't Is er eindelijk nog eens van gekomen. Ik zal wat tekst bijvoegen op mijn blog. Normaal was het de bedoeling dat ik dat wekelijks ging doen maar de weken gaan zo vlug. Maar niet zeuren niet zagen, get up en begin eraan. Ondertussen is er al weer veel gebeurd.
Ik ga al terug werken van 13 oktober en dat valt reuze mee. Ik werk nu part- time en moet dus 1 week (hard) werken en dan 1 week (een beetje minder hard) werken. Ona gaat naar Lieve, de dagmoeder, waar ze het reuzengoed stelt. Lieve is dan ook een schat van een dagmoeder waar ik met een gerust hart Ona achterlaat. De eerste dag dat Ona bij Lieve was is Ona in hongerstaking geweest. Ze wou de ganse dag niet eten en niet drinken. Lieve heeft zich in alle bochten gewrongen om Ona toch maar een beetje eten in haar mond te laten verdwijnen maar Ona houdt voet bij stuk, met Ona valt niet te leuren. De 2 de dag ging het al veel beter en hield ze het niet meer vol om haar mondje dicht te houden. Onze meid eet dan ook heel graag. De eerste 4 dagen weende Ona toen Kurt haar bij Lieve achterliet en de 5de dag was er al geen traantje meer te zien. Gelukkig maar.
Ona kan heel boos zijn. Als ze iets doet wat niet mag en ik zeg "Neen Ona, dat mag niet!" dan gooit ze met hetgeen ze in haar hand heeft en weigert om me aan te kijken. Van een koppige chinees gesproken. Ze weet ontzettend goed wat ze wil en niet wil. Gelukkig duren de boze buien niet lang. Het is best grappig om dat kleine meisje zo boos te zien. We zullen daar nog wat mee tegen komen, denk ik.
Vorige week zondag, 14 november, was het babyborrel. We hebben dit in een zaaltje laten doorgaan en we waren best tevreden. Heel veel lieve mensen kwamen Ona bezoeken en Ona vond het best leuk. Ze heeft in de ganse namiddag maar een klein tukje geslapen en voor de rest veel van hier naar daar en vooral veel gegeten; een cakeje en een beetje chocolademousse en nog een koekje en ....
Op maandag was ze een beetje over haar toeren, ze had koorts en heeft de ganse dag ontzettend veel geslapen en ... heel veel moeten hoesten, dus... op dinsdag naar de kinderarts: valse kroep en een lichte bronchitis. Ze zag echt af. Aerosollen was de boodschap. Op donderdag en vrijdag (toen ik terug moest gaan werken) is er bij ons thuis, een lieve dame (van onze ziekenbond) voor Ona komen zorgen. Best handig zo'n opvang voor zieke kinderen want nu moet je eens heel eerlijk zijn, waar is een kind het best als hij ziek is?... in z'n eigen huisje natuurlijk.
Onze Fee is momenteel niet thuis. Ze is met de scouts op Belofteweekend te Ingelmunster. Vrijdag avond moesten ze om 19u15 in het station van Oostende zijn en zondag om 16u15 mogen we haar terug halen in het station van Oostende. Je kunt niet geloven hoe stil het hier is zonder haar. Ik mistte haar al van het moment dat ze de deur achter zich dicht deed. Wat zal ik blij zijn als we morgen 16u15 zijn. Hopelijk stelt ze het heel goed maar daar twijfel ik eigenlijk niet aan. Fee is een echte russelutte zoals wij dat zeggen op z'n westvlaams. Ze houdt ervan om plezier te maken, te lachen en zotte toeren uit te halen. Hopelijk zal de leiding haar temperament aankunnen want ze kan nogal hevig zijn, onze Fee.
Zo, morgen zet ik er wat foto's bij en hopelijk moeten jullie nu geen 3 maanden wachten voor ik er iets nieuws bij typ, ik beloof dat ik mijn best zal doen. Bij deze nog een dikke slaapwelkus XXX
Ona slaapt goed en weent al niet meer als ik haar in bed leg, als dat geen flinke meid is. Ze eet alles en speelt heel graag in haar park. Uren kan ze de houten staafjes door de gaatjes timmeren, iets wat ze van Luna heeft gekregen, waarvoor dank.
Fee is ontzettend blij dat ze weer veel kan spelen in de wijk. Ze is donderdag met haar step gevallen maar heeft niet geweend, er waren 2 vriendinnen bij en die zouden anders met haar lachen, heeft ze gezegd. Eva heeft in geuren en kleuren verteld hoe Fee gevallen is, ze lag daar precies als een dood vogeltje, zei ze.
Op school heeft Fee getrakteerd aan de kindjes van de klas. We hadden voor iedereen een hoedje mee uit China. Fee was trots dat ze over China mocht vertellen en trakteren.
Gisteren hebben papa en Fee zelf pasta gemaakt. Heerlijk! Ze hebben alle vormpjes gebruikt waardoor er veel keuze was. Ik heb de saus gemaakt en Ona heeft van alles geproefd zodat we allemaal onze steentje bijgedragen hebben aan het middagmaal.
Vandaag naar oma geweest, Koekelare kermis, papa en Fee zijn naar de show geweest van Plop en Piet Piraat. Ona, oma en ik hebben een wandeling gemaakt want het was daar veel te luid in die tent.
Het chinese uur zit serieus in ons lijf. We zijn
ontzetten moe maar ook ontzettend blij.
Eerst en vooral het vliegen is behoorlijk goed
meegevallen. De spelletjes werkten beter dan tijdens onze eerste vlucht. Dus
Anouk, Cleo en Charlotte, jullie zullen kunnen spelen als jullie donderdag naar
huis vliegen. Fee heeft 8 van de 11 uur vliegen geslapen en Ona 9 uur. Gelukkig
maar want anders is dat niet te doen, zolang met 2 kinderen op een vliegtuig. Ona had een klein bedje om in te slapen
zodat we haar niet constant op onze schoot moesten houden. Het bedje is wel
maar zo'n 20 cm diep waardoor het niet te vertrouwen is als ze wakker komt. Ze
zou er zo uit kunnen kruipen en vallen op de grond van zo'n 1m hoogte dus
hebben Kurt en ik niet geslapen maar de wacht gehouden. Kurt heeft trouwens een
erg slechte vlucht gehad; hoofdpijn en buikloop (waarschijnlijk toch nog iets
verkeerds gegeten op de laatste dag)
Om 06u belgische tijd zijn we geland op Zaventem. Oef!
Na het nogmaals controleren van de paspoorten en het
ophalen van de koffers konden we eindelijk naar nonkel Glenn die ons kwam
ophalen aan de luchthaven.
Verschillende kennissen, familie en vrienden van de
andere koppels stonden hen op te wachten met spandoeken, heel ontroerend moet
ik zelf zeggen. Andere families die zelf adoptiekindjes hebben uit China
stonden hen ook op te wachten.
Na een goed uur rijden kwamen we dan eindelijk aan in
Moere-city, waar onze familie ons stond op te wachten. Eindelijk konden ook zij
Ona in levende lijve bewonderen met de nodige knuffels en traantjes. Ons huis
was (en is nog steeds) mooi versierd met o.a. een prachtige foto van ons 4 op een
canvas (met dank aan juf Maaike) prachtig gewoon.
Daarna hebben we samen genoten van een lekker
ontbijt met de nodige verhalen en ondertussen maar Ona bewonderen.
Ona reageerde net als op het moment dat wij haar
voor het eerst kregen. Ze was heel stil en bekeek alles heel aandachtig. Ze
liet zich gewillig door iedereen op de arm nemen maar uiteindelijk vonden we
het allemaal beter dat ze dicht bij mama en papa was want zo was ze meer op
haar gemakjes.
Na korte tijd verscheen er al een lachje op haar
gezicht en stak ze haar tong uit. Ze had al meteen door dat ze hiermee scoorde.
Na het korte bezoek is Kurt in zijn bed gekropen
want hij was helemaal niet oke. Hoofdpijn, buikpijn, . Dus kan een mens dan
maar beter slapen. Ik heb me bezig gehouden met de koffers uitpakken. De koffers zijn reeds uitgepakt. De 10 machines zijn achter de rug maar aan het strijken komt voorlopig geen einde.
Ona voelt zich al goed thuis. Ze houdt ons wel
constant in de gaten. Met slapen heeft ze nu wel wat problemen. Toen we in
China waren, sliepen we met 4 op de kamer. Ze zag steeds iemand rond haar en
als ze moest slapen had ze daar geen enkele keer geweend maar nu is dat anders,
ze heeft haar eigen kamertje en moet nu eigenlijk een beetje gewoon worden om
alleen te slapen.
Nacht 1: heel veel geweend, ben dan steeds
opgestaan om haar te troosten maar telkens ik de kamer verliet, begon ze
opnieuw met wenen
Nacht 2: heel veel geweend, nu had ik me
voorgenomen om haar te laten wenen en mij niet te tonen gedurende de ganse
nacht. Dat is me ook gelukt maar ze heeft ontzettend veel geweend, getierd en
geschreeuwd.
Nacht 3: Na 5 minuutjes wenen is ze als een blok in
slaap gevallen. Pas om 5 uur in de ochtend is ze 1X wakker geworden, eventjes
geweend en dan meteen weer in slaap gevallen. Man man wat was ik blij en ook
zij was uitgerust.
Heb haar daarnet om 20u00 in bed gelegd en ze heeft
toch meer dan een uur geweend. Ben benieuwd wat de nacht ons zal brengen.
Overdag doet ze ook kleine slaapjes. De ene keer
gaat het ook beter dan de andere keer. Soms valt ze van moeheid in slaap in
haar park.
Vrijdagochtend zijn we dan naar Brussel gereden
waar we in het FCA de nodige originele documenten moesten voorleggen. Daar het
document gekregen waarmee we Ona in de gemeente kunnen inschrijven. Stadhuis,
jammer genoeg, op vrijdagnamiddag gesloten waardoor we na het weekend een
nieuwe poging zullen ondernemen.
Vandaag onze laatste dag in China. We
hebben daarbij gemengde gevoelens. We zijn blij dat we naar huis kunnen om
iedereen terug te zien, om Ona aan iedereen te laten zien, om Russel (onze
poes) te knuffelen . Maar we weten ook dat we Ona weghalen uit haar geboorteland.
We komen vast en zeker nog eens terug naar China, want China zal een belangrijk
plaats in ons hart blijven hebben. Hopelijk zal Ona dat een goed idee vinden.
Fee heeft zich geduren de tijd in China
veel vragen gesteld over haar adoptie. Ze is blij dat zij geen vondeling is.
Dat is voor haar heel belangrijk. Ze zal blij zijn om terug thuis te zijn zodat
ze kan spelen met haar vriendjes in de wijk en waaraan ze veel zal vertellen over haar
verblijf in China.
We willen jullie massaal bedanken voor al
jullie reacties. Het was steeds fijn om ze te lezen en ontzetten leuk om te
horen dat jullie meeleefden met ons avontuur.
Iemand had in haar reactie geschreven: Het
lijkt wel een sprookje: Ona uit China. We vonden dat een leuke reactie en
zijn van plan om er een vervolg aan te maken: Ona komt naar huis.
Onze koffers zijn gepakt, nu nog een tijd
overbruggen van 6 uur voor we naar
de luchthaven vertrekken, om 21u20 plaatselijke tijd. Waar het weer wachten is,
onze vlucht vertrekt pas om 01u50 s nachts (chinese tijd) bij jullie is het dan 19u50 met het vliegtuig richting Zaventem.
Na 11u vliegen komen we rond 6u20 (belgische tijd) aan op Zaventem. Hopelijk
hebben we een veilige terugreis want blijkbaar is er gisteren een vliegtuig
neergestort in China.
Dus vragen we aan iedereen om een
schietgebedje te doen zodat we goed aankomen.
Dikke kussen van Kurt, Kathy, Fee en Ona
(voor de laatste keer uit China)
Gisteren naar de hemeltempel geweest. Het was er niet overdreven druk waardoor we er heel rustig hebben kunnen wandelen. Heel mooi en indrukwekkend allemaal. Het symboliseert de 4 jaargetijden, de 12 maanden en de 48 weken.
Vandaag naar de Hutongs geweest of het oude China. Hier kon je zien hoe de chinezen hier vroeger (en sommigen nog steeds) leefden. In hele kleine huisjes met weinig middelen. Wij kunnen het ons niet voorstellen om zo te leven.
Deze avond gaan we samen gaan eten met de groep in het favoriete restaurant. Morgen koffers inpakken en om 21u30 vertrekken naar de luchthaven. HOERA, bijna thuis.
