21-07-2009 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

We hebben beslist om onze rubriek “(Ex) Collega’s vertellen” voor één keer achter wegen te laten, en in plaats hiervan en laatste hulde te brengen aan Danny Motmans. Het overlijden van Danny was als een bom ingeslagen in ons bedrijf, en we hebben allemaal op onze manier het rouwproces doorstaan. Toch denken we, dat de meesten onder ons Danny zullen herinneren al een sociaal iemand, een ‘lolbroek’, een ‘Sjarel’ met typische uitspraken en een goed gevoel voor humor.

Daarom hebben we er voor gekozen, om in deze editie van ’t Rood Slimmeke de werknemers aan het woord te laten en een leuke anekdote over Danny te vertellen:

-                Danny was iemand die steeds voor en grap te vinden was. En soms wist je niet of hij je voor de gek hield of niet, maar lang kon hij zijn lach dan toch niet inhouden…

Zo ook die ene eer toen hij ons vroeg om zijn helm bij te houden. Er was toen  nog geen spraken van ‘t “supervisorkot” in het magazijn dus hij wist niet waar hij zijn helm kon achterlaten. We zeiden dan ook: ‘Natuurlijk willen we je helm bewaren, Danny. Bij ons is hij veilig”. Nu moet je weten dat Danny bij de late altijd onze ruitenwissers omhoog zette, dus dit was dé moment om de rollen eens om te draaien, en Danny eens in het ootje te nemen. Wat hadden we gedaan? Zijn hele helm volgehangen met Post-it briefjes: roze, gele, … Wij dachten “daar zal ‘m wel een tijdje zoet mee zijn, vooraleer hij die er allemaal heeft afgetrokken… Dus, wij al gniffelend naar huis. We waren de dag nadien natuurlijk heel benieuwd naar zijn reactie, maar hij zei niks. Toen we een reactie wilde uitlokken zei hij: ‘Wat? Post-it briefjes? Niks gezien? Toen ik thuis kwam hing er toch niks meer op?’

-                Ook in de winter was het dolle pret met Danny. Maar buiten een sigaretje gaan roken was hèèl gevaarlijk. Hij stond te loeren tegen dat je buiten kwam, en dan had hij zijn sneeuwballekes al klaar liggen hoor. Maar … poets wederom poets… de verliezers van het sneeuwballengevecht hadden een rode bak gevuld met sneeuw en deze omgekapt op zijn bureau! De dagen nadien was Danny niet meer zo direct te vinden voor een sneeuwballengevecht.

-                Zelfs toen Danny nog teamleader was, was ’t ne flauwe plezante. Zo gaf hij ooit een werkneemster een ‘mixed-stock’ fout, omdat ze hare stylo in de locatie had laten liggen.

-                Als je Danny belde op zijn gsm, liet hij jouw je héééééle uitleg doen. En wanneer je je gans verhaal verteld had zei hij pas: ‘Zeg me dat straks nog eens want ik ben nu thuis, ik heb vandaag de late!’

-                Wanneer je in het supervisorlokaal kwam, was het nooit stil. Of Danny nu alleen boven was, of er zaten andere supervisors bij, je hoorde altijd maar één brompot mopperen tegen zijn computer. Wanneer je dan vroeg wat er scheelde, trok hij een onschuldig gezicht en zei hij: “Nee, nee, ’t is niks. Ich hem hie wier ambras met die prul hie”.

-                Wnr: “Danny, kan je eens even komen?” Danny: “Ja, seffes. Eerst een goei tas koffie.”

-                Danny had ook een speciale manier van koffie drinken:

o             Eerst ‘at’ hij, met zijn roerstaafje, het schuim van zijn koffie.

o             Dan roerde hij in zijn koffie en likte zijn roerstaafje af, opnieuw roeren, opnieuw likken, opnieuw roeren, tussendoor nog eens effe knabbelen op zijn roerstaafje, opnieuw roeren, … zo ging da door tot zijn koffie op was.

o             Meestal was zijn roerstaafje gesneuveld nog voordat zijn tas koffie leeg was. Maar ook niet zelden was hij zo met zijn roerstaafje aan’t spelen, dat het uit zijn vingers glipte, en in de kantine, of de vergaderzaal rondvloog.

-               Bij facility-board meetings stonden alle supervisors aan het facility-board. Behalve Danny, hij nam steeds de stoel van het EHBO-lokaal, omdat hij de ‘oudste’ benen had.

-               Op een serieuze meeting deed hij wal altijd één of andere uitspraak waardoor iedereen in de lach schoot.

-               Danny was een echte Honda-freak! Enkele jaren geleden mochten de supervisors een bedrijfswagen kiezen. Danny bedankte vriendelijk voor het aanbod, want er zat geen Honda tussen de beschikbare modellen.
Het bureau van Danny zag er altijd behoorlijk netjes uit. Hij was vrij gestructureerd en ordelijk. Maar als hij op vakantie ging, liep er altijd wel iets fout: ofwel was hij zijn sleutels kwijt, ofwel vergat hij zijn portefeuille, …

-               Aan een werkneemster, die steeds met haar handen in haar zakken, en naar de grond starend door het magazijn wandelde, vroeg Danny: “Wa is ‘t? Zijt ge uw muis aan’t zoeken?”

-               Hij had ook de bekende uitspraak van Gilbert ‘Wachten, wachten… van wachten is mijne hond gestorven’ overgenomen en menig maal geuit tegen de werknemers.

-               Danny ging ook tennissen. Op een wintertraining bij de tennis zegt de trainer: “Allee mannen, 5 minuten opwarmen”. Als de trainer na 5 minuten terugkomt, ziet hij dat iedereen onder de blazer van de chauffage staat.

-               ’s Morgens om 5.30u bij het afprinten van rapportjes: Danny stond aan de copier te wachten op zijn afgedrukte papieren, maar… er komt niets uit de printer. Na het poosje komt Danny er achter dat hij niet op ‘print’ geduwd heeft. Hierop volgt natuurlijk heel wat gevloek en getier.

-               Een werkneemster ging aan Danny een dagje verlof vragen omdat haar eigen supervisor niet aanwezig was. Danny zei: “Kom maar effe mee, we zullen samen eens in Dotsys kijken”. Met hun tweekes paraderen ze naar boven, waarna Danny Dotsys opent en wil kijken of verlof mogelijk is. Plots zegt hij tegen de dame in kwestie: “Gij staat niet in Dotsys!” Zij: “Hoe, ik sta niet in Dotsys, da kan toch nie?” Danny: “Tja, en toch is het zo. Kijk ma zelf. Of heb ik misschien uwe naam fout geschreven? Kijk eens?” Grote hilariteit toen de werkneemster zag dat Danny niet haar naam, maar ‘bitch’ had ingetikt!

-               Tijdens een release-probleem ging een werknemer raad vragen bij Danny (want hij kende alle ‘trucken van de foor’). Toen het toch niet onmiddellijk wou lukken, kreeg ze de alomgekende uitspraak van Danny te horen: “Lekt mich toch menne biegel!!” De werknemer in kwestie antwoordde hierop: “Bweiiiikeesssss, nee merci, hoor. Brrr, niks voor mij, ‘Ich zen nie zo veur biegels’”, waarom zij en Danny samen de slappe lach kregen. Danny heeft haar nadien nog dikwijls met deze uitspraak geplaagd.

-               Op een trainingsdag voor teamleaders werd gezegd dat er een rollenspel gespeeld zou worden. Het groepje uit Lummen besloot om supervisors te imiteren, en een van de teamleaders haar keuze was snel gemaakt: ze zou Danny imiteren, dan kon ze er al eens ne vettige oneliner kunnen tussen gooien. Voor de training begon hadden ze al veel leut gehad, en ook veel beziens van andere deelnemers. De Lummenaren lieten zich eens lekker gaan met te gekke ‘Danny-uitspraken”. Achteraf werd gemeld dat het rollenspel helemaal niet bij de training hoorde.

-               Danny had bijna voor iedereen een bijnaam, die hij zelf verzonnen had.

-               Onderstaande woordjes werden regelmatig door Danny uitgesproken. Veel mensen weten niet wat deze woorden betekenen, en daar had Danny natuurlijk de grootste lol in. Om te testen of jullie ondertussen al weten wat de betekenis is, mogen jullie de juiste naam bij de juiste foto zetten. Veel succes

o             Inkbiegel

o             Bospoeper

o             Papoea Neger
We kregen ook nog vele mailtjes binnen van werknemers die zich eigenlijk niet zo onmiddellijk een anekdote van Danny voor de geest konden halen, maar die toch wel effe wilden melden dat:

-               ze Danny ‘nen toffe pee’ vonden,

-               Danny iemand was waarop je niet lang kwaad kon zijn, en die zelf ook niet lang kwaad kon blijven.

-               Danny steeds bezorgd was om iemands gezondheidstoestand, en zich zeer menselijk opstelde wanneer iemand bij hem kwam aankloppen met privé-problemen.

Het ga je goed, Danny

12-10-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

Deze maand hebben we iemand gevonden, die jullie wil laten kennismaken met haar grote passie: “Harley Davidson”. Kathy Leynen doet haar verhaal.

Mij even voorstellen: ik ben Kathy, 36 jaar, getrouwd en mama van 3 kids.

Harley’s heb ik altijd tof gevonden en ik ben jaren lang passagier geweest bij mijn man Ivan. Altijd maar achter op de moto is fijn maar toch begon het steeds meer te kriebelen om zelf te rijden, maar de stap zetten bleef ik altijd maar uitstellen tot iemand mij zei, ‘als je dit echt wil moet je er voor gaan!’. En dat heb ik dan gedaan.
Ik ben dan op zoek gegaan naar een Harley. Ik vond een sportster 1200, eentje van het jaar 2003, een 100 jarige dus, en zo is het allemaal begonnen in oktober 2009.

Grote ritten heb ik nog niet echt gedaan. 165 km is de langste rit tot nu toe.

Treffens doen we ook wel eens, Leopoldsburg staat zeker op ons lijstje, Harley-dag in Weert, en we zijn dit jaar ook naar de Harley-dag in Valkenswaard geweest.

We doen soms ook wel eens een rit mee van clubs en we gaan ook naar de Swapmeet van de Eagles mc Nomads in Geel.

We gaan wel niet altijd met de moto, de kids gaan ook vaak  mee, die vinden dat geweldig. En als we niet weten waar naartoe, dan rijden we naar ‘De Schipper’, een Biker en Indian Store waar ook wel altijd iets te doen is.

10-08-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

Ook deze keer vonden we iemand bereid om over haar hobby te vertellen. We geven het woord aan Jessy:

Hey allemaal, ik ben Jessy Haemelinck. Ik werk in shift B en sta op inbound.

Ik ga u vandaag wat meer vertellen over mijn grote hobby: De paardensport.

Je hebt verschillende onderdelen in de paardensport. Ik doe aan dressuur en jumping.
Dressuur kan je vanaf 6 jaar leren, in alle maneges. Dan leer je hoe je moet stoppen, hoe je moet sturen, hoe je uw paard moet opzadelen,… Wat de letters in de piste betekenen, moet je zeker weten, als je later beslist om dressuurwedstrijden te gaan rijden, want dan moet je aan elke letter een oefening doen.

Ook bij de paardensport horen bepaalde outfits, en voor je veiligheid kan je die best dragen. Je hebt een tok, om op je hoofd te zetten. Moest je ooit van je paard afvallen, dan heb je al zeker geen hersenschudding, want dat kan gebeuren als je slecht neerkomt. Je paardenbotten die kan je op maat laten maken, maar dat is meer voor als je op wedstrijden gaat. Botten zijn ook vrij duur. Ze kosten rond de 250 euro, maar is wel echt leder dan. Handschoenen kan je best ook aandoen, om de blaren te voorkomen, die je anders kan krijgen van de teugels (waar je paard mee moet sturen) vast te houden.

Je kan op de foto zien hoe een normale outfit er uitziet, om wedstrijden te gaan rijden.

Het is makkelijker als je naast de kant staat dan als je er zelf opzit, hoor. Het is niet zo, als je erop zit, dat het paard maar loopt op commando he. Je moet alles zelf doen en ik kan u verzekeren de 1^ste 4 keer dat je gaat rijden, ga je serieus stijf zijn aan armen en benen.
Na een paar jaar dressuur rijden kan je ook zelf beslissen om te leren springen met het paard. Dan moet je wel zeker zijn dat je dressuur onder de knie hebt. Dat zal uw lesgever zelf wel bepalen. Ikzelf heb er 10 jaar over gedaan om over te gaan naar jumping (springen).

Bij jumping moet je niet twijfelen. Gewoon verstand op nul zetten en heel zeker zijn over jezelf en over uw paard. Bij jumping is het risico ook groter dat je van je paard valt. Dat heb ik zo een jaar of 2 geleden nog mogen meemaken en toen ben ik geopereerd aan mijn knie. Het is niet omdat je paard altijd springt, dat je altijd moet denken dat hij er ook over gaat springen, want dat is dus zeker niet het geval. Je moet eraan blijven werken ook al ken je het paard door en door. Een paard is ook maar een dier he.

Ben je in de beginfase van uw les, dan ga je ook vooral de eerste lessen bezig zijn met de technieken voor jumping. Dan leggen ze balken op de grond en moet je je paard erover laten lopen, en dan moet je gaan recht staan in uw zadel zodat je de rug van het paard niet te hard belast. Na een 15 min ga je over een kruisje mogen springen, dat zal ongeveer een 40 cm hoog zijn. Zo ga je stap voor stap hoger en hoger mogen springen, maar dat zal niet van vandaag op morgen zijn, want als je eraf valt moet je terug van 0 beginnen om je paard terug te vertouwen en dat kan lang duren.
Ik zelf ben nu aan het trainen om 1m20 te springen. Als je naast die hoogte staat, denk je dat het misschien niet hoog is, maar als je op je paard zit is dat wel hoog! En als je dan erover springt, geeft je dat een serieuze kick.

In de zomer ga ik terug beginnen met wedstrijden te rijden. Indien er iemand interesse heeft om is een dagje komen te kijken, dan ben je zeker welkom!!          

09-06-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

Caterpillar voetbaltornooi - Lummen

Op 7 mei 2011 organiseerde Cat-Lummen een voetbaltornooi voor alle Caterpillarvestigingen.

Er kwamen zo'n 24 ploegen spelen op de pleinen van Lummen, waarvan 20 mannenploegen en 2 vrouwenploegen. Er kwamen Cat-spelers (en -sters) vanuit Houthalen, Grimbergen, Metz, Lummen, Leipzig, ...

Het was een stralende, zonnige dag!  Er waren dranken en spijzen a volenté, en voor de kleintjes waren en springkastelen en een clown.

De prachtige dag werd afgesloten met een lekker broodje.

12-05-2011 om 21:24 geschreven door ABVV Peggy  

12-05-2011 om 21:23 geschreven door ABVV Peggy  

11-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

11-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

11-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

10-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

10-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

10-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

10-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

09-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

09-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

09-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

09-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

09-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

08-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy  

08-05-2011 om 00:00 geschreven door ABVV Peggy