De jaarlijkse Ardennentrip was er dit jaar qua deelname eentje in mineur. De 3 "die hards" El Sympathico, El Karpero en ikzelf waren de enige gemotiveerden. El Karpero, kon wel pas vrijdagavond aanpikken vanwege proffesionele verplichtingen.
El Sympahico (vanaf nu El Secretaro) en ikzelf (vanaf nu El Presidento) per wagen tot Bouillon gereden om van daaruit een plaatselijke lus te fietsen. Van de Walen wordt wel eens gezegd dat ze veel socialer en aangenamer zijn dan de Vlamingen. Wij maakten terplaatse echter kennis met de uitzondering. We stopten op de ruime parking van de plaatselijke "Jakke Frit". De wagen werd op het einde van de parking geplaatst waar we onze fietsen van het dak haalden en onze fietsschoenen aantrokken. Binnen de 5 minuten echter stond de frietenboer al bij ons en vroeg ons op een nogal korte manier om elders te parkeren. De parking was nl enkel voorzien voor "camioneurs" en klanten. We stelden God"friet" van Bouillon gerust dat we na aankomst zeker een frieteke zouden komen steken, maar dit mocht niet baaten, we moesten weg. Oké no problemo, wij naar d'n overkant van de steenweg, ... en hij, ... hij bleef zitten met zijne friet.
Na de aangename ontvangst de fiets op richting Bouillon. De burcht ligt op een rots, ... het centrum ligt in ne put. Als opwarming kregen we dus een afdaling voorgeschoteld van enkele km's. Voor we beneden waren wisten we al dat de zomer voorbij was. Klappertandend van de kou in het centrum toegekomen. Gelukkig bestaat een put in doorsnede uit twee hellingen. Om het centrum te verlaten moest er dus een eerste keer geklommen worden. Ideaal om terug warm te krijgen. Eenmaal boven was er van klappertanden geen sprake meer . Opgewarmd met een stevig tempo richting Sedan (Frankrijk) gefietst. Zo kreeg ook de Ardennentrip een internationaal tintje. We moesten bij de grensoverschrijding alweer vaststellen dat ons nationale wegendek alles behalve is in vergelijking met onze buurlanden. Het leek wel of onze fietsen plots de helft wogen, tenminste toch tot we terug de grens overstaken. Via enkele verbindingswegen (hellingskes van +/- 10%) terug naar af. De fietsen op de wagen geplaatst en met de wagen naar het centrum om ons op te warmen met een goeie tas koffie en één van de gekende plaatselijke drankjes op basis van gerst en hop.
Om 16u00 op het sleuteladres de ... inderdaad sleutel gaan afhalen. Mevr Denis, ons plaatselijk contact, een copy van Mrs. Bucket uit "Keeping up appearances" bracht ons tot bij het huurhuis en gaf ons een rondleiding om U tegen te zeggen. Na afscheid genomen te hebben van onze gastvrouw, even afgezakt naar Rochehaut, even verder om bij een goeie pint het vervolg van het weekend te bespreken. El Karpero had ons ondertussen laten wetren dat hij rond 19u00 ter plaatse zou zijn.
19u00, El Karpero (vanaf nu El Advocado) stipt op tijd en met z'n drieën naar Bouillon voor een typische stevige Ardeense maaltijd (Pizza's). De mijne had ten minste toch iets Ardenees, ... ik koos voor de pizza Ardenne Na de maaltijd terug naar huis. Eén van ons had voor wat gezelschapspelletjes gezorgd. Er werd gekozen voor poker. Voor alledrie een primeur. Raise, call, check, ... pair, straith, full house, etc.. zijn vanaf nu ook voor ons geen onbekende termen meer
Na een welverdiende nachtrust zorgde zaterdagmorgend El Sympathico voor pistolékes en croissants. Lekker, en nodig zou later blijken. Rond 11u30 vertrokken voor de zaterdagtrip Bouillon - Rochefort - Bouillon. El Karpero kon niet wegsteken dat hij goeie benen had . Elke meter omhoog liet hij ons zien hoe je in de Vogezen een colleke aanpakt. Met 45km ervaring in de benen van de dag voordien, lieten El Sympathico en ikzelf onze jonge spruit rustig begaan. Tot Rochefort en terug was nl 100km en niet hoegenaamd vlak te noemen. Bovendien hadden we in het heen rijden de wind fors in de rug. Een ervaren fietser weet wat dat betekend voor de trerugreis Het oorspronkelijk idee was om in Rochefort te stoppen om iets te eten. Door het hoge tempo waren we er echter iets vroeger dan voorzien en besloten we om nog een stukske door te fietsen tot Han-sur-Lesse en aldaar iets te nuttigen. Eerst dachten we dat het vanuit Rochefort iets meer bergopwaarts zou gaan, maar dit bleek verkeerd. Het bleef vals plat doorgaan tot Han-sur-Lesse. Wat we wel al merkten was het feit dat de wind niet meer in de rug zat. El Karpero had in dit stuk een plaspauze nodig, hij liet ons ondertussen rustig doorfietsen. Hij had er de benen voor om het gat toe te rijden. Tot daar klopte dit nog wel. Op z'n groot blad had hij ons al terug te pakken nog voor H-s-L. In het centrum ons een frituurke gekozen om wat extra callorieën op te slaan. Hier begonnen zich de eerste tekenen van een ommekeer te vertonen. El Sympathico had geen zin in friet en had het zelfs binnen koud El Karpero en ikzelf twijfelden nog tussen en frikadelle en een boulette osoossjasseur . Vermits het eerste makkleijker uit te spreken is dan het tweede kozen we voor de frikadelle.
Na de maaltijd terug de fiets op voor nog een goeie 40km wind op kop. We namen elk om beurt de kop richting Gedinne (voor sommigen van ons nog wel bekend ) Tot Gedinne bleef de groep goed samen, eenmaal dit senistre oord voorbij begonnen bij El Karpero de gevolgen van een combinatie van één z'n voorbije capriolen en twee een vettige frit tevoorschijn te komen. De hellingen werden hem wat zwaarder, het koptrekken werd al eens overgeslagen. We moesten echter nog 20km fietsen. Ter hoogte van Bièvre gebeurde het onvermijdelijke. Tijdens een langere klim en een moment van onoplettendheid merkten we boven aan de helling dat we nog slechts met z'n tweën waren. Even schrikken, maar al vlug zagen we onze youngster in beel verschijnen. Eenmaal terug bij de groep bleek het zwarte beest (pap in de benen) te hebben toegeslagen. Zwarte vlekken voor de ogen en geen energie meer Met het motto samen uit samen thuis in gedachten het tempo aangepast. We hadden ruimschoots de tijd. De laatste km's rustig afgelegd en samen rond +/- 16u30 toegekomen.
Even douchen en dan opnieuw afgezakt naar Bouillon voor het avondmaal. Met de sporen van de voorbije rit nog in de benen werd er gekozen voor een maaltijd rijk aan koolhydraten Pasta dus. El Sympathico liet de Italiaanse pasta kaart voor wat ze was en koos voor een het carnivore deel van de menu (gegrilde steak met frietjes) El Karpero had gemerkt dat de m'n pizza van de dag voordien mij voldoende energie had gegeven om de zaterdagrit af te werken zonder al teveel problemen en koos voor een rijk gevuld exemplaar. Ikzelf hield het bij de tortellini van de chef. Alle borden waren al snel leeg, waaruit blijkt dat het niet alleen smaakvol was, maar vooral ook nodig
Na een degustifke terug naar huis waar er al wat plannen werden gemaakt voor onze volgende groepsuitstap, met name de shortski. Later meer hierover.
Wat betreft de zondag kunnen we kort zijn. El Sympathico zorgde, alweer, voor croissantjes en dit keer voor een paar franse broden. Bij deze dank aan onze broodjesdrager. Het weinige beetje rommel dat we hadden gemaakt opgeruimt, want om 11u00 zou Mrs. Bucket haar inspectie komen doen. Ze was tervreden over 2WCT en we kregen zelfs op het water en de kosten voor de schoonmaak een kleine korting
Ondertussen was het beginnen regenen en besloten we de zondagrit te laten voor wat ze was. El Karpero kon sowiso niet mee en El Sympathico en ik besloten om nog een afsluiter te nemen bij de Makke; wat we dan ook gedaan hebben.
Bij deze nog eens dank aan m'n twee kompanen om zo laat op het seizoen nog een laatste inspanning te doen.
06-10-2009 om 10:01
geschreven door Eric
|