Wingst - Schleswig

152 km

De muur van Itzehoe

 

Gisteravond nog maar eens een interview gegeven met een plaatselijke krant afgenomen door Arno. Een kolos van wel 140 kg. Eentje waar ik ieder moment van dacht dat hij begeven kon. Korte ademhaling bij het nemen van de foto's en verkleuring bij het drinken van een glas spuitwater ? Nee jongen daar moet aan gewerkt worden. Bij het voorstel om een eindje mee te fietsen kom hij helemaal ongemakkelijk. Maar een supergast en nog een tijdje nagepraat over alles en nog wat. Blijkbaar is mijn J- M Pfaff Duits nog niet zo slecht ?

Kan ik nu echt niet op een deftige manier mijn slaapplaats  buiten rijden? Was het de druilerige regen of de eerste vermoeidheid, feit is dat ik In de eerste halfuur  al 2 maal Wingst berg op en afgefietst had. 

Maar enfin, we fietsten dus.... Op naar de oste en de Elbe . Man man man.... Je hebt hier meer kans om de Duitse lotto te winnen dan een rivier over te komen blijkbaar !

De ene brug is in ongebruik, de andere ligt open wegens werken en intussen blijf je maar bezig met mijn questie . Ge zijt al blij dat je uiteindelijk aan beide overkanten geraakt.

Intussen is het maar aan het druil regenen en heb je het gevoel in een gele badkuip te zitten waar net niet genoeg water in komt om  er op een deftige manier van te genieten. anders doet de regen je laag bij de grond genieten van  koeiestront,schapekeutels en zwienevette.... Ook dat heeft soms zijn charmes al is Chanel 5 meer mijn ding.

Als de regenwolken verdwijnen blijft het wel koud, niet meer dan 11 ° C vandaag, maar ok t is droog. We smijten er direct een Belle Perezke  op zodat we alle zorgen vergeten.

In Itzehoe hou ik even halt bij een Aral tankstelle voor een warme kop koffie en een landkaart van Denemarken te kopen waar ik morgen al heen fiets. Ik zit verdorie al ver he !

Ma soit, Aja tankstelle. Awel bij het betreden had ik onmiddellijk een nieuw liedje in mijn kop.

 Ze had iets in haar haren, t was moeilijk te verklaren...... Was haar naam Domino ,ik weet het niet maar het was iets vreemds. Had ik nu binnenpretje, het zou me vlug vergaan want  2 minuten verder draai ik links op en ...paf , de muur van Huy kende ik al maar nu had ik er eentje van wel 5 km lang. Itzehoe ligt duidelijk in een dal denk je dan ? Niets was minder waar want de eerstkomende 50 km rij ik meer bergop dan afdalend. Daar gaat de theorie van: wat omhoog gaat daalt ook weer af. Ik vrees dat de opwarming periode er definitief op zit.

Als ik dan ook nog tot de vaststelling kom dat ik me vandaag serieus misrekend heb met het aantal km ( eerste stuk vergeten mee te tellen in dagtotaal ) weet ik al dat ik onmogelijk Flensburg kan bereiken.

Maar dat is de tocht en tip van Luc,theoretische km zijn nooit de praktische.

Uiteindelijk na 152 km Schleswig binnen gefietst om 20.30 uur. Het luxebed  waar ik van gedroomd had werd een gewoon bed in de plaatselijke jeugdherberg en morgen 40 km extra richting Denemarken. No problemo !!

Veel liefs volgertjes

Deze is nog voor jullie :

like stars across the sky we will born to shine

Bad zwischenahn - Wingst 

132 km

Een dag van tegenstellingen 

Gisteravond wel heel lang nagepraat met de andere daltons over de geslaagde " uitwuifrit".

Zonder zot te doen werd het 02.00 uur voor we ons bed opzochten. Vanmorgen was het dus erg vroeg als " reveilleke " afliep rond 07.15 uur. Na een luxueus en stevig ontbijt werd overgegaan tot het definitief afscheid nemen en uitlevering voor 79 dagen alleen onderweg. Mijn buddy's hadden nog voor een verrassingspakketje gezorgd gevuld met oa een kanjerkoek, een overlevingsfluit ,een kompas, thermometer voor als het vriest ( ja goe noene ! ). Na de dagelijkse fotosessie werd er afscheid genomen met een krop in de keel en dichtbij zittende  tranen.

Na 10 km werd ik door mr Garmin het bos ingestuurd , letterlijk en figuurlijk ! , liquideren die handel en overschakelen op the old fashion way. Met de kaarten ,mensen aanspreken en werken met het net ontvangen kompas.

Overal terug veel bekijks gehad onderweg. Als een eerste mij vraagt waar ik vandaag nog heen moet zegt hij doodleuk : no way, haal je nooit. Elaba, wuk peis je wel van mij , we gaen t ne keer zien zie ! Toch begin ik ergens te twijfelen als blijkt dat waar ik mijn eerste veerboot wil nemen deze nog niet in dienst is. Niet getreuzeld, op naar Bremershaven....

Geen straatmuzikanten tegengekomen daar maar wel een veerboot die mij over mijn volgende moment bracht in het project : het oversteken van de Weser.

Vandaag sta ik versteld van hoeveel plaats nog is in Duitsland . Ik kom niets anders tegen dan open ruimtes met hier en daar een rijzige boerderij .best een eenzame rit als ik het achteraf bekijk.

Het moment van de dag komt er rond de kaap van de 100 km. T wordt een dagelijkse gewoonte ( ritjes van boven de 100 ) maar plots gebeuren enkele dingen op 5 minuten tijd.

Eerst krijg ik een enorme behoefte aan chocolade, dan besluit ik om voor het eerst mijn mp3 speler uit mijn bagage te prutsen en 3 min later bij het horen van " Heaven is on our side" zit ik te wenen als een klein kind ! 

Het is me aan het doordringen wat ik realiseer en met wat ik bezig ben denk ik ?

In de laatste 30 km van de dag gaan verschillende dingen door mij heen en rollen de tranen soms over de wangen. Lijkt vreemd maar ik wist dat ik mij niet kranig kon blijven houden.

Aangekomen in Wingst besluit ik om mij eerst te trakteren op een verdiend extraatje. Nee geen pint bier maar een bezoekje aan de balksee met zijn uitzichtpunt. 

Voor ik ergens een slaapplaats te gaan zoeken gun ik mezelf dit halfuurtje in stilte en vieuw en ga ik over tot het schrijven van mijn dagverslag voor het thuisfront. Ik wordt hier niet gestoord en de stilte doet wonderen. 

Als je ziet dat dit gepubliceerd geraakt ben ik ergens onderdak anders weet je waar ik slaap..... In het uitzichtpunt ,voor het eerst in de vrije natuur...... Spannend. Life is adventure....

X

PS: het werd de jeugdherberg te Wingst ,omdat het leuker is wakker te komen in een bed als je nog zoveel dagen te gaan hebt.

Grts

117 km

Hoi werd  gute morgen.

Na een lekker ontbijt werd afscheid genomen van ons Ineke in Klazienaveen. Via rustige fietspaden bereikten we ongemerkt de grens met Duitsland. Vroeger had ik zoiets vreemds, norse ambtenaren aan de boarder. Nu zelfs geen plakaatjes meer,nee zelfs geen begroeting " welkommen in Duitsland".

In Schonendorf maken we kennis met onze eerste wegomlegging.Omkeren en andere weg zoeken,met behulp van een verdwaalde Nederlander .

Na20 km krijg ik de confrontatie met het dagelijkse leven. In Meppen is het een drukte van jewelste.terug massa's auto's,file,menselijke drukdoenerij....back 2 realiteit .

Dag van primeurs ook want enkele km buiten het centrum heeft Peter een lekke band. De eerste en nee, niet de laatste want in de buurt van Sogel krijgt hij zijn tweede .

Soms moet je beslissingen nemen ,ook al liggen ze moeilijk en neem je ze niet graag. Omdat ik een afspraak hermetisch de burgemeester van onze zusterstad moet ik beslissen om mijn fietscollega's achter te laten. Voor het eerst ben ik helemaal alleen.

Soms neem je beslissingen om links of rechts van je rechte pad af te wijken, omdat je intuïtie aangeeft dat het beter en/ of korter gaat zijn. Kom je dan op een onverharde weg terecht waarvan je achteraf terecht afvraagt of het wel de goeie was/ is ? Maar je fietsvrienden achterlaten is nooit leuk,maar het zijn dingen die gebeuren in je tocht naar het onbekende.

Liggend herontdek ik trouwens voor het eerst dingen die van mij vervreemd waren.

Appelvinken die hun vocale slagen produceren,leeuwerikken die lustig kwetteren,de geur van vers gemaaid gras en de aangename geur van pas gesnoeide taxus, enkele voorbeelden maar heerlijk !

In Edewacht wordt ik opgewacht door de lokale fietsclub , burgemeester incluis, die mij vergezellen naar het stadhuis. Groot is mijn verbazing van de vele mensen die mij daar opwachten, lokale dagblad en de Duitse versie van WTV inbegrepen. Na de speeches moet ik als afsluiter nog een interview geven voor die TV. ( krijgt een vervolg want wordt mij toegestuurd en komt op site en / of FB. )

Bedankt Luc,Christiaan en Peter. Mijn uitwuivers verlaten mij morgen en gaan terug naar België . Ik ga jullie missen !

Bedankt Freddy om mijn fietscollega's te komen afhalen in Bad Zwischenahn.

Bedankt thuisfront en volgers van het project. Het doet deugd jullie te horen en te lezen.

Bedankt aan Amber,Bram , Iben en alle andere kindjes, dankzij jullie vergeet ik alle regenbuien en tegenwind.

Voor jullie deze onderstaande woorden van Toon Hermans:

Je hebt iemand nodig

Stil en oprecht

Die, als het erop aankomt

Voor je bid en voor je vecht

Pas als je iemand hebt

Die naar je lacht 

En met je grient

Dan pas mag je zeggen...

IK HEB EEN VRIEND

Tot morgen....

162 km

The longest day , gaan met die banaan.

Vanmorgen werd er vroeg ontbijt genomen want ik wilde samen met Luc  al om 7.30 uur vertrekken richting Dronten om onze quest aan een grondige inspectie te onderwerpen.

Gisteren hadden we ingecalculeerd dat we zo een 50 tal km extra gingen moeten afleggen.

Het werden er dus 162 in plaats van een goeie 110.

Maar met een snelle en accurate service die de mannen van velomobiel gaven zijn we vrij vlug met een nieuw versnellingsapparaat terug de weg opgestuurd .

Uiteindelijk zijn we pas rond 20.20 uur Klazinaveen binnengereden waar we onze B& B bereikten. 

http://www.bedandbreakfast.nl/bed-and-breakfast-nl/klazienaveen/casa-portu/8081

De verassing van de dag kwam er pas na het douchen ! Daar werd ik begroet door Gerard en Ineke. Ineke was onmiddellijk bereid om mijn fietskledij te wassen en Gerard kwam met zijn " killer bee" op de foto wou. 1 van zijn wurgslangskes.

Daarna nog een soort van avondwandelingske om een pasta te benuttigen en uiteindelijk, met dikke poten, rond middernacht het bed in.

Morgen rijden we vrij vlug Nederland buiten richting Duitsland.

Nederland heeft me enkele dingen duidelijk gemaakt die ik verkeerd of anders zag :

Enorm mooi fiets land waar er enorm veel respect is voor de fietser.

De enorme gastvrijheid.

Niet altijd die " blokjeshuizen" zoals we ze kennen maar mooie leuke optrekjes en prachtige landerijen.

Kortom,ik kom zeker terug ( sic) ,om te beginnen op de terugweg.

Groetjes

136 km     7 uur 05 min gefietst.

Ooit zei Einstein :Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving. We hebben vandaag dus 136 km afgehaspeld vanaf onze logeerboot: http://www.delogeerboot.nl/ naar het Apeldoorn waar zo'n 4 jaar geleden een pipo tijdens koninginnedag probeerde de koninklijke familie te rammen.

Vanmorgen had gastheer Carl maar een half woord nodig om een kano los te maken om een originele opwarming te maken,een kort roeitochtje rond onze slaapplaats.

Tijdens het ontbijt maakten we kennis met " de Haarlem globetrotters ", 4 kranige vijftigers op weg vanuit Haarlem naar Tours in Frankrijk. Het eerste gedeelte van de pelgrimstocht naar Compostella dus.

Na een uurtje of 2 fietsen zitten we plots bij Ria van Wijngaarden, de waardin van " de Chinese Schouw " http://www.desampan.nl/ 

Super vriendelijk mens waar we spontaan een gratis bakkie koffie konden doen . Net vertrokken was het van dat, schuilen voor de eerste serieuze regenbui tijdens mijn tocht. Geen bushokjes in de buurt maar een bomen en struikenrij brengt soelaas .

Na een blitz bezoek aan een plaatselijke AH ( Albert Hein voor de vrienden en/ of leken) fietsten we geruime tijd langs de prachtige natuur van de Veluwe .

Genot die bruusk getemperd werd door de eerste nu wel hevige regenbui van de dag. Maar what the f**ck is een beetje regen als je 84 dagen het voorrecht hebt om te kunnen en mogen fietsen voor alle kindjes getroffen door deze vreselijke ziekte....

Uiteindelijk iets na 20 uur aangekomen in onze jeugdherberg te Apeldoorn. Net op tijd om nog een warme maaltijd te verorberen. Ik kan je verzekeren , je zou alles opvreten na zo'n zwaar tochtje !

Nu 22.15 uur, verslagje opgemaakt samen met de fietsvrienden . Allen nog een goed kasteelbierke aan het drinken ( Xavier, je bier zit zelfs in Apeldoorn !)

Straks een turboslaapje afwerken want we vertrekken om 7.30 uur richting Dronten om daarna naar klazinaveen te fietsen . 

Slaapwel volgers .

O ja...... Ik begin mijn routine te vinden om alles in en uit te pakken.... Begin al wa te stinken en zou eigenlijk,feitelijk al een wastje mogen draaien maar da s voor als ik meer tijd heb :)

129 km ruim 6 uur op, euh, in de fiets.

Een geluk bij een ongeluk.

Vanmorgen na een stevig ontbijt onze prachtige locatie ( jeugdherberg ,maar in een kasteel gelegen ) om 9.30 uur verlaten in Domburg .

Onmiddellijk de frisse geuren van een bosrijk gebied kunnen opsnuiven richting de bekende stormvloedkering. Midden dit fameus stukje bouwwerk liep het echter goed verkeerd en zou onze dag gaan hypothekeren qua tijdsindeling.

Ketting loopt af en ik krijg hem niet bindend op de gewenste tandwielen. Voilà, dat is nu een deel van het avontuur si. Mijn fietscollega's gaan ervan uit dat ik een filmpje maak of fotosessie aan het schieten ben en zijn na een kwartiertje stomverbaasd als ze , bij hun terugkomst, mij liggend onder de quest zie liggen. No panic, over naar plan B .

We maken een kleine omweg naar Haamstede waar we een plaatselijke fietsenmaker bezoeken. Uiteindelijk hebben wij eigenlijk zelf  de ketting er behoorlijk terug opgekregen en hij ligt er nog op .Dankzij mijn fietsgezellen en hun deskundige hulp betreffende de knooppunten kon ik de rest van de dag rustig volgen en hoefde mij verder geen zorgen meer te maken over ons af te leggen parcours.  Woensdag zal er echter een 40 tal km bijkomen voor mij en ga ik nog even langs bij de mensen van Velomobiel. Onder het motto beter nu handelen dan stranden ergens in het hoge noorden.

Het geluk vonden wij eigenlijk in het feit dat we vandaag de meeste tijd de wind " mee" hadden. Ondanks de frisse temperaturen was dit een aangenaam gegeven.

Tijdens een bezoekje aan een typisch bruin kroegje in Numansdorp hadden we onmiddellijk de nodige bijval. Op de foto, nieuwe supporters en volgers van en voor het project .

We noteerden er tevens ook de quote van de dag : " kan die banaan niet alleen .... , " Nee, we gaan samen naar de kaap en terug meneer .

Uiteindelijk zijn we iets na 20 uur aan onze logeerboot aangekomen met net geen 130 km in de kuiten.omdat we in het centrum van Dordrecht nog iets wilden gaan eten werd er vlug overgegaan tot het dechargeren van de bagage. Het douchen werd uitgesteld , we zitten ver van huis ( lol ) . Dit verslagje werd trouwens geschreven en gepubliceerd vanuit een gezellige Balou Beer café . Heb dus nog niet echt tijd over voor het moment.....

Morgen een 122 km richting Apeldoorn. Laat de wind maar uit dezelfde richting komen, laat de regen uitblijven en vooral..... Ketting blijf liggen waar je ligt,ge ligt daar goe maatje !

Slaapwel volgertjes

X

100 km,  5 uur 15 min onderweg.

Het was gezellig druk daar aan het cultuurhuis " de leest ". Zoveel mensen om je uit te wuiven, het doet iets met een mens. Heb me kranig kunnen houden maar innerlijk knaagt het, je zal je dierbaren 84 dagen missen....als het een beetje meezit tenminste want op zo'n afstand kan je onmogelijk perfect plannen natuurlijk.

Om 12 uur werd er gestart en in gestrekte draf, net alsof de streep na de hoek lag,werd er richting Nederland gefietst. In Damme nemen we ons eerste terrasje, Brugse zot en spaghetti en koffie incluis. De sfeer zit goed maar met gelegenheids meefietsende collega's als Christiaan, Peter en onze wereldreiziger Luc is dat een garantie.

In Breskens zitten we met ons eerste hilarisch momentje. We zijn net de bemanning  van de bobslee uit de komedie " cool runnings " als we de quest de trappen dienen af te dragen om op een redelijke manier de veerboot op te kunnen. Tijdens ons kwartiertje varen kunnen we ,buiten de krachtige wind, genieten van die specifieke zilte geur van onze Noordzee genieten.

Nog 24 km tot onze eerste slaapplaats in Domburg. Na de laatste 3000 m door fris geurende bossen duikt uit het niets een prachtig gelegen kasteel op, ons stulpte voor 1 nacht.

WAW, wat een kanjer..... Ik schrok me een aap, dacht dat het over mij ging maar nee.... Ze hadden het over die gele fiets.

Groetjes