Wat ik sowieso het makkelijkste vind is consuminderen. Ik ben nooit een shopper geweest en de meeste van mijn kleren zijn de afdankertjes van anderen. Die ik dan met weinig gevoel voor stijl slecht combineer. Maar ik geef er niet om. Dus daarvoor hoef ik mezelf niet op de borst te kloppen. Meer de fiets gebruiken is ook een doelstelling maar doet al wat meer pijn. Omdat ik ronduit lui ben. Wat ik ook makkelijk vind is verpakking weigeren. Nee mevrouw ik hoef geen zakje. In de frituur: kan je mijn vlees verpakken in een papiertje. Laatst bij de Chinees: ik hoef geen zakje. Zeker? Ja hoor. Toen ik naar buiten liep had ik zin om alles te laten vallen. Zo pijnlijk heet was het. Ik heb maar net de auto gehaald.... bleek het toch nog pijn te doen. Maar goede tip als je afhaaleten haalt. Probeer zoveel mogelijk onnodige zaken te weigeren als het niet echt hoeft zoals serviettes bestek...en de aluminium bakjes? Uitwassen en kunnen gemakkelijk enkele keren herbruikt (cake in bakken om cadeau te doen, voor losse patatjes ofzo op de bbq...)worden. Maar let op. Kan gloeiend heet worden
Een tijdje terug had ik via limburg.net de vraag gekregen of ze met tv limburg mochten komen filmen. Liefst met kind 1 want het moest gaan over verzorgingsproducten, en iedereen die mij kent weet dat ik daar echt niet mee bezig ben. Vandaag was het dan zo ver, omdat we eigenlijk geen idee hadden van wat ze nu juist wilden weten hadden we ons ook totaal niet voorbereid. Kind 1 mocht haar produktjes maken waaronder een advocadomasker...de cameraman kwam op het lumineus idee om de mama te gebruiken als proefpersoon. Spijtig genoeg ben ik 'de mama' en mocht ik me voor de camera laten volsmeren met geplette advocado. Ik kon alleen maar denken dat ik met mijn rond gezicht, niet bepaald verfijnde neus en rode haar in combinatie met het groene masker wel verdacht veel op fiona van shrek moest lijken. Later wilden ze in de badkamer filmen, maar mijn badkamertje beneden was te klein. Dus vroeg hij om de grote badkamer te mogen gebruiken... kind 1 zei nog 'het is nooit een goed idee om je badkamer aan de kinderen te geven'. Deze boodschap verontrustte me genoeg om een spurtje naar boven te trekken (voor de goede orde we hadden beneden grondig gepoetst, be- ne- den, niet gedacht dat we naar boven moesten.) en ja hoor; Genoeg kledij op de grond om een half klasje te kleden, een verstopte pompbak, aangekoekte tandpasta. Ik me nog snel de pleuris uit mijn lijf gepoetst om dan rustig verder te filmen. Gelukkig waren de cameraman en de euh vrouw van limburg.net ik ben haar naam vergeten, erg vriendelijk. Wat al snel voor een je m' en fous sfeertje zorgde en vooral minder remmingen. Ze hebben anderhalf uur gefilmd waarvan er 2.5 min worden uitgezonden. En ik wed dat fiona er gaat inzitten....
omdat het belangrijkste dat ik heb van een maand plastiekvrij is dat het kan...maar ik kan het niet alleen.
Want heel veel draait om zelf doen, zelf maken. Wat heel fijn is want het creert een soort verbondenheid met het eten dat je eet of de spullen die je maakt. Maar het kost tijd...teveel tijd voor mij als alleenstaande mama van 2 kinderen die ook nog gaat werken en toch ook wel wat gemakzuchtig is. Een combi die dodelijk is om lange termijnengagement met het milieu aan te gaan. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
Gelukkig is er Katlijn van warm en proper die een soortgelijk idee heeft over mensen verbinden, ecologischer leven en ook gewoon fun hebben.
Dus hebben we samen een weg uitgestippeld die we op 27 mei gaan voorstellen. Ondertussen heb ik op de fbpagina die ik heb gemaakt al 50 vrienden en daar ben ik al blij over maar ik moet, zeer tegen mijn zin, want ik vind de handgeschreven documenten en een postduif nog zo slecht niet, een cursus gaan volgen. Leren bloggen en gebruik leren maken van sociale media.
De voorbije maand heb ik niet stilgezeten. de bal is aan het rollen gegaan toen iemand die ik ken vroeg of ik geen petcha kutcha lezng wilde geven. Petcha wa???? kent ge die smsen die ge zo tussen de soep en de patatten krijgt, en met een half oog gelezen worden? Dan beseft ge maar half waar ge op antwoordt. En zo zat ik een paar dagen later in een auto op weg naar .... Ik wist het niet maar ik laat me graag verrassen door het leven. Ik kwam terecht bij Katrien Colson die op vrijdag de 13de petcha kutcha lezingen voor en door Genkenaren laat geven. Na haar hele uitleg die neerkwam op 20 beelden zoeken en daar 20 seconden uitleg bij geven over een onderwerp dat je na aan het hart ligt. Dat moet me wel leggen dus ok, ik doe mee en de zaak was beklonken. Bij het afscheid nemen zei ze 'tot vrijdag'. En bij het in de auto stappen vroeg ik aan Katlijn (degene die me dit had 'gelapt') wat is er vrijdag? Die petcha Kutcha lezing. . Nu Vrijdag? Het was maandag 22.30uur. Ik heb dus de daaropvolgende dagen het web afgespeurd naar afbeeldingen die een beetje een beeld gaven van het verhaal dat ik wilde uitdragen. Ik wilde het verhaal van mijn burn-out combineren met het plastiekexperiment omdat ik ze als verbonden zie. Dus op vrijdag na het werk mij naar een Pools zaaltje gehaast. Kind 1 ging mee omdat ze haar moeder nog steunt op zo momenten terwijl kind 2 liever gewoon een wenkbrauw optrekt als ze de nieuwste kronkel aanhoort en dan besluit dat ze wel bij een vriendin blijft slapen (die ze als iets normaler beschouwt).
De lezing zelf ging nog vrij vlot ondanks de gebrekkige voorbereiding. Volgens kind 1 deed ik het 'best goed'. En als niet-perfectionist ben ik zeer tevreden met een 'best goed'
Daarna zijn er een aantal dingen in een stroomversnelling geraakt waarover later meer
Er zit toch een dikke maand tussen mijn laatste schrijfsel en vandaag. Oorspronkelijk was het de bedoeling om te stoppen na mijn maandelijks experiment. Helaas de goegemeente dacht er anders over.... Dus vanaf nu weer op regelmatige basis een schrijfsel
Voor mij staat met stip op nummer 1 kwestie van de gemakkelijkste plastiekvrije keuze.....ZEEP
De gewone ouderwetse klont zeep. Ook voor de haren had ik bij lush een speciale zeep gekocht. Echter als ik die te vaak na elkaar gebruik krijg ik een soort "zepig" effect in mijn haar. Als ik dan mijn haar met gewone schampoo was is het weer ok en kan ik weer verder met de klont zeep. Het schijnt dat spoelen met azijn ook helpt maar daar ben ik dan weer te weinig georganiseerd voor.
Omdat zeep na een tijdje zo grijze scheurtjes krijgt vinden veel mensen dat vies. Daarom probeer ik thuis een handwaspompje te zetten naast mijn klont zeep dan hebben ze de keuze.
Ook de zelfgemaakte wasmiddelen zijn makkelijk te maken en hebben een goed effect behalve voor echt vuile was en vaatwas gebruik ik toch liever een gekocht tablet. Of als kind 1 haar beddenlakens wacht en in een waas van bloemengeur in haar bed wil liggen dan is gekochte wasverzachter beter.
Maar met een goede afwisseling van zelfgemaakte middelen (trouwens vrij simpel met de juiste you tube filmpjes) en gekochte middelen kan je je plastiekberg enorm verminderen. Dus koop zeep; goedkoop, makkelijk, ecologisch
Kind 1 is vooral fan van de advocado die e prakt en op haar haar en gezicht smeert, ook de aloe vera gaat nooit meer worden wat hij geweest is maar haar haar glanst als nooit ter voren. Ik heb links proberen kopieren maar dat lukte niet. Jammer maar voor de liefhebbers google DIY schoonheidsproducten en een heel arsenaal van makkelijk te maken natuurlijke schoonheidsproducten.
De bamboo tandenborstels zijn ook een goed alternatief voor het plastieken exemplaar maar wel duur. Ik heb ook een goedkope geprobeerd maar die vond ik niet goed. Voor de rest minimaliseren. Hoeveel vrouwen hebben niet (te) veel nagelakken, mascara's enz liggen, die dan na een tijdje weg moeten gegooid worden omdat e niet meer goed zijn...
less is more ook bij verzorging . Nu mijn looks zijn wel het minste van mijn zorgen dus in die zin ben ik misschien de slechtste raadgever aller tijden....
Na een maand kan ik zeggen dat anders leven een kwestie is van bewuster leven. En een keer je nieuwe gewoontes hebt, doe je ze automatisch. Zo gaat het vaak met leerprocessen. Eerst ben je onbewust onbewust, dan bewust onbewust, als je leert ben je bewust bewust om onbewust bewust te worden. Na een maand denk ik over sommige dingen al niet meer na. Mijn boodschappen werk ik vlot af omdat ik heel goed weet wat ik waar moet gaan halen. In het begin heb ik mij geergerd omdat ik niet wist wat ik waar kon kopen. Maar daarover snel meer want de batterij is plat en natuurlijk vind ik de oplader niet. Mijn leven is een zoektocht, letterlijk dan.
Het is tijd om een beschamend moment te delen, om de loutere reden dat die momenten nu eenmaal eigen zijn aan het leven.
Ik zeg altijd dat je in het leven uit je comfortzone moet durven komen Mensen die vaak zeggen 'ik ben nu eenmaal zo' ontzeggen zich de ruimte voor groei en verandering Het is als water, als het te lang stilstaat gaat het stinken. Pas als het stroomt wordt het krachtig en bruisend.
En omdat ge soms in het leven je eigen goede raad moet volgen had ik ervoor gekozen om de menstruatiecup te proberen. Op alle vlakken met complete tegenzin. Niet omdat ik het geen goed product vind maar het idee om het te gebruiken mij de daver op het lijf bezorgt.
Wat mij dan toch over de streep heeft getrokken was het moedige besluit van kind 1 om het te proberen. In onze opzoekperiode naar milieuvriendelijke alternatieven voor producten had ze de de voor en nadelen gelezen en besloten het te proberen. Ik vond het belangrijk om toch eerst zelf het experiment aan te gaan alvorens kind 1 het zou gebruiken.
Het was met de grootste gruwel dat ik het probeerde in te brengen. Nadat ik me in een onnatuurlijke bocht had gewrongen, daardoor een waarschijnlijk ongebruikte buikspier had wakker gemaakt, die protesteerde door in een hevige kramp te schieten wilde ik het al onmiddellijk opgeven. Ik heb toch doorgebeten maar vond het een bizar gevoel. Omdat ik wat hypochondrisch van aard ben en nogal snel in paniek schiet van al mijn denkbeeldige mankementen begon er vooral in mijn hoofd vanalles te knarsen; Ik voel me niet goed, ik denk dat ik en allergische reactie krijg, oh nee het moet er uit. Ik denk dat ik het verkeerd heb gestoken, ik ga iets vitaal geraakt hebben..het moet er zo snel mogelijk uit...Gelukkig kwamen een deel vriendinnen van kind 2 slapen waardoor mijn gedachten verplicht weer naar de realiteit moesten. Pas uren erna besefte ik weer dat ik een cup had opgestoken. Maar hij bleef verbazend lekvrij en op zich niet oncomfortabel.
Maar toen....moest ik hem verwijderen. Daar is het misgegaan...in mijn hoofd...
Ik trok een stukje naar beneden, net zoals je een tampon verwijdert, waardoor de cup wat kantelde en wat vast kwam te zitten. En toen ging mijn paniek op de loop met mijn verstand. Op de een of andere manier was ik ervan overtuigd geraakt dat de cup vacuum gezogen zat en dat het een kwestie van tijd en verder trekken was alvorens ik de cup met mijn baarmoeder in mijn hand zou hebben. Het zweet parelde over mijn gezicht. Ik wist het zeker, zo zou het gaan. Ik probeerde nog wat voorzichtig te wrikken maar in mijn angst lukte niks meer. Het was dat er beneden 6 kinderen zaten waardoor ik mijn gevoel voor decorum nog enigzins liet leiden. Ik vrees dat er anders nog een kans had bestaan dat ik daadwerkelijk naar het ziekenhuis zou gereden zijn voor een dringende cupverwijdering. Na een kwartier rillend op de rand van mijn bed te zitten besloot ik mij te vermannen of in deze kwestie te vervrouwen en alsnog een poging te wagen. Met de hervonden rede weer wat meer aan het woord kreeg ik het alsnog vlot verwijderd. Als ik weer wat objectiever kan denken zal ik mijn rationele bevindingen ook eens neerschrijven. Momenteel gruw ik van het idee en van het feit dat mijn principe is dat als je iets nieuws probeert je nooooit na 1 keer mag opgeven. Omdat dingen vaak tegenvallen als je iets nog nooit gedaan hebt en het wat tijd kost om enige mate van comfort te hervinden. Pas na drie keer mag ik besluiten of ik opgeef.... nog 2 keer. Ik krijg het nu al Spaans benauwd
Ik zie dat mijn vorige bericht bulkt van de accurate informatie....Ahum. Blijkbaar is er iets misgegaan. Het ergste is dat ik niet eens zou weten wat. Wanneer krijgt de administratief gehandicapte nu eens officieel erkenning? Zodat ik een ondersteuningspakket kan aanvragen bij de overheid. Dit ondersteuningspakket mag met enige voorkeur bestaan uit een niet onaantrekkelijke informaticus.
Maar bon, het stuk over de schoonheidsverzorging komt als kind 1 nog eens zo vriendelijk wil zijn haar informatie te delen. Dit kan dan aangevuld met mijn bevindingen over... en indien er lezers zijn van het mannelijk soort gelieve nu te stoppen met lezen en twee zinnen verder terug op te pikken...de menstruatiecup. Ik weet dat ik altijd heb gezegd dat dat me een brug te ver zou zijn maar soms moet ge eens een brug te ver gaan om ergens te komen.
Vandaag wil ik het hebben over de winkels waar je het best boodschappen kan doen en hoe.
De markt blijft natuurlijk op de eerste plaats staan wat betreft plastiekvrij shoppen.
Voor mijn vlees ga ik naar lokale turkse slagers die hun vlees nog verpakken in papier, alsook de budgetslager verpakt in papier en je mag er je eigen potjes meenemen. Ze zijn wel nog niet bedreven in het aftrekken van het gewicht van het potje. De kassiere vroeg zelfs of mijn maand plastiekvrij nu nog niet om was . Dat gaat wel een blijver zijn omdat ik vlees sowieso voor een hele week aankoop en het is ongelooflijk hoeveel plastiek je hiermee kan vermijden. bij de andere boodschappen is het best om ketens als carrefour express te mijden voor grote boodschappen, bijna alles is daar verpakt in plastiek. Kleine kruideniers of in sommige grote ketens kan je veel producten kopen die niet in plastiek verpakt zijn
Prana bio bulk was ook wel interessant maar de grote afstand maakt dat je niet zo 123 naar daar rijdt. Misschien wel een idee om eens met andere mensen te gaan.
Voor de rest als je even zoekt is het vrij gemakkelijk om vervangers te vinden bv terug de glazen potten ipv plastiek. Naar de brouwer voor een bak flessen. Dat gaat ook een blijver zijn voor mij. Het ligt op de weg naar het werk. Tapas (want zonder kan ik niet) ga ik halen in de Griekse winkel op de Stalenstraat. Eigen potjes meenemen is de boodschap. Voor wie anders wil shoppen is het een aanrader om standaard een boodschappentas met potjes mee te nemen. Als je regelmatig naar dezelfde winkels gaat dan hoef je maar een paar keer je verhaal te doen en dan zijn ze al bereid om wat extra inspanning te doen om je te helpen. Ik hoop dat ik me in de toekomst minder een rariteit ga voelen en dat meer mensen bewuster gaan kopen. Probeer het eens het is de moeite
Twee kinderen met griep hebben ervoor gezorgd dat mijn schrijfsel even in de frigo hebben gestaan. En nee, het was geen luiheid of compleet gebrek aan karakter. Mijn goede voornemens heb ik wel warm gehouden. Volgende dagen zal ik mijn bevindingen beschrijven. Maar moeilijk is het wel. In sommige winkels kan ik dus bijna niets kopen. Mijn bambootandenborstels die ik besteld had? Jawel hoor, netjes verpakt in plastiek... het is dat netjes dat ons de das omdoet. Hoe properder we worden, hoe vervuilender we zijn. Ik werk af en toe bij en dan moet ik broodjes smeren. Het is verplicht om daar latex handschoenen voor te gebruiken. Dan word ik haast gek. Dat zit toch allemaal tussen de oren. Denken mensen nu werkelijk dat de chemische nest die op die handschoenen zit beter is dan een verdwaalde bacterie? Als je regelmatig je handen wast is er toch niks aan de hand (letterlijk ) Of is er laatst een massale sterfte geweest omwille van een of andere bacterie door het eten van belegde broodjes? Mensen hou er toch mee op. Laten we allemaal weer lekker wat vuiler wezen.
Ik verdenk ook de olie-industrie van gelobby (de basisgrondstof van plastiek is olie). Volgens mij zijn we met zijn allen Het yacht en de harem van enkele sjeiks aan het sponsoren. Pas op, ik zou ook wel een harem willen. Maar niet op de kap van de poolkap..
We moeten wat opstandiger worden! We mogen niet denken dat we geen macht hebben. Hoe meer mensen eenvoudigweg weigeren om plastiek te kopen, hoe sneller ze naar alternatieven gaan zoeken.
Samen staan we sterk en dat heb ik dit weekend ook nog eens ontdekt. Ik had een soort fabrique ecologique georganiseerd. De bedoeling was om samen de groenten die ik had gekocht op de markt en me bijna de lamp uit had aan gesleurd samen te verwerken. Voor 7 euro de man hadden we ieder een paar potjes, brocolli en gourgettesoep, chilli, pastasaus en koekjes. Dit alles onder het genot van enkele gin tonics en ik moet toegeven; Het is gezellig om beneveld samen milieubewust te zitten wezen.
Moreel verplicht voel ik mij, door die ene die toch dagelijks iets wil lezen blijkbaar.
Het is mijn nichtje
Zij schrijft een gedichtje
En in haar zog
maak ik een blog
Ik kom net terug van een ecologisch (ahum) verantwoorde rit naar Antwerpen. Ik moest door de jodenbuurt en vroeg me af of er karma mee gemoeid was gezien mijn laatste schrijfsel.
Wat mij opvalt is dat heel veel mensen niet van plastiek houden. Ge ziet dat onmiddelijk, ze willen zodra ze het hebben er weer liefst zo snel mogelijk van af. Of hoe verklaar je anders die massa's langs de kant van de weg. Zelfs een vuilbak is nog te ver. Nee, weg moet het en wel direct. Wie graag eens een kleine analyse doet van het zwerfvuil gaat moeten constateren dat er een verband is tussen energiedrankverbruikers en zwerfvuilcriminaliteit. Want 80 procent van de achteloos weggegooide blijkjes zijn redbull of zijn goedkope varianten. Wetenschappelijk onderzoek dringt zich op. En kletsen, rond de oren van die viespeukjes die achteloos hun rommel in het rond smijten. Maar uiteraard ook al gooi je je afval netjes in de vuilbak, sorteer je als een bezetene echt weg is het niet. Recycleren is goed maar niet zaligmakend. Zo weinig mogelijk afval produceren is de echte uitdaging. En ik krijg steeds vaker respons van mensen die leuke tips hebben. Een vriendin gaat zo bijvoorbeeld fruitzakjes haken, een ander speelt een leuke link door. En nog iemand anders gaat speciaal voor mijn experiment de menstruatiecup proberen. Wat ikzelf een brug te ver vond, Maar als ik denk wat een massa's afval dat op een mensenleven zou uitsparen... En nu moet ik dus gaan slapen met op mijn netvlies een hoop gebruikt maandverband en een telsom van x aantal verbanden x12maandenx40 jaar....Ik hoop dat dat geen nachtmerrie wordt
Ik ben duidelijk in de digitale kloof gevallen. Pen en papier dat vind ik 'da shit'. En het heeft me ook nooit echt gestoord dat ik niet mee was. Behalve nu, mijn frustratielevel is zeer hoog. Ik wilde wat foto"s uploaden maar het lukt me van geen kanten. Ik moet dringend op zoek naar hulp.
Ik had zo leuke foto's van een plaatsje waar de tijd heeft stilgestaan. Zowel vanbuiten als vanbinnen lijkt het alsof je een oude postkaart binnenstapt.
Ik ben er honderden keren langsgereden, altijd dacht ik dat zal hier dadelijk wel weg zijn, opgeslokt door de vooruitgang. Maar niets is minder waar. Het winkeltje is echt die zeldzame dinosaurus onder de winkels.
Je kan er alle soorten bloem kopen die je in je eigen potten kan doen, zelfs moet doen. Enkel papieren zakken.
Ik hoop deze week nog iemand te vinden die de foto's kan uploaden, want jullie moeten dit pareltje bewonderen.
Op mijn havermoutmissertje na heb ik nog steeds geen plastiek gekocht. En tot nu toe nog niet al te ernstige ontberingen geleden...
Wel had ik even een moedeloos gevoel toen ik vandaag snel iets om te eten wilde halen en mijn keuze zo extreem beperkt werd. Letterlijk alles binnen handbereik maar verboden. Plots viel mijn oog op een plastieken doosje waar twee gepelde eitjes in zaten. I KID YOU NOT. Dus de logica is; we ontdoen een product van zijn perfect afbreekbaar, supermakkelijk te verwijderen verpakking en we steken het in plastiek. Wie heeft er ooit gedacht "ge-wel-dig idee".? En dan ook nog anderen gevonden die zeiden; 'Ja superidee, dat we daar niet zelf opgekomen zijn'. Kom gaan we produceren, GENIAAL. Ik probeer mij dan echt voor te stellen hoe zoiets in zijn werk gaat. Met mijn nogal levendige fantasie moet ik wel altijd opletten dat ik niet afdwaal naar de knappe manager van het eierteam.... Maar ik dwaal af.
En toch, als ik zo dingen zie voel ik haast dezelfde soort verslagenheid die ik voel als ik bv moeders rook zie uitblazen in het gezicht van hun kinderen. Want ondertussen is het toch algemeen geweten dat het niet goed is. Of zouden er nog veel mensen rondlopen die niet weten of toch tenminste iets opgevangen hebben over het feit dat het 5 voor 12 is wat ons klimaat betreft? Zoals veel Duitsers na de oorlog zeiden 'wir haben es nicht gewust' over de holocaust. Terwijl ik zou denken, jullie moeten toch een vaag vermoeden hebben gehad? Nee? Waar zijn plots de Joodse Buren? Keine ahnung... . Datzelfde gaan misschien onze achterkleinkinderen denken over ons als ze vanop wat ooit de Noordpool was kijken naar een foto van een glimlachende klant met een doosje gepelde eitjes in plastiek...
Deze morgen werd ik begroet met een 'ik volg u'. Gelukkig viel mijn frank alvorens de paranoia de kop opstak. Vorige vrijdag werd ik op een vergadering onthaald met een vrolijk 'ik ben blij dat gij uw verpakking nog aan hebt'. Mijn voorhoofdsfrons werd beantwoord op een 'ik dacht dat ge hier zonder verpakking ging aankomen'. Ok toen had ik door dat er op mijn experiment gedoeld werd. Of daarstraks 'ik heb ook koekjes gebakken' Maw het brengt toch iets teweeg in mijn omgeving. Licht corpulente dame wordt hippe influencer, eindelijk een doorbraak. Nou ja, alvorens ik doorkrijg hoe ik dit hier opleuk met foto's en filmpjes zal het eerder vrouw met influenca worden die al blij is dat ze door heeft hoe ze de emoticons kan verslepen. Maar toch, ik ga mijn best doen. Mijn nicht (de eerder genoemde koekjesbakimitator) maakte me er op attent dat het leuk zou zijn om wat recepten enzo te posten. Daar ga ik dan ook werk van maken. Maar voorlopig heb ik na 3 glazen wijn gewoon zin om languit ecologisch te liggen wezen. Mijn mama was jarig en ik wilde een etentje maken en omdat op de rijst die ik had gekocht in prana biobulk geen gebruiksaanwijzing stond, er langer over deed dan ik had ingeschat waren mijn lamskoteletjes ondertussen zo taai als kauwgum geworden. in tussentijd probeerde ik nog snel een puddingtaart te maken omdat. Aangebrand, maar enkel papierafval... Soms moet ge een beetje inboeten aan smaak, maar dat lag geheel aan mijn gebrekkige tijdsinschatting dan aan de producten zelf.
Maar nog even dit, vandaag een uitschuiver; Ik koop mijn havermout in de lidl omdat die daar als een pak bloem verpakt is met enkel papier, maar omdat ik net in de aldi was dacht ik hier een pak mee te nemen. Nadat ik de rekken had afgespeurd en verschillende pakken had afgeschreven zag ik een kartonnen doosje staan. Ik had het nog langs mijn oor gehouden en geschud. In de hoop dat ik het geluid van los havermout tegen karton wel zou herkennen. Helaas bleek mijn gehoor toch niet het plastiek zakje in de karton te hebben waargenomen. Op mijn gehoor kan ik dus ook al niet meer vertrouwen
Gelukkig kan ik wel nog steeds Yoko Ono en John lennon gewijs, languit liggen, voor een betere, schonere wereld, wereldvrede, en andere stuff
Deze morgen moest ik toch lachen toen ik mijn kom met kip zo atypisch zag wezen tussen al de andere kippetjes in hun plastiek jasje.
Ik denk echt, of beter ik hoop echt, dat het een kwestie van tijd en gewenning is alvorens er nog ander kommen vrolijk anders staan te wezen. En Misschien komt er ooit een tijd dat er allemaal kommen staan. (Los van het feit dat nog niet heel lang geleden die tijd er nog was)
Gisterenavond hebben de kinderen en de buurmeisjes veel lol gehad met het bakken van koekjes, 2 moesten de chocolade/suikerbommekes maken en twee de gezonde havermout/noten en minder suiker variant. Stel dit nu niet voor als een idylissch tafereel. Nee, want kind 1 moeide zich teveel met kind 2. Waarop kind 2 een keukenban aanvroeg voor kind 2. Na wat geduw, getrek en gesmeer met deeg werd het pleit beslecht. Buiten mijn keukenvloer waren er geen slachtoffers en slaagden ze erin ongeveer 50 koekjes te maken. Totale kostprijs 2.5 euro. Buiten 1 bakvel geen afval. Een dikke 10 voor smaak en de gezonde vind ik zelfs de lekkerste. Dus een klein succes kan ik het wel noemen.
Momenteel is kind 1 bezig met het maken van een masker van aloe vera. Zet dat maar op uw blog mama, net voordat ze de schaar zet in mijn mooie kamerplant....Ik verdenk haar ervan mijn experiment aan te grijpen om zoveel mogelijk you tube DIY filmpkes na te doen. En ik kan geen nee zeggen, Ah nee want tenslotte doet ze dit ommij te helpen.
Ik zou het noooooit gedacht hebben dat er nog eens een dag zou aanbreken waarop ik bijna zou hopen nog eens een uitnodiging te krijgen voor een tupperware demonstratie. Bij het duurzaam shoppen zijn duurzame potjes wel een must. Hoewel ik de voorbije maanden best veel lege nutellapotten heb uitgewassen en stevige potjes heb bijgehouden voel ik toch al enige schaarste...
Vandaag ben ik voor het eerst 'anders' gaan winkelen. Ik moest eerst nog het euvel van een platte batterij oplossen dus het was al vrij laat en heb maar de helft van mijn geplande trips kunnen waarmaken.Op zondag neem ik in het carrefourke in mijn buurt al eens een gebraden kip. Die zit altijd in een plastiek zak. Dus wilde ik vandaag met een grote kom gaan vragen of ik een kip kon reserveren in mijn eigen kom. De kassiere moest er toch eens de baas bijroepen. Op zo momenten krijg ik het toch effe Spaans benauwd omdat het beeld van terug afdruipen met mijn kom onder de arm me niet zo aanlokkelijk lijkt.Gelukkig mocht het en kon ik dus morgen mijn kip in de kom gaan halen. Met saus? vroeg de kassiere droog. Uiteraard.
Dan verder naar de Turkse slager, helaas verstond de verkoopster geen bal van wat ik zei. Gelukkig gebruiken ze bij de meeste Turkse slagers, de roze-wit geruite velletjes papier waar ik altijd een beetje nostalgisch van word.
OP naar de budgetslager, de moed was mij echter al wat in de schoenen gezonken dus liet ik mijnpotjes in de auto liggen. Ik deed mijn boodschappen en eigenlijk is het simpel. Is er plastiek mee gemoeid dan koop ik het niet. Ik moet niemand vertellen dat de keuze op die manier beperkt wordt. Ooit vroeg ik aan een veganist of dat niet ongelooflijk moeilijk was. Die antwoordde dat het juist heel simpel was. Iets half doen is moeilijker omdat ge dan vaker in een grijze zone blijft hangen. Ik moet hem gelijk geven. Door deze maand heel extreem mijn keuzes te maken is het op zich ook wel simpel. Bij het buitenkomen van de Aldi zag ik dat er geen klanten aanwezig was en stapte ik toch nog even binnen om te vragen of het ok was als ik met eigen potjes mocht komen. En ja. Maandag ga ik dan maar beleg halen en hopelijk vind ik voor die tijd thuis nog genoeg kleine potjes. Tupperwaredemonstratie? Iemand?
kind 1 is mee met het concept. kind 1 want echte namen mochten niet vernoemd .
kind 2 laat het allemaal nogal Siberisch koud... het is dan ook kind 2, fluisterde kind 1 me toe, die stiekem verpakte koeken op school koopt.
Niet erg, ze hoeven ook niet echt mee te doen. Ik dring hun niet graag iets op maar zoveel mogelijk meedoen is aangeraden. Ik ben ook weer niet vies van een beetje lichte dwang. Ik heb me nog net kunnen inhouden geen kruisverhoor te doen of nagels uit te trekken. Soms moet een mens zijn middeleeuws kantje onder een laagje vernis houden. Ik heb me gewoon voorgenomen home made koekjes te maken zo lekker zijn dat de concurrentie spontaan verkruimeld. Dus bakken staan dit weekend op de to-do lijst. Ik ben mijn inkopen gaan doen in prana bio bulk. Een verpakkingsvrije winkel in Heusden Zolder. Als je hier boodschappen doet kom je dus beter als een voorbereid man/vrouw. Ik had dan ook een hele zak potjes bij. De zaak is van de weg niet zo goed zichtbaar maar 1 keer binnen werden we goed geholpen. Ik heb mij beperkt tot wat absolute basismiddelen zoals rijst, pasta, bloem en ....chocolade (ah ja). Een kameraad die mee op expeditie was, en mij al 3 keer had gewaarschuwd dat hij NIKS ging kopen wat hij niet ECHT nodig had, is naar huis gegaan met scheerzeep, bonenmix (dat zal een explosief resultaat geven), en nog wat pottekes die hij uiteraard echt nodig had. In ieder geval, ik vond het de moeite. Vooral fijn om te zien dat het ook op deze manier kan. Of zoals de vrouw het zelf verwoordde; Zoals vroeger bij de kruidenier. Inderdaad, soms is vooruitgang eigenlijk gewoon achteruitgang. Of de producten lekker zijn laat ik nog weten.
Kind 1 heeft zich opgeworpen als de proefpersoon en DIY'er van schoonheidsproducten. Dus gisteren zag ik s avonds iets voorbij wandelen dat verdacht veel weg had van Michael uit Halloween of hoe heten die films? Haar project van de dag was een Peel off masker voor het gelaat en een haarmasker. Geen plastiek enkel een geplunderde frigo... Het masker voor het gezicht bestond uit een paar velletjes wc-papier met daarover geklopt eiwit. Haarmasker was yoghurt gemengd met wat honing en citroensap. Resultaat...om op te eten. Volgens Kind 1 voelde haar huid zachter.
Toen ik deze morgen met mijn potjes bij de winkel stond voelde ik me wel wat ongemakkelijk. Raar toch eigenlijk als je bedenkt dat je iets doet waar je eigenlijk niemand kwaad mee doet, integendeel... Soms is het gemakkelijker om met velen iets stoms te doen dan in je eentje iets "goeds" te doen. Hoezeer we ook allemaal graag "uniek" zijn, uiteindelijk conformeren we toch ook graag. Dingen veranderen pas echt als we met steeds meer anders gaan leven. Dan wordt anders de nieuwe norm... Tot er een nieuwe norm is zal ik me opofferen me belachelijk te maken voor het "hoger doel". Mensen die me kennen weten dat me belachelijk maken een tweede natuur is.
Ik hoop dat ik gaandeweg iets meer het bloggen op zich onder de knie krijg. Zodat ik nog wat leuke dingen kan posten.
Allereerst wil ik kort de beweegreden uitleggen van mijn experiment.
Ooit in een ver verleden kreeg ik economie van Erik Verhuizen. De man droeg zelfs bij toch al barre temperaturen rare Jezussandalen. Ik kom uit een gezin waarin een zelfstandige en een onderwijzeres hun best deden om toch een zekere status en weelde op te bouwen. Zo een, (achteraf bekeken) groene jongen, daar werd eens meewarig mee gegrinnikt en daar was de geitenwollen kous mee af. Toch bracht Erik in zijn lessen economie wat kritische noten en ecologisch bewustzijn binnen.
Het is het verhaal van het yoghurtpotje dat het keerpunt is geweest. Het was een les die handelde over marketing en de invloed van reclame. Dat ik het nog zo goed weet wil veel zeggen, vermits ik zowat mijn hele schoolcarriere heb 'weggestaard'. En de vraag was waarom we toch massal zo kleine yoghurtpotjes kochten die in twee happen op waren en dan weggegooid werden.
En toen ben ik beginnen kijken en denken en beseffen dat ons economisch principe van producten zijn schaars en behoeften oneindig eigenlijk bullshit is. Behoeften worden oneindig gemaakt. Als ik 1000 keer die ontzettend handige poetsdoek zie die het vuil vaak eigenhandig aantrekt en moeiteloos alles doet blinken... denk ik ook ...die moet ik hebben. Helaas zijn de teleurstellingen altijd groot. Later las ik het rijk der schaarste van Hans Achterhuis, en ik besloot op kleine schaal anders te leven. Ik woonde toen in Gent en ging vaak met mijn eigen potjes winkelen en sloeg altijd onnodige verpakking af. Toen ik terug kwam naar Limburg, plots (allez daar zijn uiteraard wel 2 keer 9 maanden aan vooraf gegaan) met twee kinderen zat die ik alleen moest opvoeden bleef er van mijn goede voornemens om zo ecologisch mogelijk te leven niet veel meer over. Hoewel ik aan een aantal principes steeds trouw ben gebleven.
Na een burn-out voelde ik dat ik te ver verwijderd was geraakt van wie ik ben. En nu zoek ik mijn weg terug. En bewuster leven is daar voor mij een onderdeel van. Maar omdat gewoontes moeilijk te veranderen zijn, zeker de slechte, wilde ik experimenteren naar wat haalbaar was om op lange termijn aan alternatieven te ontdekken.
Vandaar dus mijn persoonlijke drijfveer. Mijn grote drijfveer is natuurlijk onze prachtige planeet van de vervuiling behoeden. We gedragen ons een beetje als marginale gasten in een prachtig huis die luid boerend de voeten op tafel gooien en sigarettengaten branden in de zetels. Tijd voor wat respect.
Morgen ga ik naar Prana bio bulk, mijn bevindingen zal ik morgen uit de doeken doen.
Vandaag een eerste probeersel van wat een verslag van een zoektocht zou moeten worden. Schrijven is niet mijn sterkste kant, ik babbel liever. Het is geen enkele leerkracht ooit gelukt om mij het correct gebruik van d,t en dt aan te leren. Sommigen beweren dat het poepsimpel is. Het zullen zij zijn die zich hier zullen ergeren. Alvast mijn welgemeende excuses. Bij teveel commentaar zullen de namen van de schuldige leerkrachten chronologisch worden vrijgegeven.
Wat is de bedoeling dan wel??? Een verslag te maken van mijn zoektocht naar een ecologischer bestaan. In de hoop,al was het maar 1 iemand, te inspireren ook anders te gaan leven.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
. Nu mijn looks zijn wel het minste van mijn zorgen dus in die zin ben ik misschien de slechtste raadgever aller tijden....
) Of is er laatst een massale sterfte geweest omwille van een of andere bacterie door het eten van belegde broodjes? Mensen hou er toch mee op. Laten we allemaal weer lekker wat vuiler wezen.
 "Cool"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
. 
