Zoals het een échte blog vergaat, staan de meest recente artikels bovenaan. U begint dus best onderaan, bij onze profielen, voor 'n beetje structuur in ons reisverhaal. Wij rekenen op jullie commentaren ;o)
Carla & Carol on the road 2 meiden op rondreis door Zuid-Afrika!!
14-03-2006
CAROL: Jeffreys Bay
Dinsdag 14.03.2006
De dag begint zonnig en na onze helse rit van gisteren besluiten we een rustdag in te lassen: een dagje zonnen op het bekende surfer's strand van Jeffrey's Bay.
Amper vertrokken, belt ons ma met de mededeling dat we eerst naar Walmer moeten om de duik van Carla te betalen (later hierover meer, zie volgende week woensdag). Het koud zweet breekt haar uit en het ontbijt moet eraan geloven. Is het het weer? We weten het niet... het ging nu al een pagen dagen goed. Maar ons Carla geeft niet op en we besluiten alsnog naar het strand te gaan.
Jeffrey's Bay
We zoeken een plekje kort aan de zee, spreiden onze handdoeken, spuiten wat zonnecreme en vallen in coma. Wat later komen we terug bij onze positieven en nemen een duik in het frisse water. Ondanks de hoge golven hier, is de temperatuur van het water zalig. Als kiekens op een stokje draaien we ons om en laten we de andere kant 'bruinen'. Na een paar uurtjes, krijg ik honger en dus laden we onze energie aan een toasted sandwich chicken mayonaise en een frisse cola light! We slenteren nog wat rond in de winkeltjes in het centrum, vooraleer we huiswaarts keren. Ik koop 2 nieuwe tongpiercings, die zijn hier nl. spotgoeiekoop!!! Ons moeder krijgt iets ;o)
Terug thuis zien we pas hoe rood verbrand we zijn... Hoewel Carla meer last heeft van haar spierpijn, gloei ik van kop tot teen en kan ik amper op een stoel blijven zitten: mijn poep is verbrand!!!
We kruipen op tijd in ons bedje, kletsen nog wat na en gaan een moeilijke nacht tegemoet. Draaien en keren is een ware hel, alles doet pijn!!
Tja, als je schoon wilt zijn... moet ge der iets voor over hebben eh!
AANDACHT: aanstaande zaterdag gaan we voor een skydive ('ik spring uit een vliegmachien') in Plettenberg en komende woensdag worden we verwacht bij Picture Perfect voor een foto sessie. 2 van mijn meest favoriete dingen: hoogtes en foto's ;o)
Rond 7 u zijn we weeral wakker ..... maar hoe ! Ik geraak met moeite uit mijn bed. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Diegene die me kennen weten maar al te goed dat ik zelden of nooit stijf word.
Ik kan mij bijna niet bewegen, ik voel al mijn spieren van onderaan aan mijn nek tot aan mijn enkels !
Gelukkig hebben we vandaag een dagje strand ingelast dus na het ontbijt gaan we mijn shark dive (volgende week woensdag) boeken bij Pro dive en rijden we naar Jeffreys bay.
Aangezien het een schooldag is hebben we bijna het strand voor ons alleen. Languit gaan we liggen met een big smile op ons gezicht want het is een prachtig weertje. 2 uur later zegt Carol dat ze honger krijgt en iets wil gaan eten. Op een terrasje genieten we van een toasted sandwich en beslissen om ipv terug naar het strand te keren wat te gaan shoppen in de surfer shops. Wijze beslissing zo blijkt achteraf want bij thuiskomst zijn we precies 2 kreeften.
Spierpijn en kei hard verbrand zit ik aan het avondmaal. Luc en Mirjam liggen plat van 't lachen met onze robotachtige houdingen. Ik ga door de hel !
2 uurtjes zon en dit als resultaat !!!! Manmanman ... the african sun !
We boeken nog een skydive aanstaande zaterdag in Plettenberg en Picture Perfect volgende week woensdag en kruipen aiaiaiaiaiaiai in ons bed.
Is 13 een ongelukgestal? Voor velen wel, voor mij vandaag niet. Gisteren wakker geworden met rukwinden tot 130 km/u, regenbuien (showers, zoals ze dat hier zo toepasselijk kunnen noemen) en een Belgisch temperatuurtje. Hoewel de voorspellingen er niet al te best uitzagen, schijnt de zon. We hebben geen planning en besluiten de dag te beginnen met een bezoek aan Walmer Shopping Center, o.a. om boodschappen te gaan doen. Kort na de middag zijn we terug thuis, een snelle hap en dan... ons in een rijbroek van de goeien ouwen tijd wringen om te gaan paardrijden.
Heavenly Stables
We worden rond 15.00 verwacht en hoewel de naam aanzet geeft tot hemelse gedachten, is het in realiteit ietsje anders. Paardjes lopen gezellig los, tot zover geen probleem. Maar een lelijke boxer 'verwelkomt' ons, zonder dat er ergens een spoor van een levende ziel te bekennen is. Uiteindelijk komt nog een wagen het domein opgereden; een echte cowboy stapt uit, knikt onze richting uit en gebaart dat we hem moeten volgen. Zo gezegd, zo gedaan. De paardjes staan reeds gezadeld en dus klaar om bestegen te worden. Samourai voor de gevorderde (ikke dus, alhoewel ik 10 jaar gereden heb, is het al meer dan 10 jaar geleden) en Red Eagle voor ons Carla.
De rit, 8km tot aan de beach, gaat opver smalle zandweggetjes door de bush. Carla, geen ervaring en last van een loshangend bloesje, hangt achter. Wanneer ze ons (lees: de cowboy en ik) de 1ste keer inhaalt en ik achterom kijk, hangt ze met heel haar decollete bloot. Schaterlach!! Het bloesje blijft haar parten spelen en Red Eagle houdt geweldig rekening met haar netelige positie bovenop hem. Wanneer wij in draf en galop gaan, blijft hij rustig achter en haalt ons in bij een korte adempauze. Zelfs wanneer wij ons wagen aan een sprong over een omvergevallen boom, leidt hij haar errond. Aangekomen aan het strand, duiken wij het water in met de paarden, Red Eagle blijft op een veilige afstand. Tijdens een korte rustpauze legt Carla knoopjes in haar bloejse en begint zo met veel zelfvertrouwen aan de terugkeer. De beestjes ruiken hun stal en kunnen niet snel genoeg thuis zijn! We gaan dus van draf in galop en omgekeerd. Geen last meer hebbende van haar bloesje, rent Red Eagle deze keer gezwind mee... hij gaat zelfs onverwacht over de omgevallen boom!!! Het werd een onvergetelijke rit: vermoeiend en avontuurlijk.
Wanneer we in de auto huiswaarts rijden, beginnen de eerste spierpijnen zich reeds te manifesteren. Ai ai ai, dat beloofd voor morgen. Tegen de avond kunnen we amper nog uit de voeten... Een goede nachtrust moet wonderen doen...
Na een grijze winderige zondag is het terug mooi weer dus bellen we naar heavenly stables of we kunnen komen paardrijden. Tegen 15u worden we verwacht dus gaan we eerst nog wat boodschappen doen met Carols mama en een tasje koffie drinken.
Na het middageten trek ik Lucs rijbroek aan (en sexy dat ik daarmee ben) Carol trek Mirjams rijbroek aan en samen springen we de auto in naar Heavenly stables.
Daar aangekomen lopen we een beetje verloren tussen de paarden, gelukkig komt er iemand aangereden die ons wijst waar we moeten zijn. Onze paarden worden gezadeld en hop paardje hop daar gaan we. Blijkbaar is het een rit van 8 km tot aan het strand.
Gelukkig geeft Carol mij een paar aanwijzingen want enige uitleg wordt mij niet gegeven ondanks dat ik tot hier toe 2 maal op een paard heb gezeten, 1 maal in Venezuela en 1 maal in Australië.(Van paardrijden kon je toen niet spreken, eerder van paardwandelen) Echt paardrijden kan ik dus niet, heb het nooit geleerd, wat mee hobbelen met het paard dat lukt me wel. Carol heeft 10 jaar ervaring !
Onmiddellijk duiken we met ons paard den bush in en lees dit letterlijk, den bush in ! Jezus Christ super star. Van wandelen naar draf en galop ! Ik weet echt niet wat ik meemaak. Dan hoor ik roepen duiken ! Duiken ????? Duiken in draf ???? Duiken in Galop ????? maar dan zie ik de takken op me afkomen en kan niet anders dan duiken ! Bijna 2 maal val ik van mijn paard af, tja wat wil je. Nog nooit met een paard in draf of galop gereden en dat in den bush en dan nog duiken ook. Komt daarbij nog dat mijn topke wat loszit en ik dus meer met blote boobs aan het rijden ben dan wat anders. In het heen rijden lig ik dan ook steeds een stuk achter. Aangekomen aan het strand laten we de paarden een beetje rusten en maak ik van deze tijd gebruik om knopjes te leggen in mijn topje, kwestie dat dit niet meer kan zakken. We stijgen terug op en dat paard voelt natuurlijk dat ik veel meer op mijn gemak op zijn rug zit dus rijdt hij gezellig mee met het paard van Carol en onze begeleider cowboy ! Manmanman wat gaat dit snel, vooral de galop is voor mij net als op de roller coaster in Walibi, steil naar omhoog, steil naar beneden.... alleen moet ik zorgen dat ik op het paard blijf zitten ! Om dan nog maar te zwijgen van het bukken onder de takken terwijl het paard door het bos snelt, de scherpe bochten naar links en naar rechts (gelukkig heb ik ervaring in het rijden met een moto) en dan komt de hindernis. Zij gaan erover, de cowboy had verwacht dat mijn paard (red eagle) een omweg zou maken maar nee hoor hij gaat er gewoon over !!!!!!! Gegild heb ik, miljaar wa was da ! Maar ik zat nog steeds op het paard ......
Voor mij was dit een helse rit maar ondanks alles de moeite waard ......
Tijdens de heerlijke maaltijd gekookt door Mirjam voel ik mijn spieren stijf worden .... wat zal ik morgen voelen ????
Het bijzondere aan dit park is niet de vele wilde beesten die we al in Addo en Kragga Kamma zagen, maar wel de leeuwenkooi. We rijden binnen in de leeuwenkooi en komen oog in oog te staan met een paar vrouwelijke leeuwinnen. Deze worden hier geboren en groot gebracht en later eventueel naar andere wildparken gebracht. Het is niet aan te raden je wagen te verlaten, ook al zien ze er nog zo lief en aaibaar uit wanneer ze slapen in de zon. Ooit deed een Chinees dat wel... en die heeft het zelf niet kunnen navertellen.
De kers op de taart echter is op de foto gaan met de baby leeuwtjes. Hoewel ze amper 9 weken oud zijn, zien 't er al stevige beesten uit. Carla krijgt een klein dromertje in de armen gestopt, terwijl ik de rebel van de hoop op schoot krijg. Krabben en bijten en weglopen is zijn motto! Een mooi aandenken is niet alleen de foto's, maar een afdruk van een poot op men buik. Ach ja, poezen krabben ook en zijn lang niet zo spectaculair om mee op de foto te gaan. Je moet er dus wat voor over hebben.
Daar het Kraga Kamma reservaat vrij vlot is verlopen, beslissen we om door te rijden naar Seaview, gekend om zijn lion pups.
Bij aankomst mogen we met de wagen de leeuwekooi binnenrijden. Aangezien we in Addo een leeuw aantroffen naast de weg kan deze kooi ons weinig boeien.
We rijden het domein op en komen nog een giraffe tegen. Een beetje verder zijn de kooien van de pups en een paar minuten later zitten we te spelen met deze pups. Super ervaring is dit ! Gewoon naar de foto's kijken, verder uitleg hoeft niet.
's Avonds mogen we terug aanschuiven bij Carols ouders en eten we lamskotteletjes met lekker kool en aardappelen (Gratin Dauphinoise). Ipv een avondje op stap te gaan blijven we gezellig napraten.
Vrijdag vandaag en tegen alle verwachtingen in ziet het weer er best lekker uit. Het voorspellen van het weer in ZA kan je echt niet vergelijken met de voorspellingen in Belgie. Gisteren gaven ze voor vandaag namelijk 'partly cloudly' met '60% of rain showers'. Wanneer we onze oogjes bij het ochtendgloren openen, schijnt de zon en hier en daar drijft een eenzame wolk voorbij. We besluiten dan maar van niet zomaag gewoon thuis te blijven en wagen ons een trip naar Kragga Kamma Game Park.
Kragga Kamma
Opgelet: 'game' betekent hier wild en heeft dus niks met een of ander spelletje op de PC ofo te maken! We gaan dus een wilpark bezoeken. Je moet je voorstellen dat je in een immens groot park rijdt met je eigen wagen en achter elke bocht, boom of struik een wild beest kan zien. Zo zien we dus van zeer dichtbij de 2 witte neushoorns, een hele kudde wilderbeesten, giraffen, bokjes e.d.
Kragga Kamma is niet bijzonder groot, maar ze bieden je ook hier de mogelijkheid om op de foto te gaan met cheetah's. Aangezien we dat al gedaan hebben, doen we het niet nog es opnieuw.
We hebben nog de halve dag voor ons en besluiten nog lang niet huiswaarts te keren...
Gisterenavond hadden we terug afgesproken met Art in Toby Joes. Aangezien we ons de woensdagavond beestig hadden geamuseerd keken we hier echt naar uit.
Maar de avond liep op een sisser af. Veel te veel volk, drugs en alcohol en niet ons genre van publiek. De grieten zijn hier allemaal copietjes van Paris Hilton (blond, graatmager en chichi) of big mama's die compleet verkeerd gekleed zijn (gekleed zoals Paris Hilton) de mannen zijn hier jong en zeer trendy surfers boys of grote rugby--achtige kerels. Na een gesprek met Art blijkt dat de mannen hier best fier zijn op hun gestalte en breedte. Waarom ? Zo geven ze hun lief het gevoel van veiligheid (tja je bent inderdaad altijd precies op stap met je bodygard), in bed zijn het knuffelberen en houden ze hun lief warm en op het strand zorgen ze voor de schaduw !!! Euchhh.... Verder valt het mij ook op dat er op 50 a 60 mannen/vrouwen 1 zwarte is (nog altijd een gevolg van de apartheid die nu al 15 jaar achter de rug is ?) Wel zijn het voornamelijk kleurlingen die aan het werk zijn. Das ook weeral een punt waar ik het moeilijk mee heb.
Enfin na een paar uur zijn Carol en ik het kotsbeu en beslissen dan maar om terug huiswaarts te keren. Hopelijk volgende keer beter !
Kraga Kamma
Rond 9u vertrokken naar Kraga Kamma, een ander wild reservaat. Minder uitgestrekt dan Addo maar we zouden de big five tegen het lijf of liever gezegd tegen de auto moeten lopen.
In het begin zien we de verschillende herten, gaande van de Grey Duiker over de Red Hartebeest, de Bosbok tot de Kudu. Een beetje verder komen we de zebra's tegen, lekker dichtbij dus kan ik eindelijk een mooie foto maken zoals op de postkaarten. Verder op de weg zien we de buffels (gelukkig wat verder weg want dat zijn grote lelijke beesten die we liever niet in de buurt hebben). De aardvarkens mogen ook vandaag niet ontbreken en wederom liggen we plat van't lachen. En dan zien we de giraffen, stokstijf en stil staan ze daar. Whauwwwwww !!!!! Na een tijdje rijden komen we de neushoorn tegen, net naast de baan, aangezien dit een indrukwekkend beest is blijven we effe staan. Geluk hebben we gehad want wat later trekken deze verder de vlakte in. Dan wordt het zwaar, de dirtroad gaat op en neer, van links naar rechts, over de vlakte, den bos in, op een bang hert na zien we niks. Maar ons geduld wordt beloond als we bijna op het einde van de rit een aantal dieren tesamen aantreffen. Met een grote smile verlaten we het Kraga Kamma reservaat.
Ok, nu we weer eventjes de tijd hebben, kunnen we rustig onze site updaten. De pics staan ondertussen online en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen (in PE) volgen hieronder:
Woensdag 08.03.2006
Uitslapen is al lang niet meer aan ons besteed en aangezien de zon je hier rond 06.30 wakker kriebelt zijn we al vroeg uit de veren. Ons eerste ontbijt in PE vindt plaats aan moeders tafel. Let the service go on ! We jumpen in den broffie en begeven ons naar Walmer Shopping Center. Via Woolworths en de Pick ' Pay (lees: Delhaize) belanden we voor een aperitiefje in Mug & Beans. Lunch ook bij de mama, met de heerlijkste lookbroodjes ooit gegeten!!! Smullen dus !!!
In de namiddag wagen we een eerste poging om de pics online te krijgen, maar het zijn er zoveel... Ze moeten allemaal ge-re-sized worden en een naam krijgen. Veel werk hoor voor 2 babes on holiday!
Art, family friend & Afrikaan, zal ons vanavond rondleiden in PE; dus ons Carla druipt af om een uitgebreide douche te nemen en zich klaar te maken. Let op: de bevolking hier gaat uit vanaf 19.00!!! Amper 15min. later staat ze terug in de living van ons ma en hoor 'k haar in paniek zeggen dat de badkamer in de cottage (onze verblijfplaats) onder water staat ... Ja ja... Enfin, Luc (mijn stiefvader) lost het in een mum vam tijd op, maar toch zien we ons genoodzaakt ons klaar te maken in het ouderlijk huis. Ondertussen krijgen we bezoek van Gino en Katrien, een Belgisch koppel, dat binnenkort een guesthouse opent in Kirkwood (zo'n 70km hier vandaan). Wanneer ik onder de douche sta, arriveert ook Art. Die komt recht van zijn karate-les (note: hij heeft de zwarte gordel) en moet dus ook nog onder de douche. Ons moeder besluit wijselijk van het koken te laten voor wat het is en reserveert een tafeltje bij 'The Old Cash Store' voor 8!! Een snelle hap, want veel tijd is ons niet gegund; Art's friends are waiting. We racen naar Toby Joe's in town en beleven een bangelijke avond! De muziek hier is echt wel ok, alleen kunnen ze absoluut niet mixen!!!
< Bibi, schattie, ge weet het eh; als ge 't beu zijt in 't kaffee neem 'k u mee naar ZA! Ge zou die mannen hier nog wat kunnen bijleren!>
Tussen 21.00 en 22.00 is het Happy Hour (buy 2, pay 1) en ik krijg 2 cola lights geserveerd . Ons Carla waagt haar aan de plaatselijke cider: Hunters dry. Smaakt volgens Carla naar zoet bier.
Enfin, we wagen een dansje en amuseren ons rot.
Dat beloofd voor morgen!
Donderdag 09.03.2006
De ochtendzon prikkelt al weer vroeg in onze oogjes en zonder dat we het goed en wel zelf beseffen zitten we om 08.00 alweer aan tafel. Wie zei ook alweer dat dit een ontspannen vakantie zou worden?
De voormiddag gaat al kletsende voorbij en in de namiddag kruipen we alweer achter de PC om de pic up te loaden. Pfff... zijn we toch wel even mee zoet geweest; maar liefst 4u!!!
's Avonds komen Ace en zijn madam langs om te eten. Ace is een Zuid-Afrikaan en zijn echte naam luidt als volgt: Zolile Nqana. ZIjn Madam draagt de naam Lhehle Nomhled. Voor de uitspraak kom je maar es bij me te raden bij terugkeer! Het wordt een rare avond. Vergeet niet dat de Apartheid amper 12 jaar geleden tot een einde kwam en dat wij hier vandaag met de 'indiginous' bevolking aan tafel zitten... De hardheid in de ogen van Ace grijpt je naar je keel en toch is hij een goedlachse kerel met veel potentieel. Hij was ooit een pro-boxer en werd later trainer. Nu spitst hij zich toe op de golf en leert onze Matthias (mijn broer) tips & tricks. Hij noemt onze Matthias 'Piccolo", wat zoveel wil zeggen als 'kleintje, de jongste' (in 't Italiaans). Mijn stiefvader noemt hij 'opas' en ons moeder 'White Sangoma", wat blanke helderziende zil zeggen. Uiteraard hebben we Ace verleid om onze woordenschat nog wat verder uit te breiden:
- mampara (Xhosa) = poephole (Afrikaans): asshole, onnozelaar, maar in de goede zin van het woord
- mtomhlope, mlungo (Xhosa): blanke
- mtomyama (Xhosa): zwarte
- Hluwhluwe: dorp in KwaZulu Natal
En ik die dacht dat IMPI een Xhosa naam, kom vandaag tot de vaststelling dat het een Zulu naam is. IMPI betekent 'warrior' en Peter Zingela was ooit de man die me deze naam gaf. In hun cultuur betekent het veel als je als blanke een Zulu of Xhosa naam krijgt. Hlehle, Ace's lady, geeft me de Xhosa naam THANDEKA, wat zoveel betekent als 'loveable, loved one'. Carla krijgt als Xhosa naam NCUMISA, wat zoveel betekent als 'smiling'. En tot slot nog dit, voor zij een echt Afrikaans liedje willen horen, zoek es ook Google naar "IMPI" van Johnny Clegg.
Vrijdag 10.03.2006
'k Val ongetwijfeld in herhaling als ik zeg dat ik ook vanmorgen al vroeg op was, 06.00! Ons Carla heeft wijselijk de oogkleppen van de vlieger opgezet voor de nacht en slaapt rustig door tot 07.00. Na een ontbijtje en doucheke zetten we koers richting Addo Elephant Park.
AddoElephantPark
13 Black Rhino (zwarte neushoorn)
400 Elephant
400 Buffel
17 Burchell Zebra
2000 Kudu
400 Warthog (vlakvark)
270 Red Hartbeest
200 ELand
9 Lion
10 spotted hyena
Bushbuck (bosbok)
Grey Duiker
Cape Grysbok
Bij het binnenrijden van het 360.00ha groot National Park, wacht ons in totaal 88km aan wegen om eem glimp van bovenstaande dieren op te vangen. We weten dus wat doen vandaag!!
Het eerste leuke beestje dat we tegenkomen is Pumba, u weet wel uit 'The Lion King'.
Amper 15min. later ziet Carla wat liggen onder een boom liggen... Een van de 9 leeuwen ligt rustig langs de dirt road een dutje te doen . Man, wat een beest!!! Doet je zin krijgen om uit te stappen en is lekker door zijn manen te roefelen. Maar we mogen niet vergeten dat dit wilde bessten zijn en dus beter blijven zitten. Hij schenkt absoluut geen aandacht aan de auto's die langs de kant van de weg stoppen en onophoudelijk foto's nemen.
We zetten onze weg verder. Anderhalf uur later en een spotted zebra in de verte rijker, komen we aan bij de grootste badplaats: Hapoor. Waauw... dit geloven jullie nooit!!! Hier staat zowaar een kudde van maar liefst 30 olifanten relaxed in de zon een sproeibad te nemen. Het gaat van immens grote bulls (mannetjes) over wijfjes tot kleintjes van amper een paar weken oud. Zonder het te beseffen spenderen we een uur door naar hen te kijken. Ze steken de baan over en passeren de broffie op slechts enkele centimeters. Dit zijn zo'n grote beesten...
We rijden rustig verder en komen een 2de badplaats (Rooidam) tegen met een nieuwe kudde olifanten. Jeezes, dit is echt de max om dat zo in de wilde natuur te zien van zo ongelooflijk kortbij!
De kosmos in ons vandaag ongelooflijk goed gezind, want enkele meters verder spotten we een 3de kudde en onder baan volgen er nog meer. Ben hier al een paar keer geweest, maar zoveel heb 'k er nog nooit gezien!
We moeten besluiten dat we vandaag alle aanwezige beestjes gezien hebben, op de hyena's na. Het was dus een succesvolle dag!
Vanavond gaan we weer op stap met Art; hij verwacht ons om 19.00 bij Barney's... maar dat zal wat later worden, want we moeten nog eten en ons nog klaar maken en het is hier nu al 18.20!
Zondag gaan we ook uit met Art... vanaf 16.00 tot... Ja ja, there's a place called 'the Deck' where people go out on Sundays as from 4pm 'till 4am. They drink and dance under the African Sun...
Tegen 07u zijn we beide al wakker dus belissen we maar om naar Addo te rijden. De hemel is fel blauw en het tegen 8u al een heerlijke temperatuur.
Na anderhalf uur rijden bereiken we het Addo natuur reservaat. Dit reservaat is vooral gekend om zijn olifanten en is 360.000 hectare groot.
We doen een schietgebedje naar de kosmos in de hoop toch een paar wilde dieren te mogen ontmoeten.
Na amper 10 minuten rijden schreeuw ik tegen Carol, er ligt iets onder die boom ....... blijkt een leeuw te zijn waarop zij zegt dat kan niet, er zijn hier geen leeuwen .... yeh right ! Een leeuw die ligt te dutten. Onze mond valt open, wat een kanjer en ik heb zowel fotootjes als filmkes van da beest.
Met een Whauw gevoel rijden we voort maar op een paar aardvarkens na zien we niks. Nu moet ik wel zeggen dat die aardvarkens best grappige dieren zijn. We moeten steeds aan Pumba denken.
Na een dik uur rondrijden en turen over de uitgestrekte vlakte zien we in de verte een paar zebra's en komen we bij het naar boven rijden een bende buffels tegen. Carol gaat op de rem staan en met ingehouden adem kijken we oog in oog met deze immense dieren. Als hun nieuwsgierigheid voorbij is duiken ze het struikgewas in en kunnen we onze weg verderzetten. Heel ver weg zien we een olifant de vlakte oversteken.
En dan gebeurt het, na de bocht ....... miljaar een 30 tal olifanten aan de waterput. FERM !!!!!!!!! We rijden tot naast deze dieren en leggen de wagen stil.
Een uur hebben we hier doorgebracht, we konden er maar niet genoeg van krijgen. Foto's, filmkes genoeg materiaal verzameld. Als we willen voortrijden zie ik een olifant onze richting uitkomen, wat een beest, Carol deed onmiddelllijk de motor draaien en staat klaar om te vertrekken als hij te dichtbij komt, maar we houden vol en blijkbaar belissen deze olifanten om terug de vlakte in te trekken langsheen onze auto.
Met open mond volgen we dit senario en met een euforisch gevoel rijden we verder richting uitgang.
Onderweg worden we nog getrakteerd op een paar zebra's en dit keer van dichterbij, een paar apen Kudu's en vele, vele olifanten.
Weeral zijn we de kosmos dankbaar want het kan best zijn dat je hier uren rondrijdt zonder iets te zien en we kunnen met zekerheid zeggen :
Die beesten in hun natuurlijke omgeving das toch wat anders dan in de zoo zenne !
We ontbijten voor de eerste keer in onze cottage en lopen dan naar Carols ouders hun huis. Daar verkopen we veel blabla tot het middag is. Het weer is somber, warm (27°) maar bewolkt. Ideale dag dus om alle foto's online te zetten.
Na een heerlijke baget met brie en pruimenconfituur klaargemaakt door Luc nemen we 2 computers in beslag en werken tegen de tijd op. Tegen 18u30 staat alles eindelijk online.
Beneden ruikt het al lekker. Mirjam heeft ons een stoofpotje klaargemaakt ! Jammie. We worden vergezeld van Ace en zijn vriendin (Nomhled koosnaam Cléclé). Zij leven beide in een township. Ace speelt zeer goed golf en Mathias gaat dikwijls met hem spelen. aanstaande zondag gaan we een kijkje nemen.
De avond verloopt gezellig maar toch kruip ik diep onder de indruk in mijn bed. Ondanks dat Ace al een beter leven heeft dan de meeste mensen in de township en al leeft in een betonnen huisje met de nodige accomodatie terwijl vele anderen leven in een 2 wall of 3 wall house gemaakt van golfplaten zie je toch die hardheid in zijn ogen. We krijgen veel jeugdverhalen te horen en al vlug blijkt dat het leven hier draait om : Surviving of the fittest !
Beide krijgen we een Xhosa naam :
Carol : Thandeka = loveable girl
Carla : Ncumisa = smiling girl
Ik praat met Carol nog lang na over alles wat we vanavond gehoord hebben. Nu heb ik spijt dat ik na deze avond niet onmiddellijk het één en ander heb neergeschreven.
Ace heeft ons een rondrit in de Township beloofd en ik kijk hier al heel erg naar uit ondanks dat mijn maag telkens omdraait als we der zo eentje passeren, want uiteindelijk is het ronduit schandalig dat de mensen die van oorsprong van dit land zijn aan de rand van de stad moeten wonen in huisjes dat je niet eens huisjes kunt noemen te wijten aan de "White men"
Enfin dit is Zuid Afrika en constant krijgen we het tegengestrijdige gevoel van ongeloof en walging en anderzijds euforie. Ik reis veel maar dit soort gevoelens heb ik nog nooit gehad tijdens mijn reis. Ik ben Mirjam en Luc dankbaar dat we dit etentje mochten meemaken.
Carols mama neemt ons mee op sleeptouw. We mogen in de supermarkt kopen wat we lekker vinden. Voor de zoveelste maal deze vakantie loop ik door de superspar en dit mag je letterlijk nemen SUPER spar. Mega veel keuze en alles mooi gerangschikt en de rekken altijd volledig vol. Ik geraak daar maar niet op uitgekeken.
We lopen nog wat door de shoppingcenter en gaan een aperitiefke dringen in Mug and Beans, suiper cool café in vintage stijl.
We keren terug huiswaarts waar we iets eten en kruipen achter de pc om ons foto's te bekijken, te rangschikken en een naam te geven. Een paar uur later staan ze klaar om te uploaden op het net. Gelukkig is het weer wat minder.
Ik loop naar onze cottage om een douche te nemen. Aangezien het water hier vrij traag loopt beslis ik van mijn haar te wassen en terwijl mijn conditioner intrekt mij te douche. Ik sta voorover gebuigd en voel iets langs mijn rug lopen. Ik denk een Flattie (platte spin die hier alle insecten opeet en dus vrij nuttig is in huis maar ze zien er echt niet uit) Lichte paniek maar als ik begin te slaan voel ik nat en kijk vervolgens omhoog. Ja hoor het water van den douche komt langs de lamp naar beneden. Ik begin rond te dansen, niet goed weten wat te doen en trek dan maar de vuilzak uit de vuilnisemmer en plaats de emmer onder de waterstraal en loop op mijn blote voeten naar het huis van Carol. Kom daar buiten adem toe en doe teken wat er aan de hand is.
Er zit een jong koppel aan de tafel waar ik vlug eens naar lach en vervolgens terug naar beneden cross richting cottage. Luc en Gino volgen mij op de voet. Er blijkt een buisje gekraakt te zitten.
Na dit gebeuren krijg ik te horen dat het niet zo verstandig was om op mijn bote voeten de gazon naar boven te crossen daar ze al een paar cobra's en puff adders hebben moeten doodschieten.
Ok, I'll keep it in mind ! Een spinnebeet heb ik al, een slangebeet kan ik gerust missen !
45 minuten zit ik aan de tafel een babbeltje te slaan met Katrien en Gino die in Kirkwood een guesthouse aan het bouwen zijn. Carol staat nog onder de douche als Art binnenwandelt in zijn karate pakske met zwarte band. Mirjam heeft hem namelijk gecontacteerd om ons PE by night te laten zien.
Na het restaurant vertrekken we dan ook richting stad en hebben de tijd van ons leven. Op woensdagavond, vollenbak ambiance..... shake it baby !
Als we huiswaarts willen keren wijst Art ons nog op de mogelijke gevaren onderweg. Dus niet stoppen aan het rode licht ter hoogte van de townships (sloppewijk) ofwel zeer traag rijden ofwel door het rood rijden is de opdracht. Als ik opmerk, jamaar we hebben anticarjack systeem krijg ik de melding dat dat niet helpt als ze schieten. Ik moet hier wellicht de spanning niet neer schrijven die we konden voelen ter hoogte van de township.
Vandaag lekker lang uitslapen en wat genieten van de omgeving waar we de komende weken zullen verblijven.
Donderdag 09.03.2006
Planning komende weken.
Port Elisabeth
De op 4 na grootste stad in Zuid Afrika. De omgeving met haar grote industriecomplexen oogt niet bepaald aantrekkelijk, maar het tussen de heuvels ingeklemde stadscentrum met architectonische pareltjes, vele parken en plantsoenen is dan wel zeer aantrekkelijk. Port Elisabeth is een mix van winkel- en cultuurstad, reservaten en rustige stranden.
Wat zeker op ons programma staat is :
- Addo Elephant Park
Dit park werd opgericht in 1931 als laatste toevluchtsoord voor de bijna uuitgeroeide Kaapse olifanten. Het park is vandaag 430.000 hectare groot en beslaat ook nog eens 120.000 hectare zee. Het brengt onderdak aan de "Big Seven" (Olifanten, Buffels, Neushoorns, Luipaarden, Leeuwen, Bultruggen en de Witte Haai) en natuurlijk nog veel andere dieren.
- Een dagje Jeffreys Bay(Surfers Pparadise) en Van Staden Wild Flower Reserve. Wij willen die surfers wel eens bezig zien.
- Duiken in Port Alfreden Grahamstown
Port Alfred is een kleine vissershaven aan de Kowie River die is uitgegroeid tot een aanzienlijke vakantiebestemming en gekend is voor zijn droomstranden. Hier draait het allemaal om amusement aan en op het water. Port Alfred heeft een 64 km lang Shipwreck Hiking Trail.
Grahams Town is een vredig stadje met Victoriaanse en Gregoriaanse huizen, maar is beter gekend voor zijn merkwaaardige bezienswaardigheden zoals de oudste brievenbus, Church Square die driehoekig is etc. De heuvels rond Grahamstown zijn uitstekend geschikt voor mountainbike, kanovaren en surfen.
- Dagje zonnebaden aan Coffee bay
Zou een fabelachtig schelpenstrand moeten zijn omringd door schilderachtige heuvels en uitstekend om te ontspannen, zonnebaden en zwemmen.
Let wel op voor "THE HOLE IN THE WATER": hier stort de zee zich bulderend door een gat in een klip dat na miljoenen jaren is uitgesleten door zand, wind en water.
- Cultuur opsnuiven in Graaff Reinettmet overnachting
Ligt in de Karoo en heeft meer dan 200 gebouwen die op de momumentlijst staan. Is één van de best bewaarde historische plaatsen in het land, gelegen aan de Sundays River en met zich op de Sneeuberg.
Onze dag begint met een uitgebreid ontbijtbuffet, maar vandaag wil mijn maag niet mee. Een beetje last van de warmte, denk ik, met buikloop als gevolg. Op ons programma van vandaag staat alweer een stunt:
Canopy Tour
We worden ingewijd in de wondere wereld van Tarzan & Jane en slingeren van kruin tot kruin. 10 slides, de langste 94m en de hoogste 30m. Ongelooflijk eh, en toch ben ik erin geslaagd!!! Je krijgt een full body harnas aan en een hele hoop veiligheidskabels. Met een safari-jeep vertrek je voor wat ze hier een 'bumoy ride' noemen naar de rand van het bos. Daar vertrek je van op een eerste platform en glijd je via 2 kabels naar een andere boom op een ander platform. Tot slot wandel je terug naar de jeep en wordt je in het basis kamp op een gezonde lunch getrakteerd.
Striptease Walk
In de namiddag besluiten we de hiking trail nabij onze lodge uit te proberen. Hoewel wij dachten dat we een wandelingetje langs een riviertje met een paar plassen zouden doen, kwamen we terecht in een stevige, zonder aangelegd pad, boswandeling met ups en downs. Hier en daar moet je de rivier oversteken om aan de overkant te geraken of om bij een van de pools te geraken. Al deze pools kregen zeer toepasselijke namen als: topless pool, bottomless pool, kaalgat pool, honeymoon pool... Fantastisch, de kleur van het water ziet hier rood; hoe dat komt, absoluut geen idee. En hoewel je eerst zo iets hebt van 'daar spring ik niet in', dwingt de warmte je van toch een frisse duik te nemen. na de 2de pool en 1u trekken in de hitte, besluiten we op onze stappen terug te keren, uiteraard lang hetzefde 'breek-je-benen' padje.
Om de dag in schoonheid af te ronden nemen we nog een snelle duik in het zwembad aan de lodge, alvorens alweer achter het stuur te kruipen, dit keer richting PE. Op de N2 exit 'Sea View - Greenbushes' en dan es testen of mijn gevoel van orientatie ons nog tot bij ons ma kan brengen. En ja hoor, van de eerste juist!!! Welcome to Greenhaven Cottage. De avond wordt gevuld met moeders heerlijke keuken en heel veel bla bla...
Na het ontbijt rijden we richting Tsitsikamma village om deel te nemen aan de Canopy tour. Vandaag zal de hoogtevrees van Carol terug op de proef gesteld worden.
We krijgen een harnas aan en nee niet zoals in de tijd van de ridders maar zoals bij de berg beklimmers. Springen vervolgens het Canopy busje op en rijden naar ons 1ste platform.
Bij aankomst blijkt dit toch avontuurlijker te zijn dan ik zelf had gedacht ! We hoppen van de ene boom naar de ander boom door het Tsitsikamma woud. De hoogste ride 30 meter en de langst slide 94 meter. Ik voel met net Jane en in mijn nopjes. Dit is echt iets voor mij ! En ondanks Carols hoogtevrees doet ze dit verbazend goed ! Applaus voor haar
Tegen de middag staan we terug met ons 2 voeten op de grond, eten een broodje en rijden terug naar de Tsitsikamma lodge.
14u 30° gehuld in een bikini en short trekken we op pad. Op het progamma staat een wandeling langsheen de "pools" Wij hadden een wandelpad verwacht langsheen een paar natuurlijke waterputten. Na 25 minuten komen we middenin het woud terecht en van een pad is geen sprake meer. Het parcour is aangeduid met blauwe stippen. We klauteren over rotsen tussen de varens en andere struiken. Dan weer naar omhoog, dan weer naar omlaag ! Precies een stel berggeiten ! Uiteindelijk bereiken we onze eerste pool en inderdaad, ongelooflijk schoon en lekker verfrissend maar oh zo vermoeiend. We beslissen toch door te gaan naar de 2de pool. Puffend komen we daar aan. Genieten wat van het uitzicht, nemen een duik en keren toch terug ipv verder te gaan. Het zogenaamde pad is echt gevaarlijk en veel te vermoeiend op zo'n bloedhete dag, plus dat het terug minstens 30 minuten klauteren is naar de volgende pool. Na uur komen we terug bij ons beginpunt, springen het zwembad in, laten ons drogen en rijden richting P.E.
Als we in P.E. arriveren krijgen we een warm onthaal van Carols ouders en broer. Na een heerlijke maaltijd en veel gebabbeld kruipen we moe maar voldaan in bed.
Alweer worden we vandaag wakker met een stralende zon hoog aan de hemel; het beloofd een warme dag te worden. We pakken de laatste restjes in, nemen rustig ons ontbijtje en vertrekken dan richting Tsitsikamma.
Plettenberg Bay
Onderweg houden we halt in Plettenberg, waar de rich and famous zich thuis voelen. Vandaag zijn we geen paparazzi, want we hebben alleen maar oog voor een intenetcafe en onze website. We schrijven tegen de tijd artikeltjes van de afgelopen dagen en ontdekken in onze statistieken dat we een drukbezochte site hebben. Lieve mensen, allen onze welgemeende dank daarvoor!! Maar we zijn nog niet terug thuis, dus aarzel niet en kom gewoon zoveel mogelijk langs. We verwachten ook nog steeds een hoop reacties van jullie!! We laten Plettenberg achter ons en zetten onze weg verder.
Bloukrans Brug
We verlaten de N2 om via een side road naar Tsitsikamma te rijden; deze baan zou ons immers een veel mooier en breder zicht op deze practige omgeving geven. En ja hoor, voor we het zelf goed en wel beseffen zien we in de verte de Bloukrans Brug, u weet wel, de hoogste natuurlijke bunjee jump. Bij Carla begint het te kriebelen, ik voel koud zweet in mijn pollekes. Wanneer we terug op de N2 zijn, besluiten we terug te keren en een kijkje te gaan nemen op die immens hoge brug: 216m!!! Carla twijfelt geen seconde en besluit vandaag de sprong te wagen. Als ik wil kan ik meewandelen to het punt vanwaar ze springt, daarv oor moet ik echter 150m over een hangbrug stappen die net onder de Bloukrans brug hangt. Let op: deze is volledig open, d.w.z. dat wanneer je naar beneden kijkt, je de afgrond ziet. Zoals zovelen onder jullie al wel weten, heb ik een traumatische angs voor hoogtes, voor zij die zich er niets kunnen bij voorstellen: ik durf geen trap op die achteraan niet gesloten is. Laat staan dat ik op ladders, daken of bruggen kruip... Carla betaalt mijn "walk" en als "walker 7" verzamel ik alle moed en begin aan de lange hoge bangelijke weg. De mensen daar zijn fantastisch en ze praten je door het hele traject door. Voor je het goed en wel beseft sta je midden op de brug en wordt Carla in gereedheid gebracht voor haar sprong. Haar benen worden ingepakt, een paar touwen eromheen en dan de elatiek vastmaken. 5, 4, 3, 2, 1... en weg is ze!!! Ze verdwijnt onder de brug en schreeuwt haar hart en ziel uit. Enkele seconden later vertekt er al iemand naar beneden, die haar gaat ophalen en voor je het weet staat ze breedsmoelkikkerlachend terug op het platform. She did it!!!!!!!!En ik... ik durf niet. Ik vind het van mezelf al een hele stap dat ik ben meegekomen en de weg over de brug heb afgelegd. De weg terug wordt gevuld met Carla's nieuwe ervaring. Man, what a girl!!!
Tsitsikamma Lodge
Ook hier zullen we in (hete) houten chalets verblijven; maar gezien de hitte van vandaag en de enoties van zopas, nemen we eerst een frisse duik. We spenderen de rest van de namiddag aan het zwmbad en beginnen stilaan tot rust te komen en in echte vakantiestemming te raken. Carla slaapt en droomt ongetwijfeld zoetjes na van de sprong...
Na een uitgebreid buffet, zakken we onderuit in de zetels en laten onze verbeelding de vrije loop op een nooit eerder geziene sterrenhemel. Voor de romantische zielen onder jullie, dit is een must!!!
Na een ontbijt op ons terras met adembenemend zicht onze koffers terug ingeladen en weg richting Tsitsikamma.
Het is een bloedhete dag. Airco en radio vollenbak and we hit the road ! We maken een stop in Plettenberg, gekend voor de Rich and the Famous of anders gezegd het Knokke van de Tuinroute.
We stoppen aan het internet cafe en daten onze site up. Tegen de middag rijden we door en ipv vd Route 62 recht naar Tsitsikamma nemen we een alternatieve weg door Tsitsikamma nature reserve. Langsheen dit mooi stukje natuur genieten we weeral van de prachtig natuur en de fijne geuren tot ik plots de Bloukransbrug rechts van ons zie. Gillend stoppen we en springen uit de auto. Onze mond valt open, Ten eerste hadden we niet verwacht deze brug nu al te zien want de Bungy jump staat op ons programma van morgen. Ten tweede is deze zo indrukwekkend. We kijken elkaar aan en zonder woorden springen we terug de auto in op zoek naar de brug. Een 15 tal minuten nadien zien we het bord BUNGY JUMP 216M . We parkeren de auto en lopen naar het uitzichtpunt WHAUWWWWWWWWW Snel naar het info punt, boeken, naar het toilet en voor we't goed en wel beseffen staan we aan het beginpunt van de brug. De walk to the jump is al even stresserend als het springen zelf. Carol twijfelt nog want ze heeft hoogtevrees. Ik kan haar toch overtuigen om mee te gaan en samen lopen we deze kleine brug op (gemaakt onder de grote brug). Een constructie van metaal volledig doorzichtig. Ze raden ons aan om vooral niet naar beneden te kijken. Zwetend bereiken we na een paar minuten de andere kant. Daar wacht ons een team op met luide muziek. Alles gaat razend snel. Ik word ingepakt en plots sta ik aan de rand van de brug. Ik kijk nog om naar Carol met de blik van Oh my god ! 5 4 3 2 1 jump en daar ga ik ........... onbeschrijfelijk ......... ik kan alleen maar zeggen kijk naar de foto's! De rest van de dag loop ik rond met een grote smile. Ik kan het maar niet geloven dat ik van de hoogste brug ter wereld gesprongen heb.
Na nog een half uur rijden in het Tsitsikamma reservaat bereiken we de Tsitsikamma lodge ! Hier valt nog maar eens onze mond open. We krijgen daar een houten hut met een prachtig interieur en terras toegewezen. Aangezien het een bloedhete dag is beslissen we ipv een wandeling te gaan maken een duik in het natuurlijke bronwater te nemen. Heerlijk ! En wat nog straffer is, ons haar en onze huid voelt kei mals aan. 's Avonds een lekker buffet in het enige restaurant en nog wat sterren kijken vanop ons terras.
Arriving at Knysna, searching for the Abalone Lodges, we ended up at Paquita's. A 'family restaurant', situated at 'the Heads'. Unfortunately none could help us, but Carla did make reservations for dinner later that day.
After a lazy day by the pool, we headed to Paquita's.
Alex was to be our waiter for the evening and if we had any questions about the menu or anything else, we were to ask for him. After dinner, we decided to go and sit at the bar, as it was too early to go home!
Christo, aka Jane, was the barkeeper and seduced us with a shot of Tequila's best Jose Cuevas. After a Paquita's Special and a tequila, Carla asked for still water. Apperently they're not used to having girls sitting at the bar (asking for nothing else but water).
While closing up the restaurantm we started chatting with Alex, Christo en Andrew (manager of the place). Alex, whom we thought was very young, decided we had to guess his age. Should we be wrong after 3 guesses, we were to drink another tequila. it went from 19 to 21 to 28... and we had to drink tequila. Alex is 28, going on 29. We turned the roles and they had to gues our age now. Alex thought I was 32 and Carla only 29!!! Duh!!! So, the tone for the rest of the evening was set. Around midnight we decided it was time to go home, 'cause we were supposed to take the boat the next day.
Off we went, while the guys went out for a long night...
Day after, we got the invitation from Andrew to come and join the guys again for dinner and some cocktails and tequila. We didn't say no.
What started as a beautiful night, almost getting boring, became our best night up until now! We sat at the bar, ate spaghetti and drank lots of cocktails ;o). By the end of the evening we had the most popular table in the restaurant (there was none else left), we got to know Mike, Roxy, Waldo and Camille. Those last two told us about their bunjee jump they had been doing the day before and were really extremely enthousiastic. So, Carla, baby, go 4 it!!! Me, we'll see...
Anyway, we ended up at a bar in town, but since we had to move and drive again today, we decided to go home around 2am.
Guys, Alex, Andrew, Christo, Roxy and Mike, we'd like to thank you for those 2 beautiful nights and for making us feel sorry to have to leave Knysna. We're in town until the 24th of March and maybe we can meet up one of the coming days for a lazy day at one of the beatiful beaches along the cost between Knysna and PE.
Special thanks to Alex for the Nina Simonne CD, from Carla!!!
Special thanks to Andrew... you know why! Feeling sorry I left you with no further more... But I'll make up to you, I promise!
De ochtend begint prachtig met een stralende zon, helblauwe hemel en hemelse temperatuur. Jammer genoeg zit het terras van de lodge in de schaduw van een boom, maar dat is snel opgelost. Neje, we zagen geen bomen om, zetten ons wel buiten aan de voordeur van onze hut en ontbijten daar rustig met het zonnetje op ons bolletje. Het ontbijt wordt in een prachtige pic-nic mand gebracht en is minstens even heerlijk als een continentaal ontbijtbuffet en een sterren hotel.
We steken ons licht op bij de Featherbed Nature Reserve em krijgen te horen dat we om 10.00 aan boord van de John Benn kunnen gaan.
Featherbed Nature Reserve
De boot brengt ons naar de overkant van de lagune. Eigenlijk is het geen lagune, want een lagune wordt volledig afgesloten van de zee en in Knysna is de doorgang naar de zee nog steeds open... Anyway, aan de overkant wacht een unimog (lees: 4x4 jeep met treintje achteraan) om ons naar de top van de berg te brengen. Van hieruit hebben we een adembenemend zicht op de lagune, the Heads en de zee (Indische Oceaan). Een 2.2km lange wandeling door de woeste natuur brent ons terug aan de voet van de berg. Onderweg nemen we prachtige kiekjes van de grotten en de andere Head. Eens terug in het basiskamp, geven we ons volledig over aan een overheerlijk buffet. Koud en warm, desserts en zoveel; het lacht je vriendelijk toe. Na de lunch gaan we alweer de boot op en deze brengt ons veilig en wel terug aan wal. Onze broffie staat ons luid kreunend onder de hete zon (35 graden) op te wachten; de airco werkt op volle toeren en is nauwelijks voelbaar. Zondag zijndem zijn de zinkels gesloten en er zit dus niks anders op dan onze namiddag aan het zwembad te spenderen.
Abalone Lodge
Deze prachtige houten huttem tegen de flank van een heuvel opgebouwd bieden ons in de hut niet alleen een brubbelbad, maar ook een keukentje en terras. Buiten kan je verkoeling zoeken aan het zwembad en dat is echt nodig!! Het is heet... onmenselijk heet!! De mannen van 't werk weten nu heus wel wat ik bedoel (zie Golf team event). Een plons in het koude water is gewoon zalig. Amper een half uurtje later ben je al lang opgedroogd en toe aan een nieuwe frisse duik... Uiteindelijk geven we het op en gaan richting hut. Tijd om ons op te maken voor onze laatste avond.
Paquita's
Andrew made reservations for us at a table by the bar. It's Sunday and quit calm in te restaurant. Our waiter - and barkeeper - for tonight is Mike. We start off with a cocktail and eat spaghetti. While the evening falls Andrew - who's off duty - joins us for a nice chat. Before we even notice, the whole restaurant is sitting at our table. Apprently we seem to be 2 cool babes. Maybe I should tell you that besides one couple and the rest of the gang of yesterday, the restaurant is empty. So, we start drinking, again. Mr. Chalky is a shooter, known all over SA (and even some countries in Europe), and has 4 rules:
- you're not allowed to sip (taste)
- you're not allowed to smell
- you're not allowed to refuse
- you're not allowed to know the ingredients
So, Carla & I drink... It wasn't good, but better than the one Christo and Alex drunk (made by Roxy).
And once again, we turn the roles. With a little help from my friend (Bibi, dank je voor het stoplight geheim), we make a "robot", which are 3 shooter glasses (1 red, 1 orange and 1 green, as in a traffic light) and contains 10 sorts of alcohol. Andrew, the poor guy, is our victim. He's convinced he won't get up anymore after drinking 4... Kenny, your record still stands!!!!!
We close the restaurant and hit for town. I was supposed to follow Andrew, but after the second turn, he was gone... They drive like crazy in SA!!! We end up at Crimson (sorry if the spelling is wrong, but I didn't pay much attention to it) and drink some more. I decide to go for the coke light, since I've got to make sure we get home safely.
Guys, once again we'd like to thank you for entertaining us and making us feel welcome in your town. We had a great time and it was hard leaving Knysna behind, the morning after! Like I said before, hopefully we can find the time to meet again soon!
Om 8 u zitten we buiten aan onze hut te ontbijten onder de prachtig blauwe hemel met zicht op de lagune. We bellen de Featherbed organisatie op om een boottip te boeken en rijden tegen 10 uur naar de Waterfront. hier nemen we de boot naar het Featerbed reservaat dat vroeger prive gebied was maar in 1985 heeft de eigenaar beslist om dit publik te maken waarvoor wij hem zeer dankbaar zijn. Een treintje brengte ons naar boven waar we een adembenemend uitzicht krijgen over zowel de zee als de lagune. De terugweg doen we te voet. Deze weg is zo mooi dat er gewoon geen woorden voor zijn. We lunchen nog op dit domein en nemen dan de boot terug. Rond 15u rijden we het centrum binnen op zoek naar een internetcafe maar alles blijkt gesloten te zijn op zondag en we kunnen ze geen ongelijk geven. Dan maar wat gaan zonnen aan het ons zwembad met zicht op de lagune.
Tegen 19u30 rijden we terug naar Pacquita's waar we vriendelijk onthaald worden door de guys die we de dag ervoor hadden leren kennen. Alex stopt promt een cd in mijn handen met de beste nummers van Nina Simone op. Kei lief, hij was trouwens ook diegene die gisteren onze rekening had betaald zo bleek. Carol beheert het geld dus zij betaalt normaal alles en toen ik gisteren vroeg hoeveel we hadden gespendeerd bleek dat Alex de rekening had betaald. Enfin we eten rustig en nadien tegen 21u30 denk ik zit onze tafel plots vol volk, we ontmoeten zelfs een koppel die uit de andere richting kwam en dus de Benji jump hadden gewaagd. Euforisch waren ze. We kregen hier de raad om vooral niet naar beneden te kijken als je de brug oploopt want het is vrij ver stappen eer je de benji jump zelf bereikt en naar 't schijnt kan je de grond zien doorheen de houten vloer .......
Na deze verwennerij rijden we met een big smile terug naar huis en vallen als een blok in slaap
