1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 21]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Moeder van de bruiden
Janice: Ivanka, vertel eens iets over uw bruiloft. Het moet moeilijk voor u geweest zijn sinds uw moeder in de hemel is, maar de Gezegende Moeder is de echte moeder van alle bruiden. Ivanka: Ze hielp me erg veel.
Janice: Op welke manier? Ivanka: Ze vroeg me om de bruiloft voor te bereiden door veel te bidden zodat we een grote vreugde en vrede op de bruiloft zouden ervaren.
Janice: Deed u dat? Ivanka: Ja. Ze hielp me veel met alles.
Janice: Ivanka, u schijnt een nederig persoon te zijn. Ivanka: De Gezegende Moeder is waarachtig nederig. Ik weet niet of ik nederig ben. We kunnen nooit onszelf beoordelen.
Janice: Ze zei ooit: "Ivanka, Ik ben nederig omdat Ik God ken. Hoe meer u God kent, hoe meer uw ziel nederig wordt. Nederigheid is geen uitwendige karaktertrek. Nederigheid is een teken van onze relatie tot God. Nederigheid kan niet worden vastgesteld met zintuigen. Nederigheid is een gesteldheid van de ziel." Ivanka: Het is daarom dat ze ons altijd zegt dat een persoon nooit een andere mag veroordelen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 14]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
En dan is er het voorbeeld van Franciscus dat hem enthousiast maakt. Franciscus is, net als Christus, de leraar van ons allen. Franciscus, de grote onder de groten, hij die zijn dure kledij wierp aan de voeten van zijn vader, een rijke textielhandelaar, hij die de armoede liefhad voor het belang van de armoede. Dat gold ook voor onze Vr. Slavko een dagelijkse inspiratie: niets bezitten, alles weggeven, net zoals Paulus, alles voor de mensen, zodat ik er enkele kan redden voor Christus. Hij had, om te zeggen, zakken die aan flarden waren, hij gaf links en rechts uit, zonder te vragen wie het is en wie wat is.
Hij slaagde duidelijk in de test van het geloof in het evangelie van vandaag omwille van zijn liefde voor de mensen en voor God die zijn persoon belichaamden. Hij was een straal van licht in de nacht van deze wereld. Vr. Slavko was in zichzelf gedreven naar het mystieke, naar het Eeuwige. We weten dat weinige stralen de nacht niet verjagen, dat een aantal golven de oceaan niet doen oprijzen of in beroering brengt, maar als een man zoals onze Vr. Slavkos straalt bij het zicht van een bloem of bij het uitdelen van een stuk brood aan de armen, dan verandert alleen al door deze kleine dingen de wereld naar het goede toe. Dat is precies wat het Evangelie van vandaag ons vertelt over de uiteindelijke ontmoeting met de Heer Jezus op de Dag des Oordeels, iets wat Vr. Slavko letterlijk begreep en beleefde.
Indien de Heer hem de woorden had gezonden: "Luister, Vr. Slavko, morgen zult u sterven," dan denk ik dat hij geen ogenblik zou hebben opgehouden met te doen wat hij elke dag deed, omdat hij, in alles wat hij deed, slechts één enkel doel had: het vereren van de Heer, het dienen van de Heer. Hij zou zeker geen onderbreking of bezinning hebben ingelast om na te denken over zijn leven. Hij zou zijn dagelijkse beklimming van de Kruisberg niet hebben opgegeven, hij zou het bidden en de verering niet hebben opgegeven, noch zou hij opgehouden hebben met zo vele mensen advies te geven, of de minsten te bezoeken.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Afgevaardigden van de parochie Medjugorje op de algemene audiëntie bij de Heilige Vader
Vaticaan, 3 december 2010. Aan het einde van de algemene audiëntie van vandaag, tijdens het gedeelte wanneer de Heilige Vader de bedevaarders in hun eigen taal groet, sprak de Paus tegen de groep van Kroatische bedevaarders met de volgende woorden: "Ik groet van ganser harte de groep van Kroatische bedevaarders en vooral zij uit de parochie van de Heilige Jacobus te Medjugorje. Uw bedevaart naar Rome maakt deel uit van de Komst van de Heer. Daarom ben ik vol hoop dat u Gods liefde evangeliseert in uw natie. Geloofd zij Jezus en Maria!"
Toen de Paus, bij het verwelkomen van de Kroatische Pelgrims te Rome vorige woensdag de naam "Medjugorje" vernoemde, steeg er onmiddellijk gejuich en applaus op vanuit de groep bedevaarders. De Heilige Vader keek toen even op, glimlachte en stak zijn rechterhand op uit erkentelijkheid voor de applaudiserende en juichende Kroaten. Getuige hiervan de bovenstaande foto.
Bron: Officiël site Medjugorje
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 285]
Preken
Het Kruis I
Ik wil u ditmaal spreken over het zichtbare kruis en ik zal u uitleggen, broeders, waarom ge het zo vaak aantreft, waarom het zo zegenrijk is en waarom het door de Kerk met zulke grote eerbewijzen wordt omringd. Dagelijks hebt ge te kampen met een inwendig kruis. Dagelijks ook ziet ge u geplaatst tegenover een zichtbaar kruis, een afbeelding van het kruis waaraan onze Zaligmaker is gestorven. Dat heeft z'n reden, broeders! De Kerk wil ons namelijk steeds voor ogen houden dat we kinderen zijn van een gekruisigde God. Laten we ons ook niet verwonderen over de eer die de Kerk dit heilig hout bewijst, want het verleent ons tal van genaden en grote gunsten. We zien hoe de priester het kruisteken maakt bij alle plechtigheden en bij de toediening van alle sacramenten. Waarom, zult ge me vragen. Wel vriend, luister: omdat al onze gebeden en alle sacramenten hun kracht en hun uitwerking ontlenen aan het kruis! Gedurende het H. Misoffer, het grootste en verhevenste eerbewijs dat we God kunnen brengen, maakt de priester telkens en telkens weer het kruisteken. God wil dat de herinnering aan het kruis in ons altijd levendig blijft. In dit teken immers ligt ons heil en het is de schrik van de duivel. God heeft ons zelfs geschapen in de vorm van een kruis, opdat heel ons lichaam een levend beeld zou zijn van het heilig hout waaraan Jezus Christus is gestorven om ons te redden. Kijk eens, broeders, hoe de Kerk zich beijvert om het aantal kruisbeelden te vergroten: zij gebruikt het als een speciale versiering van onze Godshuizen en het prijkt op ieder altaar. Het prijkt op de meest verheven plaatsen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 21]
Historisch overzicht
De cultus van de Goddelijke Barmhartigheid
Het Decreet van de Congregatie van het Heilig Officie van 28 nov. 1958 [nr 65/52] en de kennisgeving van 3 maart 1959 hebben de verering onder die vorm verboden. Als gevolg daarvan werden in veel kerken de afbeeldingen verwijderd. De priesters hielden op ze te verspreiden. E.H. Sopocko werd streng aangemaand door de Heilige Stoel en heeft daardoor veel geleden.
Het verbod van de verering werd uitgebreid tot de Congregatie van de MGDB., waardoor alle afbeeldingen, rozenkransen, novenen enz. werden ingetrokken. Het leek erop dat het werk van Z.F. volledig vernietigd was. Voordat deze kennisgeving toekwam in het huis waar Z.F. woonde, werd de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid zeer vereerd en omgeven met ex-voto's. De derde zondag van elke maand preekten de priesters erover en de eerste zondag na Pasen werd gevierd als het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, door Kardinaal Adam Sapieha, verrijkt met een aflaat van zeven jaar.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 21]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Nu voorspellen vele wenken een grote overwinning aan het Christendom. Hebben onze vijanden dat voorgevoel niet? Waarschuwt een geheim instinct hen niet dat de dagen van hun kracht geteld zijn en dat de tijd van hun heerschappij niet lang meer kan duren? ... Daarom werven ze voor de strijd tegen de Kerk alle hatelijke omkopingen, alle ongeduldige huichelarijen om hun masker af te nemen, alle vijandige wetenschappen, alle schichtige en goddeloze beleidsvormen. De revolutie hijst moedig haar vaandel tegen de godsdienst, het eigendomsrecht, de familie, ze ondergraaft alle funderingen van de maatschappij en laat gelijktijdig haar aanvallen op alle vlakken op ons los. De pers, vrij van elke beperking, inoculeert via haar duizend bladen de meest opruiende leer en het dodelijkste vergif.
De eeuwenoude troon van de Heilige Stoel, met duivels lef aangevallen, bestempeld als inrichting van onwetendheid en obscurantisme, een vlek voor onze beschaving, heeft begeven onder de talrijke gecombineerde inspanningen, hij is totaal vernield zonder dat het menselijk mogelijk schijnt de hoop te koesteren dat hij weer vlug zal herstellen.
Het is begrijpelijk dat in dergelijke toestand de wijzen aarzelen met hun raad, dat hun moed en hun zekerheid schijnen te wankelen, dat ze door die wolken en tegen die verwarde horizon sombere vooruitzichten ontwaren en ons een toename van moorden, oorlogen en ontzettende omwentelingen voorspellen. Maar wat ons hoop geeft op een nieuw glorierijk tijdperk voor de Kerk is juist de ongelooflijke durf en de steeds hernieuwde razernij van onze vijanden. Heden wordt het Christendom overal aangevallen: in de kunst en de wetenschap, in de Kerk en de Staat, in Europa en in Azië, in de oude en de nieuwe wereld. Het is een zeker teken dat het overal en altijd zal overwinnen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [10/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 229]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Een geloofsbelijdenis
Deze ontmoeting begon op 27 december en duurde vijf dagen. De organisatoren verwachtten vijftienduizend deelnemers en er kwamen er dertigduizend uit heel Europa, ook uit de Oostbloklanden. Enkele vluchten hadden ook enkele honderden Noord-Amerikanen aangevoerd. Zoals in de vorige Europese bijeenkomsten werden de parochies ingeschakeld om de deelnemers te logeren in pastorieën, kloosters en families. Het morgengebed verliep per groep in de catacomben. De gezamenlijke gebeden op de middag en de avond gingen gelijktijdig door in drie basilieken. Het centrale thema van de werkgroepen was de verzoening van de christenen.
Het hoogtepunt van de Bijeenkomst was het gezamenlijk gebed met Johannes Paulus II in de Sint-Pieters basiliek op 30 december s namiddags. Vele jongeren, die in de nochtans grote basiliek geen plaats hadden gevonden, namen deel aan het gebed van op het Sint-Pietersplein dat voor de gelegenheid van een geluidsinstallatie voorzien werd.
Johannes Paulus II sprak de menigte toe in zeven talen. Hij legde de nadruk op de wegen naar een echte eenheid onder de christenen: "Eucharistie en kerkelijke eenheid in eenzelfde geloof mogen niet gescheiden worden" en "Iedere Kerk die wenst de traditie van de Apostelen te bewaren moet daarvoor verbonden blijven met Rome."
Broeder Roger richtte daarna een korte toespraak tot Johannes Paulus II. Hij die sinds begin de jaren 1970 al de christelijke Kerken had opgeroepen om een universele herder te herkennen, die de eenheid en de verzoening bevorderde, schrok niet terug om Johannes Paulus II Welbeminde Heilige Vader te noemen. Wat een lange weg sinds de strenge kritiek dertig jaar eerder aan Pius XII gericht, na de afkondiging van het dogma van de Tenhemelopneming!
Ook tijdens die toespraak van 30 december 1980 sprak Broeder Roger een geloofsbelijdenis uit die hij later meermaals herhaalde: "Voor mijn part, in navolging van mijn grootmoeder en zonder voor niemand een symbool van verzaking te zijn, heb ik mijn eigen christelijke identiteit gevonden door in mijn diepste innerlijk mijn oorspronkelijk protestants geloof met het geloof van de katholieke Kerk te verzoenen."
Deze verrassende verklaring bleef toen nochtans weinig opgemerkt. Tot op heden wordt ze divers en soms tegenstrijdig ontleed. Voor sommigen is het de persoonlijke uitdrukking van een dubbel toebehoren die Broeder Roger opeiste sinds 1973. Voor andere is deze verzoening tussen protestants en katholiek geloof een wil tot het spiritueel overstijgen van de godsdienstige strekkingen. Nog andere die eraan herinneren dat Broeder Roger sinds 1972 de katholieke Eucharistie nuttigde [zelfs toen niemand het wist], aanzien deze geloofsbelijdenis als een teken temeer van zijn katholiciteit.
Broeder Roger sprak over zijn oorspronkelijk protestants geloof maar ook over het geloof in de katholieke Kerk. Is dit geen, zij het discrete verklaring, in een omwonden stijl zoals naar gewoonte bij Broeder Roger, dat voor hem in zijn hart en in zijn geest de weegschaal niet meer in evenwicht is?
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 151]
Herodes de Grote
Intriges
Het verlies van zijn vurig geliefde echtgenote verwarde de koning diep. Hij trachtte tevergeefs zijn verdriet te smoren in banketten en jachten. Als volwaardig ruiter was hij ook een geducht boogschutter en speerwerper, maar hij werd zwaar ziek en vertoonde tekenen van dementie.
Na enkele jaren werd Herodes zo gehaat dat hij zich nergens meer veilig voelde. Hij wantrouwde iedereen die een gevaar voor hem kon zijn en was constant op zijn hoede voor een mogelijke staatsgreep. Veel Joden in hoge posities kwamen vroeg of laat onder verdenking te staan, meestal onterecht. Hij had reeds velen van zijn eigen familieleden laten terechtstellen, waaronder zijn eerste vrouw, een aantal leden van zijn schoonfamilie en drie van zijn zoons. Toen keizer Augustus dit hoorde, sprak hij volgens de overlevering: "Je kunt beter Herodes' varken zijn, dan zijn zoon."
Herodes in het Evangelie
Volgens het Evangelie van Matteüs werd Jezus geboren tijdens de laatste jaren van Herodes' leven. Mattheüs vermeldt dat 'wijzen uit het oosten' een ster volgden die volgens hen aangaf dat de nieuwe koning der Joden geboren was. Bij Herodes vernamen ze dat de messias volgens de profetie in Bethlehem geboren zou worden. Herodes, die voortdurend beducht was voor mogelijke bedreigingen van zijn heerschappij, wilde natuurlijk direct weten wie deze 'rivaal' was om hem uit de weg te kunnen ruimen maar dat zei hij niet tegen zijn bezoekers. Hij vertelde hen dat hij ook eer wilde bewijzen aan de pasgeborene en rekende erop dat de wijzen na hun bezoek aan Bethlehem bij hem verslag zouden uitbrengen, maar toen ze niet terugkwamen, liet hij voor alle zekerheid alle kleine kinderen uit deze plaats vermoorden, de zogenaamde kindermoord van Bethlehem. Jozef en Maria waren echter met Jezus gevlucht naar Egypte. Pas na de dood van Herodes de Grote keerden zij uit Egypte terug.
Op grond van dit evangelie dateert men de geboorte van Jezus kort voor het jaar 4 v. Chr. [meestal 6 v. Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Negro [Zeeman van de zwarte Brug]
Gregorius werd benoemd tot kardinaal-bisschop van Porto-Santa Rufina en legaat in Ancona. Besloten werd, om nog geen nieuwe paus te kiezen totdat Gregorius zou zijn overleden.
Gregorius overleed op 18 oktober 1417 te Recanati, de plaats waar hij de laatste jaren van zijn leven verbleef. Zijn lichaam werd bijgezet in de kathedraal van Recanati.
Malachias doelt op zijn periode als commendataire abt van de kerk van Negroponte op het Griekse eiland Euboea, dat de Venetianen tijdens de bezetting Negroponte noemden, hiermee verwijzend naar de brug die de verbinding maakte met het vasteland. In commendam was het [tijdelijk] verlenen van de titel van commendataire abt, uit hoofde waarvan de opbrengsten van een abdij gebruikt mochten worden ter verbetering van het eigen inkomen. Hierbij inde de abt slechts de opbrengsten, maar had hij geen bestuurlijke inspraak. De abt hoefde overigens ook zelf niet in de abdij te wonen om aanspraak te kunnen maken op de gelden.
Het in commendam geven van abdijen vond zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen, toen dit voorrecht was weggelegd voor geestelijken, die door oorlogen verdreven waren uit hun eigen kerkelijke bestuursgebieden en zo van inkomsten verstoken bleven. Met een tijdelijke functie als commandataire abt kon in financiële ondersteuning voorzien worden. Veelal werd de functie vervuld in abdijen, waar op dat moment geen abt aanwezig was.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3383 van 9/10/2010
Lieve zonen en dochters, verzaak aan de zonde en ontvlucht alles wat u wegleidt naar Mijn Zoon Jezus. Laat uzelf niet verontreinigen door de in de war brengende passies die u tot slaaf maken en u wegleiden van God. U bent het gekozen volk van de Heer en Hij wenst u te redden. Zoek sterkte in de woorden van Mijn Jezus en in de Eucharistie, omdat dit de enige wijze is om de genade te bekomen om deze verleiden te overwinnen. Ik ben uw moeder en ik kom uit de hemel om u te weg uit te tekenen naar de Hemel. Open uw harten. Wees gehoorzaam aan Mijn oproepen en u zult groot in geloof worden. Heb de waarheid lief en verdedig deze. Vrees niet. De Heer heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Moed. Zij die in Santa Barbara leven zullen schreeuwen om hulp. Zij die in Acre leven zullen een gelijkaardig lijden ondervinden. Bid. De mensheid zal enkel door het gebed de vrede vinden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 10]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
In een brief van 21 augustus 1918 van Pater Pio aan Pater Benedotto, schrijft Pater Pio over zn ervaringen tijdens de transverberatie: "Toen ik op de avond van de vijfde augustus de biecht van een jongen afnam, zag ik plots een beeld van een hemels persoon voor mn geestesoog. In zn hand had hij een soort wapen, een scherp zwaard waar vuur uit kwam. Op het moment dat ik dit zag, zag ik die persoon het wapen met al zn kracht door mijn ziel steken. Ik schreeuwde en voelde alsof ik stervende was. Ik vroeg de jongen om weg te gaan, want ik voelde me ziek en had de kracht niet meer om door te gaan. De pijn ging niet weg tot de morgen van de zevende. Ik kan niet zeggen hoeveel ik geleden heb tijdens deze angstige periode. Zelfs mijn ingewanden waren gescheurd door het wapen, niets werd gespaard. Sinds die dag ben ik dodelijk verwond. In de diepten van mijn ziel voel ik een wonde die altijd open is en die me voortdurende pijn bezorgt."
Volgens bepaalde bronnen stopten de pijnen van de transverberatie op 20 september en had Pater Pio "diepe vrede" gevonden. Toen Pater Pio op die dag aan het bidden was in het koor van de Kerk van O.L.V. van Genade, verscheen opnieuw hetzelfde wezen dat hij reeds gezien had en hem de transverberatie gegeven had, en waarvan men veronderstelde dat het de Gewonde Christus was. Pater Pio ervaarde ook deze keer een religieuze extase. Toen de extase voorbij was had Pater Pio de Zichtbare Stigmata, de vijf wonden van Christus gekregen. Deze keer verdwenen de stigmata niet, maar ze bleven de volgende vijftig jaar van zn leven zichtbaar.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
07-12-2010
7 december 2010
7 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 20]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Janice: En wat met materiële dingen? Materiële zaken leiden ons niet naar de hemel maar ze kunnen er voor zorgen dat we niet in de hemel komen, nietwaar? Ivanka: Ja. Door die dingen als het belangrijkste in ons leven te beschouwen!
Janice: Zegt u dat de Gezegende Moeder wil dat we ons verwijderen van mensen, plaatsen, en dingen die ons weghouden van het pad naar het koninkrijk van de hemel? Ivanka: Als we van God houden, zullen we dat doen.
Janice: Is het daarom dat we door ziekte, lijden, en van ouderdom dood moeten gaan? Ivanka: Deze ervaringen bevrijden ons van gehechtheden die vergankelijk zijn. De Gezegende Moeder vraagt ons te vasten met liefde omdat de verdienste groot is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Dodental bosbrand in het Karmelgebergte opgelopen tot 42
De dodenbalans van de ergste bosbrand uit de Israëlische geschiedenis is opgelopen tot 42 slachtoffers na het overlijden van commissaris Ahouva Tomer, politiechef van Haifa, in het noorden van Israël. Dat meldt de openbare radio vandaag. De branden zijn ondertussen naar verluidt allemaal geblust, mede dankzij regenbuien na maandenlange droogte.
Bij een uitgebrande bus kwamen 40 cipiers om het leven
De 52-jarige Tomer overleed in het ziekenhuis aan de zware brandwonden die hij afgelopen donderdag had opgelopen. Volgens een nieuwe balans lieten 37 cipiers, drie politieofficieren, een brandweerman en een 16-jarige vrijwilliger het leven tijdens de bosbranden.
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 13]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Het feest dat we vandaag vieren [Christus Koning, de laatste zondag van het Kerkelijke jaar, gewoonlijk rond 25 november] spreekt duidelijk en rechtuit tot ons met Gods stem en rede. Hij spreekt tot ons in alle gebeurtenissen die zich rondom ons voordoen. Hij spreek tot ons door de geschiedenis en door de mensen, maar Christus als Koning zei klaar en duidelijk: "Ik ben gekomen om vuur uit te storten op deze wereld". ... Wat anders zou Medjugorje kunnen willen of wensen in de huidige wereld, dat de Moeder van God, hier vandaag aanwezig is in Medjugorje. Zij wenst maar één ding: Gods koninkrijk op aarde te brengen. Zij wil wat Christus in deze wereld kwam brengen om te worden verspreid. Het wordt samengevat in regel: God is Koning. Christus in Koning over ons allen. De mens is slechts een zwak schepsel en niets meer.
Wat was de wil van onze Vader Slavko? In al zijn gebeden, ontelbare aanbiddingen en preken, conferenties en boeken? Maar één ding: Jezus is mijn God en Hem aanbid ik, voor Hem leef ik, Hij betekent alles voor mij! Jij alleen zal ik dienen en vereren, maar ook in mijn broedernaaste. Per Mariam ad Jesum, per Jesum at Mariam! Door Maria tot Jezus, maar eveneens door Jezus tot Maria!
Hij vond zijn inspiratie in Christus en in de Heilige Franciscus. Christus, die nooit iets neerschreef, die enkel de wereld bezaaide met wat zijn apostelen neerschreven. Christus wist dat zijn woorden in de vruchtbare grond van het geloof gingen vallen en in Vr. Slavkos leven werden deze woorden vervuld tot op het einde. Het viel op de vruchtbare grond van het geloof, van het hart, in de traditie die hij tot zich had genomen, deze van thuis uit, en deze traditie bracht vruchten voort, in het honderdvoud.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 284]
Preken
De gave van iedere dag
Nooit moogt ge uw werk beginnen, broeders, zonder een kruisteken te maken, en trek u niets aan van de mensen zonder godsdienst, die dat niet durven, als ze in gezelschap zijn. Draag uw lasten in alle eenvoud op aan de goede God en vernieuw die opdracht van tijd tot tijd. Daardoor roept ge de zegen des hemels over u af, en over alles wat ge doet. Kijk 'ns, broeders, hoeveel deugden ge kunt beoefenen door u op deze manier te gedragen en zonder iets aan uw dagelijks werk te hoeven veranderen. Als ge werkt met de bedoeling God te behagen en gevolg te geven aan het bevel dat ge uw brood in het zweet uwer aanschijn moet verdienen, dan stelt ge een daad van gehoorzaamheid: Doet ge het om uw zonden uit te boeten, dan stelt ge een daad van rouwmoedigheid. Werkt ge om voor uzelf of voor uw evennaaste een of andere gunst te verkrijgen, dan stelt ge een daad van vertrouwen en van liefde. O, kijk eens, broeders, wat ge iedere dag opnieuw voor de hemel kunt verdienen door gewoon uw werk te doen, als ge het maar doet voor God en voor uw zielenheil! Wat belet u telkens als ge de klok hoort slaan, aan de vergankelijkheid van het leven te denken en bij uzelf te zeggen: de uren gaan voorbij, de dood nadert, ik ben op weg naar de eeuwigheid. Ben ik klaar om voor Gods rechterstoel te verschijnen? Ben ik niet in staat van zonde?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 20]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Door de verering van deze laatste Beeltenis werden talrijke genaden bekomen, zodat de copies en de reprodukties over de hele wereld verspreid werden. Zo vervulde men het verlangen van God die reeds bij de eerste verering van de afbeelding van Gods Barmhartigheid te Plock gezegd had: "Ik wens dat deze Beeltenis vereerd wordt, eerst in uw kapel en dan in de gehele wereld" [Db 47]. Dit schilderwerk staat nu op het linker zijaltaar van de kapel van de zusters van de Moeder Gods der Barmhartigheid te Krakow-Lagiewniki.
Het werk van Batkowski vond een plaats in de kleine kerk van de Goddelijke Barmhartigheid te Krakow, in de Smolenskstraat. Tenslotte werd de eerste tableau van A. Hyla die door moeder Krzyzanowska naar Wroclaw gebracht en in de kerk gehangen van het Heilig Hart waarmee het klooster van de zusters verbonden is.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 20]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Natuurlijk zal die eenheid zich niet zonder moeite verwezenlijken, de mensheid zal niet tot die gouden tijd komen langs vlakke wegen: alle funderingen van de Kerk zijn gemetst met het bloed van de martelaars vermengd met het zweet van de apostelen.
Er staan dus harde strijd en felle weerstand te wachten. Er zal bloed vloeien, de geest der duisternis zal zijn listen en verleidingen weer opstapelen, er staan de Kerk de tot nu toe verschrikkelijkste vervolgingen te wachten, maar anderzijds moet geleerd worden Gods gedachten te peilen en te lezen in de wet van zijn macht. Alle bewonderenswaardige uitvindingen van de moderne tijd hebben hun onverwachte doel. Zou God vandaag de geheimen en verborgen schatten van de schepping voor de mens ontsluieren, zou hij in zijn handen alle wonderbare instrumenten zoals de damp, het magnetisme, de elektriciteit gelegd hebben met als enige doelstelling zijn hovaardigheid aan te wakkeren en er de slaven van zijn egoïsme en hebzucht te maken? Dat was niet wat hij door de profeet uitdrukte toen die zei: Ik zal mijn woord vleugels geven, het vuur voor mijn wagen spannen, mijn apostelen als in een wervelwind opnemen en hen in een oogwenk verplaatsen tussen de barbaarse naties.
Zo is de tijd nabij waarop Jezus Christus een volledige overwinning zal boeken en in waarheid zichzelf de God der aarde noemen: "Deus omnis terrae vocabitur" [Is 34,5].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [09/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 229]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
De opwellingen van het hart
Gewoon van onvoorziene beslissingen te nemen, door de opwellingen van zijn hart te volgen, nam de prior bij zijn terugkeer uit Canada twee initiatieven die aantonen dat hij in staat was onverwacht in te grijpen.
Sinds de militaire staatsgreep van 1973 kende Uruguay een dictatoriaal regime. Een verslag van Amnesty International meende dat dit het land was in de wereld met de meeste politieke gevangenen in vergelijking met het aantal inwoners. In 1980 richtte het militair bewind een referendum in over de nieuwe grondwet die door een overgrote meerderheid van 57,2% op 30 november door de kiezers verworpen werd. Een reactie met een nieuwe machtgreep van de militairen werd gevreesd. Twee jonge Uruguayanen die in Taizé verbleven om bij het onthaal te helpen drukten hun vrees uit bij de prior. Broeder Roger, met de onstuimigheid die hem eigen was, besliste een telegram te sturen naar de president van Uruguay. De tekst die met de twee jonge Uruguayanen werd opgesteld was de stijl van de prior getrouw: "Kwets het geweten van de jongere christelijke generaties niet door de uitslag van de verkiezingen te verwerpen. Ik vraag het in naam van vele jongeren over de wereld."
In feite trachtten de militairen niet met de macht de nieuwe grondwet die ze hadden voorbereid op te leggen. De historici zijn het eens om te menen dat het referendum een keerpunt betekende in het politiek leven van het land dat geleidelijk terugviel op een normale democratische trend.
Zijn tweede spontaan gebaar stelt hij begin december. Een zware aardbeving had het zuiden van Italië getroffen en bijna drie duizend slachtoffers en veel schade geëist. De Europese Jongerenbijeenkomst moest in Rome doorgaan einde deze maand. Broeder Roger besliste om zijn vertrek te vervroegen en enkele weken door te brengen met de beproefde bevolking. Op 13 december betrok hij met meerdere Broeders een dorp ten noorden van Salerno om vandaar met een bestelwagen twee weken lang van dorp tot dorp rond te trekken om hulp en steun te brengen. Ondanks de hachelijke omstandigheden werd dit verblijf door Broeder Roger uitgebuit om zijn Brief uit Italië op te stellen, die hij tijdens de bijeenkomst in Rome publiceerde.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 150]
Herodes de Grote
Intriges
Deze diplomatieke handigheid van Herodes werd zwaar op de proef gesteld door de burgeroorlog die woedde tussen Antonius en Octavianus, de latere Augustus. Zijn trouw aan Antonius kon hem zijn loopbaan kosten. Maar zoals gewoonlijk had hij geluk. Onder druk van Cleopatra beval Antonius aan Herodes om de Nabateeërs aan te vallen in plaats van zijn krachten te verspillen tegen Octavianus. Ondanks dat riskeerde de nederlaag van Antonius bij de slag van Actium in 31 v. J.C. Herodes bloot te stellen aan de wraak van de overwinnaar. Sluw en berekend nam Herodes het risico om Augustus op te zoeken in Rhodes, maar niet vooraleer de terechtstelling van Hyrcanus II te bevelen, een oude onschadelijke man die hij echter aanzag als een rivaal voor het koningschap.
De gevaarlijke reis naar Rhodes betekende ook de ondergang van Mariamne, Herodes favoriete echtgenote. Hij kon niet verdragen dat ze zou hertrouwen in geval dat Augustus hem zou uitschakelen. Hij herhaalde zijn bevel dat hij al heimelijk gaf ten tijde van Marcus Antonius bezoek: haar doden indien hij niet levend weerkeerde. Degenen die gelast waren om haar te doden openbaarden haar tweemaal de orders die ze gekregen hadden en bekochten dit met hun leven door hun trouw aan de koningin. De eerste maal werd Jozef, oom en schoonbroer van Herodes, door Salome, zus van de koning, beschuldigd met Mariamne geslapen te hebben: hij werd prompt gedood. Tijdens het bezoek van Herodes aan Augustus werd de tweede beschermer van Mariamne, een zekere Soemus op zijn beurt door Cyprus en Salome beschuldigd van een verbintenis met Mariamne. Tegelijk beschuldigden ze Mariamne van een complot tot vergiftiging van haar man. Mariamne en haar moeder Alexandra werden beiden ter dood veroordeeld door Herodes, de eerste in 29 en de tweede in 28 v. J.C.
Volgens Josephus ging Mariamne de dood in "met een rustige houding, zonder enige emotie op haar gezicht," met de durf een Hasmonische prinses waardig. Haar moeder echter, in een wanhoopspoging om haar vel te redden, haalde zich de schaamte op het lijf. Ze verweet haar dochter slecht gedrag tegenover haar echtgenoot en vernederde haar in het openbaar daar aan haar haren te trekken. Alexandra ontsnapte tijdelijk aan haar beul. Een jaar later richtte ze een complot in om Herodes op de troon te vervangen. Aan Herodes hof hield een geheim nooit lang stand alvorens Herodes het te horen kreeg. De naam van zijn schoonmoeder kwam op een lange, maar nog onvolledige lijst, van de door Herodes terechtgestelde leden van de koninklijke familie.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Zeven kardinalen besloten toch in het geheim te vertrekken en gingen onderhandelingen aan met de [pseudo]kardinalen van Benedictus XIII. Zij besloten het Concilie van Pisa [1409] bijeen te roepen, waarbij beide pausen aanwezig zouden moeten zijn. Via een afzettingsprocedure zou er door de kardinalen vervolgens een nieuwe paus gekozen worden.
Beide pausen lieten echter verstek gaan, waarop het concilie besloot om beide pausen af te zetten als schismatisch, ketters, en plegers van meineed. Petrus Philarges werd door de kardinalen gekozen tot [tegenpaus] Alexander V, waardoor het conflict alleen maar verhevigd werd: een periode van drie pausen:
Gregorius XII: met de steun van o.a. Duitsland en Italië
Benedictus XIII: met de steun van Spanje, Sardinië, Schotland, Corsica en een deel van Frankrijk
Alexander V: met de steun van het grootste deel van Frankrijk en talrijke hervormingsgezinde orden
Tegelijkertijd was door Gregorius XII, die nog 10 kardinalen had gecreëerd, een concilie in Cividale del Friuli bij Aquileia bijeengeroepen, die overigens door een kleine groep werd bezocht. Tijdens deze bijeenkomst werden de tegenpausen Alexander V en Benedictus XIII op hun beurt veroordeeld tot vernietigers van de kerk en afgezet, maar hun oproep ging onopgemerkt voorbij.
Uiteindelijk bracht het Concilie van Konstanz [1414-1418], dat op aandrang van Sigismund van het Heilige Roomse Rijk bijeengeroepen werd, de oplossing. Gregorius XII liet zich op deze bijeenkomst onder andere vertegenwoordigen door Carlo I Malatesta. Op 4 juli 1415 diende Malatesta namens Gregorius zijn ontslag in, wat door alle kardinalen geaccepteerd werd. De aanstellingen van de kardinalen door Gregorius werden erkend om zo de Correr-familie te vriend te houden. Ook Benedictus XIII, afgezet in 1417 en levend in ballingschap in Spanje tot aan zijn dood in 1423, en Johannes XIII [de tegenpaus die als opvolger van Alexander V in 1410 was gekozen, en vanaf 20 maart 1417 leefde in gevangenschap] werden afgezet. Hierdoor kwam een einde aan het Westers Schisma.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3382 van 7/10/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder die hetzelfde lied herhaalt: keer terug, keer terug. De Heer wacht op u met de immense liefde van de Vader. Leef niet in zonde. Wees bekeerd. Laat uw armen niet zakken. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Aanvaard het evangelie van Mijn Jezus met moed en getuig overal met uw eigen leven dat u tot de Heer behoort. Hij alléén is uw alles en u kunt niets doen zonder Hem. Ik nodig u uit tot gebed en tot het leven naar de boodschappen. U leeft in een tijd van een grote geestelijke strijd. De Rozenkrans is het wapen dat ik u aanbied voor deze grote strijd. Ook vraag ik u om u toe te wijden aan Mijn Onbevlekte Hart. Ik wens u tot Hem te leiden Die uw enige Weg is, Waarheid en Leven. Moed. Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis moeten dragen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 9]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
De H. Johannes van het Kruis beschrijft het verschijnsel van de transverberatie als volgt: "De ziel die in vuur en vlam staat voor de liefde Gods, wordt binnenin aangevallen door een Serafijn die ze met een vlammende pijl doorboort. Dit laat de ziel verwond achter, waardoor ze lijdt aan de overvloed aan goddelijke liefde."
De Eerste Wereldoorlog was nog steeds aan de gang, en in juli 1918 deed Paus Benedictus XV, die de oorlog "de zelfmoord van Europa" noemde, een oproep aan alle Christenen om te bidden voor het einde van de oorlog. Op 27 juli van datzelfde jaar offerde Pater Pio zichzelf op om het einde van de oorlog te bekomen. Tussen 5 en 7 augustus 1918 kreeg Pater Pio een visioen waarin Christus verscheen en zn zijde doorboorde. Het resultaat hiervan was dat Pater Pio een lichamelijke wonde had aan zn zijde. Dit verschijnsel wordt een "transverberatie" beschouwd, of het doorboren van het hart om de liefdesband met God aan te duiden.
In de H. Johannes Cantius Kerk in Chicago [V.S.] ligt een relikwie van Pater Pio, namelijk een stuk katoen met een bloedvlek veroorzaakt door "de wonde van de transverberatie van het hart" in Pater Pios zijde.
Deze transverberatie was het begin van een zeven weken durende periode van geestelijke onrust voor Pater Pio. Eén van zn Kapucijnerbroeders vertelt over deze periode: "Tijdens deze tijd leek zn hele voorkomen veranderd, alsof hij was overleden. Hij weende en zuchtte de hele tijd, en zei dat God hem verlaten had."
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
06-12-2010
6 december 2010
6 december 2010
1. 6 december: Sinterklaas
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 19]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Janice: En wat met materiële dingen? Materiële zaken leiden ons niet naar de hemel maar ze kunnen er voor zorgen dat we niet in de hemel komen, nietwaar? Ivanka: Ja. Door die dingen als het belangrijkste in ons leven te beschouwen!
Janice: Zegt u dat de Gezegende Moeder wil dat we ons vewijderen van mensen, plaatsen, en dingen die ons weghouden van het pad naar het koninkrijk van de hemel? Ivanka: Als we van God houden, zullen we dat doen.
Janice: Is het daarom dat we door ziekte, lijden, ouderdom en dood moeten gaan? Ivanka: Deze ervaringen bevrijden ons van gehechtheden die vergankelijk zijn. De Gezegende Moeder vraagt ons te vasten met liefde omdat de verdienste groot is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Tekens: Israël, hevige brand in het Karmelgebergte brengt ons wel heel dicht bij de roots van ons Christendom
In Fatima verscheen Onze Lieve Vrouw op de laatste verschijningsdag als Onze Lieve Van Karmel. In Garabandal verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. In talrijke andere verschijningen nam ze op een bepaalde dag de titel aan van Onze Lieve Vrouw van Karmel. De verering en de gebruiken rond het bruine scapulier vond zijn oorsprong in 1251 toen de Maagd Maria als Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel aan de Heilige Simon Stock het scapulier overhandigde. De profeet Elia woonde op de Karmelberg en een grot wordt vandaag de dag nog aangewezen als de grot van Elia.
OLV van de Berg Karmel overhandigt het bruine scapulier aan Simon Stock
De brand begon vrijdag uit te slaan en in eerste instantie lieten veertig cipiers aan boord van een bus hun leven in de bosbrand. Het merendeel onder hen waren gevangenisbewakers. De cipiers waren op weg naar de gevangenis Damon, om te helpen bij de evacuatie van zowat 500 gedetineerden. Volgens de krant Haaretz heeft premier Benjamin Netanyahu enkele Europese landen en Rusland om hulp gevraagd om de brand te bestrijden.
Eerder werd er gemeld dat er bij een spectaculaire bosbrand in het noorden van Israël, ter hoogte van de havenstad Haïfa, meerdere mensen waren omgekomen. Volgens de staatsradio ging het om een bus met 50 gevangenen, omgekiept en ingesloten door het vuur. Volgens de gezaghebbende krant Haaretz woedt het vuur in de Carmel en vervoerde de bus 50 cipiers. Op gezag van de Israëlische penitentiare dienst meldde de Jeruzalem Post dat de bus geen enkele gevangene vervoerde.
De uitgebrande bus waar de 40 cipiers de dood vonden
Wel heeft de dienst besloten 500 gevangenen uit de gevangenis van Damon te evacueren en tijdelijk onder te brengen in nabijgelegen gevangenissen, aldus Haaretz. In Damon worden Palestijnen om veiligheidsredenen vastgehouden of omdat ze zonder papieren in Israël waren.
Reddingswerkers evacueerden tientallen woningen en hielden het verkeer tegen. Ook zijn studenten van de Universiteit van Haïfa in veiligheid gebracht, net als een kibboets en een hotel. Tientallen brandweerlieden, geholpen door blusvliegtuigen, bestrijden de vuurzee, aldus de krant Jeruzalem Post.
Het vuur, dat volgens de Post nabij de Druzische plaats Osafia om een nog onbekende reden is uitgebroken, grijpt snel om zich heen vanweg de strenge wind, zo citeert Haaretz een hoge politie-officier.
36 uur na zijn ontstaan is de grootste bosbrand die Israël ooit kende nog altijd niet onder controle. Drieduizend brandweerlui zijn ingezet om het vuur te bestrijden. 17.000 mensen zijn op de vlucht.
Bij de ergste bosbrand uit de geschiedenis van Israël kwamen al 42 mensen om het leven. Zeventienduizend bewoners moesten hun huizen verlaten. Het vuur is inmiddels nog steeds niet onder controle. De Brandweer hoopt het vuur tegen vanavond onder controle te krijgen. Maar mogelijk zal het nog 48 uur duren voor de vuurhaard is gedoofd, afhankelijk van de wind en de temperatuur.
Gisteren bereikte het vuur de eerste buitenwijken van de Noord-Israëlische havenstad Haifa. De brand naderde ook de universiteit van de stad. Verschillende landen sturen hulp in de vorm van brandweermannen, blusvliegtuigen en -helikopters. De slachtoffers van de bosbrand waren voornamelijk cipiers aan boord van een bus.
Tegen zondagavond was de ergste brand uit de Israëlische geschiedenis onder controle. Het vuur brak donderdagavond uit in de omgeving van de havenstaad Haïfa, in het noorden van het land. Meer dan 3.000 reddingswerkers streden tegen de verwoestende bosbrand in het Karmelgebergte. 22 buitenlandse blusvliegtuigen hielpen de Israëli's het vuur te bedwingen.
Er zijn twee jongens van zestien opgepakt die donderdagvoormiddag in een bos in de buurt van hun dorp een vuurtje hadden gestookt om een waterpijp te roken en koffie te zetten. Van die plaats breidde het vuur zich uit. De twee broers zijn opgepakt voor onvoorzichtigheid en nalatigheid, niet voor opzettelijke brandstichting. 4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 283]
Preken
Wilt ge gelukkig zijn?
Alle onaangenaamheden die ge ondervindt, zijn in werkelijkheid slechts middelen om u naar uw einddoel te leiden: ik zal het u onomstotelijk en zonneklaar aantonen. Op de eerste plaats heeft Jezus Christus door Zijn lijden en dood onze handelingen eeuwigheidswaarde verleend. Wat er ook in ons hart omgaat, waartoe we ons lichaam ook gebruiken, het zal zijn beloning niet missen, wanneer we het als goede christenen aan God opdragen. Misschien denkt ge bij uzelf : dat is me toch niet helemaal duidelijk. Wel, als deze woorden niet toereikend zijn, luister dan nog 'n ogenblik, en ge zult weten hoe ge heel uw doen en laten verdienstelijk kunt maken voor de hemel zonder iets aan uw dagelijks leven te veranderen. Ge hoeft alles slechts te doen met de bedoeling God te behagen. Daardoor zal uw taak niet zwaarder of pijnlijker worden, integendeel: zij zal u lichter vallen en aangenamer zijn. Richt uw gedachten op God meteen als ge 's morgens opstaat maak een kruisteken en zeg tot Hem: "Mijn God, ik geef U mijn hart, en omdat Gij zo goed zijt mij weer een nieuwe dag te schenken, vraag ik U de genade dat alles wat ik vandaag zal doen tot Uw eer en glorie moge strekken en tot heil van mijn ziel."
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 19]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
In 1942 te Lwow heeft de schilder Stanislas Batkowski, op aanvraag van de zusters van de Congregatie van de Moeder van de Barmhartigheid, een nieuwe afbeelding geschilderd die in de kapel van de zusters te Warschau werd geplaatst, maar nog datzelfde jaar tijdens de opstand van Warschau is de kapel uitgebrand. Een jaar later vervaardigde dezelfde schilder een nieuwe afbeelding die op 6 oktober 1943 te Krakow aankwam.
Ondertussen had de schilder Adolf Hyla aan de overste van het klooster van Krakow voorgesteld een schilderij te vervaardigen naar de aanwijzingen van zuster Faustina en het werk van E. Kazimirowki. Deze beeltenis werd op 7 maart 1943 door Pater Andrasz plechtig gezegend in de kapel der zusters. Aldus waren er te Krakow twee beeltenissen. Kardinaal Sapieha, toevallig op bezoek, gaf de voorkeur aan het werk van A. Hyla, omdat dit het resultaat was van een belofte. Het bleek echter vlug dat dit werk te groot was voor het altaar waarop het werd geplaatst. Daarom bestelde de overste, moeder I. Krzyzanowska, bij de heer Hyla een tweede schilderij van de Barmhartige Jezus, ditmaal aangepast aan het altaar. Op 16 april 1944, werd in deze kapel voor het eerst de eerste zondag na Pasen gevierd ter ere van de Goddelijke Barmhartigheid. Pater Andrasz zegende de nieuwe Beeltenis.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 19]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar er staat geschreven dat het Evangelie als getuigenis aan alle naties zal gegeven zijn op het einde der tijden.
"Alle volkeren," roept David uit, "alle volkeren tot op het einde der aarde zullen zich de Heer herinneren en naar hem terugkeren, want het rijk behoort de Heer toe en hij zal de naties beheren" [Ps 21].
Verder zegt David nog: Zijn heerschappij zal zich van zee tot zee strekken en van de stroom tot aan het uiteinde der aarde. De inwoners van Ethiopië zullen voor hem buigen, de koningen van Arabië en Saba zullen hun gaven aanbrengen [Ps 71].
Dan wendt de Heer zich via Isaias tot de Kerk: Breid je omheining uit, ontplooi het zeil van je tenten, bespaar niets, verleng je koorden en verstevig je palen. Want je zult links en rechts binnentreden, je nageslacht zal de naties erven en je zult de steden van de aarde vullen [Is 64,2,3,4].
Deze teksten zijn uitdrukkelijk, duidelijk en uit hun getuigenis vloeit klaar dat er een tijd zal komen waarin alle ketterijen, alle schismas vernietigd zullen orden en de ware godsdienst eenstemmig gekend en beleden zal zijn op alle plekken onder de zon.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [08/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 228]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Een foto is een herinnering aan het gebeuren: Broeder Roger in wit koorhemd zit geknield in de lutheraanse kathedraal van Dresden voor de icoon uit Frankrijk meegebracht en met naast hem de lutheraanse bisschop Hempel en de katholieke bisschop van de stad Mgr. Schaffran. Op de achtergrond in burgerkledij staat Broeder Alois de jonge opvolger in het geheim aangeduid.
Andere gebedsbijeenkomsten vonden plaats in Leipzig en Erfurt op 10 en 11 mei: "Wat onthouden [...] buiten de intense gezamenlijke gebeden in de katholieke en protestantse kerken?"
Een andere grote reis kenmerkte het jaar 1980: Noord-Amerika. Enkele Broeders waaronder Broeder Emile van Canadese herkomst en de prior, brachten eerst enkele dagen door in de fraterniteit in New York gevestigd, op de vijfde verdieping van een gebouw midden in Manhattan. De buurt waarin de fraterniteit woonde, achter de mooie lanen, droeg als bijnaam Hells Kitchen, de helkeuken. De beschrijving van Broeder Roger is zeer prikkelend: "Het gebouw is raakweg hersteld. We zitten op de hoogste verdieping. Het is al gebeurd dat het plafond openscheurt zodat we de hemel zien en de regen binnenvalt. De buurtbewoners hebben geen vast werk, ze leven van lapmiddelen. s Nachts is de buurt gevaarlijk. Op een morgen zag iemand onder ons dat de vuilnisophalers armen en benen uit een vuilbak trokken. Regelmatig wordt er bij ons ingebroken."
Op 1 oktober ging een avondgebed door in de Sint-Patrick kathedraal, op de hoek van de Fifth Avenue en de 50ste Straat. Deze neogotische kathedraal, de grootste in de Verenigde Staten, was die avond overvol en de laatsten stonden recht in de middenbeuk. Broeder Roger verheugde zich dat de uitdrukking bedevaart van hoop op aarde die avond waarheid werd: "een lange voorbereiding in de streek van New York maakte deze bedevaart mogelijk: ze kwamen te voet uit verschillende buurten, groepen staken de brug over met een kaars in de hand."
De reis ging verder met ontmoetingen in Washington, Ottawa, Toronto, Montréal. Broeder Roger vergezelde Broeder Emile die zijn familie bezocht in Timmins ten noorden van Canada.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 150]
Herodes de Grote
Intriges
De oude Hasmoneër Hyrcanus II was niet meer waardig het ambt van hogepriester te vervullen sinds zijn neef hem de oren had afgerukt en Herodes verving hem door een zekere Ananel, een priester uit Babylon. Deze keuze werd afgekeurd door Alexandra, de schoonmoeder van Herodes en dochter van Hyrcanus II en die het hogepriesterschap begeerde voor haar zoon van zeventien, Aristobulus. Ze deed beroep op haar goede vriendin koningin Cleopatra die aan haar man Marcus Antonius, overste van Herodes, vroeg om het ambt aan Aristobulus II toe te kennen. De list, eerst voordelig voor haar, draaide uit op een ramp. De jonge hogepriester, heel populair, botste op de jaloerse Herodes. Toen Aristobulus wat pret maakte met vrienden in het zwemdok van het paleis in Jericho, organiseerde Herodes het "per ongeluk" verdrinken van de jongeman. Gesteund door Cleopatra beschuldigde Alexandra, de moeder van het slachtoffer, Herodes van moord. Herodes kon ontsnappen door Marcus Antonius om te kopen die hem vrijsprak nadat hij hem in Egypte ontboden had voor uitleg.
De grootste bedreiging die boven Herodes hoofd hing was Cleopatra, koningin van Egypte. Ze was niet alleen een grote vriendin van Alexandra, zijn schoonmoeder die haar schoonzoon haatte, maar ze was ook een regerende vorstin die lonkte naar Herodes grondgebied en, vooral, zij was de vrouw van Marcus Antonius, de overste van Herodes. Gebruik makend van haar invloed bekwam Cleopatra het grootste deel van de Palestijnse en Pheniciaanse kuststrook, alsook de vruchtbare streek van Jericho. Als Cleopatra door Judea trok om haar gebieden te bezoeken was Herodes verplicht haar plechtig te ontvangen. De manzieke koningin probeerde hem te verleiden, waarschijnlijk om hem in onmin te brengen bij Marcus Antonius. Van zijn kant probeerde Herodes Cleopatra in zijn kamer te lokken om zich van haar te ontdoen. Maar zijn vrienden raadden hem aan afstand te houden om de gunst van Marcus Antonius te bewaren.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Na zijn verkiezing wilde Gregorius aanvankelijk toenadering zoeken tot Benedictus XIII om samen tot een oplossing te komen. Afgesproken werd om een bijeenkomst te organiseren in het Italiaanse Savona, Ligurië. Het waren de familieleden van Gregorius en Ladislaus van Napels [1399-1414] die Gregorius ervan weerhielden om af te reizen, hoewel er bij Gregorius zelf ook de angst bestond dat hij eventueel gevangengenomen zou kunnen worden door de rivaliserende partij.
Deze stagnatie zorgde voor onvrede bij de kardinalen, die Gregorius aan zijn belofte tijdens het conclaaf bleven herinneren. Om de kardinalen aan zich te blijven binden riep Gregorius XII op 4 mei 1408 een vergadering van kardinalen in Lucca bijeen, waarbij hij hen verbood de stad te verlaten. Om de steun aan hem te vergroten creëerde hij tevens vier kardinalen, inclusief 2 kardinaal-nepoten, waaronder de latere paus Eugenius IV, ondanks een andere belofte die tijdens het conclaaf was gemaakt: de nieuwe paus zou geen nieuwe kardinalen creëren.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3381 van 5/10/2010
Lieve zonen en dochters, u bent het beeld en de gelijkenis van God. Laat deze goddelijke aanwezigheid in u niet uitdoven. U behoort tot de Schepper en Hij draagt met vreugde zorg voor u. Open uw harten voor de heilige makende Genade van God. Ik ben uw Moeder en Ik ken ieder van u bij naam. Wees ontvankelijk voor mijn oproep, want dit is de enige weg waarop ik u kan leiden tot Mijn Zoon Jezus. Laat het licht van God in uw levens schijnen. Behoor niet tot de duisternis. U behoort tot het licht. Uw leven zou het licht moeten zijn voor uw broeders die geestelijk blind leven. Met uw voorbeeld en moedig geloof, zult u allen verlichten, en God zal u dat rijkelijk en met overvloedige genaden terugschenken. Kniel neer in gebed. Natal zal momenten beleven van grote smarten. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 7]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Transverberatie en zichtbare stigmata
Uit de briefwisseling van Pater Pio blijkt dat hij zelfs al vroeg tijdens zn priesterschap minder uitgesproken tekens had van de zichtbare stigmata waardoor hij later beroemd zou worden. In een brief uit 1911 beschreef Pater Pio aan zn geestelijk begeleider, Pater Benedetto uit San Marco in Lamis, dat hij al een jaar een bepaalde ervaring had: "Gisteravond gebeurde er iets dat ik niet kan uitleggen of begrijpen. In het midden van mn handpalmen verscheen een rood teken, de grootte van een muntstuk, vergezeld van acute pijn in het midden van de rode tekens. De pijn was meer voelbaar in het midden van de linkerhand, zelfs zo erg dat ik het nog altijd kan voelen. Ik voel ook pijn onderaan mn voeten."
Zijn hechte vriend Pater Agostino schreef hem in 1915 met een paar specifieke vragen, zoals wanneer hij voor het eerst visioenen was beginnen krijgen, en of hij de stigmata had gekregen, en of hij de pijnen van het Lijden van Christus voelde, zoals de doornenkroning en de geselingen. Pater Pio antwoordde dat hij visioenen kreeg sinds zijn noviciaatstijd [1903 - 1904]. Hij schreef dat, hoewel hij het voorrecht van de stigmata had gekregen, hij zo bang was van het verschijnsel dat hij de Heer smeekte om ze weg te nemen. Hij wilde niet dat de pijn zou weggaan, maar enkel de zichtbare wonden vermits hij deze als een onbeschrijfelijke en bijna ondraaglijke vernedering beschouwde. Op dat moment verdwenen de zichtbare wonden, maar in september 1918 kwamen ze terug. Pio zei echter dat de pijn altijd bleef en op sommige dagen en onder bepaalde omstandigheden heviger was. Hij zei ook dat hij inderdaad de pijn van de doornenkroon en de geselingen voelde. Hij kon niet precies zeggen hoe vaak, maar zei dat hij ze al een paar jaar tenminste ééns per week gekregen had. Deze ervaringen waren vermoedelijk de oorzaak van zijn slechte gezondheid waardoor hij thuis mocht blijven. Om zn godsdienstig leven als broeder te onderhouden, hield hij elke dag de Mis en gaf hij les op school.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 26 december [zie rubriek gebeden].
Henk
03-12-2010
3 december 2010
3 december 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 18]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Dikwijls, Ivanka, hebben mensen moeilijke familierelaties of moeilijkheden op het werk die ze onmogelijk kunnen veranderen. Wat moet iemand doen in dergelijke omstandigheden? Ivanka: Bid. Wijd die persoon en de situatie toe aan het Onbevlekte Hart van Maria en vertrouw op Jezus.
Janice: Bij degenen die van God houden zullen alle dingen en omstandigheden wel in orde komen, nietwaar? Ivanka: Ja, maar onze Gezegende Moeder waarschuwt ons andere mensen niet te beoordelen. Ze zegt ons altijd om de andere mensen lief te hebben en ervoor te zorgen. Dikwijls is het probleem dat we als groot aanzien bij anderen en dat het in feite óns probleem is dat we moeten oplossen. Als we bidden en vasten kunnen we de hulp van God bekomen om zeer moeilijke verstandhoudingen en toestanden op te lossen.
Janice: Hoe vasten we i.v.m. plaatsen? Ivanka: De Gezegende Moeder wil dat we de plaatsen vermijden die bronnen zijn van verleiding voor ons, of die onze aandacht of ons hart van God en Zijn wegen afleiden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 13]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Lieve broeders en zusters!
Wat dient er hier op deze plaats te worden gezegd over dit voltooide leven? Ik kende hem al heel lang, reeds vanaf 1961. Ik ontmoette hem de eerste maal bij de eerste misviering van Vr. Dobroslav Stojif en Vr. Gojko Musa op Tweede Kerstdag in 1961. Ik had toen reeds mijn eerste jaar voltooid op het seminarie van Visoko en hij had zich pas aangemeld voor het seminarie. We leerden elkaar kennen. Die magere knul vertelde mij dat hij aanvaard was voor het seminarie te Visoko en nu kwam hij zich aanmelden in het seminarie en zei hij mij dat hij naar Dubrovnik ging. Daarna bleven we bij elkaar en we werden hier in dit bisdom gewijd. We waren altijd bij elkaar, steunden elkaar, werkten tezamen, zij aan zij, vooral tijdens de periode dat ik hier pastoor was te Medjugorje. Zes jaar onder communistische overheden, toen we met Gods hulp alles moesten doen wat we konden doen in onmenselijke omstandigheden. Iedereen zocht ons op in die tijd van genade, in die tijd van de verschijningen, toen de communistische wereld en het goddeloze systeem begon te verkruimelen en de dageraad begon van een nieuwe wereld van vrijheid voor het Kroatische volk.
De grote Franse denker en schrijver Leon Bloy, een bekeerling en een vrome Katholiek gaf de uitdrukking aan een prachtige gedachte. De eerste vrouwelijke schijfster die toegelaten werd tot de Franse Academie, de Belgische Marguerite Yourcenar, zei dat het een van de mooiste citaten was uit de Franse literatuur. Het zegt: "De enige tegenslag die er bestaat, is geen heilige te zijn." Deze uitdrukking kan beangstigend zijn, maar wij moeten in het geheel niet angstig zijn om deze uitdrukking. Een mens is enkel zo heilig zoveel als hij of zij wenst te zijn. Of we wensen heiliger te worden, beter dan we zijn, hangt enkel van onszelf af.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 282]
Preken
Wilt ge gelukkig zijn?
Waarom broeders, is ons aards bestaan zo vol ellende? Als we het leven van de mens goed beschouwen, is het niets anders dan een aaneenschakeling van ongelukken: ziekte, leed, verdrukking, schade en verlies bedreigen ons van alle kanten. Waarheen we ons ook wenden, we zien overal kommer en droefheid. Ondervaag al uw medemensen, van de laagste tot de hoogste, ze spreken allemaal dezelfde taal. De mens kan op aarde alleen maar ongelukkig zijn, broeders, tenzij hij zich wendt tot God. En weet ge waarom? Neen, zult ge me zeggen. Wel, vriend, ik zal u de ware reden laten horen. Het komt omdat God ons in deze wereld heeft geplaatst als in een ballingsoord. Door ons aan rampen en onheil bloot te stellen, wil Hij ons hart losmaken van alles wat aarde en vergankelijk is, zodat het tenslotte enkel nog verlangt naar goederen, groter, zuiverder en duurzamer dan er in dit leven te vinden zijn.
Om ons beter te laten voelen hoe noodzakelijk het is om onze blikken op de eeuwige goederen te richten, heeft God ons hart zulke hoge en verregaande verlangens ingeschapen, dat niets op de wereld ons kan bevredigen. Nauwelijks immers hebben we ons aan een geschapen ding gehecht, nauwelijks bezitten we datgene wat we zo vurig hebben verlangd, nauwelijks hebben we er van genoten of we keren ons weer af en hopen ergens anders iets beters te vinden. Onze eigen ervaringen dwingen ons dus te bekennen dat het nutteloos is om hier beneden in vergankelijke dingen ons geluk te zoeken. Waarom zouden we van deze wereld troost verwachten? Al haar goederen zijn van voorbijgaande aard. Laten we ons liever richten op het edele en gelukzalige doel waarvoor God ons geschapen heeft. Wilt ge gelukkig zijn, vrienden? Zie dan op naar de hemel, want daar alléén zal uw hart ten volle verzadigd worden.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 18]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Op 22 februari 1931, gedurende haar verblijf te Plock, ontving zuster Faustina van Jezus de opdracht een Beeltenis te schilderen naar het model dat haar getoond werd [zie Db 47]. Ze zette zich in om te gehoorzamen, maar ze kon zelf niet schilderen. Toen ze in 1933 naar Wilno gezonden werd, sprak zij erover met haar biechtvader, E.H. Michel Sopocko. Deze gaf aan de schilder Eugeen Kazimirowski de opdracht de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid te schilderen naar de aanwijzingen van Zusters Faustina. In juni 1934 was de Beeltenis voltooid en in de gang gehangen van het klooster van de zusters Bernardijnen, dichtbij de Sint Michielskerk te Wilno, waar E.H. Sopocko rector was.
Bij de sluiting van het Jubeljaar der Verlossing 1935 werd deze Beeltenis overgebracht naar het heiligdom van Ostra Brama en daar van 26 tot 28 april in een gevelvenster van de eerste verdieping uitgesteld, zodat ze van ver te zien was [zie Db 89]. Op 4 april 1937 werd deze Beeltenis gezegend, met toelating van Mgr Romuald Jalbrzykowski, aartsbisschop van Wilno, en in de Sint-Michielskerk te Wilno gehangen. In 1941 erkende een commissie van experts de artistieke waarde van de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid en werd ze opgenomen in het patrimonium van religieuze kunst.
De Beeltenis stelt Christus voor in een bewegende houding, het hoofd omgeven door een kleine aureool, met licht neergeslagen ogen als een blik die van omhoog neerdaalt, de rechterhand opgeheven voor de zegen, terwijl de linkerhand het kleed lichtjes opent langs de zijde van het niet zichtbare hart, waaruit twee lichtende stralen neerdalen: een witte aan de linkerhand en een rode naar de rechterzijde van Jezus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 18]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Maar het volstaat een landkaart te bekijken om te herkennen dat de evangelische wet verre van aan alle volkeren verkondigd is en dat er vandaag ontelbare menigtes zijn die in de duisternis blijven en niets weten over de openbaring.
Zo heeft het centrum van Azië, de bergen in Tibet, alle betrachtingen van onze onversaagde missionarissen getrotseerd. De Nijl verstopt ons nog zijn bronnen zoals ten tijde van de Romeinen. Niemand heeft ons tot nu toe op een juiste manier kunnen inlichten over de gebruiken, de sociale en godsdienstige toestand van de volkeren uit equatoriaal Afrika, ondanks de recent gevonden grote meren en hoogvlaktes waar vroeger zandvlaktes en woestijnen vermoed werden. Engeland en andere naties hebben kolonies gesticht op de kusten van Oceanië, maar het binnenland van die oneindige werelddelen is onbekend. Het is duidelijk dat het Evangelie nog niet aan alle naties werd aangeboden!
Kan op dit ogenblik gezegd worden dat het met genoeg luister verkondigd werd, zodat degenen die weigerden ernaar te luisteren over een groot gedeelte van de aarde, in alle provincies van India, China en in de meeste schiereilanden geen excuus hebben?
Wat betekenen twintig of honderd, zelfs duizend priesters om een land als Frankrijk te evangeliseren, er de kennis van de goddelijke mysteries in te planten en er het vuur van te liefde te onderhouden? Maar China alleen door immense bevolking is ver verwijderd van deze vergelijking. Onder de driehonderd veertig miljoen inwoners van dit keizerrijk heeft het grootste aantal, ofwel nooit van onze godsdienst gehoord, ofwel hebben ze er maar een vaag en onvolledig idee van: ze leven en sterven zonder ooit een priester te hebben ontmoet. Behalve de noordelijke provincies telt Afrika maar vijf of zes verblijfplaatsen van missionarissen op de meer dan tweeduizend mijl lange kusten. Op elke pagina van de annalen van de Voortplanting van het Geloof staan die pijnlijke uitingen van het hart der apostelen: Bid de heer van de oogst dat hij werklui zendt om de immense oogst binnen te halen [Lk, 10,2].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Padre Pio, Miracle man [07/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 227]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Dit nadenken verfijnde de prior van Taizé om er enkele maanden later een oproep tot verzoening uit te putten.
Deze wil tot begrip en eenheid verzwakte nooit. In het appartement dat hij met Broeder Max in Rome betrok ontving hij velen: Meestal ernstige gesprekken in tijden waar soms openbare confrontaties onder christenen voortduren.
"Hoe de eenheid tot stand brengen wanneer de grote denkers op het openbaar plein redetwisten? Als men partij moet kiezen om te bestaan, houdt men dat niet uit. Wat kunnen we doen tegenover de ziekten in onze Kerk? Sommige, een klein aantal, laten zich in dit getwist meeslepen. Meerderen, het grootste aantal, vluchten deze confrontatie en verwijderen zich meteen van Christus.
Op de meest sombere momenten, wanneer de Kerk het meest ontmoedigd is, is er steeds bezieling en opflakkering gekomen. Dan gebeurden de diepe mutaties, niet degenen die verdelen, maar degenen die van binnenuit de bressen opvullen en verbinden met wat afgescheurd was."
In 1980 ging Broeder Roger voor het eerst naar Oost-Duitsland, op meermaals hernieuwd verzoek van de lutheraanse bisschop van Dresden, Johannes Hempel. Broeder Roger was vergezeld van drie Broeders, Alois alweer, Armin en Marek [een Poolse broeder die een maand eerder zijn eeuwige geloften had afgelegd]. Ze hadden een kopie van de icoon van het kruis meegebracht om die in de beuk van alle kerken waar gebedsbijeenkomsten zouden doorgaan op te richten. Ook twee kopieën van het glasraam van de Verheerlijking: een voor Dresden en een voor Erfurt.
Op de avond van 9 mei, in de Kreuzkirche voor duizenden jongeren uit Oost-Duitsland en zelfs uit Tsjecho-Slowakije, drukt hij zich gevoelig uit: "Een lang verwacht feest: gezichten van jongeren zien die we beminden zonder ze te kennen... Ze zaten samengedrukt tot in de hoogste galerijen." Na het gebed nodigde bisschop Hempel Broeder Roger uit bij hem thuis en deze noteerde: "[De bisschop] was zo aangedaan dat hij sprakeloos was. Hij beleefde een zo lang verwacht gebeuren. Laat in de nacht nam hij me mee naar huis, zette een plaat op en met de zijnen bleven we lang stilzwijgend naar de muziek luisteren."
De morgen daarop, daar zijn huis afgeluisterd werd, nam de bisschop Broeder Roger en een andere Broeder mee om langs de Elbe te stappen en vrijuit spreken. Johannes Hempel bevestigde later het belang van dit bezoek: "Volop in de periode van de Duitse Volksrepubliek was dit een moment van diepgaande hoop voor vele jongeren. Onze gesprekken zijn niet te vergeten, vooral deze langs de Elbe waar we vrij konden praten, ver van het politieafluisteren. Ook niet te vergeten is zijn spirituele openheid voor Gods wil en zijn geboden."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 149]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes kende een constant welslagen in zijn buitenlandse politiek. Romeins burger, zoals zijn vader Antipater, werd hij door Augustus behandeld als een gunsteling. Herodes genoot het bijzonder statuut van geassocieerd koning, vriend en bondgenoot van het Romeinse volk. Onder zijn bewind verdubbelde hij zijn grondgebied door inlijving van niet Joodse steden in Palestina en de gebieden ten noordoosten van Galilea, Trachonitis, Batanea, Auranitis en de districten Ulatha en Paneas. Volgens Josephus had Augustus evenveel waardering voor Herodes als voor zijn beste vriend Marcus Agrippa. Maar tegen het einde van Herodes bewind had ook Augustus geen sympathie meer voor de koning der Joden.
Herodes kon zich, als tiran beschermd door een lijfwacht met Galliërs, Germanen en Thracen, opstellen als een attent en groothartig man voor zijn Joodse onderdanen. De haven van Caesarea die hij bouwde lag aan de basis van de internationale handel van het land. Tijdens de hongersnood van 25 v. J.C. kwam hij de armen te hulp. Om de economie aan te wakkeren in 20 en later in 14 v. J.C. verlichtte hij de belastingen van 33 naar 25 percent. Het leven van de gewone man was eerder aangenaam in zijn koninkrijk, ondanks de stalen greep van deze Griekse Idumeër die de Jood uithing.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 48: Nauta de Ponte Nigro [Zeeman van de zwarte Brug]
Gregorius kwam uit een oude patriciërsfamilie en was de zoon van Niccolò di Pietro and Polissena. Na zijn studie theologie werd hij aangesteld als kanunnik in de kathedraal van Venetië. Op voordracht van de Venetiaanse senaat werd hij benoemd als diaken van de kerk van Corona op 23 maart 1377, een post die hij zou behouden tot 1390. Hij was tevens professor theologie aan de universiteit van Bologna.
Na diverse kerkelijke ambten werd hij op 12 juni 1405 tot kardinaal-priester van San Marco te Rome gecreëerd. Na de dood van paus Innocentius VII, op 6 november 1406, vond het conclaaf plaats en op 30 november 1406 werd hij gekozen tot paus Gregorius XII. Zijn kroning vond plaats op 19 december in de oude Sint-Pietersbasiliek.
Gregorius werd gekozen in de tijd van grote verdeeldheid binnen de Rooms-katholieke Kerk, het Westers Schisma. Hij kon rekenen op de steun van enkele Italiaanse prinsen en Ladislaus van Napels, die aan de paus in Rome zijn erkenning als koning van Napels te danken had. De tegenpaus Benedictus XIII in Avignon kende ook nog steeds een grote steun. Bij aanvang van het conclaaf was bepaald, dat het oplossen van het schisma de hoogste prioriteit was. Alle kardinalen bij het conclaaf werd meegedeeld, dat mocht hij verkozen worden en het probleem te zijner tijd opgelost zou worden, en dat het aan het College van Kardinalen vrij stond een nieuwe paus te kiezen in overeenstemming met alle nu nog strijdende partijen. Indien nodig zou dan de paus die in 1406 gekozen werd moeten terugtreden evenals de tegenpaus Benedictus [of zijn opvolger].
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3380 van 2/10/2010
Lieve zonen en dochter, het leven keerde zich tot de Liefde van de Heer, omdat de liefde sterker is dan de dood en krachtiger dan de zonde. Open uw harten en u zult in de Heer uw ware bevrijding ontmoeten. U bent de verkozenen en de Heer hoopt het beste voor u. Bid veel. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Geef het beste van u ten voordele van de redding der zielen. Ik ben uw Moeder en Ik weet wat er u te wachten staat. Bid, Bid, Bid. Aichi zal uit een bittere beker van pijn drinken. De dood zal komen en de vernietiging zal groot zijn. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 7]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Geestelijk lijden
Pater Pio geloofde dat de liefde van God onlosmakelijk verbonden was met lijden, en dat het lijden omwille van God de weg was om de ziel naar God te brengen. Hij voelde dat zn ziel verloren gegaan was in een chaotisch doolhof, in totale verlatenheid, alsof hij in de diepste put in de hel zat. Zijn volgelingen geloven dat Pater Pio tijdens deze periode van geestelijk lijden door de duivel werd aangevallen, zowel lichamelijk als geestelijk. Zijn volgelingen geloven ook dat de duivel listen gebruikte om Pater Pios kwellingen nog groter te maken; zoals verschijningen van een "engel van licht," en de wijziging of vernietiging van brieven van en naar zn geestelijk begeleiders.
Pater Augustinus bevestigde dit toen hij zei: "De duivel verscheen als jonge meisjes die naakt dansten, of als een kruisbeeld, of een jonge vriend van de monniken, of als de Geestelijke Vader of de Provinciale Vader, als Paus Pius X, een engelbewaarder, als de H. Franciscus en als Onze-Lieve-Vrouw.
Nu zijn er tweeëntwintig dagen voorbij gegaan, sinds Jezus de duivels toestond om hun kwaadaardigheid op mij te botvieren. Mijn Vader, mijn hele lichaam is gekneusd van de slagen die ik tot op heden van onze vijanden heb gekregen. Meerdere keren trokken ze mn kleed uit, zodat ze mn blote vlees konden raken."
Broeder Gabriele Amorth, de hoofdexorcist van Vaticaanstad, zei in een interview dat Pater Pio in staat was om echte verschijningen van Jezus, Maria en de heiligen te onderscheiden van de illusies die door de duivel gecreëerd werden. Hij deed dit door zn geestestoestand en zn gevoelens te analyseren tijdens de verschijningen. In één van Pater Pios brieven zegt hij dat hij temidden van zn beproevingen geduldig bleef dankzij zijn rotsvaste geloof dat Jezus, Maria, zn engelbewaarder, de H. Jozef en de H. Franciscus altijd bij hem waren en hem altijd hielpen.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
02-12-2010
2 december 2010
2 december 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, vandaag bid Ik hier samen met u opdat u de nodige krachten zou opdoen om uw harten te openen en zich aldus bewust te worden van de krachtige liefde van de lijdende God. Door dit, Zijn liefde, goedheid en zachtmoedigheid, ben ook Ik met u. Ik nodig u uit, dat deze bijzondere tijd van voorbereiding, een tijd van gebed, boete en bekering zou mogen zijn. Mijn kinderen, u hebt God nodig. U kunt niet voorwaarts gaan zonder Mijn Zoon. Als u dit begrijpt en aanvaardt zal, wat u beloofd is, worden verwezenlijkt. Door de Heilige Geest zal het Koninkrijk des Hemels in uw harten geboren worden. Ik leid u hiertoe. Dank u."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 17]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: En wat met het onvrijwillige vasten? Ivanka: God houdt van Zijn mensen. Voor degenen die niet kunnen of willen vasten, geeft Hij hen het onvrijwillige vasten.
Janice: Waarom? Ivanka: Het vasten geneest ons van de ziekte van de zonde.
Janice: De Gezegende Moeder heeft ons gevraagd om ons te onthouden van zondige plaatsen, zondige situaties, en zondige sensuele ervaringen, nietwaar? Ivanka: Ze zegt dat haar kinderen moeten vasten met hun ogen, hun tong, hun handen, hun voeten, hun oren.
Janice: Buigt de wil van een persoon door het vasten naar de adem van God? Ivanka: Inderdaad! Zonder vasten kunnen we God niet ervaren.
Janice: Hoe kunnen we vasten i.v.m. mensen? Ivanka: Dikwijls kiezen we onze kameraden, gezellen, partners. Het is daar dat we onze liefde voor God door onze keuzes kunnen tonen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: Statististieken oktober 2010
Aantal Heilige Communies: 195.000 Aantal concelebrerende priesters: 5.020 [167/dag]
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 12]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Deze kruisberg, die hij dagelijks, in elke weersomstandigheid, beklom, samen met de bedevaarders, zodat ze een beleving konden hebben van de berg Tabor, onderaan, aan de voet van het kruis. De Kruisberg was veranderd in zijn eigen Tabor: Calvarie en Tabor, Kruisberg en Tabor, waar Vader Slavko werd omgevormd in wat de Calvarie voor Jezus was, volgens het Evangelie van Johannes: de uiteindelijke verheerlijking van de Zoon van God. Als ik tot Verrijzenis kom, zal ik allen naar mij toehalen ... Vader, U hebt mijn naam verheerlijkt ... het kruis als een uiteindelijke overwinning, het Kruis waarvan de Tabor een voorbode was.
Heer, het is goed voor ons om hier te mogen zijn ... en Slavko bleef daar, beneden dat gewijde kruis, op de Kruisberg, zijn kruis dragend voor de ontelbare bedevaarders, de kruisen van Medjugorje, de kruisen van zijn mensen, van de Kerk en van het Bisdom. Hij verliet ons niet zoals de Heer ons verliet. Niet op een sofa, noch op een bed, noch omgeven door broeder en dierbaren, maar onder het kruis, op een koude rots in Herzegovina. Hoeveel symboliek ligt er niet in deze dood? Vr. Slavko: u bracht uw kruis hier aan de voet van Gods kruis, u liet het hier achter, zodat u daarbij, in uw eigen door, ons ook in grote getale naar hier zou leiden: de plaatselijke Bisschop, het volledige Bisdom, zon groot aantal andere broeders priesters, gelovigen, bedevaarders die duizenden kilometers aflegden om "Dank u en tot ziens," te zeggen. Een dood die als een ontmoetingsplaats is die ons allen verzamelt in éénheid en waarin we allen dezelfde zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 281]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
Wel broeders, wanneer we dit alles geduldig verdragen met als enig doel de goede God te behagen, verwerven we onze onschatbare diensten voor de eeuwigheid. Ge moet het hele jaar door hard werken, ge krijgt lasten waar ge bijna onder bezwijkt. Soms dreigt het leven u de adem af te snijden! O broeders, wat een kostbare kans! Ge kunt haar aangrijpen, als ge wilt, en ge hoeft er niets voor te doen dan uw dagelijkse werk. Draag uw zorgen over aan de goede God, verhef uw hart tot de Heer en bid: "Lieve Jezus, ik verenig mijn lijden met uw lijden, mijn pijn met uw pijn. Schenk mij de genade om altijd tevreden te zijn in de staat waarin Gij mij hebt geplaatst. Ik zal uw heilige naam zegenen bij alles wat mij overkomt!" Ja, broeders, als ge het grote geluk had om u op die manier te gedragen, zouden al uw lasten en uw zorgen even zo kostelijke vruchten worden die ge de goede God in het uur van uw dood zoudt aanbieden. Op deze manier immers kan ieder van u in zijn eigen omstandigheden een soort versterving beoefenen en zich grote verdiensten verwerven voor zijn eeuwige zaligheid.
Verder zeg ik u dat er aalmoezen zijn die iedereen kan geven, want een aalmoes hoeft niet altijd te bestaan uit het spijzen van de hongerigen of het kleden van de naakten. Integendeel, alle diensten die ge uw evennaaste bewijst, naar het lichaam of naar de ziel, zijn als aalmoezen te beschouwen, zolang ge tenminste handelt in de geest van de liefde. Wie weinig heeft, hoeft maar weinig te geven en wie niets kan geven, kan misschien iets uitlenen. Wie geen zieken kan verzorgen, kan hen in ieder geval bezoeken, hij kan hen een paar troostwoorden zeggen en voor hen bidden, opdat zij een vruchtbaar gebruik van hun ziekte mogen maken. Ja, broeders, alles is groot en kostbaar in de ogen van God, wanneer ge u door de godsvrucht en liefde laat inspireren? Jezus Christus heeft ons immers gezegd dat er zelfs geen glas water onbeloond zal blijven.
Ge ziet dus, broeders, al zijt ge straatarm, een aalmoes kan er altijd af. En tenslotte is er ook een soort gebed dat ge doorlopend kunt verrichten zonder dat uw zaken er onder lijden, al hebt ge het nog zo druk. Luister maar: het bestaat hierin dat ge in alles wat ge doet, enkel en alleen tracht de wil van God te vervullen. Zeg me, broeders, is het dan zo moeilijk in al uw bezigheden, hoe gering ze ook zijn, de wil van God te volbrengen? Ja, dat soort gebed maakt alles verdienstelijk voor de hemel, maar buiten Gods wil om bewerkt ge uw eigen ondergang. Hoeveel goede daden blijven er uiteindelijk niet onbeloond, terwijl ge ze met dezelfde moeite vruchtbaar had kunnen maken voor het eeuwige leven?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 17]
Historisch overzicht
De Beeltenis van Gods Barmhartigheid
Op 22 februari 1931, gedurende haar verblijf te Plock, ontving zuster Faustina van Jezus de opdracht een Beeltenis te schilderen naar het model dat haar getoond werd [zie Db 47]. Ze zette zich in om te gehoorzamen, maar ze kon zelf niet schilderen. Toen ze in 1933 naar Wilno gezonden werd, sprak zij erover met haar biechtvader, E.H. Michel Sopocko. Deze gaf aan de schilder Eugeen Kazimirowski de opdracht de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid te schilderen naar de aanwijzingen van Zusters Faustina. In juni 1934 was de Beeltenis voltooid en werd deze in de gang gehangen van het klooster van de zusters Bernardijnen, dichtbij de Sint Michielskerk te Wilno, waar E.H. Sopocko rector was.
Bij de sluiting van het Jubeljaar der Verlossing 1935 werd deze Beeltenis overgebracht naar het heiligdom van Ostra Brama en daar van 26 tot 28 april in een gevelvenster van de eerste verdieping uitgesteld, zodat ze van ver te zien was [zie Db 89]. Op 4 april 1937 werd deze Beeltenis gezegend, met toelating van Mgr Romuald Jalbrzykowski, aartsbisschop van Wilno, en in de Sint-Michielskerk te Wilno gehangen. In 1941 erkende een commissie van experts de artistieke waarde van de Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid en werd ze opgenomen in het patrimonium van religieuze kunst.
De Beeltenis stelt Christus voor in een bewegende houding, het hoofd omgeven door een kleine aureool, met licht neergeslagen ogen als een blik die van omhoog neerdaalt, de rechterhand opgeheven voor de zegen, terwijl de linkerhand het kleed lichtjes opent langs de zijde van het niet zichtbare hart, waaruit twee lichtende stralen neerdalen: een witte aan de linkerhand en een rode naar de rechterzijde van Jezus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 17]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Cornelius à Lapide, de meest bekwame Schriftgeleerde, uit de gedachte dat het einde der tijden niet zal komen vooraleer het christendom niet alleen bekendgemaakt en uitgedragen, maar ook gevestigd, georganiseerd werd en is, blijven bestaan als openbare stichting onder de mensen van alle ras en nationaliteit: in die mate dat voor het einde der eeuwen er geen enkel barbaars strand, geen enkel in de oceaan verloren eiland, geen enkele nu onbekende plek in de twee halfronden waar het Evangelie niet geschitterd heeft, waar de Kerk zich niet heeft geopenbaard met haar wetgeving, haar plechtigheden, haar overheid van bisschoppen en tweederangs herders en, ten slotte de grote profetie volkomen werd bevestigd: Er zal maar een kudde en een herder overblijven.
We beamen dit laatste gevoel. Het stemt beter overeen met de heilige Schriften, met Gods wijsheid en barmhartigheid die geen verschil maakt tussen beschaafden en barbaren, Grieken en Joden, maar het heil van alle mensen nastreeft en niemand uitsluit van het licht en de weldaad van de Verlossing. Uiteindelijk verzoent het zich beter met het gedrag van de Voorziening die dezelfde zorg draagt voor alle volkeren en ze achtereenvolgens oproept tot de kennis van zijn wet binnen de tijdspanne door zijn onveranderlijke beslissingen vastgelegd.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: Broeder Joseph
7. Film: Padre Pio, Miracle man [06/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 226]
Hoofdstuk 10. Rond de Universele Herder
Tegenover de verdeeldheid in de Kerk
Twee weken later was de prior in Rome. Op 17 januari 1980 werd hij in private audiëntie bij Johannes Paulus II ontvangen die zojuist de Hollandse bisschoppen, in synode verenigd, verliet. De Hollandse katholieke Kerk was nog niet uit de strubbelingen en verdeeldheid geraakt die haar al jaren teisterden. Broeder Roger leefde mee met de bezorgdheid van de paus voor deze Kerk: Met de armen op zijn werktafel steunend, verdiept en met gespannen trekken denkt Johannes Paulus II hardop na. Zijn woorden zijn duidelijk en onpartijdig.
"Hoe het in hem toevertrouwde oecumenisch pastoraat geen partij kiezen? Het is goed dat hij weet dat er overal ter wereld mannen, vrouwen en ook kinderen voor hem bidden." In bedekte termen herkende de prior van Taizé partij te kiezen en initiatieven van Johannes Paulus II te steunen om het gezag van Rome over de Kerk van Holland te herstellen. Trouw aan zijn overtuiging meende hij dat de eenheid met Rome een toetreding inhield en openbare kritiek over de pauselijke beslissingen en standpunten uitsloot. Dat verhinderde niet om openbaar gewaagde voorstellen en vooruitstrevende wensen voor de oecumene te doen. Sommige oude vrienden van Taizé, waaronder Henri Guillemin, spraken steeds meer dit groeiende papalisme tegen.
In werkelijkheid kon Broeder Roger geen breuken uitstaan, zowel binnen de Gemeenschap met de naaste vrienden [bvb. de franciscanen] of met de Kerken binnen de Kerken. Hij trachtte altijd, soms veel later, om de banden weer te herstellen, om te verzoenen. Getuige daarvan deze regels uit zijn dagboek: "In onze kerk praatte ik met christenen die integrist genoemd worden. Daarna kwamen er christenen die progressist heetten.
Terug thuis noteerde ik meteen deze woorden: zowel de integristen als de progressisten liefhebben. Vooral ze niet rug naar rug wegsturen, dat zou de middenweg zijn die van ons verwaande rechtvaardigen maakt en niet de arme in Gods huis."
In een spontaan gesprek met Pierre-Yves hebben we samen verder nagedacht.
We dachten: niemand kan de diepte beleven zonder openheid, en omgekeerd. Indien men alleen de diepte wil bereiken volstaat het maar zal dit niet alle huidige mogelijkheden van universaliteit in het mensenhart verwezenlijken. Indien men alleen de openheid nastreeft is dat belangrijk, maar hoe essentieel ook kan ze vuurwerk aansteken dat op de duur verblindt.
Geen openheid zonder diepte. Geen diepte zonder openheid. Zullen degenen die aangetrokken zijn door openheid degenen bezoeken die aan de diepte gehecht zijn, en omgekeerd, om te trachten elkaar te begrijpen?
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 148]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes richtte spelen en atletiekwedstrijden in, niet alleen in Caesarea maar ook in Jeruzalem tot grote schande van de orthodoxe Joden.
Herodes benoemde acht hogepriesters. Buiten Ananel en Aristobulus waren er Jezus [zoon van Phiabi], Simon [zoon van Boethos], Matthias [zoon van Theofilus], Joseph [zoon van Ellemm] en Joazar [zoon van Boethos].
Buiten zijn eigen grondgebied financierde Herodes tempels en openbare gebouwen in Rhodos, Antiochië en zelfs in Athene. Dichter bij zijn rijk profiteerden Tyre, Sidon, Byblos, Beiroet en Damascus van zijn vrijgevigheid.
Herodes beschouwde zich als een Joodse vorst maar bevorderde tegelijk de Griekse cultuur. In de niet Joodse steden van zijn koninkrijk gedroeg Herodes zich als een heiden en sponsorde hij heidense gebedsoorden. Hij was omringd door Griekse geleerden waaronder de beroemde Nicolaas van Damascus die zijn leermeester filosofie, retoriek en geschiedenis was. Hij diende hem ook als ambassadeur bij de keizer. Het historische meesterwerk van Nicolaas diende als referentie voor Flavius Josephus in zijn verhaal over Herodes in de Joodse Oudheden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 47: De Meliore Sydere [Van een betere Ster]
Innocentius VII [1404 - 1406]
Echte naam: Cosma dei Migliorati [Sulmona, ca 1336 - Rome, 6 november 1406]
Innocentius VII was Paus van 17 oktober 1404 tot 6 november 1406. Migliorati studeerde in Perugia en Padua. Cosma werd door Urbanus VI als Pauselijk Afgevaardigde naar Engeland gestuurd om er de Tiende, een vorm van winstbelasting, waarbij men een deel van de opbrengst dient te betalen, te innen.
Hij werd in 1387 aartsbisschop van Ravenna, en in 1389 werd hij aartsbisschop van Bologna en in datzelfde jaar creëerde paus Clemens VII hem kardinaal. Innocentius werd pas tot paus gekozen nadat hij gezworen had alles te doen om het Westers Schisma te beëindigen. Tijdens zijn pontificaat was Benedictus XIII [1394-1423] tegenpaus te Avignon. Innocentius weigerde op voorstellen van Benedictus in te gaan om tot overeenstemming te komen. Hij stierf plots in 1406.
Malachias spreuk is een woordspeling op de naam van de Paus [beter, meliorati, Migliorati] en eveneens een zinspeling op zijn wapen, waarin een ster te zien is.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3379 van 29/9/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Koningin van de Vrede en Ik kom uit de Hemel om u de Genade van de Vrede te schenken. U bent in Mijn Onbevlekte Hart en hebt niets te vrezen. U behoort enkel tot de Heer. Keer terug tot Hem die ziet wat verborgen is en u kent bij naam. U weet heel goed hoezeer een moeder van haar kinderen houdt. Vertel aan iedereen dat Mijn komst naar hier er niet is om u te misleiden. De mensheid heeft haar Schepper verlaten en is geestelijk zwak geworden. Ik vraag u om alles wat de Ware Liefe van God in u verlamd te ontvluchten. Kijk naar Jezus. Hij is uw hoop. Met mijn zoon Jezus zal u een betere toekomst hebben. Ik vraag u om uw gebeden te vermeerderen en krachtiger te bidden, zodat mijn plannen zouden worden verwezenlijkt. Laat de armen niet hangen. Ik wil dat Mijn Onbevlekte Hart uw dagelijks verblijf wordt. Draag uzelf elke dag op aan het Onbevlekte Hart en ik zal u meenemen naar Mijn Zoon Jezus. U bent vrij, maar Ik vraag u om de wil van Mijn Jezus te doen. De dag zal komen dat de mensen zullen wonen in een nieuw land. De mensheid zal echter eerst de grote beproevingen moeten doorstaan en de aarde zal worden hervormd. Alles wat u vandaag ziet zal anders zijn. De overwinning van God zal Onze overwinning zijn. Leef niet in deze wereld alsof u van deze wereld bent, want u behoort tot de Heer en u zult enkel Hem dienen. Een droevige gebeurtenis zal gebeuren in het land van het Heilig Kruis [Brazilië]. Er bestaat geen groter lijden. Het zal gebeuren op een vrijdag en de mensen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 6]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
In 1925 werd Pater Pio geopereerd aan een liesbreuk, en kort daarna vormde zich een grote cyste in zn nek die verwijderd moest worden. Nog een operatie was nodig om een kwaadaardige tumor op zijn oor te verwijderen. Na deze ingreep werd Pater Pio aan een radiologische behandeling onderworpen, die na slechts twee behandelingen al succesvol bleek.
In 1956 kreeg hij een ernstig aanval van "exsudatieve pleuritis." De diagnose werd bevestigd door professor Cataldo Cassano, die persoonlijk de waterachtige vloeistof uit het lichaam van Pater Pio trok. Pio bleef vier opeenvolgende maanden bedlegerig.
Toen hij oud was, werd Pio gekweld door artritis.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
30-11-2010
30 november 2010
30 november 2010
1. De sluier wordt dunner
Uit de mailbox
... Ik ben ook bij [...] geweest in het huis op de Podbrdo [niet ver gelegen van het Witte Kruis, de plaats van de eerste verschijning]. Zij nam mij mee op haar slaapkamer om mij haar nieuwe kast te laten zien en wat zag ik : een televisietoestel.
Ze zei mij: "ja, wij staan vlak voor de gebeurtenissen en ik wil kunnen zien op de televisie wanneer het gebeurt, wat er gebeurt in de wereld, want ik zit hier anders zonder enige informatie ..."
Gods tijden zijn echter onze tijden niet en "we staan vlak voor de gebeurtenissen" kan in Gods tijd gerust naar een aantal maanden worden omgerekend, maar de ontwikkelingen kunnen ook reeds vroeger gebeuren.
Wat weinigen weten over het eerste geheim [een verspreking in een interview met Janice T. Connel]
Janice: Mirjana, wat betreft het eerste geheim hebben sommige mensen gezegd dat u zei dat een volledig deel van de planeet zou verlaten/doods zijn ... zou volledig verwoest zijn. Geen enkel leven zou nog groeien op die plaats. Is dat waar? Mirjana: Ik kan me niet herinneren dat ik daarover met iemand sprak. Vraag de mensen alstublieft om niet over de geheimen te spreken. Vraag aub aan hen die op de hoogte zijn van de verschijning van de Gezegende Moeder om zich te focussen op Gods wil. Onze Gezegende Moeder zegt dat we meer zouden moeten bidden en God als onze Vader moeten liefhebben. We zouden de boodschappen, die God aan de wereld zendt door de Gezegende Moeder van Jezus, i.v.m. het gebed, het vasten, de bekering en de verzoening moeten aanvaarden. Als we dat doen, zullen we nergens schrik van moeten hebben wat ook de toekomst moge inhouden.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 16]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Alle dingen van de wereld zijn aan Haar onderworpen voor de redding en het geluk van haar kinderen, nietwaar? Ivanka: Ja. Maar ze respecteert ten volle onze vrijheid van keuze.
Janice: Zal ooit de dag komend dat iedereen op aarde zal begrijpen dat de Gezegende Moeder alle dingen van de wereld heeft om ze aan de mensen te geven? Ivanka: Die dag is hier voor vele mensen. Janice: Weet u op welke manier? wil God we ons leven leiden? Hij wenst voor niemand van de Zijn kinderen het ongemak.
Janice: Wat met de luxe? Ivanka: Als een persoon zich te comfortabel voelt, kan het spirituele leven verzwakken. Het is daarom dat de Gezegende Moeder ons vraagt om te vasten. Ze zegt dat een persoon die niet vast, God niet kent.
Janice: Vasten op vrijwillige basis is een een teken van verwantschap met God, nietwaar? Ivanka: Ja. Vrijwillig vasten behaagt God erg veel.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 11]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Hoe dan ook, in het geval van Vr. Slavko kan ik rechtuit en in volle vertrouwen zeggen, en dit uit mijn eigen ervaring, maar ook met uw goedkeuring, dat hier voor ons een leven ligt dat, menselijk gezien, niet alleen één levensduur , maar drie levensduren bevatte. Geen twee, maar drie, omdat dit leven geen vermoeidheid kende, geen rust, geen opgeven. Hij ging nooit naar bed vóór middernacht en hij zag nooit de zon opkomen in zijn kamer. Zoals de psalmdichter zegt: hij bad steeds. Maak me bewust, mijn ziel, bewust, lier en harp! Ik zal de dageraad wakker maken en in werkelijkheid maakte hij de dageraad wakker met zijn gebeden, zijn bedevaarten elke dag naar de Heuvel der Verschijningen of de Kruisberg. Dag na dag, jaar in, jaar uit, in alle weersomstandigheden, stond hij voor alle anderen op en ging hij buiten bidden. Hij zei steeds dat de enige tijd die voor hem persoonlijk en als priester tijdens de dag was voorbehouden, s ochtends was, bij het opstaan: dan ging hij naar de bergen, waar ook zijn te vroege dood plaatsvond, gewoonweg door een hartverlamming.
Zijn hart kon het niet langer houden en Vr. Slavko had een hart dat zich volledig gaf aan anderen tot het einde. Hij had niet eens de tijd om aan zichzelf te denken, aan zijn eigen gezondheid. Nooit kloeg hij over iets dat hem moeite kostte, ook al was zijn gezondheid breekbaar. Vooral het koude weer, griep, verkoudheden en verschillende infectieziekten hadden een negatieve invloed op zijn natuurlijk afweersysteem. Hij wist hoe hij nog tijd kon vrijmaken voor zichzelf door zijn oneindige taak die hij op zich had genomen, maar die hem elke dag meer en meer uitputte, en zo op deze wijze zijn kruis droeg, het kruis van Medjugorje en dit reeds gedurende twintig jaren, bracht hij dit kruis naar zijn en onze Kruisberg en daar, onder het Kruis van de Heer, liet hij zijn kruis achter om in eeuwigheid verheerlijkt te worden.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 280]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
"Ja maar," zult ge opmerken, "er zijn mensen die eenvoudig niet kunnen vasten of die werkelijk al zo arm zijn, dat ze geen aalmoezen kunnen geven. En anderen hebben het zo druk, dat ze vaak nauwelijks tijd vinden om s morgens en s avonds hun gebeden te doen. Hoe moeten zulke mensen dan zalig worden, als een christen per se doorlopend moet bidden en als het voor ons zielenheil noodzakelijk is om onze medemensen te helpen?"
Daar uw goede werken zich beperken tot het gebed, de versterving en de aalmoes, zijt ge onder alle omstandigheden in staat om uw plichten te vervullen, broeders. Ik zal het u bewijzen.
Ja, al hebt ge een slechte gezondheid, al zoudt ge zelfs van alle krachten verstoken zijn, er is altijd wel iets te vinden waarin ge u kunt versterven. Al zijt ge straatarm, een aalmoes kan er altijd af en hoe omvangrijk uw bezigheden ook zijn, ge kunt altijd bidden tot de goede God, zonder dat uw zaken er op achteruit gaan. s Morgens en s avonds kunt ge bidden, en zelfs de hele dag .... ik zal u uitleggen hoe!
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 16]
Voorwoord
De verering van de Goddelijke Barmhartigheid wil het religieus leven in de Kerk hernieuwen
Dit in een geest van christelijk vertrouwen en barmhartigheid. Ook in die zin moet men de idee van een "nieuwe congregatie" van het Klein Dagboek verstaan. In het denken zelf van Zuster Faustina rijpt dit verlangen van Christus geleidelijk en ondergaat het een zekere evolutie: van een strikt contemplatieve orde naar een beweging van actieve congregaties [van mannen en vrouwen] en van leken. Deze grote supranationale gemeenschap van mensen is één familie, door God samengebracht in het mysterie van Zijn Barmhartigheid, verenigd door het verlangen om deze Goddelijke eigenschap in hun hart en hun werk te prenten, en ook Zijn glorie in alle zielen. Het is een gemeenschap van personen die op verschillende wijzen, volgens staat en roeping [als priester, religieus of leek] het evangelisch ideaal van betrouwen en barmhartigheid beleeft. Die door haar leven en woord het onbegrijpelijk mysterie van de Barmhartigheid bekend maakt en door haar gebeden de Goddelijke Barmhartigheid afsmeekt over de wereld.
De zending van Zuster Faustina vindt een diepe fundering in de Heilige Schriften en in de documenten van de Kerk en beantwoordt vooral aan de opmerkelijke encycliek "Dives in misericordia" van Paus Johannes-Paulus II.
Tot de grotere glorie van de Goddelijke Barmhartigheid.
Krakow, december 1991
Zuster Marie Elisabeth Siepak.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 16]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
Cornelius a Lapide, de meest bekwame Schriftgeleerde, uit de gedachte dat het einde der tijden niet zal komen vooraleer het christendom niet alleen bekendgemaakt en uitgedragen, maar ook gevestigd, georganiseerd werd en is blijven bestaan als openbare stichting onder de mensen van alle ras en nationaliteit: in die mate dat voor het einde der eeuwen er geen enkel barbaars strand, geen enkel in de oceaan verloren eiland, geen enkele nu onbekende plek in de twee halfronden waar het Evangelie niet geschitterd heeft, waar de Kerk zich niet heeft geopenbaard met haar wetgeving, haar plechtigheden, haar overheid van bisschoppen en tweederangs herders en, ten slotte de grote profetie volkomen werd bevestigd: Er zal maar een kudde en een herder overblijven.
We beamen dit laatste gevoel. Het stemt beter overeen met de heilige Schriften, met Gods wijsheid en barmhartigheid die geen verschil maakt tussen beschaafden en barbaren, Grieken en Joden, maar het heil van alle mensen nastreeft en niemand uitsluit van het licht en de weldaad van de Verlossing. Uiteindelijk verzoent het zich beter met het gedrag van de Voorziening die dezelfde zorg draagt voor alle volkeren en ze achtereenvolgens oproept tot de kennis van zijn wet binnen de tijdspanne door zijn onveranderlijke beslissingen vastgelegd.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [05/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 225]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
In Zuid-Amerika
Broeder Roger bracht de laatste weken van 1979 in Zuid-Amerika door met Broeder Alois. In november verbleven ze eerst twee weken in Brazilië om er de fraterniteit van Alagoinhas te bezoeken. Zoals steeds openbaart het dagboek van Broeder Roger zijn uiterst poëtische gevoeligheid en zijn spitse aandacht voor de noden van de mens: "De bevolking, grotendeels zwart, waarmee de Broeders leven, is toch zo arm. De mensen uit de buurt lopen constant het huis binnen. Mijn Broeders zijn bezig om ruimtes in te richten waar ze jongeren, van ver gekomen, onderdak kunnen geven voor enkele dagen.
Ik heb de indruk aan de rand van de woestijn te wonen met die oase van onthaal en broederlijk samenzijn. Ik bewonder hun volharding, hun vernieuwde moed te midden van de beproevingen.
En er zijn die beklemtonende maatdelen als summum van de dag: de drie gezamenlijke gebedsstonden in de kleine gebedsruimte. De schoonheid uit weinig opgebouwd. De opengewerkte schutsels in bamboe. Daarboven het gebladerte van een boom. Het groen komt langs het dak binnen en het geruis vergezelt het gebed."
Daarna, in Chili, hielden ze halt in Santiago. Op 26 november vertrokken ze naar Temuco in het zuiden van het land. De reis per bus duurde een volle dag. Aan Angelina, die sinds negen jaar in Latijns-Amerika rondreist voor Taizé en deze verblijfplaats had gevonden, zegt Broeder Roger zijn eerbetoon: "Bij haar aankomst in een onbekende stad neemt ze de plaatselijke kalender, legt de beste datum vast om ontmoetingen voor te bereiden en vindt parochiegemeenschappen voor het onthaal. Jonge en minder jonge mensen worden er uitgenodigd en alles vertrekt van daaruit."
De Broeders Roger en Alois bleven bijna een maand in de arme buurt van Temuco en woonden er, zoals naar gewoonte, te midden van de misdeelden waarvan ze het lot deelden. Er werd hen een barak in de sloppenwijk toegewezen: "een ruimte om te slapen en te bidden. Een afdak met een lemen vloer kon dienen als keuken." De stichter van Taizé was onder de indruk van de vrijgevigheid van de buurtbewoners: "De Indiaanse bevolking kan niet hartelijker zijn. Op het eerste morgenuur komen twee vrouwen aandraven met twee, nog warme broden. Terwijl ze zelfs zo weinig meel hebben voor hun eigen familie, hebben ze die als teken van onthaal voor ons gebakken. Verlegen kunnen we ze alleen maar gewoon aannemen."
Gevoelig aan de godsdienstige verdeeldheid onder de buurtbewoners, [er stond een houten katholieke kapel, maar ook elf barakken als gebedsruimte ingericht door de evangelische sekten] droomde Broeder Roger van een verzoening door gebed en in de Eucharistie: "Moeten deze jongeren van Temuco een experiment als getuigenis ondergaan? Indien ze, als katholiek, s avonds gingen bidden in de elf barakken zodat ze geen plekken van verdeeldheid meer zijn? En indien het mogelijk was dat ze aan allen zouden voorstellen s zondags samen te komen voor de Eucharistieviering? Is het niet een eigen gave van de katholieke Kerk attent te zijn voor eenzelfde geloof, eenzelfde gedachte rond de Eucharistie?"
Op 22 december vertrokken broeder Roger en broeder Alois Temuco naar Santiago. Op 24 december brachten ze de Kerstnacht door in de vrouwengevangenis van de stad. Ze woonden de nachtmis bij, door de aalmoezenier van de gevangenis opgedragen, en deelden daarna een maaltijd met de gevangenen. "Er waren er van het gemene recht, maar ook politieke gevangenen," herinnerde Broeder Roger zich. "Bijna allen weenden, sommige gezichten waren getekend, andere door heiligheid verheerlijkt."
Vanuit Chili gingen Broeder Roger en Broeder Alois rechtstreeks naar Barcelona waar de Europese Jongerenontmoeting moest doorgaan van 27 tot 31 december. Voor de gebeden kwamen de groepen samen in de kerk van Santa Maria del Mar en de oude scheepswerven van de stad die in gebedsruimtes waren omgebouwd. Broeder Roger ging onvermoeid van de ene naar de andere.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 147]
Herodes de Grote
Bestuur
Herodes was een bestuurder die de keizerlijke macht in Rome zijn hele leven trouw bleef. Hij was erg populair bij keizer Augustus, maar bij de Joden was zijn populariteit ver te zoeken. Dat kwam omdat hij niet uit het land van Judea kwam en geen Joodse ouders had, waardoor hij een vreemdeling bleef bij de Joden. Zelfs zijn huwelijk met de Hasmoneese prinses Mariamne kon hierin geen verandering brengen. Ook werkte Herodes zeer nauw samen met de Romeinen, wat de Joden hem bijzonder kwalijk namen, omdat de Romeinen de bezetters waren van Judea. Door de grote geschenken die Herodes aan andere vazalkoningen en aan hooggeplaatste Romeinen [in het bijzonder de keizer] schonk, was de belastingdruk op zijn Joodse onderdanen erg hoog.
Herodes stond bekend als zeer gewelddadig en sloeg geregeld opstanden hard neer. Ook liet hij 45 leden van de joodse Hoge Raad vermoorden, omdat die een plan van Herodes tegenwerkten. Maar de Joden namen het Herodes het meest kwalijk dat hij een schild met een afbeelding van een Romeinse adelaar boven de ingang van de tempel had bevestigd. Het voor de Joden meest heilige gebouw droeg hierdoor het symbool van de Romeinse overheersing, wat door Joden niet alleen als een vernedering werd ervaren, maar ook als godslastering.
Herodes bracht de twaalf eerste jaren van zijn bewind door met zijn positie te verstevigen door vrienden aan te trekken en tegenstanders uit te roeien. Hij bekwam de gunst van twee belangrijke farizeeërs, Pollion [of Avtalyon] en Sameas [of Chemayah]. Eerst bepleiten ze voor het Sanhedrin ten gunste van Herodes [rond 47 v. J.C.] toen hij als gouverneur van Galilea, onwettelijk rebellen uit die streek had doen terechtstellen, en later overtuigden ze het volk van Judea om hem als vorst te aanvaarden. De leden van de hogere klasse uit Judea waren gehecht aan de Hasmoniërs en weerstonden aan Herodes. Maar hij brak die weerstand door vijfenveertig vooraanstaande en rijke burgers uit Jeruzalem terecht te stellen. Hij sloeg hun bezittingen aan die zijn schat goed aanvulden.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 46: Cubus de Mixtione [Het mengselvierkant]
Bonifatius IX was paus van 2 november 1389 tot 1 oktober 1404. Piero stamde uit een oude, maar verarmde adellijke familie uit Napels. De tegenpaus van Avignon, Clemens VII, kroonde tezelfdertijd de Franse Prins Lodewijk van Anagni tot koning van Napels. Gedurende het eerste deel van zijn pontificaat resideerde de tegenpaus Clemens VII [1378-94] in Avignon onder bescherming van de Franse koning. Hij stierf in 1404 na een korte ziekte.
Hij regeerde meer als wereldlijk dan als kerkelijk vorst, spande zich weinig in om een eind te maken aan het Westers schisma, maar spande zich wel in om de inkomsten van de kerk te vermeerderen o.a. door het verhogen van de belastingen. Het was Paus Bonifatius IX die in 1389 Birgitta van Zweden heilig verklaarde.
Malachias zinspeelt op het wapen van de Paus, dat een balk met afwisselende vierkanten vertoont.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3378 van 25/9/1980
Lieve zonen en dochters, leef naar het Paradijs toe, waar u enkel bent voor geschapen. Uw God houdt van u en wacht op u met vreugde. Laat de armen niet hangen. Nu is het de tijd van Genade voor ieder van u. Vertel iedereen dat God gehaast is en dat het nu het ogenblik is van Zijn grote Terugkomst. Keer u nu niet af. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om unaar Hem te leiden, die uw ware en enige Redder is. De mensen hebben God verlaten en zijn geestelijk blind geworden. Er is nog steeds kans dat allen worden gered. Keer vlug terug. Een groot lijden zal komen over de mannen en vrouwen van Realeza. De mensheid zal in angst leven voor een veroordeelde persoon en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Behoor tot de Heer. Uw sterkte en overwinning is in Hem. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 6]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
Pater Pio leed zn hele leven ook aan astmatische bronchitis. Hij had ook een grote niersteen en regelmatige buikpijn. Hij leed ook aan een chronische maagontsteking die later leidde tot een maagzweer. Hij had ontstekingen aan de ogen, de neus, de oren en de keel, en kreeg uiteindelijk rinitis en chronische otitis.
Ondanks zn slechte gezondheid werd hij in de zomer van 1915 opgeroepen in het leger. Maar na 30 dagen werd hij al huiswaarts gestuurd wegens ziekte. Daarna keerde hij terug naar het leger en werd terug op verlof gestuurd, ditmaal voor zes maanden naar een klooster in het bergdorpje San Giovanni Rotondo, waar het zomerweer relatief koel was. Na zes maanden keerden hij dan terug naar het leger, maar werd twee maanden later opnieuw naar huis gestuurd. Thuis werd hij echter geschikt voor de legerdienst verklaard en naar Napels gestuurd, waar hij bleef tot maart 1917. Op dat moment werd er tijdens een radiologisch onderzoek longtuberculose vastgesteld. Hij werd dan op permanent verlof naar huis gestuurd.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
29-11-2010
29 november 2010
29 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 15]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Het leven dat God wil dat we leiden
Janice: Vicka zei dat de Gezegende Moeder altijd naar ons kijkt; dat ze nooit de aanwezigheid van iemand van haar kinderen nalaat; dat ze altijd bij haar kinderen aanwezig is. Elke daad van ons leven wordt gepleegd door een daad van onze wil in haar aanwezigheid en de aanwezigheid van God. Al haar kinderen van de wereld zullen zich vlug bewust worden van deze waarheid, nietwaar? Ivanka: Vlugger dan de meesten zullen geloven.
Janice: Hoe vlug? [Ivanka kijkt naar omhoog en haalt de schouders op] Ivanka, deze bedevaarten naar Medjugorje betekenen voor heel wat mensen in de wereld een echte zegening. De bezoeken schijnen ons te bevrijden van zoveel dingen waaraan we gehecht en verknocht zijn. Ivanka: God verschaft veel licht aan Zijn kinderen die naar Medjugorje komen.
Janice: Ivanka, sommige uitstekende theologen zeggen dat Medjugorje een middel is om de echte rol van de Gezegende Moeder in de heilsgeshiedenis te onthullen. Gods kinderen op aarde behoren toe aan de Gezegende Moeder op een manier die nu wordt geopenbaard. Weet u hierover iets? Ivanka: Ik weet enkele dingen. Sommige mensen weten al veel over de Gezegende Moeder.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 10]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
Op deze plaats wens ik eerst en vooral mijn grote dank uitdrukken, in de naam van de provincie en in mijn eigen naam, voor de ontelbare uitdrukkingen van medeleven, de telegramman, de mails, de telefoons, en ook voor uw aanwezigheid hier ter gelegenheid van deze onverwachte dood. Als de eigenlijke Eucharistie een soort van dankbetuiging is, een opofferende dankbetuiging, dan is het mijn bede en gebed tot u allen dat deze Eucharistieviering eveneens een dankbetuiging zou mogen zijn voor zijn leven, een leven vol menselijkheid, christelijkheid, godsdienstigheid, priesterlijkheid in eenheid met de Franciscaanse orde. Een leven dat in alles een grote opoffering was, een grote overgave, een groot hart voor alle mensen. Daarom is dit tegelijkertijd eveneens een dankbetuiging dat we Vr. Slavko mochten bij ons hebben, dat hij hier, in dit Herzegovina, tot zijn grootste ontluiking kwam en een onvermoeibare voorloper was, volgens de wens van de Heilige Franciscus, een man van vroomheid en gebed, rede en toewijding, waarbij hij het pad van zijn vroeger leven vervolledigde op de plaats die hem zo dierbaar was: de Kruisberg.
Als ik persoonlijk zijn leven mocht uitdrukken met een bijbelse gedachte, voor een leidend thema over Vr. Slavkos leven, zou ik vandaag het gebed nemen van de hierboven vermelde psalmdichter. Dat was Vr. Slavkos levenswens: een gebed voor de heer om hem Zijn wegen te tonen, om Zijn paden te bewandelen en een weg van bekering van godsdienstige opleiding. Hij wou altijd in de school van Onze Heer en Onze Lieve Vrouw zijn, op Gods wegen en in Zijn voetstappen, elke dag zoekend naar een nieuw gebed.
Voor ieder van ons is zijn dood een onverwachte shock. Deze dood komt te vroeg, zoals de psalmdichter zou zeggen, in het midden van mijn leven, op het hoogtepunt van mijn menselijke krachten. Als voor de psalmdichter het aantal van onze dagen, zeventig jaar bedraagt, en tachtig jaar bij een sterke gezondheid, dan vallen deze 55 jaren van Vr. Slavko nogal kort uit, vergeleken bij de tijdspanne van een normaal leven dat de mensen normaal verwachten hier op aarde te mogen doorbrengen.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Noord- en Zuid-Korea, VS en China: machogedrag kan ernstige gevolgen hebben
Militaire oefeningen Verenigde Staten en Zuid-Korea
Vijf dagen na de aanval van Noord-Korea op een Zuid-Koreaans eiland zijn Amerikaanse en Zuid-Koreaanse strijdkrachten begonnen met militaire oefeningen in de Gele Zee. De oefeningen gingen om middernacht Belgische tijd van start. De oefeningen grijpen ver van de betwiste zeegrens tussen beide Korea's plaats, maar Noord-Korea heeft het over een "provocatie" en spreekt dreigende taal. China vraagt inmiddels spoedoverleg.
USS George Washington
Aan de vier dagen durende gevechtsoefening nemen tien oorlogsschepen deel, waaronder het door kernreactoren aangedreven vliegdekschip USS George Washington. De manoeuvres vinden plaats in een gebied voor de kuststad Taean, ongeveer 150 kilometer ten zuiden van Seoel. Daarmee blijven ze ver verwijderd van de betwiste zeegrens tussen Noord- en Zuid-Korea.
De oefening van de zee- en luchtmacht benadrukt het "engagement voor stabiliteit in de regio door afschrikking". Noord-Korea van zijn kant noemt de oefening "een provocatie" en waarschuwt voor niet te overziene gevolgen. Via een mededeling die verspreid werd door het officiële agentschap KCNA liet het land weten dat er op elke poging om de Noord-Koreaanse wateren binnen te dringen, gereageerd zal worden met "een tegenaanval zonder mededogen."
"De Democratische Volksrepubliek Korea (Noord-Korea, nvdr) zal een militaire tegenaanval zonder mededogen ondernemen bij de minste poging om in de toekomst onze wateren binnen te dringen", zo staat in de mededeling die gepubliceerd werd in Rodong Sinmun, de krant van de communistische partij.
Ook China heeft zijn bezorgdheid geuit over de militaire oefening in de Gele Zee.
Het Zuid-Koreaanse eiland Yonpyong vlak bij de Koreaanse zeegrens in de Gele Zee werd dinsdag door Noord-Koreaanse artillerie onder vuur genomen. Twee soldaten en twee burgers kwamen daarbij om het leven. Het gaat om een van de meest ernstige incidenten tussen beide landen sinds het einde van de Koreaanse oorlog in 1953.
Noord-Korea spreekt opnieuw harde taal tot Zuid-Korea en de Verenigde Staten
Noord-Korea heeft vandaag gewaarschuwd voor de "onoverzienbare gevolgen" voor het inzetten van een Amerikaans vliegdekschip vanaf zondag tijdens gemeenschappelijke zeemanoeuvres met Zuid-Korea in de Gele Zee. Dat meldt het regime in een communiqué via het staatsperbureau KCNA.
"Indien de Verenigde Staten uiteindelijk hun vliegdekschip in de Gele Zee brengen, zal niemand de gevolgen hiervan kunnen inzien", laat Pyongyang weten.
Kort daarvoor had het stalinistische regime beloofd "zonder mededogen te zullen slaan" bij een schending van zijn soevereine ruimte, onder meer in de Gele Zee. Daar zullen volgens planning vanaf zondag gedurende vier dagen Zuid-Koreaanse en Amerikaanse marineschepen kruisen, onder meer het vliegdekschip George Washington. Voor Noord-Korea is dit een "nieuwe ontoelaatbare militaire provocatie".
Het land heeft wel zijn spijt betuigd dat er burgerdoden zijn gevallen bij de bestoking van het eiland Yeonpyeong. Het incident werd echter uitgelokt door Zuid-Korea, aldus een commentaar via het staatspersbureau KCNA.
Pyongyang beschuldigde Zuid-Korea ervan burgers op Yeonpyeong als menselijke schilden te gebruiken. "Indien dit waar is, is dat sterk te betreuren, maar de vijand moet verantwoordelijk gesteld worden voor het incident, door dat het zo'n onmenselijke actie ondernam door het oprichten van "een menselijk schild" rond artilleriestellingen en in militaire faciliteiten vooraleer de provocatie te lanceren", aldus Noord-Korea.
En nabij de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoel zijn vandaag de twee matrozen met militaire eer begraven die deze week omkwamen bij de beschieting van het eiland Yeonpyeong. De ceremonie werd op de Zuid-Koreaanse tv uitgezonden. "We zullen zeker jullie dood wreken", sprak Yoo Nak-Joon, de stafchef van de marine, staande voor foto's van de twee soldaten.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 279]
Preken
Vasten en bidden in uw dagelijks werk
In het evangelie kunnen we lezen, broeders, wat de Heer tot Zijn volk heeft gezegd, toen Hij er over sprak dat het noodzakelijk was om goede werken te doen om Hem te behagen en tot het getal van de zaligen gerekend te worden: "De dingen die ik van u verlang, gaan uw krachten niet te boven. Om ze te kunnen doen, hoeft ge u niet tot in de wolken te verheffen, noch de zeeën over te steken. Alles wat ik u gebied, ligt om zo te zeggen in het bereik van uw handen en uw hart."
Ik zou u deze woorden willen herhalen, broeders. Zeker, het is waar dat ge nooit in de hemel komt als ge geen goede werken doet, maar ge hoeft daar niet van te schrikken. Wat Jezus Christus van ons vraagt, zijn geen buitengewone dingen. Ze liggen niet boven onze macht. Hij zal bijvoorbeeld niet van ons verlangen dat we de hele dag in de kerk zitten of dat we onmogelijke verstervingen doen. Ge hoeft uw gezondheid niet te ondermijnen en ge hoeft niet al uw hebben en houden aan de armen te geven. Natuurlijk zijn we verplicht om de armen zoveel mogelijk te helpen, want God zelf zegt dat we goede werken moeten doen om Hem welgevallig te zijn en onze zonden niet te boeten. Het is ook waar dat ge u in veel dingen moet versterven en dat ge uw verkeerde neigingen moet onderdrukken. Wie zich maar laat gaan en de natuur geen enkele beperking oplegt, zal zijn einddoel, de eeuwige zaligheid, nooit bereiken. En al hoeft ge niet de hele dag in de kerk te zitten [wat niettemin een groot geluk voor u zou zijn], ge weet heel goed dat ge uw gebeden nooit moogt overslaan, zeker s morgens en s avonds niet.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 15]
Voorwoord
Het uur van de Barmhartigheid [Het uur van Golgotha]
In 1937, te Krakow, in door Zuster Faustina niet nader verklaarde omstandigheden, raadde Jezus aan het uur van Zijn dood te vieren: "Telkens ge het uurwerk drie uur hoort slaan, dompel u dan helemaal onder in Mijn Barmhartigheid door ze te aanbidden en te vereren: doet beroep op haar almacht voor de hele wereld en in 't bijzonder voor de arme zondaars, want dat ogenblik staat wijd open voor alle zielen" [Db 1572].
Jezus heeft ook duidelijk de aangepaste gebeden voor deze vorm van verering van de Goddelijke Barmhartigheid gepreciseerd: "Probeer op dit uur - zegt Jezus aan Zuster Faustina - voor zover uw bezigheden het u toelaten de kruisweg te doen, of als ge de kruisweg niet kunt doen, kom dan minstens een moment in de kapel en aanbidt Mijn Hart dat, in het Allerheiligste Sacrament, vervuld is van Barmhartigheid, en als ge de kapel niet kunt binnenkomen, verdiep u dan in het gebed, waar ge u bevindt, al was het maar een heel klein momentje" [Db 1572].
Pater Rozycki vermeldt drie voorwaarden voor de gebeden van dit uur:
Het gebed moet tot Jezus gericht zijn;
Het moet om drie uur in de namiddag zijn;
Het moet zich beroepen op de waarde en de verdiensten van het lijden van de Heer.
"Op dit uur," heeft Jezus beloofd, "kunt ge alles verkrijgen voor uzelf en voor de anderen; op dit uur werd de genade aan de hele wereld gegeven, de Barmhartigheid zal het winnen van de gerechtigheid" [Db 1572]. Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 15]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 2
De eerste onder de gebeurtenissen die het einde der tijden aankondigen is deze die de Verlosser aanduidt in Mattheus 24 waar hij zegt: En dit Evangelie van het rijk Gods zal over het heelal verkondigd worden, getuigenis zijn voor alle naties en pas dan zal het einde komen. ... Het tweede van die feiten zal het verschijnen zijn van de zondemens, de antichrist [Thes, 2, 2-3-4]. ... Het derde, de bekering van het Joodse volk, dat de Heer Jezus zal aanbidden en hem herkennen als de beloofde Messias [Rom, 11, 14-17]. Tot daar, zegt Sint Paulus, dat niemand zich vergist alsof we aan de vooravond van de dag van Heer zijn [Thes, 10,2].
Het is duidelijk dat de twee laatste gebeurtenissen, door Sint Paulus aangeduid als de aantocht van de uiterste verslagenheid, niet vervuld zijn ... De antichrist is nog niet verschenen, zoals we zullen stellen in de volgende lezing ... De Joden als natie hebben de dikke blinddoek die hen belet God te herkennen in degene die ze gekruisigd hebben ... Blijft te bestuderen of heden het Evangelie over de hele wereld verkondigd werd en als getuigenis geboden aan de universaliteit der naties.
Daarover zijn de Kerkvaders en de Dokters verdeeld. De enen zeggen dat Jezus Christus woorden moreel dienen begrepen, in de zin van een gedeeltelijke en beknopte predicatie, dat het volstaat om het na te zien dat missionarissen een aantal geesten verspreid over de bewoonbare aarde hebben verlicht, en dat in elke woestijn of verafgelegen kust het kruis minstens eenmaal gehesen werd. Anderen, talrijker, zoals de heilige Hieronymus, Beda, willen dat de woorden van de Zoon Gods gehoord worden in hun meest letterlijke en nauwgezette zin.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Padre Pio, Miracle man [04/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 224]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Spanje naar Rome
Vanuit Finland ging hij naar Rome. Van 19 tot 21 juni ging het IVde Symposium van Europese bisschoppen door onder het thema: De jongeren en het geloof. Broeder Roger was uitgenodigd om een uiteenzetting te houden over het Jongerenconcilie: De bisschoppen wensen meer te vernemen over uw visie op de hedendaagse jeugd van de laatste vijftien jaar. Deze mensen zijn zeer attent. Ze zouden willen begrijpen hoe we de aspiraties kunnen beantwoorden die uit het geweten van de nieuwe generaties opkomen. Maar er is dan ook niets dat ons heeft voorbereid op hetgeen we met de jongeren beleven, we hebben pedagogie, noch werkwijze.
"Door over de jongeren te spreken is het onmogelijk te veralgemenen, dat zou een te gemakkelijke weg zijn. Hun aspiraties zijn zeer verscheiden, onderhevig aan talrijke kenteringen. De nationale verscheidenheden spelen ook mee. In Taizé is het niet min als Finnen en Sicilianen in dezelfde groep zitten!" De vier vaststellingen van zijn toespraak lieten discrete raadgevingen doorschemeren: de ontgoocheling en een verlies voor de zin van bestaan zijn dominant bij de Europese jongeren. De Kerk zal maar geloofwaardig zijn indien ze ver van met de mode mee te lopen, de levende God doet proeven. Het gebed is de eerste bron waaruit de jonge generaties Christenen nieuwe moed putten, maar niet eender welk gebed. En er is steeds de noodzaak van een concrete en onmiddellijke verzoening onder de christenen. Voor hem moest deze verzoening aan drie voorwaarden voldoen: het ministerie van de bisschop van Rome als universele herder moest door iedereen herkend worden, de bisschop van Rome moet zich omringen met christenen van niet katholieke oorsprong die de voorliefde voor eenheid van het Lichaam van Christus beleven, de christenen van de verschillende geloofsstrekkingen moeten attent zijn op de eigen gave van de katholieke Kerk: het geloof in de aanbiddelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie, daar de intercommunie op zich geen eenheid schept.
Wat een evolutie in enkele jaren tijd! Maar kan deze persoonlijke weg model staan voor alle christenen van niet katholieke strekking?
Het voorstel dat de bisschop van Rome zich omringt met christenen van niet katholieke oorsprong die de voorliefde voor eenheid van het Lichaam van Christus beleven leek op een aanbod tot dienstverlening. Broeder Roger had het al tweemaal uitgedrukt in een bijna gelijkaardige bewoording, bij de dood van Johannes Paulus I [U bent zo goed, zo nederig, zo menselijk dat we met enkele jongeren naar Rome willen komen om U te helpen] en dan bij de intrede van Johannes Paulus II [U bent zo menselijk, zo gevoelig, zo man van God, dat we met enkele jongeren naar Rome willen komen om beter uw ministerie te dragen]. Het voorstel werd echter nooit concreet uitgewerkt.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 146]
Herodes de Grote
Herodes' bouwwerken
Een tempel ter ere van de keizer werd in Caesarea Filippi gebouwd, ten noordoosten van het meer van Galilea, de stad waar Petrus zou verkondigen dat Jezus van Nazareth Christus was. De steden van Antipatris en Phasaelis herinnerden aan Antipater vader van Herodes en aan zijn broer Phasaël. Hij bouwde een fort Herodium genaamd ter eigen ere. Hij versterkte er andere waaronder het fort van Machereus, waar Johannes de Doper later onthoofd zou worden, en Massada die als laatste schuilplaats diende voor de Joodse rebellen tijdens de eerste opstand tegen Rome. Machereus en Massada werden omgebouwd tot koninklijke residenties. Hun paleizen waren omringd met parken en vijvers en versierd met standbeelden. Speciale duiventils beschutten de Herodiaanse duiven. De belangrijkste burcht was Masada, een vesting op een plateau bij de Dode Zee.
Deze vesting was bijna niet in te nemen, omdat het plateau waarop het lag erg hoog was, en er maar één weg omhoog leidde, en dat was via een smal, steil kronkelpad. Maar voordat je dan boven was, was je allang neergeschoten door het grote aantal Romeinse soldaten die daar waren geplaatst.
Behalve de stad Caesarea heeft Herodes nog andere steden gesticht of hersticht. Hij voerde de heropbouw van Samaria uit en herdoopte ze in Sebaste ter ere Augustus [Sebastos in het Grieks]. Er was eveneens de heropbouw van Antipatris en Phasaëlis. Ook bouwde hij voor zichzelf paleizen in Herodion, Jeruzalem en een winterpaleis bij Jericho en versterkte hij diverse burchten. Een andere burcht die hij liet bouwen was de burcht Antonia, die naast de tempel in Jeruzalem lag. Herodes' belangrijkste bouwactiviteit tijdens zijn regering was echter de verfraaiing van de tempel in Jeruzalem.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 45: De Inferno Pregnani [Uit het hel van Pregnani]
De overwegend Franse kardinalen, dodelijk geschrokken, zetten nu een catastrofale ketting van gebeurtenissen in gang door hun toevlucht te nemen tot een drastische en ongehoorde ingreep: ze verklaarden dat ze door het Romeinse volk onder zware druk waren gezet en daardoor een verkeerde beslissing hadden genomen, trokken openlijk de geldigheid van Urbanus' verkiezing [en dus hun eigen handelingen] in twijfel, en kozen nog datzelfde jaar 1378 een tegenpaus, Paus Clemens VII.
Deze vertrok onmiddellijk met zijn volgelingen naar Avignon, de wereld berichtend dat hij de enige echte paus was. Urbanus VI wist zich echter te handhaven. De Christelijke wereld werd nu gedwongen te kiezen. Frankrijk, Spanje en Portugal schaarden zich achter Clemens. Italië, het Duitse Rijk, Vlaanderen en Engeland achter Urbanus VI. Ook deze situatie deed geen goed aan het Westers Schisma.
Urbanus' tombe in de Grotte Vaticane is een oude sarcofaag. Er loopt het gerucht dat hij in 1389 door vergiftiging om het leven zou zijn gekomen. Pregnani slaat op zijn familienaam en hij was van geboorte afkomstig uit het plaatsje Inferno bij Napels.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3377 van 25/9/2010
Lieve zonen en dochter, ik ben verheugd om hier te zijn. Ik ben uw Moeder en Ik wens u te zeggen dat u belangrijk bent voor Mij en voor Mijn Zoon Jezus. Vergeet niet dat u wordt geliefd door de grootste Liefde. Ik vraag u om alles te ontvluchten wat u wegleidt van God. Zoek vroomheid en berouw en dient trouw de Heer. U leeft in een tijd van grote rampspoeden, maar u zult nog moeilijker tijden beleven. Kniel neer in gebed. Enkel door het gebed zult u de sterkte vinden voor dit pad van het gebed. Bid. Waardevolle gebeden zullen u veranderen en u dichter tot Gof brengen. Sofia [een stad] zal te lijden hebben en wenen voor haar kinderen en de dood zal langs Chili gaan, met grote vernietiging. Ik lijd om wat op u afkomt. Heb moed. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 5]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Zwakke gezondheid
Volgens het dagboek van Pater Agostino da San Marco, zn geestelijk begeleider in San Marco te Lamis, leed de jonge Francesco Forgione aan een aantal aandoeningen. Toen hij zes jaar was had hij een ernstige maagdarmontsteking waardoor hij lange tijd bedlegerig was. Toen hij tien jaar was kreeg hij buiktyfus. Op zeventienjarige leeftijd klaagde hij plots over een gebrek aan eetlust, slapeloosheid, uitputting, momenten van bewusteloosheid en vreselijke migraine. Hij moest regelmatig overgeven en kon enkel melk binnenhouden.
De hagiografen zeiden dat het tijdens deze periode was, samen met zn fysieke ziekte, dat er zich onverklaarbare gebeurtenissen begonnen voor te doen. Volgens hun verhalen kon men s nachts vreemde geluiden horen, komende uit de kamer van Pio, soms geschreeuw of gebrul. Tijdens het gebed leek Pater Pio bedwelmd, alsof hij er niet met zn hoofd bij was. Eén van de medebroeders van Pio beweert hem in extase gezien te hebben, zwevend boven de grond.
In juni 1905 werd Pios gezondheid zo zwak, dat zn oversten besloten hem naar een klooster in de bergen te sturen, in de hoop dat de berglucht hem goed zou doen. Het bleef echter slechter gaan met zn gezondheid, en de dokters raadden aan hem terug naar zn geboortedorp te sturen. Maar zelfs daar bleef zijn gezondheid verslechteren.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
13. 78 jaar geleden...
14. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 12 december [zie rubriek gebeden].
Henk
26-11-2010
26 november 2010
26 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 14]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Ivanka, is het waar dat de engelen voor ons bedoeld zijn als speelkameraden en vertrouwelingen? Ivanka: De engelen zijn onze enige echte vrienden. Ze zijn de wonderbaarlijkste speelkameraden en de beste vertrouwelingen.
Janice: Beledigen we ze als we vergeten ons naar hen toe te keren? Ivanka: We beledigen God. De engelen wachten dag en nacht op ons. Ze stoppen nooit met ons te helpen als we in ons lichaam op aarde verblijven. We maken de engelen erg gelukkig als we knielen in de aanwezigheid van de Gezegende Moeder of haar goddelijke Zoon.
Janice: Waarom? Ivanka: Ze houden ervan ons te zien als we de Heer Jezus en hun Koningin, Zijn Moeder, eren. Als we niet langer ons lichaam hebben, zullen we een grote vreugde ervaren dat we geknield hebben in hun aanwezigheid als we ervoor konden kiezen zo te doen.
Janice: Is de Gezegende Moeder altijd aanwezig als we de rozenkrans bidden? Ivanka: Ja. Ze is altijd aanwezig.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 9]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Homilie van Vr. Tomislav Pervan bij de begrafenisplechtigheid van Vr. Slavko
"OSTENDE MIHI, DOMINE, VIAS TUAS ET SEMITAS TUAS EDOCE ME" "LAAT MIJ UW WEGEN KENNEN, O HEER, LEER MIJ UW PADEN"
25 november 2000,
Vader Bisschop, beste Franciscaanse broeders, lieve moeder Lucia, broers en zussen van onze overleden Vr. Slavko, beste aanverwanten en vrienden, beste gelovigen, beste gelovigen en onze geliefde Vr. Slavko!
Toen ik gisteren op het parochiekantoor van Medjugorje werd opgebeld over de lezingen en gebeden van de gelovigen die ik moest meenemen voor uw begrafenisplechtigheid, zei ik gewoon: neem de lezingen van de Feest van Christus Koning uit het jaar A, en de gebeden van de gelovigen uit het gebedenboek van het feest, van toepassing op de overledenen. Ik denk dat u hier zeker mee zou hebben ingestemd, indien iemand u zou hebben kunnen vragen welke lezingen te kiezen, omdat de eerste lezing uit de profeet Ezechiël praat over priesters en de tweede lezing uit het eerste boek aan de Korintiërs praat over de uiteindelijke overwinning van Christus over de dood, wanneer op het einde alles een gedaanteverwisseling ondergaat zodat God in iedereen zou kunnen zijn. Het gedeelte uit het Evangelie gaat over de laatste scheiding vóór de Gods zetel met zijn oordeel, wanneer de Heer het volk zal scheiden in twee kampen, afhangend van hun houding tegenover de minste, de kleinste, tegenover hen die geen hart, noch ziel hebben.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 278]
Preken
Wie de liefde heeft...
Ofschoon hij meer dan zeventig jaar oud was, zag men hem elke dag op straat met de kinderen spelen. Soms vertoonde hij zich in de danszaal, sprong tussen de anderen door en deelde waarschuwingen uit tegen het kwaad dat daar bedreven werd. Maar men haalde er spottend de schouders voor op en hield zijn woorden voor wartaal. Een andere keer klom hij op het toneel en gooide hij stenen naar het publiek. Wanneer hij mensen zag die van de duivel bezeten waren, sloot hij zich bij hen aan en deed alsof hijzelf ook bezeten was.
Men zag hem in de herbergen, te midden van de dronkaards. Op de markt liet hij zich over de grond rollen en nog veel gekkere toeren haalde hij uit. Iedereen veroordeelde en minachtte hem. Sommigen zagen hem aan voor een idioot, anderen voor een losbol en een gevaarlijk individu dat in de gevangenis thuishoorde. En toch broeders, ondanks alles, was Simeon een heilige, die niets anders zocht dan de verachting van de wereld en juist daardoor de zielen trachtte voor God te winnen. Maar de mensen begrepen hem niet en beoordeelden hem verkeerd. Laten we er dus rekening mee houden dat wij ons altijd kunnen vergissen, hoe slecht ook het gedrag van onze evennaaste ons misschien toeschijnt. Vaak immers zien we kwaad in datgene wat God welgevallig is ...
Ja, broeders, wie de liefde heeft, ziet de fouten van zijn broeder niet ...
Wie de liefde heeft, kan zeker zijn van de hemel ...
En dat geluk wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 14]
Voorwoord
De Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid
Jezus heeft deze rozenkrans op 13-14 september 1935 te Wilno aan Zuster Faustina gedicteerd, als een gebed om God te smeken zijn toorn te bedaren [zie Db 474-476].
Door deze rozenkrans te bidden offeren we aan God "het Lichaam en het Bloed, de Ziel en de Godheid" van Jezus op tot eerherstel van onze zonden, die van onze naaste en van de hele wereld en door ons te verenigen met het offer van Jezus, aanroepen we de liefde die onze hemelse Vader heeft voor Zijn Zoon en, door Hem, voor alle mensen.
Door dit gebed vragen we ook "de barmhartigheid voor ons en voor de gehele wereld" en beoefenen we zo een daad van barmhartigheid. Door hierbij een houding van vertrouwen te voegen en de voorwaarden voor elk goed gebed te volbrengen [nederigheid, volharding, gelijkvormigheid aan Gods wil], kunnen de gelovigen hopen op de vervulling van de beloften van Christus, in het bijzonder die voor het uur van de dood: de genade van bekering en een vredevolle dood. Niet alleen zij die deze rozenkrans bidden zullen deze genaden verkrijgen, maar ook de stervenden bij wie anderen met die woorden zullen bidden. "Als men deze rozenkrans bij een mens in doodstrijd bidt [zegt Jezus] zal de Goddelijke toorn bedaren en de ondoorgrondelijke Barmhartigheid zijn ziel bemachtigen" [Db 811]. De belofte is als volgt geformuleerd: "Het belieft Me hen alles te verlenen wat ze zullen vragen door het bidden van deze rozenkrans" [Db 1541] [...] "als het overeenstemt met Mijn wil" [Db 1731]. Alles wat niet overeenstemt met de goddelijke wil is immers niet goed voor de mens en vooral niet voor zijn eeuwig geluk.
"Door het bidden van deze rozenkrans," zegt Jezus op een andere plaats, "zult ge de mensheid dichter bij Mij brengen" [Db 929]. "De zielen die deze rozenkrans bidden zullen gedurende hun leven en vooral in het uur van de dood omgeven worden door Mijn Barmhartigheid" [Db 754].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 14]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
We geloven dat het menselijk lot bezegeld is wanneer de maat van de heiligen vol en het aantal uitverkorenen bereikt is. Maar, niemand kan, niet alleen om vaststaande redenen maar zelfs op basis van waarschijnlijke gissingen, het aantal voorbestemden kennen en nog minder na welke tijdspanne het aantal volledig zal zijn. Bijvoorbeeld, wie zou durven beweren dat er min of meer mensen verlost zullen worden in de komende eeuwen dan er in de voorbije eeuwen waren? En ofwel waren de toekomstige heiligen talrijker, ofwel waren ze met minder dan de heiligen uit het verleden, maar hoe voorzien na welk tijdspanne hun aantal bereikt is? Is het geen gegeven dat in het leven van de Kerk er tijden van onvruchtbaarheid zijn waarin de heiligen zeldzaam voorkomen en tijden van overvloed met veel heiligen? Daarom is het dat, gezien de hoofdoorzaak van de wereld die niets anders is dan het verborgen mysterie van de uitverkiezing, niemand kan besluiten of het einde van de wereld veraf of nabij is.
Maar als Jezus Christus ons leert dat het einde van die grote dag een geheim aan God voorbehouden is, tempora et momenta quae Pater posuit in sua potestate, en dat ontsnapt aan al onze voorzieningen tot op het uur van de vervulling echter, om ons te vrijwaren van zorgeloosheid en loze veiligheid, houdt hij niet op om de mensen te herinneren, ten eerste dat het einde van de wereld zeker is, ten tweede dat het relatief nakend is, ten derde dat het niet zal plaatsvinden voor er bijzondere en eigen tekenen getoond worden die hij ons duidelijk heeft aangetoond, en dus geen gewone en algemene tekenen als deze die in alle tijden voorkomen. Deze tekenen zijn niet alleen rampen en revoluties in de sterren, maar openbare gebeurtenissen met betrekking tegelijk op het religieuze en sociale vlak en waarover voor de mensheid geen twijfel kan bestaan.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [03/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 223]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
Van Spanje naar Rome
De door Broeder Roger ondernomen reizen in 1979 brengen duizeligheid. Pas terug uit Colombia, vertrok hij in maart naar Spanje. Na een ontmoeting met jongeren in Barcelona ging hij naar Villanueva, een arm bergdorp, waar hij twee weken met enkele jonge Broeders verblijft. Het ging erom het experiment van Bar over te doen: meeleven met een parochie en tevens jonge Broeders opleiden in de werkelijkheid. Zoals alle stichters was Broeder Roger een mensenopleider. Over dit verblijf schreef hij sober: "Ruwheid van het Spaanse bergklimaat. Ruwheid van de levensomstandigheden van de boeren uit het dorp die we elke morgen helpen. Op deze plaats wonen vooral bejaarde mensen. De bergeenzaamheid maakt van hen op hun eigen grondgebied bannelingen van hun volk."
Op het einde van mei, vertrekt hij naar Polen. In Katowice leidde hij er een gebedsvergadering in een kerk van de stad, de eerste ontmoeting van die aard door Taizé gehouden in een Oostblokland. "Deze jongeren," noteerde Broeder Roger, "Weten wat het betekent om Christus te begeleiden die voor elke mens lijdt tot het einde der tijden."
Opnieuw uitgenodigd in Piekary nam hij deel aan de traditionele bedevaart van de Silese mijnwerkers met, naar gewoonte, een omvangrijke toeloop: "Zelfs op de top van de heuvel kon men de menigte niet overzien in een blik, zover staan de mensen." Heel Polen was nog in vervoering na de verkiezing van een Poolse paus, zeven maanden voordien. Broeder Roger kon vervoerende woorden richten die het nationaal godsdienstig gevoel prikkelden: "Geen enkele onder jullie, Poolse werklui, denkt dat hij de evolutie van de mensheid kan beïnvloeden. Ik kan zeggen dat het tegengestelde waar is. Het zijn niet degenen die, schijnbaar op de eerste rij staan, die over de veranderingen in de wereld beslissen. Kijk naar de Maagd Maria. Ook zij dacht niet dat haar leven belangrijk was voor de toekomst van de mensheid. Zoals de Moeder Gods zijn jullie de nederigen der aarde die de weg voorbereiden voor een gemeenschappelijke toekomst. Jullie zo getrouwe verwachting van God draagt velen over de wereld.
Christenen uit Polen, jullie zijn als de wortels van een hoge boom. Daar de wortels verborgen zijn zou kunnen gedacht worden dat ze overbodig zijn. Maar degenen die in andere landen leven weten dat jullie de wortels van de Kerk zijn. Ja, Polen kan de hele mensheid op een weg van verzoening leiden en de christenen van de hele wereld meetrekken naar een lente in de Kerk. Dat is de hedendaagse roeping van de Polen."
De dag daarop was hij in Warschau waar hij zijn oude vriendin Aniela Urbanowicz bezocht.
Op 10 juni, in Turku in Finland, was hij de genodigde van de protestantse kerken waarvan sommige verantwoordelijken met Pasen naar Taizé kwamen. Het contrast was groot tussen Polen waar de kerken gewoonlijk vol jongeren zitten en Finland waar de jongeren bijna niet meer naar de kerk gaan. Nochtans zal Broeder Roger blij zijn met deze noordelijke reis: "Het was de moeite om tot het einde van de wereld te komen om beter dit vriendelijk volk te onderscheiden. Als ze naar Taizé gaan moeten de Finnen onze drang naar langdurige stilte in gebed begrijpen. Ze houden van stilte. Als ze mekaar ontmoeten kunnen ze best de hele avond doorbrengen met enkele woorden te wisselen. Dat wordt door sommigen toch beweerd."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 145]
Herodes de Grote
Herodes' bouwwerken
Herodes stond bekend als een groot bouwer, waarbij hij zich duidelijk liet inspireren door de Romeinse architectuur. Halverwege [25-13 v. J.C.] waren er prachtige en opmerkelijke bouwprojecten in binnen- en buitenland. In Jeruzalem en omgeving bouwde Herodes een theater, een amfitheater een koninklijk paleis en het fort Antonia ter ere van Marcus Antonius. Dit fort lag naast de tempel in Jeruzalem en werd vooral gebruikt om de stad Jeruzalem in de hand te houden. Hij lag ook naast de tempel om bij rellen op het tempelplein snel te kunnen ingrijpen.
Maar het beroemdste bouwwerk van Herodes blijft de heropbouw van de Tempel van Jeruzalem die begon in 20 v. J.C. De werf besloeg heel zijn regeerperiode en nog lang na zijn dood. Hij werd beëindigd onder het bewind van procurator Albinus [62-64 na J.C.], slechts enkele jaren voor de vernieling van het gebouw door de Romeinen in 70 na J.C. Sommige delen van de oorspronkelijke tempel van Herodes bleven bestaan, in het bijzonder de noordelijke muur of Klaagmuur. Om zijn Joodse onderdanen niet te mishagen vertrouwde Herodes het toezicht van de werken toe aan Joodse priesters. Er was geen enkele afbeelding en Herodes zelf zette nooit een voet in het heiligdom. Geen enkel muntstuk door Herodes geslagen draagt zijn afbeelding en er is nooit een standbeeld van hem gevonden. Volgens een Grieks opschrift op een voetstuk zou er een gestaan hebben in Fia [Auranius] ten zuiden van Damascus.
In 22 v. J.C. begon hij aan de bouw van een nieuwe stad met een beschutte haven op de plaats van de vroegere Toren van Strabon. Toen ze na twaalf jaar voltooid was wijdde hij ze toe aan Caesar Augustus door ze Caesarea te noemen. Hij bouwde hier verschillende typisch Romeinse gebouwen, zoals een amfitheater, een hippodroom en een aquaduct. Ook zijn paleis in Caesarea heeft diverse typisch Romeinse kenmerken. Deze kustplaats werd dan ook al zeer snel het grote centrum van het oostelijk deel van het Romeinse Rijk.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 45: De Inferno Pregnani [Uit het hel van Pregnani]
Bartolomeo Prignano werd in 1363 aartsbisschop van Acerenza, en daarna vanaf 1377 aartsbisschop van Bari en cancellarius van paus Gregorius XI. Toen deze laatste in 1378 overleed, kwam het Romeinse volk op straat en eiste dat er eindelijk weer eens een Romein of op zijn minst een Italiaan tot paus zou worden verkozen. De Italiaanse kardinalen waren echter stuk voor stuk veel te oud om nog in aanmerking te komen. Geconfronteerd met het ronduit agressieve volk opteerden de radeloze kardinalen uiteindelijk, na een turbulent conclaaf van drie maanden, voor iemand buiten hun kring. Hun keuze viel op de zachtmoedige, onopvallende en gemakkelijk te beïnvloeden Bartolomeo Prignano, de laatste niet-kardinaal die tot paus werd gekozen.
Ze hadden gedacht hem ertoe te kunnen bewegen om hun hartewens te vervullen en naar Avignon terug te keren, maar hadden al spoedig redenen te over om hun beslissing te betreuren. Eenmaal op de troon, verheven boven de adellijke kardinalen die hem vroeger nooit hadden zien staan, ontpopte Prignano, die de naam Urbanus VI had aangenomen, zich al snel tot een kwaadaardige tiran die razend tekeer ging en niet voor lijfstraffen terugschrok.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3376 van 21/9/2010
Lieve zonen en dochters, wees vol van moed en geef met uw eigen levens getuigenis dat u tot Christus behoort. Heb lief, heb lief. De mensheid is geestelijk arm geworden omdat de mensen de liefde verlaten hebben. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot een oprechte bekering. Open uw harten en laat de Heer u hervormen. U leeft in een tijd die erger is dan ten tijde van de zondvloed. Het ogenblik van uw "ja" aan God is gekomen. Wees verdedigers van de waarheid. Zoek de sterkte die uw nodig hebt voor uw geestelijke reis in de woorden van Mijn Jezus. Moeilijke dagen komen. Zij die in Casa Nova zijn zullen wenen en jammeren. Ik lijd omwille van uw lijden. Bid. Enkel door het gebed kunt u Mijn oproepen begrijpen. Zet geen stap achteruit. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 4]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Priesterschap
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog werden vier broeders uit zn gemeenschap aangeduid voor de militaire dienst. Pater Pio was op dat moment leraar aan het seminarie en geestelijk begeleider. Toen er nog een broeder onder de wapens werd geroepen kreeg Pater Pio de leiding over de gemeenschap. Maar in augustus 1917 werd hij eveneens opgeroepen om zn militaire plicht te vervullen. Hoewel hij een zwakke gezondheid had werd hij ingedeeld bij het Vierde Peloton van de Honderdste Compagnie van het Italiaanse Medische Korps. Rond midden oktober werd Pio gehospitaliseerd, maar toch werd hij pas in maart 1918 uit het leger ontslagen. Zijn militaire dienst had 182 dagen geduurd. Hij keerde terug naar San Giovanni Rotondo en werd ingezet in Santa Maria degli Angeli [O.L.V. der Engelen] in Pietrelcina. Later, ten gevolge van zn groeiende reputatie als wonderdoener, wezen zn oversten hem toe aan het klooster van San Giovanni Rotondo.
Pater Pio werd een geestelijk begeleider voor velen, en beschouwde hen als zn geestelijke dochters en zonen. Hij had vijf regels voor spirituele groei: wekelijkse biecht, dagelijkse Communie, geestelijke lectuur, meditatie, en gewetensonderzoek.
De wekelijkse biecht vergeleek hij met de wekelijkse schoonmaak van een kamer. Hij raadde aan om dagelijks tweemaal te mediteren en aan zelfonderzoek te doen: eenmaal s morgens, als voorbereiding op de dag, en nog eens s avonds, als terugblik. Zijn raad m.b.t. de praktische toepassing van theologie vatte hij vaak samen in zijn nu welbekende uitspraak: "Bid, Hoop en Wees niet bezorgd." Hij hielp Christenen om in alles God te herkennen en bovenal de Wil van God te doen.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
25-11-2010
25 november 2010
25 november 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Ik kijk u aan en Ik zie in uw harten dood zonder hoop, rusteloosheid en honger. Er is geen gebed, noch vertrouwen in God en dat is waarom de Allerhoogste Mij toelaat om u hoop en vreugde te brengen. Open uzelf. Open uw harten voor Gods genade en Hij zal u alles geven wat u nodig hebt en uw harten vullen met vrede, omdat Hij de vrede is en uw hoop. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 13]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Hoe doen we dat? Ivanka: Door zonde, veronachtzaming of onwetendheid. Veel manieren.
Janice: Hoe laten we toe dat onze beschermengel ons helpt? Ivanka: Terwijl we op aarde leven hebben we elk een vrijheid van keuze. We kunnen God negeren, onze engelbewaarder negeren. We kunnen doen alsof deze engelen niet bestaan, alhoewel God ons alles geeft wat we hebben ... en onze beschermengel maakt zich steeds aan ons bekend. De echte taak van deze engel is om ons op het pad naar de hemel te houden. Daarom is het dat de Gezegende Moeder wil dat de eucharistieviering het centrum van ons leven vormt.
Janice: Maar Ivanka, veel mensen op aarde zijn niet katholiek. Ivanka: De Gezegende Moeder zegt dat de H. Mis ook aan hen wordt aangeboden zelfs al kennen ze die niet. De eucharistieviering is voor iedereen op aarde. De H. Mis is de kracht van Jezus offer op het Kruis dat ons de sterkte schenkt om het pad van de aarde naar Gods wachtende handen te bewandelen. Dat is Gods wil voor ons. Het is daarom dat onze engelbewaarder ons altijd helpt om op het pad naar de hemel te blijven, als we het toelaten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Toekomst euro staat op het spel
De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble zegt dat de toekomst van de Europese eenheidsmunt op het spel staat in de Ierse schuldencrisis. Ook bondskanselier Angela Merkel gewaagt van een "uitzonderlijk ernstige toestand."
We staan met de euro voor een uitzonderlijk ernstige situatie', zei Merkel vanmiddag tijdens een toespraak voor de Duitse werkgeversbond BDA in Berlijn. Wat er de voorbije maanden rond Griekenland en Ierland gebeurde, hadden we ons een jaar geleden niet kunnen voorstellen, zei de Duitse bondskanselier. Volgens Merkel is Ierland anders dan Griekenland omdat vooral de Ierse banken een probleem vormen.
Eerder vandaag gebruikte de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, zware woorden voor het Duitse parlement, waar hij beklemtoonde dat Duitsland zijn verantwoordelijkheden moet nemen om de Ierse crisis op te lossen. Anders zullen de economische en sociale gevolgen "onberekenbaar" zijn, zei hij. De minister wees erop dat ook Duitsland zelf met een ernstig schuldenprobleem kampt, en dat de bezuinigingen in het land een voorbeeld kunnen vormen voor de rest van Europa.
Ook de Europese president Herman Van Rompuy verklaarde vorige week nog dat de muntunie in een "overlevingscrisis" zit, maar vandaag probeert hij de beleggers te sussen. Van Rompuy, die op bezoek is in Stockholm, verklaarde er op een persconferentie dat het Ierse hulppakket "voldoende" is en dat de situatie van Portugal "gezond" is.
Van Rompuy reageert daarmee op de speculatie dat Portugal het volgende slachtoffer wordt van de eurocrisis. Hij benadrukte dat Portugal een "erg lage" schuldgraad heeft en dat het begrotingstekort zal dalen van 9,3 procent van het bbp in 2009 naar 7,3 procent dit jaar en 4,6 procent in 2011. "De situatie is totaal verschillend van dan die van Ierland", klonk het nog. Nadat de redding van Ierland aanvankelijk voor opluchting op de markten gezorgd had, is opnieuw scepsis teruggekeerd. Zo willen de Ierse Groenen immers de regeringscoalitie verlaten en sturen ze aan op nieuwe verkiezingen. De gouverneur van de Ierse centrale bank verklaarde vandaag dat de hele Ierse banksector 'te koop staat'.
3. Noord-Korea opent vuur op Zuid-Koreaans eiland
Noord-Korea heeft tientallen granaten afgevuurd op een Zuid-Koreaans eiland. Daarbij raakten 13 Zuid-Koreaanse soldaten gewond, en vielen er twee doden. Zestig tot zeventig huizen staan er in brand. Dat meldt de Zuid-Koreaanse tv-zender YTN. Het Zuid-Koreaanse ministerie van Defensie heeft naar eigen zeggen teruggevuurd en verkeert in opperste staat van paraatheid.
Nog volgens YTN liepen verschillende woningen beschadigingen op. Het getroffen eiland in kwestie heet Yeonpyeong en ligt ten westen van het Koreaanse eiland, in de Gele Zee. De bevolking van het eiland is naar bunkers geëvacueerd. De stroom is er uitgevallen. Televisiebeelden tonen dat minstens vier grote rookpluimen opstijgen van het eiland. Bij het eiland Yeonpyeong waren in 2002 en 1999 ook al problemen tussen de twee landen, die op zeer gespannen voet leven. Noord-Koreaanse marineschepen overschreden de zeegrens en openden het vuur op Zuid-Koreaanse schepen. De Noord-Koreaanse schepen trokken zich terug toen er versterking van Zuid-Korea in aantocht was. Bij de incidenten vielen enkele doden. Een Zuid-Koreaans schip zonk.
Noord-Korea is een zeer geïsoleerd streng-communistisch land. De overheid steekt veel geld in defensie, waaronder de ontwikkeling van atoombommen. Deze week nog schrok de Amerikaanse gezant Stephen Bosworth zich een hoedje toen hij een rondleiding kreeg in een centrum met zeer veel centrifuges om uranium te verrijken. Momenteel vertoeft hij in Peking om er het Noord-Koreaanse dossier in verband met het bestaan van de nieuwe nucleaire site te bespreken.
Rusland waarschuwt voor een escalatie van de situatie tussen Noord- en Zuid-Korea. "Het is belangrijk dat het incident niet leidt tot een escalatie van de huidige situatie", aldus een bron binnen het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken.
De Verenigde Staten veroordeelden de aanval van het noorden. Bovenop de veroordeling "roepen de VS Noord-Korea op zijn oorlogszuchtige daad te stoppen en de bepalingen van de wapenstilstand volledig in acht te nemen". Het Witte Huis voegt eraan toe dat ze zich engageren "hun bondgenoot te verdedigen".
Ook China heeft haar ongerustheid over de situatie uitgedrukt. "We hopen dat de betrokken partijen zullen reageren op een manier die zal bijdragen aan de vrede en stabiliteit op het Koreaanse eiland", aldus Hong Lei, een woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken.
Vanuit Europa werd de aanval veroordeeld door de hoge vertegenwoordigster van het Europees buitenlands beleid Catherine Ashton. "Ik veroordeel deze aanval door de Democratische Volksrepubliek Korea scherp. Ik roep de Noord-Koreaanse overheid op om zich te onthouden van alle acties die een risico op verdere escalatie inhouden", zo stelt Ashton.
Zuid-Korea belooft hard te reageren op elke nieuwe provocatie. "Het bombardement van Yeonpyeong is een duidelijke militaire provocatie", aldus de Zuid-Koreaanse autoriteiten. Noord-Korea ontkent en verklaart dat zij niet als eerste gevuurd hebben.
4. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 8]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Pater Slavko: "ga je weg" Een ongewone weg naar het priesterschap.
Op 29 juni 2008 werd dokter Erich Kuen uit Oostenrijk [provincie Voralberg] door de bisschop van zijn diocees Dr. Klaus Küng tot priester gewijd in Sankt Pölten. Zijn ongewone weg naar het priesterschap werd vooral bestempeld door gebeurtenissen in Medjugorje. Dr. Kuen was aanwezig bij de plotselinge dood van Pater Slavko Barberic op de Krizevac [Kruisberg] op 24 november 2000 in Medjugorje. Toen hij voor de stervende priester niets meer kon doen, had hij het gevoel alsof deze hem aanmoedigde en op de rug klopte alsof hij wilde zeggen: "Ga je weg!"
Op dit moment herinnerde hij zich een voorval van zes jaar geleden. Hij had Pater Slavko toen verteld over zijn gevoelens tot roeping van het priesterschap die hij koesterde. Pater Slavko had hem toen vol vreugde een slag op de borst verkocht.
Op deze regenachtige namiddag op de kruisberg met als achtergrond de tragische dood van deze priester, een grote persoonlijkheid, kwam het hem voor als een bevestiging: "Ja, doe nu verder"
Nu volgt een uittreksel van de preek die Dr. Erich Kuen gaf na zijn wijding, in Haag op 27 Juli 2008.
Een groot geschenk op mijn weg was onze Hemelse Moeder. In die tijd verdiepte ik mij zeer in de geschiedenis van Hildegard von Bingen. Ook in die tijd, tijdens mijn legerdienst, reed ik vaak een invalide met zijn rolstoel naar het restaurant, waar we koffie dronken en de krant lazen. In de pers ontdekte ik dan een artikel over Fatima. De kinderen van Fatima hadden een ervaring met de hemel en de hel gehad. De beschrijving daarvan kwam zeer juist overeen met de belevenissen van de Heilige Hildegard von Bingen. Hoe hadden de kinderen van Fatima deze ervaring kunnen hebben? Zo ben ik door Fatima tot de Mariaverering gekomen en tot de maandelijkse biecht, wat een verlangen is van de Moeder van God.
Een eerste ervaring voor de priesterroeping kreeg ik op een werkdag tijdens de Heilige Mis, een onvoorstelbare ervaring als je mijn vroegere levenswandel beschouwd. Ik wilde hierdoor met mijn studie voor arts stoppen en naar het klooster gaan. Maar iedereen raadde mij dit af, de paters, de familie en ook priesters. Dus maakte ik mijn studie in drie jaar af. Mijn roeping was ik weer bijna vergeten. Ik wilde trouwen en me vestigen als huisarts. Doch eerst wilde ik nog een retraite doen, om zeker te spelen. Ik leefde een tijd lang bij de gemeenschap der Zaligsprekingen en ging ook naar Medjugorje. Daar was ik aanwezig bij de dood van een franciscaanse pater die s vrijdags om drie uur plotseling stierf op de kruisberg. Daar dook de roep opeens weer op: "Wil jij verder doen waar Pater Slavko gestopt is?" Ik vroeg aan Pater Slavko me iets van zijn geest te geven, toen we hem vanaf de Kruisberg in de stromende regen naar beneden droegen. Daarna ben ik in de kerk gaan zitten en huilde twee uur aan een stuk. Daar schonk God mij de genade om af te zien van mezelf en er te zijn voor anderen.
Ik ging het eerst als seminarist naar Rome, daarna naar Sankt Pölten en daarna als hulppastoor en diaken naar Haag.
Aan mijn levensweg kunnen jullie zien dat voor God niets onmogelijk is. Hij kijkt niet naar het verleden, geen enkel geval is uitzichtloos. Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf. We zijn voor elkaar verantwoordelijk, niets is zuiver privaat. Alles heeft zijn uitwerking op de gemeenschap en we worden opgeroepen de last te dragen van de ander. Alleen samen komen wij tot Hem. God schenkt ons de wil en de actie. We kunnen ons leven vol vertrouwen in Zijn handen leggen en vragend en biddend er op vertrouwen dat Hij alles ten goede zal leiden. Hij is altijd bij ons en helpt ons, omdat Hij ons liefheeft!
Vertaling: Mia Stassen
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 277]
Preken
Wie de liefde heeft...
"Ja maar," zult ge zeggen, "hoe dikwijls gebeurt het niet dat het kwaad zich voor mijn ogen afspeelt! Ik hoef er toch geen doekjes om te draaien."
Omdat ge geen liefde hebt, beste vriend, daarom speelt er zich zoveel kwaad voor uw ogen af. Als ge de liefde had, zoudt ge er anders over denken. Dan zoudt ge u op de eerste plaats afvragen of ge u niet vergiste, want hoe dikwijls gebeurt dat niet? Een simpel voorbeeld kan u hiervan overtuigen en ik zou willen dat ge dit voor altijd voor ogen hield, wanneer ge denkt dat uw evennaaste kwaad bedrijft.
Wel, in de geschiedenis van de woestijnvaders wordt ons verteld hoe een kluizenaar, Simeon genaamd, die verschillende jaren in de woestijn had doorgebracht, plotseling op de gedachte kwam om de wereld in te trekken. Maar eerst vroeg hij de goede God de genade dat de mensen zijn ware bedoelingen niet zouden achterhalen. Nadat God hem deze belofte had gedaan, verliet Simeon de woestijn. Eenmaal in de wereld gekomen, handelde hij als een dwaas: hij dreef duivels uit en genas zieken. Hij ging de huizen van verdachte vrouwen binnen, liet hen zweren dat zij nooit iemand anders zouden beminnen dan hem en gaf hen al het geld dat hij bezat. Iedereen beschouwde hem als een kluizenaar die zijn verstand had verloren.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 13]
Voorwoord
Het Feest van de Barmhartigheid
Dit feest is niet alleen maar een bijzondere dag van aanbidding van het Goddelijk mysterie van de Barmhartigheid, maar het is ook een tijd van genade voor alle mensen. "Ik verlang, zegt Jezus, dat het feest van de Barmhartigheid de toevlucht en de schuilplaats weze voor alle zielen, en vooral voor de arme zondaars" [Db 699]. "Niettegenstaande mijn bitter lijden gaan de zielen verloren. Ik biedt hen een laatste reddingsplank aan, het feest van Mijn Barmhartigheid. Indien ze mijn Barmhartigheid niet aanbidden, zullen ze eeuwig verloren gaan" [Db 965].
Het belang van dit feest wordt bepaald door de buitengewone beloften die Jezus eraan verbonden heeft: "Wie die dag nadert tot de Bron van Leven, zal volledige kwijtschelding van zijn schuld en straffen bekomen" [Db 300]. "Die dag staat het Hart van Mijn Barmhartigheid open, Ik giet een oceaan van genaden uit over de zielen die naar de bron van Mijn Barmhartigheid komen [...] dat geen enkel ziel vreze tot Mij te komen, zelfs al zijn haar zonden rood als scharlaken" [Db 699].
Om van deze grote gaven te genieten moet men de voorwaarden voor de verering van de Goddelijke Barmhartigheid vervullen [vertrouwen in de goedheid van God en een werkdadige liefde tot de naaste]: men moet ook in staat van genade zijn [gebiecht hebben] en de Heilige Communie waardig ontvangen. Jezus heeft verduidelijkt: "Geen enkele ziel zal gerechtvaardigd worden zolang ze zich niet met vertrouwen tot mijn Barmhartigheid wendt, en daarom moet de eerste zondag na Pasen het feest zijn van de Barmhartigheid, en die dag moeten de priesters de zielen spreken over mijn grote ondoorgrondelijke Barmhartigheid" [Db 570].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 13]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
En dat niemand opwerpt dat, indien de dag onbekend is, het tijdstip of het jaartal kan bepaald worden ... Neen, want Sint Augustinus stelt dat het woord dag in de heilige Schrift moet vertaald worden in de zin van een onbepaalde duur. Het getuigenis van de heilige Schriftleraar stemt overeen met dat van de profeet Maleachi, die ons zegt: Ecce venit, dicit Dominus exercitum: Et quis poterit cogitare diem adventus ejus. Zacharias is nog duidelijker: Et erit in die illa: non erit lux, sed frigus et gelu, et erit dies una, quae nota est Domino, non dies neque nox: et in tempore vesperi erit lux [Mal, 3].
De reden ervan is dat het einde van de wereld uit een natuurlijke oorzaak ontstaat, maar afhangt van Gods wil die ons niet geopenbaard werd [Zach,14].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Padre Pio, Miracle man [02/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 222]
Hoofdstuk 11. Rond de Universele Herder
In de CELAM
Op 27 januari 1979 ging Broeder Roger naar Puebla in Mexico waar de IIIe algemene Conferentie van het Latijns-Amerikaan episcopaat [CELAM] doorging. Ditmaal was hij door de bisschoppen uitgenodigd. Eerst dacht hij maar enkele dagen te blijven, maar hij besliste al gauw om de hele conferentie mee te maken: "Er staat zoveel op het spel op deze bijeenkomst. Weggaan zou een gebrek aan solidariteit betekenen met mannen die Gods wil zoeken in de hedendaagse wereld." Toen hij woord kreeg hernieuwde hij zijn boodschap van eenheid en delen en weigerde hij alle tegenstrijdigheden: jongeren tegen ouderen, armen tegen rijken, ras tegen ras. "Vandaag dringt zich een levendig delen met alle generaties op. En dat vanwege de nieuwe scheidingen, alsof er bijvoorbeeld een Kerk voor jongeren, een Kerk voor armen of een Kerk voor de elite [intellectueel of niet] kon bestaan.
In de geschiedenis van de mensheid was het delen van spirituele en stoffelijke bezittingen nooit zo dringend, al was het maar voor de wereldvrede. Vandaar dat het ons toekomt om deel te nemen aan het verlangen van zoveel jongeren, die angstvol zoeken naar het delen met de arme massa. Het is aan ons om die jongeren te begeleiden die anders, zonder een concreet antwoord van ons, overvallen worden door de wanhoop van de gelatenheid of in die andere wanhoop van het geweld of het doctrinaire van het delen. Indien wij allen als verantwoordelijken besloten om een drie of vierjarig plan op te stellen om alle onnodige bezittingen over te laten aan het ministerie, pas dan zou onze concrete inzet geloofwaardig worden in onze geschriften, zelfs buiten Latijns-Amerika."
Deze wat in zijn concrete voorstellen irrealistische oproep [een drie à vierjarig plan] bewees de samenhang van de overtuigingen van de prior.
Naast de voorkeur voor de armen en de jongeren ontwaarde Broeder Roger een ander thema die een vooraanstaande pastorale as zou worden onder Johannes Paulus II: de nieuwe evangelisatie. Op 15 februari noteerde hij in zijn dagboek: "In de laatste uren van de conferentie werd het voor velen duidelijk, ongeacht de confrontatie van strekkingen, dat we dragers van het evangelie moeten zijn midden in de naties waarvan de bevolking pijlsnel toeneemt."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 144]
Herodes de Grote
Herodes en het hogepriesterschap
Eerdere heersers uit de dynastie van de Hasmoneeën bekleedden naast het koningschap ook het ambt van hogepriester. Voor Herodes was dat vanwege zijn Idumeese afkomst niet mogelijk. Hij was dan ook gedwongen een hogepriester te benoemen van buiten zijn eigen familie. Dit was voor Herodes niet zonder risico, aangezien de hogepriester een grote invloed had op de publieke opinie en ook op politiek vlak een belangrijke factor was. Om te voorkomen dat de macht van de hogepriester te groot zou worden, behield Herodes zich het recht voor niet alleen een hogepriester te kunnen benoemen, maar deze ook te kunnen afzetten als dat in zijn ogen nodig was. Ook Herodes' opvolgers volgden deze politiek, zodat er in de Herodiaanse periode vele verschillende hogepriesters zijn geweest.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 44: Schisma Barcilonicum [Het schisma van Barcelona]
Clemens VIII [1423 - 1429] [tegenpaus]
Echte naam: Gil Sánchez Muñoz y Carbón [bijgenaamd Doncel] [Teruel, 1369 - Mallorca, 28 december 1447]
In 1429 legden Rome en Aragón hun conflict bij. Hiermee verviel de politieke steun voor Clemens VIII. Op 26 juli 1429 riep hij zijn kardinalen samen en verklaarde hij afstand te doen van het pausdom. Op zijn aandringen erkenden de aanwezige kardinalen Martinus V als hun nieuwe paus. Bij de bijeenkomst was ook een vertegenwoordiger van Martinus V aanwezig.
Na zijn aftreden werd Gil Sánchez Muñoz door Martinus V benoemd tot bisschop van Mallorca. De Rooms-katholieke Kerk heeft hem nooit als paus erkend. Hij staat alleen vermeld in een voetnoot van de Vaticaanse cataloog. Hij was kanunnik van Barcelona, waar op omschrijving van Malachias op zinspeelt. Bij een tegenpaus is er uiteraard altijd een schisma. Hij stierf in 1447.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3375 van 20/9/2010
Lieve zonen en dochters, als u het gewicht van het kruis voelt, verlies dan het hart niet. Aanroep dan Jezus en Hij zal tot u komen. Verlies de hoop niet. Kniel neer in gebed en smeek om vrede voor de mensen. De mensen hebben God verlaten en u gaat recht de afgrond tegemoet. Ik lijd om wat u te wachten staat. Ik ben uw Moeder en Ik wens u te helpen. Open uw harten voor Mijn oproep. Ontvang de boodschappen die ik u doorgeef en getuig overal dat u waarlijk tot de Heer behoort. Alegria [een stad] zal wenen bij het zien van zoveel vernietiging. Chora [een stad] zal schreeuwen om hulp en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen Zoek sterkte in de Heer en u zult overwinnen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Maria en het geheimzinnige getal 101 [deel 3/3]
"Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw*, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria." [Zuster Agnes Sasagawas Beschermengel]
Volgens goedgekeurde berichten verscheen op een dag haar Beschermengel aan de zuster in het klooster. Hij had een Bijbel bij zich. De Beschermengel opende de Bijbel en wees naar een bepaald vers dat Zuster Agnes Sasagawa onmiddellijk herkende als hoofdstuk 3, vers 15 van het Boek van Genesis: "En ik zal vijandigheid brengen tussen jou en de vrouw, en tussen je nakomeling en de hare. Hij zal je hoofd verpletteren en jij zal zijn hiel raken."
De engel vertelde haar: "Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria."
Vader Yasuda, de spiritueel begeleider van Zuster Agnes, zei dat deze passage uit Genesis beschouwd wordt als de eerste lichtstraal van de redding, de eerste belofte van een Heiland, gemaakt door God. Het is ook het eerste vers in de Bijbel die naar de Onbevlekte Ontvangenis van Maria verwijst, die nooit door Satan gedomineerd werd.
* Voetnoot: Al te vaak is in de loop van de geschiedenis de vrouw met de vinger gewezen omwille van de misstap van Eva. Ook Adam heeft in de tuin van Eden zijn verantwoordelijkheid niet opgenomen. Het gebod van de Heer om niet te eten van de boom van kennis van goed en kwaad [Gen 2,17] was gericht tot de mens, d.i. Adam én Eva. Deze misstap wordt in de heilsgeschiedenis gecorrigeerd door de nieuwe Adam en de nieuwe Eva, d.i. Jezus en Maria. Zie ook de leer over de erfzonde KKK 396-409 waarin sprake is over de zondeval van de stamouders [407].
Bron: Steven K. Ryan
Vertaling: Mario Lossie
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 3]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Priesterschap
Om zn zes jaar lange studie voor het priesterschap aan te vangen, reisde hij met os en kar naar het klooster van de H. Franciscus van Assisi. In 1910 werd Pio in de kathedraal van Benevento door aartsbisschop Paolo Schinosi tot priester gewijd. Vier dagen later ging hij zn eerste Mis voor in de parochiekerk van O.L.V. der Engelen. Pio had een wisselvallige gezondheid, en daarom werd hem toegestaan om tot begin 1916 bij zn gezin te blijven terwijl hij toch Kapucijn bleef.
Op 4 september 1916 moest Pio terugkeren naar het gemeenschapsleven. Men stuurde hem naar een landbouwgemeenschap, naar het Kapucijnenklooster van O.LV. van Genade in het Garganogebergte in San Giovanni Rotondo. Daar leefde hij samen met zes andere broeders. Pio bleef tot aan zn dood in San Giovanni Rotondo, en ging er enkel weg om zn legerdienst te vervullen.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
23-11-2010
23 november 2010
23 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 12]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Waar kreeg zij deze machten? Ivanka: Van God. Dit is Zijn plan. Al degenen die zich keren naar de Gezegende Moeder ervaren haar liefde, haar kracht, haar tederheid. Niemand werd ooit geweigerd. Daar ben ik zeker van.
Janice: En wat met degenen die zich niet naar haar toekeren? Ivanka: Ze is onze moeder. Ze draagt zorg voor elk van haar kinderen of ze haar kennen of niet. Zij bemint met Gods liefde.
Janice: Ivanka, wat is die "kracht" van de Gezegende Moeder waarvan u spreekt? Ivanka: Jezus liefde voor haar.
Janice: Ivanka, weet u waarom ieder van ons een beschermengel heeft? Ivanka: De job van onze beschermengel is te waken over onze ziel. Hij beschermt ons tenzij we zijn inspanningen blokkeren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 7]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Pater Slavko: "ga je weg" Een ongewone weg naar het priesterschap.
Op 29 juni 2008 werd dokter Erich Kuen uit Oostenrijk [provincie Voralberg] door de bisschop van zijn diocees Dr. Klaus Küng tot priester gewijd in Sankt Pölten. Zijn ongewone weg naar het priesterschap werd vooral bestempeld door gebeurtenissen in Medjugorje. Dr. Kuen was aanwezig bij de plotselinge dood van Pater Slavko Barberic op de Krizevac [Kruisberg] op 24 november 2000 in Medjugorje. Toen hij voor de stervende priester niets meer kon doen, had hij het gevoel alsof deze hem aanmoedigde en op de rug klopte alsof hij wilde zeggen: "Ga je weg!"
Op dit moment herinnerde hij zich een voorval van zes jaar geleden. Hij had Pater Slavko toen verteld over zijn gevoelens tot roeping van het priesterschap die hij koesterde. Pater Slavko had hem toen vol vreugde een slag op de borst verkocht.
Op deze regenachtige namiddag op de kruisberg met als achtergrond de tragische dood van deze priester, een grote persoonlijkheid, kwam het hem voor als een bevestiging: "Ja, doe nu verder."
Nu volgt een uittreksel van de preek die Dr. Erich Kuen gaf na zijn wijding, in Haag op 27 Juli 2008.
Enkele weken geleden werd ik priester gewijd, velen van jullie waren daarbij aanwezig of hebben meegeholpen, waarvoor mijn hartelijke dank.
Priester zijn is een groot geschenk maar ook een grote verantwoordelijkheid die men niet uit eigen kracht kan opbrengen. Toen tijdens mijn wijding de verschillende opgaven werden opgesomd, heb ik tegen Jezus gezegd: 'Luistert U goed? U moet me dit allemaal schenken want anders kan ik Uw opdracht niet vervullen."
We hebben dit ook in de brief aan de Romeinen gehoord: God heeft hen die Hij uitverkoren heeft gerechtvaardigd en wie Hij gerechtvaardigd heeft, heeft Hij ook verheerlijkt.
Alles ligt in Gods hand. Ons aandeel is slechts onze goede wil en het vertrouwen in de machtige hulp van God. God roept, God helpt en God voert ons. Dat heb ook ik dikwijls in mijn leven mogen ervaren. Daarover wil ik nu een kort getuigenis geven.
Ik kom uit een niet erg religieuze familie. Mijn vader had een hotel en was altijd met zaken bezig en mijn moeder werkte vlijtig mee.
Maar God laat een mens niet altijd op het droge zitten. Hij had ons een heel gelovige grootmoeder gegeven, die voor de hele familie bad. Als kind dacht ik er nooit aan om priester te worden, ook al geloofde ik steeds in God en dacht ik na over de zin van het leven. Tijdens mijn studie voor arts doorleefde ik echter een diepe crisis over de eigenlijke zin van mijn leven. Dan heb ik de Bijbel genomen en ben daar veel mee bezig geweest. In die tijd klampten de getuigen van jehova me aan en de moonsekte, ze nodigden me uit.
Op een morgen stond ik op en wist: "Vandaag weet ik waar ik bij hoor," zonder precies te weten waarom. Ik keek van boven uit mijn raam naar beneden en zag de hele straat midden in het centrum van Innsbruck vol met een grote menigte mensen. Ik ging naar beneden en vroeg wat er scheelde. Men zei me dat de Paus in Innsbruck was. Tijdens de Heilige Mis met de Paus ben ik katholiek geworden. De Paus had mij dus rechtstreeks bij mijn woning afgehaald. Van toen af aan ging ik iedere zondag naar de Heilige Mis en verbrak ik alle contact met de getuigen van jehova en de moonsekte.
Vertaling: Mia Stassen
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 276]
Preken
Wie de liefde heeft
Ach, ongelukkige, zeg liever dat ge geen liefde hebt, dat ge een ellendeling zijt, want ge houdt alleen van degenen die u op het gevoel werken of bij wie gij belang hebt, die u in geen enkel opzicht tegenspreken, die u vleien omwille van uw goede werken, die u gretig danken voor uw weldaden en die in alles erkentelijk zijn. Voor hen slooft ge u uit en ge schrikt er zelfs niet voor terug om u het allernoodzakelijkste te ontzeggen om hen te kunnen helpen. Maar zodra uw gunstelingen ook maar een spoor van ondankbaarheid of minachting vertonen, is het met de liefde gebeurd. Dan kijkt ge hen niet meer aan. Ge ontloopt hun gezelschap. Koel en zakelijk houdt ge u op de vlakte, als een gesprek met hen misschien onvermijdelijk is. O God, dat alles berust op een valse godsvrucht, die ons alleen in het verderf kan storten.
En als ge daaraan twijfelt, broeders, luister dan naar Sint Paulus, hij kan u immers niet bedriegen: "Al zou ik heel mijn bezit aan de armen geven," zegt hij, "al zou ik wonderen doen, ja, zelfs doden oproepen uit hun graf, en ik had de liefde niet, dan was ik een huichelaar, en niets anders."
Neem, om u van deze waarheid te overtuigen, heel het leven en lijden van onze Zaligmaker Jezus Christus. Neem de levens van alle heiligen, ge zult onder hen niemand vinden die er niet de voorkeur aan heeft gegeven om juist diegenen weldaden te bewijzen van wie hij niets dan onrecht te verwachten had. Neem bijvoorbeeld Franciscus van Sales. "Als ik in mijn leven maar één mens goed kon doen," zegt hij, "zou ik liever iemand kiezen die mij had beledigd, dan iemand die mij ooit een andere dienst heeft bewezen." Bedenk, broeders, hoe ver de liefdeloze mens in zijn boosheid kan gaan! Nauwelijks heeft iemand hem iets in de weg gelegd of hij begint heel het verleden van zijn tegenstrever uit te pluizen. Hij oordeelt over hem, hij veroordeelt hem. Hij tracht al zijn handelingen in een ongunstig daglicht te stellen en hij twijfelt er geen ogenblik aan of hij heeft het bij het rechte eind ...
Vertaling: Chris De Bodt
4. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 12]
Voorwoord
Het Feest van de Barmhartigheid
Onder alle vormen van de verering van de Gods Barmhartigheid, die aan Zuster Faustina geopenbaard werden, neemt dit feest de eerste plaats in. Het is in 1931, te Plock, dat Jezus voor het eerst gesproken heeft van de instelling van dit feest, toen Hij Zijn wil omtrent de Beeltenis bekend maakte: "Ik verlang een feest van de Barmhartigheid. Ik wil dat deze Beeltenis die gij met een borstel gaat schilderen, op de eerste zondag na Pasen feestelijk gewijd wordt. Die zondag moet het feest van de Barmhartigheid zijn".
De keuze van de eerste zondag na Pasen voor het feest van de Barmhartigheid heeft een zeer diepe theologische betekenis die de nauwe relatie openbaart die bestaat tussen het paasmysterie van de Verlossing en het mysterie van de Goddelijke Barmhartigheid. Deze relatie wordt nog duidelijker onderlijnd door de noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid die dit feest voorafgaat en op Goede Vrijdag aanvangt.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
5. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 12]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Zo toont hij hen in zijn profetie als twee vooruitzichten en twee horizonten met gelijkaardige trekken en op elkaar gelijken door hun omlijning, tekening en kleur. In Mattheus en Marcus schijnen de twee gebeurtenissen, de vernieling van Jeruzalem en het einde van de wereld, zich eerder te vermengen. In Lucas is de scheiding van de twee feiten zeer duidelijk: er zijn trekken die alleen het einde der tijden aangaan, bijvoorbeeld: "En er zullen tekenen zijn in de zon, in de maan en de sterren. En op aarde zullen de naties terneergedrukt en ontsteld zijn omdat de zee schrikwekkend lawaai maakt met haar woelige golven ... En de mensen vergaan van angst in afwachting van wat er in het heelal gaat gebeuren, want de deugden des hemels zullen wankelen ... En dan zullen ze de Mensenzoon zien, komend op een wolk met grote macht en majesteit [Lk, 21].
Zal de wereld nog honderd jaar bestaan? Zal ze eindigen met het huidige millennium? Zal de mensheid, onder de wet van de genade van het christendom, een gelijkaardig aantal jaren doorlopen als onder de wet van de natuur of de wet van Mozes? Dit zijn vragen waarop geen enkele hypothese of gissing mag geuit worden. Alle berekeningen en onderzoeken van de geleerde vertolkers zijn overbodige opsporingen die slechts nuttig zijn om een ijdele nieuwsgierigheid te bevredigen. De Voorzienigheid heeft beslist dat die onbekend is en dat niemand die zal ontdekken voor hij in vervulling gaat: De die illa nemo scit [Mt, 13].
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
6. Film: Padre Pio, Miracle man [01/22]
Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 221]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De parochies doen herleven
In Parijs werden vijftien duizend jongeren uit heel Europa verwacht voor een bijeenkomst die een nieuw keerpunt in de geschiedenis van Taizé betekende. De jongerenbijeenkomst van Parijs was de eerste van een reeks jaarlijkse ontmoetingen, die jaar na jaar in een andere Europese grootstad doorgingen, tussen Kerstmis en Nieuwjaar. Het aantal deelnemers stijgt alsmaar: van vijftienduizend en 1978 bereikt men honderdduizend in 1990.
De groepen werden over een honderdtal parochies van de hoofdstad en de voorsteden verdeeld en verzamelden voor het gebed in de kathedraal van Notre-Dame en in Saint-Sulpice. Op de eerste rij in Notre-Dame zaten pater Congar en pater Chenu. Dit was een teken van achting en aandacht die de bekende theologen Taizé toedroegen. Ook een teken van hoop die ze aan het nieuwe pastoraat stelden, waar Taizé aan begon. Want deze eerste Europese Ontmoeting buiten Taizé was een mijlpaal, niet alleen omwille van de keuze om eens per jaar naar Europa te gaan, maar vanwege de wil om voortaan nauw samen te werken met de parochies. Later legde Broeder Roger uit: "In 1979, gezien het aantal jongeren, was het nodig het Jongerenconcilie tijdelijk op te schorten om nog niet een beweging meer op gang te brengen. We dachten: Laten we het Concilie een tijdje rusten, het herrijst wel op een dag."
De geopenbaarde "Akten" na de Ontmoeting van Parijs bevestigden de heroriëntering van de jongeren naar de parochies die omschreven worden als brede plaatselijke gemeenschappen die de voortzetting van Christus verzekeren, een concentraat van deze unieke communie die Kerk heet. De jongeren werden aangespoord om de parochies te doen herleven.
Als weergave van deze oriëntatie verklaarde Mgr. Marty van zijn kant aangaande Parijs: "Elke inspanning om de hoofdstad te evangeliseren gebeurt via de parochie." De werken van Robert Pannet, priester van het bisdom Châlons-sur-Marne kenden toen een groot succes omdat ze pleitten voor een evaluatie van het pastoraat op de parochiegemeenschap.
Om deze nodige verbouwing te begeleiden, deze reanimatie van de plaatselijke gemeenschappen, stelde Broeder Roger voor om een simpel maar mooi gezamenlijk gebed, een meditatief en volksgebed waarin het Godsvolk zich herkent te verspreiden. Het model was dat van de gezangen van Taizé die na het Jongerenconcilie verspreid werden en die Broeder Roger voortaan aan alle parochies wilde voorstellen. Hij begreep het zinloze van een zekere liturgie die een door te creatief en te spontaan karakter zichzelf ontwaarde en uitdraaide op een zinloos gebed, en ook de ideologisering van sommige prekentoespraken: "Vele bejaarde mensen zijn bedroefd omdat de mystieke drijfveer uit de parochievieringen verdwenen is ten voordele van teveel uitleg. En vele jongeren kunnen moeilijk de vieringen verdragen waar het woord van enkelen teveel plaats inneemt."
Het werden dus de gezangen van Taizé, op de beroemde melodieën van Jacques Berthier, die aan de parochies werden voorgesteld, gezangen die soms bestaan uit één enkele zin die oneindig herhaald wordt. Een nota duidde: "De parochies die het wensen kunnen in Taizé goedkoop de bladen verkrijgen met enkele van deze meditatieve en volkse gezangen onder de vorm van canons."
In feite werden gezangen en melodieën door vele parochies en religieuze gemeenschappen opgenomen. Door middel van vertalingen bereikte de invloed van Taizé op de katholieke liturgie stilaan alle werelddelen.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 143]
Herodes de Grote
Herodes' weg naar het koningschap
De directe aanleiding voor Herodes' koningschap was echter de staatsgreep van Antigonus in 40 v. Chr., die het Hasmoneese rijk probeerde te herstellen [Antipater was toen reeds gestorven]. Hyrcanus werd gevangengenomen en zou later geen politieke rol meer spelen. Phasaël werd ook gevangengenomen en pleegde in gevangenschap zelfmoord. Herodes had echter aan Antigonus weten te ontkomen en vertrok naar Rome. Van de Senaat kreeg Herodes de bevoegdheid met hulp van Romeinse troepen Judea te heroveren. Drie jaar later, in 37 v.Chr., wist Herodes Antigonus en zijn handlangers definitief te verslaan. Als dank ontving hij van de Romeinse Senaat de titel 'Koning der Joden'. Ook werden andere Joodse gebieden, die voorheen tot het Hasmoneese rijk hadden behoord, aan Judea toegevoegd, zodat Herodes regeerde over een gebied dat in omvang vergelijkbaar was met de omvang van het Hasmoneese rijk vanaf de tijd van Alexander Janneüs.
Na zijn benoeming als koning, en ondanks de steun van Sosius, gouverneur van Syrië, moest Herodes drie jaar vechten om de laatste Hasmonische priester-koning Antigonus te overwinnen, die het Hasmoneese Rijk probeerde te herstellen. In 37 v. J.C. kwam de overwinning toen, op bevel van Marcus Antonius [door Herodes omgekocht] Antigonus werd onthoofd. Dit was de directe aanleiding tot Herodes Koningschap. Herodes besloot om zijn recht op de troon te verzekeren door een Hasmonische prinses te huwen, Mariamne, kleindochter van Hyrcanus II. Deze huwelijksband met de Joodse koninklijke familie vijzelde Herodes prestige op maar werd de Hasmoneërs fataal. Er gingen geen tien jaar voorbij na Herodes huwelijk of Mariamne, haar moeder Alexandra [schoonmoeder van Herodes], haar grootvader de vorige hogepriester Hyrcanus, haar jongste broer, de hogepriester Aristobulus III [schoonbroer van Herodes] ondergingen allemaal de doodstraf op bevel van de koning van Judea.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 44: Schisma Barcilonicum [Het schisma van Barcelona]
Clemens VIII [1423 - 1429] [tegenpaus]
Echte naam: Gil Sánchez Muñoz y Carbón [bijgenaamd Doncel] [Teruel, 1369 - Mallorca, 28 december 1447]
Hij was tegenpaus van 1423 tot 1429, zoon van Pedro II Sanchez Muñoz y Liñán en Catalina Sanchez de Carbón. Hij studeerde kerkelijk recht en was tot 1396 in dienst van de curie in Avignon. Als gezant van Benedictus XIII en als aartsbisschop van Valencia zette hij zich in voor de beëindiging van het westers schisma.
Op het concilie van Konstanz werd Benedictus XIII uit zijn functie ontheven en werd Martinus V tot paus benoemd. Benedictus erkende zijn afzetting echter niet en bleef zichzelf tot zijn dood in 1423 beschouwen als de ware paus. Na zijn dood wezen drie van de vier door Benedictus XIII aangestelde kardinalen Gil Sánchez Muñoz als zijn opvolger aan. Deze nam de naam Clemens VIII aan. Hij kreeg de steun van Alfons V, koning van Aragón en Sicilië, die in conflict was met Rome en daarom op Clemens' benoeming had aangestuurd. Pas op 19 mei 1426 liet Clemens zich ook daadwerkelijk als paus uitroepen. De vierde door Benedictus XIII benoemde kardinaal schoof echter een eigen paus naar voren, die de naam Benedictus XIV aannam. Clemens sprak daarop de ban uit over Benedictus XIV.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3374 van 18/9/2010
Lieve zonen en dochters, doe uw best in de opdracht die u is toevertrouwd. Ik kom uit de hemel om u op te roepen tot een oprechte bekering en om u te vertellen dat het nu de juiste tijd is om zich met God te verzoenen. Verlaat het pad niet dat ik u het uitgetekend. Vlucht de zonde en omhels de Genade van Mijn Heer. Weet dat ieder van u belangrijk is voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Luister naar mij. Ik zal u leiden naar de weg naar de heiligheid. Iets schrikwekkends zal gebeuren in Carmago [stad]. Er bestaat geen grotere pijn. U leeft in een tijd van een grote spirituele strijd. Wees aandachtig. Zoek voor deze grote strijd de nodige sterkte in Jezus. Hij is uw Alles en er niets dat u kan doen zonder Hem. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Maria en het geheimzinnige getal 101 [deel 2/3]
"Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw*, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria." [Zuster Agnes Sasagawas Beschermengel]
De duivel zal zelfs tot in de Kerk werkzaam zijn zodat men kardinalen tegenover kardinalen en bisschoppen tegenover bisschoppen zal zien staan. De priesters die mij vereren zullen geminacht worden en tegenstand vinden bij hun broeders [andere priesters]. Kerken en altaren zullen afgebroken worden. De Kerk zal vol zijn met mensen die compromissen sluiten en de duivel zal veel priesters en gewijde zielen dwingen om de weg van de Heer te verlaten."
Een minder gekend feit over de visioenen te Akita echter, is de vernoeming van een geheimzinnig numeriek teken van hoop, het nummer 101, een numeriek teken van de overwinning van het goede over het kwade. Zuster Sasagawa ontving het symbolische getallenteken 101 aan het einde van haar visioenen. De verschijningen te Akita zijn de laatste verschijningen die zowel boodschappen van O.L.V. bevatten, alsook een wenend beeld, die door de Katholieke Kerk officieel werden goedgekeurd.
In 1973 sprak Zuster Agnes Sasagawa over visioenen van de Maagd Maria, alsook over stigmata en een wenend beeld van de Maagd Maria. Naar verluidt weende het beeld 101 keer tijdens de volgende 6 jaar. De nonnen te Yuzawadai zeiden ook dat er stigmata op het beeld verschenen, evenals op de handen van Zuster Agnes. De stigmata op het beeld verschenen voordat het beeld begon te wenen, en verdwenen toen de tranen begonnen.
* Voetnoot: Al te vaak is in de loop van de geschiedenis de vrouw met de vinger gewezen omwille van de misstap van Eva. Ook Adam heeft in de tuin van Eden zijn verantwoordelijkheid niet opgenomen. Het gebod van de Heer om niet te eten van de boom van kennis van goed en kwaad [Gen 2,17] was gericht tot de mens, d.i. Adam én Eva. Deze misstap wordt in de heilsgeschiedenis gecorrigeerd door de nieuwe Adam en de nieuwe Eva, d.i. Jezus en Maria. Zie ook de leer over de erfzonde KKK 396-409 waarin sprake is over de zondeval van de stamouders [407].
Vertaling: Mario Lossie
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 2]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Pietrelcina was een uiterst godsdienstig dorp, en godsdienst had dan ook een diepe invloed op het gezin Forgione. Alle gezinsleden gingen dagelijks naar de Mis, baden elke nacht de Rozenkrans, en aten drie dagen per week geen vlees ter ere van O.L.V. van de Berg Carmel. Francescos ouders konden noch lezen noch schrijven, maar ze luisterden in de kerk aandachtig naar de Bijbellezingen en vertelden die aan hun kinderen. De moeder van Francesco beweerde dat hij Jezus, de Maagd Maria, en zn engelbewaarder zag, en ermee kon spreken. De kleine Francesco beschouwde dit als vanzelfsprekend en dacht dat iedereen dit kon.
In zn jeugdige jaren ervaarde Pio reeds hemelse visioenen en extases. In 1897, nadat hij drie jaar school gelopen had, werd Pio aangetrokken tot het leven van monnik. Dit kwam door de invloed van een jongen Kapucijnermonnik die in het dorp om aalmoezen kwam bedelen. Toen hij zn verlangen aan zn ouders vertelde, reisden ze naar Morcone, een kleine gemeente 21 km ten noorden van Pietrelcina, om te zien of hun zoon in aanmerking kwam om de Orde der Kapucijnen te vervoegen. De monniken waren heel erg geïnteresseerd om Francesco in hun gemeenschap op te nemen, maar zn onderwijsniveau was niet toereikend.
Francescos vader reisde naar de Verenigde Staten om werk te zoeken, zodat hij voor zn zoon privélessen kon betalen die hem in staat zouden stellen om bij de Kapucijnen in te treden. Het was tijdens deze periode, op 27 september 1899, dat Francesco het Vormselsacrament toegediend kreeg. Dankzij de privélessen voldeed Francesco aan de vereisten om de Orde der Kapucijnen te kunnen vervoegen. Op 6 januari 1903, op 15-jarige leeftijd, trad hij toe tot het noviciaat van de Kapucijnermonniken te Morcone. Op 22 januari werd hij Kapucijnermonnik en wijzigde hij zn naam naar Broeder Pio, ter ere van de H. Paus Pius V, de patroonheilige van Pietrelcina. Hij legde de geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
22-11-2010
22 november 2010
22 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 11]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
De terugkeer van Ivanka's overleden moeder
Janice: Hoe was het om uw moeder terug te zien, Ivanka, speciaal als u wist dat ze in de hemel is? Ivanka: Het was een grote vreugde. Ze was hier vorig jaar met onze Gezegende Moeder. Ze zag Kristina en de pasgeboren Jozef. De Gezegende Moeder bedankte Raico en mij voor het gekozen leven en om Jozef en Kristina te hebben.
Janice: Zei ze iets tegen u of gaf ze u een knuffel? Ivanka: Neen, niet deze keer. Ze lachte gewoon en keek naar ons met grote vreugde.
Janice: Waarom bracht de Gezegende Moeder uw moeder? Ivanka: Ze weet altijd wat er in mijn hart omgaat. Ze weet wat er in alle harten omgaat. God schiep haar als de moeder van alle mensen op aarde als Hij haar schiep om de moeder van Jezus te zijn. Dit is de waarheid of men nu Haar kent of niet. Aan Haar werden immense machten en krachten gegeven in de hemel en op aarde om zich te bekommeren en te waken over haar kinderen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 6]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Pater Slavko sterft op de Krizevac Ik zag Pater Slavko op de grond liggen.
Gesprek met Dr. Erich Kuen op 25 juni 2007, hij is afkomstig uit Oostenrijk uit de provincie Vorarlberg. Op 24 november 2000 was hij toevallig aanwezig op de Krizevac in Medjugorje bij het overlijden van pater Slavko Barberic. Voor vrienden van Medjugorje blijft deze een onvergetelijk priester. Er is niemand die zichzelf zo wegcijferde voor Medjugorje en de boodschappen, dan hij.
Vraag: Erich, denk je dat je te laat bij pater Slavko aankwam om als arts nog iets voor hem te kunnen doen? Misschien reanimeren, op welke manier trof je hem aan, daar op de grond? Erich: Als ik alles van te voren geweten had, was ik waarschijnlijk wel met de groep van pater Slavko meegegaan, maar ook dan had ik niet veel kunnen uitrichten. Het was geen aanval van zwakte, zoals de omstanders dachten, het was een buitengewoon zwaar hartinfarct... eerder een acute hartstilstand. Dat had ik direct gezien toen ik naar de pater keek, hij ademde al niet meer, daarom vermoed ik dat hij zelf van zijn sterven niets heeft gemerkt. En ... misschien moest het wel zo zijn, heeft God het zo gewild. Want wanneer pater Slavko niet gestorven zou zijn moest hij toch voor altijd Medjugorje verlaten. De bisschop van Mostar had reeds de beslissing genomen om hem pastoor te maken van een kleine parochie in de buurt van Sarajevo.
Vraag: Op het moment van het sterven van pater Slavko is er veel door je heen gegaan zei je daarnet. Kun je nu, na 6 jaar, daar iets meer over vertellen? Erich: Wat ik daar over kwijt wil is, dat de dood van pater Slavko voor mij een keerpunt in mijn leven was. Waarom? Op dat moment was ik vast van plan een gezin te stichten en een praktijk als arts te beginnen, ondanks mijn priesterroeping.
Toen pater Slavko stierf en kort daarna door zes mannen naar beneden werd gedragen, kreeg ik niet alleen een bevestiging ten aanzien van mijn roeping. Maar voor hem die reeds de hemel was binnen gegaan leek het een triomftocht, was het als een door God georganiseerde overwinning op het onrecht dat hem al zovele jaren dag na dag werd aangedaan, enkel en alleen omdat hij zich voor een bijzondere zaak wilde inzetten.
Vraag: Want wat gebeurde er? Erich: Tijdens deze tocht naar beneden was er een regenboog zichtbaar waarvan het ene uiteinde op het lichaam van pater Slavko rustte en het andere op de rechter toren van de kerk, een overweldigende ervaring was dat!
Verder had ik tijdens die afdaling het gevoel alsof pater Slavko mij een schouderklopje wilde geven van: "Nu doen, priester worden!" Daarom vroeg ik aan hem om mij vanuit de hemel bij te staan met de studie en met alles. Welnu, dat heeft hij meer dan rijkelijk gedaan, want toen ik met de priesterstudie begon is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet zijn steun ervaren heb.
Gedurende de dagen tussen de dood van pater Slavko en de begrafenis was er in Medjugorje werkelijk sprake van een uitzonderlijke toestand. Velen in Medjugorje weenden haast ononderbroken, zelf hield ik me veel op in de kerk en ik weende ook, hoewel ik niet wist waarom.
Sterven is immers niets anders dan een overgang naar de plaats waar we eindelijk de levende Heer mogen zien en ontmoeten? Toch?
Een dag later werd mij duidelijk waarom zoveel mensen de tranen de vrije loop hadden gelaten n.l. door de boodschap die Onze Lieve Vrouw gaf de dag na zijn dood op 25 november: "Uw broeder Slavko is in de hemel geboren en houdt daar voor jullie voorspraak!"
Ik kan zeggen dat pater Slavko de vader is van mijn priesterroeping en mijn studie en binnenkort de vader zal zijn van mij, als priester. Zo zie ik dat! Daarom vraag ik jullie beste lezers, zowel tot pater Slavko maar ook voor mij te blijven bidden opdat ik deze weg ter ere van God en uit liefde voor Zijn Moeder kan gaan en mag blijven gaan.
Vertaling: Mia Stassen
3. Glenn Beck: het getal elf [slot]
Opmerking: Medjugorje België en Nederland wil zich duidelijk distantiëren van astrologie of het occulte. De enige bedoeling is het toelichten van het getal elf, omdat sinds 9/11 opvallend veel te doen is rond dat getal. De echte achtergrond, blijft ook na dit interview, onbekend. Misschien dat ons later hierover verlichting wordt gebracht.
Glenn: Daar kan wel iets van zijn want Eleanor Roosevelt hield zich bezig met getallen. Hillary Clinton trouwens ook.
Beller: Daar blijft het niet bij. Ronald Reagan had een astroloog in het Witte Huis. Een zeker Mr. Quiqley, denk ik. Ik denk dat zijn stafchef, Donald Regan, in 1987 onthulde dat Ronald Reagan en Nancy Reagan hun tijdschema lieten opstellen door een astroloog. Als je naar Ronald Reagan kijkt...
Glenn: Wacht eens even. Ik zal je iets vertellen. Nancy Reagan kreeg een inzinking toen haar man werd neergeschoten en ze was op zoek naar antwoorden op de vraag hoe ze haar man veilig kon houden. Ik bedoel, ik denk dat ik toch begrijp hoe iemand een inzinking krijgt na zon gebeurtenis.
Stu: Wat zegt onze beller daarvan?
Beller: Er is een reden waarom hij op de dertiende werd neergeschoten. Hij stelde de Federal Reserve in een slecht daglicht. Als je naar John F. Kennedy kijkt... Trouwens, ik ben conservatief en ik geloof dat John F. Kennedy de laatste echte president was die we in de VS hadden. Hij werd geboren op de 29ste. 2 + 9 = 11. Hij geloofde in de reden van de getallen. Zoek het maar op. Hij tekende decreet 1110 op 4/6/1963. Tel alles op: 4 + 6 + 1 + 9 + 6 + 3 = 29 = 2 + 9 = 11. En hij tekende decreet 1110. Dus je krijgt tweemaal een 11.
Pat: Het is nu 11.18 uur. 1 + 1 + 1 + 8 = 11. Het is tijd om te stoppen. Tijd om te stoppen.
Glenn: Gary, de getallenman, heel erg bedankt. Hou het veilig, vriend. Ik heb er nog steeds geen flauw idee van wat je bedoelde met India.
Stu: India. Dat lijken enen. 1 en 1 = 11.
Glenn: Er is een I en een I. Romeinse cijfers. 11.
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 275]
Preken
Wie de liefde heeft...
O, mijn God, hoeveel christenen gaan er niet verloren door een gebrek aan naastenliefde. Neen, broeders, zelfs wanneer ge wonderen zoudt doen, zoudt ge niet zalig worden, als ge de liefde niet had. Neen, broeders, zonder de liefde kent ge uw godsdienst niet. Zonder de liefde hebt ge slechts schijnheiligen en verworpelingen! Zonder de liefde zult ge de goede God nooit aanschouwen! Zonder de liefde zal de eeuwige vreugde u worden geweigerd... Zonder de liefde kunt ge grote aalmoezen geven aan diegenen die u na staan of die u bevallen, kunt ge iedere dag de heilige mis bijwonen, kunt ge desnoods iedere dag te communie gaan: ge blijft schijnheiligen en verworpelingen! Vervolg rustig uw weg en ge zult weldra in de hel belanden... Ge kunt de fouten van uw evennaaste niet verdragen, omdat hij u niet aanstaat. Ge hebt het land aan hem en ge ziet hem liever niet dan wel. Begrijpt ge dan niet, ongelukkige, dat ge een huichelaar zijt, dat ge er een valse godsdienst op nahoudt, dat ge met al uw goede hoedanigheden op weg zijt naar de hel? O God, hoe zeldzaam is deze deugd! Zij komt helaas even zelden voor als er uitverkorenen naar de hemel gaan.
"Ik zie sommige lui niet graag," zegt ge. "In de kerk leiden ze me af. Ze proberen op alle mogelijke manieren de aandacht te trekken."
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 11]
Voorwoord
De beeltenis van de Barmhartige Jezus
De Beeltenis van de Barmhartige Jezus wordt dikwijls Beeltenis van de Goddelijke Barmhartigheid genoemd, en terecht, want het is precies in het paasmysterie van Christus dat de liefde van God voor de mens het meest uitdrukkelijk geopenbaard werd.
De Beeltenis verbeeldt niet alleen Gods Barmhartigheid, maar ze is ook het teken dat de verplichting van het christelijk vertrouwen op God en brengt een werkdadige naastenliefde in herinnering. Als onderschrift van de Beeltenis, staat geschreven: uitdrukkelijk door Christus gewild, "Jezus, ik vertrouw op U". "Deze Beeltenis, heeft Jezus ook gezegd, moet de vereisten van Mijn barmhartigheid in herinnering brengen, want zelfs het sterkste geloof zonder de werken is niets" [Db 742].
Aan de verering van de Beeltenis aldus begrepen, die de christelijke houding van vertrouwen en barmhartigheid insluit, heeft Jezus bijzondere beloften verbonden: het eeuwig heil, grote vooruitgang op de weg der christelijke volmaaktheid, de genade van een gelukzalige dood en alle andere genaden die Hem met vertrouwen gevraagd worden. "Door deze Beeltenis zal Ik aan de zielen veel genaden verlenen, daarom moet iedere ziel tot haar toegang hebben" [Db 570].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 11]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Het is nochtans van belang in te zien dat Jezus Christus in zijn voorspelling [Mt, 24] in eenzelfde tafereel de tekenen over het einde van de wereld en deze over de vernieling van Jeruzalem vermengt.
Ten eerste doet hij dat vanwege de overeenstemming van beide gebeurtenissen...
Ten tweede omdat er voor God noch verscheidenheid, noch opvolging van tijd is. De nabije en verafgelegen feiten zijn duidelijk aanwezig in zijn geest en hij ziet ze alsof ze op hetzelfde tijdstip plaatshebben...
Daarbij wist Onze Heer Jezus Christus dat zijn apostelen, vooraleer de Heilige Geest hen verlichtte, vol Joodse illusies en vooroordelen staken, voor hen was Jeruzalem het heelal en haar vernieling de val van de wereld. Vanwege dit eng en overdreven patriottisme dat hen overheerste hielden de apostelen tot aan de vernieling van Jeruzalem vast aan een bestendige en waakzame verwachting. Deze schikkingen waren de doelstelling die Jezus Christus zich voornam te bereiken, trachtend hen eerder te onderrichten en af te zonderen van de grove aardse hoop dan hun nieuwsgierigheid te prikkelen door hen in te wijden in de geheimen van de toekomst.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Abraham [24/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 220]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Kanisa
"Alles ligt in puin: de rotte houten schutsels en de dakplaten worden opnieuw gebruikt hoewel vol gaten, een cementen vloer in de keuken, de lemen vochtige vloer elders. De buitenmuren hebben zoveel scheuren dat ons leven geheel doorzichtig wordt. Niets ontsnapt aan het onbescheiden oog, het getuigenis is compleet en elke privacy onmogelijk.
"Pal tegenover ons, aan de overkant van de straat, staan de onzindelijke openbare WCs. De deuren waren al lang gestolen: het hol staat wijd open. Een of tweemaal per week, als alles meezit, komt er iemand met hoge botten dit afschuwelijk ding met de waterspuit reinigen. De kinderen gebruiken ze niet: ze gaan liever in de open natuur, juist op de ingangtrap om niets van het spektakel van de straat te moeten missen."
De barak van de Broeders van Taizé werd al vlug een attractie. In de eerste plaats door de ongewone aanwezigheid van blanken in deze miserabele buurt, maar ook door de gezangen van het avondgebed die de kinderen van de sloppenwijk aantrokken. Vanaf de eerste dag had Broeder Roger een gebedshoek ingericht in de armzalige krotwoning: "Op de lemen grond legden we stro om een gouden oppervlak te scheppen. De icoon van Onze Lieve Vrouw, het kruis, de eucharistische voorraad, zijn in die hoek met stro een plek voor aanbidding." De kinderen uit de buurt noemden de barak van de Broeders kanisa wat kerk betekent in het swahili.
Op 28 november vervoegden de Broeders de streek van de masaï om enkele uren door te brengen bij een gemeenschap van Kleine Zusters van Jezus die verkozen om zwervers met de zwervers te zijn. Ze begeleidden een stam veetelers die rondtrokken naargelang het beschikbare gras. De hut van de zusters is zo laag dat je niet rechtop kan staan. Ze bestaat uit takken bedekt met aarde en gedroogde koeiendrek. Rond de hutten beschermen hoge struiken de dorpen tegen leeuwen en panters. De droogte heerst al zeven jaar. De koeien geven amper een tot twee liter melk per dag, de mannen leiden ze ver weg te grazen vanaf de vroege morgen. In een hut verwacht een vrouw, die aan bloedarmoede lijdt, een kind. Ze is terneergeslagen met een blik zonder einde."
Broeder Roger bewondert de zusters die het in dergelijke berooidheid uithouden en besluit er het overwicht van de vrouw op de man uit: "De vrouw heeft minder last dan de man om mee te kunnen in zulke arme omgeving. De man is zo gegrepen door de menselijke ontreddering dat hij soms kapseist. Niet meer wetend waar hij het heeft maakt hij veelvoudige keuzes. De vrouw kan beter tot het midden binnendringen, ze is beter aanvaard door de vrouwen en hun echtgenoten, wat hen doet standhouden."
Uitzonderlijk stelt de prior van Taizé zichzelf voor: "De virussen hebben hun intrede gedaan. Meerderen onder ons zijn ziek. Het afval op de straat en de open beek vuil water die rond de barak draait doen het virus van dysenterie broeien. Het overgeven en de hoge koorts beginnen meestal s nachts. Als ik de eerste ongemakken ontwaar en om niet iedereen te wekken, snel ik naar de getroffene om hem te verzorgen. De zijnen verzorgen, een geluk."
Op 24 december verliet Broeder Roger met de Broeder Alois en John Kenia. Broeder Denis en Broeder Grégoire bleven ter plaatse waar ze gedurende jaren een bescheiden fraterniteit voor onthaal en gebed in leven konden houden in de misdeelde wijk van Mathare Valley.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 141]
Herodes de Grote
Herodes' weg naar het koningschap
In de ruim honderd jaar voorafgaand aan Herodes' regering werd het Joodse land geregeerd door de Hasmoneeën [die de ambten van koning en hogepriester combineerden]. In 63 v.Chr. maakte de Romeinse generaal Pompeius echter een einde aan de zelfstandige Joodse staat en werd Judea [waartoe ook Idumea en Samaria gerekend werden] een vazalstaatje van de Romeinen. De vazalstaat werd bestuurd door Hyrcanus II, die optrad als hogepriester en later ook de titel ethnarch mocht voeren. In deze periode was Herodes' vader Antipater gouverneur van Idumea en adviseur van Hyrcanus. Mede doordat Hyrcanus een niet erg daadkrachtige persoonlijkheid had, nam Antipaters politieke invloed steeds meer toe. Steeds meer betrok Antipater ook zijn zonen Herodes en Phasaël bij politieke en militaire acties.
Antipater en zijn zonen steunden de Romeinen onvoorwaardelijk. Toen Julius Caesar in 48 v.Chr. ingreep in de strijd rondom de Egyptische troonopvolging, was zijn succes mede te danken aan Antipater die snel met een leger ter plaatse was. Als dank werd Antipater benoemd tot procurator over Judea. Herodes en Phasaël ontvingen de titel tetrarch. Herodes werd bovendien benoemd tot gouverneur van Galilea, ondanks het feit dat hij nog maar 25 jaar oud was.
Jaren voor zijn benoeming, eerst als tetrarch en later, in 40 v. J.C., als koning door zijn Romeinse overste Marcus Antonius had Herodes van zijn vader Antipater de functie van gouverneur van Galilea bekomen. Hij versloeg, hield aan en stelde Ezechias, de opstandige bendeleider van Galilea en een deel van zijn aanhangers, terecht. Voor het Sanhedrin gedaagd voor onrechtmatige terechtstellingen werd hij niet veroordeeld dankzij de tussenkomst van hogepriester Hyrcanus II.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 43: Luna Cismedina [De maan van Cosmedin]
Benedictus XIII [1394 - 1423] [tegenpaus]
Echte naam: Pedro de Luna [Illucia, Aragon, ca 1327 - Peñiscola, 23 mei 1423]
Hij was de beroemde Petrus de Luna, een Spaanse bisschop die later als kardinaal Santa Maria in Cosmedin tot titelkerk kreeg. Hij werd geboren rond 1327 en tot kardinaal benoemd in 1375. Hij keerde met Gregorius XI naar Rome terug en na diens dood nam hij deel aan het conclaaf, waar de Romeinen binnenvielen en dat Urbanus VI verkoos. Zijn geestelijke leidsman en biechtvader was de grote Vicentius Ferrerius, die meende dat hij de echte paus was. Toen Clemens VII stierf, werd Petrus eenstemmig verkozen om hem op te volgen.
De Luna werd na Clemens' dood gekozen als diens opvolger, waarbij hij de naam Benedictus XIII aannam. Voor het conclaaf zei hij dat hij even gemakkelijk zou aftreden als zijn hoed afzetten. Toen hij echter daadwerkelijk tot paus werd gekozen weigerde hij af te treden, hoewel hij zei dat hij voorstander voor de hereniging van de Kerk. Tijdens de concilies van Pisa [1409] en Konstanz [1414-1418], wilde Benedictus van geen compromis weten om tot een einde van het schisma te komen, waardoor zijn steun steeds verder afkalfde. Nadat hij in 1417 werd afgezet, leefde hij tot zijn dood in 1423 in een fort nabij Valencia in de overtuiging dat hij de rechtmatige paus was. Tot zijn dood bleef hij erkend door Schotland en Spanje.
De omschrijving van Malachias doelt op zijn naam en zijn titelkerk Santa Maria in Cosmedin.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3373 van 17/9/2010
Lieve zonen en dochters, de plannen die Ik hier startte komen van God en niet van de mensen. Vrees niet. Niemand of niets kan winnen tegen God. Wee aan diegenen die de waarheid niet oprecht liefhebben en stenen hindernissen zijn op het pad van de mensen van God. God is de Opperste Rechter en zal aan ieder van u verantwoording vragen. Vlucht weg van het kwade en dien de Heer. Ik ben niet uit de Hemel naar hier gekomen voor de grap. Kniel neer in gebed en in het horen van de Woorden van de Eucharistie. Nu is het een tijd van grote spirituele verwarring. De wereld is vol van verdorvenheid en de mensen zijn zo blind dat ze de blinden volgen. Hamilton [een stad] zal de dood van haar mensen zien en de mensen zullen wenen en jammeren. Heb berouw en keer terug. De Heer houdt van u en wacht op u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Maria en het geheimzinnige getal 101[deel 1/3]
"Het getal 101 heeft een betekenis. Het betekent dat de zonde in de wereld gekomen is door toedoen van een vrouw*, en het is door een vrouw dat de redding zal komen. De nul tussen de twee enen stelt de eeuwige God voor, wezen van in de eeuwigheid tot in de eeuwigheid. De eerste 1 stelt Eva voor, en de tweede de Maagd Maria." [Zuster Agnes Sasagawas Beschermengel]
In 1973, te Akita in Japan, begon de Maagd Maria te verschijnen aan Zuster Agnes Sasagawa. Tijdens haar verschijningen gaf Ze boodschappen aan Zuster Sasagawa die voor de hele wereld bestemd waren. Heden worden de boodschappen van de Maagd Maria, waarvan de authenticiteit door de Katholieke Kerk werd bevestigd, door velen beschouwd als de meest dreigende profetieën van een toekomstige straf tegen de mensheid. De verschijningen te Akita zijn de enige goedgekeurde verschijningen waarin een wenend beeld voorkomt.
De Heilige Moeder zei tot Zuster Agnes Sasagawa: "Zoals ik u vertelde, als de mensen zich niet bekeren en zichzelf beteren, zal de Vader een verschrikkelijke straf brengen over de hele mensheid. Het zal een straf zijn die groter is dan de zondvloed, zoals men nog nooit heeft gezien. Vuur zal uit de lucht vallen en een groot deel van de mensheid verslinden, zowel de goeden als de slechten, en zelfs priesters en gelovigen zullen niet gespaard blijven. De overlevenden zullen zich zo verlaten voelen dat ze de doden zullen benijden. De enige wapens die zullen overblijven zullen de Rozenkrans zijn, en het Teken dat Mijn Zoon zal achterlaten. Bid elke dag de Rozenkrans. Bid de Rozenkrans voor de Paus, de bisschoppen en de priesters.
* Voetnoot: Al te vaak is in de loop van de geschiedenis de vrouw met de vinger gewezen omwille van de misstap van Eva. Ook Adam heeft in de tuin van Eden zijn verantwoordelijkheid niet opgenomen. Het gebod van de Heer om niet te eten van de boom van kennis van goed en kwaad [Gen 2,17] was gericht tot de mens, d.i. Adam én Eva. Deze misstap wordt in de heilsgeschiedenis gecorrigeerd door de nieuwe Adam en de nieuwe Eva, d.i. Jezus en Maria. Zie ook de leer over de erfzonde KKK 396-409 waarin sprake is over de zondeval van de stamouders [407].
Vertaling: Mario Lossie
14. Ongeschonden lichamen: Pater Pio [deel 1]
Francesco Forgione 25 mei 1887 - 23 september 1968
Francesco Forgione, beter bekend als Pater Pio, werd op 25 mei 1887 te Pietrelcina geboren als zoon van Grazio Mario Forgione en Maria Giuseppa de Nunzio. Pietrelcina is een klein boerendorpje in de zuiderse Italiaanse regio van Campania. Zijn ouders waren eenvoudige boeren. Hij werd gedoopt in de nabijgelegen kapel van Santa Anna, die op de ruïnen van een kasteel stond. Later werd hij misdienaar in die kapel. Francesco had nog een oudere broer, Michele, en drie jongere zussen, Felicita, Pellegrina en Grazia. Zn ouders hadden ook nog twee kinderen die heel jong gestorven waren. Francesco had dezelfde naam gekregen als zn overleden broertje.
Geboortehuis van Pater Pio
Pater Pio had, naar eigen zeggen, reeds op vijfjarige leeftijd besloten om zn hele leven aan God te wijden. Men beweert ook dat hij zichzelf boetedoeningen begon op te leggen en dat zn moeder hem ooit berispte omdat hij een steen als kussen gebruikte en op de vloer sliep. Tot hij tien jaar was werkte hij op het land en hoedde hij schapen. Daardoor liep hij achterstand op in zn opvoeding.
Bron: Diversen
Vertaling: Mario Lossie
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 12 december [zie rubriek gebeden].
Henk
19-11-2010
19 november 2010
19 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 10]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Berouw en genade
Janice: Ivanka, wat betekent berouw over de zonde? Ivanka: Berouw is een grote genade. Maar we moeten de genade aanvaarden. Als ons hart hard is, willen we Gods genade niet. We blokkeren ze.
Janice: Hoe stoppen we de blokkage van de genade? Ivanka: Door gebed. We vragen dat elke dag als we het Onze Vader bidden.
Janice: Het Onze Vader? Ivanka: Het Onze Vader, dat Jezus ons geleerd heeft, kan werkelijk onze harten openen, als we het met liefde bidden.
Janice: Hoe mooi deze hoop is, Ivanka. U hebt uw moeder gezien tijdens vier bezoeken aan u vanuit de hemel. U vermeldde dat ze naar u gekomen was tijdens uw bezoeken van de Gezegende Moeder. Ivanka: Ja. De Gezegende Moeder heeft me veel geschenken gegeven. Ze biedt veel geschenken aan aan al haar kinderen op aarde. De meeste mensen kennen zelfs hun Hemelse Moeder niet, maar ze waakt altijd over haar kinderen. Ze geeft ons altijd goede dingen. Het behaagt God erg dat we onze Gezegende Moeder, die Hij ons gegeven heeft, kennen en graag zien.
Janice: In welke zin, Ivanka? Ivanka: God heeft een plan voor ieder van ons waarover Hij spreekt in de bijbel. Dat plan wordt verwezenlijkt door Maria, de moeder van Jezus, die ook onze moeder is. Er zou van Jezus geen sprake zijn geweest, had Maria niet bestaan. Dat is Gods plan.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 5]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Pater Slavko sterft op de Krizevac Ik zag Pater Slavko op de grond liggen.
Gesprek met Dr. Erich Kuen op 25 juni 2007, hij is afkomstig uit Oostenrijk uit de provincie Vorarlberg. Op 24 november 2000 was hij toevallig aanwezig op de Krizevac in Medjugorje bij het over-lijden van pater Slavko Barberic. Voor vrienden van Medjugorje blijft deze een onvergetelijk priester. Er is niemand die zichzelf zo wegcijferde voor Medjugorje en de boodschappen, dan hij.
Vraag: Erich, je was aanwezig bij het overlijden van pater Slavko, kun je hier iets meer over vertellen en wil je ook iets meer over jezelf zeggen? Erich: Al geruime tijd woon en werk ik in Innsbruck, daar studeerde ik ook medicijnen. Ik ben niet werkzaam als arts, op het ogenblik studeer ik voor priester aan het priesterseminarie in Sankt Pölten bij Wenen. Voor ik aan deze studies begon was ik wel degelijk werkzaam als arts, maar eigenlijk voelde ik me nooit echt gelukkig en tevreden ondanks dit mooie beroep, want ik wilde ook iets voor mijn ziel doen.
In Medjugorje voelde ik dat ik een priesterroeping had. Pater Slavko kende ik al een tijdje. In Innsbruck kwam ik regelmatig bij de familie Lang. Die familie leidt een grote Medjugorje-gebedsgroep. Wanneer pater Slavko naar Oostenrijk kwam om te spreken en te getuigen van de boodschappen uit Medjugorje verbleef hij regelmatig bij hen. Vaak hielp ik desgevraagd mee aan de hulpacties voor het Moederdorp en de armen in Bosnië-Herzegovina. Meerdere keren was ik in de gelegenheid met hem te spreken. Ik was altijd terughoudend, want ik zag hoe druk die mens het had en hoe iedereen beslag op hem legde voor de meest onbenullige dingen. Hij stond permanent onder druk en dan kwam men bij hem om een rozenkrans te laten zegenen, iets wat men immers ook door een ander priester kon laten doen.
Door de gesprekken begreep ik dat hij zeer toegewijd was aan Maria en dat hij veel tijd aan het gebed besteedde en je altijd bij hem terecht kon als je werkelijk met problemen werd geconfronteerd, dan hielp hij altijd. Nu na zes jaar mis ik hem nog steeds want ik was heel erg op hem gesteld.
Vraag: Erich, jij was op de Krizevac toen pater Slavko daar s middags onwel werd, kun je ons daar iets meer over vertellen? Erich: Een week voor zijn overlijden ging ik voor de zevende keer naar Medjugorje om een tijdje in "de gemeenschap van de zaligsprekingen" door te brengen. Ik wist toen al dat ik priester wilde worden, maar nog niet of ik parochiepriester zou worden of lid ging worden van een religieuze orde, daarom!
24 November 2000 was een regenachtige, koude en mistige dag. Pater Slavko zou, zoals iedere vrijdagnamiddag, de kruisweg leiden naar de top van de Krizevac. Hoewel ik zelf al dagen aan het dubben was of ik aan de kruisweg zou deelnemen besloot ik tegen de middag toch om mee te gaan. Pater Slavko was met de pelgrims al aan de derde en vierde statie toen ik er aan begon, ik wilde namelijk op mijn eentje het lijden van Jezus overwegen.
Tijdens het middagmaal had iemand van de gemeenschap mij verteld dat Pater Slavko al jaren lang onder alle weersomstandigheden s vrijdags met de pelgrims de kruisweg bidt en dat hij daarnaast iedere morgen om 5u afwisselend op een van de beide bergen te vinden was om er te bidden en ... om de rommel op te ruimen die de pelgrims er achter lieten.
Na dit gesprek besloot ik eigenlijk om ook de kruisweg te doen. Wanneer ik dan bij de dertiende statie kwam, zag ik een jonge man met een hoog tempo naar beneden komen? Hij scheen er zich wel niet bewust van hoe gevaarlijk dat was: de weg naar de top ligt bezaaid met stenen die door de nattigheid heel glad waren. Ik stapte verder naar de veertiende statie en zag daar onverwacht een groep mensen staan, terwijl ik dacht dat pater Slavko al lang gearriveerd zou zijn aan het kruis op de top. Iemand van de groep zat voorover gebogen alsof hij tussen de stenen iets verloren had, zo dacht ik.
Naderbij gekomen, zag ik pater Slavko steunend op de stenen op de grond liggen. Daarop riep ik dat ik arts was en de mensen die rond hem stonden maakten direct plaats voor mij. Zo kon ik de pater zonder moeite aan een eerste onderzoek onderwerpen. Het had echter geen zin meer, ik zag meteen dat hij, of voor de dood stond, of reeds gestorven was. Even daarna toen ik vaststelde dat pater Slavko inderdaad gestorven was, heb ik tegen de mensen gezegd dat ze moesten bidden. Daar kwam echter weinig van terecht want onder de aanwezigen was er sprake van grote opwinding, ze stonden min of meer onder shock. Toen ik weer een blik wierp op de dode pater scheen het mij toe alsof hij op een troon was neergelegd. Het was toen 15.15u. Ondanks de tragiek voelde ik een grote vrede. Wat ik tijdens dat half uur heb ervaren zal nooit iemand weten, het was overweldigend.
Vertaling: Mia Stassen
3. Glenn Beck: het getal elf [deel 5]
Beller: Als je naar de nummer twee, nummer drie en nummer vier praatshowgastheren in Amerika kijkt, hebben ze allemaal het nummer 5. Er is een praatshowgastheer in jullie filiaal in Cleveland, hij is ook een vijf. Ik zeg je, alle topentertainers zijn een vijf. Daarom ben je zo goed in wat je doet.
Glenn: Pat, wat is jouw geboortedatum?
Pat: Hij heeft dat al eens voor mij gedaan.
Glenn: Ben jij een vijf?
Beller: 20/11/1960, juist?
Pat: Ja.
Beller: Dit is iets wat je niet weet over Pat, zelfs niet de mensen die dicht bij hem staan. Als je hem iets zegt, iets verkeerd, zal hij het heel lang onthouden omdat hij heel gevoelig is. En ook heel emotioneel.
Glenn: Hij weent de hele tijd. Heb je hem op radio of TV gezien?
Beller: Ik baseer me op jullie geboortedatum. Ik moet jullie zelfs niet zien of horen.
Stu: Nee, je hoeft niet te weten wat er in de wereld gebeurt, je hebt enkel namen en getallen nodig.
Beller: En deze dan. Politiekers hebben we gehad. Laat ons eens de sportwereld bekijken. De twee topatleten van vandaag zijn LeBron James en Tiger Woods, beiden op dezelfde dag geboren. Ze hebben dit jaar beide tegenslag gehad. LeBron James, geboren 30/12/1984, dat geeft 28 en als je Tiger Woods neemt, hij is geboren op 30/12/1975, dat geeft ook 28. Dat is geen toeval.
Stu: Precies. Wat is de kans dat twee mensen op dezelfde dag geboren worden maar in een ander jaar? Het is onmogelijk. Onmogelijk.
Beller: En op hun hoogtepunt staan, komaan.
Glenn: Op hun hoogtepunt.
Pat: Met dat belangrijk punt had ik geen rekening gehouden.
Glenn: Weet je, Stu en ik zijn op verschillende dagen geboren.
Stu: Op verschillende dagen.
Glenn: Dezelfde maand.
Stu: En met slechts 1 dag verschil.
Beller: Glenn, de mensen die aan de macht zijn gebruiken deze informatie en ze zorgen ervoor dat ze steeds dingen doen in overeenstemming met trillingsenergie. Er is een reden waarom WO I op 11/11 om 11 uur eindigde. Dat is geen toeval.
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 274]
Preken
De naastenliefde
Heel onze godsdienst is een valse godsdienst en al onze deugden zijn maar hersenschimmen en wij zijn maar schijnheiligen in de ogen van God, als wij geen universele liefde hebben voor alle mensen, voor de goeden zowel als voor de slechten, voor de armen zowel als voor de rijken, voor diegenen die ons kwaad doen, zowel als voor diegenen die ons weldaden bewijzen.
Neen, broeders, er is geen enkele deugd waaraan men beter kan zien of wij kinderen zijn van God, dan de liefde. De verplichting om onze evennaaste te beminnen, weegt zo zwaar, dat God het gebod hiertoe onmiddellijk heeft vastgekoppeld aan het eerste van alle geboden, volgens hetwelk wij Hemzelf lief moeten hebben uit heel ons hart. Jezus Christus zegt ons dat in dit gebod heel de wet en de profeten besloten liggen. Ja, broeders, we moeten deze verplichting beschouwen als de belangrijkste en de algemeenste vorm van onze godsdienst en als het noodzakelijkste voor ons zielenheil. Door dit gebod te volbrengen, volbrengen we teven alle andere. Sint Paulus zegt dat de andere geboden ons echtbreuk, diefstal, onrechtvaardigheid, smaad en valse getuigenissen verbieden. Maar als we van de medemens houden, doen we niets van dit alles, omdat het indruist tegen de naastenliefde.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 10]
Voorwoord
De beeltenis van de Barmhartige Jezus
Die Beeltenis is aan Zuster Faustina verschenen gedurende een visioen dat ze op 22 februari 1931 in haar kloostercel van Plock heeft gehad. "Een avond, toen ik in mijn cel was, zag ik Jezus gekleed in een wit gewaad, één hand opgeheven om te zegenen, de tweede hand raakte zijn kleed op de borst. Uit de opening van het gewaad aan de borst dalen twee grote stralen neer, één rode, de andere een witte... Na een tijd zei Jezus me: Schilder een Beeltenis naar het beeld dat ge nu ziet met het onderschrift: Jezus, ik vertrouw op U" [Db 47]. "Ik wil dat deze Beeltenis... op de eerste zondag na Pasen feestelijk gewijd wordt; die zondag moet het feest van de Barmhartigheid zijn" [Db 49].
Het thema van deze Beeltenis is nauw verbonden met de liturgie van deze zondag. De Kerk leest die dag het evangelie volgens Sint Jan over de verschijning van de verrezen Christus in het Cenakel en de instelling van het sacrament van de biecht [Jo 20,19-29]. De beeltenis stelt de verrezen Christus voor, die vrede brengt aan de mensen door de vergeving van de zonden, ten koste van Zijn lijden en dood op het kruis. De stralen van water en bloed dalen neer uit het [op de Beeltenis onzichtbaar] Hart, dat door een lans doorstoken werd, en de wonden, na de kruisiging behouden, herinneren aan de gebeurtenissen van Goede Vrijdag [Jo 19,17-18 - 18,33-37]. De Beeltenis verenigt dus deze twee evangelische gebeurtenissen die het klaarblijkelijkst spreken over de liefde van God voor de mensen.
Het eigen kenmerk van deze afbeelding van Jezus bestaat in de twee stralen. Toen Jezus daarover ondervraagd werd, heeft Hij uitgelegd: "De witte straal betekent het Water dat de zielen rechtvaardigt, de rode het Bloed, dat het leven van de zielen is [...] Gelukkig wie in hun schaduw leeft" [Db 299]. De ziel is gezuiverd door het sacrament van het doopsel en de biecht, en voedt zich overvloedig met de Eucharistie - zo vertegenwoordigen de twee stralen de heilige sacramenten en alle genaden van de Heilige Geest, waarvan het water het bijbels symbool is, alsook het Nieuw Verbond met God gesloten in het bloed van Christus.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 10]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Ten tijde van de Maccabeeën waren er al tekenen aan de hemel. Veertig dagen lang zag de stad Jeruzalem in de lucht mannen te paard met gouden mantel en met lansen gewapend als een ruiterij. In eskadrons geschaard liepen de paarden tegen elkaar. De mensen schenen met angels en blote zwaarden gewapend, ze hadden gouden wapens en blinkende helmen en harnassen. Vol angst bad het volk vurig tot God opdat die voorspellingen verlossend zouden werken in plaats van hen in het verderf te storten [Macc, 2, 2, 3, 4].
Tijdens het beleg van Jeruzalem onder Titus waren het Heilige der Heiligen en de Tempel door mysterieuze bevingen geschokt. Er waren vreemde geluiden en onzichtbare wezens riepen: Buiten hier, buiten hier. Een groot rabbijn, verstomd door die bovennatuurlijke en schrikwekkende vertoningen, riep: Ô tempel, waarom die verwarring en waarom jezelf schrik aandoen? Zo zegt Jezus ons, om alle misverstand of verkeerde interpretatie te vermijden, dat de plagen en wonderen slechts een voorspel en het begin van grotere pijnen zijn: Haec autem omnia initiasunt dolorem [Mt 24,8].
Zo kunnen we uit de huidige rampen en revoluties, morele wanorde, grote religieuze of sociale crisissen die zich in Europa en de wereld afspelen geen enkele conclusie trekken aangaande het einde der tijden. De hedendaagse tekenen zijn dezelfde die zich in de oudheid voordeden en de ervaring stelt vast dat ze onvoldoende zijn om de nabijheid van het oordeel te bewijzen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Abraham [23/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 219]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Kanisa
Zijn keuze en zijn beslissing hield de prior van Taizé twintig jaar lang geheim. Slechts in januari 1998 op de jaarlijkse raad vernamen de Broeders dat Alois Broeder Roger zou opvolgen.
Na Johannesburg gingen Broeder Roger en de Broeders Alois en John naar Kaapstad waar in de zwarte buurt van Crossroad een zingende menigte hen opwachtte. Broeder Roger werd gevraagd om enkele woorden te zeggen. Hij eindigde zijn toespraak door een symbolisch gebaar van verzoening voor te stellen en dat hij weergaf in zijn dagboek: "Ik tracht dan door een gebaar voor te stellen, datgene waarvan het hart overloopt door aan de Afrikanen uit te leggen: ik zou jullie vergiffenis willen vragen, maar niet aan de blanken, dat is me onmogelijk, maar omdat jullie lijden voor het Evangelie en ons voorgaat in het Rijk van God. Ik zou van de ene naar de andere willen gaan opdat ieder in mijn hand een kruisteken zou maken, het teken van Christus vergeven.
"Dit gebaar werd meteen begrepen. Allen maakten het, zelfs de kinderen. Dat duurde oneindig lang. Spontane verrijzenisliederen welden op." Dan kwam de gemotoriseerde politie op het plein en de bijeenkomst werd uiteen gedreven.
De reis ging verder meer noordwaarts naar Kenia. Zes Broeders vestigden zich in de grootste sloppenwijk van Nairobi, Mathare Valley. Honderdduizend mensen zijn er opeengepakt op de helling van een klein dal. Herhaaldelijk werd ons gezegd dat het een gevaarlijke wijk was vol angst, geweld, alcoholisme, diefstal en dat het onmogelijk zou zijn om te wonen waar een Blanke nooit binnenkwam. De Broeders vonden nochtans een te huren barak in de wijk van hoeren. Het stofferige of modderige wegeltje, naargelang het seizoen, waarop geiten, kippen en eenden zwerven, liep langs een opeenvolging van barakken uit planken en platen. Geen bomen noch gras in de omtrek. Broeder Denis beschreef hun verblijf en zijn omgeving: "Onze barak is ongeveer zes meter op zes. De ingang is langs wat dient als keuken, woon- en speelruimte. Daarachter komt een hok dat wij summier hebben ingericht als wasruimte. Links is een andere ruimte die als slaapkamer en kapel dient. Helemaal achterin in een kleine hoek is een vensterbank waarop iemand kan lezen of schrijven zonder steeds onderbroken te worden.
In feite is onze barak het middelste stuk van een lang gebouw dat we met andere huurders delen. We zitten als een wig in deze dichte buurt. Soms kunnen we profiteren van vier radios tegelijk die tot laat in de nacht bij onze buren opstaan.
Geen water, geen elektriciteit, geen riool maar het water is te koop aan een kraan dichtbij, de afval wordt op straat gegooid juist voor onze deur en de petroleumlampen verheerlijken het verdriet van de avond door hun warme licht."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 140]
Herodes de Grote
Herodes I de Grote [ca. 73 v.Chr. - Jericho, 4 v.Chr.] was een vazalkoning onder de Romeinen over [delen van] Palestina. Hij was de eerste en belangrijkste koning binnen de Herodiaanse dynastie. Herodes was een zoon van Antipater en Cypros. Herodes de Grote was de zoon van de Idumese parvenu Antipater. Door Rome tot koning der Joden benoemd regeerde hij van 40 [of 37] tot 4 v. J.C. Idumea, het Bijbelse Edom, lag in het zuiden van Palestina in de streek die heden Neguev heet. Herodes heeft zijn blijvende bekendheid te danken aan de wederopbouw van het heiligdom in Jeruzalem [de "Tempel van Herodes"] en omdat Jezus van Nazareth geboren is tijdens de laatste jaren van zijn bewind.
Sinds de Hasmonische leider Johannes Hyrcanus I [134-104 v. J.C.] de Idumeërs tot het Jodendom had bekeerd door hen de besnijdenis en de wet van Mozes op te leggen, maakten ze deel uit van het Joodse volk. Maar, hoewel wettelijk Joden, aanzag de Joodse aristocratie ze als van lagere stand. Zijn hoogmoedige rivaal, de Hasmonische priester-koning Antigonus, beschouwde Herodes als half Jood. De rabbijnse bronnen vernederen hem zelfs tot slaaf.
In het bijzijn van Joden toonde Herodes zijn jood-zijn. Hij had goede relaties met de farizeeërs zonder al hun eisen in te willigen. Ze weigerden tweemaal hem en de Romeinse keizer Augustus trouw te zweren, maar Herodes strafte ze niet uit respect voor sommige farizeeërs. Ook de Esseners werden door hem goed behandeld: Herodes herinnerde zich dankbaar de profetie van Menahem de Essener die hem voorspeld had dat hij eens te troon zou bestijgen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 42: De Cruce Apostolica [Van het apostolische Kruis]
Clemens VII [1378 - 1394] [tegenpaus]
Echte naam: Robert de Genève [Genève, 1342 - Avignon, 16 september 1394]
Hij is de tegenpaus die verantwoordelijk was voor het grote Westerse Schisma. Hij werd in 1361 bisschop van Terwaan, in 1368 bisschop van Kamerijk en in 1371 kardinaal. Onder paus Gregorius XI maakte hij zich met het bloedbad van Cesena in 1377 berucht door zijn optreden als pauselijk legaat in Italië. Robert was een zoon van graaf Amadeus III van Genève en van Mathildis van Auvergne. Hij werd in 1392 graaf van Genève, in opvolging van zijn kinderloos overleden broer Peter.
In het conclaaf van 8 april 1378 koos hij mede voor paus Urbanus VI, maar vijf maanden later verklaarden de niet-Italiaanse kardinalen hun keuze voor ongeldig: op 20 september 1378 kozen zij Robert tot paus als Clemens VII [niet te verwarren met de andere paus Clemens VII]. Na een mislukte aanval op Rome vestigde hij zich te Avignon, waar hij zich gesteund wist door Karel V van Frankrijk, met wie hij verwant was. Serieuze pogingen tot beëindiging van het schisma ondernam hij evenmin als Urbanus.
Hij was zeer begaafd, maar zijn bedenkelijke financiële praktijken, nodig voor zijn royale levensstijl, bezorgden hem vele vijanden. Na Clemens' dood wilde men het schisma wel beëindigen, maar niet eenzijdig. Daarom kozen Clemens' kardinalen Pedro de Luna [Benedictus XIII] als opvolger, nadat deze had verklaard steeds bereid te zijn af te treden als Urbanus VI dat ook zou doen. De Luna zou zich echter tot aan zijn dood aan zijn ambt vastklampen.
Hij had als titelkerk de "Twaalf Apostelen" en zijn wapen vertoont een kruis dat viermaal doorstoken is.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3370 van 7/9/2010
Lieve zonen en dochters, zoek de Heer en vul uzelf met Zijn liefde. Ieder van u wordt bemind door de Vader, in de Zoon, door middel van de Heilige Geest. Ga niet weg. Ik heb ieder van u nodig. Vlucht van al het kwade en dien trouw de Heer. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u te zegenen. Wees aandachtig. Doe vandaag nog wat u morgen hoeft te doen. Wanneer alles zal verloren lijken, zal er zich een grote overwinning van God aandienen voor u. De mensheid leeft ver van God en nu is het de tijd voor de grote terugkeer. Weet dat vele streken op aarden zullen verdwijnen. Mijn kinderen zullen een zwaar kruis dragen. Wellington zal in wanhoop zijn en rennen, op zoek naar Bula, maar dat zal vernietigd zijn. In tranen zal het leven in pijnen en smarten te Cama. Zie, een tijd van smarten ligt voor u. Kniel neer in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Eén: H. Theofilus van Adana [gestorven rond 538]
De H. Theofilus de Boetvaardige, of Theofilus van Adana, was een geestelijke in de Kerk van de zesde eeuw. Men zegt dat hij een pact sloot met de duivel om een hoge kerkelijke positie te bereiken. Zijn verhaal is belangrijk, want het is het oudste verhaal over een pact met de duivel. Theofilus was de aartsdeken van Adana, dat deel uitmaakt van het moderne Turkije. Hij werd unaniem verkozen tot bisschop, maar uit nederigheid wees hij de positie af. Er werd een andere man in zijn plaats aangesteld. Toen de nieuwe bisschop Theofilus onterecht de positie van aartsdeken ontzegde, kreeg Theofilus spijt van zn nederigheid en ging hij op zoek naar een tovenaar die hem kon helpen contact leggen met Satan. In ruil voor zn hulp eiste satan van Theofilus dat hij Christus en de Maagd Maria zou verloochenen, in een contract getekend met zn eigen bloed. Theofilus ging akkoord, en de duivel gaf hem de positie van bisschop.
Jaren later, vrezend voor zn ziel, had Theofilus berouw en hij bad tot de Maagd om vergeving. Na veertig dagen vasten verscheen de Maagd aan hem en kastijdde hem verbaal. Theofilus smeekte om vergeving en Maria beloofde om God te laten tussenkomen. Hij vastte nog dertig dagen en toen verscheen Maria opnieuw en vertelde hem dat Jezus hem genade had verleend. Maar satan was niet bereid om zijn greep op Theofilus los te laten, en drie dagen later werd Theofilus wakker met een bezwarend contract op zn borst. Hij ging met het contract naar de wettige bisschop en biechtte alles op wat hij gedaan had. De bisschop verbrandde het document en Theofilus blies zn laatste adem uit, uit pure vreugde van bevrijd te zijn van de last van zijn contract.
Vertaling: Mario Lossie
18-11-2010
18 november 2010
18 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 9]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Over liefde en engelen
Janice: Welk plan is dat, weet u dat? Ivanka: Het is het pad dat iedereen moet bewandelen om thuis in de hemel te komen.
Janice: Zal onze beschermengel ons het pad tonen dat ons naar de hemel leidt? Ivanka: Ja, als we antwoorden op de hulp die onze engel geeft.
Janice: Hoe keren we ons af van onze beschermengel? Ivanka: Door de zonde.
Janice: Wat gebeurt er dan? Ivanka: De engelen sporen ons aan om terug te keren naar het pad dat leidt naar de hemel.
Janice: Wat willen ze dan? Ivanka: Berouw, wroeging en boetvaardigheid voor onze zonden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 4]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Het is moeilijk om een gedeelte van het leven van deze grote en buitengewone man weer te geven. Als we het al zouden proberen, is het ongetwijfeld met de periode van zijn leven te Medjugorje. Vr. Slavko Barbaric heeft de hele wereld doorreist, waarbij hij de boodschap van vrede en verzoening van Onze Lieve Vrouw verkondigde. Hij was de bezieler en het hart van de vredesbeweging te Medjugorje, die iets meer dan negentien jaar eerder te Medjugorje het licht zag.
Hij had mooie gaven. Zo sprak hij vele talen, was hij gemakkelijk in de omgang met mensen, was hij een meester in het opvoeden, in de eenvoud en in het zorgen voor de mensen in nood en dit men een onuitputtelijke energie. Bijna niemand kan geloven dat één persoon allemaal deze eigenschappen kon bezitten: toewijding en overgave, medelijden, nederigheid en liefdadigheid. Hij bad en vastte heel veel en had Onze Lieve Vrouw met een kinderlijke liefde lief. In feite was dit het wezenlijke van zijn leven: door gebed en vasten zielen via Maria, de Koningin van de Vrede, tot God brengen.
Het leek soms onwerkelijk om naast deze man te leven: hij was hier, in de wereld, maar tegelijkertijd zo veel buiten deze wereld. In zijn bijzijn werden de woorden van Jezus, door zijn priesterlijk gebed, werkelijkheid. "Ze horen niet bij de wereld, zoals ik niet bij de wereld hoor. Heilig hen dan door de waarheid. Uw woord is de waarheid. Ik zend hen naar de wereld, zoals u mij naar de wereld hebt gezonden. Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn" [Johannes 17: 16-19].
Vader Slavko Barbaric werd begraven op de "Kovacica begraafplaats" te Medjugorje, na de begrafenisdienst in de parochiekerk van de Heilige Jacobus de Meerdere, om twee uur s namiddags van 26 november 2000.
Bron: Marija Dugandzic
Vertaling: Chris De Bodt
3. Glenn Beck: het getal elf [deel 4]
Pat: Vier plus twee plus... doe het langzaamaan voor ons Gary, we zijn een beetje traag.
Beller: Jullie maken het me niet makkelijk vandaag. Geen probleem.
Glenn: We proberen je gewoon te volgen. Doe de berekening van Oklahoma, langzaam deze keer.
Beller: Laat me nog wat voorbeelden geven van hoe dit overheersend is.
Pat: Nee, ik wil eerst dat we samen Oklahoma City doen.
Beller: We doen het snel, op een stukje papier. Ik doe het nogal snel. Het gebeurde op 19/4/1995. Je doet 1 + 9 + 4 + 1 + 9 + 9 + 5, dat geeft 38.
Glenn: Dat is fantastisch [gelach]. Je moet president worden. Je moet... Gary, dat is ... ok...
Beller: En deze dan: Obama keurde de wet op ziekteverzekering goed, de ObamaCare, op 23/3/2010. Tel alles op: 2 + 3 + 3 + 2 + 0 + 1 + 0 = 11.
Glenn:11
Pat: Heilige koe...! Ik zei heilige koe en hij gaat naar India!
Glenn: Hemeltjelief.
Stu: Denk er eens over na. Stop met deze vent uit te lachen.
Beller: Er zijn 11 letters in de naam van Barack Obama. Schrijf elke letter van zn naam met een verschillende pen: 11 verschillende pennen. Hij is geboren op 4/8/1961 : 4 + 8 + 1 + 9 + 6 + 1 = 29. 2 + 9 = 11. Zijn vrouw is geboren....
Glenn: In Newfoundland ...11 letters.
Beller: Zijn vrouw, Michelle Obama, is geboren op 17/1/1964. Tel alles op en je krijgt 11. Bill Clinton, de laatste socialistische president die we in dit land hadden, is geboren op 19/8/1946. Tel alles op je krijgt 38. 3 + 8 = 11.
Glenn: Dat is geweldig. Jij bent ongelooflijk. Ik vind het leuk je in het programma te hebben. We moeten nog eens met je praten. Ik denk niet dat het allemaal steek houdt, maar het was leuk.
Beller: En dit dan? In jullie branche hadden de twee beste praatshowgastheren in de voorbije 20 jaar, Howard Stern en Rush Limbaugh, dezelfde verjaardag.
Stu: Dat is onmogelijk. Als dat waar is dan is alles wat je zegt waar.
Beller: Dezelfde verjaardag. Neem nu jouw verjaardag Glenn Beck, jij bent geboren op 1/2/1964. Je bent vlug kwaad maar je wordt snel weer rustig. Tel alles op. 1 + 2 + 1 + 9 + 6 + 4 = 23. 2 + 3 = 5. Als je naar het getal 5 kijkt...
Glenn: Ik was aan het wachten op de 11. 11-en zijn een ramp.
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 273]
Preken
Onze inconsequentie
Laten we ditmaal een ogenblik afstappen, broeders, van de uiterlijke eredienst, ten gevolge van uw vreemde grillen en uw alle behalve christelijke inconsequenties die tegelijkertijd een toonbeeld en een verloochening zijn van uw geloof. Waar vindt men onder u de broederlijke liefde die, volgens de beginselen van uw godsdienst op zulke verheven en goddelijke grondslagen berust? Bekijk de dingen eens van nabij, broeders, en ge zult zien dat deze verwijtende vraag heus niet ongegrond is. Hoe mooi zou uw godsdienst zijn, zeggen ons de Joden, en zelfs de heidenen, als gij deed wat u opgedragen was! Gij zijt niet alleen broeders, het is nog heerlijker: gij vormt tezamen één lichaam met Jezus Christus, wiens vlees en bloed u dagelijks tot voedsel dient: in hem zijt ge allen als ledematen met elkaar verbonden. Ge kunt het niet ontkennen: dit leerstuk van uw geloof is bewonderenswaardig, het heeft iets van de hemel.
Als ge volgens dit geloof zoudt handelen, zoudt ge in staat zijn om alle andere volkeren voor uw godsdienst te winnen. Ge zoudt hun dezelfde schoonheid, dezelfde troost en dezelfde beloften voor het eeuwige leven kunnen schenken. Maar wat de volkeren doet twijfelen of uw godsdienst wel beantwoordt aan uw woorden, dat is het feit dat uw gedrag in lijnrechte tegenstelling staat tot hetgeen uw godsdienst u gebiedt.
Als men uw pastoors zou ondervragen en het zou hun geoorloofd zijn om hun geheimen te onthullen, dan zouden zij u de twisten, de vijandschappen, de veten, de jaloezie, de kwaadsprekerij, de leugens, de processen en tal van andere misdrijven kunnen openbaren, die een afschrikwekkend teken zijn voor alle volkeren waarvan gij zegt dat hun godsdienst bij de uwe ten achter staat. Het zedenbederf dat onder u heerst, weerhoudt de andersdenkenden en de heidenen ervan om uw geloof te omhelzen, want als ge er werkelijk van overtuigd zoudt zijn dat het een goed en goddelijk geloof was, zoudt ge u beslist heel anders gedragen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 9]
Voorwoord
De zending van de Heilige Zuster Faustina Kowalska
Samengevat bestaat die zending in de herinnering van deze reeds altijd gekende maar vergeten waarheid, de geloofswaarheid in de barmhartige liefde van God voor de mensen, en om nieuwe vormen van verering van de Goddelijke Barmhartigheid door te geven, waarvan de beoefening moet leiden tot een heropleven van het religieuze leven in de geest van christelijk vertrouwen en barmhartigheid.
Op uitdrukkelijk verlangen van Jezus schreef Zuster Faustina gedurende haar vier laatste jaren, terugblikkend op haar leven, haar herinneringen in het "Klein Dagboek" waarin ze vooral het bijna dagelijks "contact" van God met haar ziel beschrijft. Om uit die nota's het essentiële van haar boodschap te trekken, was een wetenschappelijke analyse nodig: ze werd vervaardigd door de gekende en waardevolle Poolse theoloog, P. Ignatius Rozycki. Een samenvatting van dat werk staat in het rapport: De Goddelijke Barmhartigheid; fundamentele trekken van de verering der Goddelijke Barmhartigheid. In het licht van dit werk bevatten alle vroegere publikaties over het thema van de verering van de Goddelijke Barmhartigheid zoals die door Zuster Faustina werd doorgegeven, slechts enkele elementen. Soms halen ze niet essentiële kwesties, bijvoorbeeld de litanie en de noveen, maar spreken niet van het Uur van Golgotha. Ook Pater Rozycki onderlijnt dit wanneer hij schrijft: "Voor dat men kennis neemt van de concrete vormen van verering, moet men duidelijk weten dat ze noch de gekende en geliefde novenen, noch de litanieën insluiten".
Het fundament van het onderscheid tussen bepaalde gebeden of godsdienstige oefeningen, en niet die of die andere, als nieuwe vormen van verering van de Goddelijke Barmhartigheid, heeft betrekking op de zeer bepaalde beloften die er aan verbonden zijn en waarvoor Jezus zich geëngageerd heeft ze te houden, op voorwaarde dat men betrouwen heeft in de Goedheid van God en dat men zelf barmhartig is voor de anderen. P. Rozycky vermeldt vijf zulke vormen van verering van de Goddelijke Barmhartigheid.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
6. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 9]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Jezus Christus is tegenover het mensdom te werk gegaan op dezelfde wijze als tegenover de personen: zo staat onze dood vast maar het uur is onbekend. Niemand onder ons kan zeggen dat hij nog zal leven binnen een week of een dag en ik die U toespreek weet niet of ik deze lezing zal afmaken. Maar, als we op elk ogenblik verrast kunnen worden, zijn er nochtans tekenen die getuigen dat ons laatste uur geslagen is en dat we grote illusies zouden koesteren door onszelf een lange aardse loopbaan toe te schrijven.
Leer hierover, zegt de Heer, van de vijgenboom: wanneer zijn botten zacht worden en er bladeren groeien, weet je dat de zomer nabij is... Zo ook bij het zien van die dingen, i.e. de oorlogen, hongersnoden, aardbevingen, weet dan dat de Mensenzoon aan je deur staat. [Mt 24, 32-33].
Waarachtig, deze openbare rampen, deze verwarringen en de storingen van de elementen en het regelmatig verloop der seizoenen die de laatste komst van Gods Zoon zullen voorafgaan, zijn vage en onbepaalde tekenen... Ze hebben zich min of meer intens getoond in alle kwade tijden van de mensheid, in alle periodes van crisis en godsdienstige beroering.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
7. Film: Abraham [22/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 218]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Kanisa
In de laatste dagen van het jaar moest de eerste Europese bijeenkomst voor jongeren doorgaan in Parijs. Broeder Roger wilde die bijeenkomst voorbereiden door een denktekst en deze voorstellen met jongeren uit verschillende werelddelen. Om er de derde wereld bij te betrekken vertrok hij naar Afrika met vier Broeders: John, Alois, Denis en Grégoire. Vooraleer op het vliegtuig te stappen namen ze deel aan een jongerenbijeenkomst in München. Aartsbisschop kardinaal Ratzinger [de latere Benedictus XVI] had aanvaard zijn kathedraal te openen voor het avondgebed. Er was een grote volkstoeloop: "Overal staken de koppen op, tot op de preekstoel waar de jongeren opkropen, schreef Broeder Roger. Op het einde van het gebed vetrokken de jongeren niet en bleven ze meditatieve liederen zingen. Met mijn Broeders ben ik rond één uur in de morgen vertrokken, want langs de open deuren stortte de ijskoude lucht binnen. Maar de jongeren hebben tot het daglicht gebeden."
In Afrika verbleef Broeder Roger eerst in het zuiden, toen onder het apartheidsregime. Mgr. Desmond Tutu had de prior van Taizé uitgenodigd, in de lijn van zijn streven om de westerse openbare opinie en de Kerken gevoelig te maken voor de onaanvaardbare situatie van de Zwarten. Tijdens zijn kort verblijf in Johannesburg ging Broeder Roger naar de onmetelijke township van Soweto, dat wereldberoemd werd als gevolg van de opstanden die er plaatsvonden tussen juni 1976 en februari 1977 en waar er meer dan vijfhonderd doden vielen. "Meer nog dan van stoffelijke aard, is de armoede hier van morele aard, door de afscheiding die een miljoen Zwarten verplicht samen te wonen in die buurt," noteerde Broeder Roger. Hij luisterde en sprak langdurig met "een jonge Zwarte die uit de gevangenis kwam."
Mgr. Tutu, die zojuist zijn ambt als anglicaans bisschop van Lesotho had afgelegd om Secretaris generaal van de Zuid-Afrikaanse Raad van Kerken (SACC) te worden, was de eerste zwarte bisschop die dit ambt bekleedde. In zijn boodschap van vrede en geweldloosheid vroeg de hij aan de zwarten om de ondergane onrechtvaardigheid niet met geweld te beantwoorden en riep hij de zwarte, blanke en de andere etnische gemeenschappen van Zuid-Afrika op tot verzoening [Racial conciliation]. Deze inzet bezorgde hem de Nobelprijs voor de Vrede in 1984. Broeder Roger kon alleen maar of dezelfde golflengte zitten met de standpunten van Desmond Tutu en de anglicaanse prelaat ging meermaals naar Taizé in de daaropvolgende jaren.
Het is tijdens dit verblijf in Johannesburg dat Broeder Roger zeer discreet aankondigde dat Hij Broeder Alois als zijn opvolger had gekozen. Katholiek van Duitse herkomst was hij maar vierentwintig en was hij een van de jongste Broeders van de Gemeenschap. Hij had slechts enkele maanden voordien zijn eeuwige geloften afgelegd, op dag van het overlijden van Paulus VI. Waarom die keuze? Misschien omdat Broeder Alois op hem trok door zijn bescheidenheid en zijn innerlijke vastberadenheid, zoals sommige Broeders van de Gemeenschap later dachten. Zoals dikwijls kan men proberen tussen de regels van zijn dagboek te lezen. Zonder over zijn opvolging en zonder de naam van Alois te noemen, vermeldt Broeder Roger beiden, als hij op de eerste dag van zijn reis naar Afrika schrijft: "Vele Duitsers bezitten de mogelijkheid buitengewone uitvoerders te zijn. En in de Duitse ziel verschuilt zich altijd een mystieke ader. Als die twee samenvallen om één te worden kunnen de jongeren uit dit land een onvergelijkbare desem van verzoening onder de mensen worden."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 139]
Herodes van Chalkis
Tetrarchen
In de periode na Lysanias' regering blijft er van het gebied van Chalkis steeds minder over. Toch blijft er sprake van een zelfstandig koninkrijk Chalkis, met als belangrijkste steden Chalkis en Abilene. Vermoedelijk werd Chalkis in deze periode bestuurd door tetrarchen. Het is niet zeker of Chalkis één tetrarch had (die dan heel het rijk bestuurde) of meerdere tetrarchen tegelijkertijd [die elk een deel van het rijk bestuurden]. Uit deze tijd is niet veel bekend met betrekking tot Chalkis, maar de volgende namen worden genoemd:
Flavius Josephus vermeldt Zenodorus. Hij ondernam plundertochten in Trachonitis Naar aanleiding van de gebeurtenissen voegde keizer Augustus [een deel van?] het gebied waarover Zenodorus heerste [in elk geval Iturea, Batanea, Trachonitis en Auranitus] aan het gebied van Herodes toe.
Lysanias wordt in het evangelie volgens Lucas [3:1] genoemd als tetrarch over Abilene.
Herodianen
In 37 na Chr. geeft keizer Caligula het koninkrijk in handen van de Herodiaanse dynastie en geeft de heersers de titel 'koning' [basileus]. De volgende koningen heersen over Chalkis:
Herodes van Chalkis [37 tot 50 na Chr.]
Herodes Agrippa II [50 tot 53 na Chr.]
Aristobulus van Chalkis [53 tot 92 na Chr.]
Na de dood van Aristobulus werd Chalkis een deel van de provincia Syria.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 41: Novus de Virgine Forti [Een nieuwe man uit een sterke maagd]
Gregorius XI [1370 - 1378]
Echte naam: Pierre Roger de Beaufort [Rosiers dEgletons, departement Corrèze, ca 1336 - Rome, 27 maart 1378]
Uiteindelijk zette het concilie van Konstanz met de hulp van de koning van het Heilige Roomse Rijk in 1415 paus Johannes XXIII en paus Benedictus XIII af, en werd het ontslag verkregen van de roomse paus Gregorius XII. Twee jaar later, in 1417, benoemde het concilie Martinus V als nieuwe paus. Hiermee eindigde het schisma.
De latere Rooms-Katholieke traditie erkent alleen de pausen die in Rome zetelden als paus. De pausen van Avignon en Bologna worden als tegenpausen beschouwd. Ook werd in latere tijden uitdrukkelijk vastgelegd dat een concilie geen macht heeft over de paus, en dat een pauselijke verkiezing alleen door de paus zelf kon ongedaan gemaakt worden.
Pierre Roger de Beaufort had als kardinaal tot titelkerk Santa Maria Nuova en het woord Forti is hoogstwaarschijnlijk een zinspeling van Malachias op zijn familienaam.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3369 van 6/9/2010
Lieve zonen en dochters, Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis dragen en zullen wenen en jammeren bij het zien van esmeraldas zonder glans en bij het verwoesten van Mina. Zoek sterkte in het gebed. De mensheid leidt naar de vernietiging en het ogenblik is voor u gekomen om berouw te hebben en verzoend te zijn met God. Laat de armen niet hangen. Mijn Jezus wacht op u met vreugde. Als u het gewicht van de beproevingen voelt, aanroep dan Jezus. Uw sterkte en hoop is in Hem. Ga niet weg. Ik heb u nodig. Weet dat het nu de tijd is van Genade. Doe vandaag nog wat u morgen te doen hebt. Moed. God is dicht bij u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Twee: Johann Georg Faust [1480 - 1540]
Dr. Johan Georg Faust was een rondreizend alchemist, astroloog en magiër uit de Duitse Renaissance. Zijn leven werd de kern van het populaire verhaal van Dokter Faust uit de jaren 1580, dat het toppunt bereikte in Marlowes The Tragical History of Doctor Faustus [1604] en Goethes Faust [1808].
Volgens de legende wou Faust een leven vol plezier, en omdat hij het occulte kende leerde hij de duivel oproepen. Toen hij dat gedaan had sloot hij een pact met hem voor zn ziel, in ruil voor 24 jaar lang gunsten van satan. Maar na 16 jaar kreeg hij spijt van zijn overeenkomst en wilde ze beëindigen. De gevolgen van zijn poging om de overeenkomst te beëindigen zijn welbekend bij iedereen die de verschillende fictieverhalen over Fausts leven gelezen heeft: de duivel heeft hem op beestachtige wijze vermoord.
Vertaling: Mario Lossie
17-11-2010
17 november 2010
17 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 8]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Over liefde en engelen
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u dat verteld? Ivanka: Ja. De Gezegende Moeder zei dat vooraleer God de wereld schiep Hij ieder van ons kende. Hijzelf gaf ons een naam en Hij wees ons een beschermengel aan.
Janice: Hij wees ons een beschermengel aan vóór Hij de wereld schiep? Dus onze persoonlijke engel wachtte gedurende al die eeuwen op onze geboorte? Ivanka:Waar God is, daar is de eeuwigheid nu. Daar is geen tijd. De engelen zijn bij God.
Janice: Hebben de engelen namen? Ivanka: Ja. God gaf ze elk een naam. Als je bidt, dan kan je ook de naam van de engel kennen.
Janice: Zullen onze beschermengelen hun naam meedelen aan iedereen die erom vraagt? Ivanka:Natuurlijk en nog veel meer ook.
Janice:Welke soort zaken zullen de beschermengelen ons willen meedelen?
Ivanka: Zij zien altijd God. Ze zien wellicht ook het plan dat God met ieder van ons heeft.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 3]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Hij gaf onophoudelijk conferenties voor de bedevaarders en was de bezieler van de aanbidding van het Heilige Sacrament, de verering van het Kruis, de Rozenkrans op de Verschijningsheuvel en de Kruisweg op de Krizevac, waar hij zijn vroege leven beëindigde.
Hij organiseerde eveneens jaarlijkse ontmoetingen voor de priesters en de jongeren in het gebedshuis van de Franciscaanse provincie "Domus Pacis," waar hij instond voor "retraites rond het vasten en het gebed."
De vernietigingen van de oorlog bezielden hem om een inrichting voor de opvoeding en zorg van de jongen op te richten en te leiden: "Mothers Village," waar meer dan 60 mensen hun thuis vonden [oorlogswezen, kinderen uit gescheiden families, van ongehuwde moeders, oudere en verlaten mensen en zieke kinderen]. Als er een man was die de kinderen liefhad, was het Vr. Slavko. En de kinderen gaven hem hun liefde graag terug. Steeds waren ze rondom hem en steeds wist hij ze bij elkaar te brengen, net zoals Jezus! Zijn vorming als psycholoog, alsmede zijn overige studies, lieten hem toe om te werken met drugsverslaafden in de Cenacolo gemeenschap van Zr. Elvira, meestal in hun huis te Medjugorje: "Campo della Vita." Hij leidde de hulp die hij kreeg van over de hele wereld in twee richtingen: in een Stichting voor de kinderen van de gesneuvelde verdedigers tijdens de oorlog en de Stichting voor de Vrienden der Talenten, om zo de studenten te helpen.
Bron: Marija Dugandzic
Vertaling: Chris De Bodt
3. Glenn Beck: het getal elf [deel 3]
Beller: Nee, morgen is het 6/11, dat krijg je als je 11/9 ondersteboven draait. Laat het me uitleggen. Obama gaat naar India om hen proberen nucleaire technologie te verkopen, zodat ze onze obligaties kunnen beginnen opkopen want China wilt ze niet meer. Dat is de reden waarom Obama naar India loopt net nadat de Federal Reserve, die ik economische terroristen noem, in het wilde weg geld beginnen drukken. Ze doen dit met opzet.
Pat: Haalde je dat uit getallen? Hoe ben je tot die conclusie gekomen? Heb je een rapport gelezen?
Beller: Nee, nee, jullie begrijpen het niet, het is gewoon gezond verstand.
Pat: Het is gewoon gezond verstand.
Glenn: Ik zie niet wat het te maken heeft met de 11-sten.
Beller: China is de volgende supermacht in de wereld. Dat weten we allemaal. Wat is het ene land dat je tegen China moet afwegen? India.
Pat: Moeten we eigenlijk nog nieuws- en weerberichten doen op de 11-sten?
Glenn: Wacht eens even, wat betekent uw uitspraak over India nu precies?
Stu: Dat was een zin van 11 woorden.
Beller: Je moet naar de laatste terroristische aanslag in India kijken. Dat was op 26/11/2008. Tel alles op: 2 + 6 + 11 + 2 + 8 = 29.
Glenn: Je krijgt 29.
Pat: Twee plus negen is 11. Maar Pat zei net dat het morgen 11/11 is.
Glenn: Als je dat optelt...
Pat: Dat is 22.
Beller: Glenn, laat je maar eens gaan.
Pat: Nee, 11 plus 11 is 22, gedeeld door 2 is 11.
Beller: Je kan proberen wat je wil, maar er is een reden waarom 11 mensen stierven toen het olieplatform ontplofte. En de mijnwerkers die in Virginia omkwamen, twee plus negen is 11.
Stu: Weer 11.
Beller: En dit gebeurt constant in de maatschappij. Oklahoma City bvb, gebeurde op 19/4/1995. 1 + 9 + 4 + 1 + 9 + 9 + 5 = 38.
Pat: Je gaat te snel.
Stu: Opnieuw 11. Het kwam uit op 11.
Glenn: Hoezo?
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 272]
Preken
De Verering van de Heilige Maagd
Neen, broeders, laten we die mensen niet navolgen! Laten we liever in het voetspoor treden van diegenen die de Heilige Maagd tot hun waarachtige dienaars rekent. Tot dat getal behoort bijvoorbeeld een heilige Carolus Borremeus, die iedere dag op zijn knieën de Rozenkrans bad. En dat niet alleen: hij vastte op alle vigiliedagen voor onverschillig welk Mariafeest. Zodra hij s middags de Angelusklok hoorde luiden, knielde hij neer, waar hij zich ook bevond, al was het op het midden van een modderige straat. Hij wou dat er in heel zijn bisdom een grote devotie tot Maria zou aangekweekt worden en dat iedereen haar heilige naam met diepe eerbied uit zou spreken. Overal heeft deze bisschop ter ere van de Heilige Maagd kapellen opgericht.
Wel, broeders, waarom zouden we dan deze grote heiligen niet navolgen? Zij hebben van Maria immers de genade verkregen vrij te blijven van de zonde. Hebben we niet dezelfde vijand te bestrijden als zij, hebben wij niet dezelfde hemel te veroveren? Ja, Maria houdt haar ogen altijd op ons gericht. Wenden we ons tot haar, telkens als we bekoord worden, dan kunnen we er zeker van zijn voor de zonde gespaard te blijven.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 8]
Voorwoord
Heilige Zuster Faustina Kowalska
De strenge levenswijze en het uitputtend vasten dat ze, reeds vóór haar intrede in de Congregatie, zichzelf had opgelegd, had haar gestel zo zeer verzwakt, dat men haar nog als postulant naar Skolimow, nabij Warszawa, moest zenden om haar gezondheid te herstellen. Na het eerste jaar noviciaat kwamen de buitengewoon smartelijke mystieke beproevingen ["donkere nacht" genoemd], dan de geestelijke en morele smarten verbonden aan de opdracht die ze van Christus ontving. Zuster Faustina heeft haar leven als offer gegeven voor de zondaars en heeft daardoor ook verschillende beproevingen ondergaan om de zielen te redden. Gedurende de laatste jaren van haar leven verergerden haar geestelijk lijden ["passieve nacht van de geest" genoemd] en haar gezondheidsproblemen: de tuberculose van haar longen en slokdarm breidde zich uit. Om die reden heeft ze tot tweemaal toe enkele maanden moeten doorbrengen in het hospitaal van Pradnik te Krakow.
Na 13 jaar kloosterleven, nauwelijks 33 jaar oud, fysisch volledig uitgeput, maar geestelijk gerijpt en mystiek met God verenigd, stierf ze, in geur van heiligheid, op 5 oktober 1938. Haar lichaam werd begraven op het kloosterkerkhof van Krakow-Lagiewniki, en in 1966, tijdens het informatief proces, overgebracht naar de kapel van het klooster.
Aan deze eenvoudige, ongeletterde maar moedige religieuze, met haar onbeperkt vertrouwen op God, heeft Jezus een grote zending toevertrouwd: de boodschap van de Barmhartigheid bestemd voor de hele wereld: "Ik zend u, zegt Hij, met barmhartigheid naar de hele mensheid. Ik wil de gewonde mensheid niet straffen, maar Ik verlang ze te genezen, ze aan Mijn Barmhartig Hart te drukken" [Db 1588]. "Ge zijt de secretaresse van Mijn Barmhartigheid, Ik heb u voor die taak gekozen in dit en het toekomstig leven" [Db 1605] "om aan de zielen de grote Barmhartigheid, die Ik voor hen heb, te doen kennen, en hen aan te moedigen tot vertrouwen in de afgrond van Mijn Barmhartigheid" [Db 1567].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 8]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Dit zijn waarheden vanuit waarneming en gezond verstand die de rede zonder moeite aanvaardt, maar waarvan alleen het christendom de zekerheid en de diepe zin heeft bewezen: Het is daardoor, heeft een protestants denker beweerd, dat de christelijke leer zich onderscheidt van vele filosofische strekkingen. Ze verklaart dan een nieuw bestaan de mens wacht na dit leven. Opdat dit bestaan zich zou verwezenlijken is het absoluut noodzakelijk dat de natuur die zich verduisterd heeft voor de mens en voor hem ondoordringbaar is geworden, zich verklaart en verlicht in een toekomstige staat, die harmonie zal scheppen tussen zichtbaar en onzichtbaar, voorlopig en bestendig, stof en geest. Slechts in die toekomst, in dergelijk einde van de mens dat het menselijk geweten rust kan vinden. Deze hoop zijn we Christus verschuldigd, want zijn belofte laat ons toe, na de uiterste crisis, uit te kijken naar een nieuwe aarde en een nieuwe hemel [Schelling, Filosofie van de openbaring].
De wereld heeft dus een einde, maar is dit einde veraf of nabij? Dit is en ernstige, spannende vraag, niet minderwaardig voor bezinning van christelijke zielen.
De heilige Schrift laat ons niet totaal in onwetendheid. Zo heeft Jezus Christus ons gezegd aangaande de juiste datum: Deze dag is door niemand gekend, en zelfs de engelen in de hemel kennen hem niet. Maar anderzijds heeft hij ons aanwijzingen en nauwkeurige tekenen gegeven om aan te tonen dat de vervulling van de profetieën nabij is en de wereld aan zijn einde reikt.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Abraham [21/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 217]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Het jaar van de drie pausen
Op 28 september stierf ook Johannes Paulus I aan een hartinfarct. Op 16 oktober volgde Johannes Paulus II hem op. De nieuw verkozen paus was voor Broeder Roger geen onbekende: Karol Wojtyla had Taizé tweemaal bezocht en daarna was Broeder Roger zijn gast geweest in Krakau. De dag van zijn verkiezing voorspelde de prior van Taizé in zijn dagboek: "Geboeid door de hedendaagse mens en zo pastoraal zal hij de universaliteit van de Kerk bezielen." Het pontificaat van Johannes Paulus II bevestigde deze voorspelling.
Op zondag 22 oktober vond de plechtige bekroningsmis plaats op het Sint-Pietersplein. Negentien afvaardigingen van Kerken en niet katholieke gemeenschappen waren aanwezig, waaronder die van Taizé met Broeder Roger, Broeder Max en Broeder Shémol. s Namiddags werden die delegaties door de nieuwe paus ontvangen. Aan Broeder Roger die hem blij toeriep: "Geloofd zij Jezus Christus die ons zo een goede paus heeft gegeven," antwoordde Johannes Paulus II: "Broeder Roger, kom me vaak bezoeken!" Daarna stonden alle niet katholieke delegaties rond de paus in zijn bibliotheek en Johannes Paulus II wilde een kort stil gebed improviseren. Hij sprak Broeder Roger liefdevol aan: "Alvorens uit elkaar te gaan, geven we elkaar de hand als een teken dat we verzoening willen, nietwaar Broeder Roger?" De nieuwe paus was goed op de hoogte van de persoonlijke weg die de prior had afgelegd naar de eenheid met de katholieke Kerk en zijn woorden lieten een zekere verstandhouding doorschemeren.
Daarna werd de wat protocollaire receptie omgevormd in een meer spirituele vergadering. De bijzondere afgevaardigde van "La Croix" heeft het nogal onverwachte tafereel in een zaal van het Vaticaan goed beschreven: "Johannes Paulus II nam de handen van twee naast hem staande personen en vroeg de anderen het hem na te doen. Twee concentrische cirkels ontstonden zo, de ene met gezeten prelaten en de andere met de rechtstaanders. Het stille gebed heeft meerdere minuten geduurd."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 137]
Herodes van Chalkis
Het Koninkrijk Chalkis
Van oorsprong was Chalkis een stad in Coele-Syria. Toen de Seleucidische invloed op het gebied begon af te nemen, stichtten Itureeërs er het koninkrijk Chalkis, dat zich uitstrekte van de Middellandse zee tot dicht bij Damascus. Zij maakten Chalkis de hoofdstad van hun rijk, Baäl-Bek werd het godsdienstig centrum.
Tijdens de regering van de Hasmoneese koning Alexander Janneüs moet het koninkrijk Chalkis een deel van zijn grondgebied afstaan aan de Hasmoneeën. Dit gebied werd in latere tijden bekend als Iturea [al strekte Iturea zich in etnische zin over een veel groter gebied uit]. Deze gebieden werden door de Romeinse veldheer Pompeius weer teruggegeven aan Chalkis, toen hij een einde maakte aan de zelfstandige Hasmoneese staat [63 v.Chr.].
Itureese vazalkoningen
Pompeius maakte tevens een einde aan het onafhankelijke koninkrijk Chalkis en maakten het een vazalstaat onder Romeins gezag. In deze periode heersten de volgende koningen [van Itureese afkomst] over Chalkis:
Ptolemeüs, de zoon van Menneüs, 85-40 v.Chr. In zijn tijd strekte het koninkrijk zich uit van de Middellandse Zeekust tot dicht bij Damascus. In de begintijd van zijn regering was Chalcis nog een onafhankelijk koninkrijk, maar die status verloor het door toedoen van de Romeinse veldheer Pompeius.
Lysanias, de zoon van Ptolemeüs, 40-36 v.Chr. Hij sloot een verdrag met Antigonus, die in het Joodse land de Hasmoneese staat in ere wou herstellen. Om deze reden werd hij in 36 v.Chr. op last van Marcus Antonius ter dood gebracht.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 41: Novus de Virgine Forti [Een nieuwe man uit een sterke maagd]
Gregorius XI [1370 - 1378]
Echte naam: Pierre Roger de Beaufort [Rosiers dEgletons, departement Corrèze, ca 1336 - Rome, 27 maart 1378]
Hij was een neef van paus Clemens VI, die hem in 1348, toen hij pas 18 jaar was, tot kardinaal benoemde. Na de dood van Urbanus V werd hij in 1370, na een stemming, tot paus gekozen. Hij was de laatste Franse paus en een bekend canonist. Onder kritische aansporing van Catharina van Siena slaagde hij erin om in 1377 de pauselijke residentie weer naar Rome te verplaatsen. Zo kwam er een einde aan de Babylonische ballingschap, begonnen in 1305, en die 72 jaar had geduurd. Het grote aantal door hem benoemde Franse kardinalen heeft het ontstaan van het Westers Schisma in de hand gewerkt.
Westers Schisma
De kardinalen kregen snel spijt van hun beslissing, en op 20 september van hetzelfde jaar verhuisden ze van Rome naar Fondi en verkozen Clemens VII, die zich in Avignon vestigde. Deze kreeg de steun van de Franse koning, gevolgd door Aragón, Bourgondië, Napels en Schotland. Engeland, Vlaanderen, het Heilige Roomse Rijk en Noord-Italië daarentegen steunden de Romeinse paus.
De uitkomst van het schisma was dat er enerzijds een beweging was die vond dat de concilies alle macht moesten hebben [conciliarisme] en anderzijds een groep die vond dat de paus alle macht en gezag had [curialisme]. Door de afnemende macht van de paus konden vorsten en hoge bisschoppen gemakkelijker beslissingen nemen buiten de paus om, wat in later tijd een van de factoren zou zijn die bijdroeg aan het slagen van de Reformatie.
De pausen tijdens het Westers schisma verklaarden elkaars besluiten nietig en excommuniceerden elkaars volgelingen. Algemeen werd het schisma door geestelijken in de Westerse kerk dan ook als een blamage gevoeld. Velen vonden dat er zo snel mogelijk een einde aan moest komen, zodat de eenheid van de kerk hersteld zou zijn. Omdat geen van de pausen echter als enige het ambt wilde neerleggen en omdat de aanhangers van beide pausen de andere paus niet als rechtmatig erkende, bleef het schisma toch voortduren. Telkens werd bij de dood van een van de pausen toch weer een opvolger benoemd. Niet zelden vroegen de kardinalen een nieuwe paus zich te beijveren voor het herstel van de eenheid van de kerk, maar wanneer de nieuwe paus eenmaal geïnstalleerd was, kwam er van eventuele gedane beloftes meestal niet veel meer terecht. Beide pausen kregen steun van een aantal Europese naties. De landen die Clemens VII hadden gesteund, bleven de pausen van Avignon steunen. De overige landen waren trouw aan de paus van Rome.
In 1409 trachtte men op het concilie van Pisa het probleem op te lossen door beide pausen van dat moment [Gregorius XII en Benedictus XIII] af te zetten en een nieuwe paus te benoemen, Alexander V, die zijn residentie te Bologna koos. Omdat beide afgezette pausen echter weigerden hun ambt neer te leggen, was het resultaat dat er nu drie pausen waren die zichzelf als rechtmatige paus beschouwden.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3368 van 4/9/2010
Lieve zonen en dochters, de kinderen van Melissa [een stad] zullen wenen, maar Ik vraag u om op Jezus te vertrouwen. Er bestaat geen overwinning zonder een kruis. Ik kom uit de Hemel om u tot Mijn Zoon Jezus te leiden. Leef niet ver weg van de Genade. Nu is het de tijd voor uw terugkeer. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Besluit
Daniëls onvoorstelbare profetieën maken duidelijk dat Gods toorn en zegen voor ons klaar liggen. We bevinden ons op de drempel van de dagen van grote beproevingen maar ze zullen gevolgd worden door een periode van zege als Gods heiligen uit het Oude en Nieuwe Testament met volle glorie, samen met Christus zullen heersen over alle naties van de wereld.
De profetieën van Daniël maken ook duidelijk dat God de dingen onder controle heeft. Op Zijn troon gezeten, stuurt Hij de mensengeschiedenis want Hij beschikt over de wijsheid en kracht om Zijn Zoon te laten triomferen over het kwaad van satan en de mens.
Het doorslaggevende thema bij Daniel is de absolute macht van God. Als we willen opgewassen zijn tegen het groeiende heidendom en bedorvene van de huidige wereld, dan moeten we teruggrijpen naar de woorden van Daniël opgenomen in hoofdstuk 2, vers 20-23a.
"Geprezen zij de naam van God, van eeuwigheid tot eeuwigheid, want hij bezit wijsheid en kracht. Hij verandert tijden en uren, Hij zet koningen af en stelt koningen aan, Hij geeft de wijzen hun wijsheid, en de verstandigen hun kennis. Hij onthult diepe, verborgen dingen, Hij weet wat in duister is gehuld, en het licht woont bij Hem. U, God van mijn voorouders, loof ik en roem ik, want U hebt mij wijsheid en kracht geschonken, en mij onthuld wat wij U hebben afgesmeekt, U hebt ons laten weten wat de koning verontrust."
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Drie: Robert Johnson [08/05/1911 - 16/09/1938]
Robert Johnson was een groot Amerikaans bluesmuzikant. Hij staat vijfde in de lijst van Rolling Stones 100 grootste gitaristen aller tijden. Volgens de legende wilde hij uitmuntend gitaar leren spelen en men zei hem naar een kruispunt te gaan. Daar ontmoette hij de duivel die zn gitaar stemde en hem het instrument perfect liet beheersen. Johnson deed niet veel moeite om de geruchten een halt toe te roepen. Hij moedigde ze zelfs aan door te zeggen dat hij inderdaad een pact met de duivel had gesloten.
Hij maakte zes platen voordat hij op 27-jarige leeftijd overleed. Er bestaat veel controverse rond de dood van Johnson. Er wordt gezegd dat hij betrapt werd tijdens het flirten met een getrouwde vrouw, en zij bood hem een glas whisky aan dat vergiftigd zou geweest zijn door haar echtgenoot. Hij werd begraven in een anoniem graf, en men kent nog steeds de locatie niet.
Vertaling: Mario Lossie
16-11-2010
16 november 2010
16 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 7]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Over liefde en engelen
Janice: Wat zegt u tegen de engelen? Ivanka: Ik vraag hen altijd om mij, mijn familie en al degenen die naar hier komen om van God te houden, zoals hij verdient om bemind te worden, te helpen.
Janice: Zijn de engelen daartoe in staat? Ivanka: Ja.
Janice: Moeten we hen toestaan om ons te helpen? Ivanka: We kunnen ons afkeren van de hulp van de engelen. We kunnen ze weigeren. Deze engelen bekommeren zich speciaal om babys en de hoogbejaarden, de zieken en de zwakken, en zij die moeilijkheden hebben. Ze zijn het meest bekommerd om degene die tot hen bidden.
Janice: Weet u hoe de engelen de mensen helpen? Ivanka: Op verschillende manieren. Elke persoon op aarde heeft een bijzondere engel die aan hem of haar door God is toegewezen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november [deel 2]
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Dankzij zijn kennis van de Europese hoofdtalen en ondanks zijn ontelbare verplichtingen in vele verschillende parochies, stelde Vr. Slavko zich onophoudelijk ten dienste van de bedevaarders te Medjugorje, vanaf hij ogenblik dat hij al zijn studies had beëindigd en terugkeerde naar zijn land in 1982. In 1983 kreeg hij officieel zijn taken te Medjugorje. Op voorschrift van Mgr. Zanic, Bisschop van Mostar, werd hij overgeplaatst naar de parochie van Blagaj en in 1988 naar Humac, waar hij vicaris werd en medewerker van de meerdere van de priesterstudenten.
Tijdens het begin van de oorlog in Bosnië en Herzegovina, toen alle oudere broers werden verbannen naar Tucepi, bleef Vader Slavko, onder het mondelinge akkoord van de intussen overleden Vr. Drago Tolj, een voormalige provinciaal, verder werken te Medjugorje.
Van bij het begin van zijn opdracht te Medjugorje, heeft Vr. Slavko diverse godsdienstige boeken geschreven: "Bidden met het Hart," "Geef mij uw gewond Hart," "De Mis vieren met het Hart," "In de School van Liefde," "Aanbid Mijn Zoon met het Hart," "Met Jezus en Maria de Golgotha beklimmen om de Verrezen Heer te ontmoeten," "Samen bidden met een vreugdevol Hart," en "Vasten met het Hart," zijn laatste boek. De boeken van Vr. Slavko Barbaric zijn in meer dan twintig talen vertaald en er zijn miljoenen exemplaren van verkocht over de hele wereld. Hij publiceerde ook vele artikels. Hij was de uitgever van het blad van de Franciscanen te Capljina, was medewerker van Krsni Zavicaj, Glas Mira en the Radio "Mir" Medjugorje.
3. Glenn Beck: het getal elf [deel 2]
Beller: Een paar weken geleden had je het over satanisten.
Pat: satanisten? Echt?
Beller: Daar had je het een paar weken geleden over. Ik wil aantonen hoe ze heilige kennis gebruiken waar de meeste mensen zich niet bewust van zijn. Laat me beginnen met Alister Crowley, hij zei dat zijn getal 11 is. Het getal van de magiër is 11. Dus begin je in het verleden te zoeken wat er gebeurt wanneer het getal 11 overheerst. Je begint met de Eerste Wereldoorlog. Die eindigde op 11/11 om 11 uur, exact om 11 uur.
Pat: Oh, dat is het getal van de magiër.
Glenn: Mag ik je iets vragen? Er gebeurt nooit iets met 7-Eleven [internationale winkelketen], begrijp je me?
Pat: Behalve Slurpies [een slurpie is een bevroren drankje dat verkocht wordt bij 7-Eleven]. De republikeinen kunnen staan slurpen terwijl ze toekijken hoe de democraten een wagen uit de sloot duwen. Dat is het enige. Maar het interessante aan Wereldoorlog II, is dat de Romeinse II lijkt op 11.
Beller: Jullie mogen me tegenspreken, maar laat me eerst uitspreken.
Glenn: Ok, je bent een sportieve kerel Gary.
Pat: Dat is hij zeker.
Beller: Telkens wanneer een getal tussen de 11de en 29ste een som heeft die gelijk is aan 11, dan mag je terroristenaanvallen, beurscrashes of belangrijke gebeurtenissen verwachten. Bijvoorbeeld, toen de beurs crashte in 1929, gebeurde dat op de 29ste : 29/10/29 [29 oktober 1929].
Pat: 2 + 9 = 11
Beller: Precies.
Stu: Goed gedaan, Pat.
Pat: Bedankt!
Beller: Als je verder in de geschiedenis gaat, zie je dat de eerste moderne terroristische aanval in de wereldgeschiedenis op 11/9/1972 gebeurde, toen 11 Israëlische atleten vermoord werden. Ga 29 jaar verder [2 + 9 = 11] en je krijgt de aanslagen van 11/9. De Twin Towers leken op een 11 toen ze naast mekaar stonden. Het duurde 11 jaar om het World Trade Center te bouwen.
Glenn: We naderen 11/11 nu.
Beller: Ik kom dus op het juiste moment in het programma, nietwaar?
Glenn: Wel, ik weet het niet. Het kan een ramp zijn.
Pat: Morgen is het 11/11, betekent dat er iets gebeuren zal?
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
4. Het biocentrisme of waarom wij hier zijn: geleerden zetten een eerste stap in de goede richting
De Amerikaanse vorser Robert Lanza komt de laatste jaren met een nieuwe theorie over onze aanwezigheid op Aarde op de proppen: het Biocentrisme. Waarom is de mens de enige van zijn soort die het doorheen de evolutie gehaald heeft? "Als we aannemen dat de Big Bang niet het begin van de fysieke ketting van causaliteit is, maar het einde ervan, kunnen we een en ander verklaren", zegt Lanza op de site van de Huffington Post. Het komt erop neer dat ons bewustzijn een heel belangrijke rol heeft gespeeld in het ontstaan van het universum. Het universum is het product van leven en bewustzijn.
Waarom leven wij op onze planeet Aarde, net op het goede moment in de evolutie van het universum, bij de juiste temperaturen: niet te warm, niet te koud? Dat vraagt ook professor Robert Lanza zich af. Lanza zoekt een verklaring voor dat ongelooflijke toeval in een nieuwe filosofische wetenschapstheorie, die hij het Biocentrisme noemt. Want de klassieke Big Bang-theorie doet ons wel, volgens Lanza, het verleden begrijpen maar kan de drijvende kracht niet vatten.
Voor kosmologen was het universum recent nog een levenloze verzameling van elementaire deeltjes die tegen elkaar botsten, beweert Lanza. Iets als een uurwerk dat zichzelf opwindt en zich ook weer afwindt op een half voorspelbare manier. "Maar zij houden geen rekening met een bepalende component van de kosmos, omdat ze niet weten wat er mee aan te vangen. Deze component is het bewustzijn, en dat is geen kleintje. Het is een mysterie, waarvan we gemakshalve denken dat het uit molecules is ontstaan.
Volgens de traditionele ontstaanstheorieën heeft de mens sinds de Big Bang enorm veel geluk gehad. Was de Big Bang 1 miljoenste krachtiger geweest, dan waren we er niet geweest. Als de zwaartekracht een haartje lager was geweest, dan zouden er geen sterren zijn, en dus ook geen zon. En zo zijn er meer dan 200 fysieke parameters, waarvan de kleinste wijziging zou betekenen dat wij nooit zouden bestaan. Bovendien stierven al onze voorgangers uit, zelfs de Neanderthaler. Alleen de mens is overeind gebleven, argumenteert Lanza.
En het geluk blijft aan onze zijde staan: een asteroïde zou bijvoorbeeld kunnen inslaan op Aarde en de mens uiteindelijk doen uitsterven. "Al 13,7 miljard jaar hebben wij chronische chance. Zowat alles zit ons mee", stelt Lanza. Toeval? Of niet? "Als we de Big Bang als het einde van de ketting beschouwen en niet als het begin, valt alles in zijn plooi", aldus Lanza. Het Biocentrisme: niet het universum creëert het leven, maar het leven creëert het universum. Tijd en rumte zijn niet objectief maar subjectief.
Het biocentrisme wil een "theorie over alles" zijn en stelt dat wij, de waarnemers, zelf ruimte en tijd creëren. En dat is de reden waarom wij hier zijn, aldus Lanza in zijn boek 'Biocentrism', dat hij samen met de astronoom Bob Berman schreef. "Bekijk alles rondom je op dit eigenste ogenblik. Taal en gewoonte beweren dat dat allemaal buiten onszelf ligt in de uitwendige wereld. Toch zie je niets dat je brein omhult. Je ogen zijn niet zomaar een toegang tot de wereld. Al wat je ervaart, inclusief je lichaam, maakt deel uit van een actief proces dat zich afspeelt in je geest. Ruimte en tijd zijn gewoon de instrumenten van de geest om alles te laten kloppen."
Lanza haalt ook Stephen Hawking en Leonard Mlodinow aan, die recent nog opmerkten: "Je kan de waarnemer [wij] niet loskoppelen van onze waarnemingen van de wereld... In de klassieke fysica wordt aangenomen dat het verleden uit een duidelijk afgebakende reeks gebeurtenissen bestaat, maar de quantummechanica beschouwt het verleden, net als de toekomst, als niet-welomlijnd en ziet die enkel als een spectrum van mogelijkheden."
Als wij als waarnemer die mogelijkheden (het verleden en de toekomst) doen instorten, wat blijft er dan over van de evolutietheorie, zoals we die op school geleerd hebben? Hoe kan er een verleden bestaan, zolang we het heden niet hebben bepaald? Het verleden begint bij de waarnemer - wij - en niet omgekeerd, zoals ons onderwezen werd, beweert Lanza. Voor hem maakt de bewuste boom die omvalt in een bos waar geen waarnemer aanwezig is om het geluid van de vallende boom te horen, géén geluid.
De waarnemer is de eerste oorzaak, de vitale kracht die niet alleen het heden doet instorten maar ook de cascade van spatiotemporele gebeurtenissen uit het verleden, die we de evolutie noemen, besluit Lanza.
Bron: Het Laatste Nieuws, 16/11/2010
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 271]
Preken
De Verering van de Heilige Maagd
Als ik wou, zou ik u kunnen bewijzen dat er in alle tijden en onder alle omstandigheden grote dienaars van de Heilige Maagd hebben geleefd. We zouden er vinden onder de armen, die van deur tot deur bedelen om hun dagelijks brood. We zouden er vinden onder diegenen die vrijwel in dezelfde toestand leven als de meesten van u. We zouden er vinden onder de rijken, en zelfs meer dan ge denkt. In het evangelie lezen we dat onze goddelijke Meester altijd met een grote liefde op heel de wereld heeft neergezien. Slechts voor één soort mensen kende Hij geen medelijden; dat waren de farizeeërs. Zij waren immers hoogmoedige en onverbeterlijke zondaars. Als zij gekund hadden zouden zij Jezus verhinderd hebben om de wil van Zijn Vader te vervullen! Daarom noemde hij hen "witgekalkte raven, huichelaars en aderengebroed." Hetzelfde kunnen we zeggen met betrekking tot de verering van de Heilige Maagd.
Alle christenen hebben een diepe eerbied voor Maria, behalve de oude, onverbeterlijke zondaars die sinds lang hun geloof verloren hebben en zich wentelen in het slijk van hun dierlijke hartstochten. De duivel tracht hen in hun verblinding gevangen te houden tot het ogenblik waarop de dood hun ogen zal openen. Ach, als zij ook eens hun toevlucht namen tot Maria, zouden zij gespaard zouden blijven voor het eeuwige vuur, dat hen onherroepelijk te wachten staat.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 7]
Voorwoord
Heilige Zuster Faustina Kowalska
Heel haar leven werd beheerst door een blijvende betrachting: een steeds diepere vereniging met God te bereiken en met Jezus aan het verlossingswerk der zielen mee te werken, tot het offer toe. In haar Klein Dagboek bekent ze: "Mijn Jezus, Gij weet goed dat ik van jongsaf verlang een heilige te worden, dat ik verlangde U te beminnen met zo'n grote liefde als tot nog toe geen enkele ziel U bemind heeft" [Db 1372].
Haar Klein Dagboek verraad de diepte van haar geestelijk leven. Een aandachtige lezing van deze nota's illustreert de verheven graad van vereniging van haar ziel met God: alles wat ze van God ontving en al haar inspanning en strijd op de weg van de christelijke volmaaktheid. De Heer heeft haar grote genaden verleend: de gave van contemplatie, de diepere kennis van het mysterie van de Goddelijke Barmhartigheid, visioenen en openbaringen, verborgen stigmata, de gave van profetie en kennis van andere zielen, en ook de zeldzame gave van het mystiek huwelijk. Zo overvloedig begenadigd, schrijft ze: "Genaden noch verschijningen, vervoeringen noch gelijk welke ontvangen gave, vervolmaken de ziel, maar de innerlijke vereniging van de ziel met God [...] Mijn heiligheid en volmaaktheid bestaan uit een innige vereniging van mijn wil met die van God" [Db 1107].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 7]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
De christelijke rede en het universeel geweten der volkeren bevestigen dus dat de wereld eindig is en dat er een nieuwe orde zal komen. Deze waarheid stemt eveneens overeen met de wetenschap en het onderzoek van de feiten.
Het is een vastgesteld principe en een algemene wet van de natuur dat al wat onderhevig is aan beweging, ontbinding, meegesleept door de tijd, beperkt door de maat, gedoemd is om te verslijten, te verouderen om ten slotte te verdwijnen en vergaan. De wetenschap leert ons dat geen enkele vitale kracht, geen enkele geschapen factor de macht bezit om zijn energie te ontplooien over een beperkte duur en dat zijn bedrijvigheidruimte, vanwege de wet der schepping, beperkt is tot een gegeven omvang waarvan de grens niet overschreden mag worden. De meest volmaakte en sterkst gebouwde organismen kunnen niet oneindig werken.
Niet alleen de levende wezens zoals dieren en planten, maar de mineralen zelf zijn belast door tegenstrijdige krachten van aantrekking en afwering en hebben steeds de neiging uiteen te spatten om nieuwe aggregaten te vormen. Zo de rotsen en het hardste graniet die een invretende actie ondergaan die ze vroeg of laat ten val brengt. Aan het firmament verdwijnen doven sterren uit en verdwijnen. Elke beweging, ook aan de hemel, heeft de neiging te vertragen. Eminente astronomen hebben in zon en sterren warmte- en lichtverlies ontwaard, werkelijk onzichtbaar maar die na eeuwen ons klimaat en onze seizoenen rampzalig zullen beïnvloeden. Wat dan ook, het is duidelijk dat onze aarde niet meer dezelfde vruchtbaarheid nog vegetatieve kracht vertoont dan bij het begin van de mensheid. Zoals de wereld haar jeugd heeft gekend komt eens haar avondzon om naar nacht en neergang te snellen.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Abraham [20/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 216]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Het jaar van de drie pausen
Op 28 augustus 1978 was de Gemeenschap aan het bidden, buiten onder de bomen toen er aan Broeder Roger werd aangekondigd dat Paulus VI overleden was. Onmiddellijk knielden we terug om te bidden schreef hij in zijn dagboek. De daaropvolgende weken zijn gekenmerkt door meerdere verklaringen van de prior van Taizé. Nadat hij in Rome de uitvaart had bijgewoond antwoordde hij aan de Italiaanse televisie die hem vroeg wat hij van de toekomstige paus verwachtte: "hij moet zich niet laten gevangen zetten door straffe weerstanden, noch door de oude verdeeldheid onder christenen in de wereld, noch door nieuwe verdeeldheden. Hij moet niet gewoonweg de trend van de nieuwe generaties volgen, maar de vader van allen zijn, verzekeren dat Christus wordt voortgezet doorheen een lange traditie in de Kerk."
Deze opvatting van de paus als voortzetter en verzamelaar steunt op een diepe visie van de katholieke Kerk: "Als ik de katholieke Kerk zo bemin komt dat in de eerste plaats omdat ze, doorheen de geschiedenis en ondanks de zo lastige pausen, de Borgias tijdens de Hervorming, de Kerk van de Eucharistie is. Ze heeft van de eucharistie een bron van eensgezind geloof tot op heden gemaakt."
Op 3 september woonden de prior van Taizé en twee Broeders de eerste mis van Johannes Paulus I bij. Twee dagen later ontving de nieuwe paus één voor één in audiëntie de afgevaardigden van Kerken en christelijke geloofsstrekkingen die op de bekroning waren. Mgr. Nikodim, vertegenwoordiger van de patriarch van Moskou, wachtte zijn beurt af met Broeder Roger en ze spraken over hun recente ontmoeting in Leningrad. Tijdens zijn onderhoud met Johannes Paulus I stierf Mgr. Nikodim plots aan een hartinfarct. De paus kon hem nog juist de absolutie geven. Deze plotse dood wekte tal van geruchten op. Zonder enig bewijs werd beweerd dat de Russische metropoliet zojuist meedeelde aan de paus dat hij vroeger aan de KBG had toebehoord. "Ik kan verzekeren dat ik nooit van mijn leven zulke mooie woorden over de Kerk heb gehoord dan deze door de metropoliet uitgesproken," verklaarde Johannes Paulus I. "Ik mag ze niet herhalen: dat blijft een geheim. Ja, ik ben er van onder de indruk. Hij was een orthodox bisschop, maar met welke liefde voor de Kerk! En ik denk dat hij veel heeft geleden voor haar door aan de eenheid te werken."
Het dagboek van Broeder Roger vermeldt het gebeuren heel gewoon: "Ik werd gehaald, ik ging binnen bij de paus, er ontstond lawaai en er werd ons gezegd dat hij plots gestorven was in de armen van de paus, van een zesde infarct. Zijn lichaam werd in een kleine ruimte gelegd en, samen met Broeder Max, zijn we naast hem blijven bidden."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 136]
Herodes van Chalkis
Herodes van Chalkis was koning van Chalkis van 37 tot 48 na Chr. Hij behoort tot de Herodiaanse dynastie. Zijn naam is eigenlijk Herodes, maar om hem van de vele andere Herodessen binnen de dynastie te onderscheiden, wordt het gebied waarover hij heerste gewoonlijk toegevoegd aan zijn naam.
Herodes van Chalkis was een zoon van Aristobulus IV en een broer van Herodes Agrippa I en Herodias. Zij groeiden op in Rome. Agrippa was een persoonlijke vriend van Caligula en toen deze keizer werd, benoemde hij Agrippa tot koning over een deel van het Joodse land. Daarop verzocht Agrippa zijn broer Herodes te benoemen tot koning over Chalkis, direct ten noorden van Agrippa's gebied. Caligula willigde dit verzoek in. Herodes was de eerste van de Herodianen die heerste over Chalkis, een relatief klein Iturees koninkrijk uit de oudheid, gelegen in de vallei van Libanon.
In 44 na Chr. overleed Agrippa en werd Judea een Romeinse provincie. Herodes van Chalkis ontving echter de bevoegdheid om de hogepriesters in de Joodse tempel van Jeruzalem te benoemen. Om de keizer te bedanken voegde Herodes op de muntstukken het opschrift "vriend van Claudius" toe.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 41: Novus de Virgine Forti [Een nieuwe man uit een sterke maagd]
Gregorius XI [1370 - 1378]
Echte naam: Pierre Roger de Beaufort [Rosiers dEgletons, departement Corrèze, ca 1336 - Rome, 27 maart 1378]
Hij was een neef van paus Clemens VI, die hem in 1348, toen hij pas 18 jaar was, tot kardinaal benoemde. Na de dood van Urbanus V werd hij in 1370, na een stemming, tot paus gekozen. Hij was de laatste Franse paus en een bekend canonist. Onder kritische aansporing van Catharina van Siena slaagde hij erin om in 1377 de pauselijke residentie weer naar Rome te verplaatsen. Zo kwam er een einde aan de Babylonische ballingschap, begonnen in 1305, en die 72 jaar had geduurd. Het grote aantal door hem benoemde Franse kardinalen heeft het ontstaan van het Westers Schisma in de hand gewerkt.
Westers Schisma
Het Westers Schisma is een periode in de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk van 1378 tot 1417 waarin pausen en tegenpausen elkaar tegenwerkten. Het Concilie van Konstanz maakte een einde aan het schisma. Het woord westers duidt aan dat het een scheuring betreft binnen de Kerk van de westerse wereld [de rooms-katholieke Kerk]. Het wordt ook wel het "Groot Schisma" genoemd, hoewel deze term ook gebruikt wordt voor het Oosters Schisma van 1054, toen er een splitsing optrad tussen deze westerse Kerk en de Oosters-Orthodoxe Kerken.
Het schisma was niet gebaseerd op theologie of enige doctrine, maar alleen op politiek. In 1376 keerde paus Gregorius XI terug naar Rome, nadat de pauselijke zetel tientallen jaren in Avignon geweest was. Hij stierf kort daarna. Bij de daaropvolgende pausverkiezing in april 1378 kozen de kardinalen de Italiaan Urbanus VI, omdat ze bang waren voor rellen onder de bewoners van Rome. Urbanus was een degelijk beheerder geweest in de pauselijke kanselarij in Avignon, maar eenmaal verkozen ontpopte hij zich als een argwanende en opvliegende paus.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3367 van 4/9/2010
Lieve zonen en dochters, u kunt de duivel overwinnen door het gebed. De mensheid gaat naar de afgrond toe en mijn arme kinderen zijn zo blind dat ze de met blinden meeheulen. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Zij die in Loja zijn zullen wenen en jammeren. Ze zullen de vernietiging zien van hun Progresso [een stad] en zullen in wanhoop roepen om Socorro. Ik vraag u om op de weg de blijven die Ik voor u heb uitgetekend. Uw overwinning is in de Heer. Keer terug tot Hem die ziet wat verborgen is en die u kent bij naam. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Gods timing voor Zijn terugkeer
Hoofdstuk 12 van "Daniël" verschaft ons 2 sleutels over de terugkomst van de Messias.
Deze sleutels heten de "tekens van de tijd." Het eerste is terug te vinden in vers 4 waar Daniël gezegd werd dat de vervulling van de aan hem meegedeelde profetieën [met inbegrip van de terugkomst van Christus], plaats zal vinden op het "einde der tijden," wanneer veelvuldig reizen en massaal verworven kennis hun ingang zullen vinden. Het ontstaat in de 20ste eeuw en zal met grote snelheid zijn hoogtepunt bereiken zoals we dit nu beleven.
In de verzen 8: 9 is aan Daniël gezegd dat zijn profetieën niet zouden begrepen worden voor de periode van de eindtijd. Nu we in deze eindtijd zijn aangekomen begrijpen we de profetieën en door het verloop van de geschiedenis en de aanwezigheid van technologische uitvindingen.
Bijvoorbeeld, de meeste eindtijd profetieën draaien rond het heroprichten van het volk van Israël. Hoe zouden deze profetieën begrepen kunnen worden zonder de oprichting van Israël in 1948, een feit dat de meeste mensen onmogelijk achtten tot op de dag dat het uiteindelijk toch geschiedde.
En dan zijn er heel wat profetieën die nooit zouden kunnen begrepen worden zonder onze technologische uitvindingen. Hoe zou de gehele wereld het geweld in Jeruzalem kunnen zien zonder de satelliet tv [openbaringen 11:9]? Hoe kan een derde van de aarde weggevaagd worden zonder de opkomst van nucleaire wapens [openbaringen 8:7]? Zo gaat het verder en verder...
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Vier: Cornelius Agrippa [14/09/1486 - 18/02/1535]
Cornelius Agrippa was de meest invloedrijke schrijver van occulte werken uit de renaissance. Hij studeerde rechten en geneeskunde maar behaalde nooit een diploma. Men beschreef hem als magiër, occult schrijver, theoloog, astroloog en alchemist. Hij was een voortrekker van vrouwenrechten en verdedigde vaak vrouwen die beschuldigd werden van hekserij. Hij schreef drie boeken over het occulte die heden nog steeds gebruikt worden.
In 1535 kreeg hij het etiket van ketter opgeplakt en werd hij ter dood veroordeeld. Hij ontsnapte, maar op weg naar huis werd hij ziek en hij overleed. Na zn dood deden geruchten de ronde dat hij demonen had opgeroepen. In de bekendste verhalen liet Agrippa op zn sterfbed een zwarte hond vrij. Deze zwarte hond dook in allerlei legendes op zoals in Faust en in Goethes versie werd hij de "zwarte poedel" Mephisto.
Vertaling: Mario Lossie
15-11-2010
15 november 2010
15 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 6]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Over liefde en engelen
Janice: Ivanka, u zei dat de Gezegende Moeder dikwijls aan u verschijnt ,omringd met engelen. Ivanka: Ja. Ze zijn klein, zoals babys.
Janice: Hoe dikwijls heeft u momenteel verschijningen? Ivanka: Jaarlijks één verschijning op 25 juni, de verjaardag der verschijningen.
Janice: Spreken de engelen ooit met u? Ivanka: De Gezegende Moeder heeft mij geholpen om de engelen te kennen.
Janice: Op welke manier? Ivanka: De Gezegende Moeder brengt dikwijls inwendige verlichting van de dingen van de hemel en van de aarde.
Janice: U zei dat u elke dag tot de engelen bidt. Ivanka: Ja. Ik hou heel veel van de engelen. Ze zijn vervuld van Gods liefde.
Janice: Hoe ervaart u dat? Ivanka: De Gezegende Moeder toonde me verscheidene dingen in verband met de engelen. Ze is de Koningin van de Engelen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Vr. Slavko Barbaric: bijzondere reeks n.a.v. zijn tiende overlijdensdag op 24 november
Ter herinnering aan Vr. Dr. Slavko Barbaric 11 maart 1946 - 24 november 2000
Vader Slavko Barbaric stierf op 24 november 2000 om 15.30 uur, na de Kruisweg te hebhen gebeden op de Kruisberg, samen met een groep parochianen en bedevaarders. Het afleggen van de Kruisweg op de Kruisberg was voor Vader Slavko ondertussen een heilige gewoonte geworden op vrijdag. Na de Kruisweg voelde hij pijn in de borststreek en ging hij neerzitten op een rots. Kort daarop viel hij neer op de grond en verloor hij het bewustzijn: enkele seconden later gaf hij zijn ziel over aan de Heer.
Vr. Slavko Barbaric
Vr. Slavko Barbaric werd geboren op 11 maart 1946 als zoon van Marko Barbaric en Luca Stojic te Dragicina [parochie van Cerin]. Hij volgde de basisschool in Cerin en de middelbare school in Dubrovnik. Hij trad in bij de Franciscaanse Orde te Humac op 14 juli 1965. Hij studeerde te Sarajevo, Graz en Freiburg. Hij eindigde zijn studies te Graz [Oostenrijk] in de mastersgraad. Na 5 jaren pastorale dienst in de provincie van Herzegovina, meer bepaald in de parochie van Capljina, vervolgde hij zijn studies te Freiburg, waar hij zijn doctoraatsgraad en de titel van psychotherapeut behaalde in de godsdienstige pedagogie.
Als Franciscaanse priester was hij in Capljina van 1973 tot 1978. Van de lente 1982 tot september 1984 was hij kapelaan voor de studenten te Mostar, waar hij retraites organiseerde in het klooster van de Zusters te Bijelo Polje, nabij Mostar. Zijn vruchtbare werk met de studenten en de retraites werden steeds goed onthaald door hen. De communistische regering, die in die tijd aan de macht was in het voormalige Joegoslavië, vervolgde hem echter. In die moeilijke tijden steunde en beschermde Zijne Eminentie, Kardinaal Franjo Kuharic, de opdracht van Vader Slavko.
Bron: Diversen
Vertaling: Chris De Bodt
3. Ariël Sharon overgebracht naar familoehoeve in Israël
De Israëlische oud-premier Israël Ariel Sharon, die in een coma ligt sinds januari 2006, is vandaag overgebracht naar de boerderij van zijn familie in het zuiden van Israël. Dat heeft de directeur van het ziekenhuis waar hij de afgelopen jaren werd verzorgd, meegedeeld.
Het medisch materiaal werd eerder al overgebracht naar de boerderij van Sycomores, eigendom van de familie, niet ver van de Gazastrook. Dat zou gebeurd zijn op vraag van zijn twee zonen Gilad en Omri, aldus Israëlische media. Het was de wens van de oud-premier om zich in deze hoeve terug te trekken.
Ariel Sharon is 82 en werd op 4 januari 2006 getroffen door een hersenbloeding. Sindsdien verkeert hij in comateuze toestand. De oud-generaal en oud-minister van Defensie zette een harde lijn uit ten opzichte van de Palestijnen.
Levensgrote sculptuur van de Israëlische gewezen premier Ariël Sharon
4. Glenn Beck: het getal elf [deel 1]
Glenn: Vanuit Midtown Manhattan, hoog boven Times Square, is dit het derde meest beluisterde programma in heel Amerika. Pat vertelt me dat hij Gary kent, de getallenman uit Cleveland, Ohio. We moeten op dit uur de telefoon in de gaten houden. Hij zegt dat Gary, de getallenman, belangrijk is.
Pat: Hij is zeker belangrijk. Hij kent wat van cijfers. Daar houdt hij zich mee bezig. Hij weet waarom 11/9 gebeurde en door getallen heeft hij kennis van toekomstige gebeurtenissen. 11/9 is interessant, want 1 + 1 + 9 = 11.
Glenn: Dat is 11.
Pat: De som van 11/9 is 11.
Glenn: En wat betekent dat volgens jou?
Pat: Dat moeten we met Gary bespreken want hij kent het beter dan ik. Hij kan het beter uitleggen dan ik.
Glenn: Ik wist niet dat jij een fan was van getallen.
Pat: Normaal gezien ben ik dat niet. Tot Gary me een paar weken geleden opbelde.
Glenn: Gary, de getallenman, ben je daar?
Beller: Ja meneer.
Glenn: Hoeveel getallen moet je optellen voordat je het gevoel krijgt dat het universum je vertelt om uit Cleveland te verhuizen? [gelach]
Beller: Wel, weet je, ik ...
Pat: Ik hou eigenlijk wel van Cleveland.
Glenn: Zodra ze de progressieven zoals Dennis Kusinich kwijtraken misschien. Ik begrijp niet hoe die vent steeds wint. Echt niet.
Pat: Vertellen de getallen je dat niet, Gary? Wat vertellen de getallen je over Kusinich? Allereerst, wat is zijn verjaardag?
Beller: Sorry, maar ik weet zijn verjaardag niet.
Pat: Je moet je voorbereiden voordat je in het programma komt.
Beller: Ik zal je tonen hoe goed ik voorbereid ben.
Pat: Doe maar.
Bron: Glenn Beck
Vertaling: Mario Lossie
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 270]
Preken
De zuiverheid is niet van tel
Bekijk ze, die ongelukkigen, en ge zult zien dat hun hoofd en hun borst door ontelbare duivels worden omringd. O God, hoe kan de hel op aarde zulke handelingen hebben? Maar nog vreemder is het dat er moeders zijn die dit onchristelijk gedrag van hun dochters door de vingers zien.
Als ik niet bang was om er verder op in te gaan, zou ik die moeders zeggen dat ze evenmin deugden als hun dochters. De ogen en het hart van de onzuiveren zijn niets anders dan een vergiftigde bron, die de dood betekent voor allen die eruit drinken. Hoe durven zulke monsters voor het aanschijn te treden van Hem, die de doodsvijand van alle onzuiverheid is?
Hun ellendig leven vormt een opeenhoping van vuil dat alleen als brandstof voor de hel van nut kan zijn. Maar later we er het zwijgen toe doen, broeders. Dit onderwerp moet bij een Christen, wiens reinheid die van Jezus Christus zelf wil evenaren, enkel ergernis en weerzin wekken. Laten we liever terugkeren tot de heilige deugd van de zuiverheid die ons tot in de hemelen verheft en die ons toegang geeft tot het aanbiddelijk hart van Jezus en die ons naar lichaam en ziel van Gods rijkste zegen verzekert ...
Sint Jacobus zegt ons dat deze deugd van de hemel komt en dat zij nooit ons deel zal worden als we haar niet aan de goede God vragen. We moeten dus dikwijls bidden om zuiverheid, broeders, om zuiverheid in onze ogen, in onze woorden en in onze handelingen.
En tenslotte moeten we een grote verering hebben voor de Heilige Maagd, want alleen met Haar bijstand kunnen we deze heilige deugd in ons hart bewaren: Zij immers is de Koningin, het Voorbeeld en de Patrones van de Maagden...
Vertaling: Chris De Bodt
6. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 6]
Voorwoord
Heilige Zuster Faustina Kowalska
Enkele weken later werd ze nochtans zwaar bekoord om naar een andere congregatie te vertrekken waar ze meer tijd zou hebben voor het gebed. Terwijl Hij haar Zijn gewond en verguisd aangezicht toonde, zei Jezus: "Gij doet Mij zo'n pijn als gij uit deze orde weggaat. Hierheen heb Ik u geroepen, nergens anders, en hier heb Ik voor u veel genaden bereid" [Db 19].
In deze Congregatie ontving ze de naam Zuster Maria Faustina. Ze deed haar noviciaat te Krakow en deed er, in tegenwoordigheid van de bisschop, Mgr St. Rospond, haar eerste professie door de geloften van zuiverheid, armoede en gehoorzaamheid. Vijf jaar later deed ze haar eeuwige professie. Ze werkte in de keuken en de tuin of was portierster in verschillende huizen van de Congregatie, vooral te Krakow, Plock en Wilno.
Uiterlijk verraadde niets de grote rijkdom van haar mystieke leven. Ze vervulde haar taken met zorg, hield zich getrouw aan alle regels van de congregatie, was ingetogen en zwijgzaam, maar tegelijk natuurlijk, blijmoedig, vol welwillende, belangeloze liefde voor de anderen.
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
7. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 6]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
Ze worden door de christelijke rede tegengesproken.
Inderdaad, indien het leven van de tijd zijn oorsprong vindt in God, zoals ons christelijk geloof en overtuiging is, moet het ook zijn vervolmaking en doelstelling in God vinden.
De mens werd geschapen om God te kennen, te beminnen en te dienen en als hij er niet toe kwam hem eens te bezitten en met Hem onherroepelijk verbonden te zijn, zou het Plan van de Schepper, zonder enige redelijke doelstelling, een monsterachtigheid en een verdwazing zijn. De mensheid, beroofd van haar liefde, strekkingen en streven, zou een nieuwe Sisyphus worden, een toevalstuig dat in het ledige woelt, veroordeeld om oneindig rond te dwalen op een blinde en noodlottige noodzaak. Waar blijven dan rechtvaardigheid, moraal, zekerheid van familie en openbaar ambt, binnen een systeem waar alles onsamenhangendheid en tegenspraak is, waar het ideaal nooit werkelijkheid wordt, waar goed en kwaad nooit gescheiden zijn en die geen enkele maatregel biedt om het belang van de moraal en de ware bestraffing van het menselijk handelen te bepalen?
"De geschiedenis," schreef een sceptisch hedendaagse auteur, "is de rechter der volkeren en zijn oordeel doorloopt in de tijd en maakt elk laatste oordeel overbodig en onnuttig." Maar het oordeel van de geschiedenis is geen openbaar oordeel, zullen we antwoorden, terwijl het kwaad openbaar is en zich opstelt met een lef dat schandalig is voor de mensen en een onophoudende smaad voor God.
Het oordeel van de geschiedenis is ook nog onvolledig, want elke goede of slechte daad is de grondslag van goed en kwaad, een zaad van leven of dood, waarvan de dader de vruchten en gevolgen niet kon schatten noch voorzien. Daarom, indien het universeel oordeel ons niet was voorspeld zouden we het moeten vragen, verkondigen als een noodzakelijk gevolg, als de laatste stap van Gods voorzienigheid die de beweging van de geschiedenis doorheen de eeuwen leidt, als een laatste maatregel om zijn taak te voltooien en er zijn stempel op te drukken.
Dit universele oordeel is maar het laatste tafereel van het universele drama: het is de algemene uitroeiing van alle gedeeltelijke oordelen uit Gods rechtvaardigheid. Dit is de enige voorwaarde opdat de geschiedenis duidelijk verstaanbaar zal worden, dat we ze zullen zien, niet zoals de geest en de verstoorde blik van de mens zich inbeelden, maar zoals ze werkelijk is en als een open boek voor iedereen. [Hettinger, Apologie van het christendom]
Een grote hedendaagse redenaar zegt: De geschiedenis is niet af, ze zal beginnen in de vallei van Josaphat.
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
8. Film: Abraham [19/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 214]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Rusland
Een andere reis voerde Broeder Roger naar Rusland op uitnodiging van de bisschop van Leningrad, Mgr. Nikodim, die al in Taizé was geweest. Met Broeder Thomas en Broeder Arnim kwam de prior in Moskou aan op 14 juni. Vol ongeduld om te orthodoxe kerken te kunnen bezoeken, waren ze onder de indruk van de vurigheid van de gelovigen.
Na Moskou was het Leningrad waar de Noordpoolnacht alles in een grijs licht hulde. Een droomnacht noteerde Broeder Roger.
Een priester begeleidde hen van kerk tot kerk: "De Russische christenen zijn als bezield door hun vurigheid. Voortdurend maken de mensen een kruisteken. Al knielend komen en gaan ze om de iconen te begroeten. Dit alles, zo ver weg van de westelijke efficiëntie, is als het smeken van een contemplatief volk."
Mgr. Nikodim ontving ze warmhartig. "We weten dat er geluisterd wordt naar alles wat hij zegt, zal Broeder Roger beamen, we moeten dus zorgen dat hij niet in gevaar komt. Hij neemt ons mee op straat om vrijuit te kunnen praten." In de kathedraal van Leningrad waar de jongeren bijeen waren voor een gezamenlijk gebed gaf Broeder Roger zijn boodschap van hoop. "Als Christus niet verrezen is, zouden we hier niet zijn. In heel het land zou de vurige hoop niet leven die jullie bezielt."
Terug in Moskou, kon de prior van Taizé de jongeren niet naar wens ontmoeten. Onder strenge politiebewaking gebruikte hij een list: op Pinksterzondag ging hij naar de abdij van Trinité-Saint-Serge in Zagorsk op zeventig kilometers van Moskou om er de mis bij te wonen door patriarch Pimene opgedragen. Na de liturgische viering wandelden de jongeren, gewaarschuwd over de aanwezigheid van de stichter van Taizé, rustig in het park van de abdij. Broeder Roger hield het bij een kort teken aan de groepjes die hij ontmoette. Soms kon hij hen een boodschap van hoop in het Russisch aanreiken: Christos voskresse [Christus is verrezen].
Van die reis bracht hij een grote icoon mee die aan de basis lag van de ritus die nog steeds geldt in Taizé: "Iedere vrijdagavond wordt de icoon van het kruis op de grond gelegd en ieder gaat zijn voorhoofd op het hout van het kruis leggen om zijn lasten en die van anderen aan God toe te vertrouwen. Door dit gebaar is het mogelijk de Verrezen Heer te begeleiden, die het lijden van degenen die de beproevingen van de wereld ondergaan deelt."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 135]
Hanina Ben Dossa
Vele uitspraken, aan Hanina ben Dossa toegeschreven, herinneren in kleinere mate aan deze van Jezus. De genezing van Gamaliels zoon in het bijzonder herinnert ons aan de genezing van op afstand van de zoon van de honderdman in Capharnaüm. De macht van Hanina over de duizend herinnert aan de exploten van Jezus als exorcist. Hanina gebeten door een slang doet denken aan Jezus uitspraak: "Ik heb jullie de macht gegeven de slangen te verpletteren. Niets kan jullie overkomen. [Lk 10,19]." Het meest interessante detail is dat van de hemelse stem die Jezus, Hanina en andere zoals Rabbi Meïr roept "mijn zoon," wat goed aantoont hoe het concept "Zoon van God" metaforisch gebruikt wordt in de religieuze gedachte van de Joden uit Palestina. Spijtig genoeg zagen de vertegenwoordigers van het klassieke Jodendom deze onorthodoxe charismatische personages niet graag afkomen.
Hanina werd bekritiseerd voor zijn slordigheid rond rituele verplichtingen, voor zijn houding een man Gods onwaardig, zoals eenzaam s nachts op straat te wandelen. Zijn afkondiging van een genezing op afstand bezorgde hem deze sarcastische vraag: "Zou je een profeet zijn?" Aangaande de wonderbare doeltreffendheid van zijn gebed werd die toegeschreven aan de verdienste van Abraham, Isaak en Jacob. Wat er ook van zij, het portret van Hanina ben Dossa werpt een interessant licht op dat van Jezus in de Evangeliën, alsook op de eerste theologische ontwikkelingen van het Palestijnse Joodchristendom.
En zo was Haninas leven een opeenvolging van mirakelen. Met de dood van Hanina ben Dosa hielden de wondermakers op te bestaan. Men sprak steeds zeer verheven over zijn persoonlijkheid. Een tijdsgenoot van hem, Eleazar Modiim, ook een Rabbijn, omschreef Hanina ben Dosa en zijn collegas als voorbeelden die vallen binnen het gebied van de uitdrukking: "mannen van de waarheid." Twee eeuwen later schreef iemand: door de term "eerbaar man" wordt begrepen dat deze persoon door zijn verdiensten de gunsten van de Hemel bekomt voor zijn generatie. Zo iemand was Hanin ben Dosa.
Ook zijn echtgenote werd niet vlug vergeten, tot zelfs lang na haar dood. De legende zegt dat zeevaarders, eeuwen later een naaimandje vonden gevuld met parels en diamanten. Een duiker probeerde het mandje te bereiken, maar werd afgeschrikt door een "Bat Kol," een hemelse stem die Gods wil afkondigt en die zei dat het mandje bedoeld was voor de vrouw van Hanina ben Dosa, die het uiteindelijk zal vullen met blauwe wol, bestemd voor de toekomstige Heiligen.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 39: Gallus Viceomes [Een Franse burggraaf]
Urbanus V [1362- 1370]
Echte naam: Guillaume de Grimoard [Grisac 1310 - Avignon, 19 december 1370]
Hij werd tot paus verkozen tengevolge van jaloersheid binnen het Heilige College, dat het onmogelijk maakte om één van zijn eigen leden te kiezen. Tijdens zijn pontificaat bleef hij het kleed van de Benedictijnen dragen. Urbanus was een vaderlandslievende Fransman, in tegenstelling tot wat verwacht wordt van een Paus om "Heilige Vader zijn van alle Christenen." Zo restaureerde hij de universiteiten van Montpellier, Toulouse en Parijs, creëerde diverse universitaire scholen en gaf op eigen kosten beurzen aan een groot aantal studenten.
Hij heeft vooral de Languedoc-Roussillon verrrijkt, met de kathedraal van Mende en de kapittelkerken van Quézac en Bédoues.
Als blijk van dank stelde de koning Karel V de heerlijkheid van Grizac vrij van alle belastingen. De streek werd hierdoor een vrijstaat en behield dit voorrecht tot in de dertiende eeuw
Hij vervreemdde de Engelsen en wekte vijandschap in Italië. Zo maakte hij ook vele vijanden.
Malachias profetie doelt op zijn afkomst. Hij was de oudste zoon van de heer van Grimoard en van Amphélise de Montferrand en was een briljante rechtenstudent voordat hij toetrad tot de benedictijner monnikken in het klooster van Monastier. Hij werd in 1310 geboren in het kasteel van Grizac, in de gemeente Bédoues.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3366 van 31/08/2010
Lieve zonen en dochters, keer terug tot Mijn Jezus en leg al uw vertrouwen en hoop in Hem. Mijn Zoon is met u, ook al ziet u Hem niet. Zoek hem altijd in de Eucharistie, want dit is de enige wijze waarop u de sterkte zilt verwerven voor de grote geestelijke strijd. Ik ben uw Moeder en Ik ben onvermoeibaar. Kruis de armen niet. God is gehaast en nu is het de tijd van uw terugkeer. Wees volgzaam. Heb lief, heb lief en u zult geestelijk worden genezen. Kniel neer in gebed. Mensen zullen in gruwel vluchten uit Lima en velen zullen de dood ontmoeten. Nu is het tijd voor de smart van de mensheid! Kreten om hulp zullen gehoord worden in Katmandu en mensen zullen wenen en jammeren. Wees moedig. Verlies het hart niet. Doe vandaag nog wat u morgen moet doen. Wat u ook doet voor Mijn plannen, de Heer zal er u rijkelijk voor belonen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Gods timing voor Zijn terugkeer
Het vierde en laatste eindtijdthema van het boek van Daniël houdt verband met de timing van Christus terugkeer. Daniël verschaft ons verschillende aanwijzingen. De eerste aanwijzing is terug te vinden in Daniël 9:24-27.
In deze bekende profetie, vertelt Daniël ons dat alle profetieën met betrekking tot het joodse volk vervuld zullen worden op het einde van een periode van 490 jaar. Uit zijn profetie blijkt verder dat er een leemte is tussen de eerste 483 jaar and de laatste 7 jaar. We weten uit het Boek van de Openbaringen dat de laatste 7 jaar van deze profetie de basis vormen van de "Tijd van de grote beproevingen" wanneer God zijn toorn zal laten neerkomen op de rebellerende naties in de wereld en tijdens deze gebeurtenis hen tot het uiterste zal drijven, resulterend in de redding van "de rest."
Dus de eerste sleutel betreffende de terugkomst van Christus is dat het zal plaatsvinden op het einde van de "Tijd van grote beproevingen." Deze timing is bevestigd in het boek van de Openbaringen in het nieuw testament [19:1-16].
Daniël staaft deze timing opnieuw in hoofdstuk 12. Daar verwijst hij naar de "Tijd van grote beproevingen" als een tijd van ontbering die de huidige naties nog nooit eerder hebben gezien [Daniël 12:1]. Hij zegt dat sommige van de joodse volkeren zullen gered worden op het einde van deze schrikwekkende periode op het ogenblik dat nog enkele resterende rechtvaardige joden opnieuw zullen opstaan. Dus dit is op het einde van de "Tijd van de grote beproevingen" en zal gebeuren wanneer de Messias terugkomt. [deze uitredding is beschreven in Zacharia 12:10]
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Vijf: Guiseppi Tartini [08/04/1692 - 26/02/1770]
Tartini was een Italiaans componist en vioolspeler. Hij was één van de grootste muziekcomponisten met meer dan 400 stukken. In tegenstelling tot de meeste van zn tijdsgenoten schreef hij geen kerkmuziek of operas. Hij concentreerde het meeste van zn werk op vioolconcerten en sonates. Zijn meest beruchte stuk is de Devils Trill Sonata [Duivelstriller La Sonata del Diabolo]. Het verhaal achter de Duivelstriller begint met een droom.
Naar verluidt vertelde Tartini aan de Franse astronoom Jérôme Lalande, dat hij droomde dat de duivel aan hem verscheen en vroeg hij om zijn dienaar te mogen zijn. Aan het einde van hun lessen gaf Tartini zn viool aan de duivel om zijn vaardigheid te testen. De duivel begon onmiddellijk met zon virtuositeit te spelen dat Tartini er ademloos van werd. Toen de componist wakker werd schreef hij onmiddellijk de sonate neer, en probeerde koortsachtig te reproduceren wat hij in de droom had gehoord.
Ondanks dat de sonate veel succes had bij zijn publiek, klaagde Tartini dat het stuk nog bijlange niet was zoals hij in de droom had gehoord. Wat hij geschreven had was, met zn eigen woorden: "zo inferieur in vergelijking met wat ik gehoord had dat, als ik andere middelen had gehad om van te leven, ik mijn viool zou gebroken hebben en de muziek voor altijd zou opgegeven hebben."
Hier kan u luisteren naar de Duivelsthriller
Vertaling: Mario Lossie
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 29 november [zie rubriek gebeden].
Henk
12-11-2010
12 november 2010
12 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanko Ivankovic [deel 5]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Interview
Wat zijn die geheimen? Als we bidden en luisteren zullen ook wij ze kennen? Nu volgt er een compilatie van verschillende interviews met Ivanka:
Janice: Ivanka, weet u waarom de Gezegende Moeder naar Medjugorje is gekomen? Ivanka: Ja. Ze is naar Medjugorje gekomen om voor de laatste keer alle mensen op aarde naar Haar Zoon Jezus te leiden, naar Zijn weg.
Janice: Waarom? Ivanka: Jezus is de weg naar God die naar al Zijn kinderen van de wereld verlangt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 268]
Preken
De zuiverheid is niet van tel
Wat staat de zuiverheid laag aangeschreven in deze wereld, broeders. Hoe weinig moeite doen we om haar te bewaren, hoe weinig ijver leggen we aan de dag om haar aan God te vragen, want we kunnen haar immers niet uit onszelf bezitten.
Neen, broeders, deze heilige deugd is niet van tel bij de onkuisaards die zich wentelen in de poel van hun zonden en wier hart gelijk is aan de krater van vulkaan: het stort van onzuiver vuur over de wereld. En in plaats van het te blussen, wakkeren zij het onophoudelijk aan door hun blikken, gedachten, handelingen en hun verlangens. Hoe zal zon ziel voor God verschijnen, voor de Zuiverheid zelf?
Neen, broeders, deze hemelse deugd is niet van tel bij mensen van wier mond de hel zich bedient om haar vuil over de wereld te spuwen en die zich daarmee voeden als met hun dagelijks brood. Hun arme ziel is slechts een voorwerp van afschuw voor de hemel en de aarde! Neen, broeders, deze lieflijke deugd is niet val tel bij de jongelui wier ogen en handen besmeurd zijn door blikken en ... O God, hoeveel zielen sleept die zonde naar de hel ... Neen, broeders, deze engelachtige deugd is niet van tel bij de bedorven wereldse meisjes die alle zorg aan hun uiterlijk besteden om de ogen van de wereld op zich te richten, die door hun opzichtige en schaamteloze kleding openlijk te kennen geven dat ze de hel tot instrumenten dienen om de zielen in het verderf te storten, dezelfde zielen die Jezus Christus met zoveel leed en tranen heeft vrijgekocht ...
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 5]
Voorwoord
Heilige Zuster Faustina Kowalska
In de hele wereld is de heilige Zuster Faustina gekend als de apostel van de Goddelijke Barmhartigheid en wordt ze door de theologen beschouwd als een der grootste mystica.
Ze is geboren in het dorp Glogowiec, als derde van de tien kinderen van een arme, vrome boerenfamilie. Bij haar doopsel in de parochiekerk van Swinice Warckie ontving ze de naam Helena. Vanaf haar jeugd viel ze op door haar vroomheid, haar werklust en gehoorzaamheid en haar grote gevoeligheid voor de menselijke ellende. Ze ging nog geen drie jaar naar school. Om in haar eigen onderhoud te voorzien en haar ouders te helpen, verliet ze op haar 16e jaar het ouderlijk huis om als dienster te gaan werken te Aleksandrow, later te Lodz.
Toen ze zeven jaar was [nog twee jaar vóór haar Eerste Communie] voelde ze zich inwendig geroepen, maar haar ouders stemden er niet mee in dat ze naar het klooster zou gaan. Helena zelf probeerde de stem van God te smoren tot ze aangemoedigd werd door een visioen van de lijdende Christus die haar vermaande: "Hoelang nog moet Ik u nog verdragen en hoelang nog gaat ge Mij afwijzen?" [Db 9]. Ze begon een plaats in een klooster te zoeken, klopte aan de poort van talrijke communiteiten, maar werd nergens aanvaard. De eerste augustus 1925 ging ze over de drempel van het klooster van de Zusters van de Moeder Gods der Barmhartigheid in de straat Zytnia te Warszawa. In haar Dagboek schreef ze: "Ik had de indruk in het paradijs ingetreden te zijn. Enkel dankgebed welde op uit mijn hart" [Db 17].
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 5]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
De materialistische en goddeloze wetenschap van onze eeuw, die door de tijdschriften verspreid wordt, op de meeste openbare leerstoelen verkondigd wordt en ondersteund door de grote strekkingen van de huidige antichristelijke gedachte, blijft hardnekkig geloven dat de orde en de volmaaktheid van het heelal toeval is. Ze verkondigt de bestendigheid van het stoffelijke... Ze loochent de schepping en kan dus maar moeilijk aanvaarden dat de wereld een einde heeft.
Volgens deze onjuiste wetenschap zal het huidige heelal altijd overleven of, als het voortschrijdt en verbetert, is dat uitsluitend te danken aan het menselijk talent onder het stijgende impuls die kunst en nijverheidsoverwinningen genieten, de combinatie en het samenspel van vloeistoffen en elementen die zich verbinden en ontbinden om nieuwe vormen te baren, kortom, door de toepassing en de opwekking van ontelbare en nog onbekende krachten die de natuur in haar schoot ophoudt, krachten die uit zichzelf geschikt zijn om vooruitgang, onbegrensde en oneindige ontwikkeling te bevorderen. En zoals de worm viervoeter werd door vervolmaking, van viervoeter naar tweevoeter, van tweevoeter naar mens, zo zal de mens dankzij de wetenschap eens de top van de heerschappij bereiken. Hij zal tijd en ruimte overwinnen, zich vleugels aanmeten om naar de sterren te reiken en de wonderen van de sterrenbeelden te onderzoeken.
Voor de goddeloze wetenschap zijn paradijs en eeuwig leven die de christenen zich voorstellen een allegorie en een mythe. De vooruitgang is het uiteindelijke doel, de wet en het fundament van het menselijk bestaan, het einde en het doel waarop alle gedachten en verlangens moeten focussen.
Moge de mens moedig de banden en de duisternis van het bijgeloof en de tirannieke en ouderwetse praktijken verwerpen om uitsluitend in zichzelf te geloven, zodat hij vroeg of laat zal heersen over een schepping en bestanddelen van een onmetelijk en onbegrensd koninkrijk.
Dan zal de volledig aan zijn macht onderworpen natuur zich ontplooien als een hoorn des overvloeds om over een nieuwe mensheid de volheid van haar begeerlijke bezittingen uit te spreiden. Als de huidige generaties dit ideale geluk niet bereiken kunnen ze zich troosten met het vooruitzicht dat het een verder nageslacht zal toekomen, een zoveel glorierijker vooruitzicht dat het alleen verworven werd zonder hulp en onafhankelijk van God, dat het alleen te wijten is aan zijn persoonlijk doorzettingsvermogen, zijn inspanningen en zijn handigheid.
Moet ik er bij zeggen dat deze onwezenlijke dromen, deze grove en onredelijke theorieën, door de rede en het universele geweten der volkeren tegengesproken worden?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Abraham [18/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 213]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Een opvallend experiment in Italië
Op 7 april 1978 vertrok Broeder Roger naar Bari in Apulië met dertien Broeders: Ook in Europa waren er arme streken waar de hoop moest aangewakkerd worden. De keuze van Italië in de lente van 1978 viel samen met de loden jaren gekenmerkt door de Rode Brigades en andere revolutionaire bendes. Het land onderging overvallen en tientallen gijzelingen. De vroegere eerste minister Aldo Moro werd op 16 maart gekidnapt door de Rode Brigades. Broeder Roger noteerde in zijn dagboek: "Voor ons is het alsof leden van onze eigen familie beproefd werden. Het is goed hen te vervoegen."
De prior en de Broeders brachten een twaalftal dagen door in een visserskwartier waar vele werklozen waren: Het huis dat we betrekken staat al twintig jaar leeg. Geen stromend water, geen elektriciteit, geen riolering. Bij het stappen begint alles te trillen. Lange scheuren doorkruisen de muur van boven tot onder. Meerdere ruiten zijn stuk en door cellofaan vervangen. De trap die naar het dak leidt is opgelapt met plankjes. Hij heeft zoveel regen ondergaan dat hij vermolmd is en het is veilig er maar één ineens op te laten kruipen.
"Een huis zonder meubels is ook mooi: openingen in plaats van deuren, enkele banken rondom de eetruimte, in de hoek een icoon, matrassen op de grond. De keuken kan niet aantrekkelijker zijn: twee kookstellen op de grond om eten te bereiden verwarmen ook de ruimte.
's Morgens werkten de Broeders thuis. In de namiddag zaten ze rond de prior om samen naar te denken over hun inzet. Driemaal daags kwamen ze bijeen in de parochiekerk voor het gebed. Eens nodigde de bisschop van Bari, Mgr. Magrassi, een benedictijn, hen uit om een gebed te leiden in de kathedraal. Na enkele dagen van biddende aanwezigheid van de Broeders in de kerk werden de gelovigen [eerst enkele bejaarde vrouwen en een jonge vrouw] steeds talrijker aanwezig. Allen die het wilden konden daarna samen een maaltijd gebruiken.
Tot op heden is het ritueel van het dagelijks avondgebed in ere gehouden in Bari. Andere initiatieven zijn gegroeid uit het verblijf van de Broeders van Taizé. Voor Broeder Roger zelf zal het een opvallend experiment betekenen dat hem zal aansporen in het vervolg meer aandacht te besteden aan de parochies en deze te beschouwen als de kernen van de Kerk.
Alvorens terug naar Taizé te keren bracht Broeder Roger enkele dagen door in Rome waar hij Max Thurian terugvond. Samen werden ze door Paulus VI, die drie maand later zou overlijden, ontvangen. Ze vonden dat de paus fysisch en moreel veel leed. Bij het uitkomen van de audiëntie zei Thurian aan Broeder Roger: "We hebben een heilige gezien."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 134]
Hanina Ben Dossa
Uitdrijver
Hanina was ook beroemd als uitdrijver, bekwaam om de duivels te beheersen, met inbegrip van de koningin van de kwade geesten, Agrath dochter van Malath.
Zoals Honi de Cirkeltrekker en zijn kleinzonen Hanan en Abba Hilkia was hij een bekend regenmaker. Zijn tijdgenoten waren overtuigd dat hij de vruchtbaarheid van de natuur had hersteld en ze vereerden hem als een redder van de mensheid.
Volgens de rabbijnse legende werd hij gevierd als een "zoon van God" met een hemelse stem die dagelijks verkondigde: "Het heelal is gesteund door mijn zoon Hanina." De religieuze veronderstellingen ging nog verder: de wereld, ook de toekomende wereld, zou geschapen zijn in het vooruitzicht van de komst van Hanina ben Dossa, en door zijn verdienste verspreidde de goddelijke gunst zich over zijn tijdgenoten. Hanina leefde in een grote armoede, meer wonderdoener dan leermeester. "Zijn dood," zegt de Michnah, "betekende het einde van de vrome en actieve mannen."
Slechts enkele van zijn gezegden bleven gekend. De vrees voor zonde en de vrome handelingen telden meer voor hem dan wijze woorden. Hij prees de naastenliefde aan want, zei hij: "een man die genade vindt in de mensenogen vindt ook genade bij God."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 39: Gallus Viceomes [Een Franse burggraaf]
Urbanus V [1362- 1370]
Echte naam: Guillaume de Grimoard [Grisac 1310 - Avignon, 19 december 1370]
Hij was een Benedictijn en werd vanaf 1361 abt van de St. Victorabdij te Marseille. Hij werd gekozen tot opvolger van Innocentius IV en resideerde in Avignon. Hij streed tegen misbruiken in het kerkelijk financiënwezen en streefde naar een hereniging met de Grieken. Ondanks verzet van het Franse hof en van de Franse curie-kardinalen keerde hij in 1367 terug naar het desolate Rome, waartoe hij was overgehaald door de H. Brigitta van Zweden, Petrarca en keizer Karel IV, die er persoonlijk voor naar Avignon was gekomen. Hij wilde Rome weer tot het centrum van de christenheid maken.
Hij landde in juni 1367 in Italië waar hij door de bejaarde kardinaal Albornoz werd begroet. Op 16 oktober van dat jaar hield hij zijn intocht in Rome, waar Petrarca hem met een hymne verwelkomde. De komst van Karel IV [1368] in Rome ter kroning van de keizerin geeft een beeld van de harmonie tussen keizerschap en pausdom. In 1369 begaf ook keizer Johannes V Palaeologus van Byzantium zich naar Rome om tot de katholieke kerk over te gaan en een begin te maken van de beëindiging van het schisma. Urbanus was een ernstig man en een vijand van simonie, doch zwak als regeerder. Hij bevorderde de kunsten en wetenschappen en bevestigde de stichting van de universiteit van Wenen. Hij maakte een begin met de herbouw van Rome, dat door de onlusten zwaar beschadigd was. De moeilijke situatie aldaar dwong hem echter in 1370 terug te keren naar Avignon, waar hij, zoals de Heilige Brigitta voorspeld had, na een korte ziekte, spoedig stierf. Hij werd in 1870, 500 jaar na zijn overlijden, zalig verklaard. Zijn feestdag valt op 19 december.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3365 van 28/8/2010
Lieve zonen en dochers, Adão [een stad] zal lijden onder een tragedie die zal gebeuren te Águas Verdes, en zal bij het zien van het vernietingen van haar Mantel, wenen en jammeren De mensheid gaat naar de afgrond van de zelfvernietiging die ze men hun eigen handen hebben bereid en de tijd is gekomen voor uw terugkeer tot God. Ik hou van u zoals u bent en Ik kom uit de Hemel om u te helpen. Open uw harten en u zult zegevieren. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De Zege van Jezus Christus
Daniël legt uit dat de steen het toekomstige koninkrijk van God op aarde voorstelt, de antichrist vernietigend en een einde maakt aan alle heidense koninkrijken [verzen 44-45]. Zacharia en de Openbaringen onthullen dat dit zal plaatsvinden bij de tweede komst van Christus.
Het volgende visioen van Christuszege is terug te vinden in Daniël hoofdstuk 7. Daar staat in vers 13 en 14 dat Daniël een nachtelijk visioen krijgt waar hij de mensenzoon ziet voorgedragen worden tot de Allerhoogste God de Vader. Aan Christus werd heerschappij, zege en een koninkrijk gegeven dat alle mensen en naties van waar ook ter wereld zullen dienen [vers 14]. In verzen 18 en 27 wordt er nog verteld dat "de Allerhoogste met al Zijn heiligen" over de gehele wereld zullen heersen.
Dit toekomstvisioen van een toekomstige heerschappij met Christus is een terugkerend thema van Bijbelprofetie terug te vinden in zowel het Oude als het Nieuwe Testament [Isaiah 2: 2-4, 9: 6-7, 11:4-9, Zacharia 14: 1-9, Timothy 2: 12, Openbaringen 2: 26-27, 3:21, 5: 9-10, 20:4]
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
13. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Zes: Pater Urbain Grandier [1590 - 16/08/1634]
Pater Urbain Grandier was een Frans Katholiek priester die op de brandstapel werd verbrand nadat hij beschuldigd werd van hekserij. Hij was priester in de kerk van Sainte Croix in Loudun, in het Rooms-Katholieke Bisdom van Poitiers. Hij negeerde zijn gelofte van het celibaat, had seksuele betrekkingen met meerdere vrouwen en kreeg de reputatie van vrouwenversierder. In 1632 beschuldigde een groep nonnen uit het plaatselijke Ursulinenklooster hem ervan dat hij hen behekst had. Hij zou de demon Asmodai [en anderen] gezonden hebben om kwaadaardige en schaamteloze handelingen met hen te doen.
Tijdens zijn proces werd de priester gemarteld, en de rechters toonden documenten, getekend door Grandier en een aantal demonen, als bewijs dat hij een duivels pact had gesloten. Ze waren achterstevoren in het Latijn geschreven, en bevatten zelfs de handtekening van Satan zelf. De tekst van het pact gaat als volgt:
"Wij, de invloedrijke Lucifer, de jonge Satan, Beëlzebub, Leviathan, Elimi, en Astaroth, en anderen, hebben vandaag het verdrag aanvaard van Urbain Grandier, die ons toebehoort. We beloven hem de liefde van vrouwen, de bloem van maagden, het respect van koningen, eerbetuigingen, lusten en krachten.
Hij zal zich drie dagen lang te buiten gaan aan hoerderij en drinkgelag. Eens per jaar biedt hij ons een bezegeling met bloed. Onder zijn voeten zal hij de heilige zaken van de kerk vertrappelen en hij zal ons veel vragen stellen. Met dit pact zal hij twintig jaar lang gelukkig leven op de wereld van de mensen, en zal ons nadien vervoegen in zonde tegen God."
De zegels werden geplaatst door de Duivel, de meester, en de demonen, prinsen van de heer.
Baalberith, schrijver.
Het pact, afgesloten tussen de duivels en Grandier
Vertaling: Mario Lossie
11-11-2010
11 november 2010
11 november 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Ivanka Ivankovic [deel 4]
Sta God toe om Onze Vader te zijn
Inleiding
Ivanka haar kinderen bidden elke dag tot de engelen. Haar familie bidt dagelijks samen de rozenkrans en Ivanka heeft een jaarlijkse verschijning van de Gezegende Moeder op de verjaardag van haar eerste verschijning nl. 25 juni. Ivanka zal van dit voorrecht voor de rest van haar leven genieten.
Ivanka zegt dat zij, die het licht van Medjugorje ervaren, er gewoonljk bewust van zijn dat God alle plaatsen en alle ideeën ziet, dichtbij en veraf, dat God alleen de volheid van het leven is en dat alleen God alles invult. Ze zegt dat de Gezegende Moeder haar heeft verteld dat alleen God de vreugde en vrede en de blijdschap brengt die alle mensen zoeken.
Ivanka schijnt deze woorden te beleven want haar leven in Medjugorje is een leven van eenvoud, vrede, en geluk, niettegenstaande het feit dat ze alle 10 de geheimen i.v.m. met de einddagen van de planeet aarde met zich draagt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 266]
Preken
Uw gebed is louter smaad
Sommige vaders menen dat het voldoende is in hun huis om de goede orde te handhaven, ze willen niet dat er gevloekt wordt. Dat is natuurlijk heel goed, maar van de andere kant zien ze er geen bezwaar in om hun jongens naar herbergen, kermissen en feesten te laten gaan. Dezelfde vaders laten hun personeel bij de minste of geringste aanleiding op zondag werken, al is het maar om hun maaiers of hun dorsers niet langer in dienst te hoeven houden dan nodig is. Toch zie je hen in de kerk, ootmoedig neergeknield, de goede God aanbidden en ze trachten zelfs iedere verstrooiing te vermijden. Maar hoe zal God over zulke mensen denken? Ga vrienden, ge zijt blind! Ga eerst uw plichten leren en kom dan terug om God uw gebeden aan te bieden! Ziet ge dan niet dat ge precies hetzelfde doet als Pilatus, die Jezus Christus herkende en Hem toch veroordeelde? Anderen beoefenen de liefdadigheid, ze geven aalmoezen en staan open voor de noden van hun evennaasten. Dat is mooi, maar ze laten hun kinderen in de grootste onwetendheid, misschien weten hun zonen en dochters niet eens wat zij moeten doen om zalig te worden.
Ga vrienden, ge zijt verblind: ondanks al uw aalmoezen en al uw gevoeligheid verdwijnt ge met reuzenschreden in de richting van de hel! Sommigen hebben allerlei goede hoedanigheden en tonen zich hulpvaardig tegenover iedereen, maar van hun eigen vrouw en hun eigen kinderen kunnen ze niets verdragen. Ze overladen hen met vloeken en scheldwoorden en schrikken er misschien zelfs niet voor terug om hen te mishandelen. Zulke mannen houden zichzelf voor brave lieden, omdat ze God niet lasteren, omdat ze niet stelen, omdat ze geen overspel bedrijven, maar van de andere kant doen ze geen enkele moeite om de gevoelens van wraak, haat, afgunst en jaloezie die hen bijna iedere dag overvallen, de kop in te drukken. Op die manier kan de godsdienst u alleen in het verderf storten, broeders.
Er zijn ook christenen die alle mogelijk vormen van vroomheid beoefenen. Nooit bijvoorbeeld zullen ze bepaalde gebeden, die ze gewoon zijn te verrichten, zonder zware wroeging achterwege laten. Ze wanen zich verloren als ze op bepaalde dagen, waarop ze gewoon zijn te communiceren, niet naar de heilige tafel gaan. Maar van de andere kant verliezen ze om niets hun geduld en beginnen ze om niets te morren en te klagen. Eén enkel woord dat hen niet aanstaat, kan hun hele stemming bederven. Ze zien hun evennaaste liever niet dan wel, ze houden zich overal buiten en hebben allerlei smoesjes klaar om uw gezelschap te ontlopen. Ze zijn bang om slecht te worden behandeld. Ga, armzalige ogendienaars, ga u bekeren en neem dan uw toevlucht tot de sacramenten, die ge nu door uw verkeerd begrepen godsvrucht, onbewust ontheiligt.
Vertaling: Chris De Bodt
3. Dagboek van de H. Zr. Faustina Kowalska [aflevering 4]
Proloog
Dikwijls beschreven, en terecht, "als antibiotica tegen de zedelijke losbandigheid van onze eeuw", verspreidt ze zich ook in het Verre Oosten waar zelfs speciale uurwerken ontworpen werden die om drie uur in de namiddag "het Uur van de Barmhartigheid" aangeven.
Door Zuster Faustina zalig te verklaren te Rome op 18 april 1993, heeft de Kerk openlijk haar voorbeeldig leven van heiligheid en de boodschap die de Heer haar heeft toevertrouwd als waarachtig erkend...
Ongetwijfeld zal de lezer aanvankelijk verrast zijn door de soms verwarrende stijl, die niet vrij bleef van grammaticale fouten, maar men mag niet vergeten dat Zuster Faustina slechts drie jaar basisschool volgde: het is juist de tegenstelling tussen de belangrijke theologische leer van het "Klein Dagboek" en het bescheiden onderricht van de auteur die overtuigt van de buitengewone aard ervan, een bewijs van een heel bijzondere goddelijke genade. Moge het "Klein Dagboek" elke parochie, elke familie bereiken... opdat iedereen, voor het uur van het Oordeel, heel goed de werkelijkheid van Gods Barmhartigheid kenne.
Uit de Brief van Kardinaal Andreas-Maria DESKUR, Vaticaan, 8 december 1996
Vertaling: Pater Alfons J. Smet en Geertrui Schonken
4. Fin du Monde présent et mystères de la vie future [aflevering 4]
Eerste Lezing: Over het einde van de wereld
Deel 1
De materialistische en goddeloze wetenschap van onze eeuw, die door de tijdschriften verspreid wordt, op de meeste openbare leerstoelen verkondigd wordt en ondersteund door de grote strekkingen van de huidige antichristelijke gedachte, blijft hardnekkig geloven dat de orde en de volmaaktheid van het heelal toeval is. Ze verkondigt de bestendigheid van het stoffelijke... Ze loochent de schepping en kan dus maar moeilijk aanvaarden dat de wereld een einde heeft.
Volgens deze onjuiste wetenschap zal het huidige heelal altijd overleven of, als het voortschrijdt en verbetert, is dat uitsluitend te danken aan het menselijk talent onder de stijgende impuls die kunst en nijverheidsoverwinningen genieten, de combinatie en samenspel van vloeistoffen en elementen die zich verbinden en ontbinden om nieuwe vormen te baren, kortom, door de toepassing en de opwekking van ontelbare en nog onbekende krachten die de natuur in haar schoot ophoudt, krachten die uit zichzelf geschikt zijn om vooruitgang, onbegrensde en oneindige ontwikkeling te bevorderen. En zoals de worm viervoeter werd door vervolmaking, van viervoeter naar tweevoeter, van tweevoeter naar mens, zo zal de mens dankzij de wetenschap eens de top van de heerschappij bereiken. Hij zal tijd en ruimte overwinnen, zich vleugels aanmeten om naar de sterren te reiken en de wonderen van de sterrenbeelden te onderzoeken.
Voor de goddeloze wetenschap zijn paradijs en eeuwig leven die de christenen zich voorstellen een allegorie en een mythe.
De vooruitgang is het uiteindelijke doel, de wet en het fundament van het menselijk bestaan, het einde en het doel waarop alle gedachten en verlangens zich moeten focussen.
Moge de mens moedig de banden en de duisternis van het bijgeloof en de tirannieke en ouderwetse praktijken verwerpen om uitsluitend in zichzelf te geloven, zodat hij vroeg of laat zal heersen over een schepping en bestanddelen van een onmetelijk en onbegrensd koninkrijk.
Dan zal de volledig aan zijn macht onderworpen natuur zich ontplooien als een hoorn des overvloeds om over een nieuwe mensheid de volheid van haar begeerlijke bezittingen uit te spreiden. Als de huidige generaties dit ideale geluk niet bereiken kunnen ze zich troosten met het vooruitzicht dat het een verder nageslacht zal toekomen, een zoveel glorierijker vooruitzicht dat het alleen verworven werd zonder hulp en onafhankelijk van God, dat het alleen te wijten is aan zijn persoonlijk doorzettingsvermogen, zijn inspanningen en zijn handigheid.
Moet ik er bij zeggen dat deze onwezenlijke dromen, deze grove en onredelijke theorieën, door de rede en het universele geweten der volkeren tegengesproken worden?
Bron: Abbé Arminjon
Vertaling: [Broeder Joseph]
5. Film: Abraham [17/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 212]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Aan de poorten van China
In Hong Kong leerde Broeder Roger Dorothy Lee kennen, een Chinese vrouw die zich bezig hield met het onthaal van Vietnamese, Laotiaanse en Cambodjaanse vluchtelingen die sinds de communistische overwinning van 1975 hun land ontvlucht waren. Ze vonden onderdak in Thailand of andere landen in de streek. Velen hoopten in Europa of Amerika onthaald te worden. De prior van Taizé en zijn broeders hielden begin december halt in een vluchtelingenkamp in Thailand. Ze waren onder de indruk van het leed van deze families die alles verloren hadden en ook geen hoop koesterden ooit naar hun land te kunnen terugkeren. Spontaan besliste Broeder Roger om er meerderen te ontvangen in Taizé. Hij noteerde in zijn dagboek: "Terwijl we er niet aan dachten bij het betreden van het kamp werd ons de noodzaak duidelijk om ons voor te bereiden op het onthaal van Indo-Chinese weduwen met hun kinderen."
Daadwerkelijk konden twee Vietnamese weduwen en hun kinderen naar Frankrijk komen waar de Gemeenschap ze onderdak gaf in huizen van het dorp en de families hielpen er nog meer op te vangen. Daarvoor werd een nieuwe actie Delen gelanceerd om giften te verzamelen voor de verplaatste personen, de politieke vluchtelingen, ongeacht het regime of het land van herkomst, voor de inwoners van arme streken.
Terug in Europa, na een internationale vlucht bij de landing op Schiphol, leidden Broeder Roger en zijn gezellen op 10 en 11 december een internationale jongerenbijeenkomst in Breda, in een immense groentenhal, in het bijzijn van bisschoppen en dominees. De Brief, door Broeder Roger opgesteld in Hong Kong, werd er voorgelezen en snijdt de gewone themas aan: idealisme (elke grens, waar dan ook, is onaanvaardbaar voor de huidige generaties, overal ter wereld, want ze snakken naar een wereld van eenheid) en aansporing om terug naar de bron van gebed te keren.
Voor het eerst publiceerde Broeder Roger drie gebeden die hij had opgesteld. Een twintigtal jaren later gaf een bundel uit, En tout la paix du coeur, bestaande uit een meditatie of een gebed voor elke dag.
Het steeds meer afwezig zijn uit Taizé van de prior was niet zonder gevolgen. Zijn ontelbare reizen waarvan het ritme constant steeg, het steeds groter aantal Broeders in de Gemeenschap leidden ertoe dat sommigen hem minder beschikbaar vonden en eronder leden. Broeder Jean-Luc die zoveel jaren de prior nabij stond en de gemeenschap voorgoed verliet in 1978 liet volgend getuigenis na: "In de laatste jaren die ik in Taizé doorbracht heeft de prior sommige Broeders gelast zijn beslissingen over te maken en te doen uitvoeren. Ik was bang van dergelijke werking. Deze mensen konden hard zijn. De prior werd efficiënter en beschermd, maar zijn beslissingen konden niet meer met hem besproken worden." Andere eigentijdse getuigenissen hebben de gevolgen van het zwerven van de prior bevestigd: de aanwezigheid in de wereld, in de letterlijke zin, door zich meer op te dringen, maakte dat de stichter en spirituele vader verder weg leek en minder aanwezig voor ieder van zijn broeders.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 133]
Hanina Ben Dossa
Offergaven
Op een dag was Hanina diep bedroefd omdat hij niet bij machte was, om zoals de andere vrome mensen, een offer te schenken aan de Tempel. In zijn vertwijfeling vertrok hij uit de stad en toen hij een grote rots zag, deed hij de gelofte om het tot Jeruzalem te dragen als een geschenk voor de Heilige Stad. Hij polijste het en maakte oppervlak glad en keek rond om hulp bij het dragen. Vijf arbeiders verschenen en boden aan om de rots tot de plaats van bestemming te dragen voor honderd goudstukken. Hanina, die nog niet de helft daarvan bezat, draaide zich om in wanhoop.
Spoedig echter, verschenen er andere arbeiders die slechts vijf selaim vroegen, maar ze drongen er wel op aan dat Hanina hen zou meehelpen bij het dragen. Men kwam al vlug tot een akkoord en toen ze allen de rots droegen bevonden ze zich onmiddellijk voor Jeruzalem. Toen Hanina zich omdraaide om de arbeiders de betalen, waren ze nergens meer te vinden.
Hij vertelde zijn verhaal aan het Sanhedrin om te vragen wat hij nu moest betalen, omdat hij het bedrag niet had kunnen betaken. Het Sanhedrin aanhoorde zijn verhaal en kwam tot het besluit dat de arbeiders gezonden engelen waren en dat het daarom Hanina vrij stond om het geld voor zijn eigen gebruik aan te wenden. Maar hij schonk het aan de Tempel.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 39: Gallus Viceomes [Een Franse burggraaf]
Urbanus V [1362- 1370]
Echte naam: Guillaume de Grimoard [Grisac 1310 - Avignon, 19 december 1370]
Guillaume de Grimoard was paus van 28 september 1362 tot aan zijn overlijden in 1370.
Grimoard was een benedictijn. Hij was prior van de abdij van Chirac en pauselijk legaat in Napels, abt van de Abdij van Saint Germaine van Auxerre en de Abdij van Sint-Victor in Marseille. Paus Urbanus resideerde in Avignon tijdens de Babylonische ballingschap der pausen [1309-1376]. In 1367 ging de paus terug naar Rome, daartoe overgehaald door de Heilige Birgitta van Zweden, Petrarca en keizer Karel IV maar na drie jaar keerde hij terug naar Avignon.
Hoewel hij zelf geen kardinaal was bij zijn pausverkiezing, benoemde hij onder meer zijn broer Angelic de Grimoard en de neef van paus Clemens VI tot kardinaal.
Hij stichtte de universiteiten van Krakau, Wenen en Orléans. Tijdens zijn bestuur werd de kloosterorde van de Birgittinessen, opgericht door de Heilige Birgitta van Zweden, bevestigd.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3364 van 26/8/2010
Lieve zonen en dochters, Rafaëla zal in tranen vluchten, uit vrees voor de dood, maar zonder Resistencia zal ze Salta in angt en tranen laten voor Santa Rosa. Zie, de moeilijke tijden voor de mensheid zijn aangebroken. Kniel neer in gebed en verlaat de weg niet die Ik voor u heb uitgetekend over al deze jaren. Ik ben uw Moeder en Ik weet wat er u gaat overkomen. Voorwaarts. Neem uw ware rol als Christenen op en verleen uw medewerking aan de mensheid, zodat de mensheid rechtvaardiger en broederlijker zou worden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De Zege van Jezus Christus
Dit voert ons naar het derde thema van de Eindtijd van het boek Daniël. Het is de absolute zege in de geschiedenis die God ons zal geven door middel van Zijn Zoon. Christus was belasterd en gekruisigd bij Zijn eerste komst, maar als hij zal terugkomen dan zal Hij van alle valse blaam gezuiverd worden en geprezen.
De eerste tekenen van zijn zege wordt ons gegeven in hoofdstuk 2. Herinner je je Nebukadnezar IIs droom van een mooi reuzegroot mannenstandbeeld? Het laatste heidens koninkrijk, gemaakt uit kleien en ijzeren voeten zal op bovennatuurlijke wijze vernietigd worden [Daniël 2:34-35].
Herinner je je hoe het werd vernietigd? Door een steen uitgekapt zonder handen [vers 34]. Het raakte de voet en verbrijzelde deze. Die bracht het ganse standbeeld naar beneden en toen vormde zich een berg en die vulde de gehele aarde [vers 35].
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
13. Bijzondere reeks: Tien beroemdheden die hun ziel verkochten aan de duivel [3/10]
In de opsomming van de tien persoonlijkheden zijn ook legenden verwerkt
Zeven: Generaal Jonathan Moulton [21/07/1726 - 18/09/1787]
Jonathan Moulton begon als leerling bij een kastenmaker, maar in 1745 vertrok hij en begon zn carrière in het leger van New England. Hij vocht in de Oorlog van Koning George, en de Franse en Indische Oorlog. Hij huwde in 1749 en kreeg 11 kinderen. Hij werd één van de rijkste mannen in New Hampshire, en dat leidde later tot verhalen over zijn pact met de duivel. In 1769 brandde het landhuis, dat hij in een arm, puriteins stadje bouwde, af.
In die tijd deed het de ronde dat Moulton een pact met de duivel had gesloten, waarbij die Moultons laarzen eens per maand zou vullen in ruil voor zn ziel. Er werd gezegd dat Moulton een slimme list bedacht en zijn laarzen [met afgesneden zolen] boven een grote put in de grond plaatste. De duivel, die zich afvroeg waarom het zolang duurde om de laarzen te vullen, ontdekte de list en nam wraak. Men denkt dat wanneer Moulton stierf, zijn lichaam uit de kist verdween en vervangen werd door een doos geldstukken met de beeltenis van de duivel op. Moultons kist werd zonder grafsteen begraven op een onbekende plaats.
