Vandaag weer alles gegeven op de boot, en dat was nodig.
Het dok moest opnieuw smetteloos proper zijn, morgen gaat de boot weer in het water.
Vorige zondag hoorde ik van andere schippers dat men op een helling kan drooggelegd worden in Kruibeke voor een zachte prijs en voor langere tijd.
Dus ik s'maandags gebeld naar de gemeente Kruibeke om te horen of dat verhaal klopte: jawel. Je moest daarvoor een aavraag indienen, dat mocht ook per e-mail, dus dat heb ik meteen gedaan.
Twee dagen later (!!!) stonden er ineens twee mensen van de monumentenwacht aan de boot in verband met die aanvraag! Op twee dagen tijd ?! In volle verlofperiode!! CHAPEAU.
De gemeente Kruibeke doet beroep op de monumentenwacht om te bepalen hoeveel tijd een aanvrager gaat nodig hebben voor de werken die nodig zijn. Morgen komen deze mannen terug en zullen dan een aan de gemeente Kruibeke adviseren hoe lang deze boot best op de wal blijft.
Nu even over dat hout... Als ik dat aan het slopen was kwam er vrij snel iemand vragen wat ik ermee ging doen, afvoeren zei ik. Ha maar dan wou hij het wel hebben als brandhout.
Ik stelde voor om alle schelpdieren eraf te halen en het hout netjes op de kade te stapelen zodat ie dat gemakkelijk kon afvoeren. NEE zei de man want dan neemt de eerste de beste die dat kan gebruiken dat mee.
OK, dan maken we het schoon en stapelen het in het dok. Akkoord.
Intussen kwamen er nog een paar gegadigden maar beloofd is beloofd dus stuurde ik die door...
Maar dat hout bleef maar liggen, en de dag dat het dok weer in het water gaat komt dichterbij... Gisteren kwam ie zeggen dat t niet meer wou! Later op de dag wou ie er zelfs nog hout bijgooien waar ie zelf vanaf wilde!!! Tof eh!
Dus vandaag met man en macht alles op de kade gezeuld en zodanig gestapeld dat we het met de heftruck op de vrachtwagen van m'n baas kunnen zetten en afvoeren.
Met dank aan Maya, Freya, Chris, René, Martijn en Laurette!!
Morgen dus eerst overleg met de monumentenwachters en dan in het water, ik hou m'n hart vast dat de boot niet sneller volloopt dan dat ik 'm kan leegpompen...
Martijn is er redelijk gerust in, ik niet. Morgen wordt een spannende dag...
Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van mijn dierbaar maltezerke, ze is iets meer dan 15 jaar oud geworden.
De laatste maand kon je haar levenslust zien verminderen, ze verouderde zienderogen.
Haar hartje was versleten, haar longetjes waren versleten, haar spijsvertering begon te haperen....
We kwamen in het stadium dat haar orgaantjes het één voor één gingen opgeven. Wie haar kende en haar de laatste weken nog gezien heeft zag meteen dat het niet goed ging met haar.
T' is altijd een spring in't veld geweest, lief , enthousiast, bruisend levendig, slim en aanhankelijk.
Ze was al een paar jaar potdoof van ouderdom en dat heeft haar een beetje in een isolement gebracht maar voor de rest was het Bieke als vanouds. Maar uiteindelijk heeft ze het moeten afleggen tegen de tand des tijds....
Ik heb het voorrecht gehad om heel lang (en toch veel te kort) intens van haar te houden, ze heeft hier samen met mij diepe dalen en hoge toppen beleefd en gedeeld, dat afscheid zwaar valt is wel duidelijk zeker ?
Ik heb haar sinds ik de achteruitgang waarnam extra aandacht gegeven en extra veel geknuffeld, als je elkaar zo lang kent en zulke band hebt dan besef je wat zich aandient....
Zweten en zwoegen met dit weer, intimmering en isolatie slopen.... Geen pretje.
Gisteren en vandaag had ik hulp van Maya (één van mijn knappe dochters) en Mathias, dat is duidelijk te zien aan de hoeveelheid werk die is verzet !!!
De hele partij balken die vanonder het schip komt is van schelpdieren ontdaan (afgeschraapt en geborsteld) en zodanig weggelegd dat wij nog makkelijk met materiaal in en uit het dok kunnen.
Eén van de buren wil dat hout wel hebben om te stoken en zal dat zelf afvoeren, op voorwaarde dat we de schelpen eraf haalden. great !!
Vandaag is het gelukt om de intimmering (onder de waterlijn) eruit te halen zodat we nu eindelijk overal bij de vloer en de romp kunnen langs binnen.
Het kost mij meer dan een volle dag om de berg hout die eruit gesloopt is en wat niet in aanmerking komt voor houtstokers, uit het dok te halen en af te voeren naar het containerpark. Zie foto update.
Ik probeer m'n vrijwilligers te ontzien door zelf het smerigste en zwaarste werk te doen, en daarvoor moet ik ze wegsturen uit de "hot-zones" waar ik met m'n kettingzaag (!!) als een bezetene het interieur telijf ga, anders komen ze daar gewoon meehelpen (Mathias kan overigens goed slopen én heeft technisch inzicht).
Maar naast de erbarmelijke omstandigheden (denk glaswol, stof, weinig ventilatie etc) is het gewoon onveilig om dichter dan 10 meter bij mij te zijn als ik een kettingzaag vast heb :) Mijn cirkelzaagmachine is overleden ten gevolge van verkrachting, de kettingzaag is iets taaier :)
Samen met Mathias heb ik ook uitgevist hoe we de industriele lasposten die in het dok ingebouwd zijn (cool eh!) aan de praat krijgen, er rest nog maar 1 week om de boot waterdicht te krijgen, dat is erg krap gezien het grote aantal lekken.
Eerstdaags ga ik naar het gemeentebestuur van Kruibeke, het schijnt dat je daar met je boot voor langere tijd aan de wal kan om eraan te werken als je toestemming krijgt van de burgemeester Antoine Denert, wie de media volgt kent hem en weet dat het hier om een bijzonder gedreven man gaat.
Hopelijk heeft ie begrip voor onze bootplannen...
Morgen rijdt ik een vracht voor m'n werk omdat een klant absoluut op maandag (mijn vrije dag) zijn goederen wil geleverd hebben, daarna weer volle bak aan boord.
Vanmorgen stond de civiele bescherming aan de boot met groot materieel, dat was ff schrikken: ik dacht dat er mss een lek geslagen was in de machinekamer en dat al de smurrie van onder de vloer in het dok/water liep...
Maar dat was gelukkig niet zo, civiele bescherming kwam het zwerfvuil van het wateroppervlak wegzuigen omdat zich daar veel drijfvuil verzamelde. Zie foto update.
Vandaag één van de twee laatste secties van de beschermvloer aangepakt, en helaas maar één. Die was zo lastig te verwijderen dat het me de hele dag gekost heeft :(
En de resterende sectie ziet er al even veelbelovend uit...
Zoveel werk, zo weinig tijd, en maar twee handen...
Desondanks gaat het goed vooruit: de ondervloer is er zo goed als volledig uit, alles is verzameld op één plaats om van daaruit met vrijwilligers verder behandeld te worden.
Dat wil zeggen: zoveel mogelijk van de schelpen van die balken afschrapen (dat gaat gemakkelijk nu ze twee weken uit het water zijn), dan de balken netjes stapelen op de kade zodat ik ze straks met een pallettenwagen en een vrachtwagentje met laadklep (dankuwel baas) kan afvoeren.
Er zitten nog twee secties van die ondervloer in, juist die twee waar de boot gedragen wordt door de "stoelen" van het dok, ik wist niet goed wat daarmee te doen.
Als ik die secties gedeeltelijk zou weghalen dan zitten we straks met een hoop drijfhout waarvan we niet weten wanneer het loskomt en waar dat terechtkomt, de kans dat het in de schroefwatertunnels gezogen wordt is niet denkbeeldig. En net daar kan dat erg véél schade aanrichten.
Martijn & Laurette van de Kanenpieper kwamen gedag zeggen en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om te horen hoe zij dat zouden aanpakken.
Zo zou het moeten gaan: ik haal nu zoveel mogelijk van dat hout weg, ook aan de dragende stoelen. Als straks de boot weer drijft gaan we één meter achteruit en opnieuw omhoog, halen dan de restanten van dat hout weg, en kunnen dan veilig en gerust te water en vertrekken.
Het is nog haalbaar om tijdens deze docking alle patchwerk (noodherstellingen) te doen, de ribben die de houten vloer gedragen hebben weg te halen, en zelfs om het vlak en de romp te behandelen maar dan moet alles wel erg goed meezitten.
Ik reken eerder met: de meest dringende herstellingen (lekken) gedaan, en de positie van de ribben afgetekend op de romp zodat we goed weten hoe te dokken volgende keer.
Bij de foto update van vandaag zitten ook wat foto's van de Goliath, het grootste drijvende eiland ter wereld dat afgelopen week daar gedoopt is. Spudpalen van 80M alstublief.
Verder kan je op de foto's zien dat ik het dok een grondige reinigingsbeurt gaf, dat werkt wel zo prettig :)
Over dat dok wil ik nog wat kwijt.
Ik lig in een optimaal onderhouden en compleet uitgerust droogdok van Moordtgat, een familiebedrijf dat in de scheepvaartwereld (met name binnenvaart) een begrip is.
Vanwege hun uitrusting en hun vakbekwaamheid in eerste plaats, maar wat ook heel erg meespeelt is het bedrijfsbeleid dat bij Moordtgat gevoerd wordt. Dat overstijgt infrastructuur en know how, twee belangrijke factoren voor een scheepshersteller.
Hoe ? Moeilijk uit te leggen, laat mij een paar voorbeelden geven:
Rik Moordtgat, de man die de touwen ter plekke in handen heeft, windt zich nooit of te nimmer op.
Dat heb ik aan den lijve ondervonden toen ik véél te laat opdaagde om gedokt te worden, en dan ook nog eens compleet foute informatie had doorgespeeld over de vorm van de romp van de boot !!! Dat was wel zo belangrijk om de draagpunten (de stoelen) optimaal te plaatsen !!!!
En ik mocht vaststellen dat alle medewerkers en familieleden van Moordtgat zodra het dok bovenkwam begon met het redden van (verrasend veel) visjes die met het dok en de boot mee uit wet water getild werden !!!
Stel je dat voor ! De familie Moordtgat heeft daar een stuk of zeven droogdokken liggen, die zijn allemaal zo goed als continu bezet, niet zoals nu: voor een maand uit het water maar overwegend korte, snelle reparaties. Hun dokken gaan meerdere keren per week op en neer, en al héél veel jaren.
En nog altijd nemen die mensen de moeite om de piepkleine vissen te redden, en nog altijd brengen die mensen begrip op voor landrotten die niet weten hoe hun vaartuig eruit ziet om te dokken....
En dan kon ik ook nog eens direct gebruik maken van hun industriele hogedrukreiniger (als je dat meteen kan doen, voor het oppervlak indroogt gaat dat vééééél gemakkelijker)
Oh en Rik Moordtgat die op de werf in z'n overall niet te onderscheiden is van andere werklui, heeft eigenhandig in het dok vitale onderdelen van de installatie afgeplakt met karton om ze te beschermen ingeval ik verf zou morsen.... Dat illustreert hun toewijding, en dat resulteert en de optimale staat van hun dokken !
Ik heb die bescherming hier en daar weggespoten (per ongeluk) met de hogedrukreiniger, maar ik weet heel goed wat de bedoeling is en zal gepaste beschermingsmaatregelen nemen als ik aan coating toe kom deze docking :)
Wow wat een ruimte op het achterdek: Bertje Dubois is het oud ijzer komen halen met een flinke kraan op z'n vrachtwagen.
Voor het eerst zie ik het achterdek LEEG, en dat is GROOOOOT!!!!
De rest van de dag heb ik geworsteld met die houten beschermvloer, ik heb nu in totaal 5 van de 10 secties verwijderd.
Ik voorzie wel een probleem: ik heb dat hout netjes langs de stoelen die de boot dragen weggezaagd maar als de boot straks weer gaat drijven is dat hout vrij en gaat zelf ook drijven (getest), dit zijn objecten die je niet in je schroef wil !
Kijk op de status van de ombouw pagina voor een foto update!
Al dat hout moet straks uit het dok en afgevoerd.
Als ik nu die immense platte oppervlakte (de bodem) zie dan begrijp ik niet dat iedereen daar in de dokken die met primitieve middelen te lijf gaat. Een plank met wieltjes eronder en schuren maar, of hogedrukreinigen
Ik kan onmogelijk het vlak op die manier een serieuze behandeling geven in dit tijdsframe, maar als de boot terug droog gaat dan zal ik ervoor zorgen dat ik het juiste gereedschap heb om dat optimaal aan te pakken.
Het droogdok heeft een perfect gladde en sterke ondergrond die overal netjes op gelijke afstand zit van de boot die "gedragen" wordt.
Ik neem me de tijd om een "machine" te maken die onder de boot door kan rijden en dat oppervlak kan hogedrukreinigen, schuren en coaten.
Deze boot is voor een beroepsvaartuig klein, desondanks spreken we hier over een bodemoppervlakte van een goeie + 100m². De gemiddelde beroepsvaarder met platte bodem zal algauw 3x zoveel m² te behandelen hebben, zulke machine heeft een markt !
Bovendien ga ik écht niet de hele oppervlakte op m'n rug op een plank met wieltjes liggen schoonspuiten, schuren én coaten !!!
Ik ben technisch meer dan genoeg onderlegd om die klus te automatiseren en het resultaat zal handwerk ruimschoots overtreffen, ik zal mss nog iets kunnen verdienen met zo'n machine, er zijn tenslotte veel vaartuigen met een platte bodem.
Dat is het soort dingen waaraan ik loop te denken terwijl ik die vloer afbreek
Voor de rest van de week zit ik in het "gamma" - werkgareel, hooguit woensdag en vrijdagavond kan ik na het werk nog een paar uur doorgaan aan de boot, dat is als ik niet te afgepeigerd ben van de eerste shift, soms is het een regelrechte heksenketel op het werk. (Ik moet mij bedwingen om de hoofdoorzaak daarvan hier niet met naam en toenaam te noemen).
Wordt verfolgd (geen spelfout, ik zit al dagenlang met de Duitstalige song "haus am see" van Peter Fox in m'n kop)
Ok, we hebben dus vastgesteld dat er een 6cm dikke houten beschermvloer onder het vlak zit.
Dit schijnt vooral voor vaartuigen die de waddenzee opgaan gebruikelijk te zijn, als extra bescherming.
Voor zover bekend is de boot voor het laatst uit het water geweest in 1978 dus zit dat hout al + 30 jaar onder water !!! Dat in aanmerking genomen is het nog steeds in goede staat, sterk.
Door dat hout kan ik niet bij het stalen vlak van de boot om dat te behandelen, wat na 30 jaar écht wel noodzakelijk is. Dus ik ben verplicht om die hap te slopen.
Van de drie zondagen die ik op het werk heb doorgebracht ipv op de boot krijg ik nu de rekening gepresenteerd: precies drie dagen zal het duren voor de resterende intimmering eruit is, dit had klaar moeten zijn voor de docking want in zo'n dok heb je belangrijker werken te doen!!
Nu komt er nog een dag of 4 - 5 onvoorzien extra werk bij om dat hout eronderuit te halen....
Baas, zou u ipv grootse plannen te koesteren om volgende week de externe opslag "onder mijn begeleiding" te herinrichten eens kunnen denken aan RECUP voor de gepresteerde zondagen ??
Ik zit hier met mega-veel werk in een beperkt opportunity window, ik heb mijn eigen belangrijke werken laten staan om aan uw noden (opendoen op zondag) tegemoet te komen, daardoor loopt de boot meerdere dagen vertraging op en moet ik kostbare droogdoktijd gebruiken om die vertraging in te halen.
Flexibiliteit werkt in twee richtingen toch ? Anders ben ik voor de rest van dit jaar alvast geen kandidaat meer voor zondagwerk.
En nu terug aan boord
Als ik goed kan tellen zitten er 20 balken van 3m lang naast elkeer per "sectie" over de gehele lengte van het schip, er zijn zo 9 secties. De eerste en de laatste sectie zijn iets kleiner.
Ik zal dus +- 180 balken van 6cm dik, 20cm breed en 3m lang moet verwijderen (= slopen + afvoeren), vandaar 4-5 dagen extra werk.
Hier zijn +30 jaar verstreken sinds het laatste deskundige onderhoud. Het is niet verantwoord het vlak niet te behandelen en zo weer het water in te gaan.
Ik mag zeker niet klagen over de helpende handen die ik tot hiertoe aangereikt kreeg: ik denk aan Martijn (die de boot last-minute naar het droogdok voer), Mr. Collier van de Zenith (marifoon) René, mijn vader, Freya en Serge.
Vanaf hier moet ik voor 24 augustus, eigenhandig en alleen: - de rest van de externe houten vloer slopen - de rest van de intimmering (minstens de vloeren) slopen - het vlak langs binnen schoonmaken - de lekken herstellen - de schroefasdichtingen en roerkoningen reviseren - het vlak en de romp schuren langs buiten - het vlak en de romp in de koolteer zetten langs buiten - het dok weer schoonmaken en alle sloopmateriaal afvoeren
Dat is natuurlijk niet realistisch dus werk ik intussen plan B uit: na het droogdok asap naar een werf waar de boot voor langere tijd droog kan staan.
Gelukkige verjaardag Maya !!!!!! Ohja : we zijn DROOOOOOOG !!!!
Eerst en vooral wil ik Maya gelukkige verjaardag wensen, ze is nu 17.
De aanloop naar het dokken was zenuwslopend, eerst wachten op de tweede boot die mee in dat dok zou gaan, maar die is uiteindelijk helemaal niet komen opdagen.
Door het uitstel had ik ineens geen stuurman meer, dan dacht ik aan een oom van mij die daartoe bekwaam is, die verklaarde zich bereid maar er was geen marifoon aan boord en die heb je echt wel nodig om in de haven te varen.
Tegen dat ik een portable marifoon versierd had gaf oom geen gehoor meer, zo lag de boot gisteren draaiend klaar om af te varen, met marifoon en twee "matrozen" maar zonder stuurman....
De marifoon is een verhaal apart: ik was ten einde raad naar een sleepboot gaan kijken die ook in het Straatsburgerdok ligt, om te zien of ie de boot evt naar het droogdok zou kunnen slepen (dan gebruikt de sleper z'n eigen marifoon). Op dat moment lag het droogdok al afgezonken te wachten.
De man van de sleepboot had geen tijd maar wel een oplossing: hij kwam naar de boot en stelde ons een portable marifoon ter beschikking ! Dus oompje bellen, maar die gaf niet thuis...
Uiteindelijk is Martijn de buurman aan boord gesprongen en heeft de boot naar het droogdok gevaren.
En hoe ! Het was maar een tripje van 1.5km maar wat een avontuur !
Ten eerste manouvreert de boot gebrekkig omdat er maar 1 motor werkt, ten tweede kreeg de aangestelde deskundige die de boot van Gouda naar Antwerpen bracht het vaartuig niet achteruit tegen de kaai geparkeerd zelfs al had ie een sleepboot bij zich !
Enfin, wij dus eindelijk op weg. Direkt bij het uitvaren van het Straatsburgerdok meldden we de boot aan bij de havendienst, blijkt het FD nummer niet te kloppen.... Na wat over en weer communiceren mag de boot doorvaren naar het dok en moet ik na het dokken naar de havendienst komen om de zaak recht te zetten.
We maken een bocht naar stuurboord bij kaai 100, het Albertdok in richting 2e havendok, Martijn had toen de gebrekkige besturing al helemaal in de vingers.
In het Albertdok komt rechts de Pagadder, een snelle bunkerboot voorbij waar we vanwege dat snelheidsverschil naartoe gezogen worden maar we blijven op veilige afstand.
Dan draaien we het 2e havendok in waar de Nyassa, een duwkonvooi net begint te keren voor onze neus, Martijn loodst de Wilhelm elegant en beheerst op korte afstand langs dat konvooi.
Even verderop ligt de drijvende kraan Brabo te werken, wij moeten er kort achterlangs, dwars door het schroefwater dat onze boot zal wegduwen. Pakweg 200M verder ligt het afgezonken dok.
Martijn maakt gebruik van het schroefwater van de Brabo om het schip te keren om zo achteruit voorzichtig het dok in te gaan....
Nu wist ik al dat Martijn & Laurette bekwame mensen zijn die zowel met zeil als motorboten ruime ervaring hebben op open water, Martijn durf ik met volle vertrouwen aan het roer laten staan.
Ik vindt het fantastisch dat Martijn een boot waar ie niet mee vertrouwd is en die beperkt manouvreerbaar is in de hand heeft en ermee kan doen wat een deskundige niet voor mekaar krijgt.
Bij deze dus CHAPEAU en BEDANKT Martijn!!! Oh en ook Mr. Collier van de Zenith voor de marifoon! En aan René voor de logistieke steun !
We zijn dus uiteindelijk gedokt geraakt, een groots moment
Eerste vaststellingen: - de boot heeft een houten beschermvloer ONDER het vlak! Da's goed en niet goed, straks meer. - er zit een "bidon" vast in de straalbuis van de schroef die buiten gebruik is. - de schroef die wel in gebruik is heeft duidelijk iets meegezogen, één schroefblad is licht beschadigd en het object heeft een gaatje geslagen in de tunnel - er zit een lekje in het vlak ter hoogte van de achterste slaapkamer tussen stuurhuis en machinekamer - er zit speling op het SB roer
Meteen begonnen met de eerste schoonmaak: de schelpdieren afschrapen, daarna onmiddelijk met een heftige hogedrukreiniger in de aanval.
Een paar uur later: boot afgespoten en dok terug schoongemaakt.
Bewijzen daarvan in de vorm van beeldmateriaal op de pagina status van de ombouw.
Nog even over die houten vloer: Fijn vanwege de extra bescherming met name op laag water maar als ik het vlak wil behandelen moet dat hout eraf en dat is heel veel extra werk...
Daar waar het lekje zit moet het het hout verwijderd en zal ik het niet terugplaatsen, dan kan ik een inschatting maken van de toestand van het vlak langs buiten en de passende maatregelen nemen.
Gisteren weer een zondag verloren aan andere werken, doodjammer.
En eergisteren mijn rug serieus geforceerd, ik loop als een bejaarde man rond.
Desondanks vandaag gedaan wat ik kon op de boot. Ik heb in de machinekamer verder opgeruimd en eindelijk dat mega-zware chassis van het hydraulica aggregaat en hulpmotor kunnen verwijderen.
Het staat aan dek bij het andere oud ijzer. Hoe doe je dat als je niks kan tillen ? Takelen !
Weer een lading olien en vetten weg (dat was de laatste voorlopig) en dan alle smurrie van de machinekamervloer geschraapt, een laag niet nader te definieren rotzooi van een cm of 5 dik.
Het lijkt wel kattebakvulling of zagemeel vermengd met olie, het weegt als lood en plakt overal aan.
De machinekamer is nu ongeveer dubbel zo ruim.
Mogelijk gaan we morgen al varen richting droogdok.
Op deze feestdag hoef ik eens niet te werken en kan ik doorgaan op de boot.
Weer een stuk ontmanteld, gelijk de iso in zakken gedaan én afgevoerd (wel 3 auto's vol!).
Om 17u is er een flink onweer losgebarsten en heb ik de boel afgesloten, morgen zien of er regenwater inkomt en proberen een lading hout te evacueren, dringend wegens plaatsgebrek.
Meevaller: daar waar nu de iso is verwijderd zien romp en spanten er nog altijd goed uit, hier en daar wat aggresievere roestplekken maar niks dramatisch. Houden zo.
Als het hout onderdeks weg is kan ik de resterende wanden slopen, naar schatting nog een dag of drie en de boot is onderdeks ontmanteld (bovendeks hoeft niet).
Dan mag de snijbrander aanrukken en gaan we een hoop infrastructuur verwijderen, allerhande leidingen, CV installatie, ballasttanks, schot tussen woning en slaapkamer, werkbank en gaanderijen in de machinekamer etc. Goed voor een ton of 5 schroot :)
Ik hou iedereen nog even in het ongewisse over de bijzonderheden van de heropbouw, ik kan wel zeggen dat enkel de machinekamer nog in traditionele staalbouw gemaakt wordt, en dat alle overige opbouw wordt uitgevoerd met (industriele) materialen die ik nog nooit in deze toepassing zag...
Er zijn wat foto's gepost op de status van de ombouw pagina.
Gisteren mocht ik weer werken op zondag, op het werk dan, niet op de boot.
De baas heeft mij kunnen overtuigen dat er voldoende compensatie en recuperatie tegenover staat.
Ik zou graag eens meerdere dagen achter elkaar full-time aan de boot willen wijden maar dat is een probleem met een baas die flexibiliteit verwacht en met mijn sterk beperkte vrije tijd (nog 164 dagen dan valt die laatste beperking weg).
Het is telkens een hele mentale omschakeling van mijn reguliere job naar het werk dat op de boot moet gebeuren. Tegen dat ik op de boot in het ritme kom moet ik alweer naar het werk :(
Desondanks: we vorderen ! De voorste punt van de woning in het vooronder is nu volledig kaal incluis de vloer. Er ligt alleen nog een stukje vloer aan de doorgang om gemakkelijk materiaal af te kunnen voeren.
Alle intimmering is eruit, alle isolatie, inclusief van vloeren en plafond, isolatie is opgezakt, vloerplaten zijn op transportlengte gezaagd, zakken iso zijn naar het voordek gebracht, klaar voor af te voeren.
Er staat een laagje van een cm of 2 "roestpap", sludge op de vloerplaat maar op het eerste zicht ziet alles er daar nog stevig en gezond uit. Je kan nu de restanten van de boegschroef zien die er ooit gestaan heeft. Dit deel, tot aan het schot is de "nieuwe" kop die op dit vaartuig geplaatst is, vermoedelijk in 1972.
Zoals dit gedeelte nu is wil ik de hele boot. Nu kan ik rustig met een snijbrander de opbouw attaqueren zonder dat er binnen een brandwacht moet staan, er is niks brandbaar meer in deze ruimte, enkel en alleen ijzer.
Er blijven nu nog twee iets kleinere ruimtes te ontmantelen, daar zit
van die heel oude extra prikkende glaswol isolatie in, leuk. En dan
natuurlijk nog de machinekamer maar dat is een aparte afdeling.
Als straks alle snij en laswerken gedaan zijn, dan schuren en cleanen we de hele binnenkant, en zetten die in de verf (ook de bodem !) voordat de intimmering en uitrusting erin gaan.
De buurman kwam vandaag eens kijken hoe het stond en zag dat het goed was :)
Hij geeft mij veel tips en raad, en hij heeft een band gehangen tussen de Wilhelm en het werkponton dat tussen de Kanenpieper en de Wilhelm is komen liggen, en de boot nog eens met een extra lijntje vastgemaakt. Dankuwel Martijn !
Morgen zou ik graag nog zo'n productieve dag neerzetten als vandaag, ik krijg bezoek en heel misschien gaan we de boot omkeren.
Met de titel van deze entry, 1 + 1 = 3, verwijs ik naar het feit dat je met twee personen aan boord meer werk gedaan krijgt dan het dubbele van wat je in je eentje doet.... Thx Freya !
De vooronderwoning is nu helemaal kaal op de vloer na, de restanten van de keuken zijn gesloopt en afgevoerd. Die keuken is tot de overdracht van de boot in gebruik geweest, dwz afval in de vuilbak en etenswaren in de koelkast..... De overdracht is een week of zes geleden...
Werken in de machinekamer is een smerig klusje, denk aan olien en vetten en erg veel rommel allerhande. De keuken afbreken is dan weer een vies werkje, dat is anders dan smerig in die zin dat je te maken krijgt met bedorven waren, stank, schimmels etc.
Ik doe liever smerig dan vies werk :)
Het smerige werk gaat ook goed vooruit, tot hiertoe werk ik uitsluitend alléén in de machinekamer vanwege de extreme vervuiling en de overvloed aan rotzooi.
Ik heb er een hulpmotor en een hydraulica aggregaat gedemonteerd en eruitgetakeld, die staan dus nu aan dek het oud ijzer gezelschap te houden.
Er zitten nog een aantal te takelen objecten in de machinekamer: het chassis van de verwijderde hulpmotor en hydraulica aggregaat, de CV ketel en CV elementen.
Als dat chassis weg is dan kan de gehele vloer van de machinekamer serieus aangepakt worden maar dat ding staat op silent blocks en de bevestigingsbouten ervan zitten onderaan op slechts een centimeter of twee van de smurrie (olie + water) die in de machinekamer onder de vloer staat.
Deze week ga ik proberen die smurrie in een draadmand van 1m³ te pompen. In dat vat zal de olie op het water gaan drijven, dan kan ik het water van onder de olie drainen, zodoende moet de bilgeboot straks alleen afgewerkte olie meenemen.
Er ligt weer een lading brandhout op de kaai in de hoop dat iemand het meeneemt, deze keer met een duidelijke verwijzing erbij: "Gratis brandhout, wordt anders afgevoerd naar 't containerpark".
En er ligt nog een rit of twee containerparkhout op het voordek gereed voor transport + een rit "onbrandbaar grofvuil" (isolatie) in zakken.
De schroothandelaar is aan boord geweest om te bespreken hoe en wanneer het oud ijzer van het achterdek wordt opgehaald zodat de boot leeg in het droogdok kan straks.
We zijn nu naar schatting iets over de helft met de eerste ronde van de ontmanteling van de boot.
In deze ronde is het de bedoeling om door de gehele boot, van binnen uit bij de romp en het vlak te kunnen, dus alle intimmering en isolatie moet eruit zijn.
Na de droogdokking (waar de meest dringende herstellingen aan romp en vlak worden gedaan) begint de tweede ronde: alle oude infrastructuur die zich onder dekhoogte bevindt eruit, elke leiding, elke kabel, kabelgoot, steunen en supports daarvan etc. Bovendeks steken we daar geen tijd in want de opbouw wordt in secties verwijderd en afgevoerd.
De boot langs binnen schuren en schilderen heeft pas zin als de nieuwe opbouw erop staat, de werken die daarmee gepaard gaan, denk aan lassen slijpen schuren en branden, zouden de anders de verse verf beschadigen.
Niet te ver vooruitlopen, er is nog wel één en ander af te breken en af te voeren voor het zover is....
Vandaag besloot ik in de machinekamer te duiken en de "werkplaats" uit te mesten....
De buurman kwam gedag zeggen en we bekeken samen de toestand van de boot, dan ben ik rondegeleid op de Kanenpieper.....
Ik heb al eerder vermeld dat die er goed uitziet maar toen had ik 'm van binnen nog niet gezien.
De machinekamer van de Kanenpieper is SMETTELOOS (ge kunt er spreekwoordelijk van de grond eten) en volledig uitgerust met alle denkbare apparatuur en uitrusting, het interieur is bijzonder smaakvol en functioneel, echt een voorbeeld.
De buurman en zijn vrouw hebben dit allemaal eigenhandig gerealiseerd, daarmee hebben ze meteen mijn diepste respect. Chapeau !!
Daarnaast houden deze mensen een oogje in het zeil in de omgeving en ze staan klaar om te helpen waar dat nodig is... Voor alle boten in de omgeving hé !
Kortom: ik heb hier een bijzondere ligplaats getroffen en de Kanenpieper is echt wel een inspirerend en motiverend voorbeeld.
Over naar onze eigen machinekamer dan, het contrast kan niet groter....
Op de Wilhelm (ik weiger de boot Elektra te noemen in dit stadium) is de best passende beschrijving: onvoorstelbare PUINHOOP. En helaas niet alleen in de machinekamer, maar dat vertaalt zich in de aankoopprijs van het schip.
Ik heb altijd gezegd dat dit een uitdaging naar mijn hand is, laat mij een paar uur razen in die puinhoop en je waant je in een andere ruimte. Ik ben moeten stoppen omdat de vuilzakken op waren, 10 heb ier gevuld en pakweg en half ton oud ijzer op de verzameplaats gegooid...
As usual is er grondig gesorteerd, het KGA is verzameld en afgevoerd, plus lading #8 of zo aan "brandbaar grofvuil" is eraf, de spullen die gegadigde passanten niet meenamen zijn weer opgeruimd, een nieuwe week kan beginnen.
Morgen hopelijk nog meer cleaning, in welk deel dat hangt af van de stemming en de beschikbaarheid van vrijwilligers voor hulp.
Maar voortdoen in het machinekamergedeelte heeft wel z'n voordelen: ik kan er straks opnieuw een voorlopige werkplaats inrichten. Al mijn gereedschap kan aan boord komen en blijven
Het waterdichte schot tussen machinekamer en woongedeelte is een ideale "marker" voor de eerste fase van de heropbouw: tot hier renoveren levert een operationele machinekamer/workshop op.
Dat plus een woonunit op het achterdek is voldoende om permanent verblijf aan boord mogelijk te maken, dan pas gaat het vooruit gaan!! (Permanent verblijf hoe dan ook per 1/1/2010, helaas pas per 1/1/2010 is een meer passende omschrijving!!).
Ik heb vandaag een ideale kans laten liggen om de boot om te keren, met z'n achtersteven tegen de kaai. Buurman stelde het nog voor en het water was spiegelglad en er was geen ander verkeer....
Er moeten nog een aantal grote onderdelen uit de machinekamer worden getakeld, ik overweeg om de losstaande bakboordmotor + keerkoppeling ook te evacueren voor de duur van de renovatie, waarschijnlijk worden ze niet eens hergebruikt, we gaan immers voor hydraulische roerpropellers.
Zodoende komen er in de machinekamer hydraulische aggregaten (2), als het even kan mét zuinige en schone Common Rail Diesel motoren.
Maar dat is nog toekomstmuziek, eerst de hele boot leeg en schoonmaken nu....
De vrije uren anders inplannen levert resultaat op.
Er is nu een fatsoenlijke toegang, in twee keer springen ben je aan boord :p
Nee er is een degelijke stabiele toegang gemaakt zodat gewone mensen ook eens aan boord kunnen komen.
En voor de rest is er rotzooi afgevoerd en intimmering uitgebroken, what else is new ? :d
Dat afvoeren gaat vlot, veel spul geraakt niet verder dan de kaai, wordt al meegenomen door god weet wie die er denkt wat mee te kunnen doen nog voor ik de kans heb dat naar het containerpark af te voeren. Fijn toch ?
Vrijwel al het surfspul is weg en ik ben ongeveer door 1/3 van de voorbereidingswerken voor het droogdok heen. Het schip is helaas nog altijd niet omgedraaid en ligt dus nog altijd met de voorsteven tegen de kaai. De Sandra is weg en ik lig nu langszij een waterbootje (de Flandria XI), en dat zal wrs zo blijven tot de droogdokking eind deze maand.
Er is ook een zwemplatform uitgetest vandaag en dat is wel degelijk goedgekeurd en zal straks in een degelijke versie opnieuw aan beide kanten worden aangebracht.
Zondag vandaag, vanwege een promo aktie moest ik werken.
Maar na het werk toch nog even de handen uit de mouwen gestoken op de boot: isolatie in zakken gestopt, hout en oud ijzer aan het verzamelen geweest, al die surfspullen klaargelegd om afgevoerd te worden.
Nu is ook duidelijk waarom dat surfmateriaal aan boord gebleven is: het moest verbergen hoe verrot de opbouw is... Niet erg want die wordt sowieso vernieuwd en heringedeeld.
Ik heb ondertussen de eigenaars van de boten die langszij liggen leren kennen, aan mijn stuurboordkant ligt de "Kanepieper", die is ongeveer even groot, de eigenaar heeft 'm helemaal eigenhandig omgebouwd, en heeft dat heel mooi gedaan trouwens.
Aan de bakboordkant ligt de "Sandra", een binnenschip dat pas gekocht is door iemand die er ook weer een woonboot van gaat maken, donderdag of vrijdag vertrekt Sandra en schuif ik een plaatsje op naar bakboord.
Hopelijk kan ie ineens ook omgekeerd worden met de achtersteven tegen de kaai, dat zou een stuk handiger zijn om afval af te voeren. De oud ijzerhandelaar kan er dan zo dicht bij komen dat ie met z'n kraantje alles van het achterdek kan plukken bv.
Wat mij opvalt in verband met afval: ik sta erop en ik doe er mijn uiterste best voor om van alle afval op een verantwoorde manier af te komen, dwz sorteren en naar het containerpark of recyclagebedrijven brengen of laten ophalen.
Maar op de kaai, vlakbij de boot staat een verlichtingspaal en daar groeperen zich vuilzakken.... Gewone grijze vuilzakken, dus niet van de stad Antwerpen. Plus nog wat andere rommel: verpakking van een hondenbench, matrasovertrekken etc.
Nu pas heb ik begrepen dat de stadsreiniging hier het huisvuil van de bewoonde schepen ophaalt...
Mijn camera is terecht, zat verstopt in de wasmand !
Van afvoeren is nog niet veel gekomen want de boot ligt met z'n voorsteven naar de kaai toe ipv met de achtersteven zoals ik gevraagd had en hij ligt dan ook nog eens ruim anderhalve meter voor de steiger.
Das dus klimmen en over de koorden lopen om erop en eraf te geraken, niet te doen voor werken.
Eerst een fatsoenlijke toegang realiseren of de boot zien om te draaien en dan alsnog fatsoenlijke toegang voorzien.
"Mijn eerste verblijf aan boord" heb ik op de lange baan geschoven.
Ik ben niet veeleisend maar op een paar punten wil ik geen enkele concessie doen:
ik moet op een hygienisch verantwoorde manier kunnen slapen, mezelf wassen, en een minimum aan kookgelegenheid hebben.
Maar ik was niet te stoppen afgelopen zondag en ik heb het hele schip in een bouwwerf herschapen.
Geen erg want het interieur en de uitrusting voldeden niet aan die punten waarop ik geen concessies wil doen.
Mijn job houdt mij voor de rest van de week bezig, ik kan pas maandag weer volop gaan.
Eerst en vooral komen de ecologische aspecten aan bod, de afvalstroom komt op gang en moet in goede banen worden geleid.
Alle niet nader te identificeren olien en vetten zijn verzameld, de bilgeboot neemt die mee als ie straks de machinekamer komt leegzuigen en ook de smurrie in de achterpiek.
Lege verpakkingen van olien en vetten, blikken verf, dode accu's, papier, brandhout, afvalhout, isolatie, oud ijzer, en electrische toestellen...
Dat heb ik tot hiertoe in zoverre verzameld dat het nu eerst moet afgevoerd worden voor ik weer verder kan, het meeste kan je niet zomaar in weer en wind op dek laten staan.
Het brandhout raakt snel weg omdat daar gegadigden voor zijn, voor de rest kan ik op het containerpark terecht.
Deze eerste dag dat ik me helemaal kan laten gaan ben ik een flink stuk opgeschoten, de woning in de voorpunt staat al een flink stuk kaal: betimmering en isolatie verwijderd.
In dat gedeelte zitten in de beide zijkanten ballasttanks, daar ziet alles er nog best goed uit, zelfs nog in de verf :) maar dat is dan ook het "nieuwste" stukje van de boot.
De vloeren laat ik zo lang mogelijk liggen om vlotter te kunnen lopen tijdens de werken.
Op mijn shopping lijst: vuilzakken (voor de isolatie), handschoenen, wegwerp overalls.
Op mijn whishlist: een digitale camera om dit te documenteren (de mijne is ontsnapt).
Een verwaarloosde boot op +120 Km afstand hebben liggen en er geen toezicht op kunnen houden door allerhande omstandigheden voelt als een verpletterende verantwoordelijkheid.
Op Vrijdag 29 mei is de boot in Gouda afgeleverd. Met wet schade door
tegen een brug te zitten. Niet erg want de opbouw is sowieso voor de
sloop.
Bovendien lekte er een schroefasafdichting en stond er extra regenwater in om onder lage bruggen te kunnen passeren.
Oja en er zit ook een gaatje in de voorpiek, waarschijnlijk een punt van het anker erdoor getrokken, net op de waterlijn. Gelukkig heeft de boot 4 intacte waterdichte schotten over z'n lengte en als alle ballast eruit is zit het gaatje in de voorpiek boven de waterlijn.
Zondag 31 mei kon ik pas naar de boot om die schroefassen aan te draaien en het water eruit te pompen.
Het weekend daarop heb ik alle regenwater eruitgepompt, de boot ligt nu 80 cm uit het water en helt nog steeds een heel klein beetje naar stuurboord (een graad of 2).
Gisteren, vrijdag 12/6 is de boot startklaar gemaakt en s'avonds laat uit Gouda vertrokken.
Vandaag om 20u30 is de boot de Noordlandbrug gepasseerd, om 22u50 de Zandvlietsluis en waarschijnlijk legt ie rond 22u15 aan in het Straatsburgerdok.
Met z'n achtersteven tegen de kaai om zo vlot mogelijk een deep-clean actie te starten.
Het traject Groningen Gouda heeft de Wilhelm op eigen kracht afgelegd in minder gunstige weersomstandigheden: veel wind waaronder de storm die om 25/5 ook hier zwaar toesloeg.
Van Gouda naar Antwerpen is de boot gesleept door hetzelfde deskundigenbureau waar ik op vertrouw voor de renovatie. Bij prachtig en rustig weer.
Morgenvroeg eerste werk direkt aan boord gaan zien natuurlijk, schroefasdichting controleren en overtollig water uitpompen, rommel beginnen sorteren en afvoeren !!!
Elektra moet een bijzondere boot worden, het is een bestaand schip dat helemaal omgebouwd en heringericht gaat worden om vier projecten met elk hun eigen missie in een exclusieve en functionerende omgeving op te starten
Edulektra Een educatief project specifiek gericht op training in en demonstratie van veldbustechnologie en computer gebaseerde besturings en controlesystemen voor aan boord
Instalektra Een installatie en servicebedrijf voor veldbussystemen en besturings- controlesystemen voor aan boord
Ecolektra Een educatief project rond ecologisch bewust varen, veiligheid aan boord, efficientie, duurzaamheid, onderhoudsvriendelijkheid, self-sustainability en wooncomfort.
Relektra Een project dat als doelstelling heeft de Elektra zodanig te renoveren dat Edulektra, Instalektra en Ecolektra straks een optimale demonstratie & trainingsruimte / werkplaats hebben aan de Elektra.
Volg de links om te ontdekken hoe en waarom de Elektra een exclusief en bijzonder vaartuig wordt, hoe doorgedreven milieubewustzijn, maximale efficientie, optimale veiligheid en duurzaamheid hand in hand kunnen gaan met hoogstaand wooncomfort en lagere investeringskosten dankzij innovatieve en creatieve materiaalkeuzes en methodes. Meer in de sectie "Wat maakt de Elektra bijzonder".
Meningen reacties en suggesties zijn van harte welkom !
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
