1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 24]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Vicka, op verzoek van de Gezegende Moeder werden de laatste jaren gewijd aan het gebed voor de jeugd en de families. Spreekt zij u daar nog over? Vicka: Ja. De Gezegende Moeder vraagt om ons gebed voor de jeugd en de families te versterken. Het is enkel door het gebed en het vasten dat de families de aanvallen van satan in deze dagen kunnen weerstaan. Ze zegt dat het sterkste wapen tegen satan de rozenkrans in onze handen en in onze harten is.
Janice: Bestaat er een specifieke manier waarop de Gezegende Moeder ons vraagt om te bidden? Vicka: Inderdaad. Ze beveelt aan dat de Heilige Mis het centrum van ons leven wordt.
Janice: Wat met de niet-Katholieken? Vicka: Zij ook zijn welkom. Ze wil dat de Heilige Mis een bijzonder deel uitmaakt van ons dagelijks leven. Ze zegt dat we er geen idee van hebben van de kracht van de Heilige Mis om menselijke problemen op te lossen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. De maagdelijke geboorte: Is het essentieel voor het christelijk geloof? [4/7]
De maagdelijke geboorte van Jezus
Laat ons om te beginnen de passage uit het Matteüsevangelie bekijken [1: 18-23]:
18: De afkomst van Jezus Christus was als volgt. Toen zijn moeder Maria al was uitgehuwelijkt aan Jozef maar nog niet bij hem woonde, bleek ze zwanger te zijn door de heilige Geest.
19: Haar man Jozef, die een rechtschapen mens was, wilde haar niet in opspraak brengen en dacht erover haar in het geheim te verstoten.
20: Toen hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer. De engel zei: "Jozef, zoon van David, wees niet bang je vrouw Maria bij je te nemen, want het kind dat ze draagt is verwekt door de heilige Geest.
21: Ze zal een zoon baren. Geef hem de naam Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden."
22: Dit alles is gebeurd opdat in vervulling zou gaan wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd:
23: De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel heten, wat in onze taal betekent "God met ons."
Laten we nu deze verzen vergelijken met een versie van de Bijbel waar je waarschijnlijk niet mee vertrouwd bent. Het komt uit het Joodse Nieuw Testament. Het is een vertaling van David Stern, een Messiaanse jood die in Jeruzalem leeft. Het doel van deze vertaling is aan te tonen dat het NT een boek is dat geschreven is door joden en ook verankerd is in de joodse cultuur. Hij doet dit door de oorspronkelijke joodse namen van personen en plaatsen te gebruiken. Beschouw zeer nauwkeurig deze gekende passage:
18: Zo is het hoe de geboorte van Yeshua de Messias plaats vond. Toen Zijn moeder Miryam verloofd was met Yosef, voor zij getrouwd waren, bleek zij zwanger van de Ruah HaKodesh [de Heilige Geest].
19: Haar toekomstige echtgenoot, Yosef, was een man die rechtvaardig was; dus maakte hij plannen om de verloving in stilte te breken om haar niet in opspraak te brengen voor iedereen.
20: Maar toen hij dit in overweging nam verscheen hem een engel van Adonaï in een droom en deze zei: "Yosef, zoon van David, wees niet bang om Miryam tot je vrouw te nemen; want wat in haar verwekt is, is van de Ruah HaKodesh.
21: Zij zal een zoon ter wereld brengen en je moet Hem de naamYeshua [wat betekent Adonaï redt] geven omdat Hij de mensen van hun zonden zal bevrijden."
22: Dit alles gebeurde opdat vervuld zou worden wat Adonaï door de profeet voorzegd had:
23: Zie de maagd zal zwanger worden en een zoon ter wereld brengen en zij zullen hem de naam Immanuel geven [dit betekent "God is met ons"].
Bron: David R. Reagan
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 12]
Visioenen over de Kerk en de wereld
De reeks visioenen begint met enkele bijzondere gewaarwordingen. De zieneres ondergaat hoe haar ogen a.h.w. ineens "openspringen" en zij de heilige Hostie ziet als een "licht van wit vuur," waarin zij de goddelijke Tegenwoordigheid gewaar wordt. Ook lijkt de heilige Hostie in haar mond te veranderen.
Ineens begint de heilige Hostie in mijn mond steeds groter en dikker te worden: "Het was of deze opzwol in mijn mond en begon te leven ... Er kwam een toestand over me die ik nooit gekend heb. Dan hoorde ik zeggen: Ik ben de Heer ... uw Schepper, de Heer Jezus Christus, de Levendmakende. Vrees niet! Door de wil van de Vader en de kracht van de Levendmakende zal en wil Ik leven onder alle Volkeren, zoals Ik nu leef in u. Begrijp toch goed het dagelijks Wonder. Doe wat Zij, de door Mij gezondene, de Vrouwe van alle Volkeren, u gezegd heeft. Geef dit door."
"Toen was het alsof er stromen water in mijn mond kwamen. Ik hoorde: "Ik ben het Levend Water ... Waarschuw mijn apostelen, opdat dwalingen worden voorkomen."
Het lijkt alsof de heilige Hostie in kleine kruimeltjes uiteenvalt op mijn tong. Ik hoor: "Ik ben het zaad dat in haar schoot is gestort. Ik ben het levend Manna...
Dan begint de heilige Hostie ineens te branden in mijn mond. Ik schrok en hoorde: Vrees niet. Ik ben het vuur dat in de schoot van de Vrouwe is ontstoken. Gij priesters, laat het vuur niet verzengen, maar draagt het uit door uw hart, handen en mond, opdat het branden blijft en leeft onder alle Volkeren. Zij immers moeten állen komen tot het eeuwig leven." [11 oktober 1959, 25 maart en 31 mei 1960]
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 13: dinsdag 28 september Knin - Trilj [80,81 km]
Onze bedevaart was al goed opgeschoten. We moesten nog een 200-tal kilometer rijden om onze bestemming te bereiken. Omdat we toch tijd genoeg hadden werd besloten om dit over twee dagen te spreiden. Om deze reden vertrokken we pas om 10.30 uur. We begonnen met een klimmetje van zon twee kilometer lang om de volgende vijftien kilometer over vals plat te rijden.
Tegen de middag had René de mobilhome geparkeerd aan een lang smal meer om zo met zn drieën samen te kunnen eten en genieten van het uitzicht. Aan het monument te Hivace lagen veel bloemen. Het was dan nog niet zolang geleden dat de dag van de jaarlijkse herdenking, van deze trieste gebeurtenis ,was geweest. Dit monument werd opgericht ter nagedachtenis van de negen politie agenten die hier tijdens de burgeroorlog de keel werd overgesneden. We hielden dan ook even halt om voor hen en hun familie te bidden.
Drie uur zevenentwintig minuten en vijfendertig seconden na ons vertrek in Knin bereikte we onze eindbestemming al. Vlakbij de kerk in Trilj zouden we overnachten. We werden meteen hartelijk verwelkomd door een zuster die ooit nog in Mons had gediend. Inderdaad, Mons in België. Maar vooral herkende ze ons nog direct van de bedevaart in 2007 toen we hier ook gepasseerd zijn.
Ze vertelde ons dat er, ter gelegenheid van de patroonheilige van het dorp, die avond een mis was met daarna een kaarsjesprocessie. Maar dit jaar was het dubbel feest zelfs want het dorp vierde ook zijn 800 jarig bestaan. Toen we om 18.30 uur aan de kerk toekwamen was deze al goed gevuld. Zo goed zelfs dat we samen met vele anderen de mis buiten de kerk moesten mee volgen. Ook hier viel het weer op dat de jeugd goed was vertegenwoordigd.
Toen de zon begon onder te gaan begonnen de vleermuizen wakker te worden. Vleermuizen zien vliegen terwijl je de mis volgt is iets wat je niet alle dagen meemaakt. Aanvankelijk dacht de Pol dat het vampieren waren. Maar de beestjes hadden meer schrik van ons dan wij van hen zouden doden. Later die avond hebben wij ons best gedaan aan het avondmaal om daarna te genieten van een goede nachtrust.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 76]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
107. O mijn God, ik erkende dat ik niet van deze aarde ben, de Heer heeft er mijn ziel sterk van doordrongen. Ik bevind mij veel meer in contact met de hemel dan met de aarde, maar ik verwaarloosde in niets mijn plichten.
108. Op dat moment had ik geen geestelijk begeleider en ik ontving geen enkele leiding. Ik vroeg het aan de Heer en Hij gaf mij geen begeleider. Het is Jezus Zelf die vanaf mijn kindsheid tot nu mijn Meester is. Hij heeft mij door alle woestijnen en alle gevaren geleid en ik zie duidelijk dat alleen God mij door dergelijke gevaren kon leiden zonder dat er enige schade bleef noch enige aantasting van mijn ziel, die ongedeerd bleef en steeds de overwinning behaalde op alle onvatbare moeilijkheden. Ze kwam erdoor... [1] Maar de Heer gaf mij later een begeleider.
109. Na dit lijden kent de ziel een grote geestelijke zuiverheid en bevindt ze zich zeer dicht bij God, zelfs al moet ik opmerken dat binnen deze kwellingen ze dicht bij God is, maar ze is blind. De blik van de ziel is in duisternis gestort en God is de ziel die lijdt zeer nabij, alleen heel het geheim is dat zij er zich niet bewust van is. Ze denkt niet alleen dat God haar verlaten heeft, maar dat zij het voorwerp is van Zijn toorn. Welke zware oogziekte van de ziel: geslagen door het goddelijk licht, meent ze dat dit licht niet bestaat, terwijl het zo sterk is dat het haar verblindt.
Later erkende ik nochtans dat God op deze momenten nabijer is dan anders, want ze zou deze beproevingen niet kunnen doorstaan met alleen de hulp van een gewone genade. De almacht van God handelt hier, alsook een buitengewone genade, want anders zou de ziel bezwijken bij de eerste schok.
[1] De zin breekt hier af. De volgende zin geeft een andere gedachte. Z.F. moest in het geheim schrijven, misschien kwam iemand binnen en heeft ze de eerste gedachte niet meer hernomen.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 76]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
De wet van de wereld, zegt Tertullianus, dat alles vernieuwt en niets vergaat. Zo volgen de seizoenen mekaar op, geven de bomen hun vruchten in de herfst af, vergelen en verdrogen hun bladeren als een verdorde tooi. Maar de lente volgt de herfst op, de bomen worden weer groen hun scheuten botten weer en hun bladeren tooien zich weer met bloesems en vruchten. Zo verkwijnen graan en zaad in de grond en schijnen ze op te lossen in de vochtigheid en de actie van de lucht, maar naar de oogst toe doorboren ze de grondoppervlakte en herleven met meer glans als jonge en vernieuwde aar. Zo gaat de zon bij valavond in de schaduw van de duisternis onder en schijnt ze te verdrinken in het diepste van de Oceaan, maar s morgens verschijnt ze weer op het bepaalde uur om de aarde te verlichten en de lucht met vuur en licht te ontsteken.
De dood is slechts een slaap en een latente status. Ze is een rust en een stilte waarin de schijnbaar onbeweeglijke en begraven wezens zich opnieuw hervormen en nieuwe vitaliteit en energie vinden: in het graf waar ze slapen maken ze een broedtijd en een omsmelting door waarna ze vrijer en meer veranderd zich zullen verheffen zoals de gedoofde fakkel die door de menselijke adem weer met kracht opleeft, of zoals dat insect dat over de grond kruipt en dat, na in zijn graf opgesloten te zijn, er weer uitkomt met een nieuwe kracht, zijn blinkende vleugels weer uitslaat en nog maar enkel op bloemen rust.
Hier stellen zich vragen die verduidelijking vergen. Er wordt gezegd dat de doden onder trompetgeschal zullen verrijzen. Er wordt gezegd dat de mensen zullen verrijzen maar niet allen veranderd. Tenslotte wordt er gevraagd of de mensen zullen verrijzen onder dezelfde gedaante en leeftijd van hun afsterven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [12/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 206]
Johannes de Doper
Gevangenneming en dood
Een fragment: Toen koning Herodes nu over Hem [Jezus] hoorde, want Zijn naam was bekend geworden, zei hij: "Johannes de doper is verrezen uit de doden en daarom werken de wonderkrachten in hem." Maar anderen zeiden: "het is Elia," en weer anderen: "Hij is een profeet." Maar toen Herodes dit alles hoorde, zei hij: "Neen, het is Johannes, die ik onthoofd heb, die verrezen is."
Herodes had namelijk zelf Johannes laten grijpen en in de gevangenis in boeien geslagen omwille van Herodias, de vrouw van zijn broer Filippus, want hij had haar tot vrouw genomen. Johannes had immers tot Herodes gezegd: "Het is u niet geoorloofd de vrouw van uw broer te hebben." Herodias was daarop op hem gebeten en wilde hem doden, maar zij kreeg geen kans, want Herodes had ontzag voor Johannes. Hij wist dat hij een rechtschapen en heilig man was, en nam hem in bescherming. Telkens wanneer hij hem gehoord had, verkeerde hij in tweestrijd, maar toch luisterde hij graag naar hem.
Er kwam echter een gunstige dag, toen Herodes bij zijn verjaardag een maaltijd aanrichtte voor zijn hoogwaardigheidsbekleders, zijn hoofdofficieren en de vooraanstaanden van Galilea. De dochter van Herodias trad op met een dans en zij beviel aan Herodes en zijn tafelgenoten. De koning zei tot het meisje: "Vraag me wat je wilt en ik zal het je geven." En hij bevestigde haar met een eed: "Wat je me ook vraagt, ik zal het je geven, al is het de helft van mijn koninkrijk.z" Zij ging naar buiten en vroeg aan haar moeder: "Wat zou ik vragen?"
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 39]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Jezus verbood allen zeer streng aan iemand iets van hun genezing te zeggen en dit tot Hij van de doop teruggekeerd zou zijn. Hij hield nog een leerrede over Johannes en de doop en de nabijheid van de Messias. Toen vroegen zij naïef wie zij dan volgen moesten: Hem, Jezus, of Johannes, wie dan de grootste was? Hij zette het hun uiteen en zei: "De grootste is die dienend zich het diepste verootmoedigt, die zich in liefde onder allen stelt: hij is de grootste. Hij wekte hen ook op om nu naar de doop van Johannes te gaan.
Ook legde Jezus er nog de nadruk op welk een moeilijke onderneming het was Hem te volgen. Nu zond Hij allen uit zijn gevolg naar elders, behalve de vijf leerlingen. De overigen moesten naar een stad in de woestijn, niet ver van Jericho gaan, ik meen in het gewest Ofra. In dit gewest had Joachim weiden gehad.
Een deel van die gezellen verliet Hem geheel, een ander deel ging recht naar Johannes en een derde deel begaf zich eerst naar huis om zich klaar te maken voor de doop. Jezus van zijn kant ging met de vijf leerlingen laat naar Nazareth, dat ten hoogste een uurtje van hier verwijderd was. Zij traden niet in de stad,doch benaderden haar van de kant van de poort, waardoor de weg oostwaarts naar het Meer van Galilea loopt.
Nazareth had vijf poorten. Een klein kwartier van de stad zelf was hier de berg, de "nebi Sa'in," met aan de overzijde de steile rand waarvan destijds mensen werden neergestort en waarvan men later ook Jezus eens wilde neerstorten. Aan de voet van die berg lagen enige hutten van Essenen. Jezus beval de vijf leerlingen, ieder voor zich, in die hutten om nachtverblijf te gaan vragen. Hijzelf ging ook in één daarvan om te slapen. Zij kregen er water om hun voeten te wassen, een stuk brood en een slaapvertrekje. Hier verliet ik hen, de tiende s avonds.
Een buitengoed van Anna lag aan de oostkant van Nazareth [12 km ten oosten van Nazareth en 4 ten noorden van Endor en Kimki]. De herders hadden ook brood onder de asse gebakken. Zij hadden een niet ommuurde waterput gegraven.
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Onfeilbaarheid
Over de vraag waarom Pius IX de pauselijke onfeilbaarheid wilde laten vastleggen bestaan verschillende theorieën. Dat dit zou zijn voortgekomen uit een poging om de verloren gegane wereldlijke macht [het verlies van de Kerkelijke Staat] te compenseren door een uitbreiding van zijn geestelijke autoriteit. Dit wordt onwaarschijnlijk geacht, omdat met name Pius er van uitging dat zijn machtspositie zou worden hersteld. Met het bijeenroepen van het concilie en het afkondigen van de onfeilbaarheid wilde Pius juist aantonen hoe belangrijk de wereldlijke macht was voor de paus in de uitvoering van zijn roeping. Ook door zijn optreden en de wijze waarop de uiteindelijke goedkeuring van het dogma tot stand kwam [de goedkeuring ging uit van het meerderheidsprincipe in plaats van unanimiteit of algehele toestemming] zou Pius IX een sterk persoonlijke stempel gedrukt hebben op de totstandkoming.
Op 1 september 1870 werd door Pius IX het concilie verdaagd naar 11 november 1870. Omdat op 20 september de stad Rome door het koninkrijk Italië werd ingenomen en uitgeroepen tot hoofdstad, besloot Pius op 20 oktober 1870 het concilie voor onbekende tijd te verdagen. Daarmee ging hij voorbij aan de toezegging van de Italiaanse regering dat voortzetting van het concilie gewoon door kon gaan. Ook op een voorstel van de Engelse aartsbisschop Spalding om het concilie naar Mechelen te verplaatsen, kon men gezien de omstandigheden niet ingaan.
Met het decreet "Quemadmodum Deus" van 8 december 1870 willigde Pius IX één van de aanbevelingen in van de deelnemers aan het concilie: het uitroepen van Jozef van Nazareth, de voedstervader van Jezus, als patroon van de Kerk. Verschillende andere onderwerpen zouden door latere pausen alsnog besproken worden waaronder:
Optreden tegen sektarische genootschappen [paus Leo XIII in 1884]
De herziening van het kerkelijk wetboek [paus Pius X in 1917]
Het dogma van Maria-Tenhemelopneming [paus Pius XII in 1950]
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3441 van 19/2/2011
Lieve zonen en dochers, heb moed, geloof en hoop. Geloof stevig in de macht van God en morgen zult u beter zijn. Kniel neer in gebed. Zij die trouw zullen blijven tot het einde zullen geen nederlaag kennen. In ben uw meest smartvolle Moeder en Ik lijd om wat er over u gaat komen. Wees aandachtig. Laat de armen niet zakken. Uw tijd is kort en het ogenblik van uw bekering is gekomen. De dood zal door Punta Cana gaan en er een groot spoor van vernieling achterlaten. Luzon zal in vertwijfeling leven over een veroordeelde. Bid, bid, bid. Ik wens u niet te verplichten, maar wat Ik u zeg dient ernstig te worden genomen. Voorwaarts op het pad dat ik u heb getoond. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Diverse profetieën: Heilige Methodius van Olympus [overleden ca. 311]
Profetie 2
In deze laatste periode zullen de Christenen de grote genade God die voorzag in de monarch, niet waarderen, een lange tijd van vrede, een prachtige vruchtbaarheid van de aarde. Zij zullen zeer ondankbaar zijn, een zondevol leven lijden, in trots, ijdelheid, onkuisheid, haat, hebzucht, vraatzucht en vele andere ondeugden, zodat de zonden van de mensen meer zullen stinken vóór God dan de pest. Velen zullen twijfelen of de Katholieke godsdienst de ware en enige reddende is. Zij zullen denken dat de Joden, die de Messias nog steeds verwachten, het bij het rechte eind hebben. Er zullen vele valse leren worden onderricht die de mensen in de war zullen brengen. De rechtvaardige God zal bijgevolg aan lucifer en al zijn duivels de macht geven om naar de aarde te komen om deze goddeloze schepselen te tarten.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 66: Hyancinthus Medicorum [Hyacinth van de geneesheren]
Paulus III [1534-1549]
Echte naam: Alessandro Farnese [Casino, 29 februari 1468 - Rome, 10 november 1549]
In 1542 richtte Paulus III de centrale Romeinse inquisitie op, de "Congregatio Romanae et Universalis Inquisitionis," bestaande uit 6 kardinalen. Hierdoor werd de inquisitie van de gehele wereld gecentraliseerd. In 1908 werd de naam door Pius X veranderd in "Congregatie van het Heilig Officie" en sinds 1965 heet zij de "Congregatie voor de Geloofsleer."
De mislukking van de besprekingen verhardde de relaties. In 1544 had de keizer de vrede van Crespy getekend met Frans I en ook de oorlog met de Turken was geëindigd. In deze relatieve politieke stilte sloot hij een verdrag met de paus om orde op zaken te stellen in Duitsland. Het Schmalkaldisch Verbond, door een aantal protestantse vorsten in 1530 gesticht, werd op 24 april 1547 verslagen in de slag bij Mühlberg. Dit was, hoewel zeker niet het einde voor het Duits protestantisme, toch een behoorlijke tegenslag voor de protestanten.
Niet lang hiervoor, in 1539, had de ascetische Spaanse priester Ignatius van Loyola een bezoek aan Rome gebracht waar hij grote indruk maakte met zijn geloofsijver. In 1534 had hij samen met een aantal andere studenten in Parijs de "Sociëteit van Jezus" opgericht, beter bekend onder de naam Jezuïeten. In 1540 keurde paus Paulus III deze sociëteit goed, door middel van de bul 'Regimini militantis ecclesiae' [Voor het bestuur van een strijdbare kerk]. De Jezuïeten zouden later te boek staan als de felste tegenstanders van de reformatie.
De wens om een concilie bijeen te roepen om de scheuring in de kerk te lijmen was al lang aanwezig. In 1545 zou het uiteindelijk zover komen, maar zonder afgevaardigden van protestantse zijde. De declaratie "Laetare Hierusalem" [Verheug u, Jerusalem], uitgevaardigd in 1544, zorgde voor een redelijke opkomst. Dit Concilie van Trente zou vele zaken bespreken met betrekking tot de gang van zaken binnen de katholieke kerk, zoals het verbieden van de boeken van Erasmus, een verbod op polyfonie in de kerkelijke muziek en nieuwe voorwaarden voor de geldigheid van het huwelijk. De fundamentele problemen werden echter niet opgelost. De katholieke kerk bleef van mening dat de reden van de protestantse kritiek hoogstens het gedrag van katholieken zelf kon zijn, maar dat de andere interpretaties van de Heilige Schrift door de Lutheranen, anabaptisten en calvinisten] je reinste ketterijen waren. Het concilie zou uiteindelijk tot 1563 duren. Paus Paulus III zou alleen de eerste sessie meemaken; die van 1545 tot 1549.
Chris De Bodt
09-03-2011
9 maart 2011
9 maart 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 23]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Waarom? Vicka: Het gebed is de weg naar God. Alleen met God kan een mens de andere persoon echt liefhebben omdat God liefde is. Zonder God houden we slechts van onszelf. Als we alleen van onszelf houden, doen we wat we denken dat we willen, en denken we wat we willen doen, en erg snel holt de hele wereld mekaar achterna en trapt iedereen op elkaar. Niemand is gelukkig. Niemand heeft genoeg.
Janice: Wat zegt de Gezegende Moeder specifiek aan de jeugd m.b.t. de geheimen die u kent? Vicka: Ze zegt: "Beste jeugd, al wat de wereld u momenteel aanbiedt, is vergankelijk. Door de dingen die de wereld u aanbiedt, moet u zich realiseren dat satan deze opportuniteiten gebruikt om u te winnen voor hem. satan wil in het bijzonder de families en het familiaal leven vernietigen. Hij wenst vrede en de liefde in de families te vernietigen en hij werkt via u, liefste jeugd, door u te verleiden door de wereldse bekoringen. Liefste kinderen, dit is een tijd van grote genaden. Ik wil dat u met een schone lei begint met mijn boodschappen. Beleef alstublieft mijn boodschappen met jullie harten. Wees dragers van mijn vrede en liefde. Bid voor de vrede in de wereld. Vooreerst, lieve kinderen, bid voor de vrede in jullie harten, dan voor de vrede in jullie families. satan wil de huwelijken vernietigen. Kinderen, bid voor de veiligheid van het huwelijk van jullie ouders. Ouders, bid met mekaar voor de veiligheid van jullie huwelijk. Bid vervolgens met andere kinderen voor de vrede in de wereld."
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. De maagdelijke geboorte: Is het essentieel voor het christelijk geloof? [3/7]
Verbazengwekkende geboortes
Wat is het nu eigenlijk? Is de maagdelijke geboorte nu een sprookje? Maakt het werkelijk wat uit voor het christelijke geloof?
De bijbel vertelt ons vele opzienbarende geboortes. Bijvoorbeeld is daar de geboorte van Isaak bij ouders die bijna 100 jaar zijn. En dan zijn er ook de geboortes van Samson, Samuel en Johannes de Doper, allemaal geboren uit onvruchtbare vrouwen.
Op een gelijkaardige manier zijn er ook bijzondere geboortes sinds de bijbelse tijden, zoals de Dionne vijfling in Canada in 1934, de eerste vijfling die hun kindertijd overleefden. In 1974 werd er in Zuid-Afrika een zesling geboren in de familie Rosenkowitz die ook overleefden.
En dan de McCaughey zevenling geboren in Iowa in 1997, overstegen door de Suleman achtling geboren in California in 2009.
Maar geen enkele van deze geboortes is zo spectaculair, hoe wonderlijk ook, als dat van Louise Brown in Lancashire, Engeland op 25 juli 1978. Zij was de eerste proefbuisbaby, verwekt buiten de moederschoot.
Geschiedenis bewijst dat onvruchtbaren vruchtbaar werden. Geschiedenis getuigt van verbazende geboortes van meerlingen. Geschiedenis getuigt van buitenbaarmoederlijke bevruchtingen.
Maar geen enkele geboorte is zo verwonderlijk, zo wonderbaarlijk, zo verbluffend als de geboorte van Jezus van Nazareth, de geboorte verkondigd aan de herders van Bethlehem door de engelen van God. De geboorte van Jezus is de meest unieke gebeurtenis in de geschreven geschiedenis, omdat de Bijbel ons vertelt dat Hij geboren werd uit een maagd.
En dat is waar ik nu naartoe wil, naar de Bijbel. Laat ons onze studie beginnen door de Schriften te onderzoeken.
Bron: David R. Reagan
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 11]
Visioenen over de Kerk en de wereld
Inleiding
Na afloop van de verschijningenreeks in 1959 krijgt de zieneres nog vele jaren bijzondere ervaringen tijdens het ontvangen van de heilige Communie, de zgn. Eucharistische Belevenissen. Het gaat hier om innerlijke woorden en beelden met een grote symboliek en zeggingskracht. Meestal betreffen ze de Kerk: het verval, de strijd, maar ook de aangekondigde opbloei. Centraal staat ook hier, in prachtige visioenen, een nieuwe, onverwachte komst van de heilige Geest, die na veel strijd en verwarring een nieuw begin zal maken met kerk en wereld.
Met grote nadruk en krachtige beelden wordt steeds weer verwezen naar de H. Eucharistie, "het dagelijks Wonder ... het dagelijks Offer," dat weer het hart van het kerkelijk leven moet worden en zo de weg zal banen naar de nieuwe tijd.
Niet toevallig zijn deze ervaringen gegeven in Amsterdam, de stad van het Eucharistisch Mirakel, dat precies 600 jaar eerder, in 1345, hier heeft plaatsgevonden en jaarlijks nog steeds groots wordt herdacht. Zo had Maria het ook zelf verklaard: "In Amsterdam, de Mirakelstad, daar zal ook de Vrouwe van alle Volkeren komen."
Hierna wordt een uitgebreide samenvatting gegeven van de Eucharistische belevenissen die in 1958 zijn begonnen en voortduurden tot in de jaren tachtig. De volledige tekst van de Eucharistische belevenissen en de Boodschappen vindt u in aparte publicaties.
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 12: maandag 27 september Korana -Knin [144,34 km]
Eindelijk terug op de fiets. Als opwarmer kregen we een klimmetje van ongeveer 10 km met op de steilste stukken een stijging van maximum 6% en een regenworm zoals wij er nog nooit eentje gezien hadden. Zeker 40 cm lang en volgens sommigen ook van voor den oorlog. Maar net zoals bij de regenwormen van bij ons kon je moeilijk de voorkant met de achterkant onderscheiden. We gingen ervan uit dat hij vooruit kroop en dat aan die kant dan ook de voorkant zat. Omdat het beestje ook graag leeft hebben we maar besloten om hem daar te laten liggen en iets anders te zoeken om tussen onze boterham te leggen die middag.
Om 11.30 uur zijn we een halfuurtje in een bushokje gaan zitten. Niet omdat we moe waren maar omdat het terug begon te regenen. René had de bui ook al zien hangen en was reeds terug gedraaid. Na regen kwam deze keer niet meer regen maar wel zonneschijn. De wegen begonnen al snel op te drogen en 56 km. verder stond het eten al klaar. De mobilhome stond geparkeerd op een parking naast de weg, dus parkeerden wij onze fietsen daar ook. Ik had mijn fiets geparkeerd tegen zon grote afval container en al een geluk dat René de mannen van de vuilkar nog op tijd kon tegen houden of mijn fietsbedevaart had er eentje te voet geworden.
Na het eten brachten onze stalen rossen ons tot Knin. Toen we aan kilometer 135 van die dag kwamen passeerden we een zwarte hond. In tegenstelling met de regenworm eerder die dag konden we nu wel direct zien wat voor- en achterkant was. Waarschijnlijk was het al lang geleden dat hij nog zon been als dat van de Pol op zijn menu heeft gehad en zette daarom direct de aanval in, waarbij hij nog bijna onder een wagen liep ook nog.
Tijdens de laatste 70 km van die dag werd het landschap vaak ontsiert door de kapotte huizen. Aan het voetbalveld in Knin was een parking waar wij de nacht konden doorbrengen. In de schaduw van een groot kasteel of burcht, dat bovenop een rots staat, was er veel jeugd aan het trainen. Die moeten zich ook wel hebben afgevraagd wat dat daar allemaal op die parking was. Ene met een mobilhome en twee mannen met de fiets. Misschien hebben ze wel gedacht dat we ruzie hadden en we niet meer mee mochten rijden.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 75]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
104. Ik wil nog vertellen dat, ook al was mijn ziel al onder de stralen van Zijn liefde, de sporen van mijn geleden kwelling nog twee dagen op mijn lichaam bleven. Het aangezicht dodelijk bleek, met bloed doorlopen ogen. Alleen Jezus weet hoeveel ik geleden heb. Wat ik geschreven heb is bijna niets vergeleken met de werkelijkheid. Ik weet niet hoe het uit te drukken maar het leek mij dat ik terugkwam uit een andere wereld. Ik heb een afkeer van het geschapene. Ik neig naar het Hart van God zoals een zuigeling naar moeders borst. Ik bezie alles met andere ogen. Ik ben mij bewust van wat God met één woord in mijn ziel bewerkt heeft. Ik leef daarvan. Bij de herinnering aan de geleden foltering grijpt een rilling mij aan. Ik zou niet geloven dat men zo kan lijden, had ik het zelf niet meegemaakt. Het is een volledig geestelijk lijden.
105. Ondertussen, midden al dit lijden en strijden, heb ik nooit de heilige Communie nagelaten. Als het mij leek dat ik niet mocht communiceren, ging ik vóór de heilige Communie naar de meesteres om haar te zeggen dat ik niet kon te Communie gaan, dat ik de indruk had dat niet te mogen. Maar ze liet niet toe dat ik wegbleef en ik erken dat de gehoorzaamheid mij gered heeft.
De meesteres zelf heeft me later toevertrouwd dat deze beproevingen bij mij vlug voorbij waren, alleen "omdat gij gehoorzaam waart, mijn zuster. Het is door de kracht van de gehoorzaamheid dat ge dit met zoveel moed doorgekomen zijt". Eigenlijk is het waar dat alleen de Heer mij uit die folteringen gehaald heeft, maar de trouw aan de gehoorzaamheid beviel Hem. Hoewel dit beangstigende dingen zijn, moet de ziel niet vrezen, want God beproeft niet boven wat we kunnen verdragen.
106. Anderzijds kan het dat Hij dergelijke leiden nooit over ons laat komen. Ik schrijf dat omdat, als het de Heer belieft van een ziel door zulk lijden te doen gaan, ze dan niet bang weze, maar voor zover het van haar afhangt, trouw blijve aan God. God zal haar geen kwaad doen, want Hij is heel en al liefde en in deze onbegrijpelijke liefde heeft Hij haar in het bestaan geroepen. Nochtans, toen ik zo leed, begreep ik dat niet.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 75]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Maar, op de vraag waarom het de Schepper behaagde om twee zo uiteenlopende en tegengestelde beginselen aangaande hun natuur en eigenschappen die ziel en lichaam zijn wilde samenvoegen in een wezen, waarom hij niet heeft gewild dat de mens, zoals de engel, een zuivere geest zou zijn, zal ik antwoorden dat God zo handelde opdat de mens waarlijk de koning en de samenvatting van al Zijn werken zou zijn. Opdat hij in navolging van Christus in zijn personaliteit de totaliteit van de elementen en de geschapen wezens zou bundelen. Opdat hij het centrum van alles zou zijn, dat hij geest en lichaam, het zichtbare en het onzichtbare samenvattend, hij beide zou vertalen en tegelijk offeren aan de Allerhoogste in zijn eerbetuiging en aanbidding.
Vandaar, als de mens voorgoed van zijn lichaam moest ontdaan worden, zou de stoffelijke en zichtbare schepping geen bemiddelaar, geen hogepriester meer hebben, geen stem om tot God zijn danklied en liefdezang te richten, en de band die de levenloze wezens met God verbindt zou voorgoed verbroken zijn.
Dus, als God niet besloten heeft zijn Schepping voorgoed in het niets te storten, als deze aarde gewijd door Christus stappen bestemd is om eeuwig stralend en vernieuwd te overleven, dan moet de mens herleven in een later leven om er de scepter en de heerschappij te heroveren. Vandaar ook dat de dood geen vernieling is, maar een herstellen. Als God besloten heeft dat ons aards bestaan eens zal verkwijnen, dan is dat niet om het ons te ontnemen, maar om het subtiel, onsterfelijk, ongevoelig te maken, zegt Sint Jan Chrysostomus, het te doen lijken op een architect die eerst de inwoner uit zijn huis haalt om hem daarna weer binnen te laten in huis dat mooier en stralender herbouwd is.
Het fatsoen en de noodzaak van de verrijzenis hebben betrekking op de natuur van de mens en ten slotte ook op de wetten en de natuur van de wereld.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [11/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 205]
Johannes de Doper
Gevangenneming en dood
De geschiedenis van de dood van Johannes de Doper behoort wel tot de meest dramatische tonelen van de Christelijke bijbel.
Herodes Antipas nam aanstoot aan de veroordeling door Johannes van zijn tweede huwelijk. Toen Johannes predikte tegen de door de Romeinen aangestelde koning Herodes Antipas, liet deze hem opsluiten in Macheronte in Transjordanië, omdat hij een opstand vreesde. Hij werd hiertoe enigszins gedwongen door zijn echtgenote Herodiade. Herodes zette Johannes gevangen maar zonder hem durven terecht te stellen vanwege zijn populariteit. In de gevangenis hoorde Johannes spreken over de stijgende bekendheid van Jezus.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 38]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Er waren wel een twintigtal mensen en er konden eindelijk niet minder herders zijn, nadat zij allen waren samengekomen. Zij wasten hun allen de voeten, doch die van Jezus in een afzonderlijk bekken. Hij had om wat meer water gevraagd en na het gebruik verbood Hij hun om het uit te gieten.
Terwijl men zich voor het eetmaal gereedmaakte, vroeg Jezus de herders, die een zekere onrust verrieden, wat hen beangstigde en of niet enkelen van hen hier ontbraken? Dan bekenden die herders Hem dat zij niet volkomen gerust waren omdat zij twee mannen onder zich verborgen hielden die te bed lagen met de melaatsheid. Zij hadden gevreesd dat het de onreine melaatsheid mocht zijn, die Jezus wellicht verhinderd zou hebben om tot hen te komen: om deze reden was het dat zij hen verborgen hadden.
Jezus echter beval hen die mannen tot zich te brengen en Hij zond zijn leerlingen om hen te halen. Die melaatsen kwamen aangestrompeld, van het hoofd tot de voeten in doeken gewikkeld, zodat zij nauwelijks konden gaan en ieder van hen door twee anderen geleid moest worden.
Jezus richtte een vermaning tot hen, waarin Hij ondermeer zei dat hun melaatsheid niet uit hun binnenste voortgekomen, maar door uitwendige oorzaken of door besmetting ontstaan was. Ik begreep dat Jezus beeldtaal gebruikte en wilde zeggen dat zij niet uit boosheid, maar uit zwakheid en door bekoring in zonde gevallen waren. Hij beval dat men hen in het water zou wassen waarin men zijn voeten had gewassen. Terwijl dit geschiedde, zag ik dat de korsten van hun lichaam afvielen en dat er alleen wondvlekken overbleven. Het water werd daarna in een groef uitgegoten en met aarde bedekt. De ene was uit het gewest van Samaria, de andere van ...
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Onfeilbaarheid
De patriarch van de Grieks-melkitisch-katholieke Kerk, Gregorius II Youssef-Sayour [1823-1897] verliet het concilie vroegtijdig om niet hoeven te stemmen over het dogma. Hij vreesde dat het dogma de oosters-orthodoxe patriarchen zou ergeren en elke kans op een mogelijke hereniging met de Oosters-orthodoxe Kerk zou hypothekeren. Toen Gregorius bij een later bezoek aan Pius tijdens een privéaudiëntie als eerbetoon aan de paus diens voet kuste, zou deze volgens Maximos IV [1878-1967] zijn voet geplaatst hebben op het hoofd van de patriarch met de woorden: "Gregorius, je hebt een harde kop."
Nadat Pius IX op 6 maart 1870 toestemming had gegeven om de voorgenomen constitutie "Pastor Aeternus" uit te breiden met het hoofdstuk "Romanum Pontificem in rebus fidei et morum definiendis errare non posse" [De paus van Rome kan niet dwalen wanneer hij zaken aangaande het geloof en de moraal definieert] vond op 18 juli de definitieve stemming plaats: 433 aanwezigen stemden voor, 2 tegen. Hierbij moet opgemerkt worden dat een groot aantal bisschoppen het concilie reeds had verlaten, enerzijds door het uitbreken van de oorlog tussen Frankrijk en Duitsland, anderzijds omdat een aantal onder hen de timing voor het uitspreken van het dogma niet gepast vond. Ondanks de kritiek waren de uitspraken van het concilie voor slechts weinig katholieken aanleiding om met de Kerk te breken. In Frankrijk was er Hyacinthe Loyson en in Duitsland de historicus Ignaz von Döllinger, die aan de basis stonden van de eind negentiende eeuw opgerichte Oudkatholieke Kerk in de Duitstalige landen. De afkondiging van het dogma had wel grote invloed op de protestantse beeldvorming inzake de Katholieke Kerk. In 1871 zou onder meer het onfeilbaarheidprincipe door rijkskanselier Otto von Bismarck aangegrepen worden om de strijd tegen de Katholieke Kerk aan te gaan: von Bismarck vreesde voor een groeiende macht van de katholieken, gesteund door Frankrijk en Oostenrijk, waardoor de dominante positie van het protestantse Pruisen onder druk zou komen te staan. Deze strijd zou in de geschiedenis bekend worden onder de term "Kulturkampf" [1871-1878]. Ook in Zwitserland splitsten katholieken zich af en de Oostenrijkse regering zegde het in 1855 afgesloten concordaat met het Vaticaan op wegens "veranderde omstandigheden."
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3440 van 15/2/2011
Lieve zonen en dochters, als u het gewicht van het Kruis voelt, verlies dan niet het hart, want enkel langs het Kruis zult u tot de overwinning komen. Zoekt sterkte in de Eucharistie, want het is de enige weg waardoor u het gewicht van de beproevingen die zullen komen, kunt dragen. Wees moedig: Mijn Zoon Jezus staat aan uw zijde, ook al ziet u Hem niet. Ik vraag u om in de Genade van God te leven. Laat de zonde u niet wegleiden van de weg naar de heiligheid. Open uw harten en aanvaard Mijn oproepen. Nu is het de tijd van de Genade voor u allen. Ik ben uw Moeder en ik ben onvermoeibaar. Ik kom uit de Hemel omdat Ik van u hou en u reeds wil gelukkig zien hier op aarde en later met Mij in de Hemel. Verlies de moed en het hart niet. Ik zal steeds dicht bij u zijn. Voorwaarts op de weg die Ik u getoond heb. De mensen zijn geestelijk zwak geworden, omdat ze zich verwijderd hebben van hun Schepper. De dood zal door Assis gaan en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Akita [Japan] zal uit de bittere kelk van het lijden drinken. Kniel neer in gebed. Uw overwinning is in de Heer. Zoek Hem, want Hij wacht op u met open armen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Diverse profetieën: Heilige Methodius van Olympus [overleden ca. 311]
Profetie 1
Een tijd zal komen dat de vijanden van Christus zich zullen verheugen: Wij hebben de aarde en al haar inwoners onderworpen en de Christenen kunnen niet ontsnappen uit onze handen. Dan zal er tegen hen een Roomse Keizer opstaan in een grote razernij. Door het zwaard zal hij de tegenstanders van het Christendom verpletteren. Dan zal er vrede heersen op aarde en de priesters zullen worden bevrijd van al hun angsten.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 66: Hyancinthus Medicorum [Hyacinth van de geneesheren]
Paulus III [1534-1549]
Echte naam: Alessandro Farnese [Casino, 29 februari 1468 - Rome, 10 november 1549]
Ondertussen stond het politieke landschap van Europa ook niet stil. Sinds 1494 woedden de Italiaanse oorlogen, waarin in 1527 Rome geplunderd werd [Sacco di Roma] door de troepen van keizer Karel V. In 1529 ondertekenden de betrokken partijen de Damesvrede van Kamerijk. Frans I van Frankrijk liet daarmee zijn claim op Italië vallen [eerder had Karel V Frans I in 1525 beslissend verslagen bij de slag bij Pavia]. In de nasleep van deze tumultueuze tijden, waarin de pausen zelf ook menigmaal hun politieke koers bijstelden en van alliantie veranderden, was Karel V als machtigste vorst van het Europese vasteland tevoorschijn gekomen.
De grootste bedreiging voor de stabiliteit van Karels rijk waren de godsdienstoorlogen. De macht van de katholieke kerk leek tanende. Engeland was onder Hendrik VIII in 1534 Anglicaans geworden nadat de paus hem in de ban had gedaan vanwege Hendriks scheiding van Catharina van Aragón. De protestantse kerk won onder leiding van Luther en Calvijn aan invloed. Dit alles werkte de contrareformatie in de hand, die onder Paulus III pas echt op gang kwam. Karel V stuurde echter aan op een beheerst proces waarin de protestanten zouden terugkeren naar de moederkerk. In het kader hiervan zond de paus de nuntius Giovanni Morone in 1540 naar Hagenau en Worms, maar de compromisvoorstellen die daar werden ingediend waren voor zowel de katholieken als de protestanten niet aanvaardbaar. Later, in 1541, zou er nog een poging worden ondernomen bij de conferentie van Regensburg maar wederom liep dat op niets uit.
Chris De Bodt
08-03-2011
8 maart 2011
8 maart 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 22]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Vicka, u kent verscheidene geheimen die gaan over toekomstige gebeurtenissen. Heeft de jeugd van over de hele wereld problemen die betrekking hebben op deze nog niet onthulde geheimen. Vicka: De jeugd heeft het moeilijk en zal het moeilijk blijven hebben m.b.t. allerhande problemen. Dat is waarom de Gezegende Moeder ons vraagt om zeer hard voor hen te bidden. satan probeert actief deze planeet, het leefmilieu en zelfs de natuur te vernietigen. Deze daden van satan veroorzaken groot lijden en ontbering. Alleen door het gebed en het vasten kan hij gestopt worden.
Janice: Waarom Vicka? Vicka: Omdat gebed en vasten de ogen van de jeugd opent. Lijden opent ook de ogen van de jeugd maar het is dikwijls zo dat tegen het ogenblik dat het lijden nadert, het te laat is om de oorzaak ervan uit te schakelen.
Janice: We hebben daar zeker een voorbeeld van gezien bij de brand van de olievelden in het Midden-Oosten, de vervuiling van water en rivieren, de vervaardiging en ontploffing van nucleaire wapens. Vicka: Mensen die een ernstig gebedsleven leiden, veranderen. Vrede en liefde zijn mogelijk. De enige weg naar vrede en liefde is het gebed en het vasten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. De maagdelijke geboorte: Is het essentieel voor het christelijk geloof? [2/7]
De betekenis van deze aanvallen
Het verbazende van al deze voorbeelden is het feit dat elk van deze aangehaalde personen belijdende christenen zijn. Ik spreek dus niet over atheïsten of agnosten. Van hen zou men deze aanvallen nog kunnen verwachten. Ik spreek over aanvallen door belijdende christenen.
En als u denkt dat dit soort van ongeloof typisch is voor de liberaalste christenen laat ons dan oven kijken naar Rob Bell. Hij is de herder van een megakerk, Mars Hill Churh genaamd, gelegen in Grand Rapids, Michigan. Hij is één van de leiders van wat genoemd wordt de "Emergent Church Movement," een beweging die beweert evangelisch te zijn, maar in werkelijkheid ketters is.
In zijn bestverkopende boek, Velvet Elvis, met als ondertitel Het christelijke geloof herschreven, schreef Rob deze woorden omtrent de maagdelijke geboorte: "Als je zou tot de ontdekking komen dat Jezus een aardse vader had, genaamd Larry, als ze Larrys graf zouden vinden, DNA onderzoek zouden doen en bijna kunnen bewijzen dat de maagdelijke geboorte een soort mythe was... zou je dan nog christen kunnen zijn?"
Zie je hoe subtiel hij zich uitdrukt. Zonder de maagdelijke geboorte te ontkennen, zaait hij allerlei twijfel daar rond, en ondertussen maakt hij duidelijk dat als het een mythe zou blijken te zijn, het zijn geloof niet in gevaar zou brengen omdat hij het niet essentieel vindt voor het christendom.
Bron: David R. Reagan
Vertaling: Anne Van Der Sloten
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 10]
Visioenen over de Kerk en de wereld
Inleiding
Tegen het einde van de oorlog, op 25 maart 1945, krijgt een Amsterdamse vrouw, Ida Peerdeman, de eerste van een reeks verschijningen, waarin de heilige maagd Maria haar boodschappen geeft voor Kerk en wereld. Zij komt onder een nieuwe titel, die bestemd is voor álle mensen, "wie of wat ge ook zijt ... Ik ben de Vrouwe, Maria, Moeder van alle Volkeren."
Zij waarschuwt voor onheil, verwarring en geestelijke strijd, maar spreekt ook woorden van bemoediging en hoop. Een nieuw tijdperk, het tijdperk van de heilige Geest gaat aanbreken.
Haar zending is het, zegt zij: "om alle volkeren in de Geest, in de ware heilige Geest, tot elkaar te brengen." Steeds weer wijst ze op Christus en zijn Kruis: "eerst terug naar Hem, dan pas is het ware vrede..." Zij spreekt een nieuw gebed voor, kort en krachtig, gericht tot de Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader. "Smeek Hem om Zijn heilige Geest te zenden over de aarde, opdat verwording, rampen en oorlog zouden wijken.
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 13]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 11: Zondag 26 september Vinica - Korana [115 km]
Het had de hele nacht geregend en we konden wel wat beter weer gebruiken. Daarom hadden we een extra reden om in Vinica naar de mis te gaan. We waren de dag ervoor aan de kerk gestopt om te kijken wanneer er daar een mis was. Om 8 uur begon de mis en in dit prachtige kerkje, met een mooi altaar en tegen het plafond een schilderij, was het dorp goed vertegenwoordigd. Ook de jeugd was massaal aanwezig, wat een groot verschil is met een mis van bij ons. Ook de plaatselijke boer met tractor was aanwezig. Na de mis ging de Pol [die dag gepromoveerd tot loopjongen] naar de bakker en konden wij ons tegoed doen aan een heerlijk ontbijt.
Toen we gedaan hadden en alles was opgeruimd waren we klaar om te vertrekken. Weer met zn allen in de mobilhome want het regende nog altijd evenveel. Aan de scherpe bocht moesten we weer eerst aan de grensovergang gaan draaien om deze te kunnen nemen. Rond drie uur stopte het eindelijk met regenen. Onze hoop herleefde terug. Zelfs zoveel dat we, als het weer het toeliet, naar de watervallen van Plitvicka Jezeca wilden gaan. Maar het weer bleef roet in het eten gooien waardoor we ons moesten beperken tot enkel het doen van wat inkopen. Wat ook belangrijk is trouwens.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 74]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
101. Jezus, Gij alleen weet hoe de ziel omgeven door duisternis kreunt in haar folteringen en toch naar God hongert en dorst, zoals brandende lippen naar water. Ze sterft en droogt uit, ze sterft een dood zonder dood, 't is te zeggen, ze kan niet sterven. Haar inspanningen zijn nutteloos, want een machtige hand drukt op haar.
Voortaan komt haar ziel onder de macht van de Gerechtige. Alle uitwendige bekoringen houden op, al wat haar omgeeft, zwijgt; zoals een stervende verliest de ziel al het uitwendige uit het oog, ze staat geheel ingekeerd onder de macht van de Gerechte driemaal Heilige God, verworpen voor eeuwig, het is het grootste ogenblik, en God alleen kan een ziel zo beproeven want Hij alleen weet dat zij het kan verdragen. Als de ziel geheel doordrongen is van dit hellevuur, wordt ze door wanhoop gegrepen. Mijn ziel heeft dit moment meegemaakt terwijl ik alleen in mijn cel was. Toen mijn ziel in de wanhoop begon te zinken, voelde ik dat ik begon te sterven, maar ik greep mijn klein kruisje en omklemde het krampachtig in mijn hand. Nu voelde ik dat mijn ziel zich begon los te maken van mijn lichaam en ook al wou ik naar de oversten gaan, het ontbrak mij daartoe aan kracht. Ik sprak de laatste woorden: "Ik vertrouw op Uw Barmhartigheid", en het leek alsof ik God tot grotere toorn bewoog. Ik verzonk in wanhoop en alleen nu en dan ademde een pijnlijk gekreun uit mijn ziel, die ontroostbaar bleef. De ziel in doodstrijd. Het leek me dat ik in deze toestand blijven moest want ik voelde mij niet in staat om op eigen kracht eruit te geraken. Elke herinnering aan God stortte mij in een oceaan van een onbeschrijfelijk lijden en ondanks dat, is er iets in de ziel dat brandt van verlangen naar God, maar het lijkt maar te zijn om meer te lijden. De herinnering aan de vroegere liefde, waarmee God haar omgaf, is haar een nieuwe soort kwelling. Zijn blik doorboort haar en onder die blik verbrandt alles in de ziel.
102. Na een tijd kwam één van de zusters in de cel en vond mij bijna dood. Geschrokken, ging ze de novicen-meesteres halen, die in naam van de heilige gehoorzaamheid mij beval op te staan. Dadelijk voelde ik mijn krachten terugkeren en stond ik op van de grond, gans rillend. De novicenmeesteres herkende onmiddellijk de toestand van mijn ziel en sprak mij van de onbegrijpelijke goddelijke Barmhartigheid en zei me: "Laat u door niets ontstellen, in naam van de gehoorzaamheid beveel ik het u." Ze zei me: "Nu zie ik dat God u tot een hoge heiligheid roept, de Heer wil u dicht bij Hem hebben vermits Hij dergelijke dingen toelaat, en zo vroeg. Wees trouw aan God, mijn zuster, want het is een teken dat Hij u hoog in de hemel wil." Maar ik begreep niets van die woorden.
Toen ik de kapel binnenkwam, voelde ik alsof alles zich van mijn ziel had losgemaakt, alsof ik vers uit de hand van God kwam, ik voelde de onaantastbaarheid van mijn ziel, ik voelde dat ik een klein kindje was.
103. Plots zag ik innerlijk de Heer die me zei: "Vrees niet, Mijn kind, Ik ben met u." Op dit ogenblik verdwenen alle kwellingen en duisternis, en mijn zintuigen werden overstroomd van een onzegbare vreugde, de krachten van mijn ziel met licht vervuld.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 74]
Derde Lezing: Over de verrijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
De geest is als een adem die, bij gebrek aan orgaan, niet kan weerklinken, gelijkt op een lier waarvan de slappe en gebroken snaren de lucht niet meer bewegen en geen geluid of echo teweegbrengen.
Zo kan de ziel zonder het lichaam niet in contact komen met de gevoelige buitenwereld, ze kan geen gebruik maken van het zicht of het gehoor, ze kan haar actie en haar heerschappij op het stoffelijke niet uitvoeren noch de elementen beheersen of de vruchten proeven en de geuren ruiken.
En de mond zelf, die misschien gouden accenten liet horen en zo dikwijls geopend werd voor onderricht en lofzang, is slechts nog een verdroogd en dor lid waarvan de ziel geen gebruik meer kan maken om de harten te beroeren en de geesten te verlichten. Zoals Sint Thomas verklaart zal God na de dood aan de losse zielen een manier van bestaan toekennen die hen toelaat zich te herkennen, te onderhouden en te communiceren onder elkaar zonder behulp van lichamelijke organen waarvan ze ontdaan werden. Maar dat zal een wonderbare en buitengewone manier, zijn zonder verband met de omstandigheden en de normale wetten van het menselijk wezen.
Wat vaststaat, is dat ze op zichzelf, en behalve deze deugd die God met zijn macht er bovenop toe zal kennen na onze dood aan onze intieme vorm, de ziel zonder lichaam een verminkte stof is, eenzaam en verbannen voor elk contact met de wereld der levenden.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [10/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 204]
Johannes de Doper
Verkonding
Hun eerste ontmoeting op de oevers van de Jordaan laat niet voorzien dat Johannes en Jezus elkaar kenden, en zeker niet dat ze verwanten waren. Op de vraag of Johannes Jezus als de Messias herkende verschillen de Evangeliën van mening. Volgens Marcus en Lucas werd Jezus gewoon door Johannes gedoopt zoals de andere Joden. Tijdens de plechtigheid had Jezus een visioen en hoorde een hemelse stem die hem verklaarde dat hij de geliefde zoon van God was [Mc 1,9-11 en Lc 3,21-22]. Van zijn kant ontwaarde Johannes de Doper niets buitengewoons. Zelfs later in de gevangenis, toen hij hoorde spreken over de stijgende bekendheid van Jezus, aarzelde hij en wist niet wat hij moest denken [Mt 11:3 en Lc 7:19]. In tegenstelling met Marcus en Lucas, toont Mattheus meteen aan dat de Doper wist wie Jezus was.
Nadat Johannes door Herodes Antipas werd gevangen genomen begon Jezus de boodschap van Zijn Meester in Galilea te verspreiden door het berouw en het nakende Rijk Gods te prediken [Mc 1: 14-15, Mt 4: 12-17 en Lc 4: 14-25]. Het vierde evangelie maakt ook gewag van een jaloersheid en rivaliteit die in het begin de betrekking tussen de volgelingen van Johannes en van Jezus verzuurde [Joh 3: 25-30]. Een aandachtige lectuur van de Evangeliën werkt de verwarring weg. Nooit heeft Jezus een onheuse opmerking over Johannes geuit. Integendeel, hij sprak er lovend over. Voor hem was Johannes zoals een reïncarnatie van Elias, één van de grootste vertegenwoordigers van de Wet en de Profeten [Mt 11:11 en Lc 16:16]. Sommige stelden zich zelfs de vraag of Jezus geen reïncarnatie van Johannes de Doper was [Mc 6:14 en Mt 14:2 Lc 9:7].
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 36]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Zich hierna tot zijn leerlingen alleen wendend, vervolgde Hij: "Scheid u niet van Mij af, gelijk Lot die zich van Abraham scheidde en die op zoek naar betere weiden, te Sodoma en Gomorra belandde, die tot het vuur veroordeeld waren. En kijk niet om naar de pracht en de rijkdom van de wereld, die door het vuur van de hemel verteerd wordt, opdat ook gij niet in zoutzuilen verandert, gelijk de vrouw van Lot. Blijf bij Mij in al uw angsten en Ik zal u helpen." Door deze en dergelijke woorden wekte Jezus hen op tot moed en vertrouwen en volharding.
Dit maakte de Farizeeërs nog kwader en zij zeiden: "Wat belooft Hij hun, terwijl Hijzelf toch niets bezit. Zijt Gij niet de Zoon van Jozef en Maria van Nazareth?" Jezus gaf hun hierop slechts een algemeen antwoord: "Degene wiens Zoon Ik ben, zal het verkondigen!" [Straks bij mijn doopsel!].
Toen zegden zij Hem: "Hoe spreekt Gij van de Messias, hier en overal waar Gij gepredikt hebt en wij U nagegaan hebben? Gij schijnt te geloven dat wij menen dat Gij u voor de Messias uitgeeft!" Hierop wedervoer Jezus: "Mijn antwoord op uw veronderstelling luidt bevestigend, ja, gij meent het!" Er ontstond nu een groot gewoel in de synagoge: de Farizeeërs doofden de lampen uit en de leerlingen verlieten laat in de avond het dorp en gingen in de nacht verder op de grote weg naar Nazareth toe. Onder een boom bij de weg zag ik hen slapen.
Gisterenavond verliet Jezus het herdersdorp en sliep met zijn gezelschap onder een boom bij de weg. Heden, maandag, tien september, zag ik dat vele mensen die zich daar aan de weg gelegerd en op Hem gewacht hadden en Hem nu zagen komen, zich bij Hem voegden. Zij waren in het vorige dorp niet bij Hem geweest, maar gedeeltelijk vooruit getrokken. Ik zag Hem met hen van de weg afwijken en om drie uur in de namiddag zag ik Hem weerom tot een herdersveld naderen. Er stonden daar slechts enige lichte hutten waarin tijdens de weitijd herders verbleven [wij veronderstellen dat deze plaats een halfuur ten zuidoosten van Nazareth is gelegen]. Hier waren geen vrouwen. De herders gingen Hem allen tegemoet. Zij zullen van vroegere voorbijgangers zijn aankomst vernomen hebben. Terwijl een deel Hem verder tegemoet trok, slachtten ze de overige vogels en legden ze een vuurtje aan om een maaltijd te bereiden. Dit geschiedde onder het afdak van een landelijke herberg. In die plaats was de vuurhaard door een muur afgesloten. Er was een graszoden bank. De leuning ervan was gevlochten van levend groen. Zij leidden de Heer en zijn gezelschap daarbinnen.
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Onfeilbaarheid
De meeste aandacht ging echter uit [al dan niet bedoeld of onbedoeld] naar een eventuele afkondiging van de onfeilbaarheid van de paus. Buiten de Kerk groeide het gevoel dat de kerkvergadering bijeengeroepen was om dit dogma te bevestigen. Dit werd echter door het Vaticaan aanvankelijk tegengesproken, totdat een publicatie in "La Civiltà Cattolica," een sterk aan het Vaticaan gelieerd lijfblad uitgegeven door Jezuïeten, op 6 februari 1869 suggereerde dat de onfeilbaarheid op verzoek van vele prelaten zeker besproken zou gaan worden. Met name vanuit Engeland, Frankrijk, Duitsland, Rusland en Oostenrijk werd de vrees uitgesproken dat het nieuwe dogma de pauselijke autoriteit zou vergroten, waardoor de invloed van de landen op de lokale Kerk drastisch zou verminderen. Deze landen adviseerden hun geestelijken dan ook om niet deel te nemen aan het concilie, maar uiteindelijk zouden alleen de prelaten uit Rusland niet naar Rome afreizen.
Pius IX, die aan bezoekers te kennen gaf niets in het dogma van onfeilbaarheid te zien, had zich echter in twee encyclieken al uitgesproken over de onbetwiste soevereiniteit van de paus en de daarmee gepaard gaande onfeilbaarheid: "Deze autoriteit [pausschap] beoordeelt op onfeilbare wijze alle geschillen aangaande geloofs- en morele zaken. [Qui Pluribus, paragraaf 10] In deze autoriteit [pausschap] leeft het onveranderbare leerambt van dit geloof voort." [Nostis et Nobiscum, paragraaf 17]
Na de officiële opening van het concilie door Pius IX op 8 december 1869 bleek echter al snel dat de meeste deelnemers zich voornamelijk richtten op het onfeilbaarheidvraagstuk. Hoewel de voorstanders ruim in de meerderheid waren, grepen de tegenstanders elke gelegenheid aan om de besluitvorming hierover te vertragen door felle discussies te voeren tijdens diverse bijeenkomsten. Daarom besloot Pius IX zelf in te grijpen en de reglementen voor het concilie aan te passen. Ook nam de paus zelf het initiatief om voorstanders van het dogma publiekelijk te prijzen, terwijl tegenstanders publiekelijk, maar ook privé volledig door Pius werden vernederd. In een brief van 12 maart 1870 verweet Pius de tegenstanders dat zij roekeloos waren, dwaasheid vertoonden en grote brutaliteit.
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3439 van 13/2/2011
Lieve zonen en dochter, God is gehaast. Laat de armen niet hangen, maar doe de moeite om in Zijn Genade te leven. Nu is het de gepaste tijd voor uw terugkeer. Open uw harten en zeg "ja" aan de oproep van Heer. Uw leeft in tijden die slechter zijn dan de tijden van de zondvloed en de tijd voor uw berouw is gekomen. Doe uw best in uw opdracht die de Heer u heeft toevertrouwd. Ik ken uw noden en Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Ik wens u niet te verplichten, maar luister naar Mij. Ik kom uit de Hemel om op te roepen tot uw bekering. Aanvaard mijn smeekbeden. Vul uzelf met de liefde van God en u zult groot zijn in het geloof. Mijn Jezus houdt ontzettend veel van u. Hij is uw alles en zonder Hem kunt u niets. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Niets is verloren. Wanneer alles verloren lijkt te zijn, zal er een grote overwinning van God komen voor u. Zet geen stap achteruit. Verheug u, want uw namen staan opgeschreven in de Hemel. Ik ben uw Moeder en ik lijd om wat er over u gaat komen. Sorriso [een plaats] is bedroefd en het land van de Heilige Rosa [Lima, Peru] zal een zwaar kruis te dragen hebben. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 13
Ontroostbare rouw, geschreeuw en gejammer zal overal verspreid zijn. De mensen zullen hen gelukkig achten die voor hen zijn gestorven. De levenden zullen de doden benijden. Uiteindelijk zullen de mensen de hulp van de antichrist inroepen, maar omdat hij hen niet zal kunnen helpen zal men er zich uiteindelijk bewust van worden dan hij god niet is. Wanneer ze eindelijk zullen begrijpen hoe groot hij hen heeft misleid zullen ze de hulp inroepen van Jezus Christus. De mensen zullen dan het goud en het zilver weggooien en zelfs niemand zal nog stoppen om het op te rapen. De Redder verrees en toonde Zijn Heilig Vlees als een tempel, maar hij, de antichrist zal een tempel van steen bouwen in Jeruzalem.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 66: Hyancinthus Medicorum [Hyacinth van de geneesheren]
Paulus III [1534-1549]
Echte naam: Alessandro Farnese [Casino, 29 februari 1468 - Rome, 10 november 1549]
Paulus III was Paus van 13 oktober 1534 tot aan zijn dood in 1549. Hij werd geboren in Canino, Toscane. Zijn opleiding, gedeeltelijk verzorgd door Pomponius Laetus, genoot hij in Rome en aan het hof van Lorenzo de' Medici in Florence. Reeds op 25-jarige leeftijd, in 1493, werd hij benoemd tot kardinaal alhoewel hij nog leek was en 16 jaar later, in 1509, had hij het al tot bisschop van Parma gebracht. In die periode nam hij ook een maîtresse, die hem vier kinderen schonk.
Na de dood van van Clemens VII werd hij verkozen tot paus. Een sterk staaltje van nepotisme was zijn benoeming van zijn kleinzonen Alessandro Farnese [14 jaar] en Ascanio Sforza [16 jaar] tot kardinaal. Toch zag hij blijkbaar wel in dat de katholieke kerk zichzelf, mede door dit soort praktijken in diskrediet had gebracht, want al snel begon hij te hameren op de noodzaak van hervormingen in de kerk. Al onder zijn voorgangers was er een conflict binnen de kerk ontstaan tussen de katholieken en de protestanten. Aangespoord door de decadente levensstijl van de geestelijken en de pausen in het bijzonder alsmede de handel in aflaten had Maarten Luther in 1517 95 stellingen aan de deur van het slot te Wittenberg gespijkerd. Hierin sprak hij zich uit voor grondige hervormingen in het kerkwezen. Als reactie hierop had Paus Leo X hem in 1521 geëxcommuniceerd.
Paulus III probeerde in 1536 een raad bijeen te roepen in Mantua, maar door tegenwerking van de Duitsers, die voor een groot gedeelte waren overgestapt op het protestantisme liet hij dit plan vallen. Het daaropvolgende jaar liet hij Gasparo Contarini negen vooraanstaande prelaten uitnodigen om in een commissie [ook wel de Contarini commissie genoemd] zitting te nemen die onderzoek zou doen naar en rapporteren over de corruptie en het machtsmisbruik binnen de kerk. Dit leverde de "Consilium de Emendenda Ecclesia" op, een document waarin met nadruk wordt gezegd dat ook geestelijken zich aan hun eigen wetten moeten houden. Het was de bedoeling dat dit rapport geheim zou blijven, maar binnen korte tijd was het overal te krijgen.
Chris De Bodt
07-03-2011
7 maart 2011
7 maart 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 21]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Bestaat er een speciaal gebed dat de Gezegende Moeder ons vraagt om te bidden? Vicka: Ja. In feite pleit de Gezegende Moeder voor een hernieuwing van de familie-rozenkrans. Als de ouders bidden voor de kinderen en de kinderen bidden voor de ouders, als ze in liefde verzameld zijn met de rozenkrans in de hand, dan zegt de Gezegende Moeder dat we kunnen zien waarom de rozenkrans een ketting is die de generaties bindt voor het eeuwig leven.
Janice: Wat met de families waar sommigen niet willen bidden? Vicka: Ze hebben de gebeden, van degene die wel willen bidden, broodnodig.
Janice: Wat met de kinderen die ver van huis zijn of te bezig en de druk en te onverschillig zijn om de rozenkrans met hun ouders te bidden? Vicka: De Gezegende Moeder beveelt ons op een bijzondere manier aan dat we "allemaal" voor de jeugd van de wereld zouden bidden. Zij moeten het hoofd bieden aan zware problemen, niet alleen hier maar over de gehele wereld. De wereld zoals we hem kennen gaat aan hen voorbij. Wij "allemaal" kunnen de jeugd helpen met onze liefde en onze gebeden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Bisschop Ratko Peric spreekt zich niet langer uit over Medjugorje
Tot verbazing van alle hardnekkige tegenstanders van Medjugorje, rapporteerde Catholic News Service dat Ratko Peric, de bisschop van Mostar, tot wiens bisdom Medjugorje behoort, voortaan geen uitspraken meer zal doen tegen Medjugorje.
In een mail naar Catholic News Service die dateert van eind februari, zegt hij dat hij in de toekomst geen comentaar meer zal geven over wat er zich afspeelt in Medjugorje en dit uit eerbied voor de vorig jaar opgerichte Vaticaanse Commissie.
Tegenstanders en twijfelaars hebben jarenlang verkondigd dat Medjugorje voor verdeling zorgde binnen de Kerk en dit vooral dankzij de ongehoorzaamheid van de voorstanders van Maria's verschijningen aldaar tegenover de afkondigingen en wensen van de plaatselijke bisschop Peric. Zij wezen er voornamelijk op dat het deze ongehoorzaamheid was die overtuigend bewees dat de verschijningen te Medjugorje onecht waren. In het verleden heeft de bisschop van Mostar bij de zieners voortdurend aangedrongen op kerkelijke gehoorzaamheid en op te houden hun uitspraken en boodschappen openbaar te maken." De bewering van de tegenstanders was voornamelijk dat er in het verleden, bij goedgekeurde verschijningen, nooit ongehoorzaamheid was. Maar wat dan met de bisschop zelf die in het verleden herhaaldelijk ongehoorzaam was tegenover zijn oversten, met name het Vaticaan? Getuigde dit niet van zijn onoordeelkundig inzicht?
De tijd van spot tegenover de zieners en twijfel over de verschijningen behoort nu hopelijk definitief tot het verleden!
Vertaling: Chris De Bodt
3. De maagdelijke geboorte: Is het essentieel voor het christelijk geloof? [1/7]
Ik zou willen beginnen met mijn stelling te verdedigen: Geloof in de maagdelijke geboorte van Jezus is absoluut essentieel voor het christelijke geloof. De maagdelijke geboorte ontkennen is de godheid van Jezus ontkennen, en als Jezus niet God was in menselijke gedaante , dan is er voor ons geen hoop.
Een dogma onder vuur
En toch, ondanks het feit dat het de kern is en dus noodzakelijk, is er geen enkel dogma dat zo aangevallen en belachelijk gemaakt is dan dat van de maagdelijke geboorte.
Kijk naar Thomas Jefferson. Hij was een deïst (geloof in God berustend op de rede) die het bovennatuurlijke verwierp. Hij maakte een eigen versie van het NT. Het was een knip- en plakwerk dat de maagdelijke geboorte wegliet, al de wonderen van Jezus, en, natuurlijk, zijn Verrijzenis. Omtrent de maagdelijke geboorte schreef Jefferson: "De dag zal komen dat de mystieke ontvangenis van Jezus door toedoen van de Allerhoogste als zijn Vader, in de schoot van een maagd, zal afgedaan worden zoals de fabel van de verwekking van Minerva in het brein van Jupiter."
In het begin van de twintigste eeuw, toen de Duitse school van hoger criticisme dit land overspoelde, was de leidende populaire woordvoerder van dit liberale standpunt Harry Emerson Fosdick, de herder van Riverside Church in New York City. Ziehier zijn neerbuigende standpunt betreffende de maagdelijke geboorte: "Natuurlijk geloof ik niet in de maagdelijke geboorte, ik ken niemand onder de intelligente voorgangers die dat wel doet."
In zijn boek, "In quest of Jesus," gepubliseerd in 1983, noemde W. Barnes Tatum, een professor aan Greenboro College in North Carolina, de maagdelijke geboorte een "theologische fictie."
Hans Kung, de beruchte katholieke theoloog die gecensureerd werd door zijn Kerk voor zijn ketterse ideeën, zei dit: "Men kan de maagdelijke geboorte niet begrijpen als een historisch-biologische gebeurtenis, maar men kan het beschouwen als een betekenisvol symbool, ten minste voor in die tijd."
De theoloog Robert Funk, de stichter en leider van het beruchte "Jesus Seminar," schreef deze woorden: "De maagdelijke geboorte van Jezus is een belediging voor de moderne intelligentie en zou moeten verlaten worden. Daarbij komt nog dat deze doctrine een belediging is voor de vrouw." [het verlaagt de vrouw]
En dan is er natuurlijk nog John Shelby Spong, de voormalige episcopaalse bisschop van Newark, New Jersey, die bekend staat voor zijn afvallige standpunten. Dit is wat hij zegt: "Na verloop van tijd zal het verhaal van de maagdelijke geboorte dat van Adam en Eva gaan vervoegen: duidelijk herkenbaar een mythologische beschrijving van niet letterlijke gebeurde feiten om de goddelijke transcendente dimensies te kunnen uitdrukken in menselijke woorden, beschreven door mensen uit de eerste eeuw."
Met andere woorden, de maagdelijke geboorte is voor velen, net zoals het verhaal van Adam en Eva, een mythe verzonnen door primitieve en onwetende mensen.
Bron: David R. Reagan
Vertaling: Anne Van Der Sloten
4. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 9]
Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster
Dit dogma zal veel discussie en strijd oproepen, voorziet ze: "het zal verwondering wekken bij de anderen. De Kerk, Rome, zal echter niet angstig zijn om deze strijd op te nemen. Het kan de Kerk alleen krachtiger en sterker maken. Dit zeg ik tegen de theologen... De andere dogmas moesten voorafgaan. Het laatste en grootste dogma komt hierna ... het zal het voornaamste zijn: als Medeverlosseres voor het Kruis te staan in deze tijd." Nogmaals legt ze uit dat het hierbij niet alleen gaat om de theologie, maar om de wereld te ontrukken uit de macht van de Boze: "Nog is satan vorst van deze wereld. Hij houdt vast aan wat hij kan. Daarom moest nu de Vrouwe van alle Volkeren komen in deze tijd. Zij is immers de Onbevlekte Ontvangenis en daardoor de Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster. Deze drie gedachten in één. Theologen, hoort gij het goed...?"
Al bijna honderd jaar wordt met tussenpozen voor dit dogma geijverd, in onze tijd met een nieuwe kracht. Steeds weer maken de boodschappen duidelijk hoezeer de hemel hierop wacht, en welke beloftes hieraan verbonden zijn. Samen met de titel en het gebed vormt het de voorbereiding op een nieuwe komst van de heilige Geest over de mensheid. Een nieuw Pinksteren dat vrede en eenheid zal geven tussen de volkeren en alle christenen zal samen brengen in één gemeenschap rond Maria en de Eucharistie, met als herder de opvolger van Petrus. Daarmee is het reddingsplan van de Vrouwe voor onze dramatische tijd voltooid. De boodschappen eindigden met een groots afscheidsvisioen op 31 mei 1959. Langzaam ziet Ida de Vrouwe weggaan. Ze hoort haar nog zeggen: "Doe boetvaardigheid ... breng Hem eerherstel." Dan hoort zij haar heel zacht en uit de verte zeggen: "Vaarwel ... tot in de hemel."
Met dank aan Pater Peter Klos
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 13]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 10: zaterdag 25 september Bled - Vinica [171,5 km]
We hadden, vanwege de regen die aan het vallen was, al tot 10.30 uur gewacht met vertrekken. Maar we moesten wel iets gaan beslissen. Om 12 uur werd er een nieuwe dag aangerekend maar om met de fiets te vertrekken was het niet goed genoeg. Dus moesten we beslissen om een dag langer daar te blijven of met zn drieën in de mobilhome naar de volgende camping te rijden. Er werd gekozen voor het tweede. Ondanks alle regen hebben we toch twee reeën gezien, beide even nat, vooral de eerste. Drie jaar geleden zat er naast deze weg een oud vrouwtje met veel pijn in haar dij. We hebben voor haar nog een kaarsje laten branden en een gebedje gedaan in Medjugorje. Deze keer hebben we haar niet zien zitten maar dit was volgens de Pol te wijten aan het ontbreken van een paraplu.
Omdat we nu toch tijd over hadden besloten we om een klein ommetje te maken langs de plaats waar de Krka ontspringt en om daar onze middagpauze te houden. De bron was precies door Mozes met zijn staf gemaakt, zoals dat water daar uit de rots kwam gespoten. Na het eten vertrokken we richting de volgende camping die vlakbij de grens lag. Om daar te geraken moesten we eerst nog een haakse bocht om naar links maken maar om die te kunnen nemen zijn we eerst aan de grensovergang gaan draaien.
Aangekomen in Vinica zochten we de camping op waar we na het avondeten nog een wandeling hebben gemaakt. 150 meter verderop lag een tweede camping waar de appels op hopen onder de appelbomen lagen en de noten onder de notenbomen, maar ook vielen er daar veel noten uit de luidsprekers op de grond.
Toen we later op de avond een pintje gingen drinken en aan de praat raakten met de uitbater, kregen we alle drie een "slivovica," een zelf gebrouwen goedje van een goeie 54°. Sommige klanten hadden dit drankje al meermaals geproefd denk ik aangezien er een paar al flink in de wind waren. Gelukkig kon ik met mijn klein pintje nog net het tempo volgen van de andere die grote pintjes dronken. Het was er wel gezellig en zeker zo met een openhaard in het midden van het café.
Verslag: Staf Druyts
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 73]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
98. + Uiterste beproeving
Volledige verlatenheid - wanhoop
Als de ziel zegenrijk uit de vorige beproevingen komt, zelfs als ze zou gestruikeld hebben, maar vastbesloten strijdt, roept ze in diepe nederigheid op de Heer: "Red mij want ik verga". Ze is nog in staat te vechten.
Nu omvat een vreselijke duisternis haar ziel. Ze ziet alleen zonden. Wat ze voelt, is vreselijk. Ze ziet zich volledig door God verlaten. Ze heeft het gevoel voor Hem een voorwerp van haat te zijn, ze is op de rand van de wanhoop. Ze weert zich zo goed ze kan, ze probeert vertrouwen op te wekken, maar het gebed is haar nog een grotere foltering: het lijkt haar dat ze de toorn van God oproept, ze houdt zich op een top die in de wolken verdwijnt maar die boven een afgrond hangt.
De ziel is aangetrokken tot God maar voelt zich verstoten. Alle andere lijden en folteringen zijn niets vergeleken bij het gevoel waaraan ze nu ten prooi valt, namelijk het gevoel door God verlaten te zijn. Niemand kan haar verlichting brengen. Ze ziet dat ze heel alleen is, dat ze niemand heeft om haar te verdedigen. Ze slaat de ogen ten hemel, maar ze weet dat die niet voor haar is: voor haar is alles verloren. Van duisternis valt ze nog in diepere duisternis, het lijkt haar dat ze God voor altijd verloren heeft, de God die ze zo bemind heeft. Deze gedachte veroorzaakt een onbeschrijfelijke kwelling. Maar ze geeft er niet aan toe, ze probeert naar de hemel op te zien, tevergeefs, en dit verdubbelt haar lijden.
Niemand kan zo'n ziel verlichting geven als God haar in duisternis wil hebben. Ze voelt deze verwerping door God zeer levendig en verschrikkelijk aan. Pijnlijke opwellingen ontspringen aan haar hart, zo pijnlijk dat geen priester ze begrijpt, als hij ze zelf niet heeft beleefd. En bij dit alles krijgt de ziel nog kwellingen van de boze geest. satan bespot haar: "Ziet ge wel, blijft ge nog trouw? Ziedaar uw lot, ge zijt in onze macht". Maar satan heeft niet meer macht over de ziel dan God toelaat en God weet hoeveel ze kan verdragen. "Wat hebt ge eraan dat ge u verstorven hebt? Wat hebt ge eraan dat ge trouw bleef aan de regel? Wat hebt ge aan al die moeite? Ge zijt verworpen door God". Dat woord "verworpen" wordt een vuur dat elke zenuw verteert tot in het beenmerg, het doorsteekt het hele wezen. Nu komt het belangrijkste moment van deze beproeving. De ziel zoekt geen hulp maar ze sluit zich op in zichzelf, verliest alles uit het oog en het is alsof ze die foltering van de verwerping aanvaardt. Het is een moment dat ik niet zou kunnen beschrijven. Het is de doodstrijd van de ziel.
99. Toen voor de eerste keer dit moment naderde, werd ik eraan ontrukt dank zij de heilige gehoorzaamheid. De novicemeesteres, verschrikt bij mijn aanblik, stuurde mij te biechten, maar de biechtvader begreep mij niet en ik had nog geen schaduw van verlichting. O Jezus, geef ons ervaren priesters.
Toen ik hem zei dat mijn ziel folteringen van de hel doorstond, heeft hij mij geantwoord dat hij gerust was over de toestand van mijn ziel, want hij zag er een grote genade van God in. Maar ik heb niets begrepen van dat alles, en niet het minste straaltje licht kwam in mijn ziel.
100. Nu beginnen de lichamelijke krachten me te ontbreken en ik ben niet meer in staat om mijn taken te vervullen. Ik kan mijn lijden niet meer verbergen, ook al zeg ik geen woord van wat ik lijd, de pijn die door mijn gezicht weerspiegeld wordt, verraadt mij, en de overste zegt dat de zusters haar komen melden dat ze bewogen worden tot medelijden als ze mij zien in de kapel, zo slecht zie ik eruit. Ondanks haar moeite is de ziel niet meer in staat haar lijden te verbergen.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 73]
Derde Lezing: Over de verrijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Het is nog het lichaam dat de handen vouwt voor het gebed en buigt voor de aanbidding. Het is het lichaam dat zich uitput met vasten en verstervingen, dat zich als brandoffer overgeeft op het altaar en de brandstapel, dat zich als martelaar laat verteren en God dit getuigenis van liefde aanbiedt dat maar onherroepelijk en totaal is wanneer het met de dood en bloedig verzegeld wordt.
En het menselijk lichaam, instrument van de meest heldhaftige werkzaamheden, van alle zegeningen en genaden, soldaat van het getuigenis, priester en altaar van het Offer, maagdelijke bruid van Christus, zal op het veldgras lijken en slechts een glansrijk en levend moment meemaken om vlug te veranderen in een handvol as, de prooi voor wormen en de eeuwige gast van de dood worden. Het zou een vloek tegen de Voorzienigheid en een smaad voor zijn oneindige goedheid.
Het dogma van de verrijzenis van de lichamen behoort tot de begrippen die de christelijke filosofie ons geeft over God, maar ook tot de begrippen die ze ons geeft over de natuur van de mens.
De mens is inderdaad samengesteld uit twee elementen: de geest en het lichaam. En deze twee principes zijn zo nauw verbonden door intieme en diepgaande banden, er bestaat tussen hen een wederkerigheid en een zo nauwe samenhang dat zonder tussenkomst van het lichaam de geest uit zichzelf onmogelijk een van die handelingen kan uitvoeren.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [9/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren, 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 203]
Johannes de Doper
Verkonding
Marcus, Mattheus en Lucas stellen Johannes voor als een asceet en een profeet die van God de taak kreeg het berouw te prediken en aan zijn Joodse tijdgenoten het komende Rijk Gods te verkondigen. Hij vervulde de profetie van de tweede Isaias aangaande een stem die roept in de woestijn om Gods weg te banen [Is 40:3, Mc 1:3 en Mt 3:3 en Lc 3:4]. Berouw en bekering waren gangbare profetische themas in het eschatologisch Jodendom. In tegenstelling met de goed ingeburgerde jaarlijkse ritus voor toelating tot de gemeenschap van de Dode Zee via de doopplechtigheid, was de onderdompeling die Johannes inriep en toepaste, een enig en uitzonderlijk gebeuren. Zijn wat summiere prediking riep de hoogdringendheid in: Berouw je, wat het Rijk der Hemelen is nabij! [Mt 3:2], een formulering die Jezus zal overnemen [Mt 4:17 en Mt 1:15]. De kern van Johannes boodschap rustte op een eerlijke bekering. De wetenschap af te stammen van Abraham volstond niet. Zijn kinderen moesten hun bezittingen delen met de armen, de belastinginners en de soldaten moesten hun beroep oprecht en menselijk uitoefenen [Mt 3:7 en Lc 3: 7-14]. Was het in deze Messiaanse tijden niet logisch dat Johannes de vraag kreeg of hij de Messias was? Hij antwoordde negatief en voegde er aan toe dat de Messias nabij was.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 35]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Zich hierna tot zijn leerlingen alleen wendend, vervolgde Hij: "Scheid u niet van Mij af, gelijk Lot die zich van Abraham scheidde en die op zoek naar betere weiden, te Sodoma en Gomorra belandde, die tot het vuur veroordeeld waren. En kijkt niet om naar de pracht en de rijkdom van de wereld, die door het vuur van de hemel verteerd wordt, opdat ook gij niet in zoutzuilen verandert, gelijk de vrouw van Lot. Blijf bij Mij in al uw angsten en Ik zal u helpen." Door deze en dergelijke woorden wekte Jezus hen op tot moed en vertrouwen en volharding.
Dit maakte de Farizeeërs nog kwader en zij zeiden: "Wat belooft Hij hun, terwijl Hijzelf toch niets bezit. Zijt Gij niet de Zoon van Jozef en Maria van Nazareth?" Jezus gaf hun hierop slechts een algemeen antwoord: "Degene wiens Zoon Ik ben, zal het verkondigen!" [Straks bij mijn doopsel!].
Toen zegden zij Hem: "Hoe spreekt Gij van de Messias, hier en overal waar Gij gepredikt hebt en wij U nagegaan hebben? Gij schijnt te geloven dat wij menen dat Gij u voor de Messias uitgeeft!" Hierop wedervoer Jezus: "Mijn antwoord op uw veronderstelling luidt bevestigend, ja, gij meent het!" Er ontstond nu een groot gewoel in de synagoge: de Farizeeërs doofden de lampen uit en de leerlingen verlieten laat in de avond het dorp en gingen in de nacht verder op de grote weg naar Nazareth toe. Onder een boom bij de weg zag ik hen slapen.
Gisterenavond verliet Jezus het herdersdorp en sliep met zijn gezelschap onder een boom bij de weg. Heden, maandag, tien september, zag ik dat vele mensen die zich daar aan de weg gelegerd en op Hem gewacht hadden en Hem nu zagen komen, zich bij Hem voegden. Zij waren in het vorige dorp niet bij Hem geweest, maar gedeeltelijk vooruit getrokken. Ik zag Hem met hen van de weg afwijken en om 3 uur in de namiddag zag ik Hem weerom tot een herdersveld naderen. Er stonden daar slechts enige lichte hutten waarin tijdens de weitijd herders verbleven [wij veronderstellen dat deze plaats een half uur ten zuidoosten van Nazareth is gelegen]. Hier waren geen vrouwen. De herders gingen Hem allen tegemoet. Zij zullen van vroegere voorbijgangers zijn aankomst vernomen hebben. Terwijl een deel Hem verder tegemoet trok, slachtten ze de overige vogels en legden ze een vuurtje aan om een maaltijd te bereiden. Dit geschiedde onder het afdak van een landelijke herberg. In die plaats was de vuurhaard door een muur afgesloten. Er was een graszoden bank. De leuning ervan was gevlochten van levend groen. Zij leidden de Heer en zijn gezelschap daarbinnen.
11. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Vaticaans Concilie
Met de bul "Aeterni Patris" [Over de Eeuwige Vader] van 29 juni 1868 werd de definitieve openingsdatum vastgelegd op 8 december 1869. Kardinalen, bisschoppen en kloosteroversten werden uitgenodigd. In tegenstelling tot voorgaande concilies gingen er geen uitnodigingen uit naar wereldlijke leiders, hoewel het hen niet verboden werd aanwezig te zijn bij de besprekingen, maar ze genoten noch inspraak noch stemrecht. In twee aparte brieven riep Pius ook leden van de Orthodoxe Kerk en protestanten op om deel te nemen aan het concilie. Voorwaarde was echter dat zij daartoe eerst terug moesten keren naar de Moederkerk in Rome.
Na een voorbereiding van vijf jaar werden de agendapunten vastgelegd. Naast de voorstellen voor drie dogmatische afkondigingen, betrekking hebbend op de katholieke geloofsleer, de Kerk van Christus en het christelijk huwelijk, zouden ook onderwerpen met betrekking tot het bisschopsambt, studies aan de seminaries, verbetering van de christelijke moraal en de vastlegging van kerkelijke feestdagen ter sprake komen. Vanuit verschillende prelaten was ook het verzoek gekomen om een herziening van het kerkelijk wetboek te realiseren.
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3438 van 12/2/2011
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik hou van u. Laat de armen niet hangen. God is gehaast en u mag niet ver van Zijn Genade leven. Ik vraag u om het vuur van de hoop brandend te houden en Jezus na te volgen in alles. Kniel neer in gebed. Enkel door de kracht van het gebed kan de mensheid geestelijk genezen worden. Wees volgzaam en nederig van hart. Ik ken ieder van u bij naam en Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Zij die in Lotta zijn zullen een zwaar kruis dragen. Tome zal ogenblikken van smart beleven en Mijn arme kinderen zullen groot lijden ervaren. Ik lijd om wat er op u afkomt. Open uw harten en aanvaard de wil van God voor uw leven. Zoek sterkte in de Eucharistie en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Doe de moeite om groot in het geloof te zijn. Laat niet voor morgen wat u hebt te doen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 12
In die tijden zal er geen dauw uit de hemel komen, noch regen uit de wolken, noch zal de aarde enige vruchten voortbrengen. De zee zal een angstaanjagende stank over het land brengen omdat de rivieren zullen opgedroogd zijn en fris water van de Bergen zal er niet langer meer instromen. De pest zal zich over de wereld verspreiden en omdat er weinig mensen zullen zijn om de doden te begraven, zullen velen plaatsen bedekt zijn met lijken.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 65: Flos Pilei Aegri [Bloem van de hoed van de zieken]
Clemens VII [1523-1534]
Echte naam: Giulio de' Medici [Florence, 26 mei 1478 - Rome, 25 september 1534]
Clemens VII was grotendeels verantwoordelijk voor de sterke verspreiding van de Reformatie in de noordelijke Europese landen. Door zijn afwachtende en diplomatieke houding, en zijn categorische weigering om op verzoek van de keizer een algemeen concilie bijeen te roepen, verknoeide de paus niet alleen een mogelijkheid de verzoening tussen de Kerk en de Reformatie te realiseren, zijn onhandige optreden in de echtscheiding van Hendrik VIII van Engeland, die hij in 1533 excommuniceerde, leidde ook tot de afscheiding van de Anglicaanse Kerk. Hij toonde evenmin sympathie voor de hervormingsbewegingen die binnen de kerk al actief waren, en die later zouden leiden tot de stichting van religieuze orden als de jezuïeten, ursulinen en kapucijnen.
Trouw aan de traditie van de Medici was Clemens VII ook een beschermer van kunsten en wetenschappen, maar zijn mecenaat bleef beperkt door gebrek aan financiën. Hij gaf Michelangelo Buonarroti de opdracht voor de Medici-kapel van de San Lorenzo Basiliek in Florence en voor "Het Laatste Oordeel" in de Sixtijnse kapel.
Clemens VII is - net als Leo X - begraven in de kerk Santa Maria sopra Minerva. Deze 13de-eeuwse kerk, een van de zeldzame gotische gebouwen in Rome, staat op de ruïnes van wat oorspronkelijk een tempel voor Minerva was. Binnen is een grote verzameling schilderijen en beeldhouwwerken te zien. In de Aldobrandini-kapel bevinden zich de twee graven van de pausen.
Malachias verwijst naar zijn afkomst Florence, zijn wapen, waarop drie lelies en pillendozen staan, en op zijn familienaam.
Chris De Bodt
04-03-2011
4 maart 2011
4 maart 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 20]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: En wat met degenen die niet naar Medjugorje kunnen komen? Vicka: Medjugorje is een staat van het hart.
Janice: Op welke manier? Vicka: Elke mens op aarde wordt geroepen voor de boodschappen van Medjugorje. Daarom is de Gezegende Moeder gekomen.
Janice: Wat is deze zegen van de Moeder van God die u zonet vermeldde? Vicka: De gave van de heiligheid.
Janice: En wat met degene die niet aan de boodschappen van Medjugorje beantwoord hebben? Vicka: We zijn volledig vrij. Medjugorje is een bron van heiligheid. Niet iedereen wil ervan drinken.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Aartsbisschop Léonard: "Spreek van Johannes Paulus de Grote"
Aartsbisschop André-Joseph Léonard stelt voor dat aan de naam van paus Johannes Paulus II in de toekomst 'de Grote' wordt toegevoegd. Dat heeft hij geschreven in het maartnummer van Pastoralia, het beleids- en informatieblad van het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Léonard benadrukt dat de toevoeging al eerder bij pausen werd gebruikt. "Dit is het geval bij Leo de Grote en Gregorius de Grote. Samen met anderen stel ik voor dat dit eveneens zou gebeuren voor Johannes Paulus II," luidt het.
Johannes-Paulus II de Grote
Als reden hiervoor haalt de aartsbisschop de "zeer uitdrukkelijke persoonlijkheid" aan van paus Johannes Paulus II, 'die in hoge mate zijn stempel drukte op de Kerk tijdens de overgang naar het derde millennium, terwijl hij al een niet te onderschatten invloed had uitgeoefend op de geschiedenis van de late twintigste eeuw'.
Mgr. Léonard wijst verder onder meer op "de moedige en ondernemende geest" van de Poolse paus. "Wat bedeesd en terughoudend in zijn persoonlijke contacten was deze grote intellectueel tegelijk een weergaloos communicator tegenover grote mensenmassa's," aldus Léonard. "Zijn grote encyclieken waren soms moeilijk en weinig toegankelijk maar werden niettemin steeds gekenmerkt door een verrassend modern personalisme."
De aartsbisschop herinnert onder meer ook aan zijn rol bij de val van het Poolse communistische regime en, bij uitbreiding, van de andere communistische regimes in Oost-Europa.
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 8]
Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster
Tenslotte volgt het laatste deel van haar plan. Als de Kerk officieel haar zending als de Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster erkent, dan kan zij haar moederlijke macht ten volle ontplooien. "De Vrouwe van alle Volkeren belooft de wereld te zullen helpen als zij deze titel erkennen, als zij haar onder deze titel zullen aanroepen." Als het dogma, het laatste dogma in de mariale geschiedenis, is uitgesproken, dan zal de Vrouwe van alle Volkeren de vrede, de ware vrede geven over de wereld. De volkeren echter moeten mijn gebed bidden mét de Kerk..."
Steeds weer probeert ze uit te leggen waarom het dogma nodig is en wat het precies betekent.
"Nogmaals zeg ik: De Zoon kwam in de wereld als de Verlosser van de mensen. Het verlossingswerk was het Kruis. Hij was gezonden door de Vader. Nu echter willen de Vader en de Zoon de Vrouwe zenden door heel de wereld. Immers, zij is de Zoon vroeger ook voorgegaan en gevolgd. Daarom sta ik nu op de wereld, op de wereldbol. Het Kruis staat daar vast opgedrukt, ingeplant. Nu komt de Vrouwe ervoor staan als de Moeder van de Zoon, die met Hem dit verlossingswerk heeft volbracht. Deze beeltenis spreekt duidelijke taal en zal in de wereld gebracht worden, omdat de wereld weer het Kruis nodig heeft."
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 13]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 9: vrijdag 24 september Kotschak - Bled [126,58 km]
Die dag starten we pas om 9 uur en begonnen we direct aan een afdaling van 10%. In Kotschak stopte we een kwartiertje bij de kerk zodat we even binnen konden gaan om een kaarsje te laten branden. In deze kerk wordt de zwarte Madonna aanbeden en dus hebben wij ook haar gevraagd om een goede reis.
Vandaar vertrokken we over een lichtlopend parcour naar de Wurzen Paβ. In Notch aangekomen hielden we halt voor ons middagmaal. Na het eten vergezelde de Pol, René tot in Italië. Aan de voet van de Wurzen Paβ waren ze me nog tegemoet gekomen, net voor ik aan het klimmetje wou beginnen. Eenmaal aan de klim begonnen werd ik voorbij gestoken door een jonge knaap van rond de dertig. Hij werd er niet echt gelukkig van dat ik in zijn wiel bleef hangen en er mij niet afgereden kreeg. Meermaals had hij al omgekeken maar op een gegeven moment schakelde hij en begon te versnellen. Ik ben er dan maar naast gaan rijden, ik moest tenslotte toch vragen waar de Wurzen Paβ was want ik was al te ver gereden zonder in de juiste straat af te draaien. Uiteindelijk draaide ik de juiste straat in en zag het bord staan, alleen... het was doorstreept. Ik vroeg me af waarom er een streep dwars over het bord stond, maar na zes kilometer moest ik het mezelf niet meer verder afvragen. Er waren wegenwerken aan de gang. Er zat niets anders op dan af te stappen, even te wachten tot de kraan wat aan de kant stond en de laatste vijfhonderd meter te voet af te leggen.
De grenscontrole bovenop de Wurzen Paβ is ondertussen ook verdwenen. Het enigste wat er nog aan herinnerd is een groot kanon dat er nog steeds staat. De Pol was me al tegemoet gekomen om zo samen de tocht verder te zetten.
Een prachtig landschap
Omdat we Jesenice wilden vermijden volgde we de instructies van de GPS, die ons over een mooi fietspad langs schone landschappen over een onbekende Paβ liet fietsen. Na enkele mooie, maar steile klimmetjes hield het fietspad het voor bekeken en konden wij nog een tiental kilometer over slechte weg. Bijna in Bled aangekomen moest ik nog van de weg om een roekeloze automobilist te kunnen ontwijken die net in een bocht een tractor voorbij aan het steken was.
Aan het meer van Bled aangekomen zochten we ons mobiel huis op dat René daar ergens had geparkeerd.
Rivier Krka aan het meer van Bled
Tot zover hadden we steeds geluk gehad met het weer maar toen we na onze douche buiten gingen stonden we terug onder een douche. Een mals buitje dat uiteindelijk drie dagen zou duren. Voor het avondeten zijn we op restaurant gegaan. Al goed dat het eten erg lekker was, want van de prijs werd men niet echt gelukkig. Ook de prijs om daar te mogen overnachten was al meer iets om niet van te kunnen slapen, maar daar hadden wij gelukkig onze slaapzak voor.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 72]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
97. Het geloof blijft in het vuur, het is een geweldige strijd. De ziel doet inspanningen en door een wilsdaad blijft ze bij God. Met de toestemming van God gaat satan nog verder: de hoop en de liefde worden beproefd. Deze bekoringen zijn verschrikkelijk, maar God steunt de ziel, om zo te zeggen, in het geheim. De ziel is zich daar niet van bewust, anders zou ze onmogelijk kunnen standhouden. En God weet hoeveel lijden Hij toelaten kan voor een ziel. De ziel wordt bekoord door ongeloof betreffende de geopenbaarde waarheden en tot onoprechtheid tegenover de biechtvader. satan zegt: "Kijk, niemand verstaat u, waarom daarover allemaal spreken?" Verschrikkelijke woorden klinken haar in de oren en het lijkt haar dat zij ze uitspreekt tegen God. Ze ziet wat ze niet zou willen zien. Ze hoort wat ze niet zou willen horen, en het is vreselijk op die momenten geen ervaren biechtvader te hebben. Ze draagt alleen heel de last, nochtans moet ze, voor zover het in haar macht ligt, moeite doen om een verlichte biechtvader te vinden, want zij loopt gevaar onder het gewicht te breken en dat gebeurt dikwijls aan de rand van de afgrond.
Al deze beproevingen zijn kort en lastig. God laat ze een ziel niet overkomen die niet vooraf een diepere ontmoeting met Hem ervaren heeft en zijn goddelijke heerlijkheden geproefd heeft, en God heeft daarin ook zijn plannen die voor ons ondoorgrondelijk zijn. Dikwijls bereidt God op deze wijze de zielen voor op toekomstige plannen en grote werken. Hij wil hen beproeven als zuiver goud, maar dit is niet het einde. Er blijft de uiterste beproeving: de volledige verlatenheid van de ziel door God.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 72]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
De filosofie bevat in haar brede waaier alles wat betrekking heeft op de natuur van God, de lilosofie de mens en van de wereld. Maar het dogma van de verrijzenis behoort tot de begrippen die de filosofie ons geeft voor die drie onderwerpen waarvoor ze bevoegd is en onderzoek voert. Ten eerrste, het dogma van de verrijzenis behoort tot de begrippen die de filosofie ons geeft over de natuur van God.
De christelijke filosofie leert ons dat God de doeltreffende, voorbeeldige en uiteindelijke oorzaak van alle wezens op aarde is. Door ze vrij en volledig onafhankelijk en gezagvol geschapen te hebben, heeft Hij ze allen min of meer getekend met gelijkenis op zijn oneindige volmaaktheid. Maar het menselijk lichaam, door Hem eigenachtig samengesteld en door Zijn adem bewogen, is de korte inhoud van Zijn wonderen, het meesterwerk van Zijn wijsheid en Zijn goddelijke goedheid. Door de schoonheid en de gratie van zijn structuur, door zijn edele houding en de pracht die hem verlicht haalt het menselijk lichaam het op alle stoffelijke wezens die God schiep.
Het is inderdaad door het lichaam dat de geest zijn macht en zijn heerschappij uitstraalt. Het lichaam, zegt Tertullianus, is het orgaan van het goddelijk leven en de sacramenten. Het is het lichaam dat door het doopwater gewassen wordt opdat de ziel haar helderheid en zuiverheid zou krijgen. Het is het lichaam dat door de olie en de wijding van de Heilige Geest gezalfd wordt opdat de ziel gewijd zou zijn. Het is het lichaam dat de handoplegging krijgt opdat de ziel verlicht zou zijn en haar zegening zou verspreiden. Het is het lichaam dat de Eucharistie ontvangt en zich laaft aan het goddelijk bloed opdat de mens, één geworden met Christus en hetzelfde leven met Hem delend, eeuwig zou overleven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [8/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 202]
Johannes de Doper
Verkonding
Volgens het Evangelie van Johannes was een van Jezus' leerlingen, Andreas de broer van Petrus, eerst een leerling van Johannes de Doper geweest. [Joh. 1:35-40]
De Joodse asceet en preker heeft het openbaar leven van Jezus van Nazareth op gang getrokken. Flavius Josephus gaat akkoord met de vier evangelisten om Johannes voor te stellen als een vooraanstaande personaliteit van het Joodse religieuze leven in de eerste eeuw van ons tijdperk. Hij dient als voorwoord op het evangelieverhaal. Volgens Lucas werd hij beroemd in het vijftiende jaar van keizer Tiberius bewind [29 van ons tijdperk], toen Pontius Pilatus gouverneur was [26-36]. De synoptische evangeliën [dikwijls wordt de term "synopsis" gebruikt als het gaat om de evangeliën van Matteüs, Marcus en Lucas in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Legt men deze drie naast elkaar, dan valt "in een oogopslag" op dat ze overeenkomstige gedeelten hebben. Daarom worden deze drie evangeliën wel synoptische evangeliën genoemd en de schrijvers ervan de synoptici].
Deze leidden hem in als een onafhankelijke religieuze leider die een bijzondere zending vervult. In het latere evangelie van Johannes wordt minder geschreven over Johannes zending. Wel staat er vermeld dat hij de komst van Jezus voorbereidt. Zeer legendarisch voegt het verhaal van Lukas over Jezus kinderjaren er de geboorte van de Doper aan toe.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 34]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Op geheel zijn tocht in deze dagen werd Jezus bewonderd door de lieden. Zij verklaarden dat de nieuw verschenen leraar in woord en daad, door zijn prediking en handelwijze een treffende gelijkenis vertoonde met de laatste profeten,over wie zij hun voorouders hadden horen spreken, maar dat deze nog veel menslievender was.
9 september. Jezus was nog in het herdersdorp, waar Hij gisteren de sabbat gevierd had. Men kon van daar het gebergte van Nazareth zien [dit zijn de heuvelen die het omringen, vooral de zuidelijke bergtoppen van de zogenaamde afstorting Qafzeh]. Het kan er niet meer dan twee uren van verwijderd liggen Het dorp ligt geheel verspreid. Alleen om de synagoge staan enige huizen in groep. Het heeft een naam bijna als een hebreeuwse mansnaam, maar ik ben hem vergeten. Jezus had hier bij arme mensen zijn intrek genomen. De huisvrouw lag met waterzucht te bed. Jezus genas haar uit medelijden. Hij legde zijn hand op haar hoofd en wangen en zij stond genezen op en diende aan tafel. Hij verbood haar daarvan te spreken, zolang Hij niet van zijn doop teruggekeerd was, maar zij vroeg waarom zij het integendeel niet overal bekend mocht maken. Hij antwoordde: "Indien gij het ergens verkondigen wilt, zult gij de spraak verliezen." Hierop werd zij stom tot Hij van de doop zou teruggekeerd zijn en dit kan nu nog wel 14 dagen duren, want ik meen Hem te Betulië of te Jizreël van drie weken te hebben horen spreken.
Op de negende sprak Jezus hier in de synagoge. De Farizeeën waren Hem zeer vijandig. Het handelde over de nabijheid van de Messias. Hij betoogde: "Gij verwacht Hem in wereldse heerlijkheid, maar Hij is reeds gekomen. Hij zal arm verschijnen, maar de waarheid brengen. Hij zal meer kritiek dan lof verwerven, want Hij wil de gerechtigheid. Laat u echter niet van Hem scheiden, opdat gij niet verloren gaat, zoals de tijdgenoten van Noach. Men spotte met deze aartsvader terwijl hij moeizaam de Ark bouwde die hen uit de zondvloed moest redden. Allen die hem niet bespot hebben zijn in de Ark gegaan en behouden gebleven."
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Vaticaans Concilie
Op 6 december 1864 maakte Pius IX tijdens een bijeenkomst van de Congregatie voor de Riten bekend dat hij een Concilie bijeen wilde roepen. Deze bijeenkomst van kerkelijke leiders zou plaatsvinden in het Vaticaan en als locatie werd daarvoor de Sint-Pietersbasiliek aangewezen. Doel van het concilie was om de positie van de Kerk te versterken en bepaalde maatschappelijke veranderingen te bespreken. De invloed van deze wilde hij beperken, dan wel afwijzen. Het tijdstip van afkondiging van het concilie was niet geheel toevallig gekozen: twee dagen later volgde Pius encycliek "Quanta Cura" en de "Syllabus Errorum," waarin stelling werd genomen tegen de, in de ogen van de paus, vele dwalingen en dwaalleren die de maatschappij bedreigden.
Om de impact van het concilie te vergroten werd door Pius voorgesteld om alle kerkelijke leiders op te roepen voorstellen aan te dragen, die tijdens het concilie ter sprake moesten komen. Om alle verzoeken te ordenen en de agenda voor de bijeenkomst voor te bereiden werd er een commissie opgericht, de "Congregazione speciale direttice per gli affari del futuro concilio generale," geleid door vijf kardinalen. Het was de bedoeling om de kerkvergadering op 29 juni 1867 te openen, de achttiendhonderdste gedenkdag van het martelaarschap van de apostelen Petrus en Paulus. De Duitse Oorlog van 1866, waarbij onder meer Oostenrijk en Italië tegenover elkaar waren komen te staan en de hieruit voortvloeiende terugtrekking van Franse troepen uit Rome, zorgden er echter voor dat de voorbereidingen vertraagd werden en pas op 30 oktober 1867 weer hervat konden worden.
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3437 van 8/2/2011
Lieve zonen en dochters, Ik ken ieder van u bij naam en Ik lijd omwille van uw lijden. Ik kom uit de Hemel om u de weg te tonen en Ik heb uw "ja" nodig. Ik weet dat u vrij bent, maar Ik vraag u voor en boven alles om Gods wil te doen. De mensheid begeeft zich naar de vernietiging die de mensen met hun eigen handen hebben voorbereid. Miljoenen mensen zullen een zwaar kruis te dragen hebben en de vernietiging zal groot zijn. Geen grotere pijn heeft ooit bestaan. Kniel neer in gebed. U zult uw redding enkel in de barmhartige Genade van Mijn Zoon Jezus vinden. Voorwaarts op het pad dat Ik heb aangeduid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 11
De antichrist zal bevelen om alle dingen die hem aan Jezus Christus herinneren te vernietingen, zoals de Heilige Grafkerk op de Calvarieberg en andere heilige plaatsen in Jeruzalem en het Heilig Land. Tijdens drie en een half jaar zal de antichrist regeren als een wereldkeizer die, onder de straf des doods, zal verhinderen om de Heilige Sacramenten uit te voeren, alsmede de Heilige Offerande van de Eucharistie. De mis zal in die tijd vooral opgedragen worden in de wouden en op geheime plaatsen, zoals ten tijde van de eerste Christenen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 65: Flos Pilei Aegri [Bloem van de hoed van de zieken]
Clemens VII [1523-1534]
Echte naam: Giulio de' Medici [Florence, 26 mei 1478 - Rome, 25 september 1534]
Clemens VII was paus van november 1523 tot aan zijn dood. Hij was de buitenechtelijke zoon van Giuliano di Piero de Medici. Hij volgde Lorenzo II op als leider van de familie de' Medici , maar deed in 1523 afstand van zijn functie om tot paus te worden verkozen. Daarmee was hij na zijn neef Leo X de tweede paus uit dit beroemde geslacht. Met de verkiezing van kardinaal Giulio de' Medici leek het alsof de gouden tijd van de' Medici was teruggekeerd. Clemens VII was echter veel strenger en ook plichtsgetrouwer dan Leo X ooit was geweest.
Door aanvankelijk Frans I van Frankrijk te steunen in de Italiaanse Oorlog van 1521-1526, tot grote ergernis van Karel V, trachtte de nieuwe paus de Spaanse druk op Italië tegen te gaan, hetgeen echter totaal mislukte. Na de Franse nederlaag in de Slag bij Pavia en de gevangenneming van Frans I zocht hij de bescherming van de keizer om zich vervolgens weer aan te sluiten bij de Liga van Cognac [1526, een militair bondgenootschap met Frankrijk, Milaan, Venetië, en Florence] tégen de keizer. Dit leidde tot de "Sacco di Roma" [6 mei 1527], de inneming van Rome door de keizerlijke troepen. Paus Clemens vluchtte naar de Engelenburcht, maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven en werd gevangen genomen. Hij kwam pas vrij na de uitdrukkelijke belofte van neutraliteit, verliet de verwoeste stad en vestigde zich eerst in Orvieto en daarna in Viterbo. De verzoening met Karel V en diens keizerkroning in 1530 was slechts een schijnvrede.
Chris De Bodt
03-03-2011
3 maart 2011
3 maart 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 19]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Kunt u ons iets meer vertellen? Vicka: De Gezegende Moeder zegt me altijd, "Ik geef u mijn vrede en mijn liefde zodat u in staat zult zijn die vrede en liefde te delen met al degene die hier komen. Ik verlang dat zij mijn vrede en liefde van hier meenemen naar huis, naar hun familieleden en vrienden. Ik zegen allen die naar hier komen met mijn eigen moederlijke zegen."
Janice: Wat houdt die zegen van de Moeder van God in? Vicka: Haar persoonlijke tussenkomst voor ons bij God.
Janice: Doet zij dat alleen maar voor de pelgrims die naar hier komen? Vicka: Zij doet dat speciaal voor degenen die naar hier komen om God te eren. Mensen zien dat. De pelgrims van Medjugorje zijn verschillend. Zij dragen de zegen van de Moeder van God en zij weten dat.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 7]
Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster
Het gebed, belooft ze, heeft bijzondere kracht. "Gij kunt de grote waarde niet bepalen die dit zal hebben." De zieneres ziet de aardbol bedekt met sneeuw, die smelt en in de grond verdwijnt. "zoals de sneeuw zich oplost in de aarde, zo zal de vrucht, de Geest, komen in de harten van al de mensen die dit gebed elke dag zullen bidden..." Weer hamert ze op de urgentie en de ernst van de tijd. "Kind, het is dezelfde tijd als voordat de Zoon kwam. Ik weet wel, er is opleving hier en daar, maar lang niet dat wat het zijn moet om de wereld te kunnen redden. En de wereld moet gered worden van verwording, rampen en oorlog. Zend dit gebed met mijn beeltenis naar de landen waar het geloof is afgenomen ... Ik wil ook komen onder de volkeren, die van de Zoon worden afgehouden..." In de afgelopen 60 jaar heeft het gebed zich haast ongemerkt over de hele aardbol verspreid. Het is in vrijwel alle talen vertaald en heeft het imprimatuur gekregen van meer dan 60 bisschoppen en kardinalen.
Een bijzondere boodschap is gericht aan de paus: "Apostel van de Heer Jezus Christus, leer uw volkeren dit eenvoudige, maar zo diepzinnige gebed. Het is Maria, de Vrouwe van alle Volkeren die u dit vraagt. Gij zijt de herder van de Kerk van de Heer Jezus Christus. Hoed uw schapen. Weet wel: grote dreigingen hangen over de wereld. Nu is het tijdstip gekomen waarop gij zult spreken over Maria als Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster, onder de titel "de Vrouwe van alle Volkeren."
Waarom vraagt Maria dit van u? Omdat zij gezonden is door haar Heer en Schepper, om onder deze titel en door dit gebed, de wereld te mogen verlossen van een grote wereldcatastrofe. Gij weet dat Maria wil komen als de Vrouwe van alle Volkeren. Nu vraagt zij dat de mensen deze titel van u, de heilige Vader, mogen horen...
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 12]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 8: donderdag 23 september Fusch-a-d-Groβglockner - Kotschak [100,4 km]
Rond 8.30 uur werd het startschot gegeven maar de Pol zat in vorm en was al vertrokken. Op de camping stonden drie kleine autootjes met aan elk wiel een hoop kabeltjes verbonden met een computer op de passagierszit. Van al die technologie snap ik niet zo veel maar later die dag ontdekten we wel dat ze met die autootjes de berg opreden om zich dan naar beneden te laten rollen om zo de remmen te testen.
We hadden ganse dag wind op kop. Het was voor beiden even hard zwoegen en vooral voor de Pol die een dikke proficiat verdiend voor zijn prestatie. Dit terwijl René fotos nam van ons tijdens de beklimming. Op de eerste top hebben we goed gegeten en nog wat fotos genomen tot René merkte dat zijn camera nog aan bocht zeven lag. We spraken de Heilige Antonius aan en vertrokken alle drie naar beneden. René naar zijn camera en wij naar Heiligenblut. Terwijl we vertrokken passeerden we een monument met de namen op van de 21 personen die waren omgekomen bij de bouw en onderhoud van de weg over de Groβglockner.
De Heilige Antonius had onze smeekbede aanhoort want in bocht 7 stond René zijn camera nog steeds op de plek waar hij was achtergelaten. Dit was goed nieuws, niet alleen voor de camera maar ook voor al de fotos die erop stonden.
Wij waren ondertussen een honderdtal meter gedaald en waren in voorbereiding voor onze klim naar de tweede top die hoger lag dan 2.500 meter. Maar voordat we eraan konden beginnen moesten we nog even wachten. Enkele arbeiders waren een nieuwe brug aan het plaatsten. Omdat we op de top van de Groβglockner niet meer verder konden klimmen was het logisch dat we begonnen te dalen naar Winklon. In het dal, vol met mooie bloemen, waren we voldoende gerecupereerd om aan de volgende klim te beginnen. Een klim van 10% naar de top van de Iselbergh Paβ met een hoogte van 1.268 meter. Eenmaal boven kon de zwaartekracht het weer overnemen en daalde we rustig af. In Oberdrauburg kwam René ons tegemoet gefietst om zo met zn drieën de laatste klim van een achttal km samen te fietsen.
Met zijn 10 lentes jonger schoot René de klim, van gemiddeld 6%, op en noch de Pol, noch ik konden zijn tempo volgen. We waren eraf gereden door de jongste knaap van het gezelschap.
Boven was er een camping voor mobilhomes. Tijdens het eten vertelde René dat op de Groβglockner iemand uit een groepje wielertoeristen had geprobeerd mij te volgen maar dat hij direct moest lossen.
We waren allemaal content, vooral ik omdat de Pol er was in geslaagd de Groβglockner te bedwingen. De dagteller had wel niet veel kilometers genoteerd maar het aantal meters hoogteverschil was die dag des te groter.
Na het eten zijn we een pintje gaan drinken op de goede afloop, daar ik normaal bijna nooit bier drink was dit toch een uitzondering. Daarna zijn we in ons bedje gekropen voor de broodnodige nachtrust.
Verslag: Staf Druyts
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 71]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
94. O mijn Heer, ontvlam mijn liefde voor U, zodat mijn geest het niet laat afweten te midden van stormen, lijden en beproevingen. Gij ziet hoe zwak ik ben. De liefde kan alles.
95. + Diepere kennis van God en verbijstering van de ziel.
In het begin laat God zich kennen als de heiligheid, de rechtvaardigheid, de goedheid, kortom als de barmhartigheid. De ziel kent niet alles ineens maar geleidelijk, door flitsen, dit is door benaderingen van God. Dit duurt niet lang want ze zou dit licht niet kunnen verdragen. Het is tijdens het gebed dat de ziel deze lichtflitsen ontvangt, die haar oude manier van bidden onmogelijk maken. De ziel kan alle mogelijke moeite doen om terug te keren tot het oude gebed, het zal tevergeefs zijn, het wordt haar geheel onmogelijk op dezelfde manier te bidden als vóór ze dit licht ontving. Het licht dat de ziel geraakt heeft, is levend in haar, en niets kan het uitdoven noch verduisteren. Deze flits van kennis van God trekt de ziel aan en ontsteekt haar in liefde voor Hem. Maar tegelijk geeft diezelfde flits de ziel te kennen wie ze is, en ziet ze heel haar binnenste in een helderder licht en staat ze met verbijstering en angst op. Ze blijft echter niet onder de invloed van deze ontzetting maar ze begint zich te reinigen, te vernederen en te verlagen voor de Heer. Deze lichtflitsen worden sterker, talrijker en doordringender, hoe meer de ziel zich reinigt. God vervult de ziel met Zijn vertroostingen en geeft Zich aan haar op een tastbare wijze, indien ze trouw en moedig deze eerste genade beantwoordt. Ze treedt bestendiger in een soort intimiteit met God en verheugt zich buitengewoon. Ze denkt de haar voorbestemde graad van volmaaktheid bereikt te hebben want haar gebreken sluimeren in haar en ze denkt ze niet meer te hebben. Niets lijkt haar moeilijk, ze is tot alles bereid. Zij begint zich in God te verliezen en Zijn heerlijkheden te proeven. Gedragen door de genade geeft ze zich er geen rekenschap van dat de tijd van de beproeving en testen kan komen. En inderdaad, deze toestand duurt niet lang. Er komen andere ogenblikken, maar ik moet erbij zeggen dat de ziel trouwer aan de goddelijke genade beantwoordt als ze een verlichte biechtvader heeft aan wie ze alles toevertrouwt.
96. + Beproevingen van God in de ziel bijzonder door Hem bemind. Bekoringen en duisternis, satan.
De liefde van de ziel is nog niet zoals God het verlangt. Ze verliest plots de tastbare aanwezigheid van God. Er rijzen in haar allerhande fouten en gebreken die ze volhardend moet bestrijden. Al haar onvolmaaktheden steken de kop op, maar haar waakzaamheid is groot. In de plaats van de vroegere aanwezigheid van God, neemt de geestelijke dorheid toe, ze heeft geen smaak meer in de geestelijke oefeningen, ze kan niet bidden, niet zoals vroeger, noch zoals ze de laatste tijd gebeden heeft. Ze wringt zich langs alle kanten maar vindt geen tevredenheid. God heeft zich verborgen voor haar, en ze vindt geen troost in de schepselen en geen schepsel kan haar troosten. De ziel verlangt hartstochtelijk naar God, maar ze ziet haar eigen ellende en begint de gerechtigheid van God te ondervinden. Ze denkt alle gaven van God verloren te hebben, haar verstand is verzwakt, de duisternis overheerst haar volledig, het is het begin van een onbegrijpelijk lijden. De ziel tracht haar toestand aan de biechtvader uit te leggen, maar wordt niet begrepen, en nog grotere onrust overvalt haar. satan begint zijn werk.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 71]
Derde Lezing: Over de verrijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Verstarde de moeder van de Macchabeeën, rechtop midden het bloed en de verminkte ledematen van haar zonen, van angst niet de goddeloze Antiochus door hem te zeggen: Weet, ô perverse schurk, dat je ons maar het huidige leven ontneemt, maar dat de Meester der aarde ons zal ontvangen die gestorven zijn voor zijn wetten en dat hij ons zal doen opstaan op de dag van de verrijzenis [II Macc 7].
Dit geloof in de verrijzenis was niet alleen voor de heiligen uit het Oude Testament een symbool en een theoretische leer, ze was hun fundamenteel geloof uitgedrukt in de wonderen en de daden van hun leven. De instellingen die ze ons nalieten zijn er de voorstelling en de afbeelding van. "De allereerste," zegt de heilige Hieronymus, "is Abel wiens bloed tot de Heer roept en van zijn hoop in de verrijzenis van het lichaam getuigt. Dan komt Henoch, ontvoerd opdat hij de dood niet zou beleven: hij is het kenmerk en de afbeelding van de verrijzenis. Ten derde Sara, waarvan de onvruchtbare en de door ouderdom uitgeputte boezem bevrucht wordt en een zoon baart, die ons hoop op de verrijzenis geeft. Ten vierde Jacob en Jozef die, door aan te bevelen dat hun beenderen verzameld en eervol begraven worden, hun geloof in de verrijzenis belijden. Ten vijfde de uitgedroogde stok van Aaron die botten en vruchten voortbracht en de stok van Mozes die op Gods bevel bewoog en een slang werd, schenken ons de schaduw en de schets van de verrijzenis. Tenslotte Mozes, die Ruben zegende en hem zei te leven en niet te sterven wanneer Ruben al lang overleden was, getuigt hij niet dat hij hem de verrijzenis en het eeuwig Leven toewenste? En indien deze diverse interpretaties zouden doorgaan voor allegorisch en mystiek, kunnen we de woorden van Daniel aanhalen, die geen twijfel lijden, over het universele en bestendige geloof in de toekomstige verrijzenis in het Oude Testament [Dan 12]: "Zie, de menigte van degenen die slapen in het stof van de aarde zullen opstaan, de enen voor het eeuwig Leven, de anderen voor de schande."
Deze waarheid door de Heilige Schrift verklaard is niet minder luid verkondigd door de rede en de christelijke filosofie.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [7/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
OPMERKING: deze film is ondertussen van Youtube verwijderd, maar er staat reeds een nieuwe versie op Youtube. Vanaf zondag zult u alle afleveringen kunnen vinden in de rechterkolom, onder de rubriek "films" Excuses voor het ongemak.
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 201]
Johannes de Doper
Verkonding
Johannes volgde zijn roeping als profeet en trok naar de streek rond de rivier de Jordaan. Hij kreeg een aantal volgelingen, maar ook de nodige vijanden. Hij nam dan ook geen blad voor de mond bij zijn kritiek op de hogepriesters in Jeruzalem. Hij kondigde de komst van de Messias aan en riep de Israëlieten op om zich te bekeren. Zij die naar hem luisterden en zich wilden bekeren, doopte hij in de Jordaan. De doop was onder het joodse volk een zeer gebruikelijk ritueel bij berouw, bekering tot het joodse geloof of bij de wijding tot het ambt van bijvoorbeeld rabbi. Velen vroegen zich af of Johannes zelf niet de Messias was, maar dit ontkende hij te allen tijde. Uiteindelijk maakte hij bekend dat zijn verwant, Jezus van Nazareth, de langverwachte Messias was.
Johannes verkondigde de boodschap van bekering en verlossing van alle zonden door de doop. Hij had veel volgelingen en veel mensen lieten zich door hem in de Jordaan dopen. Tijdens een van zijn doopsessies kwam Jezus naar hem toe, die zich door hem liet dopen. Bij deze gebeurtenis daalde de Heilige Geest als een duif op Jezus' hoofd neer.
Matteüs vertelt dat Johannes Jezus direct herkende. Aanvankelijk weigerde hij Jezus te dopen. Johannes vond namelijk dat dit eerder andersom moest gebeuren. In het evangelie van Johannes staat dat Jezus pas door Johannes als het Lam van God werd herkend op het moment dat Hij gedoopt werd, doordat de Heilige Geest als een duif op Hem neerdaalde. Mattheus 3: 17 verhaalt: "Deze is mijn geliefde zoon die mijn diepe voorkeur geniet" [Mt 3,17]. Het vierde evangelie geeft een gelijkaardig verhaal.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 33]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in het herdersdorp Kimki
Jezus ging in de nacht van de zesde op de zevende september door twee dalen. Ik zag Hem menigmaal onderweg zijn gezellen toespreken en ook soms achterblijven om knielend tot God bidden om daarna zijn stap te verhaasten om hen in te halen.
In de namiddag van de zevende zag ik Jezus bij een verspreid herdersdorp, Kimki genaamd, aankomen. [De naam Kimki heeft A.C. Emmerich zich eerst later herinnerd]. Er was daar een school, doch geen enkele priester. Deze moesten van een andere, nog al ver afgelegen stad komen. De school was gesloten. Jezus verzamelde en onderwees de herders in de zaal van een herberg. De sabbat naderde. Tegen de avond kwamen er priesters die Farizeeërs waren. Onder hen waren er uit Nazareth. In zijn leerrede handelde Jezus over de doop en de nabijheid van de Messias. De Farizeeërs waren zeer tegen Hem ingenomen, wierpen Hem zijn lage afkomst voor en kleineerden Hem. Jezus overnachtte hier.
Jezus illustreerde ook hier zijn onderricht met meerdere parabelen. Hij liet een mosterdzaadje brengen en dan sprak Hij daarover diepzinnig en zei onder meer: "Indien gij een geloof had, ook maar zo groot als dit mosterdzaadje, dan zoudt gij die perenboom daar in de zee kunnen verplaatsen" [cfr Mt. 21:21]. Er stond daar een grote perenboom, vol vruchten. De Farizeeërs bespotten Hem en vonden zijn leer kinderachtig,doch Jezus verklaarde die nader, maar helaas ... ik ben zijn uitleg vergeten. Ook vertelde Jezus nog de parabel van de onrechtvaardige huishouder [Lc.16:1-9].
Op geheel zijn tocht in deze dagen werd Jezus bewonderd door de lieden. Zij verklaarden dat de nieuw verschenen leraar in woord en daad, door zijn prediking en handelwijze een treffende gelijkenis vertoonde met de laatste profeten,over wie zij hun voorouders hadden horen spreken, maar dat deze nog veel menslievender was.
9. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria
In 1848 benoemde Pius IX een commissie van theologen die het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria moest voorbereiden. Essentie van het dogma zou worden dat Maria als Moeder Gods vanaf haar geboorte vrij was geweest van de erfzonde. Deze bijzondere status werd volgens de kerk bevestigd door de boodschap van de aartsengel Gabriël toen hij aan Maria haar moederschap van Jezus bekendmaakte: "Wees gegroet, vol van genade." Deze stellingname had in de loop van de geschiedenis echter voor- en tegenstanders gekend; tot de laatste groep behoorden ook de door de Rooms-katholieke Kerk na hun dood benoemde kerkleraren Albertus Magnus en Thomas van Aquino. Zij meenden dat Maria behoorde tot de mensheid en daardoor ook belast was met de erfzonde. Tijdens de vijfde zitting van het Concilie van Trente, op 17 juni 1546, was de leer over de erfzonde opnieuw bevestigd, maar de concilievaders maakten duidelijk dat de Maagd Maria niet daardoor automatisch belast was met die zonde.
Onder Pius voorganger, Gregorius XVI, waren plannen opgevat om de afkondiging van het dogma te realiseren, maar pas onder Pius IX werden de daadwerkelijke voorbereidingen daartoe getroffen. Hij zou hiervoor zijn aangespoord door kardinaal Lambruschini, die meende dat de definitie van het dogma "de betekenis van de Christelijke waarheden zou herstellen en de geesten terug zou brengen van het pad van het van het naturalisme." Pius IX riep niet alleen de commissie ter voorbereiding, maar ook de kardinalen en bisschoppen op hun visie ten aanzien van het voorgenomen plan te geven, zoals verwoord in zijn encycliek "Ubi Primum" van 2 februari 1849.
Op 8 december 1854 werd met de bul "Ineffabilis Deus" het dogma afgekondigd. Ter bevestiging hiervan werd in 1857 door Pius IX het standbeeld Onbevlekte Ontvangenis van Maria gewijd op het Piazza di Spagna in Rome. Ook tegenwoordig vindt bij dit standbeeld elk jaar op 8 december een viering plaats waarbij de paus ook aanwezig is. Wijdverbreid tot op de dag van vandaag is het misverstand dat met de 'onbevlekte ontvangenis' van Maria de maagdelijke geboorte van Jezus bedoeld zou zijn.
Het dogma bracht een toename van de Mariaverering voort binnen de katholieke gemeenschap. Voor Pius IX kwam de bevestiging van zijn genomen besluit op 25 maart 1858, toen de Maagd Maria aan Bernadette Soubirous verscheen en zichzelf bekendmaakte met de woorden: "Que soy era Immaculada Councepciou," of "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis."
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3436 van 7/2/2011
Lieve zonen en dochters, Ik ben de Moeder van God de Zoon en uw Moeder. Ik vraag u om vastberaden op de weg van de bekering en de heiligheid te blijven. Enkel door een oprechte en ware bekering zullen de mensen vrede vinden. De mensheid is ziek en dient te worden geheeld. Kniel neer in gebed. Open uw harten voor de roep van Mijn Zoon Jezus. Hij is uw alles en uw redding is enkel in Hem. Moed, u zult opnieuw verschrikkingen zien op deze aarde. De zonen van Regina [een stad] zullen wenen om het lijden van Aurora. Dit is de tijd van uw terugkeer. Laat niet wat u morgen hebt te doen. God is gehaast. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 10
Maar deze dagen zullen vlug voorbijgaan en het koninkrijk van de misleider en antichrist zal plotseling verdwijnen. En dan, op het einde, bij het knipperen van een ooglid, zullen de gebruiken van deze aarde voorbijgaan en de macht van de mensen zal tot niets worden herleid en alle zichtbare dingen zullen worden vernietigd.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 64: Leo Florentinus [De leeuw van Florence]
Adrianus VI [1522-1523]
Echte naam: Adriaan Florenszoon Boeyens [Utrecht, 2 maart 1459 - Rome, 14 september 1523]
Als paus betrachtte hij in Rome de uiterste soberheid, waardoor hij zeer gehaat werd. Door zijn weifelende houding in die complexe tijd en zijn aarzeling om kordate beslissingen te nemen, kreeg hij de bijnaam "videbimus," wat zoveel betekent als 'we zullen wel zien...'. Tussen de grote wereldlijke vorsten van zijn tijd trachtte hij, ondanks de aandrang van zijn vriend Karel V, een neutrale houding aan te nemen, maar kon dit niet volhouden. Tenslotte schreef hij koning Frans I van Frankrijk op 15 april 1523 een wapenstilstand met Karel V voor, onder bedreiging van excommunicatie en interdict. Dit leidde tot een volledige breuk met Frankrijk. Adrianus sloot zich daarom op 3 augustus 1523 geheel aan bij Karel V en de anti-Franse liga in de Italiaanse Oorlog van 1521 - 1526. Tijdens zijn pontificaat namen de Scandinavische landen het lutheranisme aan. Bovendien probeerde hij tevergeefs zijn landgenoot Erasmus te bewegen tot een duidelijke uitspraak ten aanzien van de Reformatie. Adrianus VI haalde de schilder Jan van Scorel naar Rome als conservator van de pauselijke verzamelingen; deze schilderde ook twee portretten van hem.
Hij is niet lang paus geweest. Op 5 augustus 1523 werd hij ernstig ziek, en hij overleed al op 14 september van datzelfde jaar, na een pontificaat van slechts 1 jaar en 2 weken. Hij werd eerst bijgezet in de Sint-Pieterskerk, later in de Duitse nationale kerk te Rome, de Santa Maria dell'Anima.
Na de dood van Adrianus werden er tot 1978, toen de Pool Karol Wojtyła paus Johannes Paulus II werd, alleen nog maar kardinalen uit Italië tot paus gekozen.
De spreuk van Malachias slaat op zijn familienaam en op de twee leeuwen die zijn wapen versierden.
Chris De Bodt
02-03-2011
2 maart 2011
2 maart 2011
Maandelijkse verschijning van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, Mijn moederlijk Hart lijdt enorm als ik naar Mijn kinderen kijk die, alles wat menselijk is, volhardend voor God blijven plaatsen, naar Mijn kinderen die, ondanks alles wat hen omringd en ondanks alle tekenen die hen worden gezonden, denken dat zij verder kunnen gaan zonder Mijn Zoon.. Dat kunnen ze niet! Zij stappen naar de eeuwige verdoemnis. Dat is waarom Ik u verzamel, die klaar zijn om uw harten voor Mij te openen, u, die klaar zijn om Mijn apostelen van Mijn liefde te zijn, om Mij te helpen, zodat u door uw leven naar Gods woord een voorbeeld zou zijn voor hen die het niet kunnen. Dat het vasten en het gebed u daartoe mogen de sterkte geven, en Ik zegen u met de Moederlijke zegen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dank u!"
Beeldverslag van 2 maart aan het Blauwe Kruis
Chris De Bodt www.bloggen.be/medjugorje
01-03-2011
1 maart 2011
1 maart 2011
1. NASA vindt de ontbrekende dag van Jozua
De dag die ontbrak
Voor alle wetenschappers en studenten die het moeilijk hebben om de waarheid van de Bijbel te aanvaarden hebben we hier iets dat Gods ontzagwekkende schepping aantoont en dat hij er nog steeds zeggenschap over heeft.
Bent u er op de hoogte van dan de wetenschappers van de NASA momenteel bezig zijn met iets dat steeds als een "mythe" aanschouwd werd in de Bijbel, aan het bewijzen?
De Heer Harold Hill, Voorzitter van de Curtis Engine Company in Baltimore, Maryland, en een deskundige in het ruimtevaartprogramma, vertelt de volgende ontwikkelingen. "Ik denk dat een van de meest verbazingwekkende dingen die God ooit heeft gedaan, recentelijk ontdekt werd door onze astronauten en ruimtevaartdeskundigen te Green Belt, Maryland."
Geleerden waren de posities van de zon, de maan en de planeten, honderden en duizenden jaren geleden aan het onderzoeken. We hadden deze informatie nodig en konden deze achterhalen zonder een nieuwe satelliet in de ruimte te moeten sturen. Het was dus onnodig omdat er al genoeg ruimtevervuiling is rond onze planeet, en vroeg of laat, zou het toch in zijn baan tegen een of ander voorwerp botsen. We berekenden het dus aan de hand van de banen van de planeten en hun satellieten, zodat we geen vertraging zouden oplopen.
Ze lieten de computer afstanden berekenen, zowel in het verleden als in de toekomst. Op een gegeven ogenblik stopte de computer met zijn berekeningen en ging het signaal over naar rood, wat betekende dat er iets verkeerd was, ofwel met de ingegeven informatie, ofwel met de informatie, in vergelijking met de gebruikelijke normen.
Er werd ondersteuning bijgeroepen om het probleem na te gaan. Het onverwachte probleem was dat er een dag ontbrak in de ruimte in de onderzochte tijdspanne in het verleden.
Zij pijnigden hun hersenen en trokken zich bijna de haren uit het hoofd. Ze konden immers geen afdoend antwoord vinden.
Uiteindelijk was er christen in het team die zei: "Toen ik vroeger de zondagschool [godsdienstlessen] volgde, werd er ooit gezegd dat God ooit de zon heeft doen stilstaan." Niemand kon deze onzin geloven, tot hij er de Bijbel bijhaalde. Aangezien de teamleden toch geen antwoord konden vinden, werd er naar hem geluisterd en vroegen ze hem waar dit te lezen stond in de Heilige Schrift.
De man opende de Bijbel bij het boek Jozua, waar ze inderdaad een nogal belachelijke verklaring vonden, voor mensen met "een gezond verstand," zoals zij.
Daar lazen ze nu allen het gedeelte over de Slag bij Gibeon. De Heer zei tegen Jozua: "Je hoeft voor die koningen niet bang te zijn, want ik lever ze aan je uit. Geen van hen zal tegen je kunnen standhouden." Want op die dag, de dag dat de Heer de Amorieten aan Israël overleverde, had Jozua gebeden tot de Heer. Jozua was bezorgd, omdat hij omsingeld was door de vijand, en als de duisternis zou invallen, zouden ze hem en zijn leger overmeesteren. In aanwezigheid van Israël sprak hij: "Zon, sta stil boven Gibeon, maan, blijf staan boven de vlakte van Ajjalon." En de zon stond stil en de maan bleef staan, tot Israël zijn vijanden had afgestraft. Dit staat opgetekend in het Boek van de oprechte. De zon bleef een volle dag boven aan de hemel staan voordat ze onderging. [Jozua 10: 8, 12 en 13]
De astronauten en de wetenschappers zeiden tot elkaar: "Inderdaad, dit is de dag die ontbreekt!" Ze keken opnieuw de computerberekeningen na tot de tijd dat de tekst was geschreven en vonden dat ze er dichtbij zaten, maar niet genoeg dichtbij. De verstreken tijd in de dag van Jozua was geen 24 uur, maar 23 uur en 20 minuten. Geen volledige dag dus.
Ze bekeken dus opnieuw de Bijbel, namen het hele hoofdstuk opnieuw door en kwamen er op uit dat het [bij benadering] een dag was of zoals het in de Bijbel staat: "bijna een hele dag." Deze kleine woorden in de Bijbel zijn heel belangrijk, maar nog steeds hadden ze kopzorgen, want nu was het zoeken naar de resterende 40 minuten. Dergelijke berekeningen moeten immers nauwkeurig kloppen. Er moesten dus 40 minuten worden gevonden. Toen dacht de christelijke werknemer dieper na en herinnerde hij dat er ergens in de Bijbel stond vermeld dat de zon "achteruit ging, tegen haar normale richting in."
De wetenschappers dachten nu dat hij volledig gek was geworden. Opnieuw werd de Bijbel erbij gehaald en werd de Heilige Schrift opengelegd op 2 Koningen, waar ze het volgende verhaal konden lezen in hoofdstuk 20, bij Hizkias ziekte en genezing: Hizkia vroeg aan Jesaja: "Krijg ik van de Heer ook een teken dat hij me zal genezen en ik over drie dagen naar de tempel zal kunnen gaan?" "Ja," antwoordde Jesaja, "de Heer zal u een teken geven dat hij zijn belofte zal nakomen. Wat denkt u, zal de schaduw tien graden vooruitgaan of tien graden achteruit?" Hierop antwoordde Hizkia: "Tien graden vooruit zou niets bijzonders zijn, maar tien achteruit wel." Daarop riep de profeet Jesaja de Heer aan, en deze liet de schaduw op de zonnewijzer van Achaz tien graden achteruitgaan. [2 Koningen 20: 9-11]
Tien graden achteruit: dat is precies 40 minuten!
De 23 uur en 20 minuten in Jozua en de veertig minuten in 2 Koningen geven dus een verklaring aan de ontbrekende dag in de ruimte! Verbazingwekkend niet? En bovendien een waar gebeurd verhaal. En zijn de tijden intussen veranderd dat God dit vandaag voor ons niet meer zou kunnen doen? Uiteraard niet. God blijft steeds dezelfde. Alles wat we zijn en hebben, is er dankzij Gods Genade.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 18]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
De gezegende Moeder en Haar geheimen
Janice: Is het dat wat de Gezegende Moeder aan ieder van ons vraagt? Vicka: Zij nodigt iedereen op aarde uit tot een totale bekering. Ze zegt: "Al mijn kinderen denken dat Jezus en Ik ver van hen verwijderd zijn, maar liefste kinderen, we zijn altijd heel dichtbij en naast u. Wij verlaten u nooit, zelfs niet voor één moment. Als u uw harten opent, zult u in staat zijn om ons te herkennen met uw hart en u zult weten hoeveel wij van u houden."
Janice: Heeft u dit ervaren, Vicka? Vicka: Ja. Door gebed. Door alleen maar aan de Gezegende Moeder te gehoorzamen heb ik ervaren en geleerd dat iedereen van ons hier op aarde zijn eigen leven leeft voor de ogen van God, onze Vader, omringd door alle engelen en heiligen. Ik heb ondervonden dat, door gebed, alles wat elke dag op mijn pad komt, afkomstig is van God. Hij laat dat toe. Dikwijls wil Hij dat. Mijn enige keuze is te aanvaarden wat op mijn pad komt, met liefde en vertrouwen in God als mijn Vader of ik kan kiezen om daartegen te rebelleren.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u dat verteld? Vicka: Inderdaad. Ze heeft mij op verschillende manieren geholpen, en ze wil dat ik, al wat ik weet, deel met de andere mensen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 6]
Medeverlosseres, Middelares en Voorspreekster
Ook over Rome en het Vaticaan spreekt ze concreet en bezorgd. Het wordt bedreigd, maar ook beschermd. De zieneres ziet de koepel van de St. Pieter. De Vrouwe wijst daarop en zegt: "dat is het middelpunt ... Laat dat het middelpunt blijven. De geesten der wereld zijn bezig dat middelpunt te vernietigen. Ik zal u helpen." Ze ziet de paus zitten met opgeheven vingers en boven zijn hoofd het woord: strijd. "Ik zie steeds meer strijd. Dan zie ik ineens soldaten met hoge mutsen op achter de paus staan. Ze steken twee vingers op." Gij weet niet wat in de toekomst verscholen ligt, zegt de Vrouwe, "Rome denkt nog steeds dat het sterk staat, maar weet niet hoezeer het ondermijnd wordt."
Dan ontvouwt ze haar plan van redding. "Er moet een grote actie komen voor de Zoon en het Kruis, en voor de Voorspreekster en Brengster van rust en vrede, de Vrouwe van alle Volkeren." Haar zending is de mensheid te brengen naar een nieuwe komst van de Geest. "De wereld is in verwording en vervlakking, weet niet welke kant heen. Daarom zendt de Vader mij om Voorspreekster te zijn, opdat de heilige Geest zal komen. Immers, de wereld wordt niet gered door geweld, de wereld zal gered worden door de Geest ... De strijd is niet meer om rassen en volken, de strijd is om de geest. Begrijp dit goed!"
Hiermee is de kern van haar zending gegeven. De zieneres ziet hoe de Vrouwe diep in de verte staart, en dan zegt: "En de Vrouwe bleef bij haar apostelen tot de Geest kwam." Zo ook mag de Vrouwe nu komen bij haar apostelen en bij de volkeren van heel de wereld, om hun de heilige Geest weer en opnieuw te brengen." Daartoe geeft zij een nieuw gebed: "Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader, zend uw Geest over de aarde..."
De Vrouwe zegt: "Dit gebed is klein en eenvoudig gegeven, zodat iedereen het in deze moderne, vlugge wereld kan bidden. Het is gegeven om de wáre Geest over de wereld af te smeken." Steeds weer hamert ze op ditzelfde thema: "Vraagt allen, wie of wat ge ook zijt, dat de ware heilige Geest mag komen. Dit zult gij vragen aan de Vader en de Zoon.
De goddelijke Drie-eenheid zal weer regeren over de wereld. De Vrouwe staat hier als Voorspreekster. "Het gaat om de Schepper, niet om de Vrouwe. Zeg dit uw theologen ..."
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 11]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 7: woensdag 22 september Fugen - Fusch-a-d-Groβglockner
Na ons ontbijt en een goede reis gevraagd te hebben aan ons Lief Vrouwke, wat we eigenlijk iedere dag vroegen, vertrokken we in Fugen richting Gerlos Paβ met een hoogte van 1.628 meter en een klim van 6 kilometer, lang aan 9%. De top lag op zon vijftig kilometer van de start. Boven lag een groot meer en daarom besloten we onze middagpauze daar te houden. Na het middagmaal vertrokken we richting Rattenburg. We zouden een hoogteverschil maken van meer dan 1000 meter tot op een hoogte van 521 meter. In Zell Am Ziller was er even paniek. Ik was de Pol kwijt en hij mij. We zaten allebei op de goede baan richting Gerbos Paβ maar dachten van elkaar dat we verloren gereden waren in de drukte die heerste in het stadje. Nadat we elkaar gevonden hadden begonnen we aan een steile afdaling richting Mittersil waar we op een terrasje, in het zonnetje, een broodje met koffie en thee genuttigd hebben.
We zaten goed op schema en zouden die dag niet teveel kilometers afleggen omdat we wisten dat de volgende dag een zware rit zou worden en deze keer ook de Pol de volledige berg wou bedwingen waar hij 3 jaar geleden nog was afgestapt aan de maut. De maut is betalen maar enkel voor gemotoriseerde voertuigen. Omdat fietsers maar sukkelaars zijn mogen zij gratis verder.
We besloten om aan de voet van de Groβglockner de nacht door te brengen. Door wegwerken in Zell Am See moesten we toch een beetje omrijden om Bruck-a-Groβglockner te vinden. Maar eenmaal op de goede baan was het niet zo ver meer waar René ons stond op te wachten. Volledig in kostuum om de hoogste berg van Oostenrijk te beklimmen. Het was 16h10 toen we de camping opreden, dus had René nog alle tijd om de berg te bedwingen. Waar hij ook in lukte. Het was een klim tot 2.428 meter hoogte om dan 100 meter te dalen om terug te stijgen tot 2.575 meter.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 70]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
De geloften van gehoorzaamheid
De onmiddellijke en volledige uitvoering. De gehoorzaamheid van de wil, als de wil en het verstand ertoe doet besluiten zich te onderwerpen aan de mening van de overste. De heilige Ignatius wijst daarbuiten nog op drie hulpmiddelen om het nakomen te vergemakkelijken: altijd God zien in zijn overste, wie hij ook zij. Bij zichzelf het bevel of de raad van de overste verdedigen. Elk bevel als een bevel van God aannemen zonder onderzoeken of nadenken. Algemeen middel: de nederigheid.
Niets is moeilijk voor wie nederig is.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 70]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Zo was het vast geloof van Job. Op zijn mesthoop en door verrotting geknaagd, maar met gerust geweten en stralende blik sprong zijn gedachte meteen over de eeuwen heen. Onder een gewijde verrukking aanschouwt hij in vol profetisch licht de dag waarop hij het stof van zijn kist zal schudden en hij roept uit: Ik weet dat mijn Verlosser leeft, dat ik uit mijn stof zal verrijzen, dat ik weer mijn lichaam zal bekleden en dat ik mijn Verlosser met eigen ogen en niet door die van anderen zal zien. [Job 14,24-25].
Deze leer over de verrijzenis is de hoeksteen van heel de christelijke bouw, de as en het centrum van ons geloof. Zonder geloof is er geen verlossing meer, zijn ons geloof en onze preken waardeloos, elke godsdienst valt in duigen: Inanis est ergo praedicato nostra, inanis est fides nostra [Co 15,14].
De rationalistische schrijvers hebben beweerd dat dit geloof in de verrijzenis niet in het Oude Testament staat en slechts dateert van het Evangelie. Niets is minder waar. In de lange traditie sinds Mozes, de Patriarchen en de Profeten zien we iedereen zinderen van vreugde en hoop bij de gedachte van de beloofde Onsterfelijkheid en dit nieuwe leven begroeten dat ze over het graf heen zullen krijgen en dat zonder einde zal zijn. Er staat in het boek Exodus: Ik ben de God van Abraham, Isaac en Jacob. En Jezus Christus in Mattheus gebruikt deze passage om de Joodse Sadduceeërs de waarheid over de verrijzenis te bewijzen [Matth 22, 31]: Aangaande de verrijzenis uit de doden hebben jullie niet Gods woorden gelezen: Ik ben de God van Abraham, van Isaac en Jacob. Maar God is niet de God van de doden, maar de God van de levenden.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [6/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 200]
Johannes de Doper
Geboorte en afkomst
Ook Johannes' geboorte was aangekondigd door de engel Gabriël, en wel aan zijn vader Zacharias op het moment dat hij zich als priester in het heilige vertrek van de tempel bevond en aan het oog van het volk onttrokken was. Gabriël zei: Schrik niet, Zacharias, want uw gebed is verhoord: uw vrouw Elisabet zal u een zoon baren, die u de naam Johannes moet geven. Hij zal u vreugde en blijdschap brengen. Om zijn geboorte zullen zich velen verheugen, want hij zal groot zijn in de ogen van de Heer. Wijn en sterke drank zal hij niet drinken, met de heilige Geest zal hij vervuld worden, al in de schoot van zijn moeder. Vele Israëlieten zal hij bekeren tot de Heer hun God. Hij zal voor Hem uit gaan in de geest en de kracht van Elia, om het hart van de vaders te keren naar de kinderen, en ongehoorzamen tot de houding van rechtvaardigen, en zo voor de Heer een volk in gereedheid te brengen. [Lucas 1: 13-18]
Op zijn vraag hoe zoiets kon, daar hij en zijn vrouw onvruchtbaar waren gebleken, kreeg hij als antwoord "dat voor God niets onmogelijk is." Bovendien kreeg hij een teken van de waarheid mee: hij zou niet kunnen spreken [omdat hij had getwijfeld aan de woorden van de engel] tot aan de geboorte van het kind, dat hij Johannes moest noemen. Want dit kind zou zijn naam meer dan waarmaken.
Toen het kind geboren was en men aan Zacharias vroeg hoe het moest heten, moest hij gebruik maken van een schrijftabletje om te antwoorden: "Johannes moet het heten." Op dat moment werd hem het vermogen tot spreken teruggegeven.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 32]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Kislot-Tabor
Maar het zal in de stad een oud recht en gebruik zijn geweest dat, wanneer voor een vreemde een maaltijd aangericht werd, de armen er op uitgenodigd werden. Deze waren talrijk aanwezig in de stad, maar werden er geheel vergeten en verwaarloosd.
Zodra Jezus nu aan tafel plaats had genomen, vroeg Hij aan de Farizeeërs waar de armen waren en of het misschien niet hun recht was aan het gastmaal hier deel te nemen. De Farizeeërs waren verlegen en antwoordden dat die gewoonte sedert lang in onbruik geraakt was. Dan zond Jezus zijn leerlingen Arastaria, Cocharia, die zonen van Maraha waren, en Kolaja, een zoon van de weduwe Saba [Sobe], in de stad om de armen te roepen en ze hier bijeen te brengen.
Dit verbitterde zeer de Farizeeërs en verwekte opschudding in de reeds rustende stad. Vele armen waren al gaan slapen. Ik zag de leerlingen de mensen uit hun bed roepen en ik was getuige van plezierige tonelen in hutten en hoeken, van mensen die hun klederen aanschoten. Spoedig kwamen de geroepenen aan. Jezus en de leerlingen ontvingen en bedienden hen en Jezus richtte een zeer troostbare toespraak tot hen. De Farizeeërs waren verbitterd, maar vermochten niets tegen Jezus, daar Hij in zijn recht was en al het volk zich daarover verheugde. De stad stond in rep en roer.
Nadat die mensen goed gegeten hadden, mochten zij allen nog iets naar huis meenemen voor de hunnen. Jezus had hun spijzen gezegend, samen met hen gebeden en hen aangemaand om de doop van Johannes te gaan ontvangen. Nu wou Hij niet langer in de stad meer blijven. Hij verliet haar met de zijnen op 6 september, tijdens de nacht. Uit zijn gezelschap echter trokken zich meerderen terug, de enen door zijn waarschuwing ontmoedigd, de anderen om zich gereed te maken om naar de doop van Joannes te trekken.
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3435 van 5/2/2011
Lieve zonen en dochters, liefde liefde, verwijder u niet van de Genade van Mijn Zoon Jezus. U behoort tot de Heer en niets kan u van God verwijderen. Wees aandachtig. Open uw harten en neem uw ware rol als echte christenen op. Gedraag u als ware zonen van God en zoek met uw getuigenis om al Mijn arme verdwaalde zielen naar de weg van de goedheid te brengen. De mensheid is op het spoor van de vernietiging dat ze met hun eigen handen hebben voorbereid. Een verwoestende kracht zal uit de diepten der aarde opstijgen en vele streken die nu nog zichtbaar zijn, zullen niet meer bestaan. Kniel neer in gebed. Ik lijd om wat er op u afkomt. Het zal gebeuren in Canta en vele van Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Iets gelijkaardig zal gebeuren in de Amazone. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Continuïteit
De laatste constitutie "Consulturi," van 10 oktober 1877 riep de kardinalen op het conclaaf te verdagen [zelfs als dit al begonnen was] wanneer de indruk bestond dat de verkiezing niet conform de richtlijnen kon worden uitgevoerd.
De drie constituties, die pas na de dood van Pius IX publiek gemaakt mochten worden, waren niet de enige maatregelen die de paus had getroffen. Naast het verbod aan kardinalen om al tijdens Pius leven te vergaderen over een eventuele kandidaat-opvolger, veranderde Pius ook de samenstelling van het kardinalencollege naar nationaliteit. Waren er bij zijn eigen verkiezing acht niet-Italiaanse kardinalen, tijdens het conclaaf van 1878 waren er 25 niet-Italiaanse kiesgerechtigde kardinalen, waarvan er 19 na 1870 waren gecreëerd.
Tijdens 23 consistories creëerde Pius IX in totaal 123 kardinalen. Door zijn ambtstermijn van bijna 32 jaar waren er bij de dood van Pius slechts drie kardinalen, allen benoemd door zijn voorganger, paus Gregorius XVI, die eerder hadden deelgenomen aan een conclaaf.
Vertaling: Mario Lossie
12. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 9
Buiten zal er vrees heersen, binnen zal er huivering zijn, zowel overdag als tijdens de nacht. In de straten en in de huizen zullen de doden liggen, in de straten en in de huizen zal er honger en dorst zijn. En de schoonheid van het gelaat zal verwelken, want hun uiterlijk zal zijn zoals de doden en de schoonheid van de vrouwen zal wegkwijnen en de verlangens van de mannen verdwijnen. Maar dan nog zal de genadige en goede God zijn mensen niet laten om te troosten. Hij zal deze dagen zelfs inkorten tot een periode van drie en een half jaar en hij zal deze dagen inkorten omwille van de overgeblevenen die zich verbergen in de bergen en de grotten, zodat de schare van al deze heiligen niet volkomen verloren zou gaan.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 64: Leo Florentinus [De leeuw van Florence]
Adrianus VI [1522-1523]
Echte naam: Adriaan Florenszoon Boeyens [Utrecht, 2 maart 1459 - Rome, 14 september 1523]
Adrianus VI, de enige Paus van Nederlandse afkomst, was Paus van 9 januari 1522 tot 14 september 1523. Zijn vader was scheepstimmerman. Hij studeerde eerst te Zwolle. Vanaf 1478 studeerde hij in Leuven theologie. Zijn studie werd betaald door Jan van Marselaer uit Malderen die gestorven was maar dit in zijn testament had bepaald. In 1489 werd Adriaan hoogleraar en pastoor van het Groot Begijnhof daar. Vanaf 1507 was hij een van de leermeesters van Karel, de kleinzoon van Ferdinand II van Aragón. Hij werd in 1515 naar Spanje gehaald met als opdracht ervoor te zorgen dat Karel erfgenaam zou worden. Daarbij werd hij in 1516 tot bisschop van Tortosa gekozen. Sindsdien leidde hij de regering, samen met kardinaal Francisco Jimenez de Cisneros, en, na diens dood in 1517 en het vertrek van Karel uit Spanje, alleen. Karel werd in 1519 namelijk tot keizer Karel V gekroond. In 1517 werd Adriaan benoemd tot kardinaal.
Adriaan Florenszoon was in 1517 tot kardinaal gepromoveerd. Na een lang conclaaf, dat hij zelf overigens niet bijwoonde, werd hij op 9 januari 1522 tot paus verkozen. Hij twijfelde bijna een half jaar of hij die uitverkiezing wel zou aanvaarden, maar werd op 31 augustus van datzelfde jaar in Rome toch gekroond. Als zijn voornaamste taken zag hij het tegenhouden van de Reformatie, de hervorming van de Kerk en vereniging van de christelijke machten tegen de aanvallen van de Turken in Hongarije en op het Griekse eiland Rhodos.
Chris De Bodt
28-02-2011
28 februari 2011
28 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 17]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Hoe ziet u God in de wereld? Vicka: Als je een vogel ziet, is het God, onze Vader die ons deze vogel geeft. Als je fruit eet, dan is het God, onze Vader die ons deze boom heeft geschonken om het fruit te eten. Omdat Hij de boom ondersteunt, draagt hij vruchten. Dat fruit wordt ons opgediend door God. Het enige dat we moeten doen, is het eten. Zeggen we: "Dank u, God, uw druiven zijn heerlijk?" Als we de vogel horen zingen, weten we dat de vogel aan God toe behoort. Hij is hier voor ons genot. Als hij zingt, verheerlijkt hij God. De vogel heef geen keuze! Hij werd door God gemaakt om Hem te gehoorzamen. Net zoals wij. Maar wij hebben een keuze! We kunnen van God houden en Hem bedanken en van Zijn hele aarde genieten, die Hij ons geschonken heeft. Dat is het gebed met het hart.
Janice: Dus om Gods genaden en geschenken te zien en ze te herkennen, moeten we bidden met het hart? Vicka: Gods geschenken ervaren is God ervaren. God ondersteunt ons. Hij kijkt naar ieder van ons dag en nacht. Hij kent ons; Hij schiep ons voor Hemzelf. Hij verlangt ernaar om met ons te communiceren.
Janice: Wat kunnen we doen om deze communicatie te ervaren? Vicka: Naar Hem luisteren. Naar Hem kijken. Hem gehoorzamen. Terugkeren naar Zijn liefde.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Statistieken voor januari 2011
Aantal Heilige Communies: 51.500 Aantal concelebrerende priesters: 948 [30/dag]
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 5]
La Salette en Fatima achterna
Soms wordt de Vrouwe heel concreet. Al in 1951 laat ze de zieneres een beeld zien van het Tweede Vaticaans Concilie en bevestigt de noodzaak van veranderingen. Ze vraagt aandacht voor de opleiding van de geestelijken, die vernieuwd moet worden, "maar goed, met de goede Geest." Ze waarschuwt dat "het celibaat van binnenuit in gevaar is," maar benadrukt ook dat "de heilige Vader dit ondanks alles zal blijven handhaven." Ze roept de Kerk op te proberen m zich te plaatsen in deze moderne wereld met Jezus Christus aan het Kruis." Boven het Vaticaan ziet de zieneres in grote letters geschreven staan: "Encyclieken ...Dat is de goede weg," zegt de Vrouwe met nadruk, "maar ze worden niet geleefd," volgt er droevig op.
Vele malen spreekt ze over de heilige Eucharistie als "het grote Wonder van elke dag" en waarschuwt met kracht voor "dwaalleerstellingen." De zieneres ziet hoe zij heftig het hoofd schudt: "Neen volkeren, luistert naar hetgeen Hij gezegd heeft, niet een gedachte, maar Zichzélf, onder de gedaante van brood, onder de gedaante van wijn. Zo wil de Heer onder u komen, alle dagen. Brengt uw kinderen terug tot het Offer... brengt uw volkeren terug tot het Offer." Het eucharistisch Mirakel van Amsterdam is de reden van haar komst juist naar deze stad. "Amsterdam heb ik uitgezocht als de plaats van de Vrouwe van alle Volkeren. Het is ook de plaats van het Sacrament. Begrijp dit goed..." Hier moet ook de nieuwe kerk van de Vrouwe van alle Volkeren komen. Maria en de heilige Eucharistie. In Amsterdam lijkt het visioen van Don Bosco een bijzondere actualiteit te krijgen.
Concreet spreekt de Vrouwe ook over verschillende landen. Vaak spreekt ze over Duitsland. "Vooral Duitsland moet zeer waakzaam zijn. Er wordt daar een valse rol mee gespeeld, met Duitsland...de geest van de driehoek tracht door te dringen in een andere vorm." Haar zorg geldt bijzonder de grote geloofsafval en de jeugd. "De jeugd moet van het modern heidendom afgehouden worden. Werk toch hard daarvoor ... de kinderen moeten weer één zijn met vader en moeder. Laten ze toch weer samen knielen en de rozenkrans bidden."
Maar ze doet ook een belofte. "De Zoon wil zijn bijzondere bescherming geven en heeft mij gestuurd om Duitsland te helpen. Maar ze moeten aangespoord worden dát te doen wat ik zeg."
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 10]
Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 6: dinsdag 21 september: Pfronten - Fugen [162,66 km]
Om tien minuten na acht uur in de morgen lieten we Pfronten achter ons om richting Oostenrijk te fietsen. Na een kilometer of acht passeerden we reeds de grens, tussen Steinbuch en Schonbicki. We klommen van een hoogte van 867 meter tot een hoogte van 1210 meter. Boven op de Fern Paβ gegeten en onder het motto "iedereen vergeet wel eens iets" was het mijn beurt vandaag, om te constateren dat ik een extra boterhammetje, voor tussendoor, vergeten was. Na het eten daalden we af tot een hoogte van 843 meter in Nassereck om daarna terug te klimmen naar Holzletten-Suttek op een hoogte van 1126 meter.
In Telfs vroegen we de weg en werden we door een tunnel gestuurd. Omdat men niet met de fiets door de tunnel mocht vertrouwden we het niet helemaal en reden we een klein stukje terug tot aan een rondpunt waar we vier toeristen tegenkwamen. Zij wisten de weg wel en nodigde ons uit om hen te volgen. Al zigzaggend reden we door het dorpje richting Innsbruck. Net voor Innsbruck draaiden 3 van de 4 toeristen rechtsaf. We namen afscheid en bedankte hen, terwijl zij ons succes toewensten. Met de woorden "altijd rechtdoor" verdwenen ze uit het zicht. Even dachten we dat we weer verkeerd zaten omdat we van mening waren dat de baan waarop we reden niet voor fietsers was, tot er iemand met een regenboogtrui ons voorbij stak. Als de regenboogtrui hier mocht fietsen dan wij ook en zo zetten we de achtervolging in.
In Hall stuurden ze ons over een mountenbike parcour. Het was niet om te doen met een wielerfiets maar we hadden weinig keuze en ploeterden maar verder. Tot in Fugen hadden we een strakke wind op kop. Daar aangekomen reden we recht "De Hell" binnen. Camping "De Hell" natuurlijk. Deze camping werd uitgebaat door familie De Hell. Al een geluk was het in De Hell met dubbele L beter dan in de hel met enkele L, toch zeker qua temperatuur. Hopelijk doet Ons Lief Vrouwke een goed woordje voor ons zodat we later toch niet naar de hel met enkele L moeten.
Na het eten werd er wat bijgepraat waarna mijn twee compagnons hun dagelijks ritueel voltrokken. Nadat ze hun Suske & Wiske hadden gelezen gingen we allemaal slapen.
Verslag: Staf Druyts
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 69]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
De deugd van gehoorzaamheid
De deugd van gehoorzaamheid reikt veel hoger dan de gelofte, zij omvat de regels, de wetten en zelfs de raadgevingen van de oversten.
V. Is de deugd van gehoorzaamheid onmisbaar voor de religieus? A. De deugd van gehoorzaamheid is zo onmisbaar voor de religieus dat zelfs, als hij goede daden zou stellen maar tegen de gehoorzaamheid, deze slecht worden of zonder verdienste blijven.
V. Kan men zwaar zondigen tegen de deugd van gehoorzaamheid? A. Men zondigt zwaar tegen de gehoorzaamheid als men het gezag of het bevel van de overste veracht, als een geestelijke of tijdelijke schade voor de Congregatie het gevolg is van ongehoorzaamheid.
V. Welke fouten brengen de gelofte in gevaar? A. Vooringenomenheid en antipathie tegenover de oversten, gemor en kritiek, traagheid en nalatigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 69]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Dit is een meesterlijke, duidelijke en nauwkeurige uiteenzetting, en elke vertaling die een menselijk woord erin zou vermengen kan er de kracht en duidelijkheid maar van aantasten.
Zo is ook het waarlijk katholieke geloof, het geloof dat de Kerk in het Symbool dat we belijden geschreven heeft en dat gezongen wordt op feestdagen in haar tempels.
Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam, ik verwacht de verrijzenis uit de doden.
Sint Athanasius in zijn symbool en het vierde concilie van Latran spreken die waarheid uit in even nauwkeurige en nog duidelijkere bewoording: Alle mensen, zeggen ze, moeten verrijzen met hetzelfde lichaam dat het hunne was in het huidig leven.
Inderdaad, als na de ontbinding en de terugkeer naar het stof waaruit ze voortkomen, onze lichamen moesten opstaan met onaangetaste ledematen en met alle stoffelijke en samenstellende elementen, als ze weer moesten verschijnen met deze gezichten en trekken zodat we op de dag van het oordeel elkaar meteen zouden herkennen, dan is ons herboren geen verrijzenis maar een nieuwe schepping.
Het staat dus zeker vast dat we op het oordeel dezelfde zullen zijn, dat de voeten die ons nu dragen ook deze zullen zijn die ons gedragen hebben tijdens de verbanning en op de dagen van onze bedevaart in de tijd, dat de taal die ons zal doen spreken deze zal zijn die ons vroeger toeliet God te loven of te vervloeken, dat de ogen waarmee we zullen zien ook deze zijn die opengingen voor de zonnestralen die ons verlichtten, dat dit hart bonzend in onze borst ook het hart zal zijn dat door de goddelijke liefde vervuld werd of dat zich door de onzuivere vlammen van de wellust liet verteren.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [5/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 199]
Johannes de Doper
Geboorte en afkomst
Johannes leefde in de woestijn en leidde een ascetisch bestaan in de woestijn, ging slechts gekleed in een kameelharen mantel en voedde zich slechts met wat hij daar kon vinden: sprinkhanen en wilde honing.
Sommige Bijbelgeleerden hebben wel geopperd dat Johannes, die de heersende godsdienstige praktijken veroordeelde en de beschaving de rug had toegekeerd, was beïnvloed door, of zelfs lid was van, de Essenen. De Essenen vonden dat het joodse geloof een onzuivere weg was ingeslagen en zij hadden zich uit de joodse maatschappij teruggetrokken om de komst van de Messias af te wachten.
Er is ook wel iets voor te zeggen dat Johannes Jezus al kende, want bij Lucas lezen we, dat Johannes' moeder, Elisabeth, een bejaarde nicht van Jezus' moeder was. Toen Maria van de engel Gabriël de boodschap ontving dat zij van Gods Geest een kind zou krijgen en vroeg hoe dat mogelijk was daar ze geen omgang had met een man, antwoordde de engel: "Met God is alles mogelijk. Zelfs uw nicht Elisabeth, die onvruchtbaar heette, is al in haar zesde maand." Daarop snelde Maria naar Elisabeth toe om haar in de laatste maanden voor de geboorte ter zijde te staan. Bij de begroeting tussen beide vrouwen, schrijft Luckas diepzinnig en prachtig, sprong het kind op in de schoot van Elisabeth. Dat was voor Elisabeth voldoende om te beseffen dat zij hier te doen had met de aanstaande moeder van de Messias... [Lukas 01: 26-45]
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 31]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Op woensdag 5 september verliet Jezus de tollenaarsplaats na een redevoering die de gehele nacht geduurd had. Velen van hen wilden Hem geschenken geven, maar Hij wees ze af. Velen gingen ook met Hem mee. Zij wilden Hem volgen naar de doop.
Hij trok heden door het gewest van Dotaïn [dorp Toeran] en voorbij het krankzinnigengesticht, waar Hij, op zijn eerste reis van Nazareth de razenden en bezetenen tot rust gebracht had. Terwijl Hij voorbijging riepen ze luidop zijn naam en wilden ze met geweld naar buiten. Jezus verzocht de opzichters hen buiten te laten en stelde zich borg voor de gevolgen ervan. Zij werden in vrijheid gesteld en allen waren bedaard, bevrijd en volgden Hem.
Hij kwam s avonds te Kislot aan, een stad [een uur ten westen van] bij de berg Tabor gelegen. Daar woonden overwegend Farizeeërs. Zij hadden van Hem gehoord en namen er aanstoot aan dat Hij bij de tollenaars geweest was en zich zelfs hier van hen liet vergezellen. Zij hielden hen immers voor wetsovertreders. Zij namen het Hem ook kwalijk dat Hij zich liet vergezellen van beruchte bezetenen en nog meer [verdacht] volk. Hij trad in de school en sprak over de doop van Johannes. In zijn toespraak richtte Hij zich ook tot zijn gezellen. Zij moesten, alvorens verder te volgen, zich toch ernstig bezinnen en zichzelf grondig nagaan of zij ook vast besloten waren hun voornemen [tegen elke prijs] uit te voeren. Zij mochten zich niet inbeelden dat zijn pad gemakkelijk te begaan was en hierbij vertelde Hij hun meerdere parabelen als voorbeeld. Als iemand zich ergens een huis wilde bouwen, moest hij eerst onderzoeken of de bezitter van de grond hem daar dulden zou. Aldus moest hij zich eerst [van alle zonden] zuiveren en boete doen [en zich laten dopen]. En als iemand een toren wilde bouwen,moest hij eerst de onkosten berekenen [cfr Lc. 14: 25-35]. Hij hield ook vele waarheden voor, die geenszins in de smaak van de Farizeeërs vielen. Zij luisterden zelfs niet [om de waarheid te vernemen], doch beleerden Hem slechts [om Hem op valse leer te betrappen] en ik zag hen onder elkaar overeenkomen om Hem een gastmaal aan te bieden: dit zou hun een geschikter gelegenheid bieden om Hem in zijn woorden te vangen.
Zij richtten nu in de zaal van een openbaar feesthuis een gastmaal aan. Er stonden drie tafels naast elkaar. Rechts en links brandden lampen. Aan de middelste tafel, waaraan Jezus, enige der leerlingen en de Farizeeërs plaats namen, was het gebruikelijke luik in het dak geopend. Aan beide zijtafelen zaten de gezellen van Jezus.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3434 van 3/2/2011 Lieve zonen en dochter, laat u leiden door Jezus en u zult geleid worden op de weg van het goede en de heiligheid. Blijf niet stilstaan en verwerp de genade van God niet. Mesen zullen berouw hebben voor een leven te hebben geleid zonder God, maar voor velen zal het te laat zijn. Nu is het de gepaste tijd voor uw oprecht en moedig "ja!" Ik ben uw moeder en Ik wil u reeds gelukkig zien hier op aarde en later, met Mij in de hemel. Grau zal huiveren en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Een gelijkaardig lijden zal de inwoners van Sâo Paulo overkomen. Ga niet weg van het gebed. Wat ik van u vraag is voor uw eigen goed. Geen stap terug. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Continuïteit
Om de continuïteit van het pausschap te garanderen besloot Pius IX al kort na de annexatie van Rome in 1870 tot het opstellen van drie geheime constituties die de verkiezing van zijn opvolger moesten bespoedigen. Pius vreesde dat na zijn dood de Italiaanse regering invloed zou uitoefenen op de keuze van een nieuwe paus, niet geheel onterecht, omdat met name uit niet-katholieke hoek aangedrongen werd op wereldlijke inbreng.
De constitutie "In Hac Sublimi," van 21 augustus 1871 gold als de meest verstrekkende, omdat zij met eerdere bepalingen omtrent het conclaaf brak en elke wereldlijke inmenging ten strengste verboden werd. Om de verkiezing zo snel mogelijk te laten aanvangen bepaalde Pius ook dat deze moest beginnen op het moment dat de helft plus één van de kiesgerechtigde kardinalen bijeen was op de plaats waar het conclaaf plaatsvond.
In "Licet per apostolicas," van 8 september 1874, onderstreepte Pius dat elke beslissingsbevoegdheid die normaliter voorbehouden was aan de paus, tijdens de periode van sedisvacatie niet aangewend mocht worden door de kardinalen en eiste hij de volledige geheimhouding over het verloop van het conclaaf.
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Tegen die tijd zal het zilver en het goud uit de straten verbannen worden en niemand zal het nog houden, want alle dingen zullen als een overtreding worden beschouwd. En allen zullen hevig verlangen om te vluchten en zich te verbergen maar ze zullen geen schuilplaats kunnen vinden voor de wreedheden van de vijand, maar als ze zijn merkteken dragen, zullen ze goedschiks worden herkend en als de zijnen worden verklaard.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 63: De Craticula Politiana [Van het rooster van Politianus]
Leo X [1513-1521]
Echte naam: Giovanni de' Medici [Florence, 11 december 1475 -Rome, 1 december 1521]
Hij besteedde weinig aandacht aan het reeds lopende Vijfde Lateraans Concilie. De belangstelling die hij van huis uit had meegekregen voor kunst en literatuur speelde een grotere rol in zijn leven. Hij verstrekte opdrachten aan Rafaël en Michelangelo. Ook breidde hij de collectie van de Vaticaanse Bibliotheek aanzienlijk uit. Als liefhebber van het goede leven organiseerde hij ook grote feesten en extravagante eet- en drinkgelagen. Enkele kardinalen zagen dit gedrag met lede ogen aan en probeerden hem door vergiftiging om het leven te brengen, hetgeen mislukte.
De broodnodige hervorming van de kerkelijke instituties verwaarloosde hij. Om zijn financiële tekorten aan te vullen ging hij aflaten verkopen, naar het voorbeeld van de Duitse monnik Johann Tetzel. Dat deze praktijken de hervormingsbeweging van onder andere Maarten Luther in de kaart speelden, ontsnapte grotendeels aan zijn aandacht. Hij reageerde op Luthers protesten door hem in de ban te doen, hetgeen bijdroeg aan een definitieve breuk in de Kerk en het ontstaan van het Protestantisme.
Hij werd begraven in de Santa Maria sopra Minerva. Hij werd opgevolgd door de enige Nederlandse paus in de geschiedenis: Adrianus VI.
Graticula, rooster, slaat op zijn vader, Lorenzo de' Medici [de Heilige Laurentius werd immers op een gloeiend rooster gelegd] en Politiana slaat op zijn opvoeder en mentor, Angelus Politiano.
Chris De Bodt
25-02-2011
25 februari 2011
25 februari 2011
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen. De natuur ontwaakt en op de bomen worden de eerste knoppen gezien die de mooiste bloemen en fruit zullen brengen. Ik verlang dat u ook, kleine kinderen, werkt aan uw bekering en dat u diegenen bent die getuigen met hun leven, zodat uw voorbeeld een teken en een aansporing mag zijn voor de bekering van anderen. Ik ben met u en vóór Mijn Zoon zal Ik tussenkomen voor uw bekering. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Chris De Bodt www.bloggen.be/medjugorje
24-02-2011
24 februari 2011
24 februari 2011
1. Bijzondere reeks: Het Celibaat [4/4]
Zij die een grote liefde koesteren voor de Heilige Moeder Maria hebben er geen enkel probleem mee. Toch vermelden de Corelio kranten [De Standaard, het Nieuwsblad, ...] dat er een kloof gaapt tussen de basis en de kerkhiërarchie. Alle Vlaamse pastoors hebben tussen eind december en eind januari een vragenlijst gekregen. 248 van hen [of ongeveer eenderde] heeft de lijst ingevuld. Bijna 70 procent van de pastoors zegt inhoudelijk niet op dezelfde lijn te zitten als Aartsbisschop Léonard. Naast de afwijzing van Léonard vallen ook de vooruitstrevende ideeën van de pastoors op, luidt het. Zo vindt 73,3 procent dat het celibaat maar beter afgeschaft kan worden.
Zuster Lucia Dos Santos, één van de zieners van Fatima, heeft hierover in haar boek "Fatima, in Lucia's eigen woorden," een heel mooi verslag gemaakt. Laat dit een hulp zijn voor alle gelovigen en priesters die twijfelen aan de ware wil van God en laat het hun geloof sterken zodat ze opnieuw Gods wil zouden volgen en hun twijfels zouden mogen verdwijnen.
De maagdelijkheid is de vrucht van de zuivere liefde waarmee mensen zichzelf volledig opdragen aan Christus. Zij geven zichzelf onvoorwaardelijk en wijden zichzelf openhartig toe voor eeuwig. Het was naar hen dat Christus verwees toen Hij zei: "er zijn mannen die niet trouwen omdat ze onvruchtbaar geboren werden, andere omdat ze door mensen onvruchtbaar gemaakt zijn, en er zijn mannen die niet trouwen omdat ze zichzelf onvruchtbaar gemaakt hebben met het oog op het koninkrijk van de hemel. Laat wie bij machte is om dit te begrijpen, het begrijpen!" [Mt 19: 12]. De maagdelijkheid is het geheim van de liefde die volledig en enkel aan God geschonken wordt. Het is de taal van de zuivere liefde, welke niet aan iedereen is gegeven om ze te begrijpen, of zoals Jezus zegt: "Niet iedereen kan deze kwestie begrijpen, alleen degenen aan wie het gegeven is." [Mt 19, 11].
De maagdelijkheid is het geheim van de liefde, de weerklank van de goddelijke Stem die de ziel doordringt met de keuze gemaakt door de bruidegom van de toegewijde maagden: "Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht." [Joh 15, 16]. Christus heeft ons gekozen opdat we bijvende vruchten zouden dragen, meer dan andere vruchten blijven. Hij heeft ons bij onze naam geroepen en ons opgenomen in de hofstoet der maagden. Hij heeft ons geleid om te drinken van de fontein van het levende water en ons gevoed met de vrucht van de boom des levens en dit overeenkomstig met de belofte van God: "Wie dorst heeft geef ik vrij te drinken uit de bron met water dat leven geeft. Wie overwint komen al deze dingen toe. Ik zal zijn God zijn en hij zal mijn kind zijn [Openb. 21: 6-7]. Gelukkig zijn zij die hun kleren wassen: zij kunnen over de levensboom beschikken en zullen de stad door de poorten binnengaan. Buiten is de plaats voor de honden die zich bezighouden met toverij en ontucht, met moord en afgodendienst, voor iedereen die de leugen koestert en ernaar handelt" [Openb. 22: 14-15].
Jezus Christus heeft gekozen om Hem te volgen, Hij die zelf een maagd is, nederig, gehoorzaam, kuis en arm.
Einde
Bron: Zr. Lucia Dos Santos
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 16]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: De meesten van ons denken nooit aan God als onze dienaar, Vicka. Vicka: En de Gezegende Moeder is zo goed. Er is nauwelijks iemand die beseft dat God Zijn kinderen ten alle tijde dient. Velen onder ons bedanken God bijna nooit. En de Gezegende Moeder is verdrietig omdat Gods kinderen dikwijls mekaar nooit willen dienen zoals Hij ons dient.
Janice: Hoe vindt deze verwezenlijking uitdrukking in het gebed met het hart? Vicka: Bidden is spreken met God zodat je Hem kunt leren kennen en naar Hem luisteren als Hij met jou spreekt. Momenteel zien en ervaren veel mensen God niet in de wereld. Ze horen zelfs God niet.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 4]
La Salette en Fatima achterna
Evenals in La Salette en Fatima spreekt Maria ook in Amsterdam over het gevaar van een derde wereldcatastrofe, maar steeds onder voorbehoud. Ze is juist gezonden om het te voorkomen. Het doel van de grote profetieën is nooit om een onvermijdelijk noodlot te schilderen, naar altijd om de mensheid de hand te reiken opdat het juist niet zou gebeuren. Maar dat vraagt ommekeer, boete en gebed. Daarmee zijn we bij de kern van de boodschappen: de geestelijke strijd. Hier ligt de essentie van de boodschappen. Niet bij de politieke en sociale voorzeggingen. Dat is slechts een prelude. Waar de Vrouwe vooral op wijst is de geestelijke strijd die achter alle uiterlijke gebeurtenissen schuil gaat. Ze probeert met name de Kerk te doordringen van de ernst van de tijd. Er moet gehandeld worden en snel. "De tijd is veel te ernstig. Niemand beseft hoe ernstig."
Als spirituele Moeder van de gehele mensheid is ze gekomen om te helpen en te redden. Ze komt onder een nieuwe titel, die het universele karakter van haar zending voor deze tijd uitdrukt. "Ik ben de Vrouwe, Maria, Moeder van alle Volkeren." Zij wil Moeder zijn, niet alleen van de katholieken, maar van álle mensen, "wie of wat ge ook zijt." Op 11 februari 1951, kort na de afkondiging van het dogma van Maria Tenhemelopneming, noemt ze zich voor de eerste keer met deze nieuwe titel.
De boodschappen nemen nu een nieuwe wending. Geleidelijk ontvouwt zich het goddelijk plan waardoor de Vrouwe de wereld mag redden. Maar eerst ontmaskert ze, soms met concrete voorbeelden, het plan van haar tegenstander: "de hand van satan gaat over heel de wereld met daarin een dobbelsteen. Weet gij Kerkgemeenschap, wat dit betekent?" De wereld wordt omhangen met een valse geest, met satan..." Er is een geestelijke strijd gaande. "Er is een grote stroming in de wereld naar het goede. Daarom is juist die andere geest aan het werk. Die geest is bezig de wereld te beïnvloeden en te bederven ... die geest zal proberen door te dringen in allerlei vormen, langzaam, geraffineerd..." Al decennia lang hebben we dit zien gebeuren.
Steeds weer wijst ze op het geestelijk verval als kern van de crisis in Kerk en wereld, de afwending van Christus en zijn Kruis, de grote geloofsafval en de ondermijning van de godsdienst. "De godsdienst zal een zware strijd te verduren krijgen en men wil ze vertrappen. Dit zal zo geraffineerd gaan dat bijna niemand daar erg in zal hebben. Maar ik waarschuw..." Dan is het alsof de Vrouwe het Kruis op een soort verhoging zit en ze zegt: "Ziet ge dat Kruis? Daar zal de mensheid naar terug moeten ... laat de moderne wereld met zijn moderne techniek dat eenvoudige kruis toch niet vergeten!"
Met dank aan Pater Peter Klos
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 9]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 5: maandag 20 september: Bad-Buchau - Pfronten [134,54 km]
Bij de eerste start om 8.55 uur was de Pol zijn beide drinkbussen vergeten waardoor we iets later met onze tweede start definitief vertrokken. Tussen de eerste start en de tweede zat een klein ritje van ongeveer een vijf tal kilometer over een mooie en rustige weg. In stilte bidden we tot Jezus en O.L. Vrouw, maar door dit bidden moesten we wel na 20 km. de weg vragen. Na enige tijd vonden we dan toch onze mobilhome. Het weer was goed genoeg om buiten te eten.
We waren ondertussen al in Oberkunnach. Na het middagmaal zou het ons dagje wel worden. De mensen in die streek komen ook niet verder dan de kerktoren in hun eigen dorp. Na 25 keer de weg gevraagd te hebben en meermaals verkeerd gestuurd te zijn hadden we beter de grote baan naar Leutkirch genomen, zoals we in 2007 hadden gedaan.
De hoogste berg die dag lag in Mittelberg en was 1035 meter hoog [waarschijnlijk is hij dit vandaag nog steeds]. Tegen het einde van de rit kwam René ons tegemoet gereden. Zo kon ook hij zijn benen in conditie houden. Met zn drieën reden we Pfronten binnen waar we ons mobiel huis opzochten en ons tegoed konden doen aan spaghetti met carbonade. Het plekje waar we stonden was speciaal voor mobilhomes. Er was dus geen stortbad maar dat is geen enkel probleem als je zelf alles bij je hebt.
Er was wel een blokhut, waar zelfs Nederlandstalige boeken stonden. Omdat het daar zo rustig was hebben we daar ons rozenhoedje gebeden alvorens we met zn drieën een fris pintje hebben gedronken. Twee van ons drieën vonden het goed bier. De derde, een niet-kenner, had toch liever een warme choco gedronken.
Na een rustige avond zijn we in onze slaapzak geschoven om snel in slaap te vallen.
Verslag: Staf Druyts
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 68]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
Over de gelofte van gehoorzaamheid
De gelofte van gehoorzaamheid gaat boven de twee eersten, want ze is een offer bij uitstek, en het meest noodzakelijk, want ze vormt en begeestert het monastieke lichaam.
V. Waartoe verplicht de gelofte van gehoorzaamheid? A. Door de gelofte van gehoorzaamheid belooft de religieus aan God te gehoorzamen aan zijn wettige oversten en alles wat zij bevelen in naam van de regel. De gelofte van gehoorzaamheid maakt de religieus afhankelijk van zijn overste, in naam van de regel, in gans zijn leven en al zijn zaken. De religi-eus begaat een zware zonde tegen deze gelofte telkens hij niet gehoorzaamt aan een bevel gegeven in naam van de gehoorzaamheid of de regel.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 68]
Derde Lezing: Over de verrzijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Deel 1
Ô dood, waar is je overwinning? Ô dood, waar is je prikkel? [I Cor 15,51-55].
In voorgaande zinnen legt de Apostel wonderlijk de theologische reden en de diepe zin van dit mysterie uit waarvan God hem als vertaler en heraut heeft aangesteld.
"Het lichaam van de mens," zegt hij, "aan de aarde in het graf toevertrouwd, is als de graankorrel in verderf gezaaid en zal duurzaam verrijzen, gezaaid in zwakheid zal hij met kracht verrijzen, hij is als dierlijk vlees gezaaid en zal verrijzen als spiritueel vlees. De eerste mens Adam was een levende ziel, de tweede Adam werd als een geest die leven geeft geschapen. De eerste, uit aarde gevormd, was geheel aards. De tweede uit de hemel gekomen is geheel hemels."
Zoals we de afbeelding van de aardse mens gedragen hebben, laat ons ook de afbeelding van de hemelse mens dragen.
"Ik zeg jullie dat, mijn broeders, omdat het verderf de onsterfelijkheid niet zal aantasten." [I Cor 15,42-45,47,50]
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [4/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 198]
Johannes de Doper
Geboorte en afkomst
Johannes de Doper zijn afkomst, optreden en status als profeet staan vermeld in de vier evangeliën in de Bijbel [Nieuwe Testament]. Johannes was de enige zoon van de priester Zacharias en zijn vrouw Elisabeth. Volgens het Evangelie volgens Lucas stamden zij af van een oud priestergeslacht: Zacharias maakte deel uit van de Levitische priesterafdeling van de joodse godsdienst. Abia en Elisabeth stamden rechtstreeks af van de eerste Israëlische hogepriester Aäron. Zij was onvruchtbaar, dus kinderloos, tot de aartsengel Gabriël hun de geboorte van hun zoon aankondigde. Zij waren toen al op hoge leeftijd. Na Johannes' geboorte zong zijn vader een profetische lofzang, die in zijn geheel in het Lucasevangelie is opgenomen [1:67-80].
Johannes de Doper zijn periode van optreden begon iets voor die van Jezus en duurde ongeveer even lang. Hij werd ruim een half jaar vóór Jezus geboren. Zijn optreden viel samen met de regering van de princeps Tiberius.
Hij predikte omstreeks het jaar 30 in de provincie Judea. Zijn moeder Elisabeth was verwant met Maria. Vanwege het leeftijdsverschil veronderstelt men dat Elisabeth de tante van Maria was. Johannes de Doper komt zowel in het Evangelie als in de Koran [Jahja] voor.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 30]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in een tollenaarsplaats
Op 3 september ging Jezus uit Jizreël weg en, na zich een tijdlang naar het oosten gewend te hebben, richtte Hij zich om de berg die tussen Jizreël en Nazareth ligt, naar het noorden, naar de kant van Nazareth toe. Twee uren van Jizreël vertoefde Hij in een rij huizen die zich aan de beide zijden van een heerbaan bevonden. Hier woonden louter tollenaars, afgezien van enige arme Joden die een weinig ter zijde van de weg in tenten woonden. De weg was aan beide zijden van de woningen van de tollenaars met een traliehek afgetuind en bij zijn ingang en einde afgesloten? Hier woonden rijke tollenaars die vele tollen in het land in huur hadden en deze aan ondertollenaren verder verpachtten. Zulk een ondertollenaar was Matteüs, maar op een andere plaats. Hier had eertijds Maria [Mara], een dochter van een zuster van Elisabeth gewoond. Ik meen dat zij, eenmaal weduwe geworden, in Nazareth en daarna naar Kafarnaüm was gaan wonen. Het was dezelfde die ik bij Maria's dood tegenwoordig gezien heb.
De karavaanweg van Syrië, Arabië en Sidon naar Egypte liep door deze plaats. [Versta zo: één der karavaanwegen uit Syrië en Arabië liep door deze plaats en kwam uit op de karavaanweg die van Sidon langs de kust naar Egypte leidde]. Hier kwamen op kamelen en [grote] ezels enorme balen witte zijde toe in bundels als vlas, ook fijne, witte, veelkleurige stoffen, ook grove, dikke, gevlochten en lange banen tapijtstoffen en ook nog kruidenierswaren. Nadat de kamelen binnen de aftuining gekomen waren, werd deze gesloten. De kooplieden moesten ontladen en uitpakken en alles werd onderzocht. De tol werd deels in koopwaren, deels in geld betaald. Dit waren meest drie- of vierhoekige gele, witte of roodachtige muntstukken met een beeldenaar, die aan de ene zijde ingedrukt en aan de andere kant verheven was. Er bestonden ook nog andere munten. Op sommige zag ik kleine torens, een jonkvrouw en ook een kindje in een scheepje. Kleine gewassen goudstaafjes, zoals er door de koningen aan Jezus in de kribbe geofferd waren, zag ik sedertdien niet meer, tenzij bij enige vreemdelingen die tot Johannes de Doper kwamen.
De tollenaars vormden een soort genootschap van samenzweerders. Wanneer een van hen meer dan de andere van de mensen afgeperst had, deelden zij dit toch onder elkaar. Zij waren welgesteld en leefden in weelde. Hun huizen waren met voorhoven, tuinen en muren omringd. Zij kwamen mij voor als rijke boeren bij ons in hun woningen. Zij leefden onder elkaar op hun eigen en niemand had betrekking met hen. Zij hadden daar een school en een leraar. Zij onthaalden Jezus en zijn gezelschap vriendelijk.
Ik zag verscheidene vrouwen hier aankomen, waaronder ook, naar ik meen, de vrouw van Petrus. Nadat een van hen met Jezus gesproken had, reisden zij weer af. Misschien kwamen zij van, of gingen zij naar Nazareth en brachten zij Jezus een boodschap voor Jezus' moeder. Jezus was beurtelings bij de een of ander tollenaar en voerde het woord in hun school. Hij verweet hen in 't bijzonder dat zij niet zelden meer dan de rechtmatige tol van de reizigers afpersten [cfr Lk.3,13]. Zij schaamden zich tot achter hun oren en konden niet begrijpen hoe Hij dat wist. Zij waren ootmoediger en namen zijn leer geredelijker aan dan de overige Joden. Hij wekte hen op tot de doop.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3433 van 01/2/201
Lieve zonen en dochters, Porto Novo en Porto Velho: geschreeuw en wenend gejammer zal langs alle kanten worden gehoord. Kniel neer in gebed. Ik lijd om wat er komt. De mensheid gaat naar de Calvarie en Mijn arme kinderen zullen uit de bittere kelk van de pijn drinken. Keer terug tot de Heer om te worden gered. Blijf niet in de zonde. Laat niet wat u morgen hebt te doen. Ik ben uw Moeder en Ik kom om u tot Mijn Zoon Jezus te leiden. Zoek Hem, omdat Hij met open armen op u wacht. Voorwaarts op het pad dat ik heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [1850-1870]
Op 18 september 1860 werden de Zouaven bij Castelfidardo verslagen en, na een tweede nederlaag op 30 september van datzelfde jaar bij de Italiaanse stad Ancona, was het pleit beslecht. Met uitzondering van de stad Rome en haar omgeving viel de rest van het Italiaanse schiereiland voortaan onder het bestuur van Victor Emanuel, waardoor op 17 maart 1861 officieel het koninkrijk Italië werd uitgeroepen.
De daarop volgende negen jaar wist Pius IX zijn macht over de sterk gereduceerde Kerkelijke Staat te handhaven dankzij de aanwezigheid van de Fransen en de Zouaven. Met het decreet "Non Expedit" in 1868 trachtte Pius IX alsnog invloed te verkrijgen over de katholieke bevolking. In het decreet werd het immers aan katholieken verboden deel te nemen aan parlementaire verkiezingen en was het niet toegestaan om zich kandidaat te stellen voor een zetel binnen het parlement. De Italiaanse koning, die ogenschijnlijk akkoord ging met deze situatie, gaf echter aan dat een vertrek van de Fransen gevolgen zou hebben voor de positie van de stad Rome. Die verandering kwam in 1870 toen de Franse troepen in Italië door keizer Napoleon III teruggeroepen werden, doordat het land verwikkeld was in een oorlog met Pruisen. Victor Emanuel greep de kans en op 20 september 1870, nadat Pius IX zelf opgeroepen had tot capitulatie, werd ook de stad Rome ingelijfd binnen het koninkrijk en tot hoofdstad van Italië uitgeroepen. Pius trok zich terug in het Vaticaan, waarbij hij zichzelf als gevangene beschouwde.
Als handreiking aan de paus werd op 13 mei 1871 binnen het Italiaanse parlement de Garantiewet, "La legge delle Guarentigie," aangenomen, waarin onder andere de soevereiniteit van de paus erkend werd, schadeloosstelling werd geboden in de vorm van een jaarlijkse geldelijke bijdrage en het recht op het bezit van het Vaticaan en de pauselijke zomerresidentie Castel Gandolfo gegarandeerd werd. Pius IX weigerde echter daarmee akkoord te gaan, zoals verwoord in de encycliek "Ubi Nos" van 15 mei 1871. Ook zijn directe opvolgers gingen nooit in op toenaderingspogingen van de Italiaanse regering. Pas bij de afsluiting van de "Lateraanse Verdragen," onder paus Pius XI in 1929, kwam een einde aan de impasse.
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 7
En ook de kerken zullen jammeren met een grote smart, omdat noch de offerande, noch de bewieroking zal worden bijgewoond, noch een dienst, waardig voor God. Maar de tabernakels van de kerken zullen worden zoals de stal van de tuinman en het Heilig Lichaam en Bloed van Christus zal in die dagen nergens worden vertoond. De openbare diensten van God zullen nietig verklaard worden. De psalmen zullen niet meer worden gezongen, het lezen van de Schrift zal niet meer worden gehoord, want voor de mensen zal er duisternis en jammerklacht op jammerklacht komen en verschrikking na verschrikking.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 63: De Craticula Politiana [Van het rooster van Politianus]
Leo X [1513-1521]
Echte naam: Giovanni de' Medici [Florence, 11 december 1475 -Rome, 1 december 1521]
Leo X was paus van 11 maart 1513 tot 1 december 1521. Hij was een zoon van Lorenzo de' Medici [il Magnifico]. Op dertigjarige leeftijd werd hij kardinaal. Zijn opvoeder en mentor was de knappe humanist en geleerde, Angelus Politiano. In 1494 ontvluchtte hij zijn geboortestad in het kleed van een Franciscaan en ondernam daarna tal van vergeefse pogingen om zijn familie in Florence weer aan de macht te helpen. In die tussenperiode leidde hij een redelijk rustig leven als minnaar van kunst en literatuur. Hij steunde kunstenaars en was vrijgevig, waardoor hij herhaaldelijk in geldproblemen kwam. Hoewel hij een werelds leven leidde, blonk hij in vergelijking met de meeste andere kardinalen uit in waardigheid en integriteit. In 1512 kwam de familie uiteindelijk weer in de gunst en werd Giovanni het daaropvolgende jaar, op zevenendertigjarige leeftijd, tot Paus verkozen.
Tijdens zijn pontificaat gaf hij bijna vijf miljoen dukaten uit. Hij liet zijn opvolger zitten met een schuldberg van bijna een half miljoen dukaten. Zijn geldschieters stonden voor een financieel debacle en schriften uit die tijd zeggen: "Leo X heeft drie pontificaten opgegeten, de schatkist van Julius II, de inkomsten van zijn eigen regering en die van zijn opvolger."
In 1516 sloot hij met Frans I het concordaat van Bologna waarin hij de wereldlijke macht het recht schonk kerkelijke ambten toe te kennen.
Chris De Bodt
13. Khadafi maakt dezelfde fouten als Moebarak en Ben Ali
De Libische leider Mouammar Kadhafi lijkt met een bloedige strijd een einde te willen maken aan de onrust in zijn land. Maar zijn houding lijkt op die van de Moebarak en Ben Ali uit de buurlanden Egypte en Tunesië, die daardoor uiteindelijk het veld moesten ruimen.
Door het gebruik van excessief geweld, lijkt Kadhafi elke claim te verspelen om op legitieme wijze aan de macht te blijven. Dat hij buitenlandse huurlingen inzet om de opstand van zijn eigen volk te onderdrukken, wijst erop dat hij niet voldoende steun in eigen land heeft, en vermoedelijk niet eens onder zijn eigen leger. Het belangrijkste teken dat Kadhafi zal vallen, is de golf van afvalligheid onder zijn naaste aanhangers en sommige hoge militairen. Hij is eraan gewend mensen te ontslaan. Dat mensen zelf ontslag nemen en hem in de steek laten, is nieuw.
In een televisietoespraak vanuit zijn huis in Tripoli, dat in 1986 werd gebombardeerd door Amerikaanse vliegtuigen, noemde een tierende Kadhafi de demonstranten gisterenavond herhaaldelijk "ratten" en waarschuwde hij hen dat ze gedood zullen worden. Maar het is juist die dreiging met onderdrukking die Egyptische demonstranten twee weken geleden op het Tahrirplein in Caïro nog meer vastbesloten maakte door te gaan.
Net als Hosni Moebarak van Egypte en Zine Al-Abidin Ben Ali van Tunesië, legde ook Khadaffi alle communicatie plat en gebruikte hij geweld tegen de demonstranten. In Tunesië en Egypte zorgde die gewelddadige reactie ervoor dat passieve inwoners, die aanvankelijk niet meededen aan de protesten, zich ook tegen de regering keerden. De agressieve reactie van de regimes in Egypte en Tunesië op de demonstranten versterkte in feite hun roep om hervormingen. Anders dan Moebarak, die mannen op paarden en kamelen inhuurde om de demonstranten te lijf te gaan, zet Kadhafi buitenlandse huurlingen en zwaarbewapende milities in, zeggen ooggetuigen.
Net als in Caïro, waar sluipschutters vanaf de daken op de demonstranten schoten, laat ook Kadhafi zijn aanhangers op de demonstranten schieten vanaf daken, uit helikopters en volgens sommigen ook vanuit oorlogsvliegtuigen. Door het gebruik van excessief geweld, lijkt Kadhafi elke claim te verspelen om op legitieme wijze aan de macht te blijven. Dat hij buitenlandse huurlingen inzet om de opstand van zijn eigen volk te onderdrukken, wijst erop dat hij niet voldoende steun in eigen land heeft, en vermoedelijk niet eens onder zijn eigen leger. Net als bij de laatste dagen van Moebarak, is Kadhafi internationaal vrijwel volledig geïsoleerd vanwege zijn brute optreden.
"Degenen in het leger die nog achter Kadhafi staan, zullen zich snel realiseren dat het gebruik van dergelijke zware wapens en extreem geweld tegen de eigen bevolking niet door kan gaan en zij zullen zich tegen hem keren," zegt journalist Khaled Mahmoud, een onafhankelijke Libië-expert uit Caïro. Mahmoud wijst op de afvalligen in Kadhafi's diplomatieke korps en het vertrek van enkele ministers als voorbode van afvalligheid binnen het leger. Minstens twaalf Libische diplomaten hebben hun ontslag ingediend, onder hen de Libische ambassadeur in Frankrijk, de Verenigde Staten en bij de Unesco. "Het belangrijkste teken dat Kadhafi zal vallen, is de golf van afvalligheid onder zijn naaste aanhangers en sommige hoge militairen," zegt Mahmoud. "Hij is eraan gewend mensen te ontslaan. Dat mensen zelf ontslag nemen en hem in de steek laten, is nieuw. Dat Kadhafi huurlingen inzet, laat zien dat hij echt in het nauw zit. Iemand die vertrouwen heeft en rekent op publieke steun, geeft niet dergelijke signalen." Mahmoud, die schrijft voor de pan-Arabische krant Asharq Alwasat met een hoofdkantoor in Londen, zegt dat Kadhafi's dreiging gisteren om nog meer geweld te gebruiken, betekent dat hij niet van plan is naar een politieke oplossing te zoeken.
Andere analisten zeggen dat Kadhafi, die in 1969 na een coup aan de macht kwam, geen enkele les heeft getrokken uit de gebeurtenis in zijn twee buurlanden, Egypte en Tunesië. "Net zoals het Egyptische regime dacht dat Egypte geen Tunesië was, denkt ook Kadhafi dat Libië geen Tunesië of Egypte is", schrijft Sohail Ghanoushi in een column op aljazeera.net. "Hij heeft de les niet geleerd, terwijl het toch een eenvoudige en duidelijke les is... de taak van een heerser is om het land en de bevolking te beschermen en niet om een holocaust tegen het volk te beginnen."
Er zijn tekenen dat Kadhafi zijn ijzeren greep op het land aan het verliezen is, net zoals in Tunesië en Egypte. Egyptische expats die in de afgelopen dagen terugkeerden uit Libië, verklaarden tegenover de media dat de troepen van Kadhafi veel posities verlaten hebben. Grote stukken land in het oosten van Libië, waar de twee grote steden Benghazi en Bayda liggen, staan niet meer onder controle van Kadhafi, net zoals enkele steden in het westen. Volgens de Libische krant Al-Youm, die gemaakt wordt vanuit Londen, hebben leden van drie grote stammen, inclusief de Warfla-stam, gedreigd "zware wapens" op te nemen tegen het regime, als de massamoorden op hun "zonen" niet stoppen. Dat wijst erop dat het tribale systeem zich tegen Kadhafi kan keren.
23-02-2011
23 februari 2011
23 februari 2011
1. Tekens: Christchurch, derde zware aardbeving in minder dan een jaar
Vrees voor honderden doden
Daags na de krachtige aardbeving in Christchurch, de op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland, zijn woensdagochtend opnieuw zoekacties gestart naar overlevenden. Het dodental bedraagt momenteel 65 slachtoffers, maar dreigt nog sterk op te lopen. "Het aantal doden kan over de honderd gaan," zei politiecommissaris Russel Gibson bij het ochtendgloren op de Nieuw-Zeelandse radio. De Nieuw-Zeelandse regering overweegt intussen om de noodtoestand af te kondigen voor het gehele land. Die zou een betere coördinatie tussen reddingswerkers mogelijk maken, aldus minister van Defensie John Carter. In Christchurch is de noodtoestand al van kracht.
Kathedraal van Christchurch: een teken aan de wand
Nieuw-Zeeland werd dinsdagmiddag om 12.51 uur plaatselijke tijd getroffen door een zware aardbeving. Het epicentrum van de beving lag op zo'n vijf kilometer van Christchurch, op een diepte van 4 kilometer. De aardbeving had een kracht van 6,3 op de schaal van Richter en werd gevolgd door zeker twintig naschokken, waarvan sommigen met een kracht van 5,6 en 5,5.
Door de beving zijn verschillende gebouwen in de stad ingestort. De spits van de Christchurch Cathedral is afgebroken en op het plein voor het gebouw gevallen. Heel wat wegen vertonen grote scheuren en liggen bezaaid met brokken beton en stenen. Op andere plaatsen zijn waterleidingen gebarsten en staat het water in de straten. De luchthaven van de stad is gesloten en het belangrijkste ziekenhuis werd korte tijd ontruimd uit vrees voor de veiligheid van patiënten.
De burgemeester van Christchurch, Bob Parker, riep al snel de noodtoestand uit. 'Iedereen moet begrijpen dat dit een zwarte dag is voor deze dooreen geschudde stad', aldus Parker. De inwoners werden gevraagd om het stadscentrum zo snel mogelijk te verlaten omdat beschadigde gebouwen mogelijk alsnog kunnen instorten. Ook het leger is ingezet om mensen vanonder het puin te halen.
De aardbeving heeft niet enkel grote schade aangericht in Christchurch en omstreken. Door de beving is er zon 30 miljoen ton ijs van de grootste gletsjer van Nieuw-Zeeland afgescheurd. De gletsjer ligt op zo'n 200 kilometer van Christchurch. Het ijs kwam terecht in een aangrenzend meer, wat golven van 3,5 meter hoog veroorzaakte.
Christchurch telt 340.000 inwoners. De stad werd vorig jaar al twee maal getroffen door een aardbeving. Die veroorzaakten veel schade, maar er vielen toen geen doden. De heropbouw werd bemoeilijkt door een reeks naschokken die sindsdien plaatsvonden.
2. Bijzondere reeks: Het Celibaat [3/4]
Zij die een grote liefde koesteren voor de Heilige Moeder Maria hebben er geen enkel probleem mee. Toch vermelden de Corelio kranten [De Standaard, het Nieuwsblad, ...] dat er een kloof gaapt tussen de basis en de kerkhiërarchie. Alle Vlaamse pastoors hebben tussen eind december en eind januari een vragenlijst gekregen. 248 van hen [of ongeveer eenderde] heeft de lijst ingevuld. Bijna 70 procent van de pastoors zegt inhoudelijk niet op dezelfde lijn te zitten als Aartsbisschop Léonard. Naast de afwijzing van Léonard vallen ook de vooruitstrevende ideeën van de pastoors op, luidt het. Zo vindt 73,3 procent dat het celibaat maar beter afgeschaft kan worden.
Zuster Lucia Dos Santos, één van de zieners van Fatima, heeft hierover in haar boek "Fatima, in Lucia's eigen woorden," een heel mooi verslag gemaakt. Laat dit een hulp zijn voor alle gelovigen en priesters die twijfelen aan de ware wil van God en laat het hun geloof sterken zodat ze opnieuw Gods wil zouden volgen en hun twijfels zouden mogen verdwijnen.
De evangelische raadgevingen die we omhelzen zijn de opofferingen die we maken aan God, de verzaking aan alle dingen en aan onszelf, om Hem te kunnen volgen met een zuiver hart, royaal en vreugdevol. En eenmaal we tot onze opoffering aan God hebben besloten, is er geen weg terug, want de Heilige Schrift zegt: "Wanneer een man de Heer belooft iets te zullen doen of onder ede de verplichting op zich neemt om zich van iets te onthouden, mag hij zijn woord niet breken. Aan alles wat hij met zoveel woorden zegt, moet hij zich houden." En op een andere plaats lezen we: "Als u een eed aflegt aan de Heer, uw God, zult u de vaart niet minderen om ze te volbrengen, want de Heer uw God zal het zeker verlangen van u, en het zou een zonde betekenen voor u, maar als u uw belofte steeds herhaald, zal er geen zonde zijn in u."
U moet voorzichting zijn over wat er over uw lippen gaat, want "wat over uw lippen gegaan is, moet gij stipt volbrengen. Gij hebt immers de Heer, uw God, volkomen vrijwillig een gelofte gedaan, die gij hebt uitgesproken met eigen mond" [Deut 23, 22-24]. Kohelt interpreteert deze orders van de Heer als volgt: "Heb je God een belofte gedaan, voer haar dan uit zonder uitstel. Hij houdt niet van dwazen. Wat je beloofd hebt moet je doen. Je kunt beter niets beloven dan een gedane belofte niet na te komen. Zorg ervoor dat je door je mond geen schuld op je laadt, om dan tegen de priester te zeggen dat het een vergissing was. Waarom zou je God kwaad maken en Hem het werk van je handen teniet laten doen?" [Prediker 5: 3-6]
We werden gekozen om Christus te volgen. Christus zelf was maagd en de bruidegom van de maagden, nederig, gehoorzaam, kuis en arm. Christus is een maagd en verkoos een maagd als Moeder en, zoals een zuivere lelie wordt hij bevonden en schept hij behagen in maagden. Dit is hoe de schrijver van de Apocalyps Hem aan ons voorstelt: "En ik zag en zie, het Lam stond op de berg Sion en met Hem honderdvierenveertigduizend, op wier voorhoofden zijn naam en de naam zijns Vaders geschreven stonden. En ik hoorde een stem uit de hemel als de stem van vele wateren en als de stem van zware donder. En de stem, die ik hoorde, was als van muzikanten, spelend op hun lieren. En zij zongen een nieuw gezang vóór de troon en vóór de vier dieren en de oudsten. En niemand kon het gezang leren dan de honderdvierenveertigduizend, de losgekochten van de aarde. Dezen zijn het, die zich niet met vrouwen hebben bevlekt, want zij zijn maagdelijk. Dezen zijn het, die het Lam volgen, waar Hij ook heengaat. Dezen zijn gekocht uit de mensen als eerstelingen voor God en het Lam. En in hun mond is geen leugen gevonden. Zij zijn onberispelijk." Hier is Christus het Lam en zij die Hem overal vergezellen zijn de maagden.
Bron: Zr. Lucia Dos Santos
Vertaling: Chris De Bodt
3. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 15]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Weet u waarom God, onze Vader, ons een vrije wil heeft geschonken. Vicka: Hij houdt van ons. Hij wil dat we ook van Hem houden, in ruil. Hij dient ons dag en nacht.
Janice: God is de dienaar van Zijn schepsels, de mensen? Vicka: Oh, ja! God is zo nederig. Hij dient ons met de zon die ons gezicht verwarmt en met de regen die onze dorst lest en met het kleinste zaad dat in de aarde wordt geplant en voor ons groeit van graan naar brood.
Hij is almachtig. Hij is de schepper van hemel en aarde, en Hij dient elk van ons, Zijn goede kinderen en Zijn slechte kinderen, dag en nacht. Hij geeft ons alles, de zon die ons gezicht verwarmt en de regen die onze dorst lest en het graan dat ons voedt. Hij geeft ons sterren, en de vissen en de vogels. Hij geeft ons liefde en vreugde en het lachen en we kunnen het allemaal gebruiken, en kiezen om Hem nooit te zien of te horen of Hem nooit te bedanken. Desalniettemin doet Hij voort met ons te zegenen terwijl we ons op de aarde bevinden. We kunnen Zijn aarde vervuilen en Zijn wouden verbranden en Zijn wateren vergiftigen en Zijn kinderen doden en toch blijft Hij ons dag en nacht roepen. Hij houdt van ons en zorgt en verlangt naar ons met een hart vervuld van geduld. Hij roept ons in de wind en de zoetheid van een bloem en in de woorden van Jezus en nu, voor de laatste keer, in de tedere stem van de Gezegende Moeder van Jezus.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
4. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 3]
De boodschappen van Maria als "de Vrouwe van Alle Volkeren"
"De Russen laten het zo niet," waarschuwt de Vrouwe. De onvrede over het uiteenvallen van de machtige Sovjet Unie zit bij de Russische machthebbers nog zeer diep. De wapenwedloop is weer opgestart. "Rusland zal alles met schijn doen," zegt ze nog. Ook dit kunnen we dagelijks in het nieuws volgen. Maar ook Amerika draagt schuld. "Dan wijst de Vrouwe op Amerika en gaat afkeurend met de vinger heen en weer, terwijl zij met ernstig gezicht zegt: "Speel uw politiek niet te ver uit!" Daarna laat zij mij tot tweemaal toe het kruis voelen dat ook zwaar over Amerika ligt." En ze waarschuwt: "Amerika en Rusland, dat komt naderbij." Wat niemand meer voor mogelijk hield, of ook nog houdt, is weer mogelijk geworden. De Vrouwe waarschuwde al 50 jaar geleden.
De Vrouwe wijst op de aardbol en zegt: "Zie toch over al deze landen. Nergens eenheid, nergens vrede. Alles spanning, alles angst. De Heer Jezus Christus laat dit toe. Zijn tijd zal komen. Eerst komt nog een tijd van onrust ... heidendom, godloochenaars, slangen, zij zullen eerst nog over deze wereld proberen te regeren." Rond die tijd zullen zelfs tussen Amerika en Europa conflicten uitbreken. De zieneres ziet ze naast elkaar liggen en ziet dan geschreven staan: "Economische oorlog, boycot, valutas, rampen ... dan zie ik het woord 'honger' staan en 'politieke chaos." De Vrouwe zegt: "Dit is niet voor uw land alleen, maar voor de gehele wereld." We kunnen het inmiddels dagelijks in het journaal volgen en zien aankomen.
De kans op vrede die het einde van de Koude oorlog bracht, dreigt de mensheid weer te verspelen. "In het Midden Oosten zal het beginnen. Ik zie nu een ronde koepel en krijg in mij: dat is de koepel van Jeruzalem." Ik hoor nu: "Om en nabij Jeruzalem zullen zware gevechten geleverd worden ... Sluit u allen aaneen, want de strijd begint. De poorten gaan open. De oosterse volken houden hun handen voor het gezicht in Jeruzalem. Ze zullen ach en wee klagen over hun stad. Er is een grote bron, waarin gij u allen kunt wassen."
Israël, Palestina, Libanon, Afghanistan, Irak, Iran ... Eigenlijk is het allemaal al begonnen. Uiteindelijk worden alle landen in de chaos meegesleept. De zieneres ziet het symbolisch uitgebeeld: "Dan zie ik blauwe en witte strepen door elkaar gaan en dan sterren. Het lijken net vlaggen. Daarna zie ik de sikkel en de hamer, maar de hamer gaat van de sikkel af en dat alles dwarrelt nu door elkaar. Dan zie ik een halve maan en een zon. Ook deze vlaggen gaan door de voorgaande beelden heen. Ten slotte komt er een soort springbok met grote horens die naar achteren lopen. Het lijkt me een Afrikaanse springbok. Die bok maakt geweldig grote sprongen over dat alles heen. Terwijl alles door elkaar draait, komt er aan de linkerkant een cirkel en daar doorheen draait de wereldbol. Daarna zie ik ineens een grote zonnewijzer. Ik hoor de Vrouwe zeggen: "de zonnewijzer is gekeerd."
Met dank aan Pater Peter Klos
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 8]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. U kunt het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 4: zondag 19 september: Calw - Bad-Buhau [140 km]
Het was zondag en dus gingen we op zoek naar een kerk om een misviering te kunnen bijwonen. De eerste kerk die we vonden was een evangelische kerk. Niet echt ons ding, maar een dorpje verder werden we verwelkomd door de kerkklokken die met veel kabaal duidelijk maakte waar we moesten zijn. Aangekomen aan de kerk zagen we op het papier, aan de poort, staan dat er om 10 uur een mis zou zijn. Maar wegens werken aan de kerk zijn we niet binnen geraakt. We waren die dag zonder GPS vertrokken. Dit ging goed tot twee dorpen verder in Rottenburg, waar we verloren reden door een wegomleiding wegens een dorpsfeest. Net buiten het dorp kwamen we terug op de juiste weg waar de Pol de eerste, en tevens ook enige, lekke band reed.
Door dit alles waren we een uur kwijt gespeeld dus zou onze rit die dag iets korter worden. Na 62 km. hebben we ons even aan de kant geparkeerd om onze honger wat te stillen.
Achter het dorpje Talheim kregen we een serieuze klim onder onze wielen geschoven. Na de afdaling kwamen we bij de Donau, die we in Rielingen overstaken. Tot in Bad-Buchau was het parcour nog lichtlopend.
In Bad-Buchau heb je naast een kuuroord ook nog een natuurreservaat, waar de natuur en de dieren hun vrije gang kunnen gaan. We hebben vele soorten vogels gezien. Zelfs ooievaars, wel zonder kindjes. Bij onze aankomst had René het stadje al lang verkend en voor we onder de douche sprongen maakte we eerst nog een foto van het kruis met O.L. Vrouw en Johannes.
s Avonds na het maal hebben we nog een extra rozenhoedje gebeden voor het slapengaan.
Verslag: Staf Druyts
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 67]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
De gelofte van kuisheid
V. Waartoe verplicht deze gelofte? A. Tot het verzaken aan het huwelijk en tot het vermijden van alles wat door het zesde en het negende gebod verboden is.
V. Is een fout tegen deze deugd een breken van de gelofte? A. Een fout tegen deze deugd is tegelijk een overtreding van de gelofte, want hier is geen verschil tussen de gelofte en de deugd, zoals er wel is bij de armoede en de gehoorzaamheid.
V. Is elke slechte gedachte zondig? A. Elke slechte gedachte is niet zondig, ze wordt het maar als bij de overweging van het verstand zich het welgevallen en de toestemming van de wil voegen.
V. Wat schaadt, buiten de zonde tegen de kuisheid, nog deze deugd? A. De vrijheid van de zintuigen, de vrijheid van de verbeelding en de vrijheid van de gevoelens, de vertrouwelijkheid en de zinnelijke vriendschappen brengen schade toe aan de deugd.
V: Hoe overwinnen we de bekoringen? A. De innerlijke bekoringen overwinnen we door aan de tegenwoordigheid van God te denken, en door zonder vrees te strijden. De uitwendige bekoringen overwinnen door de gelegenheden te vermijden. Er zijn in het algemeen zeven hoofdmiddelen: Eerst en vooral het bewaken van de zintuigen; de gelegenheden vermijden; de ledigheid vermijden; de bekoringen onmiddellijk verwijderen; zich afwenden van elke vriendschap, vooral de bijzondere vriendschap; de geest van versterving nastreven; alle bekoringen aan de biechtvader onthullen.
Daarbuiten zijn er nog vijf middelen om de deugd te bewaren: de nederigheid, de geest van gebed, de zedigheid, de trouw aan de regel, een oprechte verering van de Heilige Maagd Maria.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 67]
Derde Lezing: Over de verrijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Ik deel je een mysterie mee: In een oogwenk, bij het schallen van de laatste trompet [want de trompet zal schallen], zullen de doden duurzaam verrijzen. [I Cor 15].
Deel 1
Uit die passage en uit vele andere in de epistels van Sint Paulus vloeit voort dat het dogma van de verrijzenis van het vlees het uitgelezen en populair onderwerp was van de toespraken van de Apostel. Hij besprak ze met overtuiging in rechtszalen, synagogen en gezagscolleges van wijzen en filosofen in Griekenland. Voor Sint Paulus is die leer over de latere Verrijzenis de basis van onze hoop, de oplossing van het levensgeheim, het principe, de knoop en het einde van heel het christelijk stelsel. Zonder verrijzenis hebben de goddelijke en menselijke wetten geen sanctie en is de spiritualistische leer maar een ijdelheid. De enige wijsheid bestaat erin te leven als een beest: als de mens niet herleeft na de dood is de rechtvaardige die zijn eigen hart bestrijdt en zijn passies beteugelt gek. De martelaars die voor Christus eer geleden hebben en door de leeuwen in de amfitheaters verscheurd werden zijn dan slechts stuiptrekkers en dwalers [Cor 15,32]. Van zodra aanvaard wordt dat het menselijk lot beperkt is tot het huidige leven, dan schuilt het aardse geluk slechts in hoogst schaamteloos en verachtelijk materialisme. Het enig ware evangelie, de enige gezonde en redelijke filosofie is die van Epicurus die beknopt luidt: Manducemus et bibamus, cras enim moriemur.
Om de zielen van deze grove verleidingen af te leiden en ze te verheven tot betrachtingen, hun hemelse afkomst waardig, houdt de Apostel niet op deze grote waarheid te verkondigen en tegelijk trekt hij er de gevolgen met betrekking op het leven en het externe en interne beheer van de menselijke daden uit.
"Zie," zegt hij, "ik deel een mysterie mee. Waarlijk, we zullen allen verrijzen maar niet allen veranderd worden. Momenteel in een oogwenk, bij het trompetgeschal, want de trompet zal schallen, zullen de doden duurzaam verrijzen en zullen we veranderd worden. Want het vergankelijke lichaam moet duurzaamheid verwerven en het sterfelijk vlees moet onsterfelijk worden. En eens zover zal het geschreven woord waarheid worden: De dood is in haar overwinning opgeslorpt."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [3/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der Zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 197]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Attributen
Een pelgrimsstaf, een kalebas en een hoed. In de christelijke iconografie is de schelp het attribuut van Jakobus de Meerdere. Deze is bevestigd aan zijn hoed, mantel of knapzak. De Sint-jakobsschelp is hiernaar vernoemd. Ook wordt hij vaak afgebeeld als een pelgrim naar Santiago. met een staf, het attribuut van de pelgrim. Aan de hoed en op zijn borst draagt hij de pelgrimsschelp, die vanaf de twaalfde eeuw het teken van de pelgrim naar Galicië is.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 30]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Op 2 september zag ik Jezus nog gedurende een maaltijd in het huis van de Nazireeën. Zij raakten het onderwerp van de besnijdenis aan in verband met de doop.
Daar heb ik Jezus de eerste maal over dit teken van Gods Verbond met Abraham horen spreken, maar ik kan zijn woorden niet nauwkeurig herhalen. Wat Hij zei kwam hierop neer dat dit teken een reden van bestaan had die zou ophouden zodra Gods volk niet meer vleselijk uit de stam van Abraham, maar geestelijk uit de doop van de Heilige Geest geboren zou worden.
Van de Nazireeën zijn er zeer velen christen geworden, doch zij hielden zo streng aan het jodendom vast dat velen het aan het Christendom wilden verbinden, er mede vermengen en tot ketterij vervielen.
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3432 van 29/1/2011
Lieve zonen en dochtera, verlies het hart niet. Wees moedig. God is heel dicht bij u en u hebt niets te vrezen. Open uw harten en aanvaard de wil van God voor uw levens. Wees moedig en aanvaard uw ware opdracht als christenen. Getuig overal dat u tot de Heer behoort en dat de dingen der wereld niet voor u zijn. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd door uw lijden. Draai u niet om. Na de beproevingen zal de Heer komen en zult u worden beloond voor uw moed en geloof. De mensheid begeeft zich naar de afgrond van de vernietiging die de mensen met hun eigen handen hebben voorbereid. Aman zal sidderen. Het Oosten zal uit de bittere kelk van de pijn drinken. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [1850-1870]
Hoewel de situatie binnen de Kerkelijke Staat zich leek te stabiliseren, bleven [mede dankzij de aanwezigheid van de Franse troepen] revolutionaire bewegingen actief. De woede van de tegenstanders richtte zich daarbij niet alleen op de geestelijken, ook de Franse soldaten moesten het ontgelden, wat onder meer tot de Franse maatregel leidde dat alle opstandelingen die op straat opgepakt werden met een wapen ter plekke gefusilleerd mochten worden. Onder leiding van premier Camillo Benso di Cavour van het koninkrijk Sardinië werd de roep om eenwording van de Italiaanse gebieden in stand gehouden en werd door de regering een steeds sterker antiklerikaal standpunt ingenomen: zo werd in 1854 het bestaan van kloosters verboden.
Cruciaal werd de dubbelrol van de in 1852 tot keizer gekroonde Napoleon III Bonaparte. Tijdens een ontmoeting tussen Cavour en de Franse keizer in 1858 te Plombières werd een plan opgesteld voor een te voeren oorlog tegen Oostenrijk. Na de verdrijving van de Oostenrijkers kon het koninkrijk Sardinië zijn territorium uitbreiden, alsook delen van de Kerkelijke Staat inlijven door goedkeuring van de bevolking [via referenda] dan wel door verovering. Napoleon III bedong echter dat de pauselijke onafhankelijkheid in Rome en omstreken verzekerd moest blijven, gegarandeerd door de aanwezigheid van Franse troepen.
Op 4 juli 1859 werden de Oostenrijkse legers bij Magenta verslagen en kwamen Milaan en Toscane in handen van het koninkrijk Sardinië. Een opstand in Bologna werd vervolgens door koning Victor Emmanuel II aangegrepen om de orde in de stad te herstellen, waarna hij andere delen van de Kerkelijke Staat opriep referenda te houden.
De verontwaardiging bij Pius IX was groot, en hij besloot de koning te excommuniceren. Ook dreigde de paus met dezelfde straf voor iedereen die zou deelnemen aan een referendum. De eis van Victor Emmanuel dat ook de macht over Umbrië en de Marken aan hem werden overgedragen leidde ertoe dat Pius IX met hulp van een vrijwilligersleger, de "Zouavi Pontifici," de inname van de gebieden trachtte te voorkomen. Dit leger was tot stand gekomen door een oproep van Pius IX aan alle katholieke, ongehuwde jongemannen ter wereld om hem te helpen zijn wereldlijke macht te behouden. Onder deze vrijwilligers bevonden zich 1.634 Belgen en 3.181 Nederlanders. Het Nederlandse contingent was met name op de been geholpen door de pastoor van Oudenbosch en Willem Hellemons, die aan zijn inspanningen de bijnaam "Zouavenpastoor" overhield.
Vertaling: Mario Lossie
13. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 6
Hij zal alle volkeren bij zich roepen, verspreid uit alle landen en hen tot zijn volk maken, alsof ze zijn kinderen waren en hen beloven om hun land te herstellen en hun koninkrijk en land opnieuw te vestigen, en dit omdat hij door hen zou worden aanbeden als hun God.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 62: Fructus Jovis Juvabit [Jupiters vrucht zal helpen]
Julius II [1503-1513]
Echte naam: Giuliano della Rovere [Albisola Superiore, Savona, 5 december 1443 - Rome, 21 februari 1513]
Het niet naleven van het celibaat, waaraan een groot aantal kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders zich schuldig maakten, speelde tijdens het kardinaalschap van Giuliano ook een rol. Lucrezia Normanni werd het meest bekend. Uit de relatie met haar werd Felice della Rovere geboren, die tijdens de pontificaten van haar vader en zijn opvolgers Leo X en Clemens VII een opmerkelijke rol zou spelen. Felice della Rovere trad op verzoek van haar vader in het huwelijk met Giovanni Giordano Orsini, lid van de invloedrijke Romeinse familie.
Uit andere hoek kwamen later berichten, met name tijdens zijn pontificaat, dat Giuliano er homoseksuele relaties op na zou hebben gehouden.
Na de dood van Sixtus IV in 1484 speelde kardinaal Rovere een bedenkelijke rol bij de keuze van Innocentius VIII. Omdat hij zag dat zijn eigen kansen om paus te worden miniem waren, zorgde hij dat een paus gekozen werd die vermoedelijk een speelpop in zijn handen zou zijn. Na de dood van Alexander VI maakte hij weer veel kans als kandidaat, maar de zieke Piccolomini werd paus nog voordat hijzelf kans had om de stemmen van de kardinalen voor zich te winnen door steekpenningen en beloften, want het was het kortste conclaaf in de geschiedenis van de Pausen geweest.
Julius II gaf veel geld uit voor de bouw van prachtige paleizen en versterkingen. Voordat hij paus werd, was hij vader van drie dochters. Een van hen, Felice, gaf hij in 1506 ten huwelijk aan Giovanni Orsini.
De Latijnse spreuk [Fructus Jovis Juvabis] slaat op het wapen van de paus. Het draagt een eik, de heilige boom van Jupiter.
Chris De Bodt
22-02-2011
22 februari 2011
22 februari 2011
1. Bijzondere reeks: Het Celibaat [2/4]
Zij die een grote liefde koesteren voor de Heilige Moeder Maria hebben er geen enkel probleem mee. Toch vermelden de Corelio kranten [De Standaard, het Nieuwsblad, ...] dat er een kloof gaapt tussen de basis en de kerkhiërarchie. Alle Vlaamse pastoors hebben tussen eind december en eind januari een vragenlijst gekregen. 248 van hen [of ongeveer eenderde] heeft de lijst ingevuld. Bijna 70 procent van de pastoors zegt inhoudelijk niet op dezelfde lijn te zitten als Aartsbisschop Léonard. Naast de afwijzing van Léonard vallen ook de vooruitstrevende ideeën van de pastoors op, luidt het. Zo vindt 73,3 procent dat het celibaat maar beter afgeschaft kan worden.
Zuster Lucia Dos Santos, één van de zieners van Fatima, heeft hierover in haar boek "Fatima, in Lucia's eigen woorden," een heel mooi verslag gemaakt. Laat dit een hulp zijn voor alle gelovigen en priesters die twijfelen aan de ware wil van God en laat het hun geloof sterken zodat ze opnieuw Gods wil zouden volgen en hun twijfels zouden mogen verdwijnen.
Een andere persoon vroeg alleen de toestemming om naar huis te mogen gaan om afscheid te nemen van zijn familie. Jezus zei tegen hem: "Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God." [Lk 9, 62]. Een schriftgeleerde kwam op hem af en zei: "Meester, ik zal u volgen waarheen u ook gaat." Jezus zei tegen hem: "De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon kan zijn hoofd nergens te rusten leggen" [Mt 8, 19-20].
Deze gedeelten uit het Evangelie tonen de vereisten van Jezus voor hen die zich volledig willen toewijden aan Hem. Zij dienen alles achter zich te laten, alles op te geven dat materieel en aards is. Zij moeten verzaken aan het huwelijk en aan het krijgen van kinderen om zo God te kunnen volgen, door henzelf volledig aan Hem te wijden met geheel hun hart en dit voor de redding der zielen.
De vereistheid van de maagdelijkheid en het celibaat betekent niet dat het huwelijk op zichzelf niet goed zou zijn. Integendeel, het is een instelling die door God in het leven is geroepen en die Jezus Christus heeft verheven tot een sacrament. Noch betekent het dat het de Heer minder zou behagen om gehuwd te zijn en kinderen te hebben, daar zij de vruchten zijn van het sacrament en een zegen van God. Het betekent enkel dat, voor hen die geroepen en gekozen zijn voor een leven van totale toewijding aan God, de Heer andere vereisten en andere doeleinden heeft, omdat hun uiteindelijke bestemming anders is.
Bron: Zr. Lucia Dos Santos
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 14]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Vicka, ik heb gehoord dat gehoorzaamheid het merg is van ons geloof. Betekent dit dat de mensen aan Gods wetten en aan de woorden van Jezus moeten gehoorzamen in plaats van hun eigen perceptie te volgen van wat goed en kwaad is. Vicka: Onze eigen percepties van goed en kwaad komen dikwijls van ons zelf en niet van God. Het is daarom dat Hij ons Jezus heeft gezonden, die de waarheid is. Het is daarom dat de Gezegende Moeder ons altijd vertelt de Bijbel te lezen. Zij kent God, zij ziet God, ze is in staat om God perfect te gehoorzamen. Het is daarom is dat ze een perfecte moeder is, een perfecte zuster, dienares van God. Het is daarom dat ze bekwaam is om ons over God te onderrichten. Het is daarom dat zij het volmaakste voorbeeld is voor ons. Janice: Maar alle genaden, geschenken en gaven van Maria komen van God? Vicka: Alles komt van God. Hij zendt haar naar ons met boodschappen voor de ganse wereld. Zij die aan deze boodschappen beantwoorden zullen in de hemel komen.
Janice: Kunt u enige boodschappen van Onze Lieve Vrouw met ons delen? Vicka: Ja. De Gezegende Moeder wil dat wij, al de mensen op aarde, een vast vertrouwen hebben. Ze wil echt dat we bidden, niet alleen met onze lippen maar met ons hart.
Janice: Komt alle leven van God? Vicka: Ja, maar in het bijzonder de mensen. Wij zijn Zijn kinderen. Hij heeft ons een vrije wil gegeven. Daarom is het dat we verschillen van bomen of bloemen of vissen of vogels. We kunnen elke minuut kiezen of we God, onze Vader, gehoorzamen of niet. Geen enkel ander schepsel van God heeft die mogelijkheid.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 2]
De boodschappen van Maria als "de Vrouwe van Alle Volkeren"
Toch betekent echter dit nog geen vrede. De Vrouwe waarschuwt voor een nieuw afglijden van de mensheid in "verwording, rampen en oorlog." Ze hamert op de terugkeer naar God en zijn gerechtigheid. "Het is niet onder de mensen te vinden: gerechtigheid, waarheid en liefde." De zieneres ziet het Kruis midden in de wereld staan en de Vrouwe wijst ernaar. "Ik moet het opnemen, maar draai het hoofd om. Het is alsof ik de mensheid ben en het Kruis van mij afgooi." "Nee," zegt de Vrouwe "dat moet opgenomen en er middenin gezet worden ... eerst terug naar Hem, dan pas is het ware vrede."
De boodschappen schilderen een periode van toenemende verwording en rampen, uitlopend op een totale catastrofe, tenzij de mensheid omkeert. "Dan zie ik over Europa zware dikke wolken komen en daaronder grote golven die over Europa heen spoelen." De Vrouwe zegt: "Europa, wees gewaarschuwd. Dit is niet alleen een economische strijd. Het gaat erom de geest te bederven. Een politiek christelijke strijd..." De tijd waarin dit alles speelt is een tijd waarin het klimaat ons parten zal spelen. "De natuur verandert ook ... ramp op ramp, natuurrampen." Het is akelig herkenbaar geworden. "Meteoren, let daarop," zegt Ze ook. Het zal ook een tijd zijn van globalisering. "Dan zie ik in de verte allemaal oosterse volkeren. "Die zal Hij wakker roepen," zegt de Vrouwe. De Vrouwe voorziet een nieuwe tweedeling in de wereld als er geen verandering komt: "Ineens zie ik duidelijk Caïro en krijg een vreemd gevoel daarover. Dan zie ik allerlei oosterse volkeren: Perzen [Iraniërs], Arabieren etc... De Vrouwe zegt: "De wereld zal als het ware in tweeën verscheurd worden." Ik zie nu de wereld voor mij liggen en zie daar een grote scheur in komen, een barst die in kronkels dwars over de wereld loopt." De contouren hiervan worden in onze tijd zichtbaar. De Arabische wereld, Iran, Rusland en wellicht China aan de ene kant. Europa en Amerika aan de andere kant."
Met dank aan Pater Peter Klos
4. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 7]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 3: zaterdag 18 september: Rochenhausen - Calw [192.23 km]
Die dag waren we laat vertrokken, pas om 9h40. De Pol had zijn benen goed ingesmeerd om er een lap op te geven. Hij wou ze eens testen met bergop te rijden. Na een 20 tal kilometer zaten we nog maar twee km. van ons vertrek. Jawel, de GPS had ons nogmaals verkeerd gestuurd. Na 80 km. kwamen we in Freisbach aan waar we onze late middagstop hielden. Om 14 uur maakten we onze tweede start. Net voor de middag waren we al lachend door het stadje gereden. En wat doet men dan als men hier aan terug denkt? Inderdaad, terug lachen, en deze keer bleven we lachen tot in Lingenfeld. Hier moesten we voor de eerste maal onze weg vragen. De Pol vroeg aan verschillende mensen de weg en uiteindelijk wist iemand ons te vertellen hoe we moesten rijden om in Neudorf te geraken. Raar maar waar, deze persoon was zelf niet van daar.
Naar de brug over de Rijn moesten we al even hard zoeken als in 2007. Eenmaal aan de andere kant van de Rijn doorkruiste we Bruchsal om zo via Bretten en Pferzheim tot in Calw te fietsen, waar René ons al tegemoet kwam. Over een mooie fietspad reden we Calw binnen. De klim naar "camping Swarzwaldblick" was nog een pittig klimmetje.
Na het avondeten van patatjes met rode kool en stoofvlees zagen we nog twee motos met hoge snelheid tegen elkaar racen. Later die avond, na ons rondje, zochten we onze beddenbak op om te genieten van een welverdiende nachtrust.
Verslag: Staf Druyts
5. Geruchten over vlucht van Khadafi zwellen aan
Het is niet duidelijk waar de Libische leider Moammar Kadhafi zich momenteel bevindt. Het laatste gerucht, dat hij op weg is naar Venezuela, wordt ten stelligste ontkend in het Zuid-Amerikaanse land.
Nadat zender Al Jazeera eerder al meldde dat een militair vliegtuig betogers in Tripoli heeft beschoten, meldt ook de staatstelevisie dat er doden zijn gevallen. "De veiligheidsdiensten hebben bij een operatie verschillende saborteurs en terreurzaaiers gedood." Precieze informatie over het aantal slachtoffers en waar die vielen gaf de staatszender niet. Eerder vandaag trad de Libische minister van Justitie, Mustafa Mohammed Abud al-Jeleil, heeft zijn ontslag ingediend nadat bij de protesten afgelopen nacht meer dan zestig manifestanten de mond werden gesnoerd. In totaal kwamen al zeker 233 mensen om, anderen schatten het dodental op 300 à 400. Verschillende steden werden ondertussen veroverd door de oppositie.
Ondertussen zijn aan de oostkust van het land verscheidene steden in handen gevallen van Kadhafi's tegenstanders. Het gaat om onder meer Benghazi en Sirte, zo meldt mensenrechtenorganisatie IFHR.
Militairen hebben zich volgens IFHR-voorzitter Souhayr Belhassen bij de opstand aangesloten. Benghazi is een bolwerk van oppositie en Sirte is de geboortestad van Kadhafi, die al ruim veertig jaar aan de macht is. Andere getuigen stelden dat de politie uit de stad al-Zawiya is gevlucht. Getuigen spraken over chaotische stadstaferelen. "Er zijn de afgelopen twee dagen tussen aanhangers en tegenstanders van Kadhafi gevechten geweest en de politie is gisteren rond het middaguur de stad ontvlucht", zei een Tunesiër die vanuit Libië in de Tunesische grensstad Ben Guerdane arriveerde.
Sinds gisteren zijn alle winkels in al-Zawiya gesloten. Ook is een woning van Kadhafi in brand gestoken en zijn politieauto's gestolen. Een andere Tunesische getuige sprak over schietpartijen in de stad en drie doden die hij op straat had zien liggen. Openbare gebouwen worden er geplunderd.
De Libische krant Quryna meldde vandaag dat ook in de stad Ras Lanuf protesten zijn uitgebroken. In die stad aan de Middellandse Zee is een groot petrochemisch complex met een olieraffinaderij gevestigd. Volgens de krant hebben arbeiders en bewoners speciale commissies opgezet, die moeten voorkomen dat er schade aan de bedrijven wordt toegebracht.
In Malta komen ondertussen op spectaculaire wijze Libische vluchtelingen aan. Twee straaljagers landden vandaag onverwacht op het vliegveld van de Maltese hoofdstad Valletta. De piloten van de gevechtsvliegtuigen vroegen meteen politiek asiel aan. Zij stelden dat ze de opdracht hadden gekregen, betogers in de stad Benghazi te bombarderen.
Eerder op de dag waren al twee burgerhelikopters met in totaal zeven mensen aan boord in Valletta geland. De helikopters zouden geen toestemming hebben gehad om het Libische luchtruim te verlaten. De identiteit van de inzittenden is nog niet bekend, aldus de Times of Malta.
De toespraak die Khadafi's zoon, Saif Al-islam, vorige week had gehouden op de Libische staatstelevisie, waarin hij dreigde met het inzetten van harde middelen tegen de "oproerkraaiers," heeft een omgekeerd effect gehad en alleen maar olie op het vuur gegooid.
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 66]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
De deugd van armoede
Dit is een evangelische deugd, die het hart neigt zich te bevrijden van de gehechtheid aan tijdelijke zaken. Op grond van zijn gelofte is de religieus daar streng toe verplicht.
V. Wanneer zondigt men tegen de deugd van armoede? A. Als men iets in tegenspraak met deze deugd verlangt. Als men zich hecht aan iets en als men overbodige dingen gebruikt.
V. Hoeveel en welke zijn de graden van armoede? A. Er zijn in de praktijk vier graden van armoede volgens de professie: over niets beschikken zonder de toestemming van de overste [de strikte materie van de gelofte]; het overbodige vermijden, zich tevreden stellen met het noodzakelijke [daarin bestaat de deugd]; zich vrijwillig tevreden stellen met het minste, wat betreft de cel, de kledij, het voedsel, enz. er een innerlijke tevredenheid bij ondervinden; zich verheugen om een tekort. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 66]
Derde Lezing: Over de verrijzenis van het vlees en het universeel oordeel
Ik deel je een mysterie mee: In een oogwenk, bij het schallen van de laatste trompet [want de trompet zal schallen], zullen de doden duurzaam verrijzen. [I Cor 15].
Deel 1
De wereld moet een einde hebben en dat einde zal niet komen vooraleer de antichrist verschenen is.
Het protestantisme en het ongeloof verwerpen de persoonlijkheid van de qntichrist, ze aanzien hem maar als een legende, een allegorisch en ingebeeld wezen. Of nog, ze zien die zondige mens, door Sint Paulus aangekondigd, maar als de leider van de antichristelijke strijd, de coryfee en de messias van de vrijmetselarij en de sekten en geroepen om de beschaving ten top te voeren door ze voorgoed te bevrijden van de duisternis van het bijgeloof, namelijk door op de hele aarde elke positieve godsdienst en geopenbaard geloof af te schaffen.
Maar, onder de waarheden die betrekking hebben op het einde van ons lot in de tijd, is er een die de menselijke passies bijzonder mishaagt, die het rationalisme en de vrijdenkerij steeds hard bestrijden en het mikpunt uitmaakt van hun meest listige drogredenen en hun meest gewaagde ontkenningen. Deze zo roemrijke en troostende leer voor ons mens-zijn is deze van de latere verrijzenis van ons lichaam. Eens onderzoekt de ongelovige wetenschap hoe deze leer te verstikken onder spot en sarcasme, zoals Sint Paulus onderging in Athene, dan verbleekt ze en wordt door angst overvallen zoals het gerecht van geldschieter Felix meemaakte: Disputante autem illo... de judicio futuro, tremefactus Felix respondit... Vade: tempore autem opportuno accersam te.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [2/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk in een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 196]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Iconografie
Als martelaar: een zwaard: het instrument van zijn onthoofding; een palmtak: een martelaar die zijn leven verliest omwille van zijn geloof, zal een blijde intrede houden in het hemelse Jeruzalem.
Als strijder tegen de Moren: een zwaard in de opgeheven hand en gezeten op een [steigerend] paard: zo zou hij in de slag van Clavijo [844] aan de Spanjaarden verschenen zijn en hen de overwinning bezorgd hebben [zelden buiten Spanje].
Als patroon van de pelgrims: een schoudermantel, een brede hoed en een reisstaf, al dan niet met kalebas, en natuurlijk de Sint-Jacobsschelp. Jacobus is vooreerst patroon van de pelgrims. Bij de beroepsgroepen wordt Jacobus de Meerdere vereerd door arbeiders, apothekers, hoedenmakers en soldaten. Jacobus wordt aangeroepen bij reuma. Jacobus de Meerdere is patroon van de stad Den Haag.
Vertaling: Broeder Joseph
10. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 29]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Ik heb er over nagedacht wie onder de apostelen ik kende, die zo treffend op hen geleek. Het viel me eindelijk te binnen dat het Paulus was, die, toen hij nog een Christenvervolger was, zijn haar en kledij droeg zoals deze deze Nazireeën. Ook daarna zag ik hem nog met de Nazireeën: hij was een van hen. Zij lieten hun haar groeien totdat hun belofte voleindigd was. Dan sneden zij het af en verbrandden het in een vuur tot een offer. Zij offerden ook duiven. De een kon de belofte van de ander volbrengen. Jezus vierde hier de sabbat met hen.
Jizreël is door een gebergte van Nazareth gescheiden. Niet ver van hier is er een bron,waarbij Saul eenmaal met zijn leger gekampeerd lag.
Jezus sprak op de sabbat over de doop van Johannes. Bij zijn leringen kwamen uitspraken voor als deze: de godsvrucht is schoon, maar de overdrevenheid gevaarlijk ; de wegen tot de zaligheid zijn niet allemaal dezelfde, doch zeer verschillend ; de afscheiding tot een gemeente kan gemakkelijk tot een sekte aanleiding geven en ontaarden en dan ziet men hooghartig op de arme, zwakke broeders neer, die hen niet bijhouden kunnen en nochtans door hen, de sterkeren, moeten geholpen moeten.
Deze waarschuwing was hier zeer nodig,want aan de uitkanten der stad woonden er mensen die zich met de heidenen vermengd hadden. Daar nu de Nazireeën zich afgezonderd hielden, waren die mensen zonder leiding en aanmoediging aan hun lot overgelaten. Jezus bezocht ook die schamele lui in hun woningen en nodigde hen uit tot zijn prediking waarin Hij hun sprak over de doop.
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3431 van 25/1/2011
Lieve zonen en dochters, u bent in Mijn Onbevlekte Hart en u hebt niets te vrezen. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Wat er ook moge gebeuren, zet geen stap terug. Blijf op het pad dat Ik u heb aangewezen. Ik ken uw noden en Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Hij houdt van u en wacht op u met open armen. Vergeet niet uw onmetelijke waarde in de ogen van God. Het was juist uit liefde voor u dat Mijn Zoon Jezus zichzelf gaf om het gewicht van het kruis op te nemen. God is gehaast. Nu is het de tijd voor uw terugkeer. Ik vertel u dit om u geen angst in te boezemen, maar om u te waarschuwen voor wat gaat komen. Kalamanta zal ogenblikken van pijn beleven. De dood zal komen uit de diepten en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [De ommekeer van 1848]
Dat Pius er niet voor gekozen had om in 1849 zelf direct terug te keren naar Rome, vond zijn oorzaak in de, naar Pius mening, halfslachtige opstelling van de Fransen inzake het herstel van de pauselijke macht. Dat de paus opnieuw als staatshoofd moest worden erkend was bedoeld als handreiking naar de Franse geestelijkheid. De Franse regering drong er echter op aan dat het bestuur verder geliberaliseerd zou worden. Het toezicht zou in handen van de Fransen moeten liggen. Pius was door zijn verbanning een tegenstander geworden van elke vorm van modernisering van het bestuur. Hij beschouwde de Franse reactie als een toenaderingspoging tot de revolutionairen, die hij slechts kon afwijzen.
Op 12 april 1850 keerde Pius uiteindelijk terug in Rome en besloot zijn intrek te nemen in het Apostolisch Paleis in het Vaticaan. Het driemanschap werd ontbonden en de uitvoerende macht kwam opnieuw in handen van kardinaal Giacomo Antonelli
Vertaling: Mario Lossie
13. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 5
"Dan," zei Mozes, "is een welp van de leeuw," en door de stam van Dan te vernoemen, maakte hij duidelijk dan de antichrist uit deze stam zal voortkomen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 62: Fructus Jovis Juvabit [Jupiters vrucht zal helpen]
Julius II [1503-1513]
Echte naam: Giuliano della Rovere [Albisola Superiore, Savona, 5 december 1443 - Rome, 21 februari 1513]
Julius II was paus van 31 oktober 1503 tot aan zijn dood. Hij was de oudste zoon van Raffaelo della Rovere en Theodora Manerola, een vrouw van Griekse afkomst. Zijn vader, een visser maar later ook genoemd als senator van Rome, was de jongere en enige broer van Francesco della Rovere, de in 1471 gekozen paus Sixtus IV. De familie della Rovere behoorde tot de verarmde adel, woonachtig in het Noord-Italiaanse Ligurië. Een andere tak van de familie was woonachtig in Piemonte. Het aanzien en de rijkdom van de familie zou door het nepotisme van Francesco in zijn hoedanigheid als paus snel toenemen, iets wat Giuliano tijdens zijn pausschap [zij het in mindere mate] zou voortzetten.
Hoewel Giuliano aanvankelijk werd opgeleid voor een commerciële loopbaan trad hij in 1468, in navolging van zijn oom, toe tot de orde der Franciscanen. Francesco nam de begeleiding van zijn neef bij zijn studie in Perugia op zich. Aangenomen wordt dat Giuliano in Perugia de studies burgerlijk en kerkelijk recht volgde. Later stuurde Giuliano's oom hem naar een klooster in La Pérouse, waar hij een aanvullende scholing ontving. Na zijn studies zou hij de orde als novice verlaten en seculair geestelijke worden, waardoor hij zich niet hoefde te onderwerpen aan de strenge kloosterregels, waaronder de gelofte van armoede en het naleven van het celibaat.
Chris De Bodt
21-02-2011
21 februari 2011
21 februari 2011
1. Bijzondere reeks: Het Celibaat [1/4]
Zij die een grote liefde koesteren voor de Heilige Moeder Maria hebben er geen enkel probleem mee. Toch vermelden de Corelio kranten [De Standaard, het Nieuwsblad, ...] dat er een kloof gaapt tussen de basis en de kerkhiërarchie. Alle Vlaamse pastoors hebben tussen eind december en eind januari een vragenlijst gekregen. 248 van hen [of ongeveer eenderde] heeft de lijst ingevuld. Bijna 70 procent van de pastoors zegt inhoudelijk niet op dezelfde lijn te zitten als Aartsbisschop Léonard. Naast de afwijzing van Léonard vallen ook de vooruitstrevende ideeën van de pastoors op, luidt het. Zo vindt 73,3 procent dat het celibaat maar beter afgeschaft kan worden.
Zuster Lucia Dos Santos, één van de zieners van Fatima, heeft hierover in haar boek "Fatima, in Lucia's eigen woorden," een heel mooi verslag gemaakt. Laat dit een hulp zijn voor alle gelovigen en priesters die twijfelen aan de ware wil van God en laat het hun geloof sterken zodat ze opnieuw Gods wil zouden volgen en hun twijfels zouden mogen verdwijnen.
Het is het geloof dat onze stappen zal leiden tot zelfontkenning en ons zal helpen om de andere zelfverzakingen te aanvaarden die Christus van ons allen vereist als we Hem willen volgen in de keuze die Hij zich voor ons verwaardigd heeft: "Wie Mij volgt, maar niet breekt met zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters, ja zelfs met zijn eigen leven, kan niet Mijn leerling zijn. Wie niet zijn kruis draagt en Mij op Mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn [...] Zo geldt ook voor jullie: wie geen afstand doet van al zijn bezittingen, kan Mijn leerling niet zijn. Zout is iets goeds. Maar als ook het zout zijn smaak verliest, hoe kunnen we het dan zijn kracht teruggeven? Ook voor de bemesting van de grond is het niet meer bruikbaar, dus wordt het weggegooid. Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren!" [Lc 14: 26-27 en 33-35].
Deze woorden van Jezus die ik zojuist heb aangehaald betekenen niet dat God van ons verlangt dat we onze familieleden zouden haten en verachten. Dit kan de bedoeling niet zijn want, op andere plaatsen in het Evangelie, beveelt Hij ons om hen lief te hebben. Wat Hij verlangt van hen die hun leven toewijden aan Hem is dat ze de geneugten van het leven zouden opofferen met hun families, dat ze de goede dingen van het leven zouden opgeven, het recht op het huwelijk, om kinderen te hebben, omdat zij die gehuwd zijn en kinderen hebben deze nooit zullen verachten of alleen laten. Verder zegt Onze Heer: "Zij kunnen Mijn volgelingen niet zijn." Als ze Zijn volgelingen niet kunnen zijn, hoe kunnen ze dan Zijn priesters en onderrichters zijn van Zijn volk? Hoe kunnen ze mensen zijn die zich volledig toewijden aan Zijn liefde en Zijn dienst?
Op een dag vroeg de Heilige Petrus aan Onze Heer wat de beloning is voor hen die alles achterlaten om Hem te volgen. Dit was Jezus antwoord: "En ieder die broers of zusters, vader, moeder of kinderen, akkers of huizen heeft achtergelaten omwille van Mijn naam, zal het honderdvoudige ontvangen en deel krijgen aan het eeuwige leven" [Mt 19, 29]. Jezus belooft het eeuwige leven aan hen die alles opgeven om voor Hem te leven, het recht om te huwen en kinderen te hebben, inbegrepen. Zijn woorden tonen duidelijk de nood aan van waarden als armoede en kuisheid, in het bijzonder aan de status van het celibaat. Iemand van het volk die de Heer had gevraagd om Hem te volgen vroeg de toelating om eerst zijn vader te mogen begraven, maar Jezus zei tegen hem: "Laat de doden hun doden begraven, maar ga jij op weg om het koninkrijk van God te verkondigen." [Lc 9: 60].
Bron: Zr. Lucia Dos Santos
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 13]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Hoe? Vicka: We hebben de Geboden. We hebben de Bijbel. We hebben het gebed. Ik ben er nooit zeker van dat ik Gods wil doe, maar ik probeer het.
Janice: Helpt de Gezegende Moeder u ? Vicka: Ze leert me om meer en meer van God te houden. Het is enkel door de liefde dat we Gods wil kunnen navolgen.
Janice: Waarom? Vicka: Gods liefde is sterker dan al het kwade in de wereld, dan al de verleidingen in de wereld. Onze liefde is zwak. Als Gods liefde ons leidt, kunnen we in vrede en vreugde leven, zelfs in het midden van het grootste lijden en de grootste verleiding.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Medjugorje: Vicka Ivankovics bezoek aan Ierland
Meer dan 2.000 gelovigen waren aanwezig in de RDS-Hall in Dublin, vorige week. Vicka hield er een toespraak over de verschijningen en de boodschappen van Maria te Medjugorje. Velen zegden dat ze in de zaal de aanwezigheid van Onze Lieve Vrouw konden voelen. Vicka was de oudste van zes kinderen en was 16 jaar toen zij voor het eerst een ontmoeting had met Onze Lieve Vrouw van Medjugorje op 25 juni 1981. Sinds die dag krijgt Vicka nog steeds een dagelijks bezoek van de Gospa.
Vicka over de verschijning van deze avond
En jà, de verschijning van vandaag was ook voorzien in het programma. "Als ik neerkniel," zei Vicka, "zult u weten dat de Heilige Maagd Maria werkelijk onder ons is." Vicka vervolgde: "We moeten bidden tot God voor dit geschenk, voor deze pijn, voor deze smart en voor de kracht om door te gaan met dit geschenk."
"Deze avond was Maria erg gelukkig en elke nacht dat Zij komt begroet Zij Haar Zoon, Jezus. De belangrijkste boodschap is gebed, vrede, bekering, de biecht en het vasten," aldus Vicka.
Na het programma werd Vicka overrompeld door de massa gelovigen. Kathleen Dougan vertelde aan The Irish Times: "Zij raakte mijn Rozenkrans aan. Ik ben gelukkig en ik kan Haar nog steeds voelen." Gráinne Levers zei: "Vicka had haar verschijning hier in de zaal en ondanks dat de zaal tot de nok vol zat, kon je een naald horen vallen. Ik kon Maria's aanwezigheid voelen."
Late Late Show
Het is niet Vicka's gewoonte, maar zij was als gast van Ryan Tudbridy aanwezig in de Late Late Show op de Ierse televisie. Manuela Spinelli zorgde voor de vertaling. Ryan Tudbridy zal veel toegevingen hebben moeten doen, want de zieners hebben hun eigen kanalen en zij moeten het absoluut niet hebben van de sensatie die programmamakers gewoonlijk rond dergelijke onderwerpen maken.
4. Bijzondere reeks: De Vrouwe van Alle Volkeren [aflevering 1]
De boodschappen van Maria als "de Vrouwe van Alle Volkeren"
Het is 25 maart 1945. Een jonge Amsterdamse vrouw, Ida Peerdeman, zit met haar drie zusters geschaard rond de potkachel. Ook de kapelaan van de parochie, Pater Frehe, is op bezoek. Terwijl ze druk met elkaar in gesprek zijn, gebeurt er plotseling iets heel vreemds. Ida ziet een overweldigend licht verschijnen. Haar omgeving lijkt niet meer voor haar te bestaan. Uit het licht ziet ze een prachtige vrouwelijke gestalte tevoorschijn treden, die tot haar begint te spreken. Het is de eerste in een reeks van 56 verschijningen, die zouden duren tot 1959. De gestalte noemt haar naam: "Ik ben de Vrouwe, Maria, Moeder van alle Volkeren." Ze zegt gezonden te zijn door de Vader en de Zoon om de mensheid te helpen. Ze waarschuwt de wereld voor een afglijden in "verwording, rampen en oorlog" en het gevaar van een "derde wereldcatastrofe." Ze wil de volkeren hiervoor bewaren en ontvouwt haar reddingsplan. De boodschappen beginnen met enkele sociale en politieke voorzeggingen. Deze verkrijgen juist in onze tijd een verbluffende actualiteit en worden steeds meer herkenbaar. De kern is evenwel geestelijk en wijst een weg naar redding en naar een nieuwe komst van de heilige Geest.
De Tweede Wereldoorlog loopt ten einde als de Vrouwe voor de eerste keer verschijnt. Ze kondigt aan dat de oorlog in mei zal zijn afgelopen. Ze toont de rozenkrans en spoort aan om vol te houden in het gebed. Dan richt ze haar blik naar de verdere toekomst. De zieneres krijgt een beeld van de uittocht van de Joden uit Egypte en hoort: "Maar Israël zal herrijzen." In 1948 wordt inderdaad de onafhankelijke staat Israël uitgeroepen. De voorzegging gaat evenwel gepaard met een vermaning over de wijze waarop het volk van Israël het land in bezit neemt en de rechten van het Palestijnse volk miskent: "En Jahweh schaamt zich over zijn volk." Het is helaas herkenbaar geworden.
Dan ziet de zieneres in China een rode vlag. Vier jaar later, in 1949, wordt na een hevige burgeroorlog de communistische Volksrepubliek China uitgeroepen. Even later, ook nog in 1945, wordt haar de maanlanding getoond. "De Vrouwe wijst me naar iets en ik zie duidelijk de maan voor me. Er komt iets aangevlogen. Ik zie het op de maan komen." In verschillende beelden wordt haar de tijd van de Koude Oorlog en het ijzeren gordijn getoond, maar ook de val ervan. Daarna wijst de Vrouwe op een dikke lijn in Duitsland en zegt: "Europa is in tweeën verdeeld. Ik haal die lijn met een greep weg."
Met dank aan Pater Peter Klos
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 6]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 2: vrijdag 17 september Ahrdorf - Rochenhausen [199.21 km]
Eenmaal over de Moesel stond er nog één opstakel tussen ons en ons middagmaal. Een stevige klim van vier km. gevolgd door twee km. vals plat. Na dit verwerkt te hebben hadden we er 131 km opzitten en konden we aan onze boterhammen met spek en eieren beginnen.
Heel onze rit was uitgestippeld op een GPS voor fietsen. Daarom dachten we dat de rest van de dag lichtlopen zou zijn. We begonnen dus rustig richting Rockenhaussen te fietsen, waar enkele kilometers van het parcour een camping lag waar we zouden overnachten. Maar de GPS voor fietsen bleek iets minder geschikt te zijn voor koersfietsen. Zo bleek toch toen we plots over een weg moesten met gemalen keien. Na een 200 tal meter stonden we tussen de windmolens maar we dachten snel terug op goede weg te zitten. Het duurde niet lang of we stonden met onze fietsen midden in een wei. De GPS wees ons naar links waar een, in onbruik geraakt, karrenspoor lag en we letterlijk het bos indoken. In een gevaarlijke afdaling, waar al onze kennis over remmen werd getest, schoven we meer dan naar beneden rijden. Zelfs een ezel met kar zou zich bedenken om hier af te dalen en, na in het gras te zijn beland, wij ook. We zijn dan ook maar te voet verder gegaan. De Pol noemde deze weg "het ezelspad," maar wie waren nu eigenlijk de ezels?
Het moest Onze Lieve Vrouw wel zijn geweest die ons heeft geholpen had om zonder stukken beneden te komen. In Meischeim kregen we nog een drie km. lang verraderlijk klimmetje voorgeschoteld van een 13%. Door het ezelspad waren we laat en René kwam ons al tegemoet. Zo kwam het dat we niet met zn tweeën maar met drieën richting camping fietsten.
Net zoals het weer was ook de camping geweldig. Na een heerlijk bord spaghetti en ons rondje, konden we gaan slapen.
Verslag: Staf Druyts
6. Midden-Oosten: Onlusten breiden zich verder uit
Na de jasmijnrevolutie in Tunesië en de daaropvolgende revolutie van Egypte, lag het in de lijn der verwachting dat de onlusten zich verder zouden uitbreiden. Er waren al tekenen aan de wand èn, heel belangrijk, deze onlusten zouden wel eens kunnen uitdraaien op het eerste geheim van Medjugorje, waarvan Mirjana Dragicevic zei: "Het is een opschudding in een regio van de wereld." Een overzicht:
Libië: huurlingen schieten in het wilde weg
De manifestanten in Libië, die het aftreden van kolonel Mouammar Kadhafi eisen, zouden Benghazi, de tweede grootste stad van het land, nagenoeg volledig hebben overgenomen. "De veiligheidstroepen worden intussen steeds gewelddadiger in hun pogingen om het protest in te dijken. Huurlingen schieten in het wilde weg en trachten zelfs huizen binnen te breken," zegt een getuige. Volgens de oppositie controleren de manifestanten intussen de volledige stad en de luchthaven. In een poging om de betogers te verdrijven heeft het leger zaterdagochtend een charge uitgevoerd op een groep die zich voor de rechtbank van Benghazi had verzameld.
Volgens Human Rights Watch (HRW) kwamen vrijdag minstens 35 mensen om in de oostelijke stad. De meesten onder hen werden neergeschoten door de veiligheidstroepen. Het leger zou ook het vuur hebben geopend tijdens begrafenissen van slachtoffers die eerder op de week om het leven kwamen. De voorbije drie dagen vielen al zo'n 200 slachtoffers.
"Door de straten lopen gewapende Afrikaanse huurlingen," vertelde Fahri Makhlof, die in Benghazi woont, zaterdag aan Belga. "Ze schieten iedereen neer die ze in het vizier krijgen." Volgens de bevolking van de tweede grootste stad van Libië worden de huurlingen betaald door het regime. "Het loopt volledig uit de hand," aldus Makhlof. "Ze proberen zelfs huizen binnen te dringen om ook daar iedereen te doden. De politie is nergens meer te zien."
Na de succesvolle volksopstanden in Tunesië en Egypte proberen betogers in Libië nu het veertig jaar durende bewind van kolonel Moammar Kadhafi te beëindigen. Het gaat om de grootste protesten sinds Kadhafi aan de macht is. Zo nam De permanente vertegenwoordiger van Libië bij de Arabische Liga gisteren ontslag om zich te vervoegen bij de revolutie in zijn land. Abdel Moneim al-Honi wil mee gaan protesteren tegen het geweld dat wordt gebruikt tegen de manifestanten. "Ik heb mijn ontslag aangeboden om te strijden tegen de repressie en het geweld dat wordt gebruikt", zegt al-Honi. "Ik vervoeg de rangen van de revolutie." Kadhafi zelf heeft nog geen enkele verklaring afgelegd sinds het begin van de protesten.
Bahrein: Betogers nemen het Parelplein weer in
In de Golfstaat Bahrein hebben duizenden betogers zaterdag het Parelplein in de hoofdstad Manamah weer ingenomen. Kroonprins Salman bin Hamad Al-Khalifa had het leger en de oproerpolitie eerder opdracht gegeven zich terug te trekken.
Met de terugtrekking lijkt het soennitische koningshuis, dat eerder keihard optrad tegen de overwegend sjiitische betogers, gevolg te geven aan de druk van het Westen om gematigder te reageren op de protesten. Of dat voldoende is om de rust in het land te doen weerkeren valt te betwijfelen: veel betogers willen nu af van het hele koningshuis.
Algerijë: protest gaat door
Op het 1 Mei-plein in het centrum van Algiers was er zaterdag een indrukwekkende politiemacht op de been, nu de Algerijnse oppositie opnieuw heeft opgeroepen tot een protestmars tegen het heersende regime. Vorige zaterdag verhinderden de ordetroepen al een eerste protestmars van de overkoepelende oppositiebeweging CNCD.
"Het plein is volledig omsingeld en zowat elke vierkante meter ervan is ingenomen door de ordetroepen," aldus fotografen van persagentschap AFP. Doel van de manifestanten is om een protestmars te houden tot aan het Martelaarsplein, zo'n vier kilometer verderop.
Jemen: President Ali Abdullah Saleh moet aftreden
Voor de universiteitsgebouwen in de Jemenitische hoofdstad Sanaa hebben een vijfhonderdtal manifestanten zich zaterdag alweer verzameld in een poging president Ali Abdullah Saleh tot aftreden te dwingen. Even verderop waren er een honderdtal regeringsgezinden op de been.
Al voor de negende dag op rij vragen de manifestanten in Jemen het vertrek van de president, die intussen ruim 32 jaar aan de macht is. Vrijdag nog kwamen vijf mensen om bij protesten. Er vielen ook tientallen gewonden.
Marokko: jongeren massaal op straat
Via sociale websites worden de jongeren opgroepen om te protesteren in de grote steden Casablanca, Marrakesh, Rabat en Tangier. Op 1 mei goot Issan Nadir benzine over zich en stak zichzelf in brand. Hij voelde zich geïnspireerd door Muhammed Bouazizi, die half december, door een zelfmoordpoging het vuur aan de lont stak voor de Jasmijnrevolutie in Tunesië. Mohammed Bouazizi was een gewone Tunesische jongen met een universitaire opleiding. Na zijn afstuderen kon hij geen werk vinden. Omdat hij inkomsten nodig heeft, gaat Bouazizi op straat groenten en fruit verkopen. Bij een controle neemt de politie zijn spullen in beslag, omdat hij geen vergunning heeft. Dat drijft hem tot de wanhoop. Op 17 december overgiet hij zichzelf met benzine en steekt zichzelf in brand. Bouazizi belandt op de intensive care met ernstige brandwonden. Hij is op 4 januari overleden.
Issan Nadirs zelfmoordpoging is een afspiegeling van deze van Muhammed Bouazizi. Beiden vonden geen werk en waren ongeveer even oud, respectievelijk 27 en 26 jaar. Nadir voerde zijn wanhoopsdaad uit vóór het ministerie van Onderwijs in Rabat, de hoofdstad van Marokko. Gelukkig waren omstaanders er vlug bij, zodat de gevolgen niet zo erg zijn als voor Muhammed. Nadir is thans herstellende, maar wil voorlopig niemand zien.
Maar Nadir is niet de enige betoger in Marokko die zichzelf in brand stak. Vorige week liet de 26-jarige Mourad Raho het leven en er zijn minstens vijf andere gevallen gekend van een gelijkaardige wanhoopsdaad. De komende weken worden ongetwijfeld een uitdaging voor Koning Mohammed VI.
Jordanië: Acht gewonden
Duizenden Jordaanse demonstranten hebben vrijdag in verschillende steden in het koninkrijk opgeroepen tot het aftreden van de regering. De demonstranten zijn woedend over de zwakke economie en het gebrek aan democratische hervormingen. In de Jordaanse hoofdstad Amman zijn er acht gewonden gevallen toen het tot een aanvaren kwam tussen betogers en de politie.
Eerder deze week ging de bevolking ook al de straat op. De oppositiebeweging die de demonstratie van vrijdag organiseerde, zei druk op de regering te blijven zetten totdat premier Samir Rifai en zijn collega's aftreden.
Djibouti: Politie opnieuw slaags met demonstranten
In de buitenwijken van Djibouti zijn de ordetroepen opnieuw slaags geraakt met manifestanten die het regime van president Ismaël Omar Guelleh van de macht willen verdrijven. Ook eerder braken er al onlusten uit na een grote bijeenkomst van de oppositie in de hoofdstad.
Ook is de spanning te snijden tussen Israël en Iran, nadat eerder deze week, de Egyptische autoriteiten de toelating verleenden dat twee Iraanse oorlogsschepen, de fregat Alvand en het bevoorradingschip Kharq, door het Suez-kanaal mochten varen. Israël is erg bezorgd over deze toegeving, die ze "een daad van provocatie" noemen. Ook de opstand in Egypte kan terug oplaaien, omdat de demonstranten vrezen dat het leger gewoon een marionet aan de macht zal brengen, waardoor de toestand status-quo blijft en de opstand opnieuw kan heropflakkeren.
7. Volgt China?
In verschillende steden in China heeft zich een aanzienlijke politiemacht ontplooid, nadat via het internet een oproep verspreid was om op straat te komen tegen het politieke regime. Op sommige plaatsen kwamen enkele honderden demonstranten samen, maar de politie wist hen steeds spoedig uit elkaar te drijven. Verschillende mensen werden opgepakt.
"We sporen de werklozen en de slachtoffers van gedwongen uitzettingen aan om deel te nemen aan manifestaties, slogans te roepen en vrijheid, democratie en politieke hervormingen te eisen", luidt een van de berichten. In totaal werd opgeroepen om in 13 steden de straat op te trekken. De berichten werden vermoedelijk online gezet door dissidenten in het buitenland.
Op een plein in Shanghai kwam uiteindelijk een honderdtal mensen samen, net als bij een fastfoodrestaurant in Peking. Zij konden snel uit mekaar gehaald worden.
8. De "politieke correctheid" van de Media
Mohammed Hosni Said Moebarak was van 1981 tot 2011 president van Egypte. Na een carrière binnen de Egyptische luchtmacht werd Moebarak in 1975 benoemd tot vicepresident onder president Anwar Al-Sadat. Toen deze in 1981 werd doodgeschoten, volgde Moebarak hem op als president. Moebarak hield de politiek van zijn voorganger aan: pro-westers en de Israëlieten niet te veel voor het hoofd stoten.
Omwille van deze houding heeft de Westerse pers, president Moebarak, nooit als een dictator bestempeld. Integendeel Moebarak was voor hen een goede president die de situatie in Egypte duidelijk onder controle had. Het is pas met de revolutie van 2011 en nadat de Amerikanen hem aanspoorden om een stap opzij te zetten dat de pers begon met hem een "dictator" te noemen. Er zullen zeker wel Westerse belangen achter deze bocht van 180 graden gelegen hebben.
Trouwens, hebt u ooit in de pers al gelezen dat Fidel Castro een dictator is? Absoluut niet. Hij wordt steevast de "de Cubaanse leider" genoemd en dit om de linksgezinden niet voor het hoofd te stoten.
9. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 65]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften
De gelofte van armoede
De gelofte van armoede is een vrijwillig verzaken aan het recht op bezit of op het gebruik van dit bezit, met het doel God te behagen.
V. Welke dingen hebben betrekking op de gelofte van armoede? A. Alle goederen en voorwerpen die toebehoren aan de congregatie. Alles wat men heeft gegeven, zaken of geld; wanneer die gaven aanvaard zijn, heeft men er geen recht meer op. Alle gaven of geschenken, ontvangen uit dankbaarheid of om een andere reden, behoren van rechtswege aan de congregatie. Men kan niet, zonder de geloften te breken, gebruik maken van gelijk welke arbeidsvergoeding met inbegrip van het pensioen.
V. Wanneer breekt of schaadt men de gelofte in verband met het zevende gebod. A. Men breekt ze wanneer men iets dat aan het huis toebehoort voor zichzelf of voor iemand anders neemt. Wanneer men zonder toestemming iets houdt om het zich toe te eigenen. Wanneer men zonder toestemming iets dat aan de congregatie behoort, verkoopt of omruilt. Wanneer men een voorwerp voor iets anders gebruikt dan waarvoor de overste het bestemd heeft. Wanneer men iets weggeeft of aanneemt zonder toestemming. Wanneer men door nalatigheid iets vernietigt of beschadigt. Wanneer men zonder toestemming iets meeneemt bij het verhuizen naar een ander huis. Bij het breken van de gelofte van armoede is de religieuze verplicht tot schadeherstel tegenover de Congregatie.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
10. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 65]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
De triomf van de ongelovige is van korte duur geweest.
Maar de troost die er op volgt zal universeel, overvloedig en in verhouding zijn met het door de Kerk ondergaan tegenspoed.
Een zoon van Israël, voordien bekeerd en nu priester en Schriftgeleerde, zei bij het aanschouwen van het grootse tafereel dat Gods Kerk zal vertonen in die voorspoedige tijd waar Joden en heidenen aan hetzelfde banket gezeten, eenzelfde familie zullen vormen onder een herder, en met vreugde zullen uitroepen: In het leven van Jezus Christus op aarde waren er twee triomfdagen waarop hij herkend werd als Messias en Koning: het feest van Driekoningen dat in zekere zin het feest is van de dageraad dat de naties door de aankomende Wijzen aan Jezus wijdden, en Palmzondag als avondfeest dat Jeruzalem voor Jezus Christus vierde en waarop Israël juichte. Maar zie, na negentien eeuwen van trouw is het grote feest van Driekoningen door naties en hun leiders, die Jezus Christus en Zijn Kerk verworpen, vergeten ... Op de avond van het leven van de Kerk, laat men dus de grote Palmdag en de plots ontploffende toejuichingen van het aloude volk van Jacob begroeten. Laat me ook de dag groeten en bezingen waarop de deuren van de synagoge in een roes zullen opengaan voor een triomfantelijke intrede van de Messias waarop zolang gewacht werd en die zolang genegeerd werd. Laat me de dag bezingen waarop de rest van Israël de klederen op de weg van Christus en zijn Kerk zal spreiden en de lucht zal geuren van dat bloed dat nu in een regen van liefde op Israël en kinderen zal neerdalen. Ô Palmdag, sta op in de Kerk!... Jeruzalem, Jeruzalem, hoe dikwijls heb ik je kinderen trachten te verzamelen als een hen die haar kuikens onder de vleugels neemt, maar ditmaal heb je het gewild, ô Jeruzalem, en zal je onder de vleugels gestort worden. Hosanna en eeuwige glorie aan Jezus Christus in de hoge hemel en aan de Kerk waar Israël na een langdurige afwezigheid haar Messias en Koning heeft weergevonden.
En toch zal het nog niet de uiteindelijke voltooiing zijn, want er staat geschreven: De zevende engel zal nu op de trompet blazen en de hemel zal weergalmen van grote stemmen [Apoc. 11]: engelenstemmen, maagdstemmen, stemmen van geloofsbelijders en heilige martelaars zullen Christus begroeten met hun lofgezang en hun toejuiching. Ze zullen danken voor zijn overwinning op de antichrist en de uitroeiing van de ongelovigen. Alle mensen zullen, eens aanbidders van eenzelfde God met eenzelfde geloof en één in eenzelfde aanbidding en rond dezelfde tafel, samen uitroepen: "Het rijk Gods is het rijk van Onze Heer en van zijn Christus geworden ... We eren de Heer God almachtig die is, was en moet komen omdat hij zijn grote macht gekregen heeft en regeert" [Apoc 11: 17].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
11. Film: Saint Thomas More [A Man For All Seasons] [1/12]
De Heilige Thomas More werd geboren op 7 februari 1478 in een Londens burgergezin. Zijn vader was rechter, zijn moeder stierf waarschijnlijk toen More jong was. Als tiener wordt hij page van John Morton, de lord chancellor en aartsbisschop van Canterbury. More genoot daar een goede opvoeding en kwam in contact met een bredere cultuur. Na zijn verblijf bij John Morton ging More naar Oxford, waar hij van 1492 tot 1494 artes [schone letteren] studeerde. Na twee jaar wordt hij door zijn vader teruggeroepen naar Londen om er advocaat te worden.
Tussen 1494 en 1501 zal More dan ook rechten gaan studeren. Hij ontwikkelt zich tot een veelzijdig humanist en zal de bijbel in zijn oorspronkelijke taal gaan bestuderen. Daarvoor onderzoekt hij werken van de kerkvaders Hiëronymus en Augustinus. Daarnaast werd More ook onderwezen over de brieven van Paulus en studeerde hij Grieks bij William Grocyn. In 1499 ontmoette hij dan Erasmus, volgens More was dat een scharnierpunt in zijn leven.
In 1504 werd More lid van het Engelse Lagerhuis. Erasmus verbleef vaak bij More thuis en schreef daar in 1509 het aan More opgedragen Lof der zotheid. Ook voerden More en Erasmus onderling een uitgebreide correspondentie. In 1510 werd More rechter en kort daarna undersheriff van Londen. In 1511 hertrouwde hij met Alice Middleton.
Als gezant van de Engelse koning Hendrik VIII verbleef hij in 1515 te Brugge en bezocht ook Brussel, Mechelen en Antwerpen. In 1518 werd hij lid van de Privy Council en secretaris van de koning. In 1521 werd hij in de adelstand verheven [Sir Thomas More] en benoemd tot onderschatbewaarder. Hij leidde verschillende diplomatieke missies. In 1529 volgde hij Thomas Wolsey op als Lord Chancellor en bekleedde deze post tot 1532. More werd zo een vooraanstaand politicus, niet alleen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daarnaast was hij een beroemd humanist en geleerde, en stond hij bekend als een wijs en fijnzinnig mens.
Hij huwde met Jane Colt. In 1505 werd hun eerste dochter, Margaret geboren. In 1506 volgde Elizabeth, in 1507 Cicely en waarschijnlijk in 1509 John. In 1511 kwam Jane echter te overlijden, waarschijnlijk tijdens een bevalling. Een maand later trouwde More met zijn tweede vrouw, Alice. Zij namen twee adoptiekinderen aan. Later kwamen alle kinderen met hun gezin bij hem wonen. Bij hem thuis werd het zo uiteraard te druk om zich degelijk te kunnen bezinnen. Daarom liet hij, niet zo ver van zijn huis, een groter landgoed bouwen, met daarin een kapel, een bibliotheek en een lange galerij. Dit nieuwe landgoed gebruikte hij uitsluitend voor zichzelf om te kunnen bidden en om zich terug te trekken van andere mensen en de drukte van de wereld om hem heen. Om zeven uur kwam hij uit zijn eigen gebouw naar het huis, om daar samen met zijn kinderen de zeven psalmen, een litanie en gebeden op te zeggen. s Avonds ging de hele familie naar de kapel om psalmen te zingen. Verder ging hij, elke ochtend, voordat hij aan het werk ging, naar de mis. Verder stond hij erop dat er elke avond met etenstijd uit de Bijbel werd voorgelezen. Zijn dochters lazen om beurten voor. Hieruit blijkt wel dat More een zeer gelovig man was.
More steunde Hendrik VIII bij de uitvoering van zijn politiek. Hij protesteerde echter tegen het feit dat Hendrik zich in 1528 wilde laten scheiden van Catharina van Aragon. Toen Hendrik zich distantieerde van de kerk van Rome, nam More in 1532 ontslag. In 1534 eiste Hendrik dat alleen troonopvolging door de kinderen van Anna Boleyn als wettig zou worden erkend. More wilde hier niet aan meewerken vanwege de clausule dat men de ongeldigheid van Hendriks huwelijk met Catharina van Aragon moest erkennen en het gezag van Rome over de Engelse kerk afwees. Deze principiële opstelling beëindigde zijn politieke carrière en More werd op 17 april 1534 in de Tower opgesloten. Toen hij weigerde de "Act of Supremacy" [1534] te erkennen, werd dit uitgelegd als hoogverraad. Hij werd door een Koninklijke Commissie onder druk gezet, maar hij hield voet bij stuk. Daarop werd hij ter dood veroordeeld en onthoofd op Tower Hill op 6 juli 1535.
In 1886 werd More zalig verklaard door paus Leo XIII. Zijn heiligverklaring vond plaats op 19 mei 1935, 400 jaar na zijn executie. In 1980 werd in de Anglicaanse kerk zijn kerkelijke feestdag vastgesteld op 22 juni. Deze dag is eveneens de feestdag van Sint John Fisher, de enige bisschop die tijdens de Engelse reformatie loyaal aan de paus bleef. Sint Thomas More is de beschermheilige van advocaten en staatslieden.
"A Man For All Seasons" van de regisseur Fred Zinneman dateert uit 1966. De film word zes oscars en zeven Academy Awards en duurt 120 minuten. Met Paul Scofield [sir Thomas More], Robert Shaw [Hendrik VIII], Orson Welles [Wolsey], Vanessa Redgrave [Anna Boleyn], Wendy Hiller [Alice, zijn tweede echtgenote], Orson Welles [kardinaal Woolsey], John Hurt [Richard Rich], Susanna York [More's dochter Margaret] En Leo McKern [Thomas Cromwell].
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 195]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Iconografie
De iconografie van de H. Jacobus:
Als heilige: een aureool, een heilige straalt Gods licht van liefde en wijsheid intens uit. Als apostel: een evangelieboek, open of gesloten: Christus, het Woord van God, vormt zowel de inspiratiebron voor zijn leven als de boodschap die door hem moet verkondigd worden. een banderol met opschrift: elk van de apostelen zou op het zgn. apostelenconcilie te Jeruzalem in 44 een van de 12 artikelen van de geloofsbelijdenis hebben geformuleerd. Jacobus formuleerde het derde geloofspunt: "Jezus, die ontvangen is van de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria." Blootsvoets en dit om te beletten dat de vurigheid van hun zending zou getemperd worden door gehechtheid aan materiële dingen, draagt Jezus zijn leerlingen op: "Draagt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoenen, en groet niemand onderweg" [Lc.10,4].
Als eerste (aarts)bisschop van Spanje: bisschoppelijke insignes zoals mijter, kromstaf, borstkruis en koormantel.
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 28]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
31 augustus. Jezus trok heden door een herdersgewest, waar Hij later, ik meen na zijn tweede paasfeest, een melaatse heeft genezen [toen kwam Jezus ondermeer te Hadad-Rimmon, op vier kilometer ten zuiden van Kedes en genas hij velen op zijn weg, maar het bijzonder geval van die melaatse is niet vermeld]. Tegen de avond, met de sabbat, kwam Jezus met zijn gezellen te Jizreël aan, een stad die door tuinen, oude gebouwen en torens onderbroken was en uit meerdere gescheiden liggende huizengroepen bestond. Er liep een heerbaan door die de koningsstraat genoemd werd. Meerdere begeleiders waren vooruitgegaan, zodat er maar drie bij Hem meer waren.
In dit dorp woonden strenge onderhouders van de Wet. Het waren geen Essenen en men noemde ze Nazireeën. Dezen hadden de belofte gedaan voor kortere of langere tijd. Zij onthielden zich van vele dingen tijdens het leven. Zij bezaten een ruime school en meerdere huizen. De ongehuwden onder hen leefden samen in een huis. De jonge dochters woonden afgezonderd, zoals de ongetrouwde mannen, in een ander huis bijeen. De gehuwden deden ook voor lange tijd de belofte van onthouding en dan sliepen de mannen apart in een huis bij dat van de jongelingen en de vrouwen in een huis bij dat van de dochters.
Die mensen waren allen eenvormig in het grauw en het wit gekleed. Hun Overste droeg een lang grauw kleed. Onderaan dit kleed hingen witte vruchten (kunstgranaatappeltjes) en franjes. Hij droeg een grauwe gordel met witte lettertekens en om de ene arm gedraaide, dikke, grauwe en witte gevlochten stoffen, zo dik als een gedraaide servet. Hij had een kraag of een manteltje om, bijna zoals Archos, de Essener op de Horeb, maar ook dit was grauw en bovendien open van achter in plaats van al voren. Van voren was er een blank schild op bevestigd en van achter was het met strikken toegesnoerd. Op de schouders hingen gesplitste lappen. Zij droegen een zwarte, glanzende muts met een wrong er rond. Op het voorhoofd waren er woorden ingeprent en ze had drie beugels die zich boven in een knop of appel verenigden. Deze beugels en de randen van de muts waren wit en grauw. Deze mensen droegen lange, gekrulde haren en baarden.
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3430 van 24/11/2011
Lieve zonen en dochters, u gaat een toekomst van grote en pijnlijke beproevingen tegemoet. Bid. Enkel met de kracht van het gebed zult u de Genade verkrijgen om het gewicht van het kruis te dragen. Vuur in ijs: aanschouw de beweegreden voor de pijn voor vele van mijn arme kinderen. Wijk niet af van het pad dat ik u tijdens al deze jaren heb aangewezen. Ik kom uit de hemel om u op te roepen voor een ernstige bekering. Aanhoor Mij. Laat niet wat u morgen hebt te doen. Voorwaarts met moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [De ommekeer van 1848]
Vanwege de wankele situatie nam Pius IX het besluit Rome voorlopig te ontvluchten. Verkleed als priester wist hij op 24 november 1848 te ontsnappen met behulp van Spaur, de Beierse ambassadeur, en de Franse ambassadeur graaf dHarcourt. Hoewel Pius eerst van plan was om naar Spanje uit te wijken, koos hij uiteindelijk voor Gaeta, een plaats in het Koninkrijk der Beide Siciliën.
Op 9 februari 1849 werd in Rome de republiek uitgeroepen. Pius IX, die een snelle terugkeer naar Rome voorstond, riep daarop de hulp in van alle katholieke naties m hem te helpen zijn macht te herstellen. Spanje, Frankrijk en Oostenrijk waren daartoe bereid, evenals Duitsland en Rusland, maar de laatste twee waren voorstander van een herstel van de pauselijke macht onder toezicht van de grootmachten om zo een nieuwe escalatie binnen de Italiaanse gebieden te voorkomen. Er kwam verzet uit het koninkrijk Sardinië, dat meende dat een oorlog tegen Oostenrijk en de onderwerping van het Koninkrijk der Beide Siciliën aan Italië noodzakelijk was om zo tot een verenigd land te komen.
Na de herovering van de stad Rome begin juli 1849 door de Franse troepen, werd een einde gemaakt aan de republiek. Om het bestuur binnen de Kerkelijke Staat weer te hervatten werd door Pius IX een triumviraat [driemanschap] opgericht bestaande uit de drie kardinalen Gabriele della Genga Sermattei, Luigi Vannicelli Casoni en Lodovico Altieri. Deze "Commissione governata di Stato" ondernam direct de maatregelen die door Pius IX gewenst waren: elke vorm van liberalisering binnen de politiek van de Kerkelijke Staat werd teruggedraaid en bepaalde vrijheden waaronder die van de persvrijheid werden danig beperkt. Ook de rechtspraak werd verscherpt en de inquisitie werd opnieuw ingevoerd. De Franse regering reageerde mild kritisch op deze ontwikkeling en wees het Vaticaan erop dat zij slechts geholpen hadden bij het herstel van de pauselijke macht in de veronderstelling dat daardoor de paus zijn regeringsbeleid zou aanpassen, met name inzake de secularisatie van het bestuur.
Vertaling: Mario Lossie
15. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 4
Maar velen die toehoorders zijn van de Heilige Schrift en dit in de hand dragen en het in gedachten houden en het begrijpen, zullen ontsnappen aan zijn oplichting. Omdat ze duidelijk door zijn bedrieglijke verschijning en zijn misleidend bedrog, zullen willen vluchten uit zijn handen en zich naar de bergen zullen begeven, om zich zo te verbergen in de grotten der aarde en zij zullen met tranen en een berouwvol hart, achter de Vriend van de mensen zoeken en Hij zal hen bevrijden uit hun lijden en met Zijn rechterhand zal Hij diegenen redden die hun smeekbeden tot Hem op een waardige en deugdzame manier hebben gericht.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 61: De Parvo Homine [Uit een kleine man]
Pius III [1503]
Echte naam: Francesco Todeschini Piccolomini [Siena, 29 mei 1439 - Rome, 18 oktober 1503]
Francicus was een neef van Paus Pius II en was Paus van 22 september tot 18 oktober 1503. De tijdsduur van zijn pontificaat hoort met 27 dagen tot de tien kortste. Hij bracht zijn jeugd door in behoeftige omstandigheden, maar later nam zijn oom hem in huis, gaf hem zijn naam en wapen en zorgde voor zijn opleiding en studie. Eveneens stelde zijn oom hem aan tot Aartsbisschop van Siena en in 1460 tot kardinaal.
Na de dood van Alexander VI konden de kardinalen het niet eens worden over een kandidaat en stemden ze op Pocclomini. Hij betoonde zich lange tijd een hervormingsgezinde figuur binnen het college van kardinalen. Zo protesteerde hij openlijk tegen de politieke intriges van Alexander VI. Hij volgde Alexander op en nam ogenblikkelijk stappen ter hervorming van het pauselijke hof. Hij overleed echter binnen een maand na zijn verkiezing aan een beenzweer [volgens sommigen door vergiftiging], tot teleurstelling van de hervormingsgezinden.
Malachias zinspeling is duidelijk: ze verwijst naar zijn familienaam Piccolomini [kleine man].
Chris De Bodt
18-02-2011
18 februari 2011
18 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 12]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Ik veronderstel dat we Marias waardigheid niet kunnen begrijpen. God alleen kent haar. Maar dat geldt voor ieder van ons, nietwaar? Vicka: De Gezegende Moeder zegt dat het voor ons onmogelijk is, zolang als we ons in een lichaam bevinden, om onze waardigheid en edelmoedigheid en waarde als kinderen van God te begrijpen. Het is daarom dat Jezus ons heeft vrijgekocht. Jezus is God. Maria, Zijn moeder, is Gods meest geliefde dochter. Maria is de weg waarlangs de Zoon van God verkoos mens te worden. Jezus, met de hulp van Zijn moeder Maria, werd geboren, heeft geleefd en is gestorven op het kruis om de prijs van onze overgang naar de hof van het paradijs te betalen. Jezus opende de deur van de hemel voor alle mensen of ze het weten of niet. De Gezegende Moeder is de enige van Gods kinderen die altijd en feilloos aan Gods wil heeft gehoorzaamd.
Janice: Wat wil dat zeggen? Vicka: Het is de zonde die ons blind maakt voor Gods wil. De Gezegende Moeder is zonder zonde.
Janice: Weet u wat Gods wil is, Vicka? Vicka: Ik probeer Gods wil te doen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 5]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 2: vrijdag 17 september Ahrdorf - Rochenhausen [199.21 km]
Vandaag zouden we onze krachten moeten bundelen. Een stevig ontbijt was dus aan de orde. Om 8.40 uur werd het vertrek gegeven en terwijl wij rustig op onze fietsen zaten deed René de afwas. Het eerste stukje ging over een weg enkel voor bewoners en fietsers. Dit veredelde fietspad liep tot de hoofdweg, waar we linksaf draaiden en daarna rechts richting Cochem. Tijdens de prachtige afdaling richting Cochem en tegen een mooie snelheid van 63.6 km/u. kregen we een mooi panoramisch zicht van dit mooie stadje aan de Moesel.
In Cochem hielden we even halt om nog snel een koekje en een banaan naar achter te werken waarna onze zoektocht naar de brug, waar we 3 jaar geleden de Moesel mee zijn over gestoken, begon. Maar na even te zoeken hadden we ze nog steeds niet gevonden.
Omdat het ondertussen al na twaalven was geworden, en de veerboot maar tot twaalf uur uitvaart, werd deze optie ook uitgesloten en restte er niets anders dan een brug verder te rijden om toch aan de overkant te geraken.
Verslag: Staf Druyts
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 64]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
93. Samenvatting van de Catechismus van de religieuze geloften [38].
V. Wat is een gelofte? A. De gelofte is een belofte vrijwillig aan God gedaan, het volmaaktere te volbrengen.
V. Is de gelofte bindend in zaken die door een gebod geregeld worden? A. Ja, de uitoefening van een daad in zaken door een gebod opgelegd is van dubbele waarde en verdienste, en omgekeerd, het verzuim is een dubbele misdaad en kwaad, want als men een gelofte breekt, voegt men aan de zonde tegen het gebod die van heiligschennis toe.
V. Waarom hebben religieuze geloften zo'n waarde? A. Omdat ze het fundament zijn van het religieuze leven, dat door de Kerk goedgekeurd is, en waarin de leden die verenigd zijn in een religieuze gemeenschap, zich ertoe verbinden altijd de volmaaktheid na te streven door de drie religieuze raden: armoede, kuisheid en gehoorzaamheid, nageleefd volgens de regel.
V. Wat wil zeggen volmaaktheid nastreven? A. Volmaaktheid nastreven wil zeggen dat de religieuze staat de volmaaktheid niet reeds vooraf vereist, maar wel dat hij verplicht, op straffe van zonde, dagelijks te werken om ze te bereiken. Een religieus die niet naar de volmaaktheid streeft, verwaarloost zijn voornaamste plicht van staat.
V. Wat zijn plechtige religieuze geloften? A. Plechtige religieuze geloften zijn zo absoluut dat, in uitzonderlijke gevallen, alleen de Heilige Vader ze kan ontbinden.
V. Wat zijn eenvoudige geloften? A. Het zijn minder absolute geloften. De Heilige Stoel kan de eeuwige en tijdelijke geloften ontbinden.
V. Wat is het verschil tussen de gelofte en de deugd? A. De gelofte omvat alleen wat opgelegd wordt op straffe van zonde, de deugd verheft zich hoger en vergemakkelijkt het naleven van de gelofte, en omgekeerd, bij het breken van de gelofte komt men tekort aan de deugd en schaadt men ze.
V. Waartoe verplichten religieuze geloften? A. De religieuze geloften verplichten tot het zich inspannen de deugden te verwerven en tot het zich volledig onderwerpen aan de oversten en aan de van kracht zijnde Regel. Zo geeft een religieus zijn persoon aan de orde verzaakt aan alle rechten over zijn persoon en zijn daden die hij aan de dienst van God wijdt.
[38]In het noviciaat werd een vertaling gebruikt van het werkje van P. Pierre COTEL, S.J., Catéchisme des voeux, Louvain, Museum Lessianum, 1926. Deze nota's geven er een zeer selective samenvatting van.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 64]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Maar er kan uit die getuigenissen niet afgeleid worden dat er geen uitverkorenen meer op aarde zullen overblijven en dat Gods zoon zijn belofte aan de Kerk zal nalaten wanneer hij haar zegt: Propter electos dies breviabutur, door de uitverkorenen zullen de dagen inkorten, en Sint Jan voegt eraan toe in zijn boek Openbaring: "Het beest zal aanbeden worden door alle inwoners op aarde waarvan de naam niet in het Boek van Leven staat [Apoc 13]." Sint Augustinus verklaart ons dat er onder het rijk van de antichrist massas martelaars zullen zijn met heldhaftige bestendigheid, er zullen ook min of meer talrijke geloofsbelijders zijn die zich zullen verschuilen in de grotten en de steile bergen en God zal er voor zorgen dat die aftochten ontsnappen aan de waakzaamheid en de opsporing van de vervolgers en hij zal niet toelaten dat de duivel ingelicht wordt.
Daniël leert ons dat onder de dagen van deze verschrikkelijke vervolging de gruwel van de verslagenheid in de gewijde plaatsen zal heersen. "De koning," zegt hij, "zal naar goeddunken handelen: hij zal opstaan en hovaardig over elke God spreken, hij zal onbeschaamd tegen de God der goden spreken. Hij zal geen eerbied vertonen voor de God van zijn vaderen en zal zich om geen enkele God bekommeren."
Met andere woorden, eens dat de zondige mens het mensdom zal onderworpen hebben door bedreigingen en gestrikt in zijn leugens en listen, zal hij geen maat meer kennen, zich ontmaskeren en met open vizier te werk gaan. Het zal niet meer lijken dat er een andere God dan hijzelf wordt aanbeden of ingeroepen en hij zal zich als enig meester over hemel en aarde uitroepen. Overal waar hij niet persoonlijk aanwezig zal zijn zullen de mensen gedwongen worden zijn afbeelding of zijn standbeeld te eren: Et elevabitur, magnificabitur adversus omnem Deum. Hij zal noch de godsdienst van Mozes, noch de natuurlijke godsdienst zelfs verdragen. Hij zal even hardnekkig Joden, ketters, schismatieke, deïstische en alle sekten, die het bestaan van een Opperwezen en van een onsterfelijk nabestaan herkennen, vervolgen.
Maar in zijn wijsheid zal God het goede uit het kwade halen. Het verschrikkelijke onweer dat Zijn rechtvaardigheid over de aarde laat razen, zal de valse cultussen opruimen. Met het Jodendom zullen mohametisme, afgoden, bijgeloof en alle voor de Kerk vijandige godsdiensten afgeschaft worden. De duistere sekten zullen de genadeslag krijgen. Vrijmetselarij, carbonarisme, illuminisme en alle gezagsondermijnende verenigingen zullen in de kolk van goddeloosheid, die ze sinds eeuwen teweegbrengen, verdwijnen. Ongewenst zullen ze meegewerkt hebben om het rijk van eenheid te stichten dat de profeten voorspelden, erit unum ovile et unus pastor.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: The Apocalypse [12/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 194]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Ontstaan van de verering
Het zou ook afkomstig kunnen zijn van compositum tellus, ofwel 'een mooi samengesteld stukje aarde'. Dit kan worden geïnterpreteerd als een landgoed dat er perfect uitzag. Maar.uitgaande van het Latijnse woord 'componere' in de betekenis van 'begraven,' verklaren andere etymologen Compostela als een verkorting van compositum met het bijvoegsel ela: een directe verwijzing naar het graf van Sint Jacob.
In de middeleeuwen werd het bedevaartsoord gesitueerd in Finis terrae. Vanuit een continentaal Europees standpunt werd inderdaad de landstreek van Noorwest-Spanje aanzien als het einde der aarde. Had ook Jezus zijn apostelen niet opgedragen het evangelie te verspreiden "tot het uiteinde der aarde?" [Hand. 1,8]
En, om het misschien nog verwarrender te maken, is er de opvatting die in de jaren 70 van de vorige eeuw naar voren kwam. Het zou teruggaan op een veel oudere, Keltische betekenis. Compostela zou een verbastering zijn van 'comboros' en 'steel' en zou niets anders betekenen dan stortplaats voor mijnafval. De werkelijke oorsprong van de toevoeging Compostela aan Santiago blijft nog altijd duister.
Vanuit vele plaatsen vanuit de wereld ondernemen gelovigen pelgrimstochten naar Santiago de Compostela.
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 28]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Tegen de avond zag ik dat de Heer met zijn metgezellen op een uur van Nazareth aangekomen was bij de synagoge[school] in het kleine dorp dat Hij onlangs had bezocht, alvorens naar Sefforis te gaan. De dorpelingen ontvingen Hem zeer hartelijk. Hij werd nu in een groter huis met een hof onthaald. Men waste Hem en de leerlingen de voeten. Men nam hun de reiskledij af, klopte die uit en streek ze weer netjes effen, zodat ze weer rein waren en men diende hen een maaltijd op. Daarna predikte Jezus in hun synagoge. De Heilige Vrouwen waren te Nazareth.
30 augustus. Op donderdag, de dertigste, zag ik Jezus en zijn leerlingen op ongeveer twee uren van het voormelde dorp bij Nazareth in een levietenstad komen die Kedes of Kision heette. Bij zijn aankomst in dit gewest volgden Hem weer een zevental bezetenen die nog duidelijker dan die van Sefforis zijn zending en geschiedenis uitriepen. Uit de stad kwamen Hem oude priesters en jongelingen in lange, witte klederen tegemoet, want reeds vóór Hem waren enigen uit zijn gezelschap in de stad hier aangekomen.
Jezus genas hier geen bezetenen. De priesters sloten hen in een huis op om onrust te voorkomen. Er werd mij ook getoond dat Jezus hen later, na zijn doopsel genezen heeft. De Heer werd hier vriendelijk ontvangen. Nochtans, zodra Hij wou onderrichten, vroegen zij Hem welke opdracht Hij daartoe had, aangezien Hij toch de zoon van Jozef en Maria was. Hij weigerde een rechtstreeks antwoord. Jezus zei dat degene die Hem gezonden had en Wiens Zoon Hij was, het bij Zijn doop bekend zou maken. Hij weidde hierover in het lang en het breed uit en sprak ook over de doop van Johannes. Dit geschiedde op een heuvel in het midden van de stad, waar zich, zoals op de heuvel bij Tebez, een leerplaats bevond. Deze bevond zich niet geheel onder de blote hemel, maar onder een soort tent, of liever een dak dat met biezen bedekt was. In de omstreken der stad lagen meerdere steden. Op dit ogenblik herinner ik me Kislot en Cesarea aan zee gezien te hebben. De Heer heeft hier de nacht doorgebracht.
8. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3429 van 22/1/2011
Lieve zonen en dochter, kniel neer in gebed. De mensheid heeft zichzelf bedorven in de zonde en de tijd is gekomen voor de grote terugkeer. Wees volgzaam en aanhoor Mijn oproepen. God is gehaast. Laat de armen niet hangen. Ik ben uw Moeder en Ik hou van u. Heb moed, geloof en hoop. Mijn zoon Jezus wacht op uw oprechte en moedige getuigenis. Laat de dingen van de wereld u niet afleiden voor de genade van God. Stel een gedeelte van uw tijd ten dienste van de Heer. Uw ware bevrijding is in Hem. Voorwaarts op de weg die Ik u heb aangewezen. Dunedin zal momenten beleven van groot lijden. Er bestaat geen groter lijden. Ik lijd om wat er op u afkomt. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [De ommekeer van 1848]
Het Revolutiejaar 1848 betekende een ommekeer binnen de gevestigde orde in Europa. Bij de militaire bondgenoten van de Kerkelijke Staat, Frankrijk, Oostenrijk en het Koninkrijk der Beide Siciliën, vonden machtsverschuivingen plaats die leidden tot het aftreden van monarchen en staatslieden [Frankrijk en Oostenrijk] en tot het toestaan van een grondwet in het Koninkrijk der Beide Siciliën.
Verschillende groeperingen binnen Rome haakten in op de gebeurtenissen in het buitenland. Onder druk van de publieke opinie zag Pius IX zich gedwongen meer invloed van de burgers op het bestuur toe te staan, wat in maart 1848 resulteerde in de uitvaardiging van een nieuwe grondwet, de Statuto. De eis aan de paus om een oorlog uit te roepen tegen het gehate Oostenrijk weigerde Pius IX resoluut. Tijdens het consistorie van 29 april 1848 gaf Pius IX aan dat een oorlog in strijd zou zijn met het gedachtegoed van de kerk, omdat immers "wij op aarde de plaats in nemen van Hem, die de auteur is van de vrede en de voorvechter van liefdadigheid." De weigering van Pius werd gezien als verraad jegens het na te streven ideaal.
Hoewel de opstanden met behulp van Oostenrijkse legers onderdrukt werden, bleef de onvrede binnen Italië aanwezig. Op 15 november 1848 resulteerde dit in de moord op Pellegrino Rossi, minister van justitie binnen de regering van de Kerkelijke Staat. Vervolgens trokken de opstandelingen naar het "Palazzo del Quirinale," waar Pius IX zich had verschanst samen met buitenlandse afgezanten. Tijdens de bestorming van het pauselijk verblijf wisten de revolutionairen door te dringen tot de paus, die beschermd werd door leden van de Zwitserse garde en de Nobelgarde, en door de buitenlandse ambassadeurs, die de opstandelingen erop wezen dat elk onrecht jegens de paus met harde hand zou worden gewroken. Daarna werd besloten de paus gevangen te houden binnen het paleis.
Vertaling: Mario Lossie
10. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 3
In alle eerbied zal deze misleider zichzelf laten voorkomen als de Zoon van God. Christus is Koning van de aarde en hemelse dingen en de antichrist zal zich koning maken van de aarde. De Redder zond zijn apostelen over de heel wereld, maar hij zal op eenzelfde wijze valse apostelen zenden. Christus verzamelde de verspreide schapen en zo zal hij evenzeer alle verspreide Joden verzamelen. Christus verscheen onder de vorm van een mens en zo zal hij ook verschijnen als mens.Vertaling: Chris De Bodt
17-02-2011
17 februari 2011
17 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 11]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: Vicka, God de Vader heeft beloofd om "de vrouw" te zenden wiens zaad het zaad van satan zou vernietigen. Kunt u ons daar iets over vertellen? Vicka: Zij is de moeder van Jezus. Zij bestond in Gods geest vooraleer Hij de wereld schiep. Zij is Gods plan, Zijn weg voor Jezus om ons naar de hemel te leiden.
Janice: Vicka, u vermeldde dat de Gezegende Moeder u haar leven dicteerde. Heeft Ze dat project met u al volledig afgewerkt? Vicka: Ze toont mij altijd dingen.
Janice: Waarom is de Gezegende Moeder Zijn plan? Vicka: God houdt van ons. Hij wil één worden met ons. Hij deed dit door Maria.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 4]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 1: donderdag 16 september: Vosselaar - Ahrdorf [220.41 km]
In Eupen aangekomen gingen we op zoek naar een fietsenmaker. Na enkele instructies, die ons een klein klimmetje van een 10% lieten doen, hadden we nog steeds geen fietsenmaker gevonden. Maar door de zegening van priester Frans bleek dit achteraf toch niet nodig. Aan kilometer 149 zagen we een vreemde man naast de weg staan, hij had niet zoveel geluk en was lek gereden. Als goed christen stopten we om te helpen. Dat taal soms een barrière vormt merkten we dadelijk, het enige wat we verstonden was "pompa pompa" en omdat hij aan het ventiel aan het prutsen was konden hem uiteindelijk met de nodige gebaren toch verstaan. De fiets was bijna even oud als de man zelf en, volgens de Pol geladen met heel zijn huishouden, beschikte de fiets nog over banden met Hollandse ventielen. En terwijl de man, terug lucht in zijn band aan het pompen was vroegen wij, met nodige gebaren, waar hij vandaan kwam. Toen hij klaar was liet hij zij paspoort zien, en schrik niet maar hij kwam uit Litouwen. En aan zijn voorkomen te zien was hij ook al maanden onderweg. Pol merkte op dat er lucht langs de buitenband ontsnapte maar de man gebaarde van niet en brabbelde wat volgens ons iets was van "niets kapot." We hadden hier wel onze bedenkingen bij maar de man was content dus wij ook.
Achter Monschau namen we zoals in 2007 een weg aangelegd met dolomiet. Niet echt goed voor onze lichte bandjes. Later merkte de Pol op dat er deze keer geen haas voor onze fiets was gesprongen.
Na 220.41 km, waarvan de laatste 40 km in de regen, bereikten we de camping waar René reeds op ons stond te wachten met een heerlijk avondmaal. Na ons te hebben opgefrist konden we genieten van frikadellen in tomatensaus en rijst. We spraken nog wat na over de voorbije dag en vroegen ons af waar de Litouwer zou zijn. We zagen ook op onze fietscomputer dat we die dag een max. snelheid hadden bereikt van 72.8 km/u. Na Onze Lieve Vrouw te hebben bedankt omdat we op de dolomiet niet plat reden, werd de slaapzak opgezocht. En genoten we van onze welverdiende nachtrust.
Verslag: Staf Druyts
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 63]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
90. Eens zag ik innerlijk hoeveel mijn biechtvader ging lijden. Uw vrienden gaan u in de steek laten, iedereen gaat u tegenwerken en uw lichamelijke krachten zullen afnemen. Ik zag u als een druiventros door de Heer uitgekozen en in de perskuip van het lijden geworpen. Uw ziel, Pater, zal op sommige momenten vervuld zijn van twijfel over dit werk en over mij. Ik zag alsof God zelf tegen u was en ik vroeg aan de Heer waarom Hij zo met u handelde, als het ware om moeilijk te maken wat Hijzelf u opdroeg.
En de Heer zei: "Ik handel zo tegenover hem als bewijs dat dit werk het Mijne is. Zeg hem niets te vrezen. Mijn blik is dag en nacht op hem gericht. Zo veel kronen als er zielen zijn die door dit werk gered worden, zullen zijn kroon vormen. Niet het welslagen van de arbeid beloon Ik maar het lijden."
91. Mijn Jezus, Gij weet zelf hoeveel vervolgingen ik hierom lijd, alleen maar omdat ik U trouw ben en Uw vereisten aanvaard. Gij zijt mijn kracht. Ondersteun mij dat ik altijd trouw volbreng wat Gij van mij vereist. Uit mijzelf kan ik niets, maar als Gij mij ondersteunt, zijn alle moeilijkheden niets. O mijn Heer, ik zie heel goed dat, vanaf het moment dat mijn ziel de mogelijkheid kreeg U te kennen, mijn leven een voortdurende strijd werd, die steeds verbetener wordt. Bij iedere ochtendmeditatie bereid ik me voor op de strijd voor de ganse dag, en de heilige Communie is mijn waarborg dat ik zal overwinnen, en het is zo. Ik vrees de dag dat ik geen heilige Communie ontvang. Dit brood der sterken geeft mij alle kracht die ik nodig heb om mijn zending te volbrengen en de moed om te doen wat de Heer vereist. Moed en sterkte in mij zijn niet van mij maar van Degene die in mij verblijft, door de Eucharistie.
Mijn Jezus, wat zijn de misverstanden groot: als de Eucharistie er niet was, zou ik soms de moed niet hebben verder te gaan op de weg die Gij mij getoond hebt.
92. Vernedering is mijn dagelijks brood. Ik begrijp dat de bruid deelheeft aan alles wat de Bruidegom aanbelangt en zo moet Zijn mantel van de bespotting ook mij bedekken. Als ik erg lijd, probeer ik te zwijgen, want ik vertrouw de tong niet, die in zulke ogenblikken geneigd is over zichzelf te spreken, maar ze moet mij tot lof van God dienen, voor zoveel weldaden en gaven die mij verleend zijn. Wanneer ik Jezus ontvang in de Communie bid ik vurig dat Hij mijn tong geneest, dat ik door haar God noch de naaste beledig. Ik verlang dat mijn tong niet ophoudt God te loven. Groot zijn de fouten van de tong. Een ziel bekomt geen heiligheid als ze geen achtslaat op de tong.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 63]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Ten vijfde zal de vervolging van de antichrist de meest onmenselijke en bloedige zijn van allen die het christianisme hehben tegengegaan. Jezus Christus verzekert dat door te zeggen: Dan zal beproeving groot zijn zoals ze nooit voordien was sinds het begin van de wereld en er nooit een zal komen [Matth. 24, 21]. Het kan gegist worden in verband met twee oorzaken. De eerste is de kolossale macht en de opmerkelijke middelen van kracht en vernieling waarover de antichrist beschikt en tegelijk de goddeloosheid en de woede van de mensen gelast met het uitvoeren van zijn bevelen. De tweede zal de afschrikkende spot van de duivel zijn, want, volgens Sint Jan, zal God hem in die dagen uit de greep van de vlammen die hem vasthouden laten ontsnappen en hem volledige vrijheid toekennen om te verleiden en zijn haat tegen het mensdom te bevredigen [Apoc 20]. Vandaar, zegt Sint Cyril, zal er een menigte martelaars opkomen, roemrijker en bewonderenswaardiger dat deze die vroeger de leeuwen bestreden in de amfitheaters van Rome en Gallië. Deze moesten slechts gewone ministers van de duivel bekampen, maar de geloofsbelijders uit de laatste tijd zullen moeten vechten tegen hem die van bij aanvang moordenaar is. De antieke vijand zal monsters van foltering en ongehoorde verfijningen aanwenden om hen te kwellen, nooit gezien voordien en voor een menselijk verstand onmogelijk in te beelden.
Tenslotte, als laatste kenmerk van de vervolging van de Antichrist, zal deze zo gewelddadig zijn dat bijna alle christenen aan hun geloof zullen verzaken. En er werd hem gegeven de heiligen te bestrijden en te overwinnen [Apoc 13]. En de horens die ik zag bestreden de heiligen en verkregen de bovenhand [Dan 7]. Sint Paulus leert ons ook nog dat Jezus Christus geen tweede maal zal afdalen voor het algemeen verzaken [II Thes 2]. Sint Augustinus in De Stad van God, over dit woord van de Apostel, zegt ons, als te allen tijde gelovigen aan Christus verzaakten vanwege de listen van de ketters en de schrik van vervolgers en tirannen, zal het verzaken onder de antichrist apostasie genoemd worden omdat het in aantal en verspreiding alle voorgaande zal overtreft.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: The Apocalypse [11/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 193]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Ontstaan van de verering
Reeds voor de ontdekking van zijn graf, bestaan er in Asturië liturgische vieringen ter ere van Jacobus. Aanvankelijk was dit op 30 december. Vanaf de elfde eeuw herdenkt de Spaanse kerk op deze dag de translatie van het lichaam van Sint Jacob. De herdenking van zijn marteldood viert men op 25 juli.
De oudste schriftelijke vermeldingen over het ontstaan van de Jacobusverering zijn terug te vinden in een Franse tekst van vóór 870. De tekst zegt, dat "het gewijde gebeente van de heilige apostel naar Spanje werd overgebracht en aan de uiterste grens van Spanje werd begraven, tegenover de Britse zee. Het gebeente wordt er hogelijk vereerd." Vanaf dit ogenblik ontstaan meer geschriften over het apostelgraf. Door heel Europa ontstaan belangrijke pelgrimsroutes naar Santiago. Vanaf circa 1100 tot vandaag is de stad één der belangrijkste bedevaartplaatsen. Met de reformatie in de 16e eeuw vermindert de belangstelling, maar na de echtheidsverklaring in 1881 door Paus Leo XIII bloeit deze weer op en duurt tot op de dag van vandaag.
Dat de stad de naam van Sint Jacob heeft gekregen, is niet zo verwonderlijk. Sint Jacobus is in het Spaans Sant Iago. De oorsprong van de toevoeging Compostela is echter helemaal niet eenduidig.
De meest verspreide en populaire etymologie leert dat het woord Compostela een vervorming zou zijn van campus stellae, dat staat voor het veld van de ster. Een duidelijke herinnering aan het miraculeuze lichtschijnsel dat leidde tot de ontdekking van het apostelgraf.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 60: Bos Albanus in Portu [Albaanse stier in de haven]
Alexander VI [1492-1503]
Echte naam: Rodrigo Borgia [Xàtiva, Spanje, 1 januari 1431 - Rome, 18 augustus 1503]
De paus kwam onder steeds grotere invloed van zijn zoon Cesare. Die had het purper op 17 augustus 1498 geweigerd in de hoop te kunnen huwen met Carlotta van Aragón, dochter van de koning van Napels. Voor dit huwelijk had hij echter de steun van Frankrijk nodig. De paus richtte zich tot de nieuwe koning, Lodewijk XII van Frankrijk, die Cesare tot hertog van Valentinois benoemde. Desondanks weigerde Carlotta van Aragón met hem te trouwen en moest Cesare zich tevredenstellen met Charlotte d'Albret, zuster van de koning van Navarra, met wie hij op 12 mei 1499 in het huwelijk trad.
Alexander VI had nog een zoon, de 'Romeinse infant' genoemd, van wie werd beweerd dat hij de vrucht was van een incestueuze verhouding tussen Lucrezia en de paus. Hij echter was niet de zoon van de paus, maar die van Cesare en zijn zus Lucrezia. Hij kreeg, toen hij 3 jaar was, een ander hertogdom.
De dood van Alexander VI op 18 augustus 1503 werd veroorzaakt door vergiftiging. Alexander VI had door zijn geldverkwistende en oorlogszuchtige praktijken veel vijanden gemaakt. De arts Maruzza dacht dat het in feite ging om een gewone malaria-aanval met complicaties wegens voedselvergiftiging. Het lijk van de paus was door het gif snel in vergevorderde staat van ontbinding, dienaars moesten gedwongen worden het lijk te wassen. Er waren tien kruiers nodig om het lichaam met hun vuisten in de kist te duwen. Vervolgens moest het deksel dichtgenageld worden omdat deze anders niet sloot. In de straten danste men van vreugde.
De profetie van Malachias slaat op de wapens van Albano en Porto, waar hij kardinaal-bisschop was, en waarop een stier staat.
Chris De Bodt
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 28]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Ik zag de inwoners van Betulië Jezus en de zijnen veel hoogachting betonen. Zij wilden Hem niet [in de herberg] voor de stad laten blijven en vele aanzienlijken betwistten elkander de eer Hem in hun huis te hebben. En zij, die Jezus zelf niet konden krijgen, wilden een van zijn vijf leerlingen, die Hem vergezelden, in hun huis krijgen, doch dezen bleven bij Jezus en Jezus beloofde die mensen dat Hij afwisselend bij hen en in de herberg zou zijn. Hun bezorgdheid en liefde voor Jezus was echter niet belangloos en gedurende zijn onderricht in de synagoge bracht Jezus hun die verkeerde bijbedoeling onder de ogen. Zij wilden door de tegenwoordigheid van de nieuwe Profeet in hun stad aan deze een zeker aanzien terugbezorgen. Waardoor zij dat aanzien verloren had,weet ik niet meer, ik geloof door handel, omgang en vermenging met heidenen hun liefde: de waarheid was dus niet geheel zuiver.
Jezus is heden van Betulië vertrokken. Ik zag Hem in een dal bij een herberg onderwijzen. Alleen de vijf leerlingen en nog een twintigtal andere mensen waren Hem gevolgd. Dezen zag ik bij Hem. De Heilige Vrouwen waren reeds vroeger afgereisd, ik meen naar Nazareth toe. Ik begreep dat Hij Betulië verliet,omdat het gedrang te groot werd. Ook waren er zeer vele zieken en bezetenen uit het gewest [in Betulië] samengestroomd en Hij wilde nog niet zo openlijk genezingen doen. Hij ging in zulk een richting dat Hij het Meer van Galilea achter zich had.
Ik zag Jezus nog niet in een stad. Heden onderrichtte Hij de ganse dag door in een dal en onder bomen op een oude leerplaats van Essenen of profeten. Er was daar een verheven leerstoel die met graszoden gevormd en door kleine lage wallen of aardbanken omgeven was. Terwijl de toehoorders luisterden,konden zij rusten. Er waren een dertigtal mensen rondom Jezus.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3428 van 18/1/2011
Lieve zonen en dochters, stap niet af van het gebed. De mensheid is geestelijk blind geworden en dient te worden genezen. Aanvaard de barmhartige liefde van de Heer en u zult worden gered. Zoek geen eer in deze wereld, omdat alles in deze wereld voorbijgaat. Enkel de Genade van God in u is eeuwig. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u naar de heiligheid te leiden. Open uw harten voor de Heer en Hij zal van u man en vrouwen van het geloof maken. Heb de waarheid lief en luister naar Mijn oproepen. Ik wens u niet te dwingen, maar luister naar Mij. Een grote stad naast de Potomac zal momenten beleven van grote smarten. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Verlies van de Kerkelijke Staat [periode 1846-1850]
Sinds de Franse Revolutie en de daaropvolgende bezetting van de Italiaanse gebieden door Frankrijk groeide binnen Italië het verlangen voor een eenwording van het land, vrij van buitenlandse inmenging en met meer macht voor de bevolking dan voor de clerus. Verschillende geheime, revolutionaire groeperingen werden gevormd om het ideaal van een zelfstandige republiek te verwezenlijken zonder enige inmenging van de geestelijkheid.
Een ander idee kwam van de Italiaanse geestelijke en filosoof Vincenzo Gioberti [1801-1852], die in zijn publicatie "Del primato morale e civile degli Italiani" [het morele en civiele primaatschap der Italianen] een federatie van de Italiaanse staten voorstond onder presidentschap van de paus, waarbij hij het pausschap omschreef als "de laatste grootsheid die aan Italië is voorbehouden." Pius IX, die aanvankelijk bewondering toonde voor het werk van Gioberti, veranderde in 1850 van mening, toen bleek dat Gioberti de macht van de geestelijkheid alsnog aan banden wilde leggen. Diens werken werden later ook op de Index geplaatst omdat hij een te vijandige houding ten aanzien van de Jezuïeten ingenomen zou hebben.
Om tegemoet te komen aan de onvrede die er binnen de Kerkelijke Staat heerste besloot Pius IX op de eerste plaats om op 16 juli 1846 amnestie te verlenen aan politieke gevangenen en dissidenten: "De liefde aan ons getoond door onze trouwe onderdanen, en de vele bewijzen van verering die zij getoond hebben aan de Heilige Stoel in de persoon van onszelf, hebben ons ervan overtuigd dat we in alle geruststelling amnestie kunnen verlenen." Op 8 augustus 1846 volgde de benoeming tot kardinaalstaatssecretaris van kardinaal Tommaso Pasquale Gizzi, de favoriet van de liberalen tijdens het conclaaf van 1846. Voor de staatsregering werd door Pius IX een commissie in het leven geroepen, bestaande uit zes kardinalen waaronder de door het Romeinse volk gehate kardinaal Lambruschini.
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 2
Christus is geboren onder de Joden en zo zal de antichrist opstaan onder de Joden. Christus toonde zijn vlees als een tempel en verrees op de derde dag, maar hij zal de tempel uit steen doen oprijzen in Jeruzalem.
Vertaling: Chris De Bodt
16-02-2011
16 februari 2011
16 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 10]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Janice: U bent in de hemel geweest, Vicka. Waarop gelijkt hij? U hebt bloemen beschreven, bomen, mensen in gele, roze en grijze klederen. Vicka: De Gezegende Moeder nam Jacov en mij mee naar de hemel. Het is een koninkrijk van liefde, vreugde en vrede. God maakte elk van Zijn kinderen om in dat koninkrijk te leven. Het is enkel de zonde die ons daarbuiten houdt.
Janice: U hebt ons verteld dat sommige mensen bekwaam zijn om de hemel op aarde te ervaren door gehoorzaamheid aan Gods wil. U zei dat zij, die Gods wil doen liefde, vrede en vreugde zullen hebben zelfs in de momenten van hevig lijden. Vicka: Inderdaad. Het is de zonde die de liefde onderbreekt. Het is de zonde die de vrede vernietigt. Het is de zonde die de vreugde doodt.
Janice: Weet u of Maria en Jezus in liefde en vreugde en vrede leefden terwijl ze op aarde leefden? Vicka: Als ze samen waren, ja. Jezus zou van eenzaamheid gestorven zijn zonder de heiligheid en de volmaaktheid van Maria.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 3]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. U kunt het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Dag 1: donderdag 16 september: Vosselaar - Ahrdorf [220.41 km]
Donderdag 16 september, de grote dag van het vertrek is aangebroken. Om een goede en veilige fietstocht naar Medjugorje te mogen hebben hadden we om een kleine zegening gesmeekt. Zo geschiedde dat onze kok van 2007, priester Frans dus, voor ons vertrek om 7 uur s ochtends, een heilige mis voor ons opdroeg. Pol en ik in ons wielerkostuum en onze vrouwen in hun s zondagse tenue. Jos, onze chauffeur van 2007, was er ook met zijn vrouwtje. Het was een heus privilege om voor ons 6 een heilige mis te mogen ontvangen.
Pastoor Frans draagt de Heilige Mis op
Na de mis was de tijd van afscheid nemen aangebroken en om 7.50 uur werd het startschot gegeven. Nu was dit niet echt een schot maar een zegening in de vorm van een kruisje op ons voorhoofd. Tot slot stak priester Frans elk van ons nog een klein pakje toe en sprak "als je een dag wat problemen hebt of je het moeilijk krijgt, open dan dit pakje." Meer wou hij niet zeggen, maar enkel al om het bij te hebben was voldoende om ons de nodige kracht te geven want geen van beide heeft het moeten open doen. Wat er in zat moest wel hemels geweest zijn.
Afscheid van de vrouwen
Eenmaal vertrokken besloten we om via Geel-Stelen langs het Albertkanaal te rijden om zo ons eerste rondje [rondje = een rozenhoedje: een idee van 2007] naast elkaar te kunnen bidden.
Op zolder hielden we onze eerste [kleine] picknick om daarna naast het kanaal verder te rijden tot Hasselt. Achter Visé in Warsage, na 109 km stond René ons op te wachten zodat we onze innerlijke geest konden versterken en onze drinkbussen bijvullen.
Verslag: Staf Druyts
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 62]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
87. Vrijdag, toen ik met de meisjes van de tuin terugkwam voor het avondeten, het was tien vóór zes, zag ik de Heer Jezus boven onze kapel, zoals Hij was toen ik Hem voor de eerste maal zag, juist zoals Hij op de Beeltenis geschilderd is. De twee stralen die uit het Hart van Jezus kwamen, bedekten onze kapel en de ziekenafdeling, dan heel de stad en ze spreidden zich uit over de hele wereld. Dat duurde ongeveer vier minuten, en dan verdween alles. Eén van de meisjes die met mij een beetje achter de anderen kwam, zag ook die stralen, maar ze zag Jezus niet, en ze wist niet waar deze stralen vandaan kwamen. Ze was zeer getroffen en vertelde daarover aan de andere meisjes. Die lachten haar uit en zeiden dat ze zich wat inbeeldde of dat het misschien lichten van een vliegtuig waren geweest, maar zij hield vol en zei dat ze nog nooit in haar leven zulke stralen gezien had. Toen de anderen opperden dat het misschien een schijnwerper was, antwoordde zij dat ze heel goed wist wat het licht van een schijnwerper was, maar dat ze zo'n stralen nog nooit gezien had. Na het avondeten kwam dit meisje naar mij en zei dat deze stralen haar zo hadden aangegrepen dat ze niet stil kon blijven. Ze kon er blijven over spreken en nochtans had ze Jezus niet gezien. Ze kwam zonder ophouden terug op die stralen, wat mij in een moeilijk parket bracht, want ik kon haar niet zeggen dat ik de Heer Jezus gezien had. Ik bad voor deze kleine ziel dat de Heer haar de genade zou geven die ze zo nodig had. Mijn hart verheugde zich dat Jezus Zichzelf in Zijn werken te kennen geeft. Al veroorzaakte me dit grote ongemakken, toch kon ik alles voor Jezus verdragen.
88. Tijdens de aanbidding voelde ik de nabijheid van God. Na een tijdje zag ik Jezus en Maria. Deze verschijning vervulde mijn ziel met vreugde. En ik vroeg aan de Heer: "Wat is Uw wil, Jezus, in de zaak waarover mijn biechtvader mij opdroeg met U te spreken?" Jezus antwoordde: "Het is Mijn wil dat hij hier blijft en zich zelf van niets vrijstelt". Ik vroeg aan Jezus: "Kan het op schrift als volgt zijn: Christus, Koning van Barmhartigheid?" Jezus antwoordde: "Ik ben de Koning van Barmhartigheid", en Hij heeft niet gezegd "Christus". "Ik verlang dat deze Beeltenis openbaar uitgesteld wordt op de eerste zondag na Pasen. Deze zondag is het Feest van de Barmhartigheid. Door het Vleesgeworden Woord maak Ik de afgrond van Mijn Barmhartigheid bekend."
89. + Het is verwonderlijk: het gebeurde zoals de Heer het vereiste. Op de eerste zondag na Pasen werd voor de eerste keer de Beeltenis door het grote publiek vereerd [37]. Drie dagen lang was de Beeltenis openlijk uitgesteld en ontving ze publieke verering; ze was in de "Ostra Brama", in het gevelvenster uitgesteld en kon van verre gezien worden. In Ostra Brama vierde men drie dagen de plechtige sluiting van het jubileum van de Verlossing van de wereld, 1900 jaar na het lijden van onze Verlosser. Ik begrijp nu dat het Verlossingwerk verbonden is met het werk van de Barmhartigheid dat onze Heer vereist.
[37] De beeltenis geschilderd door E. Kazimirowski werd van 26 tot 28 april 1935 voor het eerst te Wilno publiek ter verering in de "Ostra Brama" geplaatst, op eerste zondag na Pasen, die op aanvraag van Jezus aan Z.F. het feest van de Goddelijke Barmhartigheid moet worden. P. Sopocko gaf een sermoen over de Goddelijke Barmhartigheid [ASF., herinneringen Sop., p.4].Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 62]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Ten derde zal die vervolging die de laatste tijden zal melden een onweerstaanbare verleiding uitoefenen: ut in errorem inducantur, si fieri potest, etiam electi. Cornelius a Lapide zegt: Omnes politicorum artes, dolos et praxes callebit. In principe zal de antichrist de Joodse kinderen van Israël overtuigen dat hij de messias is. Om beter te bedriegen zal hij het masker dragen van matiging en huichelende heiligheid. Sint Paulus, door ons te leren dat hij zich zal doen aanbidden in de tempel van God [Thess 2], lijkt ons aan te duiden dat hij de door Titus totaal vernielde tempel van Jeruzalem zal heropbouwen en vervolgens zal hij de besnijdenis opleggen en voor een tijd de bloedige offers en andere rites van de Joodse godsdienst weer invoeren.
Aangaande de mensen die de Joodse godsdienst vreemd zijn, zal hij ze eerst tot zich aantrekken door overtuiging en welsprekendheid. Hij zal afgericht zijn op listen door de duivel zelf in alle nuttige omstandigheden voor de doeleinden die de boze geest nastreeft. Sint Anselmus zegt ons dat hij in alle natuurwetenschappen thuis is en alle teksten uit de Schrift van buiten zal kennen. Ten tweede zal hij de mensen winnen door rijkelijk goud en rijkdom rond te zaaien. Hij zal het rijkste wezen op aarde zijn. satan zal hem alle verborgen schatten uitleveren in de schoot van de zee en in de geheime diepten van de aarde.
Ten vierde zal hij alle mensen met bewondering vervullen door zijn genie en door de opmerkelijke snelheid waarmee hij de top van fortuin en oppermacht zal bereiken. Door zijn wonderen zal hij onwetenden en menigte fascineren: cujus est adventus secundum operationem Satanae, in omni virtute et prodigiis mendacibus [Thess 2,11]. Zoals Christus mirakelen deed, volgens Sint Thomas, om zijn leer te bevestigen, zo zal de zondige mens valse wonderen verrichten om zijn dwalingen te bevestigen. Maar ook zoals de ware Christus wonderen verrichtte met Gods hulp, zo zal zijn tegenstander handelen met behulp van satan, de vader van bedrog en leugen. De zondige mens zal dus geen wonderen verrichten zoals Jezus Christus maar valse en schijnbare. Alle deze wonderbare acties zullen in werkelijkheid slechts illusies zijn, in zodanig, volgens Sint Anselmus, dat wanneer hij een dode schijnt te doen verrijzen, ofwel is de man niet echt dood, ofwel als hij dood is zal hij niet echt verrijzen. Tenslotte zegt dezelfde heilige zullen de handelingen van de antichrist die schijnen de natuurlijke krachten te overstijgen als dusdanig geen mirakelen zijn maar gevolgen en verschijnselen van fysische orde bewerkstelligd door bemiddeling van sommige geheime en verborgen oorzaken. Om de mensen beter te boeien zal de antichrist ontucht en vleselijke bandeloosheid toelaten en beroep doen op de meest bedwelmende wellusten, tolus erit in libidinibus et concupiscentiis feminarum [Dan 2,37].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: The Apocalypse [10/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 192]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
De bouwgeschiedenis naar de huidige kathedraal
Na de ontdekking van dit kleine mausoleum stuurt Theodomirus een bericht naar koning Alfons II van Asturië (791-842). De vorst komt naar Galicië, laat het gebouwtje restaureren en bouwt op het graf een klein kerkje. Weldra wordt het gebouwtje te klein en samen met bisschop Sisnandus I bouwt Alfons III (866-910) een nieuwe, grotere kerk die in 899 wordt gewijd. Deze kerk heeft het ongeveer een eeuw uitgehouden, totdat in 997 de Moren het gebouw in de as leggen.
Toen Alfons VI (1072-1109) koning werd van Castilië en Leon, was de begraafplaats van Sint Jacob intussen het centrum geworden van een kleine stad, Santiago de Compostela. De bisschop van Iria Flavia had zijn buitenverblijf verlaten ten voordele van Compostela, en dus werd het tijd een nieuwe kathedraal te bouwen. Dit wordt de huidige kathedraal van Santiago. De uiteindelijke wijding van het kerkgebouw is in 1211.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 60: Bos Albanus in Portu [Albaanse stier in de haven]
Alexander VI [1492-1503]
Echte naam: Rodrigo Borgia [Xàtiva, Spanje, 1 januari 1431 - Rome, 18 augustus 1503]
Giuliano della Rovere, de latere Paus Julius II, spoorde Karel VIII van Frankrijk aan zijn rechten over het koninkrijk Napels op te eisen. Hiertoe werden onderhandelingen gestart in Rome. Karel VIII wilde de kruistochten leiden naar Palestina en wist uit te onderhandelen dat Della Rovere kardinaal werd en domicilie mocht houden in Frankrijk. De Italiaanse expeditie, gesteund door de hertog van Milaan, Ludovico il Moro, begon met een overwinning voor de Fransen en koning Alfons II werd verdreven.
Op 31 december 1494 werd Rome door de Fransen bezet. Vanuit de Engelenburcht onderhandelde Alexander VI over een compromis. Op 15 januari 1495 trok Karel, opnieuw verzoend met de paus, op veroveringstocht naar Napels. Zijn overwinning gaf aanleiding tot de oprichting van de Heilige Liga - keizer, paus [Rome], Venetië en Milaan - die hem op 6 juli versloeg in Fornovo.
De paus beleefde een persoonlijk drama: Juan werd in de nacht van 14 op 15 juni 1497 vermoord door zijn broer Joffre [omdat Juan het had aangelegd met de vrouw van Joffre]. Zijn lijk werd uit de Tiber opgevist door vissers. Alexander beschouwde dit als een straf uit de hemel en beloofde zijn leven te beteren en de kerk te hervormen. Enige weken later troostte Julia Farnese hem door hem een zoon te schenken die hij ook Juan noemde en die hem zijn goede voornemens deed vergeten. Girolamo Savonarola, die zich tot taak had gesteld hem aan zijn beloften te herinneren, werd het zwijgen opgelegd op 23 mei 1498 door hem op het piazza Santa Croce op een brandstapel te gooien.
Chris De Bodt
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 28]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
In de nacht van de donderdag, verward uit Sefforis gevlucht, verenigden zich de drie leerlingen en Arastaria en Cocharia weerom met de Heer op de afgesproken plaats onder de bomen op de weg naar Betulië. Daarheen wilden zij zich begeven en daarheen waren ook Jezus' moeder en de Heilige Vrouwen op weg.
Betulië is de stad waarbij Holofernes die haar belegerde, door Judith gedood werd: ze ligt zuidelijk van de plaats waar Jezus nu is en ten oosten van Sefforis en op een berg. Daar kan men zeer ver in het rond zien. Niet ver daarvan ligt het kasteel dat Magdalena te Magdalum bewoont. Zij leidde er toen een wellustig leven. In Betulië is een kasteel en in het gewest zijn vele bronnen. Ik meen dat de put van Jozef er niet ver van verwijderd ligt. Bij Magdalum, komt mij te binnen, dat Lazarus ook bij Sikem, waar Jakob een veld had, een stuk grond bezat.
Vóór Betulië zag ik Jezus met zijn leerlingen zijn intrek nemen in een herberg. Hier kwamen Maria en de Heilige Vrouwen weerom bij Hem. Hier hoorde ik Maria bidden opdat Jezus hier toch weeral niet zou prediken, omdat het vooruitzicht van een nieuwe opstand haar verschrikte. Jezus antwoordde dat Hij wist wat Hij te volbrengen had. Maria zei Hem dan: "Zullen wij niet liever naar de doop van Johannes gaan?" maar Jezus antwoordde haar met ernst: "Waarom zouden wij nu naar de doop van Johannes gaan? Hebben wij dit nodig? Ik zal nog rondreizen en verzamelen en zal het zeggen wanneer het nodig is om naar de doop te gaan." Maria zweeg zoals te Kana. Ik heb de Heilige Vrouwen evenwel pas na Pinksteren in de vijver Bethesda gedoopt zien worden. De Heilige Vrouwen traden in Betulië, waar Jezus heden avond in de synagoge de sabbatoefening leidde.
Ik zag Jezus hier een goede ontvangst te beurt vallen en zag Hem in de synagoge een leerrede houden. Uit de omstreken waren vele mensen komen luisteren. Ook hier zag ik op de weg vóór de stad zeer vele krankzinnigen en bezetenen, die hier en daar op de straat, waar Jezus voorbijging, van hun aanvallen bevrijd en rustig werden. Ik hoorde de mensen hier en daar zeggen: "Die man moet een wonderbare kracht bezitten, zo groot als die der oude profeten, aangezien die ongelukkigen bij zijn verschijning aanstonds rustig worden." Want die mensen voelden dat Hij hen geholpen en genezen had, hoewel Hij niets aan hen gedaan had en zij kwamen Hem in de herberg bedanken. Hij onderrichtte en vermaande hen tot de doop van Johannes. Ook was zijn prediking nu zeer streng, geheel in de trant van Johannes.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3427 van 18/1/2011
Lieve zonen en dochters. Laat de armen niet zakken. De mensheid heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodige. Ontvlucht de zonde en zoek de Heer die van u houdt en u met open armen ontvangt. Wees volgzaam en nederig van hart. Laat niet wat u morgen hoeft te doen. God is gehaast en nu is het de tijd van Genade voor u. Open uw harten en aanvaard de wil van de Heer voor uw levens. De grote en bekende rivier die door het nest van de adelaar loopt [de Mississippi] zal vervuild raken. Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis moeten dragen. Lijden zal ook komen voor de drie watervallen [Niagarawatervallen: the Horsehoe, the American en the small Bridal Veil Falls] en voor het Land van het Zand. Kniel neer in gebed. Wat ik zeg moet ernstig worden genomen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Pontificaat
Met de benoeming van Pius IX zou gekozen zijn voor een liberalere politiek binnen de Kerkelijke staat, in tegenstelling tot zijn voorganger Gregorius XVI, die [met steun van Oostenrijk] met harde hand het absolutistisch karakter van de soevereiniteit van de paus in stand had gehouden. Bijgestaan door zijn kardinaalstaatssecretaris Luigi Lambruschini was het verzet van Gregorius tegen elke moderniteit uitgegroeid tot een ware kruistocht; zo verzette hij zich fel tegen de aanleg van een spoorlijnnetwerk binnen de Kerkelijke Staat dat hij omschreef als "chemins denfer" [hellewegen].
Vooral in Oostenrijk was er ongenoegen over de keuze van Pius IX. Er werd gevreesd dat door de nieuwe paus de rol van Frankrijk binnen het kerkelijk bestuur in aanzien zou toenemen, maar ook dat door een ommekeer in de gevoerde politiek binnen de Kerkelijke Staat de machtspositie van Oostenrijk, met name in het noorden van de Italiaanse gebieden, onder druk zou komen te staan.
Op basis van zijn ideeën over het bestuur van de Kerkelijke Staat mocht Pius IX dan aanvankelijk wel als liberaal gezien worden, op het gebied van geloofszaken en pauselijke autoriteit bleef het conservatieve gedachtegoed gehandhaafd, zoals bleek uit zijn eerste encycliek "Qui Pluribus" van 9 november 1846, waarin hij stelling nam tegen modernistische ideeën en waarschuwde tegen sektarische genootschappen die de positie van de Heilige Stoel en het rooms-katholieke geloof trachtten te ondermijnen. Deze strijd tegen vernieuwingen zou na 1850 alleen maar toenemen en in 1864 resulteren in de uitvaardiging van de encycliek "Quanta Cura," waarrin Pius IX onder meer de vrijheid van meningsuiting en godsdienstvrijheid scherp veroordeelde. Samen met de encycliek werd ook de "Syllabus Errorum" uitgebracht, een opsomming van tachtig dwalingen.
Pius IX riep alle katholieken op afstand te nemen van alle meningen en leerstellingen: Bij een zo verregaande valsheid van averechtse meningen hebben wij, in het diepe besef van onze apostolische plicht en in onze grote bezorgdheid voor onze heilige godsdienst, voor de zuiverheid van de leer en voor het heil van de zielen, ons van Godswege toevertrouwd, en voor het welzijn ook van de menselijke samenleving, gemeend wederom onze apostolische stem te moeten verheffen. En daarom is het dan ook dat wij alle meningen en leerstellingen, zonder uitzondering, door ons in deze encycliek afzonderlijk vermeld, volgens ons apostolisch gezag afwijzen, verwerpen en veroordelen, en wij willen en bevelen dat zij door alle kinderen van de katholieke Kerk volstrekt als afgewezen, verworpen en veroordeeld beschouwd worden."
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Hyppolytus van Rome [170-236]
Profetie 1
De grote Frans Monarch, die het volledige oosten zal onderwerpen, zal tegen het einde van de wereld komen. Deze dingen zullen dan gebeuren: eerst geliefd en de andere week gescheiden en de gruwel der verschrikking zal zich dan beginnen manifesteren, en de twee profeten, voorbodes van de Heer, hun opdracht is beëindigd en de hele wereld zal uiteindelijk zijn wensdroom naderen: wat nog blijft is enkel de komst van Onze heer en Redder uit de Hemel, naar wie we in hoop hebben uitgekeken, die de vuurzee zal brengen en het juiste oordeel over hen die geweigerd hebben om in Hem te geloven.
Vertaling: Chris De Bodt
15-02-2011
15 februari 2011
15 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 9]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Vicka en haar echtgenoot, Mario Mijatovic, hebben twee kinderen. Marija Sofija, geboren op 13 januari 2003 en Ante, geboren op 18 oktober 2004. Fotos van Vickas huwelijk en de geboorte van Marija Sofija zijn te vinden op www.childrenofmedjugorje.com. Ondanks haar werk thuis, doet ze naarstig voort met het verspreiden van de boodschappen van de Gezegende Moeder. Vicka reist de wereld rond om haar spirituele gaven met iedereen te delen. Als ze thuis is, staat ze in de zon of in de regen of in de koude om de boodschappen van de Moeder van God door te geven aan iedereen die wil luisteren. En elke dag heeft ze een private openbaring met de Moeder van God. Van de zes oorspronkelijke zieners, is zij één van de drie die nog altijd dagelijkse verschijningen ontvangt.
Wie is deze vrouw "bekleed met de zon," die zulke geschenken brengt? Laat ons tot Vicka naderen, die negen geheimen i.v.m. de toekomst van de wereld kent. Ze vertelt ons over haar ervaringen met de moeder van Jezus Christus, wiens hart "vervuld is van zo'n liefde, zo'n medelijden, zo'n tederheid, zo'n vreugde!"
Een compilatie van verschillende uitgegeven interviews met Vicka volgt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 2]
Nadat Staf Druyts samen met Pol en Pastoor Frans reeds drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. U het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september 2010 en maandag 4 oktober. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Voorwoord
Na vele kaarsjes te laten branden in Scherpenheuvel en kwam thuis het verlossende antwoord van zijn broer René. Hij zou ons gaan volgen. Een pak van ons hart, dat ondertussen al heel klein geworden was.
Met 3 personen zouden wij vertrekken, 2 fietsers en 1 volger. René is ook een wielertoerist, dus het klikte meteen. Samen gaan oefenen in de Ardennen. Zo enthousiast dat de Pol zelfs zijn fietsschoenen vergeten was. We zochten een fietsenmaker maar die was pas s middags open. Uiteindelijk zijn René en ik alleen vertrokken. We hadden zon 40 km gefietst. René op kop, wat normaal is als je 10 jaar jonger bent. Plots riep hij "pas op" er stak een grote gevaarlijke slang de baan over.
Later werd er nog vergaderd. Er werd besproken wanneer we zouden vertrekken en wat er allemaal mee moest en wie er wat meenam. We zouden eerst in augustus vertrekken maar wegens een trouw werd het vertrek uitgesteld tot september. Ook werd er beslist wat er van eten mee moest, want als je de ganse dag op de fiets zit en ook zit te trappen om vooruit te geraken, heb je al wat meer calorietjes nodig dan normaal. De vrouw van René, ook wielertoerist, wist wat we nodig zouden hebben en beter nog, ze ging dit voor ons klaarmaken ook zodat wij ons geen zorgen hoefden te maken over het eten. En het was goed, ne dikke proficiat.
Een dag voor het vertrek werd de mobilhome, bij René in de Limburg, ingeladen. Het was te gek dat hij de zestiende september eerst nog naar Vosselaar moest komen.
Verslag: Staf Druyts
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 61]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
84. O Bloed en Water, die stromen uit het Hart van Jezus als bron van Barmhartigheid voor ons, ik vertrouw op U!
85. Wilno, 2.8.1934
Vrijdag, na de heilige Communie, werd ik in de geest vóór de troon van God gebracht. Vóór deze troon zag ik de hemelse Machten die zonder ophouden God prijzen. Achter de troon zag ik een klaarte die voor de schepselen ontoegankelijk blijft. Alleen het Vleesgeworden Woord treedt daar binnen als Bemiddelaar. Toen Jezus deze klaarte betrad hoorde ik deze woorden: Schrijf onmiddellijk wat ge hoort: "Ik ben in Wezen de Heer en ken bevelen noch noden. Indien Ik het schepsel tot leven roep, is dat de afgrond van Mijn Barmhartigheid. En op dit ogenblik bevond ik mij terug in de kapel op mijn knielbank. De heilige Mis eindigde. Deze woorden had ik reeds opgeschreven."
86. + Toen ik zag hoeveel mijn biechtvader ging te lijden hebben omwille van dit werk dat God door hem ging verwerkelijken, greep de angst me een ogenblik aan en zei ik: "Jezus, dit is Uw zaak, waarom handelt Gij dan zo met hem? Het lijkt me dat Gij moeilijkheden voor hem maakt terwijl Gij hem toch gebiedt zo te handelen."
"Schrijf dat dag en nacht Mijn blik op hem rust en als Ik tegenkantingen toelaat, is dit om zijn verdienste te vermeerderen. Het is niet het welslagen dat Ik beloon, maar het geduld en de moeite, voor Mij doorstaan."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 63]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Ten eerste, omdat deze vervolging algemeen en wereldwijd zal zijn. Er staat geschreven: Ze verspreidden zich wereldwijd en omsingelden het kamp van de heiligen en de geliefde stad [Apoc 20,8]. Sint Augustinus, in boekdeel 20 van De Stad van God, legt deze tekst van Sint Jan uit door te beweren dat de ongelovigen, de ketters, de fanatieke en bedorven mensen over de aarde verspreid een verbond zullen aangaan met de antichrist om de heiligen te bestrijden en de Godgetrouwe mensen te vervolgen.
Ten tweede zal deze vervolging de hardste en gewelddadigste van allemaal zijn omdat ze niet ingegeven is door bijgeloof of fanatisme, noch door blinde gehechtheid aan de afgoden zoals de vervolgingen van de heidense keizers. Ze zal niet nastreven de hovaardigheid te strelen, noch de drang naar overmacht te bevredigen, zoals de vervolging van Mohamed. Ze zal ook niet ontketend worden door vleselijke verlangens en de drang naar plundering zoals deze die de Duitse prinsen de Kerk aandeden onder het protestantisme en ten tijde van Luther. Maar het zal een vervolging zijn die uitsluitend ingegeven is door de haat voor God en waarbij God en Zijn Christus op de korrel worden genomen, waarvan de enige doelstelling de uitroeiing van Gods rijk zal zijn en de totale verdelging van het christianisme en van elke positieve godsdienst. Zo herkenden Tiberius, Nero en de meest afgrijselijke tirannen van het heidendom in de afgoden, die ze de christenen verplichtten te aanbidden, een begrip en een verre weerspiegeling van de godheid. Maar in de tijden waarover sprake zal het niet meer toegelaten worden aan elke godheid een cultus te wijden, zelfs vervalst en bedorven. Zonder onderscheid zullen alle mensen gedwongen zijn satan zelf, in antichrist verkleed, te eren en aanbidden en dus de meest goddeloze en afgrijselijke man.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: The Apocalypse [9/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 191]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Begraven in Galicië
Volgens de overlevering leverde koning Ordoño I van Asturië in 859 een veldslag tegen de Moren, waarbij zijn leger onverwacht hulp kreeg van een geheimzinnige ruiter die de Moren doodde, zodat de slag gewonnen werd. Het lag voor de hand dat de ruiter niemand anders was dan Sint Jakobus (Santiago), die sindsdien in Spanje dan ook de titel Matamoros [Morendoder] draagt.
Pas vanaf de negende eeuw zijn er sporen terug te vinden van de verering van zijn relieken, op de plaats van dat graf te Compostella dat, aldus archeologische bevindingen, zich wel degelijk bevindt op een oude Romeinse begraafplaats. In de middeleeuwen stond de echtheid van Jacobus graf boven alle verdenking: velen stroomden er van heinde en verre naar toe, tal van wonderverhalen werden aan hem toebedacht en een indrukwekkende bedevaartskerk, later tot kathedraal verheven, zou zijn grafplaats tekenen. In de periode van het kritisch ingestelde humanisme begonnen de twijfels daaromtrent meer en meer op te komen. Toch aarzelde paus Leo XIII in zijn bul Deus omnipotens (1884) niet om de skeletten die in 1879 terug opgegraven waren, te bevestigen als het authentieke gebeente van de heilige apostel Jacobus en diens gezellen Athanasius en Theodorus. Daarmee werd het kritisch onderzoek hieromtrent niet stopgezet.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 60: Bos Albanus in Portu [Albaanse stier in de haven]
Alexander VI [1492-1503]
Echte naam: Rodrigo Borgia [Xàtiva, Spanje, 1 januari 1431 - Rome, 18 augustus 1503]
De lievelingszoon van de paus, Juan, hertog van Gandie, kreeg de hertogdommen Benevento, Terracina en Pontecorvo. Om de banden tussen Italië en Spanje aan te trekken werd Juan uitgehuwelijkt aan Maria Enriquez de Luna, een nicht van Ferdinand II van Aragón en Isabella I van Castilië. Joffre [12] trouwde met Sancha van Aragón [16], de dochter van koning Alfons II van Napels.
Dochter Lucrezia werd eerst aan Giovanni Sforza uitgehuwelijkt. Op die manier dankte de paus kardinaal Ascanio Sforza, voor zijn positieve stem tijdens het conclaaf. De paus zelf heeft het huwelijk van zijn dochter op het Vaticaan ingezegend. Later werd het huwelijk echter ongeldig verklaard omdat Sforza impotent zou zijn: scheiden was ondenkbaar in die tijd. Dit voorwendsel was noodzakelijk om de paus gezichtsverlies te besparen en toch het politiek gezien interessanter huwelijk mogelijk te maken van Lucrezia met Alfons van Aragón, prins van Salerno en hertog van Biseglia, zoon van koning Alfons II van Napels.
Het geluk van Lucrezia Borgia werd na twee jaar wreed verstoord doordat haar broer Cesare, haar man om het leven bracht. Op 30 december 1501 liet men haar huwen met Alfonso I d'Este. Ook toen werden opnieuw gedurende een volle week Bacchanalen georganiseerd.
Chris De Bodt
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 28]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
In de nacht van de donderdag, verward uit Sefforis gevlucht, verenigden zich de drie leerlingen en Arastaria en Cocharia weerom met de Heer op de afgesproken plaats onder de bomen op de weg naar Betulië. Daarheen wilden zij zich begeven en daarheen waren ook Jezus' moeder en de Heilige Vrouwen op weg.
Betulië is de stad waarbij Holofernes die haar belegerde, door Judith gedood werd: ze ligt zuidelijk van de plaats waar Jezus nu is en ten oosten van Sefforis en op een berg. Daar kan men zeer ver in het rond zien. Niet ver daarvan ligt het kasteel dat Magdalena te Magdalum bewoont. Zij leidde er toen een wellustig leven. In Betulië is een kasteel en in het gewest zijn vele bronnen. Ik meen dat de put van Jozef er niet ver van verwijderd ligt. Bij Magdalum, komt mij te binnen, dat Lazarus ook bij Sikem, waar Jakob een veld had, een stuk grond bezat
Vóór Betulië zag ik Jezus met zijn leerlingen zijn intrek nemen in een herberg. Hier kwamen Maria en de Heilige Vrouwen weerom bij Hem. Hier hoorde ik Maria bidden opdat Jezus hier toch weeral niet zou prediken, omdat het vooruitzicht van een nieuwe opstand haar verschrikte. Jezus antwoordde dat Hij wist wat Hij te volbrengen had. Maria zei Hem dan: "Zullen wij niet liever naar de doop van Johannes gaan?", maar Jezus antwoordde haar met ernst: "Waarom zouden wij nu naar de doop van Johannes gaan? Hebben wij dit nodig? Ik zal nog rondreizen en verzamelen en zal het zeggen wanneer het nodig is om naar de doop te gaan." Maria zweeg zoals te Kana. Ik heb de Heilige Vrouwen evenwel pas na Pinksteren in de vijver Bethesda gedoopt zien worden. De Heilige Vrouwen traden in Betulië, waar Jezus heden avond in de synagoge de sabbatoefening leidde.
Ik zag Jezus hier een goede ontvangst te beurt vallen en zag Hem in de synagoge een leerrede houden. Uit de omstreken waren vele mensen komen luisteren. Ook hier zag ik op de weg vóór de stad zeer vele krankzinnigen en bezetenen, die hier en daar op de straat, waar Jezus voorbijging, van hun aanvallen bevrijd en rustig werden. Ik hoorde de mensen hier en daar zeggen: "Die man moet een wonderbare kracht bezitten, zo groot als die der oude profeten, aangezien die ongelukkigen bij zijn verschijning aanstonds rustig worden." Want die mensen voelden dat Hij hen geholpen en genezen had, hoewel Hij niets aan hen gedaan had en zij kwamen Hem in de herberg bedanken. Hij onderrichtte en vermaande hen tot de doop van Johannes. Ook was zijn prediking nu zeer streng, geheel in de trant van Johannes.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3426 van 15/1/2011
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw bedroefde Moeder. Ik lijd om uw lijden. Ik vraag u om het licht van het geloof levend te houden en de hoop niet te verliezen. God staat aan uw zijde. Vrees niet. Wat er ook mag gebeuren, zet geen stap achterwaarts. U bent belangrijk voor de Heer en Hij verwacht veel van u. Wees sterk. Verlies het hart niet omwille van uw moeilijkheden. Als u het gewicht van het kruis voelt, aanroep dan Mijn Zoon Jezus. Hij is uw alles en enkel door Zijn Genade zult u overwinnen. De dood zal door Campos Novos gaan en Pato Branco treffen en geween en gejammer zullen in Lages worden gehoord. Ik lijd om wat er over u gaat komen. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Ongeschonden lichamen: Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Het Conclaaf van 1846
Met de benoeming van Pius IX zou gekozen zijn voor een liberalere politiek binnen de Kerkelijke staat, in tegenstelling tot zijn voorganger Gregorius XVI, die [met steun van Oostenrijk] met harde hand het absolutistisch karakter van de soevereiniteit van de paus in stand had gehouden. Bijgestaan door zijn kardinaalstaatssecretaris Luigi Lambruschini was het verzet van Gregorius tegen elke moderniteit uitgegroeid tot een ware kruistocht; zo verzette hij zich fel tegen de aanleg van een spoorlijnnetwerk binnen de Kerkelijke Staat dat hij omschreef als "chemins denfer" [hellewegen].
Vooral in Oostenrijk was er ongenoegen over de keuze van Pius IX. Er werd gevreesd dat door de nieuwe paus de rol van Frankrijk binnen het kerkelijk bestuur in aanzien zou toenemen, maar ook dat door een ommekeer in de gevoerde politiek binnen de Kerkelijke Staat de machtspositie van Oostenrijk, met name in het noorden van de Italiaanse gebieden, onder druk zou komen te staan.
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Ireneüs van Lyon [125-202]
Profetie 5
Ten tijde van zijn heerschappij zal de antichrist bevelen dat Jeruzalem zal worden herbouwd in haar pracht en hij zal er een grote en dichtbevolkte stad van maken, niet ondergeschikt qua pracht aan een andere stad in deze wereld en hij zal bevelen dat zijn paleis daar wordt gebouwd.
Vertaling: Chris De Bodt
14-02-2011
14 februari 2011
14 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 8]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Vicka is één van de zieners die gedurende de vreselijke burgeroorlog in Medjugorje is gebleven. Ze ontving uitnodigingen van de VS, Europa en Zuid-Amerika, vooral als de burgeroorlog in haar thuisland heviger werd. Doch verkoos Vicka bij haar familie te blijven. Ze was, zoals gewoonlijk, vervuld van vreugde en ze had haar verschijningen van de Gezegende Moeder zelfs als de gevechten escaleerden.
Vicka, die persoonlijk een gave van genezing schijnt te hebben, zegt dat miraculeuze genezingen zullen optreden over de ganse wereld als het permanente teken verschijnt. Ondertussen hebben degene die op de boodschappen van de Moeder van God te Medjugorje ingegaan zijn, al gemeld dat miraculeuze genezingen m.b.t. verslaving, scheiding, gebroken relaties en ook op fysisch vlak hebben plaats gehad. De berichten dat de blinden zien, de lammen lopen, dat kanker en hartziekten genezen en dat aangeboren ziekten verdwijnen, duren voort.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje: 1.294,96 kilometer] [deel 1]
Nadat Staf Druyts reeds samen met Pol en Pastoor Frans drie jaar geleden met de fiets naar Medjugorje hadden gereden, bleek de heimwee zo groot dat de tocht drie jaar later nogmaals werd overgedaan. Vanaf vandaag kunt u het verslag lezen van hun ervaringen tussen donderdag 16 september en maandag 4 oktober 2010. Staf, u weet onze lezers te verwennen. We zullen allen met veel interesse uw ervaringen volgen. Er werd in totaal een gemiddelde snelheid van 22,10 km/uur gereden. De maximum snelheid bedroeg 74,30 km/uur.
Voorwoord
Ja, wat doet men zoal als je de leeftijd van 65 jaar bereikt hebt? Je kan genieten van je pensioen, een feestje geven, met je gezin op vakantie gaan of eens goed gaan eten. En daarna? Wat dan met je vrije tijd? In je luie zetel zitten tot je er in vastroest of je kan ook op bedevaart gaan. In eigen land of iets verder zoals Lourdes, Compostella of Fatima. Maar ook Medjugorje ligt in het bereik van de wagen of autobus.
De Pol, 65 jaar jong, wilde al fietsend terug naar Medjugorje, samen met zijn fietskameraad van 3 jaar geleden, die toen 65 jaar was geworden. Zodat we Onze Lieve Vrouw konden bedanken dat we nog redelijk gezond mogen zijn.
Dikwijls hoefde de Pol het niet aan mij te vragen, eenmaal was genoeg. En zo komt het dat ik dit jaar 2 maal in Medjugorje ben beland, eenmaal met de bus en eenmaal met de fiets. Er werden plannen gemaakt, de fietsroute was geen probleem maar... hadden wij een volger of twee in de mobilhome en hadden we een überhaupt een mobilhome? Dat was wat anders. De Pol vroeg het aan vriend en gebuur, iedereen die hij kende.
Verslag: Staf Druyts
3. Bosnie-Herzegovina gaat België achterna
De politieke situatie in Bosnië is al niet veel beter dan in ons land. Meer dan vier maanden na de parlementsverkiezingen in Bosnië en Herzegovina heeft het Balkanland nog steeds geen perspectief op een nieuw parlement en een nieuwe regering. Ook vorige week konden de partijleiders van de drie grote bevolkingsgroepen, Serviërs, Kroaten en Bosniakken, op een topontmoeting in Sarajevo geen eensgezindheid over een coalitie bereiken. Voortaan wordt ingezet op overleg tussen individuele partijen om een oplossing voor de constitutionele crisis te vinden.
Premier Milorad Dodik van Srpska
Bosnië en Herzegovina, bestaande uit de Moslim-Kroatische Federatie en de Republika Srpska, is al sinds zijn ontstaan na de Daytonakkoorden een weinig leefbare entiteit gebleken. Om de motor te doen aanslaan, opteren de Westerse sponsoren, in weerwil van het federale model dat in Dayton werd vastgelegd, voor meer centralisme. Dat strijkt evenwel tegen de haren van de Serviërs in, die bij monde van hun leider Milorad Dodik dreigen met (een referendum over) afscheiding.
4. The Madonna of Medjugorje
5. De uitzonderlijke heelkracht van citroenen
De citroen is een miraculeuze vrucht die kankercellen geneest. Dit is algemeen geweten in de wereld van de gezondheidswetenschap: citroenen zijn zeer doeltreffend is om kankercellen te doden. Ze zijn zelfs tot 10.000 maal sterker dan welke vorm van chemotherapie ook. Waarom zijn we hiervan niet op de hoogte? Omdat er laboratoria zijn die belangstelling vertonen om er een synthetische versie van te maken die hen enorme winsten zou opbrengen. U kunt nu een vriend in nood helpen door hem te laten weten dat citroensap heel voordelig is om de ziekte te voorkomen. De smaak is bitter, maar ook niet onaangenaam en het heeft niet de verschrikkelijke nevenwerkingen van chemotherapie. Als u kunt, plant dan een citroenboom in uw tuin of serre. Hoeveel mensen sterven er niet, terwijl dit een goed bewaard geheim is om de winsten van de grote bedrijven en multinationals niet in het gevaar te brengen!
Zoals u weet groeit de citroenboom laag, neemt hij niet veel plaats in en is hij gekend voor zijn verscheidenheid aan citroenen en limoenen. U kunt het fruit op diverse wijzen consumeren: u kunt de pulp opeten, het geperste sap opdrinken en het wordt gebruikt in vruchtensappen en zelfs vruchtentaartjes. Er worden vele heilzame werkingen aan verbonden, maar de meest belangrijkste eigenschap is de uitwerking ervan op cysten en tumoren. Deze plant is een bewezen remedie tegen alle vormen van kanker en velen beamen dit ook.
Citroenboom
Het wordt ook gezien als een breed antimicrobe gamma tegen bacteriële infecties en schimmels, het is werkzaam tegen interne parasieten en wormen en het regelt de bloeddruk, is een middel tegen depressies, bestrijdt stress en stoornissen aan de zenuwen.
De bron van deze informatie is boeiend: de informatie komt van een van de grootste geneesmiddelenproducenten ter wereld. Na meer dan twintig volwaardige laboratoriumtesten sinds 1970, onthullen de extracten dat het kwaadaardige cellen vernietigt bij twaalf soorten kankers, waaronder darmkanker, borstkanker, prostaatkanker en kanker aan de pancreas...
De genezingskracht van de citroenboom is 10.000 maal efficiënter dan Adriamycine, een geneesmiddel dat gewoonlijk overal ter wereld gebruikt wordt bij chemotherapie om de de groei van kankercellen tegen te gaan. En nog meer verbazingwekkend: dit soort therapie met citroenextracten vernietigt enkel de cellen die aangetast zijn. Aan de overige cellen wordt geen schade toegebracht.
Bron:
Institute of Health Sciences 819 N.L.L.C. Cause Street Baltimore, MD1201
Vertaling: Chris De Bodt
6. Tekens: Mysterieuze ziekte in Playboy Mansion
De gezondheidsdiensten van de Californische grootstad Los Angeles onderzoeken hoe het komt dat tientallen mensen die hebben deelgenomen aan een feestje in het optrekje van Playboystichter Hugh Hefner [85] mysterieus ziek zijn geworden, zo heeft de Los Angeles Times [LAT] bericht.
Playboy Mansion
Op 3 februari vond in de luxueuze Playboy Mansion op de flanken van Beverly Hills een benefietetentje plaats met 700 gasten. Tientallen mensen hadden daarna klachten van ademhalingsproblemen, griepachtige symptomen en zelfs longontsteking. Toen er meer en meer gevallen waren, stuurden de gezondheidsdiensten de niet-zieke deelnemers een waarschuwende e-mail. Mogelijk is een rookmachine om een kunstmatig mistgordijn rond het zwembad te scheppen de boosdoener, aldus de LAT.
7. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 60]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
81. O Heilige Drie-eenheid, Ondeelbare, Enige God, wees gezegend voor deze onmetelijke gave en dit testament van de barmhartigheid. Mijn Jezus, ter genoegdoening voor de godslasteraars zal ik de stilte bewaren als men mij ten onrechte terechtwijst, om zo toch een weinig te herstellen. Ik zing U een onophoudelijk lied in mijn ziel, en niemand zal het vermoeden of begrijpen. Het lied van mijn ziel wordt alleen door U gekend, o mijn Schepper en mijn Heer.
82. Ik zal niet toelaten dat de draaikolk van het werk mij zo opslorpt dat ik God vergeet. Ik zal al mijn vrije ogenblikken doorbrengen aan de voeten van de Meester, verborgen in het Allerheiligste Sacrament. Daar onderricht Hij mij vanaf mijn prilste jeugd.
83. Schrijf het volgende: "Nog vóór Ik als rechtvaardige Rechter komen zal, kom Ik eerst als Koning van Barmhartigheid. Vóór de dag der gerechtigheid aanbreekt, zal aan de mensen volgend teken in de hemel gegeven worden: Alle licht aan de hemel zal gedoofd worden en grote duisternis zal over de gehele aarde zijn. Dan zal het teken van het Kruis aan de hemel verschijnen en uit de openingen, waar de doorboorde handen en voeten van de Verlosser waren, zullen grote lichten vloeien die gedurende enige tijd de aarde zullen verlichten. Dit zal kort vóór de laatste dag geschieden."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 63]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Maar is het onmogelijk dat in onze sociale omstandigheden, waarbij de vreselijkste en meest onverwachte gebeurtenissen opeens zo snel als de damp en de bliksem verschijnen, er een man opkomt die gebruik maakt van de chaos, door onze revoluties veroorzaakt, en de menigte kan fascineren en zich meester maken van harten en geesten, het vaandel zwaait van het kosmopolitisch herstel en een verzamelkreet uit om zo een universele macht te veroveren, een wonderbare overheersing van verstand en wezen die enthousiast aanvaard wordt door alle verdwaalde en verleide volkeren?
Ten slotte, is het niet toegelaten te geloven dat die machtige en perverse man, die de wereld zal wurgen in een despotisme zonder naam en maat en die het mensdom zal verenigen door de onderdrukking van het geweten en de vernedering van de moed, het personage is dat Sint Jan beschrijft en voorspelt als de antichrist en ook de man zal zijn die de goddelijke Voorzienigheid wilde gebruiken om Israël te ontnuchteren nadat ze hem eerst begroet hadden als hun Messias en koning?
Welke zullen ten slotte de kenmerken van de vervolging van de antichrist zijn?
Cornelius a Lapide en Suarez, volgens de heilige Schrift en de Kerkvaders, melden de voornaamste trekken.
Eerst is het zeker en bijna stof tot geloof dat, onder alle vervolgingen die de Kerk onderging, deze van de antichrist de vreselijkste en de gewelddadigste zal zijn.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Film: The Apocalypse [8/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 190]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Begraven in Galicië
Hoe was Jacobus dan wel terug in Spanje geraakt? Hij zou door zijn [Iberische] leerlingen Athanasius en Theodorus van Jeruzalem naar Spanje overgebracht zijn, nadat ze daar op wonderbare wijze het nodige bootje voor verkregen hadden. Ze gingen aan wal in El Padrón, Noordwest-Spanje, in de provincie Galicië, en begroeven de apostel zon 15 kilometer landinwaarts.
Eeuwen gaan voorbij. In 711 vallen de Moren Spanje binnen en maken zich volledig meester van het gehele schiereiland. Niemand denkt nog aan het graf van de heilige Jacobus, tot er omstreeks 813 een groot wonder gebeurt.
Niet ver van Padron leefde een kluizenaar, Pelagius genaamd. Hij kreeg van engelen een bericht omtrent de vindplaats van Jacobus graf in de omgeving. Op een zekere nacht ziet hij een helder licht stralen boven een struikgewas. Dit verschijnsel herhaalt zich enige malen. Theodomirus, de bisschop van Iria Flavia, waar Padron deel van uitmaakt, wordt op de hoogte gebracht. Hij schrijft een vasten voor van drie dagen en laat de aangegeven plaats onderzoeken. Tot grote verbazing van alle aanwezigen ontdekt men onder de overwoekerende plantengroei het graf van Sint Jacob: een stenen mausoleum. Meteen volgde de bouw van een kerk, de eerste van een hele reeks.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 60: Bos Albanus in Portu [Albaanse stier in de haven]
Alexander VI [1492-1503]
Echte naam: Rodrigo Borgia [Xàtiva, Spanje, 1 januari 1431 - Rome, 18 augustus 1503]
Eén van zijn eerste daden als paus was de verdeling van het door Christoffel Columbus ontdekte Amerika. Portugal en Spanje maakten beide aanspraak op de 'nieuwe wereld'. Paus Alexander heeft met de bul Inter Caetera de gebieden verdeeld.
Alexander VI had een maîtresse: Vannozza dei Cattanei [1442-1518]. Toen Borgia paus Alexander VI werd, erkende Vanozza dat ze de moeder was van zijn vier nog in leven zijnde kinderen Juan, Cesare Borgia, Joffre en Lucrezia Borgia.
Alexanders zoon Cesare, geboren in 1475 en gestorven in 1507, werd op zijn zesde, apostolisch protonotarius en later bisschop van Pamplona. Toen zijn vader paus werd, benoemde deze hem in 1493 [op zijn achttiende] tot kardinaal. Het was een gebruik dat de tweede zoon de Kerk zou dienen. Ook al overleed de eerste zoon, Pedro Luis, vroegtijdig, werd Cesare aanvankelijk toch kardinaal. Echter, Cesare had vooral wereldlijke en militaire ambities: hij wilde de pauselijke legers aanvoeren. Na de moord op Juan werd Cesare inderdaad de aanvoerder van de pauselijke legers. Hiertoe legde hij, als jongste kardinaal ooit, zijn ambt weer neer.
Chris De Bodt
12. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 27]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Met Jezus' aankomst werden zij in het begin zeer rustig, doch spoedig daarop begon hier en daar een te roepen: "Dat is Jezus van Nazareth, te Betlehem geboren, door Wijzen uit het oosten bezocht, bij Maraha is zijn moeder, en meer andere trekken uit zijn leven." Aldus roepend verhaalden die krankzinnige mensen het gehele leven van Jezus, alles opnoemend wat Hem tot dan toe geschied was. Nu begon de een en dan de ander te roepen en de geselingen van de tuchtmeesters mochten niet langer baten. Dan weer riepen zij gezamenlijk en de herrie was algemeen.
Wanneer zij nu niet langer meer te beteugelen waren, zei Jezus dat men hen buiten voor de synagoge tot Hem moest brengen en Hij stuurde twee leerlingen in de stad er op uit om alle overige mensen van dat slag te roepen en voor Hem te brengen. Welhaast was er nu een grote menigte dergelijke sukkelaars rondom Hem verzameld [ik telde er wel vijftig] en rondom hen verdrong zich een grote massa nieuwsgierigen. De krankzinnigen gingen ondertussen door met roepen, doch dan zei Jezus: "De geest die uit u spreekt is van beneden en hij zal naar onderen teruggedreven worden." En op hetzelfde ogenblik werden zij allemaal gerust en genezen. Meerderen onder hen zag ik op de grond vallen.
Ook zag ik een grote opschudding in de stad ten gevolge van dit genezingswonder. Ik zag Jezus en de zijnen in groot gevaar. De opstand was zo hevig en de woede zo dreigend, dat de Heer de wijk nam in een huis en, door het nachtelijk duister begunstigd, de stad verliet. Ook zijn drie leerlingen en Cocharia en Arastaria, de zonen van Maraha, Anna's zuster, en de Heilige Vrouwen verlieten de stad. Jezus' moeder was in grote droefheid en angst omdat zij Hem hier voor de eerste maal onder haar ogen gewelddadig vervolgd zag. Zij waren afgesproken om op een bepaalde plaats buiten de stad onder bomen weer samen te komen. Degenen die Jezus hier had genezen, begaven zich meestendeels tot de doop van Johannes en hoofdzakelijk waren zij het die zich later hier bij Jezus aansloten.
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3425 van 12/01/2011
Lieve zonen en dochters, alle macht is enkel in de handen van de Heer. Verheerlijk de naam van de Heer met uw voorbeelden en woorden. Aan Hem, alle glorie en eer. Open uw harten voor Zijn Genade en Hij zal van uw mannen en vrouwen maken van het geloof. Laat niet u afleiden van de liefde. Enkel in de liefde zult u de naam van God vinden. Als u zichzelf opent voor de liefde, zult u grote deugden verwerven. Wees aandachtig en luister naar de stem van de Heer. De mensheid leeft ver van God en zal dingen over zich brengen die menselijke ogen nog nooit hebben waargenomen. U zult verschrikkingen zien op aarde. Het land van het Heilig Kruis [Brazilië] zal grote kwellingen doorstaan. Zoals Ik reeds in het verleden heb gezegd, gaat u richting Calvarie. Vele bevolkte gebieden zullen verlaten zijn. U zult de aarde zien schudden zoals het fruit aan de bomen die bewegen door de wind. Ik lijd om wat over u zal komen. Kniel neer in gebed. De oplossing voor uw problemen ligt in het gebed. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Het Conclaaf van 1846
Keizer Ferdinand I van Oostenrijk-Hongarije was echter voorstander van een absolutistische paus, met een voorkeur voor kardinaal Luigi Lambruschini, die tijdens het pontificaat van Gregorius XVI kardinaalstaatssecretaris was geweest en de harde lijn van Gregorius wenste verder te zetten. Kardinaal Karl Kajetan von Gaisruck, aartsbisschop van Milaan, kreeg van de Oostenrijkse keizer de opdracht een eventueel veto [Ius Exclusivae] uit te spreken, indien duidelijk zou worden dat Giovanni tot paus gekozen zou worden. Zo ver kwam het echter niet, want de Oostenrijkse kardinaal arriveerde te laat en kon daardoor niet deelnemen aan het conclaaf.
In aanwezigheid van 50 [allen afkomstig uit Italië] van de in totaal 62 kiesgerechtigde kardinalen, begon het conclaaf op 14 juni 1846 en werd het voor de laatste maal gehouden in het Palazzo del Quirinale te Rome. Al vanaf de eerste stemming op 15 juni werd duidelijk dat de verkiezing tussen Lambruschini en Mastai-Ferretti zou gaan. Tijdens de vierde stemronde op 16 juni 1846 behaalde Giovanni 36 voorkeursstemmen, waardoor zijn verkiezing een feit was. Hierdoor werd het conclaaf van 1846 het kortste conclaaf van de negentien tot dan toe. Toen aan Giovanni gevraagd werd welke naam hij zou dragen gaf hij aan Pius te willen genoemd worden, als eerbetoon aan zijn voorganger paus Pius VII, aan wie Giovanni veel te danken had. De kroning met een speciaal voor deze gelegenheid gemaakte tiara vond plaats op 21 juni 1846.
Vertaling: Mario Lossie
15. Diverse profetieën: Heilige Ireneüs van Lyon [125-202]
Profetie 4
De leerlingen van de apostelen zeggen [uit mondelinge overlevering] dat zij [Elias en Enoch], wiens levende lichamen van deze wereld zijn opgenomen en in een aartsparadijs zijn gebracht, waar ze zullen verblijven tot het einde van de wereld.
Vertaling: Chris De Bodt
11-02-2011
11 februari 2011
11 februari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Vicka Ivankovic [deel 7]
De Heer verleent grote gunsten aan de onwaardigen, om Zijn goedheid te laten zien
Hoe bouwen we Gods muren van veiligheid rond ons terug op? Berouw, heilige biecht, zegt Vicka. De Eucharistie is het pantser tegen satan. Ook, zegt ze ons, dat de Gezegende Moeder haar vertelde hoe waardevol het is om gezegende voorwerpen zoals medailles en kruisjes te dragen als bescherming tegen satan. Elke dag zegt Vicka tegen de pelgrims: "Draag altijd medailles, of een kruisje en een scapulier. Deze gezegende voorwerpen zijn een bescherming tegen satan. Oh, en heilig water, ook!" vervolledigt ze. "Houd wijwater in uw huis." Dan toont ze de rozenkrans. De Gezegende Moeder zegde: "Mijn liefste kinderen, heb altijd een rozenkrans in de hand als een teken voor satan dat u mij toebehoort!"
Vicka heeft een speciale houding ontwikkeld tegenover alcohol- en drugsverslaafden. "Hun wonden zijn diep," zegt ze. Verschillenden komen naar Medjugorje, en Vicka bidt over, voor en met hen. Miraculeuze genezingen hebben plaatsgehad beweren vroegere verslaafden van over de hele wereld die naar Medjugorje waren gekomen en bevrijd werden van hun verslaving.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Prachtig: wolkenformatie vormt het gelaat van Jezus
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 59]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
78. Eens toen dit vreselijk lijden me verpletterde, ging ik de kapel binnen en sprak ik uit de grond van mijn ziel: "Jezus, doe met mij wat Gij wilt. Ik zal U overal aanbidden. Dat Uw Wil in mij geschiede, o mijn Heer en mijn God, en ik zal de lof zingen van uw oneindige Barmhartigheid. Door deze daad van onderwerping vervlogen mijn vreselijke kwellingen. Opeens zag ik Jezus die mij zei: Ik ben altijd in uw hart. Een onuitsprekelijke vreugde doordrong mijn ziel en vervulde haar met een grote liefde tot God, wat mijn arm hart ontvlamde. Ik zag dat God nooit méér toelaat dan we dragen kunnen. O, ik ben voor niets meer bang, wanneer God de ziel zo'n kwellingen overzendt, steunt Hij haar met nog grotere genaden, ook al zijn we ons daar niet van bewust. In zulke ogenblikken geeft een akte van vertrouwen God meer eer dan urenlang troostvol gebed. Ik zie nu dat, wanneer God een ziel in het duister wil houden, noch boek noch biechtvader haar kunnen verlichten.
79. Maria, mijn Moeder en Koningin, ik vertrouw U toe, mijn ziel en mijn lichaam, mijn leven en mijn dood en al wat erop volgt. Ik leg alles in uw handen, o mijn Moeder; bedek mijn ziel met uw maagdelijke mantel en geef mij de genade van de zuiverheid van hart, van ziel en van lichaam, en, door uw macht, verdedig mij tegen alle vijanden, vooral tegen hen die hun boosheid verstoppen onder het masker van de deugd. O wondermooie lelie, Gij zijt voor mij een spiegel, o mijn Moeder.
80. Jezus, goddelijke Gevangene van de Liefde, als ik Uw liefde voor mij en Uw zelfverloochening aanschouw, begeven mijn zinnen het. Gij verstopt uw onbegrijpelijke majesteit en Gij verlaagt U tot mij, ellendige. O Koning van glorie, ook al verstopt Gij uw pracht, de blik van mijn ziel verscheurt de sluier. Ik zie de engelenkoren die niet ophouden U te eren en alle hemelse machten, die U zonder einde hulde brengen en zeggen: Heilig, Heilig, Heilig.
O, wie zal uw liefde en uw onpeilbare Barmhartigheid voor ons begrijpen. O gevangene van de Liefde, ik sluit mijn arm hart op in dit tabernakel, zodat het U zonder ophouden aanbidt, dag en nacht. Ik ken geen hindernis voor deze aanbidding, en hoewel ik lichamelijk van U verwijderd ben, is mijn hart altijd bij U. Niets kan mijn liefde voor U tegenhouden. Hindernissen bestaan niet voor mij. O mijn Jezus, ik zal U troosten voor al de ondankbaarheid, godslasteringen, koude, haat van goddelozen en heiligschennissen. O Jezus, ik verlang te branden als een zuiver en zich verterend offer vóór de troon waar Gij U verbergt. Ik smeek U zonder ophouden voor de stervende zondaars.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 61]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 2
Het moderne liberalisme met zijn overbodig sentimentalisme en zijn valse gelijkheidsprincipes heeft, meer dan elke andere vergissing, er toe bijgedragen om een overwicht en een buitensporige Joodse invloed te verwekken waarvan de Europese volkeren met rede schrikken. In de Middeleeuwen hadden de naties en de christelijke prinsen, door de Kerk verlicht, een groot sociaal gevaar voorzien. Enerzijds begrepen ze dat ze de plicht hadden de Joden uit te staan en dat het hen onmogelijk was ze te doen verdwijnen, vermits de profetieën voorspellen dat ze tot het einde der tijden zullen overleven en pas dan tot het ware geloof zullen terugkeren. Maar anderzijds begrepen ze dat ze niet rustig en veilig konden leven door een grenzeloze vrijheid toe te kennen aan een zo heftig en overrompelend ras. Inderdaad, uit ervaring is geweten dat overal waar de Jood zich vestigt en heerst hij een alleenheerser en een vernielend tiran wordt. Daarom stond de canonieke wet hem verdraagzaamheid toe, door hem politieke en burgerrechten te weigeren die hij zou misbruikt hebben overal waar hij door rijkdom de baas werd. Deze wet waakte over hem zodat hij rustig kon leven, kalm zijn nijverheid en handelszaken kon voeren zonder de christenen te storen waarmee hij leefde, en door deze wijze maatregelen die ten goed kwamen aan hun belangen en hun personen waren de Joden zonen van Israël eeuwenlang niet enkel beschermd maar ook verdedigd tegen de universele haat, de opschudding en de verontwaardiging van de verblinde volkeren.
Zo is de Joodse kwestie, die vandaag oproer zaait in Pruisen, Oostenrijk, Polen en waarvan de oplossing geladen schijnt met de somberste vooruitzichten. Maar als we Israël in haar universaliteit beschouwen en de mensen van die natie die in rationalisme en ongeloof vervallen zijn terzijde laten, heeft de kern van het Joodse ras van het Volk van het oude verbond steeds dezelfde illusies gekoesterd die we al aanhaalden: hij ziet nog steeds in de messias die verwacht wordt een machtige veroveraar die de aarde zal onderwerpen. Vroeger aarzelde een van de meest bekwame commentatoren van de Talmoed niet om te verklaren: Een nieuw messianisme moet ontstaan, een Jeruzalem van de nieuwe orde in heiligheid gezeten tussen Oost en West moet de tweeledige stad van de Caesars en de Pausen vervangen [Israëlitisch Archief, 25]. Het is overigens bestendig dat het merendeel der orthodoxen en gelovigen als formulering en consigne het woord van een beroemde rabbijn: Jeruzalem is steeds de spil van onze hoop en ons geloof.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: The Apocalypse [7/12]
Tijdens het bewind van de Romeinse keizer Dominitianus [90 jaar na Christus] laait de haatcampagne tegen christenen op. De apostel Johannes wordt op het eiland Patmos vastgehouden. Daar trekt hij zich het lot aan van de vervolgde christenen. De visioenen die Johannes op Patmos krijgt, schrijft hij op. Hij ontmoet Irene, een jonge vrouw, die de christelijke gemeenten wil bemoedigen door de openbaringen van de oude Johannes te verspreiden. Johannes en zijn volgelingen worden, na diverse ontsnappingspogingen, ter dood veroordeeld, maar op het nippertje gered door het plotselinge overlijden van de keizer. Zijn opvolger verleent de Christenen amnestie en daarmee komt een einde aan hun meedogenloze vervolging. Deze film dateert uit 2003 en duurt 91 minuten. Regie: Raffaele Mertes. Acteurs zijn onder meer Constantine Gregory, Richard Harris, Bruce Payne en Christian Kohlund.
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 189]
Jacobus, zoon van Zebedeüs
Jacobus' dood
Het spreekt voor zich dat dit niet naar de zin was van de vijandige joden. De hogepriester Abjatar jut het volk op. Jacobus wordt gevangengenomen en voor Herodes gebracht. Herodes vindt dat Jacobus moet worden onthoofd. De grimmige stoet trekt langs één van de stadspoorten van Jeruzalem. Daar ligt een lamme man die om genezing smeekt. Jacobus geneest de lamme en Josias, de schriftgeleerde die Sint Jacob begeleidde naar het schavot, was zo diep onder de indruk van het mirakel, dat hij voor Jacobus knielt en hem vraagt om christen te mogen worden. Abjatar laat Josias in elkaar slaan en Herodes geeft de toestemming ook hem te onthoofden. Jacobus kan de beul ertoe bewegen een kruik water te brengen om Josias te dopen. Vervolgens worden beiden onthoofd.
In de Handelingen van de Apostelen staat het korte bericht over zijn dood: "Rond die tijd stak Herodes de handen uit, om sommige leden van de Kerk te mishandelen. Jacobus, de broer van Johannes, doodde hij met het zwaard." Dit gebeurt omstreeks het jaar 44.
Zijn naamdag is op 25 juli. In de Orthodoxe Kerk is 30 april zijn naamdag. Hij is de patroonheilige van Spanje [in het bijzonder van Galicië en Santiago de Compostella], Antigua, Guatemala, Santiago de Chile, Loíza, Medjugorje, Montréal, Nicaragua, Pistoia, en van de soldaten, ruiters en krijgers, de arbeiders, de lastendragers, de hoedenmakers, de bont- en pelswerkers, de kousenmakers, de bewakers, de [ketting]smeden, de apothekers en drogisten, de dierenartsen en de pelgrims en tegen de reuma en de artritis en voor goed weer en de groei van appels en veldvruchten.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 60: Bos Albanus in Portu [Albaanse stier in de haven]
Alexander VI [1492-1503]
Echte naam: Rodrigo Borgia [Xàtiva, Spanje, 1 januari 1431 - Rome, 18 augustus 1503]
Alexander VI was Paus van 11 augustus 1492 tot 18 augustus 1503. Rodrigo Borgia was de neef van Paus Calixtus III [alias Alfonso Borgia, die de Spaanse naam Borja heeft veranderd in een Italiaanse vorm], en werd op 1 januari 1431 in Xativa [Spanje] geboren. Op zijn 25ste had zijn oom, de paus, hem aangesteld als kardinaal-diaken en vicekanselier van de Rooms-Katholieke Kerk en later benoemd tot bisschop van Valencia. In 1456 werd hij tot kardinaal-bisschop van Albano en van Portus benoemd.
Op 6 augustus 1492 begon het conclaaf, dat in de Sixtijnse kapel gehouden werd, dat Rodrigo Borgia koos als nieuwe paus na de dood van paus Innocentius VIII. Borgia beloofde kardinaal Ascanio Maria Sforza als vicekanselier aan te stellen en schonk hem zijn paleis met alles erop en eraan, kardinaal Giovanni Battista Orsini gaf hij de steden Monticelli [Teramo] en Soriano, Colonna de stad, aan kardinaal Giovanni Michiel het bisdom Portus, aan Scelfatano de stad Nepi. Van de 23 kiezers waren er maar vijf die de steekpenningen weigerden te aanvaarden.
Borgia werd vervolgens in de nacht van 10 op 11 augustus met overmacht tot paus gekozen. Op zijn bevel liet de ceremoniepriester onder het volk het bericht verspreiden met de boodschap: "De nieuwe paus is kardinaal Alexander VI, Rodrigo Borgia de Valence. We zijn gered."
Chris De Bodt
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 26]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus te Sefforis, Betulie, Kedes en Jizreël
Ik zag Jezus met de drie leerlingen nog naar Sefforis over een berg gaan. Hij nam zijn intrek in het huis van zijn groottante, Anna's jongste zuster Maraha, die een dochter en twee zonen had. Deze zag ik in lange, witte kielen [jongenstunieken] in het huis her- en derwaarts gaan. Zij heetten Arastaria en Cocharia en zijn, geloof ik, later leerlingen geworden. De H. Maagd was met Maria van Kleofas en nog andere vrouwen eveneens naar hier gekomen. Men waste Jezus de voeten en diende Hem een maaltijd op. Ook sliep Hij in Maraha's huis, dat vroeger het woonhuis was van Anna's ouders te Sefforis. Sefforis is een grote stad en er zijn daar drie gezindheden of partijen: Farizeeën, Sadduceeën en Essenen. Elk van hen heeft haar school. Deze stad heeft herhaaldelijk en veel van oorlogen te lijden gehad en hedendaags is er van de stad maar weinig meer over.[Afgezien van de laatste regel is alles wat A.C. Emmerich hier zegt, te bewijzen uit de joodse oorlog van Flavius Josephus].
Eergisteren en gisteren predikte Jezus hier. Ook deze avond zag ik Hem in de synagoge onderwijzen en zijn toehoorders enthousiast maken tot de doop van Johannes. De vrouwen stonden [zoals gewoonlijk] verderaf en hogerop, op een soort tribune. Hier zag ik Jezus in twee synagogen leren, in een hogere, grotere en in een kleinere. In de grootste waren de Farizeeën. Zij morden verbitterd tegen Jezus. De vrouwen waren bij deze lering aanwezig. In de kleine synagoge was geen aparte plaats voor de vrouwen en hier waren wellicht de Essenen. Een van de drie leerlingen die in deze tijd Jezus vergezelden op zijn rondreis, was de zoon van een der drie weduwen. Hij heette Eustachius en een Essener. Ik zie zo juist hoe hij uit een spelonk van de Karmel tot Jezus komt. Het doel van dit tafereel is mij te doen verstaan wie hij is.
Ik zag Jezus te Sefforis in de school van de Sadduceeën het woord voeren en ik was er getuige van een wonderbaar schouwspel. Er waren te Sefforis zeer vele mensen die onder de invloed van de duivel waren: verdwaasden,waanzinnigen, gehandicapten in de geest en bezetenen. Zij kregen in een school naast de synagoge onderricht en wanneer in de synagoge preken en gebeden voor normale, geestesgezonde mensen gehouden werden, moesten ook zij er bij aanwezig zijn. Zij stonden achter de overigen in hun eigen ruimte en moesten naar de uiteenzetting luisteren. Tussen hen stonden tuchtmeesters met geselroeden. Elke tuchtmeester had er min of meer onder zijn bewaking, naargelang zij min of meer onhandelbaar waren. Eer Jezus in de school kwam, zag ik die mensen onder de lering van de Sadduceeën lelijke gezichten trekken en stuiptrekkingen krijgen. Ook zag ik dat de tuchtmeesters hun dan geselslagen toedienden tot zij weer rustig waren.
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3424 van 11/1/2011
Lieve zonen en dochters, vertrouw in de macht van de Heer en alles zal goed komen voor u. Wie met de Heer is zal de Genade van de Overwinning ervaren. Zijn Heilige en krachtige naam is het schap dat u tot het paradijs zal nemen, zelfs door de stormen van deze wereld. Er bestaat geen overwinning zonder het kruis. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Open uw harten en morgen zal het beter gaan. Wanneer alles verloren lijkt, zal er een grote overwinning van God voor u verschijnen. De aarde zal worden hervormd en de mensen zullen de machtige hand van God aan het werk zien. De tekens van de dood in deze wereld zullen niet langer bestaan. Dit zal een definiteve overwinning zijn voor Mijn Onbevlekte Hart. Gods uitverkorenen zullen een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zien. Moed. Uw grote rijkdommen zijn uw talenten die de Heer u schenkt. Gebruik ze ten goede van uw broeders. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Paus Pius IX [13 mei 1792 - 7 februari 1878]
Het Conclaaf van 1846
Op 1 juni 1846 overleed paus Gregorius XVI. De begrafenis vond plaats op 6 juni in de Sint-Pietersbasiliek. In de daarop volgende periode werden de voorbereidingen getroffen voor het conclaaf, de bijeenkomst van kiesgerechtigde kardinalen om uit hun midden een nieuwe paus te kiezen. De condities voor het houden van een conclaaf waren verre van gunstig. Binnen alle Italiaanse gebieden heerste grote onrust en men had aan de Oostenrijkse keizer militaire hulp gevraagd om de dreigende opstanden te onderdrukken.
Zoals bij drie van de vier conclaven van de negentiende eeuw het geval was geweest, probeerden de wereldlijke vorsten ook nu het stemgedrag van de kardinalen te beïnvloeden om zo een in hun ogen meest geschikte kandidaat voor het hoogste kerkelijke ambt te kiezen. Aan Franse kant, maar ook binnen de Italiaanse gebieden, was men voorstander van een meer liberale paus die ook bereid zou zijn het wereldlijk bestuur van de Kerkelijke Staat te hervormen. Hierbij werden de namen genoemd van de kardinalen Tommaso Pasquale Gizzi, Ludovico Micara en Giovanni Mastai-Ferretti, waarbij Giovanni de voorkeur had van de Fransen.
Vertaling: Mario Lossie
11. Diverse profetieën: Heilige Ireneüs van Lyon [125-202]
Profetie 3
De antichrist zal de Joden misleiden tot zon omvang dat ze hem zullen aanvaarden als de messias en hem aanbidden.
