Zon en wolken. Stortbuien 's namiddags.

Zomerzonnewende! Dat wordt gevierd in Santa Eulalia de Bóveda.Marleen en ik zullen samen lopen vandaag. We volgende de Spaanse wegbeschrijving. Je kan die downloaden op www.estradasecorredoiras.blogspot.com.

Wat een verschil met gisteren! De groene pijlen kloppen voor 95 %. We vinden alleen enkele shortcuts niet, daardoor hebben we iets meer km afgelegd.

Schuin voor Pensión Benigno begint een mooi aangelegd pad naast het riviertje Narla. We hoeven alleen de groene pijlen te volgen. Meestal langs rustige, onverharde wegen door bos en platteland via Ordoñez en Xia. De honden verdedigen hun terrein hier goed !!! Jonge maïs op de velden. In Fonteseca is er een wegje rechts 50 m voorbij een bakstenen waterreservoirtje (rechts onder een boom ). Amper te zien. Gelukkig tankt een boer juist water. De zo typische "vochtige " corredoiras of holle wegen in Galicië zijn gemakkelijk begaanbaar na deze droge lente.

We vinden het wegje naast de Narla niet, maar via de groene pijlen komen we toch in Laxe de Arriba, het hoogste punt voor vandaag ( 720 m). We openen en sluiten 2 metalen hekken. Hier leven wilde paarden, zogezegd ongevaarlijk voor voorbijgangers - maar we hebben het niet aan den lijve ondervonden .

Na Foxo do Cabrito lopen we weer op asfaltwegen. Al snel duiken de gele pijlen op: we voelen ons weer thuis. De Camino de la Costa sluit hier aan op de weg naar Santiago. Om 14 u lunchpauze in Bar Suso in O Mesón. En net als we binnen zijn begint het te stortregenen ...

Daarna nog 5 km door een frisse natuur, droog naar Sobrado dos Monxes. De kerktoren slaat 4 u als we er aankomen. Het is een cisterciënzerklooster dat naar goede middeleeuwse gewoonte zijn deuren openstelt voor pelgrims. We logeren in de voormalige paardenstallen die uitkomen op de 17^de- eeuwse Claustro de los peregrinos. Nette doucheruimtes, goed voorziene keuken. Angstige Engelsen inspecteren zorgvuldig de matrassen op sporen van bedwantsen ( bedbugs, punaises de lits). Onder ons gezegd en gezwegen, er wordt gefluisterd dat de monniken 14 dagen geleden gespoten hebben tegen dit vervelende ongedierte ... De Engelsen vertrouwen het niet en hoepelen op. In feite een goede truc om zeker plaats te hebben in de herberg. Je komt buiten al krabben en beweert dat er bedwantsen zijn. Gegarandeerd dat er een bed voor je vrijkomt!

Ik ben blijkbaar te vroeg voor de douche: ijskoud water. Marleen heeft iets later meer geluk. We kunnen vrij de gebouwen van het klooster bezoeken dat na de burgeroorlog heropgebouwd werd. Een enorme, lege kerk in barokstijl met mos op de muren! Een mooie kloostergang ook. Opzij de 17^de- eeuwse keuken met een centrale ruimte waar vuur gestookt werd onder een hoge schouw. Om 19 u zijn er vespers, om 21.15 u completen om de dag af te sluiten ( niet in de kerk, wel in een intieme kapel). Er zijn 22 monniken en ze zingen prachtige psalmen. Meestal eenstemmig, soms met vraag en antwoord of met een prima voorzanger. Bij de stille momenten horen we vogels om 19 u, bij de completen om 21.15 u pletsende regen. " Heer bescherm ons, terwijl we slapen. Señor, protejanos mientras dormimos" . Emoties uitgezongen, uitgepuurd. Rustgevend, inspirerend, ontroerend ...