Melding voor alle volgers van deze blog; ik maakte de blog met veel plezier, maar in het huidig systeem moest elke foto verkleind worden voor ze kon gepubliceerd worden en er kon nooit een foto met tekst apart... werd me te ingewikkeld en vooral: het kostte te veel tijd. Michel heeft een nieuw en makkelijker systeem gevonden van waarop jullie ons nog kunnen volgen. Het nieuw adres is
De voorbije dagen waren erg zwaar. Veel kms doen vinden we niet meer erg, ganse dag zon zonder schaduw is moeilijker, maar constant wind op kop is de doodsteek! We hebben dit traject gekozen op aanraden van een ander belgisch fietserskoppel en zijn nog steeds blij dat we deze keuze gemaakt hebben (ipv terug naar Phnong Phen met de bus), maar zij reden het in omgekeerde zin, met wind van achter en dat is een hemelsbreed verschil. Terwijl ik in Thailand soms blij was met de wind om de warmte te koelen, verfoei ik hem nu. Gisteren zijn we vol goeie moed begonnen aan de 80km langs een baan die de chinezen aanleggen, maar nog lang niet af is. Voordeel: zeer weinig verkeer. Nadeel: je "eet" stof als er een vrachtwagen voorbij komt. (foto) Ipv 20km/u wat we gewend zijn, rijden we met veel goeie wil 12/u. Ik voel dat mijn mentale draagkracht het aan 't begeven is, mede door het feit dat we niet slapen 's nachts. In de laatste 3 dorpen was er telkens een huwelijk aan de gang en voor het feest begint is het hier de gewoonte om het ganse dorp te laten mee'genieten' van luide muziek de godganse dag door tot ongeveer 01u. Om 5u begint het opnieuw, maar dan ben je toch al wakker door de hanen. Ons ritme op zo'n lange tocht = eten om 18u en bed in voor 20u, Het gebrek aan voedsel begint ook te wegen. We hadden een voorraad fruit opgedaan op de markt, maar tijdens de siëste eergisteren (lagen we even onder een brug in aanbouw uit de zon) hebben ze het fruit gepikt. We hebben nog een blikje tonijn en een beetje muësli en gelukkig kunnen we wel water kopen onderweg. Na 30km duwen op klein verzet word ik heel boos op de wind, maar dat haalt natuurlijk niets uit. M speelt de taaie om mijn moed hoog te houden, maar zodra blijkt dat hij dit ook niet leuk vindt en dat hij eigenlijk even moe is, beslissen we om de fietsen op een auto te gooien, maar wie stopt er hier? Mad Max kwam net op tijd: GEWELDIG! Wat een zalig gevoel om vervoerd te worden op dit vehikel! Onderweg moeten we nog helpen met auto's die vastgereden zijn in het zand, zakken we zelf van de "weg" in de gracht...maar alles komt goed en we worden afgezet aan de pier waar we de overzet moeten nemen. Nu kunnen we lunchen in Stung Treng aan de Mekong!!!! We voelen ons gelukzakken en beslissen hier een dagje te blijven. We vinden een kamer aan de rivier net buiten het centrum en hebben vannacht allebei als rozen geslapen.
28 - 29.01
Het kan niet anders dan lange ritten te maken om de grens met Laos te bereiken. Hoofd op nul en enkel rijden, want de omgeving is hier niet bepaald mooi en hoe meer we noordelijk rijden, hoe meer het leger aanwezig is. M zou graag de tempel zien van Preah Vihear en daar kan je niet overnachten, dus doen we dat in een nabijgelegen dorp. Hier willen we niet langer blijven dan nodig! Onvriendelijke mensen, (invloed van het leger?) vuil en geen fatsoenlijk guesthouse te vinden. Als je bedenkt dat onze normen niet al te hoog liggen, kan dit eigenlijk niet! Er is slechts 1 guesthouse met een venster in de kamer, dus daar gaan we voor. De deur gaat niet op slot en wij gaan de volgende dag naar de tempel... op de WC ga ik niet zitten, het water loopt de ganse nacht, de kakkerlak blijft gelukkig op de grond en midden in de nacht heeft M de rat moeten buiten laten, omdat die aan de deur aan 't krabben was. (zelfs de ratten zijn niet opgevoed) Ik hoor jullie al vragen: waarom dan niet kamperen in de natuur? Omdat er hier nog te veel mijnen liggen is dat te gevaarlijk. Enfin, voor 1 nacht overleven we dit wel, maar hoe meer we naar t noorden rijden, hoe slechter ons gevoel wordt over dit land. De mensen op het platteland blijven even vriendelijk, maar de helft zit hier in het leger en die hebben we op 30.01 in escorte zien rijden: geen tanks of legerjeeps, maar allemaal lexus 570, tientallen op rij. M zegt dat hij dat in geen enkel Afrikaans land heeft gezien en hij heeft daar jaren gewerkt en gewoond. Een voordeel van de aanwezigheid van het leger is dat zij fatsoenlijk moeten eten en wij eten 2 avonden zeer goed. We hebben ons voorgenomen om bij lange ritten om de 10km een stop te houden voor drank en/of fruit. We kopen ook sap van suikerstokken dat we vermengen met water (foto) De tempel bezoeken we met de fiets zonder bagage (wat een luxe) Het laatste stuk word je gebracht op een moto of 4x4, want dat is bijzonder steil... Voor de volgende rit is het niet duidelijk hoeveel kms we moeten doen, waarschijnlijk een 70-tal. Het zijn er veel meer geworden. Op zich geen grote prestatie, maar we hebben de ganse weg wind op kop gehad en dat houdt tegen!!! Bovendien is er geen dorpje onderweg om schaduw te zoeken en het is bloedheet. Het landschap is vrij saai en smeult bijna de ganse trip. (foto) Men is hier heel der bossen aan 't verbranden... We slaan even een pad in op vraag van een monnik om de Wat te bezoeken. Misschien kunnen we daar overnachten en de trip in 2 kappen, maar de Wat blijktk een barak te zijn, dus beslissen we om terug te keren naar de hoofdweg en op onze tanden te bijten tot we er zijn. Enkel het laatste stuk is weer mooi en de zon kleurt alles zacht rood vanaf 16u... Na 101km bereiken we het stadje, vinden we een degelijke kamer (met warm water!) en eten we bescheiden maar goed. De mensen zijn hier opnieuw vriendelijker. Het was een lange dag, maar we hebben het gehaald zonder kleerscheuren en de volgende 180km tot de grens kunnen in 3 stukken, da's goed nieuws.
27.01 verder naar het noorden
Om 6u op, muesli met lactasoy en om 7u bollen we al. We waren goed op dreef tot we een frans koppel tegenkwamen: Martine en Dominique uit de Alsace. We kruisen elkaar, zij komen uit Thailand net toe in Cambodja, terwijl wij Cambodja verlaten op weg naar Laos. Ze zijn een jaar onderweg met de fiets! Ervaringen uitgewisseld... zij zijn erg enthousiast over de "Stannen". Dat hebben we dus toegevoegd aan ons agenda voor de toekomst Het is erg warm vandaag en we hebben tegenwind. We doen er iets langer over dan voorzien en nemen een rustpauze van 12.30u tot 13.30u. M valt als een blok in slaap, ik blijf rechtop zitten, moet anders te veel hoesten. Na de voorziene 80km vinden we een guesthouse waar we na de douche doodop op bed vallen. M vindt het raar dat we moe zijn, ik niet. Het virus speelt ons zeker parten en ik denk dat we beter moeten eten, maar dat is niet evident! We eten geen vlees uit schrik voor infectie (het hangt hier rauw in de zon) en bijna geen groenten omdat die niet goed gewassen zijn. Enkel op rijst en bouillon gaan we het niet halen! We zijn elk zeker 5 kg afgevallen. We compenseren wat met nootjes, maar dat is niet voldoende. Vanmiddag at M brood met 4 bananen en ik brood met 3 tomaten. Op zich gezond, maar onvoldoende voor deze inspanning. Vanavond stellen we een "eetplan" op ;-), want we moeten nog maanden verder...
Ook pech voor jullie: het fototoestel is stuk. Bij het vervangen van de geheugenkaart heeft die waarschijnlijk een pinnetje geraakt, waardoor het scherm blijft zeggen 'error memory card'. We gebruiken nu het reservetoestel van M, maar die lens moet je handmatig openen, wat betekent dat ik geen foto's meer kan nemen van op de fiets... JAMMER! We kijken in Vientiane uit naar een ander, hier is dat onvindbaar of onbetrouwbaar. We zullen ook enkele dagen geen internet hebben vrees ik, dus niet ongerust zijn als de berichten uitblijven hé. Ik ga nu op zoek naar een internetcafé in het dorp om de laatste dagen te posten.
Het is erg warm vandaag en we hebben tegenwind. We doen er iets langer over dan voorzien en nemen een rustpauze van 12.30u tot 13.30u. M valt als een blok in slaap, ik blijf rechtop zitten, moet anders te veel hoesten. Na de voorziene 80km vinden we een guesthouse waar we na de douche doodop op bed vallen. M vindt het raar dat we moe zijn, ik niet. Het virus speelt ons zeker parten en ik denk dat we beter moeten eten, maar dat is niet evident! We eten geen vlees uit schrik voor infectie (het hangt hier rauw in de zon) en bijna geen groenten omdat die niet goed gewassen zijn. Enkel op rijst en bouillon gaan we het niet halen! We zijn elk zeker 5 kg afgevallen. We compenseren wat met nootjes, maar dat is niet voldoende. Vanmiddag at M brood met 4 bananen en ik brood met 3 tomaten. Op zich gezond, maar onvoldoende voor deze inspanning. Vanavond stellen we een "eetplan" op ;-), want we moeten nog maanden verder...
Ook pech voor jullie: het fototoestel is stuk. Bij het vervangen van de geheugenkaart heeft die waarschijnlijk een pinnetje geraakt, waardoor het scherm blijft zeggen 'error memory card'. We gebruiken nu het reservetoestel van M, maar die lens moet je handmatig openen, wat betekent dat ik geen foto's meer kan nemen van op de fiets... JAMMER! We kijken in Vientiane uit naar een ander, hier is dat onvindbaar of onbetrouwbaar. We zullen ook enkele dagen geen internet hebben vrees ik, dus niet ongerust zijn als de berichten uitblijven hé. Ik ga nu op zoek naar een internetcafé in het dorp om de laatste dagen te posten.
