Het is inmiddels hoogtijd om naar bed te gaan. Blinker en Honey
voelen/weten/merken dat en gaan vanzelf al naar buiten om hun plaske te gaan
doen. Ik ben nog met het één en ander bezig. Honey is allang terug, Blinker
nog niet. Op een bepaald moment word ik toch wel erg ongerust en ontstaan er
allerlei doemscenario's in mijn hoofd. Dus de zaklamp gepakt en op
zoek. Ja hoor, de herfst is in aantocht en ook hier in Ronse ontkomen we dus
niet aan zijn 'tic'. Ooit heb ik 'zo'n exemplaar' eens kado
gekregen van Blinker: in zijn bek meegenomen vanuit de tuin het huis in. Aan
de plaats te zien waar ik het 'slachtoffer' (hij leeft nog hoor!) zojuist vond,
was Blinker ook nu weer op weg
om hem mij cadeau te doen. En waar gaat het dan
om????? Voilà:
Ja, ja, ik weet het, ze stikken van de vlooien, maar blijkbaar is er NIETS dat
Blinker weerhoudt om ze in zijn bek te nemen.
Vorige week zondag hoorde ik Blinker
wat piepen. Dat was een 'piepen' waarmee hij mij iets wilde
'vertellen'. Ik ging kijken waar hij was en ik lag meteen in een
deuk.
Hé, vrouwke, in dit kassie ligt mijn
snekkie dekkie. Ga je hem pakken en vullen?
Enfin, een paar dagen geleden. Ik had de snekkie dekkies in een stoel gelegd
en nog niet opgeruimd. Op een bepaald moment hoor ik eerst wat 'rommelen'
achter me en daarna 'piepen'. Ik kijk achterom en lag natuurlijk weer in een
deuk.
Zeg, vrouwke, ik heb hem alvast gepakt
hoor. Je hoeft hem alleen nog maar te vullen.
