Køge - Burg /Fehmarm ( Duitsland )

132 km        7. O3 uur gefietst

Nationale feestdag

Op alle vlakken vandaag historische dag . Zo wordt prins Filip koning Filip, wint Froome, ale denk ik toch of ze moeten hem omver gereden hebben vandaag , de 100e ronde van Frankrijk en rij ik Denemarken buiten en zit ik in Duitsland .

We gaan t nu ne keer ontleden. Prins of koning , het zal weinig verschil uitmaken. Volgens mij heeft hij het niet en zal hij het ook nooit krijgen. Van de  tweede weet ik dat hij een rijzende ster is en ons verleden jaar al zodanig verbaasd had dat het eerder een verrassing zou geweest zijn mocht Froome de ronde niet gewonnen hebben maar........ we weten dat pas binnen enkele jaren als de " pipi staaltjes " om 1 of andere reden uit de diepvries worden gehaald.

Van de derden , den dezen dus , mag ik zeggen dat hij zuiver rijd, op snickers, liters cola, bananen en wat hij te pakken krijgt. Laat ze maar komen met hun gele camionette, ik wil ne hele ketel volpissen, ze zullen niets vinden !

Nu moet ik zeggen dat ik zeker geen kans maak om de ronde van Frankrijk te winnen, laat staan om koning te worden maar heb vandaag , voor het eerst eigenlijk , het gevoel gehad van : yes, ik heb het gehaald. Beentjes draaiden soepel ,alleen blijven mijn voeten tegenpruttelen , ga ik ook een  check up moeten laten doen door mijn chiropractor Hans want het zit al vast wat los zat en al los wat vast zat ! 

De enigen die normaal moet content zijn gaat mijn sportdokter Bram zijn. Mijn gewicht veel na beneden en k peis dat mijn cholesterol nu eindelijk ne keer aanvaardbare normen moet gaan aannemen, alhoewel, snickers gaan mij dooddoen zeker ? We zien het bij thuiskomst.

Mijn masseurke mag haar ook stilaan gaan klaarhouden want er gaat enorm veel werk aan zijn aan die poten van mij.

Beentjes die vanmorgen dus vertrokken uit Køge Denemarken en met een overtochtje van 45 minuten niet meegerekend na 132 km de jugendherberge in Burg / Fehmarm bereikten om 20.15 uur.

Het was zalig fietsweer, kon genieten van weilanden en waande mij in de moeren aan onze kust, waar de wind ook vrij spel heeft en je niet weet van waar hij eigenlijk komt. Maar zoals bovenvermeld kon het mij allemaal niet deren, zat met de glimlach in mijn fiets en er kon mij niets overkomen. Het golvend parcours dat ik verwacht had , 2 " bergen " van 127 m hoogte leek ik al voorbij voor ik het opgemerkt had. 

O dierbaar België , sommige Die Hards zullen het uit volle borst vandaag gezongen hebben voor onze nationale feestdag .......

Geef mij maar de Vlaamse leeuw op 3 augustus want dan komt hij thuis ! Voilà, ik heb voor 1 maal mijn bescheidenheid over mijn prestatie overboord gegooid. Ik hoef geen aandacht maar als ze me in de laatste 13 dagen niet meer ondersteboven rijden mag ik toch een beetje trots zijn op mijn prestatie vind ik?

Slaapwel

X

Slaapplaats voor vannacht : ( bij 2 andere mannen )

Rustdag in Køge

O km

T wordt tijd.  .........

Dat ik terug thuis ben. Dat voel ik nu zelfs op een rustdag als vandaag in het Deense Køge.

Vanmorgen geen wekker gezet en was vrij verrast dat ik pas om 9.15 uur wakker werd. Bestelde broodjes gaan afhalen , kopje oploskoffie, fruitsapje mee en aan een tafeltje onder de bomen gaan ontbijten.

Na de innerlijke mens versterkt te hebben ons een beetje proper gezet , t is te zeggen, geschoren en een doucheke, om mijn speciale gast te ontvangen.

Afspraak was gemaakt rond 11.30 uur, had dus nog even tijd om mijn tent op te zetten voor deze avond. Ik kon niet in mijn hytter blijven en slaap dus vanavond in mijn tentje die ik vakkundig opzet achter mijn slaapplaatsje van gisteren. Alles afrekenen en krijg een smsje van Peter. Le Duvel nouveau est arrivé . Die supergast heeft maar eventjes 245 km met zijn gold wing afgelegd om een uurke of 2 te aperitieven met mij !

Achteraf blijkt het het mooiste moment van mijn rustdag te zijn geweest. Het wordt echt tijd dat ik terug thuis ben. Het begint op alle vlakken steeds moeilijker te worden. Ik ben zelfs niet tot aan het strand geweest, blijkbaar had ik angst om teveel te zien wat ik momenteel niet meer aan kan ?

Tja, jullie weten intussen al dat alles wat ik schrijf uit het hart en buikgevoel komt en op risico van afstraffing en/ of domme commentaren af zeg ik je dat het niet prettig is nu dames te zien floreren in bikini op de camping, laat staan op het strand waar het zuchtje wind misschien nog hun topje deed wegblazen ?

Nee, ik heb me dan maar leggen slapen onder een boom op mijn matje, beetje gekeken op mijn kaarten , even gecheckt of alles in orde was met questie en verder....... mij verveelt eigenlijk.

 Iedereen is bezig, geniet van het prachtige zomerweer en ik zat hier eigenlijk de ganse dag op 3 m² .

Dus, na 70 dagen kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat alles zijn tol begint te eisen en ik blij ga zijn dat ik morgen terug iets te doen heb, een beetje verder fietsen. We passen dan ons tempo beetje aan en kijken landinwaarts en niet naar het strand, komen er geen ongelukken van, ik bedoel rij ik nergens tegenaan voor de gasten met schunnige gedachten !

Intussen 19.20 uur en nog te vroeg om te gaan slapen.....  we zien wel,nog een wandeling of beetje rondslingeren.....tot morgen volgers

Slaapwel

X

Donderdag 18 juli : dag 68

Smålandsstenar - Nivå ( Denemarken )

195 km.      10.21 uur gefietst 

Vreugde en verdriet.......

Mijn dag begon eigenlijk al op woensdag. Rond 23.30 uur krijg ik een smsje van " mijne maat " ! Dat de mossels en de frezen bijzonder lekker waren ! Ik weet nu niet of dat een vriendengebaar mag genoemd worden , een feit is dat ik terug wakker ben en lig te tollen. Vaststelling is dat ik anderhalf uur later nog op de wegenkaarten zit te kijken en druk aan het noteren ben . Oei, kan de " Fille " nu plots geen kaart meer lezen ? Nee, Jonas, een Zweedse volger en tevens eigenaar van een quest had mij een mailtje gestuurd met de melding van vele 2 + 1 wegen richting Halmstad en dus redelijk gevaarlijk voor questie en ik . 

Dus ga ik op zoek naar " geelkes " en zelfs witte wegen worden aan mijn route toegevoegd.

Met de minuut, al besef ik dat ik dringend moet slapen , stijgt het geloof dat ik vandaag Zweden verlaat. Ik zal altijd wel een specialeke blijven , zeker als er iets in mijn kop steekt , steekt het nergens anders en ga ik er dan ook volledig voor.

Wij dus vroeg de baan op , op zoek naar Helsingborg. In Hyltebruk verlaat ik de grote weg , de 26 voor de liefhebbers , en begint mijn uitvoering van mijn plan. Ik zal normaal gezien geen grote weg meer zien tot de ferry. De tred zit er goed in ondanks de vaststelling dat de wegen er niet altijd even denderend goed bijliggen, met enkele doorbonkertjes tot gevolg , maar zonder gevolgen. Nee, ik ga het woord niet uitspreken tot bij thuiskomst !

In Simlångsdalen doe ik enkele witjes en geraak ik tot mijn verbazing zonder veel moeite in Veinge. Daar begin ik voor het eerst te rekenen. Als ik nu niet teveel stop en de wegen vallen mee geraak ik misschien rond 18 uur in Helsingborg. Daarna kijk ik rustig uit naar een camping aan de overkant en ben ik een tevreden mens.

De waarheid zou echter anders uitdraaien. In Båstad krijg ik een verrassing van formaat. Als je in België naar de kust toe rijd zie je deze liggen van kilometers ver. Hier krijg ik bij het buiten rijden een enorme helling van wel 7 kilometer waarvan de maximum stijgingspercentage 14 ! % is . Ja, goe noene, en dat na ruim een goeie 120 km gefietst te hebben. Dat had ik nu efkes niet verwacht ! Maar we panikeren niet, hebben geleerd rustig te blijven en oplossingen te zoeken tijdens deze trip. Dan maar de boot van 20 uur he.

In de voorsteden van Helsingborg krijg ik de doodsteek. Waar ik ook heen wil fietsen , ik kom telkens aan een oprit van de autostrade terecht. Claxonneren is mijn deel , maar ne keer stoppen en nen tjoolder helpen , nee, geen tijd of goesting . Ik rij links , rechts, keer om enzovoort en na een zoveelste industriezone te hebben doorkruist kom ik uiteindelijk in het centrum waar er menig hoongelach opstijgt als ze " den banaan " zien langskomen. Vaneigens dat ik het gehad heb nu. Ik vind de gate voor de overzet naar Denemarken met 181 km op de teller en kan om 21 uur de boot op voor een oversteek van 20 minuten. Zelfs op de foto met een Macedonische schone kan mij niet meer doen lachen, ik heb het gehad voor vandaag en wil op die camping geraken gewoon.

In Helsingør loopt het om 1 of andere reden terug mis en ben ik blijkbaar de verkeerde kant , maar de juiste voor mijn terugrit naar België , uitgereden. Het begint stilaan donkerder te worden en ........ Ik kom niets meer tegen. Waar ik ook stop, vraag of kijk, volzet of een andere reden. Omdat je hier geen tent mag opzetten waar je maar wil beslis ik om 22.30 dan maar in mijn quest te slapen.......

Na anderhalf uur moet ik toegeven dat dit geen werk is en rij ik nog enkele kilometer verder , tot op een parkingplaats in Nivå. Nu gaan de slimmerds zeggen , jamaar er is daar een camping ! , ja, heb ik ook gezien maar het was wel al bijna 1 uur in de nacht he gasten !

Ik heb dan maar een plaatsje uitgezocht " uit de wind " en onder de blote hemel geslapen , naast mijn quest , in mijn slaapzak op mijn matje. 

Ik eet nog mijn laatste noodrantsoen op, drink mijn laatste water op en kijk nog even naar de overkant waar ik de oranje verlichting zie van Helsingborg by night. Morgen wordt ik wakker met een prachtig zicht op de zee, troost ik mij en met het gevoel dat ik maar liefst 195 km afgelegd heb vandaag. Morgen gaan we naar Køge toe, we komen steeds dichter. Zo zie je maar.........

Vreugde en verdriet liggen soms wel heel dicht bij elkaar......

Slaapwel 

X

Woensdag 17 juli : dag 67

Habo - Smålandsstenar

108 km.   5.32 uur gefietst

Bakken en braden........

Zo voelde het aan vandaag, bakken en braden. Ik had het vanmorgen al in het snotje als ik in de vroege morgen tot aan het Våtternmeer wandelde , het ging een fysieke veldslag worden. De zon  gaf al meer warmte dan de andere dagen en de wind was vrij zwak.

Het zag er niet echt veelbelovend uit. Voeten die pijnlijk zijn en een parcours die zich geaccidenteerd voordeed op de wegenkaart.

Het duurt dan ook vrij lang voor ik mij in questie hijs om de 195 op te gaan richting Jönköping. Deze 2-1 rijbaan breng me weer bij het " Russisch " geval. Het geeft mij een  allesbehalve veilig gevoel maar hoe ik het draai of keer ik heb niet echt een alternatief. Op de 40 richting Bottnaryd is het al niet veel beter en besluit ik dan ook enkele kris kras wegen te doen om verder te komen. Ik heb dan wel geen of weinig gevoel in 2 tenen van mijn linkervoet maar liever dat nog dan nogmaals bijna van de weg gemaaid te worden. Op een " geelke " weet je het wel, nog meer op en neer dan anders, het is dus kiezen tussen de pest en de cholera. Bijgevolg zie ik dus ook geen winkels en moet ik het terug doen met de drank die ik heb . Ja, drank was vandaag het belangrijkste, meer dan eten. De zo'n deed werkelijk serieus zijn best en doet blijkbaar, als je de zweed in de straat mag geloven, dit jaar serieus overwerk ten opzichte van andere jaren ? Moet ik nu gelukkig zijn of niet ? Ik weet het niet meer want het wordt werkelijk een uitputtingsslag vandaag. Ik moet wel tienmaal stoppen om mijn pijnlijke voeten een beetje rust en ontspanning te gunnen. Ik begin mij af te vragen hoeveel omwentelingen ik al zou gedaan hebben tijdens deze tocht ?

Iedere maal een duwde op die pedaal, telkens in dezelfde houding. Reken je even mee, ga alvast zitten want zelfs ik ben sprakeloos van wat volgt....

We gaan een gemiddelde nemen qua verzet, laat ons zeggen dat ik de ganse tocht gereden heb met een 42 x 19. Wat neerkomt op 4,63 meter iedere omwenteling dat je maakt.

Reken dan dat ik vandaag exact 6500 kilometer bereikt heb.... Dan gaan we simpelweg rekenen om te weten hoeveel keer ik kracht op de pedaaltjes gezet heb :

6500 km = 6500000 meter delen door 4,63 meter per omwenteling =

1.403.887,69 omwentelingen !!! Meer dan 1,4 miljoen keer die spd pedalen rondgedraaid , dan ist volgens mij duidelijk, normaal dat je voeten beginnen pijn te doen want ik heb geen ijsbaden, masseurs en andere zalfjes om s avonds  mijn poten te laten recupereren.

Nu, we komen na een tijdje via via op de 26 richting eindstation voor vandaag

De moed zakt mij in de schoenen, cynischer kan bijna niet , als ik voor de laatste 15 kilometer terug in een zelfde situatie terecht kom. Auto s en vrachtwagens scheuren rakelings langs mij. Zwetend als een rund en in mijn ogen lopend vertrouw ik het zaakje niet en ga ik in Gislaved de binnenweg op. Weliswaar enkele kilometer meer maar soit, ik wil niet ondersteboven gereden worden. 

Uiteindelijk bereik ik mijn kampplaats voor vanavond en na betaling installeer ik mij in mijn hytter , nou ja installeren , ik val als een blok in de zetel , het was dus bakken en braden, de route bracht wat ik er van verwachtte maar ik heb 1 troost........ Als ik morgen superbenen heb wordt het misschien mijn laatste dag op Zweedse bodem ? Maar ik voorspel niets want de trip blijft verrassingen baren , meer nieuws verneem je morgen. Nu wordt het douchen en beetje aan mijn eigen voetjes wrijven.........

Slaapwel

X

Karlsborg - Habo

95 km.       4.32 uur gefietst

Vätternmeer

Vanmorgen dus niet wakker geworden in een " bed of roses " . Het was , ondanks geslapen als een steen, letterlijk uit mijn tent rollen. Dan maar even een wandeling gemaakt en alles terug op zijn plooi proberen te krijgen . Een rit van 167 km en een nachtje tent veroorzaken toch enige schade aan een lijf die al op knipperlicht staat blijkbaar.

Na het opbreken van mijn tentje nog een uurtje aan het meer gezeten, kijkend naar de boten die het ruime sop kiezen voor een zeil of gemotoriseerde vaartocht. Ik mijmer rustig weg , niet veel zin hebbend om ertegen aan te gaan. Enkele sms'jes geven mij dan toch de aanzet om mijn koffie uit te drinken en de 49 op te gaan. Bij het bekijken van de geel - blauwe vlag merk ik meteen dat het er voor een 7 tal kilometer goed uitziet maar dan een dagje " wind tegen" wordt. Het positieve is dat ik " denk " de ganse dag langs het enorme Vättern  meer te mogen fietsen. De realiteit is echter dat ik eens op de 195 fiets steeds het meer op enkele honderden meter van mij zie, gescheiden door...... bomen, grrr, dat is nu wel spijtig en een anticlimax.

In Hjo doen we een " Statoilke " en nemen we ruim de tijd om een Zweedse opa met kleinkinderen op stap mijn en zijn levens verhaal te doen en laten doen. Het blijft een unieke ervaring om tijd te kunnen maken om met nieuwe mensen in contact te komen.

Ik heb ook even de kaart opengeslagen en opgemerkt dat het morgen en overmorgen nog 2 lastige dagen gaan worden. Dan volgt immers de oversteek van Jönköping naar Halmstad, het einde van mijn Zweedse periode lijkt stilaan in zicht te komen. Dat zijn zorgen  voor morgen want vandaag trek ik mijn remmen dicht in Habo na 95 km. Een plaats die bekend is om zijn houten kerk uit 1723 en volledig versierd met prachtige schilderijen en uit hout gesneden meubelen.

Ik ben verrast als ik aan de receptie gewoon in het Nederlands begroet wordt. Hoi,Nellie is mijn naam en samen met mijn man Rob runnen wij deze habocamping. Ik krijg onmiddellijk een hytter gratis ter beschikking en voel me heel erg welkom , er wordt zelfs gevraagd hoeveel broodjes ik wil morgenvroeg ?

Tijdens en na de installatie in mijn hytter krijg ik het gezelschap van 2 Nederlandse families waar ik een leuke babbel mee heb. Ik wordt op beide plaatsen verwacht om een stukje mee te eten straks. Lijkt moeilijk combineerbaar maar ik ben er toch in geslaagd .

Heb er een gezellige avond opzitten en de wandeling tot aan het meer met zijn prachtig uitzicht zal wellicht voor morgenvroeg zijn ?

Slaapwel

X

Slaapplaats :

www.habocamping.se

Facebook :

http://www.facebook.com/pages/Habo-Camping-Stugby/130539936959069

Filipstad - Karlsborg

167 km.      7.28 uur gefietst 

Ik voel me goed.....

Ik voel me goed, ik voel me goed, vraag me niet hoe ik het doe.......zong Johan Verminnen ooit op een blauwe maandag. Ik had ook een goed gevoel vanmorgen. Om 7 uur opgestaan, douche, kopje oploskoffie, nog eentje, pistoletje met kaas en confituur eten , litertje chocomelk tot mij nemen en afsluiten met een " Caprio sonneke " , nog even een goeiedag zeggen aan " de Zweed" dak nie versta en wegwezen.

Ik had de " goednieuwsshow" van gisteren dus goed tot mij genomen. Ik was klaar voor een kilometerdagje. Ondanks de vrij sterke zijwind zat het tempo er onmiddelijk in. Gesterkt door mijn partymuziek uit mijn mp3 , ja, we moeten beetje beginnen oefenen he voor ons " terug thuis feestje " .

Ik heb superbenen vandaag ! De eerste 100 km maal ik af of dat het mijn laatste rit is, dat de eindbestemming achter de hoek lonkt.

In geen tijd, ale iets meer dan 4 uur , sta ik aan de burger king in lexa. Het is dan iets na 14.30 uur en besluit een menuutje tot mij te nemen en een pauze in te lassen.

Wellicht lagen de spieren daar te lang stil of duurde het iets te lang want ik kom nooit meer in mijn ritme !

Hoe vlot de eerste 100 gingen hoe heb ik afgezien voor de laatste 67 ! Ben nog zelden zo " doodgegaan " als vandaag in of op een fiets . Zo zie je maar dat je zelfs met superbenen een klop van de hamer kan hebben . Een klop waar je bijna je eigen naam meer kan uitspreken als je op je campingplaats aankomt. Op karakter bereik ik dan ook de 49 en mijn einddoel voor vandaag : Karlsborg.

Ik heb echter weinig geluk vandaag want geen hytter vrij. Ik ben dus genoodzaakt om mijn tent op te zetten, met gemengde gevoelens. Enerzijds mag ik niet klagen, er zijn ergere dingen in het leven. Anderzijds weet ik dat op de grond slapen, zelfs in een tent, niet ideaal is in deze fietstocht. Morgen zal het wellicht niets worden. De ervaring leert mij dat mijn lichaam niet hersteld als ik mijn nachtrust niet in een bed kan doorbrengen.

Maar we gaan niet zeuren, na het plaatsen van het dagverslag gaan we proberen een beetje te gewennen aan het slaapmatje en er het beste van maken.

Misschien een beetje verdrietig maar we gaan toch nog wa repeteren. Zoiets van : er staat een quest in ge gang...... Hopelijk hebben we een super playlist op 3 augustus, ik zou ne keer graag hebben dat we alles kunnen uitdrinken en opeten wat er beschikbaar is.

Buren , wees gewaarschuwd, ook al slaap ik soms niet comfortabel , ik voel me goed........

En dat zullen jullie merken , t kan laat worden de dag dat ik terug kom.....

Slaapwel ( ale, hopelijk )

X

Slaapplaats : 

Vansbro - Filipstad  

102 km          5.03 uur gefietst

Filipstad......

Ze zat vanmorgen netjes achter haar bureau toen ik mijn sleutel terug binnenbracht. Blond, jaar of 28, blauwe ogen en een bevallige lach, kortom een echte Zweedse. Annika heeft ze meegekregen als naam.

Hey, je hebt een leuk ding lacht ze me toe . Wablief ? Ik bedoel je autootje. Zou het dan toch gekleurd zijn ? Nee, ze is 1 van de zovele die denken dat er wel ergens een hulpmotortje insteekt. Beetje jammer want dan beginnen ze allemaal te denken dat het " voor niets " gaat.

Of ze een foto mag van die vreemde fiets want intussen heb ik het in geuren en kleuren uitgelegd. Ik had  haar, en dan heb ik het over de quest,desnoods  helemaal uit elkaar gevezen.

Even ligt het op mijn tong om ook een foto te vragen van haar maar dat doe je niet met vrouwen en ik wil ook niet de annalen ingaan als verzamelaar van foto's van goed uitziende vrouwen, dus nee vrienden, opgeslagen in mijn geheugen in plaats , haha.

Vandaag gaan we dus op weg op de 26. Zondag , dus veel verkeer op deze weg ook. Wellicht is de verlofperiode hier ook aangebroken want ik zie wel honderden caravans mijn pad kruisen.

En het pad was niet van de poes de eerste 50 km. Leek net of ik de verkeerde " file " geopend had vanmorgen. Of ze mijn kaart terug gedraaid hadden en ik terug richting noord fietste ? Ongeveer in de helft van mijn zondagsritje ging het dan bergaf en kon ik rustiger ademhalen op zoek naar de stad die mijn naam draagt : Filipstad.

Had ik niet geweten dat deze stad al bestond van in 1611 en ontdekt werd door koning  Karl IX en zijn naam dankt aan zijn zoon Karl Filip dan had ik gezegd dat ze nu toch wel ver gingen in hun eerbetoon voor mijn passage hier in Zweden.

Het is de tweede grootste stad van Värmlands en er wonen tegenwoordig 10500 zielen. Buiten de vanzelfsprekende prachtige natuur vind je hier vooral staalwerk en mineraalbronnen. Het bekendste is echter hun Wasabrood en Nils Ferlin, een poëet .

2 bekende en tevens broeders van elkaar zijn hier geboren, bouwers van sluizen en kanalen in Zweden en aanpalende buurlanden , John en Nils Ericsson. Voilà, jullie " wistjedatje " voor vandaag.

Ik neem er mijn intrekken in een wel heel klein hytterke en ben blij dat ik een privé terrasje heb. Mijn buurman voor 1 nacht is een Zweed uit Stockholm op doorreis, spreekt geen Engels en wil honderduit praten met mij. Zijn vrouw komt wellicht zot van al het vertalen maar het is stil genieten van deze conversatie. Of ik even mee wil rijden met de auto om boodschappen te doen ? Yep, dank u , al vergeet hij direct dat ik geen Zweeds spreek en hij 10 minuten lang een vertellinge doet waar ik niets van versta. Maar we hebben alles, kunnen eten en drinken en beetje proberen te genieten van ons meer hier aan de rand van mijn slaaphutje want.........

Wijs is hij die geniet van de show die de wereld biedt !!

Slaapwel

X

Mora - Vansbro

80 km.    4 .00 uur gefietst

Cijfers en letters

Vanmorgen iets langer geslapen. Had het voorspeld, geen 100 + vandaag.

Lichaam en geest zijn moe is de ene reden, de andere is dat ik toch niet op mijn bestemming in gedachten kon geraken op 1 dag, waar die is weten jullie morgen. Het wordt passeren of overnachten. De " rappe" gaan het misschien al gevonden hebben op de kaart, voor de anderen is het nog even wachten....

Ik rij pas tegen de middag weg, koffietje of 3 gedaan in de receptie, even internetten en vooral beetje genieten van het zomerweer hier in Zweden . Het zou vandaag 27° C worden. Praatje slaan met de geburen, Zweeds koppel die naar Mora afgezakt was om vanavond een concert mee te pikken in een oude mijnsite.

De 45 op en de eerste 15 km is mijn hoop niet echt groot dat het vandaag beter wordt. Van de kleinste hellingen maken mijn hersenen de grootste uitdagingen, pruttelen mijn benen en vooral voeten enorm tegen. Ik lijk wel een machine die zonder olie draait......en dan , eindelijk vlakkere wegen !

God wat voelt dit goed aan en tegelijkertijd vreemd. Angstig kijk ik nog na elke bocht, of er toch weer geen kuitenbijtertje ligt. Als er een helling ligt zijn het gelukkig maar kleintjes. Ik heb zoiets van , fasten seat belts, we gaan de landing inzetten, we beginnen een economische groene daling om uiteindelijk op 3 augustus voet aan de grond te zetten......

Alhoewel, deze trip heeft me al geleerd nog niet te vlug victorie te kraaien. Je weet immers nooit wat er morgen wacht, de verrassingen zijn de wereld niet uit maar ben toch gematigd positief, het mocht toch stilaan beginnen minderen.

Eindelijk , als de benen wat gerecupereerd geraken van de zware inspanningen bergop, zal ik kunnen profiteren van deze noeste arbeid. Eindelijk zal ik op souplesse mijn kilometers kunnen afwerken, terug een fotootje kunnen nemen of gewoonweg genieten van een landschap of 1 of andere " prente".

Ik vind zelfs de tijd om een ijsje te eten op een rustplaats, waw wat een luxe, vader lijkt op vakantie.....al doet alles zeer !

Uiteindelijk draai ik een gemiddelde , al is dat voor mij niet belangrijk, van 20 km / u en kom ik redelijk vroeg , 17.30 uur , toe op de camping. Kan ik op mijn gemak douchen, naar de supermarkt gaan en vanavond nog even genieten van t zonnetje en eens bekijken hoe we het voor elkaar krijgen om nog alle Nederlandse vrienden een " goeiedag " te zeggen in mijn passage.

Ik ga proberen vroeg te slapen want zoals in de aanvang meegegeven t lichaam is moe na 63 dagen.

Enkele cijfertjes dan maar om het aan te tonen dat dit niet meer dan normaal is.

In 63 dagen nam ik 5 rustdagen, Namsos , Honningsvåg , Karasjok , Inari en Rovaniemi . Ik had 2 ziektedagen in Boden. Dus heb ik 56 dagen effectief gefietst .

Daarin heb ik tot op vandaag 6028 km afgelegd wat neer komt op 107,64 km / dag. Mensen die ooit in Noorwegen, Zweden en / of Finland geweest zijn zullen kunnen beamen dat dit niet slecht gefietst is voor een ouwe knar van bijna 50 jaar oud.

Hoeveel er mij nu nog wachten weet ik ook niet zo goed maar we blijven doorgaan, Amber, Bram, Questie en uw noordkaapfietser.

Nog welgeteld 3 weken vandaag en het zit erop, een droom van ruim 20 jaar zal in vervulling gegaan zijn. 

Kunnen we een superproject afsluiten met een superfeestje en na alles afgerekend te hebben met een mooie cheque richting Gent trekken. Onze cheque ! Van iedere volger en sympathisant !

God wat ben ik blij , dankbaar en fier..... nog even op de tanden bijten en afsluiten met een triomfweekje te beginnen in Bad Zwischenahn .

Ik kijk ernaar uit, den dezen heeft were courage ! Zal aan de vlakkere wegen liggen zeker ?

Morgen gaan we dus naar ..............., ale niemand ?

Slaapwel

X

Sveg - Mora

150 km.   9.13 uur gefietst

Feestje ....

Er zijn er die stilaan gaan denken dat het normaal is en een peulschil is om dagelijks een + 130 neer te zetten.

Ik kan jullie verzekeren dat ik iedere dag tot het uiterste moet gaan , dat ik iedere dag redelijk dood toe kom op mijn slaapplaats, als ik er al 1 tje vind.

Iedere dag heb ik enkele uren het gevoel dat ze een geladen long -rifle tegen mijn slaap zetten, een koord die " de haan " op spanning zet en een kaars eronder om koordje door te branden en te zeggen.... Paf, filip is niet meer...

Tot nu toe kan ik iedere dag tijdig mijn vingertjes nat maken en het kaarsje uitdoven voor ik helemaal sterf.

Maar we gaan nu even terug naar gisteravond. Ik open onze FB groep en val bijna van mijn bankje. De kogel is door de kerk lees ik , er komt een heus straatfeest bij mijn aankomst ! Met dank aan mijn collegaatjes en mijn vrouwke die de gespeelde onschuld had bij het skypen maar tevens in het crime comité zit blijkbaar, zonder deze dat ik nog nie weet !

Ik vind het super, niet dat ik nu perse in de belangstelling wil staan maar vind het een mooi eerbetoon aan een prachtig project ! Ik kijk er alvast naar uit.

Vanmorgen, gaf dat mij vleugels bij het opstaan, fluitend onder de douche en om 8 uur naar de supermarkt naast de camping. 

Het was net de deur van alibabba die openging ! Man , van buitenaf had je nooit gezegd dat er zoveel keuze zou zijn. Ik kocht dan ook een goed ontbijt, een pastasalade , en de gebruikelijke overlevingsvoorraad .

Was blijkbaar onder de indruk want na 3 kilometer fietsen begrijp ik dat ik totaal verkeerd gereden ben. Ik moest de weg hebben " met de brug ". Er zal er bij eentje nu ook wel een belletje gaan rinkelen denk ik ? Tja "Andy " , 3 , geen 15 km he ( lol ) !

Ik dus weg op de 45 en onmiddellijk een klimmetje om t stad buiten te komen , maar daar zijn we al aan gewoon geraakt. Een 10 tal kilometer later denk ik aan de kerel aan de kassa een uurtje ervoor...... Mora ? With bycicle ? Good luck my friend...... Tja, t is dus were van dadde. Ik kan het vergelijken dat ze mij afzetten in loker en zeggen filip, rij nu ne keer of 25 de " Monteberg " op en we gaan dan zien of we een douche voor je vinden.

Vele malen moet ik gewoon stoppen na de top omdat de pijn aan de onderkant van mijn voeten niet meer te verdragen is van het duwen en trekken in die spd pedalen, het lijkt of ze verbrand zijn ? Kan ook best want hier ook stralend weertje, 25 ° C , ideaal om nog enkele kilootjes eruit te zweten. Ook dit mag je als cynische grap beschouwen want ik sta al redelijk afgeslankt als ik mij zo naakt voor de spiegel zie, het feestje zal dus net op tijd komen, we maken er een superpartytje van !

Ik had er 140 uitgerekend maar wat mis rijden en een camping die langs de andere kant van het meer ligt doen er nog 10 bij, dus terug een serieus ritje.

Ik kom bij de receptie, ik had al opgebeld een tweetal uur ervoor, en wordt er hartelijk ontvangen door een bevallige Zweedse . Onmiddellijk moet ik alle info geven van het project, krijg ik een hytter en handdoeken ter beschikking, mag eventueel nog gaan eten en krijg ontbijt morgen.......alles gratis !! Aja, ik word zelfs in een golfkar naar mijn hytter gevoerd , ik wil koning worden, wuivend naar de andere gasten.....

Zo zie je maar, je komt afgepeigerd na terug meer dan 9 uur fietsen toe en een halfuur later ben je het al terug vergeten, ale mijn pijnlijke voeten buiten beschouwing gelaten.

Morgen is de eindbestemming onbekend want ik ga niet terug voor een 180 gaan, dat is nu al zeker, we zien wel......

Slaapplaats voor vanavond , die mensen mogen ook wat reklame :

www.moralife.com

Slaapwel

X

Ånge - Sveg

122 km.      6.32 uur gefietst 

Gisteravond na mijn monsterritje nog op de koffie geweest bij Huib en Gabriele. 2 Nederlandse nieuwe vrienden die mij een keer of 3 zien passeren hadden " en vitesse " en per toeval op dezelfde camping stonden met hun busje. Vanmorgen netjes overgedaan en kreeg nog een lunchpakket mee voor mijn " feestelijk" ritje van vandaag richting Sveg.

Feest in Vlaanderen maar niet voor deze jongen. De 83 ging nog als opwarmertje, het stukje 315 was al pittiger maar de 314 richting Ytterhogdal , toch een goeie 60 kilometer, was terug moordend. Stukken waar ik amper de pedalen rond kreeg deden mijn humeur geen goed.

Motorrijders gaven mij dan wel hun duimpje maar ik had zoiets van : verdorie niet weer he . Mijn benen kreunden onder de hoogtemeters en werden als het ware afgeknipt. Ik had vanmorgen de kaart " noord" kunnen wegstoppen en dacht " midden" zal wel meevallen, niet dus. 

Best dat we niet weten waar of hoe ik terecht kom, nu is het telkens focussen en proberen boven te geraken.

Nu is het ook zo dat we aan dag 61 zijn, mag ik niet meer verwachten dat alles soepel en vlotjes zal gaan. Melkzuur blijft aanwezig en kan er niet deftig uit gemasseerd  worden. Het is dus regelmatig stretchen en spieren zo warm mogelijk houden. Het worden nog lange zware kilometers naar Helsingborg, dat staat als een paal boven water, of is het als een boom in Zweden ?

Mijn laatste 45 km zit ik trouwens terug op een E weg, de E 45 welbepaald. Achteraf blijkt deze toch mee te vallen, blijkbaar vinden de " Russen" hier de weg nog niet ?

Ik heb veel tijd nodig vandaag om mijn 122 km af te haspelen. Zal trouwens niet echt mooi op de vele foto's staan die vanuit rijdende en halthoudende auto's genomen werden , er kon echt geen glimlachje vanaf vandaag.

Ik heb dan ook meer dan 6.30 uur nodig. Wordt ik nu kritisch voor mezelf want ik heb tijd zat, of wil ik gewoon dringend een ander landschap te zien krijgen ?

Ik vind de camping blindelings , ga meteen over tot mijn dagelijkse verzorging van het lichaam en spiertjes .

Ga nog een hamburgermenuutje eten en straks gaan we plat, morgen wacht normaal Mora. Nenee, niet die van de mmmm van Mora op TV , maar de stad. Die ligt nog een 140 km van hier verwijderd dus t wordt hup met die , vermoeide, beentjes maar met happiness, trouwens.....

Happiness 

is an attempt

to make

someone else

happy

Slaapwel

X

Woensdag 10 juli : dag 60

Långsele - Ånge

180 km.         9.03 uur gefietst

Fata morgana's

Er stak een briefje onder de deur van mijn hytter vanmorgen : Ånge , 18 Miles , good luck ! 1 bedenking , een mile is hier 10 kilometer en geen 1615 meter ofzo...

Ik denk dat de uitbaters dachten dat ik een stuk in de nacht ging vertrekken als ik gisteravond vroeg en vertelde dat ik eventueel richting Ånge wou fietsen.

Ik vertrek na mijn kop koffie op de 87 richting Hammerstrand. Iedereen had er zijn mening over. De ene wou mij op de 331 richting Sundsvall zien, de andere vond dan weer dat ik zeker de 86 moest nemen in Fors. 

Ik ging voor de lastigste opgave maar , voor mij, de meest voor de hand liggende, de 323 richting Bråcke. Zolang je bordjes ziet staan met skiliften op dan weet je dat je je strandsloefen nog kan laten staan waar ze staan.

Eenmaal op deze weg , ik had er dan al 56 gefietst begon ik echt fata morgana's te zien. In de beklimmingen waande ik mij " Prince " Marty, met zijn flinterdunne benen in " danseuse " de hellingen op. In de afdalingen was ik dan weer " torso en kok in 1000 seconden " Hans die zijn granieten gestel als een blok liet naar beneden vallen. Op het vals plat , want vlak was er niet, was ik gewoon mezelf, de eenzame fietser, zich afvragend hoe sterk hij nu eigenlijk wel is ......

Als de wind  links voor mij blies zag ik  Jan " heiniken " naast mij rijden, als een volslagen sportdirecteur , open raampje, vlakke hand op zijn deur kloppend : komaan , manneke pis, je bent goed bezig , je kan het, breng die gele banaan binnen vandaag.

Ik zag Rudy " korte been " staan langs de kant, banaan en drank in aanslag, niet vergeten te eten en te drinken he, ik knik.....

Hiersi, aan de linkse kant van de weg, de rest van de " daltons" , fietsvrienden van het eerste uur, zin om een stukje mee te klimmen ?

Op een zoveelste beklimming zie ik " bocht 7 " staan, de bekendste bocht uit de beklimming van de Alpe d' Huez en beter bekend als de nederlandersbocht. Ze staan er allemaal. Rob en Ans, Edward en Diane, Huub en Angeline, Jan en Ineke, Epiek en Lolsje en Michiel en Marga. Allemaal Nederlanders die ik heb mogen leren kennen op mijn tocht. 

Tijdens deze lange lastige doortocht zie ik ook vaak mensen langs de weg staan, volgers op mijn FB groep, ze passeren allemaal de revue, mij aanmoedigend. Ik ben alleen op kop in deze etappe, ze kennen mijn naam en laten het ook vocaal horen.

Ik zie collega's , vrienden met zelfgemaakte spandoeken : wij groeten u, keep going !

In Bråcke zie ik nog de laatste maal Jan. Nu gaat het dalende lijn voor een 30 tal kilometer, dan nog een 13 km golvend naar je eindpunt, een eitje, je komt er, ze staan er jou op te wachten......

Uiteindelijk kom ik er , na net iets meer dan 9 uur fietsen. Ik zie " bukkie " staan met zijn busje, alles in gereedheid gebracht om te douchen en verse kledij aan te trekken. Ik zie mijn masseuse staan , olie in de aanslag om straks mijn pijnlijke spieren onder handen te nemen.

Ik zie mijn familie staan, kleine Ella incluis, blij en trots dat ik vandaag 180 kilometer gefietst heb ....

Tot ik besef dat ik .......aan de receptie sta van een zoveelste camping, alleen en ik serieus veel fata morgana's voor mijn ogen heb laten passeren, maar ik ben er geraakt , 180 km vandaag. Ik heb alleen gefietst... niemand om mij heen en daar moet ik nu even mee lachen .... en ook weer niet want het verhaal hierboven heeft zich in werkelijkheid afgespeeld in mijn hoofd vandaag en het heeft gewerkt ! Ik heb mijn plan nu. Mijn reisweg ligt in grote delen vast tot in Helsingborg. Maar om dit te realiseren wilde ik vandaag deze verbinding maken, lijkt op de kaart een beetje zot maar was noodzakelijk om mijn verdere richting zuiden te bepalen.

Oja, ik krijg aan de receptie nog de prijs van de " strijdlust " in de vorm van een gratis blikje Fanta. Lekker gekoeld en verfrissend . Tot morgen......

Slaapwel

X

Dinsdag 9 juli : dag 59

Junsele - Långsele 

89 km     4.30 uur gefietst

Un jour sans.......

Ik ben dus Superman niet, gewoon een lijnwinkelbediende die 3 maanden verlof zonder wedde nam om zijn levensdroom te verwezenlijken en zijn project te realiseren ten voordele van het kinderkankerfonds. 

Dat is mij vandaag nog eens in mijn neus gewreven. Dat ik iemand ben met beperkingen. Dat ik goeie, wat zeg ik , superdagen afwissel met dagen waar het geen poot vooruit gaat, waar je geen goesting hebt, waar je meer stilstaat dan verder fietst.

Nochtans begon de dag veelbelovend. Het leek wel wapenstilstand tussen Zweden en de noordkaapfietser.  Enkele drupjes regen in plaats van de voorspelde regenbuien. Weinig of geen wind en een redelijk vlak ritje, uitgenomen het klimmetje, zeg maar klim om het centrum buiten te rijden.

Toch voelen mijn benen slecht aan, gaan onmiddellijk in verzuring, mijn hoofd staat er precies niet naar.

Na een 20 tal kilometer, bij een eerste stop, bekijk ik een boot in aanbieding als er een auto stopt met Belgische nummerplaat. Nu al aan het rusten ? Ah, Emile en Hilde uit Brecht bij Antwerpen. Mensen die ik gisteren bij toeval ontmoet had aan het benzinestation net voor ik mijn slaapplaats bereikte. Als je dan een dag hebt waar je liever " een klapke " doet dan fietsen is dat een godsgeschenk. Schoon bootje zegt Emile, ja man , dat zou ik nu nog willen si is mijn antwoord. Hoe ze hier eigenlijk verzeild geraakt zijn , wil ik nog wel eens weten? Begonnen met een onverwachts roeitochtje in Zweden en blijven plakken, nu al ruim 15 jaar geleden. Wonen nog in België maar hebben hier rechts en links wel een woninkje in de verhuur.

Stevige handdruk en uitwisseling van gegevens verder kan ik terug de weg op, richting Sollefteå . Ik zoek alle reden om maar te kunnen " pitstoppen". Telkens sla ik de kaarten open op zoek naar nieuwe wegen. De bergen die voor mij in het gezichtsveld liggen koesteren mij enige vrees , ik worstel duidelijk nog steeds met Zweden. Heiniken zit in Ramvik, op het einde van de 90 waar ik mij op bevind. Eventjes speel ik met de gedachte om hem achterna te fietsen maar dan kom ik terug in de buurt van die duivelse E4 en na mijn schrikmoment met de Russen blijf ik daar liever weg.

In Sollefteå doe ik nog een Statoilke en begeef ik mij op de 87 richting Hammarstrand en Östersund. Het is intussen beginnen regenen en het ziet ernaar uit dat het voor lange tijd zal zijn. Geen zuchtje wind en serieuste blazekes.  "When the going gets tough, the tough get going..." .De laatste 18 km geven mij buiten een nat pak ook nog een serieuze beklimming als afsluiter. Alles is moe en kapot als ik aankom op de druk bezette camping in Långsele.

Jeugdige uitbaters, dus oor naar mijn verhaal en project. Resultaat, spontaan wordt hun laatste hytter, een grote zelfs, gratis ter beschikking gesteld.

Ik lig languit in mijn bedje, luisterend hoe de regen naar beneden komt. Laat maar komen Grietje, t mag , tot morgenvroeg dan liever droog en  liefst met een oplossing om mij eindelijk eens een klare kijk te geven op de weg die ik best volg richting zuiden, alhoewel dit is ook een deel van mijn avontuur......

Het was een dag zonder, un jour sans...... morgen beter, betere beentjes en misschien een pak meer kilometers dan vandaag.....

Slaapwel

X

 

Lycksele - Junsele

160 km.   8.29 uur gefietst 

Zweden slaat terug....

Wekker om 7 uur. Oei, ik ben duidelijk niet gerecupereerd van gisteren. Tegen beter weten ik duw ik nog een halfuurtje bij, alsof dat het verschil gaat maken !

Koortsgevoel blijft ook nog aanwezig, dus nog best even mijn pillekes verder nemen zeker ?

Ontbijt inbegrepen hadden ze mij gezegd gisteren bij het inchecken, dus om 8 uur , na een turbo douche, aanwezig voor een stevig ontbijt. Je weet maar nooit hoeveel winkels we vandaag gaan tegenkomen ?

Stevige bries en koud, dat worden de eerste vaststellingen voor dag 58. We vertrekken om 9.30 uur voor wellicht een dagje " bomen kijken ".

Net buiten het centrum van Lycksele op de 365 begint een ware kalvarietocht voor mij. In de eerste 60 km die volgen lijkt het wel of Zweden mij gehoord heeft en mij " de rekening " presenteert. De ene helling na de andere ,dit keer echter met weinig of geen afdalingen. Dat kan nu toch niet spreek ik mij moed in, het moet toch eens vlakker worden ?

Op een top bekijk ik mezelf in het spiegeltje, ik zie 1 hoopje ellende. Ik zie het even niet meer zitten....... maar dan denk ik aan Bram , Amber en aan Damien, dispatcher in mijn stelplaats in Kortrijk. Hij schreef mij , laat maar ne keer zien wat een echte " Vlamink " kan .

Ik ken er 2 , Roger en Eric de vlaeminck, waren alle twee steengoeie renners en hadden een stalen karakter. Ik volg zijn woorden en Ik stamp, ik vloek, ik duw en ik kreun.

En het gaat warempel beter. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat het traject wel golvend blijft maar doenbaar wordt.

In Åsele denk ik van en supermarkt te vinden maar noppes. Ik ga dan maar de 90 op richting campingplaats verderop die .......een weide blijkt te zijn. We gaan er duidelijk op vooruit in Zweden .

Ik moet niet lang nadenken , het wordt dan wel heel laat vanavond maar ik ga voor nog een " numerootje ", mijn tweede op rij. Ik beslis om naar Junsele te fietsen, nog 67 kilometer verder. Deels is mijn beslissing genomen omdat ik vanmorgen op het weerbericht hun " Sabine " zag verkondigen dat het morgen dinsdag water zou gieten. 

Twee vliegen in 1 klap als het lukt, eerste vlieg is dat ik verder , of dieper zuidwaarts kom in Zweden , tweede vlieg is dat, als het moest water gieten ik vroeger drogere oorden kan opzoeken.

Over de omgeving kan ik terug kort zijn, er zijn geen foto's. Ik kon niet kiezen welke boom ik op mijn lens zou laten plakken. 

Over de winkels kan ik ook kort zijn. Ik heb ..... Geen enkele tegengekomen tot ik op 500 meter van mijn camping was. Als jullie mij niet geloven daag ik iedere lezer uit om het hier te komen checken, dat is hier gewoon niet normaal meer ! Ik heb een stevig noodrandsoen opgeslagen want ik zat door alles heen.

Ik kom uiteindelijk pas om 20.30 uur aan maar ben tevreden over mijn dagje, 323 kilometer op 2 dagen is niet slecht vind ik.

De teller staat na vanavond op 5407 km in 58 dagen met enkele rustdagen en ziektedagen wat een gemiddelde moet zijn van iets boven de 100 km per dag.....

Zweden heeft mij vandaag proberen klein te krijgen..... Niet gelukt ! Maar ik denk dat jullie het nu wel door hebben, deze jongen wil hier zo rap mogelijk verdwijnen of het moet zijn dat het hoofdgerecht, midden Zweden , en / of het nagerecht, zuid Zweden , mij enorm bekoren maar het voorgerecht, noord Zweden, was niet echt mijn ding..... Zelfs buiten de ontelbare bomen was er niet veel te zien...... Geen enkele blonde van 185 cm wil met mij op de foto, hahaha

Slaapwel

X

Storlängträsk - lycksele

163 km.       7.29 uur gefietst

Zondag...

Zondagmorgen 7 uur in België voor een vroege vogel. Je komt wakker, zon reeds aanwezig. Je wrijft nog even over t vrouwke haar buik, zet koffie. Loopt even om de hoek om enkele croissants en heerlijk geurende pistolets. In een rapte haal je nog even een assortiment vlees voor een gezellige BBQ vanavond.Samen ontbijten en een dagje aan zee meepikken met een Omer en een wafel met slagroom in het " pannekoekhuisje ".

Een zondagmorgen 7 uur in Zweden met een noordkaapfietser. Je komt wakker, zon reeds aanwezig..... en daar stopt de vergelijkenis want je komt alleen wakker, wrijft even over je eigen buik, om de hoek ligt geen bakker maar een boom en aan de overkant geen slager maar een meer. Er zal geen geurende BBQ zijn vanavond en je eet wat er in je tas zit voor ontbijt.

En toch ben ik goedgezind . Ik heb mij verzoend met het feit dat Zweden mij niet zal geven wat ik er van verwacht had , het zullen alleen bomen zijn die mij gaan bijblijven. We treuren niet en gaan dan maar naar plan B overschakelen, proberen iedere dag zoveel mogelijk kilometers af te werken in combinatie met het vinden van een campingplaats en een bed.

Eerste vereiste is natuurlijk dat de beentjes meewillen, we gaan het rap te weten komen want in mijn zondags plan staan een goeie 160 km ingepland richting Lycksele. Ik verander nogmaals van plan en besluit te vertrekken op de 373 en een 30 kilometer verder zuidwaarts naar Moräng te fietsen om zo op de 365 te komen naar mijn dagbestemming.

Lekker fietsweertje , alleen die wind die blijft tegenzitten. Maar ik weet dat jullie in belgenland warme zuidenwind nodig hebben om het aangenaam te maken dus neem ik deze er gerust bij want ik zou nu tekenen voor noordenwind.

Verder krijg ik terug een 10 tal " 4 km/ uur hellingkjes " te verwerken. Puffen maar ze zijn niet meer zo lang. Voor het eerst heb ik ook de indruk dat de afdalingen langer zijn dan de beklimmingen. Het zijn weliswaar nog " bijtrapperkes" maar we halen een goeie snelheid.

Het zit mentaal dus terug goed in het kopje, ziektekiemen lijken verdwenen en er zit terug macht op mijn poten, Yes !

Als meenemertje krijg ik ook nog een achttal rendieren te zien, eerst 2 enkelingen, misschien op zoek naar die bakker, verder 2 maal 3 exemplaren waaronder drie hele witte met mooie gewijden .

En, je gaat het niet geloven....... 1 benzinestation op die 163 km, in Norsjö. Vaneigens dat ik mij daar ga bevoorraden, 2 worsten achter de kiezen ( ze blijven lekker ), enkele snickers en frangipanes , gaat niet slecht zijn. Nee, geen brood, dat hebben ze niet en frangipanes zijn nog altijd beter dan chips zeker ? 

Uiteindelijk stoom ik verder , steeds gefocust. Ik kijk niet rond ( hoe zou dat komen ? ) en bereik de campingplaats in lycksele op een redelijk uur en wat mij het meest interesseerde , met redelijke benen.

Of ik nu moe ben , vraagt de jonge gast aan de receptie . Het zal wel zijn, je moet ze trappen he ! Aan zijn gezicht te zien vrees ik dat hij nooit 163 km gaat fietsen in zijn hele leven, ik vermoed zelfs dat hij geen fiets heeft ?

Een douche later en mijn decompressiekousjes rond de kuiten kijk ik tevreden terug op mijn zondag.

Waar ik het vandaan blijf halen weet ik ook niet meer, een zondagsritje van 163 km, ik ben blij en een beetje fier dat ik het nog altijd in de benen en het kopje heb blijkbaar na 57 dagen.

 Ik ga rusten nu, yoghurt eten en kijken hoever mijn brood van 3 dagen oud al opgekruld is en nog eetbaar is ?

Doet hij het morgen terug ?We zullen zien . Geniet nu maar van jullie BBQ !

Slaapwel

X

Boden - Storlängträsk

110 km    6.03 uur gefietst

Wasborddagje .... From Russia With love

Vanmorgen afscheid genomen van Louise en haar kerkhuisjes. Nog even op de foto en haar bedankt voor de goede zorgen dat ze probeerde te geven. Laatste nacht trouwens niet moeten betalen en ik kreeg de belofte dat ze nog een dotatie zou overmaken. 

Beter maar nog niet hersteld hijsen we ons in de fiets met veel vragen. Hoe zal het lichaam en de spieren reageren ? Welk traject gaan ze onder mijn wielen schuiven ? Ga ik terug " zotten " op mijn pad tegenkomen , enz ....

Na een 10 tal kilometer op de 356 richting Älvsbyn weet ik al het antwoord op de vraag hoe het met de spiertjes gesteld is, slecht. Het is huilen met de pet op. Is het nu omdat ze uit hun dagelijkse ritme zijn of speelt de antibiotica zijn rol, god mag het weten maar het gaat moeizaam, ik kom maar niet in mijn ritme, ondanks de ritmische muziek die vanuit mijn mp3 spelertje in mijn oren gevlamd wordt.

Misschien had ik hem beter wat zachter gezet want plots krijg ik een slepend geluid in de gaten. Even checken , alles uitladen en herschikken en " geluidje weg ". Het zal valse hoop geweest zijn dat het slepende wiel de reden was van mijn sterven in de fiets.

Na een 46 km kom ik Älvsbyn binnengereden en ga bij de " gulf" een pitstop maken en enkele cola's kopen. Aan de kassa moet ik onmiddellijk aan Hans en Marty denken, het is er duidelijk eentje voor aan het " diepvriesvak ".

Met een glimlach vervolg ik mijn weg, beetje gestrest want enkele kilometer verder moet ik een beslissing gaan nemen.ofwel vervolg ik de 94 richting Arvidsjaur of ik neem in Korsträsk een nog kleinere weg zuidwaarts , een weg zonder nummer, zonder naam maar met asfalt, dat is al iets.

Het lijkt een minuut of 5 " iene miene mutte " voor mij. Ik ga voor de kleinere weg richting , in eerste instantie, Storsund. De beslissingen die je zelf neemt, daar ben je zelf verantwoordelijk voor en hoef je achteraf niet over te zeuren,ook ik niet.

Ik krijg voor de rest van mijn dag helling op , helling af. Wasborden dat we zeggen, maar serieuze borden naar mijn bescheiden mening, ik eindig mijn dag met maar liefst 832 hoogtemeters. En zeggen dat volgers mij gezegd hadden dat het vanaf nu alleen maar bergaf zou gaan ?ik denk warempel dat ze het over mijn eigen persoon hadden !

Maar we klagen niet, mentaal proberen wij van wasbord naar wasbord te fietsen en vloeken soms : from Russia with love !!. Aja, hadden die 2 dwazen mij niet de schrik van mijn leven laten opdoen fietste deze jongen misschien verder langs de Botnische golf op wellicht minder heuvelende wegen en meer kans op aankopen doen ? Ik kan verdorie geen kant meer op door die pipo's !

Ik ben nu wel gedoemd Zweden te doorkruisen " door het midden".

Na 107 km kijk ik terug als een Chinees en weet ik dat het er moet opzitten voor vandaag. Bij het kruisen van de 373 zie ik plots een bord staan: camping 3 km. Voilà, dat wordt hem ! Het is 17.45 uur als ik warempel een winkel tegenkom! Die sluit om ........ 17.30 uur. Grrr, ik denk onmiddellijk aan Micheline, een trouwe volger die enorm begaan is met mijn voeding en gezondheid. Ai, ai, die gaat terug met de handen in het haar zitten als ze dat leest ! Tja meid, zo zie je maar dat je het moet doen met de dingen die je vind en je plan trekken. Ik had vanmorgen al extra veel moeten eten omdat ik niet alles " weg kreeg " in mijn fiets, en gesloten is gesloten he ?

Ik bereik de camping, moet nog telefoneren omdat de receptie niet bemand is , vertel mijn verhaal over ons project . Ze vind het super ! Dat is dan € 70.

Ja man, ik ga nog bankroet gaan op deze manier. Als ik beter ben moet ik toch gaan overwegen om mijn tentje op te gaan zetten desondanks ik geen tentliefhebber ben.

Wellicht is ze ook zo'n persoon die wat tijd nodig heeft om haar Zweedse kroon te laten vallen want enkele tijd later komt ze met 2 verse pistolets, een halve kilo gemalen koffie, een tomaat,kaas en hesp en 2 soort frangipanes.

Ale, merci. Voeding en kracht om morgen hopelijk een "superdistance" ritje te maken, als de gezondheid en , vooral, de beentjes meewillen, denkend aan " mien maten " From Russia With love, wasbord op , wasbord af, wedden ?.....

Slaapwel

X

Uitzieken in Boden Zweden.

Het ging echt niet meer. Was onverantwoord om in deze omstandigheden verder te fietsen. Koorts ,spierpijnen en mottig gevoel . Ik ben genoodzaakt antibiotica op te starten en het bed te houden, slapen en uitzieken.

Uitzieken in de kyrkstugorna 's van Boden. Kleine huisjes met een historie.

Ze werden gebouwd in het jaar 1826 in opdracht  van de kerkgemeenschap van Överlulea.

400 stuks vormden een geheel rond de kerk en waren afgewerkt op 1 juli 1831.

Boden was de Kerkstad van deze regio. Families maakten dan ook wekelijks de verre verplaatsing om de kerkdienst mee te maken. Omdat de afstand naar huis toe zo groot was bleven ze overnachten in 1 van deze huisjes.

De intrede van auto's en andere vervoermiddelen leidde het verval in van deze kerkhuisjes. In 1919 stonden er nog 128 , op heden blijven er nog 32 in de originele staat over.

Ik slaap dus in een rijke historie, ondanks mijn ziek zijn een meenemertje.

Luxe is er niet echt maar de donsdekens zijn gelukkig al van deze tijd.

Te midden van een groene omgeving met oa een mooi park aan het meer van Boden probeer ik zo vlug mogelijk terug de oude te geraken en verder huiswaarts te fietsen . Richting volgers, familie en vrienden.

Dat groen en ontelbare bomen doen mij denken aan Anne-Marie de Kok, een Nederlandse volger en tevens fietser. Zij is , hou je vast en 1 tje voor in het scrabble spel , boomveiligheidscontroleur.

Moesten jullie hier wonen zijn jullie nog even zoet met al die bomen te controleren hoor meid ! Je mag trouwens nog een mailtje verwachten van mij met de info dat je mij vroeg.

Even een woordje uitleg wat die titel nu juist betekend.

Als boomeigenaar ben je wettelijk verplicht om met regelmaat je bomen te controleren op zichtbare gebreken. Je moet hierbij denken aan bijvoorbeeld dood hout, ingerotte wonden, zwammen en andere aantastingen door bijvoorbeeld insecten. Alles wat je ziet moet je registreren. Aan de hand van wat je ziet kun je beoordelen of een boom gevaar oplevert voor de omgeving en hoe acuut dit gevaar is en vervolgens maatregelen nemen. Snoeien, verder onderzoeken, vaker controleren dan dat je al doet of rooien.

Voilà si, ondanks mijn ziekjes zijn probeer ik jullie nog wat mee te geven , een soort van " wistjedatje "

En nee, ik hoor het sommigen van mijn vrienden denken, slagbomen zijn niet inbegrepen en vallen niet te controleren !!

Hopelijk tot morgen ..... terug in de fiets

Groetjes

X

Tornio - Boden

157 km.        8. O3 uur gefietst

Bijna gedaan met filip ......

Daar lig je dan, verzopen parkeerwachter in Tornio.Het is even op de tanden bijten, het wordt eventjes allemaal teveel.

Van slapen kwam er deze nacht niet veel in huis. Je ligt in niet luxueuze omstandigheden op een betonnen vloer, luisterend hoe de weergoden hun feestje verderzetten. Feestje dat zou duren tot rond 03.30 uur, dan verlieten de eerste gasten , lees regen, het galabal. Je hebt altijd fuifnummers die een afther party houden. De wind, sterk aanwezig op  " het feestje van Tornio" , zal ijzersterk blijven doorgaan , ook gedurende mijn dag. 

Vrij vroeg verlaat ik mijn parkeergarage en rij ik Zweden binnen. Ik ga de tip van Janneman volgen en volg de E4 zuidwaarts langs de kustlijn, al ligt die netjes verscholen achter een bomenrij en je er met als gevolg niets van ziet en dat is een tegenvallertje.

In Kalix , na 40 km , zijn mijn beentjes eigenlijk al op. De antibiotica dat ik opgestart heb maakt van mij een ...... ja, wat ben ik ? Een zombie ?

Ik eet enkele boterhammetjes in een parkje aan de zijkant van de drukke E4. Probeer ik althans want na nog geen 10 minuten komt een plaatselijke journalist mij " storen "  en vraagt honderduit naar mijn verhaal, anekdotes en verdere plannen. 45 minuten later kan ik terug de weg op richting Töre en Lulea. Hij kan naar zijn schrijftafel voor een artikel in zijn plaatselijke krant.

Ik fiets eigenlijk niet graag op deze hoofdweg moet ik vaststellen. Is er veel te druk en soms zijn er stroken afgespannen met stalen kabels in de midden die het rijvlak behoorlijk smal maken. Voor Jan en Ineke is het beslist de ideale oplossing om met hun sleurhutje van punt A naar punt B te komen maar met mijn " banaantje" lijkt het niets.

Ik had al het voorgevoel, had al enkele keren gekeken op de kaart of er alternatieven waren , maar die zijn er niet.

In de buurt van Ränea loopt het bijna verkeerd af voor mij. Zoals aangehaald kijk ik voortdurend in mijn spiegeltjes voor achterkomend verkeer, net zoals nu. Ik zie 2 vrachtwagens op mij afkomen die niet echt aanstalten maken om op de rem te gaan staan.....wellicht Russische chauffeurs achter het stuur, die vind je hier veel en allen roekeloos en onrespectvol.

Ze vliegen mij echt voorbij en ik dacht echt dat het over was met mij ! Ik schrik mij te pletter, wordt naar hen toegezogen en in mijn reactie om uit hun greep te kunnen blijven vlieg ik ondersteboven de graskant in, mijn knie nog stotend aan de rand van questie.

Daar lig je dan, vrijwel alles uit mijn fietsje , maar ik leef nog en dat is het belangrijkste. Nu staat het vast, ik ben hier weg van die weg. Na enkele kilometers kan ik er af en bekijk nashakend mijn wegenkaart.

Ik ga richting Niemisel en vervolgens , omdat er hier werkelijk niets is behalve bossen, op de 356 naar Boden.

Uiteindelijk bereik ik na 157 km de stad Boden en neem in de statoil enkele ost-baconworsten tot mij om vervolgens de camping op te zoeken.

Niets vrij zegt de dame en nee, ik wil een bed , geen tent want ik voel me ziek, heb koorts en weet bij god niet hoe ik die lange afstand afgefietst heb vandaag ?

Bijna 2 uur en een 7 tal telefoons later vind ik uiteindelijk iets om te slapen en morgen te blijven want ik probeer een methode te zoeken om verder te geraken.

Ik weet niet of het gaat werken maar ik probeer de afstand van 3 dagen te fietsen in 2 dagen en zo 1 dag te kunnen uitzieken. Of het de juiste werkwijze is gaan we moeten afwachten maar dit wordt het.

Vaststelling is dat alles perfect verliep in de heenreis en ik alle tegenslagen blijkbaar te verduren krijg op de weg naar huis ?

Vanaf vrijdag reis ik door het binnenland verder zuidwaarts. Het zal er rustig zijn qua verkeer maar ik zal er wel weer niets tegenkomen , geen winkels en heel weinig slaapplaatsen. Als we weer beetje gezonder zijn gaan we er een lap opgeven......

Tot dan

X

Rovaniemi - Tornio

135 km    6.39 uur gefietst

Highway to hell.

Er is geen verhaal. Mijn hoofd staat niet naar een verhaal. Als afzien betekend dat je sterker komt , awel dan ben ik vanaf vandaag een kleine beer !

De ochtend begon nochtans vrij normaal. Was iets beter maar nog verre van ok en ik goot fruitsap naast mijn glas, liet mijn mes vallen en morste eigeel op mijn broek. Mensen uit mijn omgeving zullen dit wel zeker herkennen.

Ik had gisteravond en vanmorgen nog wel 20 keer op mijn kaarten gekeken. De ene keer werd het Finland, de andere keer Zweden . Omdat ik in Turku nog een Ferry zou moeten nemen van € 200 besluit ik richting Zweden te trekken en daar te verblijven de volgende pakweg 20 dagen.

Na een experiment met nog een korte saunabeurt net voor mijn vertrek ging ik de E 75 op richting grens met na een 25 tal kilometer een verrassing. Een bord geeft aan Pisa , nog 23 km ?? Oeie. Gaan we " de scheven " tegenkomen in Scandinavië ? Een kleine glimlach verschijnt op mijn gelaat. Eentje die heel snel over zal gaan want enkele kilometer verder is het serieus prijs. De hemel kleurde al donkergrijs, de wind stond al " linksvoor " en nu kwam alles in beweging.

De wind haalde plots stormkracht en het water viel werkelijk met bakken naar beneden ! Ai, ai, en t ziet er niet naaruit dat het vlug beter wordt....

In een bushokje, ik denk lijn 72 richting Tornio, probeer ik mij te wapenen om de strijd aan te gaan met zoveel onweersgeweld.

Mijn mp3 krijgt eye of the tiger in repeat, dekje gaat op en we zoeken een ijkpunt aan de horizon, laat ons zeggen, een boom, er staan er genoeg !

Met de blik op oneindig en het vizier van een arend begeef ik me steeds weer naar een nieuw punt, denkend aan niets en de frustratie eruitstampend.Mijn zieke lichaam en pijnlijke spieren pruttelen tegen maar we gaan door, tegen beter weten in en hopend dat het toch eens gaat minderen.

Ik kan je zeggen...... T gaat niet minderen, integendeel, de wind wakkert nog aan en ,omdat die tegen staat,  loopt het water tot in mijn " bukepitje".

Mijn mascotjes houden mij recht, ik zie het echt niet meer zitten. Kom ook niets tegen, geen supermarkt, geen camping...... we gaan erop vooruit.

Komt daarbij dat op die E75 het , vooral, vrachtverkeer hier rakelings naast mij scheurt, ik verstijf soms van de schrik. Ik weet niet of dat nu aan de Finse automobilisten ligt of aan het feit dat we terug onder de artic circle zitten maar er is wel degelijk een agressiever rijgedrag merkbaar vandaag. Ik ben dan ook blij dat ik voor de laatste 30 km de 927 op kan en bevrijd ben van die hel. Ik moet dan wel als tegenprestatie ietsje meer gaan klimmen maar ik neem het er graag bij vandaag.

Op 8 km van Tornio , nog steeds in dat noodweer , kom ik een supermarkt tegen. Als een verzopen kieken doe ik er enkele inkopen met vooruitzicht van een relaxerende avond in een hytter want deze jongen kan aan het infuus onder de noemer, warme douche en chauffage vollen bak.

Nu vond ik eten maar geen camping of hotel. Ja, het stadshotel, € 150 voor een nacht..... Met ontbijt. Ale, ben blij om te horen !

Nenee, dat kan mijn portemonnee niet trekken . Uiteindelijk, en teneinde raad slaap ik vanavond in een .......parkinggarage op de grond van een shoppingcentrum hier in Tornio op de grens met Zweden.

Het leven van een noordkaapfietser kan hard zijn.... en dat mag je je vanavond wel heel letterlijk voorstellen, beton is hard om op te slapen.

Terwijl ik deze zinnen afmaak hoor ik de wind gieren en het water stromen. Hopelijk is het morgen iets droger want de weersvoorspelling geeft zo'n weer voor de rest van de week. 

Nu, we zijn morgen al woensdag, probeer ik er de moed in te houden....

Oei, ik besef nu pas dat ik toch een verhaal heb voor al mijn volgers.

Slaapwel en bedankt mascotjes, dankzij jullie zijn we aan de grens met Zweden geraakt vandaag. Morgenvroeg steken we die samen over, nog 300 meter.....

X

Maandag 1 juli : dag 51

Ongeplande rustdag @ Rovaniemi 

0 km

De belangrijkste dingen in het leven hebben niets buitengewoon of grandioos; het zijn de momenten dat wij geraakt worden door elkaar. Zo kreeg ik vanmiddag telefoontje van Jan uit Dronten om te vragen hoe het was. Mensen die tot over enkele weken vreemden voor je waren leven met je mee, briefen je over de wegen die nog moeten komen, zijn bezorgt over de conditie en gezondheid.

Ik ben dus ziek opgestaan in de nabijheid van Santa's huis. Koorts,darmklachten en pijnlijke spieren. Ik doe een poging om verder te gaan,slof in mijn fietskledij en begeef mij naar het ontbijt. De parkmanager ziet mij belabberd door haar winkel sukkelen en schiet mij onmiddellijk te hulp met Finse geneesmiddelen. Een ontbijt later besef ik dat het hopeloos wordt en ik beter nog 1 dag hier ter plaatse blijf, sauna nemen en vooral veel slapen.

Rond de middag ga ik op bezoek bij de kerstman. Ook al weten wij met zijn allen de historie van deze man, het is en blijft een emotioneel moment. Hij heeft alles , de stem , de uitstraling van een man waar iedereen verliefd op is. Ik kan uitgebreid mijn verhaal doen, zeggen waarom ik hier ben. Hij luistert aandachtig en moedigt mij aan om verder te gaan ,in mijn trip en in mijn doel om mensen te mobiliseren iets te doen voor het kinderkankerfonds. 

Helemaal uit België met de fiets ? Ja, zeg ik hem , alles ligt op fietsafstand als je tijd genoeg hebt. Met een stevige handdruk nemen we afscheid.

Ik verlaat  , zelfs als volwassen man, geëmotioneerd zijn woning en ga , na enkele aankopen te hebben gedaan in zijn shop, slapen.  Zijn  kot moet hier vanzelfsprekend draaiende gehouden worden dat is mij wel duidelijk.

Languit liggend op mijn king size bed lig ik te denken aan wat gepasseerd is en wat nog komen moet.

Ik heb een bepaald moment het gevoel van , wanneer je wil dat men je op je waarde schat, ga dan dood of op reis. Ja, sommigen hebben getwijfeld aan mij en nog, hebben mijn project niet als vol aanschouwd, komen er nu pas achter hoe en wat de echte filip is. Ik ben dezelfde maar bepaalde mensen hebben nooit de moeite gedaan om " de echte " te leren kennen, dat doet pijn als je hier uitgeput in Finland ligt.

Ik denk dan maar aan al mijn volgers, aan de mensen die mij spontaan steunen, die fier mogen zijn dat ze deel uitmaken van dit alles. Ik ben jullie allemaal dankbaar en vergeet jullie steun niet, nooit !

Ik val in slaap, wordt terug wakker , slof van tafel naar bed en terug. Ik ben een wrak momenteel, toeme, hopelijk gaat dit snel voorbij en kan ik verder ?

Regenbuien en donderslagen gieren de ganse dag door het luchtruim, ook dat nog....

Morgen is nog ver weg, misschien gaat het dan ook terug een beetje ?

Mijn tweede hoogtepunt zit erop , heb Santa de hand geschud, de vriend van alle kinderen. Misschien na Sinterklaas maar een man met een heel groot warm hart. 

Het was een eer in je huis te mogen zijn, het ga je goed en verzorg je dat je niet ziek wordt !

Morgen kijk ik wellicht nog even achter mij naar de denkbeeldige lijn van de artic circle.....het zal met pijn in het hart zijn dat ik voorwaarts kijk wetende dat ik nu " naar huis " kom..........

Slaapwel

X

Ik wil verder, voel me ook niet echt lekker vandaag. Opgestaan met hoofdpijn en een tegenpruttelende maag. Hopelijk moet ik niet terug tot helemaal achteraan in de quest want dat zou betekenen dat ik op zoek moet naar geneesmiddelen.

Blijkbaar wil het weer vandaag ook niet echt mee. De wind zit nog steeds in dezelfde richting, wil dus zeggen tegen mij. De hemelsluizen gaan ook een keer of 5 serieus open en bezorgen mij gratis douches of verfrissingen.

Niemand houdt mij staande, niemand stoort mij in het afmalen van mijn kilometers. Ik kan ook moeilijk mis rijden want ik kan gewoon de E 75 blijven volgen rechtdoor. En als ik zeg rechtdoor dan mag je dat voor letterlijk nemen , kilometerslang kaarsrechte wegen geven mij het gevoel dat de dagen nu nog langer lijken dan ervoor.

2 maal word ik toch verrast. Eerste maal als er plots een enorme verbreding van de weg inzit van een kilometer of 3. Eventjes contact nemen met " zij weet alles" Anita leert mij dat er , in winterperiode hier gewoon........ vliegtuigen landen ! Wablief ? Zie je dat al gebeuren op onze rijksweg in Izegem ?

Zo zie je maar dat de afstanden hier wel erg ver zijn. Blijkbaar doen ze dat om de plaatselijke regio te bevoorraden wanneer er hier enorme hoeveelheden sneeuw ligt te pronken en wegverkeer moeilijk maakt.

De tweede moment van mijn dag is wanneer op een 15 km van Rovaniemi plots aan de rechterkant van de weg een rendier staat met haar kalfje. Ik laat me zachtjes uitbollen en we kijken elkaar in de ogen. Moeder, kop een klein beetje naar rechts gebogen, kind niet weten hoe te reageren en ozo afhankelijk van zijn mama. Het lijkt net of ze mij komen bedanken. Ik voel zoiets van : jongen , bedankt, je missie is tot hiertoe geslaagd, je doet het voor kinderen en mama's . Een combinatie die nooit zou mogen gescheiden worden.

Een 30 tal seconden later huppelen ze beiden het bos in. Tranen lopen over mijn wangen. Straks ga ik voor de tweede en voorlopig laatste keer de artic circle over. Ik trek de denkbeeldige deur achter mij dicht met een enorme bagage. Alles wat er leeft en gebeurd , de natuur, de mensen, alles heeft een diepe indruk achtergelaten op mij.

Een deel van mijn hart zal voor altijd hier blijven. Met tranen in de ogen verlaat ik dan ook het hoge noorden. Ja, je moet hier geweest zijn op mijn manier, met tijd maken om dingen dieper te leren kennen om te weten wat ik nu voel.....

Uiteindelijk kom ik een halfuurtje te laat aan om Santa nog thuis te vinden. Morgen om 9 uur terug staat op een bordje aan zijn woning. Ok, no problem , ik ga er zijn !

Ik plaats mij voor de live cam , wuif naar het thuisfront en schrijf van hieruit mijn dagverslag om aan jullie over te maken.

Wel vreemd is de kerstmuziek op de achtergrond. De zo'n is intussen terug van de partij en Santa is t gat in zonder zijne pickup af te leggen.

Ik blijf nog even nagenieten en kijk of die mens nog een plaatsje vrij heeft op " zijn " camping want ja, alles lijkt hier ook commercie maar dat was ingecalculeerd.

Morgen start de dag dus met bezoekje aan de enige echte kerstman ! Ale, den deze die de voormiddag heeft toch ...........

Slaapwel

X