1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 8]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Waarom toonde ze u de hemel, de hel en het vagevuur? Jacov: Omdat ik dan meer een échte getuige kan zijn van het leven op zich, omdat ik de realiteit van die 3 plaatsen heb gezien.
Janice: Weet u of u al dan niet naar de hemel gaat als u sterft? Jacov: Voor mij is het pad heel moeilijk.
Janice: Hoe bedoelt u? Jacov: Ik ben gekozen om een boodschapper van deze verschijning te zijn. Ik wil God niet ongehoorzaam zijn. Mijn pad is moeilijk.
Janice: Jacov, zegt u dat degenen die grote spirituele zegeningen ontvangen ook zware kruizen ontvangen? Jacov: Ik heb mijn deel van het lijden. Er zal nog komen. Daar wens ik niet over te praten.
Janice: U hebt gezegd dat de Gezegende Moeder wil dat de eucharistieviering het middelpunt van uw leven is. Is dat gebeurd? Jacov: Ze wil dat wij Jezus zeer intiem kennen, als onze broer, onze Redder, onze Heer. De middelen voor deze kennis is diep inwendig gebed. Het grootste gebed is de eucharistieviering.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Na vogels en vissen, nu ook massale sterfegevallen onder krabben en duiven
Te opvallend?
Na berichten van massale sterftes van vogels en vissen in ondermeer de VS, Nieuw-Zeeland, Brazilië en Zweden, is het nu de beurt aan krabben en duiven. De krabben zijn met tienduizenden aangespoeld in Engeland. In Italië vielen dan weer honderden, misschien duizenden duiven dood.
Aan de Engelse Thanet Coast, niet eens zover van ons, zijn minstens 40.000 dode krabben aangespoeld de jongste dagen. Waarom is net zoals met de uit de lucht vallende vogels en aangespoelde dode vissen niet direct duidelijk.
In Italië lijkt er wel vergif mee gemoeid: de dode duiven hadden een "mysterieuze blauwe vlek" in hun bek. In de Chesapeake Bay in Maryland aan de Oostkust van de Verenigde Staten zijn de jongste dagen minstens twee miljoen dode vissen komen bovendrijven. Het is vooral spot, een baarsachtige. Waarom is vooralsnog een raadsel. Maryland Department of the Environment woordvoerder Dawn Stoltzfus heeft het over "cold-water stress" als een mogelijke oorzaak, maar geeft toe dat dat voorlopig een gok is.
Aan de kust van de Braziliaanse regio Parana spoelde de jongste dagen ook al zeker 100 ton sardienen, baars en meerval aan. Ook daar is het raden naar de oorzaak. En de stranden van het Nieuw-Zeelandse schiereiland Coromandel werden overspoeld met snappers, waarvan er veel zijn die om één of andere reden hun ogen kwijt zijn. Het Nieuw-Zeelandse Department of Conservation houdt het voorlopig op "waarschijnlijk verhongerd," maar ook hier is er geen echte sluitende uitleg.
Enkele dagen geleden raakte bekend dat bij het plaatsje Beebe in de Amerikaanse staat Arkansas door nog onbekende oorzaak duizenden vogels dood uit de lucht vielen. Zo'n 200 kilometer verderop werden honderdduizenden dode vissen aangetroffen in de rivier Arkansas. Het ging vooral om zoetwaterbaarzen in de omgeving van de plaats Ozark, wat volgens de autoriteiten aangeeft dat het niet om vervuiling gaat. Dan zouden alle vissen in dat gebied zijn getroffen.
Ook in de buurt van Baton Rouge [Louisiana], 500 kilometer van Beebe, vielen ongeveer 500 vogels, dezelfde soort overigens dood, enkele dagen later uit de lucht. En midden vorige week werd bekend dat tussen de 50 en 100 dode kauwen dinsdagavond laat op straat aangetroffen in het Zweedse stadje Falkoping. Ondertussen blijken ook in Kentucky honderden vogels dood uit de lucht te zijn gevallen begin deze week.
Er zijn verschillende verklaringen geopperd voor de dode vogels: stress door nieuwjaarsvuurwerk [Arkansas en Zweden], de koude [Zweden], tegen hoogspanningsdraden gevlogen [Lousiana]. Volgens Dan Cristol, biologieprofessor en medestichter van het Institute for Integrative Bird Behavior Studies aan de befaamde William en Mary-universiteit, kloppen geen van al die verklaringen. De hoogspanningsdraden doet hij af als een fabeltje want de vogels hebben al lang geleerd die te vermijden. Bovendien bleken slechts een klein deel van de dode vogels in Lousiana tekenen te vertonen die zouden kunnen wijzen daarop. Ook het vuurwerk lijkt hem geen reden: "tenzij iemand zo'n roost met vuurpijlen gaat bestoken en de vogels letterlijk zou opblazen". Wat dan wel? Voorlopig kan niemand een afdoende reden geven.
En wat vertelt de Bijbel ons?
Hosea 1-4: Aanklacht tegen ontrouwe priesters en een ontrouw volk:
Hoort het woord des Heren, gij Israëlieten, want de Heer heeft een rechtsgeding met de bewoners van het land, omdat er geen trouw, geen liefde en geen kennis Gods is in het land. Vloeken, liegen, moorden, stelen en echtbreken! Men pleegt geweld, bloedbad volgt op bloedbad. Daarom treurt het land, en al wat erin woont verkwijnt, zowel het gedierte des velds als het gevogelte des hemels, ja, zelfs de vissen der zee komen om. Laat maar niemand een aanklacht inbrengen en laat maar niemand een terechtwijzing uiten, aangezien mijn aanklacht u geldt, o priester!
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 37]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
17. Eindelijk kwam het ogenblik waarop de kloosterpoort zich voor mij ontsloot. Het was op 1 augustus 's avonds, op de vooravond van het feest van de Moeder der engelen. Ik was overgelukkig. Ik had de indruk in het paradijselijk leven ingetreden te zijn. Eén enkel gebed welde op uit mijn hart: een gebed van dankzegging.
18. Na drie weken merkte ik dat er hier toch zo weinig tijd voor gebed was en voor veel andere dingen die mijn ziel aanspraken. Daarom dacht ik in een strengere orde in te treden. Deze gedachte werd sterker in mijn ziel, maar ze was niet in overeenstemming met de goddelijke wil. Maar die gedachte, dus die bekoring, werd sterker en sterker, zodat ik op zekere dag besloot met moeder overste te spreken en dit huis te verlaten. Maar God regelde de omstandigheden zo dat ik moeder overste niet kon zien. Vóór ik ging slapen bezocht ik in het voorbijgaan de kleine kapel [11] en bad tot Jezus om licht in deze aangelegenheid, maar ik bekwam niets voor mijn ziel, alleen een vreemde onrust die ik niet begreep, beving mij. Ondanks alles besloot ik mij 's ochtends na de Heilige Mis tot de Moeder te wenden en Haar mijn beslissing mee te delen.
19. Ik kwam in mijn cel, de zusters waren al gaan slapen. Het licht was uit. Ik kwam de cel vol kwelling en ontevredenheid binnen. Ik wist niet wat te doen met mezelf. Ik wierp mij op de grond en begon vurig te bidden om Gods wil te kennen. Overal stilte zoals in een tabernakel. Alle zusters rustten als witte hosties in de kelk van Jezus besloten en het was alleen vanuit mijn cel dat God het zuchten van een ziel hoorde. Ik wist niet dat het ongeoorloofd was om zonder toestemming na 21 uur in de cel te bidden. Na een tijdje werd het klaar in mijn cel en op het gordijn zag ik het allersmartelijkst aangezicht van de Heer Jezus. Open wonden in gans zijn aangezicht en grote tranen vielen op mijn bedsprei. Niet wetend wat dit alles betekende, vroeg ik Jezus: "Jezus, wie heeft U zo'n pijn aangedaan?" En Jezus antwoordde mij: "Gij doet mij zo'n pijn als gij uit deze orde weggaat. Hierheen heb Ik u geroepen, nergens anders, en hier heb Ik voor u veel genaden bereid." Ik vroeg vergeving aan de Heer Jezus en veranderde onmiddellijk de beslissing die ik genomen had.
De volgende dag was het biechtdag. Ik heb alles gezegd wat er in mijn ziel gebeurd was en mijn biechtvader [12] zei dat het hierdoor duidelijk de wil Gods was dat ik in deze congregatie moest blijven en dat het nu zelfs verboden was nog aan een andere orde te denken. Van toen af voel ik me steeds gelukkig en tevreden.
[11] In het klooster was de kapel in een afzonderlijk gebouw op enkele meters van het woonhuis. Met toelating van de Aartsbisschop was er op de eerste verdieping van het woonhuis een kleine kapel waar het heilig Sacrament bewaard werd en soms de heilige Mis werd gevierd. Men noemde dit "de kleine kapel" of "de kleine Jezus". [12] De gewone wekelijkse biechtvaders waren E.H. Pierre Loeve [1898-1951] en E.H. Bronislas Kulesza [1885-1975], de buitengewone was Pater Aloïs Bukowski S.J. [1873-1941].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 37]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De wereld zal een einde kennen. Deze waarheid hebben we vastgesteld en wordt door geloof en rede bevestigd.
Het einde van de wereld en de komst van Gods Zoon die erop zal volgen zullen onverwachts aankomen met de snelheid van de bliksem die de wolken doorscheurt en van oost naar west flitst.
Maar de juiste datum van die dag is een geheim verborgen in de diepte van de goddelijke raadgeving. We kennen noch de dag nog het uur en Jezus Christus, ambassadeur van de Godheid op aarde, verklaart ons dat hij het formele bevel kreeg het niet te onthullen.
Zo zijn alle meningen die bekwame en vrome personages konden uitspreken over die kwestie slechts persoonlijke en private gevoelens, beweringen die rusten op zuiver speculatieve gegevens waarvan de gebeurtenissen meer dans eens de vergissing en de ijdelheid aantoonden.
Sint Cyprianus en Tertullianus melden deze rampen en vreselijkheden als voorspelling van de nabijheid van het laatste oordeel, gezien de dolheid van de vervolgers en het geweld van de uitroeingsoorlog tegen de christenen.
Het einde van de wereld is niet veraf zei Sint Jan Chrisostomus, "de aardbevingen, het afkoelen van de naastenliefde zijn als voorboden en voortekenen van dit verschrikkelijk moment."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [5/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 246]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Bevrijding in het Oosten
Van 28 april tot 1 mei 1989 ging een tweede bijeenkomst Oost-West door in Pécs, in het zuiden van Hongarije. De nieuwe bisschop van de stad, Mgr. Mihaly Mayer, secretaris van de Hongaarse bisschoppenconferentie, had de Gemeenschap uitgenodigd om een bijeenkomst in het bisdom op te richten. Wat niet mogelijk was geweest, zes jaar eerder in Boedapest, ging wel in Pécs. De communistische regeringen in het Oosten wankelden, het IJzeren Gordijn kreeg zijn eerste bressen, de Muur van Berlijn zou weldra vallen. Het is tijdens de bijeenkomst van Pécs dat in de hele wereld de spectaculaire beelden van de afbraak van de prikkeldraad tussen Hongarije en Oostenrijk te zien waren. Twintigduizend jongeren uit Hongarije en omliggende landen, ook uit verschillende West-Europese landen, kwamen samen in Pécs en logeerden meestal bij de inwoners. Door een uitdrukking van Johannes XXIII te hernemen over de godsdienstige verdeeldheid, riep Broeder Roger: "We willen niet weten wie gelijk en wie ongelijk had. We zeggen eenvoudig: laten we ons verzoenen." Hij kondigde voor het einde van het jaar de traditionele Europese Jongerenbijeenkomst aan die voor het eerst zou doorgaan in een land uit het Oosten, in het Poolse Wroclaw.
Broeder Roger kreeg meerdere eretekens: de prestigieuze internationale prijs Karel de Grote, die elk jaar sinds 1950 werd toegekend door de stad Aken aan een personaliteit die zich had gewijd aan de toenadering tussen Europese landen, viel hem te beurt. Naar gewoonte op de dag van Hemelvaart uitgereikt in de grote zaal van het stadhuis, omvat hij een diploma, een medaille en een dotatie van vijfduizend mark. De jury duidde alzo zijn keuze: "Broeder Roger en zijn Gemeenschap volgen vandaag de spirituele traditie van Europa zoals ze door Benedictus van Nursia en Franciscus van Assisi werden gevormd, en daarna gedragen door de kloosters en de katholieke en protestantse gemeenschappen." De jury meende dat "het evenwicht tussen de geloofsstrekkingen, dat Taizé zocht, model kan staan om een einde te maken aan de spanningen en een vredevol samenleven in heel Europa kan scheppen, niet alleen op godsdienstig vlak, maar ook politiek." De plechtigheid werd rechtstreeks uitgezonden op de Duitse televisie.
Enkele maanden later, de dag na het overlijden van Hubert Beuve-Méry op 6 augustus 1989, huldigde Broeder Roger de stichter van Le Monde, met wie hij dertig jaar bevriend was, als een leermeester: "Als we elk jaar de internationale bijeenkomsten van jongeren hebben in Taizé en ook in Oosten, zowel als in het Westen van Europa, zijn opbouwende gaven daar niet vreemd aan."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 166]
Honi, de cirkeltrekker
De gemeenschap van Qumran benadrukte de strikte overeenkomst tussen aardse en hemelse cultus. De Evangeliën spreken van de gelijklopende vergiffenis van de zonden op aarde als in de hemel. Honi wordt op een nog meer relevante wijze voorgesteld als een nabootser van de profeet Elias, de model chassid, vanwege de manier waarop hij de verzoening inspireerde: "Geen mens heeft bestaan die kan vergeleken worden met Elias en Honi om de mensen aan te sporen God te dienen."
Ook de rabbijnse theologie kent Honi een beslissende, bijna universele invloed toe, over het lot van alle Joden en zelfs van de mensheid. Een andere bekende Chassid, Hanina ben Dossa die in de eerste eeuw na Christus leefde, vertoont gelijkaardige kwaliteiten als Honi. Honi en Hanina vertonen relevante vergelijkingen met Jezus, de beroemdste onder de oude charismatische Joodse personages.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 5]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Joses Barsabas, de zoon van Maria van Kleofas uit haar tweede huwelijk met Sabas, was op dit ogenblik thuis. Ook kwamen hier nu nog haar drie zonen uit haar eerste huwelijk met Alfeüs, nl. Simon, Jakobus de Mindere en Taddeüs, die reeds buitenshuis zelfstandig hun eigen bedrijf hadden. Zij kwamen om de heilige familie over Jozefs dood te troosten en ook om Jezus een keer weer te zien. Sedert zijn kindsheid hadden zij geen nadere omgang met Hem meer gehad. Wel wisten zij iets vaag en algemeen over Simeons en Hanna's voorzegging in de tempel,maar zij hadden dit niet ernstig opgenomen. Vandaar dat zij zich liever bij Joannes de Doper aansloten, wanneer deze kort hierop in het gewest voorbijtrok.
Op zijn reis van Kafarnaüm over Nazareth naar Hebron kwam Jezus [spoedig] het gewest waar Hij later brood vermenigvuldigde en veel volk spijzigde en ook in de nabijheid van die berg en die plaats waar Hij later nogmaals een deel van zijn bergrede hield [of deze voortzette]. Tegenover deze berg, op de afstand van zowat een uur en aan de zuid- of zonnekant waar alles zo schoon rijpt, had er toen op een zeer aangename plaats, dicht bij de weg, juist een volksfeest plaats. Later noemde de zienster deze plaats "de baden bij het meer van Betulië." Deze plaats was in de landstreek Gennezareth gelegen.
Toen Jezus hier voorbijkwam zag hij mannen en vrouwen, in afzonderlijke groepen, kansspelen houden, waarvan de prijzen uit vruchten bestonden. Daar zag Jezus Natanaël, die Chased heette, bij de mannenafdeling onder een vijgenboom staan. Hij stond het spel van de vrouwen, die zich aan de overzijde [van een beek] vermaakten, gade te slaan, en daar hij ten gevolge daarvan met bekoringen van zinnelijkheid te worstelen kreeg, wierp Jezus hem in het voorbijgaan een waarschuwende blik toe. Natanaël kende Jezus niet, maar voelde zich door die oogslag in het diepste van zijn ziel aangegrepen. Hij verschoot en dacht onthutst: "Die man heeft een doordringende blik" [cfr Lk.22,61]. Jezus scheen hem meer dan een gewoon mens te zijn. Hij keerde zich terug in zichzelf, bestreed de aanvechting, overwon de bekoring en waakte van dit ogenblik af strenger op zichzelf. [Deze gebeurtenis is het waarop Johannes in zijn evangelie 1:48 zinspeelt. Jezus zegt: "Ik heb u reeds gezien, toen gij daar onder de vijgenboom stond"].
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Tijdens 1385, hetzelfde jaar van de overbrenging van het hoofd, werden andere relikwieën van het lichaam weggenomen, zoals een arm die aan Siena werd gegeven, en drie vingers die aan Venetië werden gegeven. Tijdens het jaar 1430 beval de H. Antonius, de prior van de kerk waar de relikwieën van de Heilige zich bevonden, dat het lichaam op een meer gepaste manier moest opgebaard worden in een nieuwe, stenen versierde sarcofaag, met een beeld van de Heilige, gekleed in de habijt van de Orde erop. Deze sarcofaag werd door de eeuwen heen regelmatig geopend, en er werden relikwieën uitgenomen voor de kerken van de Orde doorheen Europa. In 1487 werd een hand gegeven aan de Dominicaanse Zusters van het Klooster van de H. Domenico e Sisto in Rome, en de linkervoet werd aan de Kerk van de HH. Johannes en Paulus te Venetië geschonken. De stigmata op deze voet werden zorgvuldig onderzocht tijdens de officiële erkenning in 1597. In 1501 werd een rib geschonken aan het klooster van de H. Marcus in Firenze, en in 1575 werd een schouderblad toevertrouwd aan de Dominicaanse Zusters van Magnanapoli in Rome.
Eugenius IV was Paus van 3 maart 1431 tot aan zijn dood, op 23 februari 1447. Hij was de neef van Gregorius XII. Gabriele was een zoon van Angelo Condulmer en Beriola Correr, een welgestelde familie oorspronkelijk afkomstig uit Pavia, maar nu woonachtig in Venetië. Na een studie aan de universiteit van Padua kwam Gabriele al vroeg in bezit van een aanzienlijk vermogen [ongeveer 20.000 dukaten], die hij aan de armen schonk, waarna hij kort daarna besloot toe te treden tot het Augustijner klooster van San-Giorgio op het Venetiaanse eiland San Giorgio in Alga.
Op 24-jarige leeftijd werd Gabriele door zijn oom paus Gregorius XII benoemd tot bisschop van Siena. Deze benoeming stuitte echter op grote weerstand bij de bevolking van Siena, die niets moesten hebben van leiders van buitenaf. Hierop besloot Gabriele zijn functie niet op te nemen, waarna hij door zijn oom aangesteld werd als pauselijke schatbewaarder. In 1408 werd hij verheven tot kardinaal-priester waarbij hij aanvankelijk de titelkerk van San Clemente werd toegewezen. Dit werd later omgezet naar de Basiliek van Santa Maria in Trastevere.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3401 van 18/11/2010
Lieve zonen en dochters, wees verdedigers van de waarheid. U gaat een toekomst van grote beproevingen tegemoet. Grote waarheden van het geloof zullen worden ontkend en vele mannen en vrouwen van het geloof zullen worden misleid. Luister naar het onderricht van de Kerk van Mijn Jezus. Laat u niet misleiden door valse onderrichten. Aanvaard de leer van Mijn Zoon Jezus. Luister naar de stem van de Kerk. Zij die gelovig blijven tot het einde, zullen worden gered. Bid. Enkel door het gebed zult u in staat zijn om de plannen van God in uw levens te begrijpen. Een smartvolle gebeurtenis zal gebeuren in het Land van het Heilig Kruis [Brazilië]. De oevers van een bekende rivier zullen een grote vernietiging kennen. Ik lijd om wat op u afkomt. Moed. God is met u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
07-01-2011
7 januari 2011
7 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 7]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Vertel ons over de hemelse dingen, Jacov. Jacov: Er bestsaan daar echt geen woorden voor.
Janice: Jacov, de filosofen en theologen hebben al veel geschreven over de hemel. Weet u iets over de filosofen en theologen? Jacov: Ik ben een eenvoudig man. Ik heb enkele boeken gezien die handelen over de hemelse dingen.
Janice: Wat denkt u van deze boeken? Jacov: Ze bevatten veel woorden.
Janice: Zijn de woorden correct? Jacov: Het is saai om zich door de woorden te begeven. Als dat mij leidt naar de weg van de hemel zou ik er niets van begrijpen [lacht].
Janice: Vertel ons over uw begrip van de hemel. Jacov: Ik ben daar geweest. Het is voor mij moeilijk om daar over te praten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Paus: Universum is geen toeval en draagt Gods handtekening
"Het universum is geen toeval en het draagt de handtekening van God." Dat zei paus Benedictus XVI donderdag tijdens de eucharistie in de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
Benedictus XVI sprak geen steun uit voor het creationisme, maar zijn toespraak lag wel in het verlengde van de opvattingen van de Franse jezuïet en wetenschapper Pierre Teilhard de Chardin, die God beschouwde als de stuwende kracht van de evolutie. Het heelal weerspiegelt de wijsheid en de creativiteit van God.
De kerkleider toonde zich ook kritisch voor sommige moderne wetenschappelijke theorieën die alles menen te verklaren, maar er niet in slagen om door te dringen tot de uiteindelijke zin.
De paus riep op om God niet als een concurrent te beschouwen. Koning Herodes beschouwde God als een buitengewoon gevaarlijke concurrent, die de mens van zijn levensruimte, autonomie, macht probeerde te beroven en die de mens trachtte te beletten zijn zin te doen. Misschien beschouwen ook wij God te vaak als een rivaal en blijven wij blind voor de vele tekenen en doof voor zijn woorden, door de Schrift als voorwerp van studie en discussie te beschouwen en niet als een waarheid over de mens en zijn bestemming."
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 36]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
14. Toen moeder overste, Michaëla [9], de huidige algemene overste, bij mij kwam, zei ze mij, na een kort gesprek, naar de Meester des huizes te gaan en te vragen of Hij me aanvaardde. Ik begreep onmiddellijk dat ik het de Heer Jezus moest vragen. Ik ging vol vreugde naar de kapel en vroeg Jezus: "Heer van dit huis, aanvaardt Gij mij? Het is wat één van de zusters mij beval te vragen."
Onmiddellijk hoorde ik een stem: "Ik aanvaard u, ge zijt in mijn Hart." Toen ik van de kapel terug kwam vroeg moeder overste: "Welnu, heeft Hij u aanvaard?" Ik antwoordde: "Ja". "Als de Heer u aanvaard heeft, aanvaard ik u ook".
15. Zo werd ik aangenomen. Om verschillende redenen moest ik echter nog een jaar in de wereld blijven bij die vrome dame, maar ik ben niet meer naar huis teruggekeerd.
In deze tijd had ik met veel moeilijkheden te kampen. Maar God heeft mij zijn genaden niet gespaard: een steeds groter smachtend verlangen naar God greep mij aan. Deze persoon, hoe vroom ook, begreep het geluk van het religieuze leven niet, en in alle eerlijkheid begon ze andere levensplannen voor mij te smeden, maar desondanks voelde ik dat mijn hart zo groot was dat niets het kon vullen. Zo wendde ik mij met geheel mijn verlangende ziel naar God.
Het was in het octaaf van Sacramentsdag [10]. God vervulde mijn ziel met innerlijk licht om Hem te kennen als het hoogste Goed en de grootste Schoonheid. Ik erkende hoeveel God mij bemint. Eeuwig is zijn Liefde voor mij. Rond vespertijd, in eenvoudige woorden die uit mijn hart kwamen, legde ik voor God de gelofte af van eeuwige kuisheid. Van toen af ervoer ik een innigere verbondenheid met God, mijn Bruidegom. Sinds dat ogenblik richtte ik in mijn hart een kleine cel in, waar ik altijd bij Jezus verbleef.
[9] Moeder Michaëla Moraczewska [1873-1966] was toen overste van het klooster van Warsawa. [10] Sacramentsdag viel 1925 op 18 juni.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 36]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Overigens zal bij de dood ons doel voor eeuwig bezegeld zijn en het bijzonder oordeel dat erop moet volgen zal weldra vastleggen in welke omstandigheden we voor de zitting van het gerecht zullen verschijnen en de rang die ons zal toebedeeld worden.
Bij de onvermijdelijke conclusie van het menselijk lot is de drukte van onze politiek slechts overbodig lawaai. De revoluties die volkeren doen verdwijnen en republieken en keizerrijken vernielen betekenen minder dan een nieuwe scene of een ander decor in het theater. Al deze kolossale ondernemingen en wonderbare werkzaamheden waarmee de mensen bezig zijn en die volmaakt uitgevoerd worden dankzij de grootste offers en de meest riskante inspanningen lijken maar rook en zijn kwetsbaarder dan een spinnenweb dat zelden langer dan één dag duurt.
Dan zal er geen ander onderscheid tussen de mensen bestaan dan die van de verdienste en de deugd. Alle overbodige en eerzuchtige gedachten zullen weg zijn. De politiek is gedaan. Zelfs de wetenschap zal vernield zijn, scientia destretur [Rom 3,8].
Gelukkig degenen die het goddelijk woord gehoord en trouw in hun hart bewaard hebben. Gelukkig degenen die, uit hun slaap ontwakend, rechtschapen en in volle licht zullen doorgaan volgens de aanbeveling van de Apostel. Gelukkig degenen die, zoals de wijze maagden, de olie van hun lamp gekoesterd hebben en hun schoof samengesteld hebben voor de dag van de plechtige en schitterende oogst!
Deze zullen voorbestemd genoemd worden omdat, volgens Johannes, hun namen in het levensboek van het Lam geschreven staan, het Lam dat gedood werd sinds het begin van de wereld. Moge dit lot het onze zijn. Amen!
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [4/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 245]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De aarde bewoonbaar maken
Van 30 december 1988 tot 4 januari 1989 ging de elfde Europese Bijeenkomst van Taizé weer door in Parijs. Om de gebeurtenis aan te kondigen had Le Monde aan Broeder Roger een bijdrage gevraagd die op 24 december verscheen. De prior van Taizé herhaalde zijn voorkeurthemas: het vertrouwen, de innerlijke vrede in een onvermoeibare psalmodie voor het hart en niet voor het verstand, een tekst buiten de tijd met korte formuleringen, bijna poëtisch. Broeder Roger had gemakkelijk twintig of dertig jaar eerder deze woorden kunnen ondertekenen.
Drieëndertigduizend jongeren beantwoordden de oproep, waaronder een brede deelname van jongeren uit het Oosten: Joegoslaviërs, Polen, Hongaren. Twee diensten dagelijks, verzamelden ze in vier Parijse kerken, waaronder de Notre-Dame. De overige tijd kwamen ze in groepen samen voor discussies rond het innerlijke leven en de menselijke solidariteit en voor bezoeken aan plekken van solidariteit en hoop: aalmoezeniersdiensten van hospitalen en gevangenissen, liefdadigheidscentra van de Secours catholique, de CIMADE, het Leger des Heils, katholieke en protestantse parochies.
Frederico Mayor en Broeder Roger hielden toespraken die rechtstreeks uitgezonden werden in de grootste kerken van Parijs, en stelden aan de jongeren voor hun krachten te bundelen om de aarde bewoonbaar te maken door een meer rechtvaardige verdeling van de rijkdommen en het wederzijds respect voor de culturen te bevorderen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 165]
Honi, de cirkeltrekker
De rabbijnen zijn niet zo terughoudend. Voor hen is de prestatie van Honi het bewijs dat hij met God een relatie heeft van zoon tot vader. Het grillige gedrag van Honi doet denken aan een bedorven kind. De rabbijnse traditie geeft hem de bijnaam "Cirkeltrekker," die een magische tint geeft. De vertrouwelijkheid waarmee de regenmaker zich tot God richtte stootte Simeon ben Shetah, een leermeester-farizeeër en tijdgenoot van Honi, tegen de borst. Maar hij kon de efficiëntie van het gebed van Honi vaststellen en kon slechts uitroepen: "Was je Honi niet geweest, ik had je uitgestoten! Maar wat kan ik met je aanvangen? Je tergt God maar hij vervult wat je vraagt, zoals een zoon zijn vader tergt en alles bekomt wat hij verlangt."
Hier, zoals in andere rabbijnse verhalen, en zoals Jezus in de Evangeliën, wordt het charismatisch personage "zoon van God" genoemd. Honi verwekte een charismatische opvolging. Twee van zijn kleinzoons, Hanan en Abba Hilkia maakten ook deel uit van het oude chassidisch jodendom.
De charismatische kracht van Honi, waaruit zijn nabijheid met God blijkt, deed de rabbijnen gissen over zijn rol in de godsdienstige geschiedenis van de Joden en de mensheid. Simeon ben Shetah stond kritisch tegenover de schaamteloze relatie van Honi met God maar moest wel herkennen dat hij een "zoon van God" was die de woorden van de Schrift vervulde, "je vader zal verheugd zijn." Een andere oude Joodse bron beweert dat de leden van het Sanhedrin een vers van Job [22:27] op Honi toepasten: "Je gebeden zal hij verhoren," die ze interpreteerden als: "wat je op aarde hebt bevolen, heeft God in de Hemel verwezenlijkt."
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 4]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Er was bij het Meer in de omstreken van Kafarnaüm een gewest dat uit buitengewoon vruchtbare en aangename dalen bestond.[A.C. Emmerich bedoelt hier het land Gennezaret in ruime zin, waartoe ook de kleine vlakte Gennezareth in strikte zin behoort]. Er waren daar meerdere oogsten in het jaar. Alles stond er weelderig, stond er wonderschoon groen, hing er vol vruchten en bloesems tegelijk. Vele rijke Joden, ook Herodes hadden daar hoven en kastelen.
De Joden in Jezus' tijd verschilden veel van hun vaderen, want door handel en omgang met de heidenen waren zij zeer ontaard. De vrouwen zag men nooit in het openbaar en ook niet op de akkers, tenzij soms zeer arme, die aren kwamen lezen. Men zag ze alleen wanneer zij in bedevaart naar Jeruzalem en andere bedeplaatsen gingen. De veldarbeid en allerlei inkopen geschiedden meestal door slaven [De afstammelingen der oude Kanaanieten waren over het hele land als slaven verdeeld. Een van hun werkzaamheden was de veldarbeid]. Ik heb alle steden in Galilea in de laatste nachten gezien. Waar thans nauwelijks drie verwoeste dorpen liggen, lagen er toen bijna honderd en de bevolking was buitengewoon dicht.
Vanmiddag zag ik hoe Maria van Kleofas, die met haar derde man, de vader van Simeon, later bisschop van Jeruzalem, het huis van Anna bij Nazareth bewoonde, naar het huis van Maria te Nazareth gegaan was. Zij had haar zoontje uit haar derde huwelijk, dat Simeon heette, bij zich. Haar knechten en overige huisgenoten waren in het huis van Anna gebleven. Ik zag nu ook Jezus en Maria evenzo van Kafarnaüm naar Nazareth gaan en ik vermoed dat Maria daar nu wellicht zal blijven wonen en dat zij Jezus slechts naar Kafarnaüm vergezeld heeft. Het is ontroerend om zien hoe zij Hem steeds ze liefdevol vergezelt. Ik heb ook gehoord dat Jezus dezer dagen een reis naar het gewest van Hebron, waar Zacharias gewoond heeft, wil ondernemen.
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
De Zalige Raymond van Capua, haar biechtvader, vertelt ons dat immense menigten haar lichaam kwamen bezoeken, en zij die erin slaagden het aan te raken, beschouwden zichzelf bevoordeeld. Tijdens de drie dagen dat haar lichaam opgebaard lag zodat haar toegewijden haar konden komen vereren, bleven haar armen, hals en benen zo soepel als toen ze leefde.
Ze werd begraven op het kerkhof dat naast de Kerk van Santa Maria Sopra Minerva ligt, maar werd kort daarna weggenomen door de Zalige Raymond, die haar kist aan de voet van een zuil plaatste en naar de Rozenkranskapel richtte. Daar bleef ze tot 1430. Tijdens de overbrenging van op het kerkhof liet Raymond de kist openen, "wat eenvoudig te doen was want ze was eigenlijk niet in de grond begraven, en men stelde vast dat de kleren een beetje waren aangetast door de vochtigheid op de plaats waar het lichaam had gelegen, en waar het blootgesteld was aan de regen."
Raymond vond dat men een belangrijk relikwie van de Heilige aan de kerk van Siena moest geven, haar geboortestad en plaats van veel van haar mirakels. Dus na de vereiste toestemming van de Paus, liet de Zalige Raymond het heilige hoofd van het lichaam scheiden, plaatste het in een relikwieënkastje van verguld koper en gaf het aan twee broeders van de Orde om het naar Siena te brengen. In 1385 werd het in het geheim naar het klooster in Campo Reggio gebracht waar het in de sacristie geplaatst werd, tot het moment dat de Kerk haar de eer van het altaar zou toekennen. Plannen voor de plechtige overbrenging van het hoofd van de Heilige werden achtereenvolgens gemaakt door de Zalige Raymond, de bisschop en stadsambtenaren. Na een paar dagen van voorbereiding en religieuze activiteiten, werd het hoofd de stad uitgebracht naar het ziekenhuis van de H. Lazarus, waar Catharina veel zieken had verzorgd en vanwaar de plechtige processie zou starten voor de triomfantelijke ontvangst in de stad. De meest opvallende persoon bij dit gebeuren was de tachtigjarige moeder van de Heilige, Lapa, die achter de relikwie liep, gekleed in de habijt van de Zusters van Boetvaardigheid.
Vertaling: Mario Lossie
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Een conflict met Martinus ontstond aangaande de opvolging van de bisschop van Utrecht. Na de dood van bisschop Frederik van Blankenheim wees het Utrechtse kapittel Rudolf van Diepholt aan als zijn opvolger, een keuze die door de paus niet werd geaccepteerd. Hierop werd Rhabanus van Helmstatt op 7 juni 1424 benoemd, die zich echter al snel terugtrok uit angst voor vijandigheden, waarop Zweder van Culemborg op 6 februari 1425 door de paus werd aangesteld als de nieuwe bisschop. In 1426 werd van Culemborg echter de stad uitgejaagd, waarop Martinus reageerde met het in de ban doen van Rudolf van Diepholt. Pas onder Martinus opvolger, paus Eugenius IV, zou een einde aan het conflict komen en werd Rudolf van Diepholt erkend als bisschop van Utrecht.
Martinus V stierf aan een beroerte op 20 februari 1431 en werd begraven in de Sint-Jan van Lateranen. Zijn grafmonument werd vervaardigd door een leerling van Donatello, Simone Ghini. Op zijn graf staat de tekst "temporum suorum felicitas," het geluk van zijn tijd.
Malachias' Zuil of Kroon met de Gouden Sluier: Martinus was kardinaal-diaken van de San Giorgio in Velabro. Velabro zou zijn afgeleid van "vela aureum," wat gouden sluier betekent. Op zijn wapen stond een gouden kroon boven de zuil, symbool van de Colonna familie.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3400 van 16/11/2010
Lieve zonen en dochter, Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd door uw lijden. Wees moedig. God staat aan uw zijde. Er is geen overwinning zonder het kruis. Wees vol van liefde voor God om sterk te zijn in uw beproevingen. Zoek om goede gewoonten aan te leren om zo een voorbeeld voor uw broeders te kunnen zijn. Verlies het hart niet. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Bid, Bid, Bid. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Terra Bella zonder schoonheid. Nu zijn de tijden der smarten voor Mijn arme kinderen. Californië zal hulp nodig hebben. Kniel neer in gebed voor haar inwoners. Voorwaarts zonder vrees. Wie met de Heer is zal nooit worden verslagen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
06-01-2011
6 januari 2011
6 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 6]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Janice: Jacov, hebt u ooit weerstand tegenover de verschijningen van de Gezegende Moeder gevoeld? Bent u ooit met iets te veel bezig geweest waardoor u niet aanwezig was op de verschijningen? Jacov: In het geheel niet. Dit is het lichtpunt van de dag voor mij. De gezegende Moeder vult mijn hart met hemelse dingen. Ik tel dikwijls de minuten af tot Haar komst.
Janice: Jacov, voor verschillende kinderen is de favoriete plaats om te bezoeken Disneyland. Als het hen werd toegestaan om elke dag gedurende 10 jaar naar Disneyland te gaan, zouden ze na enkele jaren hevig tegenspartelen. Jacov: Er is niets op aarde dat het menselijk hart kan tevreden stellen. Ook ik ben naar Disneyland in Californië geweest [in de winter 1991]. Alhoewel dit een plezante uitstap was, is het eerder een plaats van deze wereld. De Gezegende Moeder komt van de hemel. Ze brengt hemelse dingen met zich mee. Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Duizenden dode vogels die uit de lucht komen vallen doen ons sterk denken aan de profetieën van La Salette
Het begon tijdens nieuwjaarsnacht. Duizenden vogels vielen dood neer uit de hemel in de stad Beebe [Arkansas]. Tegelijkertijd stierven bijna een miljoen vissen zo'n 00 kilometer westwaarts, nabij Ozark. De meeste dode vogels waren roodgevleugelde merels. Een aantal dagen later was LaBarre in Louisiana aan de beurt. Daar vielen zo'n vijfhonderd dode vogels, zonder enige aanwijzing, dood neer uit de lucht. Daarna was Bio Bio in Chili aan de beurt. Vervolgens was het de beurt aan Maryland en Kentucky en nu begint het bizarre fenomeen in het Zweedse stadje Falkoping. Vast staat dat de diertjes geschrokken zijn van iets, maar wetenschappers geven zelf toe dat ze de oorzaak waarschijnlijk nooit zullen kunnen achterhalen. En hoewel het fenomeen niet nieuw is, doet het ons sterk denken aan een van de profétieën van La Salette:
Wee de bewoners der aarde! Er zullen bloedige oorlogen en hongersnoden zijn, pest en besmettelijke ziekten. Er zullen buien zijn van een verschrikkelijke hagel van dieren. Donderslagen die steden zullen doen wankelen. Aardbevingen die landen zullen verzwelgen. Men zal stemmen horen in de lucht. De mensen zullen zich met het hoofd tegen de muren slaan. Zij zullen de dood afroepen, en anderzijds zal de dood hun marteling zijn. Het bloed zal overal stromen. Wie zal kunnen overwinnen, als God de tijd der beproeving niet verkort? Door het bloed, de tranen en de gebeden der rechtvaardigen zal God zich laten vermurwen. Enoch en Elias zullen ter dood gebracht worden. Het heidense Rome zal verdwijnen. Het hemelvuur zal neerstorten en drie steden verslinden. Het ganse heelal zal met afgrijzen geslagen zijn, en velen zullen zich laten verleiden omdat zij niet de ware Christus die onder hen leeft, hebben vereerd. Het is tijd, de zon verduistert, slechts het geloof zal leven.
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 35]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
10. Plots hoorde ik de woorden: "Vertrek onmiddellijk naar Warszawa, daar zal je in het klooster treden." Ik stond op uit het gebed, ging naar huis en deed het nodige. Zo goed als het ging, vertrouwde ik aan mijn zus toe wat er in mijn ziel gebeurd was en vroeg haar om voor mij afscheid te nemen van mijn ouders. En zo, met één kleed, zonder iets, kwam ik te Warszawa aan.
11. Toen ik uit de trein stapte en zag dat iedereen zijn weg ging, greep de angst mij aan: wat moest ik doen? Tot wie mij wenden? Ik kende niemand! Ik zei tot de Moeder Gods: "Maria stuur mij, leid mij". Dadelijk hoorde ik in mijn binnenste de woorden dat ik uit de stad naar een bepaald dorp moest gaan waar ik de nacht in veiligheid kon doorbrengen, wat ik ook deed en ik vond alles zoals de Moeder Gods het mij had gezegd.
12. De volgende dag, vroeg in de ochtend, kwam ik in de stad en ging de eerste kerk binnen die ik zag. Ik begon te bidden om de wil van God te kennen. De heilige Missen volgden elkaar op. Tijdens één heilige Mis hoorde ik de woorden: "Ga naar die priester en zeg hem alles, hij zal u zeggen wat ge moet doen." Na de heilige Mis, ging ik in de sacristie en vertelde alles wat er in mijn ziel gebeurd was en vroeg hem me te zeggen waar ik moest intreden, in welk klooster.
13. De priester [6] was eerst verbaasd, maar zei me dan een groot vertrouwen te hebben dat God verder alles zou regelen. In afwachting, zei hij, stuur ik u naar een vrome dame [7] waar ge zult verblijven tot ge in het klooster treedt. Toen ik mij bij deze vrouw aanmeldde, ontving ze mij zeer vriendelijk. In die tijd zocht ik naar een klooster, maar overal waar ik aanklopte, werd ik geweigerd. Pijn deed mijn hart ineen krimpen en ik zei tot de Heer Jezus: "Help mij, laat mij niet alleen!" Eindelijk klopte ik aan onze deur [8].
[6] Deze priester was E.H. Jacobus Dabrowski, pastoor van de parochie Sint-Jacobus van Warszawa. [7] De vrome vrouw, Aldona Lipszycowa, woonde te Ostrowek. Ze getuigde later dat haar man aan de pastoor van de Sint-Jacobusparochie iemand vroeg om haar te helpen en dat hij Hélène Kowalska zond met de mededeling dat hij het meisje niet kende maar hoopte dat ze ons voldoening zou geven [A.S.F.souv.]. [8] De Congregatie van de MGDB. in Warsawa, Zytnia-straat 3/9, door Z.F. hier "onze Congregatie" genoemd.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 35]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Sint Vincent Ferrier heeft gesproken zoals heilige dokters hem voordeden en zoals de meeste grote apostolische mannen hem nadeden.
Zo hekelt de heilige Hieronymus waarachtig een zekere Juda, beroemd auteur van een Histoire Ecclésiastique omdat hij verklaard had dat het geweld van de vervolgingen een voorteken van het einde der tijden was en dat deze weldra zou gebeuren. Maar dezelfde Hieronymus verklaart, in een van zijn brieven [tweede brief aan Agéruchie de Monogam] waarin hij elegant de rampen en calamiteiten beschrijft waarvan hij getuige was, ongeveer dezelfde opinie.
Sint Cyprianus [Ep 58] schrijft dit: "Je moet zeker en overtuigd zijn dat de dag van de uiterste verslagenheid boven ons hoofd ontplooid is en dat de tijd van de Antichrist nabij is." Sint Ambrosius roept uit in de lijkrede van zijn broer Satyre: "Hij is uit het leven onttrokken opdat hij niet getuige zou zijn van het einde der wereld en de totale vernieling van het heelal." Sint Gregorius de Grote en Sint Bernardus hebben dezelfde gevoelens uitgedrukt in hun boeken en toespraken. Deze illustere dokters en grote heiligen hebben zo gesproken, ofwel omdat ze het geloof zagen uitdoven en de rampen van hun tijd elke dag zagen uitbreiden in de meest schrikwekkende afmetingen, ofwel waren ze door angst gegrepen vanwege de gedachte aan die grote dag en ze die heilzame angst wilden doorgeven aan de verdwaalde mensen om hen terug te brengen naar de kennis van God en het goede. Nochtans kan niet gezegd dat ze van de waarheid afweken. Ze spraken volgens de Schrift die deze fundamentele waarheid benadrukt en niet ophoudt te tonen dat de komst van de goddelijke Rechter nabij is: Prope est jam Dominus.
Daarin hebben de Apostelen en de verlichte schrijvers ons niet bedrogen, omdat de tijd niets betekent voor degenen die de grenzen van het aardse leven overschreden. "De eeuwen," zegt de Heilige Geest, "betekenen niets meer dan de voorbijgaande dag: tanquam dies hesterna quae praeterit." Evenals er aan het firmament sterren zijn die myriaden mijl van mekaar liggen maar toch, vanwege de afstand, bijeen liggen op een punt vanop de aarde bekeken, zo ook in Gods hoogstaande leven waarin we eens zullen gedompeld worden, zal de tijd onbestaande zijn. Een jaar, honderdduizend jaren, miljoenen jaren vanuit de eeuwigheid aanschouwd zullen maar stippen lijken. We zullen ze zo microscopisch inschatten dat ze in zekere zin geen onderling verschil uitmaken dat ons verstand kan ontwaren.
Zodoende is het waarachtig toegelaten op de algemene verrijzenis, als op de gedeeltelijke verrijzenissen die Jezus Christus veroorzaakte, dit woord van de evangelist Sint Jan toe te passen: Ze komt op het uur dat degenen in de graven en mausolea de stem van Gods Zoon horen: Venit hora, et nunc est quando mortui audient vocem Filii Dei, et qui audierint vivent [Jo 5: 27].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [3/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 244]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De aarde bewoonbaar maken
Op 21 september 1988, op de zetel van de Unesco in Parijs, gaf de directeur generaal, Federico Mayor, aan Broeder Roger de Unescoprijs voor de Opvoeding tot de vrede. Voor het eerst uitgereikt in 1981 beloont hij een bijzonder opvallende activiteit die de openbare opinie uitgebreid bewust maakt en de gewetens mobiliseert rond de vrede.
In zijn toespraak groette Federico Mayor de stichter van Taizé als een zwerver die zijn tent onder alle breedtegraden neerzet, onvermoeibaar en sereen en die tegelijk jongeren aantrekt in Taizé om niet alle antwoorden op alle vragen, noch recepten voor een beter leven, noch een doctrine, maar een manier van luisteren, communiceren en nadenken aanreikt die er toe te leidt de zin van het bestaan te ontdekken, ieder voor zich.
Broeder Roger kreeg een beeldje van de Catalaanse beeldhouwer Fenosa als symbool van vrede, alsook een cheque van zestigduizend dollar.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 164]
Honi, de cirkeltrekker
We moeten vooral aandacht schenken aan het feit dat enkele van de mirakelen die we hier bespreken geen genezingen zijn maar "natuurwonderen." Honi bad voor regen [net als vele anderen], en Teudas en de Egyptenaar beloofden bovennatuurlijke gebeurtenissen die invloed zouden hebben op water [de Jordaan] of stenen [de wallen van Jeruzalem]. Omdat Teudas en de Egyptenaar volgelingen hadden, was het vanzelfsprekend dat de mensen hun beloften geloofwaardig vonden. Bijna iedereen leek te geloven dat Honi met succes om regen kon bidden. In al deze gevallen gingen de joden ervan uit dat een individu God kon beïnvloeden en dat God uiteraard kon doen wat hij wenste.
God wordt beschreven als iemand die verstoppertje speelt met Honi en hem plaagt om tenslotte zijn vraag in te willigen. De heilige man bidt, maar er valt geen druppel regen. Tot slot tekent Honi een cirkel rond zichzelf en bedreigt God er niet uit te komen zolang zijn gebed niet verhoord is. God staat hem dan een dunne mist toe. Honi dringt aan en eist een ware regen. God stuurt hem in de plaats een verwoestende storm. Honi smeekt nederig tot God en krijgt als antwoord een "genadige regen" die de natuur ten goede komt. Zoals gewoonlijk aarzelt Josephus om het wonderbaarlijk karakter van een gebeurtenis te herkennen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 3]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Jozef, de voedstervader van Onze Heer, is nu ongeveer 2 maand dood. Hij overleed en werd begraven te Nazareth. hij heeft daar van een deugdzaam man een voortreffelijk graf bekomen. Later hebben Christenen zijn lichaam naar Bethlehem overgebracht en het daar weer in een graf gelegd. Het schijnt me toe dat ik hem daar nog steeds onbedorven zie liggen.
Voor Jozefs dood zag ik Jezus slechts in de naaste omstreken rondgaan, zonder zich ver te verwijderen. In de laatste dagen na Jozefs dood zag ik Jezus en Maria naar het gewest van Kafarnaüm trekken. Hun huis te Nazareth lieten zij gesloten achter. Zij trokken niet naar de stad Kafarnaüm zelf, maar naar een dorp van enige huizen, een twintig- of dertigtal, het dorp van de hoofdman van Kafarnaüm, Serobabel. Het ligt tussen Kafarnaüm en Betsaïda.
Dit was het dorp waarin zich ook de vader van Petrus kwam vestigen, nadat hij aan Petrus de visserij bij Betsaïda overgelaten had. Jezus bekwam daar een huis van een man uit Kafarnaüm, met name Levi. Deze man had de Heilige Familie lief en bood Jezus dit huis aan tot verblijf. Het was afzonderlijk gelegen [op geringe afstand van het dorp] en met een gracht van staande water omringd. Daar stonden nog meer andere huizen in de nabijheid, bewoond door dienstknechten van Levi. Deze zond vanuit Kafarnaüm de nodige levensmiddelen naar de Heilige Familie.
Reeds in zijn jeugd telde Jezus vele aanhangers onder de jongelingen van Nazareth, maar de een na de ander verlieten zij Hem weer. Jezus wandelde veel met die aanhangers rond in de omstreken tot tegen het Meer en met de hoogfeesten trokken zij ook samen naar Jeruzalem. Ook waren Lazarus en zijn familie toen reeds met de Heilige Familie bekend. Wegens deze uitstappen noemden de Farizeeërq van Nazareth Jezus een landloper en hadden ze een hekel aan Hem. Levi had Hem dit huis gegeven, opdat Hij daar, zonder vrees gestoord te worden, zijn toehoorders zou kunnen verzamelen.
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Catharina had ook de stigmata op haar lichaam, maar op haar verzoek maakte Onze Heer de tekens enkel voor haar zichtbaar. En zoals ook gebeurde bij de Zalige Osanna van Mantua, werden de tekens na haar dood heel goed zichtbaar, zoals men kon zien aan haar onvergankelijke handen en voeten.
De H. Catharina werkte onvermoeibaar voor de belangen van de Kerk en de Heilige Stoel. Ze overtuigde Gregorius XI om het pausschap terug van Avignon naar Rome over te brengen. En men wijst ook het terugbrengen toe, aan de gehoorzaamheid aan de Heilige Stoel, van vele rebelse, Italiaanse steden. Ze stond in contact met koningen en koninginnen voor de goede doelen van de Kerk en ze bad en ijverde voor de eenheid van de Kerk.
Catharina was geschokt door de verschrikkelijke scheiding waarmee de Kerk te maken had, en daarom offerde ze zichzelf als slachtoffer aan God. Ze stierf in Rome op 29 april 1380, na een pijnlijke hartaanval. Ze was slechts drieëndertig jaar oud.
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3399 van 13/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik hou immens veel van u en Ik kom uit de Hemel om u te helpen. Zet geen stap terug. God is gehaast. Laat niet wat u morgen hoeft te doen. Ik ben uw Moeder en Ik ken uw noden. Kniel neer in gebed want dit is de enige wijze waarop u kan bijdragen tot de transformatie van de mensheid. Wees moedig. God is heel dicht bij u. Verheug u, want u namen staan reeds opgeschreven in de Hemel. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. U zult grote beproevingen kennen op aarde. Salina, Kingston en Salinas: de dood zal voorbijtrekken en groot zal het verdriet van Mijn arme kinderen zijn. Ik lijd om uw lijden. Voorwaarts op het pad van het goed en het heilige. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Snif Snif: Gerry Rafferty overleden
De laatste jaren liep je verloren, Gerry, maar uw muziek zal mij altijd bijblijven. Ik hield van uw muziek, Gerry ... sleep in heavenly peace ...
Chris
05-01-2011
5 januari 2011
5 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 5]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Een compilatie van bewerkte interviews volgt nu:
Janice: Jacov, u ziet dagelijks de Gezegende Moeder sinds u 10 jaar oud bent? Jacov: Ja. Ze komt elke avond om 18.40 uur
Janice: Waar ziet u haar? Jacov: Ofwel in de kerk tijdens de Rozenkrans voor de eucharistieviering begint ofwel thuis waar ik een speciale ruimte heb voorbereid.
Janice: Waarom hebt u deze speciale plaats? Jacov: De Gezegende Moeder heeft iedereen op aarde gevraagd om een speciale "gebedshoek" in hun huis in te richten om elke dag apart te zitten en een specifieke tijd aan God te wijden. Ik heb dat gedaan.
Janice: Wat hebt u in uw "gebedshoek"? Jacov: Een beeld van onze Gezegende Moeder, een kruisbeeld, enkele speciale fotos en mijn rozenkransen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje, Johannes Paulus II en Moeder Teresa
3. The Miracle of Medjugorje
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 34]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
7. Warsawa, 1.8.1934
Intrede in het klooster
De beslissende roepstem van God, de genade van de roeping tot het kloosterleven vernam ik toen zeven jaar was. In mijn zevende levensjaar hoorde ik in mijn ziel voor het eerst de stem van God, als een uitnodiging tot een volmaakter leven, maar niet steeds was ik aan de genadestem gehoorzaam. Ik ontmoette niemand die mij deze dingen kon uitleggen.
8. Op mijn achttiende levensjaar, de dringende vraag aan mijn ouders om de toestemming in het klooster te treden: een besliste weigering van mijn ouders. Na deze weigering gaf ik mij over aan de ijdelheden van het leven [4], zonder op de stem van de genade te letten, hoewel mijn ziel nergens tevredenheid vond.
De onophoudelijke genaderoep werd me een grote kwelling, die ik met verstrooiingen trachtte te overstemmen. Innerlijk meed ik God en met geheel mijn ziel keerde ik mij naar de schepselen. Maar Gods genade overwon in mijn ziel.
9. Eens ging ik met één van mijn zussen naar een bal [5]. Terwijl allen zich goed vermaakten, doorstond mijn ziel innerlijke kwellingen. Op het ogenblik dat ik begon te dansen, zag ik Jezus naast mij: Jezus, gefolterd, ontdaan van zijn kleren en gans met wonden overdekt. Hij zei me deze woorden: "Hoelang nog moet Ik je verdragen en hoelang nog ga je Mij afwijzen?" Op dat ogenblik hield voor mij de lieftallige muziek op. Het gezelschap waarin ik mij bevond verdween uit mijn ogen, alleen Jezus en ik bleven over. Ik ging naast mijn lieve zus zitten en verborg wat in mijn ziel omging door hoofdpijn voor te wenden. Enkele ogenblikken later verliet ik heimelijk het gezelschap en mijn zus en ging ik naar de kathedraal van Sint Stanislas Kostka. De morgenstond begon te grauwen, er waren maar weinig mensen in de kathedraal. Zonder op iets te letten van wat rond mij gebeurde, wierp ik mij voor het Heilig Sacrament neer, de armen in kruisvorm, en bad de Heer mij te kennen te geven wat ik moest doen.
[4] Onder de uitdrukking "ijdelheden van het leven" verstaat Z.F. het normale leven van de mensen in de wereld, die weinig aandacht hebben voor innerlijke ingevingen van de genade, maar opgaan in wereldse zaken en verstrooiingen.
[5] Deze dansavond had waarschijnlijk plaats te Lodz, dicht bij de kerk van Sint-Stanislas Kostka. Z.F. was er met haar zuster en een vriendin Lucyba Strzeleeka, later zuster Julita, Ursulin [Herinneringen, Ursulinen, 1991].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 34]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Om dit wonderbaar getuigenis tussen twee wonderen te plaatsen zegt de heilige nog: "Blijf je liever in leven of wil je opnieuw sterven?" "Graag zou ik leven," zegt de vrouw." Leef dan," herneemt de heilige. Ze leefde inderdaad nog lange jaren, als een levendige getuige, zegt een historicus, van een verrassend wonder en van de hoogste zending die een mens ooit kreeg.
We betwisten de waarachtigheid van dit verhaal niet. Het veroorzaakte twijfel bij enkele hagiografen en de omstandigheden die ermee gepaard gingen veroorzaakten kritiek en discussie. Maar om onze overtuiging te staven moeten we slechts vaststellen dat de Kerk het nooit apocrief verklaarde, want in de bul van heiligverklaring wordt gezegd: Hij had de woorden van het eeuwige evangelie om, zoals de engel midden in de Hemel vloog, Gods rijk te verkondigen in elke taal, aan elke stam en natie en het nakende laatste oordeel te bewijzen.
Nochtans is het bijna vijfhonderd jaar geleden dat die gebeurtenis voorviel en het door de wonderdoener van de veertiende eeuw aangekondigd oordeel heeft niet plaats gehad. Kunnen we daaruit besluiten dat de heilige zich vergist heeft en dat het wonder van die verrijzenis bevestigd door ernstige en betrouwbare getuigen, beschreven en overgeleverd door beeldhouw- en schilderkunst onder de legenden dient geplaatst als een allegorie of een uitvindsel?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Francesco [2/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III]
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 242]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Een miljoen Nieuwe testamenten voor Rusland
Na de bres in Ljubljana trachtte Broeder Roger het experiment over te doen. Ondanks de vrijheidstrillingen die hier en daar in de Oostbloklanden tastbaar werden wogen de hindernissen en de verboden nog op de christenen. In 1988, in Praag, verkreeg Broeder Roger niet de toelating om te spreken, maar mocht hij wel een gebedsbijeenkomst opzetten in de kathedraal Sint-Guido met kardinaal Tomasek. Tussen het volk zat een zekere Vaclav Havel: "Zopas bevrijd uit de gevangenis dacht hij er niet aan dat hij amper twee jaar later als president van de Republiek tachtig duizend jongeren uit heel Europa zou verwelkomen om deel te nemen aan een door Taizé geleide bijeenkomst."
In augustus 1988 werd Broeder Roger in Moskou uitgenodigd door de patriarch ter gelegenheid van het Millennium van het doopsel van Rusland. Dat was zijn tweede reis naar Rusland, na een kort verblijf dat hij er tien jaar eerder maakte. Sinds 1978 was de situatie van het land veranderd. De politiek van de perestrojka, door Gorbatchev opgezet, begon wat ruimte te geven aan de vrijheid, maar de administratieve controle en het politietoezicht over de hele maatschappij bleven streng.
De prior van Taizé en zijn gezellen verbleven twee weken in Rusland. "Het onthaal van de orthodoxe Kerk was gul," schreef Broeder Roger, "het was tastbaar dat onze kleine gemeenschap bemind is." Met een andere Broeder werd hij toegelaten tot het concilie van Russische bisschoppen dat begon in de abdij van de Trinité-Saint-Serge in Moskou. Een indrukwekkende bijeenkomst voor de liturgie: "De gezangen hadden een ongeëvenaarde uitdrukkingskracht, het was een bezoek van God en de vreugde van de Geest was zichtbaar onder de mensen." De orthodoxe liturgie heeft Broeder Roger altijd geboeid: "In Taizé houden we in hart en ziel van de orthodoxe Kerk. In de gebedsruimten, met de mooie gezangen, de wierook, de iconen, de open vensters op Gods werkelijkheid, de symbolen en gebaren van de liturgie die gevierd wordt in eenheid van de christenen sinds eeuwen, alles leidt ertoe de vreugde van de hemel op aarde te ontwaren. Het hele wezen is erdoor geraakt, niet alleen met het verstand, maar ook in het gevoel en tot in het lichaam toe."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 163]
Honi, de cirkeltrekker
Flavius Josephus, die Onias beschouwde als een "rechtschapen man, bemind door God," meldt nuchter dat tijdens een droogte "God zijn gebeden verhoord had en de regen zond." Hoewel de anekdote niet als wonder is voorgesteld, wordt Onias toch het onderwerp van de volksverering. In het rabbijnse verslag bewaard in de Misjna, blijft de kern van het verhaal, buiten de wonderbare tussenkomst, dezelfde.
Josephus vertelt ons over Honi het volgende: Hij schrijft dat Honi [Onias in het Grieks] bekend stond als de man die in een periode van droogte gebeden had om regen en wiens gebed door God was verhoord. Vanwege zijn reputatie werd Honi tijdens een burgeroorlog tussen Hyrcanus II en Aristobulus II, gevangen genomen door aanhangers van Hyrcanus: men beval hem een vloek uit te spreken over Aristobulus en zijn aanhang. Honi sprak echter een gebed uit waarin hij vroeg dat dit niet zou gebeuren: "O God, koning van het heelal, aangezien de mannen die hier bij mij staan tot uw volk behoren, en degenen die belegerd worden uw priesters zijn, smeek ik u niet naar hen te luisteren en niet te doen wat deze mannen vragen dat u de anderen zou aandoen." Josephus schrijft dat de volgelingen van Hyrcanus Honi stenigden tot hij dood was [Oudh. 14,22-24]. Individuen die door God werden verhoord, waren niet noodzakelijk populair.
Enkele profetische figuren hebben wonderen beloofd, maar of ze die ook hebben uitgevoerd, vernemen we niet. Kort na Jezus' dood en verrijzenis, in het begin van de jaren veertig, verzamelde Teudas volgelingen in de woestijn en beloofde hen dat ze naar de Jordaan zouden trekken en dat het water uiteen zou gaan [alsof hij een tweede Mozes was]. Later beloofde een profeet uit Egypte, bekend als "de Egyptenaar," aan zijn volgelingen dat zij rond de stadsmuur van Jeruzalem zouden gaan en dat die zou vallen [alsof hij een tweede Josua was]. De plannen konden niet uitgevoerd worden want in beide gevallen stuurden de Romeinen troepen om de menigte in bedwang te houden. Teudas en verschillende volgelingen werden gedood en ook een groot aantal volgelingen van de Egyptenaar, maar hij zelf kon ontsnappen. Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 2]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Dood van de Heilige Jozef
Jozef moest eerder sterven dan de Heer, want hij zou tegen de kruisiging van Jezus niet bestand zijn geweest, noch haar hebben kunnen overleven. Hij was te gevoelig en te liefdevol. Hij leed reeds zeer veel onder de vervolgingen die de Zaligmaker tussen zijn twintigste en dertigste jaar ten gevolge van de vele heimelijke en venijnige plagerijen der Joden te verduren kreeg. Dezen konden Hem onder hun ogen niet zien. Zij kookten van nijd en herhaalden bij elke gelegenheid dat de timmermanszoon altijd alles beter wilde weten. Dit zegden zij omdat Hij er vaak andere meningen op nahield dan de Farizeeërs en niet vreesde om de leer die zij verkondigden tegen te spreken, ook omdat steeds vele jongelingen, die aanhangers waren, zich rond Hem verzamelden.
Ook Maria heeft onder die vervolgingen onzeglijk geleden. Zulke smarten zijn mij altijd pijnlijker voorgekomen dan lichamelijke folteringen. Onbeschrijfelijk is de liefde waarmede Jezus als jonge man die vervolgingen verdroeg.
10. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Catharina kreeg waarschijnlijk alle mystieke gaven. Ze heeft velen van duivelse bezetenheid verlost, deed veel genezingswonderen, zweefde vaak boven de grond tijdens het gebed, had een buitengewone intimiteit met Onze Heer en Zijn Moeder, en ervoer het mystieke huwelijk waarin Onze Heer haar in een visioen een gouden ring gaf. De ring had vier waardevolle stenen, en in het midden een geweldige diamant. Enkel Catharina kon de ring zien en ze bevestigde dat ze hem altijd bij had en het nooit beu werd er naar te kijken.
Deze mystieke gunsten waren het resultaat van jarenlange, harde boetedoeningen. Ze offerde en kastijdde zichzelf, en droeg een boetekleed sinds haar kinderjaren. Haar langdurige vastenperiodes werden goddelijk getransformeerd tot volledige onthouding, en hoewel ze enkel van de H. Eucharistie leefde, bleven haar kracht en vitaliteit op spirituele wijze gehandhaafd. Tijdens de pest van 1372-1373, zorgde ze voor de weerzinwekkende zieken, bereidde ze ontelbare mensen voor op de dood, en begroef ze eigenhandig veel van de slachtoffers.
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3398 van 9/11/2010
Lieve zonen en dochters, moed. Verlies het gemoed niet, God is heel dicht bij u. Vertrouw in Hem Die ziet wat verborgen is en u kent bij naam. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Er is geen nederlaag in God. Keer terug tot Hem en u zult triomfantelijk zijn. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging wat ze met hun eigen handen hebben bewerkstelligd. Laat het gebed niet achterwege. Ik heb ieder van u nodig. Wees gelovig en imiteer Mijn Zoon Jezus in alles. Zet geen stap terug. Ik ben uw moeder en onvermoeibaar. Ik roep u omdat Ik u tot Hem wens te leiden, Die uw Ene en Enige Redder is. Iets schrikwekkends zal gebeuren in China en zal zich herhalen in Chili. Een bekende bergketen zal instorten en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van wat op u afkomt. Blijf stevig op de weg die ik u getoond heb. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
04-01-2011
4 januari 2010
4 januari 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 4]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Inleiding
Als ik aan Jacov vroeg hoe het voelde om door de Gezegende Moeder gekust te worden, werd hij donkerrood. Bedeesd zei hij: "Er bestaan geen woorden voor om dat te beschrijven. Het maakt deel uit van de hemelse dingen."
Dat Jacovs getrouw zijn dagelijkse plichten volgt, schijnt evident te zijn voor pelgrims. Hij werkt dagelijks in de franciscaanse boekenwinkel. Hij is vlug met de rekenmachine en kan de omzetting van verschillende munteenheden in een verbazingwekkende snelheid doen. In de namiddagen doet hij computerwerk in de pastorie. Opgeleid als een slotenmaker vertelt Jacov niets over zijn toekomst. Hij is de enige van de zieners die weigerde te onthullen of hij al dan niet in leven zal zijn als het permanente teken komt. De vijf andere hebben verteld dat zij dan nog zullen leven. Jacov zegt dat het een geheim is. In het begin van 1992 was Jacov niet in Joegoeslavië. Hij leefde toen in ballingschap in Italië. Later keerde hij terug naar Medjugorje waar hij nu met zijn vrouw, Annalisa, en drie kinderen woont. Annalisa is afkomstig uit Italië en heeft daar familie.
Jacov is gesloten, genadig en ernstig. Het lijden is hem niet vreemd, maar hij brengt vreugde waar hij ook is. Is dat de uiteindelijke paradox van de verschijningen van Medjugorje?
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Verschijning van 1 januari 2011 van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep
Onze Lieve Vrouw verscheen aan Ivan op de top van de Verschijningsberg om iets na tien uur 's avonds. De verschijning duurde zo'n tien minuten. Ondanks de koude, waren er duizenden bedevaarders aanwezig. Wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning.
Vanavond, zoals altijd na een ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, wens ik jullie ook het belangrijkste van onze ontmoeting mede te delen. Onze Lieve Vrouw was erg vreugdevol en gelukkig en Zij verwelkomde ons met Haar gebruikelijke groet: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen."
Hierop vervolgde Maria: "Lieve kinderen, ook vandaag roep Ik u als Moeder op om te bidden, bidden, bidden. Bid, lieve kinderen en help Mij Mijn plannen te verwezenlijken die Ik wens te volbrengen met de wereld en deze parochie. Lieve kinderen, op een bijzondere wijze vraag Ik u vandaag om te bidden voor de roepingen binnen de Kerk en voor een sterk geloof van de priesters. Weet, lieve kinderen, dat Ik steeds samen met u bid op momenten dat dit voor u het moeilijkste valt. Volhard daarom in het gebed! Bid samen met Mij. Ook vandaag wens Ik u te danken om aan mijn boodschappen gehoor te hebben gegeven, ze te hebben aanvaard en ernaar te leven."
Hierop bad Onze Lieve Vrouw gedurende een langere tijd over alle aanwezigen hier, met uitgestrekte armen. Zij zegende ons allen met Haar moederlijke zegen en zegende alle voorwerpen die hiervoor werden meegebracht. Hierop bad Zij in het bijzonder voor u, aanwezige zieken. Ik heb u allen, uw noden, uw voornemens, uw families en in het bijzonder, zoals steeds, de zieken aanbevolen. Hierop volgde een gesprek. Ik sprak tot Onze Lieve Vrouw en Zij sprak tot mij. Na dit gesprek vervolgde Onze Lieve Vrouw haar gebed over iedereen hier en in dat gebed verliet Zij ons in het verlichte Kruisteken, met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Benedictus XVI: De toekomst van de wereld staat op het spel
In zijn gebruikelijke Kerstgroet aan de hoge ambtsbekleders binnen het Vaticaan, maakte de paus een link tussen de tijden van de val van het Romeinse Rijk en onze tijden door te stellen dat "de toekomst van de wereld op het spel staat."
Bij de beschrijving van de ondergang van het Romeinse Rijk zei hij: "het verval van de kernprincipes van de wet en van de fundamentele morele waarden legden een druk op de fundamenten van het Rijk, waarbij de dam die het vredevolle samenleven beschermde, barsten begon te vertonen om uiteindelijk open te springen."
"De zon gaat onder over de gehele wereld," vervolgde hij. "Regelmatige natuurrampen doen het gevoel van onveiligheid toenemen en er is geen enkele kracht die deze ondergang kan doen stoppen."
Benedictus XVI
Hij vergeleek die tijden met de onze door te stellen: "ondanks alle nieuwe hoop en mogelijkheden, wordt onze wereld tegelijkertijd beproefd door het gevoel dat de morele consensus in elkaar aan het storten is. Een eensgezindheid zonder juridische en politieke structuren kan niet functioneren. Bijgevolg zijn de krachten om deze structuren te verdedigen, gedoemd om te falen."
De paus omschreef de huidige crisis binnen de kerk als "de grote beproevingen waarvan we het voorwerp geweest zijn tijdens het laatste jaar," en het thema was ook de rode draad door het hele gesprek.
Hij begon met uiteen te zetten dat het afgelopen jaar werd aangeduid als het jaar van de priester. "We waren allen met afschuw en wanhoop vervuld dat we, in dit bijzondere jaar dat gewijd was aan hen, ons bewust werden van de draagwijdte van het misbruik van minderjaren, begaan door priesters die het sacrament tegenstrijdig aanwenden en onder de naam van het heilige, mensen in hun kinderjaren tot in hun diepste hebben gekwetst, waardoor hen schade werd toegebracht voor heel hun leven," zei hij.
Terwijl hij sprak over de noodzaak voor de Kerk om na te denken over Haar innerlijke werking om vast te stellen hoe dergelijke dingen zijn kunnen gebeuren, verwees hij ook naar het algemene morele verval binnen de maatschappij als een bijdragende oorzaak. "We mogen niet stil blijven over de samenhang van deze tijden waarin deze gebeurtenissen aan het licht zijn gekomen."
In dit verband vernoemde de paus de kinderpornografie, het sekstoerisme en het drugsmisbruik: "geen plezier is genoeg en de overmaat van misleidende beneveling brengt een geweld met zich mee die hele regios verscheurt, en dit allemaal in de naam van een misvatting omtrent het begrip vrijheid, die in feite de vrijheid van de mensen ondermijnt en uiteindelijk vernietigt."
De paus zei dat het noodzakelijk is om te weerstaan aan het relativisme en de afwijking van het idee dat we hebben over het geweten, om aan deze zonden te weerstaan.
En om aan deze krachten te weerstaan, moeten we onze aandacht vestigen op onze ideologische grondslagen. In de jaren zeventig werd over pedofilie gedacht als iets volledig in overeenstemming met de mensen en zelfs met de kinderen. Dit maakte echter deel uit van een fundamentele perversiteit van het concept rond de zeden. Er werd beweerd, zelfs binnen de sfeer van de katholieke theologie, dat er geen ding bestaat als goed of kwaad op zichzelf. Er was enkel een "beter dan" en "slechter dan." Niets is goed of slecht uit zichzelf en alles hangt af van de omstandigheden en de uitkomst. Alles kan goed, maar ook slecht zijn, afhangend van het voornemen en de omstandigheden. De moraliteit is en werd vervangen door een berekening van de gevolgen en is aldus in wezen opgehouden te bestaan. De gevolgen van dergelijke theorieën zijn duidelijk merkbaar vandaag.
Hij riep ook de politieke leiders op "om de fobie rond het christendom te stoppen," en zei dat "genezing enkel kan komen door ons diepe geloof in Gods verzoenende liefde."
Tot slot van zijn uiteenzetting wees hij er op dat "staatsinstellingen en de wetten enkel kunnen functioneren als er een consensus bestaat over het wezenlijke." De paus verklaarde nader dat "het algemeen inzicht over wezenlijke waarheden, die zijn afgeleid van het christelijke gedachtegoed, een gevaar loopt bij een benadering waarbij de moraliteit wordt genegeerd in het najagen van zekere doelstellingen."
Hij besloot met de woorden: "om aan deze verduistering van de rede te weerstaan en het wezenlijke van de verhouding tussen God en de mensen, tussen het goede en het kwade te vrijwaren, de goede wil het gemeenschappelijk voorwerp moet zijn dat alle mensen moet verenigen. De absolute toekomst van de wereld staat op het spel."
Bron: John-Henry Westen, LifeSiteNews.com
4. Bloedrode maan tijdens winterzonnewende zet ons tot nadenken
Wat volgt is er verslag van het verloop van de totale maansverduistering te Holmbridge, West Yorkshire, een graafschap in de Engelse noordelijke regio West Yorkshire en de Humber, gelegen in het Penninisch gebergte.
Het is van 1638 geleden dat een dergelijk fenomeen heeft plaatsgevonden. Kan dit een voorbode zijn dat past in het schema van de Heer? De Bijbel geeft ons meerdere voorbeelden van Hemelse tekenen voor bijzondere gebeurtenissen. Denk maar aan de geboorte en het overlijden van Jezus. Een bloedrode maan boven een besneeuwd landschap, kan echter nooit een goed voorteken zijn. Aan u het oordeel.
In de nacht van 21 op 22 december 2010 kreeg de maan een bloedrode kleur over een fris, wit landschap bij de eerste maansverduistering tijdens een winterzonnewende gedurende bijna vierhonderd jaar.
Een totale maansverduistering geschiedt, wanneer aarde, zon en maan op dezelfde lijn staan en de schaduw van de aarde de oppervlakte van de volledige maan gaat bedekken. Het zonnelicht dat door de atmosfeer van de aarde gaat, zal er vervolgens de maan oranje, bruin, rood, of zwart doen uitzien. Precies na 6.30 uur s ochtends begon de schaduw van de aarde zijn eerste kleine hap in de ene zijde van de maan te zetten.
Holmbridge, West Yorkshire, Penninisch gebergte
Tegen 7.25 uur s ochtends kon men volgend adembenemend zicht waarnemen hoog in het Penninisch gebergte, te Holmbridge, West Yorkshire, alvorens de maan zou verdwijnen bij het aanbreken van de dag. De opvallende rode lijnen die men het landschap ziet doorsnijden zijn een minder natuurlijk fenomeen. Het zijn de achterlichten van autos die achter elkaar rijden bij een lichtinstelling van de camera van acht seconden. De totale verduistering begon om 7.40 s ochtends, met de maan dicht bij de westerse horizon en hield 73 minuten aan.
Enkele van de beste beelden kwamen uit Schotland waar de kijkers getrakteerd werden op het zicht van de rijzende maan in de ochtendhemel, waaruit gedurende een uur lang, meer en meer happen werden gebeten.
In de Verenigde Staten werden de kijkers beloond met een bloedrode maan. Tijdens een maansverduistering staan zon, aarde en maan bijna op één lijn met elkaar. Terwijl de lijn loodrecht aan het worden is, schuift de schaduw van de aarde over de oppervlakte van de volledige maan.
San Salvador, Midden Amerika
Verloop van de maansverduistering
In het begin ziet de schaduw er uit als een hap die uit de maan wordt gebeten, alvorens de schaduw de maan volledig gaat bedekken. Eénmaal de maan volledig bedekt is door deze schaduw, wordt de maan enkel nog verlicht door het zonlicht dat door de aardse atmosfeer straalt. Het overblijvende licht dat de kraters en de vlakten beschijnt op de maanoppervlakte, heeft een griezelachtige, rode tint.
Samen met de kardinale climax van afgelopen zomer is dit de tweede hoogst uitzonderlijke astronomische gebeurtenis in 2010.
Gedeeltelijke zonsverduistering
Ook vandaag, 4 januari 2010, valt er bij ons een gedeeltelijke zonsverduistering waar te nemen. Indien de weergoden een beetje meezitten zullen we deze morgen een gedeeltelijke zonsverduistering kunnen zien. Het hoogtepunt van de zonsverduistering valt om 09.17 uur, 31 minuten na zonsopkomst. De zon zal dan voor iets meer dan 75 procent verduisterd zijn door de maan. Onze ster staat dan 3 graden boven de horizon.
Bij haar opkomst om 08.48 uur is ze al voor de helft verduisterd en staat ze in het zuidoosten boven de horizon. De eclips eindigt om 10.37 uur. De zon staat dan 11 graden boven de horizon. De vermelde tijdstippen kunnen naargelang de locatie van de waarnemer lichtjes verschillen.
5. 22 doden bij aanslag op koptische kerk in Egypte
Bij een aanslag voor een kerk in de Egyptische havenstad Alexandrië zijn 22 doden en zeker 80 gewonden gevallen. De aanslag vond plaats toen Koptisch-christelijke gelovigen de kerk in de wijk Sidi Bechr verlieten. Onder de slachtoffers zijn ook moslims. Ooggetuigen spraken van een autobom, maar volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken gaat het zeer waarschijnlijk om een aanslag van een zelfmoordenaar. Die zou zich kort na middernacht hebben opgeblazen voor de ingang van de orthodox-koptische kerk. De aanslag is nog niet opgeëist. Twee maanden geleden heeft de Irakese tak van het terreurnetwerk al-Qaida wel bedreigingen geuit aan de koptische gemeenschap in Egypte, die de grootste christelijke gemeenschap is in het Midden-Oosten.
Direct na de explosie gingen honderden christenen de straat op om te protesteren. Christenen en moslims gooiden stenen naar elkaar. Ook werden auto's in brand gestoken. "We offeren onze zielen en bloed voor het Kruis'', riepen de christenen, die door de politie met traangas uiteen gedreven werden. Er klinkt ook kritiek op de regering, die onvoldoende zou doen om de christelijke minderheid te beschermen. De Egyptische president Hosni Mubarak riep christenen en moslims op zich niet tegen elkaar te keren, maar tegen het terrorisme: "Kopten en islamieten moet zich samen richten tegen de krachten van het terrorisme en zij die de veiligheid, stabiliteit en eenheid van de kinderen van deze natie willen ondermijnen'', aldus Mubarak, die ervan overtuigd is dat een buitenlandse groepering achter de aanslag zit.
Toch is het niet zeker of de aanslag van buiten Egypte komt. Spanningen tussen christenen en moslims zijn eerder zeldzaam, maar niet onbestaande in Egypte. Ruim vier jaar geleden waren er vier dagen op rij gevechten na een reeks aanvallen op kerkgangers. De spanningen zijn wel gestegen sinds de aanval op een kerk in het zuiden van het land, zowat een jaar geleden. En in november waren er opstootjes toen christenen in Cairo protesteerden tegen de beslissing van de overheid om de bouwwerken aan hun kerk stil te leggen. De buurlanden van Egypte hebben de aanslag streng veroordeeld, net als tal van religieuze leiders uit islamitische en christelijke hoek.
Ook Paus Benedictus XVI reageerde, met een oproep om christenen te beschermen voor religieuze onverdraagzaamheid. "De wereldleiders mogen zich niet laten ontmoedigen en de strijd tegen spanningen van het moment en tegen de religieuze discriminaties, misbruiken en onverdraagzaamheid niet opgeven", zei de Paus. Ongeveer tien procent van de Egyptische bevolking hangt het christelijke geloof aan.
6. Nieuwe aardbeving in Christchurch, Nieuw Zeeland: einde van de crisis in de Kerk nog niet in zicht
De stad Christchurch in Nieuw-Zeeland is zondag 19 december 2010 voor de tweede maal opgeschrikt door een reeks aardbevingen, die schade veroorzaakt hebben aan gebouwen in het centrum. Ook deze keer vielen er geen slachtoffers.
Christchurch, Nieuw Zeeland
De zwaarste schokgolf had een kracht van 4,9. In bepaalde delen van de stad viel de stroom uit. Winkels en hotels werden ontruimd. Volgens de eerste berichten vielen er geen slachtoffers. De op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland werd in september zwaar beschadigd door een aardbeving met een kracht van 7,1.
Ook Chili opnieuw getroffen
Chili is gisteren opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 7,1 op de schaal van Richter. Dat meldt het US Geological Survey Institute. Het gaat om een zeebeving nabij de kust van Centraal-Chili, met het epicentrum op 33 kilometer diepte nabij de kust van Biobio, 590 km ten zuiden van de hoofdstad Santiago. Diezelfde regio was in februari vorig jaar al door een zware aardbeving van 8,8 getroffen, gevolgd door een tsunami. Die beving eiste meer dan 500 dodelijke slachtoffers en zorgde voor grote materiële schade.
7. Extreem weer in Australië: 22 steden onder water
Steeds mensen worden getroffen door de wateroverlast in het noordoosten van Australië. 22 steden zijn overstroomd en ongeveer 200.000 mensen hebben hun huis moeten verlaten in een gebied dat groter is dan Frankrijk en Duitsland samen. De wereldrampen, die elkaar in een versneld tempo beginnen op te volgen, beginnen ondertussen zowat Bijbelse proporties aan te nemen.
De zwaarste overstromingen in ongeveer vijftig jaar zijn het gevolg van zeer zware regenval in de afgelopen twee weken. Mijnbouwondernemingen hebben het werk geheel of gedeeltelijk stilgelegd en de haven van Bundaberg is gesloten. Daardoor is de export van suiker stil komen te liggen. Uit de haven van de 'suikerstad' wordt jaarlijks ongeveer 400.000 ton ruwe suiker geëxporteerd. "Als de haven slechts enkele dagen dichtgaat, is dat geen groot probleem, maar een langere vertraging, zou enige bezorgdheid wekken'', aldus een directeur van een suikerfabriek.
De autoriteiten verwachten dat de wateroverlast tot en met zondag zal toenemen. Zij hebben gewaarschuwd voor de gevolgen voor de volksgezondheid. Ook moeten de inwoners van Queensland bedacht zijn op krokodillen en slangen die de overstroomde gebieden in trekken. Australië heeft volgens het Australische KNMI nog nooit zo'n natte lente beleefd. Niet alleen in Queensland zijn zes rivieren buiten hun oevers getreden, ook in de deelstaat New South Wales zijn er overstromingen geweest die schade hebben toegebracht aan de landbouw.
In de zuidelijke deelstaten Victoria en South Australia is het op dit moment bijzonder warm en droog. De autoriteiten daar hebben gewaarschuwd voor bosbranden. De autoriteiten hebben de bevolking, maar ook toeristen opgeroepen voorbereid te zijn op een evacuatie, als er een bosbrand bij hen in de buurt uitbreekt. Tot nu toe zijn er slechts kleine branden geweest.
8. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 33]
Dagboek 1: Gods barhmartigheid in mijn ziel
5. God en de zielen
Hoogheilige Drie-eenheid, wees aanbeden, nu en altijd, wees aanbeden in al Uw werken en schepselen. O mijn God, de grootheid Uwer Barmhartigheid weze bewonderd en geloofd.
6. Neerschrijven [3] moet ik, o mijn God, de ontmoetingen van mijn ziel met U, in de bijzondere ogenblikken van Uw bezoeken. Over U moet ik schrijven, o Onbegrijpelijke in Uw Barmhartigheid met mijn arme ziel. Uw heilige Wil is het leven van mijn ziel. Ik ontving dit bevel van hem die U, o God, voor mij hier op aarde vervangt en mij Uw heilige Wil verklaart. Jezus, Gij ziet hoe zwaar mij het schrijven valt, hoe ik het niet klaar uitdrukken kan, al wat ik in mijn ziel ervaar. O God, kan een pen beschrijven, wat menigmaal geen woord bevatten kan? Maar Gij beveelt mij te schrijven, o God, en dat is mij genoeg.
[3] Tijdens haar verblijf te Wilno kreeg Z.F. van haar biechtvader de opdracht haar innerlijke ervaringen neer te schrijven. Haar biechtvader, E.H. Sopocko, verklaart: "Ik was toen professor aan het Groot Seminarie en aan de Theologische Faculteit van de Sint-Stefaan-Batory-Universiteit in Wilno. Ik had de tijd niet om naar haar langdurige mededelingen in de biechtstoel te luisteren, daarom gelastte ik haar ze in een schrift te noteren en ze mij van tijd tot tijd ter lezing voor te leggen. Zo ontstond het Dagboek..." [Brief van E.H. Sopocko van 06.03.1972]. Die opdracht vermeldt Z.F. in Db 6 en 839.
Naast deze opdracht van haar biechtvader vermeldt Z.F. meerdere malen in haar Dagboek dat Jezus haar daartoe aanzette [Db 372, 459, 895, 965, 1142, 1457, 1567, 1665, e.a.]. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken 9. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 33]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
De bode van God houdt even stil, de ogen ten hemel, in een soort vervoering en extase, wordt weer bewust en met luide stem roept hij opnieuw: "Ik ben de engel van de Openbaring, de engel van het oordeel." De verwarring en het gemurmel stijgen ten top. "Wees gerust," zegt de heilige, "erger je niet aan mijn woorden, je zult met eigen ogen kunnen zien dat ik ben wat ik zeg. Gaat naar het uiteinde van de stad bij de Sint-Pauluspoort en u zult er een dode vrouw vinden, breng ze naar hier en ik zal ze weer tot leven roepen als bewijs van wat Johannes over me verteld heeft."
Nieuwe kreten en een nog grotere tegenspraak volgen op dit voorstel. Nochtans besluiten enkele mannen nar de poort te trekken. Ze vinden er inderdaad een dode vrouw, ze nemen ze op en dragen ze midden de bijeenkomst.
De apostel die geen moment de hoge plek vanwaar hij preekt verlaten heeft zegt tot de overledene: "Vrouw, in naam van God beveel ik je op te staan." ... Meteen staat de dode in haar lijkwaad gehuld op, laat de zweetdoek van haar gezicht vallen en toont zich springlevend aan de menigte. ... Vincent voegt er dan aan toe: "voor Gods eer en het heil van het volk zeg, nu je kunt spreken, of ik waarachtig de engel van de openbaring ben gelast aan de wereld het nakende laatste oordeel te verkondigen." "Je bent deze engel," antwoordt de vrouw, "je bent het waarachtig."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
10. Film: Francesco [1/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus is bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel," waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regissuer is Liliane Cavani en de acterus zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 241]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De bekering en de wijding van Broeder Max
De wijding ging in alle stilte door, niet in de kathedraal van Napels zoals naar gewoonte, maar in het heiligdom van de Madonna van Goeder Raad. Broeder Roger was, als een van de beste vrienden van Max Thurian, op de hoogte. Meerdere getuigenissen erkennen dat dit gebeuren voor Broeder Roger en het merendeel van de leden van de Gemeenschap een pijnlijke ervaring betekende. In een gezamenlijke bijdrage door Broeder Roger en Max Thurian ondertekend in 1946, hadden ze geschreven: "Elke overgang van de ene naar de andere Kerk, zelfs diep beleefd en geëist, brengt altijd een zekere spanning teweeg in het betrokken milieu en belemmert meestal de opmars naar eenheid van de Christenen."
Het nieuws geraakt na een jaar bekend en de protestantse middens zijn met verstomming geslagen. Op 30 april 1988 verscheen een berichtje in het Spaanse weekblad Ecclesia. De Gemeenschap bereidde dan een persbericht voor dat verscheen op 11 mei in La Croix en Le Monde. Zonder commentaar over de beslissing van Broeder Max werd duidelijk gemaakt dat hij lid bleef van de Gemeenschap: "Sinds 1972, dus zestien jaar lang, zijn er al katholieke priesters lid. Hun priesterschap verandert niets aan hun lidmaatschap van de Gemeenschap."
Na de dood van Max Thurian drukte een van zijn naaste vrienden, de dominicaan René Beaupère, met tactvolle woorden de pijnlijke verrassing, door velen ondergaan, uit: "Zijn beste vrienden hadden moeite om te begrijpen dat zijn gedrag, dat hij discreet en zuiver evangelisch wenste, maandenlang verborgen bleef voor zijn medewerkers en zijn beste vrienden. Broeder Max had slecht ingeschat dat de bekendheid van zijn daden [en vooral deze] een kerkelijk karakter en een sterke uitwerking had op het vlak van de oecumene. Hij moest dus, en wij moesten, in het diepste van onze nooit ontkende vriendschap, samen het lijden dragen van een zeker onbegrip en trachten een gekwetste trouw te helen."
Op 9 september 1988, tijdens de jaarlijkse bijeenkomst, publiceerde de groep van Dombes een Verklaring die ietwat verlegen en bitter klonk: "We betreuren dat het gebeurd is zonder gevoelige aandacht voor de christelijke geloofsleer waartoe de betrokkene behoorde [Max Thurian was dominee van de hervormde Kerk en blijft Broeder van Taizé] en zonder de nodige waardering voor de belangrijkheid van de personaliteit [Max Thurian bekleedde een sleutelpost bij de oecumenische Raad der Kerken]."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 162]
Honi, de cirkeltrekker
Chronologisch plaatsen de rabbijnen en Josephus de prestaties van Honi in het begin van de jaren 60 voor ons tijdperk. Voor de rabbijnen is er een verband met Simeon ben Shetah, de broer van koningin Alexandra Salome [76-67 v. J.C.]. Josephus plaatst de prestatie van Onias in zijn verhaal over de burgeroorlog tussen de twee zonen van Alexandra, Aristobulus II en Hyrcanus II. Deze gebeurtenissen vonden plaats na de dood van Alexandra [67 v. J.C.], waarschijnlijk rond Pasen van 65 v. J.C. en dus twee jaar voor de inname van Jeruzalem door Pompeus.
De jonge Aristobulus, die geprobeerd had het hogepriesterschap van Hyrcanus II te bemachtigen, werd in de Tempel omsingeld door het leger van zijn broer en diens bondgenoot, de Nabateese koning Aretas III. Met het oog op een snelle overwinning zetten de aanhangers van Hyrcanus de beroemde Onias onder druk om Aristobulus en zijn troepen zou vervloeken. De heilige man weigerde: hij mocht zijn charismatische macht niet gebruiken ten voordele van één bepaalde Joodse politieke partij. Dit koste hem het leven: de fanatieke aanhangers van Hyrcanus stenigden hem. Volgens Josephus moesten zijn moordenaars het vergelden, want de levensmiddelen ontbraken vanwege de vernieling door heel het land van de oogst, en zo werd het wonder van Honi teniet gedaan.
De geschiedenis van Honi ging niet verloren dankzij de Rabbijnse literatuur en Flavius Josephus. We kennen de Joodse voorstelling, verrijkt met theologische overwegingen en met de sobere en Griekse stijl van Josephus. De historicus komt overeen met de rabbijnen om de beroemdheid van Honi/Onias toe te schrijven aan de volksovertuiging over zijn bekwaamheid om het wonderlijk te doen regenen. Sinds de Bijbelse oudheid was de gave om het naar goeddunken te doen regenen, het voorrecht van de mannen Gods, naar het voorbeeld van de profeet Elias die verkondigde: "Er zal in deze jaren geen dauw of regen zijn zonder mijn bevel."
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 1]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Dood van de Heilige Jozef
2 juni 1821. Wanneer Jezus ongeveer dertig jaren oud was, nam Jozefs verzwakking steeds toe. [Volgens de zienster Maria van Agreda duurde zijn ziekelijkheid reeds meerdere jaren] . Dikwijls zag ik nu Jezus en Maria bij hem. Maria zat ook menigmaal vóór zijn legerstede, hetzij op de grond, hetzij op een laag rond bankje met drie pikkels, dat hun soms ook wel tot tafel diende.
Ik zag hen zelden eten, en wanneer zij aten of de H. Jozef op zijn bed een verkwikking brachten, waren het drie witte, langwerpige, rechthoekige kleine sneden van nagenoeg 2 vinger breed: ze lagen op een schoteltje naast elkaar. Of het waren kleine vruchten in een schaaltje. Ook boden zij hem uit een soort kruikje te drinken aan. Op het ogenblik van Jozefs dood zat Maria aan het hoofdeinde van zijn legerstede en Jezus stond naast hem bij zijn borst. Ik zag de kamer met licht en engelen vervuld. Na zijn dood werd hij met onder de borst gekruiste banden,geheel in een witte lijkdoek gewikkeld,in een smalle kist neergelegd en bijgezet in een sierlijke grafspelonk. Deze was hem door een brave man afgestaan. Buiten Jezus en Maria vergezelden slechts weinige mensen de kist naar het graf, doch ik zag die kist badend in licht en door engelen omgeven.
14. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
H. Catherina van Siena
Jacomo en Lapa Benincasa hadden vijfentwintig kinderen, en één ervan, de drieëntwintigste, was Catharina. Haar tweelingzus, die net na Catharina ter wereld kwam, stierf tijdens haar kinderjaren. Catharina was reeds als kind heel vroom en ze bezat veel wijsheid voor haar leeftijd. Op heel jonge leeftijd legde ze de gelofte van maagdelijkheid af en ze was gezegend met een aantal visioenen. Toen ze zes jaar was, en terwijl ze boodschappen ging doen met haar broer Stephen, zag ze een visioen van Onze Heer, in de buurt van de kerk van de Dominicanenbroeders in de Valle Piatta.
Het visioen was gekleed in pauselijke gewaden, had een tiara op Zijn Hoofd, en zat op een troon, omringd door de H. Petrus, de H. Paulus en de H. Johannes de evangelist. Nadat Stephen haar uit haar extase had doen ontwaken, weende ze en zei: "Oh, had je maar gezien wat ik zag, dan zou je me niet gestoord hebben tijdens zon mooi visioen."
Het was vanaf dat moment dat ze niet langer een kind leek te zijn. Haar gedachten, haar gedrag en haar deugden waren superieur aan die van iemand van haar leeftijd. Het was kort na deze ervaring dat ze besloot om tot de Orde van de H. Dominicus toe te treden. Ondanks de hevige tegenwerking van haar moeder, slaagde ze er op zeventienjarige leeftijd uiteindelijk in om tertiair te worden in de Derde Orde van de H. Dominicus. Ze bleef in het huis van haar ouders wonen, gekleed in de habijt van de Zusters van Boetvaardigheid, en ze bracht drie jaar in afzondering en bezinning door. Nadien wijdde ze zichzelf echter toe aan het actieve apostolaat en zorgde ze voor de zieken, bezocht en bekeerde ze gevangenen, deelde ze aalmoezen uit, en trok ze volgelingen en vrienden aan die later haar naam zouden dragen.
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3397 van 7/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik kom uit de hemel om u tot Hem te leiden Die de woorden van het eeuwige leven heeft. Zet geen stap terug. Open uw harten en ontvang Mijn oproepen. De mensheid heeft zichzelf verontreinigd door de zonde en heeft nood aan genezing. Keer terug tot de Heer. Hij houdt van u met de immense liefde van de Vader. Zoek sterkte in het Woord van God en in de Eucharistie. Ik ben uw Moeder en Ik sta aan uw zijde. Ik kom uit de Hemel om uw tranen te drogen. Vertrouw volledig op de kracht van God en u zult zegevieren. Kniel neer in gebed. Een schrikwekkende gebeurtenis zal plaatsvinden in een bekend nationaal park [Yellowstone Park, VS?]. Een vernietigd vuur zal aanvatten en de mensen zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van uw lijden. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen
Vertaling: Chris De Bodt
16. Over de eeuwen heen zijn zo'n 2.600 verschijningen van Onze Lieve Vrouw gerapporteerd
Het Vaticaan heeft enkel 15 verschijnigen officieel erkend, maar dit betekent niet noodzakelijk dat de overige verschijningen vals zijn. Theoloog René Laurentin, zowat de meest gerenomeerde persoon als het op Mariaverschijningen aankomt, heeft alle verschijningen netjes gerangschikt en gepubliceerd in zijn: "Woordenboek van de Verschijningen van de Maagd Maria." Hierin zijn zo'n 2.600 gerapporteerde verschijningen opgenomen van over de hele wereld. Dit betekent ook dat, gedurende al die eeuwen, Maria Haar kinderen, die Haar zo dierbaar zijn, geen dag in de steek heeft gelaten.
02-01-2011
2 januari 2011
2 januari 2011
Maandelijkse verschijning van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
Omsteeks 8.55 uur arriveerde Mirjana aan het Blauwe Kruis. Onze Lieve Vrouw verscheen om 9.02 uur in een zeven minuten durende verschijning. Het was heel erg koud, maar ondanks deze koude, waren de duizenden die samen waren gekomen uiterst vreugdevol. De meesten hadden amper een paar uur geslapen, omdat ze eveneens aanwezig waren bij de bijzondere verschijning aan Ivan en zijn gebedsgroep, gisterenavond. Het is een mooie genade om twee verschijningen op zo'n korte tijd te mogen meemaken [de boodschap aan Ivan vindt u in onze verslaggeving van overmorgen].
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op tot eenheid in Jezus, Mijn Zoon. Mijn moederlijk Hart bidt opdat u zou begrijpen dat u Gods familie bent. Door de geestelijke vrijheid van de wil, die de Hemelse Vader u heeft gegeven, bent u geroepen om zich bewust te worden van de waarheid, het goede of het kwade. Dat het gebed en het vasten uw harten mogen openen en u helpen om de Hemelse Vader, door Mijn Zoon, te ontdekken. In het ontdekken van de Vader, zal u leven worden geleid om Gods wil en de bewustwording van Gods familie uit de dragen, op de wijze waarop Mijn Zoon het verlangt. Ik zal u niet in de steek laten op dit pad. Dank u."
Mirjana kreeg het gevoel dat zij tegen Onze Lieve Vrouw kon zeggen: "Wij zijn allen tot u gekomen met ons lijden en onze kruisen. Wij smeken U, help ons!" Hierop strekt Maria Haar handen over iedereen uit en zei: "Open uw harten voor Mij. Geef uw smarten aan Mij. Uw Moeder zal u helpen."
Na de verschijningen zei Mirjana eveneens dat Onze Lieve Vrouw het belang van de zegen van de priesters benadrukte.
Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)
25-12-2010
25 december: Kerstmis
25 december: Kerstmis
1. Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld
"Lieve kinderen! Vandaag wensen Ik en Mijn Zoon u een overvloed aan vreugde en vrede te geven, zodat ieder van u een vreugdevolle drager en getuige van vrede en vreugde zou zijn in de plaatsen waar u woont. Kleine kinderen, wees een zegen en wees vrede. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
2. Jaarlijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Jacov Colo
Jakov Colo kreeg op 11 september 1998 te horen dat hij daags daarop zijn laatste dagelijkse verschijning zou krijgen. Sindsdien krijgt Jakov enkel nog een verschijning van Maria op Kerstmis.
Vandaag begon de zeven minuten durende verschijning om 14.25 uur. Jacov Colo zei: Onze Lieve Vrouw sprak tegen mij over de geheimen en zei op het einde: "Bid, bid, bid."
Het bestaan van koning Herodes is niet alleen een historisch feit, hij is de verschrikkelijke kanttekening bij het kerstverhaal.
Laat ons eerlijk zijn over een van de hoofdspelers in het verhaal van Kerstmis. Koning Herodes is gewoonweg te verachten. Uiteindelijk was hij het die probeerde om Jezus te vermoorden, toen Hij nog in de kribbe lag. Om zeker te zijn van zijn welslagen, riep deze verdorven persoonlijkheid op tot een lage en gemene daad, dat vlug ten uitvoer werd gebracht: in Bethlehem liet hij elke jongen, jonger dan drie jaar, vermoorden. Wat voor menselijk wezen is tot zoiets in staat?
Kindermoord te Betlehem
En alhoewel wij misschien niet zo ongoddelijk en ongenadig zijn als Herodes, is het niet onmogelijk dat er in ieder van ons een "beetje Herodes" schuilt. Omwille van zijn gemene daden tegen anderen is koning Herodes naam een van de meest afkerige geworden uit de geschiedenis. "In Rama hoort men klagen, bitter treuren. Rachel beweent haar zonen, zij wil niet worden getroost. Haar kinderen zijn er niet meer." (Jer. 31, 15)
Een klimaat van vrees
Herodes de Grote wordt niet zonder reden vernoemd in de Bijbel. In de H. Schrift komen er dikwijls persoonlijkheden aan bod die in het bijzonder verdorven zijn. In het geval van Herodes zijn daar meerdere redenen voor. In de volgende perikoop uit het evangelie volgens Matteüs ontdekken we dewelke:
"Toen Jezus geboren was in Bethlehem in Judea, tijdens de regering van Herodes, kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan. Ze vroegen: Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen. Koning Herodes schrok hevig toen hij dit hoorde, en heel Jeruzalem met hem."(Mt. 2,1-3)
Na eeuwen van teleurstellingen en uitzichtloos wachten, voelde Jeruzalem zich bezorgd door de aankondiging dat de Messias was geboren.
Om het verwerpelijke van Herodes daden te kunnen begrijpen, moet u zijn denken proberen te begrijpen. Hij stond er om gekend om iedereen uit de weg te ruimen die een bedreiging vormde voor zijn vazalkoningschap onder het Romeinse Keizerrijk. Zelfs zijn eigen familieleden waren niet onvatbaar voor zijn brutale en verraderlijke jaloezieën. Herodes liet onder meer zijn eigen en bovendien meest geliefde vrouw, Mariamne, en meerdere van zijn kinderen vermoorden. Nog velen anderen moesten de ultieme prijs betalen voor de waanzinnige verdenking dat ze uit waren op de verovering van zijn troon.
Iedereen of elke situatie die door hem aanschouwd werd als een bedreiging van Herodes macht zorgde voor vrees en spanning in de hele stad. Het is daarom ook geen verrassing dat er angst en bevreesdheid heerste onder de bevolking van de stad, wanneer er plots drie wijzen uit het Oosten verschenen in hun zoektocht naar hun Redder.
Tegenstrijdige verwachtingen
In die tijd heerste er een algemeen misverstand omtrent de verwachtingen rond de Messias. Er werd namelijk gedacht dat hij zou komen om de Romeinen te verdrijven. Als dit zou plaatsvinden zou dit betekenen dat het Romeinse Rijk er niet langer meer zou zijn, wat met zich zou meebrengen dat Herodes niet langer heerschappij zou hebben over het volk. Men kan tot het besluit komen dat een aantal priesters en godsdienstige leiders doelbewust de profetieën uit de geschriften poogden te minimaliseren, omdat ze angst hadden voor de terreur van Herodes. Daarom is het eveneens niet moeilijk om te begrijpen waarom ze absoluut niet enthousiast uitzagen naar de komst van de Messias.
Vele mensen uit die tijd waren zich bewust van de profetieën in de Bijbel omtrent de eerste komst van Christus. De geschiedenis wijst dit uit. Indien u één der religieuze leiders uit de tijd zou geweest zijn en de mensen op de komst van Messias zou attent hebben gemaakt, zou u onverbiddelijk het slachtoffer zijn geweest van een jaloerse, verachtelijke koning.
En toen kwam de dag dat er raadselachtige vreemdelingen in de stad aankwamen die de geboorte van de Koning der Joden aankondigden. Wie waren die wijze mannen uit het Oosten? De christelijke overlevering geeft hen namen: Caspar, Melchior en Balthazar. Nochtans is er in de Bijbel niets te vinden dat er drie wijzen zouden zijn en uiteraard zal men er dan ook hun benaming niet in aantreffen. Het kindsheidevangelie vernoemt enkel de drie geschenken van goud, wierook en mirre.
Hoe konden deze bewoners uit een verafgelegen streek weten dat de Messias uiteindelijk was gekomen? Dit waren kinderen van God die heel vertrouwd waren met de Messiaanse profetieën van de heidense profeet Bileam, uit het boek Numeri 24, 17: "Wat ik zie is niet in het heden, wat ik waarneem is niet nabij. Een ster komt op uit Jakob, een scepter uit Israël."
Toen de drie wijzen een nieuwe ster zagen aan de middernachthemel, wisten ze dat de Koning der Joden was geboren. De Bijbel verwijst naar hen als "wijzen." De oorspronkelijke Griekse taal gebruikt het woord "Magi," een benaming die was voorbehouden voor de hoogst ontwikkelde klassen uit het oude Oosten. Deze mannen waren de filosofen en de wetenschappers van de oude wereld. Zij waren de universiteitsprofessoren uit hun tijd. Het is dan ook hoogst aannemelijk dat ze de Hebreeuwse geschriften bestudeerden, samen met andere grote godsdiensten uit die tijd.
De drie wijzen bezoeken het kind
Het volk van Israël bracht zeventig jaar door onder de Babylonische ballingschap. Tijdens die ballingschap werd de profeet Daniël geteld onder de "magi" of de wijzen van het Babylonische rijk. Zijn eigen opzienbarende profetieën van een komende Messias zouden wezenlijke feiten en plaatsnamen vernoemen. Het waren Daniëls visioenen en profetieën die de wijzen uiteindelijk zouden leiden naar de geboorteplaats van Christus, honderden jaren later. Men kan gewoonweg niet ontkennen dat deze wijzen de grootste kennis bezaten en uiterst enthousiast uitkeken naar de komst van de Messias.
Onze eigen zelfgenoegzaamheid
We leven in één der meest welvarende landen van de wereld. Wij hebben toegang tot het Woord van God en toch zijn er velen onder ons die absoluut niet zo enthousiast zijn over Christus als deze drie wijzen uit een ver land. De mensen uit de derdewereldlanden krijgen niet genoeg van het verhaal van Jezus. Hun wens om Hem te volgen is verbazingwekkend en rakend.
Er is een duidelijk contrast tussen deze mensen en zij die leven in het Westen, zij die toegang hebben tot het Woord van God. Wij zijn de ondankbare generatie geworden van mensen die hun priesters behandelen alsof wij hen een gunst verlenen door ons elke week in de kerk te laten zien. Met deze gedachte in het achterhoofd kunnen wij ons afvragen of we geestelijk meer bekwaam zijn om Jezus te ontmoeten bij Zijn tweede komst dan Herodes bij Zijn eerste komst.
Zij die door God waren uitverkoren en de gepaste plaatsen bekleedden in die tijd, zij die de profetieën tot hun beschikking hadden, waren diegenen die hen ontkenden. In plaats van het licht te worden voor de ongelovigen, draaiden ze Gods plan voor de ongelovigen de rug toe. Zij bevonden zich in de positie om het evangelie te prediken over de hele wereld.
En net zoals sommige christenen vandaag, wensten ze het volk van God genoemd te worden en van alle voordelen die daaraan verbonden zijn te genieten, maar tegelijkertijd wensten ze niet dat Hij tussenkwam in hun levens. Net zoals de Hebreeuwen van destijds geloven er velen vandaag dat ze zich op de juiste plaats bevinden om later grote gunsten te bekomen. Sommigen in het lichaam van Christus of de Kerk, voelen dat ze prestige en macht bezitten, in het bijzonder wanneer ze tot een bepaalde rangorde behoren en tot een religieuze orde.
Vandaag zijn we meer dan ooit gezegend om toegang te hebben tot de profetieën van de Bijbel dan ooit tevoren. Dagelijks kunnen we het Woord van God horen op de radio of volgen op de televisie en op het internet. Nu komt de vraag: wat als het levende Woord van de Bijbel, de Messias, plots in ons midden zou staan? Zijn de christenen, zowel als de ongelovigen van vandaag, dan zoveel meer voorbereid dan de bevolking in de oude stad Jeruzalem? Zijn we bereid te handelen naar de eenvoudige vragen die Christus ons stelt voor ons leven?
Wij christenen in het Westen hebben de Zoon van God herschapen in zoveel verschillende vormen dat het moeilijk is geworden om te vertellen wie de ware Jezus is. Sommigen stellen zich Christus voor als een toegewijde kapitalist wiens voornaamste objectief het prediken is van het goede nieuws van de persoonlijke weelde en succes, terwijl anderen Hem aanzien als een "sociaal rechtvaardige activist," wiens enige doel is om gevestigde waarden omver te gooien en de wereldmenigte te bevrijden van ware en ingebeelde onderdrukkers.
Kerk en staat
Het is niet de bedoeling om op iemands tenen te trappen, maar er is nog iets belangrijks dat we kunnen leren uit het verhaal van Herodes. Heeft het verhaal ons niets te leren om vorm te geven aan de lijnen die tussen kerk en staat zouden moeten worden getrokken?
De wereld vertelt ons dat heel wat uit de vroegere en huidige tegenspoed in de wereld begon toen mensen uitkeken naar onze Redder om een werelds koninkrijk te vormen. Het herlezen van het zesde hoofdstuk van Johannes doet ons nadenken over het ontmoedigende verhaal waarin Jezus het doel van Zijn opdracht verduidelijkt. Toen Hij zijn spreken had beëindigd, wandelden velen van zijn volgelingen weg. Waarom gebeurde dit? Omdat de opdracht van Christus niet paste in hun eigen begrip van het Messiaanse Koninkrijk. Christus maakte het overvloedig duidelijk dat enige politieke of wereldse macht niet aan Hem was besteed. Het punt waarop de Heer zich voornamelijk concentreerde was het Koninkrijk der Hemelen.
Toen Hij zichzelf vóór de wereldse rechtbank van Pontius Pilatus, de Romeinse gouverneur, bevond, sprak hij deze woorden: "Mijn koningschap hoort niet bij deze wereld. Als mijn koningschap bij deze wereld hoorde, zouden mijn dienaren wel gevochten hebben om te voorkomen dat ik aan de Joden werd uitgeleverd. Maar mijn koninkrijk is niet van hier." (Joh 18, 36)
Jezus voor Pontius Pilatus
Wat wordt ons hier duidelijk gemaakt?
We weten vanuit de Bijbel dat van christenen niet wordt verwacht om vanaf de zijkant passief toe te kijken, terwijl het kwade overheerst. Maar er wordt een dunne lijn overschreden wanneer we overstappen van het prediken en het onderwijzen van Gods waarheid tot het persoonlijk activisme om politieke kandidaten of overtuigingen aan te prijzen van op de preekstoel. De benoeming van zogenaamde vooruitstrevenden zijn hiervan een duidelijk bewijs. En zo geschiedt het reeds tientallen jaren.
Zij die zich tot het echte geloof houden, zouden het best moeten weten wie er onze landen het beste zouden dienen, door het gebruik van hun godgegeven wijsheid.
Christenen moeten waarheidlievend zijn. Het moraal van hen die ons besturen is er sterk op achteruit gegaan. Sommigen denken van zichzelf dat ze spiritueel zijn, eerder dan te bekijken of ze juist zijn en de reden geven voor iemands geloof. Men hoeft zich de vraag niet meer te stellen of we onze greep hebben verloren op de morele stichtingen die ons ooit zo sterk hebben gemaakt.
Terwijl de frustraties zich opstapelen over onze morele achteruitgang, is het makkelijk om de blik te verliezen over de bijbelse opdracht die Jezus aan Zijn Kerk gaf. Het is onze taak om de zondaars te leiden naar het oude, ruwe kruis en niet om een doorslaggevend blok met stemgevende macht te mobiliseren vanuit de huizen van aanbidding.
Vele priesters van vandaag overschrijden de lijn van het preken van Christus woorden naar het promoten van zaken die zogenaamd belangrijk zijn, net zoals verkiezingsthemas die nooit haalbaar zijn. Misschien moeten we opnieuw de rol van Herodes van nabij bekijken.
Sinds eeuwen na Christus tracht onze Hemelse Moeder ons opnieuw Christus opdracht en onze taak hierin te herhalen, maar weinige priesters geloven nog in verschijningen van Maria. In plaats van ze te promoten, sturen ze de mensen in ongeloof weg met de woorden dat deze verschijningen enkel hersenspinsels zijn van eenvoudige mensen die niet passen bij hun rang of status.
De heilige preekstoel
Herodes ontkende de profetieën van de Bijbel ten voordele van zijn eigen politieke agenda. Hij was zo vergiftigd door zijn eigen macht dat hij niet meer duidelijk of rationeel kon nadenken, noch zien. Toen de drie wijzen de komst van Jezus aankondigden, raadpleegde hij in feite de schriften om deze in zijn volgende duivelse zet in te passen. Hij liet zich de Schrift bewust anders uitleggen.
De drie wijzen kondigen bij Herodes de geboorte van de Messias aan
"Hij riep alle hogepriesters en schriftgeleerden van het volk samen om aan hen te vragen waar de Messias geboren zou worden. 'In Bethlehem en Judea,' zeiden ze tegen hem, want het staat zo geschreven bij de profeet: En jij Bethlehem in het land van Juda, bent zeker niet de minste onder de leiders van Juda, want uit jou komt een leider voort die mijn volk Israël zal hoeden.'" (Mattheüs 2, 4-6)
Herodes wist heel goed wat de Bijbel leerde, maar in plaats van gelukkig en verbaasd te zijn over hoe getrouw deze profetie was uitgekomen, was hij meer bezorgd over zijn eigen politieke invloed en toezicht. Hij geloofde dat de profetie van God tot vervulling was gekomen, anders had hij al die onschuldige kinderen niet laten afslachten. Neen, hij was enkel bezorgd over zijn persoonlijk voordeel. Hij verstond de Schrift genoeg om te begrijpen dat het kind uit Bethlehem de lang verwachte Messias was. Toch bleef hij maar geloven dat hij het verloop van de profetische geschiedenis kon veranderen om zijn eigen liefde voor de macht te bewaren. Herodes heeft getracht om de wereld te beroven van de heilige kribbe van Gods Zoon.
Is het mogelijk dat het christendom van vandaag op een gelijkaardige manier handelt? Heeft de christelijke preekstoel het eenvoudige prediken van Christus vervangen door het prediken van eigen politieke ambities en een Jezus die in hun eigen agenda past? Is het klare geluid van het evangelie vervangen met dun gesluierde politieke eigenbelangen?
Laat het duidelijk wezen. Er wordt niet beweerd dat de christenen geen politieke ambities mogen hebben. In feite zouden meer christenen hun burgerlijke verantwoordelijkheid ernstiger moeten nemen dan ze nu doen. Onze stemmen moeten worden gehoord en vandaag de dag zouden we in het bijzonder onze stem moeten laten horen. Maar is het niet zo dat, eenmaal men zich in de politiek wil begeven, het woord van de partij belangrijker is dan zijn eigen nastreven? Men begint dus in zeker zin zichzelf te verloochenen. Zo zei Mirjana uit Medjugorje onlangs: noem mij één politieker op die voor abortus is en niet zal zwichten onder de druk van anderen.
Ook mogen we gerust in onze eigen harten kijken. Waar men vroeger slechts één zwart schaap zag, ziet men nu overal zwarte schapen, zo waanzinnig zijn de mensen geworden. Alle minderheden moeten er tegenwoordig aan geloven en zijn het voorwerp van onze haat geworden. Wat Jezus ons zegt is niet langer de waarheid meer, het zijn de kranten, de media die thans de waarheid verkondigen. Onze haat is in een paar decennia vertienvoudigd, terwijl ons geloof er in dezelfde tijdspanne tienmaal op achteruit is gegaan! De kerken lopen leeg en de gevangenissen lopen overvol. Zijn wij nog langer de wijzen uit het oosten, die de uitkijken naar de ware Zoon van God en die het verschil kunnen maken?
De liefde van God tegenover de liefde van de wereld
Laat ons tot de kern van de zaak gaan, omdat we daarin voorzichtig moeten zijn. In het boek der Openbaringen is er een verbazingwekkende profetie te vinden die in beeldspraak beschrijft wat Herodes Christus poogde aan te doen: "Er verscheen in de hemel een indrukwekkend teken: een vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd. Ze was zwanger en schreeuwde het uit in haar weeën en haar barensnood." (Apok. 12, 1-2). De woorden die daarop volgen, tekenen een beeld van Gods volk, beschreven als een vrouw die wacht op de Messias.
"Er verscheen een tweede teken in de hemel: een grote, vuurrode draak, met zeven koppen en tien horens, en op elke kop een kroon. Met zijn staart sleepte hij een derde van de sterren aan de hemel mee en smeet ze op de aarde. De draak ging voor de vrouw staan die op het punt stond haar kind te baren, om het te verslinden zodra ze bevallen was." (Apok. 12, 3-4).
De draak met de zeven hoofden
In vers 9 wordt in niet te verhullen woorden verteld dat de draak de duivel vertegenwoordigt die wachtte op het vernietigen van de Zoon van God op dezelfde dag dat Hij geboren word. Met andere woorden: Herodes werd door de duivel zelf geleid. De Bijbel identificeert de bron van dit kwade tot jaloerse trots. Dat is de reden waarom Herodes elk kind in de stad liet ombrengen. En wat nog meer verbaasd is de volgende profetie in het boek der Openbaring: "Toen zag ik uit de zee een beest opkomen. Het had tien horens en zeven koppen; het had een kroon op elke horen, en er stonden godslasterlijke namen op zijn koppen. Het beest dat ik zag leek op een panter, met poten als van een beer en een bek als de muil van een leeuw. De draak droeg zijn kracht en heerschappij en gezag aan het beest over." (Apok. 13, 1-2)
De profetie blijkt een verwijzing te zijn naar één wereldpolitiek en één religieuze macht die zich meester zal maken over de beschaafde wereld. In de rest van dat hoofdstuk vertelt God ons dat de hele wereld ontzag zal hebben voor het beest en het vereren. Dit is de enige verwijzing die in de Bijbel is gevonden dat refereert naar een wereldwijd godsdienstig koninkrijk dat zal bestaan alvorens de tweede komst van Christus. En er wordt duidelijk gemaakt dat deze wereldwijde godsdienst is opgebouwd door dezelfde draak die het Romeinse Keizerrijk en koning Herodes heeft gebruikt om de Zoon van God te doden. Inderdaad, dit is een heel sombere gedachte.
Als christenen moeten we toegeven dat we diverse verschrikkelijke fouten hebben gemaakt in het leven. In de verleden hebben vele mensen, die zichzelf zogenaamde christenen noemden, ontelbare mensen de dood in gejaagd omwille van gewetenskwesties. Als u naar de geschiedenis kijkt zult u ontdekken dat christenen zichzelf hiervoor heel wat argumenten aanmaten. Zo vertelden ze dat ze mensen martelden en hebben vermoord om hun zielen te redden. De inquisitie zal voor altijd een blaam blijven voor het christendom en zal nooit worden vergeten. Het is een herinnering aan de wreedheden die de mensen tegen elkaar begaan.
Wie regeerde er over het hart van Herodes en wie regeerde er over het hart van de Kerk toen zoveel onschuldige mensen werden vermoord? Zou het prediken van Christus niet veel meer goed hebben gedaan aan deze wereld dan het verbranden van mensen op de brandstapel?
Als men de liefde van Christus had geopenbaard onder Zijn volk, zou het meer hebben gedaan dan alle kerkers en vierendelers. Het verkondigen van Gods Woord, dat voor zon lange tijd onbeschikbaar was voor de mensen, zou heel wat doeltreffender zijn geweest dan het stelen van de eigendom en goederen van de mensen of het platbranden van hun huizen.
Verkondig de Heer
Er staat een merkwaardige profetie in het boek van Daniel dat de komst van Christus koninkrijk voorspelt. Ik laat het hierbij met nog één enkele gedachte uit dat boek: het zegt duidelijk dat het koninkrijk Gods gesneden is uit rotsen zonder tussenkomst van menselijke handen. En dit betekent dat noch u, noch ik hieraan hebben meegebouwd: het zal door God zijn opgebouwd.
Als nieuwgeboren christenen is onze roeping dezelfde dan deze van tweeduizend jaar geleden. Wij zijn door de Heer aangesteld om Christus leer en Zijn dood aan het Kruis te verkondigen onder de mensen. Het is onze taak om de mensen in vreugde voor te bereiden op het koninkrijk van de Hemel, niet om het op te bouwen. En ik denk niet dat er een betere wijze bestaat om onze wereld voor God te redden dat de preekstoelen aan te wenden om de mensen aan de voet van het Kruis te brengen, omdat het uiteindelijk dat is wat de harten werkelijk doet veranderen.
John Huss werd vermoord op de brandstapel omwille van zijn christelijk geloof dat, in het licht van wat de Schrift zegt, de waarheid bleek te zijn. Zij die hem naar de brandstapel hebben geleid waren overtuigd dat ze goed deden voor Gods glorie. Naar hun eigen mening waren zij alles aan het uitroeien waarvan ze dachten dat het dwaalleer was. Ze geloofden ook dat dergelijke openbare terechtstellingen andere mensen zou overtuigen Huss voorbeeld niet na te volgen. Toch heeft de brave man nooit geklaagd. Hij aanvaardde zijn lot en plaatste zijn geloof in de handen van God. Wie heeft er voordeel gehaald, denkt u, uit het verhaal van John Huss? Ik denk Huss zelf en zeker niet diegenen die hebben deelgenomen aan het doden van deze onschuldige man.
John Huss wordt veroordeeld tot de brandstapel
Wie is er verantwoordelijk voor de hervorming destijds onder het volk van God? Het waren zij die de mensen naar de brandstapels brachten en zeker niet hen die hun leven gaven voor Christus. Daar mag toch wel even bij stilgestaan worden.
Een laatste gedachte bij de Kersttijd
Bent u bezorgd over de morele toestand van uw land? We zijn het allemaal. Bid voor oplossingen en kijk naar de plaatsen waar God reeds voor deze oplossingen heeft gezorgd (Medjugorje e.a.). Als we naar onze landen kijken, zien we dat we hebben gefaald. We wonen niet meer op dezelfde plaats als generaties geleden en te veel mensen zijn thans, zo blijkt, wanhopig verdwaald. We hoeven s ochtends slechts op te staan en naar het nieuws te luisteren. Met rechtschapen verontwaardiging is dit één beven en angst.
Velen kijken reeds lang uit naar de heilige heropleving die er zeker zal komen. We verlangen dat onze vrienden en familieleden hun hemelse Vader leren kennen en aldus worden gered.
En in weerwil van Herodes en dit ongewoon Kerstverhaal, is het een heel bijzondere tijd van het jaar. Terwijl Kerstmis nadert, kijken we andermaal uit naar onze hemelse, kleine Jezus en verwelkomen we de ster van Bethlehem.
De ster van Bethlehem
Komt laten we aanbidden!
Bron: Mary Jon, katholiek analist
Vertaling: Chris De Bodt
23-12-2010
23 december 2010
23 december 2010
1. Kerstmis
Wist u dat de eerste Christenen Jezus' geboortedag vierden op 28 maart? Dat was de dag waarop de joden het offer van Abraham vierden. Die wou zijn zoon offeren, maar God liet dit niet gebeuren. Jezus, de zoon van God, werd door de mensen geofferd en God wekte Hem uit de dood. Daardoor werd de gelijkenis van Isaak en Jezus onderlijnd en werd het tweemaal duidelijk dat God een God is van leven!
In het Rome van de vierde eeuw werd op 25 december "de geboortedag van de onvergetelijke zon" gevierd. Toen de vervolging van de Christenen stopte en het Christendom onder Keizer Constantijn de officiële godsdienst werd, gingen de Christenen de geboorte van Jezus vieren op deze dag: de overwinnaar van de dood. Keizer Constantijn werd in zijn beslissing vooral beïnvloed door zijn vrouw, de Heilige Helena. Zij ondernam rond het jaar 325 een reis naar het Midden-Oosten en bracht vele relikwieën mee, waaronder het Kruis waaraan Jezus stierf.
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 3]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Inleiding
De Gezegende Moeder glimlachte vreugdevol en zei: "Oh, Jacov, mij lief kleintje, je hebt geen geld nodig voor mijn verjaardagsgeschenken! Vanavond als je naar huis gaat, om het even wat je gevoelens je vertellen, om het even hoe je wordt aangevuurd, ren je naar buiten en kijk naar de hemel en roep uit: Het is allemaal uit liefde voor U, liefste Jezus."
De volgende avond bij de verschijning zei Mirjana dat de Gezegende Moeder Jacov bedankte voor zijn "geschenken" van de vorige avond. Tegen de tijd dat de verjaardag van de Gezegende Moeder naderde had Jacov "miljarden geschenken voor de Gezegende Moeder!" Hypernerveus kon Jacov zich nauwelijks bedwingen tijdens de lange Rozenkransgebeden die de verschijning vooraf gingen. Uiteindelijk was het moment daar. Grote lichtflitsen kondigden de aankomst van de Koningin van Hemel en Aarde aan, de zachtaardige Moeder van alle mensen, speciaal van de kleinen met gebroken harten. Als Jacov haar zag, rekte hij zich letterlijk omhoog en greep naar de Moeder van God en schreeuwde uit: "Gelukkige verjaardag, liefste Gezegende Moeder!" Toen hij zich realiseerde wat hij had gedaan viel Jacov van schaamte en angst op de vloer neer. Mirjana zei dat zij zag dat de Gezegende Moeder zich teder neerboog en hem oppakte door zijn hand, waarvan de vingernagels waren afgebeten, in haar hand te nemen en te kussen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Joëlle en Vinciane: miraculeuze genezing te Medjugorje
Op 16 oktober 2010 begonnen 46 bedevaarders uit Zwitserland hun busreis naar Medjugorje. Onder de reizigers was er een blinde vrouw, Joëlle en haar twaalf jaar oude dochter, Vinciane. Zij waren vergezeld van Claudia, een vriendin des huizes.
De reis verliep niet al te vlot. Het duurde twee dagen eer de groep aan de grens met Bosnië-Herzegovina kwam om er dan nog op uit te komen dat ze onvolledige papieren aan boord hadden om de grens over te mogen. De bus en de reizigers gingen verder en probeerden dan maar een andere grensovergang, maar ook hier werd de doorgang geweigerd.
Gelukkig bevond er zich, bij de tweede overgang, een bushalte met de vermelding "Medjugorje." Alle bagage werd van de Zwitserse bus naar de halte gebracht en werd er gewacht op de volgende bus die hen zou meenemen naar Medjugorje. Uiteindelijk bereikten zij het dorp om 20 uur.
De volgende dag beklom de groep bedevaarders de Podbrdo [de heuvel der verschijningen]. Ook Joëlle ging mee. Het was geen gemakkelijke klim in de regen, maar er heerste een grote sfeer van solidariteit onder elkaar. Later die dag kwam de groep opnieuw bij elkaar om er het avondprogramma bij te wonen in de Heilige Jacobuskerk. Na het ontvangen van de Heilige Communie kreeg Joëlle een benauwd gevoel, maar werd ze al vlug getroost door pater Fabien.
De daaropvolgende dag beklom het merendeel van de groep de Krizevac, maar Joëlle, de pater en een paar anderen, besloten om de Kruisweg te bidden rond het beeld van de Verrezen Christus. De overige bedevaarders zouden op de Kruisberg vurig bidden voor de noden van Joëlle, in de hoop dat ze haar zicht zou terugkrijgen. Zes uur later waren ze terug om opnieuw het avondprogramma bij te wonen in de Heilige Jacobuskerk.
Het was tijdens dit programma dat er iets merkwaardigs gebeurde. Bij het ontvangen van de Eucharistie richtte Joëlle haar hoofd omhoog en zag ze vóór haar een priester. Hij droeg een witte albe. Daarop kon zij de lichten in de Kerk, het hoge plafond en de ramen waarnemen. De shock voor Joëlle was zo groot dat ze zich opnieuw onwel voelde en aan haar vriendin vroeg om haar mee naar buiten te nemen. Toen Joëlle naar buiten kwam, richtte ze zich tot Claudia en riep ze uit: "Ik zie het licht!"
Ze gingen vervolgens de kerk rond en toen ze aan de sacristie kwamen, kwam net Pater Olivier naar buiten, een priester die eveneens met de groep was meegereisd naar Medjugorje. Toen ze hem vertelden wat hen was overkomen, werd hij hierdoor diep bewogen en ging hij onmiddellijk opnieuw de kerk binnen om er, zoals gebruikelijk na de avondmis te Medjugorje, de vreugdevolle mysteries van de Rozenkrans te bidden.
Tegen dan waren er reeds velen rond Joëlle en Claudia verzameld en toen Vr. Olivier terugkwam stelde hij voor om allemaal terug de kerk binnen te gaan om dank te betuigen. De groep knielde neer aan de voet van het altaar om de Heer te danken en te loven voor de wonderbaarlijke genezing. Er werd hen herinnerd aan het gedeelte uit het Evangelie waar er van de tien melaatsen, die Jezus had genezen, er slechts één terugkwam om de Heer te bedanken.
Daarop begaf de groep zich naar het beeld van Onze Lieve Vrouw om er hun gebed te vervolgen, alvorens naar hun hotel terug te keren.
Toen vertelden er een aantal bedevaarders, die zich bij het uitdelen van de Communie achter Joëlle bevonden, dat ze een sterke rozengeur hadden waargenomen op dat ogenblik.
Vr. Olivier was de groep voorgegaan naar het hotel en had iedereen reeds uitgenodigd om samen te komen bij de inkom waar hij goed nieuws had mede te delen. Toen Joëlle en Claudia uiteindelijk terugkwamen, wachtte de hele groep hen op.
Tijdens de genezingservaring was Vinciane, de dochter van Joëlle niet aanwezig, en wanneer haar moeder terugkeerde naar het hotel wachtten Vinciane en de rest, haar op. Ze wisten nog niet wat was gebeurd.
Daarop vroeg Joëlle aan haar dochter: "Vinciane, hebt u uw haar gewassen?" Haar dochter antwoordde: "Ja, maar waarom zijn we gevraagd om ons hier te verzamelen?" Haar moeder stelde haar een andere vraag: "Ziet u niets abnormaals aan mij?" "Neen," antwoordde Vinciane. "Kijk dan opnieuw!" zei haar moeder.
"U kunt zien!" riep haar verbaasde dochter het uit. Moeder en dochter omhelsden elkaar en gaven er elkaar, gedurende vijf minuten van intense vreugde, de dikste knuffels. Men kan zich de emoties reeds voorstellen die door de moeder, de dochter en alle andere aanwezigen gingen. Het loven en danken ging door en de groep besloot om het Blauwe Kruis te gaan bezoeken, de plaats waar Onze Lieve Vrouw zo vele malen is verschenen en nog steeds verschijnt.
Later gaf Joëlle meer bijzonderheden over haar genezing. Ze zei dat ze de avond na de eerste Eucharistieviering, reeds licht, de aangezichten van de mensen en hun lippen die bewogen kon onderscheiden. Tijdens de daaropvolgende dagen verbeterde haar zicht geleidelijk en nu kan ze ten volle haar twee broers en ouders zien, na 22 jaren van volledige blindheid. Ze zei dat haar ouders haar hadden bijgebracht om Jezus en Maria lief te hebben en om nooit te stoppen met Hen te aanbidden. Ze zei dat ze eveneens dankbaar was voor het geschenk van "Vinciane, haar toorts," zoals haar moeder haar omschreef.
Nadat ze haar zicht had teruggekregen, moest Joëlle vele moeilijkheden overwinnen om zich aan te passen aan haar nieuwe wereld, vooral bij het zien van zo vele hoge torengebouwen en al dat volk. Dit bracht dikwijls een tegengestelde reactie met zich mee, waarna ze zich ziek voelde. Maar Joëlle zei dat ze met genade van Jezus en Maria al deze problemen en uitdagingen, die haar genezing met zich meebrachten, zal overwinnen. Nu kan Joëlle kleuren, huizen, bomen, beplanting en bomen, autos, mensen, de zon en haar kat onderscheiden. En, alhoewel ze nog steeds onder behandeling is bij een oogarts, heeft Jöelle het vaste geloof dat Jezus het werk dat Hij begonnen is, zal vervolledigen. Nu kan haar dochter haar eigen kamer hebben in hun appartement en zegt ze tot haar moeder dat "er vrede heerst" in hun woonplaats.
Een laatste woord van Joëlle: "Deze genezing heeft me het lichaam van een volwassene gegeven, maar liet mij achter met het hart van een kind."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje: Statistieken november 2010
Aantal Heilige Communies: 50.600 Aantal concelebrerende priesters: 1.241 [41/dag]
5. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 32]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
4 Wilno, 28.7.1934
O Jezus mijn, nu 'k U alleen vertrouw, vlecht ik U duizend kransen vroom te saam, k weet nu goed dat ze elk bloeien gaan, bloeien als Gods zon ermee is begaan.
+ O groot, o heilig goddelijk Sacrament, dat met een sluier U mijn God verhult. Jezus wees steeds met mij ieder moment, dat vrees noch angst voortaan mijn hart vervult.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 32]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Bovenmenselijk wezen, alhoewel mens, weigerde hij steeds de waardigheid die de Paus hem opdrong. Zijn leven was een gebed, en vasten, een doorlopende preek. ... Twintig jaar lang doorkruiste hij Europa en twintig jaar lang rilde Europa, bonste het in de warmte en de vlam van zijn geïnspireerde accenten [Mgr. Gaume, Où allons-nous?]
Het laatste oordeel was het bevoorrechte onderwerp van zijn toespraken. Hijzelf verkondigde de wereld dat hij speciaal gezonden was door de opperste Rechter om de laatste dagen aan te kondigen.
Maar, het was op een dag in Salamanca, de stad bij uitstek van theologen en geleerden. Een ontelbare menigte verdrong zich om de Hemelbode te horen. Opeens verheft hij de stem: Ik ben de engel van Openbaring die Sint Jan midden door de hemel deed vliegen en die luid riep: Volkeren, vreest de Heer en breng hem ere want de dag van het oordeel nadert.
Bij deze vreemde woorden ontstond een onbeschrijfelijk gemurmel onder de bijeenkomst. Er wordt gehekeld om gekheid, opschepperij en goddeloosheid.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [21 en 22/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 240]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De bekering en de wijding van Broeder Max
De dag dat deze ontmoeting eindigde, op 3 mei 1987, ging er in Napels een gebeurtenis door die tegelijk belangrijk en pijnlijk was en een jaar lang geheim bleef: de priesterwijding van de onderprior.
Sinds lange tijd had Max Thurian fysisch afstand genomen van Taizé. Zijn benoeming als vertegenwoordiger van de prior in Rome vanaf 1971, zijn talrijke verplaatsingen naar het buitenland in het kader van zijn verantwoordelijkheden in de Commissie voor Geloof en Constitutie, zijn eigen werkzaamheden en theologische onderzoeken maakten dat hij maar zelden meer in Taizé aanwezig was. Hij verbleef vaak in Napels waar hij verschillende malen conferenties had gegeven aan de faculteit theologie en bevriend was geworden met kardinaal Ursi.
Zijn beslissing om zich tot het katholicisme te bekeren en de priesterwijding aan te vragen kwam niet plots, maar besloot een lange spirituele opmars en een theologisch nadenken van gans een leven. Hij duidde: "Al mijn oecumenische werkzaamheden hebben me stilaan doen inzien dat de katholieke Kerk de Moederkerk is. Ik kan zeggen dat ik al lang katholiek ben en ik nooit mijn overtuiging heb weggestoken."
"Paulus VI," schreef hij, "heeft een grote invloed gehad op mijn opmars, zij het door zijn evenwichtige theologische gedachte, zij het door zijn oecumenische openheid. Met hem werd mijn overtuiging steeds duidelijker dat elke positieve bijdrage van de Hervorming door het katholiek geloof werd gedragen sinds het Tweede Vaticaans concilie, na de nodige verbeteringen."
Van zijn kant had zijn secretaris en medewerker, Matthias Richter, zich voor hem tot het katholicisme bekeerd en was tot priester gewijd. "Stilaan," zei Max Thurian, "heb ik veel begrepen en op een dag, in de trein terug uit Rome, kreeg ik de zekerheid: Ik zal ook een katholiek priester zijn."
Hij werd priester gewijd door de aartsbisschop van Napels, kardinaal Ursi die, zes dagen later afstand deed van zijn aartsbisschoppelijke zetel daar hij de ouderdomsgrens had bereikt.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 161]
Honi, de cirkeltrekker
In Boven-Galilea ligt het mooie, romantische stadje Chazor, dat beroemd werd door de opgravingen die zoveel informatie opleverden over de Joodse oudheid. Tijdens de Jom Kippoer-oorlog werd Chazor door duizenden kanonnen en granaten beschoten. Maar zie, er gebeurde een wonder! De stad bleef volledig ongedeerd. Alle kogels vielen in lege straten, op braak liggende velden of in de omringende heuvels.
De inwoners hebben voor dit wonder de volgende verklaring: in het centrum van Chazor ligt de grafkelder van de beroemde tanna [leraar uit de tijd van de Misjna] Choni Hameagel [Choni de cirkeltrekker].
Van hem wordt verteld dat hij, vanwege zijn vroomheid, speciale bescherming genoot van God. Als hij iets van God gedaan wilde krijgen, tekende hij in het zand een kring om zich heen en zei tot God: "Ik zal deze cirkel pas verlaten als U mijn wens heeft vervuld." Op deze manier kon hij om regen vragen, maar ook te sterke regenval voorkomen. Daarom zeggen de mensen uit Chazor dat zijn geest de bommenregen op Chazor heeft tegengehouden. Dit is waarom de inwoners van Chazor zich zo veilig voelen.
Honi de Cirkeltrekker, of Onias de Rechtvaardige, was een beroemd Palestijns charismatisch profeet die leefde in de eerste eeuw v. J.C. Het belangrijkste uit zijn geschiedenis, geput uit de rabbijnse bronnen en de Joodse Oudheden van Flavius Josephus, is samen te vatten in het feit dat zijn almachtig gebed een einde maakte aan een langdurige droogte. Honi verkreeg daardoor een nationale bekendheid en werd vereerd als een groot heilig man, een hassid.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Tijdens zijn pontificaat creëerde Martinus V 17 nieuwe kardinalen. Enkele benoemingen vonden plaats zonder dat de naam aanvankelijk werd gepubliceerd. Deze benoemingen werden aanvankelijk aanzien als de eerste in pectore benoemingen; Martinus benoemingen waren echter ook bekend bij de kandidaten zelf. Pas onder paus Paulus III zouden de eerste echte "in pectore" benoemingen plaatsvinden.
De meest opmerkelijke kardinaalsbenoemingen waren:
Baldassare Cossa: voormalig tegenpaus Johannes XXIII
Louis Aleman: hij zou tijdens het Concilie van Bazel stelling nemen tegen de toen zittende paus Eugenius IV. Hij was ook de kardinaal die de tegenpaus Felix V zou kronen. Na geëxcommuniceerd te zijn door Eugenius IV werd hij door paus Nicolaas V weer gerehabiliteerd. Door paus Clemens VII werd hij in 1527 zalig verklaard
Niccolò Albergati: zalig verklaard door paus Benedictus XIV op 6 oktober 1741.
Op 9 december 1425 stichtte Martinus met de pauselijke bul Sapientiae Immarcessibilis de "Studium Generale Lovaniense," de voorloper van de Katholieke Universiteit Leuven. Hiermee werd het de oudste universiteit in de Nederlanden. In de bul vermeldde Martinus V: "De studiën dragen bij tot de uitbreiding van het Rijk Gods en tot de verspreiding van het geloof die zij geven aan de strijdende Kerk en de leiders die de Kerk en de Staat besturen voor het grootste heil van de zielen. Zij verstevigen rust en vrede en ze verhogen de voorspoed bij al de klassen van de maatschappij."
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3396 van 6/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en u weet heel goed hoe zeer een moeder van haar kinderen houdt. Keer u niet af van de Liefde van de Heer. De liefde is sterker dan de dood en krachtiger dan de zonde. Vlucht het kwade en dien trouw de Heer. Kniel neer in gebed en laat de Vlam van de Liefde in u niet uitdoven. Wanneer u zich op een afstand van God bevindt, wordt u het voorwerp van de duivel. Gebed brengt u dichter tot God. Blijf niet afzijdig en doe uw best in de opdracht die Ik u heb toevertrouwd. Het kruis zal zwaar zijn voor de mensen uit Oekraïne. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Voorwaarts op de weg die Ik heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
22-12-2010
22 december 2010
22 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 2]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Is Javoc gevoelig? Stel u eventjes de verhouding voor van een ongeziene wereld waarvan we slechts gehoord of gelezen hebben maar die Jacov dagelijks ervaart. Hij is binnenin de plaats geweest die bekend staat als de hemel. Die herinnering is krachtig voor hem. Hij zei dat als hij te veel aan de hemel dacht hij zou sterven van eenzaamheid. Hij heeft ook de hel bezocht. Zijn woorden waren spookachting: "De hel is pure verkwisting want niemand hoeft daar te zijn." En wat betreft het vagevuur waar hij ook geweest is, vraagt Javoc altijd aan de mensen die hem aanspreken, om dikwijls te bidden voor de arme zielen die daar gestrand zijn, speciaal hun eigen familieleden. "Moest je eens weten hoeveel de gebeden hen helpen, je zou voortdurend voor hen bidden," bepleit hij.
Mirjana leeft naast Jacovs huis. Hij zei me dat in de eerste dagen van de verschijningen de Gezegende Moeder bijzonder genadig was voor de angst van de zes zieners en gevoelig voor het persoonlijk lijden dat iedereen onderging. Zij vertelde de kinderen: "Weten jullie dat mijn echte geboortedag 5 augustus is?" De kinderen antwoorden dat ze dat niet wisten. De Gezegende Moeder zei verder: "Zouden jullie, kinderen, mij enkele geschenken willen geven?"
Jacov flapte er bedroefd uit: "Lieve Gezegende Moeder, ik heb geen geld!"
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 31]
Dagboek 1: Gods barhmartigheid in mijn ziel
2 O lieve God, de bange toekomstblik nodigt tot liefde al wie naar U tracht, het nu-moment is alleen waardevol, barmhartigheid is wat mijn hart verwacht.
Tijd die verstreek is voor elk ongrijpbaar, blijft onveranderd zelfs opnieuw beschouwd; noch profeet kan er nog iets aan doen, 't verleden blijft alleen U toevertrouwd.
Alleen het nu behoort gans aan mij toe, 'k wil het benutten met mijn zwakke kracht, al ben ik klein als een armzalig kind dat vroom Uw Almacht als gena verwacht.
Barmhartigheid, betrouwend durf ik nu voor U gaan leven als Uw kleinste kind, k biedt mijn hart in daglijks offerand, brandend van liefde die Uw glorie mint.
3. + J.M.J. God en de zielen Koning van de Barmhartigheid, leid mijn ziel Zuster M. Faustina van het Allerheiligste Sacrament
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 31]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Kunnen we beweren dat die verschrikkelijk ramp zich maar in de eeuwen der eeuwen zal gebeuren? Maar Jezus Christus zegt ons dat die eeuwen der eeuwen maar een ogenblik betekenen voor de Eeuwigheid, en als het ogenblik aangebroken zal zijn en wanneer we vanuit de omgeving van het toekomstig leven getuige en agent van dit hoogste drama zullen zijn, zal de tijd van de mensheid zo kort zal lijken, dat we amper zullen oordelen dat het één dag duurde [Ps 81,4].
Sint Paulus, de grote profeet, die tijd noch ruimte aanmeet, zag zich daar al naar vervoert. ... De heilige Hieronymus in zijn grot van Bethlehem hoorde de trompet van het oordeel de doden opwekken en zijn haar stond recht van angst, zijn vlees en beenderen huiverden van een onuitsprekelijke rilling. ... Ten slotte zegt Jezus Christus over deze grote waarheden te bezinnen, want we zullen vast verrast worden en het uur zal vroeger slagen dan gedacht.
Op het einde van de veertiende eeuw verscheen er een buitengewoon personage diep in Spanje. Hij heette Vinvent Ferrier. Profeet en wonderdoener vanaf zijn jeugd, groeide hij op te midden de algemene bewondering. Gods Geest kwam over hem, veroverde zijn hart en ontstak in hem een ijverig vuur, ongezien sinds sint Paulus. Hij nam bezit van zijn lichaam dat hij ondersteunde ondanks zijn uiterste zwakheid midden diepe vermoeidheid en harde strengheid. In zijn handen legde hij de macht van de mirakels en op zijn lippen de meest wonderbare kracht van het woord dat de mensheid hoorde sinds Paulus.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Film: Padre Pio, Miracle man [20/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 240]
Hoofdstuk 12. Taize, een "voorlopige roeping
Daarna ging de prior van Taizé naar Warschau waar de Academie voor katholieke theologie hem de titel van doctor honoris causa moest aanreiken voor zijn arbeid ten voordele van de verzoening onder christenen en de mensheid, en voor de sympathie die hij steeds aan de Poolse jeugd heeft getoond. In zijn toespraak benadrukte kardinaal Glemp, primaat van Polen: "Broeder Roger vertegenwoordigd een oecumene die er niet alleen in bestaat een toenadering, een ietwat formele vereniging van gescheiden geloofsopvattingen in de hand te werken. De oecumenische roeping van Broeder Roger zit veel dieper, want ze dient om de volheid van God te onthullen door de volheid van de mens. Want het is de mens die verdeeld en gebarsten is. Als we een ware oecumene willen bereiken moeten we eerst de mens één maken en innerlijk inburgeren."
Na de openbare viering in de Academie voor theologie vond een gebedsontmoeting met duizenden jongeren plaats in de kerk van Allerheiligen.
Van 1 tot 3 mei 1987 vond een nieuwe Europese Jongerenbijeenkomst plaats. Ze was zonder voorgaande, niet door het aantal deelnemers [er waren slechts enkele duizenden aanwezigen], maar door de weerhouden locatie: Ljubljana [in het huidige Slovenië]. Dit was de eerste keer, sinds het falen van Budapest vier jaar eerder, dat Taizé erin slaagde een bijeenkomst in een communistisch land [het voormalige Joegoslavië] te organiseren. De toelating van de overheid werd maar met moeite bekomen.
Sinds het eerste en korte bezoek van Broeder Roger in Joegoslavië in 1966 wierpen de talrijke en discrete reizen van de Broeders in dit land achter het IJzeren Gordijn nu hun vruchten af door deze eerste ontmoeting van formaat in het Oosten. Duizenden jonge Westerlingen konden de duizenden jongeren uit Joegoslavië en andere communistische landen vervoegen. Andere bijeenkomsten volgden met steeds meer omvang.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 160]
Hillel I, de Oudere
Een andere doctrine van Hillel licht een vraag van de farizeeërs toe in het Mattheusevangelie aangaande het recht van de echtgenoot om zijn vrouw te verwerpen voor "elke reden" [Mt 19:3]. De houding van Hillel was op dat vlak zeer breed. Volgens hem rechtvaardigde elke huishoudelijke twist, ook een onbekwame vrouw in de keuken, een wettelijke echtscheiding. Dat herinnert aan de achteloze uitleg van Flavius Josephus over zijn eigen echtscheiding op het enige voorwendsel dat zijn vrouw hem niet meer behaagde. Daar waar Jezus de echtscheiding formeel verbood in een tijd van afwachting op het Rijk Gods [Mt 10: 2-9] voegt Mattheus een clausule toe die het huwelijk verbreekt in geval van ontrouw van de echtgenote [Mt 5:32 en 19:9]. In dat specifiek geval staat Jezus dichter bij de strenge Sjammaï, tegenstander van Hillel, voor wie de echtscheiding maar toegelaten was in geval van seksueel wangedrag van de vrouw.
De debatten tussen de scholen van Hillel en Sjammaï hebben de ontwikkeling van de Joodse wetgeving en de Bijbelse interpretatie overheerst tijdens heel de eerste eeuw na Jezus Christus. De voorschriften van beide scholen golden als "woorden van levende God," maar globaal ging de voorkeur naar de school van Hillel. Inderdaad, volgens een rabbijnse legende zou een hemelse stem [bat qol], zoals in de Evangeliën bij het doopsel van Jezus, verkondigen dat de ware leer vervat was "in de woorden van de school van Hillel."
Hillel mocht dan nog de grootste en de meest invloedrijke van de leermeesters uit de Oudheid zijn, zijn leven en zijn dood blijven een mysterie. Het feit dat Flavius Josephus niets vermeldt over dergelijk personage toont aan dat we verheugd mogen zijn dat hij vermeld wordt, zelfs kort, door Johannes de Doper, Jezus en zijn broer Jacobus. De beroemdste leerling van Hillel was zijn kleinzoon, Gamaliël.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
In 1418 werd Martinus V benaderd door een Joodse delegatie om op te treden tegen de door de tegenpaus Benedictus XIII uitgevaardigde maatregelen tegen de Joden. De paus zegde toe zich uit te laten over de misstanden, waarbij hij de pogroms en aanklachten wegen rituele moorden verbood. Het effect was echter zeer beperkt.
Een andere kwestie was zijn poging op te treden tegen diverse hervormingsbewegingen. Zo riep hij op tot een kruistocht tegen de Hussieten in Bohemen en liet hij in 1428 alsnog de stoffelijke resten van John Wyclif verbranden en het as in de rivier de Swift verstrooien.
Een poging om de Grieks-orthodoxe Kerk weer onder de hoede van Rome te brengen zou worden voortgezet onder zijn opvolger, Eugenius IV.
Chris De Bodt
8. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3395 van 2/11/2010
Lieve zonen en dochters, zie het uur van God tegemoet. Hij heeft alles onder controle. Uw geluk is in Zijn Handen. Vertrouw op Hem en alles zal voor u goedkomen. God heeft mij gezonden om u tot bekering op te roepen. Open uw harten en u zult de wil van God ontdekken in uw levens. Besteed een gedeelte van uw tijd aan het gebed en naar het luisteren van Gods Woord. Luiser naar Jezus. Hij is uw zekere gerichtheid. I moedig u aan om te getuigen dat u enkel tot de Heer behoort. De mensheid gaat grote gevaren tegemoet. Nu is het de tijd van uw terugkeer. Een verborgen schat zal worden gevonden in Transjordanië: vreugde en pijn voor mijn arme kinderen. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
21-12-2010
21 december 2010
21 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jacov Colo [deel 1]
Jacov kent vandaag tien geheimen. Hij en zijn vrouw hebben drie kinderen: Arianna Marija, geboren op 6 januari 1995, Emmanuel David, geboren op 5 september 1996 en Maria Kiara, geboren op 5 juli 1998.
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Woorden zijn de zwakke leveranciers van de waarheid." Zo is het ook met de ziener Jacov Colo. Als de eerste verschijning van de Gezegende Moeder op 24 juni 1981 te Medjugorje plaats vond, was het drie weken nadat hij tien jaar was geworden. De fotos van die vroege extases onthullen een vreugdevol klein gezicht dat naar de hemel is gericht, een jongen vervuld met liefde en vreugde en verlangen. Meer dan 25 jaar later is Jacov rustig, bescheiden en verborgen. Hij is ook hoog begaafd en heeft veel vermogen tot inzicht. Hij vermijdt publiciteit en streeft ernaar om zijn roeping getrouw te volgen als een boodschapper van Gods woorden, die door de Gezegende Maagd Maria aan de wereld worden aangereikt, en gegeven door hem en vijf andere oudere kinderen.
Jacov is een weesjongen. Hij was het enige kind van een vader die de familie in de steek liet toen Jacov 8 jaar was. Zijn moeder, die aan alcohol verslaafd was, stierf toen hij 12 was. De Gezegende Moeder heeft hem verteld dat zijn moeder bij Haar in de hemel is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Benedictus XVI en Medjugorje
Een non en twee bedevaarders hebben bevestigd dat ze tijdens hun bedevaart naar Medjugorje, in 1985, de toenmalige kardinaal Jozef Ratzinger in het dorp van Bosnië en Herzegovina hebben gezien. Dit werd ooit gerapporteerd door journalist Jakob Marschner uit Kopenhagen.
Dit rapport heeft nog een grotere geloofwaardigheid, omdat het eveneens werd bevestigd door Ante Juric, een priester uit Kroatië en thans pastoor van een Kroatische parochiegemeenschap van Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming te San José, Californië. Als vriend van vele van de franciscaanse paters te Medjugorje, vertelde hij mij een aantal dagen geleden, op 6 december 2010, dat het onder de paters goed geweten is dat kardinaal Ratzinger ooit Medjugorje heeft bezocht, minstens twee maal zelfs. Hij droeg burgerkledij. "Sommigen van de franciscanen hebben hem zonder enige twijfel gezien in Medjugorje. U mag mij op mijn woorden nemen, hierover," antwoordde hij, er met nadruk aan toevoegend: "Het is de waarheid."
Niet alleen zou de paus meer dan ééns naar Medjugorje zijn gereisd, maar hij gelooft eveneens in de authenticiteit van de verschijningen van de Heilige Maagd Maria te Medjugorje. Op 18 maart 2010 legde de apostolische nuntius van Bosnië-Herzegovina, aartsbisschop Allessandro DErrico, de officiële verklaring af over de bedoelingen van de paus achter de recentelijk gevormde Internationale Commissie voor Medjugorje, een verklaring die amper anders kan worden gelezen als ten gunste van Medjugorje: "De Heilige Vader weet heel veel over de verschijningen te Medjugorje, dat heeft hij me zelfs persoonlijk gezegd. Hij is zich bewust van het enorm aantal positieve en goede invloeden van de plaatselijke priesters, geestelijken, franciscanen en leken. Hij heeft er erg moeilijk mee om zoveel tegengestelde informatie te zien over dezelfde kwestie. Dat is reden waarom hij deze Commissie op een heel hoog niveau wou instellen."
Nog heel recent, tijdens de algemene audiëntie, als de paus de pelgrims die Rome bezoeken, in hun eigen taal begroet, glimlachte hij toen hij Medjugorje vermeldde. Op woensdag 1 december, om 12.25 uur, toen hij opkeek van zijn notities, werd er een foto van hem genomen waarop hij glimlachend met zijn rechterhand wuift naar de juichende Kroatische aanwezigen, terwijl hij hen met de volgende woorden toesprak: "Ik groet alle Kroatische pelgrims van ganser harte, en voornamelijk zij uit de parochie van de Heilige Jacobus te Medjugorje. Uw bedevaart naar Rome maakt deel van de voorbereiding van de Komst van de Heer. Wees daarom, in alle hoop, uitdragers van Gods liefde in uw natie. Geloofd zij Jezus en Maria."
Indien, pyschologisch gezien, de paus tegen Medjugorje zou zijn en er op uit zou zijn om de verschijningen af te keuren, zoals sommigen denken dat hij doet, zou er nooit een glimlach over zijn gelaat komen bij de vermelding van Medjugorje en zouden de bedevaarders nooit zijn zegen meekrijgen. Er is geen enkele reden waarom de paus tegen de pelgrims van Medjugorje zou zeggen dat hun bedevaart deel uitmaakt van de Komst van de Heer en nog minder zou hij hen aanmoedigen om de boodschappen uit te dragen. Als hij Medjugorje zou ongenegen zou zijn zou hij nooit zeggen dat er vanuit deze plaats een dwaalleer wordt verspreid over de hele wereld. Het is virtueel onmogelijk voor een persoon met zijn integriteit, om zoveel gunstige gebaren en woorden te besteden aan de bedevaarders.
Bron: Christine Watkins
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 295]
Preken
Het Kruis V
De heiligen waren bang enkele ogenblikken zonder lijden door te moeten brengen, want dat beschouwden zij als verloren tijd. Volgens de heilige Theresia is de mens alleen op de wereld om te lijden, en zodra hij het lijden opgeeft, moet hij ook het leven opgeven. Onder tranen vroeg Johannes van het Kruis de goede God, als enige beloning voor zijn werken, iedere dag meer te mogen lijden. Wat voor conclusie moeten we uit dit alles trekken, broeders? Luister!
Laten we het besluit nemen voortaan alle gewijde kruisbeelden en kruisen een grote eerbied toe te dragen. Ze stellen ons immers levendig voor ogen wat onze goddelijke Zaligmaker voor ons heeft geleden. Prenten we onszelf in dat Jezus Christus alle genaden die ons worden geschonken, door Zijn kruisdood heeft verdiend en dat een gewijd kruis bijgevolg een bron van heil en zegen vormt. We moeten dan ook dikwijls, en altijd met grote godsvrucht, een kruisteken maken en nooit tenslotte mag dit heilzaam symbool in onze woning ontbreken.
Tracht uw kinderen eveneens een diepe eerbied aan te kweken voor het kruis en zorg dat ge altijd een gewijd kruisje bij u draagt. Het zal u beschermen tegen de duivel, tegen het vuur van de hel en tegen alle gevaren. Dat wens ik u toe.
EINDE
Vertaling: Chris De Bodt
4. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [slot]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Dankbaarheid
Dankbaarheid is de beste leidraad in onze opvoeding. Wanneer u iemand wenst te onderrichten, dient u eerst te kijken naar het goede in deze persoon, hoe onbetekenisvol klein dit soms ook kan zijn. Daarop moet u trachten zich voor te stellen hoe deze persoon, samen met u, anders kan zijn en met u samenwerken.
Als u blind bent voor deze dingen, dan zien we enkele de negatieve aspecten: de dingen die onvolmaakt zijn, dingen vreemd aan onze vluchtige voorkeur, en zo kunnen we uiteraard snel uitpakken met onze kritiek, waarmee we veroordelen en verwerpen.
Maria, aan de andere kant, ziet enkele de goede dingen in deze wereld. Zij ziet ook wat beter zou kunnen zijn en precies daar begint Zij met Haar onderricht. Lees de Boodschappen! Zij zijn steeds positief, brengen steeds hoop en zijn bemoedigend. Op dezelfde wijze heeft Maria in ons de positieve krachten doen ontwaken en dat is waarom wij Haar moeten bedanken. De persoon die Maria volgt heeft geen tijd om te bekritiseren. Maria geeft ons de moed om iets te doen, zelf daar waar we geloven dat het verwarring kan brengen, waar het niet goed is, of waar het te veel wordt voor ons. Enkel op deze wijze kan Maria, samen met Haar Zoon Jezus, het derde millennium binnentreden.
Bedank daarom alle mensen in de wereld die Maria volgen en die ons onvermoeid bezoeken, die bedevaarten organiseren zonder er ooit moe van te worden. Laat, zoals Maria ons zegt, een nieuwe dageraad opkomen, een nieuwe lente. Geen lente op de wijze in de kalender, maar een lentetijd van een nieuwe beslissing. Laat de Nieuwe Wereld aanvangen, daar waar wij geloven dat de wereld bijna niet meer bestaat, vervuild en vernietigd is. Als u beslist om God en uw naaste lief te hebben zoals uzelf en wanneer velen rondom u hetzelfde doen, dan is de nieuwe tijd gekomen. Amen.
Vr. Slavko Barbaric stierf op 24 november 2000 op 15.30 uur. Na de Kruisweg die hij, zoals gebruikelijk op vrijdag, samen met mensen uit de parochie en bedevaarders, organiseerde op de Krizevac [Kruisberg], voelde hij pijn in de borststreek. Hij ging neerzitten op een rots en viel daarna neer op de grond. Hij verloor hierop het bewustzijn en gaf zijn ziel over aan de Heer.
Vertaling: Chris De Bodt
5. De waanzin van de gruwel: Zuid-Korea beveelt eilandbewoners om naar bunkers te gaan
Zuid-Koreaanse militairen hebben de bewoners van Yeonpyeong en vier andere eilanden in de Gele Zee bevolen om naar bunkers te verhuizen. Dat meldt persagentschap Reuters. Het bevel komt er in afwachting van militaire oefeningen later vandaag. Noord-Korea heeft er al mee gedreigd dat het zal aanvallen als het zuiden zijn voornemen doorzet om manoeuvres uit te voeren vanaf Yeonpyeong. Dat eiland ligt langs de westkust van het Koreaanse schiereiland en in wateren waarop beide rivaliserende landen aanspraak maken.
De VN-veiligheidsraad probeerde tijdens een crisisvergadering van zes uur lang om de situatie te bezweren, maar die gesprekken liepen op niks uit.
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 30]
1. Gij, Eeuwige God, beveelt Uw Beeltenis [1] te maken, zegent wie Uw stralen raakt, onthult Uzelf, bron van barmhartigheid, Gij die een zwarte ziel weer sneeuwwit maakt.
Hier [2] is Uw troon, Jezus, barmhartigheid, aan zondige mensen biedt Gij vreugd' en kracht Uw open Hart, vloeiende zuivere Bron, brengt troost en redt het berouwvolle hart.
Welle steeds op, uit iedere mensenziel, eer, roem en glorie voor Uw Beeltenis, uit ieder hart om Uw Barmhartigheid, zolang de tijd, nu, ons gegeven is.
[1] Zie hoger Historisch overzicht: De Beeltenis van Gods Barmhartigheid. Deze tekst kan gezongen worden: Zingt Jubilate nr 812: Genadig Heer, die al mijn zwakheid kent. [2] Met "hier" bedoelt Z.F. in de Beeltenis van Gods Barmhartigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 30]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Het zal de laatste beproeving uitmaken van de rechtvaardigen die in de laatste dagen zullen leven. Het zal voor hen het Vagevuur vervangen waarvan, op het ogenblik van de verrijzenis, de helende vlammen zullen doven om niet meer aangestoken te worden. Het zal de smeltkroes zijn waarin de overschot van hun aardse roest zullen neerleggen opdat geen smet hun blanke kleren zou vervuilen wanneer ze voor Gods troon zullen verschijnen.
Al deze gebeurtenissen zullen zonder twijfel in vervulling gaan, ze zijn zeker vanuit een absolute zekerheid zoals God dat zelf is, zoals zijn Geest van waarheid dat is, die noch vergissing noch enige verandering duldt.
Waarachtig, er mag verklaard worden dat we met ons allen hier aanwezig deze aarde zullen verlaten hebben alvorens getuige te zijn van dit grote tafereel van verlatenheid en vernieling. Jezus Christus heeft nochtans geoordeeld dat we nuttig ingelicht zouden zijn, want deze grote waarheden zijn niet speculatief maar bedoeld om op onze levensloop een praktische en onmiddellijke invloed uit te oefenen.
Inderdaad, als de aarde met al wat ze inhoudt eens in het vuur moet verdwijnen, zijn de bezittingen van deze wereld niet kostbaarder dan het hout en het stro. En dan, waarom er zoveel aandacht aan wijden? Waarom trachten te bouwen en sporen van onze genie en macht achter te laten daar waar we geen permanent verblijf bezitten en waar het gezicht van deze wereld zal meegesleurd worden als een tent die gen reizigers beschut?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [19/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 239]
Hoofdstuk 12. Taizé, een "voorlopige roeping
Het kernidee van de prior van Taizé sinds 1965 in de beroemde Dynamique du provisoire dook weer op. De gedachte werd een jaar later weer opgenomen: "Wat ons in Taizé kenmerkt zal waarschijnlijk eens moeten verdwijnen. Onze liturgie bevordert een eensgezind geloof en ondersteunt een vaste hoop [...] Maar is dit geen voorlopig gegeven dat moet verdwijnen op de dag van de zichtbare eenheid?
Degene die het voorlopige beleeft ziet zijn opmars naar eenheid aangewakkerd. De grootste dreiging zou van onze zelftevredenheid komen, de cirkel vergrendelen op een ontdekte schat en daarna voor eeuwen structuren oprichten die, eens voorbijgestreefd, oorzaak worden van afzondering in plaats van communicatie. [...]
Is er verzoening zonder wederzijdse verzaking? Op de dag van de zichtbare eenheid zullen we wel voor een deel aan onszelf moeten verzaken."
In die periode en om de kwestie van de intercommunie trachten op te losten nam Taizé de praktijk van het uitdelen van het gewijde brood aan, dat ingegeven was door een schrijven van kardinaal Ratzinger in 1986 als prefect van de Congregatie van de Geloofsleer. Zonder specifiek de samenkomsten van Taizé te noemen, maar door naar situaties te verwijzen die communiceren aan de katholieke Eucharistie beletten [gescheiden hertrouwden, niet katholieke gelovigen die een katholieke mis bijwonen], opperde de latere Benedictus XVI de oude praktijk van het gewijde brood weer in te voeren. Aan de gelovigen die de katholieke Eucharistie niet mogen ontvangen kan een stuk gewijd brood worden gegeven als teken van broederlijke eenheid. Deze praktijk was een middel om ongewenste intercommunie te vermijden.
Tot op heden is het zo dat in zes talen op de deuren van de kerk van de Verzoening een advies uithangt dat de gelovigen inlicht over de eucharistische tuchtregel: "De katholieke mis wordt opgedragen op zondag om 10 uur s morgens. Door de week wordt ze dagelijks gevierd in de crypte om 7.30 uur. Het is mogelijk elke morgen te communiceren na het morgengebed bij de broeders die de communie uitdelen. Naast de icoon van de Maagd bevindt zich de eucharistische voorraad.
Het Avondmaal wordt aangeboden aan degenen van de Kerken van de Hervorming die het wensen, elke dag bij het morgengebed, en uitgedeeld door jongeren rechts van de icoon van de Verrijzenis naast het kruis. Er zijn regelmatig vieringen.
De Goddelijke Liturgie wordt regelmatig gevierd door de orthodoxen als er een orthodox priester beschikbaar is.
Na het morgengebed staan jongeren op verschillende plekken klaar met mandjes om het gewijde brood uit te delen. Iedereen mag dat ontvangen: degenen die zich net bereid voelen om Christus aanwezigheid in de eucharistie te ontvangen, degenen die niet gedoopt zijn, de kinderen, degenen die om diverse redenen niet communiceren."
Na het pausbezoek in Taizé werd Broeder Roger in Polen verwacht. Hij hield eerst halt in Oost-Berlijn om een gebedsvergadering te leiden. Jonge Duitsers zaten samen in de twee grootste kerken van de stad op de beroemde Alexanderplatz: in de katholieke kathedraal en in de lutheraanse Marienkirche. Broeder Roger, kardinaal Meisner, aartsbisschop van Berlijn en de lutheraanse bisschop Forck gingen van de ene naar de andere kerk om met de ene en de andere te bidden en te zingen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 159]
Hillel I, de Oudere
Als moralist maakte zijn zachtmoedigheid en zijn goedheid tegenover de naaste Hillel beroemd. "Wees een leerling van Aaron die de vrede liefheeft en opzoekt, die zijn naaste bemint en hem aanspoort de Thora te bestuderen," was een van zijn geliefde voorschriften. Er wordt dikwijls beweerd dat Jezus, die de liefde tot God en de naaste aan de top van zijn morele eisen plaatst, zou beïnvloed zijn door Hillel. Deze veronderstelling zou aanvaardbaar zijn indien zou bewezen zijn dat Jezus ook de doctrinale en religieuze strekking van de farizeeërs deelde. Dat stuit echter op twee hindernissen. Ten eerste leefde en verplaatste Jezus zich vooral in Galilea, waar geen sporen van de farizeeërs zijn voor het jaar 70 na Christus. Ten tweede was de inhoud van het Jodendom van de farizeeërs grotendeels wettig of "halakisch," daar waar Jezus godsdienst vooral moreel en charismatisch was.
Het ethisch principe van de "gouden regel" is een bijkomend thema dat Hillel met Jezus verbindt, alsook met Philon, de Grieks-Joodse filosoof van Alexandrië. Hillel en Philon formuleerden het negatief en zo werd het door de Joodse literatuur overgeleverd. "Wat je niet wil ondergaan moet je niet aan anderen opleggen," schrijft Philon. Hillel formuleert het gelijkaardig: "Doe niet aan anderen wat je niet zelf wil ondergaan," en hij voegt eraan toe: "Dit is heel de Thora." Jezus gaf een positieve draai aan hetzelfde voorschrift: "Wat je wilt dat de mensen voor je doen, doe het eerst voor hen" en met zeer gelijkaardige termen als Hillel, zei hij: "Dit is de Wet van de Profeten." Zonder te vrezen voor een vergissing mag de anekdote vergeten worden die beweert dat Hillel deze woorden zou uitgesproken hebben als antwoord aan een heiden die hem uitdaagde de hele Thora te openbaren terwijl hij "op één been stond."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Eenmaal in Rome beval Martinus de heropbouw van de stad en liet de vervallen kerken, paleizen, bruggen en andere publieke werken opknappen met behulp van Toscaanse architecten en kunstenaars, waaronder Pisanello, Masaccio en Lorenzo Ghiberti. Ook werd aandacht geschonken aan de rest van de pauselijke gebieden, die hij stevig onder zijn bestuur bracht in samenwerking met zijn familieleden, die daarvoor belangrijke wereldlijke en kerkelijke beloningen ontvingen.
Volgend op het Westers Schisma was de periode van het conciliarosme aangebroken, een periode waarin de kardinalen eisten, dat de paus iedere 5 jaar een algemeen concilie zou bijeenroepen. Het eerste concilie werd bijeengeroepen in april 1423 te Pavia, maar werd verplaatst naar Siena vanwege een uitbraak van de pest. Door de geringe belangstelling werd het concilie al op 26 februari 1424 ontbonden, waarbij Martinus verzekerde, dat het volgende concilie in 1431 te Bazel zou plaatsvinden, waaraan hij overigens zelf niet meer zou deelnemen door zijn overlijden.
Hoewel het accent van zijn pontificaat lag op wereldlijke zaken, heeft Martinus V ook geprobeerd enige misstanden binnen de kerk op te lossen, overigens met weinig succes. Een van zijn beoogde hervormingen was de uitsluiting van de wereldlijke macht op de benoemingen binnen de kerk, voornamelijk die van Frankrijk.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3394 van 1/11/2010
Lieve zonen en dochters, verheug u in de Heer. Uw volmaakt geluk is in de Heer en Hij wacht op uw oprecht en moedig "ja." Verlies het hart niet omwille van uw moeilijkheden. Open uw harten en dien de Heer met vreugde. Ik ben uw Moeder en Ik ben uw zeer nabij. Kniel neer in gebed. De vrede in de wereld wordt bedreigd. De duivel werkt om vernietiging te scheppen, maar u kunt hem verslaan met het gebed en door gelovig naar het Woord van God te luisteren. Een buitengewone ontdekking zal lijden brengen aan Mijn arme kinderen. De vallei van Sidim: dat is de plaats. Blijf op het pad dat ik u heb getoond en u zult overwinnen. Moed. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Voorwaarts met vreugde. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
20-12-2010
20 december 2010
20 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [slot]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Gebed
Janice: Hoe behandelt u stressvolle situaties, Ivanka? Er is een blokkage op de weg naar uw huis. De lokale mensen zijn gewapend om een aanslag op uw leven te beramen of de toegang tot uw eigendom te verhinderen. Het land staat op de rand van een burgeroorlog. Velen zijn reeds gesneuveld [in 1991]. Er is een economische onzekerheid. De lokale bisschop heeft de authenticiteit van deze verschijning niet aanvaard en toch blijft u er schijnbaar rustig bij. Ivanka: De Gezegende Moeder heeft me geleerd om te bidden en te vertrouwen op God.
Janice: Brengt de Gezegende Moeder u geschenken of genaden? Ivanka: Oh, ja! Ze is onze moeder. Ze weet altijd wat we nodig hebben voordat we het vragen.
Janice: Ivanka, is het waar dat satan zijn volgelingen aanzet om ons in bekoring te brengen en ons te kwellen? Ivanka: Ja, inderdaad. Daarom is het dat de Gezegende Moeder ons geleerd heeft om te bidden en te vasten. Degenen die vasten en bidden hebben geen zorgen.
Janice: Ivanka, u die zowel de tien geheimen als de data waarop ze zullen plaats hebben, kent: wat raadt u aan? Ivanka: Laat God toe dat Hij onze Vader is. Hou van God, onze Vader. Aanvaard het liefdesplan dat Hij voor ieder van ons heeft.
Janice: Ivanka, is het waar dat het kleinste gebed een verlangen opwekt naar God? Ivanka: Inderdaad. Hij belooft leven in de harten van al Zijn kinderen.
Einde
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 21]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
God heeft ons nodig
Als we vertroosting krijgen van God, dan is het maar rechtvaardig dat we deze ook aan de anderen geven en dit kunnen we enkel doen in de tijd en op de plaats waar we ons nu, op dit ogenblik bevinden. Enkel daar, en nu, kunnen we Gods wil doen en Hij kan niets doen zonder onze hulp.
Tijdens deze negentien jaar en vijf maanden is Maria in één ding zeker geslaagd: vele mensen die dachten dat het voldoende was om de Heilige Mis bij te wonen op zondag, zijn erg actief beginnen worden in hun godsdienstig leven en dit door Haar boodschappen. Daarom kunnen we vandaag zeggen: "Dank u" voor alle mensen over de hele wereld, die bewust de boodschappen verspreiden, met de hulp van Onze Lieve Vrouw en van de anderen.
Een Kroatische monnik, een missionaris, die zijn leven doorbracht in India, vertelde me ooit dat hij elke zaterdagavond en -nacht, in zijn parochie, net hetzelfde programma brengt als dat van Medjugorje, en zo ziet u dat Medjugorje niet alleen hier wordt gevierd, maar in diverse parochies over de hele wereld. Dit is nog een andere reden waarom Maria in Haar laatste boodschap zegt, dat Zij God dankte en dat Zij zo verheugd is dat er zo vele mensen tijdens dit jubileumjaar naar hier komen en dat de Kerk geestelijk hernieuwd is.
Ik geloof dat we nog veel te doen hebben om aan onszelf heel wat te sleutelen, bijvoorbeeld, door de Kerk en onze families te kunnen zien door de ogen van Maria. Nogal dikwijls zijn we geneigd om anderen te oordelen, om over andere mensen te klagen, wanneer we naar de wereld kijken in onze tijden. Uiteraard zijn er heel wat problemen. Maar Maria kijkt naar deze wereld met andere ogen dan wij doen. Zij ziet het goede, hoe klein ook, maar wel betekenisvol. Zij herkent het en is dankbaar hiervoor.
Vertaling: Chris De Bodt
3. De waanzin van de gruwel: Ruim 3.000 doden dit jaar door drugsoorlog in Ciudad Juarez
Sinds het begin van het jaar zijn al meer dan 3.000 doden gevallen in de drugsoorlog die woedt in Ciudad Juarez, een Mexicaanse stad die op de grens met de Verenigde Staten ligt. Dat blijkt uit een telling van het parket. Het regionale parket heeft het over een balans van 3.010 doden, van wie 140 agenten. Dat is een nationaal record in de strijd tussen de kartels om de controle over de drugshandel te verwerven in Ciudad Juarez, dat 1,3 miljoen inwoners telt.
Het aantal doden vanwege afrekeningen tussen rivaliserende kartels en hun acties tegen de politie en het leger is volgens het parket de voorbije jaren alleen maar toegenomen: van 1.656 in 2008 tot 2.754 in 2009. Ook op nationaal vlak maakt de oorlog tussen de kartels steeds meer slachtoffers. Sinds de Mexicaanse president Felipe Calderon in december 2006 aan de macht kwam, zijn er al 28.000 doden gevallen.
4. De waanzin van de gruwel: 18.870 abortussen geregistreerd in België dit jaar
In 2009 hebben 18.870 vrouwen in België een abortus laten uitvoeren. Dat zijn er 275 meer dan het jaar voordien, zo leert het laatste rapport van de Abortuscommissie, dat de kranten van Sud Presse hebben kunnen inkijken. In vijf jaar tijd is het aantal zwangerschapsonderbrekingen met 2.800 gestegen.
Acht abortussen op tien werden uitgevoerd in een centrum voor gezinsplanning. Een kwart van de zwangerschapsonderbrekingen vond plaats in Brussel, 15 procent in Antwerpen. In 2009 werden twee abortussen gepleegd wegens incest en 68 wegens verkrachting. In 79 gevallen was de zwangere vrouw tussen 12 en 14 jaar oud.
Een centrum voor gezinsplanning? Welke politiek correcte benamingen gaat men nog allemaal uitvinden om gruweldaden te rechtvaardigen? 5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 293]
Preken
Het Kruis V
Alle heiligen, broeders, hebben het kruis liefgehad. Alleen in het kruis hebben zij hun troost en hun kracht gevonden.
"Ja maar, zult ge zeggen, moeten we dan altijd iets te lijden hebben: vandaag ziekte, morgen armoede, nu eens kwaadsprekerij of laster, dan weer schade en verlies of weet ik wat voor ellende?"
Wordt ge belasterd, vriend? Overlaadt men u met smaad en beschimpingen? Doet men u onrecht aan? Des te beter voor u! Het is een goed teken, wees maar gerust, ge zijt op de weg die naar de hemel leidt. Weet ge, wanneer ge moet treuren? Misschien begrijpt ge het niet, maar pas wanneer ge niets te lijden hebt, wanneer iedereen u eert en hoogacht, hebt ge reden tot klagen. Ja, dan zoudt ge jaloers moeten zijn op degenen die hun leven door mogen brengen in armoede, verachting en leed.
Zijt ge soms vergeten dat ge bij uw Heilig Doopsel een kruis hebt aanvaard, dat ge tot uw dood moet blijven dragen en dat u gegeven is als de enige sleutel waarmee ge de poort van de hemel kunt openen? Zijt ge vergeten dat de Verlosser ook tot u gezegd heeft: "Mijn zoon, als ge Mijn leerling wilt zijn, neem dan uw kruis op en volg Mij?" Niet voor 'n dag, niet voor 'n week, niet voor 'n jaar, maar voor uw hele leven."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 29]
Chronologisch overzicht
07.10.1938: Haar lichaam wordt in een gemeenschappelijk graf op het kerkhof van de communiteit begraven te Krakow-Lagiewniki.
28.11.1958: Het Decreet van de Congregatie van het Heilig Officie [nr 65/52] en de kennisgeving van 3 maart 1959 [AAS 1959 p.271] verbieden de verering van de Barmhartigheid Gods onder de vorm door Zuster Faustina voorgesteld.
21.10.1965: Begin van het informatief proces voor de zaligverklaring van Z.F. in het aarstbisdom van Krakow.
25.11.1966: Overbrenging van het stoffelijk overschot van Z.F. naar de kapel van de zusters van de MGDB te Krakow-Lagiewniki.
20.09.1967: Einde van het informatief proces door een plechtige zitting, voorgezeten door Kardinaal Karol Wojtyla. De acten van het proces worden naar Rome gezonden.
31.01.1968: Opening van het proces van zaligverklaring van Z.F. door een decreet van de Congregatie voor de aangelegenheden van de Heiligen.
30.06.1978: Vernietiging door de Heilige Stoel van het verbod van 28 november 1958 en de kennisgeving van het Heilig Officie van 3 maart 1959, getekend op 15 april 1978 door de Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, Kardinaal Franjo Seper en zijn Secretaris Mgr. Jeroom Hamara O.P. [AAS CXX 1978 p.350]. Opnieuw bevestigd door dezelfde Congregatie op 12 juli 1979.
18.04.1993: Zaligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II te Rome.
30.04.2000: Heiligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II, te Rome op de eerste zondag na Pasen, het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 29]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Dit was een groots en verheven tafereel dat uitgebreide en wonderbare ontwikkelingen zou teweegbrengen. Wie zou zijn geest niet voelen ontplooien en beginnen popelen bij het zien van die schepping, van dit meesterwerk van macht en goddelijke wijsheid dat stromen van licht en schoonheid uit die vormloze duistere oceaan deed ontspringen, en alle roerloze wezens in beweging en in actie bracht en waarvan de goddelijke Geest zich meester gemaakt had met zijn deugd, ijver en uitstraling? Et spiritus oris ejus omnis virtus eorum [Ps 33,6]. Maar nu kunnen we slechts toevallig over deze wonderbare acties praten in de mate dat ze met het aangesneden onderwerp betrokken zijn.
Maar deze zelfde Geest Gods, die zeer gul schatten aan evenwichtigheid en volmaaktheid over het heelal heeft verspreid, zal gelijkaardig te werk gaan om nieuwe hemelen te ordenen en het paleis op te richten dat eeuwig zal dienen als woonplaats voor de verheerlijkte mens.
Hier fantaseren we niet, onze uitspraak is niet de onze, maar deze van alle profeten die zeiden, van alle evangelisten die schreven: Het vuur, werd beweerd, zal het gezicht van de Heer voorafgaan, zal zijn vijanden in de omgeving uiteendrijven, zal de bergen doen smelten en de heuvelen zullen als was instorten [Ps 94,3-4]. ... Bij zijn uitstraling zal de zon verduisteren en zal de maan geen licht meer geven, de sterren zullen neerstorten, een tweede maal ontbonden zullen ze zich in de lucht oplossen als fijne druppels.
Dit vuur zal de bozen verscheuren als stro, hun beenderen tot op het merg binnendringen en voor eeuwig opbranden.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [18/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 238]
Hoofdstuk 12. Taizé, een "voorlopige roeping"
In oktober 1986 tijdens een derde reis in Frankrijk hield Johannes Paulus II even halt in Taizé. Dit was een historisch bezoek. Deze reis toonde een duidelijke voorkeur aan vanwege de Paus. Het bezoek was voorbereid in samenwerking met de bisschoppelijke overheid van Lyon, de voornaamste bestemming van de reis.
Op zondag 5 oktober kwam Johannes Paulus II met vertraging aan vanwege de mist die het opstijgen van de helikopter belette en hem verplichtte om met de wagen te komen.
Om 8.30 uur verscheen de pauselijke stoet op de heuvel waar vijfduizend jongeren de paus opwachtten onder een circustent die voor de kerk van de Verzoening was opgetrokken. Een gewone zetel en een microfoon stonden klaar op een klein verhoog. Broeder Roger ontving Johannes Paulus II met een korte toespraak waarin hij zijn erkentelijkheid en zijn geluk om hem te mogen onthalen, uitdrukte. In zijn antwoord gebruikte de paus een beeld dat vervolgens steeds herhaald werd: "De paus is een voorbijganger. Maar men komt in Taizé zoals men langs een bron loopt. De reiziger stopt, drinkt en stapt verder." Johannes Paulus II nodigde, zoals Broeder Roger al lang deed, de aanwezige jongeren uit om de Kerk niet terzijde te laten: "Laat het niet bij passieve kritiek of bij afwachten tot mensen of instellingen verbeteren. Ga naar de parochies, de aalmoezeniersdiensten, de verschillende bewegingen en gemeenschappen, en schenk hen geduldig de kracht van jullie jeugd en de gave die jullie meekregen."
Daarna ging Johannes Paulus II naar de crypte waar de Broeders van de Gemeenschap hem opwachtten. In de toespraak die hij voorbereid had vat één zin de geschiedenis en de broosheid van Taizé samen: "In haar enige roeping, origineel en ergens ook voorlopig, kan jullie Gemeenschap verbazing opwekken en onbegrip en argwaan tegenkomen."
Voorlopige roeping: betekent dat niet dat voor Johannes Paulus II de Gemeenschap van Taizé verder de weg moest opgaan naar de volle eenheid met de Kerk? "Ik ben zeker dat jullie zullen doorgaan met het ter beschikking van Gods wil te staan," benadrukte hij.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 158]
Hillel I, de Oudere
Volgens de rabbijnse traditie had Hillel geen beslissende invloed op de verdere ontplooiing van de traditionele wetgeving of Halakha. Vooral drie relevante innovaties worden hem toegeschreven. Volgens een passage uit de Talmoed werd hij beroemd op de dag dat hij bewees, in naam van zijn leermeesters Shamayah en Abtalion, dat het paaslam diende geslacht zelfs als Pasen of een sabbat viel.
Verder, op het wetgevend vlak voerde Hillel een hervorming in, de prosbul, die de omstandigheden van die tijd eisten. De Bijbelse wet deed alle schulden teniet tijdens het sabbatjaar, dus om de zeven jaar. [Dt 15: 1-11] Door deze clausule, die gunstig was voor de lener, was het bijna onmogelijk om een lening te bekomen op het einde van de sabbatcyclus van zodra de schuldeiser geen enkele waarborg had dat zijn lening op tijd terugbetaald geraakte. Hillel redde de situatie door de schuldeiser toe te laten een clausule aan het contract toe te voegen dat hij "op elk moment" de geleende som mocht innen, ook tijdens het sabbatjaar. Er is in de woestijn van Judea een wettelijk document in het Aramees gevonden uit het tweede jaar van het bewind van Nero [55/56 na J.C.] die een voorbeeld van gebruik zoals de prosbul aangeeft, behalve dat het hier de schuldeiser is die zich verbindt om zijn schuld ook onder het sabbatjaar te vereffenen.
Meer theoretisch komen van Hillel de zeven wettelijke principes [Middoth], die nieuwe regels formuleerden om de bestaande wetgeving te veranderen. Uitgebreid tot dertien door Rabbi Ismaël zijn deze zeven princies de basis van de meeste latere rabbijnse wetgevingen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Na de dood van Benedictus XIII stond er opnieuw een tegenpaus op, Clemens VIII, die zich in 1429 echter ook zou onderwerpen aan Martinus. Een andere opvolger, Benedictus XIV, was slechts door één [pseudo]kardinaal gekozen en werd door Martinus geëxcommuniceerd.
Na de sluiting van het Concilie van Konstanz op 22 april 1418 verbleef Martinus nog enige tijd in Konstanz, waar hij met diverse landen concordaten afsloot. Verzoeken van de Duitse en Franse vorsten om de pauselijke zetel respectievelijk te Duitsland of Avignon te vestigen, werden door de paus niet gehonoreerd en op 15 mei 1418 reisde hij weer af naar Rome.
Rome verkeerde echter in een deplorabele staat; vele verwoestingen, hongersnood en ziektes hadden het inwonertal sterk teruggebracht. Hierop besloot Martinus niet direct terug te keren, maar eerst steun te vergaren voor de heropbouw van Rome. Zijn eerste toenaderingspoging was met de koningin van Napels, Johanna II van Napels, aan wie hij de belofte deed haar te laten kronen en te erkennen als zij de Napolitaanse troepen uit Rome zou terugtrekken. De Romeinse gebieden werden in leen gegeven aan de twee broers van de paus, Giordano en Lorenzo.
Ook Florence schoot de paus te hulp. Met hulp van hun condottiere Bracco di Montone, die als tegenprestatie vicaris van de kerk werd, werden de pauselijke gebieden heroverd, waaronder de stad Bologna.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3393 van 30/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot een oprechte bekering. Ik vraag u om met moed naar mijn boodschappen te leven. Ik wens u niet te dwingen, maar Ik vraag u om volgzaam te zijn aan Mijn oproepen. De mensen zijn afgedwaald van God en zijn geestelijk blind geworden. Ziet, de smartvolle tijden die Ik heb aangekondigd voor de mensheid, zijn aangekomen. Keer terug tot de Heer door een oprechte liefhebbende zelfopoffering. God heeft u lief en wacht op u met de immense liefde van de Vader. U gaat een toekomst tegemoet van grote moeilijkheden. De aarde zal schudden en Egypte zal drinken uit de bittere kelk van de pijn. Bid, bid, bid. Het Midden-Oosten zal een zwaar kruis ervaren en Mijn arme kinderen zullen schreeuwen om hulp. Het mooie land zal in tranen zijn voor de dood van haar kinderen. Kniel neer in gebed. Uw overwinning ligt bij de Heer. Blijf niet afzijdig. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 31 december. Hiermee is de kalender afgewerkt. Elk jaar opnieuw kunnen mensen zich aansluiten om te bidden tot hun engelbewaarder.
Henk
17-12-2010
17 december 2010
17 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 28]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Gebed
Janice: Hoe dikwijls bidt u? Ivanka: Ik tracht altijd te bidden.
Janice: Hoe doet u dat? Ivanka: De Gezegende Moeder heeft me geleerd om de hemelse dingen op de eerste plaats te doen.
Janice: Wat betekent dat? Ivanka: Ik bid van zodra ik wakker ben. Dan tracht ik alles wat op een dag gebeurt vredevol te aanvaarden: de goede dingen en de dingen die op dat moment niet goed lijken.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 292]
Preken
Het Kruis IV
Het kruisteken is ook het meest geduchte wapen tegen de duivel. De Kerk wil niet alleen dat we dit teken steeds voor ogen hebben om ons in herinnering te roepen wat onze ziel waard is en wat zij Jezus Christus heeft gekost, maar Zij wil ook dat we het ieder ogenblik van de dag met onze handen maken: als we naar bed gaan, als we 's nachts wakker schieten, als we opstaan, als we ons werk beginnen, vóór en na het eten, en vooral als we bekoord worden. We kunnen zeggen dat een christen die met vrome gevoelens het kruisteken maakt, d.w.z. diep doordrongen van zijn daad, de hel en alle duivels doet beven. Wanneer we het kruisteken maken, moeten we het dus niet uit gewoonte doen, maar met volle aandacht, eerbiedig en in het bewustzijn dat we een heilige handeling stellen. O, mijn God, welk een onuitsprekelijke huiver zou ons aangrijpen, als we ons bij het maken van het kruisteken voor de geest zouden roepen dat we de heiligste en meest verheven woorden van onze godsdienst op de lippen nemen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 28]
Chronologisch overzicht
24.12.1936: Met toelating van de geneesheer komt ze voor de feestdagen naar haar klooster.
27.12.1936: Z.F. gaat terug voor de voortzetting van de kuur naar Pradnik.
27.03.1937: Keert terug naar haar klooster: haar gezondheid is verbeterd.
13.04.1937: Haar gezondheid verslechterd, ze moet het bed houden.
29.07.1937: Z.F. reist naar Rabka [Db 1199].
10.08.1937: Ze keert terug van Rabka.
21.04.1938: Nieuwe verslechtering van haar gezondheid en opnieuw hospitalisatie te Pradnik.
8.1938: Laatste brief van Z.F. aan de generale overste waarin ze vergiffenis vraagt voor alle tekorten van haar leven en besluit met de woorden: "we zullen elkaar weerzien in de hemel."
25.08.1938: Z.F. ontvangt het Sacrament van de zieken.
02.09.1938: Op bezoek bij Z.F. in het hospitaal, ziet P. Sopocko haar in exstase.
17.09.1938: Terug naar het klooster.
05.10.1938: Om 22.15 uur, na haar lange ziekte met groot geduld verdragen te hebben, geeft Z.F. haar ziel aan de Heer terug.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 28]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
In het begin,' zegt Genesis in hoofdstuk 1 vers 2, 'was de aarde leeg en zonder vastheid en de duisternis heerste over heel het aanzien van de afgrond. Met andere woorden, zoals de geleerden en de commentatoren ons uitleggen, was de stof vervlogen tot damp. Vooraleer de Schepper hem zijn eigenschappen en diverse vormen had toegekend door hem te vestigen in het werk van de zes dagen waren al deze samenstellende elementen onduidelijk, onenig, als chaos.
De aarde, de zon, de sterren vertoonden het beeld van een uitgebreide, onvloeibare en gasaardige zee in het heelal. ... Maar die zee was niet onbeweeglijk en inert. Aan haar oppervlakte en in haar intiemste diepte kolkte ze en werd ze bewogen door de levensgevende adem van een eeuwige en almachtige agent die de Heilige Geest was: Et spiritus Dei ferebatur super aquas [Gen 1,2]. De heilige Geest deed het stoffelijke een soort incubatie ondergaan. Onder impuls en ijver van deze oneindige en soevereine warmte werden de elementen onderworpen aan een smelten en hersmelten, ze verbeterden, ze verkregen hun macht en energie, ze ontdeden zich van hun slakkenhuis zoals het goud loutert en zich ontdoet van zijn roestlaag in de smeltkroes. En wanneer ze, zo omgevormd door de bries van de goddelijke Geest, bekwaam werden gemaakt om Gods stem te horen, riep de Schepper hen achtereenvolgens en zei: Dat het licht weze, en het licht werd. En, nadat hij de dag en de nacht geschapen had en de Hemel had uitgespreid, scheidde hij de vaste stof van de omvattende wazige massa en zei: Je zult aarde heten en de aarde werd bevestigd. Hij sprak ook tot de wateren en op de aardbol alleen het nodige vocht achterlatend dat voor het begieten van de aarde en het vullen van de zeeën vereist was. Hij zond de rest onder de vorm van damp of ether om de uitgebreide ruimtes boven alle firmamenten te vullen: Divisitque aquas quae erant sub firmamento, ab his quae erant super firmamentum [Gen 1: 17].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [17/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van de ongelovigen en de zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 236]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van de woestijn van Mauritanië naar Madras
De zevende Europese Jongerenbijeenkomst van Taizé ging in Keulen door van 28 december 1984 tot 1 januari 1985. Broeder Roger had ze "spiritueel voorbereid" door met twee Broeders naar Mauritanië te gaan en er een tijd met de bevolking van de Sahel door te brengen. Hij bracht er een Brief uit de woestijn van mee die in Keulen gepubliceerd werd.
We vinden er de vaak aangehaalde themas in terug: "het vertrouwen van het hart," "de stilte van het hart," "durven ja te zeggen tegen Christus." Deze pedagogie van herhalingen ging gepaard met nieuwe aandachtspunten: zo gaf hij de discrete waarschuwing voor een uitsluitend morele en sociale verbintenis in verband met armoede en lijden. "De christenen," schreef hij, "moeten ook tekenen geven van Gods eeuwigheid. Ook zo op het gebied van het gebed gaat het er niet over om de innerlijke stilte te bereiken door een leemte in zich op te wekken, door verbeelding en nadenken stil te leggen. Het is overbodig om zichzelf of andere een werkwijze op te leggen die de innerlijke stilte forceert. In het gebed, in de bedenkingen komen beelden voor de geest. Misschien zijn ze nodig voor het innerlijk evenwicht. Wanneer het gebed onderworpen is aan een techniek die een recept of een systeem wordt projecteert de mens zichzelf."
Op de daaropvolgende tweede maart, op initiatief van kardinaal Decourtray, aartsbisschop van Lyon, leidde Broeder Roger een jongerenbijeenkomst in de Sint-Jan kathedraal. Wel eigenaardig, daar waar de prior van Taizé zoveel jongerenbijeenkomsten had opgezet over de hele wereld, was hij nog nooit voor dergelijke ontmoeting in Lyon geweest. Tweeduizend jongeren kwamen samen in de primaatskerk die zich voor een avond moest aanpassen aan de "meditatieve, warme en mystieke stijl van Taizé." De kerk was bijna in het duister gedompeld en enkel lichtjes brandden langs de gangen. Broeder Roger voegde aan de gebeden en gezangen een door hem voorbereide meditatie toe.
Op 2 juli ging Broeder Roger naar Genève voor een ontmoeting met de Secretaris generaal van de Verenigde Naties, Javier Perez de Cuellar, die al maanden gepland was. De prior van Taizé, vergezeld van kinderen uit verschillende werelddelen, maakte aan de Secretaris generaal de voorstellen van de jongeren over opdat de VN de schepper van hoop onder de volkeren zou worden. Op de fotos van de gebeurtenis is Broeder Roger omringd door kinderen van alle rassen, een baby in de armen en de kleine negenjarige Marie, naast haar peter.
Eind 1985 organiseerde Taizé voor het eerst een Intercontinentale Bijeenkomst in het zuidelijk halfrond, in India. Madras werd weerhouden omdat er een talrijke christelijke gemeenschap bestaat en omdat de kathedraal, volgens de traditie, het graf van de heilige apostel Thomas bezit. De verzameling werd opgezet met de medewerking van de Conferentie van katholieke bisschoppen in India [CBCI]. Van 27 december 1985 tot 1 januari 1986 kwamen tienduizend jongeren uit verschillende streken van India, uit diverse Aziatische landen en uit andere werelddelen samen rond Broeder Roger. Daar er geen kerk bestond die groot genoeg was om deze menigte op te vangen, werd een immens pandal opgetrokken, een gebouw uit bamboestokken en cocosbladeren, zoals er India voor de feesten wordt gebouwd. Iedere dag, na de werkgroepen op verschillende plekken in de stad, kwamen allen samen in het pandal. De vertaling in vijfentwintig talen liet toe dat iedereen de korte meditaties van Broeder Roger, de gebeden en de gezangen kon volgen.
Na deze bijeenkomst van Madras begonnen groepen jongeren uit het Indië naar Taizé te komen voor verblijven van drie maanden [de duur van hun visum] en namen ze deel aan de dagelijkse taken van het jongerenonthaal.
Terwijl de eerste intercontinentale Bijeenkomst in Madras doorging, liep er een Europese Jongerenbijeenkomst in Barcelona. Broeder Roger was er aanwezig door de "Brief uit Madras," die voor de gelegenheid werd voorgelezen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 157]
Hillel I, de Oudere
Hillel I de Oudere was de belangrijkste Joodse leermeester van de periode vóór en na de geboorte van Jezus van Nazareth. Hij werd bijgenaamd "De Oudere" want de technische term Rabbijn die voorbehouden was aan de kenners van de Hebreeuwse Bijbel en de traditionele wetgeving is maar gebruikelijk geworden op het einde van de eerste eeuw van ons tijdperk. Deze beroemde professor die, volgens de traditie van de Talmoed het toekomstig onderricht van het rabbijnse Jodendom inluidde, was dus een tijdgenoot van Jezus.
Zoals voor de meeste eerste rabbijnse leermeesters is bijna niets gekend van de familiale en sociale omgeving van Hillel. Zelfs de naam van zijn vader is onbekend. Zonder bewijs denkt men dat hij uit Babylon komt en toebehoort aan de koninklijke familie van David zoals Jezus in de stambomen van Mattheus en Lukas. In het Evangelie staat dat hij de kost verdiende als dagwerker, wat hem een zilverling per dag opleverde. In het boek Misjna, "De uitspraken van de Vaderen," vormen Hillel en Sjammaï het laatste koppel van een reeks Joodse leermeesters die aanvangt bij het begin van de tweede eeuw v. J.C. en zich verder zet onder het bewind van Herodes de Grote tot aan het begin van het christendom. Josephus vergeet Hillels beroemdheid en vermeldt er niets over. In zijn "Joodse Oudheden" vermeldt hij onder de namen Sameas en Pollion het koppel Shamayah-Abtalion, die Hillel en Sjammaï voorafgingen. Deze twee geleerden waren de enige die gespaard bleven toen Herodes in 37 v. J.C. wraak nam op de leden van het Sanhedrin die hem in 37 hadden bekritiseerd vanwege zijn onwettelijk gedrag in Galilea.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Tijdens beide conclaven te Pisa in 1409 [tegenpaus Alexander V] en 1410 [tegenpaus Johannes XXIII] was Martinus aanwezig. Tijdens het Concilie van Konstanz [1414-1418], dat een einde maakte aan het Schisma, vond een van de opmerkelijkste conclaven in de kerkgeschiedenis plaats.
Naast de kardinalen waren ook prelaten aanwezig namens de regeringen van de verschillende landen in Europa die toezagen op het verloop van het conclaaf. Na drie dagen werd Martinus op 11 november 1417 gekozen. Hij nam de naam Martinus aan, ter ere aan de heilige Maarten van Tours, patroonheilige van de stad en wiens naamdag valt op 11 november. Omdat Martinus slechts subdiaken was, volgden eerst zijn wijdingen tot priester en bisschop, waarna hij op 21 november gekroond werd tot paus in Konstanz.
Ondanks de afzetting van de beide tegenpausen Benedictus XIII en Johannes XXIII ondervond Martinus toch nog enige tegenwerking van die kant. Uiteindelijk kwam hier een einde aan, doordat de aanhang van Benedictus XIII aanzienlijk geslonken was [hijzelf leed een teruggetrokken leven in Spanje], en Johannes XXIII zich onderwierp aan de macht van Martinus V, die hem als dank tot Deken van het College van Kardinalen aanstelde en hem verhief tot kardinaal-bisschop van Frascati.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3391 van 28/10/2010
Lieve zonen en dochter, wees sterk en hecht in uw geloof. Er bestaat geen overwinning zonder het kruis. Ziet, u leeft in tijden van een smartvolle zuivering. Kniel neer in gebed. Enkel door het gebed zult u het gewicht van het kruis kunnen dragen. De dood zal door Japan en India gaan en er een groot spoort van vernieling achterlaten. Zoek sterkte in Jezus. Enkel door het aanvaarden van de oproepen van Mijn Zoon Jezus zult u uw levens kunnen veranderen. Zet geen stap terug. Voorwaards met moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 16]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
Op 24 april 2008 voerde kardinaal José Saraiva Martins, prefect voor de Congregatie van Heiligenzaken, in het heiligdom van de H. Maria van Genade te San Giovanni Rotondo een Mis op in aanwezigheid van 15.000 aanhangers. Daarna werd het lichaam van Pater Pio in een kristallen, marmeren en zilveren kist in de crypte van het klooster geplaatst. Pater Pio draagt zn bruine Kapucijnerpij met een witte zijden stola, bezet met kristallen en gouden draad. In zn handen houdt hij een groot houten kruis. Tot december 2008 maakten 800.000 bedevaarders wereldwijd, maar vooral uit Italië, een reservatie om het lichaam te zien, maar er konden slechts 7.200 mensen per dag de kristallen kist zien. De periode voor het bezichtigen van het lichaam werd verlengd tot september 2009.
De overblijfselen van de H. Pio werden in de Kerk van de H. Pio geplaatst, naast San Giovanni Rotondo. In april 2010 werden ze naar een speciale gouden "Cripta" overgebracht.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
16-12-2010
16 december 2010
16 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 27]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Kent u de engelen van uw drie kinderen? Ivanka: Ja. De meeste ouders kennen de engelen van hun kinderen. We leefden als een familie samen vooraleer mijn kinderen werden geboren. Zo is het met alle moeders en hun ongeboren babys en de engelen van de ongeboren babys.
Janice: U ziet er gelukkig en vredevol uit, Ivanka, en uw kinderen zijn gelukkig en vredevol. Ivanka: Onze engelen zijn zachtmoedig en vredevol. Zij wekken veel vreugde en verwachtingen op.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Elke dag verwachten we wonderen van God die zich voor onze ogen ontrollen. Dit gebeurt in alle families die bidden en vasten en vertrouwen hebben in God.
Janice: Bidden u en uw echtgenoot samen? Ivanka: Ja. We bidden dagelijks de rozenkrans. En we bidden met onze kinderen. Als we bidden, weten we dat de Gezegende Moeder en alle engelen en heiligen met ons bidden. Als we bidden, zijn we allen één familie voor God.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft, hier in Medjugorje, dikwijls gezegd dat als we bidden, Zij met ons samen bidt. Nu vernemen we dat Haar engelen en al de heiligen zich bij Haar voegen als ze met ons bidt. Weet u iets over de gevallen engelen die satan volgen? Ivanka: Zij bestaan echt. Hun taak is om Gods kinderen te vernietigen.
Janice: Maakt u zich ooit zorgen over de gevallen engelen ... de duivels? Ivanka: Nooit. Als we mensen van gebed zijn, moeten we niets vrezen, tenzij we God beledigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 20]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Kritiek
Iedereen die, door het gebruik van zijn talenten, dient, liefheeft, gelooft en hoopt, helpt en eerbiedigt de anderen. Wij zijn allen heel belangrijk, in onze tijd, in onze plaats tijdens ons leven, waar God heeft beslist dat we moeten zijn. Dikwijls heb ik dit tot de mensen gezegd die anderen heel wat bekritiseren, of tot hen die denken dat zij het zelf allemaal beter zouden hebben gedaan indien ze in Gods situatie waren.
Indien God de gedachte zou hebben gehad dat u beter zou geleefd en gediend hebben op een ander tijdstip of een andere plaats, dan zou Hij u niet geplaatst hebben waar u zich nu bevindt, maar zou Hij u elders hebben geplaatst. Zegt nooit "ik" in Gods plaats, maar open eerder uw ogen en oren in uw tijd en tot uw buren met wie u leeft. Dit is uw allereerste taak. Dit is waar u onvervangbaar bent. Dit is waar u belangrijk bent voor God en dit is waar God niets kan doen zonder uw hulp. Op die wijze ervaren we Gods liefde en Zijn liefde, diezelfde liefde, bereikt de anderen door ons.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 291]
Preken
Het Kruis III
En gij, huisvaders, heb ik u twee jaar geleden al niet gezegd dat ge tegelijk met de oogst alle kruisen van de velden moest verwijderen, opdat ze niet onteerd zouden worden? Heb ik u niet aangeraden ze mee naar huis te nemen en ze na het dorsen te verbranden ? Als ge dat niet gedaan hebt, zijt ge schuldig en moogt ge niet nalaten het te biechten. O, wie kan de zonden tellen die er bedreven worden in de tijd van de oogst, in de tijd dat God, in Zijn goedheid en Zijn liefde, de aarde met de gaven van Zijn Voorzienigheid overdekt? Het is alsof de ondankbare mens juist dan zijn smaad en zijn beledigingen verdubbelt. Hoe durft ge u nog te beklagen, als de oogst u tegenvalt of als uw gewassen door hagel of vorst worden vernield? Verwonder er u liever over dat de goede God u, ondanks uw zonden, toch nog voldoende geeft om te kunnen leven, en zelfs veel meer dan dat! O, mijn God, wat is de mens ellendig en blind...
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 27]
Chronologisch overzicht
26.10.1934: Om 17.50 uur met de leerlingen op weg van de tuin naar het huis ziet Z.F. de Heer Jezus boven de kapel van Wilno, met de stralen zoals te Plock. De stralen omvatten de kapel van de communiteit, het ziekenkwartier en daarna heel de wereld.
15.02.1935: Z.F. ontvangt het nieuws dat haar moeder zwaar ziek is en vetrekt naar het ouderlijk huis te Glogowiec. Op de terugweg naar Wilno, oponthoud te Warszawa en ontmoeting met de generale overste en haar oud novicenmeesteres Zuster Maria Brzoza.
19.10.1935: Vertrek voor acht dagen retraite te Krakow.
08.01.1936: Bezoek aan de aartsbisschop van Wilno, Mgr Romuald Jalbrzykowski, aan wie ze zegt dat de Heer de stichting van een nieuwe Congregatie eist.
21.03.1936: Verlaat Wilno en gaat naar Warszawa.
25.03.1936: Overgeplaatst naar het huis van Walendow.
04.1937: Verhuist naar Derdy op 2 km van Walendow.
11.05.1936: Vertrek van Derdy naar Krakow.
14.09.1936: Ontmoeting met aartsbisschop Jalbrzykowski op doorreis in Krakow.
19.09.1936: Medische consultatie in het hospitaal van Pradnik.
09.12.1936: Om haar gezondheid te redden wordt Z.F. voor behandeling naar het ziekenhuis te Pradnik nabij Krakow gezonden.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 27]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Maar hoe zal die grote vernieling verlopen, welke is er de toevallige of doeltreffende oorzaak van, de hoofdfactor, de rechtstreekse en onmiddellijke bewerker? De heilige Schrift heeft geen enkele omstandigheid van dit gebeuren willen overslaan, het meest beslissende en meest plechtige sinds de schepping. De Schrift leert ons dus dat de wereld niet zal vergaan door een overstroming als bij de zondvloed, dat ze niet zal instorten door een aardbeving en niet zal bedolven worden onder as en lava zoals onder het rijk van Titus in Herculanum en Pompei. Ze zal aangestoken worden en uitgeroeid door het vuur: Terra autem et quae in ipsa sunt opera exurentur. Het was al de mening in de Oudheid bij de Egyptenaren en de Perzische filosofen. Cicero heeft gezegd dat de wereld door het vuur zou vergaan.
Maar, het opmerkelijke is dat de huidige wetenschap overeenstemt met de heilige Schrift om te getuigen dat het vuur de grote uitvoerder van Gods rechtvaardigheid en de daaropvolgende vernieuwing zal zijn.
Zo heeft de wetenschap, zoals de Bijbel, vastgesteld dat het uur de eerste geschapen kracht is die haar energie en haar activiteit openbaard heeft. Het is door het vuur dat de natuur bevrucht werd en de elementen in werking traden. Het is door het vuur dat de grote revoluties in de primitieve wereld in werking kwamen, dat de bergen opgeheven werden, dat de sterren zich ontwikkelden en dat ten slotte al die orde, al die variëteit in het heelal zich aan onze blik en onze bewondering toont.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [16/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 235]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Aan de basis van de JWD
Er is gezegd en geschreven dat Broeder Roger de "aanstichter van Jeugdwerelddagen" is die sinds 1986 jongeren uit de hele wereld in telkens een ander land rond de paus scharen. Deze bewering is fout. Het ontstaan van de JWD is anders.
Het Jubileum van de Verlossing [1950ste verjaardag van Christus dood] werd gekenmerkt door een buitengewoon Heilig Jaar (1983-1984) en afgesloten in april 1984 door Jubileumdagen in Rome, waaronder het Jongerenjubileum, die drie dagen duurden. Broeder Roger bij dit Jongerenjubileum te betrekken, was werkelijk een eerbetoon aan zijn pionierswerk in het jongerenpastoraat. Maar de eerste JWD hebben twee jaar later plaats. Het idee is geleidelijk aan gegroeid. Op het einde van de Jubileumdagen van 1984 had Johannes Paulus II een afspraak gemaakt met de jongeren van over de hele wereld voor een nieuwe bijeenkomst in Rome op Palmzondag van het jaar daarop. Dus, in 1985 kwamen meer dan 250.000 jongeren, uit meer dan zestig landen, in Rome samen. Deze nieuwe afspraak valt samen met de afkondiging door de Verenigde Naties van 1985 als Internationaal Jaar van de Jeugd. Na het succes van de bijeenkomst op Palmzondag 1985, kondigde Johannes Paulus II op 20 december de instelling van een Werelddag voor de jongeren aan die afwisselend in een diocesaan kader rond de bisschoppen en in een wereldbijeenkomst rond de paus zou doorgaan. De paus had het succes van de twee bijeenkomsten in Rome beschouwd als een nieuwe verwachting vanwege de jongeren uit alle werelddelen ten overstaan van de christelijke godsdienst en ook de katholieke Kerk.
Na een eerste JWD, in de bisdommen opgezet op 23 maart 1986, volgden alle twee jaar onmetelijke wereldbijeenkomsten rond de paus in een grote stad of in een heiligdom: in Buenos Aires in 1987, in Compostella in 1989, in Czestochowa in 1991 ...
De WJD zijn in feite van Poolse oorsprong. De aartsbisschop van Krakau, Karol Wojtyla kende de beweging Licht en Leven, de beroemdste Poolse katholieke beweging: "Ik was nauw verbonden met die beweging en heb getracht die zo goed mogelijk te helpen. Ik heb de oasen tegen de communistische overheid verdedigd, ik heb ze stoffelijk ondersteund en heb natuurlijk aan hun bijeenkomsten deelgenomen. [...] Ik waardeer zeer positief dit groot experiment. Ik heb het meegebracht naar Rome. Ook hier heb ik getracht er de vruchten van te oogsten door mijn contacten met jongeren te vermenigvuldigen. De JWD zijn daaruit ontstaan."
Indien de JWD en de bijeenkomsten van Taizé uitgaan van eenzelfde zorg voor bezieling en spirituele heropleving van de jeugd en de gelijkenissen werkelijk bestaan [een groot aantal aanwezigen uit dezelfde leeftijdsgroepen, de verschillende oorsprong van de deelnemers], zijn er ook merkelijke verschillen in de ontwikkeling. Telkens waren de hoogtepunten van JWD de verzameling rond de paus onder de vorm van een wake ... een bijeenkomst die zich afspeelt als een dialoog ... en de zondagsmis, de Eucharistie als hoogtepunt van de dagen. Tijdens de bijeenkomsten van Taizé nemen de gespreksgroepen en het parochieleven een belangrijke plaats in naast de grote gebedsverzamelingen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 156]
Herodias
Herodias had in Galilea kunnen blijven maar uit fierheid weigerde ze de keizerlijke gunst en vergezelde ze haar man in ballingschap. Volgens het Nieuwe Testament zou Herodias verantwoordelijk zijn voor de terechtstelling van Johannes de Doper. In de gevangenis, nadat hij kritiek had geuit op het huwelijk van Antipas met Herodias, zou Johannes onthoofd geworden zijn op vraag van Salomé, dochter van Herodias, omdat haar dans op het verjaardagsfeest van de koning hem zo had behaagd dat Antipas haar alles beloofde wat ze maar wou vragen. Tuk op weerwraak zou haar moeder haar toegefluisterd hebben het hoofd van Johannes de Doper te vragen op een zilveren schotel.
Flavius Josephus stelt een ander uitleg voor aangaande Johannes terechtstelling: in de vluchtige en opstandige sfeer van die tijd betekende Johannes welsprekendheid een gevaar. Hij plaatst de gebeurtenis in het fort van Machareus in Perea, daar waar de Evangeliën geen juiste plek aanduiden en de indruk geven dat het in Galilea gebeurde.
Het handelen van Herodias en Salomé met betrekking tot de dood van Johannes de Doper heeft veel kunstenaars geïnspireerd. Op verschillende schilderijen staat Herodias afgebeeld als het brein achter Salomés optreden.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Martinus V was paus van 11 november 1417 tot aan zijn dood in 1431. Hij werd pas tot paus verkozen na de dood van zijn voorganger paus Gregorius XII, die was afgetreden op 4 juli 1415 tijdens het concilie van Konstanz [1414-1418]. Hij werd de eerste erkende paus na het Westers Schisma.
Martinus was de zoon van Agapito Colonna en Caterina Conti. De Colonna familie was een invloedrijke adellijke familie in de stad Rome, die in het verleden al zevenentwintig kardinalen had voortgebracht, maar nog geen paus.
Na zijn studie aan de universiteit van Perugia vervulde hij diverse kerkelijke functies onder de pausen Urbanus VI, Bonifatius IX en Innocentius VII. Op 12 juni 1402 werd hij verheven tot kardinaal-diaken van de San Giorgio in Velabro.
Als deelnemer aan het conclaaf van 1406 had ook hij zijn stem uitgebracht voor paus Gregorius XII, maar besloot zich daarna aan te sluiten bij de kardinalen, die een einde wilden maken aan het Westers Schisma en daarbij de zittende paus en de tegenpaus wilden afzetten.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3391 van 25/10/2010
Lieve zonen en dochters, Azië zal dooreen worden geschud en een reus die reeds eeuwen slaapt zal er voor grote vernietiging zorgen. Ik lijd omwille van wat op u afkomt. Kniel neer in gebed. De mensheid zal lijden omwille van een veroordeelde, maar op het einde zal er de definitieve overwinning zijn van Mijn Onbevlekte Hart. Moed. Ik zal steeds aan uw zijde zijn. Verlaat het pad niet dat ik voor u heb uitgetekend. Heb de waarheid lief en verdedig ze. Mijn Zoon heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Open uw harten voor Zijn Genade en u zult groot zijn in het geloof. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 16]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
Op 1 juli 2004 droeg Paus Johannes Paulus II de Pater Pio Bedevaarderskerk in San Giovanni Rotondo op aan de nagedachtenis van de H. Pio van Pietrelcina. In Messina [Sicilië] trok een standbeeld van de H. Pio de aandacht in 2002, toen het tranen van bloed zou geweend hebben. Pater Pio is een van de populairste heiligen in de wereld geworden. Er zijn meer dan 3.000 "Pater Pio Gebedsgroepen" wereldwijd, met drie miljoen leden. In Vineland [New Jersey, VS] en Sydney [Australië] werden parochies opgedragen aan Pater Pio. In 2006 wees een opiniepeiling door het tijdschrift "Famiglia Cristiana" uit, dat Katholieken meer tot Pater Pio bidden om bemiddeling dan tot een andere heilige.
Op 3 maart 2008, veertig jaar na zn dood, werd het lichaam van de H. Pio opgegraven uit de crypte zodat zijn overblijfselen konden voorbereid worden om opgebaard te worden. Volgens een verklaring van de Kerk bevond het lichaam zich in "goede staat." Aartsbisschop Domenico DAmbrosio, pauselijk gezant van het heiligdom in San Giovanni Rotondo, verklaarde dat het bovenste deel van het hoofd voor een deel skelet was maar de kin was nog perfect en ook de rest van het lichaam was goed bewaard gebleven. Domenico verklaarde ook dat de stigmata niet zichtbaar waren en dat de handen van de H. Pio de indruk gaven dat ze pas een "manicure" hadden gehad. Men hoopte dat de begrafenisondernemers in staat zouden zijn om zn gezicht te herstellen zodat het herkenbaar werd. Maar door de mate van ontbinding werd zn gezicht bedekt met een levensecht siliconen masker.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
12. Noord-Korea bereidt ondergrondse kernproef voor
Noord-Korea heeft op de site voor kernproeven een tunnel van meer dan 500 meter gegraven als voorbereiding op een derde kernproef na deze van oktober 2006 en mei 2009. Dat schrijft deZuid-Korea krant Chosun Ilbo op gezag van bronnen binnen de inlichtingendiensten. De site ligt in het district Punggye in de provincie Noord-Hamgyong (in het noordoosten van het land. Het land voert ook belangrijke graafwerken uit en werkt aan een nieuw gebouw op het grootste nucleaire complex in Yongbyon, ten noorden van de hoofdstad Pyongyang.
De informatie werd niet bevestigd door de Zuid-Koreaanse inlichtingendiensten. De spanningen tussen beide landen lopen momenteel erg hoog op en dat zorgt voor ongerustheid over het Noord-Koreaanse kernprogramma. Zo menen de VS dat Noord-Korea over nog andere sites voor de verrijking van uranium beschikt dan de tot nu toe gekende sites.
Een anonieme bron binnen de Zuid-Koreaanse inlichtingendiensten verklaarde in Chosun Ilbo dat "Noord-Korea graaft op twee nucleaire sites zelfs in de winter, wanneer de grond bevroren is". De bron schatte dat de tunnel reeds meer dan 500 meter diep is. Voor een kernproef is een diepte van één kilometer nodig, wat tussen maart en mei bereikt kan worden.
15-12-2010
15 december 2010
15 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 26]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Kent u de engelen van uw drie kinderen? Ivanka: Ja. De meeste moeders kennen de engelen van hun kinderen. We leefden als een familie samen vooraleer mijn kinderen werden geboren. Zo is het met alle moeders en hun ongeboren babys en de engelen van de ongeboren babys.
Janice: U ziet er gelukkig en vredevol uit, Ivanka, en uw kinderen zijn gelukkig en vredevol. Ivanka: Onze engelen zijn zachtmoedig en vredevol. Zij wekken veel vreugde en verwachtingen op.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Elke dag verwachten we wonderen van God die zich voor onze ogen ontrollen. Dit gebeurt in alle families die bidden en vasten en vertrouwen hebben in God.
Janice: Bidden u en uw echtgenoot samen? Ivanka: Ja. We bidden dagelijks de rozenkrans. En we bidden met onze kinderen. Als we bidden, weten we dat de Gezegende Moeder en alle engelen en heiligen met ons bidden. Als we bidden, zijn we allen één familie voor God.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft, hier in Medjugorje, dikwijls gezegd dat als we bidden, Zij met ons samen bidt. Nu vernemen we dat haar engelen en al de heiligen zich bij haar voegen als ze met ons bidt. Weet u iets over de gevallen engelen die satan volgen? Ivanka: Zij bestaan echt. Hun taak is om Gods kinderen te vernietigen.
Janice: Maakt u zich ooit zorgen over de gevallen engelen ... de duivels? Ivanka: Nooit. Als we mensen van gebed zijn, moeten we niets vrezen, tenzij we God beledigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 19]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
De laatste homilie van Vr. Slavko Barbaric
Dit is de laatste homilie die Vr. Slavko Barbaric O.F.M. heeft gegeven, tijdens de ochtendmis van zijn laatste dag hier op deze aarde, 24 november 2000, om 9 uur in de Heilige Jacobus de Meerdere Kerk van Medjugorje.
Dank u
De eenheid van de Heilige Geest zij met u allen. Bijna elke boodschap van Onze Lieve Vrouw eindigt met de zin: "Dank omdat u gehoor gegeven hebt aan Mijn oproep." Ik heb mezelf dikwijls afgevraagd: Wie bedankt Onze Lieve Vrouw hier eigenlijk? Wie is er zo belangrijk dat zij vanuit de Hemel naar beneden te komen om "dank u" te zeggen tegen deze persoon? Zij verwacht niet zoveel van ons, maar Zij ziet al het goede dat we reeds hebben gedaan, en dat is de reden waarom Zij ons bedankt.
Vergiffenis
Laat ons ook de Heer om vergiffenis vragen voor alles dat niet goed was, waar eigenbelang, jaloezie en arrogantie de overhand hadden in het verleden, zodat we, door ons gebed en vasten, mogen meewerken aan het prille begin van een nieuwe tijd, zoals Onze Lieve Vrouw zei in Haar laatste boodschap [25 oktober 2000]. Ik zou graag bewust, samen met Maria, opnieuw iedereen willen "bedanken" die, op hun eigen bijzondere wijze, Haar boodschappen hebben beantwoord. Het doet steeds goed om steeds weer opnieuw te weten dat Onze Lieve Vrouw niets kan doen zonder onze hulp.
Toen wij Haar "dank u" voor de allereerste keer aanhoorden, deinsden we zowat achteruit, omdat we de gewoonte hebben om aan God, de Almachtige, te vragen en tot Hem te bidden en plots is er daar een boodschap die tot ons komt en die zegt: "Ik heb u nodig. U bent belangrijk voor mij. Ik kan niets doen zonder uw hulp!"
Dikwijls kunnen wij dit niet begrijpen, maar het is waarachtig een feit. God wil ieder van ons, in onze tijd en in onze omgeving waar we leven. Hij wil ons en Hij heeft ons talenten meegegeven. Hij wil dat wij deze talenten ontwikkelen om aldus te groeien in genade, zodat wij Hem kunnen dienen door onze talenten te gebruiken.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 290]
Preken
Het Kruis III
Maar nog grotere gruwelen begaat ge vaak, wanneer ge uw kruis later terugvindt... O, mijn God, hoe onzalig is de tijd waarin wij leven moeten! Toen de Kerk deze heilige ceremonie instelde, prees iedereen zich gelukkig: met de diepste eerbied plantte men het kruis op zijn akkers. En als men het bij de oogst terugvond, boog men zijn hoofd ter aarde om Jezus Christus te aanbidden, die voor ons aan het kruis gestorven is, en men dankte Hem voor de zegen die Hij de gewassen had geschonken. Met tranen in de ogen kusten allen het heilig teken van onze verlossing. Maar tegenwoordig gaat het helaas heel anders. In plaats van God dank te betuigen voor de zegen en het behoud van de vruchten der aarde drijft men de spot met Hem. Lachend kust men het kruis. Degene die het vasthoudt, zwaait men een handvol korenhalmen toe alsof men hem wil bewieroken. Wat een smaad, broeders! Maar hetzij hier of in het hiernamaals, eenmaal zal God u straffen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 26]
Chronologisch overzicht
22.02.1931: Visioen van de Heer Jezus die haar gebiedt de Beeltenis te schilderen naar het model dat ze ziet.
11.1932: Aankomst te Warszawa voor de derde proeftijd [vijf maand] die elke zuster moet doen vóór de eeuwige geloften. Dezelfde maand, retraite te Walendow voor het begin van de proeftijd.
18.04.1933: Vertrek naar Krakow voor een achtdaagse retraite, voor de eeuwige geloften.
01.05.1933: Eeuwige Geloften, voorgezeten door Mgr Stanislas Rospond.
25.05.1933: Vertrek naar Wilno.
02.01.1934: Eerste bezoek aan de schilder E. Kazimirowski, die de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid moet schilderen.
29.03.1934: Z.F. offert zich op voor de zondaars, voor alle zielen die hun vertrouwen in Gods Barmhartigheid verloren hebben.
06.1934: De Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid is voltooid. Z.F. weent omdat de Heer Jezus er niet zo stralend uitziet als ze Hem gezien heeft.
12.08.1934: Algemene verzwakking van Z.F. P. Sopocko dient haar de sacramenten der zieken toe.
13.06.1934: Haar gezondheid verbetert.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 26]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Deze afbeelding uit een van de meest gedenkwaardige en lugubere gebeurtenissen uit onze geschiedenis is in zekere zin levendiger en meer prangend dan de geschiedenis van Noah en zijn ark.
Want tenslotte, ten tijde van Noah en de zondvloed, kregen de mensen juist de tijd voor ze stierven om zich te herkennen en de genade van berouw te bekomen, daar de ramp maar geleidelijk losbrak, en als niet iedereen gered werd voor dit leven, verklaart sint Petrus ons uitdrukkelijk dat het grootste aantal zich tot God keerde en gered werd voor het komende leven. In zijn eerste epistel, 3, 19-20 zegt hij ons dat wanneer Jezus Christus' heilige ziel van zijn lichaam gescheiden werd naar het voorgeborchte ging preken en de ongelovigen verlossen die ten tijde van Noah Gods geduld hadden opgewacht.'
Maar, op de dag van het oordeel, zal het gaan als bij de afgrond van Myans en aan de voet van de heuvel van Saint-André, alles zal prompt en onstuimig verlopen: Caeli magno impetu transient.
Jezus Christus zegt het ons: Dat degene die boven in huis is de moeite niet doe om beneden te komen om iets uit huis mee te nemen. En dat degene die op het veld is niet terugkeert om zijn kleren mee te nemen. O wee de vrouwen die zwanger zullen zijn en die voeden in die dagen ... Als iemand dan zegt: "Christus is hier of is daar, geloof hem niet, want met dezelfde snelheid als de bliksem van oost naar west stormt zal de komst van de Mensenzoon verlopen" [Mt 24: 17, 18, 27].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [15/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 234]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Budapest naar Haïti
In 1983 probeerde Taizé een eerste Jongerenbijeenkomst in Hongarije op te zetten. Hongaren hebben verteld over de moeilijke omstandigheden die met de voorbereiding gepaard gingen: "De voorbereiding herleidde zich tot persoonlijke contacten omdat het onmogelijk was teksten te drukken. Deze voorbereiding spreidde zich over twee jaar met onafgebroken bezoeken. Jongeren door Taizé gezonden en ondersteund door jongeren uit Wenen vervoegden de Hongaren om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Het [communistisch] regime werd bang en liet weten dat het zulke uitgebreide bijeenkomst niet zou dulden." De bijeenkomst werd afgelast. Nochtans verzaakte Broeder Roger niet om naar Boedapest te reizen. Enkele dagen voordien gewaarschuwd, konden jongeren en christenen van alle generaties, achtereenvolgens in drie kerken van de stad bijeenkomen. De prior ging in een ervan op zaterdagavond, op zondagmiddag in de tweede en op zondagavond in de derde. Zonder de verzamelde gelovigen toe te kunnen spreken of een openbaar gebed te kunnen leiden, ging hij telkens, na de communie, van de ene naar de andere en zei in het Hongaars: "Krisztus feltamadt! [Christus is verrezen]."
In de herfst van 1983 kwam Moeder Teresa terug naar Taizé. Tijdens het gezamenlijk gebed, op 23 oktober, werd er een Oproep gepubliceerd die ze met Broeder Roger had opgesteld: "Beiden zijn we ons wel bewust dat er uitgebreide gebieden in de wereld bestaan die spirituele woestijnen zijn. Er leven jongeren die gebukt gaan onder de menselijke verlatenheid en een subtiele twijfel die ontstaat uit breuken die hen diep treffen. Deze toestanden van verscheuring hebben in hen de kinderlijke of jeugdige onschuld gekwetst: waarom voortbestaan, heeft het leven nog zin? In Calcutta zijn er zichtbare crepeerhokken maar in vele landen zitten jongeren in onzichtbare crepeerhokken. [...] Er zijn ook bejaarden die hun leven moeten beëindigen in eenzaamheid, zelfs met genoeg stoffelijke bestaansmiddelen, het is alsof er hen geen andere uitweg overbleef dan de dood afwachten." De oproep eindigde met een aansporing [Zoek de levende Christus], en met een verzoening: "laten we Jezus liefde aan de eenzame, de bedroefde, de zieke, de zwaarmoedige brengen."
Enkele weken later gingen Broeder Roger en vier Broeders naar Haïti waar ze bijna een maand in een sloppenwijk van Port-au-Prince doorbrachten. Daarna trokken ze naar een gedeelte van het eiland, in San Domingo. Tijdens zijn verblijf deed de prior een virus op die hem verplichtte, na zijn terugkeer in Europa, een oogoperatie te ondergaan. Hij voelde zich zwaar vermoeid op zeventigjarige leeftijd.
In Haïti, dat nog onder de dictatuur van Jean-Claude Duvalier gebukt ging, te midden van een tastbare armoede en de gapende leemten, scheef Broeder Roger een Brief uit Haïti. Hij stelde aan iedereen, Haïtiaan of Westerling, zeer concrete verbintenissen voor: bijvoorbeeld dat elke woning een haard van medelijden onder de mensen, een kleine kerkgemeenschap moet worden, met een ingerichte plek voor het gebed, of dat de ouders hun kind met kruis zouden tekenen telkens ze het huis verlaten of gaan slapen.
Deze Brief werd voorgelezen op de nieuwe Europese Jongerenbijeenkomst die doorging in Parijs van 28 december 1983 tot 1 januari 1984. Ze werden door kardinaal Lustiger in de kathedraal van de Notre-Dame onthaald. Er waren geen voltallige vergaderingen, maar een schare tijdelijke haarden 'om te bidden, te wennen aan het leven van de christelijke gemeenschappen, contact te nemen met de misdeelden van Parijs.' Tweemaal daags kwamen allen samen in de kathedraal van Notre-Dame, in de kerk van Saint-Germain-des-Prés of in de kerk van Saint-Sulpice. Broeder Roger ging van de ene naar de andere om er een tijdje deel te nemen aan de gebeden en de gezangen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 155]
Herodias
Jaren later, rond 25 na Chr., verbleef Herodes Antipas op doorreis naar Rome in het huis van Herodes Filippus en Herodias. Antipas en Herodias raakten verliefd op elkaar. Beide scheidden van hun eerste partner [Herodias van Herodes Filippus en Herodes Antipas van de dochter van de Nabateese koning Aretas IV] en trouwden met elkaar. Volgens Flavius Josephus speelde daarbij voor Herodias niet alleen verliefdheid een rol. Hij typeert Herodias als ambitieuze vrouw, die zich er nooit overheen heeft kunnen zetten dat Herodes Filippus geen koning werd. Volgens hem probeerde zij via Antipas alsnog haar koninklijke ambities te verwezenlijken. Daarnaast kwam het huwelijk ook voor Antipas politiek gezien goed uit: hij hoopte vermoedelijk dat Herodias' Hasmoneese afkomst zijn populariteit bij zijn onderdanen [die zeer gering was] ten goede zou komen. Hoe het ook zij, vanaf deze tijd woont Herodias met haar dochter Salomé aan het hof van Herodes Antipas.
Wetsgetrouwe Joden keurden deze situatie af, omdat Antipas en Herodias hiermee ingingen tegen de huwelijksbepalingen in de Thora. De verwerping van de Nabateese prinses veroorzaakte een oorlog die haar vader Aretas tegenover Antipas zette. Deze laatste werd verslagen. Herodias ambitie kelderde Antipas.
In 37 na J.C. zette Herodias, die jaloers was op haar broer Agrippa I die door keizer Caligula tot koning was verheven, haar man ertoe aan om bij Caligula dezelfde keizerlijke gunsten te eisen. Bij Caligula viel het verzoek echter helemaal verkeerd, mede doordat Agrippa tegenover Caligula allerlei beschuldigingen over Antipas uitte. Antipas werd verbannen naar Lyon in Gallië [39 na Chr.]. Herodias volgde hem hierheen. Vanaf dat moment verdwijnt zij uit het blikveld van de geschiedenis.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
In 1418, nadat het Concilie van Konstanz beëindigd was, gaf Martinus V Johannes XXIII zijn vrijheid terug. Hij benoemde hem tot bisschop en kardinaal van Toscane. Johannes overleed eind 1419, vermoedelijk op 22 december. In de Rooms Katholieke Kerk is nog lange tijd onduidelijk geweest of Johannes XXIII [en zijn voorganger Alexander V] als paus of als tegenpaus beschouwd moesten worden. In 1958 kwam aan de onduidelijkheid een einde toen Angelo Giuseppe Roncalli als nieuwe paus de naam Johannes XXIII aannam [en niet Johannes XXIV]. Daarmee kregen Alexander V en zijn opvolger definitief het predicaat tegenpaus.
Tegenwoordig wordt hij in de Rooms Katholieke Kerk beschouwd als een tegenpaus.
De profetie van Malachias zinspeelt op het feit dat Cossa als kardinaal tot titelkerk Sint Eustachius had, dat een hert als embleem heeft. Hij werd geboren in Napels, dat de sirene als symbool heeft.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3389 van 21/10/1990
Lieve zonen en dochters, laat het Licht van de Heer uw levens verlichten. Zet geen stap terug. God heeft alles onder controle. Kniel neer in gebed. U gaat een toekomst van grote en smartvolle beproevingen tegemoet. Dat, wat Ik in het verleden heb aangekondigd, zal geschieden. Zoek sterkte in het gebed. Uw overwinning is in de Heer. Zij die in Loreto zijn zullen drinken uit een beker van bitter lijden. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging dat het met haar eigen handen heeft voorbereid. Ik lijd om uw lijden. Zet geen stap achterwaarts. Ik ben aan uw zijde. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 15]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Heiligheid en latere erkenning
In 1982 kreeg Aartsbisschop van Manfredonië toestemming van de Heilige Stoel om een onderzoek te openen om na te gaan of Pater Pio als heilige zou moeten beschouwd worden. Het onderzoek duurde zeven jaar, en in 1990 werd Pater Pio "Dienaar van God" verklaard, de eerste stap naar heiligverklaring.
Begin 1990 debatteerde de Congegregatie voor de Geloofsleer over hoe heroïsch Pater Pio zn leven had geleid, en in 1997 verklaarde Paus Johannes Paulus II hem eerbiedwaardig. Er volgende ook een debat over het effect van zn leven op anderen, waaronder de genezing van een Italiaanse vrouw, Consiglia de Martino. In 1999 werd Pater Pio door Johannes Paulus II zaligverklaard.
Na verder onderzoek naar Pater Pios deugdzaamheid en zn vermogen om zelfs na zn dood goede werken te doen, waaronder nog een andere genezing, werd Pater Pio op 16 juni 2002 heilig verklaard. Naar schatting driehonderduizend mensen woonden de plechtigheid van zn heiligverklaring bij.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
14-12-2010
14 december 2010
14 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 25]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Wat weet u nog meer over de engelen, Ivanka? Ivanka: Ze zijn de geesten van vrede en zachtmoedigheid. Ze zijn erg krachtig. Zij hebben respect voor ons, als kinderen van God.
Janice: Wanneer er geen vrede noch zachtmoedigheid aanwezig is, komen we dan te weten dat we de engelen de rug hebben toegekeerd? Ivanka: Als dat gebeurt, moeten we onmiddellijk bidden.
Janice: Als we de engelen de rug hebben toegekeerd, komen we dan in contact met satan? Ivanka: Je herkent de aanwezigheid van satan als er haat, woede, geweld en wanorde aanwezig is. Als daden brutaal en opgehitst zijn, dan is zijn aanwezigheid overduidelijk. De Gezegende Moeder vertelde ons te bidden en dan zal hij geen macht over ons hebben.
Janice: Hoe ontwikkelen we een harmonieuze relatie met de heilige engelen? Ivanka: Zij wijken nooit van onze zijde. We moeten er enkel tegen spreken. Zij horen zelfs het zwakste geroep. Zij houden ervan om ons te troosten gedurende onze momenten van lijden, ontgoocheling en pijn. Ze houden eveneens ervan te delen in onze vreugde.
Janice: Ivanka, de Gezegende Moeder heeft u geïntroduceerd in een compleet ongeziene wereld die ons omringt, nietwaar? Ivanka: Die wereld kan door iedereen gezien worden met de ogen van het geloof. Die heeft altijd al deel uitgemaakt van de Kerk.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 18]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
U brandde uzelf volledig in het dienstenboek van Maria, de Moeder van God, ten dienste van Haar aanwezigheid hier en in de hele wereld. U was de boodschapper en de verkondiger van Haar vroomheid, dat voor altijd in het middelpunt van het Christendom stond. Wij hebben er alle vertrouwen in dat Christus Kerk het werk van u nooit zal vergeten. De Heilige Hiëronymus zei het op deze wijze: "Het is niet nodig om te weeklagen over de doden, maar om dankbaar te zijn dat we met hen hebben mogen leven en dat we nog steeds verbonden zijn met hen. We geloven dat zij met God zijn, en wie met God is, is verbonden met de voltallige familie van God." Met deze gedachte druk ik mijn sympathie uit aan uw moeder Lucia, uw broers en zussen en al uw aanverwanten. En ik dank uw familie om u aan ons te hebben geschonken en dat we u hadden...
Tenslotte, onze beminde Vr. Slavko, zou ik u één ding willen vragen: Vergeef ons alles waarvoor we u in onze ogen en uit ons standpunt niet begrepen. U was en u wou de hele weg vir catholicus, apostolicus, franciscanus, vir Croata hercegoviniensis, of een Katholiek, een apostel, een Franciscaan, een Kroaat uit Herzegovina zijn. Dikwijls ging u ons voor zonder dat we u begrepen. U dacht verder dan de rest, juist zoals de mystieke Promotheus, die steeds vooruitdacht en nieuwe dingen in gedachten had.
Eén ding echter is klaar en duidelijk, namelijk de woorden van Christus: "door hun daden zult u hen kennen." Uw werk is blijvend zichtbaar omdat het verweven en gebouwd is op het gebed, op uw knieën, op uw zoektocht naar Gods wil door de tekenen van deze tijd. U ging ons voor, maar u zult steeds verbonden blijven met ons. Daarom, nogmaals, dank u voor alles en dat u mag rusten in de vrede van de Heer, in de schaduw van de Kerk van Medjugorje, de Kruisberg en de Heuvel der Verschijningen. Amen.
Vr. Tomislav Pervan,
In het midden van mijn dagen [Psalmen 102: 24] Ontwaak, mijn ziel, ontwaak met harp en lier, ik wil het morgenrood wekken [Psalmen 57: 9]
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 289]
Preken
Het Kruis III
Ge hebt de gewoonte, broeders, een gewijd kruis te planten op uw akkers en op de plaatsen waar ge uw oogst verzamelt. De wijding van dit kruis heeft ten doel de goede God te vragen dat Hij Zijn barmhartige ogen moge vestigen op de akker waar het wordt geplant, en dat Hij de vruchten van die akker moge zegenen. Maar een kruis planten is niet genoeg! Ge moet het met eerbied doen, met geloof en vertrouwen, en bovenal moet ge zorgen in staat van genade te zijn. Alleen wanneer ge uw kruis in deze zielsgesteldheid plant, moogt ge hopen dat God uw land Zijn zegen niet zal onthouden en dat Hij het voor tijdelijke ongelukken zal sparen. Als de oogst u tegenvalt, hoeft ge u daar niet over te verwonderen: het komt meestal omdat ge uw kruis zonder eerbied en zonder geloof hebt geplant. Misschien hebt ge immers niet eens de moeite genomen neer te knielen en een Onze Vader of een Weesgegroet te bidden. Misschien hebt ge uw gebed gedaan met één knie op de grond en één in de lucht. Hoe kunt ge dan verwachten dat de goede God uw oogst zal zegenen?
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 25]
Chronologisch overzicht
03/04.1927: Z.F. gaat door een donkere zielenacht die anderhalf jaar duurt.
16.04.1928: Op Goede Vrijdag ervaart de novice het liefdesvuur tot God. Ze vergeet haar smarten en ziet klaar in hoeveel Christus voor haar geleden heeft.
30.04.1928: Retraite van acht dagen en eerste tijdelijke geloften aan het einde van het noviciaat.
10.1928: Moeder Michaëla Moraczewska wordt tot generale overste gekozen. Ze zal Z.F. gedurende haar verder leven begeleiden en haar een grote hulp zijn in moeilijke momenten.
31.10.1928: Vertrek van Z.F. naar het klooster in de Zytnia-straat te Warszawa, waar ze in de keuken werkt.
21.02.1929: Z.F. reist naar Wilno om een zuster die haar derde proeftijd doet te vervangen.
11.04.1929: Terugkeer naar Warszawa.
06.1929: Z.F. wordt naar een nieuw huis gezonden in de Hetmanskastraat te Warszawa.
07.07.1929: Kort verblijf te Kiekrz nabij Poznam om een zieke zuster in de keuken te vervangen.
10.1929: Z.F. is te Warszawa in het huis van de Zytnia-straat.
05.06.1930: Aankomst in het huis van Plock. Z.F. werkt achtereenvolgens in de bakkerij, de keuken en de bakkerswinkel.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 25]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Dan heerste een goddeloos en verdorven personage als een tiran over een voorgoed verdwenen stad die toen nabij de aangehaalde stad lag. [Het gaat over de stad Saint-André, zeer bloeiend in de achtste eeuw en op 7 km van Chambéry]
Dit personage had talrijke blijde tafelgenoten verzameld. Hij vierde met feestmalen en losbandigheden het heiligschendend beroven van een klooster dat hij omgezet had in een profane plek, nadat hij er zonder pardon de monniken en gewijde gasten die de wettelijke eigenaars waren uitgedreven had. Zoals ten tijde van Balthasar was het maal overvloedig en vloeiden wijn en likeur even overvloedig als de godslastering en het grijnzend gelach ... Opeens in een oogwenk, midden in de nacht, beeft de aarde hevig, vreselijke wervelwinden, stemmen en stormgehuil die wel schenen uit de Hel op te stijgen schudden hemel en aarde door elkaar, en nog voor de aanzittenden kunnen opstaan of een noodkreet slaken werden ze door de instorting van een reusachtige berg bedolven: een stad, vijf gehuchten, een streek met zesduizend inwoners worden weggespoeld naar de afgrond waarvan de sporen onuitwisbaar in onze grond gegrift staan en waarvan de legendarische nagedachtenis voor altijd levendig in de geest en het geheugen van onze bevolking geprent staan.
Bron: Abbé Arminjon [1824-1885]
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [14/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 233]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Een bedevaart van verzoening
Op het einde van 1982 bracht Broeder Roger de kerstweek door in Beiroet bij christelijke families die door de burgeroorlog getroffen waren, en vroeg er een afspraak met de patriarchen ven de verschillende Oosterse Kerken. Hij overhandigde hen een tekst onder de titel Brief uit de catacomben, een oproep tot de Kerken, op datum van Kerstmis 1982. Deze tekst was bestemd voor het grootst mogelijk aantal verantwoordelijken in de Kerken over de wereld en was door Broeder Roger opgesteld na het inwinnen van voorstellen van jongeren uit Noord en Zuid, Oost en West alsook van zijn Broeders. Maar in tegenstelling tot de voorgaande, was hij ditmaal alleen door Broeder Roger ondertekend en beweerde deze niet de uitdrukking te zijn van het Jongerenconcilie. De benaming was trouwens verdwenen ten voordele van een nieuw mobiliserend project: een wereldbedevaart van verzoening. Deze oproep tot de Kerken om aarde van levenden, aarde van verzoening, aarde van eenvoud te worden kreeg vanwege de Kerkverantwoordelijken slechts een beleefd en vriendelijk, onthaal.
Een van eerste concrete uitwerkingen van de wereldbedevaart van verzoening was een initiatief om de wereldvrede mee op te bouwen. Ter gelegenheid van een gebedsbijeenkomst in Madrid in april 1983 vroeg Broeder Roger, vergezeld van zes kinderen van verschillende nationaliteiten om door de ambassadeur van de USSR en daarna van de Verenigde Staten ontvangen te worden. Hij maakte hen een oproep over die bestemd was voor hun respectieve staatshoofden, Joeri Andropov en Ronald Reagan. In een tijd van grote spanningen tussen beide landen kwam Broeder Roger pleiten voor de vrede en voor een rechtvaardige verdeling van de stoffelijke bezittingen onder de arme en de rijke streken, volgens hem een van de voorwaarden van de vrede. Broeder Roger was vastberaden om de staatshoofden zelf te ontmoeten: "Hij zal er alles aan doen," stond in het voorwoord van deze oproep, "om de presidenten Andropov en Reagan te ontmoeten, en ook de eerste minister Margaret Thatcher in Londen en de president François Mitterand in Parijs."
Geen enkele van die ontmoetingen bleek mogelijk. Maar de prior kreeg wel talrijke privégesprekken met François Mitterand. Het is gekend dat Mitterand jaarlijks op Pinksterzondag met enkele vrienden en familieleden de rots van Solutré beklom, een soort bedevaart naar een van de plekken waar hij vroeger weerstander was geweest. Daarna lunchte hij in Cluny en s avonds logeerde hij nabij Cormantin, bij een vroeger verkozen socialist. s Anderendaags op Pinkstermaandag ging François Mitterand naar Taizé, bracht een tijd door in de kerk van de Verzoening, en ontmoette er Broeder Roger voor gesprekken waarvan niemand de inhoud kende. De vroegere president van de Republiek zei over de prior van Taizé: "Hij doet me deugd." Hoewel niet praktiserend, misschien ook niet gelovig, gaf François Mitterand in de laatste decennia van zijn leven zijn metafysische zoektocht niet op. Hij vond waarschijnlijk in Taizé de gepaste plek voor zijn bevragingen en bij Broeder Roger het welwillende en onbaatzuchtige luisterend oor.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 154]
Herodias
Herodias was een bekende vrouw uit de familie van de Herodianen. Zij was de dochter van Aristobulus IV, de zoon van Herodes de Grote bij zijn Hasmoneese vrouw Mariamne, en van Berenice, de dochter van Salomé [de zus van Herodes de Grote]. Vermoedelijk is zij geboren tussen 15 en 7 v. Chr. Zij was nog een kind toen haar vader Aristobulus ter dood werd gebracht op [valse] beschuldigingen van hoogverraad.
Als jong meisje trouwde Herodias met haar oom Herodes Filippus, de halfbroer van haar vader en zoon van Mariamne II, dochter van de hogepriester Simon, zoon van Boethos. Bij hem kreeg ze een dochter, Salomé [genoemd naar Herodias' grootmoeder Salomé]. Het leek er in die tijd op dat Herodes Filippus een goede kans maakte Herodes de Grote op te volgen als koning over het Joodse land. Aan die verwachting kwam echter een einde toen bleek dat Herodes Filippus' moeder wist van een aanslag die op Herodes de Grote werd voorbereid, maar deze voor hem verzweeg. Herodes Filippus werd uit het testament van Herodes de Grote geschrapt [4 v.Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
Johannes XXIII besteedde veel aandacht aan de politieke, wereldlijke dimensie van het pausdom. Hij onderhield nauwe betrekkingen met koning Sigismund van Luxemburg. Het was ook Sigismund die Johannes ertoe aanzette het concilie van Konstanz bijeen te roepen [1414-1418]. Het concilie had als belangrijkste doel een einde te maken aan de situatie dat de kerk drie pausen kende. Johannes XXIII verwachtte vermoedelijk dat het nieuwe concilie de besluiten van Pisa zou bekrachtigen door Gregorius XXII en Benedictus XIII [die beide niet deelnamen aan het concilie] af te zetten en hem als enige paus te erkennen. Al gauw werd echter duidelijk dat de meeste deelnemers aan het concilie vonden dat alle drie de pausen van dat moment afgezet moesten worden, zodat er een nieuwe paus kon komen die voor alle partijen acceptabel was.
Johannes XXIII probeerde zijn positie veilig te stellen door in de nacht van 20 maart 1415 heimelijk van het concilie weg te vluchten. Hij hoopte dat, nu er geen paus aanwezig was, het concilie ontbonden zou worden en alles bij het oude zou blijven. Sigismund wist de verwarring echter te bezweren en op 6 april bepaalde het concilie, in de lijn met de argumenten van de conciliaristen, dat het concilie ook zonder de aanwezigheid van een paus bevoegd was bindende besluiten te nemen. Johannes XXIII werd daarop achterhaald en gevangen genomen. De andere twee pausen legden onder druk hun ambt neer. Twee jaar later werd Martinus V door het concilie benoemd als nieuwe paus en als zodanig erkend door heel de Westerse kerk.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3388 van 19/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik kom uit de hemel om u te weg van de Genade te tonen. Blijf niet afgedwaald van de Heer. Weet dat de zonde u tot grotere zonde leidt. De zonde leidt u naar de duisternis en leidt u weg van het pad van de redding. Genade brengt u tot Christus, de Weg, de Waarheid en het Leven. In Genade is er liefde, vrede, vreugde en een persoonlijk ontmoeten met Mijn Zoon Jezus. Keer uw leven naar Hem toe, die u uw enige, ware Redder is. God verheugt zich met hen die Zijn Genade zoeken. Vergeet de woorden niet van Mijn Zoon Jezus: "Wie Hem zoekt, zal Hem vinden." Wees sterk. Trek u niet terug. Mijn Heer houdt van u en wacht op u. India zal schreeuwen om hulp en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Bid. In het gebed zult u de oplossing vinden voor al uw problemen. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 14]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zijn dood
Pater Pio werd op 26 september begraven in de crypte van de Kerk van O.L.V. van Genade. Zijn requiemmis werd door 100.000 mensen bijgewoond. Men had hem vaak horen zeggen: "Na mijn dood zal ik nog meer doen. Mijn echte opdracht zal na mijn dood beginnen." Zij die tot het einde bij Pater Pio bleven verklaarden dat de stigmata na zn dood volledig verdwenen, zonder een litteken na te laten. Enkel een rood teken "zoals getekend met een rood potlood" was even zichtbaar in zn zijde, maar dan verdween het.
De H. Pio van Pietrelcina is heden gekend als de patroonheilige van de vrijwilligers van de burgerlijke bescherming, nadat een groep van 160 vrijwilligers een petitie had ingediend bij de Italiaanse Bisschopsconferentie.
Het "Catholic Enquiry Office" in Londen droeg de meest neerslachtige dag van het jaar, 22 januari, op aan Pater Pio omwille van zn beroemde advies: "Bid, hoop, en wees niet bezorgd."
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13-12-2010
13 december 2010
13 december 2010
1. Medjugorje: Mirjana 2 december 2010
De opname van de verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Mirjana van 2 december 2010 kan bekeken worden in het tekstvak van 2 december 2010
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 24]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Weet u wat nederigheid is, Ivanka?. Ivanka: Het maakt deel uit van de hemel.
Janice: U hebt de hemel gezien, nietwaar? Ivanka: Ja.
Janice: Kunt u de hemel verklaren? Ivanka: Woorden kunnen de hemel nooit beschrijven. Degenen die van God houden, kennen de hemel. Zij die nog niet van God houden, moeten bidden. Op die manier kan iedereen de hemel begrijpen en ernaar verlangen.
Janice: Wat doen de engelen nog? Ivanka: Ze communiceren met ons als we God beledigen. Het stoort hen en dat laten ze ons weten.
Janice: Op welke manier? Ivanka: De engelen geven ons geen vrede tot zolang de daad die God beledigt niet stopt. Zij, die een gebedsleven leiden, begrijpen dat.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 17]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Onze beminde Vr. Slavko! We zijn God dankbaar dat wij u onder ons mochten hebben. We zijn God dankbaar omdat Hij u riep tot de Franciscaanse gemeenschap. We zijn God dankbaar voor de talenten die Hij u heeft geschonken en die u tot het uiterste hebt aangewend. We zijn dankbaar voor uw familie omdat u tot onze provincie behoorde, waarin u één van de uitblinkende figuren werd. We geloven dat we in u, in de hemel, zowel een bemiddelaar als een helper hebben gevonden, een genezer van al die wonden die de mensen en zijn Kerk onderdrukken, en tegelijkertijd ook een verzoener die Gods vrede afdwingt, de vrede van Christus Koning voor ons allen.
Wij hebben er alle vertrouwen in dat u de Heer hebt ontmoet, oog in oog, aangezicht tot aangezicht, toen u voor Zijn Troon kwam, net zoals het Evangelie van vandaag, dat gelezen wordt op Christus Koning, ons ook vertelt. U ging door de school van het dienen, niet van het heersen. De school van het geven, niet van het nemen. De school van de extreme armoede, niet deze van de weelde. En daarom hebben we er alle vertrouwen in dat Hij uw beloning is.
Ontelbare mensen die u hebben ontmoet kunnen zeggen: "Dank u, Heer, dat er iemand bestond zoals Vr. Slavko. Dank voor hem door wie God mij heeft liefgehad." En u, Vr. Slavko, kon bevestigend zeggen: "Er bestaan wezens door wie ik verliefd geworden ben op God, door wie God dichter tot mij is gekomen: Jezus en Maria."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje: Vicka is terug!
Vicka Ivankovic
Volgens plaatselijke berichten is de Medjugorje zienster Vicka weer helemaal terug van haar ziekte en getuigt ze opnieuw publiekelijk van de boodschappen van Onze Lieve Vrouw. Vicka heeft sedert lange tijd last van een rugletstel, waardoor ze dikwijls een medische behandeling moet ondergaan en gedurende lange tijd niet in Medjugorje is. Deze keer duurde haar afwezigheid ongeveer een jaar. De bedevaarders konden afgelopen zomer dan ook Vicka niet waarnemen, die steeds getuigenis aflegt vanaf de trappen van het huis van haar grootmoeder.
Vicka hoopt volgend jaar Ierland te kunnen bezoeken als gast van Finbarr O'Leary, wiens huis in Medjugorje zich niet ver bevindt van de trappen van waarop Vicka getuigenis geeft sinds de aanvang van de verschijningen.
Vader Livio Fanzago [Radio Maria Italia]
Vader Livio van Radio Maria Italia legde de volgende vraag voor aan Vicka: "sommigen zeggen dat het gemakkelijker is voor u om de Heer te kennen, omdat u elke dag Onze Lieve Vrouw ziet..."
Vicka's antwoord:
Het is belangrijker om Haar aanwezigheid in u te voelen dan Onze Lieve Vrouw te zien. Het is in het bijzonder belangrijk om wat Zij ons met Haar boodschappen vertelt in de praktijk te brengen. God heeft mij de grote gave van de vrede geschonken en ik heb er geen woorden voor om hiervoor mijn dankbaarheid te betuigen. Het is een genade die overeenkomst met de opdracht van Onze Lieve Vrouw als Koningin van de Vrede. De vrede is in mij gegroeid, en groeit nog elke dag verder, omdat ik het zo wil en omdat ik wil dat het zo verder blijft duren en hiervoor bid ik elke dag.
Mijn glimlach en mijn vreugde? Er is niets meer dat ik wens te volbrengen dan de wensen van Onze Lieve Vrouw. Ik ben haar dienares. Ik heb mijn leven voor Haar gegeven en zo ben ik er klaar voor om alles te ondergaan wat Zij van mij verlangt. Het is daar waar mijn vrede ligt. Ik wou dat anderen konden voelen wat ik voel en de genade zouden verkrijgen om de liefde over te brengen die Onze Lieve Vrouw voor ieder van ons heeft. Ik weet dat het een verlangen is van Onze Lieve Vrouw om Haar aanwezigheid over te brengen naar anderen of met andere woorden: ons te tonen dat Zij onder ons is.
Wetende dat ik elke dag bedevaarders van over de hele wereld moet ontmoeten en die om diverse redenen lijden, of die zich ver van God bevinden, kan ik niet bedroefd zijn. Elke ochtend als ik wakker word, bid ik aldus: "Hier ben ik Heer, hier ben ik Heilige Maagd, doe met mij zoals u verlangt."
We kunnen geen vrede of rust bezitten wanneer we onszelf laten verstoren door problemen. Ongelukkelijk leiden vandaag vele mensen een bijzonder stressvol leven en ergeren ze zich aan de meest onbeduidende dingen. Mensen die geen vrede hebben moeten de tijd vinden om een poos te stoppen en na te denken over hun ziel: om tot God persoonlijk te spreken, om Hem te vertellen wat hun ergert en verstoort. Vraag Hem om u van deze lasten te bevrijden en éénmaal u de ware vrede hebt gevonden, wordt deze niet gemakkelijk verloren.
Het maakt met heel gelukkig wanneer bij tijden er iemand tot mij komt die niets weets over God, omdat ik dan de liefde van God, die onze Vader is en zich zo dicht bevindt naast ieder van ons, kan overbrengen naar deze persoon. Dan kan deze persoon langzaam Zijn aanwezigheid in en rondom hem beginnnen zoeken. Spijtig genoeg zijn er zovelen die blind zijn en die hun harten sluiten voor God.
Vertaling: Chris De Bodt
5. BBC documentaire over Medjugorje
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 288]
Preken
Het Kruis II
Maar, vrienden, wat is er dan voor 'n verschil tussen uw gedrag en dat van de heidenen? Weet ge welke de gewone ondeugden van de heidenen zijn? Sommigen van hen, bedorven als ze zijn door de zonde van onzuiverheid, braken niets anders uit dan gemene taal. Anderen, meegesleept door hun genotzucht, zoeken op deze wereld enkel slemppartijen en drinkgelagen. En hun dochters laten zich uitsluitend leiden door verwaandheid en behaagzucht. Wat denkt ge van zo 'n gedrag, broeders? "Dat is het gedrag van mensen die geen hoop hebben op een ander leven," zult het zeggen, en ge hebt gelijk, En wat voor verschil bestaat er tussen hun houding en de uwe? Komt er toch eerlijk voor uit: er is geen verschil en bijgevolg zijt ge alleen nog christenen in naam.
O, mijn God, hoe klein is het getal van Uw volgelingen! Als er zo weinig christenen zijn om Uw kruis te dragen, hoe weinig zullen er dan helaas ook zijn om in het hiernamaals Uw lof te zingen!
Vertaling: Chris De Bodt
7. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 24]
Chronologisch overzicht
25.08.1905: Geboorte van H.K. in het dorp Glogowiec in Turek
27.08.1905: Helena Kowalska [H.K.] wordt gedoopt in de parochie van de H. Casimier te Swinice Warckie [bisdom Wloclawek].
1912: De kleine Helena hoort voor het eerst in haar ziel de roep tot het kloosterleven.
1914: Eerste Communie van H.K.
08.1917: H.K. gaat naar de basisschool te Swinice.
1921: H.K. gaat dienen bij de familie Bryszewski te Aleksandrow nabij Lodz.
1922: Terugkeer van H.K. naar het ouderlijk huis. De ouders verzetten zich tegen haar roeping.
Herfst 1922: H.K. gaat werk zoeken te Lodz en vindt een bezigheid bij drie Terciarinnen.
02.02.1923: H.K. werkt in het magazijn van Mercjanna Sadowska te Lodz, 29 Abramaowski-straat.
07.1924: Ze vertrekt naar Warszawa. Biedt zich aan in de Congregatie van de M.G.D.B., wordt aangenomen maar moet nog een jaar werken en haar uitzet bijeen halen. Ze meldt zich als huishelpster bij Aldona Lipzyc, woonachtig in Ostrow, Gemeente Klembow, nabij Warzawa.
01.08.1925: H.K. treedt binnen in de Congregatie van de M.G.D.B. en begint het postulaat.
23.01.1926: Vertrek naar het noviciaat te Krakow.
30.04.1926: Na acht dagen retraite ontvangt H.K. het kleed en draagt voortaan de naam Zuster Maria Faustina [Z.F.].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 24]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Zo zal de slotcatastrofe zich aanmelden wanneer de aarde het veiligst is, de beschaving zal haar hoogtepunt bereikt hebben, het geld overvloedig op de markt zijn, nooit zullen de openbare fondsen zo verhogen. Er zullen nationale feesten zijn, grote tentoonstellingen, de mensheid - door stoffelijke welvaart bedwelmd -zal geen hoop meer stellen op de Hemel, gemeen gehecht aan de laagste verleidingen van het leven zal ze zeggen met de gierigaard uit het Evangelie: "Mijn ziel, je bezit goederen voor lange jaren, drinkt, eet, vermaak je..." Maar opeens midden in de nacht, in media nocte, want het zal in de duisternis gebeuren en op het fatale middernachtelijk uur waar de Heer voor het eerst verscheen in zijn vernedering, zal hij nu verschijnen in zijn heerlijkheid en de mensen, plots gewekt, zullen groot lawaai en luid getier horen en een stem zal weerklinken: God is daar, ga hem tegemoet: Ecce sponsor venit, exile obviam ei [Mt, 25,6].
We bewaren in onze archief in Savoie de herdenking en nagedachtenis van een verschrikkelijke catastrofe die ons een beeld en een aftekening bezorgt van wat er zich zal afspelen wanneer God de mensheid zal achterlaten en zijn goddelijk geduld op zal zijn.
Het gebeurde zevenhonderd jaar geleden in 1248, op 24 november daags voor het kerkelijk feest van de heilige Katharina. Die avond was het zacht en rustig weer, de sterren blonken aan het firmament. Heel de vallei, waar nu de stad Chambéry ligt, rustte zacht en veilig.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Film: Padre Pio, Miracle man [13/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 232]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Broeder Roger, op de rand van de oecumene
De vele reizen van broeder Roger rond de wereld en de bevoorrechte relaties die hij voortaan met de katholieke Kerk had, verhinderden hem niet om hartelijke relaties te onderhouden met de oecumenische en de protestantse instellingen. Voor elke Europese Jongerenbijeenkomst vroeg hij de secretaris generaal van de COE om een boodschap van medeleven te sturen, zoals hij aan andere godsdienstige instanties vroeg.
In 1982 aanvaarde de commissie Geloof en grondwet van de COE, vergaderd in Lima [Peru], een belangrijke tekst: "Doopsel, Eucharistie, Ministerie" [BEM] die door de Presses de Taizé uitgegeven werd. De Franse versie van dit uitgebreid document was opgesteld door Max Thurian, voorzitter van de werkgroep die geduldig de tekst had uitgewerkt. Theologen van diverse christelijke strekkingen, ook katholieken, hadden aan de over meerdere jaren verspreide werkzaamheden deelgenomen.
De uitgebreide tekst trachtte een gelijkgerichtheid van het geloof [een ondertitel van het document] te bepalen over drie centrale aspecten van de christelijke leer. In vijfenvijftig paragrafen formuleerde het theologisch betekenisvolle gelijkgerichtheden die bestaan tussen de christelijke Kerken over de leer van doopsel, eucharistie en ministerie. Broeder Roger, door de oecumenische gelijkgerichtheid te vergemakkelijken met het onthaal en de uitgave in Taizé van het document, betrok er zich niet bij en bevorderde het ook niet daarna.
Op een ander domein [de relaties met de Franse protestantse overheid], legde hij dezelfde zorg aan de dag om elke breuk te vermijden en tegelijk onafhankelijk te blijven. Broeders van Taizé waren lid gebleven van drie Commissies van de FPF ['Rechtvaardigheid en aalmoezeniersdienst gevangenis, Hymnologie en Oecumenische kwesties'].
In september 1982 ontmoetten de leden van de Raad van FPF Broeder Roger en enkele Broeders van Taizé. De gesprekken liepen over verschillende onderwerpen: 'De protestantse wortels van de Gemeenschap', zijn huidige rol in de oecumene en, het scherpste punt van het debat, de nadruk die Taizé legde om aan de noodzaak van een universele herder te herinneren. Al was een overeenkomst op dit laatste punt onmogelijk, toch werd er wederzijds overeengekomen dat de dialoog, niet noodzakelijk van institutionele orde, moest verder gaan.
De kentering die Taizé begin de jaren 1970 maakte [het terugtrekken van de FPF en institutionaliseren van het verband met de Heilige Stoel], werd onderschreven door de prominenten van het Franse protestantisme die slechts konden buigen voor de belangrijke en bijzondere plaats die de Gemeenschap van Taizé in Frankrijk en in het buitenland bekleedt.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Is dit het graf van de Heilige Jozef?
Een groep bedevaarders die in oktober 2010 in het Heilige Land waren, kreeg een zeldzaam monument te zien dat niet aan het publiek gepromoot wordt: een graf en een huis uit de eerste eeuw, die verband houden met het verhaal van de geboorte en de verrijzenis van Christus.
Een bedevaartstocht van een groep bedevaarders uit Ballajura [Perth, Australië] heeft in oktober iets aan het licht gebracht wat wel eens het graf van de H. Jozef kan zijn, de echtgenoot van de Maagd Maria, Moeder van God. In het dorp waar Christus opgroeide, bevindt zich onder het klooster van de Zusters van Nazareth een archeologische site met opgravingen uit de eerste eeuw. Hier bevindt zich een vermoedelijk Herodiaans graf, een huis en een kapel waarvan men zo goed als zeker is dat ze uit het prille Christelijke tijdperk stammen. De lokale bevolking vermoedt dat dit wel eens de plaats kan zijn waar Jozef werd begraven.
Zelfs als de site [ontdekt in 1884 toen een tuinman door een put viel die hij aan het opvullen was] niet met zekerheid als het graf van de H. Jozef kan geïdentificeerd worden, onthult ze veel over hoe het graf van Jezus en zelfs Zijn kribbe eruit konden gezien hebben. Het klooster ligt tegenover de Katholieke Basiliek van de Aankondiging, waarvan men gelooft dat hij op de plaats staat waar de Aartsengel Gabriël aan Maria verscheen en zij de verantwoordelijkheid aanvaardde om de Moeder van God te zijn. Wanneer men in de opgravingsite onder het klooster gaat, en een kronkelende grot volgt, kan men in de hoek van een kamer de overblijfselen zien van een altaar.
Toen de site werd gevonden bevond er zich een skelet in de hoek van de kamer. Het zat in een rots, in zithouding, en men vermoed dat het de overblijfselen waren van een bisschop, monnik of een geestelijke van de gemeenschap. Het was gebruikelijk dat bisschoppen op zon manier begraven werden, als symbool van hun macht. Zuster Stefania Cantore, de Zuster Overste, vertelde de bedevaarders dat ze daardoor "zeker waren dat dit huis/deze kapel uit de prille Christelijke periode stamde." In de Apocalyps [Openbaringen] in de Bijbel, verwijst men naar God als "Diegene die daar zat."
Bij opgravingen in het omliggende gebied heeft men veel mozaïeken uit het Byzantijns Tijdperk [500 - 1000 n.C.] gevonden. Deze bewijsstukken hebben experts doen besluiten dat "we zeker mogen zeggen dat deze kapel ergens na de eerste eeuw gebouwd werd," zei Zuster Stefania. Er werden ook twee uitgegraven plaatsen voor graven gevonden tijdens de opgravingen in de buurt van de kapel. De graven waren gemaakt als een oven, wat gebruikelijk is bij oude Joodse graven. De bedevaarders uit Ballajura zagen tijdens hun laatste dag in het Heilige Land gelijkaardige open graven naast een oude kerk. Die kerk geeft één van de vier plaatsen aan waarvan men vermoed dat Jezus na Zijn Verrijzenis aan twee van Zijn apostelen verscheen toen ze op weg waren naar Emmaüs.
In een aan de kapel aangrenzende kamer in de opgravingsite onder het klooster, is er een gat in het dak waarlangs men water naar omhoog trok. Er zijn ook sporen in de muren van touwen waarmee men voedsel omhoog trok. Dit zijn bewijzen van een huis uit de eerste eeuw. In een andere hoek van de kamer staan twee paar stoelen die door de Kruisvaarders gemaakt werden, nadat ze het gebied in 1099 veroverd hadden. Het is onbekend waar de trap voor diende, vermits er op de muren eromheen niets geschreven stond. Maar in het onderste deel van de trap is er een deur, gemaakt uit rotsen en stenen, waarvan men ook vermoedt dat ze uit de eerste eeuw stamt en een overblijfsel is van een huis.
Archeologen weten dat de muren uit de eerste eeuw stammen, want men vindt gelijkaardig metselwerk terug in de muren van een nabijgelegen dorp. Dat dorp werd in 70 n.C. verwoest door de Romeinen toen de legers van Titus, zoon van de Romeinse keizer Vespasius, heel de stad Jeruzalem met de grond gelijk maakten.
In 1900 vond men twee putten waaruit, toen men een paar stenen wegnam, een geur van wierook kwam die zn oorsprong vond in het graf dat eronder lag en waarvan de lokale bevolking vermoed dat dit het graf van de H. Jozef is. Ze weten dat de Kruisvaarders gebruik maakten van het graf, want men had er [ruiter]sporen van Ridders, lampen en lepels voor de H. Communie gevonden. "Dus we weten dat dit gebied belangrijk was voor de Kruisvaarders," zei Zuster Stefania. Hoewel men niet denkt dat dit hetzelfde graf is waar Christus in begraven werd ... dat in feite in Jeruzalem ligt, zon 105 km beneden Nazareth. Toch geeft dit graf een beeld van hoe graven er in die tijd uitzagen.
De grootte van het graf geeft ook aan dat het om een "belangrijk persoon" ging, zei Zuster Stefania. "Er zijn in het land maar acht van zon graven waar we van afweten. Ze zijn niet talrijk, want ze werden enkel gemaakt voor belangrijke mensen." Dit graf onder het klooster, dat toegankelijk is via een geërodeerde draaitrap, onthult iets over wat de Bijbel ons zegt over de Verrijzenis van Jezus: Toen de Sabbat voorbij was, kochten Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salomé geparfumeerde oliën waarmee ze Jezus wilden zalven. Op de eerste dag van de week, heel vroeg, net na zonsopgang, gingen ze naar het graf. Ze zeiden tegen mekaar: "Wie zal de steen voor de ingang van het graf voor ons wegrollen?" Toen ze bij het graf kwamen, zagen ze dat de steen al verplaatst was geweest. [Marcus 16:1-4]. En later: "Johannes ging het graf niet binnen, maar boog zich voorover om binnen te kijken, en zag het linnen op de grond liggen" [Johannes 20:5]. Zoals onderstaande foto aantoont, kan een ronde steen [hoewel de steen op de foto niet zo groot is als Marcus beschrijft] weggerold worden.
De opening in het graf dat onder het huis lag, zoals het gebruikelijk was De grootte van het graf geeft de belangrijkheid weer van de persoon die er begraven mag [in het land waren er zo maar weinig]
Men kan ook duidelijk zien hoe Johannes zich zou moeten "voorovergebogen" hebben om "binnen te kijken," want doorheen de opening bevindt zich een lager niveau waar de lichamen begraven lagen; en daarachter waren nog twee gaten met daarachter nog een dieper niveau.
Precies boven deze graven in het huis staat een voederbak waar dieren uit eten, zoals beschreven wordt door Lucas: "Ze baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde hem in zwachtels en legde hem in een voederbak." Hoewel dit niet de voederbak is zoals door Lucas beschreven toen Christus in Bethlehem geboren werd, zon 128,7 km verder, geeft dit een heel goed beeld van hoe het eerste bed van Christus er uit moet gezien hebben.
Een voederbak uit de eerste eeuw, in de kamer boven het graf. Dit geeft een idee van hoe de kribbe van Jezus moet geweest zijn
Bron: therecord.com [australië]
Vertaling: Mario Lossie
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 153]
Herodes de Grote
Herodium
Op 8 mei 2007 maakte de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem bekend dat op 12 km ten zuiden van Jeruzalem, in het plaatsje Herodium [een afgevlakte heuvel in de woestijn], het graf van koning Herodes werd gevonden Het was een Israëlische archeoloog, Ehud Netzer, een zeer belangrijke ontdekking gedaan.
De professor Ehus Netzer, een hoogleraard aan de Hebreeuwe Universtieit van Jeruzalem, was al sinds 1972 op zoek naar dit graf. Het graf ligt in de toenmalige burcht van Herodes. Naar de grafplaats in een mausoleum leidt een meer dan 6 meter brede stenen trap. Herodes zou dit graf zelf hebben uitgezocht. Het graf was leeggeroofd en kapot gemaakt, wat erg jammer is. De schade aan het graf deert de ontdekker weinig, want deze vondst heeft één van de grootste archeologische mysteries van Israël opgelost.
Herodium, begraafplaats van Herodes de Grote
"De plaats en de enige in haar soort, gecombineerd met de historische beschrijving, laten er geen twijfel over bestaan, dat dit het graf van Herodes is," aldus Netzer.
Vertaling: Broeder Joseph
13. De oudste opnamen van een Paus
In deze eerste opname hoort u niet alleen de oudst gekende audio-opname van een Paus, maar ziet u eveneens de oudste beeldopnamen van een zittende Paus. De geluidsopname werd een aantal maanden voor de dood van Paus Leo XIII in 1903 gemaakt. De beeldopname dateert van eerder, namelijk van 1896. De opname begint zonder geluid, en daarna werd het geluid, waarbij Leo XIII het Ave Maria in het Latijn zingt, met de opname gemixt. U ziet de Paus uitstappen uit zijn paardenkoets, waarna hij zijn hoofddeksel en zijn bril afneemt en doorgeeft, zijn haar in de plooi legt, waarbij hij eerbetoon ontvangt en de aanwezigen zegent.
De tweede opname is bijna identiek aan de eerste, alleen iets uitgebreider.
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 50: Cervus Sirenea [Hert van de Sirene]
Johannes XXIII [1410 - 1415] [tegenpaus]
Echte naam: [Napels, 1370 - 22 december 1419]
Johannes XXIII was tegenpaus van 1410 tot 1415, in de periode van het Westers Schisma. Hij moet niet verward worden met de latere paus Johannes XXIII.
Aanvankelijk was hij een officier in het leger van paus Bonifatius IX. Pas later werd hij geestelijke. In 1402 werd hij benoemd tot kardinaal. In deze hoedanigheid zat hij het Concilie van Pisa voor [1409], dat bedoeld was de eenheid van de kerk te herstellen. Het concilie zette de pausen van Rome en Avignon af [Gregorius XII resp. Benedictus XIII] en benoemde Alexander V tot nieuwe paus, die zijn residentie te Bologna koos. De afgezette pausen accepteerden de gang van zaken echter niet, zodat er nu drie pausen claimden de rechtmatige paus te zijn.
In 1410 volgde Johannes XXIII Alexander V op, die na een pausdom van tien maanden onverwachts overleden was. Er gingen geruchten dat Johannes XXIII hem had vergiftigd, maar dit is nooit bewezen en het is niet duidelijk of in de bewering een kern van waarheid zit, of dat het gerucht door zijn vele [kerkelijke] politieke tegenstanders in de wereld is geholpen om de nieuwe paus zwart te maken.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3387 van 16/10/2010
Lieve zonen en dochters, vrees niet. Ik ben met u. Moed. Stel uw vertrouwen op God en u zult de vrede zien regeren op aarde. Zoek de sterkte in het gebed en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Ga te biechten om vergeving te krijgen van de Heer. Ontmoet vreugdevol Jezus in de Eucharistie. Uw volledige heiligheid is in Hem. Vlucht het kwade voor altijd en dien de Heer. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. De mensheid heeft God verlaten en bevindt zich in een erge geestelijke blindheid. Ik kom uit de hemel om u het Onbevlekte Hart aan te bieden als een toevlucht in deze tijdens van rampspoed. Nu is het de tijd van een grote spirituele strijd. Sterk uzelf in de liefde. Ik zal tot Mijn Jezus spreken tot u. De aarde zal beven in Tangshen. Een gelijkaardige gebeurtenis zal gebeuren in Iran. De tijd die ik heb voorspeld is gekomen. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 13]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zijn dood
Sinds 1960 begon het slechter te gaan met Pater Pios gezondheid, maar toch bleef hij zijn geestelijke werken verder zetten. Op 21 september 1968, de dag na de vijftigste verjaardag van het ontvangen van de Stigmata, werd Pater Pio bevangen door een hevige vermoeidheid. De volgende dag moest hij een feestelijke, plechtige Mis voorgaan, maar omdat hij zich zwak voelde en vreesde dat hij de Mis niet zou kunnen beëindigen, vroeg hij aan zn overste of hij een gewone Mis mocht voorgaan, zoals hij al jaren dagelijks deed. Door het grote aantal bedevaarders die aanwezig waren voor de Mis, besloot de overste echter dat de feestelijke, plechtige Mis moest doorgaan. Tijdens de Mis was Pater Pio zichtbaar heel verzwakt. Zn stem was zwak, en na de Mis was hij zo verzwakt dat hij bijna van de altaartrap viel en ondersteund moest worden door de Kapucijnerbroeders. Dit was de laatste Mis die Pater Pio zou voorgaan.
Vroeg in de ochtend van 23 september 1968 ging Pater Pio de laatste keer biechten en vernieuwde hij zijn Francisanergeloften. Zoals gebruikelijk had hij zn Rozenkrans in zn handen, maar hij had de kracht niet om de Weesgegroetjes luidop te bidden. Tot aan het einde herhaalde hij de woorden: "Jezus, Maria." Rond 2u30 zei hij: "Ik zie twee moeders" [waarschijnlijk bedoelde hij zijn moeder en Maria]. Om 2u30 blies hij in zn cel in San Giovanni Rotondo zijn laatste adem uit, terwijl hij fluisterde: "Maria!"
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 26 december [zie rubriek gebeden].
Henk
10-12-2010
10 december 2010
10 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 23]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Ivanka, ziet u nog steeds engelen? Ivanka: Soms.
Janice: Hoe zien ze eruit? Ivanka: Ze zijn beeldschoon.
Janice: Ziet u altijd engelen? Ivanka: Ik zie ze altijd als de Gezegende Moeder komt.
Janice: Ziet u ze op andere momenten? Ivanka: Ik ben van ze bewust als ik bid. Alle mensen die veelvuldig bidden begrijpen dit. De engelen betekenen een grote hulp voor ons als we ons naar hen keren.
Janice: Ze ondervinden een immense vreugde als ze Gods kinderen op aarde dienen, nietwaar? Ivanka: Ja, als we hen projecten geven of hen taken toebedelen, zien en ervaren we hun aanwezigheid in ons leven.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 16]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Wat moeten we nog meer zeggen over de voetsporen die Vr. Slavko naliet voor de anderen? Hij ging door deze wereld met het goede te doen, met het loven en verkondigen van Jezus Christus, met het onderrichten van het Evangelie, het vieren van de Eucharistieviering, het liefhebben van Christus in de Eucharistie en aan het kruis, door het aanraken van de pijnlijke plaatsen, de achilleshielen.
Bij Vr. Slavko bleef het echter niet enkel bij woorden. Hij zette zijn woorden om in daden, waarbij hij zichzelf volledig vergat. Hij zette zichzelf in tot het bittere einde, precies voor hen die de meeste hulp nodig hadden. Hij was zowel een geestelijke als een materiële helper, een kompaan voor zo velen tot in het ontelbare. Hij liet zijn sporen na, onuitwisbaar. In zichzelf stortte hij de woorden van Jezus uit: "Zoals de Vader mij liefheeft, zo heb ik u allen lief," en er bestaat geen grotere liefde dan deze: "het geven van zijn leven voor zijn vrienden."
Vr. Slavko heeft zijn leven voor iedereen gegeven. Boven alles had hij diegenen lief die niemand liefhad, zij die zich verlaten en in de steek gelaten voelden, die door zonde en menselijke haat verschrikkelijke wonden hadden.. Hij troostte, hij heelde de wonden, hij hielp, hij aanvaardde. Hij vergat zichzelf. En daarom ging hij te vroeg van ons heen, omdat hij zijn inhoud overal verkondigde.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Masnago, Italië: Medjugorje ziensters Mirjana en Marija veroordelen abortus
Dinsdag 7 december 2010. Een massa mensen begaven zich zondagnamiddag naar Masnago in Italië voor het bezoek van de Medjugorje ziensters Mirjana Dragicevic en Marija Pavlovic. Ze brachten een eenvoudige boodschap: gebed en vasten zijn absoluut nodig, het eerste dagelijks, het tweede twee dagen per week. Dit is wat Onze Lieve Vrouw reeds wil sedert de eerste dag van de verschijning, op 24 juni 1981.
Mirjana zei dat een bedevaart naar Medjugorje een noodzaak is voor zij die het geloof zoeken, om zo binnen zichzelf te kunnen zien en uit te kijken naar de hoop. "Zelfs protestanten bezoeken Medjugorje," zegt Mirjana "en ik heb ook reeds mensen gezien uit Hollywood, knielend op de stenen, met de tranen in hun ogen." Mirjana sprak ook over de eerste dagen van de verschijningen, onder het communistische regime.
"Onze Lieve Vrouw spreekt niet over ongelovigen, maar spreek over zij die Gods liefde nog niet hebben gevonden. Ze zijn zijn kinderen en de ogen van Onze Lieve Vrouw staan vol tranen bij de gedachte aan wat hen te wachten staat. Door het gebrek aan geloof ontstaat er veel kwaad," waarschuwde Mirjana, "oorlogen, zelfmoorden, zwangerschapsonderbrekingen, echtscheidingen. Daarom moeten we bidden. Als u respect voor de priesters verliest, verliest u daarna uw respect voor de Kerk en uiteindelijk ook voor Zijn Zoon. Wat we nodig hebben is het bidden voor de priesters." Mirjana legde er de nadruk op dat abortus door Katholieken moet worden gehaat, want het is het absolute morele kwaad.
Marija zei "dat Onze Lieve Vrouw ons allen tot heiligheid oproept. Ze zegt dat het aardse leven zoals een bloem is. Nu zijn we hier, maar morgen zijn we verdwenen. We mogen honderd jaar worden, maar als we niet in de het eeuwige geloven, is alles vergeefs." Marija sprak eveneens over "de beschaving des doods." Ze zei: "Wij scheppen een nog slechtere wereld, omdat velen, door abortus, neen zeggen tegen het leven. Noem mij een politieker op die voor het leven kiest en tegen abortus is. Ook euthanasie is kwaad: zelfs in onze beschaving hebben we Hitler. We moeten terugkeren naar Gods wetten. In Medjugorje is de revolutie begonnen, niet voor de communisten, maar voor God."
Vertaling: Chris De Bodt
4. Medjugorje 2010: record aantal priesters
Sedert de statistieken van concelebrerende priesters worden bijgehouden [1986], heeft 2010 een record gebroken in het aantal concelebrerende priesters. De priesters komen om een groot aantal bedevaarders van over de hele wereld te dienen. Er kwamen groepen uit Italië, Tsjechië, Slowakije, Polen, Hongarije, Griekenland, Ierland, Libanon, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en zelfs België. Elk van deze bedevaarders beleeft er zijn of haar eigen ervaringen. 36.803 priesters hebben de mis gevierd in 2010 te Medjugorje.
Bron: "Mir" center Medjugorje
Vertaling: Chris De Bodt
5. De waanzin van een verloren maatschappij
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 287]
Preken
Het Kruis II
"Nu," zult ge me tegenwerpen, "dat is toch wel 'n beetje te sterk. Ons christendom zit ons heus niet in de weg. Hoe komt u erbij dat we enkel in naam nog christenen zouden zijn?"
Wel, broeders, dat is vrij eenvoudig. Ikzeg het u, omdat ge ervoor terugschrikt om openlijk met uw geloof voor de dag te komen. Buitenshuis durft ge vóór het eten geen kruisteken te maken of ge doet het vluchtig en tersluiks, bang dat ge in de gaten loopt. Als de Angelusklok luidt, houdt ge u doof en ge weigert de Engel des Heren te bidden, uit vrees dat uw kameraden u uit zullen lachen. Wanneer de goede God u aanspoort uw biecht te spreken, zegt ge bij uzelf: "Laat ik nog 'n keertje wachten; wie weet wat ik weer te horen krijg, als ze er achter komen." Wie zich zo gedraagt, heeft niet langer het recht om zich christen te noemen. Nee, vrienden, ge zijt verworpelingen, evenals weleer de Joden. Ge zijt met uzelf in tegenspraak. Afvalligen, dat is uw ware naam. Uw taal en uw levenswijze verraden het iedere dag opnieuw. Waarom, broeders, werd keizer Julianus 'de afvallige' genoemd?
"Wel," zult ge zeggen, "omdat hij eerst christen was en later terugviel in het heidendom."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 23]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Op 12 juli 1979, als antwoord aan de generale overste van de Congregatie van de Paters Marianisten [OMI], die in naam van de provinciaal van de Amerikaanse provincie uitleg gevraagd had betreffende de hoger vermelde kennisgeving van 1978 over de schorsing van het vroegere verbod, verklaarde Cardinaal Franjo Seper, Prefect van het Heilig Officie: "Wat deze zaak betreft deel ik u mee dat de kennisgeving gepubliceerd op 30 juni 1978 [AAS CXX 1978 p.350], die verrijkt is in het licht van de originele documenten en dank zij de informaties van de toenmalige Aartsbisschop, Kardinaal Carol Wojtyla, de Heilige Stoel besloten heeft het verbod vervat in de vroegere kennisgeving van 1959 [AAS 1959 p.271] op te heffen. Daarom is men vanwege de Heilige Congregatie van mening dat er geen enkel beletsel meer bestaat voor de verspreiding van de verering van de Goddelijke Barmhartigheid zoals die in de authentieke vormen door de hoger vermelde religieuze [Faustina Kowalska] werd voorgesteld".
Tegenwoordig is de verering weer intenser en wekt ze de belangstelling van de theologen. Op 18 april 1993 werd Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II zaligverklaard.
Op de eerste zondag na Pasen, 30 april van het Heilig Jaar 2000, werd tijdens de heiligverklaring van Zuster Faustina door Paus Joannes-Paulus II, een geschilderde Beeltenis van Gods Barmhartigheid ter verering opgehangen op de obelisk van het Sint-Pietersplein te Rome.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
8. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 23]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar indien Jezus Christus ons de juiste tijd van het einde der wereld niet wilde te kennen geven, oordeelde hij het nuttig om ons in detail over de manier en de omstandigheden ervan in te lichten.
Aangaande de wereld, zei hij, zal de aarde plots en onverwachts vallen: Veniet dies Domini sicut fur [2 Pet, 3,10]. ... Het zal op een tijdstip gebeuren waarin het diep in zorgeloosheid gedompeld mensdom geen moment denkt aan straf en rechtvaardigheid. De goddelijke barmhartigheid zal al haar hulpmiddelen en actiemogelijkheden uitgeput hebben. De antichrist zal verschenen zijn. De mensen, verspreid over alle plaatsen, zullen opgeroepen zijn om de waarheid te kennen. Een laatste keer zal de katholieke Kerk zich ontplooid hebben in de volheid van haar leven en haar vruchtbaarheid. Maar al deze aangegeven en overvloedige voordelen, al deze wonderen zullen uit het menselijk hart en geheugen verdwijnen. De mensheid, vanwege een moordende overdaad aan genade, zal terug bij haar braaksel staan. Door haar gehechtheid en haar betrachting te richten op de bezittingen en grove geneugten van deze aarde zal ze zich, zoals de heilige Schrift zegt, van God afwenden en de Hemel niet meer zien en zich de rechtvaardige oordelen niet meer herinneren [Dan 13:9]. Alle geloof is in de harten gedoofd. Alle vlees heeft zijn wegen bedorven. De goddelijke Voorzienigheid zal oordelen dat er geen genezing meer mogelijk is.
Het zal zijn zoals ten tijde van Noah, zegt Jezus Christus [Mt, 24, 77, 38]. Toen leefden de mensen onbezorgd, ze legden plantages aan, ze bouwden weelderige huizen, ze spotten aangenaam met Noah die zich overgaf aan het timmermansberoep door dag en nacht aan zijn ark te werken. Ze zeiden: "Wat een zot, wat een dromer!" Dat duurde tot op de dag van de zondvloed die heel de aarde overspoelde: "Venit diluvium et perdidit omnes."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
9. Film: Padre Pio, Miracle man [12/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 231]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Een gedwarsboomd jaar
s Anderendaags nam hij een vlucht naar Rome. In de polikliniek Gemelli zei de secretaris van de paus, Mgr. Stanislas Dziwisz dat de gezondheidstoestand van de paus nog bedenkelijk was en dat alleen Broeder Roger hem enkele ogenblikken mocht bezoeken. "Zodra ik op de kamer kwam stak Johannes Paulus II de armen uit en omhelsde hij me. In zijn bed lag hij bleek en ontroerd. Als ik geweten had dat hij zo zwak was had ik niet gebeld vanuit Polen om te vragen om te komen. De boterbloemen lagen op zijn knieën. Ik zei hem enkele woorden over zijn land. Hij luisterde attent. Daarop sprak hij woorden van iemand die lang over de dood had nagedacht. Hij besloot: Doe voort, vervolg!"
Het langdurige herstel van de paus verplichtte hem zijn activiteiten vele maanden te beperken. Daardoor zag Broeder Roger af van de Jongerenbijeenkomst in Rome einde dit jaar.
Hij maakte nog enkele korte reizen naar Oost-Duitsland en Tsjechoslowakije. Over zijn eerste kort verblijf in Tsjechoslowakije, na meerdere bijna geheime reizen van de Broeders tijdens de voorgaande jaren, schreef Broeder Roger gewoon: "In 1981 liet de moedige kardinaal Tomasek, aartsbisschop van Praag, me weten dat ik naar Praag moest komen, ondanks alle onmogelijkheden. De opgelegde beperkingen deden het idee rijzen om een tweedaags bezoek als bedevaart van kerk tot kerk te plannen, met afspraken op diverse plekken. Met mijn broeders vatten we post op de doorgang van degenen die van de communie terugkwamen. Ik had in het Tsjechisch leren zeggen: De vrede zij met u. De trage stoet liet een kortstondig contact met ieder toe. Sommigen wilden me een briefje toestoppen dat ik moest weigeren, want alles werd bewaakt. De angst die hen overviel was te begrijpen. Indien er niets kon gezegd worden, zwegen we met hen." Broeder Roger had zijn religieus habijt afgelegd en reisde in burgerpak.
Op 13 december verklaarde generaal Jaruzelski Polen in staat van oorlog en voerde de "Militaire Raad" in. Deze staatsgreep eiste bijna zesduizend aanhoudingen. Het was Broeder Roger niet meer mogelijk om vóór Kerstmis naar Warschau te gaan, zoals hij had voorzien. Hij zette een geldinzameling op om giften en geneesmiddelen naar Polen te sturen. De Brief uit Warschau die hij had voorbereid, werd gepubliceerd tijdens de Bijeenkomst van Londen die doorging van 28 december tot 1 januari.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 152]
Herodes de Grote
Dood en nakomelingschap
Toen hij zwaar ziek werd en daar hij drie van zijn zomen had terechtgesteld koos Herodes op achtenzestig jaar Antipas als zijn opvolger. Maar, enkele dagen voor zijn dood herschreef hij zijn testament ten voordele van Archelaüs. Augustus weigerde de benoeming van Archelaüs te bevestigen door hem slechts de titel van etnarch te geven. Antipas werd tetrarch van Galilea en Filippi, van Gaulanitis, Trachonitis, Batanea, Paneas en Auranitis benoemd. Om zeker te zijn dat een maximum aantal mensen zouden rouwen op de dag van zijn uitvaart had Herodes zijn schoonbroer Alexas en zijn zus Salome bevolen om een groot aantal Joodse prominenten in de hippodroom van Jericho terecht te stellen op de dag van zijn dood. Gelukkig werd zijn laatste wil niet uitgevoerd. Uiteindelijk zal hij 36 jaar aan de macht blijven. Herodes stierf in Jericho in 4 v. J.C. Noch de overlevende leden van zijn familie, noch het Joodse volk betreurden hem. Hij werd begraven in het Herodium.
Herodes bezat een dubbele en diep tegensprekelijke persoonlijkheid. Hij kon zich vrijgevig en goed opstellen, maar zijn wreedheid was maar geëvenaard door zijn haat en zijn wraakzucht tegenover zijn onderdanen en zijn naasten. Volgens Josephus lag zijn onverzadelijke eerzucht aan de basis van zijn vrijgevigheid en zijn wreedheid. Zijn gulheid voor onderdanen en familie diende om hun respect en bewondering af te dwingen. Anders kon hij zijn bitterheid laven door een heftige drang naar wraak. En de Joden haatten hem ondanks de praal van het personage. Zijn afschuwelijk gedrag tegenover zijn familie deed hem ook zijn Romeinse beschermers verliezen. Kortom, we kunnen het hekeldicht aan Augustus toegeschreven aanhalen: "Het is beter Herodes varken dan zijn zoon te zijn." Herodes was overtuigd dat hij steeds gelijk had gehad. Flavius Josephus sprak hem tegen: "Volgens mij heeft hij het geluk vreselijk gemist."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 49: Flagellum Solis [Zweepslag van de Zon]
Alexander V [1409 - 1410] [tegenpaus]
Echte naam: Petrus van Candia [Petrus Philarges] [Kreta, 1340 - Bologna, 4 mei 1410]
Na een pausdom van slechts tien maanden overleed Alexander onverwachts in de nacht van 3 op 4 mei 1410, waar hij gevangen gehouden werd door Kardinaal Cossa, die hem opvolgde als tegenpaus Johannes XXIII. Hij werd begraven in de Franciscuskerk in Bologna. Zijn opvolger was tegenpaus Johannes XXIII [niet te verwarren met paus Johannes XXIII die paus was in de twintigste eeuw. Zijn pontificaat werd gekenmerkt door zijn vergeefse pogingen om Rome te bereiken.
Tegenwoordig wordt Alexander in de Rooms Katholieke Kerk beschouwd als een tegenpaus. Het is opmerkelijk dat er geen officieel erkende paus met de naam Alexander V is. Dit moge blijken uit het feit dat de eerste paus met dezelfde naam paus Alexander VI werd genoemd.
Flagellum Solis is een woordspeling op de familienaam "Philarges" en een verwijzing naar zijn wapen met daarin een zon, omgeven door sterren.
Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3386 van 13/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben de Moeder van Jezus en uw Moeder. Ik vraag u om al het kwade te ontvluchten en overal te getuigen dat u waarlijk tot Mijn Zoon Jezus behoort. God roept u. Heb aandacht voor de tekenen van God. Een buitengewoon verschijnsel zal in verschillende landen van Europa worden gezien. Het is een roep van God tot de mensen die weggaan van Zijn genade. Ik kom uit de Hemel om te redden wat tot God behoort. Open uw harten en luister naar Mijn oproepen. Ik wens u niet te verplichten, maar luister naar Mij. Ik wens u te helpen, maar wat Ik kan doen hangt van u af. Plaats al uw vertrouwen en hoop in Jezus. Uw bevrijding is komende. Trek u niet terug. Vul uzelf met de liefde van de Heer, want dit is de enige wijze waarop u kan bijdragen tot de bekering van de mensheid. U zult verschrikkingen zien op aarde. Turkije zal wenen en jammeren om de dood van haar kinderen. Italië zal om hulp schreeuwen en mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Ik lijd om wat er op u afkomt. Bid. Enkel door de kracht van het gebed zult u vrede vinden. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 13]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Controverses
Pater Pio werd aan ontelbare onderzoeken onderworpen. Uit vrees voor plaatselijke rellen werd afgezien van een plan om Pater Pio naar een ander klooster over te brengen en een tweede plan werd beëindigd toen er bijna een rel uitbrak. Van 1924 tot 1931 deed de Heilige Stoel meerdere verklaringen die ontkenden dat de gebeurtenissen in het leven van Pater Pio een goddelijke oorzaak hadden. Op een bepaald moment werd hem verboden om openbaar zn priesterambt uit te voeren, zoals het afnemen van de biecht en het voorgaan van de Heilige Mis.
Tegen 1933 begon het tij te keren, toen Paus Pius XI de Heilige Stoel de opdracht gaf om het verbod op te heffen. De Paus zei: "Ik heb niets tegen Pater Pio, maar ik werd verkeerd ingelicht." In 1934 mocht Pio opnieuw de biecht afnemen. Hij kreeg ook de toestemming om te preken, hoewel hij nooit een examen had afgelegd hiervoor. Paus Pius XII, die in 1939 het pausschap overnam, moedigde de mensen aan om Pater Pio te bezoeken. Volgens een recent boek was Paus Johannes XIII [1958-1963] het niet eens met zn voorgangers, en schreef in 1960 over Pater Pios "immense misleiding." Maar de opvolger van Johannes XXIIII, Paus Paulus VI, verwierp midden jaren 1960 alle beschuldigingen tegen Pater Pio.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
15. Eerste erkende verschijning in de Verenigde Staten is ... een Belgische verschijning
De bisschop van Green Bay in de Amerikaanse staat Wisconsin heeft een Mariaverschijning erkend van de Belgische immigrante Adele Brise. De maagd Maria is in 1859, een jaar na de verschijning in Lourdes, drie keer aan haar verschenen. Het gaat om de eerste erkende verschijning in de Verenigde Staten.
In het plaatsje Champion is een bedevaartsoord aan Adele Brise gewijd. Een plaats waar mirakels gebeuren. De website maakt gewag van genezingen en bekeringen. Het domein is in 1871 ternauwernood ontsnapt aan een grote bosbrand nadat Brise een gebedswake had georganiseerd.
Bisschop David Ricken opende op 9 januari 2009 een formeel onderzoek naar de verschijningen en stelde een team van drie experts aan die zich over de zaak bogen. Adele Brise is in 1831 in het Waals-Brabantse Dion-le-Val geboren. Haar ouders Lambert en Marie trokken in 1855 naar Wisconsin.
Een erkenning door een bisdom kan een eerste stap zijn naar een bredere erkenning door Rome.
Over de verschijning te Wisconsin hebben we reeds eerder op dit blog geschreven in het volgende artikel:
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 22]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Ivanka tijdens haar dagelijkse leven en de engelen
Janice: Ivanka, u hebt een mooi huis, drie toffe kinderen, een hardwerkende echt- en geloofsgenoot. Schijnbaar leidt u een leven van veel vrede en eenvoud. Ivanka: Dit zijn de vruchten van gebed en vasten. Ze zijn geschenken van God.
Janice: Denkt u soms aan mode? Ivanka: Vooraleer de Gezegende Moeder aan mij verscheen, dacht ik veel na over de mode. Naarmate mijn gebedsleven groeide, werd het volgen van de mode saai.
Janice: Mode is vergankelijk, zoals alles op aarde, nietwaar? Ivanka: Ja. Nu tracht ik geen dingen te kopen die ik niet nodig heb.
Janice: Ivanka, jonge moeders hebben dikwijls een job die hen weghoudt van hun babys en jonge kinderen, en dat gedurende vele uren. Dikwijls voelen deze moeders zich schuldig. Ivanka: Ze moeten zich nooit schuldig voelen. Als moeders bidden, zullen ze in hun hart ervaren wat het antwoord voor hen is. Als ze werken en ze voelen vrede in hun hart, dan weten ze dat ze handelen volgens Gods wil. Als ze geen vrede ervaren, dan moeten ze bidden om Gods wil voor henzelf en hun kinderen te vinden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 15]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Moest de Heer zon boodschap echter naar ons toesturen, zouden we ons hoogstwaarschijnlijk hebben teruggetrokken in onze kamer, om ons leven nog één maal proberen te overzien en er aldus het maximum voordeel uit te halen op het ogenblik van de genade. Vermoedelijk zouden we nagedacht hebben over deze woorden van God, keuzen hebben gemaakt en meer intens hebben proberen te leven. Maar voor Vr. Slavko zouden deze woorden enkel betekenen dat hij zou verder doen met wat hij bezig was: steeds in de bres staan voor God en de mensen.
Eens vroegen ze aan een heilige man waarom hij nooit enige angst voelde. De heilige man antwoordde: "Omdat ik alle dagen over mijn dood nadenk!" Mensen hebben angst omdat ze bevreesd zijn van alles rondom hen en voor al hun bezittingen. Hoe dan ook: bij het oog in oog staan met de dood, bij het elke dag in onze gedachten houden van onze mogelijke dood, wordt alles overbodig voor de mens. De dood is de ware maatstaf van het leven. Het zendt duidelijk de boodschap hoe we zouden moeten leven en hoe we er de nodige sterkte kunnen uit halen.
De gedachte aan de dood zou ons alles in een andere dimensie moeten voorstellen, en deze is dat het leven kort is en dat het nodig is om duidelijke tekenen, signalen, verkeersborden, en richtlijnen voor de liefde achter ons te laten. Sporen die de anderen zich graag herinneren, afdrukken en wegen die anderen kunnen bewandelen.
Jezus, die wist dat Zijn tijd was gekomen, en omdat hij diegene liefhad die hem wegnam van deze wereld, nam water en een kom en waste de voeten van zijn leerlingen. De voeten zijn de meest bevuilde delen van het lichaam. In Zijn liefde raakte Jezus vuile, maar ook gewonde menselijke voeten aan. Hij raakte de achilleshiel van andere mensen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 286]
Preken
Het Kruis II
Waarom plant men kruisbeelden in de nabijheid van steden en dorpen?Het is om aan te tonen, broeders, dat wij christenen de godsdienst van Jezus Christus openlijk willen belijden, en om er de voorbijgangers aan te herinneren dat de gedachte aan het lijden en de dood van de Zaligmaker nooit mag vervagen. Dit heilzaam teken onderscheidt ons van de ongelovigen evenals vroeger de besnijdenis het Joodse volk van de afgodendienaars onderscheidde. We zien dan ook dat overal waar men onze godsdienst tracht uit te roeien, deze monumenten 't eerst vernield worden. De eerste christenen beschouwden het als hun grootste geluk het teken van onze verlossing met zich om te dragen. Vroeger droegen de vrouwen en de meisjes een kruis, dat hun kostbaarste sieraad uitmaakte: ze hingen het om hun hals en gaven daardoor te kennen dat ze dienaressen waren van een gekruisigde God. Maar, naarmate de godsdienst in verval raakte en het geloof verzwakte, begon dit heilig teken zeldzamer te worden of liever: het is bijna verdwenen. Stap voor stap tracht de duivel ons van het kruis te verwijderen. De vrouwen zijn begonnen met de beeltenis van de Gekruisigde en van de H. Maagd af te schaffen en stelden zich voortaan tevreden met een kruisje zonder corpus. Maar de duivel ging nog verder, want ook dit kruisje verdween en er is tenslotte niets overgebleven dan de ketting, een ijdel sieraad, dat de draagsters, in plaats van Gods zegen over hen af te roepen, in de macht van satan brengt. Ziet ge het verschil, broeders? Het verschil tussen ketting en kruis? Door het kruis immers zijn we vrije kinderen Gods geworden, door het kruis heeft Jezus Christus ons verlost van satans tirannie, waaraan we door de zonde onderworpen werden. De ketting daarentegen is een teken van slavernij, het instrument van de ijdelheid waardoor de duivel ons van God verwijdert en meesleept naar de hel. Wat is de wereld veranderd sinds de eerste christenen! Hoe groot is het getal van hen, die enkel in naam nog christenen zijn en wier gedrag gelijk staat met dat van de heidenen!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 22]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Als gevolg van dit verbod hebben de zusters zich tot de aartsbisschop van Krakow gewend om te vragen wat ze moesten doen met de Beeltenis, de ex-voto's en de vieringen ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid. De bisschop, Mgr Baziak, beval de Beeltenis op zijn plaats te laten, de gelovigen de verering niet te verbieden en de feesten ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid niet af te schaffen. Zo overleefde de verering de zware beproeving in het klooster van de Wronia-straat waar nu de relikwieën van Z.F. bewaard worden.
Op 30 juni 1978 vernietigde de Heilige Stoel het verbod van de kennisgeving van het Heilig Officie van 1959. De Congregatie van de Geloofsleer publiceerde volgende bekendmaking, getekend op 15 april 1978 door de prefect, Kardinaal Franjo Seper en zijn secretaris Mgr Jeroom Hamara O.P.: "Van uit verschillende plaatsen, voornamelijk van uit Polen, heeft men zich officieel tot ons gewend om te vragen of het verbod nog altijd van kracht is, dat vervat ligt in de kennisgeving van de Congregatie van het Heilig Officie in 1959, p.271, van de AAS, betreffende de verering van de Goddelijke Barmhartigheid onder de vorm door zuster Faustina Kowalska aangewezen. Rekening houdend met de vele oorspronkelijke documenten, in 1959 nog onbekend, en de grondige verandering van de omstandigheden en rekening houdend met de mening van vele Poolse bisschoppen, verklaart de Heilige Congregatie dat het verbod vervat in de hogervermelde kennisgeving niet meer bindend is".
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 22]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Wanneer? God weet het, maar het feit is zeker. Het bloed van de martelaars wordt het zaad van christenen, de Kerk bezit onafwendbare beloften. Bij het uitkomen van de Rode Zee trekt ze het Beloofde Land binnen. Na de duisternis komt het licht en de triomf. Na de smaad op de Golgotha hoort ze rond haar de zegeningen en hosannas van de bevrijding.
Dus moeten we de moed niet verliezen. Laat ons de toekomst begroeten. En als vandaag ons vaderland onderhevig is aan stuiptrekken en door onenigheid verdeeld, als rijkdom en politieke invloed de inzet zijn geworden die door onverzadigde ambitie en platte middelmatigheid betwist wordt, zal het zijn zoals de verloren zoon uit het Evangelie: zich al vlug de vrede en de eer herinneren van zijn jeugd, de ketens en blinddoek van zijn schande verwerpen en nieuwe prachtige paginas schrijven in het boek getiteld "Gesta Dei per Francos."
Maar moest het einde der tijden nog lange eeuwen uitgesteld worden, wat betekenen de eeuwen tegenover de eeuwige jaren? Een seconde, een ogenblik vluchtiger dan de bliksem. ... Toen Gods Zoon ten hemel was gestegen en op een wolk gezeten konden de Apostelen hun blik niet afwenden van de plek in de Hemel waar hij verdween. Plots verschenen hen twee engelen in wit gewaad en zeiden hen: Mannen uit Galilea, waarom hier naar de hemel blijven staren? Deze Jezus die van jullie naar de hemel vertrok zal er op dezelfde manier uit terugkeren [Akt, 1, 10-11]. Elders zegt Jezus Christus: Nog een korte tijd en jullie zullen me niet meer zien, want ik ga naar mijn Vader [Joh, 16:16].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [11/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 230]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Een gedwarsboomd jaar
1981 was bezaaid met meerdere reizen. Op 14 maart leidde hij een gebedsbijeenkomst van jongeren in Lissabon. In Taizé op paaszondag 19 april kondigde hij een aanstaande reis naar Istanboel aan om er patriarch Dimitrios te ontmoeten en achtereenvolgens ook twee Europese bijeenkomsten voor jongeren: een in Londen [van 18 tot 22 december 1981] en een andere in Rome [van 28 december 1981 tot 2 januari 1982]. De paus had al een telegram gestuurd om zijn vreugde uit te drukken voor die nieuwe bijeenkomst in Rome. De gebeurtenissen wierpen echter roet in het eten.
Op 13 mei was Johannes Paulus II op het Sint-Pietersplein het slachtoffer van een aanslag die zijn leven in gevaar bracht. Enkele dagen later vloog Broeder Roger naar Warschau voor een reis die al maanden gepland was. De context van die reis was dramatisch. In Polen was kardinaal Wyszynski, tachtig jaar en boegbeeld van de Poolse weerstand tegen het communisme sinds zoveel jaren, zwaar ziek en generaal Jaruzelski was sinds drie maanden benoemd tot eerste minister en minister van Defensie. Dit maakte de beweging voor het opeisen van de vrijheden, waar Lech Walesa en Solidarnosc symbool voor stonden, zeer bezorgd.
Toen hij op 28 mei in Warschau aankwam vernam hij dat kardinaal Wyszynski zojuist overleden was. "We werden meteen meegenomen, vertelde hij, naar de plaats waar zijn lichaam opgebaard was. De grote menigte, die diep bedroefd voor hem defileerde, deed beter inzien wat die man van God betekende. Moedig had hij nooit toegegeven, hij stond symbool voor de Poolse weerstand."
Op zaterdagavond, in een overvolle kerk van Katowice, liep de jongerenbijeenkomst in gebed tot laat in de nacht uit. Zondag was Broeder Roger aan het heiligdom van Piekary. Nooit waren de mijnwerkers van Silesië zo talrijk, misschien waren ze wel met tweehonderdduizend. "Van op de heuvel zag men een zee van mensen," schreef Broeder Roger. Kardinaal Macharski, bisschop van Krakau die de bedevaart voorging, sprak met luide stem: "Hij had een ondenkbare moed en een zeldzame openheid. Stormen van applaus onthaalden zijn woorden van vrijheid." Broeder Roger verklaarde dat hij voor de gekwetste paus, die hij s anderdaags zou ontmoeten, een tuil veldbloemen uit Polen zou meenemen.
Na de bedevaart vertrok Broeder Roger onmiddellijk om de uitvaart van kardinaal Wyszynski in Warschau bij te wonen en er ook kort de jongeren uit verschillende Oostbloklanden te groeten, die stiekem kwamen deelnemen aan de bijeenkomst van Katowice.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 152]
Herodes de Grote
Herodes' huwelijken en nakomelingen
De relaties van Herodes met zijn familie waren uiterst complex. Herodes had minstens tien vrouwen, bij wie hij veel zonen en dochters kreeg. Flavius Josephus noemt de volgende vrouwen van Herodes:
Doris, een Idumeese vrouw met wie Herodes reeds gehuwd was voor hij koning werd. Bij haar kreeg hij Antipater, die hij kort voor zijn eigen dood liet ombrengen omdat hij hem verdacht van een samenzwering.
Mariamne I, een Hasmoneese prinses, met wie hij huwde toen hij koning werd. Na verdachtmakingen van Herodes' zuster Salomé liet hij Mariamne echter ter dood brengen [29 v. Chr.]. Mariamnes zonen Alexander en Aristobulus, die vanwege hun Hasmoneese afkomst zeer populair waren, wachtten in 7 v. Chr. hetzelfde lot. Zij schonk hem ook nog twee dochters en een derde zoon, die in Rome zou sterven.
Mariamne II, de dochter van de hogepriester Simon ben Boëthus', de moeder van Herodes Filippus.
Malthace, uit een Samaritaanse familie. Haar zonen Herodes Archelaüs en Herodes Antipas kregen na Herodes' dood beiden het bestuur over een belangrijk deel van Herodes' rijk. Verder kreeg Herodes bij Malthace een dochter, genaamd Olympias.
Cleopatra, afkomstig uit een belangrijke familie in Jeruzalem. Haar zoon Filippus kreeg na Herodes' dood het bestuur over de noordoostelijke delen van het rijk. Zijn naam komt eveneens voor in het Nieuwe Testament.
Pallas, bij wie hij een zoon kreeg die hij Phasaël noemde, naar zijn overleden broer.
Phaedra, bij wie hij een dochter had met de naam Roxanne.
Elpis, bij wie hij een dochter had met de naam Salomé.
2 nichten van Herodes, van wie de namen niet vermeld zijn. Beiden hadden geen kinderen.
De drie oudste zonen Antipater, Alexander en Aristobulus verbleven jaren in Rome. De laatste twee zonen werden er grootgebracht en genoten de gastvrijheid van de Romeinse staatsman Asinius Pollio of Vedus Pollio, een vriend van Augustus. Herodes hof was een kluwen van voortdurende kuiperijen. Jaloersheid zette de Idumese tak van de familie [Cyprus, moeder van de koning, Pheroras en Salome, zijn broer en zus, en Antipater zijn oudste zoon] op tegen de Hasmonische clan en had tot gevolg dat Alexander en Aristobulus in 7 v. J.C. gewurgd werden. Tenslotte deelde de Idumeër Antipater het lot van zijn Hasmonische halfbroers: in 4 v. J.C. beval Herodes, vijf dagen voor zijn eigen dood, zijn terechtstelling.
Gezien het beheer van zijn familiezaken verdient Herodes niet de benaming "Grote" die de moderne literatuur hem vaak geeft. Die benaming werd maar éénmalig gebruikt door Flavius Josephus en dit om hem van zijn opvolgers te onderscheiden. Nochtans is zijn bewind specifiek onder sommige aspecten.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 49: Flgellum Solis [Zweepslag van de Zon]
Alexander V [1409 - 1410] [tegenpaus]
Echte naam: Petrus van Candia of Petrus Philarges [Kreta, 1340 Bologna, 4 mei 1410]
Alexander V was tegenpaus van 26 juni 1409 tot 1410. Hij was Grieks van geboorte, afkomstig van Kreta. Hij kende ouders, noch familie en kreeg het eerste onderwijs van een pater. Hij was lid van de Orde van de Franciscanen en had gestudeerd aan de universiteiten van Oxford en Parijs. Voor zijn benoeming tot paus was hij kardinaal en aartsbisschop van Milaan. In deze hoedanigheid had hij zich sterk beijverd voor het herstel van de eenheid van de kerk. Alexander koos zijn pauselijke residentie in Bologna.
Alexander werd tot paus benoemd op het Concilie van Pisa [1409]. Dit concilie probeerde een einde te maken aan het Westers schisma, door de twee pausen van dat moment [Gregorius XII en Benedictus XIII] af te zetten en Alexander als nieuwe paus te benoemen. Deze erkenden hun afzetting niet en hadden nog voldoende steun om als paus aan te kunnen blijven. Zo werd Alexander een van de drie pausen die elk claimden de rechtmatige paus te zijn. Alexander werd in zijn claims gesteund door het grootste deel van de toenmalige Westerse christenheid, namelijk de kerk van Frankrijk, Engeland, Bohemen en een groot deel van de Duitse bisschoppen.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3385 van 12/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en de Koningin van Brazilië. Ik vraag u om de vlam van het geloof brandend te houden, want Ik wens u naar Mijn Zoon Jezus te leiden. Enkel door het geloof kunt u de plannen van God begrijpen voor uw leven. Hij heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Trek u niet terug. Uw redding ligt enkel bij Jezus en zonder Hem kan nooit iemand worden gered. Vele mensen zijn gekomen en waren Gods instrumenten ten goede van de mensheid, maar enkel Mijn Zoon is aan het kruis gestorven om u te redden. De grotere liefde is enkel bij Hem. Leef volgens Hem en u zult hier op aarde reeds gelukkig zijn en later, met Mij in de Hemel. Moed. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Iets smartvol dat zal gebeuren in Marokko, zal zich ook voordoen in Bahia. Kniel neer in gebed. Ik zal steeds aan uw zijde staan. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 11]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Controverses
De stichter van de Katholieke Universiteit van het Heilig Hart in Milaan, de broeder, dokter en psycholoog Agostino Gemilli, concludeerde dat Pater Pio een onwetende en zelf-verminkende psychopaat was die de lichtgelovigheid van de mensen uitbuitte. Hij werd dus beschuldigd van inbreuken op zijn drie kloostergeloften: armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Agostino Gemilli beweerde ook dat Pater Pio ervoor zorgde dat zn wonden openbleven door het gebruik van carbolzuur. Als gevolg van de beoordeling van Gemelli werde de wonden met doeken omwonden. Desondanks bleef het bloeden nog zon 50 jaar voortduren, tot de wonden enkele uren na zn dood verdwenen.
Op 29 juli 1960 begon een italiaanse monseigneur, Carlo Maccari, die later de aartsbisschop van Ancona zou worden, een nieuw onderzoek op vraag van Paus Johannes XXIII en het Heilig Officie. Er wordt gezegd dat het 200 paginas tellende rapport, dat nooit volledig gepubliceerd werd, uitermate kritisch was. Er waren heel lang geruchten dat het Maccaridossier een onoverkomelijk obstakel was voor de heiligverklaring van Pater Pio. Volgens de officiële Kapucijnerliteratuur trok Maccari later zn woorden terug, en bad hij op zn sterfbed tot Pater Pio.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
08-12-2010
8 december 2010: Maria Onbevlekt Ontvangen
8 december 2010: Maria Onbevlekt Ontvangen
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 21]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Moeder van de bruiden
Janice: Ivanka, vertel eens iets over uw bruiloft. Het moet moeilijk voor u geweest zijn sinds uw moeder in de hemel is, maar de Gezegende Moeder is de echte moeder van alle bruiden. Ivanka: Ze hielp me erg veel.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Ze vroeg me om de bruiloft voor te bereiden door veel te bidden zodat we een grote vreugde en vrede op de bruiloft zouden ervaren.
Janice: Deed u dat? Ivanka: Ja. Ze hielp me veel met alles.
Janice: Ivanka, u schijnt een nederig persoon te zijn. Ivanka: De Gezegende Moeder is waarachtig nederig. Ik weet niet of ik nederig ben. We kunnen nooit onszelf beoordelen.
Janice: Ze zei ooit: "Ivanka, Ik ben nederig omdat Ik God ken. Hoe meer u God kent, hoe meer uw ziel nederig wordt. Nederigheid is geen uitwendige karaktertrek. Nederigheid is een teken van onze relatie tot God. Nederigheid kan niet worden vastgesteld met zintuigen. Nederigheid is een gesteldheid van de ziel." Ivanka: Het is daarom dat ze ons altijd zegt dat een persoon nooit een andere mag veroordelen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 14]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
En dan is er het voorbeeld van Franciscus dat hem enthousiast maakt. Franciscus is, net als Christus, de leraar van ons allen. Franciscus, de grote onder de groten, hij die zijn dure kledij wierp aan de voeten van zijn vader, een rijke textielhandelaar, hij die de armoede liefhad voor het belang van de armoede. Dat gold ook voor onze Vr. Slavko een dagelijkse inspiratie: niets bezitten, alles weggeven, net zoals Paulus, alles voor de mensen, zodat ik er enkele kan redden voor Christus. Hij had, om te zeggen, zakken die aan flarden waren, hij gaf links en rechts uit, zonder te vragen wie het is en wie wat is.
Hij slaagde duidelijk in de test van het geloof in het evangelie van vandaag omwille van zijn liefde voor de mensen en voor God die zijn persoon belichaamden. Hij was een straal van licht in de nacht van deze wereld. Vr. Slavko was in zichzelf gedreven naar het mystieke, naar het Eeuwige. We weten dat weinige stralen de nacht niet verjagen, dat een aantal golven de oceaan niet doen oprijzen of in beroering brengt, maar als een man zoals onze Vr. Slavkos straalt bij het zicht van een bloem of bij het uitdelen van een stuk brood aan de armen, dan verandert alleen al door deze kleine dingen de wereld naar het goede toe. Dat is precies wat het Evangelie van vandaag ons vertelt over de uiteindelijke ontmoeting met de Heer Jezus op de Dag des Oordeels, iets wat Vr. Slavko letterlijk begreep en beleefde.
Indien de Heer hem de woorden had gezonden: "Luister, Vr. Slavko, morgen zult u sterven," dan denk ik dat hij geen ogenblik zou hebben opgehouden met te doen wat hij elke dag deed, omdat hij, in alles wat hij deed, slechts één enkel doel had: het vereren van de Heer, het dienen van de Heer. Hij zou zeker geen onderbreking of bezinning hebben ingelast om na te denken over zijn leven. Hij zou zijn dagelijkse beklimming van de Kruisberg niet hebben opgegeven, hij zou het bidden en de verering niet hebben opgegeven, noch zou hij opgehouden hebben met zo vele mensen advies te geven, of de minsten te bezoeken.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Afgevaardigden van de parochie Medjugorje op de algemene audiëntie bij de Heilige Vader
Vaticaan, 3 december 2010. Aan het einde van de algemene audiëntie van vandaag, tijdens het gedeelte wanneer de Heilige Vader de bedevaarders in hun eigen taal groet, sprak de Paus tegen de groep van Kroatische bedevaarders met de volgende woorden: "Ik groet van ganser harte de groep van Kroatische bedevaarders en vooral zij uit de parochie van de Heilige Jacobus te Medjugorje. Uw bedevaart naar Rome maakt deel uit van de Komst van de Heer. Daarom ben ik vol hoop dat u Gods liefde evangeliseert in uw natie. Geloofd zij Jezus en Maria!"
Toen de Paus, bij het verwelkomen van de Kroatische Pelgrims te Rome vorige woensdag de naam "Medjugorje" vernoemde, steeg er onmiddellijk gejuich en applaus op vanuit de groep bedevaarders. De Heilige Vader keek toen even op, glimlachte en stak zijn rechterhand op uit erkentelijkheid voor de applaudiserende en juichende Kroaten. Getuige hiervan de bovenstaande foto.
Bron: Officiël site Medjugorje
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 285]
Preken
Het Kruis I
Ik wil u ditmaal spreken over het zichtbare kruis en ik zal u uitleggen, broeders, waarom ge het zo vaak aantreft, waarom het zo zegenrijk is en waarom het door de Kerk met zulke grote eerbewijzen wordt omringd. Dagelijks hebt ge te kampen met een inwendig kruis. Dagelijks ook ziet ge u geplaatst tegenover een zichtbaar kruis, een afbeelding van het kruis waaraan onze Zaligmaker is gestorven. Dat heeft z'n reden, broeders! De Kerk wil ons namelijk steeds voor ogen houden dat we kinderen zijn van een gekruisigde God. Laten we ons ook niet verwonderen over de eer die de Kerk dit heilig hout bewijst, want het verleent ons tal van genaden en grote gunsten. We zien hoe de priester het kruisteken maakt bij alle plechtigheden en bij de toediening van alle sacramenten. Waarom, zult ge me vragen. Wel vriend, luister: omdat al onze gebeden en alle sacramenten hun kracht en hun uitwerking ontlenen aan het kruis! Gedurende het H. Misoffer, het grootste en verhevenste eerbewijs dat we God kunnen brengen, maakt de priester telkens en telkens weer het kruisteken. God wil dat de herinnering aan het kruis in ons altijd levendig blijft. In dit teken immers ligt ons heil en het is de schrik van de duivel. God heeft ons zelfs geschapen in de vorm van een kruis, opdat heel ons lichaam een levend beeld zou zijn van het heilig hout waaraan Jezus Christus is gestorven om ons te redden. Kijk eens, broeders, hoe de Kerk zich beijvert om het aantal kruisbeelden te vergroten: zij gebruikt het als een speciale versiering van onze Godshuizen en het prijkt op ieder altaar. Het prijkt op de meest verheven plaatsen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 21]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Het Decreet van de Congregatie van het Heilig Officie van 28 nov. 1958 [nr 65/52] en de kennisgeving van 3 maart 1959 hebben de verering onder die vorm verboden. Als gevolg daarvan werden in veel kerken de afbeeldingen verwijderd. De priesters hielden op ze te verspreiden. E.H. Sopocko werd streng aangemaand door de Heilige Stoel en heeft daardoor veel geleden.
Het verbod van de verering werd uitgebreid tot de Congregatie van de MGDB., waardoor alle afbeeldingen, rozenkransen, novenen enz. werden ingetrokken. Het leek erop dat het werk van Z.F. volledig vernietigd was. Voordat deze kennisgeving toekwam in het huis waar Z.F. woonde, werd de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid zeer vereerd en omgeven met ex-voto's. De derde zondag van elke maand preekten de priesters erover en de eerste zondag na Pasen werd gevierd als het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, door Kardinaal Adam Sapieha, verrijkt met een aflaat van zeven jaar.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 21]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Nu voorspellen vele wenken een grote overwinning aan het Christendom. Hebben onze vijanden dat voorgevoel niet? Waarschuwt een geheim instinct hen niet dat de dagen van hun kracht geteld zijn en dat de tijd van hun heerschappij niet lang meer kan duren? ... Daarom werven ze voor de strijd tegen de Kerk alle hatelijke omkopingen, alle ongeduldige huichelarijen om hun masker af te nemen, alle vijandige wetenschappen, alle schichtige en goddeloze beleidsvormen. De revolutie hijst moedig haar vaandel tegen de godsdienst, het eigendomsrecht, de familie, ze ondergraaft alle funderingen van de maatschappij en laat gelijktijdig haar aanvallen op alle vlakken op ons los. De pers, vrij van elke beperking, inoculeert via haar duizend bladen de meest opruiende leer en het dodelijkste vergif.
De eeuwenoude troon van de Heilige Stoel, met duivels lef aangevallen, bestempeld als inrichting van onwetendheid en obscurantisme, een vlek voor onze beschaving, heeft begeven onder de talrijke gecombineerde inspanningen, hij is totaal vernield zonder dat het menselijk mogelijk schijnt de hoop te koesteren dat hij weer vlug zal herstellen.
Het is begrijpelijk dat in dergelijke toestand de wijzen aarzelen met hun raad, dat hun moed en hun zekerheid schijnen te wankelen, dat ze door die wolken en tegen die verwarde horizon sombere vooruitzichten ontwaren en ons een toename van moorden, oorlogen en ontzettende omwentelingen voorspellen. Maar wat ons hoop geeft op een nieuw glorierijk tijdperk voor de Kerk is juist de ongelooflijke durf en de steeds hernieuwde razernij van onze vijanden. Heden wordt het Christendom overal aangevallen: in de kunst en de wetenschap, in de Kerk en de Staat, in Europa en in Azië, in de oude en de nieuwe wereld. Het is een zeker teken dat het overal en altijd zal overwinnen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [10/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 229]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Een geloofsbelijdenis
Deze ontmoeting begon op 27 december en duurde vijf dagen. De organisatoren verwachtten vijftienduizend deelnemers en er kwamen er dertigduizend uit heel Europa, ook uit de Oostbloklanden. Enkele vluchten hadden ook enkele honderden Noord-Amerikanen aangevoerd. Zoals in de vorige Europese bijeenkomsten werden de parochies ingeschakeld om de deelnemers te logeren in pastorieën, kloosters en families. Het morgengebed verliep per groep in de catacomben. De gezamenlijke gebeden op de middag en de avond gingen gelijktijdig door in drie basilieken. Het centrale thema van de werkgroepen was de verzoening van de christenen.
Het hoogtepunt van de Bijeenkomst was het gezamenlijk gebed met Johannes Paulus II in de Sint-Pieters basiliek op 30 december s namiddags. Vele jongeren, die in de nochtans grote basiliek geen plaats hadden gevonden, namen deel aan het gebed van op het Sint-Pietersplein dat voor de gelegenheid van een geluidsinstallatie voorzien werd.
Johannes Paulus II sprak de menigte toe in zeven talen. Hij legde de nadruk op de wegen naar een echte eenheid onder de christenen: "Eucharistie en kerkelijke eenheid in eenzelfde geloof mogen niet gescheiden worden" en "Iedere Kerk die wenst de traditie van de Apostelen te bewaren moet daarvoor verbonden blijven met Rome."
Broeder Roger richtte daarna een korte toespraak tot Johannes Paulus II. Hij die sinds begin de jaren 1970 al de christelijke Kerken had opgeroepen om een universele herder te herkennen, die de eenheid en de verzoening bevorderde, schrok niet terug om Johannes Paulus II Welbeminde Heilige Vader te noemen. Wat een lange weg sinds de strenge kritiek dertig jaar eerder aan Pius XII gericht, na de afkondiging van het dogma van de Tenhemelopneming!
Ook tijdens die toespraak van 30 december 1980 sprak Broeder Roger een geloofsbelijdenis uit die hij later meermaals herhaalde: "Voor mijn part, in navolging van mijn grootmoeder en zonder voor niemand een symbool van verzaking te zijn, heb ik mijn eigen christelijke identiteit gevonden door in mijn diepste innerlijk mijn oorspronkelijk protestants geloof met het geloof van de katholieke Kerk te verzoenen."
Deze verrassende verklaring bleef toen nochtans weinig opgemerkt. Tot op heden wordt ze divers en soms tegenstrijdig ontleed. Voor sommigen is het de persoonlijke uitdrukking van een dubbel toebehoren die Broeder Roger opeiste sinds 1973. Voor andere is deze verzoening tussen protestants en katholiek geloof een wil tot het spiritueel overstijgen van de godsdienstige strekkingen. Nog andere die eraan herinneren dat Broeder Roger sinds 1972 de katholieke Eucharistie nuttigde [zelfs toen niemand het wist], aanzien deze geloofsbelijdenis als een teken temeer van zijn katholiciteit.
Broeder Roger sprak over zijn oorspronkelijk protestants geloof maar ook over het geloof in de katholieke Kerk. Is dit geen, zij het discrete verklaring, in een omwonden stijl zoals naar gewoonte bij Broeder Roger, dat voor hem in zijn hart en in zijn geest de weegschaal niet meer in evenwicht is?
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 151]
Herodes de Grote
Intriges
Het verlies van zijn vurig geliefde echtgenote verwarde de koning diep. Hij trachtte tevergeefs zijn verdriet te smoren in banketten en jachten. Als volwaardig ruiter was hij ook een geducht boogschutter en speerwerper, maar hij werd zwaar ziek en vertoonde tekenen van dementie.
Na enkele jaren werd Herodes zo gehaat dat hij zich nergens meer veilig voelde. Hij wantrouwde iedereen die een gevaar voor hem kon zijn en was constant op zijn hoede voor een mogelijke staatsgreep. Veel Joden in hoge posities kwamen vroeg of laat onder verdenking te staan, meestal onterecht. Hij had reeds velen van zijn eigen familieleden laten terechtstellen, waaronder zijn eerste vrouw, een aantal leden van zijn schoonfamilie en drie van zijn zoons. Toen keizer Augustus dit hoorde, sprak hij volgens de overlevering: "Je kunt beter Herodes' varken zijn, dan zijn zoon."
Herodes in het Evangelie
Volgens het Evangelie van Matteüs werd Jezus geboren tijdens de laatste jaren van Herodes' leven. Mattheüs vermeldt dat 'wijzen uit het oosten' een ster volgden die volgens hen aangaf dat de nieuwe koning der Joden geboren was. Bij Herodes vernamen ze dat de messias volgens de profetie in Bethlehem geboren zou worden. Herodes, die voortdurend beducht was voor mogelijke bedreigingen van zijn heerschappij, wilde natuurlijk direct weten wie deze 'rivaal' was om hem uit de weg te kunnen ruimen maar dat zei hij niet tegen zijn bezoekers. Hij vertelde hen dat hij ook eer wilde bewijzen aan de pasgeborene en rekende erop dat de wijzen na hun bezoek aan Bethlehem bij hem verslag zouden uitbrengen, maar toen ze niet terugkwamen, liet hij voor alle zekerheid alle kleine kinderen uit deze plaats vermoorden, de zogenaamde kindermoord van Bethlehem. Jozef en Maria waren echter met Jezus gevlucht naar Egypte. Pas na de dood van Herodes de Grote keerden zij uit Egypte terug.
Op grond van dit evangelie dateert men de geboorte van Jezus kort voor het jaar 4 v. Chr. [meestal 6 v. Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Negro [Zeeman van de zwarte Brug]
Gregorius werd benoemd tot kardinaal-bisschop van Porto-Santa Rufina en legaat in Ancona. Besloten werd, om nog geen nieuwe paus te kiezen totdat Gregorius zou zijn overleden.
Gregorius overleed op 18 oktober 1417 te Recanati, de plaats waar hij de laatste jaren van zijn leven verbleef. Zijn lichaam werd bijgezet in de kathedraal van Recanati.
Malachias doelt op zijn periode als commendataire abt van de kerk van Negroponte op het Griekse eiland Euboea, dat de Venetianen tijdens de bezetting Negroponte noemden, hiermee verwijzend naar de brug die de verbinding maakte met het vasteland. In commendam was het [tijdelijk] verlenen van de titel van commendataire abt, uit hoofde waarvan de opbrengsten van een abdij gebruikt mochten worden ter verbetering van het eigen inkomen. Hierbij inde de abt slechts de opbrengsten, maar had hij geen bestuurlijke inspraak. De abt hoefde overigens ook zelf niet in de abdij te wonen om aanspraak te kunnen maken op de gelden.
Het in commendam geven van abdijen vond zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen, toen dit voorrecht was weggelegd voor geestelijken, die door oorlogen verdreven waren uit hun eigen kerkelijke bestuursgebieden en zo van inkomsten verstoken bleven. Met een tijdelijke functie als commandataire abt kon in financiële ondersteuning voorzien worden. Veelal werd de functie vervuld in abdijen, waar op dat moment geen abt aanwezig was.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3383 van 9/10/2010
Lieve zonen en dochters, verzaak aan de zonde en ontvlucht alles wat u wegleidt naar Mijn Zoon Jezus. Laat uzelf niet verontreinigen door de in de war brengende passies die u tot slaaf maken en u wegleiden van God. U bent het gekozen volk van de Heer en Hij wenst u te redden. Zoek sterkte in de woorden van Mijn Jezus en in de Eucharistie, omdat dit de enige wijze is om de genade te bekomen om deze verleiden te overwinnen. Ik ben uw moeder en ik kom uit de hemel om u te weg uit te tekenen naar de Hemel. Open uw harten. Wees gehoorzaam aan Mijn oproepen en u zult groot in geloof worden. Heb de waarheid lief en verdedig deze. Vrees niet. De Heer heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Moed. Zij die in Santa Barbara leven zullen schreeuwen om hulp. Zij die in Acre leven zullen een gelijkaardig lijden ondervinden. Bid. De mensheid zal enkel door het gebed de vrede vinden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 10]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
In een brief van 21 augustus 1918 van Pater Pio aan Pater Benedotto, schrijft Pater Pio over zn ervaringen tijdens de transverberatie: "Toen ik op de avond van de vijfde augustus de biecht van een jongen afnam, zag ik plots een beeld van een hemels persoon voor mn geestesoog. In zn hand had hij een soort wapen, een scherp zwaard waar vuur uit kwam. Op het moment dat ik dit zag, zag ik die persoon het wapen met al zn kracht door mijn ziel steken. Ik schreeuwde en voelde alsof ik stervende was. Ik vroeg de jongen om weg te gaan, want ik voelde me ziek en had de kracht niet meer om door te gaan. De pijn ging niet weg tot de morgen van de zevende. Ik kan niet zeggen hoeveel ik geleden heb tijdens deze angstige periode. Zelfs mijn ingewanden waren gescheurd door het wapen, niets werd gespaard. Sinds die dag ben ik dodelijk verwond. In de diepten van mijn ziel voel ik een wonde die altijd open is en die me voortdurende pijn bezorgt."
Volgens bepaalde bronnen stopten de pijnen van de transverberatie op 20 september en had Pater Pio "diepe vrede" gevonden. Toen Pater Pio op die dag aan het bidden was in het koor van de Kerk van O.L.V. van Genade, verscheen opnieuw hetzelfde wezen dat hij reeds gezien had en hem de transverberatie gegeven had, en waarvan men veronderstelde dat het de Gewonde Christus was. Pater Pio ervaarde ook deze keer een religieuze extase. Toen de extase voorbij was had Pater Pio de Zichtbare Stigmata, de vijf wonden van Christus gekregen. Deze keer verdwenen de stigmata niet, maar ze bleven de volgende vijftig jaar van zn leven zichtbaar.
