za okt 20, 2012 16:23 38
FINALITEIT EN DE ZIN VAN ALLES.
-Begrippen uit de klassieke metafysica : Finis est id propter quod aliquid fit . (doel is dat ter wille van iets gebeurt) .
-Omne agens agit propter finem. ( al wat gebeurt heeft een doel) .
-Omne agens tendit ad bonum determinatum .( alles wat gebeurt, neigt naar een bepaald goed) .
-Bonum est, id quod omnia appetunt . ( goed is dat wat alles nastreeft ) .
-Geluk is een door bezit van alle goeds volmaakte toestand .
-Volgens Aristoteles bestond geluk vooral in het beoefenen van de filosofie : zoeken naar de zin van alles en naar het transcendente… .
-Volgens de Stoïci bestaat het geluk in het leven volgens de natuur , en te denken, te willen en te handelen volgens de rede ….
-Volgens Kant moest men het geluk eerder in de deugd zelf zoeken en handelen volgens de categorische imperatieven van een zedenwet .
-Alles gebeurt ter wille van iets anders; en richt zich op het goede en het betere, dat nog niet bereikt werd .
-Vooral in de chemie en nog meer in de biologie kan men aan finaliteits-wetten niet voorbijgaan .Ook de mens zelf is bijna nooit zonder planmatig denken en handelen .
-Hij oordeelt, denkt , wilt en handelt met een bepaald doel .
-Doel of plan van zowel de atomaire wereld als die van de biologische wereld of van de denkende mens zullen wel bepaald gedetermineerd zijn volgens de aard van de actoren zelf en van hun mogelijk actualiseren .
-Vermogen: Potentas : (het totaal van het logisch veld, wordt hierdoor omgezet in een actualiteit, die eerder in zijn natuur lag (voor de atomaire en biologische wereld) ; en eerder aldus bedacht en bedoeld werd ( voor het menselijk denken en doen) .
-Als alles aldus gretig deelneemt aan die ‘Causa Finalis’, die zelf een transcendent streven en een absoluut, logische evolutie moet zijn ; hoe zou het leven van de mens en zelfs het bestaan van alles dan geen ‘zin’ kunnen hebben ?
-Alles wordt aldus een evolutie naar het ‘goede’ ( bonum id quod omnia appetunt) .
-Bij de mens zal dat niet anders zijn ; en misschien is het ‘zoeken van die zin’ zelf (filosofie) de ware zin van zijn intellectueel leven ; naast het meer praktische van deugdzaam handelen .
-Causa Finalis is dan ook niets anders of niets meer dan het verloop van de ‘absolute Logos’ ; en de zin van alles -ook van ons bestaan- is dan niets anders dan het volgen van die Logos (logica…) .
-Begrippen uit de klassieke metafysica : Finis est id propter quod aliquid fit . (doel is dat ter wille van iets gebeurt) .
-Omne agens agit propter finem. ( al wat gebeurt heeft een doel) .
-Omne agens tendit ad bonum determinatum .( alles wat gebeurt, neigt naar een bepaald goed) .
-Bonum est, id quod omnia appetunt . ( goed is dat wat alles nastreeft ) .
-Geluk is een door bezit van alle goeds volmaakte toestand .
-Volgens Aristoteles bestond geluk vooral in het beoefenen van de filosofie : zoeken naar de zin van alles en naar het transcendente… .
-Volgens de Stoïci bestaat het geluk in het leven volgens de natuur , en te denken, te willen en te handelen volgens de rede ….
-Volgens Kant moest men het geluk eerder in de deugd zelf zoeken en handelen volgens de categorische imperatieven van een zedenwet .
-Alles gebeurt ter wille van iets anders; en richt zich op het goede en het betere, dat nog niet bereikt werd .
-Vooral in de chemie en nog meer in de biologie kan men aan finaliteits-wetten niet voorbijgaan .Ook de mens zelf is bijna nooit zonder planmatig denken en handelen .
-Hij oordeelt, denkt , wilt en handelt met een bepaald doel .
-Doel of plan van zowel de atomaire wereld als die van de biologische wereld of van de denkende mens zullen wel bepaald gedetermineerd zijn volgens de aard van de actoren zelf en van hun mogelijk actualiseren .
-Vermogen: Potentas : (het totaal van het logisch veld, wordt hierdoor omgezet in een actualiteit, die eerder in zijn natuur lag (voor de atomaire en biologische wereld) ; en eerder aldus bedacht en bedoeld werd ( voor het menselijk denken en doen) .
-Als alles aldus gretig deelneemt aan die ‘Causa Finalis’, die zelf een transcendent streven en een absoluut, logische evolutie moet zijn ; hoe zou het leven van de mens en zelfs het bestaan van alles dan geen ‘zin’ kunnen hebben ?
-Alles wordt aldus een evolutie naar het ‘goede’ ( bonum id quod omnia appetunt) .
-Bij de mens zal dat niet anders zijn ; en misschien is het ‘zoeken van die zin’ zelf (filosofie) de ware zin van zijn intellectueel leven ; naast het meer praktische van deugdzaam handelen .
-Causa Finalis is dan ook niets anders of niets meer dan het verloop van de ‘absolute Logos’ ; en de zin van alles -ook van ons bestaan- is dan niets anders dan het volgen van die Logos (logica…) .