1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 19]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Jacovs raad
Jacov: Veel mensen zeggen dat ze niet geloven, maar hoe leven ze? Enkel God kent onze harten. Er bestaat niet één schepsel waarvan God niet houdt.
Janice: Weet u wanneer het permanente teken komt, Jacov? Jacov: Ja. Als het permanente teken komt, zullen mensen van over de hele wereld naar hier komen, zelfs in grotere getallen. Veel meer mensen zullen geloven.
Janice: Zullen alle mensen geloven omwille van het permanente teken, Jacov? Jacov: De Gezegende Moeder zei dat er nog mensen zullen zijn die niet geloven zelfs nadat het permanente teken gekomen is.
Janice: Weet u wat het permanente teken is, Jacov? Jacov: Ja.
Janice: Kunt u ons daar iets over vertellen? Jacov: Het zal iets zijn dat nog nooit op aarde heeft plaats gehad.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: vragen en antwoorden
Vraag: Waarom overleed Paus Johannes II aan de vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid en niet op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid zelf? En waarom verscheen hij nog dezelfde avond, aan de zijde van Onze Lieve Vrouw, aan Ivan Dragicevic?
Antwoord: Hier zit een diepgaande reden achter waar de lezers van Medjugorje België en Nederland zichzelf heel goed zullen kunnen in vinden. Onze geliefde Heilige Vader droeg het bruine scapulier en één der beloften van Onze Lieve Vrouw, doorgegeven aan de H. Simon Stock, over diegenen die het bruine scapulier met waardigheid dragen is: "zij die het bruine scapulier op een waardige wijze dragen en die dagelijks de rozenkrans bidden, zullen bevrijd worden uit het vagevuur op de eerste zaterdag na de dood."
De vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid is een zaterdagavond. Dat betekent dus dat Johannes Paulus ziel, door Marias belofte, zonder enige omweg rechtstreeks naar de hemel is opgestegen. Meteen wordt ook duidelijk waarom Ivan Dragicevic nog dezelfde avond van zijn overlijden, hem heeft mogen aanschouwen aan de zijde van Maria. Een verband met Garabandal? Onze Lieve Vrouw van Garabandal noemde zichzelf Onze Lieve Vrouw van Karmel en droeg bij elke verschijning het bruine scapulier. Met het overlijden heeft de Hemelse Vader niet alleen de aandacht willen vestigen op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, maar eveneens op het belang van het dragen van het bruine scapulier.
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 48]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
52. Vermits ik deze innerlijke inspiraties wou vluchten, zei God mij dat Hij me op de oordeelsdag rekenschap zou vragen voor een groot aantal zielen.
Eens, de vele moeilijkheden moe die ik had in verband met wat Jezus me zei en met wat Hij mij vroeg om Zijn Beeltenis te schilderen, besloot ik vast nog vóór de eeuwige geloften aan P. Andrasz te vragen mij van de innerlijke ingevingen en ook van de plicht de Beeltenis te schilderen, te ontslaan. Na mijn biecht gehoord te hebben, antwoordde P. Andrasz het volgende: "Ik ontsla u van niets, en het is u niet toegestaan u te onttrekken aan deze innerlijke inspraken, maar ge moet absoluut over alles spreken met uw biechtvader, beslist en dringend, anders valt ge in dwaling ondanks de grote genaden van God. Voor het moment is het bij mij dat ge biecht, maar weet dat ge een vaste biechtvader nodig hebt, dus een geestelijke begeleider".
53. Dit pijnigde me zeer. Ik had gedacht me te kunnen vrijmaken van dit alles en het tegendeel gebeurde - een formeel bevel de wensen van Jezus op te volgen. Ook weerom de kwelling geen vaste biechtvader te hebben. En als ik een tijdje biechtte bij dezelfde priester slaag ik er niet in, wat de genade betreft, mijn ziel gans voor hem te openen, en dat doet mij onzegbaar lijden. Ik vraag aan Jezus deze genaden aan iemand anders te geven want ik kan er geen gebruik van maken, maar ze alleen verspillen. Jezus, wees mij barmhartig, beveel mij niet zo'n grote dingen te doen. Gij ziet dat ik maar een ongeschikt stofje ben.
Maar Jezus' Goedheid is onbegrensd, Hij heeft mij een zichtbare hulp op aarde beloofd en ik bekwam ze kort daarna in Wilno. In E.H. Sopocko herkende ik deze hulp van God. Vóór ik aankwam in Wilno kende ik hem al door een innerlijk visioen. Zekere dag heb ik hem gezien in onze kapel tussen het altaar en de biechtstoel. Tegelijkertijd hoorde ik een stem in mijn ziel: "Ziedaar de zichtbare hulp voor u op aarde. Hij zal u helpen Mijn wil te doen op aarde."
54. + Eens, uitgeput door de onzekerheden, vroeg ik aan Jezus: "Jezus, zijt Gij mijn God, of een of andere geest? Want mijn oversten zeggen dat er alle mogelijke soorten van illusies en spoken bestaan. Als Gij mijn Heer zijt, als het U belieft, zegen mij". Jezus zegende me met een groot kruis en ik maakte een kruisteken. Toen ik Hem vergeving vroeg voor die vraag, antwoordde Hij dat ik Hem geen leed deed met deze vraag; en de Heer zei me dat mijn vertrouwen Hem erg bevalt.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 48]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Waarschijnlijk zal het aangehaalde getal in de heilige Schrift niet de juiste tijdsduur weergeven die de zondige man zal gebruiken om de aarde te veroveren en de top van zijn almacht te bereiken. Er kan niet redelijk verondersteld worden dat hij, ondanks de duivelse en bovenmenselijke krachten waarover hij beschikt, eens meester over de wereld zal worden.
Er mag gedacht worden dat hij maar geleidelijk volledig zal heersen, dat het een langere tijd zal vergen om de volkeren te onderwerpen en het heelal te verstrikken in het duister web van zijn listen en verleidingen.
Al wat Johannes en Daniel ons leren is dat zijn gezag over mensen van alle ras, stam en taal zal voortduren usque ad tempus, et tempora et dimidium temporis, wat betekent een jaar, twee andere jaren en de helft van een jaar.
In hoofdstuk 12 zegt Daniel ons: vanaf de tijd dat het voortdurend offer zal ophouden en er in de plaats de gruwel van de verslagenheid zal heersen in de gewijde ruimte zullen er duizend twee honderd zestig dagen voorbijgaan.
Daaruit vloeit voort dat de moment waarop Jezus Christus ophoudt aanwezig te zijn op ons altaar en als slachtoffer aan zijn Vader wordt geofferd om tegengewicht te vormen van de menselijke moorden, moet geteld worden vanaf de dag dat de antichrist het heelal overheerste: alleen dan zal het niet bloedig offer op het altaar ophouden, maar tot die dag en terwijl de antichrist bezig is zijn koninkrijk te veroveren zal het misoffer doorgaan.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Documentaire: Heilige Maria Goretti [2/6]
Maria Goretti [Corinaldo, 16 oktober 1890 - Ferriere di Conca Nettuno, 6 juli 1902] is een Italiaanse jeugdheilige. Maria was een vroegrijp meisje en werd op elfjarige leeftijd met veertien messteken neergestoken door een man die haar wilde aanranden. Ze stierf twee dagen later in het ziekenhuis met een kruisbeeld en een medaillon van Onze-Lieve-Vrouw in haar handen, nadat zij haar belager vergeven had. De moordenaar kreeg in de gevangenis een visioen van Maria Goretti, bekeerde zich en trad later in als broeder bij de kapucijnen. Het meisje werd in 1950 door Paus Pius XII heilig verklaard. Bij deze ceremonie was de moeder van de heilige aanwezig en ook de moordenaar, een unicum. Haar feestdag is op 6 juli en zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 258]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Van ontdekking naar ontdekking
Het Jubileum werd ook gekenmerkt door de vijfentwintigste Jeugd Werelddagen, die van 15 tot 20 augustus doorgingen in Rome. Taizé en Broeder Roger werden er bij betrokken. De Gemeenschap werd gelast met de kerk van Ara Coeli bij het Kapitool. Ze leidden met de gekende gezangen dit eerbaar heiligdom, aan het Kindje Jezus gewijd en vereert door de Romeinen vanwege de genaden die Hij uitdeelt.
Op 19 augustus s avonds ging in Tor Vergata, ten zuiden van Rome, de traditionele wake met de paus door en op zondag 20 augustus de hoogmis. Onder een brandende zon nam een menigte jongeren, geschat op twee miljoen, deel aan de slotviering. Broeder Roger was aanwezig. Een persagentschap versloeg: "Men zag hem veertrekken, zichtbaar vermoeid maar blij."
De overgang van het Tweede naar het Derde Millennium gebeurde voor Taizé in Barcelona. Voor de drieëntwingtigte Europese Jongerenbijeenkomst, die doorging van 28 december 2000 tot 1 januari 2001, stroomden tachtig duizend jongeren toe uit heel Europa, met daarvan de helft uit de Oostbloklanden. De paus, de patriarch van Konstantinopel, de patriarch van Moskou, de primaat van de anglicaanse Kerk en de secretaris generaal van de VN stuurden boodschappen van steun toe. In zijn Brief aan de jongeren die hij voor de bijeenkomst had voorbereid riep de prior van Taizé op om zich in te zetten en alles te volbrengen om in eenheid te leven en aan de vrede in de wereld te bouwen.
Het jaar 2001 kende een nieuwe ontmoeting tussen Broeder Roger en Johannes Paulus II, op 23 maart: twee mannen van de Kerk, beiden fysisch verzwakt, maar nog steeds bezield met de drang om te reageren op de spirituele ondergang van Europa. Datzelfde jaar publiceerde Broeder Roger Dieu ne peut quaimer waarin hij, als is zijn voorgaande boeken, een gedachte formuleert met gewone woorden, poëtische paginas en korte verhalen brengt zonder chronologische volgorde en die gebeurtenissen en ontmoetingen aanhalen die indruk op hem gemaakt hebben. De titel drukt een fundamentele overtuiging uit die Broeder Roger trachtte te delen en waarin hij de korte inhoud van heel het geloof ontwaarde: "God alleen kan maar liefhebben en zoekt onvermoeid naar de mens." Hij bracht een woord van Isaac van Ninive uit de VIIe eeuw aan: "God is liefde."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 178]
Helena van Adiabene
De Talmoed spreekt ook van belangrijk voorstel die de koningin aan de Tempel in Jeruzalem deed. Helena had gouden kaarsenstandaard aan dewelke de gave werd toegeschreven dat, toen de zonneschijn toenam, deze haar stralen in de kaarsenstandaard weerspiegelde, waardoor iedereen wist dat het de tijd was voor het Sjema-gebed. Het sjema is het meest centrale gedeelde in het ochtend- en avondgebed van het jodendom en de tekst is afkomstig uit de Thora. Zij maakte ook een gouden plaat waarop een passage van de Pentateuch was geschreven, welke de hogepriester voorlas toen er een vrouw voor hem werd geleid die verondersteld werd van het plegen van ontrouw.
De striktheid waarmee zij de Joodse wet onderhield wordt geïllustreerd in Talmoed: Toen haar zoon Izates ten strijde trok, maakte ze de gelofte dat, indien hij heelhuids zou terugkeren, zij zich voor de tijdsduur van zeven jaren zou bekeren tot het Jodendom. Izates II keerde heelhuids terug en Helena kwam haar belofte na en aan het einde van de zeven jaar vertrok zij naar het koninkrijk Juda. De volgelingen van Hillel vertelden haar dat ze haar belofte moest hernieuwen en aldus nogmaals zeven jaren jood zou blijven, maar aan het einde van het tweede termijn werd zij haar belofte ontrouw en diende zij deze andermaal te hernieuwen. Aldus was zij in totaal 21 jaar Jood.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 16] Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Over de Libanon naar Sarepta
Er waren heidenen en Joden in de stad en ze dreven handel met elkaar. Er heerste daar veel afgoderij. De Heer predikte onderweg in de dorpen, onder de grote bomen. Hij sprak over Johannes en zijn doopsel en de boetvaardigheid. In de stad werd Jezus goed onthaald. Hij was daar trouwens reeds eenmaal geweest. Hij handelde in de school over de nabijheid van de Messias en over de verwerping van de afgodsbeelden. De koningin Izebel, die Elias zo vervolgde, was uit deze stad afkomstig.
Jezus liet zijn gezellen in Sidon achter en ging naar een kleine stad die zuidelijker en meer van de zee afgelegen lag. Hij wou daar enige tijd in afzondering gaan bidden. Deze laatste stad is aan haar ene kant door woud omgeven en heeft dikke muren en er liggen wijnbergen omheen. Het is Sarepta, waar Elias door de weduwe gespijzigd werd. Ik kreeg dit tafereel te zien. Zowel onder de Joden als onder de heidenen heerste sedertdien een bijgelovigheid: zij lieten in de stadsmuren steeds deugdzame weduwen wonen in de mening dat zij daardoor tegen alle onheil beveiligd waren en zich in de stad zonder gevaar aan alle ondeugden konden overgeven.
Nu woonden daar oude mannen. Jezus nam zijn intrek bij een hoogbejaard man, in hetzelfde huis in de stadsmuur waarin de weduwe gewoond had. Die ouderlingen zijn een soort van kluizenaars en Jezus onderrichtte hen over de Messias en Johannes. Hij bezocht ook de synagoge, onderwees de kinderen en vierde hier de sabbat.
Toen het lichaam van Etheldreda uit het graf werd gehaald, was het niet alleen intact, maar had het een jeugdige frisheid die reeds lang verdwenen was bij de levende Etheldreda. De chirurg die haar behandeld had bij haar laatste ziekte, bevestigde dat de wonde aan haar keel door het opensnijden van de tumor, volledig genezen was. Van de gapende wonde waarmee ze begraven was, was nog amper een litteken te zien.
De linnen doeken waarin het lichaam was gewikkeld leken zo fris en nieuw alsof ze nog maar pas rond haar zuivere lichaam waren gewikkeld. Bij de aanraking van deze doeken werden duivels uitgedreven en werden soms ook andere klachten genezen. Men zegt dat de kist waarin ze de eerste keer was begraven geweest, oogziekten genas bij wie biddend zn hoofd op de kist legde.
Er gebeurden veel mirakels door haar, en vermits haar opvolgsters prinsessen uit dezelfde familie waren, was de abdij van Ely vele jaren heel beroemd en heel erg rijk. In 1109 werd de abdij een kathedraal.
Vertaling: Mario Lossie
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 56: De Cervo et Leone [Van een hert en een leeuw]
Paulus II [1464 - 1471]
Echte naam: Pietro Barbo [Venetië, 23 februari 1417 - Rome, 26 juli 1471]
Na de dood van Eugenius werd Barbo door paus Nicolaas V benoemd tot kardinaal-priester [16 juni 1451] waarbij hem de titelkerk San Marco in Rome werd toegewezen. Deze kerk, samen met het daarnaast gelegen Palazzo Venezia, liet hij door Bernardo Rossellino grondig verbouwen. Ook tijdens zijn pausschap zou Barbo aanvankelijk hier wonen, totdat hij door intern oproer de veiligheid van het Vaticaan verkoos.
Bij het aantreden van paus Calixtus III toonde Barbo zijn vaardigheden inzake diplomatie en organisatie. In 1455 wist hij een wapenstilstand tussen de rivaliserende Romeinse families Orsini en Colonna te realiseren en wierp hij zich op als onderhandelaar bij een conflict tussen de paus en de koning van Napels, Alfons I. Als organisator nam hij de oprichting van de pauselijke vloot [bedoeld voor een kruistocht] op zich.
Na de benoeming van paus Pius II vergezelde hij hem naar Mantua op 22 januari 1459, waar de paus een vergadering had bijeengeroepen met als onderwerp de Ottomaanse suprematie. Barbo was aanwezig bij het overlijden van de paus in augustus 1464 in Ancona , en na diens dood haastte hij zich naar Rome om deel te nemen aan het conclaaf.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3412 van 14/12/2010
Lieve zonen en dochters, de mensheid is op weg naar de Kalvarie en het ogenblik is gekomen voor uw oprechte bekering. Verwijder u niet van de Heer. Hij houdt van u en wacht op u met open armen. Draag zorg voor uw geestelijk leven en volg mijn Zoon Jezus na in alles. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u te zeggen dat het nu het gepaste ogenblik is om u te bekering. Laat niet wat u morgen moet doen. De dood zal door Maldonaldo en Rio Grande gaan. Zij die in Turbo leven zullen een gelijkaardig lijden kennen. Koester de waarheid en verdedig het Evangelie van Mijn Zoon Jezus. Laat de vlam van het geloof niet uitdoven in u. Moed. Niets is verloren. Uw uur is gekomen. Voorwaarts op de weg die Ik u heb aangewezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
25-01-2011
25 januari 2011
25 januari 2011
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Ook vandaag ben Ik met u en kijk Ik naar u en zegen u en verlies Ik de hoop niet dat deze wereld zal veranderen naar het goede en dat vrede zal heersen in de harten van de mensen. De vreugde zal beginnen heersen in de wereld, omdat u zich hebt opengesteld aan Mijn oproep en Gods liefde. De Heilige Geest is een groot aantal van hen aan het veranderen, die "ja" hebben gezegd. Daarom wens Ik u te zeggen: Dank om aan Mijn oproep gevolg te hebben gegeven."
Chris De Bodt www.bloggen.be/medjugorje
24-01-2011
24 januari 2011
24 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 18]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Jacovs raad
Janice: Jacov, zal er oorlog komen? Jacov: Momenteel is er veel oorlog: in harten, families, steden en landen.
Janice: Jacov, weet u iets meer over deze tirannie van gevoelens die u vermeldde? Jacov: Ik begrijp het niet.
Janice: Mirjana zei dat we heel voorzichtig moeten zijn met onze gevoelens. Liegen gevoelens? Jacov: Ik denk het.
Janice: Spreekt de Gezegende Moeder over onze gevoelens? Jacov: Ze wil dat we God vragen om onze gevoelens, onze emoties te zuiveren zodat we echte liefde in onze harten kunnen hebben.
Janice: Jacov, u zei dat de Gezegende Moeder ons hier in Medjugorje eraan herinnerd had dat God Zijn wet van Liefde in de harten van al Zijn kinderen heeft geschreven. Als dat waar is, en ik heb geen reden om daaraan te twijfelen, zou het dan toch kunnen zijn dat er ongelovigen zijn?
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 47]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
45. Eens zei Jezus mij: "Zeg aan de algemene moeder overste dat in dit huis... deze zonde wordt begaan... die Mij niet bevalt en Mij erg beledigt." Ik heb het niet onmiddellijk aan de moeder gezegd, maar de onrust die de Heer me deed voelen, liet mij niet toe nog langer te wachten, ik schreef dadelijk naar de algemene moeder overste en de vrede keerde weer in mijn ziel.
46. Dikwijls beleefde ik in mijn lichaam het lijden van de Heer Jezus, alhoewel dit onzichtbaar was. Ik verheugde mij daarover omdat Jezus het zo wil. Dit duurde maar een korte tijd. Dit lijden ontvlamde mijn ziel met liefde voor God en voor de onsterfelijke zielen. De liefde verdraagt alles, de liefde overleeft de dood, de liefde vreest niets...
+ 1931, 22 februari
47. Op een avond, toen ik in mijn cel was, zag ik Jezus gekleed in een wit gewaad, één hand opgeheven om te zegenen, de tweede hand raakte zijn kleed op de borst. Van de opening van het gewaad aan de borst gingen twee grote stralen uit, één rode en de andere wit. In stilte richtte ik mijn blik op de Heer, mijn ziel werd met vrees maar ook met grote vreugde doordrongen. Na een tijd zei Jezus me: "Schilder een Beeltenis naar het beeld dat ge nu ziet met het onderschrift: Jezus, ik vertrouw op U. Ik wens dat deze Beeltenis vereerd wordt, eerst in uw kapel en dan in de gehele wereld."
48. "Ik beloof dat de ziel die deze Beeltenis vereert niet verloren zal gaan. Ik beloof haar ook de overwinning op haar vijanden, hier al op aarde en vooral in het uur van de dood. Ikzelf zal haar als Mijn eigen glorie verdedigen."
49. Toen ik erover sprak met mijn biechtvader [31], kreeg ik dit antwoord: "Dat gaat over uw ziel". Hij zei mij: "Schilder Gods beeld in uw ziel". Toen ik van de biechtstoel wegging, hoorde ik weer de volgende woorden: "In uw ziel is Mijn beeld al. Ik verlang een feest van de Barmhartigheid. Ik wil dat deze Beeltenis die gij met een borstel gaat schilderen, op de eerste zondag na Pasen feestelijk gewijd wordt, die zondag moet het feest van de Barmhartigheid zijn.
50. + Ik verlang dat de priesters Mijn grote Barmhartigheid tegenover zondige zielen verkondigen. Dat de zondaar niet bang zij Mij te benaderen. De vlammen van mijn Barmhartigheid verteren Mij, Ik wil ze over de mensenzielen uitgieten." Jezus bekloeg zich bij mij met de woorden: "Het wantrouwen van de zielen verscheurt Mijn binnenste. Het wantrouwen van een uitverkoren ziel doet Mij nog meer pijn. Ondanks Mijn onuitputtelijke liefde, wantrouwen ze Mij, zelfs Mijn dood volstaat voor hen niet. Wee de ziel die deze misbruikt."
51. Toen ik aan moeder overste zei wat God van mij vroeg, antwoordde ze mij dat Jezus dat moest verduidelijken door een teken. Toen ik de Heer Jezus bad om een teken als bewijs, dat Gij waarlijk mijn God en Heer zijt en dat het echt van U is dat deze vraag komt, hoorde ik een innerlijke stem: "Ik zal het te kennen geven aan de oversten door de genaden die Ik door deze Beeltenis zal verlenen."
[31] Waren in die tijd biechtvader te Plock: de prelaat Mgr Adolf Modzelewski [1862-1942], Mgr Louis Wilkonski [1866-1940], penitentiaris van de cathedraal en E.H. Waclaw Jezusek [geb. in 1896].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 47]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De verslagenheid zal zo groot zijn dat het nooit eerder tussen nu en het begin van de wereld voorkwam en nooit meer zo erg zal zijn [Mt 24,21]. De rechtvaardigen zullen veracht en gelaakt worden, als dwazen en openbare rustverstoorders aanzien worden, ze zullen beschuldigd worden de eer en de vaderlandsliefde met voeten te treden omdat ze weigeren de grootste man op aarde toe te juichen, de ongenaakbare genie die de menselijke beschaving volmaakt en ontwikkeld ten top leidde. Indien de rechtvaardigen niet bijzonder door God ondersteund waren zou er geen enkele weerstaan aan het geweld van dergelijke bekoring: Ita ut in errorem inducantur [si fieri potest] etiam electi [Mt 24,24].
Tijdens de rampzalige dagen van de Franse revolutie waren er nog toevluchtsoorden, veilige plekken die open stonden voor veroordeelden en ballingen. Het platteland was veilig, er waren dichte bossen, geheime banen en omwegen. Maar in het beschreven tijdperk zullen wetenschap en menselijke ontdekkingen het toppunt bereikt hebben, de wereldbol zal verstrikt zitten in telefoonlijnen en spoorwegen. Alle bergen zullen doorboord zijn. Er zullen geen rotsen, geen grotten, geen eilanden of woestijnen meer zijn die beschutting kunnen bieden. Zelfs de huiselijke haard zal geen veilige plek zijn, want er wordt gezegd dat de broer zijn broer zal verraden en de vriend zijn vriend zal verklikken [Mk 13,12].
Als de heilige Schrift ons de toekomst ontsluiert is het niet de gewoonte nauwkeurige details te geven. De profeten spreken bondig en raadselachtig. Meestal beperken ze zich tot de grote lijnen van de toekomstige gebeurtenissen. Maar aangaande de laatste strijd met de heiligen hebben de geïnspireerde apostelen het spreekwoord waar gemaakt: mala praevisa minus feriunt, en ze hebben niets overgeslagen dat de rechtvaardigen in die dagen van beproeving en ramp kon ondersteunen.
Zo leren ze ons dat in die tijd het Oosten opnieuw het centrum van de politiek en de menselijke zaken zal worden, dat de huichelaar bezeten door de waan en de blinde woede om de meest gewijde plekken te onteren die de Godmens zagen werken en lijden, zijn koninkrijk in Jeruzalem zal vastleggen. Maar om ons te troosten wordt ons gezegd dat God de tijd van hun macht zal inkorten en beperken tot tweeënveertig maanden, drieënhalf jaar, menses quadraginta duos.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Documentaire: Heilige Maria Goretti [1/6]
Maria Goretti [Corinaldo, 16 oktober 1890 - Ferriere di Conca Nettuno, 6 juli 1902] is een Italiaanse jeugdheilige. Maria was een vroegrijp meisje en werd op elfjarige leeftijd met veertien messteken neergestoken door een man die haar wilde aanranden. Ze stierf twee dagen later in het ziekenhuis met een kruisbeeld en een medaillon van Onze-Lieve-Vrouw in haar handen, nadat zij haar belager vergeven had. De moordenaar kreeg in de gevangenis een visioen van Maria Goretti, bekeerde zich en trad later in als broeder bij de kapucijnen. Het meisje werd in 1950 door Paus Pius XII heilig verklaard. Bij deze ceremonie was de moeder van de heilige aanwezig en ook de moordenaar, een unicum. Haar feestdag is op 6 juli en zij is de patrones van de jonge meisjes en van de slachtoffers van aanranding en verkrachting
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 257]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Van ontdekking naar ontdekking
Op 5 september 1997 bracht Broeder Roger enkele dagen door in de bergen met zijn zus Geneviève en Marie-Sonaly toen hij de dood van Moeder Teresa vernam. De prior vertrok met twee Broeders naar Calcutta om de uitvaart bij te wonen. "Ondanks deze droevige aangelegenheid was hij vol vreugde om nog een keer naar India en Calcutta te mogen. Hij heeft gelogeerd op dezelfde plek dan bij het voorgaande bezoek [in 1976]. Hij kon de buurt herontdekken en sommige mensen ontmoeten die hij jaren eerder had gezien. Hij logeerde bij dezelfde familie en iedere avond werd er in het huis gebeden."
Sinds hun eerste ontmoeting éénentwintig jaar eerder was de spirituele nabijheid tussen Broeder Roger en Moeder Teresa constant gegroeid. Ze hadden samen gebedsontmoetingen geleid, ze hadden drie gezamenlijke boeken uitgegeven en planden er een vierde te publiceren. Bij het stoffelijk overschot voelde Broeder Roger de zekerheid aan die ze beiden hadden ervaren: een communie in God spoort ons aan om het menselijk lijden te verlichten. Ja, als we de beproevingen van anderen verzachten komen we Christus tegen. Zegt hij het ons niet zelf: "Wat je aan de kleinste onder mijn broeders geeft, geeft je aan Mij, Christus."
Na de twintigste Europese Bijeenkomst, in Wenen gehouden, ging als gewoonlijk de jaarlijkse Raad in Taizé door. Was het omdat hij twintig jaar geleden in stilte zijn opvolger had aangeduid dat Broeder Roger eindelijk besliste het aan de Gemeenschap te verkondigen? Of wilde hij dat de naam bekend werd door de broeders voor zijn dood: hij werd binnenkort drieëntachtig. Een verzegelde brief die de naam van Alois onthulde werd geopend. Na twintig jaar vermoeden had de prior de tijd gehad om degene die hem eens zou opvolgen te vormen, zijn sterkte en zijn trouw te toetsen. Geen enkele broeder gaf commentaar op die keuze.
Op 24 december 1999 in de Sint-Pietersbasiliek opende Johannes Paulus II de Heilige Poort, wat de opening van het Jubileumjaar 2000 betekende. Tijdens heel dit Heilig Jaar stroomden de pelgrims naar Rome. De Gemeenschap van Taizé werd uitgenodigd om iedere week een gebedsgroep van jongeren te leiden in de Gesù, een van de historische kerken van de Jezuïeten. Die locatie is niet toevallig. In het centrum van Rome gelegen, is de kerk een meesterwerk van de barok en tegelijk een symbool van het triomferende Romeinse beschaving.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 177]
Helena van Adiabene
Vijf van zijn zonen kregen een Joodse opvoeding in Jeruzalem. Tijdens de hongersnood die Judea teisterde onder het bewind van Claudius [het gebeuren wordt vermeld door Josephus en de Handelingen der Apostelen 11:28] ging koningin Helena naar Jeruzalem en bekwam voedsel uit Egypte en Cyprus. Ook haar zoon Izates gaf een gulle geldelijke bijdrage om de uitgehongerde Joden te steunen. Dit voorbeeld van bekering van een heiden tot het Jodendom laat een beter inzicht toe van de evangelisatie die Sint Paulus en zijn gezellen in de Grieks-Romeinse streken verrichtten, onder andere met betrekking tot de besnijdenis waarop de Joodse missionarissen met brede gedachten niet de nadruk legden [en voor zover het voorbeeld van Ananias typisch is].
Helena en haar andere zoon Monobazee die Izates had opgevolgd bezaten paleizen in Jeruzalem. Volgens de Misjna offerden ze rijke gaven aan de Tempel. Helena liet zich een prachtig mausoleum oprichten in de stad en daar liet Monobaze II zijn moeder en Izates begraven. Er wordt gezegd dat de dodenakker van Jeruzalem het Graf der Koningen genoemd, de begraafplaats is van de koninklijke familie uit Adiabene. Het opschrift koningin Zadda of koningin Zaddan, op een sarcofaag gebeiteld, is de Arameese benaming voor koningin Helena van Adiabene.
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 15]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Over de Libanon naar Sarepta
Jezus liet het Meer achter zich en ging verder opwaarts het bergland in, naar de Libanon, hoofdzakelijk om reden dat er in het land zo druk over Hem gepraat werd en daardoor allerhande opinies en partijen nopens Hem ontstonden.
Velen hielden Johannes voor de Messias, terwijl anderen spraken van een andere, degene naar wie Johannes verwijst.
Jezus was onderweg vergezeld van een zes- tot twaalftal mensen, naargelang hun getal vermeerderde of verminderde. Zijn begeleiders vonden groot behagen in zijn leerrijke woorden en keer op keer kwam het vermoeden in hen op dat Hij degene kon zijn op wie Johannes duidde. Jezus knoopte nog met niemand in het bijzonder betrekkingen aan. Hij bleef vooralsnog alleen. Hij strooide zaad uit en maakte toebereidselen. Ik zag verband tussen zijn wegen en daden in deze periode en die der profeten, voornamelijk van Elias, waarvan de Zijne de vervulling waren.
Ik zag Jezus met ongeveer tien medegezellen over een bergketen van de Libanon naar een grote stad gaan die zich langs de Middellandse Zee uitstrekt. Van op de hoogte was het vergezicht onbeschrijfelijk schoon. De stad [nl. Sidon] scheen onmiddellijk bij de zee te liggen, doch, wanneer men er was, lag de zee nog wel drie kwartier er vanaf. De stad was zeer groot en vol drukte, en, van de hoogte naar beneden kijkend, meende men op een ontelbaar aantal schepen neer te zien want op de platte daken van die ontelbare huizen stond een bos van hoge staken, stangen en stellingen met lange banen van lijnwaad bespannen en behangen en daartussen was het een gewemel van arbeidende mensen. Het waren rode en anders gekleurde en ongekleurde banen lijnwaad. Het omliggende gewest lag vol kleine, zeer vruchtbare dorpen en alles hing er vol met vruchten. Er stonden voor en in de dorpen vele grote bomen en daar omheen een kring van banken. Ook waren er zitplaatsen in de takken waarin hele gezelschappen als in een prieel konden zitten, die zij met trappen bereikten. De vlakte waarin de stad tussen de zee en het gebergte ligt is niet zeer breed.
Het wordt gezegd dat toen ze deze tumor kreeg, samen met de pijn in haar kaak en haar hals, ze zei: "Ik besef heel goed dat ik deze lastige ziekte in mijn hals verdien, want vroeger, toen ik een meisje was, droeg ik juwelen rond mn hals. En ik geloof dat God in Zijn goedheid wilt dat ik deze pijn doorsta, zodat ik moge ontslagen worden van de schuld van mijn onnodige ijdelheid. Dus nu draag ik een brandende rode tumor aan mn hals in plaats van goud en parels."
In 696 besloot de H. Sexburga om het lichaam van Etheldreda te laten opgraven, in een nieuwe kist te laten leggen en naar de kerk te laten overbrengen. Ze droeg een aantal van de broeders op om steen te zoeken om de kist te maken. Vermits het gebied omringd was door zee en moerassen, namen ze een boot, en ze kwamen aan bij de ruïnen van een kleine stad die de Engelsen Grantchester noemen. Bij de stadsmuren ontdekten ze een witte, marmeren sarcofaag. Ze beseften dat God hun reis vruchtbaar had gemaakt, bedankten hem en namen de sarcofaag mee naar het klooster.
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 56: De Cervo et Leone [Van een hert en een leeuw]
Paulus II [1464 - 1471]
Echte naam: Pietro Barbo [Venetië, 23 februari 1417 - Rome, 26 juli 1471]
Paus Paulus II was Paus van 30 augustus 1464 tot aan zijn dood. Pietro Barbo, een neef van Eugenius IV ging in het klooster toen zijn oom Paus werd. Hij was kardinaal-nepoot van de paus Eugenius IV en de oom van later benoemde kardinalen Marco Barbo, Giovanni Battista Zeno and Giovanni Michiel.
Barbo was de zoon van Niccolo Barbo, een rijk Venetiaans koopman, en Polixena Condulmer, een zuster van paus Eugenius IV. Hoewel hij opgeleid was voor een carrière in de overzeese handel, besloot hij na de troonsbestijging van zijn oom een positie binnen de Rooms-katholieke Kerk te bekleden. Aan het pauselijke hof volgde hij onder toezicht van Eugenius een kerkelijke studie en werd in 1436 al benoemd tot aartsdiaken van Bologna. Na benoemingen tot bisschop van Vervia en Vicenza volgde op 1 juli 1440 zijn benoeming tot kardinaal-diaken met als dekenaat Santa Maria Nuova.
Tijdens het pontificaat van Eugenius IV wist Barbo zich een belangrijke positie aan het hof te verwerven. Zo werd hij benoemd tot lid van de commissie belast met de heiligverklaring van Bernardinus van Siena en was hij Camerlengo over het College van Kardinalen van 13 augustus 1445 tot aan 7 oktober 1446.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3411 van 11/12/2010
Lieve zonen en dochters, voorwaarts zonder vrees. U bent niet alleen. God is heel dicht bij u en wacht op u met de immense liefde van de Vader. Keer vlug terug. Blijf niet in de zonde en wees geen slaven van de duivel. U behoort God toe en moet Hem dienen en enkel Hem volgen. Ik heb uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Laat de armen niet hangen. De mensheid is geestelijk arm geworden en de mensen hebben God de rug toegekeerd. Laat niet wat u morgen hoeft te doen. U zult grote beproevingen kennen. Het kruis zal zwaar zijn voor hen in Quatro Barras en in Três Barras. Ik lijd om wat op u afkomt. Kniel neer in gebed. Enkel door het gebed zult u deze beproevingen, die reeds onderweg zijn, kunnen dragen. Ik ben uw Moeder en Ik hou van u. Als u zou weten hoeveel Ik van u hou, u zou wenen van vreugde. Moed. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
21-01-2011
21 januari 2011
21 januari 2011
1. Bijzondere reeks: "En de maan werd rood..." [5/5] [Voor uw eigen oordeel]
Zonsverduistering:
Tot hier toe hebben we voornamelijk gesproken over het Joodse gedeelte, maar Jezus zou Jezus niet zijn als hij de grootste eer niet zou voorbehouden aan Zijn volgelingen, de katholieken. Was de eerste paus niet Jezus' belangrijkste apostel: de heilige apostel Petrus, de rots waarop Jezus Zijn Kerk zou bouwen?
Er is een belangrijk gegeven dat ons leidt naar een mogelijke periode rond dewelke de "waarschuwing" zal vallen en dat is de uitspraak van Maxima Gonzalez, Conchita Gonzalez' tante en meter. Zij zegt dat Conchita haar ooit heeft verteld dat de waarschuwing zal gebeuren na een bisschoppensynode.
In feite was dit een voorspelling, want ten tijde van Garabandal waren er nog geen bisschoppensynodes. Deze zijn het gevolg van Vaticaan II. De eerste bisschoppensynode was een gewone bisschoppensynode en vond plaats van 29 september tot 29 oktober 1967. Normaliter is deze profetie verbonden aan een gewone bisschoppensynode en deze vangen steeds aan einde september om te eindigen op de laatste zondag van oktober.
Met dit gegeven in het achterhoofd, volgen we opnieuw de raad van de profeten en van de Evangelisten en gaan we kijken of er eventueel een bijzonder hemels teken valt waar te nemen in november. Op de site van de Nasa zien we dat er op 13 november 2012 een totale zonsverduistering zal plaatsvinden. Hier valt ons meteen op dat 13 november 2012 dezelfde dag van de maand is als deze van de laatste verschijning in Garabandal, nl. 13 november 1965.
Zonsverduistering van 13 november 2012
Dit wil echter niet zeggen dat de "Grote Waarschuwing" op deze datum zal vallen. Het kan een voorbode zijn. De waarschuwing valt op een gebeurtenis dit begint met de letter "A," en voorlopig kan er niet worden achterhaald waarvoor de "A" zou kunnen staan.
En de geheimen van Medjugorje dan? Het is niet geweten of "Het Mirakel," of het "eeuwigdurende teken," zoals voorspeld te Garabandal en Medjugorje op dezelfde dag zullen vallen.
Wat de eerste twee geheimen van Medjugorje betreft, zijn deze naar alle waarschijnlijkheid niet verbonden aan de "Grote Waarschuwing." Reden hiervoor zijn:
De woorden van Vr. Pétar Ljubicic die uitdrukkelijk zegt dat de eerste twee geheimen uitsluitend verbonden zijn aan Medjugorje, dit terwijl de "Grote Waarschuwing" verbonden is aan Garabandal.
In zijn brief aan paus Johannes-Paulus II van 16 december 1983 rapporteerte Vader Tomislav Vlasic informatie die Mirjana aan hem gaf tijdens een gesprek op 5 november 1983: Vóór het 'zichtbare teken' wordt gegeven aan de mensheid [derde geheim], zullen er drie waarschuwingen worden gegeven aan de mensen, in de vorm van gebeurtenissen op aarde. Wat hierbij opvalt is dat het zichtbare teken wordt voorafgegaan door twee geheimen, maar drie waarschuwingen.
Wanneer de eerste twee geheimen van Medjugorje zullen vallen is dus ongekend.
Om af te sluiten, wordt er andermaal de nadruk opgelegd dat het hier om voorspellingen gaat over wanneer de geheimen zich waarschijnlijk zullen manifesteren. Het oordeel over de geloofwaardigheid ervan blijft dus bij de lezer. Gods wegen zijn immers ondoorgrondelijk.
Bron: Diversen, Jack Kinsella, Chris De Bodt
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 17]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Jacovs raad
Janice: Heeft u voor ons enig advies van de Gezegende Moeder? Jacov: Als uw familie veel bezit, beperk het gebruik van deze luxe. Geef weg wat u niet nodig heeft en deel wat u overhoudt. Als uw familie weinig heeft, geniet van wat je hebt en deel het met elkaar. Voor degenen die op Gods voorzienigheid vertrouwen, die bidden en vasten en vergeven, die de talenten en de goederen die de Heer heeft geschonken delen: hun harten zijn een centrum van vrede. Voor degene die niet op God vertrouwen, die niet bidden noch vasten noch vergiffenis schenken, en die weigeren lief te hebben en te delen, hun harten zijn een kern van angst. De Gezegende Moeder zegt dat zij die God kennen, God liefhebben. Degene die van God houden zijn een teken van Zijn liefde, Zijn vrede, Zijn vrijgevigheid.
Janice: Jacov, is dat de toekomst? Zullen alleen degenen die God kennen, van God houden en Zijn wegen volgen de dagen overleven die voorspeld zijn tijdens de Mariale verschijningen over de ganse wereld? Jacov: Alleen degenen die Gods wil doen, zullen voortleven. Alle andere dingen zijn een illusie. Alle andere dingen zijn dood. De Gezegende Moeder heeft gezegd: "Mijn kinderen, jullie zijn vergeten. Bidden en vasten zullen de oorlog stoppen. Zij zullen de wetten van de natuur veranderen."
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 46]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
42. + Eens met Kerstmis, voelde ik de almacht, de aanwezigheid van God mij omgeven. En weer vermeed ik de innerlijke ontmoeting met God. Ik vroeg aan moeder overste toestemming om naar "Jozefinek" [30] de zusters te gaan bezoeken. Ze stond het ons toe en dadelijk na het middageten begonnen we ons klaar te maken. De zusters wachtten al op mij aan de deur. Ik liep naar mijn cel om mijn schouderkap te halen. Teruglopend zag ik op de drempel van de kleine kapel de Heer Jezus die me deze woorden zei: "Ga maar, maar Ik neem uw hart." Plotseling voelde ik dat ik geen hart meer in mijn borstkas had. De zusters vroegen mij waarom ik niet sneller kwam, want het werd laat, zodat ik dadelijk met hen meeging. Maar een grote ontevredenheid begon mij te pijnigen. Een soort heimwee vulde mijn ziel, maar niemand, alleen God wist wat er in mijn ziel gebeurde.
Toen we eventjes in "Jozefinek" waren, zei ik tot de zusters: "laat ons naar huis gaan". De zusters vroegen nog wat uit te rusten, maar mijn geest kon geen rust vinden. Ik argumenteerde dat we moesten terug zijn vóór het begon donker te worden en we nog een hele weg af te leggen hadden. We zijn onmiddellijk naar huis terug gekeerd. Toen moeder overste ons zag in de gang vroeg ze mij: "zijn de zusters nog niet vertrokken of al terug?" Ik antwoordde dat ze al terug waren omdat ik niet 's avonds wou terugkomen. Ik legde mijn schouderkap af en ging dadelijk naar de kleine kapel. Nauwelijks was ik binnen of Jezus zegt me: "Ga naar moeder overste en zeg haar dat ge terug gekomen zijt, niet om thuis te zijn vóór de avond, maar omdat Ik uw hart genomen had." Hoewel dat me veel kostte ben ik naar de overste gegaan en heb ik haar eerlijk de reden van mijn vroege terugkeer gezegd en ik bad de Heer om vergeving voor alles wat Hem mishaagt. Op dat ogenblik overstroomde Jezus mijn ziel met grote vreugde. Ik begreep dat er buiten God nergens tevredenheid is.
43. Eens zag ik twee zusters op weg naar de hel. Een onzegbare smart bedroefde mijn ziel. Ik bad voor hen tot God, en Jezus zei mij: "Ga moeder overste zeggen dat deze twee zusters zich in de gelegenheid van zware zonde bevinden." 's Anderdaags sprak ik erover met de overste. Eén van deze zusters is ondertussen ijverig, de andere nog in grote strijd.
44. Eens zei Jezus mij: "Ik verlaat dit huis... Want hier zijn dingen die Mij niet bevallen." En de hostie kwam uit het tabernakel en legde zich in mijn handen, en ik, met vreugde, legde ze terug in het tabernakel. Dit werd een tweede maal herhaald en ik deed hetzelfde. Maar bij de derde herhaling veranderde de Hostie zich in de levende Heer Jezus die me zei: "Ik blijf hier niet langer." En in mijn ziel ontwaakte ineens een grote liefde voor Jezus en ik zei: "En ik laat U niet weggaan, Jezus, uit dit huis". En Jezus verdween weer en de hostie kwam terug in mijn handen. Ik legde ze terug in de ciborie en sloot het tabernakel. En Jezus is bij ons gebleven. Gedurende drie dagen spande ik me in aanbidding tot eerherstel te doen.
[30] Het nieuwe huis te Warszawa in de Hetmanska-straat 44 werd "Jozefinek" genoemd. Het stond onder de leiding van het generaal klooster.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 46]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Maar anderzijds is het zeker dat die geweldige volharding tot de vernieling van de diepe bezinning zal leiden: Ut revelentur ex multis cordibus cogitationes [Lk 2,35].
De afzweringen zullen talrijk zijn en de moed zal zeldzaam worden. Er staat geschreven dat de hemelse deugden zullen wankelen en de sterren uit de hemel zullen vallen. Anders gezegd, de volksleiders zullen knielen voor het regerende idool en, nog droeviger, de verspreiders van de wetenschap, de sterren van de theologie, de gouden monden van de gewijde redekunst, ze zullen talrijk de waarheid negeren en zich laten verleiden door verdorvenheid.
Sint Jan [Apoc 13,17-18] spreekt ook nog over een vreemd en mysterieus kenmerk dat allen groot en klein, rijk en arm, vrij en slaaf in hun handen en op hun voorhoofd moeten dragen. Dit kenmerk zal een teken van afzwering zijn en zal getuigen dat allen die het bezitten om, ofwel de meester te behagen ofwel om zijn boosheid te ontlopen, de ware Christus verloochend hebben en voorgoed achter het vaandel van de vijand staan.
Degenen die dat smadend teken zullen dragen zullen overdadig genieten van het voordeel van de rijkdom, ze zullen de hoge salarissen verdienen, de openbare banen bekleden, de overdaad aan wellust en alle begeerlijke bezittingen kennen. Maar degenen die deze afgrijselijke stempel zullen weigeren zullen vogelvrij verklaard worden. Er staat geschreven dat niemand zal kunnen kopen of verkopen zonder het kenmerk van het beest of zijn naamgetal. Het zal aan allen die dit kenmerk niet bezitten verboden zijn aan openbare bronnen te putten, ze zullen zelfs onwaardig zijn naar het licht te kijken en de zuivere hemelse lucht in te ademen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [14/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 256]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Van Denver naar Graz
Ondanks de jaren die begonnen door te wegen aanvaardde Broeder Roger, in juni 1997, om deel te nemen aan een belangrijke oecumenische betoging.
Van 23 tot 29 juni ging in Graz, Oostenrijk, de tweede Europese oecumenische bijeenkomst (de ROE2 genoemd) door op initiatief van de vertegenwoordigers van de verschillende christelijke Kerken in Europa. De eerste van mei 1989 in Bazel, Zwitserland, werd gekenmerkt door een soort euforie op het moment dat het ene na het andere Oostblokland zijn vrijheid veroverde. De tweede verzamelde zevenhonderd officiële vertegenwoordigers van de Kerken onder het voorzitterschap van kardinaal Vlk, aartsbisschop van Praag en voorzitter van de CCEE, en de decaan John Arnold, voorzitter van de KEK. Onder het algemeen thema De verzoening, gave Gods en bron van nieuw leven werden achtereenvolgens zes themas behandeld: de zichtbare eenheid tussen kerken, de dialoog met andere godsdiensten en culturen, de sociale rechtvaardigheid, de verzoening tussen de volkeren, de ecologie en de rechtvaardige verdeling.
Broeder Roger, dankzij de Gemeenschap van Taizé en zijn persoonlijke opmars, stond symbool voor deze verzoening waartoe de Bijeenkomst opriep en werd uitgenodigd om de vergadering toe te spreken. Hij publiceerde een bijdrage in Le Monde die het belangrijkste van zijn uiteenzetting weergaf.
Buiten de plechtige zittingen leek Graz de toren van Babel: "De oecumenische vergadering werd opgesplitst in tal van debatten, forums, voorstellingen, tentoonstellingen, liturgische vieringen en Bijbelstudies. Zonder toezicht of taboe. Er werd gesproken over de rechten van de seksuele minderheden in de Kerken en over modellen van economie en alternatieve energiebronnen. [...] De verenigingen van christelijke homoseksuelen woonden samen met de groepen ter verdediging van de dieren of de rechten van de vrouw."
"ROE2 eindigde met een Slotdocument waarin Taizé werd vernoemd als een van symbolen van oecumenische initiatieven die zich hadden ontwikkeld naast de formele oecumenische structuren.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 176]
Helena van Adiabene
Helena was koningin van Adiabene en de echtgenote van Monobaze I. Zij werd moeder van twee kinderen, Izates II en Monobaze II. Ze stierf rond 56 na Christus. Haar naam en het feit dat zij de zus van haar echtgenoot was, wijzen op een Hellenistische oorsprong. Haar vader Izates I [geboren ± 5 na Chr.], was dus tevens de vader van Monobaze I.
Rond het midden van de eerste eeuw na J.C. had het kleine koninkrijk Adiabene op de oosterse oever van de Tiber en naast het Iranese Parthië Izates als koning. De hoofdstad was Arbela, het huidige Arbil. Adiabene was een Perzische en later Romeinse vazalstaat. In 116 n.Chr. werd de stad ingelijfd in het Romeinse Rijk.
Volgens Flavius Josephus getuigenis zou, onder het bewind van Claudius [41-54 na J.C.], een handelaar Ananias genaamd, Izates II overtuigd hebben om zich tot het Jodendom te bekeren. Helena, de moeder van Izates was al bekeerd op raad van een andere Jood. Ananias en Helena raadden Izates II af zich te laten besnijden, voor hen een niet aan te raden maatregel en politiek zelfs gevaarlijk. Ze benadrukten dat God kon aanbeden worden zonder die ritus. Maar op aandringen van een Joods missionaris, een Galileër met strenge overtuiging, liet Izates zich besnijden en leidde hij heel de koninklijke familie naar het Jodendom.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 14] Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in de visserij van Petrus
De dorpelingen die uit Galilea tot Johannes kwamen, vertelden hem telkens wat zij van Jezus wisten en vernomen hadden, terwijl anderzijds zij, die van Ainon, de doopplaats van Johannes, tot Jezus kwamen, aan deze over Johannes vertelden.
Ik zag Jezus daarna, zonder zijn begeleiders, bij het Meer in een afgemaakte vissersplaats gaan, waar vijf schepen lagen. Op de oever stonden verscheidene hutten, waarin zich vissers ophielden. Het was de visserij en de eigendom van Petrus, die zich nu met Andreas in de hutten bevond. Johannes en Jakobus met hun vader Zebedeüs en meer anderen waren op de schepen. In het middelste schip waren de vader van Petrus' vrouw en drie zonen van die vader. Ik heb van allen de naam geweten, maar ben die weer vergeten: de vader droeg ook de bijnaam Zelotes, omdat hij eens in een geschil met de Romeinen betreffende het scheepvaartrecht op het Meer, voet bij stuk gehouden en het pleit gewonnen had, vandaar die bijnaam. Er waren wel 30 mensen op de schepen.
Jezus volgde tussen de hutten en de schepen langs de afgemaakte oeverweg. Hij had een gesprek met Andreas en nog anderen. Ik weet niet of Hij ook met Petrus sprak, maar zij kenden Hem nog niet. Hij sprak over Joannes en de nabijheid van de Messias. Andreas was reeds gedoopt en was een leerling van Johannes. Afscheid nemend zei Jezus nog dat Hij tot hen zou wederkeren.
Veel van haar oude vrienden, relaties en hovelingen volgden haar voorbeeld. Want men kwam hier om volgens haar regels te leven of om hun dochters onder haar hoede te plaatsen. Er kwamen ook veel heilige mannen en priesters die haar als geestelijke begeleidster kozen. Eén van de bloedverwante prinsessen die door Etheldredas goeie kwaliteiten en de roem van haar heiligheid werd aangetrokken, was haar zus, de H. Sexburga, koningin van Kent, die haar eigen stichting in Minster-in-Sheppey verliet om volgens de regels van Etheldreda te leven. Ze volgende haar zus op als abdis, toen Etheldreda in 679 overleed.
Toen Etheldreda ziek werd en een grote tumor onder de kaak ontwikkelde, beschouwde ze dit als een straf voor haar voormalige liefde voor kleding en, in het bijzonder, voor het dragen van juwelen rond haar nek. Men vroeg een chirurg om de tumor open te snijden en het giftige vocht te laten wegvloeien. De twee volgende dagen voelde ze zich wat beter, maar op de derde dag kwam de pijn terug en overleed ze.
Etheldreda is één van de populairste Engelse heiligen en is de patrones van hen die lijden aan keelaandoeningen. Er zijn meer toewijdingen in haar naam in Engeland dan aan eender welke naam van een vrouwelijke heilige in de vroege Angelsaksische Kerk. Haar feestdag is op de dag van haar overlijden, 23 juni.
Vertaling: Mario Lossie
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 56: De Capra et Albergo [Van de geit en de herberg]
Pius II [1458 - 1464]
Echte naam: Enea Silvio Piccolomini [Corsignano, nu Pienza bij Siena, 18 oktober 1405 - Ancona, 14 augustus 1464]
Pius II was paus van 19 augustus 1458 tot aan zijn dood op 14 augustus 1464. Enea Silvio Piccolomini werd geboren op 18 oktober 1405 in een klein dorpje genaamd Corsignano. Enea groeide op in een arm gezin, waardoor hij zijn hele jeugd op het land mee moest werken. Hij kreeg alleen elementair basisonderwijs van zijn dorpspriester Pietro. Enea vertoonde echter zon intelligentie en scherpzinnigheid dat hij door zijn verre familieleden Bartolomea en Niccolò Lolli werd opgenomen in hun huishouden.
Enea ging pas studeren aan de universiteit van Siena op twintigjarige leeftijd. Zijn achterstand haalde hij in door zich dag en nacht aan zijn studie te wijden. Door soms dagen niet te eten, spaarde hij geld en tijd uit die hij aan zijn studie wijdde. Na zijn propedeutische studie van de retorica en poëzie ging Enea in navolging van de klassieke modellen zelf poëzie schrijven. Zijn grote voorbeelden waren Vergilius, Propertius en Horatius. De Cinthia is een elegisch dichtwerk uit Eneas studietijd. Angela Acherisi, een getrouwde vrouw, inspireerde Enea tot het schijven van de Cinthia. Met de naam Cinthia toonde Enea zijn toewijding aan de klassieke modellen: Cynthia was de naam van de geliefde van Propertius. Na zijn studie van de retorica en poëzie ging Enea rechten studeren met het oog op een politieke carrière.
De omschrijving van Malachias wordt verklaard als een zinspeling op het feit, dat Pius II, voor hij Paus werd, secretaris was geweest van de kardinalen Capranica en Albergato.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3410 van 8/12/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Onbevlekte Moeder. Ik vraag u om de vlam van het geloof levend te houden en dat u leeft in Gods genade. Blijf niet in zonde leven. De duivel is er in geslaagd om vele van Mijn arme kinderen te onderwerpen en Ik kom uit de hemel om het verkozen volk van God op te eisen. Open uw harten en aanvaard de wil van God in uw levens. De mensheid zal uit een bittere beker van het lijden drinken. Vanuit de steek van Samosir zal er, voor uw tijden, een grote en allesverwoestende vernietiging komen. Kniel neer in gebed. Wie met de Heer is zal overwinnen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
20-01-2011
20 januari 2011
20 januari 2011
1. Bijzondere reeks: "En de maan werd rood..." [4/5] [Voor uw eigen oordeel]
Drieënhalf jaar of zeven jaar van Grote Verdrukking
Het idee van een zevenjarige Grote Verdrukking is ontstaan uit de volgende verzen:
Daniël 7:25 "Hij [een bepaalde koning in de eindtijd] zal in opstand komen tegen de hoogste God, en de heiligen van de hoogste onderdrukken. Hij zal proberen hun feesten en hun wet te veranderen, en zij zullen aan zijn heerschappij zijn overgeleverd voor één tijd, een dubbele tijd en een halve tijd." Daniël 9:27 "Hij [een toekomstige vorst] zal een sterk bondgenootschap sluiten met velen, één week lang. De helft van de week zal hij offers noch gaven laten brengen, en boven op het altaar zal een verwoesting brengende gruwel te zien zijn, totdat het aangekondigde einde van die verwoestende kracht komt." Daniël 12:7 "Daarop hoorde ik [Daniël] de in linnen geklede man die zich boven het water van de rivier bevond, spreken. Hij hief beide handen op naar de hemel en zwoer bij de eeuwig Levende: Eén tijd, een dubbele en een halve tijd: wanneer de macht van het heilige volk niet langer verbrijzeld zal worden, dan zullen al deze dingen zich hebben voltrokken." Daniël 12:11 "En vanaf het moment dat het dagelijks offer wordt afgeschaft en een verwoesting brengend afgodsbeeld is opgericht, zullen er twaalfhonderd negentig dagen verstrijken." Openbaringen 11:2 "De voorhof buiten de tempel moet je overslaan. Meet die niet op, want hij is bestemd voor de heidenen, die de heilige stad tweeënveertig maanden lang zullen vertrappelen." Openbaringen 11:3 "Ik zal mijn twee getuigen [Elijah en Enoch] opdracht geven om te profeteren. Gedurende twaalfhonderd zestig dagen zullen ze dat doen, gehuld in een boetekleed." Dit slaat op de twee getuigen Elijah en Enoch.
En ook nog volgens Daniël, hoofdstuk 9: "Zeventig weken zijn vastgesteld voor je volk en je heilige stad, voordat aan de overtredingen een einde komt en de zonden zijn afgesloten, voordat het wangedrag is vergolden en eeuwige gerechtigheid is gebracht, voordat het profetisch visioen bezegeld is en het allerheiligste gewijd. Je moet weten en begrijpen: Vanaf het ogenblik waarop het woord is uitgegaan dat Jeruzalem hersteld en weer opgebouwd zal worden tot het tijdstip waarop een gezalfde vorst verschijnt, zullen zeven weken verstrijken en het herstel en de wederopbouw van de stad, met pleinen en wallen en al, zal tweeënzestig weken duren, en het zal een tijd van verdrukking zijn. Na de tweeënzestig weken zal een gezalfde worden vermoord, zonder dat iemand het voor hem opneemt. Het volk van een toekomstige vorst zal verderf brengen over de stad en het heiligdom. Hij zal zijn einde vinden in een overstroming. Tot aan het einde van de strijd zullen er verwoestingen zijn, zoals is vastgesteld. Hij zal een sterk bondgenootschap sluiten met velen, één week lang. De helft van de week zal hij offers noch gaven laten brengen, en boven op het altaar zal een 'verwoesting brengende gruwel' te zien zijn, totdat het aangekondigde einde van die verwoestende kracht komt."
De "verwoesting brengende gruwel," of Daniëls zeventigste week, zou in het midden van deze periode vallen en eindigen met de terugkeer van Jezus Christus. Jezus noemde de tweede helft van deze periode "de Grote Verdrukking" en spreekt hierover in Mattheus 24: 15-22: "Wanneer jullie dus de 'verwoestende gruwel,' waarover gesproken is door de profeet Daniël, zien staan op de heilige plaats [lezer, begrijp dit goed], dan moet iedereen in Judea de bergen in vluchten. Wie op het dak van zijn huis is moet niet naar beneden gaan om nog spullen te halen, en wie op het land is moet niet terugkeren om zijn mantel te halen. Wat zal het rampzalig zijn voor de vrouwen die in die tijd zwanger zijn of een kind aan de borst hebben! Bid dat jullie niet in de winter zullen moeten vluchten en ook niet op een sabbat. Want het zal een tijd zijn van enorme verschrikkingen, zoals er sinds het ontstaan van de wereld tot nu nooit geweest zijn en er ook niet meer zullen komen. En als die tijd niet verkort zou worden, dan zou geen enkel mens worden gered, maar omwille van de uitverkorenen zal die tijd worden verkort, maar eerder, in Mat. 24: 8 blijkt hij naar de eerste helft te verwijzen, als 'dat alles is het begin van de weeën.'
Er worden in deze aanhalingen verschillende tijdsaanduidingen gebruikt, die allemaal op eenzelfde periode lijken te duiden. "Eén tijd, een dubbele tijd en een halve tijd" is drieënhalf. "De helft van de week" is drieënhalve dag. "Twaalfhonderd negentig dagen" is ongeveer drieënhalf jaar [1.277 dagen]. "Tweeënveertig maanden" is eveneens drieënhalf jaar. En ook "Twaalfhonderd zestig dagen" is ongeveer drieënhalf jaar. Als "drieënhalve dag" symbolisch geïnterpreteerd wordt, zou dit als een periode van drieënhalf jaar gezien kunnen worden.
Vandaag aanziet men deze periode van zeven jaar als de gehele periode van de "Grote Verdrukking," maar strikt gezien zegt de Bijbel dat deze periode slechts drieënhalf jaar aanhoudt [Daniel 7:25, 12:6-7 en 11 en Openbaringen 13: 5 en 7, vergelijk ook Daniel 9: 27 met Mat 24:15, 21 en zie Openbaringen 11:2-3 en 12: 6 en 14].
Iedereen heeft uiteraard door dat er tot nu is gesproken over de periode nà de eerste drie geheimen. We zitten hier dus al voorbij de tijd van het "Mirakel" en "de waarschuwingen." Hierover hebben we het morgen in het laatste gedeelte van deze bijzondere reeks.
Bron: Diversen, Jack Kinsella, Chris De Bodt
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 16]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Gods genade
Janice: Waarom moeten we onze vijanden vergeven? Jacov: De Gezegende Moeder zegt dat als we hen niet vergeven het ons meer kwetst dan dat het hen kwetst.
Janice: Waarom? Jacov: Omdat de wrok en het niet vergiffenis schenken ons hart verziekt. Het vult dat met vergif.
Janice: Heeft u vrede in uw hart, Jacov? Jacov: Als ik bid en vast en waarachtig vergeef dan heb ik veel vrede. En dat geldt voor iedereen. Dit is wat de Gezegende Moeder wil voor de ganse wereld.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Nu duizenden dode inktvissen in Portugal èn honderden dode zeehonden in Labrador, Canada
Duizenden dode intvissen zijn aangetroffen op een strand in het noorden van Portugal, een ware ramp. Er is nog geen reden gevonden waarom deze dode dieren, over een lengte van acht kilometer, op het strand van Vila Nova de Gaia, zijn aangespoeld. De overheden hebben de bevolking gewaarschuwd om er in elk geval niet van te eten. In Labrador, Canada, spoelden eerder deze week al honderden dode zeehonden aan.
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 45]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
39. + Eens zei Jezus me dat Hij over een stad, de mooiste van ons vaderland, de straf ging laten neerkomen waarmee God Sodoma en Gomorra gestraft had [28]. Ik zag de grote toorn van God en een huivering vervulde en doorboorde mijn hart. Al zwijgend bad ik. Na een tijd zei Jezus me: "Mijn kind, verenig u tijdens het Offer innig met Mij en offer aan de hemelse Vader mijn Bloed en wonden als zoenoffer voor de zonden van die stad. Herhaal dit zonder ophouden tijdens geheel de H. Mis. Doe dit gedurende zeven dagen." De zevende dag zag ik Jezus in een schitterende wolk en ik begon te bidden dat Jezus mij die stad en ons land zou zien. Toen ik de welwillendheid van Jezus zag, begon ik om zijn zegen te smeken. Toen zei Jezus: "Voor u zegen Ik het ganse land," en Hij maakte met zijn hand een groot kruisteken over ons vaderland. Een grote vreugde vervulde mijn ziel toen ik de goedheid van God zag.
+ 1929. Eens tijdens de heilige Mis voelde ik op bijzondere wijze de tegenwoordigheid van God, ondanks mijn vlucht en het mij afwenden van God. Soms vluchtte ik voor God omdat ik geen slachtoffer wou zijn van de duivel zoals men soms gezegd had dat ik was. Deze onzekerheid duurde een hele tijd. Tijdens de heilige Mis, vóór de heilige Communie, vond de hernieuwing van de geloften plaats [29]. Toen wij onze knielbanken verlieten en de gelofteformule begonnen te zeggen, stond Jezus plots naast mij, in wit gewaad en met gouden gordel en Hij zei me: "Ik schenk u een eeuwige liefde, zodat uw zuiverheid onbevlekt blijft en als bewijs zult ge geen bekoringen tegen de zuiverheid meer ondervinden." Jezus nam zijn gouden gordel en deed hem aan mijn middel. Van toen af voelde ik geen aanvallen meer tegen deze deugd, noch in mijn hart, noch in mijn geest. Later heb ik begrepen dat dit één van de grootste genaden is die de Allerheiligste Maagd Maria voor mij bekomen heeft, want ik had Haar reeds vele jaren om deze genade gevraagd. Sinds dan heb ik een grotere verering voor de Moeder Gods. Zij is het die mij geleerd heeft om God innerlijk te beminnen en hoe in alles zijn Heilige Wil te volbrengen. Maria, Gij zijt de vreugde, want door U daalde God neer op aarde in mijn hart.
41. Eens zag ik een dienaar Gods in gevaar van doodzonde die binnenkort zou gebeuren. Ik begon tot God te bidden dat Hij op mij zou laten neerkomen, alle folteringen van de hel, alle lijden dat Hij wou om deze priester te redden en hem te ontrukken aan deze gelegenheid van zonde. Jezus verhoorde mijn gebed en op hetzelfde moment voelde ik op mijn hoofd een doornenkroon. De doornen van deze kroon drongen door tot in mijn hersenen. Dit duurde drie uur en de dienaar Gods werd bevrijd van die zonde en God sterkte zijn ziel door speciale genaden.
[28] Zie Genesis 19.24: in feite werden verschillende steden, vooral Warszawa, gedurende de tweede wereldoorlog door brandbommen verwoest. [29] Zoals in vele congregaties bestond de gewoonte om op het einde van de retraite de geloften te hernieuwen; de tekst eindigde met de woorden: "Mijn God, verleen mij de genade ze met meer getrouwheid te onderhouden".
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 45]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
En dan, door een onbegrijpelijk oordeel van God, zullen de vrijdenkers en de grote twijfelaars uit de laatste eeuwen geloven in zijn gegoochel en zijn illusies. Als slachtoffer van hun eigen verdenking en lichtgelovigheid zullen ze zich hals over kop in de gekste magie en waarzeggerij storten om zo de voorspelling van de heilige Schrift te vervullen: Degene die de waarheid negeren hechten zich aan de leugen en aan de duivelse leer: attendes spritibus erroris et doctrinis daemoniarum [Tim. 50,1].
Als slot staat er ook nog geschreven dat de hovaardigheid van de zondige mens geen grenzen zal kennen. Hij zal zijn mond openen voor Godslasteringen, om zijn Naam, zijn Tabernakel en zijn heiligen in te hemel te onteren. "Hij denkt het recht te hebben," zegt Daniel, "om tijd en wet af te schaffen," et putabit quod possit mutare tempora et leges [Dan 7,25]. Dit betekent dat hij feesten en zondagrust zal afschaffen, de volgorde der maanden, duur en verdeling der weken veranderen, de christelijke namen op de kalender schrappen om ze te vervangen door het symbool van de meest vunzige dieren. Kortom, deze namaak-Christus zal goddeloos zijn zoals nooit tevoren. Hij zal het kruis en elk religieus teken doen verdwijnen en, zoals Daniel nog verklaart zal hij in alle tempels het christelijke offer door een afschuwelijke ritus vervangen. De gewijde preekstoelen zullen zwijgen, leken goddeloze opvoeding en leer zullen verplicht zijn. Jezus zal in de kinderwieg, aan het altaar waar gehuwden trouwen en aan het sterfbed verboden zijn Over de hele aarde zal niet geduld worden dat een andere god dan de christus van satan aanbeden wordt.
God, in zijn ondoordringbaar opzet, zal toelaten dat de mensen deze opperste en verschrikkelijke beproeving ondergaan om hen te leren hoe groot de macht van de duivel is, alsook hun zwakheid. Hij heeft het ons willen aankondigen opdat we ons van nu af zouden voorbereiden op die beproeving door ons gebed tot Hem en door gebruik te maken van de spirituele middelen van naastenliefde en geloof. Bovendien is de antichrist bestemd om de trouw en de standvastigheid van degenen waarvan de naam in het Boek des Levens staat en die niet verward worden door al dat geweld en al die listen, naar voor te brengen en met klank te verkondigen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Francesco [13/14]
Franciscus van Assisi [Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226] leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 255]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Van Denver naar Graz
Broeder Roger ontmoette Moeder Teresa voor het laatst in Rome in oktober 1994. Beiden waren uitgenodigd om deel te nemen aan de bisschoppensynode over het gewijde leven en die honderden bisschoppen van over de hele wereld en vertegenwoordigers van de kloosterorden verzamelde. Broeder Roger was uitzonderlijk uitgenodigd: hij stond niet op de lijst van de tientallen openbare luisteraars, vertegenwoordigers van katholieke congregaties van mannelijke en vrouwelijke religieuzen, noch onder de acht toehoorders uit andere christelijke Kerken. Taizé en zijn stichter hadden altijd een bijzonder statuut, voorlopig.
In mei 1995, op uitnodiging van de verschillende Zuid-Afrikaanse Kerken [anglicaanse, katholieke en methodistische] in Johannesburg, ging Broeder Roger opnieuw naar Zuid-Afrika. Ook daar waren de dingen grondig veranderd sinds zijn laatste bezoek. Al meerdere jaren was er een eind gekomen aan de apartheid en het symbool van de strijd tegen apartheid, Nelson Mandela, was nu president van de Republiek.
Deze zond een boodschap om Broeder Roger en de Gemeenschap van Taizé te begroeten, zij die al zo lang vriendschapsbanden hebben met de jongeren uit Zuid-Afrika. Verder in de boodschap van de Zuid-Afrikaanse president kerkend men de stijl van Broeder Roger: "Ik moedig de jonge generatie aan die een zo belangrijke rol moet vervullen om een nieuw Zuid-Afrika op te bouwen, om te aanvaarden verantwoordelijkheid te dragen en geen tijd te verspillen met ongeduld of wanhoop. Zo zal deze generatie een desem van hoop kunnen betekenen voor vele jongeren over de wereld die een uitweg zoeken om het vertrouwen te herstellen onder de mensheid."
Het nieuwe boek van Broeder Roger, En tout la paix du coeur, in 1995 verschenen, is anders dan de voorgaande. Het is een bundel meditaties. Voor elke dag van het jaar, van 1 januari tot 31 december, verwijst een korte tekst van vier à vijf regels naar hetgeen voor Broeder Roger fundamenteel is in het christelijk geloof: het vertrouwen, de vreugde, de eenvoud, de barmhartigheid. Op sommige dagen is de korte meditatie een aan God de Vader, aan Christus en aan de Heilige Geest gericht gebed. De bundel bevat een honderdtal gebeden uit al degenen die de prior van Taizé dag na dag schreef en die hij wat graag ophing aan het bord op zijn kamer als de bloemen van een spiritueel boeket.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 175]
Ismaël, zoon van Phiabi II
Flavius Josephus meldt verder, zonder enige uitleg, dat Ismaël onthoofd werd in Cyrene. De tussenkomst van de keizerin veroorzaakte de afzetting van Ismaël, zoon van Phiabi II, door koning Herodes Agrippa II en zijn vervanging in het hogepriesterschap door Jozef Kabi, zoon van hogepriester Simon Kantheras, zoon van Boethos [41 na J. Chr.]. Over deze Jozef is niets bekend behalve het feit dat hij deel uitmaakte van de Joodse leiders die zich overgaven aan de Romeinen tijdens de omsingeling van Jeruzalem. De rabbijnse literatuur heeft enkele anekdotes weerhouden over Ismaël, zoon van Phiabi II.
Hij was een van de weinige hogepriesters die het offer van de rosse koe bracht. Hijzelf [of zijn familie] werd beschuldigd van geweld uit te oefenen op het volk. Er wordt verteld dat zijn moeder hem een kostbaar kleed schonk, vandaar het gezegde dat met de dood van Ismaël, zoon van Phiabi II, de praal van het pontificaat gedoofd was.
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 13] Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus in de visserij van Petrus
Deze visserij beslaat de kust langs het kleine dal Tabiga, dat een noordelijke verlenging is van de vlakte van Gennezareth. Daar is ook een kleine voorname haven. Het warme water der bronnen, die nabij de kust ontspringen, lokt de vissen aan.
In deze dagen zag ik Jezus in het gewest van het Meer van Galilea noordwaarts gaan. Hij sprak reeds duidelijker over de Messias en op meerdere plaatsen schreeuwden de bezetenen Hem na. Ook dreef Hij een duivel uit een man en onderwees Hij in de scholen.
Zes mannen, die van de doop van Johannes kwamen, ontmoetten Hem op hun weg. Onder hen waren Levi, die later Mattheüs genoemd werd en twee zonen van de drie weduwen, maar niet de bruidegom Natanael van Kana. Zij kenden Jezus door verwantschap en van "horen zeggen." Zij vermoedden ook wel dat Hij diegene kon zijn over wie Johannes gesproken had, maar zij wisten het niet zeker. Zij vertelden over Johannes en brachten het gesprek ook op Lazarus en zijn zusters en op Magdalena. Deze, meenden zij, moest bezeten zijn door de duivel. Zij woonde reeds op een kasteel naar haar eigen. Zij vergezelden Jezus enige tijd en bewonderden zijn woorden.
Uiteindelijk, na vele dagen wandelen, kwam de heilige aan op haar eigen landgoed te Ely. Hier was een stuk goed, stevig en vruchtbaar land, dat zeshonderd gezinnen onderhield en in een wijde omtrek omringd was door moerassen, die een veel betere beschutting waren dan muren of gewoon water.
Hier bouwde Etheldreda in 673 een groot, dubbel klooster. Wilfred, die zn oude vriendin nooit uit het oog verloor, stelde haar aan als abdis en stelde haar eerste nonnen aan. Hij verkreeg van de Paus speciale privileges voor haar, en bezocht haar regelmatig en stond haar bij met de raad die nuttig was voor het beheer van haar grote instelling. Zeven jaar lang bestuurde Etheldreda haar klooster, en ze was een groot voorbeeld van vroomheid en onthouding en alle andere kloosterdeugden.
Hoewel ze een grootse dame was, droeg ze nooit linnen kledij, maar enkel ruwe, wollen kleding. Ze ontzegde zichzelf het genot van een warm bad, een veelgebruikte luxe bij de Engelsen in haar tijd. Enkel bij de vier grote feestdagen van het jaar [waaronder Pasen, Pinksteren en Driekoningen] nam ze een bad, en zelfs dan gebruikte ze het badwater dat reeds voor de andere nonnen had gediend. Ze at zelden meer dan één maaltijd per dag en bracht vaak een deel van de nacht biddend door. Sommigen zeiden dat ze de gave had om voorspellingen te doen, en dat ze niet alleen de aandoening voorspelde die tot haar dood zou leiden, maar ook hoeveel er in het klooster aan die aandoening zouden sterven.
Vertaling: Mario Lossie
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 54: Bos Pascens [Een grazende os]
Calixtus III [1455 - 1458]
Echte naam: Alonso de Borja [Xàvita, Valencia, 31 december 1378 - Rome, 6 augustus 1458]
Calixtus III was paus van 8 april 1455 tot aan zijn dood. Toen hij zijn studies had beëindigd, koos hij de zijde van Benedictus XIII, die hem kanunnik maakte. Later onderwierp hij zich aan Martinus V, die hem in 1420 tot bisschop van Valencia benoemde. Eugenius IX benoemde hem in 1444 tot kardinaal. Hij was een oom van Rodrigo Borgia, een van de twee neven die hij tot kardinaal verhief. Rodrigo zou het later tot paus brengen met de naam Alexander VI. De Spaanse Borgia-familie zou nadien nog een geduchte rol spelen in Italië.
Na de val van Constantinopel in 1453 riep hij de christelijke vorsten van Europa op tot een nieuwe kruistocht, deze keer niet naar het Heilige Land, maar om de Turken terug te drijven. Blijkbaar was niemand daartoe bereid en in staat. Toen de Turken in 1456 Belgrado belegerden, liet hij op 29 juni de klokken luiden om daarmee op te roepen tot gebed voor Belgrado. De Turken werden drie weken later inderdaad afgeslagen. Omdat de oproep zich buiten de stad Rome traag verspreidde, bereikte het nieuws van Belgrado's ontzetting velen eerder dan de oproep tot gebed, dat toen maar werd opgevat als een oproep tot dankgebed. Het klokkenluiden is nog steeds een herdenkingsritueel voor Belgrado's ontzetting.
Hij beval ook een postume herziening van het proces tegen Jeanne d'Arc, die in 1431 op de brandstapel was terechtgesteld. Hij was vermoedelijk een van de rijkste pausen uit de geschiedenis. Zij werd op 7 juli 1456 onschuldig verklaard.
Het wapen van de Paus bevat de os van de Borgias. Aldus wordt Malachias profetie verklaard.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3409 van 7/12/2010
Lieve zonen en dochters, wie behoort tot de Heer hoeft niets te vrezen. Uw overwinning is in Hem die uw absolute goed is en die weet wat uw noden zijn. Open uw harten en leer met Jezus dat enkel de zachtmoedigen van hart en de nederigen erfgenaam zullen zijn van het Koninkrijk der Hemelen. Wees volgzaam aan Mijn oproep en volg de Heer in alles na. U gaat naar een toekomst van grote moeilijkheden. Moeilijke dagen zullen komen voor de mannen en de vrouwen van het gebed. Velen zullen zich tegen de opvolger van Petrus keren en er zal een grote crisis heersen in het geloof. Een opvolger van Petrus zal een zwaar kruis dragen en zal de dood zien van vele toegewijde personen. Bid veel voor de kerk. Zij die vastbesloten blijven in het geloof zullen overwinnen. Vrees niet. Ik ben uw Moeder en Ik ben met u. Voorwaarts op de weg die Ik u hebt aangeduid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
19-01-2011
19 januari 2011
19 januari 2011
1. Bijzondere reeks: "En de maan werd rood..." [3/5] [Voor uw eigen oordeel]
De zesdaagse oorlog
De "tetrade" vond toen plaats op
24 april 1964
18 oktober 1967
13 april 1968
6 okotber 1968
In 1967 zoekt en krijgt de Egyptische president Gamal Abdel Nasser steun in de Arabische wereld voor zijn plannen om het Suezkanaal en de Golf van Akaba [Golf van Eilat] voor Israëlische scheepvaart te blokkeren. De blokkade, een daad van oorlog volgens internationaal recht, wordt door Israël als bedreigend ervaren. Nasser dwingt tevens de VN vredestroepen, die sinds de Suezcrisis in de Sinaï aanwezig waren om de partijen uit elkaar te houden, te vertrekken. De VN moeten hier wel aan toegeven.
Op 5 juni 1967 gaat Israël over tot de aanval op Egypte en Syrië en is de Zesdaagse Oorlog een feit. Onder leiding van opperbevelhebber Yitzchak Rabin verovert het Israëlische leger in zes dagen de Sinaï en de Golanhoogten. De Egyptische luchtmacht wordt op de eerste dag van de oorlog vrijwel geheel uitgeschakeld. Israël deed een beroep aan Jordanië om zich niet in de strijd te mengen maar koning Hoessein valt toch aan. Israël neemt vervolgens de Westelijke Jordaanoever en delen van Jeruzalem, waaronder de oude stad, in. Na zes dagen van vijandelijkheden komt het tot een staakt-het-vuren. De Veiligheidsraad van de VN neemt in november resolutie 242 aan die oproept tot de Israëlische terugtrekking uit bezette gebieden in ruil voor Arabische erkenning van Israël achter veilige grenzen.
Door de bezetting van de Westelijke Jordaanoever kwamen ca. een miljoen Palestijnen onder Israëlische controle te wonen, hetgeen spanningen in de Israëlische samenleving veroorzaakte. In het publieke debat betoogden Moshe Dayan, Israël Galili en anderen dat de Palestijnen geïntegreerd moesten worden. Pinhas Sapir en anderen pleitten juist voor totale segregatie. Uiteindelijk won het kamp-Dayan de steun van de regering-Meir.
De Palestijnen werden in Israël ingezet als goedkope arbeidskrachten. Hun lonen stegen vergeleken met de eerdere situatie, maar bleven achter die bij van Israëlische arbeiders. De arbeid van Palestijnen in Israël stuitte op weerstand bij de radicalere zionisten, die Israël als een "exclusief Joods werk" zagen.
Bron: Diversen, Jack Kinsella, Chris De Bodt
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 15]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Gods genade
Janice: Waarom moet u met liefde vasten, Jacov? Jacov: Omdat vasten zonder liefde voor God onze harten verhardt. De Gezegende Moeder zegt dat elk motief van ons handelen er moet zijn uit liefde voor God.
Janice: Wat dan met de andere mensen die niet begrijpen dat elk motief van ons handelen uit liefde voor God moet gebeuren? Sommigen vasten uit angst. Anderen vasten uit gehoorzaamheid. Sommigen uit ijdelheid. Anderen bij gebrek aan middelen. Jacov: Wanneer het vasten gebeurt uit liefde voor zichzelf i.p.v.voor God is het zoals een boomerang. Het heeft geen blijvende waarde en in verschillende gevallen is het pijnlijk zowel voor de persoon zelf als voor anderen. De Gezegende Moeder zegt dat onze motieven het belangrijkst zijn. We moeten bidden voor onze motieven opdat ze puur en zuiver zouden worden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 44]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
36. Eens werd ik door God ten oordeel geroepen. Ik verscheen voor de Heer gans alleen. Jezus was zoals tijdens zijn lijden. Na enige tijd verdwenen zijn wonden, er bleven er maar vijf, aan de handen, aan de voeten en aan de zijde. Op dat ogenblik zag ik nauwkeurig de toestand van mijn ziel, zoals God haar ziet. Ik zag meteen duidelijk al wat God mishaagt. Ik wist niet dat men verantwoording moest afleggen zelfs voor kleine schaduwen. Wat een moment! Wie zal het beschrijven? Staan vóór de Driemaal Heilige? Jezus vroeg mij: "Wie zijt gij?" Ik antwoordde: "Ik ben uw dienares, Heer". "Gij zijt een dag vagevuur schuldig." Ik wou me onmiddellijk in de vlammen van het vagevuur werpen, maar Jezus hield mij tegen, en zei: "Wat wilt ge, nu één dag lijden of een korte tijd op aarde?" Ik antwoordde: "Jezus ik wil in het vagevuur lijden en op aarde de grootste kwellingen ondergaan, al was het tot het einde van de wereld." Jezus zegde: "Eén is genoeg. Ge gaat terug naar de aarde en ge gaat veel lijden maar niet voor lang, en ge zult Mijn Wil en Mijn Wensen vervullen en Mijn getrouwe dienaar zal u daarbij helpen. Nu, leg uw hoofd op Mijn borst, op Mijn hart en put daaruit kracht en sterkte voor alle lijden, want elders zult ge noch verzachting, noch hulp, noch troost vinden. Weet dat ge veel, veel zult moeten lijden, maar laat dit u niet verschrikken, Ik ben met u."
37. Kort daarna werd ik ziek [25]. De lichamelijke ongemakken waren voor mij een school van geduld. Alleen Jezus weet hoeveel moeite ik opbrengen moest om mijn plicht te vervullen [26].
38. Om een ziel te reinigen gebruikt Jezus middelen naar Zijn keuze. Mijn ziel ondervond een volledige verlatenheid van de schepselen. Soms werd de zuiverste bedoeling door de zusters verkeerd uitgelegd [27]. Dit lijden is zeer pijnlijk, maar God laat het toe en men moet het aanvaarden, want zo worden we meer gelijk Jezus. Er was iets dat ik lang niet kon begrijpen, namelijk dat Jezus mij gezegd had alles aan mijn oversten te zeggen en mijn oversten mijn woorden niet geloofden, maar mij medelijden betuigden, alsof ik in illusie verkeerde of onder invloed van mijn verbeelding was.
Vermits ik meende in een illusie te leven, besloot ik God innerlijk te mijden, uit vrees voor illusies. Maar de goddelijke genade achtervolgde mij bij elke pas. En wanneer ik dit het minst verwachtte, sprak God tot mij.
[25] Z.F. had nog geen tuberculose die later haar organisme zou ondermijnen. Ze was wel zeer verzwakt en vermoeid. [26] Z.F. werkte in de keuken waar men voor 200 personen moest bereiden. [27] Daar de dokter geen organische ziekte had vastgesteld dacht men dat Z.F. haar ziekte voorwendde om te kunnen bidden in plaats van te werken.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 44]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Tenslotte zal hij gedreven zijn in de occulte wetenschappen en in de toverkunst en zal hij met behulp van de duivels wonderbare werken uitvoeren die de verleide mensen als mirakels zullen aanzien [Apoc 13].
Het eerste onder die wonderen door Sint Jan vernoemd zal een schijnbare verrijzenis zijn. Tijdens een van die oorlogen waarbij de Antichrist zal verschijnen op een wagen van licht en vuur zal hij dodelijk gekwetst worden aan het hoofd. Een tijd lang wordt hij levenloos en voor dood aanzien. Maar opeens richt hij zich op en zijn wonde is op slag genezen. Bij dit schouwspel zullen de verleide mensen, de ongelovigen en straffe koppen uit die tijd en die evenzo als deze van vandaag geen geloof hechten aan het bovennatuurlijke, alsmede aan de geopenbaarde waarheden het wonder minachtend verwerpen als onaanvaardbaar voor wetenschap en rede. Deze mensen dus zullen in het bedrog geloven, enthousiast en verwonderd uitroepen: Wie is gelijk aan het beest? Wie zal ooit het beest bestrijden en overwinnen?
Ten tweede zal de zondige mens het hemels vuur doen neerdalen om te doen geloven dat hij meester is van de natuur, degene die de seizoenen regelt en die hemel en sterren beheerst.
Ten derde zal hij een beeld doen praten, de duivels zullen een boom of een dor hout als instrument gebruiken om hun bedrog en hun valse orakelen uit te dragen. Ook de meubels zullen bewegen en uit zichzelf rondlopen, de bergen zullen zich onmiddellijk verplaatsen, een menigte duivels, in engelen van licht veranderd, zullen in de lucht verschijnen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [12/14]
Franciscus van Assisi [Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226] leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteus zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 254]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Het Europa van Broeder Roger
Op 20 november 1992 kreeg Broeder Roger in Straatsburg de prijs Robert Schuman. Deze prijs bekroont om de twee jaar een personaliteit die heeft meegewerkt aan de Europese opbouw. In de voorgaande jaren ging hij naar diverse personaliteiten: de Portugese president Mario Soares, kardinaal Poupard of de eerste minister van Hongarije Jozsef Antall. In zijn besluit om de prijs aan Broeder Roger toe te kennen meende de jury dat de Gemeenschap van Taizé een model van verzoening en vrede in de ogen van de jeugd uit de hele wereld was geworden en dat door haar voorbeeldige wijze om de politieke en godsdienstige moeilijkheden te overwinnen, Broeder Roger de hoop heeft versterkt dat de bestaande tegenstrijdigheden in Europa kunnen overwonnen worden.'
De prijs werd uitgereikt door Catherine Lalumière, secretaris generaal van de Europese Raad en voordien socialistisch minister. In haar uitgebreide toespraak begroette ze de de pan-Europese actie van Taizé en haar verzoeningswerk onder de Europese volkeren, zonder onderscheid van cultuur of geloof. Ze besloot met een ontroerende oproep: "Broeder Roger, Europa heeft je nodig, je gedachten, je kracht. [...] Het institutionele Europa, dat van de internationale instellingen, van de Staten, van de Staatshoofden, van de politiek, van het zakenleven, van de militairen, het Europa van de machthebbers ... maar ook het Europa van de volkeren, van de gewone mensen, van de armen [en die zijn talrijk] ... al deze facetten van Europa hebben nood aan mannen zoals jij die alleen over hun hart en hun geloof beschikt."
Van 28 december 1992 tot 2 januari 1993 richtte Taizé in Wenen de vijftiende Europese Bijeenkomst in. Johannes Paulus II en Boutros Boutros-Ghali, de nieuwe secretaris generaal van de VN stuurden aanmoedigende boodschappen.
Jaar na jaar hadden deze Europese bijeenkomsten, vooral na de val van het IJzeren Gordijn, de jongeren uit Oost en West weer in contact gebracht. Marguerite Léna denkt dat Broeder Roger een rol als veerman heeft vervuld: "Aan jongeren die meestal gebrek hebben tot de toegangsleutels van het spirituele geheugen van Europa, reikt de gemeenschap van Taizé een liturgie aan die de erfenissen uit Oost en West weer thuis brengen. Ze biedt geen propaganda of ideologie aan, maar opent een ruimte van vertrouwen en verantwoordelijkheid." In de Europese ontmoetingen die Taizé organiseert meent ze dat "een zeker idee rond Europa ontstaat [...] een Europa dat minder bezorgd is om de vergrijzing en vertrouwt op de middelen van haar jeugd, meer bezig met de rijkdommen van haar spiritueel erfgoed dan met het geschil van haar verdeeldheid, minder jaloers om haar identiteit dan ongeduldig om andere mensen te ontmoeten."
De gemeenschap hield niet op de landen bij te staan die wrede beproevingen doorstonden. Zo, toen Bosnië vijf jaar lang een wrede burgeroorlog kende tussen 1993 en 1997, werden kinderen uit dit land elke zomer in Taizé opgevangen.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 173]
Ismaël, zoon van Phiabi II
De koning uitte zijn misnoegdheid en Porcius Festus, de toenmalige procurator [60-62 na J. Chr.], gelastte Ismaël dan ook de muur af te breken. Deze weigerde dit echter met als argument dat het voor een Jood ondraaglijk zou zijn een deel van de tempel af te breken. Festus wilde de zaak niet op de spits drijven en gaf daarom toe aan Ismaëls verzoek de zaak aan keizer Nero voor te leggen. Aldus vertrok de hogepriester Ismaël aan het hoofd van een delegatie naar Rome om Festus bevel te laten herroepen. Deze besloot, mede door tussenkomst van zijn echtgenote Poppea, dat de tempel mocht blijven in de staat waarin deze op dat moment was, maar dat Ismaël en Helcias [de schatbewaarder van de tempel] als gijzelaars in Rome moesten blijven. Hierdoor was het onmogelijk voor Ismaël om nog langer het ambt van hogepriester uit te oefenen. Jozef Kabi ben Simon werd hogepriester in zijn plaats.
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 12]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus en Maria gaan naar Kafarnaüm
Ik zag Jezus opnieuw van plaats tot plaats gaan en in een dorp in de synagoge over de doop van Johannes, de nabijheid van de Messias en de boetvaardigheid spreken. Vele toehoorders morden en misprezen Hem en enigen hoorde ik zeggen: "Voor 3 maanden leefde zijn vader de timmerman nog en arbeidden zij nog samen. Nu is Hij enige tijd naar vreemde streken gelopen en aanstonds is Hij daar weer om ons zijn wijsheid te verkopen." Ik dacht, en ik moest er om lachen: "Zij menen dat Hij in de vreemde gereisd heeft en ik zag dat Hij zich in de woestijn op zijn zending voorbereidde."
A.C. Emmerich ziet in deze dagen ononderbroken waar Jezus en Johannes zich bevinden. Zij ziet de Heer van plaats tot plaats gaan en vooral daar komen, waar Johannes op zijn tocht door het land voorbijgekomen is. Hij voert het woord in de synagogen, onderwijst de mensen, troost en helpt de zieken. Hij was ook op bezoek bij verwanten te Kana en Hij onderrichtte hen. Zij ziet nog geen enkele van zijn latere leerlingen bij Hem. Het is alsof Hij de mensen eerst wil leren kennen en voortbouwen op de grondslagen die Johannes in hen gelegd heeft. Van de ene plaats tot de andere plaats begeleidt Hem dikwijls een goede mens.
Ik zag heden vier mannen, waaronder toekomstige leerlingen van Jezus waren, in het gewest tussen Samaria en Nazareth, aan de grote weg, op een lommerrijke plaats, op Jezus wachten, terwijl Hij met een begeleider naderde. Zij gingen hen tegemoet en vertelden dat zij door Johannes gedoopt waren en hij sprak, zeiden zij, van de nabijheid van de Messias. Zij vertelden Jezus ook hoe hij de soldaten zo onverschrokken toegesproken had en slechts enigen van hen had willen dopen. Hij had hen ondermeer gezegd dat hij evengoed stenen uit de Jordaan had kunnen nemen en ze dopen [zie Mt.3,7-9]. Ik zag hen Jezus verder vergezellen.
Op de eerste dag van haar vlucht werd Etheldreda bijna ingehaald door haar echtgenoot. Ze kwam aan bij een kaap, Colberts Head, die in de zee uitstak. En haar vrome bedoelingen werden beschermd door het tij, dat plots tot een ongeziene hoogte rond de rots steeg en de plaats ontoegankelijk maakte voor haar achtervolgers. Egfried besloot te wachten tot het water terugtrok en de weg voor hem vrijmaakte. Maar in plaats van een paar uren, duurde het zeven dagen voordat het terug laagtij werd. De onthutste achtervolger besefte dat een grotere kracht dan de zijne Etheldreda en haar gelofte onder zn bescherming had genomen. En dus zag hij af van het idee om haar te dwingen om met hem mee te gaan, en keerde hij terug naar huis.
Later op haar reis werd Ehteldreda op een snikhete dag overmand door vermoeidheid. Ze stak haar staf in de grond en legde zich op de open vlakte neer om te rusten. Toen ze wakker werd waren er takken en bladeren aan haar staf gegroeid, en later werd hij een reusachtige eik die groter was dan alle anderen in de wijde omtrek.
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 54: De Modicitate Lunae [Van de geringere Maan]
Nicolaas V [1447 - 1455]
Echte naam: Tommaso Parentucelli [Sarzana, 15 november 1397 - Rome, 24 maart 1455]
In het jaar 1450 gaf de paus aan de Duitse theoloog Nicolaus Cusanus de opdracht de Duitse Kerk te hervormen. "Zuiver en vernieuw, maar verniel niets en treed niets met de voeten," was zijn richtlijn. Op 16 maart 1452 zegende de paus het huwelijk in van Frederik III met Eleonora van Portugal en kroonde hij Frederik tot keizer. Het was de laatste maal dat een keizer in Rome werd gekroond.
In het jaar 1452 vaardigde Paus Nicolaas V een bul uit, getiteld Dum Diversas ['Doctrine van Ontdekking'], waarmee de prins van Portugal Hendrik de Zeevaarder het recht kreeg om Saracenen, heidenen en andere ongelovigen tot slaaf te maken, hun nakomelingen inbegrepen. Deze bul legitimeerde de koloniale slavenhandel. Rond die tijd begonnen de expedities naar India, die werden gefinancierd met slavenhandel. Deze goedkeuring van de slavernij werd in zijn Bul Romanus Pontifex in 1455 opnieuw bevestigd en uitgebreid.
Op Driekoningen [6 januari] 1453 ontsnapte Nicolaas V ternauwernood aan een aanslag. De samenzweerders werden nog dezelfde dag ingerekend, onmiddellijk veroordeeld en op 9 januari onthoofd. Dit was een zware schok voor Nicolaas V, die een grondige afkeer had van geweld; hij vond dat zijn vele werken ten behoeve van de stad Rome slecht waren begrepen. Een tweede schok kreeg hij op 29 mei 1453 bij de inname van Constantinopel door de Turken, hetgeen het einde van het Byzantijnse Keizerrijk betekende, de laatste erfgenaam van de Romeinse grootheid.
Nicolaas V werd erg neerslachtig. Jicht en andere ziekten plaagden hem al vijf jaar; op 24 maart 1455 overleed hij.
De profetie van Malachias zinspeelt op zijn geboorte in het Bisdom Luni en zijn lagere afkomst, als zoon van eenvoudige ouders.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3408 van 4/12/2010
Lieve zonen en dochters, beredit uzelf voor op Kerstmis met gebed en werken van liefde. Wat u ook doet voor Mijn kinderen zal niet zonder beloning blijven. Open uw harten voor de Heer. Hij verwacht veel van u. Laat de armen niet zakken. Ik heb ieder van u nodig. Doe u best in uw opdracht die de Heer u heeft toevertrouwd. Ik dank u voor uw aanwezigheid hier en ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Moed. De mensheid is ziek en Ik kom uit de Hemel om u te zeggen dat Jezus uw redding is. Open uw harten voor Hem en u zult geestelijk rijk worden. De dood zal opkomen in Indonesia en Mijn arme kinderen zullen drinken uit een bittere kelk van het lijden. Rabat [een plaats] zal schreeuwen om hulp. Ik ben uw bedroefde Moeder en ik lijd om wat op u wacht. Verlaat de genade van God niet. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
18-01-2011
18 januari 2011
18 januari 2011
1. Bijzondere reeks: "En de maan werd rood..." [2/5] [Voor uw eigen oordeel]
Gebeurde dit tijdens de twintigste eeuw?
Ja, in 1949/1950, het jaar volgend op de onafhankelijkheid van Israël van 14 mei 1948 en nogmaals in 1967/68, het jaar dat Jeruzalem werd bevrijd tijdens de zesdaagse oorlog!
De Israëlische Onafhankelijkheid
De "tetrade" vond toen plaats op de volgende data:
13 april 1949
7 oktober 1949
2 april 1950
26 september 1950
Tussen 1936 en 1939 breekt de Arabisch-Palestijnse opstand uit. Arabieren organiseren een algemene staking tegen het Britse bestuur en de Joodse inwoners van Palestina. De staking slaat al snel om in een volksopstand en de gewelddadigheden worden hardhandig door de Britten neergeslagen. Ruim 5.000 Arabieren, 400 Joden en 200 Britten komen hierbij om. In reactie op de Arabische opstand leggen de Britten beperkingen op aan de Joodse instroom in Palestina. De leider van de Husseini-partij Amin al-Hoesseini vlucht en werkt tenslotte in Berlijn samen met het naziregime door antisemitische propaganda-uitzendingen te verzorgen. De leiders van gematigde partij van de Nashashibi's blijft in Palestina.
In 1937 adviseert de commissie-Peel, die door de Britten in het leven was geroepen om over de situatie in Palestina te oordelen, om Palestina op te delen in twee delen waarbij één derde een Joodse staat zou moeten worden. De Britse regering neemt dit plan vanwege Arabische tegenstand niet over. In 1939 neemt het Britse Lagerhuis het "MacDonald White Paper" aan waarbij de Joodse immigratie in Palestina wordt beperkt en de Palestijnen zelfbestuur in het vooruitzicht wordt gesteld. Kort hierop breekt de Tweede Wereldoorlog uit. De Duitse heerschappij over grote delen van Europa leidt tot de Holocaust [in Israël de Shoah genoemd]. Bij de systematische vervolging van en moord op de Europese Joden komen naar schatting tussen de vijf en de zes miljoen Joden op een brutale wijze om het leven.
Na de oorlog wordt de roep om een Joodse staat luider. Ook in Palestina komt er meer verzet, van beide zijden, tegen de Britten. Zo komen bij een Bomaanslag op het Koning Davidhotel, gepleegd door de Irgoen-militie van de latere Israëlische premier Menachem Begin, 91 mensen om het leven.
Op 29 november 1947 stemt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in met het plan van de internationale UNSCOP-commissie [United Nations Special Comité on Palestine] voor de opdeling van het mandaatgebied Palestina in verschillende delen: een Israëlisch, Arabisch en internationaal bestuurd deel [Jeruzalem en Bethlehem].
De Joodse gemeenschap [die zich Yishuv noemde] zou krijgen:
Oost-Galilea met Safed en Tiberias,
De vruchtbare kustvlakte van in het noordelijke Haifa tot voorbij Tel Aviv in het zuiden
Het grootste deel van de Negevwoestijn.
De Arabische Palestijnen krijgen toegewezen:
West-Galilea met Acre en Nazareth
De Westoever van de Jordaan tot Beersheba in het zuiden
De Gazastrook met Isdud en Rafah en een aansluitende strook van de Negev langs de Egyptische grens tot dertig kilometer voorbij El Auja.
Internationaal toezicht door de VN op de raakpunten ["kissing points," bruggen en onderdoorgangen] van de samenstellende delen zou ervoor zorgen dat elke staat een aaneengesloten gebied vormde. Van de 1,6 miljoen inwoners is op dat moment 1 miljoen Arabier en 600.000 Jood. Het land is grotendeels publiek bezit van het Britse mandaatsgezag. 16,5% is in handen van Arabieren die elders in de Arabische wereld [onder andere Beiroet en Damascus] wonen. De Joden hebben 8,6% van het land in handen terwijl de lokale Arabische bevolking 3,3% bezit.
In het voor de Joodse staat bedoelde deel vormen Joden met 55% van de bevolking [niet meegerekend 90.000 nomadische bedoeïenen die er een deel van het jaar verbleven] een meerderheid. De Joodse leiding wilde aanvankelijk heel Palestina, maar accepteert de VN-deling, de Palestijnse leiding niet en vrijwel onmiddellijk breekt er een burgeroorlog uit tussen Joden en Arabieren.
De kritische Israëlische historicus Morris onderscheidt in zijn boek "1948" twee perioden tot 15 mei 1948:
November 1947 - maart 1948. Een guerrillaoorlog breekt uit, waarin Palestijnse milities de overhand hebben Zij worden gesteund door 6000 tot 8000 vrijwillige strijders van buiten Palestina, vooral uit Egypte, Syrië en Irak die het Arabische Bevrijdingsleger [onder leiding van Fawzi al-Qawuqji] kwamen versterken. De Joodse Haganah-militie stelt zich defensief op, door een gebrekkige organisatie en later om de vertrekkende Britse militairen niet te provoceren.
April - mei 1948. De Haganah gaat in het offensief om strategische posities te verwerven met het oog op de verwachte invasie van buitenlandse Arabische legers op 15 mei 1948. Onder meer worden de corridor Tel Aviv-Jeruzalem en de steden Haifa, Jaffa en Tiberias veroverd. Vooral na half mei 1948 kwamen meer dan 4000 buitenlandse joodse en niet-joodse vrijwilligers het Israëlische kamp versterken: onder meer piloten, zeelui en specialisten in communicatie en tanks.
Een groot deel van de Arabische bevolking vlucht voor het geweld of wordt verdreven. Tussen 4 april en 10 mei 1948 voert het Joodse leger het "Plan-Dalet" uit dat de gebieden die aan de Joodse staat waren toegekend moest verdedigen en ook hierbuiten plaatsen met Joodse bevolkingsconcentraties moest innemen. Het plan stelt het als volgt: "Het doel van het plan is om de macht te verkrijgen over gebieden van de Joodse staat en de grenzen te verdedigen. Tevens is het streven macht te verkrijgen over Joodse nederzettingen en bevolkingsconcentraties buiten dit gebied [dat aan de Joodse staat was toebedeeld] van reguliere, semi-reguliere en kleine troepenmachten van binnen en buiten de staat."
Sommige bronnen voeren aan dat Plan-Dalet het verdrijven van zoveel mogelijk inheemse Arabieren tot doel had. Andere bronnen halen oproepen van Arabische leiders aan [die de Arabische bevolking opriepen tijdelijk te vluchten in afwachting van de verwachte Arabische overwinning] als verklaring voor het massaal vluchten van de Arabische bevolking.
Op 9 april 1948 werd in het dorp Deir Yassin door de Joodse milities Irgoen, Lehi en Hagana een bloedbad aangericht waarbij naar schatting 135 tot 145 Arabische burgers werden vermoord. De bezetting van Deir Yassin maakte deel uit van de campagne om de verbinding van Tel Aviv naar West-Jeruzalem open te houden. Hierop nam het aantal Arabische vluchtelingen verder toe. Op 12 mei 1948 werden ongeveer honderd Joodse bewoners van het Kfar Etzion-blok van kibboetsen ten zuiden van Jeruzalem, na overgave, vermoord door Arabische milities.
Het Britse gezag werkte niet mee aan de voorbereiden van de deling van Israël: de VN "Implementation Comité" mag pas per 1 mei 1948 Palestina in, twee weken voor het eind van het Britse Mandaat en dus veel te laat.
Op 14 mei is er de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring. Op 15 mei 1948 loopt het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop roept het Joods Agentschap een dag eerder de staat Israël uit. De Amerikaanse president Truman erkent Israël binnen een half uur de facto, de formele erkenning zal tot 1949 op zich laten wachten. De Sovjet-Unie en vrijwel al haar satellietstaten alsook Zuid-Afrika en Ierland erkennen Israël vrijwel onmiddellijk volledig. De Sovjet-Unie draagt er zorg voor dat Israël grootscheeps de wapens in Tsjecho-Slowakije kan kopen, die de komende strijd tussen Joden en Arabieren in het voormalige Mandaatgebied Palestina mede zullen beslissen. Nog dezelfde dag volgt de Pan-Arabische invasie en begint de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948, die ook wel de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog wordt genoemd. In december 1948 wint Israël uiteindelijk deze oorlog. De "tetrade" van 1949/1950 is een hemelse bevestiging dat de nieuwe staat Israël een feit is.
Bron: Diversen, Jack Kinsella, Chris De Bodt
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 14]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Gods genade
Janice: Echt? Jacov: Ze bekritiseert mij nooit. Ze veroordeelt mij nooit. De zonde kwetst haar zeer erg.
Janice: Waarom? Jacov: Omdat dat ons zo erg kwetst.
Janice: Wat doet u dan? Jacov: Ik tracht altijd beter te doen.
Janice: Slaagt u daarin? Jacov: Soms wel, soms niet.
Janice: Jacov, als u, die de Gezegende Moeder elke dag ziet, het zo moeilijk heeft, hoe zit het dan met de rest van ons? Jacov: De Gezegende Moeder zegt dat we moeten bidden. Soms ben ik niet zo getrouw aan het gebed als het zou moeten. De Gezegende Moeder zegt dat we moeten vasten. Soms, als ik vast, heb ik geen liefde in mijn hart. Dan stelt mijn vasten niet veel voor. De Gezegende Moeder zegt dat we moeten vergiffenis schenken, speciaal aan onze vijanden. Soms slaag ik daar niet in. De Gezegende Moeder zegt dat we ons moeten bekeren. Soms draait mijn hart zich naar de wereld en zijn slechte kant. Dus, u ziet dat het menselijk hart erg zwak is. Het is het gebed, het vasten, de vergeving en de verzoening die het menselijk hart bevrijden. Elke dag probeer ik beter te doen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 43]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
32. Eens hoorde ik deze woorden: "Ga naar de overste en vraag haar toestemming om negen dagen lang een uur aanbidding te doen, probeer uw gebed te verenigen met Mijn Moeder. Bid met geheel uw hart in vereniging met Maria, tracht in deze tijd ook de kruisweg te doen." Ik bekwam de toestemming, maar niet voor een volledig uur, maar slechts voor de tijd die me restte als mijn taken vervuld waren.
33. Ik moest deze noveen doen voor mijn Vaderland. Op de zevende dag van de noveen, zag ik tussen hemel en aarde de Moeder Gods in een helder gewaad. Ze bad, de handen op de borst gevouwen, de ogen ten hemel gericht. Uit haar Hart kwamen vurige stralen, sommige gingen naar de hemel, andere bedekten onze aarde.
34. Toen ik mijn biechtvader [22] daarover sprak, zei hij dat dit echt van God kon komen, maar dat het ook maar inbeelding kon zijn. En wegens mijn herhaalde verplaatsingen had ik geen vaste biechtvader en ik had het daarbij enorm moeilijk om over die zaken te spreken. Vurig bad ik dat God mij deze grote genade zou verlenen, namelijk een geestelijke begeleider. Ik bekwam deze genade, maar na de eeuwige geloften, toen ik in Wilno kwam. Het was E.H. Sopocko [23]. God liet mij hem vooraf innerlijk kennen [24], vóór ik naar Wilno ging.
35. O! had ik van het begin af een zielenleider gehad, dan zou ik niet zoveel goddelijke genaden verspild hebben. Een biechtvader kan de zielen veel helpen, zoals hij ook veel schade kan veroorzaken. O, hoezeer zouden de biechtvaders aandacht moeten hebben voor de werking van Gods genade in de zielen van de biechtelingen. Dat is zeer belangrijk. Naar de genaden die een ziel ontvangt, kan men de graad van intimiteit met God zien.
[22] Voor ze naar Wilno kwam, had Z.F. tweemaal deze biechtvader innerlijk gezien [zie verder Db 53 en 61]. [23] E.H. Michael Sopocko [1888-1975] was sedert 1934 professor van pastorale theologie aan de universiteit van Wilno en rector van de Sint-Michielskerk te Wilno. Gedurende vele jaren was hij biechtvader van verschillende mannelijke en vrouwelijke congregaties. Van 1933 tot 1942 was hij gewone biechtvader in de congregatie van de M.G.D.B. [24] De gewone biechtvaders waren de E.H. Kulesza en Roslaniec [1889-1942]; de buitengewone Pater A. Bukowski, S.J.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 43]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Dan zal het gevaar voor de zielen groot zijn en het schandaal van de besmetting wereldwijd. Nochtans, opdat degenen die zich laten verrassen hun ongeluk alleen aan zichzelf zouden verwijten, heeft de Heilige Geest de voornaamste fasen van deze verschrikkelijke en beslissende beproeving willen aftekenen als slot van alle beproevingen die de mensheid doorstond.
Vooreerst, om ons het geweld en de woestheid van de zondige mens te openbaren, de handigheid waarmee hij de ondernomen oorlog zal voeren tegen de heiligen, beschrijft de apostel Sint Jan hem voor ons in het boek "Openbaring in hoofdstuk 13" onder de vorm van een monsterachtig beest met op het voorhoofd tien koppen of tien kronen en op elke kroon een godslasterende naam. Volgens de vertalers noemen deze tien koppen en tien kronen tien stamkoningen uitbeelden die zijn luitenanten zullen zijn en de uitvoerders van zijn listen en zijn wreedheden.
Meer nog, Sint Jan zegt ons dat hij als opperste vorst aangesteld worden, dat zijn macht over alle stammen en volkeren zal reiken, over de mensen van alle naties en talen [Apoc. 13: 5, 8].
Terwijl hij de heiligen zal overwinnen door hen overdreven te vervolgen zal hij alles toelaten en alle vrijheid aan het kwaad geven.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [11/14]
Franciscus van Assisi [Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226] leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 253]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Protestantse bisschoppen in Taizé
Maar, eens terug in Engeland, steunde hij bij de kerkelijke instanties een motie, bedoeld om de vrouwen toe te laten tot het priesterschap. Deze historische beslissing, die gestemd werd op 11 november, kwam voor de katholieke Kerk over als een oorzaak van nog meer verdeeldheid en nog een hindernis meer voor de verzoening.
Broeder Roger heeft in enkele regels het verblijf van de aartsbisschop van Canterbury in Taizé aangehaald en zijn bewondering uitgedrukt. Maar hij sprak niet over de anglicaanse beslissing van november. Het zijn dergelijke leemtes die sommigen hem verwijten: hij was er als de kippen bij om zich over de goede woorden en gevoelens die werden uitgedrukt te verheugen, maar hij toonde maar zelden zijn afkeuring in het openbaar.
Een andere belangrijke oecumenische bijeenkomst heeft de laatste jaren van Broeder Roger gekenmerkt. In mei 1994 brachten veertien bisschoppen van de lutheraanse Kerk in Zweden drie dagen door in Taizé om te bidden en samen na te denken. Broeder Roger noteerde fier: "Het is de eerste keer dat alle bisschoppen van de Zweedse Kerk zich, zonder uitzondering, naar het buitenland begeven." Een foto getuigt van het gebeuren: veertien lutheraanse bisschoppen met Romeinse kol of in trui staan rond de glimlachende Broeder Roger in wit kleed.
Van 30 augustus tot 6 september vergaderden vierhonderd franciscanen uit de hele wereld rond hun minister generaal. Als tegenprestatie gingen Broeder Roger en de meeste Broeders op bedevaart naar Assisi. Twintig jaar na het vertrek uit Taizé van de franciscanen was dit een gebaar van verzoening.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 172]
Ismaël, zoon van Phiabi I
Zie Annes, zoon van Seth
Ismaël, zoon van Phiabi II
Ismaël, zoon van Phiabi [59-61 na J.C.], niet te verwarren met de opperpriester met dezelfde naam en van dezelfde familie die het ambt bekleedde van 15 tot 16 na J.C., was de eerste hogepriester door Herodes Agrippa II benoemd. Hij kende beroerde tijden. Zijn voorgangers-hogepriesters en hun families twistten met de gewone priesters en de bevolking. De stenigingen waren veelvuldig. De conflicten leidden soms tot gewelddadigheden, maar deze waren in de ogen van Agrippa en de toenmalige procuratoren over Judea, niet ernstig genoeg om Ismaël uit zijn ambt te ontzetten. Uiteindelijk kwam Ismaël ook in conflict met Agrippa. De aanleiding hiervoor was dat Herodes Agrippa een dicht bij de tempelberg gelegen paleis van de Hasmoneeën liet restaureren en uitbreiden. Bij de herbouw werd de eetzaal van het paleis zodanig gesitueerd dat Agrippa van daaruit uitzicht had op het tempelplein. Ismaël en de andere [hoge]priesters vonden dit aanstootgevend en bouwden een hoge muur aan de rand van het tempelplein, die Agrippa het uitzicht ontnam. Onbedoeld neveneffect was echter dat het tempelplein ook niet meer te zien was vanuit de post waar de procurator tijdens Joodse feestdagen gewoonlijk soldaten posteerde om de tempel in de gaten te houden, uit vrees voor onlusten.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 11]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Jezus en Maria gaan naar Kafarnaüm
Ik zag Jezus en Maria, Maria van Kleofas en ook de ouders van Parmenas, zeker een twintigtal personen, Nazareth verlaten en naar het gewest van Kafarnaüm trekken. Zij hadden ezels en pakken bij zich. Het huis te Nazareth bleef ledig achter. Het was geheel gereinigd en het zag er sierlijk uit, ontruimd en met slechts enkele tapijten, zo sober geschikt, dat het de indruk van een kerk op mij maakte.
De derde man van Maria van Kleofas heeft nog het beheer over Annas huis. In de huishouding zijn ook nog zonen van haar betrokken. Joses Barsabas, de jongste [op één na, namelijk de kleine Simeon] was bij zijn moeder geweest en trok ook mede [naar het gewest van Kafarnaüm],waar hij in de visserij een betrekking vond. Ook de kleine Simeon uit haar derde huwelijk was bij haar. In de volgende dagen zag ik Jezus en Maria in het huis tussen Kafarnaüm en Betsaïda. Maria van Kleofas woonde er dicht bij en ook de ouders van Parmenas hadden zich niet ver van daar metterwoon gevestigd.
Hoewel Egfried twaalf jaar lang enkel een nederig aanbidder van zn mooie echtgenote geweest was, was hij nu een man geworden, met mannelijke verlangens. Zijn affectie was uitgegroeid tot een liefde die niet langer bevredigd kon worden door haar op afstand te aanbidden. Tot hier toe had hij Ehteldreda toegestaan om in zn huis te leven als een non in haar klooster, maar nu wilde, en eiste hij zelfs meer. Hij smeekte Wilfred om zn vrouw te beïnvloeden en haar aan te zetten om te worden wat ze, tot nu toe, enkel in naam was geweest. Hij beloofde Wilfred grootse dingen voor zichzelf en zn kerken als hij de koningin kon overtuigen dat haar plicht t.o.v. God de plicht t.o.v. haar echtgenoot was. Wilfred deed alsof hij het standpunt van de koning deelde, maar moedigde in feite de koningin aan om door te zetten in haar celibatair leven. Hij adviseerde haar zelfs om toestemming te vragen om het hof te mogen verlaten om non te worden. Egfried heeft hem dit nooit vergeven.
Na veel pijnlijke toestanden gaf de koning met tegenzin zijn toestemming. Maar al gauw berouwde hij zich zn keuze. Voordat hij zn toestemming kon intrekken, was Etheldreda echter naar Coldingham gevlucht, waar de tante van Egfried, de H. Ebbe de Oudere, abdis was. Voor Egfried was het leven ondraaglijk zonder Etheldreda, en hij was vastberaden haar terug te brengen, met of zonder haar goedkeuren. De H. Ebbe trok partij voor Etheldreda. Ze wist echter dat, als Egfried zou aandringen om zn echtgenote terug mee te nemen, ze hem niet zou kunnen tegenhouden. Daarom raadde ze Etheldreda aan om, verkleed als bedelaarster, Coldingham te ontvluchten. Etheldreda volgde haar raad op, bijgestaan door twee nonnen van Coldingham, de zusters Sewara en Sewenna. Ze ging niet naar de zus van haar tante, de H. Hilda, te Whitby, vermits die in zou gaan tegen alles wat Wilfred adviseerde. Maar ze besloot om terug te keren naar haar eigen landgoed te Ely. Er doen vele verhalen de ronde over haar avonturen tijdens haar reis, en ze zijn vaak het onderwerp geweest van beeldhouwwerken en glasramen in de Engelse kloosterkerken.
Vertaling: Mario Lossie
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 54: De Modicitate Lunae [Van de geringere Maan]
Nicolaas V [1447 - 1455]
Echte naam: Tommaso Parentucelli [Sarzana, 15 november 1397 - Rome, 24 maart 1455]
Nicolaas V was paus van 18 maart 1447 tot zijn dood. Hij was twintig jaar in algemene dienst bij de Bisschop van Bologna, die hij vergezelde op vele reizen. Later werd hij de beschermeling van Eugenius IV, die hem ook met andere diplomatieke zendingen belastte. Hij voerde zijn ambten zo goed uit dat hij in 1446 de kardinaalshoed kreeg.
Nicolaas V was een van de weinige pausen uit de Renaissance die zich niet overgaf aan nepotisme en acelibataire uitspattingen. Ondanks zijn pontificaat bleef hij tamelijk onberispelijk.
Hoewel zijn levenswijze sober was, wilde hij van Rome de meest prestigieuze stad van de Renaissance maken. "Opdat het prachtige uitzicht van de stad het geloof der nederigen zal versterken", zou hij verklaard hebben. Nicolaas V trok allerlei wetenschappers, schrijvers en kunstenaars naar Rome. Bovendien vormden zijn boeken de kern van de Vaticaanse Bibliotheek. Daarnaast gaf hij opdracht tot het vertalen van veel Griekse literatuur naar het Latijn en liet hij plannen ontwerpen voor het Vaticaanse Paleis en de Sint-Pietersbasiliek.
Kort na zijn inauguratie drong de wereldse machtspolitiek zich al aan hem op. Hij spande zich in om de agressiviteit van Alfons van Aragón, de nieuwe koning van Napels [die de kerkelijke Staten bedreigde], in te tomen. In 1448 sloot Nicolaas V met de Duitse koning Frederik III en enkele Duitse vorsten het Concordaat van Wenen, dat tot 1803 van kracht zou blijven.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3407 van 1/12/2010
Lieve zonen en dochters, moed, Ik bevind mij aan uw zijde, ook al ziet u Mij niet. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Er zal geen nederlaag zijn voor Gods verkozenen. Kniel neer in gebed en alles zal in orde komen voor u. U behoort tot de Heer. Laat u geen slaaf van de duivel worden. Zoek sterkte in het gebed en de Eucharistie. Aanvaard het Evangelie van Mijn Jezus om te worden gered. De mensheid is op het spoor van de zelfvernietiging, die ze met hun eigen handen hebben voorbereid. De dood zal van ver komen en zal komen over het land van het Heilig Kruis [Brazilië]. De Vigia [een stad in Brazilië] zal vluchten uit angst, maar zal de vernietiging voor haar zien. Ik lijd om wat u gaat overkomen. Zet geen stap terug. De Heer roept u en wacht op u. Ga en ontmoet Hem en u zult reeds gelukkig zijn hier op aarde en later met Mij in de Hemel. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
17-01-2011
17 januari 2011
17 januari 2011
1. Bijzondere reeks: "En de maan werd rood..." [1/5] [Voor uw eigen oordeel]
Inleiding
"De zon zal veranderd worden in duisternis en de maan in bloed, voordat de grote en geduchte dag des Heren komt." [Joel 2.31]
Door de hele geschiedenis zijn zons- en maansverduisteringen aanzien als tekenen van God. Op 28 mei 585 v. Chr. vond er een door Thales van Milete voorspelde zonsverduistering plaats tijdens de slag bij de Halys tussen Alyattes II, koning van Lydië en Cyaxares, koning van de Meden. Beide koningen besloten om hun vijandelijkheden op te schorten en sloten vrede. De Halys werd sindsdien beschouwd als grens tussen de twee koninkrijken.
In de Chinese Oudheid werd er gedacht dat het een teken van de draak was die de zon had opgezwolgen. Ze geloofden dat de draak moest worden gedood om het einde van de wereld te voorkomen. En zo was er bij elke eclips de gedachte dat degene die in oog zou staan met de draak, zou overwinnen. De Chinese astronomen moesten voorspellen wanneer de draak een volgende keer zou komen om de zon op te zwelgen. Het was een tijd die overheerst werd met rituelen van getrommel en gezangen op de achtergrond. De keizer zond bij elke voorspelling zijn boogschutters om zo de draken te verjagen. In het oude Indië en Indonesië speelden de draken een gelijkaardige rol bij zonsverduisteringen.
Oude astronomen waren heel goed in het voorspellen van verduisteringen. Naast de Chinezen hielden ook de wijzen uit Mesopotamië alles in detail bij [geboorte van Jezus] en zowel de Grieken als de Romeinen hielden in hun heidense vereringen ook rekening met zons- en maansverduisteringen.
Nog geen maand geleden was er een totale maansverduistering, net vóór Kerstmis. Het was de eerste totale maansverduistering in bijna drie jaar. Het was de eerste totale maansverduistering die zou plaatsvinden tijdens de winterzonnewende [21 december] sinds 1638 en enkel de tweede sinds de tijd van Christus.
Daarenboven was de maan, tijdens deze de eclips van 21 december, ongewoon rood en dit door de eerdere uitbarsting van de vulkaan Merapi in Indonesië, eind oktober.
Nog geen twee weken later, op de vierde dag van het nieuwe jaar, verduisterde een gedeeltelijke zonne-eclips de hemelen boven Europa, het noordelijke gedeelte van Afrika en het westen van Azië.
In een normaal jaar zijn er zon twee zonsverduisteringen zichtbaar ergens op aarde, met een overeenkomende maansverduistering een aantal weken later, maar dit jaar zijn er vier zonsverduisteringen en twee maansverduisteringen: de zonsverduistering die we hebben gehad op 4 januari, en de volgende respectievelijk op 1 juni, 1 juli en 25 november en de maansverduisteringen achtereenvolgens op 15 juni en 10 december.
Mark Blitz van de Joodse gemeenschap El Shaddai [een van de Joodse benamingen voor God] in Bonner Lake, Washington, merkte dit ongewone patroon van zonne- en maanactiviteit op, met daarbovenop een buitengewone "tetrade" die zal plaatsvinden in 2014. Een "tetrade" is de benaming die de NASA gebruikt wanneer er vier opeenvolgende totale maansverduisteringen plaatsvinden, een zo ongewoon zeldzame gebeurtenis dat dit maar acht maal is gebeurd sedert de tijd van Christus. Alle maansverduisteringen die in 2014 en 2015 plaatsvinden zijn dus totale maansverduisteringen
De jaren 2014-2015 overlappen bovendien een Joods sabbatjaar. Volgens de wetten van Mozes moest het land elk zevende jaar onbebouwd blijven. Wat er vanzelf aan het land ontsprong in dat jaar was voor de armen, vreemden, en voor de dieren van het veld. "Zes jaren zult gij uw akker bezaaien, en zes jaren uw wijngaard besnijden en de inkomst daarvan inzamelen. Doch in het zevende jaar zal voor het land een sabbat der rust zijn, een sabbat van de Heer: uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard niet besnijden." [Leviticus 25:3-4].
Blitz merkte op dat deze vier opeenvolgende totale maansverduisteringen zullen plaatsvinden tijdens het Joodse Pescha [Pasen] en de Joodse Soekot [Loofhuttenfeest], eerst in 2014 en opnieuw in 2015. Maar ook de bijkomende zonsverduisteringen in 2015 vinden plaats op Joodse feestdagen: Nisan 1 [aanvang van het Joodse religieuze jaar] en Tishri 1 [Rosj Hasjna of het Joodse Nieuwjaar].
We krijgen dus de volgende tabel voor die periode:
15 april 2014: totale maansverduistering [Pescha]
8 oktober 2014: totale maansverduistering [Soekot]
20 maart 2015: totale zonsverduistering [Nisan 1, begin van de Joodse religieuze kalender]
4 april 2015: totale maansverduistering [Pescha]
13 september 2015: gedeeltelijke zonsverduistering [Rosj Hasjna, het Joodse Nieuwjaar]
28 september 2015: totale maansverduistering [Soekot]
Het volgende Joodse sabbatjaar begint op Rosj Hasjna 2014 en eindigt op Rosh Hasjna 2015. Op elk van deze zes Joodse feestdagen, zal de zon worden verduisterd en zal de maan geen licht afgeven.
Zal dit nogmaals gebeuren tijdens de éénentwintigste eeuw? Neen.
Bron: Diversen, Jack Kinsella, Chris De Bodt
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 13]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Gods genade
Janice: Moeten wij vragen om Gods genade? Jacov: We kunnen ze weigeren.
Janice: Wie zou Gods genade weigeren? Jacov: Dikwijls is het menselijk hart, op zich, heel onbetrouwbaar. Het is daarom dat de Gezegende Moeder zegt dat het dringend nodig is dat alle mensen op aarde bidden en vasten. Niemand is vrijgesteld. Zonder gebed en vasten is het menselijk hart hulpeloos om God te horen of te zien ... te kiezen voor God.
Janice: Jacov, aan ons werd verteld dat alle kinderen van God Zijn stem horen in de stilte van hun hart. De antwoorden van Zijn kinderen op Zijn oproepen zijn alleen voor Hem bekend. Hij is God. Hij alleen oordeelt. Jacov: De mensen hebben de wet van God, die het pad is naar de hemel, geschreven in hun harten. Maar de Gezegende Moeder is dikwijls verdrietig. Ze weent dikwijls omdat zovelen God verwerpen. Zij kiezen voor tijdelijk plezier en werpen God en Gods wegen opzij. Ik zelf doe dat ook.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Brazilië: Vrees voor duizenden doden in één der ergste natuurrampen ooit in het land
Er zijn al meer dan 600 doden geteld bij de overstromingen in de Braziliaanse deelstaat Rio de Janeiro. Media in Brazilië stellen dat het dodental nog fors zal stijgen, tot zeker boven de duizend en volgens sommige bronnen nog meer. Alleen al in Teresópolis, een van de zwaarstgetroffen steden, wordt al gevreesd voor honderden extra sterfgevallen.
In Teresópolis viel 144 millimeter regen in 24 uur, een hoeveelheid die normaal gesproken valt in de hele maand januari. Tienduizenden mensen zijn dakloos geraakt doordat rivieren buiten hun oevers traden en door aardverschuivingen. Naast Teresópolis werden ook de steden Petrópolis en Nova Friburgo zwaar getroffen.
De natuurramp, de grootste in Brazilië in de afgelopen vier decennia, betekent een eerste test voor het leiderschap van Dilma Rousseff, sinds 1 januari de president van Brazilië. Zij heeft al besloten om 780 miljoen real [circa 350 miljoen euro] beschikbaar te stellen voor noodhulp voor de getroffen regio. Rousseff bracht donderdag een bezoek aan Nova Friburgo. Ze werd tijdens haar bezoek vergezeld door Sergio Cabral, de gouverneur van de deelstaat Rio de Janeiro. Cabral beschuldigde de lokale autoriteiten van nalatigheid.
De bestuurders zouden bouwvergunningen hebben verleend voor plekken die gevaarlijk zijn bij overstromingen, zoals hellingen van heuvels. Ook zouden ze niet afdoende hebben opgetreden tegen illegale bewoning van dergelijke locaties.
De bergachtige Serrana-regio rond Nova Friburgo, Teresópolis en Petrópolis geldt vanwege het natuurschoon en de koelere temperaturen als een populaire vakantiebestemming voor rijke inwoners van de aan de Atlantische Oceaan gelegen metropool Rio de Janeiro. In de afgelopen decennia verviervoudigde het inwonertal van de regio, circa 100 kilometer ten noorden van Rio.
Veel arme Brazilianen proberen er werk te vinden in de toerisme-industrie. Ze kunnen zich slechts de goedkoopste woningen permitteren, die vaak liggen in gebieden die als eerste worden getroffen door aardverschuivingen en overstromingen.
4. Ruim een miljoen mensen op de vlucht voor overstromingen in Sri Lanka
Meer dan een miljoen mensen zijn op de vlucht geslagen voor de overstromingen van de afgelopen week in Sri Lanka. Dat heeft het Nationaal Rampencentrum vandaag laten weten. Meer dan 250.000 mensen zijn opgevangen in de regeringskampen. De andere hebben met eigen middelen tijdelijk een nieuw onderkomen moeten vinden.
Sri Lanka wordt geplaagd door hevige moessonregens, vooral in het oosten en het centrum van het land. Daardoor is het waterpeil gaan stijgen en zijn er aardverschuivingen.
Ondertussen heeft het leger van Sri Lanka de bevolking zondag gewaarschuwd voor het gevaar van niet-ontplofte mijnen die door de zware overstromingen in de noordelijke en oostelijke regio's verplaatst kunnen zijn. De waarschuwingen gelden voor gebieden waar de regeringstroepen en Tamil-rebellen strijd leverden in de burgeroorlog die in mei 2009 eindigde.
"We hebben de militairen in de gebieden gewaarschuwd om waakzaam te zijn voor mijnen die aan de oppervlakte komen na de overstromingen en hen gevraagd om de bevolking te sensibiliseren", zei defensiewoordvoerder Ubaya Medawala.
De overstromingen kostten in Sri Lanka tot dusver aan 37 mensen het leven en hebben grote schade toegebracht aan wegen en huizen. De overheid schat de schade op omgerekend 361 miljoen dollar.
5. Groenland: Zon komt twee dagen te vroeg op. Wetenschappers stomverbaasd
De zon is in Groenland twee dagen te vroeg opgekomen. De zonsopgang tekent het einde van een anderhalve maand zonder zonlicht tijdens de winter. Wetenschappers vrezen dat dit een signaal is dat het ijs sneller smelt dan verwacht. In de stad Ilulissat eindigt de donkere winterperiode als de zon even boven de horizon verschijnt. Voor het eerst is de zon er twee dagen te vroeg opgekomen. Wetenschappers staan voor een raadsel, al vermoeden ze dat de ijskappen in de omgeving lager zijn en de zon zo sneller toegang vindt tot de stad. Volgens een rapport zou de temperatuur in Groenland vorig jaar drie graden boven het gemiddelde gestegen zijn. Andere wetenschappers vinden dergelijk vermoeden totale onzin.
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 42]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
29. Toen één van de moeders vernam over mijn zo'n innige band met de Heer Jezus, zei ze mij dat ik aan een illusie toegaf. Ze zei me dat de Heer Jezus alleen een dergelijke band heeft met heiligen, "niet met zondige zielen zoals jij, zuster".
Vanaf dit moment ben ik Jezus een beetje beginnen wantrouwen. Bij het ochtendgesprek zei ik tot Jezus: "Jezus, zijt Gij geen illusie?" Jezus antwoordde mij: "Mijn liefde bedriegt niemand."
30. + Eens dacht ik na over de Heilige Drie-eenheid, over het Wezen van God. Ik wou beslist doorgronden en bevatten wie God is... Ogenblikkelijk werd mijn geest gegrepen en als ontrukt in de andere wereld; ik zag een ontoegankelijk licht waar iets als drie lichtbronnen straalden die ik niet kon begrijpen. Uit deze helderheid kwamen woorden onder de vorm van bliksems die hemel en aarde omkransten. Ik verstond er niets van en werd zeer verdrietig. Plots steeg uit deze ontoegankelijke lichtzee onze geliefde Verlosser in een onbeschrijfelijke schoonheid met stralende wonden. En uit deze schittering was een stem te horen: "Wie God in zijn Wezen is, zal niemand doorgronden, de geest van engelen noch die van mensen." Jezus zei me: "Leer God kennen door de overweging van Zijn eigenschappen." Dan maakte Jezus met Zijn hand het te,ken van het kruis en verdween.
+ Eens zag ik een menigte mensen in onze kapel [20], vóór onze kapel en op straat, want ze konden niet allemaal binnen. De kapel was feestelijk versierd. Bij het altaar was er een groter aantal priesters, dan bij onze zusters en vele andere congregaties. Iedereen verwachtte iemand die plaats moest nemen op het altaar. Toen hoorde ik een stem dat ik het was die op het altaar plaats moest nemen. Maar toen ik de woning, dus de gang verliet om over de koer naar de kapel te gaan, om de stem die mij riep te volgen, begonnen allen naar mij te gooien met wat ze in hun handen kregen: modder, stenen, zand, bezems, gelijk wat, zodat ik eerst aarzelde of ik verder zou gaan, maar de stem riep mij nog indringender en ondanks alles stapte ik moediger voort. Toen ik over de drempel van de kapel stapte, begonnen de oversten, de zusters en de leerlingen [21] en zelfs de ouders op mij te slaan met alles wat ze in de hand hadden, zodat ik, of ik wou of niet, vlug moest doorgaan naar de voor mij voorziene plaats op het altaar.
Van zodra ik daar was, begon dezelfde menigte, de leerlingen, de zusters, de oversten en de ouders hun handen naar mij uit te strekken en te vragen om genaden, en ik was niet kwaad op hen omdat ze met van alles naar mij gegooid hadden, en het was vreemd hoe ik juist deze mensen bijzonder begon lief te hebben die mij vlugger hadden doen opgaan naar de plaats die voor mij bestemd was. Toen werd mijn ziel overspoeld door een onbegrijpelijk geluk en ik hoorde deze woorden: "Doe wat ge wilt, schenk de genade zoals ge wilt, aan wie ge wilt en wanneer ge wilt." De verschijning verdween onmiddellijk.
[20] Het gaat hier om de kapel van het klooster van Warszawa in de Zytnia-straat, op enige afstand van het woonhuis, met de deur langs de binnenkoer. [21]"Leerlingen": de Congregatie leidde een huis voor verwaarloosde, moeilijke meisjes, leerlingen of kinderen genoemd. Aan het hoofd van elke klas stond een "klasmoeder".
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 42]
Tweede Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De tegenstrever van de laatste tijd zal zich niet alleen aanstellen als de uitgesproken en persoonlijke vijand van Jezus Christus. Maar hij zal trachten om hem openlijk te onttronen, hem te verdringen in de hulde en de verering van de mensen door zich de aanbidding en de glorie toe te eigenen hoewel die alleen de Schepper toekomen. Hij zal verklaren, zegt Sint Thomas, dat hij het opperste en eeuwige wezen is en daardoor eerbetuiging en latriecultus afdwingen. Daardoor zal hij priesters hebben, zich offers te doen opdragen, zal hij eisen dat zijn naam wordt ingeroepen in de eden en in de verdragen: Ita ut ostendens tampquam sit Deus. Om deze overtuiging te verankeren zal hij de goddelijke openbaringen tegenspreken met valse openbaringen, in de vieringen met goddeloze ritussen, voor de eeuwige Kerk op Jezus Christus gebouwd een afschuwelijke maatschappij waarvan hij de baas en de opperpriester zal zijn. En evenals, voegt Sint Thomas eraan toe: "zoals de volheid van het Goddelijke lichamelijk in het vleesgeworden Woord is gevestigd, zo zal de volheid van alle kwaad in die afschrikkende mens wonen waarvan zending en actie slechts een averechtse kopie en een afgrijselijke namaak van Jezus Christus zending en actie zijn."
Door hem zal satan zijn goddeloosheid verzegelen. In zekere mate zal hij in dit levend wezen alle duistere plannen bundelen die hij tegen de mensen heeft uitgevonden, en die zijn meedogenloze en ijverige haat die hem tegen God bezielt... En in zijn verborgen raadgeving zal de hemelse Heer toelaten dat deze helse poker nog een tijd de overhand heeft.
Sint Thomas bestempelt die afgevaardigde van satan door hem caput omnium malorum te noemen: prins en drijfveer van alle verleidingen van het vlees en alle dolingen van de geest, in zoverre dat de genieën van de leugen en de bewerkers van de misdaad die elkaar door de eeuwen heen opvolgden, slechts pygmeeën tegenover een reus lijken bij die mens. Zo zal hij Neros schande herhalen, Diocletianus haat en geweld overdoen, de list en dubbelzinnigheid van Juliaan de Apostaat bezitten, hij zal beroep doen op de afschrikking en de aarde doen buigen onder zijn scepter zoals Mohamed, Hij zal geletterd, filosoof, handig spreker, vooraanstaand zijn in kunst en wetenschap, zal spotternij en lach hanteren zoals Voltaire. Ten slotte zal hij wonderen verrichten en zal hij in de lucht opstijgen zoals Simon de tovenaar.
Als er gevraagd wordt waarom de goddelijke Voorzienigheid hem zal toelaten dergelijke macht en verleiding uit te oefenen geeft apostel Paulus het antwoord: "Omdat de mensen niet de liefde van de waarheid kregen om verlost te worden. Als straf zal God hen een geest sturen die de fout efficiënt zal maken zodat ze in de fout geloven, zodat allen die niet in de waarheid geloofd hebben maar zich vergenoegden in onrechtvaardigheid veroordeeld worden." Suarez zegt dat God de komst van de antichrist zal toestaan, vooral om het Joodse ongeloof in het oude verbond af te straffen. Aan degenen die de ware Messias verzuimden te aanbidden en weigerden door zijn leer en zijn wonderen overtuigd te worden zal God toestaan dat ze als straf vasthouden en een valse messias, aan wiens leer en goddeloosheden ze geloof hechten en dat ze zijn losbandig leven zullen nabootsen [II Thess 2,10-12].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Francesco [10/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 252]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Protestantse bisschoppen in Taizé
Door haar geschiedenis heen heeft Taizé aangetrokken en gefascineerd, maar om verschillende redenen die veranderden naargelang de historische omstandigheden. De enthousiasten voor de oecumene die Taizé bezoeken op het eind van de jaren 1950 en begin de jaren 1960 zijn niet de jongeren van voor en na mei 68 die op de heuvel een plek van bijeenkomst en vrijheid en niet toebehoren vinden. Op het eind van de jaren 1980 en in de jaren 1990 wekken het einde van de grote ideologieën en de ontgoocheling een nieuw zoeken naar referenties op. De grenzen van zo niet het falen van sommige kerkelijke pastoraten doen nieuwe generaties die niet gewoonlijk kerkelijk zijn zich keren tot Taizé. Het fenomeen interesseerde de kerkmensen die om die reden opnieuw naar Taizé luisterden.
Zo verging het de aartsbisschop van Canterbury, George Carey, die een week doorbracht op de heuvel van 23 tot 29 augustus 1992 in het gezelschap van een duizendtal jonge anglicanen uit verschillende Engelse bisdommen maar ook uit Zuid-Afrika, Hong Kong en Taiwan. Hij werd het jaar daarvoor tot primaat van de Anglicaanse Kerk verkozen. Zijn komst naar Taizé was niet toevallig. Hij heeft zijn verblijf verteld in een boek dat veel opspraak verwekte. Sinds hij in dienst trad en met zijn vele reizen door heel Engeland trok, was hij onder de indruk van het algemeen falen van de Kerk bij het bereiken en opvoeden van de jeugd. Voor hem was dat te wijten aan de kilte en de droogte van de anglicaanse liturgie, de verduisterde christelijke idealen,' het gebrek aan stilte tijdens de diensten die zo breedsprakerig worden.
Hij kwam dus als pelgrim naar Taizé: het meest aantrekkelijke is zonder twijfel dat ik geen bijzondere leidersrol had: ik was daar met de jongeren om een gezamenlijke bedevaart te delen. Hij genoot van het dagelijks eenvoudig leven, de gezangen, de stiltes tijdens de diensten, de vreugde die er uitstraalde en ook de kunst van de Broeders om het christendom aantrekkelijk te maken. Hij was bekoord door Broeder Roger die sleutels kon aanreiken voor een veranderde en verwerkte wereld.
Vanaf de eerste dag van zijn aankomst had de primaat duidelijk de vraag gesteld: "De verdeeldheid onder christenen is een last die ik draag en ze dient geheeld. Ik geloof in de verzoening met de Katholieke Kerk en ik had graag dat ze er tijdens mijn leven kwam."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 171]
Hyrcanus II
Hyrcanus levenseinde
De benoeming door Marcus Antonius van Phasaël en Herodes als tetrarchen van Judea bevestigde het status quo: de macht van Hyrcanus was zuiver theoretisch. In 40 v. J.C. vielen de Parthen Judea binnen. Ze gebruikten Antigonus, zoon van Aristobulus II en neef van Hyrcanus, als speelbal en benoemden hem tot koning en hogepriester. Herodes vluchtte naar Petra in Arabië. Hyrcanus en Phasaël werden uitgeleverd aan de nieuwe leider. Om zijn oom in diskrediet te brengen en opnieuw het hogepriesterschap te beogen verminkte Antigonus hem. Volgens een versie van het verhaal zou een hogepriester het oor [of beide oren] van een ander hogepriester hebben afgebeten [een hogepriester mocht geen lichamelijke gebreken hebben]. Vervolgens zond hij hem naar Babylonië en Parthië, waar hij verbleef zolang Antigonus in Jeruzalem aan de macht was. Phasaël pleegde zelfmoord. Herodes kon op tijd ontkomen en zou later, met de hulp van het Romeinse leger, in 37 v.Chr. de opstand neer slaan. Als beloning mocht hij zich voortaan "koning der Joden" noemen.
Hyrcanus kende een tragisch einde. Herodes, die nochtans Hyrcanus kleindochter Mariamne had gehuwd, besloot zich van zijn rivaal te ontdoen. Met een valse beschuldiging van samenzwering met de Nabateese koning als voorwendsel liet hij de laatste Hasmonische leider op eenentachtigjarige leeftijd, in 30 v. Chr., wurgen . De Psalmen van Salomon op valse opschriften en sommige handschriften van de Dode Zee bevatten enkele bijkomende gegevens over Hyrcanus II en Aristobulus II. Het schijnt zonder twijfel dat beide in de Psalmen van Salomon [8:15-17] voorkomen onder de trekken van deze prominenten uit Jeruzalem die de "onverbiddelijke veroveraar" [Pompeuis] onthaalden.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 10] Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Hier stond een gebouw, een soort krankzinnigenhuis, waarin vele bezetenen verbleven. Toen Jezus naderde, werden zij gans razend en sloegen zichzelf bijna dood. Hun bewakers konden hen niet langer in bedwang houden. Jezus trad bij hen binnen en sprak hen toe en aanstonds werden zij volkomen rustig. Hij vermaande hen en zij begaven zich daarna huiswaarts in een toestand van rust. De inwoners stonden hierover verstomd. Zij wilden Jezus niet meer laten weggaan en men nodigde Hem uit op een bruiloft. Ik heb daar al dezelfde bruiloftsgebruiken gezien, zoals te Kana. Jezus was niet anders op het feest tegenwoordig dan als een geëerde vreemdeling. Hij was vriendelijk en gaf het echtpaar goede raadgevingen. Ook zijn zij later bij Jezus' verschijning op Tebez tot de Gemeente toegetreden.
Heden zag ik dat Jezus onze Heer te Nazareth teruggekomen was en hier en daar in het dorp de bekenden van zijn ouders bezocht maar dat Hij overal zeer koel ontvangen werd. Ik zag vannacht dat Hij in de synagoge wilde gaan leren, maar dat zij Hem afwezen en dat Hij hierop voor vele mensen, voor Saduceeën en Farizeeën in de open lucht op de markt over de Messias sprak. Hij zou anders zijn dan iedereen zich Hem naar believen voorstelde. Ook van de Doper sprak Hij, de stem in de woestijn.
Uit het gewest van Hebron waren Hem twee jongelingen in lange klederen, met gordels, gelijk priesters gevolgd. Ik zag hen hier, maar zij waren niet bestendig bij Hem. Hier hield Hij de sabbat [die de vrijdagavond met een oefening begon].
Na de dood van haar echtgenoot en haar vader, vestigde Etheldreda zich op haar persoonlijk landgoed te Ely, met de bedoeling daar de rest van haar leven in religieuze teruggetrokkenheid door te brengen. In 660 huwde ze echter met Egfried, de tweede zoon van Oswiu, Koning van Northumbrië. Het huwelijk kwam er om familiale redenen, vermoedelijk om een alliantie tegen de agressieve Merciërs te verzekeren tussen het huis van de Uffingas en het machtige Koninkrijk van Northumbrië.
Egfried was nog maar een kind toen hij trouwde. Etheldreda won direct zn achting en affectie, en kreeg heel vlug een zuiverende en veredelende invloed op hem. Hij beschouwde haar als "verheven en heilig." Hij zat aan haar voeten en ze leerde hem wijsheid en zelfverloochening. Hij hielp haar ook in haar goede werken.
In 670 besteeg Egfried op vierentwintig jarige leeftijd ... maar niet zonder moeite ... de troon van Northumbrië. Hoewel ze koningin was, hield Etheldreda van de wereld van monniken en nonnen, en ze nodigde diegene uit die het vroomst waren en het meest geschikt waren om te leren. Eén van hen was de H. Cuthbert, de jonge kloosteroverste van Lindisfame aan wiens klooster ze veel persoonlijke giften deed. Om hem een bewijs te geven van haar aanzien voor hem, en opdat hij haar zeker in zn gebeden zou gedenken, borduurde ze voor hem ook een stola en een manipel. Een geschenk dat hij enkel in aanwezigheid van God zou dragen en hem aan haar deed denken tijdens het opdragen van de Mis. Een andere vriend, en tevens haar adviseur, was de H. Wilfred. Ze schonk hem veel land in Hexham dat ze oorspronkelijk als geschenk van haar echtgenoot had gekregen. Wilfred bouwde er de grootste kerk die in die tijd ten noorden van de Alpen bestond.
Vertaling: Mario Lossie
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 53: Amator Crucis [Minnaar van het Kruis]
Felix V [1439 - 1449] [tegenpaus]
Echte naam: Amadeus VII van Savoye [Chambéry, 4 september 1383 - Thonon-les-Bains, 7 januari 1451]
Amadeus was als zoon van Amadeus VII van geboorte graaf van Savoye. In 1416 werd hij door keizer Sigismund tot hertog verheven. Hij trouwde met Maria van Bourgondië [1380-1422] en kreeg negen kinderen met haar. Felix V was de laatste tegenpaus in de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk.
Hij breidde zijn gebieden uit en was betrokken bij pogingen om de Honderdjarige Oorlog te beëindigen. Zo kocht hij in 1401 het graafschap Genève van Odo van Thoire en Villars voor 45.000 goudrnaken. Na de dood van zijn vrouw gaf hij zijn positie op en begon een leven van beschouwing, in het gezelschap van vijf ridders, met wie hij de Orde van Sint Mauritius had gesticht. Hij werd door kardinaal dAllemand tot paus gekroond.
De toenmalige paus Eugenius IV had een conflict met het concilie van Bazel. In 1439 liet de paus het concilie voor wat het was en riep een nieuw concilie bijeen in Ferrara. De achterblijvers in Bazel werden door de paus geëxcommuniceerd. In reactie hierop werd Eugenius door het overblijfsel van het concilie eerst geschorst en vervolgens tot ketter verklaard. In november 1439 werd vervolgens Amadeus tot ware paus gekozen. Amadeus nam de naam Felix aan.
Felix V resideerde in Genève, Lausanne en Bazel. Zijn pauselijke waardigheid werd slechts erkend in Aragon, Hongarije, Beieren en Zwitserland. Een adviseur van Felix, Aeneas Piccolomini, de latere paus Pius II begon besprekingen met Eugenius. In 1449 gaf Felix zijn pretenties op. Eugenius beloonde dat met een benoeming tot bisschop van Sabina en een benoeming tot kardinaal. In 1451 overleed Felix/Amadeus. Malachias voorspelling is correct, want als voormalig Hertog van Savoye droeg hij het Kruis van Savoye in zijn wapen.
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3406 van 30/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik hou van u en wens u nog hier op aarde gelukkig te zien en ook later met Mij in de Hemel. Leef niet in zonde. Laat de vlam der liefde niet uitdoven in u. Open uw harten voor de Heer en Hij zal u omvormen. Aanvaard het Evangelie van Mijn Zoon Jezus met vreugde. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Keer tot God terug om gered te worden. U gaat een toekomst van grote en droevige beproevingen tegemoet. Bélem en Marrcos: de dood zal komen door het water en mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Na de beproevingen zal de aarde worden hervormd en iedereen zal gelukkig leven. Vertrouw op de Heer en leef naar het Paradijs toe. Zet geen stap achterwaarts. De Heer houdt van u en wacht op u met de immense liefde van de Vader. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
14-01-2011
14 januari 2011
Volgende week de bijzondere reeks: "En de maan werd rood..."
14 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 12]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Ervaart u constant de goddelijke aanwezigheid? Jacov: Ik heb goede en slechte dagen.
Janice: Wat is een goede dag, Jacov? Jacov: Een dag waar ik mij constant en de ganse dag bewust ben van de aanwezigheid van God.
Janice: Wat is een slechte dag? Jacov: Het tegenovergestelde.
Janice: Hoe overleeft u een slechte dag? Jacov: Dat is pijnlijk.
Janice: Wat doet u dan? Jacov: Ik heb al veel dingen geprobeerd.
Janice: Weet u de oplossing? Jacov: Er bestaat geen oplossing. We zijn volledig afhankelijk van Gods genade.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Zeshonderd miraculeuze genezingen te Medjugorje
Verhalen over miraculeuze genezingen in Medjugorje vormen ongetwijfeld een van de meest raadselachtige gebeurtenissen in de voorbije dertig jaar dat Onze Lieve Vrouw ginds verschijnt. Tot op heden staan 600 van dergelijke gevallen opgetekend. De Heilige Stoel kijkt toe met omzichtigheid, maar het verhoogt enkel maar hun nieuwsgierigheid naar wat er ter plaatse gebeurt.
Eigenlijk wordt er te Medjugorje weinig of niet gesproken over deze genezingen, maar het geloof dat ze gebeuren is verbonden aan verschijningen, zegeningen, genaden, gebeden, tochten naar de Heuvel der Verschijningen, of naar de hoger gelegen Kruisberg, zon vijfhonderd meter verderop.
Opgetekende gevallen van genezingen van mensen van over de hele wereld, worden bijgehouden door het "Mir" informatiecentrum, dat wordt geleid door de Franciscanen van de parochie van de Heilige Jacobus de Meerdere, samen met de dossiers die hen zijn overgemaakt door medische en theologische deskundigen.
Eén van de meest indrukwekkende gevallen is dat van een Italiaanse vrouw, Diane Basile, uit Platizza, nabij Cosenze. Zij werkte als verpleegster te Milaan, maar leed nu sedert veertien jaar aan multiple sclerose. De dokters konden haar niet meer verder helpen en zo besloot ze om Onze Lieve Vrouw van Medjugorje te gaan bezoeken in mei van 1984. Ze zou er gaan bidden voor enige verbetering in haar medische toestand. Tot op die dag was het voor haar onmogelijk om op eigen kracht voort te bewegen of om te knielen, maar tijdens haar verblijf te Medjugorje, riep ze, nadat ze blijkbaar samen met de zieners had gebeden op het ogenblik van een verschijning, gewoon uit: "Ik ben genezen."
"Toen de zienertjes knielden, was er een grote stilte en voelde ik dat er door mij de kracht vloeide om te kunnen knielen," zei Diana Basile.
De volgende dag maakte ze de ongelofelijke trektocht van 12 kilometer vanuit het Ljubuski hotel, waar ze verbleef, tot het bedevaartsoord. Het hoogtepunt van de tocht werd de beklimming van de Podbrdo en dit helemaal op eigen krachten.
Uiteraard waren de dokters uit Milaan niet weinig verbaasd en spoedig daarop werd een bijzondere ploeg samengesteld van 25 deskundigen om vast te stellen om ze volledig was hersteld zonder de hulp van geneesmiddelen. In Medjugorje zijn er thans 143 gelijkaardige genezingen van multiple sclerose, die medisch niet kunnen worden verklaard.
Onder de honderden gevallen is er nog een andere die er uitspringt, namelijk de genezing van Arthur Boyle, een Amerikaan uit Hingham, nabij Boston. Bij hem werd kanker aan de nieren vastgesteld, die reeds uitgezaaid was naar zijn longen. Van de dokters kreeg hij het droevige nieuws te horen dat hij spoedig zou sterven.
"Bij mij werd kanker vastgesteld in 1999. Ze verwijderden een nier. Ik dacht dat de operatie geslaagd was verlopen, maar acht maanden later, tijdens een routine onderzoek, vonden de dokter drie tumoren in mijn rechterlong. Zij gaven mij minder dan 5 procent kans om te overleven. De kanker was reeds zo ver gevorderd dat er niet meer werd gesproken over radiotherapie, noch chemotherapie. Een verwijdering van de rechterlong was de enige optie. Die dag vroeg mijn beste vriend mij of ik reeds gehoord had van Medjugorje," haalt Arthur Boyle zich voor de geest.
"Ik herinnerde mij toen hoe mijn dochter, terwijl ze geneeskunde studeerde, mij een boek had meegebracht, 'de boodschappen van Medjugorje.' Mijn vrouw las mij de boodschappen voor, maar ik besteedde er niet veel aandacht aan. Hoe dan ook, nadat mijn vriend me vroeg over Medjugorje, ging ik naar huis en vroeg ik aan mijn vrouw: Wat is nu precies Medjugorje? Wat hebt u mij verteld over Medjugorje? Ze vertelde mij toen dat ze wist dat het een plaats van gebed, liefde, vrede en genezing was."
Een week later, in september van het jaar 2000, reisde een, door de steeds verder vorderende kanker, totaal gebroken Arthur Boyle naar Medjugorje. Eerst voelde hij na de biecht een grote kracht en daarop had hij een ontroerende ontmoeting met zieneres Vicka en Vader Jozo Zovko te Siroki Brieg, niet zo ver van Medjugorje. Dit gaf hem de kracht om een poging te ondernemen om de Kruisberg te beklimmen.
"Het regende en tijdens mijn klim werd ik vermoeid. Ik voelde een sterke pijn in mijn benen alsof alles nog slechter werd. De pijn in mijn borstkas was zoals nooit voorheen, maar we zetten door tot de top. We waren maar met drie volwassenen aanwezig op de top. Ik bad met geheel mijn hart en ziel tot God om vergiffenis en vroeg Hem om mij te helpen genezen. Tijdens ons gebed begonnen we te wenen. Daarna telefoneerde ik naar mijn vrouw met mijn GSM, omdat mijn vrienden en ik het gevoel hadden dat er iets vreemd met mij aan het gebeuren was op de Kruisberg. Zij vertelde mij toen dat ze een operatie had gepland om mijn rechterlong te verwijderen, vier dagen nadat wij zouden terugkeren uit Medjugorje. Ik vroeg haar of ze aan de dokters de vraag kon stellen om voor de operatie een laatste onderzoek te doen. Ik vroeg haar eveneens om alles te regelen voor mijn terugkeer uit Medjugorje."
Kort daarop belde de secretaresse van de dokter mij op en zei me: "Mr. Boyle, we weten dat u in Medjugorje bent en we weten waarom. Dat is waarlijk goed nieuws, maar u hebt kanker en, geloof mij, deze kanker zal niet uit zichzelf verdwijnen. Ik verzeker u dat u deze operatie moet ondergaan," gaat het verhaal van Arthur verder.
Hij kwam terug thuis uit Medjugorje met de vaste overtuiging dat hij genezen was. "God geeft mij genezen. Ik ben genezen met mijn hart, ik ben genezen met mijn ziel. Alles wat rot en weggekwijnd was in mij, werd verwijderd door mijn biecht te Medjugorje," herhaalde hij.
Na zijn gevraagde onderzoek toonde de dokter hem zijn oude en zijn nieuwe CAT scans.
"Hij vroeg mij om vijf minuutjes buiten te wachten tot hij mij in zijn praktijk zou roepen. Hij begon in zijn baard te krabben terwijl hij verbaasd toekeek. Hij kwam tot het besluit dat de kanker volledig verdwenen was: alle sporen waren weg. We telefoneerden naar al de chirurgen die op mij wachtten voor de operatie en vertelden hen het verhaal. Verbaasd, konden ze niet anders dan aanvaarden dan dat ik genezen was," beschreef Arthur Boyle. Die dag, op 14 september 2000, ging hij gaan golf spelen in plaats van zijn long te laten verwijderen.
En zo zijn er honderden gevallen verzameld tijdens de afgelopen drie decennia van verschijningen te Medjugorje. Alle documentatie ligt opgeslagen in het informatiecentrum "Mir" te Medjugorje en wacht op een definitief rapport van medische en theologische deskundigen.
Bron: Marijan Sivric en Ivo Scepanovic, schrijvers van het nieuwe boek "Medjugorje, 30 years of a phenomenon."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Vaticaan bereidt de verplaatsing voor van de tombe van Johannes Paulus II
Het Vaticaan bereidt de verplaatsing voor van de tombe met het lichaam van paus Johannes Paulus II. De paus, die in april 2005 overleed, rust nu in de crypte van de Sint Pieter. Hij zal worden overgebracht naar de kapel van de heilige Sebastianus aan de rechterkant van de basiliek. Dat meldde vandaag het Franse persbureau voor kerkzaken, Imedia.
De nieuwe rustplaats ligt naast de kapel waar de Pietà van Michelangelo te bewonderen is. Volgens de traditie worden de resten van pausen die zalig worden verklaard uit de crypte naar boven gehaald. Zo ligt nu ook de populaire paus Johannes XXIII [1958-1963], die in 2000 zalig werd verklaard, in het schip van de Sint Pietersbasiliek, verder de kerk in.
Paus Benedictus XVI heeft intussen het decreet ondertekend waarmee de zaligverklaring van Johannes Paulus mogelijk wordt. Ten vroegste vrijdag wordt de datum verwacht van de zaligverklaring: de meest waarschijnlijke data zijn: 2 april [dag van zijn overlijden], 13 mei [dag dat hij in 1981 werd neergeschoten], 18 mei [zijn geboortedatum] of 16 oktober [de dag van zijn aanstelling]. Gelet op de enorme organisatie die deze zaligverklaring met zich meebrengt, ook naar Vaticaanse normen, denken de meesten aan 16 oktober 2011.
Een detail om rekening mee te houden: de kapel waar hij zal worden opgebaard is deze van de Heilige Sebastianus. Garabandal in het noorden van Spanje noemt voluit San Sebastian de Garabandal.
Dit wordt de nieuwe begraafplaats van Johannes Paulus II
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 41]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
26. Einde van het noviciaat. Het leed vermindert niet. Lichamelijke verzwakking, vrijstelling van alle geestelijke oefeningen, eigenlijk vervangen door schietgebeden. Goede Vrijdag [17] Jezus stort mijn hart in het vuur zelf van de liefde. Dit gebeurde tijdens de avondaanbidding. De aanwezigheid van God overviel mij plots. Ik vergat alles. Jezus laat mij verstaan hoeveel Hij voor mij heeft geleden. Dat duurt maar even. Vreselijk heimwee, het verlangen God te beminnen.
27. De eerste geloften [18]. Vurig verlangen om mij in werkdadige liefde voor God te ontledigen, ongemerkt, zelfs voor de meest nabije medezusters.
Zelfs na de geloften bleef mijn ziel nog bijna een half jaar in het donker. Tijdens het gebed doordrong Jezus geheel mijn ziel. De duisternis smolt weg. Ik hoorde deze woorden: "Gij zijt Mijn vreugde, ge zijt de zaligheid van Mijn Hart." Sinds dat ogenblik heb ik in mijn hart, t.t.z. in mijn binnenste, de Heilige Drievuldigheid gevoeld. Voelbaar ondervond ik vervuld te zijn van Gods licht. Sindsdien blijft mijn ziel in een intieme band met God, als een kind met zijn geliefde vader.
28. Eens zei Jezus tegen mij: "Ga naar moeder overste en vraag haar de toestemming om zeven dagen lang een boetekleed te dragen en éénmaal per nacht op te staan en naar de kapel te komen [19]." Ik aanvaarde, maar het viel me zwaar om naar moeder overste te gaan. 's Avonds vroeg Jezus me: "Hoe lang gaat ge het nog uitstellen?" Ik nam me voor bij de eerste ontmoeting met moeder overste daarover te spreken. De volgende dag, vóór de middag, zag ik moeder overste naar de eetzaal gaan; vermits de eetzaal, de keuken en het kamertje van zuster Aloïsia naast elkaar liggen, vroeg ik moeder overste in het kamertje van zuster Aloïsia te komen en daar zegde ik haar wat Jezus vroeg. Daarop antwoordde moeder dat ze mij niet toestond boeteklederen te dragen. Daar was geen sprake van: "Als Jezus u de kracht van een reus geeft dan sta ik u boetedoeningen toe". Ik verontschuldigde mij bij moeder dat ik haar tijd nam en verliet de kamer. Toen keek ik naar Jezus die in de keukendeur stond en zei tot Hem: "Gij deed mij deze boetedoeningen vragen en moeder overste wil ze mij niet toestaan". Toen zei Jezus mij: "Ik was aanwezig tijdens uw gesprek met de overste en Ik weet alles, Ik verlang uw boetedoening niet, maar gehoorzaamheid. Daardoor bewijst ge Mij grote eer en verwerft ge verdienste."
[17] In 1927 viel Goede Vrijdag op 15 april. [18] Op 30 april 1928 legde Z.F. haar tijdelijke geloften af. [19] Een boetekleed was geweven uit grof paardehaar; alleen met de toelating van de overste mocht men het dragen.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 42]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De antichrist zal dus een Jood zijn. Zal hij uit een onwettelijk huwelijk geboren worden? De theoloog Suarez zegt ons dat dit onwaarschijnlijk is. Nochtans kan verondersteld dat dergelijk pervers iemand, zo tegen Christus gekant in zijn doen en laten, van beschamende oorsprong zal zijn. En zoals Jezus Christus de onbevlekte Maagd als moeder heeft, zo kan door analogie en afleiding besloten worden dat zijn openlijke tegenstander zal ontstaan uit een onzuiver huwelijk als de vrucht van een onkuise vrouw [Damasc. 1, 27]. Hij zal een hoerenkind zijn, zegt Sint Jan Damascenus, en zijn geboorte zal vervuld zijn met de adem en de geest van satan.
Wat met zekerheid kan gezegd worden over die onrechtvaardige man is dat hij, vanaf zijn prilste jeugd, totaal bezeten zal zijn van een duivelse geest en genie. De Leeuw van de afgrond die God, in het laatste tijdperk van de mensheid en in het geheim van zijn rechtvaardigheid, zal ontketend hebben om de ontrouw van de mensen af te straffen, zal zich met God vereenzelvigen en de mensen de volheid van zijn kwaad ingeven.
Waarschijnlijk zal hij zich niet ergeren noch aan de bijstand van zijn goede engel, noch aan de bijstand van de nodige genade die God aan ieder mens toekent zonder uitzondering [Suarez]. Maar zijn haat tot God zal zo hevig zijn, zijn afkeer voor elke goede daad zo krachtig, zijn betrekking en zijn handelen met de geest van duisternis zo eng en bestendig, dat hij van de wieg tot de laatste snik onveranderd opstandig zal blijven tegenover elke goddelijke uitnodiging, dat de genade van hierboven nooit zijn hart zal bereiken.
Sint Thomas zegt ons dat er in zijn persoon en zijn werk iets als de tegenpool van Gods Zoon zal doorschemeren en dat hij een karikatuur van Zijn wonderen en acties zal betekenen.
Sinds zijn ontstaan heeft de boze geest slechts een doel voor ogen gehad, de plaats van de Almachtige innemen, zich hier een koninkrijk aanmeten dat hem vrijstelt van het Rijk der Hemelen, waaruit hij verbannen werd, en om dit doel met zekerheid te bereiken heeft hij de gewoonte, zegt Tertullus, God na te apen en al zijn acties na te bootsen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Francesco [9/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 251]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Brieven uit Praag en de Filippijnen
Enkele weken later in Manilla [Filippijnen] leidde Broeder Roger een jongerenbijeenkomst. Hij wilde opnieuw vetrouwen schenken aan een jeugd, geteisterd door ontmoediging en werkloosheid. Door de vurigheid en het geloof van zoveel jongeren uit de Filippijnen getroffen, schreef hij een Brief uit de Filippijnen die voorgelezen werd op de Europese Bijeenkomst van Boedapest op het einde van het jaar.
Deze bijeenkomst in Hongarije ging door van 30 december 1991 tot 4 januari 1992. Ook daar luisterden duizenden jongeren verzameld in het Nepstadion en in de hallen van de Hunexpo, omgebouwd tot een gebedsruimte, naar Broeder Roger die opriep tot een voorkeur voor verzoening: "Een van spoedgevallen voor de komende jaren zal erin bestaan de verzoening te plaatsen, daar waar de wonde van de haat heerst, dichtbij of veraf, en er alles aan te doen om broedermoordende oorlogen te vermijden."
Een goede waarneemster van het fenomeen Taizé, de filosofe Marguerite Léna, noteerde in verband met de brief uit de Filippijnen in Boedapest voorgelezen: "een goede kenner van de Spirituele Oefeningen van de heilige Ignatius zou er een klassieke weg naar bekering in terugvinden. De Brief begint met de absolute voorrang van Gods liefde te herstellen, dan nodigt deze iedereen uit tot genezing van de vrijheid door deze liefde te ontvangen, alvorens zich in te zetten met een eeuwig jawoord dat toelaat Christus na te volgen en zijn liefdadigheidswerken te vervullen." Marguerite Léna heeft fijngevoelig Broeder Rogers stijl ontleed die in deze tekst en in alle andere gelijkaardige brieven, liever gevraagd dan opgelegd, de tegenwoordige tijd gebruikt die het mogelijke aantoont en het aantrekkelijk maakt of de toekomende tijd die een weg opent voor de huidige bezieling en twijfels de tijd gunt om te genezen."
De begeleidende pedagogie die Broeder Roger zo lief is, is ook aanwezig in het verkozen literair genre om zijn boodschap over te maken. Hij schrijft "brieven maar geen toespraken," hij richt zich rechtstreeks tot zijn lezers als een gesprekspartner en zonder de beleefdheidsvorm, en zoals Marguerite Léna zegt, hij gebruikt "geen enkel technisch woord en aarzelt niet om te herhalen en soms beroep te doen op de rijkdom van de dichtkunst."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 170]
Hyrcanus II
Hyrcanus als hogepriester en vazal van de Romeinen
In 48 v.Chr. kwam Antipater Julius Caesar te hulp toen deze in Egypte ingreep in de strijd rondom de troonopvolging. Antipaters hulp bleek cruciaal en Caesar beloonde hem rijkelijk. Antipater werd aangesteld als procurator over Judea. Ook Hyrcanus werd beloond: hij mocht voortaan de titel ethnarch dragen. Sinds deze tijd stelde Antipater zich steeds onafhankelijker op ten opzichte van Hyrcanus.
In 42 v.Chr., twee jaar na de dood van Julius Caesar, kreeg Octavianus de zeggenschap over onder meer Syrië en Judea. Herodes en Phasaël [Antipater was inmiddels overleden] moesten zich bij hem verantwoorden voor de steun die zij eerder aan Octavianus' rivaal Marcus Antonius gegeven hadden. Mede op voorspraak van Hyrcanus mochten Herodes en Phasaël hun politieke functies behouden en ontvingen zij de titel tetrarch. Het gevolg was dat Hyrcanus' positie steeds verder ondermijnd werd. Officieel was hij nog steeds het hoogst in rang in Judea, maar in de praktijk lag de macht bij de zonen van Antipater [Antipater zelf werd in 43 v. Chr. vermoord].
Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 9]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Deze nacht zag ik Hem bij een snel riviertje, de Hiëromax of Jarmoek, dat in de Jordaan vloeit ten zuiden van het Meer van Gennezareth, niet ver van die steile berg [waarop Gergesa ligt] en waarvan later de zwijnen zich [op zijn bevel, door het ravijn] in het Meer stortten. Bij dit riviertje stond een rij kleine aardhutten, een soort herdershuisjes, waarin zich timmerlieden bevonden. Deze mensen, die op de boorden een schip aan het bouwen waren, konden het werk amper aan. Ik zag Jezus naar hen toegaan en hen in alle vriendelijkheid met raad en daad bijstaan. Ik zag Hem balken aanslepen, de hand aan het werk slaan en meewerken. Ik zag hoe Hij hun praktische wenken gaf, nuttige diensten bewees, maar hen onder het werk ook aanmaande tot liefde en geduld.
Sedert ik Jezus op de oostkant van het Meer van Galilea zag,beschouwde ik Hem nog herhaaldelijk, maar wat Hij telkens deed, ben ik vergeten. Hij kwam op de westelijke zijde terug en hier zag ik Hem vannacht in een dorp, dat tussen twee heuvelen staat, niet ver van Kafarnaüm, Magdalum en Damna en ten Noordoosten van Sefforis. Er was daar een synagoge. De mensen waren niet slecht, maar verwaarloosd. Oudtijds had Abraham daar weiden voor zijn offervee gehad. Jozef en zijn broeders hadden daar hun kudden geweid en in dat gewest hadden zij hem verkocht. Het dorp heet Dotafin [nu Toeran aan de voet van het gebergte Toeran]. Men moet dit Dotaïm onderscheiden van Dotan, dat een viertal uren van de stad Samaria ligt. Het was nu een kleine, dun bevolkte plaats met goede grond en vlakke weiden tot tegen het meer van Galilea.
Etheldreda was de derde dochter van Koning Anna van Oost Anglië en zn vrouw Saewara. Anna stamde af van de familie van de Uffingas, afstammelingen van de Noorse God Odin. Hij was een Christen die veel deed voor de bekering van zn eigen koninkrijk en dat van Wessex, onder bewind van zijn woeste aartsvijand Penda, de heidense koning van Mercië.
Etheldreda werd geboren te Exning in Suffolk, rond het jaar 636. Ze werd opgevoed in een vrome omgeving. Haar ambitie was non te worden zoals haar zussen, maar ze zou haar doel pas bereiken nadat ze tweemaal getrouwd was geweest. In 652 werd ze tegen haar wil aan Tondbert gegeven, de koning van Zuid Gyrwe, een Oost Angelsaksisch subkoninkrijk in de Fens [een laaggelegen gebied in het Oosten van Engeland, nabij de Noordzee]. Als deel van hun huwelijksovereenkomst gaf Tondbert zn vrouw een landgoed dat Elge noemde. Later werd de naam veranderd in Ely. Tondbert gaf Etheldreda de toestemming om de drie jaren van hun huwelijk als non te leven: uit respect en sympathie met haar kloosterroeping, of gewoon omdat zij hem onverschillig liet. Tijdens die periode werd haar vader, koning Anna, verslagen en gedood door Penda van Mercië [654], en werd hij opgevolgd door haar broer Aethelhere.
Door de groeiende dreiging van het Ottomaanse Rijk zocht de Oosters-orthodoxe Kerk aansluiting bij de westerse kerk om zo hulp te krijgen in hun strijd tegen de Ottomanen. Hierop werden keizer Johannes VIII Palaiologos en de patriarch van Constantinopel door de paus uitgenodigd om in Ferrara bijeen te komen. Door de dood van Sigismund en de oplopende spanningen met Bazel voorzagen zij echter geen structurele hulp van een verscheurde Westerse wereld en wilden zij aanvankelijk toch afreizen naar Bazel. Door donaties van de paus werden de heersers uit Constantinopel toch overtuigd. In 1439 [het concilie was inmiddels verplaatst naar Florence vanwege een heersende pestepidemie] vond de aanzet tot hereniging van de westerse en oosterse kerk plaats, hoewel die slechts een kort leven beschoren was, daar vele oosterse kerken deze toenaderingspoging niet accepteerden.
In 1443 kon Eugenius na een ballingschap in Florence weer terugkeren naar Rome, waar hij zich bezig hield met de heropbouw van de stad Rome en de gevraagde steun aan de Grieken verleende in hun strijd tegen de Ottomanen; de steun liep op niets uit daar de legers in 1444 bij Varna verslagen werden.
Eugenius IV overleed op 23 februari 1447. Aanvankelijk werd hij in de oude Sint-Pietersbasiliek begraven, naast zijn naamgenoot paus Eugenius III. Later werd zijn graftombe verplaatst naar de San Salvatore in Lauro kerk.
Malachias doelt in zijn spreuk op het feit dat Eugenius IV tot de orde der Celestijner Heremieten behoorde en ook Bisschop van Siena was, een stad dat een wolvin in haar wapen draagt.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3405 van 27/11/2010
Lieve zonen en dochters, raak niet afgedwaald van de Heer. Hij houdt van u met de immense liefde van de Vader en kent u bij naam. Laat uzelf leiden naar de Heilige Geest, want dit is de enige weg waarop u bekwaam zult zijn om Jezus te kunnen volgen. Wees volgzaam en nederig van hart. Aanvaard Mijn oproepen en getuig overal dat u tot de Heer behoort. Blijf niet in zonde leven. God roept u op tot heiligheid. U leeft in een tijd van grote beproevingen en het ogenblik van uw terugkeer is gekomen. De mensheid gaat een grote afgrond tegemoet. Europa zal een zwaar kruis dragen. Dood en vernietiging zullen mijn kinderen teisteren. Genève zal schreeuwen om hulp. Moed. Laat de armen niet zakken. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13-01-2011
13 januari 2011
13 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 11]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Is dat hetgene de Gezegende Moeder u leert? Jacov: Zijzelf is een perfecte geleider waardoor Gods liefde vloeit. Niets van Gods liefde wordt afgeleid naar Haar voor Haarzelf. Ze is een openhartigheid en doorzichtigheid waardoor Gods liefde naar de wereld vloeit. Ziet u waarom ik nooit te veel met iets bezig kan zijn om haar te ontvangen?
Janice: Jacov, zijn uw gedachten tekenen van de diepten van het mysterie van de Hemel? Jacov: Ik zelf ben niets. Mijn gedachten zijn niets. God in Zijn almacht heeft mij gekozen om leven te geven. En Hij heeft gekozen om dat leven te raken met Zijn aanwezigheid.
Janice: Is het dat wat uw hart maakt tot een "tabernakel waar de Heilige Drievuldigheid verblijft?" Jacov: Ik weet dat niet.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 40]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
24. Zekere dag, bij het ontwaken, toen ik me in de tegenwoordigheid van God stelde, werd ik door wanhoop bevangen. Uiterste duisternis van mijn ziel. Ik streed zo goed mogelijk tot de middag. Na de middag werd ik door echte doodsangsten aangegrepen, mijn lichamelijke krachten begonnen af te nemen. Vlug ging ik naar mijn cel en wierp mij voor het kruisbeeld op de knieën en begon om barmhartigheid te smeken. Maar Jezus hoort mijn roepen niet. Ik voel dat mijn fysieke krachten mij volledig verlaten, ik val op de grond, de wanhoop overspoelt mijn ziel, ik onderga werkelijk helse pijnen die in niets verschillen van de folteringen in de hel. Ik blijf drie kwartier in die toestand. Ik wou naar de novicenmeesteres gaan, maar ik had geen kracht. Ik wou roepen: mijn stem begaf. Maar gelukkig kwam er een zuster in de cel. Toen ze mij in die zonderlinge toestand zag, bracht ze onmiddellijk de novicenmeesteres op de hoogte. De moeder kwam dadelijk. Toen ze mijn cel betrad sprak ze de woorden: "In naam van de heilige gehoorzaamheid sta op." Direct hief een kracht mij op van de grond en stond ik naast de lieve meesteres.
Ze stelde mij zeer hartelijk gerust en zei dat deze beproeving van God kwam: "Heb vertrouwen, mijn zuster, God is altijd Vader, ook als Hij beproeft". Als opgestaan uit een graf keerde ik terug naar mijn taken, mijn zintuigen waren nog doordrongen van wat mijn ziel had meegemaakt. Tijdens het avondofficie begon mijn ziel te sterven in de vreselijkste duisternis; ik voelde mij overgeleverd aan de rechtvaardige God en ik was het voorwerp van Zijn toorn. Op dit vreselijk moment sprak ik tot God: "Jezus, die U in het Evangelie vergelijkt met de tederste moeder, ik vertrouw op uw woorden, want Gij zijt de Waarheid en het Leven. Jezus ik vertrouw op U tegen alle hoop in, tegen elk gevoel in mijn binnenste dat zich tegen de hoop stelt. Doe met mij wat Gij wilt, ik zal U nooit verlaten, want Gij zijt de bron van mijn leven." O, hoe vreselijk deze kwelling van de ziel is, kan slecht degene begrijpen die zelf iets gelijkaardigs geleden heeft.
25. Tijdens de nacht kwam de Moeder Gods op bezoek, met het Jezuskind op de arm. Vreugde vervulde mijn ziel en ik zei: "Maria, mijn Moeder, weet Gij hoeveel ik lijd?" En de Moeder Gods antwoordde: "Ik weet hoeveel ge lijdt maar heb geen angst. Ik heb en zal altijd medelijden hebben met u." Ze glimlachte hartelijk en verdween. Onmiddellijk ontstond in mijn ziel kracht en grote moed. Maar dat heeft maar één dag geduurd. Het was alsof de hel tegen mij samenspande. Ongelooflijke haat begon in mijn ziel binnen te dringen, een haat tegen alles wat heilig en goddelijk is. Het leek of deze zielesmarten een deel van mijn bestaan zouden blijven. Ik wendde mij tot het Allerheiligste Sacrament en zei tot Jezus: "Jezus, Bruidegom van mijn ziel, ziet Gij niet dat mijn ziel sterft [van verlangen] naar U? Hoe kunt Gij U zo verbergen voor een ziel die U zo oprecht bemint? Vergeef mij Jezus, dat Uw heilige Wil in mij geschiede. Ik zal in stilte lijden, zoals een duif, zonder te klagen. Ik zal aan mijn hart niet één zucht van pijnlijk klagen toelaten."
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 41]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De Kerkvaders en Dokters hebben zich toegelegd op het zoeken naar de oorsprong van de Antichrist, op het ontdekken van welke ouders en uit welk ras hij stamt. Unaniem uiten ze het gevoel dat hij uit Joodse ouders van Jacobs stam zal komen, en meerderen stellen dat hij tot de stam van Dan zal behoren. Ze geven die interpretatie aan Genesis hoofdstuk 49: Dat dan een veldslang op de weg wordt, een schorpioen op het pad en aan Jeremias hoofdstuk 8: Van dan hoorden we het geruis van de strijdrossen. Ze verontstellen dat Johannes in het boek Openbaring vergat de stam van Dan te vernoemen als haat van de Antichrist, maar dit zijn allemaal onzekere gegevens.
Wat wel positief lijkt is dat de Antichrist uit het joodse volk van Israël zal komen. Sint Ambrosius in zijn commentaar op het Epistel aan de Thessalonicenzen zegt dat hij besneden zal zijn... Sulpicius Severus in het tweede boekdeel van zijn Dialogues zegt dat hij al zijn onderdanen zal verplichten besneden te worden.
Voor het overige gaat iedereen akkoord dat hij bij de start van zijn bewind erin zal slagen door zijn bedrog en zijn invloed de Joden te doen geloven dat hij de messias is die ze steeds verwachten en deze verblinden zullen haasten hem te ontvangen en hem als dusdanig te eren. Dit is de interpretatie die Suarez en alle commentatoren geven aan het woord van Onze Heer Jezus Christus in Sint Jan vers 43: Ik ben in naam van Mijn Vader gekomen en jullie onthalen Me niet en als iemand in eigen naam komt onthalen jullie hem. Dezelfde betekenis dient gegeven aan dit ander woord van Sint Paulus aan de Thessalonicenzen: Omdat ze de waarheid niet hebben willen onthalen zal God hen een verkeerde bewerking toesturen zodat ze in de leugen zullen geloven [II Thess 2,10]. Maar is het te geloven dat Joden als Messias een man zullen toejuichen die niet van hun ras en niet besneden is?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Film: Francesco [8/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III]
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 250]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Brieven uit Praag en de Filippijnen
Enkele weken later in Manilla [Filippijnen] leidde Broeder Roger een jongerenbijeenkomst. Hij wilde opnieuw vertrouwen schenken aan een jeugd, geteisterd door ontmoediging en werkloosheid. Door de vurigheid en het geloof van zoveel jongeren uit de Filippijnen getroffen, schreef hij een Brief uit de Filippijnen die voorgelezen werd op de Europese Bijeenkomst van Boedapest op het einde van het jaar.
Deze bijeenkomst in Hongarije ging door van 30 december 1991 tot 4 januari 1992. Ook daar luisterden duizenden jongeren verzameld in het Nepstadion en in de hallen van de Hunexpo, omgebouwd tot een gebedsruimte, naar Broeder Roger die opriep tot een voorkeur voor verzoening: "Een van spoedgevallen voor de komende jaren zal erin bestaan de verzoening te plaatsen daar waar de wonde van de haat heerst, dichtbij of veraf, en er alles aan te doen om broedermoordende oorlogen te vermijden."
Een goede waarneemster van het fenomeen Taizé, de filosofe Marguerite Léna, noteerde in verband met de brief uit de Filippijnen in Boedapest voorgelezen: "een goede kenner van de Spirituele Oefeningen van de heilige Ignatius zou er een klassieke weg naar bekering in terugvinden. De Brief begint met de absolute voorrang van Gods liefde te herstellen, dan nodigt deze iedereen uit tot genezing van de vrijheid door deze liefde te ontvangen, alvorens zich in te zetten met een eeuwig jawoord dat toelaat Christus na te volgen en zijn liefdadigheidswerken te vervullen."
Marguerite Léna heeft fijngevoelig Broeder Rogers stijl ontleed die in deze tekst en in alle andere gelijkaardige brieven, liever gevraagd dan opgelegd, de tegenwoordige tijd gebruikt die het mogelijke aantoont en het aantrekkelijk maakt of de toekomende tijd die een weg opent voor de huidige bezieling en twijfels en de tijd gunt om te genezen."
De begeleidende pedagogie die Broeder Roger zo lief is, is ook aanwezig in het verkozen literair genre om zijn boodschap over te maken: hij schrijft brieven maar geen toespraken, hij richt zich rechtstreeks tot zijn lezers als een gesprekspartner en zonder de beleefdheidsvorm, en zoals Marguerite Léna zegt, hij gebruikt "geen enkel technisch woord en aarzelt niet om te herhalen en soms beroep te doen op de rijkdom van de dichtkunst."
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 169]
Hyrcanus II
Hyrcanus als hogepriester en vazal van de Romeinen
Pompeius benoemde Hyrcanus tot hogepriester en gaf hem de politieke verantwoordelijkheid [onder de gouverneur van Syrië] voor Judea, waartoe ook Idumea nog gerekend werd. De overige Hasmoneese gebieden werden losgemaakt van Judea. De koningstitel mocht Hyrcanus niet dragen. Het bestuur van het land bleef in handen van de Romeinen tot op de dag dat Julius Caesar aan Hyrcanus II zijn politiek statuut weergaf door hem tot etnarch van Judea te benoemen, terwijl Antipater gouverneur bleef. In 48 v.Chr. kwam Antipater namelijk Julius Caesar te hulp toen deze in Egypte ingreep in de strijd rondom de troonopvolging. Antipaters hulp bleek cruciaal en Caesar beloonde hem rijkelijk. Antipater werd aangesteld als procurator over Judea. Ook Hyrcanus werd beloond: hij mocht voortaan de titel ethnarch dragen. Sinds deze tijd stelde Antipater zich steeds onafhankelijker op ten opzichte van Hyrcanus.
In feite hield de familie van Antipater met hun zonen Phasaël en Herodes die Jeruzalem en Galilea bestuurden het roer in handen. Het blind geweld van Herodes' verdrukking in Galilea bracht hem in opstand met het Sanhedrin, maar de steun van de Romeinen en zijn verstandhouding met Hyrcanus deden hem een veroordeling vermijden.
Doordat Hyrcanus in ere was hersteld, groeide ook de invloed van Antipater, die Hyrcanus altijd gesteund had en die nog steeds gouverneur van Idumea was. Formeel was Antipater verantwoording verschuldigd aan Hyrcanus, maar doordat hij zelf als Hyrcanus' adviseur optrad en Hyrcanus goed besefte dat hij veel aan Antipater te danken had, leidde dit niet tot problemen. De Syrische gouverneur stond positief tegenover de toenemende invloed van Antipater, omdat Antipater en zijn zonen Herodes en Phasaël de Romeinen onvoorwaardelijk steunden, ook in militair opzicht.
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 8]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Jezus vierde de sabbat te Hebron en liet zijn reisgezellen van Zich weggaan. In de huizen ging Hij zieken bezoeken en troostte hen, verschafte hen bijstand, hief hen op, verplaatste hen, maakte hun bed op en hielp hen weer er in, doch genezingen zag ik Hem nog niet doen. Zijn verschijning was indrukwekkend en deed allen weldadig aan. Ik zag Hem tot bezetenen gaan: zij werden rustig in zijn nabijheid, maar Hij dreef geen duivelen uit. Waar Hij ging en voorbijkwam hielp Hij allen die hulp behoefden. Hij richtte de gevallenen op, laafde de dorstigen, wees aan reizigers de weg langs paden en beken en allen bewonderden die menslievende reiziger. In de nacht [op de zondag] verliet Hij weer Hebron en 's morgens was Hij reeds op de plaats waar de Jordaan in de Dode Zee uitmondt. Hier voer Hij de Jordaan over en trok op de oostkant van de stroom naar Galilea opwaarts.
Ik zag Jezus in de laatste dagen ten oosten van het Meer van Galilea tussen Pella en het gewest van Gergesa rondgaan. Hij maakte kleine reizen en bood overal hulp aan. Hij ging tot alle zieken en zelfs tot de melaatsen, bemoedigde ze, verplaatste hen, verlichtte hun lijden en maakte hun bed op en legde ze er weer in. Hij maande hen aan tot gebed, wees hun geneesmiddelen en een doeltreffende behandeling aan en deed allerlei werkjes: allen bewonderden Hem.
In een dorp heb ik ook een paar mensen gezien die iets afwisten van de voorspelling van Simeon en Hanna en Hem vroegen of Hij misschien niet deze was.
Gewoonlijk vergezellen, eerbiedwaardig en beleefdheidshalve, mensen van de ene plaats naar de andere. De bezetenen bedaarden in zijn nabijheid.
8. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380] [Slot]
De H. Catharina is één van de grootste mystici en spirituele schrijfsters die de Kerk heeft gekend, en ze is de inspiratie en het voorbeeld geweest voor vele heiligen die na haar kwamen. Tijdens haar leven werd ze reeds vereerd als heilige, maar ze werd in 1461 plechtig heilig verklaard door Paus Pius II. In 1939 gaf Paus Pius XII aan Italië twee patroonheiligen: de H. Franciscus van Assisi en de H. Catharina van Siena. Het belang van haar schriftelijke werken en spirituele leer werd officieel erkend door de Heilige Stoel tijdens de plechtige ceremoniën door Paus Paulus VI, op 4 oktober 1970. Tijdens die ceremoniën werd ze ook uitgeroepen tot Kerklerares, de tweede vrouw die zon vermaarde titel kreeg.
De Duitse keurvorsten, die aanvankelijk een neutraal standpunt betreffende het Concilie van Bazel innamen, gingen in 1439 in grote lijnen akkoord met de bepalingen van het overleg; benoemingen op voordracht van de vorst bleef mogelijk, pauselijke inkomsten binnen de Duitse gebieden werden geannuleerd. Op het gebied van de suprematie van het concilie ten opzichte van de paus bleven de vorsten neutraal. Door bemiddeling van Enea Silvio Piccolomini [de latere paus Pius II slaagde Eugenius er vlak voor zijn dood in de Duitse vorsten weer onder de hoede van Rome te brengen.
Door de groeiende dreiging van het Ottomaanse Rijk zocht de Oosters-orthodoxe Kerk aansluiting bij de westerse kerk om zo hulp te krijgen in hun strijd tegen de Ottomanen. Hierop werd keizer Johannes VIII Palaiologos en de patriarch van Constantinopel uitgenodigd door de paus om in Ferrara bijeen te komen. Door de dood van Sigismund en de oplopende spanningen met Bazel voorzagen zij echter geen structurele hulp van een verscheurde Westerse wereld en wilden aanvankelijk toch afreizen naar Bazel. Door donaties van de paus werden de heersers uit Constantinopel toch overtuigd. In 1439 [het concilie was inmiddels verplaatst naar Florence vanwege een heersende pestepidemie] vond de aanzet tot hereniging van de westerse en oosterse kerk plaats, hoewel die slechts een kort leven beschoren was, daar vele oosterse kerken deze toenaderingspoging niet accepteerden.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3404 van 25/11/2010
Lieve zonen en dochters, de mensheid zal drinken uit de bittere kelk van het lijden. Rivieren van vuur zullen over het land trekken en vele plaatsen zullen verdwijnen. Rivieren zullen veranderen van loop en meren zullen verschijnen. De dag zal komen dat de mens liever wenst dood te zijn, maar het gewicht van het kruis zal moeten ervaren. Kniel neer in gebed. U zult gruwelen op aarde zien. Het schepsel verwijdert zich van de Schepper en zal geestelijk blind worden. Aanschouw de tijd van smarten voor Mijn arme kinderen. Heb berouw en keer terug. God wenst u te redden, maar u mag de armen niet laten zakken. Wat Ik tot u zeg is niet om u angstig te maken, maar om u bewust te maken van wat gaat komen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12-01-2011
12 januari 2011
12 januari 2011
1. Medjugorje: opname van de verschijning van Maria aan Mirjana van 2 januari 2011
Deze opname is eveneens toegevoegd aan het tekstvak van 2 januari
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 10]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Bedoelt u dat we in feite onze vrijheid verliezen? Jacov: Op een manier, ja, want ons hart is niet langer het onze en dingen of anderen beheersen ons. Dikwijls realiseren we ons niet dat dit is gebeurd.
Janice: Over welke vrijheid hebben we het dan? Jacov: De vrijheid om voor God te kiezen. Om God de eerste plaats in onze levens te geven.
Janice: U spreekt van een inwendige vrijheid, nietwaar? Jacov: Als mijn hart geheel van mij is kan ik kiezen om van iemand te houden met een liefde die onbesmet is van valse gehechtheden.
Janice: Waarom zijn de gehechtheden vals? Jacov: Omdat ze enkel illusies zijn. God is de bron van liefde. Alle liefde komt van God. Alles wat gemaakt wordt, komt van God. Als ik mijn hart open zodat Gods liefde kan binnenkomen, dan drijft het alle illusies en valse gehechtheden weg. Mijn hart wordt een geleider waardoor Gods liefde vloeit. Als het door mij vloeit om naar u of anderen, dan voel ik mezelf voldaan.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Liefde van God
4. Brisbane bereidt zich voor op de hel
Australische miljoenstad donderdag onder water?
Nieuwe overstromingen in Australië hebben al aan tien mensen het leven gekost. En het gaat alleen maar erger worden de komende dagen. De overstromingen hebben nu ook Brisbane, een stad van 2 miljoen inwoners, bereikt. Daar wordt al de hele dag geëvacueerd uit angst voor wat er nog aankomt. Morgen zal er nog meer regen vallen, donderdag wordt echt de hel verwacht.
Na de overstromingen in Toowoomba in de staat Queensland ontstond er een soort tsunami in de Lockyer-vallei die alles op zijn pad meesleurde. Zodra het modderige water door de straten stroomde, kwamen mensen vast te zitten in hun auto's en klampten zij zich vast aan bomen om niet te worden meegesleurd. Voor negen slachtoffers, onder wie vier vrouwen, drie kinderen en twee mannen, liep dat fataal af.
Er worden ook nog 78 mensen vermist, gevreesd wordt dat daar zeker 18 van zijn omgekomen. En ondertussen blijft het hevig regenen. Daardoor worden nu ook Brisbane en Ipswich bedreigd. Brisbane, de derde grootste stad van Australië, heeft in 1974 al een grote overstromingsramp meegemaakt. Toen kwamen er 6.700 huizen onder water te staan. Meteen daarna werd de gigantische Wivenhoe Dam gebouwd om te voorkomen dat de Brisbane Rivier ooit nog kon overstromen. Maar nu blijkt die dam dus onvoldoende te zijn, want nu moet er door de aanhoudende regen voortdurend water doorgelaten worden omdat de dam het anders zou begeven. En dan zou heel de miljoenenstad wel eens onder water kunnen komen te staan.
Geen wonder dat er paniek heerst in de straten van Brisbane. De inwoners vrezen dat deze overstromingen de ramp van '74 zelfs nog zullen overtreffen en ondertussen ligt het leven in de stad lam. Ferrydiensten zijn geannuleerd, de koolmijnbouw is volledig stilgevallen, in grote delen is veehouderij en akkerbouw niet langer mogelijk, er rijden bijna geen treinen of bussen en ook meerdere overheidsgebouwen zijn al geëvacueerd. De burgemeester van Brisbane, Camppbell Newman, voorspelt dat donderdag zo'n 6.500 woningen en kantoren worden overspoeld.
Wivenhoe Dam
Maar toch zegt Julia Gilliard, de premier van Australië, dat 'het belangrijk is om kalm te blijven. Wie in hoger gelegen gebied woont, doet er goed aan om vrienden en familie tijdelijk onderdak te bieden. Ons land wordt getest en we zullen alleen slagen als we allemaal samenwerken en rustig blijven.'
Tegelijk uit ze ook haar verdriet voor de negen slachtoffers. 'Ik ben diep, diep betreurd en leef mee met de getroffen families', zegt de premier die later op de dag naar de getroffen regio vliegt.
Queensland wordt al weken geteisterd door regenval en overstromingen. Sinds eind november hebben twintig mensen het leven verloren. Zo'n tweehonderdduizend mensen zijn door het water getroffen. Ondertussen is er al 13 miljoen Australische dollar uitbetaald voor de heropbouw van de huizen van de getroffen burgers 'en dat bedrag zal nog verveelvuldigen', besluit Gilliard. De overstromingen die Australië al wekenlang geselen, hebben dinsdag nu ook de derde grootste stad van het land, Brisbane, bereikt.
Ondertussen worden ook andere landsgebieden door rampen bedreigd
In de buurt van Perth slagen brandweermannen er niet in een immense bosbrand onder controle te krijgen. Honderden mensen zijn op de vlucht en tientallen woningen gingen op in "vlammen die vaak hoger waren dan de daken zelf". In South Australia, de regio rond Adelaide, is vanochtend aan mensen gevraagd alles wat los zit vast te binden, wagens ver van bomen te parkeren en uit de buurt van de rivier Murray te blijven: een erg zware storm is op komst.
5. Gaat Radio Maria FM?
Mogelijk wordt de radiozender Exqi FM, het vroegere Be One, overgenomen door de religieuze zender Radio Maria Nederland en Vlaanderen.
Tussen Exqi FM en Radio Maria zijn 'verkennende gesprekken' aan de gang. Momenteel zendt Radio Maria, die uitsluitend katholieke programma's aanbiedt, gaande van eucharistievieringen over vespers en rozenkransen tot spirituele lezingen, ook in Vlaanderen uit op de AM-frequentie maar de zender zou geïnteresseerd zijn in een plaats op de veel toegankelijker FM-band.
'Als je op AM uitzendt, krijg je alleen luisteraars die bewust naar je op zoek gaan', zegt pater Lecleir, programmadirecteur van Radio Maria in Nederland. 'FM is interessanter omdat de populaire stations daar uitzenden en mensen je er toevallig kunnen tegenkomen. Bovendien is onze ontvangst in België niet altijd even goed. In Leuven zijn we op AM bijvoorbeeld slecht te horen.'
De World Family of Radio Maria is een wereldwijd netwerk van 54 radiostations met zwaartepunt in Italië en Spanje dat zich uitstrekt tot Paraguay tot Indonesië. Alles samen bereikt Radio Maria, aldus Lecleir, zo'n 30 miljoen luisteraars.
Welke vorm de overname van Exqi FM zou aannemen, kan Lecleir nog niet zeggen. 'De World Family onderzoekt nog in hoeverre er interesse is voor onze programma's. Want u mag niet vergeten dat Radio Maria financieel voor de volle honderd procent drijft op giften van luisteraars. Maar je mag ervan uitgaan dat, áls we Exqi FM zouden overnemen, de zender een Radio Maria-profiel zou krijgen, zij het misschien enigszins aangepast aan de lokale cultuur en de plaats op de FM-band.'
In hoeverre Exqi dan een integraal Vlaamse katholieke FM-zender zou worden, kan Lecleir nu nog niet zeggen. De huidige Radio Maria, die op AM 675 zit, is al behoorlijk Vlaams getint met bijvoorbeeld missen die in Vlaanderen worden gecapteerd en Vlaamse preken. Bij Alfacam, de eigenaar van Exqi FM, was gisteren niemand bereikbaar voor commentaar op de overnamegesprekken.
6. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 39]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
22. Tijdens de inkleding [14] liet God mij weten hoeveel ik zou lijden. Het was mij geheel duidelijk waartoe ik mij verbond. Eén minuut beleefde ik dit lijden, daarna overgoot God mijn ziel met grote vreugde.
23. Op het einde van het eerste jaar noviciaat begon het donker te worden in mijn ziel. Ik voelde geen troost in het gebed en de meditatie kostte mij veel moeite. Angst begon mij te bevangen. Ik keerde dieper binnen in mezelf en zag niets dan één grote ellende. Tegelijk zag ik de grote heiligheid van God. Ik waagde het niet mijn ogen naar Hem op te slaan, maar wierp mij aan zijn voeten in het stof en bedelde om barmhartigheid. Bijna een half jaar verliep zo en de toestand van mijn ziel bleef onveranderd. In deze moeilijke tijden bemoedigde onze lieve novicenmeesteres [15] mij. Maar de kwelling werd steeds feller. Het tweede jaar noviciaat kwam naderbij. Bij de gedachte mijn geloften te moeten afleggen ging een rilling door mijn ziel. Wat ik ook las, het was voor mij onbegrijpelijk; ik kon niet mediteren. Het leek mij dat mijn gebed God onaangenaam was. Wanneer ik de sacramenten ontving, dacht ik God daardoor nog meer te beledigen. Mijn biechtvader [16] liet me echter niet toe ook maar één heilige Communie na te laten. God werkte op bijzondere wijze in mijn ziel. Ik verstond helemaal niets van wat mijn biechtvader mij zei. Eenvoudige geloofswaarheden werden onbegrijpelijk voor mij, mijn ziel was gefolterd zonder ergens rust te vinden.
Plots overviel mij de gedachte dat ik door God verlaten was. Deze verschrikkelijke gedachte doorboorde mijn ziel. Met dit lijden begon de doodstrijd van mijn ziel. Ik wou sterven en ik kon niet. Een gedachte kwam in me op: waarom deugden nastreven? Waarom zich versterven als alles aan God mishaagt? Toen ik daarover sprak met de novicenmeesteres zei ze: "Weet wel mijn zuster dat God u heeft voorbestemd tot een grote heiligheid. Dat is het teken dat Hij u in de hemel dicht bij Zich wil. Heb groot vertrouwen in de Heer Jezus."
Deze vreselijke gedachte, verworpen te zijn door God, is werkelijk de foltering die de verdoemden ondergaan. Ik nam mijn toevlucht tot de wonden van Jezus, herhaalde de vertrouwvolle woorden, maar die woorden waren mij nog een grotere kwelling. Ik ben voor het Allerheiligste Sacrament gegaan en met Jezus beginnen spreken: "Heer, Gij hebt gezegd dat een moeder eerder haar zuigeling vergeet dan God zijn schepsel, en zelfs als ze hem zou vergeten, Ik, God vergeet mijn schepsel niet. Jezus hoort Gij de weeklachten van mijn ziel. Gelieve de pijnkreten en klachten van uw kind te aanhoren. Ik vertrouw op U, o God, want de hemel en de aarde vergaan, maar uw woord blijft in eeuwigheid". Toch vond ik geen moment van verlichting.
[14] De inkleding had plaats op 30 april 1926. Zuster Clemence Buczek, hielp de kandidaten bij de kleding en schreef in haar mémoires: "In mei 1926 moest ik Helena Kowalska aankleden. Toen ze het kleed ontving voor het altaar zei ik haar: "Helena, u vlug aankleden". Helena werd onpasselijk. Ik ging vlug eau de Cologne halen om haar bij te brengen... Later plaagde ik haar dat ze de wereld zo zeer betreurd had. Het is maar na haar dood dat ik vernam dat die onpasselijkheid geen heimwee naar de wereld was, maar iets heel anders" [ASF]. [15] De novicenmeesteres was Zuster Marie-Joseph, Stephanie Brzoza [1889-1939]. In 1934 werd ze algemene overste van de Congregatie. [16] E.H. Theodoor Czaputa [1884-1945] was biechtvader in het noviciaat.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 39]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Maar wat vooral in de aangehaalde passage naar voor treedt, zeker en ontegensprekelijk, is dat voor het einde van de wereld er op aarde een diep pervers man zal verschijnen die een bijna bovenmenselijke macht bezit en zich, tot Jezus Christus wendend, tegen Hem een goddeloze en waanzinnige oorlog zal voeren. Door de angst die deze man zal uitstralen, vooral door zijn listen en zijn verleidingsaard, zal hij bijna het totale heelal veroveren, hij zal eigen altaars oprichten en alle volkeren tot aanbidding verplichten.
Zal deze vreemde man, uitzonderlijk vanwege zijn list, van ons ras zijn, zal hij menselijke trekken op zijn gezicht dragen? Zal hetzelfde bloed als het onze in de aderen vloeien van die corrupte leider? ... Ofwel, zoals sommige wensen, zal hij Satan voostellen of een duivel uit de hel en verkleed in mensengedaante? ... Ofwel nog, zoals sommige dokters opwierpen, is dit goddeloos wezen slechts een schim, een legendarisch personage waardoor de heilige Schrift en de Kerkvaders met een globale visie de universaliteit van de tirannen en vervolgers wilden voorstellen, een collectieve afbeelding van alle goddelozen en alle ketters die God en zijn Kerk vanaf het begin bestreden hebben naar voor brengen?
Deze verscheidene interpretaties kunnen niet overeenstemmen met de positieve en nauwkeurige tekst uit de heilige Schrift.
Bijna alle Dokters en Kerkvaders, Sint Augustinus, Sint Hieronymus, Sint Thomas verklaren duidelijk dat die boosdoener van afschrikwekkend formaat, deze reus van ongelovigheid en verderf een menselijk persoon zal zijn. De geleerde Bellarminus bewijst dat het onmogelijk is een andere betekenis aan Sint Paulus woorden en aan deze van Daniel te geven in hoofdstuk 11, 5, 36 en 37: Sint Paulus duidt deze grote tegenstander zelfstandig aan door hem een mens te noemen: "de zondige mens, de zoon van verderf. Daniel leert ons dat hij al wat eerbiedwaardig en gewijd is zal aanvallen, dat hij zichzelf gedurfd zal aanprijzen tegen de God der goden en de God van zijn voorvaderen als onbestaande te beschouwen: Is Deum patrum suorum non reputabit." De Apostel voegt eraan toe dat Jezus Christus hem zal doden... Al deze trekken en verscheidene karakters kunnen natuurlijk niet van toepassing zijn op een ideaal en abstract wezen, ze kunnen slechts passen bij een wezen van vlees en bloed, een reëel en bepaald personage.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Francesco [7/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 248]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De vijftigste verjaardag van Taizé
Op 2 februari 1990 was het de beurt aan de katholieke Universiteit van Leuven om de titel van doctor honoris causa aan Broeder Roger toe te kennen. De eerbetuigingen en de prijzen vermenigvuldigden zich in de volgende jaren.
20 augustus betekende de vijftigste verjaardag van de komst van Broeder Roger in Taizé. Lang had hij geweigerd om deze symbolische datum van de stichting van Taizé door een bijzondere plechtigheid te vieren. Voor de vijfentwintigste verjaardag nochtans ging hij akkoord dat die samenviel met de inhuldiging van het orthodox Centrum. Voor de vijftigste verjaardag [hij werd toen ook vijfenzeventig] maakte hij weer een uitzondering. De vieringen kenmerkten de zomer met het bezoek van dominee Emilio Castro, secretaris generaal van de COE in augustus, daarna dat van kardinaal Decourtray, aartsbisschop van Lyon in september, en dan twee avonden van dankzegging en feest op de zaterdagen van 1 en 8 september. Johannes Paulus II stuurde een uitgebreide boodschap op 17 augustus. De paus herinnerde aan zijn bezoek in Taizé vier jaar eerder en sprak: de genegenheid die ik wegdraag voor jullie gemeenschap, het vertrouwen dat ik er in stel en de eisen die ze moet stellen om steeds Gods wil te onderscheiden en te volbrengen... Genegenheid, vertrouwen, maar ook eisen: de paus meende dat de Gemeenschap van Taizé haar weg moest vervolgen.
Het ongewone is niet de lange levensduur van de Gemeenschap maar haar vermogen tot aanpassing en vernieuwing, haar aantrekkingskracht om decennia lang een veranderd publiek te begeesteren. "Dit is een spiritueel avontuur die nooit voorziene afmetingen heeft aangenomen. We zijn verwonderd, nu en gisteren," verklaarde Broeder Roger.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 168]
Hyrcanus II
Burgeroorlog met Aristobulus
Aanvankelijk leek het erop dat Hyrcanus zich bij de situatie zou neerleggen. De Idumeese gouverneur Antipater wist hem echter op andere gedachten te brengen. Antipater had daar zijn eigen redenen voor: hij verwachtte via de beïnvloedbare Hyrcanus veel beter zijn eigen politieke ambities te kunnen bereiken dan via Aristobulus. In 65 v.Chr. ging Hyrcanus, geholpen door Antipater en Aretas, het beleg om Jeruzalem aan en het leek erop dat Aristobulus niet tegen de overmacht bestand zou blijken. De Romeinse legaat in Syrië, Marcus Aemilius Scaurus, vreesde echter een te sterk machtsblok van Hasmoneeën en Nabateeërs en schoot Aristobulus te hulp. Hierdoor was Hyrcanus gedwongen het beleg om Jeruzalem op te geven en met Aretas terug te keren naar Petra [64 v.Chr.]. Aristobulus achtervolgde het terugtrekkende leger en versloeg hen bij de Jordaan. Het lukte hem echter niet Hyrcanus gevangen te nemen.
Toen later dat jaar de Romeinse generaal Pompeius het rijk van de Seleuciden aan zich onderworpen had, probeerden zowel Hyrcanus als Aristobulus bij hem in de gunst te komen. Pompeius gaf de broers de opdracht zich met elkaar te verzoenen, maar Aristobulus wilde de loop der gebeurtenissen niet afwachten en riep een leger samen om tegen Hyrcanus ten strijde te trekken. Pompeius meende dat Aristobulus het op hem gemunt had. Hij nam Aristobulus gevangen en nam Jeruzalem in [63 v. Chr.]. Zo kwam er een einde aan de zelfstandige Joodse staat.
Vertaling: Broeder Joseph
11. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 7]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Jezus liet nu zijn gezellen te Hebron achter. Hij zei hen dat Hij nog een vriend moest gaan bezoeken. Zacharias en Elisabeth leefden niet meer. Jezus trok naar de woestijn,waarin Elisabeth de kleine Joannes grootgebracht had. Deze lag zuidwaarts van Hebron, tussen Hebron en de Dode Zee. Eerst ging men over een berg met witte stenen en dan kwam men in een liefelijk dal met palmbomen. Daarheen zag ik Jezus zich begeven.
Jezus is in de spelonk gegaan, waarin Johannes door Elisabeth het eerst gebracht werd. Hij is vervolgens over een beek gegaan, waarover men ook Johannes gebracht had. Ik zag Hem eenzaam in gebed, als bereidde Hij zich op zijn leraarsambt voor.
Ik zag Jezus vanuit de woestijn naar Hebron terugkeren. Op zijn weg bood Hij overal een helpende hand. Zo zag ik dat Hij aan een breed, zoutig water [waarschijnlijk de Dode Zee, waarbij hij langs een omweg naar Hebron terugkeert] mensen hielp die op een balkenvlot voeren. Over zulk een vaarmiddel werd ook wel een dak van tentdoek uitgespannen. Hier voeren er mensen op met vee en pakken. Jezus riep hen toe en schoof van de oever een balk naar hun vaartuig [tot een soort brug]. Hiermede hielp Hij hen aan land te komen en was hij hen behulpzaam bij het herstellen van hun vlot. Die mensen konden niet begrijpen wie Hij was, want zonder zich door zijn kleding te onderscheiden, was zijn voorkomen zo wonderbaar innemend en zo vol waardigheid, dat zij er geheel onder de indruk van waren. Zij meenden aanvankelijk dat Hij Johannes de Doper kon zijn, die nu [sedert kort] aan de Jordaan verschenen was, maar het drong spoedig tot hen door dat Hij Johannes niet was, want deze was bruiner en had een ruwer voorkomen.
12. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
De vinger die de mystieke ring ontving van het hemelse huwelijk van de Heilige, bevindt zich in het Klooster van Pontignano, nabij Firenze. Andere kleine relikwieën werden naar kerken gestuurd die haar nagedachtenis eren.
De restauratie van de kerk werd beëindigd op 3 augustus 1855. Op 4 augustus, de feestdag van de H. Dominicus werden de relikwieën, die nog steeds in hun oude sarcofaag lagen, onder het hoofdaltaar geplaatst. De dag erna werd het heiligdom bezocht door de Romeinse Senaat, en werden de relikwieën in een plechtige processie doorheen Rome gedragen, gevolgd door een groot aantal zusters van de Dominicaanse Derde Orde. Deze gebeurtenis staat sindsdien gekend als de Overbrenging van de Relikwieën van de H. Catharina, en de feestdag wordt jaarlijks gevierd op de donderdag na de tweede zondag voor de Vastentijd. Nadat de relikwieën terug naar het hoofdaltaar waren gebracht, werd de sarcofaag zo stevig vastgezet dat hij sindsdien niet meer geopend werd. Het vergulde, artistieke monument is echter zichtbaar voor de aanbidding door haar toegewijden. Links van het altaar dat haar lichaam bevat staat het standbeeld "Christus met het Kruis" van Michelangelo, en nabij de sacristie is een kamer die door Perugino versierd werd en die de Kamer van de H. Catharina genoemd wordt. De muren van de kamer zijn die van de kloostercel waar Catharina verbleef tijdens haar verblijven in Rome.
Enkele maanden na zijn aanstelling vond Jeanne dArc de dood op de brandstapel. Zijn pontificaat wordt vooral gekenmerkt door het Concilie van Bazel. Eugenius werd hierdoor gedwongen de stad Rome te ontvluchten. Vermomd als monnik en uitgejouwd en met stenen bekogeld, wist hij via de haven van Ostia te vluchten naar Florence, waar hij zijn intrek nam in het Dominicaner klooster van Santa Maria Novella. Aan kardinaal Vitelleschi werd de opdracht gegeven de rust te herstellen in Rome, dat door de Colonna familie was uitgeroepen tot een stadsrepubliek. Door de vernietiging van hun vesting in Palestrina [Italië] gaven de Colonnas zich uiteindelijk over. Ook de Prefetti di Vico, van oudsher vijanden van de pauselijke staat en behorend tot de Romeinse adel, werden tijdens deze campagnes definitief verslagen.
Een opstand in Bologna [1438] tegen de paus, onder leiding van de Bentivoglio familie, werd eveneens neergeslagen en Annibale I, de aanvoerder van de familie, gevangen genomen. Met steun van Eugenius IV zou hij op 24 juni 1445 vermoord worden.
Ook het opstandige Foligno, onder leiding van Corrado Trinci, werd door kardinaal Vitelleschi in 1439 ontzet. De inwoners van de stad openden de poorten voor de pauselijke legers en Corrado werd in 1441 onthoofd.
Een van de besluiten die gerelateerd was aan het Concilie van Bazel was het besluit van de Franse koning Karel VI om nagenoeg de gehele Franse kerk onder het gezag van de Franse monarch te plaatsen. Hoewel Eugenius IV zich hard maakte om de Franse koning op andere gedachten te brengen slaagde hij daarin niet.
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3403 van 23/11/2010
Lieve zonen en dochters, Iracema [een stad] zal wenen voor het lijden van haar kinderen. In Morado Nova [een stad] zal er geween en gejammer gehoord worden. Ik lijd om wat op u afkomt. Ik vraag u om God niet te verlaten. Uw ware bevrijding en redding is in Hem. Wees volgzaam aan Mijn boodschappen. Ik wens u niet te dwingen, maar open uw harten en wees trouw en gelovig. U leeft in een tijd van grote spirituele verwarringen. Zoek sterkte in het gebed en de Eucharistie en u zult zegevieren. Getuig moedig dat u tot de Heer behoort en dat de dingen van de wereld niet van u zijn. U behoort tot de Heer en moet enkel Hem volgen. Zet geen stap terug. Laat niet wat u morgen hebt te doen. Mij zoon Jezus heeft u lief en wacht op u met open armen. Keer tot Hem terug die ziet wat verborgen is en u kent bij naam. Ik kom uit de hemel om te redden wat tot de Heer behoort. Nu is de gepaste tijd gekomen voor uw terugkeer. Voorwaarts zonder vrees. Ik zal steeds aan uw zijde staan om u te zegenen en u naar Hem te leiden die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11-01-2011
11 januari 2011
11 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 9]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Heeft u een verstandhouding met de Eeuwige Vader? Jacov: Ja. Elk schepsel heeft een verstandhouding met de Eeuwige Vader. Hoe intiemer de verstandhouding met Jezus is, des te intiemer de relatie met de Eeuwige Vader is.
Janice: Weet u waarom, Jacov? Jacov: Ja. Jezus zei: "De Vader en ik zijn één. Hij die mij ziet, ziet de Vader."
Janice: Jacov, u zei dat de Gezegende Moeder wil dat u van uw hart een tabernakel maakt waar de Heilige Drie-eenheid verlangt gevestigd te zijn. Kunt u ons daar iets over vertellen? Jacov: Ik ben niet zeker, het is een proces. Het menselijk hart is vervuld van een verlangen, dat eerst, mensen en dingen aangaat. Het doel van mensen en dingen is om ons onze zorg door God voor elk van ons te tonen. We laten onze harten toe om gehecht te geraken aan mensen en dingen op zich, niet als geschenken van God. Als dat gebeurt, verliezen we onze harten aan mensen en dingen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 38]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
20. Kort daarop werd ik ziek. De goede moeder overste zond mij met twee andere zusters op verlof naar Skolimow, een beetje buiten Warszawa. In die tijd vroeg ik Jezus voor wie ik nog moest bidden. Jezus antwoordde mij dat Hij mij de volgende nacht zou laten weten voor wie ik moest bidden.
Ik zag mijn engelbewaarder die mij verzocht hem te volgen. Plotseling bevond ik mij in een mistige plaats vol vuur en met een menigte lijdende zielen. Deze zielen bidden vurig maar zonder uitwerking voor zichzelf. Wij alleen kunnen hen helpen. De vlammen die rond hen brandden raakten mij niet. Mijn engelbewaarder verliet mij geen ogenblik. Ik vroeg aan deze zielen wat hun grootste lijden was. Ze antwoordden mij eenstemmig dat hun grootste lijden hun smachtend verlangen naar God was. Ik heb de Moeder Gods gezien die de zielen in het vagevuur bezoekt. De zielen noemen haar: Ster der zee. Zij brengt hen verlichting. Ik wou nog met hen spreken, maar mijn engelbewaarder gaf mij een teken om te vertrekken. Wij kwamen uit de kerker van het lijden. Ik hoorde een innerlijke stem die zei: "Mijn barmhartigheid wil dit niet, maar Mijn gerechtigheid eist het." Sinds die tijd heb ik een nauwere omgang met de lijdende zielen.
21. Einde van het postulaat [29.4.1926]. Mijn oversten stuurden mij naar Krakow. Een onbegrijpelijke vreugde heerste in mijn ziel. Toen we in het noviciaat aankwamen lag zuster ... op sterven. Enkele dagen later kwam zuster... naar mij en verzocht mij naar de moeder novicenmeesteres [13] te gaan en haar te zeggen om aan haar biechtvader, Eerwaarde Heer Rospond, te vragen een heilige Mis voor haar op te dragen en drie schietgebeden te verrichten. Eerst zei ik ja, maar de volgende dag dacht ik liever toch niet naar de moeder novicenmeesteres te gaan, vermits ik er niet veel van begreep of het echt was of een droom. En ik ben niet gegaan. De volgende nacht herhaalde zich hetzelfde duidelijker, daarover had ik geen twijfel meer. Nochtans 's morgens besloot ik er niet over te gaan spreken met de meesteres en het pas te zeggen als ik haar overdag zou zien. Ik zag ze [die zuster] onmiddellijk in een gang. Ze verweet mij niet onmiddellijk naar de meesteres gegaan te zijn en een grote ongerustheid vervulde mijn ziel. Dus ging ik onmiddellijk naar de moeder novicenmeesteres en vertelde alles wat er gebeurd was. De moeder antwoordde mij dat ze de zaak zou regelen. Dadelijk keerde de rust in mijn ziel terug en de derde dag kwam deze zuster en zei: "Moge God u lonen."
[13] De novicemeesteres was zuster Margareta, Anna Gimbutt [1857-1942].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
3. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 38]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
Niemand is onwetend over het tijdperk van de val van het Romeinse keizerrijk en de sociale ontbinding die deze ramp vergezelde, en later, tijdens het begin het jaar duizend van het christelijk tijdperk, dachten de volkeren de voorspelde tijden bereikt te hebben en, in de openbare rampen en de instorting van de instellingen, dachten ze de uiteindelijke vernieling te ontwaren.
Ten tijde al van Sint Paulus was dergelijke ontzetting opgekomen. Dwepers en valse fanatiekers vertaalden in een grove en letterlijke zin de woorden uit het Mattheus-evangelie. Overtuigd dat de vernieling van de wereld de ruïne van Jeruzalem kort zou opvolgen, deden ze verwarrende en overdreven voorspellingen die de verbeeldingen met ontsteltenis vervulden. Ze leidden de mensen af van het volbrengen van hun religieuze en burgerlijke taak, nodigden hen uit niet te trouwen, niet te bouwen,tot verbluffende verlamming over te gaan in afwachting van de catastrofe die hen zou treffen.
Sint Paulus dacht deze verleide en verdwaalde zielen te moeten ontnuchteren en zei hen: Ik smeek jullie, mijn broeders, dat niemand onder jullie op geen enkele manier verrast wordt alsof de dag van de heer nabij was. Want Gods Zoon zal geen tweede maal neerdalen vooraleer de zondige mens, de zoon van verderf zal verschijnen, degene die zich als tegenstander moet voordoen, boven alles wat God heet uitstijgen, of die aanbeden wordt en durft in Gods tempel plaats te nemen en zich aanstellen alsof hij God was... [II Th 2: 3-6].
Ziedaar, een concreet feit door de Heilige Geest aangehaald en door Sint Paulus duidelijk aangekondigd om de vrees die sommige geesten bezighoudt tegen te gaan en om de trouwe christenen te helpen op hun hoede te zijn tegen valse stelsels en onzekere en gewaagde voorspellingen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
4. Film: Francesco [6/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 247]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Bevrijding in het Oosten
Van 28 december 1989 tot 2 januari 1990 richtte Taizé voor het eerst haar traditionele Europese Bijeenkomst van het jaareinde zoals aangekondigd in Polen in, het Oost-Europese land dat Broeder Roger het best kende. Vijftig duizend deelnemers uit Oost en West waren in Wroclaw, waaronder voor het eerst een betekenend aantal jongeren uit landen kwamen die de Sovjet-Unie vormden. Het gezamenlijk gebed dat alle deelnemers samenbracht in de kerken van de stad of in het gemeentelijk stadion ging door in meer dan vijftien talen.
In diezelfde maand december beleefde Roemenië de val van het regime van Nicolae Ceaucescu die al twintig jaar aan het bewind stond. Deze revolutie bracht veel emotie teweeg, omdat ze, in tegenstelling tot de fluwelen revolutie die tegelijkertijd in Tsjecho-Slowakije doorging, veel slachtoffers eiste: meer dan duizend. Enkele dagen na de val van Ceaucescu besloot Broeder Roger om naar Roemenië te gaan met twee Broeders, zoals steeds bezield met een bijna ingeboren gevoel van medelijden: bij degenen die lijden zijn zij die angstig zijn, zij die hopen. We hebben met jongeren gesprekken gevoerd, schreef Broeder Roger sober in de korte paginas die hij aan dit bezoek wijdde.
Later gaf hij verslag over een gesprek dat hij met een jonge Roemeen voerde: "In die belangrijke dagen, uit liefde voor de vrijheid van zijn volk, had hij zelfs zijn leven op het spel gezet. Hij zei me dat hij toen een fundamentele werkelijkheid besefte: zonder verzoening is er geen toekomst om zich als persoon te ontwikkelen, ook niet voor een volk en voor de opbouw van Europa."
Het einde van de communistische regimes in Oost Europa bracht een verkeersvrijheid met zich mee die het leven van Taizé omgooide. De jonge katholieken of orthodoxen stroomden toe op de heuvel. Volgens de Gemeenschap verdubbelde het aantal jongeren dat naar Taizé kwam. Om de kerk van de Verzoening uit te breiden werd een ruim voorportaal met plat dak opgericht. Het eenvoudige gebouw met muren in hout bekleed draagt bolvormige torentjes zoals de orthodoxe kerken. Het voorportaal komt uit in de kerk met losse schutsels die de nodige ruimte voor het gebed kunnen aanpassen. Steeds de dynamiek van het voorlopige... Tijdens de zomer werd de orthodoxe liturgie nu twee of driemaal per week gevierd.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 167]
Hyrcanus II
Hyrcanus II was de laatste heerser uit de Joodse dynastie van de Hasmoneeën. Hij was de oudste zoon van Alexander Janneüs en Salomé Alexandra en de broer van Aristobulus II. Hij is de geschiedenis in gegaan als iemand met een niet erg sterke persoonlijkheid, die gemakkelijk door anderen te beïnvloeden was. Van alle hogepriesters en Hasmoneese etnarchen was Jan Hyrcanus II de armzaligste zo niet de meest tragische.
Burgeroorlog met Aristobulus
Tijdens de regering van zijn moeder Salomé Alexandra bekleedde Hyrcanus het ambt van hogepriester. Het was Alexandra's bedoeling dat Hyrcanus haar na haar dood ook zou opvolgen, maar toen zij op sterven lag riep Aristobulus een leger bijeen en pleegde deze een staatsgreep. Hyrcanus vluchtte daarop naar de Nabateese koning Aretas III in Petra.
Verslagen door Judas Aristobulus werd de zwakke Hyrcanus de speelbal van de eerzuchtige Idumeër Antipater, vader van Herodes de Grote en van de Nabateense koning Aretas III. Ze speelden de beschermers van Hyrcanus en ambieerden het politiek leven te beheersen. Hun gebundelde krachten dwongen Aristobulus tot verschuilen op de Tempelberg van Jeruzalem waar hij omsingeld werd. Tijdens dat conflict werd de charismatische regenmaker Honi of Onias gestenigd door de aanhangers van Hyrcanus. Ze waren razend geworden door de weigering van de heilige man om Aristobulus en zijn aanhang te vervloeken.
Vertaling: Broeder Joseph
7. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 6]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Ook Neftali, Bartolomeüs genaamd, meen ik hier gezien te hebben. Ook hij werd getroffen door een oogslag van Jezus.
Maria bleef bij Maria van Kleofas te Nazareth, wier derde man Jonas, het huis van Anna beheerde. Jezus reisde met twee van zijn jeugdvrienden naar het gewest van Hebron in Judea. Deze twee bleven Hem echter niet trouw en werden tegen Hem ingenomen en hebben zich pas bij Jezus' verschijning [aan de 500], die op de berg Tebez in Galilea plaats had, bekeerd en bij de Gemeente aangesloten. [Tebez schijnt ons een van de toppen van het Klein-Hermongebergte te moeten zijn].
Ik heb Jezus op zijn doorreis te Betanië in het huis van Lazarus zien gaan. Lazarus zag er veel ouder uit dan Jezus: hij leek me wel 8 jaren ouder. hij had een groot huishouden, met talrijke dienstboden, uitgestrekte goederen en tuinen. Martha had haar eigen woning. Zij had, benevens Magdalena, nog een zuster, die afgezonderd en op haar eigen leefde en Maria heette. Ook zij had een afzonderlijke woning. Maar Magdalena leefde nu te Magdalum [ten noorden van Tiberias op de westkust van het Meer Gennezareth] in haar kasteel. Lazarus is sedert lang met de H. Familie bekend. Reeds vroeger had hij Jozef en Maria bij hun vele aalmoezen ondersteund. Ik zag ook duidelijker dan ooit hoeveel Lazarus voor Jezus' Gemeente van de aanvang tot het einde gedaan heeft: hoe de schat, waarvan Judas de beheerder was, en alle eerste inrichtingen [b.v. van herbergen voor Jezus en de leerlingen op hun missietochten] uit zijn vermogen gesticht waren. Te Jeruzalem bezocht Jezus ook de tempel.
8. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Tijdens de periode dat de kerk gerestaureerd werd, werd het graf in april 1855 opnieuw geopend, in aanwezigheid van de overste van de Orde en veel geestelijken, en er werd een aanzienlijk deel van de heilige relikwieën naar het Klooster van de H. Dominicus in Stone gestuurd, het Moederhuis van de Engelse congregatie van de Zusters der Boetvaardigheid dat de naam van de H. Catharina draagt. Deze relikwieën, die twee zilveren en kristallen relikwiekastjes van elk zon 9 cm lengte vulden, bestaan uit delen van de beenderen en de huid in de vorm van grijze as, gemengd met gouddraden die waarschijnlijk resten zijn van het gouden kleed waar het heilige lichaam in was gewikkeld. Eén van deze relikwiekastjes staat in het Klooster van de H. Dominicus in Stone, het andere in het klooster van de H. Catharina in Bow, in de buurt van Londen.
Tijdens het pontificaat van paus Martinus V trad Gabriele op als legaat in Icenum en als bemiddelaar om een einde te maken aan de onrust die ontstaan was onder de inwoners van Bologna. Zijn gedecideerde optredens zouden een voorbode worden voor zijn latere benoeming tot de opvolger van paus Martinus V.
Het conclaaf vond plaats in de sacristie van de basiliek Santa Maria sopra Minerva, omdat op dat moment het Vaticaan te onveilig werd geacht. Tijdens de voorbespreking van het conclaaf werd bepaald, dat de nieuwe paus de helft van de pauselijke inkomsten met de kardinalen zou delen en dat de paus met het College van Kardinalen alle grote vragen op religieus en wereldlijk gebied zou bespreken.
Al in de eerste stemronde op 3 maart 1431 werd Gabriele Condulmer unaniem gekozen en nam hij de naam Eugenius IV aan. De kroning volgde op 11 maart 1431 en werd uitgevoerd door Lucido de Conti in de Oude Sint-Pietersbasiliek.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3402 van 21/11/2010
Lieve zonen en dochters, de hemelen van de wereld zullen nederdalen en er zal lijden zijn in vele streken van de wereld. Dit is de tijd van beproevingen voor de mensheid. Kniel neer in gebed en u zult zegevieren. Verlies het hart niet omwille van uw moeilijkheden. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Heb moed, geloof en hoop. Morgen zal het beter zijn voor de mannen en vrouwen van het geloof. Jemen en Algerijë: de dood zal komen en er zal grote vernietiging zijn. Ik lijd om wat u afkomt. Open uw harten voor de Heer en leef naar het Paradijs gekeerd, waarvoor u geschapen bent. Verlaat het pad niet dat Ik u aangetoond heb. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10-01-2011
10 januari 2011
10 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 8]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Waarom toonde ze u de hemel, de hel en het vagevuur? Jacov: Omdat ik dan meer een échte getuige kan zijn van het leven op zich, omdat ik de realiteit van die 3 plaatsen heb gezien.
Janice: Weet u of u al dan niet naar de hemel gaat als u sterft? Jacov: Voor mij is het pad heel moeilijk.
Janice: Hoe bedoelt u? Jacov: Ik ben gekozen om een boodschapper van deze verschijning te zijn. Ik wil God niet ongehoorzaam zijn. Mijn pad is moeilijk.
Janice: Jacov, zegt u dat degenen die grote spirituele zegeningen ontvangen ook zware kruizen ontvangen? Jacov: Ik heb mijn deel van het lijden. Er zal nog komen. Daar wens ik niet over te praten.
Janice: U hebt gezegd dat de Gezegende Moeder wil dat de eucharistieviering het middelpunt van uw leven is. Is dat gebeurd? Jacov: Ze wil dat wij Jezus zeer intiem kennen, als onze broer, onze Redder, onze Heer. De middelen voor deze kennis is diep inwendig gebed. Het grootste gebed is de eucharistieviering.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Na vogels en vissen, nu ook massale sterfegevallen onder krabben en duiven
Te opvallend?
Na berichten van massale sterftes van vogels en vissen in ondermeer de VS, Nieuw-Zeeland, Brazilië en Zweden, is het nu de beurt aan krabben en duiven. De krabben zijn met tienduizenden aangespoeld in Engeland. In Italië vielen dan weer honderden, misschien duizenden duiven dood.
Aan de Engelse Thanet Coast, niet eens zover van ons, zijn minstens 40.000 dode krabben aangespoeld de jongste dagen. Waarom is net zoals met de uit de lucht vallende vogels en aangespoelde dode vissen niet direct duidelijk.
In Italië lijkt er wel vergif mee gemoeid: de dode duiven hadden een "mysterieuze blauwe vlek" in hun bek. In de Chesapeake Bay in Maryland aan de Oostkust van de Verenigde Staten zijn de jongste dagen minstens twee miljoen dode vissen komen bovendrijven. Het is vooral spot, een baarsachtige. Waarom is vooralsnog een raadsel. Maryland Department of the Environment woordvoerder Dawn Stoltzfus heeft het over "cold-water stress" als een mogelijke oorzaak, maar geeft toe dat dat voorlopig een gok is.
Aan de kust van de Braziliaanse regio Parana spoelde de jongste dagen ook al zeker 100 ton sardienen, baars en meerval aan. Ook daar is het raden naar de oorzaak. En de stranden van het Nieuw-Zeelandse schiereiland Coromandel werden overspoeld met snappers, waarvan er veel zijn die om één of andere reden hun ogen kwijt zijn. Het Nieuw-Zeelandse Department of Conservation houdt het voorlopig op "waarschijnlijk verhongerd," maar ook hier is er geen echte sluitende uitleg.
Enkele dagen geleden raakte bekend dat bij het plaatsje Beebe in de Amerikaanse staat Arkansas door nog onbekende oorzaak duizenden vogels dood uit de lucht vielen. Zo'n 200 kilometer verderop werden honderdduizenden dode vissen aangetroffen in de rivier Arkansas. Het ging vooral om zoetwaterbaarzen in de omgeving van de plaats Ozark, wat volgens de autoriteiten aangeeft dat het niet om vervuiling gaat. Dan zouden alle vissen in dat gebied zijn getroffen.
Ook in de buurt van Baton Rouge [Louisiana], 500 kilometer van Beebe, vielen ongeveer 500 vogels, dezelfde soort overigens dood, enkele dagen later uit de lucht. En midden vorige week werd bekend dat tussen de 50 en 100 dode kauwen dinsdagavond laat op straat aangetroffen in het Zweedse stadje Falkoping. Ondertussen blijken ook in Kentucky honderden vogels dood uit de lucht te zijn gevallen begin deze week.
Er zijn verschillende verklaringen geopperd voor de dode vogels: stress door nieuwjaarsvuurwerk [Arkansas en Zweden], de koude [Zweden], tegen hoogspanningsdraden gevlogen [Lousiana]. Volgens Dan Cristol, biologieprofessor en medestichter van het Institute for Integrative Bird Behavior Studies aan de befaamde William en Mary-universiteit, kloppen geen van al die verklaringen. De hoogspanningsdraden doet hij af als een fabeltje want de vogels hebben al lang geleerd die te vermijden. Bovendien bleken slechts een klein deel van de dode vogels in Lousiana tekenen te vertonen die zouden kunnen wijzen daarop. Ook het vuurwerk lijkt hem geen reden: "tenzij iemand zo'n roost met vuurpijlen gaat bestoken en de vogels letterlijk zou opblazen". Wat dan wel? Voorlopig kan niemand een afdoende reden geven.
En wat vertelt de Bijbel ons?
Hosea 1-4: Aanklacht tegen ontrouwe priesters en een ontrouw volk:
Hoort het woord des Heren, gij Israëlieten, want de Heer heeft een rechtsgeding met de bewoners van het land, omdat er geen trouw, geen liefde en geen kennis Gods is in het land. Vloeken, liegen, moorden, stelen en echtbreken! Men pleegt geweld, bloedbad volgt op bloedbad. Daarom treurt het land, en al wat erin woont verkwijnt, zowel het gedierte des velds als het gevogelte des hemels, ja, zelfs de vissen der zee komen om. Laat maar niemand een aanklacht inbrengen en laat maar niemand een terechtwijzing uiten, aangezien mijn aanklacht u geldt, o priester!
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 37]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
17. Eindelijk kwam het ogenblik waarop de kloosterpoort zich voor mij ontsloot. Het was op 1 augustus 's avonds, op de vooravond van het feest van de Moeder der engelen. Ik was overgelukkig. Ik had de indruk in het paradijselijk leven ingetreden te zijn. Eén enkel gebed welde op uit mijn hart: een gebed van dankzegging.
18. Na drie weken merkte ik dat er hier toch zo weinig tijd voor gebed was en voor veel andere dingen die mijn ziel aanspraken. Daarom dacht ik in een strengere orde in te treden. Deze gedachte werd sterker in mijn ziel, maar ze was niet in overeenstemming met de goddelijke wil. Maar die gedachte, dus die bekoring, werd sterker en sterker, zodat ik op zekere dag besloot met moeder overste te spreken en dit huis te verlaten. Maar God regelde de omstandigheden zo dat ik moeder overste niet kon zien. Vóór ik ging slapen bezocht ik in het voorbijgaan de kleine kapel [11] en bad tot Jezus om licht in deze aangelegenheid, maar ik bekwam niets voor mijn ziel, alleen een vreemde onrust die ik niet begreep, beving mij. Ondanks alles besloot ik mij 's ochtends na de Heilige Mis tot de Moeder te wenden en Haar mijn beslissing mee te delen.
19. Ik kwam in mijn cel, de zusters waren al gaan slapen. Het licht was uit. Ik kwam de cel vol kwelling en ontevredenheid binnen. Ik wist niet wat te doen met mezelf. Ik wierp mij op de grond en begon vurig te bidden om Gods wil te kennen. Overal stilte zoals in een tabernakel. Alle zusters rustten als witte hosties in de kelk van Jezus besloten en het was alleen vanuit mijn cel dat God het zuchten van een ziel hoorde. Ik wist niet dat het ongeoorloofd was om zonder toestemming na 21 uur in de cel te bidden. Na een tijdje werd het klaar in mijn cel en op het gordijn zag ik het allersmartelijkst aangezicht van de Heer Jezus. Open wonden in gans zijn aangezicht en grote tranen vielen op mijn bedsprei. Niet wetend wat dit alles betekende, vroeg ik Jezus: "Jezus, wie heeft U zo'n pijn aangedaan?" En Jezus antwoordde mij: "Gij doet mij zo'n pijn als gij uit deze orde weggaat. Hierheen heb Ik u geroepen, nergens anders, en hier heb Ik voor u veel genaden bereid." Ik vroeg vergeving aan de Heer Jezus en veranderde onmiddellijk de beslissing die ik genomen had.
De volgende dag was het biechtdag. Ik heb alles gezegd wat er in mijn ziel gebeurd was en mijn biechtvader [12] zei dat het hierdoor duidelijk de wil Gods was dat ik in deze congregatie moest blijven en dat het nu zelfs verboden was nog aan een andere orde te denken. Van toen af voel ik me steeds gelukkig en tevreden.
[11] In het klooster was de kapel in een afzonderlijk gebouw op enkele meters van het woonhuis. Met toelating van de Aartsbisschop was er op de eerste verdieping van het woonhuis een kleine kapel waar het heilig Sacrament bewaard werd en soms de heilige Mis werd gevierd. Men noemde dit "de kleine kapel" of "de kleine Jezus". [12] De gewone wekelijkse biechtvaders waren E.H. Pierre Loeve [1898-1951] en E.H. Bronislas Kulesza [1885-1975], de buitengewone was Pater Aloïs Bukowski S.J. [1873-1941].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 37]
Eerste Lezing: Over de vervolging van de antichrist en de bekering der Joden
Deel 1
De wereld zal een einde kennen. Deze waarheid hebben we vastgesteld en wordt door geloof en rede bevestigd.
Het einde van de wereld en de komst van Gods Zoon die erop zal volgen zullen onverwachts aankomen met de snelheid van de bliksem die de wolken doorscheurt en van oost naar west flitst.
Maar de juiste datum van die dag is een geheim verborgen in de diepte van de goddelijke raadgeving. We kennen noch de dag nog het uur en Jezus Christus, ambassadeur van de Godheid op aarde, verklaart ons dat hij het formele bevel kreeg het niet te onthullen.
Zo zijn alle meningen die bekwame en vrome personages konden uitspreken over die kwestie slechts persoonlijke en private gevoelens, beweringen die rusten op zuiver speculatieve gegevens waarvan de gebeurtenissen meer dans eens de vergissing en de ijdelheid aantoonden.
Sint Cyprianus en Tertullianus melden deze rampen en vreselijkheden als voorspelling van de nabijheid van het laatste oordeel, gezien de dolheid van de vervolgers en het geweld van de uitroeingsoorlog tegen de christenen.
Het einde van de wereld is niet veraf zei Sint Jan Chrisostomus, "de aardbevingen, het afkoelen van de naastenliefde zijn als voorboden en voortekenen van dit verschrikkelijk moment."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [5/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 246]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Bevrijding in het Oosten
Van 28 april tot 1 mei 1989 ging een tweede bijeenkomst Oost-West door in Pécs, in het zuiden van Hongarije. De nieuwe bisschop van de stad, Mgr. Mihaly Mayer, secretaris van de Hongaarse bisschoppenconferentie, had de Gemeenschap uitgenodigd om een bijeenkomst in het bisdom op te richten. Wat niet mogelijk was geweest, zes jaar eerder in Boedapest, ging wel in Pécs. De communistische regeringen in het Oosten wankelden, het IJzeren Gordijn kreeg zijn eerste bressen, de Muur van Berlijn zou weldra vallen. Het is tijdens de bijeenkomst van Pécs dat in de hele wereld de spectaculaire beelden van de afbraak van de prikkeldraad tussen Hongarije en Oostenrijk te zien waren. Twintigduizend jongeren uit Hongarije en omliggende landen, ook uit verschillende West-Europese landen, kwamen samen in Pécs en logeerden meestal bij de inwoners. Door een uitdrukking van Johannes XXIII te hernemen over de godsdienstige verdeeldheid, riep Broeder Roger: "We willen niet weten wie gelijk en wie ongelijk had. We zeggen eenvoudig: laten we ons verzoenen." Hij kondigde voor het einde van het jaar de traditionele Europese Jongerenbijeenkomst aan die voor het eerst zou doorgaan in een land uit het Oosten, in het Poolse Wroclaw.
Broeder Roger kreeg meerdere eretekens: de prestigieuze internationale prijs Karel de Grote, die elk jaar sinds 1950 werd toegekend door de stad Aken aan een personaliteit die zich had gewijd aan de toenadering tussen Europese landen, viel hem te beurt. Naar gewoonte op de dag van Hemelvaart uitgereikt in de grote zaal van het stadhuis, omvat hij een diploma, een medaille en een dotatie van vijfduizend mark. De jury duidde alzo zijn keuze: "Broeder Roger en zijn Gemeenschap volgen vandaag de spirituele traditie van Europa zoals ze door Benedictus van Nursia en Franciscus van Assisi werden gevormd, en daarna gedragen door de kloosters en de katholieke en protestantse gemeenschappen." De jury meende dat "het evenwicht tussen de geloofsstrekkingen, dat Taizé zocht, model kan staan om een einde te maken aan de spanningen en een vredevol samenleven in heel Europa kan scheppen, niet alleen op godsdienstig vlak, maar ook politiek." De plechtigheid werd rechtstreeks uitgezonden op de Duitse televisie.
Enkele maanden later, de dag na het overlijden van Hubert Beuve-Méry op 6 augustus 1989, huldigde Broeder Roger de stichter van Le Monde, met wie hij dertig jaar bevriend was, als een leermeester: "Als we elk jaar de internationale bijeenkomsten van jongeren hebben in Taizé en ook in Oosten, zowel als in het Westen van Europa, zijn opbouwende gaven daar niet vreemd aan."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 166]
Honi, de cirkeltrekker
De gemeenschap van Qumran benadrukte de strikte overeenkomst tussen aardse en hemelse cultus. De Evangeliën spreken van de gelijklopende vergiffenis van de zonden op aarde als in de hemel. Honi wordt op een nog meer relevante wijze voorgesteld als een nabootser van de profeet Elias, de model chassid, vanwege de manier waarop hij de verzoening inspireerde: "Geen mens heeft bestaan die kan vergeleken worden met Elias en Honi om de mensen aan te sporen God te dienen."
Ook de rabbijnse theologie kent Honi een beslissende, bijna universele invloed toe, over het lot van alle Joden en zelfs van de mensheid. Een andere bekende Chassid, Hanina ben Dossa die in de eerste eeuw na Christus leefde, vertoont gelijkaardige kwaliteiten als Honi. Honi en Hanina vertonen relevante vergelijkingen met Jezus, de beroemdste onder de oude charismatische Joodse personages.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 5]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Joses Barsabas, de zoon van Maria van Kleofas uit haar tweede huwelijk met Sabas, was op dit ogenblik thuis. Ook kwamen hier nu nog haar drie zonen uit haar eerste huwelijk met Alfeüs, nl. Simon, Jakobus de Mindere en Taddeüs, die reeds buitenshuis zelfstandig hun eigen bedrijf hadden. Zij kwamen om de heilige familie over Jozefs dood te troosten en ook om Jezus een keer weer te zien. Sedert zijn kindsheid hadden zij geen nadere omgang met Hem meer gehad. Wel wisten zij iets vaag en algemeen over Simeons en Hanna's voorzegging in de tempel,maar zij hadden dit niet ernstig opgenomen. Vandaar dat zij zich liever bij Joannes de Doper aansloten, wanneer deze kort hierop in het gewest voorbijtrok.
Op zijn reis van Kafarnaüm over Nazareth naar Hebron kwam Jezus [spoedig] het gewest waar Hij later brood vermenigvuldigde en veel volk spijzigde en ook in de nabijheid van die berg en die plaats waar Hij later nogmaals een deel van zijn bergrede hield [of deze voortzette]. Tegenover deze berg, op de afstand van zowat een uur en aan de zuid- of zonnekant waar alles zo schoon rijpt, had er toen op een zeer aangename plaats, dicht bij de weg, juist een volksfeest plaats. Later noemde de zienster deze plaats "de baden bij het meer van Betulië." Deze plaats was in de landstreek Gennezareth gelegen.
Toen Jezus hier voorbijkwam zag hij mannen en vrouwen, in afzonderlijke groepen, kansspelen houden, waarvan de prijzen uit vruchten bestonden. Daar zag Jezus Natanaël, die Chased heette, bij de mannenafdeling onder een vijgenboom staan. Hij stond het spel van de vrouwen, die zich aan de overzijde [van een beek] vermaakten, gade te slaan, en daar hij ten gevolge daarvan met bekoringen van zinnelijkheid te worstelen kreeg, wierp Jezus hem in het voorbijgaan een waarschuwende blik toe. Natanaël kende Jezus niet, maar voelde zich door die oogslag in het diepste van zijn ziel aangegrepen. Hij verschoot en dacht onthutst: "Die man heeft een doordringende blik" [cfr Lk.22,61]. Jezus scheen hem meer dan een gewoon mens te zijn. Hij keerde zich terug in zichzelf, bestreed de aanvechting, overwon de bekoring en waakte van dit ogenblik af strenger op zichzelf. [Deze gebeurtenis is het waarop Johannes in zijn evangelie 1:48 zinspeelt. Jezus zegt: "Ik heb u reeds gezien, toen gij daar onder de vijgenboom stond"].
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Tijdens 1385, hetzelfde jaar van de overbrenging van het hoofd, werden andere relikwieën van het lichaam weggenomen, zoals een arm die aan Siena werd gegeven, en drie vingers die aan Venetië werden gegeven. Tijdens het jaar 1430 beval de H. Antonius, de prior van de kerk waar de relikwieën van de Heilige zich bevonden, dat het lichaam op een meer gepaste manier moest opgebaard worden in een nieuwe, stenen versierde sarcofaag, met een beeld van de Heilige, gekleed in de habijt van de Orde erop. Deze sarcofaag werd door de eeuwen heen regelmatig geopend, en er werden relikwieën uitgenomen voor de kerken van de Orde doorheen Europa. In 1487 werd een hand gegeven aan de Dominicaanse Zusters van het Klooster van de H. Domenico e Sisto in Rome, en de linkervoet werd aan de Kerk van de HH. Johannes en Paulus te Venetië geschonken. De stigmata op deze voet werden zorgvuldig onderzocht tijdens de officiële erkenning in 1597. In 1501 werd een rib geschonken aan het klooster van de H. Marcus in Firenze, en in 1575 werd een schouderblad toevertrouwd aan de Dominicaanse Zusters van Magnanapoli in Rome.
Eugenius IV was Paus van 3 maart 1431 tot aan zijn dood, op 23 februari 1447. Hij was de neef van Gregorius XII. Gabriele was een zoon van Angelo Condulmer en Beriola Correr, een welgestelde familie oorspronkelijk afkomstig uit Pavia, maar nu woonachtig in Venetië. Na een studie aan de universiteit van Padua kwam Gabriele al vroeg in bezit van een aanzienlijk vermogen [ongeveer 20.000 dukaten], die hij aan de armen schonk, waarna hij kort daarna besloot toe te treden tot het Augustijner klooster van San-Giorgio op het Venetiaanse eiland San Giorgio in Alga.
Op 24-jarige leeftijd werd Gabriele door zijn oom paus Gregorius XII benoemd tot bisschop van Siena. Deze benoeming stuitte echter op grote weerstand bij de bevolking van Siena, die niets moesten hebben van leiders van buitenaf. Hierop besloot Gabriele zijn functie niet op te nemen, waarna hij door zijn oom aangesteld werd als pauselijke schatbewaarder. In 1408 werd hij verheven tot kardinaal-priester waarbij hij aanvankelijk de titelkerk van San Clemente werd toegewezen. Dit werd later omgezet naar de Basiliek van Santa Maria in Trastevere.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3401 van 18/11/2010
Lieve zonen en dochters, wees verdedigers van de waarheid. U gaat een toekomst van grote beproevingen tegemoet. Grote waarheden van het geloof zullen worden ontkend en vele mannen en vrouwen van het geloof zullen worden misleid. Luister naar het onderricht van de Kerk van Mijn Jezus. Laat u niet misleiden door valse onderrichten. Aanvaard de leer van Mijn Zoon Jezus. Luister naar de stem van de Kerk. Zij die gelovig blijven tot het einde, zullen worden gered. Bid. Enkel door het gebed zult u in staat zijn om de plannen van God in uw levens te begrijpen. Een smartvolle gebeurtenis zal gebeuren in het Land van het Heilig Kruis [Brazilië]. De oevers van een bekende rivier zullen een grote vernietiging kennen. Ik lijd om wat op u afkomt. Moed. God is met u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
07-01-2011
7 januari 2011
7 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 7]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
De dingen van de hemel
Janice: Vertel ons over de hemelse dingen, Jacov. Jacov: Er bestsaan daar echt geen woorden voor.
Janice: Jacov, de filosofen en theologen hebben al veel geschreven over de hemel. Weet u iets over de filosofen en theologen? Jacov: Ik ben een eenvoudig man. Ik heb enkele boeken gezien die handelen over de hemelse dingen.
Janice: Wat denkt u van deze boeken? Jacov: Ze bevatten veel woorden.
Janice: Zijn de woorden correct? Jacov: Het is saai om zich door de woorden te begeven. Als dat mij leidt naar de weg van de hemel zou ik er niets van begrijpen [lacht].
Janice: Vertel ons over uw begrip van de hemel. Jacov: Ik ben daar geweest. Het is voor mij moeilijk om daar over te praten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Paus: Universum is geen toeval en draagt Gods handtekening
"Het universum is geen toeval en het draagt de handtekening van God." Dat zei paus Benedictus XVI donderdag tijdens de eucharistie in de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
Benedictus XVI sprak geen steun uit voor het creationisme, maar zijn toespraak lag wel in het verlengde van de opvattingen van de Franse jezuïet en wetenschapper Pierre Teilhard de Chardin, die God beschouwde als de stuwende kracht van de evolutie. Het heelal weerspiegelt de wijsheid en de creativiteit van God.
De kerkleider toonde zich ook kritisch voor sommige moderne wetenschappelijke theorieën die alles menen te verklaren, maar er niet in slagen om door te dringen tot de uiteindelijke zin.
De paus riep op om God niet als een concurrent te beschouwen. Koning Herodes beschouwde God als een buitengewoon gevaarlijke concurrent, die de mens van zijn levensruimte, autonomie, macht probeerde te beroven en die de mens trachtte te beletten zijn zin te doen. Misschien beschouwen ook wij God te vaak als een rivaal en blijven wij blind voor de vele tekenen en doof voor zijn woorden, door de Schrift als voorwerp van studie en discussie te beschouwen en niet als een waarheid over de mens en zijn bestemming."
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 36]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
14. Toen moeder overste, Michaëla [9], de huidige algemene overste, bij mij kwam, zei ze mij, na een kort gesprek, naar de Meester des huizes te gaan en te vragen of Hij me aanvaardde. Ik begreep onmiddellijk dat ik het de Heer Jezus moest vragen. Ik ging vol vreugde naar de kapel en vroeg Jezus: "Heer van dit huis, aanvaardt Gij mij? Het is wat één van de zusters mij beval te vragen."
Onmiddellijk hoorde ik een stem: "Ik aanvaard u, ge zijt in mijn Hart." Toen ik van de kapel terug kwam vroeg moeder overste: "Welnu, heeft Hij u aanvaard?" Ik antwoordde: "Ja". "Als de Heer u aanvaard heeft, aanvaard ik u ook".
15. Zo werd ik aangenomen. Om verschillende redenen moest ik echter nog een jaar in de wereld blijven bij die vrome dame, maar ik ben niet meer naar huis teruggekeerd.
In deze tijd had ik met veel moeilijkheden te kampen. Maar God heeft mij zijn genaden niet gespaard: een steeds groter smachtend verlangen naar God greep mij aan. Deze persoon, hoe vroom ook, begreep het geluk van het religieuze leven niet, en in alle eerlijkheid begon ze andere levensplannen voor mij te smeden, maar desondanks voelde ik dat mijn hart zo groot was dat niets het kon vullen. Zo wendde ik mij met geheel mijn verlangende ziel naar God.
Het was in het octaaf van Sacramentsdag [10]. God vervulde mijn ziel met innerlijk licht om Hem te kennen als het hoogste Goed en de grootste Schoonheid. Ik erkende hoeveel God mij bemint. Eeuwig is zijn Liefde voor mij. Rond vespertijd, in eenvoudige woorden die uit mijn hart kwamen, legde ik voor God de gelofte af van eeuwige kuisheid. Van toen af ervoer ik een innigere verbondenheid met God, mijn Bruidegom. Sinds dat ogenblik richtte ik in mijn hart een kleine cel in, waar ik altijd bij Jezus verbleef.
[9] Moeder Michaëla Moraczewska [1873-1966] was toen overste van het klooster van Warsawa. [10] Sacramentsdag viel 1925 op 18 juni.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 36]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Overigens zal bij de dood ons doel voor eeuwig bezegeld zijn en het bijzonder oordeel dat erop moet volgen zal weldra vastleggen in welke omstandigheden we voor de zitting van het gerecht zullen verschijnen en de rang die ons zal toebedeeld worden.
Bij de onvermijdelijke conclusie van het menselijk lot is de drukte van onze politiek slechts overbodig lawaai. De revoluties die volkeren doen verdwijnen en republieken en keizerrijken vernielen betekenen minder dan een nieuwe scene of een ander decor in het theater. Al deze kolossale ondernemingen en wonderbare werkzaamheden waarmee de mensen bezig zijn en die volmaakt uitgevoerd worden dankzij de grootste offers en de meest riskante inspanningen lijken maar rook en zijn kwetsbaarder dan een spinnenweb dat zelden langer dan één dag duurt.
Dan zal er geen ander onderscheid tussen de mensen bestaan dan die van de verdienste en de deugd. Alle overbodige en eerzuchtige gedachten zullen weg zijn. De politiek is gedaan. Zelfs de wetenschap zal vernield zijn, scientia destretur [Rom 3,8].
Gelukkig degenen die het goddelijk woord gehoord en trouw in hun hart bewaard hebben. Gelukkig degenen die, uit hun slaap ontwakend, rechtschapen en in volle licht zullen doorgaan volgens de aanbeveling van de Apostel. Gelukkig degenen die, zoals de wijze maagden, de olie van hun lamp gekoesterd hebben en hun schoof samengesteld hebben voor de dag van de plechtige en schitterende oogst!
Deze zullen voorbestemd genoemd worden omdat, volgens Johannes, hun namen in het levensboek van het Lam geschreven staan, het Lam dat gedood werd sinds het begin van de wereld. Moge dit lot het onze zijn. Amen!
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [4/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 245]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De aarde bewoonbaar maken
Van 30 december 1988 tot 4 januari 1989 ging de elfde Europese Bijeenkomst van Taizé weer door in Parijs. Om de gebeurtenis aan te kondigen had Le Monde aan Broeder Roger een bijdrage gevraagd die op 24 december verscheen. De prior van Taizé herhaalde zijn voorkeurthemas: het vertrouwen, de innerlijke vrede in een onvermoeibare psalmodie voor het hart en niet voor het verstand, een tekst buiten de tijd met korte formuleringen, bijna poëtisch. Broeder Roger had gemakkelijk twintig of dertig jaar eerder deze woorden kunnen ondertekenen.
Drieëndertigduizend jongeren beantwoordden de oproep, waaronder een brede deelname van jongeren uit het Oosten: Joegoslaviërs, Polen, Hongaren. Twee diensten dagelijks, verzamelden ze in vier Parijse kerken, waaronder de Notre-Dame. De overige tijd kwamen ze in groepen samen voor discussies rond het innerlijke leven en de menselijke solidariteit en voor bezoeken aan plekken van solidariteit en hoop: aalmoezeniersdiensten van hospitalen en gevangenissen, liefdadigheidscentra van de Secours catholique, de CIMADE, het Leger des Heils, katholieke en protestantse parochies.
Frederico Mayor en Broeder Roger hielden toespraken die rechtstreeks uitgezonden werden in de grootste kerken van Parijs, en stelden aan de jongeren voor hun krachten te bundelen om de aarde bewoonbaar te maken door een meer rechtvaardige verdeling van de rijkdommen en het wederzijds respect voor de culturen te bevorderen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 165]
Honi, de cirkeltrekker
De rabbijnen zijn niet zo terughoudend. Voor hen is de prestatie van Honi het bewijs dat hij met God een relatie heeft van zoon tot vader. Het grillige gedrag van Honi doet denken aan een bedorven kind. De rabbijnse traditie geeft hem de bijnaam "Cirkeltrekker," die een magische tint geeft. De vertrouwelijkheid waarmee de regenmaker zich tot God richtte stootte Simeon ben Shetah, een leermeester-farizeeër en tijdgenoot van Honi, tegen de borst. Maar hij kon de efficiëntie van het gebed van Honi vaststellen en kon slechts uitroepen: "Was je Honi niet geweest, ik had je uitgestoten! Maar wat kan ik met je aanvangen? Je tergt God maar hij vervult wat je vraagt, zoals een zoon zijn vader tergt en alles bekomt wat hij verlangt."
Hier, zoals in andere rabbijnse verhalen, en zoals Jezus in de Evangeliën, wordt het charismatisch personage "zoon van God" genoemd. Honi verwekte een charismatische opvolging. Twee van zijn kleinzoons, Hanan en Abba Hilkia maakten ook deel uit van het oude chassidisch jodendom.
De charismatische kracht van Honi, waaruit zijn nabijheid met God blijkt, deed de rabbijnen gissen over zijn rol in de godsdienstige geschiedenis van de Joden en de mensheid. Simeon ben Shetah stond kritisch tegenover de schaamteloze relatie van Honi met God maar moest wel herkennen dat hij een "zoon van God" was die de woorden van de Schrift vervulde, "je vader zal verheugd zijn." Een andere oude Joodse bron beweert dat de leden van het Sanhedrin een vers van Job [22:27] op Honi toepasten: "Je gebeden zal hij verhoren," die ze interpreteerden als: "wat je op aarde hebt bevolen, heeft God in de Hemel verwezenlijkt."
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 4]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Er was bij het Meer in de omstreken van Kafarnaüm een gewest dat uit buitengewoon vruchtbare en aangename dalen bestond.[A.C. Emmerich bedoelt hier het land Gennezaret in ruime zin, waartoe ook de kleine vlakte Gennezareth in strikte zin behoort]. Er waren daar meerdere oogsten in het jaar. Alles stond er weelderig, stond er wonderschoon groen, hing er vol vruchten en bloesems tegelijk. Vele rijke Joden, ook Herodes hadden daar hoven en kastelen.
De Joden in Jezus' tijd verschilden veel van hun vaderen, want door handel en omgang met de heidenen waren zij zeer ontaard. De vrouwen zag men nooit in het openbaar en ook niet op de akkers, tenzij soms zeer arme, die aren kwamen lezen. Men zag ze alleen wanneer zij in bedevaart naar Jeruzalem en andere bedeplaatsen gingen. De veldarbeid en allerlei inkopen geschiedden meestal door slaven [De afstammelingen der oude Kanaanieten waren over het hele land als slaven verdeeld. Een van hun werkzaamheden was de veldarbeid]. Ik heb alle steden in Galilea in de laatste nachten gezien. Waar thans nauwelijks drie verwoeste dorpen liggen, lagen er toen bijna honderd en de bevolking was buitengewoon dicht.
Vanmiddag zag ik hoe Maria van Kleofas, die met haar derde man, de vader van Simeon, later bisschop van Jeruzalem, het huis van Anna bij Nazareth bewoonde, naar het huis van Maria te Nazareth gegaan was. Zij had haar zoontje uit haar derde huwelijk, dat Simeon heette, bij zich. Haar knechten en overige huisgenoten waren in het huis van Anna gebleven. Ik zag nu ook Jezus en Maria evenzo van Kafarnaüm naar Nazareth gaan en ik vermoed dat Maria daar nu wellicht zal blijven wonen en dat zij Jezus slechts naar Kafarnaüm vergezeld heeft. Het is ontroerend om zien hoe zij Hem steeds ze liefdevol vergezelt. Ik heb ook gehoord dat Jezus dezer dagen een reis naar het gewest van Hebron, waar Zacharias gewoond heeft, wil ondernemen.
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
De Zalige Raymond van Capua, haar biechtvader, vertelt ons dat immense menigten haar lichaam kwamen bezoeken, en zij die erin slaagden het aan te raken, beschouwden zichzelf bevoordeeld. Tijdens de drie dagen dat haar lichaam opgebaard lag zodat haar toegewijden haar konden komen vereren, bleven haar armen, hals en benen zo soepel als toen ze leefde.
Ze werd begraven op het kerkhof dat naast de Kerk van Santa Maria Sopra Minerva ligt, maar werd kort daarna weggenomen door de Zalige Raymond, die haar kist aan de voet van een zuil plaatste en naar de Rozenkranskapel richtte. Daar bleef ze tot 1430. Tijdens de overbrenging van op het kerkhof liet Raymond de kist openen, "wat eenvoudig te doen was want ze was eigenlijk niet in de grond begraven, en men stelde vast dat de kleren een beetje waren aangetast door de vochtigheid op de plaats waar het lichaam had gelegen, en waar het blootgesteld was aan de regen."
Raymond vond dat men een belangrijk relikwie van de Heilige aan de kerk van Siena moest geven, haar geboortestad en plaats van veel van haar mirakels. Dus na de vereiste toestemming van de Paus, liet de Zalige Raymond het heilige hoofd van het lichaam scheiden, plaatste het in een relikwieënkastje van verguld koper en gaf het aan twee broeders van de Orde om het naar Siena te brengen. In 1385 werd het in het geheim naar het klooster in Campo Reggio gebracht waar het in de sacristie geplaatst werd, tot het moment dat de Kerk haar de eer van het altaar zou toekennen. Plannen voor de plechtige overbrenging van het hoofd van de Heilige werden achtereenvolgens gemaakt door de Zalige Raymond, de bisschop en stadsambtenaren. Na een paar dagen van voorbereiding en religieuze activiteiten, werd het hoofd de stad uitgebracht naar het ziekenhuis van de H. Lazarus, waar Catharina veel zieken had verzorgd en vanwaar de plechtige processie zou starten voor de triomfantelijke ontvangst in de stad. De meest opvallende persoon bij dit gebeuren was de tachtigjarige moeder van de Heilige, Lapa, die achter de relikwie liep, gekleed in de habijt van de Zusters van Boetvaardigheid.
Vertaling: Mario Lossie
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 51: Columna/Corona Veli Aurei [Zuil/Kroon met de gouden Sluier]
Een conflict met Martinus ontstond aangaande de opvolging van de bisschop van Utrecht. Na de dood van bisschop Frederik van Blankenheim wees het Utrechtse kapittel Rudolf van Diepholt aan als zijn opvolger, een keuze die door de paus niet werd geaccepteerd. Hierop werd Rhabanus van Helmstatt op 7 juni 1424 benoemd, die zich echter al snel terugtrok uit angst voor vijandigheden, waarop Zweder van Culemborg op 6 februari 1425 door de paus werd aangesteld als de nieuwe bisschop. In 1426 werd van Culemborg echter de stad uitgejaagd, waarop Martinus reageerde met het in de ban doen van Rudolf van Diepholt. Pas onder Martinus opvolger, paus Eugenius IV, zou een einde aan het conflict komen en werd Rudolf van Diepholt erkend als bisschop van Utrecht.
Martinus V stierf aan een beroerte op 20 februari 1431 en werd begraven in de Sint-Jan van Lateranen. Zijn grafmonument werd vervaardigd door een leerling van Donatello, Simone Ghini. Op zijn graf staat de tekst "temporum suorum felicitas," het geluk van zijn tijd.
Malachias' Zuil of Kroon met de Gouden Sluier: Martinus was kardinaal-diaken van de San Giorgio in Velabro. Velabro zou zijn afgeleid van "vela aureum," wat gouden sluier betekent. Op zijn wapen stond een gouden kroon boven de zuil, symbool van de Colonna familie.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3400 van 16/11/2010
Lieve zonen en dochter, Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd door uw lijden. Wees moedig. God staat aan uw zijde. Er is geen overwinning zonder het kruis. Wees vol van liefde voor God om sterk te zijn in uw beproevingen. Zoek om goede gewoonten aan te leren om zo een voorbeeld voor uw broeders te kunnen zijn. Verlies het hart niet. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Bid, Bid, Bid. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Terra Bella zonder schoonheid. Nu zijn de tijden der smarten voor Mijn arme kinderen. Californië zal hulp nodig hebben. Kniel neer in gebed voor haar inwoners. Voorwaarts zonder vrees. Wie met de Heer is zal nooit worden verslagen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
06-01-2011
6 januari 2011
6 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 6]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Janice: Jacov, hebt u ooit weerstand tegenover de verschijningen van de Gezegende Moeder gevoeld? Bent u ooit met iets te veel bezig geweest waardoor u niet aanwezig was op de verschijningen? Jacov: In het geheel niet. Dit is het lichtpunt van de dag voor mij. De gezegende Moeder vult mijn hart met hemelse dingen. Ik tel dikwijls de minuten af tot Haar komst.
Janice: Jacov, voor verschillende kinderen is de favoriete plaats om te bezoeken Disneyland. Als het hen werd toegestaan om elke dag gedurende 10 jaar naar Disneyland te gaan, zouden ze na enkele jaren hevig tegenspartelen. Jacov: Er is niets op aarde dat het menselijk hart kan tevreden stellen. Ook ik ben naar Disneyland in Californië geweest [in de winter 1991]. Alhoewel dit een plezante uitstap was, is het eerder een plaats van deze wereld. De Gezegende Moeder komt van de hemel. Ze brengt hemelse dingen met zich mee. Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Duizenden dode vogels die uit de lucht komen vallen doen ons sterk denken aan de profetieën van La Salette
Het begon tijdens nieuwjaarsnacht. Duizenden vogels vielen dood neer uit de hemel in de stad Beebe [Arkansas]. Tegelijkertijd stierven bijna een miljoen vissen zo'n 00 kilometer westwaarts, nabij Ozark. De meeste dode vogels waren roodgevleugelde merels. Een aantal dagen later was LaBarre in Louisiana aan de beurt. Daar vielen zo'n vijfhonderd dode vogels, zonder enige aanwijzing, dood neer uit de lucht. Daarna was Bio Bio in Chili aan de beurt. Vervolgens was het de beurt aan Maryland en Kentucky en nu begint het bizarre fenomeen in het Zweedse stadje Falkoping. Vast staat dat de diertjes geschrokken zijn van iets, maar wetenschappers geven zelf toe dat ze de oorzaak waarschijnlijk nooit zullen kunnen achterhalen. En hoewel het fenomeen niet nieuw is, doet het ons sterk denken aan een van de profétieën van La Salette:
Wee de bewoners der aarde! Er zullen bloedige oorlogen en hongersnoden zijn, pest en besmettelijke ziekten. Er zullen buien zijn van een verschrikkelijke hagel van dieren. Donderslagen die steden zullen doen wankelen. Aardbevingen die landen zullen verzwelgen. Men zal stemmen horen in de lucht. De mensen zullen zich met het hoofd tegen de muren slaan. Zij zullen de dood afroepen, en anderzijds zal de dood hun marteling zijn. Het bloed zal overal stromen. Wie zal kunnen overwinnen, als God de tijd der beproeving niet verkort? Door het bloed, de tranen en de gebeden der rechtvaardigen zal God zich laten vermurwen. Enoch en Elias zullen ter dood gebracht worden. Het heidense Rome zal verdwijnen. Het hemelvuur zal neerstorten en drie steden verslinden. Het ganse heelal zal met afgrijzen geslagen zijn, en velen zullen zich laten verleiden omdat zij niet de ware Christus die onder hen leeft, hebben vereerd. Het is tijd, de zon verduistert, slechts het geloof zal leven.
3. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 35]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
10. Plots hoorde ik de woorden: "Vertrek onmiddellijk naar Warszawa, daar zal je in het klooster treden." Ik stond op uit het gebed, ging naar huis en deed het nodige. Zo goed als het ging, vertrouwde ik aan mijn zus toe wat er in mijn ziel gebeurd was en vroeg haar om voor mij afscheid te nemen van mijn ouders. En zo, met één kleed, zonder iets, kwam ik te Warszawa aan.
11. Toen ik uit de trein stapte en zag dat iedereen zijn weg ging, greep de angst mij aan: wat moest ik doen? Tot wie mij wenden? Ik kende niemand! Ik zei tot de Moeder Gods: "Maria stuur mij, leid mij". Dadelijk hoorde ik in mijn binnenste de woorden dat ik uit de stad naar een bepaald dorp moest gaan waar ik de nacht in veiligheid kon doorbrengen, wat ik ook deed en ik vond alles zoals de Moeder Gods het mij had gezegd.
12. De volgende dag, vroeg in de ochtend, kwam ik in de stad en ging de eerste kerk binnen die ik zag. Ik begon te bidden om de wil van God te kennen. De heilige Missen volgden elkaar op. Tijdens één heilige Mis hoorde ik de woorden: "Ga naar die priester en zeg hem alles, hij zal u zeggen wat ge moet doen." Na de heilige Mis, ging ik in de sacristie en vertelde alles wat er in mijn ziel gebeurd was en vroeg hem me te zeggen waar ik moest intreden, in welk klooster.
13. De priester [6] was eerst verbaasd, maar zei me dan een groot vertrouwen te hebben dat God verder alles zou regelen. In afwachting, zei hij, stuur ik u naar een vrome dame [7] waar ge zult verblijven tot ge in het klooster treedt. Toen ik mij bij deze vrouw aanmeldde, ontving ze mij zeer vriendelijk. In die tijd zocht ik naar een klooster, maar overal waar ik aanklopte, werd ik geweigerd. Pijn deed mijn hart ineen krimpen en ik zei tot de Heer Jezus: "Help mij, laat mij niet alleen!" Eindelijk klopte ik aan onze deur [8].
[6] Deze priester was E.H. Jacobus Dabrowski, pastoor van de parochie Sint-Jacobus van Warszawa. [7] De vrome vrouw, Aldona Lipszycowa, woonde te Ostrowek. Ze getuigde later dat haar man aan de pastoor van de Sint-Jacobusparochie iemand vroeg om haar te helpen en dat hij Hélène Kowalska zond met de mededeling dat hij het meisje niet kende maar hoopte dat ze ons voldoening zou geven [A.S.F.souv.]. [8] De Congregatie van de MGDB. in Warsawa, Zytnia-straat 3/9, door Z.F. hier "onze Congregatie" genoemd.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 35]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Sint Vincent Ferrier heeft gesproken zoals heilige dokters hem voordeden en zoals de meeste grote apostolische mannen hem nadeden.
Zo hekelt de heilige Hieronymus waarachtig een zekere Juda, beroemd auteur van een Histoire Ecclésiastique omdat hij verklaard had dat het geweld van de vervolgingen een voorteken van het einde der tijden was en dat deze weldra zou gebeuren. Maar dezelfde Hieronymus verklaart, in een van zijn brieven [tweede brief aan Agéruchie de Monogam] waarin hij elegant de rampen en calamiteiten beschrijft waarvan hij getuige was, ongeveer dezelfde opinie.
Sint Cyprianus [Ep 58] schrijft dit: "Je moet zeker en overtuigd zijn dat de dag van de uiterste verslagenheid boven ons hoofd ontplooid is en dat de tijd van de Antichrist nabij is." Sint Ambrosius roept uit in de lijkrede van zijn broer Satyre: "Hij is uit het leven onttrokken opdat hij niet getuige zou zijn van het einde der wereld en de totale vernieling van het heelal." Sint Gregorius de Grote en Sint Bernardus hebben dezelfde gevoelens uitgedrukt in hun boeken en toespraken. Deze illustere dokters en grote heiligen hebben zo gesproken, ofwel omdat ze het geloof zagen uitdoven en de rampen van hun tijd elke dag zagen uitbreiden in de meest schrikwekkende afmetingen, ofwel waren ze door angst gegrepen vanwege de gedachte aan die grote dag en ze die heilzame angst wilden doorgeven aan de verdwaalde mensen om hen terug te brengen naar de kennis van God en het goede. Nochtans kan niet gezegd dat ze van de waarheid afweken. Ze spraken volgens de Schrift die deze fundamentele waarheid benadrukt en niet ophoudt te tonen dat de komst van de goddelijke Rechter nabij is: Prope est jam Dominus.
Daarin hebben de Apostelen en de verlichte schrijvers ons niet bedrogen, omdat de tijd niets betekent voor degenen die de grenzen van het aardse leven overschreden. "De eeuwen," zegt de Heilige Geest, "betekenen niets meer dan de voorbijgaande dag: tanquam dies hesterna quae praeterit." Evenals er aan het firmament sterren zijn die myriaden mijl van mekaar liggen maar toch, vanwege de afstand, bijeen liggen op een punt vanop de aarde bekeken, zo ook in Gods hoogstaande leven waarin we eens zullen gedompeld worden, zal de tijd onbestaande zijn. Een jaar, honderdduizend jaren, miljoenen jaren vanuit de eeuwigheid aanschouwd zullen maar stippen lijken. We zullen ze zo microscopisch inschatten dat ze in zekere zin geen onderling verschil uitmaken dat ons verstand kan ontwaren.
Zodoende is het waarachtig toegelaten op de algemene verrijzenis, als op de gedeeltelijke verrijzenissen die Jezus Christus veroorzaakte, dit woord van de evangelist Sint Jan toe te passen: Ze komt op het uur dat degenen in de graven en mausolea de stem van Gods Zoon horen: Venit hora, et nunc est quando mortui audient vocem Filii Dei, et qui audierint vivent [Jo 5: 27].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Francesco [3/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 244]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De aarde bewoonbaar maken
Op 21 september 1988, op de zetel van de Unesco in Parijs, gaf de directeur generaal, Federico Mayor, aan Broeder Roger de Unescoprijs voor de Opvoeding tot de vrede. Voor het eerst uitgereikt in 1981 beloont hij een bijzonder opvallende activiteit die de openbare opinie uitgebreid bewust maakt en de gewetens mobiliseert rond de vrede.
In zijn toespraak groette Federico Mayor de stichter van Taizé als een zwerver die zijn tent onder alle breedtegraden neerzet, onvermoeibaar en sereen en die tegelijk jongeren aantrekt in Taizé om niet alle antwoorden op alle vragen, noch recepten voor een beter leven, noch een doctrine, maar een manier van luisteren, communiceren en nadenken aanreikt die er toe te leidt de zin van het bestaan te ontdekken, ieder voor zich.
Broeder Roger kreeg een beeldje van de Catalaanse beeldhouwer Fenosa als symbool van vrede, alsook een cheque van zestigduizend dollar.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 164]
Honi, de cirkeltrekker
We moeten vooral aandacht schenken aan het feit dat enkele van de mirakelen die we hier bespreken geen genezingen zijn maar "natuurwonderen." Honi bad voor regen [net als vele anderen], en Teudas en de Egyptenaar beloofden bovennatuurlijke gebeurtenissen die invloed zouden hebben op water [de Jordaan] of stenen [de wallen van Jeruzalem]. Omdat Teudas en de Egyptenaar volgelingen hadden, was het vanzelfsprekend dat de mensen hun beloften geloofwaardig vonden. Bijna iedereen leek te geloven dat Honi met succes om regen kon bidden. In al deze gevallen gingen de joden ervan uit dat een individu God kon beïnvloeden en dat God uiteraard kon doen wat hij wenste.
God wordt beschreven als iemand die verstoppertje speelt met Honi en hem plaagt om tenslotte zijn vraag in te willigen. De heilige man bidt, maar er valt geen druppel regen. Tot slot tekent Honi een cirkel rond zichzelf en bedreigt God er niet uit te komen zolang zijn gebed niet verhoord is. God staat hem dan een dunne mist toe. Honi dringt aan en eist een ware regen. God stuurt hem in de plaats een verwoestende storm. Honi smeekt nederig tot God en krijgt als antwoord een "genadige regen" die de natuur ten goede komt. Zoals gewoonlijk aarzelt Josephus om het wonderbaarlijk karakter van een gebeurtenis te herkennen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 3]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Verhuizing naar een dorp nabij Kafarnaüm
Jozef, de voedstervader van Onze Heer, is nu ongeveer 2 maand dood. Hij overleed en werd begraven te Nazareth. hij heeft daar van een deugdzaam man een voortreffelijk graf bekomen. Later hebben Christenen zijn lichaam naar Bethlehem overgebracht en het daar weer in een graf gelegd. Het schijnt me toe dat ik hem daar nog steeds onbedorven zie liggen.
Voor Jozefs dood zag ik Jezus slechts in de naaste omstreken rondgaan, zonder zich ver te verwijderen. In de laatste dagen na Jozefs dood zag ik Jezus en Maria naar het gewest van Kafarnaüm trekken. Hun huis te Nazareth lieten zij gesloten achter. Zij trokken niet naar de stad Kafarnaüm zelf, maar naar een dorp van enige huizen, een twintig- of dertigtal, het dorp van de hoofdman van Kafarnaüm, Serobabel. Het ligt tussen Kafarnaüm en Betsaïda.
Dit was het dorp waarin zich ook de vader van Petrus kwam vestigen, nadat hij aan Petrus de visserij bij Betsaïda overgelaten had. Jezus bekwam daar een huis van een man uit Kafarnaüm, met name Levi. Deze man had de Heilige Familie lief en bood Jezus dit huis aan tot verblijf. Het was afzonderlijk gelegen [op geringe afstand van het dorp] en met een gracht van staande water omringd. Daar stonden nog meer andere huizen in de nabijheid, bewoond door dienstknechten van Levi. Deze zond vanuit Kafarnaüm de nodige levensmiddelen naar de Heilige Familie.
Reeds in zijn jeugd telde Jezus vele aanhangers onder de jongelingen van Nazareth, maar de een na de ander verlieten zij Hem weer. Jezus wandelde veel met die aanhangers rond in de omstreken tot tegen het Meer en met de hoogfeesten trokken zij ook samen naar Jeruzalem. Ook waren Lazarus en zijn familie toen reeds met de Heilige Familie bekend. Wegens deze uitstappen noemden de Farizeeërq van Nazareth Jezus een landloper en hadden ze een hekel aan Hem. Levi had Hem dit huis gegeven, opdat Hij daar, zonder vrees gestoord te worden, zijn toehoorders zou kunnen verzamelen.
9. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Catharina had ook de stigmata op haar lichaam, maar op haar verzoek maakte Onze Heer de tekens enkel voor haar zichtbaar. En zoals ook gebeurde bij de Zalige Osanna van Mantua, werden de tekens na haar dood heel goed zichtbaar, zoals men kon zien aan haar onvergankelijke handen en voeten.
De H. Catharina werkte onvermoeibaar voor de belangen van de Kerk en de Heilige Stoel. Ze overtuigde Gregorius XI om het pausschap terug van Avignon naar Rome over te brengen. En men wijst ook het terugbrengen toe, aan de gehoorzaamheid aan de Heilige Stoel, van vele rebelse, Italiaanse steden. Ze stond in contact met koningen en koninginnen voor de goede doelen van de Kerk en ze bad en ijverde voor de eenheid van de Kerk.
Catharina was geschokt door de verschrikkelijke scheiding waarmee de Kerk te maken had, en daarom offerde ze zichzelf als slachtoffer aan God. Ze stierf in Rome op 29 april 1380, na een pijnlijke hartaanval. Ze was slechts drieëndertig jaar oud.
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3399 van 13/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik hou immens veel van u en Ik kom uit de Hemel om u te helpen. Zet geen stap terug. God is gehaast. Laat niet wat u morgen hoeft te doen. Ik ben uw Moeder en Ik ken uw noden. Kniel neer in gebed want dit is de enige wijze waarop u kan bijdragen tot de transformatie van de mensheid. Wees moedig. God is heel dicht bij u. Verheug u, want u namen staan reeds opgeschreven in de Hemel. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. U zult grote beproevingen kennen op aarde. Salina, Kingston en Salinas: de dood zal voorbijtrekken en groot zal het verdriet van Mijn arme kinderen zijn. Ik lijd om uw lijden. Voorwaarts op het pad van het goed en het heilige. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Snif Snif: Gerry Rafferty overleden
De laatste jaren liep je verloren, Gerry, maar uw muziek zal mij altijd bijblijven. Ik hield van uw muziek, Gerry ... sleep in heavenly peace ...
Chris
05-01-2011
5 januari 2011
5 januari 2011
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 5]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Een compilatie van bewerkte interviews volgt nu:
Janice: Jacov, u ziet dagelijks de Gezegende Moeder sinds u 10 jaar oud bent? Jacov: Ja. Ze komt elke avond om 18.40 uur
Janice: Waar ziet u haar? Jacov: Ofwel in de kerk tijdens de Rozenkrans voor de eucharistieviering begint ofwel thuis waar ik een speciale ruimte heb voorbereid.
Janice: Waarom hebt u deze speciale plaats? Jacov: De Gezegende Moeder heeft iedereen op aarde gevraagd om een speciale "gebedshoek" in hun huis in te richten om elke dag apart te zitten en een specifieke tijd aan God te wijden. Ik heb dat gedaan.
Janice: Wat hebt u in uw "gebedshoek"? Jacov: Een beeld van onze Gezegende Moeder, een kruisbeeld, enkele speciale fotos en mijn rozenkransen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje, Johannes Paulus II en Moeder Teresa
3. The Miracle of Medjugorje
4. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 34]
Dagboek 1: Gods barmhartigheid in mijn ziel
7. Warsawa, 1.8.1934
Intrede in het klooster
De beslissende roepstem van God, de genade van de roeping tot het kloosterleven vernam ik toen zeven jaar was. In mijn zevende levensjaar hoorde ik in mijn ziel voor het eerst de stem van God, als een uitnodiging tot een volmaakter leven, maar niet steeds was ik aan de genadestem gehoorzaam. Ik ontmoette niemand die mij deze dingen kon uitleggen.
8. Op mijn achttiende levensjaar, de dringende vraag aan mijn ouders om de toestemming in het klooster te treden: een besliste weigering van mijn ouders. Na deze weigering gaf ik mij over aan de ijdelheden van het leven [4], zonder op de stem van de genade te letten, hoewel mijn ziel nergens tevredenheid vond.
De onophoudelijke genaderoep werd me een grote kwelling, die ik met verstrooiingen trachtte te overstemmen. Innerlijk meed ik God en met geheel mijn ziel keerde ik mij naar de schepselen. Maar Gods genade overwon in mijn ziel.
9. Eens ging ik met één van mijn zussen naar een bal [5]. Terwijl allen zich goed vermaakten, doorstond mijn ziel innerlijke kwellingen. Op het ogenblik dat ik begon te dansen, zag ik Jezus naast mij: Jezus, gefolterd, ontdaan van zijn kleren en gans met wonden overdekt. Hij zei me deze woorden: "Hoelang nog moet Ik je verdragen en hoelang nog ga je Mij afwijzen?" Op dat ogenblik hield voor mij de lieftallige muziek op. Het gezelschap waarin ik mij bevond verdween uit mijn ogen, alleen Jezus en ik bleven over. Ik ging naast mijn lieve zus zitten en verborg wat in mijn ziel omging door hoofdpijn voor te wenden. Enkele ogenblikken later verliet ik heimelijk het gezelschap en mijn zus en ging ik naar de kathedraal van Sint Stanislas Kostka. De morgenstond begon te grauwen, er waren maar weinig mensen in de kathedraal. Zonder op iets te letten van wat rond mij gebeurde, wierp ik mij voor het Heilig Sacrament neer, de armen in kruisvorm, en bad de Heer mij te kennen te geven wat ik moest doen.
[4] Onder de uitdrukking "ijdelheden van het leven" verstaat Z.F. het normale leven van de mensen in de wereld, die weinig aandacht hebben voor innerlijke ingevingen van de genade, maar opgaan in wereldse zaken en verstrooiingen.
[5] Deze dansavond had waarschijnlijk plaats te Lodz, dicht bij de kerk van Sint-Stanislas Kostka. Z.F. was er met haar zuster en een vriendin Lucyba Strzeleeka, later zuster Julita, Ursulin [Herinneringen, Ursulinen, 1991].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 34]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
Om dit wonderbaar getuigenis tussen twee wonderen te plaatsen zegt de heilige nog: "Blijf je liever in leven of wil je opnieuw sterven?" "Graag zou ik leven," zegt de vrouw." Leef dan," herneemt de heilige. Ze leefde inderdaad nog lange jaren, als een levendige getuige, zegt een historicus, van een verrassend wonder en van de hoogste zending die een mens ooit kreeg.
We betwisten de waarachtigheid van dit verhaal niet. Het veroorzaakte twijfel bij enkele hagiografen en de omstandigheden die ermee gepaard gingen veroorzaakten kritiek en discussie. Maar om onze overtuiging te staven moeten we slechts vaststellen dat de Kerk het nooit apocrief verklaarde, want in de bul van heiligverklaring wordt gezegd: Hij had de woorden van het eeuwige evangelie om, zoals de engel midden in de Hemel vloog, Gods rijk te verkondigen in elke taal, aan elke stam en natie en het nakende laatste oordeel te bewijzen.
Nochtans is het bijna vijfhonderd jaar geleden dat die gebeurtenis voorviel en het door de wonderdoener van de veertiende eeuw aangekondigd oordeel heeft niet plaats gehad. Kunnen we daaruit besluiten dat de heilige zich vergist heeft en dat het wonder van die verrijzenis bevestigd door ernstige en betrouwbare getuigen, beschreven en overgeleverd door beeldhouw- en schilderkunst onder de legenden dient geplaatst als een allegorie of een uitvindsel?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Francesco [2/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel", waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regisseur is Liliane Cavani en de acteurs zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III]
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 242]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
Een miljoen Nieuwe testamenten voor Rusland
Na de bres in Ljubljana trachtte Broeder Roger het experiment over te doen. Ondanks de vrijheidstrillingen die hier en daar in de Oostbloklanden tastbaar werden wogen de hindernissen en de verboden nog op de christenen. In 1988, in Praag, verkreeg Broeder Roger niet de toelating om te spreken, maar mocht hij wel een gebedsbijeenkomst opzetten in de kathedraal Sint-Guido met kardinaal Tomasek. Tussen het volk zat een zekere Vaclav Havel: "Zopas bevrijd uit de gevangenis dacht hij er niet aan dat hij amper twee jaar later als president van de Republiek tachtig duizend jongeren uit heel Europa zou verwelkomen om deel te nemen aan een door Taizé geleide bijeenkomst."
In augustus 1988 werd Broeder Roger in Moskou uitgenodigd door de patriarch ter gelegenheid van het Millennium van het doopsel van Rusland. Dat was zijn tweede reis naar Rusland, na een kort verblijf dat hij er tien jaar eerder maakte. Sinds 1978 was de situatie van het land veranderd. De politiek van de perestrojka, door Gorbatchev opgezet, begon wat ruimte te geven aan de vrijheid, maar de administratieve controle en het politietoezicht over de hele maatschappij bleven streng.
De prior van Taizé en zijn gezellen verbleven twee weken in Rusland. "Het onthaal van de orthodoxe Kerk was gul," schreef Broeder Roger, "het was tastbaar dat onze kleine gemeenschap bemind is." Met een andere Broeder werd hij toegelaten tot het concilie van Russische bisschoppen dat begon in de abdij van de Trinité-Saint-Serge in Moskou. Een indrukwekkende bijeenkomst voor de liturgie: "De gezangen hadden een ongeëvenaarde uitdrukkingskracht, het was een bezoek van God en de vreugde van de Geest was zichtbaar onder de mensen." De orthodoxe liturgie heeft Broeder Roger altijd geboeid: "In Taizé houden we in hart en ziel van de orthodoxe Kerk. In de gebedsruimten, met de mooie gezangen, de wierook, de iconen, de open vensters op Gods werkelijkheid, de symbolen en gebaren van de liturgie die gevierd wordt in eenheid van de christenen sinds eeuwen, alles leidt ertoe de vreugde van de hemel op aarde te ontwaren. Het hele wezen is erdoor geraakt, niet alleen met het verstand, maar ook in het gevoel en tot in het lichaam toe."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 163]
Honi, de cirkeltrekker
Flavius Josephus, die Onias beschouwde als een "rechtschapen man, bemind door God," meldt nuchter dat tijdens een droogte "God zijn gebeden verhoord had en de regen zond." Hoewel de anekdote niet als wonder is voorgesteld, wordt Onias toch het onderwerp van de volksverering. In het rabbijnse verslag bewaard in de Misjna, blijft de kern van het verhaal, buiten de wonderbare tussenkomst, dezelfde.
Josephus vertelt ons over Honi het volgende: Hij schrijft dat Honi [Onias in het Grieks] bekend stond als de man die in een periode van droogte gebeden had om regen en wiens gebed door God was verhoord. Vanwege zijn reputatie werd Honi tijdens een burgeroorlog tussen Hyrcanus II en Aristobulus II, gevangen genomen door aanhangers van Hyrcanus: men beval hem een vloek uit te spreken over Aristobulus en zijn aanhang. Honi sprak echter een gebed uit waarin hij vroeg dat dit niet zou gebeuren: "O God, koning van het heelal, aangezien de mannen die hier bij mij staan tot uw volk behoren, en degenen die belegerd worden uw priesters zijn, smeek ik u niet naar hen te luisteren en niet te doen wat deze mannen vragen dat u de anderen zou aandoen." Josephus schrijft dat de volgelingen van Hyrcanus Honi stenigden tot hij dood was [Oudh. 14,22-24]. Individuen die door God werden verhoord, waren niet noodzakelijk populair.
Enkele profetische figuren hebben wonderen beloofd, maar of ze die ook hebben uitgevoerd, vernemen we niet. Kort na Jezus' dood en verrijzenis, in het begin van de jaren veertig, verzamelde Teudas volgelingen in de woestijn en beloofde hen dat ze naar de Jordaan zouden trekken en dat het water uiteen zou gaan [alsof hij een tweede Mozes was]. Later beloofde een profeet uit Egypte, bekend als "de Egyptenaar," aan zijn volgelingen dat zij rond de stadsmuur van Jeruzalem zouden gaan en dat die zou vallen [alsof hij een tweede Josua was]. De plannen konden niet uitgevoerd worden want in beide gevallen stuurden de Romeinen troepen om de menigte in bedwang te houden. Teudas en verschillende volgelingen werden gedood en ook een groot aantal volgelingen van de Egyptenaar, maar hij zelf kon ontsnappen. Vertaling: Broeder Joseph
9. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 2]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Dood van de Heilige Jozef
Jozef moest eerder sterven dan de Heer, want hij zou tegen de kruisiging van Jezus niet bestand zijn geweest, noch haar hebben kunnen overleven. Hij was te gevoelig en te liefdevol. Hij leed reeds zeer veel onder de vervolgingen die de Zaligmaker tussen zijn twintigste en dertigste jaar ten gevolge van de vele heimelijke en venijnige plagerijen der Joden te verduren kreeg. Dezen konden Hem onder hun ogen niet zien. Zij kookten van nijd en herhaalden bij elke gelegenheid dat de timmermanszoon altijd alles beter wilde weten. Dit zegden zij omdat Hij er vaak andere meningen op nahield dan de Farizeeërs en niet vreesde om de leer die zij verkondigden tegen te spreken, ook omdat steeds vele jongelingen, die aanhangers waren, zich rond Hem verzamelden.
Ook Maria heeft onder die vervolgingen onzeglijk geleden. Zulke smarten zijn mij altijd pijnlijker voorgekomen dan lichamelijke folteringen. Onbeschrijfelijk is de liefde waarmede Jezus als jonge man die vervolgingen verdroeg.
10. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
Catharina kreeg waarschijnlijk alle mystieke gaven. Ze heeft velen van duivelse bezetenheid verlost, deed veel genezingswonderen, zweefde vaak boven de grond tijdens het gebed, had een buitengewone intimiteit met Onze Heer en Zijn Moeder, en ervoer het mystieke huwelijk waarin Onze Heer haar in een visioen een gouden ring gaf. De ring had vier waardevolle stenen, en in het midden een geweldige diamant. Enkel Catharina kon de ring zien en ze bevestigde dat ze hem altijd bij had en het nooit beu werd er naar te kijken.
Deze mystieke gunsten waren het resultaat van jarenlange, harde boetedoeningen. Ze offerde en kastijdde zichzelf, en droeg een boetekleed sinds haar kinderjaren. Haar langdurige vastenperiodes werden goddelijk getransformeerd tot volledige onthouding, en hoewel ze enkel van de H. Eucharistie leefde, bleven haar kracht en vitaliteit op spirituele wijze gehandhaafd. Tijdens de pest van 1372-1373, zorgde ze voor de weerzinwekkende zieken, bereidde ze ontelbare mensen voor op de dood, en begroef ze eigenhandig veel van de slachtoffers.
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3398 van 9/11/2010
Lieve zonen en dochters, moed. Verlies het gemoed niet, God is heel dicht bij u. Vertrouw in Hem Die ziet wat verborgen is en u kent bij naam. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Er is geen nederlaag in God. Keer terug tot Hem en u zult triomfantelijk zijn. De mensheid gaat naar de afgrond van de vernietiging wat ze met hun eigen handen hebben bewerkstelligd. Laat het gebed niet achterwege. Ik heb ieder van u nodig. Wees gelovig en imiteer Mijn Zoon Jezus in alles. Zet geen stap terug. Ik ben uw moeder en onvermoeibaar. Ik roep u omdat Ik u tot Hem wens te leiden, Die uw Ene en Enige Redder is. Iets schrikwekkends zal gebeuren in China en zal zich herhalen in Chili. Een bekende bergketen zal instorten en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van wat op u afkomt. Blijf stevig op de weg die ik u getoond heb. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
04-01-2011
4 januari 2010
4 januari 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Jakov Colo [deel 4]
Het menselijk hart op zich is onbetrouwbaar
Inleiding
Als ik aan Jacov vroeg hoe het voelde om door de Gezegende Moeder gekust te worden, werd hij donkerrood. Bedeesd zei hij: "Er bestaan geen woorden voor om dat te beschrijven. Het maakt deel uit van de hemelse dingen."
Dat Jacovs getrouw zijn dagelijkse plichten volgt, schijnt evident te zijn voor pelgrims. Hij werkt dagelijks in de franciscaanse boekenwinkel. Hij is vlug met de rekenmachine en kan de omzetting van verschillende munteenheden in een verbazingwekkende snelheid doen. In de namiddagen doet hij computerwerk in de pastorie. Opgeleid als een slotenmaker vertelt Jacov niets over zijn toekomst. Hij is de enige van de zieners die weigerde te onthullen of hij al dan niet in leven zal zijn als het permanente teken komt. De vijf andere hebben verteld dat zij dan nog zullen leven. Jacov zegt dat het een geheim is. In het begin van 1992 was Jacov niet in Joegoeslavië. Hij leefde toen in ballingschap in Italië. Later keerde hij terug naar Medjugorje waar hij nu met zijn vrouw, Annalisa, en drie kinderen woont. Annalisa is afkomstig uit Italië en heeft daar familie.
Jacov is gesloten, genadig en ernstig. Het lijden is hem niet vreemd, maar hij brengt vreugde waar hij ook is. Is dat de uiteindelijke paradox van de verschijningen van Medjugorje?
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Verschijning van 1 januari 2011 van Maria aan Ivan en zijn gebedsgroep
Onze Lieve Vrouw verscheen aan Ivan op de top van de Verschijningsberg om iets na tien uur 's avonds. De verschijning duurde zo'n tien minuten. Ondanks de koude, waren er duizenden bedevaarders aanwezig. Wat volgt is Ivans beschrijving van de verschijning.
Vanavond, zoals altijd na een ontmoeting met Onze Lieve Vrouw, wens ik jullie ook het belangrijkste van onze ontmoeting mede te delen. Onze Lieve Vrouw was erg vreugdevol en gelukkig en Zij verwelkomde ons met Haar gebruikelijke groet: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen."
Hierop vervolgde Maria: "Lieve kinderen, ook vandaag roep Ik u als Moeder op om te bidden, bidden, bidden. Bid, lieve kinderen en help Mij Mijn plannen te verwezenlijken die Ik wens te volbrengen met de wereld en deze parochie. Lieve kinderen, op een bijzondere wijze vraag Ik u vandaag om te bidden voor de roepingen binnen de Kerk en voor een sterk geloof van de priesters. Weet, lieve kinderen, dat Ik steeds samen met u bid op momenten dat dit voor u het moeilijkste valt. Volhard daarom in het gebed! Bid samen met Mij. Ook vandaag wens Ik u te danken om aan mijn boodschappen gehoor te hebben gegeven, ze te hebben aanvaard en ernaar te leven."
Hierop bad Onze Lieve Vrouw gedurende een langere tijd over alle aanwezigen hier, met uitgestrekte armen. Zij zegende ons allen met Haar moederlijke zegen en zegende alle voorwerpen die hiervoor werden meegebracht. Hierop bad Zij in het bijzonder voor u, aanwezige zieken. Ik heb u allen, uw noden, uw voornemens, uw families en in het bijzonder, zoals steeds, de zieken aanbevolen. Hierop volgde een gesprek. Ik sprak tot Onze Lieve Vrouw en Zij sprak tot mij. Na dit gesprek vervolgde Onze Lieve Vrouw haar gebed over iedereen hier en in dat gebed verliet Zij ons in het verlichte Kruisteken, met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Benedictus XVI: De toekomst van de wereld staat op het spel
In zijn gebruikelijke Kerstgroet aan de hoge ambtsbekleders binnen het Vaticaan, maakte de paus een link tussen de tijden van de val van het Romeinse Rijk en onze tijden door te stellen dat "de toekomst van de wereld op het spel staat."
Bij de beschrijving van de ondergang van het Romeinse Rijk zei hij: "het verval van de kernprincipes van de wet en van de fundamentele morele waarden legden een druk op de fundamenten van het Rijk, waarbij de dam die het vredevolle samenleven beschermde, barsten begon te vertonen om uiteindelijk open te springen."
"De zon gaat onder over de gehele wereld," vervolgde hij. "Regelmatige natuurrampen doen het gevoel van onveiligheid toenemen en er is geen enkele kracht die deze ondergang kan doen stoppen."
Benedictus XVI
Hij vergeleek die tijden met de onze door te stellen: "ondanks alle nieuwe hoop en mogelijkheden, wordt onze wereld tegelijkertijd beproefd door het gevoel dat de morele consensus in elkaar aan het storten is. Een eensgezindheid zonder juridische en politieke structuren kan niet functioneren. Bijgevolg zijn de krachten om deze structuren te verdedigen, gedoemd om te falen."
De paus omschreef de huidige crisis binnen de kerk als "de grote beproevingen waarvan we het voorwerp geweest zijn tijdens het laatste jaar," en het thema was ook de rode draad door het hele gesprek.
Hij begon met uiteen te zetten dat het afgelopen jaar werd aangeduid als het jaar van de priester. "We waren allen met afschuw en wanhoop vervuld dat we, in dit bijzondere jaar dat gewijd was aan hen, ons bewust werden van de draagwijdte van het misbruik van minderjaren, begaan door priesters die het sacrament tegenstrijdig aanwenden en onder de naam van het heilige, mensen in hun kinderjaren tot in hun diepste hebben gekwetst, waardoor hen schade werd toegebracht voor heel hun leven," zei hij.
Terwijl hij sprak over de noodzaak voor de Kerk om na te denken over Haar innerlijke werking om vast te stellen hoe dergelijke dingen zijn kunnen gebeuren, verwees hij ook naar het algemene morele verval binnen de maatschappij als een bijdragende oorzaak. "We mogen niet stil blijven over de samenhang van deze tijden waarin deze gebeurtenissen aan het licht zijn gekomen."
In dit verband vernoemde de paus de kinderpornografie, het sekstoerisme en het drugsmisbruik: "geen plezier is genoeg en de overmaat van misleidende beneveling brengt een geweld met zich mee die hele regios verscheurt, en dit allemaal in de naam van een misvatting omtrent het begrip vrijheid, die in feite de vrijheid van de mensen ondermijnt en uiteindelijk vernietigt."
De paus zei dat het noodzakelijk is om te weerstaan aan het relativisme en de afwijking van het idee dat we hebben over het geweten, om aan deze zonden te weerstaan.
En om aan deze krachten te weerstaan, moeten we onze aandacht vestigen op onze ideologische grondslagen. In de jaren zeventig werd over pedofilie gedacht als iets volledig in overeenstemming met de mensen en zelfs met de kinderen. Dit maakte echter deel uit van een fundamentele perversiteit van het concept rond de zeden. Er werd beweerd, zelfs binnen de sfeer van de katholieke theologie, dat er geen ding bestaat als goed of kwaad op zichzelf. Er was enkel een "beter dan" en "slechter dan." Niets is goed of slecht uit zichzelf en alles hangt af van de omstandigheden en de uitkomst. Alles kan goed, maar ook slecht zijn, afhangend van het voornemen en de omstandigheden. De moraliteit is en werd vervangen door een berekening van de gevolgen en is aldus in wezen opgehouden te bestaan. De gevolgen van dergelijke theorieën zijn duidelijk merkbaar vandaag.
Hij riep ook de politieke leiders op "om de fobie rond het christendom te stoppen," en zei dat "genezing enkel kan komen door ons diepe geloof in Gods verzoenende liefde."
Tot slot van zijn uiteenzetting wees hij er op dat "staatsinstellingen en de wetten enkel kunnen functioneren als er een consensus bestaat over het wezenlijke." De paus verklaarde nader dat "het algemeen inzicht over wezenlijke waarheden, die zijn afgeleid van het christelijke gedachtegoed, een gevaar loopt bij een benadering waarbij de moraliteit wordt genegeerd in het najagen van zekere doelstellingen."
Hij besloot met de woorden: "om aan deze verduistering van de rede te weerstaan en het wezenlijke van de verhouding tussen God en de mensen, tussen het goede en het kwade te vrijwaren, de goede wil het gemeenschappelijk voorwerp moet zijn dat alle mensen moet verenigen. De absolute toekomst van de wereld staat op het spel."
Bron: John-Henry Westen, LifeSiteNews.com
4. Bloedrode maan tijdens winterzonnewende zet ons tot nadenken
Wat volgt is er verslag van het verloop van de totale maansverduistering te Holmbridge, West Yorkshire, een graafschap in de Engelse noordelijke regio West Yorkshire en de Humber, gelegen in het Penninisch gebergte.
Het is van 1638 geleden dat een dergelijk fenomeen heeft plaatsgevonden. Kan dit een voorbode zijn dat past in het schema van de Heer? De Bijbel geeft ons meerdere voorbeelden van Hemelse tekenen voor bijzondere gebeurtenissen. Denk maar aan de geboorte en het overlijden van Jezus. Een bloedrode maan boven een besneeuwd landschap, kan echter nooit een goed voorteken zijn. Aan u het oordeel.
In de nacht van 21 op 22 december 2010 kreeg de maan een bloedrode kleur over een fris, wit landschap bij de eerste maansverduistering tijdens een winterzonnewende gedurende bijna vierhonderd jaar.
Een totale maansverduistering geschiedt, wanneer aarde, zon en maan op dezelfde lijn staan en de schaduw van de aarde de oppervlakte van de volledige maan gaat bedekken. Het zonnelicht dat door de atmosfeer van de aarde gaat, zal er vervolgens de maan oranje, bruin, rood, of zwart doen uitzien. Precies na 6.30 uur s ochtends begon de schaduw van de aarde zijn eerste kleine hap in de ene zijde van de maan te zetten.
Holmbridge, West Yorkshire, Penninisch gebergte
Tegen 7.25 uur s ochtends kon men volgend adembenemend zicht waarnemen hoog in het Penninisch gebergte, te Holmbridge, West Yorkshire, alvorens de maan zou verdwijnen bij het aanbreken van de dag. De opvallende rode lijnen die men het landschap ziet doorsnijden zijn een minder natuurlijk fenomeen. Het zijn de achterlichten van autos die achter elkaar rijden bij een lichtinstelling van de camera van acht seconden. De totale verduistering begon om 7.40 s ochtends, met de maan dicht bij de westerse horizon en hield 73 minuten aan.
Enkele van de beste beelden kwamen uit Schotland waar de kijkers getrakteerd werden op het zicht van de rijzende maan in de ochtendhemel, waaruit gedurende een uur lang, meer en meer happen werden gebeten.
In de Verenigde Staten werden de kijkers beloond met een bloedrode maan. Tijdens een maansverduistering staan zon, aarde en maan bijna op één lijn met elkaar. Terwijl de lijn loodrecht aan het worden is, schuift de schaduw van de aarde over de oppervlakte van de volledige maan.
San Salvador, Midden Amerika
Verloop van de maansverduistering
In het begin ziet de schaduw er uit als een hap die uit de maan wordt gebeten, alvorens de schaduw de maan volledig gaat bedekken. Eénmaal de maan volledig bedekt is door deze schaduw, wordt de maan enkel nog verlicht door het zonlicht dat door de aardse atmosfeer straalt. Het overblijvende licht dat de kraters en de vlakten beschijnt op de maanoppervlakte, heeft een griezelachtige, rode tint.
Samen met de kardinale climax van afgelopen zomer is dit de tweede hoogst uitzonderlijke astronomische gebeurtenis in 2010.
Gedeeltelijke zonsverduistering
Ook vandaag, 4 januari 2010, valt er bij ons een gedeeltelijke zonsverduistering waar te nemen. Indien de weergoden een beetje meezitten zullen we deze morgen een gedeeltelijke zonsverduistering kunnen zien. Het hoogtepunt van de zonsverduistering valt om 09.17 uur, 31 minuten na zonsopkomst. De zon zal dan voor iets meer dan 75 procent verduisterd zijn door de maan. Onze ster staat dan 3 graden boven de horizon.
Bij haar opkomst om 08.48 uur is ze al voor de helft verduisterd en staat ze in het zuidoosten boven de horizon. De eclips eindigt om 10.37 uur. De zon staat dan 11 graden boven de horizon. De vermelde tijdstippen kunnen naargelang de locatie van de waarnemer lichtjes verschillen.
5. 22 doden bij aanslag op koptische kerk in Egypte
Bij een aanslag voor een kerk in de Egyptische havenstad Alexandrië zijn 22 doden en zeker 80 gewonden gevallen. De aanslag vond plaats toen Koptisch-christelijke gelovigen de kerk in de wijk Sidi Bechr verlieten. Onder de slachtoffers zijn ook moslims. Ooggetuigen spraken van een autobom, maar volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken gaat het zeer waarschijnlijk om een aanslag van een zelfmoordenaar. Die zou zich kort na middernacht hebben opgeblazen voor de ingang van de orthodox-koptische kerk. De aanslag is nog niet opgeëist. Twee maanden geleden heeft de Irakese tak van het terreurnetwerk al-Qaida wel bedreigingen geuit aan de koptische gemeenschap in Egypte, die de grootste christelijke gemeenschap is in het Midden-Oosten.
Direct na de explosie gingen honderden christenen de straat op om te protesteren. Christenen en moslims gooiden stenen naar elkaar. Ook werden auto's in brand gestoken. "We offeren onze zielen en bloed voor het Kruis'', riepen de christenen, die door de politie met traangas uiteen gedreven werden. Er klinkt ook kritiek op de regering, die onvoldoende zou doen om de christelijke minderheid te beschermen. De Egyptische president Hosni Mubarak riep christenen en moslims op zich niet tegen elkaar te keren, maar tegen het terrorisme: "Kopten en islamieten moet zich samen richten tegen de krachten van het terrorisme en zij die de veiligheid, stabiliteit en eenheid van de kinderen van deze natie willen ondermijnen'', aldus Mubarak, die ervan overtuigd is dat een buitenlandse groepering achter de aanslag zit.
Toch is het niet zeker of de aanslag van buiten Egypte komt. Spanningen tussen christenen en moslims zijn eerder zeldzaam, maar niet onbestaande in Egypte. Ruim vier jaar geleden waren er vier dagen op rij gevechten na een reeks aanvallen op kerkgangers. De spanningen zijn wel gestegen sinds de aanval op een kerk in het zuiden van het land, zowat een jaar geleden. En in november waren er opstootjes toen christenen in Cairo protesteerden tegen de beslissing van de overheid om de bouwwerken aan hun kerk stil te leggen. De buurlanden van Egypte hebben de aanslag streng veroordeeld, net als tal van religieuze leiders uit islamitische en christelijke hoek.
Ook Paus Benedictus XVI reageerde, met een oproep om christenen te beschermen voor religieuze onverdraagzaamheid. "De wereldleiders mogen zich niet laten ontmoedigen en de strijd tegen spanningen van het moment en tegen de religieuze discriminaties, misbruiken en onverdraagzaamheid niet opgeven", zei de Paus. Ongeveer tien procent van de Egyptische bevolking hangt het christelijke geloof aan.
6. Nieuwe aardbeving in Christchurch, Nieuw Zeeland: einde van de crisis in de Kerk nog niet in zicht
De stad Christchurch in Nieuw-Zeeland is zondag 19 december 2010 voor de tweede maal opgeschrikt door een reeks aardbevingen, die schade veroorzaakt hebben aan gebouwen in het centrum. Ook deze keer vielen er geen slachtoffers.
Christchurch, Nieuw Zeeland
De zwaarste schokgolf had een kracht van 4,9. In bepaalde delen van de stad viel de stroom uit. Winkels en hotels werden ontruimd. Volgens de eerste berichten vielen er geen slachtoffers. De op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland werd in september zwaar beschadigd door een aardbeving met een kracht van 7,1.
Ook Chili opnieuw getroffen
Chili is gisteren opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 7,1 op de schaal van Richter. Dat meldt het US Geological Survey Institute. Het gaat om een zeebeving nabij de kust van Centraal-Chili, met het epicentrum op 33 kilometer diepte nabij de kust van Biobio, 590 km ten zuiden van de hoofdstad Santiago. Diezelfde regio was in februari vorig jaar al door een zware aardbeving van 8,8 getroffen, gevolgd door een tsunami. Die beving eiste meer dan 500 dodelijke slachtoffers en zorgde voor grote materiële schade.
7. Extreem weer in Australië: 22 steden onder water
Steeds mensen worden getroffen door de wateroverlast in het noordoosten van Australië. 22 steden zijn overstroomd en ongeveer 200.000 mensen hebben hun huis moeten verlaten in een gebied dat groter is dan Frankrijk en Duitsland samen. De wereldrampen, die elkaar in een versneld tempo beginnen op te volgen, beginnen ondertussen zowat Bijbelse proporties aan te nemen.
De zwaarste overstromingen in ongeveer vijftig jaar zijn het gevolg van zeer zware regenval in de afgelopen twee weken. Mijnbouwondernemingen hebben het werk geheel of gedeeltelijk stilgelegd en de haven van Bundaberg is gesloten. Daardoor is de export van suiker stil komen te liggen. Uit de haven van de 'suikerstad' wordt jaarlijks ongeveer 400.000 ton ruwe suiker geëxporteerd. "Als de haven slechts enkele dagen dichtgaat, is dat geen groot probleem, maar een langere vertraging, zou enige bezorgdheid wekken'', aldus een directeur van een suikerfabriek.
De autoriteiten verwachten dat de wateroverlast tot en met zondag zal toenemen. Zij hebben gewaarschuwd voor de gevolgen voor de volksgezondheid. Ook moeten de inwoners van Queensland bedacht zijn op krokodillen en slangen die de overstroomde gebieden in trekken. Australië heeft volgens het Australische KNMI nog nooit zo'n natte lente beleefd. Niet alleen in Queensland zijn zes rivieren buiten hun oevers getreden, ook in de deelstaat New South Wales zijn er overstromingen geweest die schade hebben toegebracht aan de landbouw.
In de zuidelijke deelstaten Victoria en South Australia is het op dit moment bijzonder warm en droog. De autoriteiten daar hebben gewaarschuwd voor bosbranden. De autoriteiten hebben de bevolking, maar ook toeristen opgeroepen voorbereid te zijn op een evacuatie, als er een bosbrand bij hen in de buurt uitbreekt. Tot nu toe zijn er slechts kleine branden geweest.
8. Dagboeken van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 33]
Dagboek 1: Gods barhmartigheid in mijn ziel
5. God en de zielen
Hoogheilige Drie-eenheid, wees aanbeden, nu en altijd, wees aanbeden in al Uw werken en schepselen. O mijn God, de grootheid Uwer Barmhartigheid weze bewonderd en geloofd.
6. Neerschrijven [3] moet ik, o mijn God, de ontmoetingen van mijn ziel met U, in de bijzondere ogenblikken van Uw bezoeken. Over U moet ik schrijven, o Onbegrijpelijke in Uw Barmhartigheid met mijn arme ziel. Uw heilige Wil is het leven van mijn ziel. Ik ontving dit bevel van hem die U, o God, voor mij hier op aarde vervangt en mij Uw heilige Wil verklaart. Jezus, Gij ziet hoe zwaar mij het schrijven valt, hoe ik het niet klaar uitdrukken kan, al wat ik in mijn ziel ervaar. O God, kan een pen beschrijven, wat menigmaal geen woord bevatten kan? Maar Gij beveelt mij te schrijven, o God, en dat is mij genoeg.
[3] Tijdens haar verblijf te Wilno kreeg Z.F. van haar biechtvader de opdracht haar innerlijke ervaringen neer te schrijven. Haar biechtvader, E.H. Sopocko, verklaart: "Ik was toen professor aan het Groot Seminarie en aan de Theologische Faculteit van de Sint-Stefaan-Batory-Universiteit in Wilno. Ik had de tijd niet om naar haar langdurige mededelingen in de biechtstoel te luisteren, daarom gelastte ik haar ze in een schrift te noteren en ze mij van tijd tot tijd ter lezing voor te leggen. Zo ontstond het Dagboek..." [Brief van E.H. Sopocko van 06.03.1972]. Die opdracht vermeldt Z.F. in Db 6 en 839.
Naast deze opdracht van haar biechtvader vermeldt Z.F. meerdere malen in haar Dagboek dat Jezus haar daartoe aanzette [Db 372, 459, 895, 965, 1142, 1457, 1567, 1665, e.a.]. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken 9. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 33]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 3
De bode van God houdt even stil, de ogen ten hemel, in een soort vervoering en extase, wordt weer bewust en met luide stem roept hij opnieuw: "Ik ben de engel van de Openbaring, de engel van het oordeel." De verwarring en het gemurmel stijgen ten top. "Wees gerust," zegt de heilige, "erger je niet aan mijn woorden, je zult met eigen ogen kunnen zien dat ik ben wat ik zeg. Gaat naar het uiteinde van de stad bij de Sint-Pauluspoort en u zult er een dode vrouw vinden, breng ze naar hier en ik zal ze weer tot leven roepen als bewijs van wat Johannes over me verteld heeft."
Nieuwe kreten en een nog grotere tegenspraak volgen op dit voorstel. Nochtans besluiten enkele mannen nar de poort te trekken. Ze vinden er inderdaad een dode vrouw, ze nemen ze op en dragen ze midden de bijeenkomst.
De apostel die geen moment de hoge plek vanwaar hij preekt verlaten heeft zegt tot de overledene: "Vrouw, in naam van God beveel ik je op te staan." ... Meteen staat de dode in haar lijkwaad gehuld op, laat de zweetdoek van haar gezicht vallen en toont zich springlevend aan de menigte. ... Vincent voegt er dan aan toe: "voor Gods eer en het heil van het volk zeg, nu je kunt spreken, of ik waarachtig de engel van de openbaring ben gelast aan de wereld het nakende laatste oordeel te verkondigen." "Je bent deze engel," antwoordt de vrouw, "je bent het waarachtig."
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
10. Film: Francesco [1/14]
Franciscus van Assisi (Assisi, Umbrië, 5 juli 1182 - aldaar, 3 oktober 1226) leefde als religieus, werd de stichter van de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders, en werd heilig verklaard door paus Gregorius IX op 16 juli 1228. Franciscus was een zoon van Petrus van Bernardone, een lakenkoopman die op het moment van zijn geboorte voor zaken in Frankrijk was. Zijn moeder gaf de baby de naam Giovanni [Johannes. Zijn vader doopte hem bij thuiskomst om tot Francesco, "Fransman." Franciscus is bijzonder getroffen door het leed van de melaatsen, die in zijn tijd volledig uit de samenleving werden verstoten
Naar aanleiding daarvan bekeerde hij zich tot een leven van armoede, gebed en dienstbaarheid aan de armen, ontevreden over de leegheid van zijn leven. Later, in 1205, kreeg hij een visioen in het kerkje van San Damiano. Hij wist zich aangesproken door de daar afgebeelde Gekruisigde: 'Franciscus, ga en herstel mijn huis'. Hij trok zich als een kluizenaar terug in de eenzaamheid en wijdde zich aan de melaatsen, het herstellen van kerkjes en aan het gebed. Zelf wilde hij de allerarmste zijn, en hij bedelde zijn dagelijks voedsel bij elkaar, daarvan delend met anderen die nog minder hadden dan hij. Vanaf dat moment werd zijn enige geliefde 'Vrouwe Armoede'.
Zijn vader, die van mening was dat zijn zoon tot de rang van dorpsgek vervallen was, probeerde hem met dreiging en verleiding terug te laten keren naar een werelds leven. Uiteindelijk legde Franciscus in de lente van 1205 tijdens een scène op het plein bij de bisschop zijn kleren aan de voeten van zijn vader [die ze immers betaald had], en wijdde zich toe aan God met de woorden: "Nu kan ik werkelijk zeggen: Onze Vader in de hemel," waarop de bisschop zijn mantel om hem heen sloeg.
Dit docudrama uit 1989 duurt 157 minuten en valt onder gezamenlijke regie van Italië en West-Duitsland. Regissuer is Liliane Cavani en de acterus zijn Mickey Rourke [Francesco], Helene Bonham Charter [Chiara], Andréa Férreol en Paolo Bonacelli [zijn ouders], Maria Ardof [Kardinaal Ugolin], Nicolas Dutch [Kardinaal Colonna] en Hans Zischler [Paus Innocentius III].
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 241]
Hoofdstuk 12. Taizé, een voorlopige roeping
De bekering en de wijding van Broeder Max
De wijding ging in alle stilte door, niet in de kathedraal van Napels zoals naar gewoonte, maar in het heiligdom van de Madonna van Goeder Raad. Broeder Roger was, als een van de beste vrienden van Max Thurian, op de hoogte. Meerdere getuigenissen erkennen dat dit gebeuren voor Broeder Roger en het merendeel van de leden van de Gemeenschap een pijnlijke ervaring betekende. In een gezamenlijke bijdrage door Broeder Roger en Max Thurian ondertekend in 1946, hadden ze geschreven: "Elke overgang van de ene naar de andere Kerk, zelfs diep beleefd en geëist, brengt altijd een zekere spanning teweeg in het betrokken milieu en belemmert meestal de opmars naar eenheid van de Christenen."
Het nieuws geraakt na een jaar bekend en de protestantse middens zijn met verstomming geslagen. Op 30 april 1988 verscheen een berichtje in het Spaanse weekblad Ecclesia. De Gemeenschap bereidde dan een persbericht voor dat verscheen op 11 mei in La Croix en Le Monde. Zonder commentaar over de beslissing van Broeder Max werd duidelijk gemaakt dat hij lid bleef van de Gemeenschap: "Sinds 1972, dus zestien jaar lang, zijn er al katholieke priesters lid. Hun priesterschap verandert niets aan hun lidmaatschap van de Gemeenschap."
Na de dood van Max Thurian drukte een van zijn naaste vrienden, de dominicaan René Beaupère, met tactvolle woorden de pijnlijke verrassing, door velen ondergaan, uit: "Zijn beste vrienden hadden moeite om te begrijpen dat zijn gedrag, dat hij discreet en zuiver evangelisch wenste, maandenlang verborgen bleef voor zijn medewerkers en zijn beste vrienden. Broeder Max had slecht ingeschat dat de bekendheid van zijn daden [en vooral deze] een kerkelijk karakter en een sterke uitwerking had op het vlak van de oecumene. Hij moest dus, en wij moesten, in het diepste van onze nooit ontkende vriendschap, samen het lijden dragen van een zeker onbegrip en trachten een gekwetste trouw te helen."
Op 9 september 1988, tijdens de jaarlijkse bijeenkomst, publiceerde de groep van Dombes een Verklaring die ietwat verlegen en bitter klonk: "We betreuren dat het gebeurd is zonder gevoelige aandacht voor de christelijke geloofsleer waartoe de betrokkene behoorde [Max Thurian was dominee van de hervormde Kerk en blijft Broeder van Taizé] en zonder de nodige waardering voor de belangrijkheid van de personaliteit [Max Thurian bekleedde een sleutelpost bij de oecumenische Raad der Kerken]."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 162]
Honi, de cirkeltrekker
Chronologisch plaatsen de rabbijnen en Josephus de prestaties van Honi in het begin van de jaren 60 voor ons tijdperk. Voor de rabbijnen is er een verband met Simeon ben Shetah, de broer van koningin Alexandra Salome [76-67 v. J.C.]. Josephus plaatst de prestatie van Onias in zijn verhaal over de burgeroorlog tussen de twee zonen van Alexandra, Aristobulus II en Hyrcanus II. Deze gebeurtenissen vonden plaats na de dood van Alexandra [67 v. J.C.], waarschijnlijk rond Pasen van 65 v. J.C. en dus twee jaar voor de inname van Jeruzalem door Pompeus.
De jonge Aristobulus, die geprobeerd had het hogepriesterschap van Hyrcanus II te bemachtigen, werd in de Tempel omsingeld door het leger van zijn broer en diens bondgenoot, de Nabateese koning Aretas III. Met het oog op een snelle overwinning zetten de aanhangers van Hyrcanus de beroemde Onias onder druk om Aristobulus en zijn troepen zou vervloeken. De heilige man weigerde: hij mocht zijn charismatische macht niet gebruiken ten voordele van één bepaalde Joodse politieke partij. Dit koste hem het leven: de fanatieke aanhangers van Hyrcanus stenigden hem. Volgens Josephus moesten zijn moordenaars het vergelden, want de levensmiddelen ontbraken vanwege de vernieling door heel het land van de oogst, en zo werd het wonder van Honi teniet gedaan.
De geschiedenis van Honi ging niet verloren dankzij de Rabbijnse literatuur en Flavius Josephus. We kennen de Joodse voorstelling, verrijkt met theologische overwegingen en met de sobere en Griekse stijl van Josephus. De historicus komt overeen met de rabbijnen om de beroemdheid van Honi/Onias toe te schrijven aan de volksovertuiging over zijn bekwaamheid om het wonderlijk te doen regenen. Sinds de Bijbelse oudheid was de gave om het naar goeddunken te doen regenen, het voorrecht van de mannen Gods, naar het voorbeeld van de profeet Elias die verkondigde: "Er zal in deze jaren geen dauw of regen zijn zonder mijn bevel."
Vertaling: Broeder Joseph
13. A.C. Emmerich: Het openbaar leven van Jezus [aflevering 1]
Hoofdstuk 1: Vanaf de dood van de H. Jozef tot het doopsel van Jezus in de Jordaan
Dood van de Heilige Jozef
2 juni 1821. Wanneer Jezus ongeveer dertig jaren oud was, nam Jozefs verzwakking steeds toe. [Volgens de zienster Maria van Agreda duurde zijn ziekelijkheid reeds meerdere jaren] . Dikwijls zag ik nu Jezus en Maria bij hem. Maria zat ook menigmaal vóór zijn legerstede, hetzij op de grond, hetzij op een laag rond bankje met drie pikkels, dat hun soms ook wel tot tafel diende.
Ik zag hen zelden eten, en wanneer zij aten of de H. Jozef op zijn bed een verkwikking brachten, waren het drie witte, langwerpige, rechthoekige kleine sneden van nagenoeg 2 vinger breed: ze lagen op een schoteltje naast elkaar. Of het waren kleine vruchten in een schaaltje. Ook boden zij hem uit een soort kruikje te drinken aan. Op het ogenblik van Jozefs dood zat Maria aan het hoofdeinde van zijn legerstede en Jezus stond naast hem bij zijn borst. Ik zag de kamer met licht en engelen vervuld. Na zijn dood werd hij met onder de borst gekruiste banden,geheel in een witte lijkdoek gewikkeld,in een smalle kist neergelegd en bijgezet in een sierlijke grafspelonk. Deze was hem door een brave man afgestaan. Buiten Jezus en Maria vergezelden slechts weinige mensen de kist naar het graf, doch ik zag die kist badend in licht en door engelen omgeven.
14. Ongeschonden lichamen: Catherina van Siena [1347-1380]
H. Catherina van Siena
Jacomo en Lapa Benincasa hadden vijfentwintig kinderen, en één ervan, de drieëntwintigste, was Catharina. Haar tweelingzus, die net na Catharina ter wereld kwam, stierf tijdens haar kinderjaren. Catharina was reeds als kind heel vroom en ze bezat veel wijsheid voor haar leeftijd. Op heel jonge leeftijd legde ze de gelofte van maagdelijkheid af en ze was gezegend met een aantal visioenen. Toen ze zes jaar was, en terwijl ze boodschappen ging doen met haar broer Stephen, zag ze een visioen van Onze Heer, in de buurt van de kerk van de Dominicanenbroeders in de Valle Piatta.
Het visioen was gekleed in pauselijke gewaden, had een tiara op Zijn Hoofd, en zat op een troon, omringd door de H. Petrus, de H. Paulus en de H. Johannes de evangelist. Nadat Stephen haar uit haar extase had doen ontwaken, weende ze en zei: "Oh, had je maar gezien wat ik zag, dan zou je me niet gestoord hebben tijdens zon mooi visioen."
Het was vanaf dat moment dat ze niet langer een kind leek te zijn. Haar gedachten, haar gedrag en haar deugden waren superieur aan die van iemand van haar leeftijd. Het was kort na deze ervaring dat ze besloot om tot de Orde van de H. Dominicus toe te treden. Ondanks de hevige tegenwerking van haar moeder, slaagde ze er op zeventienjarige leeftijd uiteindelijk in om tertiair te worden in de Derde Orde van de H. Dominicus. Ze bleef in het huis van haar ouders wonen, gekleed in de habijt van de Zusters van Boetvaardigheid, en ze bracht drie jaar in afzondering en bezinning door. Nadien wijdde ze zichzelf echter toe aan het actieve apostolaat en zorgde ze voor de zieken, bezocht en bekeerde ze gevangenen, deelde ze aalmoezen uit, en trok ze volgelingen en vrienden aan die later haar naam zouden dragen.
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3397 van 7/11/2010
Lieve zonen en dochters, Ik kom uit de hemel om u tot Hem te leiden Die de woorden van het eeuwige leven heeft. Zet geen stap terug. Open uw harten en ontvang Mijn oproepen. De mensheid heeft zichzelf verontreinigd door de zonde en heeft nood aan genezing. Keer terug tot de Heer. Hij houdt van u met de immense liefde van de Vader. Zoek sterkte in het Woord van God en in de Eucharistie. Ik ben uw Moeder en Ik sta aan uw zijde. Ik kom uit de Hemel om uw tranen te drogen. Vertrouw volledig op de kracht van God en u zult zegevieren. Kniel neer in gebed. Een schrikwekkende gebeurtenis zal plaatsvinden in een bekend nationaal park [Yellowstone Park, VS?]. Een vernietigd vuur zal aanvatten en de mensen zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van uw lijden. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen
Vertaling: Chris De Bodt
16. Over de eeuwen heen zijn zo'n 2.600 verschijningen van Onze Lieve Vrouw gerapporteerd
Het Vaticaan heeft enkel 15 verschijnigen officieel erkend, maar dit betekent niet noodzakelijk dat de overige verschijningen vals zijn. Theoloog René Laurentin, zowat de meest gerenomeerde persoon als het op Mariaverschijningen aankomt, heeft alle verschijningen netjes gerangschikt en gepubliceerd in zijn: "Woordenboek van de Verschijningen van de Maagd Maria." Hierin zijn zo'n 2.600 gerapporteerde verschijningen opgenomen van over de hele wereld. Dit betekent ook dat, gedurende al die eeuwen, Maria Haar kinderen, die Haar zo dierbaar zijn, geen dag in de steek heeft gelaten.
02-01-2011
2 januari 2011
2 januari 2011
Maandelijkse verschijning van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
Omsteeks 8.55 uur arriveerde Mirjana aan het Blauwe Kruis. Onze Lieve Vrouw verscheen om 9.02 uur in een zeven minuten durende verschijning. Het was heel erg koud, maar ondanks deze koude, waren de duizenden die samen waren gekomen uiterst vreugdevol. De meesten hadden amper een paar uur geslapen, omdat ze eveneens aanwezig waren bij de bijzondere verschijning aan Ivan en zijn gebedsgroep, gisterenavond. Het is een mooie genade om twee verschijningen op zo'n korte tijd te mogen meemaken [de boodschap aan Ivan vindt u in onze verslaggeving van overmorgen].
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op tot eenheid in Jezus, Mijn Zoon. Mijn moederlijk Hart bidt opdat u zou begrijpen dat u Gods familie bent. Door de geestelijke vrijheid van de wil, die de Hemelse Vader u heeft gegeven, bent u geroepen om zich bewust te worden van de waarheid, het goede of het kwade. Dat het gebed en het vasten uw harten mogen openen en u helpen om de Hemelse Vader, door Mijn Zoon, te ontdekken. In het ontdekken van de Vader, zal u leven worden geleid om Gods wil en de bewustwording van Gods familie uit de dragen, op de wijze waarop Mijn Zoon het verlangt. Ik zal u niet in de steek laten op dit pad. Dank u."
Mirjana kreeg het gevoel dat zij tegen Onze Lieve Vrouw kon zeggen: "Wij zijn allen tot u gekomen met ons lijden en onze kruisen. Wij smeken U, help ons!" Hierop strekt Maria Haar handen over iedereen uit en zei: "Open uw harten voor Mij. Geef uw smarten aan Mij. Uw Moeder zal u helpen."
Na de verschijningen zei Mirjana eveneens dat Onze Lieve Vrouw het belang van de zegen van de priesters benadrukte.
Chris De Bodt (www.bloggen.be/medjugorje)
25-12-2010
25 december: Kerstmis
25 december: Kerstmis
1. Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld
"Lieve kinderen! Vandaag wensen Ik en Mijn Zoon u een overvloed aan vreugde en vrede te geven, zodat ieder van u een vreugdevolle drager en getuige van vrede en vreugde zou zijn in de plaatsen waar u woont. Kleine kinderen, wees een zegen en wees vrede. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
2. Jaarlijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Jacov Colo
Jakov Colo kreeg op 11 september 1998 te horen dat hij daags daarop zijn laatste dagelijkse verschijning zou krijgen. Sindsdien krijgt Jakov enkel nog een verschijning van Maria op Kerstmis.
Vandaag begon de zeven minuten durende verschijning om 14.25 uur. Jacov Colo zei: Onze Lieve Vrouw sprak tegen mij over de geheimen en zei op het einde: "Bid, bid, bid."
Het bestaan van koning Herodes is niet alleen een historisch feit, hij is de verschrikkelijke kanttekening bij het kerstverhaal.
Laat ons eerlijk zijn over een van de hoofdspelers in het verhaal van Kerstmis. Koning Herodes is gewoonweg te verachten. Uiteindelijk was hij het die probeerde om Jezus te vermoorden, toen Hij nog in de kribbe lag. Om zeker te zijn van zijn welslagen, riep deze verdorven persoonlijkheid op tot een lage en gemene daad, dat vlug ten uitvoer werd gebracht: in Bethlehem liet hij elke jongen, jonger dan drie jaar, vermoorden. Wat voor menselijk wezen is tot zoiets in staat?
Kindermoord te Betlehem
En alhoewel wij misschien niet zo ongoddelijk en ongenadig zijn als Herodes, is het niet onmogelijk dat er in ieder van ons een "beetje Herodes" schuilt. Omwille van zijn gemene daden tegen anderen is koning Herodes naam een van de meest afkerige geworden uit de geschiedenis. "In Rama hoort men klagen, bitter treuren. Rachel beweent haar zonen, zij wil niet worden getroost. Haar kinderen zijn er niet meer." (Jer. 31, 15)
Een klimaat van vrees
Herodes de Grote wordt niet zonder reden vernoemd in de Bijbel. In de H. Schrift komen er dikwijls persoonlijkheden aan bod die in het bijzonder verdorven zijn. In het geval van Herodes zijn daar meerdere redenen voor. In de volgende perikoop uit het evangelie volgens Matteüs ontdekken we dewelke:
"Toen Jezus geboren was in Bethlehem in Judea, tijdens de regering van Herodes, kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan. Ze vroegen: Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen. Koning Herodes schrok hevig toen hij dit hoorde, en heel Jeruzalem met hem."(Mt. 2,1-3)
Na eeuwen van teleurstellingen en uitzichtloos wachten, voelde Jeruzalem zich bezorgd door de aankondiging dat de Messias was geboren.
Om het verwerpelijke van Herodes daden te kunnen begrijpen, moet u zijn denken proberen te begrijpen. Hij stond er om gekend om iedereen uit de weg te ruimen die een bedreiging vormde voor zijn vazalkoningschap onder het Romeinse Keizerrijk. Zelfs zijn eigen familieleden waren niet onvatbaar voor zijn brutale en verraderlijke jaloezieën. Herodes liet onder meer zijn eigen en bovendien meest geliefde vrouw, Mariamne, en meerdere van zijn kinderen vermoorden. Nog velen anderen moesten de ultieme prijs betalen voor de waanzinnige verdenking dat ze uit waren op de verovering van zijn troon.
Iedereen of elke situatie die door hem aanschouwd werd als een bedreiging van Herodes macht zorgde voor vrees en spanning in de hele stad. Het is daarom ook geen verrassing dat er angst en bevreesdheid heerste onder de bevolking van de stad, wanneer er plots drie wijzen uit het Oosten verschenen in hun zoektocht naar hun Redder.
Tegenstrijdige verwachtingen
In die tijd heerste er een algemeen misverstand omtrent de verwachtingen rond de Messias. Er werd namelijk gedacht dat hij zou komen om de Romeinen te verdrijven. Als dit zou plaatsvinden zou dit betekenen dat het Romeinse Rijk er niet langer meer zou zijn, wat met zich zou meebrengen dat Herodes niet langer heerschappij zou hebben over het volk. Men kan tot het besluit komen dat een aantal priesters en godsdienstige leiders doelbewust de profetieën uit de geschriften poogden te minimaliseren, omdat ze angst hadden voor de terreur van Herodes. Daarom is het eveneens niet moeilijk om te begrijpen waarom ze absoluut niet enthousiast uitzagen naar de komst van de Messias.
Vele mensen uit die tijd waren zich bewust van de profetieën in de Bijbel omtrent de eerste komst van Christus. De geschiedenis wijst dit uit. Indien u één der religieuze leiders uit de tijd zou geweest zijn en de mensen op de komst van Messias zou attent hebben gemaakt, zou u onverbiddelijk het slachtoffer zijn geweest van een jaloerse, verachtelijke koning.
En toen kwam de dag dat er raadselachtige vreemdelingen in de stad aankwamen die de geboorte van de Koning der Joden aankondigden. Wie waren die wijze mannen uit het Oosten? De christelijke overlevering geeft hen namen: Caspar, Melchior en Balthazar. Nochtans is er in de Bijbel niets te vinden dat er drie wijzen zouden zijn en uiteraard zal men er dan ook hun benaming niet in aantreffen. Het kindsheidevangelie vernoemt enkel de drie geschenken van goud, wierook en mirre.
Hoe konden deze bewoners uit een verafgelegen streek weten dat de Messias uiteindelijk was gekomen? Dit waren kinderen van God die heel vertrouwd waren met de Messiaanse profetieën van de heidense profeet Bileam, uit het boek Numeri 24, 17: "Wat ik zie is niet in het heden, wat ik waarneem is niet nabij. Een ster komt op uit Jakob, een scepter uit Israël."
Toen de drie wijzen een nieuwe ster zagen aan de middernachthemel, wisten ze dat de Koning der Joden was geboren. De Bijbel verwijst naar hen als "wijzen." De oorspronkelijke Griekse taal gebruikt het woord "Magi," een benaming die was voorbehouden voor de hoogst ontwikkelde klassen uit het oude Oosten. Deze mannen waren de filosofen en de wetenschappers van de oude wereld. Zij waren de universiteitsprofessoren uit hun tijd. Het is dan ook hoogst aannemelijk dat ze de Hebreeuwse geschriften bestudeerden, samen met andere grote godsdiensten uit die tijd.
De drie wijzen bezoeken het kind
Het volk van Israël bracht zeventig jaar door onder de Babylonische ballingschap. Tijdens die ballingschap werd de profeet Daniël geteld onder de "magi" of de wijzen van het Babylonische rijk. Zijn eigen opzienbarende profetieën van een komende Messias zouden wezenlijke feiten en plaatsnamen vernoemen. Het waren Daniëls visioenen en profetieën die de wijzen uiteindelijk zouden leiden naar de geboorteplaats van Christus, honderden jaren later. Men kan gewoonweg niet ontkennen dat deze wijzen de grootste kennis bezaten en uiterst enthousiast uitkeken naar de komst van de Messias.
Onze eigen zelfgenoegzaamheid
We leven in één der meest welvarende landen van de wereld. Wij hebben toegang tot het Woord van God en toch zijn er velen onder ons die absoluut niet zo enthousiast zijn over Christus als deze drie wijzen uit een ver land. De mensen uit de derdewereldlanden krijgen niet genoeg van het verhaal van Jezus. Hun wens om Hem te volgen is verbazingwekkend en rakend.
Er is een duidelijk contrast tussen deze mensen en zij die leven in het Westen, zij die toegang hebben tot het Woord van God. Wij zijn de ondankbare generatie geworden van mensen die hun priesters behandelen alsof wij hen een gunst verlenen door ons elke week in de kerk te laten zien. Met deze gedachte in het achterhoofd kunnen wij ons afvragen of we geestelijk meer bekwaam zijn om Jezus te ontmoeten bij Zijn tweede komst dan Herodes bij Zijn eerste komst.
Zij die door God waren uitverkoren en de gepaste plaatsen bekleedden in die tijd, zij die de profetieën tot hun beschikking hadden, waren diegenen die hen ontkenden. In plaats van het licht te worden voor de ongelovigen, draaiden ze Gods plan voor de ongelovigen de rug toe. Zij bevonden zich in de positie om het evangelie te prediken over de hele wereld.
En net zoals sommige christenen vandaag, wensten ze het volk van God genoemd te worden en van alle voordelen die daaraan verbonden zijn te genieten, maar tegelijkertijd wensten ze niet dat Hij tussenkwam in hun levens. Net zoals de Hebreeuwen van destijds geloven er velen vandaag dat ze zich op de juiste plaats bevinden om later grote gunsten te bekomen. Sommigen in het lichaam van Christus of de Kerk, voelen dat ze prestige en macht bezitten, in het bijzonder wanneer ze tot een bepaalde rangorde behoren en tot een religieuze orde.
Vandaag zijn we meer dan ooit gezegend om toegang te hebben tot de profetieën van de Bijbel dan ooit tevoren. Dagelijks kunnen we het Woord van God horen op de radio of volgen op de televisie en op het internet. Nu komt de vraag: wat als het levende Woord van de Bijbel, de Messias, plots in ons midden zou staan? Zijn de christenen, zowel als de ongelovigen van vandaag, dan zoveel meer voorbereid dan de bevolking in de oude stad Jeruzalem? Zijn we bereid te handelen naar de eenvoudige vragen die Christus ons stelt voor ons leven?
Wij christenen in het Westen hebben de Zoon van God herschapen in zoveel verschillende vormen dat het moeilijk is geworden om te vertellen wie de ware Jezus is. Sommigen stellen zich Christus voor als een toegewijde kapitalist wiens voornaamste objectief het prediken is van het goede nieuws van de persoonlijke weelde en succes, terwijl anderen Hem aanzien als een "sociaal rechtvaardige activist," wiens enige doel is om gevestigde waarden omver te gooien en de wereldmenigte te bevrijden van ware en ingebeelde onderdrukkers.
Kerk en staat
Het is niet de bedoeling om op iemands tenen te trappen, maar er is nog iets belangrijks dat we kunnen leren uit het verhaal van Herodes. Heeft het verhaal ons niets te leren om vorm te geven aan de lijnen die tussen kerk en staat zouden moeten worden getrokken?
De wereld vertelt ons dat heel wat uit de vroegere en huidige tegenspoed in de wereld begon toen mensen uitkeken naar onze Redder om een werelds koninkrijk te vormen. Het herlezen van het zesde hoofdstuk van Johannes doet ons nadenken over het ontmoedigende verhaal waarin Jezus het doel van Zijn opdracht verduidelijkt. Toen Hij zijn spreken had beëindigd, wandelden velen van zijn volgelingen weg. Waarom gebeurde dit? Omdat de opdracht van Christus niet paste in hun eigen begrip van het Messiaanse Koninkrijk. Christus maakte het overvloedig duidelijk dat enige politieke of wereldse macht niet aan Hem was besteed. Het punt waarop de Heer zich voornamelijk concentreerde was het Koninkrijk der Hemelen.
Toen Hij zichzelf vóór de wereldse rechtbank van Pontius Pilatus, de Romeinse gouverneur, bevond, sprak hij deze woorden: "Mijn koningschap hoort niet bij deze wereld. Als mijn koningschap bij deze wereld hoorde, zouden mijn dienaren wel gevochten hebben om te voorkomen dat ik aan de Joden werd uitgeleverd. Maar mijn koninkrijk is niet van hier." (Joh 18, 36)
Jezus voor Pontius Pilatus
Wat wordt ons hier duidelijk gemaakt?
We weten vanuit de Bijbel dat van christenen niet wordt verwacht om vanaf de zijkant passief toe te kijken, terwijl het kwade overheerst. Maar er wordt een dunne lijn overschreden wanneer we overstappen van het prediken en het onderwijzen van Gods waarheid tot het persoonlijk activisme om politieke kandidaten of overtuigingen aan te prijzen van op de preekstoel. De benoeming van zogenaamde vooruitstrevenden zijn hiervan een duidelijk bewijs. En zo geschiedt het reeds tientallen jaren.
Zij die zich tot het echte geloof houden, zouden het best moeten weten wie er onze landen het beste zouden dienen, door het gebruik van hun godgegeven wijsheid.
Christenen moeten waarheidlievend zijn. Het moraal van hen die ons besturen is er sterk op achteruit gegaan. Sommigen denken van zichzelf dat ze spiritueel zijn, eerder dan te bekijken of ze juist zijn en de reden geven voor iemands geloof. Men hoeft zich de vraag niet meer te stellen of we onze greep hebben verloren op de morele stichtingen die ons ooit zo sterk hebben gemaakt.
Terwijl de frustraties zich opstapelen over onze morele achteruitgang, is het makkelijk om de blik te verliezen over de bijbelse opdracht die Jezus aan Zijn Kerk gaf. Het is onze taak om de zondaars te leiden naar het oude, ruwe kruis en niet om een doorslaggevend blok met stemgevende macht te mobiliseren vanuit de huizen van aanbidding.
Vele priesters van vandaag overschrijden de lijn van het preken van Christus woorden naar het promoten van zaken die zogenaamd belangrijk zijn, net zoals verkiezingsthemas die nooit haalbaar zijn. Misschien moeten we opnieuw de rol van Herodes van nabij bekijken.
Sinds eeuwen na Christus tracht onze Hemelse Moeder ons opnieuw Christus opdracht en onze taak hierin te herhalen, maar weinige priesters geloven nog in verschijningen van Maria. In plaats van ze te promoten, sturen ze de mensen in ongeloof weg met de woorden dat deze verschijningen enkel hersenspinsels zijn van eenvoudige mensen die niet passen bij hun rang of status.
De heilige preekstoel
Herodes ontkende de profetieën van de Bijbel ten voordele van zijn eigen politieke agenda. Hij was zo vergiftigd door zijn eigen macht dat hij niet meer duidelijk of rationeel kon nadenken, noch zien. Toen de drie wijzen de komst van Jezus aankondigden, raadpleegde hij in feite de schriften om deze in zijn volgende duivelse zet in te passen. Hij liet zich de Schrift bewust anders uitleggen.
De drie wijzen kondigen bij Herodes de geboorte van de Messias aan
"Hij riep alle hogepriesters en schriftgeleerden van het volk samen om aan hen te vragen waar de Messias geboren zou worden. 'In Bethlehem en Judea,' zeiden ze tegen hem, want het staat zo geschreven bij de profeet: En jij Bethlehem in het land van Juda, bent zeker niet de minste onder de leiders van Juda, want uit jou komt een leider voort die mijn volk Israël zal hoeden.'" (Mattheüs 2, 4-6)
Herodes wist heel goed wat de Bijbel leerde, maar in plaats van gelukkig en verbaasd te zijn over hoe getrouw deze profetie was uitgekomen, was hij meer bezorgd over zijn eigen politieke invloed en toezicht. Hij geloofde dat de profetie van God tot vervulling was gekomen, anders had hij al die onschuldige kinderen niet laten afslachten. Neen, hij was enkel bezorgd over zijn persoonlijk voordeel. Hij verstond de Schrift genoeg om te begrijpen dat het kind uit Bethlehem de lang verwachte Messias was. Toch bleef hij maar geloven dat hij het verloop van de profetische geschiedenis kon veranderen om zijn eigen liefde voor de macht te bewaren. Herodes heeft getracht om de wereld te beroven van de heilige kribbe van Gods Zoon.
Is het mogelijk dat het christendom van vandaag op een gelijkaardige manier handelt? Heeft de christelijke preekstoel het eenvoudige prediken van Christus vervangen door het prediken van eigen politieke ambities en een Jezus die in hun eigen agenda past? Is het klare geluid van het evangelie vervangen met dun gesluierde politieke eigenbelangen?
Laat het duidelijk wezen. Er wordt niet beweerd dat de christenen geen politieke ambities mogen hebben. In feite zouden meer christenen hun burgerlijke verantwoordelijkheid ernstiger moeten nemen dan ze nu doen. Onze stemmen moeten worden gehoord en vandaag de dag zouden we in het bijzonder onze stem moeten laten horen. Maar is het niet zo dat, eenmaal men zich in de politiek wil begeven, het woord van de partij belangrijker is dan zijn eigen nastreven? Men begint dus in zeker zin zichzelf te verloochenen. Zo zei Mirjana uit Medjugorje onlangs: noem mij één politieker op die voor abortus is en niet zal zwichten onder de druk van anderen.
Ook mogen we gerust in onze eigen harten kijken. Waar men vroeger slechts één zwart schaap zag, ziet men nu overal zwarte schapen, zo waanzinnig zijn de mensen geworden. Alle minderheden moeten er tegenwoordig aan geloven en zijn het voorwerp van onze haat geworden. Wat Jezus ons zegt is niet langer de waarheid meer, het zijn de kranten, de media die thans de waarheid verkondigen. Onze haat is in een paar decennia vertienvoudigd, terwijl ons geloof er in dezelfde tijdspanne tienmaal op achteruit is gegaan! De kerken lopen leeg en de gevangenissen lopen overvol. Zijn wij nog langer de wijzen uit het oosten, die de uitkijken naar de ware Zoon van God en die het verschil kunnen maken?
De liefde van God tegenover de liefde van de wereld
Laat ons tot de kern van de zaak gaan, omdat we daarin voorzichtig moeten zijn. In het boek der Openbaringen is er een verbazingwekkende profetie te vinden die in beeldspraak beschrijft wat Herodes Christus poogde aan te doen: "Er verscheen in de hemel een indrukwekkend teken: een vrouw, bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd. Ze was zwanger en schreeuwde het uit in haar weeën en haar barensnood." (Apok. 12, 1-2). De woorden die daarop volgen, tekenen een beeld van Gods volk, beschreven als een vrouw die wacht op de Messias.
"Er verscheen een tweede teken in de hemel: een grote, vuurrode draak, met zeven koppen en tien horens, en op elke kop een kroon. Met zijn staart sleepte hij een derde van de sterren aan de hemel mee en smeet ze op de aarde. De draak ging voor de vrouw staan die op het punt stond haar kind te baren, om het te verslinden zodra ze bevallen was." (Apok. 12, 3-4).
De draak met de zeven hoofden
In vers 9 wordt in niet te verhullen woorden verteld dat de draak de duivel vertegenwoordigt die wachtte op het vernietigen van de Zoon van God op dezelfde dag dat Hij geboren word. Met andere woorden: Herodes werd door de duivel zelf geleid. De Bijbel identificeert de bron van dit kwade tot jaloerse trots. Dat is de reden waarom Herodes elk kind in de stad liet ombrengen. En wat nog meer verbaasd is de volgende profetie in het boek der Openbaring: "Toen zag ik uit de zee een beest opkomen. Het had tien horens en zeven koppen; het had een kroon op elke horen, en er stonden godslasterlijke namen op zijn koppen. Het beest dat ik zag leek op een panter, met poten als van een beer en een bek als de muil van een leeuw. De draak droeg zijn kracht en heerschappij en gezag aan het beest over." (Apok. 13, 1-2)
De profetie blijkt een verwijzing te zijn naar één wereldpolitiek en één religieuze macht die zich meester zal maken over de beschaafde wereld. In de rest van dat hoofdstuk vertelt God ons dat de hele wereld ontzag zal hebben voor het beest en het vereren. Dit is de enige verwijzing die in de Bijbel is gevonden dat refereert naar een wereldwijd godsdienstig koninkrijk dat zal bestaan alvorens de tweede komst van Christus. En er wordt duidelijk gemaakt dat deze wereldwijde godsdienst is opgebouwd door dezelfde draak die het Romeinse Keizerrijk en koning Herodes heeft gebruikt om de Zoon van God te doden. Inderdaad, dit is een heel sombere gedachte.
Als christenen moeten we toegeven dat we diverse verschrikkelijke fouten hebben gemaakt in het leven. In de verleden hebben vele mensen, die zichzelf zogenaamde christenen noemden, ontelbare mensen de dood in gejaagd omwille van gewetenskwesties. Als u naar de geschiedenis kijkt zult u ontdekken dat christenen zichzelf hiervoor heel wat argumenten aanmaten. Zo vertelden ze dat ze mensen martelden en hebben vermoord om hun zielen te redden. De inquisitie zal voor altijd een blaam blijven voor het christendom en zal nooit worden vergeten. Het is een herinnering aan de wreedheden die de mensen tegen elkaar begaan.
Wie regeerde er over het hart van Herodes en wie regeerde er over het hart van de Kerk toen zoveel onschuldige mensen werden vermoord? Zou het prediken van Christus niet veel meer goed hebben gedaan aan deze wereld dan het verbranden van mensen op de brandstapel?
Als men de liefde van Christus had geopenbaard onder Zijn volk, zou het meer hebben gedaan dan alle kerkers en vierendelers. Het verkondigen van Gods Woord, dat voor zon lange tijd onbeschikbaar was voor de mensen, zou heel wat doeltreffender zijn geweest dan het stelen van de eigendom en goederen van de mensen of het platbranden van hun huizen.
Verkondig de Heer
Er staat een merkwaardige profetie in het boek van Daniel dat de komst van Christus koninkrijk voorspelt. Ik laat het hierbij met nog één enkele gedachte uit dat boek: het zegt duidelijk dat het koninkrijk Gods gesneden is uit rotsen zonder tussenkomst van menselijke handen. En dit betekent dat noch u, noch ik hieraan hebben meegebouwd: het zal door God zijn opgebouwd.
Als nieuwgeboren christenen is onze roeping dezelfde dan deze van tweeduizend jaar geleden. Wij zijn door de Heer aangesteld om Christus leer en Zijn dood aan het Kruis te verkondigen onder de mensen. Het is onze taak om de mensen in vreugde voor te bereiden op het koninkrijk van de Hemel, niet om het op te bouwen. En ik denk niet dat er een betere wijze bestaat om onze wereld voor God te redden dat de preekstoelen aan te wenden om de mensen aan de voet van het Kruis te brengen, omdat het uiteindelijk dat is wat de harten werkelijk doet veranderen.
John Huss werd vermoord op de brandstapel omwille van zijn christelijk geloof dat, in het licht van wat de Schrift zegt, de waarheid bleek te zijn. Zij die hem naar de brandstapel hebben geleid waren overtuigd dat ze goed deden voor Gods glorie. Naar hun eigen mening waren zij alles aan het uitroeien waarvan ze dachten dat het dwaalleer was. Ze geloofden ook dat dergelijke openbare terechtstellingen andere mensen zou overtuigen Huss voorbeeld niet na te volgen. Toch heeft de brave man nooit geklaagd. Hij aanvaardde zijn lot en plaatste zijn geloof in de handen van God. Wie heeft er voordeel gehaald, denkt u, uit het verhaal van John Huss? Ik denk Huss zelf en zeker niet diegenen die hebben deelgenomen aan het doden van deze onschuldige man.
John Huss wordt veroordeeld tot de brandstapel
Wie is er verantwoordelijk voor de hervorming destijds onder het volk van God? Het waren zij die de mensen naar de brandstapels brachten en zeker niet hen die hun leven gaven voor Christus. Daar mag toch wel even bij stilgestaan worden.
Een laatste gedachte bij de Kersttijd
Bent u bezorgd over de morele toestand van uw land? We zijn het allemaal. Bid voor oplossingen en kijk naar de plaatsen waar God reeds voor deze oplossingen heeft gezorgd (Medjugorje e.a.). Als we naar onze landen kijken, zien we dat we hebben gefaald. We wonen niet meer op dezelfde plaats als generaties geleden en te veel mensen zijn thans, zo blijkt, wanhopig verdwaald. We hoeven s ochtends slechts op te staan en naar het nieuws te luisteren. Met rechtschapen verontwaardiging is dit één beven en angst.
Velen kijken reeds lang uit naar de heilige heropleving die er zeker zal komen. We verlangen dat onze vrienden en familieleden hun hemelse Vader leren kennen en aldus worden gered.
En in weerwil van Herodes en dit ongewoon Kerstverhaal, is het een heel bijzondere tijd van het jaar. Terwijl Kerstmis nadert, kijken we andermaal uit naar onze hemelse, kleine Jezus en verwelkomen we de ster van Bethlehem.
