hem stevig vast, waarop ik Onze Lieve Vrouw bedankte voor Haar tussenkomst.
Uiteraard kon ik hem nadien wel vermoorden! Waar was hij gebleven? Er bevond zich een stapel rotsen achter te Kerk nabij de koepel, en Alex bevond zich net aan de andere zijde van die rotsen ... ik zou hem zeker hebben opgemerkt, was ik een beetje dichter bij de rotsen gaan zoeken om aan de andere zijde te gaan kijken. Hij bevond zich eigenlijk juist voor mij, behalve dan aan de kant die moeilijk zichtbaar was vanaf de Kerk.
Ik had die dag een paar lessen geleerd. Eén daarvan was dat het geloof alles is. Heb vertrouwen in het gebed en weet dat voor God niets onmogelijk is. Weet dat Hij naar Zijn Moeder luistert en dat ze werkelijk een krachtige middelares is! De tweede les was dat ik mezelf heel wat meer kon identificeren met het vijfde blijde mysterie, toen Maria en Jozef, na drie dagen, Jezus in de tempel zagen preken. Drie dagen! Kunt u zich de paniek voorstellen van Onze Lieve Vrouw tijdens die hele tijd van drie volle dagen? Bij mij was het amper een uur. Ik kan me amper voorstellen dat ik mijn zoon zou moeten missen voor drie dagen!
Het was dit voorval dat me hielp om de Rozenkrans vromer te bidden. In Medjugorje of elders: twijfel nooit dat Onze Lieve Vrouw een machtige middelares is!
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 121]
Schrift 1
238. De avond: "Jezus, morgenochtend moet ik mijn eeuwige geloften [22] uitspreken." Ik heb heel de hemel en heel de aarde gebeden en ik heb al wat bestaat opgeroepen God te danken voor deze onmetelijke onvatbare genade. Plots hoorde ik de woorden: "Mijn dochter, uw hart is voor Mij de hemel." Nog een moment van gebed, en dan moeten we verdwijnen, want men verjaagt ons overal, men maakt alles klaar voor morgen, de kapel, de eetzaal, de zaal, de keuken, en wij, we moeten gaan slapen. Maar van inslapen is geen sprake. De vreugde heeft de vaak verdreven. Ik dacht, wat zal de hemel zijn, als hier, in dit ballingsoord, God mijn ziel zo vervult.
239. Gebed tijdens de heilige Mis, de dag van de eeuwige geloften. Ik leg vandaag mijn hart op deze pateen waarop Uw Hart rust, Jezus, en ik offer mij vandaag, met U, aan God, Uw Vader en de mijne, als offer van liefde en aanbidding. Vader van barmhartigheid, werp een blik op het offer van mijn hart, maar doorheen de wonde van het Hart van Jezus.
1 Mei 1933
Vereniging met Jezus, de dag van mijn eeuwige geloften. Jezus, Uw hart is mijn bezit sinds vandaag en mijn hart is uitsluitend Uw eigendom. Alleen al het noemen van Uw Naam, Jezus, vervult mijn hart met zaligheid. Waarlijk, ik zou geen moment kunnen leven zonder U, Jezus. Vandaag is mijn ziel in U verzonken, als in haar enige Goed. Mijn liefde kent geen hindernis om aan mijn Welbeminde liefdesbewijzen te geven.
Woorden van Jezus tijdens de eeuwige geloften: "Mijn bruid, voor eeuwig zijn onze harten verenigd. Gedenk voor wie gij uw geloften hebt uitgesproken... Niet alles kan gezegd worden."
Mijn verzoek toen ik in kruisvorm onder het baarkleed [23] op de grond lag: Ik bad de Heer om de genade Hem nooit, zelfs niet de kleinste zonde, te beledigen, zelfs niet door een vrijwillige of bewuste onvolmaaktheid.
Jezus, ik vertrouw op U. Jezus, ik bemin U met heel mijn hart. In de moeilijkste ogenblikken zijt Gij mijn Moeder. Uit liefde tot U, Jezus, sterf ik vandaag aan mijzelf en begin ik te leven tot meerdere eer van Uw heilige Naam.
+ Liefde, uit liefde, o Allerheiligste Drieëenheid, geef ik mij U als offer, als lofoffer, als brandoffer dat zich zelf volledig verbrandt, en door dit verliezen van mezelf, verlang ik, Heer, dat Uw Naam worde geheiligd. Als een klein rozenknopje, Heer, werp ik me aan Uw voeten. De geur van die bloem zult alleen Gij kennen.
[22] Door de eeuwige geloften belooft men aan God eeuwige zuiverheid, armoede en gehoorzaamheid. Alleen die Heilige Stoel kan ze ontbinden. [23] Het baarkleed is een groot stuk zwarte stof waarop een wit kruis genaaid is en waarmee de zusters bedekt worden terwijl ze languit op de grond liggen, om aan te duiden dat ze dood zijn voor de wereld. De zusters die deelnemen aan de ceremonie bidden ondertussen luidop Psalm 129 Uit de diepte, terwijl de klokken luiden als voor een begrafemis. De celebrant, meestal een bisschop, besprenkelt de zusters met wijwater terwijl hij zegt: "Sta op, ge zijt dood voor de wereld en Jezus zal u verlichten..."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 3]
De drie herderskinderen en hun families
Hierin ligt het geheim van het geluk, op aarde en in de Hemel: in de liefde. God heeft ons lief en gaf Zichzelf uit liefde voor ons, schrijft de apostel Paulus. God heeft ons lief en uit liefde voor ons is Hij in onze tabernakels, wachtend op onze nederige wederliefde. En God is in ons, daar we tempels zijn van de beminnelijke Drievuldigheid: "Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont?" [1 Kor 3,16]
Met deze geest van geloof, en onwillekeurig hun gebrek aan wereldse kennis, droegen hun bewonderswaardige ouders de grootste zorg voor de vrijwaring van de onschuld van hun kinderen uit vrees dat iets de witheid van hun kinderlijke zielen zou bevuilen. Zoals de Heer Zelf ons waarschuwt: "Pas op dat je niet op één van deze kleinen neerkijkt, want Ik zeg jullie: hun engelen in de hemel zien voortdurend het gelaat van mijn Vader in de hemel." [Mat 18, 10]
Ja, mijn lieve pelgrims, de Engelen in de hemel aanschouwen altijd het gelaat van het Eeuwige Licht, en daarin [als in een immense spiegel waarvoor alles voorbijgaat] is alles aanwezig en blijft alles alsof het gegraveerd is in de onuitwisbare kenmerken: het verleden, het heden en de toekomst. Alles wat bestaat en wat geschapen is door God: Hemel en hel, de aarde, de sterren, de zon, de maan, bekende en onbekende werelden, bezielde en onbezielde schepsels, absoluut alles, ontvangt het wezen en leven van de wil van de macht, de kennis en de wijsheid van dat Oneindige Licht, dat God is, de enige en ware bron van waaruit alles is afgeleid dat bestaat, en waarvan elk licht en leven niet meer is dan een heel klein deeltje, een bleke weerspiegeling, een van zijn vonken. En zo zien de Engelen in de Hemel, die staren in de spiegel van het licht, die God is, in Hem, alle dingen, weten alle dingen, begrijpen alle dingen door hun volkomen eenheid met God en hun deelname in Zijn gaven.
Vergeef mij als ik iemand ontstem. Ik laat mijn pen op papier zetten wat mijn hart mij dicteert, maar het is voor uw voordeel, om u te sterken in uw geloof, zodat u zichzelf niet toelaat om misleid te worden door hen die het bestaan van God ontkennen. Zij hebben het verkeerd voor. Laat u niet misleiden, noch beetnemen door hen waardoor u op een vals spoor zou komen dat u naar de eeuwige verdoemenis kan leiden. Maar ik laat dit onderwerp nu rusten om er later op terug te komen, wanneer ik een andere mogelijkheid heb om dingen van deze aard voor u te verduidelijken. Laat ons nu terugkomen op wat ik zei in antwoord op uw vragen om informatie over de achtergrond van de families van de drie herderskinderen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 121]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 1
Deze zielen zijn tegelijk gelukkig en ongelukkig. De grootste beproeving en de grootste angst die een ziel kan ondergaan zijn onverbrekelijk verbonden aan de diepste vreugde die men kan indenken, behalve dan de hemelse vreugde.
Ah! Beschuldig de Heer niet van wreedheid tegen die zielen die hij eens in een oceaan van licht zal storten en zal laven met genoegen door hen in zijn schoot op te nemen, de torrente voluptatis potabis eos [Ps 35,9]. Bewonder eerder hoe liefde en rechtvaardigheid elkaar verenigen met een wederzijds karakter in die grote taak van herstel en uitzuivering.
Bij het licht van die vreselijke vlammen kunnen we het kwaad schatten dat die zonden, die we voor licht en zonder gevolg aanzien, berokkenen. Anderzijds, de zachtheid die de oneindige mildheid over die sombere brandhaard spreidt zal ons helpen de schrik te bedaren die ons overkomt op ons laatste uur. Bij ons sterven zal ze vrede in onze ziel brengen en ons moed, vertrouwen en berusting ingeven.
Kortom, het Vagevuur is vriendelijk en troostend, het is een gezegend verblijf en onze zorg en voorkeur waard in de mate dat het ondergane lijden is toegepast op Gods heilige en geliefde zielen. Het Vagevuur is een toneel van lijden en angst in de mate dat Gods rechtvaardigheid zich er vergoedt van het gedeelte aan offers en liefde dat we Hem weigerden op aarde.
Gewijde engelen, bewakers van die brandende afgronden, help me te midden van die kwellende vlammen die heilige en berustende zielen voor de te geest roepen. Onder hen willen we onze vaders, moeders, zusters en broers herkennen. Laat ons hun tedere en verscheurende kreten horen waarmee ze de bergen zouden doorklieven en zelfs de wreedheid verzachten.
Ah! Als ons hart niet versteend is, als er nog een druppel christelijk bloed in onze aderen vloeit, zullen we begrijpen dat er geen grotere nood te helen is, dat er geen meer verdienstelijke en dringende oefening dient uitgevoerd!!!
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [5/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 31]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De verhalen van Mr. Gaillard
Dit lang verhaal, 45 jaar na de feiten opgesteld, dat de oude aartsdiaken Gaillard, met de hulp van Aubin, met stukjes uit het geheugen van de zestigjarige Benoîte losweekte, schijnt wel tussen droom en werkelijkheid te zweven. De jonge herderin had die gebeurtenis onder de warmte gebukt beleefd, totaal vermoeid, en dan verrast in haar gebed door het bezoek van die mooie bejaarde man met baard en die haar fascineerde met zijn stralende gezondheid en zijn uitdossing.
De details van het gesprek tonen hem ons meer als de tussentijdse wachter van de priorij dan als de heilige Maurice die hier vereerd wordt. Benoîte had hem inderdaad al meermaals van ver gezien: hij weet waar de put ligt, hij gaat er putten om de dorstige herderin te laven, hij is bezorgd om de zwervende wolven en de opbrengst van het domein die bij beperkt weet. Hij vergezelt beleefd de onschuldige Benoîte van wie hij de naïviteit wist op prijs te stellen bij haar vragen over zijn identiteit en zijn klederdracht. Tijdens dit gesprek van 2 uur vertrouwt de tiener hem toe wat in haar hart omging, deze Maagd Maria die ze bidt en zo graag zou aanschouwen. Vandaar de opmerking van de bejaarde, die Aubin gekoppeld heeft aan de raad om de kudde naar de vallei boven Saint-Etienne te leiden, waar ze juist de Maagd zal zien.
Dat dit gesprek de hoop van Benoîte om de Maagd te zien heeft aangewakkerd is best mogelijk. Maar dit vaag gevoel bleef zo weinig in haar geheugen achter dat het werd verdrongen door de werkelijkheid van de verschijningen die even later plaatsvonden. Inderdaad is er niets van overgebleven in de nauwkeurige onderzoeken van 1664 en 1665, en M. Peytieu die zich in Laus vestigt in 1669 hoort er maar weinig over. Hij zegt er niets over in zijn verslag van 1672 aan de nieuwe aartsbisschop van Embrun en zal het maar noteren in zijn Mémoires in het hoofdstuk: Verschijningen van heiligen, zonder verband met de oorsprong van de bedevaart. Kortom, deze rijzige Maurice, gekleed in het rood en met een hoge muts, schijnt bezorgd om zeer stoffelijke zaken en zou kunnen doorgaan voor de beheerder van het domein, overleden in 1665, de prior Imbert of een van zijn helpers, en waarvan de belangen op 19 mei 1666 overgingen op Etienne Brunenc, bij besluit van het kapittel van Boscodon in aanwezigheid van hoofdprior Lux Sylvestre, rector van het hospitaal in La Bâtie-Neuve, en van 5 andere monniken. Indien hij had geweten dat zijn grap: Ik ben Maurice [misschien een bijnaam] een dergelijk succes zou boeken, zou hij tussengekomen zijn bij de onderzoeken over de Verschijningen, maar hij is daarvoor te vroeg gestorven.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 11]
Het sacrament van de Verzoening
De Catechismus
3. De bekering van de gedoopten
Jezus roept op tot bekering. Deze oproep is een wezenlijk onderdeel van de aankondiging van het rijk Gods: 'De tijd is vervuld en het rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de blijde boodschap' [Mc. 1,15]. In de prediking van de kerk wordt deze oproep allereerst gericht tot hen die Christus en zijn evangelie nog niet kennen. Het doopsel is dan ook het voornaamste moment van de eerste en de fundamentele bekering. Door het geloof in de blijde boodschap en door het doopsel verzaakt men aan het kwaad en verwerft men het heil, dit wil zeggen de vergeving van alle zonden en de gave van het nieuwe leven.
Christus' oproep tot bekering blijft evenwel weerklinken in het leven van de christenen. Deze tweede bekering is een ononderbroken opgave voor heel de kerk die 'in haar eigen schoot zondaars omvat' en die zich dus, 'tezelfdertijd heilig en altijd tot zuivering geroepen, onophoudelijk toelegt op boetvaardigheid en levensvernieuwing'. Dit streven naar bekering is niet zonder meer mensenwerk, maar een ontroering van 'het vermorzelde hart' [Ps. 51,19] dat aangetrokken en bewogen wordt door de genade om te beantwoorden aan de barmhartige liefde van God, die ons het eerst heeft liefgehad.
Hiervan vinden we een getuigenis in de bekering van de heilige Petrus, nadat deze zijn Meester driemaal had verloochend. Jezus' eindeloos barmhartige blik wekt bij Petrus tranen van berouw op [Lc. 22,61] en, na de verrijzenis van de Heer, de drievoudige bevestiging van zijn liefde voor Jezus. De tweede bekering heeft ook een dimensie die de gemeenschap raakt. Dit komt tot uiting in de oproep die de Heer tot een hele kerk richt: 'Bekeer u!' [Apok. 2,5.16].
In verband met de twee bekeringen zegt de heilige Ambrosius dat men in de kerk 'het water en de tranen aantreft: het water van het doopsel en de tranen van de boete'.
Anne Van Der Sloten
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 249]
Jezus, zoon van Damneus
Jezus ben Damneus, werd hogepriester benoemd door koning Agrippa II om Annas, zoon van Annas te vervangen die werd afgezet na drie maanden ambt. Hij vervulde de functie in 62/63 na J.C. Er is niets over zijn ambtsperiode gekend. Zijn afzetting en vervanging door Jezus, zoon van Gamaliel, was misschien het gevolg van de misnoegdheid van Agrippa over de kritieken van het volk over zijn gedrag.
In de jaren voor de eerste Joodse opstand tegen Rome en tijdens het conflict ontaarde het hogepriesterambt. Josephus noteert dat Jezus, zoon van Damneus, zijn functie weigerde te verlaten voor Jezus, zoon van Gamaliël. De aanhangers van beiden vochten met stenen in de straten van Jeruzalem.
Velen verwarren Jacobus als broer van Jezus, maar het Jacobusgedeelte van Josephus Flavius vernoemt nog een andere Jezus, de zoon van Damneüs en wijst deze man aan als de broer van Jacobus [Antiquitates Judaicae 20: 200-203].
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 74]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Onderhoud van Jezus met de zwijgzame Maria
27 september. Ze zag Jezus nog in het huis van Lazarus bij deze en zijn vrienden van Jeruzalem. Hij ging niet in Betanië, maar wel in de binnenhoven van het kasteel en in de tuinen van het park. Hij sprak en onderrichtte, terwijl Hij hier en daar wandelde. Zijn woord was ernstig en zielsroerend, zijn houding even waardig als minzaam. Geen onnodig woord kwam uit zijn mond. Allen beminden en volgden Hem en toch waren zij allen vol eerbiedige vrees. Lazarus ging het gemeenzaamst met Hem om. De overigen waren vol bewondering en meer terughoudend.
Door Lazarus geïntroduceerd ging Jezus nu tot de H. vrouwen en Martha leidde Hem tot haar zwijgzame zuster Maria. Jezus verlangde met haar te spreken. Zij kwamen door de deur van een muur uit de grote hof in een kleiner, maar toch nog ruime en met muren omsloten bloemenhof, waaraan Maria's woning grensde.
Jezus bleef in de tuin en Martha ging haar stille zuster Maria roepen. De tuin was zeer goed onderhouden. In het midden stond een grote dadelboom. Daarenboven groeiden er allerhande welriekende kruiden en heesters in. Ook bevatte de tuin een vijver met een rand er omheen en in het midden een stenen zitplaats die men vanaf de rand over een houten vlondertje bereikte. Daar ging Maria soms rusten onder een tentdak, dat over de vijver uitgespannen was. Daar zat zij dan van water omgeven.
Martha trad bij Maria binnen en zegde haar dat zij in de tuin moest komen, omdat daar iemand op haar wachtte. Zij gehoorzaamde onmiddellijk, deed haar sluier om en zonder een woord te spreken kwam zij in de tuin en Martha ging nu heen. De stille Maria was schoon en groot en ongeveer 30 jaren oud. Zij zag meestentijds ten hemel en wanneer zij bij uitzondering ter zijde keek naar de kant waar Jezus ging, geschiedde dit toch maar half, met geen oplettende, doch onbepaalde oogslag, als schouwde zij in de verte.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 91: Miles in Bello [Soldaat in Oorlog]
Benedictus XIII [1724-1730]
Echte naam: Pietro Francesco Orsini [Gravini in Puglia, Bari, 2 februari 1649 - Rome, 2 maart 1730]
Orsini werd geboren uit Ferdinand III van Orsini, hertog van Gravina en Giovanna Frangipani della Tolfa, Uit Toritto. Orsini trad al op zestienjarige leeftijd toe tot de orde van de Dominicanen, tegen de zin van zijn ouders die, zonder succes, hiervoor een beroep deden op de Paus. Hij studeerde theologie in Venetië en Bologna en filosofie in Napels. Hij werd in 1672 kardinaal, tussen 1675 en 1680 was hij aartsbisschop van Manfredonia en in 1680 werd hij bisschop van Cesena. In 1686 volgde zijn benoeming tot aartsbisschop van Benevento.
In 1724 werd hij na een conclaaf van 70 dagen tot paus gekozen. Aanvankelijk weigerde hij zijn benoeming, maar uiteindelijke aanvaardde hij deze toch. Hij was het derde en laatste familielid van de Orsinis die Paus werd.
Als paus noemde hij zich aanvankelijk Benedictus XIV, vanuit het bijgeloof dat dertien een ongeluksgetal is, maar veranderde dit later in XIII. Veel meer speelde nog hierbij mee dat Pietro de Luna de tegenpaus Benedictus XIII was geweest.
Benedictus XIII was een veranderingsgezinde paus en maakte tijdens zijn pontificaat vooral werk van het bestrijden van de decadentie die de Italiaanse geestelijkheid in zijn macht leek te hebben. Hij spaarde geen moeite om de weelde en de wereldse praal bij de kardinalen tegen te gaan.
Men verklaart Malachias profetie meestal door de voortdurende strijd tussen de kerkelijke tucht en de weelde en wereldse praal van de hogere geestelijkheid.
Chris De Bodt
12. De Berkenboomprofetieën [deel 13]
De profetie van Mayence
De profetie van Mayence is gedateerd op 1854 en geeft een gedetailleerde beschrijving van de berkenboomoorlog: "Wee u, grote stad. Wee u, stad van de ondeugd! Vuur en zwaard zal vuur en hongersnood brengen. Moed, gelovige zielen! De regering van de donkere schaduw zal niet de tijd hebben om zijn gemene spelletjes uit te voeren. De tijd van genade komt dichterbij. Een prins van de natie is in uw midden. Het is de man van de redding, de wijze, de onoverwinnelijke. Hij zal zijn ondernemingen tellen door zijn overwinningen. Hij zal de vijand uit Frankrijk verdrijven, hij zal marcheren van overwinning naar overwinning tot aan de dag van de goddelijke gerechtigheid. Die dag zal hij zeven verschillende soorten soldaten aanvoeren tegen drie van een kwart van Bouleau tussen Hamm, Woerl en Padenborn. Wee de volkeren van het oosten, u zal de noodkreten verspreiden en onschuldig bloed. Er zal nog nooit zon leger gezien zijn. De zon zal drie dagen opgaan zonder dat ze gezien wordt op de hoofden van de strijders omwille van de rook. Dan zal de aanvoerder de overwinning behalen. Twee van zijn vijanden zullen verslagen worden en de overblijvende van de drie zal naar het uiterste oosten vliegen."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
16-05-2011
16 mei 2011
Uitkijken naar morgen: een wel heel bijzondere special rond het getal "11"
16 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 13]
Linda Rolinski's bekering
Dorothy en Stan besloten om de Kruisberg te beklimmen en ik bleef beneden met Alex. Ik vertelde de kleine, die amper vijf of zes jaar oud was in die tijd, dat ik naar binnen wou gaan in de Kerk om er te bidden. Hij vroeg of hij buiten mocht blijven spelen en ik zei: "Ja, maar enkel hier in deze omgeving! Ga nergens anders heen!" Alex was heel goed in het gehoorzamen en ik wist dat ik op hem kon vertrouwen.
Ik bevond mij misschien een half uur in de Kerk, toen ik buiten kwam voor Alex, maar ik kon hem nergens zien. Ik keek en liep rond en nog eens rond de Kerk, op hem roepend en kijkend op elke mogelijke plaats waar hij zich kon bevinden, maar hij was nergens te zien. Een Franciscaan wandelde van de kerk naar een religieuze winkel en ik liep naar hem toe. In mijn blinde paniek greep ik hem vast en begon ik tegelijkertijd te schudden en te roepen: "Ik ben mijn zoon kwijt!" Kalm zei hij dat hij voor mij zou bidden en dat hij de overige Franciscanen zou vragen om hetzelfde te doen. Daarop vertrok hij.
Bidden? Dat woord had mij in mijn paniek aangegrepen. In al mijn drukte en doen was ik vergeten dat ik inderdaad ook nog kon bidden en jawel, ik had er zelfs niet eens aan gedacht. Ik ging enkele stappen terug naar de deurtrappen van de Kerk en bad tot Onze Lieve Vrouw met de smeekbede: "Alstublieft! En daar kwam Alex van om de hoek, wel en goed, zich afvragend waarom ik weende binnen de twee minuten, om hem dan binnen die twee minuten om die hoek te zien komen binnen de twee minuten!"
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 120]
Schrift 1
234. Na deze biecht verzonk mijn geest in God en bleef ik drie uur in gebed, maar het leken mij maar enkele minuutjes. En sindsdien maak ik geen hindernissen meer voor de genade die in mijn ziel doorwerkt. Jezus wist waarom ik voor de omgang met Hem vreesde [21], en dat heeft Hem in het geheel niet beledigd. Sinds de biechtvader mij verzekerd heeft dat het geen illusie is maar Gods genade, probeer ik in alles trouw te zijn aan God. Ik zie nu dat er weinig priesters zijn die de hele diepte van de goddelijke werking in de ziel begrijpen. Van dan af heb ik mijn vleugels opengespreid om te vliegen en ik verlang te zweven in de hitte zelf van de zon. Mijn vlucht zal maar ophouden als ze voor de eeuwigheid in God rust. Als wij zeer hoog vliegen, bevinden alle dampen, nevels en wolken zich onder onze voeten en geheel onze zinnelijkheid moet aan de geest onderworpen zijn.
235. O Jezus, ik verlang het heil van de zielen, de onsterfelijke zielen. Het is in het offer dat ik de vrije loop geef aan mijn hart, in een offer dat niemand vermoedt. Op onzichtbare wijze ga ik mij ontledigen en mij verteren in de heilige vlammen van Gods liefde. De goddelijke aanwezigheid is de hulp voor de volmaaktheid en zuiverheid van mijn offer.
236. O hoe bedrieglijk is uiterlijke schijn en oordelen onrechtvaardig. O Hoe dikwijls lijdt de deugd alleen maar omdat ze zwijgzaam is. Oprechte omgang hebben met degene die u zonder ophouden prikken, vereist veel zelfverloochening. De mens voelt dat zijn bloed wegstroomt, maar ge ziet de wonden niet. O Jezus, hoeveel zal pas op de laatste dag aan het licht komen. Wat een vreugde, van onze inspanningen gaat niets verloren.
237. Het heilig uur. Tijdens dit uur aanbidding erkende ik de afgrond van mijn ellende. Alles wat ik aan goeds in mij heb is van U, Heer, maar omdat ik klein en ellendig ben, heb ik het recht op Uw oneindige barmhartigheid te rekenen.
[21] Z.F. vreesde dat haar innerlijke visioenen illusies waren, vooral omdat sommige oversten en biechtvaders dat dachten.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 2]
De drie herderskinderen en hun families
Maar het hele dorp was zo verenigd dat het wel één grote familie leek! Iedereen kende het gat in de muur waar de vrouw des huizes de sleutel bewaarde toen zij buitenging. Als een buurvrouw iets nodig had, wist ze dat ze kon binnengaan en op zoek gaan naar wat ze wou, waarbij later trouw alles werd terugbezorgd. Meestal kwam het voor dat het brood vroeger op was dan normaal, in welk geval men een beroep kon doen op de buur. Later, toen er een nieuwe oven werd gebakken, kreeg men dan een lekker vers brood, recht uit de oven, terug.
Het kleine dopje Aljustrel, dat in die tijd niet meer dan 35 families kende, bevond zich in de Serra de Aire van de Parochie Fatima, en was afhankelijk van bestuursdistrict van Vila Nova de Ourem en het bisdom van Leiria. In die tijd was het bisdom niet meer actief en zo was het ingelijfd bij het patriarchaat van Lissabon. Ik weet niet of er iemand onder hen was, zelfs onder de oudste inwoners, die de rode kledij gezien had die gedragen werd door een Prelaat, of er het Sacrament van het Vormsel had van ontvangen.
Zoals iedereen in de parochie waren onze beide families arme, hardwerkende Christenen, die alles om te leven haalden van de bewerking van hun eigen stukken land.
Hun huizen waren gezegend door het Sacrament van het Huwelijk en de echtelijke trouw was absoluut. Ze verwelkomden alle kinderen die God hen zond, niet als een last, maar als een gave waarmee God hun huizen verrijkte, een ander leven om hun eigen leven in de toekomst te verlengen, een andere bloem om te bloeien in de tuin en het te vullen met het parfum en de vreugde van vele geuren van de frisse jeugd, een nieuwe ziel door God aan hun zorg toevertrouwd, door het naar de wegen van de Hemel te leiden, zodat het een ooit zou deel uitmaken van het Mystieke Lichaam van Christus, een andere lied om voor eeuwig te prijzen.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 120]
Vierde Lezing: Over het Vagevuur
Deel 1
Ontfermt U over mij, ontfermt U over mij, U mijn vrienden, want de hand Gods heeft me geraakt.[Job 19,21]
Wat is de Godsdienst mooi, wonderbaar en troostend in zijn leer en de verrukkelijke duisternis van zijn mysteries! Door ons te doen sterven voor de aarde door de versterving van ons lichaam doet hij ons niet sterven in ons hart door de vriendschap te verbreken die ons verheugt en steunt.
De barmhartige Verlosser die zo goed was, met een uitgelezen zachtheid, zich de God van Abraham te noemen die aan zijn Apostelen beloofde, om hun getrouwheid te belonen, ze eens te laten rusten in de schoot van Abraham, Isaac en Jacob, schijnt ons te kenmerken met de religieuze herinnering aan de voorvaderen dat de dood de wettige levensbanden niet kan breken en dat de gewijde genegenheid niet wegvalt door de kilte van de dood.
De huidige taak is lastig: we moeten het Vagevuur doen beminnen en vrezen. Het Vagevuur verdient gevreesd te worden. Het is waarlijk de uitvoering van de oneindige Rechtvaardigheid. De goddelijke ernst en gestrengheid zijn van toepassing op hier ongehoorde wijze. Gewichtige Schriftgeleerden verzekeren ons dat alle wreedheden door de beulen op de martelaars toegepast, dat alle lijden en kommer dat van bij het begin over de mensen kwam niet vergelijkbaar zijn met de minste pijn van dit boeteverblijf. Maar anderzijds is het Vagevuur het meesterwerk van Gods Hart, de mooiste uitvinding van zijn liefde, in zoverre dat we niet in staat zijn te zeggen of de troost die er ondervonden wordt niet groter is dan de kwelling zelf.
De toestand van de heilige zielen waarvan we de klachten willen laten horen, is onbegrijpelijk en onuitsprekelijk. Hun zaligheid is niet hemels met zuivere vreugde, hun kwelling is niet hels met lijden zonder verzachting. Hun lijden is totaal anders dan dat van het huidig leven waar goede en lastige dagen elkaar opvolgen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [4/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
6. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 30]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De verhalen van Mr. Gaillard
M. Gaillard, met het stramien van eremijt Aubin, geeft ons twee uitgewerkte teksten waarvan de eerste [het kladschrift] meerdere bijvoegsels krijgt om zo tot de definitieve tekst te komen waarin de samenspraken vereenvoudigd zijn. "Tijdens het hoeden van vijf maal dertig schapen en geiten op de berg van Saint-Maurice en bij het beklimmen van de berg waarop haar kudde onopgemerkt volgt, verschijnt deze heilige haar tweemaal zonder iets te zeggen: een gans witte bejaarde, in het rood gekleed, een puntmuts als een mijter;" zegt ze "met goed uitzicht, een lange baard en grote gestalte. Bij haar derde beklimming, stopt ze dorstig bij oude krotten waar ze haar rozenkrans bidt. Deze bejaarde verschijnt haar, komt naderbij, vraagt wat ze hier doet. "Ik hoed mijn schapen, bid tot God en zoek water om te drinken." Ze neemt haar brood en nodigt hem uit er van te eten; hij antwoordt dat hij dat niet hoeft. "Je moet nochtans eten;" zegt ze "je ziet er zo goed uit, helemaal rood." "Neen! Mijn kind, eet goed. Ik leef niet van aards brood, ik eet maar hemels. Ik ga je water putten; ik ben Maurice." Hij zegt haar weg te gaan, want dit is niet haar streek, de wachters zouden haar kudde afpakken, ze gaat beter naar de vallei die hij haar toont boven Saint-Etienne en waar ze de Moeder Gods zal zien." "Helaas, Mijnheer," zegt ze hem, "Ze is in de hemel." Hij antwoordt dat Ze in hemel is maar op aarde wanneer Ze wil.
Bij terugkeer uit de bergen huppelen de schapen voor haar uit. Sint Maurice vergezelt haar, leent haar zijn stok en zegt: "Er zijn 4 wolven die je schapen zullen verslinden, maar bedreig ze met je stok en ze zullen vluchten zonder je kudde geen kwaad doen." In de afdaling ziet ze 4 wolven, bedreigt ze en ze trekken een andere kant op. Het gesprek dat ze met de heilige voerde duurde meer dan 2 uur: hij zei haar dat de krotten bij de put een slecht onderhouden kapel waren. En dat degenen die er profijt uit trokken zich voor God zouden moeten verantwoorden want Hij wil daar geëerd worden. Terwijl Maurice voor haar water putte vroeg Benoîte hem of hij Jezus of een engel was, zo mooi... Ze vraagt hem ook wat hij op het hoofd droeg, en hij zei dat het een mijter was.
Vertaling: Broeder Jozef
7. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 10]
Het sacrament van de Verzoening
De Catechismus
2. Waarom na het doopsel nog een sacrament van verzoening?
'Nu zijt gij rein gewassen, gij zijt geheiligd, gij zijt gerechtvaardigd in de naam van de Heer Jezus Christus en door de Geest van onze God' [1 Kor. 6,11]. Men moet zich bewust zijn van de verhevenheid van de gave Gods die ons in de sacramenten van de christelijke initiatie geschonken wordt, om te begrijpen in welke mate de zonde uitgesloten is voor wie 'met Christus is bekleed' [Gal. 3,27]. De apostel Johannes zegt echter ook: 'Als wij beweren zonder zonde te zijn, bedriegen wij onszelf en woont de waarheid niet in ons' [1 Joh. 1,8]. En de Heer zelf leerde ons te bidden: 'Vergeef ons onze schulden' [Lc. 11,4]. Daarbij verbond Hij de vergeving die we elkaar schenken voor onze schulden, aan de vergeving die God verleent voor onze schulden.
Door de bekering tot Christus, de nieuwe geboorte van het doopsel, de gave van de heilige Geest en door het lichaam en bloed van Christus dat we als voedsel ontvangen hebben, zijn wij 'heilig en vlekkeloos geworden voor zijn aangezicht' [Ef. 1,4], zoals ook de kerk zelf, bruid van Christus, 'heilig en onbesmet' [Ef. 5,27] is. Het nieuwe leven, ontvangen in de christelijke initiatie, heeft niet de broosheid en de zwakheid van de menselijke natuur uit de weg geruimd, noch de neiging tot zonde; de traditie noemt dit de begeerlijkheid en die blijft in de gedoopten aanwezig, opdat zij met de genade van Christus de proef zouden doorstaan in de strijd van het christelijk leven.1 Dit is de strijd die eigen is aan de bekering, met het oog op de heiligheid en het eeuwig leven, waartoe de Heer ons onophoudelijk oproept.
Anne Van Der Sloten
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 248]
Johannes de Esseen
Vespasianus komt naar Ptolemaïs
Generaal Vespasianus [die later keizer werd] bevond zich nu met zijn leger in Antiochië, een grootstad aan de Middellandse Zee ten noorden van Libanon en ten westen van Syrie. Antiochië is nu de hoofdstad van de Turkse provincie Hatey, maar destijds was het de hoofdstad van de provincie Syrië en de derde grootste stad van het Romeinse keizerrijk, zowel in omvang als in voorspoed. Koning Agrippa had hem reeds eerder opgewacht en samen waren ze nu onderweg naar Ptolemaïs. Vandaag noemt de stad Akko en is het een oude havenplaats in het noorden van Israël, aan de Middellandse Zee. In Ptolemaïs hadden de inwoners van Sepphoris in Galilea, die voor een vrede waren met de Romeinen, afspraak met generaal Vespasianus. Reeds daarvoor verleenden ze hun steun aan Cestius Gallus, en schonken ze nu hun vertrouwen aan Vespasianus.
De inwoners hadden hun voorzorgen op voorhand genomen en dit voor hun eigen veiligheid, ook al omdat ze gevoelig waren voor de Romeinse overmacht. Ze kregen bescherming van de Romeinen tegen het toen opstandige Joodse volk en hadden een Romeins garnizoen als thuisbasis. Vespasianus werd heel vriendelijk ontvangen en er werd hem zonder aarzelen beloofd dat ze hem zouden steunen in zijn strijd tegen de overige Joden. Om de invasie van de overige Joden te stoppen kregen ze bijkomend zoveel ruiters en voetvolk ter beschikking als ze maar wensten. Het gevaar om Sepphoris te verliezen, in de oorlog tegen de Joden die nu aan zijn beginpunt stond, was inderdaad groot voor de Romeinen Het was de grootste stad van Galilea en was strategisch heel goed gelegen. Van daaruit kon het veiligheid voor het land nauwgezet worden opgevolgd.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 73]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
De zwijgzame Maria, Lazarus' vermeende zwakzinnige zuster, zag ik niet. Ze kwam nooit te voorschijn en in het bijzijn van mensen sprak zij niet, doch wanneer zij in haar kamer of tuin alleen was, dan sprak zij luidop met zichzelf en met alle voorwerpen rondom haar. Alleen met de mensen wisselde zij geen woord. In hun bijzijn roerde zij zelfs niet, sloeg de ogen neerwaarts en hield zich onbewogen als een standbeeld, behalve dat zij boog om te groeten. Ook was zij welgemanierd, doch zweeg als stom. In haar afzondering verrichtte zij allerhande werkjes, verzorgde haar klederen en was op alles net. Zij was zeer godvruchtig, doch verscheen nooit in de synagoge, maar bad op haar kamer. Ik geloof ook dat zij visioenen kreeg en met verschijningen sprak. Zij beminde haar zusters met een onuitsprekelijke liefde, en vooral Magdalena. Vanaf haar prille jeugd waren vrouwen belast met het toezicht over haar, doch zij had niets over zich dat wees op echte krankzinnigheid. Over Magdalena werd tot nog toe in Jezus' bijzijn met geen enkel woord gerept. Zij maakte nu te Magdalto de glansrijkste periode van haar zondig leven door.
In dezelfde nacht,waarin Jezus bij Lazarus aankwam, zag ik de H. Maagd, Joanna Chusa, de weduwe Lea en Maria Salome in een herberg tussen de woestijn Giba en de woestijn Efraïm [Efron], een vijftal uren van Betanië, overnachten, nl. te Mikmas. Zij sliepen in een schuur,die rondom met lichte schermwanden dichtgemaakt was. Dit gebouw was in twee ruimten verdeeld. De voorste was in twee rijen slaapcellen ingedeeld die door de H. Vrouwen ingenomen werden. De achterhelft was de keuken. Voor het huis stond een open hut, waarin vuur brandde en ik geloof dat de mannen die hen vergezelden, daar sliepen of daar de wacht hielden. Het woonhuis van de opzichter der herberg was in de nabijheid.
Morgen, de zevenentwintigste, zullen zij reeds tegen de middag wel in Betanië zijn. Wat Maria van Kleofas betreft, ik heb nog eens gezien dat een oudere zuster van de H. Maagd, nl. Maria Heli, haar moeder is en Kleofas haar vader. Deze Kleofas was de zoon van een broer van Jozef, die in het dal Zabulon woonde. Ik ben het overige vergeten. Hij had buiten deze dochter nog een dochter gehad, nl. Anna van Kleofas, die ook getrouwd is geweest. Deze Kleofas is te onderscheiden van de leerling Kleofas van Emmaüs,uit het evangelie van de H. Lucas [Lc.24,18].
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 90: De Bona Religione [Van een goede religie]
Clemens XI [1721-1724]
Echte naam: Michael Angelo Dei Conti [Palestrina, 13 mei 1655 - Rome, 7 maart 1724]
Hij werd in 1655 geboren als zoon van Karel II, Hertog van Poli. Hij studeerde in Ancona en in Rome aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit.Paus Alexander VIII benoemde hem tot pontificaal kamerheer. Door Paus Innocentius XII werd hij tot bisschop bevorderd. Hij werkte vervolgens als apostolische Nuntius in Luzern en Lissabon alvorens Paus Clemens XI hem in 1706 verhief tot kardinaal. Tijdens het woelig Conclaaf van 1721 werd hij gekozen tot paus.
Zijn korte pontificaat werd gekenmerkt door een niet aflatende strijd met de Jezuïeten van wie hij vond dat zij zich moesten richten naar de pauselijke decreten. Franse bisschoppen benaderden hem [tevergeefs] met het verzoek om de tegen de Jansenisten gerichte Bul Unigenitus in te trekken.
De Paus behoorde tot de beroemde familie Conti, die zoveel Pausen aan de Kerk heeft gschonken. Daarom kan Malachias profetie vertaald worden als "Uit een goede godsdienstige familie."
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 13]
Bernald Rembold
In die tijd zal Frankrijk verdeeld zijn. Het Duitse rijk zal een eenvoudige man uitkiezen om keizer te zijn, zij het voor een korte tijd. Zijn opvolger zal een man zijn naar wie de wereld heeft uitgekeken. Hij zal een Romeinse keizer genoemd worden en vrede geven aan de wereld. Hij zal Siegberg en Heisterbach herstellen. Hij is de grote keizer voorspeld door Holzhauser.
Op dat ogenblik zullen er geen joden zijn in Duitsland. De ketters zullen hun vergissing erkennen. Er zal een goed en gelukkige tijd volgen. God zal geprezen worden op aarde en er zal geen oorlog meer zijn... Dan zullen de gevluchte broeders en hun kinderen terugkomen en een leven leiden in vrede in hun land van herkomst.
Als de Duitse keizer vlucht voor zijn leven, zal een man die de kroon draagt voor hem de man zijn die de wereld lang verwacht heeft.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Natuurtips die niets kosten
Waarschuwing: je plukt best je kruiden of bloemen op plaatsen waarvan je zeker weet dat er niet gesproeid is en ver van drukke wegen!
Vlierbloesem
Siroop
Als men aan vlierbloesem denkt, associeert men dit onmiddellijk met de heerlijke vlierbloesemsiroop die men ermee kan maken. Verfrissender dan de lekkerste limonade die men kan kopen en gebruikt als basis voor een overheerlijke apperitief met siroop en witte wijn.
Men maakt de siroop als volgt:
Ingrediënten: 25 bloemen ; anderhalve kilo ongeraffineerde, biologische rietsuiker ; anderhalve liter plat water ; 100 g. citroenzuur [kan ook vervangen worden door 50g vitamine C poeder] ; 3 citroenen [opgepast deze mogen niet behandeld zijn, dus best biologische citroenen].
Bereiding: Bloemen losdoen ; in kom brengen samen met de suiker, het water, citroenzuur en/of vitamine C en de in schijfjes gesneden citroenen ; deksel van de kom schuin zetten, saus roeren ; 48 uur laten trekken en af en toe omroeren : na die 48 uur in de siroop zeven citroenen en bloesem uitknijpen.
Ideaal wordt de siroop in de diepvries bewaard ofwel in ijsblokzakjes, ofwel in een doos waar gemakkelijk in bevroren toestand met de lepel kan uitgeschept worden. Men kan de siroop uit de doos ook ontdooien en in een fles in de koelkast bewaren. Ik garandeer u: ze zal er niet lang in staan.
Opdienen: ofwel met spuitwater of plat water, ofwel met witte wijn. Ideale verhouding: 1 op 5.
Thee
Men kan de bloesems ook drogen en als thee gebruiken in volgende gevallen: bij [griep]toestanden waar de zieke niet [goed] kan zweten : bij keelpijn, amandelontsteking en mondslijmvliesontsteking.
3 à 4 g. gedroogde bloemen per kop heet water, 3 à 5 kopjes warm drinken per dag, sloksgewijs heet drinken.
Uitwendige toepassing: als spoelmiddel bij keel-, mondslijmvlies- en oogbindvliesontsteking
Anne Van Der Sloten
13-05-2011
13 mei 2011
13 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 12]
Linda Rolinski's bekering
Mijn derde reis naar Medjugorje
Mijn echtgenoot Stan, onze zoon Alex en onze nicht Dorothy: allen vertrokken we op een Pasen naar Medjugorje. Dorothy had zorg gedragen voor mijn schoonmoeder tot een week daarvoor en ze stond praktisch op de rand van een zenuwinzinking. Dorothy was nog nooit naar Medjugorje geweest en zo namen we haar met ons mee op onze weg daarginds.
Dorothy was reeds voor ons allen opgestaan, zodat we onmiddellijk konden ontbijten en naar de Kerk gaan rond acht uur. We hadden samen afgesproken om naar de Engelse Mis van tien uur te gaan. Zo gingen we naar de Mis, maar we zagen Dorothy nergens. We gingen overal zoeken, binnen en buiten, maar konden haar nergens zien. Het was tegen de middag toen we haar vonden, wel ... eigenlijk was het zij die ons had gevonden. Zij had buiten aan de deur gedurende vier uur staan wachten en ze dacht dat ze daar pas amper maar tien minuten had gestaan! Zij was verbaasd dat er intussen reeds zoveel tijd was voorbijgegaan. Het was verwonderlijk dat we haar niet hadden opgemerkt en ik kon het ook niet bedenken hoe het mogelijk was dat ze ons niet had opgemerkt.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 119]
Schrift 1
231. Als ik bedenk dat God Zich door de geloften met mij verenigt, t.t.z. mij met Hem, kan niemand zich voorstellen wat mijn hart voelt. Nu reeds geeft God mij de ongehoord grote liefde te kennen waarmee Hij mij voor alle eeuwen beminde, en ik ben Hem maar beginnen liefhebben in deze tijd. Zijn liefde was groot, zuiver en onbaatzuchtig en mijn liefde voor Hem komt voort uit het feit dat ik Hem begin te kennen. Hoe beter ik Hem ken, hoe meer ik Hem altijd maar vuriger en krachtiger bemin, en mijn daden worden altijd maar volmaakter. Wanneer ik me ondertussen herinner dat ik binnen enkele dagen door de eeuwige geloften één moet worden met de Heer, is mijn ziel overstroomd van een onbeschrijflijk, onvatbaar geluk. Bij mijn eerste ontmoeting met de Heer, verzonk de blik van mijn ziel in Hem voor eeuwig. Telkens de Heer tot mij nadert en ik Hem daardoor dieper ken, groeit er een volmaaktere liefde in mijn ziel.
232. Vóór de biecht hoorde ik in mijn ziel deze woorden: "Mijn dochter zeg hem alles en ontvouw uw ziel zoals gij het doet voor Mij. Vrees niets, het is om u gerust te stellen dat Ik deze priester tussen u en Mij plaats, en de woorden waarmee hij u antwoordt zullen de Mijne zijn. Onthul hem de geheimste dingen van uw ziel. Ik zal hem licht geven dat hem uw ziel doet kennen."
233. Toen ik de biechtstoel naderde, voelde ik in mijn ziel een zo grote gemakkelijkheid om met hem over alles te spreken dat ik er zelf naderhand zeer verwonderd over was. Zijn woorden brachten in mijn ziel een diepe vrede tot stand. Zijn woorden waren, zijn en blijven altijd de lichtbakens die niet zullen ophouden mijn ziel licht te geven in haar streven naar heiligheid.
De aanwijzingen die ik kreeg van Pater Andrasz heb ik elders [20] in dit schrift genoteerd.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fatima in Lucia's eigen woorden: "De Oproepen" [aflevering 1]
De drie herderskinderen en hun families
Ik zal beginnen met het beantwoorden van de vragen die u mij gesteld hebt over de stemming in de huizen van de nederige kinderen die door God werden gekozen zodat Hij Zijn almachtige doeleinden door hen kan volbrengen.
Het waren twee Christelijke families die door het bloed dicht aanverwant waren. Tante Olympia was de zus van mijn vader en haar eerste man was een broer van mijn moeder. Ze hadden twee kinderen, Antonio en Manuel. Nadat haar eerste man overleed, huwde tante Olympia met Nonkel Marto, die, als neef, aanverwant was met mijn moeder. In welke graad weet ik niet zeker. Uit dit huwelijk werden er vijf kinderen geboren: José, Florinda, Teresa, Joao, Francisco en Jacinta.
Mijn eigen ouders, Antonio dos Santos en Maria Rosa, hadden zeven kinderen: Mario dos Anjos, Teresa de Jesus, Manuel dos Santos, Gloria de Jesus, Carolina de Jesus, Maria Rosa, die God opnam naar de Hemel terwijl ze nog heel klein was, zodat ik haar nooit heb gekend, en Lucia de Jesus Rosa Dos Santos, die nu met u praat.
Er was zon hechte band tussen deze beide families dat de kinderen zich evenzeer thuis voelden in de huizen van hun nonkels en tantes, als in hun eigen huis. In beide huizen werd het namiddag tussendoortje gegeten: wat vers brood dat nog warm uit de oven kwam, opgerold tot een sandwich, met verse sardienen uit Nazare, of met schijfjes gezouten kabeljauw, uit de reserve genomen die werd opzij gelegd voor op te eten in de loop van het jaar. Andere keren bestond het beleg uit stukken wild die ook werden opgediend bij familiefeesten op bepaalde tijdstippen in het jaar. Konijnen die met sluwe vallen werden gevangen, patrijzen die in het hooi en de korenvelden werden gevangen, of vogels die in de stroppen kwamen te zitten onder de olijfbomen en gelokt met rijpe olijven.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 119]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Zalig hij die een moment de huidige zorgen kan vergeten om zijn hoop te stellen in dit rijk verblijf en zich in geest optrekken kan tot de hoogte van contemplatie en liefde.
Maar, o mijn God, wat staan die gedachten ver van wat de meeste mensen denken, en wie zou zo goed zijn om een beetje aandacht te schenken aan het weinige dat we probeerden te stamelen? Het grootste aantal, verblind door hun driften, verorberd door geldzucht en hovaardigheid, staan mijlen verwijderd van de zorg voor ziel en toekomst. Mensenkinderen, hoelang zal uw hart zwaarmoedig blijven en zoeken jullie uw voedsel in leugen en dood?... Wanneer zullen jullie ophouden de dood als een boeman te bekijken, als de duistere en vernielende afgrond? Laten ons nu begrijpen dat ze geen hindernis, maar een middel is: ze is de doorgang en het Pasen die van het rijk der schaduwen dat naar dat van de werkelijkheid leidt, van het mobiele leven naar het onveranderlijke en onvergankelijke leven. Het is de zuster vriendin die met haar hand de wolken en ijdele spoken wegduwt om ons in het Heilige der Heiligen van de vastheid en de onvergelijkbare schoonheid binnen te leiden.
Ah! In die leer werd het ons misschien gegund om te ontwaren wat er zich in het land van glorie zal afspelen. Ons er een juist idee van te vormen is even onmogelijk als voor degene die in de schoot van zijn moeder in een grot woont om zich het daglicht voor te stellen.
Onder het beschrijven van Christus rijk konden we slechts beeldspraak en raadsels gebruiken, maar deze zijn het portret van grootse en echte dingen. Van de onweerlegbare en veelzeggende commentaar van de Apostel: Het mensenoog heeft niet gezien, zijn oor niet gehoord, zijn hart niet ontwaard wat God voorbereidt voor degenen die hem liefhadden en dienden op aarde [1 Cor 2,9].
Hier sterft het woord. Boven wat we zeiden is de rede niet bij machte iets te scheppen. De mens kan maar geloven, hopen, liefhebben en zwijgen. En die op de troon zat zei me: Schrijf, want deze woorden zijn zeker en waar. Et dixit mihi: hoe verba fidelissima sunt et vera [Apoc 22,6].
We waren U gehoorzaam, Heer mijn God, we hebben die dingen verklaard, geschreven en gepreekt. Moge degenen die ze hoorden, en ook wij, er eens de volle vervulling van genieten door een heilig en zondeloos leven!
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Het Heilig Gelaat van Manoppello [vervolg]
Pelgrimage naar het Heiligdom van het Heilig Gelaat te Manoppello
Toespraak van Paus Benedictus XVI
"Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien." Inderdaad, dierbare broeders en zusters, om "God te zien" is het nodig Christus te kennen en zich te laten omvormen door zijn Geest die de gelovigen leidt "naar de gehele waarheid" [vgl. Joh. 16, 13]. Wie Christus ontmoet, wie zich laat aantrekken door Hem en bereid is Hem te volgen tot en met het offer van het leven, die ervaart op persoonlijke wijze, net zoals Hij dit gedaan heeft op het kruis, dat enkel de graankorrel die in de aarde valt en sterft vele vruchten draagt [vgl. Joh. 12, 24]. Dit is de weg van Christus, de weg van de totale liefde welke de dood overwint; wie deze weg gaat en "zijn eigen leven in deze wereld haat, zal het behouden voor het eeuwig leven" [Joh. 12, 25]. Hij leeft met andere woorden reeds ín deze wereld in God, aangetrokken en omgevormd door de schittering van Zijn Gelaat. Dit is de ervaring van de ware vrienden van God, de heiligen. Zij hebben het gelaat van die God die ze lange tijd liefdevol beschouwd hebben in het gebed, herkend en bemind in hun broeders en in het bijzonder in de armsten en meest behoeftigen. Zij zijn voor ons bemoedigende voorbeelden om na te volgen: zij verzekeren ons dat, als wij met geloof en vertrouwen deze weg gaan, de weg van de liefde, wij ook, zoals de Psalmist zingt, zullen vervuld worden van de aanwezigheid van God [vgl. Ps. 16 [17], 15]
Jesu... quam bonus te quaerentibus! "Hoe goed zijt Gij, Jezus, voor wie U zoekt!": zo hebben jullie zonet gezongen met de woorden van de oude hymne "Jesu, dulcis memoria" welke sommigen toeschrijven aan Sint-Bernardus. Het is een hymne die bijzonder gepast is in dit heiligdom dat toegewijd is aan het Heilig Gelaat, een hymne die ons herinnert aan Psalm 23 [24]: Ziehier het geslacht dat Hem zoekt, dat zoekt Uw gelaat, God van Jakob [v. 6]. Maar wie is dat "geslacht" dat het gelaat van God zoekt, welk geslacht is waardig "te bestijgen de berg van de Heer," "op zijn heilige plaats te staan?" De psalmist legt uit: het zijn diegenen die "onschuldige handen hebben en een zuiver hart," die geen leugens uitspreken, niet zweren en zijn naaste geen schade berokkenen [zie vv. 3-4]. Dus, om binnen te gaan in de gemeenschap met Christus en het gelaat te beschouwen, om het Gelaat van de Heer te herkennen in het gelaat van de broeders en in de gebeurtenissen van elke dag, zijn "onschuldige handen en een zuiver hart" noodzakelijk. Onschuldige handen, dit wil zeggen een leven dat verlicht is door de waarheid van de liefde welke de onverschilligheid overwint, de twijfel, de leugen en het egoïsme. En ook zijn noodzakelijk zuivere harten, harten die verrukt zijn door de goddelijke schoonheid, zoals de kleine Theresia van Lisieux het zegt in haar gebed tot het Heilig Gelaat, harten die het zegel dragen van het gelaat van Christus.
Dierbare priesters, wanneer de heiligheid van Zijn Gelaat ingeprent blijft in jullie, herders van de kudde van Christus, heb dan geen angst, ook de gelovigen die aan jullie zorg zijn toevertrouwd zullen hierdoor geraakt en omgevormd worden.
En jullie, seminaristen, die zich voorbereiden tot verantwoordelijke gidsen voor het christelijk volk, laat jullie door niets anders aantrekken dan Jezus en het verlangen Zijn Kerk te dienen. Hetzelfde zou ik ook willen zeggen aan jullie, religieuzen, opdat elk van jullie activiteiten een zichtbare weerspiegeling zou zijn van de goddelijke goedheid en barmhartigheid. "Het is Uw gelaat, Heer, dat ik zoek": het gelaat van Christus zoeken, dient het verlangen van elk van ons christenen te zijn; wij zijn immers "het geslacht" dat in deze tijd Zijn gelaat zoekt, het gelaat van de "God van Jacob." Indien wij volharden in het zoeken van het gelaat van Christus, dan zal aan het einde van onze aardse pelgrimstocht Hij, Christus, onze eeuwige vreugde zijn, onze beloning en onze heerlijkheid voor eeuwig: "Sis Jesu nostrum gaudium, qui es futurus praemium: sit nostra in te gloria, per cuncta semper saecula".
Dit is de zekerheid die de heiligen van jullie streek bezield heeft en ik zou graag in bijzonder de Heilige Gabriël van de Moeder van Smarten en Camillus de Lellis vermelden; naar hun gaan onze eerbiedwaardige gedachten en ons gebed. Maar met bijzondere eerbied richten wij ons nu tot de "Koningin van alle heiligen," de Maagd Maria, die jullie in verschillende heiligdommen en kapellen, verspreid in de valleien en op de bergen van de Abruzzen, vereren. Moge Onze Lieve Vrouwe, in wier gelaat en méér dan in elk ander schepsel, wij de trekken van het Mensgeworden Woord kunnen herkennen, onze gezinnen en parochies behoeden en waken over de steden en naties van de gehele wereld.
Moge de Moeder van de Schepper ons helpen ook de natuur, deze grote gave van God, te beschermen, een gave die wij kunnen bewonderen in het prachtige gebergte dat ons omringt. Maar deze gave wordt steeds meer blootgesteld aan de ernstige risicos van de achteruitgang van het milieu en moet daarom verdedigd en beschermd worden. Zoals jullie Aartsbisschop opmerkte, gaat het hier om een dringende aangelegenheid die op gepaste wijze benadrukt wordt door de Dag van Reflectie en Gebed voor de vrijwaring van de Schepping, welke vandaag in geheel de Kerk van Italië gevierd wordt.
Dierbare broeders en zusters, ik dank jullie nogmaals voor jullie aanwezigheid en over jullie allen en jullie dierbaren roep ik de zegen van de Heer af met de oude, bijbelse formule: "Moge de H. Heer u zegenen en behoeden. Moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn. Moge de Heer zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken!" [vgl. Num. 6, 26-27]. Amen!
Vertaling uit het Italiaans: Drs. J. Vijgen
Bron: Insegnamenti di Benedetto XVI, II, 2 [2006], Libreria Editrice Vaticana, Città del Vaticano 2007, pp. 180-185.
Anne Van der Sloten
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [3/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 29]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Ontmoeting met de bejaarde uit Saint-Maurice.
Dit is het basisstramien waarop vele zijtakken zijn ontstaan. Al op het handschrift van Peytieu verbetert Aubin de datum: augustus dat hij vervangt met de maand mei om zijn verhaal te doen stroken met de maand van de verschijningen. Daarna beschrijft hij in detail de kledij van de bejaarde: "geheel rood, met een hoge muts, iets als een mijter".
Vooraleer met het verhaal dat M. Gaillard er uit trekt te beginnen schetsen we eerst de plaats. Boven op de berg van Valserres stond een hoeve van een oude priorij die afhing van de abdij van Boscodon op 10 km van Embrun. Bij een put zonder reling, bijna gedempt in 1957, was een kapel gebouwd die als bedevaartoord diende voor de inwoners van Remollon en Valserres op Pinkstermaandag. De heilige Maurice werd er geëerd, de officier van het Thebaanse legioen in de vallei van Wallis gemarteld en van wie de cultus in de VIe eeuw werd verspreid in Bourgondië en de Haute-Provence. Een schilderij dat als retabel diende versierde deze kapel sinds de XVIIe eeuw en vertoonde de marteling van deze heilige. Een monnik ... ofwel uit Remollon waar de abdij van Boscodon een berghut en wijngaarden bezat, ofwel uit La Bâtie-Neuve waar het hospitaal religieuzen ten dienste had ... zorgde voor het klein eigendom dat overvloedig hooi voortbracht. Er staan nog talrijke kerselaars en mooie driehonderd jaar oude esdoorns die de herstelde kapel in de schaduw plaatsen. Bij de volgende overhangende weg ontdek je een wondermooi panorama op de vallei van de Durance.
Deze kleine bedevaart was al twintig jaar in verval want de nieuwe abt van Boscodon, François de Sautereau die ze erfde in 1637 toen hij 9 was verwaarloosde helemaal de belangen van zijn abdij die hij trouwens niet betrok. De prior van de abdij verving de abt en trok zich de minderwaardige dingen niet aan, zoals deze kleine priorij van Saint-Maurice, om zich te focussen op de meer productieve goederen en de kost te geven aan zijn klooster van 7 of 8 religieuzen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 248]
Johannes de Esseen
Ashkelon, een grote afslachting
Ondanks de grote verliezen was de woede van de Joden nog niet geluwd. Het was alsof hun verlies eerder hun vastbeslotenheid voor nieuwe aanvalspogingen versterkte. Ze zouden zich wreken voor hun duizenden doden. Zo verbleven ze nog een tijd in Sillas tot hun wonden amper waren genezen om dan, met een nog grotere woede naar Ashkelon te gaan. Maar hun eerder ongeluk bleef hen achtervolgen door hun onbekwaamheid en ontoereikende oorlogsmiddelen. Bovendien had Antonius op hun weg hinderlagen laten aanleggen. Vele Joden vielen totaal onverwacht in de valstrikken en waren al vlug omgeven door de Romeinse soldaten, nog voor ze zich konden herenigen. Meer dan achtduizend Joden werden nu afgeslacht. De overgeblevenen konden niet anders, dan samen met generaal Niger, wegvluchten. Nog was hun woede niet voorbij en deden ze nog aantal uitvallen tegen de Romeinen, tot ze door hen werden samengedrongen in een grote versterkte toren in het dorp Bezedeh.
Antonius en zijn gevolg waren niet van plan om nog een aanzienlijke tijd rond de toren te verblijven, die moeilijk was in te nemen en zo naderden de dappersten onder hen de toren om deze in brand te steken. Verheugd verlieten de Romeinen het terrein in de overtuiging dat Niger volledig was verslagen. In de toren echter bevond zich een ondergrondse kelder, waarvan het grootste gedeelte nog intact was. Na drie dagen kon Niger ontsnappen. De Joden waren ondertussen in rouw en dachten dat hij het niet had overleefd. Ze zochten hem op om hem een waardige begrafenis te kunnen geven. Groot was dan ook hun vreugde toen ze hem na drie dagen zagen opdagen, alsof hij door Gods voorzienigheid gespaard was gebleven om zo verder hun leider te kunnen blijven.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 73]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
Lazarus, Nikodemus en vele andere aanhangers van Jezus geloofden steeds stilzwijgend dat Hij geroepen was om met zijn leerlingen Jerusalem in bezit te nemen, om hen van het Romeinse juk te bevrijden en het joodse rijk te herstellen. Het was toen juist gelijk nu, in de laatste jaren van Napoleon, dat iedereen gaarne als redder begroet de held, die aan zijn vaderland het oude regime en bestuur, de geliefde vrijheid en onafhankelijkheid van vroeger teruggaf. Ook toen wisten de mensen niet dat het rijk dat alleen ons kan baten, omdat het ons het ware Heil aanbrengt, niet van deze wereld vol zonde en boetelijden is. Ja, wij verheugden ons op sommige ogenblikken Jezus' vrienden te zijn bij de gedachte dat het met de hovaardige tirannie van deze of die volksverdrukker weldra uit zou zijn, maar niemand waagde het met Jezus daarover te spreken. Zij waren allen vol ontzag en bleven in hun onzekerheid omdat geen enkel teken, gebaar of woord van Jezus er op wees dat hun hoop gegrond was.
Na de maaltijd gingen zij in een bidplaats van het huis [vele rijke huizen hadden een eigen synagoge]. Daar sprak Jezus dan een dankgebed uit, omdat de tijd van zijn werk en zending nu aangebroken was. Dit was zeer aangrijpend en allen weenden, ook de vrouwen waren er aanwezig, maar op de achtergrond. Zij baden nog gezamenlijk algemene gebeden. Jezus zegende allen en werd dan door Lazarus naar zijn slaapvertrek gebracht. Deze kamer of cel was in een grote zaal, die in afzonderlijke, afgeschermde cellen ingedeeld was en daarin sliepen de mannen alleen.
Hier was alles veel schoner dan in de gewone huizen. Het bed werd hier niet, gelijk elders, open- en dan weer opgerold. In de meeste andere huizen werd het op de grond uitgespreid. Hier was het een weinig boven de grond verheven en hoger dan gewoonlijk. Het ledikant stond vast en had van voren een opstaande tralierand, die de voorwand hoger maakte, en er hingen behangsels met franjes van af. Aan de muur, waartegen het bed stond, was op een zekere hoogte een fijne mat opgerold, die men door een touw of tuig kon optrekken of voor het bed kon neerlaten. Dan was het a.h.w. onder een schuin dak verborgen. Naast het bed stond een voetbankje of laag tafeltje en in een holte of nis van de muur stond een wasbakken, waarboven een hoge watervaas hing met een klein schep- en gietkommetje. Uit de muur stak een armlamp vooruit en er hing een handdoek aan om zich af te drogen. Lazarus stak de lamp aan, wierp zich vóór Jezus neer, die hem nogmaals zegende, en verliet Hem.
Echte naam: Giovanni Francesco Albani [Urbino, 23 juli 1649 - Rome, 19 maart 1721]
Paus Clemens was, zoals zijn naam al suggereert, van Albanese komaf. Hij studeerde in Rome klassieke talen en rechten en theologie. Op éénentwintigjarige leeftijd werd hij prelaat. In 1690 benoemde Paus Alexander VIII hem tot kardinaal-diaken. Tijdens het Conclaaf van 1700 werd hij gekozen tot paus.
In de Spaanse Successieoorlog tussen Oostenrijk en Frankrijk, koos hij aanvankelijk de zijde van de Franse koning Lodewijk XIV. Daarop viel de Oostenrijkse keizer van het Heilige Roomse Rijk, Jozef I, Italië binnen. Jozef rukte op richting het Vaticaan en onder druk van een mogelijke bezetting sloot Clemens een verdrag met hem, waarin hij beloofde de broer van Jozef, Karel te zullen erkennen als koning van Spanje.
Onder Clemens begon de strijd tegen het Jansenisme. Hij vaardigde daartoe de zeer omstreden bul Unigenitus, waarin de Jansenisten werden veroordeeld als ketters. De strijd over deze bul zou de hele achttiende eeuw aanhouden.
Tijdens zijn pontificaat kwamen ook de relaties met China onder druk te staan omdat de paus de goddelijkheid van de Chinese keizer veroordeelde.
Clemens was een intellectuele paus. Zijn enorme bibliotheek werd tussen 1864 en 1928 geveild.
Urbino, zijn geboortestad, heeft een bloemenslinger in haar wapen. Tijdens de regering van Clemens XI werd er een munt geslagen met de woorden Flores Circumdati.
Chris De Bodt
12. De Berkenboomprofetieën [deel 12]
Bernald Rembold
Bernard Rembold was een Duitse monnik die leefde van 1689 tot 1793. Hier is zijn profetie i.v.m de Berkenbomen:
Het begin van deze vreselijke bloederige tijd zal komen wanneer er een hevig gevecht zal zijn nabij Keulen. Het zal onmogelijk zijn deze vreselijke verwoesting te voorkomen: een ijzingwekkende oorlog en vernietiging zal niet afgewend kunnen worden. Mensen zullen in het bloed staan tot aan hun enkels. Uiteindelijk zal een buitenlandse koning opstaan en overwinning behalen voor de rechtvaardige kant. De overblijvende vijand zal zich terugtrekken tot aan de kleine berkenboom en daar zal de laatste strijd uitgevochten worden voor de rechtvaardige zaak.
De buitenlanders hebben de zwarte dood met zich mee gebracht. Wat gespaard zal zijn door het zwaard, zal vallen door de pest. Het land zal verlaten zijn en zonder eigenaar.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
13. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 9]
Het sacrament van de Verzoening
De Catechismus
Artikel 4: Het sacrament van Boete en Verzoening
Zij die naderen tot het boetesacrament, verkrijgen van Gods barmhartigheid de vergiffenis van de Hem aangedane belediging en tezelfdertijd de verzoening met de kerk, die zij door hun zonde geschonden hebben en die zich door haar liefde, voorbeeld en gebed voor hun bekering inspant'.
1. Hoe wordt dit sacrament genoemd?
Het wordt sacrament van bekering genoemd, omdat het op sacramentele wijze Jezus' oproep tot bekering verwezenlijkt, de stap om naar de Vader terug te keren, van wie men zich door de zonde had verwijderd.
Het wordt boetesacrament genoemd, omdat het een persoonlijke en kerkelijke weg van de zondige christen tot bekering, berouw en voldoening heiligt.
Het wordt sacrament van de biecht genoemd, omdat de bekentenis, het biechten of belijden van de zonden ten overstaan van een priester, een wezenlijk element van het sacrament is. Dit sacrament is ook een 'belijdenis' in de diepe zin van het woord, namelijk erkenning en lofprijzing van Gods heiligheid en van zijn barmhartigheid jegens de zondige mens.
Het wordt sacrament van de vergeving genoemd, omdat God door de sacramentele absolutie van de priester aan de boeteling "vrijspraak en vrede" verleent.
Het wordt sacrament van verzoening genoemd, omdat het aan de zondaar Gods verzoenende liefde schenkt: "Laat u met God verzoenen" [2 Kor. 5: 20]. Hij die vanuit Gods barmhartige liefde leeft, is bereid om gehoor te geven aan de oproep van de Heer: "Ga u eerst met uw broeder verzoenen" [Mt. 5,24].
Anne Van Der Sloten
12-05-2011
12 mei 2011
12 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 11]
Linda Rolinski's bekering
Na Ivans gesprek begaf ik mij naar één van de cafés met uitzicht op de Kruisberg, toen een dame mij benaderde en mij vroeg of het de eerste maal was dat ik naar Medjugorje kwam. Ik vertelde haar dat het de tweede maal was en vroeg dan op mijn beurt aan haar of het haar eerste reis was. Zij antwoordde: "Neen, dit is de zeventiende keer en ik ben een reisleidster." Zij had wat mirakelfotos bij die de mensen hadden genomen en ze liet ze mij allemaal zien. Het was heel mooi en interessant. Daarop vertelde ik haar over de foto die mijn vriendin, Cecilia Borowski, met mijn fototoestel had genomen tijdens onze reis naar Medjugorje van april, eerder dat jaar. Zij was geboeid en ik overhandigde haar een foto.
Toen ze op het punt stond om weg te gaan, draaide ze haar om en vroeg me of ik ooit van Vader Jozo had gehoord. Ik had nooit van hem gehoord. Ze was enorm verbaasd dat ik nog niets had vernomen van deze "levende heilige" en ze zei dat haar groep die ze begeleidde hem ging bezoeken over zon vijftiental minuten en ze vroeg of het mij interesseerd om mee te gaan. Uiteraard kon ik een dergelijk verzoek niet afslaan! Vader Jozo was verbazingwekkend, maar ik ga niet gedetailleerder in op dit verhaal, ik wil enkel kwijt dan hij iemand is die u niet mag missen als u in Medjugorje bent.
Nadat we terugkeerden naar Medjugorje, hoorde ik van iemand anders dat Vicka aan het praten was tegen een groep Engelstalige pelgrims. Ik ging de groep achterna en hoorde het gesprek. Dingen zoals deze gebeurden zo de hele tijd en om een lang verhaal kort te maken, had ik het tijdens die week zo druk, dat ik nauwelijks enige tijd had voor mezelf. Het was pas op de terugvlucht naar huis dat ik mij ervan bewust werd hoe goed er zorg werd gedragen voor mij in Medjugorje. Ik begon te begrijpen dat Onze Lieve Vrouw werkelijk zon goede zorg draagt voor ons allen dat we ons werkelijk over Haar heen zorgen hoeven te maken. Nu overviel mij alles echter en het werd mij teveel: ik weende de hele tijd op de weg terug met het vliegtuig. Er waren gewoon teveel toevalligheden. Vader Pio, die niet geloofde in toeval en ooit tegen iemand zei die die opmerking maakte dat "het enkel toeval was," "Ja, maar wie doet deze dingen plaatsvinden?" Maak u geen zorgen over hoe u in Medjugorje zult geraken, noch wat u daar zult doen. Ga gewoon. Onze Lieve Vrouw roept u!
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. De maagdelijke geboorte (vervolg)
Gedachten over Maria
In dat opzicht zou ik een woordje willen toevoegen over Maria. In de protestantse traditie is zij bijna helemaal genegeerd, hoofdzakelijk doordat er bij de katholieken zoveel aandacht wordt aan besteed.
Zij moet natuurlijk niet vergoddelijkt worden, zoals sommigen dat doen, maar zij verdient onze aandacht.
De meeste mensen gaan voorbij aan het feit dat zij waarschijnlijk maar 13 jaar was toen de engel aan haar verscheen. Dat was de leeftijd om te trouwen in die tijd in Israël, zoals het nog dikwijls gebruikelijk is in dit deel van de wereld.
We spreken hier over een tienermeisje dat model staat voor geloof en zuiverheid en verknochtheid aan God.
Eén van de sleutels tot haar karakter wordt geopenbaard door het loflied dat ze zong toen ze zwanger werd van Gods zoon. Dit lied uit Lucas 1 onthult dat zij ondergedompeld was in de Schrift.
Zij was duidelijk geboren uit een rechtvaardige familie waar ze onderwezen was in Gods woord vanaf haar kindertijd.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 118]
Schrift 1
[227] + In de beproevingen ga ik proberen de liefhebbende hand van God te zien. Er is niets zo bestendig als het lijden, het houdt de ziel altijd trouw gezelschap. O Jezus, in mijn liefde tot U laat ik mij door niemand inhalen.
[228] + Jezus, verborgen in het Allerheiligste Sacrament, Gij ziet dat ik, door mijn eeuwige geloften uit te spreken, vandaag het noviciaat [19] verlaat. Gij kent mijn zwakheid en kleinheid, wel, vanaf vandaag, ga ik op een heel bijzondere wijze over naar Uw noviciaat. Ik blijf novice, maar Uw novice, Jezus, en Gij zult mijn Meester zijn tot op de laatste dag. Ik zal alle dagen komen les volgen aan Uw voeten. Ik zal niet het geringste uit mijzelf doen, zonder U eerst geraadpleegd te hebben als mijn Meester. Jezus, ik ben zo gelukkig dat Gij mij tot Uw noviciaat getrokken en aanvaard hebt, 't is te zeggen tot het tabernakel. Als ik mijn eeuwige geloften uitspreek, ben ik helemaal geen volmaakte kloosterlinge: neen, neen. Ik blijf een heel klein en zwak noviceke van Jezus en ik ga proberen de volmaaktheid te bereiken zoals tijdens de eerste dagen van het noviciaat en ik ga me geheel inspannen dezelfde instelling van ziel te hebben als de eerste dag, toen de poort van het klooster zich voor mij opende.
Met het vertrouwen en de eenvoud van een klein kindje geef ik mij vandaag over aan U, Jezus, mijn Meester, ik laat u de volledige vrijheid in het besturen van mijn ziel. Leid mij langs de wegen die Gij wilt, ik zal niet proberen uw redenen te doorgronden. Vertrouwvol zal ik U volgen. Uw barmhartig Hart kan alles.
De kleine novice van Jezus, Zr Faustina.
229. + In het begin van de retraite zegt Jezus tot mij: "Tijdens deze retraite ga Ikzelf uw ziel leiden; Ik wil u in vrede en in de liefde bevestigen." En zo verliepen de eerste dagen. De vierde dag begonnen twijfels mij te kwellen: ben ik niet in valse vrede? Plots hoorde ik deze woorden: "Mijn dochter, stel u voor dat ge de heerseres zijt van de ganse aarde, en de mogelijkheid hebt over alles naar goeddunken te beschikken. Ge hebt alle macht om het goede te doen zoals dit u goeddunkt en plots klopt een klein kindje aan de deur: het staat te beven, met tranen in de ogen, maar met een groot vertrouwen in uw goedheid vraagt het een stukje brood om niet van honger te sterven, hoe zult gij handelen met dit kind? Antwoord, mijn dochter." En ik heb gezegd: "Jezus, ik zou het alles geven wat het vraagt en nog duizendmaal meer." En de Heer zei me: "Ik handel op dezelfde wijze met uw ziel. In de loop van deze retraite verleen Ik u niet alleen vrede, maar ook zo'n ingesteldheid van de ziel dat, zelfs al wou ge u ongerust maken, ge het niet meer kunt. Mijn liefde heeft uw ziel bemachtigd en ik wil dat ge er u in vestigt. Neig uw oor naar mijn Hart, vergeet alles en overweeg Mijn onvoorstelbare barmhartigheid. Mijn liefde zal u de kracht en de moed geven die ge in deze zaken nodig hebt."
[19] De zusters beëindigden het hun derde probata in het noviciaatshuis.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 118]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
s Anderendaags werd Monica overvallen door de ziekte die haar velde, en negen dagen na de extase die haar zo vervoerd had stond ze oog in oog met de vorstelijke schoonheid waarvan ze hier op aarde de uitstraling en de afbeelding had ontwaard [Confessions de Saint Augustin].
In het verblijf van het zaligmakende leven dat Monica ontwaarde zal Christus waarlijk koning zijn, niet alleen als God maar ook als zichtbaar wezen dat onze menselijke natuur aannam. Hij zal voor eeuwig heersen over Jacobs huis [Lk 2].
Het bezetten van zijn koninkrijk en de glorie die hij aan de rechterhand van zijn Vader kreeg zullen slechts definitief, volmaakt en vervuld zijn nadat hij zijn vijanden onder zijn voetbankje zal geplaatst hebben [Ps 109: 1].
Dan zal alles aan Hem onderworpen zijn en Hijzelf onderworpen aan Hem die alle schepsels afhankelijk heeft gemaakt. Tot dan strijdt Christus met zijn Kerk om zijn rijk te veroveren door ofwel de goddelozen uit te roeien ofwel door de rechtvaardigen tot zich te roepen met de onuitsprekelijke aantrekking van zijn barmhartigheid. Zijn rijk in de hemel zal op een gans nieuwe manier heropgericht worden, wel heel verschillend van hier op aarde. In dit nieuw leven zal Jezus Christus niet meer vertegenwoordigd worden door een lerende Kerk, want de uitverkorenen moeten niet meer verlicht worden of bijgestaan door de goede engelen, noch hun toevlucht nemen tot de sacramenten. Hun staat zal er een zijn van zuivere en voortdurende aanbidding van de goddelijkheid waar Christus als hoofd van de mensheid al zijn leden zal meedragen in Gods schoot om hen te onderwerpen aan Hem waaronder Hij zelf staat. Et tunc Filius erit subjectus Patri, ut sit Deus omnia in omnibus.
Enkel het heersen van één God zal overblijven voor allen, slechts één glorie, die van God, zal het deel van allen worden. Zoals het huidige leven aan verplichtingen onderworpen is en dat het nood heeft lucht, kledij en voeding, zo, zegt Sint Gregorius van Nissa, zal in Christus' rijk het goddelijk visioen in die verscheidene noden voorzien. De uitverkorenen zullen daar alles uit putten wat ze liefhebben en verlangen, het zal hun kledij, hun voedsel, hun drank zijn en zich aanpassen aan alle eisen van hun vernieuwd leven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Het Heilig Gelaat van Manoppello [vervolg]
Pelgrimage naar het Heiligdom van het Heilig Gelaat te Manoppello
Toespraak van Paus Benedictus XVI
Dierbare Broeders in het Bisschopsambt,
Dierbare broeders en zusters!
Allereerst moet ik nogmaals dank u zeggen vanuit het diepst van mijn hart, Uwe Excellentie, voor deze ontvangst, voor uw diepzinnige en vriendelijke woorden, voor de uitdrukking van uw vriendschap en voor de zeer betekenisvolle geschenken: het Gelaat van Christus dat hier vereerd wordt, een geschenk voor mij, voor mijn huis en dan ook de geschenken van jullie aarde, uitdrukking van de schoonheid en goedheid van de aarde, van de mensen die er leven en werken en van de schoonheid en goedheid van de Schepper zelf.
Ik zou eenvoudigweg de Heer willen danken voor onze eenvoudige en hartelijke ontmoeting vandaag, in een plaats waar wij kunnen mediteren over het mysterie van de goddelijke liefde door middel van de beschouwing van een icoon van het Heilig Gelaat. Naar jullie allen hier aanwezig gaat mijn innige dankbaarheid uit voor jullie hartelijke ontvangst en voor de inzet en discretie waarmee jullie mijn private pelgrimage ondersteund hebben, een private pelgrimage die nochtans als kerkelijke pelgrimage niet helemaal privaat kan zijn.
Ik groet en dank, ik herhaal, in het bijzonder jullie Aartsbisschop, een oude vriend. Wij hebben samengewerkt in de Theologische Commissie. En in talrijke ontmoetingen heb ik altijd geleerd van zijn wijsheid en ook van zijn boeken. Dank voor de gaven die jullie mij aangeboden hebben en ik waardeer ze ten zeerste, precies als tekenen, zoals Monseigneur Forte ze genoemd heeft. Het zijn immers tekenen van de affectieve en daadwerkelijke gemeenschap waarmee het volk van deze dierbare aarde van de Abruzzen verbonden is met de Opvolger van Petrus.
Ik groet in het bijzonder jullie priesters, religieuzen en seminaristen hier verzameld. Ik ben vooral zeer gelukkig een groot aantal seminaristen te zien, de toekomst van de Kerk in ons midden. Aangezien het niet mogelijk is de gehele gemeenschap van het bisdom te ontmoeten [misschien is dit voor een andere keer] ben ik tevreden dat jullie, die reeds toegewijd zijn aan het priesterlijk dienstwerk of aan het religieuze leven of op weg zijn naar het priesterschap, haar vertegenwoordigen. Jullie zijn mensen waarvan ik graag denk dat ze verliefd zijn op Christus, aangetrokken door Hem en toegewijd om van hun eigen bestaan een voortdurende zoektocht te maken naar Zijn Heilig Gelaat. Dankbaar denk ik tot slot ook aan de gemeenschap van de Paters Kapucijnen die ons ontvangen en sinds eeuwen zorg dragen voor dit heiligdom, het doel van zo vele pelgrims.
Toen ik zonet aan het bidden was, dacht ik aan de eerste twee apostelen die, aangespoord door Johannes de Doper, Jezus volgden tot aan de oevers van de Jordaan, zoals wij lezen in het begin van het Evangelie van Johannes [vgl. Joh. 1, 35-37]. De Evangelist vertelt dat Jezus zich tot hen richtte en vroeg: "Wie zoeken jullie?". Zij antwoordden: "Rabbi, waar woont Gij." En Hij zei: "Komt en ziet" [vgl. Joh. 1, 38-39]. Dezelfde dag nog hadden deze twee een onvergetelijke ervaring waardoor zij gebracht werden tot het uitspreken van de woorden: "Wij hebben de Messias gevonden" [Joh. 1, 41]. Diegene die zij enkele uren tevoren nog beschouwden als een eenvoudige rabbi, had een zeer duidelijke identiteit gekregen, nl. de eeuwenlang verwachte Christus. Maar hoe lang was in feite nog de weg die deze twee apostelen voor zich hadden!
Zij konden zich niet eens voorstellen hoe groot het mysterie van Jezus van Nazareth kon zijn; hoe Zijn Gelaat zich zou tonen als ondoordringbaar, niet te doorgronden; zodanig dat, na zelfs drie jaar met Jezus samengeleefd te hebben, Filippus, één van hen, Jezus tot hem hoorde spreken bij het Laatste Avondmaal: "Ik ben al zo lang bij jullie, Filippus, en je hebt Me nog niet leren kennen?". En dan de woorden die het nieuwe van de openbaring van Jezus samenvatten: "Hij die Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien" [Joh. 14, 9].
Alleen ná Zijn Passie, toen zij hem ontmoeten als verrezen, toen de Geest hun geesten en harten verlichtte, zouden de Apostelen de betekenis van de woorden die Jezus had gesproken, begrijpen en Hem herkennen als Zoon van God, de Messias die beloofd was ter verlossing van de wereld. Van dan af zouden ze Zijn onvermoeibare boodschappers worden, moedige getuigen tot aan het martelaarschap.
Anne Van der Sloten
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [1/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 27]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Ontmoeting met de bejaarde uit Saint-Maurice.
Dit is de anekdote van M. Peytieu en die niet strookt met het verhaal dat eremijt Aubin dertig jaar later zal ontwikkelen. Inderdaad, voor M. Peytieu gaat het om een heilige Maurice die op die plek heeft geleefd, die Benoîte plots ziet op het altaar in de kapel van de bedevaart, die zijn naam noemt en de dorstige herderin laaft.
Eremijt Aubin, die de Mémoires van Peytieu, in 1689 overleden, bewaard had, vindt die tekst, ondervraagt Benoîte en voegt bij de tekst zelf van Peytieu volgend verrassend verhaal: Bij het hoeden in de bergen van Saint-Maurice van 5 maal dertig ooien, schapen of geiten, krijgt Benoîte plotseling dorst en klimt de berg op om een bron te vinden. Ze vindt oude krotten, zonder te weten dat het de vroegere kerk was, bidt haar paternoster en al biddend verschijnt haar een brave bejaarde man, zeer mooi en met lange baard, groot van gestalte en die haar zegt: Mijn kind, wat doe je hier? Ik hoed mijn dieren en bad tot God. Ik zoek water om te drinken. Mijn kind, ik zal er voor je putten. Ze nam haar brood om te eten en zei hem: Mijnheer, wil je wat van mijn brood om met mij te eten? Neen, mijn kind, ik hoef dat niet. Mijnheer, je bent zo mooi en zo rood, je moet er van eten!. Ik hoef dat niet, neem je voedsel en ik ga water halen.' 'Mijn kind, je zult hier niet weerkeren, je zult naar het dal gaan en er de goede Moeder Gods zien. Helaas Ze is in de hemel. Hoe kan ik haar dan zien hier? Hij antwoordde: Ze is in de hemel, en op aarde wanneer ze dat wil
Vooraleer Sint Maurice tot haar sprak heeft ze hem 4 à 5 maal gezien, maar hij zei niets. De dag daarop ging Benoîte de vallei in, waar ze een grote Dame zag.
Dan vervolgt Aubin met het verhaal van de grote verschijningen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 247]
Johannes de Esseen
Ashkelon, een grote afslachting
Nadat de Joden Cestius hadden verslagen, waren ze zo enthousiast over hun onverwacht succes dat ze niet konden omgaan met hun ijver, en, zoals mensen die zich verheven voelen in het vuur van hun goed geluk, planden ze nog meer oorlogen in andere plaatsen. Bijgevolg verzamelden ze een grote hoeveelheid van hun meest geharde soldaten en verplaatsten ze zich richting Ashkelon en Johannes de Essener. Dit een een oude stad, 75 kilometer ten noorden van Jeruzalem en een vijftigtal kilometer ten zuiden van Haifa. De inwoners waren de Joden altijd al vijandig gezind geweest. Uit de verslagen van de Joden blijkt dat ze vastbesloten waren de strijd aan te gaan en zo vlug als mogelijk op weg te gaan. De excursie werd geleid door drie mannen, die alledrie leider waren over het leger, zowel door hun kracht als hun wijsheid: Niger van Perea, Silas van Babylon en Johannes de Essener. Nu was Ashkelon sterk ommuurd, maar zij hadden amper hulp uit hun omgeving. Antonius heerste als Romeinse kapitein over de stad.
Uit woede marcheerden de Joden vlugger dan gewoonlijk en kwamen al heel vlug nabij de stad en Antoinus, die niet op de hoogte gebracht dat ze een aanval op de stad voorbereidden, had nu zijn ruiters op voorhand uit de stad verwijderd en onversaagd door hun meerderheid, noch door de moed van de vijand, ving hij de eerste aanvallen op met grote dapperheid. Toen de Joden de stadswallen beklommen, werden ze heel gemakkelijk afgeweerd.
De Joden waren niet zo bedreven in het voeren van oorlog en moesten het opnemen tegen een partij die er wel in bedreven was: ze waren voetvolk en ze moesten het nu opnemen tegen de ruiters en al spoedig. De Joden die overal verspreid waren zagen nu een verenigde vijand. Zij waren slecht bewapend en de tegenstander niet. De Joden moesten het dus meer van hun woede hebben dan van goed deskundig advies en stonden blootgesteld aan soldaten die elk bevel gehoorzaam opvolgden. Elke wenk werd onmiddellijk opgevolgd tot in elk detail. Zo werden ze al spoedig verslagen want, eenmaal hun eerste rijen uit elkaar gedreven waren, moesten ze vluchten voor de ruiters van de vijand en de soldaten die van achter de stadswallen. Deze soldaten verzamelden de verloren wapens van de Joden, die nu verplicht waren de vlucht de nemen op een lange vlakte. Ze werden achterna gezeten door de ruiters en bij elkaar gedreven. Een groot aantal onder hen werd afgeslacht en toen er maar weinig voetvolk overbleef werden dat nu de boogschutters werden ingezet. Tegen de avond waren duizenden Joden gedood, inclusief twee van hun leiders, Johannes en Silas. Zij de overbleven, waarvan de meesten waren gewond, konden samen met de derde, eveneens overgebleven generaal Niger, de kleine stad Sillas in Idumea bereiken.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 72]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
Haar verhaal hier onderbrekend liet A.C. Emmerich zich uit als volgt: Telkens opnieuw verwondert mij dit onbegrip, daar ik zulk een oneindige overtuiging heb van de Godheid en de goddelijke zending van Jezus. Steeds moet ik mij afvragen waarom dan aan die goedgestelde mensen ook niet getoond werd wat ik zo klaar voor mijn ogen zag. Ik heb God de mens zien scheppen,de vrouw uit hem zien nemen en ik heb deze, na haar schepping, aan de man tot gezellin gegeven zien worden. Ik heb hun beider val in de zonde gezien. Ik zag de belofte van de Messias, het bederf en de verstrooiing van de mensheid door de voortplanting op zondige wijze. Ik zag de wonderbare leiding en werking der Voorzienigheid en het sacramenteel geheim van God ter bereiding, tot aanbrenging en voortbrenging der H.Maagd. Ik zag de weg van de geheimzinnige zegen, waaruit het Woord is vlees geworden, als een baan van licht door alle geslachten der voorouders van Maria lopen. Ik zag eindelijk de boodschap van de engel aan Maria en de straal van de Godheid, die in haar doordrong op het ogenblik dat de Zaligmaker ontvangen werd.
En na dit alles,hoe wonderbaar moest het mij, ellendige, onwaardige zondares toeschijnen, die heilige tijdgenoten en vrienden van Jezus in zijn tegenwoordigheid te zien, hoe zij Hem beminden en vereerden en niettemin geloofden dat zijn Rijk een aardse rijk zou zijn. Hoe zij Hem weliswaar voor de beloofde Messias,maar toch niet voor God zelf aanzagen. Hij was hun nog de zoon van Jozef. Voor hen was Maria nog zijn moeder [die Hem op de menselijke wijze had ontvangen]. Dat Maria een Maagd was, vermoedde niemand, want zij wisten niets af van een bovennatuurlijke, maagdelijke ontvangenis door de werking van de H. Geest, zonder de medewerking van Jozef.
Zelfs was het geheim van de Verbondsark hun totaal onbekend. Het was reeds veel en een teken van een genadevolle uitverkiezing, dat zij Hem kenden en beminden.
Ofschoon de Farizeeërs de voorzegging van Simeon en Hanna bij zijn opdracht in de tempel kenden, hoewel zij zijn wonderbare leerrede van twaalfjarige knaap gehoord hadden, waren zij verstokt gebleven. Zij hadden toen wel inlichtingen ingewonnen nopens de familie van die jongen, en in de laatste maanden van de leraar, maar die familie was hun te onaanzienlijk, te arm, te verachtelijk voorgekomen:zij wilden een schitterende Messias.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 88: Rastrum in Porta [Rooster in de Deur]
Innocentius XII [1691-1700]
Echte naam: Antonio Pignatelli [Spinazzola, 13 maart 1615 - Rome, 22 september 1700]
Andere maatregelen van Innocentius XII waren de priesters erop te wijzen wat van hen verwacht werd als kerkelijke vertegenwoordiger - vervullen van geestelijke taken- en opkomen en zorg dragen voor de behoeftigen. Dit laatste was een bittere noodzaak, doordat Rome te kampen had met pestepidemieën, overstromingen en aardbevingen.
Op politiek vlak had de crisis, veroorzaakt door de Spaanse troonopvolging, positieve gevolgen voor de betrekkingen tussen de paus en Frankrijk. Lodewijk XIV , die bondgenoten nodig had, toomde zijn vijandigheid tegenover Rome in en deed een aantal belangrijke toegevingen. Helaas, die verbeterde relaties met Frankrijk betekenden het einde van de betrekkingen met de keizer. Ambassadeurs van Leopold I begonnen in Rome pijnlijke incidenten uit te lokken.
Op 11 september 1697 versloeg Eugeen van Savoye de Turken in Zenta, en op 30 oktober maakten de verdragen van Rijswijk een einde aan de Negenjarige Oorlog; twee gebeurtenissen die de oude paus plezier deden. Het Heilig Jaar 1700 werd hem fataal. Ondanks zijn ziekelijke toestand ging hij in op alle audiëntie-aanvragen van de pelgrims. Op 27 september 1700 stierf hij van uitputting.
Malachias profetie duidt op de volledige naam van de Paus, Antonio Pignatelli del Rastrello, waarbij Rastrello voor rooster staat.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 11]
Johannes Lichtenberger
Daarna zal een kluizenaar opstaan, bekend om zijn grote heiligheid, zoals Joachim zegt in zijn Book of Concordance, "Een man met grote heiligheid verheven op de Romeinse troon als een apostel." God zal wonderen doen via hem; niemand zal zijn wetten gehoorzamen. Hij zal vele predikantsplaatsen en inkomens veroordelen en zal verordenen dat geestelijken leven van tienden en gaven. Hij zal opzichtige kledij verbieden en ongepaste koren en liederen. Hij zal de vrouwen bevelen geen juwelen en goud te dragen en verordenen het evangelie te prediken. Hij zal maar paus zijn voor een korte tijd. Na vier jaar zal deze zeer heilige man gelukkig naar God gaan.
Onmiddellijk daarna zal God drie andere heilige mannen doen opstaan, de ene na de andere. Zij zullen evenwaardig zijn in deugden en wonderen en de verordeningen en daden van hun voorganger bevestigen. Onder hen zal de Kerk vernieuwd worden. Zij zullen de "engelachtige pausen" genoemd worden.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 8]
Het sacrament van de Verzoening
De Catechismus
Laten we ons nog wat verder verdiepen in dit fantastische sacrament door de betekenis van elk onderdeel onder de loep te plaatsen. Wat zegt de katholieke catechismus ons daarover?
Het is nodig ons daarover te buigen om dit sacrament werkelijk te kunnen doorleven en zo uit te stralen naar de wereld, want het Licht mag niet onder de korenmaat gezet worden.
Het is belangrijk voor ons om er meer over te weten en zo mensen de juiste uitleg te kunnen geven. Zo brengen we mensen tot God.
We zijn allemaal gezondenen.
De Sacramenten van genezing
Door de sacramenten van de christelijke initiatie ontvangen wij het nieuwe leven van Christus. Dit leven nu dragen wij 'in aarden potten' [2 Kor. 4,7]. Het is nog 'met Christus verborgen in God' [Kol. 3,3]. Wij zijn in 'onze aardse woning' [2 Kor. 5,1] nog onderworpen aan lijden, ziekte en dood. Dit nieuwe leven als kind van God kan door de zonde verzwakt worden en zelfs verloren gaan.
Onze Heer Jezus Christus, geneesheer van onze ziel en ons lichaam, die de lamme zijn zonden vergeven heeft en hem zijn lichamelijke gezondheid heeft teruggegeven, wilde dat zijn kerk, in de kracht van de heilige Geest, zijn werk van genezing en heil zou voortzetten, zelfs jegens haar eigen leden. Dit is het doel van de twee sacramenten van genezing: het boetesacrament en de ziekenzalving.
Anne Van Der Sloten
11-05-2011
11 mei 2011
11 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 10]
Linda Rolinski's bekering
Mijn tweede reis naar Medjugorje
Nu werd ik zo in beslag genomen om terug te keren naar Medjugorje, dat ik inderdaad ook een tweede maal vertrok, in oktober van 1987, zes maanden na mijn eerste reis. Deze keer ging ik alleen, zonder enige groep of vrienden rond mij en het was pas eer ik daar kwam dat ik mij afvroeg wat ik daar verdraaid ging zoeken: ik was alleen, kende er niemand, zelfs niet de zieners. Ik kende nauwelijks de Heuvel der Verschijningen, noch de Kruisberg, was niet katholiek en bad zelfs niet of wist zelfs niet hoe te bidden. En ik was zeker niet van plan om de hele tijd in de kerk te verblijven. Zo wat nu?
Ik zat daar nu onder een koepel, dat ergens achter de kerk was gebouwd, terwijl ik piekerde over wat ik allemaal zou gaan doen om de verveling weg te houden uit mijn gedachten, toen er een Engels paar over mij kwam leunen om mij in te lichten dat Ivan [één der zieners] dat Ivan op deze plaats een gesprek zou komen geven binnen een tiental minuten. Dat leek mij een leuke en meegenomen verrassing.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. De maagdelijke geboorte (vervolg)
Geloof gebaseerd op bewijs
Zoals we zien , de Schriften zijn gevuld met solide aanwijzingen van de maagdelijke geboorte. Nochtans bewijzen ze niet de maagdelijke geboorte, omdat net zoals de goddelijkheid van Jezus en zijn verrijzenis dit moet aanvaard worden in geloof.
Maar we moeten geen blind geloof hebben. We krijgen genoeg aanwijzingen waarop we ons geloof kunnen baseren.
Toch blijft de wereld schreeuwen: "Het is onmogelijk!"
Als antwoord moeten we blijven denken aan het antwoord van de engel: "Voor God is niets onmogelijk!"
Wat de wereld zo nodig heeft vandaag is het geloof als dat van een kind zoals het geloof van Maria. Ze zei: "Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw woord."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 117]
Schrift 1
225. + Enige raadgevingen voor mij.
Wat betreft de heilige biecht, zoeken wat mij het meest vernedert en mij het meest kost. Soms kost een nietigheidje mij meer dan iets belangrijker. Bij elke biecht me het lijden van Jezus herinneren en zo spijt opwekken in mijn hart. Met Gods genade mij altijd zoveel mogelijk oefenen in het volmaakt berouw. Ik zal daar meer tijd aan besteden. Alvorens de biechtstoel te naderen, zal ik eerst het open en zeer barmhartig Hart van de Heiland binnentreden. Na de biecht zal ik in mijn hart diepe erkentelijkheid tot de Heilige Drievuldigheid opwekken voor dit wonderlijk en onpeilbaar wonder der barmhartigheid dat zich in mijn ziel voltrekt. Hoe ellendiger mijn ziel is des te meer voel ik dat de oceaan van de goddelijke barmhartigheid mij onderdompelt en mij kracht en vrede schenkt.
226. De regels waarover ik het meest val: ik verbreek soms de stilte, ik gehoorzaam niet op het teken van de klok, ik bemoei mij soms met de taken van anderen. Ik zal mijn uiterste best doen mij hiervan te beteren.
De zusters die morren, vermijden en als ik ze niet kan vermijden, minstens zwijgen bij hen, om te tonen hoe pijnlijk het is dergelijke zaken te aanhoren.
Geen aandacht schenken aan de mening van anderen, maar naar mijn eigen geweten luisteren, om te weten welk getuigenis het over mij aflegt. God als getuige hebben van al onze daden. Mij nu zo gedragen en ook al mijn zaken regelen zoals ik me zou willen gedragen en ze regelen op het moment van mijn dood. Daarom in alles voortdurend God voor ogen hebben.
De veronderstelde [18] toelating mijden. Indien mogelijk zelfs de geringste zaken nauwkeurig uitleggen aan de oversten; trouw zijn aan de oefeningen en niet gemakkelijk vrijstelling zoeken. Zwijgen buiten de recreatie, groepjes vermijden en scherpzinnige woorden die tot lachen wekken en de stilte verbreken, buitengewoon belang hechten aan de geringste voorschriften. Me niet laten opslorpen door de draaikolk van het werk, maar een moment kunnen onderbreken om naar de hemel te zien. Weinig met de mensen spreken, maar veel met God. Vertrouwelijkheid vermijden, geen rekening houden met wie voor mij of tegen mij is, geen mededelingen doen van eigen ervaringen, vermijden luid op met iemand te spreken tijdens het werk, vrede en gelijkmoedigheid bewaren in het lijden. In moeilijke momenten mijn toevlucht nemen tot de wonden van Jezus, in Hem en troost zoeken, verlichting, licht en kracht.
[18] Een "veronderstelde toelating" is gebaseerd op de veronderstelling dat de overste de toelating zou geven voor wat men zonder de uitdrukkelijke toestemming doet.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 117]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Na zijn doopsel besliste sint Augustinus, na bekeken te hebben waar hij Gods het nuttigst zou kunnen dienen, om terug naar Afrika te keren met zijn moeder, zijn broer en een jongeman Evodius genoemd.
Eens in Ostia rustten ze uit van de lange reis vanuit Milaan en stonden op punt in te schepen.
Op een avond keuvelden Sint Augustinus en zijn moeder zeer rustig bij het raam dat op de tuin gaf, vergaten het verleden en keken uit naar de hemelse toekomst. Die avond was de nacht kalm, de hemel helder, de lucht stil, en onder het maanlicht en de fonkelende sterren lag in de verte de zee met haar zilveren baren.
Augustinus en Monica zochten hoe het eeuwig leven zou zijn. Met een virtuele sprong overbruggen ze de sterren, de hemel en elke ruimte van het lichaam. Daarna stijgen ze in een aanloop over de engelen en de spirituele schepsels, ze voelen zich gedragen tot bij de troon van de eeuwige Wijsheid en ze ondergaan als een visioen van Hem die bron is van alle wezens en die steeds is, ongeacht de tijd.
Hoelang zal die vervoering duren? Ze scheen hen zo vluchtig als de bliksem en achtten zich niet in staat de duur ervan in te schatten.
Weer bewust en verplicht het geluid van de menselijke stem te horen riep Monica: Wat mij betreft ervaar ik geen enkel plezier meer in dit leven, ik weet niet meer wat ik hier aanvang en waarom ik er blijf. Dit tafereel is populair en beroemd gebleven. Grote meesters hebben het vastgelegd in hun kunstwerken. De schilderijen en voorstellingen die ze er van tekenden werden duizend maal overgedaan en hebben deze levendige en onvergankelijke bladzijde uit het leven van Monica en Augustinus vereeuwigd.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: Broeder Joseph
5. Het Heilig Gelaat van Manoppello [vervolg]
Pelgrimage naar het Heiligdom van het Heilig Gelaat te Manoppello
Toespraak van Paus Benedictus XVI
Vrijdag 1 september 2006
Alvorens het Heiligdom te betreden, heeft de Heilige Vader de duizenden gelovigen die buiten verzameld waren, begroet:
Dierbare broeders en zusters,
Dank voor de zo hartelijke ontvangst. Ik merk hoe de Kerk een grote familie is. Waar de Paus is, daar verzamelt zich de familie met grote vreugde. Het is voor mij een teken van het geloof dat leeft, van de vreugde die het geloof ons geeft, een teken van gemeenschap en vrede die het door het geloof bewerkstelligd worden. En ik ben jullie zeer dankbaar voor deze ontvangst. Zo zie ik geheel de schoonheid van deze streek van Italië op jullie gezichten.
Een zeer bijzondere groet voor de zieken. Wij weten dat de Heer op bijzondere wijze dicht bij jullie is, jullie helpt en begeleidt in jullie lijden. Jullie zijn in ons gebed. En bidden jullie ook voor ons.
Een bijzondere groet aan de jongeren en de Eerste Communicantjes. Dank u voor jullie enthousiasme, voor jullie geloof. Wij allen "zoals de Psalmen zeggen, zoeken het Gelaat van de Heer." En dit is de betekenis van mijn bezoek. Laten we samen op zoek gaan om het Gelaat van de Heer steeds beter te leren kennen en laten wij in het Gelaat van de Heer de kracht van de liefde en de vrede putten, een kracht die ons ook de weg van ons leven wijst.
Dank u en de beste wensen aan allen!
Anne Van der Sloten
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus [1/26]
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 26]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Ontmoeting met de bejaarde uit Saint-Maurice.
Dit in zijn details kleurrijk gebeuren werd later door eremijt Aubin opgevijzeld om te dienen als directe voorbereiding op de eerste verschijningen. Maar een grondige studie van de handschriften sluit die interpretatie uit, want Benoîte maakte daarover nooit gewag bij de onderzoekers die haar toen ondervroegen. Maar we praten er hier over, want het succes dat die tekst wegdroeg, de Gouden Legende waardig, staat zelfs versiert op een ereplaats in de basiliek zelf.
M. Peytieu haalt dit voor het eerst aan in zijn Mémoires zonder enig verband met de gebeurtenissen die Laus deden ontstaan, en hij dateert het in augustus 1664.
"Benoîte," schrijft hij "wou een kapel in ruïne bezoeken waar Sint Maurice had gewoond op een berg boven Valserres. Zodra ze er was zag ze de heilige op het altaar en, zonder te weten wie het was, vroeg ze het op het einde van haar gebed: "Ik ben Maurice." De herderin gaf hem, heel gewoon, een stuk brood en, toen de heilige zag dat ze verging van de dorst, ging hij water halen bij een put in de buurt van de kapel [M. Peytieu voegt dan toe]: en hij zegt: "De gelukzaligen eten niet."
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 246]
Johannes de Esseen
Johannes de Esseen was een van Joodse generaals bij de eerste opstand tegen Rome [66-70 na J.C.]. In tegenstelling met de drie andere Esseners die hij noemt [Judas, Menahem en Simon], beschrijft Flavius Josephus Johannes niet als een charismatische profeet. Hij is een legerleider die het bevel krijgt over de streek van Thamna in het zuiden van Judea, alsook over de steden Lydda, Joppe en Emmaüs. Met twee andere bekwame en moedige generaals, Niger van Perea en Silas van Babylon viel Johannes de Griekse stad Ashkelon aan. Maar de Joodse strijdkrachten werden door de Romeinen verslagen. Johannes, Silas en tienduizend soldaten sneuvelden.
De aanwezigheid van Esseners aan het hoofd van de Joodse troepen veronderstelt dat sommige leden van hen, vooral aanzien als vredelievend, actief deelnamen aan de opstand. Een handschrift van Qumrân, De Engelenliturgie, in het fort Massada van de zeloten gevonden, doet ook vermoeden dat sommige leden van hen meevochten tot op het einde met Eleazar zoon van Yaïr en zijn aanhangers in dit woestijnfort. Bij hen ging de diepe religieuze vroomheid samen met opstandige ijver, zoals het voor sommige volgelingen van Jezus was die de drang van Joodse nationalisten deelden.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 72]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
De dienaar leidde Hem in een voorzaal, nabij de ingang van het slot bij een bekken in de vloer. Hier was alles bereid. Hij waste Jezus de voeten en deed Hem andere sandalen aan. Jezus droeg bij zijn aankomst een paar gevoerde dikke zolen. Hij liet deze staan en deed een paar harde zolen met lederen riemen aan, die Hij voortaan wilde dragen.
Nadat zijn voeten gewassen waren, kwam Lazarus met zijn vrienden Jezus verwelkomen. Hij bood Hem een beker wijn en een stuk brood aan [het zinnebeeld van de gastvrijheid bij de Joden] ter verwelkoming aan Jezus, omarmde Lazarus, en de anderen groetend, reikte Hij hun de hand. Zij boden Hem allen gastvriendelijk hun diensten aan en wilden Hem in het woonhuis brengen, maar Lazarus leidde Jezus eerst naar de woning van Martha. De hier aanwezige vrouwen lieten hun sluier neer en wierpen zich voor Hem op de grond. Jezus hief ze bij de hand op en zeide tot Martha dat zijn Moeder hier zou konen om zijn wederkomst van de doop af te wachten.
Hierop gingen zij naar Lazarus' huis en namen er een maaltijd. Deze bestond uit een gebraden lam en duiven, honig, kleine broodjes en vruchten, groenten en drank. Zij lagen hier aan tafel op leunbanken, allen twee en twee. De vrouwen aten in een voorplaats. Jezus bad voor de maaltijd en zegende alle spijzen. Hij was zeer ernstig, ja bedroefd. Hij verklaarde hun onder de maaltijd dat er een zware tijd naderde, dat Hij een moeizame weg begon, die zeer bitter zou eindigen. Hij maande hen aan tot volharding, indien zij zijn vrienden waren en blijven wilden, want zij zouden veel met Hem te lijden krijgen. Hij sprak zo zielsbewogen dat zij weenden, maar ze verstonden Hem niet geheel. Zij wisten niet dat Hij God was.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 88: Rastrum in Porta [Rooster in de Deur]
Innocentius XII [1691-1700]
Echte naam: Antonio Pignatelli [Spinazzola, 13 maart 1615 - Rome, 22 september 1700]
Met zijn sikje en zijn lange neus had men deze Napolitaan gemakkelijk polichinel kunnen noemen, maar het gebrek aan eerbied nog daargelaten, niemand zou dit ooit gedaan hebben wegens de uitzonderlijke goedheid van deze paus. 'Mijn neven, dat zijn de armen' verklaarde hij graag. Hij was de paus die als eerste paal en perk stelde aan de plaag van het nepotisme. Deze kwaal was opgedoken in de 8ste eeuw ten tijde van Adrianus I, maar kreeg pas echt vorm in de 13de eeuw met Bonifatius VII. Het was uiteindelijk een instelling geworden en de titel 'Kardinaal-neef groeide zelfs uit tot een officiële functie. Alleen al in de 17de eeuw had het nepotisme de Kerk 7 miljoen écu's gekost, en dat was slechts een deel van de ontvangen voordelen. Het was de oorzaak van intriges en oorlogen en het pausdom ging er langzaam aan ten onder.
Met zijn motto en met de pauselijke bul Romanum decet Pontificem verbood hij elke toekomstige paus zijn familie te verrijken met kerkelijke diensten. Wat Innocentius XI niet was gelukt, lukte hem wel en hoewel er nog enkele malen misbruik van werd gemaakt, behoorde het instituut kardinaal-nepoot tot het verleden.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 10]
Johannes Lichtenberger
In 1488 publiseerde Johannes Lichtenberger, de hofastroloog van Frederick III, zijn populaire Encyclopedia Prognostico in Latino, die voorspellingen van de derde wereldoorlog bevatten, de grote keizer en de heilige paus:
Er zal een tijd komen dat de volkeren van de woestijn zich zullen verzamelen in de Germaanse landen en de cirkel van de aarde bestrijden. Zij zullen steden en rijken vernielen. Zij zullen uit heilige vaten drinken en priesters zullen gewurgd worden in heilige plaatsten. Maar ze zullen vernietigd worden nabij Keulen...
Er wordt gezegd in het Boek van de Frankische koningen dat het zal zijn van de Carolingers, dat is van het ras van koning Charles van Frankrijk, dat een keizer genaamd P zal opstaan in de laatste dagen. Hij zal een prins zijn en een monarch en hij zal de kerken van heel Europa hervormen. Na hem zal er geen keizer meer komen...
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 7]
Het sacrament van de Verzoening
Wat zegt Jezus zelf over de biecht?
In Zijn openbaringen aan de Heilige Zuster Faustina Kowalska, zoals opgenomen in haar dagboek, heeft Onze Heer deze woorden te zeggen over Zijn groot geschenk aan ons:
"Als u te biechten gaat, naar deze fontein van Mijn genade, vloeit het Bloed en het Water dat uit Mijn Hart liep, steeds over uw ziel en veredelt deze. Elke keer als u te biechten gaat, dompel uzelf dan volledig onder in Mijn genade, met een groot vertrouwen, zodat ik de vrijgevigheid van Mijn genade over uw ziel kan uitstorten. Als u de biechtstoel nadert, weet dan dat Ikzelf daar op u wacht. Ik ben enkel verborgen in de priester, maar Ikzelf werk in uw ziel. Hier ontmoet de ellende van de ziel de genade van God. Vertel de zielen over deze fontein van genade die de zielen met het werktuig van vertrouwen begenadigt. Als hun vertrouwen groot is, staan er geen grenzen op mijn edelmoedigheid. De stortvloed van Mijn genade vloeit over de nederige zielen. De trots blijft achter in ellende en schamelheid, omdat Mijn genade deze wegneemt van de nederige zielen." [Db. 1602]
"Vertel aan de zielen dat zij vertroosting moeten zoeken: dat is in de rechterstoel van Genade. Daar vinden de grootste mirakelen plaats en worden ze onophoudelijk herhaald. Om voordeel te halen uit dit mirakel is het niet nodig om een grote bedevaart te ondernemen, noch een uiterlijke ceremoniële aangelegenheid uit te voeren. Het volstaat om met geloof tot de voeten van Mijn plaatsvervanger te komen en hem uw ellende te onthullen en het Mirakel van de Goddelijke Barmhartigheid zal zich ten volle openbaren. Als een ziel zoals een afgetakeld lichaam is zodat er vanuit menselijk oogpunt, geen hoop meer is op herstel en alles reeds verloren is, dan is dit niet zo met God. Het mirakel van de Goddelijke Barmhartigheid herstelt deze ziel volledig. O, hoe ellendig zijn dezen die geen voordeel willen nemen uit het Mirakel van de Goddelijke Barmhartigheid! U zult het vergeefs uitroepen, maar het zal te laat zijn."
[Db. 1448]
Anne Van Der Sloten
13. Inwoners ontvluchten Rome voor voorspelde aardbeving
Ofschoon aardbevingen in Rome hoogst onwaarschijnlijk zijn, vrezen vele bijgelovige Romeinen dat de aarde morgen zal beven. Reden voor de schrik is dat de autodidactische wetenschapper Raffaele Bendandi in de jaren zeventig een aardbeving op 11 mei 2011 heeft voorspeld. Zelfs geruststellende woorden van deskundigen kunnen de angst niet wegnemen.
De vrees heeft bizarre gevolgen. Zo blijven winkels gesloten en zullen ouders hun kinderen niet naar school brengen. Vele Romeinen zullen de stad verlaten.
En dan deden seismologen van het Geofsysich Instituut in Rome nog zo hun best door te zeggen dat er absoluut geen reden tot paniek is. Het instituut houdt morgen zelfs een opendeurdag waarbij de wetenschappers met video's en lezingen zullen duidelijk maken dat het voorspellen van een aardbeving nagenoeg onmogelijk is, schrijft de krant La Repubblica.
Rome en de regio Lazio (Latium) liggen in een tektonisch eerder ongevaarlijk gebied, aldus seismoloog Alessandro Amato. In tegenstelling tot de aangrenzende Abruzzen of Umbrië is een aardbeving in Rome zeer onwaarschijnlijk.
Volgens media was er niettemin twee jaar geleden een aardbeving. Op 12 mei 2009 schudde de aarde wonderlijk lichtjes in de buurt van het Vaticaan, met een magnitude van 2,1 op de schaal van Richter.
10-05-2011
10 mei 2011
10 mei 2011
1. Medjugorje: opname verschijning aan Mirjana van 2 mei
Hieronder ziet u de opname van de verschijning van 2 mei jongstleden van Onze Lieve Vrouw aan Mirjana Dragecevic. De opname is ook te zien in het tekstvak van 2 mei.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 9]
Linda Rolinski's bekering
De volgende morgen, na de douches en het ontbijt, namen we onze rozenkransen en stapten we op naar de Mis. Terwijl ik mijn rozenkrans vastgreep en ernaar staarde, dan begon ik pas te wenen. De rozenkrans was veranderd in goud! En dan nog voor mij! Vanaf dan liet ik alle weerstand varen en geloofde meteen alles. Toen wist ik dat het niet alleen een toeval was dat we naar Medjugorje waren gegaan. We waren geroepen, zoals elkeen naar Medjugorje wordt geroepen. In Medjugorje was het alsof ik uiteindelijk mijn "thuis" had gevonden. Voor mij was het intussen allemaal teveel geworden om het nog van mij te kunnen schudden. Tegen dat het tijd werd om terug naar huis te moeten vertrekken, voelde ik mij verschrikkelijk. Ik kan mij nog steeds de diepe pijn herinneren toen ik Medjugorje moest verlaten. Op de bus naar Dubrovnik weende ik de hele tijd door [en ik weende hard] nog luider dan een pasgeboren kind. Was het niet dat ik naar mijn echtgenoot en mijn kind diende terug te keren, zou niets mij hebben kunnen tegenhouden om ginds te blijven.
En dan, toen ik terug thuis kwam, lieten wij de fotos ontwikkelen. Alle fotos waren normaal, behalve deze deze die Cecilia aan het Kruis had genomen. Aan de linkerkant van het Kruis was er een diepblauwe lichtflits te zien en de meeste mensen herkennen Jezus en/of Maria in zon blauwe lichtflits. Het Kruis zelf was omgeven door een rode schijn, die links overging in levendig geel. Dit was werkelijk de meest verbazingwekkende foto en duidelijk onverklaarbaar. Ik ging over tot het Katholieke geloof in 1988, wat een ander verhaal is, voor een andere keer, maar ik ben er nu van overtuigd dat iedereen ertoe geroepen wordt om Medjugorje mee te maken, en het is waarachtig een plaats waar elkeen wel minstens eens zou moeten geweest zijn.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. De maagdelijke geboorte (vervolg)
Bijbelse profetieën
Bij het gloren van de geschiedenis, in de tuin van Eden, toen Adam en Eva gezondigd hadden, beloofde God hen dat op een dag dat ze zouden verzoend worden met Hem door "het zaad van de vrouw." Deze verklaring houdt duidelijk een Messias in die geboren wordt uit een maagd. Je kan dit vinden in Genesis 3: 15: Vijandschap sticht ik tussen u en de vrouw, tussen uw zaad en haar zaad. Het zal uw kop bedreigen, en gij zijn hiel.
Duizenden jaren later verklaart de profeet Jesaja uitdrukkelijk dat de Messias zal geboren worden uit een maagd. In Jesaja 7: 14 vinden we deze woorden: Daarom geeft de Heer zelf u een teken: Zie de maagd zal zwanger worden, en zal een zoon ter wereld brengen, en gij zult hem de naam Immanuel geven.
Sommige liberale theologen argumenteren dat het Hebreeuwse woord voor maagd dat gebruikt wordt in deze context betekenende: jonge vrouw, maar ze vergeten twee feiten:
Toen de Hebreeuwse bijbel vertaald werd in het Grieks ongeveer 280 voor Christus, genoemd de Sepuagint, gebruikten de 70 joodse wijzen die de vertaling deden, een Grieks woord dat alleen maar "maagd" kon betekenen, omdat dit hun interpretatie was van de bedoeling van deze passage.
En dat woord "parthenos" is het woord dat Matteüs gebruikte in zijn evangelie toen hij de profetie aanhaalde.
Nog eens het kan alleen maagd betekenen.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 116]
Schrift 1
220. Een moment vóór het Allerheiligste Sacrament.
O mijn Heer en mijn eeuwige Schepper, hoe moet ik U danken voor deze grote genade dat Gij U gewaardigd hebt om mij als Uw bruid te kiezen, mij ellendige, om mij met U te verenigen door de eeuwige geloften. O welbeminde schat van mijn hart, ik leg vóór U alle aanbiddingen en dankzeggingen neer van de heilige zielen, van alle engelenkoren, mij bijzonder verenigend met Uw Moeder. O Maria, mijn Moeder, ik vraag U nederig, bedek mijn ziel met uw maagdelijke mantel op dit zo belangrijk moment van mijn leven, zodat ik dierbaarder word aan Uw Zoon en dat ik waardig Zijn barmhartigheid kan verheerlijken ten aanzien van de hele wereld en voor heel de eeuwigheid.
221. Vandaag kon ik de meditatie niet verstaan. Mijn geest was zo buitengewoon in God verzonken. En ik kon er mij nu niet toe dwingen te denken aan wat de Pater tijdens de retraite zei. Dikwijls is het mij niet mogelijk te mediteren volgens de opgegeven punten, mijn geest is bij de Heer en dat is mijn overweging.
222. Enkele woorden over mijn onderhoud met moeder meesteres Maria Josefa. De moeder heeft mij veel zaken verhelderd en gerustgesteld wat mijn innerlijk leven betreft, dat ik op het goede spoor ben. Ik heb de Heer Jezus bedankt voor deze grote genade, want zij is de eerste van de oversten die over dat onderwerp geen twijfels geeft. O, wat is God oneindig goed.
223. Levende Hostie, mijn enige Kracht, Bron van liefde en barmhartigheid, overmeester de hele wereld, versterk de bezwijkende zielen. O gezegend moment waarop Jezus ons Zijn allerbarmhartigst Hart naliet.
224. Lijden, zonder te klagen, anderen troosten en eigen lijden onderdompelen in het Allerheiligste Hart van Jezus.
Ik zal al mijn vrije uren aan de voeten van het Allerheiligste Sacrament doorbrengen. Aan de voeten van Jezus ga ik licht zoeken, troost en kracht. Zonder ophouden ga ik de Heer mijn erkentelijkheid betuigen voor Zijn grote barmhartigheid jegens mij, zonder ooit de weldaden te vergeten die de Heer mij verleend heeft, en vooral de genade van de roeping.
Ik zal mij tussen de zusters verbergen als een klein viooltje tussen de lelies. Ik wil bloeien voor mijn Schepper en mijn Heer, mijzelf vergeten, me volledig ontledigen tot welzijn van de onsterfelijke zielen, ziedaar wat mijn genoegen uitmaakt.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 116]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Maar al dit verdriet en die pijn zijn maar een smeltkroes waarin de goddelijke goedheid onze natuur werpt opdat we, zoals het zwart en vunzig steenkool, er weer uitkomt als een kostbare fonkelende diamant.
Jezus Christus heeft gezegd: Wanneer een vrouw baart is ze droevig omdat haar uur geslagen is, maar na de geboorte van een zoon herinnert ze zich die pijn niet meer vanwege haar vreugde, omdat een man op aarde kwam. Ook jullie zijn nu droevig: maar ik zal jullie weerzien met verblijd hart en niemand zal die vreugde ontnemen [Jo 16,21-22].
Hetzelfde gebeurt met de hele schepping. Ze lijdt, ze zaait de aankomende oogst beproeving en tranen, maar vroeg of laat zal de zon schijnen op die andere wereld dat ons geloof ontwaart. En al wat nu bedolven is onder de last van de zonde en de dood, al wat pijnlijk zucht onder de vloek en het verderf zal openbloeien in licht en vreugde en zich openbaren in de glorie van een oneindig geluk.
Het derde gevolg van onze leer is dat we niet hoeven afgeleid te worden door het lawaai van sociale verwarring en de schok van onze revoluties. Dat is maar een voorspel. Het is de chaos die de harmonie voorafgaat, het is de beweging die rust zoekt, de avond die naar de dag leidt. Gods stad wordt onzichtbaar maar zeker opgericht te midden van die grote schokken en verscheurende krampen. De openbare rampen en grote plagen zijn niets anders dan het zwaard van de Heer en de ban van zijn gerechtigheid die het kaf van het koren scheidt. Onze oorlog, onze morele strijd, onze burgerlijke onenigheid verhaasten de bevrijding op de dag dat Gods stad volmaakt en volbracht zal zijn. En wanneer de storm der eeuwen geluwd zal zijn, zal er een grote rust en kalmte optreden. Dan komt de vooruitgang en de groei, het eeuwige verblijf van verstandige en vrije wezens, de eenheid die allen bindt als eenzelfde ziel voor het leven in Gods eeuwig licht.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [22/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 25]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Een preek over de Maagd
Kortom, voor M. Peytieu is het de Heer die, door de Kerk, de ziel van Benoîte instelt om door zijn Moeder beïnvloed te worden om zijn barmhartigheid voor de zondaars op Laus te verspreiden.
M. Gaillard, in zijn verhaal na 1707 opgesteld, legt overvloedig de tekst van Peytieu uit door er zijn gezonde theologie uit te verwijderen. Voor onze bejaarde aartsdiaken is het Maria die het initiatief heeft om de zondaars aan te trekken tot zijn barmhartige voorspraak en beschermt ze verder Benoîte door haar een groot verlangen te geven om Haar te zien en haar te doen bidden tot Christus om die wens te vervullen.
Het zou gemakkelijk zijn om, vanuit die teksten, te voorzien dat de nakende verschijningen van de Maagd slechts verzinsels van Benoîte zijn. Zou deze tiener met contemplatieve aanleg haar wensen niet voor werkelijk hebben genomen en in haar dromen een beeld van de Maagd indenken dat ze daarna projecteert als een levend personage? We zullen zien dat dit vooroordeel zich oplost in de volgende verhalen. De uiterste bescheidenheid van Benoîte, haar manier om zonder omwegen de feiten aan te halen, haar perfecte eerlijkheid laten geen plaats voor leugens of illusies: teveel sceptische of vijandige waarnemers hebben haar begluurd tijdens haar lange bestaan om geen mogelijke barsten in haar getuigenis te ontwaren en ze openlijk aan te klagen.
Maar we zullen zien dat noch de openbare onderzoeken, noch het geschimp, vervolg of laster ooit de doorzichtige stevigheid van deze bevoorrechte getuige van de Maagd konden doen wankelen. Natuurlijk zal er altijd een zweem van mysterie blijven bij de feiten die onze dagelijkse ervaring overstijgen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 245]
Johannes de apostel
Johannes als auteur
De apostel Johannes wordt in de christelijke traditie beschouwd als de auteur van het evangelie. Het boek zelf noemt hem niet als schrijver.
Irenaeus, bisschop van Lyon vanaf het jaar 177, schrijft dat Johannes het boek op hoge leeftijd te Efeze heeft [uit]gegeven. Irenaeus noemt als bron Polycarpus van Smyrna die rond 155 op 85-jarige leeftijd stierf en zelf Johannes nog gekend had.
Polycrates, bisschop van Efeze, schrijft over Johannes als getuige en leraar.
Er is wel gedacht dat er verwarring is ontstaan met "Johannes de oudste;" die wordt genoemd door Papias, die leefde van 70-146. Papias zelf maakt onderscheid tussen deze Johannes en de apostel.
De Canon Muratori gaat er in het jaar 170 van uit dat Johannes de apostel het evangelie door anderen liet schrijven en autoriseerde.
Johannes noemt in zijn Bijbelboek zichzelf niet 'ik', maar 'hij', of 'de discipel die Jezus liefhad'. De tekst van het evangelie bevat twee [niet heel eenduidige] verwijzingen die de schrijver met "de discipel die Jezus liefhad" [Joh 19:26-35 en 21:20-24] identificeren. Het ligt voor de hand, al zegt de tekst dit niet uitdrukkelijk, deze met de apostel Johannes te identificeren. Van de drie apostelen die Jezus bijzonder na aan het hart lagen, Johannes, Petrus en Jakobus, is Jakobus reeds in het jaar 44 gestorven [Handelingen 12:2] en Petrus wordt duidelijk niet bedoeld [Joh. 13:15].
Diverse theologen en bijbelwetenschappers ontkennen of betwijfelen dat zowel het Evangelie volgens Johannes als het eveneens Nieuw Testamentische Bijbelboek de Openbaring van Johannes door eenzelfde persoon zou zijn geschreven, wel worden vaak het evangelie en de drie brieven van Johannes aan dezelfde auteur toegeschreven.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 71]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
Bij Lazarus waren: Nikodemus, Johannes Markus, een zoon van Simeon,en een ouderling met name Obed, die een broer of een zoon van de broer van de man der profetes Hanna was. Het waren allemaal geheime vrienden van Jezus. Zij waren dit geworden, deels door Johannes de Doper, deels door de familie en door de profetieën van Simeon en Hanna in de tempel.
Nikodemus was een navorser, een denkend man, die op Jezus hoopte en zeer naar Hem verlangde. Zij waren reeds allemaal door Johannes gedoopt en waren nu, op Lazarus' uitnodiging, in het geheim naar hier gekomen. In het vervolg diende Nikodemus trouw de Heer, doch in het geheim.
Lazarus had dienaren uitgezonden om Jezus op de weg af te halen, en ongeveer een half uur voor Betanië ontmoette Hem zijn oude trouwe dienaar, die daarna nog een leerling geworden is. De knecht wierp zich voor Jezus op zijn aangezicht neer en sprak: "Ik ben de knecht van Lazarus. Zo ik in Uw ogen, heer, genade vind, gelieve mij naar zijn huis te volgen." Jezus zei hem op te staan en volgde hem.
Hij was vriendelijk jegens die dienaar, doch zijn minzaamheid deed geen afbreuk aan zijn waardigheid en juist dit gaf Hem die onweerstaanbare aantrekkelijkheid: zij beminden Hem als een mens en voelden God in Hem aan.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 88: Rastrum in Porta [Rooster in de Deur]
Innocentius XII [1691-1700]
Echte naam: Antonio Pignatelli [Spinazzola, 13 maart 1615 - Rome, 22 september 1700]
Innocentius was Paus van 16 juli 1691 tot aan zijn dood. Hij werd geboren als zoon van een Napolitaanse markies van de Italiaanse familie Pignatelli [waartoe ook de in 1954 Heilig verklaarde Jozef Pignatelli behoorde]. Op twintigjarige leeftijd kwam hij aan het pauselijk hof. Na in Florence, Warschau en Wenen nuntius te zijn geweest werd hij in 1681 gewijd tot kardinaal gevolgd door zijn benoeming in 1687 tot aartsbisschop van Napels.
Innocentius XII zou de geschiedenis ingaan als een 'goede' paus. Zijn verkiezing verliep andermaal erg moeizaam. In het conclaaf speelde nu de tegenstelling pro-Frans contra pro-Duits. Het geduld van de Romeinen werd zwaar op de proef gesteld, ondanks hun rumoerige protesten. Na vijf maanden was er nog steeds niets uit de bus gekomen. Eindelijk, op 15 juli was het zover: kardinaal Antonio Pignatelli zou voortaan paus Innocentius XII heten.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 9]
Aloïs Irlmaier
De derde wereldoorlog zal komen, maar ik kan het jaartal niet zeggen. Het zal voorafgegaan worden door tekens in de lucht, die door miljoenen mensen zullen gezien worden. De oorlog zal beginnen op een regenachtige dag, kort voor de oogsttijd, wanneer de aren vol zijn. De oorlog zal beginnen na de moord op een vooraanstaande politicus in Tjecho-Slowakije of Joegoslavië. Een bestorming vanuit het oosten zal volgen..."
Kort voor zijn dood [29 juli1959] voegde Alois Irlmaier aan zijn testament volgende details toe ivm W.O. III: Er is niets veranderd. Werkelijk, de gebeurtenissen zijn dichterbij gekomen en ik kan ze zelfs beter zien. Ik zie twee hoogwaardigheidsbekleders die een derde zullen doden. Ze zullen er voor betaald zijn. Eén van de twee moordenaars is een kleine zwarte man, de andere is een iets grotere blanke man. Het kan in de Balkan gebeuren, maar ik ben er niet zeker van. Het jaar voor de oorlog zal het een vruchtbaar jaar zijn voor de oogst van groenten en veel goed fruit. Na de moord van de "derde" zal de oorlog uitbreken tijdens de nacht, zonder waarschuwing. Ik zie stof en drie cijfers: twee achten en een negen. Ik weet niet wat de cijfers betekenen, noch de tijd of de datum.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 6]
Het sacrament van de Verzoening
Een kostbare schat
Het is niet door de vermenigvuldiging van de gemeenschappelijke absolutie dat men zal bijdragen tot de herontdekking van de schoonheid van dit sacrament. Integendeel. De algemene belijdenis en absolutie zijn voorbehouden voor gevallen van ernstige noodzaak, bepaald door de bisschop. Verkeerdelijk aangewend benadrukken ze enkel de oppervlakkigheid van het geweten en moedigen ze de anonimiteit van onze cultuur aan. Ter bevordering van dit sacrament moeten we starten vanuit de ervaring van de plaatsen waar het goed loopt. Voorzie in een stad in een permanentie waar zeer regelmatig op geschikte tijdstippen een priester in albe met stola klaar staat om de gelovigen te verwelkomen; na enige tijd zal hij niet werkloos blijven. Vrij vaak zijn ook de gemeenschapsvieringen maar dan met persoonlijke belijdenis en absolutie, met Kerstmis en Pasen druk bezocht. Ten slotte, houd bij een grote samenkomst, een voettocht van jongeren of in een bedevaartskerk enkele priesters ter beschikking van het godsvolk; zij zullen uren biecht horen. Misschien gaan de mensen minder regelmatig te biechten dan in het verleden, maar ook vandaag de dag heeft het sacrament van de barmhartigheid een toekomst; als men er maar in gelooft en blijk geeft van enige verbeelding. Want noch Gods hart, noch het mensenhart is veranderd. En deze twee zijn erop gericht om elkaar in de barmhartigheid te ontmoeten.
André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Anne Van Der Sloten
09-05-2011
9 mei 2011
9 mei 2011
1. Moederdag en het verband met Medjugorje: het volledige verhaal, exclusief voor onze lezers!
Oorsprong
Thans wordt Moederdag in de meeste westerse landen gevierd op de tweede zondag van mei. Het vereren van moeders is een veel oudere traditie dan de moderne Moederdag en gaat terug op de moedercultus in het klassieke Griekenland. De formele moedercultus met ceremonies voor Cybele of Rhea, de Grote Moeder der goden, werd overal in Klein-Azië beoefend op de "ides" [15e dag] van maart.
De katholieke Kerk kent een lange traditie van verering van Maria, de moeder van Jezus.
In Groot-Brittannië is "Mothering Sunday" een christelijke feestdag, te vieren op de vierde zondag in de Vastentijd, de aanloop naar Pasen, waaruit de huidige Britse variant van Moederdag is geëvolueerd. In 1644 was er in Engeland voor het eerst sprake van een Moederdag zonder kerkelijke achtergrond.
Pas in het midden van 19e eeuw werd Moederdag in Amerika geïntroduceerd. In 1861 startte rechter Julia Ward Howe uit Philadelphia een grote publiciteitscampagne voor Moederdag, een dag die in het teken moest staan van de vrede en de ontwapening door vrouwen. Het succes kwam echter pas nadat Anna Marie Jarvis in 1907 Moederdag begon te promoten als een dag van waardering voor moeders. In 1908 organiseerde Anna Jarvis [1864-1948] uit Grafton, West Virginia de eerste Moederdag, vooral om haar moeder Ann Reeves Jarvis te herdenken die in de Amerikaanse Burgeroorlog zogenaamde "Mother's Day Work Clubs" had georganiseerd om voor voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te zorgen. Het idee sloeg aan, en Jarvis zette door om meer mensen over te halen. In 1914 besloot president Woodrow Wilson dat elke tweede zondag in mei voortaan "Mother's Day" zou zijn, een nationale feestdag.
De feestdag heeft zich in zijn huidige vorm vanuit de Verenigde Staten over de rest van de westerse wereld verspreid. In Nederland en België begon de traditie rond 1925.
Het verband met Medjugorje
Op 23 november 1988 bevond Marija Pavlovic zich voor de eerste keer in de gemeenschap van Caritas of Birmingham, Alabama, Verenigde Staten. Enkele maanden later zou Marija haar nier afstaan aan haar kleinere broer en, alvorens de operatie te ondergaan, ging ze zich eerst laten onderzoeken bij gespecialiseerde chirurgen in Amerika. Het was Terry Collafrancesco, die aan het hoofd staat van de gemeenschap, die haar het voorstel deed om de operatie in zijn thuisland te laten doen. Ook zou hij instaan voor de bekostiging ervan. Op verzoek van vele aanwezigen stelde Marija Pavlovic op die dag, de dag voor Thanksgiving Day, wat in Amerika gevierd wordt op de vierde zondag van november, aan Onze Heilige Moeder de vraag wat Haar meest favoriete liedje was. Het antwoord van de Heilige Moeder was "The Battle Hymn of the Republic." Iedereen was stomverbaasd, maar wanneer we naar de historische achtergrond kijken van het liedje wordt een en ander duidelijk.
De melodie dateert uit 1856 en werd geschreven door William Steffe en werd meestal bij kampvuren gezongen op de tekst van "Canaan's Happy Shore" of "Brothers, Will You Meet Me?" Thomas Bishop, uit Vermont, vervoegde zich bij het leger van Masssachussetts, omdat de Amerikaanse Burgeroorlog op het punt stond van uitbreken. Hij schreef toen een andere tekst, genaamd "John Brown's Body." Het was het marcheerlied van zijn eenheid. De tekst ging over John Brown, een hevige tegenstander van de slavenhandel [abolitionisme]. Maar nog niet was men bij de huidige tekst gekomen en het is daar dat het verband met de Koningin van deVrede dient te worden gezocht.
In 1861 startte de reeds hierboven vermelde rechter, Julia Ward Howe uit Philiadelphia een grote publiciteitscampagne voor Moederdag, een dag die in het teken moest staan van de vrede en de ontwapening door vrouwen. Julia Ward Howe had het liedje gehoord tijdens een openbare repetitie van de troepen in Uptown's Hill, Virginia, gelegen net buiten Washington. Rufus R. Dawes, die toen de leiding had over de eenheid "K" van de Zesde Wisconsin Volunteer Infantery, schreef in zijn memoires dat Sergeant John Ticknor de eerste was die het zingen aanvatte. Een vriend van Howe, Eerwaarde James Freeman Clarke, stelde haar toen de vraag om nieuwe woorden op het marcheerlied te schrijven. Tijdens de nacht van 18 november 1861 werd Howe wakker met de nieuwe woorden van het lied. In de halve duisternis van haar verblijf in een kamer van het Willard Hotel in Washington, schreef Julia Ward Howe de woorden neer van de "Battle hymn of the republic."
Julia Ward Howe was de echtgenote van Samuel Gridley Howe, een heel beroemde geleerde die zich specialiseerde rond de scholing van blinde kinderen. Samuel en Julia waren ook actieve leiders in de anti-slavernij beweging en waren hevige voorstander van een Verenigd Amerika. Samuel Howe maakte deel uit van de "Secret Six" de groep die financiële steun gaf aan het werk van John Brown.
De huidige tekst van het lied verscheen in Atlantic Monthly van februari 1862
De hieronder te horen versie
De bekendste versie van het liedje werd door Andy Williams gezongen, als slotlied op de begrafenis van de op 6 juni 1968 vermoorde Amerikaanse presidentskandidaat, senator Robert F. Kennedy. Hij sloot de Requiemmis af met de hymne. Onmiddelijk hierop werd het lichaam met een privétrein naar Washington D.C. overgebracht. Honderdduizenden mensen brachten een laatste groet langs de route van de trein, waardoor deze veel te laat aankwam op zijn bestemming. Robert F. Kennedy is dan ook de enige die 's nachts werd begraven op Arlington National Cemetery.
Andy Williams: Battle Hymn of the Republic
De laatste treinreis van Robert Kennedy op 8 juni 1968
In Medjugorje wordt het lied veel gezongen in de Engelstalige missen, vooral rond de tijd van Pasen. Daarom werd de tekst aldaar opnieuw gewijzigd in het teken van Pasen.
In Your Name, O Christ
In your name, O Christ, we are gathered here today, O yes, we believe that you are always here with us. Without your love and mercy we'd be sorrowful and forlorn. Give us strength for all our life.
Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Give us strength for all our life.
Christ by the Eucharistic banquet of your love Thru which it is your wish to be with us eternally, Stay with us and bless us and protect us every day. Give us strength for all our life.
Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Give us strength for all our life.
In your glorious Resurrection, O Christ, we do believe, An Easter morning too for us one day will surely come, But we know that we must suffer till the dawning of that day. Give us strength for all our life.
Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Glory, Glory, Alleluia, Give us strength for all our life.
Chris De Bodt 2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 8]
Linda Rolinski's bekering
En wat een klim! Ik dacht dat ik ging sterven! Eenmaal ik terug op adem kwam, nam ik wat fotos en toen gingen we bergafwaarts voor een gesprek met Vader Slavko Barbaric [die ik later ook persoonlijk zou kennen en die bij dit schrijven, reeds voor ons tussenkomt in de Hemel]. Na dit gesprek wou Cecilia, samen met een aantal mensen die intussen vrienden waren geworden, opnieuw de berg beklimmen! "Niet met mij, die berg beklim ik geen tweede keer," dacht ik, maar ik vroeg aan Cecilia om mijn fototoestel mee te nemen om nog wat meer fotos te nemen. En dat deed ze ook. Toen ze aankwamen op de top, knielde ze neer om een foto te maken van het grote kruis [waarin nota bene een reliek is ingewerkt van het echte kruis van Christus].
En toen hoorde ze een stem die haar vertelde om "te wachten" en ze wachtte. En toen hoorde zij een stem "nu" en toen nam ze de foto. Later die avond gingen we naar de Mis in het Kroatisch, tijdens dewelke de zieners de Heilige Maagd zien. Ik zag drie lichtflitsen toen Zij verscheen en drie lichtflitsen toen Zij verdween en die lichtflitsen kwamen zeker niet van het een of andere fototoestel. Daarop voelde ik een allesovertreffende drang om te wenen, maar onderdrukte dit door te denken: "in geen enkel geval ga ik toegeven aan deze massahysterie."
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Historische achtergrond van Manoppello
De Oerafbeelding van Christus is hier!
Er zijn op dit Doek 2 momenten van Verrijzenis... Er is een moment met méér gezwollen neus, de mond is méér vertrokken... De voor- en achterkant zijn ongelijk, niet als bij een dia. Op de 2 momenten vindt er al genezing plaats. Het is dus niet ...één momentopname, want de ogen veranderen bij het bekijken ervan.
Vele pelgrims getuigen van bewegende ogen.
Jezus volgt de mensen met zijn ogen ... een zoekende en liefdevolle blik.
Rita
4. De maagdelijke geboorte (vervolg)
De tegenwerpingen van de wereld
En toch, de wereld, met de christelijke leiders voorop, roept: "Onzin!"
"Het is wetenschappelijk onmogelijk!" zeggen ze.
Wel, natuurlijk! De verwekking van Jezus was een wonder van God, diegene die heel het universum tot leven riep.
Het is zoals Gabriël zei tot Maria: "Voor God is niets onmogelijk!"
De critici antwoorden: "Maar het staat alleen in Lucas en Matteüs. Er wordt niets van vermeld in de evangelies van Marcus en Johannes, noch in de brieven van Paulus, Petrus of Johannes."
Mijn vraag is: Hoe dikwijls moet God iets verklaren voor het waar is?
Eén keer is genoeg voor mij.
Het wordt speciaal vermeld in twee evangelies en er wordt onrechtstreeks naar verwezen in de brief van Paulus aan de Galaten 4,4 , waar hij verwijst naar Jezus die "geboren werd uit een vrouw," een bizarre uitdrukking voor iemand die stamde uit een mannencultuur.
De critici weerleggen dit door te zeggen dat de eerste christenen Jezus wilden vergoddelijken door zijn geboorte te relateren aan de mythes van grote persoonlijkheden zoals Alexander de Grote ... mensen die verondersteld werden geboren te zijn uit een god en een aardse vrouw. Maar al deze mythes schilderen de goden af als iemand die afdaalde en betrekkingen had met een vrouw.
De idee dat orthodoxe joden in de eerste eeuw Jezus zouden vergoddelijken door beroep te doen op heidense mythes is belachelijk.
Het is even belachelijk om te veronderstellen dat zij hun leven zouden geven voor een mythe en er zouden willen voor sterven.
De laatste snik van de critici is hun twistappel dat de maagdelijke geboorte nergens zou geschreven staan in de Hebreeuwse geschriften. Daarom zou het een mythe zijn die later opgeroepen is door onwetende en bijgelovige mensen.
Maar dit gaat voorbij aan het feit dat twee schrijvers, die de maagdelijke geboorte beschrijven, beiden ontwikkelde mensen waren: Matteüs de voormalige Romeinse belastingontvanger en Lucas, de dokter.
De redenering gaat ook voorbij aan het feit dat de maagdelijke geboorte van de Messias wel degelijk voorspeld werd in bijbelse profetieën.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 115]
Schrift 1
216. 18.4.1933. We zijn vandaag in Krakow aangekomen. Wat een vreugde om mij terug hier te bevinden waar ik mijn eerste stappen in het geestelijk leven leerde zetten. De lieve moeder novicenmeesteres [17] is nog altijd dezelfde, blij en vol naastenliefde. Ik ben een moment in de kapel gegaan en vreugde overstroomde mijn ziel. In één lichtflits heb ik mij de genadevloed herinnerd die mij hier als novice verleend werd.
217. En vandaag verzamelen wij ons om een uur in het noviciaat door te brengen. Moeder meesteres, moeder Jozefa, sprak enkele woorden tot ons en bereidde het programma van de retraite voor. Terwijl ze ons toesprak, zag ik vóór mijn ogen al het goede dat deze lieve moeder voor ons deed. Ik voelde in mijn ziel een grote erkentelijkheid jegens haar. Een smart beklemde mijn hart, het is de laatste maal dat ik in het noviciaat ben. Van nu af moet ik strijden met Jezus, werken met Jezus, lijden met Jezus, of in één woord: leven en sterven met Jezus. Van nu af gaat de meesteres mij niet meer stap voor stap volgen, hier om mij te onderrichten of te waarschuwen, daar om mij te vermanen, te bemoedigen of terecht te wijzen. Ik heb een eigenaardige angst om alleen te blijven. Jezus, doe iets. Natuurlijk zal ik altijd een overste hebben, ja dat is waar, maar men is meer aan zichzelf overgelaten.
218. Krakow, 21.4.1933
+ Tot meerdere eer van God.
Retraite van acht dagen vóór de eeuwige geloften.
Vandaag begon ik de retraite. Jezus, mijn Meester, leid mij volgens Uw wil, zuiver mijn liefde opdat ik U waardig worde, doe met mij wat Uw zeer barmhartig Hart verlangt. Jezus, wij zullen deze dagen alleen blijven, onder ons twee, tot op het moment van onze vereniging. Bewaar mij, Jezus, in de ingetogenheid van geest.
219. 's Avonds zegt de Heer mij: "Mijn dochter, dat niets u verschrikke, niets u vertroebele, bewaar een diepe vrede, alles is in Mijn hand, Ik zal u alles laten begrijpen door de mond van Pater Andrasz. Wees voor hem als een kind."
[17] Het betreft hier moeder Maria Jozefa Brzoza.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 115]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
De eerste is deze: dat de hoogste graad van menselijke gekheid erin bestaat zich vast te klampen aan vergankelijke en bederfelijke zaken hier op aarde.
Wat te denken over een grote koning met een uitgebreid rijk die zijn kostbare rijkdommen en de praal van zijn kroon negeert om zijn blikken en gedachten te richten op een handvol zand of een perceel moeras en er met hart en ziel aan verbonden is? Er wordt van een Romeinse keizer verteld dat hij zich bezighield met vliegen rijgen in plaats van zijn leger te bevelen en recht te doen geschieden. Zo gaat het met de meeste mensen, die geroepen zijn om een koninkrijk te bezitten dat het heelal omvangt: ze zijn geboeid, strijden waanzinnig voor belangen minder waard dan een spinnenweb of verdord gras of dan het leven van een worm die aan onze voeten kruipt.
Het tweede gevolg is het lijden in dit leven dat maar een relatieve kwaal is.
Hier op aarde zijn er sombere angsten, wrede en bloedige wonden, pakkende en ongelofelijke scheidingen. De geschiedenis toont ons moeders die onder hun ogen hun kinderen zagen wegkwijnen, vervallen, overgeleverd aan ellendelingen erger dan duivels, die hun lichamen folterden en trachtten met duizend listen hun zielen te doden... Ze heeft ze ons beschreven als slachtoffers van morele folteringen erger dan marteling en dood. Een beroemd dichter heeft het gezegd: Inwoner van hut of paleis, elk lijdt en kreunt op aarde, koninginnen werden wenend als gewone vrouwen gezien, verbaasd over de hoeveelheid tranen die een koningsoog kan laten [Chateaubriand, Génie du Christianisme].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: Broeder Joseph
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [21/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 24]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Inleiding op de verschijningen
Twee gebeurtenissen dienen als een min of meer nakende voorbereiding op de verschijningen van de Maagd. De eerste wordt in alle handschriften uitdrukkelijk aangehaald, de tweede komt maar later naar voor als verbonden met die verschijningen.
Een preek over de Maagd
M. Peytieu, vooraleer in zijn Mémoires het hoofdstuk "Het begin van de godsvrucht aan te snijden, schrijft de volgende korte inleiding: God, die het meisje voorbestemde om het heil der zielen te bevorderen en zijn dierbare Moeder met haar gunsten te overladen, had haar zulk een verlangen de Moeder Gods te zien ingeplant, dat ze hier op aarde niets anders verlangde, sinds ze de plaatselijke prior had horen preken over Haar barmhartigheid."
Zo bundelt deze directeur van Laus, na twintig jaar nadenken over de weldadige gebeurtenissen, zijn theologische gedachte. Hij ziet God door een hoger besluit de genade van Laus inhuldigen, en tegelijk de Maagd gunstig instellen tegenover Benoîte, en de herderin doen verlangen Maria beter te kennen. Peytieu veronderstelt in het geheel niet dat de Maagd dit meisje al bevoorrecht heeft door haar kinderjaren te beschermen: nu zal ze tussenkomen door de wil van God.
Hij onderstreept dat het een preek van de pastoor over de Maagd Maria is, die de tiener zo onder de indruk bracht, zodat ze een diep en blijvend verlangen kreeg de Moeder Gods te zien. Let wel op de reden: "ze is één en al barmhartigheid." Het is de perfecte goedheid van Maria voor ons die het hart van Benoîte verbluft en haar doet verlangen de Maagd te zien.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 245]
Johannes de apostel
Gods genade voor ons allemaal
Wedergeboren gelovigen die proberen God te negeren, zijn de meest ellendige mensen op aarde. Zij hebben teveel van God in hun leven om van de zonde te kunnen genieten en ze hebben teveel van de zonde in hun leven om van God te kunnen genieten. Zij leven in een moeilijke situatie, omdat de Heilige Geest in hen woont, die zegt: "jij behoort aan God toe." Daarom worden hun pogingen om door te gaan met zondigen voortdurend gehinderd. De gepassioneerde liefde en jaloerse hartstocht van God zal hen altijd blijven achtervolgen, totdat zij zichzelf volledig overgeven aan hun Koning en Heer.
Hfdstk.7:11 Ik ben van mijn geliefde, en in vurig verlangen strekt hij zich naar mij uit.
Wees dus niet wanhopig wanneer je zeer zwakke eigenschappen in je natuurlijke hart ontdekt, want God heeft door de wedergeboorte een hemelse bereidwilligheid in je geest gelegd. Wanneer je last krijgt van je zondige natuurlijke mens, weet dan dat het hart van God boordevol gepassioneerde liefde is over jouw wedergeboren geest. Leer net als Johannes je ware identiteit in Jezus Christus ontdekken.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 70]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis der Heilige Vrouwen
"Het land is nu vol van Hem," zeiden zij, "en Johannes spreekt er zoveel en zo wonderbaar over." Ook vroegen zij of de doop van Johannes wel goed was. Jezus onderrichtte hen op zijn gewone manier en vermaande hen tot boetvaardigheid en wekte hen op tot de doop. Op hun verzoek sprak Hij over de Profeet van Nazareth en de Messias die, bij zijn verschijnen onder hen, niet erkend, ja, vervolgd en mishandeld zou worden. Hij waarschuwde hen om op alles wat er zou gebeuren goed in gedachten te houden, daar de tijden vervuld waren. De Messias zou niet met pracht en in triomf verschijnen als een overwinnaar, maar arm. Hij zou in eenvoud met de eenvoudigen omgaan. Over deze en meer andere eigenschappen van de Messias weidde Hij uit.
De mensen [te Gibat-Amma] kenden Hem niet, maar zij onthaalden Hem goed en gedroegen zich eerbiedig. Er waren dopelingen over deze plaats voorbijgetrokken die over Jezus verteld hadden. Ook vergezelden de inwoners Hem een eind weg, nadat Hij hier een paar uren gerust had.
Jezus kwam des nachts naar Betanië. Lazarus was enige dagen te voren nog in zijn huis te Jeruzalem geweest. Het staat aan de westkant van de berg Sion, op de helling, naar de kant toe van de Kalvarieberg toe, maar nu was hij naar Betanië teruggekeerd, omdat hem door de leerlingen de komst van Jezus aangekondigd was. Het kasteel te Betanië behoorde eigenlijk aan Martha toe, maar Lazarus verbleef daar liever en zij hielden te zamen huis.
Zij hadden een maaltijd bereid en waren aan het wachten op Jezus. Martha bewoonde een huis aan de andere zijde van het park. Er waren gasten op het kasteel. Bij Martha waren Serafia [Veronika], Maria Markus en nog een bedaagde vrouw, Suzanna van Jerusalem . Zij was juist vóór Maria in de tempel geweest en had deze verlaten toen Maria er haar intrede deed. Zij was er gaarne in gebleven, maar God had haar voor het huwelijk bestemd.
Echte naam: Pietro Ottoboni [Venetië, 22 april 1610 - Rome, 1 februari 1691]
Petrus Ottoboni was Paus van 6 oktober 1689 tot aan zijn dood en mocht zich verheugen in heel de rijkdom en de sociale status van een afstammeling als een der aanzienlijkste families in Venetië. Hij was de zoon van Marco Ottoboni, kanselier van Venetië. Alexander VIII studeerde rechten aan de Universiteit van Padua en stond bekend als een uitstekend jurist.
Paus Innocentius X benoemde Pietro Ottoboni in 1562 tot kardinaal, later, in 1564, werd hij de bisschop van Brescia en Datarius in Rome. In Rome sloot hij zich aan bij de conservatieve stroming van de Zelanti.
Op 6 oktober 1689 werd Pietro Ottoboni met steun van koning Lodewijk XIV tot paus gekozen. Daarop gaf Lodewijk XIV in 1690 Avignon en Venaissin aan de Kerkelijke Staat terug. De paus streefde naar verzoening met Lodewijk XIV maar verwierp wel de vier Gallicaanse artikelen die de macht van de paus over de kerk in Frankrijk inperkten. Hij overlaadde zijn familie met rijkdommen. Er werden voordelige huwelijken gesloten. Zijn neven Marco en Pietro Ottoboni verhief hij tot kardinaal.
Gedurende zijn pontificaat verwierf Alexander VIII voor de Vaticaanse Bibliotheek, de bibliotheek van koningin Christina van Zweden. Deze bibliotheek bevatte veel manuscripten. Met de aanduiding Reginenses wordt naar deze handschriften verwezen.
Malachias: De voornaam van de Paus was Petrus. Petrus had diep berouw, nadat hij zijn meester driemaal had verloochend.
Chris De Bodt
12. De Berkenboomprofetieën [deel 8]
Aloïs Irlmaier
Daarna zal de paus terugkomen en het eerste grote Te Deum zal gezongen worden in de dom van Keulen. Dan zal hij drie koningen kronen: een Hongaarse, een Oostenrijkse en een Beierse. De Beierse is een oude man met wit haar en hij draagt lederhosen. In het begin zal er hongersnood zijn, maar dan komt de Donau terug op haar niveau. Daarna zullen er zoveel kruideniers zijn langs de Donau zodat iedereen gevoed zal zijn.
In die tijd zal het klimaat veranderen. Het zal warmer worden en het zuiderse fruit en druiven zullen goed groeien in Beieren. Mensen zullen ernaar toe trekken, al diegene die willen, en iedereen kan leven waar hij wil en zo veel land bezitten als ze kunnen beheren. Het land ten noorden en ten oosten van de Donau zal hervestigd worden. Er zullen maar enkele mensen overblijven. Dan zullen de kooplieden zeggen: Koop mijn waren of ik word gek.
De worsten zullen op de borden dansen en er zal een overvloed zijn. Er zal een lange gelukkige tijd komen. Diegenen die het zullen beleven zullen erg gelukkig zijn...
Het jaar 1999 zal vernieling met zich meebrengen, gevolgd door vrede. Een duisternis van 72 uur zal de vrede voorafgaan. Het kan herfst zijn, want er zal sneeuw liggen op de bergen, maar nog niet op de vlakte. Het teken van het kruis zal in de lucht verschijnen. De oorlog zal zo vlug tot een einde komen als hij begon en een natuurlijk verschijnsel zal het beëindigen. De laatste strijd zal nabij Keulen zijn en zal door het Westen gewonnen worden.
De "grote stad" van de Verenigde Staten zal vernield worden door raketten en de Westkust zal bestormd worden door Aziaten maar ze zullen teruggeslagen worden...
Vertaling: Anne Van Der Sloten
13. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 5]
Het sacrament van de Verzoening
Een kostbare schat
De vergiffenis van zonden is een onschatbare genade die tegelijk de diepte van het mensenhart en de onpeilbaarheid van de goddelijke barmhartigheid openbaart. Jezus brengt daarbij het goddelijk oordeel in beeld [cf. Joh. 3, 19], dat ons tegelijkertijd én onze zonde én onze vergiffenis onthult. Kijk naar Jezus op het kruis en in dezelfde oogopslag zul je begrijpen dat je een zondaar bent en dat je kunt vergeven worden. We verliezen er veel bij wanneer we dit sacrament verwaarlozen. Veel van onze actuele narigheden spruiten voort uit het feit dat we niet langer onze toevlucht nemen tot Gods vergiffenis, die nochtans onafgebroken wordt aangeboden. Deze te mogen ontvangen is het hele paastridium van Goede Vrijdag tot Paaszondag in het klein maar tot onze grootste vreugde herbeleven.
Het sacrament van de vergeving is volkomen geijkt op het hart van God en het hart van de mens. Het is concreet, belichaamd. God heeft ons zijn barmhartigheid niet betoond door een eenvoudige verklaring vanuit de hemel. Het kostte Hem de gave van de Welbeminde, uitgeleverd in deze wereld. Zo belijden ook wij onze schulden niet op een louter geestelijke manier, in een eenvoudige verticale communicatie met God. Onze bekentenis gebeurt door een concrete stap die van ons een inspanning vraagt, zeker, maar deze inspanning is onooglijk in vergelijking met de inspanning van de Vader om zich bij ons, mensen, te voegen. Het is dus een sacrament dat in het hart van de Kerk beleefd wordt. Alle genade van Christus bereikt ons immers altijd door de Kerk. Daarenboven bekent de Kerk trouwe Echtgenote van de Heer, maar samengesteld uit ontrouwe leden altijd schuld vóór ons. Tijdens elke mis, bij het uitspreken van het Confiteor, kijkt ze naar Christus aan het kruis en smeekt ze om de voorspraak van Maria voor al haar kinderen. Per slot van rekening betoont God steeds barmhartigheid doorheen zijn Kerk. Het is dus door zich met haar te verzoenen, dat we verzoend worden met God.
André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Anne Van Der Sloten
14. Natuurtips die geen geld kosten
De grote brandnetel [Urtica dioica]
Een "onkruid" dat graag uitgeroeid wordt in de tuin, maar dat zon krachtige eigenschappen heeft dat we het zouden moeten koesteren, is de grote brandnetel. Van nature rijk aan calcium, silicium en vitaminen is dit kruid een aanrader om veelvuldig te gebruiken in onze keuken.
Soep
Neem de topjes van de brandnetels aangepast aan de hoeveelheid die je wenst te maken. Vergeet niet om handschoenen aan te doen. Laat een ajuin aanbraden in wat olijfolie, snij er enkele bloemige aardappels bij, voeg daarbij de brandnetelkopjes en wat bouillon. Kruiden met curry en Provençaalse kruiden en zout toevoegen naar eigen smaak. Laat enige tijd doorkoken, best in een snelkoker dan blijven de vitaminen beter bewaard. Daarna mixen. Men kan nog enkele brandneteltopjes rauw malen en bij de soep voegen na het koken.
Puree:
Na het koken van de aardappels voegt men naar believen gemalen brandnetel toe, dit prikt echt niet meer. Afwerken zoals andere puree: klontje echte boter, een ei, een weinig melk, muskaatnoot, cayennepeper en zout naar eigen smaak, best zeezout.
Thee:
Men giet kokend water op de brandnetel, laat enkele minuutjes, niet langer dan 3 minuten, trekken. Zo krijgt men een verfrissende drank die lijf en leden zuivert. Je kan er een weinig honing aan toe voegen. Je mag gerust meerdere koppen drinken per dag.
15. De kleine weg
Laat God toch voelen dat je Hem bemint!
Er zijn tientallen kleine dingetjes, die je dagelijks kunt doen om Hem uw liefde te betonen! Zoals:
Tussen de wolken merk je een stukje blauwe lucht, kijk even naar omhoog, boor je blik in de ruimte en zeg langzaam: Mijn Heer en Mijn God... Ik bemin U! Maar help mij U steeds meer en beter te beminnen!
In huis. Stop even met je drukke werkzaamheden. Zoek met je ogen een beeld van het H. Hart of een kruisbeeld met de lijdende Jezus, of het kruisje met Jezus erop van je rozenkrans. Bekijk het een ogenblik aandachtig en zeg Hem: Ik wens U te beminnen uit heel mijn hart en ziel, Maar help mij daarbij!
Boodschappen doen in de stad. Uw ogen kruisen een beeld van OLVrouw in de gevel van een huis, of van gelijk welk een heilige. Gebruik dat beeld als micro, om door die heilige jouw groet aan de Almachtige God over te brengen.
Als u zich verplaatst met de wagen, bus of trein en je ziet in de verte een kerktoren, zend dan uw Beschermengel om Jezus even te groeten en wat gezelschap te houden in uw plaats. Hij zal het met veel plezier voor je doen.
Wandelen in de stad. Neem toch 5 minuutjes van de tijd die je gebruikt om her en der winkels binnen te lopen, om even in de Kerk waar je voorbij gaat, Jezus in Zijn Tabernakel te groeten. Je zult Hem daar zo gelukkig maken.
Je bewondert een prachtige bloem, de kleurenpracht van een bos in de herfst... Je geniet van een tongstrelend gebakje, de parelende verfrissing van een drankje... Zeg dan eens: Dank U, Almachtige God, Schepper van al wat bestaat, dat U mij hiervan laat genieten!!!
Dergelijke kleine liefdesblijkjes zullen weldra een kanaal vormen langs waar de goddelijke liefdebron uw hart tot bloei zal brengen !!! De kinderen van Fatima stonden bekend om deze kleine schietgebedjes tijdens de dag en dit tot grote vreugde van "de verborgen Jezus," zoals Jacinta Marto Hem noemde.
Anne Van Der Sloten
06-05-2011
6 mei 2011
6 mei 2011
1. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 7]
Linda Rolinski's bekering
Ik moet hier volledigheidshalve nog aan toevoegen dat bij Cecilia, ongeveer een jaar daarvoor, borstkanker werd vastgesteld en zo vertrokken wij in april van 1987 naar Medjugorje, want zij wist dat zij niet lang meer te leven had. Cecilia had mij gevraagd om een rozenkrans te kopen die ik zou moeten laten zegenen en terugbrengen, wat ik ook deed. Ik kocht ook een kleine brochure waarin netjes stond uitgelegd hoe men de Rozenkrans moest bidden. Eerst was ik tegen steeds maar herhalende gebeden, maar "eenmaal in Rome ..."
We kwamen te Medjugorje aan rond middernacht en het gevoel dat mij overkwam toen ik uit de auto stapte juist tegenover de kerk, is moeilijk te omschrijven. Nu weet ik dat het een enorm vredegevoel was. Maar alles leek mij zo vreemd en een beetje intens, zodat ik onmiddellijk alles verwierp en er mij al bij al ongemakkelijk bij voelde, omdat ik in wezen niet wou geloven in iets als dit. Overal scheen de verlichting en de Kerk was overvol! Cecilia was zo opgewonden dat ze in de Kerk rende. Ik bleef buiten wachten. Na lang wachten kwam zij uiteindelijk naar buiten en gingen we naar het huis waar we verbleven. Al onze bagage was nog ingepakt, maar toch gingen we naar bed.
De volgende morgen hadden we eerst ontbijt en daarop gingen we naar de Engelstalige Mis. Het was de eerste maal dat ik een Mis bijwoonde. Er waren maar liefst 37 priesters die voorgingen! En plots voelde ik dat ik een sterke drang had naar de Heilige Communie. Ik vond dit heel vreemd, vooral omdat ik er geen idee of voorstelling kon van maken van wat de Werkelijke Aanwezigheid was. Toen het tijd werd om, na de Mis, de Kerk te verlaten, voelde ik ook dat ik niet wou weggaan. Welke enorme drang kwam er bij mij op om te blijven ... maar ... dat kon niet, want we moesten onmiddellijk plaats ruimen voor de volgende Mis en tijdens de hele ochtend waren er Missen in veel verschillende talen. Zo ging ik naar buiten om aan de beklimming te beginnen van de Krizevac, de Kruisberg.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
2. Bosnië kent grootste crisis sinds oorlog
Bosnië heeft te kampen met de ernstigste crisis sinds het einde van de oorlog in 1995, heeft de ngo International Crisis Group (ICG) meegedeeld. Bosnië slaagt er maar niet in een regering te vormen sinds de verkiezingen in oktober.
"De legitimiteit van de Bosnische staatsinstellingen wordt langs alle kanten aangevallen", meldt Louise Arbour, voorzitter van de ICG, in een brief aan de leiders van de Europese Unie. "Er is nog geen direct gevaar voor rellen, maar als dit blijft duren, is de kans reëel dat er op korte termijn geweld uitbarst", zegt Arbour.
De autoriteiten van de Serviërs in Bosnië beslisten om in juni een referendum over de toekomst van het centrale hof te organiseren. Arbour wil de lidstaten van de EU aanzetten om een conferentie te organiseren in mei, voor dat referendum. Volgens Arbour moet de conferentie het vredesakkoord van Dayton bevestigen. Dat akkoord maakte een einde aan de oorlog in Bosnië [1992-1995] en verdeelde het land in twee eenheden: de Servische Republiek en de Moslim-Kroatische Federatie. Beide entiteiten worden nu door zwakke centrale instellingen verenigd.
Vandaag werd de beslissing van de vertegenwoordiger van de internationale gemeenschap in Bosnië, Valentin Inzko, om het referendum van Serviërs te annuleren, uitgesteld. "De politici van de Servische Republiek moeten beseffen dat de schending van het vredesakkoord tot onvoorziene politieke gevolgen kan leiden", zei de woordvoerder van Inzko. Op 9 mei zal Inzko verslag uitbrengen over de situatie in Bosnië voor de VN-Veiligheidsraad.
Bosnie heeft één troost: de regeringscrisis in België duurt nog langer en dateert reeds van 13 juni 2010 en ook in ons land is er nog geen uitzicht op het einde van de ervan.
3. Historische achtergrond van Manoppello
Een zekere Pater Domenico heeft het Heilig Gelaat ontdekt. Hij voorspelde als kind een aardbeving in de Abruzzen. De volgende ochtend werd hij onder stenen bedolven in de kerk. Een man.... bevrijdde hem en zijn vader. Uit dankbaarheid is hij bij de Capucijners ingetreden. 50 jaar later gaat hij naar Manoppello en zag er opnieuw het Volto Santo.
Hij zei: Dat is de Man die mij op 10-jarige leeftijd uit de puinhopen heeft gered. Uit dankbaarheid, dat hij deze Man gevonden had, wilde hij in Manoppello blijven en kreeg hij hiervoor de toestemming. Hij had veel gemeen met H. Pater Pio: de gaven van genezing, vanwege de wonden van het Heilig Gelaat.
Twee identieke Beeltenissen
1978. Eucharistisch congres in Pescara.
Pater Domenico wou daar ook het Gelaat van Volto Santo. Bij dit congres was een Zwitsers journalist, Paul Badde, die constateerde dat dit hetzelfde Gelaat was als van de Lijkwade in Turijn...En deze journalist was zo gefascineerd dat hij het liet drukken in een blad. Zr. Blandina Paschalis, een Duitse religieuze van de zwijgende trappistinnen zei: "Onmogelijk!" zij schilderde vaak iconen. Maar langzamerhand ontdekte zij dat het toch klopte. Zij legde een doorzichtig folie van Manoppello op de Lijkwade en het paste exact! Ze legde het eronder en weer was het identiek......
Rita
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 114]
Schrift 1
216. 18.4.1933. We zijn vandaag in Krakow aangekomen. Wat een vreugde mij terug hier te bevinden waar ik mijn eerste stappen in het geestelijk leven leerde zetten. De lieve moeder novicenmeesteres [17] is nog altijd dezelfde, blij en vol naastenliefde. Ik ben een moment in de kapel gegaan en vreugde overstroomde mijn ziel. In één lichtflits heb ik mij de genadevloed herinnerd die mij hier als novice verleend werd.
217. En vandaag verzamelen wij ons om een uur in het noviciaat door te brengen. Moeder meesteres, moeder Jozefa, sprak enkele woorden tot ons en bereidde het programma van de retraite voor. Terwijl ze ons toesprak, zag ik vóór mijn ogen al het goede dat deze lieve moeder voor ons deed. Ik voelde in mijn ziel een grote erkentelijkheid jegens haar. Een smart beklemde mijn hart, het is de laatste maal dat ik in het noviciaat ben. Van nu af moet ik strijden met Jezus, werken met Jezus, lijden met Jezus of in één woord: leven en sterven met Jezus. Van nu af gaat de meesteres mij niet meer stap voor stap volgen, hier om mij te onderrichten of te waarschuwen, daar om mij te vermanen, te bemoedigen of terecht te wijzen. Ik heb een eigenaardige angst om alleen te blijven. Jezus, doe iets. Natuurlijk zal ik altijd een overste hebben, ja dat is waar, maar men is meer aan zichzelf overgelaten.
218. Krakow, 21.4.1933
+ Tot meerdere eer van God.
Retraite van acht dagen vóór de eeuwige geloften.
Vandaag begon ik de retraite. Jezus, mijn Meester, leid mij volgens Uw wil, zuiver mijn liefde opdat ik U waardig worde, doe met mij wat Uw zeer barmhartig Hart verlangt. Jezus, wij zullen deze dagen alleen blijven, onder ons twee, tot op het moment van onze vereniging. Bewaar mij, Jezus, in de ingetogenheid van geest.
219. 's Avonds zegt de Heer mij: "Mijn dochter, dat niets u verschrikke, niets u vertroebele, bewaar een diepe vrede, alles is in Mijn hand, Ik zal u alles laten begrijpen door de mond van Pater Andrasz. Wees voor hem als een kind."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 114]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Zo zal de hele mensheid en de zichtbare schepping de vuurproef doorstaan en er stralend en gezuiverd uitkomen. Zoals het metaal niet in het vuur wordt geworpen om te verbanden maar om uit te zuiveren tot zuiver goud, zo zal de gloed die de wereld ondergaat haar niet vernietigen, maar haar slechts zuiveren als beeltenis van God in haar verwezenlijkt.
En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, van God gekomen uit de hemel neerdalen als een getooide bruid voor haar bruidegom, en ik hoorde van de troon een luide stem die riep: 'Dit is Gods tabernakel onder de mensen, Hij zal onder hen wonen en ze zullen Zijn volk zijn en God zal onder hen wonen en hun God zijn [Apoc 21,2].
Ah! Denk nu niet, omdat de wereld zou opgehouden hebben te draaien in dezelfde cirkel zoals de slaaf aan zijn molensteen, dat deze nieuwe aarde zonder frisse lucht zal zijn, de weiden zonder groen, de bomen zonder bloesems en de fonteinen zonder spuitend water. Hoe! Je zou je inbeelden dat die natuur die nu loopt, wemelt, gist vol energie en leven onder het onrechtstreekse en gedeeltelijk licht van de verduisterde zon, roerloos, onvruchtbaar en bevroren zal blijven onder Gods blik.
De nieuwe wereld is levend. Het hemelse Jeruzalem is de eeuwige Kerk, de dochter van God, de bruid van het ongeschonden Lam. Het Lam, vleesgeworden Woord, bezet het midden van het hart. Hij is in leven, de haard, het spuitend water, de ondoofbare en steeds brandende fakkel. Aangaande de rijke wezens die hier wonen, ze zullen van licht naar licht snellen, van ontwikkeling naar ontwikkeling, van vervoering naar vervoering...
God kan niet groeien, maar het schepsel zal steeds groeien. Maar het zal zich onveranderlijk vastklampen aan het centrum door een oneindige liefde waarin het zijn rust en onbeweeglijkheid vindt [Gratry, De la connaissance de lâme].
Welke praktische en morele gevolgen kunnen uit die leer afgeleid worden voor ons leven en ons handelen?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [20/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 23]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Bij Astier
Deze heldhaftige moed van Benoîte, haar discretie en goed hart zullen zich heel haar leven uiten, dikwijls ten koste van haar gezondheid.
M. Gaillard besluit: Ondanks dat de levensmiddelen steeds duurder werden nam ze nooit iets bij haar bazen. Ze sloten voor haar niets op, daar ze zo sober was, zo bescheiden en trouw. Nog zo jong kreeg ze genade uit de Hemel, als voorbode van wat ze is en steeds meer zal zijn. Dit bewonderend eerbetoon van onze verteller toont duidelijk de christelijke kracht van de deugd van deze tiener aan.
Een laatste trek door M. Gaillard opgegeven onderstreept weer deze wilskracht van Benoîte. Een tijd later [de herderin was bijna 15] vallen andere muilezeldrijvers Benoîte buiten Saint-Etienne weer lastig en spreken haar vrijpostig aan. Door heilige ijver bezield zegt ze hen: Jullie spreken zeer slecht, God zou jullie kunnen straffen. Meteen barst een van hun wijnzakken. Vol liefde loopt Benoîte naar het dorp en brengt schalen mee om de wijn op te vangen. Totaal verrast en verlegen bij dit gebaar verontschuldigen deze muilezeldrijvers zich, vragen vergiffenis voor hun arrogant gedrag en dat ze tot God voor hen zou bidden. De beheersing hier van de tiener toont ons hoe ze moreel rijp was en diep evenwichtig. Dit zal haar in de toekomst best van pas komen.
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 244]
Johannes de apostel
Gods genade voor ons allemaal
1 Joh.3:9 Wie uit God geboren is zondigt niet, want Gods zaad is blijvend in hem. Hij kan zelfs niet zondigen, want hij is uit God geboren.
Mannen en vrouwen in het koninkrijk van God die geen gezond inzicht hebben in de zwakheid van hun natuurlijke mens worden gevaarlijk, wanneer God hen zalft in leiderschap en bediening. Zij kunnen veel schade aanrichten door hun geestelijke trots. Zelfrechtvaardiging, geestelijk misbruik en een verkeerd gebruik van geestelijke autoriteit komen allemaal voort uit het probleem van het gebrek aan nederig inzicht in de zwakheid van de natuurlijke mens. Wij staan bol van trots als we niet beseffen dat we van nature zwak zijn; maar we beginnen te wanhopen als we niet beseffen dat we een gewillige geest hebben. God wil geen roekeloze trots maar ook geen wanhopige veroordeling. Hij wil dat wij ons veilig voelen in liefde, altijd verzekerd van Gods vreugde over ons en dat Hij onze liefde ondanks onze zwakheid als echt en oprecht ziet. God ziet in ons het oprechte verlangen om een hartstochtelijke liefhebber van God te zijn. Dat is de gewilligheid in onze geest.
Een gelovige, die werkelijk wedergeboren is, kan nooit met een comfortabel gevoel in de zonde leven, omdat God een gewilligheid in zijn geest heeft gelegd. Wij kunnen deze gewilligheid nooit gemakkelijk ontkennen. Hoewel we nog steeds zondige daden kunnen doen, kunnen we nooit meer een leven lijden, waarin wij God totaal negeren zonder enige vorm van angst of schuldgevoel.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 69]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus gaat naar Betanië
26 september. Betanië kan 6 uren van het voorgaande dorp, Betel, zijn. Op zijn weg daarheen kwam Jezus weer, zoals gezegd, in het gebergte [op zeer gevaarlijke bodem, op hellingen, in ravijnen]. Tegen de avond kwam Hij een paar uren ten noorden van Jeruzalem aan in een stadje, Giba genaamd, die uit één straat bestaat. Deze loopt over een berg en is wel een half uur lang. Betanië kan nu nog drie uur van hier gelegen zijn. Men kan hier het gewest van Betanië in de verte zien. Het ligt dieper in de vlakte.
Van deze berg of grote heuvel strekt zich noordoostwaarts een woestijn uit van omtrent drie uren, naar de woestijn Efron toe en tussen deze beide woestijnen zag ik Maria en haar gezelschap heden in een herberg overnachten [te Mikmas, waar zij vrienden hadden].
De berg is dezelfde waarop Joab en Abisaï, die Abner mastten, hun achtervolging staakten toen deze hen toeriep en toesprak [2 Sam. 2: 24-27]. Hij heet Amma en ligt zes kilometer ten noorden van Jeruzalem. De plaats waar Jezus was [hoek of wijk van Giba], had uitzicht naar het noorden en oosten. Ik vermoed dat ze Giah heette. Vandaar had men het uitzicht op de woestijn Gibet of Giba in het noordoosten, die aan haar voet begon en zich in de richting van de woestijn Efron uitstrekte. De woestijn van Giba was omtrent drie uren lang. De lengte tot Giba is vijf kilometer en de afstand tot Mikmas is acht kilometer].
Jezus kwam s avonds in die stad, ging binnen in een huis en vroeg om enige verversing. Zij wasten Hem de voeten en boden Hem drank en kleine broodjes aan. Weldra kwamen verscheidene mensen om Hem heen staan die informeerden naar Hem, aangezien Hij uit Galilea kwam, naar de leraar van Nazareth.
Echte naam: Benedetto Odescalchi [Como, 19 mei 1611 - Rome, 12 augustus 1689]
Speciale missen en klokgelui in Rome moesten de naderende ramp afwenden. Men vreesde dat de val van Wenen het einde van het christendom inluidde. Uiteindelijk doorstond Wenen het beleg en de Turken werden verslagen.
De paus zond tevens een nuntius naar Engeland, de eerste kerkelijke afgevaardigde die het land sinds 100 jaar aandeed. Innocentius had echter weinig waardering voor de rigoureuze methodes van de Engelse vorst Jacobus II om het katholicisme in zijn land te herstellen. Bovenal bestond de vrees dat de invloed van het katholieke Frankrijk zou groeien, dat juist op gespannen voet stond met de paus. Innocentius kwam de vorst dan ook niet te hulp tijdens de Glorious Revolution in 1688, toen Jacobus II van zijn troon werd gestoten door de protestante stadhouder Willem III van Nederland.
Innocentius stierf op 12 augustus 1689, na reeds lange tijd in zwakke gezondheid te verkeren. In 1714 zette paus Clemens XI het zaligverklaringsproces van Innocentius in werking, maar wegens Franse protesten werd dat in 1744 weer opgeschort. Pius XII verklaarde hem op 7 oktober 1956 zalig. Zijn feestdag is 13 augustus. Het grafmonument voor Innocentius in de Sint Pieter is van P. Monnot, naar een ontwerp van C. Maratti.
De verklaring van de Heilige Malachias wijst naar het wapen van Innocentius XI, waarop een leeuw en een roofvogel voorkomen, die beide de naam hebben onverzadigbare beesten te zijn.
Chris De Bodt
11. De Berkenboomprofetieën [deel 7]
Aloïs Irlmaier
De leiders zullen zichzelf doden en in het bloed zal de schande wegwissen. Ik zie een rode massa gemengd met gele gezichten. Ik zie een totale opstand en een verschrikkelijk slagveld en plundering. Dan zullen ze de het paaslied zingen en kaarsen branden voor afbeeldingen van Maria. Door de kracht van het gebed van de christenen, zal dit monster uit de hel sterven en zelfs jonge mensen zullen terug beginnen geloven in de maagdelijke moeder van God.
Het zal donker worden op een dag gedurende het jaar. Dan zal er een erge onweersbui losbarsten met bliksemschichten en donder en een aardbeving zal de aarde verschuiven. Ga dan niet buiten. Geen lichten zullen er branden behalve kaarsen. De mensenstroom stopt. Wie het stof inademt zal krampen krijgen en sterven. Open de ramen niet. Plak de ramen af met zwart papier.
Alle open waters zullen giftig worden en ook alle niet ingeblikt voedsel. Ook al het voedsel in glas zal eraan moeten geloven.
Buiten beweegt het stof. Vele mensen zullen sterven. Na 72 uren zal het gedaan zijn. Maar ik zeg het nog een keer: Ga niet buiten en kijk niet uit het raam. Laat de kaarsen branden, hou de wacht en bid. Er zullen meer mensen sterven in een wip dan in de twee wereldoorlogen samen.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
12. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 4]
Het sacrament van de Verzoening
Onze belijdenis in Christus' voetspoor
Na de schuldbelijdenis van alle zonden ter wereld die Christus uitspreekt in de plaats van de gehele mensheid te hebben beschouwd, moeten we ons voorbereiden op onze eigen belijdenis in zijn voetspoor en in Hem.
De eerste voorwaarde om de absolutie te ontvangen is het berouw over onze zonden. De beste manier om dit uit te diepen is niet zozeer zelf in zijn geweten te kijken, maar wel zich te laten bekijken door Jezus. Net zoals Petrus die zich niet door een gewetensonderzoek bewust wordt van zijn verloochening, maar door getroffen te worden door de blik van Jezus tijdens zijn passie [cf. Luc. 22, 61-62]. Een gewetensonderzoek kan nuttig zijn, maar het zal des te meer vruchten dragen wanneer Jezus zelf ons onze diepe duistere roerselen zal hebben geopenbaard.
Na het berouw moet de bekentenis volgen. Hier volstaat het onze belijdenis in te passen in deze van Jezus, door dewelke elke zonde eens en voor altijd is beleden. De bekentenis kan ons zwaar vallen, maar hoezeer wordt deze niet verlicht door het feit dat Jezus ze met ons doet! Zoals Simon van Cyrene dragen wij soms zijn kruis, maar Hij heeft zichzelf voor altijd tot onze Simon van Cyrene gemaakt. En telkens wij onze zonden biechten, is Hij ons nabij, niet enkel van de kant van de priester die Hem vertegenwoordigt, maar ook aan onze zijde, door zelf onze zonden te dragen en onze bekentenis te begrijpen in de grote belijdenis die Hij namens allen op Goede Vrijdag heeft uitgesproken.
Vervolgens komt er, tussen de bekentenis en de absolutie, het wachten. Men heeft zijn zonden opgebiecht, maar men is niet bij machte zichzelf vergiffenis te schenken en zichzelf de absolutie te geven. Men moet zich in gehoorzaamheid laten doen en geduldig wachten op het licht van het heil, de zuivere genadegave. Het is een kostbaar stiltemoment dat volgt op de belijdenis, alsook een poos van luisterbereidheid waarbij we de priester enkele woorden tot ons laten richten. Tijdens deze tussentijd worden we uitgenodigd om ons te verenigen met de gestorven Christus die in de hel het opflakkerend paaslicht afwacht. Laten we, verenigd met Hem, hier enkel de blik richten op onze ellendige individuele zonden, maar laten we ons solidair voelen met het mysterie van zondige ongerechtigheid, dat in de wereld aan het werk is. Onze belijdenis mondt aldus uit in een zwijgende gehoorzaamheid en een stille solidariteit, waardoor we ons sacramenteel aansluiten bij de onmacht van Christus in het mysterie van Stille Zaterdag.
Dan volgt het moment van de absolutie. Hierbij worden we deelgenoot aan de grote absolutie van Paasdag. Want doorheen Jezus opstanding zegt de Vader allen toe: Ongeacht de ernst van uw zonde, mijn barmhartige liefde is de sterkere, want mijn Zoon is vereenzelvigd met uw zonde. Voor uw heil is Hij ver van mij verwijderd en verlaten geweest, en kijk: nu is Hij vrij en opnieuw in volle vreugde-eenheid met Mij; verzoen u in Hem met Mij [cf 2 Kor. 5, 18-21]. We dienen de absolutie dus in vreugde te ontvangen, als een nederig deelhebben aan Jezus paasvreugde op het moment dat de Vader Hem opwekt als zijn glorierijke Zoon: Gij zijt mijn Zoon, heden heb ik u verwekt.
Tenslotte blijft er wat men de genoegdoening noemt. In de vroege Kerk ging de boetedoening vooraf aan de verzoening. Tegenwoordig voorziet de Kerk na de absolutie in een te leveren inspanning, gericht op het voldoen aan de permanente vereiste van boetedoening. Daarbij is het doel niet de ontvangen vergiffenis te verdienen, maar concreet uitdrukking te geven aan de vruchten ervan.
André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Deze reeks wordt verzorgd door Anne Van Der Sloten
05-05-2011
5 mei 2011
5 mei 2011
1. Medjugorje: laatste nieuws uit het dorp zelf
Wist u dat op Goede Vrijdag, Onze Lieve Vrouw verschenen is op de Krizevac om 23.30 uur savonds aan Marija Pavlovic Zij heeft geen boodschap doorgegeven. Marija Pavlovic heeft juist gezegd dat Onze Lieve Vrouw heel lang over ons allemaal gebeden heeft. Na de verschijning zijn er twee sterren uit de hemel neergevallen. Men zegt dat dit uiterst zeldzaam en eigenlijk bijna nooit gebeurd is dat Onze Lieve Vrouw op de Krizevac aan Maria en zo laat verschenen is. Het is geleden van in het begin van de Verschijningen.
Wist u dat verleden woensdag, Vicka, na haar uitleg zeker een half uur over de mensen heeft gebeden. Zo lang hebnen ze dit nog nooit geweten. Het was heel intens. De mensen voelden zich precies in de hemel. Zij legt niet meer persoonlijk de handen op, behalve dan in haar privaat gedeelte, waar heel zieke mensen mogen komen.
Gans Medjugorje zwijgt, maar is er zeker van dat wij iets te verwachten hebben.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 6]
Linda Rolinski's bekering
Op een avond voor onze reis was er het programma 20/20 op televisie en Barbara Walters kwam tot mijn grote verbazing met een uitzending over de Heilige Moeder en de zieners van Medjugorje! Ik keek geboeid en toen kwam het moment dat Barbarba Walters één van de ziensters interviewde, met name Vicka. De tweede keer dat ik haar zag riep ik het luid uit: "Wij gaan nog vriendinnen worden!" Ik voelde een band met haar en was de hele tijd van de uitzending alleen maar in beslag genomen door Medjugorje. Hoe vreemd!
Ik moet hier volledigheidshalve nog aan toevoegen dat bij Cecilia, ongeveer een jaar daarvoor, borstkanker werd vastgesteld en zo vertrokken wij in april van 1987 naar Medjugorje, want zij wist dat zij niet lang meer te leven had. Cecilia had mij gevraagd om een rozenkrans te kopen die ik zou moeten laten zegenen en terugbrengen, wat ik ook deed. Ik kocht ook een kleine brochure waarin netjes stond uitgelegd hoe men de Rozenkrans moest bidden. Eerst was ik tegen steeds maar herhalende gebeden, maar "eenmaal in Rome ..."
We kwamen te Medjugorje aan rond middernacht en het gevoel dat mij overkwam toen ik uit de auto stapte juist tegenover de kerk, is moeilijk te omschrijven. Nu weet ik dat het een enorm vredegevoel was. Maar alles leek mij zo vreemd en een beetje intens, zodat ik onmiddellijk alles verwierp en er mij al bij al ongemakkelijk bij voelde, omdat ik in wezen niet wou geloven in iets als dit. Overal scheen de verlichting en de Kerk was overvol! Cecilia was zo opgewonden dat ze in de Kerk rende. Ik bleef buiten wachten. Na lang wachten kwam zij uiteindelijk naar buiten en gingen we naar het huis waar we verbleven. Al onze bagage was nog ingepakt, maar toch gingen we naar bed.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Historische achtergrond van Manoppello
Wanneer het portaal gesloten is, en er geen licht binnen valt, dan ziet men het gelaat ... Mensen zijn een beetje in shock: De Verrezene is toch zonder wonden? ... In dit Doek, zónder kleuren, ziet men de eerste oogopslag, de eerste ademhaling na de dood, de eerste afdruk van de Verrijzenis ... Het moment dat de Verrijzenis gaande is ... We zien de nog opgezwollen wang en het gebroken neusbeen.
De ietwat rose kleur van het voorhoofd van het Gelaat is de genezende huid die door de doornenkroon is verwond. Artsen hebben in mei 2010 getuigd dat een dode mens die gereanimeerd wordt en weer tot leven komt, een rose kleur vertoond.
Christus is dus aan het Verrijzen, maar ... nog niet Verrezen.
De fotos die we van dit Doek nemen zijn momentopnamen, want HET BEELD VERANDERT ALTIJD................
Rita
4. De maagdelijke geboorte (vervolg)
Het antwoord van Jozef
Haar onschuld wordt nogmaals bevestigd door wat Matteüs ons vertelt over het gedrag van Jozef, haar man. Hij zegt ons dat, omdat Jozef een rechtvaardig man was, hij eerst in stilte van Maria wilde scheiden, maar dan van gedachte veranderde en door wilde gaan met het huwelijk omdat een engel aan hem verscheen die hem verzekerde van de onschuld van Maria. [Mat.1: 18-23]
Matteüs zegt ons duidelijk dat de eerste reactie van Jozef er één is van shock. Hij was klaarblijkelijk een onschuldige partij.
En zijn welwillendheid om toch door te gaan met het huwelijk bewijst dat hij door het bezoek van de engel overtuigd was van de onschuld van Maria.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 113]
Schrift 1
212. Toen ik opnieuw ging biechten, kreeg ik dit antwoord: "Ik begrijp u niet, zuster, het zou beter zijn dat ge niet bij mij komt biechten." Mijn God, ik moet mezelf geweld aan doen om wat dan ook over mijn innerlijk leven te zeggen en dan krijg ik als antwoord: "Zuster, ik begrijp u niet."
213. Toen ik de biechtstoel verliet, viel de marteling met alle macht op mij. Ik ben vóór het Allerheiligste Sacrament gegaan en heb gezegd: "Jezus, red mij, Gij ziet goed dat ik zwak ben". Plots hoorde ik deze woorden: "Tijdens de retraite vóór de geloften zal Ik u een hulp geven." Getroost door deze woorden ben ik beginnen vooruitgaan, zonder nog aan iemand raad te vragen; maar ik ondervond zo'n wantrouwen tegenover mijzelf dat ik besloot voor eens en altijd gedaan te maken met die twijfels. Ik wachtte dus heel bijzonder de retraite af die de eeuwige geloften zou voorafgaan. Enige dagen voordien bad ik God voortdurend om licht voor de priester die mijn biecht zou horen, zodat hij eens en voor altijd duidelijk uitmaken of ja dan neen, en ik dacht reeds: "Ik ga voor eens en altijd gerust zijn". Maar ik ontstelde bij de gedachte dat niemand mij in al deze zaken zou willen aanhoren. Ik besloot over dit alles niet meer na te denken en helemaal te vertrouwen op de Heer. De woorden: "tijdens de retraite" bleven in mijn oren naklinken.
214. Alles is reeds voorbereid, morgen gaan we naar de retraite in Krakow. Vandaag ben ik de kapel binnengegaan om God te danken voor de ontelbare genaden die Hij mij tijdens deze vijf maanden heeft verleend. Mijn hart was geheel vertederd bij het zien van zoveel genaden en de bescherming van de oversten.
215. "Mijn dochter, wees gerust, Ik neem alles op Mij. Ik ga zelf de zaken regelen met uw oversten en met de biechtvader. Spreek met Pater Andrasz zoals ge met Mij spreekt, met dezelfde eenvoud en hetzelfde vertrouwen."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 113]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Waarschijnlijk heeft onze aarde, door Christus voorkeur voor onze zo lage en begrensde planeet en door zijn voortdurende wezensverandering van materiële stof naar Gods lichaam die in de Eucharistie voltooid wordt, deze voorkeur in de fysische ordening die de ouderen er ten onrechte aan gaven niet bekomen, maar ze bezit de voorkeur in de morele ordening en in de beproeving. Ze is het centrum van de bovennatuurlijke wereld. Volgens de Apostel verspreidt ze over alle andere werelden de deugd die ze bewaart en vergoddelijkt, ze verenigt elke volmaaktheid in het heelal, ze herstelt in haar geheel de verscheidene geschapen levens, door haar buigt de hemel en nadert God deze arme wereld, en volgens de mooie uitspraak van Sint Ambrosius heeft hij het heelal als een kleed aangetrokken en heeft Hij geschitterd in het heelal van de schepsels.
Dat is al wat we kunnen zeggen over de toekomst van de werelden en over de plek van de onsterfelijkheid.
Natuurlijk trachten we nu niet het uiterste en fundamentele geluk van de uitverkorenen te beschrijven, wat het zaligmakend visioen genoemd wordt, namelijk het bezitten van God, zo intiem en verstrengeld met ons wezen, dat we ermee verbonden zullen zijn als het ijzer met het vuur en dat we, door Hem van aangezicht tot aangezicht te aanschouwen in zijn eeuwig bestaan, we zullen veranderd worden tot gelijkenis van zijn goddelijke praal. Dit visioen heet het eeuwig leven, want het geeft de mens een rechtstreeks en onmiddellijk delen in Gods zaligheid, onafhankelijk van elke ruimte of plek. God is oneindig en overal aanwezig. De rechtvaardige ziel is het heiligdom waarin hij bij voorkeur verblijft. De engelen die ons bijstaan en beschermen op deze aarde zien voortdurend het gezicht van de hemelse Vader en de heilige zielen die van hun lichaam gescheiden zijn dragen overal hun paradijs mee. Ook in de meest duistere diepte van de afgrond zal God die ze bezit en ze verzadigt niet ophouden hen overvloedig te belichten en te doen genieten. Moest de mens een zuivere geest zijn, hij zou geen nood hebben aan een bepaalde materiële plek na dit leven. Dan zouden de aarde en de zichtbare schepping geen reden van bestaan meer bezitten en zouden ze onherroepelijk vernietigd worden. Maar de mensheid is geroepen om weer op te leven, zodat de materie die ze vormt ook tot herleven geroepen is zoals zijn verjongde en verheerlijkte gast.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 22]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Bij Astier
Weduwe Astier, Espérite Allard, misschien een naaste verwante van de meter van Benoîte, leed armoede sinds ze weduwe werd. Maar bij Astier," schrijft M. Gaillard," waren er 6 kinderen."
Het prijzige leven in de streek liet de weduwe amper toe brood te hebben voor de ganse familie. Maar zij, alsook haar familie, leden liever dan Benoîte iets te kort te doen. Ze geeft haar altijd het brood dat ze nodig heeft, in plaats aan haar familie of aan haar zelf. Maar dit liefdadig meisje kon niet aanzien dat arme kinderen leden: iedere dag deelt ze haar brood zonder dat haar moeder het weet en vindt ze het voldoende de om volgende week bij een andere baas te eten.
Een testament van 2 december 1667 leert ons de naam van de 6 kinderen Astier: de twee oudsten, Louis en Jeanne, zijn al getrouwd; de vier andere genieten van de naastenliefde van Benoîte: Madeleine en Suzanne, Marguerite en Françoise.
"Deze zware vasten van 7 dagen," vervolgt M. Gaillard, "zonder brood vermoeit haar zo dat ze dagelijks bloed stort uit haar mond en neus, zonder ooit te klagen of haar gewone liefdadigheid op te schorten. Wat ze voor de kinderen van haar bazin doet deed ze eerder tegenover haar gezellinnen door hen het brood te geven dat ze meedroeg bij het hoeden van de schapen."
Vertaling: Broeder Jozef
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 243]
Johannes de apostel
Joh.17:23b ... en dat U hen liefhad zoals U Mij liefhad.
Maar aan het eind van zijn leven maakte hij duidelijk dat hij niet gekend wilde worden als een apostel, niet als een man die een relatie had met Petrus, Paulus en Maria, niet als de man die een belangrijke rol had gespeeld in de opwekking te Jeruzalem, te Samaria en te Efeze. Aan het eind van zijn leven maakte hij duidelijk dat er maar één belangrijke factor in zijn leven een grote rol speelde, en dat was dat hij de leerling was van wie Jezus hield. Hij wist dat de Vader van hem hield zoals de Vader van Jezus hield, en hij wist dat Jezus van hem hield zoals de Vader van Jezus hield: al het andere achtte hij van ondergeschikt belang. Het einde van zijn evangelie is dat God van hem hield.
Daar kwam nog bij dat hij zichzelf beschreef als iemand die altijd naast Jezus aan tafel lag, d.w.z. dicht bij het hart van Jezus. Hij had een hart dat leunde op intimiteit met Jezus, en hij had een zodanige zalving tot intimiteit met Jezus dat hij Jezus kon teruggeven wat hij van Hem ontvangen had, namelijk gepassioneerde liefde. En als derde geheim beschrijft hij dat Jezus Zijn geheimen met Johannes deelde. Niemand van Jezus leerlingen wist wie de verrader van Jezus was, maar Jezus wist het wel en Hij deelde dit geheim met Johannes [Joh.13:23-26]. Wanneer Jezus de geheimen van Zijn hart met ons deelt, krijgen wij deel aan de profetische bediening binnen de gemeente. En zo definieerde Johannes aan het eind van zijn leven het drievoudige geheim van zijn geestelijke identiteit.
Hij was de leerling van wie Jezus hield.
Hij was de leerling die leunde aan het hart van Jezus.
Hij was de leerling met wie Jezus de geheimen van Zijn hart deelde.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 68]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De reis de Heilige Vrouwen
Ik heb Maria met vier heilige vrouwen op weg in een vlakte nabij Tiberias gezien. Ik zag ze ook van hun huis weggaan. Er is daar iemand gebleven. Zij hebben twee vissersknechten bij zich. De ene gaat voorop,de andere volgt achter hen en zij dragen hun reisgoed in een dubbele zak: één hangt op de borst en een op de rug aan een stok op de schouder. Het zijn: Johanna Chusa, Maria van Kleofas, Lea [éen der weduwen] en nog een vrouw, hetzij Maria Salome of de vrouw van Petrus of van Andreas. Zij gaan eveneens naar Betanië en volgen de gewone weg voorbij Sikar. Zij laten het aan hun rechterzijde, maar Jezus liet het links.
De heilige vrouwen gaan meestal in een rij achter elkaar, een paar schreden gescheiden, vermoedelijk omdat de meeste wegen, buiten de grote heirbanen, slechts paden zijn voor voetgangers en vaak door het gebergte lopen. Zij gaan vlug met vaste schreden en zakken niet door gelijk de mensen hier bij ons, vermoedelijk omdat men zich daar van jongs af aan gewend aan lange voetreizen.
Op de reis hebben zij de rokken tot het midden van de kuiten opgeschort en de benen zijn vanaf de middenlijfdoek [of broek] tot op de enkels met een band omwonden en onder hun voeten zijn dikke, opgevoederde sandalen gebonden. Op het hoofd dragen zij een sluier, die met een lange smalle doek om de nek toegehaald is. Deze doek daalt over de borst neer, waar hij gekruist is en loopt weer achter de rug tot in de gordel. Zij laten af en toe ter afwisseling hun handen daarin rusten. De vooropgaande man bereidt de weg, opent de afsluitingen, ruimt de stenen weg v6ór de voeten, legt loopplanken over diepten, zorgt in alle voorvallen voor alles en spreekt ook over de herberg. De man die hem opvolgt brengt alles weer in de vorige toestand.
10. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 27
Nero zal opnieuw op aarde verschijnen als een boodschapper en een voorloper van de Kwade die zal komen om de aarde en het menselijk ras te vernietigen.
Echte naam: Benedetto Odescalchi [Como, 19 mei 1611 - Rome, 12 augustus 1689]
Persoonlijk zeer streng in de leer, veroordeelde hij in 1679 een aantal laxistische jezuïetenstellingen en trad tevens op tegen het quiëtisme van Molinos. Alhoewel hij persoonlijk met Molinos bevriend was, gaf hij toch gehoor aan de wens van de inquisitie en veroordeelde hij in 1687 acht molinistische leerstellingen als ketterij.
Innocentius lag tijdens zijn pontificaat geregeld overhoop met Lodewijk XIV. De Franse vorst probeerde steeds meer zijn invloed te doen gelden over de Kerk, tot woede van de paus. In 1682 dwong Lodewijk de clerus vier Gallicaanse artikelen af, die de macht van de paus over de Kerk in Frankrijk inperkten. Innocentius verklaarde de artikelen nog datzelfde jaar ongeldig.
Om de paus tegemoet te komen ging Lodewijk zich vervolgens als de meest christelijke vorst van Europa gedragen. Zo herriep hij in 1685 het Edict van Nantes, wat een hernieuwde gewelddadige vervolging van de Franse protestanten [Hugenoten] inluidde. Innocentius liet echter weten deze drastische maatregelen niet op prijs te stellen.
Innocentius zette zich onvermoeibaar in voor de bevrijding van Wenen in 1683, toen de stad werd belegerd door de Turkse legers. Hij spoorde de Duitse vorsten en de Poolse koning Jan Sobieski aan legers te sturen naar Wenen en verstrekte hen omvangrijke sommen geld.
Chris De Bodt
12. De Berkenboomprofetieën [deel 6]
Aloïs Irlmaier
Diegenen ten zuiden van de Donau moeten geen angst hebben van de Russen. De volkeren tussen Watsman berg en Wendelstein moeten niet bezorgd zijn en zullen geïsoleerd worden.
Dan vliegt er vanuit "K" [Keulen?] een vlammende tong naar het noordwesten, westen en zuiden. Eén keer vliegt de tong kort en dan brandt er een stad ten noorden van Saurisel [nabij Berechtsgarten].
De inwoners van Munchen zal niet veel overkomen, maar er zal wel een beetje onrust zijn. Een grote hongersnood zal komen en zal de dieren van de boer nemen. De boer zal zich moeten verweren tot het uiterste want ze zullen hem zelfs zijn ondergoed willen ontnemen.
Tegelijkertijd zal er een grote man opstaan en op dat ogenblik zal de oorlog stoppen. Het duurt allemaal niet lang.
Het gebaarde volk van zeven maal "gisteren" zal uiteindelijk eindigen en hun vijand zal vluchten. Op de oever van de rivier zullen ze hun kamp opslaan en vechten met wanhoop. Daar zal hun macht vernietigd worden, gebroken, zo hard dat één in leven zal blijven om thuis het verlies te gaan rapporteren.
Ik zie drie dingen, zijn het drie dagen, drie weken of drie maanden, ik weet het niet.
In Rusland zal een nieuwe revolutie uitbreken en een burgeroorlog. De lijken zullen zo talrijk zijn, dat ze moeilijk te verwijderen zullen zijn van de straten.
Het Russische volk zal terug beginnen te geloven in Christus en het kruis zal terug vereerd worden.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
13. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 3]
Het sacrament van de Verzoening
De belijdenis van de zoon
Na de belijdenis en het wachten volgt de absolutie. Allereerst voor Jezus. Want in de verlatenheid van het kruis en de eenzaamheid van het graf was de voelbare gemeenschap van Jezus met de Vader opgeheven. En kijk, met de glorierijke verrijzenis wordt de gemeenschapsband hersteld en de eenzaamheid van Goede Vrijdag en Stille Zaterdag herschapen. Op paaszondag zien we de Zoon, bevrijd van de angst waarin het gewicht van de zonde Hem had gestort, verlost van de ketens des doods, in de strikte zin van het woord vrijgesproken, bevrijd van de macht van zonde en dood die de hele wereld gevangen hield. In deze zin spreek ik over de verrijzenis als de absolutie van Pasen: Jezus krijgt er voor heel de mensheid vergeving van de zonde die Hij in onze plaats heeft gedragen. Sinds de dag dat de Vader tot Jezus sprak: Gij zijt mijn Zoon, heden heb ik u verwekt, sinds deze nieuwe en definitieve geboorte van de Zoon, is voor Jezus en voor ons alles nieuw. In de grote vreugde van Pasen is de hemel voor eeuwig toegankelijk. Want Diegene die verrezen weer is opgevaren ten hemel, is ook Diegene die alle menselijke ellende heeft gedragen en doorstaan. Etiam peccata! riep Augustinus uit. Nu zelfs de zonden door het smetteloze Lam gedragen en weggenomen zijn, vormen zij niet langer een onoverkomelijke hinderpaal en worden zij, door de genade van de vergiffenis, de gelegenheid voor de meest volkomen gave van allemaal, namelijk deze van de barmhartigheid.
André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Deze reeks wordt verzorgd door Anne Van Der Sloten
04-05-2011
4 mei 2011
4 mei 2011
1. Medjugorje: laatste nieuws uit het dorp zelf
Wist u dat op Goede Vrijdag, Onze Lieve Vrouw verschenen is op de Krizevac om 23.30 uur savonds aan Marija Pavlovic? Zij heeft geen boodschap doorgegeven. Marija Pavlovic heeft juist gezegd dat Onze Lieve Vrouw heel lang over iedereen gebeden heeft. Na de verschijning zijn er twee sterren uit de hemel neergevallen. Men zegt dat dit uiterst zeldzaam en eigenlijk bijna nooit gebeurd is dat Onze Lieve Vrouw op de Krizevac aan Maria en zo laat verschenen is. Het is geleden van in het begin van de Verschijningen.
Wist u dat verleden woensdag, Vicka, na haar uitleg zeker een half uur over de mensen heeft gebeden? Zo lang hebben ze dit nog nooit geweten. Het was heel intens. De mensen voelden zich precies in de hemel. Zij legt niet meer persoonlijk de handen op, behalve dan in haar privaat gedeelte, waar heel zieke mensen mogen komen.
Gans Medjugorje zwijgt, maar is er zeker van dat wij iets te verwachten hebben.
2. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 5]
Linda Rolinski's bekering
Mijn ervaring met Medjugorje
Mijn echtgenoot Stan vertede me ons ons kind op te voeden als een Katholiek kind. Ik antwoordde: "Geen sprake van!" Ik had de gebruikelijke Protestantse tegenwerpingne tegen het Katholiscime en de Katholieken. Ik was niet Katholiek en het was ook niet de bedoeling dat ik Katholiek zou worden, ook al drongen mijn echtgenoot en mijn vrienden er zo sterk op aan.
In 1986 gaven onze vriendin Cecilia Borowski en haar man, Richard, beide vrome Katholieken, mij enkele brochures en artikels over hoe de Heilige Maagd sinds 1991 verscheen aan zes kinderen in een klein dorp in Kroatië, Medjugurge en hoe Zij sindsdien boodschappen doorgaf. De artikelen waren geschreven door de Lutherse Protestant, Wayne Weible [daarna is hij Katholiek geworden]. Vreemd genoeg kon ik de artikels en brochures niet neerleggen en bleef ze lezen en herlezen en Ik vertelde Cecilia toen, dat indien ze langs ginds zou gaan, ik graag had meegegaan.
Ik hou van reizen en ik had reeds gehoord over Fatima en Lourdes. Als de Heilige Moeder werkelijk in Medjugorje verscheen, was dit voor mij mooi meegenomen, maar ik wou eigenlijk alleen maar gaan omdat het iets nieuws was, gewoon uit nieuwsgierigheid. Het is niet omdat er een troepje samengedrongen en hysterische katholieken geloofden dat de Moeder Gods daar verscheen, dat dit ook betekende dat dit in feite ook gebeurde. In ieder geval was ik vastbeloten om mij niet te laten opgaan in deze "massahysterie."
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
3. Historische achtergrond van Manoppello
Toevoegsel van een lezer van ons blog
Verslag van de lezing "Heilige Gelaat, Volto Santo van Manoppello," te Amsterdam [13 februari 2011]
Het Gelaat van God
Door: Zuster Petra Maria Steiner, tesamen met Zuster Tabita, uit Manoppello, Italië. Ouder dan de evangelies zijn de zwachtels uit Jezus grafkamer. [vgl. Joh. 20,1-8]
Pater Pio zei in 1963: "Het Volto Santo in Manoppello is zeker het grootste wonder, dat wij hebben!"
Manoppello [klein dorp] ligt op de hoogte van Rome, 180 km oostelijker, 30 km vd zee af, bij Pescara. Het gebergte heet: Maiellagebergte; Abruzzen.
Oer-relikwie van het Christendom
De Maiellabergketen is in de middeleeuwen al een "heilig" gebergte en Manoppello wordt een "klein Jeruzalem" genoemd. In de kerk wordt vanaf 17de eeuw het Volto Santo bewaard.
In de 16de eeuw kwam een "pelgrim" een pakketje brengen aan een arts. De arts opende het pakketje en wilde vervolgens de "pelgrim" bedanken, maar hij was verdwenen... MEN ZIET NIETS van het Gelaat, want het is doorschijnend ...
Waarom komen wij voor een stukje stof? Het is totaal doorzichtig...van mosselzijde, Byssus genaamd en in de middeleeuwen "goud van de zee" genoemd, ontnomen aan mosselen op de bodem van de zee. De mossel staat rechtop...en van de wortels!....is dit Doek vervaardigd... De stof behoorde toe aan koningen omdat het zeer kostbaar was.
Wetenschappers hebben vastgesteld dat er geen verf is gebruikt. Dus het is een schilderij zónder verf. Dichterbij komend ziet men iets: neus, mond etc. Je denkt: wellicht een foto!.... Maar een foto blijft een foto, onafhankelijk van de afstand. Een foto heet lichtbeeltenis.
Het Volto Santo heeft iets met "licht" te maken. Bij verandering van richting, ziet men een andere dimensie. Omdat het Volto Santo "doorzichtig" is ziet men er de huizen en autos van de overkant van de straat doorheen.
Rita
4. De maagdelijke geboorte (vervolg)
Marias lofzang
Laat ons verder zoeken naar bewijzen van Marias onschuld. Het volgende bewijsstuk is het prachtige loflied dat Maria zingt tot Elisabeth:
46. En Maria sprak:
47 "Mijn hart prijst hoog de Heer, van vreugde juicht mijn geest om God mijn redder;
48. Daar Hij welwillend neerzag op de kleinheid zijner dienstmaagd. En zie, van heden af prijst elk geslacht mij zalig
49. Omdat aan mij zijn wonderwerken deed, Die machtig is, en heilig is zijn Naam.
50. Barmhartig is Hij van geslacht tot geslacht voor hen die Hem vrezen."
Ik stel mij de vraag: Welke ongehuwd zwanger meisje heeft zich ooit zo gedragen: Een loflied zingende voor haar familie?
Het gedrag van Maria is dat van een onschuldige!
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 112]
Schrift 1
207. Vandaag heb ik gebeden voor een stervende ziel, die zonder de heilige Sacramenten stierf en er nochtans vurig naar verlangde. Maar het was te laat. Het is een familielid, de vrouw van mijn oom. Deze ziel was aan God aangenaam. Op dat moment bestond de afstand niet tussen ons.
208. O gij, kleine dagelijkse offertjes, gij zijt voor mij als veldbloemen, waarmee ik de voeten van mijn welbeminde Jezus bedek. Soms vergelijk ik deze kleine dingen met heldhaftige deugden: wat ze voortdurend hernieuwen, vraagt heldhaftigheid.
209. In het lijden zoek ik geen hulp bij de schepselen, maar God is alles voor mij, hoewel het soms lijkt dat zelfs Jezus me niet hoort; dan bewapen ik mij met geduld en stilte, als een duif die niet klaagt en geen verbittering kent wanneer men haar jongen wegneemt. Ik wil zweven in de hitte zelf van de zon en ik wil me niet ophouden in de nevels. Ik zal niet verzwakken, want van U krijg ik alles, o Gij mijn kracht.
210. Ik bid de Heer vurig dat Hij gelieve mijn geloof te versterken om in de grijsheid van het dagelijks leven me niet te gedragen naar de menselijke ingesteldheid, maar naar de geest. O, hoe trekt alles de mens naar de aarde, maar het levend geloof houdt de ziel in de hogere sferen en zet de eigenliefde op haar plaats, namelijk de laatste.
211. Opnieuw daalt de duisternis over mijn ziel. Het lijkt me of ik onder de invloed van de verbeelding ben. Toen ik ging biechten om licht en vrede te putten, heb ik die niet gevonden. De biechtvader heeft nog meer twijfels geschapen dan er eerst waren. Hij heeft mij gezegd: "Zuster, ik kan niet onderscheiden welke kracht op u werkt, wellicht God of wellicht de kwade geest." Toen ik uit de biechtstoel wegging, overwoog ik deze woorden. Hoe meer ik ze overwoog hoe dieper mijn ziel in de duisternis stortte. Jezus, wat dan? Toen Jezus mij met welwillendheid naderde, vreesde ik. "Zijt Gij echt Jezus?" Langs een kant trekt de liefde mij aan en langs de andere weerhoudt de angst mij. Wat een foltering, ik kan het niet beschrijven.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 112]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
De scepter van hemel en aarde kwam van bij het begin in handen van Gods Zoon. Deze ontelbare werelden, waarvan aantal en afmetingen alle begrip overstijgen, zijn maar een klein deel van de bruidschat aan zijn menselijkheid toegekend vanwege zijn onverbrekelijke vereniging met de godheid, "want God, zijn Vader, heeft alles aan zijn voeten gelegd, Hem aan zijn rechterhand geplaatst in de hemel, boven elk vorstendom, macht, deugd en overwicht, boven alles wat een naam draagt nu in de komende eeuwen. Hij is de band tussen zichtbare en onzichtbare dingen, en alles wat geschapen werd bestaat maar door Hem in Hem..." [Ef. 1,21].
Als je me nu vraagt waarom, onder alle andere onvergelijkbaar uitgestrekter en stralender middens de Schepper de kleinste bewoonde ster heeft ontwaard voor de plek van zijn vernietiging, het tafereel van zijn activiteiten en mysteries van zijn Menswording en Verlossing, zou ik zeggen dat het ongeschapen Woord, om de diepte en de overmaat van zijn liefde te verkondigen door zich buitenmaats te vernederen, naar de schoot van zijn Vader en de heuvels van zijn Eeuwigheid gesneld is en zo alle trappen van de intellectuele hiërarchie zonder stilstaan heeft beklommen. Hij doorkruiste de hemel met de engelachtige wezens waarmee hij zich niet verenigt en in hun woning is zijn verblijf niet: Nusquam enim angelos appehendit [Hebr 2,16]. Daarna daalde Hij af naar de hoogste streken van het firmament die de grote zonnen verlichten en beoordeelde ze te weelderig en te blinkend. Zoals in het Hooglied staat, Hij daalde snel heuvel na heuvel af tot Hij bij het minste terecht kwam: Ecce venit saliens in montibus [7,2]. Om er zijn sterfelijke stappen te vestigen, zich te verbergen en te lijden verkoos Hij onder alle sterren van de schepping een van de kleinste en meest duistere. Zo werd in aanzien van werelden en wezens dit woord van de Profeet vervuld [Ps 112,16]: "Hij heeft de arme uit het niets doen opstaan en hem uit het stof en het mest verheven."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [19/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 21]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Het avontuur van de muilezeldrijvers
De buurt van Font-Claire was eigendom van het gezin Rolland, een van de best bedeelde families in de streek. Woonachtig in Remollon bezat Jean Rolland meerdere velden en wijngaarden op het gebied van Saint-Etienne en hij had er een huis: Hij zal de grond in de vallei van Fours bezitten waarop de grote gebeurtenissen van 1664 zich zullen afspelen. Hij stond bekend en werd gevreesd voor zijn brutaliteit, "zo brutaal," noteert Gaillard "dat niemand bij hem bleef wonen, want hij sloeg even rap als hij sprak." Maar de zachtheid van Benoîte slaagde erin deze gewelddadige te bedaren en haar berispingen raken hem zo dat hij nooit kwaad op haar wordt, "tot grote opluchting van zijn vrouw die daardoor de herderin zo graag mocht."
Deze bijzondere uitstraling van Benoîte, van wie de opmerkingen de stugheid van deze man intoomde, wordt in het dorp opgemerkt. Zo schrijft M. Peytieu: "Toen begon God in haar iets heel bijzonder te doen blinken."
Hier nog een andere trek uit die tijd:
Rolland gaf Benoîte soms een gezel die Joseph Souchon heette. Deze rakker, "zeer braaf, zacht en bescheiden," ging fruit jatten aan de bomen van de buren en bracht het naar Benoîte. Kwaad om van dit vergrijp te profiteren zei ze op een dag dat ze niet meer met hem wou hoeden, want ze beledigden God door deze kleine diefstallen. Door haar gevoelig geweten reageert de herderin energiek, want ze wilt nooit schipperen met de innerlijke Stem.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 242]
Johannes de apostel
Joh.17:23b ... en dat U hen liefhad zoals U Mij liefhad.
In deze beide teksten stelt Jezus dat Hij voor Zijn leerlingen voelt wat de Vader voor Hem voelt, maar niet alleen dat. Wat de Vader voor Jezus voelt is precies hetzelfde als wat ook de Vader voor de leerlingen van Jezus voelt. M.a.w. de liefde binnen de Drie-Eenheid is de liefde waarmee de Vader en de Zoon gevoelens koesteren voor de leerlingen van Jezus, d.w.z. alle gelovigen binnen de gemeente van Jezus Christus. Het opmerkelijke is echter dat in de andere drie evangeliën niets geschreven wordt over deze waarheid. Het is Johannes alleen die uitvoerig verslag doet van dit gesprek tussen Jezus en Zijn leerlingen. En in deze uitspraak van Jezus heeft Johannes zijn geestelijke identiteit gevonden, want hij noemt zichzelf "de leerling van wie Jezus hield."
Op het moment dat Johannes dit schreef was hij aan het einde van zijn natuurlijke leven gekomen, en hij had heel wat meegemaakt. Hij was een van de belangrijkste leiders van de grote opwekking in Jeruzalem die begon op de pinksterdag in Hand.2. Hij werd door God gebruikt om het vuur van opwekking in Samaria aan te steken in Hand.8:14-17, na het voorbereidende werk door Filippus de diaken [8:5-8]. Johannes was bevriend met alle grote geestelijke leiders in Jeruzalem, en hij was zelf een van de steunpilaren in deze zeer grote gemeente [Gal.2:9]. Bovendien had hij van Jezus Zelf het bijzondere voorrecht gekregen om voor Maria, de moeder van Jezus, te zorgen na de dood van Jezus [Joh.19:26-27]. Later verhuisde hij naar de stad Efeze waar in Hand.19 een ongelooflijk grote opwekking was uitgebroken door de bediening van Paulus. Johannes bleef daar tot zijn dood wonen en vervulde een zeer grote rol in de gemeente van Efeze als een geestelijke vader. Hij had alle redenen om zijn geestelijke identiteit te vinden in het succes dat hij als apostel ervoer in zijn werk voor het koninkrijk van God.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 67]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Echtscheiding van Herodes veroordeeld
25 september. De ochtend van de vijfentwintigste vertrokken de dopelingen naar Johannes. Jezus begaf zich naar de school waar vele mensen samenstroomden. In zijn preek sprak Hij volgens gewoonte over de doop en de Messias, en hoe men Hem niet zou willen erkennen. Hij verweet hun ook hun eigenzinnige gehechtheid aan oude, ijdele gewoonten, waarin het hoofdgebrek van die mensen bestond. Zij waren over het algemeen vrij eenvoudig en namen alles goedschiks aan.
Hierna liet Jezus Zich door de overste van de synagoge tot tien zieken brengen. Hij genas er geen enkele, want Hij had reeds tot Eliud en tot zijn vijf leerlingen gezegd dat Hij dit in de nabijheid van Jeruzalem voor zijn doop niet wilde doen. Het waren meest zij die aan waterzucht en jicht leden en ook enkele zieke vrouwen. Maar Hij vermaande ze en zei tot ieder van hen in het bijzonder wat zij geestelijk moesten doen, omdat hun ziekten ten dele straffen voor hun zonden waren. Aan enigen beval Hij zich te reinigen en de doop te gaan ontvangen.
In de herberg was nog een avondmaal en er waren vele mannen uit het dorp tegenwoordig. Vóór de maaltijd brachten deze het gesprek op de verboden, overspelige omgang van Herodes. Zij keurden die af en polsten Jezus naar zijn mening hierover. Jezus laakte Herodes handel en wandel met onverbiddelijkheid, maar tevens zei Hij: "Indien men over anderen recht wil spreken, moet men ook zichzelf rechten."
Voorts brandmerkte Hij streng alle huwelijkszonden. In dit dorp waren immers vele zondaars en Jezus sprak met allen in het bijzonder en verweet hun zeer streng hun overspelig leven. Hij zei aan velen persoonlijk ook hun geheimste zonden, zodat zij geheel onder de indruk boetvaardigheid beloofden.
Jezus begaf zich van hier op weg naar Betanië. De afstand kan nog 6 uren zijn. Hij kwam nu weer tussen bergen. Daar in het land is het nu reeds winterachtig weer. De lucht is overtrokken en beneveld en s nachts is het vaak reeds zo koud, dat er rijp valt. De winter begon dit jaar vroeg. Jezus hult zijn hoofd in een doek en Hij gaat nu recht naar het oosten. 11. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 26
Deze goddeloze man zal bevelen geven om hem als God te vereren en te aanbidden, want hij zal zeggen dat hij Christus is, alhoewel hij Zijn vijand is. Hij zal de kracht ontvangen om wonderen te verrichten, zodat het vuur uit de hemel zal vallen en de zon uit haar koers worden gehaald en het beeld dat hij zal maken, zal kunnen spreken. Door dergelijke "wonderen" zal hij velen verleiden om hem te aanbidden en om het teken op hun handen of voorhoofd te ontvangen. En diegenen die hem niet willen aanbidden, noch het teken willen aanvaarden zullen sterven in vernuftige martelingen. Zo zal hij bijna twee derden van hen vernietigen en het derde deel zal vluchten naar afgelegen plaatsen. Maar met een ondenkbare woede zal hij met zijn leger de bergen bestoken waar de rechtvaardigen heen zijn gevlucht. En wanneer dezen zichzelf zullen omsingeld zien, zullen ze met luide stem de hulp van God inroepen en God zal hen horen en zal hen een Bevrijder zenden.
Echte naam: Benedetto Odescalchi [Como, 19 mei 1611 - Rome, 12 augustus 1689]
Benedetto Odescalchi werd geboren in een rijke koopmansfamilie in Como, waar hij een opleiding kreeg bij de Jezuïeten. Vervolgens studeerde hij rechten in Napels en Rome. In 1645 maakte paus Innocentius X hem kardinaal-legaat in Ferrara, waar hij door zijn hulp aan de ernstig zieken al gauw de bijnaam "vader der armen" kreeg. In 1650 werd hij bisschop van Novara: opnieuw gaf hij geld uit om het lijden van de armen en zieken in zijn diocese te verlichten. Met toestemming van de paus gaf hij deze post in 1656 op ten gunste van zijn broer Giulio en vertrok hij naar Rome. Hij nam er deel aan verschillende congregaties.
Na het overlijden van paus Clemens IX in 1669 was Benedetto reeds een sterke kandidaat als opvolger, maar de Franse vorst Lodewijk XIV verhinderde zijn verkiezing. In 1676, toen zijn opvolger Clemens X stierf, probeerde Lodewijk weliswaar opnieuw de verkiezing van Benedetto Odescalchi te dwarsbomen, maar ditmaal vond hij een meerderheid van de kardinalen en de Romeinen tegenover zich. Op 21 september 1676 werd Benedetto officieel tot de nieuwe paus Innocentius XI gekozen.
Het pausschap van Innocentius XI werd gekenmerkt door zijn strijd tegen het nepotisme en zijn sobere levensstijl. Onmiddellijk na zijn aantrede bracht hij de uitgaven van de Curie drastisch terug en pakte het nepotisme onder de kardinalen hard aan. Met succes, want het astronomische tekort van 170.000 scudi bij zijn aantreden was binnen enkele jaren omgezet in een overschot. Zelf leefde de paus zeer sober: hij was een ware asceet die het volk meed, de meest onaangename vertrekken van het Vaticaanse paleis bewoonde en eenvoudige gewaden droeg. Voorts spoorde hij de kardinalen en zijn onderdanen aan om eveneens zuiver te leven. Theaters achtte hij immoreel, diepe decolletés waren verboden en de paus stuurde zelfs dienaars door Rome om korsetten en gewaagde kleding in beslag te nemen.
Chris De Bodt
13. De Berkenboomprofetieën [deel 6]
Aloïs Irlmaier
De tanks rijden, maar deze die erin rijden zijn overdekt met de dood. Daar waar het valt, zal niets overleven. Geen bomen, geen bloemen, geen dieren, geen gras. Alles zal verdorren en zwart worden. De huizen zullen overeind blijven.
Wat het is weet ik niet en kan ik niet zeggen. Het is een lange lijn. Wie ze overschrijdt, sterft. De soldaten van het oosten kunnen niet naar het westen en die van het westen niet naar het oosten. De wind blaast de dodelijke wolk naar het oosten. Plotseling zullen de oostelijke legers ineenstorten. Ze gooien alles weg wat ze bijhebben en proberen naar het noorden te vluchten, maar niemand zal terugkeren.
Bij de Rijn zullen de dingen een einde nemen. Van de drie legers zal er geen enkele soldaat naar huis keren. Er zullen zoveel doden zijn: duizenden dode lichamen, zwart, het rottende vlees valt van de beenderen.
Dan komt er een enkel vliegtuig uit het oosten. Het gooit een "neutraliseerder" in het groot water bij Engeland. Dan verheft het water zich als uit één stuk zo hoog als een toren en valt terug neer. Het veroorzaakt een aardbeving en een enorme golf en alles zal overstromen. Bijna alles van Engeland en de Europese kust tot Berlijn zal zinken met uitzondering van een paar bergpieken.
Tegelijkertijd zal een nieuw land oprijzen dat vroeger bestond [Atlantis]. Drie grote steden zullen zinken. Eén door het water [Londen]. De tweede zal zinken [New York] en de derde zal uiteenvallen [Rome]. De stad met de ijzeren toren [Parijs] zal in brand gezet worden door zijn inwoners en zal gelijkgemaakt worden met de grond.
Ook in Italië zal het zeer slecht zijn. Alle priesters, uitgezonderd zes, zullen vermoord worden. De paus zal vluchten.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
14. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 2]
Het sacrament van de Verzoening
Alle sacramenten hebben hun oorsprong en hun toonbeeld in Christus. Het eerste doopsel is dat van Jezus zelf toen Hij werd ondergedompeld in de dood en herrees in een nieuw leven. Het eerste vormsel is de zalving die de Zoon heeft gekregen van de Heilige Geest bij zijn ontvangenis in de schoot van Maria, vervolgens bij zijn doopsel in de Jordaan, en ten slotte op de dag van zijn opstanding en zijn verheerlijking door de H. Geest van Pinksteren. En zo verder voor alle sacramenten, met inbegrip van het sacrament van de verzoening, hoe verrassend dit ook kan lijken.
De belijdenis van de zoon
Het eerste boetesacrament heeft Jezus zelf ingesteld op het kruis door de zonden van de wereld op zich te nemen en dit te bekennen voor het aanschijn van de Vader en het gehele universum. De belijdenis van Christus is dus net zoals de onze begonnen met de erkenning van de zonden. Opdat de Vader ons zou kunnen herkennen in zijn Zoon, ons onze fouten zou kunnen vergeven en ons aldus weer zou kunnen binnenleiden in de gemeenschap met Hem, is Christus begonnen met op het kruis uiting te geven aan de volle ernst van onze zonde. Hij is het Lam Gods geworden dat de zonden van de wereld draagt [cf. Joh. 1, 29], de ware bronzen gifslang die opgericht alle gif van de zonde in zich draagt om de wereld van haar beet te verlossen [cf. Joh. 3, 14-15; Num. 21, 4-9], de Rechtvaardige die de verdiende vloek van de zondaars op zich neemt [cf. Gal. 3, 13; Deut. 21, 23], de Onschuldige voor de mensen tot zonde gemaakt [cf. 2 Kor. 5,21] en [innig met de Vader verbonden] deelgenoot werd van hun verwijdering van God: "Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?" [Mar. 15, 34]. Het is de eerste belijdenis van de mensheid. Het is het eerste Confiteor in naam van het hele mensdom door de Zoon uitgesproken. Voortaan zullen de zondaars, wanneer ze hun schuldbelijdenis willen plaatsen binnen deze van de Kerk, enkel hun persoonlijke bekentenis hoeven in te passen in de grote belijdenis van Jezus namens allen.
Na de belijdenis komt het wachten. Nadat Hij de geest [of de Geest] had gegeven, belandt Jezus in de toestand van de doden vóór Pasen, in de onmacht van wie geen vat meer heeft op deze wereld en, nog verstoken van de vreugde van de nieuwe wereld, de gevangene is van het dodenrijk: "Hij is neergedaald ter helle," zoals het Symbolum van de Apostelen het uitdrukt [cf. 1 Petr. 3, 19]. Misschien bereikt zijn zelfontlediging, zijn "kenosis" [cf. Fil. 2, 7] hier wel zijn hoogtepunt. Deze passieve ervaring van solidariteit met de verloren mensheid vormt de tussentijd tussen de actieve belijdenis van de zonde van de wereld op het kruis en de "absolutie van Pasen." Tijdens deze "pauze" van Stille Zaterdag vermag Christus niets meer. Hij kan enkel afwachten dat de Vader Hem opwekt ... We bevinden ons in de diepste diepte van het paasmysterie: in de hel, in de passiviteit van de dood "wacht" Christus op de welwillendheid van de Vader.
André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Deze reeks wordt verzorgd door Anne Van Der Sloten
03-05-2011
3 mei 2011
3 mei 2011
1. Paus Johannes Paulus II zalig verklaard
Paus Johannes Paulus II is zondag in de Sint-Pietersbasiliek zalig verklaard door zijn opvolger Paus Benedictus XVI. De ceremonie lokte één miljoen mensen naar de Italiaanse hoofdstad. Het overvolle Sint-Pietersplein kleurde wit en rood, de kleuren van de Poolse vlag. De misviering duurde drie uur.
Rond 10 uur is de mis in de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad van start gegaan. De zaligverklaring werd ingeleid met een levensbeschrijving van Johannes Paulus. Daarna sprak paus Benedictus de zaligverklaring uit in het Latijn en werd een immense foto van een lachende paus Johannes Paulus ontrold. Zijn feestdag wordt op 22 oktober gevierd, de dag waarop hij in 1978 paus werd. De menigte juichte, applaudisseerde en huilde.
Tijdens de bijna drie uur durende mis bad Benedictus bij de kist van Johannes Paulus in de Sint-Pieter. Ook nam hij een zilveren relikwie in ontvangst met daarin een flesje bloed van Johannes Paulus.
Volgens de Italiaanse politie zijn ongeveer één miljoen gelovigen naar Rome afgereisd om de zaligverklaring bij te wonen. De gelovigen die geen plaatsje op het Sint-Pietersplein wisten te bemachtigen, kunnen de ceremonie volgen op één van de veertien grote schermen die elders in de stad staan opgesteld.
Delegaties
Op de plechtigheid waren 86 officiële delegaties uit de hele wereld aanwezig met onder hen 16 staatshoofden. Voor ons land waren koning Albert en koningin Paola, en premier Yves Leterme de vertegenwoordigers. Maar ook Robert Mugabe, de president van Zimbabwe, woonde de viering bij. Internationaal is Mugabe een paria wegens beschuldigd van schendingen van de mensenrechten. Sinds 2002 is hij niet meer welkom in de Europese Unie, maar Vaticaanstad maakt geen deel uit van de Unie en gaf Mugabe de toelating om naar Rome af te zakken.
Met slechts één ambassadeur was de Amerikaanse delegatie heel wat minder opvallend dan bij de begrafenis van Johannes Paulus II, toen president George Bush jr. zelf naar Rome afzakte. Behalve Libanon en de Palestijnse PLO stuurden de Arabische landen geen delegatie.
Een van de meest opgemerkte gasten was de 49-jarige Franse non Marie Simon-Pierre. Haar genezing van de ziekte van Parkinson wordt toegedicht aan Johannes Paulus II en werd aangehaald als argument voor de zaligverklaring.
De zaligverklaring geeft ook aanleiding tot grote festiviteiten in zijn thuisland Polen. Er zijn onder meer evenementen aan de gang in zijn geboorteplaats Wadowice en in Krakau, waar hij jarenlang aartsbisschop was.
Poolse pelgrims
De vele honderdduizenden gelovigen zijn naar Rome gekomen om hun papa zalig te zien verklaren. Het opvallendst aanwezig zijn toch de Poolse pelgrims. Met naar schatting 70.000 tot 80.000 zijn ze afgereisd. Polen is dan ook het geboorteland van Johannes Paulus. Karol Lawniczak is samen met zijn vriend Rafal Olszak helemaal met de fiets vanuit Polen gekomen. In drie weken hebben ze 2.000 kilometer afgelegd. Ik wilde er een echte pelgrimstocht van maken, zegt de 24-jarige student fysica uit Lodz.
Karol zegt dat hij een speciale band heeft met zijn naamgenoot Karol Wojtyla. Ik was nauwelijks enkele weken oud toen mijn ouders, samen met mij, naar Johannes Paulus gingen kijken toen die voor de eerste keer opnieuw Polen bezocht als paus. Ik ben naar zijn begrafenis geweest. En daarom vind ik dat ik nu hier opnieuw moet zijn.
Wat hij voor mij betekent? Dat kan ik moeilijk in enkele woorden zeggen. Hij is een heel speciaal figuur, in spirituele zin. Hij is toch een soort van vader voor alle Polen.
Over de koppen lopen
Het Sint-Pietersplein was gisterenavond afgesloten voor het publiek. Vele duizenden pelgrims hebben dan ook de nacht doorgebracht op de Ponte Vittorio Emanuele of rond de Engelenburcht. Sinds vanochtend 5.30 uur is het plein opnieuw open. Een uur later was het al volgestroomd met gelovigen die de zaligverklaring willen bijwonen. De massa zat er dicht opeen gedrukt. Veel mensen probeerden tevergeefs nog een plaats te bemachtigen.
Er zijn mensen uit een honderdtal landen aanwezig, voor het grootste deel uit Europa. Er duiken vooral veel Polen met vlaggen op. Ook zusters, priesters en religieuzen zijn talrijk. Er zijn veel jeugdgroepen aanwezig, net als gezinnen.
Gelovigen lagen rij aan rij in slaapzakken. Herman Marcello was helemaal uit Argentinië overgevlogen om de plechtigheid mee te maken. Volgens mij was hij de eerste paus die mijn land bezocht. Hij heeft de kerk weer dichter bij de jeugd gebracht. Daarom ben ik hier. Een jonge Poolse priester in zwart gewaad zal ook in de open lucht overnachten. Wij Polen zijn sterk, lacht hij.
In de meer dan 4 uur durende opname kunt u het allemaal nog een herbeleven
2. Osama bin Laden gedood door Special Forces
Osama bin Laden, de meestgezochte terrorist ter wereld die beschouwd wordt als het brein achter de aanslagen van 9/11, is eergisteren gedood. Een speciaal team van het Amerikaanse leger heeft hem doodgeschoten in Pakistan, meldt de Amerikaanse president Barack Obama.
Dag van zaligverklaring van heiligste man ter wereld wordt ook de dag van de dood van de grootste misdadiger ter wereld
Volgens Obama kwamen de Amerikanen de 54-jarige bin Laden al in augustus op het spoor, maar duurde het nog maanden voordat de inlichtingendiensten zeker wisten waar de terroristenleider zich bevond. Dat werd vorige week pas duidelijk.
Een klein team van 'special forces' drong het gebouw binnen waar bin Laden zich bevond in Abbottabad, 50 kilometer ten noordoosten van de Pakistaanse hoofdstad Islamabad. Ze brachten hem om en namen zijn lichaam mee. Dat is inmiddels geïdentificeerd via DNA-onderzoek. Obama stelt dat Pakistan de VS heeft geholpen bij de zoektocht naar bin Laden, en dat bij de operatie geen Amerikanen zijn omgekomen. Pakistaanse tv-zenders toonden vandaag beelden van wat het bebloede gezicht van Osama zou zijn.
Volgens bronnen in het Witte Huis kwam bij de inval ook een volwassen zoon van Osama om, net als twee mannen en een vrouw. De mannen werkten als koeriers voor bin Laden. "Een vrouw werd gedood toen een van de militanten haar gebruikte als menselijk schild. Twee andere vrouwen raakten gewond", zegt een anonieme medewerker van het Witte Huis. Osama kreeg een kogel in het hoofd.
Obama benadrukt verder dat de Verenigde Staten niet in oorlog zijn met de islam, en stelt dat bin Laden net oorlog voerde tegen moslims die ook slachtoffer werden van de aanslagen van al-Qaida. "Bin Laden was geen moslimleider, hij was een massamoordenaar", luidt het. Het lichaam van de terrorist wordt behandeld volgens de regels van de islam.
Al-Qaida lag aan de basis van de aanslagen met gekaapte vliegtuigen van 11 september 2001, waarbij 3.000 mensen om het leven kwamen. Osama bin Laden leidde de organisatie, aldus Obama. Hij beklemtoont dat de zoektocht naar bin Laden voor hem een "topprioriteit" was. "Gerechtigheid is geschied", verklaart de Amerikaanse president.
De president maakt wel duidelijk dat met de dood van Osama geen einde komt aan de strijd tegen het terrorisme. Al-Qaida zal doorgaan met aanslagen tegen de Verenigde Staten en in de rest van de wereld, waarschuwt Obama. De VS moeten dus waakzaam blijven.
De president zijn toespraak van zondagavond
Aan de hekken van het Witte Huis staan inmiddels al duizenden mensen hun vreugde uit te schreeuwen. Ze roepen "USA, USA". Ook in Los Angeles gingen juichende mensen de straat op met vlaggen. In New York hebben de mensen zich verzameld op Times Square en op Ground Zero, de plek waar de Twin Towers op 11 september 2001 ineenstortten. De politie doet mee aan de vieringen en poseert voor foto's. Her en der wordt het volkslied gezongen.
De voormalige Amerikaanse president George W. Bush noemt de dood van Osama een "gedenkwaardige prestatie". "Het gevecht tegen terrorisme gaat door, maar vanavond heeft Amerika een niet mis te verstane boodschap uitgezonden: het maakt niet uit hoelang het duurt, het recht zal zegevieren.
De meeste moorden vonden opnieuw plaats in het noorden van het land, waar drugsbendes elkaar bestrijden op de smokkelroutes naar de Verenigde Staten. Circa 450 lijken zijn gevonden in zogeheten narco-graven, de massagraven waarin de drugsbendes hun slachtoffers laten verdwijnen.
De meeste van deze doden zijn migranten uit het zuiden van Mexico en Midden-Amerika. Ze raakten op hun weg naar de Verenigde Staten verstrikt in het geweld van de drugsbendes, die veel van de migranten chanteren. In 2010 zijn in Mexico meer dan 15.000 mensen gedood.
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 4]
Tom Hubbards bekering
Op een dag kwam mijn vriend erg opgewonden binnen op het werk. Hij had meer informatie verzameld over Medjugorje en deelde deze met mij. Het hele Medjugorje verhaal was opgeschreven op pamfletten die men kon uitvouwen. De zieners werden voorgesteld en ik concentreerde mij op Jakov, die aanzienlijk jonger was dan de anderen. Ik las alles over hem en begon daarop bij mezelf te denken: hoe kan een kind van negen jaar verhalen als deze vezinnen en niet breken bij zijn ondervragingen en bedreigingen? Ik dacht aan toen ik negen jaar was, en ik zelf zou op dezelfde wijze hebben gereageerd als Jakov. Maar bedrog zou ik niet kunnen verbergen. Ik zou zou door de mand vallen, tenzij ik werkelijk iets zou gezien gezien hebben, en in zijn geval was dat Onze Lieve Vrouw van Medjugorje. Na het lezen van het pamflet, voelde ik iets in mijn hart. Het was Onze Lieve Vrouw die Haar handen uitreikte naar mij. Plots wist ik dat Medjugorje echt was en in mijn hart voelde ik dat ik er heen moest gaan. Mijn verlangen was groot en het zat zo diep in mijn bloed, dat ik er bleef aan denken. Nooit had iets mij zo getroffen zoals dit. Ik begon alles te lezen en achterover te slaan wat in mijn handen kwam over Medjugorje, de Kerk, de gebeden, de Heiligen, wat dan ook. Mijn collega bezorgde mij een rozenkrans en ik leerde deze te bidden. Later veranderde deze in goud. Van dan af aan tot nu dacht Ik aan Onze Gezegende Moeder tijdens de hele dag. Het zaad dat Zij eerder had gepland, was nu uitgekomen en ik kon er niet genoeg van Maria leren. Ik ging naar Mariaconferenties en uiteindelijk, in 1991, bekeerde ik mij tot het geloof.
In 1995 maakte ik mijn eerste bedevaartsreis naar Medjugorje. Mijn echtgenote was niet tegen mijn bekering, noch tegen mijn reis naar Medjugorje, alhoewel ze Medjugorje op dat ogenblik nog niet in haar hart voelde. Ik ging terug naar Medjugorje in 1996 en 1997 en hoop terug te komen in juni 2000.
Dit is in hoofdlijnen het verhaal van mijn bekering. Bepaald niet dramatisch, maar voor mij was het dramatisch genoeg om tot de bekering over te gaan.
Hvaljen Isus i Marija Tom Hubbard
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. Historische achtergrond van Manoppello
Pater Clemente hoorde hem aan, maar toen hij de schoonheid en kwaliteit van de Afbeelding zag, werd hij erdoor getroffen en knielde neer en vereerde het. Hij maande Donato aan het niet terug te geven, maar integendeel er nog veel meer geld dan gevraagd voor te geven omdat er geen prijs hoog genoeg was om het te vergoeden.
Hij voegde eraan toe dat het een wonder was en een gave van de Voorzienigheid dat het doek, of de afbeelding althans, in zulke goede staat gebleven was. Dankzij dit geluid en geestelijk advies kalmeerde de dokter en was hij tevreden omdat hij de waarde van het doek onderschat had.
Dezelfde Pater Clemente knipte alle rafels rond het Doek af, ontdeed het van stof , wormen en andere onreinheden en zette het in een staat zoals het nu nog altijd is.
De bovenvermelde Donato Antonio liet de Heilige Afbeelding, die hij met meer devotie wilde omgeven, in een kader zetten met plaatglas langs beide kanten en walnoothout door een broeder, genaamd broeder Remigio van Rapino [hij had geen vertrouwen in andere wereldlijke kunstenaars].
Dankbaar en ijverig besliste de dokter dat het beter was om de Afbeelding meer tot zijn recht te laten komen in een gewijde kerk, geen weerstand biedende aan de hemelse en goddelijke ingeving [door niet te luisteren naar de voortdurende aanvragen en aandringen van andere geestelijken en monniken uit dezelfde regio], gaf hij het aan ons klooster van de Kapucijnen van Manoppello, waar het vereerd word door dat volk tot tevredenheid van deze broeders die het niet moe worden het te vereren. Dit is de inhoud van het historische rapport.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 111]
Schrift 1
204. Een kort gesprek met moeder meesteres [16]. Toen ik haar enkele raadgevingen vroeg in verband met de houding in het innerlijke leven, heeft deze heilige moeder mij met grote klaarheid geantwoord. Ze zei: "Mijn zuster, wanneer ge met de genade Gods zo verder meewerkt, zijt ge maar één pas verwijderd van de innige vereniging met God. Gij begrijpt, mijn zuster, wat ik wil zeggen. Uw eigen weg moet de trouw zijn aan de genade van de Heer. God leidt niet alle zielen langs deze weg."
205. + De verrijzenis. Vandaag, tijdens het feest der verrijzenis, zag ik de Heer Jezus in grote helderheid naar mij toe komen en Hij zei: De vrede zij met u, mijn kinderen, en Hij hief zijn hand op en zegende ons. De wonden in Zijn handen, Zijn voeten en Zijn zijde waren niet verborgen maar lichtend. Toen Hij met zo'n welwillendheid en liefde naar mij keek, ging geheel mijn ziel in Hem op. Hij zei: "Gij hebt voor een groot deel aan mijn lijden deelgenomen, daarom geef Ik dit groot aandeel aan Mijn glorie en Mijn vreugde." Heel het verrijzenisfeest kwam mij voor als één minuut. Een wonderlijke ingetogenheid greep mijn ziel en bleef voor geheel de duur van de feesten. De goedheid van Jezus is zo groot dat ik het niet kan verwoorden.
206. De volgende dag hoorde ik na de heilige Communie een stem: "Mijn dochter, kijk naar de afgrond van Mijn barmhartigheid, vereer en verheerlijk Mijn barmhartigheid en doe dat op de volgende wijze: verzamel al de zondaars van de gehele wereld en stort ze in de afgrond van Mijn barmhartigheid. Ik verlang Mij aan de zielen te geven, Ik verlang de zielen, Mijn dochter. Tijdens Mijn feest, het feest van de Barmhartigheid, gaat ge de hele wereld doorkruisen en alle bezwijkende zielen naar de bron van Mijn Barmhartigheid brengen. Ik zal hen genezen en versterken."
[16] Het betreft hier moeder Margareta Gimbutt.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 111]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Op dit probleem antwoord ik dat de Kerk niets heeft bepaald. De heilige Schrift is er niet om onnodig onze nieuwsgierigheid te bevredigen. In haar relaas over de schepping spreekt ze maar over twee soorten verstand: engelen en mensen. Ze deden niets om ons te leren welke de samenstelling van de mineralen, de planten en dieren is in een ander midden dan datgene wat wij bewonen. Op dat vlak heeft de kerk geen enkel systeem veroordeeld en alles blijft open voor elk vermoeden of mening.
De oude Schriftgeleerden dachten meestal dat de meest verstandige de leiding over de hemelsterren hadden. Het is redelijk te denken dat de wezens die God kunnen eren en zegenen elke ruimte en tijdspanne bezetten. De katholieke traditie wordt dus niet genegeerd door een verband te leggen het materieel bestaan van de sterren en dat van verstandige en vrije wezens zoals wij.
De Kerk geeft ons zelfs te verstaan dat ze betrokken waren bij het eerste providentieel drama van de grote strijd tussen de hogere geesten die Sint Jan in zijn boek Openbaring beschrijft en waarvan onze aardse strijd een vervolg uitmaakt [Is 14,12-13/Apoc 13,7]. Het is in het lichtste gedeelte van de hemel, boven de meest blinkende sterren, zegt Isaias, dat Lucifer trachtte op de troon recht te staan en ervan afgeworpen werd, het is in de hoogste hemel, zegt de Psalmist, dat Jezus zich verheft.
Maar als die gevoelens slechts theologische meningen zijn, wat vaststaat als geloofsartikel is dat alle sterren en zonnen vernieuwd werden door het goddelijk bloed en hebben deelgenomen in de genade van de Verlossing. De Kerk beweert het in een van haar plechtige gezangen: Terra, pontus, astra hoc lavantur flumine.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [18/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 20]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Het avontuur van de muuilezeldrijvers
Benoîte hoedde nabij de bron van Font-Claire in de buurt van Maraisses waar de weg door de vallei loopt. De grond is er steil en wordt er moerassig bij de rivier. Voortaan droog gelegd zijn er nog sporen van vochtigheid.
"Alleen met haar kudde op de grote weg van Saint-Etienne nabij de bron Font-Claire genoemd, lopen muilezeldrijvers die wijn vervoeren haar achterna. Om haar eer te redden, die haar meer waard is dan haar leven, bezield door het geloof en de liefde tot God, loopt ze op het water in het moeras alsof het gewone grond was en zonder de zoom van haar rok nat te maken, biddend tot God en Zijn heilige Moeder om haar te behoeden dat die mensen haar geen kwaad zouden doen. Deze lopen hals over kop om haar in te halen met water tot aan de knieën, zo vol van drift waren ze.
Bij het zien van Benoîte die over het water liep zonder te zwemmen druipen ze beschaamd af en vinden een van hun wijnzakken gescheurd en de wijn weggelopen. Ze bekennen hun zonde, vragen God om vergiffenis, maken overal de deugd van het meisje bekend en het wonder dat God voor haar volbracht door ze op het water te laten lopen zonder haar rok nat te maken."
Dit verhaal van M. Gaillard toont duidelijk de gevoelsmatige zuiverheid van de herderin en de moed om te vluchten op gevaar geen houvast meer te hebben. Hij onderstreept ook het gebruik uit die tijd: brutale drift gevolgd door openbaar berouw. Het wijnverlies schijnt hen een straf uit de Hemel: primaire reactie van grove lui.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 241]
Johannes de apostel
Joh.15:9 Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader Mij heeft liefgehad. Blijf in Mijn liefde.
Jezus deed deze uitspraak tijdens Zijn laatste maaltijd met Zijn leerlingen vlak voordat Hij gearresteerd werd en vervolgens veroordeeld en gekruisigd werd. Wanneer deze uitspraak van Jezus in ons verstand komt en doordringt tot de diepten van ons hart, zal de waarheid ervan ons enorm veranderen. Wanneer de Heilige Geest deze waarheid diep in ons hart kan schrijven, zal dit een blijvende invloed uitoefenen op onze emotionele conditie. Deze verandering zal niet onmiddellijk plaatsvinden, maar door de tijd heen grote invloed op ons hart uitoefenen.
Jezus spreekt in deze tekst over de gevoelens van de Eerste Persoon van de Goddelijke Drie-Eenheid, dat is de Vader; de Vader koestert eeuwige gevoelens van liefde voor de Tweede Persoon van de Drie-Eenheid, dat is Jezus de Zoon. Het is voor ons mensen niet voor te stellen, maar het hart van de Vader in Zijn onvoorstelbaar grote glorie koestert diepe gevoelens van liefde voor Jezus. Deze liefde dateert van vóór de eeuwigheid, dus al voordat God de schepping van Gen.1 schiep [Spr.8:22-30]; er is altijd sprake geweest van een onvoorstelbaar grote Goddelijke romantiek in het hart van de Drie-Eenheid. En toen Jezus als Mens op aarde was, herinnerde Hij Zich niet alleen de ervaring van deze liefde die Hij als Zoon van God ontving voordat het heelal geschapen werd, maar ook als Mens had Jezus deze bevestiging van liefde van Zijn Vader ontvangen [Matt.3:17, 17:5]. Ook als Mens was Jezus gewend geweest om te leven vanuit de liefde van de Vader. En Jezus verklaarde in Joh.15:9 dat Zijn liefde voor Zijn leerlingen en volgelingen even groot was als de liefde van de Vader voor Hemzelf, maar in Joh.17:23 voert Jezus de intensiteit nog op door te stellen dat de Vader Zelf ook van Jezus leerlingen houdt met dezelfde liefde als waarmee Hij van Jezus houdt. Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 66]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Gofna
Verscheidene mannen deden Hem de gebruikelijke uitgeleide. Zij moesten over een beek gaan [de boven vermelde, die door of langs Gofna vloeit]. Zij gingen er over langs een gemetselde brug, waarop bomen groeiden. Zij vergezelden Hem enige uren naar een vlakte waar zich weiden uitstrekten. Daar was de aartsvader Jozef eerst gekomen, toen zijn vader Jacob hem bevolen had tot zijn broers in Sikem te gaan. In de gewesten waar Jezus nu doortrok, is ook Jakob veel geweest.
Het was reeds laat in de avond toen Jezus in dit herdersgewest aankwam aan deze zijde van een riviertje. Hier verlieten Hem zijn begeleiders. Aan de overzijde van het riviertje lag het gehucht nog meer uitgebreid. De synagoge was aan deze zijde.
De Heer nam zijn intrek in een herberg. Hier waren twee scharen dopelingen verzameld, die door de woestijn van Jericho naar Johannes wilden trekken. Zij hadden hier de aanstaande komst van Jezus gemeld en s avonds sprak Jezus nog met hen. Men waste de Heer en de zijnen de voeten. Hij gebruikte een lichte maaltijd en zonderde Zich dan af tot het gebed en de rust. 11. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 25
Maar als de duizend jaren zullen afgelopen zijn, zal de wereld door God hernieuwd worden en zullen de hemelen worden samengevouwd en zal de aarde worden veranderd en God zal de mensen omvormen zoals Zijn engelen, en ze zullen wit zijn als sneeuw en ze zullen altijd ten dienste staan in het zicht van de Heer. Ze zullen offers brengen aan hun Heer en Hem voor eeuwig dienen. Tegelijkertijd zal die tweede en algemene verrijzenis plaatsvinden, waarbij de goddelozen zullen worden veroordeeld tot de eeuwige straf. Dat zijn diegenen die de werken van hun eigen handen hebben aanbeden, die de Heer en Vader niet willen kennen hebben of veronachtzaamd hebben. Hun God en zijn dienaren zullen worden overwonnen en veroordeeld tot de straf, samen met de hele bende goddelozen. En ze zullen om hun daden in het eeuwige vuur worden geworpen in het zicht van de engelen en de rechtvaardigen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 85: De Flumine Magno [Van de grote Rivier]
Clemens X [1670-1676]
Echte naam: Emilio Altieri [Rome, 13 juli 1590 - Rome, 22 juli 1676]
Emilio kende een zeer onopvallende loopbaan in de kerk. Clemens X was bisschop van Camerino [1626] en nuntius in Napels en Polen. Zijn voorganger benoemde hem pas tot kardinaal toen hij al in de tachtig was. Na een maandenlang conclaaf werd hij op 29 april 1670als zwakke compromiskandidaat tot opvolger gekozen van Clemens IX. Hij steunde Jan Sobieski van Polen in zijn strijd tegen de Turken. Met Lodewijk XIV kwam hij in conflict over de regaliën. De keuze van zijn neef, kardinaal Paluzzo Altieri, als naaste medewerker bleek een fatale misgreep. Als paus moest hij, wegens zijn gevorderde leeftijd, het gezag feitelijk overlaten aan zijn neef kardinaal Paluzzo Altieri, die hiervan misbruik maakte.Tijdens zijn pontificaat werd Bernini als hofarchitect vervangen door C. Rainaldi.
De profetie van Malachias duidt op de geboorteplaats van Clemenx X. Hij werd in Rome geboren. In 1590 was er bovendien het ongewone verschijnsel dat in juli 1590 de Tiber buiten zijn oevers trad.
Chris De Bodt
13. De Berkenboomprofetieën [deel 5]
Aloïs Irlmaier
Als de inwoners van Beieren kaart spelen in Wirthaus zullen vreemde soldaten door de ramen en deuren kijken. Een pikzwarte colonne mensen zal uit het oosten komen. Alles zal tamelijk snel gaan. Vanuit de gouden stad [Praag] zal ze uitgaan. De eerste colonne gaat van het noordwesten van de blauwe waters van de Donau tot aan de Zwitserse grens. Nabij Regensburg zal er geen brug meer zijn over het water, maar meer ten zuiden van het blauwe water zullen ze niet komen. De tweede grote push zal komen van Saxen westwaarts tegen de Ruhr. De derde legerkolonne van het noordwesten zal westwaarts gaan over Berlijn. Het gaat allemaal heel snel. Van de Donau tot aan de kust zal het beheerst worden door de grijzen. Twee vluchtende groepen zullen de rivier oversteken; de derde zal omsingeld zijn door de vijand en verloren zijn. Munchen, Zuid-Beieren en Oostenrijk moeten geen angst hebben.
Het vijandelijke hoofdkwartier zal een klooster zijn met een rood dak, het altaar is noordelijk gericht [Freyung?].
Ik zie de aarde in vorm van een bal voor me, er vliegen enkel witte wolken. Tienduizend duiven rijzen op uit het zand [Afrika?] en vliegen over ons, maar ze vallen niet. Maar daar waar het hoofdkwartier van de anderen is, werpen ze zwarte dozen, 25 centimeter hoog: alles is daar weggeveegd.
Dan beweegt het naar het noorden en snijdt het derde leger af.
Dan regent het een gele stof in een lijn. De gouden lijn. De gouden stad, Praag, zal vernietigd worden: het begint daar. Het gaat verder in rechte lijn tot aan de zee aan de baai [Hamburg, Lubeck of Stetin].
Vertaling: Anne Van Der Sloten
14. Bijzondere reeks rond de sacramenten [deel 1]
De komende twee pastorale jaren werd er vanuit Rome voorgesteld om te werken rond de sacramenten. Graag zouden we op dit blog daaraan meewerken en verdiepen we ons vanaf vandaag daarin. De paastijd is een geschikte tijd op daarmee te beginnen.
Waarom zijn er sacramenten?
De woorden en daden van Jezus gedurende zijn verborgen en zijn openbaar leven waren al heel heilzaam. Zij liepen vooruit op de kracht van zijn paasmysterie. Zij kondigden aan wat Hij aan de Kerk zou schenken, wanneer alles volbracht was, en zij bereidden hierop voor. De mysteries van het leven van Christus zijn de fundamenten van wat Christus voortaan door de bedienaars van zijn Kerk in zijn sacramenten verleent. Want "wat zichtbaar was in onze Verlosser is overgegaan in zijn sacramenten."
De sacramenten zijn krachten die uitgaan van het lichaam van Christus die altijd leeft en leven schenkt. Het zijn handelingen van de Heilige Geest die werkzaam is in het lichaam dat de Kerk is. Zij zijn de "meesterwerken van God in het Nieuwe en Eeuwige Verbond." [katholieke catechismus]
Laten we ons na Barmhartigheidszondag eens verdiepen in het sacrament van de biecht. Een sacrament waar de heiligen, van de eerste tot de laatste, veel belang aan hechtten. Denk maar aan de overvolle kerk bij de heilige pater Pio, allemaal mensen die bij hem wensten te biechten.
Biechten hoort bij voortdurende bekering. Iets waartoe Moeder Maria ons steeds weer oproept in al haar boodschappen, zoals die van 2 mei 2011: "... omdat Ik u met Mijn moederlijke liefde wens te helpen om vrij te zijn van alle smetten uit het verleden en te beginnen met een nieuw en ander leven. Ik roep u op om te verrijzen in Mijn Zoon."
Een sacrament dat in deze tijd meewarig bekeken wordt en zeker niet gegeerd is. Nochtans is het één van de twee sacramenten van genezing dat ons door de Kerk aangeboden wordt. En is genezing nu niet net iets dat onze wereld zo nodig heeft.
Onze aartsbisschop Mgr. Léonard helpt ons om ons beter in deze sacramenten kunnen in te leven. Hier volgt de tekst die hij schreef over de biecht.
Deze reeks wordt verzorgd door Anne Van Der Sloten
02-05-2011
2 mei 2011
2 mei 2011
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, God de Vader zendt Mij om u de weg te tonen van de redding, omdat Hij, Mijn kinderen, u wenst te redden en u niet te veroordelen. Dit is waarom Ik, als een Moeder, u verzamel rondom Mij, omdat Ik u met Mijn moederlijke liefde wens te helpen om vrij te zijn van alle smetten uit het verleden en te beginnen met een nieuw en ander leven. Ik roep u op om te verrijzen in Mijn Zoon. Verzaak, samen met de biecht van de zonden, aan alles dat u heeft verwijderd van Mijn Zoon en dat uw leven leeg en ongeslaagd gemaakt heeft. Zeg "ja" tegen de Vader met het hart en begeef u op de weg van de redding, naar dewelke Hij u roept door de Heilige Geest. Dank u. Ik bid in het bijzonder voor de herders opdat God hen zou helpen om aan uw zijde te staan met de volheid van het hart."
Mirjana zei dat Onze Lieve Vrouw iedere aanwezige en alle religieuze artikelen heeft gezegend.
Chris De Bodt www.bloggen.be/medjugorje
30-04-2011
30 april 2011
30 april 2011
Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid
Negende dag
Bidden wij voor hen die in de staat van lauwheid verkeren en die Onze Heer zo smartelijk deden lijden in de Hof van Getsemani.
O Jezus, die de Goedheid zelf zijt, neem onder de bescherming van Uw Allerbarmhartigst Hart de lauwe zielen, die in de Hof van Olijven U met bitterheid vervulden en U een voorproef gaven van Uw dood. Doe het ijs in hun zielen smelten door het vuur van Uw zuivere Liefde, opdat zij eeuwig Uw oneindige Barmhartigheid mogen loven.
Eeuwige Vader, sla Uw barmhartige ogen op de lauwe zielen, om wier schuld het Hart van Uw Zoon in de Hof van Olijven eens deze smartvolle kreet slaakte: "Laat deze kelk aan Mij voorbijgaan!". Wij smeken U door het smartelijk lijden van Uw Zoon, onze Heer Jezus Christus en door Zijn doodstrijd van drie uren op het kruis, ontsteek in hen nieuwe ijver voor Uw glorie, stort in hun hart de ware liefde, opdat zij hier op aarde de werken van barmhartigheid volbrengen en gedurende geheel de eeuwigheid Uw goddelijke Barmhartigheid mogen bezingen.
1 x Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid 1 x Litanie ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid
29-04-2011
29 april 2011
29 april 2011
1. Paus Johannes Paulus II: in het geheugen gebrand
De onderstaande afbeelding die, volgens gelovigen de Heilige Vader afbeeldt terwijl hij met zijn rechterhand het volk toewuift, werd genomen tijdens een kampvuur dat een herdenking afsloot van de tweede verjaardag van zijn dood. De foto kwam destijds niet alleen in Polen, maar zowat overal ter wereld in de kranten en werd ook getoond op Vatican News Service, een TV-station in Rome rond godsdienstige aangelegenheden.
In het geheugen gebrand
TV-directeur Jarek Cielecki, een poolse priester en nauwe vriend van Johannes Paulus II reisde er speciaal voor naar Polen, toen hij had gehoord dat een toeschouwer deze foto had genomen. Vader Cielecki was er onmiddellijk van overtuigd dat de foto een teken was van gene zijde van de voormalige paus: "U ziet het beeld van een persoon in het vuur en ik ben ervan overtuigd dat het de dienaar van God, Johannes Paulus II was. Het beeld lijkt sprekend op een foto die van de vorige paus werd genomen, terwijl het hij met de rechterhand de mensen groet tijdens een audiëntie in 2011.
Het kampvuur werd aangestoken tijdens een herdenkingsdienst te Beskid Zywiecki, nabij de geboorteplaats van de voormailige paus, Katowice, in het zuiden van Polen, op 2 april, op de tweede verjaardag van zijn overlijden. De dienst werd door vele honderden personen bijgewoond. Gregorz Lukasik, de Poolse man die de foto nam, getuigt: "Het was pas na de dienst, toen ik thuis naar de foto's keek, dat ik zag dat er meer aan de hand was. Ik toonde de foto aan mijn broer en zuster en zij deelden mijn overtuiging. Ik was zo gelukkig met deze afbeelding dat ik ze toonde aan onze plaatselijke bisschop die zei dat de paus vele pelgrimstochten ondernam tijdens zijn leven, maar nu ook klaarblijkelijk nà zijn leven."
Donderdag werd er nabij het Vaticaan, te Rome, een prachtig standbeeld onthuld van de voormalige paus. Dit ter ere van zijn zaligverklaring aanstaande zondag 1 mei.
2. Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid
Achtste dag
Bidden wij voor de arme zielen in het vagevuur opdat de stromen van Jezus Bloed hun lijden zouden verzachten en verkorten.
Barmhartige Jezus, die gezegd hebt: "Wees barmhartig gelijk Mijn Barmhartige Vader", neem onder de bescherming van Uw Barmhartig Hart de arme zielen van het vagevuur. Laat de stromen van bloed en water, die uit Uw barmhartig Hart vloeien, de vlammen van het vagevuur doven, opdat ook daar de oneindige kracht van Uw Barmhartigheid geprezen worde.
Eeuwige Vader, sla Uw barmhartige ogen op de zielen van het vagevuur. Door het smartelijk lijden van Onze Heer en door de bitterheid, die Zijn goddelijk Hart vervulde, heb medelijden met de zielen, die hun ogen op U vestigen. Wij vragen U, beschouw de zielen alleen door de wonden van Uw Zoon, die U boven alles dierbaar is, onze Heer Jezus Christus, Wiens Barmhartigheid alle gerechtigheid overwint.
1 x Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid 1 x Litanie ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid
3. Historische achtergrond van Manopello
Daarvoor ging de vriendelijke en eenvoudige vrouw naar dokter Donato Antonio de Fabrittis, een bewoner van Manoppello eveneens begiftigd met een religieuze devotie niet minder dan Giacomo Antonio Leonelli. Ze wilde deze Afbeelding verkopen of verpanden tot de terugkomst van haar man uit de gevangenis. Doctor Donato die zulke grote en dierbare schat wel wilde, gaf de vrouw vier scudi [toen bijna 20 lire in 1618] en nam de Heilige Afbeelding zonder het na te kijken of het te ontrollen.
De vrouw ging weg met de vier scudi. Donato Antonio verliet zijn zaak en goedgehumeurd en blij met de goede aankoop spreidde hij de afbeelding uit die zich op en vierkant doek bevond en helemaal transparant, eigen aan de fijnheid van de structuur, vier palmen breed langs elke kant. Hij kwam tot de constatatie dat het doek na de diefstal in Leonellis huis, totaal versleten en uitgerafeld was, door de mot aangevreten, klaar om uit elkaar te vallen zonder dat je het aanraakte. Alleen de Heilige afbeelding was nog mooi, onaangetast, zij het wel heel verkreukt.
In eerste instantie was de geestelijke koopman verontwaardigd en hij had spijt van de vier scudi die hij had uitgegeven voor iets dat totaal vernield was. Hij legde het opzij als een waardeloos ding en dacht erover het terug te brengen en zijn geld terug te vragen aan de vrouw die hem zo voor de gek had gehouden.
In gedachten verzonken, kwam hij de overste tegen van de broederschap van de paters Kapucijnen die toen gevestigd waren in Manoppello. Pater Clemente van de Castelvecchio priesters, een zeer wijs en schrander man, vertrouwde hij zijn voornemen toe om het Doek terug te geven en zijn geld te recupereren.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 3] Tom Hubbards bekering
In september 1989 zag ik iets op televisie dat mij uiteindelijk uit mijn geestelijke sluimering zou halen. Op een namiddag bevond ik mij in de keuken en dacht ik dat de kinderen naar de televisie aan het kijken waarom in de leefruimte. Ik weet nog steeds niet waarop ik opeens de keuken verliet naar de leefruimte, maar het gebeurde zo. De televisie stond aan en men was het regionale nieuws aan uitzenden. Een groep van de regionale zender was met een groep meegegaan naar Joegoslavië, naar het kleine ergens-op-het-einde-van-de-werelddorp "Medu of zoiets." Ze toonden beeldmateriaal van de bedevaartsreis en ik hoorde getuigenissen van mensen dat hun rozenkrans in goud was veranderd. Verder begreep ik dat de Heilige Moeder in dit kleine dorp verscheen aan zes kinderen. Ik keek met genot. Maar was dat de aanzet tot mijn onmiddellijke bekering? Neen, ik zag alles eerder als saai en dwaas. Een aantal godsdienstige fanatiekelingen die naar een communistisch land gingen, omdat de Moeder van Jezus aan zes kinderen verscheen? Hierin kon ik absoluut niet geloven. Maar ik besefte niet dat van dat af het zaad geplant was. Ik had gehoord over Medjugorje.
De volgende dag sprak ik over dit verslag met een vriend van mij, een geboren en getogen katholiek. Hij had de reportage eveneens gezien, maar bleef gereserveerd bij zijn oordeel. Hij geloofde in Lourdes en Fatima, maar hij had bijkomende informattie nodig over Medjugorje. Ik echter niet, ik dacht dat het belachelijk was. Maar, twee weken later begint alles een wending te nemen.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. De maadelijke geboorte (vervolg)
De onschuld van Maria
Marias antwoord is niet het enige bewijs van haar onschuld. Er zijn er nog, laat ons nog eens verder lezen in Lucas:
39. Met spoed reisde Miryam naar het bergland, naar een stad in Yhudah
40. waar Zkharyah woonde, zij trad het huis binnen en groette Elisheva.
41. Toen Elisheva Marias groet hoorde, sprong het kind op in haar schoot. Elisheva werd vervuld met de Ruah HaKodesh
42. en riep met luide stem: "Gezegend zijt gij onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot.
43. Waaraan heb ik het te danken dat de moeder van mijn Heer naar mij toekomt?
44. Zodra de klank van uw groet mijn oor bereikte, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot!
45. Zalig zij die geloofd heeft, dat tot vervulling zal komen wat haar vanwege Adonai gezegd is."
Merk op dat de onschuld van Maria telkens weer wordt bewezen in deze aangehaalde verzen. Bijvoorbeeld: het eerste wat zij doet is naar een familielid gaan, Elizabeth, om haar het goede nieuws te melden. Hoeveel ongehuwde meisjes zouden op zon manier reageren vraag ik mij af? Ze zijn meestal beschaamd en de laatste personen die ervan op de hoogte worden gebracht zijn hun familieleden. Nog verder wordt haar onschuld bewezen doordat ze niet zomaar naar een familielid gaat, maar naar iemand die gehuwd is met een priester, Zacharias. Als Maria door overspel zwanger was geraakt, was het zijn taak geweest haar aan te geven, haar te veroordelen en haar te laten stenigen. Ik geloof ook dat haar onschuld bevestigd wordt door de reactie van Elisabeth toen ze uitriep: "Gezegend zijt gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot!" Zij deed dit nog voor Maria haar kon vertellen wat ze kwam doen.
De passage vertelt dat zij dit deed onder invloed van de Heilige Geest. Met andere woorden, Elisabeth werd een bovennatuurlijk woord van kennis gegeven en dit moest als bevestiging dienen van wat de engel aan Maria had gezegd. Een verdere bevestiging is gegeven door Johannes de Doper, die toen nog in de schoot van zijn moeder was. Hij sprong van vreugde op in haar schoot toen Maria toekwam, omdat hij de aanwezigheid van de Messias voelde.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 110]
Schrift 1
201. Ik verlang mij zo goed te verstoppen dat geen enkel schepsel mijn hart kent. Jezus alleen kent mijn hart en bezit het geheel en al. Niemand kent ons geheim; wij verstaan elkaar met een blik. Sinds het moment dat wij kennis hebben gemaakt, ben ik gelukkig. Uw grootheid is mijn vervulling. O Jezus, als ik de laatste ben, lager nog dan de postulanten, zelfs dan de jongste, dan voel ik me op mijn plaats. Ik wist niet dat de Heer in deze donkere hoekjes zoveel geluk gelegd heeft. Ik begrijp nu dat zelfs in de gevangenis uit een zuivere inborst, geheel de volheid van de liefde naar U, Heer, kan vloeien. De uiterlijke zaken hebben geen belang voor de zuivere liefde, ze doordringt alles. De poorten van de gevangenis noch die van de hemel hebben macht tegen haar. Ze bereikt God zelf en niets kan haar doen sterven. Er is geen hindernis voor haar, ze is vrij als een koningin en ze kan vrij overal doorgaan. De dood zelf moet voor haar het hoofd buigen...
202. Vandaag is mijn zus [15] mij komen bezoeken. Toen ze mij haar plannen vertelde, was ik ontdaan dat zoiets mogelijk is. Deze kleine ziel is zo mooi voor God, toch kwam over haar grote duisternis en kon ze zich niet behelpen. Ze zag alles zwart in. De goede God heeft haar aan mij toevertrouwd en twee weken lang mocht ik mij met haar bezighouden. Maar hoeveel offers heeft deze ziel mij gekost, God alleen weet het. Voor geen enkel ziel bracht ik vóór de troon van God zoveel offers, lijden en gebeden, als voor haar.
Ik voelde dat ik God geweld heb aangedaan om haar genaden te geven. Wanneer ik over dit alles nadenk, is het een waar wonder. Nu zie ik welke grote kracht het gebed van voorspraak bij God heeft.
203. Nu tijdens deze vasten ervaar ik dikwijls in mijn lichaam het lijden van de Heer Jezus. Alles wat Jezus geleden heeft, doorsta ik diep in mijn hart en niets verraadt uiterlijk dit lijden, alleen mijn biechtvader kent het.
[15] Wanda Kowalska [geboren in 1920] was de jongere zus van Z.F. Naar het getuigenis van haar oudere zus, Jozefien, trad ze kort voor de tweede wereldoorlog in bij de Ursulinen. Onder de oorlog werd ze door de Nazi's naar een dwangarbeidskamp in Duitsland gedeporteerd. Na de bevrijwing ging ze terug naar Polen, huwde met een engelsman en ging met hem naar Engeland. Kort nadien overleed haar man. Ze kwam nog eens naar Polen, maar vertrok na enkele dagen terug naar Engeland. Jaren later ontving de familie het bericht van een priester dat ze in het hospitaal zwaar ziek was. Nadien verloor men haar spoor.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 110]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Hoeveel andere mysteries zijn er in het oneindige die ons zwakke verstand nooit zal doorgronden! En zo leert de wetenschap ons in haar vooruitgang hoe groot God is en nodigt ons uit met de Profeet te roepen: "Hoe wonderbaar zijn uw werken, o Heer ... De hemel verkondigt waarlijk uw glorie, de dag zegt het voort aan de dag, de nacht openbaart het aan de nacht." [Ps 19,1-3]. Dat is het menselijk gebied, de wonderbare tempel die eens zijn woning zal zijn. Eens verrezen, verheerlijkt en onvergankelijk, zal hij in een blik de rijkdommen aanblikken die de ruimte vervullen, hij zal met een stap deze wijde afstanden overbruggen met de snelheid van het licht.
De aan onze meningen vijandige wetenschap wilde deze beschouwingen gebruiken om de mens te kleineren, zijn hoop en glansrijk lot bestrijden.
Hoe aanvaarden, zegt ze, dat deze wijde kringen die rijkelijk belicht worden en waar de elementen al hun kracht en leven bezitten, trieste verlaten oorden zijn, zonder inwoners? Terwijl onze planeet, die naast de andere slechts een onzichtbaar deeltje uitmaakt, als verblijf voor levende wezens te dienen die in staat zijn te leren en te beminnen, deze miljarden werelden boven onze hoofden zouden maar levensloze wezens dragen die mechanisch de wet van hun natuur naleven, of dieren die slaaf zijn van hun instinkt en niet in staat de hand die hen voedt te herkennen? In een druppel water op de punt van een naald zijn er met een microscoop miljoenen beestjes te zien, elke stofkorrel onder onze voeten bevat misschien evenveel levende en geordende wezens dan op de hele aarde. En de Schepper, zo vrijgevig voor het dierlijk leven, zou het intellectuele leven spaarzaam hebben uitgezaaid? Deze ontelbare werelden die zijn glorie moeten verkondigen zouden maar in het luchtledige opgehangen lieren zijn, onhoorbaar voor geest en hart?
Als dan de rede en elke analogie met bestaande dingen ons uitnodigen om te besluiten dat het leven en de gedachte alle middens bezielen, wat is dan de mens onder die ontelbare wezens, die rassen die zoals hij een ziel en een lichaam hebben en waarvan de telling alle berekening of veronderstelling overstijgt? En hoe aanvaarden dat hij het centrum van alles is, dat alles voor hem geschapen werd en dat het uiteindelijk lot van die ontelbare wezens die van nature beter zijn onderligt aan de beproevingen en lotgevallen van zijn pelgrimstocht hier op aarde?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [17/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 19]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
Benoîte in dienst geplaatst
Er begint een nieuw tijdperk voor Benoîte, die later de herderin van Laus zal genoemd worden.
Zo leidt M. Gaillard ze in: De opvoeding die haar moeder aan Benoîte gaf was niet uitgebreid. Daar ze niet in staat was ze te voeden plaatst ze haar om de schapen te hoeden. Voor er aan te beginnen vroeg Benoîte aan haar moeder een Paternoster, en die kreeg ze.
Er bestaat geen enkele school in Saint-Etienne voor 1685: het is waar dat de brand van 1692 bijna alle vroegere documenten vernield heeft. Er was er een in Avançon voor 1629 waar een meester leerde lezen, schrijven en rekenen, en de christelijke leer onderwees van 1 november tot 1 mei.
Misschien gingen enkele kinderen uit Saint-Etienne over de bergen, ongeveer 3 km ver, er naartoe. In de registers van de gemeente is te zien dat meestal de peters en meters hun handtekening niet konden zetten, ook Benoîte niet. Rekenen? Ze legt noten in haar koffer om te weten hoeveel dingen erin zitten. Kortom, het enige regelmatig onderricht dat ze geniet, behalve de raad van een moeder die streng en warrig overkomt, is de zondagspreek van pastoorprior Jean Fraisse. Als tiener groeit Benoîte op als een gewone herderin die haar kracht vindt in het gebed dat haar meditatieve aard voedt.
M. Peytieu heeft het interessante getuigenis opgevangen van de eerste bazen van Benoîte als herderin: Op 12 jaar, in dienst geplaatst van het gezin Jullien, gedraagt Benoîte zich zo bescheiden en wijs dat deze man en deze vrouw ze als hun dochter behandelden en dikwijls zeiden dat ze geen ondeugden had, dat ze graag bad en dat ze maar had willen hoeden nadat haar moeder haar een paternoster had gegeven. De vrouw van Antoine Jullien is Catherine Allard, de meter van Benoîte en nicht van prior Fraisse. We zullen dit gezin terugvinden wanneer ze in Laus een herberg uitbaten, waar Jullien een boerderij heeft, bij de gebeurtenissen van 1665.
Door de verschillende handschriften te vergelijken kan de lijst van de verschillende bazen van Benoîte opgemaakt worden: eerst dit gezin Jullien voor één jaar, dan in 1660 het gezin Rolland dat de weduwe Astier voor twee jaar vervoegt, en ten slotte opnieuw het gezin Jullien. Het is tijdens haar dienst bij twee bazen, elk een week, dat meerdere feiten opgeschreven werden.
Vertaling: Broeder Jozef
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 240]
Johannes de apostel
Zijn belijdenis
Johannes noemde zichzelf vijf keer "de leerling van wie Jezus hield." [Joh.13:23,19:26,20:2, 21:7 en 20] Hij heeft zichzelf niet één keer bij zijn naam Johannes genoemd in zijn eigen evangelie, hoewel zijn naam "God is genadig" betekent. Hij werd in geestelijke betekenis "de leerling van wie Jezus hield, die aan Zijn boezem lag" [Joh.13:23]. Johannes ontdekte zijn geestelijke identiteit als oplossing voor het overwinnen van zijn natuurlijke identiteit, en deze ontdekking deed hij door zo dicht mogelijk bij Jezus te blijven. Hij lag aan tafel naast Jezus en dat was de beste plek om te ontdekken dat hij de leerling was van wie Jezus hield.
Joh.21:20 Toen Petrus zich omdraaide zag hij dat de leerling van wie Jezus hield hen volgde, de leerling die zich tijdens de maaltijd naar Jezus toegebogen had om te vragen wie het was die Hem zou verraden.
Deze tekst is een belangrijke tekst over het leven van Johannes, want hier worden drie verschillende geheimen over het leven van Johannes onthuld: het is duidelijk uit de samenhang van het evangelie dat Johannes over zichzelf spreekt, wanneer hij spreekt over de leerling van wie Jezus hield. Johannes schreef zijn evangelie aan het einde van zijn leven, zelfs nadat hij het boek Openbaring had ontvangen en opgeschreven, en waarschijnlijk ook na zijn drie brieven. Johannes woonde op dat moment in de stad Efeze en hij was ongeveer 90 jaar oud. Hij had het verlangen om zijn eigen versie over het onderwijs van Jezus te schrijven, en zijn versie verschilt enorm van de andere drie evangeliën. De drie verklaringen van Johannes in Joh.21:20 over zichzelf zijn krachtige verklaringen met grote diepgang: zij vormen de essentie van de geloofsbelijdenis van Johannes aan het einde van zijn leven op aarde. Hierin ontdekken wij hoe hij zichzelf zag, hierin lezen wij hoe Johannes zichzelf definieerde in zijn relatie met Jezus. Johannes zag zichzelf als de leerling van wie Jezus hield om de simpele reden dat Jezus Zijn leerlingen zeer nadrukkelijk had onderwezen over de diepte van Gods liefde, zowel de liefde van de Vader als de liefde van Jezus Zelf.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 65]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Gofna
Bij de thuiskomst van de synagoge sloegen zij in zijn tegenwoordigheid een boek open, waarin zij aangetekend hadden wat met Jezus,de Zoon van Maria, in zijn twaalfde in de tempel voorgevallen was. Inderdaad, zij waren getroffen door de overeenkomst van hetgeen Hij toen, met hetgeen Hij nu gezegd had. Nadat zij het document herlezen hadden, konden zij hun verbazing niet matigen. De huisvader was een bejaard weduwnaar en ook zijn dochters waren reeds weduwen. Uit het gesprek van deze vrouwen vernam ik dat zij de bruiloft van Jozef en Maria te Jeruzalem hadden bijgewoond. Uit hun gesprek bleek hoe prachtig de bruiloft en hoe rijk Anna was geweest en hoe deze familie [in de ogen dier vrouwen] zo jammerlijk achteruit geboerd was. Zij spraken daarover, zoals men dat in de wereld pleegt te doen, met een zekere blaam en minachting, als was deze familie erg vervallen.
Terwijl zij, gelijk vrouwen dit kunnen, hun herinneringen aan die bruiloft en aan de bruiloftsklederen van Maria oprakelden, kreeg ik een zeer omstandige vertoning van die bruiloft.Vooral werd mij zeer duidelijk tot in details de bruidstooi van Maria getoond.
Ondertussen controleerden de mannen, zoals ik reeds zei, de leer van de twaalfjarige Jezus in de tempel, die als een merkwaardigheid aangetekend was. Immers, daar Jozef en Maria naar de verloren Jezus met zulk een angst juist in dit huis navraag gedaan hadden, had de tijding waar en in welke omstandigheden zij Hem daarna gevonden hadden, bij deze bewoners zulk een opzien gebaard, te meer omdat Hij een bloedverwant van hen was. Terwijl dezen de overeenkomst van Jezus' leer als knaap met die van heden nog aan het bewonderen waren, waardoor zij Hem hoe langer hoe meer genegen werden, verklaarde Jezus hun dat Hij afscheid moest nemen. Niettegenstaande hun dringend smeken om nog wat te blijven, begaf Hij Zich op weg.
12. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 24
Dan zullen de rechtschapenen uit hun verborgen plaatsen komen en alle dingen bedekt vinden met karkassen en benen. Maar het hele ras van de verdorvenen zal volkomen vernietigd zijn en er zal niet langer een natie zijn in deze wereld, maar enkel de natie van God. Dan zullen voor zeven opeenvolgende jaren de wouden niet worden aangeraakt, noch zal er hout worden gehaald van de bergen, maar de wapens van de landen zullen worden verbrand en zo zal er geen oorlog meer zijn, maar vrede en eeuwigdurende rust.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 84: Sidus Olorum [Ster der Zwanen]
Clemens IX [1667-1669]
Echte naam: Giulio Rospigliosi [Pistoia, 28 januari 1600 - Rome, 9 december 1669]
Clemens IX wou de Turken beletten Europa verder binnen te dringen. Uiteindelijk kon hij ook de Franse koning ertoe overhalen om Venetië te helpen in zijn weerstand. Volgens Clemens was Venetië immers de laatste dam tegen de islam. Daarom ervoer hij de val van Candia op 6 september 1667 en de Turkse bezetting van Kreta als een persoonlijk drama. Hij overleefde het niet en stierf op 9 december. De Romeinen zouden zijn dood lang betreuren.
Er zijn verscheidene verklaringen voor Malachias profetie. Zo komt de familie van de Paus oorspronkelijk uit Lombardije, waar de oude geschiedenis ervan nauwkeurig zou opgetekend zijn. Het "Teatro Araldico," een werk dat de wapens weergeeft van de oudste en adellijkste families van Italië, beschrijft het familiewapen als een schild, waarop een zwaan staat met een ster erboven. Een andere verklaring, uit de zeventiende eeuw, is dat deze paus tijdens het conclaaf een kamer bewoonde die bekend stond als "de kamer der zwanen." Nog een andere verklaring verwijst naar zijn voorganger Alexander VII, waarvan Clemens IX de persoonlijke secretaris was. Alexanders familienaam Chigi zou daarbij verwijzen naar het Italiaanse woord voor zwaan: "Cigni," en in Alexanders wapen is een ster te zien.
Chris De Bodt
14. De Berkenboomprofetieën [deel 4]
Aloïs Irlmaier
Aloïs irlmaier was een wichelroedeloper en een waterputgraver die leefde in Freilassing, Beieren. Hij was beroemd omwille van zijn zienerskwaliteiten. Na W.O.II zochten velen hem op om hem te raadplegen wegens zijn helderziendheid om familie en vrienden te localiseren.
Door zijn befaamdheid had hij enkele vijanden en werd hij belachelijk gemaakt en ervan beschuldigd een tovenaar te zijn. Na een rechtszaak zijn de beschuldigingen teniet gedaan: Irlmaier vertelde de rechter welke kleren zijn vrouw droeg die dag en wat ze aan het doen was. Hoewel hij haar nooit gezien had, bleek het helemaal te kloppen en de rechter liet hem vrij.
De toekomst verscheen aan Irlmaier als in een film, met enkel getallen die gesluierd waren, gecodeerd of niet volledig. Hij voorspelde zijn eigen dood in juli 1959. Zijn laatste woorden waren: "Ik ben blij dat ik nu kan gaan, dan moet ik niet meer meemaken wat ik zie." Hier zijn de weergaven van zijn buitengewone visioenen:
"De derde wereldoorlog komt als drie hooggeplaatste personen gedood zullen worden."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
28-04-2011
28 april 2011
28 april 2011
1. Experte: "Fukushima is vele keren erger dan Tjsernobyl"
Vrolijk wordt een mens niet van deze mededeling, maar ze komt uit de mond van een dame die weet waarover ze spreekt. De Australische fysicus en dokter Helen Caldicott bestudeert al meer dan dertig jaar de gevolgen van kernenergie en windt er geen doekjes om: "Wat in Japan is gebeurd, is vele keren erger dan Tsjernobyl en volgens nieuwe gegevens stierven al bijna een miljoen mensen door de ramp in Rusland in 1986. Veertig procent van Europa is nog altijd radioactief besmet. Eet geen voedsel uit Europa." En nog: "In Irak voeren de Amerikanen een kernoorlog, in Falujah is 80 procent van de baby's misvormd." Caldicott hield eerder deze maand een lezing in Montréal, het filmpje daarvan wordt op Youtube begeleid met de melding "dit zal je niet horen op de gevestigde nieuwskanalen."
Caldicott steekt van wal met een nieuw rapport over de kernramp in Tsjernobyl. Duizenden artikels daarover werden voor het eerst van het Russisch naar het Engels vertaald door de New York Academy of Sciences. Wat blijkt?
Bijna een miljoen mensen zijn gestorven door de kernramp van 25 jaar geleden. Caldicott noemt het "de grootste doofpotoperatie in de geschiedenis van de geneeskunde". Maar ze heeft nog slechter nieuws: "Japan is vele keren erger dan Tsjernobyl".
Fukushima gedoemd
"Nooit eerder werden zes kernreactoren danig beschadigd." Die reactoren waren ook gedoemd, volgens Caldicott. "Drie ingenieurs die de reactoren in Fukushima hielpen ontwerpen, stapten op omdat ze wisten dat ze niet veilig waren. Japan bouwde ze dan nog eens in aardbevingsgebied."
Sterven als aidspatiënten of Litvinenko
Wat is er gebeurd in Fukushima? "De brandstofstaven in de reactoren zijn zo heet geworden dat ze smolten, net als in Three Mile Island en Tsjernobyl. Maar ook de noodgeneratoren in Japan werden vernield door de tsunami. Daardoor kon geen koelwater meer circuleren in de reactoren.
Je moet weten dat op de daken van de reactoren koelcellen staan waaruit jaarlijks 30 ton zwaar radioactieve staven worden verwijderd. Die zijn 3,5 meter lang en 1,5 cm dik. Ze zijn zo radioactief dat je sterft als je er enkele minuten naast staat. Niet meteen, je gaat dood zoals Litvinenko [de Russische voormalige KGB-agent en dissident die met polonium-210 werd vergiftigd, nvdr.]. Je haar valt uit, je krijgt infecties en inwendige bloedingen. Je gaat dood zoals een aidspatiënt."
Duizend Hiroshimabommen
"Terug naar die staven in de koelcellen. Die moeten gekoeld worden. Maar de ontploffingen in Fukushima hebben de daken van de reactoren weggeblazen. Twee van de koelcellen staan droog. Dat betekent dat de radioactieve staven bloot liggen. Het materiaal van het omhulsel ontbrandt namelijk wanneer het aan lucht wordt blootgesteld. In die koelcellen zit tien tot twintig keer meer radioactiviteit dan in de reactorkern. In elke koelcel zit meer straling dan in duizend Hiroshimabommen. We hebben hier te maken met diabolische energie.
Einstein zei al: Kernenergie is een helse manier om water te doen koken. Dat is alles waar kernenergie toe dient: water laten koken om met de stoom turbines aan te drijven."
Amerikanen voeren kernoorlog in Irak
"Als je uranium splijt, vorm je tweehonderd nieuwe elementen die veel schadelijker zijn voor het lichaam dan het uranium zelf. Pas op, uranium op zich is ook al knap giftig. De Amerikanen hebben uranium gebruikt in Falujah en in Bagdad. In Falujah is 80% van de baby's zwaar misvormd. Baby's zonder hersenen, baby's met één oog, zonder armen. Dokters raden vrouwen aan geen kinderen meer te krijgen. Kanker bij kinderen komt er twaalf keer meer voor dan normaal. In Irak wordt een kernoorlog gevoerd, het is een genocide. Het uranium dat ze gebruiken breekt af na 4,5 miljoen jaar. We vergiftigen de wieg van onze beschaving."
Schildklierkanker
"Maar! In de kerncentrales van Fukushima zit enorm veel straling. Tweehonderd elementen. Sommige ervan breken af na enkele seconden, andere doen er miljoenen jaren over. Radioactief jodium breekt al na enkele weken af, maar veroorzaakt wel schildklierkanker. In de omgeving van Tsjernobyl kregen meer dan 20.000 mensen schildklierkanker. Hun schildklier werd verwijderd, ze moeten dagelijks een vervangmiddel slikken zoals een diabetespatiënt insuline moet nemen. Strontium 90 komt ook vrij, dat gaat 600 jaar mee en veroorzaakt botkanker of leukemie. Cesium gaat ook 600 jaar mee, en zo kan ik nog wel even doorgaan."
Europees voedsel besmet
"Veertig procent van Europa is nog altijd radioactief besmet. Turks voedsel is extreem radioactief. Koop geen Turkse gedroogde abrikozen, koop geen Turkse hazelnoten. De Turken waren na Tsjernobyl zo boos op de Russen dat ze al hun radioactieve thee naar Rusland exporteerden. Boerderijen in Groot-Brittannië zijn besmet. Hun lamsvlees zit vol cesium, ze kunnen het niet verkopen. Eet geen Europees voedsel!"
Plutonium
"Maar Tsjernobyl is klein bier in vergelijking met wat in Fukushima is gebeurd. Eén van de dodelijkste elementen is plutonium, genoemd naar Pluto, de god van de onderwereld. Eén miljoenste van een gram geeft je kanker als je het inademt. Als je een halve kilo plutonium over de hele wereld verspreidt, krijgt iedereen kanker. Wel, elke reactor in Fukushima bevatte 250 kilo plutonium. Dat gaat over het hele noordelijke halfrond verspreid raken. Het drijft nu naar Noord-Amerika. Als het gaat regenen, komt het in onze voedselketen terecht. Komt het in zee terecht, dan wordt het opgenomen door algen en uiteindelijk door de vissen die we opeten."
Stop zeshonderd jaar met eten
"Je kan die radioactieve elementen niet proeven, niet ruiken, je kan ze niet zien. Als je ze in je lichaam krijgt, duurt het vijf tot zestig jaar voor je kanker krijgt. Als je een knobbeltje in je borst voelt, zegt je niet dat je daar bent hier gekomen via strontium uit een vis die je twintig jaar geleden at. Alle radioactiviteit is schadelijk, elke dosis die je binnenkrijgt verhoogt je risico op kanker. Dus, als het gaat regenen, stop dan met voedsel kweken. Eet geen voedsel meer, en ik bedoel: stop er zeshonderd jaar mee."
Niets aan te doen
"Het kernafval zal epidemieën van kanker, leukemie en erfelijke ziektes veroorzaken. Van nu tot het einde der tijden. Fukushima is de grootste ramp voor de volksgezondheid die we ooit meemaakten. Einstein zei ook dat het splijten van de atoom alles heeft veranderd, behalve het denken van de mens. Zeer diepzinnig. We hebben de energie van de zon bedwongen, het is foutgelopen en we kunnen er simpelweg niets aan doen."
Bron: Dit artikel is integraal overgenomen van de krant "Het Laatste Nieuws"
2. Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid
Zevende dag
Bidden wij voor hen die de goddelijke Barmhartigheid vereren en die ijveren voor het vertrouwen in de goddelijke Barmhartigheid, opdat zij levende afbeelding worden van het Barmhartig Hart van Jezus.
Barmhartige Jezus, Uw medelijdend Hart is de liefde zelf. Bescherm met Uw Allerbarmhartigst Hart de zielen, die zich bijzonder toeleggen op de verheerlijking van Uw goddelijke Barmhartigheid en de volheid van Uw goedheid prijzen. Help alle zielen, wier kracht ontspruit aan Gods genade van de ontelbare zonden, die geheel de wereld overspreken en thans geen grenzen meer kennen. Wees welwillend en overstelp hen met Uw Barmhartigheid, rust hen uit met de genade van sterkte, geduld en volharding.
Eeuwige Vader, sla Uw barmhartige ogen op de zielen, die met bijzondere ijver Uw oneindige Barmhartigheid vereren en Uw lof verkondigen. Geef aan die zielen, die zich tot U wenden, een onbegrensd vertrouwen, een altijd grotere bijstand van Uw Barmhartigheid en bescherm hen volgens Uw belofte als Uw eigen Eer, immer en altijd en vooral in het uur van de dood.
1 x Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid 1 x Litanie ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid
3. Historische achtergrond van Manopello
Om deze fantastische en Heilige Afbeelding te vereren en dankbaar te zijn tov God, om zoveel gekregen genade, liet dokter Giacomo in zijn studeerkamer aan de muur een nis maken zoals een kastje met kleine deurtjes en sleutels. Daar bewaarde hij de Afbeelding met respect en ontzag. Er brandde altijd een olielamp, dag en nacht.
Later wilden enkele afstammelingen van Giacomo Antonio de erfenis verdelen, maar er was grote discussie over. Een zekere soldaat genaamd Pancrazio Petrucci, die met Marzia getrouwd was, afstammeling van de Leonellis, verschafte zich toegang tot de woning onder het mom de rechten van zijn vrouw te komen behartigen. Hij snelde het huis binnen en nam de Heilig Afbeelding die hij wilde bezitten mee. Maar Pancrazio hield deze Afbeelding niet bij met de nodige eerbied en devotie. Nadat hij het gestolen had, vouwde hij het op een slordige manier en zonder eerbied op. Hij hield het gewoon bij zonder enige zorg ervoor te dragen. Niettegenstaande dit, bleef het toch intact zij het verrimpeld en onverzorgd. Deze gebeurtenis was God zeker niet aangenaam.
Maar zoals aardse dingen verkeren, meer dan de maan, werd de bovenvernoemde Pancrazio, die de Heilige Afbeelding stal, in de gevangenis gezet door het Koninklijke hof in Chieti. Hij schreef naar zijn vrouw, Marzia, en vroeg haar de afbeelding te verpanden om zo geld te hebben om hem vrij te kopen uit de gevangenis.
4. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 3]
Tom Hubbards bekering
Ik ben geboren te Louisville, Kentucky op 21 september 1948 in het katholieke hospitaal Sint Jozef, op de feestdag van de Heilige Mattheus. Mijn ouders waren Presbyteriaans [een soort Calvisnisme]. Enkel God kon die eigenaardige combinatie hebben gepland. Tijdens mijn jeugd groeide ik weinig geestelijk op, alhoewel ik als kind ben gedoopt en later mijn doopbeloften herbevestigde in de Presbyteriaanse Kerk rond mijn twaalfde levensjaar. Al bij al werd er binnen onze familie niet zo regelmatig naar de Kerk gegaan. Eigenlijk waren er in onze buurt veel Katholieke families en mijn beste vrienden waren allemaal Katholiek. Ik herinner me nog goed hoe ze spraken over de Latijnse lessen op school en over het bijwonen van de Eucharistieviering, over Fatima en het leek met allemaal wel interessant. Ooit dacht ik er zelfs aan om mijn ouders te vragen zich te bekeren tot de Katholieke godsdienst, maar het is er nooit van gekomen.
Toen ik volwassen werd ging mijn geloof in God volledig verloren. Ik huwde in 1968 en trad in bij de luchtmacht het daaropvolgende jaar. Het was tijdens deze jaren bij de Air Force dat ik mezelf ervan overtuigde dat God onmogelijk kon bestaan. Ik bedoel, hoe kan een wezen een universum scheppen en dan nog letterlijk alles weten wat men doet tijdens de loop van het leven? Ik kon mij dat niet inbeelden. Ik denk ook dat het belangrijk is om te vermelden dat ik tijdens deze periode interesse had voor het occulte. Ik las veel over occulte dingen en begon zelfs met het proberen lezen van Tarotkaarten, etc. Nog later, ik geloof zo tussen 1970 en 1973 verwierp ik allemaal dat bijgeloof en geloofde ik in niets meer, behalve misschien in UFOs.
Ergens rond 1973 of 1974 begon ik mijn geloof in God te herwinnen. Dat gebeurde niet van vandaag op morgen. Het was geen plotse aangelegenheid want nog steeds ging ik niet naar de kerk en bleef ik in mezelf voelen dat alles hier op aarde goed was. Ik was nu vader geworden en de dingen liepen voortreffelijk. En zo voelde ik mij tevreden met God in de Hemel de laten en dacht ik bij mezelf: "Ik zal Hem wel aanroepen als ik Hem nodig heb." Deze houding bleef ik lange tijd aanhouden, tot 1989. Tegen die tijd had ik reeds twee kinderen en mijn leven liep behoorlijk. Ik had geen nood aan de Kerk. Zondag was een gewone weekenddag. Zoals ik begrepen had, was dit voor God een rustdag en ik nam dan ook een rustdag, maar wel niets meer.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
5. De maadelijke geboorte (vervolg)
Het antwoord van Maria
Het eerste dat we van Maria moeten zeggen over haar antwoord, ondanks het feit dat ze waarschijnlijk niet ouder was dan 14 jaar, is dat ze niet naïef was. Zij wist wat er nodig was om een kind te krijgen, zo zei ze onmiddellijk: "Hoe zal dit geschieden daar ik nog maagd ben?" De engel zegt haar dat dit op een miraculeuze wijze zal gebeuren door de kracht van de Heilige Geest.
Ik betwijfel of zij begreep wat dit werkelijk inhield, net zoals wij dit niet ten volle kunnen begrijpen vandaag, niettegenstaande zij wist dat dit haar leven en relatie met Jozef zou bemoeilijken antwoordt zij: "Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar uw woord."
Dat, mijn vrienden, was een ongelooflijk staaltje van geloof.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 109]
Schrift 1
198. Op een bepaald moment zegt de Heer: "Mijn dochter, uw vertrouwen en uw liefde weerhouden Mijn gerechtigheid en Ik kan niet straffen, want gij verhindert het Mij. O wat een grote kracht bezit de vertrouwvolle ziel."
199. Als ik denk aan de eeuwige geloften en wie Hij is die verlangt Zich met mij te verbinden, dan slorpt die gedachte mij hele uren op terwijl ik aan Hem denk. Hoe kan dit gebeuren, want Gij zijt God en ik, Uw schepsel, Gij zijt de onsterfelijke koning en ik een bedelares en de ellende zelf. Maar nu is alles mij duidelijk, want Uw genade en Uw liefde, Heer, gaan die afgrond vullen. Deze liefde gaat de afgrond vullen die bestaat tussen U, Jezus, en mij.
200. O Jezus, wat is de ziel diep gewond als ze tracht oprecht te zijn en men haar van huichelarij verdenkt en met wantrouwen behandelt. O Jezus, en Gij hebt ook zo geleden om Uw Vader genoegdoening te geven.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 109]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Maar, er wordt nu vastgesteld dat deze aarde die we bewonen maar een piepklein atoom is vergeleken bij de miljarden werelden die de ruimte van het heelal bewonen. Ik spreek niet alleen over onze planeet. Het is algemeen geweten dat de zon die er het centrum van uitmaakt en ons verwarmt en verlicht op meer dan veertig miljoen mijl verwijderd is, en dat haar licht dat drie honderd kilometer per seconde aflegt, twintig minuten nodig heeft om onze ogen te bereiken.
Rond de zon wentelen buiten onze aarde maar ook talrijke andere grotere sterren die rond hetzelfde centrum bredere banen beschrijven dan die de aarde jaarlijks aflegt. Alle deze sterren waarvan de wetenschap de kaart kent en de hele aardrijkskunde nauwkeurig heeft opgebouwd, zijn ook maar stofkorrels in vergelijking met de menigte andere werelden in het oneindige. Deze ontelbare sterren die lijken stil te staan en die vanwege de grote afstand met onze aarde lichtzaadjes lijken boven ons hoofd uitgezaaid zijn op hun beurt zonnen. Deze zonnen op hun beurt verlichten en zetten planeten en satellieten in beweging en trekken in hun loopbaan meer blinkende en grotere werelden mee dan ons zonnestelsel.
Als we willen gissen hoeveel van die werelden het oneindige vullen en die in hun geheel de wereld van de sterren heet, moeten we ons herinneren dat we er met het blote oog zes duizend achthonderd ontwaren. Maar, naarmate er betere optische instrumenten opkomen, groeit het aantal enorm. Herschel berekende dat, met behulp van een telescoop, er twintig miljoen te zien waren. Tijdens rustige nachten kan een waarnemer die naar de hemel kijkt een lange witte nevel ontwaren die heel de hemel omringt. Door het licht te ontleden werd ontdekt dat ze bestaat uit een ontelbare menigte sterren die, op de afstand met de aarde, schijnen een lichtgevende en onafgebroken baan te vormen. Door hun licht te ontleden werd de structuur van die aardbollen bekend alsook de stof die hun massa vormt. Er werd vastgesteld dat die stilstaande sterren gloeiend waren, met dezelfde elementen en even hoge temperaturen dan die van de zon die ons verlicht. Aangaande planeten weten we nu dat ze, zoals de aarde, water, lucht, damp bevatten..., en we kennen nu precies hun klimaat. Het staat vast dat ze, zoals onze wereld, met werelddelen en zeeën doorkruist zijn, dat ze valleien hebbe, en bergen met een besneeuwde top in de winter die dooit in de lente.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [16/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimgie periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrame is ingesproken door Christopher Plummer. Het drame is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
9. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 18]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De kinderjaren van Benoîte
Een tweede schilderachtig feit doet zich voor in Remollon, een dorp aan de oever van de Durance op ongeveer 7 km door de bergen van Saint-Etienne. Benoîte, 11 jaar, was met haar jongere zus Marie naar de molen van Remollon gestuurd op 500 m van het lager gelegen dorp om er 4 maten koren (ongeveer 12 kg) te doen malen. Het was in volle winter in januari 1658 en er lag ijs. De ezel met zakken geladen valt op de helling juist buiten de molen en zie, een mooie Dame vervoegt de meisjes in nesten en helpt met hen het ezeltje weer recht. Daar de nacht opkwam raadt ze hen aan naar het dorp te gaan bij een man die ze zal herbergen. Eens daar lag de man al in bed. De ezel stoot met de kop op de deux en begint te balken en de man wakker maakt. Hij hoort het geroep, opent voor hen, maakt soep klaar, verwarmt hen want de kleine Marie is gans verkleumd. Daarna brengt hij hen naar de beheerder van M. de Venterol die hen het bed van zijn meid geeft. s Nachts verstoren rare geluiden de slaap van die vrouwen: stille vlucht van vleermuizen of uilen die zich opeens aan de lakens vastklampen en die deze simpele geesten voor grillige geesten aanzien.
Ook daar kwam een welwillende Dame tussen om de latere zieneres van Laus te beschermen. Voor die lange tocht moesten deze meisjes moed aan de dag leggen, alleen in de winter in de bergen, maar moeder Rencurel wist dat ze kon rekenen op de spitsvondige en energieke Benoîte.
Een laatst verhaal gaat over een feit uit haar kinderjaren. Om gras te gaan halen op het grondgebied van Valserres denkt het meisje te gaan bidden in de parochiekerk, een nederige kapel die toen in het kerkhof aan de kant van Puy-Cervier stond. Benoîte brengt er de ganse dag in gebed door, waarschijnlijk voor het prachtige beeld van de Tenhemelopneming van de Maagd dat de kapel versiert, en vergeet het doel van haar tocht. Opeens denkt ze eraan, de nacht is al gevallen en ze weent omdat ze niets heeft geraapt. O wat een verrassing! Aan de deur ligt een groot pak gras met een koord eraan. Vol vreugde daalt ze snel af naar Saint-Etienne. . Ook daar schijnt de bescherming van de Maagd een voorbijganger geïnspireerd te hebben. Het is duidelijk dat Benoîte contemplatief ingesteld was: het bidden was haar geen last.
Vertaling: Broeder Jozef
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 239]
Johannes de apostel
Zijn geestelijke geheim
[Joh.13:1] Jezus had de mensen die Hem in de wereld toebehoorden lief, en Zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.
[Joh.15:9] Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader Mij heeft liefgehad. Blijf in Mijn liefde.
[Joh.17:26] Ik heb hun Uw naam bekendgemaakt en dat zal Ik blijven doen, zodat de liefde waarmee U Mij liefhad in hen zal zijn en Ik in hen.
In het evangelie van Johannes beschrijft hijzelf hoe groot de liefde van Jezus voor Zijn apostelen was; Jezus volhardde in deze liefde tot aan het allerlaatste moment. Óók Johannes echter liet zijn vriend Jezus in de steek; en ook hij moet net als Petrus diep teleurgesteld geweest zijn in zichzelf. Hij moet dan ook enorm geschokt zijn geweest toen hij bij het kruis de opdracht van Jezus kreeg om verder de zorgen op zich nemen voor Maria, de moeder van Jezus; Jezus bleef daarmee Zijn liefde aan Johannes bewijzen ondanks het feit dat deze Hem een paar uur eerder in de steek had gelaten.
Op de pinksterdag ontving hij de Heilige Geest en vanaf dat moment brandde het vuur van Gods liefde in zijn leven, want Johannes kwam in aanraking met de rivier van vuur die uit de troon van God stroomt [Dan.7:10]. Voor het eerst begreep hij hoe groot de liefde van Jezus voor hem was, en hij leerde om zijn natuurlijke identiteit als zoon van de donder te laten vervangen door de liefde van Jezus. Jezus werd groter in hem en daardoor werd hijzelf kleiner [Joh.3:30]. Zo veranderde deze zoon van de donder in de apostel van de liefde, omdat hij intens leerde begrijpen hoe afhankelijk hij was van de liefde van Jezus, de grootste transformerende kracht in het heelal.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 64]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Gofna
Men ontving Jezus met achting. Er waren daar nog meer mannen en men nam staande en wandelend in een lusthof een maaltijd. Jezus sliep hier. De stad lag een dagreis van Jeruzalem en in haar nabijheid vloeide een beek door het gewest. Toen de Heilige Familie de knaap Jezus in de tempel verloren had, was ze tot hier gekomen. Toen zij Hem te Mikmas misten, hadden zij het mogelijk geacht dat Hij tot die verwanten vooruit gegaan was om hier op hen te wachten. Maria was niet zonder vrees dat Hij in het water mocht gevallen zijn. Op hun weg lag een klein meer dat nu Balwa heet en precies tussen Gofna en el-Bireh ligt.
24 september. Hier in de synagoge begeerde Jezus de schriften van een profeet die handelde over de doop en de Messias. Uit de aangereikte profetie verklaarde Hij dat de Messias in de tegenwoordige tijd moest gekomen zijn. Hij sprak van de gebeurtenissen die zijn komst vooraf moesten gaan en die werkelijk hadden plaats gehad, meer bepaald noemde Hij een gebeurtenis die zich acht jaren geleden voorgedaan had. Ik weet niet meer of het iets van een oorlog was, of ook dat de scepter aan Juda ontnomen was [Gen.4:9-10]. Zo haalde Hij, als evenveel bewijzen, een reeks vervulde tekenen aan, die de komst van de Messias vooraf moesten gaan en zich nu voorgedaan hadden.
Ook betrok Hij er menigvuldige sekten bij en Hij wees er op hoe, in zake eredienst, zoveel tot louter ceremonie, zonder ziel of godsvrucht, tot formalisme ontaard was. Daarna zegde Hij hun dat de Messias in hun midden zou zijn, zonder dat zij Hem kenden. Hij hing hun een trouw beeld op van de verhouding tussen Hem en Johannes. Hij sprak ongeveer als volgt: "Iemand zal Hem aanwijzen en men zal Hem niet willen erkennen. Zij zullen de voorkeur geven aan een machtige veroveraar, die verschijnt in pracht en door hooggeleerde mannen omgeven is. Zij zullen de Messias niet willen zien in Hem, die zonder schoonheid, aanzien, pracht en rijkdom verschijnt, die eenvoudige landbouwers en handarbeiders tot gezellen en medewerkers heeft en met bedelaars, kreupelen, melaatsen, zondaars en andere schamele mensen omgaat."
Op deze wijze sprak Hij lang en breed en bewees Hij alles uit de profetieën. Hij beschreef nauwkeurig de verhouding tussen Hem en Johannes,en toch zegde Hij nooit "Ik," maar sprak altijd als van een derde. Deze uiteenzetting nam het grootste deel van de dag in beslag en zijn toehoorders, vooral zijn verwanten, gingen eindelijk menen dat Hij een gezant, een voorloper van die Messias was.
12. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 23
Dan zal de laatste woede van God over de naties komen en hen volkomen vernietigen. En eerst zal Hij de aarde met het grootste geweld dooreen schudden, en door de beweging van de aarde zullen de bergen van Syrië barsten en de heuvels zullen op Zijn aanwijzen vallen, alsmede de muren van alle steden. God zal de zon gedurende drie dagen doen stilstaan en alles in vuur laten zetten, een onuitstaanbare hitte en grote brand zal over de vijandige en goddeloze mensen komen, en regen van zwavel, hagelstenen en vuur zenden. Hun geesten zullen door de hitte smelten en hun lichamen zullen verbrijzeld worden door de hagel en ze zullen elkaar te lijf gaan met het zwaard. Op de bergen zullen de karkassen verspreid liggen en de vlakten zullen bedekt zijn met beenderen, maar het volk van God zal tijdens deze drie dagen verstopt zijn in grotten onder de aarde, tot de woede van God tegen alle naties en het laatste oordeel zullen volbracht zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 84: Sidus Olorum [Ster der Zwanen]
Clemens IX [1667-1669]
Echte naam: Giulio Rospigliosi [Pistoia, 28 januari 1600 - Rome, 9 december 1669]
Door zijn kwaliteiten als onderhandelaar tussen Frankrijk en Spanje kon de Vrede van Aken van 2 mei 1668 worden ondertekend, dat een einde maakte aan de Devolutieoorlog, een oorlog tussen Frankrijk en Spanje die uitgevochten werd tussen 8 mei 1667 en 2 mei 1668. Inzet was de heerschappij over de Spaanse Nederlanden. De oorlog ontstond na de dood van koning Filips IV van Spanje en kwam tot een einde met het Verdrag van Aken.. Met dit verdrag verkreeg Frankrijk zeggenschap over het zuidelijk deel van Vlaanderen tussen Duinkerke en Rijsel.
Hij wist eveneens met succes te bemiddelen in het jansenistische dispuut, zodat men voortaan zou spreken van de 'Clementijnse Vrede.
Paus of niet, hij wilde leven als een gewoon mens. Elke dag ontving hij in het Vaticaan 13 armen aan wie hijzelf de soep serveerde. Hij hoorde geregeld de biecht in Sint-Pieter, waar hij zijn eigen biechtstoel had, en ging al even vaak op ziekenbezoek.
Chris De Bodt
14. De Berkenboomprofetieën [deel 3]
Een andere versie van deze profetie staat in "De vordering van de hemelse vernieuwing" van de Onbekende die verlicht werd. [Keulen, 1701]:
Vader zal tegen zoon opstaan en zoon tegen vader. Het dogma zal ontaarden; mensen zullen de katholieke Kerk ten val brengen. De mensen zullen liefhebbers worden van het genot. De echte gelovigen zullen niet meer gevonden worden en de onafhankelijke volkeren zullen tegen elkaar oorlog voeren voor een lange tijd. Tronen zullen omver geworpen worden, evenals koninkrijken. En doorheen dit proces zal het onaantastbare Oosten optrekken tegen het Westen met zware wapens. Dan bestaat er niet langer taal, land of geloof. Een oorlog zal volgen na een winter die geen echte winter was. Er zal een doodse sneeuw vallen. De bloemen zullen vroeg bloeien dat voorjaar en de koeien zullen tot hun knieën in het gras staan al tegen april. De eerste soldaten die komen zullen kersenbloesems dragen op hun helmen. De rogge zal al binnengehaald zijn als de oorlog uitbreekt, maar de tarwe nog niet. De soldaten zijn als dieren en zullen de tarwe eten op de velden.
Op het oostelijk veld nabij Gravenstein zullen de soldaten een rode koe doden. Ze zullen echter niet veel tijd hebben om ervan te eten.
De inwoners zullen vluchten van hun stad. Een jong meisje met een rode rok die de laatste is om de kleine beek over te steken zal neergeschoten worden. In het midden van Duitsland zullen ze elkaar ontmoeten. Dorpen en steden zullen vernietigd worden. Daarna zullen de mensen zich moeten verbergen in de bergen of in de bossen. In het lagergelegen Duitsland zal de strijd beslecht worden. Er zal een strijd zijn zoals de wereld er nog nooit gezien heeft. Deze strijd zal beginnen bij het "Berkenwoud" nabij Bodberg.
Drie dagen lang zullen ze vechten: overdekt met wonden zullen ze strijden tot ze in het bloed staan.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
27-04-2011
27 april 2011
27 april 2011
1. Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid
Zesde dag
Bidden wij voor de kinderen en voor de zielen die op hen gelijken
Barmhartige Jezus, Gij hebt gezegd: "Leert van Mij, dat ik zachtmoedig en nederig van hart ben." Plaats onder de bescherming van Uw Allerbarmhartigst Hart de zielen van onze kinderen en van allen, die zachtmoedig en nederig zijn geworden als zij. Zulke zielen zijn als welriekende bloemen, die de hemel doorgeuren en een lieflijke geur verspreiden voor de troon van de Hemelse Vader. Laat de zielen voortdurend verblijven in Uw Hart en eeuwig Uw Barmhartigheid prijzen.
Eeuwige Vader, sla Uw barmhartige ogen op deze kleine kinderen en op alle zachtmoedige en nederige zielen, die het meest gelijkvormig zijn geworden aan Uw goddelijke Zoon en die U, Vader van Barmhartigheid, verheugen door de zoete geur van hun deugden te laten opstijgen naar de voet van Uw Troon. Door de vreugden, die deze zielen U schenken, zegen ons en geheel de wereld, opdat wij eeuwig Uw Goddelijke Barmhartigheid mogen verheerlijken.
1 x Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid 1 x Litanie ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid
2. Historische achtergrond van Manopello
In de tijd van Julius II, romeinse pontifex, leefde in Manoppello in Hither Abruzzi, provincie van het koninkrijk Napels, een natuurkundige en zeer beroemde astroloog die ook nog andere vrije kunsten beoefende, Giacomo Antonio Leonelli. Op een dag was hij met andere notabelen van het dorp aan het praten in de open ruimte voor de kerk toegewijd aan St Nicolas van Bari. In het midden van het gesprek kwam er een onbekende pelgrim toe. Hij zag er zeer godsdienstig en eerbiedwaardig uit. Hij groette de belangrijke omstaanders en vertelde dokter Giacomo beleefd dat hij hem een geheim wilde toevertrouwen dat hem zou helpen en nuttig zou zijn voor hem.
Hij nam hem apart op de drempel van de kerk, gaf hem een bundel en zonder het uit te pakken vertelde hij hem dat hij door deze devotie te koesteren hij goddelijke weldaden en voorspoed in wereldlijke en geestelijke zaken zou verkrijgen.
Giacomo nam de bundel aan, trok zich terug tot aan het wijwatervat en begon het te openen. Toen hij het Heilig Gelaat zag, was hij eerst hoogst verbaasd, dan barstte hij uit in tranen van vreugde, maar hij wiste zijn tranen zodat zijn vrienden deze emotie niet zouden opmerken.
Hij dankte God voor deze onschatbare gave. Hij pakte het Doek weer in en zocht naar de onbekende pelgrim om hem te bedanken en om hem gastvrijheid aan te bieden, maar hij kon hem niet meer vinden. Door vrees bevangen, stamelend bijna, vroeg hij aan zijn vrienden waar de pelgrim naartoe was gegaan. Ze zeiden hem dat ze hem de kerk hadden zien binnengaan, maar dat ze hem niet naar buiten hadden zien komen.
Hij keerde terug naar huis met zijn vrienden vol van uitzonderlijke vreugde en vele mensen stroomden toe om dit wonder te aanschouwen.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 2]
Door bij de groep te horen, voelen we dat we een grote verantwoordelijkheid hebben tegenover Onze Gezegende Moeder. Van 2 tot 4 augustus 1999 ondernam de gebedsgroep een drie dagen van vasten om onze gebedsgroep en onszelf als een geschenk op te dragen aan onze Gezegende Moeder en dit als geschenk ter gelegenheid van Haar verjaardag op 5 augustus. Enkele dagen daarop waren het de leden van de groep die een heel bijzonder geschenk ontvingen. Het geschenk van waarachtig Haar gebedsgroep te zijn die de wereld verbindt door het volgen van Ivans gebedsgroep in Medjugorje. Na deze eerste vastengelegenheid van 1999, wordt dit sindsdien elk jaar herhaald en dit samen met de gebedsgroep van Medjugorje zelf.
Momenteel tellen we wereldwijd meer dan 3.650 leden. Indien u wenst deel uit te maken van deze bijzondere gebedsgroep om zo het woord van Onze Lieve Vrouw, Koningin van de Vrede, mee te helpen verspreiden, dan kunt zich aansluiten op hun internetsite. Door zich bij de groep te vervoegen bent u niet verplicht om deel te nemen aan gesprekken van de groep, maar we voelen dat we door in deze groep te zijn, allen elkaar zo goed mogelijk proberen te helpen om de boodschappen van Medjugorje na te leven.
Als u zich bij de gebedsgroep voegt hebt u verschillende opties om de boodschappen te ontvangen. U kunt dagelijkse mail ontvangen, dagelijkse samenvattingen, speciale aankondigingen tot zelf geen mail. In dat geval kunt u alle boodschappen volgen van op de website. Over afwachting tot erkenning van Medjugorje wordt niet gesproken. Medjugorje moet nog erkend worden, maar we verspreiden de boodschap van Medjugorje door elkaar te helpen met themas met betrekking tot de boodschappen. Er wordt toezicht gehouden op het vredevolle verloop van de gesprekken.
We gaan nu over tot de getuigenissen van een aantal leden die deel uitmaken van de IIPG-Groep. God zegene u.
Ana Shawl
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. De maadelijke geboorte (vervolg)
De Boodschap [aankondiging]
Iets wat we zeker ook in ons achterhoofd moeten houden als we deze verzen van Lucas overwegen is dat er in die tijd niet zoiets bestond als trouwen omdat het "moest." Dat bestond niet!
Een formeel huwelijkscontract, Ketubah genoemd, werd onderhandeld en getekend en het paar werd als getrouwd beschouwd, maar het huwelijk werd nog niet "geconsumeerd" tot er een periode van 9 maanden tot een jaar was verlopen. In afwachting van het samenwonen maakte de echtgenoot een huis klaar om in te wonen en de vrouw bewees zo haar betrouwbaarheid.
Als de vrouw zwanger werd gedurende die tijd was dit een hele ernstige zaak. Het betekende dat zij ofwel zou gestenigd worden met de dood tot gevolg wegens haar ontrouw ofwel werd ze vernederd door een scheidingsvonnis. Dus de boodschap van de engel Gabriël dat Maria zou zwanger worden gedurende deze wachtperiode bracht ernstige consequenties met zich mee, dat is het minste wat we kunnen zeggen.
Laat ons eens kijken wat Marias antwoord was op deze aankondiging:
34. "Hoe zal dit geschieden," vroeg de Maria aan de engel, "daar ik nog maagd ben?"
35. De engel antwoordde: "De Ruah Hakodesh [de Heilige Geest] zal over u komen, en de kracht van de HaElyon [de Allerhoogste] zal u overschaduwen. Daarom zal wat geboren wordt de Zoon van God genoemd worden."
36. "Weet dat zelfs Elishiva, uw bloedverwante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen, ofschoon zij onvruchtbaar heette, zij is nu in haar zesde maand.
37. Want voor God is niets onmogelijk."
38. Miryam zei: "Ik ben de dienstmaagd van Adonaï [de Heer], mij geschiede naar uw woord."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 108]
Schrift 1
195. O Jezus, vandaag is mijn ziel door lijden somber geworden. Niet één lichtstraaltje. Het onweer woedt en Jezus slaapt. O mijn Meester, ik zal U niet wekken, ik zal uw zoete slaap niet onderbreken. Ik denk dat Gij mij de kracht geeft zonder dat ik het weet.
Urenlang aanbid ik U, o levend Brood, midden grote zieledorheid. O Jezus, zuivere liefde, ik heb geen nood aan vertroostingen. Ik voed me met Uw wil. O Machtige, Uw wil is het doel van mijn bestaan. Ik heb de indruk dat heel de wereld mij dient en van mij afhangt. Gij, Heer, Gij begrijpt mijn ziel en al haar verzuchtingen.
Jezus, nu ik U zelf geen liefdeshymne kan zingen, bewonder ik de zang van de Serafijnen die door U zozeer bemind worden. Ik verlang op hun wijze in U te verzinken. Niets kan zulk een liefde nog in de weg staan, want geen macht heeft daar vat op. Het is zoals de bliksem die de duisternis verlicht, maar er niet blijft. O mijn Meester, vorm mijn ziel naar Uw wil en Uw eeuwige plannen.
196. Een zekere persoon heeft er haar werk van gemaakt mij op verscheidene wijzen in de deugd te oefenen. Zekere dag houdt ze mij in de gang staande en om te beginnen, zegt ze, dat ze geen enkel motief heeft om mij opmerkingen te maken, maar mij toch het bevel geeft gedurende een half uur recht te blijven staan, tegenover de kleine kapel [14], en daar de overste af te wachten, en wanneer ze na de recreatie voorbijkomt, mij van allerhande dingen te beschuldigen die ze mij beveelt te zeggen. Ook al had ik in mijn ziel van die zaken geen enkel idee, toch was ik gehoorzaam en wachtte ik een volle halfuur op de overste. Iedere zuster die voorbijkwam, bekeek mij met een glimlach. Toen ik mij bij moeder overste beschuldigde, zond ze mij naar de biechtvader; onder de biecht merkte de priester onmiddellijk dat het iets was dat niet uit mijn ziel kwam en dat ik geen idee had waarover het ging. Hij was heel verwonderd dat die persoon het waagde mij zo iets te bevelen.
197. O Kerk van God, Gij zijt de beste aller moeders, gij alleen kunt een ziel opvoeden en doen groeien. O wat een grote liefde en wat een achting heb ik voor U, de beste aller moeders.
[14] Tegenover de kleine kapel [zie Db 18] was er een vergaderzaal voor de kloostergemeenschap.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 108]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Zal dit als gevolg hebben dat de schepping, de sterren en onze ondermaanse wereld leeg en onbewoond achterblijft? Maar moest het zo zijn, waarom zou de goddelijke wijsheid ze weer opbouwen volgens een nieuw plan, versierd met alle wonderen van zijn praal en schoonheid? Sint Thomas leert ons dat de hemel voorbestemd is om te dienen als woning en verblijf van de verheven heiligen, maar die zullen niet onbeweeglijk en beperkt in een bepaalde ruimte blijven. Elke uitverkorene zal zijn troon bezitten. Ze zullen naargelang hun verdienste hogere woningen en plekken bezetten. Maar, merkt Sint Thomas op, het woord plaats, locum, dient begrepen volgens de beste rang, de voorrang en niet de hoogte van de plek. Christus zou de hemel tijdelijk verlaten, de plek waar hij zich zou vestigen zou steeds de meest waardige en hoge zijn. En de andere plekken zijn in die mate waardevol dat ze dichter bij Christus plek liggen. De engelen die de glorie genieten gaan toch ook vrij op en af.
Besluit: de tempel van het oneindige zal zich totaal verspreiden in volle praal voor het aanzien van de uitverkorenen, en zonder Christus een moment te verlaten, zullen ze bij machte zijn om ogenblikkelijk tot het uiteinde van het firmament te raken. Ze zullen vrijuit de sterren kunnen ontdekken, opnieuw op aarde verschijnen, nieuwe plekken, waar ze leefden en baden, werkten en offerden, doorlopen. Dit gevoel stemt overeen met de teksten van de heilige Schrift waarin staat dat de woningen van de hemelse Vader ontelbaar zijn [Jo 14,2], dat de heiligen als sterren zullen schitteren in eeuwigheid, en dat overal waar de gewijde mensheid van Jezus Christus is de arenden zullen verzamelen [Lk 17].
Vandaag is de vruchtbare en ondernemende genie van de mens, na de aarde boven en onder de grond verkend te hebben, is naar de sterren verheven en kordaat in de hemel gesproken: In coelo posuit os suum [Ps 72,9]. De hedendaagse astronomie, voorzien van de meest krachtige instrumenten die de mens kon bouwen, heeft uitgebreid het heelal verkend die ondoordringbaar voor het menselijk verstand leek, en heeft met geduldige studie en analyse de grenzen van de sterrenhemel gevestigd en er alle diepten en geheimen van doorzocht.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [15/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 17]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De kinderjaren van Benoîte
Het eerste is bekend: het valt voor in augustus 1657 bij terugkeer van een bedevaart naar Saint-Sixte waar de ouders hun kinderen onderhevig aan koorts opdroegen. De heilige Sixtus, paus en martelaar, geëerd in de wijnstreken vanwege de plek van zijn graf op de Romeinse buiten, had een kapel [die nog altijd bestaat] in de parochie van Bréziers op de top van de berg boven de Durance. Om er te geraken vanuit Saint-Etienne diende de meestal woelige stroom overgestoken met behulp van een kabelpont, een bak gebonden aan een over de stroom gespannen koord en aan beide oevers stevig vastgehecht.
Benoîte was onder leiding van haar moeder naar Saint-Sixte gegaan. Bij terugkeer breekt de overladen bak de koord in de, na een onweer, woelige stroom. De bak wordt in de kolkende stroom meegesleurd, loopt vol water en dreigt te zinken voor de radeloze passagiers. Benoîte, toen 10, was vermoeid door de lange weg en diep ingeslapen: doordrenkt wordt ze opeens wakker als de bak in zicht van Taillard is. Ze ziet het gevaar en roept uit: "Laten we tot God bidden om ons genegen te zijn..." en meteen stijgt het angstige gebed van de drenkelingen op. En zie, de bak komt in een zachtere stroming terecht en meert kalm aan op het zand van een eilandje in de stroom. De oeverbewoners horen het geroep, luiden de klok van Taillard en enkele redders brengen de drenkelingen op het droge.
Is dit een wonderbare redding, zoals M. Gaillard in zijn relaas laat aanvoelen? Hij onderlijnt in ieder geval de spontane reactie van Benoîte die haar gezellen tot bidden oproept en de goede afloop van dit ongeval dat eerder al vele slachtoffers had gevergd. Een monument op de baan naar Lettret, op 1 km van Taillard, herinnert aan het gebeuren. Misschien leert ons dit verhaal ook dat Benoîte met te groeien hevige aanvallen van koorts onderging en die haar moeder verontrustten in zoverre ze een belofte deed aan Sint Sixtus. Dat zou helemaal in de lijn liggen van de incidenten van de kinderjaren.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 238]
Johannes de apostel
Verschillende tradities over Johannes' dood
Zeker is dat Johannes in Efese begraven lag. Tot op de dag van vandaag toont men er de plaats waar hij begraven werd.
De Johanneskerk was gelegen aan de oostkant van de stad boven de voormalige Artemistempel op de heuvel Ajasoluk [verbastering van het Griekse 'hagios theologos' = 'heilige theoloog' [Theoloog' is in de oosterse kerk de vaste bijnaam van Johannes de Evangelist]. Het complex werd gebouwd op de plaats waar volgens de overlevering de apostel Johannes begraven lag in een graf met meerdere ruimtes. Wellicht stamt de oudste bouw nog van vóór keizer Constantijn [ 337], de grote kerkenbouwer in Rome, Constantinopel en Jeruzalem. In die tijd bestond de kerk uit niet meer dan een vierkant mausoleum van 15 meter breed en 18 meter hoog. Reeds in de 4e eeuw werd dit geheel uitgebreid tot een kruisvormige basiliek met drie beuken en aan de oostkant afgesloten door een apsis. Onder keizer Justinianus [ 565] werd het geheel gigantisch uitgebreid tot een 130 meter lange kruisvormige kerk, bekroond met koepel. Tot aan de inval van de Osmanen aan het begin van de 15e eeuw was dit een van de drukst bezochte bedevaartkerken in het oosten. Sindsdien is ze in verval geraakt.
Op latere leeftijd is Johannes naar de stad Efeze verhuisd, omdat daar een zeer grote gemeente ontstaan was. Daar is hij tot zijn dood gebleven en begraven. Tijdens zijn verblijf in Efeze werd hij vanwege zijn geloof in Jezus verbannen naar het eiland Patmos, dat voor de kust van Turkije ligt [Openb.1:9], maar later werd hem toegestaan om weer terug te keren. Johannes is meer dan 90 jaar oud geworden, en hij is als enige van de twaalf apostelen niet een martelaarsdood gestorven, maar een natuurlijke dood. Jezus leek hier naar te verwijzen in Joh.21:20-23. Op hoge leeftijd deed Johannes regelmatig de uitspraak: "Kinderen, laten we elkaar liefhebben." Als men dan aan hem vroeg waarom hij dat zo vaak zei, was zijn antwoord: "Omdat het de opdracht van de Heer is: als we dit doen, gebeurt er al genoeg." Zo ontving hij de titel "apostel der liefde."
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 63]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Gofna
Op zaterdag 22 september zag ik Jezus te Goer in de herberg alleen bidden. Dit Goer lag niet zeer ver van de stad Megiddo en van een vlakte met dezelfde naam en ik heb het vroeger nog wel gezien als moest tegen het einde van de wereld een veldslag tegen de antichrist in die vlakte gevoerd worden. Met het aanbreken van de dag stond Jezus op, rolde zijn bed op, gordelde zich, legde een geldstuk op het bed en begaf Zich op weg. Ik zag Hem paden volgen, die langs verscheidene steden en dorpen liepen, waartussen Hij doorging. Hij kwam met niemand in aanraking en nam nergens zijn intrek. Ik zag Hem nabij de berg Gerizzim bij Samaria voorbijkomen. De berg lag aan zijn linkerzijde en Hij trok zuidwaarts door. Hier en daar zag ik Hem bessen en enige vruchten plukken en eten, en in de holte der hand of met een holgebogen blad water scheppen en drinken.
Op zondag kwam Hij, tegen avond, in een stad met name Gofna in het Efraïmgebergte. Ze lag op een verscheurde, oneffen grond, hoog en laag en er strekten zich vele huizen en plantages uit. In deze stad woonden verwanten van Joachim, doch zij hadden geen nauwe betrekkingen met de Heilige Familie onderhouden. Ook nam Jezus niet bij die familie zijn intrek, maar in een herberg. Men waste Hem de voeten en bood Hem een kleine verversing aan.
Het duurde echter niet lang of zijn verwanten en een paar Farizeeërs van beter allooi kwamen Hem hier opzoeken en namen Hem mee naar hun huis. Dit huis van zijn verwanten was een van de aanzienlijkste van de stad. De stad zelf was eveneens van betekenis, want hier resideerde het bestuur over een deel van het land. Ook Jezus' verwant oefende hier een ambt uit en was met schrijfwerk belast. De stad behoorde, geloof ik, tot de provincie Samaria.
11. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 22
We hebben reeds eerder gezegd dat dit alles zal geschieden bij het begin van het gezegende rijk, wanneer de prins van de duivels zal geketend worden door God. Maar hij zal ook, wanneer de duizend jaren van het koninkrijk, wat zevenduizend wereldse jaren is, zullen beginnen eindigen, opnieuw worden losgelaten en uit de gevangenis gezonden worden, doorgaan en alle naties onder zich verzamelen die tot dan onder de rechtvaardigen vielen. Dan zal Hij oorlog voeren tegen de Heilige Stad en daar zal hij van over de hele wereld een ontelbaar aantal gezelschap verzamelen uit alle landen. Zij zullen de stad omsingelen en aanvallen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 84: Sidus Olorum [Ster der Zwanen]
Clemens IX [1667-1669]
Echte naam: Giulio Rospigliosi [Pistoia, 28 januari 1600 - Rome, 9 december 1669]
Giulio genoot de speciale gunst van Urbanus VIII, die hem tot aartsbisschop van Tarsus benoemde en naar het Spaanse hof zond. In 1657 benoemde Alexander VII hem tot staatssecretaris en kardinaal. Als oud-leerling van de jezuïeten in Rome trad hij in de pauselijke diplomatie.
Na de dood van Alexander VII was de verkiezing van Giulio Rospigliosi een toegeving aan de Franse koning. Rospigliosi stond als tweede op de lijst van de kandidaten tegen wie hij zich niet zou verzetten. Het bleek een uitstekende keuze. Rospigliosi was een eerlijk priester, een goedhartig man met een uitzonderlijke zin voor cultuur en rechtszaken. Deze combinatie van persoonlijkheid en goedheid werd bij weinig pausen aangetroffen en het gebeurde zelden dat ook de familie van een paus zich zo discreet gedroeg.
Op 20 juni 1667 werd hij verkozen tot paus Clemens IX, met als motto: 'Aliis non sibi Clemens', 'zachtmoedig voor de anderen, niet voor zichzelf. Ook hij had maar een obsessie: overal vrede brengen.
Chris De Bodt
14. De Berkenboomprofetieën [deel 2]
Er zal een tijd komen dat er geen respect meer zal zijn voor het geloof van de Kerk en de school. Nieuwe boeken zullen geïntroduceerd worden. Er zal een tijd komen dat het katholieke geloof het gevoel zal geven van geheel overschaduwd te zijn en ze zullen proberen er komaf mee te maken. De mensen zullen houden van spel en het uitgaansleven en gefascineerd zijn door amusement. Dan zal het niet lang meer duren voor er een verandering zijn intrede doet. Er zal een vreselijke oorlog uitbreken... Aan de ene kant Rusland en het gehele noorden en aan de andere kant Frankrijk en het ganse zuiden onder één vorst. Deze ridder zal komen van de Midi. Hij draagt een witte mantel met knopen tot aan de voeten. Hij draagt een kruis op zijn borst en rijdt op een ezel. Deze ridder is zo uit één stuk dat niemand zelfs maar probeert hem te stoppen. Hij is ook een vredemaker. Groot is zijn sterkte. Hij slaagt erin om alle dansmuziek en overbodige kleding af te schaffen.
Het hoofd van het Duitse leger zal tegengehouden worden in een plaats waar men paardengetuig maakt.
De vijanden die vreemd zijn van Duitsland zullen op de vlucht slaan en zij zullen geen tijd hebben om voedsel mee te nemen voor onderweg.
De heidense volkeren van de noordse beer zullen komen om te strijden maar hun vijanden zullen nieuwe moed scheppen en strijden met de moed der wanhoop. Dan zal hun kracht gebroken worden. Hun kracht zal vernietigd worden en enkele mensen zullen moeten op hun tanden bijten om thuis het nieuws van hun ondergang te brengen.
De prins die de grote slag zal leveren zal naar de Mis gaan in Bremen. In Bremen zal hij rijden. Van daar zal hij met zijn telescoop de regio van de Berkenboom de vijand observeren. Daarna zullen ze naar Holtum gaan een streek nabij Werl... In Holtum staat er een kruis tussen twee linden. Voor deze linden zal hij neerknielen en hij zal lang bidden met uitgestrekte armen. Dan zal hij de soldaten, die in het wit gekleed zijn, leiden naar de vergadering. Hij zal blijven na een bloedbad. Hij zal de overwinnaar zijn. Aan een stroom die vloeit van west naar oost nabij Berdberg en Sondberg zal er het meest gemoord en gedood worden. Na het gevecht zal deze overwinnende meester, deze prins, de mensen verzamelen in de kerk van Schaffhausen nabij Werl en hen toespreken.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
26-04-2011
26 april 2011
26 april 2011
1. Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid
Vijfde dag
Bidden wij voor hen die dwalen in het geloof.
Barmhartige Jezus, Gij zijt de Goedheid zelf en Gij weigert Uw licht niet aan hen, die het U vragen: neem onder de bescherming van Uw Barmhartig Hart de zielen van hen, die dwalen in het geloof, breng hen door het licht van Uw genade terug in de schoot der heilige Kerk, opdat zij een eeuwig met ons de edelmoedigheid van Uw Barmhartigheid mogen prijzen.
Eeuwige Vader, sla Uw barmhartige ogen op de ziel van hen die in de dwaling leven. Let niet op de hardheid van hun gemoed, als zij door het misbruik van Uw genade die schat verloren hebben en zij hardnekkig blijven in hun dwaling, maar herinner U goedgunstig de liefde en het smartvol lijden van Uw Zoon, waardoor wij gered zijn. Laat die zielen U terugvinden, opdat zij met ons eeuwig Uw Barmhartigheid mogen bezingen.
1 x Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid 1 x Litanie ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid
2. Historische achtergrond van Manoppello
Omgeven door de lieflijke groene schaduwen van de bosrijke heuvels en door de met sneeuw bedekte top van de Maiella vinden we Manoppello op 217 meter boven de zeespiegel. Vanuit Manoppello zijn zowel de Adriatische kust als de bergen snel bereikbaar. Haar banier bevat een tarweschoof, de "manoppio" waaraan het kleine, aantrekkelijke dorp [6.000 inwoners] haar naam te danken heeft.
Tijdens de Romeinse periode werd het "Pollitrio" genoemd. In de XIIIde eeuw was het onder de macht van Frederik II, dan van Louis van Anjou en dan van Louis van Savoye.
Het was ook eigendom van de familie Orsini. In 1423 werd het veroverd en verwoest door Braccoi da Montone. De kerk van San Nicola di Bari gaat terug tot de eerste helft van de XIVde eeuw. Vandaag vertoont het vele barokkenmerken. De kerk van Santa Maria DArabona, gebouwd in 1208, staat naast de site van een romeinse tempel van Bonae. Van de cisterciënzers die ze bouwden, werd dit doorgegeven aan de minderbroeders en dan aan de Salesianen.
Een oorkonde van Ludovic II in het jaar 874 richtte het stadje op dat vanaf het begin onderworpen was aan het klooster van Montecassino. Toen in 1638 de kapucijnen in het bezit kwamen van het Heilig Gelaat, schreef Vader Donato da Bomba een "relatione historica" dat in de provinciale archieven van de kapucijnen in Aquila bewaard wordt.
Het klooster van de kapucijnen werd gesticht van 1618 tot 1620, precies toen Giacomo Antonio De Filippis het Heilige Doek tussen twee glazen platen had laten steken. De kerk werd toegewijd aan de heilige aarstsengel Michael. In deze kerk werd het Heilig Gelaat tentoon gesteld voor de verering van het volk op 6 april 1646. Gedurende bijna 40 jaar werd het niet meer voor verering uitgesteld, maar werd het privé bewaard in een nis, langs de rechterkant van het hoofdaltaar. Pas in 1686 werd er langs de linkerkant van de kerk een kleine kapel met een altaar gebouwd, waarna de reliek daarnaar werd overgebracht en het liturgische feest van 6 augustus, de dag van de transfiguratie van Christus op de berg, werd ingesteld.
Een negatieve gebeurtenis verhoogde de verering van het Heilig Gelaat: de achttiende eeuw begon met een lustrum van aardbevingen die onophoudelijk de Umbria-, Abruzzo- en Sanniteregio deden schokken. Pater Boniface van Ascoli stelde het Heilig Gelaat vele keren uit voor verering vanaf 1703.
De negentiende eeuw werd gekenmerkt door de onderdrukking van religieuze ordes, de monniken moesten hun klooster twee keer verlaten, de eerste keer op 6 september 1811. Dezelfde dag verhuisde het Heilig Gelaat naar het Clarissenklooster tussen de muren. Het klooster zelf bleef onbewoond, het heiligdom gesloten tot 16 mei 1816 toen de kapucijnen terugkwamen. De volgende zondag werd het Heilige Doek feestelijk teruggebracht naar het heiligdom. Maar op 17 december 1866 werden de broeders door een wet opnieuw verbannen; het Heilig Gelaat bleef in het gesloten heiligdom.
De monniken keerden terug op 27 oktober 1869 en bleven er dan tot op de dag van vandaag. In 1871 werd de nieuwe kapel afgewerkt. In 1923 werd het schrijn op het hoogaltaar gebouwd. In 1946 gaf de gemeenschap van Manoppello het nieuwe schrijn.
De kerk werd vergroot en uitgebreid in de tweede periode na de wereldoorlog van 1960 tot 1965. De biechtruimte werd gebouwd in het jubileumjaar 2000.
In de "relatione historica" wordt beschreven hoe het Heilig Gelaat in Manoppello terecht gekomen was en eigendom werd van de broeders. Laat ons de volgende verklaring hieruit lezen: [morgen]
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Medjugorje: De IIPG [International Internet Prayer Group] [Deel 1]
Geloofd zijn Jezus en Maria!
De Internationale Internet Gebedsgroep "Queen of Peace," IIPG "Queen of Peace," is een gebedsgroep die de boodschappen tracht te volgen van de Gebedsgroep die Onze Gezegende Moeder leidt, samen met de ziener Ivan Dragicevic. We stellen ons ten dienste om de Boodschappen van Onze Lieve Vrouw na te leven en te verspreiden door gebed, vasten, de maandelijkse biecht en de Heilige Mis en dit zoveel als mogelijk. Wij helpen elkaar door te leven en te handelen naar de boodschappen. Boodschappen van de gebedsgroep en verzoeken om gebed worden ons toegezonden via mail, die we op onze beurt naar elkaar toezenden.
Nedjo Brecic, een oorspronkelijk lid van Ivans gebedsgroep van bij het begin, was de drijvende kracht achter onze "Mir Peace Shalom List" met de bedoeling om dingen te bespreken en de boodschappen van de gebedsgroep na te leven. Nedjo Brecic stierf veel te jong aan een hartaanval en het was juist voor zijn dood dat hij de naam van de groep bedacht.
Bron: IIPG
Vertaling: Chris De Bodt
4. De maadelijke geboorte (vervolg)
De Boodschap [aankondiging]
Laat ons terugkeren naar de Schrift en verdergaan met het verhaal van de geboorteaankondiging in het Evangelie van Lucas, hoofdstuk 1 vers 26, nog eens uit het joodse nieuwe testament.
26. In de zesde maand werd de engel Gabriël gezonden door God naar een stad in Galil Natzeret,
27. naar een maagd die verloofd was met een man die Yosef heette, van de stam van David. De naam van de maagd was Miryam.
28. De engel kwam naderbij en zei: " Vrede zij u, begenadigde! De Heer is met U!"
29. Zij werd ernstig verontrust bij deze woorden en vroeg zich af wat die groet wel kon betekenen.
30. De engel zei tot haar: Wees niet bevreesd, Miryam, want gij hebt genade gevonden bij God.
31. Gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen en gij zult Hem de naam, Yeshua geven.
32. Hij zal groot zijn, Hij zal genoemd worden "zoon van HaElyon" [dit betekent Zoon van de Allerhoogste]. Adonaï, God, zal Hem de troon van Zijn vader, David, schenken;
33. En Hij zal regeren over het huis van Yaakov voor altijd, er zal geen einde komen aan Zijn Koninkrijk."
Laat ons even stoppen om jullie eraan te herinneren aan een heel belangrijk gegeven: De man die deze verzen schreef, heette Lucas en dat was een dokter. Dit is belangrijk want hij geeft ons meer informatie over de maagdelijke geboorte dan de rest van de evangelisten samen.
En denk niet dat dit toevallig is. Bedenk dat God gebruik maakte van een dokter, een man van de wetenschap, om ons de gedetailleerde feiten over de maagdelijke geboorte door te geven.
Ik geloof dat God dit met opzet gedaan heeft zodat niemand dit verhaal zou kunnen afdoen als mythische inbeeldingen van een onwetende en bijgelovige mens. De belangrijkste getuige van de maagdelijke geboorte was een dokter!
Vertaling: Anne Van Der Sloten
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 107]
Schrift 1
192. Eens heb ik een vreselijke bekoring van een meisje van ons huis van Warzawa op mij genomen. Het was de bekoring van zelfmoord. Ik heb gedurende zeven dagen geleden en toen gaf Jezus haar de gevraagde genade, en is mijn lijden ook opgehouden. Het was een groot lijden. Ik neem dikwijls de kwellingen van onze meisjes op mij. Jezus staat het mij toe en mijn biechtvader eveneens.
193. Mijn hart is de blijvende woonplaats voor Jezus. Buiten Hem heeft niemand er toegang. Bij Jezus put ik de kracht voor de strijd met moeilijkheden en tegenkantingen. Ik heb het verlangen in Jezus omgevormd te worden om mij helemaal aan de zielen te kunnen geven. Zonder Jezus zou ik de zielen niet kunnen benaderen, want ik weet wat ik uit mijzelf ben. Ik neem God in mij op, om Hem aan de zielen door te kunnen doorgeven.
194. + 27.3. Ik heb het verlangen mij in te spannen, te werken, me te ontledigen voor ons werk der redding van onsterfelijke zielen. Het heeft geen belang dat deze inspanningen mijn leven kunnen verkorten, want het behoort mij niet meer toe, maar het is eigendom van de Congregatie. Ik verlang voor de gehele Kerk nuttig te zijn door mijn trouw aan onze Congregatie. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 107]
Vierde Lezing: Over de plek van onsterfelijkheid of de staat van de verheerlijkte lichamen na de verrzijzenis
Van zodra een ziel naar God opstijgt en dat zijn geest in haar komt en ze de tirannie der zinnen en de band van lage verlangens doet overstijgen, gebeurt het dat het vlees de weerbots van het nieuwe leven in de ziel ondergaat, zodat ze de voorlopende effecten van deze glorierijke vrijheid der kinderen Gods ervaart. Thérèse en talrijke mystieke zielen, die innerlijk opbranden in het vuur van de serafijnen, hebben zichzelf zonder steunpunt in de lucht verheven. Sint Maurus, volgeling van Sint Benedictus, liep droog over het water. Anderen zoals Sint Franciscus Xaverius, Sint Alphonsius Liguori, werden van de ruimtewet bevrijd en ze waren op ver uiteengelegen plekken te zien in gebed, bij een zieke, in preek of bij drenkelingen die ze te hulp snelden.
Een ander maal komt het licht dat Gods geest in de ziel van de heiligen stortte op hun gezicht, hun kleren en heel hun wezen dat hen verlichtte met een kroon die hen glorievol omringde. Zo moet het zijn, want degenen die in het vlees zaaiden oogsten verderf in het vlees, en degenen die gezaaid hebben in de geest plukken het eeuwig leven van de geest [Gal 6].
Er is nog een vaste geloofswaarheid: eens het oordeel volbracht zal Jezus Christus meteen ten hemel opstijgen te midden van al zijn uitverkorenen. Aan elk onder hen duidt Hij een plek aan die Hij op de dag van zijn Tenhemelopneming heeft voorbereid: Vado parare Vobis locum.
De uitverkorenen zullen als woonst de hemel hebben, die boven alle sterren en de hele zichtbare en lichamelijke natuur ligt. Er staat geschreven: Met hen zullen we in de wolk verheven worden, Christus in de lucht tegemoet, en zo zullen we steeds bij Hem zijn [Thess 4].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes [14/22]
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
8. Benoite, de herderin van Notre-Dame du Laus [Aflevering 16]
Hoofdstuk 1: Regionale en familiale omgeving van Benoîte
De kinderjaren van Benoîte
Dit familietafereel toont goed de armoede van de streek aan en de vindingrijke eenvoud van Benoîte, van nature gul en spontaan. M. Gaillard merkt de verschillende houding van de ouders op: "Haar vader," schrijft hij, "hield veel van haar en in zijn onschuldige liefkozingen zei hij vaak: deze zal me niets kosten om te huwen." Deze vader had het voorgevoel dat dit meisje een rijk hart bezat die geen bruidschat nodig had om opgemerkt te worden.
In de Mémoires van broeder Aubin, eremijt op de bergpas van Rambaud, lezen we een andere trek van de goedheid van dit meisje: "Toen Benoîte 7 of 8 was leefde er in Saint-Etienne een vrouw die zo ziek was dat ze sprakeloos was. Benoîte zei tot haar gezellinnen: Laten we de Rozenkrans gaan bidden voor haar. Ze deden dat. Op de terugweg na de Rozenkrans bezochten ze haar en ze sprak weer, en zei dat Benoîte de mooiste was. Deze vrouw ging biechten en stierf diep christelijk." Aubin zag daarin een tijdelijke genezing dankzij het gebed van Benoîte en een teken van morele schoonheid van het meisje. M. Gaillard heeft die minderwaardige gebeurtenis niet weerhouden en heeft deze goed uitgelicht als handige verteller die de eremijt was.
Na de dood van de vader zullen meerdere incidenten aantonen dat Benoîte een bijzondere invloed kreeg op haar naasten.
Vertaling: Broeder Jozef
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 236]
Johannes de apostel
Verschillende tradities over Johannes' dood
In de oosterse kerk wordt op 8 mei een oude overlevering herdacht: Toen Johannes meer dan honderd jaar oud was, ging hij met zeven leerlingen naar een eenzame plaats. Hij bad en liet een kruisvormig graf delven. Toen gaf hij hun zijn laatste onderricht. Met een kus nam hij afscheid. Daarna legde hij zich op zijn mantel en sprak: "Mijn moeder aarde, leg u op mij, en bedek mij." Nogmaals kuste hij zijn leerlingen en zij dekten hem toe tot aan zijn knieën. Voor de derde keer kusten zij hem. Toen dekten zij hem toe tot de hals. Toen hij gestorven was, legden zij een sluier over zijn gezicht, kusten hem onder tranen en dekten hem helemaal toe. Toen de andere broeders het graf openden om afscheid te nemen, was daarin alleen nog een fijn stof, dat met een geur van rozen omhoogdwarrelde en dat vele zieken genas. [Adr.19: 05.08]
In de Legenda Aurea wordt ditzelfde gebeuren enigszins anders verteld: Toen Sint Johannes negen-en-negentig jaar oud geworden was, verscheen hem de Heer, omringd door zijn leerlingen, met de woorden: "Kom nu maar, mijn uitverkorene, kom maar bij Mij. De tijd is gekomen, dat je met je broeders aan mijn tafel de maaltijd houdt." Johannes stond meteen op om naar Hem toe te gaan. Maar de Heer sprak: "Zondag zul je bij Mij komen." Toen het zondag was, verzamelde zich al het volk in de kerk, die ter ere van Johannes was gebouwd. Vanaf het eerste hanengekraai sprak hij hun toe en vermaande hen trouw te blijven en Gods geboden lief te hebben. Daarna liet hij naast het altaar een vierkant graf delven; de aarde liet hij buiten de kerk brengen. In die groeve daalde hij af, strekte zijn armen uit naar God en sprak: "Heer Jezus Christus, zie ik kom. Ik dank U, dat U mij waardig hebt gekeurd om aan uw tafel te mogen aanzitten, want U weet, hoezeer ik daar met hart en ziel naar heb verlangd." Na dit gebed verscheen er een groot en helder licht om hem heen, zodat niemand hem meer kon zien. Toen dat licht verdween, zag men, hoe de groeve vol hemels brood lag. Dat groeit er nu nog altijd. Het kolkt en dwarrelt op de bodem van de grafruimte als fijn zand in een waterbron. [Legenda Aurea]
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 62]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
De leerlingen op weg naar de doop
De door Jezus vooruit gezonden leerlingen zag ik eergisteren in Kafarnaüm aankomen, doch ongeveer slechts vijf van de meer gekende en zij spraken met Maria. Twee van hen gingen naar Betsaïda Petrus en Andreas halen. Jacobus de Mindere, Simon, Taddeüs, Johannes en Jacobus de Meerdere waren er eveneens tegenwoordig. De leerlingen prezen Jezus' goedheid, zachtmoedigheid en wijsheid. De anderen waren vol lof over de geestdrift van Johannes De Doper. Zij roemden zijn kordaat optreden, strenge levenswijze en leer, en beweerden nooit zulk een uitlegger van de profeten en de Wet gehoord te hebben. Zelfs Johannes sprak geestdriftig van de Doper. Nochtans kende hij Jezus, want zijn ouders hadden vroeger op de afstand van nauwelijks een paar uren van Nazareth gewoond. Ook beminde Jezus hem reeds als kind, wat ik vroeger niet wist.
22 september, sabbat. De leerlingen hielden hier, te Betsaïda, de sabbat.
Op zondag,23 september heb ik de negen leerlingen in het gezelschap van de zes [of zeven] voormelde leerlingen van Johannes op weg naar Tiberias gezien, vanwaar zij naar Efron en van daar door de woestijn naar Jericho en naar Johannes trokken.
Vooral Petrus en Andreas hebben ten gunste van de Doper gesproken. Zij zegden dat hij uit een voornaam priestergeslacht afkomstig was, dat hij in de woestijn onderricht van de Essenen had ontvangen, dat hij geen ongeregeldheden duldde en niet minder wijs dan streng was. De leerlingen daarentegen roemden Jezus' goedheid en wijsheid. Hiertegen opperden de eersten het bezwaar dat menige ongeregeldheid door zijn toegevendheid ontstond,en zij staafden hun bewering met voorbeelden. Ook Jezus had op zijn laatste reis, meenden zij, onderricht van de Essenen gekregen.
Johannes hoorde ik op deze weg niets meer zeggen. Zij deden niet de gehele reis met de leerlingen van Jezus, doch vergezelden hen slechts enige uren. Ik dacht onder dit gesprek: de mensen van die tijd waren toch geheel gelijk die van nu.
11. Diverse profetieën: Firmanius Lactantius, vroegchristelijke schrijver [260-325]
Profetie 21
Niet langer zullen door mensenhanden gemaakte goden worden aanbeden, en de beelden uit onze tempels en kamers zullen worden verbrand in het vuur, samen met hun wonderlijke gaven, wat ook de profetes, in overeenkomst met de profeten, heeft afgekondigd dat het zal plaatsvinden. Maar stervelingen zullen de beelden stuk gooien en daarmee ook alle weelde. De profetes uit Eritrea zal ook een belofte doen: en de werken die door de handen van de goden zijn gemaakt zullen opgebrand worden.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 83: Montium Custos [Bewaker van de Bergen]
Alexander XII [1655-1667]
Echte naam: Fabio Chigi [Siena, 13 februari 1599 - Rome, 22 mei 1667]
Paus Alexander VII werd op 13 februari 1599 onder de naam Fabio Chigi geboren in Siena. Hij was afkomstig uit het beroemde bankiersgeslacht Chigi en was een achterneef van paus Paulus V. Aan de Universiteit van Siena studeerde hij filosofie, rechten en theologie.
Hij was achtereenvolgens inquisiteur op Malta en pauselijk nuntius in Keulen waar hij, omdat daar ook protestanten aanwezig waren, weigerde deel te nemen aan de onderhandelingen voor de Vrede van Westfalen, die een einde maakte aan de Dertigjarige Oorlog. Paus Innocentius X haalde hem terug naar Rome waar hij de functie kreeg van Kardinaal-staatssecretaris. In 1655 werd hij, na een Conclaaf van tachtig dagen gekozen als opvolger van diezelfde Innocentius. De kardinalen hoopten dat Alexander een einde zou maken aan het in die dagen gebruikelijke pauselijke nepotisme. Niettemin benoemde Alexander al spoedig allerlei familieleden op hoge goedbetaalde burgerlijke en geestelijke posten [zoals kardinaal-nepoten] binnen het Vaticaan, alsook eigen vorstelijke paleizen en landerijen.
Nadat paus Innocentius X hem teruggehaald had naar Rome kreeg hij de functie van Kardinaal-staatssecretaris. Dankzij de steun van de zelanti-partij [een conservatieve stroming binnen de katholieke kerk] werd hij op 7 april 1655 tot opvolger van de overleden paus Innocentius X gekozen.
Alexander VII had veel interesse in kunst en wetenschap. Zo gaf hij de Italiaanse architect en beeldhouwer Gian Lorenzo Bernini bijvoorbeeld opdracht een plein voor de Sint-Pieterskerk te ontwerpen. Zelf schreef de paus een serie gedichten. Paus Alexander VII overleed op 22 mei 1667 in Rome en werd opgebaard in een door Bernini ontworpen graftombe in Vaticaanstad.
Malachias profetie duidt op zijn familiewapen, waarin zes bergen zijn te zien met een ster erboven.
Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3465 van 9/4/2011
Lieve zonen en dochters, Ik lijd om wat er op u afkomt. Wees oprecht berouwvol en keer terug tot de God van de Redding en de Vrede. Vertel aan iedereen dat God gehaast is en dat ik niet uit de Hemel kom voor de grap. De mensen zijn weggestreefd van God en de het schepsel wordt meer gewaardeerd dan de Schepper. U zult gruwelen zien in uw land [Brazilië]. Ik wens u te helpen, maar wat Ik kan doen hangt van u af. Open uw harten en dien trouw de Heer. Tenerife en Olhão: de dood zal komen en er zal grote verwoesting zijn. Ik vraag u om te vastberaden het pad te volgen dat ik u tijdens al deze jaren heb aangeduid. Zoek sterkte in de Eucharistie en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Wie met de Heer is zal nooit wordt verslagen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Boodschap 3466 van 10/4/2011
Lieve zonen en dochters, dank om hier aanwezig te zijn. Wees niet ontmoedigd. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor ieder van u. Open uw harten en wees meegaand en nederig van hart. Ik kom uit de hemel om u naar de hemel te leiden. Kniel neer in gebed. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Heb berouw, want berouw is de eerste stap op de weg naar de bekering. De mensen zijn als de blinden die de blinden leiden en de mensheid staat aan de rand van een steile afgrond. Keer vlug terug. Als het u overkomt dat u valt, aanroep dan Jezus. In Hem is uw sterkte en zonder Hem kunt u niets doen. Aanvaard het Evangelie van Mijn zoon Jezus. Ik wens van u heiligen te maken, maar wat Ik kan doen hangt van u af. Bid, bid, bid. Vancouver zal een groot kruis dragen en zij in Porto Santo zullen schreeuwen om hulp. Nu zijn het moeilijke tijden voor de mensheid. Ontvlucht de zonde en dien de Heer met vreugde. In zal nu een buitengewone regen van genade over u laten komen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Boodschap 3467 van 11/4/2011
Lieve zonen en dochters, waardeer de schatten van God die in u zijn. Verheug u want uw namen staan opgeschreven in de hemel. Ik ken ieder van u bij naam en ik vraag u om Gods wil te doen. Volg de Heer na in alles. Laat de dingen van de wereld u niet wegleiden van Jezus. Wees volgzaam. Ga niet terug. Ik heb nog edele dingen om u te onthullen. Wees aandachtig. Doe vandaag nog wat u morgen moet doen. Wees vol hoop, want Ik ben de Moeder van de Genade en Barmhartigheid. Ik sta aan uw zijde, ook al ziet u Mij niet. Open uw harten en laat de duisternis van de twijfel u niet weghouden van de ervaring van de Genade van God. Ik ben uw Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Verlaat het gebed niet. De mensheid gaat een groot en droevig lijden tegemoet. U zult sterkte vinden in het pad van het geloof. Een droevig feit zal geschieden in Lithouwen en zich zich herhalen in Brazilië. Kniel neer in gebed. Ik lijd om wat er op u afkomt. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Boodchap 3468 van 12/4/2011
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen in Jezus. Uw ware bevrijding ligt enkel bij Hem. Keer tot Hem terug die uw absolute Goed is en op u wacht met open armen. Ik nodig u uit om Mijn oproepen te aanvaarden, want dit is de enige wijze waarop ik u tot de heiligheid kan leiden. Ik vraag u om dichter tot Jezus te komen want dit is de enige wijze waarop ik u tot de heiligheid kan leiden. Ik vraag u om tot de Heer te komen in het Sacrament van de Biecht. De mensen van Halifax en Letland zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Bid. Enkel door het gebed zult u de krachten vinden om het gewicht van het kruis te dragen. Moed. God is heel dicht bij u. Luister naar Hem en leef in Zijn Genade. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. De Berkenboomprofetieën
Juist zoals in de eerste en tweede wereldoorlog is Duitsland voorbestemd om een rol te spelen in de derde. Verschillende Duitse profeten hebben Westfalen genoemd als omgeving waar de uiteindelijke [eind-]strijd van de oorlog zal uitgevochten worden. Na de overgave van de Russische aanval op Europa zullen de overlevende aanvallers ontsnappen ongeveer zestig mijlen ten noordoosten van Keulen, afgebakend door de gemeenten Unna, Hamm, Soest, Werl, Holtum en Kirsch-Hemmard.
De oorspronkelijke "Berkenboomprofetieën" werden mondeling overgeleverd over de eeuwen heen. De naam "berkenboom" is waarschijnlijk een verkeerde vertaling van het Duitse "Kirch," kers. De oude Duitse letter K lijkt op de B. De vroegste geschreven beschrijving werd geregistreerd in 1431 door Eberhard Windecke, de gerechtshistoricus van Kaiser Sigismund. Het vertelt ons van een visioen van een vreselijk gevecht tussen twee "mannen" gedurende twee dagen.
In 1545 beschreef een kroniekschrijver van Lunen ook een visioen van een strijd op deze schaal. Een andere profetie uit 1701 werd opgetekend door Beykirch in zijn "Profetenstemmen" [1849]: "Er zal een tijd komen dat de wereld heel goddeloos geworden is. De mensen zullen heel zelfvoldaan zijn en er zal een algemeen verlies zijn van respect voor auroriteit en degenen die niet langer trouw zijn aan hun meesters of hun geloof, zullen regeren. Er zal een algemene opstand zijn van vader tegen zoon en de zoon tegen de vader."