|
Ik kan eindelijk vertrekken aan mijn fietstocht, mijn
levensdroom. Een tocht met een missie. Echte pelgrims trekken naar Rome of Compostella.
Ik trek op mijn pelgrimstocht de andere kant op, naar de natuur, naar de pracht
van het hoge noorden.
Pelgrims krijgen soms een
wat glazige blik in hun ogen als je ze vraagt waarom. Zoiets als bergbeklimmers
als je ze vraagt waarom ze bergen beklimmen. Edmund Hillary, de bedwinger van
de Mount Everest, had daar een snedig antwoord op: `because they are there. Een
bergtop trekt - tenminste sommige mensen, voor mij was en is het de combinatie
tussen een moment van onthaasting en mijn droom om iets te doen voor het kinderkankerfonds.
Maar laat ik proberen iets specifieker te zijn. Ik probeer je enkele redenen te
geven waarom ik mijn tocht maak en wat er bij mij leeft.
De eerste is dat een lange fietstocht op zich een
bijzondere ervaring is. Je krijgt als fietser een andere verhouding met de
wereld om je heen. Je wordt nat als het regent en je krijgt het warm als de zon
schijnt. Voor de moderne mens is het een hele ervaring om nog eens goed nat te
worden en onder een boom te moeten wachten tot het ophoudt met regenen. Het
leert je in ieder geval op een andere manier tegen een boom aan kijken. Met een
snelheid van 18 kilometer per uur wordt de wereld wellicht ook ineens een stuk
groter en indrukwekkender. Een hele dag fietsen door de prachtige natuur van Scandinavische
landen en langzaam een bergrug zien groeien aan de horizon, dat geeft de
fietser wellicht een nietig gevoel. Zou de wereld mij missen als ik hier niet fietste?
Wie zou me eigenlijk wel missen? En met 18 kilometer per uur wordt de natuur
ook een stuk interessanter. Zeven verschillende soorten vlinders in een half
uur, waar vindt je die nog? Rendieren die je verbaasd aanstaren, de
onstuitbaarheid van een opkomend onweer, dat worden belevenissen. Het loskomen
van je vertrouwde omgeving en het hervinden van waardering en eerbied voor de
natuur, dat zijn belangrijke ervaringen die je van een pelgrimstocht kunt
meenemen.
De tweede is dat de
ontmoeting met de verschillende culturen en met de geschiedenis. Ook al ben ik
geen cultuurbarbaar en musea bezoeker, ik reis de Vikings achterna, de Denen
met hun runenstenen en Vikingschepen, De Noren met hun Noormannen, de Sani bevolking,
de Lappen in Lapland, enz
Ik zal ook ontmoetingen hebben waarvan ik niet kan
geloven dat ze toevallig zijn. : iemand die je ongevraagd de goede weg wijst,
een vreemde die je vriend wordt, een kerk waar je ineens snapt waarom je op
reis bent gegaan. Op zijn minst zetten ze je aan het denken en tijd om te
denken heb je onderweg gelukkig in overvloed.
Pelgrims zeggen ook dat ze onderweg meer mens
worden. Je moet je, als pelgrim, vaak overgeven in de handen van mensen. Je
kunt niet alles voorzien, niet alles regelen en niet alles alleen volbrengen,
maar je hebt de steun en de welwillendheid nodig van mensen die je op je weg
ontmoet. Dat begint bij een stuk brood en een fles water en natuurlijk een bed,
maar het gaat ook om een bemoedigend woord, een vriendelijk gebaar. Soms loopt
dat natuurlijk volledig uit de hand en overladen mensen je met vriendelijkheid
en goede gaven. Dan zit je onthand met je dankbaarheid, maar ook dat is een
ervaring. Soms vertellen ook je maag en je lichaam je hoe hard je hulp van
mensen nodig hebt. Dan wil je wel aardig zijn en het zo vragen dat die medemens
je wel zeker wat te drinken zal geven. Natuurlijk heb je als pelgrim fietser
(en medemens) recht op een slok water, maar hij/zij moet het je toch maar
willen geven, en je moet niet vergeten dank je wel te zeggen, anders verpest je
het voor de volgende fietser. Lessen in nederigheid dus, lessen in
menselijkheid.
Tenslotte zal ik wellicht iets ontdekken waarvan
ik bijna was vergeten dat ik het nog had? Bijvoorbeeld mezelf, of mijn
engelbewaarder. Dat lijkt typisch voor een pelgrimstocht. Wat je er van over
houdt zijn niet zo zeer nieuwe dingen, maar dingen die je al had en die je
opnieuw, in een andere dimensie, gaat waarderen. En dat is dan toch mooi
meegenomen. Als ons project
tenslotte nog een succes mag worden en we samen een prachtige cheque mogen
overhandigen voor het kinderkankerfonds UZ Gent dan zal ik op 3 augustus een
heel gelukkige man zijn!
|
